Professional Documents
Culture Documents
عمومی پـښــتو
کال١٣٨٩ -
ترتيب :
نويداحمدغفوری
نيټه :
١٣٨٩ /١١ / ٢١
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
ددی کتاب ھر ډول چاپ ،کاپی او برقی نشر بغير د مؤلف د اجازی څخه منع دی
عمومی پښتو أ نويداحمدغفوری
فھرست
صفحه شماره موضوع
د پښتو او پښتنو تاريخ
١ د پښتو لرغونتوب · ١
١ د پښتو ادب تاريخ · ٢
٣ پښتو د پخوانيو شاھانو په دربارو کی · ٣
۶ د افغانستان جريدی · ۴
۶ د پښتنو ھيواد · ۵
٧ باګرام په پښتو ادب کی · ۶
د پښتنو اديبانو تاريخ
٨ امير کروړ · ٧
٨ بيټ نيکه · ٨
٨ پير روښان · ٩
٩ ميرزا خان انصاری · ١٠
٩ رحمن بابا · ١١
٩ حميد مومند · ١٢
٩ خوشحال خان خټک · ١٣
٩ شيخ تيمن)رح( · ١۴
١٠ کاظم خان شيدا · ١۵
١٠ محمد ھوتک · ١۶
١٠ سيد جمال الدين افغان · ١٧
١٠ جنرال بخت خان پښتون · ١٨
١١ حافظ رحمت خان · ١٩
١٢ نازو انا )ميرمن نازو( · ٢٠
١٢ ميرمن زينبه · ٢١
١٢ زرغونه انا · ٢٢
١٢ مالله · ٢٣
١٢ بی بی نيکبخته · ٢۴
١٣ زرغونه · ٢۵
د پښتنو شاعرانو د کالم
نمونی
١۴ بيټ نيکه · ٢۶
١۴ رحمن بابا · ٢٧
١۵ احمدشاه بابا · ٢٨
١۵ خوشحال خان خټک · ٢٩
١۶ ګل پاچا الفت · ٣٠
١٧ حميد مومند · ٣١
١٧ حافظ · ٣٢
١٨ ګل کوھی · ٣٣
١٨ حيدری · ٣۴
١٨ بھائی جان · ٣۵
عمومی پښتو ب نويداحمدغفوری
١٨ عبدالقادر خټک · ٣۶
١٩ کاظم خان شيدا · ٣٧
١٩ پيرمحمد کاکړ · ٣٨
١٩ کاموال · ٣٩
١٩ مياخيل · ۴٠
١٩ ملنګيار · ۴١
١٩ ميرزا خان انصاری · ۴٢
١٩ مظلوم يار · ۴٣
١٩ نيکمل · ۴۴
٢٠ يونس · ۴۵
٢٠ سيدحسن · ۴۶
٢٠ شمس الدين مجروح · ۴٧
٢٠ دارالمجالس · ۴٨
٢٠ تفسير الضحی · ۴٩
٢٠ عبدالشکور رشاد · ۵٠
٢١ ښکارندوی غوری · ۵١
٢١ افضل الطرايق · ۵٢
٢١ خليل خان نيازی · ۵٣
٢١ سلطان بھلول لودی · ۵۴
٢١ خزينة الفقراء · ۵۵
٢١ عبدالحی حبيبی · ۵۶
٢١ احمدشاھی شھنامه · ۵٧
٢١ ھميش خليل · ۵٨
٢١ اليق · ۵٩
٢٢ شيخ تيمن · ۶٠
٢٢ د واصل روښانی د منتخباتو نمونه · ۶١
٢٢ جانان فدوی · ۶٢
٢٢ امير حمزه شينواری · ۶٣
٢٢ اشرف خان ھجری · ۶۴
٢٢ د ميا روښان خير البيان · ۶۵
٢٢ فياض · ۶۶
٢٢ سکندر خان خټک · ۶٧
٢٣ ميرمن نازو · ۶٨
٢٣ ميرمن زينبه · ۶٩
٢٣ سپينه · ٧٠
٢٣ بی بی نيکبخته · ٧١
٢٣ زرغونه · ٧٢
پښويه
٢۴ لومړنی موضوعات · ٧٣
٢۴ پښويه · ٧۴
٢۴ پښتو توری · ٧۵
٢۵ د کالم اجزاوی · ٧۶
٢۵ نوم · ٧٧
٢٩ ضميرونه · ٧٨
عمومی پښتو ج نويداحمدغفوری
٣٢ صفت ·· ٧٩
٣٣ مصدر · ٨٠
٣۴ فعل · ٨١
٣۵ قيود · ٨٢
٣۵ ادات )توری( · ٨٣
٣۵ متلونه · ٨۴
٣۶ ليک نښی ·· ٨۵
٣۶ د مستعارو کليمو ليکنه ٨۶
٣٧ بديع · ٨٧
٣٧ معنوی صنايع · ٨٨
٣٧ سوال او ځواب · ٨٩
٣٧ ارسال المثل · ٩٠
٣٧ ارسال المثلين · ٩١
٣٧ کيسی )لغز( · ٩٢
٣٧ مدعا المثل · ٩٣
٣٧ طباق · ٩۴
٣٧ مراعات النظير · ٩۵
٣٧ لف او نشر · ٩۶
٣٧ عکس او تبديل · ٩٧
٣٧ حسن تعليل · ٩٨
٣٧ رجوع · ٩٩
٣٧ جمع · ١٠٠
٣٨ تنسيق الصفات · ١٠١
٣٨ تجاھل العارف · ١٠٢
٣٨ برائت طلب يا حسن طلب · ١٠٣
٣٨ تلميح · ١٠۴
٣٨ تشخيص او انطاق · ١٠۵
٣٨ حسن مطلع · ١٠۶
٣٨ حسن مقطع · ١٠٧
٣٨ تکرار حسن · ١٠٨
٣٨ مبالغه · ١٠٩
٣٨ لفظی صنايع · ١١٠
٣٨ تجنيس · ١١١
٣٩ توشيح · ١١٢
٣٩ قلب · ١١٣
٣٩ سجع · ١١۴
٣٩ معما · ١١۵
٣٩ نظمونه · ١١۶
٣٩ ملی نظمونه · ١١٧
٣٩ لنډۍ · ١١٨
٣٩ نيمکۍ يا سر · ١١٩
٣٩ چاربيته · ١٢٠
۴٠ رباعی · ١٢١
۴٠ بګتۍ · ١٢٢
عمومی پښتو د نويداحمدغفوری
۴٠ ناری يا ږغونه · ١٢٣
۴٠ مشترک نظمونه · ١٢۴
۴٠ غزل · ١٢۵
۴٠ بوللــــه · ١٢۶
۴٠ رباعی · ١٢٧
۴٠ قطعه · ١٢٨
۴٠ مثنوی · ١٢٩
۴٠ مستزاد · ١٣٠
۴٠ مربع · ١٣١
۴٠ مخمس · ١٣٢
۴١ مسدس · ١٣٣
۴١ ترجيع بند · ١٣۴
۴١ ترکيب بند · ١٣۵
۴٢ بيان · ١٣۶
۴٢ تشبيه · ١٣٧
۴٢ د تشبيه غرض · ١٣٨
۴٢ د تشبيه دوی خواوی · ١٣٩
۴٢ مرکبه او مفرده تشبيه · ١۴٠
۴٣ عقلی او حسی تشبيه · ١۴١
۴٣ د تعدد په اعتبار د دواړو خواو ډولونه · ١۴٢
۴٣ د تشبيه ادات · ١۴٣
۴٣ مرسله تشبيه · ١۴۴
۴٣ موکده تشبيه · ١۴۵
۴۴ مجاز · ١۴۶
۴۴ مستعار مجاز )استعاره( · ١۴٧
۴۴ د استعاری او تشبيه تر منځ توپير · ١۴٨
۴۴ د استعاری ډولونه · ١۴٩
۴۵ مرسل مجاز · ١۵٠
۴۵ کنايه · ١۵١
۴۶ له صفت څخه کنايه · ١۵٢
۴۶ له موصوف څخه کنايه · ١۵٣
۴۶ له نسبت څخه کنايه · ١۵۴
لغاتونه
۴٧ د اووم ټولګی د پښتو لغاتونه · ١۵۵
۵٠ د اتم ټولګی د پښتو لغاتونه · ١۵۶
۵۵ د نھم ټولګی د پښتو لغاتونه · ١۵٧
۵٨ د لسم ټولګی د پښتو لغاتونه · ١۵٨
۶۴ د يوولسم ټولګی د پښتو لغاتونه ·· ١۵٩
٧٣ د دولسم ټولګی د پښتو لغاتونه ·· ١۶٠
کتابونه او مؤلفان
٨٠ کتابونه او مؤلفان ·· ١۶١
په پښتنو پاچاھانو پوری مربوطی تاريخی ليکنی
٨٢ په پښتنو پاچاھانو پوری مربوطی تاريخی ليکنی · ١۶٢
عمومی پښتو ه نويداحمدغفوری
يادښت
٨٣ يادښت ·· ١۶٣
و من ﷲ توفيق
عمومی پښتو 1 نويداحمدغفوری
اروپائی آسيايی
په دغه دری واړو ښاخونو کی اوستا ،سانسګريت او پښتو د خوږو خويندو په نامه ياديږی ،چی يوازی پښتو يی
ژوندی ده .ډارمسټټر وايی چی پښتو نه د پارسی او نه ھم د پھلوی يوه لھجه ده بلکه دا يوه لرغونۍ ژبه ده او
لرغونتوب يی د زند سره برابر دی او د پارسی او پھلوی څخه زيات دی .اوستا لومړی په مادی ژبه ليکل سوی ؤ
چی دغه مادی ژبه د پارسی سره ډير ورته والۍ لری .د ايران د تاريخ په شھادت ميديان د باختر څخه راغلی دی
مګر ګريوسون انګريز وايی چی د اريايی ژبو لوی ښاخ ميدی نوميږی او غلچه ،اورمړی ،بلوچی او پښتو په
ميدی ګروپ کی شاملوی ،او دغو ژبو ته پارسيک ګروپ وايی .نو :ميدی ژبی ھغه ژبی دی چی د ايرانی او
ھندی يعنی )پارسيک او ھنديک( ژبو تر منځ سيمه کښی ويل کيږی .پښتو ځانته جال ژبه ده مګر دغه جال والۍ
تر منځنيو زمانو پوری دی او اصالً د ټولو ژبو مور يوه ده .د ناروی پوھاند مارګنسترن وايی چی افغانستان د
آسيايی او اروپايی ژبو مرکز دی او پښتو په اريايی ژبو کی يوه مھمه ژبه ده.
د پښتو ادب تاريخ
پښتو د پښت توکم زړه لرغونۍ ژبه ده چی تر اوسه يی دری زره کلنی زړی کليمی په خپل شکل يا په لږ بدلون
ساتلی دی .دا ژبه د ارايی ژبو په باختری ګروپ پوری اړه لری ،د اکسوس او اندوس تر منځ خاوره سيمه کی
ويل کيږی او نږدی شل ميليونه وګړی ورباندی ږغيږيږی .د پښتو ژبی لومړی شعر چی د پټی خزانی په واسطه
الس ته راغلی دی د امير کروړ سوری دی:
زه يــــــــــــم زمـــــــــــــــری پر دی نړی له ما اتل نشته
په ھند و سند و پــــــــــــــــــــــــــر تخار او پر کابل نشته
بل پــــــــــــــــــــــــــه زابل نشته
له مـــــــــــا اتــــــــــــــــــل نشته
د پښتو ادب لومړۍ دوره د )١٠٠ھـ ق( څخه تر ) ٩٠٠ھـ ق( پوری ده .په دی دوره کښی د پښتو پاخه او غښتلی
شاعران تير سوی دی خو له بده مرغه چی د شعر يوه يوه نمونه يی پاتی سوی ده ،لکه :بيټ نيکه ،شيخ اسعد
سوری ،ښکارندوی ،تايمنی ،ملکيار غرشين ،بختيار کاکۍ ،شيخ متی او نور .کله چی په اوومه پيړی کی
چنګيزيان راغلل نو پر پښتو يی ھم تاثير وکړ او د ھوتک بابا او نورو حماسی اشعار منځ ته راغلل لکه چی وايی:
ھم په غزنی ھــــــــــــــــــــــــــــــم په کابل راغی په کلی او کــــــــــــــــــــــــــور باندی مغل راغی
د لومړۍ دوری اشعار د افکارو په لحاظ ساده او سليس دی ،سوچه او سپيڅلی لغات پکښی ډير دی زيات يی په
ملی وزنونو او بحرونو ويشل سوی دی .د شفاھی ادب په برخه کی پښتو لنډۍ د پښتو ادب يوه سپيڅلی ساده او
غوره برخه ده چی د طبيعی جوړښت له حيثه پخوانو اريايی اشعارو ته ډيری ورته دی .د تاريخ له مخه د غه
عمومی پښتو 2 نويداحمدغفوری
لنډۍ په څلورمی ھجری پيړی يا په بله وينا په غزنوی دوری پوری اړه لری:
زه بـــــــــــــــــه ګومل ته د خپل يار ديدن ته ځمه چی د خـــــــــــــــــــــــــــــــــالــو لښکری راغلی
ملک خالو د سلطان محمود غزنوی په لښکرو کی يو پښتون سر لښکر ؤ .په لومړۍ دوره کښی د پښتو د نثر برخه
کمزوری ده .د شعر لومړی دوره ډير سوچه او د نورو ژبو تر تاثير الندی نه ده .د نثر لومړی کتاب چی يوازی
نوم يی د پټی خزانی په واسطه موږ ته راغلی دی )د سالو وږمه( نوميږی چی ابو محمد ھاشم سروانی د دريمی
ھجری پيړی په نيمائی کښی د عربی اشعارو د فصاحت او بالغت په بيان کښی ليکلی دی .د دی دوری مشھور
کتاب د سليمان ماکو تذکرة االولياء نوميږی چی په ) ۶١٢ھـ ق( کی يی ليکلی دی .د محمد بن علی تاريخ سوری،
د شيخ کټه لرغونی پښتانه ،د شيخ ملی دفتر او د خان کجو تاريخ د دی دوری د نثر ھغه کتابونه دی چی يوازی
نومونه يی پاته سوی دی ،د لومړۍ دوری اشعار او نثرونه د اسالمی احساساتو په رڼا کی ليکل سوی دی .د پښتو
ادب بله دوره له ) ٩٠٠ھـ ق( څخه تر ) ١٣٠٠ھـ ق( پوری ده ،په دی دوره کی د عربی زيات تاثير په پښتو کی
ليدل کيږی ،د دی دوری اثار ھم د دينی احساساتو په رڼا کی ليکل سوی دی .د دی دوری د قافيه وال نثر تأداب
ايښودونکی روښانيان دی .د دی دوری د نثر مشھور کتابونه د مياروښان خيرالبيان او د اخوند درويزه مخزن
االسالم دی .د روښانيانو په سلسله کښی ارزانی ميرزا انصاری ،دولت خان لواڼی پاخه صوفيان او د ديوانونو
خاوندان دی .په پښتو شاعرۍ کښی تصوفی افکار د يو مکتب او مسلک په توګه د دوی په واسطه پښتو ادب ته
راننوتی دی .د دی دوری په لومړۍ برخه کی د اخوند قاسم فوايد الشريعت ،د فقير حسين خالصة االسالم ،د
بابوجان مجموعه ھم په ھمدغه نيم منظوم سبک کی ليکل سوی دی .ددی سبک يوه نمونه داده:
نشته په دنيا کښی د سړی تل تر تله مقام مرګ به ورسی و سړی ته نا ګھان
د دی دوری په نثرو کی د عربی او فارسی تاثير زيات دی ،خير البيان د پښتو سوچه او زاړه لغات راوړی مګر
مخرن االسالم دغه صفت نه لری .د دی دوری په دوھمه برخه کښی د پښتو نثر لمن ډيره پراخه سوی ده ددی
برخی د نثر د ميدان لوی پھلوان خوشحال خان خټک دی .ده د نثر قافيه وال سبک ساده شکل ته راواړوه.
دستارنامه ،بياض او پښتو ھدايه د ده منثور کتابونه دی .د بياض نثر ډير خوندور او له محاوری سره پوره
نږديوالی لری ،مثالً داجمله) :په دامنځ کی خبر راغۍ چی شجاعت له ډير لښکر سره په ګنداب کی ډوب سو( .په
نثر کښی ]د عبدالقادر خټک ګلدسته ،د ګوھر خان قلب اسير ،د افضل خان خټک تاريخ مرصع او علمخانه دانش،
دمحمد ظفر تاريخ اعثم کوفی ،د موالنا عبدالحليم اختيارات بديعی[ دا ټوله د خوشحال خان خټک لمسو او يا د دوی
په سپارښتنه ليکل سوی دی .د محمد رسول بياض ،د نورمحمد نافع المسلمين ،د محمد ھوتک پټه خزانه ،د عبدﷲ
احمدشاھی فتاوه ،د ميا معظم شاه تواريخ رحمت خانی دا ټول د دی دوری غوره تاريخی او دينی کتابونه دی ،په
ټولو کښی پټه خزانه يو مھم اثر دی چی د پښتو ادب پانګه يی راساتلی ده .د پټی خزانی نثر د خوشحال خان خټک
په سبک کی دی .د دی دوری په وروستۍ برخه کی د نواب محبت خان رياض المحبت ،د قاسم علی اپريدی
فرھنګ اپريدی ،د ﷲ يار خان عجايب اللغات ،د نواب افضل الدوله پښتو تفسير ،د دوست محمد خټک تفسير
بدرمُنير ،د مراد علی تفسير يسير او د مولوی احمد ګنج پښتو مھم او مشھور کتابونه دی .د دی دوری د نظم لوی
پھلوان ھم خوشحال خان خټک دی .فضل نامه ،سوات نامه ،بازنامه او فراق نامه يی د نظم مشھور کتابونه دی.
يوازی کليات يی څلويښت زرو ) (۴٠،٠٠٠بيتو ته سريږی .د ده په زامنو کی اشرف خان ھجری ،عبدالقادر
سکندر ،صدرخان د ديوانونو خاوندان دی ،د ده لور حليمه او د اشرف خان مور توتيا ھم د پښتو شاعرانی وی.
کاظم خان شيدا ،کامګار او علی خان ھم د خټکو د کورنۍ له شاعرانو څخه دی .په دی وخت کی د پيښور او
باګرام په سيمو کی د رحمان بابا او حميد د شعر انګازی اوچتی سوی .قلندر اپريدی ،خواجه محمد بنګښ ،محمد
يونس معزﷲ ،حسين ،مصری خان ګکياڼی ،او په سوونو نور شاعران د دوی د الری پيروان او د خوږو ديوانونو
خاوندان دی .د دولسمی پيړی د پښتو د ادب د ودی او پرمختګ يوه مھمه دوره ده .په دی دوره کی د پښتو په
زاړه مرکز کندھار کی د شعر او ادب ډيوی بلی سوی او د شاه حسين ھوتک دربار له پښتنو شاعرانو څخه ډک
سو ،نازو انا ،شاه حسين ،زينبه ،احمدشاه بابا ،تيمورشاه ،ريدی خان مومند ،پيرمحمد کاکړ ،شمس الدين کاکړ،
ميانعيم متی زی ،ميرزا حنان کندھاری ،رحمت داوی ،په ھرات کی سپينه او عزيز خان رڼا خيل او په لره
پښتونخوا کی مطيع ﷲ بيدل ،محمدصاحب زاده داپورۍ ،حافظ عبدالعظيم راڼی زی د دی دوری د وروستۍ برخی
مشھور شاعران دی .زموږ د موجوده څيړنی له مخی تر )١٣٠٠ھـ ق( پوری د ټولو شاعرانو شمير پنځو سو ته
رسيږی مګر د ټولو کتابونه الس ته نه دی راغلی يا تلف سوی دی او يا انګريزانو لندن ته وړی دی .په دولسمی
پيړی کښی دری مشھور سبکونه منځ ته راغلل:
د خوشحال خان خټک حماسی سبک
عمومی پښتو 3 نويداحمدغفوری
د رحمان بابا تصوبی سبک
د حميد بابا ادبی سبک
د پښتو ادب اوسنۍ دوره له )١٣٠٠ھـ ق( څخه شروع کيږی او تردی وخته رارسيږی .د امير شيرعلی خان په
وخت کی په افغانستان کی د پښتو د ژوند خواته توجه وسوه او ډير فوځی اصطالحات او قواعد پښتو سول د امير
حبيب ﷲ خان په وخت کی پښتو په مکتب کی داخله سوه ،د امان ﷲ خان په دوره کی پښتو مرکه جوړه سوه ،د
نادرشاه په وخت کی د کندھار پښتو انجمن او د ظاھر شاه په وخت کی پښتو ټولنه منځ ته راغله ،په دی دوره کی
ورځپاڼی او مجلی راووتلی او د غربی دنيا د پوھی او تعليم اثر ځان په پښتو کی ھم څرګند کړ .په کوزه پښتونخوا
کی قاضی ميراحمد شاه رضوانی او منشی احمدجان د پښتو نثر د نوی سبک پاخه استادان دی ،شکرستان افغانی
او بھارستان افغانی د رضوانی د نثر غوره کتابونه ،د قصه خانۍ ګپ او د افغانستان تاريخ د منشی احمد جان
نثری اثار دی .د انګريزانو د جنګ په دوران کی پښتنو ډيری حماسی چاربيتۍ ويلی دی چی په دی لړ کی د
نورشالی ،اکبر شاه ،احمدګل نواب ،طالب ګل او پاياب نومونه د پوره يادونی وړی دی چی د دوی دغه جنګی
چاربيتۍ ډارمسټټر په پښتونخوا ھاروبھار کښی راوړی دی او اوس د پښتو ټولنی په نوی اثر توری بريښ کی ھم
چاپ سوی دی .په دی وخت کی په پښتونخوا کی پښتنو شاعرانو مقابله شروع کړه چی وروسته تر ھغه د جالل-
آباد اوسنی شاعران لکه غريبی او مخی او د کابل غالم محی الدين افغان او مولوی صالح محمد د يادونی وړ دی.
د دی دوری په دوھمه برخه کښی لوی لوی ليکواالن ميدان ته راووتل او ډير غوره اثار يی وليکل لکه محمدګل-
مومند ،عبدالحی حبيبی ،ګل پاچا الفت ،قيام الدين خادم ،عبدالرؤف بينوا ،صديق ﷲ ريښتين ،چی دغه کسان په نثر
او نظم دواړو کی غښتلی وه .په کوزه پښتونخوا کی د نثر پاخه استادان سيدراحت زاخيلی ،ماسټر عبدالکريم،
قاضی عطاء ﷲ ،دوست محمد کامل ،سيد رسول رسا ،عبدالخالق خليق او د شرع استادان امير حمزه شينواری،
سمندرخان سمندر ،اجمل خټک ،عبدالغنی خان غنی او داسی نور دی .په دی وخت کی ډرامی ،ناولونه ،ګرامری
کتابونه او قاموسونه وليکل سول او د خارجی ژبو څخه زياتی ترجمی وسوی.
پښتو د پخوانيو شاھانو په دربارو کی
لومړی پاچا چی د پښتو سره يی مينه درلوده امير کروړ ؤ چی د امير فوالد سوری زوی او په )١٣٩ھـ ق( کی په
منديش کی پر تخت کښيناست ،دی نه يوازی داچی د پښتو سره يی عالقه درلوده بلکی د پښتو ژبی يو شاعر ھم ؤ
چی د شعر نمونه يی په الندی ډول ده:
زه يــــــــــــم زمـــــــــــــــری پر دی نړی له ما اتل نشته
په ھند و سند و پــــــــــــــــــــــــــر تخار او پر کابل نشته
بل پــــــــــــــــــــــــــه زابل نشته
له مـــــــــــا اتــــــــــــــــــل نشته
د امير کروړ وروسته نورو سوری پاچاھانو ھم د پښتو سره عالقه درلوده چی د امير محمد سوری )د سوری
کورنۍ آخر پاچا( د دربار شاعر شيخ اسعد سوری وؤ ،ھغه وخت چی امير محمد سوری د سلطان محمود غزنوی
په بند کی د غور د آھنګران د کال څخه غزنی ته وړل کيدی او زھر يی وخوړل نو شيخ اسعد چی د ھغه ډير
سخت دوست ؤ د ھغه په غم کی يی لويه قصيده وويل ،البته دی لومړی شاعر دی چی په پښتو کی يی قصيده
وويل .د نوموړی قصيدی سر دادی:
د فلک له چــــــــــــــــــــــــــــــــــــــارو څه وکړم کوکار
زمولوی ھر ګل چـــــــــــــــــــــــــــــــــی خاندی په بھار
شيخ اسعد سوری په )۴٢۵ھـ ق( کی د زمينداور په بغنی کی وفات سو .تر سوريانو وروسته سلطان شھاب الدين
غوری ھم د پښتو سره عالقه درلوده ،دده په وخت کی دوه لوی شاعران تير سوی دی.
ښکارندوی غوری د سلطان شھاب الدين غوری معاصر ؤ چی سلطان شھاب الدين غوری په ھند حمله
وکړه نو په )۵٧١ھـ ق( کی ښکارندوی غوری دده په ستاينه کی ډيری قصدی وويلی چی د يوی
قصيدی سر يی دادی :
عمومی پښتو 24 نويداحمدغفوری
بسم ﷲ الرحمن الرحيم
پــښــويــه
لومړنی موضوعات
پښويه :ھغه اصول او قواعد چی د ژبی داخلی جوړښت تشريح کوی پښويه بلل کيږی چی په عربی شکل يی
نحوه ،دری دستوری زبان ،انګليسی ګرامر او التينی ګراماتيک دی.
پښتو توری :د پښتو د الفباء توری ديرش ) (٣٠دی چی عبارت دی له:
ا–ب–پ–ت–ټ–ج–چ–څ–ځ–خ–د–ډ–ر–ړ–ز–ژ–ږ–س–ش–ښ–غ–ک–
ګ–ل–م–ن–ڼ–و–ه–ی
د عربی ژبی لس ځانګړی توری ھم په پښتو دخيلو کليمو کښی استعماليږی او عبارت دی له :
ث–ح–ذ–ص–ض–ط–ظ–ع–ف–ق
د پښتو سوچه او خاص توری اته دی چی عبارت دی له :
ټ–ډ–ړ–ځ–څ–ڼ–ږ-ښ
د دری توری پکښی څلور دی چی عبارت دی له] :چ – پ – ګ – ژ[ څخه
د پښتو ٢۶توری چپ )بی غږه( او څلور توری يی کومکی )غږيز( دی
د پښتو چپ )بی غږه( يا اصلی توری عبارت دی له] :ب – پ – ت – ټ – ج – چ -څ – ځ –
خ – د – ډ – ر – ړ – ز – ژ – ږ – س – ش – ښ – غ – ک – ګ – ل – م – ن – ڼ[ څخه
په پښتو کی کومکی غږونه پر دوه ډوله دی چی يوی يی توری او بل يی حرکتونه دی
د پښتو ژبی کومکی حرکتونه په الندی ډول دی :
زور :يو توری په خوځښت او حرکت راولی او اواز په پورته لوری بيايی
زير :د ھغه په وسيله يو توری خوځنده ويل کيږی او غږ کښته خواته بيايی
پيښ :يو توری څرګند او د )واو( خواته مايل کيږی يا په بل عبارت د سپک )واو( آواز ورکوی
زورکۍ :د کليمی په پيل او مينځ کی د يو مايل خط په شکل ليکل کيږی
خج :د آواز د فشار څخه عبارت دی لکه :غوټه ،کونډه
د پښتو ژبی کومکی توری په الندی ډول دی :
الف :د کليمی په منځ او آخر کی راځی لکه :کاکا ،ماما ،اکا او داسی نور
په پښتو کی الف پر څلور ډوله دی
واو :په پښتو کی واو څلور ډوله دی :
نرم واو :چی پوست او نرم ويل کيږی او دمخه توری زور لری لکه :لو ،پلو ،کنډو
څرګند واو :چی دمخه توری يی څرګند دروند پيښ ولری لکه :کچالو ،تالو ،چاقو
اوږد واو :چی اوږد او نرم ويل کيږی او دمخه توری يی اوږد پيښ لری لکه :کور ،مور
کوچنی واو :چی دمخه توری يی سپک لنډ پيښ ولری لکه :لومړی ،تاسو ،پوښتنه
ه :په پښتو کی ه پر دوه ډوله ده :
څرګنده او لويه )ه( :ھغه ده چی دمخه توری يی زور ولری لکه :پاڼه ،لښته ،څانګه
پټه او کوچنۍ )ه( :چی دمخه توری يی زورکۍ ولری لکه :زړه ،پسه ،نيکه
که دوه نومونه د د په واسطه ارتباط پيداکړی نو ھغه وخت ورته اضافی ارتباط وايی ،په اضافی ارتباط
کی لومړی مضاف اليه او وروسته مضاف راځی ،لکه :د زلمی قلم د اختر ورځ او که مضاف اليه اضافی
ضمير وی نو بيا مضاف دمخه راځی لکه :قلم می راکه .کتاب دی څه سو؟
oپه پورته مثالو کی زلمی او اختر مضاف اليه ،قلم او ورځ مضاف دی
د نوم لفظی حالتونه :په پښتو کی نومونه د پای د بدلون په لحاظ په څو ډوله دی چی په الندی ډول ښودل کيږی
ھغه نوم چی په نرمه )ی( ختم سوی وی ،په ندايی حالت کی مفتوح راځی او فتحه يی په )ه( ليکل کيږی او په
فالی حالت او ارتباطی حالت کی د جمع په شکل اوړی يعنی نرمه )ی( په څرګنده )ی( بدليږی او په نورو
حاالتو کی په اصلی شکل راځی
oندايی حالت :ای زلميه!
oفاعلی حالت :زلمی خط وليکه.
oارتباطی حالت :زلمی ته خدای تعالی ښه پوھه ورکړی ده.
oاصلی حالت :توريالی سبق وايی ،زلمی څه وايی؟ ،توريالی يی بوت
ھغه صفت چی منځ کی يی )و( وی په ندايی حالت کی مفتوح او په فاعلی او ارتباطی حالت کی د جمع په
صورت راځی ،لکه :ای پښتونه! واړه ھلک وخندل ،بی ننګی د پښتانه مرګ دی.
کوم نومونه چی په صحيح حرف ختم سوی وی ،جمع يی په )ان – ون( کيږی ،په ندايی حالت کی مفتوح يعنی د
صحيح توری د زور په ځای )ه( ورسره نښلول کيږی او په نورو حاالتو کی په اصلی صورت راځی ،لکه :ای
ځوانه! ،ای ھلکه! ،ای اباده!
سماعی مؤنث او په )ه( او څرګنده )ي( مختوم مؤنث په ندايی ،فاعلی او ارتباطی دری واړو حالتونو کی په
جمع بدليږی ،لکه :ای ميرمنی! ،دښمنۍ ډير کورونه وران کړل.
ھغه معنوی مؤنث چی په صحيح حرف ختم وی په ندايی حالت کی يی په آخر کی اوږده )ې( زياتيږی د ]له،
بی ،تر[ سره مفتوح او په نورو حاالتو کی په خپل شکل راځی لکه :ای موری! ای خوری!
د جمع او جنس نومونه چی په څرګنده )ي( ،اوږده )ې( يا په )ه( مختوم وی په ندايی ،فاعلی ،ارتباطی حاالتو
کی يی د آخر )ی( او )ه( په اوږد )و( بدليږی ،لکه :ای سړيو! ،ميلمنو ډوډۍ وخوړه.
جمع مذکر او جنس نوم چی په صحيح حرف ختم وی ،په ندايی ،فاعلی او ارتباطی حالتونو کی يی آخر ته
کوچنی واو زياتيږی ،لکه :ای ھلکانو! ھلکانو سبق ووايه.
يادښت :ټول صفات چی جمع نه لری که چيری موصوف يی جمع وی نو په دريو واړو حالتونو کی يی په آخر کی
)واو( زياتيږی ،لکه :ای غمجنو! ،لږو کسانو کار وکړ.
يادښت :په پښتو کی مصدر د جمع مذکر حکم لری او په دغو دری واړو حالتونو کی يی په آخر کی واو زياتيږی
لکه :ډيرو ليکلو ستړی کړم ،دا د خوړلو څښلو وخت نه دی
نه بدليدونکی نومونه :په پښتو کی ځينی نه بدليدونکی نومونه ھم سته چی ھغه په ټولو حاالتو کی په يو ډول
عمومی پښتو 29 نويداحمدغفوری
استعماليږی او په پای کی يی کوم بدلون نه راځی ،دغه ډول نومونه په بيالبيلو حاالتو کی الندی ښودل کيږی
ھغه نومونه چی په پای کی يی )الف( راغلی وی ،لکه :ای کاکا! ،دادا می راته يوښه قلم راوړ.
ھغه نارينه نوم چی په کوچنی )ه( ختم وی ،لکه :ای نيکه! ،ځلمی ته خپل تره قلم وباخښه.
ھغه نوم چی په پای کی يی څرګند او اوږد واو وی لکه :پيشو غوښه وتښتوله.
ھغه نوم چی په زورکۍ واال )ۍ( ختم وی لکه :ږلۍ ،څوکۍ ،نړۍ او داسی نور.
ھغه نوم چی په اوږده )ې( ختم وی لکه :ادی شيدی راوړی ،له خواښې سره يی وخوړې.
ھغه نارينه نوم چی په څرګنده )ی( ختم وی لکه :موچی بوټونه وګنډل ،دوبی زما دريشی سبا ته راوړی.
ھغه مذکر نوم چی په څرګنده )ه( ختم وی لکه :ګرانه ميلمه! ډوډۍ وخوره ،کوربه ميلمه ته په درنه سترګه ګوری
ضـمـيـرونه
ضـمـيـر :ضمير ھغه کليمه ده چی د نوم پر ځای د تکرار د لری کولو لپاره راځی
ضميرونه په پښتو کی پر څو ډوله ده چی مھم يی په الندی ډول دی
شخصی ضميرونه :ھغه دی چی پر يو معين شخص يعنی پر متکلم ،مخاطب او غائب باندی داللت کوی.
شخصی ضميرونه د استعمال له مخی پر دوه ډوله دی :متصل او منفصل .
متصل ضميرونه :ھغه دی چی يوازی نه راځی او تل د فعل سره پيوست استعماليږی ،متصل ضمرونه
دادی :
م :د مفرد متکلم لپاره لکه په ځم کی
و :د جمع متکلم لپاره لکه په ځو کی
ی :د مفرد مخاطب لپاره لکه په ځی کی
ی :د مفرد مذکر غائب لپاره لکه ځلمی تللی دی
ل :د جمع مذکر غائب لپاره لکه ھلکان راغلل
ھـ :د مفردی مونثی غائبی لپاره لکه ماللۍ له خوبه پاڅيده .
ې :د جمعی مونثی غائبی لپاره لکه ځينی نجونی پوھنځی ته والړی
څرګنده )ي( :په حال او مستقبل کی د مفرد ،جمع او مذکر او مونث لپاره راځی لکه :زلمی سھار
وختی له خوبه پاڅی – ماللۍ چای څښی ،ھلکان سبق وايی .
دغه ضميرونه ھميشه د افعالو سره پيوست راځی نو ځکه فعلی ضميرونه ھم ورته وايی .
متصل ضميرونه دوه حالته لری .په الزمی فعلونو کښی د فاعل په حيث او په متعدی فعلونو کښی
د مفعول په حيث راځی مګر په استعمال کی منفصل ضميرونه ھم ورسره راتالی سی .
متصل ضميرونه يوازی په ماضی فعلونو کی مفعولی حالت لری او په حال او استقبال کښی تل د
فاعل په حيث راځی
مفعولی فاعلی
ما دی وليد ،زه دی بيايم دی خط ليکی ،دی به خط وليکی
ما ھغه وليد ،زه به ھغه راولم دا خط ليکی
) مونږ ،تاسی ،دوی ،ھغوی( :دغه څلور د جمع ضميرونه دی د استعمال له مخی ھيڅ
اختصاص نه لری ،په ماضی او حال کښی د فاعل په حيث استعماليږی او ھم د مفعول
په حيث لکه :
جمع مذکر
توريالی مونږ وليدلو مونږ سبق ووايه
توريالی تاسی وليدلئ تاسی څه کوئ؟
توريالی دوی وليدل مونږ خط ليکو
توريالی مونږ وينی دوی به زما قلم راوړی
او تاسی نه ويني ھغوی کورته والړل
عمومی پښتو 31 نويداحمدغفوری
په پورته ضميرونه کښی يوازی )زه ،ته ،دی ،دا ،ھغه( ارتباطی حالت نه لری او نور
ټول ضميرونه د ښکاره نوم په شان ارتباطی حالت لری او د ارتباط له تورو سره
استعماليږی لکه :
مونږ :مونږ ته خپل وطن ګران دی ما :ما ته څه وايی؟
تاسی :تاسی ته خبره کوم تا :له تا سره می کار دی
دوی :پر دوی باندی کار ډير دی ده :ده ته څه مه وايه
ھغوی :ھغوی ته می کتابونه ورکړل دې :د دې کور چيرته دی؟
ھغې :له ھغې نه دا پوھه ده
غير مستقيل منفصل ضميرونه :په پښتو کی ځينی غير مستقيل منفصل ضميرونه ھم سته چی د نورو کليمو د
راوړلو څخه بغير نه استعماليږی چی په الندی ډول دی :
می – مو :د متکلم دپاره
دی – مو :د مخاطب دپاره
يی :د غائب دپاره
غير مستقيل منفصل ضميرونه دری حالتونه لری :فاعلی ،مفعولی ،اضافی مګر فاعلی حالت
يی په ماضی متعدی پوری او مفعولی حالت يی په امر حال او مستقبل پوری اړه لری ،مثالونه
يی دادی :
اضافی حالت مفعولی حالت فاعلی حالت
کتاب می راکړه ته می چيری بيايی؟ کتاب می واخيست
کتابونه مو راکړه دی مو چيری بيايی؟ کتاب مو واخيست
کتاب دی څه شو؟ زه دی له ځانه سره بيايم کتاب دی واخيست
کتابونه مو څه شول؟ زه مو له ځانه سره بيايم کتاب يی واخيست
کتاب می ورک شو زه يی کورته بيايم
استفھامی ضميرونه :استفھامی ضميرونه ھغه دی چی د سوال او پوښتنی په وخت کښی استعماليږی چی
په الندی ډول دی
چا ،څوک :د اشخاصو لپاره راځی) .چا( د ماضی متعدی په فاعلی حالت او ارتباطی حالت کښی او
)څوک( په نورو حالتونو کښی استعماليږی لکه :چا سبق ولوست؟ چا خط وليکه؟ چا ته وايی؟ دا سړی
د چا ورور دی؟ څوک راغلی دی؟
څه ،څومره ،څو :دغه دری واړه ضميرونه په دری واړو حالتونو کښی راځی لکه :څه وچيچلی؟ تا څه
واخستل؟ له څه ويريږی؟ دا قلم دی په څو واخيست؟ څومره اخلی؟ څو وم؟ څو ومه؟ کوم-کومه؟
ربطی ضميرونه :په پښتو کی يو ډول ربطی ضميرونه ھم سته چی په جملو کی د ربط وظيفه اجراء
کوی او اوله جمله د دوھمی جملی سره تړی ،دغه ضميرونه زيات له دوو جملو څخه جوړ سوی دی چی
مثالونه يی په الندی ډول دی :
څوک چی :څوک چی بد ګرځی ،بد پرځی
چا چی :چاچی کار وکړ ،ګټه به مومی .
څه چی :څه چی کرې ،ھغه به ريبې .
څومره چی :څومره چی خوړلی سی وخوره!
وايه . ھرڅه :ھر څه چی وايی
د )ترې ،ترينه ،ځينی ،پری ،پکښې( کلمی ھم د ربطی ضميرونو وظيفه اجراء کوې ،لکه :
دغه کلمی په اصل کښی ددې کلمو )ترده ،له ده ،په ھغه کښی( پر ځای په مخفف ډول استعماليږی
تری – ترينه :قلم ترې واخله – قلم ترينه واخله
ځينی :پوښتنه ځينی وکړه
پری :زما پری روپۍ دی
پکښی :زلمی پکښی ناست دی
مبھم ضميرونه :په پښتو کی ځينی مبھم ضميرونه ھم سته چی د يو نامعلوم شی يا شخص پر ځای
استعماليږی او پر دوه ډوله دی :بسيط او مرکب
عمومی پښتو 32 نويداحمدغفوری
بسيط مبھم ضميرونه :بسيط مبھم ضميرونه په الندی ډول دی:
څوک :څوک کار کوی او څوک ساعت تيروی
چا :چا کار کړی دی او چا نه دی کړی
څه :څه دادی او څه نور دې
څو :څو يی مړه سول او څو يی پاته دی
ھيڅ :دلته ھيڅ نسته
مرکب مبھم ضميرونه :مرکب مبھم ضميرونه ډير دی چی يو څو يی په الندی ډول دی :
ھرچا :ھر چا پکښی خبری وکړی
ھر څه :دلته ھر څه پيداکيږی
ھيڅوک :ھيڅوک نه وايی چی ناپوه يم
ھيچا :ھيچا ته څه مه وايه
ھر يو :ھر يو وايی چی زه من يم
بل يو :بل يو ھم نسته
اضافی ضميرونه :په پښتو کی اضافی منفصل ضميرونه په الندی ډول دی) :دغه الندی ټول اضافی
ضميرونه تل د مضاف څخه دمخه راځی(
زما – زمونږ :د متکلم لپاره ،لکه :زما کور په کابل کښی دی – زمونږ ھيواد افغانستان نوميږی
ستا – ستاسی :د مخاطب لپاره ،لکه :ستا فکر ښه دی ،ستاسی خيال څنګه دی؟
د ده – د دوی :د نږدی مونث غائب دپاره ،لکه :دده الس خوږيږی
د ھغه – د ھغوی :د ليری مذکر غائب دپاره ،لکه :د ھغه پالر ژوند دی
د دې ،د دوی :د نږدی مونث غائب دپاره ،لکه :د دې زړه ډاډه دی
د ھغې – د ھغوی :د ليری مونث غائب دپاره ،لکه :د ھغې مور ژوندۍ ده
اشاری ضميرونه :په پښتو کی ځينی اشاری ضميرونه ھم سته چی د اشاری په ډول د اشخاصو او
شيانو په ځای استعماليږی .په پښتو کی اشاری ضميرونه په الندی ډول دی :
دغه ،دغو :د نږدی مذکر دپاره
ھغه ،ھغو :د لٻری مذکر دپاره
دغی ،دغو :د نږدی مونث دپاره
ھغې ،ھغو :د ليری مونث دپاره
له اشاري ضميرونو سره که چيری مرجع نه وی ذکر سوی ،نو اشاری ضميرونه بلل کيږی لکه
په الندی مثالونو کښی او که چيری مرجع ورسره راغلی وی نو بيا ورته اشاری صفت ويل کيږی
لکه :دغې ښځی ډوډۍ پخه کړه – دغو سړو الر جوړه کړه – دغه ھلک يو پوه ھلک دی
په پورته کليمو کښی )دغی ،ھغی( د مفرد مونث دپاره ،او )دغو ،ھغو( د جمع مذکر او مونث
دپاره د ماضی متعدی په فاعلی حالت او ارتباطی حالت کښی استعماليږی او )دغه ،ھغه( په نورو
حاالتو کښی د مونث ،مذکر ،جمع او مفرد دپاره يو ډول راځی ،لکه په الندی مثالونو کښی :
نور حالتونه ارتباطی حالت فاعلی حالت
دغه راغلی ؤ له دغې نه قلم واخله دغې ډوډی پخه کړه
دغه راغلې وه ھغې ته کاغذ ورکړه ھغی کالي و وينځل
ھغه نه ؤ راغلی د دغو کار ولې نه کوې؟ دغو الر جوړه کړه
ھغه نه وه راغلې له ھغو پوښتنه وکړه ھغو خپل کار وکړ
صـــفـــت
صفت ھغه کليمی ته وايی چی د يوه نوم حالت ،کيفيت او څرنګوالی بيانوی .صفات پر څو ډوله دی او په الندی ډول
ښودل کيږی
-١اصلی صفت :چی د يوه نوم ذاتی ښه والی او بدوالی ښکاره کړی لکه :ښه ،بد ،مشر او داسی نور.
-٢نسبتی صفت :چی يو بل نوم ته يی نسبت سوی وی لکه :کندھاری ،يوسف زی ،کورنی او داسی نور
-٣اشاری صفت :ھغه کليمی چی د ھغو په واسطه يو نوم ته اشاره وسی او ھغه ته اختصاص ورکړی اشاری
عمومی پښتو 33 نويداحمدغفوری
صفت بلل کيږی لکه:
کورتۍ دی په څور روپۍ ګنډلې ده
دغه باغ د انګورو دی
دغه سړی د غنمو لو کوی
-۴عددی صفت :ھغه کليمه ده چی د ھغو په واسطه د يو شی د شمير اندازه معلوميږی لکه :دوه السونه ،دوی
سترګی ،پنځه ورځی او داسی نور
که چيری يو عدد يوازی شمير او اندازه وښيی مطلق عدد يی بولی او که چيری په رتبه او درجه ھم
داللت وکړی نو رتبی عدد ورته وايی لکه :دی يو کميس په شل روپۍ ګنډی ،د مياشتی ٢۶مه ورځ
مطلق عددونه بی له يو او دوه څخه د مذکر او مونث له پالره يو شان راځی او رتبی عددونه د خپل
موصوف تابع دی لکه :لسم کال ،لسمه ورځ
-۵استفھامی صفتونه :چی د پوښتنی په وخت کی استعماليږی او موصوف ورسره راغلی وی لکه :څومره
غنم دی په کار دی؟ کوم ھلک پوه دی؟ څو کتابونه اخلې؟
-۶فعلی صفتونه :ھغه دی چی د فعل او کولو معنی ھم پکی وی او د نورو صفاتو په شان د يو نوم حال او
شان ھم بيانوی .فعلی صفات پر دوه ډوله دی:
فاعلی صفات :لکه :پالونکی ،تلونکی ،تللی ،راغلی ،پاڅيدلی ،ګرځيدلی او داسی نور
مفعولی صفات :لکه :ساتلی ،ليکلی ،پری کيدونکی ،وھل کيدونکی او داسی نور
-٧مجرد صفتونه :مجرد وصف ھغه ته وايی چی په خارج کی کوم مادی وجود نه لری او خالی وصف او
حالت تری مراديږی لکه :ليونتوب ،ھوښيارتوب ،روغتيا ،اوږدوالی ،دوستی ،دښمنی او داسی نور
په پښتو کی د مجرد وصف د جوړولو مشھوری عالمی دادی) :توب ،تيا ،والی( دغه عالمی د اسم او
صفت په اخر کی راځی او مجرد صفتونه تری جوړيږی
مجرد صفتونه په نورو حکمونو کی د مجردو نومونو په شان دی او په جملو کی فاعل ،مفعول او
مضاف اليه واقع کيږی لکه :
-١د بدن پاکولی د صحت لپاره ضروری دی
-٢د زلميتوب زمانه د کار او فعاليت زمانه ده
مـــصـــدر
مصدر ھغه کليمه ده چی بی له زمانی څخه يو فعل او کار ښی او زمانه تری نه معلوميږی .په پښتو کی مصدرونه
په الندی ډول دی:
مصدر د لفظ په لحاظ پر پنځه ډوله دی:
-١الم واال :لکه وھل ،تلل
-٢ول واال :لکه :غورځول ،ماتول ،خندول ،الوزول ،تودول
-٣يدل واال :لکه :ګرځيدل ،مړيدل ،پاڅيدل
-۴کول واال :لکه :پورته کول ،پخال کول
-۵کيدل واال :لکه :پری کيدل ،وھل کيدل
د مصدر معنوی ډولونه په الندی ډول دی:
-١الزمی :ھغه دی چی فعل يی يوازی په فاعل تماميږی او مفعول ته ضرورت نه لری لکه :تلل ،ګرځيدل
-٢متعدی معلوم :چی فعل يی يوازی په فاعل نه تماميږی بلکی مفعول ھم غواړی لکه :تړل ،ساتل ،پخول ،آشنا
کول
-٣متعدی مجھول :چی فاعل يی معلوم نه وی لکه :پری کيدل ،وھل کيدل
-۴متعدی حکمی :چی د معنی په لحاظ الزمی وی مګر په استعمال کی د متعدی مصدرونو حکم لری او د )ما،
تا ،ده( ضميرونه ورسره استعماليږی لکه :ده وخندل ،ھغه وژړل .دغه ډول مصدرونه عبارت دی له :خندل،
ژړل ،دانګل ،زانګل ،المبل ،ټوخل
الم واال مصدرونه متعدی ھم راځی او الزمی ھم مګر د ول او کول واال مصدرونه ھميشه متعدی وی
او د يدل او کيدل واال مصدرونه کله الزمی او کله متعدی مجھول وی .الزمی لکه :ګرځيدل ،پخال
کيدل او متعدی مجھول لکه :ډبيدل ،پری کيدل
عمومی پښتو 34 نويداحمدغفوری
د پښتو مصدرونه د اشتقاق په لحاظ پر دری ډوله دی:
-١تغير نه منونکی :ھغه مصدرونه چی د حاليه افعالو په ګروپ کی خپله اصلی ماده ساتی او کوم اساسی بدلون
پکی نه راځی تغير نه منوونکی مصدرونه دی لکه) :منل ،ساتل( چی د حال ،مستقبل صيغی يی بی له کوم تغيره
جوړيږی .مثالونه يی دادی :حال ،مستقبل ،امر ،ماضی ،استمراری ،فعلی صفت .منم ،وبه منم ،ومنه ،مانه ،منلی،
ساتم ،وبه ساتم ،وساته ،ساته ،ساتلی.
-٢قانونی تغير منونکی :ھغه مصدرونه دی چی د حاليه افعالو په اصلی ماده کی د يوی قاعدی سره سم تغير
راځی لکه :وتل ،تلل چی د حال په فعل کی يی )ت( په )ځ( بدليږی مثالونه يی دادی :وځم ،وبه وځم ،ځم ،ځم به،
ځه
-٣بی قانونه تغير منونکی :ھغه مصدرونه دی چی په حاليه افعالو کی يی اصلی ماده بی له کوم قانون او قاعدی
بدليږی دغه ډول مصدرونه په پښتو کی لږ او په دی ډول دی) :کتل ،ليدل ،وژل ،موندل ،نښتل ،ختل( چی د حال
فعلونه يی داسی راځی) :ګورم ،وينم ،وژنم ،مومم ،نښلم ،خيږم(
فــعــل
فعل ھغه کليمه ده چی په يوه زمانه کی د يوه کار په کولو او يا کيدلو داللت کوی لکه )وايی ،وبه وايی ،وويل( چی
لومړی کلمه په حال ،دوھمه په راتلونی او دريمه په تيره زمانه کی د ويلو کار او چار ښيی
د امر فعل :ھغه کليمه ده چی د ھغی په واسطه د يو کار د کولو حکم کيږی ،د امر فعل ويل کيږی لکه :وګوره،
کښينه ،وساته او داسی نور
فعل د اشخاصو په لحاظ پر دری ډوله دی:
د متکلم فعل ،د مخاطب فعل او د غايب فعل چی دغه ھر يو بيا په مفرد ،مونث ،مذکر و مونث ويشل کيږی
فعل د معنی په لحاظ پر شپږ ډوله دی:
فعل د معنی په لحاظ پر) :الزم ،متعدی ،معلوم او مجھول ،مثبت او منفی( ويشل کيږی
الزمی فعل :الزمی فعل يوازی په فاعلی تماميږی لکه :پاڅيد ،کيناست ،وخوت
متعدی فعل :متعدی فعل سربيره پر فاعل ،مفعول ھم غواړی يعنی يوازی په فاعل نه تماميږی لکه:
زلمی کتاب لولی ،زه خط ليکم ،دی ډوډی خوری
معلوم او مجھول فعل :که چيری په جمله کی د يو فعل فاعل معلوم ؤ ھغه ته معلوم فعل وايی لکه :زه
دی پيژنم ،خو ته مانه پيژنئ .او که فاعل معلوم نه ؤ ھغه ته مجھول فعل وايی لکه :وړمه شپه مياشت
ليدل سوی ده ،زلمی ھره ورځ وھل کيږی
مثبت او منفی فعل :مثبت فعل د يو کار په کولو او منفی يی په نه کولو داللت کوی لکه :زه ھره ورځ
المبم ،څوک چی نه المبی د ھغه وجود خيرن وی
فعل د زمانی په لحاظ پر دری دوله دی:
-١حال فعل :حال فعل ھغه کليمه ده چی په موجوده زمانه کی د يو کار په کولو داللت کوی ،لکه :وھی ،غواړی،
ګورم ،ګرځم
-٢مستقبل فعل :مستقبل فعل ھغه کليمه ده چی په راتلونکی زمانه کی د يو کار په کولو داللت کوی لکه :وبه يی
ليکم ،و به يی وينم ،وبه يی لولم
-٣ماضی فعل :د ماضی فعل ھغه کليمی ته ويل کيږی چی په تيره زمانه کی پر يو کار داللت کوی لکه :ولويده،
پاڅيده ،وساته او نور .د ماضی فعل ډولونه په الندی ډول دی :
استمراری ماضی :چی په تيره زمانه کی د يو فعل دوام او استمرار ښيی .استمراری ماضی له مصدر څخه ډير آسانه
جوړيږی او د مصدر په پای کی متصل ضميرونه ګردانيږی او دغه اته صيغی ځينی جوړيږی
ختلم :د مفرد متکلم لپاره
ختلو :د جمع متکلم لپاره
ختلې :د مفرد مخاطب لپاره
ختلئ :د جمع مخاطب لپاره
خوت :د مفرد مذکر لپاره
ختل :د جمع مذکر لپاره
ختله :د مفرد مونث لپاره
عمومی پښتو 35 نويداحمدغفوری
ختلی :د جمع مونث لپاره
مطلقه ماضی :مطلقه ماضی ھغه ده چی په مطلق ډول په تيره زمانه کی د يو فعل په کولو داللت کوی او کوم قيد تری
نه معلوميږی .مطلقه ماضی د استمراری ماضی په سر کی د )و( په زياتولو جوړيږی .مثالونه يی دادی :
زه په باغ کی وګرځيدم
مونږ په باغ کی وګرځيدو
ته چيری وګرځيدی؟
نږدی ماضی :په نږدی زمانه کی د يو کار په کولو داللت کوی نږدی ماضی د فعل صفت په اخر د )يم ،يو ،يی ،دی،
ده ،دی( په ګردانولو جوړيږی لکه :ختلی يم ،ختلي يی ،ختلې دی ،ختلی ده ،ختلې دی
لرې ماضی :په لرې زمانه کی د يو کار په کولو داللت کوی لرې ماضی د فعلې صفت په پای کی د )وم ،وو ،وی ،و،
وو ،وه ،وی( په ګردانولو جوړيږی لکه :ختلی وم ،ختلی وو ،ختلی وې ،ختلی ؤ ،ختلی وو ،ختلی وه ،ختلی وې
امکاني ماضی :امکانی ماضی ھغی ته وايی چی په تيره زمانه کی د يو کار امکان ښيی او پر دوه ډوله دی :استمراری
او مطلقه
امکانی استمراری ماضی :د فعلی صفت په پای کی دی )شوم ،شوو ،شوی ،شو ،شول ،شوه ،شوی( په ګردانولو جوړيږی لکه:
ختالی شوم ،ختالی شوو ،ختالی شوی ،ختالی شو ،ختالی شوه ،ختالی شوې
امکانی مطلقه ماضی :د امکانی استمراری ماضی په سر کی د )و( په زياتولو جوړيږی لکه :وختالی شوم ،وختالی شوو،
وختالی شوی ،وختالی شو ،وختالی شول ،وختالی شوه ،وختالی شوی
احتمالی ماضی :په تيره زمانه کی په احتمالی ډول د يو کار په کولو داللت کوی احتمالی ماضی د فعلی صفت په پای
کی د )به يم ،به يو ،به يی ،به يې( په ګردانولو جوړيږی لکه :راغلی به يم ،راغلی به يو ،راغلی به يی ،راغلی به يې
تمنايي ماضي :په تيره زمانه کی د يو فعل د کولو آرزو ښکاره کوی .په تمنايي ماضی کی د فعلی صفت څخه وروسته
)وای( او په سر کی يی )که ،کشکی( راځی ،لکه :کشکی زه ھم تللی وای ،که ته راغلی وای ښه به ؤ ،زړه می کيده
چی تللی وای
تأکيدی ماضی :له ليری ماضی څخه د فعلی صفت په آخر کی د )به( په زياتولو جوړيږی لکه :راغلی به ؤ ،تللی به
وی
قـــيـــود
قيود ھغه کليمه ده چی د فعل سره يو ځای کيږی او ھغه په يو حالت او وضيعت پوری مقيد کوی .مثالً په دی
جمله کی )زلمی راغی( ھيڅ قيد نسته او که ووايو چی )زلمی په خندا راغی( نو دلته يو بل شی ھم پيدا سو چی د
راتلو فعل يی په ھغه پوری مقيد کړ او ھغه د خندا حالت دی .قيود په پښتو کی زيات قسمونه لری او د بيلو بيلو
مقصدونو لپاره استعماليږی
-١د زمانی قيود :چی يو فعل ته د زمانی او وخت قيد ورکوی لکه :پرون والړم اوس راغلم ،زه ھميشه کار ته د
وخته ځم ،ھرکله راشی ھرکله اوسی
-٢د ځای او مکان قيود :لکه :دلته کښينه ،پاس وخيږه ،کښته کوز سه ،نږدی راسه ،وړاندی الړ سه
-٣د شک قيود :لکه :ګوندی راسی ،ښايی سبا ته والړ سم
-۴د علت قيود :لکه :څله ځی؟ ،ولی نه کښينی؟
-۵د وضيعت او حالت قيود :لکه :ژر ژر راځه ،په منډه منډه ځه ،ولی ورو ورو ځې؟
يادښت :په پښتو کی صفات ھم د قيد په صورت استعماليږی لکه :يواځی مه ځه ،له دی سره ملګری والړشه ،له
مانه پټ والړې ،زلمی ھغلته غلی ناست دی
ادات )توری(
ھغه کليمی چی په خپلواکه توګه معنا نه لری او يا يواځی کوم مطلب او معنا نه ورکوی ادات يا توری نوميږی
لکه) :له ،پر ،که او ھم(.
ادات په جمله کی د ارتباط او اتصال دنده سرته رسوی
د عطف ادات :دوه کليمی يا دوه جملی يو له بل سره نښلوی چی عبارت دی له):او ،ھم ،بيا ،پسی(
مــتــلونــه
متلونه ھغه پراخه مفھوم لرونکی ،په وزن برابری او لنډی ويناوی دی چی د استدالل د تائيد لپاره د خبرو اترو په
ترڅ کی ويل کيږی .لکه په الندی مثالونو کی :
کوږ بار تر منزله نه رسيږی
عمومی پښتو 36 نويداحمدغفوری
څه چی کری ،ھغه به ريبی
ميړونه مری او نومونه يی پاتی کيږی
لـيـک نـښـی
په پښتو کی ليک نښی په الندی ډول دی
کامه ) :(،دا عالمه د عطف يعنی واو په ځای د مختلفو جملو د بدليدو او د وينا د انفصال لپاره استعماليږی
وقفه )؛( :دا عالمه د مشابھو جملو په آخر کی ايښودل کيږی او په وينا کی له فاصلی نه زياته وقفه او انفصال
راښئ
ټکی ) :(.دا عالمه د جملی په آخر کی راځی او له وقفی څخه زياته فاصله راښئ
شارحه ) :(:دا عالمه د ھغی جملی په آخر کی ايښودل کيږی چی وروسته يی تفصيل او شرحه راځی
ربط ) :(-دا عالمه د يو کليمی ربط له بلی سره ښيئ
ليندۍ) ( :ددی دوو قوسی کرښو په منځ کی معترضه جمله ،خاص نومونه ،اعداد او خارجی کلمات ليکل کيږی.
تفريقيه ] [ :ھر کله چی په يوه معترضه جمله کی بله معترضه جمله يا کلمه راسی نو لومړی معترضه د تفريقيی
عالمی په منځ کی او بله معترضه جمله په معترضه عالمه کی راځی يعنی په دی شکل ].[--- (---) ---
)) ((
:کله چی يو عبارت له يوکتابه نقل کيږی يا کومه مقوله راوړله کيږی نو په مميزه غبرګونی ليندۍ ،مميزه
عالمه کی يی ليکو.
د پوښتنی نښه )؟( :دا عالمه د ھغی جملی په آخر کی راځی چی مطلب تری استفھام او پوښتنه وی
د تعجب عالمه )!( :دا عالمه د تعجب ،حيرت ،ترديد ،امر او نداء په وخت کی استعماليږی
د انصراف عالمه ) :(...د خبرو د قطع کولو په ځای يا د محذوفو جملو او کليمو په عوض دغه ټکی راوړل
کيږی ،که د يوی جملی په پای څلور نقطی راغلی وی نو لومړی دری يی د انصراف عالمه او څلورمه نقطه يی د
جملی د پای نقطه ده.
:که يوه جمله يا نوم په خاص ډول د پاملرنی وړ وی نو تری الندی يوه اوږده کرښه الندی کرښه
راکښل کيږی لکه :ښاغلو دلته دريدل منع دی.
د مستعارو کليمو ليکنه
په پښتو کی مستعاری کليمی پر دوه ډوله دی چی يو ډول يی په خپل اصلی شکل ليکل کيږی او بل ډول يی په
اوښتلی شکل ليکل کيږی.
لومړی ډول :ھغه مستعاری کليمی چی په خپل شکل ليکل کيږی
د عربی ټولی علمی ،مذھبی اصطالح ګانی نوم او أعالم چی بی له کوم تغيره پښتو ته راننوتی دی په
خپله اصلی بڼه ليکل کيږی لکه :صرف ،نحو ،منطق ،معرفت ،حج ،زکوة ،قبله ،مدينه ،قاھره ،حميد،
محمود او داسی نور .
ھغه کليمی چی په خواصو پوری اړه لری ،يعنی استعمال يی عمومی او ډير نه وی ،په ھغو کليمو کی
ھم بدلون نه راځی او په خپل شکل ليکل کيږی لکه :قاضی ،حاکم ،عالم او داسی نور .
دوھم ډول :ھغه مستعاری کليمی چی په اوښتلی شکل ليکل کيږی
ھغه کليمی چی زياتی استعماليږی او ضرورت ورته ډير وی په اوښتلې شکل ليکل کيږی لکه :وخت ،خلک ،کميس او داسی نور
چی اصلی يی وقت ،خلق او قميص دی
ھغه کليمی چی ھم پکی معنوی او ھم پکی لفظی تغير راغلی وی په اوښتلی شکل ليکل کيږی لکه :اورته ،عورت او داسی نور
ھغه کليمی چی استعمال يی عام وی او په منځ او پای کی يی )ط ،ص ،ث ،ع( راغلی وی په اوښتلی شکل ليکل کيږی لکه :غلت،
ختا ،جوسه ،خالسی چی اصلی يی غلطه ،خطا ،غصه ،جوثه ،خالصی دی
يادښت :دوھم ډول کليمو ته پښتو سوی کليمی وايی
عمومی پښتو 37 نويداحمدغفوری
بـــديـــع
بديع :بديع په لغت کی نوی شی ته وايی او په اصطالح کی ھغه علم ته وايی دکوم په واسطه چه د کالم ښه والی
څرګنديږی .ددی علم واضع عبدﷲ مغنز دی .دبديع علم پر دوه ډوله دی اول لفظی او دوھم معنوی.
معنوی صنايع
سوال او ځواب :ھغه صنعت ته وايی چه شاعر په خپل کالم کی پوښتنی او ځوابونه سره يوځای کړی ،لکه:
وی نوروز دی شپه او ورځ ســـــــــــــره سميږی وی مــــــــــــــــــــی زلفی دی پر مخ ولی تاويږی
ارسال المثل :که شاعر په خپل کالم کی کوم مشھور متل راوړی ھغه ته ارسال المثل وايی ،لکه:
فراموش په بيلتانه ځـــــــــــــــــــــان او جھان شی وايی زوی او لور تر پښو اوبـــــــــــــــــه تر حلقه
ارسال المثلين :ھغه ادبی صنعت دی چی شاعر په خپل شعر کی دوه متلونه راوړی لکه:
دی ريښتيا څـــــــــه چـــــــــی کری ھغه به ريبی چی اوربشی کــــــــــــــــری کـــــلــــه غنم کيږی
کيسی )لغز( :چه ديوشی د خواصو صفات او نور نښی وښودل سی او ددغه خواصو او نخښو له مخی له مخاطب
څخه د ھغه شی د ښودلو پوښتنه وسی کيسه بلل کيږی:
له پاسه راغی سور بلوڅ ،اغوستی يی پنځه پنځوس
مدعا المثل :ھغه ادبی صنعت دی چی شاعر په يو نيم بيتی کی يو مطلب راوړی او په بل نيم بيتی کی د خپل
مطلب د اثبات دپاره يو خارجی مثال راوړی .لکه
د سړی اوسپنی خـــــــــــوشـــــــــــــــی ټکول دی نصيحت پـــــــــه غافالنو اثـــــــــــر نـــــــــــه کا
طباق :دی صنعت ته تضاد يا تقابل ھم وايی ھغه دادی چه شاعر په خپل کالم کی داسی کلمی راوړی چه يوه له
بلی سره متقابلی وی ،لکه:
په دا باغ کی بــــــــــــــــــــــــــی ژړلو خندا نشته ھر سحر سترګي د ګل پـــــــــــــــــــــه اوښو ډکی
مراعات النظير :چه تناسب او تلفيق ھم ورته وايی او ھغه دادی چه شاعر په خپل کالم کی داسی کلمی سره
يوځای کړی چه يو له بل سره تناسب او نږديوالی ولری.
لف او نشر :ھغه صنعت ته وايی چه شاعر په خپل کالم کی لومړی څو شيان ذکر کړی وروسته بيا د ھغوی
تعريف او بيان وکړی .نوکه دغه تعريف او بيان په ترتيب سره سوی وی مرتب او که بيله ترتيب څخه وی غير
مرتب لف نشردی ،لکه:
په ځان او په جھان کـــــــــــــــــی ما دوه څيزه دی وکښلی
په ځان کی دواړه سترګی پــــــــــــه جھان کی واړه ښکلی
عکس او تبديل :که د لومړی فقری يا مصرعی په دوھمه فقره يا مصرعه کی سره واوړی او معنی تضاد ځينی
پيدا سی عکس او تبديل نوميږی .لکه:
زه بـــــــــه سل کرتـــــــــه درشمه که تــا ياد کړم ما پـــــه سل کرتــه ياد کړی تــــــــــــــــه رانغلی
حسن تعليل :حسن تعليل دادی چه شاعر دکوم وصف لپاره يو تناسب علت راوړی مګر دا علت بايد خيالی يا
ادعائي وی نه حقيقی ،لکه:
شمع ځکه درسته شپه د ســــــــــــــــــــوز ژړا کا چی سبا بـــــــــه لـــــــــــــــــــه مجلسه جدا کيږی
رجوع :په لغت کی بيرته راګرځيدلو ته وايی او په ادبی اصطالح کی ھغه صنعت دی چی يو څوک يوه خبره يو
وار اظھار کړی او بيا وروسته خپله خبره باطله کړی لکه:
زه غلت ســــوم کله مـــــــــــــــوی ھسی مين سته د مالخيال دی زه حنان لــــــــکــــــــه ويښته کړم
جمع :د څو شيانو يا صفاتو تر يوه حکم الندی راوستلو ته وايی لکه:
که تھمت کــــــــــــــه مالمت دی کـــــــــــه پيغور داھمه واړه عاشق لــــــــــــــــــــــــــــره پيداسول
عمومی پښتو 38 نويداحمدغفوری
تنسيق الصفات :تنسيق په لغت کی برابرولو ته وايی او په اصطالح کی يو بيت کی د څو صفتونو ذکر او بيان ته
تنسيق الصفات وايی .لکه:
له خپل يار ســـــــــره ھم تــــــــــــــازه دا رنګونه ناز ،نــــخـــــــری ،خـــنـــــدا ،فـتـنـی ،جـنـګـونـه
تجاھل العارف :ھغه صنعت ته وايی چه شاعر يو معلوم او څرګند شی مجھول وګڼی او سره له دی چه په مطلب
ښه پوھـ وی دکوم نزاکت لپاره خپل ځان نافھمه واچوی ،لکه:
دی ګالن په وينو ســــــــــــــــــــــــــــره لکه سالو دا د کوم ګلرخ لـــــــــــــــــــــــه غمه په ګلشن کی
برائت طلب يا حسن طلب :عبارت دی له ھغه صنعت څخه دی چی يو شاعر په ډيرو خوږو او له احترامه ډکو
کليمو سره خپله معشوقه ځان ته راغواړی .لکه:
خير د ديدن ورکړه و خـــــواجه ته په کچکول کی تل درتـــــــــه والړ دی په دربار کی دی فرياد کا
تلميح :ھغه صنعت ته وايی چه شاعر په خپل کالم کی کومی مشھوری قيصی يا واقعی ته اشاره کړی نو که سړی
په ھغه قصه يا واقعه پوھـ نه وی دشعر معنی ورته ګرانيږی ،لکه:
د دنيا په دښمنۍ کـــــــــــــــــــــی عيسی وخت و آسمان ته
په دوستی کی يــــــــــــــی الځی تخت الثرايه قارون ھسی
تشخيص او انطاق :داھغه معنوی صنعت ته وايی چی شاعر پخپل کالم کی يو بی ساه شی ته ساه ورکړی او بيا
د ھغه په ژبه و غږيږی .لکه:
ده ويل ژوند می دی يـــــــــــــــــــوه خوله خنديده ما ويل څـــــــــــــــــــه دی ښکليه ګله ولی ژاړی
حسن مطلع :داھغه معنوی صنعت دی چی شاعر د خپل کالم لومړی برخه په داسی الفاظو سره شروع کړی چی
ويوونکی او اوريدونکی ديته مجبور کړی چی دغه کالم تر پايه پوری ولولی يا يی واوری .لکه:
د ھلک پـــــــــــــــــــــه دود په الس کــی قلم نيسم چی د خيال پــــــــــــــــــــــه السو تن د دلبر نيسم
حسن مقطع :چه شاعر خپل کالم په خوندورو او زړه وړونکو الفاظو سره بی له کوم شرط څخه قطع کړی ،لکه:
د غمجنو پــــــــــــــــــــــــــــــــه ژړا ږو د ښادمنو پــــــــــــــــــــــــــــــــه خندا ږو
تکرار حسن :ھغه صنعت ته وايی چه شاعر په خپل کالم کی کوم کلمه د تدريج ،تاکيد ،ډيروالی يا داسی نورو
اغراضو له امله تکرار کړی ،لکه:
آھـــــــــــــــو چشمه ګلرخـــــســــــاره راشه راشه ستا ماللو سترګو زړه لـــــــــــــــــــــه مانه يو وړ
مبالغه :که يو شاعر ديوشی وصف تراندازی زيات بيان کړی او دھغه ښه والی او بدوالی يا تصديق او تکذيب ته
شدت او قوت ورکړی مبالغه بلل کيږی.
مبالغه پر دری ډوله ده -١ :تبليغ -٢ ،اغراق -٣ ،غلو
الف -تبليغ :ھغه دادی چه ادعا ھم د عقل او ھم عادت له مخی امکان ولری
ب -اغراق :چه مدعا د عقل له مخی امکان ولری خو عادتا ً امکان ونه لری
ج -غلو :چه مدعا ھم عقالً ناممکنه او ھم عادتا ً ناممکنه وی
لفظی صنايع
لفظی صنعتونه ھغه دی چی د شعر يا د نثر فقد د الفاظو سره ارتباط لری يا ھغه ښايست چی د کليمو د ظاھری
اړخ او الفاظو د شکل سره رابطه لری .د لفظی ښايست ځينی مشھور ډولونه په الندی ډول دی :
تجنيس :ھغه صنعت ته وايی چه شاعر په خپل کالم کی داسی کلمی راوړی چه شکل يی يو او معنی يی بيله وی.
تجنيس په پښتو کی پر اوه ډوله ده
-١تام تجنيس :ھغه تجنيس ته ويل کيږی چه شاعر په خپل کالم کی دوی داسی کلمی راوړی چه شکل يی يو او
معنی يی بيله وی.
-٢ناقص تجنيس :ھغه تجنيس دی چه د متجانسو کلمو شکل يو او معنی يی بيله مګر په حرکاتو کی ھم توپير ولری
-٣زايد تجنيس :چه د متجانسو کلمو څخه ديوی کلمی په سر ،منځ يا پای کی يو توری زيات راشی زايد تجنيس دی
عمومی پښتو 39 نويداحمدغفوری
-۴مرکب تجنيس :ھغه تجنيس ته وايی چه دمتجانسو کلمو څخه يوه کلمه بسيطه او بله مرکبه وی .مرکب تجنيس پر
دوه ډوله دی -١ .متشابه مرکب -٢مفروق مرکب
الف :متشابه مرکب :ھغه مرکب تجنيس دی چه بسيطه او مرکبه دواړی يوشکل ولری.
ب :مفروق مرکب :ھغه مرکب تجنيس ته وايی چه بسيطه کليمه د بسيطی او مرکبه کلمه د مرکبی کلمی شکل ولری
-۵مکرر تجنيس :ھغه دادی چه شاعر دخپلو بيتو په پای کی دری داسی متجانسی کلمی څنګ په څنګ راوړی چه
د لومړی کلمی په سر کی يو يا څو توری زيات راسی
-۶مطرف تجنيس :ھغه تجنيس ته وايی چه دمتجانسو کلمو نور شکل يو وی مګر په يوه توری کی سره بيل وی
-٧خطی تجنيس :ھغه تجنيس ته وايی چه متجانسی کلمی په خط کی سره يو شی وی يعنی د ټکو بغير يو شکل
ولری
توشيح :ھغه ادبی صنعت ته ويل کيږی چه شاعر خپل شعر داسی جوړ کړی چه دھغه شعر دبيتو يا مصرعو
لومړی توری سره يوځای سی له ھغه څخه نوم ،مصرع ،بيت يا کومه جمله جوړه سی.
قلب :قلب په لغت کی سرچپه کولو ته وايی ،د ادبی فنونو په اصطالح کی په يوه وينا کی د دوو يا زياتو داسی
کليمو راوړل دی چی توری يی په شکل او عدد کی سره يو او په ترتيب کی سره اوښتی وی .لکه:
اعتماد بـــــــــــــــه دانا څه پــــــــــــــه دا اقبال کا د دوران لـــــــــــه انـــــــقــــــالبه ال بقا ســــــــی
په پورته بيت کی )البقا( د )اقبال( سره اوښتی دی.
سجع :سجع په لغت کی د قمری موزون آھنګ ته وايی ،اصطالحا ً په نثر کی د جملو او فقرو ھم آھنګی ته سجع
وايی .لکه :د خوارانو يا ژړا ده يا ښيرا .سجع پر دری ډوله ده:
-١متوازی سجع :ھغه سجع ته وايی چی د سجعی په کليمو کی د غږونو په شمير ،وزن او اخره قافيی کی سره
برابری وی لکه :خپله ژبه ھم کال ده ھم بال ده
-٢متوازنه سجع :ھغه سجع ته وايی چی د سجعی کليمی په آخر حرف کی سره مختلفی او د حروفو په وزن کی
سره يو ډول وی لکه :ښه نوم دی د ځان ،بد نوم دی د قام.
-٣مطرفه سجع :چی د سجعی کليمی په آخر حرف کی سره يو او د وزن په شمير کی سره بيلی وی .لکه :ژرنده
که د پالر ده ھم په وار ده
معما :معما دی ته وايی چه کوم نوم ،نيټه يا کوم بل مطلب په شعر کی پټ او رمز راوړه شی ،مثالً د يونس نوم او
نمک چی دواړه د ابجد په حساب ١٢۶کيږی او دلته دواړه يو بل ته نسبت سوی دی.
نــظــمــونــه
نظم په لغت کی د مرغلرو پيلو ته وايی او په اصطالح کی ھر ھغه کالم چه وزن او قافيه ولری نظم بلل کيږی
نظم پر دوه ډوله دی :ملی نظمونه او مشترک نظمونه
-١ملی نظمونه
– ١لنډۍ :لنډۍ ھغه اشعار دی چه شاعر يی معلوم نه وی چه ټپه ،مسره او ټپۍ ھم ورته ويل کيږی.لنډۍ دوی
مصرع لری چه اوله مصرع يی ٩سيالبه او دوھمه مصرع يی ١٣سيالبه وی.
– ٢نيمکۍ يا سر :دايو ډول شعر دی چه د لنډی سره په ګډ ډول ويل کيږی چه لومړی د لنډی يو مصرع
ورپسی د نيمکۍ يو مصرع وروسته بيا دلنډی يو مصرع او وروسته بيا د نيمکۍ يو مصرع ويل کيږی او ھر وخت
دا قاعده نه عملی کيږی بلکه په ھر ډول کيدای سی نيمکۍ دلنډۍ سره يو ځای سی.
– ٣چاربيته :چاربيتی داډول اشعار دی چه کيسی ،نکلونه ،داستانونه او نور اوږده اوږده مضامين په کی ادا
کيږی .چاربيته يوسر لری چه ھغه ته کسر يا پير ويل کيږی .کسر اول د چاربيتی په سر کی او بيا تر ھر بند
وروسته تکراريږی او د چاربيتی د مصرعو شمير د ۴څخه تر ٢٠پوری رسيږی .چاربيتی الندی شکل لری:
عمومی پښتو 40 نويداحمدغفوری
بـــيـــان
بيان په لغت کی ايضاح او څرګندولو ته وايی او په اصطالح کی ھغه پوھنه ده چه د ھغی په ذريعه کوالی سو چه
يو مضمون په بيال بيلو عباراتو کی بيان کړو او په مختلفو قالبونو کی يی واچوو .مثالً که موږ وغواړو چه د
زلمی زړه ورتيا بيان کړو نو په الندينيو بيالبيلو عباراتو کی دا مطلب څرګندوالی سو:
-١زلمی د زمری په شان زړه ور دی
-٢زلمی په زړه ورتوب کی زمری دی
-٣زلمی زمری دی
-۴زلمی د زمری شيدی رودلی دی
او داسی نورو عباراتو کی يی کوالی سو.
د بيان علم له دری شيانو څخه بحث او څيړنه کوی :تشبيه ،مجاز او کنايه
تـشـبـيـه
که يو شی له بل شی سره د ھغه مشترک وصف په وجه چه ددوی په منځ کی پروت دی مشابه سی ،تشبيه بلل
کيږی .لکه په دی بيت کی:
ھــســـی درومـــی چــه ګويا د سيند اوبه دی خـــپـــل عـــمر شــپی او ورځی چه په زړه کړم
په پورتنی بيت کی عمر مشبه او د سيند اوبه مشبه به بلل کيږی ،تيريده ددوی په منځ کی يو مشترک وصف دی
چه شاعر په ھمدغه وجه خپل عمر دسيند له اوبو سره تشبيه کړی دی.
دتشبيه غرض :دتشبيه غرض اکثره و مشبه ته راجع کيږی نو کله د تشبيه څخه غرض د مشبه د حال بيان وی
ځينی وخت يی مقدار ،ښکال ،ښه والی ،بدوالی يا داسی نوری خواوی په نظر کی نيول کيږی .مثالً په دی بيتونو
کی دتشبيه غرض د مشبه د حل بيان دی:
ھسی زه پريشانو زلفو کښی يستم په کشاله کی لــــکـــه ونښلۍ مرغۍ په سست دام دسلو لومو
لــــکه ووژنـــی يــــوبــــل پـــــه مســخرو کی ھـــســــی کــــار پــــه مــــا د تـــرکو خندا وکړ
دتشبيه دوی خواوی :تشبيه دوی خواوی لری يوه خوايی مشبه او بله خوايی مشبه به وايی چه تشبيه د دوو
خواوو په لحاظ پر دری ډوله ده:
الف -مرکبه او مفرده تشبيه :د تشبيه يوه خوا مرکبه او بله مفرده وی يا داچه دواړه خواوی مرکبی يا مفردی وی
نو ځکه په دی برخه کی څلور ډوله تشبيه راځی:
الف --١چه مشبه مرکب او مشبه به مفرد وی لکه په الندی بيت کی:
ښـــه اټـــکل دی وکــړه نــشته ځای د فرياد چاته
لـــکـــه شمع پټه خوله ځه په ژړا له دی محفله
په دی بيت کی پټه خوله ځه په ژړا مشبه او شمع مشبه به دی چه مشبه ترکيبی شکل او مشبه به مفرد شکل لری:
الف --٢چه مشبه مفرد او مشبه به مرکب وی لکه په الندی بيت کی:
آه مــی لـــکــه دود لــه درد وسوزه تر خوله وخوت
چـــتـــر مــی پـــرســر شو ســايــبـان راسره درومی
په پورتنی بيت کی آه مشبه او مفرد دی او دود په داسی حال کی چه د مين له خولی څخه راوتلی دی او وروسته
بيا له ھغه څخه چتر او سايبان جوړ سوی دی او دمين پر سر درومی يو ترکيبی حال لری
الف --٣چه مشبه او مشبه به دواړه مرکب وی لکه په الندی بيت کی:
د ګــل عــکــس څــرګــنــديــږی پــه شــبــنم کی رنــګ د مــخ دی پــه عــرق کــی نــمــايان دی
په پورتنی بيت کی د مخ رنګ په عرق کی مشبه او ګل عکس په شبنم کی مشبه به دی او دواړه مرکب دی.
عمومی پښتو 43 نويداحمدغفوری
الف --۴چه مشبه او مشبه به دواړه مفرد وی لکه په الندی بيت کی:
عــاشــقــی د ســلـيـمـان پـاچـا غـمـی دی عـــاشــقــان يــی د دنــيــا لــه غمه خالص کړه
په پورتنی بيت کی عاشقی مشبه او د سليمان پاچا غمی مشبه به دی چه دواړه مفرد راغلی دی.
ب -عقلی او حسی تشبيه :عقلی تشبيه ھغه ده چه د عقل په واسطه سړی پری وپوھيږی او حسی تشبيه ھغه تشبيه ده
چه د حواسو په واسطه يی پيژندنه کيږی يا په بل عبارت که مشبه او مشبه به خارجی وجود ولری حسی او که نه وی
عقلی بلل کيږی لکه په الندی بيت کی:
نــــصــــيـــحــت پـــر ســنــګيندلو اثر نکړی بـــيھــوده پــيــرمــحمـــد دروھــــی پـــه ســنــګ
په پورتنی بيت کی نصيحت مشبه او در مشبه به دی نصيحت کوم خارجی وجود نه لری او ُدريی لری .نو ځکه موږ
وايو چه په دی تشبيه کی مشبه عقلی او مشبه به حسی دی .په عقلی او حسی تشبيه کی کله يوه خوا عقلی او بله حسی
وی او کله بيا دواړه خواوی عقلی يا حسی وی نو ځکه په دی برخه کی ھم څلور ډوله تشبيه راځی:
ب --١چی مشبه عقلی او مشبه به حسی وی لکه د عبدالقادر په بيت کی:
خيال يـــــــــــــــــــی چی په زړه کی د رخسار ساتم ھميش
دننه پـــــــــــــــه ګــــــــــــــوګل کی ګويا نار ساتم ھميش
ب --٢چی مشبه حسی او مشبه به عقلی وی لکه د ميرزا خان په بيت کی:
که سپين مــــــــــــــــــخ د يار اسالم زلفی کفار ھم مقصود يـــــو دی پــــــــــــــــه کعبه په بتخانه کی
ب --٣چی مشبه او مشبه به دواړه عقلی وی لکه:
ځکه ھيڅوک مـــــــــــــــــــــــــــــاړه نشو په ليدو ښه ليده او ښـــــــــــــــه آواز د روح خـوراک دی
ب --۴چی مشبه او مشبه به دواړه حسی وی لکه د رحمن بابا په بيت کی:
ھسی رنــــــــــګ دی زما زړه کړ شوک په شوک لکه ګل چـــــــــــــــــی څوک د طفل په الس ورکا
ج -د تعدد په اعتبار د دواړو خواوو ډولونه :د تعدد په اعتبار ھم د تشبيه دواړی خواوی پر څلور ډولونو باندی
ويشل کيږی :ملفوفه ،مفروقه ،تسويه او جمع .چی ھر يو يی په الندی ډول دی:
ج --١ملفوفه :ملفوفه تشبيه ھغی تشبيه ته وايی چی لومړی خو مشبه ذکر سی او وروسته بيا د ھر مشبه لپاره مشبه به
راوړه سی لکه د عليخان خټک په بيت کی:
ځکه خدای تـــــــــــــــــه الس په شام و سحر نسيم توری زلفـــــــــــــی سپين رخسار ورڅخه غواړم
ج --٢مفروقه :که په يو بيت يا يوه مصرع کی څو مشبه به راوړل سی مفروقه تشبيه بلل کيږی لکه د رحمن بابا په بيت
کی:
چی سبزه پـــــــــــــــــه اور کی څنګه زرغونيږی مخ دی اور خـــــــــــــط دی سبزه ده زه حيران يم
ج --٣تسويه :چی د دوو يا څو مشبه دپاره مشبه به راوړه سی لکه د ميرزا حنان په الندی بيت کی:
تور اطلس يــــــــــی پــــــــــــر کعبه دی غوړولی دا پر مخ يــــــــــــــــــــــی خال وخط زلفی نه دی
ج --۴جمع :په دی ډول تشبيه کی د يو مشبه لپاره څو مشبه به راوړل کيږی لکه د رحمن بابا په الندی بيت کی:
تيری تـــــــــــــــــــــــــــــــوری دی زما په قتلولو ھغه سترګی چــــــــــــــــــی نرګس و ھم بادام دی
د تشبيه ادات
ھغه توری چی پر تشبيه باندی داللت کوی د تشبيه ادات بلل کيږی لکه) :غوندی ،لکه ،څير ،دود ،شان ،ته به وايی ،ته
وا ،سيال( او داسی نور .تشبيه د اداتو له مخی پر دوه ډوله ده:
مرسله تشبيه :ھغه تشبيه ته وايی چی ادات پکښی ذکر سوی وی لکه:
چی دی شام او ورځ خوراک ســـــــو د قام غوښی يوه ورځ بـــــــــــــــــــه بنديوان د باز په څير سی
موکده تشبيه :ھغه تشبيه ته ويل کيږی چی ادات پکښی نه وی ذکر سوی او دغه تشبيه پر دوه ډوله ده:
الف :اول ډول ھغه تشبيه ده چی صرف ادات نه وی پکښی راغلی لکه د رحمان بابا په بيت کی:
که داغونه می پـــــــــــــــــه زړه باندی صنم ږدی خدای وما تـــــــــــــــــــــــــــه ګلونه د جنت کړی
ب :بل دا ډول تشبيه ده چی سربيره پر دی چی ادات پکښی نه وی راغلی بلکی مشبه او مشبه به پکښی مضاف او
مضاف اليه راغلی وی لکه:
په سينه مـــــــــــــــــــــــی د زخمونو حساب نسته و ناوک تـــــــــــــــــــــــه د مژګانو دی ھدف کړم
په پورته بيت کی يو خو ادات نه دی راغلی بل داچی مژګان مشبه دی دلته مضاف راغلی او ناوک مشبه به دی او
دلته مضاف اليه راغلی دی
عمومی پښتو 44 نويداحمدغفوری
مـــجـــاز
مجاز په لغت کی و اجازه ورکړه سوی ته وايی او د زړورتوب او تجاوز په معنی ھم راغلی دی ،د بيان د پوھانو
په اصطالح کی يو لغت د خپلی اصلی او حقيقی معنی څخه تجاوز وکړی او د يوی غير وضعی معنی لپاره
راوړل سی مجاز بلل کيږی .مثالً که مونږ زلمی ته خطاب ورکړو چی راسته زمريه نو کله چی موږ دزمری
کليمه د زلمی دپاره استعمال کړه نو دا مجاز بلل کيږی .مجاز پر دوه ډوله دی :مستعار مجاز او مرسل مجاز
-١مستعار مجاز )استعاره( :استعاره په لغت کی عاريت غوښتلو او په اصطالح کی د غير حقيقی معنی لپاره
د کوم لفظ استعمالولو ته وايی په دی شرط چی د حقيقی او مجازی معنی تر منځ د تشبيه عالقه موجوده وی
د استعاری او تشبيه تر منځ توپير :الندی بيتو ته پاملرنه وکړی:
د اشنا له ھجره ھــــــســـــــــــــــی سرګردان سوم د پرکار پـــــــــــــــــه دود پر سر باندی څرخيږم
په قدم کی يـــــــــــــــی ګوھر له سترګو توی کړه د يار خيال چـــــــــــــــــی راولی د زړه تر کوره
په لومړی بيت کی شاعر خپله مشبه او پرکار مشبه به دی مګر په دوھم بيت کی ګوھر د اوښکو دپاره يو مجاز
کليمه ده چی استعاره راوړل سوی ده .د استعاری او تشبيه تر منځ توپير په الندی نقاطو کی دی:
الف -په تشبيه کی مشبه او مشبه به دواړه بايد ذکر سی او په استعاره کی يوازی مستعارمنه ذکر سی او که مستعار
له راوړل سی نو د مستعار منه د لوازمو څخه ھم يو شی بايد راوړل سی
ب -په تشبيه کی د مشبه او مشبه به ترمنځ مشترک وصف ته وجه شبه وايی او په استعاره کی يی وجه جامع
بولی .په تشبيه کی کله کله وجه شبه او ادات راوړل کيږی مګر په استعاره کی وجه جامع نه راوړل کيږی او
ادات بيخی وجود نه لری
ج -په تشبيه کی د قرينی راوړلو ته ضرورت نسته او په استعاره کی قرينه بايد ھرومرو راوړل سی
د استعاری ډولونه :استعاره زيات ډولونه لری چی يو څو يی په الندی ډول دی:
مصرحه استعاره :ھغه استعاری ته وايی چی مستعار له حذف سی او يوازی مستعارمنه راوړل سی چی دا دول
استعاره په پښتو کی په زياته پيمانه استعاليږی لکه د کاظم خان شيدا په بيت کی:
چی ليده سی بيا پـــــــــــــــــــــه سرو وينو ککړی خپلی توری دی پـــــــــــــه چا دی نن سړی کړی
په پورتنی بيت کی توری د سترګو معنی لری
مکنيه استعاره :ھغه استعاری ته ويل کيږی چی شاعر مستعار له ذکر کړی او مستعار منه حذف کړی مګر د
مستعار منه له متعلقاتو څخه کوم شی راوړی ځکه چی په دی ډول استعاره کی مستعار منه له خپلو متعلقاتو څخه
پيژندل کيږی لکه د رحمن بابا په بيت کی:
د فلک السونه شنه سوه تـــــــــــــــــــــــــر څنګلو ھر ساعت زما د غوږ پــــــــــــــــــــــــــه تاوولو
په پورتنی بيت کی فلک د ظالم سړی دپاره استعمال سوی دی يعنی مستعارله )فلک( او مستعار منه )سړی( الس
چی د مستعار منه )سړی( د متعلقاتو څخه شميرل کيږی دا څرګنده کړه چی مستعارمنه سړی دی
اصليه استعاره :ھغه استعاری ته ويل کيږی چی شاعر په خپل کالم کی کوم جامد اسم استعاره کړی لکه:
تويوم که لـــــــــــــــــــــــــــــــه چشمانو مرغلری راښکاره يـــــــــــــــــــــــــی نکړه ھيڅ د لبو لعل
تبعيه استعاره :ھغه استعاری ته وايی چی د مستعار لفظ جامد اسم نه وی په کی راغلی بلکی فعل حرف يا مشتق اسم
په کښی استعاره سوی وی لکه د ښکارندوی غوری په بيت کی:
له خوښيه سروھی لـــــــــــــــــــــــــــــه سنګړونه ھر پلورڼی ولـــــــــــــــــــــــــــــی بھاندی خاندی
په پورته بيت کی )خاندی( يو فعل دی چی د اوبو د شرھار دپاره يوه استعاره راوړل سوی ده
مطلقه استعاره :ھغه استعاری ته ويل کيږی چی د مستعارله يا مستعارمنه له متعلقاتو څخه کوم شی نه وی پکښی
ذکر سوی لکه د رحمن بابا په بيت کی:
درويزګر يم د بتانو پــــــــــــــــــــــــــــه بازار ګډ د ديدن پـــــــــــــــــــــــــــــه ګدايی کی ننګ نسی
په پورتنی بيت کی )بتان( د ښکلو دپاره استعمال سوی دی
مرشحه استعاره :ھغه استعاره ده چی د مستعارمنه له متعلقاتو څخه کوم شی ذکر سی لکه د پيرمحمد په بيت کی:
عمومی پښتو 45 نويداحمدغفوری
چی وشتلی دی پــــــــــــــــــــــه زړه لکه خنجريم ستا د غشو له پـــــــــــــــــــــــرھاره به روغ نسم
په پورتنی بيت کی غشی د باڼوګانو لپاره استعاره سوی دی وشتل او پرھار چی د )غشی( يعنی مستعارمنه له
متعلقاتو څخه دی ھم ذکر سوی دی
مجرده استعاره :ھغی استعاری ته ويل کيږی چی د مستعار عاليم او متعلقات راوړل سی لکه د پيرمحمدکاکړ په
الندی کی بيت کی:
چی سنبل سی پــــــــه سپين مخ باندی پريشان ستا پريشانی مــــــــــــــــــــــی د خاطر ورځنی پاڅی
سنبل د زلفو دپاره استعال سوی ده يعنی سنبل مستعارمنه او زلفی مستعار دی
-٢مرسل مجاز :که د حقيقی او مجازی معنی تر منځ د تشبيھی عالقه نه وی او د سببيت ،مسببيت ،ظرفيت،
مظروفيت يا داسی نوری عالقی موجودی وی نو مرسل مجاز بلل کيږی ،لکه په الندی بيتو کی:
دا زما پـــــــــــــــــــــــــــه اوږو واچوه احسان لږ راته وکړه پــــــــــــــــــه دی سرو شونډو بيان لږ
ماته کړی يـــــــــــــــــــــــی مرۍ د غم زمرۍ ده که آھو می د عصمت پــــــــــــــــه وينو رنګ ده
ھغه ښکلی د حسين پـــــــــــــــــــــــــــه ککرۍ ده که ماته پـــــــــــــــــــــه شنو کاڼو کړه وران نسو
په لومړی بيت کی شونډی ذکر سوی دی مګر مطلب ځنی ژبه ده ځکه چی بيان په شونډو سره نه کيږی او د
شونډو او ژبی ترمنځ د مجاورت او ګاونډی توب عالقه پرته ده نه د تشبيه عالقه ،د دوھم بيت په دويم مصرع کی
مرۍ ذکر سوی ده مطلب ځنی مغزی دی ځکه چی مغزی ماتيدل په پښتو کی يوه ډيره مشھوره اصطالح ده او د
مرۍ ماتيدلو محاوره په پښتو کی نسته نو ځکه مرۍ ذکر سوی ده او مراد ځنی مغزی دی ،مرۍ او مغزی ھم د
تشبيه عالقه نه لری بلکی د ګاونډيتوب او مجاورت عالقه لری
مرسل مجاز زياتی عالقی لری چی له ھغوی څخه يی ځينی په الندی ډول دی:
مجاورت :ھغه عالقه دی چی يو شی ياد سی او مراد ځينی د ھغه مجاور او ګاونډی وی لکه په پورته بيتو کی
سببيت :چی سبب ذکر سی او مراد ځينی مسبب وی لکه د حميد ماشو خيل په الندی بيت کی:
چی پــــــــــــــــه حلق کی می اوبه د حيوان نښلی ھسی موړ کړم د يار غم لــــــــــــــــه خپله عمره
په پورتنی بيت کی له موړ څخه مطلب بيزاری ده ځکه چی د يار غم شاعر له خپل عمر څخه بيزاره کړی دی او
موړ سبب بيزاری دی چی دلته شاعر د بيزارۍ مطلب ځينی اخستی دی
مسببيت :ھغه دادی چی مسبب ذکر سی مطلب ځينی سبب وی لکه د ميرزا حنان په بيت کی:
که يعقوب رنګه مـــــــــــی شو واړه مژګان سپين ھيڅ خبر مــــــــــــــــی بيا د ورک يوسف رانغی
په پورتنی بيت کی )ژړا( چی د مژګانو د سپينوالی سبب ګرځی نه ده راغلی او سبب چی د مژګانو سپينول دی
پکښی ذکر سوی دی نو ځکه مسبب بلل کيږی
کليت :چی کل ذکر سی او مراد ځينی جز وی لکه د رحمان بابا په بيت کی:
چا پيژندم زه چــــــــــــــــــی عاشق نــــــــــــــــه وم په جھان کی
اوس مـــــــــــــــــــــــی ستاله رويه نوم رسوا په درست جھان دی
په پورتنی بيت کی جھان ذکر سوی دی مقصد ځينی يوازی د رحمان بابا د مسکن شاوخوا او ځينی نور محدود
ځايونه دی چی ټوله نړی اصالً نه ځينی مراديږی
جزئت :چی جز ذکر سی او کل ځينی مراد سی لکه د پيرمحمد کاکړ چی د الس څخه يی مطلب ټول بدن دی:
چی نه زړه لرم پــــــــــــــــــــــه الس کی نه دلبر آه افسوس بــــــــــه څه رنګ زه پيرمحمد نه کړم
ظرفيت :چی ظرف ذکر سی او مراد يی مظروف وی لکه په الندی بيت کی چی د ديګ څخه خواړه مطلب دی :
د مردانو ديګ پخيږی پـــــــــــــــــــــــه مھال پس رقيبان دی می پــــــــــــــــــــه آه پوری نه خاندی
مظروفيت :چی مظروف ذکر سی مقصد يی ظرف وی لکه د عبدالقادرخان په بيت کی:
په رويمال مـــــــــی اوښکی وچـــــــــی کــــــــړی داد راکـــــړی
زه فـــــــــريــــــــــاد کــــــــــــــړم تــــــــــــه زما پـــه دالسا سی
په پورتنی بيت کی اوښکی مظروف او سترګی ظرف دی چی مظروف ذکر سوی دی مراد ځينی ظرف دی يعنی
سترګی وچيږی نه اوښکی
کــنــايــه
که کوم مطلب ادا سی او صراحت پکښی نه وی راغلی يعنی معنی يی ښکاره او معلومداره نه وی کنايه ورته
عمومی پښتو 46 نويداحمدغفوری
وايی .کنايه پر دری ډوله ده :د صفت ،موصوف او نسبت څخه کنايه چی ھره يوه يی په الندی ډول ده:
له صفت څخه کنايه :چی له کنايی څخه صفت مراد سی لکه د حميد ماشو خيل په بيت کی:
د فلک کچکول تــــــــــــه مـــــــــــه نيسه کچکول درويزه لـــــــــــــــــه درويــــــــزه ګره ناکسی ده
په پورتنی بيت کی د کچکول نيولو څخه مطلب ګدايی ده او ګدايی صفت دی چی دلته له کنايی څخه مراد دی
له موصوف څخه کنايه :چی د کوم شی يو يا څو صفتونه راوړل سی او مراد ځينی پخپله موصوف وی لکه
زرغون خان چی په الندی بيت کی د شرابو صفت ذکر کړی دی او مطلب يی شراب دی:
له ھرچا ھـــــــــــــــــــر څـــــــــــــه يی تور کړه اور می بل د زړه پـــــــــــــــــه کـــــــــور کـــړه
له نسبت څخه کنايه :له نسبت څخه کنايه داده چی يو يا څو صفتونه ذکر سی او د سړی متعلق يی نسبت وسی
مګر مقصد ځينی د ھغه امر نفی يا اثبات وی پخپله د سړی دپاره لکه د خوشحال خان خټک په بيت کی:
تـــــــه لـــــــــه خپلو سترګو غــــــــواړه دا جواب ته چــــــی ماتــــــــــه وايی وايه څوک دی وژنی
په پورتنی بيت کی د وژلو نسبت د معشوقی و سترګو ته سوی دی ،سترګی د معشوقی يو متعلق دی چی د کنايی
په توګه پخپله معشوقه ځينی مراديږی
عمومی پښتو 47 نويداحمدغفوری
لغاتونه
د پښتو لغاتونه د تعليمی نصاب د کتابونو پر اساس ترتيب سوی دی چی لغاتونه د اووم ټولګی د پښتو څخه شروع
سوی دی او تر دولسم ټولګی پوری دوام لری او پر ھر صنف کی د ھر عنوان لغاتونه جالجال ليکل سوی دی
مګر د کار د ھوسايی دپاره د ھردرس عنوان نه بلکه د ھغه درس صفحه ليکل سوی ده.
احمدشاه بابا
=تاسـيـس کوونکی= اساس ايښودونکی موســـس
د اووم ټولګی د پښتو لغاتونه
=زړه جامه= ،چپنه= ،ھغه کالی چی خرقه حمد
ډيری پينی ولری= ،ھغه کالی چی د ډول ډول ټوکرانو =حمد = صفت کول = ثنا تسبيح
څخه جوړ سوی وی =ماليکی=،د کلی خان= ،مال او دولت ملک
د سولی ترانه =ساری مثل
=د ګلونو ځای ګلشن =شناخت = پيژندل = پيژندګلوی معرفت
=لری = ليری لر =پاک منزه
=نږدی= ،وچه بر =ځای مکان
=ميده ميده زير و زبر =څرګند = ښکاره = عيان نمايان
امالئی الرښوونې =طرف جھت
=وخت مھلت نعت
=جدايی بيلتون =د حضرت محمد )ص( صفت کول نعت
ترانه =عالمين = د عالم جمع العالمين
=علم عرفان =دوھم ثانی
=پيمان = وعده عھد =د نبيانو ختم کوونکی خاتم النبين
قوی او ضعيف =د يقين رڼا نوراليقين
=غوښتنه تقاضا =لوی عظيم
= بدکاره = بُزدل ګبر =امانت کار امين
=عيسوی = مسيحی = نصرانی، ترسا =ھغه څوک چی د ﷲ )ج( سره مشرک
=راھب= ،عيسوی دينه شريک نيسی
=تحمل = حوصله تحميل =شفاعت کوونکی شفيع
=مينه = محبت عاطفه =ګناھکاران مذنبين
=نرم لطيف =ژوند بعث
=فطرتی شی ،طبعی شی لکه عقل غريزه =د مرګ وروسته بعدالموت
چی په انسان کی وی يعنی عقل د انسان غريزه ده =ژوند حيات
له غوره نثرونو څخه =ھغه څه چی په ښکاره معلوميږی ظاھربين
=ھغه څه چی رزق ځينی ترالسه کيږی ارتزاقی =دروند سنګين
=لڅ بربنډ =مينه = محبت
الفت
=پيسی اسعار د غازيانو کور
=آسايش = ھوسايی رفا =قھرمانی اتلولی
=نيکبختی = خوشبختی سعادت =سپيتوب سپيتانه
=ټولنيز اجتماعی =قلنګ = ماليه باج
=مال او دولت ماديات =ليوه شرمښ
=وھشتناک مدھش =ارامتيا ھوساينه
=ھيبت = بيره دھشت =غالمی= ،بنديتوب اسارت
عمومی پښتو 48 نويداحمدغفوری
=خوږ والۍ حالوت =ټپ پرھار
=جام وړونکی ساقی =ضرر = تاوان صدمه
= يو خيالی مرغه دی ھمای =خدمت کوونکی خادم
=ښکاره صياد د رحمن بابا د کالم نمونه
=مينه = محبت مِھر =نامور = لوړ نومه نامتو
=وخت ھنګام =شروع ابتداء
)رض( حضرت سعد بن ابی وقاص =پرله پسی= ،مکمل مفصل
=قسم سوګند = د تصوف او طريقت پيرو= ،د صوفی
=تکليفونه کړاوونه وړينو جامو اغوستونکی
مذکر او مؤنث =پټ فنا
=ھغه څه چی اوريدل کيږی سماعی =ګران محبوب
=معنی لرونکی = د معنی څخه ډک معنوی =اټکل تخمين
يرغلګر ته =د شعرونو کتاب ديوان
=زرغونيدل = شنه کيدل ټوکيدل =ساده سليس
=اوبول اوبه خور =صوفی توب تصوف
چی ګټل خوړل بخښل کا ځوان ھغه =تل = ھميشه مدام
=چټی = بی ښی = عبث= ،زھير = ضعيف حبطه =د اوربشی دانه= ،د اوربشی د دانی جو دانه
په اندازه
=دسترخوان خوان =چل = فريب = مکاری = مکر حيله
د وخت ارزښت =بار وړونکی خر ټــټو
=حاضر حضور =انصاف منصفی
=په آخرت پوری مربوط شيان اُخروی =ټنبلی غفلت
=ايله خوشی = ھوښ = عقل= ،ديوال= ،خنډؤ سد
=خدای دی نه کوی= ،داسی نه چی مبادا =د توپک په ميل کی تاوراتاو ديوال
وطن وايی حکايت
=کم پيداکيدونکی اکسير =خبر وړونکی قاصد
=ھغه د درواغو قيصه چی رښتيا ته افسانه پښتو متلونه
ورته وی =مطلب مفھوم
=باغ بڼ =دليل استدالل
=يو والۍ وحدت =فکرونه افکار
د حضرت حسن بصری )رح( له ويناو څخه =ھوکړه تائيد
=بدبختی آفت =په خوله ويل شفاھی
=بد ويل غندل =ټګی برګی
=فسق کوونکی فاسق =مالمت پړ
تاته راشمه زړګی زما فارغ شی =وجه = سبـب موجب
= مال او اسباب متاع =توريالی = ميړنۍ = غښتلی تورزن
د زوی روزنه =ښکاره جوته
=درخته نخل =رسۍ پړۍ
=ميوه رطب =دښتی ميری
=چټی = بی ښی = عبث= ،زھير = ضعيف حبطه =تکبر = غرور = لويی کبر
=تجربه سوی= ،موثر = ګټور مجرب اخالص
=جلو = قيضه جلب =اخالصمند مخلص
=مچ مګس =غيبی آواز الھام
عمومی پښتو 49 نويداحمدغفوری
=صفت مدح =ھغه شخص چی څوک نه لری ناکس
په اسالم کی د کار ارزښت =الزم وګڼه بويه
=جرئت مجال يو ځنګلی سړی
=په امن کی تأمين =ډله جوپه
=ټينګار تأکيد =ھيله = آرزو ھوس
=تاوان = ضرر خلل حقايق
رښتيا ويل =لوړيدل عروج
=فضايل = بھتروالی مکارم =کوښـــښ جھد
=غندنه = دچا بد ويل مذمت =نصيب ،قسمت= ،معنی = مطلب تعبير
=عزتمند پتمن =يو ډول قيمتی ماده ده ګونګړ
=متمدن = پرمختللی مھذب =کينه کوونکی = بغض کوونکی حاسد
=پرمختګ بقا =طمع کوونکی طامع
=تقوا = پرھيز ګاری تقوی د بدنيتۍ نتيجه
=وعده ژمنه =مالمت ګرم
=درست او محکم سديد د اسم حالتونه
=اجتماعی ټولنيز =وتل = خارجيدل صادريدل
=قاطع پريکنده =اضافه سوی مضاف
=پايښت بقا =پر ده اضافه سوی مضاف اليه
ناپوھي رنځ دی د اسم لفظی حالتونه
=دارو = درمل درمان
=په زور ) َ ( سره ويل مفتوح
=بی اتفاقی ځان ځانی
=زور ) َ ( فتحه
=قوم قام
=ږغ = آواز نداء
مرســـــته =ختم مختوم
=مرسته = کوم تعاون =صفت کړل سوی موصوف
=کښته کيدل زوال
عالمه سيد جمال الدين افغاني
د علماؤ فضيلت =ذھين = ھوښيار ذکی
=رھبر پيشوا =رواجی مروجه
=ځيرکی= ،دارو = دوا کيميا =استعمار ښکيالک
=ملګرتوب ھمدمی =تر الس الندی = په قبضه کی استعمار
=مړی = مړه مُردګان =تش په نامه آزاد مطلق العنانه
=ساتونکی مسيحا =نويشته کوونکی محرر
=وليان = ﷲ )ج( ته نږدی کسان اولياء =ورورولی اخوت
=غالم حلقه بګوش =دعوه کوونکی داعی
=لوړ درجه اعلی
=شانداره = عالی = لوړ مقامه پرتمين
=منځنۍ درجه اوسط
=کښته درجه ادنا علم او دانش
=عزت وقار =فايده سود
=اصليت ګوھر
طــــمـــع
=ګرفتار = اخته مبتال
=ملغلری ُدر
= يو ډول سپين د اوبو ژوندی موجود صدف =د باو ناروغ = په باو اخته باوی
دی چی ملغلری ته ورته دی =لرليدنه = د پيښی دمخه د پيښی په پيش بينی
=د اوبا مرض طاعون باره کی ويل
لــــنــــډۍ =سبا فردا
=ابشار ځړوبۍ =حد او اندازه عھده
عمومی پښتو 50 نويداحمدغفوری
=اجزاء = مواد توکی =جال وطنۍ پرديس
=نتيجه پايله =ساده سليس
=معتاد = عادت روږد = د شعر ميزان عروض
=برخه ونډه =جنګ حماس
=بدبخته بدمرغه
مسلم ته خطاب
مناجات =پرمختګ ترقی
= دعا= ،ھغه نظم چی دﷲ )ج( تعريف مناجات =ملک = ھيواد = ځای ديار
پکښی شوی وی
=ظلم ستم =ګران محبوب
=لويوالۍ عظمت =د ګالنو ځای ګلغذار
=خواری ذلت =واک = قدرت اقتدار
=ټنبلی غفلت =صادق = ريښتنۍ صديق
=بدبختی آفت =صفتونه اوصاف
=دښمن غليم د تنقيط عالمات
=بندی اسير =نرمی عطف
د اتم ټولګی د پښتو لغاتونه =جال والۍ
=ورته = يو ډول
انفصال
مشابه
=دريدل وقفه
حمد =د تشريح عالمه ) ( : شارحه
=فکر تصور =شرحه = تشريح تفصيل
=اخوا ماورا =کينه = بغض حسد
=څرنګوالی کيف =عرض کوونکی معترض
=بغير سوا =جال کوونکۍ تفريقيه
=لږ قليل =قول سوی مقوله
=ککړ= ،ګډ= ،محلول معلول =فھمول = پوھول استفھام
=د علته ډک عليل =تھديد ترديد
=روښنايی تجلی =د الری څخه اوښتل انصراف
=نامعلوم شيان مجھوالت =حذف سوی = د منځه وړل سوی محذوف
=منل= ،تشکر مننه لږ ويل ډير کار کول
=علم معرفت =ژواک زيست
=وړ = اليق اھل =حرص= ،ناقراری = تلوسه، تپاک
=زارۍ تضرع =خاطر = مدار = عزت
=مونږ پيژندلی نه يی ماعرفناک =قدرت تمکين
=مينه = محبت الفت =چيغی = غالمغال بلغاک
نعت شريف =درکونه ادراک
=کوچنی ډبری سنګريزی د ژوند د چاپي﷼ لنډ تاريخ – سوله
=بت= ،معشوقه صنم =لړی او دوړی مه
=لکړه عصا =واقعه = پيښه پديده
=تخت عرش =څرګندونه = خبرونه اعالميه
=اوښه ناقه =زوی مړۍ = ھغه ښځه چی زوی بوره
=تخته = لوحه لوح يی مړی سوی وی
=نعمتونه= ،دجنت نوم دی رضوان =د پاخه عمر خاونده = چټه پيغله = نيمزالی
=ميوه ثمر د پاخه عمر پيغله
=ھغه څوک چی عرب نه وی عجم =صفت کول ستايل
عمومی پښتو 51 نويداحمدغفوری
=نا معلوم مبھم =تکيه = تکيه ګاه= ،پايه = ستون ستنه
=ارتباطی ربطی =وصل کيل = يو ځای کيدل وصال
=خبری کوونکی متکلم د يونس بن عبيد )رض( تقوی
=غوږ نيوونکی مخاطب =مزی مزاياء
=پيوست متصل =بنسټونه اساسات
=نا پيوست منفصل =صحرايی عرب = ھغه عرب چی اعرابی
=د حد نه زياتيدونکی= ،ھغه فعل متعدی په صحرا کی ژوند کوی
چی مفعول غواړی =ذليل کول = بی عزته کول رټل
=تيره زمانه ماضی خدايه!
=ھغه شی چی کار پر اجراء کيږی مفعول =اعتماد = باور اعتقاد
=آينده استقبال =ليری= ،پاک مبری
=خپلواک = آزاد مستقل =ځان ښودل رياء
قربانی =اخالصمند مخلص
=ابليس = شيطان طاغوت =بھتر افضل
=سھار سباوون =ساتل سوی مصؤن
=مسعود = نيکبخت ميمون =ګرد= ،کينه = بغض کدورت
=غالمی= ،بندی توب اسارات =پاک= ،يو ډول جامی دی ململ
متلونه =خاص خلک خاصان
=لرګی کوتک =رد کړل سوی مردود
=فکر تأمل =وخت اجل
غـــزل په پښتو کی د پرديو لغاتو قانون
=بی پروا= ،غنی = شتمن مستغنی =د وتلو ځای مصدر
=سپين زر سيم =پوھيدل = سر خالصول مفاھمه
=بی معنی بيھوده =ارزو = اُميد توقع
=د اوربشی دانه= ،د اوربشی د دانی جودانه =پورته کيدل= ،پرمختګ ترفيع
په اندازه =تالښ = پسی ګرځيدل = کوښـــښ جستجو
=لمر آفتاب =د علم ځای= ،پوھنتون دانشګاه
=زړه جامه خرقه =څلور بيته شعر رباعی
=پټو پټکی =دوه بيته شعر مثنوی
د ليک نښی نښانې =مساوات = برابری اعتدال
=مشکالت ګرانۍ =کينه = بغض تعصب
=نرمی = ،مھربانی عطف =په زور ) َ( سره ويل سوی مفتوح
=کامه = چپه پيښ )(، تړونی =زور ) َ( فتحه
=تفصيل = تشريح = معلومات شرح =منظره مناظره
=سواليه عالمه )؟( تپوسنۍ =حاللول ذبح
=ندايه عالمه )!( خوځکی =تقاضا = غوښتنه التجاء
=مساوات )=( سم سمۍ =آواز نداء
=تاو سوی کونټی =خوارول = زورول ربړول
=قوس = ) ليندۍ =بحث = خبری اتری مباحثه
نصيحت وطن
=چيغی کوکاری =بدبخته = بدمرغه شوم
=توبه کښل استغفار =قبضه کول تسخير
=اور نار ضميرونه
=د اوبو کوبی يا پوکاڼه حباب =فھم استفھام
عمومی پښتو 52 نويداحمدغفوری
=ساده بسيط =خيانت= ،فريب االبال
بی نيازی =آخرت عقبی
=جالل = لوړ والۍ = غرور=تکبر جاه =زاری تضرع
زرغونه انا =حبوبات ناړه
=لوړ درجه = لوړ مقام اعليحضرت په دريمه شپه کی=د شپی په دريمه برخه کی
=حرکت ورکوونکی محرکه =پيژندنه معرفت
=رکنونه = غړی ارکان زړه مه ماتوه!
=سيده والۍ = مستقيم والۍ استقامت =د کوچنی په ډول طفالنه
=ايله خوشی =نه سنجول سوی ناسنجيده
د الحاد خونی سپيری دی =دنيا = دارايی ثروت
=کفر= ،ھغه کفر چی د ﷲ)ج( د وجود څخه انکار کوی الحاد =غم ليدلی = ھغه څوک چی غمونه ستمديده
=کنډو = مات سوی ديوال نخره يی ليدلی وی
=تياره = تاريکی ظلمت غـــزل
=څراغ ډيوه =خوشبو شګفته
د حضرت عمر )رض( عدالت =علت= ،تاوان = ضرر= ،خاليګاه خلل
=نيول سوی ځايونه فتوحات =تاوان منوونکی خلل پذير
=سرحد قلمرو =مصيبت = غم آسيب
=سخی اکرام =کار پيشه
=امنيت سکون =د زھرو ګل ګنډير
=فکر = پالن تدبير =عسل = دمچمچيو توليدات شھد
=نظر ورکول ارأ =پټو دستار
=جلب=جلو=واک= ،اختيار=کنترول واګی استفھامی او ربطی ضميرونه
=انتقام = بدله کسات =خبری کوونکی = برخمن = برخه وال مرجع
=پاکی ده د ﷲ)ج( لپاره سبحان ﷲ لوړ ھمت
نيک او بد =طمع کوونکی طامع
=الزم وګڼه بويه =دنيا = دارايی سيم و زر
=تر السه کوی مومی =يو ډول سپين د اوبو ژوندی موجود صدف
=له منځه تللی برھم دی چی ملغلری ته ورته دی
=وليکل سی ښکوی شی =ملغلری ُدر
څلوريځی =نا اھله = نا اليقه نا اھل
=وطن = ھيواد = ځای ديار =ذخيره ګنج
=غيرتمند = ځوان ځوانمرد =سرلوړی سرخروۍ
=سروکار = روزګار زيست
=اوښکی دمع
=ھغه څوک چی د ﷲ)ج( سره شريک نيسی مشرک
=مردانه ګی = نارينه توب مروت =باور توکل
=انصاف داد =يو والۍ توحيد
=مقيد = په قيد کی = تر قيد الندی بنده دار مدار =دوستی= ،کش و بګير
= د يو چا تر کنترول الندی =خودخواه = بخيل خودبين
=عاجزی فروتنی =يو خيالی مرغه دی ھمای
=فايده بھره =ټپوس کرګس
=خوښوونکی پسندان =مردار = چټل جيفه
=سر کښته خميده =مچ مګس
=خاکساری تواضع =دښمن اغيار
=غوږونه سمع مبھم ضميرونه
=ډار = بيره بيم =نامعلوم مبھم
عمومی پښتو 53 نويداحمدغفوری
=تر السه کوی مومی طلب =دعلم کوونکی، =طلب طالب
حــکــايــت کوونکی
=شکايت شکوه د يتيم ژړا
=تکبر لوينی =د قدر وړ قدردان
=خاکساری تواضع زيست و ژواک =کاروبار = روزګار
=ټيټ = کښته ځوړ =اخته = ګرفتار مبتال
وطنه تاته وايم! =لوړ مقامه = لوړ درجه عليشان
د وجود څخه )ج( =ھغه کافر چی د ﷲ ملحد اخالقی ښوونې
منکر وی =فساد فتنه
=منۍ خزان =ته چی وايه = ته به وايی، ګويا
پوھـــنه =ويوونکی = ،معلومداره
=تياره تورتم =اوريدونکی شنوا
=پرمختګونه انکشافات =ملګری = انډيوال ھمدم
=تاثير اثر =غټ مار = ښامار اژدھا
=حاصلول = ترالسه کول تحصيل =آسان سھل
=وصيت کول توصيه =تاوان زيان
=پخوانی شيان اثار =دوست عزيز
=بھتری = بھتروالۍ ترجيع =ادعا = دعوه مدعا
=يو ډول د اوبو ژوندی موجود دی صدف =وخت = ،ځينی وخت ګاه
چی داسی معلوميږی لکه ملغلره =تالو = حلق = ،ارزو = ھيله کام
دوه ملګری =ارزومند کاموال
=قدردان = د قدر وړ معتبر =الزم وګڼه بويه
=تسلی ورکول تعزيت =د شعرونو مجموعه ديوان
لويوالی د ليکوالۍ الرښوونې
=تجاران تاجران =د سرو زرو ويلی کول او په غالب سبک
=مکملوالۍ کمال کی اچول = ،کم وزنه = سپک
=قوم نسب =پيښی کول تقليد
نصيحتونه =يو شان والۍ ھم رنګی
=خواړه طعام =د اخستلو ځای مأخذ
=خوشحاليدل= ،آرزو دلودل ھوسيدل =ليکل سوی شی مسوده
=ليکوونکی ښکوونکی
=تقوا = پرھيزګاری زھد =شوق ذوق
جد او جھد =اطاعت = فرمانبرداری پيروی
=جھـــد = کوښـــــښ جد =تشريح مبالغه
=لستوڼۍ آستين =فکر غور
=دينداری ديانت =ليکل مشق
=انډيوال = ملګری ھمنيشين =نوټول ياد داښت
=کښيناستل نشــســتن =برابری تناسب
پند او نصيحت
=په )خوله/ژبه( ويل شفاھی
=ځيرکی= ،دارو = درمل = دوا کيميا
=نغری دوھی =نيکبختی سعادت
لطيفه =لطف = مھربانی تلطف
=ھغه سړی چی شيان ګنډی ګنډونکی =خرابی = بدی قباحت
=شھد = عسل شات =کوښـــښ محنت
عمومی پښتو 54 نويداحمدغفوری
=ذاھدان = پرھيزګاران ذاھدا عـــزت
=ملغلری ګوھر =تاوان = زيان نقصان
=برطرفه = معزول موقوف =فکر شعور
=غوښتنه مدعا =الزم وګڼه بويه
=د نيکۍ بدله جزاء =خوشحالی سرور
=د بدۍ سزا سزاء =کينه = بغض حسد
بيټ نيکه =بخيلی حرص
=تړل سوی منسوب =بخيالن لئمان
=تاريخ ليکوونکی مورخ = د اور نغرۍ دوھی
=د سليمان ماکو تخلص دی ماکو د نيکبختۍ عوامل
=تذکره = پيژندل پاڼه تذکرة =الزمی شيان = ضروری شيان لوازم
= دعا= ،ھغه نظم چی دﷲ )ج( تعريف مناجات =ديوشی بدل يا عوض متبادل
پکښی شوی وی =وخت عصر
=مالک څښتن =د وخت سره سم عصری
=کورنۍ کھول =پريشان يا ښوريدل اضطراب
=احترام درناوی =فرياد = ژړا = فغان نالښت
=حيوانات ژوی =آشپز خانه د پخلی خونه
=والړی = محکمی پلنی =ماشينی صنعتی
=آسمان= ،لوړ ھسک =د وګړو يا خلکو شمير نفوس
=ھغه څه چی په شعر نه وی لکه نثر ټـــوکـــه
زمونږ ساده خبری =ادرس پته
کتابونه او مؤلفان
-١خيالی دنيا د خادم اثردی
-٢غوره نثرونه او غوره اشعار د ګل پاچا الفت تأليفات دی
-٣نوی ژوندون د قيام الدين خادم اثر دی
-۴منتخب شعرونه د ښاغلی شمس الدين مجروح د نظمونو مجموعه ده
-۵عنوان النصايح په )١٣٢١ھـ ق( کی عنوان الدين کاکاخيل خټک ليکلی دی
-۶تفسير الضحی ،معراج نامه ،جنګ نامه او د سيف الملوک قصه غالم محمد ليکلی دی .غالم محمد د يوولسمی
پيړی په سر کی ژوند کاوه
-٧پټه خزانه ،خالصة الفصاحة او خالصة الطب محمد ھوتک ليکلی دی
-٨افضل الطرايق د مياجی پيرمحمد ھوتک تأليف دی ،مياجی ډير فاضل سړی ؤ
-٩مخزن االسالم د اخوند درويزه تأليف دی
-١٠علم خانه دانش او تاريخ مرصع د افضل خان خټک تأليف دی
-١١دستارنامه ،بياض ،پښتو ھدايه ،فضل نامه ،سوات نامه ،بازنامه ،فراقنامه او کليات د خوشحال خان خټک
تأليفات دی
د خوشحال خان د مشھورو آثارو څخه يو دستارنامه ده چی خوشحال په )١١٧۶ھـ ق( کی ليکلی ده او بيا په )١٣٧١ھـ-
ق( کی په پيښور کی چاپ سوه او وروسته په سم ليک دود په )١٣۴۵ھـ ش( کی په کابل کی چاپ سوه
-١٢خزينة الفقراء محمد پښتانه په )١٢۶١ھـ ق( کی ليکلی دی
-١٣ګل کوھی د ابوسعيد فضل احمد خان د پښتو اشعارو مجموعه ده
-١۴احمد شاھی شھنامه حافظ ګل محمد مرغزی د لوی احمدشاه بابا په پاچاھی )١١٨۶ – ١١۶٠ھـ ق( کی ليکلی ده
-١۵ګنج پښتو د مولوی احمد تأليف دی
-١۶له بايزيد روښان څخه لنډون د قيام الدين خادم تأليف دی
-١٧جانان فدوی په )١٢٨٣ھـ ق( کی خپل ديوان ترتيب او تدوين کړی دی
-١٨خوشحال خټک څه وايی د بينوا تأليف دی
-١٩مقصود المؤمين ،حال نامه ،صراط التوحيد او خيرالبيان د پير روښان تأليفات دی
-٢٠خورشيد جھان د شيرمحمد خان تأليف دی
-٢١مسائل ارکان خمسة د مال يار محمد ھوتک تأليف دی
-٢٢جامع فرائض د مال محمد يونس تأليف دی
-٢٣ګلدسته زعفرانی د مال زعفران تره کی تأليف دی
-٢۴محمود نامه د ريدی خان مومند تأليف دی
-٢۵االعالم د خيرالدين زرکلی تأليف دی
-٢۶عبدالقادر خټک يو کتاب د کليات په نامه نظم کړی دی
-٢٧منتخبات د واصل روښانی تأليف دی
-٢٨ننګيالی پښتانه د ښاغلی ھاللی تأليف دی
-٢٩حنان بارکزی د شعرونو يو ديوان لری
-٣٠کاظم خان شيدا د شعرونو يو ديوان لری
-٣١بھائی جان د اشعارو يو ديوان لری
-٣٢د سالو وږمه ابومحمد ھاشم سروانی ليکلی دی
-٣٣تذکرة االوليا سليمان کاکو په )۶١٢ھـ ق( کی ليکلی دی
-٣۴تاريخ سوری محمد بن علی بُستی ليکلی دی
-٣۵لرغونی پښتانه شيخ کټه ليکلی دی
-٣۶ملی دفتر د شيخ تأليف دی
-٣٧خان کجو د تاريخ په نامه يو کتاب ليکلی دی
-٣٨فوايد الشريعت د اخوند قاسم تأليف دی
عمومی پښتو 81 نويداحمدغفوری
-٣٩خالصة االسالم د فقير حسين تأليف دی
-۴٠ګلدسته د عبدالقادر خټک تأليفات دی
-۴١قلب اسير د ګوھر خان تأليف دی
-۴٢تاريخ اعثم کوفی د محمد ظفر تأليف دی
-۴٣اختيارات بديعی د موالنا عبدالحليم ليکنه ده
-۴۴محمد رسول د بياض په نامه يو کتاب ليکلی دی
-۴۵نافع المسلمين د نورمحمد تأليف دی
-۴۶تواريخ رحمت خانی د ميامعظم شاه اثر دی
-۴٧رياض المحبت د نواب محبت خان ليکنه ده
-۴٨فرھنګ اپريدی د قاسم علی اپريدی ليکنه ده
-۴٩عجايب اللغات د ﷲ يار خان تأليف دی
-۵٠پښتو تفسير د نواب افضل الدوله اثر دی
-۵١تفسير بدرمنير د دوست محمد خټک تأليف دی
-۵٢تفسير يسير د مراد علی ليکنه ده
-۵٣شکرستان افغانی او بھارستان افغانی د قاضی ميراحمد شاه رضوانی ليکنی دی
-۵۴د قصه خانۍ ګپ او د افغانستان تاريخ د منشی احمدجان تأليفات دی
-۵۵پښتونخوا ھار و بھار د ډارمستـــټر تأليف دی
-۵۶تور بريښ د پښتو ټولنی نوی اثر دی
-۵٧د پښتو ادب تاريخ د صديق ريښتين ليکنه ده
-۵٨ريګويدا زوړ آريايی کتاب دی چی په ) ١٠٠٠ – ٢٠٠٠قبل الميالد( کی ليکل سوی دی
-۵٩ابولفضل بيھقی د محمود غزنوی په وخت کی اوسيده چی د غزنويانو تاريخ يی ھم ليکلی دی
-۶٠فياض د دولسمی ھجری پيړی شاعر دی او د شھزاده بھرام او ګل اندامی قصه يی په شعر کی بيان کړی ده
-۶١سپينه د پښتو شاعره ،د نورمحمد خان الکوزی لور او په ھرات کی اوسيده
-۶٢برناردشا ) (Bernard Shawد انګلستان مشھور اديب او ليکوال ؤ
عمومی پښتو 82 نويداحمدغفوری
تمت بالخير
عمومی پښتو 83 نويداحمدغفوری
يـادښـت
عمومی پښتو 84 نويداحمدغفوری
يـادښـت
عمومی پښتو 85 نويداحمدغفوری
يـادښـت
عمومی پښتو 86 نويداحمدغفوری
يـادښـت
عمومی پښتو 87 نويداحمدغفوری
يـادښـت
عمومی پښتو 88 نويداحمدغفوری
يـادښـت