Ang Tusong Katiwala

Noong unang panahon, may isang katiwala na gusto ng paalisin ng kanyang amo dahil
diumano ay hindi maganda ang pamamalakad nito sa mga ari-arian. Kaya bago siya pinaalis
ay hiningan muna siya ng ulat ng pangangasiwa. Nag-alala ang katiwala dahil wala naman
siyang ibang alam gawin maliban sa pangangasiwa kaya't tinipun niya lahat ng nagkautang
sa kanyang amo at ginawan ng kasulatan ang mga utang nito ngunit sinigurado niyang mas
maliit ang utang na nakatala sa kasulatan kaysa sa tunay na utang nito para kung
matanggal man siya sa trabaho ay may iba pang tatanggap sa kanya. Natuwa naman ang
kanyang amo sa mga natanggap na ulat mula sa kanya. Ang ipinahihiwatig ng parabulang
ito ay ang pagpapahalaga sa tiwalang ipinagkaloob sa iyo. Mas higit kang pagkakatiwalaan
sa malalaking mga bagay kung naipakita mong mahusay ka kahit sa maliliit lamang.
ANG KWINTAS ni Guy De Maupassant
Mga Tauhan
Mathilde Loisel
- isa sa magaganda't mapanghalinang babae na sa pagkakamali ng tadhana ay isininilang sa
angkan ng mga tagasulat.
G. Loisel
- asawa ni Mathilde, nagtratrabaho bilang isang karaniwang empleyado lamang ng isang
InstruksyongPampubliko.
George Ramponneau
-Inaayahan ang mag-asawa sa isang kasayahang .
Mme.Forestier
- Matalik na kaibigan ni Mathilde at pinahiram sa kanya ang Kwintas.
Tagpuan
Sa tahanan nina Mathilde at G. Loisel
Sa tahanan ni Mme.Forestier
Palasyo ng Ministeryo - lugar kung saan nagkaroong ng kasayahang
Palais Royal-Tindahan ng mga Alahas, kung saan dito nakahanap ng hawig ng nawawala
kwintas.
BUOD

Isa si Matilde sa mga babaing biniyayaan ng pambihirang kariktan na saminsang

pagkakamali ng tadhana ay isinilang sa isang abang pamilya. Wala siyangibang kayamanan,
at walang inaasahan. Wala ring paraan upang makilala siya,maunawaan, mahalin at
pakasalan ng kahit na siong mayaman at kilalang tao. Itoy

taliwas sa pangarap niya at hinahangad sa kanyang buhay at pinayagan niya angsariling

mapakasal sa isang karaniwang empleyado lamang ng isang InstruksyongPampubliko.Simple
lamang ang kanyang pananamit dahil mairap lamang sila at itoy labisniyang ikinalulungkot
pagkat dama niyang lalo siyang bumababa sa dapat niyangkalagyan.Nagdurusa siya nang
walang katapusan pagkat nadaraama niyang angkatulad niya ay nababaagay lamang sa
luho at karangyaan.
Nagdurusa rin siya sa kaliitan ng kanilang tahanan, sa sira-sirang dinding, salumang upuan
at sa kupas na kurtina. Lahat ng itoy nagpapahirap atnagpapapangit san g kanyang
kalooban. Ang tanawin ng isang maliit nanakapagpatindi sa kanyang pagsisisi dahil sa mga
pangarap na hindi nagkaroon ngkaganapan.Kapagdakay sumagi sa kanyang isipan ang
larawan ng karangyaan. Isangsilid na napapalamutian ng mamahaling kagamitan na
tinatanuran ng dalawangnaka unipormeng lalaki, isang marangyang silid na sadya lamang
para sa malalapitna kaibigan na nabibilag sa mataas na lipunan, at mga tanyag at makikisig
na mgabinata na ninanais makamit ng mga kababaihan ang tanging makakadaupag-palaad
niya.
Sino ba si Guy De Maupassant ?
Henri Ren Albert Guy de Maupassant
- Ang kanyang buo pangalan.
Isang Sikat na manunulat sa
France
Siya ay kinikilala bilang "
Ama ng Mordeno Maikling Kwento"
Siya ang nagsulat ng
"Ang Kwintas"
Sa oras ng hapunan, habang inaalis ng kanyang asawa ang takip ng ulamnila at pagdakay
sinabi nitong wala nang sasarap sa pagkain nilang iyon, ang isipannaman ni Matilde ay
lumilipad , nagiisip na naman na nasa harapan siya ng mga
ARAL
Maging Kuntento tayo kung ano ang meroon sa atin.
Hindi problema maging isang maralita
Huwag tayo maging isang mainggiting
Salamat sa Pagkikinig

Ang Epiko Ng Gilgamesh

ay isang mahabang tula tula mula sa sinaunang Mesopotamia. Dating mula sa Third Dynasty
ng Ur (circa 2100 BC), ito ay madalas na itinuturing bilang ang unang dakilang gawain ng
panitikan. Ang pampanitikan kasaysayan ng Gilgamesh ay nagsisimula sa limang Sumerian
tula tungkol sa 'Bilgamesh' (Sumerian para sa 'Gilgamesh'), hari ng Uruk. Ang mga
independiyenteng mga istorya ay mamaya na ginamit bilang pinagmulan ng materyal para
sa isang pinagsamang epic. Ang unang buhay na bersyon ng mga ito pinagsamang epic, na
kilala bilang ang bersyon "Old Babylonian", mga petsa sa ika-18 siglo BC at ay
pinamagatang pagkatapos nito incipit, Shtur eli Sharri ("Nakahihigit Lahat ng Iba pang mga
Hari"). Lamang ng ilang mga tablet ng mga ito ay may survived. Ang mamaya "Standard"
petsa bersyon mula sa ika-13 hanggang ika-10 siglo BC at bear ang incipit Sha naqba muru
("Siya na Nakita ang Deep", sa modernong mga tuntunin: "Siya na ang Nakikita sa Hindi-
alam"). Humigit-kumulang sa dalawang ikatlong ng mga ito ng mas mahaba, version dose-
tablet ay mababawi. Ang ilan sa mga pinakamahusay na mga kopya ay natuklasan sa mga
lugar ng pagkasira ng BC Assyrian king Ashurbanipal 7th-century library. Ang unang kalahati
ng kuwento Tinatalakay Gilgamesh na hari ng Uruk, at Enkidu, ang isang ligaw na tao na
nilikha ng Diyos upang ihinto kanya mula sa pang-aapi sa mga tao ng Uruk. Pagkatapos ng
isang paunang paglaban, Gilgamesh at Enkidu naging malapit na kaibigan. Sama-sama, sila
ay paglalakbay sa Cedar Mountain at pagkatalo Humbaba, nito napakapangit guardian.
Mamaya patayin nila ang Bull ng Langit, na ang diyosa Ishtar nagpapadala sa parusahan
Gilgamesh para spurning kanyang pagsulong. Bilang isang parusa para sa mga pagkilos na
ito, na mga dios pangungusap Enkidu sa kamatayan. Sa ikalawang kalahati ng mahabang
tula, pagkabalisa tungkol sa kamatayan Enkidu ay nagiging sanhi ng Gilgamesh na
sasailalim sa isang mahaba at mapanganib na paglalakbay upang matuklasan ang mga
lihim ng buhay na walang hanggan. Siya sa huli ay natututo na "Life, na kung saan titingnan
mo para sa, ikaw ay hindi mahanap. Para kapag nilikha ng mga diyos na tao, sila ipaalam sa
kamatayan maging ang kanyang share, at buhay ipinagkait sa kanilang sariling mga
kamay". [1] [2] Gayunpaman, dahil sa kanyang dakilang proyekto ng gusali, ang kanyang
account ng payo Siduri, at kung ano ang walang kamatayan man Utnapishtim sinabi sa
kanya tungkol sa Great Flood, nakatapos katanyagan Gilgamesh ni kanyang kamatayan. Ang
kanyang kuwento ay isinalin sa maraming mga wika, at sa mga nakaraang taon ay
itinampok sa mga gawa ng mga tanyag na gawa-gawa.

Kuba ng Notre Dame.

Noong unang panahon mayroong isang kuba na sobrang napakapangit na si Quasimodo na
nagkakagusto kay La Esmeralda, isang napakagandang mananayaw. Ngunit hindi lang si
Quasimodo ang may gusto kay La Esmeralda, maging ang paring kumupkop kay Quasimodo
na si Claude Frollo at ang kapitan ng tagapagtanggol ng kaharian na si Phoebus ay
nabighani rin. Labis ang pagnanasa ni Frollo kay La Esmeralda kung kaya't sinunggaban niya
ito isang araw na naglalakad mag-isa. Nailigtas si La Esmeraldan ng pilosopong si Pierre
Gringoire. Dinakip sa Quasimodo at nakatakdang bitayin ngunit nakiusap si La Esmeralda
kaya't hindi nabitay si Quasimodo. Noong mga oras na iyon ay nahulog na ang loob ni
Quasimodo kay La Esmeralda. Sa kabilang banda, may nagtangkang pumatay kay Phoebus
ang katipan ni La Esmeralda at pinaratangan si La Esmeralda kaya't pinagdesisyunan siyang
bitayin. Nang oras na siya ay bitayin ay sumugod ang mga magnanakaw na kaanak ni La
Esmeralda upang ipagtanggol siya at nandoon din si Quasimodo. Pinapili ni Frollo si La
Esmeralda kung gusto ba nitong mabitay o mahalin na lamang siya ngunit mas gusto pang
mamatay si Esmeralda kaysa mahalin si Frollo. Noong makita ni Quasimodo na wala ng
buhay si La Esmeralda ay labis siyang nasaktan at bigla na lang naglaho ngunit kalaunan ay
natagpuan ang isang kalansay ng kuba na nakayakap sa kalansay ni La Esmeralda.

Mito ng Pilipinas
Ang mitolohiyang Pilipino at mga kuwentong bayan ay kinabibilangan ng mga salaysay at
pamahiin hinggil sa mga masalamangkang mga nilalang at nilikha ng mga Pilipino. Ito'y mga
paniniwala na mula sa mga panahon bago dumating ang mga Espanyol at ipinakilala ang
Kristyanismo. Hangang ngayong ang paniniwala sa mga diyus-diyusan sa mitolohiyang
Pilipino at mga pamahiin ay buhay pa rin sa kulturang Pilipino lalo na sa mga probinsiya. Sa
mitolohiyang Pilipino, si Bathala ang tinuturing bilang ang makapangyarihan na diyos sa
buong daigdig. Ang mitolohiyang Pilipino ay halu-halo dahil sa rami ng mga etnikong grupo
at katutubo na may sari-saring paniniwala at diyus-diyusan. Ang Mitolohiyang Pilipino ay
binubuo ng mga diyos, mga hayop, mga mahiwagang nilalang at mga diwata. Ito rin ay
binubuo ng mga panitikan; mga epiko, alamat at kuwentong bayan.

Ang mga katangian ng pagpapakatao

Ang mga katangian ng Pagpapakatao 2. Madaling maging tao, mahirap magpakatao
Dalawang bahagi: 1. Pagiging tao tumutukoy ito sa pagka- ano ng tao. - Ang tao ay may
isip at kilos loob, may konsensiya, may kalayaan at dignidad 3. 2. Pagpapakatao- tumutukoy
sa Pagka- sino ng tao -Binubuo ito ng mga katangiang nagpapabukod tangi sa kanya sa
kapwa niya tao. 4. 1. Ang tao bilang indibidwal - Tumutukoy sa pagiging hiwalay niya sa
ibang tao. - Ang kanyang pagka- indibidwal ay isang proyektong kanyang bubuuin habang
buhay bilang nilalang na hindi tapos. Tatlong yugto ng paglikha ng Pagka- sino ng tao 5. 2.
Ang tao bilang Persona - Isang proseso ng pagpupunyagi tungo sa pagiging ganap na siya. -
Tumutukoy ito sa paglikha ng pagka- sino ng tao Tatlong yugto ng paglikha ng Pagka- sino ng
tao 6. 3. Ang tao bilang Personalidad - Pagkamit ng tao sa kanyang kabuuan. - May mga
matibay na pagpapahalaga at paniniwala, totoo sa kanyang sarili, at tapat sa kanyang pagka
sino. Tatlong yugto ng paglikha ng Pagka- sino ng tao 7. 1. May kamalayan sa sarili -
Kakayahang magnilay sa kanyang sarili. - Alam niya na ALAM NIYA at HINDI NIYA ALAM - May
pagtanggap sa kanyang talento na magagamit nya sa kaniyang pakikibahagi sa mundo
Tatlong katangian ng pagpapakatao 8. 2. May kakayahang kumuha ng buod - Kakayahang
bumuo ng konklusyon mula sa isang pangyayari. - Nauunawaan niya ang layunin ng pag- iral
ng mga bagay bagay. - May paghangang magbubunga sa kanyang pagiging mapanagutan
sa lahat. Tatlong katangian ng pagpapakatao 9. 3. Umiiral na nagmamahal ( ens amans ) -
Ang tao ay may kakayahang magmahal dahil ang puso niya ay nakalaang magmahal. -
Lahat ng mabuting kilos ay kilos ng pagmamahal. - Napakahirap gawin ang isang bagay
kung hindi mo ito manamahal. Tatlong katangian ng pagpapakatao 10. Gumawa ng Personal
na Pahayag ng Misyon sa Buhay (PPMB) Hal. PPMB ni Gng. Mary Jean Rivera Isang
mapagmalasakit na lider at tagapagdaloy ng mga pagkatuto ng mga mag- aaral at guro
tungo sa pagbuo ng isang pamayanang patuloy na nagpapaunlad ng mga kaalaman at ng
pananampalataya sa Dios.

Ang Mataas na gamit at tunguhin ng ISIP at KILOS-LOOB

Ang pag-unlad sa mga KATANGIAN NG PAGPAPAKATAO ay instrumento sa pagganap ng tao
sa kanyang misyon sa buhay tungo sa kanyang kaligayahan." Bilang tao na nilikha ayon sa
larawan at kawangis ng Diyos, mahalagang hubugin natin ang mga taglay nating katangian
dahil ito ang magbubuo sa ating pagkatao. Ito ang gagabay sa atin upang makamtan natin
ang ating misyon sa buhay tungo sa ating kaligayahan. GUSTO N'YO BA MAGING MALIGAYA?
MAGPAKATAO KA NA! Upang mas lalo ninyo pang maunawaan ang kayang magawa ng tao
dahil sa kanayang kakayahang taglay, suriin natin ang mga sumusunod na sitwasyon:

Paghubog ng konsensiya batay sa likas na batas moral

1. Iniulat nina: Micol Villaflor at Via Padilla
2. Nabanggit naman sa Modyul 2 na bilang natatanging nilikha, ang tao ay binigyan ng isip
kayat may kakayahan siyang magnilay at magmuni-muni dahil may kamalayan siya sa
kaniyang sarili. Bukod dito, ang isip ay may likas na kaalaman tungkol sa mabuti at masama.
Ito ang tinatawag na konsensiya Gawin mong gabay ang iyong konsensiya o di kaya,
Makinig ka sa iyong konsensiya. Ang konsensiya ay ang batayan ng kaisipan sa
paghuhusga ng tama o mali.
3. Ang salitang konsensiya ay nagmula sa salitang Latin conscientia na nangangahulugan
ng paglilitis sa sarili. Ito ay ang mga gampaning pag-aralan, unawain at hatulan ang sariling
kilos. Ito rin ang nagpapasya at nagsisilbing gabay batay sa prinsipyo ng Batas Moral upang
matunton ang kabutihan sa sarili bilang isang tao.
4. Ang konsensya ay isang praktikal at moral na paghuhusga ng isip (intellect) batay sa kung
tama o mali ang ikinilos. Ito ang paglalapat ng batas unibersal sa partikular na sitwasyon. Ito
din ay tumutukoy sa kung paano ginagamit ang kaalaman sa batas moral, paggamit ng isip,
sinasabi at pagkilos na maaaring bago o pagkatapos itong naisip, nasabi o nagawa.
5. Ang konsensiya ay isa sa mga kilos ng isip na nag-uutos o naghuhusga sa mabuting dapat
gawin o sa masamang dapat iwasan. Malaki ang bahaging ginagampanan nito sa pagsisikap
ng tao na makapagpasiya at makakilos nang naaayon sa kabutihan. Sa ating buhay,
humaharap tayo sa maraming katanungan gaya ng ano, alin, paano, at bakit.
6. Kailangang gumawa tayo ng mga pasiya mula sa ating pagkagising sa umaga hanggang
sa pagtulog sa gabi. Ang ilan sa mga pasiyang ginagawa natin ay maituturing na
pangkaraniwan lamang, samantalang ang iba ay may kabigatan dahil nakasalalay sa mga
ito ang pagbuo ng ating pagkatao at ang kapakanan ng kapwa. Ang konsensiya ang
pinakamalapit na pamantayan ng moralidad na gumagabay sa ating pamumuhay tungo sa
kabutihan.
7.Ang konsensiya ay ang kapangyarihang pumapagitna sa dalawang ito. Ito ang humuhusga
kung paano ilalapat ang pangkalahatang kaalaman na ito sa partikular na sitwasyon na ating
kinakaharap at gumagabay sa atin na magpasiya kung ano ang mabuting kinakailangang
gawin at masamang kinakailangang iwasan. Ang konsensiya ang munting tinig sa loob ng
tao na nagbibigay ng payo sa tao at nag-uutos sa kanya sa gitna ng isang moral na
pagpapasiya kung paano kumilos sa isang kongkretong sitwasyon.
8. Una, ang pagninilay upang maunawaan kung ano ang tama o mali, mabuti o masama; at
paghatol na ang isang gawain ay tama o mali, mabuti o masama. Pangalawa, ang
pakiramdam ng obligasyong gawin ang mabuti. Ito ay nagkakaroon ng pagtitimbang sa
pagitan ng tama at maling katwiran sa loob ng tao. Maaaring magkamali ang paghuhusga
ng konsensiya kung tama o mali ang isang kilos. Ngunit hindi lahat ay maituturing na
masama.
9. May mga pagkakataon na hindi ito kinikilalang masama dahil sa kamangmangan ng tao.
Ang kamangmangan ay isang hindi kaaya-ayang katawagan para sa mga mamamayang
hindi marunong bumasa o sumulat, sapagkat nagpapahiwatig ito ng pagiging tanga na tao.
Iniiwasan ang paggamit ng salitang ito, sapagkat bagaman katumbas ng mangmang ang
illiterate sa wikang Ingles, nagpapahiwatig ito ng kawalan ng kaalaman at karunungan ng
isang tao. Lumilitaw ito sa mga pagkakataong kinakailangang gamitin ang kaalaman sa
isang pagkakataon.
10. May dalawang uri ng kamangmangan na mahalagang maunawaan upang mataya kung
kailan maituturing na masama ang maling paghuhusga ng konsensiya. 1. Kamangmangang
madaraig (vincible ignorance) Ang kamangmangan ay madaraig kung mayroong
pamamaraan na magagawa ang isang tao upang malampasan ito at ang pagkakaroon ng
kaalaman dito ay magagawa sa pamamagitan ng pagsisikap o pag-aaral. Ang
kamangmangan ay dahil na sa sariling kapabayaan ng tao. May pagkakataon ang tao na
makaalam ngunit hindi nagbigay ng panahon at pagsisikap upang malaman ang tama o ang
mabuti. Nawawala ang dangal ng konsensiya kapag ipinagwawalang-bahala ng tao ang
katotohanan at kabutihan.
11. Kamangmangan na di madaraig (invincible ignorance) Ang kamangmangan ay di
madaraig kung walang pamamaraan na magagawa ang isang tao upang ito ay malampasan.
Ito ang uri ng kamangmangan na bumabawas o tumatanggal sa pananagutan ng tao sa
kaniyang kilos o pasiya.Ito ay dahil sa pagkakataong ginawa ang pagpili, pinaniniwalaan
mong tama at mabuti ang iyong ginawa. Ang mahalaga ay magkaroon ka ng pananagutan
upang ituwid ang iyong pagkakamali matapos mong malaman ang katotohanan.
12.Bago natin pag-usapan ang paghubog ng konsensiya, mahalagang maunawaan muna
ang proseso ng pagkilos ng konsensiya na nakatutulong sa ating pagpapasiya. Kadalasan,
madali para sa atin ang makagawa ng mga pangkaraniwang pasiya sa ibat ibang
sitwasyong kinakaharap natin sa araw-araw. Bihirang dumating ang mga pagkakataon na
hindi natin alam kung ano ang gagawin. Ginagamit natin ang ating mga kaalaman bilang
gabay sa paggawa ng pinakamainam na pasiya.
13. Unang Yugto: Alamin at naisin ang mabuti Ang tao ay nilikha na may likas na pagnanais
sa mabuti at totoo. Binigyan siya ng kakayahan upang malaman kung ano ang mabuti at
totoo. Ito ang pinakamainam na paliwanag sa katotohanang tayo ay nilikha upang mahalin
ang Diyos at ang kabutihan. Sa kabila nito, bakit kaya maraming tao ang gumagawa pa rin
ng bagay na masama?
14. 1.Una, ang ilang mga tao, kahit alam na kung ano ang mabuti ay pinipili pa rin ang
gumawa ng masama.Ikalawa, maaaring kulang ang kaalaman ng isang tao sa totoong
mabuti upang tuluyan niyang naisin ito. Dito pumapasok ang kahalagahan ng Likas na Batas
Moral bilang batayan sa pagkakaroon ng mabuting konsensiya.
15.2. Ikalawang Yugto: Ang pagkilatis sa partikular na kabutihan sa isang sitwasyon May
ilang gawaing kaugnay nito tulad ng pag-aaral ng sitwasyon, pangangalap ng impormasyon,
pagsangguni na sinusundan ng pagninilay na naghahatid sa paghatol ng konsensiya. Sa
sandaling ito, nailalapat natin ang ating nalalaman sa mga prinsipyo ng moralidad upang
kilatisin ang mabuti sa isang partikular na sitwasyon.
16. 3. Ikatlong Yugto: Paghatol para sa mabuting pasiya at kilos. Ang ikatlong yugto ay oras
ng paghatol ng konsensiya, kung saan wariy sinasabi sa atin, Ito ay mabuti, ito ang
kinakailangan mong gawin, o kaya naman ay, Ito ay masama, hindi mo ito nararapat na
gawin. Nahuhusgahan ang kabutihan o kasamaan ng isang kilos. Ang hatol na ibibigay sa
atin ang magsisilbing resolusyon sa krisis na kinakaharap natin.
17. 4. Ikaapat na Yugto: Pagsusuri ng Sarili / Pagninilay. Pinagninilayan o binabalikan natin
ang ating paghatol upang matuto mula sa ating karanasan. Kung sa pagninilay ay
mapatunayan natin na tama ang naging paghatol ng konsensiya, kinukumpirma natin ang
ating pagiging sensitibo sa mabuti at masama at higit na pinagtitibay ang ating moralidad.

Ang Pananagutang paggamit ng kalayaan

May mga kabataang nag-aakala na ang kalayaan ay kapangyarihan na gawin ang anomang
naisin ng tao. Kung susuriin ayon kay de Torre, ang tao ay walang kakayahang gawin palagi
ang anomang kanyang naisin. Maraming bagay ang nais niyang mangyari at gawin subalit
hindi niya magawa ang mga ito. Nais ng taong hindi magkasakit, hindi tumanda, manatiling
buhay, malaman ang lahat ng bagay ngunit wala siyang kalayaan upang magawa ang mga
ito. Kung ganoon, ano nga ba ang tinutukoy na kalayaan ng tao? Sa kabila ng limitasyong ito
ng kalayaan ng tao, ang tao ay tunay na malaya sa kanyang pagpili o pagpapasya.
Binigyang-kahulugan ni Santo Tomas de Aquino ang kalayaan bilang katangian ng kilos-loob
na itakda ng tao ang kanyang kilos tungo sa kanyang maaaring hantungan at ang paraan
upang makamit ito. Nangangahulugan ito na malaya ang taong gamitin ang kanyang kilos-
loob upang pumili ng partikular na bagay o kilos. Ang tao ay nagtatakda ng kanyang kilos
para sa kanyang sarili. Walang anumang puwersa sa labas ng tao ang maaaring magtakda
nito para sa kanya. Maaari siyang mahikayat, maganyak o maakit subalit hindi maaaring
puwersahin o pilitin. Subalit ang kalayaang ito ay hindi tumutukoy sa kalayaan upang piliin
ng tao ang kahihinatnan ng kanyang pagpili. Hindi sakop ng kanyang kalayaan ang likhain
ang kahihinatnan ng kanyang piniling kilos. Halimbawa, malaya ang isang mag-aaral na
piliing magbarkada kaysa mag-aral ng leksyon, subalit hindi siya malaya sa maaaring
kahihinatnan nito. Hindi maaaring mataas pa rin ang kanyang marka sa kabila ng kanyang
piniling gawin. Hindi malaya ang tao na piliin ang kahihinatnan ng kilos na kanyang pinili.
Samakatuwid, ang kalayaan ay hindi lubos, at ito ay may limitasyon. Ang limitasyong ito ay
itinakda ng Likas na Batas Moral. Ipinaliwanag ni Sr. Felicidad C. Lipio ang kaugnayan ng
kalayaan sa batas na ito katulad ngkaugnayan ng dalampasigan sa baybay dagat. Ang
dalampasigan ang nagbibigay hugis sa tubig at ang siyang nagbibigay hangganan dito.
Gayundin, ang Likas na Batas Moral ang nagbibigay hugis sa paggamit ng tunay na
kalayaan at nagtatakda ng hangganan nito. Ang batas moral kung gayon ay alituntuning
kailangang sundin na nagbibigay-hugis at direksiyon sa kalayaan.

The life of pi
Yann Martels Life of Pi is the story of a young man who survives a harrowing shipwreck and
months in a lifeboat with a large Bengal tiger named Richard Parker. The beginning of the
novel covers Pis childhood and youth. His family owns and runs a zoo in their hometown in
India, and his father is emphatic about being aware of the wildness and true nature of
animals, namely that they are not meant to be treated like or thought of as people. Early in
Pis life, his father realizes that his sons naivet about the tiger in their care may put Pi in
danger. To illustrate how true and real the threat is, he forces the children to watch the tiger
kill and eat a goat. Pi goes through a significant religious awakening in his formative years,
eventually subscribing to a variety of religions: Hinduism, Catholicism, and finally Islam.
Although the religious leaders dont accept Pis plural religions, his family gradually does,
and he remains a devout follower of all his religious paths for his entire life.
When Pi is a teenager, his family decides to sell the animals and immigrate to Canada on a
cargo ship named Tsimtsum. A terrible storm occurs during the voyage, and when Pi, excited
to see the storm, goes onto the ships deck, he is tossed overboard and into a lifeboat by the
crew. The next morning, he finds himself in the company of a badly injured zebra, a vicious
hyena, and a matronly orangutan named Orange Juice. Hiding out of sight, beneath the
canvas of the lifeboat, is the tiger Richard Parker. The hyena wounds and eats the zebra,
then goes after Orange Juice. The orangutan puts up a good fight, but the hyena ultimately
kills her. Richard Parker finally makes himself known by killing and eating the hyena. Now
only Pi and Richard Parker survive on the lifeboat. How Pi and Richard Parker survive in the
Pacific Ocean makes up the rest of the novel. Pi realizes he must survive the elements while
adrift in the lifeboatand that Richard Parker will almost certainly eat him. He quickly sees
that thirst will kill him sooner than hunger or the tiger, so he sets about finding a way to get
water. He discovers provisions stored in the lifeboat, including biscuits, water, water
purifiers, a whistle, and a handbook for surviving at sea. With the tools of survival in hand, Pi
builds a second watercrafta raft made of oars and lifejacketsand attaches it to the boat.
With this second watercraft, he can remain out of both the shark-infested waters and
Richard Parkers immediate reach. He considers a variety of survival options and concludes
that he must tame the tiger. Although he is unable to fully train and domesticate Richard
Parker, by blowing a whistle and rocking the lifeboat enough to make the tiger seasick, Pi is
able to subdue him and secure his own territory on the lifeboat.
Pi goes temporarily blind and loses his mind. He begins having a conversation with Richard
Parker in which they mutually fantasize about the kinds of foods they would like to eat. Pi
fixates on vegetarian delicacies, and Richard Parker continues to revise the recipes with
meat as the main ingredient. At first Pi is morally outraged at the idea of eating meat, but
then he realizes that it is Richard Parkers preference. During this fantastical exchange,
another castaway in a lifeboat appears, also blind and also very hungry. Pi allows the man,
who speaks with a French accent, on the lifeboat, believing him to be a true companion. The
man attacks Pi, saying that he intends to eat him; Richard Parker attacks and consumes the
man. Richard Parker and Pi eventually find an island, which is made entirely of trees, roots,
leaves, fresh water, and plants. However, Pi makes a horrible discovery that causes them to
leave the island: Believing he has found a fruit-bearing tree, Pi peels back the layers of a
piece of fruit to find that it contains a human tooth. The island is a carnivorous being,
consuming everything that lives on it. Pi and Richard Parker return to the lifeboat and the
ocean. An undetermined amount of time passes, and Pi and Richard Parker arrive in Mexico.
Richard Parker runs into the wild and is never seen again. Pi is brought into custody, given
food, and questioned for some time by two officials from the Maritime Department in the
Japanese Ministry of Transport. The officials transcript of the conversation reveals that they
do not believe Pis story in its entirety, and they tell him so. Initially Pi sticks to his story, but
then he offers them another, somewhat similar story in which he shares the lifeboat with a
crew member of the sunken ship, his own mother, and a foul-tempered French cook who
eventually kills both Pis mother and the crewman. Pi tells of how he then stabbed the French
cook in the throat and watched him die. This second account seems to satisfy the skepticism
of the questioners, but they admit to Pi that his account of surviving with the tiger aboard
the lifeboat is a better story.