Professional Documents
Culture Documents
S BOYS)
Bakit kaya
Bakit ka ba naghihintay
Na himukin pa, pilitin pa ng tadhana
Alam mo na kung bakit nagkakaganyan
Lumulutang, nasasayang ang buhay mo
At ang ibinubulong ng iyong puso
"natutulog ba ang diyos," natutulog ba?
Chorus:
Sikapin mo, pilitin mo
Tibayan ang iyong puso
Tanging ikaw ang huhubog
Sa iyong bukas
Huwag mo sanang akalain
Natutulog ba ang diyos
Ang buhay mo ay mayro'ng halaga sa kanya
Bakit nga ba
Na ikaw ay maghintay
Na himukin at pilitin ka ng tadhana
Gawin mo na kung ano ang nararapat
Magsikap ka at magtiwala
Sa maykapal
Nakahanda ang diyos
Umalalay sa iyo
Hinihintay ka lang kaibigan
PALIGSAHAN SA PAG-AWIT (H.S GIRLS)
"Isang Lahi"
Bawat buhay, masaya’t malungkot, magulo’t layang mamuhay, layang manalig layang
makulayay nakalimbag sa pahina ng kasaysayan; humalakhak, layang maghimagsik maghimagsik!
mula sa pagkakasilang patungo sa kamusmusan maghimagsik! maghimagsik! Kasaysayan pala’y
maging sa paglaki hanggang sa kamatayan. mababago isang saglit sa dakong silangan . . . doon
Isa-isahin ang buhay ng mga dakilang tao sa silanganang sikat ng araw . . .
sadaigdig: sumilip, sumikat, uminitnaantig ang diwang
ng mga paham, syentipiko, mananaliksik, inaliping higittumibok ang pusong dating di-
o ng mga guro, doktor, abogado, mangingisda’t humihibiknagising ang ugat ng hapong mga bisig.
magbubukid bawat isa’y nagkaisang mailantad sa daigdigang
bawat isa, may mithiin, may pangarap na nais mga pang-aaping sugat niyaring dibdib. sari-saring
makamit: mukha, magkakabalat, magkakadugo,magkakapatid
ang mailuklok ang pangalan na kasintayog ng langit sama-samang gumising, magkakapit-bisig, nag-
at isama sa mga bituing di-masungkit-sungkit. alsa’t tumindig.
Iisa ang diwang kanilang pinapanday lakas ng tao! lakas ng bayan! lakas ng daigdig!
iisa ang mithiing sa puso nila’y bumubukal laban sa tirano, sa gahaman, sa mapanupil, sa
iisa rin ang himig na kanilang hinihiyaw: mapanlupig. Pangkat-pangkat, sama-sama. kapit-
kami’y palayain o bayan kong minamahal. bisig bawat isa kilala’t di-kilala, kaaway at di-
A, oo nga palabilanggo sila ng sariling bayan, may kaaway, mayama’t mahirap,
piring ang matamay busal ang bibig, matalino’t mangmang, aktibista’t militar.
may gapos-tanikala Sila’y mga buhay ngunit di- nagkaisang ganap sa isang mithiing kapanga-
humihinga sila ang larawan ng masang hinahamak, pangarap. propesyonal at di-propesyonal,
lumuluha, nagdurusa. Sa bawat panahon, sa bawat manggagawa,kawani, guro,mangangalakal,
kasaysayan, sa bawat henerasyon may palawakan estudyante, iskolar, istambay,sundalo, pulis,
ng isip, may palitan ng paniniwalamay tagisan ng drayber, pari, madre, mangingisda’t magbubukid.
matuwid, maging ito’y magbunga ng tuwa, ng nagkaisa,nagkasama, nagkasama, nagkaisa. Ang
lungkot, ng galit. wikang ginamit? Wikang Filipino! wikang
Sila-sila’y nagtatagpo, kayu-kayo’y nagpapangkat ginagamit sa lahat ng dakoma-Tagalog, ma-
tayu-tayo’y nag-iisip, nagsusuri, bumabalangkas. Cebuano, ma-Pangasinan, ma-Ilokano,ma-
Isang diwa ang nagpasya, isang wika ang ginamit Kapampangan, ma-Ilonggo, ma-Waray, ma-
wikang Filipino! Wikang maka-Diyos, Bikolanoma-Maranao, ma-
makabayan,makatao. Tausug, lahat ng ito’y Filipino!
wikang naglalagos sa isipang makabansa wikang
nanunuot sa damdaming makalupa. At, paisa-isang wika ng pagkakaisa, kababayan ma’t dayo
dila, parami-raming labi, sama-sama ng tinig
bumubulong, sumasatsat, humihiyaw, nagngangalit wikang tagapagligtas ng digmaa’t gulo
hinihiling ay kalayaan! katarungan! katarungan! wikang tagapagtanggol ng lahat ng tao!
kalayaan! Ah, hanggang kailan susukatin?
hanggang kailan bubuhayin? hanggang kailan
maaangkin? Layang mangusap, layang sumulat
PALIGSAHAN SA DEKLAMASYON Nang saklolohan ko’t patakbong lapitan, nang
(HIGH SCHOOL) kandungin ko na sa aking kandungan, ngumiting
magiliw sa hapis ng kanyang pag-aagaw-buhay at
Inang Wika saka nagwikang tigib-kapaitan: “Anak ko, bunso
ni Amado Hernandez ko…salamat…paalam… Ako ang ina mong sawing
kapalaran!”
Ako’y ikakasal, sa aming tahana’y masayang-
masaya: may piging, tugtugan, awitan, sayawan. At ang kulang-palad ay napalungayngay. Sa bisig
ko na rin namatay… namatay!
Ang aking magiging kabiyak ng buhay ay isang
binatang puti, binatang sibol sa kanluran: maganda’t Noon ko natanong ang ina kong mahal, ang Inang
makisig, marunong, mayaman tila pulot-gata sa wika kong sa aki’y nagbigay ng lahat ng dangal,
bibig ng isang mundong kaibigan. ang wikang tagalog na naiwang limot nang ako’y
matanghal, at itinakwil ko sa pagtatagumpay, ay
Sa tanging sasakyan, nang kami’y lumulan, may isang babaing nabuhay sa dusa’t sa lungkot
natanaw ako sa tapat ng bahay na isang matandang namatay, nang ako’y pakasal sa Wikang Dayuhan.
babaing luhaan, waring tinatawag ang aking
pangalan tila humihingi ng kaunting pagdamay;
subalit sa gitna ng kaligayahan, siya ay hindi ko
binati man lamang, siya ay hindi ko pinansin man
lamang, habang ang sasakyan ay nagtutumulin
hanggang sa simbahan.
Sa lahat ng lugar sa lahat ng dako. Sapagkat ako nga ang siyang tumanglaw
Sa bansang tahanang iyong tinatanaw,
“Pag ang kausap ko’y matanda sa akin Katulad ng inang sa iyo ay ilaw,
Nagbibigay-sigla’t buting sumasaklaw!
Na dapat igalang at dapat pupuin
Ako rin ang ama at naging haligi,
Natutuwa ako na bigkas-bigkasin Ng mga sundalo at mga bayani,
Sa digmaan noon sa araw at gabi,
Ang “po” at ang “opo” ng buong paggiliw. Ako ang sandatang nagtaas ng puri!
Refrain:
Malayo pa ang umaga, 'di matanaw ang pag-asa
Hanggang kailan matitiis ang paghihirap ko?
At sa dilim hinahanap
Ang pag-asa na walang landas
Kailan ba darating ang bukas para sa'kin?
Chorus
Ibon mang may layang lumipad
Kulungin mo at umiiyak
Bayan pa kayang sakdal dilag
Ang 'di magnasang makaalpas
Chorus
Ibon mang may layang lumipad
Kulungin mo at umiiyak
Bayan pa kayang sakdal dilag
Ang 'di magnasang makaalpas