ΠΑΡΑΔΟΞΟΓΡΑΦΟΙ

S Ο RΙΡ ΤΟ RΕS

RΕΗ UΜ ΜΙΡΑΒΙΙ,ΙUΜ ( RΑΕ ΟΙ

ΙΝS UΝΤ

[Α R I S ΤΟ ΤΕ L IS]
ΜΙRΑΒΙΙΕS ΑUSCUΙΤΑΤΙΟΝΕS

ΑΝΤΙG ΟΝΙ, ΑΡΟLLΟΝΙΙ, ΡΗΙ.ΕGΟΝΤΙS

ΗΙSΤΟRΙΑΕ ΜΙRΑΒΙLΕS

ΜΙΟ ΗΑΕΙ, ΙS ΡS ΕΙ, ΙΙ, Ι

LΕCΤΙΟΝΕS ΜΙRΑΒΙLΕS

RΕLΙΩU ΟRUΜ ΕΙUSD ΕΜ G ΕΝΕRΙS SCRΙΡΤΟRUΜ

ΙΟ Ε ΡΕ ΒΙΟΙΤΟ R U Μ Ε R Α GΜΕΝΤ Α.

Α Ο Ο Ε ΙΟ U ΝΤ

ΡΗLΕGΟΝΤΙS ΜΑCRΟΒΙΙ ΕΤΟLΥΜΡΙΑDUΜ RELIQUΙΑΕ

ΕΤ

ΑΝΟΝΥΜΙ ΤRΑΟΤΑΤUS DΕ ΜULΙΕRΙΒUS ΕΤC.

Ε ΙΟΙ ΙΟΙ Τ

Α Ν Τ Ο Ν Ι US WΕ S ΤΕ R ΜΑΝΝ
ΡΗ, D. Ι. Ι Τ Τ. G R. Ε Τ R. Ο Μ. Ι Ν UΝΙV. Ι. ΙΡS. Ρ. Ρ. Ο.

ΒRUΝSVΙG ΑΕ,
S UΜΡ Τ U Μ Ε ΕΟΙΤ Ο Ε Ο R G Ι US W Ε SΤΕ R ΜΑΝ Ν.

Ι Ο ΝΙΟΙ ΝΙ
ΑΡ U D Β Ι. Α Ο Κ Ε Τ Α R Μ SΤ R. Ο Ν G.

18 39.
 ΡΑ
341)
Ν3
ΡΕ ΑΕ Ε' Α Τ Ι Ο. 83)
Paradoxographos graecos edendos mihi sumpsi, cum
viderem, diu praeter dignitatem neglectos iacere hos
scriptores, non ipsos quidem quos admiraremur ma
gnopere dignos, sed tamen cum ad legendum haud
iniucundos, tum ad litterarum, inprimis historiae na
turalis studium atque statum apud veteres cognoscen
dum perutiles, quin etiam propter servata optimorum
quorumque scriptorum fragmenta pretiosissimos. Αc
primum dicam de eo quod et alii edendis eis prae
stiterint et ego hac nova editione praestare voluerim
ac potuerιm.
Αristotelis qui fertur liber περί θαυμασίων
ακουσμάτων sive περί παραδόξων ακουσμάτων, uti in
codicibus nonnullis inscribitur, in omnibus invenitur
operum omnium Aristotelis editionibus, in antiquis
simis mutilus, integrior inde ab a. 1557, φuo vete
rum exemplarium ope plane renovatum edidit Η.
Stephanus in collectione scriptorum quorundam Ari
stotelis et Τheophrasti. Singulatim solus edidit cum
triplici latina interpretatione, una ignoti auctoris, al
tera Νatalis de Comitibus, tertia Dom. Μontesauri,
addito prolixo commentario et variis lectionibus ex
Ι
ΙΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

codice Vindobonensi Ιο. Βeckmannus Gotting. 1786. 4,

quae editio textum praebet multis adhuc vitiis inqui
natum, sed magni aestimatur propter rerum ad hi
storiam naturalem pertinentium accuratam explicatio
nem. Supplementa idem dedit in editione Αntigoni
Carystii p. 231- 242, alia quae in Μarbodi libro
de lapidibus (1799) adiecisse dicitur adipisei non
potui. Τextum vero ad fidem codicum restituit de
mum Imm. Βekkerus in ed. Αrist. t. 2. 1831, et
in hoc ego φuoque paucis exceptis subsistendum mihi
esse duxi. Simul in adnotatione critica integram
Βekkeri variam lectionem repetii, ad meas rationes
paullulum refictam. Codices hi sunt:
Νobis Α Βekkero Ο = Μarcian. 200.
- - Κ" = Μarcian. app. 4, 58.
- - Να Ξ Μarcian. 215.
- - Οa Μarcian. 216.
- - Βα Ρalat. Vatic. 162.
- -
Ra = Vatic. 1302.
- S" = Laurent. 60, 19.
- Τa Ξ Laurent. 86, 3.
- Ua Ξ Οttobon. 45.
- Va = Urbin. 108.
- L Βeckmanni Windob. 56.
Ηorum codicum quattuor sunt familiae, Prima
est quae continet capp. 1 - 151 (ΕFΗ et fortasse
Κ), altera guae sola capp. 152 - 178 (J), tertia
quae capp. 1 - 31. loco habet capp. 152 - 178,
deinde capp. 32 - 151 (ΑΒCDL), quarta quae ha
bet omnia (G). Sed vel sic in singulis libris ordo
capitum haud paucis locis vehementer perturbatus
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΙΙΙ

est. Οuod ut intelligi possit, conspectum capitum

eo ordine quo in uno quoque libro leguntur, φuan
tum quidem ex brevibus Βekkeri notationibus colli
gere licet, proponam.
Ι. ΕF. 1 - 7. 9 - 32. 34 - 69. 72-75. 77.
76. 78- 151.
Η. 1 - 16. 20. 17-19, 21-69. 72-75.
77. 76. 78 - 151.
Κ. 1-7. 9-3
ΙΙ. J. 152- 161. 4. 9. 5. 162 - 177. 33. 178.
ΙΙΙ. Α. 151- 176. 1. usque ad voc. οφθαλμών
(p. 1. ν. 8.) 177.178. 32- 150.
Β. 151- 161. 4. 9. 5. 162-176. 1. usque
ad voc. οφθαλμών. 177. 33. 178. iterum
1. usque ad οφθαλμών 32. 34-150.
C. 151- 161. 4. 9. 5. 162-176. 1. usque
ad voc. οφθαλμών. 177. 33. 178. iterum
1. usque ad οφθαλμών, 32, 34-75. 77.
76. 78 - 150.
D. 151-176. 1. usque ad voc. οφθαλμών,
177. 33. 178. 32, 34-150.
L. 152-161. 4. 9. 5. 162-176. 1. usque
ad voc. οφθαλμών. 177.178 *). 32 - 35.
37 - 75. 77. 76. 78 - 114. 130 - 137.
115-129.138 - 151 **).
Libri Ηenrici Stephani.
ΙV. G. 1 - 16. 20. 17-19, 21-178.

") Ρag. 1. ν. 16. scribendum est: deinde c. ΟΙΧΧVΙΙ. ΟΙ.ΧΧVΙΙΙ.

et ΧΧΧΙΙ- CLΙ. Νam desunt in L. c. 1.-31.
**) Ηinc corrige adn ad capp. 114. 129, 137. cf Βeckm. ed.
p. 255.
Ι και
ΙV ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

Οuae perturbatio, licet singulorum capitum trans

positio librariorum oscitantiae vel etiam doctorum
hominum, φui sua exemplaria ex aliis corrigerent,
diligentiae deberi videatur, tamen nimis magna est
quam ut hac sola ratiοne commode explicari possit.
Dicam quod sentio. In antiquissimis libris legebantur
tantum capp. 33-151, quanguam talis liber nullus
superest. Deinde repertae sunt aliae eiusdem generis
collectiones, quarum una capp. 1-32, altera capp.
152 - 178. sola continebat, id quod de altera licet
certissime affirmare, talis enim est liber J. Has
cum prioribus illis coniungere placuit: itaque alius
primam (ΕFΗΚ), alius alteram (ΑΒCDL) adiecit
statim a principio, alius rursum, gui primam iam
additam invenit, alteram quoque sub finem addidit,
uti auctor libri G, qui id ipsum in adnot ad c.
152. declarat, vid, p. 55. cf ed., Steph. p. 135.
Illi etiam, gui alteram praeposuerunt, primam con
tinuo adiicere voluerunt, uti ex eo apparet, quod in
ΑDL post c. 176. c. 1. usque ad voc. οφθαλμών in
sertum legitur, adeoque bis in BC post c. 176. et
178, sed iidem nescio cur ab incepto destiterunt.
Quod utut est, fieri non potuit quin editores, prout
in hunc vel illum librum inciderent, diversissima in
medium proferrent. Αc primum quidem Αldus usus
est libro familiae primae, idem enim apud eum ca
pitum numerus atφue ordo, eademque confusio capp.
114. 129.137, de qua dixi in adnotatione. Deinde
Η. Stephanus nactus est libros familiae tertiae, ex
quibus supplevit capp. 33. 70. 71. atque addidit c.
152 - 178. Οrdo capitum autem hic est: 1 - 7.
 ΡR ΑΕΕ'ΑΤΙΟ V

9 - 32. 34-75. 77. 76. 78-163. 4. 9. 5. 164

- 178. 33, idemque in editionibus sequentibus, φuas
nomine vulgatae significavi. Νοvum denique ordinem
fecit Ι. Βekkerus. Scilicet c. 8. novum addidit ex
GΗ, c. 33, φuod in reliquis et vulgo sub finem le
gitur, ex iisdem suo loco inseruit, in ceteris usque
ad c. 75. vulgatum ordinem retinuit, c. 76. 77. 78.
restituit ex ΑΒCDG, denique quae vulgo leguntur
ut c. 175.176. 177. ac iam in parte prima haben
tur ut c. 4. 9. 5. delevit ex ΑD.
Ιam qua ratiοne Βekkerus textum constituerit
more suo non ipse explicat, sed ex lectionum farra
gine eruendum adeoque divinandum lectoribus relin
φuit. Itaque quantum ego quidem divinare possum
res haec est. Usus est Βekkerus libris ΑΒCDΕFGΗΙΚ.
Sed erraret φui omnes eum ab initio ad finem usque
contulisse arbitraretur, Credat quidem aliquis, lectio
nes eorum librorum quoque loco eum recepisse, ex
quibus nullam discrepantiam adnotavit, sed hoc sί
ita esset, libri ΑΒDΚ, ex quibus nihil fere adnota
tum est, tales essent quales nunquam opinor ex ho
minum manibus prodierunt. Οuare non dubito quin
illi libri singulis tantum locis collati sint, et quidem
Α c. 33. 108, Β c. 1. 32-40. 108. et parte ex
trema, D c. 33. et parte extrema, Κ c. 1 - 35 *).
Ηos ipsos peiores esse censeas, quoniam non dignos
habuit Βekkerus quos totos conferret. Restant igitur,
quoniam J. sola capp. 152 - 178. continet, libri
CΕFGΗ, quos totos contulit. Sed ex his quoque

*) C. 105. p. 34. ν. 29. delenda est littera Κ.

VΙ ΡΗ ΑΕΕΑΤΙΟ

fortasse eximendus est Η, certe inde a cap. 80. tam

rarae eius fiunt discrepantiae, ut aut singulistantum
locis difficilioribus inspectus esse videatur, aut omnium
sit praestantissimus, id quod credere tamen non per
mittit confusio capp. 114. 129. 137, φuae communis
ei est cum peioribus libris, ut alia taceam in quibus
cum iisdem conspirat, φuanquam rursus quae com
munia ei sunt cum G, uti c. 8, suadent potius
ut medius inter utrosque collocetur. Εx reliquis
peiores sine dubio sunt ΕF (eiusdemque generis est
Κ, ut patet inprimis ex lectionibus capp. 7. 10. 15.
22. 29. 34), ex quibus vulgata prodiit. Supersunt
CG, interpolatoris quidem manum experti, sed prae
stantiores uterque; omnium vero praestantissimus
idemque integerrimus mea sententia est G. Denique
L Βeckmanni item interpolatus proxime ad C acce
dere videtur.
Praeterea adieci lectiones duarum Αldinarum,
quarum prior prodiit a. 1495 f, altera 1551. 8.
Οuarum lectionum conquirendarum fateor me nimis
curiosum fuisse, cum typographica quoque vitia re
ceperim. Sed mox abieci hane supervacuam opero
SItatem.

Οui sequuntur tres, Αntigonus Cary stius,

Αpollo nius atque Ρh leg o n Τrallian us, in
unico codice saec. 10. praestantissimo, olim Palatino,
post Vaticano, deinde Ρarisino 398, nunc iterum
Ηeidelbergensi superstites sunt. Primus coniunctim
cum Αntonino Liberali et Μ. Αntonino edidit Gu.
Χylander Βasil. 1568. 8, deinde eosdem singulatim
Ιο. Μeursius, qui multa egregie restituit, et quidem
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ VΙΙ

Αntigonum Lugd. Βat. 1619. 4 (rep in eiusd.

opp. ed. Lami Flor. 1743. t 3), Αpollo nium
ibid. 1620. 4 (rep in opp. t. 7), Ρhlegon tem
ibid. 1620. 4 (rep. in Gronov, thes. 1701. t. 8. et
9). Sine dubio Εlzeviri artificium fuit, ut singulatim
ante editos a. 1622. demum coniunctos tanquam novi
quid emptoribus offerret sub titulo: historiarum
mirabilium auctores graecί. Ρostea prodierunt
Αntigonus cura Iο. Βeckmanni Lips. 1791. 4, quae
editio iisdem vitiis laborat iisdemque virtutibus prae
stat quam eiusdem editio auscultationum Aristotelia
rum, Αpollonius cura L. Η. Τeucheri Lips. 1792.
8, quae licet vilissima editio iam dudum frustra in
bibliopoliis quaeritur, Ρhleg on cura I. G. F. Fran
zii Hal. 1775 et iterum 1822. 8. Αc de Αntigono
quidem praeterea bene meriti sunt R. Bentleius in
Callimach. fragm. p. 328 sqq., Ι. G. Schneiderus
in peric crit. in anthol. Const. Ceph. Lips. 1772. p.
132 sqq., C. G. Heynius et Ι. Ν. Νiclas in ed.
Βeckmanni, Fr. Iacobsius in ephemm. schol. 1828.
2. nr. 79, de omnibus tribus vero optime F. Ι. Βa
stius, qui codicem Palatinum denuo accuratissime
contulit quasque invenit discrepantias adiectis adno
tationibus publici iuris fecit in epistola critica ad
Βoissonadium (quae prodiit gallice primum scripta
Ρaris. 1805, in latinum sermonem conversa a VVie
deburgio Lips. 1809. 8.) p. 59-95. ed. L.
Sequitur Μichaelis Pselli opusculum περί
παραδόξων αναγνωσμάτων, φuod exstat ms. in com
pluribus bibliothecis, uti Florentiae in bibl. Laur.
28, 3. et 70, 18 (vid. Βandin. cat. codd. gr. Laur. 2.
VΙΙΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

p. 21. et 663), Vindobonae in bibl. imp. n 125 (vid.

Lambec. comm. d. bibl. imp. 7. p. 472. sqq ed. 2)
et Μonachii in bibl. reg. n. 115 (vid. Hardt. in
Αretini symb. ad hist. litt. 3, 1. p. 12), φuodque
edere iam voluit Leo Αllatius, certe schediasmate il
lustravit, ut ipse asseverat in diatr de Psellis (vid.
Fabric, bibl. gr. 10. p. 71. Η.), edidit demum sed
non integrum Lambecius Ι. Ι. Μihi Μonachio misit
apographum eximia qua est erga me benevolentia L.
Spengelius v. cl., simulque nuntiavit codicem, qui
contineret astronomica et mathematica Ptolemaei, Hip
parchi, Τheonis, aliorum, esse saec. 15. exeuntis aut
16. ineuntis ac videri factum in Italia, Florentiae aut
Venetis, ubi multos eo tempore libros describi cura
vissent duces Βavariae, in margine vero nonnulla ab
alia manu appicta esse, quibus quae deessent in textu
supplerentur. Quo in apographo cum essent quae
non possent non pro corruptis haberi, rogatus a me
Β. Κopitarius v. cl., ut codicem Windobonensem, re
liquis quoque quae continet scriptis Μonacensi con
similem, in meum usum conferri curaret, liberalissime
ipse contulit; neque plane mea spes irrita facta est,
praestat enim Windobonensis lectionum bonitate, licet
magnam partem supra vulgatam scripturam demum
a manu correctoris adscriptarum.
Denique haud ingratum lectoribus fore putabam,
si operum similium deperditorum adiicerem fragmenta,
ita ut quae ad istud genus litterarum pertinerent uno
conspectu complecti possent omnia aut certe plurima;
nam non is sum qui absconditissimos quosque scri
ptorum omnium recessus tanta cum diligentia excus
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΙΧ

sisse glorier, ut nihil oculos meos effugerit. Sed cum

hac in re sic agendum esset, ut non reciperem nisi
quae sub ipsis auctorum nominibus tradita repperis
sem, non multum, fateor, praestitum est, quoniam
eiusdem generis longe plura sine dubio auctorum
nominibus non adiectis in libris Ρlinii, Αeliani, alio
rumque multorum scriptorum delitescunt. Ceterum
hac tota collectione nihil aliud efficere volui quam
ut textum a turpissimis mendis liberatum atque ta
lem repraesentarem, φualis sine magna offensione
Ιegi posset. Itaque dedi operam, ut quod a viris
doctis hucusque iam praestitum esset diligenter con
gererem et in usum meum converterem. Νe autem
omne commentarii auxilium prorsus desideraretur, po
tissimos reliquorum scriptorum, ex quibus aliquid
lucis affulgeret, locos adnotavi, qua in re maximae
mihi utilitati fuit diligentia Μeursii et Βeckmanni.
Ιam ad totam classem paradoxographorum eius
que generis litterarum originem atque indolem expli
candam accedamus. Scriptores illi igitur versantur
in enarrandis eis quae praeter exspectationem acci
dunt et admirationem movent. Οuare possis eos
etiam thaumatographos appellare, sed alterum prae
tuli Τzetzae certe auctoritate confirmatum (chil. 2,
35. v. 151), licet in lexicis nostris non inveniatur.
Οuis primum hoc tanquam novum genus condiderit
pro certo affirmari nequit. Sed si quae horum scri
ptorum supersunt inter se comparantur, intelligitur,
ita rem ab omnibus tractatam esse, ut non quae ex
perti ipsi essent, sed φuae in scriptis aliorum reppe
rissent mirabilia excerperent et in unum quasi cor
ΙΙ
Χ ΡRΑΕFΑΤΙΟ

pus colligerent atque componerent.Ian omnium,

quos in hoc genere elaboravisse traditum est, tres
sunt antiquissimi, guorum unum vel alterum aliquis
pro eiusdem inventore et conditore habere possit,
Αristotelem dico, Τhe opo mp u m atque Εpho
rum. Verum nullum eorum huc esse referendum
iam alii recte intellexerunt atque clarius patebit ex
eis quae infra de illis scriptoribus dicentur.
Ηis ita demptis propius iam ad veram parado
xographiae originem accedimus. Scilicet reliquorum
omnium qui huc spectant scriptorum antiquissimus
est Callima chus Cyr enaeus, gui scripsit Suida
teste θαυμάτων των εις άπασαν την γην κατά τόπους
όντων συναγωγήν, cuius operis, ut videtur, pars est
liber, guem ut singularem idem commemorat, περί
των εν Πελοποννήσω και Ιταλία θαυμασίων και παρα
δόξων Cf Εudoc. viol. p. 269. Εxcerpsit Αntigonus
Caryst hist. mir c. 129sqq., qui εκλογήν των παραδόξων
nominat. Praeterea solus quod sciam laudat Stephanus
Βyz. s. v. Κράνων εν ταύτη δύο κόρακας είναι φασι μό
νους, ως Καλλίμαχος εν τοις θαυμασίοις και Θεόπομπος,
quae ex Theopompo repetit Αntig. c. 15. Ηanc au
tem operis partem, guam excerptam habemus, ex eis
contexuit, guae mirabilia invenerat in scriptis Αmo
meti, Aristotelis, Ctesiae, Εudoxi, Heraclidis, Lyci,
Μegasthenis, Νicagorae, Phaniae, Philonis, Pindari,
Ρolycriti, Τheophrasti, Τheopompi, Τimaei, Ζenophili.
Εcce luculentum specimen operosae eruditionis quae,
postquam Αlexandriam litterae commigraverunt, in
locum solidioris doctrinae successit. Τunc enim scien
tia ab ipso sole vitaque publica seclusa atque in Μu
 ΡR ΑΕΕ'ΑΤΙΟ ΧΙ

sei otium eruditorumque umbracula relegata est; ma

ior habebatur gloria litteratum esse hominem quam
vere doctum, φuippe rerum non tam caussis perqui
rendis φuam formis illustrandis operam dederunt,
studia non tam animi emendandi ingeniique excolendi
quam memoriae exercendae eruditionisque ostentandae
Caussa tractaverunt, itaque in veterum, quos aut sup
erandi deesset facultas aut voluntas aemulandi, scri
ptis aut illustrandis aut imitandis compilandisque ac
quieverunt, eorumque angulos vel reconditissimos per
scrutati incredibili pene diligentia immensam conges
serunt suppellectilem litterariam, remotissimo saeculo
olim profuturam, si per temporis iniuriam licuisset.
Quo in genere studiorum quantum Callimachus prae
stiterit non opus est ut multis demonstretur. Iam
haec non ita velim dicta accipί, φuasi pro exploratis
simo habeam, eundem esse paradoxographiae aucto
rem atque conditorem, sed hoc tamen videοr mihi
aliquanto confidentius contendere posse, genus illud
eruditionis ab Αlexandrinis esse inventum, excultum
atque tractatum diligentissime. Οuamobrem non du
bito quin eiusdem argumenti scripta Αristoteli, Τheo
pompo, Εphoro adscripta item Αlexandriae demum
ab hominibus diligentibus magis quam doctis con
fecta sint.
Αrgumentum ipsum varium erat atque multiplex.
Ηaec est enim nostrarum rerum conditio ut, sive
naturam spectes sive facta hominum sive artes atque
litteras, ubique accidant quae prout cuique ingenium
est magis minusve mirabilia esse videantur. Sed cum
omnium maxime natura talia proferat, φuae etiam
ΙΙ και
ΧΙΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

nostris temporibus admirationem movent quaeque il

lius aetatis hominibus, utpote rerum caussis vixdum
altius indagari atque in doctrinae formam redigi
coeptis per Αristotelem, guantumvis rudibus et im
peritis inexplicabilia, stupenda, portentosa videri de
bebant : sponte intelligitur, hoc genus miraculorum
omnium maxime accommodatum fuisse ad provocan
dam condendamque paradoxographiam, eamque revera
hine originem duxisse plurimis eisque antiquissimis
eius generis scriptis satis abunde comprobatur. Αc
primum Callimachus ipse, quantum ex Αntigoni ex
cerptis colligi potest, naturae miraculis, qualia in ma
ribus, fluviis, fontibus, lacubus, lapidibus, animalibus
conspiciuntur enarrandis dedit operam, neque aliud
scriptis suis consilium sequuti sunt ipse Αntigonus,
Pseudo-Aristoteles, Αrchelaus, Philostephanus, Αga
tharchides, Polemo, Νymphodorus, Βolus, Diophanes,
Αlexander, Isigonus, Sotion, Τrophilus, Protagoras.
Ηi omnes sic instituerunt, ut aut totum genus unde
cunque potissima quaeque decerpentes plerumque sub
titulo συναγωγής complecterentur, aut unam aliquam
partem, imprimis eam quae est de fluviis (ex φuibus
scriptores de fluviis, φuorum permagnus est numerus,
profecisse consentaneum est), et prosa oratione et
versibus (guod de Callimacho incertum est, certum
de Αrchelao et Philostephano) tractarent. Iam cum
plerique ipsarum caussarum plane incuriosi ad dele
ctandos lectorum animos mera miracula congerere sa
tis haberent, fieri non potuit quin pro admirabilibus
et paradoxis portentosa saepe numero atque incredi
bilia proferrent, praesertim cum non quae ipsi vidis
 ΡΕ ΑΕ Ε' ΑΤΙ Ο ΧΙΙΙ

sent aut experti essent, sed φuae ab aliis scriptori

bus, iisque admodum sublestae plerumque fidei, ex
remotissimis regionibus petita atque incertis rumori
bus tantum confirmata accepissent repeterent et pro
veris venderent.
Ηis artificiis veritatem obscurari ipsasque litteras
praeter dignitatem pessumdari iam a veteribus intel
lectum est. Itaque exstiterunt qui paradoxographo
rum commenta explodere sanioremque rerum natura
lium explicationem instaurare studerent. In quibus
nominandus est Αndreas Carystius medicus, qui
vixit fere ol. 150. ac scripsit librum περί των ψευ
δώς πεπιστευμένων, ex φuo haec affert Αthen. 7. p.
312. Ε. ψεύδός φησιν είναι το, μύραιναν έχει μίγνυ
σθαι προερχομένην επί τό τεναγώδες ουδε γάρ επί
τενάγους έχεις νέμεσθαι, φιληδούντας λιμώδεσιν έρη
μίαις. Ιtaque dubium non est quin ex eodem libro
sua habeat Schol. Νicand, ther v. 822, φuae ex libro
nescio quo de venenis laudat Sprengel hist. art. med.
1. p. 561. Εodem num pertineat etiam liber Se
leu ci, Αlexandrini grammatici, περί των ψευδώς
πεπιστευμένων ap. Suid. et Εudoc, p. 386, non audeo
diiudicare, quamquam vereor ut recle G. Ι. Vossius
d. hist. gr. 3. p. 496. nostr ed. hunc titulum au
tumaverit non minus convenire refellenti errores circa
vocabula quam res gestas.
Sed brevi ab naturae prodigiis ad historica mi
racula viri litterati deflexerunt, Μyrsili enim satis
antiqui scriptoris iam ιστορικά παράδοξα circumfere
bantur. Verum erraret qui hoc genus in solis eis
quae revera accidissent enarrandis substitisse existi
ΧΙV ΡΗ ΑΕΕΑΤΙΟ

maret, cuiusmodi unum tantum novimus opus Νico

lai Damasceni Ιmmo quamquam perpauca super
sunt huiusce classis antiquissimorum librorum frag
menta, velut Μyrsili et Lysimachi, vix me contineo
quin asseverem, mythicae inprimis historiae illustran
dae illud ab initio inserviisse, Itaque consentaneum
est, in istis libris eas maxime tractatas esse fabulas,
quae cuiusque loci propriae essent, ideoque a vulgari
opinione aliquantum recederent, ita ut ad genus pe
riegeticum, de quo nuper egregie disputavit L. Prel
lerus in Ρolemon. fragm. p. 155 sqq., proxime hoc
accesserit. In eo etiam qui elaboraverunt aut to
tum vel maiorem partem complectebantur, uti Μyr
silus et Αristocles, aut singularum urbium fabulas
exponebant, quo pertinent Lysimachi παράδοξα Θηβαϊκά.
Quamquam non negaverim eosdem, ubi occasio fer
ret atque narrationis cohaerentia efflagitare videretur,
res mere historicas quoque enarrandas assumpsisse,
uti factum videmus in Ptolemaei Chenni nova histo
ria. Verum brevi, ut videtur, hoc genus παράδοξα
dici desiit atque aliis iisque significantioribus nomini
bus appellari coepit, velut μυθικών συναγωγή, τα κατά
πόλιν μυθικά, καινή ιστορία, διηγήσεις, άπιστα et quae
sunt similia, quae cum paradoxographorum scriptishaud
pauca communia habuisse intelligitur exPhotii bibl. cod.
189. Μihi vero cum certi fines in eligendis atque
hanc in collectionem recipiendis scriptoribus consti
tuendi essent, ne in immensum evagarer, omnes eos
seclusi, gui non ipso titulo librorum suorum se pa
radoxographos esse professi sunt. Itaque missos feei
non modo historiae poeticae scriptores, aliam in col
 ΡΗ ΑΕΕΑΤΙ Ο ΧV

lectionem olim si diis placet redigendos, sed etiam

eos omnes qui licet miraculorum fabularumque pleni
diversissima tamen genera tractaverunt et potius pro
illorum fontibus habendi sunt: ita ut non merus sit
paradoxographorum index quem facit Τzelzes chil.
7, 144. v. 642 sqq., ubi postquam dixit de Seylace
pergit hoc modo:
ότι δ' εισί των αληθών άλλοι φασί μυρίοι,
τοιαύτα και καινότερα θεάσασθαι εν βίω,
Κτησίας και Ιάμβουλος, Ισίγονος, Ρηγίνος,
Αλέξανδρος, Σωτίων τε και ο Αγαθοσθένης,
Αντίγονος και Εύδοξος, Ιππόστρατος, μυρίοι,
ο Πρωταγόρας αυτός δέ, άμα και Πτολεμαίος,
Ακεστορίδης τε αυτός και άλλοι πεζογράφοι,
ούς τε αυτός ανέγνωκα και ους ουκ ανεγνώκειν.
αφ’ ών δ’ αυτός ανέγνωκα, γραφαις μετροσυνθέτoις
Ζηνόθεμις, Φερένικος σύν τώ Φιλοστεφάνω,
και ώνπερ ουκ ανέγνωκα μυρίoι πάλιν άλλοι,
Cf Gell. noct. att. 9, 4.
Denique, ut mittam paradoxa philosophorum,
φualia composuit Hecato (Diog Laert. 7. 1, 124),
inferiore tempore etiam alias disciplinas rerum mi
rabilium inde excerpendarum caussa viri docti illu
strabant, ut artem agri colendi Diophanes, gramma
ticam Εugenius (vid. Suid. s. h. v.), mechanicam
Αnthemius. Οui reliqui sunt, satis habebant ex
omni rerum, litterarum, artium genere promiscue
miracula atque prodigia congerere atque in unum
cogere, quales sunt quae etiamnunc exstant colle
ctiones Αpollonii et Phlegontis, quaeque interierunt
Damascii et aliorum. Neque infima aetate defuisse
 ΧVΙ ΡΕ ΑΕΕ'ΑΤΙΟ

qui idem agerent cum ex Pselli libro tum ex eis ap

paret, φuae ex cod. Ρar. 1630. excerpsit Βoissona
dius anecd. graec. 1. p. 410 sqq.
Ιam de singulis scriptoribus dicam paullo accu
ratius et uberius quam qui idem ante me argumen
tum tetigerunt, Ionsius d. scr, hist. phil 2, 12. p.
209 sqq., Fabricius bibl. gr. 1. p. 196 sq. 3. p.
819. ed. Ηarl, Heynius opp. 1. p. 107, Εbertus
diss. Sic, p. 174, Iul. Βergerus de Χivrey traditions
tératologiques Ρaris. 1836. prolegg, p. ΧΧΙΙΙ sqq.
facere aut voluerunt aut potuerunt. Ιd quod sic in
stituam, ut ex ordine litterarum de eis exponam,
quoniam quo quisque tempore vixerit ad liquidum
perduci nequit.
Αgatharchi dem Cnidium, φui vixit circa ol.
160-170 (vid. Voss. d. hist. gr. 1, 20. p. 170.
Clinton. fast. hell. 3. p. 535 sq.), inter paradoxographos
referendum aliquis censeat iam propter opus de mari
rubro, in quo teste Ρhotio bibl. cod. 250. paradoxa
multa exposuit. Sed praeterea ab eodem cod. 213,
quanquam ipse nunquam se vidisse confitetur, com
memoratur eius επιτομή των συγγεγραφότων περί θαυ
μασίων ανέμων. Ηoc loco pro ανέμων vir doctus ne
scio quis ανέρων volebat scribi, pro quo certe ανδρών
debebat esse, uti iam intellexit Ionsius, qui l. 1. p.
207 sq multis contra hos θαυμασίους άνδρας dispu
tat. Νeque mihi admodum illi placent, quamvis
enim ita dici posse appareat ex verbis Suidae s, v.
Αχιλλεύς Στάτιος (ιστορίαν σύμμικτον, πολλών και με
γάλων και θαυμασίων ανδρών μνημονεύουσαν), eiusque
argumenti vestigium aliquis invenire sibi videri pos
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧVΙΙ

sit apnd Αelian. hist. an. 16, 27 (qui locus autem

ad librum de mari rubro pertinet), tamen illo tem
pore clari viri non θαυμάσιοι, sed ένδοξοι vel έλλόγιμοι
solebant appellari, uti constat ex inscriptionibus vita
rum ab Αmphicrate, Charone, Iasone, Νicagora, Τhe
seo, aliis scriptarum, praetereaque plane insolitum est
συναγωγή ανδρών. Ferri tamen posset aliguo modo
ανδρών, si non ad θαυμασίων, sed ad συγγεγραφότων
referretur; guanquam in libri inscriptione talis am
biguitas prorsus evitanda est. Αliam medicinam huic
loco adhibuit lonsius, φui voc. ανέμων ab antece
dentibus seiungit tanquam alius operis titulum, [περί]
ανέμων, id quod nimis violentum esse videtur quam
ut probari possit, Εrunt fortasse quibus θαυμάσιοι
άνεμοι placebunt: mihi vehementer displicent. Οuid
enim, ut concedam admirabiles esse ventos, quid ta
men, quaeso, miraculorum de eis praedicari potest ’
Εt quanquam viri haud spernendi ventorum naturam
perscrutati sunt, uti Αristoteles, Τheophrastus, Calli
machus, Philippus, alii, horum tamen vix tantus erat
numerus, ut libros eorum in brevius contrahere ope
rae pretium fuisset, ut mittam, nullum eorundem,
φuod quidem sciam, de mirabilibus ventis commen
tatum esse. Οuae cum ita sint, iam suspicor voc.
ανέμων ex alius vocabuli, velut ακουσμάτων vel ανα
γνωσμάτων, compendio exortum esse.
Αlexander, De hoc sic Photius bibl. cod.
188. ανεγνώσθη Αλεξάνδρου θαυμασίων συναγωγή.
λέγει μεν εν τώ βιβλίω πολλά τερατώδη και άπιστα, πλην
άλλους των ουκ αφανών εισάγει ταύτα προϊστορήσαντας,
λέγει δε περί τε ζώων και φυτών και χωρών τινων και
ΙΙΙ
ΧVΙΙΙ ΡΗ ΑΕΕ'ΑΤΙ Ο

ποταμών και κρηνών και βοτανών και των τοιούτων,

σαφής δε την φράσιν και κεφαλαιώδης εστί και ουδε
του ήδέος απεστερημένος, Cf cod. 189. p. 146. a.
Ηic sine dubio idem est Αlexander, φuem inter pa
radoxographos nominat Τzetzes 1. Ι. v. 645. Verum
cuias fuerit quoφue tempore vixerit in tanto eiusdem
nominis virorum numero facilius est coniicere quam
comprobare Sunt qui de Polyhistore cogitent, ad
dere licet Μyndium et Ρaphium, φui pro studiorum
suorum ratiοne item illud argumentum pertractare
potuerunt. -

Αnonymi scriptoris θαυμάτων συναγωγήν ex

cerpsit Sopater eclogarum libro quarto teste Ρhotio
bibl. cod. 161. p. 103. b. Fortasse idem est de quo
Τzetzes chil. 7, 144 ν. 653 sq.
περί δρακόντων Λιβυκών Αδέσποτος γάρ λέγει,
καταλογάδην συγγραφή, μή δε μετρικωτάτη.
Αlius est nescio quis auctor paradoxi, quod ex cod.
Laur. recepit Walzius in Αrsen. viol. p. 152.
Αnthemius Τrallian us, architectus saeculi
p. Chr. n. sexti (mortuus a. 534), condito templo s.
Sophiae Cpolitano immortalis, rerum naturalium at
que mechanicae artis peritissimus (Αgath hist. 5. p.
149 sq.), librum scripsit περί παραδόξων μηχανημάτων,
cuius quod superest fragmentum primum ex quinque
codicibus, tribus Ρarisinis saec. 16. (Α. Β. C), quo
rum ultimus est optimus, uno Vindobonensi interpo
lato (V), de quo vid. Lambec. comm. d. bibl. Wind.
7. p. 405 sqq. ed. 2, uno Vaticano perantiquo (R),
cum vers. gall. et adnott. edidit L. Dupuy Ρaris.
1777. 4, φuae repetita sunt in Μem. de Τacad. d.
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧΙΧ

inscr, t. 42. p. 392 - 451. Ρartem eiusdem libri

mediam, φuae est de artificio intra teli iactum rem
per specula incendendi, repetiit et emendationes addidit
Ι. G. Schneider in eclog, phys. Lips. 1801. p. 402
sq. S. 40 - 54. Εgo vero de meo nihiladdidi,
emendationem si qua opus est rerum mathematica
rum peritioribus relinquens. Ceterum hoc opere Αn
themius meruit cognomen paradoxographi, quo eum
appellat Τzetzes chil. 2, 35. v. 151. cf ibid. 12,
457. v. 975.

Αntigonus Carystius sub Ptolemaeis Phila

delpho et Εuergeta vixit. Οuanquam enim ab Εu
sebio praep ev. 14. p, 445. Pyrrhonis et Τimonis,
quorum vitas scripsit, aequalis dicitur, tamen quo
niam item Lyconis vitam composuit (Diog. Laert. 5.
4, 67. Αthen. 12. p. 547. D), qui mortuus est de
mum ol. 138, 3. 226, sine dubio extrema Εuergetae
tempora, immo fortasse etiam prima Philopatoris at
tigit. Cf Clinton. fast. hell. 3. p. 35. et 513. Ρrae
ter vitas, de quibus vid. Voss. d. hist. gr. 1, 12. p.
114 sq., scripsit ιστοριών παραδόξων συναγωγήν, guae
etiamnunc exstat non sub finem tantum, sed aliis
quoque locis mutila, si licet coniecturam facere ex
Ρhlegont. hist. mir. c. 28. coll. cum Αntig. c. 110.
Liber est nulla plane arte et consideratione factus ac
vix mediocriter docto dignus. Scilicet omnia sunt
aliorum pauculis exceptis, quae aut de suo auctor in
terposuit aut in illorum verbis commutavit, id quod
intelligitur ex comparatione horum excerptorum cum
ipsis Αristoteliis quae adhuc exstant, φuorum partem
memoriter narrare ipse confitetur c. 115. Ρlurima
ΙΙΙ και
ΧΧ ΡΕ ΑΕ Ε'ΑΤΙΟ

enim desumpsit ex Αristotelis scriptis (vide quae in

fra dicentur sub Αristotele) et ex Callimachi colle
ctione, de qua iam dictum est Reliqua debet Αe
schylo, Αlemani, Αmelesagorae, Αrchelao, Ctesiae, Du
ridi (hic enim, nisi fallor, est ο τους Σαμιακούς ώρους
γεγραφώς c. 120.), Εudoxo, Ηellanico, Herodoto, Ηe
siodo, Hipponi (pro Ίππων non ausus sum Ίππυς
reponere, quanquam iam suasit Voss. d. hist. gr. 1,
1. p. 20 3. p. 455, et aliis multis locis idem no
men corruptum est, sed inprimis me movit quod
Ηippyis tempore mondum scriptores aera Οlympiaca
uti consueverunt), Ηomero, Lyco, Μyrsilo, Philetae,
Philoxeno, Τheopompo, Τimaeo. Οuorum scripta
quoniam tantum non omnia interciderunt, hoc uno
sane nomine collectio ista nobis est pretiosissima.
Αpollonii quogue exstant adhuc ιστορίαι θαυ
μάσιαι De ipso auctore certi quicquam pronuntiari
posse dubito. Ρrorsus enim repudianda videtur esse
audacia Μeursii, qui cum apud Suidam s. v. Απολ
λώνιος Αλεξανδρεύς (cf Εudoc, p. 63) legisset Αpol
lonium cognomine Dyscolum, grammaticum saeculi
p. Chr. n. secundi, librum scripsisse περί κατεψευ
σμένης ιστορίας, hunc eundem esse cum nostro ratus
inscripsit: Αpollonii Dγscoli Αlerandrinί έτam
maticί historiae commentitiae liber. Οua in re
merito iam offendit Vossius d. hist. gr, 2, 14, p.
271, argute magis quam vere ita disserens: nollem
/actum, nec enim Αpollonius operi suo ίitulum
aral daturus, φιμο /ίdern sibί ιn universum abro
έ arel etiam wera dicenti, αμίusmodi sunt plerα
φue ear Αristotele et αλία ea aliis, nec morere
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧΧΙ

debet Suidae auctoritas, φuί eo modo opus illud

nuncupανίt, φuo nominare illud christianί νulgo
solent, sίφuίdem moris iis fμίt, scripία έentilium
αppel/are non uί inscripserant auctores, sed uί
ίnscribί eorum iudicio merebantur. φuare et Αpol
Ιonii hoc opus /abellis scalens direre historias
αommentitias, etsi auctor non pro /a/sis, sed
pro mirabilibus haberi eas νoluisset. Αt non
cuiusvis argumenti librorum titulos christianos, sed
eorum tantum, in quibus ut christiani offenderent,
mutare potuisse aut voluisse credibile est. Haeccine
igitur minutiarum congeries bilem christianis moverit:
Νοn credo. Οuanquam recte Vossius intellexit, non
ab ipso auctore librum illum περί κατεψευσμένης ιστο
ρίας inscribi potuisse: omnia enim, licet ut captus
est hominum admirabilia, tamen ut ad veritatem si
mul accommodata enarrat. Sed quid rei sit facile
est demonstrare Αpollonius quidam librum emisit
ιστορίαι θαυμάσιαι inscriptum, eaque ipsa inscriptio
legitur in libro ms. et recte hine repetita est a Χy
landro. Οuis ille fuerit, quoniam ingens est Αpollo
niorum numerus, dici nequit. Grammaticum fuisse
veri simile est, sed non persuadet Μeursius, qui
eundem intelligi vult quem laudat Phlegon mir. c.
11. 13. 17. Οuem scriptorem cum idem credat ex
nostra Αpollonii collectione hausisse, ea vero quae
profert in illa non legantur, coactus est iterum, ut
Αpollonii librum quem nunc habemus mutilum esse
iudicet. Οuae omnia sunt incertissima. Sed si vera
essent, sequeretur simul ex Phlegontis verbis, Αpollo
nium sub imperatoribus adeoque paullo ante illum
ΧΧΙΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

ipsum vixisse, id quod satis bene in Dyscolum gua

draret. Verum ab hoc libro diversissimus is est quem
scripsit Αpollonius Dyseolus περί κατεψευσμένης ιστο
ρίας, i. e de erroribus in historiam illatis, cuius ge
neris scripta grammaticorum alia multa passim com
memorantur, velut Ηarpocrationis περί του κατεψεύ
σθαι την Ηροδότου ιστορίαν, Ρtolemaei περί των παρά
των ποιητών ξένως ιστορουμένων, Longini τίνα παρά
τάς ιστορίας οι γραμματικοί ως ιστορικοί εξηγούνται,
Caecilii περί των καθ' ιστορίαν ή παρ' ιστορίαν ειρημέ
νων τους ρήτορσι, aliaque. Ceterum historiarum mi
rabilium collectio, de qua nunc agimus, licet ex Αri
stotelis maximam partem et Τheophrasti aliorumque
bonorum scriptorum, uti Αndronis, Αristoxeni, Ctesiae,
Εudoxi, Heraclidis, Phylarchi, Seymni, Sotaci, Τheo
pompi scriptis congesta, eiusdem plane farinae est
quam Antigonia.
Αrchelaus Αegyptius των εν επιγράμμασιν
εξηγουμένων τα παράδοξα τω Πτολεμαίω dicitur ab
Αntig. Car. c. 19, ex quo colligat aliquis, plures in
hoc genere certatim elaboravisse, Sub Αlexandro et
Ρtolemaeo Sotere vixisse Αrchelaum asseverat Iacob
sius anthol. 13. p. 857, credo propter epigramma
in Αlexandrum, guod exstat in Αnal. 2, 57, contra
sub Εuergeta secundo, rerum mirabilium curiosis
simo investigatore, demum Lobeckius Αglaoph. 1.
p. 749. atque hunc Ptolemaeum ab Antigono signi
ficari. Verum hoc quo minus verum putem impe
diunt quae de ipsius Αntigoni aetate traduntur. Sci
licet teste Αristocle ap. Εuseb. pr ev. Ι. Ι. vixit κατά
τους αυτούς χρόνους φuibus Pyrrhon et Τimon, Τi
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧΧΙΙΙ

mon autem, ut ait Diog. Laert. 9. 12. 110, Ρtole

maeum Philadelphum novit Νe nimium quid postu
lare videar, Τimonem extremis Philadelphi tempori
bus ex vita decessisse ponam, ol. 133. lam Αnti
gonum ulterius aliquanto vitam produxisse, immo
prima quoque Ρhilopatoris tempora videri attigisse
(fere ol. 140) supra diximus. Αt vero Εuergeta
secundus ol. 158, 3. demum rex factus est. Οuis
credat igitur, eundem, φui ol. 133. Τimonis aequalis
fuerat, adhuc ol. 158. i. e. centum annis post sub
Εuergeta secundo inter vivos adhuc fuisse Νeque eo
effici videtur, ut Εuergetae iuventutem attigerit, quod
viginti et quattuor annis ante ille Ρhilometori fratri
socius imperii factus est Νamque Αntigonus quo
niam aequalis Τimonis fuisse dicitur, illo mortuo non
paucorum annorum puer, sed ad minimum viginti
annorum iuvenis fuisse credendus est; quo iterum
centum fere annorum efficitur intervallum aut tale
certe quale veri omnem similitudinem excedit. Αcce
dit quod Antigonus ipse demum laudat Αrchelaum
tanquam unum των εν επιγράμμασιν εξηγουμένων τα
παράδοξα τω Πτολεμαίω. Αrchelaum igitur ut ponam
ad Ptolemaeum iuvenem accessisse, Αntigonus tamen
sine dubio aliquanto post scripsisse putandus est, ita
ut ulterius adhuc vita ei prorοganda esset. Con
fecta res esset, si demonstrari posset, Αndream
Carystium, a quo explosum esse Αrchelaum testis
est Schol. Νicand. ther v. 822, ponendum esse
ol. 144, 1. sub Ptolemaeo Εpiphane, φuo eum
posuit Sprengel hist, art. med. 1. p. 619. Hae
omnes difficultates evanescunt, si ponamus, sub
ΧΧΙV ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

Ptolemaeo Αntigoni intelligendum esse Ρhiladelphum,

quem item rerum mirabilium haud incuriosum fuisse
investigatorem scimus ex Diod. Sic. 3, 36. Ceterum
vix potest esse dubium quin idem sit cum Αegyptio
Αrchelao Chersonesita, cuius iambos laudat Αthen.
12. p. 554 Ε atque librum ιδιοφυή inscriptum id.
9. p. 409 C, id quod sic explicat Schweighaeuserus,
ut Chersoneso, urbe Αegypti, oriundus esse, rectius
fortasse Βrunckius, ut sedem in Αegypto habuisse
videatur. Ρlane similis vero quam paradoxa argumenti
erant ιδιοφυή, φuae item laudant Ρlin hist. nat. ind.
lib. 28. et Schol. Νic, ther v. 822, neque alio, nisi
fallor, spectant verba Αrtemidori oneirocr, 4, 22.
πολλοί δε και εκ των Αριστοτέλους περί ζώων και Αρχε
λάου και των Ξενοκράτους του Αφροδισιέως παρακηκοό
τες, υφ' ου έκαστον των ζώων θεραπεύεται και τί έκαστον
φοβείται ή ώ μάλιστα χαίρει, εις συνταγάς και θεραπείας
αναπεπλάκασι. Οuo ex libro sua habeant Varro,
Ρlinius, reliqui, incertum est , φuare non dubitavi in
fragmenta recipere quae quidem nossem omnia. Sed
ιδιοφυή φuoque versibus scripta fuisse suspicor, id
quod certum est de eiusdem tituli opere Ptolemaei.
cf Lobeck. Αgl. 1. p. 748. sq.
Αristo cles opus contexuit παραδόξων, φuod li
bris pluribus constitit, uti ex fragm. Ι. apparet, quan
quam incertus ibi est libri numerus. Μessenium
esse auctοrem asseverat Iacobsius anth. 13. p. 862,
qui omnium eiusdem nominis dicit antiquissimum
fuisse. Sed vixit ille ineunte saeculo p. Chr. n. ter
tio; docuit enim Αlexandrum Αphrodisieum (Cyrill.
c. Iul. 2. p. 61. D), ut erraverit Ρlacidus Reina, gui
 ΡΗ ΑΕΕ'ΑΤΙ Ο ΧΧV

in hist. Μessan. 1. p. 204. eum natum esse statuit

circa a. 319. a. Chr. n., quippe Αphrodisieum cum
Αlexandro Μ. rege confundens, quo in errore versa
tur etiam Heumannus in Fabr bibl. gr. 3. p. 470.
ed. Η. De aliis eiusdem nominis vid. Voss. d. hist.
gr. 2, 1. p. 210. 3. p. 402. et Ιons. scr, hist. phil.
4, 6. p. 250.
Αristotelis nomine inscriptus exstat liber περί
θαυμασίων ακουσμάτων, Laudant eum Αthen. 12. p.
541. Α. (εν τους θαυμασίοις), Steph. Βyz, s, v. Γελω
νοί, Γέρμαρα (περί θαυμασίων), Οίνα, Όμβρικοι, Ταυ
λάντιοι (εν θαυμασίοις), Τήνος, Τραπεζούς, Ψιττακή,
Ιο. Stob. flor. 100. 13. (συναγωγή ακουσμάτων θαυ
μασίων), Suid. s. v. κοτίνω, Schol. Αrist. Ρlut. v. 586,
Αnonymus Μenagii, omisso libri titulo Sotion fragm.
c. 7. 10. 29, 30, guanquam quod habet ex Αristo
tele c. 19. non legitur in auscultationibus, sed apud
Αntig. Car. c. 144. Εx quo non sequitur ut ipse
Αristoteles scripserit, sed tantum ut eius nomine in
scriptum illi invenerint. Verum summo viro plane
indignum esse et totum genus leviculae istius erudi
tionis clamat et ipsius operis miserrima conditio et
clamaverunt solo quod sciam Scaligero excepto omnes
qui de ea re commentati sunt. Νeque eius mentio
fit in librorum Αristotelis indice apud Diogenem
Laertium; certe admodum dubium est, num sit idem
liber ac συναγωγής ά β' ib. 5. 1. 25, id quod affir
mavit Ρatricius. Αccedit quod quaedam in nostro
libro leguntur, guae Αristotelem non scribere potuisse
certissimum est, velut quod c. 110. Αgathocles Si
ciliae tyrannus commemoratur, qui teste Diod. Sic.
ΙV
ΧΧVΙ ΡΡ ΑΕΕ ΑΤΙΟ

19, 2. imperium adiit demum ol. 115, 4. Αristotele

iam ol. 114, 3. mortuo, et quod c. 78. narratur de
Αulo et Caio propter venenum Cleonymo paratum
extremo supplicio affectis a Τarentinis, quod factum
est ol. 119, dum idem sit intelligendus Cleonymus,
de quo Liv. 10, 2. et Diod. 20, 105. Ιam suspice
tur aliquis, haec etsi quae sunt similia aliunde illata
et assuta esse. Οuod quamvis ipsorum codicum con
ditione aliquatenus confirmari videatur, φuorum alii,
ut iam vidimus, integriores sunt alii breviores, tamen
haud scio an certi illius suspicionis fines constituendi
sint, quales iam supra p. ΙΙΙ sq proposui. Scilicet
tres sunt partes, quas non licet temere discerpere,
capp. 1-32, 33 -151, 152-178. Harum me
dia antiquior prima atque tertia a librariis demum
aliquanto post adiecta esse videtur. Verum resectis
etiam undecunque eis omnibus quae ab Αristotele
non scripta esse apparet, multum abest ut opus tanto
scriptore dignum evadat, nisi contendat aliquis po
tuisse eum aliorum scriptis, φuin etiam suis ipsius
compilandis captare velle laudem. Ιdem valet de
Τheophrasto, quem Stephanus aliique auctοrem esse
crediderunt. Αt totum hoc genus eruditionis cum
ab Αlexandrinis demum grammaticis inventum et ex
cultum sit, non dubito quin ab iisdem etiam istae
mirabiles auscultationes profectae sint. Satis antiquas
esse largior, quoniam antiquissimi tantum scriptores,
licet simul paucissimi laudantur, ut Callisthenes c.
132, Εudoxus c. 173, Hanno c. 37, Ρolycritus c.
112, Χenophanes c. 38. et nescio quae historiae
Ρhoeniciae c. 134, et item paucissima sunt quae
 ΡR ΑΕΕ'Α ΤΙΟ ΧΧVΙΙ

aetatem Αristotelis aperte migrant, nisi huc referre

vis partem eorum φuae de Ιtalia atque adiacentibus
regionibus passim proferuntur quaeque sane aetatem
aliquanto inferiorem sapere videntur. Sed quibus
rationibus eorum confirmari possit opinio, qui hac ex
collectione sua Antigonum hausisse asseverant, fateor,
non intelligo Verum est quidem, Αntigonum cum
hoc nostro Pseudo-Αristotele multis locis consentire,
ut c. 4. (Αrist. c. 70), 10 (Αr. 83. 124), 14 (Αr.
120), 15 (Αr. 126), 18 (Αr. 25), 20 (Αr. 75), 21
(Αr. 165), 28 (Αr. 118), 30 (Αr. 4), 33 (Αr. 7),
34 (Αr. 11), 41 (Αr. 14), 53 (Αr. 1), 66 (Αr. 68),
78 (Αr. 170), 100 (Αr. 3), 108 (Αr. 12), 125 (Αr.
55), 131 (Αr. 58), 134 (Αr. 169), 136 (Αr 115),
137 (Αr. 125), 139 (Αr. 113), 141 (Αr. 121), 142
(Αr. 117), 162 (Αr. 54), 166 (Αr. 127), 172 (Αr.
79), 173 (Αr. 119). Sed vehementer erraret qui
haec omnia Αntigonum ex mirabilibus auscultationi
bus deprompsisse opinaretur: quippe quae habet c.
4. 10. 21. 28. 30. 33. 34. 41. 53. 66. 100. 108,
item leguntur in Αristotelis historia naturali, φuae c.
131-173, Callimacho debet, item Τheopompo, φuae
c. 14, 15, ita ut restent tres loci c. 18. 78.125,
quos si debet Αristoteli, malo credere ex deperditis
eius libris quam ex ista farragine desumptos esse,
praesertim cum alia multa, quae non leguntur in
mirabilibus auscultationibus, ex Αristotelis scriptis idem
excerpsisset. Duo sunt locί Αntigoni, guos dicat ali
quis ad auscultationum librum referri posse, unus c.
26, ubi auctor se dicit excerpere velle εκ της του
Αριστοτέλους συναγωγής, alter c. 60 extr. Verum
ΙV και
ΧΧVΙΙΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

ιutroque loco repugnant quae statim ibi sequuntur ex

historia animalium excerpta tantum non omnia, prae
tereaque altero corrupta est oratio. Iam minime
quidem ex his omnibus consequitur, ut mirabiles
auscultationes non scriptae esse possint ante Αntigo
num vel eodem quo ille scripsit tempore, verum hoc
si semel concessum est, scriptas esse sub Ptolemaeis,
de Ρhilometore et Physcone eodem iure cogitari pot
est quam de Philadelpho et Εuergeta, immo in in
feriorem aetatem propterea deprimendas esse censeas,
quod nulla plane lege, ordine, artificio compositae
sunt, ita ut existimes, hominem male feriatum eas ex
diversissimis scriptoribus prout occasio ferret raptim
congessisse Νicandro, gui floruit ol. 157, iuniorem
esse auctοrem indicat Schneiderus peric crit in anth.
p. 147, fortasse recte, quanquam nolim hoc ex eo
colligi, guod quae leguntur in mir ause. c. 164 et
165. iam a Νicandro ther v. 145 sq. et 128 sq.
exposita sint, quoniam hunc primum protulisse de
monstrari nequit, accedit quod ista ad extremam
auscultationum partem pertinent, φuam inde a c.
152. ab aliena manu assutam esse ex codicum intelligi
tur conditione. Αristotelis vero nomine farrago ista
inscribi potuit aut errore eius qui prima capita ac
magnam reliquorum partem ex illius scriptis excerpta
esse intelligens totum eidem tribuit sive a potiore
denominationem fecit, aut fallacia eorum qui ex emen
tito illustrissimo nomine quaestum facere studuerunt.
Β olus Μen desius Democriteus (unus enim est
atque idem ac male in duos disiungunt Suidas et
Εudocia p. 93 sq.) scripsit περί θαυμασίων et similis
 ΡRΑΕΕΑΤΙΟ ΧΧΙΧ

argumenti librum περί συμπαθειών και αντιπαθειών,

cuius meminerunt Schol. Νic, ther. v. 764, Columell.
d. re rust. 11, 3. coll. 7, 5. Τheophrasto interiorem
fuisse intelligitur ex Steph. Βyz, s v. Αψυνδος,
Callima chus Cyrenaeus. De eo vid. sup.
p. Χ.
Damascius saeculo p. Chr. n. sexto sub Iusti
niano floruit, scholae Νeoplatonicae Αtheniensis prae
fectus ultimus, vir multiplici doctrina conspicuus
(Phot. bibl. cod. 181. p. 126 sq. cf Iriarte cat. codd.
gr, bibl. Μatr. 1. p. 328 sq.), cuius etiamnunc quae
dam supersunt documenta, sed idem saeculi sui pra
vitate imbutus, id quod prolixo admodum opere de
rebus mirabilibus comprobavit. De eo haec habet
Ρhotius cod. 130. ανεγνώσθησαν Δαμασκίου λόγοι δ',
ών ο μεν πρώτος επιγραφήν έχει περί παραδόξων ποιη
μάτων κεφάλαια τνβ', ο δε δεύτερος παραδόξων περί
δαιμονίων διηγημάτων κεφάλαια νβ', ο δε τρίτος περί
των μετά θάνατον επιφαινομένων ψυχών παραδόξων
διηγημάτων κεφάλαια ξγ', ο δε τέταρτος περί παρα
δόξων φύσεων κεφάλαια ρε, εν οις άπασιν αδύνατά τε
και απίθανα και κακόπλαστα τερατολογήματα και μωρά
και ως αληθώς άξια της αθεότητος και δυσσεβείας Δαμα
σκίου, ός και του φωτός της ευσεβείας τον κόσμον πλη
ρώσαντος αυτός υποβαθεί σκότω της ειδωλολατρείας
εκάθευδε κεφαλαιώδης δε αυτώ εν τούτοις ο λόγος και
ούτε άκομψος ούτε το σαφές υπερορών, ως εν διηγήμασι
τοιούτοις,
Diophanes Νica enus, aequalis Ciceronis,
παράδοξα composuit, guae Vindanium Αnatolium ad
condendam συναγωγήν γεωργικών επιτηδευμάτων prae
ΧΧΧ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

ter alia excerpsisse dicit Photius bibl. cod. 163. Vid.

infra sub Psello.
Εphori παραδόξων των εκασταχού βιβλία ιε' soli
laudant sub falso nomine Εphippi Suidas et Εudocia
p. 164. De hoc sine dubio recte sic iudicat Μarx
in Εphor, fragm, p. 32, curiosum aliquem hominem
sibi ex Εphori historiis quae ad argumentum illud
maxime facerent excerpsisse; ita ut mirere, non in
eandem cum Εberto sententiam de Τheopompo quo
que eundem incidisse,
Ιsigonus Νica enus (Steph. Βyz. s, v. Νικαία),
non diversus a Cittiensi apud Cyrill. c. Iul. 3., p.
88 C, φuem historicum vocat Τzetzes ad Lycoph.
v. 1021. atgue inter veteres scriptores non parvae
auctoritatis refert Gell. noct. att. 9. 4, inter para
doxographos item Τzetzes chil. 7, 144. v. 644, in
certae est aetatis. Scripsit άπιστα, quibus praeter
Ρlinium (vid. hist. nat. ind. lib. 7. 12. 13.) aliosque
imprimis usus est Sotion, φui multa de aquis mira
bilibus hine desumpsit. Itaque si vera est nostra de
aetate Sotionis sententia, certe ante imperatores ro
manos vixerit Isigonus. Fragmenta eius sic ordinavi,
ut quae tractarent de animantibus tanquam ex libro
primo deprompta praeponerem, adiicerem quae in
aquis describendis versarentur, quorum tria certe
(VΙ - VΙΙΙ) ad librum secundum pertinere certum est.
Lysimachus Αlexandrinus, quem non di
versum esse puto a Cyrenaeo ap. Τzetz, chil. 6, 88.
ν. 920 et prol. ad Ηesiod opp. p, 30, praeter νόστων
libros, de quibus vid. Voss. d. hist. gr. 3. p. 464, con
texuit συναγωγήν Θηβαϊκών παραδόξων amplissimam,
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧΧΧΙ

cuius librum 13. commemorat Schol. Soph. Οed. Col.

ν. 91. Ηunc tantum post Μnaseam, φui fuit aequalis
Ρtolemaei Εuergetae secundi (circa ol. 160.) vixisse
scimus ex Αthen. 4. p. 158 D.
Μonim us, auctor θαυμασίων συναγωγής, a solo
Clemente Αlex. protr p. 12. nominatur, quem ex
scribit Cyrillus c. Iul. 4. p. 128 C, ubi tamen cor
rupte Μώνυμος pro Μόνιμος scribitur.
Μyrsilus Lesbius (s. Μyrtilus), Μethymnaeus
(Steph. Βyz s, v. Μήθυμνα), quem primus laudat
Αntigonus Carystius, ita ut fere sub Ptolemaeo Phi
ladelpho vixisse videatur, Lesbiaca composuit atque
ιστορικά παράδοξα. Solus ea quidem commemorat
Αthen. 13. p. 610 Α. Ρlura tamen fragmenta Μyr
sili exstant, φuae pro natura sua ad idem opus refe
renda esse censeas, φuanquam, ut fatear, magis eo
inclino ut ad Lesbiaca omnia pertinere videantur.
Νominantur ipsa Lesbiaca a solis Αntig, Car. c. 5.
Schol. Αpoll. Rhod. 1, 615. Ρhot lex, s, v. λινόν:
eodem sine dubio pertinent quae habent Αntig. c. 15.
Strab. 1.p. 60.13.p. 610. Ρlut. d. soll.anim. c.36. Clem.
Αlex. protr p. 9. (et hine Αrnob. 3. p. 121. et 143)
Εtym. Μ. s v, μέλος Dubia videri possint quae
leguntur apud Antig. c. 117.118. de Locris et
Lemniis (cf Suid. s, v. Λήμνιον. Αpost prov, 11, 96.
Αrsen. viol. p. 335), apud Dionys, Halic. ant, rom.
1, 23. et 28. de Tyrrhenis et Ρelasgis, apud Ρlut.
Αrat. c. 3. de Lacedaemonio iuvene, apud Plin, hist.
nat. 3. 7, 85. de Sardinia, ibid. 4. 12, 65. de Αndro,
apud Schol. Αrat. v. 172. de Ηyadibus, in Ειym. Μ.
s, v. Λευκοθέα de Leucothea (cf Εudoc, p. 276). Αt
ΧΧΧΙΙ ΡΕ ΑΕΕ'Α ΤΙΟ

Αntigonea de Lemniis ex ipsis Lesbiacis refert Schol.

Αpollonii, ita ut etiam quae de Locris habet Αnti
gonus ex eisdem deprompserit, ex quo consequitur
ut ibidem de Αndro quoque et Sardinia, quin etiam
de Tyrrhenis et Ρelasgis, φui in Graeciam et insulas
immigrarunt, verba fieri, denique uti de Μusis apud
Clementem, ita de Ηyadibus quoque et Leucothea
disseri potuerit, ita ut res Lesbiacas Μyrsilus ex re
motissimis fabularum recessibus repetiisse videatur,
Solo Plutarcheo loco nescio quid faciam, nec re
pugnabo si quis hunc ex paradoxis depromptum esse
contendet.
Νicolaus Damascenus, qui floruit sub Αu
gusto, praeter alia παραδόξων εθών συναγωγήν ex
variis scriptoribus congessit, de qua satis est adscri
bere iudicium Photii bibl. cod. 189, εν ταυτώ δε
συνανεγνώσθη και Νικολάου λόγος Ηρώδη τώ Ιουδαίων
βασιλεί προςπεφωνημένος, ενώ παραδόξων εθών εστι
συναγωγή συμβαίνει μεν εις ταυτόν ενίοις των υπό
Αλεξάνδρου παραδόξων συνειλεγμένων και περί ών δε
Κόνων συνέταξεν ουκ ολίγα προσέγραψε πλήν έντισι
παραλλάσσει ταις ιστορίαις, ετεροτρόπως αυτά διεξιών,
την δε φράσιν εστί μεν και αυτός κεφαλαιώδης, ου μην
ουδε του σαφούς ανακεχωρηκώς, μετέχων δέ πως και
των προειρημένων μάλλον συστροφής τινος και δεινότη
τος λέγει δ' ένια μεν πολλοίς, ει και ξενίζοντα είη,
όμως ομολογούμενα, τινά δ' αγνοούμενα μέν, ου μην
εκ του εμφανούς πρός μάχην τό πιθανώ καθιστάμενα,
έθη γάρ εθνών ιδιότροπα τα πολλά περιαγγέλλει ευρείν
δ' έστιν εν αυτοίς και το απίθανον προϊσχόμενα,
Fragmenta haud pauca servavit Stobaeus in florilegio,
 ΡΕ ΑΕΕ'Α ΤΙ Ο ΧΧΧΙΙΙ

quae nostris temporibus singulatim tractaverunt Co

raes in ed. Λel. var hist. Paris. 1805. p. 271 sqq.
et I. Conr. Οrelli in Νic Dam hist. exc, et fr. Lips.
1804, quo accessit supplementum 1811. Εgo frag
menta in alium ordinem redegi. Νamque Stobaeus
ordinem ab ipso auctore institutum minime servavit,
sed excerpta eo sui operis loco, quo accommodatum
esset quodque ad argumentum quod tractaret, in
seruit. Αt vix alio Νicolaus ordine uti potuit quam
geographico, ita ut, φuae ad unum eundemque po
pulum pertinerent, non per totum opus dispersa, sed
in unum conjuncta tanquam imaginem absolutam
proponeret. Οuem ego institui ordinem multum abest
ut verum atque primarium esse existimem ; sed cum
hunc restitui posse prorsus desperandum, ideoque
semel audendum aliquid esset, eum praetuli, φuo
continua aliqua populorum series efficeretur Τextus
paucis exceptis is est φualem dedit Τh. Gaisford in
ed. Stob. Οxon. 1822. In adnotationibus eisdem qui
bus ille siglis usus sum, scilicet Α est cod. Paris n.
1984, saec. 13. omnium praestantissimus, Β cod.
Ρaris. n. 1985. saec. 16, Κoss. cod. Vossianus, nunc
Leidensis, Dam. cod. parall. sac, Ιο, Damasceni
Flor, 8, 22, in quo est appendix ex integriore Sto
baei collectaneorum exemplo descripta, Αrs. cod. Αr
senii violet. Μosqu., guo nunc accedit editio Walzii.
Celerum de Νicolao cf Voss. d. hist. gr. 2, 4, p. 221.
Νympho do rus Syracusa nus tam sollertem
nactus est rerum suarum enarratorem, - Ι. F. Εber
tum dico, gui diss. Sic, p. 155 - 222. uberrime de
eius aetate, doctrina, scriplorum reliquiis exposuit -
V
xxxιν ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

ut acta agere viderer, si denuo de eodem multis

vellem disputare, Duo vero sunt eaque gravissima,
de quibus mihi cum Εberto non convenit. Αc pri
mum Νymphodorum ille si non Ρhilippo, certe Αle
xandro Μ. aequalem habendum esse censet p. 160.
Οuae tota argumentatio uno loco nititur Αthenaei 1.
p. 19 F, ubi haec leguntur: τοιούτος ήν και Νυμφό
δωρος ο θαυματοποιός, ος προσκρούσας Ρηγίνοις, ώς
φησι Δούρις, εις δειλίαν αυτούς έσκωψε πρώτος. Duris
autem vixit sub Ptolemaeo Philadelpho, ut Νympho
dorus aliquot annis ante vixerit. Αt tantum abest
ut illum tanquam rerum mirabilium scriptorem θαυ
ματοποιόν vocatum esse credam cum VVeicherto vit.
Αpollon, p. 259 (quamvis eodem etiam inclinet Ia
cobsius in ed. Αel. hist. an. 1. p. 463), ut hunc a
Syracusano diversissimum esse asseverem. Εundem
spectat etiam Αthen. 10. p. 452 F, ad quem locum
quod breviter contra morem et abrupte adnotat Εbert.
p. 194. Νγmphodorum mimum α Syracusano
ήαμd distinguo, malae conscientiae magis sive ne
gligentiae quam persuasionis speciem prae se fert.
Ιtaque remoto loco unico qui, si ad Νymphodorum
Syracusanum pertineret, ad eius aetatem definiendam
aliquid conferret (multum item faceret locus alius
Αthenaei 6. p. 265 C, ubi Syracusanus prolixe dis-".
serit de servorum apud Chios defectione idque μικρόν
προ ημών accidisse dicit, dummodo quando accidisset
sciremus), iam libera coniectura est. Dum aulem
reputo, guae paradoxographiae initia fuerint quaeque
incrementa, non dubito ad Ptolemaeos Philadelphum
et sequentes referre item Νymphodorum. Αlterum
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧΧΧV

est, guod Εbertus, quamvis Nymphodori liber περί

των εν Σικελία θαυμαζομένων his ipsis verbis laudetur
ab Αthen. 13. p. 589 Α. et similiter a Schol. Τheocr,
1. 69, hune tamen non singularem, sed eiusdem
scriptoris peripli partem fuisse contendit p. 178; id
quod ex eo consequatur, φuod in fragmento peripli
apud Αthen. 8. p. 331 Ε. talia legantur, quae in
θαυμαζομένοις citius locum habuissent, quodque quia
memoratu digna narret idem de Sardinia apud Αel.
hist. an. 16. 34, nemo ideo de Sardiniae quogue
mirabilibus eum scripsisse credat. Αt quam infirma
haec sint argumenta quivis statim intelligit. Οuod
Νymphodorus non scripsit de Sardiniae miraculis,
ex eo non sequitur ut de Siciliae miraculis non scri
pserit. Item si quae in periplo miracula Siciliae
data occasione tetigit, non cogit hoc ut negemus,
eandem rem accuratius eum et copiosius in libro
peculiari persequi potuisse Νeque nullius est mo
menti, guod eius argumenti liber aliquoties et a di
versis scriptoribus laudatur Deinde vero θαυμαζό
μενα ista peripli partem fuisse ne consentaneum qui
dem est, φuonian illius generis periegetae quae ubi
que terrarum quas describerent admirabilia essent
(neque Sicilia sola talia suppeditabat) simul in ipso
itinere attingere solebant, ita ut non singulare quasi
caput quod cuncta miracula complecteretur aut toti
operi aut singularum terrarum descriptionibus adne
cterent, sed per totum ea opus diffusa et dispersa
suo quaeque loco proferrent. Εgo vero fragmentis
addidi locum Αeliani, φuem certe ex periplo deprom
ptum esse debere demonstrari nequit.
V k
κxxνι ΡΗ ΑΕΕ'Α ΤΙΟ

Ρhilo Ηe ra cle o ta vixit sub Ptolemaeo Εuer

gela, si Nymphis Ηeracleota, scriptor historiae Αle

xandri eiusque successorum notissimus (vid. Voss. d.
hist. gr. 1, 16. p. 140) idem est atque is ad quem
scripsisse eum libruni περί θαυμασίων testis est Por
phyrius apud Stob. eclog. 1. 52, 48. Quo loco quae
leguntur cum item habeat Αel. hist. an. 10, 40. licet
auctore non nominato, non dubitavi praeeunte Vos
sio 2, 10. p. 255. huc etiam referre quae habet ex
Ρhilone idem 12. 37, φuanquam Iacobsius in Αel. 1.
p. 464. ea putat esse Ηerennii Philonis, medici Τar
sensis, de quo vid. Sprengel. hist. art. med. 2. p.
74. Εundem veri simile est significari etiam a Suida
s, v. Παλαίφατος Αβυδηνός, ubi haec leguntur: γέγονε
δε επί Αλεξάνδρου του Μακεδόνος, παιδικά δε Αριστο
τέλους του φιλοσόφου, ως Φίλων εν τώ εί στοιχείω του
περί παραδόξου ιστορίας βιβλίον ά. Εxtrema ad sen
sum certe accommodatius Εudocia p, 350. sic expri
mit: ως Φίλων εν τώ υ στοιχείω του περί παραδόξου
ιστορίας πρώτου βιβλίου. Οua in inscriptione si non
plura, certe littera apud alterutrum corrupta est.
Libro primo εί magis convenire videtur quam υ;
quanquam quae totius operis indoles fuerit nescimus,
ita ut tutius sit rem in suspenso relinquere quam
coniecturas expromere quantumvis speciosas Certe
duplex divisio in libros atque litteras non potest of
fensioni esse, cum eadem inveniatur in Stephani eth
nicis alque scriptis aliorum.
Ρhilost ephanus Cyrenaeus sub Philadelpho
et Εuergeta vixisse censendus est, immo usque ad
Philopatorem vitam produxisse apparet ex Ρlin, hist.
 ΡRΑΕFΑΤΙ Ο ΧΧΧVΙΙ

nat. 7. 56, 208. Discipulus erat Callimachi, ut non

mirum sit, in codem genere tractando operam eum
collocavisse, Scilicet praeter alia multa (vid. Voss.
d. hist. gr. 1, 15. p. 129) composuit libellum περί
των παραδόξων ποταμών a solo Αthenaeo 8. p. 331 D.
commemoratum, guanquam aliae quoque hic illic eius
reliquiae reperiuntur. Μaximam difficultatem movet
Τzetzes, qui chil. 7, 144. v. 651. Ρhilostephanum
inter eos refert, gui γραφαις μετροσυνθέτoις de rebus
mirabilibus exposuerunt, atque v. 672 sqq. duo eius
disticha corruptissima affert, in quibus sermo est de
lacu aliquo Siculo. Νum igitur versibus Ρhilostepha
num hunc librum scripsisse putabimus ' Νon audeo
quicquam affirmare, Certe tum ponendum esset, non
de solis fluviis auctοrem exposuisse, verum de aquis
omnino, uti Sotionem, ut non totum titulum attulerit
Αthenaeus. Verum etiam aliunde versus isti de
prompti esse possunt. Νοn supprimam coniecturam,
in quam haec dum scripsi incidi. Οuid enim, si
Ρhiloslephanum quoque unum των εν επιγράμμασιν
εξηγουμένων τα παράδοξα τω Πτολεμαίω fuisse creda
mus, qualem Archelaum novimus ex Antigono ' Ιd
quod peritioribus diiudicandum relinquo.
Ρh lego n Τrallianus Ηadriani libertus fuit,
neque opinio eorum, gui teste Suida Αugusti libertum
fuisse crediderunt, digna est quae refutetur, Vid.
mirab. c. 6 sqq. 13. 14. 20. 22 sqq macrob. c. 4.
cf Spart. vit. Hadr. c. 16. vit. Sever. c. 20. Vopisc.
Saturn. c. 7. Scripta eius Suidas (cf Εudoc, p. 422)
recenset haec: έγραψεν ολυμπιάδας εν βιβλίοις ις' έστι
δε μέχρι της σκθ' ολυμπιάδος τα πραχθέντα πανταχού,
ΧΧΧVΙΙΙ ΡΗ ΑΕΕ' ΑΤΙΟ

τα δε αυτά εν βιβλίοις η έκφρασιν Σικελίας, περί

μακροβίων και θαυμασίων, περί των παρά Ρωμαίοις
εορτών βιβλία γ', περί των εν Ρώμη τόπων και ών
επικέκληνται ονομάτων, επιτομήν ολυμπιονικών εν βι
βλίοις β' και άλλα. Ηorum ad nos pervenerunt libri
περί μακροβίων και θαυμασίων, φuos coniunctim
quidem ab auctore editos esse posse largior, sed
tamen tanquam duos disiungendos esse apparet,
quanquam etiam in codice nostro nulla facta distin
ctione in unum, sed inverso ibi ordine περί θαυ
μασίων και μακροβίων contracti sunt. Αtque θαυ
μάσια φuidem ab initio mutila sunt. Οuantum
interciderit neque divinari potest neque quaerere
tentamus, quoniam omnium miraculorum collectionum,
si Pselli ineptias excipias, haec longe est ineptissima,
prodigiosissima, anili sapientia ac superstitiosa garru
litate plenissima, ab historica fide alienissima. Si
quid habet pretii, hoc solis debet antiquorum scri
ptorum quas continet reliquiis, quales sunt, ut simul
omnes nominem, Αntigonus, Αntisthenes, Αpollonius,
Callimachus, Clitarchus, Craterus, Dicaearchus, Doro
theus, Εumachus, Ηesiodus, Hiero nescio quis Αlexan
drinus sive Εphesius, Hippostratus, Μegasthenes,
Τheopompus Sinopensis, quo item referantur per me
licet versus Sibyllini, guibus auctor noster nihil prius
habet nihil antiquius. Poteram sane his nugis con
tentus esse, sed tamen haud abs re esse putavi, si
reliqua φuoque Phlegontis φuae restarent, praesertim
cum pauca admodum essent, sub finem adiicerem,
ne qui forte in hoc scriptore operam vellent collo
care lectores ad alias editiones confugere coacti es
 ΡΡ ΑΕΕ'Α ΤΙΟ ΧΧΧΙΧ

sent. Itaque adieci primum μακροβίους, quos erraret

qui cum eis qui feruntur in Lucianeis aliquo modo
recte comparari posse crederet: scilicet nihil est nisi
nudus index nominum, qualem ex tabellis mortuorum
vel puer facile exscripserit, praeterquam quod sub
finem rursus aliquid Sibyllinae sapientiae admixtum
est. Sequuntur fragmenta operis ολυμπιονικών και
χρονικών συναγωγή inscripti, φuod ab aliis interdum
laudatur sub titulo χρονογραφίαι sive ολυμπιάδες,
Ηoc sane opere deperdito maximam iacturam litterae
fecerunt, quamvis in eo quoque saeculum Hadrianeum
atque ingenium Phlegonteum agnoscas. Οuod quid
sit intelliges ex iudicio Photii bibl. cod. 97, gui et
ipse satis longum ibi fragmentum descripsit ex olymp.
177. Ιpsum operis initium legitur in codice nostro:
ηtrumque nuperrime repetiit Ι. Η. Κrause in libro
de Οlympiis p. 412 sqq. Ρhotius igitur ita disserit:
ανεγνώσθη Φλέγοντος Τραλλιανού, απελευθέρου του
αυτοκράτορος Αδριανού, ολυμπιονικών και χρονικών
συναγωγή, προσφωνεί το σύνταγμα προς Αλκιβιάδην
τινά, ος εις ήν τών εις την φυλακήν τεταγμένων του
Αδριανού, άρχεται δε της συναγωγής από της πρώτης
ολυμπιάδος, διότι τα πρότερα, καθώς και οι άλλοι σχε
δόν τι πάντες φασίν, ουκ έτυχεν υπό τινος ακριβούς
και αληθούς αναγραφής, αλλά άλλο τι άλλος των επι
τυχόντων και ου συμφώνως έγραψαν, όσοις και γράψαι
πεφιλοτίμηται την μεν ουν αρχήν του συγγράμματος,
ώσπερ έφημεν, από της πρώτης ολυμπιάδος ποιείται,
κάτεισι δε, ως αυτός φησι, μέχρι τών Αδριανού χρό
νων, εμοί δε ανεγνώσθη μέχρι της ροζ' ολυμπιάδος. -
έστι δε την φράσιν ούτε λίαν χαμαιπετής ούτε τον Ατ
ΧL ΡR ΑΕΕ'ΑΤΙΟ

τικόνες το ακριβές διασώζων χαρακτήρα, άλλως τε δε

και η περί τάς ολυμπιάδας και τα εν αυταίς των αγωνι
σμάτων ονόματα και πράξεις και η περί τους χρημους
άκαιρος φιλοπονία τε και φιλοτιμία, εις κόρον απάγουσα
τον ακροατήν και μηδέν αλλο τών εν τώ λόγω προκύ
πτειν συγχωρούσα, αηδήτε τον λόγον δεικνύει και χά
ριτος ουδέν έχειν παρατίθησι. χρησμούς δε παντοίοις ες
υπερβολήν έστι κεχρημένος. Libris sedecim continuit
historiam ab olymp. 1. usque ad 229. Οuis unius
cuiusque libri ambitus fuerit, ad liquidum perducί
nequit, certe probare non possum ratiοnes Μeursii,
qui iusta operis dividendi proportione efficit, ut in
singulis libris tractatae sint olympiades quindecim
(immo sedecim) ac postremus imperfectus quattuor |

tantum in se habuerit, plures habiturus, si Phlegonti

vita diuturnior fuisset. Ιd quod excogitavit vir sa
gacissimus ad probandum, solis defectionem inclytam
sub Τiberio olymp. 202. non libro 13, guemadmo
dum omnes tradunt (vid. fragm. 15.), sed in 14.
demum descriptam esse a Phlegonte, quo duceret
Οrigenis εν τρισκαιδεκάτω ή τεσσαρεσκαιδεκάτω (fragm.
14). Νam 13 >< 15 = 195, ut liber 14, ab olymp.
196. inceperit. Αt Phlegontem in uno quovis libro
parem olympiadum numerum tractavisse ne dicam
incredibile, certe minime necessarium est, contra veri
simile de antiquissimis eum temporibus brevius, ac
curatius paullo atque copiosius de novissimis suisque
exposuisse, ita ut numerus annorum in singulis libris
sibi non constiterit. Sed quoniam plerique, qui ex
hoc opere aliquid excerpserunt, non librum, sed
ipsam olympiadem sub qua scriptum esset indicarunt,
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧLl

ad liquidum rem perducere non licet. - Denique

ne quid desideraretur quod ad Ρhlegontem aliquo
modo referri posse videretur, subieci libellum qui in
scribitur γυναίκες εν πολεμικούς συνεται και ανδρείαι,
descriptum ab Ηolstenio ex cod. Μediceo, item a
Τychsenio ex cod. Εscorialensi et editum ab Heerenio
in Biblioth. d. alt. Litt. u. Κunst fasc. 6. Gott. 1789.
Ρhlegontis esse videri adnotavit Ηolstenius in fronte
apographi sui, in eandemque sententiam Heerenius
φuoque concessit. Νοllem factum. Νam ut mittam,
a nullo antiquo scriptore tale guid Phlegonti tribui,
ipsum et dicendi et enarrandi genus a Phlegonteo
vehementer discrepat. Itaque ex quovis alio narra
tionum libro haec excerpta esse posse sponte intelli
gitur. Fortasse sunt Αrtemonis Μagnesii, cuius
διηγήματα των κατ' αρετήν γυναιξί πεπραγματευμένων
excerpsit Sopater eclogarum libro secundo, ut testis
est Photius bibl. cod. 161, quam coniecturam iam
proposui in ed. Voss. d. hist. gr. 3. p, 388. Cete
rum hae quoque historiae plurimum commendationis
habent ab optimorum et satis antiquorum scriptorum
testimoniis, quales sunt Αeschines philosophus, Ctesias,
Ηellanicus, Herodotus, Μenecles, Τimaeus, Χenophi
lus. Ηuic tractatui alia quaedam adnexa sunt, φuae
non debebat Ηeerenius, qui ea edidit l. 1. fasc. 7,
eodem cum praecedentibus titulo comprehendere, sunt
enim ab illis diversissima suasque partim proprias
habent inscriptiones, velut τίνες οίκοι ανάστατοι διά
γυναίκας εγένοντο, φιλάδελφοι, φιλέταιροι, φuo inter
iectis paucis de Cleobi et Βitone accedunt tria capita
sine inscriptione, quorum unum incipiens Λιτυέρσης
VΙ
ΧLΙΙ ΡΕ ΑΕΕ'ΑΤΙΟ

Μίδου υιός de impiis agit, alterum quod incipit Λυ

κάων ο βασιλεύς de transformationibus, tertium de fa
bulis variis Haec omnia, sί pretiosissimum, sed iam
diu cognitum excipias Sosithei fragmentum, exigui
sunt pretii. Εxcerpta esse ex aliis libris raptim facta
quivis intelligit; fortasse ex eiusdem Sopatri eclogis
desumpta sunt (vid. Ρhot. cod. 161. p. 104 a.
ο δε όγδοος εκ τόμου τινός αρχαίου εκλογαί και αυτό
τυγχάνει το βιβλίον, ουκ έχον τον επιγραφόμενον τον
συνηθροικότα εν οις τας εις μέγα δόξης και όνομα
λαμπρόν αρθείσας γυναίκας καταλέγει, και ανδρών ενίων
έργα, και επί παιδεία λόγων συνουσίας, αρετήν τε αυ
φιλίας, και των σπουδαίων αποφθέγματα) aut ex codice
aliquo miscellaneo, guales describit Photius 188 et
189, quod eo veri similius est, φuia in codice Ηol
stenii simul legebantur capita Αnonymi de caussis
incrementi Nili atque Sotionis de mirabilibus aquarum.
Ceterum caput in quo impii recensentur coniiciat ali
quis depromptum esse ex Lysippi Εpirotae libro ασε
βών κατάλογος inscripto, guem laudat Schol. Αpoll.
Rhod. 4, 1093. ac de quo disputat Ebert. diss Sic.
p. 107 sqq., alterum autem caput ex aliquo scripto
rum de mutatis formis, quos recenset Ι. G. L. Μell
mannus in peculiari comment. Lips. 1786. 8.
Ρole mo Ρeriegeta vixit sub Ptolemaeis Εuer
geta et Philopatore. De eo tam egregie disputavit
Ρrellerus in Ρolem. fragm., ut quod addam non ha
beam. Scripsit ille librum περί θαυμασίων et alium
περί των εν Σικελία θαυμαζομένων ποταμών, guae ple
nior inscriptio soli debetur Μacrobio sat. 5. 19, dum
reliqui aut περί των εν Σικελία ποταμών aut simpliciter
 ΡR ΑΕΕΑΤΙ Ο ΧΙ,ΙΙΙ
Φ.

περί ποταμών inscribunt. Proxime igitur accedit ille

ad similis argumenti librum Philostephani, immo ad
huius ipsius commenta refutanda scriptum esse con
iiciat aliquis, qui reputet, quam familiare fuerit Ρο
lemoni hoc genus disceptationis. Vid. Ρreller. p. 21.
et 69 sqq.
Ρrotagoras Ρeriegeta (vid. Crameri anecd.
3. p. 370), vir incertae, sed sine dubio inferioris
aetatis, ut quem a Μarciano Ηeracleota primum lau
datum invenimus (cf Voss. d. hist. 3. p. 492), huc
pertinet propter οperis sui geographici librum sextum,
ut non sine iusta ratiοne inter paradoxographos nu
meretur a Τzetza chil. 7, 144. v. 647. De eo sic
Photius bibl. cod. 188, εν ταυτώ δε και Πρωταγόρου
γεωμετρίας της οικουμένης επιγραφήν έχον, λόγοις,
ών τα μεν ε", ει και μη σπουδαίως και ως οι ύστερον
ακριβώς, αλλ' ούν την της Ασίας και Λιβύης, αλλά και
Ευρώπης περιήγησιν ποιείται, το δε έκτoν σύστοιχόν
πώς εστι τη Αλεξάνδρου συναγωγή των γάρ κατά την
οικουμένην παραδοξολογουμένων αναγράφει την ιστο
ρίαν, ών τα μεν εις αρχαιοτέρους αναφέρει, πολλά δε
και εις αυτοψίαν έλκει, ουκ έλαττον των άλλων προ
βαλλόμενα το παράδοξον σαφής δε και ούτος και κεφα.
λαιώδης κατά το έκτον την φράσιν μάλιστα,
Μichael Ρsellus, saeculi p, Chr. n. undecimi
polyhistor celeberrimus, auctor est libelli περί παρα
δόξων αναγνωσμάτων, φui nunc primum integer in
lucem prodit. Αtque hic quidem omnium qui hac
in collectione insumi maxime memorabilis est ae plane
singularis, non quo eximiae eruditionis documenta
exhibeat, sed φuod quae continet tam rara sunt at
VΙ και
ΧΙ,ΙV ΡΗ ΑΕΕ'Α ΤΙΟ

que grandia tantoque opere praeter exspectationem

accidunt, ut quae reliqui scriptores pro paradoxis
haberi voluerunt pusilla potius, trita, vulgaria esse
videantur. Scilicet collectio est formularum cuiusvis
generis medicamenta aliaque magica et mirabilia ar
tificia componendi. Εcce profanata anuum praesti
giatorumque mysteria, quae debiles credulorum ani
mos diu agitaverunt, historiae insaniae humanae olim
scribendae pars haud minima. Οuae si leges, modo
mirabere atque ridebis, modo erubesces atque in
dignabere Verum haec non ipse demum invenit
Ρsellus, sed more suo ex aliorum scriptis desumpta
concinnavit, quorum duos nominat, Αfricanum et
Τeucrum Βabylonium. Αtque plurima quidem et
pretiosissima debet S. Iulio Αfricano, homini sae
culi p, Chr. n. tertii. De hoc non esset quod dispu
tarem, nisi inter paradoxographos aliquo modo ha
bendus esset. Scilicet in Geoponicorum arg lib. 1.
p. 7. ed. Νicl. leguntur haec: συνείλεκται δε εκ των
Φλωρεντίνου και Ουινδανιωνίου και Ταραντίνου και
Ανατολίου και Βηρυτίου και Διοφάνους και Λεοντίου
και Δημοκρίτου και Αφρικανού παραδόξων και
Παμφίλου και Απουληίου και Βάρωνος και Ζωροάστρου
και Φρόντωνος και Παξάμου και Δαμογέροντος και Δι
δύμου και Σωτίωνος και των Κυντιλίων. Οuo cum
loco coniungendus est alius Photii bibl. cod. 163.
ανεγνώσθη Ουινδανίου Ανατολίου Βηρυτίου συναγωγή
γεωργικών επιτηδευμάτων συνήθροισται δε αυτό το
βιβλίον έκ τε των Δημοκρίτου, Αφρικανού τε και Τα
ραντίνου και Απουληίου και Φλωρεντίου και Ουάλεν
τος και Λέοντος και Παμφίλου, και δη και εκ τών
 ΡΕ ΑΕΕΑΤΙΟ ΧΙV

Διο φά νους παραδόξων. Ηoc ex loco effecerunt

Diophanis librum παραδόξων Contra, sed frustra,
opinor, disputat Νiclas in geopon. 1. p. LVΙΙΙ. Sci
licet in geoponicorum loco novem auctores enume
rari, guorum nullus fortasse librum hoc nomine
ediderit: collecta illa potius esse ex eorum libris de
re rustica celeberrimis, atgue eodem modo intelli
genda etiam esse verba Photii. Αt hanc explicatio
nem admitti non posse pro certo affirmaverim. Ρri
mum enim παράδοξος licet in utramque partem accipi
possit (prolixe de hoc vocabulo disputat G. Ε. Ζei
bichius in libro: athleta παράδοξος, p. 10 - 16.),
tamen de libri praestantia nunquam sic simpliciter
usurpatur. Deinde Photius de Vindanii collectione
hoc modo iudicat: έχει δ' όμως ένια και τούτο το
βιβλίoν τερατώδη και άπιστα και της Ελληνικής πλάνης
υπόπλεα, ά δεί τον ευσεβή γηπόνον εκτρεπόμενον των
λοιπών συλλέγειν τα χρήσιμα, φuibus verbis quid sit
παράδοξον abunde satis explicatur. Denique talis
est verborum coniunctio apud Photium, ut παραδόξων
non possit nisi ad unius Diophanis librum pertinere,
quem revera sic inscriptum fuisse puto. Νοn obstat,
quod idem titulus Diophani non est adscriptus in
geoponicis, eundem enim etiam Dionysium Uticen
sem per multa diffusum volumina ad sex libros re
degisse scimus ex Varr, et Colum. d. r. r. 1, 1. et
Ρlin. hist. nat. ind. lib. 8. 10. 14, 15, 17, 18, ut
hinc sua geoponicorum auctor depromere potuerit
(vid. ibi 1, 6. 8. 2, 7. 11. 5, 7. 31. 44. 45. 6,
12. 15. 7, 3. 17. 9, 20. 29.10, 11. 20. 23. 76.
11, 3. 26. 12, 9, 13, 9, 15, 7, 18, 14) Ibidem
ΧΙ, VΙ ΡΗ ΑΕΕ'Α ΤΙ Ο

vero si παράδοξα significaret libros celeberrimos, in

medio indice hoc vocabulum adpositum reliquosque
decem scriptores eadem laude non dignos esse habi
tos iure demirere. Οuae cum ita sint, vix me con
tineo quin eum quoque, cui vocabulum illud adscri
ptum est, Αfricanum, eiusdem tituli aliquid scripsisse
asseverem. Communis omnium sententia est, quae
legantur Αfricani in geoponicis (2, 18. 28. 4, 2.
5, 24. 30. 45. 48. 49. 7, 9. 14. 29. 30. 31. 9, 8.
14, 10, 9. 16. 30. 31. 32. 36. 49. 53. 55. 56. 59.
66.82. 12, 11. 38. 13, 3. 13. 18. 14, 10. 15.
17, 6, 11, 18, 4. 5. 12) deprompta esse ex eius
libro κεστών nomine inscriptο, φuem noverunt prae
ter Psellum Εusebius hist. eccl. 6, 31. chron. 1. p.
70. Ρhot. bibl. cod. 34, ac sic describunt Georg.
Syncell. chron, p. 359. Αφρικανός την εννεάβιβλον
των κεστών επιγεγραμμένην πραγματείαν ιατρικών και
φυσικών και γεωργικών και χυμευτικών περιέχουσαν
δυνάμεις Αλεξάνδρω τούτω προσφωνεί, et Suidas s. v.
Αφρικανός ο τούς κεστούς γεγραφώς έν βιβλίοις κδ'
(ιδΤhotius, utrumque in θ' corrigi voluit Lambecius),
είσι δε οιονεί φυσικά έχοντα εκ λόγων τε και επαοιδών
και γραπτών τινων χαρακτήρων ιάσεις τε και αλλοίων
ενεργειών. Vid. Lambecii comm. in bibl. Wind. 7.
p. 422 sqq. ed. 2, Νeedhami prolegg. ad geopon.
p. ΧLV sq Νiel. Ηuius operis quae supersunt ex
codd. Ρaris. edidit Τhevenot 1693. p. 275 - 316,
ipse autem bene perspexit, non ea omnia esse posse
Αfricanί, φuo ducit imprimis commemoratio Βelisarii
e. 66. p. 309, immo c. 45 - 59. uno excepto ex
Αenea tactico excerpta et c. 60sqq. aliunde assumpta
 ΡR ΑΕΕΑΤΙ Ο ΧΙΛVΙΙ

et assuta esse apparet. lam ego quoque persuasum

habeo, Αfricanea in geoponicis ad cestos pertinere,
sunt enim ea Pselli ineptiis mire gemina, veluti quae
leguntur 7, 14, αμήχανον τραπήναί ποτε τον οίνον,
εάν επιγράψης εν τώ αγγείω ή εν τοις πίθοις ταύτα τα
θεία ρήματα, γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο κύριος,
καλώς δε ποιήσεις και εις μήλον ούτω γράφων και εμ
βάλλων το μήλον εις τον οίνον, vel. 7, 31. πνεύμονα
αίγειον oπτήσας έσθιε, ή αμύγδαλα πικρά νηστις φάγε
έ ή ζ', ή κράμβην ωμήν προέσθιε, και ου μεθυσθήση.
ουκ αν δε μεθυσθείη ο πίνων, ει χαμαιπίτυος κλάδοις
εστεμμένος είη, ή εις πρώτον ποτήριον λέγων τον Όμη
ρικόν στίχον τούτον τρις δ' άρ' απ' Ιδαίων ορέων
κτύπε μητίετα Ζεύς, atque alia. Verum in ipsis cesto
rum fragmentis legitur p. 298. c. 25. inscriptum
γεωργίας παράδοξον sive παράδοξα, ut est in cod.
Windob. ap. Lambec. Ι. Ι. p, 424, ex quo consequi
tur, ut aut ipse auctor guae de agro colendo pro
tulit paradoxorum nomine insigniverit, aut inferiore
tempore certe geoponicorum auctor sic nescio a quo
inscripta invenerit Sed nimis haec incerta sunt
φuam ut Αfricani quoque fragmenta tanquam para
doxographi in meam collectionem recipienda esse exi
stimem. Ceterum quae ex Αfricano excerpta legun
tur apud Psellum iam edidit Lambec. Ι. Ι. p.476sqq.
atque hine repetiit Τhevenot in praef p. ΧΙV. -
De Τeucro Βabγlonio astrologo perpauca memoriae
traduntur. De eius decanorum expositione sic Ρor
phyrius introd, in Ptolem. lib. d. effect. astror, p.
200. ed. Βas. έγκειται δε και των δεκανών και τών
παρανατελλόντων αυτούς και των προσώπων τα αποτε
ΧΙΛVΙΙΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

λέσματα παρά Τεύκρω τώ Βαβυλωνίω. De eodem ne

scio quo loco Suidam quoque agere ait Βrucker.
hist. crit. phil. 1, 2, p. 130, φui item teste Labbeo
bibl. nov, ms. p. 278. sub Ζeuchi nomine quaedam
eius astrologica inter mss. ferri asseverat. Αb Αra
bibus eundem vocari Τenkelum observat Salmas.
praef d. ann. climact., atque non diversum esse ab
eo qui Lasbas Βabγlonius vocetur in cod. ms. Ιο.
Camateri coniicit Fabric bibl. gr. 4. p. 166. Cete
rum locum Pselli qui agit de Τeucro (από δε των
Τ. - τα μετέωρα) iam ex cod. ms. exscripsit Salmas.
Ρlin. exerc, p. 461, atque hinc, nisi fallor, novit
eum Τh. Reinesius: vid. Voss. d. hist. gr. 3. p, 501, 2.
Ρtolemaeus Ηephaestionis f. (s. Hephae
stion sec. Τzetz, chil. 8, 195. v. 387), cognomine
Chennus, qui vixit altera parte primi sive prima al
terius p, Chr. n. saeculi, uti refert Suidas s. v.
Επαφρόδιτος et Πτολεμαίος, eodem teste scripsit παρά
δoξoν ιστορίαν, quam vulgo eandem putant, guam
περί της εις πολυμαθίαν καινής ιστορίας inscriptam ex
cerpsit Photius bibl. cod. 190. Οuod utut est, ex
cerpta Photiana, uti supra iam significavi, ab hac
collectione aliena esse censui. Ceterum num Ptole
maeus ille, quem inter paradoxographos recenset
Τzetz. chil. 7, 144. v. 647. idem sit cum nostro an
Ptolemaeus Ρhyscon s. Εuergeta secundus, rex Αe
gypti, incertum est, primum quod hoc loco non
tantum ii nominantur, guorum opera παραδόξων in
scriptionem habuerunt, sed etiam qui in historia aut
alio litterarum genere tractando res mirabiles data
opera persequuti sunt, tum φuod Ptolemaeum regem
 ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ ΧLΙΧ

in υπομνημάτων libris permulta ad historiam natura

lem spectantia miracula tractavisse constat ex com
pluribus locis Αthenaei. Vid. Voss. d. hist. gr. 1,
21. p. 175 Αt Ptolemaeus rex, quem tanquam mi
raculorum aucupem describit Τzetz. 3, 113. v. 897.
sqq. huius nominis secundus est, non septimus. Cf.
Diod. Sic. 3, 36. et quae supra adnotavi sub Αrchelao.
Sotion, quem inter paradoxographos item habet
Τzetz, chil. 7, 144 ν. 645, scripsit των σποράδην
περί ποταμών και κρηνών και λιμνών παραδοξολογου
μένων librum, de quo paucis sic Photius bibl. cod.
189. σύστοιχον και τούτο το βιβλιδάριoν τώ έκτοτε
των Πρωταγόρου και τη Αλεξάνδρου συναγωγή, πλην
ότι ενταύθα τα περί κρηνών μόνον και λιμνών παρα
δοξολογούμενα ιστορείται, εν εκείνοις δε και πλειόνων
άλλων, η δε φράσις παραπλήσιος εκείνοις, Fragmentum
eius satis magnum superest, ex quo patet, auctοrem
res suas ex scriptoribus antiquis atque bonis con
gessisse, quales sunt Αmometus, Aristo Chius, Αri
stoteles, Ctesias, Ηellanicus, Heraclides Ponticus, Ηe
rodotus, Hieronymus, Isigonus, Phaethon nescio quis,
Ρythermus, Τheopompus, quanquam insunt etiam
φuae omnem fidem prorsus excedunt et prodigiosa
magis quam mirabilia dicenda sunt. Εdidit primum
ex cod: Paris. Η. Stephanus cum script. guibusd.
Αristot. et Τheophr. Ρar. 1557. 8, deinde F. Syl
burg in ed. Αrist. t. 3. Sotion ipse quando vixerit
coniectura tantum licet assequi. Μe imprimis male
habet Φαέθων ille c. 35, quem ex Φλέγων aliquando
corruptum esse putavi (nam postquam ΦΛ in ΦΑ
semel transiisset, pronum esse videbatur litteram Γ
VΙΙ
Ι. ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

in Θ mutare), sed nimis tamen hoc, fateor, incer

tum est, ita ut, dum alia non in promptu sit emen
datio, illum pro scriptore ceterum ignoto haberi
malim. Sotionem nostrum philosophum dicit Τzetz.
ad Lycophr. v. 1021; itaque in eorum sententiam
concedo, φui pro eodem habent eum cum Sotione
aa peripatelica disciplina haud sane ignobili
νίro apud Gell. 1, 8 (ubi olim Ρhocion scriptum
erat), qui ex eius opere κέρας Αμαλθείας inscripto
historiam de Laide et Demosthene profert. Εodem
ex libro si sua habet Ρlutarch. vit. Αlex. c. 61, ut
arbitrantur, de aetate Sotionis nulla plane superesset
dubitatio. Scilicet quae ibi teste Sotione narrantur,
is ipse sese ex Potamone Lesbio audivisse dicit, hic
autem Τiberii Caesaris aequalis fuit. Vid. Voss. d.
hist. gr. 2, 7. p. 233 sq. Ceterum operae vix pre
tium est refutare Ηolstenii coniecturam, quam ab
Ηeerenio probatam esse demirere (l. 1. fasc. 6. ined.
p. 7), non Sotionis, sed Ρhlegontis esse libellum
de mirabilibus aquarum. -

Τhe opompi ex libro θαυμασίων hic illic ab

antiquis scriptoribus quaedam afferuntur. Haec
omnia nemo dubitat quin ab Τheopompo, historiae
scriptore nobilissimo, profecta sint : erant enim apud
eum innumerabiles fabulae (Cie. d. legg. 1: 1, 5),
immo, ut ait Dionys. Halic. ep. ad Ρomp. c. 6, 4.
εί τι θαυμαστόν ή παράδοξον εκάστη γη και θάλασσα
φέρει, συμπεριείληφεν εν τη πραγματεία, eratque sec.
Αpollon. hist. mir. c. 1. εν ταις ιστορίας επιτρέχων
τα κατά τόπους θαυμάσια. Εx quibus cum intellexis
set VVichers (Τheop, fr. praef p. 29 sq.) non posse
 ΡΗ ΑΕΕ ΑΤΙΟ LΙ

effici singularem Τheopompi de rebus mirabilibus li

bellum, in eam adductus est sententiam, ut unum ex
libris de historia Philippi er quidem octavum (uti de
cimum περί δημαγωγών, alios περί των εκ Δελφών
συληθέντων χρημάτων) ut de istis rebus tractantem
peculiari titulo θαυμάσια inscriptum fuisse crederet,
praesertim cum fabulam de Sileno et Μida ex thau
masiis afterret Servius ad Virg, ecl. 6, 13, ex octavo
Ρhilippicorum libro Τheon progymn. c. 2. 3, prae
tereaque alia quoφue mirabilia ex eodem hoc libro
octavo citarentur. Οuae quam parum firma esset
sententia ipse sensit auctor, addit enim, non omnia
mirabilia a Τheopompo servata non addito θαυμασίων
libri titulo ad eundem librum referenda esse, φuo
miam aliquid mirabile nonnunquam alio etiam loco
commemorare potuisset, id quod revera factum esse
intelligatur ex Αthen. 9. p. 401 Β, ubi laudetur ex
histor, lib. 20. φuod alioquin quivis referret ad li
brum mirabilium. Οuod si verum esset, sequeretur
ut Τheopompus hac in re sibi minime constiterit.
Αtqui iure postulatur, ut, sί placuit res ab historia
per se alienas recipere et in singulari libro tractare,
in reliquis certe libris omnibus a fabulis prorsus
abstineret. Verum omnino tantae fabularum in hi
storiam inferendae copiae idonea caussa nulla fuit,
neque cur octavo, non alio quovis libro Τheopompus
mirabilia tractare voluerit probabili coniectura licet
assequi. Rem conficit, quod minime omnia, quae ex
libro octavo excerpta restant, fabulosa sunt et mira
bilia dicenda, velut quae leguntur ap. Αthen. 5. p.
213. 12. p, 526, ap. Ηarpocr, s. v. Αμφικτύονες,
VΙΙ και
ΙΙΙ ΡR ΑΕΕΑΤΙΟ

ap. Ρhot lex, s. v. Ζωπύρου τάλαντα. Removenda

est igitur haec opinio atque amplectenda potius quam
proposuit Εbertus diss. Sic, p. 173. comiectura, uti
Αristotelis mirabiles auscultationes, sic ista quogue
Τheopompi thaumasia ex magno illius opere ab ho
mine interioris aetatis male feriato excerpta et in
unum COacta eSSe.

Τr ophilus quidam reliquit συναγωγήν ακουσμά

των θαυμασίων, cuius solus mentionem fecit Ioannes
Stobaeus, qui quae ex eo libro affert, ex Αristoteli
cis auscultationibus ad verbum pene descripta sunt.
Νomen ipsum Τrophili nimis esset suspicax qui ex
Τroilo corruptum putaret, quemadmodum sane Τroilo
sophistae accidit apud Socrat. hist. 7, 27. Τutius
certe est eundem esse credere cum Τrophilo medico,
de quo idem Stob. flor. 102, 9. haec habet: Τρόφιλος
ιατρός ερωτηθείς, τίς αν γένοιτο τέλειος ιατρός, ο τα
δυνατά, έφη, και τα μη δυνατα δυνάμενος διαγιγνώσκειν.
Denique non plane silentio praetereundum , a
Graecis ad Romanos quoque hoc genus eruditionis
transiisse ab iisque non sine magna contentione tra
ctatum esse. Scripsit igitur de admirandis librum
Μ. Τerentius Varro, cuius fragmenta leguntur
apud Charis. 1. p. 55. 64. 69. 106. ed. Ρutsch.,
Serv. ad Virg. georg. 3, 113, Αrnob. 6. p. 191, in
cert, script. d. orthogr. p. 2791. Ρutsch., Νon. Μar.
cell. s. v. αboriatur, fretum, putei, perdi.r, papa
νer, atque hine, ut videtur, hauserunt Ρlin. hist. nat.
31. 2, 9. 11. 15. 21. 27. Solin. c. 1, 75. 99. 7,
12. 27. 27, 4. 33, 1. Εiusdem argumenti et tituli
librum Cic e ronis laudat Ρlin. hist. nat. 31. 2, 8.
 ΡΕ ΑΕΕΑΤΙ Ο Ι,ΙΙΙ

4, 51, eodemque spectant quae habet id. 7. 2, 18.

21, 85. 29. 4, 59.92. Colum. 3. 8, 2. cf Serv.
ad Αen. 10, 564. Valer. Μax. 1, 8. C. Εpidii
rhetoris (cf. Suet. d. ill. rhet. c. 4) commentarii a
Ρlin. hist. nat. 17. 25, 243. laudati num eiusdem
generis fuerint non audeo iudicare Reliquos ab
Iulio Οbse que nte, prodigiorum auctore, usque ad
ignotum scripto rem de monstris et b elluis,
quem nuper edidit Βergerus de Χivrey, perscrutari
non est huius loci.
Scrib. Lips. d. 2. m. Febr. ΜDCCCΧΧΧΙΧ.

VΙΙΙ
 ί
-- - -- - - -- ---- -π-5 = - -57 -:#--a; - : - " *
 ΙΝΙΟΕΧ S CRΙΡΤΟR UΜ.

Αeschines philos, p. 215, 26. φυσικούς προβλήμασι 106, 20.

Αeschylus τοξότισιν 88, 12. 107, 5. 109, 14. 19. 112, 17.
S. Iulius Αfricanus ΧLΙV. 144. 1. 116, 13.
Αgatharchides Cnidius ΧVΙ. Αristoxenus musicus 111, 2,
θ’ τών περί της Ασίας ιστοριών Τελέστου βίω 113, 6.
200, 15. Βolus Μendesius ΧΧVΙΙΙ.
Αgathosthenes 191, 10. Callimachus Χ. ΧΧΙΧ. 74, 1. 7.
ΑΙcman 68, 9. 99, 2. 130, 25. 15.161.
Αlexander ΧVΙΙ. εκλογή των παραδόξων 92, 7.
Αmelesagoras Αthen. Ατθίδι 63,18. Cicero LΙΙ.
Αmometus ο πραγματευθείς τον εκ Clitarchus 130, 25. 131, 15.
Μέμφεως ανάπλουν 96, 12.185, 18. Craterus 141, 8.
Αndron δ' των πρός Φίλιππον θυ Ctesias 65, 9. 95, 15.96, 16. 99,
σιών 107, 1. 20. 22. 108, 15. 183, 8, 185,
Αnonymi ΧVΙΙΙ.ΧLΙ. LΙΙΙ. 213. . 12. 213, 1. 214, 6.
Αnthemius ΧVΙΙΙ. 149. Περσικών ι' 109, 8.
Αntigonus Carystius ΧΙΧ. ΧΧΙΙ. Damascius ΧΧΙΧ.
ΧΧVΙΙ. 140, 19. Dicaearchus 130, 24. 131, 15.
Αntisthenes peripat. 125, 17. Diophanes ΧΧΙΧ. ΧLV.
Αpollodorus χρονικούς 200, 11. Dorotheus med. υπομνήμασιν 140,9.
Αpollonius ΧΧ. Εphorus ΧΧΧ.
Αpollonius gramm. ΧΧΙ. 136, 13. Εpicharmus 182, 17.
28.138, 12. Εpidius LΙΙΙ.
Αrchelaus Αegyptius των εν επι Εudoxus Cnidius 60, 4, 90, 17.
γράμμασιν εξηγουμένων τα παρά 2, 9.94, 4. 96, 3. 97, 16. 99,
δοξα τω Πτολεμαίω ΧΧΙΙ. 66, 18. 2. 6.
83, 6.158. ζ γής περιόδου 112, 20.
Αristocles ΧΧΙV. 161. Εudoxus Rhodius 109, 25.
Αriston peripat. 187, 4. Εumachus περιηγήσει 138, 19.
Αristoteles Ι. ΧΧV. 65, 16. 67, 1. Εuripides 191, 11.
6. 24. 69, 7.71, 25.74, 8. 78, Ηannonis περίπλους 11, 17.
12. 83, 17. 88, 19. 95, 10, 100, Ηellanicus Lesbius 91, 10. 185, 9.
16. 106, 6. 16. 184, 2.14. 185, 215, 18.
19. 188, 7. 13. Ηeraclides Ρonticus 97, 5. 186, 4.
εκλογαίς των ανατομών 113, 3. περί των εν τη Ελλάδι πόλεων
περί ζωής και θανάτου 110, 9. 109, 3.
ζωικούς 110, 13. 19. Ηerodotus 67, 20. 176, 20. 186, 7.
περί ζώων 114, 6. 201, 14, 214, 7. 13. 24. 217,
ιστοριών ιδ' 111, 20. 9. 23.
περί μέθης 110, 3. Ηesiodus 67, 17.130, 24.131, 15.
νομίμοις βαρβαρικούς 107, 12. Ηieron Αlexandrinus s. Εphesius
συναγωγή 69, 19. 121, 19.
LVΙ ΙΝΙΟΕΧ S Ο RΙΡΤΟR UΜ

Ηieronymus 188, 19, (200, 12.) Ρhylarchus η ιστοριών 107, 25.

Ηippon Rheginus 90, 4. κ' ιστοριών 108, 21.
Ηippostratus περί Μίνω 141, 3. Ρindarus 94, 17.
" ο ιστοριογράφος 88, 22. ο ποιητής 69, 1.
Ηomerus 35, 13. 62, 23.68, 16. Ρolemon Ρeriegeta ΧLΙΙ. 181.
136, 21.170, 6. 172, 9. Ρolycritus o τα Σικελικά γεγραφώς
inscriptiones 17, 19, 38, 3. 47, 9. εν έπεσιν 38, 15.93, 11.
48, 12. 136, 17. 138, 17.179, Ρrotagoras Ρeriegeta ΧLIΙΙ.
7. 186, 11.187, 8. 13. Μichael Ρsellus ΧLΙΙΙ. 143.
Ιsigonus Νicaenus ΧΧΧ. 162, 183, Ρtolemaeus Ηephaestionis ΧLVΙΙΙ.
5. 6. 184, 7. 13. 17. 21. 24. Ρythermus 189, 1.
185, 5. 186, 3. 188, 3. 189, 8. Rheginus 163, 7. .
190, 8. 191, 7. 9. ο τους Σαμιακούς ώρους συγγεγρα
φώς 90, 1.
Lycus Rheginus 78, 7. 93, 4, 94,
6. 97, 19.98, 13.101, 9. Scymnus Chius 108, 6.
Lysimachus Αlexandrinus ΧΧΧ. Sibylla 133, 14, 201, 15. 203, 1.
164. 5. 208, 1.
Μegasthenes o τα Ινδικά γεγρα Sositheus Δαφνίδι 220, 10.
φώς 92, 21. 141, 12. Sotacus περί λίθων 111, 21.
Μenecles o τας Λιβυκάς ιστορίας Sotion ΧLΙΧ, 163. 183. 191, 10.
γράψας 217, 1. Τeucer Βabylonius ΧLVΙΙ. 147,
Μοnimus ΧΧΧΙ. 165. 22. 148, 5.
εν τω κατά τόπους μυθικώ 107, 19.
Τheophrastus 92, 13, 98, 7.
Μyrsilus Lesbius ΧΧΧΙ. ο τα περί ενθουσιασμών 115, 4.
Λεσβιακά συγγεγραφώς 62, 10. φυτικών αιτιών ε' 114, 13.
65, 12, 89, 2. 165. περί φυτών 108, 11. 110, 25.
Νicagoras 98, 4. 111, 5. 8. 14. 114, 1. 22. 115, 1.
ΝΕ, Damascenus ΧΧΧΙΙ. ζ 111, 11.
166. η 113, 17.
Νηφιοδοτι
77.
ΧΧΧΙΙΙ. 162, 12. libro ultimo 116, 1.
Τheopompus Chius L. 64, 16. 65,
oracula 124, 11, 126, 12. 26. 127, 5. 89, 14. 94, 3. 24. 99, 15.
18. 128, 28.130, 7. 133, 17. 101, 1. 18. 103, 6. 104, 1.
201, 18. 203, 9. 206, 10. 207, 185, 7. 22. 191.
4. 12. 21. θαυμασίοις 107, 8. 191, 15.
Πul. Οbsequens LΙΙΙ. 192, 15.
Οrpheus 159, 22. Τheopompus Sinopensis περί σει
Phaethon ΧLΙΧ, 189, 4. σμών 138, 24.
Ρhanias 97, 22.101, 3. Τimaeus ο τάς Σικελικας ιστορίας
Ρhiletas 63, 2. 66, 13. συγγεγραφώς 61, 1. 93, 9. 94,
Ρhilon o τα Αιθιοπικά συγγραψά 23.97, 8. 215, 4.
μενος 95, 18. ΤrophilusΙΙΙ. 193.
Ρhilon Ηeracleota ΧΧΧVΙ. 179. Μ. Τerentius Varro LΙΙ.
Ρhilostephanus ΧΧΧVΙ. 179. Χenophanes 12, 5.
Ρhiloxenus 91, 19. Χenophilus ο τάς Λυδικας ιστο
Ρhlegon Τrallianus ΧΧΧVΙΙ. ρίας γράψας 216, 8.
Φοινικικαι ιστορίαι 49, 9. Ζenophilus 96, 23.
 [ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ]
Π Ε Ρ Ι.

ΘΑ ΥΛΜΑ Σ/Ω Ν Α ΚΟΥΣΜΑ ΤΩ Ν.

Ι. Εντή Παιονία φασιν εν τω όρει τώ Ησαίνω καλου

μένω, o την Παιονικήν και την Μαιδικήν ορίζει, είναι
τι θηρίον το καλούμενον βόλινθον, υπο δε τών Παιό
νων μόναιπον τούτον λέγουσι την μεν όλην φύσιν
παραπλήσιον είναι βοί, διαφέρειν δε τώ μεγέθει και
τη ευρωστία, προσέτι δε και τη χαίτη έχει γαρ από
του αυχένος, ώσπερ ο ίππος, κατατείνουσαν βαθείαν
σφόδρα και από της κορυφής έως τών οφθαλμών, τα
δε κέρατα ουχ ώσπερ οι βόες, αλλά κατεστραμμένα και
το οξύ κάτω παρά τα ώτα, χωρείν δε αυτά ημιχόου 10
Ιnscr, π. παραδόξων α. GΗ et liber Victorii, συναγωγή ακου
σμάτων θαυμασίων ap. Stob. floril. 100, 13. Capitum I - ΧΧΧΙ.
loco ΑΒCD capita ponunt CLI - CLΧΧVΙΙΙ, sed prima verba
usque ad οφθαλμών ν. 8. post c. CLΧΧVΙ. ponunt ΑD, utrobique
ΒC: L incipit c CLΙΙ - CLΧΧVΙ, tum habet c. Ι. usque ad
οφθαλμών, deinde c. CLΧΧVΙΙ. et Ι - ΧΧΧΙ.
Ι. Αrist. hist. an. 9, 32. Αntig. Car. c. 53. Αel. hist. an.
7, 3. ΙΙ 2. Μαιδικήν Sylb. μηδικήν codd. Il 4. μόναιπον τούτον ΒC,
μόνανπον, τον τούτον L, cett. μόνεπον τούτο. ΙΙ λέγουσι ΒCGΗL, cett.
et Αld. λέγεται, Sylb. λέγεσθαι. ΙΙ 5. βοί ΒCL, cett. τώ βοί. ΙΙ δια
φέρει Η. ΙΙ 6. αρωστία ΕΚ. ΙΙ 7. ώσπερ - ουχ om. Κ. ΙΙ 8. κορυ
φαίας G. ΙΙ 10. περί G. || ημιχήoυ Ε, ημιπηχύου Κ, ημιπηχείου Αld.
1
 2 [Α RΙSΤΟΤΕ Ι, ΙS ]
- ο Α' 2 «ν ν " Λ σ'

πλείον εκάτερον αυτών και μέλανα σφόδρα είναι, δια α", -

στίλβειν δε ώσανεί λελεπισμένα, όταν δε εκδαρή το

δέρμα, κατέχειν τόπον οκτακλίνου, ήνίκα δε πληγή,
Λ' γν 2 - ν 2/ \ ζ ςν Λ' 2 /

φεύγει, κάνεξαδυνατούν, μένει, έστι δε ήδύκρεων. αμύ

w / ν - c 2 η /

νεται δε λακτίζον και προσαφοδεύον ως επί τέτταρας

2 δί δε Α' λλ %.
ρ. ίδ - Α' ι -"

οργυιας ραοιως σε χρηται τουτω και πολλακις τω εισει,

("/ w - -

και επικαίει δ' ώστ' αποψήχεσθαι τας τρίχας των κυνών.

τεταραγμένου μεν ουν τούτο ποιείν φασι τον άφοδον,
2 Α' ν ν ? μ' ρ/ W Α' Α'

άταράχου δε μη επικαίειν. όταν δε τίκτωσι, πλείους γε

α",

10 νόμενοι και συναχθέντες άμα πάντες οι μέγιστοι τίκτουσι

και κύκλω προσαφοδεύουσι πολύ γάρ τι τούτου τού ν "-

περιττώματος το θηρίον πρoίεται. ν 2 Α' W

ΙΙ. Τους εν Αραβία φασί καμήλους μη αναβαί ν η Α'

νειν επί τάς μητέρας, αλλά καν βιάσηταί τις, ου θέ 2 σ' 2 -' Ψ
15
λουσι και γάρ ποτε λέγεται, έπει ουκ ήν όχείον, τον
2 ν Α' 2 - ν -" ς 2 2 Α'

επιμελητην καλύψαντα έφείναι τoν πώλον, ως δ' όχεύ

2 / Α' ν ς "η / -

οντος επέβη, τότε μεν, ως έoικε, συνετέλεσε, μικρώ

(", ν 2

δ' ύστερον δάκνων τον καμηλίτην απέκτεινεν. " ν ς ρ/

ΙΙΙ. Τους κόκκυγάς φασι τους εν Ελίκη, όταν

ν ρ' ν Αν " ? η η 2 ? - -"

20 μέλλωσι τίκτειν, μη ποιείν νεοττίαν, άλλ ένταίς τών

1. μέλανα FΚ, cett. μέλαν, ΙΙ 2. ώσανεί ΗΚ, cett. ώς είναι. ΙΙ
λελιπασμένα coni. Gesner, probat Salm. | 3. πληγών Ε. ΙΙ 4. φέ
γει Η. ΙΙ και Αld. 1, και εάν Αld. 2. ΙΙ εξαδυνατεί ΕFΚ, εξαδυνατή
Αld. vulg. ΙΙ 5. δε και Π. ΙΙ 6. και add. GΗ. ΙΙ πολλώ Η. ΙΙ τώ
είδει om. GΗ. erat qui mallet τώ έθει. ΙΙ 7. δε ώστε vulg, ΙΙ απο
ψυχεσθαι Ε. ΙΙ 8. τεταραγμένου Αld., τεταραγμένον GΗΚvulg. ΙΙ μεν
om. GΗ. ΙΙ τούτον GΗΚΑld. ΙΙ την Ηeyn. | 9. τίκτουσι G. || γενό
μενοι G, cett, γινόμενοι. ΙΙ 10. τίκτουσιν vulg. ΙΙ 12. προιέναι Η.
ΙΙ. Αrist. hist. an. 9, 34. Αel. 3, 47. || 13. τους τ' εν Η. ΙΙ 16. ο
δε το οχείον GΗ omisso επέβη, cuius loco απέπεσεν hist. an. 1. Ι.
οχεύων vulg. ΙΙ 17. μικρόν GΗ. ΙΙ 18. καμολίτην ΕFΚ.
ΙΙΙ. Αrist. hist. an. 6, 7, 9, 20. Αntig. c. 44. 100. Αel, 3,
30. ΙΙ 19. τους υνας Αld. 1. κύνας ΕFΚ. ΙΙ τους om. G. ΙΙ εν τη
GΗ. ΙΙ τους εν Ελ. p. gloss. habet Ηeyn. ΙΙ 20. μέλλουσι GΑld. ΙΙ
νεοττείαν ΕΕ. ΙΙ ταίς φαττών ΕFΑld. φαβών Η.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 3
-' η - Αν Αν

φαττών ή ταις των τρυγόνων εκτίκτειν, και μήτ' επωά

Α > 3 / Α' μ' 2 Α' 2 2 "ν

ζειν μήτ' εκκολάπτειν μήτε τρέφειν αύτούς άλλ' όταν

γεννηθή ο νεοττός και εκτραφή, μεθ’ ών αν ούτος συνή,
Α' 2 κιν ν 2 " 2 c 5/

τούτους έκ τής νεοττιάς εκβάλλειν. γίνεται δ', ώς έoικε,

μέγας και καλός, ώστε ραδίως κατακρατείν των λοιπών. γ α",

τούτω δε χαίρειν φασί και τας φάττας ούτως ώστε και

αυτάς συνεκβάλλειν εκείνω τους ιδίους νεοττούς,
ΙV. Αι εν Κρήτη αίγες όταν τοξευθώσι, ζητούσιν, κw ρ/ V

ως έoικε, το δίκταμον το εκεί φυόμενον, όταν γαρ φά

γωσιν, ευθύς εκβάλλουσι τα τοξεύματα. 10
•/ν -, y

V. Φασί τινας εν Αχαία τών ελάφων, όταν απο

" ν γ 9 Α' / 3/

βάλωσι ταδίκέρατα, θήεις τοιούτουςδε τόπους δέρχεσθαι,

ρ/ Α ρ» α -" -" ν ν ν

ωστε μη ραδίως ευρεθηναι, τουτο δε ποιείν δια το μη

τ' - Αν

έχειν ώ αμυνούνται, και διά το πονείν τους τόπους

ρ/ Αν

όθεν τα κέρατα απέβαλον πολλαίς δε και κισσόν επι

πεφυκότα εν τώ των κεράτων τόπω οράσθαι.
VI. Εν Αρμενία φάρμακόν τι φασί φύεσθαι, ο
- σ' α" Αν Ν

καλείται παρδάλειoν τούτω ουν, όταν οφθή πάρδαλις,

Ν - - 2 - ς \ "r ", 2 ν

χρίσαντες το ιερείoν αφιάσιν ή δε όταν άψηται αύτού,

1. τριγόνων F. ΙΙ 3. γενηθή Αld. ΙΙ ουτος om. Η. Ι! 4. νεοττείας

ΕFΚ. ΙΙ έoικε και ουτος μέγας GH. ΙΙ 6. φάσσας GΗ.
ΙV. Αrist. hist. an. 9, 7. Αntig. c. 30. Τοtum caput omissis
ως έoικε etiam post c. CLΧΙ. ponunt ΒCJ. in edd. ante Βk, post
c. CLΧΙΙΙ. legitur ut c. CLΧΧV. ΙΙ 9. δίκταμνον Β.
V. Αrist. hist. an. 9, 6. Αntig. c. 29. Αel. 6, 5. ΙΙ 11. τινες
ΕFΚ et infra Β. τινες αχαίνας Salm. εν αχαία Νiclas. p. gloss.
habet Ηeyn. | αποβάλλωσι FGΗΚΑld. et infra ΒCJνulg, ΙΙ 12. τοι
ούτους τους τ. G, τούτους τους τ. ΕFΚ et ΒCJvulg. ΙΙ εισέρχε
σθαι G. ΙΙ 13. ώστε μεν ραδίως ΕFG, εν οίς ου ράδιον infra ΒCJ,
εν οίς ουκ έστι ράδιον ib. νulg. ΙΙ το μόνον εχ. J, item L, sed su
perscr, μή. || 14. αμύνονται ΕFΚ et ΒL, αμύνωνται vulg. II 15. όθεν
και τα Β. ΙΙ πολλοίς GΗ. ΙΙ και om. ΕFΚ et ΒCJ. || 16. έωράσθαι G.
VΙ. Αrist. hist. an. 9, 7. Αel. 4, 49. ΙΙ 18. παρδάλιον ΕFGΚ. ΙΙ
τούτω Νat. d. Com. Heyn, codd. τούτο, ΙΙ 19 ιρείον V, έριον Sylb.
1 και
 4 [ΑΡ ΙSΤΟΤΕΙ, ΙS]

ζητεί, ως έοικε, την του ανθρώπου κόπρον διό και οι

η 9 2 ". 2 ν. 2 Α' 2" /

κυνηγοί εις αγγείον αυτήν εμβαλόντες έκ τινος δένδρου

κρεμώσιν, ίνα προσαλλομένη και υπέρκοπος γενομένη
υπ' αυτού παραλυθή και υποχείριος γένηται.
2 2 . " w ν W 2

VΙΙ. Εν Αιγύπτω δε τους τροχίλους φασίν εισπε

τομένους εις τα στόματα των κροκοδείλων καθαίρειν
αυτών τους οδόντας, τα σαρκία τα ενεχόμενα τους
ρύγχεσιν εξέλκοντας τους δε ήδεσθαι και μηδέν βλάπτειν
αυτούς,
10 VΙΙΙ. Τους εν Βυζαντίω φασίν εχίνους αισθάνε
ρ/ -

σθαι
λ
ότε}θ βόρεια και νότια πνεί πνεύματα, και μεταβάλ
w \ 2. Λ' "r \ σ' Α' 2 -

εινευυυς τας οπας, και οταν μεν η νοτια, εκ του

2 κ Α' ν 2 V Αν, Ο/ ν Α' 2 νων

εδάφους τας όπας ποιείσθαι, όταν δε βόρεια , εκ τών

τοιχών.
15 ΙΧ (8). Αι εν Κεφαλληνία αίγες ου πίνουσιν, ως
("/ σ' Α" Ν ν

έoικεν, ώσπερ και ταλλα τετράποδα, καθ' ημέραν δε προς

το πέλαγος αντία τα πρόσωπα ποιήσασαι χάσκουσι
εισδεχόμεναι τα πνεύματα,
Χ (9). Φασιν εν Συρία των αγρίων όνων ένα
20 αφηγείσθαι της αγέλης, επειδαν δέ τις νεώτερος ών των
1. οι om. GΗ. ΙΙ 2. εμβάλλοντες ΗΚ. | 3. κρημνάσιν Η. ΙΙ ουμ
βαλλομένη GΗ. ΙΙ υπέρκοπρος Ε. ΙΙ γινομένη G. ΙΙ 4. αυτών ΕFΗΚ.
VΙΙ. Αrist. hist. an. 9, 7. Αntig. c. 33. Αel. 3, 11. 8, 25.
12, 15. ΙΙ 6. καθέλκειν αυτών των οδόντων GΗ. ΙΙ 7. εξερχόμενα
ΕFΚνulg., εξεχόμενα censor ed. Βeckm. in eph. litt. a. 1787.
VΙΙΙ. Αrist, hist. an. 9, 7. soli habent GΗ. | 11. νότος G. ΙΙ
14. τριχών Η.
ΙΧ. Αntig. c. 128. Αel. 3, 32. 5, 27. Ηoc caput in ΒCJL
et edd. ante Βk. iisdem verbis iterum legitur ante c. CLΧΠ. ut c.
CLΧΧVΙ. ΙΙ 15. Κεφαληνία Αld. || 16. τα πολλά άλλα GΗ, τα άλλα
νulg. ΙΙ καθ' εκάστην ημέραν, αλλά προς το πνεύμα αντία ΕFΚ et
infra ΒCJνulg. ΙΙ 17. ποιήoασαι τα πρόσωπα Ε. || 18. τα om. L.
Χ. Ρlin. h. n. 8, 30. | 19. ίππων ΕFΚνulg. ΙΙ 20, των άλλων
επί την ΕFΚνulg.
 ΜΙΕΚ ΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 5

πώλων επί τινα θήλειαν αναβή, τον αφηγούμενον θυ

Αν ν Α' "ν / ρ/ "η / Υ

μούσθαι, και διώκειν έως τούτου έως αν καταλάβη τον

πώλον, και υποκύψας επι τα οπίσθια σκέλη τω στόματι
αποσπάση τα αιδοία.
ν- w - α''

ΧΙ (10). Τας χελώνας λέγουσιν, όταν έχεως φά

2 Α' ν 2 ν. 2 \ ν ν -" "/

γωσιν, έπεσθίειν την όρίγανον, εαν δε μη θάττον εύρη,

2 Α' W Ν3 2 Λ' «ν 2

άποθνήσκειν, πολλους δ' άποπειράζοντας τών άγραυ Αν α'' "ν

λούντων, ει τούτ' αληθές εστιν, όταν ίδωσιν αυτήν

τούτο πράττουσαν, εκτίλλειν την ορίγανον τούτο δε
Γ/ ν ν ς -

όταν ποιήσωσι, μετά μικρόν αυτήν οράσθαι αποθνή 10

G7ίΟυόαΊν.

("ν
ΧΙΙ (11). Το τής ίκτιδος λέγεται αιδοίον είναι ουχ
Αν Λ' - -' Α' » ν ν ν

όμοιον τη φύσει των λοιπών ζώων, αλλά στερεον δια

-" ρ/

παντος οίον οστούν, όπως άν ποτε διακειμένη τύχη.

φασί δε στραγγουρίας αυτό φάρμακον είναι εν τοις αρί.
w Α" 9 Α'

στοις, και δίδοσθαι επιξυόμενον.

\ /

ΧΙΙΙ (12). Τον δρυοκολάπτην φασί το όρνεον επί

- •/

των δένδρων βαδίζειν, ώσπερ τους ασκαλαβώτας, και

r/ ψ 2 ,η \ Α' " ν Α' w

ύπτιον και επί την γαστέρα. νέμεσθαι δε λέγεται και

w 2 - ' - " ι α", Λ' w

τους εκ των δένδρων σκώληκας, και ούτω σφόδρα κατά

Α' 2 Α" ν / Αν ν Α'

βάθους όρύττειν τα δένδρα ζητούντα τους σκώληκας,

"/

ώστε και καταβάλλειν αυτά,

2. τέως τούτου G. ΙΙ 3. υποκύψας codd. et Αld., υποκύψαντα
Sylb. ΙΙ από των οπισθίων σκελών ΕFΚvulg. ΙΙ 4. αποσπάσθαι
ΕFΗΚνulg.
ΧΙ. Αrist, hist. an. 9, 7. Αntig. c. 34. Αel. 3, 5, 6, 12. ΙΙ 5. φα
oιν ΕFΚνulg. ΙΙ έχίδνας ed. Ising. et Steph. || 6. επισθίειν Αld. ΙΙ
τον ΕF, το Κνulg. ΙΙ 9. το ορίγανον Κvulg., το όργανον ΕF. ΙΙ δε
om. GΗ.
ΧΙΙ. Αrist hist, an. 9, 7. Τrophilus ap. Stob. flor. 100, 22.
Αntig. c. 108. Ι! 15. δε και Αld. St. -

ΧΙΙΙ. Αrist. hist. an. 9, 10. ΙΙ 17. φαoιν post βαδίζειν ΕFΚνulg. ΙΙ
τον Ε. ΙΙ 19, την on. Η. ΙΙ λέγονται Η. ΙΙ 20, και ούτω - σκώληκας
om. Η. ΙΙ ούτως Αld. ΙΙ 21. όρύοσειν τα δ. ζητούντας G.
 6 [ΑRΙSΤΟΤΕΙ,Ι S]

ΧΙV (13). Φασί τους πελεκάνας τας εν τοις ποτα

μούς γινομένας κόγχας όρύττοντας καταπίνειν, έπειτα
όταν πλήθος εισφρήσωσιν αυτών, εξεμείν, είθ' ούτως
τα μεν κρέα εσθίειν τών κογχών, των δ' οστράκων μη
5 άπτεσθαι.
ΧV (14). Εν Κυλλήνη φασι της Αρκαδίας τους
κοσσύφους λευκούς γίνεσθαι, άλλοθι δ' ουδαμή, και
φωνάς ποικίλας προίεσθαι, εκπορεύεσθαί τε προς την
σελήνην, την δ' ημέρανεί τις επιχειροίη, σφόδρα δυσ
40 θηράτους είναι,
ΧVΙ (15). Λέγεται δ' υπό τινων μέλι το καλού
μενον άνθινον περί Μήλον και Κνίδον γίνεσθαι ευώ
δες μεν τη οσμή, ολιγοχρόνιον δε, εν τούτω δε και την
εριθάκην γίνεσθαι.
15 ΧVΙΙ (16). Περί Καππαδοκίαν έντισι τόποις άνευ
κηρίου φασιν εργάζεσθαι το μέλι, γίνεσθαι δε το πάχος
όμοιον ελαίω.
ΧVΙΙΙ (17). Εν Τραπεζούντι τή εν τώ Πόντω
γίνεται το από της πύξου μέλι βαρύοσμον καί φασι
ΧΙV. Αrist. hist, an. 9, 11. Αntig. c.41. Αel. 3, 20. | 1. φασι]
και GΗ. ΙΙ 2. γενομένας ΕFΚvulg, ΙΙ κατά τινος ΕFΚ, κατεσθίειν
vulg. ΙΙ 3. εισφρήσωσιν Αld. 1, εισφερήσωσιν FΚ, εισφορήσωσιν ΕGΗ
vulg. ΙΙ εξεμείν - κογχών om. Η. ΙΙ 4. κατεσθίειν G.
ΧV. Αrist. hist. an. 9, 18. Steph. Βyz. s. v. Κυλλήνη. Αel.
5, 27. ΙΙ 6 φασί om. Η. ΙΙ 7. τίκτεσθαι ΕFΚvulg, ΙΙ δ' ουκ άν,
και ποικίλας φωνάς πρ. Η. ΙΙ 8. θηρεύεσθαι δε St. ΙΙ 9. της δε
ημέρας St.
ΧVΙ. 11. μέλι intpp. codd. et Αld. μεν. ΙΙ 12. κυδώνιον GΗ. ΙΙ
γίνεσθαι και ευώδες ΕFΚ. | 13. εν τούτω δε om. ΕΚ, δε κατά την
ερ. vulg. ΙΙ 14. post γίνεσθαι GΗ. c. ΧΧ. -

ΧVΙΙ. Αrist hist. an. 5, 19. Αel. 5, 42. ΙΙ 15. περί δε G , περί
καππ. δ' Η. ΙΙ 16. το μέλι γίνεσθαι δε om. GΗ.
ΧVΙΙΙ. Stob. floril. 100, 13. Χen. anab. 4, 8. Αelian. 5,
42. Steph. Βyz. s. v. Τραπεζούς, ΙΙ 18, τή om. GΗ. ΙΙ τώ om. Κ. Η
σπόγγω GΗ. -
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 7

τούτο τους μεν υγιαίνοντας εξιστάναι, τους δ' επι

λήπτους και τελέως απαλλάττειν.
ΧΙΧ (18). Φασί δε και εν Λυδία από τών δέν
δρων το μέλι συλλέγεσθαι πολύ, και ποιείν εξ αυτού
τους ενοικούντας άνευ κηρού τροχίσκους, και απο 5
τέμνοντας χρήσθαι διά τρίψεως σφοδροτέρας, γίνεται
μένουν και εν Θράκη, ουχ ούτω δε στερεόν, αλλ'
ώσανεί αμμώδες, άπαν δε μέλι πηγνύμενον τον ίσον
έχειν όγκον φασιν, ουχ ώσπερ το ύδωρ και τάλλα υγρά,
ΧΧ (19). Η Χαλκιδική πόα και τα αμύγδαλα χρη
σιμώτατα προς το μέλι ποιείν πλείστον γάρ γόνον φα
σιν εξ αυτών γίνεσθαι,
ΧΧΙ (20). Τας μελίττας λέγουσιν υπό μύρου κα
ρούσθαι και ουκ ανέχεσθαι την οσμήν ένιοι δε λέγουσι
μάλιστα τους μεμυρισμένους τύπτειν. 15

ΧΧΙΙ (21). Εν Ιλλυριούς φασι τους Ταυλαντίους

καλουμένους εκ του μέλιτος ποιείν οίνον, όταν δε τα
κηρία εκθλίψωσιν, ύδωρ επιχέοντες έψουσιν εν λέβητι
έως αν εκλίπη το ήμισυ, έπειτα εις κεράμια εκχέαντες
και ημίσεα ποιήσαντες τιθέασιν εις σανίδας εν ταύταις 20
1. τούτο om. ΕFΚvulg. ΙΙ επιπλήτους Αld., επιπλήκτους vulg.,
επιλήπτους Steph. Αel. | 2. και τελέως om. Η. ΙΙ απαλάττειν Αld.
ΧΙΧ. 3. Λιβύη Βochart. Μηδία Αel. h. an. 5, 42. ΙΙ 4. γίνε
σθαι ΕFΚ, γίγνεσθαι vulg. ΙΙ απ' ΕFΚ. | 6. χράσθαι δε και απίοις
σφοδροτέροις G. et omisso και Η. ΙΙ γ, δήουν GΗ. ΙΙ 7. δε om.
GΗ. ΙΙ 8. ως αοανει Αld. 1. ΙΙ αμώδες Ε. ΙΙ 9. όγκον έχειν ΕFΚvulg.
ΧΧ. 10. χαλιδική ΕΚΑld. ΙΙ 11. πλείστον - γίνεσθαι om. Η.
ΧΧΙ. Αrist. hist. an. 9, 27. Τheophr. d. causs. pl. 6, 4. Αel.
1, 58. 5, 11. ΙΙ 13. λέγει ΕFΚ, λέγεται vulg. II 15. μάλιστα] με
λίσσας vulg.
ΧΧΙΙ. Steph. Βyz. s. v. Ταυλάντιοι. ΙΙ 16. τους om. Η. τοίς Ταυ
λαντίoις καλουμένοις ΕFΚνulg., ταλαντίους G. ΙΙ 18. εκθλίβωσιν
ΕFΚvulg. ΙΙ 19. έως] μέχρις ου GΗ. ΙΙ έλλίπη G. ΙΙ 20. ημίσεα]
ήδιστα ΕFΚvulg, ΙΙ και - ποιήσαντες ex mg. illata putat Ηeyn.
 8 [Α RΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS ]

δέ φασιζείν πολύν χρόνον, και γίνεσθαι οινώδες και

άλλως ήδύ και εύτονον ήδη δέτισι και των εν Ελλάδι
συμβεβηκέναι λέγουσι τούτο, ώστε μηδεν διαφέρεινοί,
νου παλαιού και ζητούντας ύστερον την κράσιν μη
δύνασθαι ευρείν,
ΧΧΙΙΙ (22). Περί Θετταλίαν μνημονεύουσιν όφεις
ζωογονηθήναι τοσούτους ώστε, ει μη υπό των πελαρ
γών ανηρούντο, εκχωρήσαι αν αυτούς διοδή και τι
μώσι τους πελαργούς, και κτείνειν ου νόμος και εάν
10 τις κτείνη, ένοχος τους αυτούς γίνεται οίσπερ και ο αν
δροφόνος,
ΧΧΙV (23). Ωσαύτως και εν Λακεδαίμονι κατά
τινας χρόνους μνημονεύεται γενέσθαι τοσούτον πλήθος
όφεων, ώστε διά σπανοσιτίαν και τροφή τους Λάκωνας
15 χρήσθαι αυτούς, όθεν και την Πυθίαν φασί προσαγο
ρεύσαι αυτούς οφιοδείρους,
ΧΧV (24). Εν Γυάρω τη νήσω λέγεται τους μυς
τον σίδηρον εσθίειν.
ΧΧVΙ (25). Φασί δε και τους Χάλυβας έν τινι
2( υπερκειμένω αυτούς νησιδίω το χρυσίον συμφορείσθαι
1. φασιν έχειν πολυχρόνιον ΕFΚvulg. ΙΙ γίνεται Η. ΙΙ 2 εύστομον
Sylb. ΙΙ τινες ΕFΚνulg. ΙΙ των om. vulg. ΙΙ εντή Η. ΙΙ 3. λέγει
ΕΚ. ΙΙ 4. ζητούντες Αld. 2.
ΧΧΙΙΙ. Ρlut. d. Is. et Οsir. c. 74. ΙΙ 6. περί την θεττ. Η. ΙΙ
8. δήom. ΕFΚνulg. ΙΙ τιμώσιν Αld. Il 9. παλαργούς Αld. 1. ΙΙ
10. ώσπερ pr. G.
ΧΧΙV. 12. δε και νulg, || 14. τροφήν GΗ. II 15. φάναι προοαγο
ρεύεσθαι ΕFΚvulg, ΙΙ 16. οφιοβόρους Μeziriac. ex Ρlut. d. Ρyth. or.
c. 24, οφιοθήρας vel οφιοδαίτας Lobeck.
ΧΧV. Τheophr. ap. Ρhoι. bibl. cod. 278. p. 528. a. Ρlin. h. n.
8, 57. Αntig. c. 18. Αel. 5, 14. ΙΙ 17. Κύπρω codd., Γυάρω ex
Ρlin. Steph. Βyz. et Suid. s. v. Γύαρος corr, intpp. ΙΙ μυίας ΕF,
μέτας Κνulg.
ΧΧVΙ. Τheoph. 1. Ι. | 19, περί τους Ηeyn. ΙΙ τι ΕFΚ, ΙΙ 20. υπο
κειμένω Κ. ΙΙ νησίω Η.
 ΜΙΡ ΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 9

παρά πλειόνων διοδή και τους εν τοις μετάλλοις ανα

σχίζουσιν, ως έοικεν.
ΧΧVΙΙ (26). Λέγεται δε εκ Σούσων εις Μηδίαν
ιούσιν εν τώ δευτέρω σταθμώ σκορπίων άπλετόν τι πλή
θος γίνεσθαι, διό και ο βασιλεύς ο Περσών, ότε διο- 5
δεύοι, τρείς ημέρας έμενε, πάσι τους αυτού συντάσσων
εκθηρεύειν τώ δε πλείστους θηρεύσαντι άθλον εδίδου.
ΧΧVΙΙΙ (27). Εν Κυρήνη δέ φασιν ουχ εν είναι
μυών γένος, αλλά πλείω και διάφορα και ταις μορφαίς
και ταϊς χρόαις ενίους γαρ πλατυπροσώπους, ώσπερ 10
αι γαλαί, γίνεσθαι, τινάς δε εχινώδεις, ούς καλούσιν
εχίνας.
ΧΧΙΧ (28). Περί Κιλικίαν δέ φασιν είναι ύδατος
συστρεμμάτιον, εις o τα πεπνιγμένα των ορνέων και
των λοιπών ζώων όταν αποβαφή, πάλιν αναβιοί. 15

ΧΧΧ (29). Εν δε Σκύθαις τους καλουμένοις Γε

λωνούς φασιθηρίον τι γίνεσθαι, σπάνιον μεν υπερβολή,
δ ονομάζεται τάρανδος, λέγεται δε τούτο μεταβάλλειν
τας χρόας της τριχός καθ' όν αν και τόπον ή διά δε
τούτο είναι δυσθήρατον (και διά την μεταβολήν] και 20
1. περί ΕFGΚvulg. Ιδή om. ΕFGΚνulg. ΙΙ τους om. ΕFΚνulg.ΙΙ
2. Σακεν Αld. 1.
ΧΧVΙΙ. Αelian. hist. an. 15, 26. ΙΙ 3. δε και GΗ. ΙΙ 4. τώ om.
ΕFΚvulg, ΙΙ 5. γενέσθαι ΕFΚvulg. ΙΙ διό δή και βασιλεύς πέρσης G. ΙΙ
ότι Αld. 2. ΙΙ 6. τους αυτού πάσι GΗ. αυτού Αld.
ΧΧVΙΙΙ. Αelian. hist. an. 15, 26. ΙΙ 11. γίνεσθαι τινας] τους
GΗ. ΙΙ δε και Ε. ΙΙ 12. έχίδνας vulg, guod iam Gesner, corr, ex
Ηerod. 4, 192.
ΧΧΙΧ. Sotion c. 6. ΙΙ 13. σικελίαν ΕFΚνulg. ΙΙ φασι Αld. 1.
ΧΧΧ. Τheophr. ap. Ρhot. bibl. cod. 278. p. 525. b. Αn
tig. c. 25. Steph. Βyz. s. v. Γελωνοί. Αel. 2, 16. ΙΙ 17. τι om.
ΕFΚvulg. ΙΙ γενέσθαι Η. ΙΙ 18. τάρανδρος G, τάνανδρος Η. ΙΙ μετα
βάλλει F. ΙΙ 19. των τριχών Κνulg. ΙΙ 20. είναι δε διά τε τούτο
ΕFΗΚνulg. ΙΙ και - μεταβολήν p. gloss. habet Ηeynius, item
Schneider, gui et είναι - δυσθήρατον transponit post γίνεσθαι.
2
-w
 10 [ΑΗ ΙSΤΟΤΕΙ,ΙS]

γαρ δένδρεσι και τόποις, και όλως εν οις αν ή, τοιού

τον τη χροία γίνεσθαι. θαυμασιώτατον δε το την τρίχα
μεταβάλλειν τα γάρ λοιπά τον χρώτα, οίον ό τε χαμαι
λέων και ο πολύπους, το δε μέγεθος ώσανεί βούς, του
5
δε προσώπου τον τύπον όμοιον έχει ελάφω.
ΧΧΧΙ (30). Λέγεται δέ τινα εν Αβύδω παρα
κόψαντα τη διανοία και εις το θέατρον ερχόμενον επί
πολλας ημέρας θεωρείν, ως υποκρινομένων τινών, και
επισημαίνεσθαι και ως κατέστη της παρακοπής, έφησεν
10
εκείνον αυτό τον χρόνον ήδιστα βεβιώσθαι.
ΧΧΧΙΙ (31). Και εν Τάραντι δέ φασιν οινοπώλην
τινά την μεν νύκτα μαίνεσθαι, την δ' ημέραν oινοπω
λείν και γαρ το κλειδίον του οικήματος προς το ζω
νίω διεφύλαττε, πολλών δε επιχειρούντων παρελέσθαι
15 και λαβείν, ουδέποτε απώλεσεν.
ΧΧΧΙΙΙ (193). Εν Τήνω τη νήσω φασίν είναι
φιάλιον σύγκραμα έχον, εξ ού πύρ ανάπτουσι πάνυ
ραδίως. (194) και εν Βιθυνία δε της Θράκης εν τοις με
τάλλοις γίνεται ο καλούμενος σπίνος, εξ ου φασι πύρ
20 ανάπτεσθαι.

1. οίς] ής F. Ι. 2. χρόα ΕFΚνulg. ΙΙ γίνεται ΕFGΗΑld. I 3. τα

μεν γαρ GΗ. ΙΙ 5. τύφον ΕF. ΙΙ ελάφου G.
ΧΧΧΙ. Ηorat. epp. 2. 2, 128. ΙΙ 10. αυτώ Αld.
ΧΧΧΙΙ. 12. δ' post ημέραν Κ. δε vulg, ibid., om. CΕF, την
δε L. || 13. και γάρ το codd. praeter GΗ φui το γαρ, et Αld. vulg.
καί γε το ΙΙ ζωνιδίω ΒCL. ΙΙ 14. διεφυλάττετο GΗ. ΙΙ παρελέσθαι και
om. ΕFΑld.
ΧΧΧΙΙΙ. Steph. Βyz. s. v. Τήνος. Infra post c. CLΧΧVΙΙ. ponunt
ΒCDJ et edd. ante Βk. ut c. CΧCΙΙΙ et CΧCIV, hoc loco GΗΙ. ΙΙ
16. τήλω ΒCDJ, τηλω L, τήνων Η, τινι G. ΙΙ 17. ούγκριμα J, ούγ
γραμμα C. ΙΙ έχον om. GΗ. ΙΙ ου φαοι G. ΙΙ πάνυ om. ΒCDJL. Η
18. post ραδίως ΑΒCDL, post ανάπτεσθαι J : περι (πέρ L) των εκ
γής αναφυομένων πυρών. | Σιθωνία Sylb. ΙΙ 19 λεγόμενος G. ΙΙ σπί
νις G, σπίν ύς Η, σπίλος Salm.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 11

ΧΧΧΙV (32). Εν δε Λιπάρα τη νήσω λέγουσιν

είναι τινα εισπνοήν, εις ήν εάν κρύψωσι χύτραν, εμ
βαλόντες ο αν εθέλωσιν έψουσιν.
ΧΧΧV (33). "Εστι δε και εν Μηδία και εν Ψιτ
τακηνή της Περσίδος πυρά καιόμενα, το μεν εν Μηδία 5
ολίγον, το δ' εν Ψιττακηνή πολύ και καθαρόν τη φλογί
διο και μαγειρεία προς αυτό κατεσκεύασεν ο Περσών
βασιλεύς άμφω δ' εν ομαλους τόποις και ουκ εν υψη
λοις, ταύτα δε και νύκτωρ και μεθ' ημέραν φανερά, τα
δε περί Παμφυλίαν νύκτωρ μόνον. 10

ΧΧΧVΙ (34). Φασί δε και περί Ατιτανίαν προς

τοις ορίοις της Απολλωνιάτιδος είναι τινα πέτραν, εξ
ής το μεν ανιόν πύρ ου φανερόν έστιν, επειδαν δε
έλαιον επιχυθή επ' αυτήν, εκφλογούται.
ΧΧΧVΙΙ (35). Λέγεται δε και τα έξω στηλών 15
Ηρακλείων καίεσθαι, τα μεν διά παντός, τα δε νύκτωρ
μόνον, ως ο "Αννωνος περίπλους ιστορεί και το εν
ΧΧΧΙV. 2. τινα εισπνοήν] τινες γήν ΒCΕFΚνulg, ΙΙ 3. αν
om. ΕΚvulg., εάν ΒCL, ε F. ΙΙ θέλουσι ΕΚ, θέλωσιν L, εθέλουσιν
vulg. ΙΙ έψεσθαι idque ante ο Η, έψουσιν Αld.
ΧΧΧV. Steph. Βyz.s. v. Ψιττακή. ΙΙ 4. και om. C. ΙΙ μηδεία ΒC. ΙΙ
5. et 6. Ψιττακή ΒC, Ψιττακίνη ΕFGΗΚvulg., Ψιττακήνη L. ΙΙ
τα -τα ΕFΚvulg. ΙΙ 6. δε Lvulg. ΙΙ εν τη Β. ΙΙ 7. μάγειρας Ι. ΙΙ αυτό
GΗ. ΙΙ 8. δε vulg. || ομαλοίς και ουκ εν υψηλούς τόποις GΗ, ομα
λοίς τόποις και ουκ εν ανωμάλοις cett. et vulg., ουκ ανωμάλοις Αld. ΙΙ
9. ταύτα δε και om. GΗ, και om. ΕF, ταύτα δε και νυκτός
και ημέρας φανερά, το δε περί παμφιλίαν νύκτωρ μόνον L, in quibus
νύκτωρ-παμφιλίαν a. m. rc. inter versus vulg. ενταύθα δε νύκτωρ. ΙΙ
10. εν Παμφυλία vulg. Il post μόνον L statin transit ad είναι δε και
C. ΧΧΧVΙΙ.
ΧΧΧVΙ. cf. CΧΧVΙΙ. 11. και om. ΒCΗ. ΙΙ Ατινιανίαν vulg. ΙΙ
12. τής] τούς Αld. 2. ΙΙ απολλωνιάδος C. ΙΙ 14. εκφλογούνται Αld. 2.
ΧΧΧVΙΙ. Ηann. peripl. p. 40. ed. Frob. Ρlin. h. n. 3, 9. 2,
88. II 15. και τα έξω δε omisso λέγεται Η. δε om. G Η 16. τα δε]
πάλιν δε C. ΙΙ 17. o om. ΕFΗνulg. ΙΙ "Ανωνος Αld. ΙΙ εν τη νulg.
2 εξ
 12 [ΑΗΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS ]

Λιπάρα δε φανερόν και φλογώδες, ου μην ήμέρας, αλλά

νύκτωρ μόνον. (36) είναι δε και εν Πιθηκούσαις φασι
πυρώδες μεν και θερμόν εκτόπως, ου μην καιόμενον,
ΧΧΧVΙΙΙ (37). Το δ' εν τη Λιπάρα ποτέ και
εκλιπείν φησι Ξενοφάνης επ' έτη εκκαίδεκα, τώ δε
έβδόμω επανελθείν (38) τον δ' εν τη Αίτνη ρύακα ούτε
φλογώδη φασίν ούτε συνεχή, αλλά διά πολλών ετών
γίνεσθαι.
ΧΧΧΙΧ. Λέγεται δε και περί Λυδίαν αναζέσαι πύρ
1( πάμπληθες και καίεσθαι εφ' ημέρας επτά.
ΧL. Θαυμαστόν δε το εν Σικελία περί τον ρύακα
γινόμενον το γαρ πλάτος εστί το της του πυρός ανα
ζέσεως τεσσαράκοντα σταδίων, το δε ύψος δι' ού φέρε
ται, τριών.
15
ΧLΙ. Φασί δε τον εν τη Θράκη λίθον τον καλού
μενον σπίνον διακοπέντα καίεσθαι, και συντεθέντα προς
εαυτόν, ώσπερ την σμαρίλην, ούτως κακείνον εις εαυ
τον τεθέντα και επιρραινόμενον ύδατι καίεσθαι. το δ'
αυτό ποιείν και τον μαριέα.
20 ΧLΙΙ. Περί Φιλίππους της Μακεδονίας είναι λέ
1. λιπάρω rc. Η... | 2. νυκτός ΒCΕF. ΙΙ πιθικούσαις C. ΙΙ 3. μέν
τοι GΗ.
ΧΧΧVΙΙΙ. 4. τη om. G. ΙΙ 5. εκλείπειν ΒCΕFGνulg. ΙΙ ξενο
φάνης φηοίν GΗ. || επ' om. ΒCΕFvulg. | 6. το ΕF. ΙΙ εν τή om.
Η, τή om. G. ΙΙ 7. αυτιών ΕFΑld. 1.
ΧΧΧΙΧ. Λυκίαν coni. Βeckm. coll. c. (ΧΧVΙΙ. ΙΙ 9. αναφέ
ρεοθαι ΒCΕFvulg. | 10. καίεσθαι] έλθόν Ι..
ΧL. 11. θαυμαστότατον ΒCΕFνulg. ΙΙ τον omissis mox περί
τον Η. ΙΙ ρύωκα Η, ρύακον ΕF. ΙΙ 12. γενόμενον CΕFΗLΑld. ΙΙ ανα
ζεύξεως CL. || 13. δι' om. ΕFνulg.
ΧLΙ. Τheoph. d. Iapid. 24. cf. c. ΧΧΧΙΙΙ. | 16. καίεσθαι ex
mg. admissum putat Ηeyn. ΙΙ 17. σμαρίλλην CΕFGΗΑld. ΙΙ ουτος
Αld. | 18. τιθέντα G. ΙΙ το δ’ αυτό om. Η. ΙΙ 19 μαριθάν CΕFLνulg.,
θρακίαν Sylb., νάφθαν Salm.
ΧLΙΙ. 20. τους εν μακεδονία GΗ.
 ΜΙΡ ΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 13

γουσι μέταλλα, εξ ών τα εκβαλλόμενα αποσύρματα αυξ

άνεσθαί φασι και φύειν χρυσίον, και τούτ' είναι φα
νερόν,
ΧLΙΙΙ. Φασί δε και εν Κύπρω περί τον καλούμε
νoν Τυρρίαν χαλκόν όμοιον γίγνεσθαι κατακόψαντες 5

γαρ, ώς έoικεν, εις μικρά σπείρουσιν αυτόν είθ' υδά

των επιγενομένων αυξάνεται και εξανίησι και ούτως
συνάγεται.
ΧLIV. Φασί δε και εν Μήλω τη νήσω εν τούς εξο
ρυσσομένοις τόποις της γης πάλιν αναπληρώματα
γίγνεσθαι.
ΧLV. Περί Παιονίαν λέγουσιν, όταν συνεχείς
όμβροι γένωνται, ευρίσκεσθαι περιτηκομένης της γης
χρυσον τον καλούμενον άπυρον (46) λέγουσι δ' εν τη
Παιονία ούτω χρυσίζειν την γην, ώστε πολλούς εύρη 15
κέναι και υπέρ μνάν χρυσίου ολκήν, τώ δε βασιλεί τινά
φασιν ευρόντα ανενεγκείν δύο βώλους, τον μεν τρεις
μνάς άγοντα, τον δε πέντε ούς φασιν επί της τραπέ
ζης αυτώ παρακείσθαι, και επ' εκείνων πρώτον, εί τι
2()
εσθίει, απάρχεσθαι.
ΧLVI (47). Φασί δε και εν Βάκτροις τον Ωξον

1. εμβαλλόμενα L. ΙΙ αυξάνεσθαίφασιν αποσύρματα G. ΙΙ 2. τούτο

vulg.
ΧLlΙΙ. 4. δε om. CΕFGvulg. | λεγόμενον ΕFvulg. | 5. Τυριάν
CL, το - Κούριον Μeurs ΙΙ 6. είτα vulg.ΙΙ 7. εξανίησι] ανίεται ΕFνulg. ΙΙ
και ούτως συνάγεται om. Η, συναγάγεται Αld.
ΧLΙV. 10. πάλιν om. G. ΙΙ αναπλήρωμα Η.
ΧLV. 13. οι όμβροι ΕFvulg. ΙΙ γίνωνται Ενulg., γίνονται F. ΙΙ
ευρίσκεται L. | 16. υπέρ την μνάν CΕFGνulg. Η τινά om. CΕFG
νulg. ΙΙ 17. ευρόντας CΕFGνulg. | μώβους Ε, βόλους Αld. 1, ούolos
Νat. d. Com. | 19. αυτώ om. ΗΑld. Il post παρακείοθαι L και από
εκείνων αρχόμεναι (- ον?) έτι έστη-. ΙΙ 20. απέρχεσθαι ΕF.
ΧLVΙ. 21. ώζον FGΗ, ώξον m. sec, L, τόξον om. τον C.
 14 [ΑRΙSΤΟΤΕΙ.ΙS]

ποταμόν καταφέρειν βώλια χρυσίου πλήθει πολλά, και

εν Ιβηρία δε τον καλούμενον Θεόδωρον ποταμόν εκ
βράσσειν τε πολύ περί τα χείλη χρυσίον, ομοίως δε και
καταφέρειν.
ΧLVΙΙ (48). Λέγουσι δε και εν Πιερία της Μακε
δονίας άσημόν τι χρυσίον κατορωρυγμένον υπό των
αρχαίων βασιλέων, χασμάτων τεττάρων όντων, εξ ενός
αυτών αναφύναι χρυσίον, το μέγεθος σπιθαμιαίον,
ΧLVΙΙΙ (49). Λέγεται δε ιδιαιτάτην είναι γένεσιν
10
σιδήρου του Χαλυβικού και του Αμισηνού. συμφύεται
γαρ, ώς γελέγουσιν, εκ της άμμου της καταφερομένης
εκ των ποταμών ταύτην δ' οι μεν απλώς φασι πλύ
ναντας καμινεύειν, οι δε την υπόστασιν την γενομένην
εκ της πλύσεως πολλάκις πλυθείσαν συγκαίειν, παρεμ
15 βάλλειν δε τον πυρίμαχον καλούμενον λίθον είναι δ'
εν τη χώρα πολύν, ούτος δ' ο σίδηρος πολύ των άλλων
γίνεται καλλίων, ει δε μη εν μιά καμίνω εκαίετο, ουδέν
άν, ως έoικε, διέφερε ταργυρίου, μόνον δέ φασιν αυτόν
ανίωτον είναι, ου πολυν δε γίνεσθαι,
ΧLΙΧ (50). Φασί δε και εν Ινδοίς τον χαλκόν
ούτως είναι λαμπρόν και καθαρόν και ανίωτον, ώστε
μη διαγινώσκεσθαι τη χρόα προς τον χρυσόν, αλλ' εν
1. χρυσία ΕFΗΑld., χρύοεια vulg. ΙΙ πλήθος CL, om. ΕFΗ. ΙΙ
2. εμβράσσειν Αld.
ΧLVΙΙ. 5. λέγεται ΕFΗ. ΙΙ 7. τε τεττάρων Sylb.
ΧLVΙΙΙ. 9. ιδιωτάτην ΕFGΗνulg ΙΙ 10. Αμιοηνού] ασημίου
μυοινού ΗΑld. (μησινού Αld. 2.), ασιμίου μησηνού ΕF, Μισικού
vulg., Μυσικού Ιsing. ΙΙ 12. δε vulg. ΙΙ μεν οm. Αld. 2. ΙΙ πλύναντας
Sylb., codd. πλύναντες. ΙΙ 13. και μινεύειν ΕF. ΙΙ τής γινομένης G. ΙΙ
14. φλύσεως ΕF, φύσεως GΑld. ΙΙ παρεμβάλειν Ε. ΙΙ 15. δε τώ πυρί
μάχον G. ΙΙ 16. δε νulg. ΙΙ 17. εκκαίετο ΕFGΑld. || 18. διεφέρετ'
αργ. Αld. ΙΙ αργύρου G. ΙΙ 19. είναι om. CΕFΗνulg.
ΧLΙΧ. 21. ως ΕFΗνulg.
 ΜΙΡ ΑΒ. Α US Ο UΙ, Τ. 15

τους Δαρείου ποτηρίοις βατιακάς είναι τινας και πλείους,

άς ει μη τή οσμή, άλλως ουκ ήν διαγνώναι πότερον
εισι χαλκαί ή χρυσαί.
L (51). Τον κασσίτερον τον Κελτικόν τήκεσθαι
φασι πολύ τάχιον μολύβδου, σημείον δε της ευτηξίας, 5
ότι τήκεσθαι δοκεί και εν τώ ύδατι χρώζει γούν, ως
έoικε, ταχύ, τήκεται δε και εν τοις ψύχεσιν, όταν γένη
ται πάγη, εγκατακλειομένου εντός, ώς φασι, και συνω
θουμένου του θερμού του ενυπάρχοντος αυτώ διά την
ασθένειαν. 10

LI (52). Εν τώ Πανθείω εστίν ελαία, καλείται δε

καλλιστέφανος ταύτης πάντα τα φύλλα ταίς λοιπαϊς
ελαίαις εναντία πέφυκεν, έξω γαρ αλλ' ουκ εντος έχει
τα χλωρά. αφίησί τε τους πτόρθoυς ώσπερ ή μύρτος
εις τους στεφάνους συμμέτρως, από ταύτης φυτόν λα
βων ο Ηρακλής έφύτευσεν Ολυμπίασιν, αφ' ής οι στέ.
φανοι τους αθληταίς δίδονται, έστι δε αύτη παρά τον
Ιλισσόν ποταμόν, σταδίους εξήκοντα του ποταμού απέ
χουσα περιωκοδόμηται δε, και ζημία μεγάλη τώ θιγόντι
αυτής έστιν απο ταύτης δε το φυτόν λαβόντες έφύτευ
σαν Ηλείοι εν Ολυμπία, και τους στεφάνους απ' αυτής
έδωκαν.
LΙΙ (53). Εν τούς περί Λυδίαν μετάλλοις τους
1. βατιανάς rc G, βατιατικάς ΕFΗΑld.
L. 4. κασίτερον Ε. ΙΙ 5. μολύβδου ΕFΗΑld. ΙΙ 7. ότι ΕF, ότε
Ηvulg. ΙΙ 8. ει κατακλειομένου G. | φασιν Αld.
LI. Schol. Αrist. Ρlut. v. 586. Suid. s. v. κοτίνον στεφάνω. ΙΙ
12. ταύτης δε π. Ηvulg. || 13. αλλ om. ΗΑld. ΙΙ έξω γαρ ουκ, αλλ'
εντός Κust. || 14 χλωρά] λευκα Suid. ΙΙ πτόρους Αld. 2. II 15. εις] προς
C. ΙΙ συμμέτρους ΕG, σύμμετρον C. ΙΙ ταύτης δε φ. GΗ. ΙΙ 18. εξή
κοντα] οκτώ Schol. Τheocr, 4, 7. | 19. θήγοντι G. ΙΙ 20. αυτής]
ταύτης CΕFGL. ΙΙ 21. ήλείοι έφύτευσαν G.
LΠ. Τοtum interpolatum esse censet Ηeyn.
 16 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ,ΙS]

περί Πέργαμον, άδη και Κροίσος ειργάσατο, πολέμου

τινός γενομένου κατέφυγον οι εργαζόμενοι επ' αυτά,
του δε στομίου εποικοδομηθέντος απεπνίγησαν και
ρ/ Α' Αν Αν Λ' 2 μ'

ύστερον χρόνω πολλώ τών μετάλλων άνακαθαρθέντων

5
ευρέθη οίς εχρώντο αγγείοις προς τας υπό χείρα χρείας
απολελιθωμένα, οίον αμφορείς και τα τοιουτότροπα.
ταύτα δή πεπληρωμένα ούτινος έτυχον υγρού ελελίθωτο,
και προσέτι τα οστά των ανθρώπων,
LΙΙΙ (54). Εντή Ασκανία λίμνη ούτω νιτρώδές
1(
εστι το ύδωρ, ώστε τα ιμάτια ουδενός ετέρου ρύμματος
προσδείσθαι καν πλείω χρόνον εν τώ ύδατι εάση τις,
διαπίπτει.

LΙV (55). Περί την Ασκανίαν λίμνην Πυθόπολίς

έστι κώμη απέχουσα Κίου ώς σταδίους εκατόν είκοσι,
εν ή του χειμώνος αναξηραίνεται πάντα τα φρέατα, ώστε
μή ενδέχεσθαι βάψαι το αγγείον, του δε θέρους πλη
ρούται έως του στόματος, - ν

LV (56). Ο πορθμός ο μεταξύ Σικελίας και Ιτα

λίας αύξεται και φθίνει άμα τώ σεληνίω.
2( LVΙ (57). Και διότι επί της οδού της εις Συρα
κούσας κρήνη εστίν εν λειμώνι ούτε μεγάλη ούτε ύδωρ
έχουσα πολύ συναπαντήσαντος δε εις τον τόπον όχλου
πολλού παρέσχεν ύδωρ άφθονον.
LVΙΙ (58). "Εστι δε και κρήνη τις εν Παλικούς της
2. γινομένου CL. Ι! 4. ανακαρθέντων ΗΑld. | 6. απολελιθωμένου
(οις supra ου) C. ΙΙ αναφορείς ΕF. ΙΙ 7. δε G.
LIΙΙ. Αntig. c. 156. ΙΙ 10. ρύματος CΕFΗΑld. ΙΙ 12. διαπίπτειν G.
LIV. Αntig. c.162. || 13. μυθήπολις ΕFΗvulg. ΙΙ 14. έστιν Αld.ll
κόμη Αld. ΙΙ κίων C. | 15. αναξηραίνεσθαι codd.
ΙV. Αntig. c. 125. ΙΙ 18. και της ιτ. ΕF.
LVΙ. Sotion c. 7.
LVΙΙ. Sotion c. 8. Steph. Βyz, s, v. Παλική, ΙΙ 24, παλικμούς
ΕF, παλίσκοις ΗΑld.
 ΜΙR ΑΒ. Α US Ο UΙ,Τ. 17

Σικελίας, ως δεκάκλινος αύτη δ' αναρρίπτει ύδωρ εις

ύψος εξ πήχεις, ώστε υπό των ιδόντων νομίζεσθαι κα
τακλυσθήσεσθαι το πεδίον και πάλιν εις ταυτό καθί
σταται, έστι δε και όρκος, ος άγιος αυτόθι δοκεί είναι
όσα γάρ όμνυσί τις, γράψας εις πινακίδιον εμβάλλει εις
το ύδωρ, εάν μεν ουν ευορκή, επιπολάζει το πινακί
διον εάν δε μη ευορκή, το μεν πινακίδιον βαρύ γε
νόμενον αφανίζεσθαί φασι, τον δ' άνθρωπον πίμπρα
σθαι. διο δη λαμβάνειν τον ιερέα παρ' αυτού εγγύας
10
υπέρ του καθαίρειν τινά το ιερόν.
LVΙΙΙ (59). Δημόνησος ή Χαλκηδονίων νήσος
από Δημονήσου του πρώτου εργασαμένου την επωνυ
μίαν είληφεν έχει δ' ο τόπος κυανού το μέταλλον και
χρυσοκόλλης ταύτης δ' ή καλλίστη προς χρυσίον ευ
ρίσκει τιμήν και γάρ φάρμακον οφθαλμών εστιν έστι 15
δε αυτόθι χαλκός κολυμβητής εν δυοίν οργυιαίς της
θαλάσσης όθεν ο εν Σικυώνί έστιν ανδριάς εν τώ αρ
χαίω νεώ του Απόλλωνος και εν Φενεώ οι ορείχαλκοι
καλούμενοι, επιγέγραπται δ' αυτούς » Ηρακλής Αμφι
τρύωνος Ηλιν έλων ανέθηκεν. « αιρεί δε την Ηλιν, 20
ηγουμένης κατά χρησμον γυναικός, ής τον πατέρα Αυ
γείαν απέκτεινεν, οι δε τον χαλκόν όρύττοντες οξυδερ
κέστατοι γίνονται, και οι βλεφαρίδας μη έχοντες φύoυσι,
1. αναράπτει G. ΙΙ 3. πέδον G. ΙΙ 5. όμμασι ΕF, γράμμασι ΗΑld.ΙΙ
6. επιπoλλάζει Αld. ΙΙ 7. πινάκιον C. ΙΙ βαρύ γενόμενον om. pr. G. ΙΙ
8. και πίμπρασθαι τον άνθρ, rc. G. ΙΙ 9. εγγύαν CΗνulg.
LVΙΙΙ. Αntig. c. 131. Steph. Βyz. s. v. Δημόνησος. ΙΙ 11. δημόννη
σος et mox δημοννήσου ΕF. ΙΙ Χαλκηδονίων Salm. Καρχηδονίων
codd. Καρχηδινίων Αld. ΙΙ 13. δε vulg. ΙΙ κυανούν CFΗνulg., κυδνούν
Ε. ΙΙ 14. ταύτη ΕFΗΑld. II 15. τιμήν] τις ΕFΗΑld. 1. ευρίσκεται
omisso τιμήν Αld. 2. | 16. κολυμβητος G. ΙΙ δυεϊν Ηνulg. ΙΙ 17. θα
λάττης C. ΙΙ o om. C. | 18. ναώ ΕFHvulg. | 19. δε vulg. || Ηρ.
ο Α. FΗνulg. ΙΙ 20. ελεϊν Ε, ελήν F. ΙΙ 22. απέκτειναν ΕF.
3
 18 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS]
ν \ κ. ? ι κν 2/ θ - λ - ι - /

παρο και οι ιατροι τω ανύει του χαλκου και τη τεφρα

τη Φρυγία χρώνται προς τους οφθαλμούς,
LΙΧ (60). Έστι δε αυτόθι σπήλαιον ο καλείται
γλαφυρόν εν δε τούτω κίονες πεπήγασιν από τινων
σταλαγμών, αποδηλοί δε τούτο εν τη συναγωγή τη προς
το έδαφος έστι γαρ ταύτη στενώτατον.
-
LΧ (61). Εκ του ζεύγους δε των αετών θάτερον
2 Λ' e Υω " ν ' •/ "ν

τών έγγόνων αλιαίετος γίνεται παραλλάξ, έως άν σύζυγα

γένηται, εκ δε αλιαιέτων φήνη γίνεται, εκ δε τούτων
1() περκνοί και γύπες ούτοι δ' ουκέτι διορίζουσι περί τους
γύπας, αλλά γεννώσι τους μεγάλους γύπας ουτοι
δ' εισιν άγονοι, σημείον δε τούτο, διότι νεοττιαν ουδείς
εώρακε γυπος μεγάλου,
LΧΙ (62). Θαυμαστόν
μ δε τίφασιν
φ εν Ινδούς περί
ρ
ν % «ν Α' " α", V η και "r
15 τον εκεί μόλυβδον συμβαίνειν όταν γαρ τακείς εις ύδωρ
- Α' 2 - " - ("r ς,

καταχυθή ψυχρόν, εκπηδάν εκ του ύδατος.

LΧΙΙ (63). Φασί τον Μοσσύνoικoν χαλκόν λαμ
πρότατον και λευκότατον είναι, ου παραμιγνυμένου
αυτώ κασσιτέρου, αλλά γης τινος αυτού γινομένης και
20 συνεψομένης
μενης αυτώ.
ω. λέγουσι
λεγουσι δε τον ευρόντα
σε τον την κρασιν
ευρoντα την κράσ
/ / ν ν Λ' 2 - Α'

μηδένα διδάξαι διo τα προγεγονότα εν τοις τόποις χαλ

Α' ν / ν 2 2 " 2 /

κώματα διάφορα, τα δ' έπιγιγνόμενα ουκέτι.

LΙΧ. 3. δε] γαρ CΕFΗvulg. ΙΙ 4 κίονες intpp. codd. χιόνες. ΙΙ

5. αναγωγή ΕFΗνulg. | 6. στενότατον ΕF, στεγνότατον CHvulg.,
στεγνοτατότατον L.
LΧ. Ρlin. hist. nat. 10, 3. ΙΙ 8. αγόνων ΕFΗνulg. | 9. τ. οι π.
ΕFGΗνulg ΙΙ 10. περηνοι G. ΙΙ και om. CGL. | δε vulg. | 11. γύ
πους Ε. || ουτοι δΊ oίπερ G. | 12. τούτου Sylb. | νεοττείαν ΕFΑld. ΙΙ
13. μεγάλην C.
LΧΙ. 14. φασιν] τα ΕΑld. II 15. μόλιβδον ΕFΑld. ΙΙ συμβαίνει
GΗ. || 16, καταχεθή G, κατασχεθή ΕFΑld., καταψυχυθή L. | ψυχρόν]
θερμόν L in mg. Γc.
LΧΙΙ. 17. λάκκον ΕFΑld. 1. ΙΙ 19. αυτού] αυτώ G.
 ΜΙΗ ΑΒ. Α US Ο UΙ, Τ. 19

LΧΙΙΙ (64). Εν τώ Πόντω λέγουσι του χειμώνος

των ορνέων τινά ευρίσκεσθαι φωλεύοντα, ούτε αφο
δεύοντα, ούτε δε όταν τα πτερα αυτών τίλλωσιν αι
σθάνεσθαι, ούτε όταν επί τον οβελίσκον αναπαρή, αλλ'
"Α' c w - ν - Υ w -

όταν υπο του πυρός διακαυθή. πολλους δε και των

ιχθύων λέγουσι περικοπέντας και περιτμηθέντας μή αι
σθάνεσθαι, αλλ' όταν υπό του πυρός διαθερμανθώσιν.
LΧΙV (65). Η μέλιττα δοκεί τας τροπας σημαί
νειν τώ επί τα έργα βαδίζειν, ώ και οι μελιττοπόλοι
10
σημείω χρώνται ηρεμία γαρ αυτών γίνεται, δοκούσι δε
και οι τέττιγες άδειν μετά τροπάς.
LΧV (66). Φασί δε και τον εχίνον άσιτον διαμέ
νειν άχρις ενιαυτού.
LΧVΙ (67). Τον δε γαλεώτην, όταν εκδύσηται το
δέρμα, καθάπερ οι όφεις, επιστραφέντα καταπίνειν 15
τηρείσθαι γαρ υπό τών ιατρών διά το χρήσιμον είναι
τους επιληπτικούς.
LΧVΙΙ (68). Λέγουσι δε και το τής άρκτου στέαρ,
όταν διαπεπηγός ή δια τον χειμώνα, καθ' όν αν χρόνον
εκείνη φωλεύη, αυξάνεσθαι και υπεραίρειν τα αγγεία 20
εν οις ανή.

LΧΙΙΙ. 2. φωλεύοντα om. ΕFΑld. ΙΙ ούτε δε αφ. ΕFvulg, αφο

δεύοντα ούτε δε om. G. αφροδεύοντα Αld. 2. ΙΙ 3. δε om. vulg. ΙΙ
ότε CG, όντα ΕF. Ιl 4, αλλ'] και C, ούτε vulg. | αλλ' - αισθάν
εσθαι om. Αld. ΙΙ 5. των om. C. ΙΙ 7. θερμανθώοιν ΕFGΗνulg.
Ι.ΧΙV. 8. μέλιτα C. ΙΙ 9. μελιττοπώλοι Ε, μελιττοπώλοι Αld.,
μελιττοπώλαι C, μελιττοπόλαι Ι. ΙΙ 10. Ρlin. h. n. 11, 29.
Ι.ΧV. 13. άχρις CΗ, άχρι cett.
LΧVΙ. Τheophr. ap. Ρhot. bibl. cod. 278. p. 528. a. Τrophilus
ap. Stob. floril. 100, 23. II 15. πίνειν L. | 16. τηρείται Ηνulg.,
τηρεί Ε.
Ι.ΧVΙΙ. Τheophr. d. odor. p. 453. || 18. άκτου C. ΙΙ 20. εκείνα
φωλεύη αυξαίνεσθαι C, φωλεύοι Αld.
3 και
 20 [ΑRΙSΤΟ ΤΕLΙS ]

LΧVΙΙΙ (69). Εν Κυρήνη φασί τους όντας βα

τράχους αφώνους το παράπαν είναι και εν Μακεδονία
εν τή των Ημαθιωτών χώρα τους σύς είναι μώνυχας.
LΧΙΧ (70). Εν Καππαδοκία φασιν ημιόνους είναι
γονίμους και εν Κρήτη αιγείρους καρποφόρους,
LΧΧ (71). Φασί δε και εν Σερίφω τους βατράχους
ουκ άδειν, εάν δε εις άλλον τόπον μετενεχθώσιν,
άδουσιν.
LΧΧΙ (72). Εν Ινδοις εν τώ Κέρατι καλουμένω
10 ιχθύδια φασί γίνεσθαι, ά εν τώ ξηρώ πλανάται, και

πάλιν αποτρέχει εις τον ποταμόν.

LΧΧΙΙ (73). Φασί δε και περί Βαβυλώνα τινες
ιχθύας τινάς μένειν εν ταις τρώγλαις ταις εχούσαις
υγρότητα ξηραινομένου του ποταμού τούτους εξιόντας
15
επί τας άλως νέμεσθαι, και βαδίζειν επί των πτερύγων,
και ανακινείν την ουράν και όταν διώκωνται, φεύγειν
και εισδύντας αντιπροσώπως ίστασθαι πολλάκις γαρ
προσιέναι τινάς και ερεθίζειν έχουσι δε την κεφαλήν
ομοίαν βατράχω θαλαττίω, το δε άλλο σώμα κωβιώ,
20
βραγχία δε ώσπερ και οι άλλοι ιχθύες.
LΧΧΙΙΙ (74). Εν Ηρακλεία δε τή εν τώ Πόντω
και εν Ρηγίω γίνεσθαι φασιν ορυκτούς ιχθύς, τούτους
LΧVΙΙΙ. Αrist. hist. an. 8, 27. 2, 2. Αntig. c. 66. ΙΙ 3. μα
θιωτών L. ΙΙ τους όνους σύς C. ΙΙ μόνυχας Ε. post μων. Ι. habet
m. rc. και τους όνους είναι μονοκέρους.
ΙΧΙΧ. Τheophr. ap. Ρlin. h. n 8, 44, et hist. plant. 3, 5.
Ι.ΧΧ. Αntig. c. 4. Αel.3, 37. om. ΕFΗΑld. c. Ι.ΧΧ. et LΧΧΙ.
LΧΧΙ. Τheophr. d pisc. p. 467. ΙΙ 11. υποτρέχει G.
Ι.ΧΧΙΙ. Τheophr. Ι. Ι. ΙΙ 13. ιχθύδιά τινα CΕFΗνulg. ΙΙ 14. δε
του G. ΙΙ 17. αντιπροοώπω ΕΕ, αντιπροσώπου C, αντιπροσώπων
Αld. || 19. κοβιώ Αld.
LΧΧΙΙΙ. Τheophr. Ι. Ι. p. 469. et ap. Ρlin, h, n. 9, 57. ΙΙ
22. ρυγίω C, ρυθίω L. ΙΙ ιχθύας ΕFΗνulg.
 ΜΙΒ ΑΒ. Α US Ο ULΤ. 21

δε μάλιστα κατά τα ποτάμια και τα ένυδρα χωρία, συμ

βαίνειν δέποτε αναξηραινομένων των χωρίων κατά
τινας χρόνους συστέλλεσθαι κατά γής, είτα μάλλον
αναξηραινομένης διώκοντας την υγρότητα διίεσθαι εις
την ύλην, είτα ξηραινομένης διαμένειν εν τη ικμάδι,
ώσπερ τα εν ταις φωλεαϊς διαρκούντα, όταν δε ανα,
σκάπτωνται πριν ή τα ύδατα επιγενέσθαι, τότε κινεί
σθαι.

LΧΧΙV (75). Φασί δε και περί Παφλαγονίαν

τους ορυκτούς γίνεσθαι ιχθύς κατά βάθους, τούτους δε 10
τη αρετή αγαθούς, ούτε υδάτων φανερών πλησίον
όντων ούτε ποταμών επιρρεόντων, αλλ' αυτής ζωογο
νούσης της γής.
LΧΧV (76). Τας εν Ηπείρω ελάφους κατορύττειν
φασί το δεξιόν κέρας, όταν αποβάλωσι, και είναι προς 15
πολλά χρήσιμον.
LΧΧVΙ (78). Και την λύγκα δέ φασι το oύρον
κατακαλύπτειν διά το προς άλλα τε χρήσιμον είναι και
τας σφραγίδας,
LΧΧVΙΙ. Φασί δε και την φώκην εξεμείν την
πυτίαν, όταν αλίσκηται είναι δε φαρμακώδες και τους
επιλήπτοις χρήσιμον.
LΧΧVΙΙΙ (79). Λέγεται δε περί την Ιταλίαν εν
1. δε om. ΕFΗνulg. ΙΙ 2. ποτε κατά τούτον τον τόπον αναξ. G.
LΧΧΙV. Τheophr. Ι. Ι. ΙΙ 11, πλησίων Αld. 2.
LΧΧV. Αrist. hist. an. 9, 6. Τheophr, ap. Ρhot. bibl. cod.
278. p. 528. b. Αntig. c. 20. II 15. αποβάλλωσι ΕΑld. 2.
LΧΧVΙ. Τheophr. ap. Ρhot. Ι. Ι. Ρost sequens cap. habent
CΕFΗνulg, ΙΙ 17. λύγα ΕFΗΑld., λύγγα C, λαρύγγα G. ΙΙ 18. κα
λύπτειν C. ΙΙ χρύσιμον G.
LΧΧVΙΙ. Τheophr. Ι. Ι. Αntig. c. 20. Τrophilus ap. Stob.
floril. 100, 23. ΙΙ 20, φώνην F. ΙΙ 21. πιτύαν ΕFΗνulg, | 22. επι
ληπτικούς C.
 22 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS]

τώ Κιρκαίω όρει φάρμακόν τι φύεσθαι θανάσιμον, ο

τοιαύτην έχει την δύναμιν ώστε, αν προσρανθή τινι,
παραχρήμα πίπτειν ποιεί, και τας τρίχας τας εν τω
σώματι απομαδάν, και το σύνολον του σώματος διαρρείν
ρ", ν - -

5 τα μέλη, ώστε την επιφάνειαν του σώματος είναι τών

απoλλυμένων ελεεινήν. τούτο δέ φασι μέλλοντας διδόναι
Κλεωνύμω τώ Σπαρτιάτη Αύλον τον Πευκέστιον και
Γάϊον φωραθήναι, και εξετασθέντας υπο Ταραντίνων
θανατωθήναι.
2 Αν Α' Α' «ν -

10 LΧΧΙΧ (80). Εντή Διομηδεία νήσω, ή κείται

εν τώ Αδρία, φασίν ιερόν τι είναι του Διομήδους θαυ
μαστόν τε και άγιον, περί δε το ιερόν κύκλω περι
καθήσθαι όρνιθας μεγάλους τους μεγέθεσι, και ρύγχη
2/ Α' 1 Α' Α' ν και ν w

έχοντας μεγάλα και σκληρά. τούτους λέγουσιν, εαν μεν

15"Ελληνες αποβαίνωσιν εις τον τόπον, ήσυχίαν έχειν,
και ν ν κιν Α' ν «ν " 2. . ,

εαν δε των βαρβάρων τινές των περιοίκων, ανίπτασθαι

και αιωρουμένους καταράσσειν αυτούς εις τας κεφαλάς
αυτών, και τους ρύγχεσιτιτρώσκοντας αποκτείνειν μυ
θεύεται δε τούτους γενέσθαι εκ των εταίρων τών τού
20 Διομήδους, ναυαγησάντων μεν αυτών περί την νήσον,
τού δε Διομήδους δολοφονηθέντος υπό του Αϊνέου του
τότε βασιλέως των τόπων εκείνων γενομένου,

LΧΧVΙΙΙ. 1. κυρκαίω ΕFΑld. | 2. περανθή τινι παραυτίκα πί

πτειν ποιείν ΕFΑld. 1. φui et habet parvam lacunam inter αν et
περανθή, Αld. 2. εντός περανθή. interpolata esse censet Ηeyn. ΙΙ
4. απομαδείν G. ΙΙ διαργείν G. ΙΙ 6. απoλλυμμένων Αld. 1. ΙΙ ελεεινόν
ΕF. ΙΙ 7. άρουν rc. G, παύλον ΕFΗvulg. ΙΙ πευκέντιον G. ΙΙ 8. ανα
στάντας C.

LΧΧΙΧ. Αelian. hist. an. 1, 1. Αntig. c. 192. Ρlin. 10, 44. ΙΙ

10. διoμηδία C. ΙΙ 12. τι CΕF. ΙΙ 13. μεγάλας C. ΙΙ ρύγχα έχοντες
μεγάλην και σκληραν C. ΙΙ 15 πόντον ΕF. ΙΙ 17. αίρομένους ΕFΑΙd. ΙΙ
19. εταίρων των om. L. ΙΙ των ante τού om. ΕFΗvulg. ΙΙ 21. δε
om. G. ΙΙ 21. αινείου G, Δαύνου Ηeyn.
 ΜΙΡ ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 23

LΧΧΧ (81). Παρά τους Ομβρικούς φασι τα βο

σκήματα τίκτειν τρις του ενιαυτού, και τους καρπούς
2 Αν Αν -

αυτοίς την γην πολλαπλασίους ανίεσθαι των καταβαλ

λομένων είναι δε και τας γυναίκας πολυγόνους και
" αν " ν ν ' Α' ι Α'

σπανίως εν τίκτειν, τας δε πλείστας δύο και τρία.

LΧΧΧΙ (82). Εν ταις Ηλεκτρίσι νήσοις, αι κείν
2 Αν Λιν κν 2 ν σ' Α' 2

ται έντώ μυχώ του Αδρίου, φασίν είναι δύο ανδρι ν

άντας ανακειμένους, τον μεν κασσιτέρινον, τον δε

- ν -'

χαλκούν, ειργασμένους τον αρχαίον τρόπον, λέγεται

δε τούτους Δαιδάλου είναι έργα, υπόμνημα των πάλαι,
ρ/ γ

ότε Μίνω φεύγων εκ Σικελίας και Κρήτης εις τούτους w Α'

τους τόπους παρέβαλε ταύτας δε τας νήσους φασί προ ν

κεχωκέναι τον Ηριδανον ποταμόν, έστι δε και λίμνη, ως - - ("/

έoικε, πλησίον του ποταμού, ύδωρ έχουσα θερμόν,

2. ν 2 2 2 2 «ν - ν w 2 - ν

όσμη δ' άπ' αύτής βαρεία και χαλεπή άποπνεί, και 15

2/ - 2 ς 1 " 2 2 -ν 2/ 2/ ς Α'

ούτε ζώον ούδεν πίνει εξ αύτής ούτε όρνεον υπερίπτα

ται, αλλά πίπτει και αποθνήσκει, έχει δε τον μεν κύκλον σ' ς "

σταδίων διακοσίων, το δε εύρος ως δέκα μυθεύουσι δε

ρ. 2 Α' / / Αν 2 Α'

οι έγχώριοι Φαέθοντα κεραυνωθέντα πεσείν εις ταύτην

την λίμνην είναι δ' εν αυτή αιγείρους πολλάς, εξ ών
2 Α' Υ Α' 2/ γν ν μ'
20

έκπίπτειν το καλούμενον ήλεκτρον. τούτο δε λέγουσιν

όμοιον είναι κόμμι, αποσκληρύνεσθαι δε ώσανεί λίθον,
και συλλεγόμενον υπό των εγχωρίων διαφέρεσθαι εις
LΧΧΧ. Steph. Βyz. s. v. "Ομβρικοι. ΙΙ 2. τρις ante τίκτειν
ΕFvulg., om. C. ΙΙ 5. σπανίους pr. G.
LΧΧΧΙ. Sotion. c. 31. Steph. Βyz. s. v. Ηλεκτρίδες νήσοι. ΙΙ
7. αδρία CG, ανδρίου Ε. Ι. 11. ότι G. ΙΙ μίνως ΕF. ΙΙ φυγών εκ της
σ. G. ΙΙ 12. προσκεχωκέναι G. | 13. έτι δε και G, έτι δε ΕFΗνulg,
έστι δε L. ΙΙ ως om. vulg. | 14 και ύδωρ C. II 15. χαλεπόν Cvulg. ΙΙ
16. απ' pr. C. ΙΙ ορνέων Αld. 2. ΙΙ 17. έχει] έoτι re. G. ΙΙ 18. τρια
κοσίων G, ΙΙ έως ΕFvulg., ωοεί G. |μηθεύουσι F. | δε και οι G. ΙΙ
20. αυτώ G. ΙΙ 21. τούτο] οι CΕFvulg, ΙΙ 22. δια το αποσκλ. omisso
δε CΕFvulg.
 24 [ΑRΙSΤΟΤΕ L IS]

τους "Ελληνας εις ταύτας ουν τας νήσους Δαίδαλόν

φασιν ελθείν, και κατασχόντα αυτάς αναθείναι εν μιά
αυτών την αυτού εικόνα, και την του υιού Ικάρου εν
τη ετέρα, ύστερον δ' επιπλευσάντων επ' αυτούς Πε
5 λασγών των εκπεσόντων εξ"Αργους φυγείν τον Δαίδαλον
και αφικέσθαι εις "Ικαρον την νήσον.
LΧΧΧΙΙ (83). Εν τη Σικελία περί την καλου
μένην"Ενναν σπήλαιόν τι λέγεται είναι, περί o κύκλω
πεφυκέναι φασί τών τε άλλων ανθέων πλήθος ανά πά
10 σαν ώραν, πολύ δε μάλιστα των ίων απέραντόν τινα

τόπον συμπεπληρώσθαι, ά την σύνεγγυς χώραν ευωδίας

πληροί, ώστε τους κυνηγούντας, των κυνών κρατουμέ
νων υπό της οδμής, εξαδυνατείν τους λαγώς ιχνεύειν.
διά δε τούτου του χάσματος ασυμφανής εστιν υπόνομος,
15 καθ' όν φασι την αρπαγήν ποιήσασθαι τον Πλούτωνα
της Κόρης, ευρίσκεσθαι δέ φασιν εν τούτω τώ τόπω
πυρους ούτε τους εγχωρίοις όμοίους οίς χρώνται ούτε
άλλοις επεισάκτοις, αλλ' ιδιότητά τινα μεγάλην έχοντας,
και τούτω σημειούνται το πρώτως παρ' αυτούς φανήναι
20 πύρινον καρπόν, όθεν και της Δήμητρος αντιποιούνται,
φάμενοι παρ' αυτούς την θεόν γεγονέναι.
LΧΧΧΙΙΙ (84). Εν Κρήτη λύκους και άρκτους
τούς τ' έχεις, ομοίως δε και τα παραπλήσια τούτοις

2. φησιν Ε. ΙΙ αναθήναι ΕF. ΙΙ 3. κάρου Ε. ΙΙ εν τη ετέρα om.

CΕFGΑld. Il 4, δε vulg, | επ' αυτούς om. CΕFνulg, ΙΙ πελασγών των
εκπεσ. om. C.

Ι.ΧΧΧΙΙ. Diod. Sic. 5, 3. ΙΙ 7. εν τη καλουμένη CFL, τή κα

λουμένη Ενulg. ΙΙ 8. ένναν rc. G, αϊτνη CΕFvulg. ΙΙ ο] δε G. ΙΙ
10. απέρατόν Αld. ΙΙ 12. κενών ΕF. | 16. δε om. C. ΙΙ 18. επισ
άκτοις Ε. | 19. τούτο Ε. ΙΙ τώ ΕFCrc.Αld. ΙΙ πρώτον vulg., πρώτους
Αld. 1. ΙΙ 20. τής οm C. | Δήμητρος] δη ΕF.
Ι.ΧΧΧΙΙΙ. Αel. 5, 2. Αntig. c. 10. ΙΙ 23. τούς τΊ ούτ' C.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 25

θηρία ού φασι γίνεσθαι διά το τον Δία γενέσθαι

εν αυτή.
LΧΧΧΙV (85). Εν τη θαλάσση τή έξω Ηρα
κλείων στηλών φασιν υπό Καρχηδονίων νήσον ευρε
θήναι ερήμην, έχουσαν ύλην τε παντοδαπήν και ποτα- 5
μούς πλωτούς, και τους λοιπούς καρπούς θαυμαστήν,
απέχουσαν δε πλειόνων ημερών πλούν εν ή επιμισγο
μένων των Καρχηδονίων πολλάκις διά την ευδαιμονίαν,
ενίων γε μήν και οικούντων, τους προεστώτας των
Καρχηδονίων απείπασθαι θανάτω ζημιούν τους εις αυ- 10
την πλευσομένους, και τους ενοικούντας πάντας αφα
νίσαι, ίνα μη διαγγέλλωσι, μηδε πλήθος συστραφέν επ'
αυτών επί την νήσον κυρίας τύχη και την τών Καρχη
δονίων ευδαιμονίαν αφέληται.
Ι.ΧΧΧV (86). Εκ της Ιταλίας φασίν έως της 15
Κελτικής και Κελτoλιγύων και Ιβήρων είναι τινα οδον
Ηράκλειαν καλουμένην, δι' ής εάν τε "Ελλην εάν τε
εγχώριός τις πορεύηται, τηρείσθαι υπό των παροικούν
των, όπως μηδεν αδικηθή την γάρ ζημίαν εκτίνειν καθ'
ούς αν γένηται το αδίκημα. 20

Ι.ΧΧΧVΙ (87). Φασί δε παρά τους Κελτοίς φάρ

μακον υπάρχειν το καλούμενον υπ' αυτών τοξικόν ο
1. φασιν Αld. ΙΙ το om. ΕΑld.
LΧΧΧΙV. Diod. Sic. 5, 19. ΙΙ 5. έρημον G. ΙΙ παντοδαπή
ΕFΑld. ΙΙ 6. καρπούς om. L. ΙΙ θαυμαστόν ΕF. ΙΙ 7. πλούν om.
CΕFνulg. | 8. πλεονάκις CΕFνulg, ΙΙ 9. ενοικούντων Heyn. ΙΙ 10. θα
νάτω ζημιoύν delet Ηeyn. θ. ζημιoύντας St. II 11. πλείν προθυμουμέ
νους rc. G. ΙΙ αφείναι ΕFΑld. ΙΙ 12. διατελώσι ΕFΑld. ΙΙ επ' αυτών
aut certe επ' deleri vult Ηeyn. ΙΙ 13. κυρείας G.
LΧΧΧV. cf. Νicol. Dam. fr. 4. | 16. κελτολυγίων ΕFΗΑld.
και Κελτ. και Ιβ. p. gloss. habet Ηeyn. ΙΙ 18. παρακολουθούντων
ΕF. ΙΙ 20. ου Αld. ΙΙ αν om. vulg,
LΧΧΧVΙ. Ρlin. 25, 5. 27, 11. Gell. 17, 15. | 22.ξενικόν ΕFΑld.
4
 26 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS]
ρ/ Αν Αν Αν

λέγουσιν ούτω ταχείαν ποιείν την φθοράν, ώστε τών

- Ψ - ΔΑ «ν

Κελτών τους κυνηγούντας, όταν έλαφον ή άλλο τι ζώον

τοξεύσωσιν, επιτρέχοντας εκ σπουδής εκτέμνειν τής
Ψ - -

σαρκός το τετρωμένον προ του το φάρμακον διαδούναι,

άμα μεν της προσφοράς ένεκα, άμα δε όπως μη σαπή
ν - C αν ν

το ζώον, εύρήσθαι δε τούτω λέγουσιν αντιφάρμακον τον

της δρυός φλοιόν οι δ' έτερόν τι φύλλον, ο καλούσι
κοράκιον διά το κατανοηθήναι υπ' αυτών κόρακα, γευ
σάμενον του φαρμάκου και κακώς διατιθέμενον, επί το
1() φύλλον ορμήσαντα τούτο και καταπιόντα παύσασθαι

της αλγηδόνος,
LΧΧΧVΙΙ (88). Εν τή Ιβηρία λέγουσι τών δρυ
μών εμπρησθέντων υπό τινων ποιμένων, και της γης
διαθερμανθείσης υπό της ύλης, φανερώς αργύρω ρεύ
15 σαι την χώραν, και μετά χρόνoν σεισμών επιγενομένων
και των τόπων ραγέντων παμπληθές συναχθήναι αργύ
ριον, ο δή και τους Μασσαλιώταις πρόσοδον εποίησεν
ου την τυχούσαν.
Ι.ΧΧΧVΙΙΙ (89). Εν ταις Γυμνησίαις ταϊς κει
20
μέναις νήσοις κατά την Ιβηρίαν, ας μετά τάς λεγομένας
επτά μεγίστας λέγουσιν είναι, φασίν έλαιον μή γίνεσθαι
εξελαιών, εκ δε της τερμίνθου κομιδή πολύ και εις
πάντα αρμόττον. (90) λέγουσι δε ούτω τους οικούντας
3. τοξεύωσιν G, τοξεύσουοιν L. ΙΙ 4. προς το το φάρμακον μη
διαδούναι CΕFvulg, το alterum om. Αld. διαδύναι Sylb. ΙΙ 5. της]
τοίς Αld. ΙΙ 7. όφλοιόν G. ΙΙ 9. τού - διατιθέμενον om. C. ΙΙ επι το
φύλλον om. G. ΙΙ 10. oρoύσαντα CG. ΙΙ και καταπιόντα τούτο G.
LΧΧΧVΙΙ. Strab. 3. p. 147. ΙΙ 16. παμπληθή rc. C. ΙΙ συναχ
θήναι om. C. ΙΙ άργυρον CL.
LΧΧΧVΙΙΙ. Diod. Sic. 5, 17. ΙΙ 19. γυμνησίας Ι., γυμνασίαις
vulg. ΙΙ 20. ιβηρίαν μετά τάς λεγομένας επια αϊ μέγισται δοκούσιν
(δοκούσι Αld. 2.) είναι CΕFνulg. μετα - επτά aliena ab h. Ι. censeι
Πeyn. ΙΙ 22. τερβίνθου L. ΙΙ κομιδή om. C.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 27
2 -v 2/ Α' "' 2 ψ " Ν. Α'

αυτάς "Ιβηρας καταγύνους είναι, ώστε αντί ενός σώματος

θηλυκού διδόναι τους εμπόροις τέτταρα και πέντε σώ
ματα άρρενα στρατευόμενοι δε παρά Καρχηδονίοις τους
μισθούς όταν λάβωσιν, άλλο μεν, ως έoικεν, ουδέν
2 Α" - ν 2 ν Α' Χ Ω W ? Α'

αγοράζουσι, γυναίκας δέ, ού γάρ χρυσίον ούδε άργύριον

2/ 2 2 Αν 2 ς " 2, 2 / ν -

έξεστι παρ' αύτοις ούδένα έχειν. επιλέγεται δέ τι τοιού

τον επί τω κωλύειν χρήματα εισάγειν αυτούς, ότι την
C Αν

στρατείαν Ηρακλής εποιήσατο επί την Ιβηρίαν διά τους

τών ενοικούντων πλούτους.

1
LΧΧΧΙΧ (91).
ν Λ'
Εν τή των Μασσαλιωτών χώρα
σ' Α' Α' "
10

περί την Λιγυστικήν φασιν είναι τινα λίμνην, ταύτην

δε αναζείν και υπερχείσθαι, και τοσούτους ιχθύς εκβάλ
λειν το πλήθος, ώστε μη πιστεύειν, επειδάν δε οι ετη
σίαι πνεύσωσιν, επιχώννυσθαι το έδαφος επ' αυτήν,
και τοιούτον κονιορτόν γίνεσθαι αυτόθι, και αποστε 15
ρεούσθαι την επιφάνειαν αυτής ώσανει έδαφος τους δε
τριόδoυσι διακόπτοντας τους εγχωρίους ετοίμως όσους
άνβούλωνται ιχθύας εξαίρειν εξ αυτής,
ΧC (92). Λέγεται δέ τινας των Λιγύων ούτω
σφενδονάνευ ώστε, όταν πλείους ίδωσιν όρνιθας, διερ 20

εθίζεσθαι προς αλλήλους, ποίον έκαστος παρασκευάζε

κιν ς ρ' / c / Α'

ται βαλείν, ώς ετοίμως απάντων τευξομένων,

1. κατά γυναίκας ΕΕΟrc. Αld. || 2. θηλικού G. ΙΙ 4. ως έoικεν

post ουδέν C. om. ΕFΑld. | 6. δε] ούν CΕF. | 7. το ΕF. ΙΙ ευοά
γειν] έχειν re. G. ΙΙ 8 ο ηρακλης C. ΙΙ 9. των ενοικούντων] τούτων
rc. G, τ. ενικούντων Αld. 1.
LΧΧΧΙΧ. Strab. 4. μ. 182. Αth 8. p. 332. Μela 2, 5. ΙΙ
11. λιγγυοτικήν ΕF. περί την λιγ, p. gloss. habet Ηeyn. | 12. υπερ
κείοθαι Αld. 2. | 14 αυτής CΕFνulg. | 15. και απ.] [. ώοι' απ. ΙΙ
16. επίφασιν L. ΙΙ εις έδαφος L. | 18, εξαιρείν Sylb. | εξ αυτού L.
ΧC. 19. λιγυστίων CΕFνulg. ΙΙ 20. ευ om. CΕFνulg. ΙΙ διαιρ
εθίζεσθαι Αld., διερίζεσθαι vulg. | 22. λαβείν ΕFΑld.
4 και
 28 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS]

ΧCΙ (93). "Ιδιον δέ φασι και τούτο παρ' αυτούς

είναι αι γυναίκες άμα εργαζόμεναι τίκτουσιν, και το
παιδίον ύδατι περικλύσασαι παραχρήμα σκάπτουσι και
σκάλλουσι και τάλλα οικονομούσιν α και μή τικτούσαις
5 αυταίς ήν πρακτέον,
ΧCΙΙ (94). Θαύμα δε και τούτο παρά τους Λίγυσι,
φασί γάρ παρ' αυτούς ποταμόν είναι, ού το ρεύμα αί.
ρεται μετέωρον και ρεί, ώστε τους πέραν μη οράσθαι.
ΧCΙΙΙ (95). Εν δε τη Τυρρηνία λέγεται τις νή
10 σος Αίθάλεια ονομαζομένη, εν ή εκ του αυτού μετάλλου
πρότερον μεν χαλκός ώρύσσετο, εξ ου φασι πάντα
κεχαλκευμένα παρ' αυτούς είναι, έπειτα μηκέτι ευρίσκε
σθαι, χρόνου δε διελθόντος πολλού φανήναι εκ του
αυτού μετάλλου σίδηρον, ώ νύν έτι χρώνται Τυρρηνοί
15 οι τό καλούμενον Ποπλώνιον οικούντες,
ΧCIV (96). "Εστι δέ τις εν τη Τυρρηνία πόλις
Οιναρέα καλουμένη, ήν υπερβολή φασιν όχυράν είναι,
εν γαρ μέση αυτή λόφος εστιν υψηλός, τριάκοντα στα
δίους ανέχων άνω, και κάτω ύλην παντοδαπήν και
20 ύδατα, φοβουμένους ούν τους ενοικούντας λέγουσι μή
τις τύραννος γένηται προΐστασθαι αυτών τους εκ των

ΧCΙ. Strab. 3. Ρ. 165. ΙΙ 1. αίδιον Ε. ΙΙ 3. περικλείσασαι F. ΙΙ

4. σκάλουσι Αld. ΙΙ και post α et αυταίς om. CΕFνulg.
ΧCΙΙ. Strab. 5. p. 222. ΙΙ 6. θαυμάοιον pr. G.
ΧCΙΙΙ. Strab. 5. p. 223. ΙΙ 10. θάλεια CΕFGΑld. ΙΙ 11. υρυο
σεται L. ΙΙ 12. αυτού ΕFΑld. ΙΙ έπειτα] και rc. G. ΙΙ 13. διεληλυ
θότος C. ΙΙ 14. έτι om. C. II 15. οι ante Τυρρηνοι C, om. ΕFGΑld.
τυρρινοί Αld. ΙΙ ποπάνιον G, πιπάνιον C, πωπάνιον ΕFHLΑld.
ΧCIV. Strab. 5. p. 223, Steph. Βyz. s. v. Οίνα. | 16. τή
om. CΕFvulg. ΙΙ 17. Ουλατέρρα Victor ΙΙ καθ' υπερβολήν φuidam
codd. sec, Sylb., υπερβολήν Αld. 2. | 18. ύψος τρ. στ. έχων rc, G. ΙΙ
19. κάτω om. CΕFΑld. ΙΙ παντοδαπή CΕFνulg. ΙΙ 20. ύδωρ C. ΙΙ
21. τύρρανος Αld. 1. ΙΙ προς κτάσθαι L, προϊστάναι Vict. Ηeyn.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 29

οικετών ήλευθερωμένους και ούτοι άρχουσιν αυτών, κατ'

ενιαυτόν δ' άλλους αντικαθιστάναι τοιούτους
ΧCV (97). Εν τή Κύμη τη περί την Ιταλίαν
δείκνυταίτις, ως έoικε, θάλαμος κατάγειος Σιβύλλης
της χρησμολόγου, ήν πολυχρονιωτάτην γενομένην παρ
θένον διαμείναι φασιν, ούσαν μεν Ερυθραίαν, υπό
τινων δε την Ιταλίαν κατοικούντων Κυμαίαν, υπό δέ
τινων Μελάγκραιραν καλουμένην, τούτον δε τον τόπον
λέγεται κυριεύεσθαι υπό Λευκανών. (98) είναι δε λέ
γουσιν εν εκείνοις τους τόποις περί την Κύμην ποτα 10
μόντινα Κετον ονομαζόμενον, εις όν φασι τον πλείω
χρόνον το έμβληθέν πρώτον περιφύεσθαι και τέλος
απολιθούσθαι.
ΧCVΙ (99). Αλκιμένει τώ Συβαρίτη φασί κατα
σκευασθήναι ιμάτιον τοιούτον τη πολυτελεία, ώστε προ 15
τίθεσθαι αυτό επι Λακινίω τη πανηγύρει της "Ηρας,
εις ήν συμπορεύονται πάντες Ιταλιώται, τών τε δεικνυ
μένων μάλιστα πάντων εκείνο θαυμάζεσθαι ου φασι
κυριεύσαντα Διονύσιον τον πρεσβύτερον αποδόσθαι
Καρχηδονίοις εκατόν και είκοσι ταλάντων, ήν δ' αυτό 20
μεν αλουργές, τώ δε μεγέθει πεντεκαιδεκάπηχυ, εκατέ
ρωθεν δε διείληπτο ζωδίοις ενυφασμένοις, άνωθεν μεν

2. άλλοις ΕFΑld. IΙ αντικαθίστανται CΕFνulg, ΙΙ τοιούτοις Αld.

ΧCV. 5. γινομένην ΕΑld. ΙΙ 6. ούσαν ερυθραίου G. Ι! 7. οι
κούντων CL. ΙΙ 8. μελάγχραιναν C, μελάγχραιν ΕF, μελάχραιναν
νulg. ΙΙ 9. λευκαδίων CΕFvulg, ΙΙ 10. τινα ποταμόν περί την κύμην
Ε. ΙΙ 11. κάπαν pr. G. οκετόν rc., καιέτ πως C, κακέππαν Lpr.,
μακέππαν φuid. codd. sec Steph. ll τον πλείω χρόνον om. CΕFvulg. ΙΙ
12. φύεσθαι G.
ΧCVΙ. Αthen. 12. p. 541. | 14. αντιμένει G, Αλκισθένει νulg. ΙΙ
15. προστίθεσθαι αυτή ΕF. ΙΙ 16. επί τή λακινίω τή ΕF, επί τή εν
Λακ. παν. vulg., επι Λακινίου εν τή Αth. ΙΙ της "Ηρας om, CL. Η
17. τών δε CG, και των Αth. ΙΙ 21. δε om. ΕFνulg.
 30 [ΑΒΙSΤΟ ΤΕΙ,ΙS]

Σούσοις, κάτωθεν δε Πέρσαις ανά μέσον δε ήν Ζεύς,

"Ηρα, Θέμις, Αθηνά, Απόλλων, Αφροδίτη, παρά δ'
εκάτερον πέρας Αλκιμένης ήν, εκατέρωθεν δε Σύ
βαρις.
5
ΧCVΙΙ (100). Περί την άκραν την Ιαπυγίαν φα
σίν έκ τινος τόπου, ενώ συνέβη γενέσθαι, ως μυθολο
γούσιν, Ηρακλεί πρός γίγαντας μάχην, ρείν ίχώρα πο
λύν και τοιούτον ώστε διά το βάρος της οσμής άπλουν
είναι την κατά τον τόπον θάλασσαν, λέγουσι δε πολλα
10 χού της Ιταλίας Ηρακλέους είναι πολλά μνημόσυνα, εν
ταις οδούς ας εκείνος επορεύθη. (101) περί δε Πανδο
σίαν της Ιαπυγίας ίχνη του θεού δείκνυται, εφ' ά ού
δενί επιβατέον.
ΧCVΙΙΙ (102). "Εστι και περί άκραν Ιαπυγίαν
15 λίθος αμαξιαίος, ον υπ' εκείνου αρθέντα μετατεθήναί
φασιν, αφ' ενός δε δακτύλου κινείσθαι συμβέβηκεν.
ΧCΙΧ (103). Εν τή των Ορχομενίων πόλει τη
εν Βοιωτία φανήναίφασιν αλώπεκα, ήν κυνος διώκον
τος εισδύναι εις τινα υπόνομον, και τον κύνα συνεισδύ
2 ναι αυτή, και υλακτούντα ήχον μέγαν ποιείν ώσανεί
ευρυχωρίας τινος υπαρχούσης αυτώ τους δε κυνηγέτας
έννοιαν λαβόντας δαιμονίαν, αναρρήξαντας την είσδυσιν
συνώσαι και αυτούς ιδόντας δε διά τινων οπων εισερ

1. Σουοίοις Ηeyn. || 2. δε vulg ΙΙ 3. αλκιοθένης Gνulg, αντιοθέ

νης CΕFHLΑld. | ένθεν εκατέρoυ CGI., ένθα έκατέρoυ ΕF.
ΧCVΙΙ. Strab. 6. p. 281. ΙΙ 7. ιχόρα C. | 9. πόντον G. ΙΙ 11. δε
om. ΕFνulg.
ΧCVΙΙΙ. 15. αμαξιαίος ΕΑld. ΙΙ 16. δε om. C.
ΧCΙΧ. 17. Ορχομενείων Αld. ΙΙ 18. βοιωτούς L, βεωτοίς F,
βιωτώ Ε. ΙΙ ήν om. G. || 19. δ' εις G. Η ευοδύναι C. ΙΙ 21. αυτής Ε,
αυτοίς CFvulg, αυτού Sylb. ΙΙ 22. έννοιάν τινα λαβ. CL. Η δαιμονίαν
ex mg. illatum putat Ηeyn. | 23. συννώσαι Αld. Η ιδόντες Αld.
 ΜΙRΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 31

χόμενον έσω το φώς, ευσυνόπτως τα λοιπά θεάσασθαι,

και ελθόντας απαγγείλαι τους άρχουσιν.
C (104). Εν τη Σαρδοί τή νήσω κατασκευά
σματά φασιν είναι εις τον Ελληνικόν τρόπον διακείμενα
τον αρχαίον, άλλα τε πολλά και καλά και θόλους πε
ρισσούς τους ρυθμούς κατεξεσμένους τούτους δ' υπό
Ιολάου του Ιφικλέους κατασκευασθήναι, ότε τους Θε
σπιάδας τους εξ Ηρακλέους παραλαβών έπλευσεν εις
εκείνους τους τόπους εποικήσων, ως κατά συγγένειαν
αυτώ την Ηρακλέους προσήκοντας διά το πάσης της
προς εσπέραν κύριον Ηρακλέα γενέσθαι, αύτη δε ή
νήσος, ως έοικεν, εκαλείτο μεν πρότερον Ιχνούσσα διά
το έσχηματίσθαι τη περιμέτρω ομοιότατα ανθρωπίνω
ίχνει, (105) ευδαίμων δε και πάμφορος έμπροσθεν λέ
γεται είναι τον γάρ Αρισταίον, όν φασι γεωργικώτατον
είναι επί των αρχαίων, τoύτoν αυτών άρξαι μυθολο
γούσιν, υπό μεγάλων ορνέων έμπροσθεν και πολλών
κατεχομένων, νύν μεν ουν ουκέτι φέρει τοιούτον ουδέν
διά το κυριευθείσαν υπό Καρχηδονίων εκκοπήναι πάν
τας τους χρησίμους εις προσφοράν καρπούς, και θάνα 20
τον την ζημίαν τους εγχωρίοις τετάχθαι, εάν τις των
τοιούτων τι αναφυτεύη.
CΙ (106). Εν μιά των επτά νήσων τών Αιόλου
1. το om. ΕFνulg, ΙΙ λοιπόν F.
C. Diod. Sic. 4, 29. ΙΙ 5. τον άρχον rc. C, την αρχήν G, των
αρχαίων ΕFvulg. | 6. κατεξυσμένους G, κατεξεαομένους L ΙΙ δε
Αld. 2. || 7. ιόλα υφικλέους F, ιόλα εύφικλέους Ε. ΙΙ ώστε ΕF, όστις
Αld. ΙΙ 10. προσήκουσαν ΕFΑld. ΙΙ 12. ίχνουσσα G, ιχνούσα CΕFvulg. ΙΙ
13. έσχηματίσθη F. | ομοιότητα Ε, ομοιότητι GΑld. ΙΙ ανθρώπων
ΕFGΑld., ανθρώπω Ι. ΙΙ 14. ίχνει om. ΕFLΑld. ΙΙ λέγουσιν Αld. ΙΙ
16. αυτόν C, αυτής Ηeyn. των τόπων τούτων Casaub. ΙΙ άρξασθαι
ΕFνulg. ΙΙ 18. κατεχομένης Ηeyn. ΙΙ 19. κυριαθείσαν C, κυριασθεί
σαν L. ΙΙ 20. προφοράν FΑΙd. ΙΙ 22. τι om. G.
 32 [ΑΗΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS]

καλουμένων, ή καλείται Λιπάρα, τάφον είναι μυθολο

Α
γούσι, περί ου και άλλα μεν πολλά και τερατώδη λέ
γoυσι, τούτο δ' ότι ουκ ασφαλές εστι προσελθείν προς
εκείνον τον τόπον της νυκτός συμφωνούσιν εξα
5 κούεσθαι γάρ τυμπάνων και κυμβάλων ήχον γέλωτάτε

μετά θορύβου και κροτάλων εναργώς. (107) λέγουσι

δέ τι τερατωδέστερον γεγονέναι περί το σπήλαιον προ
ημέρας γάρ έγκοιμηθήναίτινα εν αυτώ οινωμένον, και
τούτον υπό των οικετών ζητούμενον εφ' ημέρας τρείς
10 διατελέσαι, τη δε τετάρτη ευρεθέντα ως νεκρόν απο

κομισθήναι υπό των οικείων εις τον ίδιον τάφον, και

τών νομιζομένων τυχόντα πάντων εξαίφνης αναστήναι
και διηγείσθαι τα καθ' εαυτόν συμβεβηκότα, τούτο μεν
ούν ημίν φαίνεται μυθωδέστερον όμως μέντοι έδει μη
15 παραλιπείν αμνημόνευτον αυτό των περί τον τόπον

εκείνον την αναγραφήν ποιούμενον.

CΙΙ (108). Περί την Κύμην την εν Ιταλία λίμνη
εστίν η προσαγορευομένη "Αορνος, αυτή μεν, ως έoικεν,
ουκ έχουσά τι θαυμαστόν περικείσθαι γάρ λέγουσι περί
20
αυτήν λόφους κύκλω, το ύψος ουκ ελάσσους τριών
σταδίων, και αυτήν είναι τώ σχήματι κυκλοτερή, το
βάθος έχουσαν ανυπέρβλητον, εκείνο δε θαυμάσιον
φαίνεται υπερκειμένων γαρ αυτή πυκνών δένδρων, και

CΙ. 1. μυθολογείν ΕF. ΙΙ 2. μεν om. ΕFΑld. | 3. δε vulg. ΙΙ

5. τυμπάνον Αld. 2. ΙΙ είχον Ε. ΙΙ 7. δ' έτι F. ΙΙ 8. τινα κοιμηθή
ναι C. ΙΙ οίνωμένων Αld. 2. ΙΙ 12. τυχόντων Αld. 2. ΙΙ 15. παραλεί
πειν Ε. ΙΙ τών] την C, om. ΕFΑld. ΙΙ περί των τόπων εκείνων vulg.ll
16. την om. ΕFvulg.
CΙΙ. Αntig. Car. c. 152. Sotion c. 28. Strab. 5. p. 244. Ρlin.
31, 2. ΙΙ 17. εν τή ιταλία GL, περί την ιταλίαν ΕF, περί Ιταλίαν
vulg. Il 18, αύτη vulg. ΙΙ ως om. L. ΙΙ 20. έλαττον CΕFvulg, ελάτ
τους Sylb.
 ΜΙRΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 33

τινων εν αυτή κατακεκλιμένων, ουδέν έστιν ιδείν φύλλον

επί του ύδατος εφεστηκός, αλλ' ούτω καθαρώτατόν
εστι το ύδωρ, ώστε τους θεωμένους θαυμάζειν (109)
ν ν \ 5 ν 2" 2 «ν 2 Ψ Ψ

περί δε την άπέχουσαν ήπειρον αυτής ου πολύ θερμόν

", Α' 2 Α' - ν ο Α' ρ, -

ύδωρ πολλαχόθεν έκπίπτει, και ο τόπος άπας καλείται

Πυριφλεγέθων, ότι δε ουδέν διίπταται όρνεον αυτήν,
ψεύδος οι γάρ παραγενόμενοι λέγουσι πλήθός τι κύκνων
εν αυτή γίνεσθαι.
ν
CΙΙΙ (110). Φασί τάς Σειρηνούσας νήσους κείσθαι
2 -" 2. Α' w ν ν 2 2 2 «ω -'

μεν έντή Ιταλία περί τον πορθμόν επ' αυτής της 10

άκρας, ος κείται προ του προπεπτωκότος τόπου και

διαλαμβάνοντος τους κόλποις τόν τε περιέχοντα την
Κύμην και τον διειληφότα την Ποσειδωνίαν καλουμέ.
τ' κιν Αν

νην εν ώ και νεως αυτών ίδρυται και τιμώνται καθ'

υπερβολήν υπό των περιοίκων θυσίαις επιμελώς ών
και τα ονόματα μνημονεύοντες καλούσι την μεν Παρ
θενόπην, την δε Λευκωσίαν, την δε τρίτην Λίγειαν.
CIV (111). Λέγεται δε μεταξύ της Μεντορικής
και της Ιστριανής όρος τι είναι το καλούμενον Δέλφιον,
2/ Α' ς Α' 2 η ν ν Α' αν 2

έχον λόφον υψηλόν επί τούτον τον λόφον όταν άνα 20

βαίνωσιν οι Μέντορες οι επί του Αδρίου οικούντες,

2. επί του ύδατος φύλλον ΕFvulg. ΙΙ έστηκός CΕFνulg, ΙΙ ού

τως vulg. ΙΙ 3. εστιν Αld. 2. | 4. παρά CL. ΙΙ δε] γάρ G. ΙΙ αυ
του Αld. ΙΙ 6. αυτήν] εν αυτή ΕF. ΙΙ 7. παραγεγενημένοι C. ΙΙ λέγουσιν
vulg. ΙΙ κύκνων πλήθός τι CΕFνulg.
CΙΙΙ. Steph. Βyz. s. v. Σειρηνούσσαι ΙΙ 9. σειρινούσας ΕFΑld. Il
11. πρός τού L. ΙΙ ος κείται προ deleri vult Salm. ΙΙ πεπτωκότος
CΕFvulg, ΙΙ 12. δια μάνoντος ΕF, διακυμαίνοντοςvulg., διακυμαίνοντα
Αld. ΙΙ τους κόλπους St. Salm. Ηeyn, | 13. καλουμένην ποσειδωνίαν
ΕFGvulg. II 14. αυτώ ΕF.
CIV. Strab. 7. p. 317. ΙΙ 18. μεν ρητορικής Ε, μεν ριτορικής
F. ΙΙ 19. ιστοριανής ΕF. ΙΙ 21. μέντωρες Ε. ΙΙ επί om. vulg. ΙΙ αν
δρίου Ε.
μ"

Ο
 34 [ΑRΙSΤΟΤΕΙ,ΙS]

αποθεωρoύσιν, ως έoικε, τα εις τον Πόντον εισπλέοντα

- σ w W Α' Α' 2 Αν 2 ν. "

πλοία, είναι δε καί τινα τόπον εν τοις άνά μέσον δια

Α' 9 «ν 2 Αν - μ' ν

στήμασιν, εις όν άγοράς κοινής γινομένης πωλείσθαι

παρά μεν τών εκ του Πόντου εμπόρων αναβαινόντων
5 τα Λέσβια και Χία και Θάσια, παρά δε των εκ του
ν -- ν Αν

Αδρίου τους Κερκυραϊκούς αμφορείς,

CV (112). Φασί δε και τον "Ιστρον ρέοντα εκ
τών Ερκυνίων καλουμένων δρυμών σχίζεσθαι, και τη
μεν εις τον Πόντον ρείν, τη δε εις τόν Αδρίαν εκβάλ
10 λειν σημείον δε ου μόνον εν τοις νύν καιρούς έωρά
καμεν, αλλά και επί των αρχαίων μάλλον, οίον τα εκεί
2, σ' ν ν 2 --Α' ν ν 2, w

άπλωτα είναι και γαρ Ιάσονα τον μεν είσπλουν κατά

Κυανέας, τον δε εκ του Πόντου έκπλoυν κατά τον
"Ιστρον ποιήσασθαί φασί και φέρουσιν άλλα τε τεκμή
15 ρια ουκ ολίγα, και κατά μεν την χώραν βωμούς υπό
κιν 2 Α' 2 / Α' 2 ν - -

του Ιάσονος άνακειμένους δεικνύουσιν, εν δε μιά των

"ν - ν

νήσων τών εν τώ Αδρία πολυτελές ιερόν Αρτέμιδος

υπό Μηδείας ίδρυμένον. έτι δε λέγουσιν, ως ουκ αν
παρέπλευσε τάς Πλαγκτάς καλουμένας, ει μη εκείθεν
2 . " w 2 -' " Α' Α Λ Αν / 2

20 απέπλει. (113) και εν τη Αιθαλεία δε νήσω, τή κειμένη εν

1. αποθεωρούσι vulg. ΙΙ ως έoικε om. CΕFvulg. ΙΙ τόπον C. ΙΙ

εκπλέοντα G. εισπλέοντα - τόπον om. Αld. ΙΙ 2. τινα και CΕFvulg. ΙΙ
6. κορκυραϊκούς ΕΑld.
CV. Αr. hist. an. 8, 15. Strab. 1. p. 57. Εust. ad Dion. v.
299. ΙΙ 7. τον om. C. || 9. τόπσν C. ΙΙ την ΕF. ΙΙ εκβάλλειν om.
CΕFvulg. | 10. σημείον- είναι ex mg. illata putat Ηeyn. ΙΙ σ. δε κα
κείνο CΕFvulg, κακείνου Sylb. || 11. αλχαίων F, lacunam habet Ε,
παλαιών vulg. ΙΙ του τα εκεί άπλωτα μή είναι Casaub. ΙΙ 12. κατά
τας Κvulg. | 13, τον δε om. ΕF. ΙΙ τού om. Αld. ΙΙ τόπου C. ΙΙ
άπλουν ΕF. ΙΙ κατά τον Ίστρον om. C. || 14, φέρουσα Αld. 2. ΙΙ τε
om. CΕF. ΙΙ 17. νήσων των et ιερόν om. ΕF, τών εν τω Αδρία νή
σων vulg. ΙΙ πολυτελές om. Βk. | 18, μειδίας ΕF. | 19. πλακτάς G.ΙΙ
20, απέτλει Αld. 1. | Strab. 5. p. 224. | αιγιαλεία CG, αιγιαλία ΕF,
αιγιαλία Αld. ΙΙ επί ΕFνulg.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS CUΙ, Τ. . 35
- "ω Α' 2" Α' Αν Αν

τώ Τυρρηνικό πελάγει, άλλα τε δεικνύουσι μνημεία των

2 Α' W Α 3 γ - Α' ν Α' w

άριστέων και το επί των ψήφων δε λεγόμενον παρά

γαρ τον αιγιαλόν ψήφους φασίν είναι ποικίλας, ταύτας
δ' οί "Ελληνες οι την νήσον οικούντες λέγουσι την
χροιάν λαβείν από των στλεγγισμάτων ών εποιούντο 5
αλειφόμενοι από εκείνων γάρ των χρόνων ούτε πρό.
τερον έωράσθαι μυθολογούσι τοιαύτας ψήφους ούθ'
ύστερον επιγενομένας, έτι δε τούτων φανερώτερα ση
μεία λέγουσιν, ότι ου διά των Συμπληγάδων εγένετο
* 3η 2 «ν -" - 2 2 -ν Λ'

ο έκπλους, αύτώ τώ ποιητή έν εκείνοις τους τόποις 10

μάρτυρι χρώμενοι την γάρ δυσχέρειαν του κινδύνου εμ

φανίζοντα λέγειν ότι ουκ έστι παραπλεύσαι τον τόπον
2 Α' , 2 & -" Α' Α' γν γ " Αν

άλλά θ' ομού πίνακάς τε νεών και σώματα φωτών

κύμαθ' αλός φορέoυσι πυρός τ' oλooίo θύελλαι.
περί μεν ουν τάς Κυανέας ου λέγεται πύρ αναπέμπειν, 15
περί δε τον πορθμόν τον διαλαμβάνοντα την Σικελίαν,
εφ' εκάτερα κειμένων των του πυρός αναφυσημάτων,
και της τε νήσου συνεχώς καιομένης, και του περί την
Αίτνην ρεύματος πολλάκις την χώραν επιδεδραμηκότος.
CVΙ (114). Εν Τάραντι εναγίζειν κατά τινας
χρόνους φασίν Ατρείδας και Τυδείδας και Αιακίδαις
και Λαερτιάδας, και Αγαμεμνονίδαις δε χωρίς θυσίαν
επιτελείνεν άλλη ημέρα ιδία, εν ή νό σ' -

η ημερα ιδια, ενη νομιμον ειναι ταις

γυναιξί, μη γεύσασθαι των εκείνοις θυομένων, έστι δε

3. φασίν είναι ψήφους C. Il 4, δε vulg. | 5. στελεγγισμάτων C,

στηλεγγισμάτων ΕFΑld. 1, στελγισμάτων L. || 6. γαρ εκείνων ΕFvulg. ΙΙ
8. επιγινομένας C, επιγεγενημένας ΕFνulg. ΙΙ έστι G. ΙΙ φανερώτατα
codd. ΙΙ 9. συμπλογάδων ΕFG. ΙΙ 10. o om. vulg. || αυτούς νulg. ΙΙ
εν] οι εν ΕFGvulg. | 11. μάρτυρες Ε.ΙΙ εμφανίζονται ΕF. || 13. Οdyss.
12, 67. Ι! 14. άλλος Ε. ΙΙ θύελαι Ε. ΙΙ 15. ανάπτειν CL. || 16. πυρί
ΕF. ΙΙ 17. των om. G.
CVΙ. 22. λαερτιάδες ΕF. | 24. γεύεσθαι Αld.
5 και
 36 [ΑRΙSΤΟΤΕLΙS]

και Αχιλλέως νεώς παρ' αυτούς λέγεται δε μετά το

Αν ν ' c Α' \ Α'

παραλαβείν τους Ταραντίνους Ηράκλειαν τον τόπον

καλείσθαι ον νύν κατοικούσιν, εν δε τους άνω χρόνοις
των Ιώνων κατεχόντων Πλείων έτι δε εκείνων έμπρο
σθεν υπό τών Τρώων των κατασχόντων αυτήν Σίγειον
ωνομάσθαι.
CVΙΙ (115). Παρά δε τους Συβαρίταις λέγεται
Φιλοκτήτην τιμάσθαι. κατοικήσαι γαρ αυτόν εκ Τροίας
ανακομισθέντα τα καλούμενα Μάκαλλα της Κροτωνιά
10 τιδος, ά φασιν απέχειν εκατόν είκοσι σταδίων, και ανα

θείναι ιστορούσι τα τόξα τα Ηράκλεια αυτόν εις το

του Απόλλωνος του αλίου, εκείθεν δέ φασι τους Κρο
τωνιάτας κατά την επικράτειαν αναθείναι αυτά εις το
Απολλώνιον το παρ' αυτούς, λέγεται δε και τελευτή
15 σαντα εκεί κείσθαι αυτόν παρά τον ποταμόν τον Σύ

βαριν, βοηθήσαντα Ροδίοις τους μετά Τληπολέμου εις

τους εκεί τόπους απενεχθείσι και μάχην συνάψασι προς
τους ενοικούντας των βαρβάρων εκείνην την χώραν.
CVΙΙΙ (116). Περί δε την Ιταλίαν την καλου
20 μένην Γαργαρίαν, εγγύς Μεταποντίου, Αθηνάς ιερόν

είναι φασιν Ελληνίας, ένθα τα τού Επειού λέγουσιν

ανακείσθαι όργανα, ά εις τον δούρειον ίππον εποίησεν,
1. Ηerculis Νat. d. Com. || 2. παραβαλείν Casaub. Ηeyn. ΙΙ
Ταραντίoυς Αld. Il 4. ιωνίων C, Χώνων Cluver, ΙΙ Πολίειον Salm. ΙΙ
5. Τρώων των] πρώτων F, πρώτον Ενulg. | αυτούς CL. ΙΙ σίγιον
CΕFΑld., Σίριν Ηolst. Σείριν Salm. || 6. ονομασθήναι C, ωνομα
σθήναι L.
CVΙΙ. 9. μαλακά CΕFL, Μύκαλλα Βk. ΙΙ κροτωνιάδος ΕFvulg. ΙΙ
11. αυτών CΕ, αυτού Αld. ΙΙ 12. Αλαίου Wessel. | 13. κατά om. Ε.ΙΙ
14. το παρ' αυτούς om. ΕFΑld. ΙΙ 17. συνάψασαι ΕF. ΙΙ 18. των
βαρβάρων om. ΕFΑld.
CVΙΙΙ. 20. Γαργαρίαν ΑΒCΕFGHL et vett. edd. Καλαβρίαν
intpp. ΙΙ Μεταπόντoυ vulg. ΙΙ 21. Ειληνίας Ηemsterh. ΙΙ 22. όργανα
ανακείσθαι ΕFvulg. || ά εις] οίς Lips. ΙΙ δούριον CΕFvulg.
 ΜΙR ΑΙΒ. Α US Ο UΙ,Τ. 37

εκείνου την επωνυμίαν επιθέντος φανταζομένην γαρ

2 ν. ν Σ -ν w ν "/ 2 - 2 -ν

αυτώ την Αθηνάν κατά τον ύπνον αξιoύν αναθείναι

τα όργανα, και δια τούτο βραδυτέρας τυγχάνοντα της
αναγωγής είλείσθαι εν τω τόπω, μη δυνάμενον εκπλεύ
σαι όθεν Ελληνίας Αθηνάς το ιερόν προσαγορεύεσθαι. 5
CΙΧ (117). Λέγεται περί τον ονομαζόμενον της
Δαυνίας τόπον ιερόν είναι Αθηνάς Αχαίας καλούμενον,
ενώ δή πελέκεις χαλκούς και όπλα των Διομήδους
εταίρων και αυτού ανακείσθαι. (118) εν τούτω τώ
τόπω φασίν είναι κύνας, οι τούς αφικνουμένους των 1(!)
Ελλήνων ουκ αδικούσιν, αλλά σαίνουσιν ώσπερ τους
συνηθεστάτους. (119) πάντες δε οι Δαύνιοι και οι πλη
σιόχωροι αυτοίς μελανειμονούσι, και άνδρες και γυναί
κες, δια ταύτην, ως έoικε, την αιτίαν, τάς γάρ Τρωά
δας τας ληφθείσας αιχμαλώτους και εις εκείνους τους 15
τόπους αφικoμένας, ευλαβηθείσας μήπικράς δουλείας
τύχωσιν υπό των εν ταις πατρίσι προυπαρχουσών τους
Αχαιούς γυναικών, λέγεται τάς ναύς αυτών εμπρήσαι,
ίν' άμα μεν την προσδοκωμένην δουλείαν εκφύγωσιν,
άμα δ' όπως μετ' εκείνων μένειν αναγκασθέντων συν 20
αρμοσθείσαι κατάσχωσιν αυτούς άνδρας, πάνυ δε και
τώ ποιητή καλώς πέφρασται περί αυτών έλκεσιπέπλους
γαρ και βαθυκόλπους κακείνας, ως έoικεν, ιδείν έστιν,
CΧ (120). Εν δε τους Πευκετίνοις είναι φασιν
3. έργα ΕFΑld. || 4. διαγωγής L. ΙΙ ειλείσθαι FGΑld., oιχεί
σθαι C. Il 5. προσαγορεύεται ΕFG, προσαγορεύσαι L.
CΙΧ. Strab. 6. p. 284. Dion. Ηal. ant. rom. 1, 72. Ρlut. d.
virt. mul. s. Τρωάδες. ΙΙ 6. λ. δε περί ΕFνulg. ΙΙ 7. δανίας ΕF. ΙΙ
12. δε οι] διά C. ΙΙ οι post και om. vulg. | 13. αυτής ΕF, αυτών
Αld. ΙΙ 17. τους πατρίσι τους αχαιοίς προυπαρχουσών G. || 18, εμ
πρήσθαι C. || 19. φύγωσιν C. ΙΙ 20. συναρμοσθείναι G. | 23. εκείνας
Cvulg. ΙΙ εστίν ιδείν C.
CΧ 24. πευκεστίνοις C, πευκεντίνοις G.
 38 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ, ΙS]

Αρτέμιδος ιερόν, ενώ την διωνομασμένην εν εκείνοις

τους τόποις χαλκήν έλικα ανακείσθαι λέγουσιν, έχουσαν
επίγραμμα » Διομήδης Αρτέμιδι. « μυθολογείται δ' εκεί
νον ελάφω περί τον τράχηλον περιθείναι, την δε περι
5 φύναι, και τούτον τον τρόπον ευρισκομένην υπό Αγα

θοκλέους ύστερον του βασιλέως Σικελιωτών εις το του

Διός ιερόν ανατεθήναίφασιν.
CΧΙ (121). Εν τή άκρα της Σικελίας τή καλου
μένη Πελωριάδι τοσούτον γίνεσθαι κρόκον, ώστε παρά
10 τισι μεν τών εν εκείνοις τους τόποις κατοικούντων μη

γνωρίζεσθαι Ελλήνων, ποιόν τί εστι το άνθος, επί δε

της Πελωριάδος αμάξας κατακομίζειν μεγάλας τους βου
λομένους, και κατά την εαρινήν ώραντάς στρωμνας
και τας σκηνας εκ κρόκου κατασκευάζειν.
15 CΧΙΙ (122). Φησιν είναι ο Πολύκριτος ο τα Σι
κελικά γεγραφώς εν έπεσιν έν τινι τόπω της μεσογείου
λίμνιόν τι έχον όσον ασπίδος το περίμετρον, τούτο
δ' έχει ύδωρ διαυγές μεν μικρώ δε θολερώτερον εις
τούτ' ουν εάν τις ειςβήλούσασθαι χρείαν έχων, αύξε
20 σθαι εις εύρος, εάν δε και δεύτερος, μάλλον πλατύνε

ται, το δε πέρας έως εις πεντήκοντα ανδρών υποδοχήν

μείζον γενόμενον διευρύνεται, επειδαν δε τούτον τον

2. κόλποις C. | 3. δε vulg, Il 4. την - ύστερον om. CL. ΙΙ

6. της θεού Μatthiae. ΙΙ 7. ανατεθείναι C.
CΧΙ. 8. άδρα C. | 9. τοιούτον Μatth. ΙΙ κρόκκον G. ΙΙ 10. εν
om. ΕΑld. II 12. τους βουλομένοις CΕFΑld. | 13. είαρινήν ΕΑld. ΙΙ
14. κρόκκου G.
CΧΙΙ. Sotion c. 30. | 15. φασίν C. ΙΙ είναι om. G. | 16. μεσ.
εστί λιμνηόν G. ΙΙ 17. ασπίδος όσον C. | 18. έχειν vulg. ΙΙ μεν διαυ
γές C. ΙΙ ου μικρώ CΕFLΑld. ΙΙ θωλερότερον ΕF, θολώτερον G. ΙΙ
19. αν G. ΙΙ 20. αν C. ΙΙ δεύτερος Sylb. δεύτερον νulg. Η πλατύνε
σθαι vulg. || 21. υπεροχής CΕFL. | 22. γινόμενον C. ΙΙ διευρύνεσθαι
Gvulg.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 39

αριθμόν λάβη, εκ βάθους πάλιν ανοιδούν εκβάλλειν με

τέωρα τα σώματα των λουομένων έξω επί το έδαφος,
ώς δ' αν τούτο γένηται, εις το αρχαίον πάλιν σχήμα
Αν " 2 Α' ? 2 ι 5 Α'

τής περιμέτρου καθίσταται. ου μόνον δ' επί ανθρώπων

τούτο περί αυτό γίνεται, αλλά και εάν τι τετράπουν
εισβή, το αυτό πάσχει.-
CΧΙΙΙ (123). Εν δε τή επικρατεία των Καρχη
δονίων φασίν όρος είναι ο καλείται Ουράνιον, παντο
δαπής μεν ύλης γέμον, πολλοίς δε διαπεποικιλμένον
άνθεσιν, ώστε τους συνεχείς τόπους επί πολύ μεταλαμ
βάνοντας της ευωδίας αυτού ήδίστην τινά τους οδοι
πορούσι προσβάλλειν την αναπνοήν, προς δη τούτον
τον τόπον κρήνην ελαίου φασιν είναι, την δε οσμήν
έχειν τού κέδρου τους αποπτίσμασιν όμοίαν, δείν δέ
φασι τον προσιόντα προς αυτήν αγνόν είναι, και τού
του γινομένου πλείον αναβλύζειν αυτήν το έλαιον, ώστε
ασφαλώς αρύεσθαι.
CΧΙV (124). Φασί και ταύτης της κρήνης πλη
σίον είναι τινα πέτραν αυτοφυή, μεγάλην τω μεγέθει.
ταύτην ουν λέγουσιν, επειδαν μεν ή θέρος, φλόγα
αναπέμπειν πυρός, χειμώνος δε γενομένου εκ του αυ
του τόπου κρουνόν ύδατος αναρραίνειν ούτω ψυχρού
4. των περιμέτρων C. ΙΙ καθίστασθαι vulg. ΙΙ δε vulg. ΙΙ 5. γί,
νεσθαι νulg. ΙΙ αν ΕFG. ΙΙ 6. πάσχειν Cvulg.
CΧΙΙΙ. Sotion c. 29. Αntig. c. 139. Αth. 2. p. 42 Ε. Vitruv.
8, 3. ΙΙ 8. Ουράνιον] γώνιον ΕFvulg., Ουνίον L. | 11. αυτών CΕFL.ll
οδοιπορούσιν Αld. 2. | 12. προσβάλλει Ε. ΙΙ προς δε δη C. ΙΙ 13. κρή
νας G. ΙΙ 14. έχειν om. C. ΙΙ του κένδρου ΕF, της κέδρου L. ΙΙ απο
πτύσμασιν G, αποπτία CΙ.. II 15. αυτούς C. ΙΙ αγνοείν Αld. 1,
αγνεύειν vulg. et L adscriptο αγνόν είναι ΙΙ 16. αναλύειν L.ΙΙ 17. ασφα
λώς αυτήν αρ. G.
CΧΙV. Solin. c. 5. | 19. αυτοφυά CΕFvulg. ΙΙ 20. ταύτης
ΕFνulg. ΙΙ 21. αναπίπτειν ΕFνulg. αναρρίπτειν Casaub. ΙΙ 22. αναραί
νειν Ε. ΙΙ ούτω - χειμώνα om. ΕFΗΑld. et eorum loco habent και
 40 [ΑΗ ΙSΤΟΤΕ Ι, ΙS ]

ώστε χιόνι συμβαλλόμενον μηδεν διαφέρειν και τούτό

φασιν ουκ απόκρυφον ουδε μικρόν χρόνον φαίνεσθαι,
αλλά το μεν πύρ ανιέναι την θερείαν όλην, το δε ύδωρ
πάντα τον χειμώνα,
CΧV (125). Λέγεται δε και περί την τών Σιντών
και Μαιδών χώραν καλουμένην της Θράκης ποταμόν
τινα είναι Πόντον προσαγορευόμενον, ενώ καταφέρε
σθαί τινας λίθους οι καίονται και τουναντίον πάσχουσι
τους εκ των ξύλων άνθραξι. ριπιζόμενοι γάρ σβέννυνται
10 ταχέως, ύδατι δε ραινόμενοι αναλάμπουσι και ανάπτουσι
κάλλιον, παραπλησίαν δε ασφάλτω, όταν καίωνται, και
πονηράν ούτως οσμήν και δριμείαν έχουσιν, ώστε μηδεν
των ερπετών υπομένειν εν τω τόπω καιομένων αυτών,
CΧVΙ (126). Είναι δέ φασι και τόπον τινά παρ'
15 αυτοίς ου λίαν μικρόν, αλλ' ώς αν είκοσί που σταδίων,

δς φέρει κριθάς, αίς οι μεν άνθρωποι χρώνται, οι δ'

ίπποι και βόες ουκ εθέλουσιν αυτάς εσθίειν, ουδ' άλλο
ουδέν, αλλ' ουδε των υών ουδε των κυνών ουδεμία ι

τολμά γεύσασθαι της κόπρου των ανθρώπων, οίτινες

20
αν εκ των κριθων τούτων μάζαν φαγόντες ή άρτον ',

αφοδεύωσι, τώ θνήσκειν.
το δύο-λευκόν ex cap. CΧΧΧVΙΙ. ΙΙ 1. μηδενι C. ΙΙ 3. τό] εκ ΕF. ΙΙ
θερίαν ΕFΑld. | 4. χειμώνα είναι G, χρόνον ΕFΑld.
CΧV. Αntig. c. 136. Steph. Βyz. s. v. Σιντία. Ρlin. 33, 5.
36, 19. ΙΙ 5. δε και om. G. και om, C. ΙΙ παρά τή pr. G. ΙΙ σιτών
ΕFΗΑld. || 6. Μαιδών Sylb. codd. μεδών. Η χώρα καλουμένη pr, G. ΙΙ
περί την χ. της Θρ. καλ των Σ. και Μ. Ηeyn. | 7. είναι om. vulg,
sed habet Αld. II προσονομαζόμενον ΕFGνulg. ΙΙ 9. τοίς] της Αld. ΙΙ
10. αίματι rc, G, ύδασι vulg. | 11. καίονται ΕFΑld. 2. | 12. οσμήν
ούτω CΕFvulg,
CΧVΙ. 15. που om. G. | 17. άλλο] αλλ' Αld. | 18. αλλ' om.
C, Il των om. ΕΑld. || οιών G. ΙΙΙ ουδε των κυνών delet Schneid. Η
20. εκ τής των ΕΑld. ΙΙ 21. αφοδεύσωσι ΕFvulg., αφοδήσωσι C. ΙΙ
τώ om. C.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 41

CΧVΙΙ (127). Εν δε Σκοτούσαις τής Θετταλίας

φασιν είναι κρηνίδιόν τι μικρόν, εξ ού ρεί τοιούτον
ύδωρ, o τα μεν έλκη και θλάσματα ταχέως υγιεινά
ποιεί και των ανθρώπων και των υποζυγίων, εάν δέ
τις ξύλον μη παντάπασι συντρίψας αλλά σχίσας εμβάλη,
συμφύεται και πάλιν εις το αυτό καθίσταται.
CΧVΙΙΙ (128). Περί δε την Θράκην την υπέρ
Αμφίπολιν φασί γίνεσθαι τι τερατώδες και άπιστον τους
μή τεθεαμένοις, εξιόντες γάρ οι παίδες εκ των κωμών
και των εγγυς χωρίων επί θήραν των ορνιθαρίων συν
θηρεύειν παραλαμβάνουσι τους ιέρακας, και τούτο ποι
ούσιν ούτως επειδαν προέλθωσιν εις τόπον επιτήδειον,
καλούσι τους ιέρακας ονομαστί κεκραγότες οι δ' όταν
ακούσωσι των παίδων την φωνήν, παραγινόμενοι κατα
σοβούσι τους όρνιθας, οι δε δεδιότες εκείνους καταφεύ 15
γουσιν εις τους θάμνους, όπου αυτούς οι παίδες ξύλοις
τύπτοντες λαμβάνουσιν, ο δε πάντων άν τις μάλιστα
θαυμάσειεν οι μεν γαρ ιέρακες όταν αυτοί τινα λάβωσι
των ορνίθων, καταβάλλουσι τους θηρεύουσιν, οι δε
παίδες απάντων των αλόντων μέρος τι τους ιέραξιν
αποδόντες απέρχονται.
CΧΙΧ (129). Θαυμαστόν δέ τι και παρά τους
Ενετοίς φασι γίνεσθαι. επί γαρ την χώραν αυτών πολ
λάκις κολοιών αναριθμήτους μυριάδας επιφέρεσθαι και
CΧVΙΙ. Αntig. c. 142. Sotion c. 9. Ρlin, 31, 2. ΙΙ 2. συ και
ρεί ΕFvulg. ΙΙ τοσούτον C. ΙΙ 3. ώ ro, C. Ι 5. εμβάλλη ΕΑld. ΙΙ
6. καθίστησιν ΕFG. -

CΧVΙΙΙ. Αrist. hist. an. 9, 24. Αntig. c. 28. Ρlin. 10, 8. ΙΙ

8. αμφιπόλεως CΕFvulg., Cedropolin vocant Αrist. Αntig. || γενέ
σθαι CΕC. ΙΙ τι om. CFG. ΙΙ 9. θεασαμένοις C. ΙΙ 12. προσέλθωσιν
ΕFGvulg. | 14. παρασοβούσιν CΕFνulg. II 15. τους - καταφεύγουσιν
om. ΕFνulg. ΙΙ 17. λήψωσιν G. Η 20. τι παρά τους L.
CΧΙΧ. Αntig. c. 173. Αel. 17, 16. Αpost. prov. 1, 54.
6
 42 [ΑRΙSΤΟΤΕΙ.ΙS]

τον σίτoν αυτών σπειράντων καταναλίσκειν' οίς τους

Ενετούς προ του εφίπτασθαι μέλλειν επί τά μεθόρια
τής γής προτιθέναι δώρα, παντοδαπών καρπών κατα
βάλλοντας σπέρματα, ών εάν μεν γεύσωνται οι κολοιοί,
5 ουχ υπερβαίνουσιν επί την χώραν αυτών, αλλ' οίδασιν
οι Ένετοι ότι έσονται εν ειρήνη εάν δε μη γεύσωνται,
ώσει πολεμίων έφοδον αυτοίς γινομένην ούτω προσ
δοκώσιν.

CΧΧ (130). Εν δε τη Χαλκιδική τή επί Θράκης

10
πλησίον Ολύνθου φασιν είναι Κανθαρώλεθρον ονομα
ζόμενων τόπον, μικρώ μείζονα το μέγεθος άλω, εις όν
των μεν άλλων ζώων όταν τι αφίκηται, πάλιν απέρ
χεται, των δε κανθάρων των ελθόντων ουδείς, αλλά
κύκλω περιιόντες το χωρίον λιμώ τελευτώσιν.
15 CΧΧΙ (131). Εν δε Κύκλωψι τους Θραξί κρηνί
διόν εστιν ύδωρ έχον, ο τή μεν όψει καθαρόν και δια
φανές και τοις άλλοις όμοιον, όταν δε πίη τι ζώον εξ
αυτού, παραχρήμα διαφθείρεται. -

CΧΧΙΙ (132). Φασί δε και εν τή Κραστωνία παρά

20 την Βισαλτών χώραν τους αλισκομένους λαγώς δύο
ήπατα έχειν, και τόπον τινά είναι όσον πλεθριαίον, εις

3. μεταλάβοντας L. ΙΙ 4. οι om. ΕFΑld. ΙΙ κολιοί ΕF. ΙΙ 5. ουχ

- γεύσωνται om. ΕFΑld. ΙΙ αλλΊ και Cvulg. || 6. οίχήσονται rc, G.ΙΙ
7. αυτοίς Αld. -

CΧΧ. Αntig. c. 14. Ρlin. 11, 28. | 9. χαλκίδι CΕFνulg. ΙΙ

10. κανθαρόλεθρον G, κανθαλώλεθρον ΕF. | 11. μείζον ΕFGνulg. ΙΙ
12. επανέρχεται rc. G.
CΧΧΙ. Αntig. c. 141. Sotion c. 15. Ρlin. 31, 2. || 15. Κιγ
χρώψωσιν Αnt., Χρωψί Sot., Κύγχωψι Ηarduin. ΙΙ κρηνηίδιον ΕF. ΙΙ
16. έχειν F.
CΧΧΙΙ. Αr, hist. 2, 12. part. an. 3, 7. Αel. 5, 27. ΙΙ 19 κρο
τωνία G, Κρηστωνία Sylb., Γρηστωνία Pinedo. κραστωνία παρά om.
ΕFΗ, τήκ την Αld. περί Ηeyn.
 ΜΙRΑΒ. ΑUSΟUΙ,Τ. 43

όν ότι αν εισέλθη ζώον, αποθνήσκειν. (133) έστι δε

και άλλο αυτόθι ιερόν Διονύσου μέγα και καλόν, ενώ
της εορτής και της θυσίας ούσης λέγεται, όταν μεν ο
θεός ευετηρίαν μέλλη ποιείν, επιφαίνεσθαι μέγα σέλας
πυρός, και τούτο πάντας οράν τους περί το τέμενος 5
διατρίβοντας, όταν δ' ακαρπίαν, μή φαίνεσθαι τούτο
το φώς, αλλά σκότος επέχειν τον τόπον ώσπερ και τάς
άλλας νύκτας,
CΧΧΙΙΙ (134). Εν "Ηλιδι λέγουσιν είναι τι οί.
κημα σταδίους απέχον οκτώ μάλιστα της πόλεως, εις 10
ο τιθέασι τους Διονυσίοις λέβητας χαλκούς τρείς κενούς,
τούτο δε ποιήσαντες παρακαλούσι τών Ελλήνων των
επιδημούντων τον βουλόμενον εξετάσαι τα αγγεία και
του οίκου κατασφραγίζεσθαι τάς θύρας και επειδάν
μέλλωσιν ανοίγειν, επιδείξαντες τους πολίταις και τους 15
ξένοις τας σφραγίδας, ούτως ανοίγουσιν οι δ' εισελ
θόντες ευρίσκoυσι τους μεν λέβητας οίνου πλήρεις, το
δε έδαφος και τους τοίχους υγιείς, ώστε μηδεμίαν είναι
υποψίαν λαβείν ως τέχνη τινί κατασκευάζουσιν (135)
είναι δέ φασι παρ' αυτούς και ικτίνους, οι παρά μεν 20
των διά της αγοράς τα κρέα φερόντων αρπάζουσι, των
δε ιεροθύτων ουχ άπτονται,
CΧΧΙV (136). Εν Κορωνεία δε της Βοιωτίας
λέγεται τους ασπάλακας τα ζώα μή δύνασθαι ζήν μηδ'

4. μέλλει Αld. Ι! 5. και - ακαρπίαν om. CL. ΙΙ 7. ως ΕFGvulg.

CΧΧΙΙΙ. Αpoll. hist. mir. c. 10. Ρaus. 6, 26. 5, 14. ΙΙ
11. τιθέσι L. Ι. 12. ελήνων Αld. 1. ΙΙ 15. τους πολίτας rc. C. ΙΙ και
om. C. ΙΙ 16. οι δ' εισελθ. ευρ. om. G. ΙΙ 18. είναι post υποψίαν
Cvulg., om. ΕFΑld. || 19, τέχνην Αld. 1. ΙΙ 22. ουχ om. ΕF.
CΧΧΙV. Αr, hist. an. 8, 27. Αntig. c. 10. Αel. 17, 10.
Ρlin. 8, 58. || 23. κορωνία CG, κορωνίδι της L. ΙΙ 24. ασπαλάγ
γας L. ΙΙ το ζώον CGL, p. gloss. habet Ηeyn.
6 και
 44 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ,ΙS]

ορύσσειν την γην, της λοιπής Βοιωτίας πολύ πλήθος

εχούσης,
CΧΧV (137). Εν Λουσούς δε της Αρκαδίας
κρήνην είναι τινά φασιν, εν ή χερσαίοι μύες γίνονται
5 και κολυμβώσι, την δίαιταν εν εκείνη ποιούμενοι, λέγε

ται δ' αυτό τούτο και εν Λαμψάκω είναι,

CΧΧVΙ (138). Εν δε Κράννωνι της Θετταλίας
φασι δύο κόρακας είναι μόνους εν τη πόλει ούτοι όταν
εκνεοττεύσωσιν, εαυτούς μεν, ως έoικεν, εκτοπίζουσιν,
1 ()
ετέρους δε τοσούτους των εξ αυτών γενομένων απο
λείπουσιν.

CΧΧVΙΙ (139). Εν δε Απολλωνία τη πλησίον

κειμένη της τών Ατιτάνων χώρας φασί γίγνεσθαι
άσφαλτον ορυκτήν και πίσσαν, τον αυτόν τρόπον εκ
15 της γης αναπηδώσαν τους ύδασιν, ουδεν διαφέρουσαν

της Μακεδονικής, μελαντέραν δε και παχυτέραν πεφυ

κέναι εκείνης, ου πόρρω δε τούτου του χωρίου πύρ
εστι καιόμενον πάντα τον χρόνον, ώς φασιν οι κατοι,
κούντες περί την χώραν εκείνην, ο δε καιόμενος τόπος
20 εστίν ου πολύς, ως έoικεν, αλλ' όσον μάλιστα πεντα
κλίνου το μέγεθος, όζει δε θείου και στυπτηρίας, και

CΧΧV. Αntig. c. 137. Sotion c. 10. Ρlin. h. n. 31, 2. ΙΙ

3. Λουσούς Sylb., κoλoύσσοις Ι., κoλoύσοις cett. et Αld. 1, κoλούσης
Αld. 2. Η 6. δε vulg.
CΧΧVΙ. Αr. hist. an. 9, 21. Αntig. c. 15. Steph. Βyz. s. v.
Κράνων. ΙΙ 7. κράνωνι ΕFvulg. ΙΙ 8. κόρας είναι εν τη πόλει μόνους
C. ΙΙ 9. εκνεοττεύουσιν ΕF, εκνεοτεύουσιν Αld.
CΧΧVΙΙ. Αelian. var. hist. 13, 16. Vitr. 8, 3. cf. c. ΧΧΧVΙ. ΙΙ
12. δε τή C. ΙΙ πλησίαν FG. Ι. 13. της om. Αld. Η Ατιτάνων (Ατιν
τανων) Ηolst., ατλαντικών G, αθπλαντίνων L, ατλαντίνων cett. Αld.
Βk., Ταυλαντίων Βrodaeus. ΙΙ χώρα Αld. ΙΙ φησί Αld. 2. ΙΙ
15. συναναπηδώσαν CΕFνulg. ΙΙ 17. εκείνης ante πεφυκέναι Η, εκόνης
F. ΙΙ 20. όσος CΕFGΑld. ΙΙ 21. θύου C. ΙΙ στυπτηρείας Αld.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 45

πέφυκε περί αυτόν πόα τε βαθεία, ο και θαυμάσειεν

2/ Α' W / / 3 5 , η Αν

άν τις μάλιστα, και δένδρα μεγάλα, ουκ απέχοντα του

πυρός πήχεις τέσσαρας καίεται δε συνεχώς περί Λυκίαν
και Μεγάλην πόλιν την εν Πελοποννήσω.
CΧΧVΙΙΙ (140). Λέγεται δε και εν Ιλλυριούς 5
τίκτειν τα βοσκήματα δις του ενιαυτού, και τα πλείστα
διδυμοτοκείν, και πολλά δε τρεις ή τέσσαρας ερίφους
τίκτειν, ένια δε και πέντε και πλείους, έτι δε γάλακτος
αφιέναι ραδίως τρία ημίχοα, λέγουσι δε και τας άλεκτο
ρίδας ουχ ώσπερ παρά τοις άλλοις άπαξ τίκτειν, αλλά 10
δις ή τρις της ημέρας,
CΧΧΙΧ (141). Λέγεται δε και εν Παιονία τους
βούς τους αγρίους πολύ μεγίστους απάντων των εν τοις
λοιπούς έθνεσι γίγνεσθαι, και τα κέρατα αυτών χωρείν
τέσσαρας χόας, ενίων δε και πλείον. 15

CΧΧΧ (142). Περί δε του πορθμού της Σικελίας

και άλλοι μεν πλείους γεγράφασι, και ούτος δέ φησι
συμβαίνειν τερατώδες, εκ γάρ του Τυρρηνικού πελάγους
πολλώ ροίζω φερόμενον τον κλύδωνα προσβάλλειν προς
20
αμφότερα τα ακρωτήρια, το μεν της Σικελίας, το δε
της Ιταλίας, το προσαγορευόμενον Ρήγιον, και φερό
μενον εκ μεγάλου πελάγους εις στενον συγκλείεσθαι,

1. και o vel ό τε Sylb. ΙΙ 3. λικυαν C. cf. Αntig. c. 166. Ρlin.

5, 27. ΙΙ 4. πελοπονήσω F.
CΧΧVΙΙΙ. Steph. Βyz. s, v. Αδρία. ΙΙ 7. τέτταρας G. | 8. ένιοι
ΕFGΑld. ΙΙ δε και γ. C. | 11. ή] και vulg. ΙΙ τρις παρ' αυτούς της G.
CΧΧΙΧ. cf. c. Ι. ΙΙ 12. εν τή παιoνία Fνulg, inde ab Αld. 2. ΙΙ
13. post τους ΕFΗΑld. ψυχρού - χρόνον ex c. CΧΙV, λοιπούς έθνεσι
- πλείον iidem ponunt post δ' εστί cap. CΧΧΧVΙΙ, post χόας sta
tim c. CΧΧΧVΙΙΙ. habet L.
CΧΧΧ. Just. 4, 1. Ηoc cap. cum CΧΙΙ. coniungi iubet Sylb.ll
16. της] του G. | 18. τυρρηνού ΕFΑld. | 19. ρύζω F. ΙΙ 21. και
om. ΕFGνulg. || φερόμενον om. vulg. 1
 46 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ,ΙS]

τούτου δε γινομένου κύμα μετέωρον αίρειν συν πολλώ

βρόμω επί πάνυ πολυν τόπον της άνω φοράς, ώστε
τους μακράν απέχουσι σύνοπτον είναι τον μετεωρισμόν,
ουχ όμοιον φαινόμενον θαλάσσης αναφορά, λευκόν δε
και αφρώδες, παραπλήσιον δε τους συρμούς τους γινο
μένοις εν τοις ανυπερβλήτοις χειμώσι καί πoτε μεν
άλλήλοις συμπίπτειν επ' αμφοτέρων των ακρωτηρίων
τους κλύδωνας, και ποιείν συγκλυσμόν άπιστον μεν διη
γείσθαι, ανυπομόνητον δε τή όψει θεάσασθαι ποτέ δε
1() διισταμένους εκ της προς αλλήλους συρράξεως ούτω

βαθείαν και φρικώδη την άποψιν ποιείν τους εξ ανάγκης

θεωμένοις, ώστε πολλούς μεν μη κρατείν εαυτών, αλλά
πίπτειν σκοτουμένους υπό δέους, επειδάν δε προσπεσόν
το κύμα προς οποτερoνούν των τόπων και μετεωρισθεν
έως τών άκρων πάλιν εις την υπορρέουσαν θάλασσαν
κατενεχθή, τότε δή πάλιν συν πολλώ μεν βρυχηθμώ
μεγάλαις δε και ταχείαις δίναις την θάλασσαν αναζείν
και μετεωρίζεσθαι κυκωμένην εκ βυθών, παντοδαπάς
δε χρόας μεταλλάσσειν ποτέ μεν γαρ ζοφεραν, ποτέ δε
20 κυανήν, πολλάκις δε πορφυρίζουσαν διαφαίνεσθαι, τον

δε δρόμον και το μήκος αυτής, έτι δε προς τούτοις την

ανάρροιαν ουδε ακούειν ουδέν ερπετόν ούθ' οράν υπο

2. τρόμω G. ΙΙ πάνω ΕFΑld. | 3. συνόπτην ΕFΑld. 1, ευ

σύνοπτον Steph. Il 4. ουκ ανόμοιον vulg, | 5. αφρώ παραπλήσιον εν
δε τους σεισμούς G. ΙΙ συρμούς τους om. Αld. ΙΙ 6. χειμώοι - αλλήλοις
om. Αld. ΙΙ και om. G. ΙΙ 8. ποιείν ποτέ μεν G. ΙΙ συγκλεισμόν ΕFG
vulg. | 10. διιστάντας rc, G. | 11. όψιν C. ΙΙ εξ ανάγκης] εκ γής
Steph. II 13. πλητουμένους (voluit πληττομένους) Ι. ΙΙ υπό του δέους
ΕF, εκ τ. δ. Αld. ΙΙ προσπέσων Ε, προσπεδόν L. || 14, οπότερον G. ΙΙ
15. έως] εκ G. ΙΙ 16. μεν οnn. ΕFΑld. ΙΙ μυκηθμώ L. ΙΙ 17. τραχείαις
CΕFvulg. ΙΙ αύξειν rc. G. | 18. κυκλωμένην Ε, κυκλουμένην Αld. ΙΙ
19, μεταλάσειν G, καταλαβείν ΕFΑld. ΙΙ 22. ουδε ΕΑld. ΙΙ υπομένει
φεύγει C. φεύγει Αld. --
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 47

μένειν, φεύγειν δε πάντα προς τας υποκειμένας ύπω

ρείας, λήγοντος δε του κλύδωνος τας δίνας μετεώ
ρους φέρεσθαι ποικίλας ούτω τας αναστροφάς ποιουμένας,
ώστε δοκείν πρηστήρων ή τινων άλλων μεγάλων όφεων
σπειράματι παρομοίους τας κινήσεις αποτελείν. 5

CΧΧΧΙ (143). Φασίν οικοδομούντων Αθηναίων

το της Δήμητρος ιερόν της εν Ελευσίνι περιεχομένην
στήλην πέτραις ευρεθήναι χαλκήν, εφ' ής επεγέγραπτο
» Δηιόπης τόδε σήμα, « ήν οι μεν λέγουσι Μουσαίου
είναι γυναίκα , τινές δε Τριπτολέμου μητέρα γενέσθαι.
CΧΧΧΙΙ (144). Εν μιά τών Αιόλου προσαγο
ρευομένων νήσων πλήθός τί φασι γενέσθαι φοινίκων,
όθεν και Φοινικώδη καλείσθαι, ουκ αν ούν είη το λε.
γόμενον υπό Καλλισθένους αληθές, ότι από Φοινίκων
της Συρίας τών την παραλίαν οικούντων το φυτόν 15
έλαβε την προσηγορίαν, αλλά και αυτούς τους Φοίνικας
υπό τών Ελλήνων φασί τινες [φοίνικας] προσαγορευ
θήναι διά το πρώτους πλέοντας την θάλασσαν, ή αν
αποβαίησαν, πάντας αποκτείνειν και φονεύειν και κατά
γλώσσαν δ' έστι την Περραιβών το αιμάξαι φοινίξαι.
CΧΧΧΙΙΙ (145). Της καλουμένης Αινιακής χώ
ρας περί την ονομαζομένην Υπάτην λέγεται παλαιά τις
στήλη ευρεθήναι, ήν οι Αινιάνες τίνος ήν ειδέναι βου
1. υπορείας C. ΙΙ 2. κλύδονος F. ΙΙ δίνας] ναυς CG. ΙΙ 3. φαίνε
σθαι CGL. ΙΙ αναφοράς Fvulg. | 5. πειράματα C, σπειράμασι Sylb.
CΧΧΧΙ. 7. την εν C. ΙΙ έλευσίνη CΕ. ΙΙ παρεχομένην ΕΑld. ΙΙ
8. ή ΕF. ΙΙ 9 διιόπης τόδε σήμα δήμητρος ήν C, idem omisso τόδε
Ι. ΙΙ 10. γλαύκα ΕFΑld. 1.
CΧΧΧΙΙ. 11. αιόλων C. ΙΙ 13. oύν om. L. ΙΙ 17. φοίνικας om.
CΕFvulg. ΙΙ 20. περαιβών ΕFΑld. | αμάξαι C.
CΧΧΧΙΙΙ. 21. αινικής χώρας G, αινι ρας F, αινι ΕΗΑld. ΙΙ
23. αίνειάνες C, άνες post lacunam ΗΑld. 1, ακαρνάνες it. post lac.
Αld. 2.
 48 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ,ΙS]

λόμενοι, έχουσαν επιγραφήν αρχαίοις γράμμασιν, απέ

στειλαν εις Αθήνας τινάς κομίζοντας αυτήν πορευο
μένων δε διά της Βοιωτίας, και τισι των ξένων υπέρ
της αποδημίας ανακοινουμένων, λέγεται αυτούς εισαχ
5 θήναι εις το καλούμενον Ισμήνιον εν Θήβαις εκείθεν
γαρ μάλιστα ανευρεθήναι την των γραμμάτων επιγρα
φήν, λέγοντες είναι τινα αναθήματα ομοίους έχοντα
τους ρυθμούς των γραμμάτων αρχαία, όθεν αυτούς
φασιν από τών γνωριζομένων, την εύρεσιν ποιησα
1ί)
μένους των επιζητουμένων, αναγράψαι τούσδε τους
στίχους
Ηρακλέης τεμένισσα Κυθήρα Πασιφαέσση,
Γηρυονέως αγέλας ήδ' Ερύθειαν άγων,
τάς μ' εδάμασσε πόθω Πασιφάεσσα θεά.
15 τήδε δέ μοι τεκνοί παίδ' Ερύθοντα δάμαρ,
νυμφογενής Ερύθη τη τόδ' έδωκα πέδον
μναμόσυνον φιλίας φηγώ υπό σκιερά.
τούτω τώ επιγράμματι επεχώρησε και ο τόπος εκείνος
"Ερυθος καλούμενος, και ότι εκείθεν τάς βούς και ουκ
20 εξ Ερυθείας ήγαγεν ουδε γάρ εν τούς κατά Λιβύην
1. απέστειλας ΕF. ΙΙ 4. ανακινουμένων ΕF. || 6. μεν γαρ ΕF, δε
CL. ΙΙ αν om. G. ΙΙ ανευρεθήναι C. ΙΙ 7. ομοίους om. G. ΙΙ 8. αριθ
μούς CL. ΙΙ 9. υπο C. ΙΙ ποιησαμένων C. ΙΙ 12. epigr, ex emend.
G. Ηermanni in opusc. 5. p. 179 sqq. | ηρακλέους ΕFGrc., pr.
enim ήρακλέος. ΙΙ τεμενις τε vel τεμένιοτε ΕFGpr., τεμένει τε id. rc.,
τεμένισσω L, τεμένισσε Βk. ΙΙ φερσεφαάση CΕFΑld. ΙΙ 13. γηρυθνείας
C, τηδορυονήας ΕΕ, τηδορουνήας Αld., γερυονείας L, Γηρυονείας
Βk. ΙΙ αγέλας L, αγέλαν F, αγέλων Ε, αγέλην Αld. | ερυθόν G. ΙΙ
14. τας δάμασσε G, τας μεν εδάμασσε L, τάς δ' εδάμασσε Βk. qui
coni. τάς εδάμασσε. ΙΙ παοσιφάεσσα ΕF. ΙΙ 15. δή L. Η τεκνώ codd.ll
παίδ'] τώ δ' codd. ΙΙ έρύθοντι CΕF, Ερύθου τε Βk. ΙΙ δάμαρ GL,
δάμαρτι cett. δαμαρνυτιμφογενής ΗΑld. | 16. ερυθιδή τόδ' C, ερύθη
δ' L, Ερύθη δή τόδ' cett. ΙΙ 17. φιλότας CΕFG, φιλίτας L. ΙΙ
φυτά CΕG, φητα F, φυγά L. ΙΙ σκιερά G. ΙΙ 19. ερυθης C. ΙΙ τους
CΕνulg. ΙΙ 20. ερυθίας ΕFΗΑld.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS CUΙ,Τ. 49

και Ιβηρίαν τόποις ουδαμού το όνομά φασι λέγεσθαι

της Ερυθείας,
CΧΧΧΙV (146). Της δε Λιβύης εν Ιτύκη τή
καλουμένη, η κείται μεν, ως λέγουσιν, εν τώ κόλπω
τώ μεταξύ Ερμαίας και της "Ιππου άκρας, επέκεινα δε
Καρχηδόνος ώς σταδίους διακοσίους (ή και πρότερον
κτισθήναι λέγεται υπό Φοινίκων αυτής της Καρχηδόνος
έτεσι διακοσίοις όγδοήκοντα επτά, ως αναγέγραπται εν
ταϊς Φοινικικαίς ιστορίαις), γίνεσθαι φασιν άλας ορυκτούς
επί τρεις οργυιάς το βάθος, τη όψει λευκούς και ου 10
στερεούς, αλλ' ομοίους τώ γλισχροτάτω γλοιώ και όταν
ανενεχθώσιν εις τον ήλιον, αποστερεούσθαι, και γίνε
σθαι ομοίους τώ Παρίω λίθω. γλύφεσθαι δε εξ αυτών
λέγουσι ζώδια και άλλα σκεύη,
CΧΧΧV (147). Τους πρώτους των Φοινίκων 15
επι Ταρτησσον πλεύσαντας λέγεται τοσούτον αργύριον
αντιφορτίσασθαι, έλαιον και άλλον ναυτικόν ρώπον
εισαγαγόντας, ώστε μηκέτι έχειν δύνασθαι μήτε επι
δέξασθαι τον άργυρον, αλλ' αναγκασθήναι αποπλέοντας
εκ των τόπων τά τε άλλα πάντα αργυρά οίς έρχώντο 20
κατασκευάσασθαι, και δη και τας αγκύρας πάσας.
CΧΧΧVΙ (148). Λέγουσι τους Φοίνικας τους κατ
οικούντας τα Γάδειρα καλούμενα, έξω πλέοντας Ηρα

1. λέγεσθαι φασι ΕFvulg.

CΧΧΧΙV. Ρlin. 31, 7. Ι! 3. τη om. CL. ΙΙ 4. ή - ιστορίαις p.
gloss. habet Μatth. II 5. ερμίας F, έραμαίας CL, Ερμείας vulg.
Ερμάνας Casaub. in mg. ΙΙ επ' εκείνο ΕFΑld. | 7. κτισθήσθαι F. ΙΙ
νίκω (νικα ΗΑld.) post lacunam ΕFΗ. | 9. φοινικαίς Αld. 2. ΙΙ
12. ανενεχθώσι Αld. || 13. παρίου C. || 14. λέγεται ΕFΑld.
CΧΧΧV. 17. έλαίου C. ΙΙ άλλα C. || ναυτικών G. ΙΙ ρωπην ΕF,
ροπών G pr. || 18. ως C. ΙΙ 19, το αργύριον G.
CΧΧΧVΙ. 22. τους Φ.] περί φ. ΕFΑld. | 23. γάδυρα Ε.
7
 50 ΙΑRΙSΤΟΤΕLIs]
κλείων στηλών απηλιώτη ανέμω ημέρας τέτταρας, παρα
γίνεσθαι είς τινας τόπους ερήμους, θρύου και φύκους
πλήρεις, ούς όταν μεν άμπωτις ή, μή βαπτίζεσθαι,
όταν δε πλημμύρα, κατακλύζεσθαι εφ’ ών ευρίσκεσθαι
υπερβάλλον θύννων πλήθος, και τους μεγέθεσιν άπιστον
και τοις πάχεσιν, όταν εποκείλωσιν ους ταριχεύοντες
και συντιθέντες εις αγγεία διακομίζουσιν εις Καρχηδόνα.
ών Καρχηδόνιοι μόνων ου ποιούνται την εξαγωγήν,
αλλά διά την αρετήν ήν έχουσι κατά την βρώσιν αυτοί
40 καταναλίσκουσιν.

CΧΧΧVΙΙ (149). Εν τή Πηδασία της Καρίας

θυσία τώ Διι συντελείται, εν ή πέμπουσιν αιγά τινα,
περί ήν θαυμαστόν τί φασι γίγνεσθαι. βαδίζουσα γαρ
εκ Πηδάσων σταδίους εβδομήκοντα δι' όχλου πολλού
15 τού θεωρούντος ούτε διαταράττεται κατά την πορείαν

ούτ' εκτρέπεται της οδού, δεδεμένη δε σχοινίω προπο

ρεύεται του την ιερωσύνην έχοντος, θαυμαστόν δ' εστί
4 w Ν / Α' σ' ν ' η ν - ν

και το δύο κόρακας είναι δια τέλους περί το τού Διος

ρ Α' >, ν / " ν ν Α' η

ίερόν, άλλον δε μηδένα προσιέναι προς τον τόπον, και

20 τον έτερον αυτών έχειν το πρόσθεν του τραχήλου λευκόν.
CΧΧΧVΙΙΙ (150). Εν Ιλλυριούς δε τους Αρ
διαίοις καλουμένοις, παρά τα μεθόρια των Αυταριατών
1. στηρών Ε. ΙΙ τέσσαρας C. ΙΙ 3. μη om. ΕFΑld. ΙΙ 4. ών] οίς
rc. G. ΙΙ 5. θύνων C. ΙΙ άπιστον ante πάχεσιν CΕFνulg. || 6. όταν
om. ΕFΑld. ΙΙ επωκείλωσιν CΕF. | 8, μόνον ου ΕFvulg., μόνον ου
μόνον G.
CΧΧΧVΙΙ. cf. Αpoll. hist. mir. c. 13. || 16. σχοινίω] σχεδόν
rc, G, om. in lacuna ΕFΑld. ΙΙ 17. post εστί ΕFΗ λοιποίς έθνεσι,
post δε omisso εστί Αld. habet τους λοιπούς έθνεσι γίγνεται. vid. sup.
adn. ad c. CΧΙV. et CΧΧΙΧ. || 18. παρά G. | 19. προσιέναι] πέτε
σθαι Ηνulg., om. ΕF. ΙΙ προς om. CΕFHL. | 20. τρ. το λευκόν ΕF.
CΧΧΧVΙΙΙ. 21. αρδίοις ΕFΑld., ταρδίοις G, αρκαδίοις C. ΙΙ
22. αυθαριάδων rc, G, αυταρτών ΕFΑld., Αυταρεατών vulg.
 ΜΙRΑΒ. ΑUS Ο UΙ, Τ. 51

κακείνων, φασίν όρος είναι μέγα, τούτου δε πλησίον

άγκος, όθεν ύδωρ αναπηδάν, ου πάσαν ώραν, αλλά
του ήρος, πολύ τώ πλήθει, ο λαμβάνοντες τας μεν
ημέρας εν τώ στεγνό φυλάττουσι, τας δε νύκτας εις
την αιθρίαντιθέασι, και πέντε ή εξ ημέρας τούτο ποιη- 5
σάντων αυτών πήγνυται το ύδωρ, και γίνεται κάλλιστον
άλας, ο ένεκεν των βοσκημάτων μάλιστα διατηρούσιν,
ου γάρ εισάγονται προς αυτούς άλες διά το κατοικείν
πόρρω αυτούς θαλάσσης και είναι αυτούς αμίκτους.
προς ουν τα βοσκήματα πλείστην αυτού χρείαν έχουσιν 10
αλίζουσι γαρ αυτά δις του ενιαυτού, εάν δε μη ποιή
σωσι τούτο, συμβαίνει αυτούς απόλλυσθαι τα πλείστα
των βοσκημάκων.
CΧΧΧΙΧ (151). Εν "Αργει δέ φασι γίνεσθαι
ακρίδος τι γένος, ο καλείται σκορπιομάχον, όταν γάρ 15
ίδη τάχιστα σκορπίον, ανθίσταται αυτώ ωσαύτως δε
και ο σκορπίος εκείνη και κύκλω περιιούσα τρίζει περί
αυτόν τον δε το κέντρον επαίροντα αντιπεριάγειν εν
τώ αυτό τόπο, είτα κατά μικρον ανιέναι το κέντρον,
και τέλος όλον εκτείνεσθαι, της ακρίδος κύκλω τρεχού- 20
σης, τα τελευταία δε προσελθούσα κατεσθίει αυτόν ή
ακρίς, αγαθόν δέ φασιν είναι και προς τας πληγάς του
σκορπίου επιφαγείν αυτήν.
CΧL (152). Τους εν Νάξω σφήκάς φασιν, όταν
1. κακείνοι ΕFvulg. ΙΙ 2. πάσιν Ε. ΙΙ 8. αυτάς Αld. ΙΙ 9. αυτούς
της θ. C.
CΧΧΧΙΧ. Τrophilus ap. Stob. floril. 100, 24. | 15. τινός
ΕFvulg. ΙΙ καλείσθαι G. ΙΙ 16. τάχιστα om. ΕFΑld. ΙΙ ανθίστασθαι
G, αντίστασθαι L. ΙΙ 17. εκείνης G. | 18. κέτρον Ε. ΙΙ 20. και
της ΕFvulg, ΙΙ 21. προσελθούσα om. L. ΙΙ ή ακρις om. CΕFvulg. ΙΙ
22. και om. CΕFvulg. ΙΙ 23. τού επιφαγείν L, το επιφ, Αld. St , επαγα
γείν C.
CΧL. Αel. 9, 15, Ρlin. 11, 53.
7 %
 52 [ΑRΙSΤΟΤΕLΙS ]

φάγωσι τού έχεως (προσφιλής δ’ αυτούς ή σαρξ, ως

έoικεν, εστίν), επειδάν τινα κεντήσωσι, περιωδύνους
ούτω ποιείν, ώστε χαλεπωτέραν φαίνεσθαι της πληγής
τών έχεων.
CΧLI (153). Φασί το Σκυθικόν φάρμακον, ώ
αποβάπτουσι τους οίστούς, συντίθεσθαι εξ εχίδνης, τη
ρούσι δε, ως έoικεν, οι Σκύθαι τάς ήδη ζωοτοκούσας,
και λαβόντες αυτάς τήκουσιν ημέρας τινάς, όταν δε
ικανώς αυτούς δοκή σεσηφθαι πάν, το του ανθρώπου
10 αίμα εις χυτρίδιον εγχέοντες εις τας κοπρίας κατορύτ,
τoυσι πωμάσαντες, όταν δε και τούτο σαπή, το υφι
στάμενον επάνω του αίματος, ο δή εστιν υδατώδες,
μιγνύουσι τώ της έχίδνης ιχώρι, και ούτω ποιούσι θα
νάσιμον.
15 CΧLΙΙ (154). Εν Κουρίω της Κύπρου όφεών
τι γένος είναι φασιν, ο τήν δύναμιν όμοίαν έχει τη εν
Αιγύπτω ασπίδι, πλήν ότι του χειμώνος εάν δάκη, ου
δεν εργάζεται, είτε δι' άλλην τινά αιτίαν, είτε διότι το
ζώον δυσκίνητoν γίνεται υπό του ψύχους αποπηγνύμε
20 νον και τελέως αδύνατον, εάν μη θερμανθή.
CΧLΙΙΙ (155). Εν Κέω φασιν είναι τι γένος
αχέρδου, υφ' ής εάν τις πληγή τή ακάνθη, αποθνήσκει.
CΧLΙV (156). Εν Μυσία φασίν άρκτων τι γένος
είναι λευκόν, αϊ όταν κυνηγώνται, αφιάσι τοιαύτην
1. αυτούς om. Αld. || 3. ούτως vulg.
CΧLΙ. Αel. et Ρlin. Ι. Ι. Ι! 5. σκυτικόν Αld. 2. | 6. εχίνης C. ΙΙ
9, δοκεί Αld. 2. ΙΙ το τού] τότε Sylb. | 10. χυσαντρίδιον Αld. 2. ΙΙ
εκχέοντες CΕFνulg. ΙΙ τους καρπίους ΕFGνulg. ΙΙ κατορύσσουσι G. ΙΙ
11. πωμώσαντες C.
CΧLΙΙ. 15. κουρείω G. || 16. έχειν ΕF.
CΧLΙΙΙ. Αntig. c. 18. ΙΙ 21. καίω ΕF. | 22. ή ΕΕ'Ο.
CΧLIV. 24. όταν] άμα ΕFΑld.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS CUΙ, Τ. 53

πνοήν, ώστε των κυνώντας σάρκας σήπειν, ωσαύτως

δε και των λοιπών θηρίων, αβρώτους τε ποιείν εάν δέ
τις και βιάσηται και έγγίση, αφιάσιν εκ του στόματος
φλέγμα πάμπολύ τι, ώς έoικεν, ο προσφυσά προς τα
πρόσωπα των κυνών, ωσαύτως δε και των ανθρώπων,
ώστε και αποπνίγειν και αποτυφλούν, -

CΧLV (157). Εν δε τή Αραβία υαινών τι γένος

φασιν είναι, ο επειδάν προίδη τι θηρίον ή ανθρώπου
επιβή επί την σκιάν, αφωνίαν εργάζεται και πήξιν
τοιαύτην, ώστε μη δύνασθαι κινείν το σώμα, τούτο δε 10
ποιείν και επί των κυνών.
CΧLVΙ (158). Κατά δε Συρίαν είναι τί φασι
ζώον ο καλείται λεοντοφόνον αποθνήσκει γαρ ο λέων,
ως έoικεν, όταν αυτού φάγη έκών μένουν τούτο ου
ποιεί, αλλά φεύγει το ζώον όταν δε συλλαβόντες αυτό
οι κυνηγέται και οπτήσαντες ώσπερ άλφιτα λευκά περι
πάσσωσιν άλλω ζώω, γευσάμενον απόλλυσθαί φασι
παραχρήμα, κακοί και προσουρούν τον λέοντα τούτο
το ζώον.
CΧLVΙΙ (159). Λέγεται και τους γύπας υπό της 20

2. τε] το ΕF., om. Cvulg. ΙΙ 4. προσπύσαι rc, G. ΙΙ προς om.

ΕFΑld. | 5, δε om. ΕFνulg.
CΧLV. Αel. 3, 7. 6, 14. Ι. 7. υένων C. ΙΙ 8. όπερ C. ΙΙ θρώ
που - αφωνίαν om. ΕFΗΑld. in lacuna. άνθρωπος Salm. Il 9. εργά
ζεσθαι G. ΙΙ πλήξιν pr L, sed rc. πτήξιν et sic vulg. | 11. ποίον
ΕFΑld. ΙΙ πι των κυνών om. Ε in lacuna, καίεται p. και επί των
κυνών Αld.
CΧLVΙ. Αel. 4, 18. Ρlin. 8, 38. ΙΙ 12. φασί τι Fvulg. ΙΙ
14. oύν om. CΕFvulg. II 15. φάγει L. | 16. oπτήσαντα ΕF. ΙΙ περι
σπάσωσιν Ε, περισπάσσωσιν F, περιπάσωσιν Αld. ΙΙ 17. άλλο ζώον
G. ΙΙ το γευσάμενον Fvulg, τον γ. Ηeyn. || 18. κακεί C, κακή δε και
L. ΙΙ προς το ουρούν Αld.
CΧLVΙΙ. Τheophr, d. odor. p. 442. Αel. 3, 7. 4, 18, Ρlin.
11, 53.
 54 [ΑRΙSΤΟΤΕΙ,ΙS]

των μύρων οσμής αποθνήσκειν, εάν τις αυτούς χρίση

ή δώ τι μεμυρισμένον φαγείν, ωσαύτως δε και τους καν
θάρους υπό της των ρόδων οσμής,
CΧLVΙΙΙ (160). Και εν Σικελία δέ φασι και εν
5 Ιταλία τους γαλεώτας θανάσιμον έχειν το δήγμα, και ουχ
ώσπερ τους παρ' ημίν ασθενές και μαλακόν, είναι δε
και μυών γένος έφιπτάμενον, o όταν δάκη, αποθνή
σκειν ποιεί.

CΧLΙΧ (161). Εν δε τη Μεσοποταμία της Συ

1() ρίας φασί και εν Ιστρούντι οφείδιά τινα γίγνεσθαι, ά
τους εγχωρίους ουδάκνει, τους ξένους δε αδικεί
σφόδρα.
CL. Περί δε τον Ευφράτην και τελείως φασί
τούτο γίγνεσθαι, πολλούς γάρ φαίνεσθαι περί τα χείλη
15 του ποταμού, και διανέoντας εφ' εκάτερα, ώστε της
δείλης ενταύθα θεωρουμένους άμα τη ημέρα επί θατέρου
μέρους φαίνεσθαι, και τους αναπαυομένους των μεν Σύ
ρων μή δάκνειν, των δ' Ελλήνων μή απέχεσθαι.
CLI (162). Εν Θεσσαλία φασί τον ιερόν καλού
20 μενον όφιν πάντας απολλύειν, ου μόνον εάν δάκη, αλλά
και εάν θίγη, διό και όταν φανή και την φωνήν ακού.
σωσι (φαίνεται δε σπανίως), φεύγουσι και οι όφεις και
οι έχεις και τάλλα πάντα θηρία, τώ δε μεγέθει ουκ έστι
2. μεμυρισμένων Ε.
CΧLVΙΙΙ. Αr. hist. an. 8, 28. ΙΙ 6. το CΕFG. | υμίν Αld. 2. |
7. μυιών Αld. || 8. ποιείν Αld. 2.
CΧLΙΧ. Ρlin. 8, 59. ΙΙ 10. oιστρoύντι pr. G, μυρούντι rc.,
ιστρούντι Αld., Τιρύνθι Ηolst. Μίrinthe s. Μyrinthe codd. ap.
Ρlin., Μyunte Salm. ΙΙ 11. δε και CΕFνulg.
CL. Ρlin. Ι. 1. Αpollon. c. 12. Αel. 9, 29. ΙΙ 13. δε om.
CΕFΑld. ΙΙ 15, διανεύοντας Ε, δινεύοντας Αld, ΙΙ 16. θεωρουμέ
νης G.
CLΙ. 20. αν CG.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 55

μέγας, αλλά μέτριος, εν Τήνω δέ ποτέ φασιν αυτόν τη

Α' Α 2 - ς w Α' /

πόλει κατά Θετταλίαν αναιρεθήναι υπό γυναικός, γενέ

σθαι δε τον θάνατον τοιόνδε γυναίκα κύκλον γράψα
σαν και τα φάρμακα θείσαν εισβήναι εις τον κύκλον,
\ Αν ν

αυτήν και τον υιόν, είτα μιμείσθαι την φωνήν του 3/

θηρίου, το δε αντάδειν και προσιέναι, άδοντος δε κατα

δαρθείν την γυναίκα, και εγγυτέρω προσιόντος μάλλον,
", ν Α' -' κιν ("/ ν 2 ρ Ν

ώστε μη δύνασθαι κρατείν του ύπνου, τον δ' υιον

παρακαθήμενον εγείρειν τύπτοντα κελευούσης εκείνης,
W / "/ 3 ν. ν Α' 2 «ν 1 2 ν

και λέγειν ότι εάν μεν καθυπνώση, άπολείται και αύτη

Αν ψ

και εκείνος, εάν δε βιάσηται και προσαγάγηται το θη

ρίον, σωθήσονται ως δε προσήλθεν ο όφις εις τον
κύκλον, αύον ευθύς γενέσθαι αυτόν.
ν ρ/

CLΙΙ (163). Λέγεται περί τα Τύανα ύδωρ είναι

ορκίου Διός (καλούσι δε αυτό Ασβαμαίον), oύ πηγή "/

αναδίδοται πάνυ ψυχρά, παφλάζει δε ώσπερ οι λέβητες,

Αν 2 , ν c " w "ν 2 Α' ν ν

τούτο ευόρκοις μεν ήδύτε και ίλεων, επιόρκοις δε παρά

πόδας η δίκη, αποσκήπτει γάρ και εις οφθαλμούς και
εις χείρας και εις πόδας, αλίσκονται τε υδέροις και
φθόαις και ουδε πρόσθεν απελθείν δυνατόν, αλλ' αυ
" 2, η 2 Α' Ψ - σ'ν ς

τόθιέχονται και ολοφύρονται προς τώ ύδατι, ομολο

γούντες ά επιώρκησαν.
1. ποτε om. C. φασί ποτε L. ΙΙ αυτή CΕFLvulg. ΙΙ αυτή -
Θετταλίαν deleri vult Ηeyn. ΙΙ 3. τοιούτον C. ΙΙράψασαν Αld. 1. ΙΙ
4. τα om. C. | 8. μή] μένον C. || τον ύπνον rc G. ΙΙ και τον
δ' Ε. Ι. 11. βιώσηται και προσαγάγη C. ΙΙ θιρίoν Αld. 1. || 13. λύσιν
ευθ. γ. αυτού ΕFvulg.
Capp. CLΙΙ- CLΧΧVΙ. sola habet J. G autem: εν άλλω αντι
γράφω ή παρακειμένη αρχη πάσα τών παραδόξων ακουσμάτων έλειπεν
άρχι τού» εν βιθυνία δε της θράκης εν τοις μετάλλοις « (c. ΧΧΧΙΙΙ.),
ήσαν δε αντ’ εκείνων τα υποτεταγμένα.
CLΙΙ. 14. τυάνω J | 15. καλείται rc. Β, om. in Iacuna CJ. ΙΙ
δε om. C. ΙΙ ούν πηγή αναδέδοται Jvulg. ΙΙ 16. παμφάζει J, παφλάξει
id. in mg. ΙΙ οι om. L. ΙΙ 17. παραπόδας L. ΙΙ 22. επιόρκισαν L.
 56 [ΑRΙSΤΟ ΤΕΙ,ΙS ]

";
CLΙΙΙ (164). Αθήνησί φασι τον ιερόν της ελαίας
θαλλον εν ημέρα μιά βλαστήναι και πλείονα γενέσθαι,
ταχύ δε αυ πάλιν συστέλλεσθαι.
CLΙV (165). Τών εν Αίτνη κρατήρων αναρρα
5 γέντων και ανά την γήν φερομένων ένθα και ένθα χει
μάρρου δίκην, τό των ευσεβών γένος ετίμησε το δαι
μόνιον, περικαταληφθέντων γάρ υπό του ρεύματος διά
το βαστάζειν γέροντας επί των ώμων γονείς και σώζειν,
πλησίον αυτών γενόμενον το του πυρός ρεύμα εξεσχί
10 σθη, παρέτρεψέ τε του φλογμού το μεν ένθα το δε
ένθα, και ετήρησεν αβλαβείς άμα τους γονεύσι τους
νεανίσκους,
CLV (166). Λέγεται τον αγαλματοποιόν Φειδίαν
κατασκευάζοντα την εν ακροπόλει Αθηνάν εν μεσότητι
15 ταύτης της ασπίδος το έαυτού πρόσωπον εντυπώσασθαι,
και συνδήσαι τώ αγάλματι διά τινος αφανούς δημιουρ
γίας, ώστ' εξ ανάγκης εί τις βούλoιτο αυτό περιαιρείν,
το σύμπαν άγαλμα λύειν τε και συγχείν.
CLVΙ (167). Φασίν ως ανδριάς ο τού Βίτυος εν
20"Αργει απέκτεινε τον αίτιον του θανάτου τώ Βίτυι, ζ,

θεωρούντι εμπεσών, έoικεν ουν ουκ εική τα τοιαύτα

γίνεσθαι.
CLVΙΙ (168). Φασί τους κύνας μόνον διώκειν

CLΙΙΙ. 2. θαλόν J.
CLΙV. Αrist. d. mund. c. 6. ΙΙ 5. χειμάρου J. ΙΙ 7. περικατα
λειφθέντων CGJ.
CLV. Αrist. d. mund. c. 6. ΙΙ 14. εν μέση τή ταύτης ασπίδι
Αr. | 17. ώστε νulg. ΙΙ θημιουργείας J.
CLVΙ. Αrist. poet. c. 9. Ρlut. d. ser. num. vind. c. 8. ΙΙ δι
19. o ante ανδριάς inter versus habet L. | Μίτυος Αr. Μιτίου Ρl. ΙΙ
20. τον αίτιον om. ΒCGJ. ΙΙ θεάτρου G. || Μίτυι Αr.
CLVΙΙ. 23. κάρας μή δ. G.
 ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 57

τα θηρία προς τας κορυφας των Μελάνων καλουμένων

ορών, αλλ' αναστρέφειν, όταν άχρι τούτων διώκωσιν.
CLVΙΙΙ (169). Εν τώ Φάσιδι ποταμώ γεννάσθαι
ράβδον ονομαζομένην λευκόφυλλον, ήν οι ζηλότυποι
των ανδρών δρεπόμενοι ρίπτουσι περί τον παρθένιον 5
θάλαμον, και ανόθευτον τηρούσι τον γάμον.
CLΙΧ (170). Εν δε τώ Τίγριδι γίνεσθαι φασι
λίθον μωδών κεκλημένον βαρβαρικώς, τη χρόα πάνυ
λευκόν, ον εάν κατέχη τις, υπό θηρίων ουδεν αδικείται.
CLΧ (171). Εν δε τό Σκαμάνδρω γίνεσθαί φασι 10
βοτάνην σείστρον καλουμένην, παραπλησίαν ερεβίνθω,
κόκκους δ' έχει σειομένους, όθεν την προσηγορίαν
έλαβε ταύτην τους κατέχοντας μήτε δαιμόνιον μήτε
φαντασίαν ήντιναούν φοβείσθαι.
CLΧΙ (172). Περί Λιβύην άμπελός έστιν, ήν 15
καλούσι μαινομένην τινές, ή των καρπών τους μεν
πεπαίνει, τους δ' ομφακώδεις έχει, τους δ' ανθούντας
και βραχύν τινα χρόνον,
CLΧΙΙ (173). Περί το Σίπυλον όρος γίνεσθαι
φασι λίθον παρόμοιον κυλίνδρω, δν οι ευσεβείς υιοί 20
όταν εύρωσιν, εν τώ τεμένει της μητρός των θεών
τιθέασι, και ουδέποτε χάριν ασεβείας αμαρτάνουσιν,
αλλ' αεί εισι φιλοπάτορες,

1. μεγάλων G ΙΙ 2. διώξωσιν. L.
CLVΙΙΙ. Ρlut. d. Ηuv. c. 5. Ι. 4. ζηλώτυποι C, ζολότυποι J. ΙΙ
5. των om. L. ΙΙ παρθενίαν G.
CLΙΧ. Ρlut. d. fluv c. 24. ΙΙ 7. δε om. C. ΙΙ γενέσθαι C, γεν
νάσθαι J. | 8. μωδάν L, μυνδάν Ρlut. | 9. ουδέν υπό θηρίων ΒCJ.
CLΧ. Ρlut. d. fluv. c. 13. ΙΙ 11. σείστρον L , σίστρον cett. ΙΙ
παραπλήσιον CGL. ΙΙ 12. έχειν vulg.
CLΧΙ. Τheophr. d. causs. plant. c. 22.
CLΧΙΙ. Ρlut. d. Huv c. 9. | 23. αλλ'] και G. Η αεί om.
ΒGL.
8
 58 [ΑRΙSΤΟΤΕΙ, ΙS]

CLΧΙΙΙ (174). Εν όρει Τηυγέτω γίνεσθαι βοτά

νην καλουμένην χαρισίαν, ην γυναίκες έαρος αρχομένου
τους τραχήλοις περιάπτουσι, και υπό των ανδρών συμ
παθέστερον ερώνται.
5 CLΧΙV (178). "Οθρυς όρος έστι Θετταλίας, ο
φέρει όφεις τους λεγομένους σήπας, οι ουκ έχoυσι
μίαν χροιάν, αλλ' αεί ομοιούνται τώ χώρω ενώ οι
κούσι, τινές δε αυτών όμοιον έχουσι το χρώμα τους
κόχλoις της γης, άλλοις δε χλοάζουσά εστιν ή φολίς.
10 όσοι δε αυτών εν ψαμάθοις διατρίβουσι, ταύταις εξο
μοιούνται κατά το χρώμα, δάκνοντες δε εμπoιoύσι δίψος.
έστι δε αυτών το δήγμα ου τραχύ και έμπυρον, αλλά
κακόηθες.
CLΧV (179). Του περκνού έχεως τή έχίδνη συγ
15 γινομένου, ή έχιδνα εν τη συνουσία την κεφαλήν απο
κόπτει, διά τούτο και τα τέκνα, ώσπερ τον θάνατον
του πατρός μετερχόμενα, την γαστέρα της μητρός διαρ
ρήγνυσιν.
CLΧVΙ (180). Εν τω Νείλω ποταμώ γεννάσθαι
20 λίθον φασί κυάμω παρόμοιον, όν αν κύνες ίδωσιν, ουχ
υλακτούσι, συντελεί δε και τους δαίμονί τινι γενομένοις
κατόχοις άμα γάρ τό προστεθήναι ταις ρισίν απέρχεται
το δαιμόνιον.
CLΧVΙΙ (181). Εν δε τό Μαιάνδρω ποταμό της
25 Ασίας λίθον φασί σώφρονα καλούμενον κατ' αντίφρασιν,

CLΧΙΙΙ. Ρlut. d. fluv c. 17. ΙΙ 1. όρει τώ ήψέτω ΒCJLνulg. ΙΙ

2. έρωτος ΒCJLvulg.
ΟΙΧΙV. 1Ο. εν οm. ΟJL.
CLΧV. 14. έχιος Βvulg. | 16. ώσπερ om. G. | 17. τον L.
CΙ.ΧVΙ. Ρlut. d. fluv. c. 16.
CLΧVΙΙ. Ρlut. d. fluv. c. 9. ΙΙ 25. άφρονα ΒCJL, έμφρονα L
in mg., τέφρωνα G, εύφρονα Steph. -
 ΜΙRΑΒ. ΑUS Ο UΙ,Τ. 59

όν εάν τις εις τινος εμβάλη κόλπον, εμμανής γίνεται και

φονεύει τινά τών συγγενών,
CLΧVΙΙΙ (182). Ρήνος και "Ιστρος οι ποταμοί
υπ' άρκτον ρέουσιν, ο μεν Γερμανούς ο δε Παίονας
παραμείβων και θέρους μεν ναυσίπορον έχουσι το 5
ρείθρον, του δε χειμώνος παγέντες υπό κρύους εν πε
δίου σχήματι καθιππεύονται.
CLΧΙΧ (183). Περί τήν Θούριον πόλιν δύο
ποταμούς φασιν είναι, Σύβαριν και Κράθιν, ο μεν ούν
Σύβαρις τους πίνοντας απ' αυτού πτυρτικούς είναι 10
ποιεί, ο δε Κράθις τους ανθρώπους ξανθότριχας
λουομένους. -

CLΧΧ (184). Εν δε Ευβοία δύο ποταμούς είναι,

ών αφ' ου μεν τα πίνοντα πρόβατα λευκά γίνονται ος
ονομάζεται Κέρβης ο δε Νηλεύς, ος μέλανα ποιεί. 15

CLΧΧΙ (185). Παρά Λυκόρμα ποταμώ γεννάσθαι

βοτάνην λόγχη παρόμοιον, συντελούσαν προς άμβλυω
πίαν άριστα.
CLΧΧΙΙ (186). Την εν Συρακούσαις της Σικε
λίας πηγήν Αρέθουσαν διά πενταετηρίδος κινείσθαι 20
λέγουσιν.

CLΧVΙΙΙ. Ηerodian. hist. 6, 7. ΙΙ 4. υπ' άρκτω ΒJvulg., επ'

άρκτου C. ΙΙ 6. διά βάθος τε και πλάτος post ρείθρον habet Ηer. ΙΙ
7. καθιπτεύονται J.
CLΧΙΧ. Τheophr. ap. Αel. 12, 36. Ρlin. 31, 2. Αntig. c. 134.ll
9. σούβαριν ΒGJ. ΙΙ 10. σούβαρις ΒGJ. ΙΙ ίππους ad πίνοντας ex
Strab. 6. p. 263. addi vult Νiclas.
CLΧΧ. Αntig. c. 78. ΙΙ 13. ευοία ΒCDGJ. | 14. μεν οm. G. ΙΙ
15. νηνεύς G. -

CLΧΧΙ. Ρlut. d. fluv. c. 8. | 16. λυκάρμω ΒCDGJL. ΙΙ 17. αμ

βλυωπίας άριστα ΒCDJvulg., αμβλυποννάσθαι (πι supra βλ) άριστα
L, olim αμβλυάριστα.
CΙ.ΧΧΙΙ. 20. πεντατήριδος L.
8 και
 60 [ΑRΙSΤΟΤΕLΙS] ΜΙR ΑΒ. ΑUS Ο UΙ.Τ.

CLΧΧΙΙΙ (187). Εν όρει Βερεκυνθίω γεννάσθαι

λίθον καλούμενον μάχαιραν, όν εάν εύρη τις, των μυ
στηρίων της Εκάτης επιτελουμένων εμμανής γίνεται,
ως Εύδοξός φησιν.
CLΧΧΙV (188). Εν όρει δε Τμώλω γεννάσθαι
λίθον παρόμοιον κισσήρει, ός τετράκις της ημέρας αλ
λάσσει την χρόαν βλέπεσθαι δε υπό παρθένων των μη
τώ χρόνω φρονήσεως μετεχουσών.
CLΧΧV (189). Εν Αρτέμιδος Ορθωσίας βωμώ
10 ταύρον ίστασθαι, χρύσειον, ός κυνηγών εισελθόντων
φωνήν επαφίησιν.
CLΧΧVΙ (190). Εν Αιτωλούς φασιν οράν τους
ασπάλακας αμυδρώς, και ουδε σιτείσθαι γήν αλλ' ακρίδας,
CLΧΧVΙΙ (191). Τους ελέφαντάς φασι κύειν έτη
15 δύο, οι δε μήνας οκτωκαίδεκα, εν δε τή εκτέξει δυσ
τοκεϊν.

CLΧΧVΙΙΙ (192). Δημάρατον Τιμαίου του Λό

κρου ακουστήν νοσήσαντα άφωνόν φασιν επί δέκα
γενέσθαι ημέρας εν δε τή ενδεκάτη ανανήψας βραδέως
20 εκ της παρακοπής έφησεν εκείνον τον χρόνον ήδιστα

αυτώ βεβιώσθαι.
CLΧΧΙΙΙ. Ρlut d, fluv. c. 10.
CLΧΧΙV. Ρlut. d. fluv c. 7. | 5. τμώκω G. ΙΙ 6. κίσσυρι J,
κίσσηρι ΒCGL.
CLΧΧV. Ρlut. d. fluv c. 21. ΙΙ 9. αρτέμιδι C.
CΙ.ΧΧVΙΙ. Αrist. hist. an. 6, 25. | 14. ελ. έτη δύο τίκτειν
λέγουσιν G.
CLΧΧVΙΙΙ. 17. τημάρατον CDJνulg. | 19. ανανήψαντα omisso
εφησεν G. ΙΙ 20. αυτώ ήδιστα τον χρόνον ΒDJI..
 Α Ν ΤΑΥΓΟΝΟ Υ

ΙΣ ΤΟ ΡΙΩΝ Π Α Ρ Α Δ Ο ΞΩ Ν ΣΥΝΑΓΩΓΗ.

1. Τίμαιος ο τάς Σικελικάς ιστορίας συγγεγραφώς εν

Ρηγίω φησί τους Λοκρούς και τους Ρηγίνους ορίζοντος
"Αληκος καλουμένου ποταμού των τεττίγων τους μεν εν
τη Λοκρική άδειν, τους δε εν τη Ρηγίνων αφώνους
είναι λέγεται δέ τι τούτου μυθωδέστερον αφικομένων
γαρ εις Δελφούς κιθαρωδών Αρίστωνος μεν εκ Ρηγίου,
παρά δε Λοκρών Ευνόμου, και περί του κλήρου προς
εαυτούς εις αντιλογίαν έλθόντων, ο μεν ουκ ώετο δείν
ελαττούσθαι, της όλης Ρηγίνων αποικίας εκ Δελφών
και παρά του θεού γεγενημένης, ο δε κατέτρεχεν, ότι 10
το παράπανουδε κιθαρωδείν καθήκει, παρ' οίς ουδ' οί
τέττιγες άδουσιν ευημερήσαντος γούν του Ρηγίνου εν
τώ αγώνι ενίκησεν Εύνομος ο Λοκρός παρά τοιαύτην
αιτίαν άδοντος αυτού μεταξύ τέττιξ επί την λύραν
επιπτάς ήδεν, η δε πανήγυρις ανεβόησεν επί τώ γεγονότι 15
και εκέλευσεν εάν,

Ι. Τim. fr. 126. Goell. Conon, hist. 5. Ρlin. 9, 27. Ρaus. 6. 6, 4. ΙΙ

3. "Αληκος vulg. II 15. επιπτάς cod., επιστας edd. II 16. εκέλευσεν
εάν] οίctorem pronuncίανίt Χyl., ex quo censor Βeckmanni Got
ting. coni. έκέλευσε νικάν.
 62 ΑΝΤΙ Ο ΟΝΙ

ΙΙ. Και άλλο δε παρά τους Ρηγίνοις τοιούτον ως

μυθικόν ίστορείται, ότι Ηρακλής έν τινι τόπω τής χώ.
ρας κατακοιμηθείς και ενοχλούμενος υπό τών τεττίγων
ηύξατο αυτούς αφώνους γενέσθαι.
ΙΙΙ. Και εν Κεφαλληνία δε ποταμός διείργει, και
επίταδε μεν γίνονται τέττιγες, επέκεινα δε ού.
ΙV. Ουδ' εν Σερίφω δε οι βάτραχοι φθέγγονται,
και μυθώδες και παρά τους Σεριφίοις ενίσχυσεν, πλην οι
μεν περί Ηρακλέους, οι δε περί Περσέως,
10 V. - Ο δε Μυρσίλος o τα Λεσβιακά συγγεγραφώς
φησίν, της Αντισσαίας, ενώ τόπω μυθολογείται και
δείκνυται δε ο τάφος υπό των εγχωρίων της του Ορ
φέως κεφαλής, τάς αηδόνας είναι ευφωνoτέρας των
άλλων,
15 VΙ. Πίπτοι δ' αν το γένος της εκλογής εις τους
λεγομένους εν τη Αττική και Βοιωτία πέρδικας, ών
τους μεν εύφώνους, τους δε τελείως ισχνοφώνους ομο
λογείται γίγνεσθαι.
VΙΙ. "Ιδιον δε και το περί τα έντερα των προβά
20
των τά μεν γαρ των κριών εστιν άφωνα, τα δε των
θηλειών εύφωνα, όθεν και τον ποιητήν υπολάβοι τις
ειρηκέναι, πολυπράγμονα πανταχού και περιττόν όντα,
επτά δε θηλυτέρων οίωνετανύσσατο χορδάς,
VΙΙΙ. Ουχ ήττον δε τούτου θαυμαστόν, καθω
25 μιλημένον δε μάλλον το περί την εν τη Σικελία άκανθαν

την καλουμένην κάκτον, εις ήν όταν έλαφος εμβή και

ΙΙ. Diod. 4, 22. Solin. c. 2.
ΙΙΙ. Αrist hist. an. 8, 27. Αel. 5, 9.
ΙV. Μir. ausc. c. 70. V. Ρaus. 9. 30, 6.
VΙ. Αr. hist. an. 4, 9. 9, 9. Αel. 3, 35. - -

VΙΙ. 23. Ηymn. in Μerc, v. 51, ubi συμφώνους p. θηλυτέρων.

ViΙΙ. Ηesych. s. v. κάκτος.
 ΗΙSΤΟΡ. ΜΙΡ ΑΒ. 63

τραυματισθή, τα οστά άφωνα και άχρηστα προς αυλούς

ίσχει, όθεν και ο Φιλητάς εξηγήσατο περί αυτής είπας,
γηρύσαιτο δε νεβρός από ζωήν ολέσασα,
οξείης κάκτου τύμμα φυλαξαμένη.
ΙΧ. Εν δε ταις των Λημνίων νήσοις ταις καλου
μέναις Νέαις πέρδικες ου γίνονται, αλλά κανίδη τις
απόλλυνται ένιοι δε τούτου τερατωδέστερον ίστορούσιν,
ότι κανίδωσι την χώραν.
Χ. Της δε Βοιωτίας εχούσης πλήθει πολλούς
ασπάλακας, εν τη Κορωνική μόνη ου γίνεται τούτο το 10
ζώον, αλλά κάνεισαχθή τελευτά, καθάπερ οι γλαύκες
εν Κρήτη, εν ή λέγουσιν ουδε ζώον θανάσιμον ουδέν
την χώραν φέρειν.
ΧΙ. Εν Αστυπαλαία δε όφεις ου γίνονται, ουδε
εν Ιθάκη λαγώς, ουδε εν Λιβύη ύς αγρία ουδ' έλαφος,
ουδε εν Ρηνεία τή πρός Δήλω γαλή, ουδε μελεαγρίς
ουδαμού άλλη οράται.
ΧΙΙ. Αμελησαγόρας δε ο Αθηναίος o την Ατθίδα
συγγεγραφώς oύ φησι κορώνην προσίπτασθαι προς την
ακρόπολιν, ουδ' έχoι αν ειπείν έωρακώς ουδείς απο 20
δίδωσιν δε την αιτίαν μυθικώς, φησίν γάρ, Ηφαίστω
δοθείσης της Αθηνάς συγκατακλιθείσαν αυτήν αφανι
σθήναι, τον δε Ήφαιστον εις γην πεσόντα προίεσθαι το
σπέρμα, την δε γήν ύστερον αυτό αναδούναι Εριχθό
2. έχει Μeurs. ΙΙ φιλίτας cod. I 3. versus habet Αth. 2. p. 71. Α,
ubi ψυχήν p. ζωήν.
ΙΧ. 6. καν ίδη τις] sί importentur Χyl. f. κ. κομίσητ.
Χ. Μirab. Αusc. c. 124 et 83. Ιo. Lyd. d. mens. 2, 9. ΙΙ
10. γίνεσθαι Χyl., γίνεται Μeurs., qui tamen seq. τελευτά in τε
λευτάν corr.

ΧΙ. Αr. hist. an. 8, 27. Ι. 16. Ρηνία Χyl. ΙΙ 17. oράται] Lerι
nomen excidisse putat Χyl. coll. Αnt. Lib. c. 2.
ΧΙΙ. Αpoll. hist. mir. c. 8.
 64 ΑΝΤΙ Ο ΟΝΙ

νιον, όν τρέφειν την Αθηνάν και εις κίστην καθείρξαι

και παραθέσθαι ταϊς Κέκροπος παισίν, Αγραύλω και
Πανδρόσω και Έρση, και επιτάξαι μή ανοίγειν την
κίστην, έως αν αυτή έλθη, αφικομένην δε εις Πελλήνην
5 φέρεινόρος, ίνα έρυμα προ της ακροπόλεως ποιήση,
τάς δε Κέκροπος θυγατέρας τάς δύο, "Αγραυλον και
Πάνδροσον, την κίστην ανοίξαι και ιδείν δράκοντας δύο
περί τον Εριχθόνιον τη δε Αθηνά φερούση το όρος,
ο νύν καλείται Λυκαβηττός, κορώνην φησίν απαντήσαι
10 και ειπείν, ότι Εριχθόνιος εν φανερώ, την δε ακούσα
σαν ρίψαι το όρος όπου νύν έστι, τη δε κορώνη διά
την κακαγγελίαν ειπείν, ώς εις ακρόπολιν ου θέμις αυτή
έσται αφικέσθαι.
ΧΙΙΙ. Ουδε κατά την Σκυθών χώραν, ομοίως δε
15 ουδε κατά την Ηλείαν ημίονος ου γεννάται,
ΧΙV. Θεόπομπος δέ φησιν, κατά τους εν Θράκη
Χαλκιδείς είναι τινα τόπον τοιούτον, εις όν ό τι μεν
των άλλων ζώων εισέλθη, πάλιν απαθές απέρχεται, τών
δε κανθάρων ουδείς διαφεύγει, κύκλω δε στρεφόμενοι
20 τελευτώσιν αυτού, διό δή και το χωρίον ονομάζεσθαι
Κανθαρόλεθρον.
ΧV. Εν δε Κράννωνι της Θετταλίας δύο φασιν
μόνον είναι κόρακας διό και επί των προξένων των
αναγραφομένων το παράσημον της πόλεως (καθάπερ
25 εστιν έθιμον πάσι προσπαρατιθέναι) υπογράφονται δύο
κόρακες εφ’ αμαξίου χαλκού, διά το μηδέ ποτε πλείους
ΧΙΙΙ. Ηerod. 4, 30. Αr. hist. an. 8, 27. Αel. 5, 8. ΙΙ 15. Ηλίαν
Χyl.
ΧΙV. Μir. ausc. c. 120. Τheop, fr. 286. Wich. II 18. απέρχε
ται] διαφεύγει Μeurs.
ΧV. Μir. ausc. c. 126. Τheop. fr, 85. Wich. ΙΙ 22. Κράνωνι
Μeurs. || 23. προξενιών Locell.
 ΗΙS ΤΟ R. ΜΙΕ Α.Β. 65
/ σ c \ ", Α' ν Α'

τούτων ώφθαι. ή δε άμαξα προσπαράκειται διά τοιαύτην

αιτίαν ξένον γάρ ίσως αν και τούτο φανείη έστιν αυ
τους ανακειμένη χαλκή, ήν όταν αυχμός ή σείοντες ύδωρ
αιτούνται τον θεόν, καί φασι γίνεσθαι, τούτου δέ τι
ιδιαίτερον ο Θεόπομπος λέγει φησίν γάρ έως τούτου
2 ν -

διατρίβειν αυτούς εν τώ Κράννωνι, έως αν τους νεοτ

V -

τους εκνεοττεύσωσιν, τούτο δε ποιήσαντας τους μεν

ν

νεοττούς καταλείπειν, αυτούς δε ανιέναι. (16) και εν

Εκβατάνοις δε και εν Πέρσαις Κτησίας ιστορεί παρα
πλήσιόν τι τούτοις δια δε το αυτόν πολλά ψεύδεσθαι 1θ

παρελείπομεν την εκλογήν και γάρ εφαίνετο τερατώδης,

(17) Μυρσίλος δε ο Λέσβιος εν τω όρει φησίν Λεπετύμνω
" ν 2 " σ' η Ο κν Α' και 2 &

ίερον Απόλλωνος είναι και ηρώον Λεπετύμνου, εφ' ώ,

Α' 2 - Α' Α' Α' σ' Α'

καθάπερ εν τώ Κράννωνι, δύο μόνον είναι κόρακας,

όντων ουκ ολίγων εν τοις πλησίον τόποις, 15
2 Λ ν κων 1 >

ΧVΙ (18). Εν Λάτμω δε της Καρίας φησίν Αρι - ν

στοτέλης τους σκορπίους, εάν μεν των ξένων τινά πατά

Α' «ν και ν w - 2 ν ρ/

ξωσιν, μετρίως λυπείν, εάν δε τών έγχωρίων, έως

θανάτου κατατείνειν. (19) τών δε Λιβύων καλούνται
Φύλλοι τινές, παρ' οίς ανάπαλίν τι γίνεται τούτου υπό 20

γάρ των ασπίδων ούτοι μεν ουδεν πάσχουσι τυπτόμενοι,

τών δε λοιπών ουκ έστιν όστις διαφεύγει δηχθείς,
-
ΧVΙΙ (20). Εν Λυκία φύεται τι αιγόλεθρον, ο
w 2 και ν Χ Α' Α' / Ψ "ν

τών μεν εγχωρίων αιγών ούδεμία γεύεται, ξένη δε όταν

2 ' ν \ ν 2/ Λ' κιν Α' 2 Α'

εμπέση και διά την άγνοιαν φάγη τής βοτάνης, άπόλ

-" ν Α' ? κν - "

λυται διαφθαρείσα τον καλούμενον εχίνον της κοιλίας,

5. ιδιώτερον vulg., ιδιώτερον cod. corr. Bast. ΙΙ 6. Κράνωνι

Μeurs. ΙΙ 7. τούτο] τους Χyl. ΙΙ 9. Ctes. fr, p. 243. Βaehr. I] in
mg. cod. σημειού ότι Κτησίας ψευστής. || 14. Κράνωνι Μeurs,
ΧVΙ. Αpoll. hist. mir. c. 11. Αel. 5, 14, Solin. c. 30. ΙΙ
19, κατακτείνειν Μeurs., p. gloss. habet cens. Gott. ΙΙ 20. Ψύλλεοί Χyl.
ΧVΙΙ. Ρlin. 21, 13.
9
 66 ΑΝΤΙ Ο Ο ΝΙ

ΧVΙΙΙ (21). Της δε Καρυστίας και της Ανδρίας

χώρας εστιν πλησίον νήσος, ή καλουμένη Γύαρος, εν
ταύθαι οι μύες διατρώγουσιν τον σίδηρον εν δε τή νήσω
θανάσιμός εστιν ή άχερδος κάνεις άλλο δένδρον εμ
πήξης αφαυαίνει. (22) ποιεί δε αυτό τούτο και το της
τρύγονος κέντρον της θαλαττίας και εάν εις τους οδόν
τας άψη, κατασήπει.
ΧΙΧ (23). Ίδια δε και περί τας συγκρίσεις και
αλλοιώσεις των ζώων, έτι δε γενέσεις, οίον εν Αιγύπτω
10 τον βούν εάν κατορύξης εντόπoις τισίν, ώστε αυτά τα

κέρατα της γης υπερέχειν, είθ' ύστερον αποπρίσης, λέ

γουσιν μέλιττας εκπέτεσθαι σαπέντα γάρ αυτόν εις
τούτο διαλύεσθαι το ζώον. ώ και φαίνεται Φιλητάς
προσέχειν, ικανώς ών περίεργος προσαγορεύει ούν αυ
15 τάς βουγενείς λέγων,
βουγενέας φάμενος προσεβήσαο μακρά μελίσσας,
φασί δε και τον κροκόδειλον σκορπίους γεννάν και εκ
των ίππων σφήκας γεννάσθαι και τις Αρχέλαος Αι
γύπτιος των εν επιγράμμασιν εξηγουμένων τά παράδοξα
τώ Πτολεμαίω περί μεν των σκορπίων ούτως ειρηκεν,
εις υμάς κροκόδειλον αποφθίμενον διαλύει,
σκόρπιοι, ή πάντα ζωοθετούσα φύσις,
περί δε των σφηκών,
εκ νέκυος ταύτην ίππου γράψασθε γενέθλην,
σφήκας ίδ’ εξ οίων οία τίθησι φύσις.

ΧVΙΙΙ. Μir. ausc. c. 143. Αel. 2, 36. Steph, Β. s. v. Γύαρος ΙΙ

3. διατρώγουσι Μeurs ΙΙ 4. έμπήξης cod., εμπλήξης edd.
ΧΙΧ. Virg. georg. 4, 295 sqφ. Αel. 2, 57. 1, 28, 2, 33. ΙΙ
21. epigr, habet Jacobs anth. Pal. 2. p. 758. ΙΙ 25. σφήκας ίδ' εξ
οίων corr. Jac., σφήκασι δε ζώων Χyl., σφήκεσσιν ζώων Μeurs, qui
et corr. σφήκας, ιδε ζ., Βrunck. σφήκες ιδε ζ.
 ΗΙSΤΟ R. ΜΙΗ Α.Β. 67

ο δε Αριστοτέλης και εκ των σισυμβρίων φησίν σα

πέντων σκορπίους γίνεσθαι.
ΧΧ (24). Ουχ ήττον δε τούτων θαυμάσια τα
φθαρτικά των ωφελούντων, οίον ο γαλεώτης όταν εκδύη
το γήρας, επιστραφείς κατέπιεν επιληψίας γάρ έστι, 5
φασίν, ως ο Αριστοτέλης καταγράφει, φάρμακον ώσαύ,
τως δ' ή φώκη μετά το τεκείν τον θόρον και γάρ τούτο
προς την αυτήν αρρωστίαν χρήσιμον τάς δε ίππους το
επιφυόμενον τους εμβρύοις ιππομανές απεσθίειν γίνε
σθαι δε τούτο επί του μετώπου και προς πολλά ζητεί 10
σθαι, την δε έλαφον το δεξιόν κέρας κατορύσσειν είναι
δε και τούτο εν πολλοίς χρήσιμον. ταύτα μεν ουν είτε
κατά προαίρεσιν είτε κατά τύχην ούτως έχει, πολλής
έστιν επιστάσεως δεόμενα.
ΧΧΙ (25). Ο δε πολύπους εν τω χειμώνι τάς 15
πλεκτάνας αυτού κατεσθίει τούτ' έστιν
ήματι χειμερίω, ότ’ ανόστεος ον πόδα τέμνει.
των δε γαλεών τα έμβρυα εξιόντα εκ της κοιλίας νέμεται
και πάλιν εισδύεται κατά το στόμα ή δε λέαινα δις ου
κυίσκεται τους γάρ εμβρύοις, ώς φησιν Ηρόδοτος, 20
συνεκβάλλει τάς μήτρας, ουδε έχιδνα δίς εσθίειν γάρ
αυτής την κοιλίαν τα έμβρυα.
ΧΧΙΙ (26). Η νυκτερίς δε μόνον των ορνέων
οδόντας έχει και μαστους και γάλα, φησί δε ο Αριστο

ΧΧ. Μir. ausc. c. 75 sq. ΙΙ 4. φθαρτικά est corr. Χyl., cod.

φθαρ.. κά. ΙΙ 7. ή φώκη εξεμεί τον ορόν vel μετά το αλίσκεσθαι (s.
αλώναι) εξεμεί τ. ο. vel λέγεται εξεμείν τ. ο. corr, Νiclas.
ΧΧΙ. Αr. hist. an. 8, 3. 6, 10. mir. ausc. c. 165. Αel. 1, 27.
2, 55. 9, 65. ΙΙ 17. Ηesiod. opp. v. 524, ubi τένδει p, τέμνει, Ειym.
Μ. p. 327. τένθει. | 19. εισδύεται cod., εκδύεται Χyl., ενδύεται
Μeurs. ΙΙ 20. Ηerod. 3, 108.
ΧΧΙΙ. Αr, hist. an. 3, 16.
9 και
 68 ΑΝΤΙ Ο Ο ΝΙ

τέλης και φώκην και φάλαιναν ίσχειν γάλα, τούτων δε

ουχ ήττον καταγράφει τερατώδες εν Λήμνω γάρ φησιν
αμελχθήναι γάλα τράγου τοσούτον, ώστε τροφαλίδας
γενέσθαι.
5
ΧΧΙΙΙ (27). Τών δε αλκυόνων οι άρσενες κηρύ
λοι καλούνται όταν ούν υπό του γήρως ασθενήσωσι
και μηκέτι δύνωνται πέτεσθαι, φέρoυσιν αυτούς αί
θήλειαι επί των πτερών λαβούσαι. και εστι το υπό
Αλκμάνος λεγόμενον τούτω συνωκειωμένον φησίν γαρ
10 ασθενής ών διά το γήρας και τους χορούς ου δυνάμενος
συμπεριφέρεσθαι ουδε τή των παρθένων ορχήσει,
ού μ' έτι, παρθενικαί μελιγάρυες, ιερόφωνοι,
γυία φέρειν δύναται βάλε δή, βάλε κηρύλος είην,
ός τ' επί κύματος άνθος άμ' αλκυόνεσσι ποτήται
15 νηλεές ήτορ έχων, άλιπόρφυρος είαρος όρνις.
ΧΧΙV (28). Ικανώς δε και ο ποιητής λέγεται
παρά πάντων επιμελής και πολυπράγμων είναι ο γαρ
Οδυσσεύς επιφερομένων αυτώ των κυνών εν τη προς
τον συβώτην αναβάσει
20 έζετο κερδοσύνη, σκήπτρον δέ οι έκπεσε χειρός,
ου γάρ φασιν, όταν διωκόμενός τις συγκαθίση, αδικείν
τους κύνας,
ΧΧV (29). Θαυμαστά δε και τα τους τόποις συνα
φομοιούμενα, οίον ό τε πολύπους γίνεται γάρ αδιάγνω
25 στoς τώ χρώματι του εδάφους και παντός ώ αν
περιπλακή, ώστε είναι δύσεργον αυτού την θήραν

3. προφαλίδας Χyl.
ΧΧΙΙΙ. Ηesych. s. v. κείρυλος. Τηetz. ad Lyc. ν. 387. Schol.
Αr. av. ν. 302. Schol. Τheocr. 7, 57.
ΧΧΙV. 20. Οdyss. 14, 31. ΙΙ 21. συγκαθείση Χyl.
ΧΧV. 24. ό τε] ότε νulg., όγε Νicl. ΙΙ 25. εάν Χyl.
 Η ΙS ΤΟ R. ΜΙΡ Α.Β. 69

όθεν δήλον και ο ποιητής το θρυλλούμενον έγραψεν,

πουλύποδος ως τέκνον έχων εν στήθεσι θυμόν,
τoίσιν εφαρμόζειν.
(30) γίνεται δε ταυτόν και περί τον χαμαιλέοντα και
γαρ τους στελέχεσι των δένδρων και τους φύλλοις και
τη γη τον αυτόν τρόπον άπαντι τόπω συμμεταβάλλει
την χροιάν (31) Αριστοτέλης δέ φησι και τον καλού
μενον τάρανδον τούτο πάσχειν, όντα τετράπουν και
σχεδόν ίσον όνω και παχύδερμον και τετριχωμένον, και
θαυμαστόν είναι πώς αι τρίχες ούτως οξέως αλλοιούνται. 10
ΧΧVΙ (32). Γίνεται δε και βοτάνη τις, ή καλεί
ται τριπόλιον φύεται δ' εν τούς επιθαλαττίοις επί των
πετρών, αφίησι δε άνθος, ο της ημέρας τρις μεταστρέ
φεται το χρώμα γίνεται δε ότε μεν λευκόν, ότε δε
φοινικούν, ότε δε μήλινον και μην τάς τε λοιπάς εν 15
τρεχείας των ζώων, οίον εν μάχαις, εν θεραπείαις
τραυμάτων, εν παρασκευαϊς των προς τον βίον αναγ
καίων, εν φιλοστοργίαις, εν μνήμαις, ακριβέστατ' άν
τις εκ της του Αριστοτέλους συναγωγής καταμάθοι, εξ
20
ής ημείς πρώτον ποιησόμεθα την εκλογήν.
ΧΧVΙΙ (33). Φησί περί Κωνώπων της Μαιώτι
δος λίμνης τους λύκους παρά των αλιέων λαμβάνοντας
τροφήν φυλάττειν την θήραν αν δ' υπολάβωσί τι
αδικείσθαι, λυμαίνεσθαι τα λίνα και τους ιχθύας αυ
τών. 25

1. δήλον] δηλονότι Βast, δή Schaef ΙΙ 2. hos versus ex Clearcho

sic refert Αth. 7. p. 317. Α. πουλύποδός μοι, τέκνον, έχων νόον,
Αμφίλοχ ήρως, τούσιν εφαρμόζου, των κεν κατά δήμον ίκηαι ΙΙ 7. mir.
ausc. c. 30. ΙΙ 8. τάραντον vulg.
ΧΧVΙ. Dioscor, 4, 135. || 12. επιθαλαττίοις (δι supra ττ) cod.ll
15. μήν] μεν Βeckm.
ΧΧVΙΙ. Αr. hist. an. 9, 24.
 70 ΑΝΤΙ Ο Ο ΝΙ

ΧΧVΙΙΙ (34). Εν Θράκη δε τή κληθείση ποτέ

Κεδροπόλει τους ανθρώπους και τους ιέρακας κοινή
θηρεύειν τα ορνιθάρια τους μεν γαρ σοβείν τους ξύλοις,
τους δε ιέρακας καταδιώκειν, τα δε φεύγοντα εις τους
5
ανθρώπους εμπίπτειν διό και μεταδιδόναι τους ιέραξιν
αυτούς των ληφθέντων,
ΧΧΙΧ (35). Τάς δ' ελάφους λέγει τίκτειν παρά
τάς οδούς, φευγούσας τα θηρία ήκιστα γάρ επιτίθε
σθαι τους λύκους ενθάδε άγειν δε και τα τέκνα επί
1()
των σταθμών, εθιζούσας ού δεί αποφεύγειν είναι δε
:
τούτο πέτραν απορρώγα, μίαν έχoυσαν οδόν, ήδη δε
διειλήφθαι αχαιίνην έλαφον κιττόν έχoυσαν επί των
κεράτων ως άν ένύγρων όντων, αλίσκεσθαι δε ελάφους
και συριττόντων και αδόντων, ώστε και κατακλίνεσθαι
15 υπό της ηδονής.

ΧΧΧ (36). Τάς δ' εν Κρήτη αίγας τάς αγρίας,

όταν τοξευθώσι, ζητείν την δίκταμνον δοκεί γάρ εκβλη
τικόν είναι των βελών,
ΧΧΧΙ (37). Την δε πάρδαλιν φάναι τινάς κατα
20 νενοηκυίαν, ότι τα ζώα τή οσμή αυτής χαίρει, απο

κρύπτειν εαυτήν και ούτως θηρεύειν τα προσπορευόμενα

εγγύς.
ΧΧΧΙΙ (38). Τον δε ιχνεύμονα, όταν ίδη όφιν
ΧΧVΙΙΙ. Μir. ausc. c. 118. ΙΙ 2. Κεδρειπόλει Αr, hist. an. 9,
24, Κεδρίπολι Χyl., Κεδροπόλει Μeurs. gui et corr. Κεκροπίδι,
Ηolst. Κερδυλίω πόλει.
ΧΧΙΧ. Ηist. an. 6, 26. 9, 6. ΙΙ 10. τον σταθμόν - τούτον -
έξοδον Salm., τους σταθμούς - τούτο - είσοδον Αr, ΙΙ 12. in mg.
cod. αχαιϊναι και σπαθίναι, ηλικίαι τινές ελάφων. ΙΙ 13. αν] έτι coni.
Χyl. | 14, κατακηλείσθαι Schneid, ex Αr.
ΧΧΧ. Μir. ausc. c. 4. ΙΙ 17. δίκταμνον cod., δίκταμον edd.
ΧΧΧΙ. Ηist. an. 9, 7. probl. 13, 4. Αel. 5, 40. ΙΙ 20. υπο
κρύπτειν Μeurs. ΧΧΧΙΙ. Ηist. an, 9, 7.
 ΗΙS ΤΟR. ΜΙΕ Α.Β. 71

την ασπίδα, ου πρότερον επιτίθεσθαι πριν καλέσαι

βοηθούς άλλους προς δε τα δήγματα και τάς πληγάς
πηλό καταπλάττειν εαυτούς βρέξαντας γαρ το σώμα
κυλίεσθαι εν τώ κονιορτώ.
ΧΧΧΙΙΙ (39). Τών δε κροκοδείλων λέγει τους 5
τροχίλους εκκαθαίρειν τους οδόντας και από τούτων
τρέφεσθαι, τον δε ωφελούμενον αισθάνεσθαι, και όταν
εξελθείν βούληται ο τρόχιλος, τον αυχένα κινείν, ίνα
μή συνδηχθή.
ΧΧΧΙV (40). Την δε χελώνην, όταν όφεως 10
φάγη, επεσθίειν οριγάνου, καί ποτέ τινος παρατηρήσαν
τος και εκτίλαντος την ορίγανον ουκ έχoυσαν επιφαγείν
τελευτήσαι.
ΧΧΧV (41). Την δε γαλήν, όταν μάχηται μετά
του όφεως, του πηγάνου προεσθίειν πολέμιον γάρ είναι 15
τώ όφει την οσμήν και προς τας πληγάς δε του όφεως
βοηθείν το πήγανον εν ακράτω διηθηθεν και πoθέν.
και γάρ ύς όταν υπό του όφεως δηχθή, φέρεται ευ
θέως επί τους ποταμούς και ζητεί τον καρκίνον, έστι δε
και τούτο των καταγραφομένων και βοηθεί προς τας 20
πληγάς του όφεως ισχυρώς.
ΧΧΧVΙ (42). Η φάττα δε, όταν πληγή, την
ορίγανον έσαξεν εις το έλκος και γίνεται τούτον τον
τρόπον υγιής,
"
ΧΧΧVΙΙ (43). Ο δ' ουν Αριστοτέλης την χελι- 25
w 2 - Α' " -' Α'

δόνα φησίν εν τή σκηνοποιία συγκαταπλέκειν τους κάρ

ΧΧΧΙΙΙ. Μir. ausc. c. 7. ΙΙ 8. βούλεται Μeurs.

ΧΧΧΙV. Μir. ausc. c. 11.
ΧΧΧV. Ηist. an. 9, 7. Ρlin. 8, 27. 20, 13.
ΧΧΧVΙ. Ηist. an. 9, 7. Αel. 5, 46.
ΧΧΧVΙΙ. Ηist, an. 9, 8. Αel. 3, 24, 25. Ρlin. 10, 33.
 72 ΑΝΤΙ G ΟΝΙ

φεσιν τον πηλόν, καν ελλίπη πηλός, βρέχουσαν αυτήν

κυλίεσθαι και τοις πτέρυξιν αναλαμβάνειν, στιβαδοποιεί
σθαί τε καθάπερ άνθρωπον κάτωθεν υποτιθείσαν τα
σκληρά τους τε νεοττοίς την τροφήν διδόναι κατά μέρος,
5
παρατηρούσαν ίνα μη δίς τους αυτούς δώ την δε κόπρον
μικρών μεν όντων αυτήν εκβάλλειν, αυξηθέντων δε δι
δάσκειν έξω στραφέντα τα νεόττια αφοδεύειν.
ΧΧΧVΙΙΙ (44). Τάς δε περιστεράς ου θέλειν
πλείοσιν συνευνάζεσθαι ουδε προλείπειν την συνουσίαν,
10 εάν μή χήρος ή χήρα γένηται τους δε νεοττούς της
αλμυριζούσης γης διαμασησαμένας εισπτύειν εις το στόμα
προπαρασκευαζούσας τροφήν.
ΧΧΧΙΧ (45). Τους δε πέρδικας, όταν θηρεύη
τις τους νεοττούς, προκυλίεσθαι του θηρεύοντος ως
15
επιλήπτους όντας και επισπάσθαι, έως αν διαδρό τα
νεόττια, διά δε το είναι αφροδισιαστικούς λυμαίνεσθαι
τα ωά, ίνα μη επωάζη ή θήλεια, την δε αντιμηχανά
σθαι και διαδράσαν τίκτειν, τους δε χήρους μάχεσθαι
προς αυτούς, τον δε ηττηθέντα ακολουθείν οχευόμενον
20
υπό μόνου τούτου,
ΧL (46). Τάς δε γεράνους εις ύψος πέτεσθαι, ίνα
καθορώσιν μακράν, κανίδωσι νέφη και συστροφήν
ήσυχάζειν έχειν δε και ηγεμόνα τάς μένουν άλλας
καθεύδειν υπό την πτέρυγα τάς κεφαλάς θείσας, τον
25 δε ηγεμόνα γυμνήν έχειν προορώμενον, κάν αίσθηταί

(τι] σημαίνειν ταις άλλαις βοώντα.

1. αυτήν Χyl. ΙΙ 7. νεόττια om. Μeurs.
ΧΧΧVΙΙΙ. Ηist. an. 9, 8. Αel. 3, 44, 45.
ΧΧΧΙΧ. Ηist. an. 9, 9. Αel. 3, 16. Ρlin. 10, 33. ΙΙ 17. ίνα
δε μη Χyl., ίνα δήμη Νicl. ΙΙ 19. αυτούς vulg.
ΧL. Ηist. an. 9, 11. Αel. 3, 13. Ρlin. 3, 23. ΙΙ 26. τι add.
ex Αr.
 Η ΙS ΤΟ Η. ΜΙΡ Α.Β. 73

ΧLI (47). Τους δε πελεκάνας τάς λείας κόγχας

καταπίνειν ίστορεί, έπειτα ολίγον κατασχόντας εν τω
άνω της κοιλίας εξεμείν κεχηνυίας, είτα ούτω τά κρέα
εξαιρούντας εσθίειν.
ΧLΠ (48). Γυπός δε λέγεται υπό τινων ότι ου 5
δείς έωρακε νεοττόν ουδε νεοττείαν, διό και Ηρόδωρον
τον Βρύσωνος του σοφιστού πατέρα από τινος αυτούς
ετέρας φάναι γης είναι μετεώρου, τίκτειν δ' ούν ένια
προς αβάτοις πέτρας,
ΧLΙΠ (49). Λέγειν δέ τινας και το κιννάμωμον 10
όρνεον είναι και τα αρώματα φέρειν και τάς νεοττείας
εκ τούτου ποιείσθαι, νεοττεύειν δ' εφ' υψηλών δένδρων
και αβάτων, τους δε εγχωρίους μόλυβδον τους οίστοις
προστιθέντας τοξεύειν και καταρρηγνύειν τάς νεοττείας,
ΧLΙV (50). Τον δε κόκκυγα δοκείν υποβολιμαίους 15
τους νεοττούς ποιείν διά το δειλόν είναι και μη δύνα.
σθαι αμύνειν τίλλεσθαι γάρ υπό των ελαχίστων, τα δε
υποδεξάμενα των ορνέων εκβάλλειν τους εαυτών νεοττούς
διά το καλόν είναι τον τού κόκκυγος,
ΧLV (51). Τον δε αίγιθον αιγα θηλάζειν προσπε 20
τόμενον, όθεν και την προσηγορίαν ειληφέναι τον δε
μαστόν, όθεν ανελκύση, αποτυφλούσθαι, έστι δε χωλόν
ΧLΙ. Ηist. an. 9, 11. mir, ausc. c. 14. ΙΙ 1. λείας ex Αr. corr.
Βochart. θηλείας vulg., τάσδε λείας Νicl. | 2. ιστορείται Βoch.
ΧLΙΙ. Ηist. an. 6, 5. 9, 12. ΙΙ in mg. cod. σημειωτέον, ότι περί
τούτων εις την εξαήμερον φησίν ο μέγας Βασίλειος, ούς γε και ασυν
δυάστως φασίν ως τα πολλά τίκτεσθαι, -

ΧLΙΙΙ. Ηist. an. 9, 14. Ηerod. 3, 111. Αel. 17, 21. Ρlin. 10,
33. Εust. ad Dion. ν. 944. | 13. μόλιβδoν vulg. | 14, περιτιθέντας
Μeurs.
ΧLΙV. Ηist. an. 9, 20. Αel. 3, 30. Ρlin. 10, 9..
ΧLV. Ηist an. 9, 21. et 16, ex quibus diversa duo confusa
esse apparet. ΙΙ 22. φασί δ', όταν θηλάση τον μαστόν, αποσβέννυσθαι
τε και την αίγα αποτυφλούσθαι Αr.
10
 74 ΑΝΤΙ Ο Ο ΝΙ

το όρνεον, όθεν και Καλλίμαχος ο εκ του Αιγύπτου

περίτρανος είναι βουλόμενος έφησεν προείπας υπέρ
άλλου τινός ορνέου, αίγιθος αμφιγυήεις, ου σώζεται
ούν αυτώ ο λόγος έστι γάρ ουκ αμφότερα χωλόν, το
5 δ' αμφιγυήεις ου τοιούτον, αλλ' ως επί του Ηφαίστου
είρηται, όταν εκατέρoυς ή κεχωλωμένος, περιμένουν
του Καλλιμάχου δια το απίθανον προήχθημεν ειπείν,
ΧLVΙ (52). Ο δε Αριστοτέλης φησίν, τώ αετώ
γηράσκοντι το ρύγχος αυξάνεσθαι και γαμψούσθαι και
1() τέλος αποθνήσκειν λιμώ. την φήνην δε τους εκβληθέν

τας των νεοττών υπό του αετού λαμβάνειν και εκτρέ

φειν, τον δε αετον επαναγκάζειν τα τέκνα έτι ψιλά όντα
προς τον ήλιον βλέπειν, το δε δακρύον αυτών και μη
θέλον αντοφθαλμεϊν αποκτείνειν.
15 ΧLVΙΙ. Τών ιχθύων δε τον αλιέα καλούμενον
βάτραχον θηρεύειν τα ιχθύδια τους από των οφθαλμών
αποκρεμαμένοις, ών το μεν μήκός εστι τριχοειδές, επ'
άκρου δε προσκείμενον ώσπερ δέλεαρ στρογγύλον ταύτ'
ούν κρύψαντα εαυτόν προτείνειν.
20 ΧLVΙΙΙ (53). Την δε νάρκην καθαμμίσασαν εαυ
την τά μη δυνάμενα των ιχθύων, όταν συνέγγυς ή, κο
λυμβάν διά την νάρκησιν συλλαμβάνειν.
ΧLΙΧ (54). Τάς δε καλουμένας αλώπεκας, όταν
3. Callim. fr. 321. Βentl.

ΧLVΙ. Ηist. an 9, 22. 23. Ρlin. 10, 3. ΙΙ 9. αυαίνεσθαι vulg.

ΧLVΙΙ. Ηist. an. 9, 25. Αel. 9, 24. Ρlin. 9, 42. | 16. υπό
coni. Νicl. ΙΙ 17. τροχοειδές vulg., τριχώδες Schneid. Il 18, στρογ
γύλον ante προσκείμενον ponit Schneid. ΙΙ τούτ' Χyl.
ΧLVΙΙΙ. Ηist. an. 9, 25. Αel. 1, 36. 9, 14. Ρlin. 9, 42. ΙΙ
20. καθαλμίσασαν vulg., ex Αr. corr. Νicl., καταμμίσασαν Schneid. ΙΙ
21. ιχθυδίων Νicl. | 22. νάρκησίν τε συλλ. Χyl.
ΧLΙΧ. Ηist. an. 9, 25. Αel. 9, 12. Ρlin. 9, 43.
 ΗΙSΤΟ R. ΜΙΕ Α.Β. 75

αίσθωνται ότι το άγκιστρoν καταπεπώκασιν, αναδρα

μούσας άνωθεν της ορμιάς αποτρώγειν.
L (55). Τον δε πολύποδα κατατίθεσθαι τροφήν
2 ν Α" " "r ν Α' 2 Α' ν

εις τας θαλάμας, και όταν τα χρήσιμα άναλώση, τα

αχρεία εκβάλλειν, και τα συνερχόμενα των ιχθυδίων
επί τά εκβεβλημένα θηρεύειν ποιούντα το χρώμα παρα,
σ' -

πλήσιον οις αν εγγύς ή λίθοις και όταν φοβηθή δε

τούτο ποιείν αυτόν,
LI (56). Ιδε και τον ναυτίλον πολύποδα οίς ποιεί
περιττόν έχει μεν γαρ όστρακον, ο καταστρέψας ανα 10
/ "ν Ο " 2 ν Λ' ν/ ν Α'

φέρεται, ίνα ράδιον ανενεχθή κενόν άνωθεν δε γενό

μενον μεταστρέφειν έχειν δε μεταξύ των πλεκτανών ρ/
2

επί τι συνεχές οίον υμένα, και τούτω όταν πνευμάτιον

σ' "/

ή ώσπερ ιστίω χρήσθαι, αντί πηδαλίων δε παρακαθιέναι

των πλεκτανών. 15

LΙΙ (57). Τάς δε μελίττας θυμιωμένας υπό του

καπνού και κακοπαθούσας τότε μάλιστα μέλι εσθίειν,
τον δε λοιπόν χρόνον φείδεσθαι, ώς τροφής χάριν απο
τιθεμένας τους από των δένδρων δε δακρύοις διαχρίειν
το σμήνος των άλλων ένεκεν θηρίων ας δε αν αποκτεί
νωσιν αι χρησται μέλιτται, πειράσθαι μεν αυτάς έξω
τούτο ποιείν εάν δε έσω του σμήνους αποκτείνωσιν
εκφέρειν τους δε φώρας καλουμένους κακουργείν, εάν
λάθωσιν παρεισελθόντες εισέρχονται δε σπανίως τηρεί
σθαι γάρ αυτούς και επί πασών φύλακας είναι, είναι δε 25.

Ι. Ηist. an. 9, 25. Ρlin. 9, 29. | 6. ποιoύντα cod., ποιούνται

δε edd., ποιείσθαι Locell. Η 8. ταυτον τούτο Βast.
LΙ. Ηist. an. 9, 25. Αel. 9, 34. Ρlin. 9, 29. ΙΙ 10. άνω φέρεται
Μeurs. || 11. καινόν Χyl., καινόν cod., κενώ corr. Schneid. ex Αr.,
item post συνυφές et πνεύμά τι. ΙΙ 12. μεταστρέφει έχει Μeurs.
ΙΙΙ. Ηist. an. 9, 27. 28. Ρlin. 11, 6 sφ. ΙΙ 17. μέλι] μεν νulg.
corr, Schneid. II 19, διαχρίειν Schneid., νulg, δείχρίειν. Η 25, επί
πασών] επ' ειοόδω s, επί πασών είoόδων Schn.
10 και
 76 ΑΝΤΙ G ΟΝΙ
- ν

αυτάς τεταγμένας εφ' εκάστω των έργων, και τας μεν

2 Αν ν ν Αν w /

άνθοφορείν, τας δε κατορθούν τα κηρία, δυσχεραίνειν

2 2 \ ν - Α' Αν - η -' Α' W

δ' αύτας και τη δυσωδία της τροφής και τώ μύρω, και

ν Α' w 2, 2 μ' Μ ν w /

το περίττωμα δε έξω αφιέναι, και τας μεν πρεσβυτέρας

είσω εργάζεσθαι. σφήκα δ' αν λάβη τις των σκελών και
τους πτεροις εά βομβείν, προσπέτεσθαι φησιν τους
ακέντρους, των δ' εχόντων το κέντρον ουδένα.
LIΙΙ (58). Τον δε μόνωτoν γίνεσθαι μέν φασιν
εν Παιονία εν τω όρει Μαρσάνω, οδόντας δε τους
10
άνωθεν ουκ έχειν, ώσπερ βούν, ουδ' άλλο των δικερά
των ουδέν, και τάλλα προσεμφερές είναι τώ ταύρω.
διωκόμενον δε προσαφοδεύειν πόρρωθεν, και την κό
"/ - / "/

προν, όταν πεφοβημένος τούτο ποιήση, επικάειν ούτως

"/ W / 2 -' - Αν "ην 2 3" "

ώστε τας τρίχας άπορρείν τών κυνών αν δ' άνευ φόβου

15 τούτο ποιήση, ουδεν πάσχειν ουδε βλάπτεσθαι.
LIV. * ο δ' αν οχεύση και έγκυον ποιήση, τού
του πάλιν ουχ άπτεσθαι. (59) τώ δε Σκυθών βασιλεί
ίππον φασί γενναίαν γενέσθαι ταύτη τον εξ αυτής
γεννηθέντα πώλον προσάγειν, ίνα οχεύση, τον δ' ου
20 θέλειν ως δε περικαλύψαντες προσήγαγον την ίππον
αναβήναι, αποκαλυφθείσης δε ιδόντα το πρόσωπον
φεύγειν και κατακρημνίσαι εαυτόν.

5. και τους προτέροις αρομβαι προπέτεσθαι vulg, ex Αr. corr.

Μeurs.

LIΙΙ. Μir. ause. c. 1. ΙΙ 8. μόνωτον] f: μόναιπον s. μόναπον. ΙΙ

14. κυνών] κτηνών vulg.
LIV. Ηist. an. 9, 33. | 16. o - άπτεσθαι in edd. male cum
c. 53. coaluerunt. principium capitis excidisse patet ex Αr. Ι. Ι.
πάντων δε τιθασσότατον και ημερώτατον τών αγρίων εοιίν ο ελέφας,
πολλά γαρ και παιδεύεται και ξυνίησιν, έπει και προσκυνείν διδάσκον
ται τον βασιλέα, έστι δε και ευαίσθητον και τη συνέσει τη άλλη
υπερβάλλον, ο δ' αν etc. ΙΙ 17. ουχί Μeurs. | 18. γενναίον Χyl.,
γενναίον cod.
 Η ΙS ΤΟ R. ΜΙΙ R Α.Β. 77

LV (60). Τών θαλαττίων δε ζώων ημερώτατον

είναι δελφίνα και γάρ προς παίδας ερωτικώς έχειν,
οίον περί Τάραντα και Καρίαν και άλλους τόπους
πολλούς εν δε Καρία δεθέντος δελφίνος και τραύματα
λαβόντος πολλά παραγενέσθαι πολλούς επί βοήθειαν
εις τον λιμένα, έως αφήκεν ο αλιεύς,
LVI (61). Περί δε του τόκου των λύκων μυθικόν
τι τελείως διεξέρχεται και όμοιός έστι και τώ συνειδότι.
φησιν γάρ αυτούς άπαντας ενδεκαδύο (ημέραις] του
ενιαυτού τίκτειν, είναι δε τούτου αίτιον, ως ο λόγος,
ότι εν ιβ' ημέραις την Λητώ παρεκόμισαν εξ Υπερβο
ρέων εις Δήλον λύκαιναν φαινομένην.
LVΙΙ (62). Την δε γλαύκα και την κορώνην
πολεμίας είναι, την μεν κορώνην της γλαυκός μεθ' ημέ.
ραν διά το μη βλέπειν την γλαύκα, την δε γλαύκα της
κορώνης νύκτωρ διά τό την κορώνην μη οράν διό και
κρατείν αυτών την μεν νύκτωρ, την δε μεθ' ημέραν,
LVΙΙΙ (63). Και τον όνον και τον αιγιθον πολε
μείν εαυτούς παριόντα γάρ ξύεσθαι εις τας ακάνθας,
διά τε ουν τούτο και όταν ογκήσηται, εκβάλλειν τα ωά
τού αιγίθου και τους νεοττούς φοβουμένους εκπίπτειν
τον δε διά τήν βλάβην ταύτην κολάπτειν τα έλκη αυτού
επιπετόμενον.

LV. Ηist. an. 9, 35. Αel. 5, 6. Ρlin. 9, 8.

ΙVΙ. Ηist. an. 6, 29. Αel. 4, 4. Ρlin. 8, 22. ΙΙ 9, ημέραις ex
Αr. add. Μeurs.
ΙVΙΙ. Ηist. an. 9, 2. Αel. 3, 9. 5, 48. Ρlin. 10, 17. 74. ΙΙ
14. πολεμίας cod., πολεμίους edd. Il post γλαυκός aliquid excidisse,
velut τα ωά κατεσθίειν υφαρπάζουοαν et deinde τα ante της, putat
ex Αrist. Ι. Ι.
LVΙΙΙ. Ηist. an. 9, 2. Αel. Ρlin. Ι. Ι. ΙΙ 19. λύεσθαι Χyl., corr.
Μeurs. ΙΙ 20. ογκήσαιτο vulg. ΙΙ 21. τού] vulg, τής, cod. της corr.
Βast.
 78 ΑΝΤΙ G Ο ΝΙ

- 2
LΙΧ (64). Και τον αισάλωνα δε πολέμιον είναι
Α' w \ Α' ν ν 2 Α' Α' -

τή άλώπεκι, τον δε κόρακα και την άλωπεκα φίλους

- \ 1 \ Α" - 2 . " » Ν η

πολεμείν δε και τον κόρακα τώ αισάλωνι, διο και τυ

ν ν ? / «ν

πτομένη τη άλώπεκι βοηθείν.

Α'
LΧ (65). Τους αιπόλους δέ φησι λέγειν ότι, όταν
c ρ/ - 2 μ' 2 «ν 0 Λ'

τάχιστα ο ήλιος τραπή, αντιβλέπουσαι αυτώ αι αίγες κατά

κεινται. (66). τούτω τι παραπλήσιον Λύκος ιστορεί φησί
ν 2 " ν Α' w \ 2/ Α' w w 2 -

γαρ εν Λιβύη τα κτήνη τον μεν άλλον χρόνον τα μεν αύτοίς

εναντία, τα δ' ώς έτυχεν κοιμάσθαι, τη δε νυκτί, καθ'
ν ν

10 ήν του κυνος ανατολή γίνεται, προς αυτό το άστρον

εστραμμένα, και τούτω τεκμηρίω της επιτολής τους εκεί
Αν w "/ 2 ' η Αν V

χρήσθαι, πλην όγε Αριστοτέλης χωρίς τής περί τους

βίους των ζώων εντρεχείας και τοιαύτά τινα διεξέρχεται,
πάνυ πολλήν επιμέλειαν πεποιημένος εν τοις πλείστοις
5 αυτών και οίον έργω, ου παρέργω χρώμενος τη περί
τούτων εξηγήσει τα γούν πάντα σχεδόν εβδομήκοντα
περί αυτών καταβέβληται βιβλία, και πεπείραται εξηγη
τικώτερον ή ιστορικώτερον εν εκάστοις αναστρέφεσθαι,
* προς την ημετέραν εκλογήν επιποιείν προηρημένων
20
αυτό το ξένον και παράδοξον έκ τε τούτων και των
άλλων επιδραμείν.
LΧΙ (67). Λέγει γούν τα χερσαία πάντα αναπνείν,
όσα πνεύμονα έχειν, σφήκας δε και μελίσσας ουκ άναπνείν.
LΙΧ. Ηist. an. 9, 2. Αel. 2, 51. Ρlin. Ι. Ι. Ι! 1. εσάλωνα,
3. εσάλωνι Χyl.
LΧ. Ηist. an. 9, 4. Ρlin. 8, 50. Ρlut. d. soll. an. c. 21. ΙΙ
5. φαοι νulg., corr. Schn. ΙΙ 6. αυτώ] εαυταίς negatione addita
Schn. f. ουκέτι. ΙΙ 7. φασί Μeurs. ΙΙ 8. μεν ante αυτοίς om. Μeurs. ΙΙ
16. in mg. cod. σημειού το πλήθος των περί ζώων Αριστοτέλους
βιβλίων. | 19. την] τε Μeurs. ΙΙ προηρημένων (ι supra ων) cod.,
προηρημένων Χyl., προειρημένων Μeurs. mendae notam huic loco
adiecit librarius. f. φuaedam exciderunt post αναστρέφεσθαι.
Ι.ΧΙ. Ιlist. an. 2, 11.
 Η ΙS ΤΟ R. Μ Ι Η ΑΒ. 79

LΧΙΙ (68). Όσα τε κύστιν έχει πάντα και κοιλίαν,

όσα τε κοιλίαν [ου] πάντα και κύστιν.
Ι.ΧΙΙΙ (69). Αναιμα δε είναι πολλά μεν των ζώων,
καθόλου δε όσα πλείω πόδας έχει τεττάρων.
LΧΙV (70). Όσα δε τρίχας έχει πάντα ζωοτοκείν 5
ουκ αντιστρέφει δέ.
LΧV (71). Πάντα τα ζώα κινείν την κάτω σιαγόνα
πλην του παταμίου κροκοδείλου τούτον δε μόνον την
άνω.
Ι.ΧVΙ (72). Εν Ιλλυριούς είναι και Παιονία 10
μωνύχους[ύς] μώνυχον δε και δίκερων ουδέν έωράσθαι,
μονοκέρατα δε και μώνυχα οίον τον Ινδικόν όνον τού
τον δε και αστράγαλοντών μωνύχων έχειν ζώων.
Ι.ΧVΙΙ (73). Της δε γαλής οστούν είναι το αι
δοίον. 15

Ι.ΧVΙΙΙ (74). Το δ' άρρεν του θήλεος πλείους

έχειν οδόντας και εν ανθρώποις και τους άλλοις ζώοις.
LΧΙΧ (75). Την δε των ίππων καρδίαν οστούν
και βοών δε τινών.
LΧΧ (76). Τών δε ελάφων τους αχαιίνας καλου- 20
μένους δοκείν εν τώ κέρκω την χολήν έχειν.
Ι.ΧΙΙ. Ηist. an. 1, 2. d. part. an. 3, 8. | 2. ου add. ex Αr.
LΧΙV. Ηist. an. 3, 10. d. gen. an. 5, 3.
LΧV. Ηist. an. 1, 9. 3, 7. d. part an. 4, 2. Ηerod. 2, 68.
Ρlin. 11, 37. -

LΧVΙ. Μir. ausc. c. 68. ΙΙ 11. μουνύχους vulg, omisso ύς,

φuod ex Αr. addit Μeurs. | μούνυχον νulg. || δικέρω Χyl. ΙΙ έωρά
σθαι cod., εοράσθαι edd. || 12. μονοκέρωτα vulg. ΙΙ δε] τε cod. Χyl.ll
μώνυχα οίον] μωνυχαίον vulg.
LΧVΙΙ. Ηist. an. 2, 3. Ρlin. 11, 49.
LΧVΙΙΙ. Ηist. an. 2, 3. Ρlin. 7, 16. 11, 37.
Ι.ΧΙΧ. Ηist. an. 2, 11. d. part. an. 3, 4. d. gen. an. 5, 7.
Ρlin. 11, 37.
LΧΧ. 20. αχαιίνας cod., αχαιίνους edd.
 80 ΑΝΤΙ Ο Ο ΝΙ

LΧΧΙ (77). Τους δε ιχθύς ουκ έχειν στόμαχον,

διο και των μεγάλων, έτερα όταν διώκωσιν ελάττονα,
προσπίπτειν την κοιλίαν εις το στόμα,
LΧΧΙΙ (78). Τους δε όφεις πλευράς έχειν λ'.
5 και όμματα δε αυτών εάν τις εκκεντήση, καθάπερ τα
τών χελιδόνων, πάλιν γίνεσθαι.
Ι.ΧΧΙΙΙ (79). Των δ' ιχθύων τον σκάρον μόνον
μηρυκάζειν.
LΧΧΙV (80). Τού δε λέοντος ούτως είναι τα οστά
10 στερεά ώστε πολλάκις κοπτομένων πύρ εκλάμπειν.
LΧΧV (81). Εν Φρυγία δε βούς είναι, οι κινούσι
τα κέρατα.
LΧΧVΙ (82). Τρίχας δε έχειν των ζώων όσα πεζά
και ζωοτόκα, φολίδας δε όσα πεζά και ωοτόκα.
15 LΧΧVΙΙ (83). Ήδη δέτισιν κάμνουσιν πολιάς
γίγνεσθαι, υγιασθείσι δε πάλιν μελαίνας,
Ι.ΧΧVΙΙΙ (84). Τον δε εν τη Χαλκιδική ποτα
μόν τον επί Θράκης τον καλούμενον Κοχρύνναν πιόντα
τα πρόβατα έχειν τα γεννώμενα μέλανα ποιείν και εν
20 τή Αντανδρία δύο ποταμούς είναι, ών τον μεν λευκά,
τον δε μέλανα γεννάν δοκείν δε και τον Σκάμανδρον
LΧΧΙ. Ηist. an. 2, 12. d. part. an. 3, 14.
LΧΧΙΙ. Ηist. an. 2, 12. d. gen. an. 4, 6. Αel. 2, 3, 5, 47.
Ρlin. 11, 37. 25, 8.
LΧΧΙΙΙ. Ηist. an. 2, 12. ΙΙ 7. τον κληρομόνον (κληρο μόνον Χyl.)
μη ρυγχάζειν vulg., corr, Μeurs.
LΧΧΙV. Ηist. an. 3, 7. d. part. an. 2, 9. Αel. 4, 34. Ρlin. 11, 37.
LΧΧV. Ηist. an. 3, 9. Αel. 2, 20. Ρlin. 11, 37.
Ι.ΧΧVΙ. Ηist. an. 3, 10. Ρlin. 11, 39. ΙΙ 13. πεζά και ατο και
vulg., corr. Μeurs. ΙΙ 14 ωοτόκα] ζωοτόκα Χyl.
Ι.ΧΧVΙΙ. Ηist. an. 3, 10. d. gen. an. 5, 6.
LΧΧVΙΙΙ. Ηist. an. 3, 10. mir. ausc. c. 170. ΙΙ 18. καλ. Ψυ
χρόν, αν πίωνται corr. Μeurs. II 19, ποιείν] ποιεί vulg. ΙΙ 21. γεν
νάν] f: ποιείν,
 Η ΙS ΤΟ R. ΜΙR Α.Β. 81

ξανθά ποιείν, διό και τον ποιητήν αντί Σκαμάνδρου

Ξάνθον αυτόν προσαγορεύειν και εν τη Ευβοία δε
κατά την Ιταλικήν την συνορίζουσαν τη Χαλκίδι δύο
ποταμοί, Κέρων και Νηλεύς, ών αι γυναίκες εάν περί
το συλλαμβάνειν ούσαι πίωσιν, εάν μεν από ποταμού
Κέρωνος, μέλανα τίκτουσιν, εάν δε από του Νηλέως,
λευκά.
LΧΧΙΧ (85). Τους δε μύρμηκάς φησιν υπό ορι
γάνου και θείου περιπαττομένους εκλείπειν τας μυρ
μηκίας. 10

LΧΧΧ (86). Την δ' έγχελυν ούτ' άρρεν είναι ούτε

θήλυ.
LΧΧΧΙ (87). Τους δε πέρδικας, εάν κατ' άνεμον
στώσιν αι θήλειαι των αρρένων, εγκύους γίνεσθαι.
LΧΧΧΙΙ (88). Τον δε καλούμενον αστέρα ούτω 15
διάθερμον είναι, ώσθ' όντινα αν λάβη των ιχθύων παρα
χρήμα δίεφθον ποιείν,
Ι.ΧΧΧΙΙΙ (89). Έχειν δε και σπογγίον αίσθησιν
αν γάρ μέλλοντος αποσπάν προαίσθηται, συσπάσθαι και
έργον είναι αφελείν ταυτό δ' αν άνεμος ή κλύδων ή
γίνεσθαι,
LΧΧΧΙV (90). Είναι δε και εν χιόνι ζώα σκωλη

1. Ιliad. 20, 74. ΙΙ 3. Ιταλικήν] Αττικήν corr. Μeurs. || Καλ

χίδι Χyl. ΙΙ 4. γυναίκες] αίγες Ρolitus.
LΧΧΙΧ. Ηist. an. 4, 8. Ρlin. 10, 70. ΙΙ 9, ελλείπειν vulg.
Ι.ΧΧΧ. Ηist. an. 4, 11. 6, 15. 8, 29. d. gen. an. 2, 5.
Ι.ΧΧΧΙ. Ηist. an. 5, 4, 6, 2. d. gen. an. 3, 1. Αel. 17, 15.
Ρlin. 10, 33.
Ι.ΧΧΧΙΙ. Ηist. an. 5, 13. Ρlin. 9, 60. || 17. δεφθον Χyl.
LΧΧΧΙΙΙ. Ηist. an. 5, 14, 1, 1. d. part. an. 4, 5. Ρlin. 9, 45.ll
19. προσαίσθηται Χyl., προσαίσθηται cod.
LΧΧΧΙV. Ηist. an. 5, 17. d. plant. 2, 3. Αel. 2, 2. Ρlin. 11,
35, 36.
11
 82 ΑΝΤΙ G Ο ΝΙ

κοειδή δασέα, εν Κύπρω γούν χαλκίτις λίθος καίεται

και γίνεται θηρίον μικρώ μείζον μυιών, το αυτό δε και
εν τοις Καρυστίων θηρίοις αποθνήσκειν δε τα μεν της
χιόνος, τα δε του πυρός χωριζόμενα. (91), την δε σα
5 λαμάνδρανσβεννύειν το πύρ.
Ι.ΧΧΧV (92). Περί δε τον Ύπανιν ποταμόν τον
περί Βόσποροντόν Κιμμέριον περί τροπάς χειμερινάς
καταφέρεσθαι φασιν οίον θυλάκους μείζoυς ραγών, εφ'
ών ρηγνυμένων εξέρχεσθαι ζώον πτερωτον τετράπουν,
40 ζήν δε μίαν ημέραν ίδιον δε και το πτερωτον τετράπουν

είναι.

Ι.ΧΧΧVΙ (93). Τα δε σμήνη απόλλυσθαι, εάν τε

ηγεμόνίες ικανοί μή ενlώσιν, εάν τε τουναντίον πολλοί,
[διασπάν].
15
LΧΧΧVΙΙ (94). Τους δε σκορπίους τους χερ
σαίους υπο των τέκνων αποθνήσκειν, και φαλάγγια δε
κτείνειν την τεκούσαν, πολλάκις δε και τους άρρενας
συνεπωάζει γάρ.
Ι.ΧΧΧVΙΙΙ (95). Εν τω σώματι των ανθρώπων
2() γίνεσθαι οιον ιόνθους μικρούς τούτους δε εάν τις κεν
τήση, εξέρχεσθαι φθείρας, και εάν τις εάση, εις νόσημα
1. γούν] γ' ου η Salm., γ' ου Schn. ΙΙ 2. γίνεται και Salm.,
και om. Schn. ΙΙ μυών vulg. , corr. Salm. ΙΙ 3. θηρίοις] σιδηρείοις
Salm.

Ι.ΧΧΧV. Ηist. an. 5, 17. Αel. 5, 43. Ρlin. 11, 36. || 6. Υπάνην
vulg., corr Βast ΙΙ 7. χειμερινας] γε θερινας corr, Μeurs. | 9. πη
γνυμένων Χyl. gui et corr., πυγνυμένων cod., ut videtur.
LΧΧΧVΙ. Hist. an. 5, 19. Ρlin. 11, 17 supplevit Μeurs.
ex Αr.

LΧΧΧVΙΙ. Ηist. an. 5, 21. 22. Ρlin. 11, 25.

LΧΧΧVΙΙΙ. Ηist. an. 5, 25. ΙΙ 21. τις εάση εις] f: υγράση τις ΙΙ
νόσημα τούτω omisso εις Βast. νόσημας Χyl.
 ΗΙSΤΟR. ΜΙΗ ΑΒ. 83

τούτο εμπίπτειν ώσπερ Αλκμαίωνιτώ φυσικώ και Φερε

κύδει τώ Συρίω.
LΧΧΧΙΧ (96). Ίδιον δε και τούτο, νεκρών τινων
του μυελού σαπέντος εκ της ράχεως οφίδια γίνεσθαι,
εάν προ του τελευτάν όφεως τεθνηκότος ελκύσωσι την
οσμήν καί τινι και επιγραμματίω περιπεπτώκαμεν Αρ
χελάου, ού και πρότερον εμνήσθημεν, ός περί των θαυ
μασίων και τούτο καταγράφει, καί φησίν
πάντα δι' αλλήλων ο πολύς σφραγίζεται αιών,
1()
ανδρός γαρ κοίλης εκ μυελού ράχεως
δεινός γίνετ’ όφις, νέκυος δειλοίο σαπέντος,
ός νέον εκ τούτου πνεύμα λάβη τέραος,
τεθνεότος ζωήν έλκων φύσιν ει δε τόδ' εστίν,
ου θαύμα βλαστείν τον διφυή Κέκροπα.
τούτο μένουν εν ακοή τε και φερομένη τινι και παρέρ
γως τή του επιγράμματος ποιεί μαρτυρία κείσθαι.
ΧC (97). Ο δε Αριστοτέλης εν κηρώ φησι γίνεσθαι
ζώον, ο δή δοκείν ελάχιστον είναι και καλείσθαι ακαρί,
ΧCΙ (98). Τον δε ποτάμιον κροκόδειλον εξελα
χίστου γίνεσθαι μέγιστον το μεν γαρ ώον Ιού] μείζον
γίνεσθαι χηνείου, αυτόν δε γίνεσθαι και επτακαιδεκά
πηχυν.

1. Αλμαίωνι Χyl., Αλκμάνι τώ μελικώ Μenag.

LΧΧΧΙΧ. Ρlin. 10, 66. ΙΙ 9. epigr. habet Iacobs anth. Pal. 2.
p. 758. Η σφαγίζεται cod. et Μeurs., σφαιργίζεται Χyl., σφαραγίζεται
Νicl. || 10. μυελού εκ ράχεως transponi vult lacobs. | 12. ως -
λάβη vel λαβείν Ιac. II 15. ακοήτε φερ. coni. Βast.
ΧC. Ηist. an. 5, 26. ΙΙ 18. ακάρητον, Διός ταμίον vulg., φuod
sic corr. Μeurs., ut τον ποτάμιον δε (potius τον δε ποτ.) ad sequens
caput transferatur.
ΧCI. Ηist. an. 5, 27. Ηerod. 2, 68. Αel. 9, 58. Ρlin. 8, 25. ΙΙ
20 ου add. Μeurs. ΙΙ 21. χηνίου Χyl. | επτά και δεκάπηχυν Χyl,
corr. Μeurs.
11 και
 84 ΑΝΤΙΟΣ Ο ΝΙ

ΧCΙΙ (99). Των δε καράβων τους πολύποδας

κρατείν, ουδέν γάρ υπό των οστράκων πάσχειν τών δε
πολυπόδων τους γόγγρους, ουδέν γάρ αυτούς διά την
λειότητα δύνασθαι τον πολύποδα χρήσθαι του δε γόγγρου
κάραβον, ου γαρ εξολισθαίνειν αυτόν, αλλά κατατέ
μνεσθαι διά τήν τών οστράκων τραχύτητα,
ΧCΙΙΙ (100). Τον δε κεστρέα φησίν, όταν φο
βηθή, την κεφαλήν κρύπτειν, ως όλον το σώμα κρύ
πτΟΊντ70χ.

1(
ΧCIV (101). Τα γαμψά πάντ είναι μιμητικά.
ΧCV (102). Υπό κυνος λυττώσης λυττάν πάντα
τα δηχθέντα πλήν ανθρώπου.
ΧCVI (103). Των ζώων τα μακρά άρσενα είναι,
τα δεύτερα θήλεα,
15
ΧCVΙΙ (104). Και εν Αιγύπτω κατορύττοντας εις
κόπρον νεοττούς ποιείν (105). εν Συρακούσαις δε φι
λοπότην τινά εις την γην κατορύξαι και επιθέντα την
ψίεθον έως τούτου πίνειν συνεχώς, έως γλυφηναι τα
ωά ήδη δε, κείμενα εν αγγείοις αλεεινούς εκτριφθήναι
2() και προελθείν.
ΧCVΙΙΙ (106). Των δε χελιδόνων τους νεοττούς,
εάν τις εκτυφλώση, πάλιν βλέπειν.
ΧCΙΙ. Ηist. an 8, 3. Αel. 9, 25. Ρlin. 9, 62.
ΧCΙΙΙ. Ηist. an. 8, 4. Ρlin, 9, 17.
ΧCIV. Ηist. an. 8, 14.
ΧCV. Ηist. an. 8, 22. | 11. κυνός] τινος Χyl. gui et corr. ΙΙ
λυπτώσης λυπτάν Χyl. ΙΙ 12. πριν α. coni. Leoniceus, πλείν α. Do
natus, alius quispiam πλήν χηνός.
ΧCVΙ. Hist. an. 4, 11. 9, 1. probl. 10, 8. | 14 δευτερα an
δεoτερα (sine accentu) num codex habeat incertus est Βast.
ΧΟVΙΙ. Ηist. an. 6, 2. Ρlin. 10, 54. || 18. ψίετον Χyl., ψίαθον
Μeurs. Il 19, αλεεινοίς]λαγίνοις νulg. ΙΙ 20. προσελθείν edd., προο
ελθείν ood.
ΧCVΙΙΙ. vid. cap. LΧΧΙΙ.
 Η ΙSΤΟ R. ΜΙR ΑΙΒ. 85

ΧCΙΧ (107). Τον δε ιέρακα τρία μεν τίκτειν,

αυξανομένων δε των νεοττών εκλέγειν τον ένα ου γαρ
δύνασθαι τρέφειν διά τό τον χρόνον τούτον τους όνυχας
αυτού διαστρέφεσθαι και μηδέν αρπάζειν τον δε πλανη
θέντα την φήνην υποβάλλεσθαι. (108) και το όλως 5
επιεικώς τους γαμψώνυχας, όταν θάττον οι νεοττοί δύ
νωνται πέτεσθαι, εκβάλλειν πλην της κορώνης ταύτην
δε και πετομένους επί τινα χρόνον ψωμίζειν.
ν
C (109). Κόκκυγος δε νεοττούς ουδένα έωρακέναι,
ν 2 Α 2 2 "ν 3 ζΝ / ' 2 2 - 3 ν

τίκτειν γάρ αυτον ουκ εν τη ιδία νεοττεία, άλλ' εις τας 10

των ορνιθίων ή εις τας των φαβών ή υπολαϊδων εισπε
τόμενον, όταν καταφάγη τα προϋπάρχοντα ωά.
CΙ (110). Τους δε πέρδικας ποιείσθαι σηκούς των
ωών και επωάζειν και τρέφειν εκατέρους, και τους νε
οττούς όταν πρώτον εξαγάγωσιν οχεύειν αυτούς, 15

CΙΙ Τους [ύς] δε προς αλλήλους μάχεσθαι θωρα

κιζομένους τό ιδίω δέρματι, ποιείν δε τραχύ εκ παρα
σκευής τρίβοντας προς δένδρα και τώ πηλώ μολύνοντας
και ξηραίνοντας φάναι δέ τινας καταγράφειν, ως αυ
ν 2 / ρ/ "ην τ' ν "r 2 ν

τός ού πεπειραμένος, ότι αν ύς τον έτερον όφθαλμον 20

εκκοπείη αποθνήσκει ταχέως.
CΙΙΙ (111). Αίγας δε και πρόβατα βορείοις μεν
ΧCΙΧ. Ηist. an. 6, 6. Ρlin. 10, 3. 12. | 5. φωνήν vulg.,
corr. Μeurs.
C. Ηist. an. 9, 20. 6, 7. mir. ausc. 3. ΙΙ 9. εορακέναι Χyl. ΙΙ
11. oρνηθίων Χyl., κορύδων corr. Μeurs. | υπολαίδων Μeurs., υπο
δυσίδεων vulg. mendae notam adiecit Χyl. | 12. καταφύγη vulg.,
corr. Schn. ΙΙ προς υπάρχοντα edd., προσυπάρχοντα cod., corr. Schn.
CΙ. Ηist. an. 6, 8.
ClΙ. Hist an. 6, 17, 18, Ρlin. 8, 52 in edd hoc caput male
cum c. 101. coaluit. II 16. ύς ex Αr, add. Schn. II 19 εαυτούς post
ξηραίνοντας addi vult. Schn. ΙΙ 20. ύς corr. Schn. vulg, τις.
CΙΙΙ. Ηist. an. 6, 19. Αel. 7, 27. Ρlin. 8, 47. || 22. βορρείοις
Μeurs.
 86 ΑΝΤΙ G ΟΝΙ

οχευόμενα αρσενoτoκείν ως το πολύ, νοτίοις δε θηλυ

τoκείν λευκά δε τα γεννώμενα γίνεσθαι, εάν υπό τη
γλώττη τού κριού λευκαι φλέβες ώσιν, μέλανα δε εάν
μέλαιναι ωσαύτως δε και επί των πυρρών, πρότερον
δε οχεύεσθαι τα άλυκόν ύδωρ πίνοντα.
CIV (112). Τους δε Λακωνικούς κύνας πονήσαν
τας μάλλον οχεύειν.
CV (113). Θαυμασιωτάτην δ' είναι τώ τάχει την
των μυών γένεσιν ήδη γάρ ποτε της θηλείας κυούσης
10
και εναπολειφθείσης εν αγγείω φανήναι μετ' ου πολυν
χρόνον μύς είκοσι και εκατόν της δε Περσικής έντισιν
ανασχιζομένων των θηλείων των μυών τα έμβρυα ήδη
κύοντα ευρίσκεσθαι.
ΟVΙ (114). Αιγίθου δε λέγεται και ακανθίδος
15
αίμα μόλις μίγνυσθαι.
CVΙΙ (115). Των δε αιγών όταν μία τις λάβη το
άκρον του ηρύγγου (έστιν δ' οίον θρίξ), τάς άλλας
έστάναι οίον μεμωρωμένας εμβλεπούσας εις εκείνην.
CVΙΙΙ (116). Το δε της ικτίδος αιδοίον είναι μεν
20 οστούν δοκεί δε είναι φάρμακον στραγγουρίας,
CΙΧ (117). Ευνούχον δε φαλακρον ουδένα γί
νεσθαι. (118). τάς δευτερογονείς τρίχας τους μεν εκ

4. πυρρών πρότερον ή οχείσθαι το άλ, vulg., corr, Μeurs. et

Schn., φui et τo in τα mutavit.
CIV. Ηist. an. 6, 20. Αel. 4, 40. Ρlin. 10, 63.
CV. Ηist. an. 6, 30. Αel. 17, 17. Ρlin. 10, 65. | 11. είκο
oιν Χyl.
CVΙ. Ηist. an. 9, 2. | 14. αιγίθου corr. Μeurs., vulg. απείθου.
CVΙΙ. Ηist. an. 9, 4. Τheophr. ap. Ρhot. cod. 278. p. 528. b.
Ρlut, symp. 7, 2. Ρlin. 8, 50. | 16. μιάς Μeurs. ΙΙ 17. ηρύγγου
corr. Μeurs., vulg. ορυτίου. | 18, μεμωραμένας Μeurs.
CVΙΙΙ. Μir. ausc. c. 12.
CΙΧ. Ηist. an. 3, 10, 9, 37. d. gen. an. 5, 3. Ρlin. 11, 37.
 Η ΙSΤΟ Η. ΜΙΗ ΑΒ. 87

παιδός διαφθαρέντας ουκ ίσχειν, τους δε ύστερον απο

βάλλειν πλήν επί της ήβης,
CΧ (119). Γυναίκα τίκτειν πλείστα πέντε και
μνημονεύεσθαι μίαν εν τέτταρσιν τόκοις είκοσι τετο
κυίαν και τα πλείστα τούτων εκτραφέντα, εάν δε κύ
ουσα [τώ αλί] δαψιλεστέρω χρήσηται, ουκ έχοντα όνυ
χας γίνεσθαι τα παιδία.
CΧΙ (120). Είναι δε και άνδρας και γυναίκας θη
λυγόνους και αρρενογόνους, ο και περί του Ηρακλέους
ιστόρηται εν δύο γάρ και εβδομήκοντα τέκνοις μίαν
αυτόν γεννήσαι θυγατέρα,
CΧΙΙ (121). Γίνεσθαι δέ τινας και εκ χωλών και
εκ τυφλών ομοίως τυφλούς και χωλούς ήδη δέ τινας
και στίγματα ενηνοχέναι. (122), εν "Ηλιδι δε εκ της
υπό του Αιθίοπος μοιχευθείσης θυγατέρα μεν γενέσθαι
λευκήν, τον δε εκ ταύτης Αιθίοπα,
CΧΙΙΙ (123). Τα δε παιδία άχρι γένηται τετταρά.
κοντα ημερών εγρηγορότα μενού γελάν ουδε δακρύειν,
υπνούντα δε αμφότερα.
CΧΙV (124). Και φυσιογνωμονεί δέ τινα τοιαύτα, 20
τοίς το μέτωπον μέγα έχουσιν βραδυτέροις γίνεσθαι,
μικρον δε ευκινήτοις (ως επί το πολύ προστιθεις εν

CΧ. Ηist. an. 7, 5. Gell. 10, 2. Ρhleg. mir. c. 28. Ιl 4, εν

Αλεξανδρεία ante μίαν ex Ρhleg. addit Μeurs. Il 5. εκτραφέντα corr.
Βast., vulg. εκτραφέντων, cod. εκτραφέντων. ΙΙ 6. τώ αλι ex Αr add.
Μeurs.
CΧΙ. Ηist. an. 7, 6. Ρlin. 7, 13. ΙΙ 8. άνδρας θηλυγόνους και
γυναίκας αρρενογόνους corr. Μeurs. ΙΙ 9. και ο Χyl.
CΧΙΙ. Ηist. an. 7, 6. d. gen. an. 1, 18. Ρlin. 7, 11. Solin.
c. 1. | 15. υπό του cod., υπό του edd.
CΧΙΙΙ. Ηist. an. 7, 9. d. gen. an. 5, 1.
CΧΙV. Ηist. an. 1, 8. 9. physiogn. c. 6. Ρlin. 11, 52. cf phy
siogn. scriptt.
 88 ΑΝΤΙ (Υ Ο ΝΙ

εκάστοις), οίς πλατύ εκστατικοίς (125). oφρύς ευθείας

μαλακού ήθους, προς την ρίνα κεκαμμένας στρυφνού,
προς τους κροτάφους μώκου και είρωνος (126). καν.
θους κρεώδεις πονηρίας, ώτα μέσα βελτίστου ήθους, τα
δε μεγάλα και επανεστηκότα μωρολογίας και αδολεσχίας.
CΧV (127). Τών δε θηλέων ζώων ροπικώτερόν
φησιν είναι προς την συνουσίαν ίππον, και ιππομανείν
ισχυρώς, όθεν και προς την βλασφημίαν από τούτου
μεταφέρεσθαι και τας προς τα αφροδίσια κεκινημένας
10 ονειδίζεσθαι, φαίνεται δε και Αισχύλος ιστορικώς το
τοιούτον ούτως πως ειρηκέναι προς τας παρθένους εν
ταϊς Τοξότισιν
2/ - Κ -" / μ'

άδων ταις άγναίς παρθένοις γαμηλίων

λέκτρων αστει μη βλεμμάτων ρεπιβουλη.
15 και διαλιπών προσέθηκε
ού με μη λάθη φλέγων
2 ν σ', 2 ν σ' μ'

όφθαλμός, ήτις άνδρoς ή γεγευμένη.

έχων δε τούτων θυμόν ίππογνώμονα,
πολλών δε όντων, ών καταγέγραφεν Αριστοτέλης, επί
20 τοσούτον ηδυνήθημεν ημείς επί του παρόντος τα μεν
εκλέξαι, τα δ' αναμνησθήναι.
CΧV1 (128). Φησιν δ' * ο ιστοριογράφος, Αρ
2. στρυφνούς Χyl.
CΧV. Ηist. an. 6, 17. Αel. 4, 11. || 6. ροπικώτερον cod., τρο
ζ
πικώτερον edd. || 7. ιππομανίαν vulg., corr, Νicl. II 11. ούτω Salm.ΙΙ
13. Αesch. fr. 224. Dind. Sic emendant Salm. άδην γάρ αγναίς παρ
θένοις γαμηλίων λέκτρων, ατρέπτη βλεμμάτων ρέπει βολή, Pauw.
άδων τά δ' αγ.π. γ.λ., άνειμι (v. άπειμι) βλεμμάτων γ' επήβολος, Τoup.
κάτω γαρ αγ. π. γ. λ. αγεύστoις βλ. ρέπει βολή, Valck. γάμων γαρ
αγ. π. γ. λ. απειθής βλ. ρ. β., Ηeath. αιδώς γαρ αγ. π. γ. λ. απεί
ροις βλ. πρέπει βολή. || 16, supplet versum Plut. mor. p. 81. 767.
νέας γυναικός. ΙΙ 18. έχω Salm., έχω δε τούτου Grot.
CΧV1. Αr. d. gen. an. 2, 6. Ctes. fr, p. 244. Βaehr. Νomen
auctoris excidit.
 Η ΙSΤΟ R. ΜΙR Α.Β. 89

σάμην τον Πέρσην ευθύς εκ γενετής οδόντας έχειν.

CΧVΙΙ (129). Μυρσίλος δε ο Λέσβιος Λοκρούς
τους Όζόλας της [επιθυμίας] επωνυμίας τετυχηκέναι,
ότι της χώρας της αυτών (το ύδωρ.] όζει και μάλιστα του
Ταφίου καλουμένου όρους και ρείν αυτόθεν εις θάλασ- 5
σαν ώσπερ πύον, τεθάφθαι δ' εν τω όρει τούτω Νέσσον
τον Κένταυρον, ον Ηρακλής απέκτεινεν,
CΧVΙΙΙ (130). Τάς δε Λημνίας δυσόσμους γενέ
σθαι Μηδείας αφικομένης μετ' Ιάσονος και φάρμακα εμ
βαλλούσης εις την νήσον κατά δή τινα χρόνον και μά- 10
λιστα εν ταύταις ταις ημέραις, εν αις ιστoρoύσιν την
Μήδειαν παραγενέσθαι, δυσώδεις αυτάς ούτως γίνεσθαι,
ώστε μηδένα προσιέναι.
CΧΙΧ (131). Θεόπομπος δέ φησιν ο ιστοριογρά
φος, το καλούμενον ακόνιτoν γίνεσθαι μεν περί Ηρά- 15
κλειαν την εν τώ Πόντω ταϊς ονομαζoμέναις Ακόνας,
όθεν και της προσηγορίας τετυχηκέναι, δυναμικόν εναρ
γώς δ' όν ουκ ενεργείν ουδέν, αν πίη τις πήγανον ταύ
την την ημέραν ώστ' Αγαθάρχου του τυράννου πολ
λους αποκτείναντος φαρμάκω και πειρωμένου λανθά- 20
νειν, ως εγένετο συμφανές, τους πλείστους Ηρακλεωτών
ου πρότερον εξιέναι προ του φαγείν πήγανον, γράφει
δε και την πρόφασιν και την αρχήν εξής ώφθη σφόδρα
μακρώς, διό και παρελείπομεν.

CΧVΙΙ. Strab. 9. p. 427. Ρaus. 10, 38. | 3. επιθυμίας, φuod

est in cod., οmitti volunt Μeurs. Τoup. Βast, επιδημίας corr. Χyl.,
από δυσοσμίας Locell. ΙΙ 4. το ύδωρ ex Strab. add. Μeurs. ΙΙ 6. τε
τάφθαι vulg., corr. Bast.
CΧVΙΙΙ. Schol. Αpoll. Rhod. 1, 615. ΙΙ 10. δη] δε Μeurs.
CΧΙΧ. Τheop. ap. Αth. 3. p. 85. Α. fr. 200. Wich. Steph.
Β. s. v. Ακόναι. || 14. o om. edd. || 19. Κλεαρχου Αth. ΙΙ 24 διο]
δύο Χyl.
12
 90 ΑΝΤΙΟ ΟΝΙ

CΧΧ (132). Ο δε τους Σαμιακούς ώρους συγγε

γραφώς επί των πρώτων κληθέντων μαθητών των περί
Ηρόστρατόν φησιν χελιδόνα λευκήν φανήναι.
CΧΧΙ (133). Ίππων δε ο Ρηγίνος περί των λε
5 γομένων τόπων φθείρειν τα εμπίπτοντα τοιούτόν τι
γράφει φησίν εν Αθήναις επί βασιλέως Επαινέτου
ολυμπιάδος έκτης και τριακοστής, εν ή Αρυτάμας Λά
κων νικά στάδιον, της Σικελίας εν Παλίκoις οικοδομη
θήναι τόπον, εις όν όστις αν εισέλθη, ει μεν κατακλι
10 θείη, αποθνήσκειν, ει δε περιπατοίη, ουδεν πάσχειν.
CΧΧΙΙ (134). Ιστορείται δε και περί την Λευκήν
νήσον μηδεν υπεραίρειν δύνασθαι των ορνέων τή πτή
σει τον του Αχιλλέως ναόν.
CΧΧΙΙΙ (135). Και πολλαχού δε έoικεν τότε
15 των βαράθρων καλουμένων και Χαρωνίων είναι γένος,
οίον ό τε Κίμβρος καλούμενος ο περί Φρυγίαν βόθυνος,
ως Εύδοξός φησιν, και το εν Λάτμω όρυγμα,
CΧΧΙV (136). Και τα τη σελήνη συναυξανόμενά
τε και συμφθίνοντα, οίον τα των μυών ήπατα λέγεται
20 γάρ και συμπληρούσθαι και συμφθίνειν και συναύξεσθαι
τώ μηνί, διό και παρά πολλοίς εν παροιμίας εύρήσθαι
CΧΧ. Αr, hist. an. 3, 10. 6, 5. Αel. 17, 20, ΙΙ 1. όρους vulg.ll
3. Ερασίστρατον coni. Μeurs.
CΧΧΙ. 4. "Ιππυς G. J. Voss. | 6. βασιλέως] debebat άρχον
τος. ΙΙ 7. έκτης και τετταρακοστής εν ή Χρυσάμαξος Corsin. ΙΙ 8. Πα
ληκίοις vulg., corr. Μeurs. | οικονομ. Χyl. | 10. αποθνήσκει vulg. ΙΙ
πάσχειν Χyl., cett. πάσχει.
CΧΧΙΙ. Ρlin. 10, 29. Solin. c. 19.
CΧΧΙΙΙ. Strab. 12. p. 579. 14. p. 636. | 15, Χαρωνίoν Χyl. ΙΙ
16, ότε vulg.
CΧΧΙV. Αel. 2, 56. Ρlin. 11, 37. ΙΙ 19. μυών τα ήπ. Χyl.,
- Cr - - -

μυών ητα ήπ. cod. ΙΙ 21. τω μηνί corr. Μeurs., vulg, των νύν. ΙΙ
διο δε π. Μeurs.
 ΗΙSΤΟΡ. ΜΙΡ Α.Β. 91

μέρει επί των θαυμαστών τεράτων, μυών ήπατα. (137).

και τα των θαλαττίων δε εχίνων ωά ταυτό πάσχειν.
ίδιον δε και το πάντας αυτούς έχειν πέντε και ίσον αλ
λήλων διεστηκότα και περί την περιφέρειαν του οστρά
κου κύκλον, ώστε ίσας τάς εκ του κέντρου προσπίπτειν 5
αυτή.
CΧΧV (138). Φασίν δε και περί τον τής Ιταλίας
πορθμόν φθίνειν και πληρούσθαι κατά την μείωσιν της
σελήνης και αύξησιν.
CΧΧVΙ (139). Ελλάνικος δ' ο Λέσβιος εν Θή- 10
βαις ταις Αιγυπτίαις ιστορεί σπήλαιον εν άστει, καθ' ο
είναι τας μεν τριακάδας νηνεμίαν, τάς δ' άλλας ημέρας
άνεμον. (140). δόξαι δ' ανεξέταστόν τι έχειν και δυσ
παρατήρητον η εκλογή, καθάπερ ο Εύριπος ταις εβδό
μας ου στρέφεται, και ότι οι μύρμηκες ταις νουμηνίαις 15
αναπαύονται. -

CΧΧVΙΙ (141). Οι Δελφοί δε λέγουσιν, ότι εν

τώ Παρνασσώ κατά τινας χρόνους το Κωρύκιον φαίν
εσθαι χρυσοειδές, διό και τον Φιλόξενον ουδείς αν
εικαιολαλείν είπoι λέγονθ' ούτως 20

αυτοί γάρ διά Παρνασσού * *

χρυσορόφων νυμφέων είσω * θαλάμων.

2. Αr. hist. an. 5, 10. Ρlin. 9, 51.

CΧΧV. Μir. ausc. c. 55.
CΧΧVΙ. Ηellan. fr, p. 111. Sturz. Steph. Β. s ν. Θήβη, ΙΙ 12. εί
ναι] είναι μεν Χyl. | 13. δ. δ' αν Sturz. | δυσπαράδεκτον Sturz. ΙΙ
15. Αel. 1, 22. Ρlin. 11, 30. Ιo. Lyd. d, mens. 3, 8.
CΧΧVΙΙ. Ρaus. 10, 32. || 18. φαίνεσθαι Χyl., cett. φαίνεται, ΙΙ
19. αν εικαιολαλείν Clinton, αν εικοτολαβείν cod., in quo primum
αν εικοτολακείν positum fuisse asseverat Βast. ανεικοτολαβείν Χyl.,
qui et ipse coni. απεικότα aut αν είκότα λαβείν, Μeurs, ανεικοτα
λαλείν, Βast. αν κομπολακείν ΙΙ 21. versus sic restitui vult cens.
Gott. : δια Παρνησσοίo νέoντo - είσω ανά θαλαίμων,
12 %
 92 ΑΝΤΙΟ ΟΝΙ

CΧΧVΙΙΙ (142). Εν δε τους Φύλλοις λέγεται, τας

ποίμνας διά πέμπτης ημέρας ποτίζεσθαι. (143). τούτου
δε τερατωδέστερον εν Ζακύνθω υπό γάρ τους ετησίας
χαίνοντες έστήκασιν οι τράγοι προς τον βορέαν και
τούτο πράττοντες ου προσδέονται ύδατος ουδέ πίνουσιν.
CΧΧΙΧ (144). Πεποίηται δέ τινα και ο Κυρη
ναίος Καλλίμαχος εκλογήν των παραδόξων, ής αναγρά
φομεν όσα ποτε ημίν εφαίνετο είναι ακοής άξια, φησίν
Εύδοξον ίστορείν, ότι εν τη κατά ιερόν όρος θαλάττη
10
της Θράκης επιπολάζει κατά τινας χρόνους άσφαλτος,
η δε κατά Χελιδονίας ότι επί πολυν τόπον έχει γλυκείας
πηγάς.
CΧΧΧ (145). Θεόφραστον δέ, την περί τας Αιό
λου νήσους αναζείν ούτως επι δύο πλέθρων το μήκος,
15 ώστε μη δυνατόν είναι διά την θερμασίαν έμβαίνειν εις
ταύτην.
CΧΧΧΙ (146). Εκ δε της κατά Δημόνησον την
Χαλκηδονίων τους κολυμβητας αναφέρειν εις δύο ορ
γυιάς χαλκόν, εξ ου και τους εν Φενεώ τους υπό Ηρα
20 κλέους ανατεθέντας ανδριάντας ειργάσθαι.
CΧΧΧΙΙ (147). Μεγασθένην δε τoν τα Ινδικά
ΟΧΧVΙΙΙ. 1. Φυλλίοις Μeurs., Ψύροις Ηolst. ΙΙ 3. mir. ausc.
c. 9.
CΧΧΙΧ. Ρlin. 2, 103. || 8. όσα cod., ά edd. | 11. Χελιδόνας
νulg., corr. Μeurs. | γλυκέας vulg., corr. Βentl...
CΧΧΧ. Αrist. d. mund. c. 4. Ρlin. 2, 106. | 13. Θεόφραστος
vulg., corr. Βentl. ΙΙ την] τάς vulg., corr. Μeurs.
CΧΧΧΙ. Μir. ausc. c. 58. ΙΙ 17. Δήλον νήσον την Καρχηδονίων
- Φαινεώ (cod. Φαίνεώι) vulg., corr. Μeurs., item Salm. gui et
Καλχηδ. ΙΙ 18, εν δύο οργυιάς cod. (όργυίας Χyl.), εν δύο οργυιαίς
Μeurs. , corr Βast. ΙΙ 19. Ηρακλέως Χyl. ΙΙ 20. ανατιθέντας vulg,
corr. ΙΒast.
CΧΧΧΙΙ. Αrist. d. mund, c. 4. Τheophr, hist. pl. 4, 7. 8.
Ρlin. 13, 25.
 ΗΙSΤΟR. ΜΙR Α.Β. 93

γεγραφότα ιστορείν, εν τή κατά την Ινδικήν θαλάττη

δένδρεα φύεσθαι.
CΧΧΧΙΙΙ (148). Περί δε των ποταμών και κρη
νών Λύκονμέν φησιν λέγειν, ότι ο μεν Κάμικος θαλάτ
της ζεούσης ρεί, ο δε Κάπαιος και Κριμισός ότι τα μεν 5
επιπολής των υδάτων εισι ψυχροί, τα δε κάτω θερμοί,
τον δ' Ιμέραν εκ μιάς πηγής σχιζόμενον το μεν αλυκον
των ρείθρων έχειν, το δε πότιμον.
CΧΧΧΙV (149). Τίμαιον δε των εν Ιταλία ποτα
μών ίστορείν Κράθιν ξανθίζειν τάς τρίχας. 10

CΧΧΧV (150). Πολύκριτον δε καταγεγραφέναι,

τον μεν εν Σόλοις ου ψευδώς ωνομάσθαι Λίπαριν, αλλ'
ούτως απολιπαίνειν ώστε μη προσδείσθαι αλείμματος,
τον δε εν Παμφυλία Μούαβιν απολιθούν, εάν τις εμ
βάλη στoιβήν ή λίθον. 15

CΧΧΧVΙ (151). Περί δε την τών Αγρίων Θρα

κών χώραν φησίν ποταμόν προσαγορευόμενον Πόντον
καταφέρειν λίθους ανθρακώδεις, τούτους δε κάεσθαι
μεν, πάν δε τουναντίον πάσχειν τους εκ των ξύλων αν
θρακευομένοις υπό μεν γαρ των ριπίδων πνευματιζο 20
μένους σβέννυσθαι, τώ δε ύδατιραινομένους βέλτιον
κάεσθαι, την δ' οσμήν αυτών ουδεν υπομένειν ερπετόν,

1. ιστορείν cod., ιστορεί Χyl.

CΧΧΧΙΙΙ. Solin. c. 11. Vitruv, 8, 3. ΙΙ 4. φησίν Χyl., φησί
cett. ΙΙ Κάμισκος vulg., corr, Μeurs. ΙΙ δια θαλ. coni. Βeckm.
ζεούσης corr. Jacobs. vulg. ρεούσης. ΙΙ 5. Κάπαιος] Αναπoς Μeurs.,
Κακύπαρις Βentl. ΙΙ Κριμίσιος vulg., corr, Μeurs. ΙΙ 7. ήμεραν Χyl.
CΧΧΧΙV. Μir, ausc. c. 169. Τim. fr, 125. Goell. ΙΙ 10. κρα
τείν ξανθίζον cod., corr. Χyl.
CΧΧΧV. Vitruv. 8, 3. ΙΙ 15. λίθον corruptum est, λύγον corr.
Μeurs., φλεών Βentl., σχίδιον Jacobs.
CΧΧΧVΙ. Μir. ausc. c. 115. ΙΙ 16. Αγριέων aut Αγραίων
Salm. ΙΙ 19. εκ del. Salm.
 94 ΑΝΤΙ Ο ΟΝΙ

CΧΧΧVΙΙ (152). Την δ' εν Λουσούς κρήνην, κα.

θάπερ παρά τους Λαμψακηνούς, έχειν εν εαυτή μύς
ομοίους τους κατοικιδίοις, ίστορείν δε ταύτα Θεόπομπον.
CΧΧΧVΙΙΙ (153). Εύδοξον δέ, την εν "Αλω
Οφίουσσαν τον αλφόν παύειν.
CΧΧΧΙΧ (154). Λύκον δε τον Ρηγίνον λέγειν,
την μεν εν τη Σικανών χώρα φέρειν όξος, ώπερ επί
των εδεσμάτων χρώνται, την δε εν Μυτιστράτω οιον
ελαίω ρείν τούτο δ' έντε τοις λύχνοις κάεσθαι και
10 δύνασθαι φύματα και ψώραν ιάσθαι, προσαγορευόμενον
Μυτιστράτιον, πλησίον δε είναι την από μέναρκτού
/ Α' » Λ' 2 V - -

ρου μέχρι πλειάδος αναβάλλουσαν ουδενός χείρον τών

άλλων υδάτων, από δε πλειάδος μέχρι προς αρκτούρον
της μεν ημέρας καπνόν αναφέρουσαν και πνέουσαν θερ
15 μόν, εν δε τη νυκτί φλογος πληρουμένην,

CΧL (155). Αρέθουσαν δε την εν Συρακούσαις,

ώσπερ οι λοιποί φασιν και Πίνδαρος, την πηγήν έχειν
εκ του κατά την Ηλείαν Αλφειού, διό και ταις Ολυμπι
καίς ημέρας, όταν εν τώ ποταμώ αποπλύνωσιν των
20 θυμάτων τας κοιλίας, ου καθαράν είναι την εντή Σι

κελία κρήνην, αλλά ρείν όνθω. φησίν δε και φιάλην

ποτ' εις τον Αλφειόν εμβληθείσαν εν εκείνη φανήναι.
τούτο δ' ίστορεί και Τίμαιος.
CΧLI (156). Θεόπομπον δέ φησιν γράφειν, της
CΧΧΧVΙΙ. Μir. ausc. c. 125. Τheop, fr. 287. VVich.
ΟΧΧΧVΙΙΙ. Ρlin. 31, 2.
CΧΧΧΙΧ. Μir. ausc. c. 113. Sotion c. 29. || 8. Κυτιστράτω
et 11. Κυτιστραίον vulg., corr. Sylb. Μeurs., Καρχηδονίων επικρα
τεία et Σικελικόν έλαιον Ρolitus. || 14. της] τας Χyl.
CΧL. Strab. 6. p. 270.ΙΙ 17. Ρind. Νem. 1. pr. ΙΙ και] φησί και
Goell. | 18. Ηλίαν Χyl. || 19. αποπλύνωσιν cod., αποπλύνουσιν Χyl.,
αποπλύνουσι Μeurs. || 23. Τim. fr. 127. Goell.
CΧLl. Μir, ausc. c. 121. Τheop.fr.288. Wich.ΙΙ 24 τής] την vulg.
 ΗΙSΤΟR. ΜΙΚΑΒ. 95

μεν εν Κιγχρώψωσιν τους Θραξιν τον απογευσάμενον

τελευτάν ευθύς,
CΧLΙΙ (157). Εν Σκοτούσση δ' είναι κρηνίδιον
ου μόνον ανθρώπων έλκη, αλλά και βοσκημάτων υγιά
ζειν δυνάμενον καν ξύλον δε σχίσας ή θραύσας εμβά
λης συμφύειν.
CΧLIΙΙ (158). Εκ δε της περί Χαονίαν, όταν
αφεψηθή το ύδωρ, άλας γίνεσθαι,
CΧLΙV (159). Τών δ’ εν Αμμωνι κρηνών λέγειν
Αριστοτέλη, ότι την μεν ηλίου γε νομιζομένην μέσων 10

μεν νυκτών και μεσημβρίας γίγνεσθαι θερμήν, έωθεν δε

και δείλης καθαπερεί κρύσταλλον, ή δ' άλλη διότι κα
ταβαίνοντος μεν ηλίου πηγνύει, επί δυσμαϊς δ' ιόντος
ίσταται.

CΧLV (160). Κτησίαν δέ, την εν Αιθιοπία το

μεν ύδωρ έχειν ερυθρόν, ώσανεί κιννάβαρι, τους δ' απ'
αυτής πιόντας παράφρονας γίγνεσθαι τούτο δ' ίστορεί
και Φίλων o τα Αιθιοπικά συγγραψάμενος,
CΧLVΙ (161). Την δε εν τοις Ινδικούς κρήνην
Σίλαν ουδε το κουφότατον των εμβληθέντων εάν επι 20

1. Κύχροις ή Χρωψίν Μeurs., Κύχρωψι Βentl.

CΧLIΙ. Μir. ausc. c. 117. ΙΙ 3. κρήνην ίδίαν - δυναμένην
vulg., corr. Βentl.
CΧLΙΙΙ. Ρlin. 31, 7. || 7, Χαονίην Μeurs. || 8. άλλας Χyl.
CΧLΙV. Ηerod. 4, 181. Ρlin. 2, 103. Sotion c. 19. Ι. 9. "Αμ
μωνι cod., Αμμωνι edd. | 10, ότι om. Μeurs. | 12. αναβαίνοντος
Voss. et Βentl., καταφαίνοντος Ηemsterh. ΙΙ 13. πηδύει (πιδύει)
Voss. et Βentl. f. ρήγνυσι.
CΧLV. Ρlin. 31, 2. Sotion. c. 17. Ctes. fr, p. 309. Βaehr.
CΧLVΙ. Ρlin. 31, 2. Diod. 2, 38. | 19. cod. et vulg. ιλανου.
δεγοκουφατα τούτων, βληθέντων αιαν επιμένειν, corr Βast., Μeurs.
Σίδαν ουδέ γε κουφότατα των βληθέντων αν επιμένειν, φuod probat
Βentl., nisi quod corr, εάν επινείν, Ruhnk, et Βast, επιπλείν, Βaehr
άνω επιμένειν, Wessel. Σίλαν.
 96 ΑΝΤΙΟ ΟΝΙ

μένειν, αλλά πάντα καθέλκειν και ταύτα δε πλείους

ειρήκασιν και επι πλειόνων υδάτων,
CΧLVΙΙ (162). Εύδοξον δ' ίστορείν, την μεν εν
Χαλκηδόνι κροκοδείλους εν αυτή (έχειν] μικρούς, ομοί.
5 ους τους εν Αιγύπτω.
CΧLVΙΙΙ (163). Περί δε την Αθαμανίαν ιερόν
είναι νυμφών, ενώ την κρήνην το μεν ύδωρ έχειν
άφατον ως ψυχρόν, ο δ' ανυπερθής αυτού θερμαίνειν
εάν δέ τις φρύγανον ή άλλο τι των τοιούτων προσεν
10 έγκη, μετά φλογος καίεσθαι.
CΧLΙΧ (164). Κατά δε την Αραβίαν εν πόλει
Λευκοθέα Αμώμητόν φησιν γράφειν, τον πραγματευ
θέντα τον εκ Μέμφεως ανάπλουν, εις την καλουμένην
Ίσιδος κρήνην άν τις οίνου επιχέη κοτύλην, διότι γίγνε
15 ται το ποτόν εύκρατον.
CL (165). Περί δε λιμνών Κτησίαν μεν ίστορείν
λέγεται, τών εν Ινδοις λιμνών την μεν τα εις αυτήν
αφιέμενα (μή] καταδέχεσθαι, καθάπερ την εν Σικελία
και Μήδοις, πλην χρυσίον και σίδηρον και χαλκόν, και
20 άν τι εμπέση πλάγιον, ορθόν εκβάλλειν, ιάσθαι δε την
καλουμένην λευκήν τη δ' ετέρα κατά τάς ευδιαζούσας
ημέρας επιπολάζειν έλαιον.
CLI (166). Ζηνόφιλoν δε εν μέντή πλησίον Ιόπ
πης ου μόνον επιδέχεσθαι πάν βάρος, αλλά και παρά
CΧΙ.VΙΙ. Strab. 12. p. 563. ΙΙ 4. Καρχηδόνι vulg. corr, Νicl.,
Καλχηδόνι Ηolst. ΙΙ έχειν add. Βentl.
CΧLVΙΙΙ. Sotion c. 11.
CΧLΙΧ. Sotion c. 17. ΙΙ 12. φησίν Χyl. , φησί cett.
CL. Sotion c. 3. Ρlin. 31, 2. Ctes.fr. p. 339. Β. ΙΙ 17. λέγει
Βentl. | 18. μή add. Schott. Ηolst. ΙΙ 21. ιδιαζούσας vulg., corr.
Ηolst.
CLΙ. Strab. 16. p. 763. Diod. 19, 98. ΙΙ 23. Ιόππη Χyl. ΙΙ
24, επινήχεσθαι Μeurs.
 Η ΙSΤΟ R. ΜΙΗ Α.Β. 97

τρίτον έτος φέρειν υγράν άσφαλτον όταν δε γίγνηται

τούτο, παρά τους εντός τριάκοντα σταδίων oικoύσιν κατ
ιούσθαι χαλκώματα.
CLiΙ (167). Την δε εν τοις Σαρμάταις λίμνην
Ηρακλείδην γράφειν, ότι ουδέν τών ορνίθων υπεραί.
ρειν, το δε προσελθόν υπό της οσμής τελευτάν ο δή
και περί την Αορνίτιν δοκεί γίγνεσθαι και κατίσχυσεν
η φήμη παρά τους πλείστοις (168), ο δε Τίμαιος τούτο
μεν ψεύδος ηγείται είναι τα πλείστα γάρ κατατυχείν των
είθισμένων παρ' αυτή διαιτάσθαι εκείνο μέντοι λέγει, 10
διότι συνδένδρων τόπων επικειμένων αυτή και πολλών
κλάδων και φύλλων διά τα πνεύματα των μεν κατακλω
μένων, των δε αποσειομένων, ουδέν έστιν ιδείν επ' αυτή
εφεστηκός, αλλά διαμένειν καθαράν.
CLIΙΙ (169). Εκ δε της εν Ζακύνθω λίμνης φη 15
σίν Εύδοξον ιστορείν, ότι αναφέρεται πίσσα, καίτοι παρ
εχούσης αυτής ιχθύς ότι δ' αν εμβάλης εις αυτήν, επί
θαλάττης φαίνεσθαι τεττάρων όντων ανά μέσον σταδίων.
CLΙV (170). Λύκον δε περί την εν Μύλαις της
Σικελίας δένδρα φύεσθαι, διά μέσης δ’ αυτής αναθεϊν 20
ύδωρ το μεν ψυχρόν, το δε τουναντίον,
CLV (171). Φανίαν δε την τών Πυράκων λίμνην
όταν αναξηρανθή κάεσθαι.
2. μειούσθαι vulg., ιούoθαι Μeurs. et Casaub., qui et κατιούσθαι
CLΙΙ. Sotion c. 22. Τzetz. ad Lyc. v. 704. | 5. ορνιθων (sine
accentu) cod., όνριθίων s. ορνέων Βast. | υπεραίρει Μeurs. ΙΙ 6. τε
λευτά Μeurs. | 7. Αορνείτιν cod., Αορνείτιν vulg, in mg. cod.
σημειού την αιτίαν, δι' ήν την "Αορνιν λίμνην ούχ υπερίπταται πτη
νόν. ΙΙ 8. mir. ausc. c. 102. Τim.fr. 124. G. || 9. κατά τύχην et 10.
λέγειν vulg., corr, Βentl.
CLΙΙΙ. Ρlin. 35, 15. Vitruv. 8, 3.
CLIV. 20. αναζείν Βentl.
CLV. 22. Πυρραίων Μeurs., Συράκων Βentl.
13
 98 - ΑΝΤΙ Ο ΟΝΙ

CLVΙ (172). Και την Ασκανίαν πότιμον ούσαν

το προσενεχθέν αυτή πλύνειν άνευ ρύμματος, εάν εαθή
δε εν αυτή πλείω χρόνον, διαπίπτειν αυτόματον.
CLVΙΙ (173). Περί δε της εν Κιτίω φησίν Νικα
γόραν, ότι ανιμηθείσης επ' ολίγον της γής άλες ευρίσ.
%ΟΊ/70χΙ.

CLVΙΙΙ (174). Περί δ’ αυ των υδάτων Θεό

φραστόν φησι το καλούμενον Στυγός ύδωρ λέγειν, ότι
εστίν εν Φενεώ, στάζει δ' έκ τινος πετριδίου τους δε
10
βουλoμένους αυτού υδρεύεσθαι σπόγγοις προς ξύλοις
δεδεμένοις λαμβάνειν, διακόπτειν δε πάντα τα αγγεία
πλην των κερατίνων, τον δε απογευσάμενον τελευτάν.
CLΙΧ (175). Εν δε τή Λεοντίνων ίστορείν Λύ
κον τους ονομαζομένους * αναζείν μεν ως θερμότατον
15 των έψομένων, τας δε πηγάς είναι ψυχράς, των δε πλη

σιαζόντων αυτούς το μεν τών ορνίθων γένος αποθνήσ

κειν ευθύς, τους δε ανθρώπους μετά τρίτην ημέραν,
CLΧ (176). Όμοιον δε τούτω και το περί τον
Κώων χύτρινον γίνεσθαι και γάρ εκείνον ατμόν μεν
20 εκβάλλειν και ποιείν έμφασιν τού ζείν, τα δε καθειμένα

καθ' υπερβολήν ψύχειν.

CLΧΙ (177). Είναι δε παρά τους Κώοις και άλλο

CLVΙ. Μir. ausc. c. 53.

CLVΙΙ. Ρlin. 31, 7. ΙΙ 4. την Ηemst. || Κιττώ vulg., corr.

Μeurs. Η φασίν vulg., φάσκειν Βentl. | 5. ανειμηθείσης Χyl., ανα
μηθείσης v. απαμηθείσης Ηemst.
CLVΙΙΙ. Ρlin, 31, 2. ΙΙ 7. περί των αυτών et φασί vulg. corr.
Βentl. ΙΙ 9. Φοινίω vulg., corr, Μeurs.
CLΙΧ. Ρlin. 31, 2. || 14, post ονομαζ. addit Δείλλους Μeurs,
Κρατήρας Cluver.
CLΧ. 19. Χύτρινον vulg, ΙΙ 20. τού ζείν] τόξιον edd., τοζιον
cod., corr. Βentl.
 ΗΙSΤΟΡ. ΜΙΡ Α.Β. 99

τι ρευμάτιον, ο πάντας τους οχετούς όθεν διαρρεί λί

θους πεποίηκεν τούτο δε και Εύδοξος και Καλλίμα
χος παραλείπουσιν, ότι εκ τούδε του ύδατος οι Κώοι
λίθους λατομήσαντες ώκοδόμησαν το θέατρον ούτως
ισχυρώς απολιθούται πάν γένος,
CLΧΙΙ (178). Λέγειν δε τον Εύδοξον και περί
των εν τη Πυθοπόλει φρεάτων, ότι παραπλήσιόν τι τώ
Νείλω πάσχουσι τού μεν γαρ θέρους υπέρ τα χείλη
πληρούσθαι, τού δε χειμώνος ούτως εκλείπειν ώστε μηδε
βάψαι ράδιον είναι, 10 -

CLΧΙΙΙ (179). Και περί του κατά την Κρήτην

υδατίου, ού οι υπερκαθίζοντες, όταν υετός ή, διατελού
σιν άβροχοι, παραδεδόσθαι δε τους Κρησίν, απ' εκείνου
λούσασθαι την Ευρώπην από της του Διός μίξεως.
CLΧΙV (180). Εν δε Λυγκησταϊς Θεόπομπον 15
φάσκειν τι είναι ύδωρ οξύ, τους δε εκ τούτου πίνοντας
ώσπερ επί των οίνων αλλοιούσθαι, και τούθ' υπό πλει
όνων μαρτυρείται.
CLΧV (181). Το δ' εκ της πέτρας Αρμενίων εκ
πίπτον Κτησίαν ίστορείν ότι συμβάλλει ιχθύς μέλανας, 20
ών τον απογευσάμενον τελευταν.
CLΧVI (182). Περί δε πυρός Κτησίαν φησίν ιστο
ρείν, ότι περί τήν των Φασηλιτών χώραν επί του της

CLΧΙ. 1. διαρρείν Χyl.

CLΧΙΙ. Μir. ausc. c. 54. | 7. Μυθοπόλει νulg.
CLΧΙΙΙ. Sotion c. 4. || 13. δε] δή Μeurs. || 14. λούεσθαι
Χyl.
y CLΧΙV. Τheop. ap. Αth. 2. p. 43. D. fr. 229. W. Sotion c.

19. || 15. Λυκήταις vulg., corr. Μeurs.

CLΧV. Ρlin. 31, 2. Ctes, fr, p. 370 Β. ΙΙ 21. ών] ώστε νulg.,
corr. Μeurs.

CLΧVΙ. Μir, ausc. c. 127. Ctes. fr, p. 291.

13 *
 100 ΑΝΤΙG ο Νι
Χιμαίρας όρους εστί το καλούμενον αθάνατον πύρ,
τούτο δε εάν μέν τις ύδωρ εμβάλη καίεσθαι βελτίον,
εάν δε φoρυτόν επιβαλών πήξη τις σβέννυσθαι.
CLΧVΙΙ (183). Παραπλήσιον δε τούτω οράται
γινόμενον επί αλός εδωρήσατο γαρ ημίν Σικελός ξένος
τοιούτον, ος εν μεν τώ πυρί ετήκετο, εν δε τώ ύδατι
ήλλετο.
CLΧVΙΙΙ (184). Περί δε λίθων τον αυτόν τού
τον λέγειν, τον παρά τους Βοττιαίοις εν Θράκη γινόμε
10 νον, όταν ο ήλιος προσβάλλη, πύρ εξ αυτού εκθυμι
άσθαι εκείνος * δ' ίνα παρέχη γνούς μεν την τών άν
θράκων χροιάν διαμένοντας αφθάρτους * καν σβέσαι
τις πάλιν επικεχειρήκασιν την αυτήν ενέργειαν συν
τελείν.
15
CLΧΙΧ (185). Περί δε φυτών της ακάνθου εί
δος Αριστοτέλην φάσκειν περί την Ερύθηναν ευρίσκε
σθαι διαποίκιλον την χρόαν, εξ ου πλήκτρα γίνεσθαι,
Τίμων δε ο κιθαρωδός είχεν και επεδείκνυεν πολλοίς,
φάσκων αυτώ τον διδάσκαλον Αρτοκλήν δεδωρήσθαι,
20 είναι δ' αυτών την αφήνεν τη χρεία σκληράν.
CLΧΧ (186). Περί δε Θεσπρωτούς εκ της γης
1. Χιμαίρας] χειμερίας cod. in mg. ΙΙ 2 μεν τις] μεν εις vulg,
corr. Μeurs. Ι. 3. φορτίον vulg., corr. Salm. ΙΙ πνίξη Βentl.
CLΧVΙΙ. Solin c. 11. ΙΙ 5. Ακραγαντίνου ante αλός excidisse
putat Μeurs. | 6. oς] o vulg., corr, Βentl.
CLΧVΙΠ. 10. εκθυμιάται Χyl. || 11, locus plane conclamatus,
cui nihil opis sese afferre posse fatetur. Βentl. Νiclas coni. εκείνοις
δ' ουν παρέχειν τους μεν την τών ανθράκων χρείαν διαμένοντας αφθάρ
τους - επικεχειρηκόοι, Τeucher εκείνος δε είναι παρέχει λύχνους μεν
την τών α. χρ. etc., Iacobs εκείνος δ' αν παρέχoι ηυγασμένος την τ.
α. χρείαν διαμένων πάς άφθαρτος ΙΙ 12. σβέσας Χyl.
CLΧΙΧ. 15. περί δε τούτων της ακανθείσας γulg, corr, Βentl.ll
18. απεδείκνυεν Βeckm. ΙΙ 20. αυτών] αυτώ cod.
CLΧΧ. Ρlin. 37, 7.
 ΗΙSΤΟ R. ΜΙΡ Α.Β. 101

άνθρακας ορύττεσθαι δυναμένους κάεσθαι Θεόπομπόν

φησιν καταγράφειν.
CLΧΧΙ (187). Φανίαν δε κατά τινας τόπους της
Λέσβου και περί των Νεανδρίδων τας βώλους τας των
όψεων καθηγήσεις γίνεσθαι και χρησίμας, και εις ύδωρ 5
εμβληθείσας ούτε καταδύνειν ούτε κατατήκεσθαι, υπό
τούτο το γένος πίπτοι αν και εν Πιτάνη πλίνθος ή
λεγομένη επιπλείν.
CLΧΧΙΙ (188). Περί δε των ζώων Λύκον μεν εν
τη Διομηδεία τή νήσω φησίν ιστορείν, τους ερωδιούς 10
υπό μεν των Μήδων, όταν παραβάλλη τις εις τους τό
πους, ου μόνον ψαυομένους υπομένειν, αλλά και προσ
πετομένους εις τους κόλπους ενδύνειν και σαίνειν φιλο
φρόνως, λέγεσθαι δέ τι τοιούτον υπό των εγχωρίων,
ώς τών του Διομήδους εταίρων εις την τών ορνέων 15
τούτων φύσιν μετασχηματισθέντων,
CLΧΧΙΙΙ (189). Τους δε περί τον Αδρίαν ενοι
κούντας Ενετούς Θεόπομπον φάσκειν κατά τον σπόρου
καιρόν τους κολοιούς αποστέλλειν δώρα, ταύτα δ' είναι
ψαιστα και μάζας, προθέντας δε τους ταύτα κομίζοντας 20
αποχωρείν, τών δε ορνέων το μεν πλήθος επί τοις ορί.
οις μένειν της χώρας συνηθροισμένον, δύο δ' ή τρεις

1. δυναμένους cod., δυνάμεις Χyl. || Τheop, fr. 231. W.

CLΧΧΙ. Strab. 13. p. 641. Ρlin. 35, 14. Vitr. 2, 3. ΙΙ 4. Με
ανδριέων Ηolst. || βόλους Χyl. || 5. καθελκώσεις Βentl., καθυγιάσεις
Νicl. ΙΙ γίνεσθαι χρησίμας Βentl. | 7. επί Τάνη vulg., corr. Μeurs.
CLΧΧΙΙ. Μir. ausc. c. 79. | 9. Τώων Χyl., Τρώων Βoch.,
Κώων Μeurs., φui et corr, ζώων. || 11. Μήδων] Ελλήνων Μeurs.
CLΧΧΙΙΙ. Τheop. ap. Αel. 7, 16, fr. 143. W. mir ausc. c.
119. || 18. Ενετούς νulg. ΙΙ 20. μάζας] in mg. cod. άλφιτα ελαίω
και οίνω δεδευμένα, άπερ επεθυμίουν (επεθυμίων corr. Βast.) τοίς
θεοίς, ψαιστα δε καλείται από της μύλου περιψήσεως, μάζα δε άρτος,
φύραμα. || προόθέντας edd., προσθέντας cod.
102 ΑΝΤΙΟ Ο ΝΙΗΙSΤΟΡ. ΜΙR Α.Β.

προσπτάντας και καταμαθόντας αφίπτασθαι πάλιν κα

σ'

θαπερεί τινας πρέσβεις ή κατασκόπους, εάν μεν ουν το

πλή *
1. προς πάντας edd., προσπτάντας corr, Μeurs. et sic cod. ΙΙ
καθάπερ ει vulg. ΙΙ 3. guae desunt ex mir. ausc. sic explet Βentl. :
πλήθος των κολοιών γεύσωνται των δώρων, ουχ υπερβαίνουσιν επί
την χώραν αυτών, και (scr, αλλ) οίδασιν οι Ενετοί ότι έσονται εν
ειρήνη εάν δε μη γεύσωνται, ώσει πολεμίων έφοδον αυτοίς γενομένην
α" -

ούτω προσδοκώσιν.
 Α ΠΟ Λ ΛΩ Ν / Ο Υ

ΓΣ Τ Ο Ρ Ι Α Ι Θ Α Υ Μ Α Σ Ι Α Ι.

Ι. Βώλου Επιμενίδης o Κρής λέγεται υπό του πατρός

και των αδελφών του πατρός αποσταλείς εις αγρόν, πρό
βατον αγαγείν εις την πόλιν, καταλαβούσης αυτον νυ
κτός παραλλάξαι της τρίβου και κατακοιμηθήναι έτη
επτά και πεντήκοντα, καθάπερ άλλοι τε πολλοί ειρήκα
σιν, έτι και Θεόπομπος εν ταις ιστορίαις επιτρέχων τα
κατά τόπους θαυμάσια, έπειτα συμβηναι εν τω μεταξύ
χρόνω, τους μεν οικείους του Επιμενίδου αποθανείν,
αυτόν δε εγερθέντα εκ του ύπνου ζητείν εφ' ο απεστάλη
πρόβατον, μη ευρόντα δε πορεύεσθαι εις τον αγρόν 10
(υπελάμβανε δε έγηγέρθαι τή αυτή ημέρα ήπερ έδoξεν
κεκοιμήσθαι), και καταλαβών τον αγρόν πεπραμένον και
την σκευήν ήλλαγμένην απαίρειν εις την πόλιν και
εισελθών εις την οικίαν εκείθεν πάντα έγνω, εν οις και
τα περί του χρόνου καθ' όν αφανής εγένετο, λέγουσι 15
Ι. 6. Τheop, fr. 69. Wichers. cf. Diog, Laert. 1. 10, 109.
Ρlut t. 2. p. 784. Ρaus. 1. 14, 4. Ρlin. h. n. 7, 52. Varro d. Ι. Ι.
7. p. 80. ΙΙ 1. Initium fortasse mutilum est, ut Βώλου pertineat ad
ea quae praecesserunt, et novum caput incipiat v. Επιμενίδης. ΙΙ
10. πορεύεσθ' Χyl. Μeurs.
 104 ΑΡΟΙ,Ι.ΟΝ ΙΙ
- "/

δε οι Κρήτες, ώς φησιν ο Θεόπομπος, έτη βιώσαντα

αυτόν εκατόν πεντήκοντα αποθανείν, λέγεται δε περί
του ανδρός τούτου και άλλα ουκ ολίγα παράδοξα.
ΙΙ. Αριστέαν δε ίστορείται τον Προικοννήσιον έν
5 τινι γναφείω της Προικοννήσου τελευτήσαντα εν τη
αυτή ημέρα και ώρα εν Σικελία υπό πολλών θεωρηθή
Α' Α' α", Α' 2 -' Αν

ναι γράμματα διδάσκοντα , όθεν πολλάκις αύτώ τούτοι -ν \

ούτου συμβαίνοντος και περιφανούς γιγνομένου δια

πολλών ετών και πυκνότερον εν τη Σικελία φανταζο
10 μένου οι Σικελοί ιερόν τε καθιδρύσαντο αυτώ και έθυ
"/

σαν ώς ήρωι.
ΙΙΙ. Περί δε Ερμοτίμου του Κλαζομενίου τοιαύτά
- - ν

τινα μυθολογείται φασίν γάρ αυτού την ψυχήν από

-' Α' / 2 Αν 2 ψ. \ 2, ν

τού σώματος πλαζομένην άποδημείν έπι πολλα έτη και

15 κατά τόπους γινομένην προλέγειν τα μέλλοντα αποβή
σεσθαι, οίον όμβρους μεγάλους και ανομβρίας, έτι δε
σεισμούς τε και λοιμούς και παραπλήσια, του σωματίου
μ' ν ν ν " 2 2/ ν /

κειμένου, την δε ψυχήν καθάπερ εις έλυτρον δια χρό

νων τινών εισερχομένην διεγείρειν το σώμα, τούτο δε
20 αυτού πολλάκις ποιoύντος και της γυναικός εντολάς υπ'
2 - σ',

αυτού εχούσης, ότε μέλλοι χωρίζεσθαι, μηδένα θίγειν

- ν ν Αν - ν και 2/ 2

του σωματίου μηδέ τινα τών πολιτών μηδ' άλλον άν

θρώπων, εισελθόντες τινές εις την οικίαν και εκλιπαρή
ν ν

σαντες το γύναιον εθεώρησαν χαμαι κείμενον γυμνόν

ν ς ν

25 τον Ερμότιμον ακίνητον, οι δε πύρ λαβόντες κατέκαυ

1. o om. vulg. || έτη] έτι Χyl. Εxtrema verba sic corrigi vult
Wichers: λέγουσι μεν οι Κρήτες έτη βιώσαντα αυτόν ενός δέοντος
τριακόσια αποθανείν, ως δέ φησιν Θεόπομπος, εβίω εκατόν πεντή
κοντα και επτά.
ΙΙ. Ηerod. 4, 14. Μax. Τyr, diss. 16. 38. Ρlin. 7, 52.
ΙΙΙ. Ρlin. 7, 52. Lucian. enc. musc. c. 7. Τertull. d. an. c.
44. ΙΙ 22. άλλων Μeurs.
 ΗΙSΤΟΡ. ΜΙΡ Α.Β. 105

σαν αυτόν, οιόμενοι της ψυχής παραγενομένης και μηκέτι

εχούσης όπου εισδύσεται παντελώς στερήσεσθαι του
ζήν, όπερ και συνέπεσεν, τον μεν ουν Ερμότιμον Κλα
ζομένιοι τιμώσι μέχρι του νυν και ιερον αυτού καθί
δρυται, εις ο γυνή ουκ εισέρχεται διά την προειρημένην
αιτίαν.

ΙV. "Αβαρις δε εξ Υπερβορέων ήν μεν και αυτός

των θεολόγων, έγραφε δε και χρησμούς ταϊς χώραις πε
ριερχόμενος, οι εισιν μέχρι του νυν υπάρχοντες προ
έλεγεν δε και ούτος σεισμούς και λοιμούς και τα παρα 10
πλήσια και τα γιγνόμενα κατ' ουρανόν, λέγεται δε τού
τον εις Λακεδαίμονα παραγενόμενον ειρηκέναι τοις Λά
κωσι κωλυτήρια θύσαι τους θεούς, και εκ τούτου ύστε
ρον εν Λακεδαίμονι λοιμός ουκ εγένετο.
V. Τα δε περί Φερεκύδην τοσαύτά τινα ίστορείται. 15

εν Σκύρω ποτέ τή νήσω διψώντα υδάτιον αιτήσαι παρά

τινος τών γνωρίμων, τον δε πιόντα ειπείν σεισμόν εσό
μενον εν τη νήσω μετά τρίτην ημέραν τούτου δε συμ
βάντος μεγάλην δόξαν αυτόν απενέγκασθαι πάλιν δε
εις Σάμον πορευόμενος εις τό της Ήρας ιερόν ιδείν 20
πλοίον εις τον λιμένα καταγόμενον, και ειπείν τους συν
εστώσιν, ως ουκ εισελεύσεται εντός του λιμένος, έτι δε
λέγοντος αυτού καταρραγήναι γνόφον και τέλος αφανι
σθήναι την ναύν.
VΙ. Τούτοις δε επιγενόμενος Πυθαγόρας, Μνησάρ
χου υιός, το μεν πρώτον διεπονείτο περί τα μαθήματα
και τους αριθμούς, ύστερον δέποτε και της Φερεκύδου
ΙV. Ιntpp. ad. Ηerod. 4, 36. | 8. τας χώρας Τoup.
V. Diog. Laert. 1. 11, 116. Εuseb. pr ev. 10, 3. p. 464 sq. l
16. Σύρω corr. Χyl.
VΙ. 27. Jambl. vit. Ρyth. c. 28.
14
 106 ΑΡΟ Ι, Ι. Ο Ν ΙΙ

τερατοποιίας ουκ απέστη, και γάρ Μεταποντίω πλοίω

εισερχομένω φορτίον έχοντι και των παρατυχόντων
εύχομένων, σωστόν είναι και ελθείν διά τον φόρτον,
εστώτα τούτον ειπείν »νεκρον τοίνυν φανήσεται υμίν
σώμα άγoν το πλοίον τούτο. « πάλιν δε εν Καυλωνία,
ώς φησιν Αριστοτέλης γράφων περί αυτού πολλά μεν
και άλλα λέγει και, τον εν Τυρρηνία, φησίν, δάκνοντα
θανάσιμον όφιν αυτός δάκνων απέκτεινεν και την γε
νομένην δε στάσιν τους Πυθαγορείοις προειπείν, διό
10 και εις Μεταπόντιον απήρεν υπό μηδενός θεωρηθείς.

και υπό του κατά Σάμον ποταμού διαβαίνων συν άλ

λοις ήκουσε φωνήν μεγάλην υπέρ άνθρωπον »Πυθαγόρα
χαίρε. « τους δε παρόντας περιδεείς γενέσθαι, εφάνη δέ
ποτε και εν Κρότωνι και εν Μεταποντίω τή αυτή ημέρα
15 και ώρα εν θεάτρω δε καθήμενός ποτε εξανίσταται, ώς

φησιν Αριστοτέλης, και τον ίδιον μηρόν παρέφαινε τους

καθημένοις [εις] χρυσούν λέγεται δε περί αυτού και
άλλα τινά παράδοξα, ημείς δε μη βουλόμενοι μεταγρα
φέων έργον ποιείν αυτού τον λόγον καταπαύσομεν.
20 VΙΙ. Αριστοτέλης δ' εν τοις φυσικούς προβλήμασιν
τους περί την φυτείαν της κριθής γινομένους χλωρότερα
ίσχειν και τα σώματα μάλλον ή περί τον πυρον κατα
σχολουμένους,
1. ΜεταποντίωΙ τω Ποντίου vulg., Μεταποντίου Μeurs., τω
Μεταπόντιον Τeuch. || 3. είναι και ελθείν corr. Τeuch., vulg, είναι
κατελθείν, Μeurs, εκείνο κατελθείν ΙΙ 4. νεκρόν corr. Μeurs., vulg.
μικρον. l 6. post Αριστοτέλης videtur oς excidisse, nisi maiorem vis
esse lacunam, explendam ex Jambl. 1. Ι. ΙΙ 11. Diog. Laert. 8. 1,
11. Αel. v. h. 2, 26, 4, 17. Ρorph. vit. Ρyth. c. 27. | Σάμον]
Μέσσον Diog., Κωσαν Αel., Καύκασον Ρorph. | 12 ανθρώπων vulg. ΙΙ
17. εις delendum aut ως scribendum esse censet Rittershus.
VΙΙ. Αrist, probl. 21, 24, 38, 10. ΙΙ 22. post και f, καταρροϊκά
excidit.
 ΗΙSΤΟ R. ΜΙR Α.Β. 107

VΙΙΙ. Ανδρων εν τη δ’ τών προς Φίλιππον θυ

σιών κορώνη εντή Αττική εις την ακρόπολιν ουδεμία
εώραται εισερχομένη, καθάπερ ουδε εν Πάφω περί τα
θυρώματα τα της Αφροδίτης μυϊα έφιπταμένη.
ΙΧ. Αριστοτέλης δε εν τοις φυσικούς προβλήμασί
φησιν οι μονοσιτούντες πικρότερα τα ήθη έχουσιν μάλ
λον ή οι δις τρoφαίς χρώμενοι.
Χ. Θεόπομπος δε εν τοις θαυμασίοις, εν τώ αγώνι
των Ολυμπίων πολλών επιπολαζόντων ικτίνων εν τη
πανηγύρει και διασυριζόντων τα διαφερόμενα κρέα των
ιεροθύτων αθιγή μένειν.
ΧΙ. Αριστοτέλης δε εν νομίμοις βαρβαρικούς [εν
Λάτμω] της Καρίας σκορπίοι γίνονται, οι τους μεν ξέ
νους πατάξαντες ου λίαν αδικούσι, τους δε επιχωρίους
παραυτα αποκτείνουσιν. 15

ΧΙΙ. Περί Βαβυλώνα δε διαβάντι τον Ευφράτην

ποταμόν οφίδια γίγνεται, και τους μεν ξένους τύπτει,
τους δ' εντοπίους ουκ αδικεί.
ΧΙΙΙ. Εν τώ κατά τόπους μυθικώ εν Αλικαρ
νασσώ θυσίας τινός τώ Διι τώ Ασκραίω συντελουμένης 20
αγέλην αιγών άγεσθαι προ του ιερού και ίστασθαι των
δε κατευχών συντελεσθεισών προβαίνειν μίαν αίγα υπό
μηδενός αγομένην και προσέρχεσθαι τώ βωμώ, τον δε
ιερέα λαβόμενον αυτής καλλιερείν, - -

ΧΙV. Φύλαρχος εν τή η' των ιστοριών και κατά 25

VΙΙΙ. Αntig. Car. c. 12. Αel. 5, 8. Ρlin. 10, 12. | 1. τη ante

δ' om. Μeurs. ΙΙ 4. εφισταμένη vulg.
Χ. Τheop, fr. 79. Wich. cf. Αrist. mir, ausc. c. 123.
ΧΙ. cf. Αntig. Car. c. 16. | 12. εν Λάτμω ex Αntig. add. Τeuch.
ΧΙΙ. cf. Αrist. mir. ausc. c. 150.
ΧΙΙΙ. cf. Αrist, mir. ausc. c. 137.
ΧΙV. Ρhylarch, fr. 16. Lucht. || 25. ιοτορικών vulg.
14 και
 108 ΑΡΟΙ,Ι Ο ΝΙΙ

τον Αράβιόν φησι κόλπον πηγήν είναι ύδατος, εξ ου

εί τις τους πόδας χρίσειεν, συμβαίνειν ευθέως εντείνει
σθαι επί πολύ το αιδοίον, και τινών μεν μηδ' όλως
συστέλλεσθαι, τινών δε μετά μεγάλης κακοπαθείας και
θεραπείας αποκαθίστασθαι.
ΧV. Σκύμνος δε ο Χίος την Βρεττανικήν νήσον
λέγει σταδίων είναι τετρακοσίων το περίμετρον, γίγνε.
σθαι δε εν αυτή τα γεννήματα απύρηνα, οίον τας ελαίας
πυρήνας μή έχειν μηδε βότρυς γίγαρτον μηδε τα εμφερή
10 τούτοις, -

ΧVΙ. Θεόφραστος δε εν τη περί των φυτών

πραγματεία την θαψίαν ρίζαν, ή οι ιατροί χρώνται, εάν
τις συν κρέασιν εψήση, τα πολλά εν γίγνεσθαι, ώστε εκ
του αγγείου μηκέτι δύνασθαι εξαιρεθήναι.
15 ΧVΙΙ. Κτησίας παρ' Ινδοίς ξύλον γίγνεσθαί φη
σιν, ο καλείται πάρηβον τούτ' εφ' εαυτο έλκει πάν το
προσκομισθέν αυτώ, οίον χρυσόν, άργυρον, κασσίτερον,
χαλκόν και τάλλα μεταλλικά πάντα, έλκει δε και τα
σύνεγγυς ιπτάμενα στρουθία εάν δε μείζον ήν το ξύλον,
20
και αίγας και πρόβατα και τα ομήλικα ζώα. -

ΧVΙΙΙ. Φύλαρχος εν κ' των ιστοριών εκ της Ιν

δικής φησιν ενεχθήναι λευκήν ρίζαν, ήν κόπτοντες μεθ'
ύδατος καταπλάττειν τους πόδας, τους δε καταπλασθέν
τας άνδρας της συνουσίας λήθην ίσχειν και γίγνεσθαι

ΧV. 6. Σκύμνος corr. Μeurs., vulg. Σκυτίνος. | 7. τετρακισχι

λίων τετρακοσίων Τeuch. Il 9. γύγαρτον Χy!.
ΧVΙ. 12. θάψον corr. Β. a Stapel.
ΧVΙΙ. Ctes. ap. Ρhot. bibl. cod. 72. p. 47. a. cf. Βaehr. Ctes.
fr p. 252. 314. 361. || 15. γενέσθαι vulg. || 16. πάρηβον Ρhot., vulg.
πάρυβον. | 19. ιστάμενα νulg.
ΧVΙΙΙ. Ρhylarch. fr. 38. Lucht. Ι 21. των om. vulg.
 ΗΙS ΤΟR. ΜΙΡ Α.Β. 109

ομοίους ευνούχοις, διότι και έτι ανήβων όντων κατα

χρίoυσι και μέχρι θανάτου ουκ επαίρουσιν.
ΧΙΧ. Ηρακλείδης δε ο κριτικός εν τώ περί των
εν τη Ελλάδι πόλεων κατά το Πήλιον όρος φύεσθαι
φησιν άκανθαν καρποφόρον, ής τον καρπόν εάν τις 5
τρίψας μετ' ελαίου και ύδατος χρίση το αυτού ή άλλου
σώμα χειμώνος όντος, ουκ επαισθήσεται του ψύχους,
ΧΧ. Κτησίας δε εν τη δεκάτη Περσικών καμήλους
τινάς εν τη χώρα γίγνεσθαι, ας έχειν τρίχας προς Μι
λήσια έρια τη μαλακότητι, εκ δε τούτων τους ιερείς και 10
τους άλλους δυνάστας τάς εσθήτας φέρειν.
ΧΧΙ. Τών παρατετηρημένων δ' εστί το τα δίχηλα
μόνα των ζώων εις τους οπισθίους πόδας αστραγάλους
έχειν, αποδέδωκεν την αιτίαν Αριστοτέλης εν τοις φυ
σικούς προβλήμασιν, διά τί εν τοις οπισθίοις, και ουκ 15
εμπροσθίοις, ουδέν γάρ μάτην η φύσις εποίησεν.
ΧΧΙΙ. Συνώπται δε εν τώ βίω και το μηδέν τών
κερασφόρων ζώων αποψοφείν αποδέδωκεν δε και τού
των την αιτίαν Αριστοτέλης εν τοις προβλήμασιν,
ΧΧΙΙΙ. Θαυμαστόν δε και τον ήλιον επικαίειν 20
ημάς, το δε πύρ μηδ' όλως, και το τον αδάμαντα μη
θερμαίνεσθαι πυρούμενον, και μάγνητα λίθον ημέρας
μεν ούσης έλκειν, νυκτός δε ήττον ή ουδε όλως έλ
%ί8ίΊν.

ΧΧΙV. Εύδοξος ο Ρόδιος περί τήν Κελτικήν είναι 25

ΧΙΧ. 3. κριτικός Οlear., Κρητικός vulg. | 6. αυτού vulg. Ι

7. επησθήσεται vulg.
ΧΧ. Ctes. fr, p. 224. Βaehr. Αel. hist. an. 17, 34. ΙΙ 9. τή
om. Μeurs. ΙΙ 10. ιερούς Χyl.
ΧΧΙ. Αrist. d. part. an. 4, 10.
ΧΧΙΙ. 19. Αrist. probl. 10, 44.
ΧΧΙΙΙ. Αr, probl. 38, 7. Ρlin. 37, 4.
 110 ΑΡΟΙ,Ι, ΟΝ ΙΙ

τι έθνος φησίν, ο την ημέραν oυ βλέπειν, την δε

νύκτα οράν.
ΧΧV. Αριστοτέλης εν τώ περί μέθης, "Ανδρων,
φησίν, Αργείος εσθίων πολλά και αλμυρά και ξηρά δι'
όλου του βίου άδιψος και άποτος διετέλεσεν, έτι δις
πορευθείς εις Αμμωνα διά της ανύδρου οδού άλφιτα
ξηρά σιτούμενος ου προσηνέγκατο υγρόν, τούτο δε
εποίησε δι' όλου του βίου,
ΧΧVΙ. Αριστοτέλης δε εν τώ περί της ζωής και
10
θανάτου φησίν, την χελώνην στερισκομένην της καρ
δίας ζήν ουκ έτι δε διώρισεν ποίαν αυτών, ή την χερ
σαίαν ή την ένυδρον.
ΧΧVΙΙ. Αριστοτέλης εν τοις ζωικούς (δύο γάρ
εισιν αυτώ πραγματείαι, η μεν περί ζώων, η δε περί
15 των ζωικών), οι φθείρες, φησίν, εν τη κεφαλή εν ταις

μακραίς ου φθίνουσι νόσοις, μελλόντων τελευτάν τών

πασχόντων, αλλ' επί τά προσκεφάλαια ευρίσκονται,
προλελοιπότες την κεφαλήν,
ΧΧVΙΙΙ. Αριστοτέλης εν τοις ζωικούς, ο ρύπος,
20
φησίν, εν τοις ωταρίοις γιγνόμενος πικρός ών, όταν
τελευτάν μέλλωσιν εν ταις μακραίς νόσοις γλυκύς γίνε
ται, τούτο δε, φησίν, παρατετήρηται επί πολλών γιγνό
μενον. αποδέδωκε δε και την αιτίαν του γιγνομένου εν
τους φυσικούς προβλήμασιν,
25
ΧΧΙΧ. Θεόφραστος εν τη περί φυτών πραγματεία,
εάν αι μήτραι, φησί, προπέσωσιν, άριστολοχίαν εν
ΧΧV. 5. αποτος Μeurs., άπιος Χyl. cod. άπιος (ν supra ι). ΙΙ
δις] δι Χyl., δε Μeurs.
ΧΧVΙ. Αrist. d. vit. et mort. c. 2. | 11. αυτήν Μeurs.
ΧΧVΙΙ. 13. δε εν vulg.
ΧΧΙΧ. Τheophr. hist. plant, 9, 13. || 26. προπίωσιν cod. et
vulg., προοπέσωσιν corr. Μeurs.
 Η ΙSΤΟ R ΜΙRΑΒ. 111

ύδατι βεβρεγμένην καταντλείσθωσαν πλείονας ημέρας,

ΧΧΧ. Αριστόξενος δε ο μουσικός τεταρταίζοντας
την έλξίνην φησίν βοτάνην μετά ελαίου τριβομένην και
συγχριoμένην προ της λήψεως απολύειν του πάθους,
ΧΧΧΙ. Θεόφραστος εν τώ περί φυτών, τα πρό- 5
βατα, φησίν, τα εν τώ Πόντω το αψίνθιον νεμόμενα
ουκ έχει χολήν.
ΧΧΧΙΙ. Θεόφραστος εν τώ περί φυτών, εν Ιν
δοις μή γίνεσθαι μήτε ερέβινθον μήτε φακόν μήτε
κύαμον. 10

ΧΧΧΙΙΙ. Έτι Θεόφραστος εν τώ ζ' περί φυτών,

της Βακτριανής οδού έντισι κώμαις πυρόν γίγνεσθαι
ούτως ευγενή, ώστε πυρήνος ελαίας το μέγεθος ίσχειν.
ΧΧΧΙV. Ο αυτός φιλόσοφος, εν Ολυμπία και
Ζακύνθω γή μιγνυμένη, φησί, τώ σίτω ευγενέστερον 15
ποιεί φαίνεσθαι τούτον.
ΧΧΧV. Τών παρατετηρημένων εστί δε και τούτο,
τάς εγκύους των γυναικών συνεχώς πλησιαζούσας τους
ανδράσιν ευκόπως και ακακοπαθήτως τίκτειν, είρηκεν δε
τούτο και Αριστοτέλης εν τη ιδ' των ιστοριών, 20

ΧΧΧVΙ. Σώτακος εν τώ περί λίθων, ο Καρύ

ΧΧΧ. 2. ο] ου corr. Μeurs., φuod certe deberet esse ουχο.

ΧΧΧΙ. Τheophr, hist. plant. 9, 17. Ρlin. 11, 37.
ΧΧΧΙΙ. 9. φανόν Χyl.
ΧΧΧΙΙΙ. Τheophr. 8, 4. | 11. ζ'] η corr. Μeurs.
ΧΧΧΙV. Ηist. pl. 9, 11. | 14. εν Ολύνθω και Κηρίνθω Τheophr.,
et sic. corr. Μeurs. || 15. γή μιγνυμένη] δημιγνυμένη vulg., ex
Τheophr. corr. Μeurs.,
ΧΧΧV. 20. Αrist, hist. an. 7, 4. ΙΙ ιδ' cod., ιά vulg., ζ' corr.
Μeurs.
ΧΧΧVΙ. Strab. 10. p. 446. Steph. Βyz. s. v. Κάρυστος ΙΙ
21. Σώτακος corr, Μeurs., vulg. Τάκος. ΙΙ in mg. cod. σημειού περί
του Καρυστίου λίθου και λίνου,
 112 ΑΡΟΙ,Ι, ΟΝ ΙΙ

στιος, φησίν, λεγόμενος λίθος επιφύσεις έχει εριώδεις

τ' «ν

και χνοώδεις, εξ ου νήθεται και υφαίνεται χειρεκμαγεία,

στρέφουσι δε εξ αυτού και ελλύχνια, καί εστιν καιόμενα
λαμπρά και ακατάκαυστα, των δε εκμαγείων των ρυπαι
νομένων ή πλύσις γίγνεται ου δι' ύδατος, αλλά κληματις
κάεται και τότε το εκμαγείον επιτίθεται, και ο μεν ρύπος
2 -" 2 Α W W ν ν » « w -

απορρεί, αυτό δε λευκόν και καθαρόν γίνεται υπό του

ν ι Α' > ν 2 \ » Α' ν ν 2

πυρός και πάλιν εις τας αύτας εγχρήζει χρείας, τα δ "/ 2 Α'

ελλύχνια μένει τον άπαντα χρόνον ακατάκαυστα καιό

> 3 Α' Α' ν ν ν '

10 μενα μετ' ελαίου, δοκιμάζει δε και τους πτωματιζομένους

ή οσμή του ελλυχνίου καιομένου γίγνεται δε ο λίθος τ'

ούτος και εν Καρύστω μέν, αφ' ου και τούνoμα έλαβεν,

πολύς δε εν Κύπρω, καταβαινόντων από του Γεράν
δρου ως επί Σόλους πορευομένοις εν αριστερά του Ελ
15 μαίου υποκάτω πετρών και κατά το πανσέληνον αύξεται
και πάλιν φθίνοντος του σεληνίου μειούται και ο λίθος,
ΧΧΧVΙΙ. Αριστοτέλης εν φυσικούς προβλήμασιν,
- Αν Αν 2 \ ν -

των κυρτών βαρεία ή αναπνοή δια του στόματος εξέρχε

ται, αποδέδωκεν δε και του γιγνομένου την αιτίαν.
20 ΧΧΧVΙΙΙ. Εύδοξος δε ο Κνίδιος εν τώ ζ' γης
περιόδου έστιν επί πάσι τών εν Λιβύη τι έθνος, οι
c Α' Α' η Α' ν > \

υπεράνω Σύρτεων τε και Καρχηδόνος προς ανατολάς

κείμενοι, οι καλούνται Γύζαντες οίτινες τέχνην επιτη ν Αν

δεύουσιν τα άνθη συλλέγοντες τα εν τους τόποις μέλι

2. χροώδεις vulg., corr Βast. || 3. εν λυχνία Χyl. Μeurs. ΙΙ

5. cod. κλιματις ΙΙ 6. υποτίθεται Τeuch. ΙΙ'9. ακατασκεύαστα vulg.,
corr. Μeurs. | 13. τους Χyl. || 15. υπό κάτω vulg.
ΧΧΧVΙΙ. Ρrobl. 13, 10.
ΧΧΧVΙΙΙ. 20. γής] της Χyl. ΙΙ 21. έστιν] φησίν corr. Μeurs.ΙΙ
cod. έθνος ο υπεράνω Σ. δε και Κ. πρ. αν κείμενοι οι καλ., vulg.
έθνος είναι ο υπέρ άνω -, Μeurs. corr. έθνος είναι οι υπεράνω -
κείμενοι καλ. , Βast. έθνος o' - Σ. τε και Κ- κείμενοι καλ.
 ΗΙSΤΟΡ. ΜΙΗ ΑΒ. 113

ποιείν τοσούτον και τοιούτον, ώστε γίγνεσθαι oίoν το

υπό των μελισσών γιγνόμενον,
ΧΧΧΙΧ. Αριστοτέλης εν ταις εκλογαίς των ανα
τομών φησιν όφις ώφθη εν Πάφω πόδας έχων δύο
ομοίους χερσαίω κροκοδείλω.
ΧL. Αριστόξενος ο μουσικός εν τώ Τελέστου βίω
φησίν, ώπερ εν Ιταλία συνεκύρησεν, υπό τον αυτόν
καιρόν γίγνεσθαι πάθη, ών εν είναι και το περί τάς
γυναίκας γενόμενον άτοπον εκστάσεις γάρ γίγνεσθαι
Α' Ο/ 2 . " / ν Α' ς

τοιαύτας, ώστε ένίοτε καθημένας και δειπνούσας, ως 10

- Α' / 2 - 2 /

καλούντός τινος υπακούειν, είτα εκπηδάν ακατασχέτους

γιγνομένας και τρέχειν εκτός της πόλεως μαντευομένοις
δε τους Λοκρούς και Ρηγίνοις περί της απαλλαγής του
" Αν w Α' Λιν 2/ 2 ν

πάθους ειπείν τον θεόν, παιάνας άδειν εαρινους δωδε

κάτης ημέρας ξ", όθεν πολλούς γενέσθαι παιανογράφους 15
εν τη Ιταλία,
ΧLΙ. Θεόφραστος εν τώ η' των φυτών, το σκορ
πίον βοτάνιον, οι δε θηλυφόνον καλούσιν, επιτιθέμενον
τους σκορπίοις ξηραίνειν αυτούς ευθέως,
ΧLΙΙ. Των παρατετηρημένων εστι το δυσκατού
λωτα έλκη γίγνεσθαι ταις τε κυούσαις και σπληνικούς και
τους κιρσούς έχουσι και ταις γυναιξίν, όσαις ιξίαι περί
τους μηρούς ένεισιν.

ΧL. 14. δωδεκατης sine accentu cod. , cuius in mg. lineola

mendum indicat.

ΧLI. Ηist. plant. 9, 18. Ρlin. 22, 15, 25, 10, 27, 3. ΙΙ 17. ηΊ
θ' corr. Μeurs. ΙΙ το Μeurs., τον Χyl.
ΧLΙΙ. 20. το om. vulg. || 22. ιξίαις cod., in mg, τούς παρ'
ενίοις λεγομένοις κιρσούς, τους εν τούς σκέλεσιν, ομωνύμως τους εν τοις
δένδρεσι, σημαίνει και πόαν τινά, ή και χαμαιλέων καλείται, και
ετέρα εστί τις, αφ' ής ο ιξός,
15
 114 ΑΡΟΙ,Ι, ΟΝΙΙ

ΧLΙΙΙ. Θεόφραστος εν τώ περί φυτών περί Σό

λους της Κιλικίας παρά τον ποταμόν τον λεγόμενον
Πίναρον, oι η μάχη Αλεξάνδρου προς Δαρείον εγένετο,
αι ρόαι απύρηνοι γίγνονται δι' όλου δε * κόκκοι το
5 οινίζον έχουσιν.
ΧLIV. Αριστοτέλης εν τοις περί ζώων, ή μέλισσα,
φησίν, αποβάλλουσα το κεντρίoν αποθνήσκει, αι δε
βαστάζουσιν έξω του σμηνιώνος,
ΧLV. Των παρατετηρημένων εστι το και τους
10 λευκοίoις άνθεσιν ή στεφάνοις διά νυκτός λύχνους παρα
καίεσθαι, ίνα εις την πρωίαν ταύτα παραμένη αμάραντα,
ποιούσι δε τούτο οι στεφανηπλόκοι.
ΧLVΙ. Θεόφραστος εν τη ε" τών φυτικών αιτιών
φησίν, τα κελύφη των κυάμων περί τας ρίζας των
15 δένδρων περιτιθέμενα ξηραίνειν τα φυόμενα και αι
κατοικίδιαι δε όρνιθες συνεχώς ταύτα εσθίουσαι άτοκοι
γίγνονται όθεν και διά ταύτην την αιτίαν, τάχα δε και
δι' άλλας οι Πυθαγόρειοι απηγορεύκασιν τώ κυάμω
χρήσθαι και γαρ πνευματοποιόν και δύσπεπτον, και
20 τους ονείρους τεταραγμένους ημίν εμποιεί
ΧLVΙΙ. Τα ύδνα βροντών συνεχών γιγνομένων
σκληρότερα γίγνεται, καθάπερ Θεόφραστος εν τοις περί
φυτών είρηκεν.

ΧLΙΙΙ. Ηist. plant. 2, 2. | 1. in mg. cod. αγνοείς που οι Σό

λοι και πού ο Πίναρος ποταμός, τριών γαρ...... διάστημα απέχει
απ' αλλήλων. ΙΙ 3. ή om. vulg. ΙΙ 4. άπυροι cod., corr. Χyl. ΙΙ δε
του βίου κ. vulg., cod. δε ύoυ κ.
ΧLIV. Ηist. an. 9, 27.
ΧLV. 11. παραμένει vulg.
ΧLVΙ. D. causs. plant. 5, 15. ΙΙ 13. φυσικών vulg, corr. Μeurs.ll
14. κέλυφα cod. et vulg., κελύφια coni. Βast.
ΧLVΙΙ. ΡΙut, sympos. 4, 2.
 ΗΙSΤΟΒ. ΜΙR Α.Β. 115

ΧLVΙΙΙ. Θεόφραστος εν τώ περί φυτών φησίν

ή λιβανωτίς βοτάνη συντιθεμένη μετά ιματίων κωλύει
σήτας έγγίγνεσθαι, άξια δ' έστιν επιστάσεως τα ειρημένα,
ΧLΙΧ. Θεόφραστος εν τώ περί ενθουσιασμών
εξειπείν, φησί γάρ εκείνος την μουσικήν πολλά τών επί 5
ψυχήν και το σώμα γιγνομένων παθών ιατρεύειν, κα
θάπερ λιποθυμίαν, φόβους και τας επί μακρόν γιγνο
μένας της διανοίας εκστάσεις, ιάται γαρ, φησίν, ή καταύ
λησις και ισχιάδα και επιληψίαν, καθάπερ προς Αρι
στόξενον τον μουσικόν έλθόντα χρήσασθαι αυτόν του 10
μαντείου του της Πασιφίλης * δαμωτι αδελφής, λέγεται
τον μουσικόν καταστήσαι τον εξιστάμενον εν Θήβαις
υπό την της σάλπιγγος φωνήν επί τοσούτον γάρ έβόη
σεν ακούων ώστε ασχημονείν ει δέποτε και πολεμικόν
σαλπίσειέ τις, πολύ χείρον πάσχειν μαχόμενον τούτον 15
ούν κατά μικρόν τώ αυλώ προσάγειν, και ως άν τις
είπoι εκ προσαγωγής εποίησεν και την της σάλπιγγος
φωνήν υπομένειν, θεραπεύει δε η καταύλησις και εάν
τι μέρος του σώματος εν αλγήματι υπάρχη καταυλου
μένου του σώματος καταύλησις γιγνέσθω ημέρας έως
ελάχιστα, και ευθέως τη πρώτη ημέρα ελάττων ο πόνος
γενήσεται και τη δευτέρα, το δε γιγνόμενον διά της
καταυλήσεως επιχωριάζει και αλλαχή, μάλιστα δε έν
Θήβαις μέχρι τών νύν χρόνων,
ΧLVΙΙΙ. Ηist. plant. 9, 11.
ΧLΙΧ. Αth. 14. p. 624. Α. Ρlin, 28, 2. Gell. 4, 13. Il 4. f.
Θεοφράστω, quod iungendum cum άξια - ειρημένα (ν. 3.), et
delendum εξειπείν, pro quo εξείπεν Τeuch. Il ενθουσιασμού corr.
Μeurs. || 10. nihil mutavi, altius enim videtur subesse vitium quam
quod sanari possit correctione Μeursii της Πασιφάης Αιήτου αδελ
φής, aut Τeucheri έλθόντα (χρήσασθαι αυτόν τώ μαντείω τής Πασι
φάης άμα τώ εν Δελφοίς λέγεται) τον μ. ΙΙ 20 έ ώς] έως vulg, cod.
εως, corr. Μeurs.
15 και
 116 ΑΡΟΙ, Ι, ΟΝ ΙΙ ΗΙSΤΟ R. ΜΙΕ Α.Β.

L. Θεόφραστος εν τώ περί φυτών, εν τη εσχάτη

της πραγματείας, Εύνομος, φησίν, ο Χίος, ο φαρμακο
πώλης, ελλεβόρου πίνων πλείονας πόσεις ουκ εκαθαί.
ρετο, καί πoτε, έφη, εν μιά ημέρα συνθέμενος τους
ομοτέχνοις περί δύο και είκοσι πόσεις έλαβεν εν τη
αγορά καθήμενος και ουκ εξανέστη από των σκευών,
τότε δ' απήλθεν λούσασθαι και δειπνήσαι, ώσπερ ειώθει,
και ουκ εξήμεσεν, τούτο δε έπραξεν εν πολυχρονίω
συνηθεία γεγονώς, αρξάμενος απο ολίγων έως τοσούτων
10 πόσεων πάντων δε των φαρμάκων αι δυνάμεις ασθενε

στέραι τους συνειθισμένοις, ενίοις δε και άπρακτοί εισιν,

άξιον δε επιστήσαι πράγμα,
LΙ. Αριστοτέλης δε εν τοις φυσικούς προβλήμασιν
είρηκεν τον άνθρωπόν φησιν βεβρωκότα και πεπωκότα
15 τον αυτόν σταθμόν άγειν και ότε νήστης υπήρχεν πει
-" \ ν ν " Αν " 2 Α'

ράται δε και την αιτίαν τού γιγνομένου αποδιδόναι.

L. Ηist. plant, 9, 17. | 1. εσχάτη] εννάτη corr. Μeurs. |

2. Εύδημος, aut certe Εύνομος - ου φαρμακ. (ουχο φ.) voluit
Μeurs.

LΙ. 13. προβλήμασι Χyl.

 ΦΛ ΕΓΟΛ/ΤΟΣ Τ Ρ Α Λ Λ / Α Ν Ο Υ

ΠΕ Ρ Ι ΘΑΥΜΑ Σ Ι Ω Ν.

Ι. εις τον ξενώνα προσπορεύεται ταις

. . . . . . . .

θύραις και καιομένου του λύχνου καθημένην ίδεν την

άνθρωπον παρά τω Μαχάτη ουκ έτι δε καρτερήσασα
πλείονα χρόνον διά το θαυμαστόν της φαντασίας τρέχει
προς την μητέρα και βοήσασα μεγάλη τη φωνή, Χαριτοί 5
και Δημόστρατε, ώετο δείν αναστάντας επί την θυγατέρα
αυτούς μετ' αυτής πορεύεσθαι πεφηνέναι γάρ ζώσαν,
είναι τε μετά του ξένου διά τινα θείαν βούλησιν εν τω
ξενώνι, της δε Χαριτούς παράδοξον λόγον ακουούσης
συνέβη την ψυχήν το μεν πρώτον εκπλαγή γενομένην, 10
εκλυθήναι διά το μέγεθος της αγγελίας και διά την ταρα,
χήν της τροφού, μετά μικρόν δε μνησθείσαν της θυγα
τρός κλαίειν, τα δε έσχατα καταγνωναι της πρεσβύτιδος
μανίαν, κελεύειν τε απαλλάττεσθαι απ' αυτής ταχέως,
ονειδιζούσης δε της τροφού και λεγούσης μετά παρρη- 15
σίας, ως μεν φρονείτε και υγιής εστιν, ει δε δι' όκνον
ου βούλoιτο την ιδίαν θυγατέρα ιδείν, μόλις η Χαριτω

Ι. 14. μανίαν cod. et Χyl., μαίαν, quod est mendum typ. ed.
Μeursii, repetiit ac lepide explicare conatus est Franz. || 16, ει δε
cod. et Χyl., ή δε Μeurs.
 118 ΡΗΙ,Ε G ΟΝΤΙS

τα μεν βιασθείσα υπό της τροφού, τα δε ειδήσαι βου

λομένη το συμβεβηκός παραγίνεται προς τας θύρας του
ξενώνος διά το γεγονέναι πλείονα χρόνον, ως αν δευ
τέρας αγγελίας συντετελεσμένης, οψέποτε ήκεν η Χα
ριτώ, διό συνέβαινεν εκείνους μεν ήδη αναπαύεσθαι.
ανακύψασα δ' ούν ή μήτηρ τα μεν ιμάτια και τον τύπον
της όψεως ενόμιζεν επιγινώσκειν, την δε αλήθειαν εξε
τάσαι κατ' ουδένα τρόπον δυναμένη την ησυχίαν ώετο
δείν έχειν πρωί γαρ ήλπιζεν αναστάσα καταλήψεσθαι
10 την άνθρωπον, εάν δε υστερήση, διερωτήσειν τον Μα

χάτην περί πάντων, ου γαρ άν ποτε ψεύσασθαι τη

Α' - 2. ν 2 Α' Α' Α'

λικαύτην πράξιν ερωτώμενον αυτόν διόπερ σιωπήσασα

απήλθεν όρθρου δε γενομένου την μεν είτε διά θείαν
βούλησιν είτε κατ' αυτοματισμόν λαθούσαν απελθείν
15
συνέβη, την δε παραγινομένην διά την απόλυσιν δυσφο
ρείν τώ νεανίσκω, και τώ ξένω πάντα εξ αρχής εξη
γησαμένην αξιούν περί τα γόνατα περιπλεκομένην του
Μαχάτου την αλήθειαν ειπείν μηδεν αποκρυψάμενον
ο δε νεανίσκος αγωνιάσας την αρχήν μεν διεταράχθη,
20 μόλις δέποτε το όνομα διεσάφησεν, ότι Φιλίννιον είη

και την αρχήν διηγήσατο της εισόδου και την επιθυμίαν

αυτής εδήλωσεν ως ήκει, ότι λάθρα των γεννησάντων
έφη παραγίνεσθαι προς αυτόν, τά τε υπολελειμμένα
υπο της ανθρώπου βουλόμενος ποιήσαι το πράγμα
25 πιστόν ανοίξας τον ρίσκον εξαιρεί, τόν τε δακτύλιον

τον χρυσούν όν έλαβε παρ' αυτής και την στηθoδεσμίδα

ήν απολελοίπει τη πρότερον νυκτί, ως δε είδεν ή Χαριτω
τηλικαύτα σημεία, αναβοά και διαρρήξασα εαυτής τάτε
ενδύματα και το ιμάτιον, από τε της κεφαλής ρίψασα
3. post διά videtur δε excidisse. | 18. αποκρυψαμένην νulg. ΙΙ
22. f. ήκοι. ΙΙ 23. υπολειμμένα Χyl. Μeurs. || 27. απελελοίπει edd.
 ΜΙR ΑΒΙLΙΑ 119

τον κεκρύφαλον, πεσούσά τε εις την γην και περιχυ

θείσα τους γνωρίσμασιν εξ αρχής εποιείτο πένθος, θεω
ρών δε ο ξένος το γινόμενον και πάντας όντας υπερ
παθείς και θρηνούντας, ώσανει νύν μέλλοντας κατορύτ
τειν την άνθρωπον, συνεχείτο και παρεκάλει δεόμενος 5
παύσασθαι, επαγγελλόμενος εάν παραγένηται δείξειν
αυτήν, η δε πεισθείσα και εντειλαμένη αυτό φροντίσαι
μή παρέργως των επηγγελμένων απελύθη προς αυτήν.
νυκτός δε επιγενομένης και της ώρας ούσης, καθ' ήν
ή Φιλίννιον ειώθει παραγίνεσθαι προς αυτόν, οι μεν 10
προσετήρουν ειδήσαι θέλοντες την άφιξιν, η δε ήκεν.
εισελθούσης δε κατά τον ειθισμένον καιρόν και καθε
ζομένης επί την κλίνην ουδεν προσποιηθείς ο Μαχάτης,
εξετάσαι δε το πράγμα βουλόμενος, το πλέον ου πι
στεύων, ει νεκρά πλησιάζοι ούτως επιμελώς παραγινο- 15
μένη κατά τον αυτόν καιρόν, έτι δε δειπνούσης μετ'
αυτού και συμπινούσης, απίστως είχεν οίς εκείνοι προ
ήγγειλαν, ώετο δή νεκρορύκτας τινάς διωρυχέναι τον
τάφον και πεπρακέναι τα ιμάτια και τα χρύσια τώ πατρί
της ανθρώπου. βουλόμενος ούν την ακρίβειαν ειδήσαί 20
πέμπει τους παίδας λάθρα καλούντας αυτούς ταχέως δε
παραγενομένων του τε Δημοστράτου και της Χαριτούς,
ιδόντων τε αυτήν και γενομένων το μεν πρώτον αφώνων
τε και εκπλαγών διά το παράδοξον της όψεως, ύστερον
δε αναβοησάντων μέγα και περιπεσόντων τη θυγατρί, 25
τότε η Φιλίννιον τοσαύτ' είπεν αυτοίς » ώ μήτερ και
πάτερ, ως αδίκως έφθονήσατέ μοι μετά του ξένου επί
τρείς ημέρας γενέσθαι εν τη πατρώα οικία λυπούσαν
ουδέν τοιγαρoύν υμείς μεν πενθήσετε εξ αρχής διά την
πολυπραγμοσύνην, εγώ δε άπειμι πάλιν εις τον διατε- 30
8. αυτήν Χyl. Μeurs.
 120 ΡΗΙ,Ε G ΟΝΤΙS

ταγμένον τόπον, ου γαρ άνευθείας βουλήσεως ήλθον

εις ταύτα. « τοσαύτα ειπούσα παραχρήμα εγένετο νεκρά,
εξετέτατό τε επί της κλίνης εμφανές το σώμα της δε
μητρός περιχυθείσης και του πατρός περί αυτήν και
5 θορύβου πολλού και θρήνου κατά την οικίαν γενομένου
διά το πάθος, ως ανηκέστου γεγονότος θεάματος, άμα
τε απίστου συμπτώματος, ταχέως εγένετο δια πόλεως
το πράγμα περιβόητον καί μοι προσηγγέλη, την μεν ουν
νύκτα εκείνην διακατέσχον εγώ τους όχλους αθροιζο
10 μένους επί την οικίαν, ευλαβηθείς μή τις είη νεωτερι
σμός διαδεδομένης τοιαύτης φήμης, όρθρου δε βαθέος
πλήρες ήν το θέατρον ρηθέντων δε πάντων κατά μέρος
έδοξεν πρώτον εισελθείν επί τον τάφον ημάς και ανοί,
ξαντας ειδήσαι, πότερον είη το σώμα επί της κλίνης ή
15 κενόν τόπον εύρήσομεν ουδε γάρ εξάμηνος εγεγόνει τώ
θανάτω της ανθρώπου, ανοιχθείσης δε υφ' ημών της
καμάρας, εις ήν πάντες οι οικείοι μεταλλάσσοντες έτί
θεντο, επί μεν των άλλων κλινών εφάνη τα σώματα
κείμενα, των δε παλαίτερον τετελευτηκότων τα οστά,
20 επι μόνης δε ής ή Φιλίννιον ετέθη και συνέβη ταφήναι
εύρομεν επικείμενον τον δακτύλιον τον σιδηρούν, ός
ήν του ξένου, και το χρυσόκλυστον ποτήριον, άπερ
έλαβε παρά του Μαχάτου τη πρώτη των ημερών θαυ
μάσαντες δε και εκπλαγέντες ευθέως παρεγενόμεθα προς
25 τον Δημόστρατον εις τον ξενώνα οψόμενοι την νεκράν,
ει κατ' αλήθειαν εμφανής εστιν ιδόντες δε χαμαι κει
μένην εις την εκκλησίαν ήθροιζόμεθα τα γάρ γεγονότα
μεγάλα τε ήν και άπιστα θορύβου δε όντος νεανικού
3. in mg. cod. legitur: ώ του ψεύδους και της ματαιότητος του
συγγραφέως ! ΙΙ 12. cod. πάντων των κατά ΙΙ 24, παραγενόμεθα Χyl.
Μeurs. -
 ΜΙR ΑΒ ΙΙ,ΙΑ. 121
".

κατά την εκκλησίαν και σχεδόν ουδενός δυναμένου κρί

ν Α' - α", c Α' 2.

ναι τα πράγματα, πρώτος "Υλλος, ο νομιζόμενος παρ

ημίν ου μόνον μάντις άριστος, αλλά και οιωνοσκόπος
κομψός είναι, τά τε άλλα συνεωρακώς εν τη τέχνη πε
ριττώς, αναστάς εκέλευεν την μεν άνθρωπον κατακαίειν
εκτός ορίων (ου γάρ συμφέρειν έτι ταύτην εντός ορίων
τεθήναι εις γήν), αποτροπιάσασθαι δε Ερμήν Χθόνιον
και Ευμενίδας, είτα ούτω περικαθαίρεσθαι πάντας,
αγνίσαι δε και τα ιερά και όσα θεοίς χθονίοις νομίζεται
ποιήσαι συνέτασσεν εμοί τε ιδία είπεν περί του βασι
λέως και των πραγμάτων, θύειν τε Ερμή, Διίτε Ξενίω
"ν W Αν -' \ / -

και Αρει, και συντελείν ταύτα μή παρέργως, ταύτα δε

αποφηναμένου τούτου το μεν συνταχθεν ημείς έπράτ
C ν / α Α' ν «ν ν

τομεν, ο δε ξένος ο Μαχάτης, προς δν παρεγίνετο το

φάσμα, υπ' αθυμίας εαυτόν εξήγαγεν του ζήν εάν ούν. 15
σοι φαίνηται περί τούτων γράφειν τώ βασιλεί, επίστει
λον καμοί, ίνα και των σωμάτων τινά των ιστορούντων
τα κατά μέρος εξαποστείλω σοι έρρωσο.
ΙΙ. Ιστορεί δε και Ιέρων ο Αλεξανδρεύς ή Εφέ
σιος και εν Αιτωλία φάσμα γενέσθαι. Πολύκριτος γάρ
τις των πολιτών εχειροτονήθη υπό του δήμου αιτωλάρ
χης, επί τρία έτη των πολιτών αυτόν αξιωσάντων διά
την υπάρχουσαν εκ προγόνων καλοκαγαθίαν, ών δε εν
τη αρχή ταύτη άγεται γυναίκα Λοκρίδα και συγκοιμηθείς
τρισί νυξί τή τετάρτη τον βίον εξέλιπεν ή δε άνθρωπος 25
έμενεν εν τη οικία χηρεύουσα, ηνίκα δε ο τοκετός ήπειγεν,
τίκτει παιδίον αιδοία έχον δύο, ανδρείόν τε και γυναικείον,

2. ο νομιζόμενος ex coni. Βastii, φuod et Χyl. versione expres

sit: cod. et edd. ονομαζόμενος. ΙΙ 5. κατακαίειν em. Ηemsterh., cod.
κατακλείειν, ΙΙ 6. ορίων] oρείων vel ωρείων coni. Μeurs.
ΙΙ. 19. "Ηρων voluit Μeurs, ΙΙ 22. αυτών Χyl.
16
 122 ΡΗΙ, Ε G ΟΝ ΤΙS
\ ν / - Α ν ν »,

και την φύσιν θαυμαστώς διηλλαγμένον τα μεν άνω

- " Λ. Λ. « / " 1 2 ς, / ww σ' ν W 1

του αιδοίου ολόκληρά τε και άνδρώδη ήν, τα δε περί

- Λ" τ

τους μηρούς γυναικεία και άπαλώτερα, εφ' ώ καταπλα

γέντες οι συγγενείς απήνεγκαν εις την αγοράν το παιδίον
και συναγαγόντες εκκλησίαν έβουλεύοντο περί αυτού,
θύτας τε και τερατοσκόπους συγκαλέσαντες των δε οι
μεν απεφήναντo διάστασίν τινα των Αιτωλών και Λο
* 2" / ν 2 ν. ν », /

κρών έσεσθαι κεχωρίσθαι γαρ άπό μητρός ούσης Λοκρί

δος και πατρός Αιτωλού, οι δε δείν ώοντο το παιδίον
1() και την μητέρα απενέγκoντας εις την υπερορίαν κατακαύ
σαι. ταύτα δε αυτών βουλευομένων εξαίφνης φαίνεται ο
Πολύκριτος ο προτεθνηκώς εν τη εκκλησία πλησίον του
τέκνου έχων εσθήτα μέλαιναν, τών δε πολιτών καταπλα
γέντων επί τη φαντασία και πολλών εις φυγήν τραπομέ
15 νων παρεκάλεσε τους πολίτας θαρρείν και μη ταράττε.
σθαι επί τω
ω γεγονότι
γεγ φάσματι, έπει δε έληξε
φασματι. ηξε το πλέον
πλεο του

θορύβου και της ταραχής, έφθέγξατο λεπτή τη φωνή

" w Α/ - - -

τάδε » εγώ, άνδρες πολίται, τώ μεν σώματι τέθνηκα, τη

- - Α' w - - - "

δε ευνοία και τη χάριτι προς υμάς ζώ. και νύν πάρειμι

- ν " - - -

20 προς υμάς τους κυριεύοντας των κατά γήν επί τω συμφέ.

ροντι τώ υμετέρω, παρακαλώ τοίνυν υμάς, πολίτας όντας
» - - ν Α' -

εμού, τού μη ταράττεσθαι μηδε δυσχεραίνειν επί τω πα

ραδόξω γεγονότι φάσματι, δέομαι δε υμών απάντων, κατ
ν - -

ευχόμενος προς της εκάστου σωτηρίας, αποδούναί μοι

/ W -ν

25 το παιδίον το εξ εμού γεγεννημένον, όπως μηδέν βίαιον

/ », / Ο ν W Ω2 ? ν

γένηται άλλο τι βουλευσαμένων υμών, μη δ' αρχή πραγ.

μάτων δυσχερών και χαλεπών διά την πρός έμε φιλο
- > -

νεικίαν υμίν γένηται, ου γαρ ενδέχεται με περιιδείν κα.

1. και την] επί την Μeurs. ΙΙ 5. την εκκλησίαν edd. Ι. 11. βου
λομένων Χyl. ΙΙ 20. post υμάς videtur aliquid deesse, velut παραι
τησάμενος,
 ΜΙ Η ΑΒ ΙΙ, ΙΑ. 123

τακαυθέν το παιδίον υφ' υμών διά τήν των εξαγγελλόν

των υμίν μάντεων αποπληξίαν συγγνώμην μένουν υμίν
έχω, ότι τοιαύτην όψιν απροσδόκητον έωρακότες απο
ρείτε πώς ποτε τους παρούσι πράγμασιν ορθώς χρήσεσθε.
ει μεν ουν εμοί πεισθήσεσθε αδεώς, των παρόντων φό
βων και των επερχομένων κακών έσεσθε απηλλαγμένοι,
ει δε άλλως πως τη γνώμη προσπεσείσθε, φοβούμαι περί
υμών, μήποτε εις ανηκέστους συμφοράς απειθούντες
ημίν εμπέσητε εγώ μένουν διά την υπάρχουσαν εύνοιαν
ότ’ έζων και νυν απροσδοκήτως παρών, προείρηκα το 1()
συμφέρον υμίν ταύτ' ουν υμάς αξιώ, μή πλείω με
χρόνον παρέλκειν, αλλά βουλευσαμένους ορθώς και πει
σθέντας τους ειρημένοις υπ' εμού δούναί μοι μετ' ευφη
μίας το παιδίον, ου γαρ ενδέχεται μοι πλείονα μηκύνειν
χρόνον διά τους κατά γήν υπάρχοντας δεσπότας. « ταύτα
δε είπών ήσυχίαν έσχεν επ' ολίγον, καραδοκών ποίαν
ποτέ εξοίσουσιν αυτώ γνώμην περί των άξιουμένων, τι
νές μένουν ώοντο δείν αποδούναι το παιδίον και αφο
σιώσασθαι τότε φάσμα και τον επιστάντα δαίμονα, οι
δε πλείστοι αντέλεγoν, επί σχολής δειν βουλεύσασθαι 20
φάσκοντες, ως όντος μεγάλου του πράγματος και ου της
τυχούσης αυτούς απορίας, συνιδών δε αυτούς ου προσ
έχοντας, αλλ' εμποδίζοντας αυτού την βούλησιν, έφθέγ
ξατο αύθις τάδε » αλλ' ούν γε, ώ άνδρες πολίται, εάν
υμίν συμβαίνη τι των δυσχερεστέρων διά την αβουλίαν,
μή έμε αιτιάσθε, αλλά την τύχην την ούτως επί το χεί
ρον υμάς ποδηγούσαν, ήτις εναντιουμένη κάμοί παρανο
μείν αναγκάζει με εις το ίδιον τέκνον." τού δε όχλου
συνδραμόντος και περί την άρσιν του τέρατος έχοντος
17. εξοίσωσιν Μeurs. || 20. in mg. cod. ad επί σχολής scriptum
est μετά ανέσεως. | 29. άρσιν] έριν cod. in mg., ut videtur: f. λύσιν.
16 *
 124 ΡΗΙ,Ε Ο ΟΝΤΙS

επιλαβόμενος του παιδίου και τους πλείστους αυτών

ανείρξας ιταμώτερον διέσπασέτε αυτό και ήσθιε κραυγής
δε γενομένης και λίθων επ' αυτόν εκριπτομένων υπελάμ
βανον τροπήν αυτού ποιήσασθαι, ο δε άπληκτος ών υπό
5 των λίθων το σώμα πάν του παιδίου κατανάλωσε πλην
της κεφαλής και αυτίκα αφανής εγένετο, δυσφορούντων
δε αυτών επί τοις γενομένοις και εν απορία καθεστηκό
των ου τή τυχούση, βουλομένων τε αποστείλαι εις Δελ
φούς, φθέγγεται η κεφαλή του παιδίου επί του εδάφους
10 κειμένη και λέγει χρησμώ τα αποβησόμενα,
ώ πολυύμνητον ναίων χθόνα λαός απείρων,
μη στείχ' ες Φοίβου τέμενος ναόν τε θυώδη,
ουγάρσοι καθαραι χέρες αίματος αιθέρ' έχουσιν,
αλλά μύσος προπάροιθε ποδών έντοσθε κελεύθου.
15 φράζεο δ' εξεμέθεν, τρίποδος δ' απόειπε κέλευθον
μαντοσύνης πάσαν γάρ εφετμήν σοι καταλέξω.
ήματι γάρ τούτω περιτελλομένου ενιαυτού
ώρισται πάσιν θάνατος, ψυχαι δε βίονται
Λοκρών Αιτωλών τ' αναμίξ βουλήσιν Αθήνης,
20 ουδ' αναπαύλησις κακού έσσεται, ουδ' ηβαιόν.
ήδη γάρ ψεκάδες φόνιαι κατά κράτα κέχυνται,
νύξ δ' επι πάντα κέκευθε, μέλας δ' επιδέδρομεν αιθήρ,
αυτίκα νυξ δ' έρεβος πάσαν κατά γαίαν όρωρεν,
χήροι δ' οίκοι πάντες επ' ούδεϊ γυία κλινούσιν,
25 ουδε γυνή πένθος ποτε λείψεται, ουδέ νυ παίδες
εν μεγάροις γοόωσι φίλους πατέρας περιφύντες
τoίoν γάρ τόδε κύμα κατέδραμε πάσι κατ' άκρης,
αί αι πατρίδ' εμήν αιεί στένω αινά παθούσαν,
17. γαρ Χyl., και Μeurs. ΙΙ 20. ουδ' αναπαύλη τις corr. Βast.,
ουδ' αρ' ανάβλησις ex Ηom. Iliad. 2, 380. Schaefer, ΙΙ 21. φονικαί
Μeurs. || 22. αίθρη Χyl.
 ΜΙR ΑΒ ΙLΙΑ. 125
ν 2 2. Α' «W Ο/ 2/ και "

μητέρα τ' αινοτάτην, ήν ύστερον έκλυσεν αιών.

νώνυμνόν τε θεοί γένεσιν θήσουσιν άπαντες
Λοκρών τ' Αιτωλών θ' ό τι που και σπέρμα λίποιτο,
ο", 2 5 ν ν ' 2 Α' 3 ΚΝ / Α'

ούνεκ' εμην κεφαλήν λίποι αιών, ουδέ νυ πάντα

σώματος ήφάνικεν μέλε' άκριτα, λείπε δε γαίαν,
2 ν 2 και ν w ν 2 3 ν /

άλλά γ' έμήν κεφαλήν θέμεν' ήoί φαινομένηφι,

ν - /

μή δέ θ' υπό ζοφερήν γαίαν κατακρυπτέμεν ένδον

\ Α" - Α"

αυτούς δε προλιπόντας έόν χώρον μετόπισθεν

στείχειν εις άλλον χώρον και λαόν Αθήνης,
1()
εί τινά που θανάτοιο λύσιν κατά μοίραν έλησθε.
ακούσαντες δε οι Αιτωλοί τού χρησμού γυναίκας μεν
V / τ'

και τα νήπια τέκνα τούς τε υπεργήρως υπεξέθεντο ου

ρ/ 2 Α' 2 ι ν 2/ - ν

έκαστος έδύνατο, αυτοί δε έμενον καραδοκούντες το

αποβησόμενον, και συνέβη τώ εξής έτει Αιτωλούς και
Ακαρνάσι συστήναι πόλεμον και φθοράν πολλήν εκατέ. 15
ρων γενέσθαι.
ΙΙΙ. Ιστορεί δε και Αντισθένης ο περιπατητικός φι
λόσοφος, Ακείλιον Γλαβρίωνα τον ύπατον μετά πρεσβευ
τών Πορκίου Κάτωνος και Λουκίου Ουαλερίου Φλάκκου
Α' 2 Λ' 2 Α' Α'

παραταξάμενον Αντιόχω εν Θερμοπύλαις γενναίως τε

αγωνισάμενον βιάσασθαι ρίψαι μεν τα όπλα τους μετ'
2 Α' 2 \ w ν \ Αν και 9 / w

Αντιόχου, αύτον δε τα μεν πρώτα εις Ελάτειαν μετά

πεντακοσίων υπασπιστών φυγείν, εκείθεν δε πάλιν εις
Έφεσον αναγκάσαι υπεξελθείν, ο δε Ακείλιος Κάτωνα
ν 2 & Α' > , 2 - ν Αν 2
25
μεν εις Ρώμην απέστειλεν άπαγγελούντα την νίκην, αύ
τός δε επ' Αιτωλούς καθ' Ηράκλειαν έστράτευσεν, ήν εξ
εύμαρούς έλαβεν εν δε τή παρατάξει τη γενομένη προς
Αντίοχον εν Θερμοπύλαις επιφανέστατα σημεία εγένετο

2. νώνυμον Χyl. Μeurs.

ΙΙΙ. 17. o deest in edd. ΙΙ 22. Ελάτειαν ex coni. Μeursii coll.
Liv, 36, 19, cod, et edd. Ιταλίαν, Χyl. in vers. in Αetoliam.
 126 ΡΗΙ, Ε Ο Ο ΝΤΙS

Ρωμαίοις επιφανέντος γάρ Αντιόχου και φυγόντος τη

επιούση ημέρα εγίνοντο οι Ρωμαίοι περί αναίρεσιν τών
εκ της σφετέρας δυνάμεως πεπτωκότων και περί συλλο
γήν λαφύρων τε και σκύλων και αιχμαλώτων Βούπλαγος
5
δέτις, τών από Συρίας ιππάρχης, τιμώμενος παρά τω
βασιλεί Αντιόχω, έπεσε και αυτός γενναίως αγωνισάμενος,
αναιρουμένων δε των Ρωμαίων πάντα τα σκύλα και
μεσούσης της ημέρας ανέστη ο Βούπλαγος εκ των νεκρών,
έχων τραύματα δέκα δύο, και παραγενόμενος εις το στρα
10 τόπεδον αυτών ανείπε λεπτή τη φωνή τούσδε τους
στίχους
παύσαι σκυλεύων στρατόν άϊδος εις χθόνα βάντα
ήδη γάρ Κρονίδης νεμεσά Ζεύς μέρμερα λεύσσων,
μηνίει δε φόνω στρατιάς και σουσιν επ' έργοις,
15 και πέμψει φύλον θρασυκάρδιον εις χθόνα την σήν,
οι σ' αρχής παύσουσιν, αμείψη δ' οίά γ' έρεξας.
ταραχθέντες δε οι στρατηγοί επί τοις ρηθείσιν διά ταχέων
συνήγαγον το πλήθος εις εκκλησίαν και έβουλεύοντο περί
του γεγονότος φάσματος, έδοξενούν τον μεν Βούπλαγον
20 παραχρήμα μετά τα λεχθέντα έπη αποπνεύσαντα κατα.
καύσαντας θάψαι, καθαρμόν δε ποιήσαντας του στρατο
πέδου θύσαι Διι Αποτροπαίω και πέμψαι εις Δελφούς
ερωτήσοντας τον θεόν, τί χρή ποιείν παραγενομένων
δε Πυθώδετών θεωρών και πυνθανομένων, τί ποιητέον,
25 ανείπεν η Πυθία τόνδε τον χρησμόν,
ίσχεο νύν, Ρωμαίε, δίκη δέ τοι έμμονος έστω,
μή σοι εφορμήση Παλλάς πολύ φέρτερον Αρη,
χηρώση δ’ αγοράς συ δε, νήπιε, πολλά μογήσας
ίξεαι ες χώρην την σην πολύν όλβον ολέσας.

10. τη om. Χyl. Μeurs. | 14 μηνείει cod., μηνύει Χy Ι.

 ΜΙ Η ΑΒ ΙΙ, Ι Α. 127
σ - -

ακούσαντες ουν του λόγου τούτου το μεν επιστρατεύσαι

επί τινα των εν τη Ευρώπη κατοικούντων απέγνωσαν
το παράπαν, αναζεύξαντες δε από του προειρημένου
Λ. ν 2 η ' - 2 Α" ε
τόπου παρεγένοντο έπι Ναύπακτον της Αιτωλίας, ού
εστιν ιερόν κοινόν των Ελλήνων, ευτρεπίζοντες θυσίας
δημοτελείς, απαρχάς τε εξέθους, τούτων δε επιτελου
μένων ο στρατηγός Πόπλιος εμμανής γενόμενος και
Λ' 9 / / 2 - ν

παράφρων άποφθέγγεται πολλά τινα ενθουσιωδώς, τα

μεν εν μέτρω, εστιν δ' ά και καταλογάδην, διαγγελθέν
τος δε τώ πλήθει του πράγματος συνέθεον πάντες προς
Δ
\ - α", -

την σκηνήν του Ποπλίου, άμα μεν υπαγωνιώντες και

εκπεπληγμένοι επί τώ τον κράτιστον αυτών και δυνά
μενον αφηγείσθαι μετ' εμπειρίας ήτυχηκέναι, άμα δε
ακούειν βουλόμενοι τα λεγόμενα, ώστε τινάς αυτών
Λ' 2 - \ Μ σ' 2 '

πιεσθέντας βιαιότερον
ς 2 2 -
αποπνιγηναι τα μενουν εν μέτρο
» - -
15

ρηθέντα υπ' αυτού, έτι όντων εν τη σκηνή, έστιν

τάδε,
σ' /

ώ πατρίς, οιόν σοι λυγρόν φέρει Αρη Αθήνη,

ηνίκα πορθήσασ' Ασίην πολύολβον ίκηαι
Ιταλίηνες γαίαν, εύστεφάνους τε πόληας, 20

Θρινακίην νήσον πολυήρατον, ήν κτίσατο Ζεύς.

Γ/ ν ν ' 2 /

ήξει γάρ στρατιή πολυφέρτατος, όβριμόθυμος,

τηλόθεν εξ Ασίης, όθεν ηλίου αντολαί εισιν,
και βασιλεύς διαβάς στεινόν πόρον Ελλησπόντου
όρκια πιστά ταμεί προς κoίρανoν Ηπειρώτην, 25

άξει δ' εις Ασίην στρατιην ανάριθμον αγείρας

πάντοθεν έκ τ' Ασίης ήδ' Ευρώπης ερατεινής,
και σε δαμά, χήρους δ' οίκους και τείχεα θήσει, - σ' /

δουλoσύνην δ' επί πάσιν ελεύθερον ήμαρ απούρας

τεύξει μήνιδος oύνεκ' Αθηναίης μεγαθύμου,
4. ού] όνulg. | 26. Ασίην] immo Ρώμην,
 128 ΡΗΙ,Ε G Ο ΝΤΙS

ανειπων δε τους στίχους τούτους ώρμησεν εκ της σκη

νής εν χιτώνι και απεφθέγγετο καταλογάδην τάδε,
"μηνύομεν, ώ άνδρες στρατιώται και πολίται, διαβάντας
εκ της Ευρώπης εις την Ασίαν νικήσαι υμάς τον βα
σιλέα Αντίοχον ναυμαχήσαντάς τε και πεζή παραταξα
μένους, κυριεύσαι δε της επίταδε του Ταύρου χώρας
πάσης και των πόλεων των εκτισμένων εν αυτή, εκβα
λόντας τον Αντίοχον εις Συρίαν, ταύτην δε παραδο
θήναι και τας πόλεις τους Αττάλου υιούς, Γαλάτας δε
10
τους κατοικούντας εν τη Ασία παραταξαμένους προς
υμάς ήσσηθήναι, τών δε γυναικών και τέκνων και της
αποσκευής πάσης κυριεύσαι υμάς και αγαγείν εις την
Ευρώπην, τους δε κατοικούντας εν τη Ευρώπη την
παραλίαν Θράκας της τε Προποντίδος και Ελλησπόντου
15
αναλύουσιν υμίν από της στρατείας επίθεσιν ποιήσασθαι
περί την τών Αινιάνων χώραν καί τινας διαφθείραντας
αφελέσθαι μέρος τι της προνομής, διασωθέντων δε των
άλλων και κομισθέντων εις Ρώμην έσεσθαι συνθήκας
προς βασιλέα Αντίοχον, εφ' ώ χρήματα μέν εισοίσει
20 και χώρας τινός αποστήσεται. « αναγορεύσας δε ταύτα
ανεκεκράγει μεγάλη τη φωνή λέγων τάδε » εκ της Ασίας
ορώ διαβαινούσας δυνάμεις χαλκοστέρνους και βασιλέας
επί το αυτό συναγομένους και έθνη παντοδαπά επί την
Ευρώπην, ίππων τε κτύπον δοράτων τε ψόφον και
25 φόνον αίματόφυρτον λεηλασίαν τε δεινήν πτώσεις τε
πύργων και τειχών κατασκαφάς ερημίαν τεχθονός
αμυθήτου. « ταύτα δε ειπών έλεξεν αύθις εν έπεσι τάδε,
ηνίκα Νισαίοι χρυσάμπυκες αργέται ίπποι
βώσιν επί χθόνα δίαν, έήν προλιπόντες εφέδρην,
3. μηνύωμεν Χyl. ΙΙ 4. εκ] επί vulg. ΙΙ 17. διασωθέντων corr. Χyl.
φui et coni. δημωθέντων. ΙΙ 28. Μησαϊαι cod., Μισαϊαι edd.
 ΜΙR ΑΒΙΙ, ΙΑ 129

ούς ποτ' εν άστει τεύξε Συρηκοσίων πολυόλβων

Δαίδαλος Ηετίων, φιλίαν πολυήρατον αύξων,
δαίτ' επί χαλκείη, δεσμούς δ' επί δεσμόν ίαλλεν,
χρύσεον εν δ’ αυτόν πάσιν Υπερίονος υιόν
ήρμοσεν ακτίνεσσι και όμμασι μαρμαίροντα,
w Α' ν ς Α' 2 "ν Α' -

και τότε σοί, Ρώμη, χαλεπ' άλγεα πάντα τελείται.

ήξει γάρ στρατός ευρύς, δς ου χθόνα πάσαν ολέσσει,
Α' 2 2 Α' >/ φ Α' Α'

χηρώσει δ άγοράς, άστη δέτε πυρπόλα θήσει,

αίματι δε πλήσει ποταμούς, πλήσει δε και άδην,
δουλoσύνην τ' οικτρήν, στυγερήν, ατέκμαρτον εφέσσει 10
ουδε γυνή πόσιν όν γ' υποδέξεται εκ πολέμοιο
νοστήσαντ', αίδης δε καταχθόνιος, μελανείμων,
έξει ενί φθιμένοισιν όμου τέκνα μητρός απούρας,
"Αρης δ' αλλοδαπούς περιθήσει δούλιον ήμαρ.
αποφθεγξάμενος δε ταύτα εσιώπησεν και πορευθείς έξω 15
του στρατοπέδου ανέβη επί τινα δρύν, επακολουθήσαν
ν κιν 5/ 4 Α.-. / 2 w w . 3'
τος δε του όχλου προσεκαλέσατο αύτους και είπε τάδε
2 ν \ 3 2/ c Αν W " 1 τ' Αν

» έμοί μεν, ώ άνδρες Ρωμαίοι και οι λοιποί στρατιώται,

Α' Λ' & ν Α' Αν 2 /

καθήκει τελευτήσαντι υπό λύκου πυρρού εύμεγέθους

καταβρωθήναι εν τη σήμερον ημέρα, υμείς δε τα ρη 20
ν c ,5 και Αν Α' Α' Ο ν Α'

θέντα υπ' έμού γινώσκετε συμβησόμενα υμίν πάντα,

τεκμηρίοις χρώμενοι τη νύν εσομένη επιφανεία του
θηρίου τε και τη έμή αναιρέσει, ότι αληθή είρηκα έκ
τινος θείας υποδείξεως. « τοσαύτα δε ειπων εκέλευσεν
αυτούς αποστήναι και μηδένα κωλύσαι το θηρίον προσελ
θείν, φάσκων, εάν αποστρέψωσιν, ου συνοίσειν αυτούς,
Α' w αν Α' \ V 2. 2

ποιήσαντος δε του πλήθους το προσταχθέν ούκ εις μα

κράν παραγίνεται ο λύκος ιδών δε αυτόν ο Πόπλιος
ς

κατέβη από της δρυός και έπεσεν ύπτιος, ο δε λύκος

8. πυρπολαθήσει Χyl. Μeurs.

17
 130 ΡΗΙ, Ε. G Ο ΝΤΙS

ανασχίσας αυτόν κατεδαίνυτο πάντων ορώντων, αναλώ

σας δε το σώμα αυτού πλήν της κεφαλής ετράπετο εις
το όρος προσελθόντος δε του όχλου και βουλομένου
ανελέσθαι τα απολελειμμένα, κτερίσαι τε αυτόν νομίμως,
5 ή κεφαλή κειμένη επί της γης ανείπε τους στίχους τού.

τους

μή ψαύ' ημετέρης κεφαλής ου γαρ θέμις εστίν,

οίσιν Αθηναίη χόλον άγριον εν φρεσί θήκεν,
άπτεσθαι θείοιο καρήατος αλλά πέπαυσο,
10 μαντοσύνην τ' επάκουσον, αληθέα ήπερ ερείσοι.
ήξει γάρ χθόνα τήνδε πολύς και καρτερός Αρης,
ός λαόν μεν ένοπλον υπό σκότον αίδι πέμψει,
ρήξει δ’ αυ λιθίνους πύργους και τείχεα μακρά,
όλβον δ' ημέτερον και νήπια τέκν' αλόχους τε
15 μάρψας εις Ασίην άξει διά κύμα περήσας,
ταύτά σοι είρηκεν νημερτέα Φοίβος Απόλλων
Πύθιος, ός μοι έον κρατερόν θεράποντ’ επιπέμψας
ήγαγενείς μακάρων τε δόμους και Περσεφονείης,
ακούσαντες δε των επών τούτων ου μετρίως εταράχθη
20 σαν, ίδρυσάμενοί τε ναόν Απόλλωνος Λυκίου και βωμον,

ούπερ έκειτο η κεφαλή, ενέβησαν εις τάς ναύς και απέ.

πλεονέκαστος επί τάς εαυτών πατρίδας και συνέβη
άπαντα τα υπό του Ποπλίου ρηθέντα γενέσθαι.
ΙV. Ιστορεί δε και Ησίοδος και Δικαίαρχος και
25 Κλείταρχος και Καλλίμαχος και άλλοι τινές περί Τειρε

σίου τάδε. Τειρεσίαν τον Ευήρους εν Αρκαδία άνδρα

όντα εν τω όρει τώ εν Κυλλήνη όφεις ιδόντα οχεύοντας
τρώσαι τον έτερον και παραχρήμα μεταβαλείν την ιδέαν
γενέσθαι γάρ εξ ανδρος γυναίκα και μιχθήναι άνδρί του
ΙV. 25. Κλίταρχος Χyl. Μeurs. ΙΙ 26. Ευήρους ex em. Μeur
sii, vulg. Ευμάρους,
 /

ΜΙR ΑΒΙΙ,ΙΑ 131

δε Απόλλωνος αυτό χρήσαντος, ως εάν τηρήσας οχεύον σ'

τας ομοίως τρώση τον ένα έσται οίος ήν, παραφυλάξαντα

τον Τειρεσίαν ποιήσαι τα υπό του θεού ρηθέντα και
Ο/ Α' ν 2 Α' Α' ν ν ? Α'

ούτως κομίσασθαι την άρχαίαν φύσιν. Διoς δε έρίσαντος

Ή η " λ 2 -' Α' - ν

ρα και φαμένου, ένταϊς συνουσίαις πλεονεκτείν την 5

γυναίκα του ανδρός της των αφροδισίων ηδονής, και

κιν ("/ Α' \ 2 " Α' 2. «ν

τής "Ηρας φασκούσης τα εναντία, δόξαι αύτοίς μεταπεμ

ψαμένοις έρεσθαι τον Τειρεσίαν διά τό των τρόπων άμ
φοτέρων πεπειράσθαι, τον δε ερωτώμενον απoφήνασθαι,
Λ' Αν 2 . Αν / w y/ " ν '
10
διότι μοιρών ούσών δέκα τον άνδρα τέρπεσθαι την μίαν,
τήν δε γυναίκα τάς εννέα, την δε"Ηραν οργισθείσαν κα
τανύξαι αυτού τους οφθαλμούς και ποιήσαι τυφλόν,
τον δε Δία δωρήσασθαι αυτό την μαντικήν, και βιούν
επί γενεάς επτά.
V. Οι αυτοί ίστορούσι, κατά την Λαπίθων χώραν 15
γενέσθαι Ελάτω τώ βασιλεί θυγατέρα, ονομαζομένην
Καινίδα ταύτη δε Ποσειδώνα μιγέντα επαγγείλασθαι
ποιήσειν αυτήν ο άν εθέλη, την δε αξιώσαι μεταλλάξαι
αυτήν εις άνδρα, ποιήσαί τε άτρωτον του δε Ποσειδώνος
20
κατά το αξιωθεν ποιήσαντος μετονομασθήναι Καινέα.
VΙ. Και εν Αντιοχεία δε τη πρός Μαιάνδρω πο
ταμώ εγένετο ανδρόγυνος, άρχοντος Αθήνησιν Αντιπά
τρου, υπατευόντων εν Ρώμη Μάρκου Βινικίου και Τίτου
Στατιλίoυ Ταύρου, του Κουρβίνου επικληθέντος, παρ
25
θένος γάρ γονέων επισήμων τρισκαιδεκαέτης υπάρχουσα

10. ουσών om. Franz.

V. 17. μιγνύτα Franz.

VΙ. 23. in fast. cons. capitol. s. a. u. 797. p, Chr. n. 45.
Μ. Κinucίμs Ρ. / Μ. n. ΙΙ. Ταμrus Statilius Coroinus coss.
appellantur : hinc Μeurs. 24. corr. Κορβίνου. cod. Κουρβιλίου (ν
supra λ) i. e. Κουρβίνου. edd. Κουρβιλίου.
17 και
 132 ΡΗΙ, Ε Ο Ο ΝΤΙS

υπό πολλών εμνηστεύετο, ούσα ευπρεπής ως δ' ενεγ.

γυήθη ώ οι γονείς έβούλοντο, ενστάσης της ημέρας του
γάμου προϊέναι του οίκου μέλλουσα αιφνιδίως πόνου
εμπεσόντος αυτή σφοδροτάτου εξεβόησεν αναλαβόντες
δε αυτήν οι προσήκοντες εθεράπευον, ως αλγήματα έχου
σαν κοιλίας και στρόφους των εντός της δε αλγηδόνος
επιμενoύσης τρισιν ημέραις εξής, απορίαν τε πάσι του
πάθους ποιoύντος, των πόνων ούτε νυκτός ούτε ημέρας
ένδοσιν λαμβανόντων, καίτοι πάσαν μεν θεραπείαν αυτή
1 ( προσφερόντων των εν τη πόλει ιατρών, μηδεμίαν δε του

πάθους δυναμένων αιτίαν ευρείν, τη τετάρτη των ημε

ρών περί τον όρθρον μείζονα των πόνων επίδοσιν λαμ
βανόντων, συν μεγάλη οιμωγή ανακραγούσης, άφνω
αυτή αρσενικά μόρια προέπεσεν, και η κόρη ανήρ εγέ
4 5 νετο, μετά δε χρόνον εις Ρώμην ανηνέχθη προς Κλαύ

διον Καίσαρα, ο δε τούτου ένεκα του σημείου εν Καπε

τωλίω Διι Αλεξικάκω ιδρύσατο βωμόν.
VΙΙ. Εγένετο και εν Μηουανία, πόλει της Ιταλίας,
εν Αγριππίνης της Σεβαστής επαύλει ανδρόγυνος, άρχον
2 (} τoς Αθήνησι Διονυσοδώρου, υπατευόντων εν Ρώμη Δέκ

μου Ιουνίου Σιλανου Τορκουάτου και Κοϊντου Ατερίου

Αντωνίνου. Φιλωτίς γάρ τις ονόματι παρθένος, Σμυρ
ναία το γένος, ωραία προς γάμον υπό των γονέων κατ
εγγεγυημένη ανδρί, μορίων αυτή προφανέντων αρρενι
25 κών ανήρ εγένετο.

VΙΙΙ. Και άλλος δέ τις ανδρόγυνος κατά τους αυ

τους χρόνους εγένετο εν Επιδαύρω, γονέων απόρων
)

1. δε Franz. | 9. πάσιν Μeurs. || 10. των om. vulg.

VΙΙ. 18. Μηουνία Χyl. || 20. Δεκίου corr. Μeurs ΙΙ 21. in
fast. cons. cap. s. a. 805. 53. D. Junius Silαnus. Ο. Ηalerius
Αntonin μs. inde Ατερίου corr. Μeurs., vulg. Αστερίου,
 ΜΙR ΑΒ ΙΙ,ΙΑ 133

παίς, ός εκαλείτο πρότερον Συμφέρουσα, ανήρ δε γενό

μενος ωνομάζετo Συμφέρων, κηπουρών δε τον βίον
διήγεν. -

ΙΧ. Και ες Λαοδίκειαν δε της Συρίας γυνή, ονό

ματι Αιτητή, συνοικούσα τώ ανδρι έτι μετέβαλε την μορ 5
φήν και μετωνομάσθη Αίτητος ανήρ γενόμενος, άρχοντος
Αθήνησι Μακρίνου, υπατευόντων εν Ρώμη Λουκίου
Λαμία και Αιλιανού Ουέτερος τούτον και αυτος εθεα
σάμην.
Χ. Εγεννήθη και επί Ρώμης ανδρόγυνος, άρχοντος 10
Αθήνησιν Ιάσονος, υπατευόντων εν Ρώμη Μάρκου
Πλαυτίου και Σέξτου Καρμινίου, ** Υψαίου και Μάρ
κου Φουλβίου Φλάκκου δι' ήν αιτίαν η σύγκλητος έκέ
λευσεν τους ιερομνήμονας αναγνώναι τους Σιβύλλης
χρησμούς, και εξηγήσαντο τους χρησμούς, εισιν δε οι 15
χρησμοί οίδε
όσσα τέρα και όσσα παθήματα δαίμονος αίσης
ιστός έμός λύσει, τάδ' ενι φρεσίναίκε νοήσης,
Ρώμη έή πίσυνος καί τoί πoτε φημί γυναίκα
ΙΧ. 7. in fast. cons. cap. s. a. 868. 116. Αemilius Αelianus.
L. Αntistius Κetus. corr. Μeurs. Λουκίου Αιμυλίου Αιλιανού και
Ουέτερος. f. Αιμυλίου Αιλιανού και Λουκίου Ουέτερος.
Χ. 12. recte Μeursius intellexit duas historias diversas in
unam coaluisse. scribi vult Μάρκου Πλαυτίου και Σεντίου Αυγου
ρίνου ex fast. cons. s. a. 909. 157. sed ibi legitur Μ. Ceίonίus
Silvanus C. Serius Αugurinus. f. pertinent haec ad a. 751. 2,
ubi in fast. Μ. Ρlautius Μ. /. Α. n. Siloanus. L. Caninίμs Gal
lus, ut scribendum sit Μάρκου Πλαυτίου και Λουκίου Κανινίου.
deinde excidit praeter alia nomen archontis attici et consulis prae
nomen atque nomen Μάρκου Πλαυτίου. namque in fast. ad a. 628.
125. Μ. Ρlautius Ηypsaeus. Μ. Fulvius Μ. / Ο. n. Flaccus.
Υψαίου restituit Μeurs., vulg. Μάρκου Πλατίου και Σέξτου Καρ
μινίου, Υίαίου, και Μ. Φ. Φ. || 13. εκέλευεν edd. || 15. εξηγήσαντο
(ιλα supra ηγη) cod. ΙΙ 17. Τοtum carmen tutius visum est intactum
relinquere. ΙΙ τερά cod. || 19. έή Χyl., εμοί Μeurs.
 ΡΗΙ.Ε G ΟΝΤΙS

ανδρόγυνον τέξεσθαι έχοντά περ άρσενα πάντα,

νηπιαχαίθ' όσα θηλύτερα φαίνουσι γυναίκες,
ουκ έτι δη κρύψω, θυσίας δέ τοι εξαγορεύσω
προφρονέως Δήμητρι και αγνή Περσεφονείη.
ίστω δ’ αυτή άνασσα θεά, τα μεν είκε πίθηαι,
σεμνοτάτη Δήμητρι και αγνή Περσεφονείη.
θησαυρον μεν πρώτα νομίσματος εις εν αθροίσας,
όττι θέλεις από παμφύλων πόλεών τε και αυτών,
μητρί Κόρης Δήμητρικέλευθυσίαν προτίθεσθαι.
10
αυτάρ δημοσία κέλομαί σε τρις εννέα ταύρους
φανάς ήυκέρους θυέμεν λευκότριχας, αί κεν
υμετέρα γνώμη κάλλει προφερέσταται ώσιν.
παίδας, όσας πάρος είπα, κέλευ Αχαϊστι τάδ' έρδειν
αθανάτην βασίλισσαν επευχομένην θυέεσσιν
15
σεμνώς και καθαρώς τότε δη μετέπειτα δεχέσθω
έμπεδ' αφ' υμετέρων αλόχων ιερ', αυτάρ επ' αυτούς
ιστώ εμώ πίσυνοι λαμπρόν φάος αίδε φερόντων
σεμνοτάτη Δήμητρι το δεύτερον, αυται λαβούσαι
τρις τόσα νήφαλα πάντα πυρός μαλεροίο τιθέντων,
2()
όσσαι επισταμένως θυσίαν γρααι προτίθενται,
προφρονέως δ' άλλαι Πλουτωνίδι τόσσα λαβούσαι,
όσσαι ενήλικίη νεοθαλέα θυμον έχουσιν
νηπίαχοι, σεμνήν Πλουτωνίδα παντοδίδακτον
εν πάτρα εύχέσθων μίμνειν πολέμου κρατέοντος,
λήθην Ελλήνεσσι πεσείν πόλεώς τε και αυτής,
θησαυρόν δ' έτεροι και παρθένοι ένθα φερόντων,
ιστώ θειοπαγεί νυμφάσματα ποικίλα σεμνήν,
Πλούτωνι κοσμείτο όπως σχεσίησι κακoίσι.
προφρονέως δ' ότι κάλλιστον και ευκτον επ' αιαν
5. πίθησα Μeurs. | 14, f επευχομένας ΙΙ 18. αυτά corr. Χyl.,
f. τ. δ. αυτε. ΙΙ 26 εταροι corr, Χyl. ΙΙ 28. σχέσις ήσι corr, Χyl.
 ΜΙR ΑΒΙΙ, ΙΑ 135

ώς θνητοίσιν ιδέσθαι επέπλετο, και το φέρεσθαι

β -" Α' Αν Α' Α'

ιστώ σύμμικτον δώρον βασιληίδι κούρη,

2 Ψ σ'/ 2 ην " w c - Α'

αύταρ ότ’ άν Δήμητρι και αγνή Περσεφονείη

γαίας υμετέρας απερυκέμεναι ζυγόν αιεί,
Αιδώνη Πλούτωνι βοος κυανότριχος αίμα,
Αν V ρ/

λαμπρούς είμασι κοσμητους μετα ποιμένος, ο στις

C / Α' \ 2/ και ν & 2 2,

ήματίω πίσυνος βοος άρτεμος αυτός ο δ’ έσται

ρ/ και "ν c - " \ και 2 9,

όσσοι τ' άλλοι ομού πίσυνοι κατά πατρίδ’ έασι,

Ψ. ν 2 Α' 2 ν. ν

μή γαρ άπιστόφιλος θυσίαισιν άνήρ παρεπέσθω

έξω δ' ένθ' ανόμιστον επέπλετο φωτί τάδ' έρδειν, 10

νούπιστοι « καταδαιτον
ρ/ . ,
έχειν θυσίαν, κατά δ’ αυτήν
"ην - 9, 2 Α' Α5 ριγ

οστις ανημετέρων χρησμων ίδρις ες τόδ' ίκηται,

σεμνόν Φοίβον άνακτα μετελθέτω εν θυσίαισι,
προφρονέως βωμούς επί πίoνα μηρία καύσας,
αιγών παλλεύκων νεάτην ατάρ οίδατε πάντες, 15

λισσέσθω Φοίβον παιήονα κράτα πυκάσσας,

ίκτήρες πίπτοντες όπως λυσίης ακάκοιο,
νοστήσας δ' από του βασιληίδα πότνιαν"Ήρην
\ - σ'
αργην βούν θύων πατρίoισι νόμοισι κατ' αίσαν,
2ύ)
υμνείναίκε γένει προφερέστεραιωσενι λαούς,
και νήσων ναέται την αντιπάλων ότ’ αν αιαν
ουδόλω, αλλά βία Κυμαίδα πρόφρονες αύται,
νάσσωνται σεμνής βασιληίδος οίς ετίθενται,
2 Α' Α' ("/ Α' Α' 2 σ'

έν πατρίoισι νόμοις Ήρας ξόανόν τε κατ' οίκον,

25
ίξει δ' αν μύθοισιν έμούς τάδε πάντα τίθηνται,
σεμνοτάτην βασίλισσαν επέλθης εν θυσίαισιν
εν πολλώ χρόνω αυ
9 χρονώ τότ' εφ' ύστερον
αυτοτεφ ός κεν επ
ρονος
αυτούς,

6. ιμάσι Μeurs. | 10. ένθα νομιστον corr, Χyl. Η έρδειν id. l

20. αίκε corr. Χyl. ΙΙ ωσενιλάους cod., ως ενι Χyl. Μeurs., ώσ' coni.
Χyl., sed voluitώσ', uti Βast. || 24, πατρίοισιν όμους edd. Il 27, τοθ'Χyl.
 136 ΡΗΙ, Ε Ο ΟΝΤΙS

νήφαλά κεν ρέξας όσαι ημέραι εις ενιαυτόν,

ός κε τάδε ρέξει, κείνου κράτος έσσεται αιεί.
νηφαλίμων αρνώντε ταμών χθονίοις τάδε ρέξον,
ήμος αν ήδη έχοις μεγαλήτην ουκ απάντη
5 ξεστοδόταν ξοάνησιν και τάλλ' ος ελεξασαφι,
εν πετάλοισιν εμούς υπό κερκίδος αμφί καλύπτρας
ίμερτός σε βάλεν γλαυκής ελάας πολυκάρπου,
αγλαά φύλλα λαβούσα λύσιν κακού ήμος αν έλθη,
ύμμι χρόνος μάλα κείνος εν ώ ποτε τάλλα νεόγνη,
10 τρωσδητε καύσει σε κακών, άμα δ' Ελλάδος εκ γης,
αυταρ σου μεταβάσανεποτρύνεις αγορεύσαι.
ΧΙ. Εν δε Μεσσήνη ου προ πολλών ετών, ώς φη
σιν Απολλώνιος, συνέβη πίθον λίθω πεποιημένον ρα
γήναι χειμώνων βία και ύδατος πολλού επενεχθέντος,
15 προχυθήναι δε αυτού κεφαλην τριπλασίαν της ανθρω
πίνης τους δε οδόντας έχειν διστοίχους, αναζητούντων
δε τίνος είη ή κεφαλή, δηλώσαι την επιγραφήν »Ίδεω"
γαρ εγκεχάρακτο έτερον ούν δημοσία κατασκευάσαντες
πίθον ενέθεσαν και ασφαλέστερον έκήδευσαν τον ήρωα
20 οι Μεσσήνιοι, τούτον ιδόντες όντα, περί ου φησιν
Όμηρος
Ίδεω θ' ος κάρτιστος επιχθονίων γένετ ανδρών,
των τότε καίρα άνακτος εναντίον είλετο τόξον
Φοίβου Απόλλωνος, καλλισφύρου είνεκα νύμφης.
25 ΧΙΙ. Εν Δαλματία τε εν τώ της Αρτέμιδος κα
λουμένω σπηλαίω έστιν ιδείν πολλά σώματα, ών τα της
πλευράς οστά υπερβάλλει εκκαίδεκα πήχεις.
ΧΙΙΙ. Απολλώνιος δε ο γραμματικός ιστορεί, επί
10. παύσει corr. Franz.
ΧΙ. 13. λίθω cod., λίθου edd. ΙΙ 21. Ιliad. 9, 558.
ΧΙΙ. 25. τε τώ Μeurs.
 ΜΙR ΑΒΙΙ, ΙΑ 137

Τιβερίου Νέρωνος σεισμόν γεγενησθαι και πολλάς και

ονομαστάς πόλεις της Ασίας άρδην αφανισθήναι, ας
ύστερον ο Τιβέριος οικεία δαπάνη πάλιν ανώρθωσεν.
2 2 τ' Α' 2 «ν Α' 2 ν.
άνθ’ ών κολοσσόντε αύτώ κατασκευάσαντες άνέθεσαν
παρά τώ της Αφροδίτης ιερώ, ό εστιν εν τη Ρωμαίων 5
αγορά, και των πόλεων εκάστης εφεξής ανδριάντας
παρέστησαν,
ΧΙV. "Επαθον δε και της Σικελίας υπό του σεισμού
ουκ ολίγαι πόλεις και τα πλησίον Ρηγίου, εσείσθη δε
ουκ ολίγα και των εν Πόντω εθνών, κατά δή τής γής 10
τας διαστάσεις εφάνη σωμάτων μεγέθη, α εκπλαγέντες
οι επιχώριοι κινήσαι μεν ώκνησαν, δείγματος δ' ένεκεν
έπεμψαν εις την Ρώμην οδόντα ενός, ου ποδιαίον μό
νον, αλλ' υπερβάλλοντα και τούτο το μέτρον επιδεί
ξαντες δε Τιβερίω οι πρέσβεις είροντο, ει βούλεται κυ 1 5
μισθήναι τον ήρω προς αυτόν, ο δε προς ταύτα εμ
φρόνως έβουλεύσατο, μήτε της γνώσεως του μεγέθους
εαυτόν αποστερήσας, τότε ανόσιον της νεκροσυλίας
παραιτησάμενος, γεωμέτρην γάρ τινα των ουκ αφανών,
Πούλχρονονόματι, τιμώμενον υπ' αυτού διά την τέχνην, 20
καλέσας πρόσωπον εκέλευσε πλάσαι προς το μέγεθος
τού οδόντος, ο δε σταθμησάμενος, ηλίκον αν γένοιτο τό
τε σύμπαν σώμα και το πρόσωπον αυτού τώ τού οδόν
τος όγκω, εργασάμενος διά ταχέων εκόμισε το αυτο
κράτoρι κακείνος είπών, αρκείσθαι τη θέα ταύτη, απο 25
πέμπει τον οδόντα εκείσε όθεν και εκομίσθη.
ΧV. Ουχρή δε απιστείν τώ ειρημένω, έπει και
της Αιγύπτου Λίτραι εισίν τόπος, εν αις δείκνυται σώ
ΧΙΙΙ. 5. ός Χyl.
ΧΙV. 8. υπο, φuod est in cod., om. Χyl. Μeurs.ΙΙ 10. δή Χyl.,
δε Μeurs. II 15. βούληται Μeurs.
18
 138 ΡΗΙ, Ε Ο Ο ΝΤΙS

ματα ουκ ελάττω τούτων, ου κεκρυμμένα γή, αλλ' εμ

φανή αφειμένα, ούτε συγκέχυται ούτε συμπεφόρηται,
αλλ' εν τάξει κείται, ως γνωρίσαι προσελθόντα τούτο
μεν μηρών οστά, τούτο δε κνημών και των άλλων με
λών, διό ου χρή ουδε τούτοις απιστείν, εννοουμένους,
ότι κατ' αρχάς μεν ή φύσις ακμάζουσα άπαντα εγγύς
θεών εκουροτρόφει, μαραινομένου δε του χρόνου συμμε
μάρανται και τα μεγέθη των φύσεων,
ΧVΙ. Και τα εν τη Ρόδω δε παρειλήφαμεν οστά
10 τηλικαύτα το μέγεθος, ως παραβαλλομένους τους νυν

ανθρώπους πολύ καταδεεστέρους είναι,

ΧVΙΙ. Ο δε αυτός φησιν, πλησίον Αθηνών νή
σόν τινα είναι, ταύτην δή τους Αθηναίους βούλεσθαι
τειχίσαι σκάπτοντας ουν τους θεμελίους των τοίχων
15 ευρείν σορόν εκατόν πηχών, εν ή είναι σκελετόν ίσον

τη σορώ, εφ' ής επιγέγραπται τάδε,

τέθαμμ' ο Μακρόσειρις εννήσω μακρά,
έτη βιώσας πεντάκις τα χίλια.
ΧVΙΙΙ. Εύμαχος δέ φησιν εν περιηγήσει, Καρχη
20 δονίους περιταφρεύοντας την ιδίαν επαρχίαν ευρείν
ορύσσοντας δύο σκελετούς εν σoρους κειμένους, ών του
μεν εικοσιτέσσαρας είναι πήχεις την σύνθεσιν, του δε
ετέρου εικοσιτρείς.
ΧΙΧ. Θεόπομπος δέ φησιν ο Σινωπεύς εν τώ περί
25 σεισμών, εν τώ Κιμμερικώ Βοσπόρω αιφνιδίως σεισμού
γενομένου τον παρ' αυτούς τινα αναρραγήναι λόφον και
αναβαλείν οστά υπερμεγέθη, ώστε την σύνθεσιν του
ΧV. 2. συμπεφύρηται Μeurs.| 5. εννοούμενος Franz. ΙΙ 6. ακμά
σουσα Χyl.
ΧVΙΙ. 18. έτι Χyl.
ΧVΙΙΙ. 20. επαρχείαν Χyl. Μeurs.
 ΜΙR ΑΒΙΙ,ΙΑ 139

σκελετού πηχώνευρεθήναι εικοσιτεσσάρων, ταύτα δέ

φησιν τα οστά τους περιοικούντας βαρβάρους εις την
Μαιώτιν ρίψαι λίμνην.
ΧΧ. Παιδίον προς Νέρωνα εκομίσθη τετρακέφα
λον, ανάλογα έχον και τα άλλα μέλη, άρχοντος Αθήνησι
Θρασύλλου, υπατευόντων εν Ρώμη Ποπλίου Πετρωνίου
Τουρπιλιανού και Καισωνίου Παίτου,
ΧΧΙ. Και έτερον εγεννήθη επί του αριστερού
ώμου κεφαλήν εκπεφυκυίαν έχον.
ΧΧΙΙ. Εγένετο σημείον παράδοξον επί Ρώμης,
άρχοντος Αθήνησι Δεινοφίλου, ύπατευόντων εν Ρώμη
Κοϊντου Ουηρανίου και Γναίου Πομπηίου Γάλλου.
Ραικίου γάρ Ταύρου, ανδρός στρατηγικού, της γυναικός
θεράπαινα τών τετιμημένων απεκύησε πίθηκον.
ΧΧΙΙΙ. Κορνηλίου Γαλλικανού ή γυνή παιδίον
έτεκεν, κεφαλήν έχoν Ανούβιδος επί Ρώμης, άρχοντος
Αθήνησιν Δημοστράτου, υπατευόντων εν Ρώμη Αύλου
Λικιννίου Νερούα Σιλανιανού και Μάρκου Ουεστίνου
Αττικού.
ΧΧΙV. Γυνή από πόλεως Τριδέντου της Ιταλίας 20
απεκύησεν όφεις εσφαιρωμένους, υπατευόντων εν Ρώμη

ΧΙΧ. 1. ευρηθήναι Μeurs. -

ΧΧ. 6. vulg. Πετρωνίου του Σπαλιανού και Κεσεννίου Πέτου,

corr. Μeurs. ex fast. cons. cap., ubi s. a. 813. 61. C. Ρetronius
Τμrpilianus. C. Caesonίus Ρaetus: idem et Γαϊου p. Ποπλίου
voluit.
ΧΧΙΙ. 12. Ουηραννίου corr. Μeurs., idem Γαίου p. Γναίου.
fast. cons. s. a. 801. 49. Ο. Κeranius. C. Ρompeius Gallus. ita
que dedi Ουηρανίου, φuod proxime abest a lect. cod. ουηρατίου.
edd. Ουρατίου.
ΧΧΙΙΙ. 18. fast. cons. cap. s. a. 817. 65. Α. Licinίμs Νer"α
5iliαnus. Μ. Κestinus Αtticus, ex quo scripsi Λικιννίου p. vulg.
Λουκιννίου, Σιλανιανού mutare non ausus sum. || Ουηεστίνου Χyl.
18 και
 140 ΡΗΙ,Ε G Ο ΝΤΙS

Δομετιανού Καίσαρος το ένατον και Πετιλίου Ρούφου

το δεύτερον, εν Αθήναις αναρχίας ούσης,
ΧΧV. Εν Ρώμη δικέφαλόν τις απεκύησεν έμβρυον,
ο υποθήκαις των θυοσκόων εις τον Τίβεριν ποταμόν
ενεβλήθη, άρχοντος Αθήνησιν Αδριανού του αυτο
κράτορος γενομένου, υπατευόντων εν Ρώμη αυτο
κράτορος Τραϊανού το έκτον και Τίτου Σεξτίου Αφρι
κανού.

ΧΧVΙ. Δωρόθεος δέ φησιν ο ιατρός εν υπομνήμα

1) σιν, εν Αλεξανδρεία τή κατ' Αίγυπτον κίναιδον τεκείν,
το δε βρέφος ταριχευθέν χάριν του παραδόξου φυλάτ
τεσθαι.

ΧΧVΙΙ. Εν Γερμανία εν τώ στρατώ των Ρωμαί.

ων, ος ήνυπο Τίτω Κουρτιλίω Μαγκία, το αυτό τούτο
15 εγένετο. δούλος γαρ στρατιώτου έτεκεν, άρχοντος Αθή
νησιν Κόνωνος, ύπατευόντων εν Ρώμη Κοϊντου Ου
λουσίου Σατορνίνου και Ποπλίου Κορνηλίου Σκι
πίωνος,
ΧΧVΙΙΙ. Και Αντίγονος δε ίστορεί, εν Αλεξαν.
20 δρεία μίαν γυναίκα εν τέτρασι τοκετοίς είκοσι τεκείν και
τα πλείστα τούτων εκτραφήναι.
ΧΧΙΧ. Και ετέρα τις γυνή κατά την αυτήν πόλιν
πέντε εν ενί τοκετώ απεκύησεν παίδας, τρείς μεν άρρε.
νας, δύο δε θηλείας ούς αυτοκράτωρ Τραϊανός εκέλευ
ΧΧΙV. 1. fast. cons. s. a. 835. 83. imp. Caesar Domirianus
Αugustus ΙΧ. Quin/us Ρetillius Ru/us ΙΙ.
ΧΧV. 4. θυοσκόων Χyl., θυοσκόπων Μeurs. || 7. fast. cons.
s. a. 864. 112. imp. Caesar Νerwα Τraίαnus Αugustus "Ι. Τ.
Φertius Α/ricanus.
ΧΧVΙΙ. 16. fast. cons. cap. s. a. 808. 56. Ο. Κolusίus Sa
furninus. Ρ. Cornelius Scίριο. ΧΧVΙΙΙ. 19. hist. mir. c. 110.
ΧΧΙΧ. 24. Αδριανός ex Dig. 34, 5, 8. corrigunt.
 ΜΙR ΑΒ ΙΙ, ΙΑ 141

σεν εκ των ιδίων χρημάτων τρέφεσθαι πάλιν δε μετ'

ενιαυτόν άλλα τρία ή αυτή γυνή έτεκεν.
ΧΧΧ. Ιππόστρατος δέ φησιν εν τώ περί Μίνω,
Αίγυπτον εκ μιάς γυναικός Ευρυόπης της Νείλου πεντή
5
κοντα υιούς γεννήσαι.
ΧΧΧΙ. Δαναός τε ομοίως εκ μιάς γυναικός της
Νείλου Ευρυόπης πεντήκοντα θυγατέρας έσχεν.
ΧΧΧΙΙ. Κρατερός δέ φησιν, ο Αντιγόνου του βα
σιλέως αδελφός, γινώσκειν τινά άνθρωπον, όνεν επτά
έτεσιν παίδα γενέσθαι και μειράκιον και άνδρα και γέ
ροντα και γήμαντα και παιδοποιησάμενον αποθανείν.
ΧΧΧΙΙΙ. Μεγασθένης δέ φησιν, τας εν Παλαία
κατοικούσας γυναίκας εξαετείς γινομένας τίκτειν.
ΧΧΧΙV. Ευρέθη εν Σαύνη, της Αραβίας πόλει,
ίπποκένταυρος επί όρους μάλα υψηλού, ό έστιν γέμoν 15

φαρμάκου θανασίμου, καλείται δε το φάρμακον ομώνυ

μοντή πόλει, οξύτατον δε και ανυτικώτατον των ολε
θρίων καθέστηκεν, τον δε ιπποκένταυρον συλλαβών ο
βασιλεύς ζωον αποπέμπει συν ετέροις δώροις προς Καί
σαρα εις την Αίγυπτον, τροφή δε ήν αυτού κρέα, ου
φέρων δε την μεταβολήν του αέρος τελευτά, και ούτως
ο έπαρχος της Αιγύπτου ταριχεύσας απέστειλεν εις Ρώ
μην, και πρώτον εν τοις βασιλείοις απεδείχθη, το μεν
πρόσωπον αγριώτερον του ανθρωπίνου έχων, χείρας δε
και τους τούτων δακτύλους τετριχωμένους, πλευρά δε
συναφή τους πρώτοις σκέλεσι και τη γαστρί όπλαι δε
ήσαν αυτώ ίππου στερεαι και επίξανθοι χαίται, καίπερ
υπο της ταριχείας συμμελαινόμεναι τώ δέρματι μέγεθος
δε ήν ουχ oίoίπερ οι γραφόμενοι, ουδ' αυ πάλιν μικρόν.

ΧΧΧΙV. 19. δώροις om. Μeurs.

 142 ΡΗΙ, Ε Ο ΟΝ ΤΙS ΜΙΗ ΑΒΙΙΛΙΑ

ΧΧΧV. Εν δε τή προειρημένη πόλει Σαύνη ελέ

γοντο και έτεροι είναι ιπποκένταυροι, τον δε πεμφθέντα
εις Ρώμηνεί τις απιστεί, δύναται ιστορήσαι απόκειται
γαρ εν τοις ορίοις του αυτοκράτορος τεταριχευμένος, ως
5 προείπον.
ΧΧΧV. 4. όρτοις coni. Χyl., ορείοις Μeurs., θησαυρούς
Βochart.
 Π Ε ΡΙ

ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΩΝ
ΤΟΥ ΨΕ Λ Λ Ο Υ.

Μη δε καινών αναγνωσμάτων είης ανήκοος, ίσθι τοιγαρ

ούν, ως ο Επιμενίδειος άλιμος μίγμα εστίν ασφοδέλου
ξηρού και μαλάχης ρίζης και σησάμης πεπλυμένης, μή
κωνός τε λευκής, σκίλλης τε ωμής της ξανθής και ο
λαμβάνων τούτο άσιτος εφ' ημέρας πολλάς διαμετρήσειεν
αλυπότατος, το νηπενθές συγκείμενόν εστιν εξ ίππομα
νούς του φυτού και κακίμου κριτικού και υοσκυάμου και
μανδραγόρου τούτο δ'εί τις εσθίει, νηπενθές έχει φάρ
μακον, κακών επίληθες απάντων, το μνημονικόν εύρημά
εστι Ζηναρίας της Πυθαγορικής, συνιστά δε τούτο βο 10
τάνη λευκάνθεμος, πέπερι λευκόν, αλικάκαβον, μέλι,
σμύρνα, κρόκος και κύπερον και εί τις αυτού μεταλαμ
βάνοι, επιλήσμων αν είη των πονηρών, μνήμων δε των
αγαθών, σύλληψιν εργάζεται μεν θεός και φύσις, ώς έγωγε
2. εύλιμος Μ, άλιμος V corr, cf. Solin. polyh. 11, 12. Ρhilon.
d. tel. constr, p. 88. Τhev., ubi pro επιμοδίου scrib. Επιμενιδείου ΙΙ
7. κριτικού ΜV, in Valia manus fecit Κρητικού, sed et hoc cor
rupit ipsa denuo. f, et hoc loco αλίμου Κρητικού ex Solino repo
nendum. ΙΙ 13. επιλήσμον ΜV.
 144 ΡS ΕΙ, Ι., 1
",

πέπεισμαι, Αφρικανός δέ φησιν, ότι και τεχνική τίς εστι - 2 ν

γέννησις, και γεννηθήσεται τεχνικώς, ει ο ανήρ μέλλων

εις συνουσίαν ελθείν επιχρίσοι το μόριον αίματι λαγωού
γι / ' 2 η ,2 2 ' " . 2/ Γ/ 1

ή χηνείω στέατι αλλ' εκείνως μεν άρρεν, ούτω δε

5 θήλυ.
Κατάγει δε ο ανήρ ούτος και γάλα εκ μαστών ν ν
- Μ -

τεχνική μεθόδω, και σπαργώντας μετά τον τοκετόν

σβεννύει κηρωτή κιτρίνη, ποιείται δε και άτοκον γυναίκα
2. - -

ατόκιον αυτή περιάπτων, τούτο δέ εστιβατράχου ομ

w - Αν

10 φαλός ράκει περιειλημμένος λινώ. και ταις δυστοκούσαις

γαγάτην λίθοντή αριστερά εγχειρίζων χειρι ωκυτοκείν
ταύτας εργάζεται πεποίηται δε αυτό και συλληπτικά
έτερα μίγματα και τεχνάσματα και παιδοποιικά έμπλα
ρα. έστι δε αυτώ ίσχαιμόν
στρα, χαιμ τι εξακρεμόνων
ρεμ συκα. /

- ν - >,

15 μίνου συντεθειμένον των φωστήρων υπό γήν όντων

/ ν W » - ν " 2 - »

περίαπτον διδοί δε αυτώ την δύναμιν επωδή τινι άπορ

ρήτω. βάπτει δε και τρίχας λευκάς εκ λιθάργου κεκομμένας,
ποιείται δε και φωνασκιήν εξ ίρεως και τραγακάνθης,
2 ν. - 2

ιοί δε και τον χρυσόν σιέλω λυττώντος κυνός, αντιπα.

Α' - Α' - - " 2 "

20 θές τε ποιείται θηρίων πληγαίς τη διπροσώπω έμπλά

ν Λ' 2 " Λ. ν

στρω, και σκορπιακά τινα ονομάζει παράδοξα. καί τινα

έλεγχον ποιείται κλεπτών αφανών, γυρίνων βατράχων
Α -

τας γλώσσας αποτέμνων και ταριχεύων, είτα επί της ς -

-

χρείας αλφίτοις αναμιγνύς και τους εν υπονοία της

ε - Μ < 2

25 ύφαιρέσεως του ζητουμένου προδιδούς και ο αφελό "/

μενος, φησί, το φωρίον εν εκστάσει ώσπερ γενόμενος

11. γαλάτην Μ, item V, sed γ supra λscripto. ΙΙ τη V, την
Μ. | 13. τεχνάσματα και Μ in mg. al. m. ΙΙ παιδοποιηκα ΜV. ΙΙ
14. ίσχαρμόντι ΜV, sed in V ίσχαιμόν ex corr, superscr, Il σεκα
μίνου ΜV. ΙΙ 17. num λιθαργύρου an ληθάργου ' ΙΙ 20. τεV, τι
Μ. ΙΙ τη διπροσώπω V, τήδε προσώπω Μ. ΙΙ 22. τυρίνων ΜV, sed
in Vγ supra τ scripto.
 L ΕΟΤ. ΜΙR Α.Β. 145

εαυτόν αριδήλως δημοσιεύει ονομάζει δε το βρώμα

κλεπτέλεγχον, και περί γεωργίας δε ο ανήρ ούτος λέγει
παράδοξα συκάμινα γαρ, φησί, λευκά φέρει συκάμινος
δεξαμένη λεύκην εγκεντρισθείσαν τα αυτά δε ενέγκoι
και λεύκη εν ή οφθαλμισθείη συκάμινος κατάγραπτα δε
ερυθρότατα περσικά γίνεται, ει καταγράψεται τις τον
εγκείμενον τη πυρίνη καρπόν, καταπαύει δε και λοιμόν
ή οπώ βαλσάμου ή συνοχή δυσώδει τη βυρσοδευτική
τους εναντίοις, σκευάζει δε και οίνον παντοδαπόν, τον
μεν νάρδου στάχυι, τον δε σχίνου άνθει, και άλλον
ετέρω φαρμάκω. πλάττει δε και υακινθίνας λίθους και
σμαραγδίνας και σαρδώνυχας, θεραπεύει τε ασπίδων
δήγματα και αχλύν οφθαλμώνου τους εγνωσμένοις φαρ
μάκοις, αλλά περιάπτοις τισί και επάσμασιν εκ δε απο
πατημάτων των συνελθόντων βοών και του ούρου απο
πατείν άνδρα ποιεί και γυναίκα ουρείν ότε βούλoιτο
και γελάν πάμμεγα, ευφορίαν δε τεχνικήν ή μάλλον
γοητικήν χωρίoις εργάζεται και την εναντίαν αφορίαν
εξ αντιπαθειών, το δε αφροσέληνον συλλέγει εκ της
δρόσου των φυτών και των σεληναίων αυγών, αμεθύ.
σους δε διατηρεί τους εν οίνω διανυκτερεύοντας τερα
τεύεται δέ τινας ωφελείας από χελώνης, από αρκτείου
αιδοίου, εξ άλλων ζώων τε και θηρών πεποίηται δε
αυτό και ιχνοποιον φάρμακον υπερορίων σαρκών, αφα
νίζει τε τα εν τοις λαχάνοις ζωύφια, καινούς τινας τρό
πους υποτιθείς λέγει δε και περί του γοργονίου πόα
5. κατάγραπτα cf Geop. 10, 14. 47. 60. ΙΙ 9. σκευάζει. cf.
Αfric. cest. fr. c. 26. p. 299. Geop. 8, 1. ΙΙ 10. σταχύει ΜV. ΙΙ
11. πλάπτει Μ. | 12. αμαραγδίνας ΜV. | 14. από πατημάτων ΜV. ΙΙ
17. ευφορίαν V, αφορίαν Μ. | 18. αφορίαν. cf. Αfric cest. fr. c.
32 sq. p. 301. ΙΙ 20. αυτών pr. V, αυγών rc. ΙΙ αμεθύστους Lamb.ΙΙ
24, f, ισχνoπoιόν - υπερφυών.
19
 146 ΡS Ε Ι, ΙΙ, Ι

δέ εστι τούτο υπόγειος τα πολλά λέγει γούν, ώς εί τις

κόρη πλησίον αυτής ως Αφροδίτης νόμος συμπλακείη,
άνεισιν επί την θέαν ή πόα και το γινόμενον περιέργως
ς - -ν \ ν Μ. Α' w 2 Α'

ορά, ποιείται δε και καλλιβλέφαρα φάρμακα και εποπτικά.

ράστον δε αυτώ και την πολλοίς εγκυλισθείσαν ανδράσι
γυναίκα παρθένον αυθις εργάσασθαι. κοιμίζει δε και
παράσιτον, καί εστιν αυτώ το γινόμενον ευθυμίας πηγή.
2 ν. ν γ 5 μ' ρ/ w - «ν \ Αν

επέχει δε και ονείρων έξιν, και ράστα τα δευτερεία κατ

άγει, και γλαυκά μελαίνει όμματα, έστι τε αυτό και κλεις
10 φλεβών ολισθήμασι, και τι άλλο νυκτιφαές, έρωτας δε
και ανάπτει και σβέννυσι, και τρίχας λευκάς μεν μελαίνει,
λευκαίνει δε μελαίνας, και άλλ' άττα τοιαύτα ο ανήρ
τ » - -ν 2 - Αν ψ ν
ούτος έντοίς κεστοίς αυτου τερατολογεί %.0ζί, διέξεισι.
Παράδοξα δε ποιείν οι μεν πολλοί βούλoιντ' αν εκ
15 μαγείας και απηγορευμένων τεχνών συ δ' αν ει βού
λοιο και το σέβας φυλάττοις και ταύτι αν ποιοίης και
"ν ν

γελώης ώς ήδιστα, λινόσπερμα γούν μετά αρτοτύρουέν

Α' ν Α' 2 2 κω ν

τινι θαλαττίω μέρει διασκεδάζων εν αυτώ τα παρανη

χόμενα συνάξεις ιχθύδια, ει βούλει δε και αλέκτορα νι
Αν Α' 2 κS / / - Α' /

20 κήσαι μαχόμενον, άδίαντον τρίψας τώ συνήθει βρώματι

Α' % (Υ Α' ν Α' 2 ν αν

παραμίγνυε. αιθίοπα δε ποιήσεις εν συμποσίω φανήναι,

2 / ν ν 2 " - 2 Α' 1 Α'

ει σηπίας το μέλαν έγχέοις τώ έλλυχνίω. και στρόβυλον

2 Αν / γ

ει ανοίξαι βούλoιo χέρσι, λιθάργυρον ύδατι λειώσας

κατάχριε. και πεζή βαδίζων ου πονέσεις αρτεμισίαν ταϊς
25 χερσι κατέχων μονόκλωνον και ωόν εργάσαιο πορφυ
ρούν, ει εμβάλοις εν ελαίω θερμώ κύμινον και όξος

5. εγκυλισθείσαν V, έγκυκλισθείσαν Μ. Ι. 8. επέχει - όμματα

ab al. m. in mg. habet Μ. ΙΙ f. δευτέρια. | 16. φυλαττοίς supra
scriptο εις Μ, φυλάττεις supra scripto oις V. ΙΙ 22. εισηπίας Μ. ΙΙ
εγχέεις supra ει scripto η ΜV. ΙΙ στρόβυλον ΜV, f. στρόβιλον. ΙΙ
24. αρτεμησίαν ΜV.
 Ι.Ε ΟΤ. ΜΙΡΑΒ. 147

έχοντι μόλιβδoν δε και κασσίτερον ευχερώς μαλάξειας

τη χειρι εις ούρα ίππου εάσας βραχηναι τας ύλας, ει δε
βούλει γνώναι κόρην ει παρθένος εστί, γαγάτην λίθον
κάτωθεν θυμιών περισκέπασον, και ει μη διά του στό
ματος αυτής ο καπνός ανάπτη, παρθενίας τούτο δοκι- 5
2 - -

μασίαν ακριβή γίνωσκε. άγρυπνώντε ου νυστάξεις νί

ψ Α' γ Α' "/ ν 2 σ'

τρου και χαλκάνθου οσφραινόμενος, ύδωρ δε εις οίνον

μεταβαλεις κηκίδας λειώσας και εμβαλων εις αυτό, σί
δηρον δε ρήξεις, ει σανδαράχην και θείον όξει κατα
βρέξας επιχρίσαις αυτόν γυναίκα δε ενοπτριζομένην ει
βούλει δείξαι ονόρυγχον, όνου δάκρυσι χρίε το έσοπτρον,
ν ν Αν

ωον δε διά βραχυτάτης διαβιβάσεις τρυμαλιάς όξει δρι

"ν ν Α' 2 ν και 5 Γr ς " - Λ'

μεί και στυπτηρία έμβρέχων έφ' όλαις ημέραις τρισίν.

2, ν Λ Α' Ο ν Α' Α'

άκμων δε χαλκέως λυθήσεται ράστα τραγείω χριόμενος

αίματι και αλέκτωρ ουκ άν ποτε ανακοκκύσειεν ελαίω
ν - Λ'

τους μυκτήρας χριόμενος, γράμματα δε εις ύδωρ γρά

ψειας, ει κηκίδα λεπτήν εις το ύδωρ διασκεδάσειας και
ν «ν

ψιμμιθίω άμα ελαίω προσμίξειας εξυμενούται γάρ εν

Αν Αν Α'

τεύθεν ή του ύδατος επιφάνεια και δέχεται χειρός γρα

Α' 2 Α'

φούσης επιβολήν. 20
ι -' ν Α' "ν > w Α

Και ταύτα μεν κομμοτικώτερα και άμουσα άπο δε

των Τεύκρου του Βαβυλωνίου βιβλίων πολλά τις αν
εύροι θαυμασιώτατα, από τε τών εν ουρανώ ζωδίων
και από των παρανατελλόντων εκάστω τούτων και από
των λεγομένων δεκανών παντοδαπάς αφορμάς εν δια 25
Α' Α' Λ' % . Μ. ν 2 ο Α' Αν

φόροις πράξεσι ποριζόμενος, εισί γαρ έν εκάστωτών

1. μόλιβδoν et κασσίτηρoν ΜV. || ευχερώ ΜV. ΙΙ 8. κικίδας ΜV. ΙΙ
9. εις ανδαράχην Μ, εισανδαράχην V. || 11. ονόρυχoν ΜV, sed hic
γ supra υχadscripto. ΙΙ 17. κικίδα ΜV. ΙΙ 21. και - άμoυσα ab
al. m. in mg. habet Μ. κομμοτικώτερα ΜV, φuod certe κομμωτι
κώτερα scribi debebat, nisi potius κομματικώτερα aut aliud φuid
scribendum. | 22. βαβιλωνίου Μ. || 23. ουρανώ Salm., αυτώ ΜV.
19 και
 148 ΡS ΕΙ,ΙΙ,ΙΙ,Ε ΟΤ. ΜΙRΑΒ.

ζωδίων τρεις κατειλεγμένοι δεκανοί ποικιλόμορφοι, ο

μεν κατέχων πέλεκυν, ο δ' εις άλλο τι έσχηματισμένος
εικόνισμα ώνει τα είδη και τα σχήματα εν δακτυλίων
εγγλύψεις σφενδόνη, αποτρόπαιά σοι δεινών γενήσεται.
ταύτα μεν ούν ο Τεύκρος και οι κατ' εκείνον περιττοί
τα μετέωρα. Εγώ δε ου περιεργίας ένεκα, νη την ιεράν
σου ψυχήν, αλλά φιλομαθείας τα πλείω των μαθημάτων
συνελεξάμην, εγένετο γάρ μοι ή φύσις ακόρεστος περί
οποιονoύν μάθημα, και ουδέν άν με βουλοίμην διαλα
10 θεϊν, αλλ' αγαπώην άνει και τα νέρθεν ειδείην της γης,

και ουχ ώσπερ οι πολλοί περί τούτο μεν εσπούδακα,

εκείνο δε απωσάμην, αλλά και των φαύλων ή άλλως
αποτροπαίων επιγνώναι τας μεθόδους εσπούδακα, ίν'
έχω εντεύθεν αντιλέγειν τούς χρωμένοις αυτούς,
1. δικανοί V. | 2. ο] ο ΜV. ΙΙ 4. σφενδόναις, αποτρόπαια δεινών
φανήσεται Salm. ΙΙ 8. ακόρεστος Μ, ακόρετος V. ΙΙ 9. ότιoνούν ΜV.
 Ε' R Α G Μ Ε Ν Τ Α.

ΑΝ ΤΗΕ ΜΙΙΙ

ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΩ Ν.

Ι. . . . εν τώ δοθέντι τόπω κατασκευάσαι ακτίνα

καταπίπτειν ήλιακήν αμετακίνητον εν πάση ώρα και
τροπή.
Έστω ο δoθείς τόπος o πρός τώ α σημείω. και διά
του α ήχθω μεσημβρινή ευθεία παράλληλος ούσα τώ
ορίζοντι η ανατείνουσα επί την οπήν ή θυρίδα, δι' ής
δέοι τας ακτίνας επί το α φέρεσθαι, ως η αβ. και ήχθω
διά του β προς ορθάς τη αβ ή βγ, ήτις έσται ισημερινή,
έστω δε διά του β σημείου και ετέρα ευθεία θερινή ή
βδ, χειμερινή δε ομοίως διά του βή βε. και ειλήφθω 10
από συμμέτρου διαστήματος του β, όσου βουλόμεθα
μεγέθους και το όργανον κατασκευάζειν, επί της χει
μερινής πρότερον ευθείας της βε σημείον το ζ, και επι

1. δεί εν τω VR, πως αν δεί εν τώ C, sed litteris minusculis. ΙΙ

κατασκευάσαι] γενήσεσθαι ΑΒ. ΙΙ 2. προσπίπτειν ΑΒC. ΙΙ πάση] ίση
ΑΒ. ΙΙ 4. τώ α] τώ δcodd. ΙΙ 5. τού α] του δcodd. ΙΙ 9. έστω]
άρα V. ΙΙ 11. από] κατά V.
 150 ΑΝΤΗΕ ΜΙΙ

ζεύχθω ή ζα, και τετμήσθω ή υπό εζα γωνία δίχα τη

ζη ευθεία, τού η σημείου μεταξύ της τε χειμερινής ακτί.
νος και της ισημερινής νοουμένου, ώσανεί κατά την
διχοτομίαν της υπό εβγ γωνίας και εκβληθείσης της ηζ
ως επί το θ σημείον, εάν τοίνυν κατά την θέσιν τής ηζ
ευθείας νοήσωμεν επίπεδον έσοπτρον, ή βζε ακτις
προσπίπτουσα προς το ζηθ, λέγω ότι ανακλασθήσεται
επί το α σημείον, επειγάρ ίση εστίν η υπό εζη γωνία
τη υπό ηζα γωνία, η δε υπό εζη γωνία ίση εστι τη κατά
10 κορυφήν τη θζβ γωνία, δήλον ότι και η υπό ηζα γωνία

ίση εστι τη υπό θςβγωνία, προς άρα ίσας γωνίας ή βζ

ακτις ανακλασθήσεται επί το α τή αζ ευθεία, ομοίως δε
και την ισημερινήν ακτίνα παρασκευάσομεν ανακλασθή
ναι ούτως επιζεύχθω γάρ ή ηα ευθεία, και τή ηα
15 ώσανει κέντρω και διαστήματι γραφομένου κύκλου κεί.

σθω επί της βγευθείας ίση ή ηκ. και τετμήσθω ομοίως

ή υπό κηα γωνία τη ηλμ ευθεία δίχα, τέμνουσα μεν την
βκγ ευθείαν κατά το λ, περατουμένη δε άχρι της διχοτο
μούσης ευθείας την υπογρδ γωνίαν κατά το μ σημείον,
20
και επιζεύχθω ή λα έπει ούν ή ηκ ίση εστί τή ηα, και
τέτμηται δίχα ή γωνία ή υπό κηα τη ηλμ ευθεία, βάσις
άρα ή κλ τη λα ίση εστίν, ώς τε και γωνία ή υπό κλμ
ίση εστι τή υπό μλα, αλλ' ή υπό κλμ ίση εστι τη υπό
ηλβ κατά κορυφήν γάρ και η υπό μλα άρα γωνία ίση
25
εστί τή υπό ηλβ γωνία, διά ταύτα δή επιπέδου ομοίως
εσόπτρου νοουμένου του ηλμ συνεχούς όντος και συνημ
4 εβγ] αβγ ΑΒVR. | 5. θ] ε ΑΒV. Ι. 7. post ζηθ R add.
έσοπτρον, ΙΙ 8. ίση] σημείον Vrc. | 9. ηζα] ζηα V. ΙΙ 10. θζβ] θβζ
ΑΒV, υπό θζβ R. || 11. κατά άρα ίσας τάς ετέρας γωνίας V rc. ΙΙ
13. παρασκευάσωμεν CV. | 14. ηα] αβ ΑΒ. | 18. λ] κλ ΑΒVR. ΙΙ
22. κλ] κα codd. | ώς τε] ήτε V. ΙΙ 24. ίση] σημείον Vrc. | 26. ηλμ]
ηλβΑΒV, ηαμ R.
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 151

μένου τώ ηζθ προλεχθέντι εσόπτρω, ή λβ ισημερινή

ακτις ανακλασθήσεται επί το α διά της λα ευθείας,
ομοίως δε τα αυτά ποιούντες επί της δβευθείας δείξο
μεν την β5 θερινήν ακτίνα προσπίπτουσαν επί το διά
- 2 . , >r ν 2 " 2 η ν

της μξο επίπεδον έσοπτρον και άνακλωμένην επί το α

ν - 2 " 2. Α' 2 - Α'

διά της ξα ευθείας, ει τοίνυν νοήσομεν εν τώ β σημείω

Υ -' κ.

οπήν τινα περί το αυτό κέντρον σύμμετρον, πάσαι αι

προσπίπτουσαι ακτίνες δια της οπής, τουτέστι διά του
β σημείου, επί τά ειρημένα και συνεχή αλλήλοις έσοπτρα
2 Λ' 2 και ν Αν V ν w

ανακλασθήσονται επί το α σημείον, δυνατόν δε και 10

συνεχώς διχοτομούντας τάς ειρημένας γωνίας και τα

αυτά πράττοντας διά πλειόνων και μικροτέρων εσόπτρων
την θζηλμξο γραμμην καταγράψαι, ήτις ει νοηθείη περί
άξονα τον βα περιφερομένη, αποτυπώσει το λεγόμενον
κλιβανοειδές έσοπτρον όπερ δίχα διαιρούμενον και επι 15
πωμαζόμενον λεπίδι τινί παραλλήλω τώ ορίζοντι και
διά μόνου του β του προς τη οπή δεχόμενον τας ακτί
νας κατά πάσαν θέσιν πέμπειν επί το α σημείον, ίνα δε
- "ν

μη συνεχείς ούτω διαιρέσεις και επίπεδα έσοπτρα κατα

σκευάζοντες και συντιθέντες . . . . . . . μετά και αυτής 20
της γραμμής την καταγραφήν όπως γινομένου προς αυ
την εμβόλεως . . . . . . . . . . . . . . . του τοιούτου εσό
πτρου γίνοιτο, εάν γάρ νοήσωμεν τή ζα ευθεία ίσην
τίθεσθαι την πζ, ή πη ευθεία ίση τή ηα, έπει ούν ή πζ

1. λβ] αβ ΑΒVR. | 3. δέ γε αυτά C, δέ γε ανταποιούντες V. ΙΙ

π. και επί R. | 6. ξα] ζα ΑΒVR. || νοήσωμεν ΑΒCV. || εν] προς
R. ΙΙ 13. εγγράψαι V. || 14. κατατυπώσει RVrc. ΙΙ 17. τού β του
καταδεχομένου εν τη Vrc: deesse aliquid aut πέμψει s. πέμπει pro
πέμπειν legendum esse putat Dupuy. II 19. ante συνεχείς parvam
lacunam habet R. ΙΙ και] ως ΑΒR. ΙΙ κατασκευάζοντας ΑΒV. ΙΙ
20. συντιθέντας ΑΒ. ΙΙ 21. κατά αυτήν εκβολέως Vrc. ΙΙ 24. τίθεσθαι
την solus, ut videtur, habet Vrc. ΙΙ πη] πζ Β, παζ VC (η sup. α).
 152 ΑΝΤΗΕΜΙΙ

ευθεία ίση ετέθη τή ζα και . . . όλη άρα ή πβ ίση εστί

τη κβ διά τό ίσην είναι την πη τή ηκ, και κατά την
διχοτομίαν της γωνίας της υπό πρκ, ή βκ άρα ίση εστί
ταϊς βζ, ζα, αλλά η κβ ίση εστί ταις βλ, λα, διά
το ίσην είναι την κλ τη λα και κοινήν την λβ. και
αι δύο άρα, βλ, λα, ίσαι εισί δυσι ταϊς βζ, ζα, διά
τα αυτά δη δειχθήσεται και η βν ίση τη βκ και η πρ
και η βζ, ξα ίσαι ταις βλ, λα, και αι βζ, ζα συναμφο
τέραις, ως εκ τούτου δείκνυσθαι έστι, τάς διά τού β
10
σημείου πεμπομένας ακτίνας και ανακλωμένας επί το α
ίσας είναι ταις λοιπαϊς πάσας τάς το αυτό ποιούσας, ει
τοίνυν διατείνομεν σπάρτον περιαγομένην τά αβ σημεία,
και διά της αρχής των μελλουσών ανακλάσθαι ακτίνων
γραφήσεται η ειρημένη γραμμή, ήτις μέρος εστί της λε
15 γομένης ελλείψεως, προς ήν ο εμβολεύς του ειρημένου
εσόπτρου . . . . . . . . 870ζί . . . . . . . . . . . . . . . . . • •

ΙΙ. Πώς αν εις τον δοθέντα τόπον αφεστώτα ουκ

έλαττον ή τόξου βολήν κατασκευάσομεν έξαψιν γίνεσθαι
διά των ηλιακών ακτίνων,
20 Κατά μεν τους εκθεμένους τάς των λεγομένων πυ
1. ζα] ζακ CV. ΙΙ και om. CVR. ΙΙ 2. ως κατά της διχοτομίας
Β, κατά την διχοτομίαν Vrc, ΙΙ 3. τής γωνίας τής υπό solus habet
C rc rubris litteris scripta. Il 4. διά τό ίσην είναι την κλ solus ha
bet C. | 6. διά τα οn. V. | 7. βν] βη V. ΙΙ 8. βξ, ξα] βζ, ζα V. ΙΙ
ίσαι] ετέρα Vrc, ΙΙ βλ solus habet V, in ΑΒ parva lac. | βζΙ θξ
ΑΒV, βξ C. ΙΙ 9. δείκνυται ΑΒ. post έστι lac. in ΑΒV. | 11. λοι
παίς om. ΑΒ. post λ. Iac. in V. | 12. τα αβ] παρά τ... ΑΒ, περί
τα αβ ση.... μεία Vrc, περί τα αβ R. | 15. αμείψεως V. | 16 εται
solus habet C. || Αd marg, in omnibus libris leguntur haec: επει
ίση ή αλ τήκη και δίχα τέτμηται η υπό αηκ γωνία τή ημ, ίση άρα
(και add. R.) ή αμ τή μκ (μη C.), αλλ' η αμ τή μν (μν add. Du
puy) ίση εστι και η μν (μν habet C, Iac. in V) τή μκ ίση έστι, και
δίχα τέτμηται η υπό κβν (κθμ ΑΒV, κβμ C) γωνία τή βμ, ίση άρα
και η κβ τήβν.
ΙΙ. 18. βολής κατασκευασμένης V.
 FRΑ G.ΜΕΝΤΑ 153
ν -

ρίων κατασκευάς δοκεί πως αδύνατον είναι το προτεθέν

" Α - ("/ Αν

αιει γάρ ορώμεν τά πυρία επί τον ήλιον ορώντα, όταν

ν 2, - σ', 2 */ c 1 Α' ν και 2

την έξαψιν ποιήται ώστ είπερ ο δoθείς τόπος μή επ

ευθείας εστί ταις ηλιακαίς ακτίσιν, αλλ' εφ' έτερόν τι
Α' ρι ην 3 ι ν και / 2 τ / φ και Ψ

νεύων μέρος ή έπι το εναντίον, ούχοιόντέ έστι δια

των ειρημένων πυρίων γενέσθαι το προτεθέν, έπειτα και
w Α' " ν ν / - » ζ. Λ' 2 Α' \

το διάστημα ικανόν το μέχρι της εξάψεως άναγκάζει και

το μέγεθος του πυρίου κατά τάς εκθέσεις των παλαιών
σχεδόν αδύνατον είναι γενέσθαι, ώστε κατά τάς ειρημέ.
νας εκθέσεις αδύνατον ευλόγως νομίζεσθαι και το προ
τεθέν, επειδή δε την Αρχιμήδους δόξαν ουχ οιόν τέ
έστι καθελείν, άπασιν ομολόγως ιστορηθέντος ώς τάς
ναύς των πολεμίων διά των ηλιακών έκαυσεν ακτίνων,
2 / 3 Α / w «ν ν σ' w Α'

ανάγκη ευλόγως και τούτο δυνατόν είναι το πρόβλημα,

ι c -' Α' 2 "ν τ / » 5' 2 Α'

και ημείς θεωρήσαντες καθ' όσον οιόν τ' ήν [επισκή

ψαντες] την τοιαύτην εκθησόμεθα κατασκευήν, βραχέα - ν

τινά προδιαλαβόντες αναγκαία εις το προκείμενον. -

Πρός τώ δοθέντι σημείω επιπέδου εσόπτρου θέσιν ευ
ρείν, ήτις [ποιήσει] κατά πάσαν θέσιν ερχομένην επί το
ειρημένον σημείον ήλιακήν ακτίνα επί έτερον ανακλάσθαι 20
σημείον. "Εστω το α δοθέν, ή δοθείσα κατά τινα θέσιν
ακτίς ή βα, και δέον έστω την βα επί τι έσοπτρον
προσπίπτουσαν επίπεδον και συνημμένον τώ α σημείω
Αν ν - Α'

ανακλάσθαι επί το δοθέν γ σημείον επιζεύχθω γάρ

3. ποιείται V. ΙΙ είπερ] ή είπoυ V. ΙΙ 4. εστί είναι ταϊς V. ΙΙ

6. και κατά δ. vulg., corr. Schneid. | 9. είναι] εστί ΑΒ. ΙΙ 12. άπα
σαν C. ΙΙ όμ. γάρ ρηθέντος ΑΒ, ομ. μερισθέντος ή ιστορηθέντος Vrc.ll
14. αναγκάζει εύλογον κατα ΑΒ, ανάγκη και ευλόγως κατά V, corr.
Schneid. II 15. διασκήψαντες V, uncis inclusit Schneid. II 19. post
ήτις lac. in V: αναγκάσει addi voluit Dupuy, ποιεί Schneid. ΙΙ 21. α]
άρα V. | 22. βα] θατ V. | έστω] άρα V. || 23 εμπίπτουσαν V. ΙΙ
συνηρημένον V. ΙΙ 24. γ] α ΑΒCV.
20
 154 ΑΝΤΗΕΜΙΙ

από του α επί το γ ευθεία, (τεμνέσθω] δίχα τη αδευ "

θεία [ή γωνία βαγ] και διά του α νοείσθω επίπεδον έσο

πτρον το εαζ προς ορθάς τη αδευθεία δήλον είη αυτόθεν
εκ των προδεδειγμένων, ως ή βα ακτις προσπίπτουσα επί
W 2" 2 Α' 2 η w αν 9/

5 το εαζ έσοπτρον άνακλασθήσεται επί το γ, όπερ έδει

και πάσαι άρα αι κατά την αυτήν θέσιν
ποιήσαι . . . . .
προσπίπτουσαι ακτίνες από του ηλίου επί το έσοπτρον
παράλληλοι ούσαι τη αβ ανακλασθήσονται κατά παραλ
λήλους ακτίνας τη γα, ως δείκνυσθαι, ότι καθ' οιόν
10 ποτε μέρος ή θέσιν στη το γ σημείον τή ηλιακή ακτίνι,
διά του επιπέδου εσόπτρου ή ανάκλασις επ' αυτο γενή
σεται και επειδή ή των πυρίων έξαψις καθ' έτερον ου
γίνεται τρόπον ή τώ πλείονας ακτίνας εις τον ένα και
τον αυτόν τόπον συνάγεσθαι, και της κατά κορυφήν
15 θέρμης αθροιζομένης εικότως και έκκαυσιν γίνεσθαι
(καθ' όν τρόπον και πυρός έν τινι τόπω υπάρχοντος τα
πέριξ μέρη και παρακείμενα του αέρος συμμέτρου τινός
απολαύει θερμότητος) ούτως ει νοήσομεν και τουναν
τίον πάσας τάς ακτίνας επί τον μέσον συνάγεσθαι τόπον,
20 την του ειρημένου πυρός αποτελέσουσι δύναμιν, δέον ούν
2/ W Α - Α' 2 -" -" 2 2r

έστω και προς τώ γ σημείω άφεστώτι του α ούκ έλαττον

η ν «ν

ή το ειρημένον διάστημα προσαγαγειν και ετέρας διαφό

1. από] κατά V. ΙΙ γ ευθείαν V. ΙΙ τεμνέσθω ex coni. add.
Schneid., in libris lac. est. ΙΙ 2. ή γωνία βαγ ex coni. Schneid. ΙΙ
και διά τού] ως διά το V. ΙΙ 3. εαζ] θζV. ΙΙ προς εις V. ΙΙ 4. εμ
πίπτουσα V. ΙΙ 5. το om. ΑΒCR. ΙΙ εαζ] εβζ Vrc. ΙΙ 6. ως και πά
σαι - κατ' αυτών κατά την αυτήν θέσιν εμπίπτουσαι α. κατά τ. ή.
επί το . . . . . . V. ΙΙ 7. έσοπτρον - τή om. ΑΒ, rubr, litt. in C. ΙΙ
9. γραμμάς post ακτίνας add. Schneid. II 11. αυτόν V, αυτήν cett.,
corr. Schneid. II 16. πυράς ΑΒ, πυρούς V in mg. ΙΙ 17. περικεί
μενα VR. | 18. απολαύει] καταλάβει V. | 19. τας ακτίνας] ακτίνας
τας θερμότητας ΑΒ, εκείνας τας θερμότητας CVR., corr. Schn. ΙΙ
20. αποτελέσωσι Dup. || 22. εναγαγείν και έτερον - κατά επιπέδων
ς «ν ν Υ " Υ -

όμου και ίσω εσόπτρω - εκείνω (ΑΒ εκείνων) V.

 ΕΗ ΑΟ ΜΕΝΤΑ 155

ρους ακτίνας από επιπέδων ομοίων και ίσων εσόπτρων,

w

ώστε τας ανακλάσεις υφ' εν εκείνας απάσας συναγομένας

- w 2/ Γ/ 1 W Α' 2 - \

ποιήσαι την έξαψιν όπερ και δια πλειόνων ανδρών κατά

την ειρημένην θέσιν έσοπτρα κατεχόντων και επί το γ
πεμπόντων σημείον ποιήσαι το προκείμενον [οιόν εστιν]. 5
ν -

ίνα δε μη δυσχεραίνωμεν πλείοσι τούτο επιτάττοντες (ευ

ρίσκομεν γαρ ως ουκ έλαττον είκοσι τεσσάρων ανακλάσεων
χρήζει το οφείλον εξαφθήναι), κατασκευάσομεν ούτως ν

έστω επίπεδον εξαγωνικόν έσοπτρον το αβγδεζ και τούτω

παρακείμενα έτερα όμοια έσοπτρα εξαγωνικά και συνημ- 10
μένα το προτέρω κατά τας ειρημένας αβ, βγ, γδ, δε, εζ
ρ/

ευθείας από ήττονος [ολίγης] διαμέτρου, δυνάμενα δε

Αν w ν 2 ' 2 "ην '

κινείσθαι περί τας ειρημένας εύθείας, ή λεπίδων συναπ

-ν ν γ -

των προσκολλιζομένων αυτά ή των λεγομένων γιγλυμίων.

ει τοίνυν εν τω αυτώ επιπέδω του μέσου καπόπτρου 15
ποιήσομεν είναι και τα πέριξ έσοπτρα, ή ανάκλασις δήλον
ότι ομοίως τη πάση συνθέσει γενήσεται, ει δε μένοντος
του μέσου ώσανεί ακινήτου διά τινος επινοίας ευχερώς
προστιθεμένης άπαντα τα πέριξ επί το μέσον επινεύσο
- c W ρ 3 2 2 «ν 2 Λ' 2 -ν
μεν , δήλον ως και αι απ αυτων άνακλώμεναι ακτίνες 20
W - ν

επί τον μέσον τόπον του εξ αρχής εσόπτρου παραγίνον

ν 2 ν ν ν ν ρ/ / /

ται. το αύτο δή ποιούντες και έτερα πέριξ περιτιθέντες

4. έσοπτρον V. ΙΙ το γ σημείον το προκ. πεμπόντων ποιήσαι Schn.,

qui et οϊόν εστιν ex coni. add., ubi in libris est lac. ΙΙ 8. κατα
σκευάσωμεν Dup. ΙΙ 9. έστωΙ άρα V. ΙΙ τετραγωνικόν V. ΙΙ 10. περι
κείμενα R. | 12. από] κατά V. ΙΙ ολίγης uncis incl. Schn. | 13. λε
πίδιον σύναπτον κατακoλλιζομένων αυτών ή V. || 14. προσκολλιζομένων
Schn. p. gloss. habet ad συναπτόντων, φuod abierit in συναπτών. ΙΙ
γιγλωμιών V, γιγλύμων Schn. ΙΙ 16. δηλονότι κύκλος - τή V. ΙΙ
18. ώσανεί] έως αν ή V, έως ανει CR, έως αν ει Α. ως αίει coni.
Dup., uncis incl. Schn. | διά δή τινος Vrc. | 19. εντιθεμέντι V,
προστιθεμένη ΑΒR, in Cς rubro colore appictum est. ΙΙ 21. παρα
γενώνται CVR, παραγενήσονται Schn. ΙΙ 22. παρατίσαντες V.
20 *
 156 ΑΝΤΗΕΜΙΙ
- 2 / 2/ w / Α' 2 , w ν

τους ειρημένοις έσοπτρα και δυνάμενα νεύειν επί το μέ

σον, και τας απ' αυτών ακτίνας εις το αυτό συναγάγωμεν,
ώστε συναγομένας απάσας κατά τον ειρημένον τρόπον
την έξαψιν εν τώ δοθέντι τόπω ποιήσαι, κάλλιον δε η
5 αυτή έξαψις γενήσεται, ει τέτρασιν ή και πέντε κατό
Α' \ - Α' 5 ν ρ w 2/ ν 2 ν

πτρoις δοθείη τα τοιαύτα πύρια ανά επτά όντα τον αριθμόν

και αφεστώσι σύμμετρον αλλήλων διάστημα κατ' αναλο
Α' - Αν 2 Α' / Ο/ w 2 -

γίαν τού της εξάψεως διαστήματος, ώστε τας ακτίνας

τάς απ' αυτών τεμνούσας άλλήλας πλέον δύνασθαι
10 ποιείν την ειρημένην εκπύρωσιν εν ενί γάρ τόπω τών
2 Α' 2/ 2 2 Α' 2 Α'

εσόπτρων όντων κατ' οξυτάτας γωνίας αι άνακλάσεις

2 Α' / α", Ψ Α' ψ 1 w

άλλήλας τέμνουσιν, ώστε σχεδόν πάντα τον περί τον

και ξ Α' Α' ν ν ν ν \

άξονα τόπον θερμαινόμενον διά . . . . μη προς το δοθέν

και μόνον σημείον γίνεσθαι την εκπύρωσιν, δύναται δε
ν Αν Αν -' Αν

15 διά τής τών αυτών επιπέδων εσόπτρων κατασκευής και

ν ν 2 -' 2/ ς ν γν

τήν τών πολεμίων άμαυρούσθαι όψιν, ως μη καθορώντες

βαδίζουσιν ή επέρχονται των τοιούτων κατόπτρων επιπέ
δων εχόντων . . . . πηγνυμένων τε εν τοις επάνω μέρεσι
των ασπίδων και έσω . . . . . ώστε προς τους πολεμίους,
20 καθά είρηται, τάς ήλιακάς ανακλάσεις τρέπεσθαι, και διά
τούτων ευχερώς δύνασθαι, ως είρηται, αυτών καταγω
νίζεσθαι, διά μένουν της των ειρημένων εσόπτρων ήτοι
πυρίων κατασκευής ή τε έξαψις προς το δοθέν διάστημα
δύναιτο γίνεσθαι, και τα . . . . . . και γαρ οι μεμνημένοι
25 περί των υπό Αρχιμήδους του θειοτάτου κατασκευασ

1. των ειρημένων CVR: ίσα ante τους add. Schn. ΙΙ εσόπτροις

Schn. ΙΙ 2. επ' V.ΙΙ συναγομένας V, συνάγομεν Schn. | 6. τα - και
uncis incl. Schn. | 9. επ' V. | 12. πάντα τα ΑΒCR. ΙΙ περι] επί
V. || 14. και uncis incl. Schn. || 16. καθοράσθαι ΑΒ. ΙΙ 19. ασπι
δίων C. ΙΙ 20. καθ' ά V, κατά cett. ΙΙ τρέπεσθαι] γενέσθαι Vrc :
post h. v. Iac. in ΑΒ. ΙΙ 21. τούτων] το codd., corr. Schn. ΙΙ δυσ
χερώς CVR.
 Ε'R ΑΟ ΜΕΝΤΑ 157

θέντων εσόπτρων ου δι' ενός εμνημόνευσαν πυρίου,

αλλά διά πλειόνων και οίμαι μή είναι τρόπον τινά
(έτερον] της από τούτου του διαστήματος εκκαύσεως,
ΙΙΙ. Επειδή δε και των συνήθων πυρίων εμνημό
νευσαν οι παλαιοί, πώς δεί τας των εμβολέων ποιείσθαι
καταγραφάς οργανικώτερον μόνον, ουδεμίαν απόδειξιν
γεωμετρικήν εις τούτο εκθέμενοι, μηδε φήσαντες είναι
τάς τοιαύτας κωνικάς τομάς, ου μέντοι γε ποίας και πώς
γινομένας, διό πειρασόμεθα ημείς και τινας εκθέσθαι των
τοιούτων εμβολέων καταγραφάς και ταύτας ουκ αναπο 10
δείκτους, αλλά διά των γεωμετρικών εφόδων πιστουμένας.
έστω γαρ η διάμετρος του πυρίου προς ο βουλόμεθα
κατασκευάσαι αβ, το δε σημείον, εφ' ο βουλόμεθα την
ανάκλασιν γενέσθαι, επί της προς ορθάς τη αβ, και δίχα
τεμνούσης αυτήν της γεδ, το δ σημείον, τού ε εν τη 15
διχοτομία νοουμένου της αβ, και επιζεύχθω ή βδ. και
διά του β παράλληλος ήχθω τη δεγ ή βζ, ίση ούσα τη
βδ, και διά του ζπαράλληλος τήβα ή ζγ ή τέμνουσα
την δεγ κατά το γ σημείον, και τετμήσθω ή γδ δίχα κατά
το θ σημείον, και έσται ή θε βάθος του εμβολέως του
περί διάμετρον την αβ, ως εξής έσται δήλον και διη
ρήσθω ή βε ευθεία εις όσα δήποτε τμήματα ίσα, υπο
κείσθω δε ως επί της παρούσης καταγραφής εις τρία, εις
την εκ και την κλ και την λβ, και διά των κ, λ, παράλ

2. γενέσθαι την εκπύρωσιν post πλειόνων add. Schn. | 3. της

κατά τόπου του διαστήματος κατασκευάσεως εκκαύσεως Vrc: έτερον
iam addi voluit Dup., gui et corr, τοιούτου, addit Schn.
ΙΙΙ. 6. δε post ουδεμίαν add. Schn. ΙΙ 10. ταύτας] τάς R. ΙΙ
αναποδήκτους V. | 12. περί των πυρίων tanquam titulum ante έστω
habent ΑΒ. ΙΙ εις ο ελόμεθα V, et sic iterum v. 13. ΙΙ 15. αυτής
την VR. ΙΙ εν] προς R. ΙΙ 17. παράλληλος] oς V. i. e. = oς. ΙΙ 17. βζ]
εξ ΑΒVR.
 158 ΑΝΤΗΕΜΙΙ, ΑRCΗΕLΑΙ
2/

ληλοι ταϊς βζ, εγ, ήχθωσαν αίλμ, κν, και τετμήσθω ή

υποζβδγωνία δίχα τη ξβευθεία, του ξ σημείου κατά
το μέσον νοουμένου των βζ, λμ παραλλήλων και εκβε
βλήσθωσαν αι ειρημέναι παράλληλοι πάσαι ως επί τά δ
5 μέρη κατά τα π, ρ σημεία, λέγω ότι η πκ ακτίς κατά παρ
άλληλον ούσα τώ άξονι θέσιν, τουτέστι τή εδπροσπί
πτουσα επί το διά της ξε έσοπτρον κατά το β σημείον επί
το δανακλασθήσεται, διά το δίχα την υπο ζβδ και προς
ίσας ανακλάσθαι γωνίας, καθώς προδέδεικται, ομοίως δε
10 και την ρλ ακτίνα ποιήσομεν ανακλασθήναι επί το δού
τως, επιζεύχθω γαρ ή ξδευθεία, ομοίως δε και ξμ, ξζ,
και δήλον ώς ή ξδίση εστι τη ξζ διά την διχοτομίαν
της πρός τό βγωνίας, αλλ' ή ξζτή ξμ ίση έστι διά το
από μέσου του ξ φέρεσθαι αυτάς επί τάζ, μ σημεία
15 και η μξίση εστι τη ξδ. τετμήσθω ουν ή γωνία ή υπό μξδ
δίχα τη ξτο, του ο κατά μέσον νοουμένου των μλ, νκ
παραλλήλων, τεμνούση δε την μλ παράλληλον κατά το
τ, διά τά αυτά δη δειχθήσεται και η μτίση τή το και
ή το . . . . . . . .

ΑΕ. Ο Η Ε Ι Α Ι.

20 Ι. Vid. Antig. Caryst hist, mir c. 19.

ΙΙ. Vid. ibidem.
ΙΙΙ. Vid. ibid. c. 89.

2. ευθεία] γωνία V. ΙΙ 4. επί om. V. ΙΙ 5. τα παρασημεία V. ΙΙ

8. υπό om. V. Il post ζβδaliquid excidisse putat Dupuy. l προς
ίσας] κατά ετέρας Vrc. ΙΙ 9. επί δε και την ουν V. | 13. β] βγ
ΑCVR. | 14. από] κατά V.
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 159

ΙV. Primum apes mascuntur partim ex apibus,

partim ex bubulo corpore putrefacto itaque Αrche
laus in epigrammate ait eas esse
βοος φθιμένης πεποτημένα τέκνα,
idem
ίππων μεν σφήκες γενεά, μόσχων δε μέλισσαι.
Varro de r. r. 3, 16.
V. De quibus admirandum illud, quod etiam
Αrchelaus scribit, non ut reliquα animalia nari
bus, sed auribus spiritum ducere solere, nec un 10
φuam /abri Carere. Varro d. r. r, 2, 3. Ρlin.
hist. nat. 8. 50, 202.
VΙ. Ρerdices, φuae, ut Αrchelaus scribit, νοαe
maris audita ooncίpίunt. Varro d. r. r. 3, 11.
VΙΙ. Αrchelaus auctor est, φuot sint corporis 15

αανernae αd eacrementa leport, tolidem annos

εsse aetatis. νarius αerte numerus reperitur, idem
μtramφue νίrn singulis inesse ac sine mare aeque
βίgnere Ρlin. h. n 8, 55. Varro d. r. r. 3, 12.
VΙΙΙ. Sanguine ipsius hominis er φuacunque 20
parte omisso efficacissime anginam illinί tradunt
Οrpheus et Αrchelaus, item ora aomiliali morbo
λαρsorum, , easurgere enim protinus. Plin hist.
nat. 28. 4, 43.
ΙΧ. Εν Λιβύη ημιόνους τινάς ή τετρωμένους 25
Αρχέλαος λέγει ή απειπόντας υπό δίψους ερρίφθαινε
ΙV. 4. πεποιημένα vulg., corr. Τurneb., Scal. et Reines. πεπλανη
μένα. | 6. post hunc versum alius in edd. antiquis legitur, ίπποι
μεν σφηκών γένεσις, μόσχοι δε μελισσών, depromptus ex Νicand.
ther. 741; deest in mss.
V. 8. guibus, sc. capris.
ΙΧ. 26. ή codd., είτε edd. ante Iacobs.
 160 ΑR CΗΕLΑΙ, ΑRΙSΤΟ CLIS

κρούς πολλούς πολλάκις δε όφεων επιρρευσάντων φύ

λον πάμπολυ των νεκρών εσθίειν, επάν δε βασιλίσκου
συρίγματος ακούση, τα μεν υπό τους ιλεοίς και τη ψάμμω
αφανίζεσθαι την ταχίστην και εαυτά αποκρύπτεσθαι, τον
δε προσελθόντα κατά πολλήν την ειρήνην δειπνείν είτα
αύθις υποσυρίζειν και απαλλάττεσθαι, τους δε ημιόνους
και το δείπνον το εξ αυτών σημαίνεσθαι το εντεύθεν,
το του λόγου τούτο, άστροις. Αelian. hist. anim. 2, 7.
Χ. Αλλά και Αρχέλαός φησιτά των μυών ήπατα
10 λοβούς έχειν πέντε και δέκα, οίτινες ουκ αθρόοι πάντες
έγγίνονται, αλλ' έκαστος καθ' ημέραν σεληνιακήν εις επι
γινόμενος εξ ουκ όντος προστίθεται από της νεομηνίας
μέχρι της πανσελήνου, πάλιν δε από της πανσελήνου εις
εφ' ένι καθ' ημέραν φθίνων λοβός, πάντες μέχρι της νεο
15 μηνίας εκλείπουσι, και αύθις εξ εκείνης άρχονται γίνεσθαι

προς την της σελήνης περίοδον και τον αριθμόν των

εκείνης ημερών και αυτοί γινόμενοι και απογινόμενοι και
πληθυνόμενοι και μειούμενοι, ο δ' αυτός ιστορικός λέγει
και τα των θαλασσίων εχίνων ωα το αυτό πάσχειν, Βois
20 sonad. aneed. gr. 1. p. 417 sq ex cod. Ρaris. 1630.

ΧΙ. Αρχέλαος εν τοις ιδιοφυέσι φησί τάς μυραίνας

τους έχεσι μίγνυσθαι [προϊούσας εις γήν ], έχειν δε οδόν
τας ομοίους έχεσι. Schol. Νicand. ther v. 822.
ΧΠ. Κατώβλεψ, παρά Αρχελάω τώ Χερρονησίτη εν
τους ιδιοφυέσιν, Αthen. 9. p. 409. C.
1. επιρρεύσαν co. Paris ΙΙ 2. των κρεών ante Gronov, ΙΙ 5. προσελ
θόντα Ρar., ελθόντα edd. | 6. επισυρίζειν edd. ΙΙτας δε cod. Μed.
Χ. Αntig. c. 124.
 Ε'R ΑΟ ΜΕΝΤΑ 161

ΑΕ ΙS ΤΟ Ο Ι, ΙS.

Ι. Αριστοκλής εν α' παραδόξων Εφέσιος τώ γένει

νεανίας των επισήμων, υιός Δημοστράτου, ταις δ' αλη
θείαις Αρεως, ούτος το θήλυ μισών γένος νυκτός βαθείας
εις τας πατρώας έτρεχεν αγέλας, και όνω συνεγένετο θη
λεία η δε έγκυος γενομένη έτεκε κόρην ευειδεστάτην 5
Όνοσκελίαν τούνομα, την προσηγορίαν λαβούσαν από
του συμπτώματος Stobaeus florileg. 64, 37.
ΙΙ. Οι μεν Παλαμάονα λέγουσι ρήξαι την του Διός
κεφαλήν, ότε Αθηνάν εγεννάτο, οι δε Ερμήν, οι δε
Προμηθέα, Αριστοκλής δε υφίσταται την γέννησιν Αθη- 10
νάς εν Κρήτη νεφέλη γάρ φησι κεκρύφθαι την θεόν,
τον δε Δία πλήξαντα το νέφος προφήναι αυτήν. Schol.
Ρind. ΟΙ, 7, 66.

Ο ΑΙ, ΙΙ, Ι Μ Α Ο Η Ι.

Vid. Αntig. Caryst hist. mir c. 129 sqq.

Ι. Ηabent etiam Plutarch. parall. min. c. 29. et Αpost prov.

14, 70. sub falso nomine Αristotelis, sub Αristoclis Αrsen. viol.
p. 385. ΙΙ 1. αΊ β' Ρlut. Αrs., ζ' Αpost. ΙΙ 2. ταίς] παίς Αrs. Η
3. ουτος Αrs., τούτο vulg., supra scripίο ούτως Β. ΙΙ 6. Ονόσκελιν
Ρlut. ΙΙ 10. Αριστοκλής δε υφίσταται ex codd. Βoeckh., Αρίσταρχος
δέ φησιν υφ. vulg.
- 21
 162 ΙS I G Ο ΝΙ

ΙSΙ G Ο ΝΙ.

Ι. Ρriores Αnthropophagos, φuos ad sep

ιemtrionem esse dirimus decem dierum ilinere
supra Βorγsthenem amnem, ossίbus humanorum
ααpitum bίbere outibusque ourn Capillo pro man
5 telibus ante pectora uti Isigonus Νicaeensis. idem
ίn Αlbanία βίgnί φuosdam έγlauca oculorum
acie, a pueritia statim canos, φuί noctu plus
φuam interdiu cernant. idem itinere dierum de
αem supra Βor γsthenem Sauromatas iertio die
10 αίbum oapere semper. Plinius hist. nat. 7. 2, 12.
ΙΙ. In eadem Αfrica /amilias φuasdam g/Σ
/ascinantium Isigonus et Νymphodorus, φuorum
/audatione intereant probata, arescant arbores,
amoriantur infantes. esse eiusdem generis in Τri
15 ballis et Illγriis adiicit Isigonus, φuί νίsu φuoque
εffascinenί interimanίφue φuos diulius intuean
ίur, ίratis praecίpue oculis, φuod eorum malum
/acilius sentire puberes. notabilius esse φuod pu
pillas binas in oculis singulis habeant. Ρlinius
20 hist. nat. 7. 2, 16.
ΙΙΙ. Cγrnos Ιndorum έenus Ιsigonus annis
αentenis φuadragenίς νίνere, item Αethiopas Μα
αrobios et Seras existimat et φuί Αthon montem
incolant, hos φuidem, φuία νίperinis oarnibus
25 α/antur, itαφue nec oapiti mec 9estibus eorum
5. Ιccensis Μurbac., Sίccensis Chiffl. ΙΙ 13. proόαία Μurb.,
πρόβατα Ηard. ΙΙ 17. ίrrilatis Τolet. ΙΙ 21. genrem cod. Dalech.
 FR Α GΜΕΝΤΑ 163

noria Corporι inesse animalia. Ρlinius hist. nat.

7. 2, 27.
ΙV. Και μην και Ισίγονος ο Κιττιεύς εν Ρόδω τη
νήσω τον τού Διός ταύρόν φησιν ουκ αμoιρήσαι λόγου
του καθ' ημάς. Cyrill. c. Jul. 3. p. 88. C. 5

V. Πρόβατα δε χρυσόχροόν που φέρειν την ερέαν

Ρηγίνος τον Ισίγονoν εισφέρει γεγραφότα.
Τzetz, chil. 1, 18. ν. 468 sq.
VΙ. Vid. Sotionis fragm. d. fluv cap. Ι. εν δευ
τέρω απίστων. 10

VΙΙ. ibid. cap VΙΙΙ.

VΙΙΙ. ibid cap. ΧLΙΙΙ.
ΙΧ. ibid. cap. Π.
Χ. ibid. cap. ΙΧ.
ΧΙ. ibid. cap. ΧΙ. 15

ΧΙΙ. ibid. cap. ΧΙΙ.

ΧΙΙΙ. ibid. cap. ΧΙΙΙ.
ΧΙV. ibid cap. ΧΙV.
ΧV. ibid. cap. ΧΧΙ.
ΧVΙ. ibid. cap. ΧΧVΙΙ. 20

ΧVΙΙ. ibid. cap. ΧΧΧVΙ. -

ΧVΙΙΙ. ibid. cap. ΧL.

ΧΙΧ. ibid. cap. ΧLIV.
3. Κιττιεύς] f. Νικαιεύς. ΙΙ 6. χρυσόχροον cod. Μon. Β, χρυ
σόχροα vulg. ΙΙ 7. Ησίγονον edd. vett.

21 και
 164 Ι.ΥSΙΜ ΑCΗΙ, ΜΟΝΙΜΙ -

Ι, Υ S Ι Μ Α Ο ΗΙ.

Ι. Περί δε Ευρώπης και της Κάδμου εις Θήβας

παρουσίας Λυσίμαχος εν τη πρώτη των Θηβαϊκών παρα
δόξων συνείλοχε πολλήν την ύλην διαφωνούσαν. Schol
Αpoll. Rhod. 3, 1179.
ΙΙ. Εισί γε οί φασι το μνήμα του Οιδίποδος εν
ιερώ Δήμητρος είναι εν Ετεωνώ, μεταγαγόντων αυτόν
εκ Κεού τινος ασήμου χωρίου, καθάπερ ίστορείν φησιν
Αρίζηλον Λυσίμαχος ο Αλεξανδρεύς εν ιγ' των Θηβαϊ
10 κών γράφων ούτως Οιδίπου δε τελευτήσαντος και των

φίλων εν Θήβαις θάπτειν αυτόν διανοουμένων εκώλυον

οι Θηβαίοι διά τάς προγεγενημένας συμφοράς, ως όντος
ασεβούς, οι δε κομίσαντες αυτόν εις τινα τόπον της Βοιω
τίας καλούμενον Κεον έθαψαν αυτόν γινομένων δε τους
15 εν τη κώμη κατοικούσιν ατυχημάτων τινών, oιηθέντες

αιτίαν είναι την Οιδίπου ταφήν, εκέλευον τους φίλους

αναιρείν αυτόν εκ της χώρας, οι δε απορούμενοι τους
συμβαίνουσιν ανελόντες εκόμισαν εις Ετεωνόν βουλό
μενοι δε λάθρα την ταφήν ποιήσασθαι καταθάπτουσιν
20
νυκτός εν ιερό Δήμητρος, αγνοήσαντες τον τόπον κα
ταφανούς δε γενομένου πέμψαντες οι τον Ετεωνόν κατ
οικούντες τον θεόν επηρώτων, τί ποιώσιν, ο δε θεός
είπεν, μη κινείν τον ικέτην τής θεού διόπερ αυτού τέ
θαπται και το ιερόν Οιδιπόδειον κληθήναι. Schol. Soph.
25 Οed. Col. ν. 91.

2. παραδόξως edd. : paullo post in eisdem scholiis Λυσίμαχος

εν τη συναγωγή των Θηβαϊκών παραδόξως (παραδόξων) ιστορεί. ΙΙ
3. συνείλεχε vulg, Il 18, συμφαίνουσιν vulg.
 ΜΥΗ SΙΙ, ΙΕΗ ΑΟ ΜΕΝΤΑ 165

ΙΙΙ. Λυσίμαχος δέ φησιν εν τοις Θηβαϊκούς παρα

δόξοις, τριάκοντα αργυρίου τάλαντα απαιτούντων ποι
νήν επί Ιφίτω ούτως επ' αυτούς Ηρακλέα στρατεύσαι.
Schol. Εurip. Hippol. v. 545.
ΙV. Τινές δε και Λαίου την Σφίγγα παραδιδόασιν, 5
ως Λυσίμαχος Schol. Εurip. Ρhoen. v. 26.
V. Ο Ελικών και Κιθαιρών, όρη της Βοιωτίας,
εξ Ελικώνος αδελφών όντων και Κιθαιρώνος,
oίπερ αλλήλους έκτειναν, ως οι Οιδίπου παίδες,
ως έγραψε Λυσίμαχος ανήρ ο Κυρηναίος, 10

Τzetz, chil. 6, 88. v. 917 sqq.

Μ Ο Ν Ι ΜΙΙ.

Μόνιμος δ' ιστορεί εν τή των θαυμασίων συναγωγή,

εν Πέλλη της Θετταλίας Αχαιον άνθρωπον Πηλεί και Χεί
ρωνι καταθύεσθαι. Clemens Αlex. protr, p. 12. S. 15

ΜΙΥΕ S ΙΙ, Ι.

Ι. Τον στέφανον δ' αυτούς δίδοσθαι μυρρίνης ιστο

ρεί Μυρσίλος εν ιστορικούς παραδόξοις. Αthen. 13.
p. 610. Α.
2. απαιτούντων, sc. των Οιχαλιέων,
13. Μonimi fragmentum sic profert Cyrill. c. Iul. 4. p. 128. C.
ιστορεί δε και Μώνυμος εν τή των θαυμασίων συναγωγή, Πηλεί και
Χείρωνι καταθύεσθαι τινας εν Πελλήνη της Θράκης. ΙΙ 17. sc. in cer
tamine pulchritudinis apud Εleos.
 166 ΜΥRSΙLΙ, ΝΙCΟLΑΙ DΑΜ.

ΙΙ. Τούτον εμφερέστατον λέγουσι την όψιν Πε

ριάνδρω τώ Κυψέλου γενέσθαι, καθάπερ Αλκμαίωνι μεν
τώ Αμφιάρεω τόν Πέρσην Ορόντην, Έκτορι δε τον Λα
κεδαιμόνιον νεανίσκον, όν ίστορεί Μυρσίλος υπό πλή
5 θους των θεωμένων ώς τούτ' έγνωσαν καταπατηθήναι.
Ρlutarch. vit. Αrat. c. 3.

ΝΙΟ ΟΙ,ΑΙΙΟ ΑΜΑS Ο ΕΝΙ

Π Α Ρ Α Δ Ο Ξ Ω Ν Ε Θ Ω Ν Σ Υ Ν Α Γ Ω Γ Η Σ.

(Εx Ιoannis Stobaei florilegio.)

Ι. Ιβήρων αι γυναίκες κατ' έτος ότι αν εξυφήνωσιν

εν κοινό δεικνύουσιν άνδρες δε χειροτονητοί κρίναντες
την πλείστα εργασαμένην προτιμώσιν έχουσι δε και μέ
10 τρον τι ζώνης, ή την γαστέρα περιλαβείν αν μή δυνη
θώσιν, αισχρόν ηγούνται,
ΙΙ. Παρά Ταρτησσίοις νεωτέρω πρεσβυτέρου κατα
μαρτυρείν ουκ έξεστι.
ΙΙΙ. Κελτοι οι τώ ωκεανώ γειτνιώντες αισχρον
15 ηγούνται τοίχον καταπίπτοντα ή οικίαν φεύγειν πλημ
μυρίδος δε εκ της έξω θαλάττης επερχομένης μεθ' όπλων

1. τούτον, sc. τον Νικοκλέα.

Ι. Stob. flor, 5, 121. cf. Αpost. 9, 60. Αrsen, p. 263. ΙΙ 7. εξυ
φάνωσιν vulg., corr. Schow. l 9. την] τα Οr.
ΙΙ. 44, 41.
ΙΙΙ. 7, 40. cf. Αrist. eth. Εudem. 3, 1. Αel. v. h, 12, 23,
Strab. 7. p. 293. -
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 167

απαντώντες υπομένουσιν έως κατακλύζονται, ίνα μη δο

κώσι φεύγοντες τον θάνατον φοβείσθαι. -

ΙV. Κελτοι σιδηροφορούντες τα κατά πόλιν πάντα

πράττουσι, μείζω δ' εστίν επιτίμια κατά του ξένον ανε
λόντος ή πολίτην υπέρ του μεν γαρ θάνατος ή ζημία,
υπέρ του δε πολίτου φυγή τιμώσι δε μάλιστα τους χώ
ραντώ κοινό προσκτωμένους, τάς δε θύρας των οικιών
ουδέποτε κλείoυσι.
V. Ομβρικοί εν ταις προς τους πολεμίους μάχαις
αίσχιστον ηγούνται ηττημένοι ζήν, αλλ' αναγκαίον ή νι 10

κάν ή αποθνήσκειν,
VI. Όμβρικοί όταν προς αλλήλους έχωσιν αμφισ.
βήτησιν, καθοπλισθέντες ως εν πολέμω μάχονται, και
δοκούσι δικαιότερα λέγεινοί τους εναντίους αποσφάξαντες,
VΙΙ. Λευκανοί δικάζονται αλλήλοις ώσπερ άλλου 15
τινός αδικήματος, ούτω και ασωτίας και αργίας, εάν δέ
τις ασώτω δανείσας χρέος ελεγχθή, στέρεται αυτού και
Αθήνησι δε της αργίας εισί δίκαι.
VΙΙΙ. Παρά Σαυνίταις κατ' έτος οί' τε ήίθεοι κρί
νονται δημοσία και αι παρθένοι, ο δε κριθείς άριστος
είναι λαμβάνει ήν βούλεται, είτ’ ο μετ' εκείνον δεύτερος
και ούτως εφεξής,
ΙΧ. Δαρδανείς, Ιλλυρικόν έθνος, τρις εν τώ βίω

1. κατακλύζωνται Οr. Cor.

ΙV. 44, 41. cf. Caes. b. g, 6, 23. Αr. mir, ausc. c. 85. ΙΙ
4. ξένου -πολίτου Β pr. ΙΙ 5. υπέρ ου Α. ΙΙ 6. του δεj δε του Βrc.
V. 7, 39.
VΙ. 10, 70.
VΙΙ. 44, 41. ΙΙ 17. και - δίκαι om. Cor.
VΙΙΙ. 44, 41. cf. Strab. 5. p. 250. Ι! 19. Σουνίταις codd.,
corr. Ηolst.
ΙΧ. 5, 51. cf. Αel. v. h. 4, 1. Strab. 7. p. 316.
 168 ΝΙΟ ΟΙ, ΑΙΙΟ ΑΜΑS ΟΕΝΙ

λούονται μόνον, όταν γεννώνται και επί γάμοις και τε

λευτώντες, ".

"
Χ. Λιβύρνιοι κοινάς τας γυναίκας έχουσι και τα
2. - ' Α' 2 «ν / - Αν

τέκνα εν κοινώ τρέφουσι μέχρις ετών πέντε είτα τώ ν

5 έκτω συνενέγκαντες άπαντα τα παιδία τάς ομοιότητας Ο/

προς τους άνδρας εικάζουσι και εκάστω τον όμοιον τ'

αποδιδόασι πατρί αφ' ής δ' αν απολάβη το παιδίον,

έκαστος υιόν υπολαμβάνει,
ΧΙ. Αυταριάται τους αδυνάτους των στρατιωτών
10 εν ταις οδοιπορίαις ουδέποτε ζώντας απολείπουσι. ν ν \ 3 2

ΧΙΙ. Βοιωτών ένιοι τους το χρέος ούκ αποδιδόν

2 2 w 3" Α' Α' Α'

τας εις αγοραν άγοντες καθίσαι κελεύουσιν, είτα κόφινον

-" η\ κ.ν 2/

επιβάλλουσιν αυτούς δς δ' αν κοφινωθή άτιμος γίνεται.

- -" \

δοκεί δε τούτο πεπoνθέναι και ο Ευριπίδου πατήρ, Βοιω

ν "ην V '

15 τος ών το γένος.
2/

ΧΙΙΙ. Λακεδαιμονίοις τέχνας μανθάνειν άλλας ή

τάς εις πόλεμον ευθέτους αισχρόν εστιν εστιώνται δε
πάντες εν κοινώ τους δε γέροντας αισχύνονται ουδέν Ο/ αν

ήττον ή τους ιδίους πατέρας, γυμνάσια δ' ώσπερ ανδρών

20 έστι, ούτω και παρθένων, ξένοις δ' εμβιούν ουκ έξεστιν
2 Α' 9/ Α' Α' - \ 2 κιν

εν Σπάρτη ούτε Σπαρτιάταις ξενιτεύειν. ταίς δε αυτών

1. και δύο (debebat β) όταν γαμώσι και 7 οταν τελευτώσι Α.

Χ. 44, 41. | 3. Λιβύρνιοι Αrc. (et sic. corr Ηolst.), Λι
βυρνοί Β rc. (quod probat Cor.), Λιμυρίνιοι Β pr., Λιμύρνιοι vulg.ΙΙ
4. μέχρις Α, μέχρι cett. ΙΙ 5. συνενέγκoντες Β rc. ΙΙ 6. τόν] το Βrc.ΙΙ
7. απολάβηet υπολαμβάνει ΑΒ rc., vulg, υπoλάβη et απολαμβάνει,
ΧΙ. 54, 39. ΙΙ 9. Ανταριάται Α, αταριάται Gesn. mg., Αυ
ταρχιάδαι Τrinc., Αυταρκιάται vulg.
ΧΙΙ. 44, 41. | 11. το χρέος ΑΒ rc., om. vulg.
ΧΙΙΙ. 44, 41. ΙΙ 17. ευθέτους ΑΒ rc., om. vulg. | 18. κατ' ου
δεν Α. ΙΙ 19. τους ιδίους πατέρας ΑΒ pr., πατέρας cett. ΙΙ 20. παρ
θένων] των πατέρων Α. ΙΙ 21. ξενιτεύειν] έθος ξ, ΑΒ rc.
 Ε'R ΑΟ ΜΕΝΤΑ 169

γυναιξί παρακελεύονται εκ των ευειδεστάτων κύεσθαι

και αστών και ξένων χρηματίζεσθαι δ' αισχρόν Σπαρτιά.
ταις, νομίσματι δε χρώνται σκυτίνω εάν δε παρά τινι
ευρεθή χρυσός ή άργυρος, θανάτω ζημιούται. σεμνύνον
ται δε πάντες επί τώ ταπεινούς αυτούς παρέχειν και κατ
ηκόους ταϊς αρχαίς μακαρίζονται δε μάλλον παρ' αυ
τοις οι γενναίως αποθνήσκοντες ή οι ευτυχώς ζώντες,
οι δε παίδες νομίμως περί τινα βωμόν περιιόντες μαστι
γούνται, έως αν ολίγοι λειφθέντες στεφανωθώσιν αισχρον
δέ εστι δειλών σύσκηνον ή συγγυμναστήν ή φίλον γε 10
νέσθαι κρίσις δε της γεροντίας επί τώ τέρματι του βίου
προστίθεται τους τε εύ ή κακώς ζήσασιν, όταν δε στρα,
τεύωνται έξω χώρας, πύρ από του βωμού του Αγήτορος
Διός εναυσάμενος πυρφόρος λεγόμενος σύνεστι τώ βα
σιλεί άσβεστον αυτό τηρών, συνεκπέμπονται δε τώ βα 15
σιλεί μάντεις και ιατροί και αυληταί, οις εν ταις μάχαις
αντί σαλπίγγων αει χρώνται μάχονται δε εστεφανωμένοι.
υπανίστανται δε τώ βασιλεί πάντες πλην των εφόρων.
ομνύει τε προ της αρχής ο βασιλεύς κατά τους της πό
λεως νόμους βασιλεύσειν. 20

2. Σπαρτιάταις Damasc., τους Σπ. Α, Σπαρτιάτη vulg. | 3. νο

μίσμασι - σκυτίνοις ΑΒ rc., ν. σιδηρώ corr. Fischer. ΙΙ 6. υπ' αυ
τοις Βrc. Τrinc. ΙΙ 8. τινα] τον Α pr. ΙΙ 9. λειφθέντες] μη λυπη
θέντες aut καρτεροι vel νικητάι ante λειφθ. vult Οrell. ΙΙ 10. δειλών]
δόλων Α pr., δειλώ Cor. ΙΙ ή φίλον Β rc., φίλον (ή supra scr.) Α,
φίλον Damasc., olim φίλων. ΙΙ 11. δε Αrc. inter versus. ΙΙ τής γε
ροντίας corr. Weisk. ex Χen. rep. Lac. c. 10, vulg, ταϊς γεροντίαις,
Α τ. γεροντείαις. ΙΙ 12. προτίθεται Cor. ΙΙ τε om. aut και κ. vult
Cor., τους εύ και καλώς corr. Οr. ΙΙ ζήσασιν Α Τrinc., ζήσωσιν
cett. ΙΙ στρατεύωνται Α Τrinc , στρατεύονται cett. ΙΙ 14. τώ ιδίω
βασιλεί Α. || 15. αυτώ Τrinc. || 16. βασιλεί] βασιλεί πάντες ΑΒ. ΙΙ
17. έστεφανωμένοι] οι Λακεδαιμόνιοι εστ. Α, στεφανώμενοι Τr ΙΙ
18. τω et των ΑΒ rc., om. vulg. ΙΙ 20. βασιλεύειν vulg., corr, Cor.
ex Χen. rep. Lac. c. 15.
22
 170 ΝΙΟ ΟΙ,ΑΙ ΙΟ ΑΜΑS Ο ΕΝΙ

ΧΙV. Κρήτες πρώτοι Ελλήνων νόμους έσχον του

Μίνωος θεμένου, ός και πρώτος έθαλασσοκράτησεν.
προσεποιείτο δε ο Μίνως παρά του Διός αυτού μεμα
θηκέναι δι' εννέα ετών είς τι όρος φοιτών, εν ώ Διός
άντρον ελέγετο, κακείθεν αεί τινας νόμους φέρων τους
Κρησί, μέμνηται δε τούτου και Όμηρος, εν οις λέγει
τoίσι δ' ενι Κνωσσός μεγάλη πόλις, ένθα γε Μίνως
εννέωρος βασίλευε, Διός μεγάλου οαριστής,
οι δε Κρητών παίδες αγελάζονται κοινή μετ' αλλήλων
10
σκληραγωγούμενοι, και θήρας και δρόμους τε ανάντεις
ανυπόδητοι κατανύοντες, και την ενόπλιoν πυρρίχην
εκπονούντες, ήντινα πρώτος εύρε Πύρριχος Κυδωνιάτης
Κρής το γένος, συσσιτούσι δ' εν κοινώ οι άνδρες την
αυτήν δίαιταν έχοντες εξίσου πάντες, δώρα δε αυτούς
15 εστιν όπλα τιμιώτατα.

ΧV. Τελχίνες άνθρωποι ονομαζόμενοι το ανέκαθεν

Κρήτες, oικήσαντές (τε] και εν Κύπρω, μεταναστάντες δ'
εις Ρόδον και πρώτοι την νήσον κατασχόντες, βάσκανοί
τε σφόδρα ήσαν και φθονεροί τεχνίται δε όντες και τα
20 των προτέρων έργα μιμησάμενοι Αθηνάς Τελχινίας άγαλμα

πρώτοι ιδρύσαντο, ώσπερ εί τις λέγοι Αθηνάς βασκάνου.

ΧVΙ. Κίοι τους αποθανόντας κατακαύσαντες και
οστολογήσαντες εν όλμω τα οστά καταπτίσσουσιν, είτα
ΧΙV. 44, 41. cf Strab. 10. p. 480 sq. | 1. του et 3. o ΑΒrc.,
om. vulg. ΙΙ 2 ος intra versus Α ΙΙ 6. Κρητικούς Α. ΙΙ τούτων Α. ΙΙ
7. Οdyss, 19, 178 sq. ΙΙ 8, ο αριστεύς Τr, || 11. ανυπόδητοι Β,
ανυπόδετοι Α, ανυπόδυτοι cett. Il καταδύοντες Α pr. | 12. Κυδω
νειάτης (ι supra ει) Α. ΙΙ 13. δυσσιτούσι Α. || 14. δώρων Gesn.
mg. Cor., δώρον Dam.
ΧV. 38, 56. cf. Strab. 14. p. 653. | 17. τε om. Cor. ΙΙ
18, κατέχοντες ΑΒ.
ΧVΙ. 123, 12, ΙΙ 22. Κείοι v. Κιανοί coni. Cor. || 23. κατα
πίσσουσιν Α.
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 171

ενθέντες εις πλοίον και κόσκινον λαβόντες αναπλέουσιν

εις πέλαγος και προς τον άνεμον εξοδιάζουσιν, άχρις αν
πάντα εκφυσηθή και αφανή γένηται.
ΧVΙΙ. Τριβαλλοί τέτταρας φάλαγγας εν ταις μάχαις
ποιούνται, την πρώτην των ασθενών, την έχομένην των
κρατίστων, την τρίτην των ιππέων, τελευταίαν τήν των
γυναικών, αϊ αυτούς εις φυγήν τρεπομένους κωλύουσι
βλασφημούσαι.
ΧVΙΙΙ. Καυσιανοί τους μεν γεννωμένους θρηνούσι,
τους δε τελευτήσαντας μακαρίζουσιν. 10

ΧΙΧ. Ταύροι, Σκυθικόν έθνος, τους βασιλεύσι τους

ευνουστάτους των φίλων συγκαταθάπτουσιν, ο δε βασι
λεύς αποθανόντος φίλου ή μέρος ή το όλον αποτέμνει
ωτίον, προς την αξίαν του τελευτήσαντος,
ΧΧ. Σίνδοι τοσούτους ιχθύς επί τους τάφους επι 15

βάλλουσιν, όσους πολεμίους ο θαπτόμενος απεκτονώς ή.

ΧΧΙ. Σαυρομάται διά τριών ημερών σιτούνται εις
πλήρωσιν ταις δε γυναιξί πάντα πείθονται ως δεσποί
ναις, παρθένον δε ου πρότερον συνοικίζουσι προς γάμον
πριν αν πολέμιον άνδρα κτείνη. 20

ΧΧΙΙ. Γαλακτοφάγοι, Σκυθικόν έθνος, άοικοί (τέ

εισιν, ώσπερ και οι πλείστοι Σκυθών, τροφήν δ' έχoυσι

ΧVΙΙ. 54, 40. ΙΙ 4. Τριβαλοι Α. ΙΙ 5. πρώτην] μίαν Τr.

ΧVΙΙΙ. 120, 24. cf. Ηerod. 5. 4, ubί Τραυσοι, ex guo Τραυσιανοί
h. Ι. coni. Οor.
ΧΙΧ. 123, 12. | 14. προς in lac. om. Voss, δεικνύων add.
Αrsen.

ΧΧ. 123, 12. || 15. ιχθύς] λίθους coni, Clavier, probat Cor. ΙΙ
16. ην Voss. Τr.
ΧΧΙ. 44, 41. cf. Ηerod. 4, 17. ΙΙ 17. οπύονται coni. Valck. ΙΙ
19. ευς γ. Dam.
ΧΧΙΙ. 5, 73. cf. Ηerod. 4, 59 sqq. Hippocr. 1. p. 84. Cor.
Strab. 7. p. 296 sqq. ΙΙ 21. τε om. Cor.
22 και
 172 ΝΙΟ ΟΙ,ΑΙ ΙΟΑΜΑS ΟΕΝΙ

γάλα μόνον ίππειον, εξ ού τυροποιούντες εσθίουσι και

πίνoυσι, καί εισι διά τούτο δυσμαχώτατοι, συν αυτοίς τ' κν

πάντη την τροφήν έχοντες, ούτοι και Δαρείον ετρέψαντο.

εισί δε και δικαιότατοι, κοινά έχοντες τά τε κτήματα και
5 τάς γυναίκας, ώστε τους μεν πρεσβυτέρους αυτών πα
" 2 Α' ν ν Α - W 2 ""

τέρας ονομάζειν, τους δε νεωτέρους παίδας, τους δ' ήλι

κας αδελφούς, ών ήν και Ανάχαρσις, είς των επτά σο
Αν σ'

φών νομισθείς, ος ήλθεν εις την Ελλάδα, ίνα ίστορήση

\ - ς Α' Α' Α' και "η "

τα τών Ελλήνων νόμιμα, τούτων και Όμηρος μέμνηται

1() εν οις φησιν
Μυσών τ' αγχεμάχων και αγαυών Ιππημολγών,
Α' 2γ ν Α' 2 Αν

Γλακτοφάγων αβίων τε, δικαιοτάτων άνθρώπων.

2 ν 2 2 ν ι / "ην ν ν Αν ν -' ην W

αβίους δ’ αυτούς λέγει ή διά το γήν μη γεωργείν ή διά

Ν 5 . , σ' "ην w w Αν Α' Α' Α'

το αοίκους είναι ή δια το χρήσθαι τούτους μόνους τόξοις,

ν Κ ν V Α' ν Α' ? Ωw τ- 2/

15 βιον γάρ λέγει το τόξον, παρά τούτοις ουδε είς ούτε

-" ("/ 3/ - 5/ Α' ρs Α'

φθονών, ώς φασιν, ούτε μισών ούτε φοβούμενος ίστορήθη

διά τήν του βίου κοινότητα και δικαιοσύνην μάχιμοι δ'
ε' - -

ουχ ήττον αυτών αι γυναίκες ή οι άνδρες, και συμπολε

μούσιν αυτούς όταν δέη, και διά τούτο Αμαζόνας γεν
Α' σ' ρ/ w 2 η Α' μ' 2 -" w

20 ναιοτάτας είναι, ώστε ποτέ ελάσαι μέχρις Αθηνών και

Κιλικίας, ότι τούτων παρώκουν εγγυς της Μαιώτιδος
λίμνης,
ΧΧΙΙΙ. Κολχοί τους τελευτήσαντας ου θάπτουσιν,
αλλά κρεμώσιν από δένδρων,

6. νομίζειν Α Gesn. mg. || νεωτέρους Α, νέους cett. ΙΙ 9. Ελλή

νων Β, άλλων cett. ΙΙ Ιliad. 13, 5 sq. | 11. αιανών ιππομολγών γα
λακτοφάγων τε δικαιοτάτων Τr. || 13. Αβίους - τόξον in mg. habet
Βrc., om. Τr., scholion redolent Gaisfordio. cf. Steph. Β. s. v.
Αβιοι ΙΙ 14. μη ante χρήσθαι inseri νult Τoup. ΙΙ 20. μέχρις Α,
μέχρι cett. ΙΙ 21. τούτων ΑΒ rc., τούτον cett., τότε Gesn. Cor.
ΧΧΙΙΙ. 123, 12. cf. Αel. v. h. 4, 1. Αpoll. Αrg. 3, 202 sqα. ΙΙ
24. κρεμνώσιν Α. | επί δ. Αrs. Voss, Gesn. mg.
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 173

ΧΧΙV. Κερκέται τους αδικήσαντας ότιoύν τών

ιερών απείργουσιν, εάν δέ τις κυβερνών σκάφος δια
μάρτη, προσιόντες εφεξής έκαστοι έμπτύουσιν αυτώ,
ΧΧV. Μόσυνοι τον εαυτών βασιλέα τρέφουσιν εν
πύργω κατάκλειστον, εάν δέ τις δόξη κακώς ποτε βεβου- 5
λεύσθαι, τώ λιμώ αυτόν αποκτείνουσι τον δε τρεφόμενον
σίτον εξίσου διαιρούσι μέρος κοινή εξελόντες τους αφι
κνουμένοις ξένοις.
ΧΧVΙ. Θύνοι τους ναυαγούς φιλανθρώπως δεχό
μενοι φίλους ποιούνται, των δε ξένων τους μεν εκουσίως 10
ελθόντας σφόδρα τιμώσι, τους δ' ακουσίως κολάζουσιν.
ΧΧVΙΙ. Φρύγες όρκοις ου χρώνται ούτ' ομνύντες
ούτ' άλλους εξορκούντες, εάν δέ τις παρ' αυτούς γεωρ
γικόν βούν αποκτείνη ή σκεύος των περί γεωργίαν κλέψη,
θανάτω ζημιoύσι. 15

ΧΧVΙΙΙ. Φρύγες oυ κατορύττουσι τους ιερείς τε

λευτήσαντας, αλλ' επί λίθους δεκαπήχεας τιθέασιν ορθούς,
ΧΧΙΧ. Λύκιοι τας γυναίκας μάλλον ή τους άνδρας
τιμώσι και καλούνται μητρόθεν, τάς τε κληρονομίας ταϊς
θυγατράσιλείπουσιν, ου τους υιούς, ός δ' αν ελεύθερος 20

ΧΧΙV. 44, 41. ΙΙ 1. Κερκέται Τr., Καρκέται cett. ΙΙ 2. ιερών

ΑΒ rc. Gesn. mg., ιερέων cett,
ΧΧV. 44, 41. cf. Αpoll. Rhod. 2, 1015 sqα. ΙΙ 5. τις] τι
coni. Cor. | 6. τον δε et seqq. ad cap. sq. (ΧΧVΙΙ) pertinere putant
Cor. et Οr.

ΧΧVΙ. 37, 38. cf. Αrsen, p. 291. Θύννοι. | 9, φιλανθρώπους

Τr. | 10, των δε et seqq. corrupta esse putat Cor., inverso ordine
sic scribi vult Οr, των δε ξένων τ. μ. ακουσίως -, τους δ' εκου
σίως κ.

ΧΧVΙΙ. 44, 41. | 14. το περί Α.

ΧΧVΙΙΙ. 123, 12.
ΧΧΙΧ. 44, 41. cf. Ηerod. 1, 173. Ηeracl. Ρont. fr. 15. Κoehl. ΙΙ
18. Κύκιοι Dam.
 174 ΝΙΟ ΟΙ,ΑΙ ΙΟ ΑΜΑS Ο ΕΝΙ

αλώ κλέπτων, δούλος γίνεται τάς δε μαρτυρίας εν ταις

δίκαις ουκ ευθύ παρέχονται, αλλά μετά μήνα,
ΧΧΧ. Πισίδαι δειπνούντες απάρχονται τους γονεύ
σιν, ως ημείς τους θεούς παρασπονδίοις, ή δε μεγίστη
κρίσις εστί παρακαταθήκης τον δε αποστερήσαντα θανα
τούσιν, εάν δε μοιχός αλώ, περιάγεται την πόλιν επί
όνου μετά γυναικός επί ημέρας τακτάς,
ΧΧΧΙ. Ασσύριοι τάς παρθένους εν αγορά πωλούσι
τοις θέλουσι συνοικείν, πρώτας μεν τας ευγενεστάτας
10 και καλλίστας, είτα τάς λοιπάς εφεξής όταν δ' έλθωσιν
επί τάς φαυλοτάτας, κηρύττουσι, πόσον τις θέλει προσ
λαβών ταύταις συνοικείν, και το συναχθέν εκ τής των
ευπρεπών τιμής ταύταις προστίθενται ασκούσι δε μά
λιστα ευθύτητα και αοργησίαν,
15 ΧΧΧΙΙ. Πέρσαι ο μη ποιείν έξεστιν ουδε λέγουσιν.
εάν δέ τις πατέρα κτείνη, υποβλητόν αυτόν οίονται, εάν
δέ τινα προστάξη ο βασιλεύς μαστιγώσαι, ευχαριστεί, ως
αγαθού τυχών ότι αυτού εμνήσθη ο βασιλεύς αθλα δε
λαμβάνουσι παρά του βασιλέως πολυτεκνίας, οι δε παίδες
20 παρ' αυτούς ώσπερ μάθημά τι το αληθεύειν διδά
ό%Ονται.

ΧΧΧ. 44, 41. ΙΙ 4. περισπονδίοις coni. Οr. ΙΙ 5. περί παρακ.

Β rc. ΙΙ τον δε - τακτάς om. Α.
ΧΧΧΙ. 44, 41. cf. Ηerod. 1, 196. Αel. v. h. 4, 1. ΙΙ 12. ταύ
ταις Dam. Τr., ταύτας cett. II 13. προστιθέασι Αrsen. gui om. re
liqua. II 14, ευθύτητα ΑΒ rc., βαθύτητα cett., βαρύτητα, ut videtur,
Gesn. et Cragius, gui vertunt και rανίtatem, πραύτητα Cor. ΙΙ την
αοργ. Α.
ΧΧΧΙΙ. 44, 41. cf. Ηerod. 1, 136. Strab. 15. p. 733. ΙΙ
15. Πέρσαι Β, Πέρσαις vulg. ΙΙ 16. τις απ' αυτών πατέρα Α, αυτών
Β rc. ΙΙ 17. o β. ΑΒ rc , o om. cett. ΙΙ του μαστ. Α. | 19. τού β.
ΑΒ rc., τού om. cett. ΙΙ 20. μάθημα τι ex corr, Cor., μάθημα Dam.,
μαθήματα vulg., ΤΕΦΟΑ μαθήματα ΑΒ rc.
 ΕΗ ΑΟ ΝΕΝΤΑ 175

ΧΧΧΙΙΙ. Εν Βυάοις Λίβυσιν ανήρ μεν ανδρών

βασιλεύει, γυνή δε γυναικών,
ΧΧΧΙV. Μασουλιείς Λίβυες όταν πολεμώσι, τάς
μεν νύκτας μάχονται, τάς δ' ημέρας ειρήνην άγουσι.
ΧΧΧV. Δαψολίβυες όταν συναχθώσι, πάντες άμα 5
γαμούσιν εν μιά ημέρα μετά δύσιν πλειάδος, και μετά
την εστίασιν χωρίς των γυναικών κατακειμένων κατα
σβέσαντες τον λύχνον εισέρχονται, και ο τυχών ήν αν
τύχη λαμβάνει,
ΧΧΧVΙ. Μαχλυείς Λίβυες όταν πολλοί μνηστεύ- 10
ωνται γυναίκα, παρά τώ κηδεστή δειπνούσι παρούσης
και της γυναικός, πολλά δε σκωπτόντων εφ' ώ αν ή
γύνη γελάση τούτω συνοικεί.
ΧΧΧVΙΙ. Σαρδολίβυες ουδέν κέκτηνται σκεύος
έξω κύλικος και μαχαίρας, 15

ΧΧΧVΙΙΙ. Αλιτέμνιοι Λίβυες τους ταχυτάτους

αυτών αιρούνται βασιλείς, τών δ' άλλων τιμώσι τον
δικαιότατον,

ΧΧΧΙΙΙ. 44, 41. | 1. Βύκοις Dam., Υάλοις ΑΒ rc., Βαγαίοις

v. Βοαίοις v. Βακάταις coni. Οr.
ΧΧΧΙV. 44, 41. ΙΙ 3. Μασουλιείς corr. Vales., vulg. Βασου
λιείς, Ηolst. Μασσυλιείς.
ΧΧΧV. 44, 41. cf. Αrsen. viol. p. 214. ΙΙ 5. Δαψιλόβιοι Dam. ΙΙ
6. κατά δ. Αrs. ΙΙ 7. κατασκεδάσαντες Αrc., κατασκευάσαντες Dam. ΙΙ
9. τύχου Α, οπυίη coni. Valck.
ΧΧΧVΙ. 44, 41. || 10. Μαχλυείς ex Ηerod. 4. 178, ubi est
Μαχλυες, corr. Voss., vulg. Ιαλχλευείς, ex Ηerod. 4, 191. Μάξυες
Wessel. ΙΙ μνηστεύωνται Α, μνηστεύσωνται cett. ΙΙ 12. π. και της Α,
π. τής cett.
ΧΧΧVΙΙ. 44, 41. | 14. Σαρδολίβυες ΑΒrc., Σορδοι λίβυες
Α pr., Σορδολίβυες vulg., Παρδοι Λίβυες Dam., Σαλδολίβυες coni.
Cor. II 15. έξω] ει μη ΑΒrc. ΙΙ κύλικας Βrc., κύλιδος Τr.
ΧΧΧVΙΙΙ. 44, 41. || 16. Αλιτέμνιοι Α Dam. Gesn. mg., Αλι
τέμιοι cett.
 176 ΝΙCΟLΑΙ D ΑΜ., ΝΥΜΡΗΟΙΟ ΟRΙ

ΧΧΧΙΧ. Οι Νομάδες των Λιβύων ου ταίς ημέ

ραις, αλλά ταϊς νυξιν αυτών αριθμούσι τον χρόνον,
ΧL. Ατάραντες Λίβυες ονόματα ουκ έχουσιν. ηλίω
δε ανίσχοντι λοιδορούνται ως πολλά κακά φήναντι των
5 δε θυγατέρων αρίστας κρίνουσι τάς πλείστον χρόνον
μεμενηκυίας παρθένους,
ΧLΙ. Πάνηβοι Λίβυες, όταν αυτοίς ο βασιλεύς
αποθάνη, το μεν σώμα κατορύττουσι, την δε κεφαλήν
αποκόψαντες και χρυσώσαντες ανατιθέασιν εν ιερώ.
10 ΧLΙΙ. Αιθίοπες τάς αδελφάς μάλιστα τιμώσι, και
τας διαδοχάς μάλιστα καταλείπουσιν οι βασιλείς ου τους
εαυτών, αλλά τους των αδελφών υιούς, όταν δ' ο διαδεξό
μενος μή ή, τον κάλλιστον εκ πάντων και μαχιμώτατον
αιρούνται βασιλέα, ασκούσι δε ευσέβειαν και δικαιοσύνην.
15 άθυροι δ' αυτών αι οικίαι, και εν ταις οδούς κειμένων
πολλών ουδε είς κλέπτει.
ΧLΙΙΙ. Ινδοί συγκατακαίουσιν όταν τελευτήσωσι
των γυναικών την προσφιλεστάτην, αυτών δε εκείνων
αγών μέγιστος γίγνεται, σπουδαζόντων νικήσαι εκάστην
20 των φίλων, το αυτό και Ηρόδοτος εν πέμπτη ιστοριών
παρά Σκυθών των ύπερθεν Κρηστωναίων γίγνεσθαι
λέγει,

ΧΧΧΙΧ. 44, 41.

ΧL. 44, 41. ΙΙ 3. Ατάραντες ex Ηerod. 4. 184, ubi olim "Ατλαν
τες fuit, et Rhiano ap. Εust. ad Dion. v. 66. et Steph. Βyz. v.
Ατλαντες corr. Salm., vulg. Αφάραντες, ΑΒ rc. Γαράμαντες.
ΧLΙ. 123, 12.
ΧLΙΙ. 44, 41. cf Ηerod. 3, 20. Strab. 17. p. 822. Αrsen, p.
135. ΙΙ 10. Αιθίοπες - εκ πάντων om. Α. ΙΙ 12. διαδεξόμενος Β rc.,
διαδεξάμενος vulg.
ΧLΙΙΙ. 123, 12. cf. Strab. 15. p. 699.714. Αel. v. h. 7, 18. ΙΙ
19. εκάστη νικήσαι Α. ΙΙ 20. το αυτό - λέγει om. Cor. ΙΙ Ηerod.
5, 5. ΙΙ 21. Κριστoνέων vulg.
 FR Α G ΜΕΝΤΑ 177

ΧLΙV. Παρ' Ινδοίς εάν τις αποστερηθή δανείου

ή παρακαταθήκης, ουκ έστι κρίσις, αλλ' αυτόν αιτιάται
ο πιστεύσας, ο δε τεχνίτου. πηρώσας χείρα ή οφθαλμόν
θανάτω ζημιούται τον δε μέγιστα αδικήσαντα ο βασιλεύς
κελεύει κείρασθαι, ως εσχάτης ούσης ταύτης ατιμίας, 5
ΧLV. Αρίτονοι των εμψύχων ουδέν αποκτείνουσι.
τα δε κεράμεα των χρηστηρίων εν χρυσούς ελύτροις
φυλάττουσι.
ΧLVΙ. Εν Παδαίοις, Ινδικώ έθνει, ουχο θύων,
αλλ' ο συνετώτατος των παρόντων κατάρχεται των ιερών 10
αιτείται δ' αεί παρά των θεών ουδέν άλλο πλην δι
καιοσύνης,
ΧLVΙΙ. Πραύσιοι τους αστυγείτονας εάν λιμώ
πιεσθώσι τρέφουσι.

ΝΥΜΡΗ ΟΙ) Ο R Ι.

Ι. Νυμφόδωρος δ' ο Συρακούσιος εν τώ περί των 15

εν Σικελία θαυμαζομένων εξ Υκκάρου φησί Σικελικού
φρουρίου είναι την Λαίδα. Αthen. ΧΙΙΙ. p. 589. Α.
ΧLΙV. 44, 41. cf. Strab. 15. p. 709. Αel. v. h. 4, 1. ΙΙ 5. ως
λίαν εσχάτης ΑΒ rc. ΙΙ ταύτης] της τοιαύτης Α.
ΧLV. 5, 50. | 6. Αρίστονοι Α, Κρίτονοι Dam. Αριμασποι vo
luerat Οr., sed in suppl. recte statuit eum esse populum de quo
Ηerod. 3, 100. Αρρητίνοι coni, Cor. Il 7. γρυταρίων coni. Vales.
ΧLVΙ. 9, 52. ΙΙ 9. Παδαίοις ex Ηerod. 3, 99. corr. Valck.,
vulg. Παιδαλίοις, Α πηδαλίοις, Salm. com. Πανδαίοις. ΙΙ 10. αλλά
Β ΤΓ.
ΧLVΙΙ. 37, 38.
16. Υκκάρων Μeurs.
23
 178 ΝΥΜΡΗΟΙΟ ΟRΙ, ΡΗΙLΟΝΙS, ΡΗΙLΟSΤΕΡΗ.

ΙΙ. Νυμφόδωρος εν τώ περί Σικελίας θαυμαζομέ

νων φησίν, ότι απ'"Ακιδος Ακις ποταμός Σικελία ενήν.
Schol. Τheocr, idyll. 1, 69.

ΙΙΙ. Α'
Εν Σικελία Αδρανός εστι πόλις, ώς λέγει
w 2
Δ
κιν Α' Α' 2 Αν Α'

Νυμφόδωρος, και εν τη πόλει ταύτη Αδρανού νεώς,

επιχωρίου δαίμονος
Αν γ \ 3/
πάνυ δε και εναργή φησιν είναι
ν "ν σ . 2 -ν " 1

τούτον και τα άλλα μεν όσα υπέρ αυτού λέγει, και

όπως εμφανής εστι, και ες το τών δεομένων προχείρως
2 Α' ρ/ η και
αγ. 2 2 , Α' αν \ 2 . «ν

εύμενής τε άμα και ίλεως εισόμεθα νύν δε εκείνα ειρή

10 σεται κύνες εισίν ιεροί και οίδε θεραπευτήρες αυτού
και λατρεύοντές οι, υπεραίροντες το κάλλος τους Μο
λοττούς κύνας και συν τούτω και το μέγεθος, χιλίων
> ν ν 2 Α' 2 Αν τ' 5 c ν w

ού μείους τον άριθμόν, ούκούν ούτοι μεθ' ημέραν μεν

αικάλλουσί τε και σαίνουσι τους ες τον νεών και το
15 άλσος παριόντας, είτε είεν ξένοι είτε επιχώριοι, νύκτωρ
δε τους μεθύοντας ήδη και σφαλλομένους κατά την οδόν
οίδε πομπών δίκην και ηγεμόνων τεμάλα ευγενώς
άγουσι, προηγούμενοι ες τα οικεία έκαστον, και των μεν
παρoινoύντων τιμωρίαν αρκούσαν εισπράττονται εμ
ν Αν - Α'

20 πηδώσι γαρ και την εσθήτα αυτούς καταρρηγνύουσι, και

Αν ν

σωφρονίζουσιν ες τοσούτον αυτούς, τούς γε μην πειρω

μένους λωποδυτείν διασπώσι πικρότατα. Αelian. hist.
anim. 11, 20.

1. θαυμάζομεν - ότι Δάφνιδος - Σικελίας vulg., corr. Εbert. Η

6. δε και Μed., δε vulg. ΙΙ 8. επιφανής corr, Τriller. ΙΙ ες τους
δεομένους πρόχειρος Ρar. Val., πλήθος deesse videtur Schneidero,
ut άλλοθι vel ύστερον (αύθις Ιac.) ad εισόμεθα, pro quo εασόμεθα
coni. Iac. ΙΙ 9. δε και ε. vulg, ΙΙ 10. θεραπευτα αυτώ Ρar ΙΙ 17. ευ
μενώς corr, Iac. ΙΙ 21. σωφρονίζουσιν corr. Gesn., σωφρονούσιν codd.
 Ε'Η ΑΟ ΜΕΝΤΑ 179

ΡΗ ΙΙ, Ο ΝΙS.

Ι. Φίλων ο Ηρακλεώτης εν τώ προς Νύμφιν περί

θαυμασίων εν Σκυθία φησίν όνους γίγνεσθαι κέρατα
έχοντας, ταύτα δε τα κέρατα δύνασθαι τούτο το ύδωρ
διαφέρειν και Αλεξάνδρω Μακεδόνι ενεχθήναι υπό
Σωπάτρου κέρας τοιούτον, ο και ανατεθείναι εν Δελ- 5
φους, εφ' ου και επιγεγράφθαι,
σοί τόδ' Αλέξανδρος Μακεδών κέρας άνθετο, Παιάν,
κάνθωνος Σκυθικού χρήμά τι δαιμόνιον,
ο Στυγός αχράντω Λουσηίδος ουκ εδαμάσθη
ρεύματι, βάσταξεν δ' ύδατος ήνορέην. 10

Stobaeus eclog. phys. 1. 52, 48.p. 1016sq. Η.

ΙΙ. Οινοχόου βασιλικού, και ήν ο βασιλεύς Νικο

μήδης ο Βιθυνών, αλεκτρυών ηράσθη, Κένταυρος όνο.
μα και λέγει Φίλων τούτο. Αelian. hist. an. 12, 37.

ΡΗΙΙ, Ο S ΤΕΡΗ ΑΝΙ.

Ι. Φιλοστέφανος δε ο Κυρηναίος μεν γένος, Καλ- 15

λιμάχου δε γνώριμος, εν τώ περί των παραδόξων ποτα

1. Ρlin. h. n. 30, 16. Ρlut. Αlex. c. 77, Ρaus. 8. 18, 6. Curt.

10, 10. Αel. h. an. 10, 40. Vitruv. 8, 3. ΙΙ νύμφην vulg., corr.
Ιons. ΙΙ 2. θαυμασίων εν Σκυθία, vulg. ΙΙ 5. Σωπάτρου] Αntipatrum
vocant Ρlin. Ρlut. Vitr. ΙΙ 7. cf. Iacobs. anth. Ρal. 2. p. 860. 3.
p. 953. ΙΙ 8. σχήμα το Αel. ΙΙ 9. αχράντου Λουσηθίδος Αel.
23 και
 180 ΡΗΙLΟSΤΕΡΗΑΝΙ, ΡΟLΕΜΟΝΙS

μών εν Αόρνω φησί τώ ποταμώ διά Φενεού ρέοντι

ιχθύς είναι φθεγγομένους ομοίως κίχλαις, καλείσθαι
δ’ αυτούς ποικιλίας. Αthen. 8. p. 331. D.
ΙΙ. Ακτιον - ώς φησι Φιλοστέφανος, εστί Πανός
5 ιερόν πλησίον Κράθιδος ποταμού. Schol. Τheocr.
id. 5, 14.
ΙΙΙ. Αρετάν, ποταμός Κροτωνιάδος χώρας, παρά
την Αρέταν την γυναίκα Αλκίμου, ής περιρρεί το μνήμα,
ως μαρτυρεί Φιλοστέφανος, Εtym. Μ. s. v. Αρετάν,
10 ΙV. Φησί δε Φιλοστέφανος, υπό των εγχωρίων
τούτον τον χρόνον Ροδανόν ωνομάσθαι. Schol. Dionys.
perieg. ν. 289.
V. Τιτών, ποταμός Ιταλίας εγγύς Κιρκαίου, - ο
δε Τιτών ούτος ποταμός ουκ εις θάλασσαν ρέει, αλλ'
15 υπό γής καταπίνεται, ώς φησι και Φιλοστέφανος Τzetz.
ad Lycoph. ν. 1276.

VI. Και Φιλοστέφανός φησιν έτερα μεν μυρία,

και Σικελή γή ρίπτουσαν λίμνην τους λουο
μένους,
20 γαίη δ' εν Σικελών Τρινακρίδι χεύμα δέ
δεικται

αινότατον λίμνη, καίπερ εούσ’ ολίγη,

ίσχυρον δίνησιν ο πρίν ποσί παύρα τινάξης,
αιφνιδίως ξηρήν σ' ήλασεν ες ψάμαθον.
Τzetz, chil. 7, 144. v. 670 sqq.
7. Αρέταν] Αρήτην corr, Sylb. ΙΙ 8. Αλκίνου Sylb. | 11. sc, τον
Ηριδανόν. || 18. Σικελήν γήν vulg., corr. Ηόger, ΙΙ 20. Εgregiam
epigrammatis emendationem debeo God. Ηermanno : libri 20. λέ
λειπται, 22. λίμνη και ει ουκ ολίγη, 23. έχερον δίνης τήσιν (χαίρει μεν
δίνησιν coni. Κiessl.) o - τινάξας, 24. ή δ' ιδίως ξηρήν ήλ.
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 181

Ρ ο Ι. Ε Μ ο Ν Ι s.

Πολέμων ο περιηγητής εν τώ περί θαυμασίων Αρ

χέστρατόν φησι τον μάντιν αλόντα υπό τών πολεμίων
και επί ζυγόν αναβληθέντα οβολού ολκήν ευρεθήναι
έχονται ούτως ήν ισχνός, ο δ’ αυτός ίστορεί, ώς και
Πανάρετος ιατρώ μεν ουδέν ωμίλησεν, Αρκεσιλάου δε
ήκροάτο του φιλοσόφου, και ότι συνεγένετο Πτολεμαίω
τώ Ευεργέτη, τάλαντα δώδεκα τον ενιαυτόν λαμβάνων.
ήν δε ισχνότατος, άνοσος διατελέσας. Αthen. 12. p. 552.Β.
Ρolemon vero in libro, gui inscribitur περί των
εν Σικελία θαυμαζομένων ποταμών sic ait: οι δε Πα 10
λικοί προσαγορευόμενοι παρά τους εγχωρίοις αυτόχθονες
θεοί νομίζονται, υπάρχουσι δε τούτων [δύο] αδελφοί
κρατήρες χαμαίζηλοι, προσιέναι δε αγιστεύοντας χρή προς
αυτούς από τε παντός άγους και συνουσίας, έτι δε καί
τινων εδεσμάτων, φέρεται δε απ' αυτών οσμή βαρεία
θείου και τους πλησίονίσταμένοις καρηβάρησιν εμποιούσα
δεινήν, το δε ύδωρ εστί θολερόν αυτών και την χρόαν
ομοιότατον χαμαιρύπω λευκώ, φέρεται δε κολπούμενόν
τε και παφλάζον, oιαί εισιν αι δίναι τών ζεόντων αναβο
λάδην υδάτων, φασίν δ' είναι και το βάθος απέραντον 20
των κρατήρων τούτων, ώστε και βούς εισπεσόντας ήφα

1. fr. 84. Ρol. ed. Ρreller. cf Εustath, p. 1288. Αel. var.

hist. 10, 6. ΙΙ 9. fr. 83. Ρrell. Τractat idem G. Ηermannus in
diss. d. Αesch. Αetnaeis, 1837. p. 6 sq. ΙΙ 12. post τούτων vacuum
spatium est in ed. Camer., asteriscum apponit Ρreller, δύο addit
Ηerm, || 14. έτι δε και τινων εδεσμάτων Ρr, ex ms. Τhuani, έντε
καινών ενδυμάτων vulg., έντε καινώ ενδύματι Herm. ΙΙ 17. αυτών
om. Cam. Ηerm. | 18. χαμαι ρύπω Ρr, ΙΙ 20, φασί Ρr. •
 182 ΡΟLΕΜΟΝΙS, SΟΤΙΟΝΙS

νίσθαι και ζεύγος ορικόν ελαυνόμενον, έτι δε φορβάδας

εναλλομένας όρκος δέ εστι τους Σικελιώτας μέγιστος
καθηραμένων των προκληθέντων, οι δε ορκωται γραμ
μάτιον έχοντες αγορεύουσι τους όρκουμένoις περί ών
απαιτήσουσι τον όρκον, ο δε όρκούμενος θαλλόν κρα
δαίνων, εστεμμένος, άζωστος και μονοχίτων, εφαπτόμενος
του κρατήρος εξ υποβολής δίεισι τον όρκον και αν μεν
εμπεδώσι τους ρηθέντας όρκους, ασινης άπεισιν οίκαδε,
παραβάτης δε γενόμενος των θεών εμποδών τελευτά,
10 τούτων δε γινομένων εγγυητας υπισχνούνται καταστήσειν

τους ιερεύσιν, εάν τι νεαρον γένηται κάθαρσιν όφλισκά

νoυσι, τους περιγινομένους, περί δε τόν τόπον τούτον
ώκησαν Παλικίνοι πόλιν επώνυμον τούτων των δαιμόνων
Παλικήν. Μacrob. Sat. 5, 19.
15 ΙΙ. Καλούνται δε οι κεστρείς υπό τινων πλώτες,
ώς φησι Πολέμων εν τώ περί των εν Σικελία ποταμών,
και Επίχαρμoς δ' εν Μούσαις ούτως αυτούς ονομάζει,
Αιολίαι πλωτές τε κυνόγλωσσοί τ', ενήν δε σκιαθίδες.
Αthen. 7. p. 307. Β.
20 ΙΙΙ. Κηφισού] νύν του εν Αττική μνημονεύει, έστι
γαρ και έτερος ομώνυμος εν Βοιωτία, εισί δε και έτεροι,
καθά φησι Πολέμων εν τώ περί ποταμών, γράφων ούτως
εν Αθήνησί τε Κηφισσός και εν Σικυώνι και εν Αργει
- - -Schol. Εurip. Μed. ν. 827.
- - -

5. την όρκην Cam. Η ορκούμενον Cam. | 8. εμπεδώση coni. Ρr. |

12. τούτων Cam. Ηerm. ΙΙ 13. Παλικεινοί Cam., Παλικηνοί Ηerm. ΙΙ
ενώνυμον Cam, | 14. Παλικεινήν Cam. II 15. fragm. 82. Ρr. ΙΙ 20. fr.
81. Ρr, || 24, supplet Strab. 9. p. 424.
 Η'R ΑΟ ΜΕΝΤΑ 183

S Ο Τ Ι Ο ΝΙS

ΤΩΝ ΣΠΟΡΑΔΗΝ ΠΕΡΙΠΟΤΑΜΩΝ ΚΑΙ ΚΡΗΝΩΝ

ΚΑΙ ΛΙΜΝΩΝ ΠΑΡΑΔΟΞΟΛΟΓΟΥΜΕΝΩΝ,

Ι. Κρήνη εν Ποτνίαις περί Θήβας, εξής οι ίπποι

πίνοντες μαίνονται, ως ιστορεί Ισίγονος εν δευτέρω
απίστων. -

ΙΙ. Κρήνη εν Κλαζομεναίς, αφ' ής τα θρέμματα

πίνοντα την ερέαν χρωματίνην ποιεί, ως ιστορείο προει- 5
ρημένος Ισίγονος,
ΙΙΙ. Κρήνη εν Ινδοις, ή τους κολυμβώντας επί
την γην εκβάλλει ως απ' οργάνου, ως ιστορεί Κτησίας,
ΙV. Εν Κρήτη οχετός ύδατός έστιν, όν οι διαβαί
νοντες ύοντος του Διός άβροχοι διαβαίνουσιν εφ' όσον 10
εν τώ οχετώ εισιν.
V. Εν Πέρσαις φασιν Αλεξάνδρω φανήναι κρήνην
ελαίου πληρουμένην αυτομάτως,
VΙ. Παρά Κιλικία φασίν ύδατος είναι τι σύστημα,
ενώ τα πεπνιγμένα των ορνέων και των αλόγων ζώων 15
εμβραχέντα αναζήν.
VΙΙ. Εν τή επί Συρακουσών οδώ κρήνη ου μεγάλη
εστίν ουδε ύδωρ πολύ έχουσα, όχλου δε επελθόντος εις
ΙΙ. Vitruv. 8, 3.
ΙΙΙ. Αntig. Car. c. 150.
ΙV. Αntig. Car. c. 163.
V. Αthen. 2. p. 42. F.
VΙ. Μir. ausc. c. 29. || 15, αλόγων] f, άλλων v. λοιπών,
VΙΙ. Μir, ausc. c. 56.
 184 SΟΤΙΟΝΙS

τον τόπον και ψόφου γινομένου παρέχει ύδωρ άφθονον,

ώς φησιν Αριστοτέλης,
VΙΙΙ. Κρήνη εν Παλικούς, ήτις εις ύψος αναρρίπτει
το ύδωρ πηχέων έξ, έμφασιν ποιούσα μέλλειν κατακλύ.
5 ζειν τους υποκειμένους τόπους, καθόλου δε ουχ υπερεκ,
χείται ουδέν επί ταύτης οι επιχώριοι τους υπέρ των με.
γίστων όρκους ποιούνται, ως ιστορεί Ισίγονος εν δευ.
τέρω απίστων.
ΙΧ. Περί Σκότουσαν της Θεσσαλίας κρηνίδιόν έστι
10 μικρόν, ο τά έλκη πάντα θεραπεύει και των αλόγων
ζώων εις ο εάν τις ξύλον μή λίαν συντρίψας, αλλά
σχίσας εμβάλη, αποκαθίσταται ούτως κολλώδες έχει το
ύδωρ, ώς φησιν Ισίγονος.
Χ. Εν Λουσούς της Αρκαδίας φησίν Αριστοτέλης
15 κρήνην τινά είναι, εν ή μύς χερσαίους γίνεσθαι, και τού
τους κολυμβάν εν εκείνη την δίαιταν ποιουμένους,
ΧΙ. Φησίν Ισίγονος εν Αθαμάσι κρήνην είναι, ής
το μεν ύδωρ ψυχρόν υπάρχειν, το δ' υπέρ αυτό ούτω
θερμόν υπάρχειν ώστε, άν τις υπερθή φρύγανα, παρα,
20 χρήμα εξάπτεσθαι.
ΧΙΙ. Παρά Κλειτορίοις ο αυτός φησιν είναι κρή
νην, ής όταν τις του ύδατος πίη, του οίνου την οσμήν
ου φέρει,
ΧΙΙΙ. Ο αυτός φησιν εν Ιταλία εν τώ Ρεατινό

VΙΙΙ. Μir. ausc. c. 57.

ΙΧ. Μir, ausc. c. 117. Αntig. c. 142.
Χ. Μir. ausc. c. 125. Αntig. c. 137.
ΧΙ. Αntig. c. 148.
ΧΙΙ. Αthen. 2. p. 43. Ε. Ρlin. h, n. 31, 2. Οvid, met. 15,
322. Steph. Βyz, s, v. Αζανίς. cf. c. ΧΧΙΙΙ. -

ΧΙΙΙ. Ρlin, h. n. 2, 103. Νeminie.

 FR ΑΟ ΜΕΝΤΑ 185

αγρώ κρήνην είναι Μέντην ονομαζομένην, ομοίαν τη

προειρημένη,
ΧΙV. Ομοίως εγγύς Κόσης εστί κρήνη, εις ήν εάν
θής κεράμιον οίνου γέμoν ώστε υπερέχειν το στόμα,
παντός όξους είναι δριμύτερον παραχρήμα, ως ιστορεί ο 5
αυτος.

ΧV. Θεόπομπος ιστορεί κρήνην εν Χρωψί της

Θράκης, εξής τους λουσαμένους παραχρήμα μεταλλάσσειν.
ΧVΙ. Ελλάνικός φησι περί Μαγνησίαν την επί
Σιπύλου πηγήν είναι, αφ' ής τους πίνοντας κοιλίαν απο- 10
λιθούσθαι.

ΧVΙΙ. Κτησίας δε εν Αιθιοπία κρήνην ιστορεί τώ

χρώματι κιννάβαρι παραπλησίαν, τους δε πίνοντας απ'
αυτής παραλλάττειν την διάνοιαν, ώστε και τα κρυφίως
πεπραγμένα ομολογείν. 15

ΧVΙΙΙ. Εν Αραβία έστιν Ίσιδος κρήνη, ήτις κο

τύλης οίνου εμβληθείσης κιρνάται και προς την πόσιν
εύκρατος γίνεται, ώς φησιν Αμώμητος,
ΧΙΧ. Αριστοτέλης Αμμωνος κρήνην είναι φησιν,
ής το ύδωρ μεσημβρίας και μεσονύκτου γίνεσθαι θερμόν, 20
όν φύσει ψυχρότατον.
ΧΧ. Θεόπομπος εν Λυγκησταϊς φησι πηγήν είναι
τη μεν γεύσει οξίζουσαν, τους δε πίνοντας μεθύσκεσθαι
ώς από οίνου.
ΧΧΙ. Εν Συκαμίναις πόλει λίμνη εστίν, ής τώ 25
ΧV. Μir. ausc. c. 121. Αntig. c. 141. Vitruv. 8, 3. Chroόsί.
ΧVΙ. Ηellan. fr, p. 156. Sturz.
ΧVΙΙ. Αntig. c. 145.
ΧVΙΙΙ. Αntig. c. 149.
ΧΙΧ. Αntig. c. 144.
ΧΧ. Αntig. c. 164, ΙΙ 21. Λυγηίστω vulg., Λύγκω s. Λυγκι
σταϊς Sylb.
ΧΧΙ. cf. mir. ausc. c. 78.
24
 186 S ΟΤΙΟΝΙS

ύδατι οι λουσάμενοι ή πιόντες απ' αυτού μαδώσι τας

τρίχας, των δε αλόγων ζώων αι οπλαι αποπίπτουσιν, ως
ιστορεί Ισίγονος.
ΧΧΙΙ. Ηρακλείδης ο Ποντικός λίμνην εν Σαυρο
5 μάταις φησίν είναι, περί ήντα πετασθέντα των ορνέων
εις αυτήν πίπτειν.
ΧΧΗΙΙ. Ηρόδοτος εν Μακροβίοις Αιθίοψι κρήνην
ιστορεί, αφ' ής τους λουσαμένους λιπαίνεσθαι,
ΧΧΙV. Εν Κλειτορίοις δε της Αρκαδίας κρήνην
10 φασίν είναι, αφ' ής τους πίνοντας μισείν τον οίνον, επι
κεχαράχθαι δε επ' αυτής επίγραμμα τοιόνδε,
αγρότα συν ποίμναις το μεσαμβρινόν ήν σε βαρύνη
δίψος αν εσχατιάς Κλείτορος ερχόμενον,
της μεν από κρήνης άρυσαι πόμα και παρά νύμ
15 φαις

υδριάσι στήσoν πάν το σόν αιπόλιον,

αλλά σύμήτ' επί λουτρά βαλής χροί, μή σε και αύρη
πημήνη τερπνής εντός εόντα μέθης,
φεύγε δ' εμήν πηγήν μισάμπελoν, ένθα Μελάμπους
20 ρυσάμενος λύσσης Προίτιδας αργαλέης

ΧΧΙΙ. Αntig. c. 152.

ΧΧΙΙΙ. Ηerod. 3, 23.
ΧΧΙV. cf. c. ΧΙΙ. ΙΙ 12. epigr. repetit Vitruv. 8, 3. vid.
Βrunck. anth. 3. p. 190. Iacobs anth. Ρalat. 2. p. 791. 3. p. 915sq.
cf. Μagaz. f. Ρhilol. 2, 123. ΙΙ μεσημβρινόν Steph. Sylb. ΙΙ 17. νά
μασι μήτ' επί cod. Guelph., ναλλασιμητε πι cod. Franeq. ΙΙ χρόα
Vitr, ibigue Schneider, σύμή τι πιλ. β. χρόα Wakef, φui et
antea correxerat: αλλά σύμή περί λουτρά βάλης χροί, μή σε πάραυτα
πημήνη θερμής αντιόοντα μέθης. ΙΙ 18. τερπνής] θερμής Βrunck. ΙΙ
20. ρυσάμενος corr. Schaef et Iac., αυσαμενος cod. Fran., λουσά
μενος Steph. Sylb. Schneid., λυσάμενος v. παυσάμενος corr. Ηe
ringa. ll λύσσης] στήσεν Schneid. II αργαλέης Steph. Sylb. Βrunck.,
αρτεμειας cod. Fran., αρτεμέας Schneid. Iac,
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 187

πάντα καθαρμόν έβαψεν απόκρυφον, ευτ' άρ' απ'

"Αργους,
ούρεα τρηχείης ήλυθεν Αρκαδίης,
ΧΧV. Αρίστων δε ο περιπατητικός φιλόσοφος εν
τη Κίω πηγήν φησιν ύδατος είναι, αφ' ής τους πίνοντας 5
αναισθήτους γίνεσθαι ταις ψυχαίς είναι δε και επί ταύ
της επίγραμμα τοιόνδε,
ήδεία ψυρχοίο ποτού λιβάς, ήν αναβάλλει
πηγή, αλλά νόω πέτρος ο τήσδε πιών.
ΧΧVΙ. Εν δε Σούσοις της Περσίδος ύδωρ είναι 10
λέγουσιν, ότών πιόντων εκπίπτειν ποιεί παραχρήμα τους
εμπροσθίους οδόντας κεχάρακται δε και επί ταύτης το
επίγραμμα τόδε
ύδατα ταύτα βλέπεις φοβερά, ξένε, των άπο χερσι
λουτρά μεν ανθρώποις αβλαβή έστιν έχειν, 15

ήν δε βάλης κοίλης ποτί νηδύος αγλαον ύδωρ,

άκρα μόνον δολιχού χείλεος αψάμενος,
αυτήμαρ πριστήρες επιχθονι δαιτος οδόντες
πίπτουσιν, γενύων ορφανά θέντες έδη.
ΧΧVΙΙ. Εν δε Αλιφάνω της Ιταλίας φρεάτιόν 20

1. έβαψεν corr. Schaef et Iac., έκοψεν vulg., πάν το κάθαρμ'

ενέκρυψεν απορριφέν Wakef. Η ευτ' άρ' - ήλυθεν corr. Schaef et
lac., α γάρ - ήλυθον Steph. Sylb., εύτ' αν- ήλυθεν Vitr. Βrunck.
(qui et ηνίκ' coni.), αι γάρ - ήλυθον Ηering., ή γαρ - ήλυθεν
Wakef. ευι' - Αρκαδίης om. cod. Fran.
ΧΧV. Ρlin. h. n. 31, 2. (Ceα) Vitruv. 1. Ι. (Chίο) ΙΙ 7. Βrunck.
3. p. 191. Iacobs 2. p. 818. 3. p. 930. Η 8. ή ψυχρού πύματος λ.
cod. Fran, et Schneid., ήδέα τοι, ψ, πομ. λ. corr, Salm. II αναβάλ
λει vulg., ανίησι cod. Fran. et Iacobs. Il 9. τηνδε cod. Fr. Salm.
Τoup., qui et πηρος μ. πέτρος. -

ΧΧVΙ. Vitruv. Ι. Ι. || 13. Βrunck. 3. p. 191. Iacobs. 2. p.

874. 3. p. 961. | 14. υδατα κραναεντα βλ. ξ, cod. Fran., κρανάεντα
probat Wessel., κηραίνοντα corr. Βrunck, et Iac., ύδ. ταύτα βλ.
φοβερά ξ, Steph. Sylb.
24 και
 188 S ΟΤΙΟΝΙS

εστι βαθύ, ού το μεν ύδωρ βλέπεται, ηλίκον δε άν τις

χαλάση σχοινίον, ουκ εφάπτεται του ύδατος, αλλ' υπό
τινος θείου κωλύεται, ώς φησιν Ισίγονος.
ΧΧVΙΙΙ. Αουερνός εστι λίμνη εν Ιταλία παρά
5 Κούμας, εις ην τα εκ της περικειμένης ύλης εμπίπτοντα

φύλλα ή κάρφη αφανή γίνεται βυθιζόμενα παραχρήμα,

ΧΧΙΧ. Αριστοτέλης ιστορεί, κατά Καρχηδόνα κρή
νην είναι ελαίου προσηνεστέραν, αν δε μή τις αγνός
προσίη, εκλείπειν αυτήν,
10' ΧΧΧ. Περί Γέλαν της Σικελίας εστί λίμνη ή Σίλλα
καλουμένη, ελαχίστη το μέγεθος, ήτις τους εν αυτή λουο
μένους εις το ξηρόν εκρίπτει ως απ' οργάνου τινός, ώς
φησιν Αριστοτέλης, -

ΧΧΧΙ. Περί τον Ηριδανον ποταμόν εστι λίμνη

15
κατά τας Ηλεκτρίδας νήσους, ύδωρ έχουσα θερμόν, οσ
μήν δε βαρείαν, αφ' ής ουδέν ζώον γεύεται,
ΧΧΧΙΙ. Την κατά "Αβδηρα λίμνην Κύστειρον κα
λουμένην φασί το Ξέρξου στράτευμα πίνον αναξηράναι.
ΧΧΧΙΙΙ. Ιερώνυμος ιστόρησεν, εν τη Ναβαταίων
20
χώρα των Αράβων είναι λίμνην πικράν, εν ή ούτε ιχθύς
ούτε άλλο τι τών ενύδρων ζώων γίνεσθαι, ασφάλτου δε
πλίνθους εξ αυτής αίρεσθαι υπό τών επιχωρίων,
ΧΧVΙΙΙ. Μir. ausc. c. 102. Αntig. c. 152. Contra Τzetz. ad
Lyc. v. 704, άλλοι δε την Αορνον, Σωτίων τε και Αγαθοσθένης και
Δίων και οι λοιποί των ιστορικών, ου λίμνην ουδε πέτραν φαοί, στό
μιoν δέ τι περί την Αδιαβηνήν, όπερ στόμιον όρνεον υπερπετάσθαι
ου δύναται από γαρ της εκείθεν αναφερομένης αναθυμιάσεως τελευτά
και πάν ζώον άλoγoν.
ΧΧΙΧ. Μir. ausc. c. 113. Αntig. c. 139.
ΧΧΧ. Μir, ausc. c. 112. Ρhilosteph. fr. 6.
ΧΧΧΙ. Μir. ausc. c. 81.
ΧΧΧΙΙ. Ηerod. 7, 109. urbem vocat cuius nomen Πίστυρος
(Πίοτιρος , Πίσουρος, Πίσυρος).
ΧΧΧΙΙΙ. Diod. Sic, 19, 98.
 ΕΗ ΑΟ ΜΕΝΤΑ 189

ΧΧΧΙV. Πύθερμός φησιν εάν τις σκύφον εις τας

του Στρύμονος ποταμού δίνας εμβάλη, τούτον ευρήσει
εν τη περί Απολλωνίαν λίμνη.
ΧΧΧV. Φαέθων φησί, τον εν Βοσπόρω ποταμόν
ούτως είναι ψυχρόν, ώστε μηδέν των ζώων υπομένειν
αυτού την ψυχρότητα,
ΧΧΧVΙ. Περί δε Ταρρακίναν τής Ιταλίας φησίν
Ισίγονος λίμνην είναι Μυκλαίαν καλουμένην και παρ'
αυτή πόλιν έρημον, ής τους ενοικούντας στερηθήναι της
10
πόλεως διά το πλήθος των ύδρων.
ΧΧΧVΙΙ. Επί της εν Ιταλία λίμνης καλουμένης
Βηνάκου, ούσης δε το περίμετρον σταδίων φ', νήσός
έστιν οικουμένη κατάφυτος δένδρεσιν ημέρoις, επινηχο
μένη και μεταβαίνουσα προς τας των πνευμάτων φοράς.
το δ’ αυτό τούτο και εν ετέρα λίμνη της Ιταλίας Κου 15
τυλία καλουμένη γίνεται.
ΧΧΧVΙΙΙ. Έστι δε και λάκκος Ουαδίμωνος καλου
μένη λίμνη ου μεγάλη εν Ιταλία, ομοίως έχουσα νησία
πλείονα πάση πνοή μετακινούμενα,
ΧΧΧΙΧ. Η κατά Σάρδεις λίμνη, καλουμένη δε 20
Κολόη, πλήθος μεν όψoυ πάμπολυ τρέφει, έχει δε και
αυτή νήσους οικουμένας προς απάτην επινήχονται γάρ
και τή των ανέμων πνοή συμμετοικούσι πτηνών δε των
ενύδρων τοσούτο τρέφει πλήθος ώστε και ταριχεύε
σθαι. 25

ΧΧΧΙV. 2. ευρήσειν, aut ότι subaud. Sylb.

ΧΧΧVΙ. Ρlin. h. n. 8, 29. Αmγclas.
ΧΧΧVΙΙ. Strab. 4. p. 209. Dionys. Ηal. ant. rom. 1, 15.
Ρlin. h. n. 2, 95. ΙΙ 12. Βενβηνάχου Steph. ΙΙ τό] την Sylb. ΙΙ
13. περινηχομένη ex Dion. vult. Sylb.
ΧΧΧVΙΙΙ. Ρlin. h. n. 2, 95. Ρlin, iun. epp. 8, 20 ΙΙ 17. Λα
κοσούα ή "Αμμωνος vulg., corr, Sylb.
 190 SΟΤΙΟΝΙS, ΤΗΕΟΡΟΜΡΙ

ΧL. Το δε κατά την Σουσιανήν ύδωρ φασίν είναι

Μηδείας και πεφαρμάχθαι καυστικούς φαρμάκοις ο ρεί
μεν εκ πηγής τινος, φυλάσσεται δε υπό τών επιχωρίων
έχει δε δύναμιν τοιαύτην τά γαρ χρισθέντα ή βραχέντα
εξ αυτού ζώα ή σκεύη δειχθέντος μακρόθεν πυρός προς
αυτά επισπάται και παραχρήμα καίεται, καλείται δε νάφθα,
εξενεχθέντα μέντοι της χώρας απόλλυσι την δύναμιν,
ως ιστορεί Ισίγονος,
ΧLI. Εν Ιταλία λίμνη Σάκατος καλουμένη, ής
10 όταν το ύδωρ διαυγές γένηται, καταφαίνονται εν τώ βυθώ

θεμέλιοι πολλοί και ναοί και πλήθος ανδριάντων φασί

δε οι επιχώριοι, πόλιν ποτέ ούσαν καταποθήναι. το δ'
αυτό λέγεται και περί του Κιμίνου λάκκου εν Ιταλία ως
πόλεως πρότερον ούσης και αιφνιδίως καταποθείσης,
15 ΧLΙΙ. Η εν Μακεδονία λίμνη καλείται μεν Λύχνις,
διαπλέουσι δε αυτην ιστορίας ένεκεν εγκύπτοντες γαρ
εις τον βυθόν ορώσι τρικλίνους πολυτελείς και αργυρω
μάτων άφθονον πλήθος τώ μεγέθει θαυμασίων και χρυ
σέων πινάκων τε και εκπωμάτων και πάντων των εν
20
βασιλικό πλούτω προς τρυφην κατασκευασμάτων,
ΧLΙΙΙ. Εν Λυδία εστί λίμνη Τάλα μεν καλουμένη,
ιερά δε ούσα νυμφών, ή φέρει καλάμων πλήθος και μέ.
σον αυτών ένα ον βασιλέα προσαγορεύουσιν οι επιχώ
ριοι. θυσίας δε και εορτάς επιτελούντες ενιαυσίους έξι
ΧL. Ρlin. h. n. 2, 105.
ΧLΙ. 9. Σαβάτα (cf. Strab. 5. p. 226.) v, Πάκατος Sylb.
ΧLΙΙ. 18. αφθόνων vulg., corr. Sylb.
ΧLΙΙΙ. Strab. 13. p. 626, ubi est Κολόη, cf c. ΧΧΧΙΧ. ΙΙ
22. καλάμων] f. καλλιών, id quod item Straboni reddendum vide
tur, ubi legitur: φασί δ' ενταύθα χορεύειν καλάθους κατά τας εορ
τάς: post χορεύειν in edd. scribitur πιθήκους, φuod ortum est ex
verbi καλάθους explicatione, scribe καλλίας, sc, καλλίας i. α. πί
θηκος.
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 191

λάσκονται τούτων δε επιτελουμένων, επειδαν επί της

ήιόνος κτύπος συμφωνίας γένηται, πάντες οι κάλαμοι
χορεύουσι και ο βασιλεύς συν αυτοίς χορεύων παραγί.
νεται επί την ήιόνα, οι δε επιχώριοι ταινίας αυτόν κα
ταστέψαντες αποπέμπουσιν, ευχόμενοι και εις το επιόν 5
αυτόν τε και εαυτούς παραγενέσθαι ως ευετηρίας όντι
σημείω, ως ιστορεί Ισίγονος εν δευτέρω απίστων.

ΧLΙV. Κράθις, ποταμός Ιταλίας, των λουομένων

πυρσαίνων τάς χαίτας, καθάπερ Ισίγονος ο ιστορικός
φησι, Σωτίων τε και Αγαθοσθένης οι φιλόσοφοι, και 10
Ευριπίδης ο τραγικός ούτωσι λέγων
αν υγραίνει καλλιστεύων
ο ξανθάν χαίταν πυρσαίνων
Κράθις,

Τ Η Ε Ο Ρ Ο ΜΙΡ Ι.

Ι. Θεόπομπος εν τοις θαυμασίοις, κατασκευάζοντος 15

αυτού το τών νυμφών ιερόν ραγήναι φωνήν εξ ουρανού,
» Επιμενίδη, μήνυμφών, αλλά Διός.« Κρησί τε προει
πείν την Λακεδαιμονίων ήτταν υπό Αρκάδων, καθάπερ
προείρηται και δή και ελήφθησαν προς Ορχομενώ γη

2. κάλαμοι] f. καλλίαι. | 6. όντι σημείον Sylb.

ΧLΙV. Verba sunt Τzetzae ad Lyc. v. 1021. cf mir. ausc.
c. 169. ΙΙ 8. σικελίας Vit. 2. 3. ΙΙ λ. το ύδωρ αυτού πυρσ. edd. ante
Μuell. | 9. καθάπερ Vit. 3, cett. καθά τε. ΙΙ Ησίγονος Vit. 1. Ciz.
edd., Ησίοδος Vit. 2. 3. | 10. φασι Vit. 1. Ciz. || 11. τραγωδός
Vit. 2. 3. ΙΙ 12. versus sunt Εurip. Τroad. 227 sq. || ον libri. ΙΙ
13. ξανθός Vit. 1. Ciz.
 192 ΤΗ ΕΟΡΟΜΡΙ, ΤΗ ΟΡΗΙLΙ

ράσαί τε εν τοσαύταις ημέραις αυτόν όσαπερ έτη κατε

κοιμήθη και γάρ τούτό φησι Θεόπομπος Diog, Laert
1. 10, 115.
ΙΙ. (Φερεκύδης] Τούτόν φησι Θεόπομπος πρώτον
περί φύσεως και θεών "Ελλησι γράψαι πολλά δε και
θαυμάσια λέγεται περί αυτού, και γάρ παρά τον αιγιαλόν
της Σάμου περιπατούντα και ναύνουριοδραμούσαν ιδόντα
ειπείν, ως μετ' ου πολύ καταδύσεται, και εν οφθαλμούς
αυτού καταδύναι και ανιμηθέντος εκ φρέατος ύδατος
10
πιόντα προειπείν, ως εις τρίτην ημέραν έσοιτο σεισμός,
και γενέσθαι, ανιόντα τε εις Ολυμπίαν ες Μεσσήνην τώ
ξένω Περιλάω συμβουλεύσαι μετοικήσαι μετά των οικείων,
και τον μη πεισθήναι, Μεσσήνην δε εαλωκέναι, και Λα
κεδαιμονίοις ειπείν μήτε χρυσόν τιμάν μήτε άργυρον, ώς
15
φησι Θεόπομπος εν τοις θαυμασίοις προστάξαι δε αυτό
όναρ τούτο τον Ηρακλέα, ον και της αυτής νυκτός τους
βασιλεύσι κελεύσαι Φερεκύδη πείθεσθαι. Diog. Laert.
1. 11, 116.
ΙΙΙ. vid. Αpollon. hist. mir cap. 1.
20
ΙV. ibid. cap. 10.

5. πολλά και θαυμάσια δέ ed. Frob, ΙΙ 7. Σάμου] Ψάμ

μου Frob., corr. Μenag. ΙΙ 9. αναμηθέντος Frob. ΙΙ 11. εξ
Ολυμπίας coni. Casaub. ΙΙ 12. μετοικίσαι Frob., corr. Μemag. ΙΙ
13. Μεσσήνη δε εάλω Μemag.
 FRΑ G ΜΕΝΤΑ 193

Τ R. Ο ΡΗΙΙ, Ι.

Ι. Το τής ικτίδος λέγεται αιδοίον είναι ουχ όμοιον

τη φύσει των λοιπών ζώων, αλλά στερεόν διά παντός
οίον οστούν φασί δε και στραγγουρίας αυτό φάρμακον
είναι εν τους αρίστοις και δίδοσθαι επιξυόμενον,
ΙΙ. Φασί τον γαλεώτην, όταν εκδυή το δέρμα κα- 5
θάπερ ο όφις, επιστραφέντα καταπίνειν τηρείσθαι γαρ
υπό των ιατρών διά το χρήσιμον είναι τους επιλήπτοις,
ΙΙΙ. Φασί την φώκην εξεμείν την πιτύαν, όταν
αλίσκηται είναι δε φαρμακώδες και τους επιληπτικούς
χρήσιμον, 10

ΙV. Εν Αργει φασί γίνεσθαι ακρίδος τι γένος, ήν

καλείσθαι σκορπιομάχον, όταν γαρίδη τάχιστα σκορπίον,
ανθίσταται αυτό αγαθόν δέ φασιν είναι και προς τας
πληγάς του σκορπίου το επιφαγείν αυτήν Stobaeus
florileg. 100, 22-24. 15

Ι. Μir. ausc. c. 12.

ΙΙ: Μir. ausc. c. 66.
ΙΙΙ. Μir. ausc. c. 77.
ΙV. Μir. ausc. c. 139. ΙΙ 11. γενέσθαι Α. ΙΙ ήν λέγεται Α.

25
ΑΡ ΡΕ ΝΙΟΙ Χ.
ΦΛΑ ΓΟΛ/Τ Ο Σ Τ ΡΑ Λ Λ Λ Α Ν Ο Υ

ΠΕ Ρ Ι ΜΑΚΡΟ ΒΙΩ Ν.

Ι. Περί των εκατόν έτη ζησάντων. Οι εκατόν έτη ζή

σαντες Ιταλών, ως εξ αυτών των αποτιμήσεων αναζητή
σαντες ου παρέργως εμάθομεν Λούκιος Κορνήλιος,
Κορνίου υιός, πόλεως Πλακεντίας, Λούκιος Γλαύκειος
Ούηρος, Λουκίου υιός, πόλεως Πλακεντίας, Λούκιος 5
Ουετούστιος Σεκούνδος, Λουκίου υιός, πόλεως Πλακεν
τίας, Λούκιος Λικίννιος Πάλος, Λουκίου απελεύθερος,
πόλεως Πλακεντίας, Λούκιος Ακίλλιος Μάρκελλος, Λου
κίου υιός, πόλεως Πλακεντίας, Λούκιος Ουέττιος, Μάρκου
υιός, [πόλεως] Βριξέλλων. Λούκιος Κουσσώννιος, Λου 10
κίου υιός, πόλεως Κορνηλίας, Λούκιος Γαμίνιος, Λου
κίου υιός, πόλεως Βελείας, Γάϊος Πορτήσιος Φρόντων,
Σέξτου υιός, πόλεως Βονωνίας, Γάϊος Νώνιος Μάξιμος,
Ποπλίου υιός, πόλεως Βριξέλλων, Γάϊος Αμούριος Τεί
ρων, Γαίου υιός, πόλεως Κορνηλίας, Γάϊος Καστοπού 15

δης, Τιτίου υιός, πόλεως Πάρμης, Γάϊος Ουάτιος Τέρ

τιος, Σπορίου υιός, πόλεως Πλακεντίας, Γάϊος Ιούλιος
Πόθος, πόλεως Ραβέννης, Γάϊος Ουαλέριος Πρίμος,
5. Λουκίου υιός] Λούκιος Χyl. Μeurs. ΙΙ 10. Κουσσώνιος
Franz.
 198 ΡΗΙLΕ Ο ΟΝΤΙS

Κοϊντου υιός, πόλεως Βελείας, Καισελίας Κύρος, πόλεως

Πλακεντίας. Κατία, Γαίου θυγάτηρ, πόλεως Φαουεντίας.
Πόπλιος Φούλβιος Φρύξ, Λουκίου απελεύθερος, πόλεως
Πολλισίας. Πόπλιος Νέβιος, Λουκίου υιός, πόλεως Βα
5 σιλείας. Πόπλιος Δεκέννιος Δημοσθένης, Ποπλίου απε
λεύθερος, πόλεως Αριμίνου. Πετρωνία Κοϊντου, Λου
κίου απελευθέρα, πόλεως Πλακεντίας. Πόλλεια Πώλλα,
Σπουρίου θυγάτηρ, πόλεως Αιτωσίας, Μάρκος Ουιλώ
νιος Σευήρος, πόλεως Ουελείας, Μάρκος Τερέντιος
10
Αλβιος, Μάρκου απελεύθερος, πόλεως Πλακεντίας, Μάρ
κος Αντώνιος, Λουκίου υιός, πόλεως Πλακεντίας, Μάρ
κος Τάλπιoς Ουιταλίς, Μάρκου υιός, πόλεως Πλακεντίας,
Μάρκος Ακκέλιος, Μάρκου υιός, πόλεως Βονωνίας, Μάρ
κος Νιρέλλιος, Γαίου υιός, πόλεως Πάρμης. Τίτος Ουί
15 βιος Θάλβιος, Σπορίου υιός, πόλεως Πάρμης, Τίτος Αι
μίλιος, Κοϊντου υιός, πόλεως Ρηγίας. Τίτος Ουετερά
νιος, Ποπλίου υιός, πόλεως Βονωνίας. Τίτος Νουμέ
ριος, Τίτου υιός, πόλεως Πλακεντίας. Τίτος Σερούιος
Σεκούνδος, Τίτου υιός, πόλεως Βονωνίας. Τίτος Πε
20 τρώνιος, Σπορίου υιός, πόλεως Πλακεντίας. Τίτος Αν
τώνιος, Μάρκου υιός, πόλεως Ρηγίου. Τίτος Ερούσιος
Πολλίων, Γαίου υιός, πόλεως Βονωνίας. Τίτος Καμό
ριος Τέρτιος, Τίτου υιός, πόλεως Φειδεντίας, Τουρέλλη
Φόρησις, Γαίου απελευθέρα, πόλεως Βονωνίας. Κούιν
25
τος Κάσσιος Ρούφος, Κουίντου υιός, πόλεως Ρηγίου.
Κούιντος Λουκρίτιος Πρίμος, Κοϊντου υιός, πόλεως Ρη
γίου, Κούιντος Ουέλιος, Ποπλίου υιός, πόλεως Βελίας.
1. Καισειλίας Χyl. Il 5. Δεκέμιος Χyl. ΙΙ 6. Αριμήνου Χyl. ΙΙ
9. Ουελείας Χyl., Ουελίας Μeurs., φui in vers. Κeleία, Ουελίας
Franz. II 15. Σπορίου] Σοιρίoυ vulg. || 16. f: Ρηγίου. | 19. Τήτος
et 20. Πορίου edd., corr. Μeurs. Χyl. in vers. Τ. Ρetronius Sp. /. ΙΙ
21. Ερούκιος coni. Μeurs. ΙΙ 23. Τουρελληφόρησις Χyl.
 ΜΑΟΡ ΟΒΙΙ 199

Αντωνία Σεκούνδα, Ποπλίου θυγάτηρ, πόλεως Βελίας,

Αλβατία Σαβίνα, πόλεως Πάρμης, Σαλουία Ουάρηνα,
Ποπλίου θυγάτηρ, πόλεως Βασιλείας. Βεβία Μαρκέλλα,
Σέξτου θυγάτηρ, πόλεως Ορτισίας, Βασκία Αστικόσου,
Μακεδων από Φιλίππων. Βόνζης Τόνου, Παροικοπολί- 5
της, Μακεδών. Φρόντων Αλβoυτίου, Μακεδών από Φι
λίππων. Σάρκη Σκίλα, Μακέτις, Αμφιπολίτις, Αιδέσιος
Δίζα, Παροικοπόλεως, Μακεδών. Βίθυς Διζάστου, Πα
ροικοπόλεως της Μακεδόνων, Ζαικεδένθης Μουκάσου,
Παροικοπολίτης, Μακεδών. Μάντις Καιπροίζου, Μακε- 10
δών, εξ Αμφιπόλεως, Αλέξανδρος Δημητρίου, Τιανός
από Πόντου και Βιθυνίας, Γάζα Τίμωνος, Τιανή από
Πόντου και Βιθυνίας, Χρήστη Αντιπάτρου, Τιανή. Χρυ
σίον Θεοφίλου, Τιανή. Ιέρων Ιέρωνος, Τιανός, Μού
ζακος Μουκαντίου, Νικομηδεύς Βιθυνίας, Λούκιος Φι- 15
δικλάνιος Νέπως, Σινωπεύς, Αλούκιος Απιλιούτας, από
Λουσιτανίας πόλεως Ιντερανιησίας Αμβατος, Δοκουρίου
υιός, της αυτής πόλεως, Κάμαλος, Καντολγουνίου υιός,
της αυτής πόλεως Κέλτιος, Πελλίου υιός, πόλεως Απει
λοκαρίου. Αρρούντιος, Αππίου υιός, πόλεως Κονιμβρι- 20
γησίας, Τάμφιος, Κελτίου υιός, πόλεως της αυτής. Δοκ
κούριος, Αλουκκίου υιός, πόλεως Αιβουροβισυγγησίας,
ΙΙ. Οι από εκατόν τεσσάρων ετών μέχρι εκατόν
δέκα απογραψάμενοι, Γάϊος Ληλήδιος Πρίμος, πόλεως
Βονωνίας, έτη εκατόν έν, Κλωδία Ποτέστα, Γαίου απε- 25
λευθέρα, πόλεως Βονωνίας, έτη εκατόν έν, Κουσινία
Μόσχος, Γαίου απελευθέρα, πόλεως Κορνηλίας, έτη έκα
τον έν Κερεωνία Ουερηκούνδα, Ποπλίου απελευθέρα,
2. Πάργης Χyl. | 5. Βονζηστόνου παροίκου Πόλπης vulg., corr.
Μeurs. ΙΙ 7. Σάρκης Κιλαμακέτις vulg., corr, Μeurs. ΙΙ 8. Βιθυσδι
ζάστου vulg., corr. Μeurs. ΙΙ 10. και Προίζου vulg., corr. Μeurs.
 200 ΡΗΙ,Ε G Ο ΝΤΙS

πόλεως Κορνηλίας, έτη εκατόν έν, Λιουία Αττική, Πο

πλίου απελευθέρα, πόλεως Πάρμης, έτη εκατόν έν, Βου
ρία Λυχναινίς, πόλεως Πάρμης, έτη εκατόν έν, Γάϊος
Σάμφιος, Γαίου υιός, πόλεως Βελείας, έτη εκατόν δύο.
5 Κούιντος Κορνήλιος, Κουίντου υιός, πόλεως Ρηγίου,
έτη εκατόν δύο. Τίτος Αντώνιος, Τίτου υιός, πόλεως
Πάρμης, έτη εκατόν δύο. Κοκνανία Μούσα, πόλεως Κορ
νηλίας, έτη εκατόν τρία. Δημόκριτος Αβδηρίτης έτη έκα,
τον τέσσαρα ετελεύτησεν δε τροφής αποσχόμενος Κτη
10 σίβιος ο ιστοριογράφος έτη εκατόν τέσσαρα εν περι
πάτω δε ετελεύτα, ως Απολλόδωρος εν τοις χρονικούς
δεδήλωκεν, Ιερώνυμος ο συγγραφεύς πολλούς μεν χρό
νους εν ταις στρατείαις ανατλήσας, πλείστοις δε τραύ
μασιν εν πολέμοις περιπεσών ετελεύτησεν βιώσας έτη
15 εκατόν τέσσαρα, ώς φησιν Αγαθαρχίδης εν τη εννάτη
των περί της Ασίας ιστοριών, Γάϊος Λαλλίας Τιωναίος,
Λουκίου υιός, πόλεως Βιωνίας, έτη εκατόν πέντε. Πόπλιος
Κουισέντιος Σφυρίων, Ποπλίου απελεύθερος, πόλεως
Βονωνίας, έτη εκατόν πέντε. Τίτος Κοττίνας Χρύσαν
20 τος, Τίτου απελεύθερος, πόλεως Φαουεντίας, έτη εκατον
πέντε. Μάρκος Πομώνιος Σεβήρος, Μάρκου υιός, πό
λεως Ταννητάνης, έτη εκατόν πέντε. Σέξτος Νέβιος,
Σέξτου υιός, πόλεως Πάρμης, έτη εκατόν πέντε. Λού.
κιος Αίλιος Δωρόθεος, Λουκίου απελεύθερος, πόλεως
25 Βονωνίας, έτη εκατόν έξ, Γάϊος Πομπούσιος Μοντιανός,
Ποπλίου υιός, έτη εκατόν επτά Πόλλα Δωνάτα, Σέξτου
θυγάτηρ, πόλεως Βονωνίας, έτη εκατόν δέκα, Μουναντία
Προκούλα, Λουκίου θυγάτηρ, πόλεως Ρηγίου, έτη έκα
ν

τον δέκα.

16. Τιωναίνoς Χyl. ΙΙ 17. f. Βονωνίας. ΙΙ 23. Παρμίας Χyl.

 ΜΑΟΡ ΟΒΙΙ 201

ΙΙΙ. Οι από εκατόν δέκα ετών μέχρι εκατόν είκοσι

απογραψάμενοι. Τίτος Πουρέννιος Τούτος, Λουκίου υιός,
πόλεως Κορνηλίας, έτη εκατόν ένδεκα. Λούκιος Αν
τίστιχος Σωτήριχος, Λουκίου απελεύθερος, πόλεως Ρα
βέννης, έτη εκατόν δέκα τρία Λούκιος Πέτρου, πόλεως 5
Κορνηλίας, έτη εκατόν δέκα τέσσαρα, Ιουλία Μοδεστίνα,
πόλεως Κορσιόλων, Πριμoπιλαρίου απελευθέρα, καθ'
ημάς έτι ούσα, πόλεως Βριξέλλων, έτη εκατόν είκοσι.
ΙV. Οι από ρλ' ετών μέχρι ρμ' απογραψάμενοι.
Λούκιος Τερέντιος, πόλεως Βονωνίας, έτη ρλς. Φαύστος, 10
Καίσαρος δούλος, εκ Σαβίνων, από Πραιτωρίου Παλ
λαντιανού, έτη ρλς', όν και αυτος εθεασάμην Αδριανώ
τώ Καίσαρι επιδειχθέντα. * Αργανθώνιος, ο τών Ταρ
τησσίων βασιλεύς, ως ιστορεί Ηρόδοτος, και Ανακρέων
ο ποιητής έτη ρν. Σίβυλλα ή Ερυθραία εβίωσεν έτη 15
ολίγον αποδέοντα των χιλίων, ως αυτή φησιν εν τοις
χρησμούς τόνδε τον τρόπον
αλλά τί δή πανόδυρτος επ' αλλοτρίοισι πάθεσσι
θέσφατα φοιβάζω, λυσσώδεα μοίραν έχουσα,
οίστρου δε σφετέρου καταγεύομαι αλγινόεντος, 20

εκνεαομεναει χαλεπόν κατά γήρας έχουσα,

μαινομένη μεν ενί θνητοίς και άπιστα λέγουσα,

1. από τών ε. vulg. ΙΙ 10. τερέτιος cod., Τερέντιος coni. Βast.,

Τέρτιος Μeurs. | μoνωνίας cod. et Χyl. || 13. Ρost επιδειχθέντα, si
vera est capitis inscriptio et verus numerus ρν' v. 15, novum caput
incipit, quo pertinent etiam quae habet de Εpimenide Diog. Laert.
1. 10, 111 και επανελθών επ' οίκου μετ' ου πολύ μετέλλαξεν, ώς
φησι Φλέγων εν τώ περί μακροβίων, βιους έτη επτά και πεντήκοντα
και εκατόν, ως δε Κρήτες λέγουσιν, ενός δέοντος τριακόσια, ως δε
Ξενοφάνης ο Κολοφώνιος ακηκοέναι φησί, τέτταρα προς τους πεντή
κοντα και εκατόν. Ι! Ταρτησίων Χyl. || 14. Ηer. 1, 163. ΙΙ 17. τον
om. Μeurs. ΙΙ 21. εκνεαομεν] εκ νεαρών coni. Χyl., εν δεκάτη γενεά
Salm., εννέα μεν γενεαίς Ιs. Voss,
26
 202 ΡΗΙLΕ Ο Ο ΝΤΙS

πάντα δ' υπέρ προϊδούσα βροτών δυσανάσχετα κήδη.

και τότε μοι φθονέσας Λητούς ερικυδέος υιός
μαντοσύνης, παθέων δε κατοικήσας ολοόν κήρ,
ψυχήν εκλύσει δεσμευομένην ενί λυγρώ
5 σώματι, σαρκοτυπη διοϊστεύσας γεγαυίαν.
ένθ' άρα μοι ψυχή μένες ηέρα πιστευθείσα,
πνεύματι συγκραθείσα βροτών εις ούατα πέμψει
κληδόνας εν πυκινούς αινίγμασι συμπλεχθείσας
σώμα δ' αεικελίως άταφον προς μητέρος αίης
10 κείσεται ου γάρ τις θνητών επί γαίαν αμήσει,
ουδε τάφω κρύψει κατά γάρ χθονός ευρυοδείης
δύσεται αίμα μέλαν τερσαινομένoιo χρόνoιο.
ένθεν δή πολλής αναδύσεται έρνεα ποίης,
ή καταβοσκομένων μήλων εις ήπατα δύσα
15 αθανάτων δείξει βουλεύματα μαντοσύνησι.
σαρκών δ' όρνιθες πτεροείμονες αίκε πάσωνται,
μαντοσύνην θνητοίσιν αληθέα ποιπνύσoυσι.
διά τούτου του χρησμού αποδείκνυται, δέκα γενεάς αυ
την κατ' ανθρώπους γεγονέναι, και μετά την αναχώρησιν
20 την εκ του ζήν, της μεν ψυχής κατά τον αέρα φερομέ
νης και προσπιπτoύσης τους υπό των ανθρώπων λαλου
μένοις, παρασκευάσειντός γινομένας κληδόνας διά των
λόγων, του δε σώματος ατάφoυ γενομένου τα μεν όρνεα
των σαρκών φαγόντα την διά της ορνιθοσκοπίας μαντείαν
25 διασημαίνειν, του δε υπολοίπου μέρους εις την γην σα
πέντος και τα κτήνη φαγόντα της εκ της γής φυομένης
πόας την ήπατοσκοπικήν εις τον βίον εισάξειν τέχνην.

5. σαρκοτύπιδι διστεύσας γεγάιον vulg., corr, Salm. et Voss. Il

6. πιστηθείσα vulg. ΙΙ 16. πτεροείμονες corr. Bast., πτετρoείμονες
cod. , πετροδείμονες Χyl. Μeurs., πετροδύμονες Schneid. ΙΙ 17. ποι
πνύουσι Χyl. ΙΙ 21. τους - λαλουμένους vulg.
 ΜΑΟΗ ΟΒΙΙ 203

την δε γενεαν Σίβυλλα ιστορεί ετών εκατόν δέκα εν τω

χρησμώ τώ προς Ρωμαίους περί των αιωνίων θεωριών,
«ν. « - Α' ν - ν Α' >

α Ρωμαίοι σεκουλάρια καλούσι, τών γαρ συμμάχων αύ

τών και κοινωνών μη εμμενόντων ταις συνθήκαις, αλλά
πυκνά μεταβαλλομένων και πολεμούντων αυτούς, η Σί.
βυλλα εχρησμώδησεν, επιτελεσθεισών των θεωριών τού.
των υποταγήσεσθαι τους αφεστώτας Λατίνους, εισιν δε
οι χρησμοί οίδε,
αλλ' οπόταν μήκιστος ίκη χρόνος ανθρώποισι
- 3 2 / " ν ' Α' c Α'

ζωής, εις ετέων εκατόν δέκα κύκλον οδεύσας,

μεμνήσθαι, Ρωμαίε, και ει μάλα λήσει εαυτού,
μεμνήσθαι τάδε πάντα, θεοίσι μεν αθανάτοισι
ρέξεινεν πεδίω παρά Θύβριδος άπλετον ύδωρ,
ρ/ Α' w C , «ν 2 /

όππη στεινότατον, νυξήνίκα γαϊαν έπέλθη

ήελίου κρύψαντος εόν φάος ένθα συ ρέζειν
Ψ

ιερά παντογόνοις Μοίρας άρνας τε και αίγας,

κυανέας δ' επί ταίσδ' Ειλειθυίας αρέσασθαι
παιδοτόκους θυέεσσιν, όπη θέμις αύθι δε γαίη
" Α" 2"... * Α' " -

πληθομένη χώροις όϊς ίρεύοιτο μέλαινα.

πάνλευκοι ταύροι δε Διός παρά βωμόν αγέσθων
2/ -

ήματι, μηδέ τε νυκτί θεοίσι γαρ ουρανίδαισιν

ε / / μ' Α' (V ν ι 2 -"

ημέριος πέλεται θυέων τρόπος, ώς δε και αύτοίς

ιρεύειν, δαμάλης δε βοος δέμας αγλαόν"Ήρης
δεξάσθω νηος παρά σεύ και Φοίβος Απόλλων,
2. θεωριών] vulg. θεών ΙΙ 8. Οraculum hoc habet etiam Ζosim.
hist. 2, 6. Ι. 9. ιη Salm. ΙΙ 10. εκατοντάδα Salm. || οδεύων Ζos. ΙΙ
11. ου μάλα λήσαι εαυτούς Ζos., ου μάλα λήσεαι αυτός coni. Μit
scherl., ου μάλα λήσεαι αυτών Βekk. | 13. ρέξειν et Θύμβριδος Ζos.ll
16. ποντογόνοις Ζos | 17. δ' om. Ζos., αίγας κυανέας, επί ταϊς δ'
Μitsch.ΙΙ 19. πληθογένη mend. typ. Μeurs. | ιερεύοιτο cod., ιερεύοιτο
edd. Ζosimus : πλ. χοιρός τε και ύς ιεροίτο μ. ΙΙ 20. ζάλευκοι Ζos. Il
21. μηδ' επί ν. et ουρανίοισι Ζos. | 22. ώς cod., ως edd. Il αύτως
Ζos. ΙΙ 23. ιερεύειν δάμαλις Χyl. Μeurs., δαμάλης corr. Μitsch.
26 και
 204 ΡΗΙLΕ G ΟΝΤΙS ΜΑΟΡ ΟΒΙΙ

όστε και ήέλιος κικλήσκεται, ίσα δεδέχθω

θύματα Λητοίδης, και αειδόμενοί τε Λατίνοι
παιάνες, κούροις κούρησί τε νηον έχoιεν
αθανάτων, χωρίς δε κόραι χόρον αύται έχoιεν,
και χωρίς παίδων άρσην στάχυς, αλλά γονήων
πάντων ζωόντων, οίς αμφιθαλής έτι φύτλη.
αι δε γάμου ζεύγλαισι δεδμημέναι ήματι κείνω
γνυξΉρης παρά βωμόν αοίδιμον έδριόωσαι
δαίμονα λισσέσθωσαν, άπασι δε λύματα δούναι
10 ανδράσιν ηδε γυναιξί, μάλιστα δε θηλυτέραισιν.
πάντες δ' εξ οίκοιο φερέσθων όσσα κομίζειν
εστί θέμις θνητοίσιν απαρχομένοις βιότοιο,
δαίμοσι μειλιχίοισινίλάσματα και μακάρεσσιν
Ουρανίοις, τα δε πάντα τεθησαυρισμένα κείσθω,
15 όφρα τε θηλυτέρησι και ανδράσιν έδριόωσιν
ένθεν πορσύνης μεμνημένος, ήμασι δ' έστω
νυξί τ' επασσυτέραισι θεoπρoπίους κατά θώκους
παμπληθής άγυρις, σπουδή δε γέλωτι μεμίχθω.
ταύτά τοι εν φρεσί σήσιν αεί μεμνήμένος είναι,
20 καί σοι πάσα χθών Ιταλή και πάσα Λατίνων
αιέν υπό σκήπτροισιν υπαυχένιον ζυγόν έξει.

1. ίσα δεδέχθω Ζos., vulg, αίσια δέχθω. ΙΙ 2. και om. Ζos |

3. κούραισί Ζos. Il 4. αυται Ζos., αυται άγοιεν Ηeyn. ΙΙ 7. αϊ Χyl.
Μeurs. II ζεύγλαις Ζos. ΙΙ 9 δε λύματα] θελήματα Sylb. in Ζos., φuod
praefert Βast. ΙΙ 10. θηλυτέρησι Ζos. ΙΙ 14. Ουρανίδαις Ζos. ΙΙ κείσθω
Ζos., κείσθαι Χyl. Μeurs. II 15. ο. τε θηλυτέρησι Ζos., vulg, ο τελή
θυμέλησι. ΙΙ 17. έπασσυτέρησι θεοπρέπτους (vel θεοτρέπτους, Sylb.
θεοστέπτους) Ζos. II 18. γέλως τε Sylb. in Ζos ΙΙ 19. φρεσιν ήσιν
Ζos. ΙΙ 20. Λατίνη Ζos.
 ΟΙ, ΥΜΡ. ΕΗ ΑΟ Μ. 205

ΦΛΕΓΟΝΤΟΣ ΤΡΑ 14/4 Νο Υ

ΟΛΥΜΠΙΑΔΩΝ Η ΧΡΟΝΙΚΩΝ,

Εx libro prim ο.

Ι. Δοκεί μοι χρήναι ειπείν την αιτίαν, δι' ήντα

Ολύμπια τεθήναι συμβέβηκεν έστι δε ήδε, μετά Πείσον
και Πέλοπα, έτι δε Ηρακλέα, τους πρώτους την πανήγυ
ριν και τον αγώνα τον Ολυμπιάσιν ενστησαμένους, έκλει
πόντων των Πελοποννησίων την θρησκείαν χρόνω τινί, 5
εις όν από Ιφίτου ολυμπιάδες οκτώ προς ταϊς είκοσι
καταριθμούνται εις Κοροίβον τον Ηλείον, και αμελη
σάντων του αγώνος, στάσις ενέστη κατά την Πελοπόννη
σον, Λυκούργος δε ο Λακεδαιμόνιος, υιός ών του Πρυ
τανέως, του Ευρυπώντος, του Σόου, του Προκλέως, του 10
Αριστοδήμου, του Αριστομάχου, του Κλεοδαίου, του
"Υλλου, του Ηρακλέους και Δηιανείρας, και Ίφιτος ο Αί.
μονος, ως δε ένιοι Πραξωνίδου, ενός τών από Ηρακλέους,
Ηλείος, και Κλεοσθένης ο Κλεονίκου Πεισάτης, βουλό
μενοι εις ομόνοιαν και ειρήνην το πλήθος αύθις αποκα- 15
ταστήσαι, τήν τε πανήγυριν την Ολυμπικήν έγνωσαν ανά
γειν εις τα αρχαία νόμιμα και αγώνα γυμνικόν επιτελέ
σαι στέλλονται δη εις Δελφούς χρησόμενοι τω θεώ, εί
σφισιν συνεπαινεί ταύτα ποιήσαι, ο δε θεός άμεινον

Ι. in cod. reliquis Ρhlegontis scriptis annexum est s. t. περί

των Ολυμπίων ΙΙ 10. Ευρόπου Χyl., corr. Μeurs. ex Paus. 2. 36,
5. 3. 7, 1. 2. 12, 7. 4. 4, 3. ΙΙ Σώσου Χyl., corr. Μeurs. ex Paus.
3. 7, 1. Ρlut. Lyc. c. 2, Σώου Franz.
 206 ΡΗΙ, ΕΟ ΟΝΤΙS

έφη έσεσθαι ποιούσιν, και προσέταξεν εκεχειρίαν αγγείλαι

ταις πόλεσιν ταις βουλομέναις μετέχειν του αγώνος ών
περιαγγελθέντων κατά την Ελλάδα και ο δίσκος εγράφη
τοις ελλανοδίκαις, καθ' όν έδει τα Ολύμπια άγειν. ουκ
άγαν δε προσιεμένων τον αγώνα, αλλά δυσχεραινόντων
των Πελοποννησίων, λοιμός επιγενόμενος και φθορά
καρπών έλυμαίνετο αυτούς, οι δε αποστάντες πάλιν τούς
περί τον Λυκούργον ήτούντο του λοιμού παύλαν και
ίασίν τινα, η δε Πυθία χρά τάδε,
10 ώ γης ακρόπολιν πάσης Πελοπηίδα κλεινήν
ναίοντες, πρέσβεις τε βροτών πάντων και άριστοι,
φράζεσθ' εξεμέθεν χρησμόν θεού, όττι κεν είπω.
Ζευς υμίν τελετής μήνιν έχει ήν διέχρησεν,
ούνεκ ατιμάζοντες Ολύμπια πασινάνακτος
15
Ζηνός - του πρώτος μεν ιδρύσατο και θέτοτιμήν
Πείσος, και μετά τόνδε Πέλοψ, ότε δημονναιαν
Ελλάδα, θήκε δ' έπειτ' έρoτιν και έπαθλα θανόντι
Οινομάω, τρίτατος δ' επί τους παίς Αμφιτρύωνος
Ηρακλέης ετέλεσσ' έρoτιν και αγών' επί μήτρω
20
Τανταλίδη Πέλοπι φθιμένω - τον δήποθεν υμείς
λείπετε και τελετήν, ής χωσάμενος κατά θυμόν
ώρσε κακόν λιμόν παρά τους και λοιμόν, δν έστι
παύσαι ανορθώσαντας εορτήν τώ πάλιν αυθις.
ταύτα ακούσαντες απήγγειλαν τους Πελοποννησίοις, οι

6. τών τε cod., τών τε edd., των τότε coni. Χyl.| 7. f αποστείλαντες. Η

13. ημίν edd.|| 14 ατιμάζονται coni. Κrause.| λασιάνακτος (πα supra
λα) cod., λάσι άνακτος edd. | 16 δήμον εις αίαν (?) coni. Χyl.,
f ο δ' άρ' έλλαχεν αίαν Ε. s. "Ηλιδα, sive Πέλοψ ότε δή λάχεν αϊαν
Η... | 17 έπειτα Χyl. | ερoτην Τoup. || 19. Ηρακλής edd. ΙΙ 20. Πέ
λοπι Τανταλίδη vulg., corr, Soping., gui item coni. τον δή πόθεν
ύμείς λείπετε p. vulg, τον δήτοθεν υμίν (υμειν Χyl.) λείπεις. l
22. κακήν Χyl.
 ΟΙ, ΥΜΡ. ΕΗ ΑΟ Μ. 207

δε απιστήσαντες τώ χρησμώ απέστειλαν πάλιν και αυτοί

από κοινού δόγματος επιστρεφέστερον επερωτήσοντας
τον θεόν περί των χρησθέντων, η δε Πυθία λέγει τάδε
ώ Πελοποννήσου ναέται, περί βωμόν ιόντες
θύετε και πείθεσθε τά κεν μάντεις ενέπωσιν,
Ηλείων πρόπολοι, πατέρων νόμον ιθύνοντες,
τούτων χρησθέντων οι Πελοποννήσιοι επέτρεψαν τους
Ηλείοις αγώνα τιθέναι των Ολυμπίων και εκεχειρίαν αγ
γέλλειν ταις πόλεσιν και Ηλείοι δε μετά ταύτα βουλό
μενοι βοηθείν Λακεδαιμονίοις, ότε Έλος επολιόρκουν,
πέμψαντες εις Δελφούς εμαντεύοντο και χρά η Πυθία τάδε,
την αυτών ρύεσθε πάτραν, πολέμου δ' απέχεσθε,
κοινοδίκου φιλίας ηγούμενοι Ελλήνεσσιν,
έστ' αν πενταέτης έλθη φιλόφρων ενιαυτός,
χρησθέντων δε τούτων του μεν πολεμείν απέσχοντο, 15

των δε Όλυμπίων την επιμέλειαν εποιούντο και εστέφετο

μεν ουδείς επί πέντε ολυμπιάδας, τη δε έκτη έδοξεν αυ
τους μαντεύσασθαι, ει στέμματα περιθώσι τοις νικώσι,
και
έφη πέμπoυσι
τάδε, τον βασιλέα Ίφιτον εις θεού, ο δε θεός
ν

20

Ίφιτε, μήλειον καρπόν μήθης επί νίκη,

αλλά τον άγριον αμφιτίθει καρπώδη ελαιών,
ός νύν αμφέχεται λεπτοίσιν υφάσμασ' αράχνης,
παραγενόμενος ουν εις την Ολυμπίαν, πολλών εν τω
τεμένει κοτίνων όντων, ευρών ένα περιεχόμενον αραχ
νίοις περιωκοδόμησεν αυτόν, και τους νικώσιν εκ τούτου
εδόθη ο στέφανος, πρώτος δ' έστεφανώθη Δαϊκλής Μεσ
σήνιος, ος τη εβδόμη ολυμπιάδι στάδιον ενίκα.
2. επερωτήσαντας Χyl. | 12. αυτών cod., αυτών edd. II 14 έστ'
αν ενι ξυνόδοις έλθη in mg. cod. II 15. ανέσχοντο edd. | 28, ός in
seruit Μeurs.
 208 ΡΗΙLΕ Ο Ο ΝΤΙS

Π. Γεργιθία ή χρησμολόγος Σιβύλλα, ή τις και

τετύπωτο εν τώ νομίσματι των Γεργιθίων αυτή τε και η
σφίγξ, ώς Φλέγων εν ολυμπιάδων πρώτη. Steph. Βyz.
s v. Γέργις.
5 ΙΙΙ. Διός ιερόν, πολίχνιον Ιωνίας, - το εθνι
κόν Διοσιερίτης, ως Φλέγων εν πρώτη ολυμπιάδων.
Steph. Βyz. s. h. v.
ΙV. Φλέγων εν ολυμπιάδι δ' Αντίμαχος Ηλείος
εκ Δυσποντίου στάδιον Steph. Βyz. s. v. Δυσπόντιον.
Εx lib ris in certis.

10 V. (Ίκαρος] Υπερασιεύς. Φλέγων εικοστή τρίτη

ολυμπιάδι, Steph. Βyz s v. Υπερασία,
VΙ. Εν κζ' Δάϊππος Κροτωνιάτης πύξ, Ηλείων
εκ Δυσποντίου τέθριππον Steph. Βyz. s. v. Δυσ.
πόντιον.
15 VΙΙ. Λήνος, χώρα των Πισαίων ο πολίτης Λη
ναίος, Φλέγων τεσσαρακοστή ογδόη ολυμπιάδι. Steph,
Βyz s. h. v.
Εx libro o ctavo.

VΙΙΙ. Αυγούσται, πόλις εν Κιλικία και Ιταλία,

οι πολίται Αυγουστανοί. Φλέγων εν ολυμπιάδων η.
20 Steph. Βyz. s. h. v.
6. ολυμπιάδων Ηolst., ολυμπιάδος codd., ολυμπιάδι edd. ΙΙ 8. δΊ
β' Εuseb. ΙΙ 10. Ίκαρος addidi ex Paus. 4. 15, 1. φui et Υπερησιεύς,
Εuseb. Ικάριος Υπηρεσσιεύς. ΙΙ 12. πυξ Ηλείων vulg., comma in
terposuit Ηuetius not ms. in ed. Βerkelii, quae asservatur in bibl.
reg. Ρaris., quas notas debeo benevolentiae Ε. Μilleri v. cl. Sed
fortasse corruptus est locus atque scribendum πύξ* Ηλείος, ut
exciderit nomen victoris Εlei, velut Αρχίδαμος (Paus. 6. 17, 4)
aut Τηλέμαχος (Paus. 6. 13, 6.), φui Εlei quadrigis vicerant, aut
quodvis aliud. ΙΙ 19. ολυμπιάδι codd.
 ΟΙ, ΥΜΡ. Ε'Η ΑΟ Μ. 209

ΙΧ. Κρέμη, πόλις Πόντου. Φλέγων ογδόη χρονι

κών. Steph. Βyz. s. h. ν.
Ε x lib ris in certis.

Χ. Νίσιβις, πόλις Αιγύπτου. Φλέγων εκατοστή

τεσσαρακοστή ολυμπιάδι. Steph. Βyz. s, h v.
ΧΙ. Βέλιτρα, πόλις Ιταλίας, ου Ρώμης απωτέρω,
ώς φησι Φλέγων ολυμπιάδι ροδ. Steph. Βyz s. h. v.
ΧΙΙ. - της ροζ' ολυμπιάδος, εν ή ενίκα Εκα
τόμνως Μιλήσιος στάδιον και δίαυλον και οπλίτην, τρίς,
Υψικλής Σικυώνιος δόλιχον, Γαϊος Ρωμαίος δόλιχον,
Αριστωνυμίδας Κώος πένταθλον, Ισίδωρος Αλεξανδρεύς
πάλην, άπτωτος περίοδον, Ατυάνας Ιπποκράτους Αδρα
μυτίου παις πύξ, Σφοδρίας Σικυώνιος παγκράτιον,
Σωσιγενής Ασιανός παίδων στάδιον, Απολλοφάνης Κυ
παρισσιευς παίδων πάλην, Σωτήριχος Ηλείος παίδων
πύξ, Κάλας Ηλείος παίδων παγκράτιον, Εκατόμνως 15
Μιλήσιος οπλίτην (ούτος εν τη αυτή τα τρία εστεφανώ
θη, στάδιον, δίαυλον, οπλίτην), Αριστόλοχος ο Ηλείος
τέθριππον, Αγήμονος Ηλείου κέλης, Ελλανίκου Ηλείου
συνωρίς, τού αυτού πωλικόν τέθριππον, Κλητία Ηλείου
πωλική συνωρίς, Καλλίππου Πηλίου πωλικός κέλης. 20

Λεύκολλος δε Αμισόν επολιόρκει, και Μουρήναν επί

της πολιορκίας καταλιπών μετά δυοίν ταγμάτοιν αυτός
μετά τριών άλλων προηγεν επί Καβείρων, όπου διεχεί.

3. εκατοοτώ τεσσαρακοστώ ολυμπιάδος codd. | 6. ολυμπιάδι ροδ'

cod. Vrat., ολυμπιάσιν εκατόν εβδομηκοντατέσσαρσι vulg. | 7. Εκα
τόμνος vulg. ΙΙ 10. αριτωνυμίδας Α. (Μarc. 450.), αριτωνυμίας vulg. ΙΙ
11. "Απτωτος vulg. ΙΙ περίοδον] περιοδονίκης Βoeckh. || Ατραμυτείου
vulg. II 16. Μιλ. και οπλίτην vulg. || 18. Αγήμονος Βk. ΙΙ 19. Κλη
τεία vulg. ΙΙ 20. Πηλείoυ vulg., Ηλείου Μeier. ΙΙ 21. Λεύκολος δε
αμνισον vulg.
27
 210 ΡΗΙLΕ G ΟΝΤΙS

μαζε. και Αδριανόν επέταξε πολεμήσαι Μιθριδάτη και

πολεμήσας ενίκησε και σεισμού εν Ρώμη γενομένου
πολλά ταύτης συνέπεσε και άλλα δε πλείστα εν ταύτη
ξυνηνέχθη τή ολυμπιάδι. και Ρωμαίων τώ τρίτω αυτής
έτει απετιμήθησαν μυριάδες ενενήκοντα και μία και
Σινατρούκην τον Πάρθων βασιλέα τελευτήσαντα διε.
δέξατο Φραάτης ο επικληθείς θεός και Φαίδρον τον
Επικούρειον διεδέξατο Πάτρων και Ουεργίλιος Μάρων
ο ποιητής εγεννήθη τούτου του έτους ειδούς Οκτωβρίαις.
10
τώ δε τετάρτω έτει Τιγράνης και Μιθριδάτης αθροίσαντες
πεζούς μεν τέσσαρας μυριάδας, ιππέας δε τρεις, και τον
Ιταλικον αυτούς τάξαντες τρόπον, επολέμησαν Λευκόλλω,
και νικά Λεύκολλος, και πεντακισχίλιοι μεν τών μετά
Τιγράνους έπεσον, πλείους δε τούτων ήχμαλωτίσθησαν
15 χωρίς του άλλου σύγκλυδος όχλου και το Καπιτώλιον
εν Ρώμη Κάτλος καθιέρωσε και Μέτελλος επί τον Κρη
τικόν πόλεμον ορμήσας τρία τάγματα έχων ήλθεν εις
την νήσον και μάχη νικήσας τον Λασθένη αυτοκράτωρ
ανηγορεύθη, και τειχήρεις κατέστησε τους Κρήτας, και
Αθηνόδωρος πειρατής εξανδραποδισάμενος Δηλίους τα
των λεγομένων θεών ξόανα διελυμήνατο Γάϊος δε
Τριάριος τα λελωβημένα της πόλεως επισκευάσας ετεί,
χισε την Δήλον. Ρhotius bibl. cod. 97. -

ΧΙΙΙ. Φλέγων ολυμπιάδι εκατοστή ογδοηκοστή

25 πρώτη, ότι παιδίον εκ δούλης γενόμενον τη εννάτη και

τεσσαρακοστή της γενέσεως τον προσαγορεύσαντα αντι

".
προσαγορεύσαι, εφ' οίς τους μάντεις προαγορεύσαι όλες
θρον Steph. Βyz. s. v. Ταρραχίνη.
7. Φράτης vulg. || 8. Ουιργίλιος vulg. || 11. ιππέων vulg. ΙΙ
12. Λευκούλλω 13. Λεύκουλλος vulg, | 15. συγκλυδούς vulg. ΙΙ
18. Λαοσθένη vulg.
 ΟΙΛΥΜΡ. FR Α.Ο.Μ. 211

Εx libro de ci m o tertio.

ΧΙV. Φλέγων μέντοι εν τρισκαιδεκάτω ή τεσσα

ρεσκαιδεκάτω oίμαι των χρονικών και την περί τινων
μελλόντων πρόγνωσιν έδωκε τό Χριστώ. Οrigen. c.
Cels. 2, 14. -

ΧV. Γράφει δε και λέγει ο τάς ολυμπιάδας γρά

φων Φλέγων περί των αυτών εν τώ τρισκαιδεκάτω ρή
μασιν αυτούς τάδε τώ δ' έτει της σβ' ολυμπιάδος εγένετο
έκλειψις ηλίου μεγίστη των εγνωρισμένων πρότερον, και
νύξ ώρα έκτη της ημέρας εγένετο, ώστε και αστέρας εν
ουρανώ φανήναι σεισμός τε μέγας κατά Βιθυνίαν γενό
μενος τα πολλά Νικαίας κατεστρέψατο Εuseb. chron.
Εx libro de cim o quinto.

ΧVΙ. Νεοκαισάρεια, Ποντική πόλις, το εθνικόν

Νεοκαισαρεύς, ως Φλέγων πεντεκαιδεκάτω ολυμπιάδων.
Steph. Βyz. s. h. v.
ΧVΙΙ. Σκορδίσκοι και Σκίρτιοι, έθνη Παιονίας,
ως Φλέγων εν πεντεκαιδεκάτη ολυμπιάδων. Steph.
Βyz. s. h. v.
ΧVΙΙΙ. Τερβητία, πόλις Σικελίας, οι πολίται Τερ
βητίνοι. Φλέγων εν ολυμπιάδων πεντεκαιδεκάτω. Steph.
20
Βyz s. h. v.
ΧΙΧ. Φουρνίτα, πόλις Λιβύης, οι οικήτορες Φουρ
νιτανοί. Φλέγων πεντεκαιδεκάτω ολυμπιάδων. Steph.
Βyz. s. h. v.

ΧV. Repetunt Syncell. chr. p. 325. (cf p. 322.) Μaxim. schol.

ad Dionys. Αreop. epist. 7. Οrig. in Μatth. tract. 29. et 35. c.
Cels. 2, 33. Paul. Diac, hist. misc. 7. p. 254. ed. Βas. 1569. Ιο.
Μalal. chr. 10. p. 310. || 13. πεντεκαιδεκάτω ολυμπιάδος Αld., πεντε
καιδεκάτη ολυμπιάδι cett. II 16. εν ολυμπιάδι ιε' Vrat., εν πεντεκαι
δεκάτη ολυμπιάδι vulg. ΙΙ 22. π. των ολ. Vrat.
27 και
 212 ΡΗΙ,Ε G ΟΝΤΙS ΟΙ, ΥΜΡ.

ΧΧ. Μαρτυρεί δε και Φλέγων εν ολυμπιάδων

πεντεκαιδεκάτη, ότε έβασιλεύετο ο Βόσπορος Κότυι τώ
Βοσποριανώ βασιλεί, ώ και διάδημα εκέλευσε φορείν ο
Καίσαρ, και τας πόλεις αυτό καθυπέταξεν, εν αις
5 συναριθμεί και αυτήν Χερσώνα. Constant. Ρorphyrog.
them. 2, 12.
ΧΧΙ. Ολυμπίειον, τόπος εν Δήλω, όν κτίσαντες
Αθηναίοι χρήμασιν Αδριανού νέας Αθήνας Αδριανάς
εκάλεσαν, ως Φλέγων εν ολυμπιάδων πεντεκαιδεκάτω.
10 Steph. Βyz. s. h. v.
Εx lib ris in certis.

ΧΧΙΙ. "Ελβονθις, πόλις μεταξύ Αιγύπτου και

Κυρήνης, το εθνικόν Ελβονθίτης, ως Φλέγων. Steph.
Βyz. s. h v.
ΧΧΙΙΙ. Μαιανδρούπολις, Μαγνησίας πόλις, ως
15 Φλέγων εν ολυμπιάσι Steph. Βyz s. h. ν.
ΧΧΙV. Μοτιηνοί, χωρίoν Ιβηρίας, Φλέγων δε
Μουτιηνόν αυτήν φησι. Steph. Βyz. s. h. v.
ΧΧV. Πικεντία, πόλις Τυρρηνίας, Φλέγων δε
Πίκεντον αυτήν καλεί. Steph. Βyz. s. h. v.
20 ΧΧVΙ. Σινώπη, πόλις διαφανεστάτη του Πόντου,
κτίσμα Κριτίου Κώου, ώς φησι Φλέγων, Steph.
Βyz s. h. v.
ΧΧVΙΙ. Τέρινα, πόλις Ιταλίας και ποταμός ομώ
νυμος, κτίσμα Κροτωνιατών, ως Φλέγων, Steph. Βyz.
25 s. h. v.
ΧΧVΙΙΙ. Ωστία - το εθνικόν δύναται και Ωστια
νός και Ώστιάτης συνήθης γαρ ο τύπος τους Ιταλούς,
Φλέγων δε Ωστίους αυτούς καλεί λέγων παρέλαβε δε
την Ωστίων πόλιν. Steph. Βyz s. h. v.
1. ολυμπιάδι vulg. II 15. Ολύμπω Αld. ΙΙ 17. Μοτινήν Vrat.
 ΑΝΟΝΥΜΙ ΤΗ ΑΟΤ. Ι). ΜUΙ, ΙΕΗ. 213

ΓΥΝΑΙΚΕΣ Ε Ν ΠΟΛΕ ΜΙΚΟ ΙΣ ΣΥΝΕΤΑΙ

Κ Α Ι Α Ν Δ Ρ Ε ΙΑΙ.

Ι. Σεμίραμις Θυγατήρ μεν, ώς φησι Κτησίας,

Δερκετούς της Συρίας θεού και Σύρου τινός, ήτις
ετράφη υπό Σιμόεντος, υπηρέτου του βασιλέως Νίνου,
γαμηθείσα δε Όννέω, υπάρχω τινι βασιλικώ, είχεν υιούς,
ελούσα δε Βάκτρα μετά του ανδρός *, επιγνούς Νίνος
ήδη γηραιός ών έγάμησεν ή δε ετέκνωσεν εξ αυτού
Νίνυαν παίδα, μετά δε τον Νίνου θάνατον ετείχισε την
Βαβυλώνα οπτη πλίνθω και ασφάλτω και το τού Βήλου
ιερόν κατεσκεύασεν, επιβουλευθείσα δε υπό του υιού
Νινύου ετελεύτησεν, έτη βιώσασα ξ', βασιλεύσασα
έτη μβ.
ΙΙ. Ζαριναία. Αύτη τελευτήσαντος του προτέρου
ανδρός αυτής και αδελφού Κυδραίου, Σακών βασιλέως,
έγαμήθη Μερμέρω της Παρθυαίων χώρας δυνάστη του
δε Περσών βασιλέως επιστρατεύσαντος πολεμούσα και
τρωθείσα έφυγε, διωχθείσα δε υπο Στρυαγγαίου ικετεύ

Ιnscr, γυναίκες εν πολεμικούς συνεται και ανδρείαι Ε (cod. Εsco

rial.), γυναίκες εν πολεμικαίς συνετάς και ανδρείας Η (Ηolstenii
apogr.). ΙΙ Ι. Ctes. fragm. ed. Βaehr, p. 393 sq. cf. Diod. 2, 4sq.ΙΙ
3. Σιμόεντος] Σίμμα όντος ex Diod. corr. Heeren. Η Μίλου Η. ΙΙ
4. post υιούς aliquid excidisse velut δύο, Υαπάτην και Υδάσπην
(Diod.) censet Ηeeren, sed potius post ανδρός aliquid excidit. ΙΙ
6. έγαμήθη Ε. ΙΙ 10. Νίνου codd., corr. Ηeer.
ΙΙ. Ctes. fragm. p. 447. cf. Diod. 2, 34. Νic, Dam. in exc.
Ρeir, p. 437 sq, Dem. d. eloq. 8. 218 sq. ΙΙ 14. Πάρθων Η. ΙΙ
15. post επιστρατεύσαντος excidisse αυτώ vel τή χώρα οenset Ηeer. ΙΙ
16. Στρυαγγαίου] του Αγγαίου codd., corr, Ηeer. ΙΙ ικετεύουσα Ε.
 214 ΑΝΟΝΥΜΙ

σασα διεσώθη μετ' ου πολύ δε υποχείριον αυτόν ο

ανήρ αυτής λαβώνεβούλετο ανελείν, η δε δεομένη σώ
ζειν και μη πείθουσα, λύσασά τινας των εαλωκότων σύν
αυτοίς τον Μέρμερον ανειλε, και παραδούσα τώ Πέρση
την χώραν φιλίαν εποιήσατο προς αυτόν, ως ιστορεί
Κτησίας,
ΙΙΙ. Νίτωκρις, Αιγύπτου βασιλίσσα, περί ής Ηρό
δοτος ιστορεί, του αδελφού αυτής υπ' Αίγυπτίων
αναιρεθέντος τους μάλιστα αιτίους συγκαλέσασα και έν
10 τινι επιμήκει οίκω εστιώσα διά τινος αυλώνος τον ποτα

μόν αυτοίς επεισήγαγεν, εαυτήν δε εις οίκημά τι σποδού

πληρές ενέβαλεν.
ΙV. Νίτωκρις Βαβυλωνία. Ταύτην φησίν Ηρό
δοτος φρονιμωτέραν Σεμιράμιδος γενέσθαι βασιλίσσαν.
15 τόν τε γάρ ποταμόν γεφυρώσαι εν τη πόλει, τήν τε λί.
μνην ορύξαι και κρηπιδώσαι κρηπίδι λιθίνη, τότε ρεύμα
του ποταμού εις αυτήν επιστρέψαι προς το βραδυτέραν
τήν των πολεμίων έφοδον είναι και τον τάφον δε τον
επί τη πύλη τον ίδιον ταύτην φησί ποιήσαι, τον εξαπα
20 τήσαντα Δαρείον, ός υπονοών αργύρια ευρείν και ανοίξας

τον τάφον ταύτα μεν ουχ εύρε, γράμματα δε απληστίαν

πολλήν και αισχροκέρδειαν αυτώ ονειδίζοντα,
V. Αργεία, το μεν γένος έχουσα από Πολυνεί
κους *. ταύτην φησίν Ηρόδοτος τεκείν διδύμους παίδας,
25
και μετά την τελευτήν του ανδρός Αριστοδήμου Λακε
δαιμονίων βασιλέως μή θελήσαι ειπείν τον πρεσβύτερον
των βρεφών, αμφοτέροιν εξίσου την βασιλείαν περι

2. θελομένη Ε.
ΙΙΙ Ηer. 2, 100. | 12. πλήρης Η.
ΙV. Ηer. 1, 185. 187.
V. Ηer. 6, 52. ΙΙ 27. αμφοτέρων Ε.
 ΤΗ ΑΟΤ. Ι). ΜUΙ, ΙΕΗ. 215

θείναι θέλουσαν εφόδω μέντοι γενέσθαι φανερόν τώ

πρώτον υπ' αυτής και λούεσθαι και τρέφεσθαι τον πρεσ
βύτερον,
VΙ. Θειοσσώ. Ταύτην φησί Τίμαιος κατά μεν την
Φοινίκων γλώσσαν Ελίσσαν καλείσθαι, αδελφήν δε είναι
Πυγμαλίωνος του Τυρίων βασιλέως, υφ' ής φησι την
Καρχηδόνα την εν Λιβύη κτισθήναι του γάρ ανδρός
αυτής υπό του Πυγμαλίωνος αναιρεθέντος ενθεμένη τα
χρήματα εις σκάφας μετά τινων πολιτών έφευγε, και
πολλά κακοπαθήσασα τη Λιβύη προσηνέχθη, και υπό 10
των Λιβύων διά την πολλήν αυτής πλάνην Δειδώ προση
γορεύθη επιχωρίως κτίσασα δε την προειρημένην πόλιν,
του των Λιβύων βασιλέως θέλοντος αυτήν γημαι αυτή
μεν αντέλεγεν, υπο δε των πολιτών συναναγκαζομένη,
σκηψαμένη τελετήν τινα προς ανάλυσιν όρκων επιτελέ.
σειν, πύραν μεγίστην έγγυς του οίκου κατασκευάσασα
και άψασα από του δώματος αυτήν εις την πύρανέρριψεν.
VΙΙ. "Ατοσσα. Ταύτην φησίν Ελλάνικος υπό του
πατρός Αριάσπου ώς άρρενα τραφείσαν διαδέξασθαι την
βασιλείαν. κρυβούσαν δε την τών γυναίων επίνοιαν τιά 20
ραν πρώτην φορέσαι, πρώτην δε και αναξυρίδας και την
των ευνούχων υπουργίαν ευρείν και διά βίβλων τάς απο
κρίσεις ποιείσθαι, πολλά δε υποτάξασα έθνη πολεμικω
τάτη και ανδρειοτάτη εν παντί έργω εγένετο.
VΙΙΙ. Ροδογύνη, η Περσών βασιλίσσα, ώς φησιν 25
Αισχίνης ο φιλόσοφος, μεγίστην εποίησε την Περσών
βασιλείαν, ούτως γάρ φησιν ανδρείαν αυτήν εν τοις έρ
VΙ. Τim. fr, 45. p. 250. Goell. | 11. διά - Λιβύων om. Η. ΙΙ
12. επιχωρίαις Ε, corr, Ηeer., qui tamen praefert επιχωρίοις deletis
supra υπό των Λιβύων. || 15. σκεψαμένη Η.
VΙΙ. Ηellan. fragm. 132. b. p. 157. Sturz. || 18. Ατοσσα corr.
Sturz., vulg. Λύττουσα,
 216 ΑΝΟΝΥΜΙ

γοις και φοβεράν γενέσθαι, ώστε ποτέ περί την άσκησιν

των τριχών ούσαν, ακούσασαν αποστάντα τινά των
εθνών, αφιέναι μεν ημιτέλεστον την πλοκήν, μή πρότερον
δε αναπλέξασθαι πριν καταλαβούσαν υποτάξαι τα προει
ρημένα έθνη, διό και εικών αυτής ανετέθη χρυσεία, τας
μεν ημισείς έχουσα τριχάς επί της κεφαλής αναπεπλεγ
μένας, τάς δε ημισείς καθειμένας.
ΙΧ. Λύδη. Ταύτην φησίν Ξενόφιλος, ο τάς Λυδικάς
ιστορίας γράψας, γυναίκά τε και αδελφήν είναι Αλυατέω
10 του Κροίσου προπάτορος, ταύτης υιός Αλυάτης διαδεξά

μενος την του πατρός βασιλείαν εγένετο δεινώς υβριστής,

ώς και τα ιμάτια αξιολόγων ανδρών περισχίσαι και προσ
πτύειν πολλοίς, αυτή δε τον υιόν όσον έδύνατο κατέστελ
λεν, τους δε υβριζομένους και λόγοις χρηστούς και έργοις
15 ημείβετο. πάσαν δε τώ υίώ φιλοφροσύνην προσφέρουσα

εις στοργήν εαυτης πολλήν αυτόν περιέτρεψε, νομίσασα

δε αυταρκώς αγαπάσθαι, σκηψαμένη ασθένειαν σίτου και
των λοιπών απέσχετο, τον δε παρεδρεύοντα και ομοίως
ασιτούντα κατασταλήναι και εις τούτο μεταβάλλεσθαι,
20 ώστε, φησίν, ορθώτατον και δικαιότατον αυτόν γενέ
σθαι.

Χ. Φερετίμη, γυνή Βάττου. Αύτη τελευτήσαντος

αυτής του παιδός δόλω αυτή την αρχήν της Κυρήνης
κατέσχε, και τον υίδούν βασιλέα καταστήσασα τους αν
25 τιταξαμένους τό υιώ αυτής Αρκεσίλα κατά θάλατταν
εις Αίγυπτον απέστειλεν. επιπαραγενομένη δε αυτή πάν
τας ανείλε, συμπείσασα τον έχοντα την Αιγύπτου αρχήν
τότε Αρυάνδην. λαβούσα δε δύναμιν παρά του βασι
λέως τους Κυρηναίους πικρώς εχειρώσατο, και αναχωρή
ΙΧ. 9. Σαδυαττεώ ex Ηer. 1, 16. corr. Ηeer.
Χ. Ηerod. 4, 162 sqq.
 ΤR ΑΟΤ. Ι). ΜUΙ, ΙΕΗ. 217

σασα εις Αίγυπτον ετελεύτησε, καθώς ιστορεί Μενεκλής,

ο τάς Λιβυκάς ιστορίας γράψας.
ΧΙ. Θαργηλία Μιλησία. Ταύτην φασίν Αντιόχου βασι
λεύοντος των Θετταλών αφικομένην εις Θετταλίανγήμασθαι
Αντιόχω και αποθανόντος εκείνου βασιλεύσαι Θετταλίας
έτη λ', και τον Περσών βασιλέα, ότε επί την Ελλάδα
εστρατεύετο, δέξασθαι και αποπέμψαι μηδεν ελαττωθείσαν.
ΧΙΙ. Τώμυρις, Μασσαγετών βασιλίσσα. Αύτη, κα
θώς ίστορεί Ηρόδοτος, άσπονδον αυτή πόλεμον Κύρου
καταγγείλαντος, έχουσα και υιόν, το μεν πρώτον συνε 10
βούλευε τώ Κύρω εν τοις ιδίοις μένοντι ήσυχάζειν, ει δ'
άρα επιθυμοίη πολεμείν, αναχωρήσαντα της χώρας τριών
ημερών διάστημα δέξασθαι αυτήν μετά του στρατεύματος
ή εις την αυτής ομοίως εισιέναι, του δε προς αυτήν χω
ρήσαντος και μάχη νικήσαντος και τον υιόν ζώντα αυτής 15
λαβόντος, πέμψασα πάλιν συνεβούλευεν, αρκεσθέντα τη
νίκη αποδόντα τον υιόν αυτή υποστρέφειν εις την ιδίαν.
απειθούντος δε, επειέγνω τον παίδα αυτοχειρί διαφθα
ρήναι, σύμπαντι τώ στρατεύματι επελθούσα ου μόνον
ενίκησεν, αλλά και αυτόν πεσόντα αναζητήσασα αντί του 20
παιδός νεκρού ηκίσατο.
ΧΙΙΙ. Αρτεμισία, Αλικαρνασσίς, θυγάτηρ Λυγδάμιος,
ώς φησιν Ηρόδοτος. Αύτη διά την ιδίαν ανδρείαν επεστρά
τευσε τώ Πέρση, άρχουσα Αλικαρνασσέων, Κώων, Νισυ
ρίων ταύτης, φησί, τα έργα και τας γνώμας ο Πέρσης 25
θαυμάζων ανέκραγεν, ως αι γυναίκες μεν αυτώ άνδρες,
οι δε άνδρες γυναίκες αυτό γεγόνασιν όθεν και μετά
την ναυμαχίαν τή μεν Αρτεμισία πανοπλίαν έπεμψε, τους
δε των Φοινίκων στρατηγούς ήλακάτας και ατράκτους, της
ΧΙΙ. Ηerod. 1, 205 sqq. || 8. Τόμυρις Ηerod.
ΧΙΙΙ. Ηerod. 7, 99. || 24. Αλικαρνασέων vulg.
28
 218 ΑΝΟΝ. ΤΡ ΑΟΤ. Ι). ΜUΙ.

μεν τιμών την αρετήν τους της ανδρίας επισήμοις, των

δε εξελέγχων την μαλακίαν τους των γυναικών επιτηδεύ
μασιν.
ΧΙV. Ονόμαρις, μία τών εν αξιώματι Γαλατών,
καταπονουμένων υπ' αφορίας των ομοφύλων και ζη.
τούντων φυγείν εκ της χώρας, παραδιδόντων δε αυτούς
εν υποταγή τώ θέλοντι άφηγείσθαι, μηδενός των ανδρών
θέλοντος τήν τε ουσίαν πάσαν εις μέσον έθηκε και της
αποικίας αφηγήσατο, πολλών όντων ως εις * διαβάσά τε
10 τον Ιστρόν και τους επιχωρίους μάχη νικήσασα της χώ

ρας έβασίλευσεν.

ΤΙΝΕ Σ ΟΙΚΟΙ ΑΝΑΣΤΑΤΟΙ ΔΙΑ ΓΥΝΑΙ

ΚΑΣ ΕΓΕ ΝΟ ΝΤΟ.

Ο μεν Ηρακλέους διά την επιγαμίαν Ιόλης, της Ευ.

15 ρύτου θυγατρός, και ο Ευρύτου διά την θυγατέρα, ο
Θησέως διά τον εφ' Ιππολύτω Φαίδρας έρωτα, ο Αθά.
μαντος διά τήν Θεμιστούς της Υψέως επιγαμίαν, ο δε
Ιάσονος διά Γλαύκην την Κρέοντος. o Τηρέως διά την
Φιλομήλας φθοράν, ο Αγαμέμνονος διά την Κλυται
20 μνήστραν, ο Πριάμου διά την Ελένης παρουσίαν ο Αμ

φιαρέω διά τήν Εριφίλην.

ΧΙV. 5. γάρ post καταπονουμένων inseri vult Ηeer, ΙΙ 8. Ασίαν
πασαν Η. ΙΙ 9. post εις numerum excidisse censet Ηeer. ΙΙ 17. Θε
μίστου της Υφέως codd., corr. Ηeer, ex Αpollod. 1. 9, 2.
 D, FRΑΤ. Α.Μ. D. ΑΜΙΟ. 219

Φ Ι Λ Α Δ Ε Λ Φ Ο Ι.

Αγαμέμνων και Μενέλαος, Ορέστης και Ήλεκτρα.

Κάστωρ και Πολυδεύκης, Ζήθος και Αμφίων. Κλέοβις
και Βίτων Αντιγόνη και Πολυνείκης. Τέννης και Ημι
θέα. Πρόκνη και Φιλομήλη, αι Μελεάγρου αδελφαί,
Φοίβη, Ευρυδίκη, Μενεστώ, Ερατώ, Αντιόπη, Ιπποδά
μεια, αι Φαέθοντος αδελφαί, Αίγλη, Λαμπετίη, Φαέθουσα.
Έλλη και Φρίξος Μακαρία ή Ηρακλέους υπέρ των
αδελφών Θηριμάχου, Αιχμαίου, Διoπείθους, Κρεοντιά
δου σφάγιον εαυτήν επιδούσα, αι Ερεχθέως θυγατέρες 10
Κρέουσα και Χθονία δια Πρόκριν την αδελφήν μή υπο
μείνασαι ζήν εκείνης σφαγιασθείσης υπέρ Αθηναίων,

Φ Ι Λ Ε Τ Α Ι Ρ Ο Ι.

Θησεύς και Πειρίθοος Αχιλλεύς και Πάτροκλος,

15
Ιδομενευς και Μηριόνης Αχιλλεύς και Αντίλοχος, Ορέ
στης και Πυλάδης, Διομήδης και Σθένελος. Φίντης και
Δάμων Συρακούσιοι, Πυθαγόρειοι, ών του ετέρου κα
τακριθέντος υπό Διονυσίου ο έτερος ήγγυήσατο απο
θανείν, εάν εκείνος μή ελθή τή ωρισμένη ημέρα, ο δε τα
περί τα ίδια διαταξάμενος ελθών της εγγύης τον φίλον 20
3. Ζήτος vulg, | Κλεόβουλος codd., Κλέωβις Ηeer. Il 8. Έλη,
Λαμπέτη codd., corr. Ηeer. ΙΙ 9. έθηριομάχου codd., corr, Ηeyn.
28 και
 220 ΑΝΟΝ. ΤΗ ΑΟΤ.

ήλευθέρωσε θαυμάσας δε ο τύραννος κακείνον απέλυσε

και τρίτον εαυτόν αυτούς φίλον συνηρίθμησεν,

Κλέοβις και Βίτων Αργείοι την μητέρα επί αμάξης

είλκυσαν από της πόλεως έως του ναού της Ήρας μη
5 έχοντες βούς.

Λιτυέρσης Μίδου υίος νόθος, ο ν ο Ηρακλής ανεί

λεν όντα κακόξενον, ήνάγκαζε γάρ τους ξένους συνθερί
ζειν αυτώ, είτα ευωχών απεκεφάλιζε, τα δε σώματα έκό.
μιζεν εν τοις δράγμασιν ως παραλελογισμένων ιστορεί
10 ταύτα κατά μέρος Σωσίθεος εν Δαφνίδι λέγων ούτως
αίδ’ αι Κελαιναί, πατρίς, αρχαία πόλις,
Μίδου γέροντος, όστις ώτ' έχων όνου
ήνασσε και νούν φωτός ευήθους άγαν.
ουτος δ' εκείνου παίς, πατρι πλαστός νόθος,
15 μητρός δ' οποίας η τεκούσ’ επίσταται,
έσθει μεν άρτου τρείς όνους κανθηλίους
τρίς της βραχείας ημέρας, πίνει θ' άμα
καλών μετρητήν τον δεκάμφορον πίθον.
εργάζεται δ' ελαφρά προς τα σιτία,
20 όγμους θερίζων τη μιά δ' εν ημέρα
Διόνυσον όμπνη συντίθησιν εις τέλος,
χώταν τις έλθη ξείνος ή παρεξίη,
10. Σωσίβιος codd. et Τzetzes, Σωοίθεος Αthenaeus. Fragmen.
tum tractant Casaubonus lect. Τheocr, p. 265, Εichstaedt in diss.
d. dram. Graec. comico satyrico, Ηermann. opp. 1. p. 54 sqφ.
Dedi ex recensione Ηermanni. | 11. αίδ’ αι] ούτ' οι codd. | 13. φα
τός ευειδούς codd. || 14 - 19. habet Τzetz, chil. 2, 40, v. 596 sqφ.ll
14 περίπλαστος codd., παράπλαστος Τzetz. | 16 - 18. habet Αthen.
10. p. 415. C. || 16. άρτους codd. Τzetz., αυτός Αth. ΙΙ όνους codd.,
όλους Ταetz. Ιl 19, σιτία] φορτία Τzetz. ΙΙ 20. όγμον θερίζει codd. l
21. δαίνυσι τ' έμπης codd.
 ΙΟ. ΑΜΙΟ. Ι). ΙΜΡΙΙS 221

φαγείν τ' έδωκεν, είτα καπεχόρτασεν,

και του ποτού προύτεινεν, ώς αν ενθέρει,
πλέον φθονείν γάρ τοις θανoυμένοις οκνεί.
επισκοπών δε πεδία Μαιάνδρου ροαίς
κηπευμάτων αρδευτά δαψιλεί πότω,
τον ανδρoμήκη πυρόν ήκονημένη
άρπη θερίζει τον ξένον δε δράγματι
αυτώ κυλίσας κρατος ορφανόν φέρει
γελών θεριστήν ως άνoυν ηρίστισεν,
ότι δ' απέθανεν υφ' Ηρακλέους φησί λέγων 10

(Α.) θανών μεν εις Μαίανδρον ερρίφη ποδός,

ώσπερ σόλος τις ήν δ' ο δισκεύσας ανήρ -
(Β.) τίς δή; (Α)πύθοι άν, τίς γάρ ανθ'Ηρακλέους,
Φιλάνθρωπος ο τύραννος το εν Ολυμπία ιερον
εμπρήσας επί τω μή κατά γνώμην αυτού τας ευχάς τε 15
λείσθαι, υποστρέφων εις Ηλιν ου μόνον αυτός εκεραυ
νώθη, αλλά και οι συν αυτώ όντες τριακόσιοι.
Αλφαιος ο Σαγγαρίου του ποταμού υιός Αθηνάν
αυλητικήν διδάξας και βιαζόμενος την θεόν υπό Διός
εκεραυνώθη. 20

"Αρδυς Ιπποκόωντος υιός Ήραν εις "Αργος πορευο

μένην βιαζόμενος υπό Διός εκεραυνώθη.
Φόρβας Θεσπρωτός Δημητρός ερασθείς και βιαζό
μενος την θεόν υπό Διός εκεραυνώθη.
Ουαλέριος Ούηστίνος ετυφλώθη υπό Λευκίου Ουμ
ν w - - «ν

βρίου διά τον τού υιού Ρουστίκου θάνατον, ον παρα

1. εύ και πιχόρτασεν codd. || 2. προυτειν' codd. || 3. ώκνει codd.ll
4. επιστατών οιδήα codd. ΙΙ 5. καρπευμάτων codd. || 6. ήονημένη
codd. | 9. γερών - ηρίστησεν codd., corr, Cas. | 11, εις] ούν
codd. | 12. σοφός τις ώσπερ δίσκος, ην δ' ο ίσκεύσας ανήρ πυθιο
... codd. II 14. φιλανος Η. || 18. Αλφειός Ε. | 25. Ουιστίνος
oodd.
 222 ΑΝΟΝ. ΤΗ ΑΟ Τ.

καταθήκην παρα Ουμβρίου λαβών ανειλε διά τά μετ' αυ

του χρήματα,

Λυκάων ο βασιλεύς μετεμορφώθη εις λύκον διά το

τώ Διι παραθείναι επί της τραπέζης κρέα ανθρώπινα
5 παρ' αυτώ ξενουμένω.
"Αργος ο πανόπτης Ιούς φύλαξ αναιρεθείς υφ' Ερ
μού εις όρνεον ταών μετέβαλε κατ' έλεονΉρας, ου διά
των πτερών ή πολυπληθία των ομμάτων φαίνεται,
Σύριγξ νύμφη διωκομένη υπό Πανός εις τον Λά
10 δωνα ποταμόν αυτήν έρριψε, καλάμων δε φυέντων Πάν
τεμων και όργανόν τι κατασκευάσας σύριγγα προσηγό
ρευσεν εις τιμήν της προειρημένης νύμφης,
Κύκνος Σθενέλου υιος διά το Φαέθοντος πένθος
εις ομώνυμον όρνεον (μετέβαλεν).
15 Κορώνη Κορωνέως θυγάτηρ τού Φωκέων δυνάστου
φεύγουσα τον Ποσειδώνος έρωτα εις το ομώνυμον μετέ
βαλεν όρνεον κατ' έλεoν Αθηνάς,
Νυκτιμένη Κλυμένου θυγάτηρ φεύγουσα τον του
πατρός έρωτα κατ' έλεoν Αθηνάς εις γλαύκα μετεμορ
20 φώθη.
Ήλιος Λευκοθόητή Ορχομένου μιγήναι θελήσας
εις την μητέρα της προειρημένης μετεμορφώθη ταύτην
ο πατήρ ζώσαν κατώρυξεν, Ήλιος δε εις δένδρον λιβα.
νοφόρον μετεμόρφωσε, ποιήσας εκ του τάφου αυτής
25 φύναι, την δ' αδελφήν αυτής εις πόαν ηλιοτρόπιον διά
το κατηγορήσαι αυτής,
14. μετέβαλεν videtur excidisse. || 18. Νυκτινόμη codd., corr.
Ηeer. -
 ΙΟ. ΤΗ ΑΝS FΟR ΜΑΤ. 223

Λευκώνη Κυανίππου γυνή, φιλοκυνήγου του αν

δρός υπάρχοντος ζηλοτυπούσα και υποπτεύουσα προς
ετέραν αυτόν πορεύεσθαι γυναίκα αυτής αμελούντα, νυ
κτός ακολουθήσασα και λάθρα εις την ύλην έγκρυβείσα
υπό τών του ανδρός κυνών διεσπάσθη.
Πολύυμνος Αργείος Διονύσου ερασθείς υπέσχετο
ζητούντι την εις άδου κάθοδον μηνύσειν, εάν αυτό της
ώρας αποχαρίσεται επαγγειλαμένου δε του θεού εμήνυσε
διά της Λέρνης ούσης αβύσσου, αναγαγών δε την Σεμέ
λην εύρε τον Πολύυμνον τετελευτηκότα, θέλων δε ευορ 10
κείν ελθών επί τον τάφον του εραστού συκίνω φάλλητι
περιεκυλίσατο. διά τούτο ένιοί φασιίστασθαι τώ θεώ φάλ
λους υπομνήματα της ευορκίας,
2. πρός - αμελούντα om. Η. ΙΙ 4, εγκρυβούσα Η. ΙΙ 8. απο
χαρήσεται vulg.
 Α D D Ε Ν D Α.

Τοto opere absoluto demum incidi in Iacobi Leopardi comitis

emendationes, quae leguntur in mus. Rhen. 3, 1. p. 6 sqq., par
tim verissimas, partim praeter necessitatem factas, partim etiam
cum nostris consentientes. Εmendat ille igitur
in Αntigon o p. 63. v. 22. αυτώ. ΙΙ 64, 2. παρακαταθέσθαι. ΙΙ
78, 19. προς την ημετέραν εκλογήν επιποιεί (/acit) των προειρημένων
αυτώ (vel αυτό) το ξένον και παράδοξον, έκ τε τούτων cett. Il 80, 21.
γεννάν] ποιείν, uti nos. | 82, 8. αφ'. | 95, 12, fortasse latet ή δ'
άλλη Διός ότι.
in Αpollonio (de quo eodem fere modo auctor iudicat ac
nos in praefatione) 105, 15. τοιαύτα. | 107, 4. εφιπταμένη, uti nos. ΙΙ
ib. 12. add. εν Λάτμω, uti nos. || ib. 15. παραυτίκα. ΙΙ 108, 19.
ιπτάμενα, uti nos. | 112, 3. ελλύχνια, uti nos. | ib. 21. είπεν (pro
έστιν) επί πάσιν τών εν Λιβύη τι έθνος είναι, υπεράνω .... (lacu
nam statuit), Συρτέων δε και Καρχ. π. α. κείμενον. l 115, 3. cap.
49. Αξια δ' έστιν επιστάσεως α Θεοφρ. εν τώ π. ενθ. εξείπεν, vel
potius άξια δε επιστ. . . . . εξείπεν, deletis vocc. εστίν et τα ειρημένα.
Similis corruptio in capp. 50, 51, ubi legendum: 51. άξιον δε επι
στήσαι πράγμα Αριστοτέλης εν τ. φ. πρ. ειρηκεν. Η 115, 9. καθάπερ,
φησίν, Αριστόξενον λέγεται τον μουσικόν καταστήσαι (sanaoisse)
τον etc. Οuae in medio sunt, expungenda censet, ut ex alio loco
seu deperdito capite huc perperam illata. ΙΙ ib. 15. μαινόμενον. ΙΙ
ib. 16. προάγων, και ΙΙ 116, 6. post σκευών add. προ του δείλην
γενέσθαι seu μέχρι δείλη εγένετο, ex Τheophr. -

in Ρh lego nte 118, 3. δια δε το - ή ως. ΙΙ ib. 16. δυσφορείν,

τώ νεανίσκω δε τώ ξένω. ΙΙ ib. 22. ως είχεν. | 120, 2. ενταύθα. ΙΙ
122, 20. ante vel post verba τους - γήν deest verbum seu parti
cipium potius verbi φuod eacorare, impetrare vel eiusmodi aliquid
significat, fort, inserendum πείσας. ΙΙ 127, 16. όντος. ΙΙ 128, 4. από.ΙΙ
131, 18. αυτή. | 132, 9. πάσαν, uti nos. I capp. 15. et 16. con
iungenda. || 138, 16. επιγεγράφθαι. li ib. 26. των ΙΙ 140, 5. του
αυτοκράτορος γενομένου] deesse hic vel ύστερον vel μετά ταύτα vel
eiusmodi aliquid ex descriptione olympiadum ap. Μeurs. in not.
potest erui. ΙΙ 206, 7. αποστείλαντες, uti nos. -
Ceterum adde in praef p. ΧΧΙΙ. Αpollonidis περί κατεψευ
σμένης ιστορίας, p. 179, fragmentum Philonis ex praef p. ΧΧΧVΙ,
p. 180, 20 sqq. cf mus. Rhen. 4, 1. p. 12. Denique monendum,
ex Αel. h, an. 7, 40. Ηermippi mirabilium narrationum collectio
nem temere effecisse Lozynskium Herm, fr, p. 52, et 130.