Kaligirang Pangkasaysayan ng Ibong Adarna

Tinipon at sinulat ni Allan A. Ortiz

Sa pagbabasa ng akdang pampanitikan kailangan mong alamin

ang kasaysayan sa likod ng pagkakalikha ng isang akda. Mas

nauunawaan natin kung paano at bakit nalikha ang isang akda.

Gaya ng obrang “Ibong Adarna” na lumaganap noong panahon ng

Kastila na isang yaman ng panitikang Pilipino na dapat nating

basahin at pag-aralan.

Ang Kaligirang Kasaysayan ng Koridong Ibong Adarna

Ang Ibong Adarna ay isang pasalaysay na tula na ang buong

pamagat ay Corrido at Buhay na Pinagdaanan nang Tatlong

Principeng Magcacapatid na Anac nang Haring Fernando at nang

Reina Valeriana sa Cahariang Berbania. Walang tiyak na petsa ang

tula, at nananatiling lihim ang awtor nito, bagaman may ilang

naniniwala na ang nasabing tula ay isinulat ni Huseng Sisiw na

palayaw ni Jose de la Cruz ngunit wala pa ring katibayan. Si

Huseng Sisiw, ayon kay Julian Cruz Balmaseda, ang nagturo umano

kay Francisco Balagtas kung paano sumulat ng tula.

Umiinog ang tula sa magkakapatid na sina Don Juan, Don

Diego, at Don Pedro na pawang nagsikap makuha ang mahiwagang

Ibong Adarna na dumarapo sa puno ng Piedras Platas doon sa

Bundok Tabor. Kailangang makuha ng kahit sino man sa kanila ang

ibon upang mapagaling si Haring Fernando na noon ay dinapuan ng

kung anong sakit na hindi kayang gamutin ng karaniwang mediko.

Ang mahiwagang huni ng nasabing ibon ang makapagpapagaling

lamang umano sa sakit ng hari. Ang magkakapatid ang nakahanay na

magiging tagapagmana ng korona't setro ng hari.Sumapit na sila

sa takdang gulang at dumaan sa mga pagsasanay sa pananandata,

gaya ng inaasahan sa sinumang prinsipe. Ngunit hindi sapat iyon

sa haharapin nilang pagsubok. Kapuwa nabigo sina Don Diego at

Don Pedro na mahuli ang ibon, at naghunos bato sila nang

mapahimbing sa matarling na awit ng Adarna at maiputan nito.

Ngunit naiiba si Don Juan, na nabatid ang lihim ng Ibong Adarna

nang tulungan ng nasabing prinsipe ang isang matandang

nasalubong sa daan. Binigyan din ng mahihiwagang gamit ng

matanda si Don Juan, upang mabihag ang ibon at mapanumbalik ang

buhay ng kaniyang dalawang kapatid. Ngunit nagtaksil sina Don

Pedro at Don Diego kay Don Juan. Inagaw nila ang Adarna na hawak

ng bunsong kapatid. Muntik na nilang mapatay si Don Juan, nang

iwan sa isang malalim na balon. Ngunit muling nakaligtas si Don

Juan sa tulong ni Donya Maria, at ipinagpatuloy ang

pakikipagsapalaran sa lupain ng Reino de los Cristal. Napaibig

din si Don Juan sa dalawa pang kapatid ni Maria, na sina Donya

Leonora at Donya Juana. Kahit ibig pakasalan ng binata ang

sinuman sa mga dalaga'y kailangang muling dumaan siya sa mga

pagsubok na mula kay Haring Salermo.

Nagtagumpay muli si Don Juan, nagpakasal kay Donya Maria,

at namuhay nang maligaya sa kahariang nakamit niya.Samantala,

ang Ibong Adarna ay mistulang tagapagbunyag ng lihim na naganap

sa pagtataksil kay Don Juan. Waring ginamit lamang itong

instrumento upang itampok ang mga kagila-gilalas na

pakikipagsapalaran ng mga prinsipe sa iba't ibang pook.

Ang anyo ng tula korido ay isang anyo ng tulang Espanyol na

gumagamit ng sukat na wawaluhin at karaniwang may isahang tugma.

Ayon sa pag-aaral ni Damiana L. Eugenio, karaniwang pinapaksa ng

korido ang buhay o pakikipagsapalaran nina Charlemagne (Carlo

Magno) at Haring Arthur (Arturo), at ang kaligiran ng Troya,

Gresya, at Roma. Kasama sa mga elemento ng tula ang matimyas na

pag-iibigan, ang relihiyosong paniniwala, at ang kagila-gilalas

o pantastikong pangyayari. Mula sa banyagang padron ang korido,

ngunit pagsapit sa Filipinas ay kinasangkapan ng mga katutubong

Pilipino upang itanghal ang kanilang naiibang kaligiran. Ang

paggamit ng terminong "korido" sa Filipinas ay waring

pagtatangkang tabunan ang katutubong tulang dalít na ang sukat

ay wawaluhin din at may isahang tugma, ani Virgilio S. Almario,

na nag-aral nang malalim hinggil sa katutubong uri ng tulang

Tagalog.
 Ang salitang korido ay galing sa salitang Mehikanong

“corridor” na nangangahulugang “kasalukuyang pangyayari”, ang

Mehikanong salitang “corridor” ay mula naman sa Kastilang

“occurido”. Ito’y isang anyo ng tulang romansa na naglalarawan

ng pakikipagsapalaran sa buhay ng mga kababalaghan at pantasya,

nagpapamalas ng kagitingan, kabayanihan at pagkamaginoo.

Kinilalang isang mataas na uri ng libangan ang korido nang ito’y

lumaganap sa Europa. Sinasabing ang korido ay batay sa mga

alamat at kuwentong bayan sa Europa gaya ng Espanya, Gresya,

Italya, Germany, Denmark, Pransiya, Austria at maging sa Tsina

at Malay o Polenesia.

Samantala, ang koridong Ibong Adarna ay binubuo ng 1,056

saknong, at umabot sa 48 pahina. Maraming alusyon ang ginamit na

hindi lamang mula sa Europa, bagkus maging sa Gitnang Silangan.

Bagaman sa unang basa'y mahihinuhang may bahid ng Kristiyanismo

ang talakay ng tula, nalalahukan din yaon ng mga konseptong gaya

ng sa Budismo at Islam, ayon na rin sa pag-aaral ni Roberto T.

Añonuevo.

Ang dalumat ng Ibong Adarna ay hindi nalalayo sa mga

epikong bayan sa Pilipinas. Maraming ibon sa Pilipinas, at gaya

sa epikong Kudaman at Manobo ay marunong ding magsalita at may

kapangyarihang manggamot, lumipad nang mataas, at tumulong sa

sinumang makapagpapaamo rito. Ipinaliwanag ito nang malalim ni

Añonuevo sa kaniyang akda hinggil sa dalumat ng ibon.

 Sa pananakop ng mga Kastila, ang Ibong Adarna ay nakarating

sa Mexico at di nagkalaon ay nakaabot sa Pilipinas. Nakarating

ang korido sa Pilipinas nang dalhin ito ng mga Kastila mula sa

Europa na ang layunin ay mapalaganap ang relihiyong

Kristiyanismo sa bansa. Mula sa banyagang padron ang korido

ngunit pagdating sa Pilipinas ay sinangkapan ito ng mga

katutubong kaugalian upang maitanghal ang natatangi at naiibang

kaligiran nito.

Kinagawiang basahin ng mga katutubo ang korido dala na rin

ng kawalan ng ibang anyo ng panitikang mababasa noong panahong

iyon sanhi na rin ng kahigpitan ng mga paring Kastila sa

pagpapahintulot ng pagkalat ng iba’t ibang uri ng akdang

maaaring basahin ng mga tao. Ang buhay ng mga maharlikang angkan

at kaharian na taliwas sa pamumuhay sa ating bansa kaya

tinangkilik ng mga katutubo ang panitikang ito. Ang kahigpitan

ng mga prayle sa pagpapalaganap ng babasahin ay nararapat lamang

nagtataglay ng magandang pagtingin at panrelihiyong katangian

upang pahintulutan maipalimbag.

Kung titingnan, ang Ibong Adarna ay maituturing na kwentong

bayan sapagkat hindi tiyak kung sino talaga ang totoong umakda

nito. Ipingpalagay nang isalin sa wikang Tagalog ang Ibong

Adarna, ipinagpapalagay na ang pangalan ng orihinal ay nangmula

sa ibang bansa sa Europa at hindi na naisama ang pangalan ng

may-akda; ginamit ang pangalan ng tagapagsalin ngunit hindi

isinama sa pagpapalathala; ang kauna-unang salin nito ay nasa

anyong sulat-kamay at nang maglaon ay hindi na kinopya ng mga

sumunod pang nagsalin ang pangalan nang nauna sa kanila; at

dahil hindi tiyak kung sino ang tunay na may-akda nito, pinili

na lamang ng nakararaming tagapagsalin na huwag nang isama ang

kanilang pangalan sa pagpapalimbag. Nagsimulang maging popular

ang Ibong Adarna sa Pilipinas nang ito'y isalin sa katutubong

wika. Ang bawat kopya ng akdang ito ay ipinagbibili sa mga perya

na karaniwang nagpapalipat-lipat sa mga bayang nagdiriwang ng

pista. Ngunit marami noon ang di marunong bumasa kaya't iilan

lamang ang mga kopyang napalimbag. Sa kabutihang-palad, di

nagtagal ay itinanghal na ito sa mga entablado tulad ng komedya

o moro-moro. Ang karaniwang kaanyuan ng nasabing korido na siya

ngayong pinag-aaralan sa mga paaralan ay ang isinaayos na salin

ni Marcelo P. Garcia noong 1949.

Hinalaw ang Ibong Adarna, at isinapelikula, isinalin sa

dulang panradyo, teatro, sayaw, at sa kung ano-ano pang

pagtatanghal. Pinakialaman din ng kung sino-sinong editor ang

nasabing korido pagsapit sa teksbuk, at ang orihinal na anyo

nito ay binago ang pagbaybay at isinunod ayon sa panlasa o

paniniwala ng editor at publikasyon. Sa kasalukuyan, ang Ibong

Adarna ang isa sa mahahalagang akda na pinag-aaralan ngayon sa

mataas na paaralan, alinsunod sa kurikulum na itinakda ng

Kagawaran ng Edukasyon.

Bagaman ang Ibong Adarna ay isa na ngayon sa mga

kinikilalang bahagi ng Panitikang Pilipino, ang akdang ito ay

hindi orihinal na nagmula sa Pilipinas. Ito'y tulad din ng

Bernardo Carpio na nagmula sa alinmang bansa sa Europa. Bagama’t

ang Ibong Adarna ay itinuturing na hindi katutubo, nagtataglay

naman ito ng mga halagang pangkatauhan at kaugaliang taglay rin

ng mga Pilipino gaya ng pananampalataya sa Panginoon,

pagmamahalan sa pamilya, pagpapahalaga sa edukasyon,

pagpapatawad sa kapwa, pagtulong sa nangangailangan,

pagdiriwang, pagtanaw ng utang na loob at marami pang iba.

Kaya naman hanggang sa kasalukuyan ay patuloy na pinag-

aaralan ito bilang bahagi ng kurikulum sa unang taon upang

mapalaganap hanggang sa susunod pang henerasyon ang kalinangan

ng Kulturang Pilipino na taglay ng koridong Ibong Adarna.

http://tl.answers.com/
http://www.wika.club/
http://documents.tips/
https://filipinotek.wordpress.com/

PAGHAHAMBING NG AWIT AT KORIDO

Ang AWIT at KORIDO ay dala ng mga Kastila buhat sa Europa.

Ayon sa isang kritiko, ang kasaysayan ng “Ibong Adarna” ay

 maaaring hango sa mga kuwentong bayan ng iba’t ibang bansa tulad

ng Germany, Denmark, Romania, Austria, Finlad, at Indonesia.

Mayroon ang “Ibong Adarnang” motif at cycle na matatagpuan sa

mga kwentong bayan: may sakit ang inang reyna o amang hari.

Kailangan nang isang mahiwagang bagay upang gumaling tulad ng

ibong umaawit, tubig ng buhay, at halaman.

May pagkakahawig ang “Ibong Adarna” sa kasaysayan. Ilan

dito ay:

1. Mula ito sa Kwentong “Scala Celi”. Kinalap ng isang paring

Dominiko, na sinasabing katha noong pang 1300.

-May isang haring may sakit na nangangailangan ng tubig ng buhay

upang gumaling. Naglakbay-dagat ang kanyang tatlong anak ngunit

ang bunso na mabait at magalang ang nakakuha ng lunas sa loob ng

isang palasyo sapagkat tinulungan ito ng isang matanda.

Iba pang kahawig na kuwento. . .

2. Mula sa Denmark(1696).

-Nagkasakit si Haring Eduardo ng England at ang lunas ay ang

ibong Phoenix na pag-aari ng reyna ng Arabia. Sa huli,

napangasawa ng bunsong prinsipe ang reynang ito.

3. Mula sa Malayo-Polinesia,sinulat ni Renward Branstetter.

-May mga bahagi ito na kahawig ng Ibong Adarna, tulad ng tungkol

sa “Halaman ng buhay” na pinaghahanap ng marami. Ang pangunahing

tauhan, si Djajalankara ay may dalawang kapatid na naglilo upang

siraan siya sa amang maysakit.

4. Mula sa Hessen, Alemanya (1812) - "The Golden Bird" ay isang

Brothers Grimm fairy tale, bilang 57, nailathala noong 1812

tungkol sa paghahanap ng isang ginintuang ibon ng tatlong anak

ng hari dahil sa pagnanakaw nito ng gintong mansanan sa kanilang

bakuran at itinalaga ang mga anak na hulihin ang ginintuang

ibon. Nakausap nila ang isang lobo at pinayuhan sila kung paano

nila mahuhuli ang ibon ngunit binaliwala ng dalang prinsipe at

ang bunso lamang ang nakinig at gumawa ng payo ng lobo. Nang

mahuli ang ibon ay ikinulong to sa hawlang yari sa kahoy.

5. Mula sa Paderborn, Alemanya – isang ibong ginto ang lagging

nagnanakaw ng isang bungang ginnto sa punong mansanas ng

hari. Isa=isang nagbantay ang tatlong anak ng hari ngunit

ang bunso lamang ang nakakita sa ibon at nakahuli nito. Sa

kasamaang palad, ang prinsipe ay nahuli ng haring may-ari

ng ibon, na nangakong ibibigay rito ang ibong ginto kung

mahuhui ng prinsipe ang kabayong ginnto. Sa tulong ng isang

zorra, nalampasan ng prinsipe ang mga pagsubok at naiuwi

niya ang ibong ginto at nailigtas pa ang mga kapatid.

6. Mula sa Vaderbon, isinulat ni Gretchen Wild ang “Ang

Maputing Kalapati” (1808) – May isang hari na may punong

peras. Lagging nawawalan ang bunga nito kaya’t pinabantayan

ng hari ang puno sa kanyang tatlong anak na lalaki.

Nakatulog ang dalawang nakatatanda at ang ikatlo ang

 nakakita sa isang kalapating puti na nagnanakaw ng bunga.

Sa tulong ng isang matanda, nasundan niya ang ibon at

nakita itong ballot ng sapot ng gagamba. Nnag pakawalan ito

ng prinsipe ay nagbago ang anyo ng kalapati at nagging

isang prinsesa, na napangasawa ng prinsipe.

7. Mula sa “Isang Libo’t Isang Gabi” – may isang kuwenyong

pinamagatang “Tatlong Prinsipe sa China.” Nagkasakit ang

ina at ang lunas ay ang tubig ng buhay. Ang bunsong anak

ang nakakuha nito matapos ang maramig pakikipagsapalaran,

at sa huli, ang bunso ang naging isang sultan.

8. Mula sa Malische- Marchen na tinipon ni Paul Ambruch Ang

mga kuwentong-bayan na ito ay may pagkakahawig ngunit may

pagkakaiba dahil sa kulturang pinagmulan ng bansa. May

dalawang anak ang hari. Nabulag at nabingi ang hari at ang

tanging lunas ay isang ibon na ipinahanap sa dalawang anak.

Nagtungo sa isang masayang lugar ang nakatatanda, samantala

ang nakababata ay nakarating sa isang lugar na kinatagpuan

niya ng isang patay na walang maglibing. Inilibing niya ang

bangkay at ang kaluluwa nito ay nag-anyong uwak na tumulong

s akanya sa paghahanap sa ibon. Nahuli niya ang ibon at

napangasawa ang isang babaeng may pakpak. Ngunit nang

magkita ang magkapatid, inihulog nito ang nakababatang

 kapatid sa balon at iniuwi ang ibon at ang babae.

Samantala, ang nakababatang prinsipe ay muling tinulungan

ng uwak at inihaon siya sa balon. Nakauwi ang prinsipe at

pinarusahan ang nakatatandang kapatid. Umawit ang ibon at

muling nakakita at nakarinig ang hari. Ngunit bahagi nito

ay nakalimutan ng prinsipe ang uwak gaya ng paglimot ni Don

Juan kay Maria.

Ano naman ang ibig sabihin ng Tulang Romansa?

TULANG ROMANSA

– ay tulang pasalaysay tungkol sa pakikipagsapalaran at

kabayanihan.

-Ang mga tauhan ay pawang napapabilang sa kaharian

tulad ng prinsipe, prinsesa,hari, reyna at ilang dugong bughaw.

-Naging palasak sa Europa, at maaring nakarating sa Pilipinas

mula sa Mexico noon pang 1610.

-Ang palasak na halimbawa ng tulang romansa ay ang Koridong

Ibong Adarna at Awit na Florante at Laura ni Francisco Baltazar.

Ang Tulang Romansa sa Europa at sa Pilipinas sa Europa

Ang Ibong Adarna ay isang tulang romansa (metrical

romance). Ito ay kathang-isip na tulang pasalaysay tungkol sa

pakikipagsapalaran o abentura ng mga bayani na karaniwang

dugong bughaw tulad ng prinsipe at prinsesa. Naiiba ito sa epiko

na tungkol din sa kabayanihan at abentura ng pangunahing

tauhan. Ang salaysay sa tulang romansa ay may halong kulay at

damdamin ng romansa.

Bago pa dumating ang Edad Media (Middle Age), naging

paborito na ng madla sa kontinente ng Europa ang mga salaysay ng

abentura at kabayanihan. Lalo pa nang ihawig ito sa kasaysayan o

sa malalaking pangyayari noon. Sa mga panahong iyon, malawak na

ang interes ng kababaihan sa panitikan at likas na ang

pagkagusto nilang makabasa ng mga akda tungkol sa pag-ibig. Ang

tulang romansa na dati’y nasa wikang Pranses lamang

o sa ibang diyalekto ng Latin ay nakarating din sa Inglatera.

Balada (ballad) ang ugat ng tulang romansa. Ang balada ay isang

maikling tulang pasalaysay na karaniwang nakaugnay sa alamat o

kwentong-bayan. Kasabay ng pag-usbong ng pananalig sa

Kristiyanismo sa buong Europa, lalo na ng debosyon kay Birheng

Maria, sumikat ang tulang romansa. Sa tulang ito, ang debosyon

ay patungkol naman sa isang babae, dugong bughaw, maaaring asawa

ng hari o panginoon. Idinaraan ito sa isang ritwal

sa korte ng kaharian, tulad ng ginawa ng mga Trubador sa

Provence, isang lalawigan sa Pransya. Bumibigkas ng mga tulang

liriko ang isang kabalyero (knight). Sinasabi sa tula

na walang pasubali ang pagsunod ng kabalyero sa ipinag-uutos ng

kanyang reyna o dama bilang patunay ng kanyang katapatan dito.

Mula roon, kumalat na ang ganitong pagbigkas hanggang sa

makarating din sa Inglatera. Dahil ang orihinal ng mga tulang

lirikong ito ay nasa wikang Pranses, nagkaroon ito ng bersyon sa

mga wikang Ingles, Espanyol, at iba pang wika ng karaniwang

mamamayan.

Sumikat naman ang tulang romansa sa Espanya sa panahon ng

mga haring Katoliko. Naluklok sa trono sina Haring Fernando at

Reyna Isabel ng Espanya noong 1479 hanggang sa paghalili ng anak

nilang si Haring Carlos noong 1519. Ito ang panahong naitaboy na

ng mag-asawa sa probinsya ng Granada ang mga Moro. Noon ay hindi

na tanyag ang mga anyo ng tulang villancicos, juglares, at

cantares de gesta. Ang panitikan ay hindi na

lamang pandugong bughaw kundi pangmadla na rin. Ang tulang

romansa ay lumaganap sa karaniwang mamamayan.

Sa Pilipinas

Naging dalawa ang anyo ng tulang romansa nang maging popular ito

sa Pilipinas— ang awit at ang korido. Hanggang ngayon ay wala

pang pag-aaral na nakasisiguro kung kailan at paano ito

nakarating sa kapuluan, gayundin kung paano ito nagkaroon ng

pagkakaiba. May nagsasabing galing ito sa Mehiko na gumamit ng

salitang korido na balbal ng ocurrido (nangyari) na salitang

Espanyol. Sa totoo, may dumarating noon sa Pilipinas na buletin

o opisyal na pabalita ng pamahalaan ng Mehiko, ang corridos.

Ngunit sa tradisyon ng panitikang Pilipino, lahat ng mahahabang

tulang pasalaysay ay itinatanghal o binibigkas nang pakanta.

Dahil ang ugat naman ng tulang romansa ay balada na nilikha para

kantahin, nawala na ang pagkakaiba ng dalawang anyo ng tulang

romansa. Ang awit ay itinuturing na korido at ang korido ay

tinatawag na awit. Totoo ito sa mga awit at korido ng

Pangasinan, Ilocos, at Iloilo. Sa Katagalugan lamang pinag-iiba

ang awit at ang korido.

Nagkakatulad ang awit at ang korido sa dalawang bagay.

Parehong pakanta ang bigkas o basa ng mga ito; parehong aapating

linya (quatrain) ang berso sa bawat saknong. Gayunman, ang mga

historyador ng panitikan ng Pilipinas ay gumawa ng mga

batayan ng pagkakaiba ng dalawang anyong ito ng tulang romansa.

Ang Pagkakaiba ng Awit at ng Korido

Narito ang katangian ng isang korido:

1. Ang sukat ng bawat linya sa isang saknong ay wawaluhing

pantig

2. Mabilis ang pag-awit o pagbigkas nito tulad sa mabilis na

pagsasalaysay
3. Ang paksa ay alamat at pantasya, may kapangyarihang

supernatural ang tauhan kung minsan

4. May malalim na damdaming relihiyoso

Ang awit naman ay may ganitong katangian:

1. Ang sukat ng bawat saknong ay lalabindalawahing pantig

2. Mabagal ang pagbigkas o pag-awit nito kaya madamdamin

3. Higit itong makatotohanan dahil ang paksa ay malapit sa

kasaysayan

4. Higit na buhay at masigla ang damdamin nito

Mga Halimbawa ng Tulang Romansa sa Pilipinas

Katulad ng nabanggit, maliban sa mga Tagalog ay magkakatulad ang

mga paksa, estilo, at kilos ng awit at korido sa iba’t ibang

rehiyon sa Pilipinas. Ngunit sa pangkalahatan, mapapangkat sa

tatlo ang saklaw ng mga paksa ng tulang romansa:

1. Mga salaysay tungkol kay Carlo Magno (Charlemagne) at mga

tauhan nito

2. Mga salaysay hinggil sa Tabla Redonda (Round Table) ni Haring

Arthur

3. Mga salaysay tungkol sa pagbagsak ng Troy mula sa kasaysayan

ng Gresya at ng Roma

Bukod pa rito, maraming awit at korido ang hinango naman sa

mga alamat, kwentong-bayan, buhay ng mga santo, at salaysay mula

sa Bibliya. Ayon kay Dr. Damiana Eugenio, isang iskolar ng

folklore, ang halimbawa ng awit ay ang Doce Pares, Rodrigo de

Villa, at Tanyag na Kasaysayan ni Bernardo Carpio (ni Jose

de la Cruz o Huseng Sisiw); Florante at Laura (ni Francisco

Balagtas); Dama Ines at Prinsipe Florinio (ni Ananias Zorilla);

Tablante de Ricamonte (panahon ni Haring Arthur);

at Prinsipe Paris (panahon ng Troy). Idinagdag pa ni Eugenio ang

Prinsesa Florentina bilang halimbawa ng korido bukod sa Ibong

Adarna.

Ang Ibong Adarna sa Iba’t Ibang Bahagi ng Mundo

Walang bansang matutukoy na pinagmulan ng tulang romansang

ito. Sinasabi lamang na may mga pagkakahawig ang mga tauhan at

pangyayari sa mga salaysay nito. Lumitaw ang anyong ito ng

panitikan sa mga bansa ng Europa, Gitnang Silangan, at

maging sa Asya. Ang pagkakatulad naman nito sa mga pinagmulang

bansa ay ang mga sumusunod:

1. Pare-parehong may sakit ang hari at kailangan nito ng lunas o

gamot (Denmark at Alemanya)

2. Ang lunas ay maaaring tubig, halaman ng buhay, o awit ng

isang ibon (Alemanya at Gitnang Silangan)

3. Karaniwang ang naghahanap ng lunas ay magkakapatid na

prinsipe at ang bunso ang laging sinuswerte (Alemanya at

Indonesia)
4. Laging nakapag-aasawa ng prinsesa ang nagtatagumpay sa

paghanap ng lunas (Denmark at Alemanya)

PAGHAHAMBING SA AWIT AT KORIDO

AWIT Korido

(sadyang para (sadyang para

awitin) basahin)

Tig-12 pantig ang Tig-8 pantig ang

SUKAT bawat taludto bawat taludtod

Mabagal, banayad,
HIMIG o andante Mabilis o allegro

Ang Ang
pakikipagsapalaran pakikipagsapalaran
ng mga tauhan ay ng mga tauhan ay
maaaring maganap maaaring sa tunay
PAGKAMAKATOTOHANAN sa tunay na buhay. na buhay.

Mga Sanggunian:

http://www.wika.club/ibong-adarna/aralin-1-ang-kaligirang-

kasaysayan-ng-koridong-ibong-adarna

http://documents.tips/documents/kasaysayan-ng-ibong-adarna.html
https://filipinotek.wordpress.com/2013/03/29/kaligirang-pangkasaysayan-ng-koridong-ibong-
adarna-tulang-romansa/
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Golden_Bird

https"<<=lipinotek.wordpress.!om<5- -
http"<<www.wika.!lub<ibong(adarna<aralin(+(ang(kaligiran
g(kasaysayan(ng(koridong(ibong(adarnahttps"<<=lipinotek.wordpress.!om<5- -
koridong(ibong(adarna(tulang(romansa<
http://www.docfoc.com/kaligirang-kasaysayan-ng-ibong-adarna-1
http://tl.answers.com/Q/Ano_ang_kaligirang_pangkasaysayan_ng_Ibong_Adarna