Professional Documents
Culture Documents
Saan Papunta Ang Mga Putok
Saan Papunta Ang Mga Putok
(Dula na sinulat noong rehimen ni dating Presidente Cory Aquino pero makatotohanan pa rin
ngayon. Pinalitan lamang ng Gloria ang Cory at, sa kasalukuyang rehimen, maaari na ring P-Noy ang
gamitin)
MGA TAUHAN
ALING ESTER; ina nina Ador at Aida, 45 taong gulang, trabahador sa pabrika ng kape,
biyuda na buhat nang mapatay sa welga ang asawang dating tsuper sa isang kompanya ng
taksi
TAGPO 1
likod ng telon, mababanaagan ang bahagyang liwanag. Maririnig ang sigawan: PALAYASIN
damdamin ng bayan. Ang ipinaglalaban namin ay kapakanan n’yo rin bilang mga
Pilipino. Ginagamit kayo ng estado hindi upang pangalagaan ang mga mamamayan at
ipagtanggol ang Konstitusyon. Ginagamit kayo upang mapangalagaan n’yo ang interes ng
mga tunay na kaaway ng bayan: silang iilang nagpapasasa sa kayamanan ng bansa! Silang
negosyante! Silang mga mandurugas! Silang iilan ang tunay na mga kaaway ng bayan…
silang nangangamkam ng ating kinabukasan! Pabayaan n’yo kami… huwag n’yong guluhin
ang aming hanay. Hanggang alas singko pa ang aming permiso. Marunong ba kayong
tumingin sa relo?”
Bigla, maririnig ang isang pagsabog. Maririnig ang sigawan at tilian. Susundan iyon ng
sunud-sunod na putok ng baril. Lalong lalakas ang tilian at daing ng mga nasaktan, ang
ilang hagulhol at iyakan at pagmumura. MGA PUTANG ‘NA N’YO… KAMI LANG ANG KAYA
N’YO! MAY ARAW DIN KAYO… MGA PUTANG ‘NA N’YO! MAY ARAW DIN KAYO… MGA
Biglang tatahimik ang tanghalan. Mayamaya’y maririnig ang awiting BAYAN KO. Unti-
unting bubukas ang telon. Makikita ang isang simpleng sala ng isang karaniwang
bahay: may lumang sopang yari sa yantok, may isang mesitang aralan kung saan nakaupo
sa harap si Aida, tahimik na nagbabasa ng mga aralin. May isang munting radyong
nakapatong sa mesita katabi ng ilang libro, ngunit hindi ito tumutugtog. Mula sa pinto,
puti, may bahid ng natuyong dugo, nakatatak ang pulang mga letra: KUNG HINDI TAYO
KIKILOS, SINO ANG KIKILOS? KUNG HINDI NGAYON, KAILAN PA? May plaster ang
ADOR; Binatuta kami ng mga pasista, parang mga asong pinagbabaril. Aywan ko kung ilan
ang tinamaan sa amin… kung ilan ang nasa morge. Ang mga hayop na ‘yon… talagang mga
AIDA: (bibitiwan ang binabasang libro) Wala naman… wala. Seguro nagdemo na naman
kayo, ano? ‘Yan ang nakukuha mo sa kadedemo. Mabuti’t nabatuta ka lang sa kilay. E
kung nabaril ka’t namatay? Baka pati Nanay, namatay na rin sa atake sa puso. Tigilan mo
ADOR: (halatang inis) ‘Yan ang hirap sa ‘yo. Kagaya ka ng marami nating kababayan…
walang iniintindi kundi ang kanilang sarili! Walang pakialam kung ano ang nangyayari sa
bayan. Magkaletse-letse man ang bayan, di bale sa kanila, basta kumakain sila nang
AIDA: (mapipikon) Oy, Kuya… magsisigaw man ako sa kalye kagaya n’yo kahit araw-araw,
ano’ng magagawa ko? Sino ako para baguhin ang sinasabi n’yong masamang sistema ng
lipunan?
ADOR: (parang nanlalambot na uupo sa sopang yantok, iiling-iling) Talagang wala na nga yatang
pag-asa ang bansang ‘to dahil maraming Pilipino na ang isip ay kagaya ng isip mo… isip-
lugaw, isip-abo!
AIDA: (pasigaw) Oo… kayo lang ang matalino! Pero, ano? Panahon pa yata ni Matusalem,
demo na kayo nang demo. May nangyari ba? Panay ang sigaw n’yo ng
kapitalismo at kung anu-ano pang ismo. Naintindihan ba kayo? Pinakinggan ba kayo? Ang
hirap nga kayo ang bumabagsak. Panay ang bagsak n’yo sa kalye kapag binatuta
kayo. Kundi sa ospital at sementeryo, sa kulungan ang bagsak n’yo. ‘Yung iba sa inyo,
kalimitang bagsak pa sa klase. Ikaw na lang, Kuya… ilang taon ka na sa kolehiyo? Dapat
ADOR; (tatayo) Di bale nang di ako makatapos kung magiging utak-alipin lang ako. Kayo…
kolonyal! Kaya mula pa ng panahon ng Kastila hanggang ngayon, alipin tayo ng mga
AIDA; Tigilan mo na nga ako, Kuya. Kahit ano pa ang sabihin mo, wala naman talaga
tayong magagawa. Basta ngayon, kailangang may natapos kang kurso. Tingnan mo na
lang ang Nanay… si Tatay. Parehong walang natapos kaya ano? Si Nanay, hanggang
nangyari? Tsuper ng taksi at dahil kagaya mong mahilig makialam sa isyu-isyu.. ayun,
napatay sa welga!
ADOR; H’wag mo ngang masisi-sisi ang Tatay, Aida! Kung sa inyo lang na paesko-eskolar,
mas mabuti pa ang Tatay. Kahit tsuper lang s’ya ng taksi, mas mulat s’ya sa inyo. Noong
nabubuhay pa s’ya, noong nagtatayo pa s’ya ng unyon sa kompanya nila, sa kanya ko unang
natutuhan ang kaapihan ng manggagawa sa kamay ng mga kapitalista. Mas naiintindihan
pa nga n’ya noon kaysa sa akin ang mga problema ng bansa. Sayang at namatay agad
s’ya… ipinapatay ng mga hayop! (kukuyom ang mga kamao ni Ador, parang gustong isuntok)
AIDA; Ayun nga, ipinapatay. Banggain ba naman si Mr. Alvarez. Alam naman nilang bayaw
‘yon ni Congressman Santos. May kapatid pang militar. Major ba ‘yon o Colonel? Sabi nga,
tayong mahihirap at api, tayong mga walang koneks’yon ay nananalo lamang laban sa
ADOR: (mapapasuntok sa mesita, babagsak ang ilang libro) Ang mga putang ‘na
n’yon! Parurusahan din sila ng bayan! Dapat sa kanila’y ihilera sa pader… lahat sila! Lahat
ng kagaya nila! Kapag namulat na ang sambayanan, ang mga kagaya n’yo, Aida, kapag
AIDA; (tatawa) Nangarap ka na naman, Kuya. Ilusyon ‘yan, Kuya… suntok sa buwan.
ADOR; Ilusyon sa mga ayaw magising. Suntok sa buwan sa mga ayaw sumuntok. Pero
AIDA; Kuya, ang mabuti pa, maligo ka na, magpahinga ka na. May test kami bukas at mag-
aaral pa ako. (dadamputin ang libro, bubuksan) Kung sisipagin ka naman, tutal nakasaing na
ako, maghain ka muna. Baka dumating na ang Nanay. H’wag mong pababayaang walang
ADOR; Mabuti pa nga. Mahirap talagang kausap ang mga tanga… ang mga embalsamado
ang utak.
iling. Ipagpapatuloy ni Aida ang pagbabasa. Ilang saglit lamang, papasok si Aling Ester,
halatang pagod, may pasalubong na isang balot ng pansit. Ilalapag ang supot ng pansit sa
mesita. Simple lamang ang damit nito, nakapaldang maong at karaniwang blusa at may
bitbit sa kaliwang kamay na plastic bag. Ilalapag din sa mesita ang bag.)
ALING ESTER: O, Aida… kumain ka na ba? Ang Kuya Ador mo, nariyan na ba?
AIDA: (bibitiwan ang aklat, tatayo at magmamano sa ina) Mano po, Inay.
ALING ESTER; Salamat naman. Alalang-alala ako dahil kangina, natrapik kami nang husto
sa may Liwasang Bonifacio. May demo raw doon at nagkagulo at ilan daw ang
napatay. May mga hinuli pa raw. Ay, salamat naman at narito na si Dominador. Tiyak ko,
AIDA; Seguro, Inay, makabubuting pagsabihan n’yo ang Kuya Ador. Tigilan na ang
pagsama-sama sa demo at baka kung mapano pa ‘yan. Kung nag-aaral na lang s’yang
mabuti, mas magaling pa. Dapat nga tapos na s’ya ngayon at nagtatrabaho na para
ALING ESTER; Wala na tayong magagawa sa Kuya Ador mo, Aida. Kuhang-kuha ‘yan sa
ugali ng Tatay n’yo. (lulungkot ang mukha nang maalaala ang namatay nang asawa) Ang Tatay
AIDA; Kaya naman, ayun… ipinapatay. Kung buhay sana s’ya ngayon, di na sana kayo
na ‘yon.
ALING ESTER; H’wag mong sisihin ang Tatay mo, Aida. Dapat mo pa nga siyang
ipagmalaki, ikarangal. Para sa akin, bayani siya, marangal siya. Kung di siya nagtayo ng
unyon sa kompanyang iyon ng taksi, malamang na hanggang ngayo’y inaabuso pa rin ni Mr.
Alvarez ang mga tsuper niya. Gumanda na raw ang palakad ngayon doon, ‘yon bang
kooperatiba na. Nagkaroon na ng sariling taksi ang mga tsuper. Tama ang Tatay mo, ang
Kuya Ador mo, ‘yung sinasabi nilang tayong maliliit ay dapat mag-organisa, magsama-
Itay, oo, sikat nga siya sa mga manggagawa. Sabi n’yo’y bayani. Nakipaglibing sa kanya
ang mga kilalang lider, gaya ni Beltran at iba pa. Nabigyan tayo ng kaunting
ALING ESTER; Buhay pa rin ang Tatay n’yo, Aida. Buhay pa rin. Para ko siyang nakikitang
lagi sa aming pabrika. May nagtatayo rin ng unyon sa amin dahil pinagsasamantalahan din
kami ng may-ari. Mataas na ang lahat ng presyo, ayaw pa ring taasan ang s’weldo namin
kahit malaki ang tinutubo ng pabrika. Pati obertaym namin, kulang ang bayad. Sabi nga
noong lider namin, kailangang mag-unyon kami, kailangang lumaban kami. Talagang para
siyang Tatay mo, Aida. Talagang buhay ang Tatay mo, Aida, buhay na buhay!
AIDA; Ay, naku, Inay… baka nagugutom na kayo? Baka ma-in love na naman kayo dahil
parang Tatay ko ‘yong lider n’yo. Aba, mabibiyuda na naman kayo. (hahawakan ni Aida ang
supot ng pansit na uwi ni Aling Ester, bubuksan, sisilipin) Aba… pansit! Kumain na muna kayo ni
AIDA: (mapapansin ang ina) Ay, naku… sabi ko, kumain na muna kayo ni Kuya
Ador. Tamang-tama at mainit-init pa ‘tong pansit na uwi n’yo. May prito pang isda doon.
ALING ESTER; (mapapatayo) Aba… ang Kuya Ador mo nga pala? Dominador! Dominador!
(Papasok si Ador. Bagong t-shirt na puti na ang suot, naka-short, nakasandalyas de goma,
at halatang bagong ligo. Lalapit agad ito sa ina, magmamano. May plaster pa rin ang
ALING ESTER; (hihipuin ang kaliwang kilay ni Ador, iilag si Ador) Tanggalin mo ang plaster,
Dominador. Malinis ang sugat at mapahiran kahit gamot na pula. (babalingan si Aida) May
gamot na pula pa ba tayo, ha, Aida? Kunin mo… ‘yung ginagamit mo kapag nagmamanikyur
ka.
AIDA; (lalakad papunta sa pinto ngunit biglang titigil) Wala na nga pala, Inay. Ubos na nga pala
noon pang ’sang araw. Kung gusto n’yo, bibili muna ako saka tayo kumain.
ADOR; H’wag na… h’wag na. Walang anuman ‘to, Inay. Kapiraso lang naman ang
putok. Ang grabe nga’y ‘yung katabi ko kangina… talagang putok ang ulo. Binatuta talaga
AIDA; Walang k’wenta ‘yan sa Kuya Ador, Inay. Pangkaraniwan na lang po ‘yan sa
kanya. Sanay na ‘yang mabukulan o mabali ang tadyang. Di ba noong ’sang araw, umuwi
‘yan na akala ko’y di s’ya dahil magang-maga ang mukha. Di titigil ‘yan.
ADOR; (paangil) Ako… mukha’t katawan ang nabubukulan dahil may ipinaglalaban para sa
kapakanan ng sambayanan. Pero ikaw, at mga kagaya n’yong walang iniintindi kundi ang
kanilang sarili, ano? Nagkakabukol ang utak n’yo, nagkakapigsa dahil sa katangahan…
AIDA; (dadampot ng libro at akmang ibabato kay Ador) Ang hayop na ‘to… sobra ka nang mang-
ALING ESTER: (aawatin ang dalawa) Hoy,,, hoy… tama na ‘yan! Mabuti pa’y magpahinga na
(Iirapan ni Aida si Ador, akmang sasampalin. Iilag si Ador, pandidilatan si Aida. Papagitna
sa dalawa si Aling Ester at hihilahin ang mga ito papunta sa pinto. Ngunit sunud-sunod na
malalakas na katok sa pinto ang maririnig. Bubuksan ni Ador ang pinto at humahangos na
LINO at GRACE: (magkakatinginan, saka titingin kay Ador na nakatayo sa tabi ng mesitang aralan ni
Aida. Mauupo si Aida sa silyang naroroon) Opo… opo. H’wag na kayong mag-abala.
ALING ESTER: (ngingiti) Ow, mukhang gutom na gutom kayo. Malimit kang ikuwento sa akin
ni Ador, Grace. (mapapatgungo si Aida, tatawa si Ador) Pasasaan ba’t di miyembro ka na rin ng
magulo naming pamilya. O, siya… d’yan na muna kayo at aayusin ko ang pagkain nang
aralan. Magkakatinginan sina Ador, Lino, Grace at Aida. Biglang tatayo si Lino, lalapit kay
AIDA: O, sige… mag-usap na kayo. Baka ayaw n’yong marinig ko dahil di naman ako
ADOR: Alin?
ADOR: Ano ba kayong dalawa? Para kayong mga asong di mapaihi. Linawin n’yo nga ang
LINO: Alam mo, noong nagkagulo kangina at magkahiwa-hiwalay tayo, tumakbo kami ni
Grace papunta sa National Press Club. ‘Yung iba, nagtakbuhan papuntang Quiapo. Sa baba
ng Press Club, may nagkukuwentuhang tila mga reporter. May mga sugatang dinala raw sa
ospital. Karamihan daw ay sa PGH. Marami rin daw ang nadampot at isinakay sa trak ng
militar.
GRACE: (parang maiiyak) Masama ang nangyari sa HQ natin, Ador. Katatawag lang namin ni
Lino doon… si Mely ang sumagot sa telepono, umiiyak. Dinampot daw sina Ave at Edwin,
demo. Dadalhin din daw sana si Mely, pero sabi n’ya, nagmakaawa s’ya at napapaniwala
n’ya ang mga militar na siya’y isa lang maid. Nakahinga nga ako nang maluwag nang
LINO: Tumawag nga kami doon para malaman kung doon ka nagtuloy. Pagkatapos nga,
Edwin at Ave.
ADOR: Sino naman ‘yung dalawang kumag na sumigaw? Baka mga kasama din natin na
LINO: E kung pahirapan din sina Edwin at Ave? Si Ave, alam ko, matibay ‘yon. Pero si
Edwin, duda ako. Mababaw ang luha noon. Baka biglang mag-La Paloma.
ADOR: Masyado kayong alarmista. Di pa nga natin alam kung totoo ‘yang mga bali-
balita. Kung dinampot man sina Ave at Edwin ay baka naman tatanungin lang sila tungkol
LINO: Pero, Ador, alam mo naman ang mga militar. ‘Pag may napatay sa kanila, sasabihing
Sparrow ang pumatay. ‘Pag may nahuli sila, sasabihing Sparrow ang nahuli nila. Di ba
noong minsan, nang maghabulan din sa demo sa Mendiola, ‘yung malas na ice cream
vendor na nakitakbo rin dahil sa takot ang nadampot. Ano… di ba hanggang ngayo’y
nakakulong pa? Dahil pinahirapan seguro nang husto, kahit di totoo’y napilitang umaming
siya’y Sparrow.
GRACE: Ador, talagang mabuti’y umalis ka muna. Sa grupo natin, ikaw ang kilalang-
kilala. Magtago ka muna hanggang di pa malinaw ang lahat tungkol kina Ave at
Edwin. Kung gusto mo, sasamahan kita sa Batangas… doon sa lugar ng Tiya ko. Di ka
ADOR: Ano ba kayo? Kung magtatago ako’t di naman ako hinahanap… di nagmukha lang
akong gago! Ang hirap sa inyo, natatakot kayo sa sarili n’yong anino.
LINO: Mabuti na rin ang nag-iingat, Ador. Alam mo naman ang hustisya ngayon.
gagalawin. Pero tayong maliliit, tayong mahihirap, Ador, di tayo tao sa kanila kaya dapat
ADOR: Putang ‘na nila! Tayo lang ang kaya nilang hulihin. Ba’t di ‘yung mga nagbebenta
ng ating kinabukasan? Pero, teka, wala ba tayong mga kasama doon sa mga napatay, doon
LINO: Ewan… ewan. Sana’y wala. Alam ko, nang magtakbuhan tayo, nang magputukan,
malayo ang tropa natin sa sentro ng gulo. Pero, ikaw, ba’t nadale ka sa kilay?
ADOR: Di ba humiwalay ako sa inyo dahil ako sana ang susunod na speaker bago
(Mapapatingfin si Grace sa mesang aralan kung saan nakalagay ang munting radyo sa tabi
ng supot ng pansit at mga libro. Mapapansin ni Grace ang radyo at biglang lalapitan,
hahawakan.)
GRACE: May radyo pala. Ba’t di tayo makinig ng balita? Ano ba ‘to… de-baterya o de-
koryente?
(Bubuksan ni Grace ang radyo, pipihitin ang dial. Sa simula’y maririnig ang sari-saring awit at tugtog
“Deo… Deo. Masama ang signal mo. Umiba ka ng location. Babalikan kita mamaya. Mga
kababayan, iyon po si Deo Macalma na maghahatid sa atin ng mga sariwang balita tungkol
po kay Lt. Abadilla nang makapanayam ng reporter nating si Jennifer Postigo, kasalukuyan
pa nilang iniimbestigahan ang dalawang nahuli nilang naghagis diumano ng molotov bomb
sa hanay ng mga pulis at sundalo kung kaya nagkagulo. Ayon sa kanya, mga Sparrow ang
dalawang iyon, sina Conrado Torres, alyas Ka Pepe, at Juanito Perez, alyas Ka Lando, ng
Alex Boncayao Brigade. May mga kasamahan pa diumano ang dalawa na kasalukuyan
ngayong tinutugaygayan ng militar at maaaring mahuli anumang sandali. Deo… Deo… ayos
demonstrasyon kangina. Narito po ako ngayon sa emergency room ng PGH kung saan
naroroon ang mga sinamang-palad na masugatan. Sila po’y sina Evelyn Mondragon,
estudyante ng FEU, Rico Moran, estudyante ng UP, Cirilo Montanez, estudyante ng PUP,
Mauro Mendoza, isang manggagawa, Pedro Ramos, manggagawa rin, at Teresita Bello,
isang batang sidewalk vendor. Ang iba pa’y di pa natin makuha ang mga pangalan, wala
morge ng PGH?”
“Wala, Pareng Joe. Wala dito. Aalamin ko sa ibang ospital o sa mga funeral
parlor. Pansamantala, hanggang dito na lang muna ako, Pareng Joe. Back to you, Pareng
Joe.”
“Mga kababayan, iyon po si Deo Macalma. Habang hinihintay natin ang mga sariwang
balita mula sa labas, pakinggan muna natin ang awiting HELP ME MAKE IT THROUGH THE
ADOR: (biglang papatayin ang radyo) Putang ‘na! Mga m’yembro natin sa LFS sina Conrado at
LINO: Senga, Ador. Kung ayaw mo sa Batangas, sasamahan kita sa Kabite, doon sa
ADOR: Putang ‘na! Bakit nga ako magtatago? Ano ba ang kasalanan ko? Nagdedemo lang
tayo para ipahayag ang mga karaingan ng bayan, ng masa! Wala na bang karapatan ang
mga mamamayan, ang mga kagaya natin, na magsalita nang totoo? Nasa Konstitusyon ang
LINO: Papel lang ang Konstitusyon, Ador, sa panahong ito. May Konstitusyon pa bang
kinikilala ang mga pasista? Ikaw na nga ang nagsabi na meron pa bang hustisya
ngayon. Malimit mo ring sabihin noon na mas masahol pa sa puta ang mga nagpapatakbo
ng ating gobyerno… mas marangal pa ang mga puta dahil katawan lang nila ang kanilang
ADOR: (parang nag-iisip, tutungo at sasapuhin ang ulo) Ang mga hayop! Ang mga hayop! Pero
GRACE: (parang maiiyak na lalapit kay Ador at halos yakapin ito) Ewan ko, ewan ko,
Ador. Talagang kinakabahan ako. Paano kung hulihin ka? Sino, sino ang tatakbuhan
namin para tulungan ka? Ang mass media? Kanila rin ang mass media. Mabuti kung
bigyan ka man lang ng kahit kapirasong espasyo sa d’yaryo at ibalitang hinuli ka. Baka
ADOR: Hulihin na nila kung huhulihin! Putang ‘na… matatakot na lang ba tayo nang
sundalo! May mga pulis! May huhulihin yata! Takbo! Takbo! Mahirap na!” Hintakot na
papasok sa sala sina Aida at Aling Ester. May hawak pang sandok si Aling Ester, may hawak
ALING ESTER: Dominador! Dominador! Mga sundalo raw ‘yung nasa labas. (parang
natataranta at hindi malaman kung ilalapag o hindi ang tangang sandok; aagapayanan ito ni Aida, pilit
AIDA: Tubig, Inay. Uminom po muna kayo at baka kung mapa’no pa kayo. (iduduldol ang
ALING ESTER: (bubuntung-hininga) Dominador, baka nga kayo ang hinahanap? Alis muna
kayo… alis na! Doon kayo dumaan sa may kusina. Dali! Dali!
AIDA: Sige na, Kuya. Sige na! Ako na ang bahala kay Inay.
(Itutulak palabas nina Aling Ester, Aida, Lino at Grace si Ador, ngunit magpipilit itong
maupo sa sopa.)
ADOR: Bakit nga ako aalis? Ano ba ang kasalanan ko? (muli, ipagtutulakan nina Lino, Aida,
ALING ESTER: (halos patili na) Umalis ka na sabi, Dominador! Umalis ka na!
AIDA: Umalis ka na, Kuya! Umalis ka na! Papatayin mo sa nerbiyos ang Inay!
(Muling hihilahin nina Grace at Lino si Ador, ngunit magpipilit pa rin itong maupo. Biglang
ALING ESTER: Ito nga po. Ito nga po… pero bakit po?
sisikmuraan ito ng Sundalo 2 habang nakatutok naman ang baril ng Sundalo 1. Yayakap si
Grace. Yayakap naman si Aling Ester kay Ador at pilit itong hihilahin ng Sundalo
1. Mapoposasan si Ador.)
ALING ESTER: (umiiyak na) Bakit n’yo hinuhuli ang anak ko? Bakit? Di naman ‘yan
mesang aralan na kinaroroonan pa ng supot ng pansit, munting radyo at ilang libro; babalingan ang
Sundalo 2) Tingnan mo ‘yang mga libro. Baka subversive documents ang mga ‘yan!
AIDA: (susunggaban ang mga libro) Mga libro ko ‘to sa esk’wela! (pilit na aagawin ng Sundalo 2
SUNDALO 1: Bulatlatin mo… baka may nakaipit na mga dokumento. (mabilis na iwawagwag
ang libro, ngunit walang makikitang anumang dokumento ang Sundalo 2 at marahas na bibitiwan ang
aklat)
SUNDALO 3: (habang nakatutok ang baril sa ulo ni Ador) ‘Yung supot sa mesa… ano ‘yon? Baka
SUNDALO 1: (sasampalin si Ador) Matapang ka, ha? Talagang matapang kayong mga
ALING ESTER: (paiyak) H’wag n’yong saktan ang anak ko… di ‘yan Sparrow! (muli nitong
akmang yayakapin si Ador ngunit itutulak ito ng Sundalo 3 at maaalalayan naman ni Lino para hindi
mabuwal)
ADOR: Mga putang ‘na n’yo! Pati ba naman babai’y di n’yo iginagalang!
ALING ESTER: Saan n’yo dadalhin ang anak ko? Maawa kayo sa kanya… maawa
Ester. Umiiyak na rin sina Aida at Grace. Parang natitigilang nakahawak sa braso ni Aling
Ester si Lino. Bago tuluyang umalis ang Sundalo 1, tatabigin nito ang supot ng pansit sa
ang pansit. Nag-iiyakang pagtitiyagaang likumin iyon nina Aling Ester, Aida at Grace
habang nakatingin si Lino. Maririnig ang umaatungal na tunog ng tambutso ng dyip sa likod
TAGPO 2
(Sa muling pagbubukas ng telon, makikita ang isang kuwartong naiilawan ng isang
maliwanag na bombilyang nakalawit. May isang malapad na mesa doon, may dalawang
karaniwang silya sa harap ng mesa, may bote ng alak at basong nakapatong sa mesa, may
isa ring makinilya. Makikita si Ador na nakaupo sa isang silya, nakaposas pa rin, nakayapak
na at iyon pa ring dating short at t-shirt ang suot. Mahahalatang may bahid na ng dugo ang
t-shirt, gayundin ang labi ni Ador. Makikita rin ang tatlong sundalo kangina. Biglang
papasok si Lt. Abadilla, nakauniporme rin ng fatigue. Sasaluduhan siya ng tatlong sundalo.)
LT. ABADILLA: Good… good. At ease. (mauupo si Lt. Abadilla sa silyang nasa likod ng mesa
paharap sa manonood; magsisindi ito ng sigarilyo, sasalinan ng alak ang baso at lalagok,
LT. ABADILLA: (hihithit ng sigarilyo, ibubuga ang usok sa mukha ni Ador) A, ‘yan pala ang
sinasabing si Ka Ador. Alisan n’yo ng posas. Mukha namang di Sparrow. (lalapit ang Sundalo
SUNDALO 3: Panay ang mura n’yan sa amin kangina, Sir. Kundi ako nakapagpigil kangina,
LT. ABADILLA: (muling iinom ng alak) O, uminom ka muna… baka nauuhaw ka? (ilalapit ang
SUNDALO 2: Suplado, Sir. Chivas na ang ipinaiinom mo, Sir, ayaw pa.
LT. ABADILLA: Ka Ador, sinu-sino pa ang mga kasama n’yo dito sa Metro Manila? Saan-
ADOR: Di ako Sparrow… at talagang wala akong alam sa mga pinagsasabi n’yo. Pipiliin
ADOR: Ang Nanay ko, ang kapatid kong babae… iginalang ba ninyo kangina?
SUNDALO 2: (tututukan ng baril sa ulo si Ador) Pilosopo pa, Sir. Ipasyal na kaya namin, Sir?
LT. ABADILLA: (muling magsasalin ng alak sa baso, lalagok) Ka Ador, sagutin mo na lang ang
mga tanong ko… di ka sasaktan ng mga ‘yan. Kung ayaw mong sabihin ang iba mo pang
ADOR: Talagang wala akong alam! Ang hirap sa inyo, kaming maliliit, kaming mga walang
kasalanan ang kaya n’yo lang hulihin. Bakit di ‘yung mga malalaking kriminal sa gobyerno
ang hulihin n’yo? Nasa Kongreso ang iba, sa BIR, sa Customs, sa Immigration. Mayroon
din sa Malakanyang!
LT. ABADILLA: (tatayo, lalapitan si Ador, hahawakan sa balikat) Di bale. Kung ayaw mong
pang sundalong nakasibilyan. Hihilahin ng nakasibilyan ang silya, iaayos ang makinilya sa
mesa.)
SIBILYAN: Umpisahan ko na, Sir. Pangalan lang at address, Sir. (magsusubo ito ng papel sa
makinilya)
LT. ABADILLA: Dominador Robles ‘yan. Ano ang address mo, Ka Ador? (mukhang galit na
SUNDALO 2: Tinatanong ka ni Sir… hoy, sumagot ka! (akma nitong dadagukan si Ador)
at iaabot kay Lt. Abadilla. Dudukot ng ballpen sa kanyang bulsa si Lt. Abadilla, pahapyaw
LT. ABADILLA: Mukhang tama kayo… talagang matigas nga yata. Lalabas lang ako’t
magpapalamig ng ulo. Alam n’yo namang masama akong magalit. Kayo na ang bahala
d’yan. Medya-medya lang. Pero pagbalik ko, kailangang pirmado na ‘yan. (lalabas si Lt.
SUNDALO 1: (iduduldol ang papel at ballpen kay Ador) O, pirmahan mo na! Masama ang
ADOR: (tatabigin ang kamay ng sundalo, mabibitiwan nito ang ballpen) Kayo ang pumirma!
Ador at akmang lalaban, ngunit pigil-pigil siya ng dalawa pang sundalo. Dalawang beses pa
(biglang isasalya ng dalawang sundalo sa silya si Ador, mabubuwal ito at sisipain siya ng
Sundalo 1}
(Dadamputin nito ang ballpen sa lapag, kukunin ang papel at iduduldol sa mukha ni
Ador. Muling tatabigin ni Ador ang kamay ng sundalo. Bigla siyang tatadyakan sa tagiliran
ng Sundalo 1.)
nito.)
SUNDALO 2: Kung hubaran na lang natin. Tingnan natin. Baka supot pa, e, mabinyagan
na rin. Kundi naman, saksakan natin ng may sinding palito ng posporo ang butas,
(Bigla siyang sasampalin nang sunud-sunod ng Sundalo 2. Halos malungayngay ang ulo ni
Ador, ngunit nanlilisik siya, kuyom ang mga kamay, parang gustong isuntok)
SUNDALO 3: Ang putang ‘nang ‘to! Gusto pa yatang lumaban. Ipasyal nga natin! (papasok
LT. ABADILLA: Aba… mapipilitan yata akong magalit. Pirmahan mo na, Ka Ador(matalim
na tititigan lamang ni Ador si Lt. Abadilla) Sparrow talaga. Matigas, e. Ibuka n’yo ang
bibig. (Pipigilan ng Sundalo 2 at 3 si Ador. Lalapit si Lt. Abadilla, ibubuhos ang laman ng
baso sa bibig ni Ador. Mapapaduwal si Ador na parang masusuka. Magtatawanan ang mga
sundalo)
LT. ABADILLA: H’wag na… pipirma ‘yan. (kukunin ni Lt. Abadilla ang papel at ballpen,
ADOR: (pasigaw) Mga putang ‘na n’yo! Mga putang ‘na n’yo! May araw din kayo! May
LT. ABADILLA: Tama na! Ipasyal na ‘yan! Ipasyal n’yo na! (Itatayo ng mga sundalo si
Ador, hihilahin papunta sa pinto. Kahit nanghihina, biglang aagawin ni Ador ang nakasukbit
na baril ng isang sundalo. Biglang isasara ang telon at maririnig ang sunud-sunod na
putok. Bigla ring tutugtugin ang PAMBANSANG AWIT ng Pilipinas. Magtatayuan ang mga
manonood.)#