ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΤΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

Α1. Ο συγγραφέας αναφέρεται στο μεγαλείο του ολυμπισμού, του οποίου η έκφραση δεν περιορίζεται στην
διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων. Ειδικότερα, ο ολυμπισμός αποτελεί ένα σύστημα ηθικών αξιών, συνιστά
εφαρμογή της φι-λοσοφίας του μέτρου και προωθεί την παγκόσμια συναδέλφωση και την ειρήνη. Μάλιστα,
κατά τη διάρκεια των Ολυ-μπιακών αγώνων αναβιώνει το ιδανικό της καλοκαγαθίας, πρότυπο που στην
αρχαιότητα αναγνώριζε την τελειότητα στην παράλληλη καλλιέργεια ψυχής, πνεύματος και σώματος. Οι
αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στην ευγενή άμιλλα, τη συνεργασία και τη συμμετοχή και όχι στη νίκη,
χαρακτηριστικά που απαντώνται και στην εποχή μας. Έτσι, σύμφωνα με τον συγγραφέα, ο ολυμπισμός
συνιστά κορυφαία έκφραση ανθρωπισμού, στο επίκεντρο της οποίας απαντάται το πρότυπο του τέλειου
ανθρώπου (λέξεις 110).

Β1. Η ευγενική προσπάθεια και το πνεύμα του ευ αγωνίζεσθαι είναι σημαντικότερα από τη νίκη. Η άθληση και
γενικό-τερα το ομαδικό παιχνίδι υπηρετούν ένα μεγάλο ηθικό σκοπό, αφού βοηθούν τον άνθρωπο να
υποτάξει την ατομικό-τητά του προς χάριν του συνόλου, μαθαίνουν στον αθλητή να υπερασπίζεται την τιμή
του συνόλου και διδάσκουν ταυτόχρονα τις αξίες της συνεργασίας, της ομαδικότητας, και του σεβασμού του
αντιπάλου. Στον αντίποδα, ο πρωτα-θλητής αγωνίζεται για τη νίκη, αδιαφορώντας για τη χαρά της
συμμετοχής. Ο πρωταθλητισμός μετατρέπει τον αθλητή σε κερδοφόρα επιχείρηση, εμπορευματοποιεί το θέαμα
των αγώνων και υπόσχεται υψηλές αμοιβές, προβολή και δημο-σιότητα. Έτσι, η ευγενής άμιλλα, ενσαρκώνει
στους αγώνες το ανθρωπιστικό ιδεώδες και εξυψώνει τη διάνοια και το σώμα του αθλητή, ενώ το πρότυπο του
πρωταθλητή, επιβάλλει τη νίκη έναντι της συμμετοχής, διαστρεβλώνοντας το γνήσιο αθλητικό ιδεώδες.

Β2. α)
προάγει: προωθεί, αντανακλά, καλλιεργεί, αναπτύσσει
επανασύσταση: αναδιοργάνωση, επανασύνδεση, επανακαθιέρωση, επανασυγκρότηση, επαναδημιουργία
συντηρούσαν: διέθεταν, διατηρούσαν, διαφύλατταν, κρατούσαν, προστάτευαν, καλλιεργούσαν
αντανακλά: μεταγγίζει, μεταλαμπαδεύει, καθρεφτίζει, αντικατοπτρίζει, απηχεί, φανερώνει, προβάλλει
θεμελιώδεις: ουσιαστικές, βασικές, κυρίαρχες, πρωταρχικές, ζωτικές
β) περιορίζεται: μεγιστοποιείται, μεγεθύνεται, διευρύνεται, απλώνεται, εξαπλώνεται
αμεροληψία: μεροληψία, μεροληπτικότητα, προσωποληψία, υποκειμενικότητα
πολυεθνικός: εθνικός, εγχώριος, μονοδιάστατος, τοπικός, περιορισμένος
ειρηνικό: πολεμικό, εχθρικό, μιλιταριστικό
συνθέτει: αποσυνθέτει, διασπά, αποδομεί, διαχωρίζει, διαιρεί, διαλύει, αποδιοργανώνει

Β3. α) ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ)

1. Ο Ολυμπισμός δεν περιορίζεται μόνο στην αγωνιστική έκφραση του ανθρώπου και το μεγαλείο των
Ολυμπιακών αγώνων (1η παράγραφος).
2. Οι θρύλοι των Ολυμπιακών Αγώνων άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου και βοήθησαν στην επανασύστασή
τους (2η παράγραφος).
3. Ο Ολυμπισμός είναι φιλοσοφία ζωής, που εξάρει και συνθέτει σε ένα αρμονικό σύνολο τις ιδιότητες του
σώματος (4η παράγραφος).
β) Στο χωρίο «καλοκαγαθία» χρησιμοποιούνται εισαγωγικά, εφόσον ο συντάκτης θέλει να αποδώσει μία
συγκεκρι-μένη/καθιερωμένη ορολογία, η οποία αφορά την ακριβή ονομασία/ιδιότητα των πολιτών στην
αρχαία Ελλάδα. Συγκε-κριμένα, σύμφωνα με αυτήν οι αρχαίοι Έλληνες όφειλαν να επιδιώκουν την αρμονία
σώματος, πνεύματος και ψυχής κατά τη διάρκεια των αθλητικών αγώνων.
Β4. α) Με τη χρήση της λέξης «Έτσι» επιτυγχάνεται η νοηματική σύνδεση μεταξύ των δύο τελευταίων
περιόδων της δεύτερης παραγράφου. Η χρήση της λέξης δηλώνει συμπέρασμα- αποτέλεσμα.
Συγκεκριμένα, η αρμονία σώματος, πνεύματος και ψυχής που έπρεπε να χαρακτηρίζει τους αθλητές των
Ολυμπιακών Αγώνων συνέβαλε στη διαμόρφωση της κοσμοθεωρίας «νους υγιής εν σώματι υγιεί».
Με τη χρήση της φράσης «Ακόμη και σήμερα» εξασφαλίζεται η σύνδεση των δύο τελευταίων περιόδων της
τρίτης παραγράφου. Η συγκεκριμένη έκφραση εκφράζει χρονική σχέση, προσθήκη-συμπλήρωση και
έμφαση, αφού ο

Σελίδα 1 από 4
οικουμενικός χαρακτήρας των Ολυμπιακών Αγώνων συνεχίζει ακόμα και στη σύγχρονη εποχή να
φανερώνει το πνεύμα της ειρηνικής συνύπαρξης και συναδέλφωσης των λαών.
β) «Η ιστορική πορεία του Ολυμπισμού φανερώνει τον πολυεθνικό χαρακτήρα των αγώνων. Ακόμη και
σήμερα (από την ιστορική πορεία του Ολυμπισμού) αντανακλάται το πνεύμα της συγκέντρωσης ανθρώπων
μαζί απ' όλο τον κόσμο για να διαγωνιστούν σ' ένα ειρηνικό περιβάλλον».
Β5. Ο συλλογισμός είναι επαγωγικός με γενίκευση. Στις προκείμενες («Ο ολυμπισμός.....φιλοσοφίας του
μέτρου») ο συντάκτης ορίζει την έννοια του ολυμπισμού ως ένα ιδεολογικό σύστημα ηθικών αξιών, όπως
αυτές του ευ αγωνίζε-σθαι και του μέτρου και στο συμπέρασμα («Τελικά, είναι έκφραση....ατόμων και λαών»)
επισημαίνει γενικά τον οικου-μενικό χαρακτήρα των αγώνων, οι οποίοι στέλνουν μήνυμα συναδέλφωσης και
συνάντησης των λαών.
Γ1. Η τάξη σας αναλαμβάνει μια εργασία με θέμα «Ολυμπισμός και ανθρωπισμός». Σε εισήγησή σας προς
τους συμμα-θητές σας, αναφέρεστε στις αξίες που εκφράζει το πνεύμα του ολυμπισμού και στους τρόπους με
τους οποίους μπορεί αυτό να καλλιεργηθεί, ώστε να διδάξει στον άνθρωπο της εποχής μας το γνήσιο αθλητικό
ιδεώδες (500-600 λέξεις).
ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΦΩΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ
Το θέμα συνδέει τον ολυμπισμό με τον ανθρωπισμό. Θεωρείται, δεδομένο, επομένως, ότι το πνεύμα του
ολυμπισμού εκφράζει ανθρωπιστικά ιδανικά, ότι είναι δηλαδή φύσει ανθρωποκεντρικό. Η εκφώνηση δεν
αναφέρεται στον αθλητι-σμό, αλλά στον ολυμπισμό. Φυσικά, οι έννοιες συνδέονται, όμως ο ολυμπισμός
αφορά το αθλητικό πνεύμα που εκφρά-ζεται κατά τη διάρκεια ολυμπιακών αθλητικών συναντήσεων, και άρα ο
μαθητής θα πρέπει να συλλάβει τις αξίες του ολυμπισμού, όπως τις συνέλαβε ο ελληνικός κόσμος στην
αρχαιότητα (το κείμενο δίνει πολλές πληροφορίες), λαμβά-νοντας όμως υπόψη και το γεγονός της
διεθνοποίησης των ολυμπιακών αγώνων σήμερα.
Α’ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
ΑΞΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ
1) Ο ολυμπισμός εκφράζει το γνήσιο αθλητικό πνεύμα. Λαός από την φύση του ελεύθερος, γεμάτος ζωή και
συναίσθημα, ο Έλληνας ένιωθε ιδιαίτερη ευχαρίστηση να γυμνάζεται, να αγωνίζεται και να πρωτεύει. Έτσι, ο
ολυμπισμός πρεσβεύει την εκγύμναση του σώματος και συμβάλλει στη σωματική υγεία, εξασφαλίζοντας στον
άνθρωπο καλή υγεία, ισορροπία και αρμονία.
2) Το ολυμπιακό ιδεώδες συνδέεται με το πρότυπο του «καλού καγαθού», αναφέρεται στην ανθρώπινη
τελειότητα και βασικός σκοπός του γίνεται η παράλληλη και αρμονική καλλιέργεια του σώματος και της
ψυχής. Ο ολυμπισμός γίνεται για τον άνθρωπο πηγή εσωτερικής τελειότητας, ευγένειας, και αγνότητας. Το
πνεύμα αυτό, που ξεκινά από την αρχαι-ότητα, εκφράζει το μέτρο, την ισορροπία, την παράλληλη καλλιέργεια
σάρκας και νου σε ανθρώπινη κλίμακα. Εκφράζει, με άλλα λόγια, την «Ελληνική αρμονία».
3) Ταυτόχρονα ο ολυμπισμός διδάσκει στον άνθρωπο το δρόμο της γνώσης, της αρετής και της σοφίας.
Αποτελεί ένα ταξίδι αυτοβελτίωσης, ενδοσκόπησης και αυτογνωσίας. Ο αθλητής σφυρηλατείται με επιμονή,
αγωνιστικό πνεύμα και αυτοκυριαρχία. Διδάσκεται να προσπαθεί, να μην εγκαταλείπει, να θέτει στόχους, να
τους πετυχαίνει και να τους ξε-περνάει. Επομένως, καλλιεργούνται μέσα του η επιμονή, η υπομονή και η
συνεχής προσπάθεια για την κατάκτηση του στόχου. Ο αθλητής, έχει επίγνωση των δυνάμεων και των
αδυναμιών του, μπορεί να επιβάλλεται στον εαυτό του, να τιθασεύει και να ελέγχει τη δράση του.
4) Οι αρχαίες ελληνικές πολιτείες, παράλληλα με τον πολιτισμό που είχε αναπτυχθεί, βρήκαν ευκαιρίες για μια
ομαδική συνεργασία των πολιτών. Ανέπτυξαν τις σωματικές ασκήσεις με πνεύμα ομαδικότητας και
πραγματοποίησαν το πνεύμα του Ολυμπισμού, ένα υπέροχο κοινωνικό ανθρωπιστικό πνεύμα. Έτσι
Ολυμπισμός και Ελληνισμός δημιούργησαν τον ανθρωπισμό. Ο Ολυμπισμός ως πνεύμα διαχρονικά
ανθρωπιστικό, κοινωνικοποιεί και συνδέει με δεσμούς φιλίας τους συναγωνιζόμενους. Διδάσκει τον
κοινωνισμό, δηλαδή τη συνεργασία, την ομαδικότητα, το σεβασμό του συναθλητή και δημιουργεί κίνητρα για
ατομική προσπάθεια και βελτίωση και όχι αφορμή για ανταγωνισμό και εχθρότητα προς τον «αντίπαλο».
Συμβολίζει, επομένως την αμοιβαιότητα και την αρμονική συνύπαρξη με τον «άλλο». Η πολυπολιτισμικό-τητα
εξάλλου της εποχής μας επιβάλλει την αποδοχή της όποιας διαφορετικότητας, τη συμφιλίωση, την άμιλλα και
την ανιδιοτέλεια. Η ηθικότητα, η ευγένεια, η καλοκαγαθία αποτελούν τελικά γνωρίσματα όχι του ολυμπισμού,
αλλά της ίδιας της δημοκρατίας, όπως την απαιτεί, όμως, η εποχή μας.
5) Για τον ολυμπισμό αρχή, τέλος και σκοπός είναι αποκλειστικά ο τέλειος άνθρωπος, καθιστώντας έτσι τον
αθλητισμό φαινόμενο ζωής και πολιτισμού. Η διεθνοποίηση των ολυμπιακών αγώνων συνιστά ύψιστη
ανθρωπιστική πράξη, αγκα-λιάζει καθολικά την ανθρωπότητα και την ενώνει σε μια στιγμή ιερή. Ο αθλητισμός
στις διεθνείς συναντήσεις προσφέρει την ευκαιρία για συνεύρεση ανθρώπων διαφορετικών, καταργεί τις
διαφορές, πολεμά τον ρατσισμό και τον εθνικό παροξυσμό. Καλλιεργεί μια κοινή -ουμανιστική συνείδηση,
στέλνοντας μήνυμα ειρήνης και συναδέλφωσης σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε, οι ολυμπιακοί αγώνες στην
αρχαιότητα είχαν και το νόημα της εκεχειρίας (παύση των εχθροπραξιών). Ο άγριος πόλεμος γινόταν ειρήνη
και ιερός αγώνας, η έχθρα μεταμορφωνόταν σε ευγενική άμιλλα…

Σελίδα 2 από 4
«Αυτό το πνεύμα της πίστης στον άνθρωπο, που γεννήθηκε στην Ελλάδα και εκφράστηκε καίρια με τους Ολυ-
μπιακούς αγώνες, θέλησε να ξαναζωντανέψει ο P. de Coubertin. Ίσως πολλοί το νομίσουν χιμαιρικό ένα
τέτοιο όραμα, όμως όσοι έχουν χαρεί την παγκόσμια πια συναδέλφωση των αθλητών που κυριαρχεί στους
σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες, όπου για λίγο έστω χρονικό διάστημα καταργούνται όλα τα σύνορα που
χωρίζουν τους λαούς, όπου η γλώσσα, η φυλή και η θρησκεία δεν υψώνουν τους φραγμούς τους ανάμεσα
στους ανθρώπους, όπου η κοινωνική θέση, ο υλικός πλούτος και η κρατική δύναμη δε λογαριάζονται, όπου ο
άνθρωπος γυμνός από καθετί άλλο αγωνίζεται με τους συναν-θρώπους του ειρηνικά και τίμια για να κερδίσει
την τιμή και μόνο της νίκης, όσοι έχουν ζήσει αυτό το γεγονός ελπίζουν και πιστεύουν πως το ολυμπιακό
πνεύμα μπορεί να φωτίσει τον κόσμο ολόκληρο, όχι μονάχα για λίγες μέρες, αλλά παντοτινά»,
Μανόλης Ανδρόνικος, «Παιδεία ή Υπνοπαιδεία».
Β’ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ
ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΙΔΕΩΔΟΥΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Εφόσον η εκφώνηση στο β’ ζητούμενο δε θέτει κάποιον περιορισμό και δε στρέφεται σε κάποιον
συγκεκριμένο φορέα που πρέπει να κινητοποιηθεί για την ανάπτυξη της ιδέας του ολυμπισμού, ο μαθητής
μπορεί να αναφερθεί σε όλους εκείνους τους φορείς που μπορούν να αναλάβουν δράση, προκειμένου αυτός
να καλλιεργηθεί.
Ο Ολυμπισμός είναι μια γενική έννοια, μια φιλοσοφία που συγκεντρώνει τις αρχές που συντελούν στην
τελειοποίηση του ανθρώπου. Αποβλέπει στην καθολική διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου, ώστε αναπτύσσοντας
αρμονικά τις πνευμα-τικές, σωματικές και ηθικές του δυνάμεις να αγγίξει το ιδανικό της καλοκαγαθίας των
αρχαίων Ελλήνων. Οι σκοποί δηλαδή του Ολυμπισμού είναι παιδαγωγικοί και η προϋπόθεση και το μέσο για
την επίτευξη αυτών των σκοπών είναι η συστηματική συμμετοχή στην άσκηση και στα αθλήματα. Έτσι
επιτυγχάνεται όχι μόνο η σωματική ευεξία, αλλά και η ηθικο-πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη του ατόμου.
Επομένως, η επιχειρηματολογία μπορεί να κατευθυνθεί στο τι μπορεί να κάνει η οργανωμένη Πολιτεία και
πώς μπορούν να βοηθήσουν οι φορείς παιδείας (βλ. «ομαδοποίηση επιχειρημάτων», βιβλίο, σελ. 25), ώστε
ο άνθρωπος της εποχής μας να διδαχθεί μέσα από τον ολυμπισμό τις γνήσιες αθλητικές αξίες που εκφράζει.
Συγκεκριμένα:
Α) ΠΟΛΙΤΕΙΑ
1. Στόχος πρέπει να γίνει η στροφή του ανθρώπου στην ενασχόληση με τον ερασιτεχνικό αθλητισμό, που
υπηρετεί τις παιδαγωγικές αξίες του ολυμπισμού. Η ανάπτυξη υλικοτεχνικής υποδομής και η δημιουργία
χώρων άθλησης και παιχνι-διού, μπορεί να κινητοποιήσει ειδικά τον άνθρωπο των αστικών κέντρων να
αθληθεί, να αλλάξει τρόπο ζωής και να γευτεί τα αγαθά του αρχαιοελληνικού πνεύματος. Η Πολιτεία μπορεί
να ανανεώσει το αστικό τοπίο, να αξιοποιήσει χώρους ανοιχτούς και ανεκμετάλλευτους, να δημιουργήσει
πάρκα και χώρους πρασίνου, ώστε να υποστηρίξει αθλητικές δραστηριότητες σε συνεργασία με την τοπική
αυτοδιοίκηση. Αναβάθμιση του χώρου απαιτείται και σε μικρές πόλεις και χωριά, όπου η ζωή πλησιάζει σε
έναν «φυσικό» τρόπο και άρα ευνοεί την άσκηση και την άθληση.
2. Ειδικά οι δήμοι και οι μικρές κοινότητες πρέπει να υποστηριχθούν από την Πολιτεία οικονομικά, ώστε να
αναλάβουν τη δημιουργία αθλητικών συνδέσμων, ομίλων και συλλόγων, που μπορούν να προσελκύσουν τη
νεολαία και να την απασχολήσουν γόνιμα και ουσιαστικά. Η άθληση είναι ο πιο άμεσος τρόπος να
επικοινωνήσει ειδικά ο νέος άνθρωπος με τις αξίες του ολυμπισμού, αφού ο τελευταίος δεν είναι μια σύλληψη
θεωρητική, αλλά δυναμική, έχει ενέργεια.
3. Κάθε οργανωμένο κράτος πρέπει να ενδιαφερθεί να διατηρηθεί η παράδοση της διεθνοποίησης των
ολυμπιακών αγώνων, όπως καθιερώθηκαν στις αρχές του 20 ου αιώνα -για να διακοπούν μόνο στη διάρκεια
των δύο παγκόσμιων πολέμων. Η συνάντηση αθλητών απ’ όλο τον κόσμο, η συμμετοχή που καταργεί τις
εθνικές, φυλετικές, γλωσσικές και λοιπές διακρίσεις εκφράζει με τον πιο όμορφο τρόπο τις αξίες του
ολυμπισμού, σε μια εποχή πολυπολιτισμικότητας και παγκοσμιοποίησης, σε μια εποχή που έχει περισσότερο
από ποτέ ανάγκη το πνεύμα αυτό...
4. Οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν ν’ αναλάβουν το πολιτικό κόστος της εξυγίανσης του αθλητισμού,
θεσπίζοντας κατάλ-ληλους νόμους και εφαρμόζοντάς τους αμερόληπτα προς κάθε κατεύθυνση. Συνεργασία
Πολιτείας και αθλητών ίσως οδηγήσει στην αποδέσμευση του αθλητισμού από το στυγνό επαγγελματισμό και
την εμπορευματοποίηση του είδους. Αυστηρές ποινές από τη δικαιοσύνη σε όσους ευθύνονται για οικονομικά
σκάνδαλα, σκάνδαλα χρήσης αναβολικών ουσιών, πολιτικές σκοπιμότητες και ποικίλους ανταγωνισμούς θα
οδηγήσουν στην εξυγίανση του αθλητισμού τόσο ως θέαμα όσο και ως πράξη, παρακινώντας το θεατή να
ασχοληθεί ερασιτεχνικά και να απολαύσει όσα ο αθλητισμός έχει να του προσφέρει.
Β) ΦΟΡΕΙΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
1. ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: Όντας ο πρώτος χώρος ένταξης και ανάπτυξης του νεαρού ανθρώπου, η οικογένεια
συνιστά και παρέχει τα πρώτα πρότυπα, τις αρχικές ιδέες που αυτός σχηματίζει για τη ζωή και τον κόσμο.
Διαμορφώνει συνήθειες, συμπεριφορές και τρόπο ζωής. Η οικογένεια που αναγνωρίζει την αξία της άθλησης
και του παιχνιδιού κάνει τον αθλη-τισμό τρόπο ζωής για το παιδί, παίζει και αθλείται μαζί του, επιστρέφει στη
φύση, γυμνάζεται, και αναζητά έναν εναλ-λακτικό τρόπο ζωής, που συνδυάζει την άσκηση με τη μεσογειακή
διατροφή, πολεμώντας το πρότυπο της μαζοποίησης που μας επιβάλλει η βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου
σε πολλά επίπεδα της καθημερινής ζωής. Φυσικά, η παρουσία

Σελίδα 3 από 4
της οικογένειας σε μεγάλες αθλητικές συναντήσεις τρέφει επίσης την αγάπη για τον αθλητισμό, όμως η
άθληση πρέπει πρωτίστως να συνιστά πράξη και -γιατί όχι- παράλληλα και θέαμα.
2. ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (Θεωρητικά + πρακτικά)
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ
Η σύγχρονη εκπαίδευση πρέπει να συνδυάσει τον τεχνοκρατικό χαρακτήρα με την ανθρωπιστική αγωγή, για
να πετύχει την ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητας του νέου. Η ενίσχυση των κλασικών σπουδών
και η μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας εξασφαλίζουν την επαφή του μαθητή με κείμενα των
αρχαίων ελλήνων που αναδει-κνύουν το περιεχόμενο και τη σημασία των ολυμπιακών αγώνων στην
αρχαιότητα. Διδάσκουν το περιεχόμενο του καλού καγαθού», το ελληνικό μέτρο, την αρμονία και την
ισορροπία. Η παράλληλη μελέτη της ιστορίας ενημερώνει το νέο για τη διαδρομή του αθλητισμού και των
ολυμπιακών αγώνων, συνδέοντας τους με την ιστορία των λαών, την πολιτική και κοινωνική κατάσταση του
ανθρώπου.
ΠΡΑΚΤΙΚΑ
1. Σε ένα ιδανικό σχολείο προτεραιότητα είναι η βαθιά και γενική παιδεία του μαθητή, η τέλεια αρμονία ψυχής
και σώματος, με στόχο την ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Το μάθημα της γυμναστικής
μπορεί σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο να αναμορφωθεί και να αποτελέσει ένα μάθημα που θα υποστηρίξει τις αθλητικές
δεξιότητες του μαθητή, επιτρέποντας την επιλογή κάποιου αθλήματος, συγκροτώντας ομάδες και
συμμετέχοντας σε αθλητικούς αγώνες ενδο-σχολικά και σε συνεργασία με άλλα σχολεία. Μάλιστα, η
γυμναστική μπορεί να γίνει αφορμή για τη διαμόρφωση ευρύ-τερα ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής των νέων,
σε συνδυασμό με τη διατροφή και τη φιλοσοφία του μέτρου, της ισορροπίας ψυχής και σώματος. Ίσως είναι
χρήσιμο να επιστρέψει ο θεσμός των αθλητικών σχολείων, αν και ιδανικά αυτό που επιδιώκεται είναι η
αφύπνιση όλων ανεξαιρέτως των μαθητών γύρω από το θέμα του αθλητισμού, της δια-τροφής και της
άσκησης.
2. Το σχολείο έχει ανάγκη από χώρους άθλησης, υποδομές και εγκαταστάσεις που θα εξυπηρετούν τους
μαθητές στις αθλητικές τους δραστηριότητες και θα φιλοξενούν σχολικά πρωταθλήματα, τοπικά, εθνικά
-ακόμα και ευρωπαϊκά-, ώστε να γίνεται πράξη το πνεύμα της ανεκτικότητας, της συναδέλφωσης, της
αμοιβαιότητας και του ανθρωπισμού.
3. Το σχολείο μπορεί να αναλάβει την στήριξη επίσημων αθλητικών διοργανώσεων, ορίζοντας μαθητές να
συμμετέχουν ως εθελοντές, ώστε να παρακολουθούν αλλά και να συνδράμουν σε όσα διαδραματίζονται στις
μεγάλες αθλητικές συναντήσεις. Ο αγώνας, η συμμετοχή, η τόλμη, η ψυχική δύναμη, η συνεργασία και η
συνύπαρξη μιας μεγάλης ομάδας αθλητών γύρω από έναν κοινό σκοπό αντανακλούν τα ιδεώδη του
ολυμπισμού. Ειδικά στις διεθνείς συναντήσεις, ο εθελοντισμός στερεώνει το πνεύμα της οικουμενικότητας, της
ειρήνης και της παγκόσμιας συναδέλφωσης, αίροντας τα σύνορα και τις διακρίσεις που χωρίζουν τους λαούς.
4. Η καθιέρωση ημερίδων αθλητισμού στα σχολεία-όπως συνέβη φέτος- δίνει την ευκαιρία στους μαθητές να
διοργα-νώσουν γιορτές αθλητισμού, παίρνοντας μέρος σε παιχνίδια, ατομικά και συλλογικά, καλώντας στο
σχολείο παλαίμα-χους ή εν ενεργεία αθλητές, προβάλλοντας ταινίες, διαβάζοντας κείμενα για τον αθλητισμό
και τον ολυμπισμό, ανα-πτύσσοντας κοινές δράσεις με άλλα σχολεία, ειδικά λόγω του ότι η
πολυπολιτισμικότητα προβάλλει ως επιτακτική ανα-γκαιότητα το σεβασμό του «άλλου» και την κατάργηση
των διακρίσεων.
5. Η ομαδοσυνεργατική μάθηση -η ίδια εξάλλου είναι μαθητοκεντρική και κινείται στη σφαίρα της
συλλογικότητας και της συνεργασίας- και η ανάληψη εργασιών (project) για τον αθλητισμό και τον ολυμπισμό
θα αποκαλύψει στο παιδί έναν ολόκληρο καινούργιο κόσμο. Ειδικά σήμερα, με τη βοήθεια της τεχνολογίας
των υπολογιστών και του διαδικτύου, οι μαθητές μπορούν να αναζητήσουν και να ανακαλύψουν τεράστιο
όγκο πληροφοριών για την αρχαιοελληνική φιλο-σοφία και τα ιδανικά του μέτρου, της αρμονίας και της
σύμμετρης ανάπτυξης του ανθρώπου εκείνης της εποχής.
ΜΕΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
Τα ΜΜΕ έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν ανθρώπους από το χώρο του αθλητισμού (όπως
ολυμπιονίκες) καθώς και να προβάλλουν αφιερώματα και ειδικές εκπομπές σχετικά με την ιστορία και τα
μηνύματα των Ολυμπιακών Αγώνων. Εκτός φυσικά από τον καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα για τον
αθλητισμό και τις επίσημες αθλητικές διοργανώσεις που λαμβάνουν χώρα, τα ΜΜΕ μπορούν να στηρίξουν
πρωτοβουλίες της Πολιτείας ή ανεξάρτητων οργανισμών για συμμε-τοχή του ανθρώπου σε αθλητικές
δραστηριότητες που γίνονται στην πόλη (συνήθως μαραθώνιοι δρόμοι). Το πνεύμα του ολυμπισμού άλλωστε
καλλιεργείται και διδάσκεται όχι όταν απλώς προβάλλεται επετειακά αλλά όταν συνδέεται με την
καθημερινότητα του απλού πολίτη ο οποίος έτσι προσεγγίζει βιωματικά και εμπνέεται από το γνήσιο αθλητικό
ιδεώδες.

Σελίδα 4 από 4