Historia mbi aparatet per shuarjen e zjarrit

Rreth vitit 200 para eres se re, Ctesibius I Aleksandrise ka shpikur nje pompe dore e cila ishte ne gjendje
te jap uje ne zjarr, gjithashtu thuhet se ne ate kohe eshte e njohur se romaket kane perdorur nje kove
me uje duke e percjellur dore me dore per te shuar zjarrin.

Aparati I pare per shuarjen e zjarrit eshte shpikur ne Angli nga nje kimist I famshem ne ate kohe I quajtur
Ambrose Godfrey ne vitin 1723. Ky aparat ishte nje version me I thjeshte dhe fillimisht permbante nje
baterine te lengshme zjarrefikese dhe ishte perdorur ne nje mase te kufizuar ku per here te pare eshte
perdorur ne Londer ne vitin 1729 dhe ka pasur efikasitet ne ndalimin e nje zjarri atje.

Ndersa aparati modern per shuarjen e zjarrit ishte shpikur nga Kapiteni Amerikan George William
Manby ne vitin 1818, I cili perbehej nga nje ene bakri prej 13 gallonash ose 13.6 litrash te hirit te perlave
(karbonat kaliumi) qe gjendet brenda ajrit te ngjeshur te pajisjes.

Ne fund te shekullit XIX me shpikjen e bombolit te gazit sode-acit, ku nje cilinder qe permbante 1 ose 2
litra uje kishte bikarbonat kaliumi ne te. Pasi acidi ishte I perzier me bikarbonatin, lirohej gazi I dioksid
karbonit qe shkaktonte presion ne enen e ujit.