Paalam na, sintang lupang tinubuan, At ang aking daing ay mapakilangkap.
Bayang masagana sa init ng araw, Edeng maligaya sa ami’y pumanaw Bayaang ang aking maagang pagpanw, At perlas ng dagat sa dakong Silangan. Itangis ng isnag lubos na nagmamahal; Kung may umalala sa akin ng dasal, Inihahandog ko ng ganap na tuwa Ako’y iyo sanang idalangin naman. Sa iyo yaring buhay na lanta na’t aba; Naging dakila ma’y iaalay rin nga Idalangin mo rin ang di nagkapalad, Kung dahil sa iyong ikatitimawa. Na nangamatay na’t yaong nanganhirap sa daming pasakit, at ang lumalangap Ang nanga sa digmaan dumog sa paglaban naming mga ina luhang masaklap. Handog din sa iyo ang kanilang buhay, Hirap ay di pansin at di gunamgunam Idalangin sampo ng bawa’t ulila Ang pagkaparool o pagtagumpay. at nangapipiit na tigib ng dusa; idalangin mo ring ikaw’y matubos na Bibitaya’t madlang mabangis na sakit sa pagkaaping laong binata. O pakikibakang lubhang mapanganib, Pawang titiisin kung ito ang nais Kung nababalot na ang mga libingan Ng baya’t tahanang pinakaiibig. Ng sapot na itim ng gabing mapanglaw, at wala ng tanod kundi pawing patay, Ako’y mamamatay ngayong minamalas huwang gambalain ang katahimikan. Ang kulay ng langit na nanganganinag Ibinababalang araw ay sisikat Pagpitagan mo ang hiwagang lihim, Sa kabila niyang mapanglaw na ulap. at mapapakinggan ang tinig marahil, ng isang saltero: Ito nga’y ako ring Kung dugo ang iyong kinakailangan inaawitanka ng aking paggiliw. Sa ikadidilag ng iyong pagsilang, Dugo ko’y ibubo’t sa isa man lamang Kung ang libingan kong limot na ang madla Nang gumigiti mong sinag ay kuminang. ay wala nang kurus at bato mang tanda sa nangangabubukid ay ipaubayang Ang mga nasa ko, mulang magkaisip, bungkali’t isabog ang natipong lupa. Magpahanggang ngayon maganap ang bait, Ang ikaw’y makitnag hiyas na marikit Ang mga abo ko’y bago pailanglang Ng dagat Silangan na nakaliligid. mauwi sa wala na pinaggalingan, ay makalt munag parang kapupunanng Noo mo’y maningning at sa mga mata iyong alabok sa lupang tuntungan. Mapait na luha bakas ma’y wala na, Wala ka ng poot, wala ng balisa, Sa gayo’y walaa ng anoman sa akin, Walang kadungua’t munti mang pangamba, na limutin mo ma’t aking lilibutin ang himpapawid mo kaparanga’t hangin Sa sandaling buhay maalab kong nais at ako sa iyo’y magiging taginting. Ang kagalingan mo’t ang paiwang sulit Ng kaluluwa king gayak ng aalis: Bango, tinig, higing, awit na masaya Ginhawa’y kamtan mo! Anong pagkarikit! liwanag aat kulay na lugod ng mata’t uulit-ulitin sa tuwi-tuwina. Nang maaba’t ikaw’y mapataas lamang, Mamatay at upang mabigyan kang buihay, Ako’y yayao na sa bayang payapa, Malibing sa lupang puspos ng karika’t na walang alipi’t punoing mapang-aba, Sa silong ng iyong langit ay mahimlay. doo’y di nanatay ang paniniwala at ang naghahari Diyos na dakila. Kung sa ibang araw ikaw’y may mapansin Nipot na bulaklak sa aba kong libing, Paalam anak, magulang, kapatid, Sa gitna ng mga damong masisinsin, bahagi ng puso’t unang nakaniig, Hagka’t ang halik mo’y itaos sa akin. ipagpasalamat ang aking pag-alis sa buhay na itong lagi ng ligalig. Sa samyo ng iyong pagsuyong matamis, Mataos na taghoy ng may sintang sibsib, Paalam na liyag, tanging kaulayaw, Bayang tumaggap noo ko ng init, taga ibang lupang aking katuwaan, Na natatabunan ng lupang malamig. paaalam sa inyo, mga minamahal; mamatay ay ganap na katahimikan Bayan mong ako’y malasin ng buwan Sa liwang niyang hilano’t malamlam; Bayan ihatid sa aking liwayway Ang banaang niyang dagling napaparam.
Bayaang humalik ang simoy ng hangin;
Bayaang sa huning masaya’y awitin Ng darapong ibon sa kurus ng libing Ang buhay payapang ikinaaaliw.