IBONG ADARNA

KALIGIRANG PANGKASAYSAYAN NG IBONG ADARNA

• Ang IBONG ADARNA ay isang tulang pasalaysay.

• Ito’y may temang romansa na patungkol sa pakikipagsapalaran ng mga bayaning may

dugong bughaw

• Naging paborito sa Europe ang mga tulang pasalaysay ng abentura at kabayanihan

• Ang tulang romansa ay kumalat sa iba’t ibang wika at nakahiligang basahin ng kababaihan
doon

• Sumikat ang tulang romansa sa Espanya sa panahon ng mga haring Katoliko

• Nang mapaalis nina haring Fernando at Reyna Isabel ang mga Moro sa lalawigan ng
Granada noong 1479

2 URI NG TULANG PASALAYSAY: AWIT at KORIDO

Pagkakaiba ng AWIT at KORIDO:

AWIT:

1. Ang sukat ng bawat saknong ay lalabindalawahing pantig (12 syllables)

2. Mabagal ang pagbigkas o pag-awit nito kaya madamdamin (andante).

3. Higit na makatotohanan dahil ang paksa ay malapit sa kasaysayan.

4. Higit na buhay at masigla ang damdamin nito.

KORIDO

• Isang ang anyo ng tulang Espanyol

• nagmula sa salitang Mehikano na “occurido” na nangangahulugang “mga pangyayaring

naganap na”

• Ang mga pangyayari ay hindi nagaganap sa totoong buhay.

1. Ang sukat ng bawat linya sa isang saknong ay wawaluhing pantig (8 syllables)

2. Mabilis ang pag-awit o pagbigkas (allegro) nito tulad sa mabilis na pagsasalaysay.

3. Ang paksa ay alamat at pantasya o may kapangyarihang supernatural ang tauhan kung minsan.

4. May malalim na damdaming relihiyoso.

IBONG ADARNA SA IBA’T IBANG BAHAGI NG MUNDO:

• Walang bansang matutukoy nang pinagmulan ng Ibong adarna.

• May nagsasabi na likha ito ni Huseng sisiw, subalit mas marami ang naniniwala na nagmula
ito sa Europa.

• Sinasabi rin na may pagkakahawig ang mga tauhan at pangyayari sa akdang ito sa mga
kwentong nagmula sa Denmark, Germany, Indonesia, at mga bansa sa Southwest Asia:

• Nagkasakit ang amang hari at ang tanging makapanggagamot ay ang awit ng isang ibon
 • Ang maghahanap ng lunas ay ang magkakapatid na prinsipe at ang anak na bunso ang
kadalasang nagtatagumpay.

MAHAHALAGANG TAUHAN NG IBONG ADARNA

1. IBONG ADARNA

• Ang mahiwagang ibon

• Ang tanging makapanggagamot sa sakit ni Haring Fernando

2. HARING FERNANDO

• Hari ng Berbanya

• Ama nina Don Pedro, Don Diego at Don Juan

• Asawa ni Donya Valerina

3. REYNA VALERIANA

• Reyna ng Berbanya

• Ina nina Don Pedro, Don Diego at Don Juan

• Asawa ni Don Fernando

4. DON PEDRO

• Prinsipe ng Berbanya

• Panganay na anak nina Don Fernando at Donya Valeriana

5. DON DIEGO

• Prinsipe ng Berbanya

• Ikalawang anak nina Don Fernando at Donya Valeriana

• Laging sumusunod sa utos ni Don Pedro

6. DON JUAN

• Prinsipe ng Berbanya

• Bunsong anak nina Don Fernando at Donya Valeriana

• Pinakamabait na anak

7. DONYA MARIA

• Prinsesa ng Reyno delos Cristales

• Taglay niya ang kapangyarihang mahika blanka

• Pinakamabait na anak

8. DONYA LEONORA

• Prinsesa ng Armenya

• Kapatid ni Donya Juana

• Ang babaeng iniligtas ni Don Juan mula sa serpyenteng may pitong ulo

9. DONYA JUANA

• Prinsesa ng Armenya

• Kapatid ni Donya Leonora

• Ang babaeng iniligtas ni Don Juan mula sa higanteng tagabantay

10. HARING SALERMO

• Hari ng Reyno delos Cristales

• Ama ni Donya Maria

• ang nagbigay ng mga pagsubok kay Juan

11. MGA ERMITANYO

• Mga matatanda na tumulong kay Don Juan upang magtagumpay

BUOD NG IBONG ADARNA

Masayang namumuhay sa kaharian ng Berbanya sina haring Fernando at Reyna Valeriana

kapiling ang kanilang tatlong anak na sina Don Pedro, Don Diego at Don Juan.

Isang gabi, nanaginip ang hari na binugbog si Don Juan ng mga masasamang tao at
pagkatapos ay hinulog sa balon matapos nila itong patayin. Dahil dito, nagkasakit ang hari at ang
buong kaharian ay nabalot ng kalungkutan at pag-aalala. Ayon sa manggagamot, ang tanging
makapagpagaling sa sakit ng hari ay ang awit ng ibong adarna. At ang ibon na ito ay matatagpuan
lamang sa Piedras Platas sa kabundukan ng Tabor.

Bilang panganay, si Don Pedro ang nauna sa paghahanap at paghuli sa ibong adarna.
Pagkaraan ng tatlong buwan ay natagpuan niya ang kanyang hinahanap. Siya ay namangha sa
hiwaga na bumabalot sa puno at nang dumating na ang Ibong Adarna, hinanda na niya ang
kanyang sarili upang hulihin ito. Mas labis siyang namangha sa pagpapalit ng kulay na ginawa ng
ibon. At nagsimula nang umawit ang ibong adarna. Sa hindi maipaliwanag na dahilan, ang awit ng
ibong adarna ay nakapagdala ng antok kay Don Pedro hanggang sa ito ay tuluyang makatulog.
Pagkatapos umawit ng ibong adarna, dumumi ito at napatakan ang prinsipe kaya naman si Don
Pedro ay naging bato.

Makaraan ang ilang buwan, nag-aalala na ang kaharian ng hindi pa rin bumabalik si Don
Pedro dahil dito si Don Diego ang sunod na naglakbay upang hanapin ang ibong adarna at ang
kanyang panganay na kapatid. Limang buwan na naglakbay si Don Diego bago niya natagpuan
ang kanyang hinahanap. Namangha siya sa kanyang nakita at mataman niyang pinakinggan ang
ibon ng adarna hanggang sa siya ay makatulog at pagkatapos ng pag-awit ng ibon ay dinumihan
siya nito na naging dahilan upang si Don Diego ay maging bato rin katulad ng kanyang kapatid.

Makalipas ang ilan pang araw ay hindi na nakabalik pa sa Berbanya ang dalawang anak ng
hari kaya naman napagdesisyunan ni Juan na puntahan na ang mga ito. Dala ang limang tinapay
ay tinungo niya ang landas patungong Piedras Platas. Sa kanyang paglalakbay ay nakasalubong
niya ang matandang ketongin na humingi ng pagkain sa kanya na agad naman niyang binigyan.
Dahil sa kabaitan ni Don Juan, tinulungan siya ng matanda upang mahuli nito ang ibong adarna. Sa
pamamagitan ng dayap, labaha, mahiwagang tubig at gintong panali ay magagawa ni Don Juan
na hulihin ang Ibong Adarna. Ang dayap at labaha ay gagamitin upang hindi siya makatulog kapag
umawit na ang ibong adarna. Hihiwain niya ang bahagi ng kanyang braso gamit ang labaha at
pipigain niya sa sugat ang dayap. Ang mahiwagang tubig naman ay gagamitin upang muling
maibalik ang kanyang mga kapatid na naging bato. At ang gintong panali ay gagamitin upang itali
sa ibon upang ito ay hindi makatakas. Sinunod niya ang sinabi ng matanda at siya ay nagtagumpay.
Sa kabilang banda, labis naman na nagselos ang dalawang magkapatid na si Don Pedro at Don Diego
sa tagumpay na natamo ni Don Juan kaya naman pinagkaisahan at pinagtaksilan nila ang kaawa-
awang si Don Juan. Binugbog nila ito at kinuha ang Ibong Adarna. Bumalik ang dalawang taksil na
kapatid sa kaharian ng Berbanya at sinabi nila na sila diumano ang nakahuli ng Ibong Adarna.
Samantala, kahit ano ang kanilang gawin ay hindi pa rin umaawit ang Ibong Adarna. Umawit lamang
ito nang nakabalik si Don Juan sa Berbanya. Isinalaysay ng Adarna ang kataksilan na ginawa ng
magkakapatid kay Don Juan. Labis na nagalit ang amang hari sa dalawa, parurusahan sana sila nito
ngunit nakiusap si Don Juan na huwag na lamang parusahan ang dalawa at agad naming pumayag
ang hari.
 Upang matiyak na ang kaligtasan ng Ibong Adarna ay pinabantayan ito ng hari sa mga anak
na prinsipe. Sabay na nagbabantay ang sa ibon sina Don Pedro at Don Diego kaya naman mas
kaawa-awa si Don Juan sapagkat siya ang magbabantay ng higit pa sa nakatakdang oras. Sa
ikalawang pagkakataon ay muli na naman nilang pinagtaksilan si Don Juan. Pinakawalan nina Don
Pedro at Don Diego ang ibong Adarna sa oras ng pagbabantay ni Don Juan, hindi niya ito napansin
sapagkat siya ay nakatulog sa labis na pagod sa pagbabantay. Nang siya ay magising nakita na
lamang niya na nawawala na ang Ibong Adarna. Umalis si Don Juan sa Berbanya at siya ay tumungo
sa kabundukan.

Sa kabilang banda, ipinahanap ni Don Fernando si Don Juan kina Don Diego at Don Pedro
upang papanagutin ang inakala ng hari na kapabayaan ng bunsong anak.

Hinanap nila si Don Juan at nakita nila ito sa kabundukan ng Armenya. Humingi ng twad ang
dalawang kapatid kay Don Juan at agad naman silang pinatawad nito. Pinili muna ni Don Juan na
manatili si lugar na iyon.

Isang araw sa kanilang paglalakbay sa kagubatan ng Armenya ay nakakita sila ng balon.

Sinubukan ng dalawang nakakatandang kapatid na marating ang kailaliman nito ngunit dahil sa tindi
ng takot ay hindi nila nagawa. Matagumpay naman na narating ni Don Juan ang kailaliman ng balon
at siya ay labis na namangha sa taglay nitong kagandahan. Nakilala niya roon ang dalawang
magagandang prinsesa na kapwa bumihag sa kanyang puso. Una niyang nakilala ay si Donya Juana
na iniligtas niya mula sa higanteng tagabantay. Sunod naman niyang nakilala si Donya Leonora na
iniligtas naman niya mula sa serpyenteng may pitong ulo. Ang huling babae na pinangakuan niya ng
pag-ibig ay si Donya Leonora. Agad naman siyang nagustuhan ng mga prinsesang ito dahil sa
kanyang taglay na katapangan. Nang makaahon sila sa balon ay hindi mapigilan ng dalawang taksil
na magkakapatid na mabighani sa taglay na kagandahan ng dalawang prinsesa. Si Don Pedro kay
Donya Leonora at Don Diego kay Donya Juana.

Naiwan ni Donya Leonora ang pamanang singsing na ibinigay sa kanya ng kanyang magulang
kaya naman muling bumalik sa ilalim ng balon si Don Juan upang kunin ito. Nang hindi pa gaanong
nakakalayo si Don Juan ay agad na pinutol ni Don Pedro ang lubid kaya nahulog si Don Juan sa
pinakailalim ng balon at durog-durog ang katawan nito dahil sa tindi ng pagbagsak.

Nakita ni Donya Leonora ang kalapastanganang ginawa ni Don Pedro kaya naman inutusan
niya ang kanyang alagang lobo na tulungan ang binatang kanyang sinisinta.

Isinama ng dalawang taksil na kapatid ang dalawang prinsesa sa Berbanya. Nagmamalaking

isinalaysay nila sa hari ang mga hirap na dinanas diumano nila sa pagliligtas sa dalawang prinsesa sa
kamay ng mga halimaw. Sinabi rin nila na hindi nila nakita si Don Juan. Ngunit hindi alam ng hari na
puro kasinungalingan lamang ang sinabi ng kanyang dalawang anak.

Itinakda ng hari ang kasal nina Don Pedro at Donya Leonora at Don Diego at Donya Juana.
Ngunit si Donya Leonora ay may panata siya na pitong taong pag-iisa mula nang mamatay ang
kanyang mga magulang, ibig sabihin pwede lamang siyang magpaasal pagkatapos ng pitong taon.
Iginalang ito ng hari at walang namang magawa si Don Pedro kundi maghintay hanggang dumating
ang panahong iyon.

Samantala, sa tulong ng mahiwagang tubig na kinuha ng lobo ay muling bumalik ang lakas ni
Don Juan at siya ay nakaahon mula sa balon. Sa kanyang paglalakbay pabalik ng Berbanya ay nakita
niya ang Ibong Adarna at pinayuhan siya ng ibon na kalimutan na si Donya Leonora at puntahan ang
Reyno de los Cristales kung saan naninirahan ang pinakamagandang dilag sa balat ng lupa na anak
ni Haring Salermo na si Donya Maria.

Sa tulong ng tatlong magkakapatid na ermitanyo ay nakita niya ang Reyno de los Cristales.
Sumakay siya sa higanteng agila at matapos ang isang buwan ay narating nila ang lugar ng Reyno
de los Cristales. Sila ay bumaba sa paliguan o banyo ni Donya Maria.

Labis siyang nahumaling sa taglay na kagandahan ni Donya Maria. Nang itinanggal ng dalaga
ang kanyang damit ay agad namang kinuha ito ni Don Juan at pinaghahalikan niya ito. Pagkatapos
maligo ay hinanap ni Donya Maria ang kanyang damit ngunit ito ay nawawala na. isinumpa niya na
prurusahan niya ang sinumang pangahas na kumuha ng kanyang damit. Nang malaman ng dalaga
na si Don Juan ang kumuha ng kanyang damit, agad namang humingi ng tawad ang binata at sinabi
nito na tatanggapin niya ang anumang parusa na ibibigay ng dalaga sa kanya. Agad namang
lumambot ang puso ni Donya Maria sa ipinakitang kabaitan ni Don Juan at siya ay nahumaling na rin
sa binata. Binalaan niya ang binata na ang kanyang ama na si Haring Salermo ay tuso at
mapanganib.

Binigyan si Don Juan ng iba’t ibang pagsubok ni Haring Salermo, kapag magawa niya ito
mapapasakanya si Donya Maria. Napagtagumpayan naman ni Don Juan ang lahat ng pagsubok sa
tulong ng mahika ni Donya Maria ngunit hindi pa rin papaya ang hari na mapupunta kay Don Juan si
Donya Maria. Nalaman ito ng dalaga kaya nama binalak nilang tumakas.

Sa kanilang pagtakas ay hinabol pa rin sila ng mga tauhan ni Haring Salermo ngunit nabigo
ang mga ito dahil ginamit ni Donya Maria ang kanyang mahika. Sa labis na galit sa ginawa ng anak,
isinumpa ni Haring Salermo na sa oras na makakarating sila sa kaharian ng Berbanya, makakalimutan
ni Don Juan ang kanyang pag-ibig para kay Donya Maria.

Batid ng dalaga ang sumpang ito ng kanyang ama, ngunit hindi niya ito inalintana sapagkat
labis niyang minamahal si Don Juan. Nang makarating sila sa Berbanya, unang pumasok si Don Juan
at sinabi ni Donya Maria na dapat hindi siya titingin sa kahit sino mang babae sa loob upang hindi
mangyayari ang sumpa ng kanyang ama. Ngunit nang makarating na si Don Juan sa loob ng
Berbanya nakita niya si Donya Leonora at naalala ni Don Juan na si Donya Leonora ang babaeng
kanyang iniibig at sa isang iglap ay nakalimutan niya si Donya Maria.

Itinakda ni Don Fernando ang kasal nina Don Juan at Donya Leonora. Sa araw ng kasal,
dumating si Donya Maria upang ipaglaban ang pag-ibig niya para kay Don Juan. Nagpakilala si
Donya Maria sa buong kaharian na siya ang babaeng iniibig ni Don Juan ngunit wala pa ring
matandaan ni Don Juan si Donya Maria. Si Donya Leonora naman ay hindi papaya na mawala sa
kanya si Don Juan at sinabi nito na ilang taon siyang matiyagang naghintay makapiling lamang ang
kanyang pinakamamahal na si Don Juan.

Sa galit ni Donya Maria ay pinabaha niya ang buong kaharian ng Berbanya at sa isang iglap
ay naalala na lahat ni Don Juan- na ang totoong niyang iniibig ay si Donya Maria. Kaya’t
napagdesisyunan na si Donya Leonora ay ipakakasal kay Don Pedro na matagal ding naghintay sa
pagmamahal ni Leonora.

Ang paghahari sa Berbanya ay napunta kina Don Pedro at Donya Leonora habang sina Don
Juan at Donya Maria naman ay sa bumalik sa Reyno de los Cristales at doon sila ang namuno dahil
matagal nang namatay si Haring Salermo.

Muling nanumbalik ang kasiyahan at pagkakaisa ng magkakapatid at naging maayos na

namang muli ang tahimik na pamumuhay sa kaharian ng Berbanya.