ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
Π ᾶν ὃ,τι καθ’ ἑκάστην προβάλλεται εἰς τὸν
Χριστιανὸν δεικνύει ἡ ἀκόλουθος ἐκθεσις
περὶ τοῦ Εἰσιτηρίου διὰ τὸ ταξείδιον εἰς τοῦς
Οὐρανούς. Τὸ εἰσιτήριον τοῦτο πωλεῖται εἰς τὸ
πρακτορεῖον τῆς Εὐσεβείας. Πρὸς εὐκολίαν τοὺς
θέλοντας ἳνα ταξειδεύσωσιν εἰς τοὺς οὐρανοὺς
παρέχομεν συνοπτικῶς τὰς ἑξῆς πληροφορίας.
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΟΣ ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ
Ἀναχώρησις· ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν.
Ἀφιξις· ὃταν ὁ Θεὸς εὐδοκήσῃ.
Τιμαὶ εἰσιτηρίων
Α΄ Θέσις. (Ταχεῖα ἁμαξοστοιχία)
Ἁγνότης καὶ Μαρτύριον, ἢ τελεία ἐκπλήρωσις
τῶν Εὐαγγελικῶν ἀρετῶν. Τάξις. Ἁγνεία καὶ
Ὑποταγή, πνεῦμα αὐταπαρνήσεως ὑπὲρ τῆς θείας
Ἀγάπης.
Β΄ Θέσις. (Κατ’ εὐθεῖαν ἁμαξοστοιχία)
Μετάνοια, πεποίθησις εἰς τὸν Θεὸν καὶ άκριβὴς
ἐκτέλεσις τῶν ἀγαθῶν ἒργων. Προσευχή. Νηστεία
καὶ Ἐλεημοσύνη.
Γ΄ Θέσις. (Συνήθης ἁμαξοστοιχία)
Τήρησις τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς
Ἐκκλησίας, ἐκπλήρωσις τῶν πρὸς τὸν πλησίον
καθηκόντων.
Δ΄ Θέσις. (Ἒκτακτος ἁμαξοστοιχία)
Μετάνοια κατὰ τὴν τελευταίαν ὣραν τοῦ θανάτου·
παράκλησις πρὸς ἂφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1) Εἰσιτήριον μετ’ ἐπιστροφῆς οὐχ ὑπάρχει.
2)Ἁμαξοστοιχίαι διά διασκεδάσεις οὐκ
ἀναχωροῦσιν.
3) Παιδία μικρά ἀνήλικα, ὦν ἡ διάνοιά ἐστιν
ἂωρος, ταξειδεύουσι δωρεάν, ἀρκεῖ νὰ ἀνήκωσιν
εἰς τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας.
4) Οἱ Ἐπιβάται παρακαλοῦνται ἳνα μὴ φέρωσι
μεθ’ ἑαυτῶν ἂλλο τι, εἰμὴ μόνον ἒργα ἀγαθά, ἐὰν
θέλωσιν, ἳνα προφθάσωσι τὴν ἁμαξοστοιχίαν καὶ
μὴ καθυστερηθῶσιν.
5) Εἰς πάντα σταθμόν παραλαμβάνονται ἐπιβάται.
6) Ἓκαστον εἰσιτήριον, ἳνα ἒχῃ κῦρος, δεῖ φέρειν
τὴν σφραγῖδα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῆς
ἁγιαζούσης χάριτος.
Πρὸς ἀποφυγὴν ἀσθενειῶν καὶ ἐπιδημιῶν κατὰ
τὸ ταξείδιον πρέπει ὁ Ἐπιβάτης ἳνα ἔχῃ ῥίζαν
πίστεως, δροσερὰ φύλλα τῆς ἐλπίδος, εὐώδη ἂνθη
τῆς ἀγάπης, κρῖνα τῆς καθαρότητος, μύρτους τῆς
ἐγκρατείας καὶ ξύλον τοῦ Σταυροῦ. Ταῦτα πάντα
πρέπει ἳνα δέσῃ ὁ ἐπιβάτης εἰς δέσμην μετὰ τοῦ
νήματος τῆς πρᾳότητος, καὶ θέσῃ ταῦτα εἰς τὴν
χύτραν τῆς προσευχῆς, καὶ βράσῃ εἰς τὸ πῦρ τῆς
ἀγάπης καὶ ῥαντίσῃ ἒπειτα δι’ οἲνου ἁγίας χαρᾶς,
καὶ διὰ μεταλλικοῦ ὓδατος τῆς μετριοφροσύνης,
καὶ καλύψῃ διὰ τοῦ καλύμματος τῆς σιωπῆς.
Ἂφες ταῦτα, ἐπιβάτα, κατὰ τὴν νύκτα εἰς τὸ φῶς
τῆς σκέψεως, καὶ λάμβανε ἐξ αὐτῶν ἓν κυάθιον τὴν
πρωΐαν, καὶ ἓν τὴν ἑσπέραν, καὶ ἒσο βέβαιος, ὃτι
μέλλεις ἀπολαῦσαι μακρὸν βίον ἐν πληρεστάτῃ
ὑγείᾳ.
Ἳνα διέλθῃς τὸ τελώνιον, καὶ βαδίσῃς εἰς τὸν
οἶκον τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ θέσῃς κάτωθεν εἰς τὸν
σάκκον τοῦ ταξειδίου σου τὴν ταπεινοφροσύνην,
ἂνωθεν τὴν ὑπακοήν, καὶ ὑπεράνω τὴν προσευχήν.
Εἶτα πλήρωσον τὸ κενὸν διὰ τῆς ἀπονεκρώσεως
τῶν παθῶν καὶ ἀφοῦ λάβῃς τὸ ἀλεξιβρόχιον
τῆς ἀγάπης, βάδισον κατ’ εὐθεῖαν εἰς τὸν
οἶκον τοῦ Θεοῦ. Πλησίασον εἰς τὴν ἓδραν τῆς
ἐξομολογήσεως, καὶ ἐκεῖ δεῖξον τὸ εἰσιτήριόν
σου, δι’ ὃπερ πρέπει ἳνα πληρώσῃς ἐν φόβῳ ὃ,τι
ζητήσωσι παρὰ σοῦ. Εἶτα ἐπικύρωσον τοῦτο διὰ
τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐν τῇ θείᾳ εὐχαριστίᾳ, ἢτοι ἐν
τῇ μεταλήψει τοῦ τιμίου Σώματος καὶ Αἳματος
Αὐτοῦ, καὶ βάδιζε ἡσύχως εἰς τὸ ταξείδιόν σου.
Ἀποχαιρετίζω σε καὶ ἐγώ, καὶ ἐλπίζω ἐλέῳ Θεοῦ
καὶ δι’ εὐχῶν σου, ἳνα συντύχωμεν πάλιν εἰς τοὺς
Οὐρανούς. Ἀμήν.
ΙΑΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Π
ορεύθητι καὶ λάβε τὴν ρίζαν τῆς πνευματικῆς
Πτωχείας καὶ τῆς ὑπομονῆς τὰ φύλλα,
καὶ τοῦ χρυσοβαλάνου τὴν ταπείνωσιν, καὶ τῶν
νοσούντων τὴν εὐχήν, καὶ τρίψας αὐτὰ ἐν ἰγδίῳ
Ὑπακοῆς, εἳλισσον ἃπαντα μετὰ κοσκίνου τῶν
καθαρῶν λογισμῶν, καὶ βάλε αὐτὰ εἰς καθαρὰν
χύτραν τοῦ ἑαυτοῦ σου, καὶ ἐπίθες καὶ τὸ ὓδωρ
τῆς Ἀγάπης, καὶ ὑποκάτω τῆς χύτρας ἂναψον τὴν
φλόγα τοῦ Θείου πόθου· καὶ ὃταν βράσῃς ἱκανῶς
κένωσον αὐτὰ μετὰ πνευματικῆς διακρίσεως, καὶ
μετάλαβε αὐτῶν διὰ κοχλιαρίου κατανύξεως, καὶ
μὴ στραφῇς εἰς τὰ ὀπίσω τὰς ἠμέρας τῆς ζωῆς
σου. Αὓτη ἐστὶν ἡ πόα , ἡ λύουσα ἁμαρτημάτων
πληθύν.
Ἐν τῷ Σπηλαίῳ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ
τῆς Μεγίστης Λαύρας τοῦ Ὂρους Ἂθωνος 1902,
Μαΐου 30.
Ταπεινός Ἱερομόναχος καὶ ἐλάχιστος
† ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ
ΤΡΟΠΑΡΙΑ ΠΡΟΣΟΜΟΙΑ
ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΤΟΝΤΑ ΤΑ ΧΡΕΗ
ΤΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Ἦχος α´. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων.
Τ
ὴν ἀγρυπνίαν ἀγάπα, νηστείαν δάκρυα, εὐχὰς
καὶ ψαλμωδίας, καὶ Γραφῶν τὴν μελέτην,
γενοῦ ταπεινόφρων καὶ γαληνός, καὶ τὸν τῦφον
ἀπόρριπτε, μὴ σὲ νικήσῃ ὁ φθόνος καὶ τῶν παθῶν,
ἀκρασία ἡ ψυχόλεθρος.
Υ ‘πακοὴν πᾶσαν ἔχε, τῷ προεστῶτι σου,
ἀγάπην τε πρὸς τοῦτον, καὶ πρὸς πάντας
ἐξ ἴσου, τοὺς ἀδελφούς γνησίαν ὦ μοναχέ, καὶ
μηδόλως ἀντίλεγε, τοῖς ἐπιτάγμασι τούτου ἳν΄ ἐκ
Θεοῦ, μαρτυρίου λάβῃς στέφανον.
Μ
ὴ ἐπιλάθου τοῦ ψάλλειν, ὥρας μεσώρια,
τὴν πρώτην καὶ τὴν τρίτην, ἕκτην καὶ
τὴν ἐνάτην, τὰ τυπικὰ συνήθως, ἑσπερινὸν καὶ
ἀπόδειπνον ὄρθρον τε, καὶ ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ τὴν
τοῦ Θεοῦ, μνήμην ἔχε ἐν καρδίᾳ σου.
Ο
ταν ἀκούσῃς σημάντρου, δρὰμε ὡς ἔλαφος,
εἰς τὸν ναὸν Κυρίου, καὶ προσεύχου καὶ
ψάλλε, πρόσχες μὴ ἐξέλθης ἐκ τοῦ ναοῦ, πρὶν
ἀπόλυσις γένηται, καὶ ἐν νυκτὶ καὶ ἡμέρᾳ τῆς
φοβερᾶς, τοῦ Χριστοῦ δίκης μνημόνευε.
Α
’εὶ σαυτὸν ἐκβιάζου, ἵνα σωθῇς ἀδελφέ,
Παρασκευὴ Τετράδι καὶ Δευτέρα ἐπίσης,
ἔσθιε ἐφ΄ ἅπαξ ἄρτον ξηρόν, καὶ τὸ ὕδωρ σου
μέτριον, πίνε Θεῷ ὁλοψύχως εὐχαριστῶν, καὶ τῆς
θείας ἐπιτεύξει τρυφῆς.
Ε
’ξομολόγησιν ποίει, τῶν πονηρῶν λογισμῶν,
κακῶν ἀπέχου πάντων, τὴν μετάνοιαν πόθει,
δίωκε ταχέως τὸ πονηρόν, τῆς πορνείας ἐνθύμιον
καὶ ταῦτα πάντα φυλάξας ὦ μοναχέ, κατοικήσεις
εἰς Παράδεισον.
Χ
ρημάτων ὅλων φροντίδα, ποίει μηδέποτε,
οὔτε τῶν ἐδεσμάτων οὔτε τῶν ἱματίων, πλήν
τῶν ἀναγκαίων καὶ ἱκανῶν, πρὸς τὴν σύστασιν
σώματος, ἔχε δὲ μέριμναν μόνην ἐν σῇ ψυχῇ,
Παραδείσου τῆς τερπνότητος.
Ὁ
ποιητὴς τῶν ἁπάντων, Χριστὸς ὁ Κύριος,
διὰ τὴν σωτηρίαν, τῶν ἀνθρώπων
κατῆλθεν, ἐξ ὕψους οὐρανίου ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ
γενόμενος ἄνθρωπος, ὁδὸν ἀρίστην ὑπέδειξεν τοῖς
βροτοῖς, σωτηρίας ἐπιτεύξασθαι.
Ἐπιμελείᾳ “Φιλοκαλικὼν Σελίδων”.
Ἐν Ναυπάκτῳ 2018, Νοεμβρίου 20.
Διανέμεται δωρεάν,
«εἰς κοινὴν τῶν Ὀρθοδόξων ὠφέλειαν».
Χύτρα= πήλινον ἀγγεῖον, Κυάθιον= φλυτζάνι,
Ἀλεξιβρόχιον= ὀμβρέλλα, Ἰγδίον= γουδί,
Χρυσοβάλανος= χρυσοῦς φοίνιξ,
εἳλισσον=κοσκίνισον, πόα= βότανον.