KABANATA 1: “MAPAIT NA NAKARAAN” ngayon ay hindi pa nakakabayad, at ang kapatid niyang nagdadala ng
kademonyohan sa kaniya.
Mahirap umakyat ng punong Narra lalo’t lalo na kung kasuotan mo ay maikli
at gawa sa koton na mdaling mapunit. Pagktapos ng ilang pagsubok naka-akyat na si
Flynn nlg ilang sanga, at nagpatuloy hanggang umabot siya sa pinak-itaas na parte ng
punong Narra. Gusto niyang mapag-isa para maiwasan muna ang problema sa
kanilang bahay. Madalas nag-aaway ang kaniyang magulang at hindi
nagkakaintinidhan sapagkat dahil ito sa sunod-sunod na problema. Hindi din niya
gusting masangkot sa mga ganitong bagay, kaya napag-isipan niyang lumayo at
mapag-isa muna. Kumuha siya ng papel at ballpen sa kanyang bag at nagsimulang
magguhit kung ano man ang nakikita niya sa kniyang harapan. Ginuhit niya ang asul
na langit at mga ulap. Sinali niya ang mga kagubatan at hayup, sabay sabing “O kay
ganda ng gawain ng Panginoon.”
Makalipas ang ilang oras, natapos niya din ang kaniyang ginuhit. Ito ang
tanging nagpapasaya sa kanya sa tuwing nakakaramdam siya ng lungkot. Ito rin ang
nakakatulong sa kaniyang makalimot ng problema. Sabi nila, pwede mong
maipahayag ang iyong nararamdaman sa pagitan ng pagguhit, lahat ng iguguhit mo
ay maaaring matatawag na sining mapangit man ito o maganda. Isang masiyahing
bata si Flynn pero nagbago ito dahil sa kanilang problema: Tatay niyang lasinggero at
nalulong sabisyo, Nanay niyang parating nangungutang sa kahit na sino na hanggang
“ Huy, Ate?! Bakit ka nandito? Alam mo bang kanina ka pa hinahanap nila
mama at papa? Bumaba ka nga diyan!” Sigaw ng kanyang kababatang kapatid na
nasa ibaba habang iniwagayway ang kaniyang mga kamay upang makuha ang
atensyon ng kaniyang ate. Muntik mahulog si Flynn dahil sa laking gulay niya sa
pagsigaw ng kaniyang kapatid na si Sheila.
“Ito na naman…” bulong ni Flynn sa kaniyang sarili at nagmadaling iniligpit
ang kaniyang mga gamit.
“Ate, nariring mop o bah ako? Bumaba ka na riyan kasi kanina kappa
hinahanap nina Mama.” Sabi ng kaniyang kapatid, nagmadaling bumaba si Flynn at
piniyik ang noo ni Sheila, napa-aray ito at hinimas ang kaniyang noo.
“Aray ko naman! Isusumbong kita.” Sigaw ng kaniyang kapatid at
napahagulgol sa pagiyak. Minadaling tinakpan ni Flynn ang bibig ni Sheila at ito’y
pinatahimik.
“Joke lang, paumahin, di ko na yun gagawin ulit.” Paumahin niya at ito’y
niyakap ng mahigpit upang dumahan pero agad napabitaw ang kaniyang kapatid.”
Siya nga pala bakit ka naparito? Bakit pinapatawag ako? May nangyayari na naman
ba?” dagdag pa niya, ngunit di siya pinansin nito at naglakad ito ng mauna. Agad
naman itong hinabolan ni Flynn at hinawakan ang braso upang huminto sa
paglalakad.
“Sheila, sagutin mo ako, bakit ako pinapatawag?” tanong niya ulit. Hinarapan
siya ng kaniyang kapatid at napasimangot ito. Tinapik ni Flynn ang balikat neto.
“Kanina ka pa hinahanap nila, nagkakaproblema na naman kasi sa bahay.”
Sagot ng kaniyang kapatid at nalungkot. Nausisa si Flynn. Nagpatuloy sa paglakad
kapatid niya ngunit agad niya itong hinarangan.
“Pwede bang dito muna ako?” tanong niya. Gusto niyang magpaiwan upang
hindi masangkot sa away ng kaniyang mga magulang.
“Ate, umuwi kana, wag mo ng dagdagan yung problema, pakiusap.” Pakiusap
ng kanyang kababatang kapatid. Hinila niya ang kaniyang Ate at naglakad patungo sa
kanilang bahay ngunit ng may narinig silang pagsabog, sila’y napahinto at napatuliro.
Ramdam ni panginginig sa kanilang buong katawan sapgkat ang putok na iyon ay
malapit sa kaniloang bahay. Hindi nila alam ang kanilang gagawin.
“Ate Flynn, sa atin ata galing ang putok na iyon” gulilat na sabi ng kanyang
kababatang kapatid at hindi mapakali. Kitang kita sa kaniyang mga mata ang takot at
pag-alala. Niyakap ito ni Flynn upang tumahan.
“Wag kang mag-alala. Hindi sa atin nanggaling iyon.” Bulong ni Flynn habang
hinimas-himas niya ang likod ng kaniyang kapatid. “Sheila bumalik ka muna doon sa
punong kahoy, titignan ko lang kung ano nangyayari, babalik din ako.” Dagdag niya,
ngunit hindi ito pinayagan sapagkat takot na takot ang kaniyang kapatid kaya hinatid
nia ito patungo sa Punong kahoy ng Narra.
“Dumito ka muna, titignan ko lang kung anong nangyayari doon. Bbalik din
ako,pangako.” Paalam niya at nagmadaling tumakbo patungo sa kanilang bahay.
Kaba’t takot ang nararamdam ni Flynn, hindi siya mapakali. Pinigilan niya ang
kaniyang mga luha at positibong nag-iisip.
Nang dumating siya sa kanilang bahay nilibot niya ang kanilang bahay ngunit
hindi niya nakita ang kaniyang mga magulang kaya napallibutan siya ng kuryosidad
at takot. Kung hindi galing sa bahay nila ang putok na iyon, edi saan? Wala naman
silang kapitbahay. Wala ring mga taong makakatulong sa iyo kapag manghingi ka ng
saklolo. Malayo ang bayan sa tirahan nila sapagkat nakatira sila sa kabukiran.
Isang putok ang tumunog dahilan sa pagkatakot at kaba ng dalaga.
Umalingawngaw ito sa buong paligid. Ito’y nanggagaling sa labas kaya hindi siya
nagdalawang isip na tuklasan kung ano iyon at sino ang gumawa neto. Ng lumabas
siya agad siyang napatulala sa kaniyang nakita. Hindi niyang mapigilan ang mga
luhang pumapatak galing sa kaniyang mga mata ng nakita niya ang kaniyang mga
magulang na nakahandusay sa lupa. Tinunguan niya ang mga ito, niyakap at hindi
mapakali. Yumuko siya, at kinurot ang kaniyang puso dahil sa sakit na nararamdamn
niya.
 “M-mama? Papa?” Nauutal niyang sabi at umaasang didilat pa ang kanilang
mga mata upang sila’y muling magkita pa. Hinawakan niya ang kanilang ulo at
inilagay sa kaniyang mga binti, hinimas himas ang mga mukha neto sabay sabing.
“Kung sino man ang gumawa nito, pagbabayaran nila ito.”
Niyakap niya ulit ang mga ito dahilan sa pagkuha niya ng determinasyon at
dahan dahan niyang binaba ang mga ulo nito sabay punas ang kaniyang mga luha.
Iniwan niya ang kaniyang mga magulang at nagmadaling tumakbo papuntang bayan
upang manghingi ng tulong.
“Tulong! Tulong!” sigaw niya sa kabukiran, umaasang may taong makarinig.
Binti’y kamay niya’y nangingig, nasusugatan at nangangati dahil sa mga tinik na
dinadaanan niya, ngunit patuloy parin siyang lumaban para sa kaniyang mga
mgaulang.
Ilang minutong lumipas siya ay nakarating na sa bayan kung saan madaming
tao. Isa isa niyang kinalabitan ang mga taong nakikita niya at nanghingi ng tulong
ngunit ning isa ay wala man lang tututlong sa kaniya. Yung iba’y hindi siya pinapansin
at nakakatitig lang sa kaniya sapagkat akala nila’y nababaliw na siya. Pumunta siya sa
isang sulok, umiiyak. May isang babaeng busilak ang puso at siya ay tinulungang
makatayo.
puno ng sugat ang katawan. “Ija, anong nangyayari sayo? Bat ka nagkakaganyan?
Saan ka galing?” sunod-sunod na tanong ng ale at tinignan ang kaniyang mga sugat.
“Si m-mama at p-papa ko po.” Nauutal niyang sabi at bumuhos ang mga luha
sa kaniyang mga mata. Pinunasan ito ng ale gamit ang kaniyang tapis at hinimas ang
kaniyang likod upang tumahan. “Kanina po kasi may narinig kamin putok galing sa
bahay agad koi tong tinunguan… tas nakita ko po ang mga magulang kong
nakahandusay at may sugat sa kanilang mga katawan… hindi ko maiwasang umiyak,
pasensya po ale ngunit kailangan ko po talaga ng tulong wala po kasing tutulong sa
amin. Tulungan niyo po kami.” Paliwanag niya at umiyak, hinawakan niya ang kamay
ng ale at hindi mapakaling lumuhod na rin at umaasang tulungan siya. Agad kumuha
ng telepono ang bababe at tinawagan ang polisya pati na rin ambulansiya.
Pagdating sa kanilang bahay, tinunguan ni Flynn ang kaniyang kababatang
kapatid, malapit na ang hapunan ng nakarating siya, nakita niya ang kaniyang kapatd
na natutulog sa itaas ng puno at ito’y ginising. Nasa mabuting kamay na ang kanilang
magulang habang sila naman ay pinatira muna sa bahay ng aleng tumulong sa kanila
hanggang sa maisolbad na ang problema kung sino man ang pumatay sa kanilang
magulang.

“Ija, bakit ka nandiyan? Halika’t pumasok ka rito sa bahay.” Sabi ng isang ale,
nilingunan siya ni Flynn kaya laking gulat ng babae ng makita niya itong umiiyak at
 KABANATA 2: “BUNGA SA KANIYANG PAGHIHIRAP” “Para saan po ang perang ito?” mausisang tanong ng dalaga sa lalaking
nakaitim na dyaket at sweatpants na kulay asul. Tinignan niya ito mula paa hanggang
Ilang panahon na ang lumipas, magdadalawapu na si Flynn habang si
ulo at ganyan din ginawa ng lalaki sa kanya. Nagkasalubong ang kanilang mga mata
Sheila naman ay maglalabing lima pa ngunit hanggang ngayon wala paring balita
kaya napaiwas ng tingin ang dalaga.
kung sino ang pumatay sa kanilang ina at ama. Tinuring na silang sariling anak ng
aleng Rosalinda, sila’y pinatira, pinakain at pinalaki na may mabuting asal at may “Parang kidnapper, pero pamilyar mukha mo.” Bulong niya sa kaniyang sarili
busilak na mga puso. Hindi pa naisolbad ang problema at nakuha ang hustisya ngunit at nginitian ang lalaki. Ibabalik sana niya ang pera ngunit hindi ito kinuha ng lalaki.
patuloy parin silang lumalaban at hindi nawalan ng pag-asa. May sariling kompanya
“Naaawa lang ako sayo, baka kasi wala kang kain kaya binigyan kita ng pera
na ang dalaga. Siya na ngayon ang kinikilalang matagumpay na babae sa buong
para makabili.” Sabi niya at umalis bigla-bigla na walang paalam. Hindi niya hinintay
pilipinas sa edad na dalawampu.
ang pasalamat ng dalaga, kaya ito’y tinawag niya dahilan sa paglingon ng lalaki.
Nakaupo siya ngayon sa buhangin hbang tiningala ang palubog na araw. Mga Nginitian niya ito sabay sabing:
hampas ng alon sa dalampasigan ang tanging ingay na kaniyang maririrnig sa kaniya
“Hindi ako badjao, pero salamat.” Ani ko at nginitian siya pero binaliwala niya
kapaligiran. Ikang oras na anhg lumipas at haggang ngayon ay hindi pa dumadating
lang ang dalaga at nagpatuloy na lumakad. Hindi niya ito tinawag ulit at pinabayaan
ang kaniyang drayber.
nalang.
“Hihintayin ko pa ba ang taong matagal ko ng inaasahang dadating?” tanong
Naglakad siyang mag-isa patungo sa kanilang bahay kasi hanggang ngayon ay
niya sa kaniyang sarili at napabuntong hininga. Madami na ang sasakyang lumipas
hindi pa dumating ang kaniyang drayber, kulang ang kaniyang pamasahe kaya
ning isang anino ng kaniyang drayber ay hindi niya makikita. Para siyang badjao na
maglalakad nlang siya. Habang naglalakad, sinisipa niya ang mga batong nakaharang
umuupo na para bang iniwan ng kanyang minamahal.
sa kaniyang harapan upang mabigyan ng kabuhayan ang kaniyang gabing napaka
“Heto Ms. Oh.” Nagulat nlang ang dalaga ng may isang lalaking binigyan siya malas pero ng bumagsak ang malakas na ulan.
ng pera kahit di naman ito nanghihingi.
 “BW*SIT!” sigaw niya at tumakbo na parang batang papauwi sa kanilang
bahay. Iang kilometro pa ang kaniyang tatakbuhan upang makaabot sa kaniyang
destinasyon. Katawan niya ay nagsimula ng manginginig at tiyan niya’y umiingay na
dahil sa kagutom.
Ilang minuto ang lumipas siya rin ay nkarating na sa harap ng kanilang bahay,
ang katawan niya ay kasing lamig ng yelo, ang labi niya ay namumutla na, at ito’y
hinihingal. Papasok na ang dalaga habang drayber niya aman ay papalabas pa sa
knilang bahay. Nagmadali siyang tumakbo papasok sa kanilang bahay.
“FLYNN!” Sigaw ng kaniyang drayber, ngunit di niya ito pinansin at
nagpatuloy sa pagtakbo papasok sapgkat hindi na niya kinayanan ang ginaw.
Nagmadali siyang nagibih ng damit, pagkatapos ay agad siyang tumalon sa kaniyang
kama upang makapag hinga.
“Flynn, anak?” pumasok ang ale na ngayon ay tinuturi niyang kaniyang ina,
umupo ito sa tabi niya at hinimas ang kaniyang noo. “Ayos ka lang nak?” tanong
niya. “Uminom ka ng maraming tubig tska ay magpahinga para hindi ka
magkakasakit.” Dagdag niya at inabot ang tubig at gamut na kaniyang iinomin.
Pagkatapos ay pinikit niya ang kaniyang mga mata para makapagpahinga.
Nang pinikit niya ang kaniyang mata nalimutan niya na ang kaniyang dinaanan
kanina.
“Mama, Papa” sabi ng isang babaeng may tinatawag. Pamilyar ang kaniyang
mukha maging boses man nito ay pamilyar din. Pinuntahan ng dalaga ang babaeng
iyon at pinalingon. Natulala nlang siya bigla ng nakita niya ang kaniyang sarili noong
bata pa siya. Nausisa ang dalaga kung nasa panaginip lang ba siya sapagkat hindi
niya madilat ang kaniyang mga mata dahil sa sarap ng tulog niya.
“Mama at Papa.” Sabi niya ulit, hinawakan niya balikat ng bata upang
tumahan ngunit bigla itong nawala sapagkat ito’y dumami at n at nagsisigawan ng
mama at papa habang umiiyak. Naramdaman ng dalaga ang panginginig ng kaniyang
katawan dahil sa takot. Nilapitan siya ng mga bata kaya napaatras ang dalaga.
“Anak?” Isang pamilyar na boses ang bumungad at tumawag sa kaniyang
pangalan dahilan sa pagkawala ng mga bata. Lumapit ang babae sa kanya at bigla
siyang niyakapng mahigpit. Tumingin siya sa mata ng dalaga, hindi niya mapigilan
ang mga luhang pumapatak sa kaniyang mga mata. Ito palay ay kaniyang ina.
“Anak.” Dagdag pa niya, biglang napabitaw sa yakap ang dalaga ng dinilat
niya ang kaniyang mga mata sa realidad. Pinunasan niya ang kaniyang mga luha at
napainom ng maraming tubig. Hindi niya akalaing bumisita ang kaniyang ina sa
panaginip niya.
“Bangungot lang yun Flynn.” Sabi niya, bumuhos ang mga pawis na galing sa
katawan kaya napahawk siya sa kaniyang noo. Nilalagnat pala ito.
 KABANATA 3: “PAGBABALIK NI ISABEL”
Kinaumagahan, nakaupo si Flynn sa terasa ng kanilang bahay habang
umiinom ng kape, malalim ang kanyang iniisip dahil sa pangyayari kagabi, hindi niya
akalaing nagpakita ang kaniyang ina sa kanyang panaginip.
“Hindi ako nagkakamali, si mama talaga iyon.” Bulong niya sa kaniyang sarili
at humigop ng kape. “Bakit kaya nagpakita si mama?” kahit ano-ano nlang ang
pumapasok sa kaniyang isipan hanggang sa tumunog ang kaniyang alarma sa celpon
niya.
Nagmadali siyang pumunta sa banyo para maligo. Malaki na si Flynn, may
sarili na siyang trabaho at siya nagyon ang tumataguyud sa kaniyang kapatid maging
si Aleng Rosalinda na din. May sarili na siyang trabaho at siya na ngayon ang
nagpapaaral sa kaniyang kababatang kapatid, siya din ay nagmamay-ari na ng isang
kompaniya, at kinikilala bilang isa sa mga matatagumpay na mamamayan sa
Pilipinas. Pero kahit ganyan kamatagumpay ang dalaga, ning isa ay hindi niya ito
pinagmamayabang.
Pagkatapos niyang maligo ay nagbihis siya ng unipormeng kulay asul at
nagpahatid sa kaniyang drayber patungong kompanyang tinatrabahuan niya.
Pagdating sa kompanya agad niya binate ang mga trabahante niya:
“Maligayang Araw sa inyong lahat, panibagong araw, panibagong benta na
naman tayo.” Pagbati niya sa kaniyang mga trabahante ng kompanya tsaka ay
pumasok na sa kaniyang opisina para simulant ang kaniyang pagtatrabaho.
“Magandang araw po sa inyo Ms. Rodriguez, nais ko pong kunin ang mga
sinasabi niyong papeles.” Pagabati ng isa sa mga trabahdor ni Flynn at umupo sa
kanang upuan para kunin ang mga papeles.
“Mabuti naman at nandito kana.” Sabi ni Flynn sabay ngiti sa lalaking naka
uniporme na kulay asul din kagaya ng kaniyang suot at may kurbatang guhitan.
Ibinigay ni Flynn ang mga papeles at nginitian ang lalaki.
“Salamat po ma’am.” Pagpasalamat ng lalaki at nginitian siya pabalik, ng
lumabas ang lalaki bumalik sa pagtatarabaho si Flynn. Inasikasuhan niya ang ibang
papeles ng mga kompaniyang may pakay sa kanilang kompanya, o may bibilhin.
Pinaghirapan ni Flynn bawat trabaho na ibinibigay sa kanya. OO, siya ang
tagapamahala ng negosyo ng kompanya ngunit tinutulungan niya pa rin ang
kaniyang mga trabhante sa kanilang trabaho para mabilis silang umasenso.
Minsan nga ay siya din mismo ang naglilinis ng kaniyang opisina sa halip na
ang janitor. Isa din siyang relihiyoso na babae, palagi silang nagsisimba sa tuwing
linggo kasama ang kaniyang kapatid at ina. Si Flynn din ang isang tipong babae na
inuuna ang trabhao bago magmahal sa lalaki, kasi para sa kaniya ay maghihintay na
lang siya sa tamang oras na dadating ang kaniyang iisa, aanhin ang lalaki kung wala
kang trabaho at mapakita sa kaniya?
“Bes!” Umalingawngaw ang pamilyar na boses sa labas ng kaniyang opisina,
nagmamadaling lumabas si Flynn at sa inaakala ay kaibigan niya lang pala na
pinangalanan na Maria ngunit tintawag siya netong “Isabel”
“Isabel!” Sigaw niya sa kaniyang matalik na kaibigan, tumakbo siya patungo
sa kaniya at niyakap ito ng mahigpit. “Huminahon ka Isabel.” Pagpigil ni Flynn sa
kaniya ng napansin niya na ito’y hinihingal.
“Kailan ko ba malilimutan ang matalik kong kaibigan?” Tanong ni Isabel.
“Ako’y bumalik ditto upang makabuo ulit ng mga alalang kasama ka.” Pahabol niya
atnginitian ang dalaga.
“Kung gayon man ay, maligayang pagbabalik Maria Isabel.” Ani ni Flynn at
nginitian si Isabel pabalik. “Halika at pumasok ka muna sa aking opisina.” Pagyaya ni
Flynn at binuksan ang pintuan.

“Flynn Summer!” Sigaw ulit ng kaniyang kaibigan at yumakap pabalik.

“Bat kia ba nagmamadali? Miss moko noh?” sunod sunod na tanong ng

dalaga at nginitian si Isabela.

“OO naman! Syempre! Kay tagal na nating hindi nagkikita.” Sagot ng

kaniyang kaibigan at nginitian siya pabalik. Halos magaapat na taon na silang hindi
nagkikita, sapagkat naglalakabay at tumira si Isabel sa America ksama ang kaniyang
pamilya. Akala ni Flynn na kinalimutan na siya ng kaniyang kaibian dahil wala na
silang oras sa isa’t isa ngunit ng dumating ito, natulala nlang siya bigla dahil siya’y
sinurpresa. Simula bata hanggang pagtanda.

“Akala ko’y kinalimutan mon a ako.” Banggit ni Flynn na may maluhang mga
mata.
 KABANATA 4: “BUNGANGERANG SI ISABEL”
“Flynn sabi nila lumipat na daw kayo ng ibang bahay, alam mo bang muntik
akong mawawala kakahanap sa bago niyong bahay? Salamat nlang at may isang ale
na tinuruan ako kung saan bahay niyo.” Panimula ni Isabel.
“Pumunta ka sa bahay naming?” Usisang tanong ni Flynn. Nanlaki ang
kaniyang mga mata ng biglang tumango anng kaniyang kaibigan.
“Pumasok nga ako eh, teka bat gulat na gulat ka? Hindi k aba makapinawala
na bumalik na ako?” sunod sunod na tanong ni Isabel.
“Hindi naman sa ganun, Miss na nga kita eh. Pero teka paano ka nakapasok?”
tanong ni Flynn at napakamot ng ulo.
“Syempre binuksan ng gwardiya niyo tska ay pinatuloy ako ng mommy mo.
Niyaya niya nga akong mag tsaa eh ngunit tinanggihan ko siya dahil gusto ko ng
Makita ka muli.” Paliwanag ni Isabel at napangiti kay Flynn. “Grabe noh? Ang laki ng
iyong pinagbago! Muntik ko nan gang hindi ka makilala kanina eh.” Pahabol ni Isabel.
Magsasalita na sana ang dalaga ng, “Ang laki pala ng bahay niyo noh? Grabe ata
yung pagsisikap na binigay mo, tas may pa kotse kappa, hanep!” nagsalita ulit si
Isabel. Napakamot nlang siya ng ulo dahil walang maisagot.
“Isabel, ano--” Hindi natapos ang sasabihin ni Flynn ng may pumasok na
dalagita sa kaniyang opisina. Nka berde na may ribbon sa likod ng damit o bestido,
Hindi siya maputi o Maitim sapagkat ito’y may pagkamorena ang kaniyang kutis.
Mga mata niya ay kaakit akit na tignandahil sa kabilugan ng kaniyang balintanaw.
“Ano pakay mo Ms.?” Tanong ni Flynn at ngionitian ang babaeng dalagita.
“Nais kop o sanang kausapin ka Ms. Rodriguez.” Sabi ng dalagita at nginitian
siya. Lumabas silang dalawa at iniwan si Isabel na mag isa.
“Isa po ako sa mga kaklase ng iyong kapatid, nandito po ako upang maihatid
ang pinapadala niyang pera.” Paliwanag ng bata.
“Salamat.” Pagpasalamat ni Flynn at ito’y nginitian. Papasok na sana ulit siya
sa kaniyang opisina ngunit ito’y kinalabitan ng dalagita dahilan sa paglingon niya.
“Bago ka po pumasok, pwede po bang makapag papicture sa iyo? Matagal ko
na kasi itong pinapangarap na makilala ka.” Hiling ng dalagita at kinuha niya selpon
niya sa kaniyang bulsa.
“Oo naman,” tanging sagot ni Flynn at ito’y nginitian. Pagkatpos silang
kinuhanan ng larawan:
“Salamat po talaga. Alam niyo po, paglaki ko? Gusto kong matulad sa inyo.
Insipirasyon po kita.” Sabi ng dalaga at nginitian si Flynn kaya ito’y nginitian niya
pabalik.
 “Salamat, alam mo? Maabot moa ng iyong pangarap, basta’t patuloy mo lang KABANATA 5: “PANAGINIP”
iyang sinasaisip at dibdibin upang makamit mo ito. Buhay man ay maraming
“Mama! Papa!” Nagbabalik na naman ang batang umiiyak habang tinatawag
kamalasan ngunit wag ka lang susuko at wag mong hayaang may sisira nito.” Sabi ni
ang kaniyang mga magulang. Nagulilat si Flynn at pilit niyang dinidilat ang kaniyang
Flynn at ito’y niyakap, bago nagpaalam. Pumasok si Flynn sa kaniyang opisina at
mga mata upang makawala, ngunit di niya ito magawa dahil sa sarp ng kaniyang
napalaki ang kaniyang mga mata sa kaniyang nakita. Kung kanina man ay
tulog katulad nung una. Nanginginig at nagsitaasan ang kaniyang mga balahibo.
napakalinis, ngayon ay parang sinalanta na ng bagyo.
“Mama! Papa!” sabi ng batang babae at rumamikatulad noong una niyang
“A-ano ginawa mo?” usisa niyang tanong ng nakita niya si Isabel na may
panaginip.
dalang walis at dustpan. Tinaasan niya itong ng isang kilay.
“Ano ba pakay niyo sa akin? Bakit niyo akong pilit binabalikan sa aking
“S-sorry, hindi ko sinasadya.” Paumanhin ni Isabel, naptulala ang dalaga ng
panaginip? May kasalanan ba akong nagawa?” sabi niya at napahawak ng mahigpit
nakita niyang na wasak ang kaniyang paboritong figurin. “Hindi ko talaga sinasadya
sa kaniyang buhok, para na siyang nababaliw. Umupo siya sa sulok ng bahay habang
Flynn. Na hulog---” hindi niya natapos ang kaniyang sasabihin sapagkat ito’y pinutol
kinukurot ang kaniyang buhok at tinakpan ang kaniyang mukha gamit ang kaniyang
ni Flynn.
kasuotan.
“O-Ok lang, ako na mismo ang maglilinis niyan. Pwede ka ng lumabas sa aking
“Bakit ako bumabalik sa panaginip na ito? Paano ako makawala? Bakit niyo
opisina.” Sabi niya kaya lumabas si Isabel habang nakayuko.
ako binabalikan? May nagawa ba akong kasalanan?” sunod sunod niyang tanong at
Nilinis ng dalaga ang nawasak na Figurin saka ay nagpahinga. Ramdam niya pilit pinipigilan ang mga luhang pumapatak sa kaniyang mga mata.
ang pagkainit ng kaniyang buong katawan at pagod. Pinikit niya ang dalawa niyang
“Mama! Papa!” Umalingawngaw ng paulit ulit ang boses ng mga bata.
mga mata at natulog ng mahimbing.
“Ahhhhh! Ayaw ko na!” Sigaw niya dahilan sa pagkawala nng mga bata.
Napaluha ang dalaga. Nawala ang mga bata pero bumbalik pa rin ang kanilang
sinasabi sa kaniyang isip.
 Naiwang mag-isa ang dalaga sa bahay na madilim at madumi. Umiiyak at
walang magawa sa sarili.
“Paano ako makawala sa parang kulungan na panaginip na itto?” tanong niya
sa kaniyang sarili at naghanap ng paraan kung paano makawala sa panaginip niya.
“Anak?” tumawag ang isang pamilyar na boses sa dalagang si Flynn kaya
tumingala siya para makita kung sino ang tumawag sa kaniya.
“Mama!” Sabi ng dalaga ng makita niya ang kaniyang inang matagal niyang
hinihintay na makita muli. Naka pulang bistida at mabulaklak na damit ang kaniyang
ina, ngunit ito’y napalibutan ng dugo at sugat sa kaniyang kama’t at papa. Ganyan
din ang nakita ng dalaga noong bata pa siya kung saan binaril ang kaniyang ina.
“Mama sino po ang gumawa nito sa inyo ni papa?” mausisang tanong ng
dalaga sa kaniyang ina na walang kalaban laban.
“Anak.” Tanging sagot ng kaniyang ina at inabutan siya ng baril sabay hawak
sa balikat ng dalaga. Ito’y kinuha naman ng dalaga at tinignan.
“Para saan po ito?” mausisang tanong ni Flynn
“Pumunta ka sa bahay.” Tanging sagot ng kaniyang ina at nawala ng parang
bula. Nagising ang dalaga at napuno ng pawis ang katawan. Ito’y binangungot ulit.
KABANATA 6: “”
Pagsikat ng araw, tumilaok ang mga manok, agad bumangon si Flynn upang
magbihis ng kaniyang uniporme na kulay asul. Hindi na naligo ang dalaga sapgkat
puyat ito dahil sa marami siyang iniisip kagabi. Sinundo siya ng kaniyang drayber at
inihatid sa kaniyang kompanya.
“Magandang Umaga munting prinsesa.” Bati ng kaniyang drayber at nginitian
siya. “Kamusta tulog mo Flynn?” tanong ng kaniyang drayber ng mapansin niya ang
mga galaw nito. Umupo ang dalaga sa likuran bago sumagot:
“Ayos naman po.” Magalang na sagot ni Flynn at napabuntong hinings.
Kinuha niya ang kaniyang celpon at tinawagan ang kompanya.
“Magandang umaga ma’am Rodriguez, ano po ang maitutulong ko po sa
inyo?” pagbati ng resepsyonista sa telepono.
“Medyo matatagalan ako sa pagdating riyan Rain, paki sabi nlang kay Maggy”
Sagot ng dalaga.
“Sge ma’am” Sabi ng resepsyonista. “Yun lang po ba?” dagdag niya at
nanigurado.
“Parang w-wala na ata?” nauutal na sagot ni Flynn at napaisip. “Hmm… Yun
lang ba Flynn? Parang may nakalimutan ka ata?” bulong niya sa kaniyang sarili.
 “Ma’am nandiyan ka pa po?” – resepsyonista.
“Opo, Opo.” Sabi ni Flynn. “Rain pakisabi nlang din kay Maggy na
magpapatunaw ako ng kape… At, pakisabi na asikasuhin ng mabuti ang mga salis at
mga importante na mga papeles. Salamat.” Dagdag niya.
“Sige po ma’am, Ingat po.” Ani ng resepsyonista at binaba yung celpon.
Naipit ang kanilang sasakyan sa palagitnaan ng trapiko kaya agad niyang
kinuha ang kaniyang celpon sa bag upang nagpost sa social media, isang blogger si
Flynn isa ito sa mga dahilan kung bakit siya sumikat. Hindi siya nag dadalawang isip
na tanungin ang kaniyang drayber para mabuhayan ang katahimikan sa pagitan
nilang dalawa, nausisa din siya at baka may nalalaman ang kaniyang drayber kung
ano ibig sabihin kapag may isang taong pabalik balik na bibisita sa iyong panaginip.
“Manong Eddy, para sayo po, anong ibig sabihin kung may isang taong
pabalik balik na nagpapakita sa iyong panaginip?” Usisang tanong ng dalaga kaya
napabuntong hininga ang kanilang drayber bago sumagot:
“Naku, Naku Ija,” Panimula ng drayber. “May isa lang na ibig sabihin niyan,
naghahanap ito ng tulong sa iyo at kapag di mo siya magawang tulungan aba
delikado… Baka habang buhay ka na niyang bibisitahin sa iyong panaginip. May
kaibigan kang nnakakaranas ng ganyan ngayon?” paliwanag ng kaniyang drayber at
nilingonan ang dalaga na ngayon ay napalunok ng kaniyang laway dahil sa kaba at
takot.
“Huh? Po? Eh?” nauutal niyang sabi at hindi mapakaling pawasin, napakamot
siya sa kaniyang ulo. Na nakita niya na nagkulay berde ang trapiko agad itong
nagpalit ng paksa. “Manong, tara na po, huling huli napo kasi ako sa trabaho tska
madami pa po akong gaggawin at aasikasuhin.” Sabi niya sabay turo sa ilaw trapiko.
Sa ngayonm ay mabilis nakalusot ang dalaga dahil sa kaniyang matinong pagiisip at
mabilis na galaw.
“Salamat po sa paghahatid sa akin Manong.” Pagpasalamat ng dalaga at
nginitian ito. Bago siya pumasok sa kompanya tinignan niya muna ang papalayong
kotse tska ay pumasok.
Pagpasok ng dalaga agad siyang binate sa mga trabahante at may
sumalubong sa kaniya na mga babae na may dala-dalang bolpen at papel na
handang handa na para magsulat ng mga detalyeng babanggitin ni Flynn na dapat
gawin nila sa araw na ito. Pagdating sa opisina ni Flynn agad silang nagsilayuan
papunta sa kanilang kanya kanyang opisina pra gawin ang mga naisulat nila.
Agad binitwan ni Flynn ang kaniyang mga gamit na dala-daa niya, kanina pa.
Napabuntong hininga ang dalaga at umupo sa sopa na kulay pula, halos lahat ng
gamit sa kaniyang opisina ay kulay pula sapagkat ito ang kaniyang paboritong kulay
ngunit minsa pinapalitan niya ito ng kulay pink sapagkat ang dalawang kulay nay an Napakabungangerang tao ni Maggy ngunit ning isa ay di niya magawang palstikin
ang kaniyang pinakapaborito. ang dalaga, yun nga lang mahilig itong mang-asar ng tao.

“Hindi naman ata masama na makapagpahinga saglit noh?” bulong niya sa
kaniyang sarili, nais na sana niyang ipipikit ang kaniyang mga mata ngunit may
kumatok sa pintuan dahilan sa pagdilat ng mga ito. “Kailan kaya ako
makapagpahinga, sa bakasyon? Ngunit wala naming bakasyon ang pagtatrabaho, o
baka naman kapag mawawala na ako sa mundong ito?” dahil sa lalim ng kaniyang
pagiisip, nakalimutan na niya ang taong kumatok sa pintuan kaya kumatok ulit ito.
Binatukan niya ang kaniyang sarili upang mabuhay sa katotohanan, tinunguan niya
ang pintuan at ito’y binuksan.
“Oh siya, paalam muna Flynn at ako’y may gagawin pang ibang trabaho,
tawagin mo nlang ako kapag may pakay ka, nandun lang ako sa aking opisina.
Magpahinga ka na din muna at ako muna ang bahala. Paumanhin kung naidisturbo
kita.” Wika ni Maggy sabay kindat sa dalaga. Sa oras na lumabas si Maggy, dahan-
dahang pinikit ni Flynn ang kaniyang mga mata at natulog sa sopa.

“Oh? Magandang umaga Ma’am, hindi ka ata dinalawan ng antok kagabi

ah?” asar ni Maggy at napatawa.

“Haha. Nakakatawa iyon Mag?” seryosong sagot ng dalaga at tinaasan ng

isang kilay si Maggy dahilan sa paghinto ng tawa niya.

“Sabi ko nga hindi… Sabi nga nila, asarin mo na ang lahat wag lang ang mga
puyat. Pfft. Sorry.” Taos puso niyang paumanhin at napa peace-sign.

Matagal ng nagtatrabaho si Maggy sa kompanya ni Flynn, mahigit dalawang

taon na itong trabahante sa kaniyang kompanya. Isa sya sa mga taong nakuha noong
taong 2016, isa siya sa matalik na kaibigan ni Flynn na kasunod ni Isabel.
 KABANATA 7: “PANAGINIP? NA NAMAN?”
“Mama? Papa?” sigaw ng batang babae na pamilyar sa paningin ni Flynn,
napahagulgol ng iyak ang bata sapagkat ito pala’y iniwan ng kaniyang mga
magulang.
“Tahan na bata.” Sinubukan ni Flynn na ito’y ipatigil sap ag-iyak at ito’y
tumahan ngunit di niya ito magawa sapagkat patuloy pa rin ito sa kaniyang
ginagawa.
“Flynn, anak?” napayupos ang dibdib ng dalaga ng narinig niya ang isang
pamilyar na boses sa likod niya, dahil ditto, di niya namalayan na pumatak na ang
mga luha sa kaniyang mga mata. Lumingon ang dalaga, tama nga hinala niya, ito ang
kaniyang ama.
Tumakbo ang dalaga upang yakapin ito. “Pa, mahahanap ko rin ang taong
walang awang pumatay sa inyo ni mama. Gagawin ko ang lahat upang mabigyan
kayo ng katarungan.” Wika ng dalaga at hinigpitan ang kaniyang pagyakap.
Napabuntong hininga ang kaniyang ama at ngumiti ng lubusan. “Alam kung
kahit kailan di mo kami isusuko Nak, ngunit kong hindi mo na kaya wag mo ng
ipagpatuloy pa, dahil ayaw kong nakikita kang luhaan at napapagod… Paumanhin
kung nawala ako sa iyong piling pero tandaan mo, na kahit ano man ang mangyari
ako’y nakabantay sa inyo palagi.” Sabi ng kaniyang ama, at hinawakn ang dalaga sa
kaniyang psingi. “Mahal kita, munti kong prinsesa.” Dagdag pa niya at nginitian ang
dalaga.
“Kung gayun---” di natapos ang sasabihin ng dalaga sapagkat nawala ang
kaniyang ama na parang bula. Pagkawala ng kaniyang ama may isang batang
babaeng bumungad sa kaniyang harapan na may dala-dalang kutsilyo at inabot sa
kaniya.
“Bata para saan ito?” nanlaki ang kaniyang mga mata at nausisa. “Oi ba--?”
Hindi ntapos ang kaniyang sasabihin sapgkat pinutol ito ng batang babae.
“Patayin mo sarili mo! Wala kang kwenta!” sigaw ng bata at mataray na
nginitian ang dalaga.
“ Nabbaliw ka na ba? Hindi yan totoo!” sigaw ng dalagita at nahagulgol sa
pag-iyak.” Ikaw ba’y nababaliw na?” dagdag pa niya at itinapon ang kutsilyo
papalayo sa kaniya.
“Ayaw mo? Ako nalang gagawa para sayo!” dinaliang kinuha ng bata ang
kutsilyo at saksakin na sana si Flynn ngnit ito’y nakatakbo papalayo sa kaniya.
Habang tumtakbo napalingon-lingon si Flynn upang makita kung hinahabol pa ba
siya ng bata. Nagpahinga siya at kitang kita sa kaniyang galaw ang pagkakahingal.
Nagulat nlang bigla ang dalaga ng biglang umiba ang kaniyang paligid, kung kanina
man ay nasa kagubatan siya, ngayon ay nagging bahay na nila. Tumayo ang dalaga
ng may makita siyang babae na nakatayo malapit sa bintana habang tinitingala ang
pagsikat ng araw.
“Mama ikaw po ba yan?” – Flynn
“Anak ko,” sabi niya at niyakap ng mahigpit si Flynn. “Anak di ko akalaing
magkikita pa tayo muli, kay bait ng tadhana.” Dagdag ng kaniyang ina at hinigpitan
ang pagyakap.
“Mama, pataw kung hindi ko pa nakita ang pumatay sa inyo ni papa.”
Paumanhin ng dalaga at napaluha.
“Anak, ang hirap ipaliwanag ng nangyari, hindi daapat ito aabot sa ganito,
pero hayaan mong sasabihin ko sayo kapag dadating na ang tamang oras.” Sabi ng
kaniyang ina, nausisa ang dalaga at napabuntong hininga.
“Ma? Anong ibig sabihin niyan? May iba pa ba kayong nilihim sa akin? Sa
amin?” tanong ng dalaga at napayuko, kinuha ng kaniang ina ang dalawa niyang
kamay at hinimas himas ito.
“Anak, sa ngayon ay hindi ko pa masasabi sa iyo, hintayin mo nlang ang
tamang oras. Babalik ako sa iyong panaginip upang sasabihin kung ano talaga ang
nangyari.” Paliwanag ng kaniyang ina, at hinalikan ang dalaga sa kaniyang noob ago
ito lumisan.
“Flynn, Ayos ka lang?” mausisang tanong ng secretarya na kanina pa pala sa
kaniyang tabi, minamasdan ang natutulog na si Flynn. “Bat ka umiiyak?” dagdag niya
ng napansin niya itong umiiyak.
“Huh? Ako?” tanong ng dalaga at pinunasan ang kaniyang mga luhang
dumadaloy sa kaniyang mga mata. “Wala ito Mag, wag mon a akong aalahanin,
nadala lang ata ito sa sakit ng aking ulo tska pagod tas kulang sa tulog.” Palusot ng
dalaga at napakamot ng ulo.
“Sigurado ka ba?” paninigurado ng kaniyang secretarya.
“Opo, sigurado po ako.” Sagot niya at napangiti, ngunit sa likod ng kaniyang
ngiti aym atinding kalungkutan at pagod. “Mag, uuwi muna ako sa amin, may
aasikasuhin lang ako, tas bibisitahin ko muna sila mama at papa sa puntod nila.”
Dagdag ni Flynn at dinaliang kinuha ang kaniyang mga gamit. Bago lumisan ang
dalaga siya muna ay nakipag-beso beso ng kaniyang secretarya.
Nagmadali siyang lumabas sa kaniyang opisina at kompanya, di na niya
hinintay ang kaniyang drayber sapagkat di niya ito kailangan. May sasakyan ang
dalaga at may licensya, marunong siyang mag drayb ng sasakyan sapagkat siya’y
tinuruan. Umuwi siya sa kanilang bahay at nagmadaling pumasok. May hinahanap
siya.

“Mama!” sigaw niya ng dumilat ang kaniyng mata.

 “Nasaan na bay un??” sabi ng dalaga at napakurot sa kaniyang buhok, may
hinahanap siyang gamit sa kaniyang cabinet. “Eto kaya yun?” mausisang tanong niya
sa kaniyang sarili at inilabas ang isang folder na may liham sa loob. “Ito nga!” dagdag
niya at ito’y binuksan at binasa.
Dear Flynn,
Anak, dumating na ang tamang panahon upang matuklasan moa ng
nangyayari sa amin ng iyong ama. Isinulat koi tong liham na ito bago ako lilisan sa
iyong piling… Buamlik ka sa Sto. Tomas may itinago akong isang kahon sa ilalim ng
lupa para hindi ito makikita ng iyong ama. Pasensya, Mahal kita.
Nagmamahal,
Iyong Mama.
“Sa ilalim ng lupa?” tanong niya sa kaniyang sarili at napaisip ng malalim.
Naputol ang kaniyang pag iisp ng may isang taong bumungad sa kaniyang likuran at
siya’y kinalabitan. “Po?”
“Hindi mo pa ba kukunin ang mga kahon sa bakuran? Baka mababasa ang
mga iyon sa ulan.” Banggit ng kaniyang yaya, agad naming nabuhayan ang dalaga ng
may bumungad sa kaniya isipan, napangiti siya bigla.
“Kukunin ko nlang po iyan mamaya, babalik lang po ako.” Paalam niya at
muling lumisan. Binista niya ang kaniyang kapatid upang magpaalam bago
nagpatuloy sa kaniyang gagawin.
“Sheila, bibisita muna ako sa ating bahay noon, may aasikasuhin lang ako,
babalik din naman ako pagkatapos.” Paalam niya at hinalikan si Sheila sa noo.
“Ate, sasama nlang po ako, wala naman kaming pasok ngayon eh dahil wala
si Prof.” nagmamakaawang wika ng kaniyang kapatid.
“Wag na Sheila, umuwi ka nlang sa bahay at bantayan mo si Mommy. Tska,
malapit ng gabi, didilim na yung daan, delikado kaya mas mabuti pang ako nlang.”
Sagot ni Flynn.
“Kung gayun, magpapamaneho ka nlang kaya kay manong Eddy, baka ano pa
ang mangyayari sa iyo. Ayoko!” sabi ng kaniyang kapatid na may maluhang mata.
Tinahan ito ni Flynn at nginitian.
“Ano k aba, dapat ako lang gagawa neto, ayokong masangkot ang ibang tao.”
Sagot ng kaniyang ate. “Oh siya, aalis na ako baka ako’y gagabihin kung patuloy ka
sap ag emote jan.” paalam niya at winagayway ang kaniyang mga kamay bago
pumasok sa kaniyang kotse.
“Tama kaya hinala ko? Na nasa bakuran ang sagot ng problema ko?” sabi niya
at muling napaisip. “Ina patawad kong binasa ko ang iyong liham kahit hindi pa ito
ang takdang oras, gusto kop o kasing matapos na ito, matapos na alaht ng
paghihirap.” Dagdag niya at umaasang pinakinggan siya ng kaniyang ina.
Hindi niya namalayan ng umiitim na ang langit sapagkat lahat ng attensyon
niya ay ibinaon sa pagiisip. Kinuha niya ang kaniyang celpon upang gumawa ng
bagong Blog. Mahigit trenta minutos na siyang naipit sa trapiko. Umabot ng isang
oras ito bago siya nakapag maneho ulit.
“Hay, salamat.” Bulong niya sa kaniyang sarili at napabuntong hininga.
Pinaandar niya ulit ang kaniyang makina upang makapag maneho ulit. Ngunit,
bumagsak ang malakas na ulan, mas dumilim ang paligid dahil sa dulot nito, wala
ning isang ulap na iyong makikita. “Nako, kung kaiolan ako makapagmaneho ulit,
tska naman ikay’y bumagsak. Ppansin ka talaga ulan.” Sabi niya sa ulang bumubuhos
sa salamin.
Nagpaharurot siya hanggang sa mabato na ang daan, huminahon siya sa pag
amenho sapagkat ang daan nito ay napaka liit, walang bahay na masydong
dadaaanan at kung ika’y mahulog siguradong pangpang ka makikita kaya dapat kang
mag doble ingat. Nabaon sa pagiisip ang dalaga, ng nakakita siya ng batang dumaan
hindi niya na control ang pagmaneho, kaya siya’y nahulog sa pangpang.
KABANATA 9: “ANG TRAHEDYA SA GABI”
“Ms. Hawakan moa ng aking kamay!” sabi ng isang binatilyo habang inabutan
niya ng kamay ang dalaga upang matulungan ito at hindi mahulog sa pangpang.
Nakahawak ang dalaga sa isang sanga ng puno. “Ms. Akin na!” dagdag ng lalaki at
mas inabot ang kaniyang kamay kay Flynn.
“Hindi ko kaya!” sigaw ni Flynn at napahugolgol sapg iyak, unti-unting
bumibitaw ang kaniyang mga daliri. “Hindi ko kaya.” Ulit niya.
“Huwag!!” napasigaw ang binatilyo ng biglang bumitaw ito at nahulog ng
tuluyan.
Pinikit ng dalaga ang kaniyang mga mata habang siya’y nahuhulog. “Paalam.”
Huling sabi niya. Nauna ang kaniyang ulo at tumama ito sa bato sa ilalim ng dagat
dhilan sa pagkawala ng malay ng dalaga, unting-unting pumikit at bumibigay ang
kaniyang mga mata.
Naghanap ng tulong ang lalaki, tumakbo siya sa malapit na polsiya at nireport
ang nangyari, agad namang nagbigay diin ang mga pulis at nagmadaling pinuntahana
ang dalaga. Ilang minute ang lumipas, may isang kamay na biglang humila ng dalaga
at inahon siya mula sa tubig. Madaming pumaligid sa kaniya at nakiusyoso kung ano
ang nangyari sa dalaga. Binuhat siya patungo sa ambulansya at “CiniPR” bago siya
nilagyan ng ‘Oxygen Mask.’ Sa kaniyang ilong. Di gaano kalakas ang pagkauntog ng
kaniyang ulo at madali siyang naiahon sa tubig ngunit kung hindi, ito’y nakakamatay.
“Ano kaya ang nangyari sa dalagang iyon?” tanong ng isang ale.
“Jusko po, ang bata-bata pa naman niya.” Sambit ng isa pang ale at nagkrus.
“Sino iyon?”
“Sana ayus lang siya!”
“Sigurado akong may nangyari sa kaniyang masama bago yan nangyari.”
“Pamilyar ata ang ababeng iyan?”
Dinala ang dalaga sa pinkamalapit na hospital patungo sa emergency room
upang matigann siya. Pinaligiran ulit siya ng mga tao at kinuhanan ng litrato at
binedyohan para mailabas sa balita. Madaming nakiusyoso, Madami din ang nag-
alala. Hindi pa alam ng kaniyang pamilya kung ano ang nangyari sakaniya hanggang
sa pinalabas ito sa balita. Ngamdaling pumunta ang kaniyang magulang sa hospital.
“Nurse, anong nangyari sa anak ko? Ayos lang po ba siya?” sabi ng kaniyang
ina at napaluha. Kitang kita sa kanialng mukha ang pagkakahingal dahil sa
pagmamadali. “Nurse.”
“Ma’am ano po pangalan ng iyong anak?” tanong ng nurse.
“Flynn Rodriguez” sagot ng kaniyang ina.
“Ma, humnihaon ka, baka anong mangyari sa inyo.” Wika ni Sheila at
inalalayan ito sa kaniyang kamay. “Alam ko, na Alam mo, na hinding-hindi tayo
pababayaan ng ating Panginoon.” Dag-dag ni Sheil at hinmas himas ang braso ng
kaniyang ina at nginitian ito.
“Nasa Room 44 po Ma’am.” Sagot ng nurse pagkatpos niyang maiskan ang
pangalan ng dalaga.
“Salamat.” Pagpasalamat ng ina ni Flynn at nginitian ang nurse bago
pumunta sa kinaroroonan ng dalaga.
“Ma.” Panimula ni Sheila. “Kung ano man ang makikita natin sa loob ng
kwartong iyan, gusto kong huminahaon ka, dahil ayokong makita kang luhaan lalo’t
lalo na kapag makita kitang nawawalan ng malay.” paliwanag ni Sheila bago
binuksan ang pintuan at pumasok, napatakip sila ng bibig dahil sa kanilang nakita.
Isang dalagang maraming sugat sa kaniyang katawan at lumalaban. Hindi napigilan
ng kaniyang ina at kapatid ang pagluha, bumhos ito at sila’y napahagulgol. Nilapitan
nila ang dalaga at niyakap ng mahigpit.
“Ate.” “Anak.” Sabi nila.
“Nak, anong nangyari sayo? Bakit ka nagkaganyan?” panimula ng kanyang
ina. Hinimas naman ni Sheila ang likod ng kanilang ina upang tumahan na.
 “My, tahan na.” tanging sabi ni Sheila at patuloy parin sa paghimas sa likuran
ng kanyang ina. “Diba sabi ni Ate na huwag kang umiyak, ayaw niyang makita kang
umiyak kaya huminahon kana my, pakiusap.” Dagdag ni Sheila. Agad naman
pinunasan ang kinalabitan ng ina ni Flynn ito para makapag tanong kung maayos
lang ba ang kalagayan ng kanyang anak.
“Dok, kamusta anak ko?” tanong ng kaniyang ina.
“Ikaw po ba ina ni Ms. Rodriguez?” kabaliktarang tanong ng Doktor.
“Opo, kamusta na po anak ko?” tanong ulit ng kaniyang ina at yumuko dahil
sa pag-alala.
“Paok po tayo, iappaliwanag kop o sa inyo.” Sabi ng doctor at inalalayan
papasok ang ina ni Flynn. Umupo ang kaniyang ina sa gilid ng dalaga at hinimas
himas ang kamay ng dalaga habang ang doktor naman ay nasa kaliwang parte ng
dalaga upang matsek ang kanyang BP.
“Ma’am.” Panimula ng Doktor. “Ako pala si Doktor Lopez, dinala po anak
niyo ditto kanina dahil nakita siya kanina na nahulog sa pangpang” napatakip ng
bibig ang ina nio Flynn dahil sa gulat. “Nauntog po siya sa bato, buti nlang po at hindi
siya natagalan sa pagkalunod, kasi maaari poi tong makakamatay. May nagligtas po
sa kaniyang binatilyo at dinala si dito.” Paliwanag ng doctor. Tinginan niya ang
dalaga at nginitian ito. “Oh kay bait talaga ng ating Panginoon.” Dagdag pa niya at
tinignan din ang ina ni Flynn tas nginitian din ito.
“Oo.” Sagot niya. “Alam mo Dok, napakabait ng batang iyan, napamasipag
din niyan, dahil sa kanya umunlad ang pamilya naming at nagkaroon ng buhay.” Sabi
ng kaniyang ina, tinignan niya si Flynn at hinalikan ang kaniyang kamay.
“Kitang kita.” Tanging sagot ng Doktor. “Sa nagyo’y magpapahinga muna ang
dalaga, nagka temporary comatose po siya dahil sa pagkabigla. Bukod sa pagkabigla,
nais kop o sanang malaman kung may iabng sakit ang dalaga.”
“Sakit? Sa puso, Oo.” Sagot ng kaniyang ina.
“Puso? I see.” Wika ng Doktor. “One of the reasons bakit siya nagkacomma is
mahina ang pagbebeat ng heart niya dahil sa pangayyaring iyon, as I said dahilo yan
sa pagkabigla niya, pwede ding dahil ito sa stress and pagod.” Paliwanag ng doctor.
“Pero wag po kayong mag-alala it may only take weeks bago gagaling si Flynn,
kulang lang talaga siya sa tulog. Gagawin po naming ang lahat ng makakaya naming
para po sa kaniya.” dagdag ng doctor, nagpaalam at lumabas.
 KABANATA 10: “LIWANAG SA PASILYO” “Patawad kung pati ikaw nadamay ko.” Sabi niya sa kaniyang katawan na
ngayon ay naghihirap sa paghinga. “Paano kung… Titigil ka na?” tanong niya sa
Madaling araw, kinabukasan, nagising ang dalaga at nakita niya ang kaniyang
kaniyang pusong tumitibok pa. “Paano kung hindi na ako makakabalik sa katawang
ina na natutulog sa tabvi niya. Tumayo ito at hihimasin sana ang likod ng kaniyang
iyan at tuluyang lumisan?” sabi niya sa kaniyang sarili at hindi mapigilang mapaluha.
ina ngunit bigla siyang natulala ng biglang lumagpas kamay niya sa likod ng kaniyang
ina. Natauhan bigla ang dalaga ng may naramdaman siyang may sumisilip,
minamasdan at sinusundan siya, hindi niya alam kung sino o ano ito ngunit napaka
“AaaaAAa!” Napasigaw ang dalagita at napalingon-lingon kahit saan.
lakas ng awra nito. Nagsitaasan ang kaniyang mga balahibo at nakaramdam ng takot.
Sinubukan niyang hawakan ang mga bagay-bagay ngunit sa inaasahan lumalagpos
Lumingon lingon siya sa kaniyang paligid ngunit wala siyang nakikta ning isang anino
ang kamay niya. Unti-unting tumayo ang dalaga at sinubukang suriin kung lalagpos
ngunit ng may kumalabit sa kaniyang likuran bigla siyang napatalon at napasigaw.
din ba siya sa pader, dahan-dahan siyang lumapit at inuna ang kaniyang kamay bago
Isang batang babae na napaka pamilyar ang mukha ngunit di niya matatndaan kung
ang kaniyang buong katawan. Nagulat ang dalaga ng nagawa niya ito, napatalon-
saan niya ito nakita. Makinis ang kaniyang kutis at may bilugang mata,
talon siya dahil sa kaniyang kasiyahan ngunit ng maaalala niya ang kaniyang
napakamaganda ng bata.
palagayan bigla siyang napahagulgol sa pag-iyak at kinurot ang kaniyang buhok.
“Hello po, ako pop ala si Sheyn.” Sabi ng bata at inabutan siya ng kamay para
“Isa lang ibig sabihin nito, patay na ba ako?” sabi niya at kinurot kurot ang
makapg iling kamay, inabot naman ng dalaga ang kaniyang kaliwang kamay at
kaniyang mga pisngi. “Patay, paano na pamilya ko? May pangarap pa sila, ayaw kong
nginitian ito.
mawala sa tabi nila.” Bulong niya sa kaniyang sarili.
“Hello Sheyn, Ako pala si Flynn.” Wika ni Flynn. Tinignan ng bata ang kanyang
Ilang minutong pagmumukmok, lumagpos ulit siya sa pader at tinignan ang
katawan at linapitan.
kaniyang inang natutulog. Lumapit siya at bigla napatakip sa kaniyang bibig ng nakita
niya ang kaniyang sarili na may mga sugat at natutulog. Lumingon- lingon ulit ang “Ikaw po ba ito?” tanong niya sabay turo sa katawan ng dalaga, tumango
dalaga dahil pakiramdam niya ay may sumusunod sa kanya. Binaliwala niya ito at naman si Flynn bilang sagot at yumuko. “Ano po bang nangyrai sayo?” tanong ulit ng
tinignan ang kanyang ktawan. bata at tinignan ng napakainosente si Flynn.
 “Nahulog ako sa pangpang, at sa pagkakaalam ko, nauntog daw ulo ko sa “Salamat sa oras ate Flynn. Ngayon ako na’y lilisan at pupunta na sa kaniyang
bato. Teka… Bat mo ako nakikita bata?” mausisang tanong ni Flynn at napataas ng kaharian. Salamat po sa lahat. Natapos ko na rin ang aking misyon. Paalam.” Wika ni
isang kilay. Sheyn at tuluyan ng pumasok. Lumingon ang lalaki kay Flynn, nagkatagpo ang
kanilang mga mata kaya nginitian siya ng lalaki.
“Katulad mo din po ako… Kaya nga lang ikaw, nahulog. Ako, nabangga.”
Sagot ni Sheyn at napyuko dahil sa kalungkutan. “Pamilyar ang lalaking iyon ah?” bulong niya sa kaniyang sarili, napaisip ng
malalim ang dalaga at binalikan kung saaan niya nakita ang lalaking iyon. Nanlaki ang
“Wag kang mag-alala mabubuhay ka din muli.” Wika ng dalaga, nginitian at
mga mata ng dalaga ng matuklasan niya na ang lalaking yon ay ang binatilyong
hinimas ang likuran ng bata.
tumulong sa kanya noong araw ng trahedya. Tinunguan niya ang lalaki, kakausapin
“Hindi nap o ako mabubuhay sapgkat, matagal nap o akong patay. “nanlaki sana niya ngunit huli na siya dahail ito’y nakapasok na sa lagusan na ginawa niya.
ang mga mata ng dalaga dahil sa kaniyang mismong narinig, hindi siya
Nang nawala ang dalawa muling namayapa ang buong kapaligiran ni Flynn
makapaniwala. Tumulo ang mga luha ng bata kaya agad itong pinunasan ng dalaga
hanggang sa may isang puting liwanag na galing sa labas ng kwarto niya ang
at nag isip ng paraan kung paano maaliw ang bata. Napangiti naman si Sheyn. “Wag
bumungad. Hindi siya nagdalawang isip na lumabas at sinundan ang liwanag na iyon.
ka pong mag-alala, ayos lang yun. Maganda naman pamumuhay ko eh, at lalong
Paglabas niya nasinagan siya dahil sa dulot ng liwanag. Nagtaka ang dalaga kung
gaganda ito kapag makakasama ko na siya. Ayo slang kung aga akong nama--” hindi
bakit may nagbukas ng ilaw sa hospital sapagkat ito’y umaga pa, pero laking gulat
na tapos ang sasabihin ng bata ng may isang lalaking naka kulay puting bumungad sa
nalang niya na hindi pala ito ordinaryong liwanag kundi isang liwanag na galing sa
kanilang harapan.
isang lagusan. Napapikit siya dahil sa sinag nito.
“Sheyn, oras mo na.” sambat niya at inabutan ng kamay si Sheyn, inabot din
“Flynn.” May biglang tumawag sa kanya na galing sa loob ng lagusan. Nanlaki
ng bata kamay niya at naglakad patungo sa gilid ng lalaki. Gumawa ng isang lagusan
ang kaniyang mga mata ng makita niyang bumalik ang lalaking nakita niya kanina.
ang lalaki, bago pumasok ang bata may sinabi siya:
 KABANATA 11: “ANGHEL SA KALANGITAN”
“Sino ka?” mausisang tanong ng dalaga at nagulat ng may bumungad na
lalaki galing sa liwanag. “Sino ka?” tanong ulit ng dalaga at napaatras ng kaunti.
“Wag kang matatakot sapagkat wala akong gagawing masama sa iyo
binibini.” Panimula ng lalaki at lumapit sa kaniya kaunta. Napaatras ulit ang dalaga at
nakaramdam ng takot sa lalaki. Biglang ngumiti ang lalaki at nagsalita: “Binibini ako’y
iyong maaasahan.” Wika ng lalaki.
“Ah? Sino ka ba at bakit mo ako nakikita?” usisang tanong ng dalaga habang
nanlaki padin ang kaniyang mga mata.
“Hindi ako katulad mo binibini. Hindi ako ordinaryong taong katulad mo.
Ako’y naririto para sa aking misyon.” Paliwanag ng binata at ngumiti. Tinaasan ng
isang kilay ni Flynn ang binate at hindi nagdalawang isip na magtanong:
“Anong misyon ba?” tanong ni Flynn at napakamot ng ulo dahil naiilang na
sitwasyon sa pagitan nilang dalawa.
“Misyong tulungan ang mga mortal.” Sagot ng binata.
“Ang mortal bang iyon ay ako? Kaya ka nandito? Para tulungan ako?” sunod-
sunod na tanong ng dalaga, tumango naman ang lalaki bilang sagot at nginitian ang
dalaga. “Ako nga pala si Flynn Rodriguez, ikaw naman ay si?” dagdag ng dalaga at
inabutan ng kamay ang binate upang makipag iling kamay ngunit tinignan niya lang
ito nausisa kung ano ang gagawin niya sa kamay ng dalaga. Binalik ng dalaga ang
kaniyang kamay sa gilid at nginitian nlang ang binate.
“Ako pala si Kaisser, ikinagagalak kitang makilala binibini.” Wika ni Kaisser at
nginitian siya.
Napalitan ng matinding katahimikan ang kanilang pagngingitian dahil sa pag
kakailang. Naglakad patunong bubong si Kaisser habang si Flynn naman ay sunod ng
sunod sa kanya at patuloy paring naguusisa. Magsasalita n asana ang dalaga ngunit
bigla nlang itong napatulala ng makita niya ang hagdanang parang walang
katapusan. Ito’y yari sa ginto at napakakintab dahilan sa kumikinang na liwanag.
Pagkatapos ng ilang minuto napahinto ang dalaga dahil hinhihingal ito. “Teka
lang… Mamamatay na ako dahil sa pagod.” Sabi ng dalaga at napabuntong hininga.
Nilingunan siya ni Kaisser.
“Patay ka na.” tanging sagot niya at nagpatuloy. Hindi niya pinansin si Flynn
kahit ito’y pagod na pagod na, napahinto parin siya, napa-upo at hinimas himas ang
kaniyang nanginginig na mga binti dahil sa pagod. Nilingunan ulit siya ni Kaisser at
tinulungan itong makatayo.
“Pagod ka na?” tanong niya, tumango naman ang dalaga bilang sagot.
“Dapat kanina mo pa ako sinabihan.” Dagdag niya at ngumiti bigla bigla.
 “Anong ningiti-ngiti mo diyan?” mataray niyang sabi at tinaasan ng kilay si “Siya nga pala, ito nga pop ala si Flynn. Nasaan po si Ina?” tanong ng binata,
Kaisser sabay salikop ang kaniyang braso. Hindi siya pinanasin ng binata at ito’y ngumuso naman ang lalaki patungo sa daan kung saan ang kaniyang ina, agad niya
gumawa ng lagusan. Pumasok ito bigla-bigla. itong tinunguan at nagmano bilang pag galang.

Napangisi ang dalaga. “Tsk, pwede naman palang gumawa ng lagusan, may “Anak nandito ka na pala.” Sabi ng kaniyang ina at nginitian siya. Nginitian
pahagdan-hagdanan pang nalalaman.” Bulong niya at sumond sa binata. naman siya pabalik ng binate.

Pumasok silang dalawa sa lagusan at tuluyan ng lumisan. Pagdating nila “Bumisita lang ako dito ina, maya maya din ay muli akong lilisan upang
biglang napamangha ang dalaga dahil sa kaniyang nakikita, isang malaking pintuan tapusin ang aking misyon. Pangako ina, ito na ang pinakahuling misyon at ngayon ay
na may kataasan ng tatlong talampakan na gusali. Hindi mapakli ang dalaga sapagkat tatapusin ko na. Ito nga po pala si Flynn, siya ang bagong tutulungan ko para sa aking
ito’y natulala dahil sa kaniyang nakikita. Biglang bumukas ang pintuan at sila’y misyon.” Sabi ng binata at pinakilala si Flynn sa kaniyang ina.
pumasok.
Pagkalipas ng ilang minute sila’y lumisan muli at bumalik sa unang lugar kung
“Hali kayo mga bata.” Sabi ng isang lalaking sumalubong sa kanilang dalawa saan may isang malaking pintuan. Hinatid silang dalawa ni Georgioat Michael,
na may malaking boses. “Mabuti naman at nandito na kayo, kanina pa kayo kapatid sila ni Kaisser.
hinahanap ni Miguel.” Dagdag pa niya. Sinundan siya nila Flynn hanggang umabot sa
kanilang destinasyon.
To Be Continued….
“Mga bata nandito na kayo. Salamat naman at dumating kayong ligtas.”
Sambit ng isang lalaki at nilagay ang mga bulaklak sa plorera saka ay tumakbo
patungo sa kanila.