Baka Sakali 3 (Alegria Boys Series 1)

by: jonaxx

Panimula

Nagdidilim ang paningin ko habang tinitingnan ng mabuti ang champagne sa aking

baso. Kumikinang ang kulay gintong likido doon. Katulad ng pagsusumigaw ng iba't
ibang neon lights sa bar kung nasaan ako. Nilagok ko iyon ng isang bagsakan at
nilagay muli sa lamesa.

"Another one, madame?" tanong nang dumaang waiter sa akin.

"Yes, please?" sabi ko at pinasadahan ng mga daliri ang aking buhok.

Kanina pa kami dito sa loob ng bar. Kanina pa rin ako binubugahan ng usok galing
sa sigarilyo ni Karl.

"Hay nako. This was supposed to be your homecoming party at bakit ang mga kaibigan
lang natin ang nagpaparty, ha? tanong niya.

Sinulyapan ko siya ngunit naagaw din agad ng waiter ang atensyon ko. Nagsalin siya
sa aking wineglass ng Champagne.

"And who taught you to drink this way? Ito na ba ang natutunan mo sa Dubai?"
Inirapan ko ang kaibigan ko. Please, ni hindi ako nagtagal sa Dubai.
"Did you set me up this time?" angil ko kay Karl.
Gustong gusto ko na siyang bugahan ng sama ng loob. I've been trying to avoid this
encounter simula noong bumalik ako galing ibang bansa, bakit ngayon pang naisipan
naming magparty sa labas para sa pagbabalik ko.

Nagulat si Karl sa paratang ko sa kanya. Hindi ko alam kung may mga tamang
ebidensya at spekulasyon ba ako o talagang napaparanoid lang ako. Pakiramdam ko,
kahit sino ay may sala rito.
"Of course not, Rosie. Alam mo namang maaasahan mo ako pagdating sa ganito,
ha? And by the way, paano mo nga pala nalaman?" nanliit ang mga mata niya.

Nilagok kong muli ang laman ng aking wineglass. I saw a post. Nandito siya sa
mismong bar na ito.
"Come on! Would you rather let him see that you're a wreck?"
Nanlaki ang mga mata ko. Tumuwid kaagad ako sa aking pagkakaupo. Hell no!
"Atta girl! See? Enjoy your night. This is yours. It's been, what? Two? Three
years? My God, Rosie!"

Nagtiim bagang ako. Gusto ko siyang sumbatan. But there's no point in blaming.
Hindi si Karl ang nagdesisyon kundi ako.
Humigop muli siya sa kanyang sigarilyo. Nagkatinginan kaming dalawa. Umaalon
na ang aking paningin.
"Preno sa pag inom. Para hindi ka magmukhang wreck!" Iiling iling pa siya.
Inayos ko ang buhok ko. I want to go to the bathroom but I don't want to be alone.
Nadadala na ako sa papunta punta ng CR. Ayaw kong may makasalubong.
"Let's call this a night..." sabi ko sabay hagilap sa aking purse.
"Oh my God, Roseanne Aranjuez! Ano ka ba! It's still 11:30PM! This is your night,
your party, tapos mauuna ka? Kahit na pinagbigyan ka na nina Callix na dito ka muna
sa lamesa habang sila ay sumasayaw, di ka parin kuntento. Gusto mo nang umuwi!"
Tumayo na ako. Hindi ako mapipigilan ng mga salita ni Karl. I've had enough drinks
for tonight. Umaalon na ang paningin ko at mas lalo lang iyong nadepina nang tumayo
ako.
"Jesus, Rosie! Alam mo bang may hinandang sorpresa sayo ang mga kaibigan natin?"
Tumayo din siya at pinigilan ako sa amba kong pag alis. Natigilan ako. Naiisip ko
ang effort ng mga kaibigan ko. I just can't leave them because of my childish and
selfish feelings!

"Fine! Kailan ba 'yan? Kanina pa tayo dito..." I didn't mean to nag.

Agad akong nahiya sa mga sinabi ko. Tunay ngang nalalasing na ako. Wala nang filter
ang aking bibig. Umupo ako at kinalma ang sarili.
"Chill! And besides, you're right. Kanina pa tayo dito at may nakita ka ba? Wala
'diba? Kaya huwag ka nang mangarap-"
"Hindi ako nangangarap! I am avoiding it at all cost, Karl, kung hindi mo
nakikita!"
halos pasigaw kong sinabi.
"Yes, I'm sorry. Wrong choice of words. Tipsy lang... Calm down..."
Umirap ako at nagtawag ulit ng waiter para masalinan pa ng champagne ang aking wine
glass.
Inayos ko ang aking damit. I'm wearing a black body hugging dress and black pumps.
Kanina pa ako tinutukso ni Karl kung saan daw ang lamay. Kung hindi ko lang siya
sininghalan ay hindi pa siya tumigil hanggang ngayon.
"Rosie!" Kahit sa ingay ng bar ay dinig na dinig ko ang sigaw ni Brandon.
Umikot siya dahil U shape ang sofa'ng inuupuan namin ni Karl. Marami kami at isa
siya sa mga imbitado, kasama ang iilang kaibigan ko sa pagmomodelo.
"Brandon! Ang akala ko di ka darating!" ngumisi ako at tumayo para salubungin
siya.
Kasama niya si Avon, iyong girlfriend o asawa niya na yata. Hindi ko alam dahil
matagal na rin kaming hindi nagkikita. Ngumiti si Avon sa akin. Nag beso ako sa
kanya.
"Natagalan ako. I'm with my cousins. Nasa kabilang table sila," ani Brandon sabay
turo sa lamesang nasa likod.
"Oh, I'm sorry! May lakad ka pala?" pasigaw kong sinabi para marinig niya akong
mabuti.

"Hindi. We were just bar hopping too and I know may ganito kaya dinala ko na rin
sila dito!" Tumawa si Brandon.
Ang mahaba niyang buhok ay naka manbun. His arms snaked behind Avon's waist.
Tumikhim ako. I remembered something but I interrupted my thoughts.
"Nasaan na ang mga kasama ninyo? Bakit kayo lang ni Karl dito?" tanong ni Avon.
Ngumisi siya at tumingin kay Brandon.
She's wearing a black suit. Sa ilalim nito ay kulay gray na spaghetti strap at itim
ring
shorts. Nakataas ang kanyang kilay. Pakiramdam ko tuloy masyado akong mahina
kumpara sa kanya. O talagang nanghihina lang ako ngayon.
"Nasa dancefloor sila. May isa kasi ditong nag sa-signs of ageing na." Tumawa si
Karl.

Sinipat ko kaagad ang bading. Bumaling ulit ako kay Avon at nginitian siya.
"I got tired of partying. I've been partying for days simula noong bumalik ako.
Kaya
ngayon, inom inom na lang muna..." Ngiti ko.
Nagngitian kami nang biglang may sumabog na Champagne sa likod ko. Tumawa si
Brandon at Avon pagkatapos ay pumalakpak.
Nagulat ako nang nagpunta lahat ng mga kaibigan ko sa aming lamesa, pumapalakpak.
May dalang kulay gold na balloons si Ava at niyakap niya ako.

"Welcome home, Rosie!"

Niyugyog niya ako. Tumawa ako at luminga linga. Hindi ko alam kung saan ko
ididirekta ang paningin ko. Kay Belle na may dalang cake at may maraming kandila,
kay Josh at Callix na nagpasabog ng champagne, sa mga kaibigan kong models na panay
ang hila sa akin para makapag picture? I smiled in all their pictures. Ininom ko
rin lahat ng binigay na champagne sa akin.
Karl's right! I should enjoy this night. This is my night. These are my friends.
This is
my time. Walang pag aari si Jacob sa mundong ito kundi ang kanyang mga lupain.
Hindi niya pag aari ang mindset ko.
"Welcome home, Rosie!" ani Belle sabay selfie kasama sina Ava, Callix, at Josh.
Hinipan ko ang kandilang dala nila. Parang birthday lang! Tumawa ako at uminom
uli ng inabot na champagne. Binuhat pa ako ni Karl at nilagay sa kanyang balikat.
Dala dala ko ang mga balloons. Hindi ko alam kung sino ang mas lasing sa aming
dalawa, ako o siya.
Naghahari na ang alcohol sa aking sistema. Pagkababa ni Karl sa akin, muntik na
kaming natalisod. Nagtawanan na lang kami. Naglahad ng kamay si Callix sa akin
habang pinagtulungan naman ng mga babae si Karl.
"Are you okay? O masyadong naparami ang inom mo?"
Hindi ako hinintay ni Callix na makasagot. Nilingon niya na ang mga kasama namin.
Tumayo ako ng maayos.
"Minimize the booze!" sabay tawa niya.
Tumawa rin ako ngunit kinuha ang wineglass para maubos ang iniinom.
"Pupunta ba si Duke?" tanong ni Brandon dahilan kung bakit halos maibuga ko ang
champagne.
Napaubo ako.
Nakakasamid naman talaga. Matalim kong tiningnan si Brandon pero tinaas niya lang
ang kanyang kamay.
"I mean, who would drive you home?" Natatawa niyang sinabi.
"I will drive her home..." ani Callix.
Hinawakan ko ang braso ni Callix para sabihing huwag na. Hindi ko masabi dahil
nauubo parin ko sa nangyari.
"Pupunta si Duke, Callix. Hayaan mo na lang..." ani Karl.
"Did you invite him, Karl?" gulat kong tanong.
"I didn't. Bigla na lang siyang nag text kung saang bar daw tayo. Sinabi ko, kaya
pupunta 'yon dito."
Nasapo ko ang aking noo. "Goodness."
"Why? Wala ka naman sa trabaho, ah? He won't get mad at you for drinking or
partying!" ani Ava.

Huminga ako ng malalim at inubos ang champagne sa aking wineglass. Pupunta

ang boss ko dito sa bar. Great! At the end of the day, si Karl parin talaga ang
lalaglag
sa akin.
Hinayaan ko ang sarili ko sa gabing iyon. They're right, this is my night. I should
stop thinking about my boss or someone else. Dapat ang isipin ko ay ang sarili ko
lamang!

Sumabay ang indayog ng aking katawan sa dagungdong ng musika sa buong bar.

Everyone's dancing. Ni hindi ko na alam kung sinong nasa likod, at mga gilid ko. Si
Karl ang nasa harap ko. Halos sapakin ko siya dahil kung makasayaw siya ay lalaking
lalaki. The girls drool over him. Lalo na iyong mga mas bata. Iyong mga hindi alam
ang totoo.

Pagkatapos kong tumawa at nang naramdaman ko na ang pagod at pagkakahilo, napalinga

linga ulit ako sa dancefloor. Mga mukha ng mga taong nakapikit at nakikipagkasundo
sa musika ang naroon. Kumalabog ang aking puso. I feel like
something's wrong. I need to go back to our seats and sit down. Pakiramdam ko ay sa
dancefloor na ito ko makikita siya na may kasama o kasayawng iba. Images of what
happened years ago filled my mind. Iyong sumasayaw sa kanya ang si Belle.

Nahagip ko ang aking kaibigan at nakita kong may kasayawan naman itong iba.
"What's wrong?" tanong ni Karl nang napansin ang reaksyon ko.
"Nothing. I'm tipsy. Balik muna ako sa sofa..." sabi ko.
"Mamaya na uy..." sabay hawak niya sa aking braso at marahas kong hinawi ang
kanyang kamay.
"I need to sit down..." pagalit kong sinabi at umalis na doon.
Walang hiya. What the hell is happening to me? Pinasadahan ko ang aking buhok ng
daliri. Palapit na ako sa sofa nang namataan ko ang ikinakatakot ko.
Nabunggo si Karl sa akin dahil sa biglaan kong pagtigil sa paglalakad. I want to go
back to the dancefloor!
"Oh, bakit?" tanong ni Karl.
Nanlaki ang mga mata ko.
Kitang kita ko ang pag inom ni Jacob ng champagne sa isang wineglass. Basa pa
ang mapupula niyang labi nang ilapat niya iyon sa labi ng babaeng kulay pula ang
body hugging dress.
Parang unti unting nalulukot ang puso ko. Sumikip ang dibdib ko. Alam ko na na
may ganito pero hindi ko inakalang ganito ka sakit ang mararamdaman ko.
Nagtawanan silang dalawa. Nakatingin lamang siya sa mga mata ng babae. Kinurot
ng babae ang kanyang ilong. Hinalikan naman siya ni Jacob sa pisngi at bumaba
ang halik niya sa leeg. Gusto kong pumikit pero ayaw sumunod ng aking mga mata.
"Oh!" ani Karl.
Kinagat ng babae ang kanyang labi. Tumigil si Jacob sa ginagawa niya kaya hinampas
siya ng babae sa braso. Tumayo si Jacob at hinila niya ang babae.
His wearing a white longsleeve button down shirt. Tinupi iyon hanggang braso.
Tulad ng dati, medyo magulo parin ang buhok niya. That's how he wears it alright!

Kuminang ang earring sa kanyang tainga at inayos niya ang kanyang relo. Hindi ko
alam kung mas tumangkad ba siya o talagang ang tagal na naming hindi nagkikita.
Hinila niya ang babae patungong dancefloor. Muntik nang natalisod ang babae
dahilan kung bakit niyakap niya ito ng mahigpit at pinaulanan ng halik sa noo.
Pumikit ako ng mariin at nag init ang gilid ng mga mata ko. Nagsimula ulit ako sa
dati. Matagal ko nang tinapos ang pag iisip nito. Matagal ko nang pinatawad ang
sarili ko. Matagal ko nang tinanggap ang lahat pero bakit ngayon, hanggang ngayon,
sobrang sakit parin?
Nanginginig ang kamay ko nang kinuha ang aking purse. Kumuha rin ako ng isang
wineglass na may lamang champagne at nilagok ko iyon. Hindi man lang ako nangiwi
nang naramdaman kong inatake nito ang aking lalamunan.
"Rosie, wait! Oh my God!" sigaw ni Karl.
Mabilis akong naglakad. Kahit sa dami ng tao ay nakagawa ako ng paraang makaalis
doon. Naririnig ko parin ang sigaw ni Karl sa likod ko. Kaya kong mag isa...
"Rosie!"
Nang nakalabas ako sa loob ng bar ay bumuhos ang mga luha kong matagal ko
nang kinikimkim. Nilingon ko ang bukana ng bar at si Karl ang nakita ko. Tumigil
siya sa paglalakad nang nakaharap na ako sa kanya. He looked stunned.
"Tangina Karl sabi naman, e! Ayaw ko! Ayaw ko parin! Ayaw ko siyang makita!" sigaw
ko.

Kitang kita ko ang pagpapanic ni Karl sa harap ko. Hindi niya alam kung alin ang
uunahin niya, ang mga luha ko o ang aking kamay na nanginginig.
Hindi niya kasalanan ito. Pero sa sobrang lasing ko, kailangan ko ng
mapagbubuntungan.
"I'm sorry... Hindi ko-"
"I know... i'm sorry, it's not your fault." Kinalma ko ang sarili ko ngunit patuloy
ang
luha ko.
Mahapdi na ang mga mata ko. Hindi na ako makatingin sa kanya. Nanatili ang mga
mata ko sa sahig.
"Akala ko ba time heals all wounds..." suminghap ako.
"Hindi pa siguro sapat ang oras na iyon, Rosie..."
"It's been almost three years! Hindi pa ba sapat iyon! Ano ang sapat? Ten?" hindi
ko
alam kung siya ba o ako ang sinisigawan ko.
Kumalabog ang pintuan ng isang kotse. Nalingunan ko iyon at halos mapailing ako
nang nakita ko kung sinong naroon. In his white tux, Duke came to us.
Sinapo ko ang aking noo at naramdaman ko ang pag ikot ng aking sikmura. Not now,
please! Pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.
Dumiretso ako sa gutter at naghanap ng madamong parte para maisuka ang kung
anong bumabagabag sa aking tiyan.
"Rosie!" may awtoridad sa tawag ni Duke, kahit ang sikmura ko ay dapat sumunod
pero hindi ngayon. I am too drunk to even recognize his authority.

Pinunasan ko ang aking bibig pagkatapos kong maisuka ang natitirang pagkain sa
aking tiyan. Kinagat ko ang labi ko. I am truly going to regret this tomorrow.
Madilim ang mga mata ni Duke nang hinarap ko siya. Nag iwas agad ako ng tingin.
"Ihahatid na kita sa inyo..."
"No... I'm fine. Pwede akong mag taxi," maagap kong sinabi.
"No, Rosie. You are drunk..."
Nag angat ako ng tingin sa kanya. His intense eyes pierced through me. Naka coat
and tie parin siya, paniguradong galing pa sa trabaho. His lashes were his only
soft
feature. Wala nang iba. His perfect jaw, thick eyebrows, broad shoulders were all
hard and strained. Tinitingnan niya ako na para bang binabasa ang iniisip.
"May party ako sa loob, hindi ko pwedeng iwan ang-"
"Tapos na ang party, you've had enough drinks. I'm sure your friends would
agree..." sabi ni Duke.

"Yes, Rosie. Sige na. I'm sorry Mr. Valenzuela, napasobra ang inom niya."
Umigting ang panga ni Duke at tumango kay Karl. Hinawakan niya ang kamay ko at
umikot ang aking mundo. Hinila ko ito, naiiyak.

"Leave me! Wala kayong responsibilidad sa akin! Kaya ko ang sarili ko! I can do it.
I can go home now! I don't need anyone's help!" sigaw ko.
Nanlaki ang mga mata ni Duke. Pakiramdam ko ay tumigil ang mundo ko. He clenched
his jaw. That was the last image I saw before everything went black.

-----------------------

Kabanata 1

Move On

Pumipintig sa sakit ang ulo ko pagkagising ko kinabukasan. I don't know if it's

because of the champagne o talagang may sakit ako.
Marahan kong kinuha ang kumot na nakapalupot sa akin at dumilat para
tingnan iyong mabuti. Kulay dark blue iyon taliwas sa kumot ko sa aking kwarto.

Kahit masakit ang aking ulo ay bumangon agad ako. Nasaan ba ako?
Pinasadahan ko ng tingin ang pamilyar na relo at natatanging painting sa harap.
Huminga ako ng malalim at pilit na inalala ang nangyari kagabi.
I passed out...
Bumaba ako sa kama at napansin ang malaking v neck t shirt na nakasuot sa akin.
Pumikit ako ng mariin at mabilis na nagtungo sa pintuan ng kwarto.
I need to talk to Duke. Dinala niya na naman ako sa kanyang condo unit.
Hindi ba sumama pauwi si Karl kahapon?
Hindi alam ni Duke kung saan ang bahay namin. Hindi ko pa siya nadadala doon at
wala akong plano kaya tuwing nakakatulog ako ay dito niya ako dinadala sa kanyang
condo.
Binuksan ko ang pintuan ng kwarto niya. He didn't even try to put me in one of his
guest rooms at doon pa talaga sa kwarto niya.

Pagkalabas ko pa lang ay narinig ko na ang ingay ng mga naroon. He's not alone.
Naririnig ko ang boses ni Karl at Ava sa kusina.
Nakapaa lamang ako nang dumiretso ako doon. Ni hindi ko alam kung ano ang itsura
ko. Sabay na napatingin si Ava at Karl sa akin nang lumitaw ako sa kitchen. Sinapo
ko ang noo ko para ibsan ang sakit na nararamdaman galing doon.

"Good morning, Rosie!" bati ni Karl.

"Hindi ka pala sumama kagabi? Sana hinatid ninyo ako sa bahay. Baka nag-alala na si
Maggie..." nagpapanic kong sinabi.

"Tinext ko si Maggie kagabi 'tsaka hindi naman kasi pwedeng iwan ko sina Callix at
Josh doon nang walang sinasabi. They would be shocked na ang rason kung bakit tayo
nandoon ay wala na. Without explanation!" ani Karl.
Nagkatinginan kami ni Duke. Nagluluto siya ng isang nakakatakam na breakfast.
Kumalam ang sikmura ko dahil sa bango nito. I appreciate everything but I don't
need it.
"I need to go home," iyon lamang ang nasabi ko.
"Kaya kami nandito ni Karl, Rosie, ay para sunduin ka at makauwi na tayo," ani Ava.

Pagod akong umupo sa high chair. Sumulyap muli si Duke sa akin. Parang tinitimbang
niya ang pang umagang mood ko.
Isang linggo na mula nang makabalik kami dito galing Dubai. Wala parin ako sa
katinuan hanggang ngayon. Noong nasa Dubai ako, gustong gusto ko nang umuwi pero
ngayong nasa Pinas na ay gusto kong umalis.
"I'm done cooking. Let's all go to my dining room..." baritono ang boses ni Duke
nang sabihin niya iyon.
Tumango si Karl at tumayo. Nanatili akong tulala at sumuko din nang
tumayo na si Ava. Sumunod ako sa kanila patungo sa engrande niyang dining room.

"Where's my phone?" tanong ko kay Duke nang naalala.

"Nasa kwarto, nagchacharge. You were dead bat last night..." aniya.
Tumango ako at nilagpasan siya para sa cellphone ko. Tahimik sila nang umalis ako.
Kinuha ko ang phone sa loob ng kwarto niya. Naroon nga ito sa tabi ng phone niyang
naka charge din. Tinanggal ko iyon sa charger at
agad kong tinipa ang pangalan ni Maggie.
"Rosie..." napapaos niyang salubong.
Tiningala ko ang orasan at nakita kong alas otso pasado pa lang.
"Mag, nandito ako kina Duke-"
"I know. Nasabi ni Karl sa akin kagab..."
"Sinabi mo ba kay mama at papa?" kabado kong tanong.
"Hindi 'tsaka hindi naman sila tumawag, e," ani Maggie. "Uuwi ka ba ngayon?"
"Oo, sorry Mag. Wala kang pasok?" tanong ko.
"Mamaya pa ng mga ala una ang pasok ko ngayon."
Huling taon niya na ito sa college. Hindi siya agad nag-aral tulad ko at putol
putol pa ang pag-aaral niya dahil sa matinding pangangailangan ng pera.
Dalawang taon sina mama at papa sa New Zealand nang biglaang nagkasakit si mama.
Ayaw siyang iuwi ni papa sa Pilipinas dahil gusto niyang siya mismo ang mag alaga
rito. Ang resulta ay wala kaming pambayad sa renta sa apartment at iba pang bayarin
sa bahay. Mas inuna ni papa ang tuition fee ko kaya marami akong sinalihang contest
para lang makalibre sa pag-aaral.
Tumigil si Maggie sa pag aaral at nagtrabaho para sa bahay. Para na rin hindi na
kailangan pang magpadala ni papa ng pera sa amin. Ang pera niya ay dapat nakalaan
kay mama. Nang maayos na si mama ay hindi na siya
makahanap ng trabaho. May trabahong nag-aantay bilang caregiver pero malayo iyon sa
kung saan sila nakatira ni papa ngayon. Hindi rin pwedeng lumipat si papa sa dairy
farm na pinagtatrabahuan niya dahil magandang
magpasahod ang kanyang boss kaya ang resulta'y siya na lang itong nagtatrabaho. It
didn't bother us. Basta ba ay maayos na si mama, okay na kami. Pero sa renta,
tubig, at kuryente pa lang halos magkulang na ang
pinapadala ni papa. Wala kaming pang matrikula kaya pinili ni Maggie na magtrabaho
ulit.

Now it's her turn to study. Ako naman ang nagbibigay para sa kanyang pag-aaral.
James was willing to give her money for school pero ayaw ni Maggie noon. Ayaw ko
rin. Kaya ko naman at kapatid ko si Maggie, ako dapat ang gumagawa noon.
"O sige..."
"Kayo na ba ni Duke?" tanong ni Maggie, pang ilang beses na simula nang nag Dubai
ako.
"Hindi."
"Okay... Hmm... Anong oras ang uwi mo kasi sabi ni Auntie Precy pupunta siya dito
sa bahay. Alas onse ako susunduin ni James at kapag di ka pa nakauwi sa bahay,
ibibigay ko na lang iyong susi sa kapitbahay para hindi
naman mag antay si Auntie sa labas," ani Maggie.
"Uuwi ako pagkatapos kong kumain dito," maagap kong sinabi.
Simula nang naghiwalay kami ni Jacob, hindi na ako ulit bumisita ng Alegria. Kahit
gaano pa ka kailangan ay hinding hindi na ako umapak pang muli doon. Kaya si Auntie
Precy ang bumibisita ngayon.
"Sige... Kung di ka pa nakakauwi pagkaalis ko, kunin mo 'yong susi ko ha?"
Pagkababa ko sa aking cellphone ay pumasok si Duke sa kanyang kwarto.
Umamba agad akong aalis na doon.
"May problema ba?" tanong niya.
Umiling ako. "Wala. Tinawagan ko lang si Maggie..."
"Okay... Kain na tayo..." aniya.
Tumango ako at lumabas. Sumunod naman siya sa akin. Dumiretso ako sa kanyang dining
room at tahimik na nag uusap si Karl at Ava doon.
Pagdating namin ay tumahimik ang dalawa.

"Kailangan ko nang umuwi kaagad dahil bibisita si Auntie Precy samin,"

sabi ko sa dalawa.
"Ihahatid ka na namin, Rosie. I'm sure abala pa si Duke sa trabaho."
'Tsaka ko lang napagtanto kung gaano ko inabala si Duke. Napakasama ko talaga para
hindi na maisip pa ang ginawa kong gulo sa mga taong nasa paligid ko.

"Duke, I'm sorry. And thank you sa lahat ng ito. Sorry kagabi..." sabi ko.
Umangat ang gilid ng kanyang labi. He flashed his sexy smile. "It's nothing. Kumain
ka na..."
Tumikhim si Karl at tiningnan ang mga pagkain.
"Kumain na tayo," anyaya ni Duke sa kanila.
Wala ni isang binanggit ang nangyari kagabi. Alam kong nag iingat si Karl
at ayaw naman ni Duke na maalala ko iyon. Pero talagang ngayon ko lang napagtantong
iniwan ko ang mga kaibigan ko doon.
"Sina Brandon kagabi, hindi ba naghanap?" tanong ko bigla habang kumakain kami.
"Hinanap ka ni Brandon kina Kai, kaya sinabi kong umalis ka na. Nakita rin ni
Callix ang pag alis mo e." Nag iwas ng tingin si Karl sa akin.
"Kailangan ko pang mag sorry sa kanila. Nakakahiya naman..."
Ngayon pa lang ako tinablan ng hiya. I must be very drunk last night.
"May sorpresa pa naman sila sa akin. Nakakahiya talaga!" sabi ko.
"They'd understand, Rosie. But yes, siguro nga kailangan mong mag sorry..." ani
Ava.

"You know, Rosie, if you want to take a break I give you a week to unwind.
Para naman hindi ka mahirapan sa pag aadjust sa trabaho sa Dubai at dito..." singit
ni Duke.
Umiling kaagad ako.
Hindi ibig sabihin na dahil magkaibigan kami ng may ari ng Chain of Malls kung saan
ako nagtatrabaho ay lalaki na ang ulo ko. I am not going to enjoy the leave he's
talking about. I need to work. Besides, kailangan ko ng
pera para kay Maggie.

"Hindi na. I'm fine... Hindi rin naman hiring sa company kaya hindi pa masyadong
marami ang trabaho ko..." sabi ko.
"You sure? I can book you a plane ticket to Palawan if you want..." ani Duke.
Nagkatitigan kaming dalawa. It is truly tempting. Gusto ko ngang mag relax pero
ilang relax na rin ang nagawa ko para makalimutan ang tanging bagay na
nakakapagpatibag sa sistema ko, wala rin namang nangyari.
Maybe it's time to really face it now.
"Hindi na. Hindi ko rin naman kabisado ang Palawan, baka mawala lang ako doon,"
tumawa ako at uminom ng tubig.

"Well, if you want I can join you para hindi ka matakot..." Humalakhak si Duke at
nagtaas ng kilay.
Umiling ako. "No, thanks. I really need to work-"
Humagalpak na siya ngayon. "I know you'd say that, though..."
Napangiti ako at nanliit ang mga mata ko sa kanya.
Tumikhim si Karl kaya pareho kaming bumaling sa aking kaibigan. "By the way, Kira
called. Alam niyang nasa Manila ka na. May coming events siya, pwede ka daw bang
sumali?"
Ilang sandali akong natahimik. Ang huling sali ko ng event ay iyong pageant sa
Tagaytay Highlands kung saan ko naipanalo ang scholarship ko. Si Brandon ang isa sa
naging judge ko doon.
I am always hesitant to join these kind of gigs. Lalo na noon. Noon na nandyan pa
si Jacob. Ngayong wala na siya, wala nang aalma. I am very free. Free to do
anything. Without someone bothering me or getting mad at me.
"Huy, nag iisip ka pa?" ani Karl.
Tumikhim ako. "Naisip ko lang na sana hindi conflict sa trabaho ko."
Tumango si Karl. "Sige, sasabihin ko sa kanya."
Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na rin ako kay Duke. Hinayaan niya akong
suotin na lang muna iyong shorts at t shirt niya para makauwi.
Tutal ay sasakay naman ako sa sasakyan ni Karl.

"Thank you so much, Duke."

"Next time, you have to lead me to your home para hindi ka na makatulog pa dito..."
Ngumiti ako. "Yes..."
Tahimik kaming pumasok sa sasakyan ni Karl. Ako ang nasa likod samantalang si Ava
ang nasa front seat. Si Duke ay nanatiling nakatayo malapit sa elevator at
hinihintay na tuluyan kaming makaalis sa basement
parking.
"Kailan mo ba sasagutin ang lalaking iyan?" Humalakhak si Karl.
Umiling ako at hindi nagsalita. Nilingon ako ni Ava, nagkatinginan kaming dalawa.
"Kayo na ba?" tanong niya.
"Hindi..." sabi ko.
Sumulyap si Karl sa akin sa side mirror. Pinaandar niya ang sasakyan.
Kumaway ako kay Duke nang paalis na kami. 'Tsaka ako bumaling ulit kay Ava nang
nasa kalsada na.
"You look so comfortable with each other..." ani Ava.
"That doesn't mean we're together. Boss ko siya at magkaibigan lang kami."
"How old is he?" tanong ni Ava sa seryosong tono.
"I don't know? Twenty-seven? Twenty-eight? I am not sure..."
"He's mature and single. Mabait din. Mukhang gusto ka niya, judging doon
sa pagyayaya niyang pumunta kayo ng Palawan-"
"Tss... That's just nothing..." Nag iwas ako ng tingin.
"Rosie-"
"Hindi naman ako naghahanap ng lovelife. I'm fine single. I'm fine alone.
Ipinanganak akong mag isa, kaya ko ng mag isa. It's been almost three years na
single ako at maayos naman ako kaya hindi ko kailangang magka boyfriend..."
Umirap si Ava. "Gusto ko lang namang makita kang maging masaya ulit."
"Masaya ako. I don't need to smile a lot to prove that. Masaya ako," I convinced
her.
Nagkibit siya ng balikat. "Oo. Siguro. Pero sa sobrang kalasingan mo kagabi, nagawa
mo pang magwala at umiyak? Masaya ka ba talaga?"
Kabwisit din itong si Karl. Bakit niya pa kailangang sabihin iyon kay Ava?
Sana lang ay hindi niya sinabi kina Callix.
Hinampas ko ang upuan ni Karl. Tumawa lamang siya.
"Rosie, nang nakita nila si Jacob, kahit hindi ko na sabihin, alam na agad nila,"
paliwanag niya.
"Kung ganoon, paano niya nalamang umiyak ako?" Pasigaw kong sinabi.
"Rosie, let's get to the main point. It's been three years. Naka move on na iyong
tao. Ikaw na lang ang hindi. Kailangan mo nang mag move on. Hindi pwedeng ganito,
alam mo 'yan!" ani Ava.
Hindi ko alam kung bakit uminit ang pisngi ko. Pati pa yata ang ulo ko. Unti unting
sumibol ang galit at pagkamuhi sa akin at hindi ko alam para kanino. Siguro ay para
sa sarili ko. Siguro rin ay para kay Jacob. Siguro ay
para sa langit. Siguro ay para sa tadhana. Siguro para sa lahat ng bagay.
"Nakapag move on na ako. Minsan lang talaga, it gets to me... Hindi na iyon
mauulit," sabi ko.
She's right. Naka move on na si Jacob. Hindi tulad noon na kumuha lamang siya ng
panakip butas para sa akin. Hindi tulad noon na napagkamalan ko lang na may gusto
siya sa ibang babae. This time, he really did move on! Damn it!
At ang masaklap pa ay nanatili ako kung nasaan ako noon. Nanatili ako dito! Tatlong
taon na at andito parin ako!
Para saan pa ito? Kung hindi naman pala magiging kami sa huli, bakit kailangan ko
pang maramdaman ito? I've learned all my lessons the hard way! Tapos na at hindi ko
na kailangan ang nararamdamang ito pero bakit hindi matanggal tanggal?
"What if magkaharap kayo? What if kasama niya iyong girlfriend niya? It will get to
you na naman?" ani Ava sa nag aalalang tono.
"Hindi. Hindi naman ako ganoon, alam mo 'ya-yan..."
Nanginig ang boses ko kaya tumigil ako sa pagsasalita. Pumikit ako ng mariin at
inisip lahat kagabi. I probably need to feel the pain. Kasi sa loob ng tatlong
taon, wala akong ginawa kundi takasan iyon lahat. Pinaniwala
ko ang sarili ko na ayos lang. Na ayos lang lahat. Na kailangan naming dalawa ito.

Pinaniwala ko ang sarili ko na hinding hindi ako matatanggal sa sistema niya. Na

mahal na mahal ako ni Jacob. Na hinding hindi siya makakalimot.
Na lahat ng pangako niya ay hinding hindi niya kayang kalimutan.
Pinaniwala ko ang sarili ko noon.
But this time, everything's messed up. Now I know that everything is possible.
Posibleng makalimutan niya ako. Posibleng magmahal siya ng iba. Posible ang lahat.
Kaya paniguradong ang makalimut sa kanya ay
posible rin para sa akin. Natagalan nga lang dahil ngayon ako ang naiwan dito.

Pinalis ko ang luha sa aking mga mata. Sumama ito pagdilat ko. Nanginig ang labi
ko.
"Karl, may tissue ka?" tanong ni Ava natataranta.
"I just really can't believe it! Until now, I can't believe it! Hindi ko alam kung
nagsisisi ba ako o nanghihinayang lang talaga. I want to be happy for him! Kasi 'di
ba? Sabi pag mahal mo ang tao, magiging masaya ka kung saan siya masaya pero bakit
ganito? I so... so want to punch him! Gustong gusto ko ring sabunutan ang babae!
Gustong gusto kong mabuwag silang dalawa! Gustong gusto kong bumalik siya sa akin
kahit alam kong hindi na siya magiging masaya!"
Tinakpan ko ng aking palad ang aking mukha at humagulhol ako ng husto.
Inabot ni Ava sa akin ang tissue. Tahimik na silang dalawa.
"Mahal na mahal niya ako! Hinding hindi niya magagawa sa akin ito!
Ikakamatay ni Jacob 'to! Babalik siya sa akin! Ako lang ang mahal niya!
Ako lang! Ako ang papakasalan niya! Ako!" sigaw ko, mas lalong humagulhol.

This time, I will mourn properly. Iyon siguro ang kulang sa akin.
Tinakbuhan ko ang lahat ng sakit at pinaniwala ko ang sarili ko na hindi ganito.
Hindi ko alam kung paano talaga makalimot pero siguro ganito ang kulang na paraan
sa akin. I will mourn properly for the lost love. I will share everything. Para
maiwan ko na ang lahat ng ito at hindi na ako ulit lilingon
sa kahapon.

------------------------

Kabanata 2

End of it All

Pagkarating namin sa apartment ay naroon na si Auntie Precy. Inanyayahan ko si Karl

at Ava na pumasok muna sa bahay bilang pasasalamat na lang sa kanilang pagsama sa
akin ngayon. And besides, I'd probably lose my mind kung wala akong kaibigang
magiging karamay.
Nagmano ako kay Auntie. Mukhang kararating niya lang din dahil sa damit niyang
maong at blouse na kulay puti. Hinagilap niya ang aking mga matang ayaw kong
ipakita sa kanya.

"Anong nangyari sayo?" tanong niya. "Umiyak ka ba?"

Naupo na sina Karl at Ava sa aming mga sofa. Nilingon sila ni Auntie ngunit walang
sinabi ang mga kaibigan ko. Sa wakas ay nagawa kong mag angat ng tingin kay
Auntie.
"Magbibihis lang ako..." sabi ko at umambang didiretso na sa kwarto.
Hinayaan ako ni Auntie Precy. Kumuha lang ako ng tuwalya at dumiretso sa banyo para
makaligo. Nasa kusina si Auntie at pinagmamasdan ang ekspresyon ko. Hindi
ko alam kung ikikwento ko ba sa kanya o hindi. But then I guess I should stop
keeping it to myself.
Tiningnan ko ng mabuti ang aking mukha sa salamin. Namumugto ang aking mga mata.
Kahit hindi nagtagal ng isang oras ang iyak ko ay kitang kita parin ang intensidad
ng ginawa ko. Namumula ito at kitang kita ang eyebags.
Pinatuyo ko ang buhok ko gamit ang tuwalya pagkalabas. Nasa lamesa na sina Ava at
Karl, kausap si Auntie tungkol sa kung ano. Natahimik sila nang nakita ako.
Nagluto si Auntie ng pananghalian. Ni hindi ko iyon naisip. Hindi ko naisip na may
bisita nga pala ako at mag aalas dose na. Mabuti na lang at nandito si Auntie.
"Kain na tayo, Rosie," ani Auntie.
Tumango ako at tahimik na umupo upuang tapat kay Karl.
Nakatitig si Karl sa akin. Para bang tinitimbang ang aking ekspresyon. Nag angat
ako ng tingin sa kanya.
"Ayos ka na?" tanong niya.
Paano ba magiging maayos? Hindi ko alam. Tumango na lang ako.
"Hindi ka pala umuwi kagabi?" tanong ni Auntie.
"Nagkatuwaan kami ng mga kaibigan ko," sabi ko.
Kilala na ni Auntie sina Karl at Ava. Maging ang ilan pang kaibigan ko. Kaya
paniguradong nakapagtanong na siya sa mga ito kung bakit ngayon lang kami
dumating.
"Nagpaalam ka ba sa mama mo?" tanong ni Auntie sabay abot sa kanin sa akin.
"Alam na ni mama 'yon. Pero di ko nasabi sa kanya na 'di ako nakauwi. Ayaw kong mag
alala siya..." sabi ko.
"Saan ka naman natulog?" tanong ni Auntie.
Noong kami pa ni Jacob, kung matagal akong makauwi, hindi na ipagtataka ni
mama at papa. Kung saan ako uuwi, hindi na nila rin iyon ipagtataka. At maging nang
lumipat ako sa kanila, buong puso nila akong pinaubaya kay Jacob.
Nasasaktan ako ngayon kasi parang wala na ulit. Parang wala na silang
pinagkakatiwalaan para sa akin. Hindi ko alam kung sakit ba iyon sa pagkakawala
niya o sakit dahil nawala na ang nakasanayan ko. Maybe that's it. This pain isn't
about losing him anymore? Maybe it's about losing the traditions, the familiarity.
"Sa kaibigan, Auntie. Kumusta ang byahe?" tanong ko para walain ang usapan pero
kita ko sa kanya na hindi siya kumbinsido.

"Maayos naman. Ayos ka lang ba talaga, Rosie?"

Ngayon ay matapang ko na siyang tiningnan. Sumubo ako sa luto niyang beef steak at
ngumiti.
"Ayos lang, Auntie. Bakit?"
Nagkatinginan si Karl at Ava. Pumikit ako nang napagtanto kung ano. They've done
it. Pero ito na nga siguro ang tamang panahon para pag usapan pa ito.
"Nagkita daw kayo ni Jacob kagabi? Saan?" tanong niya.
Tumikhim ako at nilunok ang pagkain bago nagsalita. "Nakita ko siya. Hindi kami
nagkita. Magkaiba iyon."
"O sige, nakita mo siya. Saan?" tanong ni Auntie.
"Sa kung saan kami nagpaparty. Hindi pa ba nasasabi ni Karl at Ava?" sabay tingin
ko sa mga kaibigan ko.
"Rosie, we're just concerned too," ani Ava.
"Fine!" sabay tingin ko kay Auntie. "Nagpaparty kami sa homecoming ko. Kasama ko
naman sina Callix."

"Sinabi ni Callix kay Jacob kung nasaan ka?" tanong ni Auntie.

"Hindi. Walang alam si Jacob at 'tsaka hindi narin naman siguro sila masyadong nag
uusap ni Callix. May sariling ginagawa si Callix at may sariling gawain din si
Jacob. It's not like they live in the same house..." sabi ko. "At anong pakealam ni
Jacob..."

Halos magkalasuglasug ang beef steak na inaatake ko bawat pagsasalita.

Natahimik silang lahat. Maging si Auntie na maraming tanong. Isang buntong hininga
ang pinakawalan niya.
"Iyon ba ang dahilan kung bakit wala ka sa mood pag uwi mo?" tanong ni Auntie.
Hindi ako nagsalita. Hindi ko masagot. Dahil oo, iyon nga.
"Rosie, I know how you're feeling..." ani Auntie kung saan ako umalma.
"Hindi. Basta..." Gusto kong idugtong na huwag na lang naming pag usapan pero
hindi ko ginawa. This is it. I am going to face it. After all those years, ngayon
pa lang
ako mag dedesisyon para sa aking sarili.
Nangilid kaagad ang luha sa aking mga mata. Noong naghiwalay kami ni Jacob, halos
wala akong niluha. Nagpatuloy lamang ako sa aking buhay na parang walang nangyari.
Iyong mga tradisyon namin inisip ko pansamantalang suspended lang kasi marami akong
gagawin pero ngayon heto na!
"May ibang girlfriend na si Jacob," ani Auntie na parang hindi ko alam.
"Nasa Dubai ako, alam ko na. 'Tsaka kahit dito sa Pinas, alam ko na..." sabi ko.
Noong nag Dubai ako, pilit kong binura sa isip ko lahat. Hindi naman din ako
nagtagal doon. mahigit anim na buwan lang ang inilagi namin ni Duke doon para sa
isang proyekto niya. Nanunoot ang sakit sa akin tuwing gabi at tuwing mag isa ako
kaya lagi kong pinapagod ang sarili ko.
"At alam mong hindi siya basta basta nagkakaroon ng girlfriend. Hindi mapaglaro si
Jacob sa mga babae."
Ramdam ko ang pait sa sinabi ni Auntie. Gusto kong sumigaw at patigilin siya sa
pagsasalita. Hanggang ngayon ayaw kong marinig ang katotohanan. Gusto ko paring
paniwalain ang sarili ko na hindi iyon maaari!
"Alam ko, 'te."
Unti unting gumapang ang luha ko sa aking pisngi. Nanaman. Pagkatapos ng
pagpapanggap kong ayos ang lahat, ngayon ko lang talaga naramdaman ang sakit.
Marami akong gustong sabihin pero hindi ko na kaya dahil nanginginig ang labi ko.
Hindi ko na matapos ang pagkain.
Tumayo si Ava at tumabi sa akin. Tinapik niya ang aking likod samantalang si Auntie
ay uminom ng tubig. Kitang kita ko ang pamumula ng kanyang mga mata.
"Alam ko kung gaano ka nasasaktan ngayon, Rosie..." ani Auntie na para bang
mawawala ang sakit pag nalaman kong alam niya.
"Hindi! Hindi Auntie... Hindi mo alam..." sabi ko.
Kitang kita ko ang pagluha ni Auntie. Ayaw kong paiyakin na naman si Auntie pero
anong magagawa ko kung mismong ang sarili ko, hindi ko matahan.
"Rosie, kumain na tayo..." ani Karl, nalilito at hindi alam kung paano kami
patatahanin.

"Ganyan din ang naramdaman ko noong narealize ko na wala na talaga si Juan

Antonio sa buhay ko. Noong nakita ko na siyang may kasamang iba, Rosie..."
Umiling ako. Hindi parin ako naniniwala. Hindi ako kumbinsido at kailanman hindi
ko tatanggapin na pareho kami ng naramdaman ni Auntie sa mga oras na iyon.
"Rosie, noong umalis ako para sa sarili ko, alam kong sinasaktan ko si Juan
Antonio. Pero naniniwala akong kaya niyang maghintay. Alam kong ganyan din ang
iniisip mo."
Umiling ako at mas lalo akong umiyak.
"Pagkabalik ko, siya namang pag alis niya. Ni hindi kami nagkausap ng maayos. Ni
hindi ko alam kung may binalikan pa ba ako pero..." Humikbi si Auntie. " Sabi ko sa
sarili ko, maghihintay ako kasi pinaghintay ko rin siya 'di ba? Ako naman ngayon
ang maghihintay. Tapos sa kalagitnaan ng paghihintay ko nakahanap siya ng iba."
"Hindi!" sigaw ko. "Hindi! Hindi tayo pareho Auntie... Sa'yo, may pagkakataon ka.
Pwede mong kausapin si Tito! Pwede mo siyang sundan! Pwede mo siyang iyakan!
Pwede! Ang problema niyo lang ay kumunikasyon! Ako, hindi! Hindi! I have no
choice! Walang binigay ang tadhana sa akin! Walang binigay ang Panginoon sa akin
na ibang paraan para lagpasan ang lahat ng iyon! Wala! Kaya pinili ko iyon!"
Hindi ko na nakilala ang sarili kong boses. Nanginginig ang bawat sigaw ko at mas
lalo lamang humapdi ang mga mata ko.
"It's a choice between being broken or to break someone else! And I choose the
first
one! I choose to be broken! And yes, paninindigan ko ito ngayon! Paninindigan ko
ang pagkawasak ko ngayon."
"It's okay, Rosie..." Tumango si Auntie. "You did the right thing. Kailangan mo
nang
patawarin ang sarili mo. Kailangan mo nang patawarin si Jacob. Kailangan mo nang
patawarin ang sitwasyon. Kailangan mo nang tanggapin ito."
Umiling ako.
"Nagpaka mature ka sa desisyon mong iyon. That was the best decision you did,
Rosie. And you know that. You can't cry for that..." ani Auntie.
"That was the best and the most destructive decision, Auntie. Kaya please, hayaan
ninyo akong umiyak at masaktan. Hayaan ninyo akong mamuhi hanggang sa maubos ang
lahat ng galit ko. Malay ko, 'di ba? Pag sobra sobra na ang galit ko, magiging
maayos na ako!"
Pinalis ko ang mga luha sa aking pisngi.
"Rosie, mas mabuting iwasan mo na lang muna si Jacob, 'di ba? Masasaktan ka
lang ulit ng ganito..."
"She's done with that, Ava..." ani Karl. "Isa pa, kailangan niya nang harapin ang
katotohanan. She's the only one affected now. Si Jacob, hindi na. Kaya kung nasa
sitwasyon na, mas mabuting matuto si Rosie na harapin na lang. Hindi tulad noong
tumatakbo siya."
I really don't know what to do next. I just want to let out all my feelings and
frustration.
Nilingon ko si Auntie habang nagpupunas siya ng luha. Marami akong tanong sa
kanya. Siguro ay masasagot nito lahat. Siguro ay pansamantalang maiibsan nito
ang sakit.
"Paano ninyo nakalimutan si Juan Antonio, Auntie?"
I can't believe she stayed even after she learned about Cielo Buenaventura. Kung
ako ang nasa kalagayan ni Auntie, tinakbuhan ko na iyon. Ilang taon pa bago ako
makakabalik ng Alegria tulad sa nangyari ngayon.
Umiling siya. "Hindi ko siya nakalimutan.
I just simply accepted what happened."
Umiling din ako. Hindi ako santo. Hindi ko kaya iyon. Talagang hindi kami pareho ni
Auntie. At hindi ko alam saan ako pupulutin ngayon.
"You have to, Rosie. Para maka move on ka na. Isa pa... ayaw kong magaya ka sa
akin. Pag naka move on ka na, kaya mo nang magmahal ng iba."
"Ang ibig mong sabihin wala ka talagang ibang minahal kundi siya, buong buhay
mo?" tanong ko.
Tumango si Auntie.
That's stupid! That's just plain stupid! Ang maisip na ganyan ang mangyayari sa
akin ay hindi ko matanggap. Maybe this is a step to that. Because I can't accept
it, makakamove on ako, hindi tulad kay Auntie Precy.
"Hindi ko yata kaya 'yan! Someday, I'll find someone to love. I will. Hindi iyong
pinipilit. Hindi iyong minamahal ko lang dahil wala akong choice. Iyong tulad noong
nangyari sa amin ni Jacob noon. Iyong..." hindi ko matapos tapos dahil naaalala ko
naman lahat ng masayang kahapon.
Pumikit ako ng mariin. Hindi ko na lang talaga tinapos.
"Kahit para sa sarili mo lang. Kahit para mapatawad mo na lang ang sarili mo. Kahit
iyon na lang talaga, Rosie. Huwag ka na munang mag iisip ng mamahalin mo sa
tamang panahon, ang isipin mo ngayon ay kung paano mo papatawarin ang buong
sitwasyon. Kung paano mo matatanggap si Jacob ngayon."
Tumango ako. Madaling sabihin pero mahirap gawin. Madaling sabihing magpatawad pero
mahirap tuluyang isagawa.
"I just really don't know how to face this all," mahinahon kong sinabi.
"You don't have to think about facing it all, Rosie. Kasi hindi mo naman kailangang
harapin si Jacob kung hindi kailangan. Siguro ngayon, nahihirapan ka pa. Pero
maaaring bukas, magiging maayos ka na. Eventually..." ani Ava.

Pinasadahan ko ng daliri ang aking buhok. Alam ko iyon. Eventually. Like what I
said years ago... Eventually, I'll forget him. But did I believe it? Naniniwala ba
akong makakalimutan ko talaga siya? Hindi. Iyon ang kulang sa akin. Hindi ako
naniniwala.
Kaya ngayon, panahon na para maniwala. His love didn't stop. His love wasn't
suspended. His love was lost... gone... and will never come back... will never
resume. Kailangan kong maniwala.
"Ang sabi nila, ang mga relasyon daw na nagsisimula sa highschool, hindi
nagtatagal. Malabong magkatotoo pagkatapos ng ilang taon," ani Auntie. "Kaya
siguro..." Tumango siya. "Isa kami sa nagpatunay ng sinabing iyon."
Suminghot ako at pilit na kinalma ang sarili. Kitang kita ko ang luha sa gilid ng
mga mata ni Auntie Precy.
"Kahit na gaano pa ninyo ka mahal ang isa't-isa, darating ang puntong kailangan
mong magdesisyon para sa sarili at hindi para sa inyo. After all, kahit anong
sabihin ninyong kaya ninyong dalawa ito, admit it... mag isa ka lang talaga sa
mundong ito.
You have to decide for yourself. And not for the both of you... Those situations
help you grow, Rosie. You've grown and I am proud of you..." tumango si Auntie sa
akin.
Kinagat ko ang labi ko. Sana ay hindi na lang ako nagmature kung ganoon. Umiling
agad ako. There's no point in that now. I need to really look forward.
"You two have grown... And sadly, you've grown apart too. But it's okay. Ayos lang,
Rosie. Ayos lang iyan. Nadapa ka lang. Nadapa lang kayong dalawa."
Tumango ako. "Oo. At nauna lang siyang umahon. Kasi noong nadapa ako, gumapang lang
ako para magpatuloy sa buhay. Kaya mas dumami ang sugat ko.
Hindi tulad niyang tumigil ang mundo. Kaya ngayon, ngayong nakabangon na siya.
Isa lang ang sugat niya. At mabilis itong naghilom, ganoon ba?"
Humugot ako ng malalim na hininga.
"Oo. Naiintindihan ko ngayon. Pero hindi ako Santa kaya hindi ko makakayang pasanin
lahat ng ito. I would burst from time to time. i would even curse him to death if I
get hurt... and I will... But I need all of it. I need the pain. Kailangan ko ng
sampal para masaktan ako at tuluyan na talagang magising. I can't be like this
forever."
Tumayo si Auntie at niyakap ako ng mahigpit. Mas lalo lang bumuhos ang luha ko
dahil sa pagtatahan niya. I feel like it's really happening now. This is really the
end
of it all.

-------------------------

Kabanata 3

Takot

Mabuti na lang at nagpasya sina Ava at Karl na manatili muna sa bahay.

Pakiramdam ko kapag kami lang ni Auntie dito wala akong gagawin kundi ang umiyak.

"Malay mo, makakahanap ka ng iba, 'di ba? 'Tsaka ano ba naman 'yan, masyadong late
reaction..." ani Ava sabay ngisi.
Alam kong pinapagaan lang nila ang aking pakiramdam. Ngumiti rin ako pabalik.

Tiningnan ko si Auntie Precy habang nagliligpit ng mga pinggang tapos na naming

hugasan kanina. Nasa sala na kami nina Karl at Ava at nanonood ng TV. Hindi naman
mapirmi ang mga mata ni Karl doon dahil sa mga photo album na kinuha niya galing sa
aming cabinet.
"Hindi ko lang talaga nabigyan ang sarili ko ng pagkakataong tanggapin ang lahat.
Kailangan ko ng sampal," sabi ko sabay yakap sa throw pillow.
Napatingin ako kay Ava na nakatingin rin kay Auntie Precy.
"Ilang taon na ang Auntie mo? Hindi na ba talaga siya mag-aasawa? I mean, sayang at
ang ganda niya..."
Bumaling ulit ako kay Auntie. Lahi nina papa ay may mapuputi at makikinis na balat.
Ang mga labi ni Auntie ay pulang pula kahit na walang lipstick, tama ang hubog ng
kanyang kilay, ang tangos ng ilong ay kasing hugis sa
akin, at hindi man lang tumaba o ano.
"Hindi ko alam."
Umiling ako.
"Magkamukha talaga kayo ni Auntie Precy, 'no, Rosie? 'Yong kaibahan ninyo lang ay
'yong buhok. Kulot ang dulo ng sa'yo samantalang straight naman hanggang dulo ang
kanya," singit ni Karl habang tinitingnan ang mga larawan sa isang photo album na
hindi ko pa nakikita.
Kumunot ang noo ko. Marami kaming photo album dito at sa Alegria pero ang hawak
hawak ni Karl ay ngayon ko pa lang nakita. Kulay puti at medyo inaalikabok ito.
It's like a wedding photo album.
"Patingin?" sabi ko sabay abot nito.
"Saglit lang. Kakasimula ko pa lang..." sabi niya.
Nagsiksikan kami sa aming sofa. Nakita ko ang mga lumang picture. May ilan sa
kanilang black and white pa.
"Saan mo 'to nakuha?" tanong ko.
"Diyan sa kabinet ninyo. Bakit?" ani Karl.
"I've never seen this before..."
"Si Don Juan Antonio ba ito?" sabay turo ni Karl sa lalaking katabi ni Auntie
Precy.
Nanlaki ang mga mata ko. I've seen Don Juan Antonio's pics noong kabataan niya pero
hindi ganito ka bata sa picture na ito. They're like 15 or 16 years old.
"Oo!"
"Kamukhang kamukha niya si Jacob!"
Tumindig ang balahibo ko. They were so alike. Ang hugis ng mukha, ilong, labi,
tikas, lahat ay parehong pareho.
Nilingon ko si Auntie. Hindi pwedeng si Maggie ang kumuha nito sa Alegria.
"Auntie, ikaw ba ang nagdala nitong photo album?" tanong ko.
Kitang kita ko ang gulat sa kanyang mga mata nang makita ko iyon.
Lumapit siya sa amin. Akala ko ay magagalit siya pero pumungay ang kanyang mga
mata.
"Kamukhang kamukha ninyo po pala talaga si Rosie..." ani Ava kay Auntie.
"Uh-huh. Mas maputi nga lang yata siya ng kaonti sa akin."
Ngumuso ako at bumaling ulit sa mga pictures. Sa sunod na mga pahina ay nakita ko
na ang mga pictures ni Auntie noong nag aral siya sa Maynila.
"Wala ka po bang naging suitor kahit noong nag aral ka sa Maynila, Auntie?" tanong
ni Ava.
"Mayroon naman pero..." nagkibit siya ng balikat.
Kinagat ko na ang labi ko. Hindi ko maipagkaila ang pagkakaparehas namin ni Auntie.
"Si Rosie din. Noong nag hiwalay sila ni Jacob, maraming nanligaw agad.
Iyong iba kasama pa niya sa pagmomodel, mga gwapo pero walang-"
"I needed to concentrate on my studies. At isa pa, hindi ko hiniwalayan si Jacob
dahil hindi ko na siya mahal."
Tumikhim si Karl at umiling na lang.
"So si Don Juan Antonio lang talaga?" tanong ni Ava. "Wala bang kahit muntikan na?
Kahit isa lang? Kahit noong nag asawa na si Don Juan, wala bang nagtangka sa
Alegria?" Halos dinig ko na ang pag aalala ni Ava sa
kanyang boses.
Huminga ng malalim si Auntie. Kitang kita ko ang luha sa gilid ng kanyang mga mata.
I get it. Three years and it's still fresh. Mas okay na iyong ganito.
Mas okay na na may iba na lang si Jacob. Mas okay na may mahalin siyang iba.

Tumayo ako at dumalo kay Auntie. Niyakap ko siya at nginitian.

"Mayroon namang mga manliligaw din sa Alegria, pero iba talaga, e."
Nanginig ang kanyang boses.
Natahimik si Ava. Pumikit ako ng mariin at hinagod ang likod ni Auntie.
I can feel her pain. Ngunit alam kong dulo lang ito ng tunay na intensidad ng sakit
na nararamdaman niya ngayon. And I have no right to claim that I know what she's
feeling because I don't. Eto ngang nadulas lang si Jacob sa aking mga kamay, halos
mawasak na ako. Paano na lang kung iyong nawala na talaga siya mismo. I can't do
that.
Or maybe because it's still fresh for me too.
Pinunasan ni Auntie ang kanyang luha. Bumaling siya sa akin.
"Hindi ko talaga nasabi sa kanya ang tunay kong nararamdaman, Rosie..." aniya.
Parang pinipiga ang puso ko. Hindi ako nakapagtanong kung ano talaga ang tunay na
estado sa kanila ni Don Juan Antonio. I admit it, siguro ay talagang preoccupied
ako sa sarili kong buhay, sa sarili kong sakit... kaya
halos wala akong pakealam sa ibang taong nakapaligid sa akin. I don't care about
their pain. I only care about mine... and Jacob's...
"Kahit noong nakabalik na siya galing Maynila. Kasi... may Cielo na, hindi ba. I
was happy for him. I'm happy when Jacob was born. Ibinaon ko lahat lahat ng sakit
sa ilalim ng puso ko dahil ayaw ko nang bulabugin pa ang
nakaraan," aniya.
Niyakap ko uli siya. I don't have to look at her eyes to see her feelings. Mga
salita niya pa lang, alam ko nang masakit.
"Kahit noong namatay si Cielo, hindi ko parin nasabi sa kanya na naghintay ako.
Even years after Cielo died, I never once told him that I am still... here..."
Nanginig na ang balikat ko. I know where this is going and I have to really face
it.

"At ayaw kong magaya ka sa akin. There's no chance now. Kaya ikaw, kahit hindi
ngayon... Kahit antayin mo na kaya mo nang harapin siya at tunay kang masaya para
sa kanya. You have to tell him what you really feel about him. Huwag mo nang isipin
kung sino ang may kasalanan, you ended it for the greater good, Rosie."
Tumango ako at bumuhos ang mga alala sa lahat ng nangyari mahigit tatlong taon na
ang lumipas.
Pumikit ako ng mariin at niyakap pa lalo si Auntie Precy.
Natigil ang halik ni Jacob sa akin nang may kumalabog sa pintuan. Galit na galit
ako para sa kasambahay o kung sino mang kumakatok ng hindi iniisip kung
nakakaistorbo ba.
Nagpatuloy si Jacob sa paghalik sa akin at ganoon rin ang katok. Bahagya ko siyang
tinulak. I'm not like him. Hindi ko kayang may kumakatok habang nag hahalikan kami
sa kwartong nilaan niya para sa akin.
Suminghap siya at ginulo ang buhok.
"Sino 'yan?" sigaw niya.
"Sir! Si Joy po ito! May tawag kay Nic..." Hinampas ulit ng kasambahay ang pintuan.

Inayos ko na ang damit ko. Mukhang seryoso ito pero bumalik lang si Jacob sa kama
at walang pakealam. Tumayo ako kahit na hinila niya ako pabalik. I need to at least
know what it is all about.
"Rosie!" tawag ni Jacob.
Binuksan ko ang pintuan. Maliit na bukas lang at nakita ko ang nagpapanic na mukha
ng kanilang kasambahay. Sa kanyang kamay ay kanyang cellphone.
"Oh, bakit?" tanong ko.
"Kasi po ma'am, tumawag si Nic, kailangan kausapin si Jacob... Nabangga po kasi ang
Ranger nila pabalik na dito..."
Unti unting kumalabog ang puso ko. May hangganan talaga ang kasiyahan.
Mukha pang hindi iyon narinig ni Jacob kaya nang nilingon ko siya ay nakatingin
lamang siya sa akin na parang wala.
"Anong sabi?" tanong niya.
Napalunok ako sabay tingin ulit sa kasambahay.
"Sinong sakay ng Ranger at... saan naman nabunggo?"
Tumayo na si Jacob at binuksan ng malaki ang pintuan ng kwarto ko.
Nakatingin na siya kay Joy at naghihintay ng sagot.
"Anong sinabi mo?" tanong ni Jacob.
"Nabangga daw po 'yong Ranger, teka lang..." nilagay ng babae ang cellphone sa
tainga pero naglahad ng kamay si Jacob.
Binigay ng kasambahay ang cellphone at si Jacob na mismo ang kumausap sa kabilang
linya. Hindi ko alam anong gagawin ko. Ang gusto ko lang malaman ay kung sino ang
sakay at kung gaano kalala.
Hindi ko alam pero kalmado ang mukha ni Jacob habang nakikinig sa cellphone. Gusto
ko siyang yugyugin dahil sa pag aalala ko.
"Saang ospital?" tanong niya.
Halos nalulunod na ako sa kaba ngunit kalmado parin siya. Umigting ang panga niya
at napatingin siya sa akin.
"Sige. Pupunta ako diyan."
Binaba niya kaagad ang cellphone. Lumabas siya sa kwarto ko at dumiretso sa kanya.
Sinundan ko siya at tinawag. Kalmado parin siya pero pirmi ang kanyang kilos.

"Jacob anong sinabi?" tanong ko nang pumasok siya sa kanyang kwarto.

"Nadisgrasya si daddy. Kritikal... Nasa ospital ng San Gabriel..."
Nalaglag ang panga ko. Hindi pa ako nakagalaw. Hinayaan ko siyang magbihis. Nang
nahimasmasan ay mabilis akong tumawag sa kay Maggie para ibalita at para magpaalam
na sasabihin ko iyon kay Auntie Precy.
Sumama ako kay Jacob sa San Gabriel. Tahimik ang buong byahe namin at hindi ko alam
kung anong sasabihin ko. Ako mismo ay kabado at hindi mapakali.
"Jacob."
I can't tell him how scared I am because I know he's scared too. I know deep inside
he's so scared! At hindi ko alam kung paano gayong kaming dalawa ang takot.
"Magiging maayos si Tito. Tinawagan ko si Auntie at pupunta rin siya mamaya. Sinong
nagmamaneho?" tanong ko.
"'Yong isang driver namin..." aniya sabay tingin sa akin. "Sa front seat daw si
daddy, e."

"Anong nakasagasa? At paano nangyari?" Halos manginig ang boses ko.

"Isang truck ng mga nag la-logging. Mabilis daw ang patakbo ng truck at mabilis din
ang Ranger..."
Pumikit ako ng mariin. I can't imagine it. I don't want to.
Sa ospital ay nauna na si Auntie Precy. Papa Maynila ang byahe ng Ranger nina Jacob
nang na aksidente ito. Ligtas ngunit kritikal ang driver nina Jacob ngunit
pagdating namin ni Jacob sa ospital, patay na si Don Juan Antonio...

-------------------------

Kabanata 4

Anong Nangyari

Pagkatapos ng ilang araw, hindi parin ako makapaniwala. Namumugto ang mga mata ko
habang tinitingnan ang pagbaba ng kabaong ni Don Juan Antonio sa sementeryo. Panay
ang iyak ko ngunit mas grabe ang hagulhol ni Auntie Precy.
Kahit noong sa ospital pa lang ay halos magunaw na ang mundo namin. Jacob cried in
the hospital. Niyakap ko siya ng sobrang higpit. Nanginginig ang kanyang balikat at
sobrang wasak ng puso ko. Iba ang pakiramdam na nakikitang ang minamahal mo ay
wasak na wasak at wala kang magawa.
But here now... ni isang luha ay walang pumatak sa kanyang mga mata. He held my
hand. He hugged me tight.
Nagtapon siya ng puting rosas sa kabaong ni Don Juan Antonio. Ganoon din ako, si
Auntie Precy at iba pang relatives ni Jacob. Callix was there too. My friends were
there. Si mama at papa ay parehong nasa ibang bansa at hindi basta bastang makauwi
kaya wala sila.
Sa harap ko ay si Maggie na naiiyak na rin. I really can't believe it. Hindi ko pa
tuluyang matanggap na sa isang aksidente, sa isang iglap lang, nawala si Don Juan
Antonio.

Kinalma ko ang sarili ko. Maybe he did not cry because he saw me weak. At ayaw ko
ng ganoon. I should be there for him. I should be strong for him at times like
these.
"Jacob..." tawag ko.
Nilingon niya ako at hinigit pa palapit sa kanyang dibdib. Hindi siya ng dapat nag
cocomfort sa akin. It should be the other way around.
Pinalupot ko ang aking braso sa kanyang leeg. I know he's feeling sad right now.
Niyakap niya ako pabalik at ibinaon niya ang kanyang mukha sa aking balikat.
Hindi siya nagsalita. Hindi ko rin alam kung umiiyak ba siya. Basta alam ko,
sobrang higpit ng yakap niya sa akin.
It lasted that way for a while. Hanggang sa tuluyan nang nailibing ang kanyang
daddy.
Dahil sa libing, nakilala ko halos lahat ng pamilya ni Jacob. Nakilala ko na ang
pamilya ni Callix noon pero mas nakausap ko sila ng maayos ngayon. Nakilala ko rin
ang mga pinsan ni Don Juan Antonio. Pare-pareho ang tikas ng mga Buenaventura.
"Jacob, can we talk?" tanong ng Tito niya sabay tingin sa akin.
Kausap namin si Auntie Precy. Umalis na ang ibang tao at tanging direct family na
lang ang natitira doon.
Niyakap ko si Auntie habang tinitingnan si Jacob na kinakausap ng kanyang tito.
Sinalubong siya ng nag aalalang tita. Hinagod ang likod ni Jacob at niyakap.
Wala nang natira sa kanyang mga magulang. And he's the only son. Ngayong nakikita
kong may ibang pamilya siyang nandyan para sa kanya, hindi ko maiwasang mapaluha. I
want to thank them for being there.
"Anong sinabi ng tito mo?" tanong ko nang nasa sasakyan na kami.
Pansamantalang tumigil ang buhay para sa aming dalawa dahil sa nangyari pero hindi
tumitigil ang mundo. We need to go to school. Marami na kaming absent.
"Just about the business..." sabi niya nang hindi tumitingin sa akin.
"Kailan ang balik nila sa America?" tanong ko.
"Hindi ko alam." Bumaling siya sa akin. Parang marami pa siyang iniisip pero hindi
niya sinasabi.
Hinawakan ko ang kamay niya. Huminga siya ng malalim at tiningnan ang magkahawak
naming kamay. Pinaglaruan niya ang aking mga daliri.
"Walang mag aasikaso sa negosyo ni daddy..." aniya.
Hindi ako nagsalita. Hinintay ko ang kanyang sasabihin. Alam kong marami pa ito.
"Tumigil kaya ako sa pag-aaral?"
Nalaglag ang panga ko sa gusto niyang mangyari. Hindi ko alam kung anong isasagot
ko. Hindi ko alam kung paano nga naman ihandle ang kanyang sitwasyon.
Siya ang natatanging tagapagmana ng lupain ng kanyang pamilya, ng kanyang ama...
paano na ito ngayon gayong wala na ang tagapangalaga?
"Ano sa tingin mo, Rosie?"
Hindi ako makapagsalita. Maybe education isn't important to him... dahil na rin sa
sitwasyon. Para sa akin, wala kaming pera at pag aaari, edukasyon lamang ang
tanging pwede kong maging pag-aari balang araw.
"Sayang ang nasimulan mo na..." iyon lamang ang tanging nasabi ko.
"Hindi ko pa gamay ang negosyo. Kahit na tumutulong ako kay daddy, may mga
transaksyong hindi ko pa alam. Hindi ko pwedeng pagsabayin ang pag aaral ko at
pagnenegosyo."
Nagtiim bagang ako. "Pano kung mag enrol ka sa kolehiyo sa Alegria?"
"Siguro kapag nakuha ko na kung paano gawin ang negosyo..." aniya. "Lumipat ka sa
Alegria Community College..."
Hinigpitan ko ang hawak ko sa kanyang kamay. I can... I may... I'm not sure. I need
to stay by his side.
"Tatapusin ko muna ang semester na ito. Hindi mo ba ito tatapusin, Jacob?"
Ngumuso siya at natulala. Pakiramdam ko ay maging siya, hindi alam kung ano ba
talaga. I can sense that he wants to finish his studies but he has so many
responsibilities.
Binigyan namin ang aming mga sarili ng ilang araw para makapag isip. Bumalik kaming
dalawa sa pag aaral. Tutal ay kaonting buwan na lang matatapos na namin ang
semester na iyon.
Tumunog ang cellphone ni Jacob habang kumakain kami. Tumingin siya sa akin.
"Sasagutin ko lang 'to," aniya sabay tayo.
Tumango ako at pinagmasdan siya. His massive shoulders were in my view now.
Ilang araw na siyang abala sa negosyo at pag aaral. Pakiramdam ko ay wala na siyang
magawang mabuti. It should be either the business or his studies. I really don't
know what to say to him. Gusto kong piliin niya ang pag aaral pero kailangan niyang
piliin ang negosyo. Kung hindi niya pagtutuonan iyon ng pansin, masasayang ang gawa
ng kanyang ama.
"Sige... sige..." aniya.
Binaba niya ang kanyang cellphone at bumalik ulit sa hapag. Tiningnan ko siya at
pinagtaasan ng kilay.
"Tumawag si Lito. Pinaayos ko kasi iyong mga truck..."
Huminga ako ng malalim. "Jacob, hindi kaya mas mabuting huwag mo na lang munang
unahin iyong trucking? Kasi baka mahirapan ka. Paano iyong farm ninyo?
Wala na ang daddy mo para gawin iyon."
"May deal si daddy sa lahat ng harvest namin sa buwang ito. Naghihintay ako kung
ano 'yon. Ang sabi ni Lito, bagong kompanya daw iyon. Nag risk daw si daddy kaya
hindi ko muna gagalawin ang farm..."
"Kung..." Alam kong sayang pero nakita ko rin ang kanyang mga grades. Hindi maganda
ang grades niya sa midterms siguro ay dahil kasagsagan ng pagkamatay ng daddy niya
iyon. "I-drop mo na lang kaya 'yong subjects mo para mapag tuonan mo ng pansin
ang-"
"Idrop mo rin ang sayo at lumipat ka ng Alegria..." hamon niya.
Umiling ako... "Jacob... Susunod ako pagkatapos ng semester na ito."
Umiling din siya. "Hihintayin kita."
Tumigil ako sa pangungumbinsi. I know with his tone, he won't change his mind.
Hinayaan ko siyang mag-aral at mag negosyo. Minsan ay nami-miss niya ang ilang
subjects kapag kinailangan niyang umalis at pumuntang Alegria.
"Leo, si Jacob?" tanong ko isang araw nang nakita kong hindi nila kasama si Jacob.
Nagkatinginan sila ng kanyang mga kasama.
"Nagmamadali iyong umalis, Rosie. Uuwi daw muna siya ng Alegria. Pumunta sa
classroom mo para magpaalam."
Diretso kong kinuha ang cellphone ko.
"Ganoon ba? Wala kasi kaming pasok sa period na 'to kasi may sakit ang prof.
Tawagan ko na lang..."
Tinalikuran ko sila at niyakap ang mga libro ko. Sa pangatlong ring ay sinagot niya
ang tawag.
"Hello, Jacob..."
"Rosie, nasan ka? Walang tao sa classroom ninyo."
"Nandito ako sa inyo. Sina Leo lang ang naabutan ko. Ba't ka uuwi ng Alegria?"
And he'll probably miss his subjects today and tomorrow too. Hindi ko na binanggit.
Alam kong ganito rin naman ang mangyayari.
"Babalik ako diyan... Diyan ka lang..." aniya at binaba ang cellphone.
"Anong sabi, Rosie?" tanong ni Leo.
Humilig ako sa dingding ng kanilang classroom.
"Babalik daw siya dito. Dito na lang ako maghihintay." Ngumisi ako kay Leo.
"Salamat."

Hindi siya ngumisi pabalik. Seryoso ang kanyang mga mata at parang may gusto pang
sabihin. Nang sa wakas ay nakapag desisyon. "Rosie, mukhang may problema sa
nakaraang deal ni Don Juan Antonio, e. Kaya namomroblema si Jacob sa farm nila..."

Nagtiim bagang ako. Matagal ko nang nararamdaman iyon ngunit naniniwala akong
magiging maayos parin. "Maaayos siguro 'yan ni Jacob..."
Tumango si Leo. "Sana nga. Bumili pala ng lupa si Don Juan sa likod ng Trucking
ninyo. Twenty Hectares lahat ng binili niya..."
Nanlaki ang mga mata ko. Hindi ko alam iyon. Ekta ektarya na ang pag aari ni Jacob
at para saan pa ang bente ektaryang binili ni Don Juan bago siya pumanaw?
"Rosie..." tawag ni Jacob dahilan kung bakit natigil ang pagkamangha ko.
Tumuwid ako sa pagkakatayo. Mabilis siyang tumabi sa akin at inangat niya ang aking
baba para makuha ang buong atensyon ko. My heart skipped a beat. Talaga naman...
"Tapos ka na ba sa klase mo? Uuwi muna ako ng Alegria, may kailangan akong
asikasuhin..."
Umiling ako. Ang tanong ay tapos na ba siya? May pasok pa siya, ah. Pero hindi ko
na sinabi dahil alam ko kung ano ang priority. "Jacob, ikaw na lang. May pasok pa
ako 'tsaka wala akong maitutulong sa'yo. Alam mo namang wala akong alam sa
negosyo..."
"Bukas pa ako uuwi ng mga hapon. Paano ka?"
Kung anu ano na ang nangyayari, ganito parin siya. Napangiti ako.
"Tatawag ako pagka uwi ko. Ayos lang ako. Babalik ka naman bukas..."
"Okay... Ihahatid na kita sa sunod mong classroom bago ako umalis..." sabay hawak
niya sa librong dala ko.
Hinayaan ko siya sa gusto niyang mangyari. Gusto ko rin sanang isingit ang gig
offer ni Kira sa akin para sa susunod na linggo pero tingin ko ay hindi ito ang
tamang oras para doon.
"Okay lang ba ang farm?" tanong ko habang hinahawakan niya ang kamay ko.
Ilang sandali pa bago siya nagsalita. "May utang si daddy na ilang milyon dahil may
binili siyang lupa malapit sa trucking..."
"Hindi ba ay inyo iyong likod? Anyway... huwag mo na lang kasi munang asikasuhin
ang trucking. Ang importante, maayos mo iyong farm..." sabi ko.
Tumango siya. "Ang budget para sa trucking ipang aayos ko sa utang pero kulang
parin iyon."
"O, anong problema? Bakit ka uuwi?" tanong ko ng nakataas ang kilay.
"Pansamantala kong ipapasarado ang Kampo Juan dahil kulang sa tao. Napeste ang
mais. Hindi ko alam na hindi naghanda si daddy ng pangontra bago siya naaksidente.
Hindi kami makakaabot sa..."
Natigil na ako sa paglalakad dahil sa pakikinig sa kay Jacob. Mukhang maraming
problema. Hinila niya ako para makapaglakad ulit.
"... sa deadline na gusto ng bagong ka deal ni daddy."
"Paano 'yon?" tanong ko.
Umigting ang panga ni Jacob. "Magbabawas muna ako ng tao para hindi lumaki ang
utang."
Napalunok ako. I really think he should concentrate on his business. Ginapangan ako
ng kaba ngunit binalewala ko iyon. Kaya 'to.
Tumingkayad ako para mahalikan siya sa pisngi. Natigil siya sa mga iniisip niya at
ngumiti sa akin. Damn that smile. I smiled back at him. Hinapit niya ang aking
baywang at hinalikan niya ako sa noo.
"Uuwi din ako bukas, okay. Tawag ka kaagad pagkauwi. Huwag kang magpapamiss
masyado..."
Humalakhak ako. "Oo na! Sige na... Papasok na ako," sabay turo sa loob ng
classroom.
Kumaway ako sa kanya. Kumaway rin siya sa akin. Hinintay kong makaalis siya ngunit
sinenyasan niya akong kailangan ko ng pumasok. Mukhang di siya aalis hangga't hindi
ako nakakapasok.
Pagkapasok ko ay umupo kaagad ako sa arm chair. Nasa kay Jacob pa ang isipan ko
nang tumunog ang cellphone ko. Nakita kong tumatawag si Maggie.
Umirap ako at tamad na sinagot ang tawag.
"Yes?" sabi ko habang nag aayos ng gamit.
"Rosie, t-tumawag si papa..." ani Maggie.
"Tapos?" wala sa sarili kong tanong.
"Na ospital daw si mama."
Natigil ako. Hindi ma proseso sa utak ko iyon.
"Anong nangyari kay mama?" Tumaas ang tono ng boses ko.
Napatingin ang ilang kaklase ko sa akin. Pumikit ako ng mariin at nilagay ang kamay
sa aking noo.
"Ilang buwan nang tinago ni papa sa atin na madalas magkasakit si mama. Kanina daw,
nanigas daw si mama h-habang natutulog. Kaya isinugod na sa ospital..."
nanginginig ang boses ni Maggie.
"O tapos? A-Ano daw? Anong nangyari?" Halos bumukas na ang dibdib ko sa kaba.
"Nag complicate daw ang hypertension niya. Mild stroke-"
"Hypertension? Bakit hindi ko alam 'yan?" Gusto kong sumbatan si Maggie kahit alam
kong wala rin siyang alam.
"Hindi ko rin alam! Hindi sinabi ni papa!"
What the hell?
"Tapos? Kamusta na?" Nangilid ang luha ko ngunit nanatiling matapang ang boses ko.

"Hindi ko pa alam. Iyon pa lang sinabi ni papa."

"Mag, tawagan mo naman o!"
Dumating ang propesor namin. Hindi ko na alam kung lalabas ba ako at uuwi. Ano
naman ang maitutulong noon?
"Sige na... Mag usap tayo pag uwi ko..."
Binaba ko ang cellphone kahit marami pa akong tanong. Nagtipa kaagad ako ng message
para kay Jacob. Bahagya pa akong nag dalawang isip. Marami siyang problema tapos
sasabihin ko pa ang problema ko?
Ako:
Jacob, naospital daw si mama sa Gore. :( Saan ka na? Ingat ka pauwi ha? Sa likod ka
umupo.
Nanghihina ako. Pero kaya 'to, alam ko.

-------------------------

Kabanata 5

Liability

Umuwi muna ako sa amin para makausap si Maggie. Gusto ko ring makausap si papa sa
Skype at magtanong kung kumusta na sila doon.
Pareho kaming depressed ni Maggie sa nangyayari pero ayaw namin iyong ipakita. Lalo
na kay Papa. Kailangan naming maging matatag.
"Pa, kumusta?" tanong ko at tumabi kay Maggie para makita ng mabuti ang screen ng
laptop.
"Nasa ospital pa ang mama ninyo." Iyon lamang ang sinabi niya.
"Kumusta na siya? 'Tsaka, uuwi ba kayo? K-Kamusta na siya?" frustrated na sinabi ni
Maggie.
Hinawakan ko ang braso ng aking kapatid. We need to calm down. Lalong lalo na sa
mga sitwasyong ganito.
"Maayos na siya ngayon. Salamat sa Diyos at mild lang-"
"Ano ba kasing nangyari?" ani Maggie.
"Noong isang araw kasi, nag birthday iyong Pinoy kong natrabaho.
Naimbitahan kami sa kanila at may lechon. Miss na miss na ng mama ninyo ang lechon
kaya naparami..." ngumiti si papa.
Hindi ko parin makuha ang humor doon. I know he's just smiling para gumaan ang loob
namin.
"Hindi ko naman inakala na ganoon ang mangyayari. Nagising na lang ako ng mga
madaling araw, tapos nakita ko siya... sinugod ko siya sa ospital.
Mabuti at naagapan. Maayos na siya ngayon pero pansamantalang mananatili dito sa
ospital. Hindi pa niya masyadong maigalaw ang kanang kamay."
Dumapo ang kamay ko sa aking bibig. I can't believe that my mother is in this
state. Masiyahin at masigla si mommy. Ang marinig na ganito siya ngayon ay
nakakapanlumo.
"Hindi malala kaya huwag kayong mag alala. Nag panic lang ako. Maayos ang lagay ng
inyong ina. Natutulog siya ngayon pero pagkagising niya, tatawag ulit ako sa inyo."
"Hindi ba kayo uuwi?" tanong ni Maggie ulit.
"Maggie, alam mo namang wala pa kaming ipon para gawin 'yan..."
"Hindi na po ako mag aaral muna. Magtatrabaho na lang po muna ako.
Kahit si Rosie na lang muna ang pag aralin, umuwi lang kayo..."
Huminga ng malalim si papa. "Gaya ng sabi ko, napag usapan na namin ng mama ninyo
kanina ito. Ayaw niyang umuwi. Gusto niyang magtrabaho dito. Magpapahinga lang daw
muna siya. Gusto niyang tapusin ang lahat
ng ito. Iyong pag aaral ninyo at pangarap din niyang magkaroon tayo ng sariling
bahay."
"Pero pa..." apila ni Maggie.
Napapikit ako. Hindi ko alam kung paano ito. Alam kong hindi magpapaiwan si papa sa
New Zealand. Parati silang magkasama ni mama.
Alam ko rin na ayaw ni mama na umuwi ng di kasama si papa. At ayaw rin ni mama na
umuwi dahil maghihirap kami. Ano ngayon kung maghirap?
Ang importante ay maayos kami.
"Maggie, ayaw ko nang guluhin pa ang isip ng mama ninyo. Mamaya mas lalo lang
siyang magkasakit pag pinagpilitan ko. 'Tsaka sabi ng doctor, she's okay now. Huwag
lang kumain ng grabe. At magiging normal din siya in time kapag nakapag pahinga ng
maayos."
But mild stroke isn't a joke.
"Titigil po muna ako. Mag tatrabaho na lang muna ako-"
Pinutol ako ni Maggie. "Ako ang magtatrabaho. Tutal ay naka ilang tigil na rin ako,
Rosie. Sayang naman 'yan kung di mo itutuloy."
"Pero Maggie, maghihirap lang tayo. Pwede naman tayong magtrabahong dalawa para
maka uwi si mama at papa dito..."
"Oo nga, pa..." sabay tingin ni Maggie sa laptop.
Umiling si papa. "Aantayin ko na lang kung kailan makukumbinsi ang mama ninyo. Sa
ngayon buo parin ang loob niyang manatili kami dito.
Hindi na muna siya makakapagtrabaho..."
Nakakapanlumo ang lahat. Hindi ko alam kung paano mapipilit si papa at mama na
umuwi. Alam kong susunod si papa sa kung anong gusto ni mama at kung gusto ni
mama'ng manatili, wala na kaming magagawa.
Tulala kaming pareho ni Maggie sa sala pagkatapos ng tawag. Naiisip ko ang mga
pwede kong pasukang trabaho. Naisip ko rin ang pag aaral na iiwan ko. Naisip ko rin
si mama at papa. Naisip ko kung anong mangyayari sa lahat.
"Rosie..." ani Maggie kaya nawasak ang katahimikan. "Ganito, mag tatrabaho ako para
sa gastusin sa bahay. Huwag na muna tayong manghingi kay papa ng pera. Kailangan
niya iyon para sa gamot ni mama."
"Mag tatrabaho na rin ako-"
"Hindi!" iritado niyang sinabi. "Tutal ay may trabaho ka naman, hindi ba?
Kahit na nag aaral ka, nag momodeling ka. Gamitin mo ang pera mo sa pagmomodel sa
pang matrikula mo. Allowance. Huwag mo nang isipin ang bahay..."
Alam kong mahirap ito kay Maggie. Pangalawang tigil niya na ito kung sakali. Kaya
ko namang magsakripisyo. Manghihinayang ako. Pareho naman kaming nanghihinayang.
Pero alam ko ang mga priorities.
"Maggie, kaya ko ring magsakripisyo-"
"Ako ang Ate mo kaya hayaan mo ako. Ako ang masusunod pag wala si mama at papa at
sinasabi ko sayo ngayon na ako ang bubuhay sa'yo, pansamantala. Ako muna ang
magbabayad sa gastos, Rosie. Kumpara sa
ating dalawa, ikaw ang mas angat sa pag aaral dahil ilang beses akong tumigil kaya
mauuna ka."

"Hindi naman yata tama 'yan. Palagi na lang bang ikaw ang magsasakripisyo?" galit
kong sinabi.
"Oh please! I know you also want to finish your studies fast. I know you can do it,
Rosie. Kaya huwag ka nang mag reklamo at sumunod ka na lang.
Don't worry, I'll let you pay for this in time. Kapag tapos ka na at ako naman ang
mangailangan, alam kong hindi mo ako tatalikuran kaya sige na."
Gulong-gulo ang isip ko. Ganunpaman ay nagpatuloy ako sa pag-aaral. Mas lalo kong
pinagbuti.
Iba talaga kapag nag aaral ka ng may purpose kumpara sa wala. Mas inspirado ka.
Hinalikan ako ni Jacob sa labi nang pabagsak siyang humiga sa aking kama. Nilingon
ko siya. Nakapikit na siya sa aking tabi.
Dinampian ko ng halik ang kanyang labi. Mas lalo lamang niya akong nilapit sa
kanyang dibdib at ilang sandali ay naging pirmi na ang kanyang paghinga.
He's asleep.
Siguro ay pagod sa pabyahe byahe. Mabuti na lang at tapos na ang semester na ito.
Madugong semester at marami kaming pinag daanan pero kaya parin kahit paano.
"Jacob, may gig nga pala ako mamaya..." sabi ko pero alam kong tulog na siya.
Nasabi ko na sa kanya ito. Hindi naman niya ako pinagbawalan at nasanay na siya.
Only that he wants to be with me always. Pero paano ito ngayong gayong tulog siya
at mukhang pagod?
Nakatutok ako sa cellphone ko, nag aantay kay Jacob. Kumpleto na ang make up at
damit ko. Kakagising niya lang kanina at papunta na raw siya dito.
"Brandon!" sigaw ng mga kaibigan kong model.
Napatingin kaagad iyong iba sa akin. Nagkatinginan kami ni Brandon. He's his usual
self. Nakatali ang buhok niya ngayon at ang kulay silver na tuxedo ay magandang
tingnan sa kanya.
Ilang gig na rin na nagkikita kami at saludo ako sa kanya. Walang awkwardness sa
aming dalawa. Maybe because of his happy go lucky attitude, huh?
Isa kami sa mga finale. Nasa isang room lang kami at naghihintay na magsimula at
magkaroon ng signal para sa amin. Jasmine isn't around. I heard, she pulled out on
this agency.
"You look tensed..." ani Brandon.
Nag-angat ako ng tingin sa kanya. "Wala pa si Jacob..."
Nang nakatanggap ako ng text ay tumuwid ako sa pagkakaupo. Lumapit si Brandon sa
akin at dinungaw lamang ako.
"Brandon, so you really did sign up for that international stint?" biglaang
pambungad ni Kira sa hamba ng pintuan.
Lumapit siya sa amin ngunit hindi ko mapirmi ang atensyon ko sa kanila.
"Yup... Kaya wala ako sa susunod ninyong gigs... By the way, invite your models
this coming May. May offer si Mr. Valenzuela sa akin. Kinagat ko na para naman
hindi boring pagbalik ko sa Tagaytay!" Tumawa siya.
Jacob:
Papunta na ako. I'm sorry, pagod na pagod ako.
Ako:
Okay lang... Sana hindi ka na lang nag abala. Mas okay sa akin na makapagpahinga
ka.
"Para saan?" tanong ni Kira.
Nag angat ako ng tingin kay Brandon. Nagkibit siya ng balikat kay Kira at sumimsim
sa canned energy drink.
"I'm not quiet sure if it's a pageant or just a contest. Basta, alam ko he's
inviting amateur models to join. It's for V Malls catalogue. Malaki ang premyo at
sa Tagaytay gaganapin. I'm just there to host the venue of the event... I'll send
you the details soon."
Bumaling si Brandon sa akin.
Kumunot ang noo ko. "Aalis ka sa agency?" tanong ko.
"Hindi naman aalis pero may stint ako sa ibang bansa so... I'll be there for siguro
a month..." Nag ngising aso siya. "Why? Are you going to miss me?"
Umirap ako at tumawa. "Seriously, Brandon. International?"
"Hay! Nagulat ka pa e alam mo namang international model iyan. Hindi ko alam bakit
rumarampa pa 'yan dito sa Pinas!" Tawa ni Kira.
"Babalik naman ako, Kira. Tulad ng dati..."
"That's a good offer..." Hindi ko maiwasang mainggit. Kapag may
international offer, ibig bang sabihin malaking pera ang makukuha?
Malamang. Malamang mas malaki sa nakukuha dito.
"Yup..." Tumango si Brandon sa akin.
"Uy, teka! Sige na mag retouch na muna dahil nagsisimula na ang una..." ani Kira
sabay palakpak.
Naging abala ulit kami sa backstage. Habang minimake upan ako ay panay ang tingin
ko sa cellphone ko para sa text ni Jacob.
Jacob:
Traffic. Makakaabot pa ba ako?
Ako:
Huwag kang mag madali. Ayos lang... Please...:)
Ilang sandali ang nakalipas ay tinawag na kami. Wala pang text galingkay Jacob.
Siguro ay nasa byahe parin siya.
"Ano ba, Rosie? Isasama mo ba 'yang phone mo sa ramp?" sigaw ni Kira.

Ngumiwi ako at nilagay iyon sa drawer ng tukador. Lumabas na ako ng backstage para
maghanda. Hindi ko alam kung makakaabot pa ba si Jacob pero ayaw ko siyang
ipressure.
Nang nagsimula nang mag dim ang lights at mag slow ang music, alam ko nang kami na.
Ang suot ko ay isang puting flowing gown. Long sleeve ito at conservative ang
harap. Ang deep V back nito ang highlight dahil naroon ang mga intricate designs na
gawa ng designer namin ngayon.

"Go Go! Brandon!" sigaw ni Kira at nauna na doon si Brandon sa mga lalaki.
Sumilip ako sa labas. Maraming tao at pormal lahat. Hindi ko mahanap si Jacob.
Nang tinawag na ni Kira ang mga babae ay inalis ko na sa isipan ko ang lahat. I'm
doing this to earn so I should concentrate.
Nang ako na ang naglakad, gustuhin ko mang luminga linga para kay Jacob, hindi ko
ginawa. I need to be serious on this. Kung gusto kong magka offer ako ng tulad kay
Brandon, kailangan kong seryosohin ang lahat ng ito.
Dahan dahan ang paglalakad ko. Sinasalubong ko ang matitingkad na kulay sa madilim
na paligid. I abandoned all my thoughts. Ang tanging nasa sistema ko na lang ay ang
pagrampa at pag project sa mga camera.
Nang bumalik ako sa backstage ay 'tsaka pa lang ako nakahinga ng malalim. Hindi pa
nga ako nakalma ay pinalabas ulit kami para sa
pagpapakilala sa designer. Sumunod ako, mas relax na ngayon.
Pinasadahan ko ng tingin ang crowd pero wala akong nakitang Jacob. I'd like to
think that he's just somewhere I couldn't see.
Ilang sandaling nagsalita ang designer habang naroon kami sa stage.
Bumalik na lang kami ay hindi ko parin nakita si Jacob. Nang nakarating sa
backstage ay tumakbo agad ako sa aking cellphone.
Jacob:
Kararating ko lang.
Jacob:
Tapos na?
Marahan akong pumikit. Ngayon lang iyong mensahe niya. Nahuli na siya.
"You need to be really good in this industry..." pagalit na singhal ni Kira para sa
isang modelo.
Napalingon ako at nakita kong iyong bagong recruit na 16 years old ang
pinapagalitan niya.
"Kailangan mong mag seryoso! At bakit ka linga ng linga doon sa gitna?
Nagmukha kang tanga! Finale pa naman sana!" sigaw niya.
"Kira! Calm down..." ani Brandon.
Hindi ko alam kung anong nangyayari pero hindi na ito bago sa akin.
"Kung may pangarap ka palang mag international, dapat mas magaling ka pa diyan.
Consider this as your experience! And you should learn from it.
Marami ka pang kakaining bigas kaya wag kang mag mayabang..."
"Kira..." pigil ulit ni Brandon.
Nagkatinginan kami ni Brandon. Mabuti na lang at hindi talaga ako luminga linga
kanina. Malaking event ito kaya sobrang pressured ang mga organizers at ang buong
agency.
Magsasalita na sana ako nang biglang tumunog ang cellphone ko. Mabilis kong sinagot
ito sa pag aakalang si Jacob ngunit nang nabasa kong si Auntie Precy iyon ay
natigilan ako saglit. Umalis ako doon para sagutin
iyon.
"Hello, Auntie..." sabi ko.
Hindi ako magtatagal sa tawag dahil kailangan ko pang tawagan si Jacob.
"Rosie... kumusta?" tanong ni Auntie.
It's weird that she's calling just to ask this. Alam kong hindi weird mangumusta
pero hindi lang ako sanay. Minsan ay tumatawag siya pag may ibabalita o kung
pinapapunta niya kami ng Alegria.
"Okay lang. Nasa gitna ako ng trabaho, Auntie..."
"Magkasama ba kayo ni Jacob?" tanong niya sa nag aalalang boses.
"Hmmm. Nasa labas po siya, bakit?"
Kumalabog ang puso ko. Hindi ko alam kung anong mayroon.
"Hindi ba kayo pupunta ng Alegria ngayon?"
Litong lito na ako. Ngayong summer, hindi pa ako nakakapag desisyon kung kukuha ba
ako ng subjects (para mas mabilis gumraduate) o tumigil at mag antay ng June (para
iwas gastusin) kaya hindi pa ako makapag desisyon.
"Bakit? Kakarating lang ni Jacob dito, e. Baka sa makalawa na at sasama ako."
"Kasi tumawag ang kasambahay nila. Pinuntahan daw ng bangko iyong mansyon nina
Jacob, Rosie!"
Hindi ako nakapagsalita. "Para saan?"
"Dahil doon sa deal ni Juan Antonio sa isang bagong corpo. Iyong tinanim niya sa 20
hectares na lupa ay napeste gaya ng maisan nila kaya mas lumaki ang utang. Ang sabi
ni Manang, inuna daw ni Jacob iyong trucking
mo kaya iyong perang sana pwedeng ipambayad sa pananim ay naubos sa trucking."
Nasapo ko ang aking noo. Hindi ko alam kung saan tungo ito.
"Pumunta iyong bango at pinagpipilian kung alin 'yong kukunin pansamantala habang
di pa nakakabayad si Jacob sa utang ni Juan
Antonio..."
Kinagat ko ang labi ko. "Anong kukunin?"
"Alin man sa pag aari nila. Sana ay ibigay niya muna ang trucking since liability
ito sa ngayon."

----------------------

Kabanata 6

Please, Rosie

Hindi ko pa nabubura ang make up ko nang hinarap ko si Jacob. Pinalupot niya kaagad
ang kanyang kamay sa aking baywang at sininghot ang aking leeg.
"I'm sorry..." bulong niya.
"It's okay..."
Naka puting v neck t shirt na ako ngayon at jeans. Uuwi na sana ako kanina pa dahil
tapos na ang ramp pero nanatili ako nang sabihin ni Kira na may mga gig pa siyang
pwedeng i offer sa akin.
"Uuwi na tayo ng Alegria, hindi ba? Nakapag desisyon ka na ba kung mag susummer ka
o hindi?"
Ngumuso ako. Gustuhin ko mang umuwi ng Alegria at doon magbakasyon, mahihirapan
ako. I have lots of work to do at gusto ko iyon para makatulong sa pamilya.
"Jacob, baka hindi ako makapag bakasyon. Siguro mga limang araw lang muna tapos
balik ulit ako dito..."
"Ha?" bahagya siyang natigilan sa sinabi ko.
Nasa corridors parin kami ng building kung saan ginanap ang ramp. Nagyaya siyang
kumain sa labas pero niyaya ko naman siyang sa bahay na lang nila para makatipid.
"Oo. I need to work. Pagsasamantalahan ko ang summer na ito para makaipon pang
tuition ko next sem. Hindi na rin kasi ako makakapagtrabaho madalas next sem kasi
baka maging busy ako sa mga subjects..." paliwanag ko.
"Hindi mo na kailangang mag trabaho, Rosie. Ilang beses ko iyang sasabihin sa iyo?
At isa pa, alam mong ayaw ko sa modeling na ito..."
Ngumiwi ako. "Kailangan kong magtrabaho, Jacob... May sakit si mama, alam mo 'yan.
'Tsaka, napag usapan na natin itong tungkol sa modeling. Alin ba ang mas gusto mo,
ito o regular work? Iyong tipong hindi ko hawak ang pang araw araw kong sched?"
Suminghap siya. "Ako na ang magbabayad sa tuition mo next year, okay?"
Nanlaki ang mga mata ko. Ilang beses niya nang tinangkang gawin iyan noon.
Ngayon pakiramdam ko ay dapat hindi niya na inaalok iyon. I know the real standing
of their company and it's bad. Pati ba naman ako ay magiging pabigat? At isa pa,
kahit na maganda ang takbo ng negosyo nila, hindi ako papayag na siya ang gumastos
para sa akin. I can still work. I can do things for myself kaya bakit ko iaasa sa
iba ang bagay na kaya ko naman?
"Jacob!" saway ko. "Kaya kong bayaran ang sariling tuition ko, I just need to
work."
"Kaya kong bayaran iyan kaya hindi mo na kailangang magtrabaho-"
Pinutol ko siya, hindi ko na napigilan. "Jacob, hindi pwede iyon. Isa pa..."
Lumunok ako. "Your businesses are failing."
Nagdilim ang mga mata niya. Pakiramdam ko ang bagay na ito ay tinatago niya sa
akin. Hindi ko gusto iyon. Kaming dalawa ang magkasama kaya dapat lahat ng problema
ay sinasabi niya sa akin.
"Tinawagan ako ni Auntie Precy kanina. Pinuntahan daw ng bangko ang mansion ninyo
sa Alegria. May babawiin sa ari-arian ninyo para makabayad ng utang."
Nag iwas siya ng tingin saglit. Nang nakamata na siya sa akin ay nakataas na ang
kanyang kilay.
"Kaya kong bawiin 'yan lahat. Bigyan lang ako ng panahon..." aniya.
Nagpatuloy siya sa paglalakad palabas ng building. Sumunod ako sa kanya.
"Jacob, I think kailangan mo munang isuko ang Trucking..." panimula ko sa gusto
kong mangyari.
Tumigil siya sa paglalakad at nilingon niya ako. "Maganda at malaki ang kikitain ko
sa Trucking."
"Kabibili mo pa lang niyan at alam kong malaki ang ginastos mo. Sa lupa pa lang,
malaki na. Sa mga truck? Ilan ang truck? At ilang milyon kada isa? Ang laki ng
gastos mo sa lahat ng iyan, bukod pa sa mga tauhan, Jacob."
Hindi siya umimik. Hindi na rin siya makatingin sa akin ngayon.
"Alam kong mahal mo ang trucking kasi regalo mo iyan sa akin. Pinangalan mo nga sa
akin, hindi ba? But this time, it's a liability to you. Anong idedeliver mo kung
napeste ang mga pananim? If you give it up now, you can save the businesses your
father built."
"Kaya ko ang lahat ng ito, Rosie," giit niya. "Kahit na mag iwan pa ang ama ko ng
ilang bilyong utang, kakayanin ko lahat ng ito kaya hayaan mo na ako."
Hindi na ako nakapagsalita. Tiningnan ko lamang siya. Tunay na wala akong alam sa
negosyo pero hindi mahirap ianalyze ang nangyayari.
Nagpatuloy kami sa paglalakad nang nakalabas na kami. Dumiretso kami sa kanyang
Hummer.
"Sa labas na tayo kumain. Gusto kong makipag date sa'yo..." aniya.
Hindi parin siya makatingin sa akin. Ngumiti ako ngunit hindi ko maalis ang takot
at pangamba. Is everything really okay?
"O sige..." sabi ko, pinagbigyan siya.
Sa isang filipino restaurant kami kumain. Gusto niya rin di umanong manood ng sine.
Gusto ko rin ng time sa kanya kaya pinagbigyan ko na.
"Jacob, nanonood ka pa ba?" tanong ko nang naramdamang kanina pa siya sa leeg ko
nakahilig.
"Hmm?" he kissed my neck.
Huminga ako ng malalim at pilit na bumaling sa kanya. Sobrang lapit ng mga ilong
naming dalawa. Nagkatinginan kami. Hinaplos niya ang singsing na binigay niya sa
akin noon.
"Sa susunod na taon na ba tayo magpapakasal?" tanong niya sa malambing na boses.
Nagkasundo kami na iantala ang kasal dahil sa pagkamatay ng kanyang papa.
Hindi pa namin napagkakasunduan kung kailan ulit dahil sa trahedya at ngayon
binuksan niya ulit ang topic.
"Titingnan natin, Jacob," sabi ko at nag iwas ng tingin.
Pakiramdam ko ay may problema at ako lamang ang nakakakita. Hindi kaya tinatago
niya sa akin? O baka he really is taking all of these lightly.
"Bakit? Nagdududa ka na ba na ako ang papakasalan mo?" pabulong ngunit may diin
nang sinabi niya ito.
"Hindi ako nagdududa." Hinuli ko ang daliri niyang nakahawak sa aking singsing.
"Pakiramdam ko, maraming mga bagay ang kailangan nating unahin. 'Yong mama ko,
'yong pag aaral, 'yong negosyo ninyo..."
"Tss... Kung magpakasal tayo, uuwi ang mga magulang mo. Hindi ko na sila
palalabasin ng bansa para magtrabaho. Hindi mo na rin kailangang magtrabaho..."
Pumikit ako ng mariin. Sana ganoon ka simple iyon. Kaya ba iyon? Kaya pa ba iyon
sa negosyo nina Jacob ngayon?
Pagkadilat ko ay nakatingin parin siya sa akin. Tila ba inaabangan niya ang pag oo
ko.
"Jacob, 'tsaka na pag naayos ang negosyo ninyo, okay? Marami pa tayong mga
problema."
Nagkatinginan kaming dalawa.
"Maaayos din 'yan, Rosie..." aniya.
So there really is a problem. Nilagay niya ulit ang kanyang mukha sa aking leeg.
Tiningnan ko na lang ang screen at pilit na pinanood ang movie.
Pagkatapos noon ay wala na akong naintindihan sa buong movie. Mabuti pa siya at
nakakatawa pa tuwing may kakatawanan.
Patapos na ang movie nang hindi ko na napigilan ang sarili ko.
"Jacob, alin ang pinakuha mo muna sa bangko?"
"Hmmm? 'Yong Kampo Juan."
Ang pinaghirapan ng kanyang ama!
"Hindi pa iyon tapos kaya magiging abala-"
"Kumpara sa Trucking, mas hindi tapos ang trucking, Jacob."
Nanlaki ang mga mata ko nang may napagtanto. Hindi niya maibibigay ang trucking
dahil nakapangalan iyon sa akin! Akin ang lupa at lahat ng naroon kaya hindi niya
iyon maaaring ibigay sa bangko!
"Jacob..." Bahagya ko siyang hinarap kaya tumuwid siya sa pagkakaupo. "Ilipat natin
sa pangalan mo 'yong Trucking!"
"Binigay ko iyon sa'yo, Rosie kaya sa'yo 'yon!"
Mas lalong lumala ang sitwasyon. Matigas ang ulo ni Jacob tungkol sa Trucking kaya
pinagpatuloy niya iyon. Ang resulta, kalahati ng farm nila ay pinambayad sa
natitirang utang.
"Sasama ka mamaya sa party?" tanong ni Kira sa akin pagkatapos ng isang gig.
Umiling ako habang nagliligpit ng gamit. "Hindi, e. Aalis ako. Uuwi ako ng
Alegria."
Ang buhay ko ay pabyahe byahe naman. Sa Maynila at Alegria. Hindi na rin kasi
umaalis si Jacob sa Alegria para tutukan ang negosyo. Hindi ko naman maiwan ang
Maynila dahil sa trabaho.
Alas nuwebe ng gabi nang nakarating na ako sa Bahay ni Lola. Ang usapan namin ni
Jacob ay magkita doon ngunit simula nang nag alas sais kaninang gabi ay hindi na
siya nakapag reply. Ang huling sinabi niya ay dumating ang kanyang Tito at Tita,
magkita na lang kami sa kay Auntie Precy.
"Rosie!" salubong ni Auntie sa akin sa pintuan.
Bumagsak kaagad ako sa sofa. Siguro ay abala si Jacob sa pag eentertain sa kanyang
mga kamag-anak.
"Kumain ka na ba?" tanong ni Auntie at tumabi sa akin.
"Hindi pa po..." sagot ko sabay pikit sa mga mata.
"Naku! Ganoon ba? Sige, mabuti na lang at marami ang niluto ko."
"Auntie, hindi ba napadaan si Jacob?" tanong ko at sinundan ng tingin si Auntie sa
kusina.
"Hindi, Rosie. Abala 'yon sa kanyang kamag-anak. Nagpunta daw kasi iyong Tito at
Tita niya. Iyong galing ibang bansa."
Tumuwid ako sa pagkakaupo. "'Yon bang umuwi para sa burol ni Don Juan Antonio,
Auntie?"
"Oo..." ani Auntie.
Tumayo ako at sumunod sa kanya sa kusina. Nilapag niya sa lamesa ang kanin at
adobong manok. Umupo kaagad ako at naglagay ng kanin sa pinggan. Simula nang umalis
ako sa Maynila, hindi pa ako nakakakain.
"Bakit? Anong nangyari?" tanong ko.
Nagkibit ng balikat si Auntie. "Ewan ko. Siguro concerned kay Jacob dahil sa
nangyayari sa J.A ngayon. Iyon na lang 'tsaka ang Trucking ang mayroon siya.
'Tsaka kanina, nagbawas ng tao sa pabrika." Hindi makatingin si Auntie sa akin.
Kahit na gutom ako ay hindi ko halos masubo ang pagkain. Hindi ako nakekealam sa
negosyo. Wala rin naman kasi akong alam tungkol doon. Hindi ko alam kung paano ba
talaga nagpapatakbo ng J.A. foods. Ni hindi ko alam kung alam ba ni Jacob kung
paano. Maaaring alam niya pero siguro dahil sa utang na iniwan ni Don Juan,
nahihirapan siya.
Siguro namili si Don Juan ng mga ari-arian para na rin kay Jacob. At kampante
siyang mababawi niya ang lahat ng nawala sa negosyo. Pero ngayong wala na siya,
hindi na nabantayan ng maayos. Isa pa, bago nawala si Don Juan, ang Trucking ang
inaasikaso ni Jacob kaya hindi niya alam ang pasikot sikot ng J.A.
"Kug ibenta niya kaya 'yong Trucking, Auntie, mababawi kaya niya iyon? Kung ibalik
niya iyon kina Jasmine?" napainom ako ng tubig.
"Hindi ko alam. Hindi na rin naman siguro tatanggapin ng pamilya nina Jasmine, 'yan
Rosie. Kapag naibenta ang Trucking, siguro masasalba niya ang Kampo Juan at kapag
naayos ni Jacob ang pagpapatakbo ng J.A, magiging maayos ang lahat."
Napatalon ako nang may biglang kumatok sa pintuan namin. Umaliwalas ang mukha ko.
Kahit sa mga binungad ni Auntie Precy na problema sa akin, masaya at excited parin
akong makita si Jacob.
"Ako na..." ani Auntie at mabilis na pinagbuksan ang kumakatok.
Kahit nasa kusina ako ay naririnig ko ang maligayang batian ni Auntie Precy at
Jacob.
"Magandang gabi, Auntie Precy. Nandito na si Rosie? Kanya po ba ang mga gamit na
'yan?" tanong ni Jacob.
Napangiti ako. Halos mabali na ang leeg ko kakatingin sa bukana at kakahintay na
maaninag ko siya. At nang nakita ko na nga siya ay lumapad ang aking ngiti.
Kitang kita ko ang pagkagat niya sa kanyang labi. Pinaulanan niya ng halik ang
aking pisngi.
"Jacob, kumakain ako!" sabay tili ko.
"Jacob..." saway ni Auntie.
Ngumisi siya at umupo sa tabi ko. Tumingin siya sa aking pagkain bago nagsalita.
"Ngayon ka pa lang mag di-dinner?"
Tumango ako. "Pagod ako sa byahe, e. Natulog lang ako habang nasa bus..."
"Bakit ba kasi hindi ka pumapayag na ipadala ko sa'yo ang Hummer pag umuuwi kang
Maynila?"
"Jacob, paano kapag aalis ka sa inyo? Anong sasakyan mo?" tanong ko.
"Marami kaming mga truck, Rosie... O sige, ganito na lang. Bibili ako ng kotse para
dito sa Alegria. Ang Hummer, pwede mong dalhin sa Maynila kasama ang dalawang
drivers ko."'
Habang nagsasalita si Jacob ay nagkatinginan kami ni Auntie. He's spending money
like it's not going to run out. Hindi ko alam kung alam pa ba ni Jacob ang ginagawa
niya.
"Jacob, hindi na kailangan iyon. Gagastos ka na naman..." sambit ko.
"Jacob, 'yong Tito at Tita mo nasa bahay ninyo pa?" singit ni Auntie Precy.
"Ah, oo Auntie," sagot niya.
"Bakit daw sila nandito? Ang akala ko, nakabalik na ng America sina Samuel at
Lydia?"
"Sinamantala na lang din nila ito para makapagbakasyon. Napabisita lang sina Tito
Samuel at Tita Lydia dahil sa negosyo..." ani Jacob.
Mariin ko siyang pinagmamasdan. Tinitimbang ko kung ano na talaga ang estado ng
lahat ng ito. Hindi siya makatingin sa akin ngunit wala ni isang bakas ng pangamba
sa kanyang mukha.
"Bakit? Ano na ba ang nangyayari sa negosyo n'yo?" singit ko, pinagmamasdan parin
siyang mabuti.
"Nagbawas kami kanina ng mga tao sa J.A. Mahirap kasi lalo na't iyong ekta
ektaryang na peste, hindi pa matataniman dahil hindi pa fertile ang lupa."
"Kung taniman mo kaya ng ibang pananim?" tanong ni Auntie.
Tumango ako bilang pagsang ayon.
"Pwede naman sigurong huwag munang mais ang itanim mo, hindi ba?" dugtong nito.
"Iyong mga kailangan kasi ng kliyente ay mais. Doon kasi talaga nag sesentro ang
J.A."
Napatingin na si Jacob sa akin. Ngumiti siya na parang wala lang ang lahat ng ito
sa kanya.
Pero ako, pakiramdam ko medyo mabigat na talagang problema ito. Pakiramdam ko ilang
kalabit na lang babagsak na talaga lahat ng pinaghirapan ni Don Juan Antonio at ni
Jacob.
"Kamusta ang poultry at babuyan? Balita ko'y nagbawas din kayo ng mga tao doon?"
tanong ni Auntie.
Nagkatinginan ulit kaming dalawa.
"Oo. Kailangan na pero ibabalik ko rin naman sila kapag nakabawi na ang J.A."
Binagsak ko ang mga mata ko sa aking pagkain. I tried to act calm but my thoughts
are tangled.
Kung bibitawan niya ang trucking, maaaring mababawi niya ang J.A. Pero kapag hindi,
baka ito na talaga ang pagkakabagsak ng J.A. Foods.
"Kumain ka pa, Rosie... Namamayat ka na..." saway niya kaya naibalik ko sa kanya
ang aking mga mata.
Should I ask Jasmine to take it? Kung ako kaya ang magbibenta nito tutal ay sa akin
naman nakapangalan? Kung tatanungin ko si Jacob at magsusuggest ako, paniguradong
hindi siya papayag. Pero ito na lang ang sulusyon para matapos ang kanyang
problema. May iba pa ba? Bakit nandoon ang Tita at Tito niya sa kanila?
Ano kaya ang mga naiisip nila? Makakatulong kaya sila?
Binalik ko ang buong atensyon ko kay Jacob. Bumaba ang tingin niya sa aking labi.
Nakaawang na kasi ito dahil sa dami ng iniisip ko. Tinikom ko iyon dahilan kung
bakit bumalik ang mga mata niya sa aking mga mata.
Pumungay ang mga mata niya. He really is damn good looking. Galing sa kanyang medyo
magulong buhok, matangos na ilong, malakas na panga, at nakakapang akit na labi. I
hate to think that he's hiding something from me. Naiinis ako na alam kong may
problema siyang tinatago sa akin. Naiinis ako na hindi niya kayang ipakita sa akin
na nahihirapan na siya. Gustong gusto kong pasanin ang problema niya para ako na
lang ang mahirapan pero ayaw niyang ipakita man lang sa akin ito.
Isang hilaw na ngiti ang pinakawalan ko bilang ganti sa kanya. "Pagkatapos kong
kumain, punta tayo sa inyo?"
Napawi ang ngiti niya. Humugot siya ng malalim na hininga. Nilagay niya ang takas
na buhok ko sa likod ng aking tainga.
"Dito ako matutulog ngayong gabi. Kung papayag si Auntie?" ngumiti siya kay Auntie
Precy.
"Gusto kong kausapin ang Tito Samuel mo..." sabi ko.
Tinitigan ako ni Jacob, pagkatapos ay umiling siya.
"Puro negosyo lang ang bukambibig noon. Dito na tayo, Rosie. Ito na nga lang ang
pagkakataon kong makawala sa pag iisip tungkol sa aming negosyo, ipagkakait mo pa.
Please, Rosie..." malambing niyang sinabi.

------------------------

Kabanata 7

Childish

"This is not about that, Jacob!"

Kinaumagahan ay sumama ako kay Jacob sa kanilang bahay. Ayaw niya ngunit nagpumilit
ako kaya wala siyang nagawa. Kumain ako ng almusal kasama ang kanyang tito at tita
nang biglang may tumawag sa kanya.
Hindi ko alam kung sino pero alam kong tungkol sa negosyo ang pinag uusapan.
Umalis si Jacob sa hapag para sagutin ang tawag ngunit medyo matagal iyon kaya
sumunod ang Tito Samuel niya.
Si Samuel Buenaventura ay pinsan ni Don Juan Antonio. Napag alaman ko kagabi ang
pinagmulan ng negosyo nina Jacob. His great great grand father bought pieces of
land for farming. May anak itong dalawa. Ang
panganay ang pinagbigyan ng lupain at ang isa naman ay pinag aral sa Maynila. Ang
panganay ang lolo ni Jacob. Ang lolo ni Jacob ang nagsimula sa J.A. Foods. Maliit
na farm lang ito noon pero dahil kay Don Juan Antonio (Kung saan tunay pinangalan
ang J.A.) lumago ang negosyo. Ang Tito Samuel niya ay nakatira na sa ibang bansa
bilang isang surgeon sa isang malaking ospital.
Ang nagdadala talaga ng negosyo ay si Don Juan Antonio. At expected na si Jacob ang
magmamana dahil siya ang natatanging anak ng Don.
"It's a shame that Juan Antonio died the way Cielo died years ago..."
umiling si Tita Lydia sa akin.
Tumango ako at pinagmasdan si Jacob at Tito Samuel.
Nasa cellphone parin si Jacob. Pagkababa niya ay umalis siya doon.
Sumunod si Tito Samuel sa kanya dahilan kung bakit umalis din si Tita Lydia sa
hapag.
I can't stay there alone and feeling helpless. Umakyat ako at pumunta sa study ng
yumaong Don Juan Antonio.
Hindi tuluyang sarado ang pintuan. Siguro ay nakaligtaan na ni Tita Lydia.
"This is not about that. I am not going to take your business away from you. God!"
sigaw ni Tito.
"Kaya kong hawakan ang negosyo. Kailangan ko lang ng panahon."
"I will give you time. And hopefully, hindi maubos lahat ng pinaghirapan ng iyong
ama sa mga oras na ibibigay ko sa'yo..." ani Tito Samuel.
"Jacob, you're still young and I bet you don't know much about the business. Your
father was wrong when he didn't teach you anything about it."
"Tinuruan niya ako kung paano patakbuhin ito-"
"Unfortunately, hindi ka niya tinuruan kung paano patakbuhin ito kahit lumpo na..."
ani tito Samuel.
"Samuel, let him handle the business..." ani Tita Lydia.
"All I am asking from you is to let me handle it. Hindi ko babaguhin ang kahit ano,
isasalba ko lang."
"Kaya kong isalba ito ng mag-isa!" ani Jacob.
"Kaya mo ito kung sana ay inuna mo iyong negosyo ng ama mo! Inuuna mo pa iyang
Trucking. What goods are you going to deliver when you don't have enough plants?
Hindi ba dapat iyon ang pagtuonan ng pansin? Tutal ay kung makakabawi ka naman,
pwede mo namang bilhin ang Trucking ulit. If you really are confident na mapapaahon
mo sa pagkakalubog ang negosyo ninyo, e di ibenta mo ang Trucking pansamantala!"
Humilig ako sa dingding. Ang trucking talaga ang pangunahing problema nila.
"Hindi mo maibenta ang Trucking kasi hindi nakapangalan sa'yo, Jacob?" tanong ni
Tita Lydia.
"Hindi ko ibebenta ang Trucking," mariing sagot ni Jacob.
"You can ask Rosie! Maiintindihan niya iyon. Pag binenta mo ang Trucking hindi ibig
sabihin noon na hindi mo na siya mahal! I bet she'll understand.
You're girlfriend seems a good girl, Jacob."

"Hindi 'yan ang dahilan ko! Basta! Hindi ko ibebenta ang Trucking! Kaya kong
palaguin ang negosyo ng mag isa nang hindi binibenta-"
"Sige nga!" Tumawa na ang Tito niya ngunit walang humor. "I just do hope na hindi
mo mauubos lahat ng ari arian ni Juan Antonio!
Tumuwid ako sa pagkakatayo para umalis na sana. Isang hakbang pa lang ay narinig ko
ang sinabi ni Jacob.
"Kahit maubos pa, hindi ako sasama sa inyo sa ibang bansa..."
Natigil ako sa paghakbang. Nanlaki ang mga mata ko.
"Hindi mabuting iwan mo ang pag-aaral, Jacob. Lalo na ngayong hindi mo alam kung
paano patakbuhin ang negosyo n'yo. Tapusin mo muna ang pag-aaral mo. And while
doing that, I am going to train you-"
"Paano n'yo ako ma ti-train kung malayo ako sa negosyo? Hindi ba ay nararapat na
dito lang ako para matuto ako?"
"Paano ka matututo kung walang magtuturo?"
Kahit gulat na gulat ako ay nagawa ko paring umalis doon. Nanginginig ang tuhod ko
pagkababa ko ng hagdanan. Dumiretso ako sa lamesa at napainom ako doon ng tubig.
May planong ganoon?
Bumaba si Jacob ilang sandali ang lumipas. Pumungay ang mga mata niya nang nakita
niya ako at umupo siya sa tabi ko.
"Sorry doon. Busy kasi tumawag 'yong kakontrata ni daddy para doon sa mga napesteng
maisan..."
Hindi ako nakapagsalita. Nanatili ang utak ko doon sa offer ng kanyang Tito na
umalis at mangibang bansa. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. Hindi ko
alam kung aaminin ko ba na narinig ko iyon o hayaan na muna ang lahat na mangyari.
Unti unting pinipiga ang puso ko habang tinitingnan siyang naglalagay pa ng isa
pang bacon sa aking pinggan.
"Ang ayaw ko talaga ay pag naaapektuhan ang pagkain mo dahil sa modeling na iyan.
Kumain ka ng maayos, Rosie," aniya.
Tumango ako at hindi na nakapagsalita.
Kinalimutan ko pansamantala ang nalaman ko. Kahit kay Auntie Precy o kay Maggie ay
hindi ko binanggit. Bumalik ako ng Maynila para gawin ang iilang gigs.
"Rosie!" patiling sigaw ni Kira.
Halos mapatalon ako sa harap ng salamin. Tinatanggal ko na ang headress ko dahil
patapos na ang pangalawang gig sa araw na ito. May isa pa bukas at sa makalawa,
makakauwi na ulit ako ng Alegria.
"O, bakit?" tanong ko.
Sobrang lapad ng ngiti niya at may dala-dala siyang papel.
"I have been invited to send a girl sa pageant sa Tagaytay... Ikaw ang gusto ko!"
Tagaytay? Ito ba iyong binanggit ni Brandon sa akin a month ago? Umiling kaagad
ako, nag usap kami ni Jacob tungkol dito at mariin niyang sinabi na hindi ako
pwedeng sumali.
"Ayaw ko, Kira. Kumuha ka ng iba..." sabi ko.
"Ano? Bakit? My God! Ikaw ang pinaka bet kong model sa agency kaya ikaw ang kukunin
ko! Sige na, please..."
Tiningnan ko siya sa salamin. Nasa likod ko siya at mukhang hinding hindi susuko sa
offer niya.
"Ang premyo ay scholarship, Rosie. Sa kahit anong unibersidad at kahit anong kurso!
May Trip to Macau pa at one hundred thousand pesos!"
Hindi ako nakapagsalita sa sinabi ni Kira. Hindi ang luho ang iniisip ko kundi ang
scholarship. Nagkatitigan kaming dalawa sa salamin. Nanliit ang mga mata niya. Alam
niyang gipit ako.
"Magpapaalam muna ako kay Jacob-"
"Sus naku! Tapos pag di siya pumayag, aayaw ka? Ganoon? E, kailangan mo ng pera
pang matrikula, a?"
"Ano ba ang kapalit nito, ha? This can't be just scholarship, right?
Paniguradong may kapalit ito..." sabi ko.
"Kapalit nito ang contract under V Malls. You will be one of their models, sa
aparell nila. Simple! Model ka naman at gawain mo iyon."
Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko kay Kira. Gusto ko na agad sumali para sa
scholarship pero nagdadalawang isip ako dahil ayaw ni Jacob doon.
"Pag isipan mo 'yang mabuti. Maiintindihan naman 'yan ng boyfriend mo, Rosie. Alam
niyang may financial problem ka. Hindi ka naman mangangaliwa, ah? Marangal na
trabaho at nakakabuti pa sa iyo. Masyado naman yatang childish 'yang boyfriend mo
kung aayaw pa siya gayong para sa ikabubuti mo naman ito..."
Kinagat ko ang labi ko. Paniguradong aayaw si Jacob nito. Lalo na pag nalaman
niyang isa si Brandon sa nag suggest nito.
Pagkatapos ng mga trabaho, umuwi ako ng Alegria. Like the usual, kina Auntie Precy
ako nauna para makausap sana siya tungkol sa offer pero siya pala itong may
kailangang sabihin sa akin.
"Rosie," ani Auntie Precy habang kumakain ako.
Kakatext ko lang kay Jacob na nasa Bahay ni Lola ako at doon na nag dinner. Ang
sabi niya ay pupunta na siya dito ngayon.
"Nag bawas na naman ng mga tao sa J.A.," ani Auntie sabay buntong hininga.
Hindi ko na dinidibdib ang mga sinasabi ni Auntie. Parang pinapalabas ko na lang
ito sa kabilang tainga.
"Anong sinabi ni Jacob sa'yo?"
"Wala siyang sinasabi..." sabi ko.
"Ang trucking kasi wala na talagang activity. Sa dami ng truck ay dalawa na lang
'yong nag dedeliver ng mga goods galing sa pabrika. Hindi na kumikita ang
trucking..."
Binitiwan ko ang mga kubyertos at uminom ako ng tubig.
"I'm sorry. Tingin ko lang talaga ay kailangan mong malaman ang lahat ng ito...
Tantya ko'y ilang buwan na lang mas lalong mababaon ng utang ang J.A. Hindi ko
maisip kung anong isusuko ni Jacob sa huli, ang Trucking, ang J.A., o ang bahay
nila..."
Pumikit ako ng mariin. Hinilot ko ang aking sentido. Binitiwan ko ang pag iisip
nito noon pero ngayon ay unti unting bumabalik sa akin ang lahat.
"Auntie, kung ipagbili ko kaya ang Trucking. Tutal akin naman 'yon..."
Nanlaki ang mga mata ni Auntie. "Alam mong magagalit si Jacob..."
"Hindi kaya ayaw niya lang na maramdaman kong sinuko niya ako? I feel like the
Trucking symbolizes his love for me. Kaya ayaw niya itong bitiwan.
Pero ako, handa ako. Kapag binitiwan ni Jacob ang trucking, hindi naman noon ibig
sabihin na hindi niya na ako mahal. I'm not naive to think na batayan iyan sa
pagmamahal niya sa akin."
"There must be other reasons why he doesn't want to give the Trucking up..." ani
Auntie kahit na alam kong hindi na siya naniniwala sa sarili niyang mga salita.
"What reason? Kasi tingin ko ito talaga ang magpapabagsak sa lahat, Auntie..."
May narinig kaming tricycle. Magsasalita pa sana si Auntie nang may biglang kumatok
sa pintuan. Nagkatinginan kaming dalawa.
"Auntie Precy?" ani Jacob galing sa labas.
Nanatiling nakatitig si Auntie sa akin. May naiisip ako at tingin ko ay pareho
kaming dalawa.
"Nagtrycicle siya?" tanong ni Auntie.
Hindi ako sumagot. Tumayo ako at dumiretso sa pintuan para pag buksan si Jacob.
Sumunod si Auntie sa akin. Pinihit ko ang door handle at isang malaking bouquet ng
bulaklak ang bumungad sa akin.
"Happy monthsary!" bati niya sabay yakap ng mahigpit sa akin.
Napangiti ako. Nakalimutan ko na monthsary namin ngayon, pero siya hindi. Bumitiw
siya sa akin at nilahad ang kulay pula na mga rosas.
"Para sa'yo..." aniya sabay ngiti.
Ngumiti rin ako at tinanggap iyon. "Thank you. Happy monthsary..."
Mabilis niya akong hinalikan sa labi.
"Kasing pula ng labi mo ang mga rosas na 'yan..." halakhak niya.
Naisip ko tuloy kung saan niya ito kinuha. Ang plantation nila ng mga bulaklak ay
nasa Kampo Juan. Hindi na nila pag aari iyon. Hindi na lang ako nag isip.
"Jacob..." hinawi ni Auntie Precy ang kurtina para tingnan ang labas.
"Hindi mo dala ang Hummer?"
Doon ko idinirekta ang seryosong tingin ko kay Jacob. Bumaling siya kay Auntie.
"Hindi na. Dito ulit ako matutulog. Auntie, bukas pwede bang doon matulog si Rosie
sa amin?" ngumisi siya.
Pilit na ngumiti si Auntie. Kahit alam kong maging siya ay namomroblema sa
problemang kinaligtaan ni Jacob.
"Sige... Sige... siya..." ani Auntie.
"Salamat po!" maligaya niyang sinabi.
Kaya habang nasa bahay kami at maganda ang mood niya, pilit kong binuksan ang mga
topic na iniiwasan niya. Nakapalupot kami sa kumot habang nasa kawayang silya.
Magkasalikop ang mga daliri naming dalawa.
Si Auntie ay tulog na sa kanyang kwarto.
"Jacob..." sabi ko, nakatingin sa TV.
"Hmmm..."
"'Yong trucking, ibenta natin..." sabi ko.
"Hay... Hindi na. Kaya kong patakbuhin 'yan, Rosie..." seryoso ang boses niya.
"Pero... sabi... dalawang Truck na lang daw ang bumabyahe..."
"Para sa goods. Ipapa rentahan ko na lang ang iba," aniya.
Ngumiwi ako. Paano ko ba talaga siya makukumbinsi?
"Paano kung ibenta ko 'yon, sakin naman nakapangalan?" sabi ko.
Tumawa lamang siya at mas lalong binaon ang kanyang mukha sa aking leeg. "I missed
you..." Shit.
"I missed you too. Sa inyo tayo bukas? Hindi na ba ulit bumisita ang Tita at Tito
mo? Bumalik na ba sila ng ibang bansa?"
"Hindi na sila bumisita. Ewan. Nasa Maynila pa yata..." ani Jacob.
Tumango ako at nanatili ang mga mata sa palabas na pinapanood. "Nga pala... sasali
ako sa isang modeling contest sa Tagaytay..."
"Ano na naman ba 'yan, Rosie? Para saan?" hinarap niya ako.
Nagkatinginan kaming dalawa. Kinagat ko ang labi ko. Kira's right.
"Maganda kasi 'yong premyo, alam mo 'yon? Scholarship tapos one hundred thousand
pesos! May Trip to Macau pa! Isasama kita, kung sakali..."
"Asus! 'Yon lang? Edi kumuha ka ng passport at ibobook kaagad kita ng papunta doon,
kasama ako."
Really? Sinusubukan talaga ako ng lahat ng ito.
Humalukipkip ako. "Hindi 'yong Macau ang habol ko kundi iyong scholarship,
Jacob..."
"Ako nga ang mag babayad ng tuition mo next year, hindi ba? Hindi ba nasabi ko na
sa'yo 'to?"
"Jacob, hindi ganoon kadali!" iritado kong sinabi.
Nag iwas siya ng tingin sa akin at ramdam ko kaagad ang pagtatampo niya.
Pumikit ako ng mariin sa frustration. Ayaw kong mag away kami. Ngayon pa talaga sa
kasagsagan ng lahat ng ito?
"Ayaw kong sumasali ka sa mga contest! Kaya kong buhayin ka! Pag aralin!
Bakit pa kailangan ng ganyan, Rosie? Alam mo namang ayaw kong sumasali ka..."
"Bakit ba kasi ayaw mo, ha? Pinagdadamot mo ako? Nagseselos ka pag may nakakakita
sa akin sa stage, Jacob? Pero alam mo namang ikaw lang ang mahal ko. Kahit na sino
pang makakita sa akin-"
"Mahal kita at akin ka lang. Kaya kong bayaran ang lahat lahat para sa'yo, okay?
Bukas agad, ihuhulog ko ang pera pang matrikula mo next sem sa account mo."
"Don't. Do. That!" banta ko sabay layo sa kanya. "Binabalaan kita, Jacob!"
"O! Para matapos na 'yang problema mo at hindi mo na kailangan pang sumali sa mga
pacontest na 'yan!" aniya sabay taas ng kamay.
"Jacob..." umiling ako. "Please don't be childish. I'm not going to join in that
contest para may makakita sa akin na ibang lalaki! Sasali ako para sa amin ni
Maggie. Sasali ako para sa pag aaral ko at ayaw kong abalahin pa kita dahil alam
kong may problema ka rin-"

"Kaya ko ang problema ko, Rosie. Kaya kitang buhayin kaya hindi mo na dapat
pinoproblema ang lahat ng ito."
Uminit ang pisngi ko sa iritasyon at frustration.
"Hindi mo ako pwedeng buhayin kasi hindi mo naman responsibilidad iyon! Isa pa,
hindi ako lumpo para magpabuhay sa ibang tao! Kaya kong magtrabaho kaya
magtatrabaho ako-"
"Hindi responsibilidad!? I love you kaya ko ginagawa ang lahat ng ito para sa'yo.
Para sa'yo, Rosie kaya hindi mo na kailangang mag isip pa-"
"Hindi ako helpless, Jacob. Kaya kong magtrabaho kaya bakit hindi mo ako hayaan?"
tumaas na ang tono ng boses ko. "Pride lang 'yan! Ayaw mong masapawan ka ng iba!
Ayaw mong may nakakakita ng sa'yo pero hindi maiiwasan 'yan! And besides, sa'yo na
nga ako 'di ba? Bakit ka pa mangangamba, ha?"
"Ayaw ko, Rosie! Ayaw kong sumasali ka sa mga ganyan, okay?" giit niya.
"Stop being so childish! Truth is, you really can't put me in a jar and hide me
from the world, Jacob. Sa'yo ako body, mind, and soul but I need to do things on my
own! For my family! For myself!"
Nalaglag ang panga niya. Magsasalita pa sana siya pero bumaba si Auntie galing sa
taas.
"Ano 'yan? Naririnig ko kayong nagtatalo kahit sa taas ah? Tama na 'yan, Jacob,
Rosie..."
Hinawakan ni Jacob ang aking kamay. Hinila niya ako palapit sa kanya.
Nanigas ako. Ayaw kong magpahila. Ayaw kong lumapit sa kanya. I stand by my
decision.
"Rosie..." tawag niya sabay hila ulit.
Nang napagtantong hindi niya ako mahihila ay siya mismo ang lumapit upang yakapin
ako. Nag init ang gilid ng mga mata ko. Hindi ko na alam kung ano pang pwedeng
gawin.

-------------------------

Kabanata 8

Umuwi na Tayo

"Are you sure about this?"

Hindi ko inakala na dadating sa puntong ganito.
Nasa harap ko si Jasmine at Eunice ngayon. Sinamahan ako ni Eunice sa kabilang
bayan kung nasaan ang bahay nina Jasmine.
At first, I never thought it's possible for me to approach them. Silang dalawa ang
lubusang tumututol sa amin ni Jacob. They've been a bitch to me and I to them.
Kinain ko ang pride ko. Kinalimutan ko lahat. At ang posibilidad na maaaring
gamitin nila ito para makaganti.
"Tinanong mo ba si Jacob?" tanong ni Jasmine nang hindi ako sumagot.
Hindi ko na natanong si Jacob. Alam ko rin naman kasing hindi siya papayag. Isa pa,
nasubukan ko nang iopen sa kanya ang posibilidad pero sarado ang kanyang utak.
"This is mine, anyway..." nag iwas ako ng tingin.
"You did not tell him?" kumunot ang noo ni Jasmine.
Nagkatinginan ang dalawa.
Nasa loob kami ng isang opisina sa bahay mismo nina Jasmine. Ang kanyang ama ang
talagang namamahala sa negosyo nila. I would talk to his dad if I could but for
now, siya pa lang ang makakausap ko dahil nasa Maynila di umano ang kanyang ama.
Susubukan kong ibenta ang Trucking. At kapag tinanggihan ko, isasangla ko ito. At
least I would still get money. At ibibigay ko iyon kay Jacob.
"Malalaman din niya iyon... Look, are you interested? 'Yong daddy mo lang ang
naisip ko dahil business n'yo 'to noon. Hindi pa gamay ni Jacob ang larangang ito
kaya hindi nakakabawi. Habang hindi pa niya gamay, gusto kong bitiwan niya muna-"
"Are you sure na gusto mong bitiwan niya ito pansamantala o may paggagamitan ka sa
pera?" singit ni Eunice sabay halukipkip.
If this was a normal day, I would slap her hard. Ano ba ang tingin niya sa akin?
Gahaman sa pera?
"Si Jacob ang may pag gagamitan sa pera. Alam kong alam mo, Eunice, na nahihirapan
siya ngayon sa negosyo nila. Sa pagkamatay ni Don Juan Antonio, maraming naiwang
utang. He can't handle the business very well yet."
I controlled my feelings. May kailangan ako kaya dapat hindi ako magpapadalos
dalos.
"This is your way of helping him out?" tanong ni Jasmine.
Umiling si Eunice. Hindi ko na alam kung tama ba na sa kanila ako lumapit.
Tumayo ako.
"If you can't help us, then at least send me to someone who will..."
Napalunok si Jasmine at naupo sa isang swivel chair. Nanatili akong nakatayo. Buo
ang desisyon kong lumapit na lang sa iba. Maraming hacienda sa Alegria, pwede akong
lumapit sa iba pang mga pamilya. Ayaw ko nga lang noong una dahil alam kong mas
mabuting kina Jasmine kami lumapit. Tutal ay kanila naman talaga iyon bago binili
ni Jacob at pinangalan sa akin.
"I don't get why Jacob named the Trucking after you."
"If you can't help me, Jasmine-"
"I am not going to help you. Si Jacob, ang tutulungan ko, Rosie. Don't get me
wrong..."
Nag tiim bagang ako. Gustong gusto ko nang mag walk out pero kinain ko pati ang
natitira kong pride. Eto na 'yon. Eto na 'yong maaaring makakabuti kay Jacob.
"I am not sure if my dad will allow me to buy the Trucking again. Kaya nga namin
iyon pinagbili dahil ayaw niya nang mag handle sa Alegria dahil wala kaming lupa
doon. I can find you buyers but if you can't wait for that, papayag akong isasangla
siya pero dapat hindi na abutin ng isang taon ang pagtutubos."
Natahimik ako. Sa sitwasyon ni Jacob ngayon, hindi ko alam kung ilang buwan o di
kaya'y taon ang aabutin para lang maging stable ulit ang negosyo ng kanyang ama.
"Sinangla mo ang Trucking?" tanong ni Maggie.
Pagkatapos ko sa kina Jasmine ay umuwi na ako ng Maynila. I need to prepare for the
upcoming contest.
Inenrol ako ni Kira sa isang magandang gym. He wants me fit for the pageant. At
ako, gagawin ko lahat para lang manalo.
"Pumirma lang ako ng kasulatan, Mag. Pag hindi nakahanap si Jasmine ng bibili ng
Trucking, papayag siyang isangla ko ito sa malaking halaga naman."
"Pati ang mga Truck? Nagtanong ka ba kay Jacob?"
Tinitigan ko lamang ang kapatid ko. Unti unting tumalim ang kanyang mga mata nang
napagtantong hindi ko siya sinasagot dahil hindi niya magugustuhan ang sagot ko.
"Kahit sa'yo 'yon, kanyang pera 'yon, Rosie!" ani Maggie.
"Wala na siyang pera sa ngayon. Ni hindi ko na nakita ang Hummer niya bago ako
umuwi. At isa pa, ayaw kong maghintay na bawian pa sila ng ari arian bago ko ito
gawin."
"You really think this is the solution?"
"No... I just think this will lessen the burden."
Umiling si Maggie. Umiling rin ako. I am so confused but there's light in my
decision.
At kahit gaano kaliit pa ng liwanag na 'yan, papatulan ko, para kay Jacob.
Naging abala ako sa contest. Isang bagay na itinago ko rin kay Jacob dahil ayaw
niya.
"Bumili ka ng MAC, Rosie. Your lips are plump and perfect, dapat ay alagaan mo..."
Dahil sa trabaho ko, kailangan ko ring mamuhunan ng para sa katawan. Anyway
kapag nanalo ako, mababawi ko rin ang lahat ng gastos. Simula gym, make up, at
treatment sa buhok ay pinagkagastusan ko. Mabuti na lang at marami rami akong gigs
nitong summer kaya hindi na ako nahirapan.
"Oh my God!" nanlaki ang mga mata ko nang nakita ko ang laman ng aking acoount.
Five hundred twenty-five thousand pesos. What the hell? Saan nanggaling ang Five
hundred thousand?
Nanginginig ang kamay ko nang binawi ang card sa ATM. Wala akong ibang maisip kundi
si Jacob.
Mabilis kong pinindot ang kanyang numero. Nagpupuyos ako sa galit. Habang nag ri-
ring ay inaayos ko ang mga sasabihin ko sa aking utak.
"Rosie!" maligayang bati ni Jacob. "Ano, uuwi ka na ba?"
Nag tiim bagang ako. Kahit na ganoon ang pambungad niya, hindi ko basta bastang
makakalimutan iyong ginawa niya.
"Hindi ba nag usap na tayo? Ayaw ko ng pera! Bakit may pera sa account ko?"
"Hindi ba kailangan mo? Ayan! Pwede ka nang umuwi dito at bumalik na lang pag
enrolment na-"
"Jacob, please!" frustrated kong sinabi. "I can make my own money. Hindi ko
kailangan ng pera mo! Ibabalik ko 'yan sa account mo-"
"Hindi ka mapigil pigil sa mga gig mo diyan. Ilang araw ka nang di napapadpad dito.
Sinabi din sa akin ni Eunice ang kasunduan niyo ni Jasmine, Rosie... Alam kong
kailangan mo ng pera. Para sa mama mo o sa inyo ni Maggie, isipin mo na lang na
tulong ko 'yan bilang boyfriend mo."
Nalaglag ang panga ko. Eunice? She told Jacob? What the heck!
"E-Eunice?" tanong ko.
"Oo. Tumawag siya noong isang araw at sabi niya, bakit ka raw nangangailangan ng
pera. Lumapit ka raw sa kanya. Rosie, ako, ba't di mo ako lapitan?"
Hindi niya alam ang ginawa kong kasunduan kay Jasmine. At least Eunice didn't tell
him. But after a few more days, malalaman niya rin. Kinakabahan na ako.
"Jacob, I have money. I just need to make more. I can don it. I don't need your
help.
Ibabalik ko sa'yo ang pera mo..."
"Rosie-"
Pinutol ko ang tawag. Ayaw kong makipagtalo dahil alam kong hinding hindi siya
magpapatalo.
Ipinagpatuloy ko ang pagtatrabaho. Tawagan lang muna kami ni Jacob. Mahirap pero
kailangan kong kayanin.
Lalo na ngayong hectic ang schedule. Tuwing naiisip kong siyam na oras ang byahe,
hindi ko na mapagkasya ang schedule ko kaya pahirapang umuwi.
"Uuwi ka pagkatapos ng shoot na ito?" tanong ni Kira, nakatingin sa repleksyon ko.
Tumango ako.
"Paano 'yan, kailangan ka sa makalawa? May ramp tayo tapos magfafinalize para sa
Tagaytay-"
"Babalik din ako agad."
Nag ngising aso siya. I wish I can ride with his joke.
"Can't get enough of your boyfriend, huh?"
"Kira!" bigla siyang tinawag ng payat na organizer.
Pareho kaming napatingin sa organizer.
"May bisita si Rosie Aranjuez!"
Nanlaki ang mga mata ko. Nagkatinginan kami ni Kira. Sino naman 'yon? Nasagot
kaagad nang bumungad si Jacob sa pintuan ng backstage.
"Jacob!"
Kumalabog ang puso ko. Tumayo ako, kahit nahihirapan dahil sa gown na suot.
Mabilis ang lakad niya patungo sa akin.
"Jacob! Hi!" Nilagpasan niya si Kira at dumiretso siya sa akin.
Kitang kita ko sa mga mata niya ang galit. Ngayon ba 'yon? Oh shit!
Hinaklit niya ang palapulsuhan ko. Hinila ko pabalik sa akin.
"Mag usap tayo!" galit niyang sinabi.
"Oh!" ani Kira sabay tingin sa akin. "Rosie, five minutes. Don't ruin your make
up," paalala niya.
Hinila ko si Jacob patungo sa balkonahe ng studio. Nasa 10th floor kami ng isang
tower. Abala ang mga tao sa pag piprepare sa mga models at shoot. Ito ay
kalendaryong ipapamigay ng V Malls sa susunod na taon.
Sinarado ko ang pintuan para magkausap kami ng maayos. Umihip ang hangin at tanaw
naming dalawa ang kabuuan ng Taguig.
"Jacob..." malambing kong sinabi.
"Sinangla mo ang Trucking?" pagalit niyang tanong.
Malayo siya sa akin at seryoso ang mga mata. He's wearing a grey v neck t shirt.
Isang dogtag ang nakasabit sa kanyang leeg. He's like a model pulled out straight
from a boyish magazine.
"Iyon lang ang naisip kong paraan para-"
"Para saan? Rosie, naman! Hindi mo sinabi sa akin? Nalaman ko na lang noong may mga
tauhan nang kumuha?"
"Hindi ko sinabi sa'yo kasi alam kong hindi ka papayag!"
"Alam mo pala, bakit mo sinangla?"
"Ihuhulog ko sa account mo ang perang nakuha ko doon. Para makatulong sa J.A.
foods, Jacob. Iyon ang mas importante-"
"Importante ang Trucking sa akin! Ilang beses ko bang sasabihin sa'yo 'yan? Hindi
mo ba pinapahalagahan ang mga bagay na importante sa akin, ha, Rosie?"
Parang pinipiga ang puso ko. Nag init ang gilid ng aking mga mata ngunit pinigilan
ko ang sarili ko.
"Syempre, pinapahalagahan! Alam kong importante pero kung importante lang pala
dahil sa akin, o dahil may sentimental value sa akin, isasantabi ko muna 'yon para
lang-"
"Hindi lang 'yon sentimental value! Kumikita naman 'yon ah!"
"Yes! But not enough to pay for your debts. You know that! Jacob! Naman! Isipin mo
muna sa ngayon kung paano aayusin ang problema! For once-"
"Iniisip ko naman ah! At parte ang Trucking sa plano ko! Tingin mo ba hindi ako nag
iisip sa mga nangyayari sa negosyo? Iniisip ko, Rosie! Kaya nga hindi ko gustong
ibenta ang trucking pero ano 'tong ginawa mo!?"
Hindi ako nakapagsalita. I don't know anything. I don't know if he found a solution
to all these. Or he's still just experimenting. All I want is a sure win. All I
want is to make sure that he's going to be okay in the end, kaya ko iyon nagawa.
Sinuntok niya ang railings at tinalikuran ako. Tanaw niya ang kabuuan ng syudad at
habang tinitingnan ko ang likod niya, sobra sobra akong nasasaktan.
Nagkamali nga ba ako? But... all I can see is the way he's failing? And I don't
want that. I don't want him to fail. I would blame myself in the end. Dahil alam
ko, hindi ako bulag, bumabagsak siya dahil sa akin. Sa pag iisip sa akin.
Nilingon niya ako. Malamig parin ang kanyang mga mata. Kahit hindi niya isigaw sa
akin kung gaano ko siya nasaktan sa ginawa ko, alam kong sobra sobra syang
nasasaktan.
"Bumalik na tayong Alegria..." aniya.
Umiling ako. "I have a stint."
"Binalik ko sa'yo ang pera na binigay ko noong nakaraan. 'Wag ka nang
mamroblema..."
Pumatak na ang luha ko habang umiiling. Kahit anong gawin niya, hindi ko gagalawin
ang pera niya. Kaya ko pang mabuhay. Hindi ako lumpo para hindi magtrabaho.
"Hindi mo ako responsibilidad. Kaya kong mabuhay, Jacob, ng ako ang magtatrabaho."
Mas lumamig ang tingin niya sa akin. Para akong nilalason ng titig niya. Para akong
tinututukan ng baril.
"Kailangan kita sa Alegria," aniya.
"Pupunta ako doon pagkatapos nito. Please, pagkatapos nito..."
Bumaling siya sa loob ng studio. Pagkatapos ng ilang saglit ay nilingon niya ako.
"Ito ba 'yong pinagpaalam mo sa akin na contest?"
Shit! Tumango na lang ako.
Hindi siya nagsalita ng ilang sandali. Napatingin ako sa kanya. Nakatingin siya sa
mga matatayog na buildings sa labas. Ang hangin ay hinihipan ang buhok niya.
Umiigting din ang kanyang panga.
Suminghap siya pagkatapos ng ilang sandali at nilingon niya ako.
"Wala ka ba talagang tiwala sa akin?"
Parang punyal na tumusok sa aking puso ang kanyang tanong.
"Jacob, nagtitiwala ako sa'yo..."
Umiling siya. "Kung ganoon, bakit mo pa ito pinagpatuloy? Bakit mo sinangla ang
Trucking? Bakit hindi mo ako hinahayaan?"
Pumikit ako ng marahan. Gusto ko siyang yakapin. I trust him. I believe him. But
it's just so hard to see him taking all the hardships by himself.
"Jacob, ako ang nandito at nakatingin sa lahat ng nangyayari... Jacob..." bumuhos
ang luha ko. "Nakikita ko na isa isang nawawala sa'yo ang mga dapat sa'yo... At
nakikita ko rin na pinapangalagaan mo 'yong para sa akin, and in exchange, you
forget yourself! Ayaw ko ng ganoon!" Humikbi ako.
Umiling siya. "Kahit kailan ba, Rosie, nagreklamo ako sa lahat ng nawala sa akin?"
Hindi ako nakasagot. Pinalis ko ang luhang lumandas sa aking mga mata.
Naglahad siya ng kamay sa akin. Kitang kita ko ang pagod sa kanyang mga mata.
"Umuwi na tayo. Sumama ka sa akin... Magiging maayos ang lahat," aniya na mas
lalong nagpaiyak sa akin.
Kinagat ko ang labi ko. Kitang kita ko rin ang pagpipigil niya sa kanyang luha.
Para akong natunaw sa kinatatayuan ko. Nanlabo ang paningin ko dahil sa mga luhang
nagbabadyang bumuhos. Nilagay ko ang kamay ko sa ibabaw ng kamay niya at pagkatapos
ay tumango.
"Magpapaalam lang ako kay Kira..."
Lumabas kami doon. Sabog na siguro ang make up ko dahil noong lumabas ako'y nanlaki
ang mga mata ni Kira.
"Ano? Eh ngayon kayo imemeet ng CEO ng V Malls! Aatras ka?" pasigaw niyang sinabi.
Shit! I just really need a break. Ilang araw na rin akong hindi nakauwi ng Alegria
kaya nagkakaganito.
"Hindi ako aatras. Kailangan ko lang talagang mag break muna. Di muna ako sisipot
ngayon. I'm sorry. I'm really sorry, Kira..."
Napatingin si Kira sa malayong likod ko. Kahit di ko lingunin, alam kong si Jacob
ang tinitingnan niya.
"Naku, ha! Ikaw ang manok ko dito, Rosie tapos ganito ka!? Naku, naku!"
"Hindi lang naman ako ang wala di ba?"
"Pero maganda na itong opportunity to raise your popularity sa mga pahina ng
catalogue! Mas lalaki ang tsansa mong manalo! Baka pa may ma meet kang judges,
Rosie! Sayang! Hay naku!"
Hindi na ako nagsalita. My decision is final.
"Pagkabalik ko, aasikasuhin na natin 'yong sa Tagaytay."
"Naku! Sigurado ka ba diyan? Baka mamaya mapurnada! Naku!"
"Oo. Sigurado, Kira. Pangako."

--------------------------

Kabanata 9

Tandaan Mo Yan

Namutla ako habang nakikita ko sa harap ko ang surpresa ni Jacob.

Pinauwi niya ako sa Alegria para dito. I did not see this coming.
Sa likod ng kulay pulang Subaru Impreza ay ang Tito Samuel at Tita Lydia niya.
Nakangiti si Tita Lydia samantalang nanonood lamang ang kanyang Tito Samuel.
"Automatic 'yan. Tuturuan kita kung paano..."
Nanlamig ang aking tiyan. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kay Jacob. Tuwang
tuwa siya sa regalo niyang sasakyan sa akin. Like he promised.
"Pag mahabang drive, dalhin mo na ang driver pa Manila. Syempre, di ako papayag na
ikaw ang mag dadrive..."
Hindi parin ako makapagsalita. I am so stunned by what he's brought me.
Nagkakagulo gulo na at ito parin ang inaalala niya? I can't believe him!
"Jacob, hindi ko matatanggap ito..." pabulong kong sinabi, nahihiya sa kanyang tita
at tito.
"Huh? Bakit?" May bahid na pang aasar sa kanyang boses pero hindi ako makangiti.
"Hindi ko kailangan niyan. Kaya kong mag bus-"
"Kailangan mo ito, Rosie-"
"Jacob, hindi. Hindi ko kailangan ng kahit ano..." seryoso kong sinabi.
"Jacob, I told you she won't like it..." ani Tito Samuel.
Uminit ang pisngi ko. Hindi ko intensyon na marinig nila ang opinyon ko tungkol
dito. Ikinahihiya ko ito. Magandang bagay na may binibigay na sasakyan si Jacob sa
akin. I should be thankful but I can't. Lalo na't alam ko na may mga problema
kaming dalawa.
"This is not a good time to give extravagant gifts-"
"I can buy it. Hindi pa ako naghihirap para sabihin mo iyan, Tito-"
"Hindi pa..." anang kanyang tito.
Kitang kita ko ang pagguhit ng galit sa mukha ni Jacob. Hinaplos ko ang kanyang
braso para makalma siya. Nilingon niya ako.
"Para sa'yo 'to, Rosie. Kahit na anong sabihin mo, ibibigay ko ito sa'yo..."
Hindi na ako nagsalita. Ayaw kong dagdagan pa ang sinabi ng Tito niya.
But my decision stays the same, I am not going to accept this.
Umiling ang kanyang Tito Samuel at bumalik na sa loob ng bahay nila.
Sumunod ang kanyang Tita Lydia, kaya naiwan kaming dalawa sa harap ng bagong
sasakyan.
Hindi na ako makatingin kay Jacob. Hinawakan niya ang magkabilang kamay ko.
"Rosie, anong problema?"
Bumaling ako sa kanya. "Hindi ko talaga matatanggap ito, Jacob. Marami pang pwedeng
pag gamitan ang pera mo pero ginamit mo para bumili ng sasakyan?"
"Rosie, may nakalaang pera para sa negosyo, meron ding para sa kahit ano-"
"Kahit na! You shouldn't waste your money just because you can! Hindi maganda ang
standing ng negosyo ninyo, you have to realize it!"
"Alam ko, Rosie... Pero hindi ba pwedeng sa gitna ng hirap, maipakita ko parin
sa'yo na-"
"Na ano? Mahal mo ako? Through gifts? Jacob! Alam kong mahal mo ako at hindi ko
kailangan ng mga luho para lang mapatunayan mo 'yan!"
"Hindi ito basta basta luho! Magagamit mo ito! Importante ito! Gusto kong mapadali
iyong byahe mo. Ayaw kong mahirapan ka!"
"Kahit na! This is not the time to do this! Kung maka luwang na tayong dalawa,
pwede pa! Pero ngayon? Hindi!"
"Kaya ko pa kaya nga ako bumili! Rosie, hindi naman ako bibili kung nakikita kong
hindi ko kaya, ah?" pagalit niyang sinabi.
Our fights went on and on. Hinatid ako sa bahay nang hindi pa kami nagkakaayos.
Ayaw ko na rin muna siyang kausapin dahil paikot ikot lang ang mga arguments namin.
He wouldn't listen and it frustrates me.
Kahit si Auntie Precy ay naniniwalang hindi na maganda ang ginagawa ni Jacob. I
just don't know what to do with him.
Paalis na ako ng Alegria nang bumisita ang kanyang Tito Samuel at Tita Lydia sa
bahay. Hindi ko alam kung anong pinunta nila dito pero hinarap ko parin sila.
"Rosie..."
Parang sasabog ang puso ko sa kaba nang sinimulan ng Tito Samuel niya ang pakay
nila dito.
"Sa dalawang buwan ko dito, may napagtanto ako tungkol sa pamangkin ko..." Tumango
ako.
"You know... we can help him. Kahit na hindi ako tulad ni Juan Antonio na maalam
pagdating sa farming, may alam ako sa negosyo. And clearly, you can see that
Jacob's not yet good with it. Ang tanging alam niya ay labor work, and that's
all..."
Hindi ako makaimik. Takot ako na tama siya. Takot ako na ako mismo, ganoon ang
tingin.
Lumaki si Jacob na sanay sa gawain sa farm ngunit hindi siya sanay na ihandle ito.
Nagkaroon siya ng pagkakataong mamalakad ng negosyo at Trucking pa iyon. Wala
siyang alam sa kabuuan ng negosyo nila.
"Ang pagtigil sa pag aaral ay napakalaking pagkakamali..."
Tumango si Auntie Precy sa aking gilid. Nakatingin siya sa akin. Para bang maging
siya, ibinibigay sa akin ang desisyon ng kung ano.
"Kahit ang ama niya nga pinag aralan ang pag nenegosyo, siya pa kaya na wala pa
masyadong alam dito? I think he must continue his studies. And I also think that he
should let me handle their businesses for the mean time."
Hindi ko alam kung anong masasabi ko doon. Kung ayaw man ipahawak ni Jacob ang
negosyo nila, naiintindihan ko. Sa daddy niya iyon.
"He thinks that I'll take it away from him... but no... I respect Juan Antonio so
much. I am Jacob's godfather too... Wala kaming anak ng Tita Lydia mo at para saan
pa ang sobra sobrang pera, hindi ba? I just want to make sure that Jacob's on the
right track and we can't do that here," aniya.
"Ano po ang ibig niyong sabihin?" tanong ko.
Nagkatinginan ang mag asawa. Tila ba panimula lamang iyon sa planong naiisip nila.
"Maliit na lamang ang negosyo nila kaya hindi na mahirap pangalagaan kahit na nasa
ibang bansa kami. I want to take Jacob with us... I want him to study farming in
the US. For about... a year or so... Habang ginagawa niya iyan, ako muna ang
mamamahala ng business nila. That would be easy through the internet, as long as
maalam ka. I'd hire a brilliant manager to manage it here in Alegria, Rosie. Iyon
sana ang plano namin ni Lydia..."
Naninikip ang lalamunan ko. Alam ko ring iyon nga ang makakabuti. Kung hahayaan
nila si Jacob na manatili dito at mamahala sa business nila, babagsak lamang ito.
"Bakit hindi na lang kayo manatili dito at tulungan ang pamangkin ninyo?
Maraming... maraming mga unibersidad dito sa Pilipinas! Pwede naman siyang mag
enrol sa first sem ulit para-"
"Rosie, I'm a surgeon. I have patients to attend to. My work needs me. Aalis na
kami by June at balak ko sanang dalhin si Jacob."
Nagtiim bagang ako. Alam ko kung saan patungo ito but I want an alternative
somehow. Hindi ko kakayanin ito.
"Nandito kami ng Tita Lydia mo para sabihin sa'yong ikaw lang ang makakakumbinsi sa
pamangkin namin. He bows to you like you are his whole world, Rosie. Nakikita namin
iyon. The way he treats you... the way
he worships you. So if you can convince him to be with us. It's just a year, I'm
sure that won't be too long for you two..."
Napalunok ako. "Mahihirapan po ako. Matigas po ang ulo niya. Hindi ko po alam kung
paano siya kukumbinsihin talaga..."
Tumango si Tito Samuel at inayos ang salamin niya. "We understand. We just want you
to know about our plan. Aalis na kami sa susunod na buwan kaya sana matulungan mo
kami..."
Hindi ko alam kung paano ko sila tutulungan. Alam ko kasing mag aaway lang kami ni
Jacob pag pipilitin ko siya. Mahihirapan kaming dalawa. Isa pa, I don't have that
great drive to convince him. Ako mismo, ayaw kong umalis siya.
"But I think that's the right thing to do now, Rosie..." ani Karl.
Nasa tabi ko siya habang inaayos ako para ulit sa isang shoot. Ilang araw na ako
dito sa Maynila para sa mga iba ibang stint at pati narin doon sa sasalihan ko sa
Tagaytay.
"Jacob's obsessed with you. He literally can't live without you at hindi 'yan
healthy. Hindi 'yan maganda. He has to grow. He can't keep on refusing it and
making his love for you an excuse..."
Ayaw ko talagang pag usapan ang mga problema ko tuwing may shoot.
Masisira lang ang make up ko.
"Alam ko, Karl..." nanginig ang boses ko. "Hindi ko lang din talaga alam kung paano
ako pag wala siya..."
Umiling siya. "Kaya mo 'yan, alam ko. Ang problema dito ay kung paano mo talaga
siya makukumbinsi? Makukumbinsi mo kaya? Parang hindi, e.
Jacob is not a slave to you, he's a slave to his love for you, Rosie. Kaya kapag
dehado ang pagmamahalan ninyo, hindi niya iyon magagawa kaya mahihirapan ka."
Napalunok ako. Should I tell him to go with his relatives?
Pagkatapos ng shoot ay kumuha ako ng pera sa isang ATM. When I saw the remaining
balance of my account, mas lalo lang akong nakumbinsing kailangan niya nga talaga
iyon. Binalik niya na naman sa akin ang pera.
This time, I am not going to give it back. 'Tsaka na kapag nakumbinsi ko na siyang
umalis.
"Jacob..." nakahiga ako at nasa tainga ang cellphone.
Hindi naging maganda ang pag alis ko sa Alegria but somehow we managed to talk
after that fight.
"Hmm?"
"Pumunta nga pala ang Tito at Tita mo sa bahay bago ako umalis diyan at may sinabi
sila sa akin."
Hindi siya nagsalita. Pakiramdam ko ay alam niya na pero pinagpatuloy ko parin.
"Nabanggit nila iyong plano nilang pagdala sa'yo sa America para makapag aral
doon-"
"Mahihirapan ako. Hahawakan ko ang negosyo..."
"Hindi... iyong tito mo raw ang hahawak ng negosyo pansamantala habang nag aaral
ka. At pagkabalik mo, 'tsaka mo sasaluhin..."
"Tss. Kaya ko ito, Rosie..."
"Jacob, alam ko. Pero alam mo naman ako. Alam mong importante sa akin ang pag
aaral. Isa pa, kailangan mong pag aralan ang negosyo ninyo for long term purposes.
Hindi ba gusto mong magkapamilya tayong dalawa? O paano natin papag aralin ang mga
anak natin kapag hirap ka sa negosyo? Mag tatrabaho ako pero hindi magiging sapat
'yon-"
"Hay naku! Kahit hindi ka na magtrabaho, sapat na 'yon. Kailan ka nga pala uuwi?
Ano na naman ba ang ginagawa mo? Nag momodeling ka parin?"
Umirap ako. "Jacob, please take me seriously. Gusto kong pag isipan mo iyong offer
ng Tito mo."
"Kung mawawalay ako sa'yo, huwag na lang. Maganda nga at makakatulong sa atin pero
mahihirapan tayo... Nadala na ako noong nag
FS. Ayaw ko na."
"Iba 'to ngayon, Jacob. Selos selos iyon dahil syempre wala naman tayong ibang
problema. Ngayon, hindi na. May seryosong pakay ka. Magiging abala din ako sa
trabaho kaya habang ganito, pwede kang mag aral muna.
May Skype naman. Hindi na mahirap mawalay ngayon."
"Rosie, ayaw ko. Kaya kong ayusin ang negosyo kahit na ganito... At isa pa, ang
importante naman talaga dito ay magkasama tayo..."
"Jacob!" iritado kong sinabi. "Kahit na nasa ibang bansa ka, magkasama parin tayo!
Tayo paring dalawa! Ang gusto ko lang naman ay pangalagaan mo iyang business ng ama
mo!"
"Inaalagaan ko naman ah? Kaya ko nga ito! Mag aaral ako, sige, mag eenrol ako next
sem."
"Pero nagbawas daw kayo ng tauhan, hindi ba? Jacob... Jacob, nahihirapan ang
business ninyo at natatakot akong tuluyan itong bumagsak pag magmamatigas ka pa!
Kailangan nating isalba ang negosyo ninyo at kung puro puso ang pinaiiral natin
ngayon, wala tayong mararating! Kailangan nating gamitin ang utak! Pero hindi ko
naman sinasabing bibitiwan mo ang puso mo habang ginagamit mo ang utak 'di ba?"
"Rosie, ginagamit ko ang utak ko dito! Kaya ko ito, sinasabi ko sa'yo!"
"For once, Jacob! Makinig ka naman! Nag ooffer ang tito mong tulungan ka! Hindi ba
mas sigurado iyon? Hindi ba mas mainam iyon? Konting sakripisyo lang naman, Jacob!
Iyon lang ang kailangan!"
"Kung ikaw ang isasakripisyo, huwag na lang! Hindi bale na kung malumpo ang buong
negosyo at mabawi kahit ang mansyon, huwag ka lang masakripisyo, Rosie!"
Napabangon ako sa sinabi niya. I am not fuming mad!
"Hindi na tayo magkasundo, Jacob! Ako? Naghihirap ako dito! Ginagawa ko ang lahat
para masalba ang pamilya ko kahit mahirap! We have no big opportunities like you!
Walang kukuha sa akin para ipag aral sa ibang bansa! Walang pansamantalang pwedeng
mag fund sa amin habang nag aaral ako, unlike you! You have all the resources but
you're not using your head! Kailangan mo ito! Kailangan mong magsakripisyo! Hindi
naman ako mawawala ah?"
"Bakit ba big deal ang lahat ng ito sa'yo? Ayos lang ako, Rosie! 'Tsaka hindi ba
sinabi ko sa'yo na huwag ka nang magtrabaho? Heto ako dito, nagsisikap na maayos
ang negosyo para sa ating dalawa pero ikaw diyan nagtatrabaho ng sayo! Nag iisip
ako ng kinabukasan na sa ating dalawa pero ikaw... hindi mo yata naiisip iyon!
Nakakaligtaan mo na!"
"Para sa pamilya ko ito! Ilang beses kong sasabihin sa'yo 'yan? Wala naman akong
ginagawang masama dito!"
"Wala pa sa ngayon pero tulad noon, makaka attract ka ng ibang modelo diyan! Iyan
ang ayaw ko! Kaya sana bumalik na na dito!"
"May gagawin pa ako sa Tagaytay, Jacob. Hindi pa ako makakabalik. Ang mabuti pa,
habang wala ako ay pag isipan mo iyang offer ng Tito-"
"Hindi ba sinabi ko sa'yo na huwag mong kunin iyang contest sa Tagaytay!? Rosie!?
Hundred thousand at scholarship? Kaya ko 'yang ibigay sa'yo! Hindi mo na kailangang
magpakahirap diyan!" tumaas ang boses niya.
"Hindi ko kailangan ng tulong mo! Kaya ko nga itong gawin, Jacob! Iyang pera mo,
gamitin mo iyan sa negosyo ninyo! Hindi lang sa akin umiikot ang mundo mo! You have
to see it! At hindi lang sa'yo umiikot ang mundo ko!"
Hindi na siya nagsalita. Kinagat ko ang labi ko at napapikit ako ng mariin.
May kumatok sa pintuan ko. Bumukas ito at bumungad si Maggie sa akin.
Mukhang kanina pa mataas ang boses ko. Humalukipkip ang kapatid ko at humilig sa
hamba ng pintuan. Nagkatinginan kaming dalawa.
"Okay, Rosie. Matutulog na ako."
Hindi ako nagsalita. Nangilid ang luha ko.
"Mahal na mahal kita, tandaan mo 'yan."
Naputol ang linya. Kasabay noon ang paghagulhol ko.

------------------------------

Kabanata 10

Break

Palakpakan ang natamo ko habang nilalagyan ng sash, binibigyan ng flowers, at

munting korona. Hindi ko alam kung natutuwa ba talaga ako na ako ang nanalo sa
paligsahan. Jacob warned me not to do this, I did it anyway.
"Congratulations!" bati ni Brandon sabay ngiti sa akin.
Nasa gilid ko siya ngayon habang panay ang click ng maraming camera para sa picture
namin at ng ibang contestants.
I'm not even sure if I really did win this contest or Brandon manipulated the
scores.
Isa kasi siya sa mga judge. Bago itong competition, nagkausap kami sa agency at
nasabi ko sa kanya ang problema ko.
"Thanks, Brandon..." sabi ko habang nag popose kami sa harap ng maraming tao.
"Walang anuman. You deserve it..."
I actually thought I won't win. Nagtrain ako ngunit hindi sapat iyon dahil sa dami
ng problema. Hindi rin buo ang aking puso at isip na sumali dahil sa lumalala
naming away ni Jacob.
"Mabuti naman at pinayagan ka na ni Jacob..." ani Brandon habang nasa harap parin
kami.
Hindi na ako nakapagsalita. Masyado akong naging preoccupied sa media coverage at
sa pagsagot sa iilang interviews tungkol sa pagkapanalo.
Pagkatapos ng lahat lahat ay pumasok na ako sa kwartong nakalaan para sa akin.
I'm with Kira and Karl. Kasama rin ang isang babaeng make up artist. Abala sila sa
pag uusap tungkol sa buong nangyari habang ako'y nagtatanggal ng make up sa harap
ng salamin.
Pang ilang tawag na ni Jacob sa nakasilent kong cellphone. By now, he probably knew
I joined the event. Pumikit ako nang dinampot ko ang aking cellphone upang marinig
siya.
"Rosie!"
"Jacob, I'm sorry hindi ko-"
"Nasaan ka? Nasa Tagaytay?" tanong niya.
Bumuga ako ng hininga. Inunahan niya pa ako.
"At sino ang kasama mo diyan? Si Brandon? Nakita ko ang iilang pictures n'yo,
Rosie-"
"Jacob, nanalo ako. Nanalo ako ng first price at ako 'yong tatanggap ng pera at iba
pang mga premyo..."
"Hindi ba nasabi ko na sa'yo? Kaya ko nga iyang ibigay sa'yo, bakit mo pa
kailangang sumali diyan?" pabagsak niyang binanggit ang mga salita.
"Dahil ayaw kong umasa sa'yo. Kung kaya kong gawin ito, gagawin ko!"
"Umuwi ka ngayon din! Dito!"
Natigilan ako sa sigaw ni Jacob. He sounded so frustrated. Naramdaman ko rin ang
pagtahimik ng mga kasama ko sa room. Nangilid ang luha ko at tumayo para makapunta
sa balkonahe.
Binuksan ko ang pintuan at lumabas ako bago ako nagsalitang muli.
"Gabi na. Wala akong sasakyan-"
"Ano? Hindi mo dinala diyan? Ang driver?" mas lalong iritado ang kanyang boses.
"Nasa bahay n'yo. Hindi na kailangan. May sasakyan naman si Kira. Iyon na lang ang
ginamit ko-"
"Kasama mo si Kira? Sino pa?"
"Si Karl, Jacob. Ayos lang kami. Mga bading naman sila... Please..."
"Rosie... please, umuwi ka dito at mag usap tayo ng maayos! Dalawang linggo ka nang
hindi umuuwi at ganito pa ang nangyayari!"
"Jacob, hindi naman tayo mag aaway kung hahayaan mo ako! Tapos na ang contest!
Nanalo na nga ako, 'di ba? Hindi ka ba masaya?"
"At anong mangyayari sa'yo pagkatapos ng contest na 'yan? Isuko mo ang titulo'ng
iyan at ibigay mo sa iba. Kung mag momodel ka ng exklusibo para diyan, huwag na
lang... Masama ang pakiramdam ko diyan."
"Maganda ang offer ng VMalls, Jacob. Ano ba ang gusto mo? Mag model ako ng bikini?
Hindi ba ayaw mo 'yon? Isa pa, nakausap ko ang CEO nilang si Mr. Valenzuela kanina,
he's excited to work with me..."
"Tangina, Rosie, iyan ang ayaw ko e-"
"What? Pati ngayon sa mga oras na ito, possessive ka parin? Ilugar mo nga iyan,
Jacob! Walang mayroon dito kundi ang matatamo ko dahil sa pagkapanalo-"
"Isuko mo 'yan, Rosie..." giit niya.
"Bigyan mo ako ng rason para isuko ko ito! Iyong magandang rason, Jacob!"
"Kaya kong ibigay sa'yo ang lahat ng makukuha mo diyan-"
"Hindi sapat 'yan! Dahil hindi ko matatanggap iyan! Kailangan mo 'yan, at may
sariling pangangailangan ako-"
"Rosie..." humugot siya ng malalim na hininga. "Tama na, please... Umuwi ka na lang
dito."
Pumikit ako ng mariin. Ngayon, hindi ko na maaaring mapaunlakan ang hinihingi niya.
Bukod sa palapit na ang enrolment, magiging abala din ako sa mga gawain para sa
nasungkit kong premyo.
"Hindi pwede, Jacob. Marami pa akong gagawin."
"Mas importante pa ba 'yan sa pagkikita nating dalawa? Hindi na tayo nagkakasundo
kasi hindi na tayo nagkikita..."
"Kahit na magkita tayo, hindi parin tayo magkasundo dahil hindi mo ako iniintindi!
Hindi ako makakauwi diyan, Jacob. Alam mo 'yan!"
"Kung hindi ka uuwi dito, ako ang pupunta diyan!"
Binabaan niya ako ng tawag. Ilang sandali akong natulala bago binaba ang cellphone.
"Rosie?" sumungaw si Karl sa sliding door.
Hindi ko ata maayos na naisarado iyon at siguro'y narinig nila ang mga nasabi ko.
Binuksan ni Karl ng malaki ang sliding door. Humilig ako sa railings ng veranda.
"Ayos ka lang?" tanong niya. Tumango ako.
"Uuwi ka ng Alegria?"
Umiling ako. Buo ang aking desisyon.
"Pero pinapauwi ka ni Jacob?"
Nagkatinginan kaming dalawa ni Karl. Humilig na rin siya sa railings sa tabi ko.
Nilagay niya ang isang sigarilyo sa kanyang bibig at sinindihan.
"Oo. Pinapauwi ako. Pero alam mong di ko magagawa 'yan dahil maraming proyekto."
Bumaling siya sa gilid at bumuga ng usok galing sa sigarilyo. "Paano 'yan?"
"Hindi ko alam. Ang sabi niya siya ang pupunta sa Maynila."
"Sweet..." ani Karl.
"Tss... Para siyang bata. Pwede namang ipagpaliban muna ang lahat."
"Wala kang magagawa. Mahal ka niya. Sa iyo umiikot ang mundo niya..." Nagkibit siya
ng balikat. "Ikaw ang sentro ng lahat ng bagay para sa kanya kaya ganyan siya."
"I think it's not healthy... It's sweet but... not healthy..."
"Too much sweetness is not healthy. Tama. Magkaka diabetes ka. O baka may diabetes
ka na?" Tumawa siya.
Napangisi rin ako at napailing. "Hindi naman. Naisip ko lang kung bakit hindi niya
kayang magsakripisyo pansamantala para sa lahat ng nangyayari. Ito na ang realidad
ng buhay. Siya, naghihirap. Ako, may problema sa pamilya. Marami kaming problema na
dalawa kaya sana magkaintindihan kami pero hindi niya ako maintindihan."
"He does not probably consider his problems a problem. Ikaw lang ang pwedeng maging
problema niya."
Ngumiwi ako. "Is it really possible? To have someone love you so much na ganyan na
lang talaga? Too much?"
"It probably is, Rosie. Kasi iyan na nga, 'di ba? Inihahain na sa'yo? But... I
guess..."
natigilan si Karl. "That kind of love is fast pouring. Malakas. Pabagsak. Buo.
At... mabilis maubos."
Napalunok ako sa mga sinasabi ni Karl. Hindi ako naniniwala. Hindi ko maisip na
pwedeng ganoon.
"Nakakatakot 'di ba? But I'm not accusing Jacob to be like that... Iyon lang talaga
ang madalas kong nakikita sa ibang mga tao. It's scary... To lose that kind of
love.
Kasi ibig sabihin, pag naibuhos na, wala na talagang natitira."
Kaya pagkauwi ko sa Maynila, naroon na si Jacob sa bahay. Hindi ko alam kung
matutuwa ba ako o hindi. Ni hindi ako makangiti sa kanya. Pakiramdam ko ay may
hiningi akong pabor pero hindi niya naibigay.
"Rosie..."
Nasapo ko ang noo ko nang tumawag ang kanyang Tito Samuel sa sumunod na araw.
Tahimik lang si Jacob simula nang dumating siya. Siguro ay naisip niyang may
kasalanan siya kaya dapat siyang mag ingat.
"Opo..." sagot ko.
"Hindi pa ba uuwi si Jacob dito sa Alegria? Nagrereklamo na ang mga empleyado niya.
Hindi na kasi maayos ang pasahod at hindi pa siya nakatutok."
Nilingon ko ang kama kung saan siya nakahiga at natutulog. Pumungay ang mga
mata ko at bigla akong nanghina.
Am I really his destruction? Am I really his poison?
"Ang ikinakatakot ko lang ay baka tuluyan nang magsara. Baka mag strike sila para
magising si Jacob. Pero paano iyon kung nasa Maynila siya? Wala ba siyang planong
umuwi dito?"
"Wala po siyang nasasabi sa akin..."
"Rosie, nakikiusap ako sa'yo. Tulungan mo naman siya..."
Nanghihina akong napaupo sa kama.
"Opo... Sige po..."
Binaba ko ang cellphone ko at nilingon muli si Jacob. Nakita kong gumalaw siya ng
bahagya. Napangiti ako ngunit may luhang nangingilid sa aking mga mata.
Wala na ba talagang ibang paraan? Ito na lang ba talaga?
"Rosie?" nagising siyang bigla.
Suminghot ako at inayos ang sarili. Bumangon siya. His hair is slightly messy. His
abs flexed because of the sudden move.
"Ang aga mong nagising ah?" Pinasadahan niya ng tingin ang aking damit.
Yes, Jacob. I'm going out again today.
"Saan ka pupunta?"
"May shoot ako..."
"Shoot? Tss..." He's starting this again.
"Yes..." Tumango tango ako. "Kasi kailangan kong mag sikap para magkapera."
"Sabi ko naman sa'yo-"
"Jacob, please, sawa na ako diyan. Hindi ko matatanggap ang pera mo. Umuwi ka na ng
Alegria..."
"Sasama ka ba? 'Tsaka lang ako uuwi pag kasama ka!"
Oh my God! Bumuhos ang luha ko. Nanlaki ang mga mata niya nang nakita ang tuloy
tuloy kong pagluha. Tumayo agad ako nang sinubukan niyang hagilapin ang aking
kamay. Hindi niya ako madadaan sa ganyan.
"Umuwi ka na!" sigaw ko.
"Bakit? Ano bang nangyayari sa'yo?"
"Asikasuhin mo ang negosyo niyo dahil ako, aasikasuhin ko ang buhay ko dito!"
"Rosie, pwede namang ipagpaliban muna. Miss na miss na kita..."
"Umuwi ka na, Jacob!" banta ko.
"Bakit ba? Dito muna ako! Sasama ako sa shoot mo!"
Shit!
"Jacob, pwede ba? Pagod na pagod na ako sa'yo! Pagod na pagod na ako sa lahat ng
nangyayaring ito! Pagod na pagod na ako sa desisyon mo! Pagod na ako sa hindi mo
pakikinig sa akin!"
Nanlaki ang mga mata niya at tumayo na siya. Umatras ako. Ayaw kong nakakalapit
siya.
"Bakit mo ako pinapauwi? May problema ba diyan sa gagawin mo? Lagi akong
nagtatrabaho, Rosie. Wala ka kaya heto at pinupunan ko lang ang mga oras na hindi
tayo-"
"Hindi ka ba marunong mag sakripisyo?"
"Ano sa tingin mo ang ginawa ko habang wala ka, ha? Hindi ba nagsakripisyo ako?"
"Kulang pa 'yan, Jacob! Kulang na kulang! Dahil kung tunay kang nag sakripisyo,
sana ay maayos ang negosyo ninyo!"
"Ano ang ibig mong sabihin?"
"Kung tunay nga na nagsasakripisyo ka para sa lahat ng problema mo, dapat ay
pumayag ka nang sumama sa Tito mo! Iyon! Iyon ang tunay na sakripisyo! Hindi 'yang
pagpapatakbo mo sa negosyo n'yo half heartedly! You're just making that an excuse
to stay here and be with me! Wake up! The world does not revolve around the two of
us! Marami kang mga tauhan! Marami kang pinapakain! Marami kang responsibilidad!
For once, sana iyon naman ang isipin mo! Hindi tayo! Hindi ako!"
Hiningal ako ng mabuti sa lahat ng sinabi ko. He stood there stunned of everything.
Yes, Jacob... I am asking you to sacrifice this one.
"Alam mong hindi ko kayang magkalayo tayo, Rosie... Pero hinihingi mo ito? Ayos
lang sa'yo? Ha? Ganoon kadali sa'yo?"
"Oo! Ayos lang sa akin na magkalayo tayo! Iyon ang tinatawag na sakripisyo!"
"Hindi iyon pwede sa akin! Ayaw ko na! Ayaw ko na ng long distance! Mahihirapan
tayo! Mahihirapan ka!"
"O edi para hindi na tayo mahirapan, mag break na lang tayo!" sigaw ko.
Nalaglag ang panga niya. Pakiramdam ko, kahit hindi ko pa ginagawa sobra sobra na
siyang nasasakyan. Kitang kita ko ang pamumuo ng luha sa kanyang mga mata.
Pumula ang kanyang ilong at isang buga ng hininga niya ay nagpatindig sa balahibo
ko.
"Hindi mo 'yan sinasadya. Natatakot ka lang..."
Umiling ako. "Hindi! Totoo 'yan! Kaya kong isakripsyo tayo para sa lahat ng ito!
Kaya kong makipaghiwalay sa'yo para dito!"
"Bakit ganoon kadali sa'yo? Hindi pwede 'yan, alam mo 'yan! Hindi ka pwedeng mag
desisyon dahil tayong dalawa ang nasa relasyon na ito, Rosie! Tayong dalawa!
Kaya tayong dalawa ang magdedesisyon kung tatapusin natin to o hindi at ako?
Hindi ko kaya kaya hinding hindi iyan option!" sigaw niya.
"Pumili ka! Sasama ka sa Tito mo o hihiwalayan kita!" sigaw ko.
"Hindi... Ang sabi ko, hindi ka pwedeng magdesisyon-"
"Jacob, kung ayaw ko na sa relasyon na ito, pipilitin mo ba ako? Ha? Kung isinusuka
ko na ito, pipilitin mo ako dahil lang ayaw mong maghiwalay tayo, ganoon ba? Ha?"
Halos mapaos ako sa sigaw ko. "Para lang diyan sa prinsipyo mong tayo ang
magdedesisyon, ipipilit mo sa akin ang sarili mo? Ipipilit mo lahat lahat sa akin?"
Bumuhos ang luha niya. Sobrang sakit na ng puso ko. Pakiramdam ko ay ikamamatay ko
ang lahat ng ito. Hindi ko na ito kayang ulitin pa kaya ibibigay ko lahat ng pwede
kong ibigay ngayon.
Simula nang dumating ako ng Maynila galing Tagaytay, may naisip na ako. Ayaw kong
gawin. Hindi ko makakaya. Pero pagkatapos ng tawag galing sa Tito Samuel ni Jacob
sa araw na ito, mas naging malinaw sa akin lahat.
"Rosie... N-Napipilitan ka ba? Rosie..."
Lumapit siya sa akin. Para akong sinasaksak nang narinig ko ang panginginig ng
kanyang boses.
"Oo! Kaya pumili ka na! Hiwalayan kita o sumama ka sa kay Tito Samuel mo!"
"Alam mo namang..." tumigil siya.
"Pabalik balik, Jacob! Hindi mo ba naiisip? Hindi ka nag go-grow! Hindi ka
nagmamature kung ako lang lagi ang laman ng isipan mo! Hindi ka umuusad dahil ako
lang ang iniisip mo! Isipin mo rin naman ang ibang tao! Ang mga masasaktan mo! Ang
negosyo niyo na iniwan ng ama mo! Isipin mo rin iyon!"
Nakaawang ang kanyang bibig habang tahimik na tumutulo ang kanyang luha.
Ubos na yata ang luha ko dahil natuyo na ang aking pisngi. Wala nang luhang
lumalabas sa akin.
"Isipin mo rin, please! Isipin mo! Grow up! Stop thinking about me! Stop thinking
about us! Bata pa tayo, Jacob! Marami pang pwedeng mangyari kaya bakit ka nag
iinvest ng lakas at oras mo sa akin? Nakakaligtaan mo na ang para sa sarili mo!
Nakakaligtaan mo na iyong importante sa buhay natin! Iyong bumubuhay sa'yo!
Iyong iniwan ng ama mo!"
Hindi na siya nagsalita. Hindi na rin siya makatingin sa akin. Hindi ko alam kung
tama ba ito. I want to take back all the things I said but I know it's for the
best.
"Please, grow up! Please, Jacob! Please, grow up! Not for me! But for yourself!
Grow up and decide! Stop thinking about me! Stop thinking about us! We can end
anytime." Huminahon na ako ngunit hindi na siya nagsalita.
Hindi ko kayang makita siyang tahimik. Hindi ko kayang makita siyang tahimik na
umiiyak kaya dinampot ko ang aking bag at mabilis na magmartsa palabas ng pintuan.
Naabutan ko si Maggie at James na parehong nakaupo sa sofa at may inaabangang
lumabas sa kwarto ko. I know. The walls are thin and our voices were loud. They
heard everything.
"Maggie, hindi ako uuwi dito mamaya. Kina Karl ako matutulog o kahit saan. Huwag
mong sabihin kay Jacob. Sabihin mo huwag niya na akong hanapin."
"Rosie naman..."
"Break na kami. Break na kami." Inulit ulit ko. Hindi ko alam para saan. "Pauwiin
mo na siya sa Alegria."
Iyon ang huling sinabi ko bago ako umalis ng bahay.
Kaya nang dumating ako para sa shoot, halos tulala ako. I couldn't function well.
Badtrip si Kira sa akin. Hindi rin satisfied halos lahat ng photographers. Humingi
na lang ako ng paumanhin.
"She's the winner of the contest, Kira?" matigas na ingles na tanong ni Mr.
Valenzuela sa kay Kira nang naabutan kaming pumapalpak. Ako. Ako ang pumapalpak.
"Yes, Duke. I'm sorry, she's not in the mood today. You met her already in
Tagaytay, remember?"
Nilipat ni Mr. Valenzuela ang mga mata niya sa akin. He's young to be a CEO. Pero
ang alam ko, tinitrain palang siyang maging CEO dahil siya ang panganay na anak ng
may ari ng VMalls.
"Ang mga modelo, kahit gaano kasama ang araw kayang ngumiti sa camera..."
Tinapon ni Mr. Valenzuela ang records ko. Napalunok ako. Natapon ang lahat ng aking
records sa sahig.
Yumuko ako para kunin ang mga iyon. Hinagilap ko ang aking portfolio at kung anu-
ano.
"Are you a model, Ms. Aranjuez?"
Tumayo akong muli. Nilapag ko ang aking portfolio sa isang lamesa. Napalunok ako at
napatingin sa malalalim na mga mata ni Mr. Valenzuela.
"Yes..."
"Then why can't you function the way you should?" nagtaas siya ng isang kilay.
"I'm sorry, Mr. Valenzuela." Bumagsak ang mga mata ko.
"Come back tomorrow. Wrap this up, Kira... And you, Miss Aranjuez. Bukas, wala
akong pakealam kung anong nararamdaman mo. I need you to work. We're
spending so much for this project, you can't take this lightly..." mahinahon ngunit
may diin niyang sinabi.
Pagkatapos ng sinabi niya ay tinalikuran niya kaagad ako.
And everything just went black after that... My decision was rushed pero
pinanindigan ko ang lahat lahat.
Kina Karl ako natulog sa araw na iyon. I turned my phone off. Changed numbers.
Nang pumunta si Jacob sa bahay nina Karl, sinabi niyang hindi niya alam kung nasaan
ako. And I knew he would go to my workplace anytime soon so I warned everyone not
to let him in.
Honestly, hindi ko na talaga alam kung ano ang nangyari dahil hindi ko na siya
nakita pagkatapos noon. Yes, it ended that way. It ended so simple. It ended just
like that.
After a few shoots, I went out of the country with Karl. Alam kong hindi iyon
praktikal na desisyon ngunit kinailangan ko iyon. Ginamit namin iyong Trip to Macau
na tickets. Ang ginamit kong pera para sa pocket money ko ay galing sa modeling.
Hindi gaanong malaki kaya malaking pasasalamat ko kay Karl na
gumastos ng grabe.
I did not cry. Not even when I was in Macau. Wala. Pakiramdam ko ay namamanhid na
ako sa lahat ng ito. Pakiramdam ko, wala lang. Pakiramdam ko joke lang.
Pakiramdam ko, hindi seryoso. Pakiramdam ko, kahit gusto ko, kahit na ginawa ko,
kahit na ganoon, hindi magkakatotoo.
"Rosie... ako na ang magbabayad sa hotel mo ngayon. May sobrang pera pa ako," ani
Karl nang nasa taxi kami patungong hotel.
Nahihiya na akong makitulog kina Karl. Kina Ava sana ngunit napag alaman kong nasa
Cavite pa siya kaya hindi ko na pinilit.
"Huwag na... may pera pa naman ako, e," ngumiti ako.
"Ireserve mo na lang 'yang pera mo para sa gastusin mo sa bahay niyo. Anyway...
baka bukas pwede ka nang umuwi sa inyo..." aniya.
"Hindi pwede... Mamaya nandoon parin si Jacob."
Dalawang linggo na akong hindi umuuwi sa takot kong nandoon si Jacob. Limang araw
kami sa Macau at heto ako't takot parin hanggang ngayon. Dahil pakiramdam ko, pag
nagkausap ulit kami, wala na akong maramdamang kahit anong drive para itulak siya
palayo. Baka yakapin ko na lang siya at bawiin lahat ng mga sinabi ko.
Malungkot na bumaling si Karl sa akin. Ngumiti siya pero kitang kita ko parin ang
lungkot. "Wala na yata, e. Di na 'yon mag aantay sa bahay niyo..."
"Tss... Kilala ko siya. Paniguradong nasa kwarto ko iyon natutulog."
Natahimik si Karl. Tumigil ang taxi sa harap ng hotel na papasukan ko. Binuksan ko
na ang pintuan para makalabas na ako ngunit pinigilan ako ni Karl.
"Rosie, umalis na siya... Nangibang bansa na..."
Natigilan ako. Doon ko pa lang naramdaman ang lahat.
"Huwag mo nga akong biruin..."
Pero sa ngiti niyang malungkot, alam ko hindi siya nagbibiro.

------------------------

Kabanata 11

Let Go

Nakatulala ako habang nakaupo sa aking swivel chair. Tinitingnan ko ang kulay pink
na envelope sa aking lamesa. Hindi ko alam kung bakit nadala ko ito. Siguro'y
nilagay ko iyon sa aking bag sa pagmamadali ko kanina.
May kumatok sa aking opisina. Tumuwid ako sa pagkakaupo.
"Miss Aranjuez, nandito na po ang mga pinadalang papeles ni Mr. Valenzuela..."
"Sige, pasok ka..." sabi ko sa intercom.
Ang sekretarya ni Duke ang may dala ng mga papel.
"Ilagay mo lang dito sa lamesa," sabi ko.
Nilapag niya ang halos isang rim na rereviewhin ko. Magre reallign kami ng ilang
nasa position kaya irereview ko ang mga credentials ng mga Manager at iba pang
tauhan ng kanyang mga mall.
"Salamat..." sabi ko.
"You're welcome, Miss Aranjuez..." bahagyang yumuko ang mas batang sekretarya at
lumabas na sa aking opisina.
I'm still not used to this office, though. Marami talaga akong naiisip na hindi
maganda. Imbes na maging productive ay nawawalan ako ng lakas para magtrabaho.
Lumilipad ang utak ko sa kulay pink na envelope. I should... not... right?
Umiling ako at tiningnan na ang mga papel. It's not till two or a month, anyway.
Pag iisipan ko pa.
Kinuha ko ang mga papel at nagsimula nang mag encode sa computer.
Simula nang bumalik kami ni Duke galing Dubai, binigyan niya na ako ng malaking
opisina. Noon kasing hindi pa kami umaalis ay kasama ko pa ang lahat ng empleyado
ng kanyang kompanya. Ngayong may office na ako,
the employees are all intimidated. Wala namang pinagbago, I'm still an HR.
Yes. After the campaign ads and the modelings for catalogues, nag apply ako bilang
HR ng kompanya nila. Natanggap ako. Syempre, sinunggaban ko na iyon dahil
kinailangan ko ng stable job kahit paano.
Pagkatapos ng pageant sa Tagaytay, iyong mga campaigns na lang kasi ng VMalls ang
proyekto ko. That was what the contest was all about, anyway.
Kami noong partner kong lalaki ay endorser ng VMalls simula noon. Hindi na rin ako
pinayagan sa agency dahil sa kontrata under VMalls.
Nilingon ko ulit ang pink na envelope. Halos napatalon naman ako nang tumunog ang
cellphone ko dahil sa tawag ni Maggie. Muntik na akong mapamura. I hate this
silence, really. Napaparanoid ako.
"Hello..." sagot ko.
"Hello, Rosie... May invitation ka ba?" tanong niya.
Humilig ako sa aking swivel chair. Hinilot ko ang aking sentido at nilingon ang
salamin. I am seriously stressed. Wala namang masyadong trabaho pero pakiramdam ko
pasan ko ang lahat lahat.
Mas hectic pa nga ang schedule namin ni Duke noong nasa Dubai kami kaya hindi ko
maintindihan kung bakit sobrang pagod ang nararamdaman ko ngayon.
"Oo. Ito pala ang pinunta ni Auntie kahapon."
Tumawa si Maggie. "Oo nga, e. Well, at least si April naalala ka parin kahit paano.
Ilang taon ka na ring di bumisita sa Alegria, e."
"Oo nga, e. At least, naalala..."
Tumikhim si Maggie. I can sense her next question. Pwede ko siyang sabayan kung
gusto niya. "Pupunta ka ba?"
"Hindi ko pa alam, Mag..."
"Pupunta ako kung pupunta ka kaya pumunta ka na. 'Tsaka 'yong pamangkin mo sa
kanya..." Tumawa si Maggie. "Ayos lang sana kung siya lang e sila pa ni Ron ang
ikakasal. Malapit ka sa dalawa, Rosie..."
"Oo nga, e. Titingnan ko. Maghahanap muna ako ng maisusuot. Anyway, malayo pa
naman..."
"Okay... Hanapan mo rin ako, ha?"
"Okay..."
"Okay, bye... Papasok na ako..." ani Maggie.
Binaba ko ang aking cellphone at pinulot ang invitation ng kasal ni April at Ron.
Oo, ikakasal si April sa kabanda ni Jacob noong high school pa sila.
I'm glad. Nabigyan ulit si April ng pangalawang pagkakataon sa pag ibig. I
am happy for her. Ang bilin nga ni Auntie ay daluhan ko na ang kasal dahil nag
eexpect daw talaga si April sa pagdating ko.
The heck. Sana ganoon kadali iyon, no? Alegria... After how many years, isang kasal
ang magpapabalik sa akin?
Lumabas ako ng opisina. Hindi pa ako nagkakalahati sa trabaho ko. Hindi rin naman
nagmamadali si Duke kaya mag bibreak muna ako kesa marami akong mali. Humalukipkip
ako at tiningnan ang malaking flat screen sa tanggapan ng floor namin. Paulit ulit
na pinapasalida ang aking mukha kasama ang iilang model. Iba-ibang bagay ang
iniindorse. Be it bags, shoes, shirts, dresses, accessories... many more!
"Rosie..." baritonong tinig ni Duke ang narinig ko.
Kaya pala biglang napaupo ang mga empleyado at nakapag concentrate sa kanilang mga
cubicle ay dahil nandito ang boss. Duke's not terror. He just looks intimidating...
"Yes?" napatanong ako. "Kailan mo nga pala kailangan ang summary noong pinadala
mo?" inunahan ko na siya.
"Within this week. Alam mo namang pumayag ang niligawan natin sa Dubai..."
Ngumiti ako. Pumunta kami ng Dubai para pakisamahan ang magiging kasosyo niya sa
bagong proyekto. Gagawa siya ng isang malaking mall na inspired sa chain of malls
ng isang royal family sa Dubai.
"Mag rereallign ka at tatanggalin mo ang mga empleyado mo sa VMalls para ilagay sa
bagong mall?" napangiwi ako. I think that's a bad idea.
"They deserve it. That mall will pay higher salary..."
"Hindi ba magiging tagilin naman ang VMalls mo kung gagawin mo iyon? Batikan ang
mga manager mo..." I stopped. "Wala akong alam sa negosyo... Kaya... bahala ka na
nga..."
Ngumisi siya at tumitig sa akin. "Wala ka ba talagang alam sa negosyo?"
Ngumisi rin ako. "Wala... I'm just an ordinary employee..."
Niyaya niya akong magkape sa kanyang opisina para pag usapan ang opinyon ko. Sumama
ako sa kanya. Nagdesisyon akong umalis sa opisina ko kaya heto at binigyan na ako
ng libangan bukod sa paninitig sa kisame.
"I want to hear the side of an ordinary employee slash model..." aniya habang
nagsasalin ng kape.
Iginala ko ang mga mata ko sa buong opisina niya. Malaki ito. Tatlong beses ang
laki sa aking opisina. Malaki rin ang kanyang lamesa at swivel chair na nasa gitna.
May mga sofa din para sa mga mag memeeting in case.
"I think kailangan mo lang i raise ang salary ng managers mo para matulad sa
magiging manager ng bagong mall. Humanap ka ng mga bagong ihahire para doon sa
bagong mall."
Binigay niya sa akin ang kape. Tinanggap ko ito at unti unting sumimsim doon.
Ganoon din ang ginawa niya habang nakatingin sa akin. Tumatakbo naman ang isipan ko
sa maaaring gawin niya sa kanyang kompanya.
"Hindi ba ay next year pa matatapos ang VMall Asia? You have time to look for the
managers."
"It will be a bigger mall so it deserves managers who are well trained and
experienced. I can't hire noobs, Rosie..." aniya.
Alam niya pala, nanghihingi pa ng opinyon. "Oh edi train new managers.
Though I am not sure if you're ready for that. Mahal 'yan..." sabi ko.
"Hmmm. Titingnan ko ang budget ko. May punto ka. But I think you're playing safe.
Sa negosyo, kailangan mag risk. Kung kailangan kong ibigay ang managers na
magagaling at matitirhan ako ng mga baguhan, then... be
it..."
Nagkibit ako ng balikat. "Yeah... I'm not really a risk taker."
Hindi ko na namalayan ang oras dahil sa pagtatalo namin tungkol doon.
Kung hindi lang kumatok si Joanne, ang kanyang secretary, ay hindi ko pa nalamang
mag aalas kuatro na pala ng hapon. Damn it! Hindi ko man lang nadagdagan ang
trabaho ko.
"I'll have a meeting after this. Uuwi ka na?" tanong ni Duke nang panay na ang
pindot ko sa cellphone ko.
Umiling ako. "May appointment ako kina Karl, e."
"Oh? For the shoot?"
Tumango ako at hinawakan na ang door handle ng kanyang pintuan.
Kinawayan ko siya at iniwan na sa kanyang opisina.
Tumunog na ang cellphone ko. Siguro naiinip na si Karl sa kakaantay sa akin kaya
tumawag na.
"Oo na... saglit lang. Magliligpit lang ako," sabi ko.
"Sige. Bilisan mo at 'yong paborito mo baka mag off na..."
"Oo na... Andyan na..."
Hinagilap ko ang aking mga gamit sa aking opisina. Nagmamadali na akong umalis nang
naabutan kong nag aantay si Duke sa elevator. Kasama niya si Joanne at isang
bodyguard.
Noong una, akala ko nag aantay sila sa elevator. Pero nang bumaling si Duke sa akin
at sumabay sa pagpasok sa elevator ay nalaman kong hindi.
"Sumabay ka na sa akin. Ihahatid kita sa Spa..."
"Huwag na."
"Come on, Rosie..."
Ayaw kong makipag kulitan kay Duke. Hindi siya titigil hanggang hindi ako mapa oo
kaya sumama na ako sa kanya.
"Ihahatid ka ni Karl pag uwi?" tanong niya nang nasa loob na kami ng sasakyan.
"Yup."
"Magdidinner muna kayo?"
"Siguro."
"Pagnatapos ako sa meeting ng mas maaga, baka puntahan ko kayo..."
Humalakhak ako. "Huwag na..."
Nagtalo ulit kami sa pagpunta niya kahit wala namang kasiguraduhan. Ang alam ko,
pag ganito ang meeting niya, aabutin siya ng siyam siyam.
Paniguradong hindi rin siya makakapunta sa Spa.
Nang gumraduate si Karl, spa at gym ang naisipan niyang gawing negosyo.
What can we expect? Hindi pa niya nasasabi sa kanyang mga magulang kung ano talaga
siya pero tingin ko'y may ideya na ang mga ito. But they have hope... because of
me... Tingin nila'y may kung ano sa amin ni Karl. I am their hope. But their son is
obviously hopeless.
"Kanina pa ako nag aantay!" iritadong sinabi ni Karl sa akin sabay tingin sa
sasakyang palayo. "Hinatid ka?"
Umirap ako. "Don't get excited. May meeting 'yon. Drop lang..."
Pumasok ako sa loob ng Spa niya. Dahil may koneksyon siya sa mga agency at iilang
mga publicist, dito nagpupunta ang iilang modelo, artista, at mayayaman. May shoot
ako under VMalls next week. Ito iyong iniiwasan ko noon pero tinanggap ko rin
ngayon. Iniiwasan ko dahil may nirerespeto parin akong point of view... Point of
view niya. Ayaw niya 'yong mga shoot na masyadong revealing.
But now... let's say this is a step. First step of moving on. To really move on
whole heartedly. Let go of everything that's keeping you from hoping... I guess
that's it.
"Full body scrub and massage tapos hair treatment, ha?" sabay ngisi ko kay Karl.
"Dios ko naman! Kailan ka matatapos? Buti sana kung umaga ka, no?" ani Karl.
Tumawa lamang ako at dumiretso sa kung saan ako magpapa body scrub.
Sana pala talaga sinabi ko na lang kay Duke na aabsent muna ako para makapag relax.
Nakatulog ako sa halos isang oras na scrub and massage. Lumipat ako sa salon para
sa hair treatment. Tinext ko kaagad si Karl para naman may libangan ako.
"Saan si Karl?" tanong ko sa stylist na ngayon ay binoblow dry na ang buhok ko.
"Nasa gym. Ipapatawag ko ba?" tanong niya.
"Ah! Tinext ko na... Okay na..."
Nilipat ko ang tingin ko sa salamin. Nanlaki ang mga mata ko nang nakitang tinulak
ng isang pamilyar na babae ang pintuan. Sinalubong siya ng isang stylist, siguro
para tanungin kung anong gusto niya.
"Shit!" bulong kong may diin.
Shit, really!
Ang kanyang itim na stilletos at ankle high dress ay sumasayaw sa bawat hakbang
niya. Pinasadahan niya ng kamay ang kanyang buhok at nginitian ang stylist. Hindi
ko alam kung anong sinasabi niya dahil medyo malayo sila sa akin.
Hinawakan ng stylist ang buhok ng girlfriend ni Jacob. Nagngitian silang dalawa.
And just when I was beginning to relax... dahil akala ko'y mag isa lang siya... ay
nakita ko ang matangkad na si Jacob sa labas ng salaming
dingding ng salon.
Hinawakan niya ang door handle at umambang bubuksan. His eyes were unreadable
because he's wearing an aviator. What the hell! Halos nanliit ako sa kinauupuan ko.
Pinindot ko ang cellphone ko at agad na dinial ni Karl. Naabutan ko pa siyang may
katawanan.
"Where the hell are you?" mariin kong tanong.
"Ha? Oh? Bakit? Just enjoy and relax... Rosie... tapos ka na ba sa scrub? Hindi
pwede ang cellphone diyan."
Tangina. Let me curse just for today!

------------------------------

Kabanata 12

Opening Up

Hindi na ako tumingin muli sa dalawa. Wala akong kawala dahil nagsisimula na ang
stylist sa buhok ko.
Kumuha na lang ako ng isang magazine at pinilit ang sariling malibang sa mga pahina
doon. Damn it! Asan na ba iyong beking iyon at bakit hindi pa nakakabalik?
Is he hunting for a man somewhere in his gym?
Nakataas ang kilay ko. Parang galit na galit habang binabasa ang isang artikulo
tungkol sa isang modelong sobrang taba noon na payat na ngayon. Buti pa siya, may
pagbabago after three years daw. Ako? Ano? Heto at nagkukunwari.
Sa likod pumwesto si Jacob. May mga sofa doon at nasa line of vision ko siya pag
diretso ang tingin ko sa salamin.
"Hindi ka ba magpapagupit?" tanong ni stylist.
"Hindi na..." I said without looking at him.
"Color?"
"Treatment only..." may iritasyon na sa tono ko.
Stop asking me questions. Pinipigilan ko ang sarili kong mapatingin sa salamin.
Kahit siguro kalbuhin ako, hinding hindi ako titingin. Mamaya makita ko ang mukha
ni Jacob.
"I'd like some keratin treatment... and footspa, too..." matigas at malinis
pakinggan ang ingles ng girlfriend ni Jacob.
Oo, naririnig ko ang mga sinasabi niya kahit na apat na upuan ang pagitan namin.
Kahit na may relaxing music sa loob ng salon, naririnig ko ng klaro ang malambing
niyang boses. Tangina.
Tinaas ko ang magazine para tuluyang matabunan ang mukha ko.
I peeked through the end of the magazine pages. Diretso sa line of vision ko si
Jacob na naka upo ng maayos at nakatingin sa kanyang cellphone.
Napalunok ako. Even the way he sits is different. His aura is so different.
Umangat ang mukha niya kaya agad kong binalik ang mga mata ko sa article.
Tinaas ko rin ang magazine para matabunan ang mukha ko. My goodness.
"You okay?" tanong ng stylist.
"Hindi pa ba babalik si Karl?" tanong ko binalewala ang sinabi niya.
"Ay baka pabalik pa 'yon. Bakit?" usisa ng stylist.
"Wala..." sabi ko.
Unti unti kong binaba ang magazine. Kalahati pa lang ng mata ko ngunit nakita ko na
ang pagtulak ni Jacob sa transparent door. Umalis siya. Lumabas.
Nilingon ko ang kanyang girlfriend na nasa linya ko lang. Nakatitig siya sa salamin
at parang wala lang sa kanya. Siguro ay nagpaalam naman. Wait, why is this a big
deal to me?
Dalawang taghirap na oras ang lumipas ay natapos din ang treatment ko. Binoblow dry
na ang aking buhok at dinadalaw na ako ng gutom. Wala parin si Karl at gusto ko na
siyang murahin sa cellphone. Sobra bang slow motion ang paglalakad niya?
Napatalon ako nang may biglang pumasok. For the two hours, wala akong ginawa kundi
ang paulit ulit na ganoong reaksyon tuwing may pumapasok. Sa kabutihang palad,
hindi na bumalik si Jacob doon. Pero lagi ko iyong inaanticipate!
"Rosie..." sabay ngisi ni Karl, siya iyong pumasok.
Gusto ko siyang paulanan ng mura. Ayaw ko lang talagang makuha ang atensyon ng
kahit sino. Lalo na't nandoon parin ang girlfriend ni Jacob!
"Saan ka galing?" mahina ngunit may diin sa aking tanong.
"Sa gym! Nag gym ako tapos I met a couple of friends. Why? Are you hungry?"
Nanatili ang tingin ko sa kanya. Sa matalim kong tingin ay tumahimik siya at
nagkunot ang noo. Nilagay niya ang kanyang kamay sa kanyang bulsa.
Nang sa wakas ay nakakuha ng koneksyon sa akin, pinasadahan niya ng tingin ang
buong salon.
"You're done, girl..." sabay panghuling haplos ng stylist sa akin.
"Salamat."
Tumayo agad ako at kinuha ang bag. I can't stay here for long. Hindi ko na rin
aantayin si Duke kahit na iyon ang bilin niya. I'm gonna drag Karl's ass out of
here if I have too.
"Kumain na tayo sa labas. Iyong malayo dito," sabi ko.
Kitang kita ko ang pagtigil ng kanyang paningin sa dulong upuan. Napatango si Karl
at pumunta kaagad sa counter.
"Ohh. Okay..." aniya.
Nauna na akong lumabas. Hindi ko na ulit tiningnan ang loob. I don't want to have
an eye contract with that girl. I am not even sure if she knows me. I'm not even
sure if she even cares. Kung sobra sobra ang seguridad na binigay ni Jacob sa
kanya, hangin na lang siguro ang pakiramdam niya sa akin.
Humalukipkip ako habang nag aantay kay Karl sa labasan ng building. Hindi nagtagal
ay dumating siya. Sabay kaming naglakad patungo sa kanyang sasakyan.
Pinatunog niya ito kaya binuksan ko ang front seat.
"Itext mo si Duke kung saan tayo mag didinner..." sabi niya.
Tumango ako at pumasok sa loob ng sasakyan niya.
Pagkaandar noong sasakyan niya ay 'tsaka siya nagsalita.
"I don't see his Hummer. Is she alone?" tanong ni Karl. Kahit walang pangalan ay
kuha ko agad.
"Is he still driving a Hummer? And no... she's not alone. Kasama niya si Jacob."
"Nagkita kayo?" Sumulyap si Karl sa akin.
"Nakita ko siya."
Tumawa siya. "Do you think nakita ka niya? Pumasok siya sa loob ng salon ko? That
girl isn't a regular... or I don't know. Magtatanong ako kay Martha kug regular ba
siya doon."
"I don't care..." Humalukipkip ako.
May pinindot si Karl sa kanyang cellphone. Umirap ako. Hindi ko alam kung bakit
hindi ko siya pinipigilan.
"Martha..." matigas na ang boses ni Karl.
"Po, sir?"
Naka loudspeaker ang kanyang phone. Nakapangalumbaba na lang ako. Tinukod ko ang
aking siko sa kanyang bintana.
"Nandyan pa ba iyong nagpa Keratin sa huling upuan?"
"Alin po dito, sir?" tanong ni Martha.
"Naka dress. Maputi, mahaba ang buhok, makinis, hindi katangkaran," ani Karl.
"Itong maganda, sir?"
Gusto kong sipain ang dashboard ni Karl. I'm trying so hard to be okay pero ito ang
nagiging resulta. Maybe it's my nature to really hate something when I don't like
it.
Pero bakit noong si Callix at Belle, hindi naman ako badtrip?
"Nandito pa po..." ani Martha.
"Is she a regular? May record ba diyan?" tanong ni Karl.
"Ba't mo pa tinatanong? I mean, para saan?"
"It's time to finally name you-know-who, Rosie."
"Hindi ko naman tinatanong, ah? I don't care..." giit ko.
"Then just for me. Because I want to know."
"Nahanap ko ang record. First time niya sa salon, sir. Nagpa brazilian wax siya
noon sa spa."
Gustong humagalpak ni Karl. Umamba akong papatayin ang cellphone niya kaya nilayo
niya iyon sa akin. Fuck!
I really think these are all my karma for the curses I uttered for the past years.
"What's her name?"
"Martha, you have a protocol of confidentiality, hindi ba?" singit ko.
"Felicity Llanes, sir."
Right. He's the owner so what protocol am I talking about?
"Salamat."
Binaba ni Karl ang cellphone at tumingin siya sa akin. Hindi na ako kumibo.
Nanatili ang mga mata ko sa labas.
"Felicity Llanes. Tunog mayaman na mabait na simple, a?"
"Yeah at anong sinasabi mo? So opposite, ganoon? Let's just get to some food chain
or something, please..."
Halos napatalon ako nang tumunog ang aking cellphone. Tiningnan ko iyon at nakita
kong si Duke ang tumatawag. Sinagot ko kaagad. Nakalimutan kong itext siya.
"Hi! I'm done with my meeting." He sighed, tunog pagod. "Asan kayo? Tapos ka na sa
salon?"
"Yeah. Kakain kami ni Karl."
"Saan?" tanong niya.
"Saan?" tanong ko kay Karl.
"I don't know. Ask him, if you want..."
Kinagat ko ang labi ko. Kapag si Duke ang magsusuggest, this would mean he's paying
for everything.
"You have not decided yet? Spiral. Paki sabi kay Karl."
"Duke..."
"Please, Rosie. Sabihin mo na sa kanya. Anyway, I'll ask a favor from you."
"Favor? Ano 'yon?"
"Doon na natin pag usapan. Kaya doon na tayo magkita. No buts..."
Bago pa ako makaapila ay binaba niya na ang tawag. Alam niyang aapila ako. I'm not
even sure where that restaurant is.
"Spiral daw..." sabi ko kay Karl.
"Oh?" Tumango si Karl at niliko ang kanyang sasakyan. "It's an honour to be a
thirdwheel."
"This is nothing, Karl. May favor daw siyang hihingin..." sabi ko para matigil ang
kanyang pag iisip.
"Right! Anong pabor naman kaya?"
Nagkibit ako ng balikat.
"Hindi mo ba talaga naiisip o nakokonsider man lang si Duke bilang, you know,
boyfriend?"
"He's just a friend. Ayaw kong pagsamantalahan ang kabaitan niya."
"Oo nga. He's a friend at mabait siya. Hindi ba doon naman talaga nagsisimula ang
lahat? Sa pagiging magkaibigan? At ang pagiging mabait ng isang tao ay isang
katangian na dapat una mong tinitingnan when considering a partner?"
Hindi ako nakapagsalita. May punto siya. I don't know why I'm just so hard on
myself.
"He's not the hopeless romantic type. That's what you need, you know. Someone low
key. Someone who doesn't need too much attention. At mabait pa, dagdag points.
You're not high maintenance. Dapat sa'yo 'yong hindi clingy... alam mo na... siguro
naman nakita mo kung anong mangyayari kapag napares ka sa clingy..."
Kinagat ko ang labi ko. "You think Jacob's still clingy, though?"
"What the hell, Rosie? Bakit iyan ang tinatanong mo?!" halos pasigaw na tanong ni
Karl.
"Nevermind! It's just a passing thought!"
"If he's not, then you like him?"
Umiling kaagad ako.
Ni hindi ko alam kung alin ang gusto ko... kung iyong pagiging clingy ba niya tulad
noong dati o 'yong pagmamature niya. Kahit alin. Basta siya. And I hate myself for
that. I hate myself so much. Ako rin ang nagdadala ng sakit sa aking sarili, e. Ako
rin talaga. Kaya there's no one to blame but me.
"We're here... And Duke's here too..." sabay turo ni Karl sa sasakyan ni Duke.
Nilingon ako ni Karl habang pareho kaming nagtatanggal ng seatbelts.
"Siya ipahatid mo sa apartment ninyo, ah? It's time you show him your house.
Unless you want to sleep on his bed again."
"Shut up, Karl!"
Tumawa lamang si Karl at lumabas na ng sasakyan. Lumabas na rin ako.
Pagkapasok namin, nakita ko kaagad na engrandeng buffet restaurant itong napasukan
namin. Manghang mangha ako sa looban.
"This way, sir."
May sumalubong kay Karl na waitress at tinuro sa amin ang lamesa kung nasaan si
Duke. Umupo ako sa kanyang harap at si Karl ay umupo sa aking tabi.
"Your hair looks great!" sabay ngiti ni Duke.
"Thanks..." hinaplos ko ang buhok ko.
Ni hindi ko na namalayan ang pagbabago sa aking buhok o ang pagkakarelax ko dahil
sobrang stress ang dala sa akin ng pangyayari sa salon.
"Let's eat?" ani Duke.
Kumain kami. Nag kwentuhan si Duke at Karl tungkol sa stock market. I don't have
anything to share since I don't have a business or I don't belong to the corporate
world. Ang tanging alam ko lang sa negosyo ay iyong sa bukirin, iyong paghawak ng
lupain, at kung anu-ano pa. This goes to show how different my upbringing is
compared to them. Hindi ako lumaki ng Alegria pero pakiramdam ko may malaking parte
ang probinsyang iyon sa akin.
"By the way, Duke, anong favor ang tinutukoy mo nga pala?" natanong ko nang humupa
ang kwentuhan nila.
"Ah! You said it. Two days from now may party with the suppliers of VMalls and all
the other chain of malls here in Manila. It's a big party."
"Oh? It's that time of the year?" ani Karl.
"Yup... I want you to join me in that party..."
Agad akong umiling. That's too flashy! Naaalala ko noong mga nakaraang taon na
isang family friend ang dinadala niya. Ngayon, bakit ako?
"Oh come on!" ani Duke. "Ako na ang bahala sa damit mo at artist mo. It's only
right to bring you. You're the face of VMalls."
"What happened to Sol or Jane? Noong nakaraang taon, hindi ba?"
Tumawa si Duke. "I'm asking you now. Hindi sila ang tinatanong ko."
"Sus, Rosie. Sumama ka na nga! It's only right that he brings you. Like he said,
you're the face of VMalls. Nobody would question your presence. Sa laki ba naman ng
Billboard mo sa EDSA, paniguradong maiintindihan nila."
Tumawa lang ako. Hindi ko alam. Sige na nga... payag na ako. "By the way, another
billboard is coming next week."
"Oh? iyong ishoshoot ba ni Rosie? Billboard 'yon? Akala ko catalogue lang," tanong
ni Karl.
"Billboard ulit. It's the last set for summer... so..." ani Duke.
"O sige na nga. Hindi ko alam kung anong susuotin diyan. Sinu sino ba ang dadalo?
Your co Mall-CEOs? Who?" sabi ko.
"Some contributors, suppliers, and yes... some CEOs."
Tumikhim si Karl at natahimik. Nanatili ang kanyang mga mata sa baso ng tubig.
Suppliers.
Unti unting bumangong muli ang J.A. Foods noong nangibang bansa si Jacob.
Truly, his Tito Samuel did a great job. Pero ang alam ko, mas lumaki ito pagkabalik
ni Jacob. It doubled in size and in numbers in a span of six months simula ng
pagbabalik niya dito.
Hindi ko alam kung paano niya ginawa iyon pero ganoon ang nangyari. Their farm is
the major suppliers of corn related processed foods, rice, poultry, cattle, and so
much more. Hindi ako makapaniwala na sa sobrang pag expand ng J.A. ay nasali sa
scope nito ang animal farm.
"Suppliers, huh?" sabi ko.
Kitang kita ko angpagkakabigo sa mga mata ni Duke. Humugot ako ng malalim na
hininga.
"Well, okay. Sige. Sasama ako. Sagot mo ang damit. Ayaw kong ma stress sa kung
anong susuotin ko..." sabi ko kay Duke.
"Perfect!" he said.
Ilang sandali pang kwentuhan ang ginawa namin. Kung wala lang akong pasok bukas ay
papayag na akong lumabas muna kami kaya lang ay mukhang pagod si Duke at kailangan
ko na ring umuwi.
"Bye! Take care of her, Duke!" panunuya ni Karl nang pumasok na siya sa kanyang
sasakyan.
"Ito talagang si Karl, palabiro..." sabi ko at pumasok na sa sasakyan ni Duke.
"He's so supportive of us." Tumawa siya.
Hindi ako nagsalita. Pinaandar niya ang kanyang sasakyan at tinanong niya na ako
tungkol sa daanan patungo sa aming bahay.
"I really can't believe that you're finally leading the way to your house now..."
tumawa siya.
"Syempre, for the past years... how can I lead you the way when I'm so drunk to
even open my eyes..."
"Sa bagay, Rosie..."
Natuwa ako sa pagtuturo sa kanya ng daanan patungo sa apartment. I even fiddled
with his phone sa isang Waze App para maipakita ang mas magandang daanan, iyong
walang traffic.
"I'll remember this," sabay tawa niya.
Nang sa wakas ay nakarating na kami sa apartment. Tiningnan ko iyon galing sa
salamin ng kanyang sasakyan. Uminit ang pisngi ko nang pinuna niya ang aming
apartment.
"So which one is your unit?" tanong niya.
"Iyong una, Duke."
May ilaw doon. Hudyat na naroon na si Maggie.
Unti unti kong kinalas ang aking seatbelts. Nahihirapan pa ako kung paano 'to
ngayon. Should I invite him inside? Or thank you na lang?
Nakakahiya na ang ganda ganda ng kanyang condo at malalaki pa ang kanyang bahay at
heto ako't nakatira lang sa isang mumurahig apartment. I can clearly see the
difference of our social status. Naangat lang ako dahil sa mga kaibigan ko at dahil
na rin siguro sa nature ng trabaho.
Hindi tulad noon, hindi na kami gaanong naghihirap ni Maggie. Papa can actually pay
for some of our bills kahit na tumatanggi na ako dahil kaya ko naman. I want them
back here but they insist. Ang gusto nila'y patapusin na muna si Maggie. Tutal ay
last year niya na 'to. Sa Marso, gagraduate na siya. By then, my mama and papa will
be back home.
"Duke, maraming salamat sa paghatid sa akin. I really appreciate it..." napapaos
ang boses ko. "Gusto mong pumasok muna? Nandyan sa loob si Maggie."
He's met my sister before. Hindi nga lang dito sa bahay.
"No... Maybe next time. I can see that you already want to rest. You'll get tired
entertaining me, Rosie..."
Tumango ako. "Next time, then..."
Binuksan ko ang pintuan. Nagulat ako nang hinawakan niya ang braso ko at napigilan
ako sa paglabas.
"I'm happy, Rosie..."
"For what? Kasi pumayag ako sa pabor?"
"That... and... you're finally opening up for me..." He smiled.
I smiled back at him. Tumango ako at walang sinabi. Binitiwan niya ako kaya
nakalabas na ako at sinarado ko na ang pinto.

------------------------

Kabanata 13

Ang Sakit
Pakiramdam ko ay lalagnatin ako sa sobrang kaba ko. Kakatapos lang ng make up
artist sa aking mukha. Kina Karl ako nagpa appointment para sa hair and make up ko.
Ni hindi sapat ang maganda at designer gown para mag divert ng atensyon ko sa ibang
bagay.
"Halatang kabado ka, ah?" ani Karl habang pinapanood akong inaayusan ng buhok.
I'll wear my curls loosely. Ganoon naman ang paborito kong ayos ng buhok ko.
"Why don't you wear your hair up?" tanong ni Karl.
Umiling ako at inayos ulit ang buhok ko.
For today, I want to be simple. Alam kong mas mabuti ngang up-do para mas pormal
pero mas pinili ko parin ang simple look.
"Andito na si Duke..." ani Karl, nakatingin ngayon sa labas ng kanyang salon.
Tumayo na ako. Hindi na mapakali sa mangyayari.
Rosie, chill. Hindi ako sasama kay Duke para makasalubong ang kahit na sino. The
event is big and bumping on to him is a miracle. Chill!
"Good evening!" bati ni Duke nang umapak sa loob ng salon.
"I'm done," sabi ko, nahihiya dahil baka mahuli pa kami sa event.
Pinasadahan niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. He looked so thrilled with
what I'm wearing. Simpleng kulay dark blue na tube top long gown lang naman ito na
may magarbong bead work.
"You're beautiful!"
Uminit ang pisngi ko sa sinabi ni Duke. For a man like him to give me praises, it's
such an honour.
"Maraming salamat," hindi ako makatingin sa kanya pagkasabi ko nito.
"Shall we go?"
"Yes..." wika ni Duke.
Tahimik ako sa buong byahe. Duke explained to me that the party was going to be
quick. Hindi kami magtatagal dahil may pasok pa ako bukas.
Bukod pa doon ay babyahe siya patungong Batangas para sa isang conference. Kakain
lang daw kami, makikipag usap sa ilang investors, at aalis din agad. We won't stay
for the dance and all. I'm fine with that! Very happy, even. Dahil hindi ko ata
kayang magtagal doon.
"Are you nervous?"
Umiling kaagad ako kay Duke. "Nope."
Lumabas na kami ng sasakyan. Binigay niya sa valet ang susi. Hinawakan niya ang
aking baywang. Napatingin tuloy ako sa kamay niya pero nang nagsimula siya sa
paglalakad ay ganoon na lang din ang ginawa ko.
The entrance was busy. Maraming showbiz personality na isa ring supplier o di
kaya'y investor kaya isang batalyong paparazzi ang naroon. Natigil din si Duke nang
may isang nag interview sa kanya.
"Being one of the most eligible bachelors in the Philippines, will you share with
us your type of woman?" tanong ng bading na may malaking itim na glasses.
Tahimik akong nasa gilid ni Duke. Sinusulyapan ng journalist ng isang magazine na
nag iinterview sa kanya.
"I want someone who's understanding, low-key, malambing, and... someone who knows
what she wants..."
"Looks like you want a twenty-first century woman, ah? Hmmm. I'm gonna share it to
my readers..." Napatingin ulit sa akin ang reporter.
"Rosie Aranjuez?" tanong niya.
Ngumiti ako.
"Can you tell me what kind of gown are you wearing? You're standing beside the CEO
of one of the biggest mall chains here in the Philippines, how do you feel?"
Nilagay niya sa aking harap ang kanyang cellphone. He's recording.
"This is..." napatingin ako kay Duke. "A Valentino gown-"
"Oh? Nagpadesign?"
"Nope..." umiling ako. "Binili lang ito ni Duke, madalian."
"Oh! Duke Valenzuela paid for your gown-"
"I asked her two days before. Naturally, wala pa siyang nahahanap na gown so bumili
na ako bago ko pa siya tinanong," sagot ni Duke.
"Oh! So how does it feel, Rosie? To be standing beside an eligible bachelor? You're
living a dreamy life, girl!"
"I'm standing beside my boss, iyon ang nasa isip ko." Tumawa ako.
"I'm your friend, too. Not just boss..." giit ni Duke.
Umiling ako at umirap. I really hate it when he stress that. Nang nilubayan kaming
dalawa ng journalist ay biniro ko na siya.
"Hahanapan kita ng ideal woman mo, Duke," tawa ko.
"Ideal woman?"
"Someone understanding, low-key, malambing..." ngisi ko.
Papasok na kami sa malaking venue. Masyadong maraming tao at hindi makapag settle
down ang lahat. Good. Mas maraming tao, mas imposibleng makita si Jacob. Sa dagat
ng mga taong ito, aba't pinaglalaruan na ako ng tadhana kung makita ko pa siya.
Besides, ibang mesa ang para sa mga CEO, iba rin ang para sa mga suppliers.
"Malambing na lang ang kulang sa'yo..."
Napatingin ako kay Duke. He smiled. Umiling ako at napangiti na rin.
Sinalubong siya ng ilang kilalang mga tao. He chatted with them a bit. He
introduced me to every one of them. Ni hindi na ako lumingon kung saan saan.
Tanging sa mga pinapakilala lamang ako nakatingin para wala na akong makitang hindi
ko magugustuhan.
Umupo na kami sa designated seats nang nagsimula na ang event. Ilang speakers ang
nagsalita. Nakinig lamang ako. May mga presentations din.
Pagkatapos ng mahigit na isang oras na ganoon ay niserve na ang pagkain.
Four courses ang meal at inenjoy ko na lang iyon, kasabay ng pag eenjoy ko sa
pakikipag usap sa mga naroon.
Wives of popular businessmen were there. Ang iba ay mga ka edad o ilang taon lang
ang tanda sa akin, ang iba naman ay mas matanda pa sa mga magulang ko.
Tatlong oras sa party ay napagod na ako. We did not move much. Ni hindi nga kami
masyadong naglibot ni Duke dahil nasa mesa rin naman namin ang mga kailangan niyang
kausapin.
"Are you tired?" tanong ni Duke pagkatapos kong uminom ng pangatlong baso ko ng
wine.
"Kind of..."
"Pu pwede na tayong umalis. I'm tired too..." ani Duke.
Natahimik ang kaluluwa ko sa sinabi ni Duke.
"Tapos ka na ba sa mga kakausapin mo?" tanong ko.
Tumango siya. His eyes were dark and his whole attention was on me. Ang isang kamay
niya'y nakahawak sa upuan ko.
"Hmm. Mag C-CR muna ako, pagkabalik ko, alis na tayo."
"Okay..." tango niya.
Tumango rin ako at tumayo. Tinanggal niya ang kamay sa likod ng upuan para makawala
ako.
Dala-dala ang purse ay dumiretso na ako sa CR. Lumabas ako ng hall para makapunta
sa CR.
Pagkapasok ko sa isang bathroom ay dumiretso na ako sa cubicle. I peed first. When
I'm done, lumabas na ako para makapag ayos.
Naghugas ako ng kamay noong una. May isang babae sa tabi ko na nag lalagay ng
lipstick. She's in her mid 30s. Ngumiti siya sa akin, sinuklian ko rin ang ngiti
niya.
May lumabas sa katabing cubicle ko kanina. Napawi agad ang ngiting ibinigay ko para
sa babaeng katabi. Felicity Llanes went out of the cubicle.
Panay ang pagdarasal ko na sana lumabas na agad siya pero hindi, e.
Tulad ko, naghugas din siya ng kamay. Nasa gitna namin iyong mid-30s na babae.
Kinalma ko ang sarili ko. From the looks of it, she doesn't know me. We've been
this close two times, already. Una, doon sa salon. Ito ang pangalawa pero ni isang
beses ay hindi siya sumulyap man lang sa akin.
Siguro hindi niya ako kilala. Siguro hindi sinabi ni Jacob sa kanya iyong tungkol
sa nakaraan. Siguro dahil hindi ito importante. Siguro dahil nakalimutan niya na
iyon. Siguro ayaw niyang masaktan ang bago niyang mahal.
Unti unti kong naramdaman ang hampas sa aking puso.
She opened her purse. Kumuha siya ng pressed powder o foundation.
Ganoon din ang ginawa ko. Mukhang hindi niya talaga ako kilala.
Her hair's up. She's wearing a spaghetti strap dark violet long gown. Mas matangkad
ako sa kanya. Maputi rin siya at mahaba ang kanyang buhok.
Her lips were thin and her eyes were big and expressive. Her brows were perfect.
Her facial contour is perfect. Mukha siyang anak mayaman. I think, talagang anak
mayaman siya.
Natigil ako sa pag iisip nang umalis ang babaeng nakagitna sa amin kanina. Naiwan
kaming dalawa doon.
Nilipat ko ang mga mata ko sa salaming harap sa akin. Inayos ko ang aking mukha.
Inayos ko rin ang aking eye lashes. I retouched my lipstick.
Kumuha rin ako ng pabango at sumulyap ulit sa kanya bago ako naglagay sa kamay.
Laking gulat ko nang nakitang nakatingin na siya sa akin.
"Rosie Aranjuez, right?" tanong niya sa matigas na ingles.
Tumango ako. Hindi makapagsalita ng maayos. Pinagpatuloy ko ang paglalagay ng
perfume sa aking wrist.
Nagtaas siya ng kilay at ngumiti sa akin. Sa salamin lamang kami nakatingin. Sa
kanya, ang repleksyon ko. Sakin, ang repleksyon niya.
"You're Jacob's ex," deklara niya.
Tumikhim ako. Walang masabi. Hindi ko makumpira at mukhang hindi niya naman
kailangan ng kumpirmasyon.
Alam niya ang tungkol sa akin. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o malulungkot. At
least my predictions were wrong. Pero dahil nalaman kong kilala niya naman pala
ako, mas lumala lang ang mga naiisip ko.
Mahal na mahal ni Jacob ang babaeng ito dahil siya ang nagpaahon sa kanyang
pagkabagsak. Sinabi lahat ni Jacob ang tungkol sa kanyang buhay. Simula sa
pagkamatay ng kanyang ina noong bata pa lang siya, pagkamatay ng kanyang ama, at
ang pag iwan ko sa kanya. He bared his soul to this woman. He's made her his sun.
He depended on her now. Not on me... Because I want him to be independent. At
ngayon, naghahanap na naman ako ng ganoong klaseng affection sa kanya. How ironic!
"You are?" tanong ko kahit kilala ko na siya.
"Oh! How rude of me... Ako nga pala si Felicity Llanes. I'm his girlfriend..."
She smiled at me genuinely.
I smiled back. But damn it, my heart's hurting so bad!
"I heard so many things about you. Hindi ko alam na nakauwi ka na pala galing ibang
bansa?"
Paano niya nalaman? Sinabi rin ni Jacob sa kanya? He's updated!? Hindi naman sa
umaasa pa ako pero hindi lang ako makapaniwala.
"Yup. Ilang linggo na rin simula nang bumalik ako." Ngumiti ako.
"Well then, hindi pa ba kayo nagkakausap ni Jacob? Pagkabalik niya ay siyang pag
alis mo, 'di ba?"
Wrong. Ilang buwan pa bago ako umalis noon. He did not reach out to me. I did not
even dare. Siguro dahil natatakot na rin ako. Siguro ay dahil alam kong hindi na
talaga maibabalik dahil nasaktan ko siya.
"Medyo," hilaw na ang ngiti ko ngayon.
Tumango siya at ngumiti.
Hindi niya na ulit ako kinausap. Nagsuklay siya ng kanyang buhok.
Magsusuklay na rin sana ako pero pinigilan ko ang sarili ko.
"Mauuna na ako..." sabi ko at kinuha ang aking purse para makaalis na siya.
Dire diretso ang martsa ko palabas ng bathroom. Tatlong hakbang palabas pa lang ay
naestatwa na ako.
Jacob was heading to the bathroom too. Sa harap ko ay nakatayo siya.
Natigil ang paglalakad dahil sa pagharang ko.
Ang mabilis na pintig ng puso ko kanina ay tumigil na sa ngayon. Diretso ang tingin
niya sa akin. Iyong tipong palagay ang loob, malamig, at hindi natitinag. While I'm
an emotional mess in front of him, he's just there watching me panic!
"Jacob! Hindi ka nag antay sa lamesa?" boses ni Felicity ang lumabas sa likod ko.
Kitang kita ko ang paglipat ng tingin niya galing sa akin patungo sa kanyang bagong
girlfriend. Pakiramdam ko ay napupunit ang aking puso sa sobrang sakit. Pilit akong
ngumingiti pero nanginginig ang labi ko.
"Mag C-CR din sana ako..." sagot ni Jacob sabay palupot ng kamay sa baywang ni
Felicity.
Nanatili ang mga mata ko sa kanyang kamay. Unti unti nang humihina ang aking
paghinga. Nagbabara na rin ang aking lalamunan at alam kong masamang pangitain na
iyon.
"Nagkasabay kami ni Rosie sa CR kanina. Nagkita na pala kayo..." ani Felicity sabay
ngiti sa akin.
Tumango lamang si Jacob at lumipat ulit ang tingin sa akin. I smiled once again.
"You have a great girlfriend, Jacob." Pagbitiw ko ng mga salitang iyon ay gusto ko
na agad makain ng lupa.
Just fuck it, Rosie! What did you just say? Talagang ganoon ang entrada ng
pananalita? Gustong gusto mong itago ang sakit pero hindi kaya ng bibig mo?
"I-I hope you two enjoy the night! Maganda ang party..." Napatingin ako sa venue.
"Mukhang may sayawan pa mamaya. Too bad, aalis na ako."
"Oh! Bakit?" tanong ni Felicity sa isang concerned na tono.
Tahimik si Jacob na nakaharap sa akin. Hindi ko siya matingnan. Nasisilaw ako.
Luluha ang mga mata ko pag pilit ko siyang titingnan. And I can't believe he can
just watch me like that. Ni hindi yata siya kumukurap habang tinitingnan ako. It
was so intimidating. Black coat and tie, broad shoulders, clean cut hair, and cold
expression... he was so damn intimidating!
"May trabaho pa kasi bukas... Kailangan pang maaga," ngumiti ako at kinagat ang
aking labi. I need to find an excuse to stop this. "Kaya...
kailagan ko nang umalis. Babalik na ako sa loob."
Sumulyap ako kay Jacob. Nanatiling ganoon ang ekspresyon niya habang dumudungaw sa
akin. Nangilid ang luha sa aking mga mata. Binalik ko ang tingin ko kay Felicity na
nakangiti lang sa akin ngayon.
"Sige! Enjoy the night too. Antayin ko lang ang isang ito na matapos sa bathroom."
Tipid na ngumiti si Felicity. Tumango ako at walang pag aalinlangang umalis na sa
harap ng dalawa.
I rushed to Duke. Pilit kong kinalma ang sarili ko. Naabutan ko siyang
nakikipagtawanan sa ilang investors. Nang nakita ang pagbabalik ko ay tumayo na
kaagad siya.
How many times do I have to say thank you to him? Thank you dahil hindi niya na
papatagalin pa ito!
"Alis na kami. Maaga pa bukas, e," ani Duke.
I said my goodbyes to his friends. Pagkatapos ay tensed na naglakad palabas ng
venue. Sa tabi ko ay si Duke na panay ang pag papaalam sa bawat nakakasalubong.
Nang nasa bukana na kami ng venue ay mas lalo lang akong kinabahan.
Nanatili ang mga mata ko sa kay Duke at sa mga kausap niya. Masyado akong takot na
makita ulit si Jacob o si Felicity.
"Uwi ba talaga 'yan o?" Nagngising aso ang isa pang kaibigan ni Duke.
Sumabay ako sa tawanan nila.
"Uuwi na talaga!" tawa ni Duke.
"O sige, ingat kayo! Ang aga ninyo namang umuwi," anang kaibigan niya.
"Rosie, let's go..." sabay hawak sa aking baywang at giya sa akin palabas ng venue.
Pagkalabas namin ay 'tsaka ko pa lang narinig ang sobra sobrang lakas ng pag pintig
ng puso ko. Nanlamig ang aking kamay at parang lumulutang ako. Ang sakit. Ang sakit
sakit. Pero imbes na umiyak ay natulala na lang ako. Ganoon ka sakit.
"Are you okay?" tanong ni Duke nang pumasok na kaming dalawa sa kanyang sasakyan.
Napalunok ako at tumango. "Nagkasalubong at nag usap kami ng ex ko."
Natahimik si Duke. Kinagat ko ang labi ko. Tulala parin sa dashboard at hindi ko
masabi ang buong nararamdaman ko dahil buhol buhol na ang sistema ko.
"I'm sorry..." ani Duke.
Naputol ang pag iisip ko dahil sa sinabi niya. Nilingon ko siya at nakita ko ang
pamumungay ng kanyang mga mata.
"Dapat ay di na kita dinala dito. Kasalanan ko..." aniya.
"Hindi. Eventually, I will have to face him. Sinanay mo ako dahil sa pagkakataong
ito. I should... thank you for that." Nanginginig ang boses ko pero patuloy ako sa
pagsasalita. "Eventually, I will be so used to seeing him that it won't matter to
me. Kaya... salamat dito, Duke."

------------------------

Kabanata 14

He Changed

Gulat parin ako sa pagkikita namin ni Jacob. Sa sobrang gulat ay wala akong
napagsabihan, kahit si Maggie o si Karl.
Natutulala na lang ako madalas, replaying all that happened in my head. Hanggang sa
nakalimutan ko na kung paano talaga iyon. Nadadagdagan at nababawasan ang mga
sinabi niya. Mas lalo akong nasasaktan at namamanhid.
"Dito, Rosie!" sigaw ng photographer habang winawagayway ang kanyang kamay sa
malayong kanan. "Tingin dito," utos niya.
Ginawa ko lahat ng inutos sa akin. This is for the summer collection of the VMall
Department Store. We should be preparing for the rainy days dahil tapos na ang
summer pero dahil nahuli ako sa shoot, ngayon lang ito gagawin.
"Magaling!" anang photographer sa akin.
Nilapitan ako ng make up artist para sa retouch.
Parang kani kanina lang ay medyo hindi pa ako kumportable sa suot ko. Lalo na dahil
balot ang lahat ng tao sa set at mag isa lang akong naka two piece. Pero kalaunan
sa pag shoshoot ay parang nasanay na rin ako.
"Jacket, Ghela, at iyong payong!" anang photographer sa assistant.
Medyo binasa at sinuklay ang buhok ko. Ito na siguro iyong para sa wet season. This
will make it to EDSA, hindi tulad ng shoot ko kaninang sa catalogue, calendar lang
patungo.
Sa malayong pintuan ay nakita ko ang pagdating ni Duke. Nakapamulsa siya at
namataan niya kaagad ang pagtingin ko sa banda niya. He smiled.
Uminit ang pisngi ko. I'm still wearing the green two piece. Naka tatlong palit na
ako ng two piece at ito ang panghuli.
Humilig siya sa hamba ng pintuan at humalukipkip. Buti naman. Kakabahan ako ng
husto pag lumapit pa siya.
"Rosie, pasuot nito..." sabi ng assistant.
"Salamat," ngiti ko at sinuot ang jacket na isa sa props ng susunod na batch.
Pinapikit ako ng artist para ma ayos ang eye shadow. Ramdam ko ang lamig sa aking
buhok habang binabasa ito. May fake rain na bubuhos maya maya para sa shoot. Hindi
ako masyadong mababasa pero ngayon pa lang nanlalamig na ako.
The shoot then began. Hindi parin lumalapit si Duke. Nakatingin lamang siya sa
malayo, with his smirk on.
Ngumuso ako at nagtaas ng kilay sa kanya. Tumango lamang siya na parang sinasabing
gawin ko na ang shoot.
Nang nagsimula na ulit ang photographer ay nagseryoso na rin ako.
"Fierce, Rosie!" aniya.
I did every pose they wanted. Tulad kanina na halos mag stretching ako sa mga gusto
nila.
Noong pinagdala ako ng payong at umulan na ay mas naging loose ang mga shots.
Hindi na kailangan ang fierce look at puro tawa na lang ang ginawa ko. Ginawan din
ng video shoot iyon tulad ng sa summer collection.
Tumagal ata ng mahigit apat na oras ang buong shoot. Pagod na pagod ako pagkatapos.
Nakita kong dumiretso si Duke sa mga photographers, siguro'y tiningnan ang resulta
ng ginawa namin. Imbes na pumunta ako sa kanila ay dumiretso na lang ako sa
dressing room para makapag bihis muna ng maayos.
Pagkatapos kong mag bihis ng maayos na damit ay lumabas na ako doon. My hair's now
dry dahil binlow dry ng assistant pero naroon parin ang make up galing sa shoot.
Naabutan ko si Duke na nakatingin parin sa screen ng computer kasama ang
photographer. They're checking on the raw files of my shoot. Sumulyap siya nang
nakalapit ako at tumuwid sa pagkakatayo.
Naglahad siya ng kamay sa akin. He's always formal. Lalo na pag nakikita ng
katrabaho. Tinanggap ko ang kamay niya.
"Congratulations! You did well!"
Tumawa ako. "Kabado nga ako. First time ko itong mag shoot ng two piece."
"Bakit ka kakabahan? Dapat matagal mo na itong ginagawa!" tawa ng photographer.
Ngumiti ako. "I'm sure, masusundan pa 'yan if ever. I just need a more toned body,"
sabi ko.
"You have a toned body," ani Duke.
Napatingin ang photographer sa aming dalawa. Nahiya ako lalo na nang nag ngising
aso ito. Parang may naiisip ito tungkol sa amin ni Duke.
Mabuti na lang at hindi naman kami nagtagal doon. Niyaya ako ni Duke na mag dinner
sa isang restaurant. Bago ang shoot ay nagyaya siyang susunduin niya ako.
Tutal ay pupunta naman siya para ma check ang completion ng catalogue nila for the
wet season kaya pumayag na ako. Besides, ano namang masama doon, hindi ba?
Sa isang chinese restaurant kami nag punta sa BGC para kumain. Kaming dalawa lang
kaya nagising na naman ang pagiging uncomfortable ko.
Matagal na kaming magkasama. Kahit sa Dubai, matagal na kami doon pero kadalasan
may iba pang tao. Hindi iyong kami lang dalawa.
"By the way, alam mo bang nagpa exams na kami sa mga ititrain na managers?" tanong
niya. "Iyong mga HR na ang binigyan ko ng trabaho dahil alam kong busy ka this week
because of the shoot."
Tumango ako. "Alam ko, syempre. Kailan ba iyong panel interview at sino ang
makakasama ko? I'm surprised you did not give me a memo yet..."
"I know you're busy. You sure you want to handle this? Hindi ba ay nag file ka ng
ilang araw na leave next month? Malapit na iyon, ah? At para saan?"
Halos masamid ako sa napuna ni Duke. Napainom ako ng tubig. Yes, I filed a leave.
Five days leave, to be exact. Matagal din iyon ha? Syempre, para makasama ako sa
kasal ni April. Napagtanto ko rin kasing ngayon lang ulit ako babalik ng Alegria,
lulubus lubusin ko na.
"Uuwi ako ng Alegria," sabi ko.
"Alegria? Probinsya n'yo?"
Tumango ako. "Probinsya ng papa ko. Ilang taon na rin kasi akong hindi
nakakabisita."
"Oh! Little vacation. Limang araw ka doon?" tanong niya.
"Most probably six or seven days? Uuwi agad ako ng Sabado. May kasal akong
sasalihan that week."
"Oh! That's good. And besides, it's about time you go and visit there, right?"
"Yup..." Nginitian ko siya.
"Kung ganoon, should I lift the work-"
"No, Duke!"
Minsan ayaw ko talagang binibigyan niya ako ng special treatment sa trabaho.
Trabaho ng ilang HR ang pag coconduct ng exam at mag panel sa interview na
pangungunahan ko dapat. Sa akin niya dapat ibigay ang trabahong iyon. At least.
Hindi pwedeng hanggang records lang ako.
"O sige. Then that's next week. Irereview mo pa lahat ng files na nakalap ng mga
HR. Bibigyan kita ng memo sa Monday at naroon ang lista ng panel na kasama mo.
I'll send you the files of the applicants tonight."
Tumango ako. Kahit ano pa 'yan, tatanggapin ko 'yan dahil trabaho ko 'yan.
Sa kalagitnaan ng pag uusap namin tungkol sa trabaho ay may pumasok na mga lalaki
sa restaurant. Napalingon ako dahil nahagip ng mga mata ko ang pamilyar na mga
mukha.
Nanlaki ang mga mata ko. It's been a long time!
"Rosie!"
Lumapit si Leo at Louie sa akin. May mga kasama silang ilan pang lalaki na hindi ko
na kilala. Kumalabog ang puso ko at tiningnan muli ang mga kasama nila. Jacob was
not there. Umupo ang mga ito sa lamesang malapit sa amin ni Duke. Si Leo at Louie
ay lumapit sa akin.
Tumayo ako para bumati pero agad na nilahad si Duke.
"This is Duke, by the way. Duke, mga kaibigan ko... Si Leo at Louie."
Tumango si Leo kay Duke. Tumayo naman si Duke para kamayan ang dalawa. "Nice to
meet you..."
Tumango lamang ang dalawa sa sinabi ni Duke at bumaling ulit sa akin.
"Sasama ka sa kasal ni Ron?" tanong ni Louie.
"Oo! I already filed a leave. Kayo?"
"Syempre..." ani Leo sabay tingin ng seryoso kay Duke. "Sige, Rosie... Mauna na
kami sa lamesa namin. Mag didinner pa. You out to party?"
Umiling ako. "Nope. Dinner lang. Uuwi din kami agad."
Tumango si Leo at tinapik ang balikat ko. "Sige. Ingat!"
Nang naupo ulit kami ni Duke ay tinanong niya naman ako sa mga nakasalamuha.
Kinwento ko sa kanya na mga kaibigan ko iyon sa Alegria. But of course, I probably
did not have to tell him about their relationship with Jacob. Tingin ko'y kapag
sinabi kong Alegria, alam niya ng konektado ito kay Jacob.
Hinatid ako ni Duke sa aming bahay. Maaga pa kaya may ilaw pa sa sala. Gusto ko
sana siyang anyayahang pumasok pero nahihiya ako at baka nagkalat si Maggie at
James sa sala.
'Tsaka ko na siya iimbitahan sa loob kapag sure na akong malinis ang bahay.
Maghahanda rin ako ng pagkain para sa kanya. Kahit paano naman ay natuto din akong
magluto. Lalo na doon sa Dubai, kailangan talagang maging independent doon. Hindi
naman pwedeng laging kumain sa labas.
Pagkapasok ko sa bahay ay naabutan ko si Maggie na nakaupo sa sala at nagbabasa ng
libro. Nakamute ang TV at mag isa siya.
Humugot ako ng malalim na hininga. Sana talaga pinapasok ko na lang si Duke!
Wala naman palang kalat!
"Asan si James?" tanong ko.
"Nasa kanila. Dito siya matutulog, ah? Babalik iyon dito ng mga alas diyes."
"Okay..."
Sayang talaga. Hinubad ko ang stilletos ko at tumungtong na sa sofa. Sumiksik ako
kay Maggie at niyakap ko siya, nanggugulo sa pag aaral niya.
"Hmmm! Hinatid ka ni Duke?" tanong niya. "Hindi mo pinapasok."
"Akala ko kasi nagkalat ka..."
"Asus! Edi linisin natin ang kalat kapag meron."
Pumikit ako at humilig sa kanyang balikat. Mas lalo kong hinigpitan ang yakap sa
kanya.
"Tumawag si mama kanina, kinakamusta ka. Tawagan mo mamaya, ha?"
"Oo..." sabi ko.
"Nakapag desisyon ka na ba sa kasal ni April? Damit mo? Bigyan mo rin ako, ha?
'Tsaka di ako magtatagal dahil alam mo na, school..."
"Pupunta ako," sabi ko. "Pa sukat na tayo next week. Sasamahan tayo ni Karl."
"Naku, Rosie! Baka mahal 'yan ha? Alam ko pa namang magagaling na designer iyang
kilala n'yo!"
Umirap ako. "Hindi no! 'Tsaka hindi naman tayo dedesign-an. Manghihiram lang tayo
kaya libre lang! 'Yan nga ang advantage 'di ba? Nakakahiram ako sa mga sikat na
designers kasi modelo nila ako. Isasama pa kita!"
"Ikaw na lang kumuha sa damit ko. Kahit ano na. Di naman ako namimili. Basta same
color sa motiff. O di kaya sukatan mo ako!"
"Tangi! Hindi ako marunong kaya kailangan mong sumama!" sabi ko.
Tumawa siya. "Katamad naman!"
Ilang sandali pa akong nanatiling nakayakap sa kanya. Nagpatuloy siya sa pagbabasa
pero maya't maya ang tanong.
"Galing kang shoot?" she asked.
"Yup..."
"Kaya pala ang kapal pa ng eye make up mo..." sabi ko.
"Pangit bang tingnan? Nakasalubong ko pa naman sina Leo at Louie kanina."
"Hindi naman. Oh, tapos?"
Humugot ulit ako ng hininga. "Okay lang. Pinakilala ko kay Duke. Nakasalubong ko
rin si Jacob noong isang araw..."
"Ha? Saan?"
Ramdam ko ang bahagyang pagsasarado niya ng kanyang libro.
"Sa party. Event ni Duke?"
"Ang tagal na noon ha! Ba't ngayon mo lang sinabi? Oh? Tapos?"
"Nag kausap kami..."
"Oh? Tapos!"
Nagkibit ako ng balikat.
"Ano ba 'yan, Rosie! Binibiro mo naman yata ako!" sabay tampal niya sa aking tuhod.
"Totoo!" sabi ko. "Wala lang sa kanya. Kaswal lang. Iyon naman din dapat. Hindi ko
naisip na kailangan kong ikwento kahit kanino dahil normal lang naman. Nothing
significant. That's the way it should be."
Tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko iyon at tumuwid sa pagkakaupo. Tiningnan ko ang
isang email galing kay Duke.
Nakatingin parin si Maggie sa akin na para bang sobrang kagulat gulat ang nasabi
ko. To me, yes, it was a really shocking moment. Pero kalaunan, habang paulit ulit
kong nirereplay sa utak ko ang nangyari ay nawalan na iyon ng halaga.
Duke Valenzuela of V Malls Holdings, Inc.
I'm home and as promised. I'm sending you the needed files of the applicants. I
might forget this coming Monday. May meeting kasi ako at alam mo namang nandito ang
investors. Review it on Monday and coordinate with the other HRs.
Thanks for tonight! I enjoyed the dinner with you. Tuesday?
Napangiti ako at nakita ko ang attached files sa email. Nag reply agad ako.
Me:
Okay. Can I bring Karl? Baka kasi may gagawin ako with him, e.
Habang nag aantay ng reply ay ni scan ko ang mga files na nisend. It's in
alphabetical order. Kaonti lang naman ang applicants. I counted them and... bago
ako natapos ay natigil at nawala ako sa pagbibilang.
"Sinong katext mo? Si Duke?" bahagyang tinulak ni Maggie ang aking balikat.
"Felicity Torres Llanes?!"
"Ha?" tanong ni Maggie sabay dungaw rin sa aking cellphone.
I clicked her files and saw her picture from her resume. This is Jacob's
girlfriend!
Nag aapply siya sa V Malls bilang manager!
Dahil hindi ako makapaniwala, I scanned through her resume and saw it on her
previous work.
Manager siya ng J.A. Foods! Manager siya doon noon!
"This can't be?"
Naalala ko si Jacob. Naalala ko kung gaano kaayaw nitong nag tatrabaho ako.
Ngayon ay pinapayagan niya ng magtrabaho ang kanyang girlfriend. Ngayon, mas
maluwang na siya. And he even let her hunt for other jobs other than his own
company! Paano nangyari iyon?
Nanghina ang mga kamay ko.
"Sino 'yang Felicity- Oh! J.A. Foods!?"
He changed. Napangiti ako. And it's all for the better. I am happy for him. I am
happy for them.
"Sino 'yan, Rosie?" tanong ni Maggie sa akin.
"Girlfriend ni Jacob..." mahinahon kong sinabi.
"Huh? Ano 'yan? Teka nga?"
Kinuha ni Maggie ang cellphone ko at tiningnan ang email ni Duke. Binasa niya kung
saan tungkol ang lahat ng iyon kaya inexplain ko sa kanya.
"Hiring kami ng Manager dahil sa bagong mall. Nag apply ang girlfriend ni Jacob..."
"Huh? Bakit? Umalis siya sa J.A? Manager pala siya sa J.A.? Felicity?" tanong ni
Maggie na parang di pa naaabsorb ang lahat.
"Three months na siyang wala sa J.A... sabi ko nang nabasa ko ang history of work
and experience. Maybe she wants a new environment..."
"Pumayag si Jacob don? Hindi ba ay selfish 'yon! Hindi ba di siya pumapayag na
magtrabaho? At lalo na ngayon na malaki na ang kompanya nila! I heard from Auntie
Precy, kung noon kay Don Juan Antonio ay isang room lang ang office nila, ngayon
isang palapag na sa isang building sa Makati ang opisina ng buong J.A.
Foods, Rosie! Ang dami na nilang empleyado!"
"He changed. Siguro nakita niyang dapat binibigyan niya ng kalayaan ang girlfriend
niya. He probably wants his woman to be independent... And that's what he's doing
right now..." Tumango ako.
Ngumiwi si Maggie. "Hindi ka ba nasasaktan sa mga sinasabi mo?"
Nagkatinginan kaming dalawa. Nagsasalita ako ng mga papuri para sa pagbabago kay
Jacob ng walang halong sakit.
Nagkibit ako ng balikat. "Lucky girl..."

------------------------------

Kabanata 15

An Asset

"I checked the files, Karl, siya talaga iyon..." sabi ko habang sinusukatan ako.
Inangat ko ang aking mga braso para sa bust. Si Maggie ay nagbabasa lang ng
magazine sa sofa.
"Hindi ba ayaw nga ni Jacob ng nagtatrabaho ang girlfriend? Paano pa 'yong ganyan?
Sa kanyang kompanya dapat pero nagtrabaho sa iba. Talagang nagbago na siya, kung
ganoon..." ani Karl.
Tumango ako. "Yup..."
Natigil lang kami sa pag uusap ni Karl nang dumating ang designer na paghihiraman
ko ng gown. Nag beso kaming dalawa at nilingon ko si Maggie para ipakilala.
"Rosie! I'm so happy! May photographer ka bang kasama? Will you please take a
picture of you wearing the gown sa event?"
"Oo naman, Mike!" sabi ko sa bading na designer.
Syempre, kahit nahihiya ako'y kailangan ko paring pagbigyan. Nanghihiram na nga
lang ako, aayaw pa ako sa simpleng request!
"Upload it on your social media accounts." Nanliit ang mga mata niya.
"Dalawa ang hihiramin mo, 'di ba? Sinong susuot ng isa?"
"Ah! Mike..." Binalingan ko si Maggie.
Sinenyasan ko siyang tumayo. Tumayo naman ang kapatid ko at lumapit sa amin.
"This is my sister, Margaret Aranjuez. Siya ang susuot ng isa pang gown."
Natulala saglit si Mikael Pereira, ang sikat na designer ng mga gown na hihiramin
ko, sa kay Maggie. Tumawa lamang ako. Lalo na nang nilapitan niya ang aking kapatid
at hinawakan ang buhok.
"My, Rosie! You did not tell me you have a sister!" aniya natatawa.
"Hindi ko ba nasabi?" Humalukipkip ako.
"Rea! Sukatan mo nga itong si Margaret!"
Tawang tawa ako sa nakakunot noong reaksyon ni Maggie.
"You can call me Maggie," anang kapatid ko.
Naglahad ng kamay si Mike sa kanya at sinabi nito kung gaano siya kaganda!
"I can imagine you wearing my gowns! Pwede kitang kunin bilang modelo! Like your
sister!"
"Ay, hindi po ako marunong mag modelo..." ani Maggie.
"Matututunan din 'yan!" ani Mike.
"Naku, Mike! Next year na! Malapit na 'yang matapos sa pag-aaral-"
"O edi side line, Rosie! May pang allowance ka na!" tawa ni Mike kay Maggie.
Umiling ako. "Pagkagraduate na lang. Last year na niya, e."
Ngumiwi si Maggie. I know this is making her uncomfortable. Unlike me, hindi siya
sanay sa ganito.
Tinutukan ni Mike ng camera si Maggie. Nahihiyang nag pose ang kapatid ko sa bawat
click ng designer.
"So, anong plano mo?" tanong ni Karl.
"Plano saan?" Nakatingin parin ako kay Maggie na awkward ang bawat ngiti sa camera.
"Sa kay Felicity Llanes? I'll get more information. Baka kilala nina Ava at Belle
'yan."
"Huwag na. Plano? Edi iinterviewhin siya..." Bumaling ako kay Karl.
"Itutuloy mo? Hindi ba awkward?"
"Wala na akong magagawa. I'll take the responsibility. Lalo na't sinabi ko na kay
Duke na ako na ang bahala-"
"Alam ba ni Duke na isa iyong girlfriend ni Jacob sa applicants?"
"Hindi," sagot ko.
"Kung ganoon, sabihin mo para mabawi mo pa!"
"Hindi na..." Suminghap ako. "Alam kong ieencourage ni Duke ang pagiging
propesyunal ko. So he'd want me to go for it-"
"Nah! I know he's on your side on this one. Isa pa, kahit anong sabihin mong
propesyunal ka, e, talagang labas ito sa trabaho lalo na't girlfriend 'yan ng ex
mo."
"Being professional means you can't take personal matters in the field, Karl..."
"O siya! Panindigan mo 'yan! I'm sure you'll quit the second job interview when the
time comes. O baka naman ibagsak mo talaga siya sa paunang interview!"
Umiling ako at tiningnang muli si Maggie. Tuwang tuwa si Mike sa kanya kaya
kinailangan ko pa itong kumbinsihin na kung may balak siyang kunin si Maggie,
'tsaka na pag tapos na ito sa kanyang pag aaral.
"I trust you on this, Rosie..." ani Duke sabay ayos sa kanyang coat and tie.
Isang linggo ko ring pinag isipan ang mangyayaring ito at ilang beses kong
naisipang umatras pero sa huli ay hindi ko kaya. I need to face this odd situation.
Kaya ko naman siguro ito. Besides, that girl isn't toxic. Magaan ang loob ko sa
kanya kumpara sa mga naging babae ni Jacob. Well, I know I'm his first love. Pero
naiisip ko parin si April at Jasmine na kahit paano'y na ugnay sa pangalan niya.
"Ako na ang bahala! Good luck with your deal! I know they will invest!"
I winked at him. Isang malaking international clothing line ang kameeting niya
ngayon. Parang kahapon lang ay na close niya iyong deal sa isang magarbong store ng
designer bags. I know this is going to be easy for him now.
"Thank you! Kahit paano nawala ang kaba ko."
Tumawa ako. "Kinakabahan ba ang isang Duke Valenzuela?"
Ngumuso siya at umiling. Parang may gustong sabihin pero hindi tinuloy.
Siguro talagang hindi naman siya kinakabahan.
Nang umalis siya ay tinalikuran ko na ang elevator. Ngayon, ako naman ang abot abot
ang kaba pabalik sa office.
Kukunin ko ang soft copy ng files na nisend ni Duke at mamaya'y didiretso na ako sa
office kung saan ako mag iinterview ng mga applikante.
Kaonti lang sila. Fifteen applicants lamang pero dahil by batch ay hindi pa ito ang
huli. Felicity Llanes was one of the first batch.
Hindi naman ako ang talagang mag dedesisyon sa pagkakapasok niya sa VMalls dahil
may ilang panel naman. Ako lang iyong magiging taga tanong, pero I can say no if I
really don't want to. But of course they'd question it if she's doing well in the
interview. Bakit ko ba iniisip na hindi ko tatanggapin iyon? Titingnan pa natin sa
interview, hindi ba?
Pinag aralan kong mabuti ang mga papel ng applikante. One of them had a very good
credential. Pakiramdam ko tuloy ay masyado pa akong kulang para mag desisyon dito
dahil sa iinterviewhin kong mga propesyunal sa trabahong ito.
Pumasok na ako sa loob ng office. Open iyon, kita ang mga empleyado sa labas. Doon
madalas ang mga maliliit na presentation ng empleyado.
"Ready na?" tanong ko sa kay Rey na isa sa mag eencode ng minutes ng interview.
"Kulang na lang si Mrs. Mercado, Miss Rosie..." sagot niya.
Tumango ako at inayos ang aking damit. I checked on my make up while waiting for
the other HR. SIla iyong mas may kapangyarihan silang tumanggap ng empleyado.
Nang nakumpleto na ang tatlong kasama ko, at si Rey na mag eencode ay nagsimula na
kaming tumanggap ng applicants.
Pinaakyat na sa floor namin ang mga applikanteng naghihintay sa lobby ng building.
I can't help but think about Jacob's girl waiting on our lobby. Well, if it's for
his girl's professional growth.
Napapikit ako ng mariin. Hinilot ko ang sentido ko at may kung ano akong naramdaman
sa aking puso. Tumigil ka, Rosie. Hindi ito ang tamang panahon para mag isip ng
ganyan.
Nang nakatapos kami ng limang applikante ay nag short break muna kami.
"Magaling iyong naunang aplikante. What do you think, Rosie?" tanong ni Mrs.
Mercado sa akin.
Tumango ako. "Opo. He's worked abroad and that's a big thing. Ibig sabihin, kaya
niyang mag handle ng international clients."
Nang natapos ang break ay para na akong naiihi sa kaba. Humilig ako sa swivel chair
at nang namataan ko si Felicity sa labas ay tumuwid na ako sa pagkakaupo.
She's alone. Of course! Bakit naman sasama si Jacob sa kanya?
Pumasok siya sa pintuan at bumati sa mga naroon. Kitang kita ko ang paglaki ng
kanyang mga mata nang nakita ako sa panel. I forced a little smile then look at her
papers.
"Good morning!" bati niya.
She's wearing a white hop and a black pencil cut skirt. Kita ang hita sa kanyang
skirt at ang sexy niyang heels ay nagpatangkad sa kanya.
"Good morning, Miss Llanes..." bati ko.
Tumikhim siya at umupo sa harap ko. If she's going to tell everyone that we knoe
each other, it's going to be a better day.
"Good morning, Rosie! I didn't know you work here. Ang akala ko ay modelo ka ng V
Mall. Di ko inakalang isa ka sa HR..."
Napatingin ako sa mga beteranong HR. Pinagsalikop ni Mrs. Mercado ang kanyang mga
daliri. Alam ko kaagad niya siya ang magtatanong rito.
"You know Miss Aranjuez personally?" tanong ni Mrs. Mercado.
"Yes," nakangiting sagot ni Felicity.
"She's the girlfriend of... an old friend, Mrs. Mercado," sabi ko.
Tumango din si Felicity at matamis na ngumiti. Tiningnan ni Mrs. Mercado ang files
ng aplikante. Hudyat iyon na pwede na akong magsimula.
"So... Felicity, can you tell us about yourself?" sabi ko, nakatingin sa kanyang
mga mata.
Her eyes were very honest. Iyong tipong lahat ng gusto mong malaman sa nararamdaman
niya ay nakalahad sa'yo sa kanyang mga mata. Her thick curly lashes made it more
expressive. I can't help but stare.
"I'm a graduate of Bachelor of Science in Business Administration Major in
Management in the University of Asia and the Pacific. After graduation, an
international bank hired me as their Credit Analyst. After a year, I got promoted
as a senior credit analyst. After another year, I got hired as the
manager of J.A. Foods."
Tumikhim ako. "May I ask... why did you leave an international bank for the J.A.
Foods?"
Considering it was probably failing by that time? Err...
"My father ran for public office on a province near Alegria so my family decided to
move in near the J.A.'s farm land." Ngumiti siya.
So? Wala ka bang sariling desisyon? If your father ran for the public office, can't
you stay in Manila and work where you want to work?
Tumikhim muli ako. "So... you now want this position in V Malls. Why did you leave
the J.A. Foods?"
"My boyfriend is the owner of the J.A. Foods. I think the company will be a better
one if he's going to manage other people. Kapag ako kasi ang manager, hindi siya
masyadong mahigpit."
Halos mabilaukan ako doon. Tinitigan ko ang kanyang papel at unti unti kong
naramdaman ang kagustuhan kong punitin ito. I hate how this is making me feel. I'm
trying so hard to be okay. I'm trying to accept it all but maybe this one is just
really too much.
"Miss Llanes, what do you know about the V Malls Holdings, then?" tanong ni Mrs.
Mercado.
"V Malls Holdings is the company of one of the biggest chain of malls here in the
Philippines. It also has malls all over Asia. It is owned by Marietto Valenzuela,
Sr."
"Why should we hire you?" I can't help but interrup.
Iba na ang tono ko at hindi na ako makatingin ng diretso kay Felicity. Hindi ko
napansin kung gaano ka totoo ito noon. Ngayong nakausap ko na siya ng harap harapan
at seryoso ay 'tsaka ko pa lang napagtanto na nakawala nga'ng talaga si Jacob sa
akin. He slipped. He drifted. He was holding on to me so tight but he slipped.
"I think I would be a great asset to the company. I am passionate. I love business,
marketing and finance. I learn fast and I am very resilient. I can also easily
adjust to all types of clients, workmates, and team."
"Can you assure the company that you won't just resign whenever your father runs
for the public office in a province again? Or maybe your boyfriend moves out of
Manila." Malamig at matigas ang boses ko.
Napatingin si Mrs. Mercado, Mr. Veloso, at Rey sa akin. Nanatili ang mga mata ko sa
papel ni Felicity.
"I won't. I am now based here in Manila. We are both based in Manila."
nahimigan ko ang pag alinlangan sa boses ni Felicity.
"Thank you, Miss Llanes! We'll call you for the next interview..."
Tumayo si Mrs. Mercado at naglahad ng kamay kay Felicity. Tumayo rin ako at huling
naglahad ng kamay sa kanya. Tipid akong ngumiti. Tinapik niya ang aking balikat.
"Thank you, Rosie..."
Tumango ako. Tinalikuran niya ako at nang nakalapit siya sa pintuan ay isang beses
pang kumaway at ngumiti.
Bumagsak agad ako sa aking swivel chair. Hinilot ko ang aking sentido. Ang hirap
nito.
"It would be an asset if the company hires an idealist..." ani Mr. Veloso sa aking
gilid.
"She's young and she's also a Magna Cum Laude! Not bad!" ani Mrs. Mercado.
"But my vote goes to the first man we interviewed. What do you think, Rosie?"
Tangina.
"We'll see on the next interview, Mrs. Mercado."
"So she passed the first interview, huh?" ani Mr. Veloso.
Tumanggap pa kami ng mga susunod na aplikante pero halos hindi ko na masundan ang
mga sagot. Ang nasa loob ng utak ko ay iyong mga sagot ni Felicity at kung paano
niya ako tingnan.
Her eyes were very honest. You can see her soul through it. Pakiramdam ko ay hindi
siya marunong mag sinungaling.
Jacob... finally landed on a good girl. Jacob have someone he deserves. I can't
decide who's the lucky one now.
Masikip ang dibdib ko pero hindi na ako makaiyak. Pakiramdam ko ay pagod na pagod
na ako sa paulit ulit na pag iyak at pagtatanong sa Panginoon.
Inulit ulit ko ulit lahat ng nangyari simula noong una hanggang sa nang umalis si
Jacob. I did something wrong somewhere, I'm sure. I just don't know what. I just
can't put my finger on it.
"Hindi na ako sasama," sabi ko.
"Sinasabi ko na nga ba, e!" ani Karl.
Nagkatinginan sila ni Ava. Sa loob ng isang bar ay magkasama kaming tatlo.
Wala na ako sa sarili buong araw dahil sa interview. Naikwento ko kay Karl at
sinabi ko rin sa kanyang uuwi na ako pero iniisip niyang iinom ako ng muriatic
pagka uwi ko kaya di siya pumayag na dumiretso ako sa bahay.
Self harm is not my talent. Siguro'y kaya kong magtiis sa sakit pero wala akong
pagsinta sa sakit.
"I can only take a little pain. I can't take too much."
"Edi mag dry run tayo!" nanliit ang mga mata ni Karl.
Napatingin ako sa kanya. What does he mean? Ngumisi siya at tumindig ang balahibo
ko. Whatever it is... I don't like it.

---------------------------

Kabanata 16

Swerte

Hinigit ako ni Karl sa katabing bar ng pinuntahan namin. Gusto ko siyang murahin
dahil ilang beses akong kamuntik nang madapa.
"Be gentle naman!" sigaw ko sabay bawi sa aking kamay. "Bakit ba tayo nandito?"
Lumagpas na kami sa entrance ng bar. Napatingin ako sa paligid at may ilang kilala
ako sa field ng modeling. Nginitian ko muna sila bago bumaling kay Karl at Ava. Si
Karl ay nagmamasid habang si Ava ay sumasayaw na ng bahagya sa electronic music na
tugtog.
"We'll practice your reactions. Hindi naman kasi pwedeng lagi ka na lang ganito,
Rosie."
"Karl, hindi naman 'yan pinipilit, e. Magiging okay din ako eventually. Just not
right now!"
"You can be okay right now. Just try!" Pinasadahan niya ulit ng tingin ang crowd.
I don't know why we have to come here. Mas peaceful pa iyong bar na pinuntahan
namin kanina. Dito ay masyadong wild ang mga tao.
"So... bakit ba talaga tayo nandito?" tanong ko.
Bago pa ako sinagot ni Karl ay hinila niya na ulit ako.
"There's a table..." aniya.
Luminga linga ako sa mga taong nakakasalubong. Sumunod si Ava sa likod ko
hanggang sa makarating kami sa isang maliit na round table na may mga high chair.
Umupo kami doon at agad na nagtawag si Ava ng waiter. Bumaling ako kay Karl para
masagot niya na ang tanong ko.
"Three shots, whiskey..." ani Ava sa waiter.
Agad na nilagay ng waiter ang mga shot sa aming lamesa. Umorder din ng beer si
Karl.
"What is this all about?" tanong ko ulit.
"I've seen it on a friend's Facebook. Kasama nila si Jacob at Felicity sa bar na
ito ngayon..." Luminga linga siya.
Umusbong ang kaba sa puso ko. Agad akong tumayo para umatras. Hindi ko kakayanin
ito!
"See? See your reaction!? Paano iyan maitatama kung hindi mo sasanayin ang sarili
mo, Rosie?"
Umirap ako. "Masasanay din ako. Hindi ngayon."
"Kung hindi ngayon, kailan? 'Di ba? And you two can't avoid each other! I mean...
Hindi pala... You can't avoid him! Pareho kayo ng mundong ginagalawan. Alegria.
Plus Felicity tried Duke's company."
"We can always choose not to hire her-"
"You've lost your mind! Be fair to her! I know she stands a chance in that company,
Rosie."
"Rosie, tama nga naman si Karl. Just chill. Hindi pa naman tayo sigurado kung
makikita natin dito si Jacob. Hindi ba lalabas naman talaga tayo tonight? Edi eto,
lumabas tayo!"
Pagod akong ngumiti pero hindi ko parin maiwasan ang pag irap.
"Come on, Rosie! Just have fun. 'Wag mo masyadong seryosohin!"
Kinuha ni Karl ang kanyang cellphone. Mukhang may tumatawag. Bumalik ako sa high
chair at agad na ininom ang isang shot ng whiskey. Ngumiwi ako nang naramdaman ko
iyon sa aking lalamunan.
"I can't drink too much. Mamaya tumaba ako, hindi kakasya ang gown ni Mike."
"So... sasama ka na? You changed your mind?" tanong ni Ava sabay laro sa kanyang
whiskey.
"Well..." nagkibit ako ng balikat. "If everything turns out fine."
"Nandito yata si Belle at Callix! Sumama yata si Callix kina Jacob."
What? Tangina.
"O! Wala pa, ha! Chill, Rosie! Come on!" ani Karl.
Tiningnan ko ang crowd. Ilang saglit ang lumipas ay kinuha ko na ang cellphone ko
para malibang. Wala akong planong sumayaw. I'm fine here.
"Karl!" Tumili si Belle kung saan.
Napaangat ako ng tingin. Ngumiti siya at sumayaw ang kanyang buhok nang nilingon
niya kami nina Ava.
"Nandoon kami sa may sofa. Kayong tatlo lang? Ang boring n'yo naman!" ani Belle.
"Kasama mo sina Callix?" tanong ni Karl.
Nakakapit na si Belle sa braso ni Karl. Kitang kita ko ang bahagyang pag iwas ni
Karl. I think she's slightly tipsy.
"Oo! Puntahan n'yo kami! Nandoon kami!" ulit niya sabay turo sa malayong parte ng
bar kung saan may naka hilerang sofa.
Binalingan ako ni Karl bago niya sinagot si Belle.
"Mamaya na..." wika ni Karl.
"At Rosie... Nandoon si Jacob kasama iyong mga kaibigan nila!" humagikhik siya.
Wow ha? Salamat sa impormasyon.
"Sige na, Belle! Sumayaw ka na doon! Ayon si Callix, oh! Nakita namin! Hinahanap ka
yata!" ani Karl sabay turo sa dancefloor kahit wala naman.
"Okay! Bye! Punta kayo ha!"
Kumawala siya kay Karl at dumiretso sa dancefloor. Nagsalin ako ng beer sa isang
baso at pinangalahatian iyon.
"Magtataka lamang ang mga iyon kung bakit tayo pumunta," sabi ko.
"Edi para magsaya. Sila lang ba ang may karapatang mag bar? Besides, it's not like
we're doing this everyday, Rosie. Ngayon lang naman!"
Tiningnan ko ang cellphone ko na may mensahe galing kay Duke.
Duke:
Just done with work. Where are you?
Kung sana ay nasa Manila siya, kanina ko pa siya inimbita. I would rather just
chill than put up with Karl's ideas.
Ako:
I'm with Karl and Ava. Matutulog ka na?
He's in Lagunafor the international clothing line deal.
"Puntahan natin saglit. Tingnan ko lang kung nandoon ba si Josh!" anyaya ni Ava.
Tumango si Karl 'tsaka bumaling sa akin. "This is the dry run I'm talking about."
"Bakit pa-"
"Fifteen minutes, Rosie. Alam ni Callix na nandito tayo kaya iisipin lang ng mga
noon na bitter ka parin kapag 'di tayo nagpakita."
"'Di tayo nagpapakita dahil busy tayo sa pagpapakasaya! Isn't that enough reason?"
"Hey, Rosie!" anang isang modelo na na meet ko sa isang ad para sa V Malls noon.
Sumayaw sayaw siya sa likod ko. Sa tangkad niya'y kahit nakaupo ako sa highchair ay
lebel parin ang mga mata namin.
"Hello!" ngumiti ako at pinandilatan si Karl.
"Tara Karl!"
Iniwan namin ang lamesa. Kung hindi nanggulo iyong modelo ay magpapaiwan na talaga
ako. Gusto kong magmura habang nagmamartsa kami patungo sa sofa kung nasaan sina
Jacob.
Papunta doon ay nagkabuhol buhol ang utak ko. Should I just stay stiff and all?
Sinubukan kong sumayaw sa salin ng tugtog para mag loosen up at para ma relax.
Sana pala nilaklak ko na lang iyong whiskey para hindi ako ganito ka paranoid
ngayon.
Nahagip ng paningin ko ang sofa kung nasaan sila. Nakita ko si Leo, si Josh, si
Louie, at iilang babaeng hindi ko kilala.
"Karl, pare!" ani Louie sabay tayo at lahad sa kanyang kamay.
"Pare!" ani Karl sabay high five. "Kumusta?"
Sa sofa na kaharap ko ay naroon si Jacob at Felicity. Jacob's wearing a black long
sleeve shirt and khaki pants. Felicity's wearing an all black dress. Ang braso ni
Jacob ay nakahilig sa likod ng sofa'ng inuupuan ni Felicity. Ang kamay ni Felicity
ay humahaplos sa hita ni Jacob.
Tangina.
"Rosie!" sigaw ni Josh sabay tayo at yakap sa akin. "Nandito ka! Huling kita natin
iyong homecoming mo!"
Napalingon si Leo at Louie sa akin dahil sa lakas ng sigaw ni Josh.
"Asan si Edward?" tanong ko para maibsan ang kaba.
"Wala, e. Nasa Batangas pa. Next week pa uwi noon!"
Tumango ako sabay kaway kay Leo at Louie.
Tumayo silang dalawa at naglahad ng espasyo para sa amin. Umupo si Ava sa tabi
ng mga babaeng di ko kilala.
"Rosie!" ani Leo sabay yakap sa akin. May tinuro siyang isang lalaki sa tabi niya.
"Si Harvey nga pala..."
"Hi!" naglahad ako ng kamay.
Tinapik ni Louie ang tabi niya para doon ako maupo. Si Karl ay abala na sa pag
oorder ng kung anong para sa amin.
"Kanina pa kayo dito?" tanong ni Leo.
"M-Medyo... Nandoon ang table namin," sabay turo sa likod.
"Rosie, anong sa'yo? Whiskey?" tanong ni Karl.
"I told you hindi ako masyadong iinom. Huwag ka nang umorder!"
"You're drinks on me, Rosie..." ani Leo sabay ngiti.
"See? Sige na. Isang shot lang naman..." Makahulugang ngumiti si Karl sa akin.
Nahagip ng painingin ko sin Jacob at Felicity na mahinahong nag uusap. Felicity's
hand is still resting on Jacob's thighs.
Tumikhim si Leo at sabay kaming naupo.
"Ang bilis ng panahon, 'no? Ikakasal na si Ron. Kailan ang uwi mo ng Alegria?"
tanong ni Louie.
"Next week. Wala ba siya dito?" tanong ko.
Naramdaman kong nag vibrate ang phone ko. Siguro'y nagreply na si Duke. Si Ava ay
abala sa pakikipag usap kay Harvey at si Karl naman ay kinausap ng mga babaeng
kasama nila.
"Wala. Nasa Alegria. Doon na nga kami mag ba-bachelor's party. Ayaw niyang pumunta
dito."
Napatingin ulit ako sa banda nina Jacob at Felicity. Mahirap mag iwas dahil nasa
harap lamang sila. Hindi naman pwedeng kay Leo at Louie lang ang mga mata ko.
Ngumiti si Felicity sa akin.
"These are my friends, by the way. This is Monique and Alexis..."
Nagngitian ang mga kaibigan niya sa akin. Ngumiti rin ako sa kanila.
"She's the HR of V Malls. Isa siya sa nag interview sa akin, kanina..."
Nanatili ang ngiti ko pero natatangahan na ako sa sarili ko. Lumipat ang tingin ko
kay Jacob na wala paring reaksyon.
"Nice meeting you!" anang isa. Hindi ko kuha kung iyon ba si Monique o Alexis. "I'm
part of the second batch na iinterviewhin."
"Oh! Talaga?" sabi ko, tunay na nagulat.
"Sabay kaming nag apply ni Feli. V Malls, e. That's a big opportunity!
International! 'Tsaka family friend namin ang mga Valenzuela!"
"Yes, malaki nga ang V Malls. Lalo na iyong bagong mall nila na gagawin."
"Ang swerte nga ni Rosie at nakapasok siya bilang HR," singit ng bading na si Karl.
Sana tumahimik na lang siya. Hindi napawi ang ngiti ko.
"Nagkataon lang talaga na hiring sila noong kinailangan ko ang posisyon. I'm still
a junior, though. Walang wala ako sa mga senior."
Nilapag ng waiter sa harap ko iyong order. Kinuha ni Karl iyong sa kanya. Ganoon
din si Ava at nagpatuloy sa pakikipag usap kay Harvey.
"Swerte!"
"Rosie!" tinig ni Callix ang narinig ko.
Kagagaling niya sa dancefloor at lumapit kaagad siya sa akin.
"Nandito pala kayo! Sinong kasama mo?"
Tinuro ko si Karl at Ava. "Sa kabilang table kami. Bumisita lang."
Napaawang ang bibig ko habang tinitingala siya.
"Sayaw tayo!" anyaya niya.
Si Belle ay nasa kanyang likod, bahagyang umiindayog sa musika.
Tipid akong ngumiti. "Kayo na lang muna."
"Tara na, Callix!" ani Belle sabay hila kay Callix kahit na may sasabihin pa sana
ito.
Nag vibrate muli ang cellphone ko. Nag uusap si Leo at Louie tungkol sa kasal ni
Ron. Si Felicity naman at mga kaibigan niya tungkol sa trabaho kaya sinamantala ko
ang pagkakataong iyon para icheck ang cellphone ko.
"Ikaw, Jacob? Kailan uwi mo ng Alegria?" tanong ni Louie.
Nakikinig ako pero ang mga mata ko ay nasa cellphone.
Duke:
Saan kayo?
Duke:
You in a bar? Hindi pa ako matutulog.
Nireplyan ko ang mga mensahe niya.
Ako:
Yup. I forgot the name but it's in BGC. Si Karl nagdala sa amin ni Ava dito. Our
other friends are here.
Nag angat ako ng tingin sa dancefloor at bahagyang ninamnam ang music. Ayaw kong
makisali sa usapan nila.
"Next week. Kung wala pang second interview si Felicity," ani Jacob.
"Hmm?" ani Felicity. "Second interview?"
Tingin ko ay nasa akin lahat ng mga mata kaya bumaling ako sa kanila.
"Ah! May second batch pa. Probably the second interview will be on the last week."
"Oh! Edi pwede pa. 'Tsaka di pa naman sigurado kung makukuha ako para sa second
interview. Pero sana talaga..."
"Kaya mo 'yan, 'no! Ako itong malabo kasi ang pangit ng credentials ko," anang
kaibigan ni Felicity.
Bumaling ulit siya sa kanyang kaibigan. Saglit kaming nagkatinginan ni Jacob. Agad
kong iniwas ang mga mata ko sa kanya. Kinuha ko ang whiskey at ininom. My phone
vibrated again.
"Edi kasama ka sa bachelor's party ni Ron, ha!" ani Louie.
"Oo naman! Nasabi nga ni Ron sa akin," ani Jacob.
"Baka magalit?" tanong ni Leo.
"Hindi naman selosa..." mahinahong boses ni Jacob.
Nagtawanan sila.
"Mabuti naman!" ani Louie.
Wow ha!
Duke:
Umiinom ka? How's work, by the way?
Ako:
Yup. Kaonti lang. Work? Natapos namin first batch. Did you close the deal? Kailan
uwi mo?
He replied immediately.
"Ang girlfriend kasi ni Louie, pinagbabawalan siya," tawa ni Leo.
"Hindi ka sasama, Louie?" tanong ni Jacob.
"Sasama! Di ko lang sasabihin."
Nagtawanan ulit sila.
Duke:
I think so. Bukas, pipirma ako ng contract. Bukas din ang uwi ko. Let's see each
other. Please.
Ngumuso ako at nagtipa agad ng reply.
Ako:
Sure. :) Iyong leave ko ha!
Duke:
Yes. Kaya nga. :)
Hindi ko na siya nireplyan. Inangat ko ang tingin ko at nagkatinginan kami ni
Jacob.
Bumaba ang tingin niya sa aking cellphone. Tinago ko ito sa loob ng purse ko.
Pagkatapos ay nag angat ulit siya ng tingin sa akin. Umiwas siya at bumaling kay
Leo.
"May bridal shower din yata si April," ani Jacob kay Leo.
"Oh? Kailan?" tanong ni Leo.
"Pagkatapos yata o sabay kay Ron? Hinanda ng mga kaibigan niya sa J.A."
"Rosie, sasama ka?" tanong ni Leo.
Umiling kaagad ako. "Wala naman ako masyadong kilala doon, e. Si April lang yata
kilala ko."
"May iba doong classmate natin sa high school," ani Louie.
"Eh... ilang buwan lang kaya ako sa Alegria National High School." Doon ko
napagtantong mali ako ng sagot. "Alam n'yo namang..."
Tangina.
"Ah! Oo nga pala. Wala ka naman masyadong kaibigan doon na babae..." Tumango si
Leo.
Oo dahil... si Jacob lang. Nahirapan akong lumunok.
"Hindi ba uuwi ang ate Maggie mo?" tanong ni Louie.
"Uuwi din pero sa mismong kasal pa siguro dahil nag aaral pa."
"Hindi pa pala tapos si Maggie?"
Umiling ako. "Pinauna niya akong makatapos e. Kaya siya naman ngayon."
"So ikaw na ang gumagastos sa kanya? Kailan uwi ng mommy at daddy mo?"
"Oo. Ako ang gumagastos kay Maggie ngayon. Siguro mga next year ang uwi ni mama at
papa. Bibili kasi kami ng bahay sa quezon city, e. Iyon ang pinag iipunan namin
ngayon."
"Wow! Laki na yata ng kita mo sa modeling. Ikaw na ang nag fu-fund kay Maggie, nag
iipon ka pa para sa bahay?"
Tumawa ako. "Konti lang naman. Pag naka kontrata. Sa V Malls lang naman talaga
iyong malaki 'tsaka binubuhos ko sa tuition ni Maggie sa isang semester para hindi
na mamroblema."
"Galing! You're so responsible!" ani Leo.
Tumawa ako. "Hindi naman kasi ako gaya mo na laking mayaman? Nasaan nga pala si
Teddy?"
"Ewan ko. Nasaan siya, Jacob?" tanong ni Leo sa kay Jacob.
"Nasa kabilang bar. Pupunta daw iyon dito mamaya," ani Jacob.
"Sino?" tanong ni Felicity.
"Si Teddy..." sagot ni Jacob.
"Oh! Edi kumpleto kayong magkakaibigan?" tanong ni Felicity.
"Hindi pa. Wala si Ron," sagot ko.
Tumango si Felicity sabay tingin kay Jacob.
"Kulang si Ron..." ani Jacob.
Nagkatinginan kaming dalawa.
"Barkada n'yo pala si Ron?" tanong ni Felicity. "Akala ko classmate?"
"Classmate at barkada. Hindi mo laging nakikita kasi nasa Alegria lang lagi."
Napatingin si Felicity sa akin. Ngumiti siya at tinuro ang purse ko.
"The table's vibrating. It might be your cellphone, Rosie."
"Ah! Teka..." sabay kuha ko sa purse ko na nag vavibrate nga.
Tiningnan ko ang dalawang sunod sunod na mensahe ni Duke.
Duke:
You still in the bar?
Duke:
Anong oras ang uwi n'yo?
Magtitipa na sana ako ng reply kaya lang ay biglang tumawag si Duke. Alam kong
hindi ko iyon pwedeng sagutin dito dahil maingay kaya tumayo ako.
"Excuse me..." sabi ko sabay pakita kay Leo sa phone ko.
Tumango si Leo. Aalis na sana ako nang bigla akong hinarangan ng modelong kaibigan.
Sumasayaw sayaw ulit siya sa akin.
"Later, George," sabi ko sabay tulak bahagya sa kanyang dibdib.
Nagpatuloy ako sa paglalakad pero dahil sa dami ng tao ay hirap akong dumiretso.
Nanatili siyang nagsasayaw sa aking gilid. Natigilan ako nang bigla siyang hinila
ni Leo at Louie.
"Sandali lang, pare!" ani Louie sa isang galit na tono.
Nag angat agad ng dalawang kamay si George.
"Sinasayawan ko lang! Chill!" aniya sa dalawa.
"Leave her alone!" ani Leo.
I cancelled Duke's call. Hinila ko ang braso ng dalawa at hinarap si George.
"George, you're drunk."
Umiling si George. "See you in the field..." tinalikuran niya kami.
"Sino 'yon?" tanong ni Leo. "Kaibigan mo?"
Tumango ako. "Co-model... Sorry ha?" nahihiya kong sinabi.
Napatingin ako sa sofa. Nakatayo si Jacob habang tinitingnan kami. His jaw was
tightly clenched.
"Sino bang tumatawag? Mamaya mo na nga lang 'yan sagutin. Ang hirap kasing naiiwan
kang mag isa. You're a head turner, I'm sure you're aware of that..." ani Leo.
Tumawa ako at umirap. "Naku! Tumigil nga kayo. Sige na! Itetext ko na lang!" sabi
ko sabay balik sa sofa.
Pagkabalik ko ay umupo ulit si Jacob. Bahagyang nagtanong si Felicity sa kanya kung
anong nangyari. Inilingan niya lang ito.
Tumango si Karl sa akin at tumayo. Si Ava ay ganoon din, sabay lapag ng kanyang
shot glass.
"Huh?" tanong ko.
"Balik na tayo sa mesa? Sina Mikael nasa kabilang club. Puntahan natin. May
sasabihin daw sa'yo..."
"About?" Sa gowns? "Okay..."
"Oh? Saan kayo?" tanong ni Leo pagkatapos maupo ulit.
"Aalis na kami. Kabilang bar lang kami..." ani Karl.
"Talaga? Ang bilis naman. Karl, si Rosie, ha?"
Inakbayan ako ni Karl. "Kaya ko naman 'to lagi. Sanay na akong mapaaway."
Ngumiti lang ako at kinawayan silang lahat bago umalis.

-----------------------------

Kabanata 17

Kalawang

"You cooked all of these?" tanong ni Duke.

Sa wakas ay naimbitahan ko na siya sa bahay. Nahihiya kasi ako sa kanya.
Tuwing lumalabas kami ay libre niya. Madalas pang kasama si Karl kaya mas lalo
akong nahiya.
"Nagpatulong ako kay Maggie sa adobo..." sabay ngiti ko.
Buong bahay ang nilisan ko para sa pagdating ni Duke. At least ngayon, sagot ko
naman ang pagkain niya. Hindi ko na kailangang makipagtalo sa kanya na ako ang
magbabayad kasi nandito siya sa bahay namin.
"By the way..." sabay pakita niya sa isang paperbag.
"Ano 'yan?"
"Pasalubong ko sa'yo."
Dinungaw ko at nakitang may buko pie at kesong puti sa loob noon.
"Wow, thank you! Nag abala ka pa!" sabi ko.
Umupo ako sa harap niya. Sina Maggie at James ay nasa kwarto kaya kaming dalawa
lang ngayon dito sa lamesa.
"Of course!"
"Congratulations nga pala sa sa pagkakaclose mo ng deal."
"Yeah. Thank you. Akala ko talaga mapupunta sa kabilang chain. Mabuti na lang."
"I heard iyong nasa kabilang chain ay iyon namang kompetensya ng kinuha mo. I don't
know if it's true."
"I think so. Kukunin talaga ng kabila ang isa pang line dahil nakuha ko na ang
first choice nila."
The first half of our conversation was about work. Tinanong niya rin sa akin kung
kamusta ang first batch ng mga ininterview, maayos naman iyon.
"By the way, may ipapadagdag ako na files. I need a portfolio from them. Lalo na
doon sa mga nakuha sa second interview. I need to really check on their abilities
lalo na't diretsong manager ang magiging posisyon."
Tumango ako. "Buti pa nga. Nakulangan kasi ako sa requirements, e."
Kahit na naglinis na ako ng bahay, nahihiya parin ako kay Duke. Pakiramdam ko parin
ay madumi ang bahay namin. Syempre, I can only imagine their mansions. I've been to
his condo unit and it's always clean.
"Do you have new flicks or anything?" tanong niya.
Nanlaki ang mga mata ko. Ngayong nasabi niya iyon, hindi ko nga pala napagplanuhan
ang gagawin namin pagkatapos kumain. I just thought that after dinner, that's it.
Hindi ko inakalang mags-stay pa pala siya.
"Hmm. Meron yata kay Maggie. Mahilig iyong mga iyon manood ng movies e. Gusto mong
manood?"
"Yes. We can drink wine while watching."
Tumango ako. Nag dala din kasi siya ng wine.
Nahihiya pa akong magtanong kung masarap ba ang luto ko. Nalibang na rin kasi kami
sa pag uusap tungkol sa trabaho kaya 'di ko na siya ginambala pa sa pagkain.
Pagkatapos kumain ay nagligpit ako ng mga pinggan. Tumulong siya kahit na sinasaway
ko na.
"Doon ka na sa sala mag antay." Tumawa ako. "Ang mabuti pa, ihanda mo na lang iyong
wine."
"Hindi na. Maghuhugas ka ng mga pinggan 'di ba? Tutulungan na kita."
"Duke..."
Ngumisi siya. "Come on, Rosie."
"Bisita kita. Sige na..."
"Kahit na. Please?" panunuyo niya.
Umirap ako. "Sige na nga!"
Pinatulong ko siya sa paghuhugas ng plato. Naabutan pa kami ni Maggie sa ginagawa.
"Oh! Rosie, pinaghuhugas mo ng plato si Duke?"
"It's okay. Ako naman ang may gusto nito, e."
Umiling si Maggie at tumawa. "Naku, Duke! Huwag mong ispoil 'yan? Nagsisikap 'yan
para maging kapaki pakinabang naman sa kusina."
"Tumigil ka nga, Mag!"
Tumawa lang ang kapatid ko at kumuha ng chips sa ref para sa kanila ni James.
"May ulam diyan. Kumain na kayo ni James. Tapos na kami..." sabi ko.
Pagkatapos naming maghugas ng plato ay doon naman kami sa sala para makapanood ng
TV. Lumabas sina Maggie at James para makakain na rin sa kusina.
Nanood naman kami ni Duke ng action movie. Iyong iniinvade ng mga terorista ang
White House. Sa sobrang pagkakalibang ko ay nanatili ang mga mata ko sa TV habang
umiinom ng wine.
Nakapatong sa aking hita ang throw pillow. I only got distracted when I felt his
arms on the back of my seat. Ang mga mata ko ay nasa TV pero ang atensyon ko ay
hindi maalis doon. This is normal, right? But... Ilang sandali ang lumipas,
binalewala ko iyon. Normal lang naman siguro iyon.
"So... anong oras ka aalis bukas?" tanong ni Duke.
"Hmmm. Mga alas diez ng gabi," sabi ko.
"Anong oras ang dating mo niyan sa Alegria?" tanong niya.
"Alas sais o alas siete ng umaga. Bakit?"
Nilingon ko siya. Nakatingin na rin siya sa akin. His eyes dropped on my lips then
on my eyes again.
"Kailan ang uwi mo?"
"Saturday or Sunday. Sa Saturday next week pa talaga ang kasal. Magbabakasyon lang
ako. Medyo matagal na rin kasi mula noong huli kong punta doon."
Tumango siya. "That's good. But then... six? Seven days? That's... long..."
"Yup. My long vacation. Finally pagkatapos kong magtrabaho ng straight for a year."
"I am gonna miss you, though..." marahan ngunit may diin sa boses niya.
Hindi ako nakapagsalita. Bumaling ulit ako sa TV. Hindi ako makatingin sa kanya
habang sinusuklian ang sinabi.
"I am gonna miss you too."
Marahan niyang hinarap ang mukha ko sa kanya. Napilitan akong mapatingin.
"Really?"
Tumango ako. Bahagyang nanikip ang dibdib ko. Hindi ko alam kung para saan.
Suminghap si Duke at ngumiti.
"Well then... maghihintay ako sa'yo. I'll wait till you come back."
Tumango ako at binaba ang tingin sa throw pillow.
My heart is hurting for something. I can't put a finger on it.
Pagkatapos naming manood ay nagpaalam na si Duke. Lumalalim na rin kasi ang gabi.
Hinatid ko siya sa may gate. Hinintay kong umalis ang sasakyan niya bago ako
tumalikod para pumasok sa loob ng apartment namin. Si Maggie ay nasa hamba ng
pintuan at nakahalukipkip.
"Oh? Kayo na?" tanong niya.
Umiling ako.
"You two look good together. Nagtatanong na si mama kung may pinalit ka na ba raw
kay Jacob. Ayaw mong banggitin si Duke kaya wala akong sinasagot."
"Sinabi ko naman sa kanya na wala pa nga sa utak ko ang lovelife."
"Pano 'yan? Nasa utak ka naman ng lovelife kaya di ka malubayan."
Nilagpasan ko siya. Sinundan niya ako ng tingin ng papasok sa loob. Si James ay
umiinom sa wine na dala ni Duke. Ngumisi siya nang nakitang umupo ako sa sofa.
"Wala lang 'yon. Magkaibigan lang kami..." sabi ko.
"You look so close, ha? Since sinabi mo na rin naman na medyo okay ka na kahapon
noong nakaharap mo si Felicity at Jacob, edi okay ka na nga."
"Kinakausap ka ba ni Jacob, Rosie?" tanong ni James.
Tumango ako at umirap.
"He's cool. I think you are too. Move on na?" Ngumisi si Maggie.
"Maybe..."
Natahimik silang dalawa.
"Maybe you're right. Nagsisimula na nga akong mag move on. Siguro... ayos na.
Siguro talagang magiging maayos na ang lahat. Siguro nga unti unti ko nang
matatanggap na talagang ganito na ngayon."
"Maswerte ka nga at hindi ka naman iniwang mag isa. You have people around you. You
have a close friend. You have Duke. Plus, hindi pa kayo gaanong magkagalit ni
Jacob. Since casual naman kayo, mukhang 'di naman toxic ang pinanggalingang
relationship."
"Oo nga..."
Hindi ko na sasabihin na kagabi nang nakita kong tumayo si Jacob, bahagya akong
umasa. Hindi ko na binanggit kay Maggie na hirap na hirap na ako.
Ayaw kong iparamdam kahit kanino kung gaano kabigat ang talagang nararamdaman ko.
Mauumay lamang sila. Ako nga'y nauumay na rin. Pero anong magagawa ko kung ito
talaga?
Hirap na hirap ako sa pag iimpake. Lalo na dahil dress akong dala. Dadalhin ko rin
kasi iyong kay Maggie para huwag na siyang ma hassle sa pagmamadali niya galing
school.
"Pahatid ka kay Duke sa Alegria," biro ni Maggie.
Pinandilatan ko lang siya. Kaya ko namang mag commute.
Pinili kong gabi bumyahe para pwede na akong matulog sa bus. Besides, hindi tulad
noon, may bus na galing Maynila na diretsong Alegria ang byahe.
Hindi ko na kailangng bumaba ng ilang terminal para lang makarating doon.
Inisip ko pagkadating ko ng Alegria, bibisitahin ko ang mga lugar na madalas kong
pinupuntahan noon.
Nag iimpake pa lang ay kinakabahan na ako. Hindi ko alam kung para saan.
Siguro dahil alam kong pag nakita ko ang mga lugar na iyon, mahahawakan ng mga ito
ang kailaliman ng puso kong matagal ng walang nakakahawak.
Hinatid ako ni Maggie at James sa terminal ng bus. Tinext ko na rin si Auntie Precy
na siguro'y mga alas sais ang dating ko sa Alegria.
Pumwesto ako malapit sa bintana at nilagay ang mga bag sa taas. Kinawayan ko si
Maggie at James na nasa labas at pinapanood ang pag alis ko. Sinenyas ni Maggie ang
kanyang cellphone para sabihing mag text ako sa kanya.
Tumango ako at kumaway ulit dahil gumagalaw na ang bus.
Naalala ko tuloy noong nalaman namin ni Maggie na uuwi kami ng Alegria dahil wala
ng trabaho sina mama at papa. Naaalala ko iyong mga reaksyon naming dalawa. Naalala
ko kung gano ko kinamuhian ang mga probinsya, lalo na ang Alegria. Hindi ko alam na
doon ko din pala mararanasan ang halos
maiyak sa sobrang saya. It holds a special place in my heart. Kaya noong naghiwalay
kami ni Jacob, hindi ko na kayang bumalik pa doon. Dahil ang saya saya ko sa
Alegria, matatabunan lamang pala ang lahat ng iyon ng panghihinayang.
Pinalis ko ang luhang tumulo sa aking pisngi.
Hindi ko talaga alam kung ano ang problema ko at bakit hanggang ngayon, kahit na
maayos na sana ang lahat, nakukulangan parin ako.
There's something missing and I don't know what.
Si Jacob? Hindi. Hindi siya ang kulang sa buhay ko. Definitely not him. Dahil kung
siya, matagal na akong lumuhod bumalik lamang siya ulit sa akin.
Pagbalik ko kaya ng Alegria, malalaman ko kung ano talaga ang nawala sa buhay ko?
Bakit hindi ako makagalaw ng kahit isang pulgada man lang?
Nakatulog ako habang umiiyak. Nagising lamang ako nang mga alas tres na ng umaga.
Nasa byahe parin ang bus. Hinilig ko ang ulo ko sa bintanang salamin at tiningnan
ang bawat nadadaanan namin.
Nahihilo ako sa byahe kaya napapikit at nakatulog ulit ako. Sunod na gising ko ay
medyo malapit ng mag umaga. Hindi na ulit ako nakatulog.
Pinagmasdan ko ang bulubundukin ng Alegria. Hindi pa kami nakakapasok sa mismong
lalawigan pero kitang kita dito ang nagtatayugang bundok. Sa likod ng Tereles Peak
ay ang paparating na araw.
Napangiti ako. It's been a while.
Saktong alas sais ang dating namin sa terminal ng Alegria. Una kong tinext si
Maggie pagkatapos ay si Auntie Precy.
Mag tatricycle ako patungo sa bahay. Hindi naman ito kalayuan sa terminal dahil
sentro lang naman ang bahay ni Auntie Precy.
Sumakay ako ng tricycle at saktong namukhaan ako ng driver.
"Rosie? O! Ang tagal kitang di nakita!"
Hindi ko kilala pero namumukhaan ko. Madalas kong sakyan ang tricycle niya tuwing
galing sa simbahan patungo sa Bahay ni Lola o di kaya'y galing school noon. I
remembered one time sumakay kaming dalawa ni Jacob sa tricycle niya. Iyon 'yong
sinusuyo niya pa ako. Noong highschool pa lang kami.
"Walang susundo sa'yo?" tanong niya.
"Wala po," inosente kong sagot.
"Saan ka? Sa mga Buenaventura o sa inyo?"
Wow. Really?
"Sa kina Auntie Precy po..."
"O sige..." aniya na parang wala lang.
Binalewala ko iyon. They're not the nosy people na kailangang updated kung may
hiwalayang ganap. Binusog ko ang mga mata ko sa mga tanawing matagal ko nang di
nakikita.
Alegria changed a lot. Ang dating puro damuhan ay nakikitaan ko na ng mga tindahan
ngayon. Ang dating tahimik ay unti unti ng dumadami ang tao.
"Ang tagal kitang di na nakita ah? Simula yata nang namatay si Don Juan Antonio o
ano?"
"Oo. Nag aral po kasi ako at nangibang bansa din kaya nawalan ako ng oras para
bumisita," sagot ko.
"Si Jacob, madalas naman..."
Please don't go there. Please don't go to that topic. Mabuti at mukhang hindi niya
naman ako tatanungin. Tahimik na siya buong byahe hanggang sa nakarating na ako sa
street namin ni Auntie.
Tinulungan ako ni Manong sa pagkuha ng mga bag ko. Hinatid niya ang mga bag sa
mismong pintuan ng bahay kaya dinagdagan ko ang binigay kong pamasahe.
"Huwag na!"
"Hindi na po! Sige na po! Pasasalamat ko na 'yan!" sabi ko.
"Salamat, kung ganoon!"
Bumalik siya sa tricycle at pinaandar niya na ito ng may ngiti. Pinagbuksan ako ni
Auntie Precy at kitang kita ko ang tuwa sa kanyang mukha. After how many years,
finally, I'm here again.
May kaonting pagbabago sa Bahay ni Lola. Ang dating halos wala masyadong muwebles
ay nadagdagan kahit paano.
"Mag almusal ka muna! Naku ang saya ko at sa wakas naka bisita ka ulit!"
"Anong ulam, Auntie? ginutom ako sa byahe. Pagkatapos kong mag almusal ay
magpapahinga lang ako saglit sa kwarto tapos maliligo. Gusto kong mamasyal."
"Tamang tama! Mamamalengke ako ngayon. Gusto mong sumama?"
Umiling ako. "Huwag na po, Auntie. May titingnan lang ako..."
"Saan, kung ganoon?"
Nag iwas ako ng tingin. "Iyong mga dating pasyalan. Ang tagal ko pong di nagawi
dito. Hindi ko na alam anong itsura ng... mga lugar dito."
"O siya... Siguro naman ay alam mo kung paano pumunta doon? Naku! Sanay ka pa
namang may sasakyan pag namamasyal dito. E... mag tatricycle ka, kung ganoon?"
concerned na tanong ni Auntie.
"Oo naman!"
Sabay kaming nag almusal ni Auntie. Pinag usapan lamang namin ang lagay ni mama.
Ang sabi kasi niya ay maayos na daw siya gaya ng dati. Nag therapy din kasi siya
para sa kanyang kamay. But then I can't help but worry. Mild stroke is still
stroke. Tumawag pa kami kay mama para ipakitang nasa Alegria
na ako. Kinaway kaway niya ang kanyang kamay para ipakita sa aming ayos lang siya.
Tumawa lamang ako. Pagkatapos ko doon ay umakyat ako. Tumulong si Auntie sa pag
akyat sa mga gamit ko at sa mga susuotin namin ni Maggie.
Pagkatapos ay naligo ako at nagpahinga ng kaonti.
"Rosie, anong oras ka aalis para sabay na lang tayo? Bibigyan din kita ng susi sa
bahay para pag nauna kang makauwi, makakapasok ka," ani Auntie.
Pasado alas nuebe kaming umalis ni Auntie Precy. Siya ay patungo sa palengke
samantalang pumunta naman ako ng Alps.
Hinawakan ko ang sementong railings sa isang maliit na foobridge. This is where we
first saw each other.
Maraming naliligo doon. May mga pamilya. May mga bata, mga highschool.
Pinagmamasdan ko silang nagtutuksuhan. Ganoon kami dati.
"Cottage, ma'am?" tanong ng isang trabahante doon.
Umiling ako. "Hindi na..."
Ang pinakamainit na lagoon ay ganoon parin. Kita ko parin ang kaonting usok dahil
sa init nito. Halos matatanda lang ang naroon, iyong gusto mag relax at magpawala
ng stress.
Kalahating oras ang tinagal ko doon. Bigla akong nanghinayang kung bakit hindi ako
nagdala ng damit. Sana pala ay naligo na lang ako. 'Di bale na kung mag isa man.
Maybe tomorrow, huh?
"Saan ka, Miss?" tanong ng driver sa akin nang lumabas na ako sa Alps.
Hirap na hirap akong sabihin iyon. Actually, hindi dapat ako doon sunod na pumunta.
I still want to visit the school, or the church, or Don Juan's grave...
"Sa... trucking?" tanong ko, nagdadalawang isip.
"Saang trucking?"
"Sa Buenaventura..."
Kumunot ang noo ng driver. Parang hirap siyang alalahanin kung saan iyon. I quickly
changed my mind. Ngunit bago ko mabawi ay nagsalita siya.
"Ah! Iyong trucking? Rosie Buenaventura?" tanong niya.
Kumalabog ang puso ko. There, Rosie!
"Opo!" maligaya kong sinabi.
"Tara!" aniya.
Sumakay agad ako sa tricycle. Papalapit kami ay mas lalo lang dumagungdong ang puso
ko. Pinagmasdan ko ang mga tanim na naroon. Ang dating mga punong maliliit noon ay
matatayog na ngayon. Flowers also filled
the pathways near the road. Namukadkad ang kulay pink na bulaklak ng Adelfa sa
gilid patungo sa trucking. At sa kabila naman ay ang malawak na palayan.
"Dito ka?" tanong ng driver at biglang bumagal ang takbo ng tricycle.
Tiningala ko ang malaking gate ng trucking nina Jacob. Ang matatayog na dingding
nito ay nababalot na ng baging. Wala naman ito noon.
Pinipiga ang puso ko habang lumalabas sa tricycle. Nakatingala parin ako sa matayog
na gate. Tulad noon, kulay green parin ito. Naroon parin ang naka bold na letters
ng pangalan ko. "Rosie Buenaventura"
Umalis ang tricycle at naiwan akong mag isa doon.
Napapalibutan ang gate ng baging. Parang hindi na nabubuksan uli. At ang kulay gold
na letters ay kinakalawang na. Ang kulay green na gate ay luma na at unti unti na
ring kinakalawang.
Hindi ko mahabol ang hininga ko.
Sinangla ko ito noon. Hanggang ngayon ay mukhang naka sangla parin o baka
naipagbili na sa iba.
Hindi matanggal ang mga mata ko sa gate. Unti unti kong nararamdaman ang pabagsak
na sakit sa aking puso.
It's okay! It's okay! I did it for him anyway! I did it for him to be okay! I did
it for him!
Napaluha ako nang naalala ang lahat lahat. Simula noong niligawan niya ako hanggang
sa binili niya ito para sa akin. Everything felt like surreal. Parang di naman
talaga nangyari. Na niloloko ko lang ang sarili ko! Na nag iilusyon lang ako!
Siguro ito ang nawala sa akin. Nawalan ng hustisya ang ginawa ko. Justice for what
I did. Justice for my sacrifices. I lost it all para maging maayos ang lahat.
Naging maayos nga pero walang may nakaalala sa sakripisyong nagawa ko! It was me!
Ako iyong sobra sobrang nasaktan para sa sariling desisyon ko! Ako iyong bumitiw
kahit na mahal na mahal ko pa siya! Ako iyong tumalikod kahit na hindi ko kaya! I
did it all for him! For him to be okay! For his people to be okay! And yet now...
wala ni kahit isang nakakita noon. Kahit siya. Ako lang!
Ako lang! Ako parin ang nakakakita kahit ngayon.
Napaluhod ako sa harap ng gate ng trucking. How I suddenly wish to turn back the
time. Iyong mga oras kung saan ang tanging inaalala ko ay ang pag aaral ko sa
Alegria at si Jacob na kinukulit ako. Sana iyon na lang ulit ang gawin ko. I would
give anything just to feel it again. I would trade my life for another chance at
that simple life.
Sana bumalik sa dati. Iyong simple lang ang makapagpapasaya. Iyong maliit at kaonti
lang ang mga problema. Back when the trees and flowers in Alegria were young. Back
when it's still pure and innocent. Noong mga panahong hindi pa kami namumulat sa
realidad ng buhay. I wish I could turn back time... pero alam nating lahat na hindi
na maibabalik pa. Change is constant.
And no matter how hard we try to be constant, we really can't. We are both bound to
change. And sometimes... changing means falling apart.

-------------------------

Kabanata 18

Hindi Na Talaga

Pagkatapos sa trucking ay umuwi na ako. Nawalan na ako ng lakas para pumunta pa

kahit saan. Ipagpapaliban ko na lang muna pansamantala. Ilang araw pa rin naman ako
dito.
Umuwi ako sa Bahay ni Lola at nagkulong sa kwarto. Mahapdi ang mga mata ko sa
kakaiyak at paniguradong magtatanong si Auntie Precy kung ano ang iniyakan ko kaya
pinili kong matulog na lang.
Hindi ako ginising ni Auntie. Hapon na nang nagising ako. Siguro ay hinayaan niya
na lang din akong makabawi sa pagod sa byahe.
Bumaba lang ako nang ginutom ako. Mahapdi pa ang mga mata ko sa sobra sobrang pag
iyak.
"Saan ka galing?" tanong ni Auntie habang kumakain ako sa kusina.
"Ah... Sa Alps po..." sabi ko.
"Doon lang?" tanong ni Auntie.
Paniguradong pansin niya na ang pamumugto ng mga mata ko. There's no point in
hiding it now. It's crystal clear.
"Sa trucking din..." sabi ko.
"Trucking... Nina Jacob? Iyong sa'yo?"
Tumango ako nang di siya tinitingnan. Suminghap siya at umupo sa tabi ko.
"Anong nakita mo?" tanong niya.
"Huwag n'yo na po akong tanungin..." sabi ko ng medyo iritado.
"Hay... Rosie... Kung talagang bumabagabag ito sa'yo, bakit hindi mo sabihin kay
Jacob? Sabihin mo. Walang mawawala sa'yo dahil tunay naman talagang iyan ang
nararamdaman mo."
"It's not that simple Auntie..." Bumaling ako sa kanya. "Paano? Hi Jacob!
Nasasaktan parin ako hanggang ngayon. Mahal parin kita. Ang sakit. May iba ka na.
Masaya ka na. Ako heto... hindi parin... Tss..." natawa ako sa sarili ko.
Kung sana nandito sina mama at papa. May masasabi kaya silang maganda? Kung sana
buhay pa si Don Juan Antonio para at least maliwanagan ako. Siguro ay may masasabi
siya tungkol sa amin pero wala silang lahat dito.
Noong naglunes ay nag simba lang ako. Pagkatapos ay ginugol ko na ang buong oras ko
sa pag S-Skype kay mama at papa, kay Maggie, at nag titext na rin kay Duke at Karl.
"Oh? Pumunta ka ba kay April?" tanong ni mama.
Umiling ako. "Dating bahay po kasi ang alam ko. Ang sabi ni Auntie, kina Ron na raw
siya nakatira. E... di ko alam saan ang kina Ron. 'Tsaka nahihiya din akong pumunta
doon."
"Ang swerte din naman talaga ng batang 'yan, 'no? Kahit na hindi masyadong mabait e
nakasungkit pa? Ikaw? Ano na? Ginagawa mo na atang idolo iyang si Priscilla?"
Tumawa ako. "Ma naman... Bata pa naman ako ah?"
"Asus! Noong ka edad mo ako, buntis na ako kay Maggie!"
Tumawa ulit ako. "So ano? Ibig mong sabihin gusto mong buntis na rin ako ngayon? Si
Maggie nga ang pagsabihan mo! Ni boyfriend nga, walang akin! Tapos gusto n'yo pang
buntis ako!?"
"Adele, ano ba iyang tinuturo mo kay Rosie..." narinig kong saway ni papa.
"Oo na, Fred. Biro lang 'yon!"
Kahit paano'y nalibang naman ako doon. Nang dumating ang hapon ay diniligan ko ang
mga halaman ni Auntie Precy. I suddenly remembered Jacob. Tumulong siya sa pagtanim
ng mga ito noon.
I smiled bitterly. Heto na naman tayo. Wala na ba itong katapusan? One day, it will
come. Iyong tipong kahit may maaalala ako ay hindi na ako masasaktan. I won't get
tired of waiting for that one day. It will come to me because I deserve it. I
deserve it for everything I did. Well, nakakalungkot isiping ako pa mismo ang
magsasabing deserve ko ang maka move on.
Tinapos ko ang gabi sa pagtitext kina Karl at Duke. Tumawag pa si Duke kaya
kinwento ko sa kanya kung gaano ka boring ang araw ko.
"Nag simba tapos namili saglit sa bayan, tapos nagdilig ng halaman... Iyon lang..."
"That's good!"
"Good? That was boring, Duke."
"Nakakapag relax ka so that's good."
Napangiti ako. At least someone wants me to relax in this stressful situation.
"Ano naman ang gagawin mo bukas?" tanong niya.
"Bukas? Hmmm. Sa umaga, siguro mag lilinis. Since, I'm that bored here. Lalo na at
wala si Auntie dahil may pasok iyon."
"Oh? So mag isa ka lang ulit? Wala bang ibang tao? Hindi ka ba natatakot?"
"Wala, e. 'Tsaka hindi naman masyadong uso dito iyong mga krimen."
"Just to make sure, Rosie."
Tumawa ako. "I'll lock the doors. Then after that, siguro mga hapon, pupunta ako sa
Alegria National High School, tapos ay sa sementeryo."
"Anong gagawin mo sa sementeryo?" tanong niya.
"Bibisitahin ko ang puntod ng daddy ni Jacob."
"Well, it's been a while. Tapos? Saan ka naman pagkatapos?"
"Siguro ay kina April na."
Natapos ang gabi ko sa tawag na iyon. Nakatulog din naman agad ako. Sobrang payapa
na kasi at ako na lang yata ang nagsasalita kaya mabilis akong dinalaw ng antok.
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Maaga rin kasi si Auntie na umalis. Kaya noong
umalis siya, inubos ko ang oras ko sa paglilinis ng bahay.
Pagkatapos kong maglinis ay naligo na ako. Pagkatapos namang maligo ay magluluto ng
lunch. I just suddenly felt at peace. At least nakapag relax talaga ako.
Hindi iyong puro trabaho at stress lang ang ramdam ko.
Alas tres ng hapon nang nag desisyon akong pumunta sa Alegria National High School.
Pumasok ako doon at nakita ang iilang mga high schoolers suot ang kanilang
uniporme. It reminds me of myself... I was so lost here. Wala akong kaibigan. I
only have April. And of course, Jacob. But in the end, April betrayed me.
Nga naman... kung mahal mo ang tao, gagawin mo ang lahat. Mahal niya si Jacob noon,
e. She was desperate.
Then Jacob pushed me away dahil sa malaking akala. And that was a big thing way
back. Who made it first to me was a big thing to him. Well, hindi ko alam iyon
dahil hindi naman ako lalaki. Siguro nga at some point, masasaktan ang ego niya pag
naisip niyang niloko ko siya. Na sinabi kong siya ang una pero hindi pala. Lalo
na't pinsan niya pa talaga ang inakala niyang karibal niya.
But then I forgave him because I love him too much. And he loved me. He loved me
too much. He can't let go of me even just for a while. Yes, I admit it. I like him
like that. I want him to make me his sun. The one he can't live without. He'll die
without me. Ganoon ako ka possessive sa kanya. Ganoon din siya ka possessive sa
akin. It wasn't healthy alright, but that's the truth of my feelings.
Ngunit nang nangyari ang buhay sa aming dalawa, hindi pala namin kaya na ganoon
lagi. I've grown. And now he's grown too.
Nakatayo na ako ngayon sa puntod ni Don Juan Antonio. Katabi ay ang puntod naman si
Cielo Buenaventura, ang mommy ni Jacob.
Nilapag ko ang mga bulaklak na dala ko para sa kanilang dalawa. Fresh white roses
and scented candles ang dala ko.
"How I wish you were still here, Tito... You should've seen how your son broke my
heart..." napangiti ako. "Pero kung nandito ka, siguro di naman kami magkakaganito
ni Jacob. Siguro ngayon, kami pa."
Mabigat ang pakiramdam ko pero ayaw ko nang umiyak. Naubos yata lahat kahapon ang
luha ko na ngayon ay wala na.
"And you know? May bagong girlfriend na siya. She's pretty. But of course mas
maganda ako!" Tumawa ako ng bahagya. "Nadala niya na ba iyon dito sa puntod mo?
Naku baka hindi pa ha?"
Nagmumukha na akong tanga pero nalilibang ako sa pakikipag usap sa puntod.
"Pero sorry din, Tito. Ilang taon akong di nakapunta. Alam n'yo naman... masakit
pa. Ngayon nga, tiniis ko na lang."
Magsasalita pa sana ako pero may narinig akong mga yapak sa likod. Nilingon ko at
tiningnan kung sino at muntik na akong lubayan ng kaluluwa ko nang nakitang may
tao. Akala ko multo, by the way. And my soul truly left me when I saw who it was.
"J-Jacob?"
Calling his name stuttering made me remember the past again. Lahat na lang ba
talaga, Roseanne?
Tiningnan ni Jacob ang puntod ng kanyang ama. He probably checked out the flowers.
Lumipad ang tingin ko sa kanyang sasakyan, tinitingnan kung mag isa ba siya pero
kumalabog ang pintuan ng front seat at lumabas si Felicity.
Oh! He's with Felicity.
Wow, Tito ha! Nananadya ka ba? Silang dalawa tapos ako? Kaming tatlo? Hindi mo man
lang ako binigyan ng partner para double date na lang? Tss.
May dalang isang basket ng bulaklak si Felicity. Lumuhod si Jacob sa puntod ng
kanyang ama at sinindihan ang dalang mga puting kandila galing sa scented candle
ko.
"Hi Rosie!" ani Felicity at nilapag sa lapida ni Don Juan ang dalang mga bulaklak.
Nag dala din sila ng para sa mommy ni Jacob.
Hindi ako prepared sa ganito. Ni hindi ko naisip na magkakaroon ng ganito. Na
kaming tatlo. I don't have any excuse. Wala rin akong kakampi. Nobody will back me
up when I mess up! Shit!
"Hi! Uh... Kailan lang kayo dumating?" tanong ko.
"Kaninang lunch. Ikaw?" tanong ni Felicity.
"Uh. Noong Linggo ng umaga lang," sagot ko.
Tumayo si Jacob ng nasindihan niya na ang mga kandila. Tahimik siya. Siguro ay
nagdadasal. Huminga ako ng malalim. This is awkward.
Lumuhod din si Felicity at nagsindi rin ng sariling kandila. I want to interrupt
and tell him I should go but they were both too silent.
"Nakapunta ka na kina April?" tanong ni Jacob bigla sa akin.
Halos mapatalon ako doon. Umiling ako at napangiti. What?
"Ang sabi kasi ni Auntie, di na raw doon tumitira si April at 'yong anak niya. Kina
Ron na raw, e. Di ko alam kung saan kina Ron."
Ang dami ko yatang sinabi. Pakiramdam ko ay nagsusumbong ako. The heck!
"Pupunta ba si April mamaya?" tanong ni Felicity sabay tayo.
Tumango si Jacob. "Oo."
"Nga pala, Rosie. May kaonting salu salo kina Jacob ngayong gabi. Nandoon sina Leo,
Ron, Louie, Teddy. Baka rin andon si April. Gusto mong sumama?"
Nagkatinginan si Jacob at Felicity. It was so awkward I can almost hear the
crickets.
"Hindi na. Mahihirapan ako. Pag gabi, wala masyadong tricycle na bumabyahe papunta
doon kasi malayo-"
"Sabay na tayo ngayon. Pauwi na rin naman kami ni Jacob," ani Felicity. "Nandoon na
nga si Teddy."
Nanatili ang mga mata ni Jacob kay Felicity. I felt like he didn't want me there.
Na napipilitan lang siya dhail niyaya ako ni Felicity. Felicity's just too nice to
forget about me.
"Hindi na talaga..." Umiling ako. "Mahihirapan din ako pag uwi..." sabi ko.
"Ihahatid kita..." Bumaling si Jacob sa akin.
Liar. Pinapanindigan mo lang dahil gusto ng girlfriend mo.
Napalunok ako. "Hindi na talaga. Uuwi na ako."
"Hahanapin ka rin ni April kaya mas mabuting sumama ka na lang..." ani Jacob.
Ngayon, si Felicity naman ang nakatingin kay Jacob. Now, I'm torn.
"Hindi ka naman magtatagal doon sa amin," ani Jacob.
It's been a while. Hindi na ako ulit nakabisita kina Jacob simula nang naghiwalay
kami. I cut all the cords the moment we broke up. Maybe it's time to finally
reconnect.
"Hmmm. Sige. Magpapaalam muna ako kay Auntie dahil baka mag alala iyon."
"Good!" ani Felicity.
"Excuse me..." sabi ko.
Mabilis akong lumayo sa kanila. Pumwesto ako doon sa likod ng Hummer habang
dinadial ang number ni Karl. Auntie ba kamo?
"Karl! Pupunta kami kina Jacob ngayon! Kasama ko silang dalawa ni Felicity ngayon!
Anong gagawin ko? My God!"
"Huh? Edi sumama ka! Duh! Para saan pa ang dry run natin pag di mo gagamitin, 'di
ba?"
Nilingon ako ni Jacob. Nagkatinginan kaming dalawa kaya tumalikod agad ako.
Bumilis ang pintig ng puso ko at halos hikain na ako dito.
"Tangina, Karl... Shit!"
"Ano? Ano bang nangyayari?" tanong niya.
"Wala sige na! Bahala na nga ito!"
Tinapos ko ang tawag at nanatili doon. Kinalma ko ang sarili ko. Sinikop ko ang
buhok ko at humarap sa Hummer para makita sa salamin ang aking mukha. I tied my
hair to a pony tail.
"Tara na?" ani Felicity.
"Ah! Yes!" sabi ko sabay tango.
Binuksan ko ang pintuan sa likod. Dito ako nararapat. Halos matawa ako sa mga
reaksyon ko kahit na nasasaktan. Pumasok ako sa loob at agad kong naramdaman ang
lamig. The scent of his Hummer sent shivers down my spine. So many memories here...
Nilingon ako ni Felicity.
"Sayang at di dala ni April ang anak niya mamaya. Mukhang inuubo at sipon daw, e."
"Ganoon ba? Kawawa naman pala."
Bibisitahin ko sila pag nakausap ko na si April.
Biglang may tumunog na cellphone. Nilingon ni Felicity si Jacob. Parang by instinct
ay sinabi lang ni Jacob kung ano.
"Nasa dashboard."
"Okay..."
Nanikip kaagad ang dibdib ko. Pakiramdam ko ay may secret code silang dalawa na
hindi ko alam. Ang laki laki ng pinagbago. Pakiramdam ko ang lahat ng tungkol sa
akin ay isang malaking joke.
Binigay ni Felicity ang cellphone ni Jacob sa kanya. Nag drive si Jacob habang may
katawagan.
"Iconnect ko na lang..." ani Felicity.
"Okay..."
Pinagkatiwala ni Jacob ang cellphone niya kay Felicity.
"Nasa bahay n'yo na kami? Saan ka na?" tinig ni Leo ang narinig ko.
"Papunta na diyan. May pagkain diyan sa dining. Hindi ka ba sinalubong ni Manang?"
ani Jacob.
"Ay... eto na. Andito na pala 'tong si Teddy e!"
"Oo! Sige na, sige na. Ibababa ko na."
Pinutol ni Jacob ang tawag kaya binalot ulit kami ng katahimikan. Humalukipkip ako
at tiningnan ang rearview mirror na nagpapakita ng repleksyon ng mga mata ni Jacob.
Nanatili iyon sa kalsada. He looked so mysterious and unpredictable.
Umiling ako at bumaling na lang sa labas. Tama kaya itong ginagawa ko? Sumama pa
talaga ako sa kanila?
Nang dumating kami kina Jacob, ako lang yata itong slow motion kung makagalaw.
Dire diretso si Felicity sa bahay nila na parang sanay na sanay siya sa mansyon.
Ako,
parang ninanamnam ko pa ang lahat. Pagkatapos ng ilang taon, anndito ulit ako.
Huli akong pumasok. Bumagal ang lakad ni Jacob nang namataan niyang sobrang bagal
kong maglakad.
Tiningala ko ang mga pictures sa buong bahay. Ang mga bagong muwebles, ang mga bago
at mamahaling sofa, ang carpet at ang grand piano.
"Ilalagay ko lang ang bag ko sa kwarto, Jacob..." ani Felicity. "Diretso ka na sa
dining, Rosie..." ngiti niya sa akin.
That stabbed my heart. They're in the same room? Putangina! Agad nangilid ang luha
ko. Hindi man lang ako nilingon ni Jacob. Dumiretso siya sa dining area ng bahay
nila.
Ilang sandali pa ako nakagalaw. Hindi ako pwedeng bumigay ngayon dito.
Yes, Rosie. They probably did it? You don't have to re create the whole scene in
your mind. Hindi na dapat ako nagugulat. Jacob's a friggin horndog.
Halos matawa ako. Pagkatapos kong masaktan ay nag sasour graping na naman ako?
"Rosie!"
Si April pa ang sumalubong sa akin kaya ako nakagalaw. Napansin ko ang medyo
pagtaba niya. Hindi mataba, ngunit bahagyang pagkakaroon ng kaonting kurba sa
katawan.
"April!" sabay ngiti ko.
"Ang tagal na nating di nagkita!" aniya sabay yakap sa akin.
Niyakap ko rin siya pabalik. Ng mahigpit. Siguro nga ay talagang nangulila ako. O
di kaya'y kinailangan ko ng yakap sa mga sandaling iyon. Either way, her hug
comforted me. Her hug was my refuge. And that was enough for now.
"Oo! Ang tagal nating di nagkita!" nanginig ang boses ko.
Hinawakan niya ang magkabilang braso ko at hinarap ako.
"Buti at pumunta ka!? Sinong kasama mo? Si Jacob at Felicity?" tanong ni April.
Tumango ako at kinalma ang sarili.
"Oh... April... Andito ka na pala!" ani Felicity na ngayon ay pababa sa grand
staircase.
Nagkatinginan kami ni April. Nagkibit na lang ako ng balikat

-----------------------------

Kabanata 19

Salamat

Sabay sabay kaming nagtungo sa dining area. Sa long table nina Jacob ay naroon ang
mga kabanda niya noon. Si Leo, Ron, Louie, at Teddy. Si Jacob ay nasa tabi ni Teddy
at isang upuan naman ang nasa kanyang kaliwa.
"Kumain na tayo?" ani Jacob sabay tayo.
Nang narinig ng kasambahay ang sinabi ni Jacob, isa sa kanila ay nagsalin ng tubig
at juice sa baso ng lahat ng naroon.
"Rosie!" ani Teddy. "Nandito ka pala!"
Kitang kita ko ang paglinga niya sa mga kasamahan. It was like normal for Leo and
Louie. Tanging si Teddy lang ang nagulat. Si Ron ay nakatingin sa akin ngunit
tahimik lamang.
"Dito ka, Rosie..." ani April sabay tapik sa tabing upuan niya.
Tumango ako at dumiretso doon. I left Felicity beside Jacob. Ang kaharap ko ngayon
ay si Leo. Ang katabi naman ni Leo ay si Jacob. Sa tabi ni Jacob ay si Felicity.
"Na... abutan nila ako sa puntod ni Don Juan... So..." nagkibit ako ng balikat.
Well, this is awkward!
"Anong oras kayong umuwi ni Karl noong isang gabi?" tanong ni Teddy sa akin.
Yes, we saw each other in a bar. Noong pinuntahan namin si Mikael ay naroon siya
kasama ang kanyang mga pinsan.
"Ah!" Damn it! "Hatinggabi or so..."
Ngumiti siya.
"It's been a while, Rosie. Akala ko excuse mo na naman ang pagiging busy sa hindi
mo pag uwi sa Alegria..." wika naman ngayon ni Ron.
Bahagya akong tumawa. "Hindi naman. Ngayon lang din talaga ako nagkaroon ng oras.
Busy sa trabaho."
I'm concerned. Nag sisimula nang kumain ngunit natuon sa akin ang buong atensyon.
"Rosie, oh..." ani April sabay lagay ng pagkain.
Hindi ako makapag concentrate sa pagkain dahil sa mga tanong nila.
"Hindi ba nangibang bansa ka? Saan 'yon?" tanong ni Teddy. "Kumusta si Tita Adele?"
Tumikhim ako. "Dubai... Uh, maayos naman si mama. Nag the therapy siya."
Hinawakan ko ang mga kubyertos at sumubo ng bahagya. Batid ko ang maraming
kasambahay nina Jacob. Noong iniwan ko itong bahay na ito, halos dalawa na lang.
Ngayon, ang dami na nila.
"Anong trabaho mo sa Dubai?" tanong ulit ni Teddy.
Nagkatinginan kami ni Leo na tahimik ngunit kitang kita ang kuryosidad sa mga mata.
"Ah... 'Di naman ako nag trabaho doon. I mean, hindi OFW. Hired ako bilang HR at
endorser ng V Malls. Team kaming pumunta doon para maka close ng deal sa isang
malaking investors."
"Oh! So... sa V Malls ka under noong nagpunta ka doon?"
"Yup."
I hope this ends it.
"Hindi ba ay nag apply ka sa V Malls, Felicity?" tanong ni April.
"Ah! Oo. Si Rosie nga ang nag interview sa akin, e." Ngumisi si Felicity sa akin.
Napatingin si April sa akin. Laman ang kuryosidad sa mga mata. Ngumiti ako.
"Yup... She's done well. The senior HR will inform her kung kailan ang second
interview."
"Wow! Congrats, Felicity!" ani April.
Namatay ang usapan nang nagtanong si Leo tungkol sa mga guests sa kasal nina Ron at
April. Lahat kami ay nakatoon na sa kanila.
"Hindi naman masyadong maraming guests. May mga kaibigan din tayo sa Manila na
pupunta dito..." ani Ron.
Hindi kami mga magkaklase sa Manila kaya malamang hindi ko gaanong kilala ang
tinutukoy nila. Tahimik lang ako habang kumakain. Sumulyap ako kay Jacob na
napatingin rin sa akin habang umiinom ng tubig. Bumagal at naging tipid tuloy ang
nguya ko. Seriously?
Siniko ako ni April kaya napatingin ako sa kanya.
"Dalaw ka bukas sa sa trabaho? Ano?"
"Hindi ka pa nakaleave? Sa Sabado na ang kasal mo, ah?"
Umiling siya. "Hindi pa. Last day ko pa bukas. Wednesday pa naman bukas, e.
Ano? Sige na! May makikita kang ilang kaklase natin. Hindi ko nga lang alam kung
naaalala mo pa."
"Pwede. Wala naman akong gagawin. Saang station ka ba bukas?"
"Sa corn milling ako this month. Ano?"
Tumango ako. Wala na man rin akong gagawin bukas kaya pupunta ako.
"Bukas ha!" patawang sinabi ni Leo kay Ron.
Umakbay si Ron kay April. Ngumiti ako at bahagyang nanibago. Ngumisi si April at
umiling. Pakiramdam ko high school ulit ako sa kakangiti para sa kanila. I'm truly
happy for them.
"Bukas ba iyon?" ani Ron.
"Oo no!"
"Kawawa naman kami ni April!" ani Felicity at umiling kay Jacob.
Napawi bahagya ang ngiti ko. Tumingin ako kay April. Parang natauhan siya sa
sinabi.
"O! Bukas ng gabi nga pala, ha? Sasama ka! Bridal shower ko! May hinanda 'yong mga
kasama ko, e. Alam mo na. Simple lang naman..." ani April.
Umiling ako. "Hindi na. Sa mga kaibigan mo 'yan. 'Tsaka baka maging busy ako sa
gabi."
"Huh? Anong busy? Ano namang gagawin mo?"
Nagkibit ako ng balikat. Bumaling si April kay Felicity.
"Ikaw din, ha?"
"Oo! Magbi-bake ako ng cake para sa'yo!" ani Felicity.
Hindi ko na gaanong nasundan ang mga sinasabi dahil nahagip ng paningin ko ang
ilang kasambahay nina Jacob na kilala ko. Kitang kita kong parang binudburan ng
asin iyong isa nang makita ako kaya nagtago siya sa kusina para mapagtakpan ang
nararamdaman.
"Basta, Rosie! Basta, ha!" ani April sa akin.
"Anong dadalhin ko, kung ganoon?" tanong ko dahil hindi naman ako makakapagbake ng
cake.
"Anong dadalhin? Wala kang dadalhin. May pagkain doon. Ha? Sa Kampo Juan tayo..."
Oh! Kampo Juan? Alam kong nabawi ito ni Jacob pero...
"Sina Ron kasi sa bayan sila. Siguro sa grill nina Teddy..."
"Hmm. Subukan kong magdala na lang din ng pagkain. Siguro... adobo." I can still
remember what Maggie taught me.
"Hindi na nga kailangan! Sus! Eto talaga..."
Ngumiti ako at natahimik na lang. She was so excited. I can feel it. Sinabi niya
lahat ng detalye sa kasal niya at kung gaano siya nahirapan. Sinabi niya rin na
nahirapan sila ni Ron na ipaliwanag sa anak niya iyong mangyayari. She's probably
three or four now. It's been a while.
"May regalo nga pala ako sa anak mo. Hindi ko nadala. Hindi ko naman kasi inasahang
magkikita tayo."
"Wow! Talaga! Sige, matutuwa iyon." Nalungkot naman siya agad. "Hindi ako
magtatagal ngayon. May sakit 'yon, e."
"Talaga?" Patapos na kaming kumain at inayos ko na ang pinggan ko.
Sasabay na ako sa kanya pagkauwi niya. "Sasabay na ako pagkauwi mo."
"Ha? Ano ka ba? Huwag na! Dito ka na muna..."
"Oo nga, Rosie," ani Leo.
"Ipapakuha lang naman ako ni Ron sa driver e. Dito pa si Ron para makapag bonding
naman kayo."
Now that's the worst thing. I can't be alone with them! Kahit pa sabihing kaibigan
ko rin naman sina Leo. This is like Meteor Garden with their new San Chai!
"Hindi na! Hindi na!" Uminom ako ng tubig.
"Rosie, ako na ang maghahatid sa'yo pauwi. Promise hindi tayo magtatagal dito," ani
Leo.
"Oo nga, Rosie. Huwag ka na munang umalis," ani April.
"Ako na ang maghahatid sa kanya..." ani Jacob na bahagyang nagpatahimik sa kanila.
"At pwede ring ako..." sabi ni Leo pagkatapos ng ilang saglit.
"Pwede ring sa akin ka sumabay. Your house is just a few blocks away from ours,
Rosie..." ani Teddy.
Tumango ako. I give up. If this is going to cause a scene or something then
whatever.
"Doon nga pala tayo sa labas pagkatapos nito. I prepared some marshmallows and
beers. May bonfire na doon!"
Interesadong interesado ang lahat. Tumayo kaagad si Teddy at Leo para pumunta na sa
labas. Sumunod si Jacob sa kanila, to lead the way. Nanatili si Ron doon. Sumabay
lamang sa pagtayo ni April. Sumunod na rin si Louie kina Jacob kaya kaming apat ang
natira sa dining area.
Nagsimula na akong magligpit ng mga pinggang pinagkainan. Inayos din ni Felicity
ang mga tira tirang pagkain. Lumapit ang mga kasambahay, tinabihan pa ako noong
isang nakakakilala sa akin.
"Ako na po, Miss Rosie..." aniya sa akin.
Ngumiti ako. "Tulungan na kita..."
Ngumiti siya at hinayaan ako. Sumama ako sa kanila sa kusina. Ilan sa mga
nakaunipormeng kasambahay ay pamilyar sa akin pero hindi na ako nakipag usap. I
know this is all just going to be about the past.
"Tara na sa labas, Rosie?" salubong ni Felicity sa akin.
Tumango ako at bumaling kay April. Kitang kita ko ang pagkabigo ni April nang
tumingin sa akin. "Aalis na ako."
"Oh! Okay... Ihatid na kita sa labas."
"April, tatawagin ko lang si Jacob para makapag paalam ka..." ani Felicity.
Tumango si April at nag antay kaming saglit kay Jacob. Nang naroon na'y nagpaalam
na kaagad si April.
"Thank you, Jacob. Dito muna si Ron, ha?" ani April.
Humalakhak si Jacob. "Akong bahala..."
Iniwan namin si Jacob at Felicity doon para ihatid si April. Si Ron lamang ang
kasama ko at naisip kong siguro'y nasa likod na ang dalawa kasama sina Leo.
"Bye, April!"
"Bukas ha! Sa pabrika! Alas otso impunto! Bisita ka naman! Pinaghirapan mo 'yon!"
aniya sabay ngiti nasa loob na ng sasakyan.
Bahagyang kumunot ang noo ko sa sinabi niya. Ngumiti ulit siya.
"Successful na ngayon, e."
Parang may humawak sa puso ko. Tipid akong ngumiti para kay April.
Kumaway ako sa kanya hanggang sa umalis na ang sasakyan.
"Tara, Rosie!" ani Ron.
Sabay kaming naglakad ni Ron pabalik sa loob. Lumabas kami sa malaking sliding door
nila, patungo sa garden kung saan sila nag iinuman.
Now that's it... Bahagyang nalaglag ang panga ko nang nakita ang pool sa gilid.
Batid kong may pool sila noon dito pero hindi ganito ka laki at hindi ganito ka
bongga. The pathways were made of hardwood. The lights below it were dimmed. Ang
nagkalat na mapuputing bato sa paligid at ang nagmistulang zen garden ay bagong
bago sa paningin ko. This changed! It did!
Pinasadahan ko ng tingin ang buong landscape. It was a mini Kampo Juan.
The light lanterns on the mahogany trees, the flowers and the smooth grass!
"Dito ka, Rosie..." ani Felicity sabay pakita sa akin ang isang upuan sa tabi ni
Leo.
May guitar na kay Teddy. He strummed it lightly. I'm suddenly uncomfortable.
Uminom si Jacob sa mamahaling inumin na hinanda. Everything here shouted abundance.
Kumuha ako ng marshmallow at bahagyang sinunog sa maliit na bonfire.
"Anong kakantahin?" tanong ni Teddy.
"Asus! Nagdala pa talaga ng gitara!" ani Ron.
Tumawa si Teddy. "I miss it, you know..."
"Tss... Hindi ka ba laging gumagamit niyan?" ani Jacob.
Umiling si Teddy. "Kayo lang naman ang kasama ko tuwing tumutugtog."
"Kahit mag isa, Teddy?" Napuno siya ng kantsaw kina Leo at Ron.
"As if I have the time to strum?" tawa rin ni Teddy. "Oh! Ikaw Jacob! Ikaw naman
ang magaling kumanta..."
Pinasa ni Teddy ang gitara kay Jacob. Tiningnan lamang ni Jacob ang gitara.
Ang isang kamay ay nakahawak sa baso ng alak. Kumalabog ang puso ko.
"Nah! Ikaw na lang! Ikaw naman itong namimiss 'yan!"
"You know how to play the guitar, Jacob?" natatawang tanong ni Felicity.
What? Hindi niya alam? I can't say that aloud. Hindi ako nagpapalapad ng papel
dito.
"Magaling pa ngang kumanta 'yan, e. Vocalist namin 'yan!" ani Ron.
"Vocalist? Seriously?" natatawang tanong ni Felicity.
"Hindi na ako kumakanta. Noon lang iyon..." ani Jacob kay Felicity.
"Let me hear it! Let me hear it!" ani Felicity sabay tanggap sa gitara galing kay
Ron.
Kamuntik niya pa itong na hulog sa may bonfire. Mabuti na lang at nasalo iyon ni
Jacob. Binitiwan ni Jacob ang kanyang baso para tuluyang mahawakan ang gitara.
"Let me hear it!" Natatawang sinabi ni Felicity. "I know you have a good voice, I
heard it. But I've never seen you with a guitar!"
Umiling si Jacob. "Hindi na, Fel..."
"Please! Please, Jacob!" lambing niya rito.
Nag iwas ako ng tingin. Her hands were on top of his. Napatingin si Leo sa akin
kaya tinuro ko ang inumin.
"Want this?" pabulong niyang tanong.
Tumango ako.
"Sige! Sandali lang," ani Jacob sabay simula ng isang tugtog.
Para akong kinilabutan habang ni-sstrum niya ang intro.
"This time, This place. Misused, Mistakes. Too long, Too late Who was I to make you
wait..."
Tumili tili si Felicity. Tumawa sina Ron at Louie sa kanyang reaksyon.
"Just one chance. Just one breath. Just in case there's just one left. 'Cause you
know, you know, you know..."
Hanggang doon lang siya pero parang pinipiga ang puso ko sa bandang huli.
Hindi niya tinuloy sa chorus pero halos mawasak na ako. Tangina!
Kalmante akong uminom sa sinalin ni Leo at tumikhim. I need to calm down. I can't
walk out now.
"Ang galing! You never told me..." ani Felicity.
Pinasa ni Jacob ang gitara kay Leo.
"Hindi naman ako magaling mag gitara. Si Leo..." ani Jacob.
"Pero marunong ka!" ani Felicity.
Ilang sandali pa silang nag usap tungkol sa pagbabanda nila noon. Felicity was just
so amazed about it. Tatlong marshmallow na ang nainit at nakain ko habang nag uusap
sila. I knew this was a good idea. I thought April is my saviour. Ngayon, siya pa
pala itong nagkanulo sa akin.
"Mag CCR lang ako, ha?" sabi ko nang natapos ko ang isang shot.
"Pasama ka?" tanong ni Leo.
"Are you kidding me, Leo? Hindi na..." natatawa kong sinabi.
Nginitian ko si Felicity at naglakad na palayo. If only it's not embarrassing to
just run till I get home, noon ko pa ginawa.
Nag CR ako sa kusina at nang lumabas ay inuhaw naman. May isang pamilyar na
kasambahay ang naroon. Ngumiti siya sa akin. Mukhang may gustong sabihin pero hindi
natuloy dahil sa tanong ko.
"Manghihingi ako ng tubig, ha?"
"Opo! Nasa ref!" aniya sabay kuha ng baso.
Kinuha ko sa kanya ang baso. "Ako na."
Tumango siya at hinayaan ako. Nagsalin ako ng malamig na tubig at lilingunin ko na
sana siya mara makausap ulit pero nakita kong umalis siya doon at pinalitan siya ni
Jacob. Sabay pa noon ang pag inom ko, muntik na
akong masamid! Mabuti na lang at bahagya akong nag iwas ng tingin.
"Ayos ka lang?" tanong ni Jacob at nasa likod ko na agad.
Binuksan niya ang ref. Umiwas ako para makuha niya ang dapat kunin doon pero kumuha
siya ng isang pitsel ng tubig at nagsalin na rin sa sariling baso.
"Uh... Yup... Nauhaw lang..." sabi ko ng di siya tinitingnan.
Unti unti kong naramdaman ang pamamanhid ng aking binti. Tangina, Rosie, get your
shit together! We can't mess up here or right now!
"Lasing?" tanong ni Jacob sa kaswal na tono.
Nag angat ako ng tingin sa kanya at umiling. Lasing?
"Isang shot lang naman..." sabi ko at sabay kaming napatingin sa pumasok na isa
pang kasambahay.
Nag tiim-bagang ako at tinuro ang labasan ng kusina.
"Mauuna na ako..." sabi ko at hindi na hinintay ang sasabihin niya para makaalis.
Pagkaalis sa kusina ay 'tsaka lang ako nakaramdam ng matinding ginhawa.
What the hell was that? Natutuliro na ako, pabalik sa garden. Lumingon agad si
Felicity, siguro ay inakala niyang si Jacob ang paparating pero bigo dahil ako.
Tumunog ang cellphone ko at nakitang may tawag si Auntie Precy. Hindi ko nga pala
nasabi sa kanya na gagabihin ako!
"Hello?" sabi ko.
"Oh. Rosie... Kinabahan ako doon! Asan ka? Gabi na ah? Nagtatanong si Maggie. Di ka
raw nag rereply sa texts..."
Nilayo ko ang cellphone ko at nakita kong may tatlong texts si Maggie doon.
Mayroon din galing kay Duke! Hindi ko namalayan iyon? Seriously?
"Auntie Precy, nandito po ako kina Jacob..."
Napatingin si Leo sa akin. Umupo ulit ako doon sa aking silya.
"Ha? Anong ginagawa mo diyan? P-Paanong? Sinong kasama mo?"
"Sina Leo po. Nandito si April kanina. Uuwi na rin ako ngayon."
"Ha? Sinong maghahatid sa'yo? Ano? Pasundo ka sa tricycle?" tanong ni Auntie.
"Hindi na. Uh... Ako na ang bahala. Uuwi na rin ako ngayon, Auntie..."
"Naku, Rosie ha! Baka ano 'yan ha! Ano?" Hindi ko alam kung natutuliro na rin ba si
Auntie o ano.
Namataan ko ang pag upo ni Jacob sa kanyang silya.
"Sige na, 'te. Uuwi na ako. Sige na. Ibababa ko na 'to..." sabi ko.
"O siya... Sige mag aantay ako! Sige na..." ani Auntie.
Binaba ko kaagad ang tawag. Nilingon ko si Leo. Ayaw kong maistorbo sila pero
kailangan ko nang umalis.
"Pinapauwi ka na ni Auntie Precy?" tanong ni Jacob.
Tumango ako. Tumayo si Leo at sumimsim saglit sa inumin. "Hatid kita?"
"Kami na ni Jacob, Leo. Ihahatid namin siya. Kami na ang bahala. Bond with them..."
ani Felicity.
"No... It's okay... You're both the hosts of this house. Mas mabuting hindi na kayo
umalis, 'di ba?"
"Ilang taon ka na dito, Leo, nahihiya ka pa sa bahay namin? Ako na..." ani Jacob
sabay tayo.
What the hell? Tumagilid ang ulo ni Leo. Ngumisi naman si Jacob at bumaling sa
akin. Tumango siya bilang hudyat na aalis na kami.
"Okay lang, Leo. Kami na..." ani Felicity sabay tayo at tingin sa akin.
Tumango ako at sumama na lang sa kanila.
Gusto ko sanang si Leo ang maghatid sa akin pero ayaw ko ng gulo. Sinabi na rin ni
Felicity na sila na kaya pumayag na lang ako..
Nauna na ako sa paglabas sa kanilang bahay. The Hummer in front of me.
Hinintay kong mapunta sila doon pero hindi pa sila lumalabas. Nagulat na lang ako
ng isang kulay grey na Hummer galing sa garahe ang lumabas.
Ilang beses ko pang hinigit ang kaluluwa ko mabalik lang sa aking katawan ulit. May
bago siyang Hummer? The hell! Another Hummer, seriously?
Lumabas si Felicity sa front seat at siya mismo ang nagbukas sa pintuan sa
backseat. Halos mabulunan ako doon.
Tahimik akong pumasok at naramdaman ko kaagad ang panibagong lamig at pakiramdam sa
loob ng bagong Hummer.
"Pinapacheck pa kasi 'yang isa..." paliwanag ni Felicity na ang tinutukoy ay ang
naunang Hummer.
"Ahh..." sabi ko at kinuha na ang cellphone ko.
This is going to be awkward so I'm going to divert my attention.
"Malamig ba diyan, Rosie?" tanong ni Felicity. Kinapa niya ang aircon na nakatapat
sa akin. Lumabas na ang sasakyan ni Jacob sa kanila.
"Ah! Ayos lang naman..." sabi ko sabay ngiti.
"Hinaan ko. Masyadong malamig..." ani Felicity.
Tahimik para sa akin ang buong byahe. May pinag usapan sila pero hindi na ako
nakinig. Damn it will only hurt me more.
Binasa ko na lang ang mensahe ni Duke.
Duke:
I'm done with work. What are you doing?
Ako:
Pauwi pa lang. Sorry sa late reply. May pinuntahan lang.
Tumigil ang sasakyan sa mismong tapat ng Bahay ni Lola. Kita kong bahagyang nahawi
ang kurtina sa bintana. Siguro ay talagang nag abang si Auntie Precy. Uminit ang
pisngi ko. Baka anong sabihin ni Jacob.
Napatingin ako sa cellphone ko dahil sa reply ni Duke.
Duke:
How was your day?
Nagtipa muna ako bago habang hinahawakan ang doorhandle.
Ako:
Fine. Yours?
"Ginabi ka. Baka magalit ang Auntie mo..." ani Jacob.
"Huh?" ani Felicity sabay lingon sa Bahay ni Lola.
"Hindi... Hmm. Nakapag paalam naman ako," sabi ko sabay tulak sa pintuan.
"Salamat sa pag imbita at paghatid!"
Nagkatinginan kami ni Jacob. I smiled at him. I know I'm not a good actress.
My smile probably looked like I was constipated.
Bago ko pa masarado ang pintuan ay lumabas na siya doon. Sinundan ko siya ng tingin
at sa labas lang ng gate namin niya kinausap si Auntie.
"Auntie... ginabi si Rosie... Galing sa amin. Pasensya na po!" ani Jacob.
Parang pinipiga ang puso ko. Nakapamulsa si Jacob. Nakatupi hanggang siko ang kulay
grey niyang long sleeve polo shirt. He's so formal now, unlike before. Pero ang
aura niya nang nagpaalam kay Auntie ay nagpapaalala sa akin sa nakaraan.
"Oh? Sige, Jacob. Salamat sa paghatid sa pamangkin ko! Nag alala ako doon."
Shit! And I told him nag paalam ako!
Bumaling si Jacob sa akin. There was no humor on his face. Nakaigting rin ang
kanyang panga. Lumipat ang tingin ko sa gate at dumiretso na doon para makapasok.
"Salamat ulit..."
---------------------------

Kabanata 20

Patapos Na

Gabi-gabi, pakiramdam ko mas matagal akong nakakatulog. I replay moments in my

head. At sa bawat replay nito, tinitesting ko ang iba't ibang pwedeng reaksyon.
Paano kung hindi ako nagmadaling umalis noong napag isa kami sa kusina? Paano kung
nanatili ako? But then what if he thinks it's weird.
Inaantok pa ako kinaumagahan pagkagising ko. Kahit na maaga akong nagpaalam kay
Duke kagabi na matutulog na ako pero hindi ko naman nasunod.
Naligo ako at nagbihis na. Wala na ulit si Auntie Precy dahil nagpunta na sa
school.
Mag isa na naman ako sa bahay pero naghahanda na akong umalis.
Noon, hindi naman talaga kami pumupunta ni Jacob sa pabrika. Syempre dahil gagawin
na iyon ni Don Juan Antonio. Although, madalas si Jacob sa kanilang farm para
tumulong. Kaya nga ang sinabi ng Tito Samuel niya ay exposed lamang ito sa labor
work.
Hindi ako nagagawi doon dahil hindi naman kinailangan. 'Tsaka lang noong nag handle
na talaga si Jacob dahil sa pagkawala ni Don Juan. Nagtrabaho din si Maggie doon ng
ilang buwan habang nasa Alegria kami noong high school. Hindi nga lang ako
nakakapasyal kaya hindi ko kabisado kung nasaan iyong para sa corn milling, sa food
processing, at iba pa.
"Manong, sa J.A. Foods po..." sabi ko sa tricycle na hindi na nagtanong ng
karagdagang impormasyon.
Naka faded jeans, sneakers, at white deep v neck t shirt lang ako. Hindi ako
magtatagal. Isa pa, kailangan kong mamili sa bayan ng mga rekados para sa adobong
gagawin ko mamaya. Napag utusan din ako ni Auntie Precy na mamili para sa bahay
kaya iyon ang gagawin ko.
"Salamat po!" sabi ko nang binaba na ako sa bukana ng pabrika ng J.A. foods.
Pinasadahan ko ng tingin ang tatlong malalaking gym doon. Ang alam ko, si Maggie ay
sa food processing at iyon iyong sa dulo.
Nalingunan ko ang isang bagong building na hindi ko pa nakikita noon. Ano kaya
iyon? Surely it's not the corn milling, though.
"Ano pong sa atin, ma'am?" tanong ng isang security guard.
"Ah! Uh, hinahanap ko po kasi si April Valdez. Kaibigan niya po ako, sir. Sa corn
milling po siya nag tatrabaho."
"I.D. lang po, ma'am. 'Tsaka pa log in dito..."
Nagbigay siya ng kulay blue na log book sa akin. Kinuha ko ang ballpen at nagsulat
na doon. Mabuti na lang at dala ko ang I.D. ko sa wallet. Hindi pa naman ako
nagdala ng bag.
Pumirma ako pagkatapos ay kinuha na ang I.D. sa aking wallet. Hindi pa ako kinausap
ng guard dahil may kausap siya sa intercom.
"April Valdez, may bisitang... uh... Rose... An?" habang tinitingnan ang log book.
"Rosie na lang po!" maagap kong sinabi.
Ang isang security guard ay may pinapapasok na sasakyan sa pabrika. Hindi ko ito
nalingunan dahil abala ako sa pag aantay sa sagot ng sekyu.
"Rosie daw. Aranjuez," anang guard.
"Papasukin n'yo..." isang malalim at pamilyar na boses ang narinig ko.
Napalingon ako sa pumasok na Hummer. Kakasarado lang ng salamin pero si Jacob
iyon. Nanuyo ang lalamunan ko.
"Pasok ka na daw, Miss..." anang security guard.
Wala ako sa sarili habang sinusundan ang Hummer. Ang alikabok galing sa gulong nito
ay kumalat sa ere. Halos mapaubo ako doon. Tangina.
Uminit ang pisngi ko. For some reason, naiinis ako. Naiinis ako. Sa sobrang inis ko
ay hindi ko na ulit tiningnan ang Hummer. Dumiretso na ako sa loob ng tingin ko'y
corn milling.
Mabuti na lang at tama ang akala ko. Ang amoy ng mais at ang tinig ng mga makinang
gumagawa ay naririnig ko sa labasan pa lang. Ang daan daang sako ay nasa gilid
lamang. Abala ang lahat sa mano manong quality check. Siguro ay tapos na itong ma
proseso.
"Rosie!" salubong ni April.
Hindi pa ako makangiti ng maayos. I just can't get over what happened. Wala namang
masama doon pero napapamura ako tuwing nag rereplay.
"April!"
Pinasadahan ko ng tingin ang buong corn milling. Naka uniporme si April ng polo
shirt na may J.A. Foods sa gilid.
"Lika! Ipasyal kita..." aniya.
Tumango ako at sumunod.
Medyo nahihiya ako habang naglalakad kami. Dapat ay simpleng simple ang sinuot ko.
Lahat kasi napapatingin sa akin habang naglalakad kami. Kahit iyong may ginagawa ay
napapalingon.
"Rosie!" tawag ng isang kaklase namin noon. Ni hindi ko na maalala ang pangalan
niya pero kinawayan ko.
"Dito ang bagsak ng mga kaklase natin noon na hindi nakapagcollege. Tulad ko!"
Tumawa si April.
"Ikaw naman... Hindi ba nag college ka?" tanong ko nang 'di siya tinitingnan.
"Alam mo namang natigil ako dahil nabuntis. Anyway, ang laki na ng parika. Napasyal
ka na ba dito?"
"Hindi sa corn milling. Sa food processing lang, e."
Tumango siya. "Sa bagay, noong kayo pa ni Jacob ay nandyan pa naman si Don Juan.
Siya pa ang tumitingin dito. Abala si Jacob sa'yo noon, e."
Hindi ako nakapagsalita. Wala akong maidugtong. Nilingon ako ni April.
"Dito ang quality control. May mga sako diyang didiretso sa food processing para
gawing kahit ano doon. Iyong iba, dinideliver na..."
Abala ang lahat ng naroon. Naisip ko tuloy kung mapapagalitan ba si April kung
makitang naglalakad lakad at namamasyal lang kasama ko. Siguro ay hindi? Bukod sa
magkaibigan sila ni Jacob, nalalapit na ang kasal niya. Everyone must be treating
her special.
"Ang laki na nito. Alam mo noong nag apply ako, kay Sir Samuel Buenaventura pa
iyon. Hindi ba siya iyong pinsan ni Don Juan? Ang hirap kaya. Umaabot naman kami sa
quota pero dahil sa mga utang, gipit parin siya. Tapos naka ilang palit kami ng
managers kasi mahirap. Nasa ibang bansa si Sir Samuel tapos kami lang dito."
Tumango ako. Natigil kami sa paglalakad sa gitna ng pagawaan. "Masaya ako na
nakabangon na talaga ito ngayon..." sabi ko.
"Oo. Noong bumalik si Jacob, grabe, nag concentrate siya dito. Hindi ako
makapaniwala. Hindi ka niya sinundan sa Maynila. Kahit na may HQ din kami doon.
Maliit pa lang 'yon, ha? Tapos in a span of 6 months, biglang nag boom ang lahat.
Ewan ko anong inaral no'n sa America." Nagkibit ng balikat si April. "And when I
thought he'd come back to you, nagulat ako kasi sila na pala ng manager. Sa food
processing iyong si Felicity, e."
I don't want to hear this. Para akong nahihilo habang sinasabi iyon ni April.
"Okay..." ngumiti ako pero halos magpalpitate na ang labi ko sa pagpipilit.
"But anyway, let's not talk about that... Pagkatapos noon, dinagdagan ni Jacob ng
isang building. Para iyon sa mga bagong ipaprocess. May taniman kasi siya ng
Palkata doon sa nabili niyang lupain..."
Nalingunan ko kung sinong sumasalubong sa amin. I saw Jacob in his long sleeve polo
shirt. Nakatupi ito hanggang siko at ang kanyang dark blue jeans ay nagpahaba pa
lalo sa kanyang legs. He looked fresh. Parang bagong ligo. Siguro kagagaling lang
sa kanilang bahay.
The hell!
"April, may canteen dito 'di ba? Meryenda tayo?" anyaya ko kahit hindi pa naman ako
ginugutom.
"Ah! Hindi ka ba nag almusal? Pero sige, sagot pa kita!" ani April.
"Ha? Huwag na!" Nakikipagtalo pa ako pero mas lalo ng napalapit si Jacob.
Sa likod niya ay isang lalaking di kalayuan ang edad sa amin. Nag uusap sila pero
napapadpad paminsan minsan ang paningin sa banda namin. Where's Felicity?
"Oh, Jacob!" ani April.
Natigil sa pag uusap si Jacob at iyong lalaki. May nirecord ang lalaki sa kanyang
dalang papel at nilingon ang mga trabahanteng pansamantalang natigil sa
pagtatrabaho.
"April, hindi ba sabi ko sa'yo na mag off ka na ngayon?" tanong ni Jacob.
"Hindi na, Jacob. May tatapusin din kasi talaga ako kaya ako pumasok. Sige half day
na lang since aalagaan ko pa ang anak ko."
"Kumusta na? Ayos na ba siya?"
Napalunok ako sabay tingin ulit sa mga tauhang nagtatrabaho. May iilang
napapagalitan na nga ng manager ay natitigil parin.
"Maayos na kagabi kaya lang chinicheck ko pa baka bumalik ang lagnat, e. Nga
pala... pinapunta ko si Rosie dito ha?"
Napatingin ako kay Jacob. Pilit akong ngumiti. "Hindi naman ako magtatagal dito,
April. Aalis din ako..."
Kitang kita ko ang pagtingin ni Jacob sa akin mula ulo hanggang paa.
"Saan ka ba kasi pagkatapos dito, Rosie? Sabay na lang tayo. Kukunin ako ni Ron
mamaya..."
"Hindi na. Hindi na. Mamamalengke lang ako. Napag utusan ni Auntie..." sabay ngiti
ko.
"Ay oo nga pala. May pasok si Auntie Precy ngayon, 'di ba? Ibig sabihin mag isa ka
sa bahay?"
"Oo kaya nga namamasyal ako. Ayaw kong mag isa doon..."
"Hmm. Oo nga naman. Kailan pa ang uwi ni Maggie?"
"Sa Sabado pa siya mismo, e."
"Ganoon ba? Jacob, sa canteen na lang muna kami para hindi na maistorbo ang mga
trabahante, ha? Babalik din ako. Tatapusin ko pa iyon, e."
"O sige, April. Mag bibreakfast kayo? Samahan ko na kayo para malaman nilang sakin
ipangalan ang oorderin."
Nakagat ko na lang ang pang ibabang labi ko sa kakangiti. Talaga lang? Ganito?
"Okay... Sige ba! O, Rosie! Libre tayo ni Jacob."
Hindi na ako umimik. Sumama ako sa kanilang dalawa sa canteen. Nauna si Jacob sa
paglalakad. Kung maka maniobra siya sa lahat tulad ng pagpapacheck sa ilang sakong
idedeliver, pag uutos na icheck ang mga manok, at kung anu-ano pa ay parang sanay
na sanay na siya sa gawain.
"Kakain sila. Sagot na sa akin ang lahat ng pipiliin," ani Jacob sa cashier ng
Canteen.
"O... Anong sa'yo, Rosie?" tanong ni April sabay pasada ng tingin sa mga pagkain.
May mga ulam at kanin doon pero hindi naman ako gutom. I'm fine with some crackers
and juice.
"'Yan lang, seryoso?"
"O... akala ko mag aagahan?" tanong ni Jacob.
Umiling ako. "Tapos na akong nag breakfast."
Umigting ang panga niya at nilingon ang cashier. Binigay sa akin ang gusto ko at
pumwesto na kami sa isang lamesa.
"Maiwan ko na kayo. Babalik lang ako sa milling..." ani Jacob at isang sulyap
lamang sa akin bago siya umalis.
Nag usap kami saglit ni April at pagkatapos ay nagpaalam na rin ako. Ayaw kong
manatili doon. Pinagbigyan ko lang si April sa request niya.
Namalengke ako kahit na hirap na hirap ako sa pamimili. Hindi ko alam kung anong
kaibahan ng sariwa sa hindi.
Kinuha ko ang manok na may markang J.A. Foods para sa adobo. Umirap ako at
binayaran na ang lahat.
Pagkauwi ko ng bahay ay nagsiesta na lang muna ako. Medyo napagod ako doon, a?
Pagkagising ay tumawag na kay Maggie para magtanong ulit sa pagluluto ng adobo.
Ginawa ko ang adobo. Dumating si Auntie Precy ng mga alas singko at pinatikim ko sa
kanya ang niluto ko.
"Aba! Improving! Noon, disaster pa sa kusina! Ngayon..."
Tumawa ako. "Auntie, huwag kang ganyan! Iyan nga lang ang alam ko, e!"
"Pwede ka ng mag asawa. Ayos na 'to..."
"Bigyan n'yo muna ako ng mapapangasawa..." Tumawa ulit ako.
"Aba! Iba ka na ngayon, ha? Noon ayaw mong mag asawa. Ngayon..." Umiling siya.
Ngumuso ako. "Mabili lang nina mama at papa ang bahay, makagraduate lang si Maggie,
maka uwi sina mama at papa dito, free na ako."
"Malapit na 'yan... 'Tsaka ka pa lang magbo-boyfriend, ganoon? Iyong manliligaw
mo?"
Tumayo ako at hinagilap ang mga plato. Kakatapos lang naming tikman ang luto ko.
"Ewan ko 'te... Bahala na. Kung ibibigay sa akin, edi ibibigay."
"Hindi mo na susubukan, kung ganoon?"
Nakatalikod ako kay Auntie. Naghuhugas na ako ng plato ngayon. Who am I kidding?
But... I know this is a start.
"Susubukan ang ano?"
"Na magbakasakali..."
"Baka sakaling may iba para sa akin. Iyon ang susubukan ko..." sabi ko.
That was the end of it. It's both painful and freeing. To finally realize that it's
really not for me. Na kahit gaano ko pa ka mahal at ka gusto si Jacob, may mga
bagay talagang hindi ibibigay sa'yo ng Panginoon.
Kantahan ang ginawa namin sa Kampo Juan. May ilan akong namumukhaan sa mga kaibigan
ni April. Iyong mga taga ibang section noon na tahimik rin ay naging matatalik
niyang kaibigan.
Nagtatawanan na kami. Lalo na't nakainom na rin ng konti.
"Ang swerte ni Ron, ha! Wala ngang stripper dito, e! Rosie! Sana nag hire ka! Ikaw
pa naman ang inaasahan namin!" anang kaklase namin ni April noon.
"Huh?" Humagalpak ako. "Ba't ako? Mukha ba akong bugaw?"
"Hindi! E, ikaw itong modelo! Paniguradong marami kang kilala diyan na gwapo! Kahit
bayaran namin! Sus!"
Ngumisi ako at bumaling kay Felicity na tipid lamang ang ngiti. Hindi siya
makasabay. We're all from Alegria. We all knoe each other since high school. Hindi
rin naman kami close ng mga ito pero kahit paano'y nakakasabay ako pero si Felicity
ay mukhang hirap. Rich kid... oh well.
"Meron! Hindi ko naman kasi alam na gusto n'yo! Tsaka baka magalit si Ron sa akin,
ha? Iisipin noon na bad influence ako sa love niya!" tukso ko kay April.
"Sus! Okay lang 'yan! Sabihin natin para satin naman 'yon! Tayong mga single!"
Nakipagtawanan ako. Masyado kong pinakawalan ang sarili ko doon. Kahit pagkanta ng
Single Ladies ay pinanindigan ko na.
Nagagawi ang tingin ko kay Felicity na simpleng tango lang para sa mga kanta ang
nagagawa. Hindi ko na kinausap dahil hindi ko naman din alam ang sasabihin sa
kanya.
Kampo Juan changed. Sa interior pa lang noong mukhang barn house noon, ibang iba
na. I mean, naroon parin ang woody ambience nito pero mas marami ng muwebles
ngayon. Mukhang magaling ang nag design.
Hindi ko pa nakita ang kabuuan dahil gabi na ako nang dumating dito sa barn house.
Ang sabi ni April ay marami na dawng bulaklak, may zipline, at kung anu-ano pang
adventure activities. May lagoon din daw doon sa likod na kasing laki ng mga
lagoons sa Alps. Tulad daw iyon sa design ng garden nina Jacob sa mansyon.
I suddenly craved for the view. I want to see it. The pine trees, the flowers, the
green grass, the pathways, everything. How much of it changed? Too much? Just
enough?
Kahit alin, basta nagbago.
Napawi ang ngiti ko nang may naalala ko. Napasyalan ko na yata ang lahat, maliban
na lang dito sa Kampo Juan. Sa sapang tinahak namin ni Jacob noon na kung saan sa
dulo ay may isang kubo. Is it still there? I want to visit...
Nang patapos na kami ay naabutan ko si April na katawagan si Ron.
"Patapos na rin kami, e. Okay..."
Binaba niya ang cellphone. Tumayo na kaagad ako. Ayaw kong mag antay dito hanggang
sa makarating sina Ron. It's 12 midnight but I can sure handle myself.
Nakakauwi pa nga ako sa Maynila ng alas kuatro ng umaga at lasing, dito pa kaya?
"April, mauna na ako..." sabi ko.
"Ha? Ihahatid ka na namin, uy!" ani April.
"Hindi na... Magtatricycle ako."
"Rosie! Hindi pwede! Ako nag invite sa'yo dito... ihahatid ka!"
Nagtiim bagang ako. Kita ko sa mukha ni April ang pagkakabasa sa aking ekspresyon.
Tumango siya at hinawakan ang kamay ko. Biglang sumikip ang dibdib ko.
"Kami ni Ron ang maghahatid. Promise. Promise, Rosie..."
Kinagat ko ang labi ko. Besides, hindi na kailangang umalis ni Jacob. Katabi lang
naman nito ang kanilang mansyon e. It would be weird if he volunteers. Assuming ka,
Rosie.
"Kung kayo ni Ron ang maghahatid, sige..." sabi ko

---------------------------

Kabanata 21

Poison To Me

Hinatid ako nina Ron at April sa Bahay ni Lola. Laking gulat ko ng gising pa
si Auntie Precy. Hindi raw siya makatulog dahil wala pa ako.
"Asus, si Auntie! Sorry po! Sige na, matulog ka na. Nakakauwi naman
talaga ako dito sa Bahay, a? Kahit noon," sabay ngiti ko.
"Ayos lang noon, Rosie. Nandyan si Jacob. Ngayon..." Pagod niyang sinabi
sabay pikit ng mga mata sa kawayang upuan.
Napawi ang ngiti ko at bahagya akong natulala. Yeah, right.
"Auntie, mauna na ako sa taas. Matutulog na ako..."
Kung hindi lang ako uminom ay siguro dilat ako buong gabi. Mabuti na
lang talaga at natamaan ako. Hindi kaya ng pagod talunin ang lahat ng
iniisip ko.
Kinabukasan ay naglinis ulit ako sa bahay. Hiyang hiya ako kay Auntie
dahil na late tuloy siya sa pagpasok dahil sa pagpupuyat kagabi.
Pagkatapos kong maglinis ay naligo at nagbihis na ako.
Aalis ako ngayon. Naisip ko kasing maaaring bukas dito na lang muna ako
sa bahay. Araw araw kasi akong lumalabas para mamasyal. Iisipin ko na
ring pahinga na iyong bukas para sa Sabado ay hindi ako masyadong
strained.
Isang itim na bohemian cropped top at faded high waist shorts ang suot
ko. Isang maliit na bag para sa cellphone at kung ano pang kailanganin at
naka tsinelas lang ako. One thing I remembered about their plantation:
maputik. I don't want to risk my shoes.
Pwedeng dumaan sa Kampo Juan patungo sa plantation. Gusto ko rin
sanang maaninag ang ganda ng Kampo Juan ngayong may araw pa pero
mahihirapan lang ako doon. Maaari kasing makasalubong ko pa doon si
Jacob pag doon ako dumaan kaya minabuti kong dumiretso sa short cut.
"Sa farm po ng mga Buenaventura..." sabi ko sa driver ng tricycle.
Tinanong pa ako kung aling entrance at sinabi ko iyong tanging entrance
na alam ko. Doon ako nag antay kay Jacob noon para makagawa kami ng
thesis. I can't help but reminisce.
Nang binaba ako ng driver sa tamang lugar ay parang gusto ko nang mag
back out. Ang damo ay mahahaba na at ang mga punong kahoy ay mas
malalaki. It's amazing how everything in this place matured.
Hawak hawak ko ang sling ng bag ko papasok sa matalahib na entrance.
Naninikip ang dibdib ko. I remember it so clearly. I waited here for Jacob.
Nang dumating siya, may dala siyang itim na kabayo at sinakay niya ako
doon.
Sabi niya, malayo daw iyong pupuntahan namin. Doon pa kasi iyon sa
kung saan mas malalim ang ilog.
Sa malawak na bahagi ng lupain ay tanaw ko ang taniman ng mga mais.
Kitang kita sa mga tanim na malapit na ang harvest. Tumingala ako sa
langit dahil pansin ko ang dilim. Alas tres pa lang ng hapon pero medyo
makulimlim na. I should go back but... I feel like if I did, it means I'm not
ready to face this yet.
Ang pagpunta ko sa kubo ay ang simbolo ng pagpapalaya ko kay Jacob.
Kahit na masakit. Kahit na naiinis at nagagalit ako. I will never deny my
anger. At hindi ko rin alam para kanino talaga iyon. Is it for Jacob? For not
choosing me? For allowing us to stay like this? For Felicity? Because she's
the new love of Jacob? For myself? For holding on so tight when I
shouldn't?
Sumasakit na ang mga paa ko. Hindi naman ganoon ka layo iyong kubo
kumpara sa pinuntahan namin ni Jacob noon pero malayo parin ito kung
lalakarin.
Wala ni isang tao akong nakita. Ang tanging naririnig ko lang ay huni ng
mga ibon, kaluskos ng mga insekto, at ang pag agos ng ilog.
Ang tubig sa ilog ay malinaw, gaya ng dati. Some things never change,
huh? Like the pristine waters of this river.
Habang tumatagal ay lalong lumalalim ang ilog. The rapids were lesser.
Ang mga malalaking bato ay hindi na masyadong kita.
Kumalabog na ang puso ko. Lalo na nang nakita ko ang nipa na bubong ng
bahay kubo.
I was sure it's the same kubo before. Sariwa sa aking alaala ang itsura nito
sa labas o sa loob man.
It's the same old brown nipa house. Parang kinukurot ang puso ko habang
lumapit ako dito.
Nakapunta na kaya si Felicity dito? There's just no point in asking that.
Tumigil ako ilang metro lamang ang layo sa kubo. Masaya ako. Masaya
parin ako. Masaya ako na nandito ito at nakatayo parin. Hindi tulad ng
ibang alaala namin ni Jacob na kinalawang at wasak na.
Sa bagay... bakit ito mawawal 'di ba? He probably can't remember
anything. Dito nagpapahinga ang mga trabahante nila sa pineapple farm.
Habang pinagmamasdan ko ang kubo, naaalala ko ang ayos nito noong
nandito kami. Diyan sa kahoy na iyon tinali ni Jacob ang malaking itim na
kabayo habang sumisilong kami.
Kaya ko bang pumasok? Kaya ko ba?
Umihip ang hangin. Natabunan ng ilang tikwas ng aking buhok ang aking
mukha. Suminghap ako at marahang pumikit.
Nagsisi ba ako na nakilala ko siya? Hindi. Nagsisi ba ako na minahal ko
siya? Hindi. Nagsisi ba ako na binigay ko sa kanya ang lahat sa akin? Hindi.
Ang sabi kasi, hindi pa pwedeng magmahal ang teenager. Mapusok kasi.
Madaling makuha sa matukso sa mga bagay na 'di dapat at labag sa batas
ng Diyos. Tama. I lack judgement and wisdom... that time, yes.
But did I regret what happened? No. I gave my all to the person I truly love.
I gave everything that I had just to make him feel that I do love him. Sa
hindi magandang paraan, oo. Dahil tama, mapusok ang pagmamahal na
iyon dahil bata pa kami. Kaya heto ako ngayon ay umiiyak para sa pag ibig
na inakala kong para talaga sa akin pero hindi.
Tumulo ang mga luha ko ng walang pigil. Hindi na ako makahinga dahil sa
pagpipigil ko sa paghikbi. Pakiramdam ko namatayan ako. Siguro... in a
way, namatayan nga ako.
Dumilat ako. Malabo ang paningin ko dahil sa mga luhang nagbabadya.
Nilingon ko ang ilog. Kailangan ko nang bumalik pero hindi ko pa kaya. I
need to pour out my feelings. Para wala na akong babalikan pa dito.
Dalawang hakbang palapit sa kubo ang ginawa ko.
Alam n'yo kung ano ang masakit? Iyong hindi ko alam kung anong
ipagdarasal... kung ang mabalik ba si Jacob sa akin o ang tulungan akong
makalimot. Right now, all I want is some peace of mind but how can I find
it if it means Jacob? And I know I can't have him anymore so I'm left with
no choice but to forget him!
Nagsisi ba ako na iniwan ko siya? Na tinulak ko siya palayo? Hindi. Hindi
dahil masaya ako sa kanyang buhay ngayon. Sumisigaw ng tagumpay ang
bawat sulok ng kanyang buhay...
Pero tangina naman bakit ganito ang nangyari? Bakit ang sakit?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 7/17
Ang sabi nila, masakit ang pag ibig. Ngayon, napagtanto kong hindi pala
iyon. Hindi masakit ang pag-ibig. Hindi masakit ang magmahal. Masakit
ang pag-iisa. Masakit ang maiwan. Masakit ang mang iwan. Masakit ang
mapalitan. Ang pagmamahal ang tanging makakapawi sa lahat ng sakit.
Iyon 'yon.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 8/17
Kinagat ko ang labi ko.
I miss him! I miss him so much! I miss everything! I miss the way we were! I
miss his eyes. I miss his nose. I miss his lips. I miss his voice. I miss his hair.
I
miss his scent. I miss his touch. I miss everything about him.
At ang hirap kasi nandyan siya pero miss ko parin siya. Nandiyan siya pero
kinukulang ako. Ang hirap hirap! Gusto kong umalis at makalimutan na
lang bigla ang lahat ng mga alaala para maging maayos naman ako kahit
paano!
"Rosie?"
Nalaglag ang panga ko. Sa sobrang gulat ay hindi ako agad nakabawi.
Marahan kong pinunasan ang aking mga luha.
Sa likod nanggaling ang boses ni Jacob. Hindi ako lumingon. Ang leeg ko'y
basa pa sa luhang iniyak ko. Hinaplos ko iyon para mawala ang luha. How
can I fucking hide this?
Huminga ako ng malalim bago siya hinarap. Agad ko siyang sinalubong ng
ngiti at kunot ng noo.
"O, Jacob? Mag isa ka?"
Shit!
Hindi siya nagsalita. Nanatili ang mga mata niya sa akin. It's intimidating!
Sakay siya sa isang kulay brown na kabayo. Umiindayog ang buntot nito
lalo na noong bumaba si Jacob.
Hinila niya ang kabayo sa isang puno at tinali niya ito doon.
"Bakit ka nandito?" tanong niya, binalewala ang tanong ko.
Shit. Bakit ngayon pa?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 9/17
Tumikhim ako at sinikap na ayusin ang paghinga kahit na abot abot na ang
kaba.
"Namamasyal lang ako. Tapos ko na kasing napuntahan ang halos lahat.
Galing akong... Kampo Juan. Ang ganda na doon. I wandered around so I
got here..." paliwanag ko.
Nakatalikod pa siya, inaayos ang kabayo. Napalunok ako. That was a
brilliant reason, Rosie!
"Ikaw? Ba't ka narito? At bakit ka mag isa? Asan si Felicity?" tanong ko para
hindi niya na ulit ako matanong.
Bumaling siya sa akin. He's wearing a black v neck t shirt and a dark blue
jeans. There is no trace of humor or anything in his expression. Seryoso
siya at iyon lang talaga iyon.
"Inaasahan mo ba ang pagdating ko kasama si Felicity? Nasa mansyon
siya. Bakit?"
He answered my questions with more frigging questions.
"Ah! Hindi... It's just weird that you're alone..." Madalas mo siyang kasama.
Hindi ko na dinugtungan.
Hawak hawak ko parin ang sling ng aking bag. Hold on to your dear life,
Rosie.
Napalunok ako nang humakbang siya palapit sa akin. Tumindig ang
balahibo ko lalo na't nakatingin lamang siya sa akin. This is just so
awkward.
"Namasyal ka at napadpad ka dito? Ganito ka layo?" tanong niya sa
malamig na tono.
Huminga ako ng malalim at hindi sumagot. Fine. Tinalikuran niya ako.
Ngayon ay nakapamaywang siya at nakaharap sa ilog.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 10/17
"Ja-" Aalis na sana ako pero nilingon niya ako kaya tumigil ako sa
pagsasalita.
Nagkatinginan kaming dalawa. Nakapamaywang siya habang tinitingnan
ako. Hindi ko kaya. Nag iiwas ako ng tingin.
"Naalala mo..." panimula niya.
Dinig at ramdam ko ang pakulog na tambol ng aking puso.
"Dito... noon. Ang daming nagbago."
Hindi ako makapagsalita. Pakiramdam ko ay pag nagsalita ako,
manginginig lamang ang boses ko. Ang tapang niya para banggitin lahat ng
ito.
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & P?eople
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 11/17
Binalot kami ng matinding katahimikan.
I guess this is it.
Iniisip ko pa lang iyong nangyari kay Auntie Precy, nangingilabot na ako.
Pakiramdam ko mangyayari din sa akin iyon. Dahil pakiramdam ko pipiliin
at pipiliin kong mahalin si Jcob kahit hindi na siya para sa akin.
At siguro, ang dahilan na rin kung bakit talagang hindi kayang bitiwan iyon
ni Auntie ay dahil hindi niya tuluyang nasabi kay Don Juan Antonio ang
nararamdaman niya. I refuse to be like her. I refuse to stay stuck like this. I
want to move. I want to try.
I want to break my heart for the right reasons. I want to get hurt because I
should be. Ayaw kong maging okay nang di sinusubukan ang kahit ano. I
want to break my heart because it can never be. I want to cry because it is
the end. Hindi iyong masaya ako pero hindi ko sinubukan. Masaya ako
pero hindi ko alam kung pwede pa ba o hindi na! I would get hurt trying. I
will bleed trying. I will push it all until it's the dead end. Until it hurts so
much because it doesn't really fit.
"Dito tayo nagsimula. Hindi." Umiling siya. "Sa Alegria tayo nagsimula."
Nagtiim bagang ako.
"Namumula ang mga mata mo. Umiyak ka ba?" tanong niya.
Nag angat ako ng tingin sa kanya. Nangingilid muli ang mga luha sa aking
mga mata. How can he talk like this? like it's nothing.
"Para saan ang luha mo?" He licked his lips. "Para sa masasayang alaala?
O para sa mga nawala sa atin?"
"I'm happy for you." Nanginig ang boses ko pero wala na akong pakealam.
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
? ? ?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 12/17
I will bleed trying, alright. I will give everything para sa huli, wala akong
pagsisisihan!
"Really, I'm happy for you." Hindi na kapani paniwala dahil tumakas na
ang luha sa aking mata.
"Thank you." Tumango siya.
"So... Yeah... I'm sorry na rin talaga."
"I'm sorry, too..." malamig niyang sinabi.
Ang sakit. Ang sakit na humihingi siya ng tawad sa akin.
"Para saan?" nanginig ang boses ko. "Ang alam ko... ako lang naman ang
may atraso..."
I'm sorry for loving Felicity? What? Damn it!
"Sorry dahil hindi ko kaya ang gusto mo noon..." aniya.
Hindi ko maintindihan iyon. Nanatili ang atensyon ko sa kanya habang
umiiling. It's confusing me.
"Gusto mo ng ganito, 'di ba? The successful Jacob Buenaventura?" aniya.
"Of course, I want you like this. It's for you..." giit ko.
"Kaya ba iniwan mo ako noon? Dahil hindi ko kaya ang ganito?"
Nalaglag ang panga ko sabay maagap na umiling.
"Hindi! Hindi ganoon, Jacob. I pushed you away because I'm a poison to
you."
Umiiling na siya pero nagpatuloy ako sa pagpapaliwanag.
"I pushed you because I can see that you are failing because of me?"
"Paano naging ikaw ang dahilan kung ikaw lang naman ang kinakapitan ko
noon?" Sigaw niya sa akin.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 13/17
Napapikit ako.
"Paano naging ikaw ang dahilan para mabigo ako kung ikaw lang ang
tanging kayamanan ko! Pag kasama kita, hinding hindi ako mabibigo!"
Humikbi na ako. Kahit anong pigil, hindi ko kaya. "Jacob, you can be great.
With yourself. You can be so great like this... If you just stop thinking about
me."
"Tama ka. Kaya nga nandito ako ngayon, 'di ba? Kasi wala na tayo. Pero,
Rosie... Hindi mo ba naisip? Na kaya ko rin ang ganito kung magkasama
tayo noon?"
Umiling ako. I stand by my decisions. "Jacob, there were things only I can
see... that time. I need to secure my family. I want you to be great pero
hindi mo nagagawa dahil masyado kang nakatingin sa akin. You don't
think about yourself! You think about me."
"I think about you because I love you!"
"That was too much!" sigaw ko. "You also have to think about yourself.
Your business. Don Juan's legacy! You have to think about your future. Na
secured ka kahit wala ako. Na kaya mong tumayo sa sarili mong mga paa."
Tumango siya pero mas lalo lang akong nanlamig.
"Iyon ang desisyon mo. Na iwan ako. Kaya mo 'yon? Kaya mong iwan ako
para lang don?"
"Para lang don? Lang? Jacob, that's everything for you! That's for you! I did
not even think of myself-"
"Ni minsan ba inisip mo kung anong mararamdaman ko? Nawala ko si
papa! Nahihirapan ako sa Alegria. Ikaw lang! Ikaw lang! Ikaw lang, Rosie!
Ikaw lang ang makakapitan ko! Ikaw lang ang pamilya ko! Ikaw lang ang
tanging nagpapalakas sa akin pero pinili mo iyon? Hindi mo ba naisip na
imbes na mabuo mo ako ay winasak mo ako ng husto sa ginawa mo?"
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 14/17
Humagulhol na ako.
"Ikaw lang ang tanging inaasahan ko noon." Marahan niyang sinabi. "Hindi
mo naisip iyon? Pinagpalit mo talaga ang lahat para dito? Kayang kaya mo
'yon?"
Umiling ako. Hindi na ako makapagsalita. Kitang kita ko ang pamumula ng
mga mata at ilong ni Jacob.
"Bakit? Dahil hindi mo kayang makitang naghihirap ako? Hindi ka
naniniwala sa akin? Hindi mo kayang naghihirap tayo? Hindi ako ang
Jacob na mahal mo kung mahirap ako? Ganoon ba?"
"I never said that!" sigaw ko.
"Kulang si Jacob pag ganoon? Kasi ako... Rosie... ako... kahit pa mahirap
ako. Kahit simpleng buhay lang basta nandyan ka sa tabi ko, kaya ko na.
Kahit na ano pa 'yan, magsisikap ako para sa ating dalawa. Mag sisikap ako
para sa'yo..."
Nanghina ako. Masyado nang mahapdi ang mga mata ko. Napapikit ako
nang narinig ko ang kulog sa langit.
"Hindi mo kaya 'yon? Mamuhay ng simple basta nandito ako? Hindi mo
kaya 'yon? Kaya ko 'yon... Pero hindi mo ako binigyan ng pagkakataon.
Kaya ko 'yon, Rosie." Umiling siya. "Tingin mo hindi ako magsisikap?
Tingin mo nasanay akong mabuhay na marangya?"
"Jacob, hindi ganoon 'yon. If I can push you to your limits, then I will. For
you."
"At para diyan, tinulak mo ako palayo. Ni hindi mo inisip ang
mararamdaman ko. Na wasak na nga ako, dinikdik mo pa ng husto."
"Hindi ganoon 'yon, Jacob."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 21 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/186697007�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
21/page/4 15/17
Suminghap siya. "Iniwan mo ako sa panahong ikaw lang ang kinapitan ko.
Kahit na sabihin mong para sa akin iyon, bakit? Alam mo ba? Kaya ko parin
ang lahat ng ito, lalo na kung kasama kita. Hindi ko kailangan ng
pagsasakripisyo mo! Hindi ko kailangan ng sakit!"
Kinagat ko ang labi ko.
Kumulog at nagsimula ang malalaking patak ng ulan. Hindi na siya ulit
nagsalita. Hindi rin ako gumalaw. Hindi ko alam kung tatakbo ba ako
pabalik o sisilong na lang. Gusto kong sumilong muna pero ayaw kong
mapag isa kaming dalawa.
"Pero tama ka... You're a poison to me," aniya sa malamig na tono.

Kabanata 22
Refuse
"Sumilong muna tayo..."
Naglakad siya palapit sa akin. Nanatili sa lupa ang aking mga mata. Nilagpasan niya
lamang ako. Nanatili akong nakatayo doon. I really can't decide yet if I should
stay
or not.
Narinig ko ang pag bukas ng pintuan sa kubo. Mas lalong lumakas ang ulan,
dagdagan pa ng kulog. Basa na ang aking buhok.
"Ano ba, Rosie!?" sigaw ni Jacob.
Sa gulat ko ay napatalon ako at napalingon sa kanya. Pabalik siya sa akin, may
halong iritasyon sa mukha.
Nagkatinginan kaming dalawa. Bumaba ang tingin niya sa aking kamay na
mahigpit na nakakapit sa sling ng aking bag.
"Sumilong muna tayo..." aniya sa mas mahinahon na boses at hinawakan ang
palapulsuhan ko.
Hinila niya ako patungo sa kubo.
Nagpatianod na ako. Bahagya ko pang ikinahiya ang pagpapahila ko pa sa kanya.
Pagkapasok namin sa loob ay binitiwan niya ang palapulsuhan ko. I shivered. It's so
cold. Nilingon ko ang labas na sobrang lakas ang ulan. Kumukulog pa!
Dumiretso si Jacob sa loob. Nilingon ko ang kawayang bench na naroon parin.
Bumaling ako kay Jacob na sinisindihan ang kahoy sa may lutuan. Siguro ay para
makalikha ng apoy at may init naman kahit paano.
Kumuha siya ng isang kaldero sa may abuhan. Tiningnan ko ang sarili ko. I'm a
mess. I'm wet and broken.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 3/21
Huminga ako ng malalim at umupo sa kawayang bench. Tumunog ito kaya
napalingon si Jacob sa akin.
"Magpapakulo ako ng tubig..." aniya.
Tumango lamang ako. Hindi na makapagsalita. May nilingon siya sa isang kwarto at
agad siyang nawala. Tanging ang kaldero sa taas ng apoy lang ang nasa tingin ko.
Bahagya akong nanginginig sa lamig.
Nang lumabas siya sa kwarto ay may puting tela siyang dala. Lumapit siya sa akin
at nilahad niya ang tela sa akin.
"Magkakasipon ka..." aniya.
Tumango ako. "Salamat..." paos ang boses ko.
Nagpunas ako gamit ang puting telang iyon. Pagkatapos ay pinalupot ko siya sa
aking katawan para kahit paano'y maibsan ang lamig.
Humilig si Jacob sa dingding habang nag aantay na kumulo ang tubig. May mga
mug na sa gilid na hinanda niya yata para lagyan ng mainit na tubig. Humalukipkip
siya at pumikit. Natulala na lang ako.
Ilang sandali ang lumipas ay gumalaw ulit si Jacob para ilagay sa mga mug ang
tubig sa loob ng kaldero. Sinalin niya sa isang mug at hinatid niya iyon sa akin.
"Malinis 'yan. May dispenser ang mga trabahante dito... Inumin mo para di ka
manlamig..." aniya.
Tumango lamang ako at tinanggap ang mug. Hindi ako uminom. Natulala lamang
ako habang dinaramdam ang init ng mug.
Umupo siya sa kawayang silya sa malayong gilid. Sumulyap siya sa akin kaya nag
iwas ako ng tingin.
"I'm sorry..." aniya.
Ilang sandali ang katahimikan. Nanatili akong tulala sa mainit na tubig. Nilalamig
ako pero namamanhid na rin.
Hindi na ulit siya nagsalita. Mas lalong lumakas ang ulan. Matatagalan pa yata kami
dito. Nilingon ko ulit siya at nakita kong nakapikit na siya. Tulog ba siya o ano?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 4/21
Tinapik ko ang mug at huminga ako ng malalim. Now that he's done with his side, I
think it's my time to pour out my side. Kung natutulog siya ay bahala na. Ang
importante ay nasabi ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 5/21
"I left you because I'm a poison to you. You loved me too much..." mahinahon kong
sinabi. "Mahal na mahal din kita pero marami akong inaalala bukod sayo. I have my
family. My mother's sick. My father's working abroad. Nag aaral ako para makakuha
ng magandang trabaho at makatulong sa pamilya. At ang boyfriend ko, may
naluluging kompanya dahil imbes na iyon ang pagtuonan ng pansin ay ako lang
ang inaalala."
Nag tiim bagang ako. I found it too hard to stop talking. I want to pour it all
too. Like
what he did.
"I love you for who you are. Not for your money. You know that. Not for anything
with you. Just you. Pero hindi ko talaga kaya na makita ang pinaghirapan ng daddy
mo na nagkaganoon. And I know you can fix it but you chose to give your attention
to me. I feel like you love me too much to give your attention to anything..."
Hirap akong lumunok. Barado ang lalamunan ko sa isang nagmistulang bato na
emosyon. But unlike what happened earlier, mas mahinahon na ako ngayon.
"I was hoping you'd understand that. Tinulak kita palayo para maisip iyon. Tinulak
kita palayo para matauhan ka, Jacob. At ang sakit sa part ko kasi mahal na mahal
kita pero wala akong choice. I don't want to see you fail just because of me. And
you
don't tell me what's wrong with J.A. You keep it to yourself."
Natahimik ako. I ended it there. Pero biglang bumilis ang pintig ng puso ko. Lalo
na
nang nakita kong bahagya siyang dumilat at pumungay ang mga mata niya.
Kinagat niya ang kanyang labi at tinitigan ako.
Huminga ako ng malalim at binaling ang atensyon sa mug.
"Dahil nakikita mong pabagsak ang J.A., hindi ibig sabihin na talagang babagsak
ito, Rosie. Tingin mo hindi ko pinapahalagahan ang pinaghirapan ni papa? At oo,
itinago ko iyon dahil alam kong may problema ka rin sa pamilya mo. Kaya kong
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 6/21
ayusin ang J.A., nandyan ka lang sa tabi ko." Mas mahinahon niyang sinabi. "But
then, I guess you're right. Kung nanatili ako, hindi ganito ka laki ang J.A.
ngayon.
Hindi siya babagsak, oo, pero hindi ganito ka laki."
Natahimik ako. Tahimik din siya. For a long time, nobody spoke. It's just my
breathing, my heartbeats, and the sound of the rain. Dumidilim na. Tumayo si
Jacob at nagpunta siya sa abuhan. Nagsindi siya ng isang lampara at dinala niya
doon sa amin.
"May cellphone ka? Hindi ko dala iyong akin..." ani Jacob.
Binitiwan ko ang mug. Nilapag ko iyon sa tabi ko at agad na kinuha ang aking
cellphone sa maliit na bag. Luckily, it still has battery.
"May itetext ka?" tanong ko kahit na naisip kong itext si Auntie Precy.
Wala akong numero ni April. Kailangan ko ng numero niya kaya kailangan kong
itext si Auntie para makahingi kami ng tulong or something.
"Sino ang pwedeng ma text mo?" tanong ni Jacob.
"Si Auntie Precy lang. Wala akong number ni April, e. O di kaya kay Leo... Wala..."
Nilahad ko ang cellphone ko para sa kanya. Baka may pwede siyang itext.
"Wala akong saulong number. Itext mo na lang si Auntie Precy. Sabihin mo na
ikontact ang farm at magpadala ng sasakyan patungo dito..." ani Jacob.
Tumango ako at agad na nagtipa ng message. Pero una sa lahat, paano ko
ipapaliwanag kay Auntie na magkasama kami ni Jacob? Whatever! Just text her,
Rosie.
Ako:
Auntie, pwede ka po bang tumawag sa J.A.? Pakisabi po na padala ng sasakyan dito
sa pineapple plantation?
Nasend ko ang message. Nag angat ako ng tingin kay Jacob.
"O di kaya'y itext mo si Felicity..." sabi ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 7/21
Umiling siya. "Di ko saulo ang number."
Tumikhim ako at binaba ang cellphone ko. Nagkatinginan ulit kaming dalawa.
Hindi na ako bumitiw ngayon. Siya rin ay ganoon. It was so awkward but I just
couldn't look away.
'Tsaka lang nawala ang atensyon ko sa kanya nang nag vibrate ang cellphone ko.
Nanginig ako sa lamig habang binubuksan ang mensahe ni Auntie Precy.
Auntie Precy:
Saang pineapple plantation? Sa J.A.? Tumawag na ako. Anong ginagawa mo diyan?
"Nagreply na si Auntie Precy?" tanong ni Jacob.
"Oo. Tumawag na raw siya."
Ilang sandali ang lumipas ay tumunog ang cellphone ko. Hindi pa ako
nakakapagtipa ng reply kay Auntie Precy ay tumawag na siya.
"Rosie?"
"Hello, Auntie?" napapaos ang boses ko.
Tumayo si Jacob at lumapit sa akin. Sumulyap ako sa kanya ng isang beses habang
kausap si Auntie.
"Anong ginagawa mo diyan? Umuulan, a? Tumawag na ako at may papunta na ang
Hummer diyan. Anong nangyari? Ikaw lang?"
"Hindi po, Auntie. Kasama ko si Jacob."
"Ha? Anong kasama mo si Jacob? Bakit kayo nandyan? Kayong dalawa lang?
Susmaryusep! Anong nangyayari?"
"Nag... kita lang po kami malapit sa plantation, Auntie. Mamaya na po ako mag
eexplain. Baka kasi ma lowbat ako. Ibababa ko na po ito..."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 8/21
"O sige, sige..."
Binaba ko na ang cellphone at chineck ang battery. Kaya pa naman. I just did not
want to explain in front of Jacob.
"Anong sabi ni Auntie?"
Umupo si Jacob sa tabi ko. Binaba ko ang cellphone ko sa gitna naming dalawa.
Kinuha niya ang tasa at umambang ibibigay sa akin pero binawi niya.
"Papunta na raw dito ang Hummer n'yo..."
Tumango si Jacob at tumayo. Dumiretso siya sa abuhan. Tinapon niya ang tubig sa
loob ng aking mug.
"Malamig na..." paliwanag niya at nagsalin ulit ng panibago.
Bumalik siya sa akin at binigay niya ang mainit na mug. Tinanggap ko ito. It gave
me comfort. The heat from the hot water made me a little warm.
"Salamat..."
Nasa tabi ko parin siya. Humalukipkip siya habang nakatingin sa akin. Nanatili ang
mga mata ko sa mug.
"Namumutla ka..." aniya.
Napatingin ako sa kanya. He's looking at my lips. Tinikom ko ang bibig ko kaya nag
angat siya ng tingin sa aking mga mata.
Tumayo agad siya at dumiretso sa bintana. He closed the window.
"Kakatok naman siguro sila kapag nandyan na."
Mas lalong dumilim dahil sa ginawa niya. Tanging ang lampara lang ang umiilaw sa
bahay. Tumingin ako doon at kinalma ang sarili. My heart just won't stop beating
like mad.
Nanatili siyang nakatayo sa may pintuan. Natulala na lang ako sa lampara
hanggang sa may narinig kaming bosina sa labas. Bahagyang binuksan ni Jacob
ang bintana. Pagkatapos ay binuksan niya na ang pintuan at lumabas.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 9/21
Tumayo ako, nakatingin na sa labas. Ang dating Hummer iyon. Nakabukas ang back
seat at may kinukuha doon si Jacob. Narinig ko rin ang pag uusap nila ng driver.
Binalikan ako ni Jacob. Ngayon, may dala na siyang jacket at payong. Pinatay niya
ang lampara pagkatapos ay bumalik sa pintuan, kung saan binuksan niya ang
payong. Naglahad siya ng kamay sa akin.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 10/21
"Dahan dahan lang..." aniya.
Tumango ako at lumapit sa kanya. Nakapalupot parin sa akin ang puting tela na
binigay niya kanina. Laking gulat ko nang hinawi niya iyon pagkalapit ko sa kanya.
"May jacket ako. Iwan mo na 'yan diyan," aniya.
Tumango ako at sinunod ang sinabi niya. Mahigpit ang diin ng kanyang kamay sa
aking balikat habang sumisilong kami sa payong. Dahan dahan ang paghakbang
namin hanggang sa nakapasok ako. Sinarado niya ang pintuan at pumasok siya sa
front seat. I'm kind of surprised that it's just the driver. Nakita ko pa ang
pagsulyap
ng driver sa akin gamit ang rearview mirror! It's their old driver! Damn it!
"Tuwalya..." ani Jacob sabay bigay sa akin ng tuwalya. "Suotin mo 'yang jacket
ko..."
Tumango tango ako at nagpunas muna bago nagsuot ng jacket. Umandar na ang
sasakyan para makabalik na kami sa mansyon.
Hinawakan ni Jacob ang aircon sa taas na nakatapat sa akin at pinatay niya iyon.
Nilingon niya ako habang nagsusuot na ng jacket. I zipped it properly.
"Ayos ka lang?"
Tumango ako at napalunok.
"Ihahatid ka na namin diretso sa bahay n'yo..."
"O-Okay..."
Lumiko ang Hummer sa dinaanan kong short cut kanina. Tahimik ang buong byahe.
Hindi nagsasalita si Jacob at ayaw ko ring magsalita.
Tumunog ang cellphone ng driver. Siya lamang ang naririnig namin nang sinagot
niya ang kanyang cellphone.
"Nakuha ko na... Magtatanong muna ako."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 11/21
"Uuwi daw ba pagkatapos, Jacob?"
"Oo," sagot ni Jacob.
"Marvin, uuwi din kami. Okay... Sige..."
Niliko ng driver sa street namin. Para akong nalulungkot. Hindi ko alam kung bakit.
I suddenly wished that we had more time. I wish for more. Sana nanatili na lang
muna kami doon. Iyong kami lang muna dalawa. Iyong hindi ko muna naiisip ang
realidad na ganito... na hindi kami, na may Felicity, at na kailangan ko nang mag
move on. I told him everything I want to say. At least that's what I think. Dahil
alam
ko, pagkatapos nito, mas marami ulit akong gustong sabihin sa kanya. Like... I
still
love him. I want him back but I know it can never be...
Bumaba agad si Jacob na may payong. Binuksan niya ang pintuan ng back seat at
naglahad ulit siya ng kamay sa akin. Tumango ulit ako at bumaba na. Sabay kaming
naglakad patungo sa gate. Siya mismo ang nagbukas ng gate papasok sa aming
bakuran.
Binuksan ni Auntie ang pintuan para salubungin ako.
"Jusko! Anong nangyari?" tanong ni Auntie.
"Naabutan po kami ng ulan sa plantation. Kabayo lang ang dala ko kaya hindi kami
nakauwi..." ani Jacob.
"Ganoon ba? Basang basa kayong dalawa, a?"
"Nakasilong po kami sa isang kubo..." ani Jacob.
Umupo ako sa sofa at sinuklay ang buhok gamit ang daliri. Nakatayo parin si Jacob
sa pintuan.
"Naku! Buti na lang may kubo! Upo ka, Jacob. May kape ako dito. Mag dinner muna
kayo! Grabe ang pag aalala ko!"
"Hindi na, Auntie. Kailangan ko nang umuwi..." ani Jacob.
Napatingin si Auntie sa akin. A part of me fell when he said it. Umuwi kay
Felicity.
That's where he should be.
"Ganoon ba? Uhm... O sige..."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 12/21
Tumango si Jacob sabay tingin sa akin.
"Magpatuyo ka na, Rosie. Uuwi na ako."
Tumango ako at ngumiti. "Sige, uh, salamat." Nangilid ang luha ko. "Ingat ka."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 13/21
"Auntie, alis na po ako..."
"O sige..." tunog bigo pa si Auntie Precy.
Hinatid ni Auntie si Jacob palabas. Nanatili ako sa loob, natutulala. At nang
umalis
ang Hummer ay nasapo ko na lang ang aking mukha. Ayaw kong magpatuyo. Wala
akong lakas na gumalaw doon.
"Anong nangyari?" tanong ni Auntie.
"Nagkausap kami, 'te..." sabi ko.
Suminghot ako. It's never been this real...
"At anong nangyari? Anong sinabi mo? Anong sinabi niya?"
"Sinumbat niya sa akin ang desisyon ko. Pero... nagkaintindihan naman kami sa
huli..."
"Tapos?" tanong ni Auntie sa isang kuryosong tinig.
"Wala na... Iyon lang..."
Tumabi si Auntie sa akin at hinaplos niya ang aking likod. Humagulhol ako sa sakit.
I
am so tired of crying but I just can't stop. Kung may paraan lang para makalimutan
ang lahat ng ito...
"Gusto pa sana kaming dalawa. Gusto ko pa siya. Auntie ang hirap! Kailangan na
talaga siyang iwasan! Kailangan ko nang makalimutan! Masyado nang masakit ito!"
Tahimik lamang si Auntie sa aking gilid.
"I refuse to be like you and Don Juan. I want to move on. And these are my steps. I
told him about my decision."
"Sinabi mong mahal mo pa siya?" tanong ni Auntie.
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
? ? ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & People ?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 14/21
Umiling ako. "Hindi! I don't want to be unfair to him. May iba na siya ngayon.
Sobra
sobra ang hinanakit niya nang tinulak ko siya palayo tapos pagbalik niya, sasabihin
ko lang na mahal ko parin siya? And besides, he'll reject me for sure! May iba na
siyang mahal, Auntie..."
"Come here, Rosie..." ani Auntie sabay higit sa akin at yakap ng mahigpit.
I spent the whole night mourning. Alam kong kaonti na lang ay matatapos na ang
lahat ng ito. Ang pag uusap namin ni Jacob ang naging hudyat ng katapusan.
Buhol buhol ang utak ko sa gabing iyon. Wala akong nireplyan kahit sino. Even
Duke who constantly texted me that night. Wala akong lakas. Wala akong gana.
Hindi ako nakatulog. Alas singko na ng umaga at ang sakit na ng ulo ko ay dilat
parin ako. Alas sais ng umaga na ako nakatulog kaya inubos ko ang buong Biyernes
sa pagtulog.
Nagising ako ng mga alas singko na rin sa hapon dahil sa gutom. Kumain ako pero
tulala parin. Ang akala ko magiging maayos ako pagkatapos naming mag usap,
bakit parang lumala pa yata ako?
Nanatili ako sa bahay buong Biyernes. Wala na rin akong ganang gumala. I feel so
drained.
Nagluto ako ng dinner. Iyon na lang ang naging libangan ko. Hindi na rin ako
tinanong ni Auntie tungkol kahapon. Ayaw ko na ring pag usapan.
Kinaumagahan ng Sabado ay dumating si Maggie. Gusto kong ikwento sa kapatid
ko ang lahat pero alam kong masisira lang ang araw ko kung sakali.
"Ang ganda talaga nitong dress na pinahiram, 'no?" ani Maggie sabay sayaw
kasama ang damit.
"Mabuti pa maghanda na tayo ngayon. Baka ma late pa tayo," sabi ko.
Kanya kanya ang make up namin ni Maggie. Tinulungan ko na lang siya ng konti.
Marunong naman siya pero mas marami akong karanasan kasama ang mga
professional artist.
"Kailan ang uwi mo?" tanong niya sa akin habang inaayos ko ang kilay niya.
"Mamayang hapon..." sagot ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 15/21
"Oh? Ba't di na lang sa Sunday?" tanong ni Maggie.
"Gusto kong makapag pahinga pa sa bahay ng isang araw bago magtrabaho sa
Lunes."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 16/21
"Edi sasabay ka sa akin? Hindi ba may party pa sa reception. Ano 'di ka na sasama?"
tanong ni Maggie.
"Sasama tayo. Kakain lang saglit tapos uwi na para maka sakay pa ng bus."
"Seryoso ka, Rosie?"
"Oo!"
Sinundan niya ako ng tingin. Nanliit ang mga mata niya.
"May nangyari ba?"
"Wala! Iyon ang gusto ko, e."
Patuloy niya akong kinulit. Kahit noong papunta na kami nina Auntie Precy at
Maggie sa simbahan. I can't take my eyes off Auntie Precy. She looked really good
with make up on. Pinagtulungan namin siya ni Maggie kanina at sobrang ganda
niya. She's wearing a white dress. Para siyang ikakasal din.
Kasama namin ang isang co-teacher niya na paboritong guro ni April kaya
naimbitahan. Mabuti na lang at may pick up sila kaya may nasakyan kami patungo
sa simbahan.
Umupo kami sa likod. Malayo sa mga sponsors at mga bride's maid.
Marami na ang tao. Naroon na rin ang tatay at nanay ni April. Pati ang side ni Ron
na puro matatangkad.
Nakita ko sina Leo, Louie, at Teddy. Panay pa ang picture naming lima kasama si
Maggie habang di pa nagsisimula. Pati si Auntie Precy ay pinagdiskitahan nilang
makapag selfie. Panay ang tawa ko sa ginawa nila.
Ilang sandali ang nakalipas ay dumating na si Jacob kasama si Felicity. Jacob's
wearing a tux tulad ng suot ng mga boys. Si Felicity ay naka puting dress.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 17/21
Nag iwas agad ako ng tingin. Si Maggie ay halos mabali ang leeg sa kakasunod ng
tingin sa dalawa.
"That's his girlfriend, sis? Mas maganda ka pa riyan..." ani Maggie.
"Shut up, Mag."
"She's short... and petite... but pretty... but of course, you're prettier..."
"Tumigil ka nga..." patay mali kong sinabi.
Sinalubong nina Louie, Teddy, at Leo si Jacob. Nagtawanan sila at nag picture ulit.
Felicity held the camera for them. Ang saya saya nila.
"Parang dati lang, ikaw 'yong-"
"Tumigil ka na, Maggie, ha!"
Tumawa si Maggie. "Fine! Fine!"
Hindi na ako sumulyap ulit sa mga tao. My eyes was directed only to the cross
above the altar. Dito gagawa ng pangako ang dalawang taong nagmamahalan. If
you truly love someone... unconditionally... fiercely... that you're willing to
compromise and bend just so you two won't break, this is where you go. To make a
promise and bond with each other. To forever be faithful and loyal.
Will I feel that way for someone?
Siguro ngayon, wala pa akong makitang pwede bukod sa kanya but eventually, I
will be watching that cross again and tell Him that I found someone. Ipapangako ko
sa Kanya na mamahalin ko ng husto ang lalaking kasama ko. Na gagawin ko ang
lahat, huwag lang kaming maghiwalay. Na mag cocompromise ako, mag aadjust,
huwag lang mabasag. Iingatan ko ang puso ng mahal ko. Iingatan ko ang pag ibig
naming dalawa.
It's so sweet to witness two people tie the knot. Nakakainit sa puso. I am so happy
for April. She finally found Ron.
Sumama kami sa bahay bakuran nina Ron kung saan ginanap ang reception pero
pagkatapos kumain ay nag paalam din ako kay April.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 22 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187264860�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
22/page/6 18/21
"O? Saan ba ang table n'yo at bakit kanina ko pa kayo hindi mahanap?" tanong ni
April nang nilapitan ko na siya.
"Nasa dulo. Kasama kasi namin si Auntie at may mga co teachers siya kaya doon na
kami."
"Kaya pala wala kayo sa lamesa nina Jacob!"
Ngumisi si Maggie. "Awkward naman kasi 'pag nandoon kami."
Tumawa si April. "Oo nga naman. By the way, salamat sa pag punta dito. Ang anak
ko nasa taas na. Nakatulog sa pagod. Talaga bang wala na kayo mamaya sa games?
May programme pa!"
"Sayang nga e pero kailangan na naming umalis," sabi ko. Hindi alam kung anong
irarason.
Niyakap ako ni April.
"Thank you... Thank you for being here. Hindi ko talaga inasahan pero masaya ako
na nandito ka..."
Tumango ako at ngumiti. "You're always welcome."
"Kailangan ang balik mo dito sa Alegria?"
"Baka weeks from now, babalik ako. Magbabakasyon ulit," sabi ko.
"Talaga?"
"Oo. Magagalit na si Auntie sa kanya pag di siya babalik. Ilang taon din 'yang di
nakakaapak dito, e."
"Sige! Text me kapag nandito ka, ha? Ipapasyal kita!"
Nagbigayan pa kami ng numero bago kami tuluyang umalis. Pinasadahan ko ng
tingin ang lamesa nina Leo. Hinila ako ni Maggie kaya hindi na ako nagtagal.

Kabanata 23
Three Years
Buong araw ng Linggo ay nasa bahay lang ako. Wala akong ganang umalis.
At tuwing iniisip kong papasok na ako ng trabaho bukas, parang gusto ko
na lang ulit mag file ng leave. Pakiramdam ko nawalan ako ng gana. At ang
tanging paraan para makapasok ako bukas ay ang isiping gagraduate na si
Maggie next year.
"Magmumukmok ka lang ba diyan buong araw?" Tanong ni Maggie nang
pumasok sa kwarto ko.
"Nag iipon ako ng lakas dahil papasok na ako bukas."
Niyakap ko ang unan. Kahit itong kwarto ko, naaalala ko si Jacob. Maybe I
should change it? Ano? Bumili na ako ng bagong unan, comforter,
bedsheet, kurtina, at kung anu ano pa noon. Mahal naman kung papa
renovate kaya wala akong choice kundi mag tiis.
"Nag usap kayo 'no? Ni Jacob?" tanong ni Maggie.
I told her everything. Magaan sa pakiramdam ang may makwentuhan ng
nangyari. Kahit na wala siyang masabi. Hindi niya masabi kung ano pang
kulang.
"May hinanakit talaga siya sa'yo..."
Tumango ako.
Nakahiga lang ako. Siya naman ay nakaupo sa aking tabi.
"Hindi ko siya masisisi. You pushed him away. That was his lowest time.
Nasaktan siya. Hindi rin kita masisisi dahil kinailangan mong gawin iyon.
You just have to really move on, right now. I think...
"I think so too."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 3/17
"You need to consider someone else. That way, mahahati ang attention
mo. Ma da-divert. Instead of mourning for Jacob, you'll start a new
relationship. I'm sure you really can't forget Jacob, Rosie."
"What do you mean?"
"Gaya ng nangyari kay Auntie. Ang problema kay Auntie, wala siyang ibang
kinasama kaya lahat ng pagmamahal niya napunta lang talaga kay Don
Juan. In your case, if you'll be with someone else-"
"Ayaw ko ng may panakip butas, Mag..."
"No... Hindi panakip butas. This is a scaffolding for you to be able to finally
love again after what happened. If you like someone... even just a bit...
bigyan mo ng pagkakataon. Hindi ka makakamove on kung hindi ka
gagalaw. And yes, you will still love Jacob because he's your great love.
Kaya don't worry kung hindi mo pa siya makalimutan. That's normal."
Kinagabihan ay nakatanggap ako ng mensahe ni Duke. I texted him
yesterday na pauwi na ako. Simula noong nangyari iyong sa kubo, hindi na
ulit ako nakakapagtext masyado sa kanya.
Duke:
Are you home? I hope you're fine.
I feel rude this past few days. Hindi ko siya narereplyan.
Ako:
I'm fine. Thanks. Ikaw? Yes, I'm home. Sorry, I've been very busy.
Nagreply siya kaagad.
Duke:
Papasok ka bukas? I'm fine too. How's the province?
Ako:
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 4/17
Fine din. Yup. Papasok ako bukas.
Duke:
I thought you're gonna extend your leave. Thank God.
Ako:
Hindi no. I can't. 'Tsaka, sapat na ang isang linggo.
Inubos ko ang oras ko sa pagtitext sa kanya. I can't help but smile
everytime he replies. Ang bilis niyang mag reply. He's probably just in his
condo.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 5/17
Kinabukasan ay maaga akong nagising para makapasok. Nakakapanibago
na pagkagising ko nasa kwarto ko ulit ako. Parang bigla akong nasanay na
sa Alegria ako at walang ginagawa.
Pagkatapos kong maligo, kumain, at magbihis ay dumiretso na ako sa
trabaho. Kinontact ako ni Karl kahapon na ngayon daw ilalagay ang
billboard kaya tinawagan ko siya habang nasa taxi ako.
"Nakabalik ka na?" tanong niya.
"Oo naman! Patungo na ako sa trabaho. Kumusta? Anong oras daw
ilalagay? Kinakabahan ako!"
"Kita mo naman 'yong final edits 'di ba? Ang ganda kaya!"
"First time ko 'to, e. Alam mo na... 'Tsaka di ko nakita ang final edits. Hindi
ko nabuksan ang email ad ko kahapon. Ngayon pa, pagdating ko sa
trabaho."
"Okay. Tingnan mo para 'di ka na kabahan. Later?" tanong niya.
Tumawa ako. "Sige... pupunta ako sa spa n'yo. Doon na tayo magkita."
"Okay..."
Pagkabukas ng elevator patungo sa opisina ay tulala pa ako. Pero nakuha
ni Duke ang atensyon ko. Nakatayo siya sa isang cubicle na tapat ng
pintuan. He's wearing a black coat and tie at may malaking palumpong ng
mga pulang rosas siyang dala.
Nalaglag ang panga ko. What's this for?
Unti unting umangat ang labi ko. Tinulak ko ang transparent door.
Tumuwid siya sa pagkakatayo. Kitang kita ko ang pag tingin ng ibang
empleyado.
"Welcome back!" ani Duke.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 6/17
Mas lalo akong nangiti. Tinanggap ko ang mga rosas. "Salamat! Nag abala
ka pa."
"Of course..." Ginala niya ang kanyang paningin mula ulo hanggang paa.
"I'm glad nothing changed..."
"Isang linggo lang naman, Duke!" tumawa ako.
"Kahit na. Some things change real fast..."
Tiningnan kong mabuti ang suot niya. Mukhang may meeting siya ngayon,
a?
"May meeting ka?" tanong ko.
"Yup. Babalik ako before lunch. Let's eat together?"
"Uh... Okay!"
Sinamahan niya ako patungo sa aking opisina. Walang mga papel sa aking
lamesa. Ibig sabihin, habang wala ako ay talagang walang binigay na
trabaho. Nilingon ko siya.
"Wala bang paper works? What about the second interview?" tanong ko.
"Huwag mo na munang isipin iyon..."
Nilapag ko ang mga rosas sa aking lamesa. Hindi pwedeng ganoon. Ayaw
kong may favoritism sa work. Ano na lang ang sasabihin ng HR Manager?
"Duke, hindi pwedeng ganoon. Iyong nirereview kong mga tao, asan na?"
"The second interview will be this coming Friday."
Second interview? Kung nasaan si Felicity? Oh my God!
"Uh, pwede rin namang sa review na lang ako since nainterview ko na
itong mga applicants."
"Hmmm. Okay. If that's what you want then I won't put you in the panel."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 7/17
Huminga ako ng malalim. Ayaw ko mang gumagamit siya ng kanyang
awtoridad para mas mapadali ang trabaho ko, gusto ko naman ang
desisyon niyang ito. I want to detach.
"May kilala kasi ako sa mga applicants kaya mas mabuting huwag ako ang
mag interview."
"Oh? Sige... sige..."
Umupo ako sa aking swivel chair. Nakatayo si Duke sa aking harapan. His
tux is quiet intimidating. His dark eyes sent shivers down my spine. Ang
paninitig niya sa akin ay may ibang pinapahiwatig.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 8/17
"Ngayon ang labas ng billboard mo. Kasalukuyang inaayos sa EDSA."
"Oo nga. Nasabi ni Karl."
"Do you have time this evening? The advertising team will celebrate for the
successful shoot," aniya.
"Ha? Talaga? Saan? Pupunta ako kina Karl mamaya."
"Just in a club. Susunduin kita sa spa nina Karl. Ayos lang? Isama mo na rin
si Karl."
"O sige..."
May biglang kumatok kaya natigil kami sa pag uusap. It was Joanne, his
assistant.
"Sir, it's time. Kailangan na po nating umalis para sa meeting."
"Okay... Susunod ako."
Sinarado ni Joanne ang pintuan. Bumaling si Duke sa akin.
"So, I'll go now. Before lunch... then later?"
Tumango ako at nagpaalam na rin sa kanya.
Nag review ako ng profiles ng mga empleyado. Nasabi ko na rin sa Manager
na hindi ako hahandle ng second interview dahil may kilala ako. Nasabi na
rin yata ni Duke iyon kaya hindi na ako nahirapan.
Nang nag lunch ay hindi nakarating si Duke dahil natagalan sa meeting
pero nagpadala siya ng pagkain sa akin. He's just so sweet.
"Hmmm. 'Yon lang? I was expecting more from him!" ani Karl, tinutukoy si
Jacob.
"What kind of more are you talking about?" tanong ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 9/17
Kinwento ko sa kanya ang nangyari sa Alegria. Of course, I skipped the
details. Lalo na iyong hindi ko pa kayang balikan.
"I was expecting he'll come back to you noong nasa kubo kayo."
"Well, I didn't expect anything. May girlfriend siya. At isa pa, masyado ko
siyang nasaktan."
"So... anong status n'yo ngayon? Friends? Strangers?"
"Wala. Hindi naman kami nag usap ng ganyan. We just talked. Casual. I
guess it's safe to say that we're still friends after all..."
Naisip ko iyong pag aalaga niya sa akin habang nasa kubo kami. He took
care of me. Kahit na nasaktan ko siya at kahit na mahirap intindihan, he
still cares for me.
"And you're okay with that?" tanong ni Karl.
"Do I have a choice? Matagal na kaming break, Karl. Noong nagkaroon siya
ng girlfriend, doon pa lang dapat nag move on na ako."
"That was... seven or eight months ago, right? And moving on is a process.
Hindi 'yan instant kaya tama lang 'yan. I can feel that you're better now. At
mas lalo na ngayong nakapag usap na kayo."
Tumango ako. "I guess you're right." Lito pero magaan na ang pakiramdam
ko ngayon.
"And then..." tumingin si Karl sa labas ng salon nila. "Here's why you
should feel really better."
Napalingon din ako sa labas at nakita ko si Duke. Naka puting long sleeves
na siya ngayon. Nakatupi ito hanggang siko at papasok na siya sa buong
commercial building. Nang nakita niya kami ni Karl ay kumaway siya.
"He gave me flowers kanina. Sent me my lunch too."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 10/17
"It seems like a normal thing to him. Hindi ba talagang binibigyan ka niya
ng bulaklak niyan? That's not the first time. He's courting you..."
Tumawa lamang ako. Tumigil na kami sa pag uusap dahil dumating na si
Duke.
"Ready?" aniya sa aming dalawa ni Karl. Tumayo ako at tumingin kay Karl.
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & P?eople
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 11/17
"Kanina pa. Excited na nga si Karl, e."
"That's good!" ani Duke at iginiya na kami patungo sa kanyang sasakyan
para makaalis na doon.
Dinaanan namin nina Duke at Karl ang billboard sa EDSA. Nakita ko na ito
kanina sa edits na sinend sa akin sa email ng photographer. Pero iba pa rin
pag nakikita siya sa billboard.
"You look so hot, Rosie!" ani Duke.
Uminit ang pisngi ko. "First time ko 'yan. Nahihiya pa ako."
"Masasanay ka rin, eventually..." ani Karl. "Ang ganda kaya..."
Ang lapad ng ngiti ko lalo na nang nakarating kami sa club. Sa isang
exclusive room sila nagpaparty. Pagkapasok namin ay pumutok ang party
poppers. Sa flatscreen sa harap ay naka slide show ang mga resulta ng
shoot at ang mga BTS. Hindi lang pala sa campaign ko ang celebration na
ito, nandito rin kasi ang mga modelo nila.
Kumain muna kami habang ang mga photographer at ibang models ay
nagsasaya na. Naroon din ang ilang managers ni Duke na panay ang biro
sa kanya. It's nice to see that the CEO is this approachable.
"What?" tanong ni Duke nang nangingiti ako sa kanya.
Kanina ko pa siya pinagmamasdan na nakikipag batian sa mga managers
niya. Hindi naman siya ganito noon. He used to be intimidating and
serious.
"Wala lang. I'm happy that your relationship with your employees is
improving."
Nagtaas siya ng kilay. "Kasi may isang empleyado ako noong sa sobrang
pamimressure ko, napaiyak."
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
? ? ?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 12/17
Nagtaas din ako ng kilay. Ako ang tinutukoy niya. Nangyari ito noon sa
akin. He's just so scary that time and I'm an emotional mess (because of
Jacob and my family).
"I hate to see your beautiful face crying just because of me. Or because of
anything..."
Nakisali na si Karl sa party. Pinakilala siya ng mga kaibigan niyang
photographers sa ilang bagong saltang modelo na naimbitahan dito.
Bumaba ang tingin ko sa juice sa harap ko. I mixed it properly with the
straw. Pero imbes na hayaan ako ay tinaas ni Duke ang aking baba para
magkatinginan ulit kami.
"Roseanne Aranjuez, what I'd give to have you as my girl..."
Nanigas ako sa kinauupuan ko. Matapang niya akong tinitigan. I thought
he's going to be intimidated by my shocked expression pero hindi siya
bumitiw sa kanyang titig sa akin.
Tumikhim ako. "Duke..."
Ngumiti siya kahit na hindi ako makangiti. "It's been three years since I met
you, Rosie. Siguro naman ay kilala mo na ako."
Ngumiti din ako.
"Will you be my girlfriend?" Pabulong niyang sinabi sa akin.
Hindi ako nakasagot. I stared at my juice. I stirred it properly. I don't know
what to say to him.
"I... I still need to think about it..." Shit. I really don't know.
"Well, yeah. I'm in no hurry anyway. I just want you to know that I want you
as my girl..." bulong niya.
Kinagat ko ang labi ko. Hindi ako makatingin sa kanya habang siya'y
diretso ang tingin sa akin.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 13/17
"Hey! Mr. Valenzuela! I'd like you to meet a friend. This is Marcus..."
"Duke Valenzuela..." ani Duke sabay lahad ng kamay.
Bumuga ako ng hininga. That was so close!
"Siya 'yong photographer ng isang magazine. I'm recommending him sa
brochure ng wet collection for this year! He has awesome portfolios..."
"Rosie!" tawag ni Karl sabay pakita sa akin ng wineglass.
Nilapag niya ang isang wineglass sa aking lamesa. Tinanggap ko ito.
"Lika! Sayaw tayo!" aniya at hinila ako.
Bago pa ako nagpatianod ay nilagok ko ang champagne. Nawala kami sa
gitna ng mga modelo at staff.
Lumapit ako kay Karl para makabulong. Hindi pa niya nakuha ang gusto
kong mangyari noong una kaya umilag siya. Ang bading talagang eto!
"Duke asked me to be his girlfriend!" sabi ko.
"Sinagot mo ba?" bulong niya pabalik.
Umiling ako.
Tumawa siya. "Walang chance?"
Sa tanong niyang iyon doon ko napagtanto ang lahat. Chance. Kanino ba
iyan ibibigay? Kung tutuusin, walang lalaking mas malapit sa akin for the
past years. Si Duke lamang ang ganito ka lapit sa akin. I have male friends.
I've been courted by an officemate, a co-model, a friend from Dubai, and
whatever pero walang kasing lapit ni Duke sa kanila. Si Duke lang. Kaya
kung may lalaking mang pwede kong bigyan ng chance, si Duke iyon.
"Meron."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 23 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187296088�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
23/page/4 14/17
Tumango si Karl at nagbigay ulit sa akin ng champagne. Minutes later,
Duke joined me in the dancefloor. Nawala si Karl, siguro ay nagpunta sa
mga kaibigan niya. Si Duke na ngayon ang kasayaw ko.
Nagtatawanan kaming dalawa habang nagsasayawan. I downed three
champagnes and I'm kind of tipsy.
Habang tumatagal ay mas lalong naging intimate ang sayaw naming
dalawa. Tinaas niya ang dalawang kamay ko at hinaplos niya pababa ang
braso ko. Tumindig ang balahibo ko. Our nose touched. Pumikit ako sa
sobrang hilo sa lights at sa maingay na music.
Then I felt his lips brush against mine. Dumilat ako sa gulat. Nakita kong
nakapikit na siya habang hinahalikan ako ng marahan. Binaba ko ang
kamay ko ay pinikit ko ang mga mata ko. I kissed him back. It was all gentle
and sweet.
Natigil kaming dalawa sa pagsasayaw. At nang dumilat muli ako, nakita
kong nakatingin na siya sa akin. Tumigil kami sa paghahalikan. Naninikip
ang dibdib ko. He smiled. I forced a smile.
"I think you're drunk. Shall I send you home?"
"I'm not drunk, Duke. Alam mong ano ako kung lasing..." Nag iwas ako ng
tingin.
"Then you kissed me for real?"
Nagpakawala ako ng hinga. I guess it's okay. Pilit kong pinigilan ang pag
iisip sa isang tao. Nag angat ako ng tingin kay Duke.
Ngumiti si Duke sa akin at hinawakan niya ang kamay ko.
"Sabihin mo lang sa akin kapag pagod ka na. Iuuwi na kita sa inyo."
Tumango ako. "Okay... Sasabihin ko.

Kabanata 24
Bouquet
Hatinggabi ako inuwi ni Duke. I'm just tipsy, not drunk. Dumiretso na ako sa kwarto
dahil tulog na rin naman yata si Maggie. Mabilis din akong nakatulog pagkatapos.
Hindi ko maintindihan kung mabilis ba o mabagal ang mga araw. Madalas,
nagugulat na lang ako at aalis na pala ako sa trabaho. Minsan naman natutulala
ako ng ilang minuto at napapansin ko na sobrang bagal ng panahon.
Nang nag Biyernes, second interview na iyon ng mga aplikante. Minu minuto nag
piplay
sa aking utak ang scene na dadating si Felicity kasama si Jacob. Maaaring
sinamahan na siya ni Jacob, this time dahil crucial na ang interview na ito. Tapos
magkakasalubong kami ni Jacob sa lobby. Halos ikamatay ko ang bilis ng tibok ng
puso ko.
"Hello? What?" ani Karl nang tinawagan ko siya.
Gusto ko sanang magkape pero ayaw kong lumabas sa opisina ko. 'Tsaka na siguro
ako lalabas mamayang alas kuatro ng hapon. Umaga pa lang ngayon at simula
noong nanligaw si Duke ay nagpapadala siya ng lunch sa akin kaya ayos lang kung
magmukmok ako.
"Mamayang gabi, ha?" sabi ko.
Mag di-dinner out kami mamayang gabi kasama sina Callix, Belle, Ava, at Edward.
Alam naman ni Karl pero sinabi niyang nagdadalawang isip siya dahil may gagawin
kaya sinigurado ko na.
"Oo na! By the way, wala palang number si Leo sa'yo? O kahit si Teddy? Nagpunta
sila dito kanina sa gym. Sabi punta ka daw sa birthday ni Leo..."
"Ha? Saan ganap?" tanong ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 3/16
"Sa isangt maliit na bar lang."
"Bar as in club?" tanong ko kahit na hindi importante. Kailangan ko lang humaba
ang pag uusap para hindi ma tempt na lumabas ng opisina.
"Hindi ata club. Pagkain lang daw, booze, and music. They asked me to invite you."
"Pag iisipan ko..."
Most likely, Felicity and Jacob will be there. I don't want another encounter. I
don't
want to see them holding hands, whispering to each others ears. Tama na... Ayaw
ko na muna.
"Pag iisipan? Ito naman! Birthday lang naman. Makikikain lang tayo."
"O basta basta!" I don't want to elaborate this part. "Anyway, mamaya sa dinner
ha?"
"Okay. Tuloy ba bukas?"
"Oo..." sabi ko.
"O sige na, sige na. Magtatrabaho pa ako..." ani Karl.
Umirap pa ako. Mabuti nga siya at pagala gala lang siya sa buong building para
icheck ang mga business niya.
Binaba ko ang tawag at nagpatuloy na sa pagtatrabaho. May naghatid na ng
pagkain kaya hindi ko na kailangang lumabas.
Sa huli, nakaya ko namang manatili sa loob ng aking opisina. Pero nang nag alas
dos ay hindi ko na kinaya. I needed to pee so I went out of my office. Nag iingat
akong di ako lumingon sa lobby. May tatlong applicants doon at wala namang
lumapit sa akin. Dumiretso ako sa CR. Nang natapos ay dumaan ulit ako sa lobby.
This time, pinasadahan ko na ng tingin at nakahinga nang maluwang nang nakitang
wala doon si Felicity. Baka umaga ang schedule niya kaya nakaalis na.
Nagpatuloy ako sa pag aayos ng paper works. Alas kuatro nang may kumatok sa
aking pintuan.
"Pasok!" sigaw ko kaya agad naman itong bumukas.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 4/16
Ang unang nakita ko ay mga pulang bulaklak. Tumawa na ako doon pa lang. Arawaraw
akong nakakatanggap ng bulaklak galing kay Duke.
"Surprise!" ani Duke sabay pasok.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 5/16
Tumayo ako at tumawa. Binigay niya sa akin ang napakalaking bouquet. Hindi pa
nga nalalagas ang mga ibinigay niya noong nakaraan ay may bago na ulit.
"Di ka na sana nag abala. I'm so spoiled."
Tumawa siya. "I want you spoiled. Anyway, are you done with work?"
Tumango ako.
"I have something for you..." aniya.
"Ano 'yan? Hmmm..."
Umupo ako sa aking swivel chair. Karga karga ko parin ang bulaklak. Tumayo si
Duke sa harap ng aking lamesa at winagayway niya ang isang envelope.
"What's that?"
"It's a booking for two in a hotel. Meron nito sa Palawan, Batangas, Tagaytay, and
abroad..." He smiled.
"And?"
"Let's go on a vacation!"
"What? Kaka leave ko lang..." Kumalabog ang puso ko.
"Who approves your leave? It's okay. Isang araw ka lang mag li-leave. The dates are
within a long weekend."
"Hmm. Kung hindi gaanong busy... then... why not?"
Nag usap kami ni Duke tungkol sa dates. He convinced me to the trip. Nakakatempt
naman talaga kasi ang iisipin ko lang ay kung saan namin gustong magbakasyon.
It's from Brandon's chain of hotels daw.
Pagkatapos naming mag usap doon ay bumaba na kami sa building. Pupunta kami
kina Karl ngayon para sunduin si Karl sa building niya.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 6/16
"Sus! Manlilibre lang iyon si Josh dahil big time na!" ani Karl tinutukoy ang
kaibigan
naming nag set ng dinner na ito.
"Edi maganda!" Tumawa ako.
Duke parked the car. Lumabas na ako. Iniwan ko na lang muna ang bouquet sa loob
ng sasakyan at sabay na kaming tatlong pumasok.
Maingay ang grupo noong malayo pa lang kami. Ngunit nang nakitang kasama ko si
Duke ay natahimik sila at naging tipid ang mga kilos.
"Nakauwi ka pala sa Alegria noong nakaraan, Rosie? Kumusta?" Sumulyap si Ava
kay Duke.
I know what she meant by that. I just didn't want to talk about it in front of Duke
so I
told them a little about April's wedding. Syempre, iyong ibang detalye na tungkol
kay Jacob ay pinag paliban ko.
Habang kumakain kami ay panay ang kwentuhan. Bidang bida si Josh na nakuha
ng isang magandang kompanya at ngayon, big time na.
Duke saw some friends kaya nagpaalam muna siya saglit sa aming lamesa para
puntahan iyon. Sinundan namin siya ng tingin habang umaalis at nang tuluyan
nang nawala ay dumagsa na ang mga tanong.
"Kayo na?" malamig na tanong ni Callix.
Umiling ako. "Hindi."
"Hindi o hindi pa?" tanong ni Edward.
"Hindi pa..." sagot ni Karl.
Ngumiwi ako sa kanya.
"You know what, Rosie. Not bad! He seems like a great guy. Intimidating but great!"
ani Belle.
Umiwas na ako doon. Tinanong ko si Josh tungkol sa trabaho niya para mawala
ang usapan. Unti unti na rin kaming nag loosen up dahil doon.
Nang bumalik si Duke ay natahimik ulit sila. I know they're just really
intimidated.
Mas matanda sa aming lahat si Duke at mas mature kumilos.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 7/16
Pagkatapos ng pag uusap namin tungkol sa paglabas bukas ay nagpaalam na kami.
It's just eight PM in the evening. Hindi kami lalabas ngayon dahil bukas pa ang
usapan namin.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 8/16
Kinarga ko ang mga bulaklak ni Duke nang pumasok ako. Sumabay si Karl kina Josh
at Edward kaya naiwan kaming dalawa.
"Let's go home?" sabi ko.
"Yeah!"
Inayos ko ang seatbelts ko at pinaandar na ni Duke ang sasakyan. Nilingon ko siya.
Sumulyap siya sa akin, siguro'y nagulat sa paninitig ko.
"What?" he asked.
"Nothing. Natutuwa lang ako sa'yo..."
"I take that as a compliment. Natutuwa ka sa akin. I hope it's not because I look
like
a clown!"
Humagalpak ako sa tawa. "Clown? Are you kidding me? Ang gwapo mo kaya!"
Kinagat niya ang labi niya. Ngumuso ako at bumaling sa kalsada. Damn it! Now it's
awkward!
"Pag isipan mo, ha? Iyong vacation na sinasabi ko sa'yo..."
"Alright! Pag iisipan ko. But where are we going?"
"Batangas? Do you want? O may nasa ibang bansa silang hotel. Do you want to go?
But we'll have to extend your leave if that's the case."
"Aling bansa?" tanong ko.
"Bangkok, Thailand. What do you think?"
"Nah! I'm just curious kung saan. Batangas na lang... kung sakali."
"Bakit ayaw mo sa ibang bansa? Money? Sagot ko na ang plane tickets mo..."
"What? No way, Duke! Batangas na lang. That way, we won't have to spend too
much."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 9/16
Tumango siya. "Well, if that's what you want. But if you want Thailand... we can,
you know. Just tell me."
"I'm fine with Batangas. Isa pa, ayaw kong mag leave na naman ng mahaba..."
Palapit na kami sa bahay. Nanatili ang tingin ko kay Duke habang karga karga ang
bouquet of roses. Nang tuluyan nang nagpark sa labas ng apartment ay nilingon
niya na ako.
"Thanks for today, Duke..." sabi ko.
"No problem... You're always welcome. You know that..." He smiled.
Kinalas ko ang seatbelts. Tumulong siya nang natagalan ako. He's so close to me I
can smell his manly scent. Nilingon niya ako at naabutang bahagyang inaamoy siya.
He smiled and looked at my lips.
Nanatili ang tingin ko sa kanyang mga mata. Kumalabog ang puso ko sa kaba. Nang
nilapitan niya ako at pumikit ako. His lips brushed mine again. I kissed him back
too. But unlike his kiss last time, his kisses right now were slower and more
intimate.
Hinawakan ko ang kanyang dibdib pero nawalan ako ng lakas. Nagpatianod ako sa
ritmo ng kanyang halik. It's foreign. It's like being lost in a place I don't
understand.
It gave me a different kind of thrill. Bahagya ko siyang tinulak. Kabadong kabado
na
ako dahil habang tumatagal ay lumalalim ang aming mga halik.
Tumigil siya at huminga ng malalim. His breath smells like mint and his own manly
scent.
"I'm sorry. Was I too fast?"
Umiling ako at bahagyang ngumiti.
"I like kissing you so much... I'm getting addicted..."
Tumawa ako. "I-I... I don't know what to say..." Umiling iling ako. "Sige na! Uuwi
na
ako!" Biro ko.
Tumawa rin siya. "Sige... Mabuti pa nga..."
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & People ?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 10/16
He opened the door for me. Lumabas ako at sinarado na ang pintuan. Bumukas ang
salamin kaya kinawayan ko siya.
"Bye! Thank you ulit!" Ipinakita ko ang bouquet ng flowers.
Kumaway siya at nagdrive na palayo. Nakangiti pa ako nang tinalikuran ko ang
kalsada para sa aming gate. Uminit ang pisngi ko at umiling na lang ako. Is this
right? At least my attention's busy with someone else.
? ? ?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 11/16
Pagkabukas ko sa pintuan ng bahay namin ay nagulat ako nang tatlong tao ang
nasa sofa namin. Si Jacob ay nakaupo sa harap ng pintuan. Nang nakita niya ako ay
agad siyang tumayo.
Nalaglag ang panga ko sa gulat. Napatingin ako kay Maggie at James na parehong
bumaling din sa akin. Bumaling ulit ako kay Jacob at napatingin siya sa mga rosas
na dala ko. Nilagay niya sa kanyang bulsa ang kanyang mga kamay.
"Jacob?" sabi ko.
Tumayo si Maggie at sinalubong ako. "Sis, kanina pa siya dito. Hinihintay ka. Gusto
mo ako nang bahala sa mga rosas na 'yan?"
Wala na akong nagawa. Binigay ko kay Maggie ang mga bulaklak. Dumiretso siya sa
kusina at sumama si James sa kanya. Naiwan kami ni Jacob sa sala.
"Uh, uuwi na sana ako buti dumating ka..." aniya.
Tumikhim ako. Pakiramdam ko nagkabuhol buhol ang buong sistema ko.
Nilagay ko ang bag ko sa coffee table at umupo sa sofa. Bakit siya nandito?
Someone tell me why the heck is he here?
He's wearing a black button down sleeveless. Nakalukot ito hanggang siko. Nang
umupo ako sa sofa ay naupo rin siya.
"Pumunta ako dito para... personal na humingi ng tawad sa lahat ng nangyari."
Tumango ako.
"Ayaw kong magkagalit tayong dalawa."
Tumango ulit ako at hindi nakapagsalita. He looked confused.
"Kahit pagkakaibigan na lang... tulad ng dati..."
Naestatwa ako sa kinauupuan ko. Hindi niya na dinagdagan. Nag aantay siya ng
isasagot ko sa kanya pero wala akong masabi. Walang gustong lumabas sa bibig ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 12/16
Pagkakaibigan. Jacob is asking me for friendship. Hindi ko alam kung bakit
nasasaktan ako. And yes, friendship, I can give him that. Kahit na gaano ka sakit,
ibibigay ko iyan sa kanya! Kahit na anong hihingin niya, ibibigay ko. He means so
much to me. I know he shouldn't but he means so much.
"Pagkakaibigan. Oo. Sure!" Tumango ako.
"Thank you..." aniya.
Lumabas si Maggie sa kusina. Kasama si James. Pareho kaming napatingin sa
kanilang dalawa. Nilapag ni Maggie ang vase na may mga bulaklak sa tabi ng TV at
walang eye contact na dumiretso na sa kanyang kwarto. Sumunod din si James sa
kanya.
"Kumain ka na?" tanong ko.
"Oo. Bago ako pumunta dito, kumain na ako..."
"Anong oras ka bang dumating dito?" tanong ko sabay tingin sa aking relo.
"Mga five thirty..."
Halos tatlong oras siya dito sa bahay.
"Ibig sabihin nag dinner ka ng mga five or mas maaga? Hindi ka ba pinaghapunan ni
Maggie?"
"Ayos lang... busog pa naman ako."
Tumayo ako at nagtungo sa kusina. Nang nakapasok na doon ay pinaypayan ko ang
sarili ko gamit ang aking kamay. Inisa isa ko ang mga kaldero at ang rice cooker
para tingnan kung may pagkain. Nakita kong nag take out lang ang dalawa ng
lechon manok at may tirang kanin pa.
Inayos ko ang lamesa para mapakain si Jacob. Nakakahiya naman talaga 'tong si
Maggie. Bumukas ang pintuan sa kwarto niya at pumasok siya sa kusina.
"Hindi mo pinakain?" pabulong kong tanong.
"Inanyayahan ko, ha! Ayaw kumain. Aantayin ka raw... Saan ka ba kasi galing? Tagal
mo tonight, huh?"
Nagtiim bagang ako. Sumungaw ako sa sala at nakita kong nakatayo na si Jacob.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 13/16
"Jacob... kumain ka na muna! Lika!" sabi ko.
Umiling siya at ngumiti. "Hindi na. Aalis na rin naman ako 'tsaka busog pa ako."
Nilingon ko ang hinanda kong kubyertos. My dalawang pinggan doon. Sino pang
kakain bukod sa kanya? Edi ako! Tangina kahit tapos na akong kumain!
"Ah? Ganoon ba? Uh... Okay..." Tumango ako at dumiretso sa kanya.
Lumapit na siya sa pintuan at umamba nang aalis.
"Maggie, salamat sa pagpapapasok. Si James?"
"Nasa kwarto, Jacob..."
"Paki sabi aalis na ako... Rosie..."
Lumapit ako sa kanya para ihatid siya sa gate. Sabay kaming naglakad palabas. Ako
ang nagbukas ng gate at luminga linga ako. Laking gulat ko nang nasa unahan lang
pala ang Hummer niya.
Bumaling siya sa akin. Bahagya akong napaatras sa gulat ng pagkakalapit niya.
Umatras siya ng bahagya nang napansin ang ginawa ko.
"Thank you... Sana maging magkaibigan ulit tayo. Ayaw kong may sama ng loob na
mamagitan sa ating dalawa."
Tumango ako. "Ako rin, Jacob..." Nag iwas ako ng tingin.
"Aalis na ako..." aniya.
"Sige... ingat ka..."
Tinalikuran niya ako. Pinatunog niya ang Hummer. Para akong hindi makahinga
habang tinitingnan siyang palayo.
Nilingon niya ulit ako nang binuksan niya ang pintuan ng sasakyan. Ngumiti siya sa
akin. Sinuklian ko rin iyon ng ngiti at kaway. He waved his hand too. Mabilis
siyang
pumasok sa sasakyan.
The headlights lit. Nanatili akong nakatayo. A familiar feeling rose within me.
Kumaway ulit ako nang umandar ang sasakyan. Bumusina siya ng isang beses bago
tuluyang umalis sa street.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 24 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187681603�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
24/page/4 14/16
"Ano kaya 'yon?" si Maggie sa aking likod.
Sinarado ko ang gate at pinikit ko ang mga mata ko.
"Nagulat ako nang pagbukas ni James sa gate si Jacob ang pumasok. We were both
shocked. Akala ko kung ano na pero nang sinabi niyang may sasabihin siya sa'yo ay
syempre pinapasok ko. Anyway, Jacob's like family to me. Ilang taon din kayo.
Naiintindihan mo naman siguro iyon, Rosie..."
"I'm not blaming you or anything for letting him in, Mag."
"O? Edi anong pinag aano mo diyan at bakit para kang problematic?"
Umiling ako at pumasok na ulit sa bahay. Sumunod si Maggie. Dumiretso ako sa
kusina para iligpit ang pagkain na hinanda para sa aming dalawa ni Jacob.
"Wala!" iritadong sinabi ko
Kabanata 25
Ngiti
Nakahilig ang ulo ko sa isang malaking sofa. Ako lang yata itong
nagpaparty na mukhang puyat.
"Rosie, phone mo. Lumilindol sa buong lamesa. Kanina pa 'yan nag
vavibrate!" sigaw ni Belle sa gitna ng malakas na house music.
Dumilat ako at kinuha ang aking purse, kung nasaan ang cellphone
ko.Sumasayaw na si Callix, Ava, at Karl sa dancefloor. Tanging si Belle,
Edward at Josh na lang ang natitira sa aming lamesa.
Tiningnan ko ang cellphone ko.
Simula kagabi, parang nawala ulit ako sa tinatahak kong landas.
Pakiramdam ko unti unti ulit akong lumiliko. Pakiramdam ko niloloko ko
lang ang sarili ko. Paulit ulit kong sinabi sa sarili ko na ayos lang iyon.
Paano ba mag move on? Hindi ba ganoon naman talaga? Sa una, mag
aalinlangan ka pa at magmumukha kang napipilitan. Eventually, new
feelings will grow within you. This is what I'm doing. There's not need to
get confused.
Duke:
How's the party?
Binalik ko sa purse ang cellphone ko. Hinilot ko ang aking sentido at hinilig
ulit ang ulo sa sofa.
"May sakit ka ba, Rosie?" tanong ni Belle.
"Huh? Wala..." sabi ko nang 'di dumidilat.
"Kanina ka pa walang gana ah?"
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 3/20
"Medyo masakit lang ang ulo ko..." sa kakapuyat kagabi.
Masasaktan ko si Duke. Kailan ko siya sasagutin? Saan patungo ang
ginagawa naming ito? Buhol buhol ang mga tanong sa aking utak. Tama ba
ito? I know that Maggie's right... Maybe... Maybe I'll live with it. Eventually,
matatanggap ko na kahit mahal ko pa si Jacob, maaappreciate ko ang
presensya ni Duke.
Ngayon... naiintindihan ko na si Auntie Precy. I know what she's gone
through. I know why she only loved Don Juan Antonio. Dahil syempre, kung
pipilitin niyang magmahal ng iba, masasaktan lang sila dahil ang totoo kay
Don Juan parin siya. But do I repeat what she did? No... I refuse to do that.
That's really hard. This one in front of me is easy.
"Hello?" narinig ko si Karl sa kanyang cellphone.
Imbes na ihilig lang ang ulo doon sa sofa ay umayos na ako sa
pagkakaupo. Dalawang shot ng vodka ang dire diretso kong nilagok. Baka
sakaling maging maayos ako pag uminom.
"O? Talaga!? Sa mga sofa!" ani Karl sabay pasada ng tingin.
Nagkatinginan kaming dalawa.
"Sino 'yan?" tanong ni Callix.
"Ah! Sina Leo at Teddy. Nandito sila sa parehong bar."
What the heck? Really? And Jacob with Felicity too, that's for sure!
"Tapos? Pinapunta mo dito?" tanong ko.
"Eh nagtanong kung nasaan tayo..." Nagkibit ng balikat si Karl.
"Paano nila nalaman na nandito tayo?" tanong ko.
"Nag upload ako ng picture kanina..." sagot ni Callix.
Damn it!
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 4/20
"Bakit? May problema ka ba sa kanila, Rosie?" tanong ni Callix.
Bago pa ako makasagot ay dumating na si Louie at Teddy. Kaliwa't kanang
high five ang binigay nila sa kay Karl, Callix, Edward, at Josh.
Nilingon ko ang likod nila at wala naman si Jacob doon. Silang dalawa
lang. Naupo sila sa sofa namin at nag kwentuhan tungkol sa kung anu-ano.
"Rosie!" ani Teddy sa akin.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 5/20
Ngumiti ako. Sinuklian niya rin iyon ng ngiti.
"Tara Belle! Sayaw tayo!" ani Ava.
Tumayo silang dalawa ni Ava. Sumunod si Louie sa kanila. Nagsalin ulit ako
ng unumin sa aking baso. Wala si Jacob. Calm down, Rosie...
"Kailan pa kayo nakabalik dito?" tanong ko.
"Noong isang araw pa ako. Sumama ako kay Ron at April. May honeymoon
daw ang dalawa."
"Oh? Saan sila nag honeymoon?" tanong ko.
"Sa Batangas daw..."
Then I remember Duke's offer. Bumagsak ang tingin ko sa inumin ko at
nilagok ko ito. Sasama pa ba ako doon? I feel like I'm being unfair to Duke.
Ito rin ba ang naramdaman ni Auntie noon tuwing may ineentertain siyang
iba? Na si Don Juan parin talaga?
"Oh? Kailan ang uwi nila?" tanong ko.
"Siguro nakauwi na ang mga iyon sa birthday ni Leo. Nga pala... pumunta
ka ha?" ani Teddy.
"Asan nga pala si Leo?" tanong ni Karl.
"Andoon pa sa labas. Kasama si Jacob."
Halos mailuwa ko ang iniinom ko. So much for concluding na wala siya!
The hell?
"Don't worry, Rosie... Mag isa si Jacob."
"Ha? What do you mean?" Patay malisya kong sinabi.
Umiling si Teddy at nginitian ako.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 6/20
"Bakit nga pala kayo nandito?" winala ko ang usapan.
"Nagkayayaan lang. Minsan lang kami sabay sabay na nandito. Si Louie
baka mamalagi na sa Alegria, e."
"Oh? Sa negosyo 'no?"
"Si Jacob rin, baka mamalagi sa Alegria."
Nag iwas ako ng tingin. Kitang kita ko ang kuryosidad sa mga mata ni
Teddy nang sinabi iyon sa akin.
Bakit mamamalagi si Jacob sa Alegria? Akala ko ba Manila based siya?
"Ganoon ba?" sabi ko sabay tingin sa tumayong si Josh at Edward.
Umiling ako. Nakita kong may gusto silang lapitan na mga babae para
pormahan. Biniro ko pa sila na isama nila si Karl. Talagang sumama ang
mokong sa pamomorma.
"Hello, dude! Asan na ba kayo?" ani Teddy. "Ang tagal n'yo namang
pumasok! Ano nakahanap ka ng chic diyan?"
Tumikhim ako at uminom ng tubig. Inayos ko ang damit ko. I'm wearing a
black tube top dress.
"O sige... Lina kayo..." ani Teddy at binaba na ang cellphone. "Si Leo..."
paliwanag niya sa akin.
Ilang sandali ang nakalipas ay naaninag ko na si Leo. Tumuwid ako sa
pagkakaupo ko. Nasulyapan ko pa si Jacob sa likod niya. Mag isa nga siya.
Tunay na wala si Felicity.
"Oh? Nandito ka pa?" Humagalpak si Leo sabay highfive kay Teddy.
"Ang tagal n'yo e!" ani Teddy.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 7/20
Bumaling ako kina Karl. I don't want to be awkward. Kaya laking
pasasalamat ko nang bumalik si Karl at si Josh sa mesa. Si Edward ay
nakasayaw na ang babaeng pinormahan sa dancefloor.
"Dude!"
Bumalik din si Callix at kaliwa't kanan ang high five. Tahimik lang ako
habang nag uusap usap sila. Umupo si Jacob sa tabi ni Teddy. Nakita kong
nag tawag kaagad siya ng waiter at umorder na. Nag iwas ako ng tingin.
"Nasa kabilang lamesa ang mga pinsan ko. Pupuntahan ko lang..." ani
Teddy at tumayo na.
"Sama ako..." ani Leo pero bago siya umalis ay nagbilin ng order sa waiter.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 8/20
Ang natitira sa lamesa ay ako, si Callix, Karl, Josh, at Jacob na lang. Nang
tumayo si Josh at Karl para pumuntang dancefloor ay nanlamig na ako.
Tangina, bakit naiiwan kami?
"Uh, susundan ko lang si Belle. Medyo lasing pa naman iyon."
What the heck? Why are we alone here?
Umiling ako at bahagyang natawa dahil naiwan kami. Seryoso ang
ekspresyon ni Jacob nang tumingin siya sa akin. Bumaling siya sa lumapit
na waiter at nakita kong tubig ang inorder niya at isang shot ng whiskey.
"Hindi ka sasayaw?" tanong ni Jacob sa akin.
Nanatili ang mga mata ko sa baso. Umiling ako bilang sagot.
"Ikaw? Ayos lang ako dito." Tumawa ako. "You can dance. You don't have
to worry about me here..."
"Hindi na," ani Jacob.
Oh... right! May girlfriend siya. Bakit pa siya sasayaw, 'di ba?
"Sorry nga pala kahapon, ha? Pakiramdam ko nagutom ka kaka antay..."
sabi ko.
"Hindi naman... Kumain naman ako bago pumunta doon. 'Tsaka niyaya
naman ako ni Maggie at James, tinanggihan ko dahil busog pa ako. Anong
oras pala ang out mo sa trabaho?"
Hindi ko alam kung bakit naninikip ang dibdib ko. Para itong pinipiga. I
tried to act calm but I just couldn't.
"I-Uhm... Alas kuatro y media ang out ko. Natagalan lang ako kasi nag
dinner kami nina Karl kahapon. Kakabalik lang kasi ni Josh, e. Nanlibre..."
Tumango siya.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 9/20
"Next time na pumunta ka sa bahay, magsabi ka sa akin para hindi naman
ganoon."
He smiled. Parang kinukurot ang puso ko. Damn that smile. I remember
that so well. "Next time..."
May next time pa ba, ha, Rosie? Tangina.
Natigil kami sa pag uusap nang bumalik si Leo. Natatawa pa ito
pagkabalik. Parang nag asaran yata sila sa mesa nina Teddy.
"Ano?" tanong ni Jacob.
"Itong si Teddy, ililibre niya daw ako pag nilapitan ko 'yong expat..."
"Tapos? Lalapitan mo?" tanong ni Jacob sabay tawa.
"Asan diyan, Leo?" tanong ko sabay hagilap sa buong bar.
Sa counter, may nakita akong mag isang koreana o chinese.
"Mamaya may boyfriend 'yan..." Kinuha ni Leo ang whiskey at
pinangalahati. "Pero... sige. Ililibre kahit na anong order daw. Oorder
talaga ako ng mamahaling wine para sa ating lahat!"
"Maganda..." sabi ko sabay tingin kay Leo.
"Mas maganda ka pa..." ani Jacob.
What? Nanatili ang tingin ko kay Leo. Ngumisi si Leo sa akin.
"Humanda talaga si Teddy..."
Dumiretso na si Leo doon sa counter. Sinundan ko siya ng tingin. Ganoon
din yata ang ginawa ni Jacob.
"Hmmm..."
Napalingon ako kay Jacob.
"Bakit?"
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 10/20
Nanatili ang tingin ni Jacob sa babae.
"'Yan yata 'yong transgender na pinormahan ni Teddy kasi akala niya
babae!"
"What?" napalingon ako kay Leo na ngayon ay kakausapin na ang babae.
"There's nothing wrong with being a transgender..."
"Wala nga. Pero kung straight ka, hindi pwede 'yan..."
Nakita naming umiling si Leo at natigilan. Humagalpak si Jacob. Umiling
lamang ako ngunit di ko mapigilan ang mapangiti. Ang mga trip talaga ng
mga unggoy na ito.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 11/20
Bumalik si Teddy sa aming lamesa sabay high five kay Jacob.
"Baliw ka talaga, Teddy!" ani Jacob.
"Hoy!" sigaw ni Leo, pabalik na sa amin.
Kitang kita ko ang pamumula ng kanyang pisngi. Nagtawanan kaming
lahat.
"Nilapitan ko! Nilapitan ko! Libre mo ako!" ani Leo.
Umirap si Teddy. "Whatever."
Umorder si Teddy ng isang mamahaling wine. Sabay silang dalawang
dumiretso sa dancefloor leaving me alone with Jacob once again.
"Mga baliw talaga ang mga 'yan."
"Oo nga... walang pinagbago..." sabi ko.
Inubos ko ang kalahating tubig sa aking baso. Siguro sakto na iyong
nainom kong alak ngayon.
"Water?" tanong ni Jacob nang nakitang ubos na ang tubig ko.
"Yes, please..." sabi ko.
I can't explain how awkward this is!
Naramdaman ko ang paglindol sa lamesa habang nilalapag ni Jacob ang
tubig malapit sa akin. Kinuha ko kaagad ang purse ko. I don't want to draw
too much attention so I need to see the message right away.
Duke:
Hey... I'm worried.
Shit...
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 12/20
Ako:
I'm sorry. I'm preoccupied with the party.
Duke:
Did you dance? Sinong maghahatid sa'yo pag uwi mo? Do you want me to
pick you up?
Napatingin ako sa dancefloor. Tahimik lamang si Jacob, parang hinihintay
akong magsalita pagkatapos ng panandaliang katahimikan.
Ako:
Si Karl...
Which is true. I won't let Jacob drive me home kahit na ipagkanulo pa kami
ng mga kaibigan ko. O kahit na sabihing friendly gesture iyon.
"Hi! I can see that you want to dance judging by the way you look at the
dancefloor... Here... take my hand..." anang isang lalaki sabay lahad ng
kamay sa akin.
Napatingin ako kay Jacob. Kitang kita ko ang pag igting ng panga ni Jacob
habang nakatingin sa lalaki.
"Nag uusap kami. She can't dance..." malamig ngunit mahinahon niyang
sabi sa lalaki.
"Oh! I'm sorry. I didn't mean to interrupt. I just thought she wants to
dance..."
Umalis ang lalaki. Sinundan iyon ng tingin ni Jacob. Huminga ako ng
malalim.
"Hayaan mo na. Ganyan talaga pag nasa bar. Gagawin ng iba ang lahat
makasayaw lang..."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 13/20
Bumaling si Jacob sa akin. "Noon ba... Paano ka nakakawala pag may
ganyan?"
"Minsan sinasabi ko na... may boyfriend na ako." Really, Rosie? "O
minsan... boyfriend si Karl."
"Buti di ka kinukulit masyado?"
"Kapag nandyan si Karl, hindi ako kinukulit. Kapag mag isa ako, 'yan... may
mangungulit," sagot ko.
"Tapos? Anong sinasabi mo?" He looks so attentive.
Nagkibit ako ng balikat. "May boyfriend. Paulit ulit lang hanggang sa mag
sawa..."
"Tss... Lalo na ngayon na may billboard kang bago, 'di ba?"
Tumikhim ako. "Uh... Yup... But... the people in clubs don't usually
remember me as the billboard model so... it doesn't matter. May iba... pero
madalas, hindi nila maaalala."
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
? ? ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & P?eople
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 14/20
Nag vibrate ulit ang cellphone ko. Tumuwid sa pagkakaupo si Jacob.
Binasa ko ang mensahe ni Duke.
Duke:
Text me pag pauwi ka na...
Sumulyap ako kay Jacob. Naabutan kong nakatingin siya aking cellphone.
Nagkatinginan kaming dalawa.
"Uh... kailan uwi mo sa Alegria?" tanong ko.
"Hindi pa ako sigurado. Siguro sa makalawa..." ani Jacob. "Ikaw? Kailan
ang balik mo doon?"
"Hindi pa ako sigurado."
"Babalik ka pa ba doon?"
"Uh, nangako ako kay Auntie Precy na babalik ako..."
"May plano ka sanang hindi na bumalik?"
Shit!
"Uh... hindi naman."
Tumango si Jacob. Natahimik ulit kaming dalawa. Nakakabingi at
nakakapanindig balahibo ang katahimikan na namagitan sa amin. Kung
hindi lang bumalik sina Karl, Ava, at Belle ay makakarinig na talaga ako ng
crickets...
"Magsaya naman kayo! Ano? Sayaw, Rosie!" ani Karl.
Umiling ako. Uminom lang noong wine na binili ni Teddy ang tatlo at
bumalik na ulit sa dancefloor. Naiwan ulit kami ni Jacob doon.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 15/20
Napatingin ako kay Jacob na ngayon ay tulala sa kanyang baso.
Sinamantala ko ang pagkakataong iyon para titigan ang kanyang mukha.
He's really so handsome. Like a manly model straight from a men's
magazine.
"Kumusta ang negosyo?" tanong ko.
Napatingin siya sa akin. "Maayos naman."
"Balita ko... dalawang palapag daw ang sakop ng Headquarters ng J.A. dito
sa Maynila, a? 'Tsaka napansin ko noong pumunta ako sa pabrika, may
bagong building..."
Tumango siya. "Oo. Gusto mong pumasyal sa HQ dito sa Maynila?"
Napawi ang ngiti ko. Tumikhim si Jacob. He probably understood why I
couldn't accept that.
"Maganda na..." simpleng nasabi niya.
Tumango ako at bumaling sa baso ko.
"Ikaw? Kumusta ang trabaho?" Hindi siya makatingin sa akin.
"Maayos naman..."
"Mabuti... May plano ka bang mangibang bansa ulit?"
"Kung may chance o opportunity, ayos din. Pero kuntento ako ngayon sa
trabaho ko sa VMalls."
"Lumipat sa ibang trabaho? O... magpapromote? Mayroon."
"Promote, sure! Lipat? Saan naman? I can't think of any company. Besides,
I owe VMalls almost everything. Hindi ko mapapag aral si Maggie kung wala
ang V Malls."
Natahimik si Jacob. Nanatili siyang nakatingin sa kanyang baso.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 16/20
Bumalik ang mga kaibigan namin. Napagod yata sila sa kakasayaw kaya
nanatili na sila sa lamesa. Tahimik na ako. Ganoon din si Jacob. Ala una
nang nagdesisyon kaming mga girls na umuwi. Gusto ko na ring umuwi.
"Uwi na tayo, Karl..." bulong ko kay Karl.
Umiling siya. "Mamaya na..."
"Gusto mo nang umuwi, Rosie?" tanong ni Jacob.
Napatingin si Leo sa akin. Tumikhim ako at bahagyang kinurot ang braso ni
Karl. Napatingin si Jacob sa kamay ko at napaawang ang bibig niya.
Mabilis kong inalis ang kamay ko sa braso ni Karl.
"Hindi na... Ihahatid naman ako ni Karl..."
"Oo! Oo, ihahatid ko siya!" ani Karl.
Tinikom ni Jacob ang bibig niya at tumango siya ng isang beses. Shit!
Nakita niya iyong pagkurot ko sa braso ni Karl.
Tumayo ako. Ganoon din si Ava na sasabay na rin sa amin. Nag beso ako
kay Belle dahil maiiwan siya sa pag aantay niya kay Callix.
"Alis na ako! Bye guys..." sabay kaway ko sa mga boys.
Kumaway si Leo, Louie, at Josh sa akin. Tumango lamang ang iba. Nanatili
ang tingin ni Jacob sa kanyang inumin.
"Jacob... mauna na ako."
Nag angat siya ng tingin sa akin at tumango ulit ng marahan. Ngumiti pa
ako para mangiti rin siya. I'm sorry for doing that. Pakiramdam ko,
naramdaman niyang ayaw kong siya ang mag hatid sa akin.
Tumango siyang muli. "Ingat kayo..."
"See you... uh... Jacob..."
"See you."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 25 ? Page 5 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187713291�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
25/page/5 17/20
"Wait, Rosie. Hingi ako ng number mo para ma contact na kita," ani Leo
sabay tayo at kuha ng cellphone.
Sumulyap ako kay Jacob at nakita kong ininom niya ng diretso ang wine.
Hindi ko na mapigilan ang pag singit.
"Jacob, dahan dahan lang. Mag dadrive ka pa..." sabi ko.
Nag angat siya ng tingin sa akin. "Huli na 'yon..."
Tumango ako at bumaling kay Leo. Naabutan kong nakatingin si Leo sa
akin. His smirk showed. "Sige na... Number mo na..."
Binigay ko sa kanya ang number ko. Pagkatapos ay nagpaalam ulit ako.
Nang palayo kami ay nilingon ko ulit ang lamesa. Nakita kong nakatingin si
Jacob sa akin. Kumaway ulit ako sa kanya at malapad na ngumiti. Tipid din
niyang tinugunan ang ngiti ko.
Kinagat ko ang labi ko at lumabas na ng bar. Tahimik ako habang
naglalakad patungo sa sasakyan ni Karl.
"Anong problema mo, Roseanne?"
Napawi ang ngiti ko sa tanong ni Karl. "Kanina ka pa pangiti ngiti!"
Tumawa si Ava. "Hmmm..."
"Ha? Wala!" Kumunot ang noo ko at binuksan na ang pintuan ng sasakyan
ni Karl.
Nang naupo ako doon ay pumikit ako ng marahan. Lord, please help me.

Kabanata 26
Done
Nahihiya ako kay Duke. Noong Linggo ay madalang ang text ko sa kanya. Gusto ko
sanang sabihin sa kanya na hindi pa talaga ako handa. Na pinipilit kong maging
maayos at ayaw kong sa bandang huli ay masaktan ko siya. But I also don't want to
tell him that through the phone. Gusto ko ng harap harapan para mas maayos ang
usapan.
Maaga ako sa trabaho nang nag Lunes. I'm hoping to see Duke before he goes out
for a meeting. Nag titimpla ako ng kape at luminga linga sa buong opisina para
mahanap siya.
"Nandyan naba si Mr. Valenzuela?" tanong ko sa isang empleyado.
"Wala pa yata, Miss, e..." sagot niya.
Nasa labas rin ako uminom ng kape para mag antay sa kanya. Nang may nakita na
akong mga pulang rosas ay tumuwid na ako sa pagkakatayo. I think it's him!
Pupunta na sana siya sa opisina ko ngunit nang nakita niyang nasa dispenser ako
ay lumapit siya sa akin. Napatingin ako sa mga empleyadong nakatingin sa amin.
Uminit ang pisngi ko.
"Good morning, beautiful!" aniya sabay bigay ng bulaklak sa akin.
Tinanggap ko iyon. Sa kabilang kamay ko ay ang kape.
"Thank you, Duke. Naku! Nag abala ka ulit..."
Iginiya ko siya patungo sa aking opisina. Kabado na ako pagkapasok pa lang. Hindi
ko alam kung paano ko sisimulan pero kailangan ko talagang sabihin kaya wala
akong magagawa. Nilapag ko ang mga rosas sa aking lamesa at umupo sa swivel
chair. Si Duke ay nasa harap ko ulit, like the usual.
"Duke..." sabi ko sabay pangalumbaba sa aking lamesa.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 3/12
I just want this as smooth as possible. Ayaw ko ng tensyon.
"Maybe we should slow down..." panimula ko.
Tahimik lamang siya. Parang hinihintay akong dagdagan ang sasabihin.
"I mean... sa lahat ng ito... Slow down. I don't want to just suddenly decide..."
"I've been slowing down for years... But... yes, Rosie. I told you I can wait..."
"I don't want you to wait..." Shit!
Hindi nakapagsalita si Duke. Hindi ko alam kung paano sasabihin ang parteng iyon.
Ayaw kong ipressure ang sarili kong mag move on dahil lang may nag aantay. I want
to go through this journey alone. Iyong hindi ako natatakot na matagalan kasi ako
lang din naman ang involve. Pag may pinag antay ako, mapepressure lang ako.
"I mean... I don't want you to be involved. I want to be okay alone first."
"Okay..." Tumango siya.
Tumango rin ako.
"It's been three years since you and your ex broke up. I hope you'll be okay.
That's a
long time..."
"It's not about that... Ayaw ko lang mag padalos dalos, Duke."
"Okay... I support you on that. Hindi tayo magpapadalos dalos..." Ngumiti siya.
"Thank you..." sabi ko.
May kumatok sa aking pintuan. Bumukas ito at nagpakita si Joanne.
"Aalis na tayo, sir," aniya kay Duke.
"Okay... Susunod na ako..." Bumaling si Duke sa akin. "So... I'll just text you
then?"
Tumango ako at tipid na ngumiti.
Pagkaalis niya ay 'tsaka ako nakahinga ng malalim. I didn't mean to hurt or
disappoint him, though. Gusto kong mag text sa kanya at mag sorry pero hindi ko
ginawa. I will remain firm with my decision.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 4/12
Inubos ko ang ilang oras sa loob ng opisina para sa mga paper works. May
upcoming job interviews sa mga applicant ng mga malls nila kaya hinahanda ko rin
ang mga files.
Naisip kong hindi ako papadalhan ni Duke ng pagkain kaya alas onse pa lang ay
lumabas na ako para makabili ng pagkain. Gusto ko kasing tuloy tuloy na ang
trabaho para mamayang hapon.
Nang naaninag sa lobby ang isang pamilyar na babae ay natigilan ako. Felicity is
wearing a white off shoulder dress. Nang nakita niya ako ay tumayo siya.
Tiningnan ko ang bulletin board. I'm pretty sure the second interview's done.
"Hi Rosie!" ani Felicity sabay ngiti.
"Hello!" Hindi ko alam kung paano pa ngingiti sa kanya. "Second job interview?"
tanong ko.
Umiling siya. "Nagpunta ako dito para makausap ka."
Hindi ako nakagalaw sa sinabi niya. What's this for? Luminga linga ako para
matingnan kung may ibang tao ba.
"Can we talk in private?"
Hindi ko alam kung sa opisina ko ba siya dadalhin o sa labas. But I figured it's
more
private in my office so...
"Sa opisina tayo..." malamig ang tono ko at tinalikuran ko na siya para maka
diretso sa opisina.
Sumunod naman siya. Pinagbuksan ko siya ng pintuan. Pumasok siya. She
gracefully sat down the chair in front of my table.
Umupo naman ako sa swivel chair. Now this is so awkward!
"Is there something wrong with the result of the interview?" panimula ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 5/12
"Hindi iyan ang pinunta ko dito..." Bigo siyang ngumiti.
Now, my heart's on my throat. Ano ang pinunta niya dito kung ganoon?
"I broke up with Jacob..." aniya.
Umalingawngaw iyon sa buong opisina ko. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko
pagkatapos noon. Nanatili ang tingin ko sa kanya. Kitang kita ko ang bigo at pagod
sa kanyang mga mata.
"I can't handle him..." wika ni Felicity.
Nanginig na ang kanyang boses. Tears stream down her eyes. Hindi ako makahinga.
Naestatwa ako sa kinauupuan ko.
Umiling siya at humikbi. Nangilid din ang luha sa aking mga mata. Here is a girl
who
loves Jacob dearly. She is weeping for it.
"Anong nangyari? Bakit?" tanong ko.
"From the very beginning, I know that he's still not over you. From the very start
of
our relationship, I know what I'm risking. Na sugal itong lahat pero kaya kong
sumugal dahil si Jacob, e."
"Huh?"
Kumalabog ang puso ko. Hindi na ako makahanap ng mga tamang salita. Hindi ko
alam kung paano siya aaluin.
"I tried my best. He tried his. But he failed miserably!"
"That's impossible! You two looked so in love with each other!" sabi ko.
"I'm in love. He's just being a gentleman!"
Hindi ako nakapagsalita. Pinalis ni Felicity ang kanyang mga luha.
"Nagpunta ako dito para sabihin sa'yo 'to. Because I know... I know deep within
him, he wants you back. He's just so scared..."
Hindi ako makapaniwala na naririnig ko ito ngayon. If I were her, I'd go. Hinding
hindi ko sasabihin sa taong mahal ng mahal ko ang mga ito.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 6/12
"Alam mo, Rosie? Galit na galit ako sa'yo! Galit na galit ako kasi bakit ikaw pa
ang
nauna! It could've been me! If only mas maaga niya akong nakilala! Galit na galit
ako sa'yo sa lahat ng ginawa mo sa kanya! Wala siyang kasalanan! Minahal ka lang
niya-"
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 7/12
Umiling ako. "You don't understand. You don't know that. Hindi ikaw ang nasa-"
"Kahit ano pa! I would never leave Jacob for anything. I'll hold his hand and guide
him through his problems! Lalo na dahil inaasahan niya iyon. But you didn't! I'd
like
to think that these are just hang ups! Pero tuwing tinatanong ko siya tungkol
sa'yo,
alam kong hindi!"
Anong sasabihin ko? Galit ako kay Jacob ngayon. Is this why he's been acting
strange lately? Kasi wala na sila? E tangina niya pala! Asshole!
"Kailan kayo nag break?" tanong ko.
"The same night you two got stranded! I broke up with him..."
"If you love him, bakit mo siya nakayang iwan? Hindi ba kakasabi mo lang na
hinding hindi mo siya iiwan? That you'll just hold his hand and guide him?"
Sumuko ang mga luha ko.
"You know he's a gentleman. He won't fail you! Hindi ka niya iiwan! Alam mo 'yon?
Kasi responsibildad niya ang puso mo! Alam ko 'yon dahil kilala ko siya! Alam kong
papanindigan niya ang mga desisyon niya! You should've stayed with him! E gaga
ka pala! Iniwan mo! Kahit mahal mo?"
Hindi ko alam kung sinong sinasabihan ko noon. Siya ba o ang sarili ko!
Bahagya siyang huminahon. Pulang pula ang kanyang ilong. Tumuwid siya sa
pagkakaupo at inayos niya ang sarili niya.
"Because it would only hurt him. Kapag nanatili ako sa kanya, masasaktan lang
siya. At mas lalo lang akong masasaktan."
Natahimik ako. Hindi ko alam kung bakit niya ito sinasabi sa akin.
Kumuha siya ng tissue at pinunasan niya ang kanyang mga luha. Natulala ako.
Hindi ko na alam ang gagawin ko.
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 8/12
"Alam mo ba noong una kaming nagkakilala? He's cold and ruthless... I melted his
facade. He loosen up... And at the same time, he got through me too."
Ayaw kong marinig ito. Hindi ako tulad niyang martyr. Matalim ko siyang tinitigan
pero hindi niya nabasa ang ibig kong sabihin.
"Months passed, doon ko pa lang naramdaman kung anong kulang. He's so kind...
gentle... and caring... you won't realize it when you're not in love with him. And
then
I heard about you..."
"Bakit mo 'to sinasabi sa akin?" Nag iwas ako ng tingin.
"Dahil masasayang ang pag iwan ko sa kanya kung hindi mo 'to malalaman. You left
him, you pick him up now. Don't wait for him to make the first move because he's so
damn scared you'll break his heart again!"
"I broke his heart for the right reasons! And you think hindi ko rin nasaktan ang
sarili ko? I was hurt too! Ako! Ako 'yong nag sakripisyo! Nabigo rin ako! Why can't
you frigging see that? Kung ikaw ba ang nasa kinatatayuan ko, hindi mo 'yon
gagawin? And how sure are you na hindi mo 'yon gagawin, ha? You don't know
anything! That was my only choice!"
"Kung ako ang nasa posisyon mo noon, I would do anything just to support him!
That's what he needed that time! The support from you but you did not give him
anything! Sakit lang ang binigay mo sa kanya!"
"Fine! You're the better decision maker! Pero nasasabi mo lang 'yan kasi hindi mo
naramdaman ang lahat ng naramdaman ko noon! My mother's sick! Walang pera sa
bahay! Nag aaral ako! And my boyfriend's self destructing because his attention's
all on me! Hindi siya makalingon sa business na iniwan ng kanyang ama! You think
it's that easy to just support and guide him?"
Pumikit si Felicity. Hindi siya nakapagsalita. Nanginginig ako sa pinaghalong galit
at
inis.
"Sana, Rosie... sa pagkakataong ito, huwag mo na siyang saktan. I don't know what
kind of boyfriend he is to you but to me, he's supportive, gentle, kind, sweet, and
caring. He just can't be faithful to me. Dahil alam ko kung sino talaga ang
tinitibok
ng puso niya."
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
? ? ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & People ?
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 9/12
Hindi ako nakapagsalita. If I were her, I wouldn't let Jacob go. Mahal na mahal ko
'yon at di ko hahayaang sa iba siya mapunta. It would break my heart.
"I love him so I set him free. I freed him dahil totoong mukha siyang nakakulong sa
akin. He's trying his best to be fine but I know deep inside him he's not. Nandito
ako
ngayon sa harap mo para sabihin sa'yong huwag mo siyang sasaktan pa... Ang
hirap magmahal ng taong hindi ka minamahal, Rosie. Ang hirap magbakasakali na
mabaling ang atensyon niya sa akin. Huwag mong sayangin ang pagpapakawala ko
sa kanya..."
Tumayo si Felicity at dumiretso sa pintuan. Padabog niyang sinarado ang pintuan.
Pumikit ako ng mariin. What is this mess we made?
Paulit ulit kong binalikan ang mga sinumbat ni Felicity sa akin. Hindi parin ako
makapaniwalang wala na sila. Wala namang sinabi si Jacob sa akin. Hindi naman
niya sinabing break na sila ni Felicity. Hindi kaya gusto pa ni Jacob na
magkabalikan silang dalawa?
Buong araw na akong wala sa sarili sa aking opisina. Hindi na nga ako
nakapagtanghalian dahil sa sobrang preoccupied sa nangyari. Jacob is such an ass!
At hindi niya ba hinabol si Felicity? He did not ask her back? What if he's asking
her
back now?
Pinindot ko ang numero ni Leo sa aking phonebook. Nag ring ito at agad na sinagot.
"Yes, Rosie..." his tone is playful.
"Leo, can you answer a question?"
"Ano 'yon?" pumormal ang boses niya.
"Break na ba si Felicity at Jacob?"
Hindi siya agad nakasagot. "B-Bakit?"
"Nagtatanong ako. Huwag mo akong sagutin ng tanong..."
"Rosie, how did you know?"
Pumikit ako ng mariin. "Can I have Jacob's number?"
"O-Okay... I'll send it to you..."
11/22/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 26 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187751681�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
26/page/3 10/12
Namuti na lang ang mata ko at walang dumating na numero ni Jacob. Gusto kong
magsisigaw ng mura. Hindi ako mapakali buong araw sa opisina. Naiflood ko na rin
kay Leo ang pag hingi ko ng numero kay Jacob pero walang dumating.
"Are you done?" tanong ni Duke.
Hindi ko nga namalayang alas singko na. Kung hindi pa niya ako kinatok at pinasok
sa opisina ay mag oovertime ako ng walang ginagawa.
"Yes... I'm... done..." sabi ko sabay hagilap sa aking bag.
"I'll drive you home."
"Huwag na, Duke..." sabi ko.
"I know what you're doing. You want me to back off a bit but this is just a
friendly
gesture. It's just a drive to your home. Ni hindi nga kita niyayayang mag dinner,
e."
He smiled. I couldn't. Tumango lamang ako.
"Okay then..."
My mind's spinning. Hindi ko na alam kung ano ang dapat kong unahin. Hindi ko
alam kung anong mangyayari pagkatapos nito.

Kabanata 27
Refuse
Tahimik ako sa loob ng sasakyan ni Duke. I don't want him to be bothered
though. Alam kong ramdam niya ang katahimikan ko kaya niya pinatugtog
ang stereo. Madalas hindi niya ginagawa iyon.
"Are you okay?" binasag niya ang katahimikan.
Duke is a friend. I suddenly want to share some things to him but I know it
will probably hurt him so I didn't. Si Maggie na lang ang kakausapin ko. O
di kaya ay si Karl!
"Okay lang ako..."
"You're spacing out."
Tumango ako. "May iniisip lang."
"May problema? Pamilya?" tanong niya.
Ngumiti ako. "Wala..."
Hindi na ulit kami nag usap. Ikinahiya ko iyon. I have to remind myself that
next time, I shouldn't let him drive me home.
Kinalas niya ang aking seatbelts. Nagulat ako sa ginawa niyang iyon.
Napagtanto ko kaagad na nasa tapat na pala ako ng bahay.
"I-I'm sorry..." natatawa kong sinabi.
"It's okay..." aniya.
Binuksan ko ang pintuan. Karga karga ko ang bouquet na binigay niya sa
akin kanina. Nginitian ko siya. Tipid rin siyang ngumiti sa akin.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 3/16
Sinarado ko ang pinto. Pagkatapos ay umalis na siya. Nanatili ako ng ilang
sandali sa labas bago tinalikuran iyon para makapasok sa aming gate.
Hindi ko pa nabubuksan ang gate namin ay nakita ko na ang anino ng
isang matangkad na lalaki sa pintuan. It was Jacob. Nagtiim bagang ako.
He's here again! Mabuti naman at hindi ko na kakailanganin ang tulong ni
Leo para lang makipag kita kay Jacob.
Pumasok ako sa gate namin. Kitang kita ko ang paglunok ni Jacob at
pagbukas niya sa pintuan ng bahay para makapasok ako.
Dire diretso ang pasok ko. Si Maggie at James ay nasa kusina at mukhang
abala sa paghahanda ng pagkain.
Nilapag ko ang mga rosas sa lamesa at hinarap si Jacob.
"Hiwalay na kayo ni Felicity?" malamig na tanong ko kay Jacob.
Hindi siya nakapagsalita. Parang nagulat sa tanong ko.
"Why did you court her in the first place, anyway?"
Matalim ko siyang tinitigan. Sa gilid ng mga mata ko ay nakita kong
nakatingin si Maggie sa aming dalawa. Wala akong pakealam kung marinig
ng kapatid ko at ni James ang mga bagay na ito.
"What? To show me that you're with someone new?" tanong ko. "Pumunta
siya sa opisina kanina! She went there! She cried! She told me she left you
because she thinks you don't love her! Tell me! Do you love her?" sigaw ko
sa kay Jacob na ngayon ay nakatayo lang sa harapan ko.
Pakiramdam ko mababaliw na ako sa kakatanong sa kanya dito ngunit
mananatiling ganyan ang reaksyon niya.
"Tingin ko ay tama ang lahat ng sinabi mo noon sa akin..." mas malamig
niyang tono.
"Na ano?" inip kong tanong.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 4/16
"Na... nakakasama ka sa akin. Gusto kitang balikan... pero natatakot akong
pag nakita mong masyado ulit kitang mahal, iiwan mo ulit ako. So I chose
her. She's a better choice."
"Yes..." Tumango ako. "She's a better choice."
Tangina!
"Hindi niya ako bibiguin. Mahal niya ako. Wala akong takot kapag siya ang
para sa akin. Kapag ikaw, lagi akong takot. Ayaw ko nang maulit pa iyon..."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 5/16
Tangina ang sakit!
"O! Edi bakit mo hinayaang makawala 'yon! Edi sana 'di ba? Nagmakaawa
ka! Kasi 'yon dapat 'yong sa'yo! She's a better choice!"
Pagod niya akong tiningnan. Hindi siya nagsalita. Pumungay ang mga
mata niya at ngayon ay pulang pula ang kanyang ilong.
"Kaya ka ba nandito kasi wala na siya? Wala na 'yong better choice mo
kaya ako ulit?"
I did not want to sound so bitter and hurt but I did. Nawalan na talaga ako
ng filter ng tuluyan.
"Hindi ba ikaw na rin ang nagsabi? Nakakasama ka sa akin. I believed in
you. Masyado akong in love sa'yo kaya totoong nakakasama na iyon. She's
a better choice because I don't love her the way I loved you."
Hindi ako nakapagsalita.
"Hindi ko siya hinabol dahil alam kong sa huli, hindi parin talaga pwede!
Sinong niloloko ko? 'Di ba?"
"Fuck! And you shut up! I'm trying my best to move on! I hated you so
much for finding someone! For not listening to me when I needed you to
hear my heart! Ang tanging nakikita mo lang noon ay ang sarili mong puso!
That you'll get hurt if I let you go!"
"I hated you too, Rosie! Tinulak mo ako palayo! Sobra sobra ang sakit na
binigay mo sa akin! At alam kong nasaktan ka rin sa ginawa mo noon!
Hinawakan mong mag isa ang relasyon nating dalawa! Nating dalawa!
Sating dalawa ang relasyong iyon! Dapat tayong dalawa ang nag
dedesisyon!"
"Hindi mo kayang mag desisyon sa mga panahong iyon. You're broken that
time!" sigaw ko.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 6/16
"Mas lalo ka dapat nag ingat sa desisyon mo! Dahil wasak ako noon! You
did not believe in me. Hindi ka naniniwalang kaya ko. Ang taong sandalan
ko, hindi naniniwala sa akin. How can I believe in myself, then?"
Natahimik ako.
"Nawalan ako ng tiwala sa sarili ko noon! Dahil sa nangyari! Ayaw ko nang
balikan pero nasaan ako ngayon? Ha?" sigaw niya.
"Then should I thank Felicity for breaking up with you? Kaya nandito ka ulit
sa akin?" Nanliit ang mga mata ko.
Huminga si Jacob ng malalim. Pulang pula ang kanyang mga mata. Maging
ang kanyang ilong ay pulang pula na rin.
"Dito rin naman 'to patungo. Alam ko 'yon, noon pa... She just spared me
the break up lines..." Nag angat siya ng tingin sa akin. "Bakit? Masaya ka ba
na nandito ulit ako? Hindi ba ay may iba ka na rin?"
Napatingin siya sa mga bulaklak sa lamesa.
Suminghap siya ng matagal at nakita ko ang sa gilid ng mga mata niya ang
mga luha. Parang kinukurot ang puso ko. Nawalan ako ng lakas para
sigawan siya o magsalita man lang.
"Kaya nga pagkakakaibigan na lang 'di ba? Kahit anong kaya mong ibigay,
'yon na lang... Ayokong magaya kay daddy. I refuse to marry for
convenience. Kahit na sabihing minahal niya si mommy, alam kong ganito
ang naramdaman niya para kay Auntie Precy. I refuse to be like him. I
want... you... Pero kung hindi pwede, edi di bale na."
Hindi ako nakapagsalita. Ang sikip ng dibdib ko at pakiramdam ko 'di ko pa
kayang magsalita.
Tumikhim si Maggie. Walang nagsalita sa aming dalawa ni Jacob. Na
estatwa ako sa kinatatayuan ko. Ganoon din siya.
"Dinner?" ani Maggie.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 7/16
Hindi ako nagsalita. Umiling naman si Jacob.
"Salamat, Mag... Mauuna na ako... Uuwi na muna ako..." ani Jacob.
Sumulyap siya sa akin. Hindi ko siya pinigilan. Masyadong masikip itong
bahay para sa aming dalawa.
"Oh? Kumain ka muna bago umuwi..."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 8/16
"Hindi na..." ani Jacob sabay labas sa aming pintuan.
Sumunod si Maggie sa kanya para siguro ihatid sa labas. Nanghina ang
tuhod ko. Hindi ko kinaya kaya naupo na ako sa sofa. Niyakap ko ang mga
tuhod ko at ginulo ko ang buhok ko.
Nang narinig ko ang pag alis ng Hummer. Bumalik si Maggie sa loob.
Umuga ang sofa. Kahit hindi ko nakikita ay alam kong nasa tabi ko si
Maggie.
Hindi ko alam kung bakit bigla akong naiyak dahil sa ginawa niya.
Pakiramdam ko ang mga luhang ito ay masyado kong inalagaan sa loob ng
aking mga mata.
"Tangina, Mag... Ano na ngayon? Hindi ko na alam!" sabi ko.
"Ganoon ba kayo lagi kung mag usap? Nag sisigawan? Mag usap naman
kayo ng mahinahon o..." ani Maggie.
"I'm trying to move on! Nakapag simula na ako. Tapos ganito? Ano? Balik
sa dati? Nawala lahat ng pinaghirapan ko?"
"Bakit? Rosie, ano ba ang gusto mo?" tanong ni Maggie.
Maging ako ay wala nang sagot sa tanong na iyan. Ang hirap. Sobrang
hirap.
"It's not that easy! It's not that easy to come back to him, you know!
Paano? Hindi ko alam! I can't even imagine it!"
"Dahil nagbago na siya?" tanong ni Maggie.
Hindi ko alam kung bakit nahihirapan ako. Hindi ako makapaniwala na
may posibilidad na magkabalikan kami. And if it's a wise choice! What's a
wise choice in this situation? Hindi ko alam. Natatakot na akong mag
desisyon at magkamali! Natatakot na ako!
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 9/16
Paano kung nagkabalikan kaming dalawa tapos mapagtanto niyang sana
si Felicity na lang pala talaga? Paano kung dahil sa pagbabago niya, hindi
na ako magkasya sa mundo niya? Paano ako? Ako na hanggang ngayon
mahal na mahal parin siya tulad ng dati?
"Natatakot ako!" sabi ko, nanginginig ang aking boses.
Noon, matindi ang pananalig ko kay Jacob. Ngayon, pakiramdam ko ibang
tao siya. Pakiramdam ko hindi na siya iyong dati. Pero mahal ko parin siya
kaya natatakot ako.
"You'll figure it out. Mag usap ulit kayo. Sabihin mo 'yan sa kanya... You two
matured. I'm sure you'll find a way..."
"Do you think we need space?" tanong ko.
Pakiramdam ko mababaliw na ako sa kakaisip ng mga susunod na
mangyayari. Ito ang nagagawa ng pagmamahal ko kay Jacob. Kung
tutuusin, pareho lang naman yata kaming dalawa noon.
"You'll figure it out..."
Habang kumakain kaming tatlo sa kusina ay tulala ako. Hindi na ako
nahiya kay James na panay ang tingin sa akin. Pakiramdam ko sobrang
pagod ako sa nangyayari.
"Mag absent ka muna bukas..." ani Maggie.
"Hindi pwede... may interview ako..." maagap kong sagot.
"I think you need to rest, sis. i'm sure may mag ki-carry out sa task mo if
wala ka bukas..."
"Ayoko..."
Pakiramdam ko kapag aabsent ako, itutuloy tuloy ko na. Mag li-leave ulit
ako ng mahabang panahon. Parang ayaw kong pumasok.
"Mabait naman si Duke. Maiintindihan ka noon."
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
? ? ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & P?eople
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 10/16
Naisip ko si Duke. I remember everything about him. Lahat ng namagitan
sa aming dalawa. It's breaking my heart.
Pumikit ako ng marahan.
"Hindi ka pa sumusubo ng kahit isa. Magkakasakit ka niyan..."
Hindi nagkamali si Maggie. Nilagnat at sinipon nga ako sa kakaiyak sa
gabing iyon. Sumabay pa talaga ang sakit sa mga nangyayari. Kaya
kinaumagahan ay wala akong choice kundi ang umabsent.
"Duke, I'm sorry I can't go to work. Nilalagnat ako," sabi ko nang
tinawagan ko siya kinaumagahan.
"Oh? What happened? I'll drop by your house to give you medicines..." ani
Duke.
"Huwag na! Trangkaso lang 'to. Tsaka nakainom na rin ako ng gamot.
Pahinga na lang 'to."
I know he would insist but I promised myself to be firm.
"Rosie, gamot lang naman. Sige na. Tsaka pagkain na rin..."
"No, Duke. Baka wala ring tao dito mamaya kasi mag papacheck up ako
kung lumala 'to."
"Edi samahan kita sa doctor?"
Suminghap ako. "Duke, I'm really okay. I just need my rest. Please, don't
bother..."
Natahimik si Duke. Pakiramdam ko may ginagawa akong mali pero hindi
ko parin binawi.
"Okay... Get well then..."
"Thank you, Duke."
"Ako na ang bahalang tumawag sa Manager. You'll be fine."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 11/16
"Hindi na. Tinawagan ko na si Ma'am. Okay na daw."
"Ganoon ba? O sige... Mabuti naman."
Binaba ko ang cellphone ko. Nanatili akong nakahiga sa kama buong araw.
Walang laman ang utak ko kundi ang lahat ng nangyayari.
He refused to be like his father. I refuse to be like Auntie Precy. Ayaw niyang
maging katulad siya ni Don Juan kaya hinayaan niyang umalis si Felicity.
Ayaw kong matulad kay Auntie Precy kaya di ako mag aantay sa kanya at
sinubukan kong mag move on. It's so funny that we did the same thing
only in a different light. Magkasalungkat kaming dalawa, kahit saan
tingnan.
Pero kung ginawa noon ni Don Juan ang ginawa ni Jacob ngayon, ano ang
gagawin ni Auntie Precy?
She would probably reject him and tell him to go back with Cielo. Or... she
would grab that opportunity to be with Don Juan? Hindi ko alam kung alin.
And I refuse to be like her.
I dialed her number. Bago ko pa tuluyang ma dial ang number niya ay may
tawag galing kay Leo.
"Hello?" sagot ko kaagad.
"Mamaya ha?"
Bahagya akong nag hang. I don't remember any hang out session today.
"Mamaya?"
"Tsss. Rosie, it's my birthday!"
"Oh! Shoot! Happy birthday, Leo! Mamaya?"
"Oo! Iyong sinabi ni Karl sa'yo... Okay? I'm expecting you to be there,
Rosie..."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 12/16
"O-Okay..." sabi ko.
"Okay... Bye. Tatawagan ko pa ang iba..."
"Bye. Happy birthday ulit."
"Thank you..."
Binaba niya ang cellphone. Ilang sandali akong natulala bago tuluyang
dinial ang numero ni Auntie Precy.
Pagkasagot niya sa tawag ko ay rinig na rinig ko pa ang mga boses ng
estudyanteng nag gu-Good morning sa kanya.
"Rosie, napatawag ka?"
"Auntie... I have a question..."
"Ano? May klase ako. Bilisan mo..." aniya.
"Kung... iniwan ni Don Juan Antonio si Cielo noon, tapos bumalik siya
sa'yo... anong gagawin mo?"
Ilang sandali siyang hindi nagsalita. Napatingin pa ako sa cellphone ko
para icheck kung naroon pa ba siya.
"Well... Itutulak ko siya palayo. Ipapabalik ko siya kay Cielo. Bakit mo
naitanong?"
Nabigo ako sa sagot ni Auntie. "Bakit po?"
"Minahal ko si Juan Antonio dahil sa paninindigan niya. Kung iniwan niya si
Cielo, ibig sabihin hindi niya ito pinanindigan."
"But you have your chance! You can't blow it away!"
"Bakit ka nagtatanong? Rosie, hindi ko na maibabalik ang dati. Ang
importante ngayon, pinanganak si Jacob. Iyon ang isipin mo. Sige na...
Ibababa ko na 'to."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 27 ? Page 3 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/187783268�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
27/page/3 13/16
"Te!" sigaw ko pero binabaan niya na ako.
Padabog kong binaba ang cellphone ko sa aking kama.

Kabanata 28
Pangako
Buong araw akong natulog at nagpahinga. Mabuti na lang at nang nag hapon ay
medyo bumuti buti ang pakiramdam ko. Naisip ko pa namang kahit na may sakit
ako ay pupunta ako.
"Hello, Rosie..." si Karl iyon.
Ni loud speaker ko ang cellphone ko. Alas singko y media na at nag aayos na ako.
"Yes..."
"Papunta na ako diyan? O? Ayos ka na ba?"
"Yeah... I'm feeling better."
"Whoa! Kapag talaga ano, e, no... Better agad?"
Umirap ako. "Seriously, Karl. I'm feeling really better. Medyo masakit pa ang ulo
ko
pero maayos na ako."
Ang alam ko, ang unang inimbitahan ni Leo sa kanyang birthday ay kaming dalawa
lang ni Karl. Pero dahil nagkasabayan kami nina Callix noong Sabado ay
naimbitahan niya na rin ang mga kaibigan ko. Unlike what we did last Saturday,
hindi ito clubbing ngayon. It's just chill, food, music, and booze. Isang bagay na
hindi ko masyadong nagagawa pag lumalabas ako. Pero dahil ngayon, kasama ko
ang kabanda ni Jacob, syempre iyon ang gusto nilang gawin.
"Oh? Saan ka?" tanong ni Maggie.
She broke in to my room. Naglalagay ako ng eye shadow. Siya naman ay panay
hawak sa leeg at noo ko.
"May lagnat ka pa ah?"
"Wala na 'yan..." sabi ko.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 3/22
Matalim akong tinitigan ni Maggie. Nagpatuloy ako sa paglalagay ng eyeshadow.
Hindi pwedeng ngayon niya ako pagbawalan.
"Papunta na si Karl dito. Aalis ako..." sabi ko para hindi niya na ako pigilan.
"May lagnat ka pa. Ilang paracetamol ang na inom mo? 'Tsaka napapaos ang boses
mo. Sinisipon ka?" tanong niya.
Umiling ako sabay tingin sa kanya.
"Ubo? Rosie... anong sasabihin ko kay Mommy? Kakasabi ko lang na hindi ka
pumasok dahil nagkasakit ka tapos pagtawag niya mamaya sasabihin ko naman na
umalis ka? Night out? Ano 'yon?"
"I'll call her after. Papasok ako bukas..."
"Paano kung may sakit ka pa? Papasok ka parin?"
"Oo..." sabi ko.
Umiling si Maggie at lumabas ng kwarto ko. Panay ang salita niya habang nasa
labas. Pinapagalitan ako dahil hindi daw ako marunong mag alaga sa aking sarili.
At marami pang ibang bagay na pinalabas ko na lang sa kabilang tainga ko.
"Maggie, what's wrong?" boses ni Karl ang narinig ko.
Pinapasok niya pala ang kaibigan ko.
"Si Rosie, may sakit... lalabas pa..."
"Oh? Akala ko ayos na siya..."
Lumabas ako ng kwarto. Napatingin silang dalawa sa akin.
"Ayos na ako, Maggie. Seriously..."
Nag ngising aso si Karl. "Magiging maayos din 'yan..."
"Saan ba kasi kayo pupunta?"
"Sa birthday ni Leo..." ani Karl.
Hindi na nagsalita si Maggie. Nagpatuloy siya sa pag aarrange ng mga libro niya sa
lamesa. Tahimik siya bago nag angat ng tingin sa akin.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 4/22
"Mag ingat kayo, kung ganoon."
Nakawala kami sa kanya. I can't believe how she quickly changed her mind. Noong
nalaman niyang birthday ni Leo, paniguradong dahil iniisip niyang naroon si Jacob.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 5/22
"Ayos na ayos, a?" puna ni Karl habang inaayos ko ang seatbelts.
"Hindi ako nag ayos... I just don't want to look sick..."
"Alright... sabi mo e!"
Hinaplos niya bigla ang dibdib ko. Tinampal ko ang kamay niya at natawa na lang.
Damn if he isn't gay, I would've slapped him hard.
"Sweetheart neckline..." humalakhak siya.
"I wore this last month. Kung nag ayos ako, dapat nag shopping muna ako bago
lumabas!" giit ko.
"Yeah, yeah!"
Nagtalo kaming dalawa dahil sa panunukso nila.
Kinontact din namin sina Belle, Ava, Callix, Josh, at Edward. Syempre, hindi ma
contact sina Callix at Belle. Pero paniguradong pupunta iyon. Si Ava naman ay
susunduin ni Josh, kasama si Edward. Naroon na daw sila at hinihintay kami.
Unti unti na akong ginapangan ng kaba. Hindi ako mapakali at hindi na ako
makatawa sa mga biro ni Karl.
"Huwag mong kalimutan, Rosie... May girlfriend si Jacob..."
Kahapon ko lang nalaman na wala na si Jacob at Felicity. I know the break up is
still
fresh too, kahit na sabihing ilang araw na iyon. Hindi pa alam ni Karl ang tungkol
doon.
"They broke up..."
Halos tumilapon ako sa tindi ng break ni Karl. Matalim ko siyang tinitigan.
"Are you kidding me?"
Umiling ako. "Drive properly..."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 6/22
Kinwento ko sa kanya ang pagpunta ni Felicity sa opisina ko. Kinwento ko rin ang
pagpunta ni Jacob sa amin kagabi.
"Kaya ba nagkasakit ka? Syempre... Kung ako rin naman nasa pwesto mo,
magkakasakit din ako ng todo!"
Natahimik ako. Umiiling iling siya habang pinapark ang sasakyan. Nanlalamig na
ako nang nakita ko ang pupuntahan naming bar.
"I can't believe it. After all your tears... this?"
Kinalas ko ang seatbelts ko. Hindi na ako nakapagsalita o nakadagdag man lang sa
kanya. I'm just so preoccupied with tonight.
Dumiretso kami ni Karl papasok sa bar. Dim ang lights ng bar at maingay pa sa mga
old songs. Hindi iyon live, siguro dahil alas sais pa naman ng gabi.
Malawak ang lugar. Itim ang dingding at pinaghalong kulay pula at puti ang mga
ilaw. Parang tulad rin ng mga club na napuntahan namin, only there's less people
and better music.
Naagaw ang pansin ko ng rounded bar nito. The place looks cool. Ang mga kulay
pulang silya sa pangmaramihang mga lamesa ang nagpatingkad sa buong bar.
"Sila ba 'yon?" tanong ni Karl sa akin.
Inayos ko ang buhok ko. Nasa gitna silang lahat. Napansin ko na kakarating lang
din nina Belle at Callix. Kakaupo lang nila sa mga upuan.
Pinasadahan ko ng tingin ang buong imbitado. Ang tanging naroon ay sina Jacob,
Leo, Louie, Teddy, Callix, Edward, Josh, Belle, at Ava.
Dalawang upuan na lang ang natitira. Ukupado ang upuan sa tabi ni Jacob. Naroon
si Leo at sa kabila naman ay si Teddy. The only unoccupied seats were the ones in
front of him.
Nagtawag sila ng waiter. Napatingin si Leo sa amin at may sinabi siya sa buong
table kaya napatingin din si Jacob sa amin ni Karl.
Nag iwas ako ng tingin. Pakiramdam ko ay nakalutang ako habang naglalakad.
Tumayo si Edward at inayos niya ang upuan ko. Ngumiti ako sa kanya at umupo na.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 7/22
"Salamat..."
He smiled back and went back to his seat. Napatingin ako kay Leo...
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 8/22
"Happy birthday, bro!" ani Karl sabay high five kay Leo.
Tinanggap iyon ni Leo. Sinipat ko na lang si Karl at naabutan ko siyang nakangising
aso.
"Happy birthday, Leo..." I said.
Tumayo ako at nag beso sa kanya. Uminit ang pisngi ko at nilingon agad si Jacob na
ngayon ay nakataas ang kilay habang tinitingnan ang menu.
"Thanks! Akala ko di kayo dadating, e."
Pinasadahan ko ng tingin ang buong lamesa. Naglalagay na ng pagkain ang mga
waiter habang nag uusap usap kami.
"You seriously want your birthday to be celebrated here? And all your night outs in
a
club with some of your friends?"
Tumawa siya. "Pag kaarawan ko talaga, gusto ko ganito lang. I invited you last
year... Don't you remember?"
Umiling ako. I don't remember.
"Siguro nag change ka na ng number that time. Sa Friday, club kami. Isasama ko na
ang ibang kaibigan ko. You're invited, by the way."
"I'm sure I'm invited too..." ani Karl.
"Invited kayong lahat!"
Nagtawanan sila. Tipid lamang akong ngumiti at napatingin kay Jacob. Ang buong
atensyon niya ay nasa menu parin na parang may hinahanap.
May sinabi siya kay Leo at tumango lamang si Leo sa kanya.
Pagkatapos ng walang tigil na kwentuhan ay kumain na kami. I find it cool that
somehow, kahit hindi naman talaga nila masyadong kilala ang isa't-isa,
nagkakasundo ang lahat. Kung iisipin ko, sina Leo, Louie, at Teddy ay kaibigan ni
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 9/22
Jacob. Sina Karl, Belle, Callix, Edward, Josh, at Ava naman ay kaibigan ko.
Nagkakasundo si Louie at Edward dahil sa trabaho. Si Ava naman ay aliw kay
Teddy. At syempre, hindi na mahirap kay Belle at Callix na pakisamahan ang
barkada dahil may koneksyon naman sila.
Hindi ako masyadong nabusog dahil halos hindi ako kumain. I don't want to feel
bloated and ruin the night. Naaaliw na si Leo at Karl sa pag uusap tungkol sa
negosyo. Nakikinig lamang ako.
Nilapag ng waiter ang mga inumin sa aming lamesa. Kitang kita ko ang pagkuha
agad ni Jacob sa isang baso. Nilagok niya iyon na parang uhaw na uhaw siya.
Tumikhim ako. Napatingin siya sa akin. Tinulak niya ang basong walang laman sa
mesa.
Nagtiim bagang ako. It's just a shot, Rosie. Hindi naman siguro siya malalasing
kapag may isang shot.
"Rosie..." ani Karl sabay bigay sa akin ng vodka.
"I think I had too much last Saturday."
"Ah... The figure..." ani Karl kahit na ang iniisip ko ay ang sakit ko. Mamaya
lumala
pa itong sakit ko.
Mahigit na isang oras na pananahimik ang ginawa ko. Ganoon din si Jacob.
Nagsasalita lamang kung tinatanong. Medyo okay na rin ako dahil hindi na siya
uminom pang muli.
Unti unting dumami ang mga tao. Napapalingon ako sa mga grupong naroon.
"Ano? Game!" ani Leo sabay tayo.
Pulang pula na ang kanyang pisngi. Umiiling si Jacob sa kanya. Para bang may
ayaw siyang gawin pero pinipilit siya ng birthday boy.
Leo's wearing a faded blue button down shirt. Si Jacob naman ay naka itim na v
neck t shirt. Tinapik ni Leo ang balikat ni Jacob at pinilit ulit siyang tumayo
pero
ayaw tumayo ng nasa harap ko.
"What is it?" tanong ko.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 10/22
"Kanina ko pa 'to kinukumbinsi na tutugtog kami dito. Kahit isa o dalawa lang. I
miss playing, you know..."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 11/22
"You're always playing with your guitar, Leo. Ah! Huwag mo na kaming idamay.
Nakakahiya..." ani Teddy sabay tingin sa kabilang table na kung saan ay puro mga
babae.
Napatingin akong muli kay Jacob nang biglaan siyang tumayo. Mas matangkad siya
ng kaonti kay Leo. Tumingala ako. He looked so manly. Inayos niya ang itim niyang
relo.
"Isang kanta lang..." ani Jacob.
"Ha?" gulat na sinabi ni Teddy pero walang nagawa kundi tumayo.
Pumalakpak si Belle at Ava. Sa sobrang excitement pa ni Belle ay ni set niya na ang
phone niya ng video para ma videohan ang lahat.
Kumalabog ang puso ko. Ilang taon na rin ang lumipas simula nang narinig ko
silang tumugtog ulit. This is new... I wonder what changed!
Pumalakpak ako. Nakaakyat na si Jacob sa stage at nang nilingon niya kami ay
tumigil ako sa ginawa.
Kinagat ko ang labi ko at pumormal. Siniko ako ni Karl.
Nagsimula si Leo sa pag sstrum. Tumigil siya nang may sinabi si Teddy. Nag usap pa
sila ng ilang sandali.
Pumalakpak ulit si Ava at Belle. Naki sali na rin si Josh, Edward, at Karl. Kulang
sila
ng isa. Wala si Ron. Kaya siguro medyo natagalan sila. 'Tsaka matagal na rin silang
hindi nakakatugtog.
Ibang kanta na ngayon ang tinugtog ni Leo. Sa gilid ng aking mga mata ay mas
dumami ang panibagong dating na mga tao. Pero nanatili ang mga mata ko sa
harap.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 12/22
Hinawakan ni Jacob ang microphone. Dinala ako ng aking mga alaala sa Alegria.
Bumubuhos ang nalalagas na dahon ng mahogany. Tumatakbo ako papunta sa
covered court kung saan sila tumutugtog. My black shoes, my white socks, my
complete uniform, my long hair... and the Jacob's on stage.
Bumilis ang hininga ko. Lalo na nang nagsimula siya.
"If I give up on you I give up on me
If we fight what's true, will we ever be
Even God himself and the faith I knew
Shouldn't hold me back, shouldn't keep me from you..."
Kumalabog ang puso ko. Pakiramdam ko, unti unti akong nahuhulog. Natatakot
ako pero wala akong nagawa. It's an inevitable fall.
Pumikit si Jacob. Nangilid ang luha ko.
"Tease me, by holding out your hand
Then leave me, or take me as i am..."
Does it really matter? Na nasaktan niya ako? Na ang dami daming nangyari sa gitna
naming dalawa?
Marami kaming nasaktan. And I don't know how to deal with all of that. Duke...
Felicity... And even before all of these, we've been hurting other people. Para
kaming bagyo pag nagkakalayo. Laging may nasasaktan at nawawasak.
Biglang tinugtog ni Leo ang isang pamilyar na kanta. Nanlaki ang mga mata ko.
Kitang kita ko ang pag lingon ni Jacob sa kanya. Nakangiti ang tatlo. Si Jacob lang
ang gulat sa tinugtog ni Leo.
Hindi na kanta ni Jacob sa unang intro ang lyrics kaya inulit pa nila para bigyan
siya
ng isa pang pagkakataon.
Kahit hindi pa natatapos ang naunang kanta ay inintro na nina Leo, Teddy, at Louie.
Bumaling si Jacob sa akin. Kinagat niya ang kanyang labi at nagsimula.
"We'll do it all. Everything. On our own. We don't need anything Or anyone..."
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 13/22
Tumindig ang balahibo ko. Pabulong akong napamura. Pumikit si Jacob at nag
loosen up sa kanta. Kanina ay parang na eestatwa pa siya.
"If I lay here. If I just lay here. Would you lie with me and just forget the
world?"
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ?
? ? ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & People ?
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 14/22
Gusto kong humagulhol. Gusto ko nang bumalik sa kanya. Alam kong magulo. Alam
kong maraming pagkakamali. Pero kung hindi talaga ito iyong tama, bakit ito ang
gustong gusto ko? Bakit pakiramdam ko ito ang tama?
If this isn't the right thing, then what is the right thing? Will it feel better
than this?
Because I think this is the best love I can give... and receive... At kapag hindi
ako
susugal ngayon, habang buhay ko itong pagsisisihan.
Anyway, what is this world all about? I guess it's all about risks. Everything's
vague... Hindi mo talaga malalaman kung alin ang tama o mali. Mararamdaman mo
pero hindi mo iyon makukumpirma kung hindi mo susubukan.
Huminga ako ng malalim nang natapos sila sa pagkanta. Tumayo ako para
pumalakpak. I tried my best not to cry. I don't want to ruin my make up. Pinunasan
ko ang luha sa gilid ng aking mga mata.
"Rosie?"
HIndi pa nakakababa sina Jacob ay narinig ko na ang boses ni Duke. Napatingin
ako sa kakarating lang na mga lalaking kasing edad niya. There were six men with
him.
Naupo na ang kanyang mga kasama at napatingin sa akin. Nanatili si Duke malapit
sa lamesa namin. He's wearing his white button down shirt. Nakatupi ito hanggang
siko. Mukhang galing trabaho.
"Duke!"
Then I remembered! Nag absent ako dahil may sakit ako at makikita ako ng
mismong boss ko sa lugar na ito? What the hell?
"Are you okay?" tanong ni Duke sabay pasada ng tingin sa aming lamesa.
Napalunok ako. He looked disappointed. I know he needs my explanation.
Kasalanan ko ito!
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 15/22
Lumapit ako sa kanya. Umigting ang panga niya at bahagyang naglakad palayo.
Sumunod ako sa kanya. Nilingon niya ako.
"I thought you were asleep..." aniya.
"I was sick. Naging okay na ako noong hapon tapos nag aya ang isang kaibigan ko
kasi birthday niya..."
Nilingon ulit ni Duke ang lamesa. Tumango siya sa akin at bahagyang natigilan.
"But you're okay now?" tanong ni Duke.
"Yes. I am..."
"Magtatrabaho ka na bukas?"
"Yes..."
"Sure?" he smiled.
I can't help but feel so damn guilty. Alam kong totoong may sakit ako pero hindi ko
parin maiwasan.
"Good."
Pinadausdos niya ang kanyang kamay sa aking baywang at nilingon ang mga
kasama. Napatingin ako sa kamay niya pero bago pa ako makapagsalita ay iginiya
niya na ako sa kanilang lamesa.
"I'll introduce you to my high school friends..."
Lumapit kami sa mesa. Tinanggal ni Duke ang kanyang kamay sa aking baywang
para ipakilala ang mga kaibigan.
"Everyone, this is Rosie..."
"Rosie, the model?" tanong ng isa.
"Yes..." Tumawa si Duke.
Ngumiti rin ako sa kanila. Binanggit ni Duke ang mga pangalan nila paisa isa. Gusto
ko mang makinig, walang pumapasok sa utak ko. Tumakas lang ang tingin ko
pabalik sa mesa kung saan ang lahat. Kitang kita ko ang pagtapik ni Jacob sa
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 16/22
balikat ni Leo. Nang napansin kong lilingon siya sa banda rito ay binalik ko ang
tingin sa mga kaibigan ni Duke.
Ilang sandali ang nakalipas ay nilingon ko ulit ang lamesa namin. Sina Leo at Teddy
ay nakatingin kay Jacob. Si Karl, Ava, at Belle ay nakatingin sa amin. Sabay sabay
pa nilang tinuro ang labasan.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 17/22
Tumingin ako sa pintuan ng bar at nakita kong kakaliko lang ni Jacob doon
palabas. Shit! Binalik ko ang tingin ko kay Karl. Hindi ko siya marinig pero his
lips
says "umalis!"
"Duke... Please, excuse me..." sabi ko. "I'm really sorry. I have to go..."
Hindi ko na hinintay na sumang ayon si Duke sa pag alis ko. Dumiretso na ako
palabas ng bar ng walang pag aalinlangan.
Hindi ko alam saan naka park ang Hummer ni Jacob. Hahanapin ko pa sa buong
parking space sa labas. So much for these high heels!
Nang nakalabas ako ay luminga linga ako. Una kong tinungo ang parking lot sa
kaliwa. Pinasadahan ko iyon ng tingin. Hindi ko alam kung aling Hummer naman
ang dala niya.
Naglakad ako patungo sa kanan at nakita kong may ilang mga sasakyang
nakalabas na. What if Jacob went home?
Tumayo ako sa gitna ng parking lot. Luminga linga ako. Unti unting nawawalan ng
pag asa.
Kinuha ko ang cellphone ko para tawagan si Karl. I need Jacob's number! Damn it!
Bakit walang nagbibigay sa akin?
Habang nagri-ring ay luminga linga ako.
"Rosie?" boses ni Jacob ang narinig ko kaya agad kong pinatay ang aking
cellphone.
Sa likod ko nanggaling ang boses. Inayos ko muna ang aking buhok at kinalma
muna ang sarili bago ko siya hinarap.
Naroon ang kanyang Hummer sa likod ko. Nakahilig siya sa pintuan doon at
tumuwid sa pagkakatayo nang hinarap ko.
"U... Uuwi ka na?" tanong ko.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 18/22
Umiling siya at bahagyang lumapit. "Nagpapalamig lang..."
"Bakit? Hindi ba malamig sa loob?" Shit!
Tumikhim ako at nanatili ang tingin sa kanya. Seryoso ang kanyang mga mata.
Halos mawala ako sa lalim ng mga ito.
"Ba't ka andito?" tanong niya.
Damn that question! Nag iwas ako ng tingin.
"Sinundan kita..." simple kong sinabi.
Hindi siya agad nakapagsalita. Ilang sandali pa ang pinalipas naming tahimik. Nang
may biglang umilaw sa kanan ko ay lumapit na ako sa kanyang parking space. May
dadaan kasing sasakyan.
"Bakit mo ako sinundan?" Mas klaro ang boses niya ngayon.
Napatingin ako sa kanya. His deep set eyes melted whatevers left with my walls.
Ang isang kamay niya ay naka sabit sa kanyang bulsa. It made his biceps look
bigger.
Kinain ng isang hakbang ang kalahati ng distansya naming dalawa. Napalunok ako.
"Nag aalala ako... Akala ko umuwi ka na..." sagot ko.
Halong sakit at saya sa puso ko. Pakiramdam ko, sasabog na ito ngayon dito.
Pakiramdam ko, magkaka heart attack ako sa harap ni Jacob.
"Hindi ako uuwi. Hindi pa naman tapos ang birthday ni Leo..."
Kinagat ko ang labi ko. Tangina. Bakit ganito? Hindi ako makatingin sa kanya. Alam
kong nakatitig siya sa akin.
"'Tsaka hihintayin pa kita. Ihahatid kita sa inyo..."
Nag angat ako ng tingin sa kanya. His eyes looked serious and in pain. Pakiramdam
ko kapag tinitingnan ko siya, nakikita rin niya lahat ng sakit na nararamdaman ko.
"Hindi ka naman siguro sasabay... sa..." Hindi niya pinagpatuloy.
Umiling na kaagad ako. I know what he meant. If he means Karl... or Duke... kahit
kanino, hindi ako sasabay.
11/23/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 28 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188145276�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
28/page/6 19/22
"Good..." aniya.
Tumango ako, nangingilid na ang luha. He smiled weakly. Mas lalo lang akong
naiyak.
Bakit nagkakasakitan ang taong nagmamahalan? Kung mahal pala namin ang isa'tisa,
bakit ang sakit sakit?
Kinagat ko ang labi ko...
Then I realized... it's because we don't really love. We don't act the word. We
only
feel it. Love should be shown. Love should be shown at all times. Through kindness,
patience, and forgiveness.
I forgive him. I forgive him for everything. I forgive the past. I forgive myself.
I forgive
my decisions.
Bumuhos ang luha ko sa kanyang harap. Sa hiya ko ay tinakpan ko ang aking
mukha. Nanatili akong nakatayo sa kanyang harap. Naramdaman ko ang pag lapit
niya sa akin.
"Jacob, I'm sorry... I'm sorry for my reckless decisions. I failed to love you when
you
weren't loveable. I'm sorry for not considering your feelings. Sorry... Sorry kasi
nasaktan kita ng sobra sobra kahit na alam kong ako lang ang kinakapitan mo. I
only want what's best for you. Gulo rin ako noon!"
"Shhh... Sorry rin sa lahat. Sorry dahil hindi ko nakita kung gaano ka nahirapan.
Tama ka. Sariling sakit ko lang ang naisip ko. Hindi ko naisip 'yong iyo."
Umiling ako. "No... You thought it's easy for me to let go of you. And I don't
blame
you for feeling that way. We both love differently. Kaya patawarin mo ako, Jacob.
Nasaktan kita..." Nabasag ang boses ko.
Isang mainit na yakap ang bumalot sa akin. Pumikit ako ng mariin. His arms feel
like my home. Para akong nawala ng ilang taon at ngayon ay nakauwi na sa wakas.
Para akong nagpaanod sa gitna ng dagat at ngayon ay nakaapak na sa lupa.
"Pangako... gagawin ko ang lahat para intindihin ka, simula ngayon. Pangako,
makikinig ako sa'yo..." pabulong niyang sinabi. "Rosie, bumalik ka na sakin..."
Kinagat ko ang labi ko at humagulhol na lang sa kanyang dibdib.

Kabanata 29
I am So Sorry
Hindi ko alam kung ano ang gusto kong gawin. Ayaw kong bumalik sa loob
pero alam kong kailangan dahil naroon ang mga kaibigan namin. I'm pretty
sure Jacob did not plan for this, too. Alam kong gusto niya ring bumalik sa
loob.
Tahimik kami sa loob ng sasakyan. Kinakalma ko pa ang sarili ko. Siya naman
ay nakatingin sa akin habang nakahawak sa manibela.
Iginala ko ang tingin ko sa loob ng sasakyan. This is the new Hummer. Kulay
itim ang dating Hummer ni Jacob, ito naman ngayon ay kulay grey.
"You like Hummers, huh..." kalmante kong sinabi.
Ayaw ko munang pag usapan ang mabibigat na bagay kaya iyon ang sinabi
ko. Masakit ang ulo ko at hindi tumitigil ang pag singhot ko. Pakiramdam ko
ay lalagnatin ako.
"Mas mabuti kasi para sa Alegria..." sabi ni Jacob, nakatingin parin sa akin.
Parang kailan lang sa likod pa ako nito sumasakay. Ngayon ay nasa front seat
na.
I wonder what happened to Felicity. She broke up with Jacob. I know she's
hurt. But then... ayos lang ba talaga kay Jacob iyon?
Napatingin ako kay Jacob. Nanatiling seryoso ang mga mata niya.
"Gusto mo bang bumalik o umuwi na tayo?" tanong niya sa isang banayad na
boses.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 3/18
"Gusto kong bumalik. Baka mag tampo si Leo. Pero... pagod na ako. Gusto ko
na ring umuwi..."
Hindi ako makapag desisyon. What about Karl? What about our friends? We'll
leave them just like that?
Tumango siya at kinuha ang kanyang cellphone. Sumulyap ako doon at
nakita kong default wallpaper lang ang naroon. Pinindot niya kaagad ang
numero ni Leo.
Kinabit niya ang kanyang cellphone sa loud speaker at narinig ko ang pag riring
nito sa buong sasakyan.
"Hello," boses iyon ni Leo.
"Ihahatid ko na si Rosie pauwi. Pagod na siya..."
"Oh!" Tumawa si Leo. "Sige. Sasabihin ko sa mga kaibigan niya..."
"Sige. Salamat..." ani Jacob.
Naputol agad ang linya. Nagkatinginan kaming dalawa ni Jacob. Hindi na ako
umangal dahil talagang hindi na maganda ang pakiramdam ko.
Pinaandar niya kaagad ang sasakyan. Huminga ako ng malalim.
Naisip ko si Duke. Iniwan ko siya doon. Ano ang iisipin niya?
Pumikit ako ng mariin. What about Felicity too?
"Jacob..." nilingon ko si Jacob.
Tumigil ang Hummer dahil sa traffic sa EDSA. Daan patungo sa aming
apartment ang tinatahak ng Hummer.
"Nag usap na ba kayo ni Felicity?" tanong ko nang di siya tinitingnan.
Sa gilid ng aking mga mata ay nakikita ko ang pagsulyap niya sa akin.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 4/18
"Huling pag uusap namin ay noong umalis siya ng Alegria. Sinabi niya sa akin
na gusto niyang maging magkaibigan parin kami."
Konting kirot ang naramdaman ko sa aking puso.
"Anong sinabi mo?"
Pumikit ako. Sumasakit lalo ang ulo.
"We'll be friends..."
Tumango ako. Sana ganyan din ang mangyari sa amin ni Duke.
Tahimik kami sa byahe. Lalo na noong nasa harap na namin ang billboard ko.
Uminit ang pisngi ko habang tinitingnan ang sariling naka two piece. My
mouth's half open. Naka luhod ako at hinihipan ng hangin ang aking buhok.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 5/18
Kitang kita ko ang paninitig ni Jacob doon habang tumitigil ang sasakyan
dahil sa traffic.
Humilig siya sa manibela at pinaglaruan ang kanyang labi gamit ang likod ng
kanyang index finger. Damn! Alam kong gwapo siya noon pa man pero kailan
pa siya naging ganito ka gwapo?
Nang nalagpasan na namin ang billboard ay 'tsaka pa lang ako nakahinga ng
maayos. Dire diretso na ang drive niya patungo sa amin. Nanatili akong
tahimik sa buong byahe. Probably because of my headache.
Nang nasa labas na kami ng apartment ay kinalas ko na ang seatbelts ko.
Sabay kaming lumabas sa sasakyan. Hinintay ko siyang makaikot bago
dumiretso sa gate.
Hindi ko alam kung tama bang papasukin ko siya. Nakita ko ang anino ni
Maggie sa bintana.
"Pasok ka..." napapaos kong sinabi sabay tulak sa gate.
Sumunod siya sa akin. Si Maggie ay nasa pintuan na at nag aabang sa akin.
Nakahalukipkip siya at nang nakalapit na ako ng tuluyan ay hinawakan niya
ang noo ko.
Umilag ako ng bahagya pero marahas niyang hinigit ang braso ko.
"Rosie! Nilalagnat ka! Malayo pa lang, kita ko na!" sabi niya.
Umirap ako. "Ayos lang ako."
Bumaling siya kay Jacob. She looked so disappointed. Hindi ko nilingon si
Jacob. Pumasok na agad ako sa bahay at naabutan ko si James sa sofa na
may kasamang maraming libro at laptop.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 6/18
"Did you drink your meds? Rosie? What?" iritadong tanong ni Maggie.
"Uminom ako ng Paracetamol. Iinom pa ulit ako. Magiging maayos din ako..."
sabi ko.
Nilingon ko si Maggie pero natabunan ang paningin ko ng katawan ni Jacob.
Hinagilap niya ang noo ko kaya umilag ulit ako.
Umigting ang panga niya.
"I'm fine..." sabi ko.
Dumiretso na si Maggie sa kusina. Bumalik siya agad na may dalang isang
basong tubig at gamot. Nilahad niya sa akin.
"'tong si Maggie. Para naman akong bata niyan!"
Tatanggapin ko na sana pero binaling niya ang mga ito kay Jacob.
"Gamutin mo 'yan. Sa kakaiyak 'yan, e,"
Tinanggap agad ni Jacob ang binigay ng kapatid ko. Kinuha ko ang gamot sa
kamay ni Jacob. Sinipat ko si Maggie na ngayon ay tumabi na kay James.
Kinuha ko rin ang tubig kay Jacob para makainom na ako. Binalik ko sa kanya
ang baso at tinuro ko ang loob ng aking kwarto. Sobrang sakit ng ulo ko at
alam kong kailangan kong magpahinga para bukas.
"Matutulog na ako..."
Tumango si Jacob. Bumaling siya sa kusina, siguro ay para ilapag doon ang
baso.
Pumasok na ako sa kwarto at pagkahiga ay nakatulog agad.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 7/18
Kinabukasan ay nagising ako sa alarm. Dumilat ako at naaninag ko ang sinag
ng araw sa labas. May humaplos sa aking binti. Noong una, akala ko'y guni
guni lang iyon pero nang tiningnan ko iyon ay nakita ko si Jacob na nakaupo
sa aking paanan.
Pumikit ako ng mariin. Kamusta ang mukha ko ngayon? Pakiramdam ko
sabog na sabog pa ako. Kakagaling ko lang sa lagnat tapos hindi pa ako
nakapagbihis sa pagod ko kagabi.
Hindi nakapag bihis? Gumalaw ako ng bahagya at napatingin ako sa aking
mga damit. Damn! I'm wearing a t shirt and pajamas!
Napabangon agad ako. Kinusot ko ang mga mata ko para kung may muta
man doon ay matanggal na. Jacob's sitting in front of me. Sa gilid niya ay may
isang tray ng pagkain.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 8/18
Sinong nagpalit ng damit ko? Siya? Si Maggie?
"Kumain ka na..."
Hinawakan niya ang noo ko. Kung pwede lang pumikit habang dinadamdam
ang haplos niya ay ginawa ko na.
"Anong oras na?" tanong ko.
"Alas sais y media..." aniya.
Tumango ako at kinuha ang pagkain.
Scrambled egg at hotdog ang naroon. Hindi ganito magluto si Maggie. Hindi
rin ganito kay James. Kung nasa kanilang dalawa ay walang hiwa ang hotdog.
Wala rin masyadong spices ang scrambled eggs.
Pumasok si Maggie sa aking kwarto. Nag angat ako ng tingin sa kanya. A smile
is plastered on her face.
"Kumain ka na, senyorita. Luto 'yan ni Jacob. Ang saya! Dito siya nagpalipas
ng gabi. 'Tsaka..." nginuso niya ako. "May katulong ako sa paghuhubad
sa'yo... Ayaw na ni James tumulong dahil nasukahan mo siya 'di ba? Three
years ago?"
Uminit ang pisngi ko. Tangina 'tong si Maggie. Pwede namang tumahimik na
sana!
"Papasok ka ba?" tanong niya.
Tumango ako.
"Ihahatid kita sa opisina mo. 'Tsaka ako babalik ng bahay. Ayos na ba ang
pakiramdam mo?" tanong ni Jacob.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 9/18
Tumikhim ako at bahagyang pumormal.
"Ayos na..."
"Sussss!" Umirap si Maggie at lumabas na sa kwarto.
Ramdam ko talaga ang pag iinit ng pisngi ko. Pakiramdam ko, pulang pula na
ito.
"Kumain ka na?" tanong ko.
"Kumain ako habang nagluluto kanina..."
Sumubo ako. Pati itong pag kain sa harap niya ay nakakaconscious. Tipid ang
bawat subo ko at hindi ko kayang kumain ng marami.
Naligo at nagbihis ako. Pagkatapos ay tinupad niya nga ang gusto niya.
Naka kulay dark violet t shirt na siya nang lumabas ako. Siguro'y may mga
damit siya sa loob ng Hummer.
Hinatid niya ako sa trabaho ng wala masyadong sinabi. Ang tanging sinabi
niya ay na susunduin niya ako mamayang alas kuatro y media. Impunto!
Sa elevator pa lang ay kabado na ako. Hindi ko alam kung papaano ko
sisimulan kay Duke ang lahat ng ito.
Kagabi, bago ako natulog ay may gusto akong mangyari. Akala ko dahil lang
iyon sa lagnat ko pero nagulat ako nang nadala ko ito hanggang ngayon.
"Joanne, paki inform ako please kung dumating na si Mr. Valenzuela..." bilin
ko sa sekretarya ni Duke.
Pumasok na ako sa aking opisina. Tiningnan ko ang kalendaryo. Ito na lang
iyong tanging magsasabi sa akin noon pero nang nakita kong tama lang ang
panahon ngayon ay bahagya akong nabigo.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 10/18
"Final screening..." sabi ko nang nakita ang schedule today.
Hindi ko na nakita ang mga files sa managerial positions ng bagong mall
simula noong sinabi kong may kilala ako. Ang pina handle sa akin ay iyong
mga lower positions kaya hindi ko alam kung kinuha nga ba ni Felicity ang
posisyong iyon. Did she push through it?
I opened my computer. Hinanap ko doon ang kompanya ni Jacob.
Kumpara sa kumpanya ni Duke, mas maliit ang kay Jacob. Duke's company is
a giant company. Malaking korporasyon ito at maraming investors. We're
talking about thriollions here. We're talking about international stock market
and all that. Jacob's company seemed small compare to the V Holdings. Kahit
malaki na rin talaga ang kompanya ni Jacob, hindi parin maipagkakaila ang
diperensya ng dalawa.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 11/18
I clicked the Jobs part. Kahit ang site ng kompanya niya ay hindi pa ganoon
ka established kumpara. Although, naroon nga ang halos lahat na popular na
produkto nila. The meats, the corn made products, rice, fruits, and many
more...
Hindi na naman siguro kailangang i explain kung bakit ko ito gagawin 'di ba?
Bakit hindi?
"Meron!" sabi ko habang tinitingnan ang qualifications ng Human Resource
staff na kailangan nila.
I knew it. They're making new products! This should be here!
Nag apply ako digitally. I sent my application letter, resume, transcript, and
all the needed documents. Naisip ko pang pumunta mismo sa opisina nila
para mag apply pero di ko iyon sasabihin sa kanya.
May biglang kumatok at pumasok sa aking pintuan. Agad kong ni minimize
ang browser. Nakahinga ako ng malalim nang nakita ko si Joanne.
"Miss... nasa opisina niya na po si Mr. Valenzuela..."
"Okay! Salamat!"
Sinarado ng sekretarya ang aking pintuan. Pinagpatuloy ko ang ginagawa ko.
But my thoughts flew to Duke. Parang kailanlang ay lagi siyang dumidiretso
sa opisina ko. He must've felt it!
Sa huli, pinrint ko ang isang sulat para kay Duke. Nang natapos ako ay
huminga ako ng malalim at pinaalalahanan ang sarili.
I won the contest. I can't quit the modeling stint for V Malls. I'm also under my
agency so I'll have some offers. Siguro naman kaya ko pang tustusan ang
matrikula ni Maggie. My last gig was big. 'Tsaka bayad na ako sa first sem ni
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 12/18
Maggie. Next sem, may budget na rin ako. I have savings for the house,
kasama doon ang kina mama at papa. I should be okay...
Lumabas ako ng aking opisina. Kumalabog na ang puso ko. At mas lalo
lamang kumabog ang puso ko nang nakita ko si Felicity sa lobby. She's
wearing a corporate attire. Her hair's up at may dala siyang clear book.
Tipid siyang ngumiti sa akin. Kinalma ko ang sarili ko at dumiretso sa kanya.
"Final screening, right?" tanong ko.
Tumango siya at bahagyang ngumiti. "Yup..."
Hindi makatakas sa akin ang panlalamig niya sa akin. Kumpara sa dati niyang
ipinapakitang maligayang disposition. I shouldn't be surprised! I'm lucky she
can smile at me! Even if it's forced!
"Kayo na ulit ni Jacob?" tanong niya.
Umiling ako. Napawi ang kaonting ngiti na nasa kanyang labi.
"There's no need to make it fast, Felicity..."
Nagkatinginan kaming dalawa. How we're so opposite, ngayon ko lang
nakita. She's shorter than me. Her lips were thin. She looks approachable and
always happy. Parang magaan siyang kasama.
Siya ang nag pahinga kay Jacob ng maluwang noong sobrang sikip ng lahat.
Siya ang naging sandalan ni Jacob noong gumuguho ang lahat. At maaaring
siya rin ang bumuo kay Jacob noong nawasak ko ito.
"Good. I'm happy. I know he's happy..." aniya.
Hindi ko alam kung bakit sumagi sa isip ko ang pag hingi ng tawad in behalf
of Jacob. I just feel like her sacrifices should be well appreciated. Alam ko
kung ano ang pakiramdam ng nagsakripisyong hindi nakita. Pakiramdam mo,
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ? ? ? ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & Peo?ple
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 13/18
namatay ka para lang sa wala.
"I'm sorry. Jacob's sorry for hurting you, Felicity."
Tumango siya. Sa gilid ng kanyang mga mata ay luha. "Please, Rosie... I have
an interview coming..." Tumawa siya.
Pumikit ako at umiling. Oo nga pala...
"I wish you good luck, Felicity. I know you got this..."
I smiled at her. Alam kong makukuha niya ang posisyon na ito. They'll need
four managers at isa siya sa top three ko noon. I was only blinded by pain.
Iniwan ko si Felicity doon para pumasok sa opisina ni Duke. Doon ang huling
interview ng mga aplikante. Nang tinanong ko si Joanne kung may
iniinterview daw ba ay sinabi nitong kakaalis lang daw kaya dumiretso na
ako.
Marahan kong sinarado ang pintuan. Alam kong nakatingin na si Duke sa
akin, papasok pa lang ako.
Nasa kanyang swivel chair siya. Pinaglalaruan niya ang kanyang ballpen.
There were no traces of humor on his face as he looked at me.
Lumapit ako sa kanyang malaking lamesa. Nilapag ko sa kanyang harap ang
pinrint kong sulat kanina sa opisina.
"Ano 'yan?" tanong niya sa isang malamig na tono.
"It's a resignation letter."
"You're resigning?" tanong niya.
Tumango ako. "It's for the better..."
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 14/18
Pagkasabi ko noon ay sobra sobra akong nasaktan. I remember the kindness
he showed me while I was here. I remember how he respected me so much. I
remember our friendship. Alam kong may pagkakamali ako at ngayon gusto
kog ituwid lahat.
"For the better?" tumaas ang kilay niya.
Bumagsak ang mga mata ko sa aking mga sulat.
"I will train employees without pay. The effective date of my resignation is
today. Duke... I owe this company everything I have now. I owe you so many
things. You gave me so many opportunities. I thank you for that. I thank the
company..."
"Kung ganoon, anong pagkukulang at bakit ka aalis?"
"I want to take up new challenges. I want to test my capabilities-"
"Saan ka mag aapply, kung ganoon? Is the company not challenging you
anymore, Rosie?"
"This experience is enriching. I learned so many things, Duke. It's challenging,
of course. But I feel like I'm getting too comfortable. I want something else."
I want to start. I want to see my own legacy. Applying in a new company will
give me that challenge. Iyong makikita ko ang progress ng paghihirapan ko.
"Is this about us?"
Hindi ako nakasagot agad. Hinilot ni Duke ang kanyang sentido.
"I want us to remain friends, Duke. Please..." nanghina ako.
Tumango siya pero kitang kita ko ang pagpipigil niya. Nangilid ang luha ko.
Pakiramdam ko ay nasasaktan ako dahil nasasaktan siya. Ayaw kong gawin
ito pero alam kong ito ang dapat.
11/25/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 29 ? Page 4 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188471743�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
29/page/4 15/18
"Of course, Rosie..." his voice was cold. "Are you done?"
Tumango ako. "Thank you..."
Tinalikuran ko siya. Dire diretso ang paglabas ko ng kanyang opisina.
Naninikip ang dibdib ko at nagbabadya ang luha kong tumulo.
"Miss, you're next..." tawag ni Joanne kay Felicity.
Pero hindi pa ako nakakalayo ay narinig ko ang kulog ng pagkabasag ng isang
salamin sa opisina ni Duke. Pumikit ako ng mariin. I am so sorry. I am so sorry
for everything.
You really can't get out of life without hurting someone. You can't get out of it
without getting hurt. You just have to figure out which pains are worth it.
Kaya dapat hindi mag depende ang kasiyahan mo sa iba. We all have to be
self sufficient. We have to be independent. We have to be whole alone. And
when we love someone, we love them because we're whole... and we need
them to share our wholeness.
Hindi ko pa masasabing ganoon na kami ka perpektong dalawa ni Jacob
ngayon. I know I'm not that kind of girl yet but I'm willing to be. And being
willing is already a big thing. I think trying to finally understand what love is
is
already a big thing. I think my willingness to try is already a big thing. And I
know Jacob feels the same.

The last chapter. Hope you'll wait for the Epilogue. Maraming salamat.
--
Kabanata 30
Mahal na Mahal Kita
First weeks of training a new HR staff, hindi gaanong nagpapakita si Duke sa
opisina. Kung naroon man siya ay nasa loob lamang siya ng kanyang opisina. Hindi
na kami nagkakasalamuha.
I want to keeo our friendship but I understand his actions right now. Eventually,
he'll find the right girl and he'll realize why we can't be. Iyon lamang ang
pinagdarasal ko para sa kanya at para sa lahat ng nasaktan.
"Krista..." tawag ko sa trainee ko.
"Ma'am!" maligaya niyang sinabi.
Dalawang taon ang tanda ko sa kanya. Kinuha ko siya dahil halos nakikita ko ang
sarili ko sa kanya. Only that, she's an improved version of me. Mas social sa ibang
empleyado, mas approachable, at mas masayahin.
"Paki bigay na iyong first copy ng mga ginawa mo kanina sa Senior HR. Tapos sa
kay Mr. Valenzuela naman iyong second copy. Then tapusin mo itong ineencode ko.
Lalabas ako saglit, pagkabalik mo..."
Binigay ko sa kanya ang mga folder na tinutukoy ko. Ngumingiwi na siya sa harap
ko kaya pinagtaasan ko siya ng kilay.
Her fair skin turned pink. Dinideform niya ang kanyang nguso.
"Oh? Bakit?" tanong ko.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 3/23
"Lagi naman akong napapagalitan ni Mr. Valenzuela, Ma'am, e. Ang sungit noon.
Ibinibigay ko na nga lang kay Ma'am Joanne."
Duke's like that to his other employees. Naaalala kong ganoon siya sa akin noong
simula ko sa V Holdings.
"O sige. Ibigay mo na lang kay Joanne. Tapos balik ka dito..."
"Okay, po..."
Dumiretso na siya palabas. Pinanood ko siya habang masayang naglalakad
hanggang sa nakaalis na. Nagpatuloy ako sa pag eencode ng mga newly hired
trainees. Marami sila ngayon na nagkalat sa V Malls, in preparation for the new
mall. Malapit na itong mag open at may nakaabang akong shoot para sa catalogue
nito next week.
Lalabas ako ngayon para kumain ng lunch kasabay si Jacob. Uuwi kasi siya ng
Alegria at ilang araw siya doon kaya bago iyon ay magkikita muna kami.
Hindi pa kami nagkakabalikan. Ayos lang iyon. Hindi rin naman ako nagmamadali.
Pakiramdam ko, nakalatag na ang lahat at kung talagang sigurado kami sa isa't-isa,
hindi namin kailangang mag madali. At least that's what I think. He didn't mind
too.
Tingin ko ay ganoon din ang naiisip niya.
We don't talk much about our relationship. Everything's back to zero. It's like the
getting-to-know-each-other stage all over again. Ang kaibahan lang nito ay
nanggaling na kami dito... Nakilala ko na siya noon, kinakapa ko na lang ngayon
ang mga parteng nagbago habang magkalayo kaming dalawa.
"Tapos na, ma'am!"
Halos mapatalon ako nang pumasok muli si Krista. Tumango ako at ni save ang
inencode. Nilapag ko ang mga files sa mesa at kinuha na ang aking bag.
"Sana kasing ganda niyo ako, ma'am..." nag ngising aso siya habang tinititigan ako.
Umiling ako sa kanya. "You're beautiful, Krista. Hindi mo na kailangang mangarap
na maging kagaya ko."
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 4/23
"Ang hot kasi ng syota niyo e, kaya nangangarap talaga ako." Lumapad lalo ang
ngisi niya.
"Hindi ko boyfriend 'yon... Sige na. Mag type ka na..." sabi ko sabay pakita sa
kanya
noong mga files.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 5/23
Iniwan ko siya doon. I lost my access to the computers. Hindi na akin ang password
sa computer ng opisina ko. Even the keys are not mine anymore. Ganoon pala iyon.
Ito ang kauna unahang full time work na pinasukan ko kaya ngayon ko lang
naranasan ang lahat.
Tiningnan ko ang cellphone ko nang nasa elevator ako. Saktong nag text si Jacob
doon. I knew it.
Jacob:
Nasa baba na ako.
Parang may kumiliti sa tiyan ko. Agad akong nagtipa ng mensahe.
Ako:
Pababa na ako.
Nagkita kami sa tapat ng building ng pinagtatrabahuan ko. Sinarado ko ang
pintuan ng kanyang Hummer at pinaandar niya na kaagad ito.
Inayos ko ang aircon ng kanyang sasakyan. Masyadong mainit sa labas.
"Naiwan mo nga pala ang lipstick mo dito..." aniya sabay bukas sa drawer sa harap
ko.
"Oh!"
Uminit ang pisngi ko. Kaya pala parang may kulang sa gamit ko. Itong bagong
lipstick ko pala ang nawawala.
"Thanks..." sabi ko.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 6/23
Nag ayos kasi ako kahapon dahil birthday niya. Kumain kami sa labas at nag take
out ng para kay Maggie at James. Kaya rin siya uuwi ng Alegria ngayon dahil
magpapakain siya sa kanyang mga empleyado. Mahal siya ng mga ito kaya
talagang pinapauwi rin siya.
Niliko niya ang sasakyan sa EDSA. Saktong kaharap agad namin ang billboard. Lagi
na lang talaga akong nakakaramdam ng awkwardness tuwing nakikita namin ang
billboard. Lagi ko kasi siyang nakikitang nakatingin pero walang sinasabi.
"'Yong shoot mo next week, ano ulit?" aniya.
"Huh? Ano?" Nilingon ko siya.
Sumulyap siya sa akin at nagpatuloy sa pagmamaneho. Luminga linga siya sa
magkabilang side at niliko sa kaliwa para makadiretso na sa kakainan naming
dalawa.
"Underwear ulit?" tanong niya.
"Hindi swimwear ang shoot ko next week. Ano lang... accessories, 'tsaka... hmmm...
bags. Pero I have an scheduled shoot next next week, iyong sa agency.
Undergarments."
Hindi ako nakatingin sa kanya habang naiisip ang tanong.
"Bakit?"
"Hindi ka ba... naiilang sa shoot?" tanong niya.
Umiling ako. "Noong una. Uh, sa billboard na 'yon. 'Yon kasi ang una ko. Ewan ko
lang sa undergarments. Siguro hindi naman."
Tumango siya. "Pwede bang manood kung sakaling nandito ako sa panahong mag
sho-shoot ka?"
Napangiti ako. Abala siya sa pagpaparking ngayon. Nag init ang puso ko. Hindi ko
alam kung bakit. I'm just really happy.
"Pwede naman..."
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 7/23
Tumango siya at kumurba ang ngiti sa kanyang labi. Binuksan niya ang pintuan
mula sa loob. Naamoy ko ang kanyang pamilyar na pabango. Nagkatinginan
kaming dalawa.
"Let's go..."
Disyembre nang nag desisyon kami ni Jacob na umuwi sa Alegria ng sabay.
Sumama si Maggie at James sa amin. Doon kami magpapasko. Syempre, nilubos
lubos na ni Auntie Precy nang nalaman niyang umalis ako sa trabaho.
"Sa likod na kami ni James..." ani Maggie nang pumasok sa Hummer.
Nakita niyang may mga comforter at unan sa gitnang upuan. Siguro'y hinanda iyon
ni Jacob para sa amin. Ang kay Maggie at James naman ay may dalawang unan.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 8/23
"See? Ayos parin na di ka nagdala ng sasakyan..." ani Maggie kay James.
Kumportable silang pumasok sa likod. Naiwan kami ni Jacob sa labas. May
dalawang driver sa harap kaya doon kami pupwesto.
"Ikaw na ang mauna..." sabi ko.
Umiling si Jacob. "Ikaw na..."
Tumango ako at pumasok na. Nahihiya kasi ako at naghanda pa talaga siya ng
ganito.
"Tss... Asus..." naririnig kong bulung bulong ni Maggie sa likod.
Hindi ko na siya pinatulan. She's always like that. Tuwing nag uusap kami ni Jacob
ay kantyaw ang inaabot ko sa kanya. Para bang nakakatawa dahil ganito ulit kami
ni Jacob ngayon.
Nakatulog ako sa byahe. Napaka komportable naman kasi ng mga kumot at unan.
Tama lang ang lamig at may kaonting init akong nararamdaman. When Jacob saw
my sleepy eyes, he offered his shoulder. Ayaw ko sana dahil alam kong
mangangalay siya pero unti unting gumapang ang kamay niya sa aking mga daliri.
Pinagsalikop niya ang aming daliri at hinigit niya ako palapit sa kanyang braso.
Tahimik akong nagpipigil. Mabuti at siguro'y tulog si Maggie kaya hindi niya na
puna. Or else, that would have been so awkward!
Hinawakan ko ang braso niya at pinikit na ang aking mga mata. Medyo matagal
tagal pa ako nakaidlip. Paano ba naman kasi, abala ang aking utak sa kay Jacob.
Nagising ako sa kalagitnaan ng byahe. Gumalaw ako kaya nilingon ako ni Jacob.
Tumuwid ako sa pagkakaupo at tiningnan ang labas.
"Malapit na ba tayo?" tanong ko.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 9/23
"Three hours pa..." sagot ni Jacob.
Nag stop over kami para kumain. Nag baon din kami ng snacks. Rinig na rinig ko
ang mga chips na kinakain ni Maggie at James sa likod.
"Gusto mong matulog?" tanong ko kay Jacob nang nakita siyang humikab.
"Hindi... Okay lang ako..."
"You can sleep on my shoulder. Hindi na ako antok. Ikaw naman..."
Nilingon niya ako. I can see humor in his eyes but he wouldn't smile. Nagpigil na
lang din ako ng ngiti.
Ipinatong ko ang braso ko sa kanyang braso at hinawakan ko ang kanyang mga
daliri. His palm feels rough. Hindi ko alam kung bakit nagustuhan ko iyon. I feel
like
it's really him... It's really Jacob.
"Sige na..." sabi ko.
Hinilig niya ang kanyang ulo sa aking braso. Kahit na magalaw ang byahe ay pinilit
kong pumirmi para lang hindi siya magalaw at magising.
Ngunit habang ginagawa ko iyon ay nakatulog din ako sa kanyang ulo.
Pagkagising ko ay ako naman ang nasa kanyang balikat. Ngumiti ako at biglang
nahiya.
"Sorry, nakatulog pala ako."
"Okay lang..." sagot niya.
Hanggang sa nakarating kami ng Alegria ay magkahawak kamay kaming dalawa.
Hinahaplos niya ang aking daliri. Hindi tuloy ako mapakali. Hindi ako makapag isip
ng maayos.
"Magpapahinga ka pagkarating kina Auntie Precy?" tanong ni Jacob.
"Hmm. Oo. Konti. Bakit?"
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 10/23
"Bukas na lang kita susunduin?"
Umiling kaagad ako. "Ano? Buong araw mo akong papatulugin? Syempre mga...
Hmm... Ala una, pwede na."
"Doon ka na lang mananghalian kina Auntie, Jacob..." singit ni Maggie.
Tumango si Jacob. "Pwede?"
"Oo naman," sagot ko.
Kaya iyon nga ang ginawa ni Jacob. Hinatid niya kami sa Bahay ni Lola. Hindi pa
gaanong informed si Auntie Precy tungkol rito. Hindi rin kasi alam ni mama at papa
dahil hindi ko pa sinabi. Ayaw ko pa muna. Hindi rin naman kasi kami
nagmamadali.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 11/23
"Akala ko sasakyan ni James ang gamit n'yo?" tanong ni Auntie kay Maggie.
Dire diretso ang kapatid ko sa loob. Nilapag ni James ang mga dala namin sa
lamesa. Nilingon ako ni Auntie. Kakaalis lang ng sasakyan ni Jacob.
"Nagkabalikan kayong dalawa?"
"Hindi pa..." sabay kami ni Maggie.
"Asus itong si Rosie... Pinapatagal pa!"
"Hindi naman ako nagmamadali! 'Tsaka... ganoon din siya! Hindi niya naman ako
tinatanong..."
"So? Ibig sabihin talagang?" Hindi pinagpatuloy ni Auntie iyon.
Umirap na lang ako. Parang gusto ng lahat na umamin ako kahit wala pa.
"Sinabi mo na ba kay Adele 'to, Rosie?" tanong ni Auntie, sinusundan ako kahit sa
tabi ng ref.
"Hindi pa. Anong sasabihin ko e di pa naman kami ni Jacob. Wala! Basta... Bahala
na..."
As much as possible, ayaw kong mag paapekto sa kahit ano. Gusto kong iyong kami
lang muna ni Jacob. Gusto ko muna ng privacy.
Bago ako nagpahinga ay kinumpirma ko muna through email ang pagsipot ko sa
second interview dito sa Alegria. Nangyari ang first interview sa kanilang opisina
sa
Maynila. Wala si Jacob noon kaya hindi niya alam. Dahil sinabi ko sa Senior HR na
willing akong mag pa assign sa Alegria o di kaya ay sa Maynila, ni schedule niya
ako
ng interview sa Alegria sa Lunes.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 12/23
Dito nagtanghalian si Jacob sa amin. Nalibang si Auntie Precy sa kanya. Lalo na
tuwing tinatanong niya kung sinu sino sa mga naging estudyante niya ang nag
tatrabaho sa pabrika.
Naligo ako at nag ayos habang nag aantay si Jacob sa sala. Patuloy silang nag
uusap doon. Nasama pa si James dahil ang sabi ni Maggie ay interesado daw itong
bumili ng lupa sa Alegria.
Bumaba ako ng mga alas dos. Naka itim na sleeveless top at faded shorts lang ako.
Ang sabi ni Jacob, may pupuntahan daw kami. Hindi niya naman sinabi kung saan.
Tingin ko ay sa kanilang mansyon lang. Siguro'y ipapasyal niya ako.
Tumayo si Jacob ng nakita ako. Kinuha ko iyong sling bag sa lamesa at chineck ang
mga kailangan doon sa loob. Napatingin ako sa kanya. Nakatingin siya sa akin at
nagkamot ng ulo.
"Alis na kayo?" tanong ni Auntie.
"Oo. Alis na tayo, Jacob?"
"Oo. Auntie, alis na kami... James..." aniya.
Nauna na akong lumabas. Sumunod siya sa akin. Hinatid kami ni Auntie sa gate.
Pinagbuksan ako ni Jacob ng pintuan. Pumasok ako sa loob at kumaway kay
Auntie. Ngumiti si Auntie at kumaway na rin sa akin.
Pagkapasok ni Jacob ay pinaandar niya kaagad ang sasakyan niya. Inayos ko ang
seatbelts ko at nilingon ko siya.
"Saan tayo?"
He's wearing a dark red v neck t shirt and a dark blue jeans. Sa bawat paggalaw
niya sa gear ay napapatingin ako sa kanyang braso. Tangina, Rosie.
"Basta..." He smiled.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 13/23
Dire diretso ang drive niya. Nang lumiko kami sa isang pamilyar na daanan sa likod
ng kanilang lupain ay napalunok ako. I can't be mistaken. This is the road to the
trucking.
Simula nang naging maayos ulit kami, hindi ko siya tinanong tungkol doon. I feel
like all that's in the past should be left behind. Kung ano man iyong nangyari ay
kakalimutan ko na. I want to begin again pero...
Nalaglag ang panga ko nang nakita ko ang dingding ng trucking. Naroon parin ang
mga baging doon pero may mga namumulaklak na. May mga letra din nang
papalapit na kami sa gate.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 14/23
J.A. Property.
At pagkatapos ng letter Y ay iyong pamilyar na gate nito. Wala nang baging doon.
Bagong pintura at matingkad ang kulay gintong pangalan ko.
Bumukas ito. Nakita kong may dalawang security guard na nagbukas. I'm
speechless. Parang kinukurot ang puso ko habang tinitingnan ang loob.
The small office got renovated. Medyo malaki laki na ito ngayon. May isang
malaking bodega na at may open ding court kung nasaan ang mga truck. Wala
itong lahat noon. Bilad sa araw ang mga truck sa loob ng trucking na ito noon.
"Ilang buwan? Jacob... Ang bilis ng trabaho a?" tanong ko, tinutukoy ang mga
garahe.
Umiling siya. "Alam kong maganda ang negosyo na ito noon pa. Pagkabalik ko
galing America, pinaayos ko 'to. Sa huli... di ko inoperate. Hindi ko kaya..."
Kinagat ko ang labi ko. Lumabas agad ako ng sasakyan at luminga linga sa buong
trucking. May isang kakapasok lang na truck na may nakalagay na "Rosie 9".
"Ilang truck lahat? Grabe!"
"Twenty one pa lang."
"Twenty one?" nilingon ko si Jacob sa aking likod.
Ang akala ko talaga binenta niya ito. Ang akala ko, balewala na ito sa kanya. I
can't
believe it's still alive now! I can't believe I'm here! I'm willing to forget about
this but
now it's all here in front of me.
"Iyong binili ni papa na lupain noon sa Alegria, may tanim na Palkata. Sa susunod
na taon ang harvest ng mga iyon kaya makakatulong talaga itong mga truck para sa
delivery. Tumutulong din ang mga ito sa corn milling. Wala nga lang pangalan noon
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 15/23
at hindi rin gumagarahe ang iba dito..."
Hinarap ko siya. Napatingin siya sa akin at tumingin ulit sa mga truck.
Kahit na hindi naman kita sa kanya, alam kong ito ang hilig niya. This is his
passion.
The business, the farm lands, and Alegria. Kahit hindi halata sa kanya, alam kong
ito talaga.
Then I remember all my first impressions about him. Naaabutan ko siya noon na
nagbubuhat ng kahoy. Alam kong tinutulungan niya ang ama ni April sa trabaho
pero bakit hindi ko ito nakita? Na hindi lamang siya tumutulong... na ito talaga
ang
hilig niya. Dito siya magaling. Ito ang kanyang mundo. It's Jacob and Alegria.
"Bakit?" tanong niya.
Pinalis ko ang luha ko.
"Masaya lang ako..."
Hinawakan niya ang pisngi ko. Pumikit ako at naramdaman ko ang pagpahid niya
sa aking luha gamit ang kanyang daliri.
"Tama na..." aniya. "Shh... Rosie..."
Hinaplos niya ang aking labi. How I longed for his touch. I miss it so much that I
trembled when he kissed me.
Iba parin talaga pag si Jacob. Iba talaga. Ibang iba.
May mga bagay talaga na hindi mo kayang sabihin. Mga bagay na hindi kayang
ilarawan ng mga salita. Iyong pakiramdam. Iyong kakaibang pakiramdam na
naibibigay ng taong mahal mo.
"Jacob... Let's grow together, this time. Please..." bulong ko nang bumitiw siya sa
kanyang halik.
Hinilig niya ang kanyang noo sa akin. Dumilat ako at nakita kong nakatingin siya sa
akin ng diretso.
Baka Sakali 3 (Book 3 of...
by jonaxx ? ? ? ?
(/home) Discover Create (/myworks) Search Stories & People ?
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 16/23
"Ikaw na lang ang hinihintay ko, Rosie..." bulong niya.
For a long time, I thought this would never happen again. Iniisip ko noon na
panaginip na lang talaga ang lahat. Hanggang doon na lang iyon. Na kailangan ko
nang bitiwan ang lahat. Pero ngayong nandito kaming dalawa, parang panaginip
parin. Hindi parin ako makapaniwala. At hindi ko alam kung hanggang kailan ako
ganito... pero alam kong mananatili ako kay Jacob.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 17/23
Tumili ako nang sumisid siya. Naaalala ko noon. Ganitong ganito siya. Kitang kita
ko ang kanyang likod habang lumalangoy palapit sa akin. Hinawakan niya ang
magkabilang binti ko kaya halos masipa ko siya.
Nang umahon siya at uminit ang pisngi ko. Tumawa siya at humakbang palapit sa
akin. Umatras ako.
"Jacob!" hindi ako makatingin sa kanya.
Nasa ilog kami ngayon. Ang Hummer ay nasa gilid ng punong kahoy at ang bang
gamit namin ay nasa kubo.
Nahilig ako sa isang malaking bato. Kinulong niya ako sa kanyang mga braso.
Napalunok ako.
"Kailan mo sasabihin sa akin, huh?" tanong niya.
"Huh?" Hindi parin ako makatingin.
Nilapit niya ang kanyang mukha sa akin. Naaamoy ko na ang kanyang hininga.
Inilag ko ang mukha ko dahil lalapat na ang ilong niya sa akin pero hinuli niya ang
aking mga mata.
"Ano?" nahihiya kong tanong.
He's so close to me. I can't help but tremble!
"Na nag apply ka sa J.A.?"
Napatingin ako sa kanya. Sa kanyang mga mata ay kitang kita ko ang paghahamon.
"Huh? Alam mo na pala..."
"Tingin mo tanggap ka?"
Nalaglag ang panga ko. Ang yabang nito ha!
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 18/23
Bago pa ako makareact ay siniil niya na ako ng isang malalim na halik. Hinawakan
ko ang braso niya ngunit kalaunan ay nanghina ako. Pababang humaplos ang aking
kamay sa kanyang braso.
Tumigil siya sa paghalik upang huminga ng malalim at mabilis. Lumunok siya. Hindi
ako makatingin pero siya ay titig na titig sa akin. Hinuhuli ang bawat iwas tingin
ko.
"Tingnan mo ako..." aniya.
Nagtiim bagang ako. Kailanman hindi ako nahirapan ng ganito sa pag tingin sa
kanya.
"Rosie, tingnan mo ako..." utos niya.
Kinagat ko ang labi ko at inangat ang tingin sa kanya. I can see it in his eyes...
I can
see everything he wants to say in his eyes. His passion, his love, his desires, his
submissions, his hopes, his dreams, his everything...
"After all these years, I'm still so in love with you. Mas lalo pa kitang minahal
noong
iniwan mo ako. Mas lalo kitang minahal noong binigyan mo ako ng pangalawang
pagkakataon. Mas lalo kitang minahal..."
May nagbara sa lalamunan ko.
"I love you, too, Jacob. So much... So... So much..." pabulong kong sinabi.
Tumango siya at kinagat ang kanyang labi. Ilang sandali niya akong tinitigan na
para bang minimemorize niya ang bawat detalye ng aking mukha. And then with
just a move, he scooped me up.
Pinalupot ko ang aking braso sa kanyang leeg. I can feel the light beating on his
chest. I can feel the heat on his abs.
Nang nakapasok na kami sa kubo ay nagsimula na siya sa kanyang mga halik. His
kisses were teasing. Paunti unti at nanunuya. Napapapikit ako at dilat ulit pag
tumitigil siya.
Hinubad niya ang aking itim na sleeveless shirt.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 19/23
KInagat ko ang labi ko nang nahanap niya ang aking boobs. He kissed me hard and
hungry. Hindi ko alam kung saan ko idederekta ang atensyon ko. Sa kanyang mga
halik ba o sa kanyang mga haplos o sa kanyang pagkalas sa butones ng aking
shorts.
"I miss you, Rosie," bulong niya na mas lalong nagpahina sa akin.
His calloused palms pressed against my naked chest. I can't help but moan. Hinawi
niya ang strap ng aking bra hanggang sa tuluyan ng matanggal ang pang itaas kong
mga damit.
Tumigil siya at pinagmasdan akong mabuti. Pakiramdam ko ay kasing pula na ng
kamatis ang mukha ko sa hiya. He's definitely enjoying this one! Huminga siya ng
malalim at unti unting hinawakan ako muli.
Kumapit ako sa kanyang braso. Ngunit inilagay niya ang aking mga kamay sa
kanyang batok. Nang kumapit na ako doon ay hinawakan niya ang magkabilang
binti ko at unti unti akong hiniga sa isang kawayang kama na may kaonting foam.
Habang hinahalikan niya ako ay naramdaman ko ang kamay niya sa akin. Natigil
ako sa paghalik. Masyado kong dinamdam ang klase klaseng sensasyon na
naramdaman ko. Dumilat ako ng bahagya at nakita kong nakatitig siya sa akin. It's
like he wants to see me enjoy what he's doing. Gusto kong tumigil dahil sa
kahihiyan but the intense sensations he's making me feel made me a slave to his
touch.
His arousal pressed against me when he resumed his kisses. Liquid heat gushed in
between my thighs.
"I miss you so much, Jacob..." pabulong at paungol kong nasabi.
Then I felt it... his hard arousal dared to enter me gently. Kinagat ko ang labi
ko. He
is the only man who's ever touched me this way. Siya lang ang tanging
makakaparamdam sa akin nito. Wala nang iba.
He thrusted softly. Dumilat ako ng bahagya at kitang kita kong nakatitig parin siya
sa akin. Humalik siya sa akin.
11/28/2015 Baka Sakali 3 (Book 3 of BS Trilogy) ? Kabanata 30 ? Page 6 ? Wattpad
https://www.wattpad.com/188818253�baka�sakali?3�book?3�of�bs�trilogy�kabanata?
30/page/6 20/23
"Jacob..." Halos magmakaawa ako.
He did two more gentle push until he filled me to the brim. I moaned so loud. Hindi
ko na kaya pang pigilan ang sarili ko.
Then he grind to me... slowly and deeply. The burning pain slowly turned into a
burning pleasure in between my thighs. He plunged deeper and faster. Halos
mapaiyak ako sa klase klaseng sensasyon na naramdaman.
Hindi ko na halos masuklian ang kanyang halik dahil sa ginagawa pero hindi siya
tumitigil. Ayaw niya akong tigilan sa paghalik. He kissed me hungrily and
desperately as he thrusts harder and faster.
Hanggang sa sumabog ang klase klaseng sensasyong naramdaman. Pakiramdam
ko ay nasaktan ko siya sa likod dahil sa tindi ng pagkakalmot ko.
I moaned his name like I'm drowning. Naramdaman kong unti unting bumagal ang
kaninay mabilis niyang galaw hanggang sa tuluyan nang tumigil. I felt his heat
inside of me. It sent me to another blinding climax.
Hinalikan niya ako sa noo at niyakap ng mahigpit. Nanatili siya sa ganoong
posisyon.
I felt so tired. Lahat ng parte ng katawan ko ay nanghihina. Nawalan ako ng lakas.
"Mahal na mahal kita."
HIndi ako nakasagot sa sobrang pagod.
"Tinandaan mo ba 'yon? Mahal na mahal kita, Rosie. Ikaw lang."
Nilingon niya ako. Pagod ko siyang tiningnan. He smiled wickedly. Damn it. I won't
get tired looking at him like this.
"Mahal na mahal kita..." ulit niya na para bang hindi ko naiintindihan.
Alam ko, Jacob. Mahal na mahal din kita.

Epilogue

Tumigil ako sa ginawa at tumayo ng maayos. Dumiretso ako sa CR para maglinis.

Tinanggal ko ang condom at naghugas na.

"Jacob..." tinig ni Felicity ang tumawag galing sa kama.

Palagi na lang talagang ganito tuwing natatapos. Wala akong maramdaman kundi guilt.
Hindi ko alam kung para saan. Para ba iyon kay Felicity... dahil hindi ko masuklian
ng maayos ang pinapakita niya. O para sa aking sarili?

"Hmmm?" sabi ko habang naghuhugas.

Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin.

Ilang taon kong hindi kaya tingnan ng ganito ka tagal ang sarili ko. Lahat ng sulok
sa aking mukha, siya lang ang naaalala ko. Kahit sa katawan ko, siya ang naaalala
ko. Rosie owned me. The whole of me.

Noon.

Noon 'yon.

"I'm cold..." tawag ni Felicity.

"Sandali lang..." sabi ko at naghugas naman ng kamay ngayon.

Sa wakas, naramdaman ko na kung paano ulit ang humalik... kung paano ulit ang may
inaalagaan at may inaalala... kung paano ulit ang mahalin.

Ilang taon kong tiniis ang pag-iisa. Sinabi ko sa sarili ko na kakayanin ko ang
lahat ng ito. Kalahati sa akin ang nangangarap na pag balik ko, tanggapin niya ako
ulit. Ang kalahati ay punong puno ng poot at galit.

Iniwan niya ako sa panahong kailangan ko siya. I must've been toxic to her but is
that enough reason for her to leave? Kapag ba napuno siya sa akin ay iiwan niya
ako? Paano kung palagi siyang mapuno? Paano kung kasal kami at doon siya napuno,
iiwan niya rin ba ako? Tatalikuran niya ba ang pangako naman sa Diyos?

Tapos na akong maghugas ng kamay. Lumabas na ako ng CR at pinulot ko ang aking mga
damit sa sahig. Sinuot ko ang aking boxers at dumiretso na sa balkonahe ng kwarto.

Ano ang gagawin mo kung lahat ng bagay at lugar siya ang naaalala mo? Simple.
Tabunan mo lahat ng alaala niyo ng mga bagong alaala. Pero ilang buwan na ang
nakalipas simula ng pinalitan ko siya, hindi parin tuluyang nawawala ang lahat.

"You really hate cuddling, huh?" tanong ni Felicity.

Nakahilig na ako ngayon sa railings ng balkonahe. Tinitingnan ko ang mga bagong

bahay ilang bloke lang ang layo sa tinatayuan ng amin.

"Iyan ba ang nakuha mo sa mga babae sa US?" tanong niya.

Huminga ako ng malalim at hindi na siya nilingon.

"Hindi ako nagkaroon ng karelasyon sa US."

Humalakhak siya. Ang matamis niyang tawa ay bumalot sa buong kwarto. Ibang iba sa
tawa ni Rosie noon. Pinilig ko ang ulo ko. Kailangan kong tigilan ang pagkukumpara.
Ito na ngayon. Kailangan ko nang tanggapin na wala na talaga. Kailangan ko nang
tanggapin na hanggang doon na lang kaming dalawa. May bago na ako. At maaaring
ganoon rin siya.

"Then should I be glad? After three years... or so... ngayon ka lang nagkaroon ulit
ng girlfriend. And it's me?" Mahinahon ang pagkakasabi ni Felicity nito.

Nagkakilala kaming dalawa sa opisina. Nag apply siya bilang manager at nakuha siya.
Noong sinabi niyang pwede siya sa Alegria dahil malapit lang doon ang probinsya ng
tatay niya, pinalipat ko siya sa Alegria para maging manager sa isang pabrika.

Simple lang siya at walang arte kumpara sa mga babaeng katulad niya ang estado ng
buhay. Madali siyang patawanin. Madali siyang pasiyahin. Madali siyang libangin.
Mga bagay na inakala kong hindi ko na magagawa pang uli noon ay nagawa ko sa kanya.

Akala ko hindi ko na kayang magpatawa ng ibang tao, magpasaya... humalik... mag

alaga.

Isang yakap galing sa likod ang natanggap ko sa kanya. Tumuwid ako ng pagkakatayo
at kinalas bahagya ang kanyang braso. Hinarap ko siya at nagkatinginan kaming
dalawa. Ngumiti siya sa akin. Ngumiti rin ako pabalik. Niyakap niya ako ng paharap
ngayon. Hinilig niya ang kanyang ulo sa aking dibdib. Hinaplos ko ang kanyang
buhok.

Siguro ay ito ang tinutukoy ni Tito Samuel noon sa akin. Siguro... ganito rin sila
noon. Siguro nga... ito talaga ang realidad. Siguro nga... ang ganoong klaseng
pagmamahalan ay hindi pwede sa buhay ng isang tao. Siguro nga... hanggang alaala na
lang ang mga iyon.

May rason kung bakit sobra sobra ang pagmamahal ko kay Rosie. Iyon ay para malaman
ko kung hanggang saan ko kayang mag mahal. Para malaman ko kung sagad ba o hindi
ang pagmamahal ko sa mga susunod ko pang mamahalin. Standard. That's it. Ang
pagmamahal ko kay Rosie ay nagmistulang standard sa kalidad ng pagmamahal ko. At
itong nararamdaman ko para kay Felicity ngayon, hindi makaabot man lang sa standard
na iyon.
"I'm tired. Shall we sleep?" tanong ni Felicity.

Hubo't hubad pa siya at ang tanging nakabalot sa kanya ay ang kumot sa aking kama.

Umiling ako. "Ikaw na muna ang matulog. Kailangan kong icheck ang ipinakita ni Tito
Samuel sa akin na data kanina. Tatawag daw siya ngayon, e. Aantayin ko na lang."

Noong nasa America ako, wala akong inisip kundi ang naiwan ko dito sa Pilipinas. Si
Rosie. Si Rosie na itinaboy ako. Kulang na lang ay isigaw niya sa akin na hindi
niya na ako mahal. Oo, iyon lang ang tanging makakapag insulto sa akin ng husto.
Kung sabihin niya mang sawa na siya sa akin, matatanggap ko pa. Pero kung sabihin
niyang hindi niya na ako mahal, iyon ang hindi ko makakaya.

"You know, Jacob... I think Rosie is a great girl for you..." sabi ni Tita Lydia.

Pangalawang pasko ko sa America ay hindi parin ako umuwi. Pu-pwede akong umuwi pero
pinili kong hindi.

Simula kasi noong nagkalayo kami ni Rosie, mas lalo akong naliwanagan. Noong una,
hindi ko pa matanggap ang mga binato niya sa akin. Ang sabi ko sa sarili ko, sawa
na siya sa akin! Hindi niya na ako kayang mahalin! Sawa na siya kaya niya ako
tinulak palayo! Na hindi niya matanggap kapag bumagsak ang kompanya! Hindi
matatanggap ni Rosie kung bumagsak ang J.A. kasama ko! Hindi ako ang Jacob na gusto
niya kung simpleng pamumuhay lang ang maiaalay ko sa kanya!

Pero hindi... habang tumatagal ay napagtanto ko ang gusto niyang mangyari. She
wants to be out of my life because I love her too much. My love for her is self-
destructive. Ni hindi ko naisip kung ano ang pakiramdam niya habang nakikita niyang
pabagsak ang kompanya. Ipinapakita ko lang sa kanya kaming ang nagbago sa aming
dalawa. Na ganoon ko parin siya kamahal kahit na halos mawasak ako. Ipinakita ko
lang naman sa kanya na kahit walang wala ako, hindi magbabago ang pagmamahal ko sa
kanya.

"Wala ka paring balak na umuwi sa Pasko?" tanong ni Tita Lydia.

Sa gilid naming dalawa ay ang malaking christmas tree. Sa harap namin ay ang
fireplace. Pareho kaming umiinom ng wine. Tulala ako sa apoy habang siya'y
tinitingnan ang bawat pahina ng mga photo album nila.

"Dito na muna ako."

Baka pag umuwi ako, hindi na ako bumalik. Baka pag umuwi ako, mawawalan ng silbi
ang pag alis ko. At ang tanging matitira ay ang panghihinayang sa nawalang panahon.

Umupo na rin si Tito Samuel sa tabi ni Tita Lydia.

"To let go of someone you love dearly is a hard thing to do, Jacob... Kaya ko
nasabing mabuting babae si Rosie para sa'yo..."

Kahit na naiintindihan ko ang ibig sabihin ni Tita Lydia ay nananaig parin sa akin
madalas ang kalahating nararamdaman ko.

"Hindi ba dapat hindi bitiwan kung mahal mo? Paano naging dakila ang pagpapalaya?"

Huminga ng malalim si Tita Lydia. Nanatili ang mga mata ko sa mga apoy. Hindi ko
ginawang lihim ang nangyari sa amin ni Rosie. Kitang kita nilang lahat ang mga
iyon. Alam ni Tita at Tito. Ilang beses silang nagtangkang makipag usap sa akin
tungkol dito pero umiiwas ako. Dahil alam ko, hindi siya ang makakapagpagising sa
akin. Ako lang. Ako lang ang makakatanggap sa mga desisyon ni Rosie. Walang ibang
tao ang makakapagpaliwanag sa akin ng lahat ng iyon kundi ako.

"Kung nakakabuti naman para sa minamahal mo, kaya mong magpalaya. That's called
sacrifice."

"Na hindi ko kailangan dahil kaya ko kahit hindi ako umalis."

Oo. Alam kong kaya ko kahit hindi ako umalis. Kailangan ko lang mag tiis na
pansamantalang maghirap para tuluyang makabawi sa lahat ng utang ni papa.

Hindi ko pwedeng ibenta ang binili niyang lupa bago siya namatay dahil alam ko kung
bakit niya iyon binili. Asset iyon para sa J.A. Iyon ang dahilan kung bakit kahit
alam niyang mahihirapang makabawi ang J.A., ginawa niya parin. At nakita niya rin
siguro na mas magkakaroon ng silbi ang trucking kapag binili niya ang lupaing iyon.
Nakita ko ito, pa. At kung hinihingi mong mag tiis ako, kaya ko. Pero hindi kaya ni
Rosie. Hindi niya kayang makita akong nag titiis.

"What's the point now, really? You're here. I'm just saying that Rosie did
something great. Mahirap iyon. Ang palayain ang minamahal mo para lang sa ikabubuti
niya. That's something, Jacob."

"It reminds me of your dad and his first love..." tumawa ng bahagya si Tito.

Alam ko ang tungkol kay papa at Auntie Precy. Halos lahat ng matatanda sa J.A. ay
alam ang tungkol doon. Lalong lalo ako pero hindi detalyado ang alam ko.

"Iba iyon..." sabi ko.

"Yeah. At some point, iba nga... Pero still, it reminds me of it..." ani Tito
Samuel, nakatitig sa akin.

"Si Priscilla ba?" tanong ni Tita Lydia. "She's somewhere here, Samuel..."

Kinuha niya ang isang photo album at may itinuro si Tita Lydia kay Tito.

"She looks like Rosie. Mas payat nga lang si Rosie sa kanya sa kapanahunang ito..."
ani Tita.

"Yup. After all, pamangkin niya 'yon..." ani Tito. "Jacob, hindi mo ba siya
kinokontact kahit ngayon lang? Pasko, a."

"Hindi na, tito."

Ayaw kong umiyak at mapuno lang ng pighati ang mga araw ko dito. Mas mabuting
ganito. Mas mabuting mag concentrate ako sa bagay na dahilan kung bakit gusto niya
akong bumitiw.

Hindi ko kakayanin ang long distance relationship. Hindi ko kakayaning mag

concentrate dito habang iniisip siya sa malayo. Hindi ako kasing tatag niya. Kaya
nga kailangang kailangan ko siya noon. Pero pinili niya ang itulak ako palayo.
Imbes na hawakan niya ako ng mahigpit habang inaayos ang aking buhay ay pinili
niyang itulak ako palayo. Para ano? Para mag isang gawin iyon. Para mag isang
tahakin ang landas na kaya ko sana kung kasama ko siya.

"Noong umalis si Juan Antonio sa Alegria para mag aral ng agrikultura at

pamamalakad sa negosyo, Jacob, ganyan din ang ginawa niya kay Precy Aranjuez. Ayaw
din niya itong makausap. Hindi niya sinabi kung bakit pero tingin ko'y para maayos
niyang nagagawa ang gawain niya sa Maynila."
"Nagkakilala sila ni mama. Iyon ang alam ko..." sagot ko sabay inom ng wine.

"Noong umalis din naman kasi si Precy, hindi siya bumalik ng Alegria, e. Nag aral
siya sa Maynila ng pagtuturo. Maybe, your dad wants her to feel what he felt. He
can't leave Alegria. Syempre, i-establish pa ang J.A. noon. At malupit ang lolo
dmabuhay

"Masyadong bata rin siguro. Who would think it's serious when they had that
relationship while they were in high school? Mababaw ang mga relasyong nagsisimula
sa high school. Puno ng kapusukan... idealism... reality will hit you real hard
when the time comes. And then you'll see where all your idealism goes."

Nakatingin ako kay Tita Lydia habang sinasabi niya iyon. Umiiling siya na parang
alam niyang nahahawakan niya ngayon ang puso ko. Totoo. Nagsimula kami nI Rosie
noong high school pa lang kami. At wala akong inisip noon kundi kaming dalawa lang.
Na mahal ko siya at mahal niya ako. Na ako lang. Na kaming dalawa ang
magkakatuluyan. Magiging asawa ko siya, magkakaanak kami, at mabuhay ng payapa sa
Alegria. But then reality came in between us.

"Bumalik si Juan Antonio sa Alegria, kasama niya na si Cielo. Buntis na si Cielo

sa'yo..."

Sandali akong natigilan. Buntis si mama sa akin pagbalik nila ng Alegria. Tumindig
ang balahibo ko.

"Kung ganoon, Tito, sinasabi mong pinakasalan ni papa si mama dahil buntis siya sa
akin?" medyo matabang kong tanong.

"Mahal ng papa mo ang mama mo. That's what I know. But you know... by now... you
probably know how it all is. Right now, wala na kayo ni Rosie... Don't tell me
hindi mo naiisip na pwede ka pang magmahal ulit. Hindi ganoon ka tindi. Hindi
ganoon ka grabe. Pero magmahal. Magmahal ulit."

Hindi ako nakapagsalita. Hindi pa ako umabot sa mga puntong iyan. Ang tanging
naiisip ko ay galit at panghihinayang. Pinaghahatian ng mga ito ang puso ko.

"Noong tinanong ko si Juan Antonio tungkol kay Cielo... Tinanong ko siya kung sa
wakas ba napalitan si Precy... Ang sinagot niya sa akin noon, Jacob, iba si
Precy... Iyon lang."

Umigting ang bagang ko.

"There are loves like that. For people who are lucky to experience it. Hindi lahat
ng tao, Jacob, ang nagmamahal ng ganyan. Only for a few. Only few people can
experience fierce love. Swerte ka na kung naramdaman mo iyan. Ngunit hindi ibig
sabihin na kailangan mong ipaglaban."

"If you call it fierce, why can't people fight for it? Kung talaga palang matinding
pagmamahal, bakit hindi pinaglalaban? Hindi ba kaya nga matinding pagmamahal, kasi
kayang ipaglaban kahit saang digmaan?"

Tumawa si Tito. "If you find someone who loves you deeply, then you'll realize.
You'll realize how happy it is to feel the security it will give you. Isang bagay
na hindi maibibigay sa'yo ng matinding pag ibig. Seguridad, Jacob. Ang kapayapaan
na maibibigay ng pagmamahal na iyon ay hindi kayang ibigay ng fierce love. Because
fierce love will always involve risk. It will involve bending... bending hard, and
breaking."

Natahimik ako. Alam ko na sugal ito. Alam ko na kailangang sumugal. Kung mahal mo,
susugal ka talaga.

"The other love will give you peace and security. You won't need to risk too much
becauseit's a sure win. When I asked Juan Antonio pagbalik niya ng Alegria, kung
babalikan niya rin ba si Priscilla. He told me that Cielo gave him the peace of
mind. And above all, Cielo gave him you. And he's willing to make that promise in
front of God, just to give you and Cielo a happy family."

Nanginig ako sa sinabi ni Tito. Hindi ko pa naiisip na magmahal muli. Magmahal

bukod kay Rosie pero ngayong sinabi niya ito sa akin, nasasaktan ako.

"So if you ask me if Juan Antonio truly loved your mom, I will say yes, he did. Iba
ang pag ibig ni Juan kay Precy. Iba rin para sa iyong mommy. In the end, it's the
choices you make, Jacob. Alin sa dalawang pag ibig na iyon kaya ang
nakakapagpakalma kay Juan Antonio. Alin sa dalawa ang madali? Alin sa dalawa ang
makakapagpasaya sa mas maraming tao?"

Hindi ko alam kung paano ako magdedesisyon kung ako ang nasa kalagayan ni papa.
Hindi ko alam kung kaya ko rin bang piliin ang daan na gusto niya.

Pagkabalik ko ng Pilipinas ay doon ko mas lalong napagtanto.

Ang mundo ay nang iiwan. Hindi ito nag hihintay sa'yo hanggang kailan ka nakahanda.
HIndi ito ganoon. Handa ka man o hindi, sasampalin ka ng realidad.

"Aalis daw yata, e..." ani Leo sa akin.

Hindi ako nagsalita. Nanatili ang mga mata ko sa inumin.

"Inimbitahan ko sa birthday ko pero hindi nagreply. Tinanong ko kay Karl, ang

sinabi ay nag hahanda daw iyon sa pag Du-Dubai. Kasama daw iyong boss niya."

Duke Valenzuela. Iyon ang alam kong pangalan ng manliligaw niya. Boss. CEO. CEO ng
isang international company.

Gusto kong basagin ang basong hawak ko. Kahit anong gawin ko, hindi ako! Kahit
gaano na ka successful ang J.A., kulang parin! At maaaring tama si Tito! Ang hirap
ng ganitong klaseng pag ibig! Nakakatakot! Paano kung mag makaawa ako sa kanya
tapos hindi parin pala? May iba na siya? Susugal ba ako? Hindi. Hindi na ulit.
Hindi na ulit ako susugal! Why can't fierce love be a sure win?

Nilagok ko ang inumin ng isang bagsakan.

"Jacob, sus... may gusto yata 'yong manager mo sa'yo, e. Bakit hindi ka mag move on
na lang kay Rosie? May iba na iyong tao. Alam noon na nasa Pinas ka na, bakit
ngayon niya pa itutuon ang pag alis?"

"Kontrata, siguro..." sagot ko kay Teddy. Para na rin makumbinsi ang sarili ko na
ayos pa 'to.

"Kontrata? Eh tapos ka na sa pag aaral, iyon lang usapan niyo. May trabaho na siya.
Bakit kailangan pang umalis, 'di ba?"

"Jacob..." ani Leo.

Natahimik si Teddy. Nilingon ko si Leo at nakita kong may nginuso siya kung saan.
Kahit madilim sa bar ay kitang kita ko ang aking manager na si Felicity. Humingi
siya ng isang linggong leave sa akin kaya siya nandito ngayon sa isang bar sa
Maynila. Saktong kinailangan ko rin kasing mag Maynila para icheck ang paglipat sa
pangalawang palapag ng mga empleyado.

"Not bad..." ani Teddy. "Pero iba parin si Rosie..."

Tiningnan kong mabuti si Felicity. Umaliwalas ang kanyang mukha nang nahanap ako.
Ngumiti siya sa akin ngunit hindi ko masuklian ang kanyang ngiti.

"Hi! Ang suplado naman ng isa d'yan!" tawa niya.

Umiling ako at nagsalin na lang ulit sa aking baso.

Tinutukso kaming dalawa sa opisina. Pati ba naman dito, kapag kasama ko ang barkada
ay tinutukso parin kaming dalawa?

"Tara, Feli! Let's dance! That's my song!" anang kanyang kaibigan.

Kumaway siya sa amin at dumiretso na sa dancefloor. Sinundan ko siya ng tingin at

nakita kong pasayaw sayaw siya kasama ang kanyang mga kaibigan. Tatawa tawa siya
habang ginagawa ang mga sayaw. Pinilig ko ang ulo ko, dahil may naiisip na naman
ako tungkol kay Rosie. Kailangan ko nang tumigil sa pag iisip sa kanya.

Tiningnan ko ang aking inumin.

"Ano 'yon?" tanong ni Leo.

Bumaling ulit ako sa dancefloor at nakita kong may humawak sa braso ni Felicity.
Parang galit sa kanya ang lalaki at sinisigawan siya sa dancefloor. Tumayo ako at
dumiretso na doon. Hindi ko alam kung anong mayroon o kung kilala niya ba ang
lalaki pero hindi magandang tingnan iyon. Walang lalaki ang pwedeng manakit ng
ganoon sa isang babae.

But then I can't look at her the way I stare at Rosie. I can't mkay love with her
the way I did with Rosie. I can't love her the way I loved Rosie.

Gaya ng sabi ni Tito, iba-iba daw talaga ang pag ibig. Iba nga iyong kay Rosie. Iba
rin itong kay Felicity. Ang sa kay Felicity iyong nabibigyan ako ng kapayapaan at
seguridad. Mahal niya ako at hindi ko na kailangang mangamba. It's a sure win. I
don't need to risk. I don't have to be scared. I don't need to be scared anymore.
Ang pagmamahal niya ang babalot sa takot kong puso.

"Jacob..." tawag ni Felicity.

Napatalon ako. Ngayon ko lang napansin na kanina pa ako nakatunganga. Kailangan na

nga pala naming umalis.

"Kanina ka pa tulala, a? Are you okay?" tanong niya.

Tumango ako at pinaandar ang sasakyan.

Nagkita kami nI Rosie sa event. Mag isa siya pero alam kong kasama niya iyong bago.
Hindi ko alam kung sila na ba at ayaw ko ring malaman.

Siguro ay gustong gusto niya iyon. Siguro ay hindi mahigpit. Siguro ay pumapayag sa
mga pangarap niya. Siguro ay hindi mahirap mahalin. Siguro ay mature. Lahat ng
kabaliktaran sa akin noon.

"Ayos ka lang ba?" mas mahinahong tanong ni Felicity.

"Ayos lang ako..." Nilingon ko siya. Pilit akong ngumiti.

"Ngayon lang ba ulit kayo nagkita ng ex mo?" tanong niya.

Shit! Bakit niya tinatanong sa akin ito?

"Parang ganoon na nga..."

"Ang ganda niya pala talaga, 'no? Nakakapanliit..."

Nilingon ko si Felicity. Bumaling siya sa labas. Ayaw tumingin pabalik sa akin.

"Hindi mo kailangang ikumpara ang sarili mo sa kanya..."

"Kaya ka siguro in love na in love sa kanya noon 'no? She looks like a goddess!
Lahat napapatingin sa kagandahan niya. Kahit siguro naka t shirt lang 'yon, sobrang
ganda niya na."

"Hindi ko siya minahal dahil lang sa kagandahan niya."

"Kung ganoon, ano?" tanong ni Felicity.

Nasa EDSA kami ngayon. Bakit ito pa ang naging topic naming dalawa habang
natatraffic?

"Huwag na natin 'tong pag usapan pa, Felicity. Ang importante ay ngayon."

"Do you think you two will reconcile?"

Nilingon ko siya, bahagyang naiirita. "Let's not talk about this! Wala na iyon!
Matagal na iyon!"

Kitang kita ko ang pagkabigo niya sa aking reaksyon. I want to assure her that it's
okay pero hindi ko magawa. Nanatili ang mga mata ko sa kalsada.

"I'm sorry, Jacob. I'm sorry for bringing this up..." Nanginginig ang boses niya.

Nanlaki ang mga mata ko. Nilingon ko siya at nakita kong umiiyak na siya. Kinagat
ko ang labi ko at kinuha ang tissue.

"Hindi... Hindi, ayos lang, Fel. Ayaw ko lang na iyan ang ginagawa mong topic.
Tapos na 'yon. Tapos na... Huwag na nating pag usapan..." sabi ko ng mas mahinahon
habang pinupunasan ang kanyang mga luha.

Marahan siyang tumango at hinawakan niya ang aking kamay.

"I'm just so scared, Jacob. Pakiramdam ko, talagang hindi ka akin. Pakiramdam ko,
may nag mamay aring iba sa'yo..." ani Felicity.

Umiling ako. Napagtanto ko doon kung gaano kami ka pareho ni Felicity. Iyong takot
at panginginig niya, tulad sa takot at panginginig ko. I am so scared that I would
tremble so hard. I am so scared of it.

Kung mangyari ulit sa akin iyon, hindi ko na alam kung saan pa ako pupulutin kaya
hinding hindi ako makakapayag na mangyari ulit sa akin iyon. Hindi na ulit. Hindi
na talaga mauulit.

"Hindi mo kaya 'yon? Mamuhay ng simple basta nandito ako? Hindi mo kaya 'yon? Kaya
ko 'yon... Pero hindi mo ako binigyan ng pagkakataon. Kaya ko 'yon, Rosie." Umiling
ako. "Tingin mo hindi ako magsisikap? Tingin mo nasanay akong mabuhay na marangya?"
"Jacob, hindi ganoon 'yon. If I can push you to your limits, then I will. For you."

Umiiyak si Rosie sa harap ko. She's in a defensive stance. Parang alam niya na
ngayon bubugahan ko siya ng mga hinanakit. Ng mga bagay na hinayaan kong mabaon sa
aking puso.

"At para diyan, tinulak mo ako palayo. Ni hindi mo inisip ang mararamdaman ko. Na
wasak na nga ako, dinikdik mo pa ng husto."

"Hindi ganoon 'yon, Jacob."

Pumikit siya at umiyak.

"Iniwan mo ako sa panahong ikaw lang ang kinapitan ko. Kahit na sabihin mong para
sa akin iyon, bakit? Alam mo ba? Kaya ko parin ang lahat ng ito, lalo na kung
kasama kita. Hindi ko kailangan ng pagsasakripisyo mo! Hindi ko kailangan ng
sakit!"

Maiinit na luha sa aking pisngi ang sumabay sa mga patak ng ulan. Ang akala ko,
hindi ko na ulit iiyakan ito. Ang akala ko, naisalba na ako sa pag ibig na nagbigay
sa akin ng seguridad at kapayapaan.

"Pero tama ka... You're a poison to me..."

Nagkamali ako. Akala ko ang pag uusap naming dalawa ay makakapagpalaya sa akin,
pero bakit parang mas lalo akong nakulong?

"Where have you been?" tanong ni Felicity sa akin habang ginugulo ko ang bahagyang
basang buhok.

Lumipat kami ng kwarto. Sa isang guestroom ako pansamantalang kami natutulog dahil
mas malapit iyon sa study ni papa. Lilipat din ako doon sa kwarto nila ni mama,
pinaparenovate ko pa.

"Hindi ba nasabi sa'yo ng driver?"

"I know you've been to the plantation. Pineapple plantation.

Bakit ka pumunta doon?" tanong niya, sinusundan ako sa loob ng kwarto.

Kumuha ako ng tuwalya. Maliligo ako ng mainit na tubig. Kanina pa ako nilalamig.
Pakiramdam ko magkakasakit si Rosie sa nangyari.

"May binisita lang?"

"Naroon daw si Rosie, 'di ba?"

Nilingon ko siya. Humalukipkip si Felicity. Sa kauna unahang pagkakataon ay nakita

ko siyang may halong galit at iritasyon.

"Oo. Nagulat ako nang nakita ko siya doon..."

"Hindi kayo nag usap na magkita doon?" tanong ni Felicity.

Umiling ako. "Hindi ko gagawin 'yan."

Magkaiba ang pagmamahal ko para sa kanya at para kay Rosie pero hinding hindi ko
gagawin iyon sa kanya. Siya na ngayon ang girlfriend ko at rerespetuin ko iyon.
Biglag gumulo ang utak ko.

"Then bakit kayo nagkita doon?" tanong niya.

"Hindi ko alam, Felicity. Pumunta ako doon, nandoon din siya. Kabayo ang sinakyan
ko kaya noong umulan nagpasilong kami sa kubo..."

"Did you talk to her?"

Tumango ako. Kitang kita ko ang pait sa kanyang mga mata. "Iyon lang..."

"Anong pinag usapan n'yo?"

Hindi. Hindi niya pwedeng tanungin ito sa akin. Masasaktan siya dito.

"Felicity, please? Huwag kang mag alala..." sabi ko sabay lapit sa kanya kahit na
maging ako'y gulong gulo na.

I just know that I need to protect her. I can't hurt the woman that loves me so
much. Not like this.

Hinawi niya ang kamay ko at lumayo siya sa akin.

"Ano, Jacob?" mahinahon niyang tanong. "Anong pinag usapan n'yo?"

Pumikit ako ng mariin. Binagsak ko ang tuwalya. Alam kong kailangan niya ng
katotohanan sa akin. Ayaw ko siyang saktan pero mas masasaktan ko siya kung
ililihim ko sa kanya.

"Nag usap kami tungkol sa nangyari sa amin noon. Closure, Felicity. Lahat ng
hinanakit ko sa kanya, sinabi ko. Sinabi ko rin na naiintindihan ko ang pagtulak
niya sa akin palayo-"

"Sinabi mo bang mahal mo pa siya?"

Hindi ako nakagalaw. Pumatak ang luha sa kanyang mga mata.

"Felicity, ikaw ang girlfriend ko-"

"But you love her, I know. You love her..." Tumango siya habang umiiyak.

Gusto ko siyang aluin pero hindi nanatili akong naestatwa sa kinatatayuan ko. Hindi
ko ipagkakaila iyon. Sana ay hindi niya na lang ako tinanong. Sana ay hinayaan niya
na lang akong gawin itong lahat.

"And did she tell you how much she wants you back?" tanong niya.

"Felicity, hindi na iyon pwede. Wala na iyon kay Rosie..." sabi ko.

"She wants you back, I know it! I know when a girl is still in love with a man,
Jacob! I see it in her eyes! And you! I see it in you! Kaya isang tanong pa ulit!
Sinabi mo ba sa kanyang mahal mo siya?" sigaw niya sa akin, ngayon mas lalong
humagulhol.

Parang pinipiga ang puso ko.

Rosie is the love of my life. Rosie is my fierce love. Siya ang magtutulak sa akin
para mangarap at magbakasakali ulit. Siya ang tanging makakagawa sa akin noon. Siya
lang at wala nang iba. Same reason why it's so hard to be with her. Dahil kaakibat
ng sobra sobrang pagmamahal ko sa kanya ay ang takot at walang kasiguraduhan. But
do I want her? Do I want her so much? Do I want her so bad?

Yes. I want her so bad.

Yes. I can risk it.

Yes. I will risk it.

Yes. I don't know how but

I'm saying yes to everything.

"Felicity..."

"Jacob, marry me!" sigaw niya sa akin sabay lapit.

Hindi ako nakapagsalita. Basang basa ang kanyang pisngi sa mga luhang hindi ko na
kayang punasan. Tingin ko'y masyadong nawasak at hindi ko na kayang ayusin pa.

"Marry me! Let me be your wife!"

"Felicity, we will see in the future-"

"Bakit hindi? Ha? Bakit hindi mo kaya akong pakasalan? When all you did with Rosie,
years ago, was ask her to marry you! Bakit sa akin, hindi pwede? Because you grew
up!? Because you're different now? Ha? O dahil talagang iba ako! Dahil hindi ako
ang gusto mong pakasalan? Dahil hanggang ngayon, siya parin!" sigaw niya.

Pumikit ako ng mariin. Nawalan ako ng mga salita. Nawalan ako ng lakas para humanap
pa ng salita.

"And fuck it! I can't blame you. I know from the start that I am a potential
rebound for you pero sumugal ako! Nagbaka sakali ako sa'yo! Baka sakaling
makalimutan mo ng tuluyan ang ex mo dahil sa akin!"

Sinapo ko ang noo ko. Hindi ko na makontrol ang lahat. Pati ang nararamdaman ko.

"Pero Jacob... Kung hindi mo ako kayang mahalin tulad ng matinding pagmamahal mo
kay Rosie, huwag na lang. Hindi ko kailangan ng paninindigan mo. Hindi ko kailangan
ng awa mo. Hindi mo kailangan akong gawing responsibilidad. Hindi ko kailangan ng
lahat ng 'yan..."

Nag init ang gilid ng mga mata ko. Tiningnan kong mabuti si Felicity. Nanginginig
ang labi niya habang sinasabi ang lahat ng ito.

"Ang kailangan ko ay ang pagmamahal mo. Iyang pagmamahal mo na mukhang si Rosie

lang talaga ang makakaranas. Iyan ang kailangan ko... Hindi ang kahit ano... Kaya
kung hindi mo 'yan maibibigay sa akin ng buo, hindi ako susugal sa'yo..." Umiling
siya at kinuha ang nakahandang maleta sa gilid ng kama.

"Felicity..." tawag ko.

Ayaw kong umalis siya ng ganito. Pagkatapos ng lahat, she's still important to me.
A part of me loved her. A part of me trusted her. She made me happy. She made me
realize that it's okay to feel again.

"Felicity..."
Sinundan ko siya palabas ng kwarto. Nilingon niya ako bago siya makababa ng
hagdanan.

Ngumiti siya kahit na ag mga luha sa kanyang mga mata ay patuloy na tumutulo.

"Thank you for the experience, Jacob. I hope we'll be friends someday. At sana...
bumalik ka na kay Rosie. Kasi iiwan kita, para sa inyong dalawa. Iiwan kita dahil
alam kong mahal na mahal niyo ang isa't-isa!"

Naestatwa ako habang tinitingnan ko siyang umiiyak pababa ng hagdanan.

Bumalik ako ng kwarto ilang sandali ang nakalipas at dumiretso sa banyo. Binuksan
ko ang shower. Kahit hindi pa ako nakakapaghubad ay hinayaan ko ang tubig na
dumaloy sa aking katawan.

Umupo ako sa malamig na tiles at sinapo ko ang aking noo.

Gaano ka kaduwag, Jacob? Ganito ka ba kaduwag talaga?

Pinili mong makasakit huwag lang masaktan? Pinili kong manakit ng ibang tao dahil
hindi ko kayang masaktan ulit?

Anong magagawa ko, ang sakit sakit kapag si Rosie mananakit sa akin? Nakakatakot na
iyon. Nakakatakot ang ginawa niya sa akin. Hindi ko alam kung paano ko kakayanin
kung maulit pa iyon!

Ginulo ko ang buhok ko.

Pero paano kung iba na 'to ngayon? Paano kung hindi na mangyayari ulit. Something
in me changed because she pushed me away. Baka matanggap niya ang pagbabago sa
akin. What if it's all going to be okay? What if she'll choose me this time? What
if she'll hold me tight this time?

But then... those are just what ifs.

Pumikit ako ng mariin at tumulo ang luha ko. Dahil alam ko sa sarili ko na takot
man ako, tangina, kaya ko paring sumugal sa kanya. Kaya ko parin. Kakayanin ko
paring sumugal. Ang sakit, hindi kaya pero para akong bulag kung sumugal! Para
akong bulag na kayang humakbang kahit hindi nakikita kung bangin ba o patag pa ang
daan! Kaya ko paring humakbang para sa kanya.

Inisip ko si Felicity at lahat ng sakripisyo niya.

Paano naging dakila ang pagpapalaya?

Ito 'yon. Dakila ang pagpapalaya. Dakila ang pagsasakripisyo. In her sacrifice,
I'll find my real happiness.

I kissed her slowly. Sa bawat paghalik ko sa kanya ay ang pagkakamangha ko na

hanggang ngayon, kaming dalawa. Everything's worth it. Ang sakit na binigay niya sa
akin, worth it. Ang lahat ng nangyari sa akin, worth it. Lahat ay worth it.

Rosie's sacrifice made me realize that sometimes, we need to fall apart to grow
individually. Sometimes, we need to focus on ourself to find our worth. At ang
pagbabalik ko sa kanya ang nakapag parealize sa akin na kaya kong magbaka sakali,
para lang sa pagmamahal na ito.

Ang sabi nila, mahirap daw panindigan ang ganitong klaseng pagmamahal. Fierce.
Tough. Mahihirapan tuwing nakakasagupa ang realidad. At sa huli ay masisira lang...
pero sa pagbabalik kong ito, masasabi ko na hindi. Gaano mo man kamahal ang isang
tao, kung hindi mo pinaglaban, hindi fierce love iyon.

Ang fierce love ay ang pag ibig na kahit anong sagupa sa realidad ay kaya paring
bumangon, magpatawad, at mag mahal muli.

Ang sabi nila, ang ganitong klaseng pagmamahal ay hindi nagkakatuluyan sa huli.
Siguro nga... para sa kanila... dahil hindi lahat ng tao ay kayang sumugal. It's
easy if it's a sure win. Because that's reality. And reality taught us that love is
a choice... a decision. People choose what's convenient and what is not scary.
People choose the easy way.

But the easy way for me isn't a win. A sure win for me isn't victory. And mediocre
love, for me, isn't love at all. The only love I will accept is the fierce love.
The only woman I'll marry is the woman who can make me tremble so hard because I'm
afraid to lose her.

Kung bumagsak man ako dito, I'd call it a loss. I'd call it the end. Ang tanging
matatanggap ko ay ang pagbagsak ko dahil sa pagsugal ko sa mga pangarap ko. If I
fail, I want it because I tried my best for this. If I fail, it's because I took
the chance. Kung masaktan man ako at mawasak, iyon ay dahil sinubukan ko sa abot ng
aking makakaya. Sinubukan ko kaming dalawa. Sinubukan ko ulit ang pangarap ko.

I kissed her tenderly. Nakatitig si Rosie sa akin habang pinapaulanan ko siya ng

halik. Kinagat niya ang labi niya at sinuklian ang aking mga halik.

Hinaplos ko ang kanyang dibdib dahilan kung bakita natigil siya sa pagsukli sa akin
ng halik. Hinalikan kong muli siya. Hinahamon sa bawat halik.

It's only in her arms that I can find my happiness. Hindi bale na kung mangamba
ako. Ganoon naman talaga dapat pag nagmamahal.

Kinarga ko siya at niyakap niya ako ng mahigpit. Tumawa siya nang nahirapan siyang
kalasin ang mga kumot sa kanyang baywang.

Tumawa rin ako at binaluktot ang kanyang tuhod sa aking braso.

"Anong ginagawa mo?" tanong niya.

Kitang kita ko ang pamumula ng kanyang pisngi. Ang init sa kanyang mga mata ay hidi
makatakas sa akin.

Hinalikan ko ulit siya at tiningnang mabuti habang pinapaupo siya sa aking hita.
Dumaing siya nang naramdaman ako sa kanya. Paulit ulit at may panunuya kong tinaas
baba siya habang karga karga ko.

Mas lalong humigpit ang hawak niya sa akin. Bumitiw ang isang kamay niya at
hinawakan ang kalakhan ko. Halos mapapikit ako sa ginawa niya. Pumungay ang mga
mata niya habang tinutok sa kanya ang akin.

"Go in..." bulong niya.

"Masasaktan ka..." bulong ko.

Ngumuso siya at siya na mismo ang nagpumilit na gawin iyon. Napadaing ako sa
naramdaman ko.

Rosie is my passion. This love is the meaning of my life.

Nanatili kaming ganoon saglit. Ipinakita niya sa akin ang kanyang daliri na may
dalawang engagement ring. Ang una ay bago kami nagkahiwalay, ang pangalawa ay ang
binigay ko sa kanyang bago kanina.

Dahan dahan siyang lumikha ng ritmo. Pumikit ako hinahayaan siyang gawin iyon.
PInalupot niya ang kanyang braso sa aking leeg. Habang tumatagal ay bumibilis ang
kanyang ginagawa.

Sinabayan ko siya. Taas baba rin ang pag karga ko sa kanya. Sinasalubong niya ang
bawat pagpasok ko at lumalayo siya sa paglayo ko.

"I love you, Jacob..."

Hinalikan ko siya habang ginagawa iyon. Hinalikan ko ang kanyang leeg. Habang
ginagawa ko iyon at tumitingala siya at pumipikit. Hindi ko mapigilan ang pagngisi.
Hinalikan ko ang kanyang collarbone. Hinalikan ko ang kanyang dibdib, ang kanyang
balikat. Bumilis pa lalo ang pag taas baba niya kaya sinabayan ko siya.

Halos mapadaing ako sa lakas ng pagkakalmot niya sa aking likod.

"Jacob!" she moaned so loud.

Mas lalo kong binilisan ang ginawa ko hanggang sa tinawag ko rin siya. Para akong
nahilo sa tindi ng naramdaman ko. Ang init niya at ang init ko ay napag isa.

"I love you more, Rosie..."

Ayaw kong makulong sa pag iisip kung ano ang mangyayari kung si Rosie ang pinili
ko. I want to live with my passion. Life is too short for mediocre things. Life is
too short for mediocre love.

Hinawakan ko ang kamay niya pagkalabas namin ng sasakyan. Papalubog na ang araw,
kulay orange ang langit. Umihip ang hangin at ang tunog ng mga dahon sa mga puno ng
acacia ang narinig namin doon.

Nakatayo si Auntie Precy sa puntod ng aking ama. Isang kandila at mga bulaklak ang
dala niya.

"Nandito pala si Auntie..." ani Rosie.

Tumango ako. "Lapitan natin..."

Dala ni Rosie ang mga bulaklak. Dala ko naman ang scented candle na sinabi niya sa
akin. Palapit kami kay Auntie Precy ay mas lalo kong narinig ang mga sinasabi niya
sa puntod ng aking ama.

"Salamat..." iyon lang ang malinaw.

Nilingon kami ni Auntie. Siguro'y namalayan niya ang pagdating namin. Nilapag nI
Rosie ang bulaklak at bumalik siya sa akin para hawakan ang aking kamay.

Hinila ko siya para makaluhod kami at masindihan ag scented candle. Dalawa iyong
dala namin at sabay naming sinindihan iyon galing sa kandila ni Auntie Precy.

"Auntie, kinakausap n'yo si Don Juan?" tanong ni Rosie at nilingon ang kanyang
Auntie.

"Oo..."
"Anong sinabi n'yo?"

Hindi siya agad nagsalita. Pinalipas niya muna ang ilang segundo bago huminga ng
malalim at nagsimula.

"Ang sabi ko, worth it lahat ng sakit sa aming dalawa. Na kung pinili niya ako,
walang Rosie at Jacob. Na kung sumugal ulit ako sa kanya, masasayang kayong dalawa.
Kaya okay ang lahat. Magandang desisyon ang lahat. Tama lang ang lahat. Lahat ng
sakit... para sa inyong dalawa ni Jacob..."

Nilingon ko si Auntie Precy. Ngumiti siya sa akin.

"Hindi 'to para sa amin dahil para 'to sa inyo."

"Salamat, Auntie..." tanging nasabi ko.

Ngumiti si Rosie at tumingala sa akin. It's her smile that makes everything in me
okay.