Tagapagsalaysay: Pinkaw ang tawag ng
Si Pinkaw lahat sa kanya. Ayon sa kanya, balo na raw
Isabelo S. Sobrevega
Dulang Isahang Yugto
Mga Tauhan:
Pinkaw
Mga Bata
Kapitbahay
Poray
Basing
Takoy
Doktor
Tagapagsalaysay
Intsik
Magulang at Anak
Panimula:
Bakit kaya rito sa mundong ibabaw
Marami sa tao’y sa salapi silaw
Kaya kung isa kang kapus kapalaran
Wala kang pag-asang umangat sa lipunan
Mga mahihirap lalong nasasadlak
Mga mayayaman lalong umuunlad
Maykapangyarihan, hindi sumusulyap
Mga utang na loob mula sa mga mahihirap
Kung may taong sadyang nadarapa
Sa halip tulungan tinutulak pa nga
Buong lakas silang dinudusta-dusta
Upang itong hapdi’y lalong managana
(sa parteng ito, ilagay ang panimula ng
seksyon, kung maaari ay gawin ito sa
pinakamasining na paraan)
Tagpo 1 – Ang Baliw sa Lansangan
(Magsisimula ang dula sa pamamagitan
ng isang baliw na naglalakad sa lansangan at
hinahabol-habol siya ng mga batang
naglalaro rito.)
siya. Namatay ang kanyang asawa sa sakit
na epilepsy habang dinadala niya sa
kanyang sinapupunan ang kanayang
bunsong anak, kung kaya’t mag-isa niyang
itinaguyod ang buhay nila kasama ang
kanyang tatlong anak. May karga-karga
siyang kung ano at pasayaw-sayaw na
naglalakad. Gula-gulanit ang kanyang damit
na ilang beses nang natagpian.
Bata 1: Baliw! Baliw!
Bata 2: (kukuha ng kahit ano at ibabato kay
Pinkaw) Hoy, baliw kumanta ka nga!
Pinkaw: Sinong baliw? Ako? Hindi ako
baliw!
Bata 3: Anong hindi? Baliw ka ano, baliw
ka!
Pinkaw: Hindi ako baliw, hindi! (tatakbo
siya papalayo, hahabulin ng mga bata)
Bata 2: Hoy, kumanta ka sabi e.
Bata 3: Sige na baliw kumanta ka na ng
blak is blak.
Pinkaw: Ayoko nga, nahihiya ako.
Bata 1: Kung ayaw mo, sige ka kung ayaw
mo, aagawin namin ang anak mo.
Bata 3: Oo, kukunin namin ang anak mo.
(magtatawanan)
Pinkaw: Huwag! Huwag niyong kunin ang
anak ko. (iiyak)
Isusumbong ko kayo kay mayor. (hahagulgol
na si Pinkaw)
Kapitbahay: Hoy mga bata, mga salbahe
kayo. Tigilan niyo na iyang panunukso sa
kanya. Sige na, umalis na kayo.
(aalis ang mga bata lalapitan ni Pinkaw ang
kapitbahay)
Pinkaw: Meyor, kukunin na nila ang anak
ko.
Kapitbahay: Sige na, sige na. Umuwi ka na,
hindi na nila aagawin ang anak mo.
(aalis na si Pinkaw, ngunit habang
naglalakad ay sumasayaw at kumakanta siya
habang inihehele ang kargang lata na
binihisan na parang bata)
Kinakanta – “tulog na beybi, bumabait.”
Tagpo 2 – Monologo ni Pinkaw
Tagapagsalaysay: Mahal na mahal ni
Pinkaw ang kanyang mga anak. Sa
tambakan, makikita mong sinasaktan ng mga
ina ang kanilang anak. Ngunit, hindi mo man
lang makikitang inamban ni Pinkaw ang
kanyang mga anak. Isang araw, habang
bumibili si Pinkaw ng tuyo sa tindahan.
(sa di kalayuan, makikita at maatanaw ang
isang inang pinapalo at pinanapagalitan ang
anak)
Pinkaw: Ang mga bata, hindi kailangang
paluin. Sapat nang sabihan sila ng
malumanay. Iba ang batang nakikinig sa
magulang dahil sa paggalang at
pagmamahal. Ang bata kung saktan,
susunod siya sa iyo ngunit magrerebelde at
magkikimkim ng sama ng loob.
Tagpo 3 – Lunas sa Sakit
Tagapagsalaysay: Minsan, nagkasakit ng
El Tor ang sunging anak ni Pinkaw.
Nagtungo siya sa suking Intsik.
Pinkaw: (kakatok sa bahay, papasukin,
luluho sa Intsik)
Ser, ser maawa na po kayo sa akin.
Nagmamakaawa po ako sa inyo.
Intsik: Ano ang problema mo Pinkaw?
Pinkaw: Ser, may sakit po ang anak ko.
Kung maari po sana e, pautangin niyo po
sana ako kahit kaunti po lamang. Parang awa
niyo na po.
Intsik: Hindi naman ako madamot! Hahaha!
Papautangin kita, ngunit sa isang kundisyon.
Pinkaw: Kondisyon? Ano po iyon? Kahit
ano po gagawin ko basta’t may pampagamot
lamang po ako sa aking anak.
(lalapitan ng Intsik si Pinkaw at
tatangkaing halikan, parang gusto nitong
gahasain si Pinkaw, mgsisigaw si Pinkaw)
Pinkaw: Huwag po! Huwag po!
Intsik: Hindi ba’t gusto mong ipagamot ang
anak mo?
Pinkaw: Hayop! Lapastangan! Barumbado!
Walang hiya! Animal! Peste!
(ihahagis ni Pinkaw ang palayok sa ulo ng
Intsik. Mahihimatay ito, dali dali namang
lumabas si Pinkaw)
Tagpo 4 – Pananghalian
Tagapagsalaysay: Kadalasan, oras na nang
pananghalian kung siya ay umuwi mula sa
tambakan. Ang kariton niya’y puno ng mga
bote, papel at iba pa. At sa bag na buri na
nakasukbit sa gilid ng kariton, makikita ang
kanilang pananghalian.
Pinkaw: Poray, Basing, Takoy! Mga anak,
nadito na ako.
Poray:` Inay!! (tatakbo at yayakapin ang
ina, susunod naman ang tatlo)
Basing: May dala po ba kayong bitsukoy?
Pinkaw: Aba anak, siyempre naman. Hindi
ko makakalimutan ang paborito mo.
Takoy: Nay, nay, meron po ba akong
istretsibol na jeans?
Pinkaw: Anak, pasensiya ka na ha, hindi
ako nakakuha e. Hayaan mo, ikukuha kita sa
susunod.
Poray: Nay, gutom na po ako. Ano po ba
ang pananghalian natin?
Pinkaw: Iyan ang sorprese ko sa inyo mga
anak. Meron akong nakitang sardinas.
Mga bata: Yehey!!!
Tagpo 5 – Pagdurusa, Pasakit ng Isang Inang
Nagmamahal
Tagapagsalaysay: Masayang kumain ng
pananghalian ang mag-anak. Pagkatapos ng
pananghalian...
Poray: Araay!!! Inay ang sakit ng tiyan ko!
Basing: Ako rin po Inay!
Takoy: (namimilipit sa sakit) Araay!!Ang
sakit na po talaga ng tiyan ko.
Pinkaw: Ha? (matataranta)
Halika kayo, mgapatulong tayo sa mga
kapitbahay. Diyosko, mga anak ko!
(isasakay sa kariton ang mga anak,
lalapitan at mangangatok sa mga bahay ng
kapitbahay)
Pinkaw: Mga kapitbahay, tulong! Tulungan
niyo kami! Tulong!
Kapitbahay: Pinkaw, alam mo namang
pare-pareho tayo dib a? Itakbo mo na sila sa
ospital.
Pinkaw: Ospital? Haynaku diyos ko, ng isang ina ay kailanmay hindi
malayo pa ‘yon. Paano na ito? mapapantayan ng kahit ano pa man.
Mga anak: Araaaaaaaaaaay!!! Mawalan ka na ng yaman, ngunit ang
Pinkaw: Kunting tiis na lang mga anak ha. pagmamahal pa rin ng isang ina ay nandiyan.
Malapit na tayo. Talikuran ka man ng mundo, ang ina mo pa
Tagapagsalaysay: Dahil walang ni isang rin ay nandiyan, nakahandang umagapay.
sasakyang nais tumulong kay Pinkaw,
napagpasyahaan nitong sa kariton na
lamang isakay ang kanyang mga anak. Sanay nakapag-iwan sa inyo ng aral ang
Kumaripas siya ng takbo habang tinutulak kwento ni Pinkaw.
ang kariton. Meron na sigurong natakbong (Sa parteng ito, maaring ipakilala ang mga
tatlong kilometro ng makarating siya sa nagsipaganap at dito na ibigay ang
kalsadang patungong bayan. Ngunit nang pansariling paglalahat sa kwento. Kailangan
tignan niya ang kariton. ay orihinal ang pansariling paglalahat sa
Pinkaw: Poray, Poray anak, Poray walang kwento.)
ganyanan. Poray huwag mo kaming iiwan!
Poraaaaaaaaaaaaaay!
(iiyak, hahagulgol at sisigaw si Pinkaw dahil
sa kalungkutan.)
Tagapagsalaysay: Maraming tao ang
nagmamasid lamang sa kanya ngunit
nakapagtataka kung bakit wala ni isa man
lang tumulong sa kanya. Tumatalbog-talbog
ang katawan ng kanyang mga anak sa
kariton sa tuwing meron silang madaanang
lubak sa daan. Nakatakbo ulit sila ng tatlo
pang kilometro nang makarating sila sa
ospital ng bayan.
Pinkaw: (sasalubungin ng doktor ngunit
hindi papansinin)
Doktor, doktor, parang awa niyo na po.
Tulungan niyo po ako.
Doooooooooooooktor!
Tagapagslysay: Pagkatapos ng
pagturuturuan ng mga nars at doktor, na ang
binibigyang pansin lamang ay ang mga
mayayaman, ay nalapatan din ng gamot ang
dalawa niyang anak. Ngunit kinagabihan…..
Pinkaw: (hahagulgul na at magsisisigaw)
Mga anak, mga anak ko. Bakit niyo ako
iniwan? Bakit niyo ako nagawang iwan?
Bakit? Mga anak kooooo! Anaaaaak!!
(sa parting ito ay namatay na yung mga anak
ni Pinkaw)
Tagapagsalaysay: Sa kwento ni Pinkaw,
nakita natin kung gaano naghihirap ang mga
kababayan nating kapus kapalaram. Nakita
rin natin ang pagmamahal ng isang ina sa
kanyang mga anak. Ang pagmamahal na ito