GEORGE DEWEY

Si George Dewey (Disyembre 26, 1837 – Enero 16, 1917) ay isang

almirante ng Hukbong Dagat ng Estados Unidos, na nakilala sa
kanyang tagumpay ng mga hukbong Pilipino at Amerikano sa
Labanan sa Maynila (na walang namatay na kahit isang buhay;
may namatay dahil sa atake sa puso) noong Digmaang Espanyol-
Amerikano. Siya lamang ang nakatamo ng titulong Almirante ng
Hukbong Dagat (Admiral of the Navy) sa buong kasaysayan ng
Estados Unidos. Ito ang pinaka-senyor na ranggo sa Estados
Unidos.

Ipinanganak sa Montpelier, Vermont, si Dewey ay pumasok sa

Naval Academy ng Estados Unidos noong 1854. Nagtapos siya
mula sa akademya noong 1858 at itinalaga bilang executive
lieutenant ng USS Mississippi sa simula ng Digmaang Sibil.
Lumahok siya sa pagkuha ng New Orleans at ang paglusob ng
Port Hudson, na tumutulong sa Union na kontrolin ang Mississippi River. Sa pagtatapos ng
digmaan, naabot ni Dewey ang ranggo ng tenyente komandante.

Matapos ang Digmaang Sibil, si Dewey ay nagsagawa ng iba't ibang mga takdang-aralin,
naglilingkod sa maraming barko at bilang isang magtuturo sa Naval Academy. Naglingkod din
siya sa Lupon ng Lighthouse ng Estados Unidos at ng Lupon ng Inspeksyon at Survey. Siya ay na-
promote sa Commodore noong 1896 at itinalaga sa Asiatic Squadron nang sumunod na taon.
Pagkatapos ng paghirang, nagsimula siya ng paghahanda para sa isang potensyal na digmaan sa
Espanya, na nagsimula noong Abril 1898. Agad-agad pagkatapos ng simula ng digmaan, si
Dewey ay humantong sa isang pag-atake sa Manila Bay, paglubog sa buong armada ng Espanyol
Pacific habang nagdurusa lamang ang mga kaswalti. Matapos ang labanan, tumulong ang
kanyang mabilis sa pagkuha ng Maynila. Ang pagtatagumpay ni Dewey sa Manila Bay ay
malawak na pinuri sa Estados Unidos, at siya ay na-promote sa Admiral ng Navy noong 1903.

Sinimulan ni Dewey ang isang run para sa 1900 Democratic presidential nominasyon, ngunit
umalis siya mula sa lahi at inendorso si Pangulong William McKinley. Naglingkod siya sa
Pangkalahatang Lupon ng Estados Unidos Navy, isang mahalagang patakaran sa paggawa ng
katawan, mula 1900 hanggang sa kanyang kamatayan noong 1917.
JULIAN FELIPE
Si Julian Felipe ay tubong Cavite at ipinanganak noong Enero
28, 1861 sa mag-asawang Justo Felipe at Victoria Reyes Una
siyang nag-aral sa pambublikong paaralan ng Cavite at
Binondo. Sa kanyang murang edad ay nakitaan na siya ng
galing at talento sa musika. Natuto siyang gumamit ng piano
at organ. Di kalaunan ay naging organist siya ng St. Peter’s
Parish Church. Ito na ang naging daan para matutuo siyang
gumawa ng mga kanta. Ilan sa kanyang mga sikat na
komposisypnn ay ang Moteti el Santesisimo. Sintos y Floras
Rogodones, Amorita Danza, at Reina de Cavite (bilang
parangal sa Nuestra Señora de la Soledad de Porta Vaga –
patron ng Cavite). Napahanga niya ang maraming kritiko sa
mga komposisyon niyang ito. Kahit higit na mas bata kumpara
sa mga kompositor ng kanyang kapanahunan, itinuturing na
kapantay na niya ang mga batikang musikero. Bilang pagkilala
sa kanyang kapuna-punang kontribusyon sa sining ng musika, nagkamit siya ng maraming
gantimpala at pagkilala.

PAGLAHOK SA HIMAGSIKAN

Nang pumutok ang himagsikan, sumama siya sa pag-aaklas ng kanyang kapwa Kabitenyo.
Nasangkot siya sa eskandalong kinabilangan ng Trece Marteres at ilang pang mga mga pasimuno
sa bayan ng Cavite. Setyembre 3, 1896, inaresto sila at nakulong sa Kuta ng San Felipe. Matapos
ang siyam na buwan, Hunyo 2, 1897, siya ay pinalaya sa bisa ng kasunduan ng Biak na Bato.
Nang makalaya, sumali siya sa hukbo ni Emilio Aguinaldo. Gumawa siya ng ilang makabayang
awit na nagpalakas ng loob ng kanyang mga kasamahan upang ipagpatuloy ang laban kontra
España. Isang busto ni Felipe ang matatagpuan sa Lungsod ng Cavite malapit sa San Sebastian
College – Recoletos de Cavite.

ANG PAMBANSANG AWIT

Noong Hunyo 5, 1898, nakipagtagpo si Aguinaldo sa Calle Arsenal sa Cavite Puerto para pag-
usapan ang isang napakahalagang bagay. Naatasan si Felipe na gumawa ng isang nakakaantig-
damdaming komposisyon na ipapatugtog sa makasaysayang Pagpapahayag ng Kasarinlan ng
Pilipinas matapos ang napipintong tagumpay kontra-España. Matapos ang anim na araw, Hunyo
11, 1898, tinungo ni Felipe ang bahay ni Aguinaldo sa Kawit, Cavite, dala ang draft ng kanta.
Sabay na pinakinggan nina Heneral Emilio Aguinaldo, Heneral Mariano Trias at Heneral
Baldomero Aguinaldo (Minister of National Defense) ang personal na pagtugtog ni Felipe ng
kanyang komposisyon. Sinasabing ilang beses na pinaulit kay Felipe ang pagtugtog dahil lubos
itong nagustuhan ng mga Heneral. Noong una’y pinangalanan nila itong Marcha Filipino
Magdalo (bilang pagpupugay sa pangkat ng Katipunan na kinabilangan ni Aguinaldo). Di
nagtagal, iniba nila ang pangalan at naging Marcha Nacional Filipina. Kinabukasan, Hunyo 12,
1898, ipinatugtog ito sa proklamasyon ng kalayaan habang iwinawagayway ang watawat ng
Pilipinas.
Sinasabing mayroon raw isang Kastila ang nag alok na bilhin mula kay Felipe ang copyright sa
paglalathala ng pambansang awit. Tinanggihan niya ito dahil ayon sa kanya, ang musikang ito ay
pag-aari ng bayan. Noong Disyembre 4, 1943, binigyan siya ng Php 4,000 bilang pabuya.
Hiniling rin ng pamahalaan na baguhin ang bilis at pitch ng piyesa para mas madaling sabayan
ng taong-bayan. Setyembre 3, 1899 na lamang nalapatan ng titik ni Jose Palma ang kanta.
Nagkaroon ito ng iba’t-ibang bersiyon sa iba’t-ibang linggwahe. Ang Lupang Hinirang na ating
inaawit ngayon ay isinalin lamang noong 1956 at opisyal na tinanggap noon lamang 1963.
HENERAL WESLEY MERRITT
Si Wesley Merritt (Hunyo 16, 1834 - Disyembre 3,
1910) ay isang Amerikanong pangunahing heneral na
naglingkod sa kawalerya ng Hukbong Estados Unidos
noong Digmaang Sibil ng Amerika, American Indian
Wars, Digmaang Espanyol-Amerikano, at Philippine-
American War. Kasunod ng huling digmaan, siya ang
naging unang American Military Governor ng Pilipinas.

Si Merritt ay ipinanganak sa New York City. Nagtapos

siya mula sa Akademikong Militar ng Estados Unidos
noong 1860 at inatasan ang pangalawang tenyente sa
2nd Dragoons, na nagsisimulang simula sa Utah sa
ilalim ni John Buford. Siya ay naging adjutant para sa
yunit nang ito ay pinalitan ng pangalan ng 2nd Cavalry
Regiment.

Noong 1862, si Merritt ay hinirang na kapitan sa 2nd

Cavalry at nagsilbi bilang isang aide-de-kampo kay
Brig. Gen. Philip St. George Cooke, na nag-utos sa Department of Cavalry ng Army ng Potomac.
Naglingkod siya sa mga depensa ng Washington, D.C., sa natitirang bahagi ng 1862. Noong
1863, siya ay hinirang na adjutant kay Maj. Gen. George Stoneman at sumali sa Stoneman's Raid
sa Battle of Chancellorsville noong 1863.

Sa Gettysburg Campaign, inutusan ni Merritt ang Reserve Brigade, 1st Division, Cavalry Corps
ng Army ng Potomac. Siya ay bahagyang nasugatan sa Battle of Brandy Station; noong Hunyo
29, 1863, siya ay hinirang na brigadier general ng mga boluntaryo para sa kanyang "maginoo at
mahusay na serbisyo" sa Brandy Station at Upperville. Ang direktang na-promote mula sa
kapitan sa brigadier general ay isang hindi pangkaraniwang hakbang, kahit na para sa Digmaang
Sibil, ngunit ibinahagi ni Merritt ang karangalang ito sa petsang iyon kay Captain Elon J.
Farnsworth at Captain George Armstrong Custer.

Sa unang pagkilos ng kabalyerya ng Battle of Gettysburg, nakita ni Merritt ang walang aksyon;
ang kanyang reserbang brigada ay nagbabantay sa mga linya ng komunikasyon ng Army ng
Potomac. Gayunman, noong Hulyo 3, 1863, sumali siya sa pag-atake na iniutos ng komandante
ng dibisyon na si Brig. Gen. Judson Kilpatrick sa Confederate right flank, sumusunod sa Charge
ng Pickett. Ang kanyang kapwa pangkalahatang, si Elon J. Farnsworth, ay napatay sa walang
saysay na pag-atake laban sa mga hukbong pang-impyerno. Kinuha ni Merritt ang utos ng 1st
Division ng Cavalry Corps kasunod ng pagkamatay ng typhoid fever ng kumander nito, si John
Buford, noong Disyembre 1863. Brig. Si Gen. Alfred Torbert ang unang kumander ng 1st
Division ngunit nawala para sa karamihan ng Lt. Gen. Ulysses S. Grant's Overland Campaign
noong 1864, kaya si Merritt ay kumilos bilang kumander sa kanyang lugar. Nakatanggap siya ng
isang pag-promote sa brevet sa tenyente koronel sa regular na hukbo para sa kanyang mga
pagkilos sa Labanan ng Yellow Tavern, ang pakikipag-ugnayan kung saan ang Confederate
cavalry commander na si Maj. Gen. J.E.B. Pinatay si Stuart.