A.

NORIEGA VARELA

¡Nin rosiñas brancas, nin claveles roxos!

Eu venero as froliñas dos toxos.

Dos toxales as tenues froliñas,

que sorríen, a medo, entre espiñas.

Entre espiñas que o ceio agasalla

con diamánte-las noites que orballa.

¡Oh do iermo o preciado tesouro!:

as froliñas dos toxos son de ouro.

De ouro vello son, mai, as froliñas

dos bravos toxales, ¡das devociós miñas!...

POESÍA CÍVICA – RAMÓN CABANILLAS

¡Irmáns! ¡Irmáns gallegos!

¡Dende Ortegal ó Miño
a folla do fouciño
fagamos rebrilar!

Que vexa a Vila podre,

coveira da canalla,
á Aldea que traballa
disposta pra loitar.

Antes de ser escravos,

¡irmáns, irmáns gallegos!
que corra o sangue a regos
dende a montana ó mar.

¡Ergámonos sin medo!

¡Que o lume da toxeira
envolva na fogueira
o pazo siñorial!

Xa o fato de caciques,
Iadróns e herexes, fuxe
ó redentor empuxe
da alma rexional.

Antes de ser escravos,

¡irmáns, irmáns gallegos!
que corra a sangre a regos
dende a montana ó val.