Ang Bato Ni Jose Corazon de Jesus

I. Tapakan ng tao, sa gitna ng daan; VIII. O, batas ng buhay! Ang ayaw kumilos,

Kung matisad mo’y iila-ilandang Habang tumatanda’y lalong nilulumot.

Ngunit pagkatapos, pag ika’y namatay, Kapag agos ng palad, ang takot sa agos.

Bato ang tatapak sa bangkay mo naman Malayong matutong lumangoy sa ilog

II. Batong tuntungan mo sa pagkadakila, IX. Tatlong tungkong bato, nagtutuwang-

tuwang
Batong tungtungan ko sa pamamayapa;
Nang makaluto ka ng kanin sa kalan
Talagang ganito sa lapad ng lupa
Mapurol mang gulok at kampit na batingaw,
Ay hali-halili lamang ang kawawa
Mapapatalim din ng batong hasaan.

III. Balot ng putik, marumi’t maitim

X. Sa tao, ang bato, aklat ang kagaya,
Tinapyas at, aba! Brilyanteng maningning!
Ang talim ng isip, tabak ang kapara;
Sa putik din pala ay may bituin din
Hasa ka nang hasang sumulat-bumasa,
Na hinahangaan ng matang titingin
Bukas-makalawa’y magiging pantas ka.

IV. Maralitang tao’y batong itinatapon,

XI. Kapag, nagkapingki bato mang malamig,
Sa lusak ng palad ay palabuy-laboy;
May talsk na apoy na sumasagitsit;
Nag-aral at, aba! Noong makaahon,
Ang noo ng tao, kapag nagkiskis,
Sa mahirap pala nar’on ang marunong
Apoy ng katwiran ang tumitilamsik!

V. Ang batong malaki’y kay daling

mabungkal, XII. At saka ang bato ay may katarungan,

Ang batong brilyante’y hirap matagpuan, Taong nilulunod na bato ang pataw,

Ubod laking tipak, mura nang matimbang. Kung taong masama’y di na lumulutang,

Ga-mata ng isda’y pagkamahal-mahal. Ngunit kung dakila’y pumapaibabaw

VI. Talagang ganito, madalas mamalas

Sa alimasag man ang malaki’y payat; XIII. Bato ang korona ng hari sa trono

May malaking kahoy sy sukal sa gubat, Bato ang sabsaban na duyan niCristo

May mumunting damo, ang ugat ay lunas. Bato ang lapida sa hukay ng tao

Itong mundo pala'y isang dakot na bato

VII. Ang bato sa ilog, ayun! Tingnan mo ba!

Batong nasa agos, makinis, maganda,

Batong nasa gilid, bahay ng talaba,

Sadlakan ng dumi at nilulumot pa.