Book 2: Diary ng Hindi Malandi (Slight lang!

Sic poging's note:

Book 2 na 'to kaya malamang may book 1. Kung hindi mo pa nababasa ang book 1 'yun
muna basahin mo. Wag ka ng umangal pa kundi isusungalngal ko sayo panty ni Pipay.
Hahaha!

BOOK 1 is already published. Nahati sa two books. See the multimedia for the
picture of the actual books! :)

_____________________________________

PROLOGUE

Hindi sya malinis sa katawan pero may boyfriend sya.

Hindi sya kagandahan pero may boyfriend sya.

Hindi mabango ang anes nya pero may boyfriend sya.

Ikaw na maganda, malinis sa katawan, at mabango ang anes, MAY BOYFRIEND KA BA?
WALA! Shutang inerns ka!

Anong secret nya?

Secret nga eh. Bakit nya sasabihin?

Pero echos lang. Eto talaga ang secret nya! ;)

Malandi kasi sya.

Shutang inerns author hindi ako malandi!!!! Slight lang..

Dear Diary,

Today ang first day ng college life ko. First year college na ako taking Bachelor
of Science major in vulcanizing. Pero kahit college na ako at may boyfriend, bakit
virgin pa din ako? Hihihi. Hindi ako atat ah? Time is gold kasi. Ang tagal-tagal
gumawa ng moves 'tong boyfriend ko. Yung tetee? Ayaw ba nya o beki sya? Emeged. Wag
naman sana.

Til now virgin pa din,

Pipay
Ps. Shutang inerns diary namiss kita. High five naman tayo dyan! High five ka sa
pempem ko! Hihihi.

______________________________________

Diary ng Hindi Malandi (Slight lang!)

Book 2, Season 2, Sequel, Whatever.
Written by owwSIC
All rights reserved. (c) 2014

Malandi 1

Vote and comment. Oo sapilitan 'to. HAHAHAHAHA

Dear Diary,

Ang aga-aga ang ingay ng bibig ni Inay, diary. Akala mo machine gun na pinasukan ng
sobrang daming bala kaya dire-diretso ang mga sermon sa akin ngayon. Jusko day!
Ilayo nyo nga sa akin 'yang si Aling Tinay baka mag dilim ang paningin ko at
maibala ko 'yan sa kanyon papuntang Lebanon. Charot!

"Ano, mag pupuyat ka pa, Pilar? Ilang beses kitang pinaalalahanan kagabi na matulog
ka na dahil ngayong araw ang first day of college life mo pero hindi ka nakinig."
Sermon nya sa akin habang nasa likod ko sya at inaayos ang mga damit na lalabhan
nya. "Ang panget-panget mo na nga ang tigas pa ng bungo mong bata ka. My God!
Stress much."

"Inay wag kang OA." sabi ko sa kanya sabay kagat ng tinapay "Alas syete pa lang ng
umaga at alas dyes pa ang pasok ko." busangot na sagot ko sa kanya.

"Wag kang sumasagot habang nagsasalita pa ako. Bastos talaga 'tong batang 'to."
sabay batok nya sa akin. "Sa susunod na mag pupuyat ka kukunin ko na ang iPad air
mo pati 'yang iPhone 5s mo."

Hindi ako sumagot.

"Hoy!" binatukan nya na naman ako "Kinakausap kita kaya sumagot ka."

"Ano ba talaga, Inay? Ang gulo-gulo mo naman kausap eh!!" naiinis na sagot ko sa
kanya "Sabi mo wag akong sasagot habang nagsasalita, ngayong hindi ako sumasagot
nagagalit ka pa din. Enebe, Inay. Hindi kita magets. Saka wala nama akong iPad air
saka iPhone 5s e. Naka-drugs ka ba?"

"Echos lang 'yun iPad air saka iPhone 5s. Practice lang, malay mo next week bigyan
kita."

"Talaga, Inay?" *_____*

"Joke." =___= "Tigilan mo ko, Pilar. Hindi ka rich kid kaya wag kang mag hangad ng
magagandang gadgits. Ang mahal na ng tuition mo kaya wag ka ng dumagdag sa
gastusin." bulyaw na naman nya sa akin "Mag-aral kang mabuti para matuwa ako sa'yo
pati ang papa mo. Sige dyan kana at maglalaba pako ng mga panty mong nangingitim na
sa dumi. May boxing pala ako mamaya, nood ka ha?"

"Hindi ako makakanood. Busy ako. Tulog. Naglayas." =___=

"Ay nag tampo ang panget kong anak." tumawa si Inay "Sakit ba bH3? Sorry na bH3.
Hahahah." tawa ng tawa si Inay bago pumunta sa likuran ng bahay namin para mag
laba.

Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain ng almusal ko, diary. Tinuon ko nalang 'yun
pagka-badtrip ko sa tinapay na nasa harapan ko. Nagugutuman na ba kami diary kaya
tinapay lang ang almusal ko ngayon? Saka ano bang pinagsasabi ni Inay na ang mahal
daw ng tuition na binayad nya sa school na papasukan ko? Heller, Inay. Naka-shabu
ka ba? Paaral kaya ako ni konsehala.

Lately talaga hindi ko na magets mga pinagsasabi ni Inay. Mukhang naalog na ang
maliit nyang utak sa pakikipag basag ulo kay Aling Petra. Jusme, kung kailan
tumanda saka naging sakit ng ulo ko eh. Mas lalong naging basagulera eh. Palayasin
ko na kaya ng bahay 'yan para stress-free na ako?

Habang inuubos ko ang pagkain ko biglang may kumatok sa pintuan. Agad akong
napalingon diary para makita kung sino ang nandun.

Agad napangiti ang pempem este ang puso't labi ko dahil sa lalaking nakatayo sa
harapan ng pintuan. Nakangiti sya ng malapad sa akin habang nakatingin na para bang
may pagnanasa chenes lang. Ang gwapo nya sa suot nya ngayon diary at mukhang
pinaghandaan nya ang first day of our college life together.

"Kung pumapasok ka kaya dito sa loob ng bahay tapos halikan mo agad ako, edi natuwa
ako sayo diba?" sabi ko sa kanya saka sya inirapan.

Agad naman syang pumasok ng bahay at hinila ako patayo. Magkaharapan na kaming
dalawa ngayon.

"Sorry na. Eto naman aga-aga galit agad." hinawi nya 'yun buhok ko "Ang ganda mo
ngayon, Pipay." hinalikan nya ako sa labi "Baka madaming lalaki ang mag kagusto
sayo ngayong college na tayo at iwan mo ako. Naku, papatayin ko sila kapag inagaw
ka nila sa akin." hinalikan naman nya ako sa ilong.

Emeged, diary. Kilig pempem na naman ako dahil sa mga sinabi ni Josh ko. >///////<

"Lagi naman akong maganda, di ba?" tumango sya "Saka ano naman kung madami
magkagusto sa akin. Sanay naman na ako dun e."

"Sanay ka na? Ilan ba nagkagusto sayo nung high school pa tayo? Ako lang naman saka
si Prince ah?" nagtatakang tanong nya.

"Oh dalawa kayo ni Prince. More than one 'yan kaya madami na. Bobo much lang?"
tumawa ako "Saka wala namang kaso kung may mag kagusto sa akin, Josh ko. Ang
tanong, gusto ko din ba sila? Di ba nga iCkAw LhArN zHaPaT nHa? Ikaw lang din ang
tinitibok ng pempem este ng puso ko."

Natawa sya. "Sira. Ikaw talaga puro ka kalokohan." pinisil ni Josh 'yun ilong ko.
Naamoy kong amoy zonrox ang kamay ni Josh. Emeged. Anong ginawa ni Josh at bakit
amoy zonrox ang kamay nya?

"Kumain ka na?" umiling si Josh "Tara kain ka muna bago tayo pumasok sa school."
Pupunta sana ako sa kabilang upuan pero pinigilan ako ni Josh. Umupo sya sa upuang
inuupuan ko kanina at hinila ako para kumadong sa kanya. Nararamdaman na ng likuran
ko 'yun matigas na bagay na tumatama sa likod ko, diary.

Wag kang malisyosa. Sinuturon ang tumutusok sa likudan ko. Ang dirty dirty talaga
ng utak mo, diary. Wag ganyan. Magagalit si bro.

"Anong oras ang first class mo?" tanong ko kay Josh sabay subo sa kanya ng tinapay.
Naka-back hug sya sa akin kaya medyo nahihirapan akong kausapin at subuan sya.

"10:30 pa." sagot nya habang ngumunguya. Sinandal nya pa 'yun ulo nya sa likod ko.
"Ang bango mo, Pipay. Hmmm..." sininghot nya 'yun amoy ko.

Mabango pala sa katawan 'yun PhCare 'nuh? Ginawa ko kasing body scrub kanina eh.
Akala ko pang buhok lang ang Pang Hair Care pero hindi pala. Hihi. Pipay learned
something new.

"Saan ang first subject mo?" tanong ko ulit kay Josh.

"Sa engineering department. Dun lang naman ata lahat ng subjects namin unlike sa
inyo na palipat-lipat ng building. Kawawa naman Pipay ko mapapagod kakalakad."
hinaplos ni Josh 'yun buhok ko "Basta lagi tayong sabay mag lunch at uuwe, Pipay
ah. Saka kapag may lalaking ginugulo ka sabihin mo agad sa akin para babalian ko
agad ng buto."

"Oo na po." napangiti ako dahil sa sinabi ni Josh "Ikaw din, Josh ko ah. Kapag may
babaeng lalapit sayo at lalandiin ka sabihin mo sa akin para maipatumba ko agad.
Akin ka lang tandaan mo 'yan."

"Syempre naman." ngumiti si Josh "I love you, Pipay."

"I love you, too." matamis na sagot ko sa kanya.

"To the pempem and back?" tanong ulit ni Josh, diary.

"Of course." tumango ako ng bongga. "To the pempem and back and forth. JoPay LhArn
ZhApAt nHa. Don'T mEss WiTh ThE bHosxz." saka hinalikan ulit ako ni Josh ng medyo
matagal.

Tumayo na kaming dalawa at nag-ayos para pumasok. Humingi ako kay Inay ng baon pero
ang binigay nya lang sa akin ay isang zest-o at isang fudge bar. Shutang inerns.
Ano ako kindergarten? Aangal pa sana ako kaya lang sinabi agad ni Josh na wag na
daw at hayaan nalang dahil ililibre nya nalang daw ako ng lunch. Hay nakakahiya
naman sa boyfriend ko. Nakakahiya talaga kaya kapag nag date kami papabili ako sa
kanya ng touch screen na cellphone, charot.

Lumabas na kami ng bahay at pumunta sa motor ni Josh. May motor na si Josh na

regalo sa kanya 'nung bruhilda nyang nanay, diary. Kaya wala ng hassle sa aming
dalawa kapag gumagala kaming dalawa. Lagi ko pang nayayakap si Josh at nahahawakan
ang mga muscle nya sa katawan. Hihihihi.

"Pipay binilhan kita ng helmet." sabi nya sa akin saka pinakita 'yun color pink na
helmet na hawak nya "Terno tayo ng design. Letter LO ang nasa likod ng helmet ko."
pinakita nya 'yun design nung kanya "Samantalang sayo VE naman."

"Bakit LO sayo at VE ang sa akin?" tanong ko.

"Kasi hindi mabubuo ang LOVE kapag walang LO ang VE. Parang tayong dalawa, paano na
ako kapag walang ikaw?" seryoso nyang sagot sa akin.
"Nakakainis ka. Ang cheesy mo!" pinalo ko sya sa braso ng mahina.

"Hindi ko nga ba alam,eh. Sa bawat araw na nagdadaan mas lalo kitang minamahal.
Pwede pala 'yun nuh?" ngumiti sya.

"Tse, tama na ang bola. Let's G na sa SOGO."

"Anong SOGO? Sa school tayo pupunta hindi sa motel, Pipay." natatawang sabi nya.

"Sa school nga. South of Gordon Orlex University ang name ng school natin. SOGO for
short." pag papaliwanag ko sa kanya.

"Ang panget naman ng pangalan ng school natin. Ang bobo talaga mag-isip ni author,
nuh? Kainis." iritableng sabi ni Josh.

"Sinabi mo pa." pag sang-ayon ko naman sa kanya "Ano bang aasahan natin sa author
na 'yan? Alam lang nyang puro pag papapogi e. Tara na nga baka mabadtrip pa ako kay
author."

Nag simula na kaming bumyahe ni Josh papuntang school, diary. Kahit dalawang bwan
palang kay Josh 'tong motor nya alam na alam na nya agad kung paano patakbuhin. Ang
galing talaga ni Josh sumakay sa motor 'nuh? Sana someday ako naman ang sakyan nya
para malaman ko kung gaano sya kagaling. Echos lang, diary. Naughty mo ah! Hihi

Maaga kami nakadating sa school diary dahil walang masyadong traffic. Ang laki-laki
ng SOGO diary unlike sa dati naming school ni Josh. Siguro sampung beses ang laki
nito kesa duon. Sabagay university na 'to.

Ang dami din agad na estudyante sa paligid namin. Mga halu-halong estudyante na
akala mo may mga pinagmamalaki sa buhay.

May mga magaganda at gwapo. May chaka at feeling pretty din. Samahan pa ng mga
mukhang kuko at mga mukhang parang takas sa preso. My Gosh. Are they even a
students?

May mga halatang rich kid din at mga feeling rich kid. Opps, may social clamber din
pala at mukhang snatcher ng cellphone at carnapper.

Halu-halo na talaga ang mga students kapag university nuh? Hindi na nasasala.

Pumasok na kaming dalawa ni Josh sa loob ng school habang mag kahawak pa ng kamay.
Pansin ko ang mga malalagkit na tingin kay Josh ko ng mga malalanding pokpok na
nadadaanan namin. Yun iba napapanganga pa dahil sa kagwapuhan ng boyfriend ko.
Mukhang may mga lalandi agad sa Josh ko ah. Subukan lang nila at makakatikim sila
ng panty na hindi nahugasan ng isang bwan.

Wag nyo gagalitin, Pipay. Iba ako magalit. Grrrrrr.

Hindi binitiwan ni Josh ang kamay ko hanggang makarating kami sa tapat ng classroom
ko, diary.

"So paano? Text mo nalang ako kapag labasan nyo na ah?" sabi nya sa akin habang
nakangiti.

"Opo." humalik ako sa pisngi nya. "I love you."

"Ako dapat magsasabi nyan. Inunahan mo naman ako e." inis na sabi nya "I love you
Pilar Payoson-Manalo."
Natawa naman ako. "I love you, too." hinalikan naman ako ni Josh sa labi ng
mabilisan.

Mag papaalam na sana si Josh kaso biglang may humarang na dalawang babae. Mukhang
kambal sila dahil mag kamukhang mag kamukha sila. Ang jeje ng porma nilang dalawa.
Parang pokpok sa kanto.

"Hi pogi." sabi nung babaeng malapad ang noo. "Anong name mo?" tanong nya kay Josh
ko.

"Ah.." napatingin si Josh sa akin. Sigurado naghihintay ng sagot ko kung kailangan

nya bang sumagot sa mga malalanding gagang nasa harapan namin. "I'm hers.."

"Hers?" gulat na sabi ng isa pang malanding kambal "Is that even pangalan? Hers?
Weird ah."

"I'm hers.. I mean, her boyfriend." magalang na sagot ni Josh saka hinawakan 'yun
kamay ko "I'm Josh. Her property."

Nalaglag sa ere 'yun mga panga ng dalawang mamalanding babaeng kambal na nasa
harapan namin ni Josh. Napangisi nalang si Josh habang ako natawa naman sa reaction
nilang dalawa.

"OH...MY...GOLLY... You mean girlfriend mo sya?" gulat na tanong ng isa.

"Yes." tumaas-taas ang kilay ng boyfriend ko.

"I thought katulong mo sya." hindi makapaniwalang sagot ni gaga "In all fairness
ah. Hindi naman hamak na mas maganda kami dyan sa girlfriend mo. Wala kang taste
nuh?"

"May taste naman ako." natatawang sagot ni Josh "Kaya nga never ko kayong papatulan
e.HAHA." tumingin sa akin si Josh. "Sige na Pipay papasok na ako. Love you."
kumindat pa si Josh saka lumakad palayo sa building namin.

"Ang yabang nya!! Akala mo naman kung sinong gwapo!!" pag mamaktol ng isang gaga.

"Gaga, twinnie. Gwapo talaga sya." sagot naman ng kambal nya.

"Magiging boyfriend din kita. Aagawin kita sa panget na 'to." tinuro nya pa ako.

"You know what girl," sabi ko sa kanya "Just grow up." pumasok na ako ng tuluyan sa
loob ng classroom na may ngiting tagumpay sa labi.

Sige na diary kwentuhan nalang kita sa susunod. Malapit na dumating ang prof namin.

Nagmamaganda ngayong college,

Pipay.

Ps. Shutang inerns lang si author. Chapter 1 palang ng story may kontrabida agad.
Hindi lang isa kundi dalawa pa. Pakyu, sic. Pakyerns.
Malandi 2

Sic's paalala :

☺ Guys, una, about sa special chapter na nabasa nyo sa book 1, wala 'yun kinalaman
dito sa book 2, okay? Para hindi na kayo maguluhan.

☺ Kahit diary-ish style ang kwento, I decided to put others' pov. So yeah, may
mababasa na kayo ibang POV aside kay Pipay. Nakakasawa si Pipay, e. (Pakyerns ka,
Sic! LUL!)

JOSH PIC ------>

JOSH'S POV

Natatawa ako sa reaction ng mga tao nung pumasok kami ni Pipay sa loob ng school.
Nakatuon lang ang pansin nilang lahat sa akin at 'yun iba nakanganga pa. Parang may
isang bagay silang nakita na hindi katanggap-tanggap sa lipunan o sa mga mata
nilang mapanghusga.

Mas lalo kong hinigpitan ang hawak ko sa kamay ni Pipay. Isang hawak na
nagpapakitang wala akong planong pakawalan sya kailan man at proud na proud ako na
tulad nya ang girlfriend ko.

Actually sanay na ako sa mga ganyang klase ng titig sa ilang bwan na pagiging
magkarelasyon namin ni Pipay. Noong una, inis na inis ako sa ganyang klase ng
tingin. Para kasing sinasabi nilang gumagawa kami ni Pipay ng isang kasalanan na
labag sa batas. Kailan pa naging kasalanan ang pagmamahal sa aso... opps, joke
lang, Pipay ko. Pero seryoso, sa bawat tingin nilang ganyan, mas lalo ako
nagkakaroon ng urge para ipakita sa kanila kung gaano ko kamahal at kaimportante sa
akin si Pipay.

Maraming nagtatanong sa akin kung ano daw nakita ko kay Pipay at parang baliw na
baliw ako sa kanya. Ako daw 'yun tipo na parang mas nag mamahal sa relasyon naming
dalawa. Tanging ngiti lang ang sinagot ko sa kanila. Ayoko sabihin ang rason kung
bakit ko sya ganito kamahal, dahil natatakot ako na kapag nalaman nila, pati sila
mainlove sa mahal ko. Sa Pipay ko. Sa Pilar Payoson ng mahal ko.

Natatandaan ko 'yun sinabi ni Pipay bago mag pasukan. Natatakot daw sya. University
na daw kasi ang papasukan namin at tyak mas maraming babaeng magaganda at mayayaman
ang lalapit sa akin.

Pauwi na kami nun galing sa pag gagala. Sinamahan ko kasi syang bumili ng bag nya
at lalagyan ng baon nya. Parang bata di ba? Hinayaan ko nalang sya dahil kung saan
masaya si Pipay, duon ako.

"Bakit ka naman matatakot?" napahinto kami sa paglalakad at napatingin sa akin si

Pipay. Tumingin ako ng seryoso sa mga mata nya. "Matakot ka lang kapag nagkaroon ka
ng kakambal, Pipay. Yun lang ang tanging reason para mahati ang pagmamahal ko
sayo."

Alam kong kinilig si Pipay dahil sa sinabi ko. Nakita ko kasing nangitim, joke
lang, nag blush sya dahil sa sinabi. Hinampas nya pa sa akin 'yun plastic na hawak
nya. Tumama tuloy sa ano. Ang sakit.

"Awwww. Ang sakit." napahawak pa ako sa ano ko dahil sa sobrang sakit. Mukhang may
nabasag sa ano ko.

"Ay Josh ko, sorry. Waaah! Di ko sinasadya. Saan ang masakit? Ikikiss ko dali."
nagulat ako sa sinabi ni Pipay at agad tinakpan ang bibig nya dahil ang daming tao
na nasa paligid namin 'nun.

"Sssh. Ikaw talaga puro ka kalokohan. Ikiss mo nalang ako sa labi. Mawawala ang
sakit." wala ng sinayang na oras si Pipay dahil bigla nya akong hinalikan. Napaupo
tuloy kaming dalawa sa kalsada at pinag tinginan ng mga taong nag dadaan.

Napapangiti ako sa sarili ko habang naglalakad papunta sa engineering building kung

saan ang first subject ko. Lagi talaga ako napapangiti kapag naalala ko mga
kalokohan ni Pipay. Mga kalokohan na hindi nya sinasadya pero nagbibigay sa akin ng
labis na kaligayahan. Sinong tangang lalaki ang magloloko at ipagpapalit si Pipay
para lang sa isang maganda at sexy na babae? Ako? I'll will never cheat on a girl
that could make me smile easily to a girl who's sexy and pretty.

Kung si Pipay ay isang bato at sila naman ay diamond? Si Pipay pa din ang pipiliin
ko. Ang bato pwede mo ipanghilod, ang diamond ba, pwede? Hindi diba? Mas useful si
Pipay ko.

Napatingin ako sa orasan ko nung nasa tapat na ako ng classroom namin. 10:35 a.m
palang at kakahiwalay lang namin ni Pipay pero namimiss ko na agad sya. Sana
matapos agad ang klase ko at mag lunch break na. Gusto ko na agad makita si Pipay
ko.

Nagtext muna ako kay Pipay bago tuluyang pumasok ng classroom.

To: My Sky and Universe

Nasa room na ako Pipay ko. Miss na agad kita. I love you.

Pag pasok ko ng classroom ang dami na agad tao. Mukhang sila ang makakasama ko sa
buong first semester. Ang iingay nila at may kanya-kanya na agad na grupo. Pero mas
napansin ng mga mata ko 'yun kalalakihan na may pinapalibutang tatlong babae.
Magaganda 'yun mga babae at mukhang mayayaman. Inalis ko nalang agad 'yun paningin
ko sa kanila dahil wala naman akong interest.

Dumiresto agad ako sa likuran at umupo. Pansin ko agad 'yun mga mata ng mga
estudyanteng nadaanan ko. Nakatitig sila sa akin. Alam kong gwapo ako pero ilayo
nyo mga mata nyo sa akin. Nilabas ko nalang cellphone ko at naglaro ng clumsy
ninja.

Bakit ba kasi ang tagal-tagal ng mga teacher kapag first day of school? Mga pa-
importante.

Napansin kong parang bigla nawala ang ingay sa paligid at may parang tao na
nakatayo sa harapan ko. Inangat ko agad ang paningin ko kaya nakita ko ang isang
babaeng mukhang manika na nakangiti sa akin.

"Hi, I'm Monica. And you are?" masayang bati nya sa akin.

Bago ako sumagot napatingin muna ako sa paligid. Kaya pala nakatahimik silang lahat
dahil nakatuon ang pansin nila sa aming dalawa. Etong babae na 'to 'yun isa sa
tatlong babae na pinapalibutan ng ilan lalaki sa harapan. Sya ang pinakamaganda sa
kanilang tatlo.
"Ah, I'm Josh." naiilang na sagot ko sa kanya.

"It seems that you're lonely there, come, mind if you join us?" bihasa sa salitang
english 'tong si Monica. Mukhang may lahing America.

Tumingin muna ako sa sinasabi nyang pag-jo-join-nan ko. Yun mga friends ata nya na
nasa harapan ang tinutukoy nya. Nakangiti sila sa akin na parang nagsasabing
welcome ako sa barkada nila.

"Okay lang ba?" naiilang pa din ako. Pero ayos na 'to kesa naman wala ako maging
kaibigan. Mahirap maging loner lalo na't malayo si Pipay sa akin ngayon.

"Of course. You're handsome dude. Who would dare to turn you down?" nakangiti nyang
sagot. Mukha talaga syang manika dahil sobrang ganda nya at ang haba pa ng buhok
nya. Pero syempre mas maganda pa din si Pipay ko. Hindi man para sa kanila, para
naman sa mga mata ko.

Tumango ako at ngumiti. Sabay kaming dalawa naglakad papunta sa harapan. Binigyan
agad ako ng upuan nung isang lalaki.

"So guys, may bago na tayo sa barkada. Meet Josh." pag papakilala nya sa akin.
"Josh, this is Coleen and Anne." pagpapakilala naman nya sa dalawang babae na
magaganda din. "And we're the Campus Chix." sabay-sabay nilang sabi with maarte
tone.

"Nice meeting you, girls. Josh nga pala." nakipag shake hands ako sa dalawa. Nakita
ko pang pasimple nilang inamoy mga palad nila after ko hawakan kamay nila.

"Girls, stop flirting." pagsaway ni Monica sa kanila. "Sorry about that, Josh.
Anyway, this is Mike, Chard and Mong."

Nakipag apir naman 'yun tatlong lalaki na pinakilala sa akin ni Monica. Nung
nakilala ko na sila nag kwentuhan agad sila sa akin. Nagtanong ng kung anu-anong
mga bagay para makilala ako. Masaya silang kausap dahil puro din kalokohan. Kahit
mukhang mga anak mayaman, may mga kalog din sa utak. Pansin ko 'yun mga tingin sa
akin ni Monica habang nakangiti. Ngumingiti nalang din ako pabalik.

"So pare.. Matanong ko lang.. Do you have a girlfriend?" tanong sa akin na nag
ngangalang Mong. Sa kanilang tatlong lalaki mukhang sya ang leader.

"Ewww. Seriously, Mong? Ikaw talaga nagtanong nyan? You are not a gay, aren't you?"
sagot naman ni Coleen. Nagtawanan silang lahat.

"Loko. Hindi nuh. Tinanong ko lang since mukhang may isa dyan na gustong malaman."
ngumisi si Mong saka tumingin kay Monica. Nag blush naman agad si Monica.

"Yeap. May girlfriend ako." proud na sagot ko sa kanila. "Actually dito din sya sa
school nag-aaral. Sa management department nga lang."

"Awwww. Did the heart of the heiress' heart get broken?" pangangasar naman ni Anne
kay Monica.

"I'm not." pag tatanggol naman agad ni Monica sa sarili nya. Bumulong agad si
Monica kay Anne at Coleen na parang may sinabing nakakatawa.

"Haha! Seriously? Dare." sabi naman ni Coleen habang natatawa pa din.

Hindi ko alam kung ano 'yun sinabi ni Monica sa kanilang dalawa pero mukhang may
kinalaman sa akin. Nakangisi lang kasi si Monica habang nakatingin sa akin ng
seryoso.

Dumating na 'yun first subject professor namin kaya umayos na kami ng upo. Nag
orientation lang muna kami dahil first day of school palang naman. As usual nag
elect din ng class officer. Tae, parang high school naman. Atat na atat na akong
lumabas ng room para puntahan si Pipay e.

"I nominate Mr.Josh Manalo for escort." nabaling ang tingin ko kay Monica dahil sa
sinabi nya. Nakaturo pa 'yun kamay nya sa akin habang nakangiti sa professor namin.

"Wow! He's so perfect for the escort Ms.Gordon." magalang na sabi ng prof namin kay
Monica. "So who's the muse, then?"

"Isn't it obvious, Mam? Me, of course." proud na proud na sabi ni Monica.

Walang nag react sa pag vovoluntary nominate nya sa sarili nya kaya sa kanya na
binigay ang muse na position. Aangal sana ako na ako ang escort dahil ibig sabihin
magkakaroon ako ng postion, meaning magiging buys, meaning mababawasan oras ko kay
Pipay, meaning malulungkot si Pipay ko.

Pero hindi ko nagawang umangal dahil sa pag-aasar ng buong klase. Tuwang tuwa na
kasi si Monica at mukhang mapapahiya kapag tumanggi ako.

Bwisit. Bahala na nga.

"So it's now decided, Mr.Manalo and Ms.Gordon would be our Escort and Muse. Kayong
dalawa ang laging magkapartner sa mga activity na paglalaban ng engineering
freshmen department."

Shit. Sabi ko na eh.

Nag bell na kaya tapos na ang first subject ko. Lunch break na namin kaya dali-dali
kong sinuot ang backpack ko saka lumabas. Palayo na sana ako nang bigla akong
tinawag ni Monica.

"Josh join us on our lunch!" pag-aaya nya.

"Sorry, hindi pwede. Kasama ko girlfriend ko." magalang naman na sagot ko.

"Okay." nakangiti nyang sagot pero mukhang nainsulto sya. Napansin ko pang pinag-
aasar sya ng mga kaibigan nya kaya sumimangot sya.

Tumakbo na ako papunta sa building nila Pipay ko para hindi malate. Shit. Kinuha ko
agad 'yun cellphone ko para tignan kung may text ba si Pipay.

From: My Sky and Universe.

Josh ko nasa CR ako ng canteen. Ang sakit ng tyan ko.

Kinabahan naman agad ako dahil sa text nya kaya napaliko ako ng takbo para pumunta
sa canteen. Mabuti nalang na-tour kami dito ni Pipay nung enrollment kaya alam ko
na ang pasikot-sikot.

Pag dating ko sa canteen agad akong pumunta sa may tapat ng CR. Tinawagan ko si
Pipay para sabihin na nasa tapat na ako.

"Pipay Ko andito na ako. Ano masakit pa ba tyan mo? Ano ba kasi kinain mo?" tanong
ko agad sa kanya. Alalang-alala ako e.

"Wag OA, Josh. Meron lang ako ngayon." nahihirapan nyang sagot mula sa cellphone.
"Anong meron?"

"Meron. Hay jusko. Minsan ang slow ng boyfriend ko. Meron as in mens. Slow much?"
iritado nyang sagot.

"Ay sorry. Anong gagawin ko? Ayos ka lang ba?" sagot ko.

"Ayos lang. Kaso wala akong napkin, Josh ko. Bili mo ko sa labas." pakiusap nya.

"Yun lang ba kailangan mo? Napkin lang ba? Biogesic o alaxan?"

"Hindi naman masakit pempem ko. Saan ko gagamitin ang biogesic o alaxan?" Narinig
ko pang tumawa sya.

Puro talaga kalokohan 'tong si Pipay.

"O sige. Sandali lang. Tatakbo na ako para bumili ng napkin." sabi ko sa kanya.

"Sige bilisan mo ah? Baka manganak na ako agad e." tumawa na naman sya.

"Untog kita sa pader, Pipay, e." tumawa din ako "Joke lang! I love you!"

Tumakbo na ako sa labas para bumili ng napkin ng mahal ko.

Malandi 3

Dear Diary,

"Nakita mo ba 'yun pag dunk ni Ravenom, Pipay ko? Astig grabe. Yan ang idol ko sa
lahat!"

Hindi maalis ang ngiti ni Josh diary habang nakaupo kami dito sa court. Kakatapos
lang ng klase naming dalawa kaya napag desisyunan naming dalawa na dito nalang sa
court mag lunch break since may dala syang baon namin. Napapangiti nalang ako
habang nakatingin ang boyfriend ko na naglalaro sa harapan namin.

"Oo naman, Josh ko. Pero mas magaling ka pa din magdala ng bola." sabi ko naman sa
kanya diary habang nakangiti din. Gusto ko pa sana dagdagan 'yun ng 'Sa sobrang
galing mo magdala ng bola, Josh ko. Ayaw mo ipahawak 'yun sarili mong balls sa
akin.' kaso wag nalang, diary. Baka biglang kunin ni Josh 'yun bolang nilalaro ng
mga player sa harap namin at ipalunok sa akin.

"Sana makasali ako sa team ng South of Gordon Orlex University." hindi ko alam kung
sakin nya pa din ba 'to sinasabi o sa sarili nya. Mag kahalong inggit at amused
diary ang nakikita ko sa mga mata ng boyfriend ko.

"Bakit kasi hindi ka sumali? Magaling ka kaya mag basketball. Saka di ba kaya nga
tayo pumasok sa SOGO dahil 'yan ang main reason mo, ang basketball team?" tanong ko
sa kanya.

Tumingin si Josh sa akin bago sumagot. "Mahirap makapasok sa Gordon Orlex

basketball team, Pipay ko." ramdam ko ang panhihinyang sa boses nya diary. "Hindi
basta-basta. Mahigpit sila kumuha ng member. Kaya nga kinukuha nila ang magagaling
sa ibang school bago mag college. Only the best talaga." tapos umupo sya sa tabi ko
saka yinakap ako ng mahigpit. "Saka hindi lang naman 'to ang reason, Pipay, e. Eto
ang pinili kong school dahil eto ang mas malapit sa ating dalawa. Ayoko sa malayo
mag college. Gusto ko kahit saan basta kasama kita."

Nakakainis, diary. Ang sweet na naman ng sinabi ng boyfriend ko. Ramdam kong
bumilis na naman ang tibok ng boyfriend ko. Muntik na naman maluha si pempem dahil
sa sinabi nya. Sa sobrang sweet ng boyfriend ko pati si pempem naiiyak na. Don't
cry pempem. Papakiss nalang kita kay Josh. Hihihi.

"May naisip ako, Josh ko." sabi ko kay Josh habang malapad pa ang ngiti ko sa labi.
May naisip kasi akong magandang idea. As in bright idea, diary. Mahihiya ang
kilikili ni author sa pagkabright nito.

"Ano naman 'yun?" tanong nya.

"Ako nalang maglalaro ng balls mo. Hihihi." tuwang-tuwa na sabi ko sa kanya.

"Pipay naman e." =_____=

"Joke lang. Eto naman hindi mabiro."

"Good. Tara na balik na tayo sa classroom natin. Mag ta-time na din e." sabi nya
pag tapos ni Josh iligpit 'yun mga kalat na pinagkainan naming dalawa.

"Pero Josh ko.." paglalambing ko sa kanya habang naglalakad kami na magkahawak pa

ang kamay.

"Ano 'yun, Pipay ko?"

"Ayaw mo ba talaga ipalaro ang balls mo?" bigla nya akong tinulak kaya nauntog ako
sa poste na nadaanan namin.

"Ay Pipay ko. Sorry..Sorry.. Hindi ko sinasadya.. Saan ang masakit?" hinawakan nya
'yun mukha ko. "Saan ang masakit, Pipay ko. Ikikiss ko dali para mawala ang
sakit.."

Gusto ko sanang sabihin na masakit pempem ko kahit na noo ko ang tumama dun sa
poste kaso wag na, diary. Alam kong maiinis si Josh at baka hindi na ako sa poste
iuntog kundi sa sahig na ng court.

"Dito po oh. Ang sakit. Huhuhu." tinuro ko 'yun noo ko na nauntog. "It hurts, Josh
ko. Parang may lalabas na bus at kotse. Huhuhuhu."

"Aww. Kawawa naman, Pipay ko." saka hinalikan ng madiin ni Josh ang noo ko. "Saan
pa ang masakit?"

"Dito pa po." tinuro ko 'yun labi ko. "Ang sakit sakit."

"Mwaaaaaah." hinalikan ni Josh ng madiin ang labi ko.

"Yehey, wala ng sakit." tuwang-tuwa na sabi ko kay Josh "Totoo palang a kiss makes
the pain go away 'nuh?"

"Syempre naman. Ang kiss ko ata ang pinakamabisang gamot sa sakit na nakukuha ni
Pipay." tumaas-taas pa ang kilay ni Josh. Hmm..yabang.. Pero sabagay, diary. May
point ang boyfriend ko. Hindi lang point kundi super point.

"Kaya dapat akin lang ang mga labi na 'yan, ah?" hinawakan ko si kwelyo si Josh.
"Subukan mo lang na humalik sa ibang babae. Pag uuntugin ko ang mga ulo nyo at
puputulin ko 'yang si flappy bird mo. Get that?" pananakot ko sa kanya.
"Yes, Mam." nag salute pa sya "I, Joshua Renz Manalo, promise that I wouldn't kiss
any girls except to my girlfriend, Pilar Payoson." tinaas nya pa ang kanang kamay
nya saka nangako.

"Pinky promise?" tinaas ko ang hinlilit ko.

"Pinky promise." saka kami nangako sa isa't isa using our pinky promise. "I love
you."

"I love you, too." sagot ko sa kanya "Ikaw lang ang dahilan ng pag tibok ng pempem
ko."

Saka nya na naman ako binatukan. Pero mahina lang.

"Puro ka kalokohan." saka kami nag tawanan dalawa.

Mag kahawak kaming dalawa ng kamay ni Josh habang naglalakad sa campus at papunta
sa room namin. Lagi akong hinahatid ni Josh ko dito sa tapat ng classroom namin.
Hindi sya pumapayag na kung saan lang nya ako iwan dahil ang sabi nya..

"Responsibilidad ng isang boyfriend na masiguradong ligtas ang girlfriend nya.."

Sinong hindi maiinlove sa lalaking katulad ni Josh? Kaya subukan lang nilang
lapitan ang landiin si Josh ko. Etong panty ko huhubarin ko sa harapan ng mga
malalantod at isusungalngal ko mismo sa mga bunganga nila. Sige. Lumapit kayo
malalantod.

Humalik muna si Josh sa labi ko for the last time at nag i love you bago tuluyang
umalis ng tapat ng classroom namin, diary. Pag harap ko at pag pasok ng classroom
naabutan kong nakanganga lahat ng kaklase ko. Bakit ganyan reaction nila? May
nakita ba silang isang nakaka-bilib na bagay o nagagandahan lang silang lahat sa
akin? Siguro 'yun huling sinabi ko ang dahilan.

"I wonder kung anong nakita ni Josh sayo. You're so chaka naman e." sabi ni Charry
sa akin. Isa sya sa kambal na feeling bitch pero mukha namang witch. Kaklase ko ang
dalawang gaga.

"Baka naman twinnie mangkukulam sya. And her mother is like kayang gumawa ng
gayuma. OMG." sabi naman ni Kathy sa kakambal nya. Pag umpugin ko kaya tong
dalawang 'to para maliwanagan?

"Alam nyo Chaka.." sabi ko sa kanila..

"Anong tawag mo sa aming dalawa ng twinnie ko?" gulat na sabi Charry.

"Chaka. Ikaw si Charry at ito naman si Kathy. ChaKa. O diba bagay sa inyong
dalawa?" galak na galak na sabi ko sa kanilang dalawa.

"I can't believe this." nainsultong sabi ni Kathy. "Kaming famous twinnie.
Sasabihan mo ng chaka?"

"Kayo famous? Bakit, mas marami ba kayong likers ng status kay Sic Santos?
Nakakaabot ba ng 1000+ likes ang mga profile pic nyo?" pagmamalaki kong sabi sa
kanila.

"YES!!" sagot naman ni Charry.

"Gaga twinnie. Yun latest profile picture natin na labas ang cleveage ng boobs
natin, 2 lang ang likes at si Papa at Mama pa. The rest puro mura at report as a
spam na." bulong ni Kathy sa kakambal nya.

"Gaga ka. Wag ka nga magpapahalata." bulong din na sagot ni Charry sa kakambal nya.
"And who's Sic Santos?" tinaasan nya pa ako ng kilay.

"OMG! Hindi mo kilala si Sic Santos?" gulat na tanong ko sa kanya. "I think you
need to smashe your own cave and start to use internet." kumindat pa ako sa
kanilang dalawa saka tumuloy sa upuan ko at tumahimik nalang.

Nag patuloy ang klase diary na puro masasamang tingin at pag paparinig ang nakukuha
ko sa kambal na ChaKa. Dedma nalang ako sa mga pinuputok ng mga butchi nila since
ako may boyfriend na gwapo at yummy sila nganga. Ako may Joshua Renz Manalo habang
sila nganga. Ganyan talaga ang buhay e, tatatalak ng tatalak ang isang tao kapag
walang blessings na natatanggap. Inggit sa mga taong pinapaulanan ni Lord ng
swerte. Thank you, Lord. Salamat sa pagbigay sa akin kay Josh.

"Class may hahabol pala. Late enrolle sya. Pasok ka na, Miss Mayosa." sabi ng prof
namin sa mga kaklase ko.

Miss Mayosa? Oh noes, diary. Wag mo sabihing...

"Hi, I'm Mirasol Mayosa. Nice meeting you all. Sana makipaglandian lahat ng boys sa
akin." panimulang bati agad ni negrang pusit sa aming lahat. Gulat na gulat ang mga
boys dahil sa sinabi ni negrang pusit na anak ni Ursula sa pagiging kabit sa hari
ng karagatan.

Pero kung nagulat kami sa sinabi ng negra. Mas nagulat kami sa suot nya. Ang ikli-
ikli kasing short ang suot nya. Short na nga ginawa nya pang short. Pempem short na
nga pero ang suot nya singit short. I wonder diary kung may nanatakpan pa ba ng
maayos ang pisngi ng bilat ng negrang 'yan.

"She's so kadiri, twinnie. Like ewwww. Porong tae na nagsasalita sa sobrang itim.."
comment ni Charry habang nakatingin kay Mimay.

"You're right, twinnie. She's like a charcoal. Ang sarap nyang pag lutuan ng
adobong baboy." sagot naman ni Kathy habang nakatitig din kay Mimay.

Napatingin naman si Mimay sa kambal saka napataas ng kilay. "Oh really? What if
daganan ko kayong dalawa?" lumapit si Mimay sa kambal saka tumayo sa harapan nila.
"Dyan ako uupo. Lumayas kayo dyan." natakot naman 'yun dalawang kambal kaya biglang
napatayo at binigay 'yun upuan kay Mimay.

Napangisi ako dahil sa nakita ko. I think hindi ako ang makakalaban ng dalawang
ChaKa, diary. Kundi si Mirasol. Nagbago na din si Mirasol, ah? Hindi na sya
jejemon. Pero malandi pa din si Gaga.

Sige diary mag-aaral muna ako para sa kinabukasan namin ni Josh.

Talk to you later.. Este write to you later.

Enjoying my college life,

Pipay ni Josh.

Josh's pov.
"May practice pala tayo sa sabado, dude. Maaga kayo pumunta dito sa school ah?"
narinig kong sabi ni Chard kay Mong at Mike. Ngayon ko lang nalaman na part pala
'tong tatlo na 'to ng school's basketball team. Nakakainggit.

"Oo naman. Lagi naman kaming maaga ni Mike ah?" natatawang sagot ni Mong sa kanya.
"Alam mo naman na mahigpit si coach, e. Mahirap makapasok sa team kaya kailangan
hindi pabayaan ang career. Di ba Mike?" tumingin si Mong kay Mike. Hindi nagsalit
si Mike at tumango lang.

Pansin ko lang sa kanilang tatlo si Mike ang hindi masyadon nagsasalita. Laging
nakatango at iling lang ang sagot. Mabaho ba bunganga nya?

"Ikaw, Josh. Naglalaro ka ba ng basketball?" tanong naman sa akin ni Chard.

"Yeap." tumango ako saka ngumiti. "Part ako ng basketball team namin nung high
school."

"Gusto mo sumali sa team?" tanong naman ni Mong.

"Pwede?" parang lumiwanag ang kalangitan dahil sa tanong sa akin ni Mong.

"Bobo mo, Mong. Asa ka naman na makakapag recruit ka ng ganun kadali." binatukan pa
ni Chard si Mong.

Akala ko makakapasok na ako sa team dahil sa sinabi ni Mong. Pero hindi pa pala.
Sabi ko na eh. Mahirap talaga makapasok sa school's basketball team.

"Kahit member na kami ng team hindi kami agad makakapag pasok. Kahit gaano pa
kagaling, mahihirapan pa din." malungkot na sabi ni Chard.

"Pero unless.." nakangisi si Mong.

"Unless, ano?" sabay na tanong namin ni Chard.

"Unless ang magpapasok sa kanya ay malakas sa school. Yun anak ng may-ari ng

school. Yun heiress ng Gordon's Clan." nakangisi si Mong kay Chard. Napangisi din
si Chard habang ako clueless naman.

"Sino naman?" tanong ko sa kanilang dalawa.

"What's up, boys?" bigla naming narinig na nagsalita si Monica mula sa likuran
namin. Kakarating lang nilang tatlo kasama si Coleen at Anne ng classroom namin.

Napatingin naman si Chard at Mong sa akin at lalong mas ngumisi ang mga labi nila.
Hindi ko pa din magets.

"Monica. May pabor na gustong hingin sayo si Josh." tuwang-tuwa na sabi ni Chard
kay Monica.

"What's it?" sagot naman ni Monica habang nakangiti sa akin.

"Hala! Wala naman. Kayo talaga." todo tanggi ko.

"Sus naman, pre. Wag ka ng pa-chx pa. Sabihin mo na. Wag ka mahiya. Malakas ang
tama sayo nyan." natatawang komento ni Mong.

"Whatever, Mongskie." nag rolled eyes si Monica ng mata saka tumingin sa akin. "Ano
'yun, Josh? You know kahit ano basta kaya ko ibibigay ko." kumindat pa sya sa akin.
"Ughh.. Ano.. Paano ko ba sasabihin 'to.." nahihiyang sagot ko sa kanya.
Napapakamot pa ako ng ulo ko. Kailangan ko ba talagang itanong?

Kailangan ba talaga? Ughh. Josh mag-isip ka. Kapag nakapasok ka ng basketball team
hindi lang ikaw ang masisiyahan kundi pati na din si Pipay. Alam mo naman kung
gaano mo napapasaya si Pipay mo kapag nakikita ka nyang naglalaro ng basketball di
ba?

"Wag kana mahiya, Josh. Tell it to me." paghikayat ni Monica sa akin.

Huminga muna ako ng malalim.

"Pwede mo ba ako ipasok sa school's basketball team? Ever since kasi ang Gordon
Orlex team talaga ang gusto ko mapasukan." nahihiyang sabi ko sa kanya.

"Si Monica ayaw mo pasukan, Josh?" biglang nagsalita si Coleen kaya nagtawanan 'yun
buong barkada. Medyo green 'yun sinabi nya ah.

"Shut up, guys." nag blush si Monica habang sinusuway ang barkada "I can put you on
basketball team without sweat. Malakas ako sa school na 'to Josh since my family is
the owner of this school. The question is...kaya mo ba ang kapalit?" nakangisi
nyang tanong sa akin.

Bigla akong napalunok dahil sa tanong nya.

Mukhang hindi maganda ang kapalit sa sinasabi nya ah.

Malandi 4

Pipay : Mag cocomment ba kayo o mag bi-break kami ni Josh? Sagot! Charot!

JOSH'S POV

"Ano ba ang kapalit, Mon?"

Tanong ko kay Monica habang nakatingin ako sa kanya ng seryoso. Hindi maganda ang
na-va-vibes kong gusto nya pero kailangan ko na din alamin para makasigurado.
Gustong gusto ko talaga ang makapasok sa basketball team ng school dahil isa 'to sa
mga pangarap ko. Saka kung hindi ko kaya ang gusto nyang kapalit, edi hindi ko
ibibigay. Hindi ako gagawa ng isang desisyon na makakaapekto sa pagkatao ko lalo na
sa aming dalawa ni Pipay ko.

Mas lalong napangisi si Monica dahil sa tanong ko. I swallowed hard. Parang may
kakaiba syang naiisip o nakakatuwa dahil sa mga ngisi nyang 'yun.

"Sasabihin ko sa'yo later. Kapag tayong dalawa nalang dalawa at walang tao sa
paligid." tinignan nya ng masama ang barkada na nakikinig sa aming dalawa.

"Oh c'mon, sister. Don't be so unfair. Gusto din namin malaman." parang bata na
sabi ni Coleen.

"Yea, right. Ngayon mo na sabihin. Pretty please, sis." sagot naman ni Anne.
"Oo nga. Patagal pa, e. Anong gusto mong kapalit sa pag pasok mo kay Josh sa team
namin?" pag singit naman ni Mong. Habang si Chard ay tumango-tango lang at si Mike
as usual, nakatingin lang.

"No, guys. Ayokong mapeste ang plano ko. Besides," tumingin si Monica sa may
pintuan. "Andyan na si prof. Kaya bumalik na tayo sa mga upuan natin." nakangisi pa
din si Monica.

"Ughh. Unfair!!" sabi ng barkada na magkakasabay.

"Josh later ko sasabihin, ah? Wag ka muna uuwi." sabi sa akin ni Monica nung dumaan
nya sa gilid ko. Hinawakan nya pa ang muscle sa braso ko saka pinisil na parang
nangigigil. Hinayaan ko nalang sya sa ginawa nya at napailing nalang.

Bumalik na din ako sa upuan ko nung dumating 'yun professor namin. Maglabas daw
kami ng paper so ginawa ko naman. Habang kumukuha ako ng papel sa bag ko napatingin
ako kay Monica at nahuli ko syang nakatitig ng malagkit sa akin. Parang hinuhubaran
na nya ako sa mga tingin nyang 'yun. Imbis na ilihis nya ang mga mata nya dahil
nahuli ko syang nakasulyap sa akin, hindi e, lalo pa syang nakipag titigan at
ngumisi. Ako nalang ang lumiwis ng tingin dahil naiilang ako sa mga ganung titig.

Pag labas ko ng papel bigla kong naramdaman na nag vibrate ang cellphone ko. Agad
ko namang binasa kung kanino nanggaling ang text kaya naman napangiti agad ako.

From: My Sky and Universe.

Aral mabuti, Josh ko. Mahal na mahal na mahal kita. Pinapaalala ko lang, In case
makalimutan mo. Hihihi.

Nag reply din ako sa text ni Pipay at sinabi kong mas mahal na mahal na mahal ko
sya at kahit kailan hindi ko 'yun makakalimutan. Tinitigan ko muna ang wallpaper ko
na picture naming dalawa ni Pipay. Kuha 'yun litrato habang nakahiga kaming dalawa
ni Pipay sa kama. Tulog si Pipay nun habang 'yun ulo nya nakasandal sa dibdib ko.
Ang cute naming dalawa picture kaya ginawa ko 'tong wallpaper.

Si Pipay lang talaga ang gusto ko. I know she isn't perfect like other girls around
me but she's the one I really want. Hindi na 'yun magbabago kahit kailan.

Nope, I wouldn't do anything to hurt Pipay again. Ayoko na syang paiyakin.

Tinago ko na 'yun cellphone ko at nakinig ng maayos sa professor na nasa harapan

namin.

Natapos ang klase namin at nag simula ng umalis ang mga kaklase naming excited
umuwi. As usual nag hintayan ang tropa dahil lagi naman sila sabay-sabay umuwi
kapag dismissal na.

"Guys, mauna na kayo." narinig kong sabi ni Monica sa barkada nung natapos nyang
ayusin ang mga gamit nya.

"Why?" sabay-sabay na naman silang sagot.

"May pag-uusapan pa kami ni Josh," ngumisi at kumindat sya sa grupo.

"BUT?"

"No but, guys. Just follow my command." nairita na si Monica at naging seryoso 'yun
mukha nya. Napalunok sila ng sabay-sabay at madaliang kinuha 'yun mga gamit nila
para lumabas ng classroom.
Akala ko nakaalis na silang lahat pero sumulpot naman si Anne sa may pintuan at
nakangisi din.

"Sis, goodluck. Galingan mo." kumindat pa sya at tuluyang sinarado ang pintuan ng
classroom.

Kaming dalawa nalang ni Monica ang naiwan sa loob ng classroom. Tanging ingay ng
aircon nalang ang naririnig naming dalawa. Kahit centralized ang aircon bakit bigla
akong pinagpawisan? Hindi ko gusto ang atmosphere na kasama si Monica. Hindi talaga
as in.

"So?" tanong ko kay Monica pag tapos ko maisuot ang backpack ko. Nakatingin lang
sya sakin at nakangiti na parang may iniisip na hindi maganda. Lintik, ano kaya
naiisip nito? "Sabihin mo na kung ano 'yun kapalit na gusto mo. Nag hihintay kasi
sa parking lot 'yun girlfriend ko." sabi ko ulit sa kanya.

"So atat much?" natawa si Monica "Bakit ka ba nagmamadali? Hindi ka ba masaya na

ako ang kasama mo sa classroom na 'to? Looks, no one's around. We can do whatever
we want to." naging maharot ang boses nya.

Napalunok ako dahil sa sinabi nya saka napailing. "Just tell what you want, Mon.
Para makaalis na ako. Besides, I don't fools around coz I'm already committed."
sabi ko sa kanya "Hindi akog gagawa ng isang bagay na alam kong makakasakit sa
girlfriend ko. Minsan ko na syang napaiyak, hindi na ulit 'yun masusundan pa."
ngumiti ako sa kanya.

"You love her that much, ah?" biglang nag seryoso ang mukha ni Monica "Is she
prettier than me? Sexier or richier than me? Every guys that I knew always begging
for my attention. Ikaw lang ang ganyan. Ano bang hindi mo magustuhan sa akin?"

"Actually, wala naman akong ayaw sayo. In fact, you're perfect for a girl. Maganda,
matalino at mayaman." pag pupuri ko sa kanya. Kitang kita ko ang malapad na ngiti
sa labi nya at nag blushed pa sya. "But, I ain't looking for a pretty girl. Hindi
ako naghahanap ng babaeng maganda, matalino at mayaman dahil nahanap ko na 'yun
babaeng hindi mo man kasingganda pero napapaganda nya ang araw kong nasira. Hindi
mo man kasing talino pero kaya nyang sagutin kung bakit nya ako mahal at hindi mo
man kasingyaman pero sa pagmamahal palang, nalulunod na ako." ngumiti ulit ako
hindi dahil sa mga sinabi ko. Napangiti ako dahil naalala ko si Pipay ko.

"You're so cheesy, you know that?" iritadong sagot ni Monica "We're still young,
Josh. Bakit kung makapagsalita ka parang sya na ang babaeng gusto mong makasama
habang buhay? Saying those words are like closing for another opportunities and
wasting for another."

"No, It's not like that." sagot ko sa kanya. "When you truly love someone, you're
already contented with her. It's not closing for another opportunities, It's about
being contented cause you knew that you already got the best."

"Whatever." she rolled her eyes dahil siguro wala na syang maisagot sa akin.

"Ano na 'yun kapalit? Kung wala din pala, aalis na ako." hahakbang na sana ako pero
bigla syang humarang sa dadaanan ko.

"Gusto mo malaman ang kapalit ng pag pasok ko sayo sa basketball team?" bumalik na
naman ang kakaibigang ngisi sa labi nya. "Kiss me."

"WHAT?" nagulat ako sa sinabi nya. Napaatras pa ako ng bahagya.

"You heard me, right. I want your kiss..And oh, not like just a kiss. Kundi french
kiss." inikot-ikot pa ni Monica 'yun dulo ng buhok nya habang nakatingin sa akin na
parang nang-aakit.

"What made you think na papayag ako sa kapalit mo?" seryosong sagot ko sa kanya
"Hindi ko kaya, aalis na ako." hahakbang na sana ako pero humarang na naman sya.
Ilang inches nalang ang layo ng mukha nya sa mukha ko.

"Josh, I know that you're loyal with your girl. But this is your dream, right?
Maraming babae sa paligid pero ang opportunity na makapasok sa team ng Gordon
Orlox, isa lang at ito lang. Saka wala naman makakaalam na hinalikan mo ako if
ever, promise." tinaas nya pa 'yun kanang kamay nya para mangako. "Trust my words,
Josh. Just 1 minute of french kiss. After nun, welcome to Basketball Team kana."

Hindi ako nakapagsalita dahil sa sinabi nya dahil lahat ng sinabi nya ay tama.
Matagal ko ng pangarap na makapasok sa team ever since dahil magagaling ang coaches
ng Gordon Orlex team. Ang team din ng school ang madalas pinapalabas ng bansa para
makipaglaban sa mga foreigner. Successful sila when it comes to basketball.

But..

Dealing with Monica is like cheating to Pipay. Kahit hindi ko sabihin kay Pipay
hindi naman ako papatulugin ng konsensya ko.

"Kaya dapat akin lang ang mga labi na 'yan, ah?" hinawakan ako ni Pipay sa kwelyo.
"Subukan mo lang na humalik sa ibang babae. Pag uuntugin ko ang mga ulo nyo at
puputulin ko 'yang si flappy bird mo. Get that?" pananakot nya sa akin.

"Yes, Mam." nag salute ako sa kanya "I, Joshua Renz Manalo, promise that I wouldn't
kiss any girls except to my girlfriend, Pilar Payoson."

"Pinky promise?"

"Pinky promise."

Bigla kong naalala 'yun usapan namin kanina ni Pipay. Nangako ako sa kanya na hindi
ako hahalik ng kung sinong babae at tangin sya lang. Shit, Josh. Don't hurt her.
Don't do anything that you'd regret afterwards. Masasaktan si Pipay panigurado.
Masasaktan sya.

"Looks like you're having a debate with your mind and your heart." nagsalita si
Monica. "Josh, promise ko naman sayo na hindi 'to lalabas sa public. Magagalit din
parents ko kapag nalaman nila to at mapapasama ang Gordon Family. Besides, this is
your dream. Sasayangin mo ba? Sasayangin mo ba dahil lang sa loyal ka sa girlfriend
mo? You cannot choose between the two of them. Now, decide. Your girlfriend or your
dream?"

Mas lalo akong natahimik dahil sa sinabi ni Monica. Tama nga sya dahil pangarap ko
'to at isa lang 'tong opportunity na 'to. Kahit gaano pa ako kagaling hindi pa 'yun
sapat para lang makapasok sa team.

Shit, Josh. Anong ibig mong sabihin?

Bahala na, tangina.

Dear Diary,
Kanina pa ako naghihintay dito sa parking lot ng school pero wala pa din si Josh
ko. Sabi nya kanina kapag daw umuwian na namin dito na ako dumiresto at mag hintay
sa kanya. Pero ang magaling kong boyfriend diary hindi pa din sumusulpot. Ano na
kayang nangyare dun?

Nilalamok na din ako kakatayo dito sa gilid ng motor nya. Nagdidilim na din at
nauubos na ang sasakyan ng kotse dito sa parking lot. Parang kanina lang ang dami
pang tao dito, ah. Hindi na tuloy ako mukhang student ng SOGO diary dahil sa pag
tayo ko dito. Mukha na akong guard ng parking lot at taga bantay ng mga kotse. Yung
totoo lang, Joshua? Asan ka na bang lalaki ka? Hay naku, kailangan mo ikiss ang
pempem este ang labi ko dahil dito.

"Aray ko, leche." sigaw ko dahil kinagat na naman ng mga lamok ang binti at braso
ko. "Mahuli ko lang talaga kayong mga peste kayo, gigilitan ko kayo ng leeg isa-
isa." pag babanta ko sa kanila.

"Sige, lumapit kayong mga lamok kayo. Handa na ako." nag pose pa ako na parang
nangangarate para balaan ang mga lamok sa pag sugod. Akala nila papatalo ako? Ako
na si Pilar Payoson magpapatalo sa lamok? Asa mga bitch.

"Wow! Talaga bang sinusundan mo ako?" biglang may nagsalita sa likuran ko kaya
napatigil ako sa pag karate. Parang kilala ko na ang boses na 'yun? Isa lang naman
ang kilala kong may boses na agad nakakasakit sa eardrums ng tenga at eardrums ng
pempem ko, e.

Diary, may eardrums ba ang pempem? Parang wala ata. Osige, pemdrums nalang.
Pinapasakit ng negrang pusit na 'to ang pemdrums ng pempem ko.

"Ang kapal mo naman para isipin 'yan, Mirasol. FYI, ako unang nakapag enrol. Diba
late enrollee ka?" mataray na sagot ko sa kanya nung pag harap ko.

Dahil sa madilim na ang paligid lalo pang dumilim nang makita ko ang negrang pusit
na 'to. Yung totoo? Uling ba 'to diary o panggatong? Hindi lang kulay maitim sa
gaga pati na din singit at budhi nya. Mahihiya ang color black sa crayons dahil sa
kaitiman ng pusit.

"Paanong hindi ako malalate sa pag-eenrol, ikaw ang unang binigyan ni konsehala ng
pera!" sigaw nya sa akin. "Por que ba ikaw ang nanalo sa Mutya sa baranggay habang
ako lang ang first place, ikaw na agad mauuna? Unfair ituuuu."

"Gaga! Anong ikaw ang first place. Hindi naman ikaw ang first place ah?" sagot ko
sa kanya.

"Ay hindi ba? Edi first place to the last. Okay na?" tumango ako "Ah, basta! Kahit
kailan talaga kontrabida ka sa story ko. Pakshing shet. Unfair talaga ituuuu."

"Gaga ulit. Wala ka namang story ah?"

"Ay wala ba?" sagot nya ulit na painosente "Akala ko story ko na 'tong book 2.
Hihihi. Sorry na." humagikgik pa sya.

Parang tanga talaga 'tong negra na 'to, diary. Mukhang tuluyan ng nabaliw sa
pagkaalis ni Prince. Lokaret na nga ang gaga mas lalo pang nalokaret dahil sa pag-
iwan sa kanya ni Prince. Dapat hindi sa SOGO to pumasok kundi sa Mental University
e. Baliw ka, negra. Baliw ka. Chaka. Dirty ang skin. Tinta. Product ng smoke
belching. Air pollution. NEGRA!
"Nag-aadik ka bang negra ka? Yan ang nakukuha mo sa kakalangoy sa ilog na puro
basura na 'nuh?"

"Excuse me? Hindi ako sa ilog na may basura lumalangoy."

"Saan pala?"

"Sa dagat ng basura." inirapan nya ako "Umalis ka nga dyan sa sasakyan ko.
Hinaharangan mo ang car ko." tinabig nya pa ako para lang makadaan sya.

Anong pinagsasabi ng negrang 'to? Except sa motor ni Josh ko na nandito at isang

bike na puro kalawang, wala ng iba pang sasakyan.

Tinignan ko nalang si negra kung saan pupunta. Lumapit sya sa bike na puro kalawang
at sumakay.

"Yan ang car na sinasabi mo?" turo ko sa maliit na bike na sinakyan ng negra.

"Oo. Regalo 'to sa akin ni Mommy nung graduation natin. Inggit ka nuh?" umirap na
naman sya "Palibhasa mahirap kayo kaya hindi makabili ng sasakyan."

"Uh."

Yan nalang ang nasabi ko sa mga pinagsasabi ng pusit. Ano ba 'tong anak ni Ursula,
mukhang wala ng pag-asang umayos ang pag-iisip.

"Makaalis na nga. Ang panget ng tao dito sa parking lot. Masyadong inggetera." pag
paparinig na naman ng negra. Bago pa sya pumadyak at umandar ang sinasakyan nyang
kalawangin na bike, pinindot nya muna ang pot pot nito. Feeling busina lang?

Pinagmasdan ko lang si Mimay hanggang makalabas ng school. Palabas na sana sya ng

school nang bigla syang bumalentong at masubsob sa kalsada. Mukhang humampas pa ang
mukha nya sa semento.

"Pakingshet! Ang sakit!!!" sigaw nya sa sarili nya. Sumemplang kasi sya dun sa
bato.

Isang bato lang pala magpapabagsak sa anak ng puta ng karagatan.

Napailing nalang ako at hindi na sya tinigna muli.

Napatingin ako sa orasan ko at mag-iisang oras na ako nag hihintay. Bakit ang tagal
naman ni Josh ko? Ano na kaya nangyare dun.

Kinakabahan na ako sa tagal kong pag hihintay kay Josh. Hindi sya nalalate ng
ganito kapag may usapan kami, e. Lagi sya ang nauunang dumadating sa meeting place
namin dahil sabi nya mas okay na sya ang mag hintay kesa ako. Pero bakit ngayon
pinaghihintay nya ako?

Lumipas ang ilang minuto pa ng matanaw ko na si Josh na naglalakad sa gawi ko. Para
syang wala sa sarili at lamyang lamya na naglalakad. Para syang zombie.

"JOSH!" sinalubong ko sya at yinakap ng mahigpit. "Bakit ang tagal mo? Kakatapos
lang ba ng klase nyo, ah?" tanong ko sa kanya.

"Pasensya na ang dami kasing ginawa sa last subject namin, e." sagot nya sa akin na
ang tamlay-tamlay. Hindi din sya makatingin ng diresto sa mata ko, diary.

"May problema ka ba?" tanong ko sa kanya.

"Ha, wala naman." napatingin sa akin si Josh pero agad nya din iniwas ang paningin
nya. "Tara na Pipay. Nagugutom na ako, e."

"Para kasing may problema ka, Josh."

Ramdam kong merong problema si Josh dahil hindi naman sya ganito. Ano kayang
nangyari at parang down na down sya.

"Wala nga, Pipay. Tara na." walang gana nyang sagot saka naunang sumakay sa motor
nya. "Bilisan mo." parang iritado sya.

"Ah, sorry." yan nalang ang nasabi ko saka nagmadaling sumakay sa motor nya.

Natawa ako, diary. Ako pa ang nag sorry sa kanya. Sya dapat ang mag sorry diba?
Dahil pinag hintay nya ako ng matagal. Ugh!! Hayaan na, Pipay. Mukhang may
problema, e. Dedma nalang ang beauty.

Pinaandar na ni Josh ang motor pero bago pa kami maakalis biglang may tumawag sa
kanya.

"Josh, wait! Naiwan mo 'to!"

May isang babaeng super ganda na mukhang manika na paparating sa amin. Mahihiya ang
mga Ms.Universe beauty queen dahil sa ganda ng babaeng 'to. Dyosa ba 'to o Dyosa?
Dyosa nga.

Pero imbis na huminto si Josh at kunin 'yun inaabot ng babae agad na nyang
pinaandar ang motor nya. Hindi mabilis kundi sobrang bilis.. Kung hindi ako
nakakapit agad sa balikat nya mukhang tumilapon na ako sa kabilang kalsada.

Bago pa kami tuluyang makalayo ni Josh biglang naagaw ng mata ko 'yun inaabot ng
babaeng dyosa. Isang panyong kulay pink na regalo ko kay Josh nakaraang bwan. Bakit
nasa kanya 'yun? Saka bakit hinayaan nalang ni Josh sa babaeng 'yun yung panyong
bigay ko? Alam ko kasing importante kay Josh ang mga bigay ko, e. Pero bakit 'yun
hindi nya iningatan?

Josh ano ba? Naguguluhan ako sa'yo.

Tahimik lang kaming dalawa ni Josh habang nagbabyahe pauwi sa bahay namin. Kahit
kinakausap ko sya hindi sya nagsasalita o sumasagot. Focus lang ang mga mata nya sa
dinadaanan namin, diary.

Pag hinto ng motor nya sa tapat ng bahay namin nagsalita agad ako.

"Joshua Renz Manalo, tingin ko kailangan ko ng explanation." pag bibiro ko sa kanya

saka nag crossed arms pa, diary.

"Pipay, wag ngayon. Pagod ako." masungit na sagot nya saka nya pinaandar muli ang
makena ng motor nya. "Pumasok na na. Aalis na ako. Goodnight."

Magsasalita pa ulit sana ako pero agad na nyang pinaharurot ang motor palayo sa
akin.

Sa sobrang bilis, sandamakmak na usok tuloy ang binuga ng motor nya sa kinatatayuan
ko. Naubo-ubo tuloy ako dahil nasinghot ko ata lahat.

"Ano bang problema nun," sabi ko habang inuubo-ubo pa din.

Hindi ko alam kung anong nangyari kay Josh ngayong araw.

Pero ang alam ko lang talaga.

Nasasaktan ako, diary.

Hurt hurt,

Pipay.

Malandi 5

Dear Diary,

Nakatitig lang ako sa kawalan ng ilang minuto bago ako tuluyan pumasok sa loob ng
bahay namin. Wala akong ganang naglakad papasok sa bahay at paakyat sa kwarto ko
dahil sa inarte ni Josh sa akin. Hindi ko talaga alam kung anong nangyari kanina at
parang may problema sya. Samantalang kanina nagtatawanan pa kaming dalawa habang
nanunuod ng basketball sa court. Siguro sadyang pagod lang sya kaya ganun sya
kalamig.

Dapat ang girlfriend ay understanding, diary. Kaya kailangan kong intindihin ang
pinakita ni Josh kanina. Hindi healthy para sa isang relasyon na kapag may problema
ang isa, dadagdag pa ang isa. Dapat may pagpapaubaya para hindi nag-aaway. Kaya
ngayon, hahayaan ko muna si Josh dahil baka nga wala syang gana. Mahal ako ni Josh
kaya alam kong mamaya itetext at tatawagan nya din ako para sabihin ang problema
nya.

Pag-akyat ko sa kwarto ko diary nagpalit na muna ako ng pantulog. Ginawa ko din

muna ang mga assignments ko. Nung wala na akong gagawin, tinignan ko naman ang
cellphone ko kung may text na ba si Josh pero wala. Nakakapagtaka naman to, diary.
Sa aming dalawa ni Josh sya ang palatext. Masyadong clingy 'yun lalaki na 'yun, e.
Pero bakit ngayon walang text o tawag?

Since expired na ang unli ko nag registered ulit ako. Nagreply naman agad 'yun
network at sinabing..

"Sorry, hindi sapat ang iyong balance para ma-avail ang promo.."

Napasimangot nalang ako, diary. Mabuti pa 'yun network marunong mag-sorry. Pero
samantalang si Josh, wala, nganga. Joke! Sabi ko naman iintindihin ko si Josh, e.
Kalma mo lang ang beauty mo, Pipay. Hintay ka lang. Baka wala ding load ang
boyfriend mo. Kaso wala naman akong beauty, e. So wala akong ikakalma. Charot!

Tinitigan ko muna ang wallpaper ng cellphone na picture ni Josh. Kuha 'tong picture
na 'to nung minsan may ligaya sila Josh sa baranggay nila. Of course, diary, nanalo
sila nun. Ngiting-ngiti si Josh sa picture habang hawak 'yun patola, echos lang,
'yun trophy nila. Gustong gusto talaga ni Josh ang basketball. Alam ko kung gaano
kagusto at pangarap ni Josh na mapasali sa SOGO Basketball team. Kaya sana mapasok
sya. Alam kong magiging masaya si Josh kapag nangyari 'yun at lalo ko syang
susuportahan.

Ang bait-bait ko talagang girlfriend, diary. Tapos ang ganda-ganda-ganda-ganda ko

pa, di ba? Subukan mong umangal, diary, gagawin kong napkin ang bawat pahina mo.

Pag tapos ko mag-emote sa kwarto ko bumababa naman ako sa kusina para kumain.
Naabutan ko si Inay na nanonood ng boxing sa isang chanel. Taray talaga ni Inay.
Masyadong loyal sa sport. Frustrated boxer kasi, e. Ang alam ko dapat ilalaban na
si Inay sa isang international competition, e. Kaso nabuntis sya ni Itay - na dati
nyang coach - so na-stop sya. Kaya siguro mainit ang ulo ni Inay sa akin. Ako kasi
ang may kasalanan kaya hindi sya nakaalis ng bansa.

Aba wag nya akong sisisihin, diary. Kung hindi pinairal ni Inay ang kalandian nya
at nagpabuntis kay Itay, edi sana successful boxer sya. Kaso wala, e. Eto nabuo
ako. Lumaking pretty. Hihihi. Choosy pa ba si, Inay? Pilar Payoson na anak nya, oh.
Ang reigning queen ng aming baranggay. LOL!

"Inay, anong ulam?" tanong ko sa kanya. Kaso hindi ako pinansin at focus lang
talaga sya sa panonood ng isang laban sa TV. "Inay!!" tinawag ko ulit sya.

"For Pacquaio's Sake, Pilar. Don't disturb me while I'm watching my favorite sport.
Get a life, will you?" nagulat naman ako sa birada ni Inay, diary. Umeenglish na
ah. Taray ni Aling Tinay. Spoking dollar na.

"Ang taray naman ni, Inay. Saan mo naman nakuha 'yang english na 'yan?" tanong ko
sa kanya.

"Sa pinanood ko kanina. Taray ng line, nuh? Ang dami ko pa ngang nakuha, e. Like,
Okay. Okay. Oh, alam mo kung saan 'yan?" ngumisi pa si Inay.

"Okay-Okay?" nilagay ko pa sa baba ko 'yun hintuturo ko para kunwari nag-iisip.

Ganito daw kasi 'yun diary para mukhang genius. "Hindi, e. Saan ba 'yang okay-okay
na 'yan?"

"Bobo mo talaga, anak. Hindi mo namana ang talino ko." panglalait ni Inay sa akin.
"Yang okay-okay na 'yan ay famous line ng Harry Potter. Magbasa ka nga ng ibang
story, Pilar. Hindi puro kalandian alam mo. Pinaiinit mo lang ulo ko."

"Whatever you say, Inay." sagot ko sa kanya "Ano na palang ulam?"

"Tignan mo sa 3-door refrigerator natin. May liempo at fried chicken dyan. Sige na
lumamon ka na dun at wag mo na akong istorbohin."

"K."

Dumiresto na ako sa kusina namin diary at hinanap 'yun 3-door refrigerator na

sinasabi ni Inay pero wala naman akong makita. Tinignan ko na din sa ilalim ng
lamesa, sa banyo, sa likod ng pintuan at sa mga drawer sa kusina pero wala akong
makitang 3-door refrigerator. Tanging isang 1-door ref lang ang nakikita ko dito na
puro kalawang pa. Ilang taon na 'tong ref na 'to sa amin at may kaunting diperensya
na din. Hindi na kasi masyadong lumalamig at kadalasan imbis na maging yelo ang
tubig naging boiled water pa. Naging instant oven-toaster ang ref.

Bumalik ako sa sala para muling tanungin si Inay.

"Inay asan 'yun 3-door ref na sinasabi nyo? Hindi ko naman makita, e." naiinis na
tanong ko sa kanya.

"Hindi mo nakita anak kong shunga?" tumango ako. "Baka naiwan ko sa ilalim ng
lamesa. Tinignan mo na ba dun?" tumango ulit ako. "Eh sa kubeta? Sa likod ng
pintuan? Sa likod ng bahay? Sa garden? Hindi mo ba nakita ang ref natin, dun?"
"Wala, Inay." sagot ko.

"Ay! Baka namissed place ko na naman 'yun ref natin. Hayaan mo na, bukas susulpot
ulit 'yun. Pinagalitan ko kasi kanina 'yun at baka nagtampo. Mag bukas ka nalang ng
sardinas."

"Ano pa nga ba magagawa ko."

Nag bukas nalang ako ng sardinas tulad ng sinabi ni Inay. Habang binubuksan ko ang
lata diary naaamoy ko na ang lansa ng sardinas. Pero dedma nalang ako. Mas malansa
at nangangamoy pa din kasi sa sardinas na 'to ang pempem ko kaya immune na ako sa
amoy.

Habang kumakain ako bigla na namang nagsalita si Inay.

"Hoy Pilar. Nakasalubong ko pala kanina si Ninang Glenda mo. Kung gusto mo daw ba
ng part time job since college ka ng gaga ka."

"Saan naman daw? Baka naman kung anong part-time job yan. Naku, Inay, a. Ayokong
mag benta ng katawan o maging dancer sa isang bar. Ayokong ding maging pusher ng
shabu."

"Eh pusher ng marijuana, keri?" tanong nya.

"Yea, keri lang." sagot ko saka sumubo ng kanin.

"Gaga ka talaga. Desenteng trabaho 'to. Natatandaan mo naman si Ninang Glenda mo,
di ba?"

Tumango ako. "Oo naman, Inay. Sino bang makakalimot sa pinakagalante kong Ninang?
Sinong makakalimot kay Ninang Glenda na kapag umuuwi galing Japan ang laging
binibigay sa akin nung bata ako ay isang pirasong chocolate at isang noddles."
sarkastikong sagot ko kay Inay. "Hindi ko makakalimutan 'yang si Ninang Glenda.
Sobrang galante nyan, e."

"Ay bitter ang isa dyan, oh. Wag kana mabitter, anak. Malay mo naman ngayon malaki
na ibibigay sayo 'nun since dito na sila sa Pinas nag-sstay. Kung hindi ko pa sya
nakalubong sa palengke kanina hindi ko malalaman na dalawang tao na pala sila dito
sa Pinas." pag kwekwento nya. "Ano gusto mo bang mag part-time job? Binigay nya sa
akin 'yun address ng restuarant nya at ibigay ko daw sa'yo."

Napaisip naman ako kung papayag ba ako sa sinabi ni Inay, diary. Kapag pumayag ako
pag part-time edi ibigsabihin mababawasan na ang oras ko kay Josh? Mababawasan na
ang date naming dalawa dahil dito. Pero maganda din 'tong opportunity na 'to para
may pera naman ako at hindi na ako aasa sa binibigay ni Inay na bente na allowance
ko araw-araw. Mabibili ko pa si Josh ng mas magandang regalo kapag monthsarry
namin.

Sige na nga papayag na ako.

"Sige na. Para naman may extra pera ako."

"Good. Pumunta ka nalang dun bukas. Ikamusta mo din ako dun sa kinakapatid mo. Ano
nga bang pangalan, nun?"

"Si Monjie. Pero Mong ang palayaw nya. Si Mong na monggoloid."

Bigla akong natawa ng maalala ko si Monjie na kinakapatid ko, diary. Ako kasi
nagbigay ng palayaw dun na Mong dahil hindi ko mabigkas ng maayos ang pangalan nya.
Lagi ko din 'yung inaasar na monggoloid dahil nga singkit at anak ng hapon. Payatot
pa sya nun at lampa kaya binubully ko. Lagi ko pa 'yun pinapaiyak nung mga bata
kami dahil lagi kong pinaamoy sa kanya 'yun panty ko. Hay kakamiss naman si Mong.
De bale, bukas naman siguro magkikita kami.

Ngayon kaya pwede ko pa din ipaamoy sa kanya ang panty ko, diary? Ano na kayang
itchura 'nun. Mukha pa din kayang monggoloid?

Umakyat na ako sa kwarto ko at nag pahinga. Tinignan ko muli ang cellphone ko pero
wala pa ding text galing kay Joshua. Ano bang nangyayari sa lalaking 'yun? Tsk.
Makapagselfie na nga lang na nakanguso at tears pa. Hashtag hurt.

Nung wala akong magawa binuksan ko nalang ang computer ko. Padala 'tong computer na
'to sa akin ni Itay nung bakasyon bilang reward sa graduation ng high school. Ang
taray nga ng brand e, banana. Paborito ko pang prutas.

(PLAY JIREH LIM'S PAGSUKO WHILE READING THIS PART! THANKS! :DD)

Pag bukas ko ng facebook agad kong tinignan ang profile ni Josh. May status syang
kakapost lang 30 minutes ago.

I'm such a jerk.

Ang daming likes na agad ng status ni Josh ko, diary. Famous talaga 'tong boyfriend
ko. Samantalang ako kasi kapag nag status walang nag-la-like. Kundi ko pa
imemessage isa-isa 'yun mga friends ko online hindi sila maglalike. Yun iba ko pang
minemessage minumura ako. Tse! Mga snob.

May isang comment ang nakalagay sa status ni Josh, diary.

"Queen Monica Gordon." sabi ko ng binasa ko ang pangalan nung babaeng nag comment
sa status ni Josh ko. Sunod ko namang binasa ang sinabi nya. "You're not Josh.
Trust me, you're not." may nakalagay pang kindat at sangkaterbang puso ang sinabi
nung Monica, diary. Sino ba 'tong babae na 'to?

Syempre hindi ako nagpatalo, diary. Nag comment din ako nang "You're not a jerk
cause you're my universe Josh. Boom panes!" nag hintay ako ng ilang sandali pero
walang reply si Josh. Mukhang offline na sya, diary.

Nag message naman ako kay Josh at nagbabakasakaleng online pa sya at mag reply sya.

Pilar Payoson : Josh ko, bukas pupunta akong bayan. Punta ako sa isang restaurant
para sa isang part time job. Samahan mo ko, please? :)

Nakita kong may lumabas na seen, diary. Online pa nga si Josh ko.

Joshua is typing a message...

Joshua : Hindi ako pwede, e. Sorry.

Pilar Payoson : Aww. Ayos lang. Ano bang gagawin mo?

Joshua : May lakad kami ni Mommy, Pipay.

Pilar Payoson : Ah, sige. Teka maitanong ko lang. May problema ka ba? Para kasing
wala kang gana.

Joshua is typing a message..

Yan lang ang lumalabas diary at medyo natagalan ang sunod na reply ni Josh.

Joshua : Pipatulog na ako ni Mommy, Pipay. Maaga pa kasi kami aalis bukas.
Goodnight na..

Pilar Payoson : Sige. Goodnight din. Kung may problema ka sabihin mo agad sa akin,
ah? Willing akong makinig, Josh ko. Ako girlfriend mo kaya makikinig ako.

Seen 10:32

Pilar Payoson : Lagi mo tatandaang mahal na mahal kita. Hihi. I'm here for you
always, Josh.

Seen 10:40

Pilar Payoson : I love you to the pempem and back and forth.

Seen 10:45

Pilar Payoson : Mahal na mahal kita kahit hindi ko naiintindihan ang nangyayari
sayo ngayon. Andito lang ako at iintindihin ka, Josh. :'(

Pipindutin ko nalang ang enter diary para masend ang last message ko for Josh pero
hindi nalang. Binura ko nalang ito at pinalitan.

Pilar Payoson : Goodnight na. Kitakits nalang sa monday. Mag load ka na ah? Love
you biri mats.

Seen 11:00

Mukhang wala ng planong mag reply si Josh diary kaya nag log out na ako ng facebook
at pinatay ko na ang computer. Kinuha ko ang cellphone ko saka nahiga sa kama.
Tinignan ko 'yun mga photos namin ni Josh na nasa cellphone ko at inalala 'yun mga
pinagdaanan naming dalawa. Hindi dapat ako makaramdaman ng ganito, diary. Alam kong
may problema lang si Josh kaya kailangan kong hintayin paliwanag nya.

Tama. Be strong Pipay.

Pero okay lang namang umiyak diba?

Bakit ko pa ba tinatanong sarili ko, diary? Eh tumulo na nga luha ko ng kusa e.

Papikit na ang mata ko nang biglang mag ring ang cellphone ko. Agad akong
napatingin sa screen para tignan ang caller at nabasa kong si Josh ko ang
tumatawag.

"Hello.." nanginginig ang boses ko ng sagutin ko ang tawag nya.

Hindi agad sya nagsalita diary. Tahimik lang sa kabilang linya kaya muli akong
nagsalita.

"Josh.."

"Pipay.." parang garalgal ang boses nya. Galing ba sya sa pag-iyak? "I'm so sorry..
I love you so much pero sorry.."

"Bakit?" tanong ko sa kanya

"Wala 'to.. Goodnight na. Sige matulog kana at goodluck bukas..I love you.."
"Josh---"

Magsasalita pa sana ako kaso pinatay na nya ang tawag nya. Hindi ko talaga sya
maintindihan. Sana kung ano man ang problema nya, hindi maapektuhan ang relasyon
namin. Kasi paniguradong hindi ko kakayanin.

Naramdaman ko na naman na tumulo ang luha ko, diary.

Muli ko nalang pinikit ang mga mata ko at sinubukang matulog.

Para kahit papaano matakasan ko 'tong kirot sa dibdib ko.

Goodnight, diary.

Love,

Pipay.

Malandi 6

Dear Diary,

Ang aga ko nagising diary ngayong araw. Nung madaling araw kasi bigla akong
nagising at umiiyak. Napaginipan ko kasing iniwan na daw ako ni Josh at pinagpalit
sa mas magandang babae kesa sa akin. Parang makatotohanan ang panaginip kong 'yun
dahil pati pag mulat ko puro luha ang gilid ng dalawang mata ko. Hindi ko kinaya
'yung pisting nightmare na 'yun dahil hindi na ako nakatulog pag tapos 'nun. Sa
sobrang pangit ng panaginip ko, diary, pag hawak ko panty ko basang-basa na.
Napaiyak din ang pempem ko dahil sa panaginip ko.

Eto ang nakakatakot kapag sobra mo ng mahal ang isang tao, e. Wala kang assurance
na forever ka nyang mamahalin. Paano kung isang araw nagising ka nalang na sobrang
mahal na mahal na mahal mo na sya habang sya nagising nalang bigla na wala ng
nararamdaman sayo? Sobrang nakakatakot, di ba? Pero wala tayong magagawa kundi mag-
invest ng trust sa kanila. Hindi trust na condom, diary. Gaga ka talaga forever.
Kundi tiwala. Kailangan mong ibigay lahat ng tiwala mo sa kanya kasi mahal mo sya
at aasang hindi ka nya sasaktan.

Ano bang mga naiisip ko, diary. Puro negative chorva ang pumapasok sa maliit kong
kukote. Nabubulok na ata, e. Pero syempre wala pa ding tatalo sa pagkabulok ng
pempem ko. Ang pempem ni Pipay magpapatalo sa amoy? Never of course. As in itaga
nyo sa birdie ng boyfriend ko 'yan. Hihihi.

Anyway, diary. As usual umaga na naman kaya rumaratsada na naman ang mala-kanyon na
bunganga ni Inay. Sermon na naman nya ang inalmusal ng pretty na tulad ko. Hays,
kailan ba titigil si Inay sa kakasermon sa akin? Dalaga na naman ako, e.

"Ang tanda-tanda mo ng gaga ka pero umiihi ka pa din sa kama mo. Ano ba Pilar?
Tumatanda kang paurong. Nakakagigil ka na talaga, e. Sarap mo gawing punching bag!"
nag patunog pa si Inay ng kamao nya at handa na sya para paulanan ako ng mga
suntok. Agad akong lumayo sa kanya dahil mahirap tamaan ng kamao na galing sa isang
former boxingera.
"Hindi naman ako umihi, Inay." sagot ko sa kanya "Nagka-bad dream kasi ako kanina.
Sa sobrang pangit ng panaginip ko, naiyak pempem ko. Sad nuh?"

"Puta ka! Bad dream kapang nalalaman na bata ka. Wag kang matakot sa bad dream
dahil mas bad pa din ang breathe mo." sigaw nya sa akin habang tinatanggal ang
sapin ng higaan ko. "Ikaw maglaba nitong sapin na 'to. Isusungalngal ko sayo 'to.
Ang baho-baho ng higaan mo. Basura ba katawan mo?"

"Inay naman.."

"Don't Inay naman me." sigaw na naman nya "Pati 'yang mga panty mong nangingitim na
ang mga gilid at garder ikaw na maglaba. Sumasakit ang braso ko kakakusot dyan pero
hindi ko mapaputi." palabas na sya ng kwarto, diary.

"Inay naman.."

"Isa pang Inay naman mo kita mo, makikita mo hinahanap mo." tinitigan nya ako ng
masama kaya hindi na ako sumagot.

Nung tuluyan ng nawala si Inay sa kwarto ko diary, sinimulan ko ng kunin ang mga
panty ko. Nahirapan pa akong kunin dahil puro langaw na ang laundry basket ko at
may ilang daga pa. Sa sobrang sarap ng panty ko pinag pepyestahan na sya ng mga
peste. Masarap din kaya pempem ko? Si Josh kasi ayaw pa tikman, e. Hihi. Charot
lang! Aga-aga kung anu-ano agad naiisip ko. Wag ganyan, Pipay. Magagalit si Bro.

Bumaba na ako ng salas namin habang hawak-hawak sa dalawang kamay ko ang mga panty
kong lalabhan ko. Bigla akong may narinig na sigawan kaya agad akong napatingin sa
bintana ng sala. Agad kong nakita si Inay na nakikipag-basag ulo na naman kay Aling
Petra. Si Aling Petra na number 1 nyang kaaway at laging kabag-ulo namin.
Pinapalibutan na naman sila ng mga tricycle driver sa tapat ng bahay at mukhang
pinagpupustahan na naman kung sino ang mananalo sa pag susuntukan 'nung dalawang
war freak.

Lumabas ako sa may pintuan para matanaw ko ng maayos ang pakikipag suntukan ni
Inay. Kitang-kita ng dalawang pretty kong mata kung paano gumawa ng moves si Inay
at paulanan ng sunod-sunod na upper cut at lower cut si Aling Petra. Hindi agad
napansin ni Aling Petra 'yun mga suntok na ginawa ni Inay at lahat 'to tumama sa
katawan nya.

"Oh! 40% nalang ang buhay mo, Mare." sabi ni Inay kay Aling Petra habang naka-porma
pa si Inay.

"Anong 40%?" sagot naman ni Aling Petra kay Inay habang pinupunasan nya 'yun dugo
sa gilid ng labi nya. "Anong pinagsasabi mo, Mare?"

"Gaga kunwari nga nasa Street Fighter tayo, e. Diba ganun sa street fighter? May
percentage ang buhay tapos nababawasan kapag nasusugatan sila? Utak nga Mare."
pambabara naman ni Inay.

"Ay ganun ba, Mare? Sige, sige para cool ang pag susuntukan natin. Basta ako si
Chun-Li, ah?" sabi naman ni Aling Petra.

"Ikaw si Chun-Li? Eh sino naman ako?" nag crossed arms pa si Inay saka nag pout.
Hala na pa-cute pa 'tong matandang 'to. Boksingera ka Inay at hindi artista.
Ilusyunadang oldie.

"Hmmm. Ikaw nalang si Undertaker, Mare."

"Maganda ba si Undertaker?" tanong ni Inay kay Aling Petra.

"Oo pretty 'yun, Mare."

"Osige gow. Laban na ulit tayo!"

Napa-face palm nalang ako nung pumayag si Inay na sya si Undertaker. Seryoso, Inay?
Hindi mo alam na walang undertaker sa street fighter? Akala ko pa naman fan ka
'nun.

Sumugod ulit si Inay at tinadyakan sa sikmura si Aling Petra. Agad naman syang
natumba sa kalsada at pinag uuntog ni Inay sa bato ang mukha ni Aling Petra. Nag
talsikan ang kulangot, tinga, at bulok na ngipin ni Aling Petra. Kaderder. Hinang
hina na si Aling Petra kaya natapos na ang laban at inannounce ng mga tricycle
driver na si Inay ang nanalo. Ang loka-loka ko namang nanay ang lapad ng ngiti
kahit may malaking black eye sa mata at putok ang labi dahil sa pakikipag basag ulo
nya.

"Okay ka lang, Inay?" tanong ko sa kanya nung nilampasan nya ako papasok ng bahay.

"Ako pa ba? Malakas ata 'to." sabi nya saka naka-thumbs up pa. "Ako mapapatumba ni
Petra? Ako pa talaga ah? Ang lakas-lakas kaya ng---" hindi pa natatapos ni Inay ang
sinasabi nya at bigla na syang bumulagta sa sahig ng sala.

"Oh ano? Magyayabang pa, Inay? Tse." inirapan ko nga sya at hinayaang matulog.

Kailan kaya titigil si Inay sa gawaing ganyan? Mukhang matagal pa, e. Mahirap
talagang pigilan ang isang tao sa bagay na gusto nitong gawin. Pangarap ni Inay
'yan, e. Suportahan nalang.

Dumiresto na ako sa likudan ng bahay at nilagay sa washing machine 'yun mga panty
ko. Sinabi ni Inay na wag na wag ko daw isasama o ilalagay sa washing machine ang
mga panty ko dahil hindi kakayanin. Pero dahil matigas ang kukote ko, diary.
Nilagay ko pa din. Anong oras na kasi at kailangan ko pang pumunta dun sa magiging
part time job ko.

Tumalikod na ako at nagsisimulang bumalik sa loob ng bahay nang mapatigil ako sa

paglalakad. Narinig ko kasing biglang inubo 'yun washing machine namin at sinuka
palabas ang mga panty ko. Pati washing machine hindi na natake.

After ko mag-ayos sa sarili...joke! Hindi pala ako nag-ayos. Naligo lang ako saka
umalis na ng bahay. Oh, wag shunga! Syempre nag damit pa ako. Wala na akong suot na
panty. Joke lang ulit! May suot naman ako kahit puro nasa labahan ang mga panty ko.
Kumuha ako ng isang brief sa damitan ni Popoy at 'yun nalang ang sinuot. Dedma
nalang kahit naka-brief ako. Wala namang makakaalam, e. Unless ipakita ko sa mga
taong makakasalubong ko. Hihi.

Pumunta na ako sa sakayan ng jeep na papunta sa kabilang bayan. Medyo malayo ang
restaurant ni Ninang Glenda dito sa lugar namin kaya kailangan ko pang bumyahe ng
mahigit isang oras. Habang nag hihintay ako biglang may huminto na motor sa harapan
ko at sumilay sa dalawang pretty kong mata ang isang napakagwapong nilalang, diary.

"Josh ko? Josh ko?" pag banggit ko ng pangalan nya. Nanlaki pa ang mata ko at
parang hindi makapaniwala sa nakikita ko.

"Oh bakit hindi ka makapaniwala, Pipay ko?" natatawa nyang sagot sa akin. Kinusot
kusot ko pa ang mata ko saka tinitigan muna si Josh. Nakangiti sya ng malapad
habang nakaupo pa din sa motor nya. Bumabakat tuloy ang malusog na patola ng
boyfriend ko, hihi. Pwede pakurot sa patola, Josh?
"Akala ko hindi mo na ako naaalala, e." naiiyak kong sabi sa kanya "Akala ko
nakalimutan mo ng may girlfriend ka."

Bumaba si Josh sa motor nya saka lumapit sa akin. Magkalapit na kaming dalawa kaya
nakatingala ako sa kanya. Nakangiti pa din sya at nakatingin lang ng diresto sa mga
mata ko.

"Pwede ko bang makalimutan ang girlfriend ko? Pwede ko bang makalimutan ang panget
mong mukha..Aray..Joke lang, e." kinuort ko sya sa tagiliran nya. "Buti naabutan pa
kita. Galing ako sa bahay nyo, e. Wala kana pala dun. Si Tita Tinay lang naabutan
ko at natutulog sa sahig. Mukhang nakipag bugbugan na naman."

"Ano pa bang aasahan mo kay, Inay? Wala." sagot ko. "Teka bakit mo pala ako
pinuntahan? Sasamahan mo ba ako sa part time job ko?"

Umiling sya. "Namimiss lang kita. Lately naging cold ako sayo dahil sa problema ko.
Ayaw ko lang idamay ka. Kaya I think I deserve you an apology. Sorry na my
girlfriend. Sorry for taking you for granted. Sorry dahil ang gago ko. Sorry.
Sorry.." sunod sunod nyang sabi sa akin.

Agad ko syang hinalikan sa labi nya saka ngumiti. "Hindi ka pa humihingi ng tawad,
napatawad na kita. If you love your boyfriend so much, you must understand him even
in the most complicated times. Quote 'yan, Josh ko. Itweet mo using #DNHMSL2. Thank
you, boyfriend."

Nilabas naman ni Josh ang cellphone nya at nag type. "Na-tweet ko na." saka sya
ngumiti sa akin.

"Sige na Josh ko. Ayan na 'yun jeep, oh. Baka malate ako sa lakad ko." sabi ko sa
kanya.

"Sige." lumapit sya sa akin saka hinalikan ako sa labi. "Damn. I'm addicted to your
lips, Pipay."

"Hihihihi. Alam mo secret ko?" umiling sya "Once a week lang ako mag toothbrush
kaya masarap ang labi ko." biglang nagbago ang expression ng mukha ni Josh. Parang
nasusuka. Sinuntok ko nga sya sa sikmura. "Joke lang! Di kana mabiro."

"Joke lang din. Alam mo naman na kahit hindi ka mag toothbrush o maligo, ikaw pa
din ang mamahalin ko, e." yinakap nya ulit ako ng mahigpit. "Alam mo naman na at
the end of the day, It's always you."

"Aba dapat lang!" sabi ko sa kanya "Putol patola kapag nagloko ka." pagbibiro ko sa
kanya. Biglang natahimik si Josh saka ngumiti ng tipid.

"Hinding hindi ako magloloko." sabi nya pero hindi nakatingin sa akin.

"Okay lang naman kung magloko ka Josh, e. Pero sabihan mo muna ako para maihahanda
ko ang sarili ko na masaktan." tumawa ako. "Ayan na 'yun jeep. Sakay na ako." nag
nakaw pa ako ng kiss kay Josh bago tuluyang sumakay ng jeep.

Sayang, diary. Sana pala hinawakan ko din ang patola ni Josh bago sumakay ng jeep.
Hindi naman sya makakaangal sa akin dahil nakatakbok na ako, e. Hihihi.

Magkatinginan lang kami ni Josh ko habang umaandar ang jeep, diary. Kumakaway pa si
Josh habang ako nag flying kiss pa. Namiss ko boyfriend ko. De bale sa susunod na
araw lunes na kaya magkikita na ulit kami agad.
Habang nakasakay ako sa jeep bigla kong naalala 'yun panaginip ko, diary. Yun
iniwan ako ni Josh at sumama sya sa magandang babae. Parang tinusok agad 'yun puso
ko dahil sa ideyang 'yun. Sa totoo lang diary parang hindi ko kakayanin na mangyari
'yun. I mean, masyado akong masasaktan panigurado. Gwapo si Josh at hot. Malamang
marami talagang babae ang lumalandi sa kanya at hindi nya lang sinasabi. Kailangan
kong ihanda ang sarili ko pero makakaya ko kaya? Makakaya ko kayang gumising nalang
bigla isang araw na hindi ko na sya pag-aari?

Naramdaman ko na namang naiiyak pempem ko, diary, kaya agad ko 'tong pinigilan.

Subukan mong lumuha, pempem. Susuntukin ko noo mo pag-uwi natin sa bahay.

Nung dumating na ako sa kabilang bayan diary pumara na ako at bumaba ng jeep. Tanaw
ko agad 'yun restaurant na sinabi ni Inay. Ang ITKAMUNA na restaurant na pag-aari
nila Ninang Glenda. Lumakad na ako at pumunta dun.

Isang babaeng may blonde na buhok ang naabutan ko sa may counter.

"Ninang Glenda?" sabi ko.

Naagaw ko naman agad ang pansin nya at napatingin sya sa akin.

"Pipay, ikaw ba 'yan?" halos hindi nya makapaniwala na tanong sa akin. Tumango ako
saka ngumiti. "OH MY GOD! Ang laki-laki mo na." lumabas sya ng counter saka lumapit
sa akin at yinakap ako ng mahigpit.

"Anong amoy 'yun? Ang baho." bulong nya sa sarili nya pero narinig ko din naman.
"Ang laki-laki mo na, Pipay. Ang laki-laki mo ng bata ka."

"Puro laki-laki lang naririnig ko sa inyo, Ninang. Wala bang ang ganda-ganda mo
naman, Pipay. Lumaki kang maganda."

"Wala." sagot nya agad "Hindi ako liar. Kung yun ibang babae lumaking maganda, pwes
ikaw lumaki lang." pambabara nya.

"Haha. Funny." sagot ko. "Anyway, Ninang Glenda, andito ako para tanggapin 'yun
part time job. Ano bang trabaho ko?"

"Kulang kasi ng puno ang restaurant ko. Kaya ang trabaho mo ay isa kang kunwaring
puno. Tatayo ka dun sa sulok mag hapon at aastang puno."

"Seryoso ba 'yan?"

"Char lang gaga." binatukan nya pa ako. "Syempre waitress ka."

"Yun naman pala, e." sagot ko naman "Teka Ninang. Asan pala si Mong? Gusto ko sya
makita. Mukhang mongoloid pa din ba sya?"

"Ayiiih... Hindi na 'nuh. Lumaking gwapo si Monjie, Pipay. Baka kapag nakita mo
'yun maglaway ka." humalkhak pa sya. "Sandali tatawagin ko. Nasa taas kasi at
nagpapalaki ng katawan. Alam mo naman 'yun masyadong conscious sa katawan nya dahil
sa pang-aasar mo." saka lumapit si Ninang Glenda dun sa may hagdanan at sumigaw.
"Monjie! Monjie! Andito na si Pipay. Bumaba ka na dyan."

"Sandali lang, Ma."

Shet, diary. Boses ba talaga ni Monjie 'yun? Bakit ang gwapo ng boses nya? Parang
hindi pag-aari ng kinakapatid kong lampayatot at gusgusin nung mga bata palang
kami.
Nakatitig lang ako sa hagdanan, diary. Bumilis 'yun pintig ng puso ko ng may
marinig akong kalabog na pababa na si Mong. Hindi mapakali ang pempem este puso ko
dahil sa excitement hanggang tuluyan na syang makababa at masilayan ko ang
kakisigan ni Mong.

"Hindi nga Ninang Glenda. Joke time ba 'to? Asan si Mong? Yun kinakapatid kong
payatot?" sabi ko kay Ninang Glenda.

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko, diary. Shutang inerns talaga, oh! Si Mong ba
talaga 'to? Bakit ang gwapo-gwapo nya? Parang japanese actor? Tas yun katawan,
diary. Pakbet! Pak na pak at bet na bet ko. Pang model. Talo pa ang katawan ng
Joshua ko. Ang yummy ng pandesal, diary. Kung ganito ang almusal ko araw-araw, aba
walang problema.

"Pipay laway mo tumutulo." narinig kong sabi ni Mong. Nakangisi sya diary at
nakatingin sa akin. Ang singkit-singkit ng mata nya. Ay malamang! Half japanese, e.
Bobo ka Pipay?

"Tse." inirapan ko sya at isang tawa lang ang sinagot nya sa akin diary.

"Wala ka bang basketball practice ngayon, anak?" nagsalita si Ninang Glenda.

Umiling naman si Mong. "Wala, Ma. Pina-cancel ni Monica, e. Dapat ngayon nya
ipapakilala 'yun bagong recruit nya sa team kaso sa sunod na practice nalang daw.
May date ata sila."

"Naku naman. Aba 'yang babae na 'yan mukhang may boyfriend na ah. Buti hindi ka na
kinukulit?"

"Asa naman sya. Hindi ko sya trip." sagot naman ni Mong. "Saan ka pala nag-aaral,
Pipay?"

"Sa SOGO." mabilis kong sagot habang nakatingin sa abs ni Mong. Ang sarap ng abs
nya diary. Huhubells.

"Di nga?" nagulat na sagot ni Mong. "Dun din ako nag-aaral." ngumiti si Mong.

"Shet! Destiny na ituuu." sabi ko.

"BOOOM MALANDI!" sagot naman ni Ninang Glenda saka tumawa.

Shutang inerns lang diary. Hindi ko ineexpect na school mate ko pala 'tong gwapo at
yummy kong kinakapatid.

Destiny na ba ituuu?

I think, yes. Char! Loyal ako kay Joshua 5ever.

Hanggang dito nalang muna, diary.

Mukhang mag-eenjoy sa restaurant na mapapasukan,

Pipay.
Ps. Diary anong masarap na palaman ang pwedeng ilagay sa pandesal ni Mong sa tyan
nya? Hmmmmm....

Malandi 7

Dear Diary,

Hindi maalis ang malagkit na titig ko kay Mong, diary. Para syang magnet na
tinutukso ang dalawang magkabilang hita ko para buksan ang itim na kweba at pasukin
nya ang aking kayamanan. Nakakailang beses ko na ngang sinusuntok ng palihim mula
sa ilalim ng lamesa ang dalawa kong malalanding hita para lang mag hunos dili pero
walang epekto. Lahat ata ng parte ng katawan ko malandi diary, e.

"Anong course mo, Pipay?" tanong sa akin ni Mong habang nakaupo kami sa hapagkainan
at kumakain ng pananghalian. Nasa maliit lang kaming bilog na lamesa at magkaharap.
Natutukso tuloy akong tumingin sa ilalim para silipan si Mong dahil manipis na
boxer lang ang suot nya kaso wag nalang. Baka kapag nahuli nya ako bigla nyang
isaksak sa mata ko 'yun hawak nyang kutsilyo, diary. So scary.

"Bachelor of Science in Business management," feeling matalino kong sagot sa kanya.

Nag flips hair pa ako para kunwair sosyal ako.

"So kapag graduate kana anong trabaho mo?" ngumisi si Mong. Kitang kita ko tuloy
ang mga ngipin nyang sing-puti ng brief nya. Bakit ang ayos ng ngipin ngayon ni
Mong, diary? Unlike before ng mga bata kami na puro sungki.

"Promodiser sa mga mall," proud kong sagot kay Mong, "Gusto ko kasi mag suot ng
maikling skirt habang may hawak na product ng company. Tas sasabihin ko 'Miss try
nyo ang aming product. Hindi kayo magsisisi.' ganun. Ang slow-slow mo, Mong. Kainis
ka. Hawakan ko patola mo, e. Hihi." humagikgik pa ako.

"What? Anong patola?"

"Wala. Sabi ko ang gwapo mo."

Nakita kong ngumiti si Mong diary saka napa-iling nalang sa sinabi ko. Naramdaman
ko namang nag vibrate ang phone ko kaya hinugot ko 'to mula sa panty ko. Oo tama ka
diary. So panty ko tinatago ang cellphone ko kapag walang bulsa ang suot kong
pantalon. Inangat ko ang cellphone ko at may nakita akong dalawang buhok sa may
screen. Saang buhok kaya 'to?

"Ano 'yan?" tanong ni Mong habang nakatingin sa buhok na hawak ko, "Saang buhok
'yan?"

"Ewan ko," nag hibik balikat ako "Amoyin mo dali para malaman natin kung saan buhok
'to." nilapit ko sa kanya 'yun buhok pero lumayo sya at parang nandiri.

"Sore wa iyada!!" sigaw nya saka hawak pa ang ilong nya.

"Ano? Minumura mo ba ako, ha?"

"Sabi nya kadiri daw." biglang sumagot si Ninang Glenda na kabababa lang mula sa
2nd floor nila. "Anong kadiri, anak?"
"Yun buhok, Ma. Pinapaamoy sa akin ni Pipay. Hindi ko naman alam kung saan galing
'yun, e." diring-diri na sabi ni Mong.

"Akala mo ikaw lang marunong mag japanese, ha! Marunong din ako." pagmamalaki ko.

"Sige nga, Pipay. Magsalita ka ng japanese. Make your Ninang proud. C'mon, Make
your Ninang Proud." pag cheer sa akin ni Ninang Glenda.

"Malakisusoko desu." mabilis na sabi ko "Saka mabangopempemko deka. Taray ko diba?"

"Ha?" nagkatinginan si Monjie at Ninang Glenda sa isa't isa at nagtawanan. Halos

napapapikit na si Monjie dahil sa sobrang tawa. Ano kayang nakakatawa? Ako ba
tinatawanan nila, diary? Kainis ka, ah. Nung nakatingala pa din sya dahil sa
sobrang tawa bigla kong nilagay sa plato nya 'yun dalawang buhok na hawak ko. Ayan
kainin mo ang buhok ko na hindi ko alam kung saan nag mula.

"Biliisan nyo na dyan kumain at bilhin nyo na 'tong mga kailangan sa restaurant,"
nilapag ni Ninang Glenda 'yun papel na punong-puno ng mga bibilhin namin ni Mong.

Nung natapos kaming kumain ni Mong diary ako na nag prisinta mag hugas ng plato.
Nagpaalam sa akin si Monjie na maliligo na daw sya para makaalis na kami agad.
Habang naghuhugas hindi ko makita 'yun sabon sa plato nila kaya todo hanap naman
ako. Pag bukas ko ng cabinet may nakita akong Phcare, diary. Kinuha ko 'to at
inamoy.

"Hmm.. Not bad pang hugas ng plato," sabi ko sa sarili ko "Multi-pupose naman ang
Phcare diba? Gamit ko nga to as shampoo, body scrab at kagabi facial wash. Siguro
pwede na din 'to pang hugas ng plato."

Binuhusan ko ng sankatutak na Phcare 'yun mga platong kinainan namin ni Mong at nag
enjoy sa paghuhugas. Hindi masyadong bumula 'yun phcare sa plato kahit todo kuskos
na ako pero dedma nalang. Ang importante mawala ang lansa at amoy na naiwan sa
plato.

Nung natapos na ako sa paghuhugas nilagay ko na 'to sa may cabinet. Ayos. Ang sipag
ko talaga, diary.

Inikot ko naman 'yun buong bahay nila Ninang Glenda habang hinihintay si Mong.
Napatingin ako sa dingding nila na punong-puno ng picture ng kaisa-isang anak ng
Family Tiramoko-Tirakita. Apelido ni Ninang 'yun Tiramoko nung dalaga pa sya. Half
japanese din kasi si Ninang. Habang 'yun Tirakita naman ay apelido ng napangasawa
nya. Ang kyoot pala ng name ni Monjie, diary.

Monjie Tiramoko Tirakita.

Kapag nagising asawa ko pala si Monjie magiging Pilar Payoson Tirakita ako. Hihi.
Perpek! Pero syempre joke lang 'yan. Mas bet ko pa din na Manalo ang magiging
apelido ko. Sympre forever #JoPay ata 'to diary. Si jOsHu4 Lh4Rn Zh4p4T nH4
fOr3v3r. Walang titibag. Lahat ng babangga magigiba.

Pilar Payoson ang Queen Maldita b3nT3 tR3s ng Brgy.Lhas Phag. Hihihihi.

So anyway, diary. Balik tayo sa pagtingin ko sa mga larawan ni Mong simula ng bata
pa sya. Hindi ko talaga inaasahang gagwapo ng ganyan 'yang lalaking 'yan. Parang
isang himala ang nangyari. From mukhang mongoloid naging ultra hot ang loko. From
katawang patpatin naging ultra sexy and hot ang body nya. Rapsey, diary. Bigla
tuloy tumulo 'yun laway ko sa isang picture frame na hawak ko na may larawan ni
Mong na nashort lang sya at nag picture sa isang salamin. So hot talaga, diary.
(Picture ni Mong na pinaglalawayan ni Pipay ay nasa multimedia. Landi talaga ng
gaga)

Agad kong pinunasan 'yun laway ko na tumulo sa picture frame, diary. Binalik ko na
din sa dingding 'yun picture at umakyat naman sa 2nd floor ng bahay nila Ninang
Glenda. Hindi ko maiwasang hindi ma-amaze sa mga nakikita kong design ng bahay nila
Mong, diary. Kahit kasi nasa Pilipinas sila hindi nawawala ang Japanese culture at
design sa bahay nila. May mga gamit sila na galing Japan. Magkano kaya bentahan
ngayon ng ganito, diary? Magnakaw kaya ako at ibenta ko. Charot! Baka mahuli ako at
isaksak sa lalamunan ko 'yun samurai na nakalagay sa gilid. Hmm, pwedeng samurai
nalang ni Mong ang isaksak nya sakin? Hihihi.

Diary napadaan naman ako sa isang kwarto na medyo nakabukas ang pintuan kaya
pumasok ako. Hindi ko alam kung kaninong kwarto 'to at hindi naman siguro ako
mapapagalitan if ever pumasok ako, di ba? Dahan-dahan akong pumasok sa loob at
nabanguhan sa amoy ng loob ng kwarto. Parang amoy ni Monjie kanina. Inikot ko ang
mata ko at may nakita akong gamit sa pag gi-gym, diary. May picture din na nakasuot
lang ng brief si Mong sa gilid. Emeged. Mukhang kwarto nya 'to, ah?

Habang iniikot ko ang mata ko biglang may lumabas sa isang pintuan na banyo pala.
Nagulat si Mong dahil siguro hindi nya inaasahang nasa loob ako ng kwarto nya pero
agad itong ngumiti at dumiresto sa tapat ng cabinet. Hindi ko maalis ang paningin
ko sa katawan ni Mong, diary. Jusko! Napa-sign of the cross ako ng wala sa oras
dahil tanging puting towel lang ang nakatapis sa patola nya. Bakat na bakat pa din
ang kakisigan ng pwetan ni Mong. Taray! Ang pogi ng pwet.

"Lalabas muna ako para makapagbihis ka," sabi ko sa kanya saka tumalikod. Palabas
na sana ako ng pintuan nang mapahinto ako dahil nagsalita sya.

"Wag na. Bakit ka pa lalabas?" napatingin ako sa kanya at may ngisi sa labi ni
Mong, diary. OMG!

"Eh kasi mag bibihis ka, di ba?" tanong ko sa kanya. Napansin kong hawak-hawak na
ni Mong 'yun dulo ng tuwalya at handa na nya itong tanggalin.

"Sus! Wala namang malisya kahit makita mo 'to," saka nya tinanggal ng mabilisan
'yun towel at hinagis sa mukha ko. Agad kong tinanggal ang towel at nakita kong
nakasuot na pala ng boxer si Mong. Kaya pala ang lakas ng loob ng mongoloid na 'to.

"Bilisan mo na dyan at baka gabihin na tayo.." sabi ko sa kanya saka lumabas ng

tuluyan ng kwarto nya.

Hindi naman 'yun ang talagang sasabihin ko, diary. Dapat bilisan mo na dyan at baka
magahasa kita ng wala sa oras. Kaso dahil kaya ko pang pigilan ang sarili ko hindi
ko na sinabi. Ayokong lokohin si Josh dahil sya lang ang gusto at mahal ko.

Lumabas na si Mong at nakaporma. Hindi ko maalis sa sarili ko na purihin lalo ang

kakisigan ng lalaking 'to.

"Oh bakit ganyan ka makatingin, napopogian ka sa akin, nuh?" natatawang tanong ni

Mong habang nag susuklay.

"Seryoso, Mong. Paano ka naging gwapo at paano naging ganyang ka-hot ang body mo?
Any tips?" tanong ko,

"Tips? Wala naman," sabi nya "Siguro bwisit lang ako sayo nung mga bata tayo dahil
sa pangangasar mo sa akin. Saka sabi mo kaya nuon na kapag pangit ako paglaki natin
ipapaamoy mo ulit ang panty mo sa akin. Syempre natakot ako kaya nag pursige ako
para maging gwapo." nag pogi sign pa sya saka ngumisi.

Yun pala ang dahilan nya. Ayaw nyang maamoy ang panty ko. Kainis sya diary, nuh?
Ang choosy pa. Panty ko na ayaw pa? Pilar Payoson na tinatanggihan pa? Heller
Monjie, ang daming lalaking naghahabol sa ganda ko.

Umalis na kami ng bahay nila Monjie at dumiresto na sa pinakamalapit na mall.

Nakasakay kami sa kotse na pag-aari ni mongoloid. Tahimik lang ako nang bigla kong
maalalang may text pala kanina sa cellphone ko. Nilabas ko ito saka binasa.

Galing sa Josh ko ang message, diary.

Nakakainis si Mommy, Pipay ko. Kanina pa kami palakad-lakad dito sa Malla. Anyway,
kamusta ang part time job mo? Kailan ka daw magsisimula?

Nireplyan ko naman sya agad kahit late ko ng nabasa text nya. Sinabi ko lahat ng
napag-usapan namin ni Ninang Glenda hanggang pag punta namin ngayon ni Mong ng
mall. Tinitigan ko lang cellphone ko at hinintay na baka magreply agad si Josh ko
pero hindi sya nag reply. Siguro busy lang talaga si Josh ko habang kasama ang
bruhilda nyang nanay. Kahit kailan talaga badtrip sa buhay ko nanay ni Josh, e.
Ipatumba ko na kaya 'yun?

"May boyfriend ka ba, Pipay?" bigla kong narinig na tanong ni Monjie, diary.

"Meron." sagot na "Seven months na kami,"

"Hindi nga?" tumingin sya sa akin na parang hindi makapaniwala, "Sa pangit mong
'yan may boyfriend ka?"

"Eh kung hubarin ko panty ko dito at isaksak ko sa bibig mo para manahimik ka?"
inis na sagot ko sa kanya.

"Eto naman hindi mabiro. Joke lang." tumawa sya "Nice may boyfriend pala ang
kinakapatid ko. Dapat sa boyfriend mo hindi ka paiyakin, ah? Babanatan ko 'yan
kapag pinaiyak ka."

"Awww natouch ako. Pakurot pala sa kaliwang eggyok mo bilis." pagbibiro ko sa

kanya.

"Baliw!" sabi nya "May kaklase kasi akong may girlfriend na pero mukhang
nakikipaglandian dun sa isa naming kaklase. Kawawa naman 'yun girlfriend nya."

"Ay sa akin hindi pwede yan." sagot ko "Saka never akong lolokohin ng boyfriend ko.
Mahal na mahal ako 'nun, e. Hihihi."

"Good."

Lumabas na kami ni Mong nung nasa tapat na kami ng mall at dumiresto sa grocery.
Bumili kami ng mga pinapabili ni Ninang Glenda. Nung natapos kaming mag grocery nag
hanap naman kami ng coffee shop at ililibre nya daw ako. Pumayag naman ako since
first ko palang makakainom ng mamahaling kape.

Agad naman kaming may nakitang coffee shop, diary. Pumasok kami saka pumunta sa
harapan para umorder.

"Coffee jelly nga 'yun venti. Sayo Pipay ano?"

"Sa akin, Hmmm." sabi ko naman saka nag-isip ng kape. "Yun nescafe 3-in-1 nalang
ah? More sugar, please."
"Po?" sagot ng cashier.

"Coffee jelly na din sa kanya, Miss." biglang sagot ni Mong saka natawa. Ano kayang
nakakatawa?

Nag hintay kami ng ilang minuto bago dumating 'yun order naming kape, diary.
Nagpaalam muna ako kay Monjie na magbanyo muna ako dahil kanina pa ako ihing-ihi
nung nasa grocery palang kami. Pag pasok ko ng banyo may isang magandang babae ang
nagsasalamin at may kausap sa cellphone nya. Hindi ko nalang sya pinansin dahil
baka mainggit sya beauty ko. Pumasok nalang ako sa isang cubicle.

"Yeap! We're on a date... I know.. Believe kana ba sa akin? Sabi ko sayo girl, e."
rinig na rinig kong tumatawa si ateng pretty na halatang kinikilig. "I don't care
if he has a girlfriend. Sooner than soon he'll be mine. Trust me.."

Ay, shet. Relationship wrecker si ateng pretty, diary. Sarap hampasin ng wrecking
ball ni Miley Cyrus ang kagaya nya.

"Okay..bye na.. Nag text na sya na nandito na sya sa coffee shop, e.. Naiwan ko
kasi sa sinehan 'yun pouch ko at nag presinta naman syang babalikan nya at mag
hintay nalang daw ako dito. He's so sweet. I'm such a lucky girl." pag kwekwento na
naman nya "Okay.. Bye sis. See you on monday." narinig kong bumukas ang pintuan at
mukhang lumabas na sya ng banyo.

Hays buti naman dahil hindi ko matuloy ang pag-ihi ko dahil sa pagiging kerengkeng
ng babaeng 'yun.

Pag tapos ko mag banyo dali-dali na agad akong lumabas at bumalik sa table namin ni
Monjie. Hindi pa ako nakakalapit nakita ko na agad si Mong na may kasama sa table
namin. Isang babaeng nakatalikod mula sa gawi ko at isang lalaki din..

Wait diary.. Parang kilala ko 'yun lalaki na 'yun, ah?

Don't tell me, diary..

"Oh andyan na pala 'yun kababata ko, e. Guys meet Pipay." pinakilala ako ni Mong sa
babae at dun sa lalaking nakaharap sa kanya. Napaharap naman agad sa akin 'yun
dalawa. Yun babae nakangiti sa akin at yun lalaki naman halos lumuwa ang mata dahil
sa pagkagulat.

"Pi...Pay?" pag banggit ni Josh ng pangalan ko. Nakatitig lang sya sa akin at
parang gustong maiyak dahil nahuli ko sya. "Let me explain,"

Ngumiti ako sa kanya. "Explain, what?" patay malisya kong tanong.

"Wait..Seriously ang gulo.." sagot ng babaeng katabi ni Josh, "You and Josh knew
each other?" tanong nya.

"Hindi lang kilala." sagot ko "Kundi kilalang-kilala."

"Really?" sagot nya saka tumingin kay Josh. "Sino sya Josh?" humawak pa sya sa
braso ni Josh.

Shutang inerns ka! Wag mong mahawak-hawakan ang pag-aari ko.

"Girlfriend ko." sagot ni Josh.

"OMG!"
"Hi, my name is Pilar Payoson aka Pipay. Hindi mo man kasing pretty pero sobrang
funny naman. I'm one on the kind and not easy to find," pag introduction ko sa
kanya "I'm his girlfriend. May probelam ka ba?"

"Ahh..Wala.." nauutal na sabi nya. Shutang inerns, diary. Gusto kong sampalin 'tong
babae na 'to.

"Naiirita ako sa'yo sa totoo lang. Pwedeng pasampal?" tanong ko sa kanya. Bigla
syang napaurong kay Josh.

"Pipay naman.." nagsalita ulit si Josh.

"Shutang inerns ka! Gago! Pakyu!" sabi ko kay Josh. Napasigaw na ako kaya biglang
napatingin 'yun mga tao sa paligid namin, "Josh mabait akong tao. Mapagbigay ako
pero pag dating sayo madamot ako. If you're mine, you're mine. I'm not sharing you
with anyone else." ngumiti ako ng mapakla, "Sabi mo nanay mo kasama mo mag mall?
Kailan mo pa 'yan naging nanay?"

Hindi sya sumagot at napayuko lang sya. Eto namang si gaga hindi din makatingin sa
akin. Si Mong naman--ay nandito pa pala si Mong. Akala ko next chapter na ulit
labas nya.

Kinuha ko bag ko saka naglakad palayo sa table nila. Napahinto naman ako ng
marealize kong may naiwan ako kaya binalikan ko agad.

"Sayang, mahal 'to.." sabi ko saka kinuha ko 'yun kape ko.

Akala ko sinundan ako ni Josh paglabas ko ng coffee shop pero hindi pala. Shutang
inerns. Hindi ako sinundan ni gago. I cannot believe this.

Mukhang makakapatay ako diary,

Naiiyak palabas ng Mall dahil walang pamasahe pauwi,

Pipay.

Malandi 8

Dear Diary,

Kumagat na ang dilim diary ng makarating ako sa street namin, diary. Imagine, anim
na oras kong nilakad ang mall na 'yun na nasa kabilang bayan pa hanggang dito sa
lugar at sa bahay namin. Pagod na pagod ako at uhaw na uhaw, diary. Yun suot kong
sandals napigtal na ang tali at dumidila na ang swelas sa kalsada. Pati nga pempem
ko dumidila na din sa sobrang pagod, e. Kaya habang naglalakad ako at binabaybay
ang highway todo bola ako sa pempem ko.

"Malapit na tayo, pempem. Wag kang susuko. Ang sumusuko ay hindi nagwawagi. Ang
sumusuko hindi nabubutas. Charot." sabi ko kay pempem habang hinihimas pa.

Pero kahit todo aliw ako sa sarili ko habang naglalakad sumasagi pa din talaga sa
utak ko na nagsinungaling si Josh sa akin. Hindi ako makapaniwalang kaya nyang
magsinungalingan para lang makasama 'yun babaeng 'yun. Girlfriend nya ako, di ba?
Dapat kapag may lakad sya sasabihin nya sa akin. Kung gusto nya makipagdate sa iba,
pagbibigyan ko naman sya, e. Basta maging honest lang sya sa akin. Yun lang naman
ang gusto ko, e. Is that even too much to ask?

I know ang kagaya ni Josh na gwapo at nasa college life pa ay lalapitan talaga ng
mga babae. Hindi ko naman sya pagbabawalan, e. Sa sobrang pagmamahal ko sa kanya
kahit makipag date pa sya, ayos lang. Pero wag na wag nyang liligawan. Wag na wag
din syang makikipaghalikan at makikipag-ano dahil hindi ko na 'yun mapapalampas pa.
Sa totoo lang diary hindi ako naiiyak. Mas naiinis ako sa kanya at nagagalit. Eto
kasi ang unang beses nyang ginawa 'to at ayokong isipin na kaya nya pa din sundan
ang kalokohan nyang 'to.

Hingal na hingal ako ng makalapit ako sa
lalaking nakaupo sa tapat ng gate namin.
at mukhang natutulog. Halatang kanina pa
kaya inantok na sya. Agad naman lumambot
sa pag hihintay sa akin.
bahay namin. Napahinto ako at napatitig sa
Nasa gilid din ang motor nya. Nakayuko sya
sya naghihintay sa tapat ng mansyon ko
ang puso ko ng makita kong nag effort sya

Kumain na kaya sya? Mukhang hindi pa din, diary. Pero shutang inerns lang, Pilar.
Hayaan mo muna sya ngayon. Ipamukha mo sa kanyang galit ka at hindi ka natutuwa sa
ginawa nya.

"Gumising ka nga dyan. Wag mong gawing tulugan 'yang harap ng bahay namin." sabi ko
sa kanya kasabay ng pag sipa ko sa binti nya ng marahan.

"Pipay?!" nagising naman sya agad at napatayo. Bigla nya din akong yinakap ng
mahigpit. "Pipay..Sorry..Patawarin mo ko.. Hindi ko na ulit uulitin.. Please, wag
kang makipag hiwalay sa akin, Pipay. Pangako hindi na mauulit pa.." sunod-sunod na
birada nya sa akin habang yakap-yakap pa din ako.

Hindi ako nagsalita at nanahimik lang. Pinipilit nya akong humarap sa kanya pero
ayoko. Baka kasi kapag napatingin ako sa maamo nyang mukha biglang malusaw ang
galit ko. Alam mo namang si Josh ang tanging kahinaan ko, e.

"Tapos ka na ba?" malamig na sabi ko sa kanya, "Kung tapos ka na papasok na ako sa

loob. Umuwi ka na at may pasok pa bukas."

"Galit ka pa din?" malungkot na sambit nya "Sorry na, Pipay. Pangako, hindi ko na
uulitin. Saka wala naman kaming ginagawang masama, e. Sinamahan ko lang syang
bumili. Yun lang. Wag ka na magalit."

Hindi ko na kinaya diary kaya napaharap na ako kay Josh saka nagsalita.

"Yan ang hirap sa inyong mga lalaki, e. Porket nag sorry kayo akala nyo ayos na?
Akala nyo mawawala agad 'yun sakit na naramdaman naming mga babae," matipid akong
ngumiti kay Josh "Saka hindi naman ako galit, Josh. Nasasaktan ako. Nasasaktan
dahil kaya mo palang mag sinungaling sa akin. Ang tanga ko para isiping hindi."
tumawa ako ng nakakaloko "Ha-Ha-Ha. Ang tanga ko,"

"Pipay.." hinawakan ni Josh ang kamay ko pero agad kong hinila.

"Josh umamin ka nga sa akin," sabi ko sa kanya habang nakatingin ng seryoso sa mata
nya "Mahal mo pa ba ako? Ipagpapatuloy pa ba natin 'tong relasyon na 'to? Kasi kung
ayaw mo, dito mismo. Dito sa kinatatayuan natin pwede nating itigil."

"Of course!" mabilis na sagot ni Josh. Hinawakan nya ulit ang mga kamay ko, "Of
course mahal kita. Mahal na mahal at hindi 'yun magbabago. Anong naisip mo at
ihihinto natin 'tong relasyon natin? Para mo na ding sinabing magpakamatay nalang
ako. Pag-aaway at tampuhan lang ang dapat itigil at hindi ang relasyon."

"Ah ganun ba?" napangiti ako ulit ng mapakla "Pero di ba kapag mahal mo ang isang
tao hindi ka magsisinungaling sa kanya? Lying to her is like stabbing a sharf knife
on her chest. You're very much aware that it will gonna hurt and bleed but you
continue it without hesitation." pag-eenglish ko sa kanya.

"Quotes ba 'yan?"

Tumango ako, "Yes, paki-tweet ulit. Don't forget the hashtag #DNHMSL2."

Nilabas ni Josh ang cellphone nya at nag type, "Okay na. Na-tweet ko na."

Tumango ulit ako. "Okay. Thanks. Sige umuwi kana,"

"Pipay naman. Pag-usapan naman natin 'to, oh." nangingiyak na sinabi ni Josh.
"Hindi ako aalis dito hanggang hindi tayo nagkakaayos."

"Edi wag. Sino bang malalamigan ang katawan. Ako ba? Ikaw naman." naglakad ako
papasok ng gate namin at agad sinarado.

"Pipay.." humawak pa sya sa bakal na gate namin.

Patuloy lang sa pagtatawag sa akin si Josh pero hindi na ako lumingon hanggang
makapasok ako ng tuluyan sa loob ng bahay. Minsan kailangan din nating tiisin ang
taong mahal natin. Para malaman nila ang pagkakamali nila at matakot na umulit pa.
Akala kasi nila porket mahal natin sila, isang sorry lang ayos na. Hindi naman tayo
robot, di ba? May feelings tayong nasasaktan.

Paakyat na ako sa taas ng madaan ko si Inay na may parang hinahanap sa sala namin.

"Anong ginagawa nyo, Inay?" tanong ko sa kanya.

"Nawawala 'yun kwintas ko. Bigay pa naman ng tatay mo 'yun. Yari ako dun kapag
hindi ko nahanap 'yun." sabi nya na hindi man lang tumitingin. Busy talaga sya sa
paghahanap ng kwintas nyang nangingitim na dahil peke.

"Saan mo ba nawala? Naku yari ka talaga kay itay." nakihanap na din ako sa kanya.

"Sa labas ko naiwala." patay malisya nyang sagot at todo hanap pa din sa sala.

Napahinto naman ako sa paghahanap at tinanong ulit sya, "Eh sa labas nyo pala
naiwala, e. Bakit dito nyo sa sala hinahanap?"

This time diary napatingin na sya sa akin, "Tanga ka ba, anak? Natural dito ko
hahanapin. Dito maliwanag, e. Ang dilim kaya sa labas."

Nasampal ko nalang ang sarili kong noo at nag walk-out dahil sa sagot ni Inay.
Jusko. Wala na talaga sa katinuan 'tong si Tinay. Mukhang naalog na ng tuluyan ang
utak nya, e.

Pag pasok ko sa kwarto ko nagpalit nalang ako ng damit. Nakakatamad kasing maligo
dahil malamig. Kaya dedma nalang sa mga alikabok na nasa katawan ko buong araw.
Sanayan na lang 'yan.

Pag higa ko ng kama biglang pumasok si Inay. Ano na naman kayang kailangan nito?

"Anak kong pretty.." pambobola nya sa akin.

"Ayan! Dyan kayo magaling, Inay. Kapag may kailangan kayo pretty ang tinatawag nyo
sa akin. Kapag wala todo lait at sigaw kayo." sagot ko.

"Eto naman matampuhin." tumawa pa si Inay "Mag aadobo ako bukas ng madaling araw.
Maaga ako magluluto dahil may training kami. You know, boxing stuff. Wala ng asin
kaya bumili ka sa tindahan."

"Ano ba 'yan, Inay. Kung kailan gabi saka mo ako uutusan. Ayoko ng lumabas." pag
dadahilan ko.

"At bakit?" tumaas kilay nya.

"Ang dilim-dilim na, oh. Saka basag ang ilang ilaw sa kanto kaya ang dilim ng
daanan. Nakakatakot kaya." nag pout pa ako.

"Okay lang 'yan, anak. Hindi ka naman magagahasa dahil pangit ka. Besides, may
guardian angel kang lagi kang sasamahan."

"May guardian angel pala ako, e. Edi sya nalang utusan mo. Asin lang bibilhin namin
tapos dalawa pa kami? Ano kaya 'yun." humiga na ako saka nagtalukbong ng kumot.

"Shuta ka talagang bata ka. Walang adobo bukas. Mag-almusal ka ng toyo." binagsak
pa ni Inay ang pintuan ng kwarto ko. Pikon much.

Pumikit na ako at pinipilit matulog ng maalala ko si Josh kaya bigla akong napatayo
sa higaan ko at pasimpleng dumungaw sa bintana. Andun pa din sya diary sa tapat ng
gate namin. Nakaupo sya sa motor nya at halatang ginaw na ginaw. Sa hindi
inaasahang pagkakataon bigla syang napatingin sa gawi ko at nagtama ang mga
paningin namin. Ngumiti lang sya saka nag thumbs up. Inirapan ko nalang sya saka
bumalik sa higaan ko.

Shutang inerns, diary. Anong gagawin ko? Lalabasin ko ba sya dun at makikipagbati
na? No. Hindi, Pipay. Hayaan mo sya. Kailangan nya matutunan ang leksyon nya. Hindi
matuto ang isang tao kapag patuloy na kinukunsinte sa kamaliang nagawa nya. Bahala
sya dyan. Mag effort sya sa pakikipagbati sa akin.

Inalis ko muna si Josh sa utak ko at natulog na.

Kinabukasan wala na si Inay sa bahay. Mukhang maaga ngang umalis at nag jogging
para sa boxing stuff na pinagsasabi nya. Hindi din sya nag luto ng ulam ko at
tanging toyo lang ang nasa lamesa. Kapag talaga ako nabadtrip dito kay Inay
ihahagis ko lahat ng damit nya sa labasan at hindi ko na papapasukin dito sa
pamamahay ko. Echos.

Maaga ang pasok ko ngayon dahil nabago ang schedule ko. Naligo na ako agad at
nagsuot ng uniform. Nagulat ako paglabas ko ng bahay. Nandun na kasi agad si Josh
sa tapat at nakasakay sa motor nya. Nakasuot na din sya ng uniform nya at ready for
school na din.

Anong oras kaya umuwi 'tong mokong na 'to?

Pansin kong ang laki ng eyebags ni Josh at halatang walang masyadong tulog.
Nakangiti sya sa akin at ang gwapo pa din talaga.

"Good Morning my Sky and Universe." pagbati nya habang nakangiti "How's your sleep
my Pilar Payoson?"

Hindi ako sumagot at tinuon ko nalang ang pansin ko sa pagsasarado ng gate namin.
Pag harap ko bigla akong nagulat dahil nasa harapan ko na si Josh at bigla akong
hinalikan.

"Sarap talaga humalik ng Pipay ko." natatawa nyang sabi sa akin, "Pakiss pa nga."
humalik ulit sya.

"Tapos ka na ba?" seryoso kong sabi.

Nawala naman 'yun ngiti sa labi ni Josh at napalitan ng paawa effect. "Galit ka pa
din? Hays." pumunta sya sa motor nya at kinuha 'yun helmet ko. "Tara na sa school."
kinuha ko 'yun helmet at sinuot sa ulo ko. Nauna na din akong sumakay sa motor nya.

Gusto ko mang mag-inarte at wag sumabay kay Josh sa pagpasok pero hindi pwede,
diary. Hindi ako iniwanan ni Inay ng baon kaya wala akong pera. May maghahatid
naman sa akin kaya aarte pa ba ako sa grasya?

Tahimik lang kaming dalawa ni Josh habang nakasakay kami sa motor nya. Hindi nga
din ako nakayakap sa kanya o nakahawak sa balikat nya habang tumatakbo ang motor,
e. Ayoko. Baka matunaw ang galit ko kapag naamoy ko ang mabangong likod at amoy ni
Josh ko.

Pagdating namin sa tapat ng SOGO bigla akong tumalon sa motor kahit hindi pa
nahinto ang motor ni Josh. Nagulat nga 'yun ilang estudyante sa talentong pinamalas
ko kaya nag bow nalang ako sa kanila. Wag dedma sa fans. Masaya 'yun. Huminto naman
si Josh at napatingin sa akin. Lumapit ako sa kanya at binigay 'yun helmet.

Palakad na ako papasok sa school ng makita ko si Mimay na padating. Nakasakay si

negrang pusit sa puro kalawang nyang bike at kumakaway pa sa mga dinadaanan nyang
tao. Mukhang tanga lang si gaga sa ginagawa nya. Hindi ba aware 'yang negra na 'yan
na tanga sya? O dahil tanga sya kaya hindi nya alam na tanga sya?

Pumasok na ako ng classroom at nag patuloy na ang first class namin. Nung sumapit
ang last subject before lunch biglang nagkaroon ng eksena, diary. Bigla kasing nag
tilian 'yun mga kaklase ko. Yun teacher naman namin ay natigil sa pagtuturo at
pinuntahan 'yun papansin sa tapat ng pintuan ng room.

"What do you need?" tanong ni Ms.MhataRey.

"Ah kasi po mam galit po sa akin 'yun girlfriend ko. Gusto ko lang po sanang
magkabati na kami," biglang tumingin si Josh sa gawi ko, "Pwede po bang umupo sa
harapan ni Ms.Payoson until your last hour? Promise po hindi ako makakaistorbo sa
inyo."

Napatingin naman si Ms.MhataRey sa akin at ngumiti saka tumingin ulit kay Josh
sabay tumango.

"Thank you, Mam!" tuwang tuwa na sagot ni Josh. Lumabas naman ulit si Josh at may
kinuha ata. Pag pasok nya ng classroom namin may dala syang puting placard.

Lumakad sya papunta sa harapan ko at umupo. Hinarap nya sa akin 'yun placard na
dala nya na may nakasulat na.

I'm so sorry. Hindi na mauulit, pangako. Mahal na mahal kita, Pipay ko. To the
pempem and back, right?

Kinilig ako sa nabasa ko, diary. Pero todo pigil ako sa sarili ko para hindi
ngumiti. Yun mga kaklase ko napapangiti at halatang kinikilig. Kahit nga 'yun ChaKa
twins nakatingin kay Josh at nag hahampasan na sa mukha ng notebook. Ganyan siguro
sila kiligin. Si Mimay naman narinig kong nagparinig ng..
"Ang arte arte. Hindi naman kagandahan."

Pinigilan ko lang sarili ko na wag ibato sa kanya 'tong hawak kong encyclopedia, e.

Buong last subject namin nakaupo lang sa harap ko si Josh habang hawak 'yun
placard. Hindi ko sya tinitignan kahit na 'yun mga mata ko lumalandi na at gusto na
syang sulyapan. No, eyes. Magtigil kayo kundi dudukutin ko kayo. Hindi tuloy ako
makapagkamot ng pempem dahil nasa harapan ko si Josh. Kay Josh ko nalang kaya
ipakamot?

Natapos ang klase namin kaya tumayo na ako. Tumayo na din si Josh.

"Tara kain na tayo, Pipay ko." masigla nyang sabi sa akin habang nakaipit sa
kilikili nya 'yun placard.

"Kaya ko kumain mag-isa." mapakla kong sagot.

"Pero mas masarap kumain na magkasama." sagot nya "Mas masarap kumain kapag kasama
mo taong mahal mo. Kaya samahan mo ko kumain, please." nag nguso pa sya. Kainis,
diary. Gusto kong ikiss si Josh.

"No, thanks." tinulak ko sya para makadaan ako.

Ang loko hindi nagpatinag at nakasunod lang sa akin. Pinagtitinginan tuloy kami ng
mga estudyanteng nadadaanan namin. Eto namang magaling na Josh biglang magsasalita
at ituturo ako.

"Girlfriend ko 'yan. Mahal ko 'yan. Hindi ko 'yan ipagpapalit kahit kanino." sabi
nya sa mga nadadanana namin.

Napapangiti tuloy ako ng palihim.

Pag dating namin sa canteen humanap muna ako ng mauupuan. Nung nakahanap na ako
biglang tumabi sa akin si Josh.

"Ako na bibili ng pagkain natin. Ayokong mapagod ka kaya dyan ka lang." hindi na
nya hinintay 'yun sagot ko at tumakbo na sya papunta sa cashier.

Nakabalik naman din sya agad na may dala-dalang sobrang daming pagkain. Umupo sya
sa tabi ko at nilapag ang mga pinamili nya.

"Masarap 'yang lasagna nila. Tikman mo dali." nakangiti nyang sabi sa akin.

"Ayoko." sagot ko.

"Eto nalang cupcake. May banana sa ibabaw, oh. Paborito mo ang banana, di ba?"

Sabihin ko sanang 'Mas gusto ko ng banana mo. Banana mo nalang ilagay dyan sa
ibabaw ng cupcake, please.' kaso wag na. War nga pala kami.

"Ayoko din."

"Ako nalang," sabi nya "Ako gusto mo? Masarap ako." ngumisi si Josh kaya inirapan
ko nalang sya. Puro sya ganyan hindi naman nya tinototoo. Haha, echos.

"Ayoko nyang pinamili mo. Tabi nga, bibili ako." tinulak ko sya saka dumaan.

Palakad na ako nang biglang magsalita si Josh. This time seryoso na boses nya.
"Pipay. Nagseselos ka ba kay Monica?" malakas ang sabi ni Josh kaya napatingin 'yun
mga estudyante sa amin. "Sabihin mo kung nagseselos ka. Hahalikan kita sa harapan
nya."

Pagkasabi ni Josh nun biglang pasok naman nung babaeng mukhang manika na kasama nya
sa mall kahapon. May kasama itong dalawang babae at tatlong lalaki including
Monjie.

"Hi, Josh!" masayang bati ni Monica kay Josh. "Oh, Hi there, Pipay. Andyan ka
pala." humagikgik pa si Monica na parang nang-iinsulto.

Napatingin namana ko kay Josh saka nag-iwas ng tingin.

"Josh kumain ka--" nagsasalita palang si Monica ng bigla syang mapatigil dahil sa
ginawa ni Josh.

Bigla akong hinila ni Josh papunta sa kanya saka hinalikan sa harapan ni Monica. Sa
harapan ng barkada nila at sa harapan ng mga estudyante sa canteen.

Mga sampung segundo din tumagal ang halik ni Josh sa akin. Nakabukas lang ang mata
ko diary at ganun din si Josh. Naramdaman kong nag form into smile 'yun labi nya
habang nakadikit pa din sa labi ko.

"Wala ka dapat ipagselos, Pipay." sabi ni Josh ng biglang mag hiwalay ang labi
namin, "Ikaw lang ang babaeng mahal ko at wala ng iba. Hindi na ako magmamahal pa
kung hindi lang naman din ikaw. Ganyan magmahal ang mga Manalo. Sagad hanggang
buto."

Kitang kita ko kung paano mapanganga si Monica at mga kasama nya dahil sa sinabi ni
Josh. Nagsalubong naman ang kilay ni Mong dahil sa narinig.

Wala akong masabi, diary.

Ano sa tingin mo? Makipagbati na ba ako kay Josh? Hihihi.

Nagmamaganda sa canteen,

Pipay.

Malandi 9

Official hashtag ng story is #DNHMSL2 since book 2 'to. Stalker nyo ako sa twitter,
e. And I love retweeting your reactions. Mwa!

And mag comment sana kayo. Kasi dun ako kumukuha kung kanino idedicate ang latest
update :)

Dear Diary,

Sigurado ako diary na kung sino man ang nakakabasa o makakabasa ng diary na 'to ay
tatawanan ako. Tatawanan dahil agad kong pinatawad si Josh sa kasalanan nya. Marami
dyan magsasabi na dapat pinahirapan ko muna at hindi agad pinansin. Pero masisisi
mo ba ako, diary? Sadyang mahal na mahal ko lang talaga 'yang lalaki na 'yan, e.
Parang hindi ko kasi kayang nakikita syang nahihirapan habang sinusuyo ako. Lalo
na't nakikita ko naman sa kanya ang effort at sinsiridad para lang magkaayos kami.
Ganyan naman kaming mga babae, e. Masyado kaming mahina pag dating sa love at pag
dating sa lalaking mahal namin. Ayos lang kahit kami ang mukhang tanga basta maging
ayos lang ang lahat. Tunog pangtanga pero totoo kumbaga.

Ang babae kasi kapag nagmahal binibigay ang lahat, diary. Binibigay ng buo ang
tiwala at binubuhos ang pagmamahal para sa taong laman ng puso nila. Hindi na
nagtitira sa sarili na kahit kaunti man lang. Because at some point, we're wishing
that our first boyfriend will definitely be the last. We invest everything for that
person without thinking that he might hurt us in return. Kaya as much as possible,
kung pwede ayusin ang relasyon, ayusin nalang. Natatakot kami na mawala ang
lalaking mahal namin.

Do I make sense here, diary? Hay! Shutang inerns naman, oh. Ano ba 'tong mga
naiisip ko. Masama talaga para sa akin kapag nag huhugas ng pempem, e. Kung anu-ano
kasing pumapasok na kakornihan sa ga-munggo kong utak. Sa susunod nga hindi na ako
maghuhugas. Para hindi na ako nakakapag-isip ng mga ganitong bagay.

So anyway, diary. Ayun nga bati na kami ni Josh. Syempre sino ba naman ako para
mag-inarte pa sa kanya, di ba? Pinagmalaki na nya ako sa harap ng maraming tao na
ako ang girlfriend nya, e. Hindi nya naman sinabi verbally at least ginawa nya
through his actions. Mas okay naman 'yun, di ba? Cause I do believe that actions
speaks louder than words but then again words are useless cause the character is
the best... Ay wait.. Parang mali 'yun kasabihan na sinabi ko, ah. Okay lang, dedma
nalang.

Tawang-tawa talaga ako sa reaction nung Monica nung nakita nyang hinalikan ako ni
Josh sa harapan nya. Ang laki ng pagka-nganga nya at gulat na gulat pa ang gaga. In
her face, diary. Pasensya dahil hindi mahilig si Josh sa pempem na hinuhugasan. Mas
gusto ni Josh ng pempem na may oh so black color and oh so yummy na amoy.

"Tell me everything." sabi ko kay Josh habang nakaupo kami dito sa ilalim ng puno.
Free cut ng buong school kaya kalat-kalat kung saang parte ng campus ang mga
estudyante. "Ikwento mo sa akin ang lahat kung bakit kayo nagkasama ng gagang
'yun." seryoso kong tanong kay Josh.

"Akala ko ba okay na tayo, Pipay?" mahinang sabi ni Josh habang nakayakap sa akin.
Nilagay nya pa ang baba nya sa balikat ko, "Pwede kalimutan nalang natin 'yun?"

"Okay na nga tayo pero gusto ko malaman kung bakit," sagot ko "Gusto ko matahimik
ang kaluluwa ko at malaman kung paano kayo nagkasama."

Bumuntong hininga sya, "Sige na nga.. Alam mo naman na gustong-gusto ko ang

basketball team ng Gordon Orlex, di ba?" paninimula nya at tumango ako, "At suntok
sa bwan ang pag pasok sa team na 'to, di ba?"

"Ha, bakit naman suntok sa bwan? Bakit sa bwan mo pa isusuntok? Bakit hindi nalang
sa pempem ko. Napalayo ka pa tuloy.." pag comment ko.

"Pipay naman, e." parang bata na sagot ni Josh, "Basta suntok sa bwan. Alam mo bang
anak si Monica ng may-ari ng school na 'to?"

"Ay talaga?" nagulat ako "Pero ano naman ngayon kung anak sya ng school na to. Anak
din naman ako ng.."

"Ng?"

"Anak ako ng Dyos. Etong school lang ang pag-aari nila Monica pero ang Dyos buong
mundo at even the whole universe. Mas mayaman Dyos." pagbibiro ko. Nakatingin lang
si Josh sa akin habang magkasalubong ang kilay, "K. Korni. Continue."

"So ayun nga. Sabi ni Monica samahan ko lang sya sa Mall kahapon at ipapasok nya
ako sa team ng school."

"Eh bakit hindi mo sinabi sa akin? Edi sana hindi ako nag-isip ng kung anu-ano, di
ba?" sigaw ko sa kanya.

"Kasi nga hindi naman big deal 'yun, Pipay. Wala lang naman 'yun dahil nonsense
lang para sabihin pa sa'yo. Gusto ko din sana isurprise ka na nakapasok ako sa team
dahil alam kong sobrang saya mo kapag nakikita mo akong may hawak na bola." sumigaw
din sya, "Kaso hindi ko naman alam na iisipin mo na niloloko lang kita. Shet,
Pipay. Ang dami na nating pinagdaanan. Tingin mo gagawa ako ng isang bagay na
magiging dahilan para lang mawala ka sa akin? Hindi ako tanga para gawin 'yun."

Natouch naman ako sa sinabi ni Josh, "Na-surprise naman ako, e. Gulat na gulat at
may bonus pang sakit sa dibdib ko," napasimangot si Josh, "Joke lang 'to naman
hindi na mabiro. Saka gustong gusto ko talagang nakikita kang naglalaro ng bola
pero mas magiging masaya ako kung sarili mong bola ang lalaruin mo sa harapan ko.
Hihihi. Pipay so happy." bigla nya akong binatukan. "Aray! Shutang inerns. Hindi na
mabiro!"

"Ikaw kasi, e. Magseryoso ka naman." sumimangot lalo si Josh. Hinawakan ko nga ang
magkabilang pisngi nya at hinala para mag form into smile ang labi nyang kulay
pink.

"Josh naman kasi, e. Sana kasi inisip mo muna kung anong mararamdaman ko kapag may
kasama kang ibang babae bukod sa akin. Masakit kaya sa dibdib," sabi ko sa kanya
"Girls overthink and boys never think. Kainis."

"Quotes na naman?"

Tumango ako, "You know what to do."

"Sa bahay ko nalang itu-tweet. Hindi ako naka-register sa unlisurf, e."

"Sige." tumango ako.

"Hays! Kesa naman kung anu-ano iniisip mo, hindi ko nalang itutuloy ang pag pasok
sa basketball team." kinuha ni Josh 'yun bag nya na nasa gilid saka binuksan ang
zipper. May kinuha syang kulay blue na jersey at pinakita sa akin. "Eto na 'yun
uniform ko para sa team, e. Kakabigay lang kanina. Hindi ko pa nagagamit pero
isasauli ko na agad," yinakap nya pa 'yun damit saka inamoy. "Babye, Jersey. Mas
pipiliin ko ng ikaw ang mawala at ang pangarap ko kesa etong babaeng katabi ko ang
mawala sa akin. Mas hindi ko kakayanin." nanghihinayang na sinabi ni Josh.

Agad naman ako nakaramdam ng awa dahil sa sinabi ni Josh, diary. Parang sinabi
nyang willing nyang pakawalan ang pangarap nya wag lang akong mawala sa kanya.
Hindi ba parang ang selfish ko, diary? Parang tinatali ko si Josh sa akin at hindi
binibigyan ng chance para abutin ang pangarap nya? Ayoko ng ganito, diary. Ang
dalawang nagmamahalan ay dapat sinusuportahan ang isa't isa para maabot ang
pangarap nila. Hindi nagiging pangunahing hadlang para hindi maabot ang gusto sa
buhay.

"Sumali ka na," sabi ko sa kanya na nakangiti. Napatigil si Josh sa pag-amoy nya ng

jersey nya at napatingin sa akin na gulat na gulat.

"Seryoso ka ba dyan? Baka stress ka lang, Pipay." hinawakan pa ni Josh ang leeg at
noo ko. "Wala ka namang sakit. Pero seryoso ka? Pumapayag ka ng sumali ako sa
team?"

Tumango ako, "Hindi ako seryoso kundi seryosong seryoso. Magiging masaya ako kapag
unti-unti mong naaabot ang pangarap mo, Josh. Ang girlfriend dapat supportive, di
ba? At hindi hadlang sa pangarap ng boyfriend nya. Hihi."

"Pero panigurado andun lagi si Monica sa practice namin. Si Sir.Gordon ang coach
namin, e." sabi ni Josh na halatang alanganin, "Wag nalang Pipay. Ayokong maging
issue na naman sa atin si Monica. Baka mas lalong magulo lang relasyon natin. Wag
nalang."

"Hindi, Josh." hinawakan ko sya sa kamay nya, "Promise. Hindi na agad ako
magseselos basta magsasabi ka kaagad sa akin kapag nilalandi ka ng kirengkeng na
'yun. May tiwala naman ako sayo, e. Sa bruhildang malandi na 'yun lang ako walang
tiwala." sabi ko sa kanya, "I know hindi ko maiiwasan na hindi magselos everytime
na magkasama kayong dalawa pero pangako, pipigilan ko ang sarili ko sa abot na
makakaya ko. Sumali kana, please?" ngumuso pa ako.

"Okay..Okay.." ngumiti si Josh, "Basta ito lang ang tatandaan mo, Pipay. Sa tuwing
magseselos ka isipin mo lang na ikaw lang ang laman ng puso ko." kinuha nya 'yun
kamay ko saka nilagay sa kaliwang dibdib nya. Naramdaman tuloy ng palad ko ang
nipple ni Josh, "Sa tuwing makakaramdaman ka ng selos, isipin mo lang na ikaw lang
ang tinitibok ng puso ko. At titigil lang 'yan kapag iniwan mo ko," ngumiti sya
"Saka hindi ko na kayang mag mahal ng iba dahil wala na akong puso. Nasayo na
kaya." ngumisi pa si Josh sa akin.

Ihhhhhh, diary. Kainis naman si Josh. Pinapakilig ako.

"Tama..Tama.." sabi ko sa kanya na may malapad na ngiti, "Pakiss pala."

Nilapit ni Josh ang mukha nya sa mukha ko at dinampian ng isang halik.

"Delisyoso. Hihihi." sabi ko sa kanya. Ngumiti lang si Josh at nilagay 'yun buhok
sa gilid ng tenga ko.

"Salamat, Pipay. Salamat sa understanding. Hindi ko lang to achievement kundi

achievement nating dalawa."

"Wala 'yun, Josh ko." sabi ko "LOL. Have fun."

"Kathryn Bernardo lang?" sabi ni Josh na natatawa.

"No! Julia Baretto ako," sagot ko saka nilabas ang cellphone ko, "Mag selfie tayo!"
pumuwesto naman si Josh sa gilid ko at humalik sa pisngi ko. Nakuhaan tuloy sa
picture na nakahalik sya sa pisngi ko.

Nung natapos na ang freecut namin hinatid na ako ni Josh sa tapat ng classroom
namin. Magkahawak kaming dalawa ng kamay at as usual ang mga insecure na froglets
sa tabi-tabi nakasulyap na naman sa aming dalawa. Ang hirap talaga maging maganda,
diary. Laging pinagtitinginan.

"Thank you talaga, Pipay ko. Salamat talaga sa understanding." pagsasalamat na

naman ni Josh ng nasa tapat na kami ng classroom.

"Wala 'yun. Hihihi." natatawa kong sagot "I'm so understanding girlfriend, di ba?
I'm so super pretty pa."

"Tama. Ang understanding mong girlfriend."

"And super pretty."

"Napaka-understanding mong girlfriend talaga, Pipay." nakangiti nyang sabi.

"And pretty." salubong na kilay na sagot ko.

"Tumpak! Napaka-understanding mo." sagot na naman nya kaya sinuntok ko sya sa tyan,
"Aray. Oo na. Super pretty ka na. Pretty hurts sa mata." sinuntok ko ulit,
"Nakakadalawa ka na, Pipay ah. Isa pang suntok hahalikan na kita." sinuntok ko ulit
sya diary. "Ay gusto magpahalik. Next time na, Pipay. Nakakarami ka ng kiss sa
akin, e." ngumisi sya.

"Tse. Umalis ka na nga." tumalikod na ako.

Narinig ko namang tumawa si Josh, "Haha! Pikon mo talaga, Pipay ko." hindi ko sya
pinansin at nagpatuloy nalang sa pagpasok ng classroom. Pero naramdaman kong may
humawak sa braso ko at hinarap ako.

Pag harap ko isang labi ang sumalubong sa labi ko. Labi ng pinakamamahal kong
lalaki.

"I love you so much. To the pempem and back." nakangiting sinabi ni Josh. Leche.
Hahalik din pala ang dami pang sinabi.

"I love you, too." nakangiti kong sagot, "To the pempem and back and forth. Ikaw
lang ang dahilan ng pagkati ng pempem ko. Hihihi."

"Ay gago!" natawa si Josh "Sige na papasok na ako. Babye na.."

Nagpaalam na si Josh at lumabas ng classroom. Pag-upo ko palang biglang nag vibrate

ang cellphone ko. Tinaas ko ang palda ko at kinuha sa loob ng panty ko ang
cellphone ko. Nakita kong nakanganga 'yun mga kaklase ko dahil nakita ang ginawa
ko.

"Ano? Ngayon lang nakakita ng cellphone na nakatago sa panty?" sabi ko sa kanila,

"Para iwas snatch." proud na sabi ko sa kanila.

Binasa ko naman agad 'yun text na galing kay Josh. Nag i miss you agad ang loko.
Natawa nalang ako dahil kakahiwalay lang namin pero namiss nya agad ang kagandahan
ko.

"Hoy Pilar." biglang may nagsalita sa harapan ko. Inangat ko ang paningin ko at
nakita kong nakatayo sa harapan ko si Charry at Kathy na nakataas pa ang kilay.

"Oh, problema nyo?" malditang tanong ko sa kanilang dalawa.

"OMG! Ang taray!" sarcastic na sabi ni Kathy "Naiinis kami sayo."

"Bago nyo sabihing naiinis kayo sa akin pakitanong muna kung natutuwa ba ako sa
inyong dalawa." mataray na sagot ko.

"Aba sumasagot ka na." umangat ang kamay ni Charry sa ere at handa ng isampal sa
akin. Akala ko masasampal ako pero biglang may nagsalita.

"Subukan nyong idikit 'yang palad nyo sa pisngi ni Pilar. Etong blackboard sa
harapan natin ang ihahampas ko sa pisngi nyo." pagbabanta ni Mimay.

Shutang inerns, diary. Is it real? Is it real? Kendra totoo ba 'to? Pinagtatanggol

ako ni Mimay laban sa ChaKa Twins?

"Mirasol naman.. Akala ko ba inis ka sa feeling pretty na Pilar na 'to? Why mo sya
pinagtatanggol?" inis na sabi ni Kathy.

"Oo, inis ako sa gagang slight na malandi na 'yan mula book 1." sabi ni Mimay "Pero
hindi ko hahayaang may ibang kontrabida sa story na 'to at aagaw ng papel ko para
pahirapan sya. Kaya kayo.." biglang hinawakan ni Mimay sa leeg ang ChaKa twins at
inangat sa ere. "Wag na wag nyo syang kakantii, okay?"

"Ekkk...O...o..na...bi..tawan..mo..kami.." nahihirapan na sagot ni Charry dahil

hawak sya sa leeg ni Mimay.

"Wag mo kong uutusan." lumakad si Mimay palabas ng classroom habang hawak pa din sa
leeg ang kambal. Sinudan ko naman sila para makita ang gagawin nya sa kambal.

Nagulat nalang ako diary ng biglang hinulog ni Mimay 'yun kambal mula sa 2nd floor
ng building namin papuntang ground floor. Mukhang nabalian ata ng buto 'yun dalawa
dahil parehas silang hawak-hawak ang mga likudan nila at hindi makatayo sa sahig ng
ground floor.

"Ay sorry! Nabitawan ko kayo. Hihihi." humagikgik pa si Mimay "Ayos lang ba kayo
dyan? Text text nalang. Enjoy nyo muna ang sahig."

"Pakyu ka Mirasol. Pagbabayaran mo 'to. Ang sakit.." sigaw ni Kathy mula sa ibaba
habang naiiyak dahil sa sakit ng likod.

Napatawa nalang ako sa nangyari kaya napatingin sa akin si Mimay.

"Anong nakakatawa, Pilar?" mataray na tanong nya.

"Wala naman," mabilis kong sagot.

"K." umirap pa sya saka pumasok na sa loob ng classroom namin.

Mas lalo tuloy akong natawa, diary. Who would have thought na ipagtatanggol ako ng
anak ng puta ng karagatan na si Mimay the black balyena of red sea? Nagbago na ba
ang kulay ng budhi ng negrang pusit, diary? Hindi na ba itim ang kulay ng dugo nya?

Pretty and happy,

Pipay.

Malandi 10

Chapter's themesong : (Nasa multimedia) Demons cover by Christina Grimmie

JOSH'S POV.

Pagkatalikod ko kay Pipay at paglabas ko ng classroom nila saka nawala ang malapad
kong ngiti. Hindi ko alam kung anong klaseng tao na ang maitatawag sa akin dahil sa
pagsisinungaling ko sa kanya. She gave me a chance to explain everything pero hindi
ko sinabi lahat. Pili lang ang nasabi ko. Hindi ako pinayagan ng puso ko na
ipagpatapat kay Pipay lahat ng nangyari dahil alam kong masasaktan sya at alam kong
iiyak na naman sya.

What kind of guy am I now? For the second time I lied again to her. Shit. Kahit
gusto kong sabihin sa kanya hindi ko kaya. Alam kong masasaktan sya at tutulo na
naman ang mga luha nya. Hindi ko kayang makitang umiiyak na naman sya. I can't bear
the fact that she'll cry again because of me.

Minsan talaga kailangan natin itago sa mga taong mahal natin ang katotohanan. Hindi
dahil gusto natin silang lokohin kundi gusto natin silang protektahan. Alam kasi
nating masasaktan sila once they find out the truth. Yun ang ayokong mangyari.
Sorry, Pipay. But I think it's for the better. Better for you and me. Better for
the both of us and for this relationship.

Sa bawat hakbang na ginagawa ko papunta sa classroom ko parang nababasag ang puso

ko. Nababasag dahil sa pagsisinungaling sa kanya. Nawawasak dahil hindi ko nagawa
ng maayos ang responsibilidad ng isang boyfriend para sa girlfriend nya. Nasira
dahil wala talaga akong kwenta.

Pero on the bright side. Pipay's stay in my side at paunti-unti ko ng nakukuha ang
pangarap ko. Ay mali, ang pangarap ko para sa amin ni Pipay. Mag mula nang naging
kami ni Pipay hindi na puro sarili ko ang iniisip ko kundi para sa aming dalawa.
Natuto akong maging matiisin at manuyo ng tao dahil sa kanya. Natuto ako magtiis sa
amoy na hindi kayang tiisin ng isang tao. Ganun naman ang pagmamahal di ba?
Minamahal mo ang bawat parte ng taong mahal. Kahit na ang pinakamabahong parte ng
katawan nya ay bumabango sa ilong mo. Hindi lang pala ang mata ang bulag. Pati din
kasi ang ilong ay nawawalan ng pakiramdam kapag nagmamahal o baka naman nasanay na
lang ako?

Pagpasok ko ng classroom wala pang tao except kay Anne, Coleen at Monica na nasa
harapan at nag reretouch ng make-up sa mukha nila. Napatingin sila sa akin at
napangisi 'yun dalawa. Habang si Monica bigla akong inirapan at napasimangot.

"OMG! Mukhang may LQ kayong dalawa ah. What's with simangot face, Sis?" puna ni
Anne kay Monica. Nagtawanan silang dalawa ni Coleen at nag-apir pa.

"Shut up! I'm not in the mood," mataray na sagot ni Monica sa dalawa. Tumingin sya
sa akin saka nang-irap. Problema na naman nitong babae na 'to.

"Hahaha. I knew it. She's jealous kasi nakita nyang hinalikan ni Josh 'yun
girlfriend nyang mukhang monkey," sabi naman ni Coleen. Nagtawanan naman silang
tatlo including Monica na pinakamalakas ang tawa.

"Haha. Tama. She looks like a Monkey, nuh? I dunno kung ano nakita ni Josh sa girl
na 'yun at nakakaya ni Josh ipangalandakang girlfriend nya. Pati nga ata pagligo
hindi nagagawa ng babaeng 'yun, e." panlalait naman ni Monica kay Pipay. Kung
makapag-usap sila parang wala ako sa paligid nila, ah.

Humagalpak na naman sila ng tawa dahil sa sinabing panlalait ni Monica kay Pipay.
Tanging tawa lang nila ang naririnig ko sa buong classroom namin na agad kong
kinairita. Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at pumunta sa harapan. Sa mismong
pinag-uupuan nila.

"Ooopps." sabi ni Anne at Coleen. Habang si Monica napatingin lang sa akin at

natatawa.

"Ay andyan ka pala," patay malisya nyang sagot "Hindi ko alam na nandyan ka.
Narinig mo ba mga panlalait ko sa girlfriend mong mukhang unggoy? Well, I don't
take it back. I'm just being honest here. Right, sis?" naghanap pa sya ng kakampi.
Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya kinuyom ko na ang palad ko at sinuntok ang
kahoy na desk ni Monica. Nagulat si Anne at Coleen na may kasamang sigaw pa. Si
Monica naman halatang nagulat din pero tinitigan din ako ng seryoso.

"The next time you insult my girlfriend in front of me baka makalimutan ko ng babae
ka." pagbabanta ko sa kanya habang nakatingin din ng seryoso at handa na syang
suntukin. Kinakalma ko lang ang sarili ko at baka hindi ko mapigilan na mapunta sa
maliit nyang mukha ang kamao ko.

"Oh really?" sarkastikong sabi nya, "Should I scared by now? So scary. Huhuhu,"
tanong nya habang nakataas pa ang kilay.

"Sis, I think we should go outside muna, okay?" kinuha ni Anne at Coleen 'yun mga
make-up nila na nagkalat sa sahig saka nag mamadaling lumabas ng pintuan.

"Guys, I advice na ayusin nyo na 'yan. Stop the LQ. Hihihi.." pahabol pa ni Anne
bago tuluyang umalis ng pintuan.

"Seryoso, Monica. What's your problem with me and to my girlfriend?" tanong ko sa

kanya habang nakatayo sa harapan nya. Tumayo din sya sa harapan ko kaya ngayon
magkatapat na kaming dalawa.

"Sayo wala," mabilis nyang sagot kasabay ng pag hawi nya sa mahaba nyang buhok,
"Pero sa girlfriend mong mukhang unggoy, malaki. Josh that monkey doesn't deserved
you. Ano bang nakita mo dun? Anong meron sya na wala ako? You left me in the mall
para lang sundan mo sya? Seriously? Sa ganda kong 'to iniiwan mo lang? You don't do
that to me." iritado nyang sabi sa akin.

Napatawa ako, "At sinong deserving sa akin, ikaw? Ha?" bulyaw ko sa kanya "Ilang
beses na ba natin napag-usapan 'to? Anong nakita ko sa kanya na wala sayo? MARAMI.
As in too many to mention. At hindi tayo matatapos ng isang araw kung i-enumurate
ko ang mga good qualities nya na wala sa isang panglabas lang ang kagandahan,"

"Ang panget panget panget ng girlfriend mo!!!" parang bata nyang sabi. Nagpadyak pa
sya ng paa nya kaya tumutunog ang takong ng suot nyang sandals, "Ano ba kasi nakita
mo dun?!"

"Monica minsan hindi lang sa panlabas ang kagandahan. Wala sa mukha. Wala din kung
paano sila kumilos at magsalita," sabi ko "Sometimes people are beautiful just in
what they are."

"NO! Wag mo ko idaan sa quotes," bulyaw na naman nya "Look at me, Josh. Maganda
ako. Perpekto na nga, e. Hindi ka mahihiya kapag kasama mo ako sa mall. I'm the
real meaning of girlfriend material. I'm good in all aspects. Name it. Magaling ako
dyan. Sa paghalik? Already proved that, right? You kissed me back. Kaya alam kong
magaling ako. Sa kama. Sure, we can try it. Anytime and anywhere. Josh, just choose
me. Iwan mo na ang girlfriend mo at ako nalang." para syang baliw na nakikiusap at
nagmamakaawa sa akin.

Hinawakan pa ni Monica ang kamay ko at dinampi sa pisngi nya saka hinalikan.

"Josh, please. Ako nalang. Wag na 'yun unggoy na 'yun.." muli nyang pakiusap sa
akin.

"Sorry Monica but I can't," hinila ko ang kamay kong hawak-hawak nya "Yun about sa
kiss kaya ako napahalik pabalik dahil I'm thinking about my girlfriend and not you.
Tingin mo kaya kitang halikan? No. Si Pipay lang ang nag mamay-ari ng mga labing
'to." prangkang sagot ko sa kanya, "You'll hate me for saying and doing this to
you? I don't care. Wala akong pakialam. Hinding-hindi na ulit 'yun mangyayari.
Tatanggalin mo ako sa team for rejecting you? News flash : Josh Renz Manalo doesn't
care at all." ngumiti ako. "I finally decided to keep my girlfriend rather than my
dreams. What's the point of getting your dreams if the one you love get lost?"

Napahalakhak si Monica saka tumalikod sa akin, "This is the second time na ma-
reject ako ng isang lalaki. First, si Monjie. Second, ikaw naman. Ano bang mali sa
isang tulad ko?" sabi nya habang may kinukuha sa bag nya "Pero hindi ako susuko
sa'yo. Hindi ako susuko sa pangalawang lalaki na gusto ko. Kung kailangan kita
agawin sa unggoy na 'yun ng pwersahan, gagawin ko. Wala akong pakialam kung may
masagasaan ako. Mayaman kami. Kaya kong gawan lahat ng paraan."

"Tingin mo papayag ako na maagaw mo kay Pipay?" natawa ako "In your dreams, Monica.
In your wild imaginations and your dreams."

Humarap sya sa akin saka ngumisi, "No, don't worry hindi na kita aagawin sa kanya."
ngumisi sya ng mas malaki, "Kasi sa ipapakita ko palang sa kanya baka sya na mismo
ang mag suko sayo. Baka sya na ang makipaghiwalay. Lalo na't may alas ako laban
sayo. We'll see kung hindi ka nya agad hiwalayan."

"W-What's it?" kinakabahan kong tanong sa kanya.

"Oh, this?" patay malisya nyang tanong saka pinakita ang cellphone nya sa akin,
"Wala 'to. It's just a video. A video wherein a girl and a boy passionately kissing
each other. Wala lang talaga 'to." hindi mawala ang ngisi ni Monica sa labi nya.

Napayukom ko na naman ang kamao ko dahil sa sinabi nya kasabay ng pagkabog ng

dibdib ko ng malakas. May idea na ako sa sinasabi nya at sinasabi nyang video pero
gusto ko pa ding i-confirm kung ano. Lord, sana mali ang iniisip ko. Baka hindi ko
na alam ang magawa ko sa babaeng 'to lalo na't nag didilim na ang paningin ko.

"Ano 'yan?" seryoso kong tanong sa kanya.

"Wala nga lang 'to." sagot nya habang nang-iinis, "Tingin mo anong magandang date
ko ipapakita sa girlfriend mo? Next month? Next week? How about sa birthday nya
kaya o sa monthsarry nyo?" nakakaloko nyang tanong sa akin, "Eh how about bukas? Ay
masyadong mabilis. Mamaya nalang pala. Right! Mamaya ko ipapakita to sa girlfriend
mong monkey."

"Tingin mo papayag akong ipakita mo 'yan?" mabilis kong inagaw sa kamay ni Monica
'yun cellphone nya saka lumayo.

Mabuti naman hindi sya nag tangkang agawin ang cellphone nya. Nakatingin lang sya
sa akin habang nakangisi. Pinindot ko naman 'yun cellphone nya at hinanap sa
gallery 'yun video. Agad ko naman 'tong nakita dahil may folder dito na ang
nakalagay na file name is 'Me and Josh kissing hihihi <3' . Kumabog na naman ng
mabilis ang puso ko kasabay ng pag-init ng ulo ko. Nanginginig ang kamay ko habang
pinapanood ang video.

The video was composed of 33 seconds. Galing sa taas ang kuha na mukhang nasa
kisame ang video. Pero kahit nasa kisame masyadong maliwanag ang classroom kaya
kitang-kita pa din kaming dalawa ni Monica. Walang sounds akong naririnig dahil
cctv type ang video. The next thing na nakita ko biglang lumapit sa akin si Monica
at hinalikan ako. Ito 'yun pangyayari nung nakaraang araw na kapalit para ipasok
nya ako sa team.

Hinalikan ako ni Monica na parang gutom na gutom sya sa labi ko. Gusto ko syang
itulak pero naglalaban ang puso't utak ko 'nun. Iniisip ko para sa pangarap namin
ni Pipay. Inisip ko nalang na si Pipay ang kahalikan ko kaya I kissed her back.
Nagulat naman sya nun kaya mas lalo nyang ginalingan ang paghalik. Kinakagat nya pa
ang labi ko kaya kinagat ko din labi nya.

"Awwww... I kinda miss your lips, Josh. Kiss me again, please. Hihihi.."
pangangasar ni Monica habang pinapanood ko ang video.

Hindi ko na nakaya pang panoorin at tapusin ang video kaya binato ko 'to sa
dingding. Agad naman 'tong nabasag at naghiwalay ang mga parte kung saang parte ng
classroom.

"Edi wala ng problema. Wala ng pruweba." ngumisi ako kay Monica na parang
sinasabing ako ang nanalo.

"Shit ka, Josh. What have you done to my precious phone?" gulat na tanong ni Monica
pero agad syang humalakhak na parang nababaliw, "Just kidding. Mayaman ako kaya
kong bumili ng marami nyan. And you think yan lang ang copy ko? Kung matalino ka
Josh mas matalino ako. Of course kinuha ko na ang cctv tape na 'yan at tinago ang
original. Hindi lang tinago kundi kinopya ko pa ng mas marami in case nga na
mabura, mawala, o makita mo. Hihihi." tumawa na naman sya "Talino ko, nuh?
Hihihi.."

Lumapit ako sa kanya at hinawakan sya sa magkabilang braso, "Tangina, Monica.

Seriously. Anong gusto mo? What do you need para tigilan mo lang ako at kami ng
girlfriend ko?" desperado kong tanong sa kanya habang niyuyogyog sya.

"Aray!! It hurts, Josh!!' sigaw nya sa akin, "Ikaw ang gusto ko! Ikaw!!"

"Hindi ako pwede! May girlfriend ako at mahal na mahal ko sya!!"

"Mabait naman ako, Josh. Hindi ko sinasabing makiipaghiwalay ka sa kanya," ngumisi

na naman sya "All I want is to be your second girlfriend. If I wanted a kiss, you'd
give it very quick. It I wanted your body, alam mo na." kumindat pa sya.

"No!" matigas na sagot ko sa kanya, "Reserved na ang first time ko para kay Pipay."

"Hindi din naman 'yan matutuloy once na maipakita ko sa kanya ang video ng halikan
natin, e. So deal or no deal?"

Napatulala nalang ako sa kawalan dahil wala na akong maisip na ibang solusyon para
malusutan 'tong mga blackmail ni Monica sa akin. Para akong nasa isang chess game
na kahit anong gawin kong moves matatalo pa din ako. Touch moves kumbaga. Lahat ng
naiisip ko palpak at hindi matatalo ang mga sinasabi ni Monica.

Kapag hindi ko sinunod ang gusto ni Monica alam kong gagawin nya ang sinabi nya.
Ipapadala nya o ipapakita nya kay Pipay 'yun video at kapag nakita ni Pipay 'yun
paniguradong makikipag hiwalay sya sa akin.

Kapag sinunod ko naman ang gusto ni Monica at ibibigay ang gusto nya, hindi nya
ipapadala kay Pipay ang video, meaning hindi kami magkakahiwalay ni Pipay.

Shit. Naiipit ako. Wala na akong ibang maisip gawin. Wala ng solusyon. Bakit
kailangan pa maging ganito kakumplikado ang mga bagay-bagay.

"You're evil witch." sabi ko kay Monica habang nakatitig sa kanya ng masaya. Kanina
ko pa sya pinagsusuntok sa isipan ko.

Humahalhak naman sya na parang nababaliw na witch, "Ang ganda ko namang witch.
HAHAHAHA." sagot nya "Now, Josh. Decide. Deal or deal?"

"Shit.." hinilamos ko ang mukha ko gamit ang kamay ko dahil sa frustration,

"Sige..Deal.." mahina kong sagot sa kanya.

"Alam ko namang papayag ka din," tumawa na naman sya kasabay ng paglapit sa harapan
ko.

Bigla na namang dinikit ni Monica ang labi nya sa labi ko at hinalikan ako na
parang sabik na sabik.

Pinikit ko nalang ang mga mata ko kasabay ng pag flash ng mukha ni Pipay na
nakangiti sa utak ko.

Sorry, Pipay.

Sorry.

JOSH!! YOU DID ANOTHER MISTAKE AGAIN! T_______T

Malandi 11

Dear Diary,

Natapos ang klase namin ng eksaktong alas-singko ng hapon. Nagtext na ako kay Josh
na uwian na namin. Nag reply naman agad sya na sandali lang daw dahil matatapos na
ang practice nila sa basketball. Mukhang napapalaban na naman ng alugan at hawakan
bola si Josh ko diary, ah. Hihi. Sana makita ko na sya kung paano nya hawakan at
alugin ang mga sarili nyang balls, diary. Nakakaatat kasi, e. Charot!

Gusto ko sana mapanood ang first training nya ngayong hapon kaya lang hindi daw
pwede, diary. Gusto pa naman namin suportahan ni pempem si Josh ngayon. Syempre pag
nasa loob na kami ng school court bigla ko ilalabas si pempem at sisigaw ng 'Josh
galingan mo! Pinapanood ka ni pempem. Make her proud. Make your daughter proud'.
Exclusive lang daw ang practice para sa team nila. Ganito pala kahigpit ang
basketball team ng SOGO, nuh? Kaya no wonder kung gaano sila kagagaling dahil
halatang puspusan ang praktisan nila.

Kaya eto mukha akong shunga na nag hihintay sa tapat ng building namin at nakaupo
sa ilalim ng punong manga. Ang manga pala hugis pempem, diary. May nalaglag kasing
bunga 'yun manga kaya kinuha ko at naisip kong mag kahugis sila. Sa sobrang curious
ko at gusto kong mapatunayan ang aking naiisip, nilabas ko ulit si pempem at
dinikit ang manga sa kanya.

"Emeged, pempem. Magkahugis kayo. Baka manga ang destiny mo." sabi ko kay pempem ko
habang dinidikit pa 'yun manga sa kanya.

Nagulat ako diary sa nakita ko. Ilang segundo ko palang kasing dinidikit ang manga
sa pempem ko bigla itong nangitim at parang nabulok na. May lumabas pa ngang bulate
sa manga, e.

"Hala ka pempem anong ginawa mo sa manga," tinatakot ko si pempem ko, "Magkasing

tulad na kayo ng manga, pempem. Parehas na bulok. Hihi. Meant to be talaga kayo."
tumawa pa ako saka kinurot ang pempem ko. Bakit ganun, diary? Ako din nasaktan sa
pagkurot ko sa pempem ko? I therefore conclude nasasaktan ang isang babae kapag
kinukurot nila ang pempem nila.

Napahinga nalang ako ng malalim saka tinapon sa malayo 'yun mangang hawak ko. Medyo
matagal na akong nag hihintay dito, ah? Nakita ko na kasing napdaanan 'yun ChaKa
twins na nahihirapang naglalakad habang may saklay pang dalawa. Nabalian kasi sila
ng buto, diary. Ikaw ba naman sakalin at ihulog ng negrang pusit na anak ng puta ng
karagatan sa pagiging kabit kay Poseidon ewan ko nalang kung hindi ma-fracture ang
buto mo. Taray! Fracture.

Kaya ang mga gagang feeling kontrabida sa kwento ko pumasok na may saklay at hirap
na hirap sa paglalakad. Nag-aaway pa silang dalawa kanina kung sino mas pretty sa
kanilang dalawa kaya itong Mimay nairita. Binuhat ni Mimay 'yun lamesang
pinagsusulatan nya at binato dun sa kambal. Ang ending bukol ang mukha ng kambal at
nagkaroon pa ng braces. Hindi braces sa ngipin kundi braces sa leeg, diary.
Nabalian ng leeg ang mga gaga.

Sa sobrang bored ko sa mga oras na 'to, diary. May bago tuloy akong na-discover.
Ang buhok pala sa pempem at pilikmata ko ay magkarugtong? Sinubukan ko kasing
hilahin ang buhok na nasa noo ni pempem nang bigla akong mapakurap ng ilang beses
at halos maiyak ako. Ang dami kong nadidiscover, diary.

Una : Ang pempem ay hugis manga...oh baka naman pempem ko lang?

Pangalawa : Nasasaktan ang isang babae kapag kinukurot nila ang pempem nila.

Pangatlo : Magkarugtong ang buhok sa pempem at pilikmata.

Hihi. Me is so bright talaga, diary. Mag ship na kaya ako ng course? Anong course
ba ang pagiging scientist? May tist sa dulo edi dentist? Mag dentist kaya ako,
diary? Para maibahagi ko sa mga tao ang mga nalaman ko. Anong sinabi ng mga kapwa
ko students sa akin? 1st year college palang ako may na-discover na.

Binaling ko ulit 'yun mata ko sa may school gym at nakita ko si Mong na palabas na.
Liliko na sana sya kaya lang nakita nya akong nakabukaka kaya pumunta sya sa
kinauupuan ko.

"Pipay ano ba 'yan. Umayos ka nga ng pagkakaupo mo. Kababae mong tao nakabukaka ka
dyan."

Yan agad ang sinabi nya sa akin, diary. Magkasalubong pa ang kilay nya at
nagagalit.

Hindi ko agad sya nasagot dahil busy ang katawan kong may slight na kalandian sa
pagtitig kay Mong, diary. Tumutulo pa ang pawis sa noo at leeg ni Mong. Medyo basa
din ang jersey nyang suot na mukhang kagagaling lang sa practice ng basketball.
Napadako naman ang tingin ko sa may tyan nya at OMG as in OH MASARAP GAGA talaga
ang tyan nya. Bakat na bakat ang abs nya diary dahil sa pawis sa buong katawan nya.
I wonder kung anong amoy ng singit ni Mong. Hihi! Dirty overload.

"Bakit?" patay malisya kong sagot sa kanya "Ano bang masama sa pagbukaka? Kunwari
ka pa. Nagustuhan mo naman ang pagbukaka ko. Kaya ka nga napapunta sa kinauupuan
ko, di ba? Hihihi."

"Untog ko kaya 'yang ulo mo dyan sa kinasasandalan mo ng magising ka?" sabi ni Mong
saka tumawa. May bigla namang tumawag sa kanyang teammate nya kaya napatalikod sya
sa akin at nabasa ko ang nakasulat sa likuran nya.

Tiramoko-Tirakita
 69

Bigla naman akong napatawa dahil sa nabasa ko. Lagi talaga akong natatawa kapag
nababasa ko ang apelido ni Mong. Tiramoko-Tirakita. Tapos 'yun number 69 pa.
Baliktaran. Alam nyo ba ang 69 ang pinaka-romantic na number sa lahat? After kasi
mag romantic dinner ng couple 'yan ang ginagawa nila. Oh, di ba? How romantic.

"Bakit nandito ka pa?" tanong ni Mong saka umupo sa tabi ko. Nagpupunas pa sya ng
pawis nya, "Dapat umuwi ka na, di ba? May trabaho ka pa sa restaurant namin, e."

"Hinihintay ko lang boyfriend kong gwapo," sabi ko habang kinikilig, "Bakit ka ba

atat pumunta ako ng restaurant? Kanina ka pang tanghali, e. Text ka ng text at
tanung ng tanong kung papasok ba ako sa restaurant. Ikaw Mong, ah. Crush mo ko?"
pang-aasar ko sa kanya.

"Ang kapal mo, Pipay. Ikaw, crush ko? No, thanks. Para mo na ding sinabing patayin
ko nalang ang sarili ko, nuh. Saka never kitang magugustuhan. Kinakapatid kaya kita
at mag best friend pa ang mga nanay natin? Edi parang incest 'yun, di ba? Kaya
hindi pwede 'yun, nuh. Hindi pwede dahil ang pangit pakinggan at pangit sa mata ng
tao." sunod-sunod nyang paliwanag, diary. Napanganga nalang ako at pakiramdam ko
hiningal ako sa sinabi ni Mong.

Bigla ko tuloy hinawakan ang pempem ko at nag-alala na baka pati sya hiningal sa
sinabi ni Mong.

"Ang dami mo namang sinabi, Mong. Tinatanong ko lang naman kung crush mo nako, e."
pagbibiro ko sa kanya, "Saka ano bang pakialam mo sa iisipin ng tao? Di ba kapag
may gusto ka dapat 'yun iniisip nya at iniisip mo lang ang importante? Hindi nyo
naman isasama sa relasyon nyo 'yun mga tao na nasa paligid nyo. Hindi din naman
importante ang sasabihin nila dahil mas importante ang nararamdaman nyo at
pagmamahalan nyo sa isa't isa." pagpapaliwanag ko.

Napatitig ng sandali sa akin si Mong saka ngumiti. Lalo tuloy naningkit ang mata
nya.

"Nice," sabi nya habang nakangiti, "Kambing ba?"

"Anong kambing?" nagtataka kong tanong.

"Who goat!" tumawa sya, "Hindi mo gets? Ang hugot ay parang Hu-Goat. Kaya kambing."
pagbibiro nya.

"Ay! Buti nalang gwapo ka saka ang yummy ng katawan mo," pambabara ko "Kung pwede
lang mag donate ng humor sayo ginawa ko na. Ang dry ng utak mo. Huhuhu."

"Gago ka, ah!" tinulak pa nya ako ng pabiro.

"Ikaw kasi, e. Wag ka na mag joke. Kung pinapakita mo nalang sakin ang patola mo
edi natuwa pa ako. Dali pakita mo na sa akin. Wala namang malisya. Trip trip lang
natin. Kinakapatid mo naman ako. Dali na habang wala pang tao sa paligid."
pamimilit ko sa kanya.

"Hahaha! Gago ka talaga." bigla nya ako tinulak.

This time napalakas na ang tulak nya sa akin diary kaya gumulong na ako pababa.
Mabuti nalang may medyo malaking bato dun na nakaharang at naagapan ang pag gulong
ko ng bongga. Yun nga lang umuntog naman ang ulo ko.

"Aray! Nyeta! Nahihilo ako." sabi ko sa sarili ko nung nakatayo na ako. Umiikot pa
ang paningin ko dahil sa hilo. May nakikita pa nga akong mga patola na umiikot sa
taas ng ulo ko, e. Kanino kayang patola 'to?

"Pipay ayos ka lang?" natatawang tanong sa akin ni Mong nung nakalapit sya sa akin.

"Tinatanong mo ako kung ayos lang ako pag tapos ko gumulong dyan sa lupa at
humampas ang ulo ko sa bato?" sabi ko sa kanya "Aba! Oo ayos lang ako. Ang sarap
nga, e. Ang sarap gumulong sa may lupa at umuntog ang ulunan ko. Sa sobrang sarap
gusto ko pang ulitin. Tara itulak mo ulit ako. Ulit-ulitin lang natin hanggang sa
dumugo ang ulo ko. Wag kang titigil hanggang hindi kumakalat ang utak ko sa lupa."
sarakastiko kong sabi sa kanya.

"May utak ka?" nagtataka nyang tanong.

"Edi joke," supalpal ko sa kanya "Wala man akong utak at least malaki ang pempem
ko. Gusto mo makita?"

"Manahimik ka nga, Pipay." natatawa nyang sabi. Magsasalita pa sana ako kaya lang
bigla na naman syang nagsalita, "Sandali lang, Pipay." napatitig si Mong sa akin na
parang ako lang ang nakikita nya sa mundo, diary. Dahan-dahan nyang nilalapit ang
mukha nya sa akin kaya napapikit nalang din ako at napanguso.

Hinihintay kong lumapat ang labi nya sa labi ko pero walang lumapat. Shutang
inerns.

"Imulat mo na mata mo. Tinanggal ko lang naman 'yun damo sa ulo mo may papikit-
pikit ka pang nalalaman dyan." sabi nung habang tumatawa.

"Tse! Akala ko naman kasi hahalikan mo ko," sabi ko "Paasa ka! Mabaog ka sana."

"Aww! Wag naman," pagsusumamo nya "Paano ka kapag nabaog ako? Edi hindi kita
mabibigyan ng anak?" seryoso nyang sabi.

"Ha?" gulat tanong ko.

"Wala! Sabi ko ang landi mo." tumawa naman sya.

"Hindi ako malandi," singhal ko "Slight lang." tumawa naman kami ni Mong ng sabay.

"Anong ginagawa nyo?"

Parehas kami ni Mong na napalingon sa pinanggalingan ng boses na 'yun. Nakita namin

si Josh na seryosong nakatingin sa amin ni Mong habang nasa gilid nya si
Monicalandi na nakangisi. Nakahawak pa sya sa balikat ni Josh ko. Shutang inerns na
babae 'to, ah. May pahawak-hawak pang nalalaman sa boyfriend ko. Okay, Pilar.
Ikalma mo ang beauty mo. Di ba nangako ka kay Josh na hindi ka magseselos?

"Wala naman, Josh ko." sabi ko saka ngumiti "Tapos na practice nyo?"

Hindi agad nakasagot si Josh dahil may sinabi si Monicalandi sa kanya. Mahina lang
kaya hindi ko narinig. Tumango nalang si Josh kaya umalis na din si gagang malandi
na mukhang chakadoll.

"Oo tapos na," sabi ni Josh na seryoso pa din, "Tara na uwi na tayo. Pagod ako
gusto ko magpahinga." napatingin naman sya ng seryoso kay Mong, "Gusto kita masolo
sa lugar na walang istorbo."

Napatawa naman si Mong sa sinabi ni Josh.

"Tara na." sabi ko sa kanya. Maglalakad na sana ako kaya lang biglang hinawakan ni
Mong ang braso ko kaya napalingon ako sa kanya, "Bakit?"

"Don't trust too much. That too much can hurt you so much." nakangiti nyang sabi sa
akin na hindi ko naman naintindihan.

"Hanu daw?" sabi ko.

Umiling sya saka binitiwan ang braso ko, "Wala. Yun about pala sa tanong mo
kanina," sabi nya na nakangiti pa din "Siguro tama ka."

"Hanu daw?" tanong ko ulit.

"Wala. Sige na. Lapitan mo na 'yang boyfriend mong loyal." pinagdiinan pa ni Mong
'yun salitang loyal kaya kinilig ako.

"I know! Loyal talaga 'tong boyfriend ko," sabi ko nang nakalapit ako kay Josh, "Di
ba Josh. Super loyal boyfriend ka?"

Napalunok muna si Josh bago sumagot, "Syempre naman. Never kitang pagpapalit, nuh.
Ikaw lang ang babae sa buhay ko." saka sya napaiwas ng tingin.

"Enebe. Kinilig pempem ko. Tignan mo ang pempem ko Josh biglang nangitim 'yan for
sure." sabi ko habang natatawa.

Hinawakan ni Josh ang braso ko saka pinagpapagan, "Ayokong may humahawak sayo na
ibang lalaki, ah? Gusto ko ako lang. Ayokong may ibang lalaki dyan na humahawak sa
pag-aari ko." sabi nya na hindi sa akin nakatingin kundi kay Mong. Napangisi lang
si Mong at napailing.

Naglakad na kami ni Josh palayo kay Mong nang marinig kong sumigaw si Mong.

"Hoy Manalo. Yun sinabi ko sayo, ah. Sa oras lang talaga na may gawin ka. Makikita
mo." parang pag babanta nya kay Josh ko.

"ULOL! Asa ka pa." sigaw ni Josh na hindi man lang sya nililingon.

Para saan kaya 'yun?

Habang naglalakad kami ni Josh magkahawak kami ng kamay. Pansin kong ang higpit ng
pagkahawak ni Josh sa kamay ko kaya napapangiti ako ng tahimik. Syempre kinikilig
ako, diary. Ramdam ko nga din si pempem na kinikilig, e. Namamasa na kasi ang panty
ko sa loob. Eto talagang si pempem na-carried away na naman sa pagiging sweet ng
boyfriend ko.

"Josh ko alam mo ba kanina sa pina-tumbling ako ng mga kaklase ko." masayang pag
kukwento ko sa kanya.

"Tumambling ka naman ba?"

"Syempre," sagot ko at nagmamalaki "Kailan nagpatalo si Pipay? Ako magpapakabog?

Nevah!"

Napahinto naman sya sa paglalakad at napatingin sa akin, "Bakit ka naman

tumambling, Pipay? Gusto lang nila makita panty mo!" inis na sagot nya.

"Alam ko!" pagmamalaki ko sa kanya, "Kaya nga tinanggal ko muna ang panty ko at
nilagay sa bulsa ko bago tumambling, e. Edi hindi nila nakita panty ko. Talino ko
ba? Hihi." tanong ko sa kanya na nakangiti at tumataas pa ang kilay.
Nasampal nalang ni Josh ang noo nya dahil sa sagot ko. Bakit kaya? Hmmm. I have no
idea, diary.

Napatitig ako sa labi ni Josh diary nang mapansin kong namumula ang labi nya.
Parang kinagat ng langgam na malalaki, e. Parang namamaga kasi.

"Anong nangyari sa labi mo, Josh ko?" tanong ko sa kanya saka hinawakan ang labi
nya, "Parang may kumagat, e. Nakagat ba ng langgam 'yan?"

Nagulat ako sa ginawa ni Josh dahil bigla nya akong yinakap nang mahigpit, diary.

"Oo, Pipay ko. Kinagat 'yan ng langgam na malaki. Kinagat 'yan ng malanding
malaking langgam." parang may lungkot ang boses nya diary.

Hinagod ko ang likod nya habang nakayakap sa akin.

"Gagong langgam 'yan, ah. Kinakagat ang labi mo. Ako nga hindi ko kinakagat 'yan,
e." sabi ko para mapagaan ang loob nya, "Yari sa akin ang langgam na 'yan."

Kumalas sa pagyakap si Josh sa akin saka tumingin sa mata ko ng seryoso, "Basta

Pipay mangako ka, ah? Ipangako mo sa akin na kahit anong mangyari hindi mo ko
hihiwalayan. Hindi mo ko ibi-break. Baka kasi hindi ko alam ang mangyari sa akin
kapag nag hiwalay pa tayo sa pangalawang pagkakataon."

Napatitig ako sa kanya at napatawa, "Ano ba 'yang mga iniisip mo, Josh ko. Natural
nevah ako makikipaghiwalay sayo. Hihihi."

Hinalikan ako ni Josh ng medyo matagal. After nun naging okay na ang mood nya at
hinatid na ako sa bahay namin, diary. Tinatanong nya sa akin na kung gusto ko ba
daw na ihatid nya ako sa restaurant kaso sabi ko wag na. Halata kasing pagod sya
dahil sa practice kaya sinabi kong magpahinga nalang sya. Itetext ko nalang sya pag
nakauwe na ako.

Nung pag-alis ni Josh papasok na sana ako ng bahay namin nang may marinig akong
magsalita sa likuran ko.

"Nice. Ilang bwan na din ang nakalipas pero kayo pa din," boses ng lalaki, "Kailan
ba kayo mag hihiwalay?"

Biglang bumilis ang tibok ng pempem este ng puso ko dahil sa boses na 'yun. Agad
akong napalingon sa kanya at ngumiti. Shutang inerns. Medyo lumaki ang katawan nya
at lalo syang gumwapo, diary.

"Asan ang pasalubong ko?" sabi ko habang nakangiti, "Chocolates man lang o
sapatos?"

"Saka na 'yun." sagot nya saka ngumiti din. Nakita ko muli 'yun ngiti nya kung
bakit ko sya nagustuhan dati. Syempre number 1 ang patola nyang pinagnasahan ko
nung high school pa lang kami, "Eto muna ang ibibigay ko."

Inabot nya ang isang paper bag sa akin saka tinignan ko ito.

"PhCare?" sabi ko nung nakita ko 'yun laman ng paper bag, "Saka panty?" natawa ako.

OMG, diary.

May nagbabalik sa kwento ko.

Bukas nalang ulit ako mag kwento.

Inuulan ng mga gwapo, hot at yummy ang story,

Pipay.

Ps. Mas lalo syang naging yummy. Lumaki din kaya patola nya? Nakakalaki ba ng
patola ang paninirahan sa state, diary?

Malandi 12

Dear Diary,

Hindi rin nagtagal si Prince sa pakikipag-usap sa akin, diary. Kakadating lang daw
talaga ni Pilipinas nitong gabi at agad na pumunta sa bahay para ibigay sa akin
personally ang kanyang pasalubong na PhCare at bagong panty. Sinabi nyang magkita
nalang daw kami bukas sa plaza na malapit sa amin para makapag-usap tungkol sa mga
nakalipas na bwan. Pumayag naman ako dahil anong karapatan kong tumanggi sa taong
galing ng US at may pasalubo sa aking PhCare at panty na halatang mamahalin?
Nakakahiya naman sa kanya na tumanggi ako dahil baka isumbat pa nya, di ba?

Nagtataka din ako diary kung bakit sa dinami-raming pwede nyang ipasalubong sa akin
ay Phcare at panty pa? Anong tingin nya sa akin walang pambili ng mga 'yun? Hello
lang, Prince. Never kong nakakaligtaan gumamit ng Phcare, nuh. Lagi ko kaya 'yang
gamit sa buhok at mukha ko. Minsan nga pangscrab pa ng buong katawan ko, eh. Saka
bakit kailangan nya din ako bigyan ng panty? Anong tingin nya sa akin hindi nag
papanty? My Gosh, diary. Nagpapanty-- Oo na joke lang. Punyeta! Oo na hindi na ako
nagpapanty. Masaya ka na? Basag trip ka talaga, diary.

After nya umalis pumasok na ako ng bahay at umakyat ng kwarto. Ginamit ko din agad
'yun binigay ni Prince PhCare sa buhok ko. Kakaiba ang amoy diary kaya napatingin
agad ako sa bote at binasa kung anong flavor.

Pempem flavor.

Taray ng flavor ng PhCare, diary. Kapangalan ni pempem ko. Kaya pala biglang
kinilig si pempem nung hawak-hawak ko ang bote. Tinanong ko nga sya ng..

"Ano pempem? Gusto mo ba maranasan mag shampoo ng phcare?" tanong ko sa kanya

habang nakayuko para makita sya ng maayos.

Tumango naman si pempem at parang kilig na kilig, "No, pempem." pag tanggi ko
"Bawal sayo ang Phcare, okay? Hanggang tubig ka lang. Bawal sayo ang mabaharin ng
kahit anong may sabon dahil mawawala ang amoy mo." sabi ko sa kanya. Agad naman
nagtampo si pempem ko diary dahil bigla syang ngumuso.

"Wag mo kong ngungusuan, pems." pag sita ko sa kanya habang nagsasabon ng katawan,
"Kurutin ko 'yang pisngi mo, e." napansin kong lalo naman syang ngumuso, "Ay si
pempem gustong magpakurot. Hihihi." kinurot ko nalang sya ng mahina pero ako din
naman ang nasaktan sa sarili kong kurot. Weird lang, diary.

Minsan kailangan din nating kausapin ang ating mga pempem, girls. Kausapin lang ba
na parang tao at kwentuhan ng mga bagay-bagay. Lahat ng parte ng katawan natin ay
may buhay lalo na ang mga uri nila pempem. Kapag malungkot tayo malungkot din sila.
Kapag masaya tayo pansin nyo bigla din sila naluluha. Tears of joy kasi 'yun.
Minsan di ba mararamdaman nalang din natin na parang nababasa ang panty natin?
Umiiyak kasi sila sa labis na kasiyahan. Kung minsan naman may dugong lumalabas sa
kanila na ibigsabihin broken hearted sila. Ang lalandi ng mga pempem natin, nuh?

Medyo napatagal ata ang pagligo ko ngayon, diary. 05:40 p.m kasi ako pumasok ng
banyo tapos paglabas ko 05:43 na. Tatlong minuto din ako sa loob ng banyo. Naku
baka mapagalitan na naman ako ni Inay kong boksingera kapag tumaas ang bill namin
ng tubig. Baka isipin na naman ng nanay kong shunga-shunga na ang gastador ko ng
tubig sa pagligo. Kung alam lang ni Inay na tatlong tabo lang ang nagagastos ko sa
pagligo ko at minsan nga isa lang, e. Tapos kung minsan pa isang beses sa isang
linggo nalang ako naligo para tipid.

Nung ready na ako para pumasok sa part time job bumababa na agad ako ng sala namin.
Naabutan ko si Inay na nasa sulok at nakaupo habang may luha sa mga mata nya.
Nakataas pa ang kamay nya habang may hawak na cellphone at nakanguso pa. Ano kayang
trip ng inay ko ngayon?

"Anong ginagawa nyo, Inay?" tanong ko sa kanya habang nagsusuklay.

"Nag se-selfie ako. Kailangan ko makabog ang profile picture ni kumareng petra, e."
sagot nya habang abala sa pag kuha ng selfie nya. Todo nguso pa si Inay at todo
emote sa sulok, "Nakakainis. Ano bang magandang angle."

"Bakit ano ba ang profile picture ni Aling Petra." lumapit ako kay Inay.

"Eto, oh." pinakita nya sa akin 'yun facebook profile picture ni Aling Petra.

Naka-pakyu sign si Aling Petra habang nakadila. Napatingin ako sa dibdib ni Aling
Petra na walang suot na bra o blouse man lang. Tanging tape lang ang tumatakip sa
tumatakip sa utong ni Aling Petra. Lawlaw na din ang boobs nya dahil sa edad nyang
singkwenta. Agad naman ako nasuka ng makita ko ang picture. Yun totoo? Ano ba si
Aling Petra? Boksingera at basagulera o matandang porn star?

Nabasa ko din 'yun caption sa picture nya. "Don't play my feelings. Just play my
boobs instead." Parang gusto ko isuka lahat ng nakain ko simula nung sanggol palang
ako.

"Jusko, Inay. Yan lang pala, e. Matatalo 'nyo 'yan." pag cheer ko kay Inay.

"Really, anak?" nabuhayan ng loob si Inay, "Nabuhayan ako ng loob anak. Malakas ang
pakiramdam ko na matatalo ko ang 5 likes ng profile picture ni kumareng petra.
Kakabugin ko ang cleavage nya. Ano kaya, anak. Takpan ko naman ng santol ang pempem
ko? Kabog di ba?"

"Wag nyo ng takpan ang pempem nyo, inay. Kapag mas malaswa ang profile picture mo
mas maraming likes. Trust me, Inay."

"Sige sige. Minsan talaga maaasahan ka, e." tumayo si Inay saka hinubad ang short
at panty nya. Agad naman tumambad sa akin ang black forest ni Inay.

Shutang inerns. Back off na, Pipay. Kailangan na umalis ng bahay. Ayan na ang
mother black forest of all kind!

Paglabas ko ng bahay namin kumagat na ang dilim. Medyo madilim na sa street namin
kaya medyo scary na ang daanan. Nilaksan ko nalang ang loob ko para hindi matakot.
Habang naglalakad ako nilalagay ko sa loob ng panty ko ang cellphone ko. Alam nyo
na para iwas nakaw. Iba pa naman ang panahon ngayon, diary. Kahit saang lugar sa
mundo wala ng kasiguraduhan.

Paliko na ako nang may mapansin akong anino na parang sumusunod sa akin. Agad naman
akong napalingon sa likuran ko para makita kung sino 'yun pero wala naman. Tanging
kadiliman lang ang sumalubong sa akin. Agad naman ako nakaramdam ng kilabot sa
buong katawan ko. Nararamdaman ko nga din si pempem na nanginginig sa loob ng panty
ko, e. Tinapik ko lang sya para alam nyang hindi ko sya papabayaan.

Muli ulit akong naglakad at dinedma 'yun naramdaman ko. Nakakailang hakbang palang
ako nang may marinig akong tumawag sa pangalan ko.

"Pilar.."

Parang boses ng isang babae 'yun tumatawag sa akin. Para din syang may hawak na
microphone dahil nag e-echo ang boses nya.

"Pilar..'

Muli nya pagtatawag sa akin. Napalingon ulit ako sa likuran ko nang may makita ako
isang babae na sumasayaw ng gimmie-gimmie. Para syang nakukuryente dahil sa pag
giling nya at pag hawak nya sa poste. Ang laswa nya tignan.

"Sino ka?" tanong ko sa kanya habang nakatingin sa kanya.

Huminto sya sa pagsayaw at may dinukot na kung ano sa loob ng cleavage nya.

Nakita nya sigurong nakita kong dinukot nya 'yun cellphone nya mula sa boobs nya
kaya nagsalita sya, "Pinatay ko lang 'yun tugtog." ngumiti sya sa akin, "Dito ko
tinatago ang cellphone ko para iwas nakaw."

Parehas kami ng strategy sa pagtatago ng cellphone, diary. I think magiging mabuti

kaming friends ng gagang 'to.

"Sino ka nga?" muli kong tanong.

"Hindi mo ako kilala?" hindi nya makapaniwalang sagot sa akin, "Sige magpapakilala
ako." tumalikod sya saka nag streching.

Pinagmasdan ko lang sya sa gagawin nya at nagulat ako sa sunod nyang ginawa.

Bigla kasi syang tumambling ng pagkataas-taas tapos umisplit na parang walang

bukas.

"Ako si Dyosa ThikThik. Isang Dyosa at lider ng isprikitik gang." sabi nya habang
naka-split sa malawak at madilim na kalsadang pinagtatayuan namin ngayon.

"Oh, ngayon?" napa-cross arms ako, diary. "Anong eksena mo sa story ko?"

"Hinahanap ko si Lala." sagot naman nya at hindi pa din tumatayo mula sa pagkaka-
split sa semento, "Kailangan ko syang balaan na ilang araw na ang lumilipas pero
wala pa ding progress ang mga ginagawa nya. Paki-text naman sya, oh? Wala kasi
akong load."

"Sinong Lala?" tanong ko "Bobita ka ba? Walang Lala sa kwentong 'to."

"Eh? Sino-sino lang pala nandito sa kwentong 'to?" gulat na tanong nya.

"Ako na pretty. Tapos si Josh na boyfriend ko. Si Mong na yummyness ang body. Tapos
si Prince Leroy na pumunta ng US para mag move-on sa kagandahan ko. Hihi," sabi ko
habang kinikilig "Tapos si Mimay na negrang pusit na anak ng isang pokpok ng
karagatan at pag puputa na si Ursula kay Poseidon. Yun ChaKa twins na feeling
kontrabida na binalian ng buto ni Mimay sa chapter 9. Si Monicalandi na pretty pero
ang ugali ay yucky dahil super landi at nilalandi nya ang boyfriend ko. Walang Lala
dito, te."

"Ay pakshet naman, oh." sabi ng nagpakilalang si Dyosa Thik na mukhang gymnast at
hindi dyosa, "Maling kwento ang napuntahan ko. Ang tanga ng manager ko. Hindi
inaalam kung saan ang exact location ng taping ng Lala Laitera." tumayo sya saka
nagpagpag ng katawan. Hindi kaya sya nangawit sa tagal nyang naka-split.

"Te salamat, ah? Mabuti sinabi mo agad."

"Ayos lang, te. Alam mo naman ako mababait sa mga shungang tulad mo. Next time wag
tanga, ah? Hindi 'yan nakaka-pretty."

"Thanks sa advice, te. Sige aalis na ako. Ciao."

Nag bwelo pa sya saka tumambling paalis sa harapan ko. Bago pa nga sya nakalayo
bigla syang nalaglag sa kanal na puro tae ng mga aso. Humingi pa sya sa akin ng
tulong pero dinedma ko nalang. Ang dami kasing alam, e. Patumbling-tumbling pang
nalalaman.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad papuntang sakayan ng jeep nang may humarang naman
sa akin. Isang lalaki na may balot ang mukha at naka-jacket pa.

"Shutang ina naman, eh." sabi ko na inis na inis "Ano bang meron at puro may extra
ngayon dito sa chapter na 'to? My God! Nakaka-stress." pag-angal ko.

"Aba, Miss. Easy lang napag-utusan lang ako ng director." sagot naman nya.

"Ano ba rule mo ngayon?" inis na sabi ko sa kanya "Bilisan mo at sabihin mo na ang

pakay mo dahil mali-late na ako sa part time job ko."

"Isa akong holdaper," sabi nya "Kailangan kitang holdapin."

"Ay malamang! Alangang raper ka."

"Anong raper?" nagtataka nyang tanong.

"Raper. Yun 'yun gumagahasa sa mga babae. Raper."

"Ahhhh.." sabi naman nya "Ano na. Kailangan na kitang holdapin. Ilabas mo na
cellphone mo."

"Kailangan ko bang matakot sa'yo?" tumango sya "Sige, wait. Bwelo lang ako."
huminga ako ng malalim saka sumigaw "HELP! TULONG PO! MAY LALAKING GUSTONG GUMAHASA
SA AKIN! TULUNGAN NYO PO AKO!"

Bigla nyang hinampas sa ulo ko 'yun baril na hawak nya. "Bobo! Sabi ko holdapin
kita hindi gahasain."

"Nag suggest lang ako. Masama ba?" pambabara ko sa kanya "Nyeta! Kukuha lang din ng
extra hindi pa mangagahas. Edi sana na-virgin na ako ngayong gabi." sabi ko habang
kinukuha sa loob ng panty ko ang cellphone ko, "Oh! Yan lang makukuha mo sa akin.
Wala na akong maibibigay sa'yo."

Napatingin naman sya sa akin na mukhang diring-diri. "Tung unu! Ipapahawak mo sakin
'yang cellphone mo na galing sa panty mo? No way. Iyo na 'yan. Isaksak mo sa ngala-
ngala mo." nag dabog pa sya saka nag walk out paalis ng harapan ko.

WOW, ah! Choosy pa ang holdaper na 'yun, ah? Maloka sya kung iPad air ang kinuha ko
mula sa loob ng panty ko. Ang panty ko parang bag ni Dora. Lahat kasya kahit patola
ni Josh, Prince at Mong. Kahit sabay-sabay ipasok keri ko 'yan. HAHAHAHA

Nang makarating ako sa waiting shed may natanaw akong lalaking nakaupo. May kotse
din sa harapan nya at mukhang nag hihintay sya. Lumapit naman agad ako sa kanya at
nakilala kung sino sya.

"Anong ginagawa mo dyan?" tanong ko sa kanya 'nung nasa harapan nya na ako.

"Bakit ang tagal mo? Kanina pa kaya kita hinihintay." ngumiti sya saka tumayo.

Kainis, diary. Bakit ang gwapo ni Mong kahit gabi na? Nakasuot lang sya ng short at
sandong kulay itim kaya bakat na bakat ang maganda at sexy nyang katawan. Ngumiti
pa sya kaya lalong sumingkit ang mga mata nya. May nakikita pa kaya 'to? Nakikita
pa kaya nya kagandahan ko?

"Leshe kasi, eh. Ang daming umextra ngayong chapter." sagot ko sa kanya.

"Anong umextra? Saka anong chapter?" sagot naman nya na mukhang naguguluhan.

"Wala. Wala." sabi ko "Bakit ka nga nandyan at anong ginagawa mo dito sa lugar
namin?"

"Sinusundo kita. Baka kasi wala kang masakyan, eh." sabi ni Mong sabay umiwas ng
tingin.

"Telege? Senesende me ke?" kinikiliig na sagot ko sa kanya "Ikaw Mong, ah. Hindi mo
mahintay na dumating ako sa restaurant nya, nuh? Kaya para makasigurado ka sinundo
mo pa ako. Hihihi."

"Tulok! Wag ka ngang feeler. Tara na at marami ng customer sa restaurant namin."

Asus! Umiiwas si Mong sa sinabi ko. Hindi makasagot kaya dumiresto na sya pumasok
ng kotse nya.

Pumasok na din ako sa loob nang kotse nya kaya bigla akong nilamig. Agad naman
hinagis ni Mong 'yun jacket nya.

"Suotin mo 'yan para hindi ka lamigin." sabi nya habang ini-start 'yun kotse.

"Salamat." sagot ko saka binasa 'yun nakasulat sa jacket.

Varsity jacket pala 'to ni Mong kaya may nakasulat na Tiramoko-Tirakita 69 sa

likudan.

Napangisi tuloy ako diary dahil sa naisip ko.

Magtirahan kaya kami ni Mong dito sa loob ng kotse.

Hihi! Dirty dirty mo, Pipay.

First night sa part time job,

Pipay.
JOSH'S POV.

"Tangina sinabing papunta na, eh. Hindi makapaghintay?"

Sigaw ko kay Monica habang kausap ko sya sa cellphone. Anong oras na kasi tapos
tinawagan nya pa ako para lang makipagkita. Tinanggihan ko sya at sinabing wag na
at bukas nalang dahil gabi na masyado pero sadyang makulit talaga ang malanding
Monica. Tinakot pa ako na kapag hindi ako nagpunta kung nasan sya bukas na bukas
din daw ipapakita nya kay Pipay 'yun video. Shit. Kaya wala akong magawa kundi
maligo tulad ng sabi nya at puntahan sya.

"Hihihi. Alam ko naman na hindi mo ako matitiis, e. Kaya bilisan mo na, Josh.
Namimiss ko na ang mga mapupula mong labi.." sagot nya na may bahid ng paglalandi
ang boses.

Napahinga nalang ako ng malalim dahil sa sinabi nya. Ang dami ko ng kasalanan kay
Pipay. Ginagawa ko lang naman 'tong mga gusto ni Monica dahil may alas syang hawak
laban sa akin. At sa oras na hindi ko sundin ang gusto nya paniguradong mawawala
agad sa akin si Pipay. Ayoko. Tangina. Hindi ko kayang mawala sa akin si Pipay.
Basta malinis ang konsensya ko na hindi ko niloloko si PIpay at kung ano man an
nangyayari ay hindi ko gusto. Hinding hindi.

Nakarating na ako sa park na sinasabi ni Monica at agad ko naman sya nakita.

Nakasuot lang sya ng puting blouse at maikling short. Kahit medyo madilim sa
parteng inuupuan nya kitang kita pa din sya dahil sa sobrang puti ng kutis nya.
Agad syang tumayo at ngumiti nang makia nya ako.

"Mabuti naman dumating ka." sabi nya nung nakarating ako sa harapan nya. Sasagot
palang sana ako kaya lang bigla nya akong hinalikan ng madiin sa labi.

"Ano ba? Baka may makakita sa atin dito." tinulak ko sya ng mahina at agad na
tumingin sa paligid. Mabuti nalang wala ng masyadong tao na dumadaan.

Tumawa sya, "Don't worry, Josh. It's almost midnight kaya wala ng masyadong tao sa
paligid." nilagay ni Monica 'yun dalawang kamay nya sa balikat ko.

"Ano bang kailangan mo? May pasok pa bukas, oh." irita kong tanong sa kanya.

"Ikaw. Ikaw ang kailangan ko." straight nyang sagot saka sumilay 'yun nakakalokong
ngiti sa labi nya. Mukhang hindi ko gusto 'tong naiisip ni Monica.

"Anong ako? Shit naman, Monica. Nakakailang halik ka na, eh. Hindi ka pa ba
nagsasawa?" umiwas ako ng tingin.

Hinawakan ni Monica ang pisngi ko saka hinarap sa kanya, "Hinding hindi ako
magsasawa sayo, Josh. Kailangan kita ngayong gabi. Kailangan ko ang iyong katawan."
biglang hinawakan ni Monica 'yun ano ko kaya napaatras ako.

"Monica sobra na 'yan, ah. Babae ka ba talaga?" nagulat na tanong ko sa kanya.

"Ikaw, lalaki ka ba talaga?" tumawa sya "Palay na ang lumalapit sayo tinatanggihan
mo pa?"

"May girlfriend ako na mahal na mahal ko. Yun pag halik nga na ginagawa mo
pakiramdam ko niloloko ko na sya at paniguradong hihiwalayan nya ako kapag nalaman
nya 'yun." sabi ko "Saka naririnig mo ba 'yang sinasabi mo? Inaaya mo akong mag-
ano?"

"C'mon, Josh. Don't be so stupid. Alam kong narinig mong gusto ko may mangyari sa
atin ngayon." seryosong sagot nya "Sige kung ayaw mo may mangyari sa atin, pwede ko
naman ipadala sa girlfriend mo 'yun video natin, eh. Isn't that great idea?"

"Fuck." Yan nalang ang naisagot ko dahil sa sinabi ni Monica. Napatulala din ako sa
kawalan dahil hindi ko maimagine na gagawin ko 'tong bagay na 'to sa babaeng hindi
ko mahal.

"Don't fuck, Josh. Just fuck me. Hihihihi." ngumiti na naman ng nakakaloko si
Monica.

Hindi ko na alam ang susunod na nangyari at ang tangi ko nalang alam ay nakaupo na
ako sa gilid ng kama ng isang motel habang nasa loob ng banyo si Monica at nag sa-
shower.

Nakayuko lang ako at parang gusto ng tumakbo paalis ng motel na 'to. Shit! Ano bang
ginagawa mo, Josh? Ano bang ginagawa mo sa buhay mo? Tingin mo hindi masasaktan si
Pipay kapag nalaman nyang nahahalikan ka ng Monica na 'yan at ngayon may mangyayari
pa sa inyong dalawa? Mag-isip ka. Pero kapag hindi ko ginawa ang gusto ni Monica at
pag pinakita nya 'yun video kay Pipay katapusan na din ng lahat.

Tangina. Wala na akong maisip na gagawin. Ang gulo-gulo ng utak ko.

Narinig ko tumigil ang pag tulo ng tubig mula sa banyo at lumabas si Monica na
tanging towel lang ang nakabalot sa buong katawan.

"Your turn.." sabi nya saka tinuro 'yun shower. Walang gana akong tumayo at
naglakad papunta sa banyo. Bago ako tuluyang makapasok sa loob tinawag muna ako ni
Monica.

"Mag hilod ka mabuti." sabi nya habang nakaupo sa kama at kumindat pa.

Hindi ko nalang sya pinansin at tuluyan ng pumasok sa banyo. Nakatitig lang ako sa
salamin. Sa sarili kong reflection habang tumutulo ang sarili kong luha.

"Ano. Gago mo, di ba? Wala kang magawa, di ba? Pakamatay kana!" sabi ko sa sarili
kong reflection.

After ko mag shower lumabas nalang ako ng banyo na tanging towel lang ang nakabalot
sa ibabang parte ng katawan ko. Umupo muna ako sa gilid ng kama para mag-isip-isip.

"Josh bukas mo muna 'yun pintuan. Baka 'yan na 'yung sushi na inorder ko sa isang
japanese restaurant. Kain muna tayo bago tayo magkainan. Hihihi."

Tumayo ako at naglakad papunta sa pintuan para kunin 'yun order.

Pag bukas ko ng pintuan parehas kaming nagulat ng taong may dala ng paper bag na
naglalaman ng sushi.

"Eto na po 'yun sushi nyo. Sorry po kung late. Hihi." bigla syang nagulat nang
makita nya akong nakatayo sa harapan nya, "JOSH?" sabi nya saka napatingin sa
ibabang parte ko na towel lang ang suot.

"Pipay?" gulat na gulat na pag banggit ko sa pangalan nya.

Anong ginagawa nya dito?

ABANGAN...

Malandi 13
Sabaw ang update. SERYOSO!

Dear Diary,

Hindi ko maintindihan si Mong habang nag mamaneho sya, diary. Nakangiti lang kasi
sya habang nag da-drive at nakatingin sa kalsadang dinadaanan namin. Ano bang
nakakatawa at parang ang saya-saya nya ngayon? Masaya ba syang kasama nya ako
ngayong gabi? Hihi. May crush ata talaga 'tong si Mong sa akin, eh. Ayaw pa kasing
umamin. Charlot!

"Seriously, Mong. Ano bang nakakatawa at kanina ka pa malapad 'yang ngiti mo?"
tanong ko sa kanya nung nag stop kami dahil naging red 'yun traffic light.

Napatingin naman sa akin si Mong at mas lalong lumapad ang ngiti sa labi nya. May
dumaan pa ngang kotse kaya nailawan si Mong at nakita ko tuloy kung gaano kasingkit
ang mga mata nya.

"Wala naman," sabi nya habang humihiling "Naalala ko lang kasi 'nung mga bata pa
tayo. Lagi mong hinuhubad 'yun panty mo tapos isusuot mo sa ulo ko." natawa sya
"Pero ngayon ibang-iba na."

"Bakit naman ibang-iba na?"

"Ano naman kasi nagpapasuot sayo ng gamit ko. Yun nga lang jacket at hindi brief."
tumawa sya ng malakas.

"Bakit, gusto mo bang ipasuot sa akin ang brief mo?" natatawa kong sagot sa kanya
"Hubarin mo brief mo dali tapos isuot mo sa ulo ko. Hihihi."

"Haha! Gago! Wag ka ngang malibog, Pipay." sabi nya saka binato 'yun karton ng
tissue sa akin. Nagtawanan nalang kaming dalawa saka nag patuloy sya sa pag
mamaneho.

Nakarating kami ng tapat ng restaurant nila Mong, diary. Kahit hindi pa kami
nakakapasok sa loob kitang-kita na kung gaano dumugin ang restaurant nila. Punong-
puno na kasi ng kotse ang parking lot ng restaurant habang 'yun mga upuan sa labas
ay punong-puno rin ng tao. Restau-bar type kasi 'tong pag-aari nila Mong kaya
talagang tinatangkilik ng mga kabataan at even mga matatanda na. Samu't saring mga
tao din ang nakikita kong customer nila. May jejemon din sa paligid at mukhang may
meeting ng clan nila. Mga jejemon talagang 'to pakalat-kalat sa lasangan.

Bumababa kami ng sasakyan ni Mong tapos dumiresto na sa loob ng restaurant. Ang

ganda ng design ng restaurant kapag gabi, diary. Ang sarap sa mata ng color at mga
ilaw. May touch of japanese style talaga. Talagang hindi inalis ni Ninang Glenda
ang pagiging hapones nila, ah. Bigla ko ngang naramdaman na kumati pempem ko.
Marahil gusto nya din makita ang mga nakikita ko. Agad ko nga syang tinapik at
pasimpleng sinabi na 'Wag kang lalabas, pempem. Madaming tao at baka pagkaguluhan
ka.' Naramdaman ko naman na tumango si pempem kaya dedma na.
Nakasunod lang ako kay Mong nang may dalawang babaeng super sexy ang humarang sa
dinadanan namin.

"Monjie! Hindi namin inaakalang pupunta ka ngayon dito sa restaurant nyo. Let's
have a party!" sabi nung isang babae na halos makita na ang kuyukot sa ikli ng
suot. Yun isa namang kasama nya nakangiti lang kay Mong at halatang nagpapa-cute.

*cough* Mga *cough* pakangkang na babae.

"I'm so sorry, ladies." sabi ni Mong saka biglang hinawakan 'yun kamay ko at
hinarap sa mga babae "I'm with my girlfriend."

Halos lumaki 'yun mga mata nitong dalawa dahil sa sinabi ni Mong, diary. Kahit ako
hindi makapaniwala sa sinabi nya, e. Kailan nya pa ako naging girlfriend, aber?
Kailan kami nag break ni Josh at kailan nya ako niligawan?

"Yan, girlfriend mo?" turo sa akin 'nung babaeng pulang-pula ang labi dahil sa
kapal ng lipsticks "Impossible. Common, wag ka magjoke, Mong." humalakhak pa silang
dalawa.

Natawa lang din si Mong saka bigla nya akong pinatalikod sa dalawang babae na
tumatawa. Napansin ko naman na bigla silang napatigil at binasa ang nakasulat sa
jacket na suot ko.

"OH MY GOD!" sabay nilang nasabi "This is your jacket, right?" tumango si Mong
habang nakangiti pa din "Oh. I remember na sinabi mo sa amin na tanging girlfriend
mo lang ang papasuotin mo ng jacket mo. So, she's really your girlfriend?" gulat na
gulat na sabi nung isang babae.

"Yeap." matipid na sagot ni Mong "So thus stop bothering me. Seryoso ako sa
girlfriend ko." hinawakan ni Mong ang kamay ko at nilampasan 'yun dalawang babae na
gulat na gulat dahil sa sinabi nya.

Kilala si Mong ng mga bawat customer na dinadaanan namin dahil kumakaway sa kanya
kapag nung dumadaan kami, diary. Famous pala 'tong si Mong. Pati kaya sa facebook
famous din sya? Hawak-hawak nya lang ang kamay ko kaya napapatingin sa amin 'yun
mga taong nakakakita sa aming dalawa. May matanda pa ngang nagpapa-cute kay Mong
pero biglang hinimatay dahil nakita kung gaano kahigpit ang hawak ni Mong sa kamay
ko.

"Hoy! Anong pinagsasabi mo dun? Girlfriend pa, ah." sabi ko kay Mong nang makapasok
kami sa kusina ng restaurant. Nasa gilid lang kami kaya hindi kami abala sa mga
nagluluto at mga waiter.

Tumawa sya ng malakas, "Joke lang 'yun! Gusto ko lang sila inisin." patuloy pa din
sya sa pagtawa, "Saka magiging girlfriend din naman kita, eh."

"Anong sabi mo?" tanong ko sa kanya dahil hindi ko narinig 'yun last nyang sinabi.

"Wala, wala." sagot naman nya "Oh, ayun pala si Mama, eh. Ma! Eto na si Pipay, oh."
pagtatawag nya ng pumasok si Ninang Glenda ng kusina.

"Buti naman Pipay andito ka na. Hindi ka ba nahirapan sumakay ng jeep?" sabi ni
Ninang Glenda "At ikaw Monjie, himala at napadalaw ka dito sa restaurant. Anong
masamang hangin ang nagdala sayo dito at nagawa kang mapapunta dito ng gabi?"
tanong ni Ninang kay Mong.

"Bored lang ako sa bahay, Ma. Kaya dalaw-dalaw din pag may chance." ngiting-ngiti
si Mong.
"Hindi naman ako nahirapan sa pagsakay, Ninang. Sinundo kasi ako ni Mong sa kanto
namin, eh." sabi ko "Nagulat nga ako dahil hinihintay pala nya ako dun. Pinasundo
mo ba ako?"

Nagulat si Ninang Glenda "Ha? Pinasundo? Hindi, ah." sabi nya na bakas ang gulat sa
mukha "Hindi kita mapapasundo kay Mong dahil never mo mauutusan 'yan kapag gabi na.
Kahit nga suhulan ko 'yan ng pera para lang dumalaw dito hindi pa magawa, eh. Saka
talaga sinundo ka nya?" saka tiningan ni Ninang Glenda si Mong ng nakakalokong
tingin.

"What?" sabi ni Mong na halatang naiilang.

"Kanojo no koto sukinanoka??" pagsasalita ni Ninang Glenda ng japanese kay Mong.

Hindi ko naintindihan. Leche! Gugel translator i need you.

"Ha?" gulat na sagot ni Mong "Sukijyanai, kanojo ni wa kareshi ga oru."

"Weh? Hindi nga anak. Magsabi ka ng totoo?" sabi naman ni Ninang Glenda "Hindi
naman kita pipigilan. Susuportahan pa kita."

"Hindi nga sabi, Ma." parang iritadong sagot ni Mong

"Eh bakit mukhang naiinis ka?" natawa si Ninang Glenda "Okay, nak. Mukhang in-
denial ka pa."

"Stop it, Ma." iritado na talaga si Mong.

"Anong pinag-uusapan nyo?" pagsisingit ko "Kanina pa kayo nag jajapenese.

Susukolamasinmo desu tapos sigepalamaslang deka. Ano meaning 'nun?"

Humagalpak lang sila ng tawa "Wala naman kaming sinabing ganyan. Bastos talaga ng
bibig mo." sagot naman ni Ninang Glenda habang tumatawa pa din.

Binigay na sa akin ni Ninang Glenda 'yun uniform na gagamitin ko. Nagpaalam na din
sya na lalabas na at mag-aasikaso ng ibang customer dahil hindi kaya ng ibang
waiter at waitress 'yun pagkuha ng mga orders. Pero bago sya tuluyang makalabas
bigla syang tinawag ni Mong.

"Ma!" pag tatawag ni Mong sa nanay nya "Naze nara aisiteiru kara."

"Really?" tuwang tuwa na sagot ni Ninang "Approved!"

Tumango lang si Mong saka namula. Shutang inerns, ano bang pinag-uusapan nila at
hindi ko maintindihan. Mamaya pinaplano na pala nila kung paano ako gagahasain ni
Mong, eh. Ay 'te! Por pabor sa akin. Char!

Iniwan ko na si Mong sa kusina habang kumakain sya. Tinanong ko nga sya kung uuwe
na ba sya sinabi nya hindi pa daw dahil nakakatamad daw sa bahay nila at walang
magawa. Naguguluhan tuloy ako sa sinabi ni Ninang Glenda na dati hindi daw
mapapunta si Mong dito sa restaurant nila kahit suhulan nya. Pero bakit ngayon
napapunta sya and sinundo pa nya ako mula sa amin? Imagine, dalawang bayan pa ang
layo ng restaurant na 'to mula sa bahay namin. Babyahe pa sya ng ganun kalayo para
lang sunduin ako? Ang pretty ko naman pala talaga. Tumabi nga kayo. Naapapakan nyo
ang buhok ko. Haha!

"Paputulan mo din buhok ko. Ang haba na, eh." bigla kong narinig na nagsalita si
pempem ko kaya agad ko syang tinapik.
"Hindi ka pwedeng gupitan ng buhok, pempem. Mamalasin tayo. Forever birhin ka kapag
nagpagupit ka ng buhok. Gusto mo ba 'yun?" sabi ko habang nakayuko. Para marinig
nya bulong ko.

"Ayaw." ramdam kong nag-pout pa si pempem dahil dumikit ang labi nya sa pantalon
ko. Wala kasi akong panty kaya diresto sa pantalon ko ang dikit ng labi nya.
Nakalimutan ko mag panty kanina sa sobrang pagmamadali ko.

Ang trabaho ko dito sa restaurant ay kumuha ng mga order at mag hatid ng mga order.
Tinuruan ako ng mga katrabaho ko na si Lucky T. Tinio at si Pablo Job sa mga basic
na trabaho ko. Pansin ko din si Mong na sinusundan ako ng tingin habang nag
tatrabaho ako. Tapos kapag mapapatingin ako sa kanya bigla syang iiwas ng tingin at
kunwaring may ginagawa. Anong eksena ng lalaki na 'to?

"Pipay may order pala sa Tea Rhahan Thayo Motel. Pwede ba ikaw nalang mag dala ng
order dun?" tanong sa akin ng head chef namin.

"Ah sige po. Saan po ba 'yun? Malayo ba?"

"Sa bayan lang naman 'yun. Isang jeep lang." sabi nya saka binigay sa akin 'yun
paper bag na naglalaman ng sushi.

Paglabas ko ng restaurant para pumunta sa sakayan ng jeep biglang humarang sa

harapan ko ang kotse ni Mong. Binaba nya 'yun bintana nya saka ngumiti sa akin.

"Tara hatid na kita." sabi nya habang nakangiti.

"Naks! Taray naman pala. Ang gwapo ng driver ko." natatawang sabi ko sa kanya saka
sumakay sa sasakyan nya.

"Driver? Mas bagay ata akong maging boyfriend." sagot ni Mong na mahina.

"Uy narinig ko 'yun!" pang-aasar ko sa kanya. "May boyfriend ako kaya wag mo ko
landiin utang na loob. Baka kapag napikon ako patulan kita." sabi ko.

"Haha! Mapikon ka na pala." sagot naman nya saka nagpatuloy sa pag mamaneho. "Pipay
pwede ba kita titigan?"

"Bakit?"

"Sabi kasi ni Mama mag focus ako sa pangarap ko. BOOM!"

Aba bumabanat ang Mongoloid, ah.

"Mong, pwede mo ba akong mahalin? Kahit 31% lang."

"Bakit naman 31% lang?" nagtataka nyang tanong.

"Para ako na ang bahala sa 69! Boom!"

Nagtawanan lang kami ni Mong habang nakasakay sa papunta sa Tea Rhahan Thayo Motel.
Habang nasa byahe biglang may lalaking humarang sa daan namin at may binibigay na
papel. Agad naman ko naman binasa 'yun nakasulat sa papel.

May twitter ka? Pa-follow naman, oh. @owwsiccc. Thanks!

Agad kong nilukot 'yun papel at binato sa labas. Shutang inerns, book 2 na ang
kwento ko pero may famewhore pa din.
"Hintayin nalang kita dito." sabi ni Mong nung nasa tapat na kami ng Tea Rhahan
Thayo Motel.

"Sige, salamat."

"No prob. Basta ikaw!" ngumiti si Mong.

Pakshet! Ang gwapo gwapo ni Mong. Kainis.

Pumasok na agad ako sa motel dahil baka mahalikan ko si Mong kapag hindi ko
napigilan ang sarili ko. Hinahanap ko naman agad 'yun room 13 na nag-order. Nung
nakita ko agad akong kumatok.

Shuta. Ang tagal naman mag bukas ng customer na 'to. Mukhang nasa kalagitnaan sila
ng langit, ah. Ano kayang gagawin nila sa sushi kung nagkakainan na naman sila sa
loob? Magsasayang lang sila ng pagkain, eh.

Narinig ko na may papunta na sa pintuan kaya napaayos ako ng tayo saka ngumiti. Pag
bukas ng bigla akong yumuko at nagsalita.

"Eto na po 'yun sushi nyo. Sorry po kung late. Hihi." sabi ko habang nakayuko. Pag
angat ko ng mukha ko agad napalitan ng gulat ang ngiti sa labi ko "JOSH?"

"Pipay?" pag banggit ni Josh sa pangalan ko na halatang gulat na gulat dahil hindi
nya siguro inaasahan na ako ang makikita nya.

Hindi agad ako nakasagot dahil napatitig lang ako sa ayos ni Josh ngayon. Tanging
puting towel lang kasi ang kanyang suot na nakapalupot sa ibabang parte ng katawan
nya. May mga tubig pa sya sa katawan nya at medyo basa pa ang buhok nya na halatang
kagagaling lang sa pagligo.

"Anong ginagawa mo dito?" bakas pa din ang gulat sa tanong ko.

Gulat lang din si Josh habang nakatingin sa akin. Halatang kinakabahan.

"Ah..eh..Dito kasi ako matutulog ngayong gabi..Wala kasing kuryente sa bahay
namin.. Tama..walang kuryente.."

"Ah. Sinong kasama mo dyan? Pwede pumasok." papasok sana ako sa loob ng kwarto kaso
biglang humarang si Josh sa dadaanan ko.

"Wala! Wala akong kasama. Magulo ang kwarto ko wag kana pumasok." sabi nya habang
nakaharang pa ang mga kamay sa magkabilaang pintuan.

Napadikit tuloy ako sa katawan nya kaya bumangga sa akin 'yun bukol sa na nakabakat
sa towel.

"Ouch!" sabi ko "Bakit may bukol ka dyan? Nadapa ka ba?" hahawakan ko sana 'yun
bukol pero agad syang lumayo.

"Hindi." saka nya kinuha 'yun paper bag na dala ko "Eto na ba 'yun inorder ni Mo--
ko? Eto ba 'yun inorder ko?"

Napatitig lang ako kay Josh saka dahang-dahang napatango. "Oo 'yan na 'yun."

"Sige salamat." sinarado ni Josh 'yun pintuan ng malakas.

Napatitig lang ako sa kawalan dahil sa ginawa ni Josh. Di ba boyfriend ko sya?

Bakit ganito ang pakikitungo nya sa akin. Shutang inerns. Girlfriend nya ako pero
hindi man lang ako nagawang kumustahin kung pagod na ba ako dahil nasa part time
job ako ngayon. Hindi ako nagagalit dahil sa pinakitang action ni josh
kundi..nasasaktan.

Ano to kapag nasa motel sya kailangan may cold treatment sya sa akin? Nagmamalaki
porket nakacheck-in sya sa motel? Gaguhan ganerns?

Naglalakad na ako palabas ng motel nang maalala kong hindi pala ako binigay ni Josh
'yun bayad para sa inorder nyang sushi. Nagdadabog tuloy akong naglalakad.

"Miss wag maingay. Dahan-dahan lang sa paglalakad at may nagsesex." paalala sa akin
nung babae sa front desk.

Inirapan ko nalang sya at hindi na pinansin.

Naglakad ulit ako papunta sa room ni Josh para kuhain 'yun bayad nya. Wag nya
sabihing ako na magbayad ng inorder nya dahil first night ko palang sa trabaho ko.
Aba! Hindi pwedeng mabawasan ang kikitain ko dahil bilang ko na 'yun pambili ng
regalo ko sa kanya sa linggo. Monthsarry na kasi namin sa linggo kaya kailangan
special ang maibibigay ko. Hindi pwedeng sya nalang lagi ang bongga ang regalo.

Pagkabalik ko sa pintuan ng kwarto ni Josh huminga muna ako ng malalim. Kakatok na

sana ako nang mapansin kong hindi nya pala naisarado ng maayos ang pintuan kaya may
kaunting siwang. Nakaisip tuloy ako ng very-very na idea. Papasok ako at gugulatin
si Josh sa loob para masurprise sya. Hihihi.

Nakangisi ako habang dahang-dahan binubuksan ang pintuan. Mabuti hindi nag-iingay
'tong pintuan kaya madali kong nabuksan at nakapasok sa loob. Napapatawa ako ng
mahina sa ideyang magugulat ko si Josh kapag nakita nya akong nakapasok sa loob ng
kwarto na hindi nya alam.

Maingat akong naglakad papasok hanggang makita ko ang kama. Napanganga ako at imbis
na si Josh ang magulat sa gagawin ko ako pa ang nagulat sa nakita ko.

Nakapatong si Josh sa isang babae at nakahubad habang may ginagawa silang milagro.
Napansin ko din 'yun dala-dala kong sushi na nasa sahig lang at natapon na.

"Josh?" nanginginig ako nang banggitin ko ang pangalan ni Josh. Hindi ko maalis ang
titig ko kay Josh at sa babaeng kasama nya habang naglalaro sila sa ibabaw ng kama.

Napatigil sa Josh sa ginagawa nya at napatingin sa akin. Kitang kita ko kung paano
lumaki ang mata ni Josh dahil nakita nya akong nakikita ko ang ginagawa nya.

Napanganga lang si Josh at tanging walang naisagot sa akin.

Ramdam kong umagos na ang luha ko at napatakip nalang ako ng bibig nang makita ko
kung sino ang kasama ni Josh.

Si Monica.

Si Monicalandi. Shutang inerns.

Hindi ko na ma-take 'yun nakikita ko kaya agad akong napatakbo palabas ng kwarto at
palabas ng motel.

Shit, diary. Sabihin mong hindi totoo ang nakita ko. Sabihin mong joke lang 'yun at
task lang 'yun ni Big Brother.
Nasusuka sa nakita,

Pipay.

Kanojo no koto sukinanoka? = You like her?

Sukijyanai, kanojo ni wa kareshi ga oru = I don't like her. She has a boyfriend.

Naze nara aisiteiru kara = I don't like her cause I love her.

Malandi 14
Sorry kung ang tagal ng update. Naging busy lang! Anyway, filler chapter lang 'to!
Haha!

Dear Diary,

Anong mas masakit, diary? Ang makita mo ang pinakamamahal mong boyfriend na
nakapatong at gumagawa ng milagro kasama ang isang babae o ang maipitan ka ng buhok
sa pempem habang nakapantalon ka? Tingin ko 'yun mas masakit kapag bumangga ang
pempem mo sa kanto ng lamesa.

Ano ang mas mahirap, diary? Yun iisipin mo kung paano mo tatanggapin 'yun nakita mo
dahil ayaw mong mawala sya sayo dahil mahal na mahal mo pa din sya o kung paano mo
kakamutin ang pempem mo na nangangati kapag nasa public place ka?

Shutang inerns, diary. Hindi ko na alam ang mga sagot sa tanong ko. Sa totoo lang,
dalawang araw na ang nakalipas simula nang makita ko 'yun nakakasukang pangyayari
na 'yun sa motel. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko hanggang ngayon. Gusto
kong tanungin si Josh kung saan ba ako nagkulang at nagawa nya pang tumikim ng
ibang pempem. Ako na nga 'tong girlfriend nya. Ako na nga 'tong willing ibigay ng
libre pero naghanap pa sya ng iba. Bakit, diary? Mas gusto nya ba ng pempem na
maputi kesa sa pempem na color brown? Aba, hindi ko alam na may diskrimasyon na ng
pempem sa Pilipinas. Hindi ako papayag na naaapi lang si pempem.

Ever since that day puro tawag at text ang ginawa sa akin ni Josh. Pinatay ko lang
ang cellphone ko at nag kulong sa kwarto. Umiyak lang ako ng umiyak dahil hindi ko
talaga matanggap 'yun nakita ko. Pero in all fairness, diary. Ang sexy ni Josh
kapag hubu't hubad. Ang firm ng muscle nya sa buong katawan. Pero 'yun nga lang.
Ibang babae ang unang nakakita sa katawan nya. Di ba dapat ako ang mauuna since ako
ang girlfriend nya? Di ba kung gagawa sya ng milagro ako dapat ang ka-join force
nya at hindi ibang malanding gagita? Pero bakit hindi ako? Kung nangangati ang
patola nya pwede naman nya akong tawagin para magpakamot ng patola, e. Pero bakit
iba pang shutang inerns na malanding futa ang sinama nya sa kama.

Natawa nalang ako ng mapakla sa nakita ko. Nung nararamdaman kong aagos na naman sa
pisngi ko ang luha ko bigla ko 'tong pinunasan.

"Uy, Pipay. Ayos ka lang? Naiiyak ka ba?" Bigla akong napatingin kay Prince na nasa
harapan ko. Kasama ko sya ngayon dito sa isang kainan na malapit sa school. Lunch
break ngayon kaya pwede akong pumunta kung saan hindi ko makikita ang anino ni Josh
o anino ng futapeteng Monica na 'yun.
Ang weird nga dahil parang ako pa ang may nakakasukang ginawa dahil ako pa ang
nagtatago mula sa kanilang dalawa. Dapat nga sila ang matakot dahil sa nakakadiri
nilang ginawa pero hindi, e. Ako pa 'tong umiiwas. Hindi pa ako handang magpakita
kay Josh. Hindi ko pa kaya. Dahil alam ko sa oras na makita ko si Josh na
nakatingin sa mga mata ko wala na akong ibang magawa kundi umiyak nalang ng umiyak
at baka isang sorry nya lang mapatawad ko ulit sya.

Shutang ina. Eto ang mahirap kapag mahal na mahal mo 'yun tao, eh. Hindi mo kayang
patagalin ang galit mo sa kanya. Mas nag-uumapaw kasi ang pagmamahal mo kesa sa
galit mo. Love makes people go weak. Quotes again. Paki-tweet, pemsters. Pakikisama
lang, oh? Broken hearted ako kaya pagbigyan nyo ko.

"Kailan mo balak sagutin ang tanong ko, Pipay? Sa next chapter pa ba?" tanong ulit
ni Prince habang umiinom sya ng iced tea nya.

"Ay, sorry naman," sagot ko sa kanya "Actually sa book 3 ko pa planong sagutin ang
tanong mo." tumawa ako ng tumawa.

Napatitig lang si Prince sa akin habang nakakunot ang noo nya.

"May problema ka ba?" biglang napalitan ng pag-aalala ang boses nya.

Napatigil naman ako sa pagtawa "Ha, bakit mo naman nasabi?"

"Tawa ka kasi ng tawa, eh. Kanina ka pa tawa ng tawa kahit walang nakakatawa."
sagot nya "For example kanina habang bumibili tayo ng ulam. Bigla kang tumawa nang
makita mo 'yun dinuguan. Sabi mo mas masarap 'yun kung dugo ng pempem mo ang
gagamitin."

"Oh, bakit? Nakakatawa naman, di ba?" saka tumawa na naman ako.

"Eh 'yun bigla kang tatawa na Monica 'yun pangalan ng cashier. Anong nakakatawa sa
pangalang Monica?" seryoso na naman nyang tanong.

Biglang nawala 'yun ngiti sa labi ko at napalitan ng mapaklang tawa.

"Wala may naalala lang ako." nag-iwas ako ng tingin.

Naramdaman kong biglang hinawakan ni Prince 'yun kamay ko, "Pipay, kilala kita
since first year high school pa lang tayo. Alam kong kahit may problema ka tumatawa
ka pa din. Siguro kung ordinaryong tao lang ang makakakita sayo iisipin lang na
normal 'yan. Pero ibahin mo ako dahil matagal na kitang gusto. Alam ko ang
pinagkaiba ng mga tawa mo. Yun tawa mong totoo at 'yun tawa mong may tinatagong
lungkot at sakit."

Hinila ko 'yun kamay ko "Kilalang-kilala mo talaga ako, nuh?" Nakangiti kong tanong
kay Prince saka nag-iwas ng tingin. "Wala akong problema, Prince. Siguro pagod lang
ako dahil tambak ang projects ko tapos may part time job pa ako sa gabi. Walang
matinong tulog."

"Kahit naman may matinong tulog ka hindi pa din nagbabago itchura mo, eh. Forever
haggard ka kaya." biglang tumawa si Prince.

Kinuha ko 'yun tray na pinaglagyan ng pagkain namin saka ko binato sa kanya. Mabuti
nalang nakaiwas sya kundi bullseye ang mukha nya.

"Lakas mo manghard samantalang galing kang America tapos dito mo lang ako sa
carinderia ililibre. WOW! Big time. Sosyal ka talaga koya, Prince." inirapan ko
sya.

"Eh sabi mo kasi hindi ka pwedeng lumayo, e. Kaya dito nalang kita nilibre."
kumamot pa sya sa ulo nya at mukhang nahihiya. Tinamaan ata sa sinabi ko, diary.
LOL!

"Ilibre mo ko sa mamahaling restaurant. Ang kuripot nito. Akala ko ba mahal mo ako?

Bakit tinitipid mo ko?"

"Anyway, Pipay. Nakita ko pala si Josh kanina. Mukhang ilang araw na walang tulog
dahil ang itim-itim ng ilalim ng mata. Binati ko nga pero hindi ako pinansin, e.
Parang wala sa sarili. May problema ba 'yun?"

Nag hikbit balikat nalang ako, "Ma at Pa."

"Ma at Pa?" kunot noong tanong ni Prince.

"Malay ko at pakialam ko?" seryosong sagot ko saka inubos ang laman ng iced tea.
"Wag na natin sya pag-usapan kasi nawawalan lang ako ng gana." saka ako umirap.

"Owww." sagot naman nya "Mukhang may problema nga kayo, ah. Sana magbreak na kayo
para ako naman ang may exposure sa book 2 na 'to. Nakakatamad na kasing umalis ng
Pilipinas para lang mag move-on."

"Ano?"

"Wala." ngumisi si Prince habang nakatingin sa akin.

Nung natapos na kami sa kinakain namin umalis na kami ni Prince ng restaurant. Ang
pakshet na Prince 'yan dahil walang barya at puro dollars pa ang pera nya ako ang
pinagbayad nya sa kinain namin. Parang ako din ang nanlibre, di ba? Walang asenso
talaga 'tong lalaki na 'to. Hanggang book 2 walang pakinabang. Nung book 1
pinagbayad ako ng tricycle. Ngayon namang book 2 ako pinagbayad ng kinain namin.
Suntukin ko patola nya dyan, eh.

"Eto naman nakasimangot na agad. Babayaran kita sa sabado. Date tayo!" natatawa
nyang sabi habang nasa tapat kami ng SOGO gate.

"Hindi ako pwede. May trabaho ako."

"Ay okay."

"Leche! Hindi mo man lang ako pipilitin sumama sayo sa date?"

"Eh kasi naisip ko na ang pangit din tignan. May boyfriend ka tapos mag di-date
tayo." malungkot na sagot ni Prince.

"Sus ayos lang 'yan. Walang pakialam 'yun." todo ngiti kong sagot kay Prince 'Si
Josh nga may girlfriend pero nakuha pang makipag-jerjeran sa ibang babae, e.'

"Sure ka dyan, ah?" tumango ako.

Nung nasettle namin 'yun date namin ni Prince nagpaalam na ako sa kanya. Papasok na
sana ako sa loob ng school nang bigla nya akong tinawag. Pag harap ko bigla nya
akong hinalikan sa pisngi at tumakbo palayo sa akin.

"Bye, Pipay!" todo halakhak pa sya habang naglalakad palayo.

Napangiti nalang ako sa ginawa ni Prince pero as soon as nakapasok ako ng tuluyan
sa loob ng campus bigla ding nawala ang ngiti sa labi ko. Eto na naman 'yun mga
oras na pakiramdam ko nag-iisa lang ako sa mundong 'to at walang kakampi. Eto 'yun
panahong gusto ko nalang umuwi at mag mukmok sa bahay dahil sa nangyari. Shutang
inerns, diary. Para na naman akong niluluto sa kalungkutan ko. Bakit pa kasi ako
pumasok? Bakit pa kasi kami iisang school lang ni Josh? Bakit kasi ang pogi ni Sic.
Char! Bakit kasi kailangan ko pa makita 'yun bagay na 'yun?

Bigla ako nakaramdam ng kakaibang pakiramdam kaya agad ako nagtago sa isang lugar
na hindi makikita ng mga tao. May mga puno sa tabi ng building ng department namin
kaya agad akong dumiresto dun. Sumilip muna ako kung may mga tao bang nakakita sa
akin at mabuti naman dahil wala. Nung natatakpan na ako ng mga puno agad kong
tinaas ang palda ko at kinamot si pempem. Shutang inames. Ngayon pa nangati ang
pempem ko kung kailan papasok na ako ng classroom. Eto talaga mahirap kapag nasa
public place, eh. Hindi mo alam kung paano mo maiinda ang kati ni pempem. Mabuti
nalang may tagong lugar.

Paglabas ko sa mga puno-puno naglakad agad ako papunta sa classroom. Papasok na ako
sa loob nang biglang may humila sa akin at yinakap ako ng mahigpit. Akala ko sya
pero hindi pala. Ibang lalaki.

"Kung pakiramdam mo wala kang kakampi, andito lang ako. Hindi kita iiwan. Hindi
kita papabayaan."

Hindi ko makita kung sino sya pero may nakita akong logo na nakalagay sa suot nya.
Parang logo ni batman. Pag tinangala ko nakasuot din sya ng maskara ni batman. May
suot din syang kapa sa likuran nya.

"Sino ka ba?" tanong ko.

"Bobo! Ako nga bahala sayo edi malamang ako si Batman."

Kilala ko 'yun boses na 'yun. Alam ko din kung sino nag mamay-ari ng matigas na abs
na 'to na tumatama sa tyan ko.

"Puro ka kalokohan, Mong. Saan mo ba nakuha 'yang batman costume na 'yan. Ang init-
init nakaganyan ka." natatawa kong sabi sa kanya.

"Nakita ko lang to sa gym habang nililinis ko 'yun bodega. Kanino ko pa to suot

dahil hinahanap kita. Shit ang init nga."

Tinanggal ni Mong sa harapan ko 'yun maskara na suot nya pati 'yun fitted na parang
plastic na suot nya kagaya nung kay batman. Tumambad na naman tuloy sa harapan ko
'yun abs nyang walastik. Shet! May pawis-pawis pa na tumutulo sa gitna ng mga
tinapay nya sa tyan kaya mas lalo sya naging hot. Naramdaman ko na naman tuloy na
kumislot sa kilig si pempem kaya pasimple ko syang sinuntok sa noo nya. Pempem na
'to, ang harot masyado.

"Bakit ka naglinis ng gym? Di ba may janitor naman ang SOGO?" tanong ko sa kanya
habang hinuhubad naman nya 'yun suot nyang pang-ibaba. Naka-school pants pa pala
sya. Ba yan! Akala ko naman nakabrief lang sya.

"May sinuntok ako sa mukha kanina, eh. Dahil basketball player din 'yun sinuntok
ko. Eto naparusahan tuloy ako." nakangisi nyang sagot.

"Sino namang sinuntok mo? Basagulero ka pala? Isusumbong kita kay Ninang Glenda!"
pananakot ko sa kanya.

"Hindi naman ako basta-basta nanununtok ng walang dahilan, nuh. Sinuntok ko sya
dahil alam kong may ginawa syang katarantaduhan." nakangiting sagot ni Mong "Sige
na, Pipay. Pumasok ka na. Hindi pa ako tapos maglinis ng gym, e."

Papasok na ako sa classroom nang biglang hinawakan ni Mong ang kamay ko.

"Bakit?" tanong ko sa kanya pag lingon ko.

"Wala naman." nakangiti nyang sagot pero 'yun mata ni Mong punong-puno ng pag-
aalala "Just..just.."

"Just?" sagot ko "Just the way you are?"

"Just remember na andito lang ako no matter what happen." sagot nya "Ako ang batman
ng buhay mo kaya ako ang bahala sayo. Shit. Ang korni ko. Bye na nga."

Saka sya tumakbo pababa nang hagdanan. Sa sobrang pagmamadali ni Mong bigla syang
nadulas pababa sa hagdan pero agad din syang tumayo at patay malisya sa nangyari
nung narinig nya akong tumawa. Shuta! Ang macho ng katawan ni Mong pero ang lampa
naman.

Kahit ganun ginawa ni Josh sa akin medyo masaya pa din ako dahil may mga kaibigan
pa din akong nandito sa tabi ko. Gaya ni Prince at Mong. Mga kaibigan na ang
sasarap ng katawan. Gawin ko din kaya 'yun ginawa ni Josh? Gumawa din ako ng
milagro kasama ni Prince o ni Mong. O di kaya naman gawa nalang kaming milagro ni
Prince at Mong. Tatlo nalang kami? Mas masaya kapag marami, di ba? The more the
merrier.

Pumasok na ako sa loob ng classroom at naupo sa upuan ko. Tahimik lang ako
nagmamasid sa mga ginagawa ng mga kaklase ko. Naagaw naman ang atensyon ko ng
marinig ko si Mimay na nagsalita.

"Classmates! Makinig kayo may announcement ako," sigaw nya sa buong classroom.
Walang nakinig kay Mimay dahil abala pa din ang mga kaklase ko sa mga ginagawa nila
"Makikinig ba kayo sa sasabihin ko o uutot ako ngayon?"

Napatigil silang lahat at napatingin kay Mimay. Halatang natakot sa banta ng

negrang pusit. Nung last time kasi na umutot 'yang balyenang pusit na 'yan na-
postponed ang klase dahil sa sobrang bahong utot ng gaga na kumalat sa buong room.
Ending mag hapon kami walang klase dahil sa utot lang ng gaga.

"Debut ko na next week. Lahat kayo invited." masayang sabi ni Mimay "Ang theme ng
debut ko ay sea creatures. Dapat lahat kayo mag-co-costume na parang mga hayop sa
dagat."

"Kahit ano, Mirasol?" tanong ng isa naming kaklase.

"Yes! Pero wag na kayo mag sirena dahil ako na ang sirena. Ako na ang dyesebel ng
party." humagikgik pa si negra.

"Dyesebel daw twinnie. Baka butanding."

Napatigil si Mimay sa pagtawa ng marinig nya si Charry na nagsalita at tumawa dahil

sa sinabi nya. Si Kathy naman tahimik lang at hindi sumagot. Patay kang Charry ka!

"Twinnie bakit ganyan ka makatingin sa akin? Hihihi. Dyesebel daw si Mirasol. Mas
mukha syang butanding." patuloy lang sa pagtawa si Charry "Twinnie..ha? What?"
nginuso ng kambal nya si Mimay na kasalukuyang umuusok na ang tenga at ang sama ng
titig kay Charry.

Dahang-dahang lumapit si Mimay kay Charry at hinawakan na naman ito sa leeg. Wala
ng sabi-sabi at hinagis ni Mimay si Charry palabas ng classroom namin. Hindi pa
nakuntento si Mimay at binuhat pa nya ang malaking lamesa na nasa harapan at binato
din kay Charry na kasalukuyang nakahiga sa sahig.

Bullseye! Tinamaan sa mukha si Charry nang lamesang binato ni negra.

Ayan naman kasi, e. Hindi na nadala kay Mimay. Alam nyong ayaw ng negrang pusit na
nilalait sya, e. Pero mabuti nalang hindi ko naexperience kay Mimay 'yan. Hanggang
talak lang si Mimay sa akin sa book 1, e. Nag evolved na sa pagiging dragona ang
negra. Isa na syang octopusmon.

Lumabas muna ako saglit ng maramdaman kong naiihi ako. Nasa tabi ng clinic ang
pinakamalapit na banyo kaya dun ako pumunta. Pag daan ko sa tapat ng clinic eksakto
naman itong bumukas.

Parang tumigil ang pag tibok ng puso ko nang makita ko si Josh na palabas ng clinic
habang inaalalayan sya ni Monica. May benda sa mukha si Josh na parang binugbog ng
kung sino.

Nagtama ang tingin naming dalawa ni Josh pero agad nyang iniwas ang tingin nya
habang si Monica naman ang sama ng tingin sa akin. Nakatingin lang ako sa kanilang
dalawa habang naglalakad sila palayo sa akin at iniwan akong nakanganga dahil sa
nakita ko.

Diary sino bang girlfriend ni Josh? Ako ba o si Monica?

Break na ba kami? Hahahahahahahahahahahahahahahaha shutang inerns. Di ako nainform.

Kailan ba kami nag break?

Hindi ko na alam ang nangyayari sa relasyon namin ni Josh.

Pero naaawa ako nung makita ko 'yun pag mumukha ni Josh. Bugbog sarado at halatang
nanghihina. Pero bakit si Monica ang kasama nya at hindi man lang ako?

Naguguluhan,

Pipay

Malandi 15

Dear Diary,

Hindi na ako pumasok ng afternoon class ko diary dahil sa nakita ko. I know na
masamang mag cutting ng mga klase dahil pinangako ko kay Itay na magiging mabuti
akong student pero I can't help myself. Para kasing sasabog sa sobrang sakit 'yun
dibdib ko habang nakaupo sa upuan ko sa loob ng classroom. Tulala lang ako nun at
inisip 'yun nangyari. Pakiramdam ko maluluto at mapiprito na ako sa kalungkutan
kaya I chose to go home nalang, diary.

Habang nasa tricycle hindi ko na napigilan pumatak 'yun luha ko. Ang bigat sa
dibdib dahil sa mga nangyayari sa aming relasyon ni Josh lately. Bakit pakiramdam
ko unti-unti na nya akong iniiwan? Di ba dapat magpaliwanag sya sa akin dahil sa
nasaksihan kong kababuyan nilang dalawa ni Monicalandi? Pero bakit wala man lang
sya ginagawang paraan para magkausap kaming dalawa? Hindi tulad ng dati na lahat ng
way ginagawa nya para makausap at mapatawad ko lang sya.

Oo, iniiwasan ko sya. Hindi pa kasi ako handang kausapin sya, diary. Pero bakit
parang wala lang sa kanya ang lahat? Hindi nya ba alam na nasasaktan ako sa mga
nangyayari sa aming dalawa ngayon. Shutang inerns, diary. Gusto kong maliwanagan sa
mga nangyayari ngayon sa aming dalawa. Utang na labas, diary. Pakihampas ako ng
flourescent lamp sa bumbunan ko para maliwanagan ako.

Nung nakita ko si Josh na nakahubad at nakapatong sa hubad na katawan ni

Monicalandi sobrang sakit na 'yun. Mas masakit pa 'yun sa naipit na buhok ng pempem
ko sa panty ko. Tapos makikita ko pang si Monicalantod ang kasama nya habang
inaalalayan sya palabas ng clinic. Aba, may plano ba talaga si Josh na mamatay ako
dahil sa sobrang selos, galit at inis? Kung meron sabihin nya lang. Iinumin ko
nalang 'yun PhCare ko. Joke only! Sayang 'yun phcare. Mawawalan pa ako ng shampoo.

Pag dating ko sa bahay naabutan ko si Inay na nasa garden namin at nag papractice.
Mayroon na syang punching bag na sako na may lamang mga buhangin.

"Wow! Ang aga ng anak kong shunga, ah." sabi nya 'nung nakita nya akong papasok ng
gate "Oh bakit lukot na lukot 'yang mukha mo. Anong nangyare?"

"Wala, Inay." sagot ko naman sa kanya saka lumapit sa punching bag "Walang
nangyari, Inay. Wala talaga. Wala ako nakitang kasama ang boyfriend ko ng ibang
babae at inaalalayan sya palabas ng clinic." saka ako bumwelo at sinuntok 'yun
punching bag na nakasabit sa may puno. Inisip kong pag mumukha ni
Monicalantodharotputapakarat ang punching bag. Nilabas ko lahat ng galit ko sa
suntok kaya biglang tumagos ang kamay ko at nawasak ang punching bag. Tumulo 'yun
mga buhangin sa butas na ginawa ng suntok ko.

"WOW!" sabi ni Inay na hindi makapaniwala sa nakita nya "Hindi lang mabaho ang
pempem mo, anak. Malakas ka din sumuntok. Manang mana ka talaga sa akin."

"Mana ako sa'yo, Nay?" tanong ko sa kanya "Mabaho din pempem mo?"

"Hindi, oy!" mabilis nyang sagot "Hindi mabaho ang pempem ko dahil naghuhugas naman
ako ng pempem 4x a week."

"Lamang ka lang ng isa sa akin, Inay. Ang hugas ng pempem ko 3x a week lang."

"Kaya pala iba amoy ng iyo, anak. Mabagsik, eh." sagot nya "Nak, may mini-boxing na
gaganapin sa plaza. Baka gusto mo sumali? Lakas mo sumuntok, eh."

"Wala ako interest sa boxing chuchu na 'yan, Inay." walang gana kong sagot "Papasok
na ako sa loob. Masakit ang buong katawan ko lalo na ang puso ko."

"Ano, masakit puki mo?" gulat na tanong ni Inay.

"Puso, Inay. Puso!" sigaw ko sa kanya "Ayan, nabibingi na kayo. Kakasapak 'yan sa
tenga nyo, eh."

"Hindi ako bingi gaga ka." inirapan ako ni Inay habang inaayos nya 'yun suot nyang
boxing gloves.

Hindi daw bingi. Sus! Itchura mo, Inay.
dumiresto sa kwarto ko. Nilapag ko muna
maghalukay ng damit pamalit. Habang nag
mga damit ko nakuha ko ng kamay ko 'yun
inamoy.
Pumasok na ako sa loob ng bahay namin at
sa sahig 'yun bag ko at nag simulang
hahalukay sa baul kung saan nakalagay ang
jersey shirt ni Josh. Kinuha ko ito at
"Amoy na amoy ni Josh." sabi ko sa sarili ko saka yinakap ito ng mahigpit, "Shutang
inames. Ang bango ng boyfriend ko.. Oops, boyfriend ko pa nga ba?" napatawa nalang
ako ng mapakla dahil sa sinabi ko.

Kumuha naman ako ng short saka nag hubad na. Sinuot ko 'yun jersey shirt ni Josh
para naman kahit papaano. Kahit dito lang sa shirt na 'to maramdaman ko pa ding
akin si Josh. Shet lang, diary. Bakit ako nagkakaroon ng ganitong pakiramdam? Ako
ang girlfriend, eh. Dapat hindi ako magkaroon ng selos sa katawan. Ako ang nag
mamay-ari kay Josh at hindi si Monicalandipakaratnaputapa ang nag mamay-ari kay
Josh.

Humiga muna ako sa kama ko at tumitig sa kisame ng kwarto ko na puro sapot ng

gagamba. Sa totoo lang, diary. Hindi ko masyado iniisip 'yun pakikipagsiping ni
Josh kay Monica, eh. Shet. Patola lang 'yan. Kung gusto ni Monicalandi kaya na ang
patola ni Josh. Lunukin nya ng buong-buo at isaksak sa apdo nya. Mas pipiliin ko pa
din 'yun puso at pagmamahal ni Josh. Oo, gusto ko ako ang makakauna kay Josh at sya
din ang makakauna sa akin. Eto naman ang bawat hiling ng mga babae, di ba? Ang
maging una't huli ng lalaking mahal nila. Hindi ko masyado iniisip 'yun nangyari
kahit na ang sakit sakit sa parte ko.

Ang babae kasi kahit gaano nila sabihing galit sila sa mahal nila hanggang salita
lang 'to. Kahit gaano karaming kasalanan ang gawin ng lalaking mahal nila,
malulusaw agad ang galit nila. Mas mahina talaga ang babae kapag nag mamahal.
Shutang inames. Bakit kasi sa relasyon namin ni Josh ako ang mas nagmamahal? Ako
tuloy ang mas nasasaktan ngayon. At lalo pang nasasaktan dahil parang walang
pakialam si Josh.

I love you, Josh, even when I hate you.

No, Pipay. Wag ka papayag na mawala sayo si Josh. Ipaglaban mo ang karapatan mo.
Katawan lang ang nakuha ni Josh at hindi ang puso nya. Ilang bwan na kayo ni Josh
samantalang sila ni Monicalandi na magkakilala ay sandali palang. Marahil, nilandi
lang ni Monica si Josh. Afterall, Pipay. Lalaki si Josh. Lalaki na hindi
makakatakas sa tukso.

Sige lang, Pipay. Lokohin mo sarili mo. Eto lang ang masasabi ko sayo ; Kung mahal
ka talaga ng tao, kahit harangin pa 'yan ng sangkaterbang babaeng hubad. Kung mahal
ka talaga nyan, ipipikit nya lang ang mata nya at maglalakad palayo sa mga babaeng
nakahubad. Kasi alam nyang masasaktan ka kapag pumatol sya sa iba. Biglang sumagot
ang konsensya ko kaya naluha na naman ako.

Hindi ba ako naaawa sa sarili ko? Mukhang niloloko na nga ako ni Josh tapos
lolokohin ko pa din sarili ko. Ginawa ko namang DOTA ang pagpaparusa sa sarili ko.
Double kill, pakshet.

Tumayo ako sa kama ko at nag text kay Josh. Kailangan na namin pag-usapan ang
nangyayari sa aming dalawa. Kung anong plano, edi tatanggapin ko. Kaysa naman
clueless ako sa mga nangyayari.

"Josh, magkita tayo sa kanto namin bago mag alas-sais. Kailangan na natin pag-
usapan ang lahat. Pumunta ka or else break na tayo."

Yan ang text ko sa kanya. Ilang minuto na akong nakatitig sa cellphone ko pero wala
pa din syang reply. Napaisip tuloy ako kung nabasa nya ba ang text ko since may
black eye sya sa mata nya.

Bahala sya sa buhay nya. Kung hindi sya pumunta bahala sya sa buhay nya talaga.
Nag dota muna ako para aliwin ang sarili ko. Nakailang laro ako pero laging talo.
Paano lagi kong sinusulyapan ang cellphone ko kung may reply ba ang magaling na si
Josh. Lumipas na ang maghapon pero wala din syang reply. Mukhang wala syang balak
magpakita, ah.

Nung malapit na mag-alas singko nag-ayos na ako. Papasok na ako sa trabaho ko after
namin mag-usap ni Josh kung pupunta sya.

Lumabas na ako ng bahay ng naabutan ko si Inay na nag pu-push up naman.

"Inay, papasok na ako. Anong ginagawa nyo dyan?" tanong ko sa kanya.

"Nag pu-push up. Para ma-maintain ko ang abs ko sa tyan." pinakita nya pa 'yun abs
nya sa tyan.

Tumawa ako, "Sobra-sobra na 'yun abs nyo, Inay. Yun ibang abs nyo napunta na sa
mukha, e."

"Aba! Punyatera ka talagang Pilar ka." tumakbo na ako palabas dahil binuhat ni Inay
'yun upuang bakal at ibabato sa akin.

Habang naglalakad ako papunta sa kanto namin kumakabog ng malakas ang dibdib ko.
Kinakabahan kasi ako kung sisipot ba si Josh o hindi. Kung sumipot sya ibig sabihin
ayaw nyang mag hiwalay kami kaya makikipag-usap sya sa akin. Pero kung hindi sya
sumipot. Sige lang, diary. Tatanggapin ko ng maliwanag na hiwalay na kaming dalawa.
Ang relasyon ay kailangan ng isang matinong pag-uusap pero kung ayaw nya makipag-
usap. Fine, I won't waste my time, then.

Papalapit na ako sa may kanto ng matanaw ko na si Josh habang nakasakay sya sa

motor nya. Pero hindi sya nag-iisa. Kasama nya si Monicalandi. Hawak pa ni
Monicalandi 'yun helmet ko na may VE sa likod.

"Pipay binilhan kita ng helmet." sabi nya sa akin saka pinakita 'yun color pink na
helmet na hawak nya "Terno tayo ng design. Letter LO ang nasa likod ng helmet ko."
pinakita nya 'yun design nung kanya "Samantalang sayo VE naman."

"Bakit LO sayo at VE ang sa akin?" tanong ko.

"Kasi hindi mabubuo ang LOVE kapag walang LO ang VE. Parang tayong dalawa, paano na
ako kapag walang ikaw?" seryoso nyang sagot sa akin.

Agad kong naalala 'yun time na pinag-usapan naming dalawa 'yun tungkol sa helmet.
Sabi nya paano daw sya kung walang ako. Pero parang ang nangyayari ngayon ay paano
ako kung wala na si Josh.

Tumigil ka nga, Pipay. Siguro sumama lang si Monica para mag sorry sayo. Gentleman
si Josh kaya pinasuot nya lang kay Monica 'yun helmet. Ganun 'yun, di ba? Positive
thinker ako kaya alam kong ganun 'yun. Tama, Pipay. Tama ka.

Tinext ko muna si Mong bago dumiresto kila Josh.

"Mong, where are you? Hintayin mo ako sa sakayan ng jeep, please?"

Itatago ko na sana 'yun cellphone ko pero nag vibrate naman agad. May reply galing
kay Mong.

"Hindi mo na kailangan mag text. Kanina pa kita hinihintay dito." with matching
smiley pa 'yun text nya. Hindi na ako nag reply at tinago nalang ang cellphone ko
sa loob ng panty ko.
Ngiting-ngiti ako nang puntahan ko sila si Josh at Monicalandi sa may kanto.
Lumapit agad ako kay Josh saka hinalikan sya sa labi. Para ipakita kay Monica na
pag-aari ko si Josh. Walang sa kanya, akin lang ang boyfriend ko.

"Hi, Josh ko. Kumusta? Anong nangyari sayo bakit may blackeye ka sa mukha? De bali,
gwapo ka pa din. Hihihi." sabi ko kay Josh. Sinubukan ko maging usual self ko na
masayahin kapag kasama si Josh. Napansin kong napataas lang ang kilay ni Monica sa
akin.

"May tarantado lang na bumugbog sa akin," malamig na sagot ni Josh. Nakatingin lang
sya ng diresto sa mga mata ko at wala akong emosyon na makita sa mata nya.

"Ehemm," pag singit ni Monica. Biglang hinila ni Josh 'yun kamay nyang hinawakan
ko, "Aalis na muna ako. Duon lang ako sa 7eleven. Tapusin mo na 'yan, Josh."
ngumisi si Monica kay Josh bago umalis. Napatango nalang si Josh sa kanya.

PLAY FIRST CUT IS THE DEEPEST WHILE READING THIS PART.

Naging awkward ang atmosphere sa pagitan naming dalawa ni Josh. Parehas kaming
nakatahimik. Nakatingin ako sa mukha ni Josh habang sya naman nakatingin kay Monica
bago 'to pumasok sa loob ng 7eleven. Nag flying kiss pa ang gaga bago tuluyang
pumasok. Ngumiti lang si Josh sa kanya habang ako patago syang pinakyu.

Kumirot 'yun puso ko dahil sa ngiti nya kay Monica. Parang kailan lang ako ang
nginingitian ng ganyan ni Josh.

"So," paninimula kong salita kay Josh, "Kumusta?" ngumiti ako.

Binaling ni Josh ang tingin nya sa akin, "So anong gusto mong pag-usapan natin?"
straight nyang tanong. Nagulat ako, diary. Nagulat ako dahil sa panlalamig nya. Si
Josh ba talaga 'to?

"Wala ka bang balak na mag explain, Josh? Wala ka bang balak na mag sorry dahil sa
nakita ko nakaraan?" seryosong tanong ko sa kanya.

"Kung mag sorry ako, Pipay. May magbabago ba? Nasaktan ka na, e. Matatanggal ko ba
'yun sakit na naramdaman mo?" ngumisi si Josh. Yun ngising sarcastic na sinasabing
'Mag-sorry-ka-mag-isa-mo.'

"Pero at least di ba kailangan mo 'yun? Boyfriend kita, eh. Kailangan mo mag

explain." sabi ko sa kanya "Ayusin natin 'to, Josh. Wag natin hayaang masira ang
relasyon natin. 7th monthsary na natin next week, oh. Mag cecelebrate tayo, diba?
Sabi mo dati mag echanted kingdom tayo kapag 7th monthsary natin?" nakangiti kong
sabi sa kanya.

Napalunok si Josh, "Wala ng monthsary. Change of plan. Ayoko na, Pipay." seryoso
nyang sagot na hindi man lang kumukurap "Itigil na natin 'to."

Nagulat ako kasabay ng pag sikip ng dibdib ko, "Itigil na natin 'tong pag-uusap?
Sige. Mukhang pagod ka, eh."

"Hindi 'yun ang tinutukoy ko," mabilis nyang supalpal sa akin, "Itigil na natin
'tong relasyon na 'to. Wala ng patutunguhan 'to, eh. Ilang beses na ako nagloko,
Pipay. Ilang beses na kita nasaktan at napaiyak. Tama na. Maawa ka na sa sarili
mo."

Gumilid na sa sulok ng mata ko 'yun luha ko. Pinipigilan ko lang na wag tumulo,
"Joke lang 'to Josh, di ba? Pakshet. Ang benta ng joke. HAHAHAHAHAHA." nagawa ko
pang tumawa para mapigilan lang ang luha ko.

"Pipay, makinig ka." hinawakan ni Josh ang magkabilang balikat ko, "Ayoko na. Tama
na. Tigil na natin 'tong relasyon na 'to. Puro sakit nalang ang nararamdaman mo
sakin, eh. Hindi mo ko deserving. Hindi na healthy ang isang relasyon na puro sakit
at pag-iyak nalang ang nararamdaman mo sa akin. Okay? Naisip ko lang na bata pa
tayo. Bata pa tayo. Wag muna mag seseryoso sa isang bagay dahil may mas marami pang
oportunidad na darating. Marami kang pangarap, Pipay. Marami din akong pangarap.
Wag tayo papayag na matatali sa isang bagay na magiging hadlang sa pag-abot ng
pangarap natin."

Tinanggal ko 'yun pagkakahawak nya sa balikat ko, "Magiging haldang sa pag-abot ng

pangarap mo? Ako ba ang tinutukoy mo dyan, Josh?" napatawa ako ng peke. Tumulo na
din ang luha ko, "All this time, Josh. Kapag nangangarap ako kasama ka sa pangarap
ko. Tapos ikaw, nangangarap ka na ngayon para sa sarili mo. Si Monica ba ang
tinutukoy mo na oportunidad na 'yan?" nag-iwas sya ng tingin. Mas lalo akong natawa
"Ang panget ng break-up scene natin, Josh. Sobrang panget. Pero thank you na din
dahil naliwanagan ako. Pakshet. Iniisip ko palang na maghihiwalay tayo dati hindi
ko na kaya. Mas masakit pala kapag totoo na nangyari."

"Sorry, Pipay. Sorry kung hanggang dito na lang talaga tayo." hindi sya makatingin
ng diresto sa akin.

"Wag ka magsorry, Josh." sagot ko sa kanya "Dapat magpasalamat ka. Thank you, Josh.
Thank you dahil nakaabot tayo ng anim na bwan. Siguro hindi lang talaga tayo para
sa isa't isa. Kahit pala mahal na mahal mo ang isang tao dadating din ang point na
magsasawa sya sayo." sabi ko sa kanya "Basta tandaan mo lang Josh na ikaw ang
bumitaw at hindi ako. To the pempem and back? Shutang inerns. Sarap mong sampalin
ng pempem and back and forth ngayon."

Napayuko si Josh, "Masarap ba si Monica kaya sya ang pinili mo at hindi ako? Pwes,
isang araw gigising ka nalang na nagsisisi ka dahil sya ang pinili mo't hindi ako.
Pero kapag nangyari 'yun, tatawanan kita kasama ang lalaking bago kong mahal."
hinawakan ko si Josh sa balikat "Sana lang mahalin ka ni Monica gaya ng pagmamahal
ko sayo. Sana lang kaya nyang higitan 'yun pagmamahal na binigay ko sayo."

Tumalikod ako saka pinunasan 'yun luha ko. Humarap din ako sa kanya pagkatapos, "I
fell for you, what a stupid mistake that turned out to be."

"Quotes ba 'yan?" tanong nya.

"Oo! Paki-tweet, ah. Wag ka na mag-inarte tutal nakikipag-break ka na," bulyaw ko

sa kanya saka lumapit ako. "Pwede bang halikan mo ako sa huling pagkakataon, Josh?
Kahit ngayon lang. Kahit huling beses na."

Walang ng sinayang na oras si Josh at hinalikan ako sa labi. Naramdaman ko pang

pinasok nya 'yun dila nya sa bibig ko. Shet! Malalasahan nya ang tartar ko.

"Thank you, Josh." sabi ko sa kanya nang mag hiwalay ang aming labi, "The first cut
is the deepest but I assure. Makakalimutan ko din 'to. Thank you for loving me."
magsasalita pa sana si Josh pero agad nyang sinara ang bibig nya. Nakikita ko na
din na pinipigilan lang ni Josh na tumulo 'yun luha nya.

Nasasaktan ba si Josh kaya naiiyak sya? O nasisiyahan sya dahil finally wala na ako
sa buhay nya? O baka naman naluluha sya dahil hindi sya nasarapan sa lasa ng tartar
ko.

Napatingin kaming dalawa ni Josh nung lumabas na si Monica ng 7eleven.

"Alis na kami. Goodbye, Pipay. Ingatan mo sarili mo." pagpapaalam ni Josh saka
umalis sa harapan ko sakay ng motor nya. Dinaanan nya si Monica sa may 7eleven.
Ngumisi pa si Monica sa akin saka yumakap kay Josh ng mahigpit. Leche kayo.
Maaksidente sana kayo.

Akala ko pumunta si Josh dahil natatakot syang maghiwalay kami. Yun pala pumunta
sya para hiwalayan ako ng tuluyan.

Hay that's life. Masakit syempre na nag hiwalay kami pero wala akong magagawa.
Lalaki lang 'yan. Daming lalaki sa earth.

Pero diary may na-realized ako. I realized that when you have a good heart: You
help too much. You trust too much. You give too much. You love too much & it always
seems you hurt the most.

Single again,

Pipay.

Malandi 16
PLAY JUST THE WAY YOU ARE BY BOYCE EVENUE while reading this! :p

MONJIE'S POV.

"Hoy Mongoloid," napatigil ako sa paglalaro ng robot ko at napatingin ako kay Pipay
na kasalukuyang kumakain ng saging. Lagi nalang sya kumakain ng saging. Paborito
nya talaga 'yan, nuh?

"Bakit?" inis kong sagot sa kanya. Kunwari naiinis ako sa pagtatawag nya sa akin ng
Mongoloid dahil hindi naman ako mongoloid pero deep down in my heart natutuwa ako.
My dad told me when somebody made you a nickname it means you're special to them.
Special pala ako kay Pipay.

"Paglaki natin magpapakasal tayo!" sabi nya saka ngumiti. Kitang kita ko tuloy
lahat ng bulok nyang ngipin. Napatitig lang ako sa kanya kaya hinagis nya sa akin
'yung balat ng saging "Bakit ganyan ka makatingin? Ayaw mo ba magpakasal sa akin?"
kunot noo nyang tanong.

"Ang bata-bata pa natin para mag-isip ng ganyan," sagot ko saka umiwas ng tingin.
Sampung taong gulang palang kaming dalawa pero bakit natutuwa ako sa sinabi nya,
"Saka ayoko magpakasal sayo. Hindi ka malinis sa katawan, eh. Lagi ka nangangamoy
tapos lagi mo ding hinuhubad ang panty mo at sinusuot sa ulo ko." inis na sagot ko
sa kanya.

Narinig kong tumawa si Pipay, "Hihihi. Arte nitong mongoloid na 'to," patuloy lang
sya sa pagtawa "Mabuti nga ikaw papakasalan ko paglaki natin, e. Ayoko sa ibang
lalaki magpakasal Mong. Sasaktan lang kasi nila ako, e. Ikaw best friend kita."

"Best friend mo ko?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Oo," tumaas-taas pa ang kilay ni Pipay habang hinahawi nya ang matigas nyang
buhok, "Kaya wag mo ko sasaktan, ah? Basta if ever may boyfriend na ako paglaki
natin, agawin mo ako sa kanya. Ikaw lang gusto ko mapangasawa. Hihihi." humagikgik
ulit sya "Alam ko naman na hindi mo ako sasaktan, eh. Ikaw ang mongoloid ng buhay
ko."
Umirap ako kay Pipay at hindi na nagsalita pa. Nagpatuloy nalang ako sa paglalaro
ng robot ko habang sya tumakbo papuntang kusina kung nasaan sila Mommy ko at Nanay
nya. Kinakapatid ko si Pipay dahil ninang nya ang Mommy ko. Lagi sila pumupunta
dito sa bahay namin para makipaglaro sa akin. Hindi ko na matandaan kung paano kami
naging close pero nagkaisip nalang ako na sya lang ang tangi kong kalaro.

Madalas nya akong tinatawag na payatot dahil sobrang payat ko at mongoloid dahil
mukha daw akong mongoloid. Hindi ata alam ni Pipay na half japanese ako kaya
singkit ang mata ko. Ano pa nga ba aasahan ko sa kanya? Sa pagkain ng saging at pag
hubad ng mabantot nyang salawal sya magaling, eh.

Nung una kami nagkita ni Pipay inis na inis ako sa kanya. Palagi kasi syang
nakangiti kahit bungi-bungi ang ngipin nya. Pero everytime I see her smile may kung
ano sa pakiramdam ko na nagbabago. Nakakahawa ang kasiyahan ni Pipay. Mabuti nga't
kasiyahan lang ang nahahawa nya sa ibang tao at hindi pati ang amoy nya. Aware ba
si Pipay na ang bantot nya?

"Mong!!" pagtatawag ni Pipay sa akin habang galing syang kusina. May hawak na naman
syang saging.

"Bakit?" napatigil na naman ako sa paglalaro ng robot ko.

"Sinabi ko na kay Ninang Glenda na magpapakasal tayo. Pumayag sya. Paano ba 'yan
wala ka ng takas. Hihihihi." nakita kong tumulo ang uhog nya at pinunasan nya ito
gamit ang palda nya. Napangiwi ako nang makita ko ang panty nya.

"Bahala ka sa buhay mo, Pipay." inis na sabi ko sa kanya saka umiwas ng tingin.
Pero napangiti naman ako.

Ever since that day lagi nya pinapaalala sa akin na magpapakasal kaming dalawa kaya
mag-iingat daw ako. Makulit si Pipay pero hindi ko magawang kainisan sya. May kung
ano sa akin na nagsasabing protektahan ko ang dugyot na si Pipay.

"Mong, itulak mo ako." sabi ni Pipay habang nakaupo sa may swing. Nasa playground
kami na malapit sa subdivision namin.

Tinulak ko naman sya gaya ng sabi nya kaya bigla syang nahulog mula sa swing.
Tumama pa 'yun mukha nya sa noo na nakausli sa lupa.

"Pakshet kang Mongoloid ka," sigaw nya sa akin habang pinupunasan nya 'yun noo nya,
"Sabi ko itulak mo ako para makapag duyan ako. Hindi 'yun ako mismo ang itutulak
mo." inis na sabi nya.

"Hindi mo naman kasi nililinaw, e." natatawa kong sagot sa kanya.

"Slow ka, kakainis." sabi nya "Wag ka ngang tatawa. Ang liit na nga ng mata mo
tapos nawawala pa lalo kapag tumatawa ka," bakit ba sya lagi inis sa mata ko?
Kasalanan ko bang singkit mata ko?

"Singkit kasi ako, Pipay." sagot ko.

"Kahit na. Basta kapag malaki na tayo kailangan malaki na mata mo, ah? Ayoko
magpakasal sa lalaking walang mata. Saka palakihin mo katawan mo. Ang payat mo, eh.
Para kang tingting at isang malakas na hangin lang tiyak tatangayin ka na."
humagikgik na naman sya.

Magsasalita na naman ako kaso biglang may tumawa sa likuran namin ni Pipay. Pag
lingon namin nakita namin 'yun tatlong batang kasing-edad namin na feeling siga ng
lugar namin. Palibhasa matataba kaya feeling mga boss, e. Tss.

"Ikaw, Pipay. Magpapakasal?" tumawa ulit sila "Gago, panget ka. Walang lalaking
tatanggap sayo." patuloy lang sila sa pagtatawanan. Nakita kong papaiyak na si
Pipay dahil sa sinabi ng matatabang bata.

"Hindi ako panget," sagot nya habang nagpipigil ng iyak, "Sabi ni Nanay ko medyo
lang daw. Kaya hindi ako panget." ang panget ni Pipay mag pigil ng luha. Parang
unggoy na natatae.

"Panget ka. Panget ka. Panget ka," pang-aasar nila kay Pipay. Napayukom nalang ako
ng kamao dahil sa ginagawa nila, "Ikaw Monjie. Papayag ka bang magpakasal sa unggoy
na 'to paglaki nyo? Gusto mo ba si Pipay?"

"Gusto mo ako Mong, di ba?" tumingin sa akin si Pipay. Kagat nya pa labi nya para
siguro hindi tuluyang pumatak luha nya.

"Hindi ko sya gusto," sabi ko ng seryoso. Biglang nagtawanan ng malakas 'yun mga
baboy dahil sa sinabi ko. Napanganga lang si Pipay at tuluyan ng umiyak. Damn,
mukha talaga syang unggoy kapag umiiyak.

"Akala ko ba Mong gusto mo din ako? Di ba magpapakasal pa tayo?" sabi ni Pipay sa

akin habang umiiyak. Pakiramdam ko tinusok 'yun puso ko dahil sa mga luhang
pumapatak sa mata nyang may muta. Naaawa ako sa kanya pero walang gustong lumabas
na salita sa bibig ko. Ang bata palang namin pero bakit ang drama na agad ng buhay.
"Ayoko na sayo, Mong! Ayoko na magpakasal sayo! Mongoloid na payatot ka!!" sigaw
nya sa akin saka tumakbo palayo sa akin. Bago pa sya makalabas ng playground nadapa
pa sya. Lalapitan ko sana sya pero nakatayo agad sya at tumakbo ng mabilis.

"Pipay!" sigaw ko sa kanya "Gomen nasai.."

"HAHAHAHAHAHA," muli nagtawanan 'yun mga baboy na nasa harapan ko. "Feeling nya
kasi may magpapakasal sa tulad nyang panget," mas lalong nag kuyom ang kamao ko
dahil sa sinabi nila.

Alam kong no match ako kapag pinagsusuntok ko 'tong tatlong baboy na 'to dahil ang
payat ko at sila ang lalaki ng katawan pero wala akong pakialam. Hindi nila dapat
iniinsulto si Pipay ng ganun lalo na't nasa harapan ko sila.

"Anata wo kuros!!" sigaw ko sa kanilang tatlo habang tinitignan nila ng masamang

tingin (I will kill you) "Hindi ko gusto si Pipay dahil mahal ko sya!!" napanganga
sila dahil sa sinabi ko.

Pinagsusuntok ko silang tatlo pero dahil mag-isa lang ako, ako ang bugbug sarado.
Umuwi akong may blackeye sa magkabilang mata ko at lamug ang katawan ko. Ikaw ba
naman ang daganan ng matatabang baboy at pagsusuntukin, ewan ko nalang kung mabuhay
ka pa.

Hindi ako kinausap ni Pipay after nun. Hanggang sa magkasakit si Daddy ko at

kinailangan namin umuwi ng Japan para alagaan sya. Pumunta pa ako sa bahay nila at
nag hintay sa labas ng gate nila pero hindi lumabas si Pipay. Wala tuloy akong gana
na umuwi sa bahay at umalis ng Pilipinas dahil galit si Pipay sa akin.

Lumipas ang taon at pinangako ko sa sarili ko na magbabago itchura ko. Kailangan ko

maging gwapo at maging yummy. Hindi naman ako nabigo dahil natupad ko ang nais ko.
Maraming babaeng hapon ang humahabol sa akin dahil sa itchura ko at sexyness ko
pero ni-isa sa kanila wala akong pinansin. Madalas akong tawaging okama (bakla) sa
Japan dahil wala akong pinatulan na babae pero wala akong pakialam. Pake ko ba sa
sasabihin nila? Hindi ko kailangan ang opinion nila dahil hindi naman sila ang
nagpapakain sa akin. Hindi ako titingin sa ibang babae dahil nangako ako kay Pipay
na sya lang papakasalan ko.

Umuwi kami ng Pinas para mag college ako. Hindi ko hinanap agad si Pipay dahil
sinabi sa akin ni Mommy na papapuntahin nya si Pipay sa bahay para kuning waitress
sa restaurant na pinatayo nya. Na-excite ako dahil dun. Araw-araw ko kinukulit si
Mommy na papuntahin na nya sa bahay si Pipay pero saka nalang daw kapag ayos na ang
restaurant.

Pumasok ako sa isang exclusive university. Nalaman ng university na 'yun na naging

star player ako ng team ng tokyo kaya kinuha ako ng basketball team. Kinaibigan
agad ako ni Monica - anak ng may-ari ng school - at pinaramdam sa akin na gusto nya
ako. Pero hindi ko sinuklian mga panlalandi nya sa akin. Tulad nga ng sabi ko wala
akong interest sa ibang babae. Kung si Pipay sya bakit hindi? Napangisi nalang ako.

Nagkita na kami ni Pipay at hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Nag wo-work out ako
sa 2nd floor ng bahay namin ng dumating sya. Muntik pa bumagsak sa paa ko 'yun
dambel na buhat ko dahil sa sobrang excitement ko na makita sya. Pagbaba ko ng 1st
floor ng bahay nakita ko si Pipay. Ganun pa din ang itchura nya aside sa tumangkad
sya. Mukhang matigas pa din ang buhok nya. Kitang kita ko ang pag nganga nya at pag
tulo ng laway nya habang nakatitig sa abs ko. Tumawa nalang ako at hindi sya
pinansin.

"Nagpalaki ako ng katawan, Pipay." bulong ko sa sarili ko "Nagpalaki ako ng katawan

para sayo. Para maprotektahan kita sa lahat ng mananakit sayo."

Nalaman kong may boyfriend na si Pipay at 'yun bagong tropa at teammate ko pa.
Potek! Nawalan ako ng gana nun at nainis sa sarili ko dahil ang tanga ko. Pero
inisip ko nalang na sinabi ni Pipay nuon na agawin ko sya kapag may boyfriend na
sya pero hindi ko magawa. Kitang kita ko kasi na mahal na mahal nya si Josh.

Natutuwa ako kay Josh nung una ko syang nakilala dahil mabait sya. Pero nung
nalaman kong niloko nya si Pipay at pinagpalit kay Monica hindi na ako nagdalawang
isip na bugbugin sya. Binuhos ko lahat ng inis ko sa kanya kaya hinila ko sya
palabas ng classroom at binugbog. Wala syang nagawa dahil mukhang pagod sya. Hindi
nga din sya nakalaban ng suntok, e. Parang lahat ng suntok na binigay ko sa kanya
ay wala lang dahil tinatanggap nya 'to lahat.

"Sige lang, pre." sabi ni Josh habang pinagsisipa ko sya. Nakahiga na sya sa ground
dahil sa sobrang panghihina, "Pakilaksan ang pag suntok. Kailangan ko maramdaman
ang sakit, e. Laksan mo pa." nilaksan ko ang pag sipa sa tyan nya. Kitang kita ko
ang ngiwi sa labi nya dahil sa sobrang lakas ng sipa ko, "Tangina. Ang sakit ng
sipa mo pero mas masakit pa din 'yun kirot dito." nakatulala lang si Josh sa
kawalan habang hawak-hawak ang tyan nyang bugbog sarado. Kita ko din 'yun luha na
umagos sa mata nya. Shit. Umiiyak ba sya dahil sa pag bugbog ko sa kanya?

Inawat lang kami nila Monica at ng mga tropa namin nung nakita nilang binubugbog ko
si Josh. Inalalayan ni Monica si Josh papuntang clinic at nag banta pa sa akin.

"Kapag nabalian ng bones si Josh, I'll make sure na makikick-out ka sa school,"

pagbabanta ni Monica.

Ngumisi lang ako, "Try me. Hindi lang 'tong university nyo ang pwede kong pasukan."
pag mamayabang ko.

Nalaman ng coach namin 'yun ginawa ko kay Josh kaya pinarusahan ako. Akala ko
tatanggalin ako pero hindi daw dahil malapit na ang laban kaya papalampasin na 'to.
Pinaglinis nalang ako ng school gym dahil sa ginawa ko.
Ang dami kong nagawa para kay Pipay. Natatawa nalang ako ngayon habang nakaupo dito
sa may waiting shed at hinihintay si Pipay. Nagtext pa sya na sunduin ko sya kaya
mas lalo akong natuwa. Kahit hindi nya sabihin hihintayin ko talaga sya dito para
sabay kaming pumunta sa restaurant.

Naglaro muna ako ng White Tile 2 sa cellphone ko habang hinihintay si Pipay. Na-
beat ko ulit ang score ko so beat that dope. Nung napansin kong naglalakad na si
Pipay papunta sa gawi ko tinago ko na ang cellphone ko saka tumayo para salubungin
sya.

"Pipay," todo ngiti kong pagbati sa kanya pero agad nawala ang ngiti ko nang makita
ko syang parang pinagbagsakan ng langit at lupa. Hindi ko maipaliwanag ang mukha
nya dahil samu't saring expression ang makikita. Pero tanging sakit at kalungkutan
ang nangingibabaw.

Ngumiti sya. Yun ngiting hindi kasiyahan kundi kalungkutan. Hindi man lang umabot
sa mata nya 'yun ngiti na ginawa nya.

"Wala na kami," sabi nya habang nakangiti pa din pero 'yun mga mata nya lumuluha na
"Josh and I.. We broke up.." parang sa bawat salitang sinabi ni Pipay puro pain
lang ang nararamdaman nya. "Mong.." pagtatawag nya sa pangalan ko.

"Oh?" naaawang sagot ko sa kanya.

"Yakapin mo naman ako?" sabi nya "Yung mahigpit na mahigpit. Yun masasaktan ako.
Yun hindi ko mararamdaman 'yun kirot dito." tinuro nya 'yun dibdib nya. Bakit
ganun? Bakit parehas nilang tinuro ang dibdib nila ni Josh.

"Damn," hinila ko si Pipay saka yinakap ng mahigpit "Kahit hindi mo sabihin,

yayakapin talaga kita." binaon pa ni Pipay 'yun mukha nya sa dibdib ko at patuloy
lang na umiyak. Nararamdaman ko na din na tumatagos na 'yun luha nya sa suot kong
damit. "Sige lang. Iiyak mo lang 'yan."

Biglang suminga si Pipay sa suot kong damit, "Sorry." sabi nya.

"Okay lang," Bakero. Sabi ko iyak lang, e. Bakit kasama ang pag singa, Pipay?

"Akala ko magpapaliwanag si Josh sa mga nakita ko pero hindi pala," sabi na naman
nya habang umiiyak. Hindi ba sya nauubusan ng luha? "Puro sorry lang ang sinabi
nya. Saying sorry means accepting his mistake. Alam nyang nagkamali sya pero hindi
man lang sya nakipag-ayos. Hiniwalayan nya pa ako. Lecheng sorry 'yan. Makakain ko
ba 'yun? Hindi 'yun ang kailangan ko. Sya mismo ang kailangan ko," hindi ko alam
kung ako ba ang kausap nya o sarili nya mismo.

"You deserve someone who knows how to make things up to you after hurting you. Not
someone who's very good with just the word 'sorry'," sabi ko sa kanya habang
hinahaplos ang buhok nya. Tigas ng hair.

"Mag hihiganti ako, Mong. Sisiguraduhin kong pagsisisihan ni Josh na mas pinili nya
si Monicalandinapakaratnaputapa kesa sa akin." lumayo si Pipay saka tumalikod.
Nakita kong pinunasan nya 'yun luha nya.

Pag harap nya sa akin nakangiti na sya.

"This is my revenge. Mag papaganda ako and I'll make sure na hahabulin ako ni Josh
pabalik sa kanya pero sorry nalang sya. Maglaway sya habang buhay," punong-puno ng
positive vibes 'yun sinabi ni Pipay.

I grinned, "I'll help you, then."

Napangisi si Pipay, "I like that." ngumisi din sya.

The Good Girl Gone Bad na ba 'to?

Malandi 17

Dear Diary,

After ng trabaho ko diary hinatid din ako ni Mong sa tapat ng bahay namin. Nung una
tumanggi ako sa offer nyang pag hatid sa akin pero sadyang makulit sya at hindi nya
ako tinigilan. Sinabi ko nga sa kanya na kaya ko namang umuwi mag-isa and besides
sanay naman ako mag hintay ng masasakyang jeep pauwi. Pero sadyang makukulit pala
talaga ang lahi ng mga hapones.

"I insist, Pipay. Ihahatid kita. Masyado ng gabi, oh." sabi nya na naiinis pa
"Bakit kasi pumayag ka pang sumali sa pag ge-general cleaning, eh. Pwede namang
hindi na."

Nung naubos na kasi ang mga customers sa restaurant nagkaroon ng general cleaning.
Ayaw ko na sana sumali dahil hindi naman required pero sayang din ang kikitain ko.
May bayad din kasi ang pagsali sa paglilinis. Oo na, mukha na akong pera. Saka
hindi lang naman 'yung pera ang iniisip ko. Gusto ko din kahit papaano ma-divert
ang attention ko sa ibang bagay. Dahil paniguradong kapag wala akong ginagawa
maiisip ko na naman si Josh at 'yun eksena namin kaninang hapon. Baka humagulgol na
naman ako pag nagkataon.

"Ayos lang. Sayang may bayad din 'yun, e." tumawa ako.

"Kung 'yun bayad lang pala ang iniisip mo edi bibigyan nalang kita ng pera,"
iritadong sagot ni Mong "Para hindi ka ginagabi sa trabaho mo. Masyado kang
napapagod, e." kunot noo pa sya habang nakatingin sa madilim na kalsadang
dinadaanan namin.

Napatingin ako sa kanya saka napangiti. "Eto namang best friend kong Mongoloid
masyadong concerned sa kagandahan ko. Hindi na mauulit," sagot ko sa kanya "Pero
magkano ibibigay mong pera sa akin? Hihi." pag bibiro ko.

Tumingin saglit sa akin si Mong saka nag make-face na parang bata. Tumawa nalang
ako saka sinapak ko 'yun matigas nyang braso. Ang sakit, ah. Ang tigas ng mga
muscle ni Mong sa katawan. Ano pa kaya ang tigas ng abs nya? Eh ng patola nya?
Kagaano kaya katigas. Hihi.

Binaling ko nalang ang paningin ko sa kalsada at pinagmasdan ang mga dinadaanan

namin. Naramdaman kong hinawakan ni Mong 'yun kamay kong nakalagay sa binti ko kaya
napatingin ako sa kanya. Nginitiin ko nalang sya ng tipid habang sya nakatingin sa
akin na parang naaawa. Umiwas nalang ulit ako tingin dahil ayokong matagalan ang
titig nyang naaawa sa akin. Pakiramdam ko kasi masyado akong kawawa sa mga
nangyari.

Habang nag tatrabaho ako kanina lagi lang nakatitig si Mong sa akin. Kahit saan ako
pumunta nakasunod lang sya at hindi inaalis 'yun mga mata nya kung saan ako mag
punta. Kapag mapapatingin naman ako sa kanya bigla syang iiwas ng tingin at mag
papanggap na busy. Napapailing nalang ako sa mga reaction ni Mong, e.

Masaya ako na kahit nawala si Josh sa akin kanina hindi naman ako pinabayaan ni
Mong. Pinaramdam nya sa akin kanina na ayos lang umiyak at ilabas lahat ng sakit na
nararamdaman ko. Nahihirapan ako kapag iniisip kong tuluyan ng nawala si Josh sa
akin at hanggang dito na lang ang aming relasyon at kwento. Pero naisip ko din na
dapat akong magpasalamat sa kanya dahil minahal nya nga ako. Hindi naman ang break-
up ang masakit sa isang relasyon, eh. Kundi 'yun mga masasayang alaala nyo na
maiisip mo. Wala ka kasing magagawa para ibalik 'to at puro panghihinayang lang ang
mararamdaman mo.

Sabi nila love is sweeter the second time around. Pero bakit hindi nila sinabing
break-up is hurts like hell the second time around?

"Andito na tayo, Pipay." narinig kong tanong ni Mong kaya nabalik ako sa wisyo.
Napatingin ako sa paligid at nakita kong nakahinto na ang sasakyan nya sa tapat ng
bahay namin.

"Ay! Hindi ko napansin," sagot ko saka kinuha 'yun bag kong nasa likuran.

"Ang lalim kasi ng iniisip mo," seryoso nyang sagot "Wag mo na nga iisipin 'yun
kupal na 'yun. Hindi mo dapat iyakan ang ex mo. Hindi pa sya patay kaya wag kang
excited."

"Hindi naman ako umiiyak," sagot ko.

Bigla nya akong hinarap sa kanya kaya nagulat ako, "Oh talaga, hindi ka umiiyak?"
nakatitig sya sa mukha ko saka pinunasan nya 'yun mata ko "Eh, ano 'to? Hindi ba
luha to?"

"Gaga. Laway 'yan. Amoyin mo. Ang baho."

Ginawa nga ni Mong 'yun sinabi ko kaya inamoy nya. Nakita ko naman na nandiri 'yun
mukha nya pag tapos nya inamoy, "Oo nga ang baho." sabi nya saka pinunas sa balikat
ko 'yun thumb na pinampunas nya sa laway ko.

"Kulit mo, e." tumawa ako "Sige na bababa na ako. Mag-ingat sa pag mamaneho."
pababa na ako nang bigla nyang hinawakan 'yun kamay ko. Napatingin ako sa kanya
"Bakit?"

"Ah ano.. gusto ko lang malaman kung," nahihiya syang mag salita. Hindi din sya
makatingin sa akin ng diresto.

"Na?"

"Na kung.. ano.." huminga sya ng malalim bago nagsalita "Na kung nakamove-on ka na?
Nakalimutan mo na ba sya?"

"Ay bobo lang, Monjie?" mabilis kong sagot sa kanya "Kanina lang nangyari 'yun
break-up scene namin. Tingin mo makakalimot ako agad? It takes time to forget the
pain. Alam mo 'yan."

"Nakabobo naman 'to agad," ngumuso sya saka umirap "Nagtatanong lang naman, eh.
Bwisit kasi 'yan Josh na 'yan. Dapat talaga binugbog ko pa 'yun nang sobra-sobra,
e. Yun tipong hindi na sya makikilala ng pamilya." bulong nya habang nakatingin sa
may bintana.

Dahil sa narinig ko bigla akong nataranta. Hindi ko napansing naapakan ko pala 'yun
tali ng bag ko kaya naapakan ko ito at napatumba kay Mong. Ngayon mag kadikit na
kaming dalawa. Agad syang napatingin sa akin ng gulat dahil sa nangyare. Nakahawak
naman ang isang kamay ko sa dibdib nyang matigas habang 'yun isang kamay ko
napahawak sa may gitna ng pantalon nya. May naramdaman akong nakabukal. Bakit may
bukol si Mong?

Magkatitigan lang kaming dalawa habang nasa loob ng sasakyan. Masyadong magkadikit
ang mga katawan namin at tanging walang ingay na maririnig sa kalsada. Masyadong
malalim na ang gabi. Perfect timing para sa isang bagay na masarap gawing
pampatulog. Echos.

"Mong.." pag banggit ko ng pangalan nya habang nakatingin straight to his eyes.

"Pipay.." binanggit nya din ang pangalan ko. Bakit, ganun? Bakit parang naging
bedroom voice ang boses ng mongoloid na 'to?

"Ano 'tong matigas?" pinisil ko pa 'yun hawak-hawak kong bukol sa pantalon nya "May
matigas, oh."

Bigla nya akong tinulak palayo sa katawan nya. "Grabe ka!!" tapos bigla syang
tumawa ng tumawa sa hindi ko alam na dahilan.

Naisip ko muli 'yun sinabi ni Mong na binugbog nya si Josh kaya hinampas ko sa
kanya 'yun bag kong dala-dala, "Bakit mo binugbog si Josh? Anong karapatan mong
saktan 'yun mahal ko? Ha!" sigaw ko sa kanya. "Ikaw pala 'yun may dahilan kung
bakit ang dami nyang pasa sa mukha. Sinira mo ang gwapong mukha ni Josh Ko!"

Hinuli nya 'yun dalawang kamay ko para mapahinto ang pag hampas ko sa kanya "Stop
calling him Josh Ko. He's not yours anymore." Siyang na salitang naging dahilan
para mapatigil ako sa pag hampas sa kanya at mapatitig nalang. Parang kutsilyo 'yun
mga salitang 'yun na tumusok sa puso ko.

"Pipay kailangan mo tanggapin na tapos na ang relasyon nyo. Na wala na kayo. Na

hindi ka na nya mahal kaya mas pinili nya si Monica," seryoso na ang tono ni Mong
"Binububog ko sya para matauhan sya at magising sa kahibangan nya. Para malaman
nyang ikaw ang mahal nya at nalilibugan lang sya kay Monica pero hindi, eh. Hindi
mo sya deserved, Pipay. Malay mo may taong mas deserving sayo. Yun best pa."

"Lahat nalang kayo sinasabi sa isang taong heart broken na mas deserving o mas best
pa sa taong minamahal nila. Pero naisip nyo bang hindi namin kailangan ng best
dahil para sa amin 'yun mahal na namin 'yun pinakamagandang bagay na nakuha namin?"
seryosong sagot ko din sa kanya "Sige. Kung meron may mas deserving sa akin o mas
best tulad ng sabi mo. Asan sya? Bakit hindi ko makita?"

"Kasi nakapikit ka, Pipay. Kasi busy ka sa pag pikit at pag-iyak. Paano mo sya
makikita kung busy ka sa pag-alala sa walang kwentang tao na 'yun," singhal ni Mong
"Meron, Pipay. May taong best para sayo. Yun takot na paluhain ka. Yun taong
masyadong matapang para ipaglaban ka. Malay mo 'yun tinutukoy ko nandito pala sa
kotse at kaharap mo lang," sabi nya "Malay mo. Sarili ko pala ang tinutukoy ko at
wala ng iba."

Napanganga ako dahil sa sinabi ni Mong, "A..Ano?"

Mukhang nagulat din sya sa sinabi nya kaya bigla nya akong tinadyakan palabas ng
kotse nya. Napaupo tuloy ako sa kalsada dahil sa sobrang lakas ng sipa nya sa akin.

"Pakshet ka, Mong! Ang sakit!' sabi ko habang hinihimas ang pwetan ko. Leche 'tong
Mong na 'to.

"Sorry!" nahihiya nyang sagot "Basta totoo 'yun sinabi ko. Stop crying for that
jerk. Wipe your tears, open up your heart again and look at me. Ipapa-realize natin
sa kanya kung anong sinayang 'yan."
Huli nyang sinabi saka pinaharurot ang kotse nya palayo sa akin. Nalunok ko pa nga
'yun usok ng tambucho nya kaya inubo ako ng inubo habang nakaupo sa kalsada.

Tumayo na ako at muling pinagpagan ang sarili ko dahil sa sobrang daming alikabok
na nasa katawan ko. Kainis na Mong 'to. Ano kaya ibigsabihin ng mga pinagsasabi
nya? Wag nya sabihing crush nya na ako? Sabagay, hindi na 'yun nakakapagtaka dahil
sino nga ba ang makakatanggi sa beauty ko?

Si Josh.

Biglang sumagot 'yun kosensya ko. Hindi ko nalang sya pinansin dahil baka mag-away
pa kami sa gitna ng madilim naming harapan.

Pumasok na ako sa loob. Habang sinasarado ang gate bigla akong may narinig na
kaluskos. Nanggaling 'yun ingay mula sa taas ng puno. Napatingala ako para tignan
kung ano 'yun. Biglang bumilis 'yun tibok ng puso dahil sa kaluskos na patuloy kong
naririnig. Hindi ko makita masyado kung ano 'yun nasa puno dahil masyado ng madilim
hanggang sa may pusang parang hinagis at bumagsak sa harapan ko.

"Meoowww," sabi ng puso na nasa harapan ko. Pusa lang pala ang dahilan kung bakit
bumilis ang tibok ng puso ko? Shet. Isa ba 'tong sign na pusa nalang ang mamahalin
ko para hindi na ako masaktan? Ay wag nalang. "Peste ka." saka ko sinipa 'yun pusa
ng malakas kaya napapunta sya sa kabilang bakod.

Ayoko mag mahal ng pusa. Ang panget ng cat style. Kung mag mamahal ako ng hayop
dapat aso nalang. Para dog style.

Nakahiga na ako sa kama ko. Kahit anong oras na diary hindi pa din ako dinadalaw ng
antok. Kinuha ko 'yun cellphone ko na nasa gilid ko para tignan kung anong oras na.
1:43 am na ng madaling araw. I love you ang meaning tapos 'yun wallpaper ng
cellphone ko 'yun picture pa naming dalawa ni Josh na naka-kiss sya sa pisngi ko
habang nakapikit.

"Eto 'yun mga panahong mahal na mahal pa nya ako," bulong ko sa sarili ko habang
hinihimas 'yun screen ng cellphone "Pero ngayon ibang-iba na. Ako nalang ang nag
mamahal sa kanya habang sya nagpapakasaya sa bisig ng ibang babae." hindi ko na
namalayan na tumulo na naman ang mga luha ko.

Ayoko na sanang tignan 'yun mga pictures na nagsilbing alaala namin ni Josh pero
wala akong magawa. Agad akong pumunta sa gallery ko at binuksan ang file name na
'To The Pempem & Back' na naglalaman ng mga samu't saring pictures namin ni Josh.

Meron iba't ibang liltrato kami ni Josh. Nakangiti. Wacky. Malungkot kunwari.
Kumakain. Magkaholding hands. Parehas ng suot na damit. Nakaupo sa swing. Naka-
piggy back ride ako sa kanya. Tapak-tapak nya ang mukha ko. Sinasakal nya ako.
Meron pa ngang video na nagtatawanan kaming dalawa ni Josh habang binabato nya sa
mukha ko 'yun bola. Masakit yun pag tama ng bola sa mukha ko pero tiis ganda lang
para sa kasiyahan ni Josh.

Ganito naman ang babae, di ba? Kahit masaktan na gagawin pa din ang lahat para lang
makitang masaya ang pinakamamahal nila.

"Bakit kailangang maging ganito ang relasyon natin, Josh?" sabi ko sa sarili ko.
Habang tumutulo ang mga luha sa mata ko.

Umiiyak na naman ako. Bakit ba hindi ako napapagod? Kasi masakit. Kasi eto lang ang
tanging dahilan para mailabas ng isang tao 'yun nararamdaman nya.

Dahil sa mga pictures namin ni Josh nagkaroon ako ng urge na makita sya ngayon
mismo. Nararamdaman kong gising pa si Josh sa mga oras na to kaya pupuntahan ko sya
sa kanila. Eh paano kung tulog na? E di tulog na sya. Alangang gisingin ko pa?
Remember, wala na akong karapatan sa kanya? Hiwalay na kami, eh. Pero pangako.
Sisilipin ko lang sya. Kung kailangan akyatin ang bakod nila gagawin ko para lang
makita syang natutulog sa kama nya.

Dahan-dahan akong lumabas ng bahay namin ulit. Nadaanan ko pa si Inay na natutulog

sa sala habang nakanganga. Nagsalita pa nga sya ng about sa boxing, e. Eto talagang
si Inay hanggang pag tulog boxing ang iniisip. Pasukan ko ng boxing gloves bibig mo
dyan, e.

Kinuha ko sa bodega namin 'yun bike ni Popoy. Kailangan ko 'to since medyo malayo
din ang bahay nila Josh mula sa amin at wala na din ako masasakyang jeep kung mag
commute ako.

Maingat ako sa paglabas ng gate namin dahil magising ang dragona kong nanay.
Sumakay na ako ng bike at nagsisimulang mag padyak. Nakakailang padyak na ako pero
hindi naman ako umaalis mula sa kinatatayuan ko. Leche, wala palang gulong ang
bike. Bakit hindi ko napansin?

Iniwan ko nalang ang bike sa gilid saka tumakbo papunta kila Josh. Kahit pagod na
pagod ako at hinihingal na hindi ako huminto sa pag takbo para lang makita si Josh.
Walang makakapigil sa akin ngayon para puntahan sya.

Para saan pa, Pipay. Para saan ang pag punta mo sa kanya? Hindi naman sya
makikipagbalikan sayo kahit makita ka nya, e.

Muli na naman akong pinagalitan ng konsesya ko. Dinedma ko nalang ulit sya.

Pag tapos ng mahigit isang oras na pag takbo nakarating na din ako sa baranggay
nila Josh at sa tapat mismo ng bahay nila. Nagpahinga muna ako saglit at napahawak
sa punong nasa tabi ng bahay nila. Nakapatay na ang mga ilaw sa bahay nila Josh
pero bukas pa ang ilaw sa kwarto nya. Bukas din 'yun pintuan sa may balcony nya
kaya alam kong gising pa din sya.

PLAY IT'S OVER NOW BY KYLE WHILE READING THIS PART.

Nakatitig lang ako sa may balcony at nagbabakasaling lumabas si Josh. Hanggang sa

may mapansin akong tao na palabas. Isang babae na tanging naka-tshirt na malaki
lang na halatang pag-aari ni Josh at halatang walang suot na pang-ibaba. Agad akong
napatakip ng bibig nang malaman kong si Monica ang nasa lumabas ng balcony ng
kwarto ni Josh at nagpahangin.

Nakatingin lang ako sa kanya habang nakatayo sya at mukhang may kausap. Lumabas
naman sunod na tanging nakaboxer lang at walang suot na pang-itaas. Agad kumirot
ang puso ko dahil sa nakita ko. Si Josh naka-topless lang kahit nasa harap nya si
Monica? Samantalang ni minsan hindi nag topless sa harapan ko si Josh. Kung mag
topless man lang sya agad din syang nag susuot ng damit. Napatawa nalang ako ng
mapakla dahil sa mga naisip ko.

Really, Josh? Ganyan mo ba talaga kagusto 'yang si Monica? Sabagay, sobrang ganda
nya nga talaga. Kahit wala syang ayos at tanging tshirt lang ang suot lumalabas pa
din ang ganda nya. Kaya pala nagawa mo akong iwanan, e. Ngayon alam ko na.

Hindi ko na natiis kaya nag pakita na ako sa kanila. Habang nakatingala ako at
nakatingin sa kanila bigla kong tinawag si Monica.

"Monica!" sigaw ko "Monica!" pangalawang tawag ko sa kanya bago sya napalingon sa

akin at mukhang nagulat sya.
Napatingin din si Josh sa akin at parehas sila ng expression ni Monica. Nagulat din
sya.

"Anong ginagawa mo dito, Pipay?" sigaw ni Josh sa akin.

"Gusto ko lang makausap si Monica!" sagot ko naman saka ngumiti. Kahit sa totoo
lang gusto ko ng maglupasay sa kalsada at umiyak lang ng umiyak.

"Umuwi ka na! Madaling araw na, oh!' pagtataboy sa akin ni Josh. "Delikado para sa
isang babae na nasa kalsada pa din kahit dis-oras na ng gabi."

Napangiti ako sa loob ko. Concerned pa din si Josh sa akin.

"Eh bakit si Monica nasa inyo pa din kahit madaling araw na?" tanong ko.

"Isn't it obvious? Dito ako matutulog. Stupid!" nag rolled eyes pa sya sa akin.

Dito sya kila Josh matutulog. Edi hindi maiiwasang may mangyari na naman sa
kanilang dalawa? Malamang. Saka, Pipay. Hindi ka nga sure kung ilang beses na may
nangyari sa kanila, e. Baka nga bago ka dumating sa tapat ng bahay nila may
nangyari na sa kanila, e. At masusundan na naman 'yun ngayong malamig na madaling
araw.

"Pangako! Uuwe na din ako pag tapos ko kausapin si Monica!" sigaw ko. Hindi
nawawala ang ngiti sa labi ko habang nakatingin kay Josh at Monica.

"Sandali lang!" sabi ni Josh tapos bigla syang nawala. Nakita ko nalang sya na
binubuksan 'yun gate at nakatingin ng seryoso sa akin. Nakasuot na din sya ng short
at tshirt ngayon. Ayaw nya talagang magpakita ng naka-boxer at topless sa akin,
nuh? Tanging kay Monica lang talaga.

"Ano ba kailangan mo?" inis na sabi nya ng nasa harap ko na sya.

Galit talaga ang boses nya pero nangungusap ang mga mata nya. Parang may ibang
gustong sabihin. Napatitig lang ako sa kanya. God, gusto ko syang yakapin ng
mahigpit. Namimiss ko na agad si Josh Ko kahit kakausap lang namin kanina. God,
pwede ko ba syang yakapin? Please, kahit ngayon lang.

Lumunok ako bago magsalita. Pinipigilan na naman ang muling pag-agos ng luha ko.

"Gusto ko lang makausap si Monica." matipid kong sagot saka ngumiti. Sige lang,
Pipay. Ngumiti ka lang. Ipamukha mo kay Josh na hindi ka nasasaktan.

"Anong gusto mo pag-usapan?" biglang nagsalita si Monica. Sumulpot sya sa gilid ni

Josh saka pinulupot ang kamay nya sa bewang ni Josh. Nag-iwas nalang ako ng tingin.

Tumingin muna ako kay Josh bago ulit nagsalita. Kaya mo 'yan, Pipay. Para kay Josh
'tong gagawin mo.

Bigla akong lumuhod sa harapan ni Josh at Monica saka nagsalita.

"Please take care of him. Wag mong iiwanan si Josh ah? Mahalin mo si Josh tulad ng
pag mamahal ko sa kanya. Nakakainis lang na nag hiwalay na kami pero pipilitin ko
maging masaya. Ibibigay ko kay Josh ang gusto nyang kalayaan dahil eto ang gusto
nya. Di ba eto naman ang pagmamahal? Kahit mahirap para sayo ibigay ang gusto ng
taong mahal mo, ibibigay mo pa din?" paninimula ko. Nahihirapan na akong magsalita
dahil tulo ng tulo ang luha ko habang nakaluhod sa harapan ni Monica at nakikiusap.
"Pipay, ano ba! Tumayo ka nga dyan!" sigaw sa akin ni Josh pero hindi ko sya
pinansin.

Tumingala ako at tinignan si Monica saka ngumiti, "Marahil mahal na mahal ka ni

Josh kaya hinayaan nya ang sarili nyang nakawin mo ang puso nya. Nakakainggit ka,
Monica. Si Josh lang ang lalaking gusto kong makasama habang buhay pero ngayon ikaw
na ang gusto nya makasama. Nakakainggit ka dahil nasayo na mundo ko. Nasayo na ang
lalaking pinakamamahal ko kaya please lang. Ingatan mo sya at wag mo sya sasaktan,"
sabi ko sa kanya "Mahalin mo lahat ng katangian ni Josh. Samahan mo sya sa lahat ng
laban nya ng basketball kasi mas lumalakas ang loob nyang ipanalo ang laban kapag
may sumusuporta sa kanya. Alam ko 'yun dahil lagi ko syang sinusuportahan,"
pinunasan ko ang luha ko saka nag salita ulit.

"Kapag malungkot si Josh patawanin mo sya. Magsabi ka ng pempem jokes na laging

nakakapagpatawa sa kanya. Kung wala kang alam pwede mo akong itext at sasabihin ko
sayo 'yung joke. Saka pala kapag may sakit si Josh wag mo syang pupunasan ng
malamig na tubig. Mamumula lang ang balat nya. Alcohol lang pwede na."

Napatingin ako kay Josh na kasalukuyang umiiyak na din dahil sa mga sinasabi ko.
Hinawakan bigla ni Monica 'yun kamay ni Josh kaya napaiwas sya ng tingin.

"Wala kang idea kung gaano ko minamahal si Josh. I love everything about him. He
brought me equal pain and happiness in my life at ngayon ikaw na ang minamahal nya.
Ikaw na ang mundo nya kaya wag mo sya papabayaan."

Nag punas ako ng luha, "Eveything has it's own limit and alam kong eto na ang
limitasyon ng aming kwento. Mahirap talagang kalimutan si Josh lalo na't sya ang
nagpatunay na kahit hindi ako kagandahan o kalinisan sa katawan, deserving akong
makaranas ng tunay na pagmamahal." tumingin ako kay Josh, "And Josh thank you for
that. Thank you talaga."

Muli akong yumuko, "This time masasabi ko ng kaya ko na syang i-let go dahil
napunta sya sa babaeng mahal nya at mukhang mahal din sya. Gusto ko na din palayain
ang sarili ko at mahanap ang taong mag mamahal sa akin ng buong-buo. Yun taong
hindi magsasawa sa akin at hindi ako ipagpapalit sa iba. Nagpapasalamat ako na
dahil kay Josh nalaman ko ang meaning at value ng love. Sana maging masaya kayo.
Hindi to madaling kalimutan at tanggapin pero para sa inyo lalong lalo na kay Josh
at sa pangarap nya.." tumayo ako at muling ngumiti sa huling pagkakataon,
"Kakayanin ko.."

After ko sinabi 'yun last words ko tumakbo na ako palayo sa kanila. Narinig ko pa
nga si Josh na sinigaw 'yun pangalan ko pero hindi na ako lumingon. Baka
magpasalamat lang sya kaya wag na lang.

Diary, finally. Kaya ko ng lumimot.

Magbabago na ako for good.

Namamaalam,

Pipay.

Malandi 18

SIC'S NOTE: Hi, pemsters! LOL! Gusto ko lang sabihin na published na nationwide ang
2 stories ko which are Unwanted Marriage (P128) under Lifebooks and A Writer's Own
Love Story (P89) under LIB/Pastrybug books. Sana makabili kayo, please. Pakikisama
lang, oh! Haha! And may booksigning kami together with LIB writers sa SM Pampanga
this June 8 sa precious heart romance stores, 1pm-5pm. Bili kayo ng book para
mapirmahan ko! HAHAHAHA! Kitakits!

Now, read.

Dear Diary,

Hindi ko na nilingon si Josh kahit tinawag nya ako sa pangalan ko ng ilang beses.
Ayokong makita nyang punung-puno ang dalawa kong mata ng mga luha dahil sa kanya.
Patuloy lang ako sa pag takbo kahit hindi ko na alam kung saan ako patungo basta
makalayo lang ako sa kanilang dalawa ni Monica. Masakit isipin na tinapos ko na
talaga ang namamagitan sa amin ni Josh pero kailangan talaga, eh. Eto lang naman
talaga ang kailangan ko para tuluyan ng makalimot. Etong clos...close up lang
talaga ang kailangan ko. Di ba, eto lagi ang kailangan ng dalawang nag hihiwalay?
Yun close up para maliwanag ang lahat sa bawat isa.

Napahinto ako sa isang poste na may ilaw dahil sa sobrang hingal. Pinunasan ko 'yun
mga luha at sipon na humaharang sa mukha ko. Suminga pa nga ako sa damit ko dahil
hindi na din ako makahinga dahil sa sobra-sobrang sipon na nakabara sa ilong ko.
Bigla ko tuloy naalala si pempem ko. Hala baka kung ano na nangyari sa kanya,
diary.

Agad kong binaba ang short at panty ko kahit nasa kalsada. Wala na naman ng tao sa
paligid dahil madaling araw na kaya keri lang.

"Pempem, okay lang ba. Baka naman pagod ka na?" tanong ko kay pempem saka bumukaka
para makita ko ng maayos ang mukha nya. Nakasimangot si pempem at hindi ako
pinapansin. Nagtago pa sya sa mga buhok. "Pempem, lumabas ka dyan. Wag mo kong
dedmahin kundi aahitin ko 'yang mga buhok na pinagtataguan mo sige ka." pananakot
ko sa kanya. Pero ang gagang pempem ko dedma talaga. Hinalukay ko sya sa mga buhok
na pinagtataguan nya. Inirapan lang nya ako at mas lalo pa syang sumimangot sa
akin.

"Ang taray mong gaga ka!" sabi ko sa kanya saka kinurot ang pisngi nya. "Aray!"
bakit kaya kapag kinukurot ko si pempem nasasaktan din ako? Iisa lang talaga ang
pakiramdam naming dalawa.

Habang kinakausap ko si pempem may napansin akong tatlong binata na nakatayo sa

likuran ko. Pag lingon ko sa kanila nakita kong nakanganga sila habang nakatingin
sa akin. May hawak pa silang tatlo na plastic ng yelo na may nilalamang rugby. Ay,
shet. Mga adik 'tong sila koya.

"Bakit kayo nakatingin?" tanong ko sa kanila "Wag nyo kong pipigilan. Pinapagalitan
ko si pempem. Suplada at maldita masyado." sabi ko sa kanila.

Nagpapalit-palit ang mga tingin nila sa akin at sa short at panty kong nakababa.
Aba, mukhang na speechless sila sa ginagawa ko, ah.

"Gusto nyo makilala si pempem? Hihihi." tanong ko sa kanila saka tumingin kay
pempem "Oh, pems. May mga boys na gusto makipag-usap sayo. Be nice, ah." sabi ko
saka muling tumingin sa tatlong binata na nasa harapan ko. Nakanganga pa din sila
at titig na titig sa akin, "Pempem meet boy adik number 1, 2, and 3. Boys meet
pempem. Talk dirty to her. Tenenentenenene. Talk dirty to pempem. Tenenentenenene."
sumayaw sayaw pa ako at bumakaka para makit ng maayos ni pempem 'yun tatlong binata
na nasa harapan ko.
"Ate, anong tinira mo? Mas high ka pa sa amin, e." tanong ni boy adik 1.

"Wag mo na kausapin 'yan, pre. Mas adik pa ata satin 'yan, e." sagot naman ni boy
adik 2.

Naglakad na silang tatlo paalis sa harapan ko habang sumisinghot pa din ng rugby na

nasa plastic. Shutang inerns na mga 'yun. Pinagkamalan pa akong adik. Excuse me,
hindi ako nag rurugby dahil panty ko palang malakas na ang tama.

"Mga adik. Ulol!" sigaw ko sa kanila habang itinataas ang panty at short ko.

Sabay-sabay naman silang lumingon sa akin at nag pakyu sign. Aba, gago 'tong mga
'to, ah. Bubuhatin ko sana 'yun trashbin na nasa gilid ko para ibato sa kanila pero
nakalayo na sila, e. Sayang.

Nagpatuloy na ulit ako sa paglalakad nang napansin kong nayapak na ako at wala ng
tsinelas na suot. Napalingon naman ako sa paligid pero hindi ko makita 'yun
tsinelas na suot ko kanina. Agad na naman akong napaiyak hindi dahil sa naalala
kong pamamaalam ko kay Josh kundi dahil sa nawawalang tsinelas. Sa sobrang bilis ko
sigurong tumakbo kanina hindi ko na namalayan na natanggal na ang suot kong
tsinelas.

"Shutang inerns naman, oh. Mababalian ako ng leeg ni Inay, e." sabi ko sa sarili ko
habang nangingiyak "Galing pang divisoria 'yun, eh. Pakingshet talaga, oh."

Naglakad nalang ako ulit habang walang suot na tsinelas. Mukha tuloy akong pulubi
ngayong madaling araw dahil sa ayos kong mukhang gusgusin at wala pang sapin sa
paa. Futa! Medyo malayo pa ang bahay namin mula dito sa nilalakaran ko. Ilang oras
pa kaya ako mag titiis maglakad na walang suot sa paa?

Hindi ko na alam kung anong oras ako nakauwi sa amin pero papasikat na ang araw
'nun. May nakasalubong pa nga akong mag papadensal at taho vendor na naglalako ng
paninda nila, e. Lahat sila nakatingin sa akin na para bang may mali sa katawan ko.
Kaya naman napatingin ako sa short ko at nakita kong nauna kong naisuot ang short
ko kesa sa panty ko. Nag mukha tuloy akong si superman dahil dun. Facepalm.

Pag pasok ko sa loob ng bahay wala na si Inay. Mukhang maaga syang nagising para
mag gawin ang daily routine nyang pag jo-jogging since malapit na ang boxing
contest sa plaza. Si Inay walang kadala-dala. Lagi naman syang na na-knock out ni
Aling Petra, e. Jusko! Hindi ata titigil 'tong si Tinay hanggang hindi nag-aagaw
buhay, e. Bahala nga sya sa life nya.

Umakyat na ako ng kwarto ko at hinubad ang damit na suot ko tapos nagpalit ng

pambahay. Matutulog na sana ako pero kahit anong pilit ko sa sarili ko ayaw ako
dapuan ng antok. Shutang inames. May pasok pa ako maya-maya kaya kailangan ko
matulog kahit papaano pero ayaw talaga ng mga mata ko.

Napatingin ako sa cabinet kong nakabukas at nagkalat 'yun mga damit ko. Nakita kong
nakasabit pa din 'yun mga damit ni Josh na naiwan nya sa akin. Agad nag sikip ang
dibdib ko dahil dun. Pinigilan ko ang pag tulo ng luha ko saka tumayo at kinuha
'yun mga gamit ni Josh. Kumuha na din ako ng karton para sa mga paglalagyan ng
gamit nya.

"Last na talaga. Ngayon lang 'to," sabi ko sa sarili ko saka inamoy ang tshirt ni
Josh. Pag tapos ko amuyin nilagay ko na sa karton 'yun mga damit nya. Napatingin
naman ako sa lamesa ko at nakita ko 'yun mga bigay ni Josh sa akin. From notebooks
and ballpen na iba't ibang kulay. Binigay nya sa akin 'to para daw hindi na ako
nauubusan ng ballpen sa pagsusulat sayo, diary.
Nakita ko din 'yun picture frame na may picture naming dalawa ni Josh. Kuha ito
nung 4th monthsary naming dalawa ni Josh. Nakaakbay sya sa akin at todo ngiti
habang ako nakatingin sa kanya at nakangiti din. We looked so in love back then.
Pero anong nangyari ngayon? Napapakanta nalang ako ng Anong Nangyari sa Ating
Dalawa ni Aiza Seguerra sa mga oras na 'to, e.

Pag tapos kong ilagay sa karton 'yun mga naiwan ni Josh na gamit sa akin pati 'yun
mga binigay nya itago ko na sa isang tabi 'yun karton. Isasauli ko 'to lahat kay
Josh kapag nakita ulit kami na wala na akong sakit at pagmamahal na nararamdaman sa
kanya. Ipapamukha ko sa kanya na nakalimutan ko sya dahil eto naman ang gusto nya,
e. Ang makalaya sya ng tuluyan sa akin. Ibibigay ko ang gusto nya. Generous ako, e.

Umupo ako sa gilid ng kama ko ng mahagilap ng mata ko 'yun gunting na nasa lamesa.
Kinuha ko eto saka umupo sa harap ng salamin. Medyo mahaba na ang buhok ko kaya
gugupitan ko ito. Ganito naman ang pag mo-move on, di ba? Nagpapagupit 'yun mga
babaeng heart broken to start of new life. Since gaya-gaya ako at heart broken din
ako. Push ko 'to.

Una kong ginupitan ang bangs ko. "Ay pakshet, hindi pantay." ginupit ko ulit dahil
hindi pantay. Pag gupit ko agad ako napatingin sa salamin. "Ay! Hindi pa din
pantay. Isa pa," saka ko ulit ginupit. Pero hindi pa din pumantay ang gupit ko.
Kaya ginupit ko ulit ng ginupit ng ginupit ang bangs ko hanggang sa wala na akong
bangs. "Ay futa!" gulat na sabi ko ng makita ko ang sarili ko sa salamin na walang
bangs. Kitang kita na tuloy ang noo ko dahil wala ng buhok na humaharang.

Napatingin naman ako sa magkabilang side ng buhok ko. "Hmm.. bat kasi bangs ang
ginupit ko. Dapat eto, e." saka ko ginupit ang buhok na nasa kanan ko. Napalaki ang
gupit ko dahil lampas tenga ang nagupitan ko.

"Shutang inerns!" sigaw ko dahil sa nangyari. "Ang bobo ko mag gupit!" hinawakan ko
naman 'yun buhok na nasa kaliwang parte at ginupit ko din kapantay ng nasa kanan ko
na abot tenga lang. "Hindi rin pantay!!!" angal ko sa sarili ko kaya ginupit ko
ulit ng ginupit ang buhok ko hanggang sa napansin kong nagupit ko na lahat ng buhok
ko sa ulo.

Agad kong nilapag ang gunting na hawak ko saka hinawakan ang ulo kong kalbo na.

"Shutang inerns! NOOOOOOOOOOOOO!!" sigaw ko habang nakatitig sa salamin at

pinagmasdan ang itchura kong kalbo.

"Shutang inerns! YESSSSSSS!!" bigla akong nagulat at napamulat ng mata nang may
humampas ng kaldero sa mukha ko. Agad tumambad ang sa akin si Inay na nakatayo sa
harapan ko at nakapamewang pa. "Ano, Pilar. Tanghali na pero ngayon lang gigising.
Nanaginip ka pang gaga ka. Tumayo ka na dyan at may pasok ka pa."

"Nananaginip lang ako?" hindi makapaniwala kong tanong kay Inay. Nananaginip lang
ako, ibigsabihin ba nito kami pa din ni Josh at hindi kami nag hiwalay? Agad tuloy
akong napatingin sa gilid kung nandun ba 'yun karton na pinaglagyan ko ng mga gamit
ni Josh. Pero na-disappoint lang ako. Andun nga 'yung karton kaya hindi kasama sa
panaginip ko 'yun pag hihiwalay namin.

"Aba, oo!" sigaw ni Inay "Nag aadik ka na bang bata ka? Tignan mo 'yang mga mata
mo. Pulang-pula at magang-maga. Bato o mary jane?" tanong ni Inay.

Napakunot naman ang noo ko at nagulat, "Anong bato o mary jane? Ano 'yun?"

She rolled her eyes "Yun abot is shabu. Yun mary jane naman ay marijuana. Synonyms
'yan, te. Hindi ba tinuro sa inyo 'yan sa school?" umiling ako, "Ay! Boom panot
pala ang school nyo sa school namin, e. But anyway, tumayo ka na dyan at mag-ayos.
Malalate ka ng shunga ka." umirap pa si Inay saka lumabas ng kwarto ko.

Walang gana akong tumayo at humarap sa salamin. Nakita kong ayos pa din ang buhok
ko tulad ng dati. Panaginip ko lang pala 'yun ginugupitan ko ang sarili kong buhok.
Hay, buti naman. Habang sinusuklay ko 'yun buhok ko nakita ko naman 'yun gunting.
Pakingshet. Masamang senyales 'to kaya kinuha ko 'yun gunting at ibinato palabas ng
bintana. Mahirap na, eh.

Nag-ayos na ako at nag ready sa school Mukhang good mood si Inay ngayon dahil
pinabaunan nya ako ng singkwenta pesos saka isang C2 at sandwich na may palamang
sardinas na ulam nya kagabi. Very resourceful ang nanay ko. Ang galing ni Nanay,
Ang galing ni Nanay. Isali ko kaya si Inay sa bet on your nanay?

Paglabas ko ng bahay namin may nakita akong pinagkakaguluhan ng mga tao. May police
pa nga at ambulansya, eh. Dahil dakila akong tsismosa nakisiksik din ako sa kanila
para makita 'yun tinitignan nila. Nandiri agad ako nung nakita kong isang lalaki
snatcher pala 'yun patay. Mukhang may inagawan ng cellphone kaya napag tripan. May
gunting kasi na nakatusok sa noo nya, e. Ewwwiness lang talaga.

Habang naglalakad papunta sa sakayan ng jeep biglang may humarang sa mukha ko ng

isang papel dahil sa lakas ng hangin. Akala ko promote ng mga accounts na naman ni
author ng instagram at twitter nya which is @owwsiccc ang username nya pero hindi
pala. Ibang annoucement ang nakalagay dito.

Gusto mo bang gumanda? Oo, alam ko dahil panget ka. Sumali na biggest and newest
game ng channel 2 ang 'Make-over mo, Sagot ko!' Just follow the mechanics for how
to join.

Nilagay ko sa bag ko 'yun papel at babasahin ulit mamayang pag-uwi ko. Sa ngayon
kailangan ko ng mag madali dahil late na late na talaga ako for school.

Pag dating ko sa school umakyat agad ako papuntang classroom namin. Sakto naman na
pag dating ko dumating 'yun professor namin. Nagpatuloy ang lessons ng nakatulala
lang ako sa kawalan at inaantok. Pakshet. Ngayon pa ako inantok dahil wala ako
gaanong tulog.

"Hoy, Pilar!" biglang tumayo sa harapan ko si Mimay 'nung lunch break namin. Wala
ng tao sa loob ng classroom dahil nasa canteen silang lahat at tanging ako at si
Mimay nalang ang nandito.

"Bakit?" walang ganang sagot ko sa kanya. "Kung aawayin mo ako pwedeng next time na
lang? Wala ako sa mood, e. Kung bubugbugin mo naman ako, sige go lang. Manhid naman
na buong katawan ko kaya wala akong mararamdaman."

"Gaga!" bigla nya akong binatukan "Hindi kita aawayin o bubugbugin ngayon dahil
wala sa script ko 'yun. May iba akong pakay." sagot nya.

"Ano 'yun?"

"May itatanong lang ako," sabi nya saka nag crossed arms pa si gaga. Nakita ko
tuloy 'yun kilikili nyang nangingitim ang gilid na may buhok pa. "Anong nangyari
sayo? Bakit tulala ka lang buong klase natin at parang wala sa sarili. Namamaga din
ang dalawang mata mo na parang umiyak ka magdamag."

"So, concerned kana sa akin?"

Binatukan nya ulit ako, "Gaga! Wala akong sinabi. Tinatanong kita kaya sumagot ka
ng maayos kung ayaw mo matulad dun sa kambal sa uma na hinagis ko pababa ng ground
floor."

"Ah wala naman. Hindi lang ako nakatulog ng maayos." sagot ko dahil nakakatakot ang
banta ng negrang pusit.

"Weh? Eh bakit si ibang babae ang kasama ni Josh sa canteen? Sinusubuan pa nung
babaeng maputi na 'yun 'yung boyfriend mo. Wala na ba kayo?" tanong nya ulit.

Napaiwas ako ng tingin saka umiling, "Wa..wala na." mahina kong sagot saka
napayuko.

"King Ina. Sa true?" gulat na tanong ni Mimay "Inagaw ba sayo ng maputing babae na
'yun si Josh?" hindi ako sumagot "Aba, punyeta, ah. Ako lang dapat ang kontrabida
sa story na 'to, e. Bakit may umeepal? Maturuan nga ng leksyon 'yun malanding
babaeng 'yun." nag patunog pa si Mimay ng kamao nya habang nakatayo sa harapan ko.
Kitang kita kong nag-aalab sa galit ang dalawang mata ni Mimay. Yun butas ng ilong
nya lumalaki din kaya nakita ko na 'yun utak nyang kulay itim dahil nabubulok na.

"Anong gagawin mo?" tanong ko sa kanya at kinabahan agad. Mukhang hindi maganda ang
gagawin ni Mimay. Shet. Gulo 'to.

"Basta. Ako na bahala sa babaeng 'yun." sabi ni Mimay "Oh! Sayo na 'yan. Hindi ka
kumain, di ba? Sayo na 'yan tutal diet ako." saka nya nilapag 'yun baon nyang
pagkain.

Sasagot pa sana ako nang makita kong palabas na si Mimay ng classroom namin.
Hinabol ko sya saka tinanong.

"Hoy negra! Saan ka pupunta!" tanong ko.

"Sa engineering department. May babalian lang ako ng buto! Ge, kitakits mamaya."
sabi nya saka kumaway pa.

Shutang inerns. Gangster na si Mimay at dadayo pa talaga ng engineering department

para mambugbog lang?

Kailangan ko makita ang gagawin ni Mimay, diary.

Kwentuhan kita later.

Bye, mwa.

Kinakabahan sa gagawin ni Negrang Mirasol,

Pipay.

Malandi 19

Please do like DNHMSL page : https://www.facebook.com/DNHMslightlangOfficial or

click the external link. Dun kasi ako nag popost ng annoucements regarding to this
story :)

MONICA'S PICTURE. NASA MULTIMEDIA! SHE'S SO PRETTY! *O*

Dear Diary,

Agad akong bumalik sa loob ng classroom diary para ilagay sa desk ko 'yun baon na
binigay sa akin ni Mirasol. Kailangan ko syang sundan at pigilan sa maaari nyang
gawin kay Monica. Galit ako kay Monica pero hindi ako makakapayag na may
mangyayaring masama sa kanya dahil sa akin. Alam kong magagalit si Josh kapag
nasaktan si Monica dahil ganun si Josh nung panahong kaming dalawa pa. Ayaw nyang
nasasaktan ang babaeng mahal nya. Nung kaming dalawa pa nga pati langaw na
sumusunod sa akin inaaway ni Josh, e. Ganun ka-protective si Josh pag dating sa
taong mahal nya.

Ay, oh. Throwback hurtsday pa more Pipay.

Ayoko din isipin ni Josh na inutusan ko si Mimay para basagin ang bungo ni
Monicalandiprettyngaperosuluterashutanginamokangpakaratka. Tiyak 'yun ang unang
isiipin ni Josh dahil aakalain nyang galit ako sa kanya pero hindi naman talaga.
Seryoso, diary. Hindi ako galit dahil sa ginawa nya. Nasasaktan, oo. Pero galit?
Parang hindi, e. Hindi naman niya siguro kasalanan kung pinagpalit nya ako sa iba,
di ba? Sadyang nagmamahal lang naman si Josh, e.

Sige, Pipay. Pagtanggol pa more si Josh. Push mo 'yan nang maipush kita papunta sa
kiki ni Mirasol. Gusto mo maamoy ang pempem ng anak ng puta ng karagatan? Malansya
'yun for sure. Walang wala ang amoy ni pempem mo sa bilat na lukot ng prisensa ng
bermuda triangle. Ayan, pinapagalitan na naman ako ng kosensya kong epal.

Pagbaba ko ng hagdanan agad kong nilbot ang paningin ko para hanapin si Mimay.
Shutang inames na Mirasol 'to ang bilis mawala. Bakit ang bilis maglakad ng negrang
balyenang pusit sa lupa? Di ba dapat mabagal lang ang kilos nya since sea creture
si gaga? I wonder kung ano pinagpalit ni Mimay para mapalitan ng dalawang maiitim
na paa ang kanyang mga galamay. Di ba ganun sa kwento? Pinagpalit ni snow white
'yun glass shoes nya sa isang beast para magkaroon ng paa? Nabasa ko 'yun, e.
Ginahasa pa nga ng pitong dwende si Sleeping beauty. Side story ng snow white 'yun
sleeping beauty. Si Sleeping beauty naman 'yun babaeng malandi na nag tulug-tulugan
para magahasa ng pitong pandak na lalaki. Landi nya, nuh? Tinalo pa ako.

Ay, leche. Kung saan-saan na napunta ang sinusulat ko sayo, diary. Asan na ba 'yun
lecheng Mirasol Mayosa na 'yun? Inikot ko ulit ang paningin ko sa quadrangle ng
SOGO University. Ayun! Nakita ko na si Mirasol. Leche. Naglalakad sya sa arawan
papuntang engineering department. Ang lakas maglakad ni Mimay sa arawan. Hindi ba
sya natatakot na sa sobrang init ng sikat ng araw e baka maging kalamares sya?

Agad ako tumakbo papunta sa kinaroroonan ni Mimay at hinabol sya. Ang bilis talaga
humkbang ng negrang 'to. Ano bang meron sa paa nya at ganyan sya kabilis? Nasa
tapat na kami ng classroom nila Monica nang maabutan ko sya.

"Mimay, ano bang gagawin mo? Wag na! Mapapahamak ka lang!" hinawakan ko pa sya sa
braso para pigilan. Agad akong napatingin sa kamay ko nung napahawak ako sa kanya.
Bakit nangitim ang kamay ko? Ano ba 'tong kulay itim na 'to? Dumikit na sa palad ko
ang tinta ni negra.

"Di ba sinabi ko sayo na hintayin mo lang ako sa classroom? Why so hard headed?"
sabi nya saka nag-ikot pa ng mata. Nag pumiglas pa si Mimay para mapabitiw ako sa
pagkahawak ko sa braso nya.

"Wala ka kayang sinabing mag stay lang ako sa classroom. Bobo much? Walang brain
'te? Mag-imba ng utak sa ulo, please. Wag puro taba ang ilagay." pambabara ko sa
kanya.
"Ay, wala ba?" tumango ako "Edi ngayon sinabi ko na. Bumalik ka na sa classroom at
ako na ang bahala dito."

"No, hindi pwede, Mimay." pag pupumilit ko "Hindi mo alam kung anong mangyayari
sayo kapag kinanti mo ni dulo ng daliri ni
Monicalandinapakaratsuluterangboyfriendngibapalibhasaputakasi." pananakot ko sa
kanya.

"Wala akong pakialam. Si Mimay na pretty matatakot sa isang

Monicalandinakinginamotegagopakyuazzhulkabitch? Asa te. Asa ka." pagmamalaki nya.

"Pero Mimay anak ng may-ari ng school si Monica. Matatanggal ka sa school kapag

binugbog mo ang anak nya!" pananakot ko sa kanya ulit.

"Anak sya ng school habang ako anak ng reyna ng karagatan. Pag-aari lang nilang 'to
pero alam mo ba 'yun Mall of Asia kung sino nag mamay-ari nun?" tanong ni Mirasol.

Umiling ako, "Hindi, e. Kayo ba may-ari 'nun?"

"Gaga, hindi din. Yun karagatan lang sa seaside ng Mall of Asia ang pag-aari ni
Mudra." sabi nya "Ah basta. Puta 'yang Monica na 'yan, e. Feeling kontrabida sa
kwentong 'to. Ako lang dapat ang kontrabida dito. Mamaya matanggal pa ako sa story
dahil nawalan ako ng trabaho, e." pag mamatigas nya saka humarap dun sa mga babaeng
nakaharang sa may pintuan ng classroom nila Josh. "Hoy mga taratitat. Tumabi kayo!"
sigaw nya sa mga babae.

Tinignan lang sya ng apat na babae mula ulo hanggang paa saka inirapan si Mimay.
Bumalik naman 'yun apat na babae sa pag chi-chismisan at hindi pinansin ang
existence ni negra sa harapan nila.

"Aba, futa. Dinededma nyo ang utos ng prisensa ng bermuda triangle, ah." inis na
sabi ni Mirasol saka hinablot 'yun isang babae at hinagis palabas. Nag shot tuloy
'yun babae sa trashbin na malaki na nasa tabi ng puno.

Napatingin naman 'yun natitirang tatlong babae kay Mirasol saka nag salita ng
sabay-sabay dahil sa gulat.

"OMG!" sabi nila saka nanginig dahil sa takot.

"OMG! Your faces, bitches!" pag eenglish ni Mimay saka hinablot naman 'yun isa pang
babae at hinagis din palabas. Sa sobrang lakas ni Mimay at sa sobrang lakas ng
katawan ng baboy na negra napunta sa itaas ng puno 'yun babaeng hinagis nya.
Shutang inerns. Parang sumo wrestler si Mimay sa ginagawa nya. So strong ni gaga.

"OMG!" sabi ulit ng dalawang natitirang babae sa harapan ni Mimay. Tatakbo na sana
silang dalawa papasok sa loob ng classroom nila pero agad nahawakan ni Mimay 'yun
mga leeg nila.

"Puro OMG lang sinasabi nyo. Yan lang ba ang line nyo sa chapter na 'to?" iritadong
tanong ni Mimay, "Yari kayo sa akin!" napangisi pa si Mimay habang hawak-hawak sa
leeg 'yun dalawang babae na namimilipit na sa sakit dahil hindi na makahinga.
Napatingin ako sa gilagid ni Mimay. So dark and black.

Napapikit nalang ako sa sunod na ginawa ni Mirasol sa dalawang babaeng hawak nya sa
leeg. Pinag-untug nya ang mga mukha ng isa't isa at hindi sya tumigil hanggang mag
dugo ang mga noo nila at mawalan ng malay. Napatakip nalang ako ng bibig dahil sa
gulat at pagiging gangster ni gaga. Naramdaman ko ngang nanginig din si pempem at
parang may tubig na lumabas galing sa kanya, e. Natatakot ba sya o naiihi lang ako?
Hinagis din ni Mimay 'yun dalawang babaeng duguan ang ulo at walang malay palabas
ng classroom nila Josh saka sya pumasok sa loob. Nagkalat tuloy 'yun apat na babae
kaninang nag chi-chismisan sa tapat ng classroom nila. Yun isa nasa loob ng
basurahan at walang malay. Yun isa nasa taas ng puso at wala ding malay habang 'yun
dalawa nandun sa gitna ng campus naka-planking at wala ding malay.

"ASAN SI MONICA?" sigaw ni Mimay 'yun nasa loob na sya ng classroom nila Josh.
Kakaunti lang ang nasa loob ng classroom dahil mukhang free cut nila. Inikot ko ang
mata ko pero hindi nahagilap ng mata ko ang gwapong mukha ni Josh. Wala din si Mong
dito. Asan kaya 'yun dalawang 'yun?

"Ako si Monica, bakit?" tumayo si Monica na nakaupo sa harapan habang may dalawang
babaeng kasama na magaganda din. Pero nag s-stand out ang ganda ni Monica.
Kakaibang ganda kaya kinahumalingan ni Josh KO. Oops, Hindi ko na pala pag-aari si
Josh.

"Lumapit ka dito sa harapan ko." seryosong sabi ni Mimay habang naka-crossed arms
pa at parang sinasabing 'Ako ang boss. Kaya lapitan mo ako.'

"And bakit ko naman gagawin 'yun?" natatawang sagot ni Monica "Bakit ako lalapit sa
sobrang itim na baboy na katulad mo? Girls, have you heard what the piglet said?
Pinapalapit nya ako sa kanya." nagtawanan sila ng dalawang babaeng kasama nya.
Napatingin naman din si Monica sa akin saka napataas ang kilay nya.

"Wow, so you piglet and that panget na ex ng boyfriend ko ay friends pala? How
pathetic and perfect for each other. Mga basura talaga agad nagkakasundo. It's like
saying 'Hi, I'm trash. You're a trash, too. We are friends na.' Right, girls?"
nagtawanan na naman silang tatlo habang nilalait kaming dalawa ni Mimay.

"Right, sis." sagot nung dalawang punyeta saka nagtawanan na naman sila ng mas
malakas.

"Ay, oh. Nag english para kunwari sosyalera. Tigilan nyo ko mga feeler. Kuskusin ko
lang ng steal brush 'yang mga pag mumukha nyo para matanggal na ang ganda nyo, e.
Mga beauty na hiram sa make-up," tumawa si Mimay "At ikaw punyeta kang malandi ka.
Nag-iinit ulo ko sayo. Lalapit ka ba sa akin o ako lalapit sayo para i-schedule na
ang buhay mo kay San Pedro?" galit na sabi ni Mimay.

Napatitig ako kay Mimay diary dahil sa mga sinabi nya. Si Mimay ba talaga 'to?
Bakit parang ang daming laman ng utak nya ngayon? Bakit parang ibang-iba si Mimay
mula sa Mirasol na nakilala ko mula pagkabata palang kami hanggang high school? She
changed alot, diary. Except na mataba pa din si gaga at sobrang dark pa din ang
skin nya.

"Wag mo kong takutin dahil hindi ako natatakot sa isang baboy na maitim,"
natatawang sabi ni Monica "Mabuti nalang vegetarian ako. Hindi kasi ako kumakain ng
baboy na katulad mo. So yucky!" sabi ni Monica habang nandidiri. Tumawa na naman
'yun mga kaibigan nya. Kyot ng mga friends ni Monica, puro tawa lang ang naiambag
sa chapter na 'to.

"You wouldn't like me when I'm angry. Binabalaan na kita," seryosong sagot ni Mimay
habang nakatitig kay Monica. "Pipay tumabi ka."

"Ha, bakit?" mabilis kong sagot.

"Basta tumabi ka." galit na sabi ni Mimay sa akin. Agad naman akong napatabi sa
gilid tulad ng sinabi nya.

Binukaka ni Mimay ang dalawang paa nya saka pumikit. Nakapikit lang siya ng ilang
segundo habang sa imulat nya ang mga mata nya. Puro puti lang ang nakikita sa
magkabilang mata ni negra na parang sinasapian ng masamang espiritu.

"Hala, sis. She's so scary." sabi nung isang babae na may maikling buhok na nasa
tabi ni Monica. At last! May naimbag na syang line sa chapter na 'to.

"She's so parang tanga." sabi naman ni Monica.

Tumawa lang 'yun isa pa nilang kaibigan. Yun kulot nalang ang walang naiambag.

Patuloy lang si Mimay sa pag pikit na parang sinasaniban ng masamang espiritu

hanggang sumigaw sya ng "SUPER SAYANS!!!" may ginawa pa si Mimay sa kamay nya na
kung anu-ano na hindi ko maintindihan.

Futa, nag-aadik na talaga 'tong si Mimay. Feeling nasa dragon ball Z pa ang gaga.
Habang nakakunot noong nakatingin ako kay Mimay bigla kaming may narinig na malakas
na utot. Umutot si Mimay at isang nakakasukang amoy ang nailabas nya. Agad
naglabasan 'yun ibang mga kaklase nila Monica dahil sa mabantot na amoy na galing
kay Mimay.

"Ewww! So gross! Ang baho!" sabi nila Monica.

"Panimula lang 'yan." natatawang sagot ni Mimay "Watch out for this!" tumakbo si
Mimay papunta kila Monica. Napansin kong nagkakaroon ng biyak 'yun mga sahig na
naapakan ni Mirasol dahil sa sobrang bigat nya.

Tinabig ni Mimay 'yun dalawang magkaibigan sa magkabilang side. Saka hinablot si

Monica sa buhok. Hinawakan naman ngayon ni Mimay 'yun mahabang buhok ni Monica at
binuhol sa leeg nya.

"Eeekk. Aray! I can't breathe. Bitawan mo ako.. eek.." pag-angal ni Monica habang
pinipilit makawala sa pagkakahawak ni Mimay sa kanya. Pero wala syang magawa kahit
mag padyak pa sya ng paa dahil sa sobrang dambuhala ng katawan ni Mimay at sa
sobrang lakas ng negrang balyena.

Nag-iiba na ang kulay ni Monica habang sinasakal sya ni Mimay. Yun kulay nyang
maputi ay unti-unting nagiging kulay violet dahil hindi na makahinga ng maayos.
Kinakabahan na ako sa ginagawa ni Mimay dahil parang balak nya talagang patayin si
Monica sa kwentong 'to. Gigil na gigil si Mimay habang sinasakal ng madiin si
Monica.

Agad akong tumakbo papunta kay Mimay para awatin sya, "Mimay! Tama na! Mapapatay mo
sya!" sigaw ko sa kanya habang pinipilit na tanggalin ang pagsakal nya kay Monica.

"Wala akong pakialam. Bitch ako kaya dapat patayin ko sya." sagot naman ni Mimay.

"Akala ko ba gangster ka? Saka hindi naman killer ang bitch." pambabara ko sa
kanya.

"Basta bitch ako bitch ako bitch ako! Oh! coca-cola. Nalilto nalilito nahihilo
nahihilo. Coke ko to. Coke ko to." kumanta pa si Mimay saka diniin ang pag sakal
kay Monica.

"Mimay tama na!" sabi ko ulit at hinawakan si Monica para ilayo kay Mirasol na
bitch daw.

Habang inaagaw ko si Monica palayo kay Mimay bigla akong nakarinig ng sigaw mula sa
pintuan ng classroom nila.
"Puta! Anong ginagawa nyo sa kanya?" napatingin ako sa nagsalita at agad bumilis
ang tibok ng puso ko. Galit na galit na nakatingin si Josh sa kay Mimay at mas lalo
sa akin. Yun mata nya parang nakakalimutan nyang ex nya ako at kakahiwalay lang
naming dalawa.

"Wala 'to, Josh. Naglalaro lang kami nila Pipay. Di ba, Pay?" sabi naman ni Mimay.
Pay ang tinawag nya sa akin. WOW! Kailangan pa nya ako binigyan ng nickname?

"Oo, May." sagot ko saka ngumisi na naiilang. Pinagpapawisan na din ang noo ko
dahil kinakabahan na ako.

"Wag nyo nga akong pinagloloko! Tignan nyo 'yun kulay ni Monica, oh. Hindi na
makahinga. Bitawan nyo nga sya." sigaw muli ni Josh saka lumapit sa amin. Pinipilit
nyang inaagaw si Monica kay Mimay mula sa pagkakasakal nito. Tinulungan ko si Josh
sa pag hila nya pero nagulat nalang ako nang bigla nya akong itulak kaya napaupo
ako sa sahig.

"Aray!" pag-angal ko dahil nabugbog ata yun pwetan ko sa biglaang pagkakaupo ko.

Napatingin sa akin si Josh ng panandalian. Akala ko tutulungan nya ako sa pagtayo

pero hindi. Nag-iwas agad sya ng tingin saka muling hinila palayo si Monica kay
Mimay. Nakatingin lang ako sa kanya habang nangingilid ang luha ko. Hindi na talaga
ako mahal ni Josh. Nakalimutan na nya agad ako. Simpleng pag tulong lang ang
kailangan ko pero hindi nya pa maibigay.

Bigla nyang tinulak si Mimay palayo kay Monica. Ang lakas ng pagkakatulak nya kaya
napatalsik din si Mimay palayo. Ang taba-taba ng negrang pusit pero nagawa nyang
maitulak. Lumalakas talaga ang isang tao kapag nasa panganib ang taong mahal nya.
Napangiti nalang ako ng mapakla.

"Pwede ba, Pipay. Lumayo ka na? Utang na loob, lumayo ka na sa amin ni Monica. Wag
mo na kaming guluhin. Wag mo na akong guluhin." sabi ni Josh sa akin habang
nakatingin ng seryoso. Kumirot naman ang puso ko dahil sa sinabi nya. Hindi ko
naman sila ginugulo, ah? Andito pa nga ako para awatin si Mimay sa pag bubog sa
babaeng umagaw sa kanya mula sa akin pero ako pa din ang napasama. Ang pag tulong
ko ay minasama nya pa.

"Hindi naman kita ginugulo, ah?" seryosong sabi ko sa kanya saka ngumiti ng tipid
"Hindi na kita ginugulo, Josh. I set you wholeheartedly, remember?"

Huminahon si Josh na parang nahimasmasan. Yakap-yakap nya lang si Monica sa bisig

nya at parang pinaparamdam na nandyan na sya at wala ng makakapanakit sa babaeng
mahal nya.

Bigla akong tinapik ni Mimay na nasa tabi ko din at nakaupo, "Perfect ang speech
mo, Pay. Pang famas." sabi nya habang tumatango-tango pa.

"Salamat." mahinang sagot ko sa kanya "Thanks sa support, May."

"Welcome." sabi nya habang patuloy pa din sa pag tapik ng balikat ko.

"Friends na ba tayo?" tanong ko sa kanya.

"Sa chapter na 'to lang," sagot nya "Sa next chapter war-war ulit." ngumiti din si
Mimay sa akin.

Tumango nalang ako bilang sagot sa kanya saka tumayo. Tumingin ako kay Josh for the
last time saka tinalikuran sya at naglalakad na palabas ng classroom nila. Bago pa
ako tuluyang nakalabas narinig kong tinawag ni Josh ang pangalan ko.
"Pipay.." simpleng pag banggit nya sa pangalan ko pero nag hatid agad ng libu-
libong boltahe ng kuryente sa buong katawan ko. Iba talaga ang reaction ng katawan
mo kapag binanggit ng taong mahal mo ang pangalan mo. Ang ordinaryong salita ay
nagiging special dahil sa kanila and I hate that. It's breaking my heart.

Nilingon ko sya saka nagsalita, "Wag mo ko tatawaging Pipay na parang close tayong
dalawa. The day na nag hiwalay tayo tinatak ko na sa isipin ko na you're nothing
but a stranger to me. We are stranger to each other with so many happy memories. I
wish I could delete it that easily para wala na akong naalala na bagay about sayo."

"Quotes ba 'yan?" tanong nya "Tweet ko na ba?"

Umiling ako, "Wag na! Wala ka ng karapatan na i-tweet 'yun mga quotes na sinasabi
ko. You broke-up with me, remember?" ngumiti ako "This is gonna be the last time
that you'll gonna see me like this, Josh. Broken and devastated. Pangako 'yan. Eto
na talaga ang huli." sabi ko "Hindi na ako makapaghintay na makalimutan ka. Kapag
nangyari 'yun makakaya na kitang tignan sa mata na walang kirot na nararamdaman
pa." huli kong sinabi saka tumalikod.

Pagkatalikod ko saka tumulo na naman ang luha ko. Mga luhang tanging si Josh lang
ang nakakapagpalabas. Shutang inerns, may favoritism ang mga pretty kong mata.

Pakshet ka, Josh.

AYOKO NA,

Pipay

Malandi 20

Magkakaroon ng POV si Josh but not now. Wag excited sa twist. Papahirapan ko muna
si Pilar! LOL!

Dear Diary,

Dahil sa ginawang kagagahan ng anak ng puta ng karagatan pinatawag kaming dalawa ng

may-ari ng school. Pinapunta kaming dalawa sa guidance office para tanungin kung
anong nangyari at kung bakit nya binugbog si Monica na walang kalaban-laban.
Nakaupo kaming dalawa ni Mirasol sa mahabang upuan habang nasa harapan namin ang
guidance counselor ng school at ang foreigner na tatay ni Monica. Nakatitig lang
silang dalawa sa amin ni Mirasol kaya nakayuko lang ako all the time. Napatingin
ako sa gawi ng negrang balyena at ang gaga parang hindi kinakabahan.

Humiga pa si Mimay sa mahabang upuan na inuupuan namin. Hindi pa nakuntento kaya

sinipa nya ako pababa para makahiga sya ng komportable. Nilabas nya pa ang
cellphone nya't naglaro pa ng games.

"King inames, ang bilis kasi ng oras. Azzhul talaga," sabi nya habang naaasar dahil
sa nilalaro nya. Nakatingin lang kaming tatlo kay negra kaya napatingin din sya
amin, "Bakit? Nakakainis kasi 'tong white tile 2. Hindi ko ma-beat 'yun 5 na
highest score ng mudra ko." painosente nyang sabi sa amin saka tinuon ulit ang
paningin sa nilalaro nya.
Dahil sa electric fan na nakasabit sa kisame at umiikot sa tapat namin biglang
hinangin pataas ang palda ni Mimay. Nakita ko tuloy 'yun pisngi ng bilat nya
nakasilip sa may gilid ng panty nya. Diary, bakit ganun ang pempem ni Mirasol?
Bakit ang tanda na tignan? Puro kamot pa.

"Ehem, Ms.Mayosa. Will you please seat properly? This guidance office isn't your
house. You don't have the rights to lie," seryosong sabi sa kanya ng counselor,
"Andito si Mr.Gordon, the owner of this school para malaman kung bakit nyo binugbog
ang anak nya. We're waiting for your explanation."

"Puta naman," inis na sabi ni Mimay saka tumayo mula sa pagkakahiga nya at umayos
ng apo. Padabog nya pang nilagay sa boobs nya 'yun cellphone nya. Kung ako sa panty
ko nilalagay ang cellphone ko s'ya naman sa boobs nya. Wait, teka. Boobs ba 'yan o
taba? "Hoy, Pilar. Anong sabi ni counselor? English, eh. Hindi ko naintindihan."
bulong nya sa akin.

"Hindi ko din naintindihan, e. Ang bilis kasi magsalita tapos english pa," sagot ko
naman "Tinatanong ata kung saan mo dinownload 'yun white tile 2."

"Ah, 'yun lang pala, e." sabi nya saka tumingin kila counselor "Sa app store. Apple
ba cellphone nyo counselor? Eh kayo Mr.Gordon? Download nyo na din tapos pataasan
tayo ng score."

"I ain't asking for that crappy games," galit na sagot ni Mr.Gordon, "I'm here to
know why did you beat my only daughter. She's on the hospital as of now because of
what you did. Kindly explain it to me or else I'll kick you the two of you out of
this school."

"Puta, english na naman." muling tumingin si Mimay sa akin, "Ano daw sabi, Pilar?"
naiinis na naman nyang tanong sa akin.

"Hindi ko din alam." sagot ko sa kanya.

"Ang bobo mo talaga Pilar kahit kailan." nag-ikot ng mata si Mirasol at umirap pa.
Sino kaya ang bobo sa aming dalawa?

"Bakit nyo daw binugbog 'yun anak ni Mr.Gordon. Mga batang 'to ang bobo sa english.
Nakaka-stress kayo," sumagot naman si counselor.

"Ah 'yun lang pala ang tanong, e. Akala ko naman kung ano. English pa kasing
nalalaman," singhal ni negra "Paano ko hindi bubugbugin 'yun anak mo e masyadong
pakarat sa kwentong 'to. Dapat etong unggoy na 'to," pag tuturo sa akin ni Mimay
"Eto lang dapat ang malandi na very very light. Pero 'yang leche mong anak na
tinalo ang mudra ko sa pagiging puta ng red sea at bermuda triangle walang sawa at
walang preno. Inahas ang syota ng unggoy na si Pilar. Feeling kontrabida pa sa
story. Mang-aagaw ng role. Imbyerna. Nasang ospital ba 'yang leche na 'yan para
matuluyan ko na." nag patunog na naman ng kamao si Mirasol.

"As if sasabihin ko kung nasang ospital ang anak ko," nag tagalog na si Mr.Gordon.
Hindi na ata kaya ni author ang pure english conversation. Sabi ko na, e. Bobita
din si author, e. "As if sasabihin kong nasa Gordon Ospital ang anak ko at nasa VIP
room number 12 at nag papahinga. Hindi ko talaga sasabihin kung nasan ang anak ko.
Hindi mo malalaman."

"Wag na kamo s'ya mag pagaling at bumawi ng lakas. Sisiguraduhin kong hindi na s'ya
aabutin ng sikat ng araw bukas kapag labas ko sa school na 'to," pag babanta ni
Mirasol. Muli na naman nagliyab ang mga mata nya.

"Hindi mo s'ya makikita," sagot ni Mr.Gordon, "And dahil sa ginawa nyo sa anak ko
at pag labag ng rules and regulations ng school. I'm so sorry to say this but you
two are now force evicted. Tanggal na kayo sa school."

"WHAT?" bigla akong nagulat "Bakit pati ako kasama sa pagtanggal sa school. Hindi
naman ako kasali sa pagbugbog kay Monica, ah? In fact, andun pa ako para pigilan
'tong punyetang negrang 'to." naiinis na sagot ko saka tumingin kay Mimay "Pakyu
ka, Mirasol. Tignan mo nangyari dahil sa ginawa mo. Pisti."

"How can you prove to me na hindi ka kasali sa pagbugbog? May ebidensya ka ba?"
tanong ni Mr.Gordon kaya napailing nalang ako "See, you don't have any proof. May
nagsabi sa akin na katulong ka sa pagbugbog sa napakaganda at napakakinis kong
anak."

"At napakalandi, napakaputa, napakapakarat, at not to mention na napakalandi nyong

anak," bulong ni Mimay kaya napatingin kami sa kanya "Ano na namang tini-tingin-
tingin nyo? Nananahimik ako dito sa sulok, ah."

"At sino naman ang nagsabi nyang kasinungalingan na 'yan? Hindi ako kasama sa pag
bugbog kay Monica!" sigaw ko out of my frustration. "Hoy negra, inutusan ba kitang
bugbugin mo si Monica? Hindi naman di ba? Dapat ikaw lang ma-kick out sa school na
'to, di ba?"

Tumingin sa akin si Mimay na kunot ang noo, "Ang kapal mo, Pilar. Inutusan mo kaya
ako. Sabi mo sa akin na bibigyan mo ako ng mga porn magazine 'yun latest issue
kapag binugbog ko si Monicalandot. Ayaw ko pa nga, e. Kaso kinulit mo ko at
sinabing dadagdagan mo pa ng mga porn website kung saan ka madalas nanunuod.
Sinuhulan nya lang ako Mr.Counselor at Mr.Gordon. Ayoko naman talaga bugbugin si
Monica, e. Ang ganda kaya ni Monica saka idol ko pa. Kaya dapat si Pilar lang
matanggal sa school."

"Wag mo ko baliktarin impaktang negra ka. Grrr. Ginagalit mo ko." bwisit na sigaw
ko kay Mimay.

Sasagot pa sana si Mimay kaso biglang naagaw ang atensyon namin sa kumakatok sa
pintuan. Sinabi ni Mr.counselor na pasok kaya bumukas ang pintuan. Nakita ko si
Josh na nakatayo sa pintuan at tinawag nya si Mr.Gordon.

"She's fine now, sir." sabi ni Josh kay Mr.Gordon. Nagtama ang tingin naming dalawa
ni Josh pero sya ang unang nag-iwas ng tingin at muling tumingin kay Mr.Gordon.
"Lalabas na po s'ya ng ospital later. Ako na lang po ang susundo sa kanya para po
iwas hassle."

"Thank you, Joshua." tinapik pa ni Mr.Gordon ang balikat ni Josh, "You're such a
good guy. Hindi mali ng pagpili ng anak ko sa'yo. Alam kong kaya mo syang
protektahan at alagaan." ngiting ngiti pa si Old Gordon.

"Welcome, sir." magalang na sagot ni Josh, "A girl like her needs to be treasured."

Bigla akong napatulala sa kawalan 'nung narinig ko 'yun sinabi ni Josh. Naalala ko
kasing sinabi nya din sa akin 'yun nuon. Nakakatawa lang dahil para sa iba na nya
sinasabi at ginagawa 'yun mga bagay na minahal ko sa kanya. Agad ko tuloy naalala
'yun panahon kung saan nya sinabi 'yun famous line nya na 'yun.

"Josh tanong ko lang ano bang nagustuhan mo sa akin?" tanong ko sa kanya habang
naglalakad kami papunta sa sakayan. Magkaholding hands pa kami, diary. Ang lambot
din ng mga palad nya. Nag seselfie kaya si Joshua diary? Hihi. Ang dirty ng utak
ko. "Nagustuhan mo ba ako dahil maganda ako, Josh? O dahil sexy ako? O dahil
maganda ako at sexy? Hihi." nahihiya kong tanong sa kanya.
"Sa totoo lang Pipay. Hindi kita nagustuhan dahil maganda ka o dahil sexy ka dahil
alam naman natin pareho na hindi ka maganda at sexy." napasimangot ako "Joke lang!
Eto naman hindi mabiro." kinurot nya 'yun ilong ko. Naamoy ko tuloy na egg ang
breakfast nya. May naiwan kasing amoy diary. Hihi.

"When I saw you before natuwa na ako sayo. Feeling ko kasi ang astig mong babae.
Even everyone arounds you make fun of you and insult you. Hindi ka lumalaban o
gumaganti ng masasakit na salita. Hindi mo sila pinapatulan. Nagustuhan kita dahil
ang bait mong tao. Nakita minsan dati na umiiyak 'yun isang bata dahil nalaglag
'yun laruan nya sa kanal yet you didn't hesitate to help her. Kahit ang dumi ng
kanal at ang baho, sinuong mo 'yun para lang makuha 'yun laruan." ngumiti si Josh
sa akin tapos tumingin ng diresto sa akin "Natutunan ko na ang pagmamahal pala ay
hindi laging tumitingin sa mukha. Kundi sa kabutihan ng puso, Pipay. Natutunan ko
'yun dahil sayo. Kaya nung nakita kitang binubully nila Prince. Hindi na ako nag
hesitate na tulungan ka. Cause a girl like you needs to be treasured."

I smiled bitterly because of the sudden memory that flashed into my face. Nakaka-
shutang inerns lang dahil bakit kung kailan ko pinipilit kalimutan ang mga memories
namin ni Josh saka ko naman 'to naaalala ng paulit-ulit. Hindi deserving ni Josh
ang ni-maliit na espasyo sa utak ko. Kailangan ko atang i-reformat ang maliit kong
utak. Ang liit-liit na nga tapos puro sya pa ang laman. Bwisiterns.

"Can I talk to you, sir?" narinig kong muling tanong ni Josh kay Mr.Gordon.
Napatingin ulit sya sa akin pero this time ako na ang unang nag-iwas. Ang kapal mo,
Joshua. Wala kang karapatan tumingin sa akin ng ganyan. Wala kang karapatan na
tumingin sa akin at iparamdam na hindi ka apektado sa mga nangyayari. Someday,
you'll see. Makikita mo talaga.

Tumango si Mr.Gordon saka lumabas sila ng office ni Joshua. Ilang minuto din syang
nawala. Si Mimay nakatulog na sa tabi ko at nakanganga pa ang gaga. Suntukin ko
kaya bunganga ng punyentang 'to? Ang lakas gumawa ng kwento para mabaliktad ako, e.
Writer ba sa wattpad 'tong negrang 'to? Galing gumawa ng plot, e. Pero iba ang
twist na gagawin dahil i-tu-twist ko ulo nya.

Nung bumalik na si Mr.Gordon agad kong sinapok ang mukha ni Mirasol para magising
sya. Agad naman syang nagising at tumingin sa akin ng masama.

"I changed my mind. Hindi ko na kayo i-ki-kick out dito sa school." seryosong sabi
ni Mr.Gordon "But! Bilang parusa. Kailangan nyo linisin ang buong soccer field
ngayon." hindi na ako umangal at sumagot pa. Pero si Mirasol umangal at nag
hysterical pa.

"Aba, nagkakalokohan tayo, e. Sa bahay namin hindi ako pinapagawa ng gawaing bahay
ni Mudra Ursula tapos dito papaglinisin nyo lang ako ng soccer field. Bitch,
please!" pagtataray nya.

"Baka nakakalimutan mo Ms.Mayosa na ako ang may-ari ng school na 'to kaya magbigay
ka ng galang."

Tumayo si Mirasol saka pumunta sa may desk ni Mr.Counselor. May sinulat sya sa
isang papel at binigay kay Mr.Gordon.

"Ano 'yan?" tanong ni Mr.Gordon.

"Duh, basahin mo kaya?" naiiritang sagot ni Mimay.

Agad naman 'to binasa ni Mr.Gordon kaya kumunot ang noo nya, "Galang?" sabi nya
"Bakit may galang na nakasulat dito sa papel?"
"Sabi mo mag bigay ako ng galang. Ayan na." bwisit na si Mirasol ng tuluyan, "Gulo
nyo naman, e."

"Hindi 'yan ang tinutukoy ko." galit na sabi ni Mr.Gordon "Dahil sa pagiging
pilosopo mo. Hindi lang soccer field ang lilinisin mo. Lilinisin mo na din ang
buong campus, ang mall of asia, ang sm north edsa, ang araneta stadium, pati na din
ang Ninong Aquino International Airport. At subukan mong umagal idadagdag ko pa sa
listahan ng mga lilinisin mo ang mansyon nila author."

Napanganga si Mirasol at hindi na sumagot. Mukhang natakot ata at nalula sa dami ng

lilinisin nya. Goodluck nalang sa kanya kung matapos nya ngayong taon ang
paglilinis sa mga binanggit na lugar ni Mr. Gordon. Serves her right. Karma's a
bitch talaga.

Pinalabas na kaming dalawa ni Mimay mula sa loob ng guidance office at dumiresto na

sa soccer field. May dala na din kaming tig-isang walis tingting at dustpan.
Badtrip talaga. Pero ayos na 'to kesa naman dumami ang lilinisin ko katulad ng kay
negrang matabil ang dila o matanggal ako ng tuluyan sa SOGO university. Nagtataka
pa din talaga ako kung sino ang nagsabi na tumulong ako sa pag bugbog kay Monica,
e. Si Josh lang naman andun saka 'yun dalawang friends ni monicalantod. Gusto kong
isipin na si Josh ang nag sumbong, e. Puta s'ya.

Habang naglilinis biglang may yumakap sa likuran ko kaya ako nagulat at napatalon.
Pag harap ko si Monjie pala na pawis na pawis na tanging short lang ang suot at
walang pang-itaas. Tumambad tuloy sa akin ang pawis na pawis nyang matigas na chest
at awesome abs nya.

"Ano ba, Mong. Nakakagulat ka naman." sabi ko sa kanya "Payakap-yakap ka pa. Amoy
pawis na tuloy ako."

Tawa lang sya ng tawa, "Hahaha. Ayos lang 'yan para parehas na tayo amoy pawis."
sabi nya "May panyo ka ba, Pipay? Pahiram naman ako, oh. Wala kasi akong dala."

Kinuha ko 'yun panyo na nasa bulsa ko, "Oh. Punasan mo nga 'yang pawis mo. Baka
magkasakit ka."

"Baka naman panty mo 'to, ah?" sabi nya nung kinuha nya 'yun panyo ko "Ikaw na pala
mag punas sa akin. Please?"

"Ang tamad mo naman." sabi ko na kunwaring naiinis. Lumapit ako sa kanya at muling
kinuha 'yun panyo para punasan ang likuran at abs nya. Nakatingala lang sya habang
pinupunasan ko ang katawan nya. Bakit kaya? "Pati ba 'yang nasa loob ng short mo
pupunasan ko o ilalabas mo nalang para mahanginan?"

"Haha! Gago!" tumawa si Mong "Salamat, Pipay. Teka, bakit ka nga pala andito sa
soccer field?"

Kinuwento ko 'yun nangyari kanina kay Mong kaya naging seryoso na naman ang mukha
nya. Damn, diary. Ang gwapo ni Mong ngayon nakakainis. Bakit kaya mas gwapo sya at
hot kapag walang suot na pang-itaas? What more pa kaya kung hubu't hubad sya? Edi
tinalo na nya ang araw sa pagkainit.

"Gago talagang Josh 'yan." sabi ni Mong na halatang galit "Actually hindi na ako
masyado sumama sa kanila nila Monica. Sa iba na ako umuupo at kapag may basketball
practice kami lagi akong lumalayo kay Josh." sabi nya "Baka kasi hindi ko mapigilan
ang sarili ko't mabugbog ko na naman sya."

"Mong, please, wag na." hinawakan ko sya sa braso "Wag mo na bugbugin si Josh,
pakiusap. Para wala ng gulo. Hayaan na lang natin sila."
"Damn, Pipay. Bakit ka ganyang kabait? Bakit kahit ikaw ang lubos na nasaktan
kapakanan pa din nila ang iniisip mo? Kaya dapat hindi ka sinasaktan, e. Ikaw dapat
ang pinapasaya. Josh is so stupid for making you cry." sagot nya habang nakatingin
ng diresto sa mga mata ko. Napangiti nalang ako sa sinabi nya.

Tumingin naman ako sa malayo saka nagsalita, "Ayoko lang na may nasasaktan sa mga
nangyayari. Masakit ang nangyari syempre pero acceptance nalang ang kailangan.
Dalawang bagay lang naman kasi ang kakahantungan ng isang relasyon, e. Ang maging
kayo hanggang dulo o mag hiwalay kahit wala pa sa kalagitnaan. Hindi lang matatag
si Josh para sa relasyon naming dalawa kaya ganun ang nangyari. Pero tatanggapin
ko. Kakayanin ko."

Bigla na naman ako yinakap ni Mong mula sa likuran ko, "Basta wag mo kakalimutan na
ako ang batman ng buhay mo at ako ang bahala sayo." tumango ako.

"TIRAKITA! Bilisan mo bumalik kana dito!" sigaw ng coach nila Mong.

"Asar. Istorbo naman 'tong panot na 'to," inis na sabi ni Mong "Sige na, Pipay.
Balik nako dun."

Tinawag na si Mong 'nung coach nila sa basketball dahil simula na ulit ng excercise
nila. Kailangan pala nila ikutin ang buong field ng ilang beses. Pero bakit si Josh
hindi nag-eexcercise? Ay malamang, Pilar. Inaalagaan nya pa prinsesa nya, e.

Napatingin ako kay Mirasol na nakahiga na sa damuhan. Agad ko syang nilapitan para
malaman kung anong nangyari sa kanya. Paglapit ko nakatulala lang ang negra sa
kawalan.

"Hoy, anong nangyari sayo?" sabi ko saka sinipa pa ang mataba at maitim nyang hita.

Wala sya sa sarili nya ng sumagot sya, "Bakit ang gwapo nya? Ang sarap pisilin ng
chest at abs nya. I think I'm In love again."

Mukhang si Mong ang tinutukoy ng futa. Asa naman na may pag-asa sya.

Nung gabi na habang inaayos ko ang laman ng bag ko bigla ako may nakitang papel na
nakasingit sa notebook ko. Agad ko 'tong tinignan at binasa.

Gusto mo bang gumanda? Oo, alam ko dahil panget ka. Sumali na biggest and newest
game ng channel 2 ang 'Make-over mo, Sagot ko!' Just follow the mechanics for how
to join.

Eto 'yun papel na humarang sa mukha ko nung papasok ako sa school. Sumali kaya ako?
Hindi naman siguro masama kung mag ta-try, di ba? Wala naman mawawala sa akin, e.

Agad ko binasa 'yun mechanics for how to join.

1. Follow @owwsiccc at twitter and instagram.

2. Tag @owwsiccc a photo of yourself on twitter or instagram with the hashtag of

#SicsNextTopModel and a reason why I have to choose you as one of my participants.

3. Wait for my reply. Don't worry it won't take long.

4. Compliment me and say 'Ang pogi mo, Sic. Ang hot mo pa.'

Agad ko ginawa 'yun mga nakalagay sa instruction. Since may twitter na ako
instagram nalang ang ginawa ko. Nag picture din ako at tinag 'yun famewhore na 'yun
with the hashtag and reason.

"Isa ako sa dapat mapili dahil gusto ko makaranas ng isang kagandahan na hindi
iiwan ng isang lalaki. Galing ako sa isang break up dahil mas pinili ng ex
boyfriend ko ang isang maganda at isang makinis na babae. Masakit para sa akin 'yun
dahil nakakatapak ng dignidad. Gusto ko ipamukha sa kanya na malaki ang sinayang
nya kapag maganda na ako."

Pag tapos ko gawin lahat ng nasa instructions agad akong nag log out at natulog.
Kinakabahan ako habang nakahiga dahil iniisip ko kapag natanggap ako sa game. Shet.
Gaganda na ako. Ano kaya iisipin ni Josh kapag gumanda ako? Babalik ba sya sa akin?

For Mimay bilat's sake, Pilar. Gawin mo 'yang make-over na 'yan para sa sarili mo
at hindi para sa walang kwentang Josh na 'yun. Okay? Muli na naman akong sinigawan
ni konsensya ko.

"Okay po." sagot ko sa kanya saka pumikit na dahil sa sobrang antok.

Kinabukasan habang antok na antok pa binuksan ko ang instagram at twitter ko para

i-check kung may sagot na ba 'yun famewhore na organizer ng game. Pag tingin ko sa
photo na kaka-upload ko lang sa instagram ang dami ng likes. Hundred of likes to be
exact. Agad lumaki ang mata ko at nawala ang antok ko. Ang dami na din comment dun.
Bakit ang daming comment e kakaupload ko lang nito gabi?

Isang comment ang nakaagaw ng atensyon ko na galing sa @owwsiccc ang username.

"OH SHUTANG INERNS." napatayo ako mula sa pagkakahiga ko at hindi makapaniwala sa

nabasa ko.

This is it, diary. This is really is it.

Gaganda na,

Pipay.

MadraNDI 21

Want me to update biri biri fast? Comment pala! :p

Dear Diary,

"What the fuck. Are you sure hindi ka na nya mahal?"

Gulat na tanong sa akin ni Prince habang andito kami sa lobby ng building ng 'Make
over mo - Sagot ko' na isang segment sa Abs-Cbn. Kaninang umaga agad ako tinawagan
ni @owwsiccc para tanungin ang information about sa akin. Nung una, nag dadalawang-
isip pa ako kung ibibigay ko ba o hindi ang mga information ko tungkol sa sarili
ko. Natural, kakabahan ako dahil hindi naman ako sure kung legit o hindi ang
lecheng segment na 'to. Hindi naman kasi pinalatastas sa TV 'to o prinomote man
lang.

"Ang arte mo. Alam mo 'yun?" naiinis na sabi sa akin ng kausap kong organizer sa
cellphone. Ilang oras na kami magkausap sa cellphone pero puro 'hulaan mo lang' ang
sinasagot ko sa mga tanong nya "Ang arte-arte nito. Feeling pretty. Ano nga?
Sabihin mo na at marami pa kami tatawagan."

"Eh, kasi naman baka fake 'tong segment nyo. Ni hindi ko nga napanood sa abs-cbn na
prinomote 'tong show nyo, e. Aba, mahirap na. Baka scam 'to para malaman nyo ang
bahay ko tapos pupuntahan nyo ako kung walang tao at gagahasain. Ang creepy ka."
sagot ko sa kanya.

"Futa! Ang feeler mong panget ka," sigaw nya sa akin "Hindi mo talaga mapapanood sa
abs-cbn dahil sa Animal planet namin pina-promote ang show namin. Naghahanap kami
ng mga babaeng itchurang hayop na makikita sa mga kagubatan na gagawing mala-dyosa
ang mukha't itchura. Saktong sakto ang mukha mo dahil mukha kang unggoy." pag
papaliwanag nya "Besides, I really wanted to help you. I've read your reason. Kung
bakit ka hiniwalayan ng boyfriend mo. We'll make sure na manghihinyang s'ya sayo at
gagapang sya pabalik sa feeling mo."

Natahimik ako diary dahil sa sinabi nya. Nag-aaway na ang puso't pempem este utak
ko dahil sa paliwanag nya. Gusto ko talaga magbago at gumanda. Yun ganda bang hindi
mo mabibili sa salon na pipitsugin. Para kasing ang sosyal ng gagawin nilang make-
over sa akin kaya gusto ko din mag pursigi.

Huminga ako ng malalim bago sumagot, "Sigurado ba kayo? Kaya nyo ako baguhin?"

"Ay te, makulit lang?" naiinis na talaga sya "Oo nga. Kaya wag kana mag-inarte.
Tatadyakan talaga kita sa panga mo pag dating mo dito." pananakot nya.

Sinabi ko na ang information about sa sarili ko pag tapos 'nun. Agad naman din nya
sinabi sa akin 'yun address ng building nila.

Habang nag-aayos ako nakareceived ako ng text kay Prince na ngayon daw ang date
naming dalawa. Dahil may appointment akong pupuntahan sinama ko nalang s'ya dito sa
studio para may makausap man lang. Pag dating kasi namin dito walang ibang
contestant at tanging ako lang. Gusto daw nila ako munang pagtuunan ng pansin dahil
tiyak na mahihirapan daw sila sa make-over na gagawin sa akin. Mga shutang inerns
na 'to. Mga pasimpleng lait din.

"Oo," sagot ko kay Prince. Kinuwento ko kasi sa kanya na wala na kaming dalawa ni
Josh. Na natapos na ang kwento naming dalawa. "Seryoso ako sa sinabi ko. Hindi ka
ba nagtataka na hindi ko na nga sya nakakasama lately? Even sa facebook hindi na
kami in-a-relationship dalawa? Saka kung kami pa, tingin mo ikaw ang isasama ko
dito at hindi sya?" nakangiti kong tanong kay Prince.

Napatitig sya sa akin ng seryoso saka umiling-iling, "Impossible. Hindi talaga ako
makapaniwala," sabi nya na halata ngang hindi naniniwala "Hindi talaga, Pipay, e. I
witnessed Josh's undying love for you. Pinaglaban ka nya sa akin, Pipay. He cried a
lot because of his love for you. Then you'll saying na nakipag break sya dahil sa
isang magandang babae? Tapos may nangyari pa sa kanilang dalawa?"

"Kung ayaw mo maniwala wala akong magagawa. Maybe Josh isn't the exact person that
we used to know. Lahat nagbabago, Prince. Lahat as in lahat. Kahit feelings pa
'yan. Sure, hindi nawawala ang feelings para sa isang tao pero nababawasan 'to and
in our case, nabawasan na kaya nanlamig si Josh at nag-init sa ibang babae." I
smiled bitterly "Shutang ina, hindi na masyadong makirot kapag binabanggit ko ang
pangalan ni Josh. Kaunti na lang talaga makakawala na ako sa pagmamahal ko sa
kanya."

"Sige nga sabihin na natin na nagkahiwalay nga kayo. Bakit hindi mo sya pinaglaban?
Pipay, you love him damn much, right? Bakit pumayag ka lang na mawala sya sayo?"
frustrated na tanong ni Prince. Parang mas affected pa sya kesa sa akin o kay Josh.
Yun totoo, JoPay supporter ba sya?

"Pinaglaban ko sya," sagot ko "Pinaglaban ko sya to the point na ilang ulit ko na

nilunok ang pride ko para sa kanya. Shuta, pati nga pride na bareta nilunok ko na
at isama mo pa 'yun stock ko ng phcare sa bahay pero walang nangyari. So I gave up.
Naisip ko kasi na bakit ko ipaglalaban ang taong hindi naman nagbigay ng dahilan
para ipaglaban ko pa sya? Sya ang unang bumitaw sa aming dalawa hindi ako," natawa
ako "JoPay Lh4rN Zh4p4T nH4 at To The Pempem and Back? Bullshit. That words should
be deleted on my vocabulary."

"This is freakin unacceptable," pag kontra na naman nya "May na-se-sense akong
nangyayari kay, Josh. Baka naman may reason sya. Hindi naman gumagawa ang isang
lalaki ng walang rason, e. Trust me, Pipay. Baka naman para sa kapakanan mo din ang
ginagawa nya?"

"Let's say meron nga s'yang rason, Prince. Pero wala na akong pakialam sa punyetang
rason na 'yan at sa kanya. Nasaktan na ako, e. He hurt me to the point na parang
hindi ko na gusto gumising sa umaga dahil sa sobrang sakit dito," I pointed my
heart "Saka hindi ba dapat matuwa ka pa? Dahil after all, wala ka ng kaagaw and I
am finally single and ready to mingle?"

Natahimik sya for a minute bago sumagot "I'm just..just confused. Hindi kasi ako
makapaniwalang magagawa 'yun ni Josh,"

"But he already did." tumayo ako ng makita kong tinatawag na ako nung organizer
para pumasok sa loob. "He chose to break my heart so I'm busy collecting the
pieces." nilapag ko sa gilid nya 'yun bag ko "Don't worry I'm doing this make-over
not for him but for me. Gusto ko ng bagong anyo para makatakas na sa madilim kong
nakaraan. Chos, parang taong lobo lang." tumawa ako.

Naglakad na ako palayo kay Prince nang bigla syang magsalita kaya napalingon ako.

"Nasasaktan ka dahil sa ginawa ni Josh pero do you even know kung ano ang side
nya?" tanong nya sa akin "Puta kasi 'to si author, e. Tagal bigyan ng POV si Josh.
Anong petsa na 'uy!"

"Sa totoo lang mas may pakialam pa ako sa side ng triangle kesa sa side ni Josh,"
ngumiti ako "Kanya na side nya dahil may side din naman ako." tumalikod na ako saka
pumasok sa kwartong tinuro nung organizer.

Pag pasok ko sa loob may tatlong tao. Nasa magkabilang gilid 'yun dalawa habang
'yun isa nasa harapan. Parang naging salon, clothing shop and medical clinic ang
malaking kwartong pinasukan ko. Nasa kaliwa ko ang salon na may malaking salamin na
nakadikit sa dingding at punong-puno ng make-up, scissor at kung anu-anong
kagamitan na pampaganda. Sa kanan ko naman ay may kamang may gulong. May mga kung
anu-ano ding kagamitan dun na ginagamit sa facial at derma. Binaling ko sa ang
paningin ko sa harapan na punong-puno ng magagarang kasuotan at damit.

Okay, Pilar. This is it.

"Take of your clothes," sabi nung babae na maganda. "We need to see your whole body
para malaman namin kung anong gagawin sayo."

"Lahat po?" tanong ko. Tumango naman sya.

Nagsimula na akong mag hubad mula sa blouse ko at pantalon na suot ko. Hanggang sa
tanging bra at panty na lang ang natitira sa akin. Nahihiya akong tumingin sa
kanilang tatlo at mabuti nalang pala puro babae din sila. Kasi kung may lalaki baka
malibugan na dahil sa hotness ko ngayon sa suot ko. Si Pilar ba naman ang nakaharap
sayo na tanging bra at panty lang ang suot ewan ko nalang kung hindi tumigas patola
mo. Sa sobrang sexy ko kahit ice water magiging yelo sa tigas, e.

"Seriously? Red panty tapos orange underwear me? Hindi ka ba marunong ng fashion,
iha?" tanong nung babaeng nasa clothing side.

Umiling ako, "Hindi po, e." sagot ko "Pasyon lang alam ko. Yung kumakanta kapag
mahal na araw? Lagi po akong kumakanta sa lugar namin 'nun. Gusto nyo ng sample?"
tanong ko sa kanila.

"Hindi na kailangan," sabi naman nung babaeng nasa salon side "Baka matagalan pa
tayo. Matatagalan na nga kami sa pag papaganda sayo, e. Magtatawag pa kami ng
himala."

Sabay-sabay silang nagtaas ng kamay saka tinutok sa akin. Tumingala sila at

pumikit.

"Oooh, puong bertud. Tulungan nyo po kami sa gagawin naming himala. Gabayan nyo
kami sa pag transform ng babaeng unggoy na 'to papunta sa isang napakagandang
dilag. Tulungan nyo kami. Tulungan nyo kami. TULUNGAN NYO KAMI!" tumirik-tirik ang
mata nila na parang nababaliw at napatitig sa akin ng seryoso habang may ngisi sa
kanilang labi. "Okay, girls. Let's do this."

Una akong hinila nung babae sa salon papunta sa pwesto nya. Hinawakan nya 'yun
buhok ko sa ulo, ha? Hindi buhok sa pempem. Napasigaw naman sya ng hinawi nya buhok
ko.

"ARAY!" sabi nya "Ano ba 'yang buhok mo. OA sa pagkatigas. Nag sa-shampoo ka ba?"
tanong nya.

"Naman!" pag mamalaki kong sagot sa kanya "Anong tingin mo sa akin, dirty?"

"Oo, e." straight nyang sagot saka inamoy buhok ko "Nakakasuka amoy ng buhok mo.
Amoy bulbol. Ano ba gamit mong shampoo?"

"Pang hair care," sagot ko.

"Ha? Anong brand 'yun?"

"Phcare te."

"Ay bobo! Hindi 'yun pangbuhok sa ulo. Para 'yun sa buhok nito," saka nya tinapik
si pempem ko. "Kaya naman pala ang baho at tigas ng buhok mo, e. Tsk."

"May gagawa pa ba kayong paraan?"

"Syempre!" ngumisi sya "Hindi kami matatawag na amazing trio for nothing. As of now
kailangan muna natin gupitin ang buhok mo. Medyo mahaba na kaya babawasan natin at
gagawin nating global cut ang pagkakagupit."

Hinarap nya na ako sa malaking salamin at sinimulan ng gupitin. Nakatitig lang ako
sa kanya habang ginugupitan nya ako. Halatang nahihirapan sya dahil ilang gunting
na ang nawala ang talas dahil sa buhok ko pero hindi sya sumuko. Hanggang sa may
nilabas syang kulay ginto na gunting at ito ang pinanggupit sa buhok kong matigas.

Naalala ko pa nung kami pa ni Josh na sinabi nyang pagupitan ko na lahat ng buhok

ko sa katawan pero wag daw ang buhok ko. Mas maganda daw kasi ako kapag mahaba ang
buhok ko. Natawa ako. Mahilig pala si Josh sa mahahabang buhok kaya pati si
Monicalandinapakaratatputangschoolnahindipamamatay ay nagustuhan nya.
"That's it." sabi ng nag gugupit sa akin ng natapos nya akong gupitan. Nagulat ang
mata ko nang makita kong parang lumambot na agad ang buhok ko't kumintab ito.
Nagkaroon na din ng magandang style ang buhok ko kaya parang lumiit ang shape ng
mukha ko. "Ang ganda.." sabi ko na hindi makapaniwala.

"Hindi pa 'yan tapos." pag mamalaki nya. Nilagyan nya din ako ng cellophane na
kulay violet kapag nasisinagan daw ng araw.

Nung natapos na nya ako lagyan ng cellophane, binanlawan nya na ito saka naman
shinampoo. Kakaibang shampoo ang nilagay nya dahil agad bumango ang buhok ko at
lumambot.

Sunod naman ako pumunta sa may clinic section ng kwarto at humiga sa may kama.

"Tsk. Mukhang madami tayong aayusin sa katawan mo, ah? Though hindi naman operation
ang gagawin natin kundi facial, diamond peel, black and white heads removal. Hmm,
ano pa ba." sabi ni doc at nag-iisip pa ng depekto ko sa katawan "In all fairnes
ang ganda ng mata mo at ilong mo, ah? Labi lang ang problema sayo dahil medyo
manipis pero ayos na din naman 'yan. Pampakinis ang gagawin natin and foot massage
na din." sabi nya saka humawak sa mukha ko.

"Ah, doc, ano muna uunahin natin?"

"Foot massage." sagot nya saka minamasahe ang mukha ko.

"Ah, eh, Doc, mukha ko po 'yan." sabi ko "Eto po paa ko." ginalaw-galaw ko pa paa
ko.

"Ah, sorry. Sorry." sabi nya "Magkamukha kasi ang paa at mukha mo. Akala ko tuloy
ito ang paa mo." kinurot nya pa mukha ko. Shutang inerns na 'to, ah.

May tinawag si Doc na limang babae na pumalibot sa akin. Sabay-sabay gumalaw sa

katawan ko. May taga-massage at may taga lagay ng wax sa magkabilang hita ko para
tanggalin ang buhok. Habang 'yun dalawa naman nasa magkabilang kili-kili ko at ni-
li-laser 'to.

"Ano po ginagawa nyo sa kilikili ko?" tanong ko.

"Hair removal to. Para tanggal na buhok sa kilikili mo," sabi ng babae "In all
fairness, ha? Ngayon lang ako nakakita ng babaeng mas makapal pa ang buhok sa
kilikili kesa sa tatay ko." nag tawanan silang lima.

"Naku, 'te. Walang sinabi 'yang buhok ko sa kilikili sa buhok ko sa pempem." saka
ko tinaas ang garter ng panty ko at pinakita ang buhok ni pempem. Nagulat naman
silang lahat dahil sa nakita at 'yun isa pa nga nahimatay dahil malapit sya kay
pempem. "Ay, nahimatay. Hindi kinayanan ang amoy ni pempem. Hihi."

Medyo masakit 'yun wax habang tinatanggal ito sa binti ko. Sumasama kasi mga buhok
ko sa hita, e. Pagkakita ko sa magkabilang binti ko ang kinis at ang ganda na nila
parehas. Parang mga binti ng mga artista sa sobrang kinis. Nakakaputi at kinis pala
kapag tinanggal at inahit ang buhok, ano? Tanggalan ko kaya ng buhok si pempem? Ay,
wag nalang. Ang panget na ni pempem kapag kalbo sya.

Sunod naman nilagyan ng cream ang buong mukha ko at tinapatan ng kulay violet na
ilaw. Nakapikit lang ako ng ilang minuto dahil makakasira daw ng mata ang kapag
tumingin sa violet na ilaw na 'yun. Sabi nila masakit pa daw ito kapag tinitigan
mo. Ang violet na ilaw pala at si Monicalandinapakarat ay magkaparehas? Parehas
kasi silang masakit sa mata, e.
Nung natapos ang ginawang facial sa akin nakaramdam ako ng ginhawa sa mukha.
Pakiramdam ko ang kinis-kinis ng mukha ko dahil sa diamond peel na ginawa sa akin.
Binigyan nila ako ng salamin para tignan 'yun itchura ko kaya napangiti ako. Ang
kinis at kintab ng mukha ko. Nawala 'yun mga mark ng natuyong pimples. Tinalo ang
effets ng camera360 dahil sa ginawa nilang magic. Boom kinis. Makakapag-selfie na
ako kahit walang camera360 at retrica. With hashtag na no filter.

Sunod naman 'yun sa clothing session. Since tinatamad na si author na mag narrate
tungkol sa mga nangyayaring transformation ko hindi na nya sinabi ang conversation
namin nung stylist. Ang tamad ni Sic, nuh? Shutang inames 'yan, e. Binigyan nalang
ako ng napakaraming damit na magagamit sa pang-araw-araw, pang-alis, pangparty at
panglalandi. Tinuruan nya din ako kung paano mag papartner ng mga damit para mag
mukhang classy at sossy. Binigyan nya din ako ng iba't ibang sapatos na ang tutulis
ng takong. Pwede ko 'tong ipangpokpok sa ulo ni Monica pag nagkataon, ah.

Sinabi nila sa akin na every weekends daw babalik ako dito sa studio nila para sa
tutorial kung paano umasta bilang isang tunay na babae. Bakit, diary? Peke ba akong
babae? Hindi naman ako made in china, ah? Proudly made in the Philippines kaya ako
ginawa nila Inay. Sabi pa nga ni Inay sa boxing ring nila ako ginawa ni tatay, e.

Pinicturan nila ako bago ako tuluyan lumabas ng studio. Para daw ito sa ilalabas na
picture ko sa TV. Shutang inames, diary. Artista na ata ako? Sisikat na ako!
Makikita na ako sa TV, sa showtime, sa Ellen de...de..Ellen De Leon Show at saka sa
Oprah..Oprah..Oprah Maywether show!

Pinagbihis nila ako ng sleeveless na blouse kung saan kahit magtaas ako ng kamay
wala ng tsismis na makikita dahil wala ng buhok ang kilikili ko. Plus, super puti
pa nito. Pinagsuot din ako ng short kung saan na-eexpose ang maputi at makinis kong
hita.

Dinala na nila sa sasakyan na maghahatid sa akin sa bahay 'yun mga pampagandang

binigay nila sa akin. Lumabas naman na ako ng studio para puntahan si Prince na
halos 8 hours na nag hihintay sa akin.

"Huy!" sabi ko kay Prince nang maabutan ko syang natutulog habang nakaupo.
Nakasandal lang ang ulo nya sa may dingding. "Huy, gising! Tapos na ako."

Agad naman syang nagising at kinusot-kusot pa ang mga matang inaantok. Napatingin
sya sa akin saka nagulat at napaayos ang upo.

"Ha, ano po 'yun? Pasensya na po kung natutulog ako." sabi nya na parang hindi nya
ako nakilala "Ano pong kailangan nyo?" tanong nya kaya bigla akong napatawa.

"Baliw. Si Pilar 'to." masayang bati ko sa kanya. "Ang ganda ko ba? Aminin mo!
Hindi mo ako nakilala, e." umikot pa ako para makita nya ng buo ang ayos ko.

Kitang-kita ko ang paglaki ng mata ni Prince habang nakatitig sa akin. Napanganga

pa sya na kung pwede lang sumayad ang panga nya sa lupa nagawa nya na.

"WOW!" sabi nya na hindi makapaniwala "Hindi nga? Ikaw talaga si Pipay? Ikaw 'yun
babaeng minamahal ko simula first year palang ako? Yun babaeng dirty na malibog
este malandi?"

Binatukan ko sya, "Oo nga, leche 'to."

"Fuck, Pipay. Ang ganda mo grabe. Hindi ako makapaniwalang gaganda ka ng ganyan.
Grabe." parang naglalaway si Prince habang nakatingin sa akin "Wow lang talaga!
Wala akong masabi as in. Shit. I can't believe na gaganda ka ng ganyan sa loob ng
ilang oras. They did a great job. Amazing. Ang galing nila as in." sabi ni Prince.

"I know." sagot ko saka napatingin sa refletion ko sa salamin na nasa gilid ko.
Kahit ako hindi din makapaniwalang gaganda ako ng ganito, e. Oo, pretty na ako dati
pa. Pero iba talaga ngayon, e. Napalabas nila ang natutulog na ganda sa katawan ko.
Kung tutuusin parang mas maganda pa ako kay Monicalandi, e. Tignan lang natin Josh
kung hindi ka maghabol kapag nakita mo ang itchura ko ngayon.

Paglabas namin ng studio ni Prince napapatingin sa amin 'yun mga taong

nakakasalubong namin. Specially 'yun mga kakalakihan. May mga nag papicture pa nga
at nangunguha ng number ko pero umeepal si Prince at sinasabing hindi daw pwede
dahil sya ang boyfriend ko. Hinayaan ko nalang sya dahil nag eenjoy ako sa
attention na nakukuha ko sa mga tao. Hindi naman 'to 'yun first time na
pinagkakaguluhan ako ng mga tao, e. Pero ito ang unang beses na pagkaguluhan ako
dahil sa kagandahan ko at hindi dahil sa mukha akong unggoy.

Medyo madilim na nang makarating kami sa bahay. Medyo malayo ang pinanggalingan
kong lugar kaya natagalan ang byahe. Si Prince naman nagpababa nalang sa bayan
dahil iba ang route ng bahay nila.

Pinapasok ko sa mga tauhan ng studio 'yun mga gamit na binigay sa akin ng show.
Mabuti naman wala pa si Inay at mukhang nasa boxing practice pa 'yun na gaganapin
sa susunod na araw. Mas mabuti na ding wala muna si Inay dahil tiyak makikiaagaw
'yun sa mga pampagandang binigay sa akin.

"Kuya, salamat po, ah?" sabi ko kay kuya driver na naghatid sa akin.

"Wala 'yun, Ms.Payoson." sabi nya "Para sa magandang kagaya nyo wala pong anuman."

Agad naman akong kinilig dahil dun. Nag wave ako at tuluyan ng umalis sa tapat ng
bahay namin.

Huminga muna ako ng malalim saka naglakad na papasok sa gate namin. Habang
sinasarado ko ang gate biglang may lalaking tumawag sa pangalan ko.

"Pipay..."

Nanlamig ang buong katawan ko dahil sa pag banggit nya ng pangalan ko. Napatingin
ako sa lalaking tumawag sa pangalan ko kaya agad nag-init ang ulo ko.

"Anong kailangan mo?" malamig na tanong ko sa kanya.

Paano nya kaya ako nakilala agad-agad? Paano nya nakilala kahit ibang iba ang ayos
ko ngayon?

Hindi sya nagsalita instead naglakad sya palapit sa akin. Nung nasa tapat ko sya at
tanging rehas na bakal na gate lang ang humaharang sa pagitan namin bigla nyang
hinawakan ang kamay ko. Mas lalong nanlamig ang kamay ko.

"Pipay.." pag banggit nya ulit ng pangalan ko. Napansin kong naiiyak na si Josh
dahil may luha na ang gilid ng mga mata nya "Hindi ko na kaya..Hindi na talaga.."
sabi nya then his tears started to fall.

Ano na naman ba to, diary?

Nambibitin,

Author este Pipay.

MadraNDI 22
Ang bilis ng update diba? Comment pa! Para mas mabilis ang update! HAHA!

Dear Diary,

"Hindi nga, ikaw ba talaga 'yun anak kong pinaglihi ko sa unggoy?" hindi
makapaniwalang tanong sa akin ni Inay habang nag-aalmusal kaming dalawa sa harapan
ng hapagkainan. Kagabi pa sya paulit-ulit ng tanong simula ng makita nya ako at
hindi talaga makapaniwala. Parang namang napakaraming binago sa akin ng 'Make-over
mo. Sagot ko' para ganyan ang maging reaction nya. Hello, wala kaya ako masyado
pinagbago. Talagang sobrang pretty lang ako ever since.

"Inay, paulit-ulit na tanong? Ako nga 'to. Si Pilar Payoson also known as Pipay.
Ang anak mong sobrang pretty. Hihihi." sabi ko sa kanya saka ngumiti ng tipid.

"WOW! Talaga naman, anak. Hindi talaga ako makapaniwala," sabi nya at titig na
titig pa din sa akin "Hindi ako makapaniwalang gaganda ka ng ganyan. From Pilar
Payoson : Ang taong unggoy na anak ko to Pilar Payoson : Ang babaeng
pagpapantasyahan ng buong bayan dahil sa ganda ang peg mo ngayon." sabay tumingala
si Inay "Lord, maraming salamat sa ginawa nyong himala. Hindi po talaga ako
makapaniwala na may igaganda pa pala 'tong anak ko. I thought forever na akong may
anak na unggoy. Thank you, Lord. Magpapamisa po ako sa Quiapo bukas." nag sign of
the cross pa sya.

"Inay talaga," sabi ko habang umiling-iling pa.

"Oh, futa talaga, anak." sabi na naman nya "Nakakagulat talaga pagbabagong anyo mo,
eh. It's biri ameysing and biri ant-bee-lee-ba-bol." naluluha na si Inay habang
nakatingin sa akin "Dati-dati kapag nag-uusap tayo lagi kang nakasigaw sa mga sagot
mo. Lagi mo pa akong binabara. Hindi ka din nawawalan ng nonsense na sagot sa mga
sinasabi ko," sabi nya habang nangingiyak pa "I'm so proud talaga, anak." tumabi sa
akin si Inay saka yinakap ako ng mahigpit.

"Ganun talaga, Inay. Nagbabago ang tao sa mundo." sabi ko "Hindi maaaring forever
nalang ako magpapatalo sa mga taong nanloloko sa akin. This time, ako naman ang
babangon at sila'y dudurugin isa-isa." napanganga si Inay dahil sa sinabi ko't
pumunta sa may bintana saka sumigaw.

"Shutang inerns, wag nyo ipapakita sa akin si Nora Aunor. Mabibigyan ko ng uppercut
at babangasan ko panga 'nyan. Napakasinungaling ng babaeng 'yan. Sabi nya walang
himala pero meron meron meron!" sigaw ni Inay habang nakadungaw sa bintana.

May dumaang nagtitinda ng pandesal at ito'y sumagot ng pasigaw kay Inay, "ULOL mo
Aling Tinay! Ang aga-aga naka-shabu ka na namang matanda ka!"

Sinamaan ni Inay 'to ng tingin at dali-daling tumakbo palabas ng bahay. Malamang

bubugbugin 'yun tindero ng pandesal na 'yun na sumira sa emote nya. Hays, si inay
talaga walang pagbabago. Kailan kaya s'ya aarte na naaayon sa edad nya? Sana
magkaroon ng edition na pangmamatanda ang 'Make-over mo. Sagot ko' para naman
maisali ko si Inay. I think kailangan na kailangan ni Inay 'yun pagbabago na 'yun,
e.

Wala akong sapat na tulog ngayon dahil nagpuyat ako kagabi. Pinagpuyatan ko kasi
kagabi 'yun pagbabasa dun sa isang malaking notebook kung saan nakalagay ang mga
tips of How to Act like a Lady na binigay din sa akin ng show. Medyo nosebleed ako
sa mga term na ginamit kaya kinailangan ko pa 'yun tulong ni google translate. Pero
may mga word na hindi alam ni google translate at hindi nya mai-translate ng
maayos. Ang ending binasag ko 'yun screen ng computer ko dahil sa pagkainis ko.
Pero kiber lang at least marami akong natutunan when it comes to how to dress and
how to apply make-up.

Ang daming hinanda na pagkain ni Inay ngayon sa harapan ko. Ang daming pagkain na
ngayon ko lang nakita na lahat ay masasarap pero tanging two slice bread and milk
lang ang inalmusal ko. Kailangan ko kasi ng proper diet dahil nakalagay din 'yun sa
How to act like a lady, e. Ang babae daw ay kailangan ng sapat na diet para mag
stay fit and sexy. So 'yun ang ginagawa ko ngayon. Kung nuon kain karagador ako
ngayon naman kain prinsesa na. Princess Pilar mHou Lh4Rn. Wrong timing din kasi si
Inay, e. Kailangan pa pala ako gumanda ng ganito para lang mag handa sya ng
masasarap na pagkain. So pag panget ako magtiis ako sa mga cheap foods, ganun?

Umakyat na ako sa kwarto ko at naligo. Alam ko na din kung paano gamitin ng tama
ang Phcare. Shutang inerns, sa tinagal-tagal ko 'to ginagamit hindi ko alam na pang
kay pempem pala na buhok 'to at hindi sa ulo. Now I know. Yun shampoo na binigay ng
show ang ginamit ko kaya feel na feel ko ang lambot ng buhok ko.

Since wash day sa school ngayon maaari kaming hindi mag uniform. Nilatag ko sa kama
ko 'yun mga damit na binigay sa akin at pumili ng magandang damit para sa pag pasok
ko ngayon. Hmm, mag short ako ng high-waist tapos pink top na off shoulder. Mag
susuot din ako ng salamin para sosyal ang effect ko. Ewan ko nalang kung hindi ako
pag tinginan ng mga taong makakasalubong sa akin.

Nag lotion muna ako sa buong katawan para mawala para hindi mag dry ang skin ko.
Ayoko masayang ang treatment na ginawa sa akin kung hindi ko pangangalagaan ang
akin super kinis skin at super lambot na balat. Mahihiya ang mga damit na binabad
sa downy isang banlaw sa lambot ng balat ko ngayon, e.

Nung natapos na ako mag-ayos nag apply naman ako ng light make-up. Malakas ang loob
ko na mag make-up dahil nabasa ko 'to kung paano at nanood din ako sa youtube ng
tutorial. Naglagay muna ako ng foudation courtesy of aking sponsor then eyebrows na
kulay brown, blush on na light pink and red lipstick. Red lipstick ang ginagamit ng
mga babaeng palaban at fierce sabi sa mga nababasa ko. Para na akong si Eva Fonda
sa ayos ko ngayon.

Nilabas ko ang cellphone ko at nag selfie muna saka nag post sa facebook. Wala pang
isang minuto ang dami na agad likes ng picture ko. May nag shared and comment pa
nga, e.

Extra 1: Hoy, Pilar. Sino 'tong dyosa na 'to? Ang pretty nya, emeged.

Extra 2: Shit, who's she? Grabe dyosa na 'to, ah.

Extra 3: Sino 'to? Para syang hollywood actress. She looks like Vanessa Hudgens.

Extra 4: Ang ganda ganda ganda naman nito at nasabi ko na bang maganda sya? Sino
sya?

Extra 5: Pa-add, please.

Extra 6: Pa-like po ng profile picture ko. Salamat po.

Natawa nalang ako sa iba't ibang reaction nila sa bagong selfie ko na pinost. Hindi
maalis sa labi ko ang mga ngiti sa labi ko. Who would have thought ba kasi na
gaganda ako ng ganito? To think na isang araw lang nila ako pinaganda, ah? They did
a great job talaga. Amazing trio it is. That name suits them very well. Wala akong
masabi sa show nila.

Pero syempre hindi ko pinalampas si extra number 5 and extra number 6. Mga epal
sila at iba ang sinabi. Hindi man lang pinuri ang ganda ko kaya blinocked ko agad
sila. Litsi. Mga epal at famewhore.

Lumabas na ako ng bahay namin na nakasuot ang salamin sa mata ko. Hindi ko din
tinali ang buhok ko at hinayaan lang ang straight kong buhok na may global cut na
nakabagsak. May hawak din ako sa kamay ko na shoulder bag na hindi ko nilagay sa
shoulder ko instead sa braso lang para sosyal. Ang bango-bango ko din dahil halos
ipaligo ko na ang pabango kong victoria secret.

Paglabas ko ng gate may kotseng nakahinto sa tapat namin. May lalaki ding
nakasandal sa kotse nya na agad napatingin sa akin saka napanganga.

"Hi," sabi ko sa kanya habang nakangiti.

Tumingin-tingin sya sa paligid ko bago nagsalita, "Teka, ako ba kinakausap mo?"

nagtataka nyang tanong habang nakaturo pa sa sarili nya.

"Malamang. Sino pa pala? Tayo lang kaya ang magkausap," natawa ako dahil mukhang
hindi ako nakilala ni Mong. Mongoloid talaga 'to kahit kailan.

"Sure ka?" sabi nya habang nakaturo pa din sa sarili nya "Ako talaga? Teka, kaano-
ano mo si Pipay? Saka nandyan pa ba sya? Halos 30 minutes na kasi ako naghihintay
dito."

Natawa na naman ako, "Ako si Pipay." sabi ko "The one and only Pipay."

Napanganga si Mong saka umiling, "Miss, alam ko maganda ka. Sobrang ganda to be
exact pero wag mo naman niloloko ang gwapong tulad ko." sabi nya "Impossible na
maging ikaw si Pipay dahil una iba ang amoy nun sa amoy mo. May amoy 'yun na ang
sakit sa ilong habang ikaw ang amoy mo parang strawberry. Ang sarap kagatin gamit
ang labi ko." ngumisi pa si Mong saka tumaas-taas ang kilay nya.

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinsulto sa sinabi ng Mongoloid na 'to, e.

Compliment at insulto kasi ang sinabi ng peste. Tinanggal ko nga 'yun suot kong
salamin.

"Eh kung bugbugin kita dito Mongoloid ka?" pananakot ko sa kanya. Shutang inerns,
out ang manners ko dahil kay Mong. Don't be rude to someone dapat, e. Kaso hindi ko
mapigilan ang sarili ko. Hayaan na nga tutal si Mong naman 'yan. Harmless and
sometimes useless.

Dahan-dahang lumaki ang singkit na mata ni Mong habang nakaturo pa sa akin, "WAH!
Shit, Pipay. Ano nangyari sayo? Bakit ganyan ka kaganda? Hala! Taena. Paano? Teka,"
kinusot-kusot pa nya mata nyang singkit "Hindi nga panaginip. Sobrang ganda mo
ngayon. As in, wow." tinignan pa ako ni Mong mula ulo hanggang paa ko.

"Well.." sabi ko saka napangisi. Muli kong sinuot ang shades ko sa mata.

"Shit, Pipay. You're really one totally hot babe." sabi ni Mong "Isa ka na sa
pinakamaganda sa SOGO University. Baka kapag ako hindi nakapag-pigil baka sa ibang
SOGO kita ipasok ngayon, e." napansin kong may matigas na nakabulol sa pantalon ni
Mong habang nakatitig sya sa akin.

Ano kaya 'yun? Bakit bakat na bakat?

"Tse," sabi ko saka pabiro syang inirapan "Ang bastos mo."

"WOW naman talaga. Hindi ka na nakikipagbastusan, ah. Talagang nagbago ka na.
Grabe." natatawa nyang sabi.

Lumapit ako sa kanya saka pinunasan ang laway na nasa gilid ng bibig ni Mong, "I
changed for the better and ready for my revenge." saka ako ngumisi.

Napalunok si Mong. Kitang-kita ko kung paano mag taas-baba 'yun adam's apple nya sa
leeg nya.

"Tutulungan kita." sabi nya saka ngumisi din.

"Sounds better," sagot ko saka tumingin ng seryoso sa mata ni Mong. Dahan-dahan ko

nilalapit ang mukha ko sa mukha ni Mong kaya kitang kita ko kung paano magpawis ang
noo nya. Napapanguso na din sya at hinihintay na dumikit ang labi ko kaya bigla
akong tumawa.

"Hahaha. Effective pala 'yun nabasa kong how to seduce a guy," sabi ko habang
natatawa "Kung nakita mo lang mukha mo Mong para kang tigang na tigang sa
kagandahan ko." pang-aasar ko sa kanya.

"Saan mo natutunan yan? Grabe ka, Pipay." naiinis nyang sagot "Pero, kidding aside.
I'm glad na gumanda ka ng ganyan. Promise, ibang-iba ka na talaga. Mas lalo tuloy
akong.." hindi ko narinig 'yun last na sinabi ni Mong kasi ang hina. "..nainlove."

"Salamat sa mga taong tumulong sa akin. Kay author na hinayaan na akong gumanda
dahil mukhang naaawa na din sya. Sa Amazing trio na may magic ang mga kamay sa
ginawang make-over sa akin at sa kanya," sabi ko "Kung hindi dahil sa kanya hindi
ko marerealized na nasa realidad ako at wala sa fairytale. Walang lalaki na
magtitiis sa isang panget na babae. Lahat sila iiwan ang panget na itchura ko
before at sasama sa isang magandang witch."

"Oy, hindi naman lahat ganun, nuh. Iba ako sa ibang lalaki, Pipay. Ibang-iba."

"Sus, narinig ko na 'yan. Ilang ulit na," sagot ko "Wala na ba kayong ibang linya
kundi 'ibang-iba ako sa ibang lalaki'? So cliché, so gasgas and so overused."

Napatitig sa akin si Mong kaya tumawa ako, "Just kidding. Did I hurt your man's
ego?"

"Parang sumama ugali mo, Pipay." seryoso nyang sagot. "Parang hindi itchura mo lang
ang nagbago kundi pati na din ugali mo. Pinakain ka ba ng expired na make-up kaya
imbis lalong gumanda ugali mo lalo pang pumangit?"

Ngumisi ako, "Ako nagbago?" tanong ko "Baka hindi mo lang ako ganun kilala?"
sumakay ako ng tuluyan sa kotse ni Mong kahit hindi nya sinasabing sumabay na ako.
Kapalan nalang 'to ng mukha. Gumanda nga ako pero ganun pa din allowance ko. Walang
pang-tricycle.

Napailing nalang si Mong saka sumakay ng kotse nya at nag drive papuntang SOGO
university. Nung nasa tapat na kami nauna na akong bumaba at hindi na nagpaalam kay
Mong. Masyado akong maganda para sumabay pa sa kanya.

Pag pasok ko palang agad ko ng nakuha ang atensyon ng mag estudyanteng nakakita sa
akin. Hindi matanggal ang tingin nila at papalit-palit ang mata nila mula ulo
hanggang paa ko. Marahil naiinggit sila sa suot kong puro branded ngayon. Kitang
kita ko ang inggit sa mga mata ng mga kakabaihan habang mga paglalaway at pagnanasa
naman sa mga kalalakihan.
Patuloy lang ako sa paglalakad habang nakatingala pa dahil masyado akong maganda
kung iyuyuko ko lang ang mukha ko. May babaeng kambal na nakaharang sa daanan ko
kaya huminto ako sa tapat nila at tinanggal ang suot kong salamin.

"Tumabi kayo mga panget," sabi ko habang nakatingin ng seryoso kila Charry at
Kathy.

"OMG! Ikaw si Pipay, right?" tinignan nila ako mula ulo hanggang paa at hindi
makapaniwala "OMG! Ang ganda-ganda mo. Dyosa kana 'te." humawak pa sila sa braso ko
at tuwang-tuwa.

"Wag nyo ko hawakan mga panget. Baka mahawaan pa akong kapangitan nyo," sabi ko
saka tinanggal ko pagkakahawak nila sa braso ko.

"Aba! Gumanda lang pero masama pa din ang ugali," sabi ni Charry saka nya ako
sinampal ng malakas sa pisngi ko. "Serves you right, bitch."

Natawa ako ng sarcastic, "Is that what all you've got?" sabi ko "Hawakan mo 'tong
mamahalin kong bag, Kathy." binigay ko ang bag ko kay Kathy.

Bumuwelo naman ako at isang malakas na suntok ang binigay ko sa mukha ni Charry. Sa
sobrang lakas ng suntok ko tumilapon pa sya dun sa mga basurahan sa tabi. Knock out
at mukhang nakatulog na talaga.

"WOW! Ang lakas mo sumuntok, Pipay. Napatulog mo kambal ko gamit ang isang suntok
lang." tuwang-tuwa si Kathy sa nasaksihan nya. Inagaw ko sa kanya 'yun bag ko saka
ngumisi at nagpatuloy sa paglalakad papunta sa school.

Gaya ng mga tao sa labas ganun din ang mga titig at atensyon na nakuha ko sa mga
kaklase ko. Hindi matanggal ang malalagkit na tingin nila sa akin kaya napapangisi
nalang ako.

"Wow, Pilar. Ang ganda-ganda mo ngayon. Anong nangyare? Break na ba kayo ni Joshua
na taga engineering kaya gumanda ka?" natatawa nyang sabi sa akin.

"Oo, break na kami." sagot ko "Pero hindi ako nag paganda para sa isang walang
kwentang lalaki. Dapat iniisip ng isang babae na kailangan nya gumanda para sa
sarili nya at hindi para sa isang lalaki."

"So, ibigsabihin single ka na nyan?" sabi ng isang lalaki kong kaklase "Pwede na
bang manligaw?"

"Sure." sagot ko.

"Really?" tuwang tuwang sabi nya.

"Oo naman, hindi nga lang sa akin." saka nagtawanan 'yun buong classroom.

Napansin kong wala si Mirasol ngayon sa klase. Sayang. Gusto ko pa naman mainggit
ang balyena sa ganda ko ngayon. Gusto kong magsisi ang tulad nyang panget na maitim
na baboy dahil pinanganak pa sya sa mundong 'to.

Lunch na kaya pumunta ako sa canteen. Tulad pa din kanina na pagpasok ko ganun pa
din mga tingin nila. Nahuhuli ko nga ang ilang kalalakihan na nakatingin sa akin
lalo na 'yun mga gwapo sa 3rd year and 4th year college na sinusundan ako ng titig.
Patay malisya nalang ako na dumaan sa kanila.

Habang nakapila para bumili ng pagkain bigla akong nabunggo ng dalawang students
kaya napaatras ako. Hindi ko namalayan na may babae pala sa likod ko na may dala-
dalang tray ng pagkain nya kaya natapon 'to sa suot nya. Agad naman sya nag
hysterical at sumigaw.

"What the fuck! Tumingin ka naman sa paligid mo. Natapon na tuloy 'yun pagkain ko."
sigaw nya at halatang asar na asar. May benda pa din sya sa ulo marahil sugat dahil
sa pagbugbog ni Mirasol sa kanya.

Tinignan ko lang sya mula ulo hanggang paa saka natawa. "Your face is fuck." sabi
ko habang nakangisi.

"What did you just say?" hindi nya makapaniwalang sabi sa akin "My face is fuck?
Tama ba pagkakarinig ko?" sigaw nya ulit na naging dahilan para pag tinginan kaming
dalawa ng mga tao sa paligid. Wow, diary. I love this. Attention, i love this.

"Bingi ka ba? Kakasabi ko lang, di ba?" sagot ko saka tinaasan sya ng kilay.

"Ako na anak ng school na 'to sasabihin mo lang ng my face is fuck? Gusto mo ba ng

gulo, ha?" pagmamalaki nya sa akin.

"Kaya mo ba? Malakas lang naman loob mo dahil anak ka ng may-ari ng school, e.
Malakas ang loob mo dahil may kapit ka kaya wala kang takot na lumandi, magpakarat,
at umagaw ng may boyfriend ng may boyfriend." tinignan ko sya nang nakakadiring
tingin, "Beautiful face with a shit attitude. Such a whore."

"OMG! Me, whore?" natawa sya "Binabalaan kita. You don't know me. Hindi mo alam
kung paano ako magalit, Miss. Sino ka ba, ha? Sino ka ba sa inaakala mo?" saka sya
tumingin sa paligid nya "Guys, anak ng may-ari ng school sasabihin nyang whore?
This bitch is searching for a war." pag tuturo nya sa akin.

"Matatakot na ba ako?" sabi ko "Huhuhu. I'm scared. Really really scared. Ganyan ba
ang gusto mong sabihin ko? Pwes, mag hintay ka bago magkabuhok si Pnoy bago ko
sabihin yan. I won't give you the satisfaction to see me crying, bitch." sabi ko
"And you asking who am I?" sagot ko saka ko tinanggal 'yun shades ko "Ako lang
naman ang babaeng inagawan mo ng boyfriend. Yes ladies, gentlemen, and in between.
Mang-aagaw ang anak ng may-ari ng school na 'to. Sulutera't walang breeding and
right manners. Magandang mukha na may basurang ugali."

Nag bulung-bulangan 'yun tao sa paligid ko dahil sa sinabi ko. Si Monica naman
biglang pinag-pawisan.

"That's not true!" sigaw nya "Wala akong inaagaw sayo. Hindi nga kita kilala, e."

"Really? Tignan mo mabuti 'tong mukha ko," sabi ko "Hindi mo ba nakikilala kung
sino ako?"

Napatitig sya hanggang sa lumaki ng dahan-dahan ang mga mata nya.

"Shit. Pi..Pilar?"

"Hi, bitch. Yes, I'm Pilar," sabi ko "Ang inagawan mo ng boyfriend."

Napatawa sya ng sarcastic "Aba nga naman. Gumanda lang akala mo kung sino ng
matapang." tumingin sya sa akin ng seryoso "So, ano pinaglalaban mo?"

"Ako, wala." sabi ko "Baka ang isang pokpok na gaya mo meron. Meron ba?"

"Stop calling me that."

"What? Na pokpok ka?"

"Ughh!! You said it again. Stop it!" iritado nyang sabi.

"Yung alin ba? Yun pokpok ka?"

"Ahh! Bwisit ka!" saka sya lumapit sa akin at sinabunutan ako.

Naririnig kong sumisigaw na ang buong paligid at chini-cheer kaming dalawa ni

Monica sa pag sabunot nya sa akin kaya napapatawa ako. Hindi ata alam ng gagang 'to
na boxingera ang nanay ko kaya malakas ako sumuntok, e. Bumuwelo ako saka isang
suntok ang pinalipad ko sa mukha nya.

Tumilapon naman si gaga saka agad nawalan ng malay. Shutang inern, tulog agad.
Kainis. Hindi pa ako nag-iinit, e.

"Pipay!!" biglang may sumigaw sa may pintuan ng pangalan ko kaya nanahimik 'yun
buong canteen at napalingon sa kanya.

Napatingin sya sa akin saka kay Monica na nakahiga sa sahig at wala ng malay. Agad
syang tumakbo papunta kay Monica at binuhat ito - bride style.

"Di ba nakiusap na ako sayo? Ano na naman 'to?" galit na tanong ni Josh sa akin.
Magkasulong ang kilay nya at mukhang galit na galit sa mga oras na 'to.

Agad bumalik sa isipan ko 'yun pag-uusap naming dalawa kagabi.

"Hindi ko na kaya..Hindi na talaga.." sabi nya habang tumutulo ang luha nya.
Nakatitig lang si Josh ng diretso sa mga mata ko habang lumuluha ang magkabilang
mata nya.

Gusto ko syang sigawan dahil sa ginagawa nya ngayon. Gusto ko syang murahin at
suntukin sa mukha dahil sa mga ginawa nya sa akin. Pero nagtatalo ang puso't isipan
ko. Nagtatalo sila sa gusto kong sabihin at gawin. Sinasabi ng puso ko na labasin
ko si Josh at yakapin ng mahigpit dahil hanggang ngayon ayaw na ayaw ko pa din sya
nakikitang umiiyak. Pero sinasabi naman ng utak ko na wag na, tama na at pabayaan
ko lang sya.

"Anong hindi mo na kaya?" tanong ko sa kanya. Umaasang makikipagbalikan sya sa akin

dahil sa ginagawa nya ngayong pag luha sa harapan ko. Umaasang babalik na sya
ngayon dahil maganda na ako, o mas maganda pa kay Monica kaya nagbago na ang isip
nya't babalik na sya sa akin.

Pero iba ang sinabi nya sa gusto kong mangyari.

"Please lang, palayain mo na ako. Ayoko na talaga. Si Monica na mahal ko at hindi

na ikaw. Pakiusap, Pipay. Tama na.. Wag ka ng manggulo pa.." parang nag silbing
matutulis na bagay ang sinabi ni Josh at bumaon ito sa buong katawan ko kaya agad
akong nakaramdaman ng sakit.

Shutang inerns, ganito ba kamahal ni Josh si Monica para makipag-usap sa akin at

umiyak na layuan ko silang dalawa? Hindi ko naman sila ginugulo, ah? Shutang
inames, diary. Gusto kong magwala.

"Okay," sabi ko at pinipigilan ang luhang nagbabadya sa mata ko, "Pinapalaya na

kita. Malaya ka na talagang mahalin si Monica pero eto lang masasabi ko sayo,"
lumunok ako "Once I cut you off, I won't try to entertain you. I'm gonna move on
like you never existed." tumalikod na ako't tuluyan naglakad papunta sa tapat ng
pintuan namin.
Sinubukan kong buksan ang pintuan pero hindi 'to bumukas kaya tuluyan na akong
naiyak. Shutang inerns, asan ba si inay? Bakit hindi iniwan ang susi.

"This is my revenge, Josh." sabi ko lumapit sa kanya at hinawakan ang pisngi nya
"Maghanda na kayo dahil simula palang 'to." saka ako ngumiti ng pagkatamis-tamis at
iniwan sila sa loob ng canteen.

Cause i'm now a bitch with a class.

A tooth for a tooth. An eye for an eye. You hurt me, Josh. So I'll hurt you back.

A bitch,

Pipay.

MadraNDI 23

Ang bilis talaga ng update ko. Sabi ko sa inyo, e. Comment dapat para biri fats at
lahat tayo happy, di ba? HAHA!

Filler chapter again. Pahinga ang ating puso and get ready for my biggest twist XDD

Madram + Malandi = MadraNDI :p

Dear Diary,

Tatlong araw na ang nakakalipas simula ang confrontation namin sa canteen, diary.
Tatlong araw na din akong hindi pumapasok after nun. Busy kasi ako ngayon sa mga
photoshoot at pictorial or whatever na ginagawa ko ngayon na pag harap sa lente ng
camera. Kinuha na akong official ambassador ng Make-over mo. Sagot ko at ginawa
nilang official face ng kanilang segment. Nagkalat tuloy sa buong Abs-Cbn ang mga
litrato kong super pretty ko - wait, hindi right term ang super pretty para sa
mukha ko. Nagkalat tuloy ang super perfect goddess face ko sa buong building.
There, perfect adjective for me.

"Okay, let's take a break muna," sigaw ng photographer na kumukuha ng mga litrato
ko "Good job, Pilar. Ang bilis mo matuto sa mga tamang pag pose sa camera. You're
pretty and very talented." pag pupuri nya sa akin.

"Excuse me?" napataas ang kilay ko "May maling adjective ka atang nasabi para sa
akin."

"I'm so sorry," pag hingi nya ng paumanhin "You're very gorgeous and very talented,
Pilar." saka ngumiti na alanganin.

"Good." sagot ko saka dumiresto na sa upuan kong kulay pink na may nakalagay na
pangalan ko sa likod. Ni-request ko pa 'to sa management ng show dahil 'yun kahapon
na upuan na pinagamit sa akin ay ordinary lang. Sinabi ko sa kanilang hindi na ako
pupunta ng pictorial kapag ganito pa din ang pinagamit nila sa akin. Agad silang
nagpa-customized nitong malambot na upuan na para lang sa kagaya ko.

"Water nga!" sigaw ko sa assistant ko dito sa studio. Agad namang tumakbo 'yun
assistant kong panget na mukhang hindi nauso ang fashion sa kanya dahil sa sobrang
cheap at sobrang pangit nya manamit. Hays! Kung kaya ko lang sya ipatanggal sa
trabaho nya ginawa ko na, e. Kaso matagal na daw sya nag tatrabaho dito kaya wala
akong kapangyarihan para maipatanggal sya.

Narinig ko naman na napatakbo sya papunta sa kinauupuan ko. Sa sobrang bilis nya
kumilos natapon sa suot kong damit 'yun tubig na inaabot nya.

"What a stupid! Ang tanga-tanga mo naman!" sigaw ko sa kanya at agad akong

napatayo. Naagaw ko tuloy 'yun atensyon ng lahat ng tao na nandito sa studio.
"Simpleng trabaho lang hindi mo pa magawa ng maayos. Kung ayaw mo sa trabaho mo
bumalik ka ng Camarines Sur at mag tanim ka nalang ng patatas 'dun. Tutal 'yun
mukha mo parang patatas sa dumi." sigaw ko sa kanya.

Napayuko lang sya at huminga ng tawad dahil sa sinabi ko. Agad-agad naman syang
kumuha ng tissue sa bag na dala-dala nya at pinunas sa suot kong damit.

"Ouch! Ano ba? Mag-ingat ka nga sa pag pupunas mo," tinulak ko sya kaya napaupo sya
sa sahig ng studio. Napaangat ang tingin nya sa akin at parang ang sama-sama ng
titig nya.

"May angal ka?" sigaw ko ulit sa kanya. Napayuko nalang sya at napailing. "Good."
sabi ko sa nag flips hair.

Tinawag na ulit ako for the last session ng shoot. Medyo pagod na din ako sa
paulit-ulit na pag ngiti ko pero tiis GANDA lang dahil gusto ko din ang ginagawa
ko. Noong bata pa ako pinangarap ko mag model at humarap sa lente ng camera. Hindi
ko inaakalang matutupad din ang pangarap kong ito dahil sa pagbabago ko. Minsan
talaga ang pagbabago sa isang tao ay nakakatulong sa kanya. Maraming magsasabing
mas gusto nila ang dating ako pero wala akong pakialam. Mas gusto ko 'yun ako
ngayon. Isang babae na sobrang ganda na pinapangarap ng mga kalalakihan ang
itchura. Isang babae na hindi nanaiisin ng isang lalaki na lokohin at ipagmapalit
sa babaeng malandi. Yun dati akong na mahina at mapagmahal sa isang tao ay wala na.
Patay na at hindi ko na nanaiising bumalik pa.

I love myself now to the point na mas pipiliin ko pa ang ganitong itchura't pag-
uugali ko kesa sa Pipay na madaling magpatawad at lokohin ng mga walang kwentang
lalaki. I need to embrace this change. Kailangan ko 'to para sa sarili ko.

Marami akong naririnig na ayaw daw nila sa ugali ko lalo na dito sa studio pero
wala akong pakialam sa sinasabi nila. It's mind over matter situation. I don't mind
them cause they don't matter. Quotes 'yan paki-tweet, oh. Wag ka ng umarte pa. Sa
ganda kong 'to pag-iinartehan mo ko? Baka hampasin kita ng flourescent lamp ng
maliwanagan 'yang maliit mong utak.

Pag tapos ng photoshoot inayos ko na ang mga gamit ko't nag pahatid sa labas ng
building. Nainis agad ako dahil ilang minuto na akong naghihintay pero hindi pa din
dumadating si Mong. Leche naman 'yang lalaki na 'yan. Mabuti nga sa kanya pa ako
nag pasundo, e. Tapos late pa sya dadating? Shutang inerns naman. Nakaka-stress,
ah.

Ilang minuto pa ang nakalipas nang may pumaradang kotse sa harapan ko. Lumabas si
Mong na bagong paligo na naka-jersey lang. Ang bango nya ngayon at gusto kong syang
purihin dahil bakat na bakat ang abs nya sa suot nyang jersey shirt pero wag na
lang. Naiinis ako sa kanya ngayon.

"Bakit ngayon ka lang?" tanong ko saka nag crossed arms pa ako sa harapan nya "Di
ba ang usapan before 9am mo ko susunduin?" tumingin ako sa relo ko "09:02 na, oh.
You're late."

Napakamot sya ng ulo nya saka napanguso, "Sorry na. Late lang naman ako ng dalawang
minuto, e. Traffic kasi sa highway namin kaya na-late ako. Maaga na nga ako umalis,
e."

"Puro nalang sorry. Sorry here, sorry there. Sorry everywhere. Ganyan ba talaga
kayong mga lalaki? Sa sorry lang magaling?" sabi ko sa kanya "Isang minuto,
dalawang minuto o kahit ilang minuto pa 'yan it doesn't matter. Late ka pa din sa
usapan natin. Parang panloloko lang 'yan, e. Nagloko ka ng isang beses, dalawang
beses, tatlong beses o kahit lima pa. Kahit mag sorry ka ng paulit-ulit ganun pa
din 'yun impact 'nun sa isang tao. Nasaktan na sya ng bongga." paliwanag ko sa
kanya "Minsan pala ang sorry parang sirang plaka. Ang sakit sa tenga kapag paulit-
ulit mong naririnig."

Nagulat sya, "Ang dami mo naman sinabi. Para na-late lang ng 2 minutes, e." sabi
nya "Saka kambing na kambing 'yun sinabi mo, ah. Who goat." tumawa sya.

"Ha ha. Nakakatawa," sarcastic na sabi ko sa kanya saka nilampasan sya at pumasok
na ng kotse nya "Yun mga bag ko pakibuhat. Ang bigat, e. Salamat." saka ko sinarado
ng malakas ang pintuan ng kotse nya.

Napailing nalang si Mong saka sinunod ang utos ko. Sumakay din naman sya agad at
nag maneho nung nailagay nya sa likudan ng kotse nya 'yun mga bag ko na may lamang
mga bagong damit courtesy of my sponsor.

"Ihahatid ba kita sa inyo o sasama ka sa school?" tanong nya habang nagmamaneho

"Nood ka ng practice namin, Pipay."

"Pwede ba?" inaanot na tanong ko sa kanya "Gusto ko na sana umuwi dahil tatlong
araw na ako wala masyadong tulog. Kailangan ko din ipahinga ang ganda ko. Kahit
naman maganda ako kailangan ko pa din matulog dahil after all tao pa din ako."

"Natural, pwede." sagot nya "Lagi kaya nanonood si Monica ng practice namin. Gusto
mo gumawa ng eksena?" tumingin sa akin si Mong saka ngumisi.

"Anong eksena naman? Bugbugin ko sya ulit?" natatawang tanong ko sa kanya kaya
napahalakhak si Mong.

"Baliw, hindi 'yun. Pero grabe ka talaga. Sayang hindi ko napanood 'yun bugbugan sa
canteen. Mukhang magandang laban 'yun, ah."

"Weak naman 'yun malanding pokpok na 'yun, e." sabi ko saka napasimangot "Saka epal
kasi 'yun feeling knight in shing armor nyang Prinsesa na may ugaling shrek. Ay
mali, mabait pala si Shrek and kung tutuusin mas gwapo pa sa kanya. Mas gwapo pa
din talaga ang mga lalaking stick to one."

"Edi gwapo ako?" nag taas-taas ang kilay ni Mong.

"Bakit lalaki ka ba?" pag bibiro ko.

"Gusto mong halikan kita dito para mapatunayan nating lalaki talaga ako? Hindi lang
halik kundi you know? Dito mismo sa loob ng kotse ko't sa gitna ng kalsada."
hininto pa ni Mong 'yun kotse at handa na nga para gawin 'yung pagbabanta nya.

"Lalaki ka nga," sagot ko "Pero wag kang manyak, ah? Gwapo-gwapo mo, e." tinapik
tapik ko pa 'yun pisngi ni Mong.

Napailing nalang si Mong dahil sa sinabi ko. "Pero alam mo nakakapagtaka lang dahil
hindi ka man lang napatawag sa guidance office dahil sa ginawa mo." napatingin ako
kay Mong at hinihintay ang susunod nyang sasabihin "You know, sinapak mo lang naman
'yun anak ng may-ari ng school. Hindi lang 'yun dahil tinawag mo pa syang pokpok at
whore."

"Baka natakot." sabi ko "Natakot na hindi nalang si Mirasol ang may kayang wumasak
ng mukha nya kundi pati na din ako." pag mamayabang ko.

"Ewan ko lang. Parang may iba pang reason kaya hindi ka napatawag, e. Parang wala
ngang nangyari, e."

"Ayoko na isipin 'yun dahil nagsisimula palang naman ako, e." sabi ko "Wala din
naman akong pakialam kung ipatawag ako sa guidance o i-kick out man lang. Ngayon
pang nagsisimula na ako maging model? Mas maraming mas magagandang school ang
kukuha sa akin at tatanggapin ako with open arms pa."

"Wow! So fierce." tumawa si Mong.

"Yes!" sagot ko "This is the new me. Pilar version 4.0." nag snapped pa ako "Talo
pa ang version ni Sarah. 2.0 lang kasi ang kanya. Weak ni coach Sarah."

"Pero gawa tayo ng eksena mamaya, ah?" sabi na naman ni Mong.

"Ano ngang eksena kasi 'yan?" naiinis na tanong ko "Wag mag sex sa harapan nila,
ah? Hindi ko kaya sa public."

"Sa private lang, ganun?"

"Pwede." saka ko sya hinampas "Joke lang! Manyak mo talaga, Mong." saka ako tumawa.
"Pero seryoso, anong eksena?"

Ngumisi si Mong, "Halikan mo ko sa harapan ni Josh." sabi ni Mong habang nakangisi

"Walang malisya. Trip trip lang. For revenge."

Napaisip naman ako sa sinabi ni Mong saka napangisi na din, "Hmm. Let me think."
nag tinginan kami ni Mong ng nakakaloko na tingin.

Nanahimik na lang kami ni Mong habang bumabyahe papuntang school. Habang nakaupo
ako naramdaman kong biglang nangati ang pempem ko. Kinamot ko 'to ng pasimple
habang hindi nakatingin si Mong. Lately, kahit naghuhugas ako ng tama palagi pa din
sya kumakati. Ibigsabihin ba nito may humahalik ng pempem ko sa picture ko? Ganun
daw kasi 'yun, e. Kapag daw nangati ang ilong mo ibigsabihin may taong humalik ng
ilong mo sa picture. So sa pempem ko may humahalik kasi nangangati, e.

Baka naman napapraning lang ako? Baka naman namimiss lang ako ni pempem na kausap?
Hindi ko na kasi sya kinakausap simula ng make-over ko. Sabi sa how to act like a
lady hindi dapat kinakausap ang pempem. So out and unladylike daw 'yun so stop na.
It's for the better pempem. Sana maintindihan mo. Kyoot ka naman so friendship over
na tayo, ha?

Nang dumating kami sa gate ng SOGO University napansin ko si Mirasol na papasok ng

school habang sakay-sakay ng bike nyang kalawang na. Flat na ang dalawang gulong ng
negrang impakta at may dala-dala din syang walis tingting, walis tambo at dustpan
na nakasabit sa likuran nya. Feeling nya siguro baril 'yun at feeling nya sundalo
sya sa ayos nya ngayon? Sundalo pa nga daw ang gusto pero ang mukha mukhang kandado
sa tigas.

"Hoy, Mimay!" sigaw ko sa kanya nang makababa kami ni Mong at lumapit kay negra.
Nag park pa sya ng bike nya. Nilagyan nya pa ito ng malaking kadena at itinali sa
may puno. Feeling mananakaw. Baka ihampas pa sa kanya ng magnanakaw 'yang bike
nyang bulok.
Napakunot ng noo si Mimay at napatingin sa akin, "Sino ka?" binaling naman nya ang
tingin nya kay Mong "Shet! Si fafalicious." kuminang-kinang pa ang mata ni Mong.
Kung sa mga anime heart ang lumalabas sa mata kay negrang Mirasol naman ay patola
ng lalaki. My God. Ang libog ng negrang 'to.

"Si Pipay." pagmamalaki ko sa kanya.

"Weh? Ikaw, si Pipay ka? Hindi ganyan kaganda si Pilar, nuh. Ever since na bata
kami pangit 'yun, e." tumawa sya "Himala nalang kailangan 'nun para gumanda sya."
sagot nya sa akin saka tumingin na naman kay Mong "Fafalicious."

"Tara na, Pipay. Nakakatakot sya. Parang ginagahasa na nya ako sa utak nya." bulong
sa akin ni Mong at humawak pa sa damit ko na parang bata.

"Wag ka mag-aalala. Hindi ka ginagahasa sa utak nya dahil wala namang brain ang mga
pusit." sagot ko din ng pabulong.

"Hoy, anong sinasabi mo sa kanya. Anong walang brain ang mga pusit?" sigaw ni
Mirasol.

"Totoo naman, di ba? Wala kayong utak?" tanong ko.

"Tama." tumango-tango pa sya. "Pero sino ka ba?"

"Si Pipay nga!" sigaw ko "Bakit ba ayaw mo maniwalang negrang balyena ka na anak ni
Ursula sa pagiging puta ng red sea at bermuda triangle, ha?"

Dahan-dahan lumaki ang mata ni negra at napatakip pa ng bibig dahil sa gulat,

"Shocks. Ikaw ba talaga 'yan? Hindi ba ako nag hahallucinate dahil sa pagod ko sa
limang araw na paglilinis ng Sm North, Araneta Stadium, Mall of Asia at ng soccer
field?" sabi nya ng hindi makapaniwala. "Anong nangyari bakit ang dyosa-dyosa mo
na. Sabihin mo ang secret mo sa akin."

"Bakit ko sasabihin. Bakit close ba tayo?" pag tataray ko sa kanya "Pag tapos mo ko
ilaglag tingin mo sasabihin ko secret ko? Negrang to feelingera."

"Ang yabang mo, ha? Secret lang ayaw pa sabihin." inis na sabi nya.

"May ibang secret nalang akong sasabihin sayo." sabi ko.

"Ano 'yun?" nag ningning naman ang mga mata nya. Lumapit ako kay negra saka
bumulong.

"8 inches lang sya." sabi ko saka nginuso si Mong na clueless.

"Really?" tanong ni Negra habang patuloy na nagnining-ning ang mga mata nya "Ang
laki, shocks!"

"Sinabi mo pa." tumango tango pa ako.

Iniwan namin ni Mong si Negra na nakanganga sa parking lot dahil sa sinabi kong
size ni Mong. LOL! Ang mga negrang dambuhalang balyenang baluga talaga ang bilis
mapaniwala sa mga sinasabi.

"Ano 'yun binulong mo dun sa negrang 'yun?" tanong ni Mong habang naglalakad kaming
dalawa. Pansin ko na naman ang mga tingin ng mga tao sa akin. Hays! Attention
again. Hindi talaga sila nasasanay sa ganda ko.

"Sabi ko 8 inches ka lang." tinuro ko pa 'yung patola ni Mong.

"Anong 8 inches ka dyan. Hindi kaya!" mabilis nyang sagot "9 inches 'to 'uy!" saka
sya tumawa.

Pumasok na kami sa loob ng school gym kung saan mag papractice sila Mong. Pag
dating namin andun na 'yung ibang player pero si Josh wala pa. Sumunod lang ako kay
Mong saka umupo sa gilid. Bigla namang nag hiyawan 'yun mga teammates nya specially
'yun mga 3rd year and 4th year na player.

"Nice naman tirakita. Nag dadala na ng chicks sa practice, ha. Pakilala mo naman
kami sa magandang dilag na 'yan, oh." sabi nung isang lalaki. Medyo matangkad sya
at ang ganda din ng katawan. Tumingin pa 'to sa akin saka kumindat.

"Ulol mo." sigaw ni Mong "Hindi ko pa sya girlfriend."

"Pa? Ibig sabihin pinopormahan mo na? Aww." sagot naman nung isa "Pero ayos lang
kahit pormahan mo. Manliligaw nalang din ako." lumapit sya sa akin tapos inabot ang
kamay nya. "Hi, miss. Ang ganda mo pala talaga lalo na sa malapitan. I'm Patrick
and you are?"

"Not interested," sagot ko saka nakipag shake-hands "I'm not interested." saka ako
ngumiti ng nakakaloko.

Nag hiyawan naman 'yun mga lalaki dahil sa sinagot ko. "Booom pahiya."
pinagtatawanan pa nila 'yun kateammates nila na napahiya sa akin.

"Hindi pa ba tayo mag sisimula ng practice? Next week na ang laban, oh. Lagi nalang
tayong late, e." naiinis na sabi ni Mong saka tumabi sa akin "Pipay, pakiayos naman
'yun pamunas ko sa likod." pakiusap nya.

"Wala pa si Manalo, e. Alam mo naman 'yun porket girlfriend ang anak ng may-ari ng
school laging late. Sus." bwisit na sagot nung isa.

Inayos ko naman 'yun pamunas na nasa likod ni Mong. "Thank you, girlfriend." sabi
ni Mong saka ngumisi.

Sasagot na sana ako nang biglang bumukas ang entrance ng pintuan at pumasok si
Joshua kasama si Monica. Nakasuot na si Josh ng jersey uniform nila habang
nakakapit si Monica sa braso ni Josh. Si Josh din ang may dala ng bag ni Monica.
Aww. So gentleman. Inset my fucking sarcasm here and everywhere.

Hindi pa nila ako napapansin dahil busy pa sila sa pag-uusap sa isa't isa.
Napatigil si Monica sa paglalakad nang malapit na sila sa amin at nang mapansin
ako.

Tinaasan ko sya ng kilay saka ngumisi pa.

Sunod naman nabaling ang tingin sa akin ni Josh at bakas ang gulat sa mata nya.
Napansin ko bigla na tinanggal nya ang pagkakahawak ni Monica sa braso nya.

Tumayo ako at humarap kay Mong. Napatingala naman si Mong sa akin with a confused
look.

"Lalabas muna ako para bilhan ka ng tubig, ha? Babalik din ako agad kaya wag mo ko
agad mamiss." sabi ko saka hinalikan si Mong sa labi nya. Mukhang nagulat ang lahat
pero agad din silang nag hiyawan except kay Josh, Monica at kay Mong na nagulat
dahil sa ginawa ko. "Bye, boyfriend." sabi ko saka ngumiti ng matamis sa kanya.

Sinundan nila ako ng tingin habang naglalakad palabas. Rinig na rinig sa buong
school gym ang ingay ng takong ng shoes na suot ko. Nung nasa tapat na ako ni
Monica at Josh sinadya kong banggain si Monica.

"Oops, sorry. Ang basura dapat nasa isang tabi. Hindi humaharang kapag may
magandang dadaan." sabi ko ng sarcastic saka tumawa ng mahina.

Ramdam na ramdam ko ang titig sa akin ni Josh habang palabas ako ng school gym.
Hindi ko sya nilingon dahil kahit kailan hindi na sya deserving sa pag tingin ko.
Mamatay na sya kung maaari lang. As soon as possible kung pwede.

Hindi ko din matanggal sa isipin ko 'yun reaction ni Josh nung nakita nyang
hinalikan ko sa labi si Mong. Kumunot ang noo nya at nag tangis ang bagang nya.
Anong problema nya?

This is so exciting, diary. Ang enjoy makipaglaro sa kanila.

Sobrang pretty and a bitch with a class,

Pipay.

MadraNDI 24

Sometimes, changes are for the better. Nasaktan si Pipay anong gusto nyo hindi sya
magalit at forever syang mabait? KALOKOHAN! :p

MONG'S POV.

"What the fuck are doing?" tanong ko sa putanginang Josh na 'to nung kaming dalawa
na lang ang naiwan sa locker room namin. Kakatapos lang ng basketball practice at
mabuti nag-alisan agad 'yun mga teammates namin kaya nagkaroon ako ng chance para
i-confront 'tong walangya na 'to. Ilang araw na ako nagtitiis sa mga ginagawa nya
pero ngayon hindi ko na kaya pigilan ang sarili ko. Pakiramdam ko sasabog na ako
kapag hinayaan ko pa din ang kagaguhan nya.

Tumingin ng masama sa akin si Josh at this time ako naman ang tinulak nya, "No,
dude. What the fuck are you doing? Kanina ko pa napapansin na pinag-iinitan mo ako
habang nasa practice, e. May galit ka ba sa akin?"

Natawa ako. Isang tawa na ngayon ko lang nagawa sa tanang buhay ko dahil sa bobong
tanong ni Josh.

"Seriously, dude. Wala kang idea sa ginagawa ko sayo?" nag seryoso mukha ko "Josh,
putangina lang. Hindi mo alam kung gaano ako kagalit sayo. Gusto kitang bugbugin
ngayon dito mismo sa kinatatayuan mo."

"Bakit hindi mo gawin?" maangas nyang sagot.

"Dahil alam kong kapag ginawa ko 'yun magagalit si Pipay sa akin. Alam kong once na
bangasan ko 'yang mukha mo magagalit si Pipay."

Lumambot 'yun mukha ni Josh saka napaiwas sya ng tingin, "Hindi 'yun magagalit.
Wala na 'yun pakialam sa akin. Hindi mo ba nakikita kung ano na sya ngayon? Gumanda
si Pipay ko pero nag-iba ang ugali nya. Nagbago sya dahil sa galit nya sa akin kaya
mas matutuwa pa 'yun kapag binugbog mo ako." lumapit pa si Josh sa akin tapos
tinaas ang dalawang braso nya "Bugbugin mo na ako. Hindi ako lalaban pabalik,
pangako."

Mas lalo akong nainis sa inasta nya kaya sinuntok ko na ang mukha nya. Napaupo
naman sya sa sahig at napatingin sa akin saka ngumisi, "Ang hina ng sapak mo. Yan
lang ba kaya mo gawin? Sapakin mo pa ako. Sipain o kaya wasakin mo ang buong
pagkatao ko cause to be honest, wala ng mas sasakit sa nararamdaman ko ngayon."
saka sya humawak sa dibdib nya at napayuko.

"Ano ba kasing nangyayari sayong hayop ka? Can't you see it? Mahal na mahal ka pa
din ni Pipay. Mahal na mahal na to the point na willing nyang baguhin ang sarili
nya para mapansin mo sya. Nagbago sya. As in ang laking pagbabago ang nangyari sa
kanya. Gumanda nga sya pero nawala 'yun dating si Pipay na kahit hindi kagandahan,
hindi naman marunong manglait ng kapwa nya. Yun Pipay na laging nilalait pero
ngingiti lang na parang walang narinig. Yun Pipay na sobrang bait at mapagmahal
cause honestly, gumanda nga si Pipay ngayon pero hindi ko gusto ang ugali nya.
She's now a bitch."

Napatitig sa akin si Josh saka ngumiti ng malungkot, "Kung kaya ko lang i-explain
ang nangyayari sa akin tingin mo masasaktan si Pipay? Tangina. Kung alam mo lang
kung gaano ko kamahal si Pipay. Mas pipiliin kong mamatay kesa mawala sya sa akin
at makitang masaya sa piling ng iba." napansin ko 'yun luhang nagbabadyang tumulo
sa gilid ng mata ni Josh, "Pero wala akong lakas ng loob, e. Wala akong lakas na
sabihin sa kanya ngayon pa na nagbago na sya dahil sa akin. I hurt her a lot.
Kakaibang sakit 'yun naibay ko sa kanya na pati puso nya nalulunod na sa sobrang
sakit. Maybe, this is for the better. Mas maganda ng magalit si Pipay ng tuluyan sa
akin para agad nya akong makalimutan. There's no chance for us to get back
together. Masakit isipin pero lintik kailangan kong tanggapin, e. She's the one I
really want. Since high school pre mahal na mahal ko 'yan pero wala na talagang
pag-asa. May humahadlang na, e. She gave me happiness while I gave her heartbreaks
in return."

Sumigaw ako "Dude, may pag-asa. Laging may pag-asa. Mahal mo sya, di ba? Wag mong
itanggi dahil alam ko at ramdam ko. Yun mga mata nyo ni Pipay parehas ang sinasabi.
May sparkles pa din kapag napapatingin sa isa't isa. There's still a chance and
hope but you just chose to take it for granted." sabi ko "Pipay is now building a
wall to herself. Isang wall na kahit sino and even her hindi kayang tibagin. She's
building cause she's afraid to everyone. Ayaw nya ng may taong mapapalapit sa kanya
dahil pakiramdam nya iiwan ulit s'ya. She was too hurt to the point she wished that
she was never born and existed in this cruel world."

"I'm doing this not for my own sake, Mong. Ginagawa ko din 'to para mismo kay
Pipay. Secretly protecting her from everyone. Mas okay na isipin nyang pinapabayaan
ko sya. Ayos lang na kahit palihim at patago, napoprotektahan ko pa din sya."

"Putangina. Ano ba kasi nangyayari? Bakit kasi hindi ka magsalita?" sigaw ko sa

kanya.

Tumayo si Josh saka tumingin ulit sa akin, "Bakit ka ba ganyan mag react, Mong? Do
you like Pipay?"

His question caught me off guard. Napaiwas ako ng tingin saka sumagot, "No.." sabi
ko "Dahil mahal ko si Pipay."

"Since?"

"Since we were still young."

Natahimik kaming dalawa ni Josh bago ulit sya nagsalita, "Good. Mabuti naman at may
lalaki pa ding nagmamahal kay Pipay." lumapit sya sa akin saka tinapik ako sa
balikat "Promise me one thing, pre. Wag na wag mo sasaktan si Pipay tulad ng ginawa
ko. Her tears are so precious to me. It's irony na ayokong nakikitang umiiyak si
Pipay pero ako naman ang gumagawa para paiyakin sya," napansin kong tumulo na 'yun
luha ni Josh sa mga mata nya pero ngumiti sya, "Ipangako mo sa akin na you'll love
Pipay very much. Lampasan at higitan mo 'yun pagmamahal na binigay ko sa kanya. I
promised her a fairy tale love story but I've caused her too much pain. She doesn't
deserve me anymore kaya sayo ko na sya ihahabilin. I hate to see Pipay happy with
somebody else. That's the least I want to see in this world pero wala akong
magagawa. Masyadong masama ang tadhana dahil ayaw nya kami maging masaya." tumingin
sya sa akin ng seryoso "Wag na wag mo lang syang sasaktan tulad ng ginawa ko."

Nag blangko ako dahil sa sinabi ni Josh. Pinunasan nya 'yun luha nya saka
nilampasan ako. Akala ko lalabas na sya pero nagsalita pa din sya nung nasa pintuan
na sya.

"Anyway, bukas ang 7th monthsary namin ni Pipay. Ang dami kong ipinangako sa kanya.
Ang dami naming plano para bukas na mga gagawin namin pero putangina lang, e. Hindi
na kami inabot. Hindi ko alam kung makakapunta ako sa may sea side na malapit sa
may plaza para panoorin ang pag lubog ng araw pero I'm very sure na pupunta si
Pipay dun para tuparin ang mga pangako namin sa isa't isa. Puntahan mo sya at
patahanin mo sa pag-iyak. Wag mo sya hayaang umiyak habang monthsary naming dalawa,
pre."

"I'm gonna save Pipay for this pain, Josh. Pero promise me another thing."

"Ano 'yun?"

"Sa oras na mahalin nya ako pabalik. Wag ka sanang umepal at bawiin sya sa akin."

Humugot ng malalim na buntong hininga si Josh, "Even I can't. I will. Mark my

words. She finally let me go so I have to do my part. I'm letting her go, too,
because at some point, we all have to let go." saka sya tuluyang lumabas ng locker
room.

Napatahimik ako for a moment at napatitig sa kawalan. Trying to digest what Josh
have said. Mixed emotions ang nararamdaman ko para sa sinabi nya. A part of me is
happy dahil pinagkatiwala na ni Josh sa akin si Pipay habang ang kalahati ko namang
isipin ay nanghihinayang sa kanilang dalawa. I know na mahal na mahal nila ang
isa't isa pero dahil mayroong kung anong humahadlang hindi na sila maaaring magsawa
dalawa. Mahirap ipaglaban ang taong mahal mo cause it takes time and courage to do
it pero mas mahirap mag let go. Ramdam na ramdam kong nahihirapan si Josh sa ginawa
nya pero he really need to do it. Siguro ang pag let go nalang talaga kay Pipay ang
choice nya.

Naligo na ako ng mabilisan saka nag suot ng damit. Sa sobrang pagmamadali ko nga
naiwan ko pa ang brief ko at tanging pantalon lang ang naisuot ko. Tss, minsan
talaga ang tanga ko, e.

Paglabas ko ng locker room naabutan ko si Pipay na nag reretouch ng make-up nya.

Hindi talaga ako makapaniwalang nagbago sya with the span of almost 1 week. Para
syang nagkaroon ng isang fairy god mother dahil sa bilis ng pagbabago nya. Pero
sana hindi sinali 'yun ugali nya sa pagbabago. Mas gusto ko pa din 'yun dating
ugali ni Pipay na kahit malibog at maloko, masayahin naman at mabait.

"Ang tagal mo. Anong ginawa mo sa banyo? Siguro nag ano ka pa.." sabi ni Pipay
habang nilalagay nya sa bag nya 'yun make-up. Hindi pa pala naaalis ang pagkamanyak
kay Pipay. May natira pa din kahit papaano.

"Adik." sagot ko sa kanya saka inayos 'yun sintas ng sapatos ko.

"Alis na kami, Mong. Bye." nagpaalam si Monica. Tumingin si Josh sa akin saka
pasimpleng tumango.

Napansin kong napatingin si Pipay sa kamay ni Monica at Josh na magkahawak saka

bumulong, "Ingat kayo. Malapit pa naman sa disgrasya ang mga manloloko at
malalandi."

"Hindi ko gusto 'yun ginawa mo kanina." sabi ko kay Pipay habang naglalakad kami
palabas ng school gym.

"Ikaw nag suggest 'nun, Mong. Sinunod lang kita." malamig na sagot nya habang
nakayuko. "Pero masakit pa din pala."

"Masakit ang alin?" napahinto ako sa paglalakad ganun din si Pipay. Nasa likudan
nya ako.

"Masakit na parang wala pa ding pakialam si Josh," sagot nya saka ngumiti kahit ang
lungkot lungkot ng mukha nya "Masakit makitang gumagawa ako ng paraan para masaktan
sya pero parang wala syang pakialam. Bakit ganun? Bakit isang tao lang ang
nasasaktan? Shutang inerns na 'yan. Wala talagang fair sa mundo. Laging may sobra
at kulang." tumalikod sya at nauna na ng naglakad.

Gets ko na talaga ang pinapakita ni Pipay ngayon. Isa lang balat-kayo ang pagiging
matapang at bitch nya ngayon pero deep down to her heart sya pa din 'yun Pipay na
nakilala ko. Yun Pipay na mabait na kahit nasasaktan na ngumingiti pa din. Gusto
nya kumbinsihin ang sarili nya na okay na sya pero hindi nya kayang lokohin ang mga
mata nya. Naitatago nga ng labi nya ang lungkot pero ang mga mata nya hindi.
Punong-puno pa din ng kalungkutan si Pipay.

Kahit ni Pipay ng lalaking sasalba sa kanya sa kalungkutan. Yun magsisilbing

salbabida para hindi sya tuluyang malunod sa sakit na kanyang nararamdaman. She
deserves a guy who can make her forget that her heart was ever broken. And I,
Monjie Tiramoko-Tirakita will gonna prove to her that not all guys are the same.

Tahimik lang kaming dalawa ni Pipay nung hinatid ko sya sa kanila. Hapon na din
'yun at halatang pagod na sya physically, mentally and emotionally. Kinuha nya lang
'yun mga bag nya sa kotse ko. Palabas na sana sya nang bigla ko hinawakan ang kamay
nya.

"Bakit?" tanong nya.

"Ako ang batman ng buhay mo, remember? Kaya kung pakiramdam mo na wala kang
kakampi, insulto sa akin 'yun. Kakampi mo ako through thick and think. From old
Pipay and new Pipay kakampi mo ako." ngumiti ako.

Ngumiti din si Pipay saka tumango, "Narinig ko na din dati 'yan. Pero iniwan nya
din ako." sabi nya "Pero salamat, Mong." tuluyan na syang lumabas ng kotse ko at
hindi na ako nilingon.

Masyado ang damage na naibigay ni Josh kay Pipay. Tsk.

(PLAY THE ONE THAT GOT AWAY - Acoustic version of Katy Perry - WHILE READING
PIPAY'S DIARY)

Dear Diary,
Nagising ako na parang hindi ko feel mag exist muna sa mundo. Gusto ko lang matulog
ng matulog ng matulog ngayong araw dahil isa 'tong araw na 'to na isinusumpa ko na
kung bakit ginawa pa at isinama sa kalendaryo. Shutang inerns lang, diary. Kahit
anong pilit kong lokohin ang sarili ko na ayos na ako na wala na talagang
nararamdaman kay Josh pero wala pa din talaga, e. Mas nag uumapaw pa din 'yun
pagmamahal ko sa kanya sa puso ko. I hate this kind of feeling dahil isa 'to sa
nagiging dahilan kung bakit ako nagiging mahina ulit pero pakingshit lang. Wala
akong ibang magawa kundi mag mukmok lang ngayon at hayaan ang luha ko na tumulo sa
mga mata ko.

Nakatitig lang ako sa salamin at pinagmamasdan ang sarili kong reflection. Ibang
iba na ako mula sa dating Pipay na palaging nakangiti kahit nasasaktan na. Ibang-
iba na ang itchura ko mula sa mga taong pinagtatawanan ako dahil sa itchura kong
pang unggoy daw. Pero kahit iba na ako ngayon at tuluyan ng gumanda, hindi pa din
talaga ako tuluyan naging masaya. Hindi ko kasi sya kayang saktan ng lubusan. Sa
totoo lang kaya ko naman talaga, e. Ayaw lang ako payagan ng dating Pipay na nasa
loob ko na saktan pa si Josh ng sobra-sobra.

"Ayaw mo ba talagang saktan ko si Josh? Ayaw mo bang mag higanti ako sa kanya? Sa
ginawa nya sa ating dalawa?" tanong ko sa sarili ko habang nakatitig sa salamin.
Nakikita ko ang old Pipay na nakatingin sa akin.

Umiling sya saka ngumiti. Yun Pipay na lagi lang nakangiti ang nakikita ko ngayon,
"Hindi na." patuloy lang sya sa pag-iling, "Hayaan nalang natin sya."

"Pero bakit?" sigaw ko "Sinaktan nya tayo. Kailangan nya rin maranasan ang sakit na
naramdaman natin. Pipay, ayaw mo ba 'yun? Sobra-sobrang luha ang naubos natin sa
kanya. Wag naman ganito. Kailangan natin lumaban at gumanti."

"Hindi sa ganun, Pipay." sagot naman nya sa akin "Gusto kong makitang lumuluha din
si Josh gaya natin. Pero alam mo 'yun pakiradam na maiisip ko palang na iiyak sya,
mas nasasaktan ako." sabi nya "I guess this is the true meaning of love. Mas
pipiliin natin maging miserable kesa sila ang maging miserable." hindi nawawala ang
ngiti sa labi nya.

"Pero papayag nalang ba tayo na laging aapihin? Laging lolokohin?"

"Syempre, hindi." sagot nya "Pero hindi 'yun sapat na rason para manakit ng kapwa.
Pipay, tao lang din tayo na nasasaktan. Yes, pwede tayo gumanti pero puro pag ganti
nalang ba? Hindi na 'yun matatapos, e. Matatapos lang ang isang gulo kapag may
taong sumuko. Tayo na ang sumuko, after all, hindi lang ng pag suko ay ibigsabihin
talunan ka. Minsan, ibigsabihin nito ay tinanggap mo lang sa sarili mo na wala na
talaga."

"Tweet ko na ba?" tanong ko sa kanya.

Tumango sya, "Yes. Salamat!"

Nag-ayos na ako ng sarili ko. This time kailangan 'yun old Pipay muna ang nasa
sarili ko. Kaya muli kong shinampoo ang Phcare at kinausap si pempem habang
naliligo. Sinuot ko din 'yun damit ko na tinago ko sa ilalim. Akala ko hindi ko na
'to magagamit pero gagamitin ko pa din pala talaga. Couple shirt namin 'to ni Josh,
e. Kulay pink na may nakalagay na kalahating puso. Mabubuo lang ang puso kapag
parehas naming suot ni Josh ang damit at pag magkasama kaming dalawa. Natawa ako ng
mapakla. Naisip ko kasi na forever ng wasak 'tong puso na 'to dahil hindi na naman
kami magkakasama pa, e.

Paglabas ko ng kwarto ko nakita ko si Inay na nasa tapat ng pintuan. Sinundan nya

lang ako ng tingin ay narinig ko pa syang bumulong.
"Gumanda nga anak ko pero mukhang nag-aadik naman. Sino kaya kausap ng gagang 'to?"

Nilingon ko si Inay kaya bigla syang nagpatay malisya. Kunwari nagpatuloy sya sa
pagwawalis pero wala namang hawak na walis tambo, "Hay kakapod. Ang daming alikabok
ng bahay." sabi nya habang hawak ang invisible walis tambo.

Pumunta muna ako sa mall na pagbibilhan ko ng regalo para kay Josh. Ang tagal ko
pinag-ipunan 'tong mamahaling bola ng basketball na 'to dahil sobrang mahal. Ito
sana ireregalo ko kay Josh ngayong monthsary namin at naipangako ko na 'to sa
kanya. Kaya kahit wala na kami tutuparin ko pa din. Hindi ako gagaya sa kanya na
hindi tumutupad sa pangako.

Dumiresto na ako sa may sea side para panoorin ang pag lubog ng araw. Shutang
inerns. Gusto ko talagang mamatay sa sakit nuh? Pero this pain makes us real human.
Kung hindi mo nararanasan ang kakaibang sakit na 'to ibig sabihin hindi ka tayo.

Hawak ko sa kamay ko ang regalong bola ko kay Josh habang nakatingin sa malayo at
pinagmamasdan ang pag lubog ng araw. Nararamdaman ko ng gumigilid na ang luha sa
mata ko kaya pinigilan ko saka nagsalita.

"Josh, sobrang sakit na talaga." paninimula ko "Bakit kasi ganito Josh? Tinuruan mo
ako ng mahalin ka ng sobra-sobra pero hindi mo naman ako tinuruan na tumigil na
kung kinakailangan. Ang swerte mo dahil may natirang taong nagmamahal sayo habang
ako heto't umiiyak pa din dahil sayo. Ang unfair mo, Josh, e. Alam mo 'yun? Sabi mo
walang iwanan, di ba? Sabi mo to the pempem and back? Sabi mo AcKO Lh4Rn Zh4P4t nH4
pero ano nangyari ngayon? Wala kang tinupad, e. Wala talaga, Josh." sabi ko sa
hangin at nag pipigil pa din ng luha.

"Naaalala mo kaya na monthsary natin ngayon? Malamang, hindi na din. Kinalimutan mo

na ata lahat ng tungkol sa akin, e. Sana kaya ko din gawin 'yan. Sana kaya ko din
kalimutan lahat ng tungkol sayo para hindi ako nahihirapan ng ganito. Gusto na kita
kalimutan pero ayaw ako hayaan ng puso ko. Pakshet naman kasi. Masyado kang minahal
ng puso ko, e. Sana kasi binalaan mo ako na wag kita masyadong mamahalin ng
ganito."

"Sinabi mo sa akin dati na hanggang pag tanda tayong dalawa ang mag kasama. Mas
nanaiisin mong mamatay ng maaga kung hindi ako ang kasama mo sa pag tanda. Ang dami
mong pinangako sa akin, Josh. Sobrang dami pero bakit kinalimutan mo agad?
Masyadong masakit lang na kahit gumanda ako..Kahit na nagbago ako..Sya pa din ang
pinili mo. Ang hirap lang tanggapin na hindi na talaga tayo ang para sa isa't isa
sa kwentong 'to. Ang dami natin pinagdaanan pero sa ganung pangyayari lang
matatapos ang lahat. Hindi ko kayang isipin na 'yun lahat ng pangako mo ay
tutupadin mo ng kasama sya. Ang hirap tanggapin pero kailangan. Josh, miss na miss
na kita. Ako nalang ang tumutupad ng monthsary natin ngayon. Ako nalang ang mag-
isang nanunuod ng pag lubog ng araw. Sana masaya ka talaga sa kanya. Happy 7th
monthsary.."

Nakatitig lang ako sa araw na papalubog na at nag pipigil ng luha nang may taong
yumakap sa akin mula sa likuran ko. Alam na alam ko kung kanino 'yun amoy na 'yun.
Alam talaga ng buong katawan ko kung kanino 'tong amoy na naaamoy ko.

"It's okay to cry, Pipay. Even clouds are crying when they can't hold the weight
anymore." sabi nya habang nakayakap ng mahigpit sa akin.

Nalaglag sa buhanginan 'yun bolang dala-dala ko at tumalbog eto ng ilang beses.

Sana katulad ng puso ko 'tong bola na 'to. Ilang ulit mang malaglag tatalbog lang.
Yun puso ko kasi ilang ulit ng nalaglag pero patuloy pa din sa pagbasag.
"Ngayon lang ako ulit magiging mahina. Ngayon lang ulit ako iiyak ng ganito. Kaya
sana..sana hayaan mo lang ako umiyak.." sabi ko saka tuluyan ng kumawala ang mga
luha sa mga mata ko.

Promise, diary. Hayaan mo lang ako ngayon maging mahina. Ang bigat bigat na talaga
as in. Parang sasabog na ang puso ko sa bigat ng nararamdaman ko sa loob.

Umiiyak habang kasama sya,

Pipay.

MadraNDI 25
Bilis ng update diba? 2x a day pa. HAHA! Patuloy lang ang comment para sa
mabilisang update! ;)

PRINCE'S POV

Ang tagal kong nawala sa eksena dahil pinag-isipan ko talaga ng maigi 'yun mga
sinabi ni Pipay. Until now, kahit ilang araw na ang nakakalipas simula ng gumanda
si Pipay, hindi pa din makapaniwala ang buong sistema ko sa sinabi nya. Gusto kong
matuwa dahil finally, wala na akong kaagawa kay Pipay. After ng ilang bwan na
pagtitiis ko ng kalungkutan sa America para lang kalimutan si Pipay ay magkakaroon
na ng panibagong pag-asa sa aming dalawa. Pero tangina lang, e. Ayaw ma-convinced
ng puso't isipan ko na dapat akong matuwa.

Saksi ako kung paano pinaglaban ni Josh ang pag mamahal nya kay Pipay 'nung high
school kami. Kung saan kinain nya ang pride at ego nya ng paulit-ulit at hindi
nahiyang umiyak sa harapan ni Pipay at nagmakaawa para magkabalikan lang silang
dalawa. Dude, bihira ang lalaking gagawa 'nun. Yung iiyak sa harapan ng babae para
lang bumalik ito sa kanya? Once na tumulo ang luha ng isang lalaki, ibig sabihin
seryoso sya nararamdaman nito. Maswerte ang babaeng iniiyakan ng isang lalaki dahil
ibigsabihin nito, hindi nya kayang mawala ang babaeng mahal nya. Josh did that.
Umiyak sya sa harapan ni Pipay. Yun palang patunay na napakalakas ng pagmamahal nya
kay Pipay.

Kaya nung sinabi ni Pipay na nahuli nya na nakikipagsex si Josh sa ibang babae?
Well, siguro normal 'to. Dahil after all, lalaki si Josh. Mga lalaking katulad
namin ay madaling matukso. Madali ma-attract ang katawan namin sa babaeng sexy at
maganda pero mas attracted pa din ang puso namin sa babaeng mahal namin. Kumbaga,
katawan lang ang nakuha namin at hindi ang puso. Lagi sinasabi ng ibang tao na ang
lalaki daw ay malalandi. Dude, you're wrong. Very wrong. Stick to one ang puso
namin. Katawan lang ang hindi.

I really don't get kung bakit ginawa ni Josh 'yun, e. Let's say na nakipaghiwalay
nga sya kay Pipay. But I'm very sure na there's something fishy that going on.
Hindi gagawa si Josh ng dahilan na ganun kung walang mabigat na reasons. I know
some of you ay galit na galit kay Josh. But that's bullshits. Sana kayo ang unang
umintindi sa kanya, right? Kayo ang nakawitnessed kung gaano minahal at minamahal
ni Josh ang isang Pilar Payoson. Pero anong ginagawa nyo? You judged him without
hearing his side. Gusto nyo ng equality, right? Gusto nyo ng fair na trato sa
babae't lalaki pero what you guys are doing? Hinusgahan nyo ang isang lalaki
without hearing his side. That's not fair.

Sasabihin nyo ang tanga ko dahil ito na dapat ang exposure ko sa kwento, di ba?
Pero anong ginagawa ko? Pinagtatanggol ko pa si Josh. Ha? Mahal ko si Pipay. Mahal
na mahal until now. Pero I could say na wala ang pagmamahal ko sa pagmamahal ni
Josh kay Pipay. Baka nga wala pa din sa kalahati, e. Pero I promise. Pinapangako ko
na kung ginawa lang ni Josh 'tong break up with Pipay without valid reason? Ako
mismo ang maglalagay ng pangalan nya sa listahan ni San Pedro. Keep my words, guys.
Just keep my words.

Anyway, nasan ba ako ngayon? Ah, right. Pauwi na ako sa bahay namin. Galing ako sa
isang cake shop dahil bigla akong nagutom at nag crave sa isang strawberry cake.
Pinag-iisipan ko kung kakausapin ko na ba si Pipay. The last time kasi na nag-usap
kami nainis ako sa kanya. Gumanda sya pero agad nagbago ugali nya. Parang nakasama
ata sa kanya ang pagbabagong nangyari sa kanya. Lumabas na din sa TV 'yun mga
pictures ni Pipay bilang official ambassador ng segment na pinag-undergo-han nya.
Unti-unti na nakakamit ni Pipay ang pangarap nya. Wait, kailan nya ba naging
pangarap ang pag momodel? Alam ko kasi gusto nya maging porn star, e. Bigla akong
natawa. Naalala ko kasi 'yun mga kalokohan ni Pipay nung high school kami. Yun bang
pinapakita nya sa akin 'yun suot nyang panty. Pambihira. Iba ka talaga, Pipay.

Naglalakad na ako sa may sea side ngayon. Palubog na ang araw nang mapansin ko ang
isang tao na kilala ko na nakatingin sa paglubog ng araw. Kahit nakatalikod sya
alam na alam kong sya 'to. Tindig palang at pangangatawan alam ko na, e. Naglalakad
na ako papalapit sa kanya nang mapansing kong parang humihikbi sya. Umiiyak ba
s'ya? Pero bakit? Tanga mo, Prince. Malalaman mo ba kung bakit sya umiiyak kung
hindi mo lalapitan? Eto na nga, di ba.

Nasa likuran na nya ako nang tinapik ko sya sa balikat.

"Pre.." sabi ko.

Napalingon naman sya sa akin. Nagulat ako nang makita kong magang-maga na ang mata
ni Josh dahil sa pag-iyak. Punong-puno na ng luha ang mata nya. Nahihirapan na din
syang umiiyak at huminga dahil barado na din ang ilong nya. Mukhang kanina pa sya
nakatitig sa pag lubog ng araw at umiiyak ng ganito para mamaga agad ang dalawang
mata nya.

"Anong nangyari? Puta. Bakit ka umiiyak?" mabilis kong tanong sa kanya.

Nilabas ni Josh ang panyo sa bulsa nya at pinunasan ang mukha nya. Pero kahit
pinunasan na nya, naging mistulang water falls ang mga mata nya. Nagkaroon ng
sariling buhay para tumulo ng kusa ang mga luha nya.

"Shit, pre. Pigilan mo nga 'yang pag-iyak mo. Baka sabihin ng mga tao sa paligid
mag syota tayo at pinaiyak ka." suway ko sa kanya dahil napapansin ko 'yun mga
taong dumadaan na napapatingin sa amin at nagbubulong-bulungan. Mga pakyu kayo. Wag
nyo iisiping bading ako dahil hindi ko sasayangin ang kapogian ko para lang dun.

"Hindi ko na kaya, pre. Hindi ko na kaya ang nararamdaman kong sakit sa dibdib ko."
sabi ni Josh. Pinilit nyang magsalita kahit nahihirapan sya "Monthsary namin ngayon
ni Pipay, e. Pinangako namin sa isa't isa nuon na papanoorin namin ng sabay ang
paglubog ng araw. Papatunayan namin na kahit lumubog ang araw, lumubog lahat ng
barko sa mundo, lumubog ang buong mundo. Lumubog na ang lahat pero ang relasyon
namin ay hindi lulubog. Pero shit lang, pre. Ngayon, hindi ko natupad ang pangako
ko sa kanya. Hindi namin sabay pinanood ang pag lubog ng araw. Kasabay lumubog ng
araw na 'to ang kwento naming dalawa." tumulo na naman 'yun luha ni Josh saka
tumingin sya sa malayo.

"Akala siguro ni Pipay na pinagpalit ko sya dahil mas maganda si Monica sa kanya at
mas sexy. Putangina. Kahit ganyan si Pipay hindi ko 'yan ipagpapalit kahit kaninong
babae, pre. Kahit si Anner Curtis, Kathryn Bernardo at Julia Baretto, pre? Shit. Si
Pipay pa din ang pipiliin ko. Hinding hindi ko ipagpapalit si Pilar sa kahit
kaninong magandang babae sa mundo," ngumiti sya ng mapakla "Binago ni Pipay ang
sarili nya sa taong hindi na sya. Ibang-iba na sya ngayon dahil sa kagagawan ko.
Pero ayos na 'to, pre. Mas okay na magalit sya sa akin hanggang kamatayan ko para
hindi na sya masaktan."

"Gago ka kasi. Pre, kahit ako nagagalit sayo, e. Pero mas nag uumapaw ang
curiousity ko sa katawan. Bakit ka ba nakipag hiwalay kay Pipay?" galit na tanong
ko "Sinabi nya na pinagpalit mo sya sa isang babaeng maganda. Totoo ba? Hindi lang
'yun. Nahuli pa daw nya kayong gumagawa ng milagro. Nakakagigil ka, pre. Hindi ako
nagparaya para lang gaguhin mo sya. Wag mo sayangin ang pag punta ko ng US para mag
move-on. Mahal ang plane ticket, pakyu."

"Nahuli kami ni Pipay. Totoo 'yun. Pero I did it dahil tinakot ako nung babae. May
pinaghahawakan syang alas laban sa akin. Tapos--" naputol ang pagsasalita ni Josh
nang mapatingin sya sa likudan ko. "Pre, bilis magtago tayo." bigla nya ako hinila
papunta sa isang malaking basurahan. Ang baho, tae. Parang ganito 'yun amoy ni
Pipay dati, e.

"Bakit mo ba ako hinila dito?" tanong ko habang takip-takip ang ilong ko.

"Ssshh. Wag ka maingay," sabi nya at tinakpan pa ang bibig "Andyan si Pipay, oh.
Baka makita nya tayo lalo na ako.." bulong nya saka tumingin sa kinatatayuan namin.
Nakisilip na din ako at nakita ko nga si Pipay na malungkot na nakatingin sa pag
lubog ng araw. Nakasuot sya ng pink na damit na kagaya ng suot ni Josh. May design
sila parehas na kalahating puso na kapag pinagtabi mabubuo ang puso na design.

"Sabi ko na, e. Tutupadi pa din ni Pipay ang pangako namin sa isa't isa. Pupunta pa
din sya dito sa seaside kahit wala na kami at gawin ang pangako namin ngayong
monthsary." sabi ni Josh habang titig na titig kay Pipay "Suot nya din 'yun couple
shirt naming dalawa. Pero kahit parehas naming suot ang damit ngayon. Hindi namin
kayang magsawa para mabuo ang puso." hindi ko alam kung ang damit pa ba ang
tinutukoy ni Josh sa sinabi nya.

Nakatitig lang si Josh kay Pipay at naluluha na naman. Parang ako ang nasasaktan sa
nangyayari sa kanilang dalawa. Mahal na mahal nila ang isa't isa pero hindi nila
kaya magsama.

"Lapitan mo na kaya gago ka? Hindi ka ba naaawa kay Pipay? Tignan mo, oh.
Nakatulala lang si Pipay sa kawalan at ang lalim ng iniisip. May dala pang bola.
Teka? Bakit may dalang bola 'yan? Wag nya sabihing mag babasketball sya dito sa sea
side?" sabi ko nang mapansin kong may dalang bola si Pipay.

"Binili nya pala 'yun bolang pinapangarap ko," sabi ni Josh habang nakatingin kay
Pipay "Supportive talaga si Pipay kahit kailan. Suportado nya ako sa pag buo ng
pangarap ko sa paglalaro ng basketball." tumulo na naman ang luha ni Josh.

Nakasulyap lang kami kay Pipay nang biglang nagsalita si Pipay. Hindi naman kami
ganun kalayuan ni Josh kaya naririnig namin ang sinasabi nya.

"Josh, sobrang sakit na talaga." paninimula ni Pipay "Bakit kasi ganito Josh?
Tinuruan mo ako ng mahalin ka ng sobra-sobra pero hindi mo naman ako tinuruan na
tumigil na kung kinakailangan. Ang swerte mo dahil may natirang taong nagmamahal
sayo habang ako heto't umiiyak pa din dahil sayo. Ang unfair mo, Josh, e. Alam mo
'yun? Sabi mo walang iwanan, di ba? Sabi mo to the pempem and back? Sabi mo AcKO
Lh4Rn Zh4P4t nH4 pero ano nangyari ngayon? Wala kang tinupad, e. Wala talaga,
Josh." parang nag pipigil na ng luha si Pipay dahil humihikbi na sya.

Ang bigat sa dibdib ng mga sinasabi nya. Pakiramdam ko ako ang sinasabihan ni Pipay
dahil naiiyak na din ako ngayon.
Narinig kong nagsalita si Josh. Sagot para sa sinabi ni Pipay.

"Pipay, masakit na din sa part ko at mas nasasaktan ako na nakikita kang

nasasaktan. Mas doble ang sakit na nararamdaman ko," sabi ni Josh saka nag punas ng
luha "Hindi kita tinuruan na kung paano tumigil sa pagmamahal sa akin dahil wala
akong plano na mawala ka sa akin. Pero minamalas tayo parehas, e. Minamalas ako
dahil hindi ko alam na may mangyayaring ganito. Wala akong pakialam kahit walang
matirang nag mamahal sa akin. Ikaw lang ang babaeng gusto kong magmahal sa akin.
Ikaw lang. Hindi ako unfair, Pipay. Hindi talaga. Hindi naman kita iniwan, e.
Pinalaya lang kita. Pero nasa puso't isip pa din kita. Lagi mong tatandaan na iCk4W
Lh4Rn Zh4P4t nH4. To the pempem and back and forth, remember?" bulong nya.

Napatingin naman ako kay Pipay at hinintay ang susunod nyang sasabihin.

"Naaalala mo kaya na monthsary natin ngayon? Malamang, hindi na din. Kinalimutan mo

na ata lahat ng tungkol sa akin, e. Sana kaya ko din gawin 'yan. Sana kaya ko din
kalimutan lahat ng tungkol sayo para hindi ako nahihirapan ng ganito. Gusto na kita
kalimutan pero ayaw ako hayaan ng puso ko. Pakshet naman kasi. Masyado kang minahal
ng puso ko, e. Sana kasi binalaan mo ako na wag kita masyadong mamahalin ng
ganito."

"Wag mong sasabihin na kinalimutan ko na ang lahat ng tungkol sayo dahil never
mangyayari 'yun. Hanggang mamatay ako babaunin ko sa hukay ko ang alala natin
dalawa. Yung alaala natin sa isa't isa ang pinakamasayang nangyari sa buhay ko.
Kung gusto mo na ako kalimutan, hindi kita pipigilan. Sige lang. Malaya kang gawin
'yan pero ako hindi ko gagawin 'yun. Nakatatak na sa buong sistema ko kung gaano
kita kamahal." sagot naman ni Josh. Naramdaman ko nalang na tumutulo na ang luha ko
dahil sa sinasabi ni Josh at Pipay sa isa't isa.

"Pre, pakiusap. Puntahan mo si Pipay. Patahanin mo sya sa pag-iyak." pakiusap sa

akin ni Josh kasabay ng pag patak ng mga luha nya "Please, pre. Nakikiusap ako
sayo. Sige na. Patahanin mo si Pipay sa pag-iyak." nagmamakaawa na sya.

"Sige kung 'yan ang gusto mo," sagot ko "Pero kailangan natin mag-usap at
ipaliwanag mo sa akin ng buong buo kung bakit mo ginagawa 'to. Kailangan valid ang
reason mo dahil kung hindi simulan mo ng hukayin ang lupang pag lilibingan ko
sayo." pag babanta ko sa kanya.

"Salamat, pre." sagot nya "Makakaasa ka." tumango ako saka nag sisimula ng maglakad
papunta kay Pipay nang bigla nya akong tawagin. "Prince."

"Ano?" sagot ko nang lumingon ako.

"Pakibigay 'to kay Pipay. Wag mo sasabihing sa akin galing 'yan, ah?" saka nya
hinagis 'yun maliit na box. Nasalo ko naman 'to at tinignan 'yun laman.

"Kwintas?" hindi lang basta-basta kwintas dahil may palawit itong parang langit na
may nakadikit na bituin at bwan.

Tumango sya, "Yeap. Pipay isn't just star to me because she's my whole damn sky."

Tumango din ako sa lumapit na kay Pipay. Nung nasa likod na ako ni Pipay bigla na
naman syang nagsalita ng napakahabang mensahe para kay Josh. Sa sobrang bigat ng
sinabi nya bigla ko syang yinakap ng mahigpit mula sa likuran nya. Nagulat si Pipay
sa biglaang pagyakap ko kaya napalingon sa akin. Mukhang nakilala naman nya agad
ako kaya pinabayaan nya lang ako.

"It's okay to cry, Pipay. Even clouds are crying when they can't hold the weight
anymore." sabi ko sa kanya.
Nalaglag sa buhanginan 'yun bolang hawak nya at tumalbog ito ng ilang beses.
Nagsisimula nang humagulgol si Pipay habang yakap ko pa din sya sa likuran nya.

"Ngayon lang ako ulit magiging mahina. Ngayon lang ulit ako iiyak ng ganito. Kaya
sana..sana hayaan mo lang ako umiyak.." huling sinabi ni Pipay saka humagulgol
nalang. Puro pag-iyak nalang ang naririnig ko sa kanya. Mukhang nilalabas lahat ni
Pipay ang bigat na dinadala nya dibdib nya kaya hindi ko sya pinigilan.

Napalingon naman ako kay Josh at nakita ko ngayong hawak-hawak nya na ang bibig nya
at pinipigilan ang sarili na humagulgol na sa nakikitang kalagayan ni Pipay ngayon.
Pareho silang nasasaktan at umiiyak sa mga oras na 'to. Parehong mahal ang isa't
isa subalit hindi kayang magsama. Tangina. Naramdaman ko nalang ang sarili ko na
umiiyak na din sa awa ko sa kanilang dalawa. Ang hirap. Ang sakit sa dibdib. Parang
sasabog ang dibdib ko sa labis na kalungkutan para sa kanilang dalawa.

Ilang oras din umiyak ng umiyak si Pipay sa sea side habang nakatingin sa araw na
unti-unting lumulubog. Nung tuluyan ng nawala ang araw at napalitan ng bwan tumigil
si Pipay sa pag-iyak at humarap sa akin ng nakangiti. Masakit para sa akin na
makita syang lumuluha pero nakangiti pa din sya. Gusto nya kumbinsihin ang sarili
nyang hindi sya nasasaktan sa pamamagitan ng pag ngiti pero hindi nya kayang
kumbinsihin ang mga mata nya.

"Samahan mo ako." sabi nya.

"Saan?" tanong ko.

"Sa bar! Gusto ko magpakalunod sa alak! Gusto ko makalimot. Gusto ko masubukang

gumagapang pauwi ng bahay dahil sa labis na kalasingan." sabi nya "Gusto ko munang
takasan ang masalimuot na realidad na 'to."

Bago pa ako umangal namalayan ko nalang ang sarili kong nakaupo sa harap ni Pipay
at pinapanood syang tumungga ng alak. Nakakailang bote na sya ng red horse pero
patuloy pa din sya paglagok ng mga boteng nasa harapan nya. Hindi ako umiinom at
etong strawberry cake lang ang kinakain ko. Bwisit. Bakit sa bar ko kinakain 'tong
cake? Ang out ko masyado pero kasi hindi ako pwede uminom, e. Mukhang lasing na si
Pipay at walang mag-aalalay sa kanya kapag parehas kaming nalasing.

"Tama na nga 'yan," sabi ko sa kanya saka inagaw 'yun boteng hawak-hawak nya "Ang
dami mo na nainom. First time mong uminom pero mag dadalawang case na ng red horse
ang naitumba mo. Babae ka ba talaga? Ang laki ng space ng tyan mo para sa alak, e."

"Akin na nga 'yan," inagaw nya ulit 'yun bote at nilagok. Isang straight na inuman
at naubos na naman nya 'yun laman ng bote. Ibang klase 'tong si Pipay. "Bakit
ganito ang lasa ng alak? Ang pakla pero hindi ako nalalasing. Shutang inerns naman.
Wala na bang mas hahard dito? Gusto kong malasing. Gusto kong malasing, e."
napayuko na si Pipay sa may lamesa habang binabanggit nya 'yun mga salitang gusto
nyang malasing. "Gusto kong malasing..Gusto kong malasing. Pakiusap..Gusto kong
malasing..Please, nagmamakaawa ako. Gusto ko si Josh..Mahal na mahal ko si Josh.
Gusto ko syang makita. Mahal na mahal ko 'yung lalaki na 'yun, e." sabi nya habang
tumutulo na naman ang luha nya sa lamesa.

"Hays! Pipay naman, e. Pwede ba tama na. Mapagod ka naman!" sabi ko sa kanya.

Napatingin sya sa akin saka ngumisi ng nakakaloko. Pero 'yun mga mata nya lumuluha
pa din, "Pagod na pagod na ako, Prince. Pagod na pagod na talaga. Etong lintik na
puso ko lang ang hindi pa napapagod shutang inames, oh." sabi nya. "Happy 7th
Monthsary JoPay. Wala daw iwanan, pemsters! Futa lang! Pero bakit nag-iisa ako
ngayon!!" sigaw nya saka nilaklak na naman ang boteng hawak nya. "Para sa lalaking
nanloko sa akin na hanggang ngayon hindi ko pa din makalimutan. Para sa mga tanga
sa mundong kagaya ko. Magpapatayo ako ng rebulto sa luneta para sa kagaya kong
tanga." tumawa si Pipay "Wag na pala. Mahal ang semento, e." sininok na si Pipay
dahil sa kalasingan "Magpaparada nalang kaming mga tanga sa Pilipinas. Kailangan
ako ang nasa unahan kasi ako ang pinakatanga sa kanilang lahat. Hehe."

"Lasing ka na. Gago!" inis na sabi ko kay Pipay.

Binato nya sa akin 'yun boteng hawak nya. Buti nalang nakaiwas ako pero may
tinamaan naman na babae na nasa likudan ko. Napatingin ako sa babaeng tinamaan sa
mukha ng boteng binato ni Pipay. Boom tulog si ate.

"Hindi ako lasing." sabi nya saka bumagsak ang ulo sa lamesa at mukhang tuluyan ng
nakatulog. Leshe. Paano ko 'to iuuwi sa kanila?

Tatayo na sana ako para buhatin si Pipay nang may tumayo sa harapan ko.

"Ako na bubuhat sa kanya," sabi ni Josh.

"Anong ginagawa mo dito? Pati dito sinusundan mo kami?" tanong ko sa kanya.

"Kailangan kay Pipay ko lang itutuon ang pansin ko ngayong araw ng monthsary namin
kaya lagi akong nakasunod sa inyo," sabi nya "Asan na 'yun kwintas?"

Dinukot ko 'yun box sa bulsa ko at binigay sa kanya "Eto."

Kinuha nya 'to saka binuksan. Sinuot nya naman 'yun kwintas kay Pipay "Nakakainis
naman si Pipay. Kailangan pa ba 'to natuto mag lasing."

"Ngayon lang at nang dahil sayo pa." inis na sabi ko sa kanya "Tarantado ka kasi,
e."

"Alam ko." sabi nya saka binuhat na si Pipay. Yun bride style pa.

"Saan mo sya dadalhin?" tanong ko "Hindi mo pwede iuwi 'yan ganyan ang itchura
nyan. Mabubugbog 'yan ng nanay nyang bosingera."

"Sino ba may sabing iuuwi ko sya?" balik tanong nya "Hindi ko papabayaan si Pipay.
Sabi ko nga kailangan namin magsama ngayong monthsary namin."

"So saan mo sya dadalhin?"

"Dyan sa malapit na hotel. Dun nalang kami matutulog ni Pipay pero bago sya
gumising kailangan wala na ako sa tabi nya." sabi ni Josh saka ngumiti "Salamat sa
tulong, pre."

"Wala 'yun." sabi ko "Happy monthsary nalang."

"Ge. Aalis na kami ni Pipay." sagot ni Josh "Mag ha-honey moon pa kami, e." saka
tuluyan na nyang binuhat si Pipay paalis ng harapan ko at palabas ng bar.

Pero, teka. Nag loading ako sa huli nyang sinabi, ah.

Mag-ha-honey moon daw?

WHAT?
Sic: Cut! HAHAHAAHAHHA! Bitin ba kayo bh3? Kawawa XDD gusto ko lang sabihin na may
book signing kami sa June 8, 1-5pm sa SM CITY PAMPANGA! Mga LIB writers po. Punta
kayo kung gusto nyo ko makita and makausap. Meet and greet kasi 'yun. Sa mismong
precious heart romance store powsxz. Dalhin nyo na din ang book nyong A WRITER'S
OWN LOVE STORY para mapirmahan ko. Kung wala pa, pwede dun nalang bumili. P89 pesos
only. Punta kayo pemsters, ah? See you! Mwa mwa

EXTRA :p

MIMAY NA SUPER ITIM ANG KULAY AT TABA NA MAIHAHALINTULAD ANG KATAWAN SA BALYENANG
BABOY RAMO DAHIL ANG TABA TABA TALAGA MY GAD SHUTANG INAMES NYA AS IN TO THE
HIGHEST LEVEL ANG ITIM NG KILIKILI AT BATOK NI GAGA NA ANAK NG PUTA NG KARAGATAN SA
PAGIGING POKPOK NG RED SEA AT BERMUDA TRIANGLE'S POV.

Sabi ko na, e. Hindi ako matiis ni author at bibigyan nya ako ng POV. Ang ganda
ko---

PEMPEM NI PIPAY'S POV.

...

SIC'S POV.

HAHAHAHAHAHAHAHAHA! Bye

MadraNDI 26

Nasa page ang picture ni Pipay. Visit the page. Search nyo lang sa fb : Diary ng
hindi malandi (Slight lang!) by owwSIC

Dear Diary,

Nagising na lang ako na parang binibiyak ang ulo ko dahil sa sobrang sakit. Mas
masakit pa 'to kaysa sa pempem kong namula ang gilid pati ang singit ko dahil ilang
linggo akong hindi naligo nuon. Pinikit ko muli ang dalawa kong mata para maibsan
kahit papaano ang pag sakit ng ulo ko. Shutang inerns, bakit sumasakit ng ganito
ang ulo ko? Ay, shet. Nag-inom nga pala ako kanina sa bar kasama si Prince. Nag
celebrate nga pala ako ng 7th monthsary namin ni Josh. Monthsary naming ako na lang
ang nag patuloy.

Muli kong minulat ang mga mata ko at inikot sa paligid. Umusog ako nang maramdaman
kong may katabi ako mula sa kamang hinihigaan ko kaya agad ako napalingon.
Nakatalukbong sya ng kumot at tanging buhok nya lang ang nakikita ko habang
nakatalikod sya mula sa akin. Si Prince 'to malamang. Hindi nya siguro alam kung
saan ako dadalhin kaya dito sa isang motel nya ako dinala. Tiyak kasi na magiging
dragona na naman si Inay kapag nalaman nyang nag-inom ang pretty nyang anak, e.
Baka masuntok pa si Prince ng wala sa oras. Teka, kailan ba ang tamang oras para
masuntok si Prince ng boksingera kong mudra?

"Prince.." kinalabit ko si Prince habang tinatawag ang pangalan nya "Prince..

Gising.." muli kong pag tatawag sa kanya at tumingin sa orasan na nasa dingding.
02:30 am palang ng madaling araw. Kaya pala madilim pa ang paligid at pati dito sa
loob ng kwarto.

Pinikit ko mula ang mata ko dahil umiikot ang pagilid ko. Gusto ko din sumuka dahil
pakiramdam ko masyado akong maraming nainom na alak kanina. Inaantok pa din ako.
Bwisit na buhay 'to. Bakit kasi nag-inom pa ako? Yeah, right. Para makalimot kahit
panandalian? Pero kahit ilang beses ko lunurin ang sarili ko sa alak, hindi pa din
nya kayang lunurin ang mga alala naming dalawa ni Joshua. Pak that shet, diary.
Ayoko na umiyak, please lang. Tama na.

Naramdaman kong biglang may humawak sa mukha ko at pinunasan ang luha sa gilid ng
mata ko habang nakapikit ako. Shet na 'yan. Sinabing ayoko na umiyak, e. Kahit
kailan traydor 'tong mga mata ko, e. Bwisit kayo mga eyeballs. Isa pang iyak tignan
nyo, dudukutin ko kayo at gagawing adobong eyeballs.

"Umiiyak ka na naman.." narinig kong nagsalita si Prince. Biglang bumilis ang tibok
ng puso ko nang marinig ko ang boses nya. Bakit kaboses nya si Josh?

Agad kong minulat ang mga mata ko para tignan si Prince. Nanigas ako nang makita
kong mukha ni Josh ang nasa harapan ko. Shutang inames, Pilar. Lasing ka lang,
okay? Produkto lang ng malikot mong imahinasyon 'yang nakikita mo. Hindi si Josh
'yan. Si Prince 'yan. Hindi mo maaaring makasama si Josh sa mga oras na 'to dahil
unang una, hindi na kayo. Pangalawa, hindi ka na nya mahal. Ikatlo, si Monicalandi
ang gusto nya laging kasama. Ikaapat, hindi posible ang naiisip mong sya ang kasama
mo ngayon.

Muli kong binuksan ang mga mata ko at tumitig kay Prince. Pero kahit anong isipin
ko mukha talaga ni Josh ang nakikita ko na malapit sa mukha ko. Ganito ba talaga
kapag sobrang lasing, diary? Nakikita mo ang mukha ng taong gusto mong makita sa
mukha ng ibang tao? Pero nagpapasalamat pa din ako dahil kahit lasing ako hindi
hinahadlangan ng tadhana na makasama ko si Josh kahit na ilusyon lang 'to.

"Pasensya na, Prince.. Pasensya na talaga." sabi ko habang tumutulo pa din ang luha
sa mga mata ko. Hindi ko maalis ang tingin ko kay Prince dahil mukha ni Josh ang
nakikita ko, "Ang dami ko nga atang nainom kanina kaya mukha ni Josh ang nakikita
ko ngayon sa mukha mo." ngumiti ako ng tipid habang lumuluha. Ang saya sa pakiradam
na makita ko si Josh ngayon at the same time masakit dahil hanggang pag ilusyon
nalang ang kaya kong gawin.

Napatitig si Prince - na mukha ni Josh - sa akin saka ngumiti, "Ayos lang. Isipin
mo lang na ako si Josh sa mga sandaling 'to. Sabihin mo lahat ng gusto mong sabihin
sa akin, Pipay. Lahat-lahat ng nasa puso mo sabihin mo.." sabi nya. Oh, God. Pati
boses ni Josh kuhang-kuha, diary. Sana forever nalang akong lasing para lagi ko
talaga nakikita ng ganito kalapit si Josh.

"Pwede?" tanong ko saka hinaplos na din ang mukha ni Prince. Mukha naman ni Josh
ang nakikita ko kaya ayos lang. Magkatitigan kami ngayong dalawa. Muli ko na naman
nakita ang kulay brown na mata ni Josh. Ang mga matang isa sa mga naging dahilan
kung bakit ko sya minahal.

"Josh, alam mo until now mahal na mahal pa din kita." paninimula ko habang
hinahaplos ko ang pisngi nya. Nakatitig pa din sya sa akin. Napansin kong lumunok
sya at nangilid ang luha, "Kahit nasasaktan na ako sa mga nangyayari sa akin, mahal
na mahal pa din kita. Gusto kong magalit sayo pero shutang inerns, ang lakas ng
kapit mo sa puso ko, e. Ayaw ng puso ko na tuluyang magalit sayo kaya mas
nangibabaw ang pag mamahal ko kesa sa galit ko sayo." muli na namang tumulo ang
luha ko sa unan. Pero hindi ko inaalis ang tingin ko kay Josh. Ayokong alisin ang
paningin ko sa kanya dahil baka sa oras na kumurap ako, mukha na ni Prince ang
makita ko.

"I love you, sobra pa sa sobra, Josh. Yun pagmamahal ko sayo hindi 'to
mapapatanyahan o malalampasan ni Monica, promise. Sana bumalik kana sa akin tapos
kalimutan nalang natin ang lahat ng nangyari. Magsimula nalang tayo ulit," napansin
kong naluluha na din si Prince - si Josh. Kaya mabilis akong tumawa ng peke, "Joke
lang 'yun. Ayokong pahirapan ang sarili mo, Josh. Alam kong mahal na mahal mo si
Monica kaya nga nagawa mo akong iwan, di ba? Shit. Sobra-sobra na naman ang luha
ko. Bakit ba kasi hindi ako nauubusan ng luha, e." patuloy lang sya sa pag pupunas
ng luha. "Alam mo Josh pinagmamalaki kita sa lahat. Lagi ko sinasabi sa ibang tao
na dapat kung mag boboyfriend sila 'yung katulad mo. Ikaw 'yung taong sobra kung
mag mahal. Ikaw 'yun lalaking super protective. Ikaw 'yun lalaking nagagalit kapag
nilalait ang girlfriend nya. Paulit-ulit ko na 'to sinasabi pero sana ang hiling ko
lang. Tumagal kayo ni Monica. Sana mahalin ka talaga nya, Josh. Pero kung nagbago
na ang isip mo at naisip mo ng bumalik sa akin.. Tatanggapin pa din kita." tumawa
ulit ako ng peke.

"Pero Josh kung babalik ka sana hindi ka matagalan. Baka kasi may mahanap na ako na
ibang lalaki na mamahalin ko, e. Wag ka sana magalit kapag dumating 'yung araw na
'yun, ah? Pero mukhang hindi naman talaga, e. Kasi wala ka ng pakialam sa akin, di
ba?" gusto ko pa sana dugtungan 'yun sasabihin ko pero puro iyak nalang ang nagawa
ko. Punong-puno na din ang ilong ko ng sipon kaya ngongo na ang mga nasasabi ko,
"Nyosh, manyakit nya nyalaga, nyeh. Nyubrang nyakit nya nyito nya nyuso nyo."

Napansin kong nakatitig lang si Josh sa akin habang nagsasalita ako. Tumutulo na
din ang luha sa mga mata nya. Kung si Josh lang kaya talaga 'to at hindi si Prince
iiyak din ba ng ganyan si Josh tulad ni Prince? Malamang, oo. Kasi si Prince naiyak
na dahil sa mga sinabi ko, e. Matigas na patola lang ang hindi maiiyak sa mga
sinabi ko.

Bigla akong hinila ni Prince at yinakap ng mahigpit. Napansin kong naka-topless

lang sya at may balat din sya sa balikat tulad ni Josh. Shutang inerns, ang bangis
ng alak. Eto pala ang tama kapag nalasing ang isang tao, e. Kaya nyang lokohin ang
mga mata mo na parang kasama mo ang taong malayo sayo. Kung ganito pala ang tama ng
isang alak, aba, lagi na akong mag-iinom para makita lang si Josh lagi. Magiging
tumadera ako. Sige, mag dudurog na din ako ng shabu at baka mas malakas tama 'nun.

"Mahal na mahal kita, Pipay. Mahal na mahal higit pa sa inaakala mo." narinig kong
nagsalita si Prince na boses ni Josh. "Wag mong iisipin na kinalimutan ko lahat ng
pangako ko sayo. Wala akong kinakalimutan it's just... hindi ko lang kayang tuparin
ang mga iyon dahil sa sitwasyon natin." naramdaman kong tumulo na ang luha nya kaya
napatingala ako. Nakapikit lang sya habang tumutulo ang mga luha nya. Taray ni
Prince. Dalang-dala sa eksena namin ngayon. Feel na feel nyang sya si Josh, ah.
Career na career, e.

"Pag katiwalaan mo lang ako, Pipay. Lahat ng ginagawa ko para sa kapakanan mo lang.
Sana..Sana lang hindi pa huli ang lahat kapag naayos ko na ang nangyayari sa akin
at sa atin. Sana may babalikan pa din ako sayo. Sana matatanggap mo pa din ako..
Pero kung hindi mo kaya.. Kung nakahanap ka na ng lalaking ipapalit sa akin at
ipaparamdam sayo na mahal ka nya. Don't worry hindi kita pipigilan.." napalunok sya
"Hindi kita pipigilan para sumaya, Pipay. To the pempem and back, remember? Laging
kaligayahan mo ang hangad ko kaya kung saan ka masaya susuportahan kita."

"Ang sarap sana pakinggan nyang sinabi mo kung si Josh talaga ang nagsabi, Prince."
lumayo ako sa kanya saka ngumiti "Pero tama na. Ayoko na umasa. Alam ko naman at
tanggap ko ng hindi na babalik si Josh sa akin. Hindi nya na din masasabi 'yang mga
bagay na 'yan." bigla akong may nakapang nasabit sa leeg ko kaya tinignan ko 'to.
"Kwintas? Saan 'to galing?" tanong ko sa sarili ko nang makita kong isang kwintas
na may design na kalangitan at mga bituin at bwan ang pendant.

"Hindi ka lang bituin at bwan sa akin. Ikaw ang buong kalawakan ko." muli akong
napatingin kay Prince. Kahit na medyo okay na ang paningin ko mukha pa din ni Josh
ang nakikita ko. "Kung nahihirapan ka na, Pipay. Pwede ka na bumitaw. Pwede ka na
mag move-on. Hindi na kita pipigilan. Ayoko ng nakikita kang nahihirapan sa akin.
Marahil tama nga sila. Hindi mo makakatuluyan ang great love mo, ang makakatuluyan
mo ang right love mo. Siguro nga, ako ang great love mo kaya hindi ako ang
makakatuluyan mo." ngumiti sya kahit lumuluha na "Shit. Puro luha nalang ako every
chapters, ah. Akala ko ba comedy 'tong story. Bakit naging drama." humalakhak sya.

"Marahil, tama ka nga, Josh. Siguro hindi lang tayo para sa isa't isa." ngumiti ako
"Pangako, after ng gabing 'to. Pag sikat ng araw hindi na kita iisipin pa. Ayokong
makita mong umiiyak na naman ako dahil sayo. Kakalimutan na talaga kita at bubuksan
ang puki este puso ko para sa ibang lalaki na gusto akong mahalin." tumawa ako
"Tama na nga, Prince. Naiiyak lang ako, e." sabi ko saka yinakap ang sarili ko't
umiyak na naman.

Bigla ko nalang na naramdamang hinila ako ni Prince at hinalikan ng marahas. Diniin

nya 'yun labi nya sa labi ko. Biglang kumabog ng mabilis ang puso ko sa nangyayari
ngayon. Gusto ko syang itulak dahil sa biglaan nyang pag hahalik sa akin pero
sinisigawan ako ng puso ko na wag. Bakit ganito ang labi ni Prince? Bakit parang
labi ni Josh ang nararamdaman kong nakadikit sa labi ko? No, hindi 'to pwede.

Patuloy lang sa pag halik sya sa pag halik sa akin habang ako iniisip kung nag
toothbrush ba ako? Ay, tama nag toothbrush pala ako. Pinag-iisipan ko din kung
gaganti ba ako ng halik sa kanya pero bago pa ako tuluyang makapag-decide, nahuli
ko nalang ang sarili kong gumaganti ng halik kay Prince. Halik na mapangahas.
Parang nagugutom sa halik nya. Shutang inerns. Ang tagal ko na hindi natitikman ang
halik ni Josh. Kahit hindi si Josh 'to ayos lang. Basta maramdaman ko lang ulit ang
labi ni Josh na nasa labi ko.

Ilang minuto kami na puro halikan ang ginagawa. Tahimik ang buong kwarto at tanging
buga lang ng aircon ang naririnig namin. Napapahawak pa ako sa batok nya dahil
kinakagat nya ang mga labi ko. Gumanti din ako at kinagat ko din ang labi nya. Kaya
napalayo sya sa akin at napangisi. Shit, diary. Pati pag ngisi ni Josh kuhang-kuha.
Paano ako makakatanggi sa kanya at sa mga oras na 'to? Alam mo namang babae ako't
marupok, e.

Nakangisi lang sya sa akin at dinaganan ako bigla. Ngayon nasa ibabaw ko na si Josh
na tanging short lang ang suot. Nararamdaman ko na ding may matigas na bagay na
tumatama sa tiyan ko. Ano ang bagay na 'yun? Muli nya akong hinalikan sa labi
hanggang sa leeg. Parang minamarkahan nya ang buong katawan ko at sinasabing pag-
aari nya ako. Naramdaman kong tinatanggal na nya ang suot kong blouse kaya tinaas
ko ang dalawang kamay ko para hindi na sya mahirapan. Ngayon, bra nalang ang suot
ko kaya napayuko ako.

"Bakit ka nakayuko?" tanong nya habang nasa ibabaw ko pa din sya. Nakakadikit na
ang mga balat namin, diary, kaya libu-libong bultahe na naman ng kuryente ang
nararamdaman ko ngayon.

"Nahihiya ako." sagot ko habang nakayuko pa din.

Hinawakan nya ang baba ko para mapatingin ako sa mga mata nya. Nakangiti sya sa
akin. Gusto kong isipin na si Prince talaga 'to at hindi si Josh pero nabibigo ako,
e. Masyado akong nalulunod sa pagkamiss ko kay Josh at samahan pa ng espiritu ng
alak kaya si Josh ang nakikita ko.
"Maganda ka." sabi nya "Etong view na 'to mula dito sa ibabaw mo ang
pinakamagandang view sa lahat ng view sa mundo," dugtong nya "Pero alam mo ba ang
pinakamasarap na view sa lahat? Yun masarap sa pandinig?"

"Hmm.. mountainview? Favorite softdrink ko 'yun, e." ngumiti ako.

Natawa sya, "Sira, hindi. Kundi.." nilapit nya ang mukha nya sa akin. Naaamoy ko na
ang hininga ni Prince. "I love view.." shutang inames, bakit pati hininga nya amoy
ni Josh?

"Wag ka na mag joke," sabi ko "Rakrakan nalang. Rak na bh3." sabi ko.

Humalakhak na naman sya saka muli nyang hinalikan ang katawan ko. Pababa ng pababa
ang halik nya hanggang makarating sya sa pusod ko. Shuta, nakapaglinis ba ako ng
pusod ko? The last time I checked, ang dirty ng pusod ko. Hmm, hayaan na nga.
Madilim naman kaya hindi nya na yan mapapansin.

Nararamdaman kong sinisimulan na nya ang pag hubad sa pantalon kong suot. Tinaas ko
pa ang balakang ko para hindi na sya mahirapan. Napangisi naman sya ng tuluyan
nyang nahubad ang suot kong pants at hinagis 'to sa gilid. Ngayon, tanging bra at
panty nalang ang suot ko. Mabuti nalang talaga madilim ang kwarto at tanging lamp
shade lang ang nag sisilbing ilaw namin ngayon.

Nakaluhod sya sa kama at nakatingin sa akin ng seryoso. Napansin kong tinatanggal

na ni Josh ang short na suot nya kaya napalunok ako. Mas lalo akong nalunok ng
tanging brief nalang ang suot nya. Brief na puti at bakat na bakat na ang patola
nyang sintigas ng bakal na krus ni Juan Dela Cruz. Hubog na hubog 'to. Shet, Pipay.
Lunok pa. Mukhang mapapalaban ka.

Biglang syang humiga sa gilid ko at binuhat ako papunta sa ibabaw nya. Nararamdaman
na ni pempem ang bakal na krus, diary. Habang nasa ibabaw nya ako bigla nyang
tinanggal ang bra ko. Pero dedma nalang ako dahil busy ang katawan ko sa matigas na
bakal na nakadikit sa akin. Ang bilis ng tibok ng puso ko dahil dito. My Godness.
Ganito pala ang pakiradam 'nun. OMG lang, diary.

Naramdaman ko namang tinatanggal na nya ang panty ko. Nung natanggal na nya sinunod
na nya ang brief nya. Ngayon, parehas na kaming nakahubad habang nakahiga.

"Teka lang.." sabi ko "Gagawin ba talaga natin 'to?"

"Ayaw mo ba?" tanong nya "Mahal naman natin ang isa't isa, di ba? Kaya walang
masama dito."

"Eh kung mabuntis ako?" sagot ko "Wala ka bang proteksyon dyan?"

"Wala, e." umiling sya "May plastic ng ice candy ata akong nakita duon sa banyo
kanina."

"Tingin mo kasya ang plastic ng ice candy dyan?" tinuro ko pa 'yun patola nyang
singtigas ng bakal na cruz na nakatutok sa akin na parang inaasar ako. Kagatin kita
dyan, e. "Ang laki-laki nyan."

"Eh, okay na 'yun kesa wala." napakamot pa sya ng ulo "So, anong gagawin natin? Wag
nalang?"

"Bumili ka ng proteksyon ngayon." sabi ko.

"Sa oras na 'to mismo? Wala na atang bukas na bilihan nun."

"Meron. Sa 7eleven at ministop." sagot ko "Bilisan mo na para rakrakan na."

Tumayo sya, "Tsk. Pwede namang hindi na, e." sabi nya habang nagsusuot ng short
nya. Hindi na sya nag suot ng brief kaya 'yun eggyok nya gumagalaw habang
naglalakad sya papunta sa pintuan.

"Bilisan mo, ah? Hihihi." sabi ko habang nakahiga pa din sa kama.

"Oo," ngumiti sya sa akin saka tuluyang lumabas ng pintuan.

Hindi ko alam kung tama ba ang ginagawa namin ngayon. Masama ba 'to? Masama ba
dahil mukha lang naman ni Josh ang nakikita ko pero hindi talaga sya 'to? Hindi ko
talaga alam dahil mas nag uumapaw ang sinasabi ng puso ko kesa sa sinasabi ng utak
ko. Sorry, brain. After naman nito tuluyan ko na kakalimutan si Josh, e. Pangako,
last na pag-iisip ko na 'to sa kanya.

Hindi ba unfair para kay Prince 'tong nangyayari sa amin? Sya ang kasama ko pero si
Josh naman ang nakikita ko? Bigla na namang bumigat ang pakiramdam ko. Gumagamit
ako ng ibang tao para sa sarili kong kaligayahan. Sorry, Prince. Pangako, kahit
ngayon lang.

Ilang minuto na ang lumipas pero hindi pa din sya bumabalik. Yun minuto biglang
naging oras pero ang futa hindi pa din bumabalik dito sa kwarto namin. Saan ba
bumili ng proteksyon 'yun lecheng 'yun, sa china pa ba? Shutang inerns. Inabutan na
ako ng pag sikat ng araw na mulat pa din at nakahiga sa kama na walang suot na
kahit anong damit pero wala pa din sya. Shutang inames talaga, oh.

Alas otcho na ng umaga at tirik na ang araw pero hindi pa din sya bumabalik. Naiwan
pa ang brief nya dito sa ibabaw ng kama. Wala na atang planong bumalik 'yun lecheng
'yun, e.

Naku, Prince. Masasapak kita sa atay mo kapag nakita kita.

Paasa ka masyado, pakingshet.

Hanggang dito nalang muna, diary. Nakakagigil talaga si Prince.

Nabitin,

Pipay.

P.S.

Eh kung may selfie nalang ako para makaraos? Anong sa tingin mo, diary?

P.P.S

Mag comment kayo!! Bilisan nyo para mag type at update ulit si author. Masakit sa
puson, shutang inerns. Josh, comeback home.. ♪♫

MadraNDI 27

Comment is a must! Hahahahahaha!

May mga pictures sila Pipay, Josh, Prince and Mimay sa page ng story. Tignan nyo!
=)
Dear Diary,

Ginawa ata ang araw na 'to diary para malasin ako, shutang inames. Una ; akala ko
mabubutas na ang donut ko kaninang madaling araw. Kahit ayaw ko na si Prince ang
unang makakabutas sa akin pikit mata ko nalang ginawa para lang matuloy. Pero ang
shutang Prince na 'yan sa Europe pa ata bumili ng proteksyon dahil nasa itaas na si
Haring Araw pero hindi pa din sya bumabalik. Kapag nakita ko talaga 'yang walangya
na 'yan bigla akong mag huhubad at papatong sa kanya para lang matuloy ang naudlot
naming butasan session. Hindi ako makakapayag na mabitin ako. Ang ganda ganda ko
tapos bibitinin lang ako? Syempre, chos lang.

Palabas na ako ng motel habang nakasuot ang kamay ko sa loob ng panty ko at

hinihimas si pempem. Ramdam na ramdam ko kasing malungkot sya dahil walang
nakapasok na bakal na krus sa kanyang kweba. Pinaghandaan pa naman nya 'yung mga
oras na 'yun dahil akala nya may bubutas na ng kanyang kampo pero wala pa din.
Hanggang ngayon masikip pa din ang butas kaya kaunting liwanag lang ang nakikita ni
pempem. Punong-puno pa naman na makakapal na itim na gubat si pempem kaya puro
kadiliman lang ang nakikita nya.

"Ayos lang 'yan, pems. Dadating din ang time para dyan." sabi ko habang patuloy pa
din sa pag himas sa kanya. Napahinto ako sa lobby at sa paglalakad dahil na feel
kong humihikbi si pempem at malapit na umiyak. "Pems, wag ka umiyak. Madaming tao
sa paligid, oh. Nakakahiya baka sabihin nila inaaway kita." pag papatahan ko kay
pempem nang mapansin kong nakatingin lahat ng tao sa akin at nakanganga.

"Hala, nabitin ata sya, oh. Nag se-selfie habang naglalakad."

"OH, jusko. Ang gandang babae pero mukhang may sayad."

"Shet. Ang bangis. Live action ng pag se-selfie. Kailangan ko 'tong videohan at
mapost sa facebook para makakuha ako ng maraming likes. Ang mga tao pa naman sa
facebook hayok sa mga nakakalaswang bagay."

Narinig ko 'yun mga bulong-bulungan ng mga tao na nasa paligid ko kaya yumuko ako
bigla at binulungan si pempem. "Tignan mo ginawa mo. Ayan, pinag-uusapan na tayo ng
mga tao sa paligid natin. Wag ka na kasi mag-inarte, leche." huli kong sinabi kay
pempem at tinaas na ang panty ko at pantalon na suot ko.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad nang bigla akong tawagin nung babae sa reception.
Agad naman akong bumalik sa kinatatayuan nya dahil baka may naiwan ako.

"Ano 'yun?" tanong ko.

"Nakalimutan mong magbayad. Hindi free ang pag stay dito sa motel namin. Aba,
pagkatapos magpakasarap, hindi na magbabayad?" mataray nyang sabi sa akin.

Napataas naman ang kilay ko, "Ako ba hina-highblood mo? Anong nagpakasarap. Shutang
inerns. Hindi na nga bumalik 'yun rarak sa akin, e. Nabitin ako 'te. Alam mo ba
'yun? Nabitin ako. Pinaasa lang ako, te. Ang sakit sa puson at puso, te." sabi ko
sa kanya saka nagsisimula ng maiyak.

"Ay, sorry. Hindi ko alam, girl." lumapit sya sa akin at hinagod-hagod ang likod ko
para hindi ako lalong maiyak. "Hindi ko talaga alam, girl. Sana sinabi mo na hindi
na bumalik 'yung rarak sayo para nag bigyan kita ng pang substitute sa kanya. Ang
daming gulay sa fridge namin, girl. May talong, pipino at okra. Kung gusto mo naman
ng hard meron ding upo, patola at kahit kalabasa." mangiyak-ngiyak nyang sabi sa
akin.

"Huhuhuhu. Gaga ka, late na, e." sabi ko "Ang sama-sama mo, te. Wala ka na ngang
suso wala ka pa ding puso. Ang sama mong tao." nag punas kunwari ako ng luha para
naman effective ang pag dadrama ko.

"Eto panyo, oh." inabot nya sa akin 'yun panyo na hawak nya pero hindi ko
tinanggap.

"Wag na, te. Meron akong pamunas." sabi ko saka nilabas ang pamunas na nasa bulsa
ko. Pinamunas ko 'to sa mga mata ko at ilong ko. Bigla naman akong may naamoy na
mapanghi ng ipunas ko sa ilong ang hawak ko. "Futa! Ano ba 'tong pamunas ko. Bakit
ang panghi?" tanong ko sa sarili ko. Tinignan ko agad kung ano ba 'tong pamunas na
hawak ko at nakita kong brief pala 'to ni Prince na naiwan nya kanina. "Brief pala
'to. Kaya pala ang panghi. Ang sakit sa ilong."

"Ay, talaga? Brief 'yan?" tanong ni ateng receptionist.

"Oo, gusto mo iyo na lang?" tanong ko.

"Really?" tumango si ate saka inabot ko 'yun brief na puti ni Prince na naiwan nya
kanina "Thanks, girl. Isasama ko 'to sa collection ko."

Nagpaalam na ako kay ate at umalis na ng motel ng tuluyan. Nung pasakay na ako ng
jeep nakita ko pa syang inaamoy-amoy ang brief na binigay ko sa kanya. Boom adik si
ate. Fetish nya ata 'yun mga salawal ng mga lalaki, e. I wonder kung ilan na ang
brief na nasa kanya na naiiwan ng mga lalaking nag che-check in sa motel na
pinagtatrabuhan nya.

Mabuti nalang nagoyo ko si ate at hindi na ako pinagbayad ng pag stay ko sa motel.
Yari talaga sa akin 'yang Prince na 'yan. Hindi na nga bumalik, pinaasa na nga ako
tapos hindi pa din pala nya binayaran 'yun fee sa motel? Yung lalaking 'yun galing
ng america pero ang kuripot. Kawawa naman ang magiging girlfriend nya dahil
paniguradong eto lagi ang sasagot ng pang date nila.

Pag-uwi ko ng bahay naabutan ko si Inay na nakasuot ng two-piece na bikini habang

may suot na sunglasses at malaking sumbrero at nakahiga sa may garden namin. May
orange juice pa syang nakalagay sa gilid nya habang nag sa-sun bathing.

"Ano na namang kaadikan 'yan, Inay?" tanong ko at huminto sa tapat nya.

Tinanggal nya 'yun headset sa tenga nya na may tugtog na Blurred Lines at 'yun
sunglasses nya saka tumingin sa akin ng seryoso.

"Can't you see it? I need to have a tan skin." nag rolled eyes pa sya "Gumanda nga
ang anak ko pero mas lalo atang naging bobo. Simple logic can't undertand, My
Godness." nag suot ulit sya ng sunglasses nya.

"Jusko. Nag papa-tan pa kayong nalalaman e mukha namang tanso ang mukha nyo," sabi
ko "Inay saka bakit nyo suot-suot 'yang carpet natin brown." pinisil ko pa ang
balat ni Inay "Ay, shuta. Akala ko carpet, Inay. Balat mo pala 'yan? Puro kulubot
na kasi."

"Haha. Very funny, anak." sabi ni Inay saka tumawa ng sarcastic "Porket nabitin ako
ang pinagdidiskitahan. Pretty ka naman pero bakit ka insecure sa akin?"

"WOW! Insecure daw. Big word, Inay." napahalakhak ako "Dyan ka na nga. Insecure pa,
ah. Lagyan mo din ng lotion ang singit mo, Inay. Puro kamot, e." tumawa ako at
dumiresto na sa loob ng bahay. Isasarado ko na sana 'yung pintuan nang mapansin
kong nilalagyan na nga ni Inay 'yun singit nya ng lotion. Napailing nalang ako at
inuntog ang sarili kong ulo sa pintuan.

Alas nuebe na ng umaga at may isang oras pa ako para mag handa papunta sa school.
Kailangan kong pumasok ngayon since ilang araw na akong absent nakaraan. Hay, naku.
Makikita ko na naman 'yun pag mumukha ni Monica at ni Josh. Mukhang kailangan ko na
naman i-on ang pagiging bitch ko. Sorry, old Pipay. Nangako ako sayong hindi na
magiging bitch pero hindi ko mapigilan, e. Usapan naman natin di ba as long as
walang ginagawa sila sa akin hindi ako gaganti? Sige. Hindi ko sila gagalawin
hanggang hindi nila ako tatarantaduhin.

Habang nag bibihis nag che-check ako ng instagram account ko. Nakita kong finollow
ako ni Mirasol. Ang taray ng balyenang negra umi-instagram account na. Ano kaya ang
ipopost nyang picture nya dito? Puro sea shells and sea creatures? LOL! May iniwan
pa syang comment sa isang picture ko.

"Huy, Pilar. I-like mo din ang lahat ng picture ko, comment and share mo na din,
ah? Kung mabait ka pwede mong i-print ang picture ko tapos ipa-frame mo at isabit
mo sa kwarto mo." sabi nya sa comment.

Napatawa nalang ako at agad ni-report ang account ni Mirasol. Report as a spam.

Ngayong araw naka-uniform ako pero lumulutang pa din ang ganda ko. Tinali ko ang
buhok ko kaya mas lalo akong gumanda. Napangiti ako nang makita ko ang sarili kong
reflection sa salamin. Naisip ko kasing buksan na ang puso ko para sa ibang lalaki
na gusto akong mahalin. Siguro, eto na ang time para i-give up ko na ng tuluyan si
Josh. Ayoko na mag hold-on sa taong ako mismo ang pinakawalan pa. Marahil
nakakapanghinayang 'yun mga memories namin at mga pinagdaanan naming dalawa pero
wala, e. Kailangan ng kalimutan for the sake of my future lovelife. Hindi lahat
nang nagmamahal nagkakatuluyan. Josh is never a mistake, he's just a lesson. Kaya
nagpapasalamat akong dumating ang tulad nya sa buhay ko.

Char! Tama na ang drama. Sayang ang make-up 'uy.

Lumabas na ako ng bahay nang makita ko naman si Inay na nag tu-twerking sa garden.
Ginagaya nya si Miley Cyrus. Hindi na ako magtataka kung isang araw magpapagupit ng
buhok ang boksingera kong nanay. Alam nyo naman ang matatanda these day. Pinipilit
magpakabata.

Pag dating ko ng school may pinagkakaguluhan ang mga kaklase ko. Agad ko silang
tinulak at nagsalita para makita 'yun tinitignan nila sa table ng professor namin.

"Tabi kayo dyan. Makikitingin ang maganda." sabi ko at tinulak ang ChaKa twins na
nakikisulyap din. Agad naman silang napalingon sa akin at sasagot sana pero
inunahan ko na sila "Sssshhh. Don't talk when a beautiful like me is talking." sabi
ko saka tinalikuran na sila.

"Bakit hindi ka sumagot, Twinie. Nakakainis ka." narinig kong bulong ni Charry kay
Kathy.

"English 'yun, Twinie. Alam mo naman sa paglalandi lang ako magaling." sagot naman
ni Charry.

"Ako din, e. Sa paglalandi lang magaling kaya nga nilalandi ko boyfriend mo kagabi,
e."

"What? Kaya pala hindi sya nag rereply sa akin, e. Nilalandi mo pala sya. Siguro
sayo nya pinasa 'yung load na hiningi nya sa akin kagabi. Gaga ka, Twinie."
napalingon ako dahil sa huling sinabi ni Charry at nakita kong nag sasabunutan na
silang dalawa sa likuran namin. Mga ChaKa na 'to. Sa sobrang landi pati kalandian
ng sariling kadugo pinapatos. Poor bitches.

"What's this, sir?" tanong ko kay sir. Napalingon naman sya agad sa akin at parang
nagningning ang mga mata nya ng makita ang kagandahan ko. "Sir, nagtatanong po
ako."

"Ay! I'm so sorry, Ms.Payoson. Hindi ko mapigilan ang sarili kong mapatitig sa
maganda mong mukha everytime na nakikita kita." sabi nya saka ngumiti. May bungi si
sir. "Next week na ang foundating day ng SOGO University kaya kailangan ko ng
pumili ng magiging muse ng department natin. Kaso wala akong mapili dahil walang
may gustong sumali."

"Ha, bakit naman? Sa sobrang feeler ng mga classmates kong mga girls malamang
maraming mag pi-presinta para maging muse ng department natin."

"Yun nga, e. Maraming gusto pero nung sinabi kong lahat ng muse ay lumalaban sa
girls boxing match. Kaya lahat nag atrasan. Hays! Sumasakit na ulo ko. Kailangan
talaga natin ng muse. Ikaw nalang kaya?"

Umiling ako, "No, sir. Thanks but no thanks. Ayoko masira ang mukha ko dahil lang
dyan. Si Mirasol nalang, sir. Tutal basagulera 'yun at gangster pa. Tiyak sure win
tayo dun."

"Oo nga, sir! Ako nalang kasi!" biglang sigaw ni Mirasol at hinawi ang mga students
para makadaan sya sa umpukan ng mga classmates namin. "Ako nalang, sir. Tutal
pretty ako tapos malakas pa. Babasagin ko lahat ng mga mukha nila, promise. Ano ba
kailangan ko gawin? Mag diet ba ako para mas lalo akong maging sexy o lieposuction
nalang, sir?"

Tinignan sya ni sir ng seryoso, "Hindi lieposuction ang kailangan mo Ms.Mayosa

kundi reincarnation na."

Biglang nagtawanan 'yun mga kaklase namin dahil sa sinabi ni sir.

"King ina. Aping-api talaga ako sa story na 'to." bwisit na sagot ni Mirasol saka
nag walk out. "Futa! badtrip!" sigaw nya saka pinag susuntok sa mukha 'yun ChaKa
twins na nag-aaway pa din sa likuran namin.

"Sino-sino na bang mga kasali, sir?" tanong ko ulit.

"We have Dane Avellosa, Faith Alexandra Gupit, Mary Grace Seromines, Jennica Marie
Bona and the Queen Monica Gordon." sabi ni sir saka napatingin sa akin "Gusto mo na
bang sumali? Perfect ka para dito, e. Puro magaganda kasi 'tong mga kasali. Plus,
may ibubuga din sa suntukan."

Agad akong napangisi nang marinig ko ang huling pangalan na sinabi ni sir. "Sige,
sir. Count me in. Ipapanalo ko ang laban ng department natin." sabi ko na hindi
natatanggal ang ngisi sa mga labi ko.

Tuwang tuwa si sir dahil napasali nya ako sa competition lalo na at nasabi ko sa
kanyang former boksinger ang may sayad kong inay kaya paniguradong may advantage na
kami. Hindi na din nag klase si sir dahil nga tuwang-tuwa sya. Sinabi nya lang sa
akin na lunch break ay kailangan namin pumunta sa school gym para sa screening ng
mga contestant. Sabi ko naman pupunta ako at tumango nalang sya.

Nung lunch break na agad akong nag handa para pumunta sa school gym kung saan
gaganapin ang screening. Nag re-touch pa ako ng make-up ko para naman mas lalo ako
maging dyosa at kabahan na 'yun mga kalaban ko dahil kasali ako sa competition. Ako
ang reyna ng baranggay namin nung January kaya hindi na ako kinakabahan pag dating
sa mga ganitong bagay. Ngayon pang mayroong boxing match ang mga contestant? I'm
free para bugbugin at tuluyang wasakin ang mukha ni Monica.

Pag dating ko sa gym marami ng tao. Nasa stage 'yun mga contestant at panlaban ng
iba't ibang college department ng SOGO University. Nasa ibaba naman 'yun mga
estudyanteng manonood ng screening. Lahat sila napatingin sa akin ng pumasok ako
and I could say 'yun iba sa kanila nagulat at napanganga nang makita ako.

"I'm Pilar Payoson of Business Department. Ako ang panlaban nila." sabi ko dun sa
isang professor na nasa harapan ko.

"Ah, okay. Sige umakyat ka na sa stage." sabi nya kaya agad naman akong umakyat.

Pag akyat ko ng stage nakatingin na ng masama sa akin si Monica habang nakaupo sya.
May bakanteng upuan sa tabi nya kaya duon ako umupo.

"In all fairness, Pilar. Ang ganda mo pala sa malayo." sabi nya saka tumawa.
Napatingin ako sa kanya pero hindi sya tumingin sa akin. Nakatuon lang ang pansin
nya sa mga students na nasa harapan namin.

"Oh, thank you, dear." sagot ko "Mabuti nga ako ang ganda sa malayo, e. Eh, ikaw?
Ang layo mo maging maganda." this time ako naman ang tumawa. Kaya napatingin sya sa
akin at kinindatan ko lang sya.

"I thought pang magaganda lang ang pwedeng sumali dito sa pageant. Pero bakit may
panget?" muli nyang sabi sa akin.

Ngumisi ako, "Oo nga, e. Bakit ka nga pala kasi nandito? Saka kung bawal ang
panget, ang malandi na kagaya mo lang pala ang pwede?" napaatras ako "Tsk. Tsk.
Kung palandian lang 'to malamang screening pala panalo kana. Wala kasing tatalo sa
kalandian mo, e."

She gritted her teeth. Mukhang napipikon na. "I don't take insult from a monkey
that transformed into a human like you." sabi nya saka inirapan ako. Naglabas sya
ng salamin at tinignan ang sarili nya habang ngumi-ngiti-ngiti pa sa harap ng hawak
nyang salamin.

"Mirrors don't talk, and lucky for you, they can't laugh, either." pang-iinsulto
ko sa kanya.

Padabog nyang nilagay sa bag nya 'yun salamin at tumingin sa akin, "I so hate you,
bitch." saka nya ako inirapan.

"Hahaha. Funny, dear." tumawa ako ng sarcastic. Nilabas ko mula sa bag ko ang
cellphone ko saka may text kunwari na binasa, "Monica, nagtext 'yun alaga kong
higad sa bahay."

"Anong sabi?" tanong nya.

"Nahihiya daw sya sa sobrang kati mo." tumawa ako.

"You're getting into my nerves." tumayo na sya sa harapan ko at akmang sasampalin

na sana ako ng biglang may humawak sa balikat nya.

"Stop it, Monica. Wag na pumatol sa tulad nya." sabi ni Josh na biglang sumulpot sa
harapan namin ni Monica. Agad naman kumalma ang mukha ni Monica saka yumakap kay
Josh.
"Thanks for reminding me, Josh KO." sabi ni Monica saka tumingin sa akin at ngumisi
"Pero minsan hindi ko maiwasang pumatol sa mabababang uri ng tao, e."

Tinigasan ko ang mukha ko at hindi nagpahalatang naapektuhan sa sinabi ni Josh. Wag

daw pumatol sa katulad ko? Pero he did. Pinatulan nya ako, diary, di ba? Bullshit.

"It's funny na sabihin mong wag na pumatol sa katulad ko, Josh." tumingin ako ng
seryoso kay Josh "It's very contradicting sa ginawa mo." I laughed out loud.

Hindi ko na sila pinansin at tinuon nalang ang pansin ko sa harapan ng stage. Ayoko
ng mag-paapekto sa kanila pero sadyang sinasagad nila pasensya ko. That bullshit
couple.

Napangiti ako ng makita ko si Mong na pumasok ng school gym. Pero agad nawala ang
ngiti sa labi ko ng may kasama syang babae. They are both laughing to each other na
parang may nakakatawang pinag-uusapan. Halos mawala na ang mata ni Mong dahil sa
sobrang ngiti nya sa babaeng kausap nya. May pahampas-hampas pa ang babae na 'to sa
tyan at braso ni Mong.

Double bullshit.

Who's that girl?

Sabaw ang sinulat sa diary ko,

Pipay.

MadraNDI 28

COMMENT OY! HAHA

Dear Diary,

Hindi ko ma-explain ng maayos at maintindihan ang nararamdaman ko ngayon, diary.

Parang may kung anong nag-iinit sa loob-loob ko habang nakatitig kay Monjie na
masiglang nakikipag-usap sa babaeng katabi nya. Patuloy pa din ang screening para
sa foundation day na magaganap pero hindi ko magawang makinig sa sinasabi ng
professor na nasa gilid namin. Focus lang ang dalawang mga mata ko kung paano
ngumiti at tumawa si Monjie habang kausap ang babaeng 'to. Nag-iinit ang ulo ko,
diary. Gusto kong kaltukan ang noo ng pempem ng babaeng 'to ngayon.

Sa hindi sinasadyang pagkakataon biglang napalihis ang tingin ko. Naabutan kong
nakatitig si Josh sa akin. Kaya naman napatingin ako sa gilid ko dahil baka
nagkakamali lang ako ng inaakala at hindi talaga sya sa akin nakatingin at kay
Monicalandinakinginanitongbabaenatoforever talaga. Pero sa akin talaga sya
nakatingin, e. Nakatitig 'yun dalawang mata nya sa akin na parang may ibig sabihin.
Medyo nakabukas ang mga labi nya na parang may gustong ipahiwatig sa akin. Pansin
ko lang sa sarili ko na hindi na ganoong kasakit kapag nagkakatingin kaming dalawa
ni Josh. Wala 'yung dating kirot. May sakit pa din akong nararamdaman pero hindi na
tulad ng dati. Bigla akong napangiti dahil finally hindi na ako ganung nasasaktan.
Kaunti nalang. Kaunti nalang talaga, diary, at tuluyan ko ng maiaalis sa sistema ko
si Josh. Siguro kaunting landi este kembot nalang makakaya ko na syang ngitian ng
walang halong kabitteran sa buhay at sa sexy kong katawan. Ang puso pala ng tao ay
hindi nakakalimot sa sakit ng nakaraan, nasasanay lang 'to. Marahil tuluyan lang
akong nasanay. Aba, ilang weeks na din, e. Move din dapat.

Ilang segundo din akong nakatitig kay Josh hanggang sa ako na ang unang umiwas at
muling binalik ang paningin kay Monjie. Patuloy pa din sila sa pag-uusap dalawa.
Andyan 'yun biglang hahampas si malanding babae sa braso ni Mong dahil sa sobrang
tawa. Meron pa ngang kahit nakatagilid si Mong hahanap talaga ng paraan si
malanding babae para mahampas nya ang abs ni Mong, e. Shutang inerns na mga 'to.
Feeling ata nila nasa park sila. More talk more fun ang mga tukmol. Nakakaimbyerna
at the same time nakaka-bwisit na talaga.

"Okay, that's for to now. Tandaan nyo 'yun mga sinabi ko girls, ah?" biglang nag
salita 'yun professor na kanina pa nag to-talk. Talk pa sya ng talk kahit wala
namang nakikinig sa kanya. Busy kasi kaming lima sa mga kanya-kanya naming landi sa
buhay. Si Monicalandinapakarat hawak ang cellphone nya at nag se-selfie. Yun
babaeng si Jennica naman nag re-retouch ng make-up nya. Ang lakas mag lagay ng
makapal na foundation, feeling maputi. Nag mukha lang syang crinkles. Yun si Mary
Grace naman na jejemon mukhang nag G-GM. Yung Dane naman at Faith nag kukutuhan. O,
di ba? Hindi sila busy. Bigla tuloy akong napaisip. Sila ba talaga makakalaban ko
sa boxing? Mukhang isang upper cut ko lang sa mga maarteng 'to tulog na agad, e.

"Yes, Ms." sabay-sabay nilang sagot pero ako dedma lang. Tumayo na ako at nilagay
sa braso ko ang shoulder bag ko.

"Ah, Ms.Payoson. It looks like na hindi ka nakikinig sa mga sinasabi ko kanina."

baling sa akin ng professor.

"Nakikinig kaya ako, duh?" sagot ko.

"Weh? Sige nga kung nakinig ka. Ano 'yun mga sinabi ko?" muli nyang tanong sa akin.

"Bakit ko sasabihin? Sinabi nyo na tapos sasabihin ko ulit? Paolit-olit lang, Mam?"
sagot ko "Saka kakasabi nyo lang, ah? Nakalimutan nyo na agad. Nag durog ba kayo ng
bato?" biglang nagtawanan 'yun mg estudyanteng nakarinig ng sinabi ko.

"OMG! Walang galang sa nakakatanda." nag parinig si Monicalandi.

"OMG! Walang galang sa nakakaganda." pag paparinig ko din sa kanya.

"Excuse me, are you referring to me?" mataray na tanong ni Landi sa akin.

Tumingin ako sa kanya ng seryoso saka nag taas ng kilay, "Excuse me din. Bakit,
maganda ka ba?"

Inirapan nya ako, "Whatever. I still have Josh. You still have none." nag rolled
eyes pa sya.

"Iyong-iyo na si Josh mo. Saksak mo sa pempem mong maluwang, sa boobs mong lawlaw
at sa katawan mong laspag." tumawa ako.

"Such a waste of time talking to a nonsense monkey like you." she rolled her eyes.

"Such a waste of time talking to a slut like you." I mimic her. Tumalikod na ng
tuluyan si Monica at pasimpleng nangulakot. "Yak. Ilong na nga lang virgin sayo
fini-finger mo pa. Ang landi talaga." sabi ko.
"I'm not fingering my nose, duh?" inis na sabi nya sa akin. "Wag mo nga ako
kausapin. Girls, look, oh. May bago akong flower. Bagay 'to sa akin tignan nyo."
sabi nya mga babaeng makakalaban namin. Nilagay nga ni Monica 'yun bulaklak sa
tenga nya at todo puri ang mga gaga sa ginawa ni Monica. Kesho ang ganda daw ni
futa. Kesho ang pretty daw. Shutang inerns na mga 'to. Ang hilig mag platiskan.

Bigla akong humalakhak, "Naglagay ka pa ng bulaklak sa tenga mo. So feeling mo

dyosa ka na nyan? Nag mukha ka lang paso." sabay baba ko ng stage. Narinig ko pang
sumigaw si Monica sa akin na puro panlalait. Kaya humarap ako sa kanya at nagsalita
muli "Hindi ako tumatanggap ng insulto na galing sa taong mas panget pa sa akin."
ngumisi ako sa kumindat.

"BOOM BASAG BH3? ARAY KO BH3!" sigaw ng mga students. Sumigaw ulit si Monica pero
hindi ko na pinansin. Asar talo si gaga.

Tuluyan na akong naglakad. Dahil may hinahalungkat ako sa bag ko hindi ko na

namalayan na may nabunggo pala ako at nawalan ako ng balanse. Mabuti nalang may
taong mabilis nakahawak sa katawan ko kaya naalalayan nya ako at hindi tuluyang
bumagsak sa sahig.

"Mag-iingat ka sa susunod, ah? Tignan mo muntik ka ng mahulog. Mabuti nalang nasalo

kita." sabi nya sa akin.

Mabilis akong tumayo at inayos ang sarili ko saka nagsalita "Sana hinayaan mo
nalang akong mahulog. Masakit nga mahulog sa sahig pero mas masakit pa din 'yung
iwanan ka dahil sa hindi ka kagandahan at ipagpalit sa mas magandang babae." sagot
ko sa kanya.

"Pipay.." binanggit ni Josh ang pangalan ko. Pero hindi na din tulad ng dati. Hindi
na bumilis ang tibok ng puso ko sa tuwing binabanggit nya ang simple kong pangalan.
Wala na 'yun dati na parang nagkakaroon ng special na meaning 'yun pangalan ko
kapag sya ang bumabanggit nito.

Tumawa ako saka hinampas sya sa braso nya "Just kidding, Josh. Wala na 'yun sa
akin. Past is past, right? Never say die because tomorrow is another guy. Nasa inyo
na ng tuluyan ni Monica ang basbas ko. No hard feelings. Basta ba ay invited ako sa
kasal nyo if ever, ha?" mas lalo akong natawa "It's weird pala na pag-usapan ang
kasal lalo na tayong dalawa ang unang nag plano 'nun." saka ako tumalikod.

Binanggit muli ni Josh ang pangalan at hinawakan ako sa braso. May kuryente pa din
pero hindi na malakas ang tama sa buong katawan ko. Muli akong humarap sa kanya
saka tinanggal ang pagkakahawak nya sa braso ko at seryoso muling nagsalita.

"You don't have any rights to hold me in any parts of my body. You dropped my heart
and soul, remember?" napabuka ang bibig ni Josh. Akala ko may sasabihin sya pero
humugot lang sya ng malalim na buntong hininga at napayuko.

"Patawad." sabi nya na halatang sincere naman.

"Sa palengke nalang ginagawa 'yang tawad. URUR!" saka ako nag walk-out.

Tuloy lang ako sa paglalakad palabas ng school gym. Chin up para makita nila ang
ganda ko. Pout lips para alam nilang masarap halikan ang labi ko. Stomach in para
kunwari malaki boobs ko. Hehe. Nung malapit na ako kay Monjie at dun sa babaeng
kausap nya sa mismong gitna pa nila ako dumaan. Bigla silang napatigil sa pag-uusap
at napatingin sa akin.

"Oh, bakit? Daanan 'yan. Hindi 'yang talking way." sarcastic na sabi ko sa kanila.
Natawa lang si Monjie habang si malanding babae napaasim ang mukha.

"May sasabihin ka ba, 'te? Nakakahiya naman sayo. Extra ka na sa story ko pero wala
ka pa ding line." umiling lang sya. Tinignan ko sya mula ulo hanggang paa pero
naconfused ako mga pemsters. Hindi ko mawari kung nasan ba ang ulo o paa nya, e.
Magkamukha kasi. Sa huling pagkakataon sinulyapan ko si Mong. Nakangisi sya sa akin
kaya inirapan ko sya.

Lumabas na ako ng gym nang marinig kong tinatawag ni Mong pangalan ko. Hindi ako
lumilingon at patuloy lang ako sa paglalakad. Mas binilisan ko pa kahit natatapilok
na ako dahil sa taas ng takong kong suot. Akala ko nakakalayo na ako mula kay Mong
pero bigla nyang hinawakan ang braso ko at hinarap sa kanya.

"Ano ba, Pipay. Kanina pa kita tinatawag, e. Nakakahingal ka naman habulin." sabi
nya habang nakayuko dahil sa hingal. Hinahabol nya din ang hininga nya.

"Sino ba kasi nagsabing habulin mo ako?"

"Matic na 'yun, baliw. Kapag nag walk-out ang babae, responsibilidad na ng lalaki
na habulin sya para mag explain." sabi nya saka tumingin sa akin at ngumiti. Mas
lalo tuloy sumingkit ang mga mata ni Mong. Ngayon ko lang napansin na ang kinis
pala ng kutis ni Monjie. Ang pinkish din ng lips nya. Ang nipples nya kaya pink
din?

"Ano naman ipapaliwanag mo? Hmm.. Sige explain mo sa akin kung bakit sa ibaba ang
pempem ng isang babae? Pwede naman sa noo o kaya sa kilikili."

Tumawa sya, "Syempre mas masarap kapag nasa ibaba. Ang panget naman kung ang pempem
ng babae nasa noo o kilikili nya. Ang awkward butasin nun." tawa lang sya ng tawa.

"Korni mo. Leche." inis na sagot ko pero sa totoo lang natatawa na din ako. Sasagot
pa sana ako pero biglang may tumawag sa pangalan ni Mong kaya napalingon sya.
Tinawag sya nung babaeng malandi na kausap nya kanina. Pansin ko lang sa kwento
kong 'to, ano? Ang daming mga higad. Nakakahiya ang slight na kalandian ko sa mga
kalandian nila sa katawan.

"Monjie, salamat, ah? Sana makapunta ka!" sabi nung babae at todo pa-cute pa. Mukha
namang pakyu ang mukha.

"Finally! May nasabi ka na din na linya sa kwento ko. Oh, wala ng samaan ng loob,
ah?" sabi ko dun sa babae saka umirap.

"Wala 'yun, April. Try ko pumunta!" kumaway pa si Mong "She's so pretty, right?"
pagsasalita ni Mong habang nakatingin pa din dun sa babae habang naglalakad ito
palayo sa amin. "And she's so fun to be with."

Napasimangot ako, "Hindi kaya sya maganda. Maputi lang sya." sagot ko "She's so fun
to be with. Mas magaling kaya akong mag joke sa kanya. Alam nya ba ang mga pempem
jokes?"

"Don't compare yourself to other girls. Every girls are beautiful in their own
unique way." sagot ni Mong saka ngumiti na naman.

"Whatever. Kung maganda edi ligawan mo." naglakad ulit ako palayo kay Mong.

Bwisit sya. Talaga bang kailangan nya sabihin sa akin na maganda 'yun babaeng 'yun?
Oo na. Maganda na. Kailangan talaga ipamukha sa akin na may maganda syang nakikita
na babae? Nakakainis. Hindi ba alam ng mga lalaki na naiinis kami kapag may ibang
babae silang sinasabihan na maganda? Hindi ko magets ang sarili ko pero naiinis
talaga ako, e. Naiinis ako sa mga nakita kong ginagawa ni Mong dun sa babaeng 'yun.
Parang ang saya-saya nilang dalawa. Yun tipong nakakalimutan nila na may tao sa
paligid nila dahil sa sobrang kaligayahan nila sa isa't isa? May kung anong
sumasakit sa puso ko dahil dun, e.

"Pipay, ano bang problema mo?" muli na naman hinawakan ni Mong ang kamay ko at
hinila paharap sa kanya. "Bakit ka ba nagkakaganyan? Bakit-- teka, bakit ka
umiiyak?"

"Anong umiiyak ka dyan?" bigla akong napahawak sa mga mata ko at tama nga si Mong
dahil umiiyak na ako. Bakit ba ako umiiyak? Hindi ko na namalayan na umiiyak na
pala ako habang iniisip ko na masaya si Mong na kausap 'yun babae. Bumigat 'yun
pakiramdam ko sa ideyang isang araw magkakaroon na ng girlfriend si Mong at iiwan
na nya din ako. Siguro, masyado lang akong na-trauma dahil sa ginawa ni Josh sa
akin. Yun sumama sya sa ibang babae dahil maganda ito at sexy. Ayoko lang matulad
si Mong na iwanan ako dahil sa babaeng 'yun.

"Wala.." sabi ko saka pinunasan 'yun luha ko "Tears of joy 'to. Masaya lang ako
dahil finally mukhang may babae ka ng nagugustuhan. I'm happy for you, Mongoloid."
sabi ko sa kanya saka tinapik pa ang balikat nya.

Hinawakan ni Mong ang kamay ko saka tumingin dito at tumingin sa mata ko. "Wag mo
ko gawing tanga. Mga bata palang tayo alam ko na ibig sabihin ng mga luha mo." sabi
nya "Seryoso, Pilar. Ano ba nangyayari sayo? Bakit mo ko sinusungitan? Bakit ka
umiiyak?"

Napaiwas ako ng tingin, "Natatakot lang ako.." mahina kong sagot sa kanya. Shutang
inerns. Ayoko talaga ng ganito, e. Nahihirapan akong sabihin 'yun gusto kong
sabihin.

"Natatakot saan? Tumingin ka nga sa akin." hinawakan nya ang pisngi ko saka hinarap
sa kanya. Ang seryoso ng mukha ni Mong. Parang 'yun itchura nya kapag ayaw nya
akong nasasaktan at may inaalala "Saan ka natatakot?"

"Natatakot ako sa ideyang iiwan mo din ako dahil sa babaeng maganda. Shutang
inerns. Ang feeler ko, 'nuh? Feeling ko boyfriend kita kaya ayaw kong may
kinakausap kang babae. Naguguluhan ako Mong. Ang bigat sa dibdib, e. Ang bigat sa
dibdib nung nakita kitang may kausap na babae. Parang any moment iiwan mo din ako
tulad ng ginawa nya."

Nakatingin lang sya sa akin at pinapakinggan 'yun every words na sinasabi ko. Bigla
nyang nilapit sa dibdib nya 'yun kamay ko kung saan nakalagay ang puso nya. "Anong
sinabi ko sa'yo, Pipay? Hindi ba sabi ko ako ang batman ng buhay mo? Di ba ako ang
bahala sayo?" sabi nya saka ngumiti "Wala akong balak na mag girlfriend na ibang
babae, Pipay."

"Bakit?" tanong ko.

"Hindi mo ba natatandaan 'yun sinabi mo sa akin nung mga bata pa lang tayo?"
nakangiti pa din sya.

"Alin dun? Nabibigyan kita ng gamit kong panty para may remembrance ka sa akin? Yun
ba? Hindi naman ako sisira sa pangako, e. Gusto mo etong panty na suot ko na ang
ibigay ko sayo?" itataas ko na sana 'yun palda ko para hubarin ang panty ko at
ibibigay kay Mong ng bigla nya akong pigilan.

"Wag kang dugyot. Hindi 'yan," natatawa nyang sagot "Hindi ba sinabi mo nung mga
bata palang tayo na ako lang ang lalaking papakasalan mo?" pagkasabi nya nun saka
ko naalala 'yun mga usapan namin nung maliliit palang kaming dalawa.

"Sinabi ko ba talaga 'yun?" hindi ko makapaniwalang sagot sa kanya.

"Oo naman." sabi nya "Hindi ko sisirain 'yun pangako natin sa isa't isa tulad ng
ginawa nya." bigla naming napansin na nakatayo na pala sa gilid namin ni Mong si
Josh at Monica. Magkahawak pa silang dalawa ng kamay kaya mas lalo akong nagulat sa
ginawa ni Mong.

Bigla syang humarap kay Josh at nagsalita "Pre, hihingiin ko na ang basbas mo.
Since mukhang masaya ka na kay Monica and It's unfair for Pipay kaya magpapaalam na
ako sayo na liligawan ko na sya." nagulat ako sa sinabi ng Mongoloid na 'to.
Halatang nagulat din si Josh dun at napatingin sa akin. Parang sinasabi ng mga mata
nya na tumanggi ako o feeling ko lang.

Ilang sandali na nakatitig si Josh sa akin nang bigla syang sikuhin ni Monica.
"Ba..Bahala ka." malamig nyang sagot saka nag-iwas ng tingin.

"Thanks, pre." sabi ni Mong saka muling humarap sa akin "Pipay, would you give me a
chance to pick up the pieces of your broken heart? Would you let me to mend it and
make it as a whole again? Pipay alam kong hindi dapat to tinatanong pero papayagan
mo ba akong manligaw sayo?" sunod-sunod na sinabi ni Mong at lumuhod pa sa harapan
ko na parang tinatanong kung gusto ko ba sya pakasalan.

Napatingin ako kay Josh na kasalukuyang nakatingin lang din sa akin. Habang si
Monica naman ay nakangisi habang nakasandal ang ulo nya sa balikat ni Josh. Tumigas
ang bagang ni Josh habang nakatitig ng seryoso sa dalawang mata ko. Bigla akong
napalunok.

Siguro hindi naman masama kung bibigyan ko si Mong ng chance, right? After all,
single naman ako and ready to finger este to mingle pala.

"Bukas. After ng klase. Kita tayo sa lugawan ni Aling Nena para malaman mo ang
sagot ko." sagot ko kay Mong saka nakangiti.

"JOSH!!" bigla akong napaharap kay Monica dahil sumigaw sya. Napansin kong wala na
si Josh sa tabi nya kaya tinignan ko din kung saan nakatingin si Monica. Kitang
kita ko kung paano tumakbo palayo si Josh mula sa aming tatlo.

Anong eksena nun? Mang-aagaw ng exposure, ha? Tse.

Hanggang dito muna, diary.

Sabaw pa din si author, e.

Ready to finger este to mingle,

Pipay

MadraNDI 29

Dear Diary,

"Inay, first boyfriend nyo ba si Itay?" tanong ko kay Inay diary habang nagluluto
sya ng ulam namin. Friday ngayon pero hindi ako pumasok kaya tengga ang kagandahan
ko dito sa bahay namin para pestehen ang buhay ng boksingera kong nanay. Mabuti nga
nandito sya ngayon dahil mostly nasa labasan si Inay kapag weekends at nagbebenta
ng droga. Charot! Busy sya sa boxing stuff nya, remember?

Lumingon sya sa akin saka nag salubong ang kilay nya "Ano bang tanong 'yan, Pilar.
Why so sudden?Hihihi." biglang kinilig si Inay. Nilagay nya pa 'yun hawak nyang
sandok sa pagitan ng boobs nya saka humawak sa pisngi parang todo ang ayos nya sa
pagkakilig.

"Inay, sagutin mo na nga lang tanong ko. Hindi bagay sayo ang kiligin. Para ka lang
natatae." naiinis na sagot ko sa kanya.

"Basag trip ka talaga forever, nuh?" singhal naman nya sa akin saka umupo sa tabi
ko. "Hindi ko first boyfriend ang tatay mo, Pilar." sabi nya habang nagtatanggal ng
dahon ng malunggay sa tangkay nito. "May first boyfriend ako 'nung 4th year high
school palang ako up to college. Yun first boyfriend ko 'yun tipong pinapangarap ko
na talaga makatuluyan ko sa lahat. He's so ideal and perfect to be my husband. Sabi
nga ng mga schoolmates namin dati kami daw 'yun perfect couple, e. Alam mo 'yun,
anak? Yun wala kang matatapon na pintas sa aming dalawa dahil perfect talaga kami
sa isa't isa, e."

Nakikinig lang ako kay Inay habang nag to-throwback sya ng mga kalandian nya nung
araw.

"Everything in our relationship was so smooth back then. Ang dami naming pinangarap
sa isa't isa before. Mga pangarap na gusto naming makamit ng sabay at abutin na
magkasama kapag dumating 'yun future. Sabi nga namin sa isa't isa na walang
makakapagtibag sa relasyon namin, e. Pero may isang hindi inaasahan na pangyayari
na nagbago sa aming relasyon. Nagkaroon ng opportunity para makapunta sa ibang
bansa 'yun first boyfriend ko. Masyado kasing mataas ang pangrap nya dahil gusto
nya maging astranaut. Mahilig sa space si gago. Sana pala hindi ko na sya pinaalis,
nuh? Pero wala, e. Supportive girlfriend kasi ako dati. Hihi." kilig na kilig na
naman si Inay "Bago sya umalis pinangako namin sa isa't isa pag balik nya
magpapakasal na kami. Eh ang futa. Wala pang isang taon sa US nalaman kong nabuntis
na nya 'yun anak nung professor nila."

Biglang tumawa si Inay. Yung tawang parang nasasaktan dahil sa mga naalala nya,
"Ang sakit sakit nung nalaman ko 'yun balitang 'yun. King Ina lharn talaga.
Pakiramdam ko nanunuot sa buto't balat ko 'yun kirot ng puso ko. Nakakagago lang
kasi dahil panay naman ang tawagan namin sa isa't isa, e. Minsan nga nag huhubad pa
kami sa harap ng yahoo messenger para lang matanggal ang kati ng mga katawan
namin." bigla akong nandiri sa sinabi ni Inay "Pero may ginagawa na palang
kagaguhan 'yung walangyang 'yun. May ni-ra-rak na palang puti sa US. Galit na galit
ako nung nalaman ko 'yun kaya pinasok ko ang boxing club sa school namin. Gusto ko
kasi mag training at matuto ng perpektong sapak kung saan mababasagan ko ng bayag
'yun first boyfriend ko."

"Ang haba naman ng kwento nyo, Inay. Ang dami ng nasayang, oh. Ang haba ng exposure
nyo ngayon sa kwento ko." inis na sabi ko sa kanya.

"Futa ka!" kinuha nya 'yun kawali na nasa harapan nya saka hinampas sa ulo ko "Wag
kang atat. Kitang nag mo-momment ako dito, e. Asan na ba ako? Ay, tama. Sa boxing
club kung saan ko nakilala si Itay mo. Hihihi." kinilig na naman ang matanda.
"Unang kita ko palang sa itay mo nag init agad ang ulo ko, Pilar. Ang hambog at
hangin kasi nya masyado. Palibhasa isa sya sa mga senior ng boxing club kaya kung
makapagmayabang akala mo kagwapuhan."

"Hindi ba pogi si itay 'nung kabataan?"

"HINDI!" mabilis na sagot ni Inay "Pero masasabi kong malakas ang sex appeal ng
demonyo na tatay mo. Alam mo 'yun? May something sa kanya na hinahabol ng mga
kababaehan at kabaklaan sa school namin dati, e. Dati takang-taka ako kung ano ang
hinahabol sa kanya until malaman kong patola nya pala. Sobrang laki kasi. Hihi."
napa-face palm ako "So, ayun nga. Mayabang ang tatay mo at lagi akong binubully
dahil ang hina ko daw sumuntok. Sya ang naging personal trainor ko 'nun. Sinabi nya
sa ibang senior na walang poporma sa akin dahil makakalaban daw nila si Itay mo."

"Oh, tapos? Dahil sa boxing club, sa pambubully nya sayo, sa pagiging trainor nya
at sa palagi nyong pagsasama nagkadevelopan kayo? Nadevelop ang feelings nyo sa
isa't isa kaya nahulog ka sa kanya? So, si Itay ang second boyfriend mo? Ano ba
'yan, Inay. Masyadong cliche ang kwento nyo. So predictable. Ganyan ang mga story
sa wattpad na nagkalat, e. Aso't pusa ang start pero sa ending nag dog style na.
Sino ba ang author ng story mo para mabigwasan ko sa ngalangala?" iritado kong
sagot sa kanya.

Kinuha naman ni Inay ang tangke ng gasul at muntik hihampas sa ulo ko, "Gaga! Wag
kang excited. Bakit mas marunong ka pa sa author. Tapos na ba ang kwento, ha? Tapos
na ba?"

"Ay, hindi pa pala. Hehe." napakamot ako ng ulo.

"Hindi pa nga talaga." sabi nya "Yan ang hirap sa inyo, e. Kakasimula palang ng
kwento sasabihin nyo agad na cliche at parang katulad din ng mga nababasa nyo.
Pagsasampalin ko kaya kayo ng magising kayo at maliwanagan sa mga sinasabi nyo?"
umirap si Inay "Hindi ko 2nd boyfriend si Itay mo."

"Eh, ano?"

"Pang 54th ko sya.. ay wait, pang 55th ata? Pero parang pang nasa 60th na sya, e."
nag-isip-isip si Inay "Leche. Ang sakit sa ulo mag-isip. Basta hindi ko 2nd
boyfriend si Itay mo. Marami pang dumaan sa akin bago ko naging boyfriend si Itay
mo. Halos nga lahat ata ng lalaki sa school syinota ko na parang lang makalimot sa
pesteng first boyfriend ko na 'yun." sabi nya "Pati nga mga bakla sa school namin
nung araw pinipilit ko maging boyfriend, e. Ultimo mo poste na lagyan mo lang ng
damit na matino at malaking patola sa harapan gagawin kong boyfriend."

"OMG! Naging malandi kayo, Inay?"

"ULOL, Pilar. Malandi ka dyan?" sigaw nya "Man-hater pa nga ako 'nun, e. Saka hindi
ako malandi 'nuh."

"Excuse 'yan ng mga malalandi."

"Eh ikaw, hindi ka malandi?" tanong nya sa akin.

"Hindi ako malandi." sagot ko.

Nang-irap na naman si Inay "Excuse nga 'yan ng mga malalandi." sabi nya "Anywhore,
basta hindi ako malandi 'nun. Naging bitch ako at man-hater. Naging party animal at
nilulong ang sarili ko sa alak at droga. Ginawa ko lang ang lahat para makalimot
pero alam mo 'yun, Pilar? Kahit anong gawin ko sa sarili kong paglimot hindi ko pa
din magawa. Sariwa pa din 'yun panloloko sa akin ng animal na first boyfriend ko.
Ang hurt hurt kasi ng ginawa sa akin ng walangya. Hanggang sa isang gabi habang
nasa bar ako at nakikipag sexy dance sa kung sino-sino may humila sa akin na
lalaki. Nagulat ako kung sino 'yun. Hindi ko pa makita ng maayos ang mukha nya
dahil nahihilo na ako at ang dilim pa sa bar na pinagsasayawan ko."

"Hanggang sa makapag-adjust na ng tuluyan ang mga mata ko at nakita kong si Itay mo

ang humila sa akin para humarap sa kanya. Nakatingin lang sya ng seryoso sa akin at
biglang nagsalita na galit na galit. Wag ko daw sisirain ang buhay ko para sa
walang kwentang lalaki sabi nya." natahimik si Inay at parang inaalala 'yun mga
araw na 'yun "Sabi pa ni Itay mo na okay lang daw umiyak dahil masakit 'yun
nangyari sa akin pero isang beses lang daw. Ang pag-iyak kasi ng pangalawang beses
sa parehong rason ay katangahan na."

"Tapos?" sabi ko habang pinapapak na ang dahon ng malunggay na nasa harapan ko.

"Tapos sabi nya kung iiyak pa daw ako wala na daw syang magagawa kundi buohin ang
puso ko at sya na ang mag-aalaga. After that night may nangyari sa aming dalawa.
Kwento ko pa ba ang bed scene, anak?"

"Sige, Inay. Dali! Yun detailed, ah? Mula kung paano kayo nakarating sa motel tapos
nag hubaran!" muntik buhatin ni Inay 'yun lamesa para lang ihampas sa ulo ko.

"Wag kang malibog, Pilar." sabi ni Inay at namumula pa ang mukha "Basta ang
masasabi ko lang ang galing ni Itay mo. Hihihi."

"Kill joy ka, Inay." bwisit na sagot ko "Oh, tapos, kayo na after nun?"

Tumango sya, "Oo. Hihi. And the rest is history."

"Ang dami mong sinabi, Inay. Mga paraan mo din, nuh? Para lang dumami ang exposure
sa kwento ko. Ang tanong ko lang naman sayo kung si itay ba ang first boyfriend mo.
Oo o hindi lang isasagot sa tanong ko, e."

"Wala kang pakialam!!" sigaw nya "Oshit! Yun niluluto kong pritong itlog nasusunog
na! Ikaw kasing bata ka dinadaldal mo ako, e. Shutang inames naman, oh." sagot nya
saka tumayo ng mabilisan at inasikaso 'yun niluluto nyang itlog na nasunog na.

Tumayo na ako saka nagsalita ulit "Itlog lang pala niluluto nyo Inay pero bakit may
pang himay-himay pa kayo ng malunggay habang nag ku-kwento?"

"Para dagdag effect sa pag kwento ko. Props lang ba?" sagot nya habang tinatanggal
ang itlog mula sa kawali "Pero alam mo, anak? Na-realized ko lang na kapag pala
perfect ang relasyon ng dalawang nag mamahalan hindi nagtatagal. Kasi may tendency
na magsawa ka sa kanya dahil wala na kayong ibang gagawin kundi mahalin ang isa't
isa. Healthy din sa isang relasyon ang mag-away pero hindi 'yun sobra. Ang pag-
aaway kasi ay nangangahulugang may pakialam ka sa ginagawa nya." sabi nya "Saka
hindi porket nagkaroon ka ng first boyfriend at pinangako nya sayo ang lahat kayo
na ang magkakatuluyan sa dulo. Dadating din 'yun oras na mag hihiwalay kayo dahil
may mas deserving na taong nilaan ang dyos para sayo."

Natahimik ako dahil sa sinabi ni Inay at tuluyang pumasok sa kwarto ko. Para kasing
natamaan ako sa sinabi nya, e. Anong parang? Natamaan talaga. Yun sinabi nya kasi
ang perpektong nag lalarawan sa aming dalawa ni Josh ngayon. We love each other
that much na parang wala ng sino man ang makakapag hiwalay sa aming dalawa. Na-
realized ko lang din na hindi lang pala ang pagmamahalan ang importante sa isang
relasyon. Dahil kung puro mahal lang? Bakit marami pa ding nagkakahiwalay sa mundo?
Marahil ginawa ang paghihiwalay ng dalawang tao para mapalapit sya sa taong para
talaga sa kanya.

Josh is just a stepping stone para sa taong para talaga sa akin, e. Kagabi ko pa
din pinag-iisipan 'yun sinabi ko kay Mong. Kung bibigyan ko ba sya ng chance or
hindi. Inaamin ko na may something akong nararamdaman para kay Mong pero not enough
para maging magkarelasyon kami. Pero wala namang masama kung susubukan ko di ba?
There's no harm in trying. Mas masayang magsisi ako sa isang bagay na ginawa ko
kesa magsisi dahil hindi ko nagawa.
Ilang ulit ko tinimbang ang mga consequences pero laging natatapos sa bibigyan ko
ng pag-asa si Mong. Nung mga bata kasi kami sa kanya ko pinangako na sya ang
papakasalan ko, e. Hays! Sige bibigyan ko ng chance si Mong. Who knows baka mag
work-out ang relasyon namin? Nag gi-gym pa naman 'yun mongoloid na 'yun samantalang
si Josh hindi kaya nganga relasyon namin. Oh, hindi nyo na-gets 'yun joke? Bigti na
'te.

Alas tres na ng hapon kaya nag-ayos na ako ng sarili ko. Hindi na ako nag-aksaya pa
para mag damit ng bongga dahil malapit lang naman 'yun sinasabi kong lugawan ni
Aling Nena. Nag short lang ako para makita ang maputi kong mag legs tapos spaghetti
na top. Nag pusod ako ng buhok tapos red lipstick para kabog. Balak ko nga sanang
suotin 'yun ball gown ko na ginamit ko nuong Ms.January Girl pero wag na lang.
Ayokong makakuha ng atensyon lalo na kung sa lugawan lang naman pala ang bagsak ko.

Nagpaalam na ako kay Inay na aalis na ako. Sabi nya bahala daw ako sa buhay ko.
Iniwanan ko syang nilalamon 'yun sunog na mga itlog na niluto nya habang nanunuod
sya ng boxing.

Paglabas ko ng bahay nakasalubong ko si Prince na may dalang karton. Saka ko

naalala 'yun mga atraso sa akin ng walangyang 'to.

"Hoy! Gago ka. Ang lakas mo magpakita sa chapter na'to pag tapos mo kong bitinin sa
motel!!" sigaw ko sa kanya habang hinahampas sya ng bag kong dala.

Todo iwas naman sya, "Aray! Pipay. Aray! Masakit. Itigil mo 'yan." sabi nya habang
nag-iiwas. "Saka anong pinagsasabi mong binitin kita? Saan ba?"

Bigla akong napatigil sa paghampas sa kanya dahil sa sinabi nya. "Di ba 'yun sa
motel? Andun tayong dalawa at mag be-bed scene sana pero pinabili kita ng
proteksyon dahil ayoko mabuntis? Tapos umalis ka at hindi na bumalik. Hindi mo din
binayaran 'yun motel fee!!!" sigaw ko ulit saka hinampas sya ng bag sa harapan nya.
Napahawak naman sya sa patola nya dahil sa sobrang sakit.

"Aray ko, shit ka." sabi nya "Anong pinagsasabi mo? Hindi naman kita nakasama sa
motel, e. Nung nalasing ka sa bar hindi ako ang kasama mo papuntang motel. May
sumundo sayo saka--" naputol 'yun sinasabi nya dahil biglang nahulog 'yun box na
dala-dala nya at natapon sa kalsada "Shit. Ang strawberry cake ko. Ang kawawa kong
strawberry cake. Huhuhu." sabi nya habang nakaupo sa kalsada at hinawakan 'yun
strawberry cake na lasug-lasog na.

Napangiwi naman ako sa inakto ni Prince. Shutang inames. Para strawberry cake lang
iniyakan na.

"Anong nakakaiyak dyan sa cake? Cake lang iiyakan mo na?"

"Favorite ko 'tong cake na 'to, e. Huhuhu." patuloy lang sya sa pag ngiwi.
"Pagbabayaran mo 'to! Dahil sayo kaya natapon ang cake ko! Kailangan mo ko samahang
kumain dahil hindi pa ako nanananghalian."

"May lakad ako. Hindi pwede!" sagot ko "Saka ayoko na kita kasama. Lagi nalang ako
ang nagbabayad."

"Ngayon, hindi na. Ako na talaga ang magbabayad." ngumisi si Prince.

"Hmm, sige na nga. Alam mo naman na patay gutom ako sa libre, e." sagot ko "Pero
dyan nalang sa lugawan tayo ni Aling Nena kumain. May hihintayin din kasi ako dun."

"Sige ba! Para mas mura!" sagot nya. Kuripot talaga ang punyeta "Babye, strawberry
cake. Bibili nalang ako bukas, promise." nagpaalam pa sya sa cake na nasa kalsada.
Adik na din ba 'tong si Prince?

Naglakad lang kami ni Prince papuntang lugawan ni Aleng Nena. Nung nakarating
kaming dalawa agad kaming nag order. Actually sya pala ang nag-order para sa aming
dalawa. Lugaw ang inorder ni gago at hindi man lang nag order ng soft drinks. Mag
tubig na lang daw kaming dalawa. Kuripot talaga ang leche. Habang nag hihintay kami
ng order dahil iniit pa daw 'yun lugaw na tira nung isang araw, nag ku-kwentuhan
lang kami ni Prince.

"Ano nga 'yun sinasabi mo kanina?" tanong ko.

"Alin dun? Ang dami kong sinabi kanina, e. Yun sinabi ko ba tungkol sa strawberry
cake?" patay malisya nyang sagot.

"Bobo mo madalas. Wala akong pakialam sa strawberry cake na 'yun. Ang tanong ko
kung sino 'yun sumundo sa akin."

Napatitig si Prince saka napalunok, "Ah..eh.. Ano.."

"Ah..eh..Ano?"

"Ah...Ayan na 'yun order natin, oh." sabay turo nya sa padating naming order.

Nilapag ni Aling Nena 'yun lugaw namin sa may harapan namin. Agad kong hinawakan
'yun mangkok kung mainit ba ang lugaw o hindi dahil hindi naman umuusok 'yun lugaw.

"Akala ko ba ininit nyo ang lugaw, Aling Nena?" tanong ko "Bakit wala namang init
'to?"

"Sana sizzling lugaw ang inorder mo para mainit na mainit talaga." sagot nya na
mataray.

"Sana sinabi nyo para 'yun ang inorder ko." malditang sagot ko "Magkano ba ang
lugaw?"

"Sampu." sagot ni Aleng Nena.

"Eh ang lugaw na may langaw magkano?" tanong ko nang may mapansin akong langaw sa
lugaw ko "May langaw, oh."

"Free na 'yan sayo. Langaw ang nilagay ko sa lugaw mo habang sa kasama mo naman
ipis." saka nya tinuro si Prince. Napatingin naman kaming dalawa ni Aleng Nena kay
Prince na kasalukuyang nilalantakan na 'yun kinakain nyang lugaw. Isang subo nalang
nya at ubos na ang lugaw na kinakain nya.

"Bakit?" patay malisya nyang tanong sa akin.

Napatitig ako sa bibig ni Prince dahil napansin kong may paa pa ng ipis na nakausli
sa labi nya. Napalunok ako at nandiri. "Wala." sagot ko "Gusto mo pa? Sayo nalang
'tong akin." saka ko inusog sa harapan nya 'yun lugaw na para sa akin.

"Talaga, Pipay? Salamat, ah? Sarap pa naman ng lugaw." sagot nya habang kumikinang
ang mata dahil sa lugaw. Bigla syang napatingin sa lugaw at nagsalita "Bakit may
pasas ang lugaw? Special siguro 'to." kinuha nya 'yun langaw saka sinubo at
nginuya-nguya. "Maalat-alat 'yun pasas. Tamang-tama sa lugaw." saka nya sinimulan
lamunin 'yun lugaw na may langaw.

Napabaling ang ulo ko sa kaliwa at nasuka suka dahil sa kabobohan ni Prince. My

God. May mas bobobo pa ba kay Prince? Magtaas nalang ng kamay.

Nung natapos si Prince kumain nag paalam na sya na mauuna na dahil pakiramdam nya
sumakit ang tyan nya dahil sa dami ng kinain nya. Gusto ko sanang sabihin na
sumakit ang tyan nya dahil may ipis at langaw syang nakain kaso wag nalang. Ganti
ko na 'yun dahil sa pambibitin nya. Nung umalis si Prince saka ko lang na-realized
na hindi pa pala sya nagbabayad sa kinain nya kaya nag-init bigla ang ulo ko.
Peste. Ang ending ako na naman magbabayad ng kinain nya? Wala talaga maaasahan sa
kupal na 'yun kahit kailan.

Nakalimutan ko din pala na itanong sa kanya kung sino 'yun nag sundo sa akin at
kasama ko sa motel kung hindi sya. Gusto ko isipin na si Prince nga 'yun at
gumagawa lang sya ng excuse para hindi ko sya bugbugin pero may part sa utak ko na
nagsasabing hindi nga sya 'yun. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang maisip
kong baka si Josh nga talaga 'yun kasama ko nung araw na 'yun. Shutang. Wag naman
sana. No. Hindi maaari.

"Hindi maaari. Si Prince talaga 'yun." bulong ko sa sarili ko at pinipilit

kumbinsihin ang sarili ko sa mga naiisip ko. "Hindi pwedeng si Josh 'yun." biglang
may humawak sa balikat ko mula sa likuran ko kaya nagulat ako. "AY JOSH!!" sigaw
ko.

"Bakit?" biglang kumalabog ang dibdib ko nang marinig ko 'yun boses na nagsalita
mula sa likuran ko. Kabado ako at dahan-dahang lumingon sa likod ko para masigurado
na siya ba talaga ang nakatayo sa likod ko.

"Anong..anong ginagawa mo dito?" nauutal kong tanong kay Josh nang tuluyan na akong
makaharap sa kanya. Nakasuot pa si Josh ng basketball uniform nila at todo tagaktak
ang pawis na mukhang tinakbo nya ang school hanggang dito sa lugawan na may langaw
at ipis ni Aling Nena.

"Sinusundo ka." matipid nyang sagot saka ngumiti.

Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Muli na naman akong naguluhan.

What should I do, diary?

Natataranta,

Pipay

MadraNDI 30

Play Someday by Nina while reading this. Thanks! Vote and comment bh3! Haha

Dear Diary,

May isang oras na ang lumipas pero hindi kami nag-iimikang dalawa ni Josh, diary.
Andito din kami sa lugawan ni Aleng Nena habang nakaupo sa mahabang upuan. Nasa
dulo ako habang nasa kabilang dulo naman si Josh na malayo ang tingin at parang may
malalim na iniisip. Plus, patuloy lang din s'yang nag bubuntong hininga every
minutong lumilipas na parang may gustong sabihin pero hindi nya kaya.

Nakatingin lang ako sa kanya habang sya nakatuon lang ang pansin sa mga taong
dumadaan. Napatitig ako sa mukha ni Josh. Unti-unti ng tumutubo ang bigote nya.
Bakit kaya hindi nya inaahit? Samantalang dati ayaw na ayaw nyang tinutubuan sya
nya dahil daw nag mumukha syang matanda, diary. Pero ngayon kaunti na lang tuluyan
na silang hahaba at mag mumukha na syang matanda. Bigla tuloy akong napaisip na sa
bakal na krus kaya ni Josh mahaba na din ang buhok? Hmm. Itanong ko kaya?

Pansin din ang pag payat ni Josh, diary. Wala na 'yun medyong matabang pisngi ni
Josh na palagi kong pinipisil dati kapag nanggigigil ako sa kanya. Medyo lubog na
ang pisngi ni Josh na nagpapahiwatig na pumayat nga si Josh. Hindi ba sya inaalagan
ni Monicalandinapokpokngsogouniversity para pumayat sya ng ganyan? Oh, baka naman
sadyang puspusan lang talaga 'yun practice nila kaya pumayat sya? Marahil 'yun nga
talaga ang dahilan.

Biglang napatingin sa akin si Josh at nahuli nya akong nakatitig sa kanya. Ngumiti
lang sya pero hindi umabot 'yun ngiti sa mga mata nya. Napatitig din ako sa mata ni
Josh pero wala na 'yun dating kulay. It's so gloomy and...sad. Wala na 'yun mga
mata ni Josh na palagi kong nakikita na punong kaligayahan at sigla.

"Mag dadalawang oras na kayo nakatambay dito pero hindi naman kayo umo-order.
Enebe, umalis nalang kayo kung hindi kayo bibili." mataray na sabi ni Aleng Nena sa
aming dalawa ni Josh. Dinabog pa nya 'yun tray sa harapan namin.

"Ang taray akala mo naman ang sarap ng tinda." bulong ko sa sarili ko saka
napatingin kay Josh. Magsasalita sana ako nang mapansin kong kinuha ni Josh 'yun
wallet nya mula sa bulsa nya.

"Oh, eto po. One thousand 'yan. Sapat na siguro 'yan para hayaan nyo kaming
tumambay dito hanggang gusto namin?" tanong ni Josh kay Aleng Nena saka nilapag
'yun one thousand bill sa lamesa.

Nag ningning naman 'yun mga mata ni Aleng Nena at nag form into one thousand pesos
ang mga mata nya. Dali-dali nyang kinuha 'yun pera saka hinalikan pa.

"Sure, tambay lang pala, e. Kahit matulog pa kayo dyan ayos lang." masiglang sabi
ni Aleng Nena na mukhang pera. Iniwan nya na kaming dalawa ni Josh at muli syang
pumasok sa kusina nya.

"Mukhang pera. Kainis." bulong ko. Bigla kong narinig si Josh na napatawa dahil
narinig nya pala 'yun sinabi ko. Napatingin ako sa kanya.

Ipapasok na sana ni Josh 'yun wallet nya sa bulsa nya ng biglang dumulas ito sa
kamay nya at nahulog sa sahig na nakabuklat. Napatingin ako sa wallet nya dahil
natatandaan ko 'to. Eto 'yun binigay ko sa kanyang wallet na nabili ko 'nung may
naglalakong bente-bente sa street namin. Bumili ako ng isang kulay pink at isang
kulay blue. Yun kulay blue ay binigay ko sa kanya na ito nga nakita ko. Pero nung
nakita ko 'yun picture dun biglang may kumurot sa dibdib ko. Hindi na naming dalawa
ni Josh ang nakadisplay dun. Kundi, picture na nilang dalawa ni Monica. Naka-akbay
sa kanya si Monica at nakahalik sa pisngin habang nakapikit pa. Habang si Josh
naman nakangiti lang ng tipid sa harap ng lente ng camera.

Mabilisan kinuha ni Josh 'yun wallet nya saka itinago na. Too late, Josh. Nakita ko
na 'yun picture, e. Wala ka ng dahilan para itago pa sa akin 'yun. Saka hindi naman
ako magagalit, e. Wala akong karapatang magalit dahil matagal ng tapos ang relasyon
nating dalawa. Gusto ko sanang sabihin kay Josh 'yan pero pinigilan ko lang ang
sarili ko. Nanahimik nalang ako at napaiwas ng tingin dahil sa nakita ko.
"Bakit ka nga pala pumunta dito? Hindi naman ikaw 'yun ineexpect kong pupunta, e."
matabang na tanong ko sa kanya habang hindi pa din sya tinitignan. Ramdam na ramdam
kong nakatitig sa akin si Josh dahil tumataas ang mga balahibo ko.

Narinig ko na naman syang nag buntong hininga, "Ano. Gusto lang kitang kumustahin."
mahina nyang tanong pero sapat na para marinig ko.

Napatingin ako sa kanya saka napatawa ng mapakla, "Wag tayo mag gaguhan, pwede ba?
Hindi ka pupunta dito para 'yan ang itanong, Josh. Tell me, ano pa bang kailangan
mo? Kung pag sasabihan mo na naman ako dahil kinanti ko ang girlfriend mo, go
ahead. Pero ito lang masasabi ko, hindi ako ang nagsimula kundi s'ya."

"No, hindi 'yan." mabilis nyang sagot "Gusto ko lang itanong na..."

"Na?"

"Na ano," napapikit si Josh saka napalunok. Kitang kita kong nag taas-baba 'yun
adams apple nya mula sa leeg nya "Kung bibigyan mo na ba talaga ng chance si Mong?"

His question caught me off guard. Chos! Makapag-english lang. Pero napatulala
talaga ako sa biglaang tanong ni Josh. I mean, ano bang pakialam nya kung bibigyan
ko na ng chance si Mong, di ba? Yan lang ba ang pakay nya at talagang sinadya nya
pa ako dito sa lugar na kung saan kami magkikita ni Mong? Aalamin nya lang talaga
kung bibigyan ko na ba talaga ng chance si Mong o hindi? Ginagago ba ako ng Josh na
'to?

"Ano naman sa'yo kung bibigyan ko na nga ng chance si Mong?" supalpal ko sa kanya
"Josh, please lang. Just this once. Ano bang pakialam mo kung bibigyan ko na talaga
si Mong ng chance? Wala ka namang paki, di ba? You left so I don't owe you any
explanations." nag seryoso ako "Oo, bibigyan ko na si Mong ng chance. After all,
single naman ako, di ba? Walang masama. At least, nag luksa muna ako nung iniwan mo
ako bago ako lumandi sa iba. Eh, ikaw?"

Napaiwas si Josh ng tingin, "Ang dami mo namang sinabi. Tinatanong ko lang naman,"
pabulong nyang sagot "Bibigyan mo na pala si Mong ng chance. Nice." napatawa si
Josh. Isang tawang punong-puno ng kalungkutan at hinagpis.

Hindi ko sya maintindihan. Ang gulo-gulo ni Josh.

"Ano pa bang kailangan mo?" naiinis na tanong ko sa kanya "Josh, please lang. Tama
na. Tinanggal mo na ako sa buhay mo, di ba? Eto na, oh. Tinatanggal na din kita.
Kaya sana wala ng ganito. Hayaan mo na ako. Hayaan mo naman ako maging masaya. You
took my happiness away. So please, ibalato mo na sa akin 'to. Napapagod na akong
masaktan, e. Pagod na pagod na ako." nangingilid na 'yun luha sa gilid ng mga mata
ko.

Biglang tumayo si Josh saka yinakap ako ng mahigpit, "I'm so sorry for causing you
too much pain, Pipay. I'm so sorry if I left you. I'm so sorry for making you cry.
I'm so sorry for leaving you without any reasonable reason. I'm so sorry kung puro
sorry nalang ako, Pipay. Sana kaya kong sabihin lahat ng nararamdaman ko. Sorry
kung kaya wala akong magawa 'nung mga panahong umiiyak ka dahil sa akin. Sorry kung
ang tanga ko para iwanan ka pero may reason naman ako. Isang reason na hindi ko
maaaring ipaalam sayo. Sorry kung ang duwag ko masyado. Sorry kung mas pinili kong
hiwalayan ka kesa malaman mo ang nangyayari sa buhay ko. Sorry kung akala mo
kinalimutan ko na ang lahat ng sa atin. Sorry, Pipay. Sorry.." sunod-sunod na sabi
ni Josh habang nakayakap sa akin ng mahigpit. Naramdaman kong tumutulo na ang luha
ni Josh dahil nababasa na ang balikat ko.

"Josh.."
"Don't worry, Pipay. Hindi ko 'to sinasabi para guluhin ang utak at puso mo. Sinabi
ko 'to para malaman mong pabor ako sa gagawin mo. Pabor akong bigyan mo ng chance
si Mong. Alam kong hindi ka nya sasaktan tulad ng ginawa ko. Alam kong hindi ka nya
papaiyakin at alam kong mamahalin ka nya na higit pa sa nagawa ko. Gustong maging
masaya ka Pipay. Gusto kong bumalik na 'yun dating Pipay na laging nakatawa at
hindi 'yun laging nakataas 'yun kilay. Yun Pipay na una kong nakilala at minahal.
Yun Pipay na maintindihin at walang tinatapakan na tao." pag papatuloy ni Josh
"Gusto kong ipangako mo sa akin na kakalimutan mo na ako ng tuluyan. Na papalitan
mo 'yung mga memories natin ng mga memories nyo ni Mong. Kalimutan mo na ako,
Pipay. Kalimutan mo na 'yun masasakit na alaalang binigay at idinulot ko sayo. Sa
ating lahat ikaw ang may higit na karapatan para lumigaya. Hangad ko ang
kaligayahan mo."

Bumitaw si Josh sa pagkakayakap naming dalawa. Somehow, parang nalungkot ako dahil
ilang linggo at bwan ko na din hindi nararanasan 'yun yakap na 'yun ni Josh.
Napatingin ako sa mukha ni Josh at tuloy lang sa pag agos ang mga luha nya. Hindi
ko na namalayan na umiiyak na din pala ako.

Ngumiti si Josh ng tipid kasabay ng pag punas nya sa luha nya, "Tears of joy lang.
Masaya lang ako dahil finally, mag mamahal ka na ulit." sabi nya. Pero parang
naramdaman kong iba ang sinasabi ng mga mata nya.

Tumayo si Josh, "Sige na, Pipay. Aalis na ako. Tumakas lang ako mula sa practice
namin ng basketball, eh. Gusto ko lang talaga sabihin na masaya akong bibigyan mo
ng chance si Mong."

Hindi ako nakapagsalita. Madaldal akong tao pero sa mga oras na 'to parang napipi
ako at walang salitang gustong lumabas mula sa bibig ko.

Hinawakan ni Josh ang ulo ko at ginulo ang buhok ko. Yumuko sya para mag tapat ang
mukha naming dalawa, "Ipangako mo sa aking sasaya ka na, ah? Mag simula kayo ni
Mong kung saan puro kaligayahan lang ang mararamdaman nyong dalawa." sabi nya saka
ngumiti at tumulo na naman ang luha nya "Bwisit na mga luha 'to. Patak ng patak
kahit hindi kailangan." tumawa sya ng malakas. Yung tawang peke.

Tumalikod na si Josh saka nag sisimulang maglakad palayo sa akin. Tinawag ko sya
gamit ang malakas kong boses.

"Josh!!" sigaw ko.

Hindi lumingon si Josh pero huminto sya sa paglalakad. Hinihintay ata ang sasabihin
ko.

"Thank you! Salamat dahil dumating ka sa buhay ko. Salamat dahil ikaw ang unang
lalaki na nag mahal sa akin at nag paranas na lahat ng babae na kahit hindi maganda
o kalinisan sa katawan, deserving pa din mahalin ng isang lalaki." sigaw ko "Ang
daming nangyari sa ating dalawa na to the point na kinasuklaman kita. Pero I
realize one thing, kung gusto mo palang makalimot, simulan mo sa mga bagay na
nagpapalungkot sayo. Kakalimutan ko na 'yung mga alaalang masasakit at mag sisimula
ng bago. Sana..sana kapag nakalimutan na talaga kita at mahal na mahal ko na si
Mong. Sana maging mag kaibigan tayo!" sigaw ko.

Itinaas lang ni Josh 'yun kamay nya na parang sinasabing pumapayag sya sa sinabi
ko. After nun nag patuloy na ulit sya sa paglalakad palayo sa akin. Somehow, parang
naramdaman kong dahil sa paglalakad nya palayo sa akin, parang forever na syang
lalayo. Lalayo sya at pupunta sa isang lugar na hindi napupuntahan ng mga
ordinaryong tao. Chos! Ang lawak ng imahinasyon ko.
Nung tuluyang nawala na si Josh sa paningin ko pinunasan ko na 'yun mga luha sa
mata ko. Ang sarap pala mag let go. Parang nabunutan ako ng malaking tinik sa
dibdib ko. Huminga ako ng malalim at naamoy ko ang bagong lutong lugaw ni Aleng
Nena.

"Isa ngang lugaw, Aling Nena. Yun walang langaw at ipis, ah?" sigaw ko saka umayos
ng pagkakaupo.

Habang hinihintay ang order ko bigla akong napangiti. Bigla kasi akong na-excite sa
magiging relasyon naming dalawa ni Mong if ever maging kami na talaga. Magiging
maganda kaya ang takbo ng relasyon naming dalawa? Hmm. we'll see.

Dumating na ang order ko at sinimulang kumain ng maramdaman kong may biglang

yumakap mula sa likuran ko. Nangangamoy safeguard ang buong katawan nya at amoy
bagong ligo pa sya. Naramdaman ko ding tumatama sa likuran ko ang bakal na krus na
sa tantsa ko ay nasa 9 inches. Alam na kung sino 'tong lalaking mongoloid na 'to.

"Ang tagal mo." sabi ko saka lumingon kay Mong na todo ngiti sa akin ngayon.
Nawawala na naman ang mga mata nya dahil sa ngiti nya.

Napatingin sya sa orasan nya, "Late lang naman ako ng 34 seconds." sabi nya saka
umupo sa tabi ko "So, anong desisyon mo? Bibigyan mo ba ako ng chance?" nag taas-
taas pa ang kilay ni Mong.

"Hmm.. hindi, e. No chance." pag bibiro ko sa kanya.

Napa-crossed arms si Mong na parang bata saka sumimangot "Hindi nga? Ano ba 'yan.
Nag hilod pa naman ako ng todo. Nag ayos pa at todo porma tapos babastedin mo lang
din naman pala ako. Tapos--"

Hindi na natapos ang sinasabi ni Mong dahil pinasakan ko ng kutsara 'yun bibig nya,
"Ang daldal mong Mongoloid ka. Joke lang, eh."

Tinanggal nya 'yun kutsara sa bibiga nya saka lumiwanag ang mukha nya, "Ano pala?"

"Basta ba ipapangako mo sa akin na hindi mo gagawin 'yun ginawa nya."

"Hindi ko ipapangako dahil wala naman 'yun sa plano ko." mabilis nyang sagot.

"Basta ba hindi mo ko papaiyakin."

"Hindi kita papaiyakin. Kung mapaiyak man kita masisigurado kong dahil sa sarap."
saka sya ngumisi.

"I like that." natatawang sagot ko "Basta ba dadalhin mo ko sa japan."

"Kahit sa heaven pa. Dadalhin kita sa heaven na gamit lang ang kama ko." kumindat
pa si Mong.

"Gago ka. Manyak." natawa na naman ako "Basta ba.." biglang naputol ang sinasabi ko
nang bigla nya akong halikan sa labi.

"I can't promise anything, Pipay. Tao lang din naman ako, e. Isang taong nakakagawa
ng pagkakamali. Pero sisiguraduhin kong hindi ko man malagpasan 'yun happiness na
naramdaman mo kay Josh. Papantayan ko naman. Gagawin kitang reyna ng buhay ko. Ikaw
lang at wala ng iba. To the pempem is not enough for you. Don't settle for that. To
the infinity and beyond is too mainstream so.." ngumis si Mong "Eto nalang. I'll
just stop loving you if the elephants learn how to fly."
"Si Dumbo kayang lumipad. Yun elepanteng malaki ang tenga." sagot ko.

"Edi I love you sagad hanggang mag dugo nalang." sabi ni Mong saka ngumisi. Nilapit
nya ang mukha nya sa akin. Magkalapit na ang labi naming dalawa habang
magkatinginan kami sa mata. "I love you to the point I imagine that you're the one
that I'm waiting at the end of the altar."

"Too cheesy bh3."

"I know."

Saka nag dikit ang mga labi ni Mong.

I know hindi ko pa mahal si Mong tulad ng pagmamahal ko kay Josh. Hindi naman
madaling makalimot, e. It takes time sabi nga nila. Pero gagawin ko ang lahat para
masuklian ang pagmamahal na ipinapakita ni Mong. Ayokong masayang 'yun, e. Sabi nga
nila mahal mag kasakit. Char! Anong konek?

Sige na, diary, hanggang dito na lang muna. Maglalandian pa kami ni Mong, e.
Kwentuhan ulit kita mamaya.

Pretty and taken again,

Pipay.

JOSH'S POV.

Wala ng mas sasakit pa kapag nakita mo ang taong mahal mo na hinahalikan ng ibang
lalaki. Yun sakit tumatagos sa buto ko hanggang kalamnam. Gusto kong hilahin si
Pipay palayo kay Mong pero hindi ko pwedeng gawin. Kailangan na ni Pipay maging
masaya. Hindi ko maibibigay 'yun kaligayahan na 'yun dahil hindi ako ang nararapat
kay Pipay. Kahit mahal na mahal na mahal ko pa rin sya hanggang ngayon. Gusto kong
makalimutan na ako ni Pipay.

It's for the better.

Umalis na ako mula sa pinagtataguan ko at nag simula na ulit maglakad. Nag sisimula
na namang pumatak ang mga luha ko. Mga luhang hindi ko alam kung kailan titigil.

"I'll never stop loving you. I just stop showing it. To the pempem and back, Pipay.
To the pempem and back always remember that." bulong ko sa sarili ko na umaasang
narinig ni Pipay 'yun.

This is how our story ended. Should I say, my life ended. Pinalaya ko na ng tuluyan
'yun babaeng mahal na mahal ko. I'm so pathetic.

MadraNDI 31

AUTHOR'S NOTE muna tayo! WAHAHAHAH! Ang kapal ko talaga, nuh? Ang tagal na nga nag
update tapos author's note pa ang unang bumungad. Wala kang pake. Basahin mo muna
'to bago ang kalandian ni Pipay dahil alam kong matutuwa ka sa ibabalita ko!
HAHAHAH!

Mapupublished this first week of July ang DNHMSL book 1 under LIB/Pastrybug!
Divided into two books! Wala pang price and ang book cover ay ipopost ko once
masend sa akin. Kaya sana support nyo or else.. edi hindi! XDDD

Now, read, enjoy, comment and vote. GE!

Dear Diary,

Ilang araw na ang nakalipas simula nang maging official couple kami ni Mong, diary.
Aaminin ko hindi madali 'tong ginawa ko dahil lumabas na rebound si Mong. Pero
wala, e. Kahit hindi naman ganun ang gusto kong palabasin, ganun naman ang iisipin
ng mga taong nakakakita sa akin. Naalala ko tuloy kahapon habang magkasama kaming
dalawa ni Mong na kumakain sa canteen ng school at sinusubuan pa ako. Lahat ng tao
sa canteen nakatingin sa amin at parang may nakikita silang nag se-sex sa harapan
nila. Nakakaloka lang dahil pagkain naman ang sinusubo sa akin ni Mong at hindi ang
bakal na krus nya.

"Bakit ba sila tingin ng tingin," iritadong tanong ni Mong habang nakasulyap sa

paligid. Mas lalong sumingkit ang mga mata tuloy nya dahil sa pagkairita sa paligid
"Parang ngayon lang nakakita ng lalaking pinapakain ng saging ang girlfriend nya."
lumapad ang ngiti ni Mong nung binanggit nya ang salitang girlfriend, diary. Proud
na proud talaga si gago na finally, girlfriend nya na ang pretty na tulad ko.

"Hayaan na natin sila. Inggit lang ang mga 'yan," sagot ko "Wag na natin sila
pansinin. Ituloy mo na ang pagpapakain sa akin ng saging. Yung mas malaki naman
isubo mo sa akin, please." pag mamakaawa ko.

Kakatapos lang namin mag lunch ni Mong ngayon, diary. Nagulat nga ako dahil after
namin kumain may nilabas syang napakaraming saging sa bag nya. Ako daw kasi ang
naalala nya 'nung nakita nya 'to habang papasok daw sya ng school. Hindi ko alam
kung matutuwa ba ako sa sinabi nya dahil naalala nya ako dahil sa saging o maiinis.
Aba, hindi naman na ako mukhang unggoy, ah. Kurutin ko kaya betlog ni Mong, diary.
Napaisip tuloy ako kung ano ang itchura ng betlog ni Mong. Pang filipino ba ang
itchura nito o pang japanese? Baka naman both since may lahi sya, diba?

"Wala akong makitang malaki, e." sabi ni Mong habang hinahalukay ang bag nya ng
isang kamay nya lang "Puro malalaking saging na ang naipakain ko sayo, e. Puro
malilit nalang ang nandito.."

"Ehhhh, nakakainis naman, e." pag mamaktol ko "Maghanap ka. Tanggalin mo muna 'tong
kamay mo na nakahawak sa kamay ko. Para naman makapaghanap ka ng maayos. Magkatabi
na nga tayo tapos magkaholding hands pa. Hindi ka obssessed sa ganda ko, nuh?" pag
bibiro ko sa kanya. Mula kasi nang magsimula kaming kumain hanggang ngayon
magkahawak kami ng kamay. Ang hirap tuloy kumain kanina.

"Ayoko," matigas na sagot nya "Gusto ko maramdaman bawat segundong lumilipas na

magkahawak ang mga kamay natin at akin kana talaga." lumapad na naman ang ngiti ni
Mong at lalong sumingkit ang mga mata nya. Nakakainis, diary. Ang gwapo ni Mong.
Ang sarap lamutakin ng patola este ng mukha nya.

"Ay, bahala ka. Mag hanap ka pala ng saging na mahaba." sagot ko.

"Wala na talaga," sabi nya pag tapos nya halukayin ang bag nya "Bilhan nalang ulit
kita ng saging mamaya. Talaga 'tong girlfriend ko ang hilig sa saging. Siguro
unggoy ka talaga 'nung past life mo."

Kinurot ko sya sa tyan nya. Nahawakan ko tuloy ang matigas nyang abs. Yummy, diary.
"Baka nga. Tapos baka saging ka din nung past life mo at palagi kitang sinusubo."
inis na sagot ko "Kung wala kang makitang saging na malaki 'yang saging mo kakain
ko sige ka." nginuso ko pa 'yun bakal na krus nya na natutulog sa ilalim ng short
nya, diary.

"Ha! Baka hindi mo kayanin 'to." natatawang sagot nya "9 inches 'to." pag
mamayabang nya.

"Wag mo hinahamon ang bibig ko, boyfriend. Mas malaki pa 'to sa bag ng negrang
lakwatsera, sa bulsa ng asul na pusa, at sa bibig ni Dyesebel." pag mamayabang ko
din kaya sabay kaming tumawa ni Mong.

Just like that. Parehas kaming tatawa ni Mong sa mga kalokohan namin kapag napag-
uusapan namin ang kanyang alaga. Akala siguro ni Mong nagbibiro lang ako sa mga
sinasabi ko kaya tinatawanan nya ako. Hindi nya alam ilang beses na syang ginahasa
sa isipin ng girlfriend nya. Hahahaha! Malandi ang gaga.

Pag tapos namin kumain umalis na kami ng canteen. As usual magkahawak na naman kami
ng kamay ni Mong, diary. Nahihirapan tuloy ako mangulangot habang naglalakad. Gusto
ko kasi sabay ko kinakalikot ang dalawa kong ilong kapag nangungulangot, e. Baka
magtampo 'yung kaliwang butas ng ilong ko dahil 'yung kanang butas lang ang
nakakatikim ng finger. Hahahahaha ulit. Pakshet, ano ba 'tong mga naiisip ko. Futa
kasi 'to si author, e. Ang halay ngayon! My Godness. Tigang ka ba Sic?

Sinabi ko muna kay Mong na mag babanyo muna ako bago pumasok sa classroom kaya nag
tungo muna kami sa banyo nang babae. Nung nasa tapat na kami hindi pa din
binibitiwan ni Mong ang kamay ko.

"Oh, ano? Baka may balak kang bitawan naman ang kamay ko para makapag-banyo, ako."
sabi ko sa kanya.

"Ayoko," parang bata nyang sagot sa akin "Tignan mo nga muna kung may ibang tao sa
loob ng banyo para sasama ako sayo sa loob. Ayoko bitawan ang kamay mo, e. Baka
kasi bigla kang mauntog sa loob ng banyo at bawiin na binigyan mo ko ng chance."
malungkot nyang sagot sa akin saka nag-iwas ng tingin.

"Hindi naman mangyayari 'yun, Mong. Ang kulit mo. Ilang beses mo na sinasabi 'yan.
Binibigyan kita ng chance. Binibigyan ko ng chance 'tong relasyon natin dahil baka
mag work out." sabi ko sa kanya saka ngumiti "Hindi mo naman ako sasaktan, di ba?
Hindi mo sasayangin ang chance na binigay ko?"

"Oo, naman!" mabilis nyang sagot "Hindi dapat sinasayang ng isang lalaki kapag
binigyan sya ng chance ng isang babae."

"Tama," sabi ko naman "Ang babae kahit natatakot na 'yan masaktan, isusugal nya pa
din ang sarili nya. Hindi dahil gusto ulit namin masaktan kundi umaasa kami na
mahahanap na namin 'yung lalaking magpapatunay sa amin ng totoong ibigsabihin ng
pagmamahal."

"Yeah," ngumiti si Mong.

"Wag mo kong i-yeah. Quotes 'yung sinabi ko kaya i-tweet mo na."

"Ay i-tu-tweet ko ba 'yun? Teka, wala pa akong twitter. Gagawa palang mamaya. Sa
bahay ko nalang i-tweet." natatawa nyang sagot.

"Push mo 'yan." sabi ko "Mag babanyo na pala ako."

Bibitawan na sana ni Mong ang kamay ko pero nagsalita muna ulit sya, "Sige. Pero
ipangako mong kapag labas mo ng banyo tayo pa rin, ah?" pag sisigurado nya.

"Oo nga! Ang kulit mo." iritado kong sagot.

"Naninigurado lang." napanguso si Mong habang dahan-dahang binibitawan ang kamay

ko.

Napangiti nalang ako sa kanya at tuluyan ng pumasok sa loob ng banyo.

Pumasok agad ako sa loob ng cubicle dahil taeng-tae na talaga ako, diary. Ang dami
ko kasing nakakain na saging kaya biglang sumakit ang tyan ko. Mabilisan na akong
nag hubad ng palda ko at panty ko saka isinabit sa taas ng cubicle. Napalakas ata
ang pag sabit ko dahil 'yung palda ko lang ang nailagay ko at 'yung panty ko naman
ay nahulog sa kabilang cubicle. Hays! Nakakainis naman. Mamaya na nga kita kukunin.
Hindi ko na matiis 'yung sakit ng tyan ko, e.

"Miss, like ewww lang. Yung color black panty mo nahulog dito, oh." biglang may
nagsalita sa kabilang cubicle, diary. Parang kilala ko 'yung boses na 'yun pero
hindi ko na inalala kung sino sya dahil nakaupo na ako sa inidoro at naglalabas ng
sama ng loob.

"Wag kang bobo, Miss." nahihirapang sagot ko sa kanya. Nahihirapan na nga akong
umiri tapos kinakausap pa ako "Color blind ka lang, nuh? Kulay puti 'yang panty ko
hindi black."

"Ay, I thought color black 'to. Nangitim lang pala dahil siguro sa tagal mo ng
gamit 'to. Eww lang." sagot naman nya sa akin at sigurado akong nag rolled eyes pa
'yang punyeta na 'yan kung sino man sya.

Hindi na ako sumagot at nag concentrate nalang ako
ako sa mga dumi ko, diary. Buo-buong saging pa ang
Yung iba may balat pa. Shutang inerns na Mong 'to.
balat pa pala ang pinapakain sa akin. Ganun ba ako
prutas?
sa pag-iri ko, diary. Naloloka
mga nailalabas ko sa inidoro.
Hindi ko na napansin na may
kapatay gutom sa paborito kong

"Girl, kumusta ka na dyan?" bigla na naman nag salita 'yung babae sa kabilang
cubicle.

Napasimangot tuloy ako dahil panira sya ng konsentrasyon ko, "Ayos lang ako, te.
Ang hirap dumumi. Buo-buong saging ang nailalabas ko." naiinis na sagot ko sa kanya
saka umiri ng malakas na may kasamang malakas na pag-utot.

"Ang hirap, nuh? Nahihirapan nga din ako, e. Anyway, kumusta na kayo? Kayo pa ba?"
muli nyang tanong.

"Sobrang hirap, te." sagot ko na naman "Hirap na hirap ako. Saka kamusta kami? Nang
bago kong boyfriend ba? Ayos lang naman. Bago lang kami pero smooth pa relasyon
namin."

Oh, di ba, diary? Halos lahat ng tao sa school alam na kami na ni Monjie. Kahit
kasi si girl na nasa kabilng cubicle na mukhang dumu-dumi din ay alam, e. Famous
pala 'tong si boyfriend ko, e. Madami siguro tuloy likers at followers sa facebook.
Hindi pa kasi kami friends kaya hindi ko pa alam. Mamaya nga ma-add ko sya para
maitag ko din sya sa mga ipopost kong selfie ko. Pamparami din ng likes kapag
tinatag mo ang mga famous sa picture at status mo, e. Mag sesend din pala ako ng
relationship request kay Monjie para alam nilang taken na ang lalaking nilalandi
nila.
"Andyan na ba si sir, girl? Matatapos na ako dito sa banyo." nagsalita na naman si
girl sa kabilang cubicle, diary. Mukhang gusto nya may kausap habang naglalabas ng
sama ng loob, ah.

"Wala si sir dito, girl. Pambabaeng banyo 'to at bawal ang lalaki. Matatapos na din
ako." sagot ko.

"Mamaya na nga tayo mag-usap, girl. May epal na babae sa kabilang cubicle na sagot
ng sagot sa mga tanong ko sayo, e. Sige, babalik na ako dyan sa classroom." sabi
nung babaeng nasa kabilang cubicle at may narinig akong flush ng inidoro. Mukhang
lumabas na sya ng cubicle.

Saka ko lang na-realized na hindi pala ako ang kausap ni gaga kundi may kausap
syang iba sa cellphone nya. Shutang inerns, diary. Nakakahiya. Akala ko ako ang
kausap ng futa na 'yun kaya panay ang sagot ko. Bwisit! Napahiya ako dun, ah. De
bale, hindi naman nya ako kilala, e. Dedma nalang paglabas ng banyo.

Natapos na ako dumumi diary kaya nag hugas na ako ng aking pwet. May kaunting tubig
sa baldeng nasa gilid ko kaya eto na ang pinanghugas ko. Pag bukas ko ng gripo
walang lumalabas na tubig. Shutang ina. Paano ako maghuhugas ng kamay ko? Inamoy ko
bigla ang kamay ko. Shuta! Amoy erna pa, diary. OMG! Sana may tubig sa labas.

Kinuha ko na 'yung palda ko na nakasampay sa itaas nang maalala kong nahulog pala
sa kabilang cubicle 'yun panty ko. Okay, diary. Paano 'to? Paano ko kukunin 'yung
panty ko sa kabila? Sinilip ko muna si girl na punyeta kung nasa labas pa at andun
pa nga sya. Nag re-retouch ng make-up nya. Hinga ng malalim, Pipay. Sinuot ko muna
ang palda ko kahit wala munang panty saka lumabas ng cubicle. Agad ako nag tungo sa
kabila at kinuha ang panty ko at agad na isinuot.

Pagkasuot ko sakto namang lumabas na ng banyo si girl. Napahinga ako ng malalim

dahil dun. Mabilis akong pumunta sa may lababo para mag hugas ng kamay. Pag bukas
ko ng gripo wala ding lumalabas na tubig. Futa talaga. Kapag minamalas ka nga
naman, oh. Tinignan ko din 'yung lagayan ng tissue kung merong laman pero wala.
Shutang inamerns overload. Paano ang kamay ko nito?

Inamoy ko ulit ang kamay ko at biglang 'tong inilayo. Ang baho! King inang 'yan.

Dedma na nga lang. Lumabas na ako ng banyo na hindi naghuhugas ng kamay. Naabutan
ko si Monjie na nasa gilid ng pintuan at matsaga akong hinihintay. Nakatingala pa
si Mong at parang ang lalim ng iniisip. Pero ngumiti naman agad sya nung nakita nya
akong lumabas na ng banyo.

"Ano, tayo pa din ba?" tanong nya sa akin.

"Kapag sinabi kong hindi na, ano gagawin mo?" pagbibiro ko sa kanya.

"Nasa 4th floor tayo ng building kaya tatalon nalang ako mula dito sa itaas." sabi
nya habang tinuturo 'yung pagtatalunan nya "Para isang sakitan nalang. Ge, tatalon
na ako."

Mabilisan ko syang hinawakan sa kamay "Joke lang! Ang arte nito." natatawa kong
sagot sa kanya.

"Wag mo kasi ako bibiruin ng ganun. Masakit kaya. Tumatagos 'yung sakit sa matigas
kong abs." tinaas nya pa 'yung polo nya at pinakita nya nga ang abs nya. Ang
titigas, diary.

"Tara na." sabi ko sa kanya at naunang maglakad. Mauuna na ako para hindi hawakan
ni Mong ang kamay kong nangangamoy tae pa din.
Pero ang malas lang dahil mabilis syang tumabi sa akin at hinawakan ang kamay ko.
Pinisil-pisil pa nya 'to habang nakatingin sa akin na may malapad na ngiti sa labi
nya.

"Ang lambot ng kamay mo girlfriend ko." sabi nya habang patuloy pa din sa pag pisil
sa kamay ko "Ang sarap pisilin."

"Sige! Pisilin mo lang tapos amuyin mo kaya mo kung anong amoy." Yan sana ang
sasabihin ko pero wag nalang. Hayaan nalang natin si Mong na mahawa sa mabahong
amoy ng kamay ko. Tutal naman love nya ako, di ba? Ayan, mahalin nya din ang kamay
kong nangangamoy tae. LOL!

Habang naglalakad kami papunta sa classroom tinanong ko si Mong ng random question.

"Mong saan malapit ang puso mo?" tanong ko sa kanya saka tumingin.

"Sa lungs." seryoso nyang sagot. Na-disappoint naman ako dahil akala ko sa akin ang
sasabihin nya. Hays! Umasa pa kasi ako, e. Wag kasing umaasa. Nakakamatay 'yan.

"Ay, akala ko sa akin." nag-iinarteng sagot ko.

"Kaya nga. Sayo lungs." tumingin sya sa akin saka ngumisi.

Pakshet! Mga banat ng mongoloid na 'to, e. Nagtawanan na naman tuloy kaming dalawa
habang naglalakad na magkahawak ang mga kamay. Hmm, bahala ka nalang Mong kung
maamoy mo mamaya ang kamay mo. Hilig mo sa holding hands, e.

Papasok muna ako, diary. Kwentuhan later. Mwa mwa!

Happy and contented,

Pipay

MIMAY'S POV.

Yes! Thank you, author. Ehem, ang ganda--

PRINCE'S POV.

Mahal na mahal talaga ako ni author dahil binigyan nya na naman ako ng exposure.
Anyway, sumakit talaga 'yung tyan ko ng ilang araw dahil dun sa kinain kong lugaw
kila Aling Nena. Hindi ko alam kung anong nangyari sa tyan ko kaya sumakit ang tyan
ko, e. Siguro masyado lang akong nasarapan sa lugaw na 'yun kaya hindi nakayanan ng
tyan ko. Grabe, men. Ang sarap talaga ng lugaw nila. Lalo na 'yung lugaw na may
pasas? Shet! Kakaiba ang lasa. Maalat pero swabe ang hagod sa lalamunan. Babalik
nga ako dun kapag may time para makakain ulit.

Nasan pala ako ngayon? Naglilibot ako dito sa may bayan dahil kakatapos ko lang
tumambay dun sa bake shop na paborito kong kainan ng strawberry cake. Bumili pa nga
ako ng half roll dahil nabitin ako kanina, e. Hindi ko paborito 'tong strawberry
cake, ah? Hindi talaga, promise. Habang nililibot ko ang mga mata ko bigla ako may
nakitang lalaki. Si Josh. Pero may kasama syang babaeng tisay na mahaba ang buhok.

Lumakad ako para puntahan sya dahil bigla kong naisip na 'yan ata ang sinasabi ni
Pipay na ipinalit sa kanya. Eto na din ang tamang panahon para makausap ko sya ng
seryoso. Kailangan ko ng matinong paliwanag sa ginawa nya at tamang tama dahil
kasama nya pa 'yung babae. Kailangan nila magsalita parehas habang kinakain ko sa
harapan nila ang strawberry cake na 'to. Can't wait.

"Josh!" tinawag ko ang pangalan ni Josh nang mapansin kong papasok sila ng ospital.
Napatigil ako at mabuti napalingon si Josh sa akin pati 'yung babaeng kasama nya.

Dahan dahan akong naglakad papunta sa kanila na naguguluhan. Anong gagawin nila sa
ospital dalawa? Sawa na ba sila sa motel kaya sa ospital naman sila gagawa ng
kalaswaan? Ganyan na ba ang utak ni Josh ngayon? Naku, malala na ang isang 'to.

"Bakit?" sabi ni Josh ng malapitan ko silang dalawa. Napansin ko lang na ang payat
na pala ni Josh at parang pagod ang itchura nya. Masyado na syang haggard. Lagi ba
syang pagod dahil sa babaeng 'to?

"Anong gagawin mo dyan?" turo ko sa ospital "Saka sino 'yang kasama mo?"

Sasagot na sana si Josh pero bigla nagsalita 'yung babaeng maputi na may mahabang
buhok.

"I'm Monica and you are?" masayang sagot nya sa akin at naglahad pa ng kamay para
makipag-shake hands. Nag beautiful eyes pa sya. Nagpapa-cute ba sya sa akin?

"I'm Prince." matipid kong sagot saka nakipag shake hands.

"OMG! Baka ikaw ang Prince ko sa kwentong 'to." walangya.

Binitiwan ko agad ang kamay nya at muling tinanong ni Josh.

"Siya ba girlfriend mo?" tanong ko kay Josh. Napaiwas naman ng tingin si Josh at
napalunok. "Siya ba pinalit mo kay Pipay?" tinignan ko mula ulo hanggang paa 'tong
si Monica saka napatawa.

"So, kilala mo din pala 'yung monkey na 'yun na gumanda lang feeling tao na."
maarte nyang sagot sa akin saka nag crossed arms pa. "Wag mo sabihing isa ka din sa
nababaliw dun?"

"First love namin ni Pipay ang isa't isa," proud na sagot ko sa babaeng 'to "At oo,
tama ka. Isa din ako sa nababaliw sa kanya sa kwentong 'to.."

"What's wrong with you guys? Ang ga-gwapo nyo naman pero nababaliw kayo sa isang
babaeng unggoy na nag evolve lang."

Napangisi ako "Mas okay na 'yun kesa mabaliw sa isang babaeng maganda nga pero mas
masahol pa sa animal ang ugali. Hindi ba?" pag papatama ko sa kanya.

"Whatever." she rolled her eyes. "Josh, tara na. Oras na ng check-up." humawak sya
sa braso ni Josh.

"Anong check-up? Hindi ba check-in ang gagawin nyo dyan?" naguguluhang tanong ko sa
kanilang dalawa.

"Duh? Ospital to kaya check-up. Sa motel ang check-in." tinignan nya ako mula ulo
hanggang paa saka napatawa "Ang gwapo nga pero ang bobo. My God." sarap suntukin sa
mukha ng babaeng 'to.

"Sige, pre. Una na kami." sagot nya "Sasabihin ko sayo ang lahat mamaya kaya
hintayin mo ako." tumalikod na si Josh at pumasok na silang dalawa sa loob ng
ospital.
Eto ang hinihintay ko para malaman ang lahat-lahat. Kaya hihintayin ko si Josh para
maliwanagan sa mga nangyayari.

Umupo ako sa gilid ng ospital at nilabas sa karton ang strawberry cake. Kakainin ko
muna 'to habang hinihintay si Josh.

COMMET! XDDDDD

MadraNDI 32

Dear Diary,

"Bakit mo sinunog 'yang mga 'yan?" napalingon ako sa likuran ko at nakita ko si

Inay na nakatayo sa may pintuan. Pawis na pawis sya at mukhang may ginawang
karumal-dumal na bagay sa loob ng kwarto nya. Yung totoo, Inay? Bakit pawis na
pawis ka? Nag selfie ka ba? Miss mo na ba si Itay kaya selfie selfie nalang ang
ginagawa mo? Napatingin pa ako sa hawak nyang talong saka pipino. Konpirmasyon,
pemsters. Nag selfie ang nanay ko.

"Trip ko lang," sagot ko sa kanya saka muling tinuon ang pansin sa mga gamit na
sinusunog ko na nasa harapan ko "Walang basagan ng trip. Ikaw nga nag seselfie.
Pinapakialaman ba kita?" bulong ko sa sarili ko.

Biglang may tumama sa ulo ko na kung anong bagay. Nakita kong 'yung talong na hawak
ni Inay kanina 'yung binato nya sa akin. Napahawak tuloy ako sa buhok ko at
naramdaman kong may parang madulas na nakadikit sa buhok ko. Galing sa talong na
hinagis ni Inay. Kadiri forevs talaga 'tong si Tinay. Mabuti pa ang aso may
breeding pero s'ya wala. Kaloka.

"Narinig ko 'yun!" sigaw nya sa akin "Anong nag seselfie. Hindi ako nag seselfie,
nuh!"

Nilingon ko ulit sya, "Eh, anong ginagawa nyo? Bakit kayo may hawak na talong tapos
may lotion pa? Ano dermatology na kayo ngayon ng mga talong? Pinapakinis mo siya?"

"Bobita. Alam mo anak gumanda ka nga pero shunga shunga ka pa din," singhal nya sa
akin "Rumarak ako bh3." inirapan ko nalang si Inay at hindi na pinansin.

Muli kong kinuha 'yung karton na nasa gilid ko at kinuha 'yung mga bagay na
sinusunog ko. Napatitig ako sa picture naming dalawa ni Josh ng ilang sandali at
pinag-iisipan ba kung susugudin ko din 'to. Napapikit ako sabay tuluyan na din
s'yang isinama sa lumalagablab na amoy na nasa harapan ko. Sinusunog ko kasi lahat
ng alala naming dalawa ni Josh. Lahat lahat ng mga bagay na nagpapa-alala sa akin
mula sa kanya at aking sinunog. Ang unfair para kay Mong kung hindi ko gagawin 'to.
Gusto kong si Mongoloid na ang naaalala ko at naiisip ko mag mula ng maging kami
pero hindi 'yun mangyayari hanggang may naalala ako na tungkol kay Josh.

Kahit mahirap 'tong ginawa ko at kahit iniyakan ko ang mga bagay na 'to ng overload
ginawa ko pa din. Tapos na ang kwento naming dalawa ni Josh. Hindi ako makakausad
sa panibagong pahina kung patuloy ko pa din binabasa ng ilang ulit ang kabanata sa
pagitan namin ni Josh. Mahirap, oo. Ilang beses ko na ba sinabi na nahihirapan ako.
Ilang beses na ba ako nag deny sa mga tao na wala na akong feelings kay Josh?
Siguro nakumbinsi ko sila sa pamamagitan ng mga ngiti kong wala ng bahid ng
kalungkutan. Pero ang sarili ko ba lolokohin ko pa? Up to this point? Si Josh pa
rin talaga, e. Si Josh pa din. Kaya mas mabuti na 'tong ginagawa ko. Kay Mong ko na
ibibigay ang space na para kay Josh.

Ang puso ng tao hindi napapagod magmahal pero napapagod naman masaktan. Ilang ulit
ko pa ba ikukulong ang sarili ko sa isang alala na malungkot at masakit? Shutang
inerns, chapter 32 na ang kwento ko at balita ko hanggang chapter 40 lang 'to.
Kailangan ko pa bang mag mukmok sa nangyaring trahedya sa pagitan namin ni Josh?
Maikisi lang ang buhay, di ba? Kaya kailangan lumimot na. Tama na. Rak na bh3.

"May pa-monologue monologue pang nalalaman," bigla ko na naman narinig na nagsalita

si Inay na nasa likuran ko, "Oh, eto background music. Hanggang Ngayon by Kyla ang
title ng song. Sakto sa pag-iinaso mo ngayon. Drama ng gaga." pag paparinig ni Inay
saka nilapag sa tabi ko ang malaking radio namin at nagpatugtog nga ng kanta. "Kung
ano man 'yang dinadala mo anak, wag mo masyadong dinidibdib, ha? Flat chested ka na
nga didibdibin mo pa. Ehdi, nawalan ka na lalo ng boobs?"

Ngumiti ako ng tipid kay Inay saka nagsalita, "Inay, nabalitaan mo ba 'yung anak na
sinaksak ng ilang ulit 'yung nanay nya dahil nainis sya at basag trip ito sa mga
ginagawa nya?"

"Ay, oo, anak. Alam ko 'yun. Nabalitaan ko 'yun. Sad 'nuh? Very very sad 'yung news
na 'yun, e."

Hinawakan ko si Inay sa balikat, "Yes. Very very sad 'yung news na 'yun. Gusto mo
ba try natin 'yun, Inay? Trip trip lang? Sasaksakin kita tapos kapag may tumulo na
dugo sa tiyan mo, uulitin ko ang saksak. Ano game?" pagbibiro ko sa kanya.

Bigla naman nawalan ng kulay ang mukha ni Inay, "Ah, e. Hehe. Eto namang anak ko
masyadong pikon. Joke lang 'yun, bh3. Hehe. Sige na, anak. Tuloy mo na ang pag
dadrama mo dyan. Baka madiscover ka ng star magic dahil sa acting skills mo, e.
Pretty pretty talaga ng anak ko. Hehe."

"Ayoko na nawalan na ako ng gana," sabi ko saka nag walk-out. Hays! Kung ikaw ba
naman magkaroon ng ganyang nanay, diary, ewan ko nalang kung hindi ka ma-stress
araw-araw. Sino gusto ng nanay na boksingera na malakas bumasag ng trip at
nakikipag rakrakan sa talong? Taas lang ang kamay. Ibibigay ko na sa inyo 'tong si
Tinay.

Pumasok na ako sa loob ng bahay at naligo. Naalala kong susunduin nga pala ako ni
Mong at pupunta kami ng school. May training sila ng basketball at sinabi nya sa
akin na manood daw ako. Ayaw ko nga sana dahil kakatapos ko lang mag training
kaninang umaga ng boxing courtesy of my trainor, the one and only, the adik of all,
the very very shungang mother in town, please do welcome Tina pie Payoson. Pero
alam kong malulungkot si Mong kapag tumanggi ako kaya go nalang ako. Nakakahiya
kasi kay Mong na tanggihan ko sya samantalang ginagawa nya ang lahat para sa
relasyon naming dalawa.

Simple lang ang suot ko ngayon, diary. Isang kulay cream na dress na may design na
black hello kitty. Hindi ako fan ng hello kitty diary dahil nalalandian ako sa
pusang 'to. Hindi kasi marunong mag panty tapos palagi pa nakabukaka. Masyadong
pakarat sa mga lalaking pusa, diary. Nakakapang-init ng ulo si Hello kitty sa
ginagawa nyang kalandian. Ginagaya ang style ko dati na hindi nagpapanty. Aww.
Napaka-nostalgia naman, diary. So, anyway, balik tayo sa punyentang hello kitty na
'to. Ayun nga. Kapag nakita ko talaga sa personal 'tong pusa na 'to gagawin ko
'tong siopao.
Nag selfie muna ako sa salamin dahil ang pretty ko ngayon. Hindi 'yun selfie na
ginagawa ng nanay ko kanina, ha? Selfie as in picture sa harap ng salamin ko. (See
the multimedia, guys.)

Nung natapos na ako mag-ayos lumabas na ako ng kwarto ko at nag tungo sa kusina
para uminom ng tubig. Pag silip ko sa bintana nakita ko si Inay na sumasayaw ng
igorot dance habang paikot-ikot dun sa mga sinunog kong gamit namin ni Josh. Ano na
naman trip ng matandang 'to? I wonder bakit til now kahit ganyan si Inay hindi pa
din siya hinihiwalayan ni Itay? Or maybe, may babae na si Itay sa ibang bansa? Char
lang! Alam kong powerful ang pagmamahal ni Itay kay Inay kaya kahit may sayad ang
nanay ko hindi nya 'to iiwan. Ganun naman, di ba? Gumaganda ang ano mang panget na
katangian basta tungkol sa mahal mo? Sana ganun din ka-powerful ang love ni Josh sa
akin. Hay, leche. Josh na naman. Edi, Mong.

Pag labas ko ng bahay naabutan ko na nakaparada ang kotse ni Mong sa tapat ng

bahay. Nakasandal sya sa kotse nya habang busy sa cellphone nya na mukha may
katext. Nakasuot na si Mong ng basketball uniform nila na fitted sa katawan nya.
Jusko! Ang gwapo at yummy ng lalaking hapones na 'to. Ang sarap iulam. Penge nga
kanina at ipupunas ko sa buo nyang katawan. Hehe.

"Kanina ka pa pala dito pero hindi ka man lang nagtext," naiinis na sabi ko kay
Mong at nag crossed arms pa.

Napatingin sya sa akin at ngumiti ng malapad habang kumakamot-kamot pa ng ulo,

"Hindi na kita tinext kasi alam ko namang busy ka sa pag-aayos sa sarili mo."

"Sana nagmadali ako, di ba? Edi sana hindi ka nag hintay ng matagal."

"Ayos lang mag hintay ng matagal," sabi nya "Responsibilidad ko bilang boyfriend mo
na hintayin ka kahit gaano katagal." ngumiti sya "Saka nag pa-practice lang ako sa
pag hihintay. In no time, hihintayin din naman kita sa dulo ng altar, e." ngumisi
siya sa akin saka kumindat pa.

"Wow! Ang advance mo mag-isip," singhal ko sa kanya "Saka Mong, wag ka magsalita ng
mga ganyan. Baka mapako lang lahat ng sinasabi mo."

Nag seryoso na ang mukha ni Mong, "Hindi ako tutulad sa kanya, okay? Wag mo ako
ikumpara sa kanya dahil hindi por que nasaktan ka sa una, sasaktan ka na naman ng
sunod. Love doesn't works that way. Hindi na lang ako mangangako para hindi ka
maging paranoid. Ipapakita ko nalang na hindi ka mabibigo sa chance na binigay mo
sa akin." seryoso nyang sabi sa akin habang nakatingin ng straight sa mata ko.

"Kilig mats, bh3." sabi ko "Pahawak nga sa bakal na krus mo kung totoo sinasabi
mo?" pag bibiro ko sa kanya.

Tumingin-tingin sa paligid si Mong, "Ang daming taong dumadaan, e. Sa kotse nalang

pwede?"

"Hihihi. Sige." kinikilig na sagot ko sa kanya.

Pumasok na kami sa loob ng sasakyan ni Mong. Bago nya buhayin ang makina ng kotse
nya bigla nya inabot sa akin ang cellphone nya.

"Ano gagawin ko dyan?" sabi ko sa kanya.

"May nagtetext kasi sa akin. Mimay 'yung pangalan. Na love at first sight daw sya
sa akin. Nakikipag meet pa sya at sagot nya daw ang pagkain," sabi ni Mong na
parang nadidiri "Yung Mimay 'yung matabang babae, di ba?"
Tumango ako, "Oo 'yung matabang balyena na anak ni Ursula sa pagiging puta ng
karagatan." sagot ko "Pero hindi mukhang babae si Mirasol. Mukha s'yang lider ng
isang group ng mga gangster shit." tinignan ko na mga text ni Mirasol kay Mong.

From: +6969696969696
Hi pHoe. Pwede textm8?

@#&&^~Mim4y mHouH Lh4Rn~^&&#@

From: +6969696969696
Kuya, di ba ikaw yung gwapo na singkit? yun may 8 inches na temtems?

@#&&^~Mim4y mHouH Lh4Rn~^&&#@

From: +6969696969696
Meet tayo, uy. Reply pls. Wala kabang load? gusto mo load? wait lang.

@#&&^~Mim4y mHouH Lh4Rn~^&&#@

Tapos nag send si negra ng load kay Mong na 500 pesos. Ang desperate ni gaga para
lang makatext si Mong.

From: +6969696969696
Received mo na load? hihi. Reply ka please. Kita tayo? Sagot ko pagkain mo pati
tuition fees mo.

@#&&^~Mim4y mHouH Lh4Rn~^&&#@

From: +6969696969696
Kuya, sex on text tayo?

@#&&^~Mim4y mHouH Lh4Rn~^&&#@

Sumakit ulo ko habang binabasa ang mga text ni Mimay kay Mong. Shutang inames na
balyenang negra 'to. Saan nya kaya nakuha ang number ni Mong? Iba talaga ang moves
ng mga malalandi. Gumagawa ng paraan para lang makapaglandi. Desperada pa si ate
Mimay nyo dahil sasagutin pa daw nya ang tuition fees ni Mong? Ano s'ya matrona?
Mama sang? Mukha syang hasang ng isda sa itim nya.

Pinagbubura ko ang text messages ni Mimay saka blinocked sya sa phone ni Mong.
Sunod ko namang ginawa pinasa ko 'yung load ni Mong sa cellphone ko. Hehe. Wala
akong load, e.

"Anong ginawa mo?" tanong ni Mong nung binalik ko sa kanya 'yung cellphone nya.

"Binura ko 'yung mga text ni negra saka blinocked na din sya. Wag mo na pansinin
'yun. Kulang lang sa kalinga ng nanay nya 'yun kaya attention seeker masyado."
sagot ko habang busy sa cellphone ko. Nag-unli kasi ako. Text text tayo pemsters.
Unli na ako. Kayo ba?

Dumating na kami ni Mong sa SOGO at dumiresto sa parking lot para ipark ang kotse
nya. Nakita ko 'yung bike na bulok bulok ni Mimay kaya sinabi ko kay Mong na
banggain nya 'yun biseklata. Binangga nga ni Mong kaya biglang nawasak 'yung bike
ni ngera. Napangisi nalang ako nang naisip ko na ngangawa ang pusit na sinuka ng
karagatan kapag nakita nya ang beloved bike nya.

"Itali mo 'tong jacket ko sa may bewang mo," inabot sa akin ni Mong 'yung jacket
nya nang palabas na kami ng kotse nya.
"Bakit?" sagot ko.

"Masyadong lantad 'yang legs mo dahil sa dress na suot mo, e." napanguso si Mong
"Ayokong makita ng mga teammates ko 'yang legs mo. Baka pagnasahan ka nila at hindi
ko alam ang magawa ko sa kanila kapag minanyak ka nila." napaiwas pa ng tingin si
Mong.

Napangiti nalang ako sa sinabi nya kaya lumapit ako sa kanya at hinaplos ang pisngi
nya, "Bakit ang sweet mo?"

"Kasi i love you sagad hanggang mag dugo." nakangising sagot ni Mong. Ang lapit na
ng mukha nya sa mukha ko kaya napatingin ako sa mapula nyang labi. "Lumayo ka sa
akin girlfriend ko. Baka makiss kita ng wala sa oras, e." natawa ako kaya lumayo
nga ako sa kanya.

Magkahawak kami ng kamay ni Mong habang naglalakad papasok ng SOGO campus. Biglang
nag ring 'yung phone ko kaya napahinto kami para sagutin kung sino 'tong tumatawag.
Sinisira ang MonAy moments, e.

"Hello, Inay. Ano kailangan mo? Panira ka ng kilig vibes, alam mo 'yun?" naiinis
kong sabi kay Inay sa kabilang linya.

"Sorry po. Gusto ko lang sabihin na nasunog ang bahay nila bff Petra." pamamalita
nya sa akin.

"Oh, anong gagawin ko kung nasunog ang bahay nila? Tawagan ko ba siya at
icongratulate? Congratulations Aling Petra. Nasunog bahay nyo kaya kailangan natin
magpaparty. Ganun ba?"

"Bobita, hindi. Nasunog 'yung bahay nila dahil sa sinunog mong mga gamit sa
bakuran. Lumakas 'yung hangin kaya kumalat ang apoy at umabot kila Bff ko."

"So, kasalanan ko pa? Kasalanan 'yun nila Aling Petra dahil dun sila nagtayo ng
bahay," pangangtuwiran ko "Sige na, Inay. Busy ako. Bye." saka ko binaba ang tawag.

"Ano daw 'yun girlfriend ko?" tanong ni Mong sa akin "Anong sabi ni Tita?"

"Wala 'yun. Nagpapabili lang ng ruby si Inay. Ubos na daw 'yung pang singhot nya,"
sabi ko saka muling hinawakan ang kamay ni Mong kaya napangiti na naman sya.

Pag dating namin sa school gym andun na 'yung ibang teammates ni Mong. Napanganga
silang lahat nung nakita nila kaming magkahawak ang mga kamay namin. Si Mong naman
napataas pa ang noo at mas lalong hinigpitan ang pagkakahawak sa kamay ko. Proud na
proud ang loko.

Sa hindi sinasadyang pagkakataon bigla akong napatingin sa gilid. Nakita ko si Josh

at Monica na nakaupo. Nag reretouch ng make up si Monica habang si Josh titig na
titig sa akin. Hindi naka-suot ng jersey uniform si Josh at tanging sando lang na
puti at short ang suot nya. Pansin na pansin ang pag payat ni Josh dahil lumalabas
na 'yung buto sa balikat nya. Pati 'yung braso nya namamayat na din. Kumakain pa ba
'tong lalaki na 'to?

"Titig na titig ka sa kanya, ha?" bigla akong nagulat nang magsalita si Mong.

"Hindi naman ako nakatitig. Napatingin lang ako sa kanya," ngumiti lang si Mong
"Nagtataka lang ako kung bakit hindi sya naka-basketball uniform. Hindi ba sya mag
pa-practice?"
Umiling si Mong, "Hindi, e. Pumunta lang talaga siya dito para magpaalam kay coach.
Mag papahinga daw muna sya."

"Magpapahinga? Bakit, may sakit ba sya?"

Nag hikbit balikat si Mong, "Ewan ko dyan. Baka nagpapahinga para mas marami syang
time kay Monica." bigla akong napalunok at napaiwas ng tingin dahil sa sinabi ni
Mong.

"Ah, ganun ba? Kaya pala namamayat sya, e. Nakakalimutan na nyang alagaan ang
sarili nya dahil sa sobrang pag-aalaga sa girlfriend nya."

Sa totoo lang, diary, nainis ako. Naiinis ako kay Josh. Bakit naging ganyan ang
katawan nya. Bakit pumayat sya ng ganyan nung naging sila ni Monica. Hindi ba sya
inaalagan ng pesteng
Monicamalandinapakaratnaubodnglandikinginabakitbuhaypayangbabaenayan?

Nag simula na ang practice nila Mong kaya naupo ako sa kabilang gilid habang yakap-
yakap ko ang bag ni Mong. Bigla kong napansin na naglalakad papunta sa gawi ko si
Josh at mukhang uupo sa tabi ko. Shutang ina. Wag ka uupo sa tabi ko. Wag koya. Wag
po koya.

(PLAY HANGGANG NGAYON BY KYLA WHILE READING THIS PART)

"Kumusta?" sabi ni Josh saka umupo sa tabi ko. Pakiramdam ko pansamantalang tumigil
ang ikot ng mundo dahil sa tanong nya. Bakit ako pinagpapawisan? Bakit ako biglang
kinabahan ng marinig ko ang boses nya?

"A..ayos lang naman," nauutal na sagot ko saka tinignan si Josh. Titig na titig pa
din sya sa akin, diary. Parang matagal nya akong hindi nakita, ah. "Bakit ka ganyan
makatingin? May dumi ba ako sa mukha?"

Ngumiti si Josh saka umiling, "Gusto ko lang sauluhin ang buong mukha mo. Gusto ko
lang matandaan lahat ng parte."

"Ha?" sagot ko nang hindi ko maintindihan ang sinabi nya.

Umiling sya, "Wala. Nevermind."

"Bakit hindi ka nag practice?" tanong ko "Diba dream mo na makapaglaro sa SOGO

team? Malapit na ang laban, ah. Bakit nag pahinga ka?"

Napaiwas ng tingin si Josh saka napalunok, "Wa..wala lang.. Kailangan lang, e..."
bigla ko napansin 'yung mga pulang scratches sa leeg ni Josh. Parang kalmot o
allergy.

"Ano 'yang mga pula sa leeg mo?" tinuro ko pa 'yung leeg nya.

"Ah.. wala 'to.. Allergic lang sa hipon. Kumain kasi ako kanina," sabi nya saka
tinakpan nya 'yung leeg nya.

"May allergy pala sa hipon pero nag girlfriend ng hipon," bulong ko sa sarili ko.

"Kamusta kayo ni Mong? Kamusta ang relasyon nyo?" napatingin ulit ako kay Josh.
Matipid syang ngumiti sa akin.

Bigla ako napatingin kay Mong habang naglalaro sya sa court. Nag tama ang paningin
namin ni Mong kaya bigla syang ngumiti at kumindat sa akin.Natawa nalang ako.
"Ayos naman. Masaya kaming dalawa," sagot ko "Pinaparamdam nya sa akin na mahal na
mahal nya ako." sagot ko habang nakangiti.

"Good. Kailangan mo maging masaya, Pipay. Kailangan mo makahanap ng lalaking

mamahalin ka habang buhay. Hindi 'yung lalaking katulad ko." ngumiti si Josh pero
hindi umabot sa mata nya 'yung ngiti nya.

"Kayo kamusta ni Monica?" tanong ko naman sa kanya.

"Ayos naman," napaiwas sya ng tingin "Ang galing talaga ni Ravenom. Galing mag 3
points." pag change nya ng topic.

Napatango nalang ako sa sinabi ni Josh at nanahimik nalang din. Habang nanunuod ako
sa paglalaro nila Mong ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Naririnig kaya ni Josh ang
kabog ng dibdib ko? Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ganito. I should
be over this. Pero bakit hanggang ngayon mayroon pa din?

Biglang dumating si Monica from nowhere at umupo sa tabi ni Josh. May inabot syang
tubig kay Josh saka isang gamot na hindi ko alam kung para saan. Baka vitamins?
Naguguilty siguro tong malandi na 'to dahil ang payat na ni Josh. Dapat mo lang
alagaan 'yang boyfriend mo gaga ka.

"Anong tinitingin-tingin mo?" mataray na tanong sa akin ni Monica nang mapansin

nyang nakatingin ako sa kanya "Nagagandahan ka ba sa akin? Tss. Insecure." nag
rolled eyes pa sya.

Natawa ako, "Ang hilig mo maglaro ng ganda-gandahan, nuh?" nakangiting tanong ko sa

kanya.

"Whatever."

"Monica, tama na." sabi ni Josh sa kanya. Napasimangot nalang si Monica at

nanahimik.

Nung nag break ang team nila Mong lumapit na sya sa akin. Tumayo ako sinalubon sya
para hubarin 'yung jersey nya at punasan 'yung likod nya.

"Ang pawis mo sa likod parang waterfalls." sabi ko kay Mong habang pinupunasan ang
likod nya "Tsk. Wag ka malikot. Hindi ko mapunasan ng maayos ang likod mo. Baka
magkasakit ka."

"Ang sweet naman ni girlfriend ko." sabi ni Mong sa akin saka pumikit para punasan
ko ang mukha nya. Bigla akong napatingin kay Josh. Nakabukas ang bibig nya at titig
na titig na naman sa akin habang pinupunasan ko ng pawis si Mong.

"Bakit?" tanong ko kay Josh.

"Ah, wala." umiling sya saka nag-iwas ng tingin. Nakita kong napayukom sya ng
kamao.

"Maasikaso talaga 'tong girlfriend ko kahit kailan," sabi ni Mong saka hinila ako
at inupo sa lap nya "Kaya mahal na mahal ko 'tong si girlfriend ko, e. Hinding
hindi talaga kita ipagpapalit kahit kanino." pinipisil pisil pa ni Mong ang pisngi
ko.

"Ano ba?! Bitawan mo nga ako, Josh. Nakakainis, ha!!" sigaw ni Monica bigla kaya
napatingin kami ni Mong sa kanila ni Josh.

Nakatayo na silang dalawa at parang pasugod si Monica sa amin ni Mong habang

hinaharangan sya ni Josh.

"Wag na, Monica. Tama na." sabi ni Josh habang hinaharangan sya at pinipigilan.
"Wag kana gumawa ng eskandalo dito."

"Nakakainis na kasi. Nabubwisit na ako!" sigaw nya kay Josh, "Wala ba kayong
pakiramdam dalawa, ha? Talagang sa harap pa kayo ni Josh naglalandian?!" sigaw ni
Monica sa aming dalawa ni Mong.

"Ha? Anong problema mo?" naguguluhang tanong ni Mong kay Monica na nag eeskandalo.

"Bitawan mo ako, Josh. I think this is the right time para malaman nila ang totoo!"
todo pumiglas si Monica sa pagkahawak sa kanya ni Josh, "We should stop this shit
right now. Sasabihin ko na ang kailangan nilang malaman. Sasabihin ko na ang totoo
dyan kay Pilar."

Napatingin si Josh sa akin kasabay ng pag bitiwa nya kay Monica.

Okay, diary. Ano ang kailangan ko malaman?

Muling nambibitin at abangan nyo nalang sa susunod na kabanata,

Pipay.

Comment guys! Para malaman nyo agad ang sasabihin ni Monicalantod. HAHA

MadraNDI 33

Shout out sa mga kaibigan ko na ang demanding. Todo pumilit sa akin para mag
update. Aicy Jadulco, Rossley Jadulco aka Mimay in real life, Keys Lee and Tricia
Oberez, Mga pakyu kayo! hahaha!

Listen to Let me be the one by Jimmy Bondoc while reading! :)

MONG'S POV.

Tumayo ako at tumabi sa gilid ni Pipay. Hinawakan ko din nang mahigpit ang kanang
kamay nya para maramdaman nyang hindi ko siya iiwan sa mga oras na 'to. Nanatili
ang katahimikan sa pagitan naming apat. Walang nagsasalita at parang
nagpapakiramdaman kung sino ang unang iimik. Mas lalo kong hinigpitan ang
pagkakahawak ko sa kamay ni Pipay nung nagsalita ako.

"Ano 'yun, Monica? Anong kailangan namin malaman at lalong lalo na si Pipay?"
seryosong tanong ko kay Monica. Tinignan ko si Pipay pero wala s'yang reaction.
Nakatingin lang din siya kay Josh at kay Monica. Nararamdaman ko ang kalungkutan sa
mga mata ni Pipay. Mga kalungkutan na hindi na ata nawawala sa sistema nya.

Humarap si Josh kay Monica at muli itong hinawakan sa kamay, "Please, Monica. Wag
mo naman sirain ang plano. We came this far. Wag na pakiusap. Lalo lang gugulo ang
lahat." bakas ang pag mamakaawa ni Josh kay Monica. Parang handa syang lumuhod sa
harapan ni Monica para lang hindi isiwalat ang secret nilang dalawa. Naguguluhan
ako. Ano bang meron? Bakit ganyan kapursigido si Josh para hindi lang sabihin ni
Monica ang nalalaman nya.

"But they need to know the truth, Josh." naiinis na sagot ni Monica saka nag
pumiglas na naman "Sa ating apat dito hindi si Pipay ang higit na nasasaktan. Wala
dapat sa kanya ang simpatya. Nasayo dapat. They think you cheated on her just
because of me pero kung alam nila kung anong sakripisyo ang ginawa mo para lang sa
babaeng 'yan," napahilamos na ng mukha si Monica dahil sa frustration at inis na
nararamdaman nya. Kumalat tuloy 'yung eye liner sa buong mukha nya, "Kung alam lang
nila kung gaano mo kamahal si Pilar. Kung gaano mo tinitiis ang lahat para sa
kanya. Lahat ng ginagawa mo para sa kanya. Siya lang ang iniisip mo kahit hindi na
ang sarili mo. Kung nasaktan ba sya just because of what have you done. Pero naisip
ba nila 'yung pakiramdam mo? Naisip ba ni Pilar yung feelings mo. Kung nasaktan ka
din ba nung nawala sya sa'yo?" nagulat ako sa mga narinig ko. "Kung alam lang nila
sana kung gaano ka umiyak nung naging si Mong at Pipay. Mas iniyakan mo pa 'yun
kaysa sa sobrang daming tinusok sa katawan mo."

Bigla akong napatingin kay Pipay. Nawalan ng reaction ang mukha nya. Tanging
nakapoker face lang sya habang nakikinig sa mga sinisiwalat ni Monica. Ginagawa ni
Pipay 'yan everytime for two reasons. Una, ayaw nya ang naririnig nya at pangalawa
nasasaktan s'ya. Sa tagal ko ng kilala si Pipay alam na alam kong na-master nya na
ang paglalagay ng maskara sa mukha nya para hindi makita ang totoong emosyon nya.
Ganyan kagaling mag panggap si Pipay sa mga taong nasa paligid nya. Pero hinding
hindi nya ako maloloko. Alam ko ang ibigsabihin ng bawat emosyon na pinapakita nya.

"Pero, Monica. Wag na. Ayoko na magulo ang lahat," ngumiti si Josh. Pero isang
kalungkutan din ang nakita ko sa mukha nya. Tulad ni Pipay, isang pekeng ngiti lang
din ang ipinakita nya, "Masaya na ako sa mga nangayayari ngayon. I have to do this
just for her. She's my everything kaya gagawin ko ang lahat para maging masaya
s'ya,"

"Wala akong pakialam," sigaw ni Monica "Itigil na natin 'to. Suko na ako sa bash
and death threats na natatanggap ko sa mga fans ng JoPay. Wala naman akong
ginagawa, ah. Sure, nilalandi kita pero ang lakas ng powers ng pagmamahal mo kay
Pilar. Akala nila nagkahiwalay kayo dahil mas pinili mo ako? That's bullshits.
Hindi 'yun ang totoo," tumayo si Monica ng matuwid saka lumingon sa amin at
tinignan ng seryoso si Pilar "Hindi ko alam kung ano ba nakikita ng mga lalaki sayo
to make them gaga over you. You're just plain ordinary and boring. Pero I've
witnessed the undying love of Josh for you and how he did everything just for your
own happiness. Kahit na kapalit nito ang habambuhay na kalungkutan na nararamdaman
nya." sumeryoso lalo ang mukha ni Monica "Gusto nyo ng totoo, di ba? Here sasabihin
ko na. Hindi kami ni Josh. For my beautiful body's sake. Never naging kami dahil
palabas lang ang lahat. Gusto nyang magalit si Pipay sa kanya at kasuklaman siya.
Umiyak si Pilar dahil dun pero si Josh umiyak ng dalawang araw. It's been a month
for Pipay but for Josh it's been a month of hell without Pipay."

"Totoo ba ang sinasabi mo, Monica?" galit na tanong ko sa kanya. Nakatahimik lang
si Josh at nakayuko "Kapag nalaman kong nag sisinungaling ka. Pangako kakalimutan
kong babae ka para suntukin lang 'yang mukha mo."

Ngumisi Monica sa akin, "Go on, Mong. As if nagsisinungaling ako. I'm a bitch with
honesty. Remember?" sagot nya sa akin at muling tinignan si Pipay "The day na
binugbog nyo ako nung friend mong baboy na maitim na mukhang balyena, matatanggal
sana kayo sa school. Pero pinakiusapan ni Josh si Daddy ko para hindi kayo
matanggal. Kahit saan ka pumunta laging nakasunod si Josh. Imbis na nagpapahinga
s'ya sa bahay nila, hindi, e. Ikaw pa din ang pinupuntahan nya. Sabi nya sa akin
mas lumalakas daw ang katawan nya kapag nakikita ka nya. He's so stupid." tumigil
si Monica at napansin kong naluluha na sya pero pinipigilan nya lang ang pag daloy
ng luha nya sa mata nya "Mahal na mahal ka nya Pipay. Walang araw na hindi ka
inisip ni Josh. Baliw na baliw 'tong lalaki na 'to sayo. I abhor you because of
that. Naiinggit kasi ako dahil may mga lalaking handang gawin ang lahat para sayo."

Tuluyan ng tumulo ang luha ni Monica sa pisngi nya. Tumingin siya kay Josh saka
ngumiti, "Sorry, Josh, pero hindi ko na kaya makitang nasasaktan ka." tapos
tumingin sya kay Pipay "Josh has a stage 3 bone cancer. Malala na ang case nya at
his doctor said na hindi na aabutin ng katawan nya ang dalawang bwan. Pero sa
nakikita ko hindi sakit nya ang pumapatay sa katawan nya. Kundi ikaw Pipay. Being
you with Mong tearing his heart into pieces. Ang unfair lang dahil ikaw masaya na
habang s'ya mag-isang lumalaban sa sakit nya."

Hinawakan ni Josh ang balikat ni Monica saka umiling, "Tama na, Monica."

"But--"

"Tama na, please." ngumiti na naman si Josh.

"Fine! Whatever! Magkita nalang tayo bukas for your check-up." tinanggal ni Monica
ang pagkakahawak ni Josh sa balikat nya tapos tumingin sa amin at inirapan kaming
dalawa ni Pipay.

Nung lumabas na ng school gym si Monica kaming tatlo nalang ang natira ni Pipay,
Josh at ako. Napuno na naman ang katahimikan sa aming tatlo. Si Pipay nakatingin
lang sa gilid habang si Josh naman sa amin at nakangiti.

"Totoo ba 'yun, pre? Totoo ba lahat ng narinig namin na sinabi ni Monica?" seryoso
kong tanong sa kanya.

Sa totoo lang nag-iinit ang dugo ko ngayon kay Josh. Ang bading nya masyado. Kung
totoo lahat ng mga siniwalat ni Monica sana hindi siya nakipaghiwalay kay Pipay.
Mas pinili nyang saktan si Pipay para sa ikakabuti nito kahit na maging hudyot ng
hambang buhay na kalungkutan ito para sa kanya. Na-bubwisit ako kay Josh at gusto
kong pagsusuntukin ang pagmumukha nya pero at the same time humahanga ako sa
kakaibang tapang na pinakita nya. Mas gusto nyang siya ang masaktan kaysa si Pipay
na forever masasaktan kapag nawala siya.

Ngumiti si Josh saka umiling, "Sus. Wag kayo maniwala sa sinabi ni Monica. Galing
nya, di ba?Hehe." nag peke na naman ng tawa si Josh. "Sige, pre, Pipay. Mauuna na
ako. Goodluck sa relasyon nyo. Wag nyo iisipin 'yung mga sinabi ni Monica, ha? Trip
lang 'yun. Nababaliw na ata, e. Hehe." napatitig panandalian si Josh sa kamay
naming magkahawak ni Pipay saka tumango sa akin. Tumalikod na din sya at lumabas ng
school gym. Pansin na pansin ko na ang pangangayayat ni Josh. Para na syang
tingting dahil sa payat nya.

Nung nawala na si Josh biglang binitawan ni Pipay ang kamay ko kaya napatingin ako
dito. Napakuyom lang ang kamao ni Pipay habang nakatingin sa gilid.

"Pipay.." mahina kong tinawag ang pangalan ni Pipay.

Lumingon siya sa akin saka ngumiti. Pero hindi rin naman umabot sa mata nya 'yung
ngiti nya. Another fake smile, "Bakit?"

"Ah.. ano," shit paano ko ba sasabihin 'to, "Naniniwala ka ba sa sinabi ni Monica?

Yung alam mo na..about kay Josh." naiilang na tanong ko sa kanya.

Nawala 'yung ngiti ni Pipay pero nakatingin pa din siya sa akin, "If ever totoo
'yun. Wala naman akong magagawa, e. Hindi naman ako si Nora Aunor na nagpapamalas
ng isang himala para gumaling siya. Besides, si Josh na nagsabi na wag maniwala sa
Monica na 'yun. Baka nagdudurog lang ng shabu si Monica kaya nya nasabi 'yung mga
'yun." malamig na sagot nya sa akin.

"Pero paano kung--"

"Mong, wag na natin isipin 'yun, okay?" hinawakan ako ni Pipay sa kamay saka
pinisil nya 'to "Ayoko na isipin pa 'yung mga siniwalat ng babaeng 'yun. Masaya na
ako." magsasalita pa sana ako pero nanupalpal na naman si Pipay "Mauuna na ako sa
kotse. Hatid mo na ako pauwi."

Pinagmasdan ko lang si Pipay habang naglalakad siya palabas ng school gym.

Walangya. Ang hilig mag walk out ng tatlong 'yun, ha? Napailing nalang ako at
mabilisan kong kinuha 'yun bag ko at lumabas na din ng school gym.

Nasa kotse na kami ni Pipay pero walang nag iimikan sa aming dalawa. Halos
nabibingi na ako sa katahimikang namamagitan sa amin. Nakabaling lang ang paningin
nya sa labas ng bintana at parang may malalim na iniisip. Gusto ko siyang kausapin
para malaman ang mga tumatakbo sa isipan nya pero alam kong hindi nya din
sasabihin. Hanggang pag hatid ko sa kanya sa kanila hindi na siya nagsalita.
Nagpaalam lang siya sa akin saka nagpasalamat tapos tuluyan ng pumasok ng bahay
nila.

Nung gabi kahit ilang ulit ko itext si Pipay hindi siya nag rereply. Kahit nga sa
facebook hindi din sya online, e. Nakakapagtaka lang dahil usually online siya pag
gabi at nanonood ng mga porn sa mga website pero this night hindi sya nag open ng
facebook nya. Ending, hindi ko na siya tinext dahil mukhang gusto nya mapag-isa.

Anong oras na pero nakatitig lang ako sa kisame ng kwarto ko. Dapat sa mga oras na
'to natutulog na ako dahil sa pagod sa practice kanina pero walangya lang, e. Hindi
ako dinadalaw ng antok. Ginugulo kasi ako ng mga nalaman ko kanina. Ang daming
tanong ang gumugulo sa utak ko. Paano kaya kung totoo 'yung mga sinabi ni Monica?
Iiwan ba ako ni Pipay para kay Josh at siya ang mag-aalaga dito. Shit. Biglang
kumirot ang puso ko nang maisip kong iiwan ako ni Pipay at babalik siya kay Josh.
Pwede bang maging selfish? Pwede ko bang hilingin na sana hindi ako iwan ni Pipay
kahit may sakit si Josh? Parang hindi ko kasi kakayanin, e.

Dalawang oras lang ang tulog ko kaya medyo inaantok pa ako nung nagising ng umaga.
Eto ang advantage kapag singkit ka, e. Hindi halata ang eyebags sa mata ko. Thank
you, Otosan. Salamat sa genes mong hapones kaya naging singkit ang mata ko. Hindi
na ako kumain ng agahan at umalis na din ako ng bahay. Susunduin ko kasi si Pipay
sa bahay nila para sabay kaming papasok.

Pag parada ko ng kotse ko sa tapat ng bahay nila naabutan ko si Tita Tinay na nag
bo-boxing practice sa bakuran nila. Nice, hanggang ngayon nag boboxing pa din pala
'tong isang to. Si Mommy kasi hindi na, e. Tumigil na sa pagiging adik nya sa
boxing.

"Tita!" tinawag ko siya saka kumaway pa. Napatingin naman sya sa akin tapos
napangiti.

"Monjie!" sabi nya saka dali-daling pinuntahan ako at pinagbuksan ng gate "Anong
ginagawa mo dito?Hihi." humagikgik pa si Tita Tinay. Parang kinikilig.

"Susunduin ko po si Pipay." magalang na sagot ko.

Nawala naman 'yung tawa ni Tita Tinay tapos napasimangot, "Amp. Akala ko naman
binibisita mo ako." nag pout pa siya.
"Hehe. Ganun na nga din," pag sisinungaling ko.

"Talaga?" nag liwanag ang mukha nya "Patingin pala ng abs mo. Matitigas pa din ba
ang abs mo?"

"Syempre naman po," pagmamalaki ko.

"Pwede pahawak? Hihi." tumango nalang ako at napakamot ng ulo dahil sa sinabi ni
Tita Tinay. Itinaas nya 'yung polo kong suot saka hinimas ang abs ko. Bigla naman
akong nakiliti.

"Ang tigas nga. Hihi." kilig na kilig na naman na sabi niya.

"Syempre, ah. Pwede ko na po ba puntahan si Pipay? Malilate po kasi sa school, e."

"Hay, naku. Wala atang planong pumasok 'yang anak ko." naiinis na sagot ni Tita
"Kahapon pag-uwi nya hindi na siya lumabas ng kwarto nya. Nagkulong lang dun at
hindi ko alam ang ginagawa. Hindi nga din siya kumain ng hapunan, e. Ano bang
nangyayari dyan sa anak ko."

Nagulat ako sa sinabi ni Tita. Mukhang iniisip ni Pipay 'yung mga nangyari kahapon
at mga sinabi ni Monica. Tsk! Sabi na, e. Maaapektuhan pa din si Pipay dahil dun.
Pinapasok na ako ni Tita nang bahay nila para ako na daw ang kumausap kay Pipay.
Habang naglalakad ako sa may bakuran nila may nakita akong dalawang picture na
magkahiwalay. Parehong sunog ang gilid ng mga picture.

"Picture ni Josh at ni Pipay," sabi ko sa sarili ko nang matitigan ko ang dalawang

picture na hawak ko. Pinagtabi ko ang dalawang picture at nalaman kong magkadugtong
'to. Sinunog ba ni Pipay 'to? Mukhang sinunog na nya lahat ng alaala nila ni Josh
ng tuluyan.

Umakyat na ako sa bahay nila at dumiresto sa tapat ng kwarto ni Pipay. Kumatok ako
at tinawag si Pipay.

"Pipay. Si Mong 'to. Hindi ka ba papasok?" tanong ko mula sa saradong pinto.

"Wala si Pipay. Tulog. Naglayas. Nagbigti. Ang daming problema. Nag seselfie.
Rumarak. Bumalik ka nalang next year." sagot ni Pipay. Hindi nya binubuksan ang
pintuan.

Natawa ako sa kalokohan nya, "Eh, sino ka?"

"Ako ang secretary ni Pilar. Ako si Pempem Payoson. Gusto mo ba ako makita?"

"Sige!" natawa ako.

"Wag na! Baka tigasan ka pa." sagot na naman nya "Hindi daw siya papasok, Mong.
Gusto nya daw muna mapag-isa."

Napabuntong hininga ako. "Ah, ganun ba? Pakisabi kay Pipay andito lang ako sa tabi
nya lagi, ah? Hindi ko siya iiwan. Nag-aalala lang ako sa kanya. Sige aalis na
ako." pag papaalam ko.

Maglalakad na sana ako pababa nang marinig kong bumukas ang pintuan ng kwarto ni
Pipay tapos sumilip lang siya. Nagulat ako sa nakita ko dahil hindi pa din
nagpapalit ng damit si Pipay. Yung suot nya pa din kahapon ang suot nya.

"Gusto ko lang mapag-isa, Mong." sabi ni Pipay na mukhang walang tulog dahil ang
laki-laki ng eyebags nya at ang itim ng ilalim ng mga mata nya "Thank you!" ngumiti
siya.

Tumango nalang ako at ngumiti.

Mag-isa nalang tuloy akong pumasok at dumating sa school. Nakakalungkot lang dahil
hindi ko na kasabay si Pipay. Naging parte na ng daily routine ko ang paghatid
sundo sa kanya, e. Nag mumukha na nga akong driver dahil dun pero wala akong
pakialam. Mahal ko, e. Mahal na mahal.

Pag dating ko sa classroom namin naabutan kong may kanya-kanyang usapan ang mga
classmates ko. Pero isa lang ang topic nila at ito ay si Josh.

"Anong meron? Bakit nila pinag-uusapan si Josh?" tanong ko kay Mike na kaibigan ko.

Itinigil nya ang pagbabasa nya tapos tinuon ang atensyon sa akin, "Nag drop out na
siya. Galing ang mama nya dito kanina."

"Ha, bakit daw?" gulat na tanong ko.

"Hindi ko alam. Ang bali-balita aalis na papuntang ibang bansa. Yun lang ang
narinig ko. Hindi naman kasi ako tsismoso." sabi nya saka muling nagbasa ng librong
hawak-hawak nya.

Hindi ko na siya tinanong pag pag katapos nun. Mukhang wala din namang ganang
sumagot si Mike sa mga itatanong ko sa kanya, e. Bitter ata si Mike dahil wala
siyang exposure sa kwentong 'to. Tsk! Nanahimik nalang ako sa upuan ko at hinintay
na dumating si Monica. Alam kong siya lang ang makakasagot ng mga tanong na nasa
utak ko ngayon. Badtrip. Bakit pati ako namomoblema ngayon? Sabagay, ang problema
ng taong mahal mo ay problema mo na din. Baka hindi kayanin ni Pipay 'to mag-isa
kaya tutulungan ko siyang harapin ang mga problema nya. Ganito mag mahal ang isang
Monjie.

Dumating na ang mga professors namin habang lumilipas ang mga oras pero hindi
dumating si Monica. Mukhang hindi siya papasok dahil anong oras na din. Tinanong ko
sila Anne and Coleen kung may alam ba sila sa nangyari pero wala daw. Hindi nga din
daw nagsabi si Monica na aabsend 'to, e.

Natapos ang morning class namin pero hindi nagpakita si Monica. Naglalakad na ako
papunta sa canteen habang tinitext si Pipay na kumain na siya nang may mabangga
akong isang babae.

"Aray! Tumingin ka nga sa dinadaanan mo." iritado nyang sabi sa akin at pag tingala
ko si Monica pala ang nabangga ko.

"Buti nakita kita!" mabilis kong sabi sa kanya. Napahawak pa ako sa balikat nya.

Napangisi naman siya, "Bakit? Miss me?"

Binitawan ko ang pagkakahawak ko sa kanya, "Asa ka. May itatanong lang ako sayo."

"Wala kang makukuhang sagot sa akin," naiinis na sabi nya "Kung itatanong mo kung
totoo 'yung mga sinabi ko kahapon. Yes, tingin mo magsisinungaling ako? Duh." she
rolled her eyes.

"Oo, di ba duon ka naman magaling? Ang magsinungaling." I retorted.

"Siguro sinungaling ako. Siguro bitch ako. Siguro masama akong tao but I'll never
lie kapag buhay na ng tao ang usapan." seryoso nyang sabi sa akin "Tabi ka nga
d'yan. May pupuntahan pa ako. Istorbo. Tss."
"Teka lang," hinawakan ko siya sa kamay nya "Totoo bang nag drop out na si Josh?
Paano ang basketball team? Aalis ba sya ng bansa?"

"Oo nag drop out na siya hindi para umalis ng bansa. Kundi para magpagamot. He's in
hopeless case pero umaasa pa din ang parents nya na gagaling ang anak nila. Mag-
che-chemo theraphy na siya." sagot nya "Kahit ayaw nyang iwan ang basketball team
wala siyang magagawa. Umiyak siya nung sinabi ng doctor nya na kailangan nyang mag
quit sa team para mag focus sa pag gagamot nya. Sabi nya nga 'Hindi pwede. Gusto
kong makita akong naglalaro ng basketball ni Pipay. Masaya si Pipay kapag naglalaro
ako ng basketball. Ayoko. Hindi ko kayang mag quit.' Tapos umiyak lang siya ng
umiyak. See? Lahat ng ginagawa nya ay para sa kaligayahan ni Pilar. He's so stupid
for being like that." binitiwan ko ang kamay ni Monica "Papunta ako sa ospital
ngayon para samahan si Josh. Sabi ng Mama nya hindi na naman daw kumakain si Josh
at panay ang pag tawag sa pangalan ni Pipay. Lagi na namang tulala. Nakakainis."

"Pwede ba akong sumama?" tanong ko sa kanya. Gusto ko malaman ang kalagayan ngayon
ni Josh.

Napatitig si Monica sa akin at parang pinag-iisipan pa ang isasagot. "Hays! Nagalit

na si Josh sa akin dahil sa sinabi ko kahapon, e."

"Sige na, please. Ipapahawak ko sayo ang abs ko para lang pumayag ka. Di ba matagal
mo na gusto hawakan ang abs ko?" ngumisi ako. Alam na alam ko kasing patay na patay
si Monica sa abs ko. May picture pa nga sya sa kwarto nya ng mga abs ko, e.

Napalunok siya, "Alam na alam mo talaga ang weakness ko. Sige na nga." she said on
defeat.

Sinabi ko kay Monica na sa akin nalang sumabay papuntang ospital kung saan
namamalagi si Josh. Pumayaga naman siya dahil para daw mahahawakan nya ang abs ko.
Habang bumabyahe tuloy kami todo himas siya ng abs ko. Amp! Kung wala lang ako
kailangan sa babaeng 'to hindi mo mahahawakan 'yan, e. Lahat ng parte ng katawan ko
ay nakalaan lang para kay Pipay.

Hindi kalayuan ang ospital na pinaglalagyan ni Josh. Nag park ako nang kotse ko
saka sumabay na kay Monica sa paglalakad papuntang kwarto ni Josh.

Bubuksan palang ni Monica ang pintuan nang may lumabas na dito. Isang sosyalerang
babae na sa tingin ko Mama ni Josh.

"Tita," pagtatawag ni Monica "Kumusta po si Josh? Kumain na po ba?" tanong ni

Monica.

Umiling ito, "Ayaw nya talaga kumain. Paano siya makakainom at lalakas nito kung
ayaw nya lagyan ng laman ang tyan nya. Kahit nga mga gamot tinatanggihan na ng
katawan nya, e." naiiyak na sagot nya kay Monica. Bigla naman akong naawa.

"Sige po ako na munang bahala sa kanya." magalang na sabi ni Monica.

Tumango ang Mama ni Josh tapos pinapasok na kami sa loob ng kwarto ni Josh. Pag
pasok namin naabutan ko si Josh na nakahiga sa kama habang nakasuot ng hospital
gown at nakatingin lang sa bintana ng kwarto. Mukhang may malalim na iniisip.
Hawak-hawak nya din ang isang picture. Isang picture ni Pipay.

"He looks pathetic, right?" bulong sa akin ni Monica at hindi pa kami nagpapakita
kay Josh.

Naaawa ako sa kalagayan ni Josh. Bumagsak na nga ng tuluyan ang katawan nya. Pero
bakit hindi ko man lang napansin? Sabagay. Siguro doble-dobleng damit ang sinusuot
nya para hindi mahalata ang pangangayayat nya. Ilang segundo pa ang lumipas nang
marinig naming nagsalita si Josh.

"Pipay.." sabi nya habang hawak-hawak ang picture ni Pipay. Nakita na namin ni
Monica ang pagtulo ng mga luha ni Josh.

He really loves Pipay that damn much.

MadraNDI 34

Play forevermore by side-A while reading.

MONG'S POV.

Kanina pa ako dito sa kwarto ni Josh sa ospital pero hindi siya nagsasalita kahit
alam nyang nandito kaming dalawa ni Monica. Nakatulala lang siya sa kawalan habang
hawak-hawak ang litrato ni Pipay sa kamay nya. Mukhang may malalim siyang iniisip
na alam ko kung sino ang laman ng utak nya sa mga oras na 'to. Si Pipay lang
siyempre. Hindi ko maalis sa sarili ko ang na hindi maawa kay Josh pero damn lang
talaga. Ang payat payat na nya ngayon. Parang isang pitik ko lang sa katawan nya
mababali na 'to. Masyado ng dikit sa buto nya ang balat nya.

"Josh, kumain ka muna. Hindi ka pa daw kumakain sabi ni Tita." sabi ni Monica nang
lumapit siya kay Josh pero umiling lang naman si Josh.

"Ayoko. Wala akong gana." mahina nyang sagot saka tumingin sa labas ng bintana.
"Pwede bang iwan mo muna kaming dalawa ni Mong, Monica? May pag-uusapan lang kaming
dalawa."

"Ha? Pwede naman kayong mag-usap habang nandito ako, ah." naiiritang sagot ni
Monica kay Josh dahil sa pagpapalabas sa kanya "Hindi ako makikinig, promise."

"Sige na. May pag-uusapan lang kaming dalawa," pakikiusap ulit ni Josh "May mga
bagong nurses sa nurse station sa baba. Mga gwapings daw, e. Dali puntahan mo."

"REALLY?" masiglang sagot ni Monica "OMG! I really need to see them." tapos
tumingin si Monica sa akin "Ayos lang ba itchura ko, Mong? Kailangan ko ba pa bang
mag make-up? Or mag lipstick nalang ako?"

Natawa ako, "Ayos na 'yan. Sige, lumabas ka na. Dali, baka maubusan ka ng lalaki sa
ibaba." pagtutulak ko sa kanya para lumabas na din siya.

Dali-dali ng lumabas si Monica habang may malaking ngisi sa labi nya. Sa sobrang
pagmamadali nya naapakan nya pa 'yung basahan na nasa tapat ng pintuan kaya bigla
siyang natisod at humapas 'yung ulo nya sa may pintuan. Dumugo ito dahil sa lakas
ng impact ng pagkatisod nya pero dedma lang si Monica. Todo ngiti pa din siya at
hindi na pinansin ang pagdudugo ng ulo nya. Gutom ba talaga 'tong si Monica sa mga
lalaki? Maganda naman siya.

Nakalabas na si Monica ng kwarto ni Josh at kaming dalawa nalang ang naiwan. Walang
nagsasalita sa aming dalawa at tanging tunog lang ng wallclock ang naririnig ko.
Napabuntong hininga ako. Hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. Halo-halong
emosyon ang nararamdaman ko sa mga oras na 'to pero mas nag uumapaw ang pagkaawa ko
sa kanya. May ganito na pala siyang sakit na nililihim nya sa lahat ng taong nasa
paligid nya.
"So, kumusta?" tumingin sa akin si Josh saka ngumiti. Tatayo sana siya mula sa
pagkakahiga nya pero hindi nya kaya. Hinang-hina na ang katawan ni Josh. Mabilis
akong tumayo para alalayan siya at tulungang makaupo sa gilid ng kama nya.
"Salamat." mahina nyang sagot saka napayuko "Nakakaawa ako, nuh? Pati pag tayo
hindi ko na kaya." tumawa pa si Josh. Pero halatang peke lang ang pagtawa nya para
matakpan ang kahihiyan nya sa sarili nya.

Muli akong bumalik sa pagkakaupo ko. Ngayon mag katapat na kaming dalawa, "Ayos
lang, pre. Wala naman 'yun." sagot ko "Saka, ako ba talaga ang kinakamusta mo o
siya?"

Biglang napaangat ang tingin ni Josh sa akin saka napaiwas ng tingin, "Kamusta
siya?" mahina na naman nyang tanong.

"Sa totoo lang, pre. Hindi ko alam kung kamusta si Pipay. Simula ng nalaman namin
kahapon 'yung tinatago nyong lihim ni Monica. Simula ng malaman naming may sakit ka
nagkulong lang siya ng kwarto nya. Hindi nga lumalabas at hindi na din pumasok."
seryosong sagot ko sa kanya.

"Ah, ganun ba? Sana lang hindi nya isipin 'tong nangyayari sa akin. Ayokong maging
apektado na naman si Pipay dahil sa kalagayan ko. Pinilit kong itago ang lahat sa
kanya. Mas gugustuhin kong paluhain siya ng panandalian kaysa masaktan siya sa
pagkawala ko habang buhay," binaling ulit ni Josh ang tingin nya sa akin "Sigurado
ako sa sarili ko na hindi na ako magtatagal. Ramdam ko na, pre, e. Para akong
nauupos na kandalia. Umaaasa ang mga magulang ko na magkakaroon ng himala kapag nag
chemotheraphy ako pero doctor ko na din nagsabi na wala na talagang solution dahil
terminal stage na ako."

"Wag ka ngang magsalita ng ganyan!! Kung makapagsalita ka parang sigurado ka ng

mamamatay ka, ah!" sigaw ko sa kanya "Maging positive ka, pre. Gawin mong
inspirasyon ang mga taong nagmamahal sayo na nasa paligid mo. Di ba gusto mo
maglaro ng basketball sa SOGO Team? Di ba gusto mo pa grumaduate. Di ba.. di ba
gusto mo makitang masaya si Pipay? Magpagaling ka." sumisikip ang dibdib ko habang
sinasabi ko 'tong mga 'to. Hindi talaga ako sanay kapag usapang pagkamatay ang
pinag-uusapan.

Ngumiti si Josh ng matamlay, "Gusto ko naman pre, e. Marami akong plano sa buhay
ko. Sobrang dami. Gusto ko din tuparin lahat ng pangako ko kay Pipay pero
hinahadlangan ako ng sakit ko." tumingala si Josh para pigilan ang mga luhang
dadaloy sa mata nya "Kaya nga pinagkatiwala ko sayo ang pinakamamahal kong babae,
pre. Kahit sobrang sakit na makitang hinahawakan ang kamay nya ng ibang lalaki
tinitiis ko lang lahat. Ayokong maging selfish sa kanya. Ayokong bigyan siya ng
panandaliang kaligayahan na mawawala din kapag hindi nagtagal. Pipay deserves to be
happy for a lifetime at hindi ko 'yun maibibigay dahil may taning na ang buhay ko."

Napahilamos ako ng mukha dahil sa sinabi nya, "Pero kinuha mo 'yung chance na
magkasama kayo habang nabubuhay ka pa. Pre alam mo ang bading mo, e. Wala kang
paninindigan para sabihin ang lahat kay Pipay. Wala ka bang tiwala sa kanya? Sure,
masasaktan siya dahil nawala ka. Pero, at least nakasama ka nya sa huling
pagkakataon. Nagbago si Pipay, pre. Pero alam kung kahit sabihin nya na hindi ka na
nya mahal, sigurado akong nagsisinungaling lang siya." napangiti ako ng mapakla
"Kahit sinabi ni Pipay na binibigyan nya ako ng chance. Ramdam kong ikaw pa din,
pre. Ang lakas ng kapit mo sa puso nya. Kahit anong tibag ko hindi ako makapasok,
e."

Napatitig si Josh sa akin saka umiling, "Wala na din naman saysay 'yan, e. Ayoko na
ding makita si Pipay. Ayokong makita nya ako sa ganitong kalagayan ko. Ayokong
kaawaan nya ako," napansin kong tumulo na ang luha ni Josh "Gusto kong lumigaya si
Pipay, pre. Ayaw kong masaktan siya kaya pakiusap. Pasayahin mo siya. Wag mo
papatuluin ang luha nya. Yan nalang ang huling hiling ko sayo bago ako mawala. Sana
pag bigyan mo ako."

Napayukom ako ng kamao dahil sa nakikita kong kalagayan ni Josh. Sinasabi nyang
ayaw nya na makita si Pipay pero ramdam ko namang kabaliktaran nito ang gusto nyang
mangyari. Sigurado akong gusto nyang makita si Pipay kahit na ganito ang kalagayan
nya. Alam kong nagdadasal pa din si Josh na sana makasama nya si Pipay sa mga
natitira nyang oras sa mundo.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko kaya nasuntok ko na si Josh. Napahiga naman

siya sa kama at napatulala dahil sa biglaang paglapat ng kamao ko sa pisngi nya.

"Ang duwag mo, pre! Ang duwag duwag mong gago ka!" sigaw ko sa kanya "Bakit hindi
mo aminin sa sarili mo na kailangan mo si Pipay? Na gusto mo siyang makita at gusto
mo siyang makasama? Pre, wag mo tanggalan ng kaligayahan ang sarili mo.
Magpakatotoo ka. Sabihin mo 'yung nararamdaman mo at wag mong itago. Wag mong
kaawaan at limitahan ang sarili mo sa mga bagay na gusto mong mangyari habang
nabubuhay ka pa!"

Nakatulala lang si Josh habang sinisigawan ko siya. Dumaloy na naman 'yung mga luha
nya sa magkabilang pisngi nya.

"Gusto kong makita si Pipay.. Gusto ko siyang makasama," nanginginig ang boses nya
habang nakatingin sa kawalan "Gusto kong makasama si Pipay kahit sa sandaling
panahon nalang ang natitira sa akin. Gusto kong ipaliwanag sa kanya lahat ng
nangyari para maisip nya na hindi ko naman siya gustong saktan. Wala akong ibang
hangad kundi kaligayahan nya lang. Gusto ko siyang makita.. Pipay, mahal kita.
Mahal na mahal.."

Naramdaman ko nalang na tumulo na ang luha ko dahil sa mga sinasabi ni Josh. Naaawa
ako sa kanilang dalawa ni Pipay. Mahal ko si Pipay pero kahit kailan talaga hindi
ko matatapatan ang pagmamahal na naiibigay ni Josh sa kanya. Halata namang silang
dalawa lang ang itinadhana para sa isa't isa. Kahit na ako ang unang nakilala ni
Pipay sa aming dalawa ni Josh. Kahit na bata palang kami mahal ko na siya wala 'yun
sinabi sa pagmamahal ni Josh sa kanya. Masyadong malakas at makapangyarihan. Pero
wala silang magawa dahil sadyang mapaglaro ang tadhana at naging paborito sila para
paglaruan.

"Yan, ganyan dapat. Maging totoo ka sa sarili mo," sabi ko sa kanya habang
nakatingin sa kanya "Hindi ko maipapangakong makukumbinsi ko para pumunta si Pipay
dito. Pero wag ka mag-aalala, gagawin ko ang lahat." huli kong sinabi sa kanya saka
naglakad na palabas ng pintuan.

Napahinga ako ng malalim dahil sa mga usapan namin ni Josh. Bakit kailangan pa
maging ganito kakumplikado ang lahat? Bakit kailangan pa dumating sa point na may
mawawalan ng buhay. Masyado pang bata si Josh para maranasan ang mga ganitong
bagay. Dapat ang mga katulad namin ay ineenjoy ang buhay teenager pero heto siya at
lumalaban sa sakit nyang wala na daw lunas.

"Sino ka?" bigla akong napalingon dahil sa lalaking nagsalita. May lalaking
nakatingin sa akin na mukhang kasing-edad ko lang din at may dalawang box ng cake
sa kamay nya. "Oh, bakit ka ganyan makatingin sa strawberry cake ko? Akin 'to.
Bumili ka ng iyo, uy." sabi nya saka yinakap ang box ng cake. Akala naman nya
nanakawin ko.

"Baliw." sagot ko saka nilampasan siya. Pero napahinto ako sa paglalakad nang bigla
na naman siyang nagsalita.
"Sinong baliw? Ako ba tinutukoy mong baliw?" maangas na tanong nya sa akin kaya
napangisi nalang ako. Mukhang kakasa 'tong isang 'to, ah. "Hindi mo pa din
sinasagot ang tanong ko. Sino ka? Bakit galing ka sa kwarto ng kaibigan ko. Baka
magnanakaw ka, ah."

Nagpantig ang tenga ko dahil sa sinabi nya, "Baka tanga ka. Sa gwapo kong 'to
magnanakaw?" sagot ko sa kanya "Ako na may abs na ganito magnanakaw? Asa." sabi ko
saka tinaas ang suot kong polo para makita nya ang six packs abs ko.

Napanganga naman siya saka napatitig sa abs ko, "Wow." sabi nya saka napalunok pa.

Bading ata 'to, e. Bakit ganito ang tingin nya sa abs ko? Parang gusto ng dilaan,
e. Agad kong binaba ang polo ko para matakpan na ang abs ko saka tumalikod na at
naglakad ulit palayo sa kanya. Kailangan ko na makaalis sa harapan nya at baka
magahasa ako ng lalaki na 'yun na may dalang strawberry cake ng wala sa oras.
Mahirap na.

"Hoy! Mr.Abs!" sigaw nya sa akin pero hindi ko na siya nilingon pa. Mas lalo kong
binilisan ang paglalakad ko palabas ng hospital at papunta sa kotse ko.

Pag-uwi ko ng bahay nag kulong lang ako sa kwarto ko at inisip lahat ng nangyari.
Pinag-iisipan kong mabuti ang gagawin ko dahil alam kong mahirap 'to. Pero ayoko
naman maging hadlang sa pag-iibigan ni Josh at Pipay. Alam ko namang sila lang
talaga ang nararapat sa isa't isa. Kahit mahirap. Kahit sa tingin ko hindi ko kaya
kailangan ko pa ding kayanin. Siguro, iba lang talaga ang takbo ng mundo. Kahit na
pinangako namin ni Pipay sa isa't isa na kami ang nararapat paglaki namin hindi pa
din pwedeng ipilit. Lalo na kung para sa ibang tao sila nilaan ng dyos. Marahil,
hindi 'to mahirap tanggapin pero wala akong ibang magagawa. Hindi ko kayang
tanggalan ng kaligayahan ang isang taong malapit na bawian ng buhay.

Kinabukasan maaga akong umalis ng bahay. Mga alas dos ng madaling araw. De, joke
lang. Mga alas syete naman ng umaga. Hindi na naman ako nag almusal at mukhang
bubungangaan na naman ako ni mama kapag uwi ko. Pero hayaan na dahil alam ko namang
may kailangan akong gawin ngayon.

Pag dating ko sa bahay nila Pipay agad akong huminto sa tapat. Lumabas ako ng kotse
at nagulat ako nang makita ko si Pipay na nasa harapan ko at nakabihis na ng
uniform. Todo ngiti pa siya sa akin. Halatang wala pa din siyang matinong tulog
pero natakman na ng light make-up ang mukha nya kaya ang ganda nya ngayong umaga.

"Oh, bakit ka ganyan makatitig? Ganda ko ba o namiss mo lang ako o both? Hihihi."
humagikgik pa si Pipay. Isang tawa na paniguradong mamimiss ko sa kanya.

"Yeah. Ang ganda mo," sabi ko sa kanya saka nilapitan siya at yinakap ng mahigpit
"Namiss kita. Mabuti naisipan mo ng lumabas ng kulungan mo."

"Syempre naman. Ayoko na mag mukmok." sagot nya saka yinakap na din ako ng mahigpit
"Ang bango mo, Mong. Mabango din ba bakal na krus mo?"

Agad ko siyang binatukan dahil sa sinabi nya, "Puro ka bakal na krus. Isaksak ko
sayo 'tong bakal na krus ko, e."

"Sige nga!" ngumisi si Pipay kaya napailing nalang ako.

"Next time." tumawa ako. "Pero mukhang wala ng next time, e." bulong ko.

"Ha?"

Umiling ako, "Wala. Wala.."

"Tara na nga. Malilate na tayo. Baka namiss na ng mga classmate ko ang kagandahan
ko." tumalikod na si Pipay at naglakad pero mabilisan kong hinawakan ang kamay nya
"Bakit?" tanong nya sa akin paglingon nya.

"Pwede bang wag na tayo pumasok ngayon? Hiramin ko lang ang buong isang araw mo.
Gusto kitang makasama ng buong araw, e." tanong ko kay Pipay. Hindi ako makatingin
ng diresto sa mata nya dahil alam kong kapag ginawa ko. Bago magbago na ang isip ko
na ibalik siya sa lalaking nararapat at nagmamahal sa kanya ng wagas.

Ramdam kong nakatitig lang si Pipay sa akin bago siya sumagot, "Saan tayo pupunta?"

Tumingala ako para tignan siya, "Kahit saan. Basta ikaw ang kasama ko." ngumiti ako
ng tipid sa kanya. Dahan-dahan siyang tumango.

Nauna ng pumasok si Pipay ng kotse ko habang ako naiwan pa sa labasan at humugot ng

buntong hinginga. This is it, Monjie. Make the best out of it. Gawin mong memorable
'to.

Pag pasok ko sa loob ng kotse walang nag-iimikan sa aming dalawa ni Pipay. Hindi
nya ako tinitignan. Siguro nararamdaman nyang may gagawin ako kaya malayo ang isip
nya sa akin. Gusto kong itanong sa kanya kung napag-isipan nya na ba 'yung nangyari
kay Josh. Pero ayoko naman sirain ang mood nya ngayong umaga dahil baka masira lang
ang araw nya at hindi ko maituloy 'tong plano ko para sa huli naming pagsasama.

Habang nag da-drive naisip ko bigla na bakit kaya tayo binibigyan ng chance na
mahalin ang taong hindi naman pala para sa atin? Hindi ba ang unfair lang dahil we
wasting everything para sa taong hindi pala para sa atin. Pero naisip ko din na
it's not wasting anyway dahil kapag nasiyahan ka sa kaunting panahon na pagsasama
nyo at naging maligaya ka ng lubusan. It's worth it. Marahil, kailangan lang natin
dumaan sa ibang tao bago natin mahanap at matagpuan ang taong nilaan sa atin. Para
alam na natin ang kahulugan ng equal pain and happiness at hindi na gagawa ng isang
bagay na ikakawala ng taong para sa atin.

Boom! Hindi lang ako gwapo ang talino ko pa. Pero wala pa sa akin ang lahat. Dahil
mamaya.. papalayain ko na ang babaeng minamahal ko simula pagkabata ko. Isasauli ko
na siya sa lalaking nag mamay-ari talaga sa kanya ng totoo.

Hays! Stop it, Mong. Kayo muna ni Pipay ang isipin mo ngayong buong araw. Last na
'to tandaan mo. Kaya dapat ienjoy mo.

"May problema ka ba, Mong?" biglang tanong sa akin ni Pipay. Hindi ko alam kung
nasan na kami nakarating ni Pipay dahil patuloy lang ako sa pag mamaneho.

Tumingin ako kay Pipay saka binigyan siya ng matipid na ngiti, "Wala naman. Bakit?"

"Urur! Wala mo mukha mo. Mongoloid ka kaya alam kong may problema ka," sabi ni
Pipay saka hinawakan ang kamay ko "Sabihin mo kung anong problema mo."

"Wala nga sabi." napaiwas ako ng tingin.

"Ihinto mo ang sasakyan." matigas nyang sabi sa akin kaya bigla akong napatingin sa
kanya.

"Ha, bakit?" gulat na tanong ko.

"Basta, ihinto mo! Bababa ako." sabi nya saka ako inirapan.

"Sigurado ka?"
"Mukha ba akong nagjojoke?" iritado nyang tanong sa akin "Ano ba, ihinto mo sabi
ang sasakyan, e."

Wala na akong nagawa kundi sundin ang sinabi ni Pipay. Kahit nasa kalagitnaan kami
ng high way at ang daming mabibilis na sasakyan ang nasa harapan at likuran ng
kotse inihinto ko pa din. Pag hinto ko saka nya binuksan ang pintuan ng sasakyan.

"Pipay naman.."

Hindi ako pinansin ni Pipay at bumaba na siya ng kotse. Pero hindi nya tinanggal
ang pagkakahawak nya sa pintuan ng sasakyan. Napatingin siya sa magkabilang side
kung saan may mabibilis na sasakyan ang dumadaan at kapag tumawid si Pipay
siguradong katapusan na ng kanyang kwento.

Tumingin siya sa akin saka lumunok at ngumiti, "Hehe. Joke lang. Sige, sakay na
ulit ako at paandarin mo na." sabi nya saka umupo na ulit. Napailing nalang ako sa
ginawa ni Pipay. Kahit kailan talaga puro kalokohan lang 'tong babaeng 'to.

Nung napagod na ako sa pagmamaneho inihinto ko na ang sasakyan sa nadaanan naming

park.

"Tara, labas tayo." pag-aaya ko sa kanya. Nauna akong lumabas ng sasakyan pero
sumunod din naman agad si Pipay. Lumakad kami papasok ng park at umupo sa unang
upuang nakita namin.

Kakaunti lang ang tao sa paligid at mostly mga bata pa na naglalaro sa may swing na
hindi kalayuan sa inuupuan namin. Ang saya-saya nilang panoorin at parang walang
problemang iniisip. Namimiss ko tuloy 'yung mga araw na bata palang kaming dalawa
ni Pipay kung saan tanging ako at siya lang ang laging magkasama at
nagkakaintindihan sa buhay.

"Mong, may problema ka ba?" naramdaman kong hinawakan ni Pipay ang kamay ko.
Napatingin ako sa kanya at bakas sa mukha nya ang pag-aalala.

Ngumiti ako, "Hindi ba dapat ako ang nagtatanong nyan?" sabi ko sa kanya "Ano na
ang plano mo ngayong alam na natin ang totoo. Na alam mo ng hindi ka talaga niloko
ni Josh at lahat ng ginawa nya ay para lang sa kapakanan mo?"

Biglang binawi ni Pipay ang pagkakahawak nya sa kamay ko at napaiwas ng tingin.

Nawala din bigla ang ngiti nya.

"Pwede ba wag natin siya pag-usapan, Mong? Ayoko masira ang araw ko, e." malamig na
sabi ni Pipay. Nagkunot din ang noo nya.

"Pero bakit naman? Hindi ka ba dadalaw sa kanya sa ospital ngayon na may malala
siyang sakit?"

"Para saan pa? Bakit, kung dumalaw ba ako mawawala ba ang sakit nya? Hindi naman,
di ba? Pinili ni Josh na itago 'yung sakit nya. Akala ko.. akala ko niloko nya ako
pero mas masakit pa pala dun ang ginawa nya. Nilihim nya sa akin ang totoong
nangyayari sa kanya. Wala ba siyang tiwala sa akin? Ayaw nya ba ako makasama? Ayaw
nya bang alagaan ko siya sa mga panahong kagaya nito?" napalitan ng kalungkutan ang
boses ni Pipay "Wala na naman kaming relasyon, e. Wala na akong responsibilidad
para bisitahin pa siya. Ikaw na ang boyfriend ko kaya dapat sayo ko ituon ang
pansin ko."

"Ako nga ang boyfriend mo pero siya pa din naman ang mahal mo," napatingin si Pipay
sa akin pero napaiwas lang ako ng tingin, "Akala mo naman hindi ko nararamdaman,
Pipay? Hindi ako manhid. Marahil, pinapakita mo sa akin na ako na ang mahal mo pero
never mong maloloko ang puso mo. Higit sa lahat ng organ na nasa loob ng katawan mo
'yang puso mo lang ang hindi magsisinungaling sayo. Alam nating pareho na hanggang
ngayon si Josh pa din at si Josh lang talaga."

Tinitigan ako ni Pipay. Isang matalas na tingin. Ginantihan ko lang siya ng matipid
na ngiti, "Don't be so unfair, Pipay. Maawa ka naman sa akin. Wag mo ko bigyan ng
false hope na mahal mo din ako kahit wala naman talaga. Kung si Josh pa din
hanggang ngayon, hindi naman kita pipigilan na bumalik sa kanya. Magiging masaya pa
ako kung gagawin mo 'yun dahil kailangan ka nya ngayon. Josh needs you the most.
Hindi ko tatanggalin ang pagkakataon na magkasama kayong dalawa sa mga nalalabi
nyang oras." sabi ko kay Pipay "Mahirap para sa akin ang gawin ang bagay na 'to.
Ang palayain ang babaeng matagal ko ng minamahal. Pero wala akong ibang magawa, e.
Kayo ang loveteam sa kwentong 'to. Sampid lang ako. Kaya.. kaya ibabalik na kita sa
kanya."

"Pero---"

"Okay lang ako, Pipay." sabi ko kay Pipay habang pinipigilan ang pag daloy ng luha
sa mata ko "Don't you think its better to be extremely happy for a short while,
even if you lose it, than to be just okay for your whole life." napahinga ako ng
malalim "Kaunting oras nalang ang nalalabi ni Josh sa mundong 'to, Pipay. Kailangan
ka nya. Gusto ka nyang makasama para maipaliwanag sayo lahat ng nangyari. At kung
babalik ka sa akin kapag nawala na si Josh.. Wag ka mag-aalala. Tatanggapin kita,"
ngumiti ako at dinukot mula sa bulsa ko 'yung picture nya at ni Josh na nakita ko
sa bakuran ng bahay nila "Titigan mo 'tong picture na 'to.. Tignan mo kung paano
ngumiti si Josh nung mga panahon na kasama mo siya. Hindi ka ba nanghihinayang na
baka isang araw.. hindi mo na 'yan makita pa?"

Nanginginig si Pipay nang kinuha nya sa kamay ko ang litrato nilang dalawa ni Josh.
Pinagdikit nya ito at napansin ko kagad na nangilid ang luha nya. Tumingin ako sa
malayo saka muling nagsalita.

"Kung makikita mo lang si Josh ngayon. Sobrang payat na nya. Tinatago nya lang ang
tunay nyang katawan sa sobrang kapal ng mga damit na sinusuot nya. Walang araw na
hindi ka nya iniisip. Hindi nga siya kumakain dahil umaasa siyang isang araw
magpapakita ka sa kanya," napansin kong umiiyak na si Pipay "Puntahan mo siya..
Ayusin mo habang maaga pa dahil kapag gabi na.."

"Tulog na siya?" tumingin si Pipay sa akin.

Tumango ako, "Oo. Malamang kapag gabi na tulog na siya."

Tumayo ako at tumalikod sa kanya, "Kailangan mo ng bumalik sa lalaking higit na

nagmamahal sayo. Alam kong siya lang ang makakapagbigay sayo ng tunay na
kaligayahan. Samahan mo siya sa mga oras na nalalabi nya sa mundong 'to."

Naramdaman kong bigla akong yinakap ni Pipay, "Thank you, Mong. Salamat.."

"Wala 'yun.. Ganyan kita kamahal." sabi ko habang nakatalikod sa kanya. Tumulo na
ang luha ko.

"Mahal din naman kita, e." mahinang sagot ni Pipay.

"Pero mas mahal mo siya." sagot ko. "Puntahan mo na siya. Kanina ka pa nun
hinihintay."

Humarap ako kay Pipay saka ngumiti. Ngumiti din siya kahit umiiyak na siya.
"Wag kang umiiyak." pinunasan ko 'yung luha nya. "Ang panget mo kapag umiiyak, e."

"Gago ka talaga." natawa siya saka inayos ang sarili nya "Saang hospital ba si
Josh?"

"Sa Sic's Hospital. Room 69." tumango si Pipay saka naglakad na palayo sa akin.

Pinagmamasdan ko lang siya habang naglalakad nang bigla siyang lumingon sa akin at
muling nagsalita.

"Mong! May barya ka ba? Wala akong pamasahe. Hehe."

Napailing nalang ako saka dumukot ng pera at binigay sa kanya.

"Thank you!" bigla akong hinalikan sa labi ni Pipay ng mabilisan "Thank you for
everything."

Tumango nalang ako at tanging ngiti ang sinabi ko sa kanya. Nagpatuloy na ulit si
Pipay sa paglalakad hanggang sa makalabas na siya ng park.

"Thank you din, Pipay." bulong ko sa sarili ko "Thank you for being mine even in a
short period of time."

If you love someone, set her free. If she comes back. She yours forever.

This is the art of letting go.

MadraNDI 35

Sana lang na-justify ko ang right emotions for Josh. Comment, please! :<

Play Why by Rascal Flatts while reading.

JOSH'S POV.

Bakit kailangan maging ganito kakumplikado ang lahat ng bagay?

While laying here in my ospital's bed, I'm thinking about my life. My life that
soon to be ended. Ang buhay kong nalalapit na ang katapusan. Paano ba napunta ang
lahat sa ganito kamiserableng pangyayari. Pinikit ko ang mga mata ko at una kong
nakita si Pipay na nakangiti sa akin. Yung ngiti nya na una kong nakita 'nung high
school pa lang kami. Yung klase ng ngiti na palagi nyang pinapakita sa mga tao sa
paligid nya kapag masaya siya o kahit nasasaktan na. Naramdaman ko agad na nangilid
ang luha ko sa mata ko.

"I love you Josh ko. Hihi. IcK4w Lh4Rn Zh4P4t Nh4. To the pempem and back and
forth."

Pipay, hindi mo alam kung gaano kita kamahal. In 18 years of my existence, nung
nakilala lang kita nagsimula ang totoong buhay ko. You showed me everything that I
asked for. Pinaramdam mo sa akin ang isang lubos na pagmamahal na kinakailangan ng
isang tao. Ang dami na natin pinagdaanan dalawa at ang daming pangako sa isa't isa.
Pero hindi ko lahat matutupad. I'm so sorry if I pushed you away. Sorry kung akala
mo hindi na kita mahal.

Kung alam mo lang na mas masakit sa part ko ang pagtutulak sayo palayo sa akin. God
knows kung gaano ko tiniis ang sarili ko para lang yakapin ka at patahanin sa pag-
iyak mo. Your tears were like a big punch to my face. Ilang gabi akong umiyak dahil
sa pagtulak ko sayo palayo sa akin. Gusto kitang puntahan nung the day na nakipag
hiwalay ako sayo.

Pero pinigilan ko lang ang sarili ko. Alam ko kasing mas masasaktan ka lang kapag
mas minahal mo pa ako dahil isang araw mawawala din ako sa tabi mo at sa mundong
'to. Hindi ko kayang makita kang umiiyak habang buhay. Mas okay na masaktan ka
panandalian kaysa umiyak ka buong buhay mo dahil sa pagkawala ko.

May narinig akong pumasok ng kwarto ko kaya napamulat ako ng mata ko. Hindi ko na
namamalayan na kanina pa pala tumutulo ang luha ko sa pisngi ko. Basang-basa na
naman ang unan ko dahil sa luha. Pinunasan ko muna 'to at binaling agad ang
paningin sa taong pumasok sa kwarto ko.

My heart skipped a beat when I saw the person who's now in front of me. Lumaki ang
mata ko sa nakikita kong tao na nakatayo sa harapan ko at nakatingin sa akin ng
seryoso. Totoo ba 'tong nakikita ko? Hindi. Hindi siya 'to. Impossible na makapunta
siya dito sa kwarto ko sa ospital. Siguro, produkto lang 'to ng imahinasyon ko. Sa
sobrang pagkamiss ko sa kanya nakikita ko na ngayon siya sa harapan ko. Ngumiti ako
sa kanya ng tipid saka pinikit ang mga mata ko at nagbabakasakaling mawala na imahe
ni Pipay na nakikita ko ngayon.

Pag mulat ko ng mata ko mas lalong lumaki ang mata ko dahil hindi nawala ang imahe
ni Pipay na nakatingin sa akin. Dahan-dahan siyang lumapit palapit sa akin at umupo
sa upuang nasa harapan ng kama ko.

"Kumusta ka?" malumanay ang boses nya. Hindi niya inaalis ang pag titig ni Pipay sa
akin. Pakiramdam ko matutunaw ako dahil sa tingin nya. Bigla naman ngayon bumilis
ang pag tibok ng puso ko.

Umiwas ako ng tingin sa kanya at binaling ang mga mata ko sa ibang parte ng kwarto
ko. Andito nga talaga si Pipay? Ang galing ni Mong. Napapunta nya dito sa Pipay.
Napapangiti ako sa loob-loob ko dahil nasa harapan ko ngayon ang pinakamamahal kong
babae sa mundong 'to. Gusto kong tumayo ng kama ko at yakapin siya ng mahigpit pero
hindi pwede. Gusto ng katawan ko na lumapit kay Pipay para halikan siya at
iparamdam kay Pipay na siya lang ang babaeng mahal ko at mamahalin ko pero hindi
pwede. Bakit malunod na naman siya sa pagmamahal dahil sa akin. Masasaktan ko lang
si Pipay kapag nawala ako.

"Bakit ka nandito?" malamig na tanong ko sa kanya. "Anong ginagawa mo dito?"

binaling ko na ang paningin ko kay Pipay at binigyan siya ng emotionless na mukha.

Nagtangis ang bagang ni Pipay at napakunot ang noo nya. Lumalaki ang butas ng ilong
ni Pipay habang tinitignan ako ng masamang tingin. Opps, hindi maganda 'to. Mukhang
nagagalit na si Pipay. Ang cute nya talaga mainis. Napangiti na naman ako ng
palihim.

"Balian kaya kita ng buto! Sa payat mo ngayon. Paniguradong madali kitang

mababalian ng buto pisti ka." galit na sabi ni Pipay sa akin at napansin kong
naluluha na ang mga mata nya. "May..May sakit ka pala tapos hindi mo man lang
sinabi sa akin. Mas ginawa mo pang komplikado ang lahat.. Akala mo ba magiging
masaya ako sa nangyayari ngayon sayo? Hindi, Josh. Hindi ako nasisiyahan dahil sa
ginawa mong pagpapalayo sa akin dahil lang sa shutang inerns na sakit mo na 'yan.."
tumulo na 'yung luha ni Pipay. Oh, God. Napaiyak ko na naman si Pipay. "Mas
gugustuhin ko pang.. niloko mo lang talaga ako kaysa may sakit ka. Mas gugustuhin
ko pang magmahal ka ng iba at least buhay ka at nakikita pa din kita kaysa mawala
ka ng tuluyan sa amin." parang water falls ang mga luha na lumalabas sa mata ni
Pipay.
Iniwas ko ang tingin ko kay Pipay. Parang nawawasak na naman ang puso ko ng paulit-
ulit sa tuwing nakikita ko siyang umiiyak sa akin. Shit. Gusto kong tumayo at
yakapin siya. Sinubukan kong igalaw ang mga paa ko at binti ko pero hindi ko kaya.
Nanghihina ang katawan ko. God, please, kahit ngayon lang. Kahit ngayon lang ibalik
nyo ang lakas ko.

"Ano, wala ka bang sasabihin?" sumigaw si Pipay "Magsalita ka. Gusto ko malaman ang
lahat, Josh. Paano nangyari na may sakit ka at hindi ko man lang alam. Kailan pa
'to?"

Muli kong tinignan si Pipay saka ngumiti ng matipid, "Bago palang kita makilala may
bone cancer na ako. Nag simula 'to nung 3rd year high school palang tayo. Namana ko
ang sakit ko sa Lola ko. Saktong bakasyon nung nalaman namin na may ganito akong
sakit. Mabuti nalang dahil bakasyon kaya napagamot agad ako. Akala namin tuluyan ng
nawala ang sakit ko dahil mabilis akong naka-recover. Naging okay na ako nung 4th
year high school na tayo. Sumali pa nga ako sa basketball team ng school, di ba?"
nakikinig lang si Pipay habang nag kukwento ako pero hindi tumitigil ang pag-agos
ng mga luha nya.

"Akala ko tuluyan na akong gumaling at umalis din sa katawan ko ang sakit ko. Nung
nakilala kita, my life became more colorful than usual. Lagi akong natatawa at
masaya dahil sayo, Pipay. Dahil sayo, nawala na sa isip ko na nagkasakit ako. Para
lang akong normal na tao. Pero eto lang bago tayo mag college, unti-unti ko na
naman nararamdaman na sumasakit ang mga buto ko especially sa mga binti ko. Hindi
ko 'to inisip masyado dahil akala ko wala lang 'to at epekto lang ng dati kong
sakit. Ayaw ko din kasi malaman ang totoo dahil baka kapag nalaman kong bumalik ang
sakit ko, mas lalong hindi ko kakayanin." huminga ako ng malalim dahil naiiyak na
naman ako "Pumasok tayo ng college dalawa at nakilala ko si Monica. Siya lang ang
makakapagpasok sa basketball team na pinapangarap ko. When I met her, I've made the
biggest mistake of my life. Naging komplikado ang buhay nating dalawa. Hindi ko
sinabi sayo na naghalikan kami nung tinanong mo kung ano ba ang meron sa amin ni
Monica.."

"Naghalikan kayo?" gulat na tanong ni Pipay.

Tumango ako, "Oo. Pero sandali lang 'yun. Sa maniwala ka at sa hindi, habang
hinahalikan ko siya ikaw lang ang iniisip ko. Iniisip kong ikaw ang humahalik sa
akin. Kumagat ako sa patalim dahil gusto kong makita mo akong mag basketball ulit.
Alam kong masaya ka kapag nakikita mo akong naglalaro, Pipay. Higit sa lahat,
kaligayahan mo lang ang lagi kong iniisip. Pero dahil dun, nasaktan naman kita. Ang
tanga ko lang," napangiti ako ng mapakla "Sinubukan kong putulin ang ugnayan naming
dalawa ni Monica. Mas pipiliin kong mawala ang pangarap ko kaysa ikaw, Pipay. Ikaw
lang naman kasi ang pangarap ko talaga, e. Pero hindi naging madali ang lahat. May
video pala ang halikan naming dalawa. Tinakot nya ako na ipapakita 'to sayo kapag
umalis ako ng basketball team at pinutol ko ang ugnayan naming dalawa. Alam kong
masasaktan ka kapag nakita mo 'yung video na 'yun and worse makikipaghiwalay ka sa
akin. Selfish na kung selfish pero mas pinili kong ituloy ang namamagitan sa amin
kaysa ikaw ang mawala sa akin."

Tumulo na naman ang luha ko, "Naging sunud-sunuran ako dahil sa hawak na alas ni
Monica laban sa akin. Lagi nya akong tinatakot na ipapakita nya sayo ang video
kapag hindi ko sinunod ang gusto nya. Isang gabi sabi nya magkita kaming dalawa at
mag sex. Ayoko talaga, Pipay. Ayoko dahil ikaw lang ang babaeng mahal ko. Inaalay
ko sayo lahat ng first everything ko. Kaso sadyang natatakot ako sa kanya kaya wala
akong nagawa," tumingin ako kay Pipay habag tumutulo ang luha ko "Masyadong gago
ang tadhana dahil gumawa siya ng paraan kaya nakita mo kaming dalawa ni Monica sa
ganung posisyon. Tangina, Pipay. After mo tumakbo palabas ng kwarto ko sa motel
nun, tumatak sa isipan ko ang mukha mong nandidiri sa akin." tumawa ako ng mapakla
"Hindi na kita hinabol dahil alam kong hindi ka din makikinig sa explanation ko.
Sinabi ko sa sarili ko na bukas kita kakausapin nun, kapag malamig na ang ulo mo."

"Pero hindi mo naman pinaliwanag sa akin ang lahat," sabi ni Pipay habang nakayuko
"Alam mo, Josh, tinanggap ko naman 'yung nakita ko, e. Tatanggapin ko lahat ng
paliwanag mo nun basta hindi ka mawawala sa akin. Ganun kita kamahal."

"After mo nga umalis nun, umiyak ako ng umiyak sa harapan ni Monica. Nagmakaawa ako
sa kanya na itigil na namin 'yung nangyayari. Sinabi ko sa kanya na hindi ko
makakaya kapag nawala ka sa akin. Magpapakamatay ako kapag nawala ka. Mukhang
natakot si Monica kaya pinayagan nya ako. Pero nung nag-uusap kaming dalawa na
sasamahan nya pa akong kausapin ka bigla akong nahimatay. Nagising nalang ako na
nasa ospital na ako at kasama sila Mama at Papa. Duon na namin nalaman na bumalik
na pala ang bone cancer ko at mas malala pa sa kaysa sa nauna."

"Mas naging mahirap sa akin ang lahat, Pipay. Hindi ko alam ang gagawin ko. Para
akong mamamatay dahil sa nangyari sa atin at nalaman kong may sakit na naman ako.
Nabuo ang desisyon sa utak ko na mas okay na pala ang nangyari na nahuli mo kami ni
Monica para isipin mo na niloko kita para magalit ka sa akin at layuan na ako.
Kinausap ko din si Monica 'nun na magpanggap kaming dalawa na kami na para magalit
ka at kasuklaman ako. Ang hirap, putangina. Hirap na hirap ako habang naiisip ko
ang mga posibilidad na mangyayari pero kakayanin ko. Para sayo at sa kapakanan mo
gagawin ko lahat, Pipay." nahihirapan na akong huminga dahil sa mga masasakit na
alaala "Nung nakipag-usap ka sa akin sa kanto nyo talagang sinama ko si Monica nun
para lang magalit ka. Sinabi kong mas pipiliin ko ang pangarap ko kaysa sayo pero
kabaliktaran talaga lahat ng mga sinabi ko ang nararamdaman ko."

"Ang daming nangyari, Pipay. Alam kong umiyak ka ng umiyak dahil sa nangyari sa
akin. Pero akala mo ikaw lang ang nasasaktan. Mas dobleng sakit ang nararamdaman ko
dahil sa pananakit ko sayo at dahil sa sakit ko. Kahit saan ka mag punta lagi
kitang sinusundan, Pipay. Pinipigilan ko lang ang sarili kong lapitan ka para
patahanin. Nung pumunta ka sa bahay namin at nakita mo si Monica. Sinamahan nya
lang ako nun dahil wala sila Mama. Baka kung ano daw mangyari sa akin kapag walang
nagbabantay sa akin. Alam kasi nila na nag hiwalay na tayo. Baka daw magpakamatay
nalang ako para matapos na ang lahat ng sakit na nararamdaman ko." natawa ako
"Pumunta ka dun at nagmakaawa na mahalin ako ni Monica ng lubusan at wag ako
sasaktan. Tinawag pa kita nun pero hindi ka na lumingon pa. Umiyak na naman ako nun
dahil sa ginawa mo. Kakaiba talaga ang pagmamahal mo sa akin. Ibang-iba, Pipay."

"Binugbog ni Mimay si Monica at alam ko naman na umawat ka lang. Sigurado namana

akong hindi mo kayang manakit ng ibang tao, e. Mas pipiliin mong ikaw ang masaktan
kaysa iba ang mahirapan. Pero sinumbong nila Anne at Coleen na kasama ka daw kaya
dapat ipapatanggal kayo ni Mimay sa school. Nakiusap lang ako kay Sir Gordon na wag
na. Hindi ko kayang mawala ka sa school dahil hindi na kita makikita pa. Hindi ko
kakayaning mawala ka ng tuluyan sa paningin ko." pinunasan ko ang luha ko.

"Kaya pala biglang nagbago ang desisyon ng tatay ni Monica dahil dun. Kinausap mo
pala siya," sabi ni Pipay.

Tumango ako, "Yeah. Alam mo naman na lahat gagawin ko para sayo." sabi ko "Kahit
saan ka pumunta lagi akong nakasunod sayo. Nag mumukha na nga akong stalker pero
wala akong pakialam. Gusto kong masigurado ang kaligtasan mo. Sumali ka sa isang
show para magpaganda. Sasabihin ko sana na wag na dahil maganda ka naman, e. Kung
hindi para sa iba at least sa mata ko. Pero naisip ko na hindi ka din makikinig sa
akin kaya hindi ko na tinuloy. Hinintay ko na dumating ka sa bahay nyo 'nun. Nung
dumating ka dapat pupurihin kita, e. Pero iba ang lumabas sa bibig ko. Kailangan
pala kitang saktan. Kailangan kong magalit ka sa akin. Hindi ko alam kung kaninong
santo ako humiram ng tapang 'nun para ipagtabuyan ka at iparamdam sayo na hindi
kita mahal? Ang galing ko ba? Akala mo kasi totoo 'yung mga sinasabi kong masasakit
na bagay sayo at mga pinapakita ko."

"Nagalit naman ako sayo nun, e." nakatingin si Pipay sa akin. Isang tingin ng
punong-puno ng kalungkutan "Galit ako sayo dahil sa ginawa mo. Akala ko kinalimutan
mo na lahat ng tungkol sa akin. Yung sumpaan natin sa isa't isa bigla mo nalang
kinalimutan."

Umiling ako pero hindi ko inaalis ang pagkakatingin ko kay Pipay. Baka kapag
napakurap ako bigla na naman siyang mawala sa paningin ko.

"Hinding hindi ko kakalimutan ang lahat ng bagay na tungkol sayo, Pipay. Kung
magkaka-amnesia ako, mas pipiliin ko pang matira ang mga alaala natin kaysa mawala
ang ibang memorya ko." lumunok ako "Ikaw lang ang gusto kong maalala sa lahat.
Mawala na ang lahat wag lang ang mga alaala mo sa akin." dugtong ko "Nagbago ka,
Pipay, dahil sa akin. Hindi mo alam kung gaano kasakit sa akin ang pagbabago mo.
Gumanda ka nga ng tuluyan pero nawala naman 'yung magandang ugali na minahal ko
sayo. Gusto kita kausapin 'nun pero alam kong hindi mo naman ako papakinggan. Ako
din naman ang may kasalanan ng pagbabago mo, hindi ba? Kaya sinisi ko lalo ang
sarili ko. Pain changes people. Nasaktan kasi kita." nahihirapan akong huminga.

"Araw-araw ang lumilipas at nararamdaman kong palala na ng palala ang sakit ko.
Sinabi na din ng doctor ko na may taning na buhay ko. Pero hindi ako napigilan nang
pag sunod sayo kahit saan ka magpunta. Hindi ko kasi nararamdaman ang sakit ko
kapag nakikita kita kahit sa malayo. Ayos na sa akin na palihim kitang bantayan at
mahalin," lumunok ako "Nung 7th monthsarry natin na dapat sa seaside tayo mag-ce-
celebrate."

"Yung monthsarry natin na hindi ka sumipot," ngumiti si Pipay ng tipid.

"Sumipot ako. Bago ka pa dumating dun andun na ako at umiiyak dahil sa mga alaala
natin sa isa't isa. Mga alaalang hanggang sa isipan ko nalang na hindi na siguro
mauulit pa. Nakita pa nga ako ni Prince, e. Habang nag-uusap kami bigla ka dumating
kaya napatago kami agad." napapikit ako "Kahit nakapikit ako nakatatak pa din sa
alala ko 'yung mga sinabi mo nung araw na 'yun. Hindi ko 'yun makakalimutan. Mahal
na mahal mo talaga ako at nasasaktan ako dahil hindi ko 'yun mapantayan. Dala mo pa
nga 'yung bolang pangarap ko, di ba? Hindi mo na napansin pero kinuha ko 'yun at
lagi ko tinatabi sa pagtulog ko. Pakiramdam ko kasi katabi na din kita dahil dun."

"May niregalo ako sayo 'nun. Isang kwintas na may pendant na kalangitan na may bwan
at bituin,"

"Ikaw.. ikaw nagbigay nito?" pinakita ni Pipay 'yung suot nyang kwintas. Napangiti
ako dahil suot nya pala 'to.

Tumango ako, "Oo. Yang pendant na 'yan ang nag si-symbolized kung ano ka para sa
akin. Ikaw ang buong kalangitan ko. Wag ka nga magulo. Nag ku-kwento pa ako. Panira
ka ng point of view."

"Sorry naman," sabi nya "Go. Continue.."

"Isinama mo si Prince sa isang bar nun at nagpakalasing ka. Para sa isang babae ang
lakas mo tumungga ng alak. Dalawang case ng red horse ang naubos mo. Halos mawalan
ka na ng malay dahil dun kaya kinuha na kita. Hindi ka pwedeng umuwi na lasing
dahil magagalit si Mama mo. Dinala kita sa isang motel." natawa ako bigla "Nagising
ka nga nun at akala mo ako si Prince, e. Lasing na lasing ka kaya nag ha-
hallucinate ka. Ako talaga ang kasama mo Pipay at hindi si Prince."

"Ikaw 'yun?" nanlaki ang mga mata ni Pipay at hindi makapaniwala "Akala ko guni-
guni ko lang na ikaw 'yun at si Prince 'yun. Edi.. edi dapat 'nung may mangyayari
ikaw pala.. ikaw pala 'yun?"

Natawa na naman ako, "Oo.. Pinabili mo pa nga ako ng condom 'nun, e."

"Shutang inerns ka! Hindi ka bumalik 'nun. Pabitin bh3. Sakit kaya ng puson ko
'nun."

"Paglabas ko kasi bigla ko naisip na ang unfair ko sayo kapag itinuloy ko 'yun.
Dapat 'yun makakauna sayo 'yung lalaking karapat-dapat sayo. Kahit gusto kong
ituloy 'yun mas pinili kong wag nalang. Dahil gusto kong ibigay mo ang first mo sa
lalaking karapat-dapat at hindi ako." nalungkot ako "Kaya sorry. Sorry kung nabitin
ka.."

"Lahat ng gingawa ko para sayo, Pipay. Kinausap ko na si Mong na ipapaubaya kita sa

kanya. Kahit masakit. Kahit sobrang sakit na makitang may ibang lalaki na
nagmamahal sayo at hinahawakan ang kamay mo, tiniis ko lahat. Ayos na ako ang
masaktan kaysa ikaw ang magdusa. Kailangan ko masiguradong may lalaking mag mamahal
sayo bago ako mawala. Nagtagumpay ako sa plano ko. Naging kayo ni Mong. Kahit na
unti-unti akong pinapatay kapag nakikita ko kayong magkasama. Ilang ulit kong
pinipigilan ang sarili ko na wag bugbugin si Mong sa tuwing nakikita ko kayong
magkasama at napapasaya ka nya. Ako dapat 'yun, e. Ako dapat nagpapasaya sayo.."

"Lumilipas ang mga araw at mas lalong lumalala ang sakit ko. Ramdam ko na ang
katapusan ko Pipay. Para akong nauupos na kandila. Dahan-dahang natutunaw at
nawawalan ng liwanag. Pero hindi naman ako natatakot mamatay." dugtong ko "Kapag
naiisip ko kasing masaya ka ng aalis ako dahil may lalaki ka ng ibang mahal.
Kampante na ako."

"Should I hate you because you hurt me ? Or should I love you because you made me
feel special?"

Napatingin ako kay Pipay, "Quotes ba 'yan?" tanong ko.

Tumango siya saka ngumiti "Yes. Paki-tweet."

Natahimik kaming dalawa ni Pipay ng panandalian. Hindi ako nakatingin sa kanya pero
ramdam ko ang pagtitig nya sa akin. Bumibilis na naman ang pag tibok ng puso ko. Si
Pipay lang ang tanging nakakagawa nito. Ganito kalakas ang epekto nya sa akin.

"So.. alam mo na ang lahat.. Pwede ka na umalis," sabi ko sa kanya "Puntahan mo na

si Mong. Malamang, hinihintay ka na nya." pag tingin ko sa kanya nagulat ako dahil
nakatayo na siya sa gilid ko. Agad nya akong yinakap ng mahigpit. Sinandal pa nya
ang ulo nya sa dibdib ko.

"Hindi na. Hindi na ako aalis sa tabi mo, Josh. Ipapakita ko sayong ikaw lang ang
lalaking mahal na mahal ko. Kahit na may sakit ka. Kahit na ang payat mo na. Hindi
na kita iiwan pa. Aalagaan kita. Ang dami nating pinagdaanan dalawa. Ang dami mong
sinakripisyo para sa akin. Dapat magagalit ako sa kaduwagan mo, e. Pero hindi na
kailangan pairalin ang galit ngayon. Mas kailangan kong isipin ang kalagayan mo.
Ipaparamdam ko sayo na mahal na mahal talaga kita to the pempem and back. Lalaban
tayong dalawa. Hindi kita hahayaang lumaban sa cancer na 'yan na mag-isa. BhOsxz
Pipay ata 'to. Ipapamukha natin sa kanila na wala ng titibag sa atin."

Nagulat ako sa mga sinabi ni Pipay. Bigla na namang tumulo ang luha ko. Hinawakan
ko si Pipay ng mahigpit dahil sa mga sinabi nya.

"Ang daming nasayang na panahon dahil sayo, Josh. Ang daming nasayang na oras na
dapat magkasama lang tayong dalawa. Mag mula ngayon, bukas at sa mga susunod na
araw. Hindi na kita iiwan pa. Aalagaan kita. Mas hindi ko kakayanin kapag nawala ka
pa sa akin, Josh." naramdaman kong tumulo na naman ang luha ni Pipay sa dibdib ko.

"Pipay, magiging tapat ako sayo. Ramdam kong hindi na ako aabutin ng matagal. Bukas
magsisimula na namana ko ng chemotheraphy. Umaasa silang magagamot ako pero ako,
sigurado ako sa sarili ko na hindi na. Wala na akong pag-asa."

"WAG KA MAGSALITA NG GANYAN!" sigaw nya sa akin. Tinitigan ako ng seryoso ni Pipay
"Lalaban ka, okay? Papalakasin ko ang loob mo. Madami ka pang pangako sa akin na
hindi mo natutupad. Mag de-debut pa ako. Ikaw ang escort ko, di ba? Ikakasal pa
tayo. Pupunta pa tayo sa boracay. Ang dami pa natin hindi nagagawa. Kaya, please..
Lumaban ka. Wag mo akong iiwan, Josh." nagmamakaawa na si Pipay sa akin.

Huminga ako ng malalim, "Lalaban ako. Lalaban ako dahil sinabi mo. Lalaban ako para
sa ating dalawa."

"Pangako?" paninigurado nya.

"Hindi na ako mangangako dahil lahat ng pangako ay napapako." sabi ko "Gagawin ko

nalang."

Dahan-dahan lumalapit ang mukha ni Pipay sa akin. Hanggang sa mag dikit na ang mga
labi naming dalawa. Damn, akala ko hindi ko na mahahalikan ang labi ni Pipay. Pero
ngayon nangyayari na naman. Lord, thank you. Salamat dahil binalik mo si Pipay sa
akin.

"Bakit ka umiiyak? Ang pangit mo umiyak, Josh." natatawang sabi ni Pipay.

"Masaya lang ako." sabi ko at patuloy
na kita muling mahahalikan ng ganito.
dahil bumalik ka sa akin Pipay. Akala
na ng ibang lalaki at masisigurado ko
kapag ako pa din ang mamahalin mo."
pa din ang pag tulo ng luha "Akala ko hindi
Akala ko hindi na kita mayayakap. Salamat
ko mas magiging okay ako kapag nakahanap ka
ang kaligayahan mo. Pero mas masaya pala

"Forever JoPay, di ba? Walang titibag sa JoPay. May mga pagsubok lang na dumating
sa atin pero nakaya natin. Tignan mo ngayon magkasama na naman tayo." ngumiti si
Pipay kaya tumango ako.

"Thank you, Lord. Thank you, Mong." sabi ko sa isip ko.

"Higa ka dito sa tabi ko." sabi ko kay Pipay saka umusog sa kamang hinihigaan ko
para makahiga din siya.

Hindi na nag-inarte si Pipay at humiga nga siya sa tabi ko. Ginawa nya pang unan
ang braso ko.

"Baka mabali ang braso mo. Kapag nabigatan ka sabihin mo lang, ha?"

"Matigas 'yan. Hindi 'yan mababali." sagot ko naman.

"Eh? Ang payat mo na, Josh." sabi ni Pipay "Payat na din ba patola mo? Patingin."

"Pipay naman!"

Tumingin siya sa akin saka ngumiti, "Joke only. Hihihi." yinakap ako ni Pipay ng
mahigpit.

"I love you, Pipay." sabi ko habang hinahaplos ang buhok nya. Ang lambot na ng
buhok ni Pipay, ah.
"I love you, too, Josh ko." sagot nya sa akin saka tumingin sa mga mata ko "To the
pempem and back and forth?"

Tumango ako, "To the pempem and back and forth. PiP4y Lh4Rn Zh4P4t Nh4."

Nagtawanan kaming dalawa ni Pipay habang magkatabi sa kama ko dito sa ospital.

Ang dami naming pinagdaanang dalawa pero andito kami ngayon magkasama pa din.
Naramdaman kong biglang sumakit ang katawan ko. Pakiramdam ko pinipilipit sa ang
lahat ng organs ko pero hindi ko pinahalata kay Pipay. Ayokong mag-alala siya.

Sana may himala. Sana humaba pa ang buhay ko. Lord, pagbigyan nyo po ako. Wag nyo
hayaang masaktan si Pipay sa pagkawala ko.

Pag tingin ko kay Pipay nakapikit na siya at mukhang nakatulog na. Hinaplos ko ulit
ang buhok nya.

"I'm still hoping it's you and me in the end.." bulong ko sa kanya. Nakita kong may
tumulong luha sa gilid ng mata nya.

Mahal na mahal ko talaga 'tong babae na 'to.

MadraNDI 36

Release na sa July 6 ang DNHMSL book 1. Kitakits sa SM CITY BATANGAS (Not Lipa!)
para sa book signing! =))

Dear Diary,

Gabi na diary ng umalis ako ng ospital at iwanan ko si Josh. Hindi na nga din ako
nakapagpaalam sa kanya dahil nakatulog na siya. Ayoko naman siyang gisingin dahil
halatang pagod na pagod at hinang-hina na ang katawan niya. Ang layo na ng itsura
ni Josh mula sa Josh na una kong nakilala. Mula sa mukha nya at katawan nya, para
siyang mal-nourished na tao dahil halos dumikit na sa balat nya 'yung buto nya.
Ayoko ipakitang naaawa ako kay Josh kaya habang magkasama kaming dalawa nag
kukwento lang ako at pinapatawa siya. Kinuwento ko sa kanya lahat ng mga ginawa ko
'nung mga panahong nagkahiwalay kami. Kung paano ako umiyak kaya todo sorry naman
siya. Hindi talaga nahihiya si Josh na makita ko siyang umiyak, diary. Ayokong
ipakitang nanghihina ako sa nakikita kong kalagayan nya kaya bigla kong i-di-divert
sa iba ang topic.

Ang daming nangyari sa aming dalawa. Ang dami kong nailuha dahil akala ko tuluyan
na akong kinalimutan ni Josh at pinagpalit sa
Monicanamalandiatpakaratnamalakinaataangbutasngpempem nya..Oops, mali. Mabait naman
pala si Monica kaya dapat bigyan ko siya ng panibagong pangalan.
BhOszx_qUeEn_mOniC4_mHou_Lh4n na lang kaya, diary? Or
Monicanamabaitperomaykalandianrin. So anyway, ang dami naming pinagdaanan ni Josh.
Nagbago ako sinubukang magmahal ng isang lalaki. Pero masyadong malakas ang hatak
ni Josh sa pempem at puso ko kaya kahit magmahal ako ng iba, hindi ako hinahayaan
ng puso ko.

Sa aming dalawa ni Josh siya pala ang may pinakamaraming sacrifices. Who would
thought na ganito pala ang mga pinagdadaanan ng Josh ko? Hindi ko alam, e. Sana
sinabi nya mula una palang para nasamaha ko siya lumaban sa sakit niya. Sana 'nung
mga panahon na nanghihina ang katawan nya nasa tabi nya ako at pinapatigas ang
bakal na krus este, pinapalakas ang loob nya. Ayoko na sisihin si Josh dahil hindi
'yun healthy sa katawan nya. Ngayon ang kailangan nya ay isang taong pretty na
hindi aalis ng tabi nya kahit anong mangyari.

Pero na-ba-bothered talaga ako, diary, e. Naguguluhan talaga ako sa tanong na

naiwan sa isip ko. Di ba pumayat na si Josh ngayon dahil sa sakit nya? Yung bakal
na krus nya kaya pumayat din at dumikit kaya lalo ang balat sa katawan nito? Hmm..
kainis naman kasi si Josh. Ayaw nya ipakita, e. Mukhang nahihiya. Hihihi.

Palabas na ako ng kwarto ni Josh nang makasalubong ko ang mama nya diary. Ang plano
ko sana ay yumuko nalang at lagpasan siya dahil di ba mula book 1 hindi naman pabor
sa loveteam namin ang mama nya? Number 1 hater ko iyan, e. Galit ata sa magaganda.
Pero nagulat nalang ako bigla nang harangan nya ang dadaanan ko kaya bigla akong
napatingin sa kanya.

"Maraming salamat dahil binalikan mo ang anak ko," bigla nyang sabi sa akin diary.
Mukhang naiiyak na ang mama ni Josh na hanggang ngayong book 2 ay wala pa ding
pangalan, "Alam ko ang lahat ng pinagdaanan nyong dalawa ni Josh. Kung paano nyo
minahal ng anak ko ang isa't isa. Naikwento din sa akin ni Monica ang pagkukunwari
nilang dalawa ng anak ko para lang malapayo ka kay Josh at hindi na masaktan pa."
huminto siya at nagpipigil ng luha "Gusto ko lang talaga magpasalamat dahil bumalik
ka sa piling ng anak ko. Kahit na nasaktan ka nya hindi ka pa din nagdalawang-isip
para balikan siya. Sa ngayon, kailangan ka talaga ni Josh. Kailangan ng katawan nya
ng taong magpapasaya sa kanya para makisama ang katawan nya sa mga threatment."

Ngumiti ako at hinawakan ang mga kamay nya, "Wala po 'yun, tita. Kahit naman saktan
ako ng paulit-ulit ni Josh sa kanya pa din ako babalik, e. Siya pa din ang lalaking
mamahalin ko forever. Alam ko din naman na hindi ginusto ni Josh na saktan ako,
kapakanan ko lang talaga ang iniisip nya. Bumalik ako kay Josh hindi dahil may
sakita siya kundi binalikan ko siya dahil mahal ko siya at kailangan ko siya."

Tumango siya, "Bukas magsisimula na naman i-chemo si Josh. Mas gusto nyang kalbuhin
siya kaysa malagas ang buhok niya. Sana makadalaw ka ulit para araw-araw masigla si
Josh. Sa pamamalagi niya kasi dito sa ospital lagi siyang tulala at walang sigla."

"Gagawin ko po ang lahat ng makakaya ko para masamahan lagi si Josh. After po ng

school didiresto agad ako dito," paninigurado ko sa kanya "Let's just hope po na
sana maging okay si Josh."

Umiling siya, "Ayokong bigyan ka ng false hope, Pipay. We're very much aware, even
Josh, na hindi na mawawala ang sakit niya. Masyado na itong malala at kumalat na sa
buong katawan niya. Nakailang punta na kami sa iba't ibang doctor at
nagbabakasakaling may mali lang sa findings pero lahat sila pare-pareho ang
sinasabi," huminto siya "Nasa malalang stage na si Josh. Isang araw titigil nalang
siya sa paghinga at hindi na muling gigising pa." tumulo na 'yung luha ng mama ni
Josh.

Biglang nangilid ang luha ko dahil sa sinabi nya, "Sigurado po kayo, tita? Wala na
ba talagang ibang choices? Wala na bang ibang gamot?" kahit nahihirapan ako sa
pagsasalita pinilit ko pa din.

Muli siyang umiling, "Wala na. Kahit itong chemo na gagawin sa kanya hindi na din
makakatulong. Pumayag lang kami sa gusto ni Josh na magpaka-chemo siya dahil sabi
niya nakaraan 'Hindi ako nawawalan ng pag-asa, Ma. Alam kong gagaling ako. Madami
pa ako gustong gawin. Pangarap ko pang makatapos kami ni Pipay ng sabay sa college.
Nangako ako kay Pipay na ako ang escort sa debut niya. Magpapakasal pa kami at
bubuo ng isang pamilya. Ma, gagaling ako. Pangako.' Saulo ko pa 'yung sinabi nya,
di ba? Tumatak kasi 'yun sa isipan ko, e. Pinapalakas ni Josh ang loob namin kahit
alam nya naman ang kalagayan niya. Ayaw niyang umiyak at mag-alala pa kami ng Papa
niya."

Napalunok ako. Parang walang salita ang gustong lumabas sa bibig ko dahil sa mga
nalaman ko. Patuloy lang sa pag tulo ang luha ko at mas lalo pang lumakas ang pag-
iyak ko nang bigla kong maisip ang ngiti ni Josh. Mga ngiti nyang hindi ako
sigurado kung makikita ko pa habang buhay.

"Sige na, Pipay. Umuwi ka na at kumakagat na ang dilim. Sana makapunta ka ulit
bukas," pinisil niya 'yung kamay ko bago binitiwan saka ngumiti.

Tumango ako, "Sige po, tita." ngumiti ako "Friends na ba tayo?"

"Hindi lang friends. Anak na din kita." sagot niya saka yinakap ako ng mahigpit
"Mahal na mahal ka ng anak ko kaya dapat mahalin na din kita."

Nagpaalam na ako sa mama ni Josh at umalis na ng ospital. Pag-uwi ko ng bahay agad

ako naglinis ng katawan. Oo! Futa ka! Marunong na ako maglinis ng katawan, nuh.
Nakakahiya naman kasi sa kalinisan mo, di ba? Nung nakahiga ako biglang nag ring
ang cellphone ko. Pag tingin ko unknown number. Akala ko nanti-trip na naman sa
isang pretty na tulad ko pero si Josh pala ang tumatawag. Alas dose na ng gabi, ah?
Bakit gising pa 'tong lalaki na 'to. Dapat nagpapahinga siya, e.

"Bakit ka pa tumawag? Anong oras na, oh. Dapat nagpapahinga ka na." nag-aalalang
sabi ko sa kanya habang nakahiga ako.

"Namimiss lang kita," sagot niya mula sa kabilang linya "Pipay ko, miss na miss na
kita. Bawat segundo, minuto at oras na lumilipas namimiss kita." nangilid na naman
ang luha ko dahil sa sinabi ni Josh. Shutang inerns, bakit ba ganito? Ang OA ng mga
mata ko, ah.

"Ako din. Namimiss na kita. Bukas, dadalaw ulit ako diyan, okay?" tumulo na ang
luha ko sa unan ko "Araw-araw akong dadalaw diyan para lalakas ka. Dapat tulungan
mo kong palakasin ang katawan mo, ah? Hindi ko kaya kapag mag-isa lang ako, e."

Natahimik si Josh pero nagsalita din siya paglipas ng ilang segundo "Pipay, mahal
na mahal kita. Lagi mo tatandaan 'yan, ah? Kahit mawala ako. Hindi mawawala ang
pagmamahal ko sayo. Lagi kita babantayan." humina ang boses ni Josh. Sa tingin ko
umiiyak na din siya.

"Mahal na mahal din kita, Josh ko. Sana tumigil ang pag-ikot ng mundo. Sana forever
nalang tayong ganito. Para.. para hindi ka mawala sa amin." napapikit ako dahil sa
sobrang luha na lumalabas sa mata ko.

"Nothing last forever, Pipay. Lahat ng tao mawawala sa mundong 'to. Walang
nagtatagal. Mauuna lang naman ako, e. Hihintayin nalang kita dun." tumawa ng mahina
si Josh.

"If nothing lasts forever, will you be my nothing, Josh ko?" tanong ko sa kanya.

Tumawa na naman siya, "Dami mong quotes na alam. Itu-tweet ko na."

"Wag!" pag pipigil ko sa kanya "Puro nalang sa twitter, e. Status mo naman ako
tapos tag mo ako para maraming likes. Hihi."

"Ang sarap pakinggan ng tawa mo." sabi niya.

"Gusto mo ulit pakinggan?" sabi niya sige kaya tumawa ulit ako
"Hihihihihihihihihihihihihihihihihihihi. Oh, tama na. Abuso na, e." tawa lang ng
tawa si Josh. Para siyang walang sakit kapag tumatawa. Tama nga ang Mama niya. Ako
lang ang happiness ni Josh.

"Masarap din ako, Josh ko. Gusto mo din ba akong tikman? Hihi." tanong ko ulit.
Nagbabakasakali lang ako mga pemsters. Matatapos na ang kwento ko pero hindi pa ako
na-ra-rak, e. Aba matinde.

"No, thanks. Haha." humikab na si Josh. "Tulog na ako, Pipay. Nakakaantok talaga
'yung gamot na iniinom ko, e."

"Sige. Goodnight na, Josh ko." sabi ko sa kanya "Bukas pag gising mo mahal na mahal
pa din kita."

"Ako din," sagot niya "Bukas at sa mga susunod na bukas na gigising ka mahal na
mahal kita at ikaw lang ang mamahalin ko."

That night, I cried a bucket of tears, diary. Nahihirapan talaga ako sa ideyang
mawawala na si Josh sa kwento ko. Bakit siya pa kasi ang nagkaroon ng malalamang
karamdaman? Bakit ang taong mabait pa na walang ibang ginawa kundi mahalin ako?
Pwede namang si Mirasol nalang ang magkaroon ng brain cancer. Ay wait, imposibleng
magkaroon ng brain cancer 'yung gaga na 'yun. Wala palang utak 'yun. Basta, bakit
hindi nalang 'yung ilusyunadang negrang balyenang pusit na 'yun? I'm sure maraming
iiyak kapag nawala siya. Iiyak sa tuwa.

Kinabukasan ang aga kong nagising diary. Nakakahiya naman sa alarm clock ko dahil
mas nauna pa akong bumango kaysa sa pagtunog niya. Ako na tuloy gumising sa kanya.
Mukhang puyat si alarm clock. Saan na naman kaya lumandi 'tong peste na 'to?
Mukhang nakipag-eyeball pa siya sa bagong wallclock na binili ni Inay, ah.

Dumating ako sa school 30 minutes before mag time. Naabutan ko agad si Mirasol na
pinagtitripan 'yung ChaKa twins. Hinahabol niya ito sa loob ng classroom habang
hawak nya 'yung malaking blackboard at mukhang ihahampas na naman sa kambal. Yung
kambal tuloy todo takbo at mukhang takot na takot. Dumiresto na ako sa upuan ko at
tahimik nalang na nagmasid.

"Hay, King inames. Nakakapagod mag work-out," bigla kong narinig na nagsalita si
Mimay. Umupo pala siya sa tabi ko "Oh, anong tinitingin-tingin mo? Inggit ka na
naman sa kagandahan ko?" mataray na tanong sa akin ng negrang ilusyunada.

Napatawa ako ng sarcastic, "Matatapos na ang kwento ko ilusyunada ka pa din.

Magbigti ka nalang kaya?"

"Whatever." nag-ikot siya ng mata "Tigilan mo ko, Pipay. Badtrip ako, ah. Kung ayaw
mong sayo ko mailabas ang hinanakit ko kay author itikom mo 'yang bibig mo."
pananakot niya sa akin.

"Bakit, anong bang ginawa sayo ni author at lagi kang badtrip sa kanya?" tanong ko.

Napasimangot siya, "Lagi niya kasing pinuputol ang point of view ko. Hindi man lang
ako makatapos ng isang sentence. King inang 'yan."

"Sus, 'yun lang pala, e." sabi ko saka ngumiti "Sige. Kung ayaw ka bigyan ni author
ng point of view ako na magbibigay sayo."

"Talaga?" lumaki ang mata niya at hindi makapaniwala. Tumango ako at ngumiti.

Sige, diary, hanggang dito na muna. Bibigyan ko muna ng exposure tong si Mirasol.
Baka kasi mawala sa katinuan at patayin nalang ang sarili niya.
Mabait ngayong araw,

Pipay.

MIMAY'S POV.

Ehem, hi guys. Kilala nyo ba ako? Ako pala si Mi--

Dear Diary,

"Oh! King ina naman talaga, e. Laging pinuputol ang point of view ko, e!" singhal
agad ni Mimay sa akin diary nang putulin na naman ni author ang point of view niya
"Ano bang kasalanan ko kay author at inaapi niya ako ng ganito? Nakakasakit na siya
ng feelings, ah! Mula book 1 pa 'yan!" galit na galit si Mimay, diary. Parang gusto
na niyang tapusin ang buhay ni author dahil sa pang-aapi nito sa prinsesa ng mga
pusit.

"Aba, malay ko." sagot ko "Wag mo kong idamay, ah. Binigyan na kita ng chance pero
si author lang talaga ang pumipigil at humahadlang sa pagsikat mo."

"Nakakainis talaga 'yang si author!!" sigaw na naman niya "Wag ko lang talaga 'yan
makikita sa premiere night ng She's Dating The Gangster kundi hindi na 'yan
makakalabas ng sinehan ng buhay." pagbabanta niya saka siya tumayo "HOY CHAKA
TWINS! Asaan na kayo? Bored na naman ako. Tara dito at bubugbugin ko kayo!" sigaw
niya sa ChaKa Twins saka muling binuhat 'yung malaking blackboard na ihahampas niya
sa kambal.

Napailing nalang ako sa pagiging gangster ni Mimay.

Habang nag kaklase kami katext ko si Josh, diary. Kinukwento ko sa kanya 'yung mga
ginagawa ko. Tinatanong ko din siya every thirty minutes kung kamusta sya o kumain
ba siya. Nung sinabi niyang hindi siya nagugutom sinabi kong kumain siya kundi si
pempem ang ipapakain ko sa kanya. Mukhang natakot naman siya kaya kakain na daw
siya.

Nagtaka tuloy ako kung bakit siya natakot kay pempem. Hala ka, ang cutie potato
kaya ni pempem ko. Ang hairy nya lang but she's so malambot. Kahit pisil-pisilin
nya pa ng ilang ulit hindi ma-dedeform. Hihihi.

Natapos ang morning class namin nang sinabi sa akin ng prof ko na may sparring
match daw ang mga contestant para sa boxing. Akala ko nga wala na 'yun pero tuloy
pa din pala. Nakakainis. Mukhang mapapalaban na naman ang kamao ko ngayon, ah?
Dumiresto agad ako sa banyo para magpalit ng maikling short saka sando para sa
match na mangyayari. Paglabas ko ng banyo naguat ako sa lalaking nakasalubong ko na
kakalabas lang din ng c.r

"Mong.." pagbanggit ko ng pangalan niya. Busy siya sa pag-aayos ng damit nya kaya
nakayuko siya. Napatingin naman agad siya sa akin nang tawagin ko pangalan niya.

Ngumiti si Mong. Pero ngiting hindi umabot sa mata niya, "Oh, Pipay." sabi niya
"Kamusta?"

Lumapit ako sa kanya, "Ayos lang naman. Nagkausap na kami ni Josh."

Napalunok siya, "So.. nagkabalika na kayo?" nanginginig 'yung boses niya. Dahan-
dahan akong tumango, "Congrats." napaiwas ng tingin si Josh.

Gusto kong yakapin si Mong sa mga oras na 'to dahil alam kong nasasaktan siya sa
nalaman niya. Kung kaya ko lang hatiin ang katawan ko para ang isa ay nasa kanya at
'yung isa na kay Josh, ginawa ko na. Pero hindi, e. Tanging isang tao lang talaga
ang pwedeng mahalin ng isang individual.

Nilaksan ko na ang loob ko at lumapit sa kanya para yakapin siya. Nagulat naman
siya sa biglaan kong ginawa pero hindi niya ako pinigilan.

"Sorry, Mong. Sorry kung nasasaktan kita. Kahit hindi mo sabihin alam kong
nasasaktan ka na nagkabalikan kaming dalawa ni Josh. Kung kaya ko lang hatiin ang
katawan ko ginawa ko na." sabi ko habang nakabaon ang mukha ko sa dibdib niya. Ang
bango ni Mong.

Hinaplos niya 'yung buhok ko, "Sa totoo lang Pipay masakit talaga. Nasasaktan ako
na wala ka na sa akin. Pero mas masakit kung lolokohin ko lang ang sarili ko na
mahal mo din ako kahit na alam naman nating pareho kung sino ang laman ng puso mo."

"Mahal din naman kita, e." sagot ko sa kanya.

Napatawa siya, "Pero bilang kaibigan lang. Mahal mo ako pero mas mahal mo pa din
siya," tugon niya "I never thought that I'd love you this much, Pipay." tumingin
ako sa mata niya. Nakangiti si Mong "People tend to say that love is all about
fighting for the one they love. But, they're all wrong. Sometimes, love is all
about letting go. Wag na natin ipilit ang isang bagay dahil masakit. Baka dumugo."
pagbibiro ni Mong.

"Oo nga, 9inches pa naman 'yan."

Tumawa siya, "Tama.." humiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya "Basta, Pipay. Wag mo
ng iiwan si Josh, ah? Lagi ka nalang sa tabi. Make sure you tell him that you love
him 'coz it may be the last chance you get to say it to him." tumango nalang ako sa
sinabi ni Mong kahit hindi ko naintindihan. English, te.

"Thank you, Mong." sabi ko "Sayang, hindi ko man lang nasilayan ang 9inches mo.
Hihi." binatukan niya nga ako.

"Sira." tumawa siya "Welcome back, best friend."

"Best friend." nag shake hands kaming dalawa ni Mong.

Hays! Ang pretty ko talaga. Ang isang Monjie Tiramoko-Tirakita na may number 69 sa
jersy shirt at may six pack abs ay na-bestfriendzoned ko lang? #GandaProblems.

Sabay na kami naglakad ni Mong at hinatid niya ako sa pintuan ng school gym. Nag-
uusap din kaming dalawa habang naglalakad at sinabihan ko siya na mag date na ng
ibang babae.

"Ayoko, wala akong nagugustuhan." sabi niya at umiling-iling pa "Yung mga babaeng
may gusto sa akin isa lang habol, e. Ang matikman ang hotdog with cheese at
pandesal ko. Tsk."

Hinampas ko nga siya sa tiyan. Wow! Sa tigas naman talaga. "Ang arte mo! May
babaeng desente diyan. Imulat mo kasi 'yang mata mo at wag ka laging nakapikit."

"Really? Singkit kaya ako!" naiinis niyang sagot kaya tinawanan ko nalang.
"Eto naman hindi na mabiro." sabi ko "Seryoso, Mong. Mag date ka ng ibang babae.
Wala ka bang crush? Bukod sa akin na pretty? Hihi."

"Actually, meron akong crush. Sa tourism department siya." ngumisi si Mong.

"Talaga? Anong name?"

"Divina Dayong." sagot niya.

"Yak! Wag 'yun. Ang baho ng pangalan," sabi ko "Wala na bang iba?"

"Meron pa. Si Anne Pamintuan." ngumiti si Mong. Parang nag sparks ang mga mata
niya. Napangisi din ako dahil sa binanggit niyang pangalan. Matunog kasi 'yung
pangalan nung Anne Pamintuan na 'yun. Mukha atang pinto ang mukha. Char! Nanalo
kasi 'yun ng Ms.Tourism.

"Edi 'yun ang i-date mo!!" masayang bati ko sa kanya "Kailangan ligawan mo 'yun,
ah? Bagay kayo! Hihihi."

"Tsk. Bahala na." kumamot pa ng ulo 'tong si Hapon. Ang arte! Akala mo gwapo..
Well, gwapo naman talaga.

Nagpaalam na ako kay Mong at pumasok na sa loob ng school gym. Pag pasok ko may
nakita agad akong boxing ring na nakalagay sa gitna ng gym. Taray, ah. Talagang
seryoso 'tong school na 'to para sa boxing ng mga magaganda. Pumunta agad ako sa
upuan kung saan nakaupo 'yung mga kasali. Umupo ako sa tabi ni Monica. Nag-aayos
ang bruha. Nakakulot pa ang buhok at todo make-up.

Ano ba sasalihan ng gagang 'to? Boxing o flores de mayo? Nag kulot pa talaga siya,
oh. JS mo te?

"Bakit ka ganyan makatingin? Insecure ka na naman?" mataray na sabi sa akin ni

Monica. Bigwasan ko kaya mukha nito, diary? Ang taray-taray! Akala ko naman friends
na kami.

"Nagtataka lang ako dahil boxing naman 'tong gagawin natin at nag make-up ka pa.
Ano, kapag na-knock out ka, ready ka na agad sa pag himlay mo?" tumawa ako.

"Ha ha ha ha, funny." may pause talaga ang pagtawa niya "As if mapapa-knock out mo
ako. I heard tayong dalawa ang magka-match ngayong araw. Tignan natin kung sino ang
makakatulog." paghahamon niya.

"Okay! Malakas loob mo, ah. Hindi mo ata alam na boksingera nanay ko." pagmamalaki
ko.

"As if I care. Duh?" sagot niya "Kumuha ang daddy ko ng 3 trainors for me. Galing
pa silang ibang bansa kaya magagaling sila and they're all specialist para sa
boxing. Ang dami ko natutunan na technique kaya tignan nalang natin." nilagay niya
'yung mga make-up niya sa bag niya.

"Sure! Tignan nalang natin."

Natahimik kaming dalawa nang magsimula na ang boxing. Ang lo-lousy ng mga naunang
naglaban diary at puro sabunutan ang nangyari. May isa pang contestant na napikon
dahil sinabutan daw 'yung extension na kakapalagay niya lang. Bumaba tuloy siya ng
ring at kinuha 'yung bakal na upuan saka hinampas sa kalaban niya. Ayun, tulog at
duguan 'yung hinampas niya.

Tinawag na kaming dalawa ni Monica. Bago pa kami umakyat ng ring nagsalita pa siya.
"Ibigay mo lahat ng lakas mo." ngumisi siya. "Isang kamao nalang ang gagamitin ko
para naman may laban ka."

"How nice." sagot ko "Thanks but no thanks." inirapan ko siya.

Umakyat na kaming dalawa sa boxing ring at pumunta sa gitna. Nag announce na ang
referee na game na daw kaya nag porma ako na pang boxing talaga. Nag porma din ng
ready to fight ang gaga at masasabi kong ang ganda ng tindig niya. Mukhang seryoso
nga siya sa mga trainings na ginawa niya with her trainors.

Palapit na ako sa kanya nang bigla ako may maisip na idea, "Monica, look may pogi,
oh!" tinuro ko pa sa kanya.

"Where?" agad naman siyang lumingon para tignan 'yung gwapo na tinuturo ko kahit
wala naman. Pag lingon niya agad ko siyang sinuntok sa mukha at isang upper cut.

Ang ending tulog ang gaga. Tsk. Weak.

Natapos ang match namin with in 10 seconds. Hindi man lang ako pinagpawisan.
Nakakainis. Akala ko pa naman mabubugbog ko siya at magagantihan sa lahat ng nakaw
na halik na ginawa niya kay Josh.

Bumaba na ako ng boxing ring at dumiresto sa upuan ko. Napansin kong umiilaw ang
cellphone ko kaya tinignan ko agad. Ang daming miscalls ang tumambad sa akin at
dalawang text galing kay Josh. Napangiti agad ako nang mabasa ko ang mga text niya.

From : My one and only forever

I love you, Pipay ko. Ikaw lang ang mahal na mahal ko.

From: My one and only forever

To the pempem and back. Always remember that.

Mag tatype palang ako ng reply kaso biglang nag ring na naman ang cellphone ko.
Tumatawag na naman si Josh. Mas lumapad ang ngiti ko. Hindi na talaga makapaghintay
si Josh na pumunta ulit ako ng ospital.

"Hello, Josh ko. Pasensya ka---" napatigil ako sa pagsasalita nang marinig kong
ibang boses ang nasa kabilang linya. Boses ng mama ni Josh.

"Pipay.. Pipay, wag ka mabibigla." bigla akong kinabahan sa sinabi niya. Parang
biglang tumigil ang mundo sa pag-ikot nang mga sandaling ito.

"Ano.. po 'yun?" nauutal na tanong ko.

"Wala na si Josh," tapos puro hagulgol nalang ang naririnig ko sa kabilang linya.

Nabitan ko ang cellphone ko at nalaglag ito sa sahig.

Parang gusto kong mahimatay dahil sa panginginig ng dalawa kong tuhod.

Josh.. Josh, bakit hindi mo man lang ako hinintay?

My forever ends here,

Pipay.

MadraNDI 37 (part 1)

Kung hindi nyo mabasa 'yung update i-REFRESh nyo lang.

Josh holding DNHMSL book 1 first half pic --->

Dear Diary,

Napatakbo ako palabas ng school gym at ng
dala, diary. Naiwan ko sa loob ng gym ang
dumami dahil bumagsak sa sahig sa sobrang
oras na tumatakbo ako patungong hospital.
wala naman akong pamasahe. Yung wallet ko
Wala ng oras para balikan pa dahil sa mga
sa akin at kailangan ko ng makita.
SOGO University na walang kahit anong
bag ko at 'yung cellphone ko na biglang
pagmamadali. Kabadong-kabado ako sa mga
Hindi ko magawang sumakay ng jeep dahil
kasi naiwan ko dun sa loob ng bag ko.
oras na 'to si Josh lang ang importante

Habang tumatakbo ako bigla kong naalala 'yung huling sinabi ng Mama ni Josh na
walang pangalan.

"Wala na si Josh,"

Medyo malayo-layo na din ang natatakbo ko kaya napatigil ako at naiyak na naman.
No, hindi pwede. Masyado pang maaga, diary. Alam kong nagbibiro lang ang Mama ni
Josh na walang pangalan 'nung sinabi niyang wala na ang anak niya. Alam kong mahina
na ang katawan ni Josh pero nangako si Josh sa akin na lalaban siya at hindi
magpapatalo sa sakit niya. Nararamdaman kong buhay pa din si Josh ngayon. Utang na
loob, Lord. Kakabalikan lang naming dalawa. Wag mo naman agad bawiin 'yung lalaking
mahal ko. Kung plano nyo talagang bawiin ang buhay niya, last request, pahabain mo
naman kahit na isang taon man lang.

Paabutin mo naman sa debut ko si Josh, Lord. Pakikisama lang, oh? Baka kapag 18 na
ako duon na pumayag si Josh na mag rakrakan kaming dalawa. Farewell gift niya lang
ba sa akin? Kaya, pakiusap lang, oh. Wag naman ngayon, please. Nakikiusap ako.

Nag sign of the cross pa ako nung natapos akong magdasal. Ibinaba ko din ang suot
kong short na maikli para lumabas si pempem, "Mag sign of the cross ka din, pems.
Mas maraming sign of the cross mas malakas ang bisa ng dasal, okay?" tumango si
pempem kaya naman binigyan ko din siya ng sign of the cross. Mula sa noo niya at sa
ilalim niya. Sunod naman sa magkabilang pisngi niya.

"Maliit na sign of the cross lang ang nagawa ko sayo kasi small ka palang pem, e.
Hihi." sabi ko sa kanya saka ko muling itinaas ang suot kong short. Pag tingala ko
nakita ko naman ang mga tao sa paligid na nakatingin sa akin at nakanganga pa. Para
silang may nasaksihan na nakakagulat at hindi usual sa paningin nila, diary.
Napatingin tuloy ako sa paligid para hanapin 'yung nakikita nilang nakakagulat pero
wala naman ako nakita. Amp! Unfair, diary. Bakit sila lang ang may nakikitang
kakaiba?

Nagpatuloy na ulit ako sa pagtakbo papuntang ospital, diary. Kahit nararamdaman ko

ng napapagod ang katawan ko dahil sa sobrang hingal at layo ng ospital hindi na ako
huminto pa. Kailangan ko na agad makarating sa pupuntahan ko as soon as possible.
Tagaktak na ang pawis ko sa buong mukha ko dahil sa pagtakbo ko ng ilang oras na.
Nararamdaman ko na ding nababasa na ang panty ko sa loob. Mukhang pinagpapawisan na
din si pempem, ah. Bakit naman siya pagpapawisan? Eh, hindi naman siya napapagod sa
pagtakbo. Nakasakay lang naman siya sa gitna ng hita ko.

Natatanaw ko na ang ospital kung nasan si Josh, diary. Ilang metro nalang ang layo
ko nang may makita akong babaeng namimigay ng napkin. Lumiko ako at pinuntahan siya
para kumuha ng free napkin na pinamimigay niya.

"Hi, Miss. Try mo 'tong napkin namin. Malakas 'to sumipsip." ngiting ngiti si ate
na namimigay ng napkin habang inaabot sa akin ang isang hawak niya.

"Talaga?" masayang sagot ko sa kanya "Pwede ba dalawa ang hingin ko?"

"Sure." sagot naman niya saka inabot pa sa akin ang dalawang napkin.

Agad ko namang binuksan 'yung napkin saka pinamunas sa mukha ko na punong-puno ng

pawis. Tama nga si ate dahil agad nasipsip ng napkin ng kompanya nila ang pawis na
nasa mukha ko. Nung natuyo na ang mukha ko agad kong tinapon sa gilid ko 'yung
isang napkin. Sunod ko namang binuksan 'yung pangalawang napkin at ipinasok sa loob
ng panty ko para mapunasan si pempem. Napapapikit pa ako at napapakagat labi habang
pinupunasan si pempem. Ang sarap pala sa feeling kapag natuyo ang pawis ni pempem.

"Ayos nga 'tong napkin nyo, te. Lakas sumipsip ng pawis. Hihi." sabi ko kay ate
nang mapansin kong nakatitig siya sa akin at nakanganga.

Pansin ko sa mga tao ngayong araw, diary. Lahat sila napapanganga, ah. Napanganga
ba sila sa kagandahan ko? Oh, well. Ganun talaga.

"National Nganga Day ba ngayon, te? Bakit halos lahat ng tao napanganga?" tanong ko
sa kanya pero hindi siya sumagot. Titig na titig pa din siya at nakanganga pa din.
"Makanganga nga din." sabi ko saka ngumanga bilang suporta sa National Nganga Day.

"Alamat ah apkin eh." sabi ko kay ate. Dahil nakanganga ako nahirapan tuloy ako
magsalita. Bago pa ako tuluyang makaalis ng harapan ni ate pinunasan ko pa 'yung
noo niyang namamawis na din. Yung napkin na pinamunas ko kay pempem ang ginamit
kong pamunas sa mukha niya. Kawawa naman kasi siya, e. Mukhang maghapon na siyang
nag tatrabaho para lang makapagbigay ng free napkin. Naawa naman ako kaya pinunasan
ko na noo niyang pinagpapawisan.

Muli na namang bumilis ang tibok ng puso ko nang nasa harapan na ako ng hospital,
diary. Kung kanina nakalimutan ko panandalian 'yung sinabi ng Mama ni Josh na
walang pangalan pwes ngayon naalala ko na naman. Nanginginig ang mga tuhod ko
habang humahakbang papasok sa loob ng ospital.

Parang bumagal ang pag galaw ng mundo sa bawat hakbang na ginagawa ko. Ang puso ko
hindi ko na mabilang ang bawat na tinitibok sa isang segundo. Nasobrahan na ata ako
sa kape, ah. Napadaan ako sa morgue ng ospital nang may makita akong nakahiga sa
isang kama at natatakpan ang buong katawan at mukha nya ng puting kumot. Nanginig
lalo ang katawan ko at naramdaman kong naiiyak na ako sa mga sandaling 'to. Kahit
hindi ko pa nakikita ang mukha ng taong nakahiga at natatakpan ng puting kumot na
halatang wala ng buhay, sure akong kilala ko siya.

Dahan-dahan ko siyang nilapitan. Sa mga oras na 'to tuluyan ng tumulo ang luha ko.
Mga luha kong siya lang ang tanging nakakapagpalabas ng ganito.

"Josh..." pag banggit ko ng pangalan ng lalaking minamahal ko. Totoo ba 'to? Wala
na talaga siya? Isa lang 'tong panaginip, di ba? Isang panaginip na alam kong
mawawala din kapag gumising ako. Buhay pa si Josh. Oo, tama. Buhay pa siya.
"Nakakaawa siya, nuh?" bigla akong may narinig na boses ng babae na galing sa likod
ko. Pag lingon ko isang nurse ang nakatayo at nakatingin sa akin. Awang-awa ang
mukha niya. Hay, nako. May extra na naman. Hindi ako makapag-emote ng maayos.

"Sino ka?" tanong ko sa kanya. Pero ang gaga ngumiti lang sa akin ng tipid at nag
hawi pa ng buhok. Shutang inerns patagal pa ang gaga bago sumagot. Gusto pang
tumagal ang exposure niya sa kwento ko. "Sasagot ka ba o mag papacute ka lang
dyan?"

"Eto naman ang sungit," nag flips hair na naman siya "Nurse ako dito."

"Ah, K." lumapit ako sa kanya tapos hinawakan ang braso niya at hinila siya palabas
ng morgue. Nung nasa labas na siya agad kong isinarado ang pintuan ng morgue. Katok
pa ng katok ang gaga.

"Oy, teka lang naman. Hindi pa ako tapos mag dialogue. Hoy! Magagalit si direct!
Hoy panget! Pakshet ka!" nag rolled eyes nalang ako at hindi na inintindi 'yung mga
sinisigaw niya. Keri na 'yung sinabi niya. May 200 pesos na siya dahil nag extra
siya sa chapter na 'to.

Binalikan ko ng tingin etong taong wala ng buhay na nasa harapan ko. Tuluyan ng
tumulo ang luha ko habang lumalapit ako sa kanya. Bakit ganito? Bakit nangyari sa
love isturi namin ang ganito kagrabeng plot? Hindi ko ineexpect na sa dinami-rami
naming pagdadaanan sa morgue din pala ang bagsak niya. Di ba usually sa simbahan
dapat at nagpapakasal kami?

Bigla ko siyang yinakap at nag-iiyak-iyak na. Humagulgol na ako kasabay ng walang

sawa na paglabas ng luha sa mga mata ko.

"JOSH KO! JOSH KO! BAKIT MO AKO INIWAN?" nag wawala na ako habang nakayakap ako sa
dibdib niya. Narararamdaman ko na ang lamig ng katawan niya na dumidikit sa balat
ko. Kahit may puting kumot na nakabalot sa kanya tumatagos pa din ng tuluyan ang
lamig. Ibigsabihin wala na talaga siyang buhay.

Dahil sa sobrang pagwawala at pag iyak, kung saan-saan na napapahawak ang kamay ko.
Napatingin nalang ako sa ibabang parte ng katawan niya nang mapansin kong nakahawak
na ako sa bakal na krus. Napahinto ako sa pag-iyak.

"Ahihihi. Ang tigas tigas ng bakal na krus." napahagikgik ako habang nakadampi ang
kamay ko sa bakal na krus niya. "Pero bakit ang liit? Ang liit ng bakal na krus.
Hihihi."

Ang tigas ng bakal na krus niya kahit wala na siyang buhay.

PRINCE'S POV.

"Ang init naman. Bakit kasi kailangan pa magsuot ng ganito." iritado kong sabi
habang nagpapaypay sa sarili ko. Nakasuot kasi ako ngayon ng tuxedo habang nandito
sa kwarto ni Josh sa ospital.

"Ang arte mo. Kaunting tiis lang pwede?" sagot naman sa akin ni Mimay. Oo, tama
kayo. Kasama ko ngayon 'tong ex kong pusit. Invited din siya sa gagawing surprise
namin para kay Pipay. Sinabi ko nga kay Josh na wag na papuntahin 'tong negrang 'to
pero tinanggihan niya lang ako. Sinabi niyang kailangan daw ng maraming tao para
mas maganda ang surpresa niya para kay Pipay.
"Hindi kita kinakausap." singhal ko sa kanya.

"Wag ka ngang bitter sa akin, Prince. Mag move-on ka nalang, okay?" seryoso niyang
sagot sa akin. Napaawang ang bibig ko dahil sa sinabi niya.

Pota, ano daw? Mag move-on daw ako sa kanya? Sa kanya pa talaga nanggaling 'yang
move-on na 'yan? Sa isang balyenang pusit pa talaga na mas maitim pa ang batok
kaysa sa singit niya? Sa jejemon na gangster na feeling maganda na 'to? Sa kanya
talaga nanggaling 'yan? Samantalang deds na deds siya sa akin 'nong high school
palang kami.

Ang sarap pumatay ng pusit at gawing kalamares.

Sasagot pa sana ako nang marinig kong bumukas ang pintuan ng banyo. Lumabas ang
isang lalaking singkit na nakasuot ng puting americana at mukhang galante sa suot
niya. Napatitig ako sa katawan niya at damn. Bakit ganito ang nararamdaman ko?
Bakit hindi ko matanggal ang tingin ko sa katawan niya. Fitted ang suot niyang
americana kaya bumabakat kung gaano ka-sexy ang tiyan niyang may six pack abs.

Ilang araw na ang lumipas simula ng makasalubong ko siya sa tapat ng pintuan ng

kwarto ni Josh dito sa ospital at ipakita niya sa akin ang abs niya. Pero bakit
ilang araw na ang lumipas lagi ko pa din naaalala. Kung minsan nga hindi na ako
nakakatulog sa gabi dahil sa abs niyang 'yan. Lagi ko kasing naiisip at
napapaginipan. Minsan nakakaramdam nalang ako ng may kung anong matigas sa pagitan
ng short. Shit. Malala na 'to. Hindi ko dapat iniisip ang katawan niya. Hindi pwede
'to. Hindi maaari.

Hindi ako bading! Hindi talaga! Ugh!!

"Fafa Mong!" narinig kong nagsalita si pusit. Napalingon ako sa kanya kaya nakita
ko kung gaano kalaswa ang titig ni Mimay sa katawan ni Monjie. Napapadila pa ang
balyenang pusit habang titig na titig.

"Ayos lang ba ang suot ko?" nagsalita na si Monjie. Bakit pati boses niya ang
gwapo? Damn it. Bakit lahat ng katangian sa kanya nagagwapuhan ako. Hindi ako
ganito. Hindi kailan man. Pero iba talaga ang pakiramdam ko habang nakatingin ako
sa kanya. May kung ano sa loob ng tiyan ko na nagwawala sa loob. Ang sarap sa
pakiramdam. Para akong lumulutang sa himpapawid. Nararamdaman ko ding kumikislot
kislot ang alaga ko sa loob ng short ko. Pota. Ano ba 'tong nararamdaman ko?

"Hoy, pre." bigla niya akong tinapik sa balikat ko. Nakaramdaman agad ako ng
kuryente na dumaloy sa buong katawan ko. Ang tuhod ko biglang nanginig. Shit. Wag
mo ipapahalata, Prince. Wag mong ipapahalata sa kanya na nanginginig ang katawan
mo.

"Ah.. ano 'yun?" nauutal kong tanong sa kanya. Hindi ako makatingin ng diresto sa
mga mata niya dahil pakiramdam ko nanlalambot ang buong katawan ko at naninigas ang
ano ko. Ang tuhod ko. Kayo naman kung anu-ano naiisip nyo, e.

"Tinatanong ko lang kung ayos ba 'tong suot ko? Hindi ba panget? O kaya 'yung isa
nalang suotin ko. Yung tuxedo para parehas tayo?" muli niyang tanong sa akin. Ano
daw? Tinatanong niya ba ako kung ano ang mas magandang suotin niya?

Gusto ko sana sabihin na kahit ano suot niya ayos lang naman sa kanya dahil maganda
nya itong nadadala. Kahit nga mag hubad pa siya sa harapan ko tiyak mas maganda
'yun sa paningin ko. Pota naman, Prince. Ano ba 'yang mga pinag-iisip mo? Hindi ka
ganyan. Hindi ka bading. Nag-aaway na kami ng utak ko dahil sa mga naiisip niya.
Bakit ang lakas ng epekto ng Monjie na 'to sa akin?
"Ah, ayos lang naman, pre. Bagay nga sayo, e." naiilang akong ngumiti sa kanya.

"Oo nga, Fafa Monjie. Hihi. Bagay na bagay sayo. Naka-white americana ka tapos ako
naka-white na ball gown. Para tayong ikakasal." pag singit ng negrang pusit na
nakasuot ng white ball gown. Ang lakas mag suot ng puting ball gown 'tong babaeng
'to akala mo naman kaputian. Nag mukha lang siyang mantsa dahil sa suot niya.

Tapos ikakasal pa daw? Baka sakalin ko siya hanggang sa mawalan na siya ng buhay?
Fafa Monjie pa ang tawag kay Monjie. Ang sarap itakin ng mukha ng babaeng baboy na
'to. Ooops, hindi ako nagsalita niyan. Konsensya ko 'yan.

"Hindi ko hinihingi opinyon mo," pambabara ni Monjie kay Mimay. Tapos tinuon ulit
ni Monjie ang paningin niya sa akin. "Pasensiya ka na pala pre sa nangyari 'nung
isang araw, ha?"

"Wala 'yun. Ako nga dapat humingin ng pasensiya dahil pinagkamalan kitang
magnanakaw." nahihiya akong ngumiti.

"So, friends?" inabot niya 'yung kamay niya sa akin para mag shake hands kami.

"Sure, friends." kahit best friends. Lovers and partner for life pa. Tangina. Hindi
ako sumagot niya. Konsensiya ko ulit 'yan.

Aabutin ko na sana 'yung kamay niya para makipag shake hands pero iba ang ginawa ni
Monjie. Bigla niya akong hinila at yinakap tapos tinapik-tapik sa likuran ko.
Naramdaman ko bigla 'yung six pack abs niyang tumatama sa tiyan ko at yung ano..
yung ano niyang tumatama sa ano ko.. Shit. Nagkakatamaan ang aming mga ano. Ang
matitigas naming ano nakakadikit.

Nagkakadikit ang mga bakal ng sinuturon namin. Haha!

"Ewwww. Bromance. Wag nga kayo mag ganyanan sa harapan ko." diring diri na
nagsalita si Mimay habang nakatingin sa aming dalawa ni Monjie. Napatawa si Monjie
saka nagsalita.

"Edi wag mong tignan. Tumalikod ka." sabi ni Monjie.

"Oo nga, nuh? Sige." tapos biglang tumalikod sa Mimay sa aming dalawa ni Monjie.

Sabay kaming tumawa ni Monjie dahil sa kabobohan ng babaeng balyena na 'to.

Seryoso? Wala na bang tatalo sa kabobohan niya? Sabagay, sabi nga ni Pipay walang
utak ang mga pusit. So paano siya mag-iisip.

Bigla na naman akong yinakap ni Monjie sa huling pagkakataon tapos bigla siyang
bumulong.

"Nasarapan ka naman sa yakap ko." ngumisi pa siya bago humiwalay ng tuluyan sa

akin.

"What?" gulat na tanong ko dahil sa sinabi niya. "Hindi ako bakla, pre!" pagdidiin
ko.

"Wala akong sinabi." nakangisi pa din siya saka nilapitan 'yung lamesa na may mga
pagkain para sa surprise party kay Pipay. Kumuha siya ng isang saging saka dahan-
dahang binalatan. Nung kakagatin na ni Monjie ang saging bigla siyang napatingin sa
akin. May kakaibang ngisi na naman siya sa labi niya habang kinakain 'yung saging.
May kung ano sa tingin niya na parang inaasar ako.

Damn, bakit ang sexy niya kumain ng saging?

Shit. Malala ka na, Prince. Wag mo hayaang malunod ka dahil sa pagnanasa mo sa
Monjie na 'yan.

HINDI KO SIYA PINAGNANASAHAN!! Ugh!!

Umupo nalang ako sa gilid at nanahimik. Hindi maganda kung didikit ako kay Monjie
sa mga oras na 'to dahil pakiramdam ko may iba akong magagawa na pagsisisihan ko
eventually. Pinagmamasdan ko lang siya habang hinaharot niya si Mimay. Eto namang
Mimay na 'to ang landi landing balyena. Bumalik ka na nga sa red sea pota ka para
mawala na ang nilalandi 'yang si Monjie.

Kaya pala hindi na ako hinahabol ni Mimay dahil may iba na siyang kinababaliwan.
Ayos lang sana sa akin dahil stress free na ako. Yan din ang naiisip ko kapag
nagkita kami, e. Na baka mag habol na naman siya sa akin kapag nakita niya ako.
Good thing dahil hindi na. Yun nga lang dahil 'yung lalaking kinakabaliwan niya
ngayon ay may nararamdaman akong something. Something na hindi usual para sa isang
lalaki na tulad ko.

Biglang bumibilis ang tibok ng puso ko kapag nakikita kong ngumingiti si Monjie at
lalong sumisingkit ang mga mata niya. Why so attractive shit? Napayuko nalang ako
dahil sa mga naiisip ko. Kailangan ko na bang pumunta ng banyo para mailabas 'to?
Hahahaha!

Napatingin kaming lahat nang pumasok na dito sa kwarto si Josh kasama ang Mama
niya. Nakasuot na din ng red na tuxedo si Josh pero halatang nanghihina na. Kalbo
na din siya dahil nagsimula na ang chemotheraphy niya kaya mas pinili niyang
magpakalbo nalang. Napatitig ako sa katawan ni Josh na sobrang payat na. Hingal na
hinagla siyang dumating dito sa kwarto niya kahit sa ibaba lang siya galing para i-
check ang kalagayahan niya. Sobrang hina na talaga ng katawan niya dahil ang bilis
na niyang mapagod.

"Wala pa din si Pipay?" tanong niya saka nag palinga-linga sa loob ng kwarto niya.
"Bakit kaya ang tagal 'nun?"

"Baka padating na din 'yun? May practice sila ng boxing kanina, e." pag singit ni
Monjie. Nakatinginan kaming dalawa kaya bigla niya akong kinindatan. Napaiwas tuloy
ako ng tingin dahil sigurado akong biglang namula ang mukha ko.

"Ano ba kasi sinabi mo kay Pipay nung kausap mo siya sa cellphone?" iritadong
tanong ni Josh sa Mama niya.

"Sabi ko lang wala ka na. Hehe."

"Ano? Baka isipin 'nun ni Pipay patay na talaga ako. Slow pa naman 'yun." natawa
kaming lahat dahil sa sinabi ni Josh.

"Ay, hard." sagot ni Mimay habang iniikot ang buhok niya gamit ang daliri niya.

"Mas hard pa din mukha mo." pambabara ko sa kanya.

"Naks! Ganyan ang gusto ko. Yung nambabara." sumagot naman si Monjie habang
nakatingin sa akin. Kumindat na naman siya. Shit na 'yan. Yung totoo? Trip ba ako
ng hapon na 'to?

Biglang may kumatok sa pintuan. Akala naming lahat si Pipay na pero hindi pa din
pala. Yung mga staff ng bake shop lang pala 'yung dumating at dala 'yung malaking
cake saka 'yung tarpaulin. Isinabit nila sa dingding 'yung tarp na dala nila na may
nakalagay na "Happy 18th birthday Pipay ko!" Kahit hindi pa ngayon ang birthday ni
Pipay at sa susunod na dalawang bwan pa ngayon na pina-celebrate ni Josh. Alam niya
kasing hindi na siya aabot sa birthday ni Pipay.

Napatitig ako sa cake na dala nila nang tinanggal nila ang karton nito. Isang
malaking strawberry cake ang cake ni Pipay na may nakalagay na 18 candles sa itaas.
Agad akong napatayo at pumunta sa harapan para makita ng malapitan ang strawberry
cake. Para akong sini-seduce ng cake na 'to para tikman ko sila.

"Mukhang masarap 'yung cake, nuh?" biglang sumulpot si Monjie sa tabi ko tapos
inakbayan pa ako. Gusto ko sana siyang itulak palayo sa akin pero baka isipin niya
naiilang ako sa kanya. Ayan, nararamdaman ko na naman na may tumatayo sa katawan
ko. Ang bango ni Monjie. Errr. Ano ba mga pinagsasabi ko?

"Oo nga, e. Favorite ko talaga ang strawberry cake." sagot ko sa kanya habang
nakatitig pa sa cake.

"Ganun ba?" mahinang sagot naman ni Monjie. Nakaakbay pa din siya sa akin at dikit
na dikit ang katawan namin sa isa't isa. "Ako ba favorite mo din? Masarap din ako."
nagulat ako sa sinabi niya kaya napatingin ako sa kanya. Ang lokong Monjie
nakangisi habang nakatitig sa akin. Shit. Shit. Shit. Wag mo kong titignan ng
ganyan.

Sasagot pa sana ako kaso biglang may nurse na sumulpot sa harapan naming lahat.

"Baka po kilala nyo 'yung babae sa morgue. Nagwawala po kasi at iyak ng iyak dahil
akala niya boyfriend niya 'yung patay dun na natatakpan ng puting kumot ang buong
mukha at katawan. Impossible naman po 'yun dahil lolo na 'yun, e."

Lahat kami napa-facepalm dahil sa kabobohan ni Pipay.

Forever bobo talaga. Kainis.

MadraNDI 37 (part 2)

#PrinJie moment muna tayo! Hahaha! Natutuwa lang ako sa loveteam nila. Mag comment
kayo kung itutuloy ko ba ang bromance ng dalawa or wag na! XDDD

PRINCESS este PRINCE'S POV.

Pinuntahan namin si Pipay sa morgue para malaman kung anong eksena ang ginagawa
niya dun. Shit. Nakakahiya naman kasi talaga 'yung eskandalong ginagawa niya. Ano
ba pumasok sa kokote ni Pipay - if ever may kokote man talaga 'yung babae na 'yun -
at mag iiyak-iyak sa harapan ng matandang wala ng buhay? Siguro, akala niya si Josh
'yun. Pero hindi ba pumasok sa isipan niya na bago siya humagulgol tignan niya muna
'yung bangkay para makasiguradong hindi nasayang ang pag-iinarte niya?

"Bilisan natin maglakad." hinawakan ni Mong ang kamay ko at hinila ako papasok ng
elevator. Sa pag hawak palang niya ng kamay ko biglang bumilis na naman ang tibok
ng puso ko. Teng ene. Ano bang kabaklaan 'tong nararamdaman ko? Bakit ganito
kalakas ang epekto ng taong 'to sa akin?

"Oh, bakit ka ganyan ka na naman makatingin? Gwapong gwapo ka na ba sa akin?"

napangisi na naman si Monjie habang nakatingin sa akin. Nasa magkabilaang side
kaming dalawa ng elevator. Talagang lumayo ako sa kanya dahil baka marinig niya ang
lakas ng pag tibok ng puso ko.
"Asa ka." sagot ko sa kanya at umiwas nalang ng tingin. Pasimple akong napahawak sa
dibdib ko para pakiramdaman ang tibok ng puso ko. Pero walangya lang naman, oh. Mas
mabilis ang tibok niya ngayon kaysa kanina. Paano ba naman kasi hindi titibok ng
ganito kabilis kung dalawa lang kaming sakay ng elevator ng taong 'to? Talaga bang
nangngangasar ang tadhana o talaga bang nangangasar ang author?

Sa gilid ng mga mata ko bigla ko nakitang gumalaw si Monjie papunta sa side ko.
Agad akong napatingin sa kanya at binalaan siya.

"Oh, anong gagawin mo? Diyan ka lang sa side mo. Wag kang lalapit sa akin."
hinarang ko pa 'yung dalawang kamay ko para balaan siya. "Sa oras na lumapit ka sa
akin.."

"Anong gagawin mo sa oras na lumapit ako sayo?" mas lalong lumaki ang ngisi ni
Monjie habang naglalakad siya papunta sa akin ng dahan-dahan. Tinatanggal niya pa
ang pagkakabuhol ng neck tie niya. "May magagawa ka ba kung lapitan kita, Prince?
Makakasigaw ka ba? Hihingi ng tulong? Wala din naman makakarinig sayo since nasa
elevator tayo na tayong dalawa lang ang laman."

Namamawis na ang noo ko dahil sa sinasabi ng taong 'to. Puta naman, oh. Bakit kasi
kaming dalawa pa ang nautusan para sunduin si Pipay sa ibaba? Pwede namang 'yung
pusit nalang o 'yung mama ni Josh, e. Bakit kasi pumayag pa ako na sumama sa
lalaking 'to? Yeah, right. Wala nga pala akong choice kanina dahil etong lalaki na
'to ang nag prisinta na kaming dalawa nalang daw ang pupunta kay Pipay saka niya
ako hinila palabas ng kwarto ni Josh.

Bago pa ako makaangal nakalayo na kami sa kwarto ni Josh.

"Pare, ano bang trip mo? Pwede ba tigil-tigilan mo ako sa mga trip mong ganyan?
Bading ka ba?" naiinis kong tanong sa kanya. Sinubukan kong maging kalmado at wag
ipakita na kinakabahan ako sa mga ginagawa niya sa akin. Nararamdaman kong
nanginginig na ang mga tuhod ko dahil sa mga titig ng mga singkit niyang mga mata.

Napatawa siya, "Ako, bading? Hindi, ah. Baka ikaw." may pang-aasar na naman sa
boses niya. "Wala naman akong trip, e. Sa nakikita ko ikaw ang may trip sa akin.
Generous akong tao kaya pagbibigyan kita sa trip mo. Ano ba gusto mong mangyari?"

Nag sumiksik na ako sa side ng elevator para lang malayo sa kanya. Napahawak na ako
sa gilid nang mapansin kong dead end na at wala na akong mapupuntahan. Napangisi na
naman siya nang mapansin niyang hindi na ako makakalayo sa kanya. Tagaktak na ang
pawis ko habang naglalakad siya papunta sa side ko. Hanggang sa nasa harapan ko na
siya at lumapit pa ng sobrang lapit. As in ilang inches nalang ang layo ng mukha
niya sa mukha ko. Ang katawan naming dalawa magkalapit na.

Baka magkadikitan na ang mga bakal na krus at mag simula na ng panibagong gera.
LOL!

Gusto ko siyang itulak para makahinga ako ng maayos pero pinipigilan ako ng katawan
ko. Pota na 'yan. Ano ba mga organs ng katawan ko. Sumunod naman kayo sa akin. Wag
niyo hahayaang manyakin ako ng taong 'to. Oo, gwapo, may abs, maputi siya pero puta
na 'yan. Ang pangit tignan kung mamanyakin niya ako dahil parehas kaming lalaki.

"Tumingin ka nga sa akin." nag husky ang boses ni Monjie habang nagsasalita.
Nakaiwas lang ako ng tingin at hindi ko magawang tumingin at lumaban sa mga titig
niya. Pakiramdam ko natutunaw ang buong pagkatao ko dahil sa lagkit ng mga tingin
niya.

"Ayoko nga." pag mamatigas ko "Pakiusap, pre. Lumayo ka na sa akin bago pa kita
masuntok." pananakot ko sa kanya.

Narinig ko na naman siyang tumawa, "Kung gusto mo ko suntukin gagawin mo 'yan nung
nasa itaas palang tayo." sagot niya sa akin at mas lalo niyang nilapit ang mukha
niya sa mukha ko. Naaamoy ko na ang hininga niya. Amoy mint candies. Ang bango.
Ughh! Wag ka magpapa-apekto, Prince. "Saka obvious naman na gusto mo din 'tong
ginagawa ko sayo. In-denial ka lang, Prince."

Parang naging musika sa tainga ko 'yung pag banggit niya ng pangalan ko. Ang sarap
pakinggan ng paulit-ulit sa dalawa kong tenga. Napapatigas niya ang ano ko gamit
ang boses niya. Tumitigas ang ano ko.. ang.. ang tainga ko. Haha!

Dahan-dahan kong tinignan si Monjie. Hindi na siya nakatingin sa akin kundi sa mga
labi ko na. Napapa-lipbite pa siya sa mga oras na 'to habang nakatitig sa mga labi
ko. Nakaka-conscious naman 'tong eksena naming dalawa. Napaayos ako ng tayo at
humarap sa kanya.

"Lumayo ka nga, Monjie." tinulak ko siya sa matigas niyang dibdib. Pero dahil
sadyang mas malakas siya sa akin hindi man lang siya napaatras. Bigla niya akong
hinawakan sa magkabilang kamay at itinaas 'to saka dinikit sa dingding ng elevator.
"Bitiwan mo nga ako!!!" pag pupumiglas ko sa kanya. Hindi siya sumagot. Tanging
ngisi lang ang pinakita niya sa akin.

"Wag ka na magpumiglas. Ang arte mo, pre. Ikaw na nga binibigyan ko ng chance ikaw
pa nag-iinarte." sabi niya saka binitawan ang pagkakahawak sa mga kamay ko. Akala
ko lalayo na siya sa akin pero hindi, e. Nakatayo pa din siya sa harapan ko at
tinatanggal na ng paisa-isa ang botones ng suot niyang long sleeves.

Nakatitig lang ako sa ginagawa niya hanggang sa matanggal na ng tuluyan ang mga
natitirang botones. Tumambad na naman sa harapan ko ang six pack abs niyang inaakit
ako para hawakan ko sila at himasin.

Napalunok na naman ako.

Lunok pa ng isa.

Lunok. Lunok. Lunok. Lumunok ka lang, Prince.

Tumingala na si Mong at nagtama na naman ang mga tingin namin sa isa't isa. Kumurba
na naman ang labi niya sa isang pang-aakit na ngiti. Napalunok na naman ako.

"Oh, ayan. Tinanggal ko na ang botones ng suot ko. Bahala ka na kung ano gagawin mo
sa katawan ko." sabi niya habang nakatingin sa akin ng malagkit. Muli na naman
niyang idinikit ang katawan niya sa katawan ko.

"Wala akong gagawin diyan." pag mamatigas ko saka nag-iwas ng tingin. Bigla naman
niyang hinawakan ang pisngi ko at hinarap sa mukha niya.

"Wag ka na mag matigas, Prince. Walang makakaalam, promise. Tayong dalawa lang."
kumindat pa siya sa akin.

Nagtatalo na ang isip at puso ko sa mga oras na 'to. Sinasabi ng puso ko na sige na
at hawakan ko na ang abs ni Monjie dahil pinapayagan naman niya ako pero kontra
naman ang utak ko sa gusto ni puso. Wag ko daw hahawakan dahil panget para sa isang
lalaki na katulad ko ang humawak sa abs ng kapwa lalaki. Shit. Ang gulo. Ngayon
lang ako naguluhan sa tanang buhay ko.

"Ano, pre? Bilisan mo na." narinig ko na namang sabi ni Monjie. Sumandal na siya sa
dingding ng elevator habang hinihimas himas niya ang abs niya. "Hinihintay ka na ng
abs ko." napalunok na naman ako.

Nararamdaman ko ng umaangat na ang mga kamay ko para hawakan at himasin ang abs ni
Mong pero agad kong pinigilan. Mga kamay na 'to ang lalandi puta. Wag kayo gagawa
ng isang bagay na ikakamapahamak at pagsisisihan ninyo pag nagkataon. Ughh! Bakit
ba ako napunta sa ganito kakomplikadong eksena?

"Bahala ka. Wala naman makakaalam, e. Hihimasin mo lang naman ang abs ko and that's
it. Bahala ka na kung may gusto ka pa mangyari." kalmadong sabi ni Monji habang
hinihimas niya ang sarili niyang abs. Tumingin na naman siya sa akin at ngumiti.
Yung ngiting nakakapanlaglag ng panty ng mga kababaihan. Kaya bigla akong napakapit
sa suot kong brief dahil muntik na din malaglag ang brief ko dahil sa ngiti niya.

"Ayoko! Mali 'to. Maling mali." pag mamatigas ko saka nag-iwas ng tingin sa kanya.

Tumawa siya, "Masarap gawin ang mali. Saka, anong mali dito? Binibigyan naman kita
ng karapatan, e." tumawa siya "Langya. Ako pa namimilit sayo, ah. Ang dami gustong
humawak at humimas ng abs ko pero hindi ko pinapansin. Pero ikaw na 'tong
binibigyan ko ng chance, ayaw pa. Pambihira." umiling-iling pa siya.

Gustong gusto ko na hawakan ang abs niya pero ughhhh. What the fuck. Ano ba 'tong
mga naiisip ko. Kailangan ko na ata mag simba para umalis ang baklang espiritu na
namamalagi ngayon sa katawan ko.

Binaling ko ulit ang tingin ko kay Mong. Nakapikit siya at nakakagat labi pa habang
hinihimas ang sarili niyang abs. Napalunok muli ako sa eksena na nakikita ko
ngayon. Diyos ng mga mahabagin. Bakit may nakikita ako ngayong live show sa harapan
ko? Ang sexy tignan ni Monjie habang hinihimas niya ang sarili niyang abs. Para
siyang isang porn star na mapapanood sa mga x-rated film. Hahahaha!

"Ano, ayaw mo ba ako samahan?" tumingin si Monjie sa akin habang kagat-kagat niya
ang sarili niyang labi. "Hindi ka anghel at hindi ako santo. Pero pwede natin sabay
maabot ang langit."

"WHAT?" napasigaw ako sa sinabi niya. Saan niya nalaman ang mga ganyang bagay.
"Tigil na nga pre. Hindi na nakakatuwa mga ginagawa mo."

"Tssk. Arte talaga." sabi ni Monjie at mukhang give-up na siya dahil tumayo na siya
ng tuwid at inayos na ang suot niya. "Hindi daw nakakatuwa pero ang manoy mo
matigas na." tumawa siya at tinuro ang ibaba ko.

Napatingin ako sa suot kong pants at nakita kong may matigas na nga na nakatayo.
Shit. Shit. Hindi naman malamig dito sa elevator pero bakit may tumigas sa katawan
ko?

"Lul mo." 'Yan nalang ang tangi kong naisagot sa kanya.

Napailing-iling si Monjie sa akin at pinindot ang elevator. Kaya pala nagtataka ako
na parang ang tagal-tagal naming nakasakay sa elevator at hindi man lang gumagalaw
'yun pala hindi niya pa pinipindot. Talagang may plano siyang tumagal kami dito at
may mangyari, ah.

Bading ata tong si Monjie, e. Pambihirang buhay naman 'to, oh.

"Basta kapag ready ka na. Sabihan mo lang ako. Pwede natin gawin sa bahay o kahit
sa kotse ko." kumindat na naman siya sa akin.

"Ulol." sagot ko at tanging tawa lang ang isinagot niya.

Nanahimik na kaming dalawa habang umaandar ang elevator pababa. Mabuti naman dahil
hindi na kakayanin ng puso ko if ever may gawin na naman siyang hindi kaaya-aya.
Baka bigla ng bumigay ang katawan ko sa mga susunod niyang panlalandi. No, hindi
maaari. Hindi ko hahayaan ang sarili ko mahulog sa mga ganyang bitag.

Dalawa lang ang ginawa ng Diyos. Si Adan at Eva lang. Si Adan ay para kay Eva. At
si Eva naman ay para kay Adan lang. Hindi pwedeng si Adan ay para kay Steve at
bahala nalang mag selfie si Eva sa buhay niya.

Narinig kong tumunog ang elevator at nag hahanda na ako para sana unang lumabas.
Pero nagulat ako ng biglang tapikin ni Monjie ang pwetan ko at nauna siyang lumabas
at iniwan akong nakanganga. Ang manyak ng hapon na 'to. Badtrip!

Naglalakad na kaming dalawa papunta sa morgue ng ospital nang mapansin kong

nakatingin sa aming dalawa 'yung mga nakakasalubong naming tao. Siguro nagtataka
sila kung bakit kami nakasuot ng tuxedo at americana ni Monjie sa ospital na 'to.
Tss. Mga usisero at usisera talaga.

May dalawang nurses na nag hihigik-gikan ang nakasalubong namin. Nag pa-cute pa
sila kay Monjie at etong Monjie naman kumindat pa sa mga babae. Bigla akong nairita
sa kalandian niya kaya napasimangot ako.

"Tsk. Ang landi talaga." bulong ko sa sarili ko pero biglang humarap sa akin si
Monjie at ngumiti.

"Sus! Selos ka lang, e." sabi niya saka tumawa na naman.

"Hindi--" magsasalita pa sana ako kaso bigla niyang hinawakan ang kamay ko at
hinila papunta sa kanya. Bigla din naman niya binitawan at agad akong inakbayan.

"Wag kang mag selos." bulong niya sa akin "Ikaw lang naman ang dahilan ng bawat pag
tigas nito."

Ramdam kong biglang namula ang buong mukha ko dahil sa sinabi niya. Para tuloy
akong tuod habang naglalakad kaming dalawa at akbay-akbay niya ako.

This could be akbay akbay while walking with pa-sway sway pa?

"Ayun ang morgue, oh!" pag tuturo ni Monjie sa nakita naming umpukan ng mga tao sa
tapat ng morgue ng ospital. Ang daming tao na nakikiusyoso sa harapan at sa
ginagawang kabobohan ni Pipay. Seriously, ano nga ulit ang nagustuhan ko kay Pipay
dati?

"Alam ko, hindi ako bulag." sagot ko kay Monjie.

Padabog niyang tinanggal 'yung pagkaka-akbay niya sa akin, "Sungit! Halikan kita
diyan, e." bulong niya sa sarili niya saka napasimangot pa.

Hindi ko na siya pinansin at dumiresto nalang ako sa tapat ng morgue. Sumunod din
naman agad si Monjie sa akin. Ang ganda este ang gwapo ko talaga dahil lagi siyang
nakasunod sa akin. Hahahaha!

"Sandali po. Padaan. Kilala po namin 'yang nagwawala sa loob." sabi ko sa mga taong
nasa harapan ko. Hindi ako makadaan ng maayos dahil siksikan masyado at ang daming
natutuwa sa ginagawang kabobohan ni Pipay.

Kahit ilang ulit na ako nagsabi ng makikidaan parang walang naririnig 'yung mga tao
sa harapan. Nag-uunahan pa sila sa pag tingin at pag siksik sa akin para makita ng
mas maayos ang eksena ni Pipay sa harapan nung bangkay.
"JOSH KO!! UWAAAAH! BAKIT MO AKO INIWAN? WAAAAAHH!!" rinig na rinig ko 'yung
hagulgol ni Pipay mula sa loob ng morgue.

"Padaan po--Aray ko!" biglang nagkatulakan 'yung matatanda sa harapan ko kaya

naapakan 'yung paa ko. May bigla namang sumulpot na lalaki sa gilid ko at
pinagtutulak 'yung mga tao na nakaipit sa paa ko.

"Tangina naman, e. Nakakaapak na kayo ng paa, oh. Umayos naman kayo!" sigaw ni
Monjie sa mga taong nasa harapan naming dalawa. Saka niya binaling 'yung tingin
niya sa akin "Ayos ka lang?" dahan-dahan akong napatango dahil sa concerned na
ipinakita niya sa akin.

Ang puso ko lumalandi na naman dahil sa sobrang bilis ng mga tibok.

Pinagtutulak ni Monjie 'yung mga tao hanggang sa magkaroon ako ng daan papunta sa
pintuan ng morgue. Nung nasa tapat na ako ng morgue sumunod din naman siya agad sa
akin. Binigay ng nurse 'yung susi kaya nakapasok kaming dalawa sa loob. Isinarado
din agad ni Monjie ang pintuan para hindi lahat makakita sa kabobohan ni Pipay.

"JOSH KO! JOSH KO!!" todo pag wawala na ang ginagawa ni Pipay sa harap ng bangkay
ng matanda. Pero pansin ko lang na sa isang parte lang nakahawak si Pipay. Sa toot
lang nung matanda siya nakahawak ng mahigpit. Pambihirang Pipay 'to. Humahagulgol
na lahat lahat pero ang kalibugan maintain pa din sa katawan. Pati ang matanda
hindi nakaligtas sa kahalayan niya.

"Pipay!" sabay naming pagtatawag ni Monjie sa pangalan ni Pipay kaya kami

nagkatinginan.

"Uy! Meant to be." sabi ni Monjie saka humalakhak.

"Asa ka!" sagot ko.

"Umasa ka talaga." sagot naman niya.

"Prince? Mong?" napatingin kami ni Monjie sa pagtawag ni Pipay sa pangalan namin

"PrinJie? Charot! Waaaaahhhh! Mong, Prince, si Josh ko! Iniwan na ako ni Josh ko!"
todo tulo ang luha ni Pipay habang nakatingin sa amin.

Bigla naman akong naawa sa kalagayan niya dahil buong pag-aakala niya wala na si
Josh sa kanya at ito ay sumakabilang buhay na. Mukhang hindi talaga kakayanin ni
Pipay kapag dumating ang araw na 'yun dahil mukhang mababaliw siya.

Dali-dali namang lumapit sa kanya si Monjie at yinakap siya ng mahigpit.

"Sssshhh. Pipay, hindi naman 'yan si Josh, e. Buhay pa si Josh." pag papatahan ni
Monjie sa kanya. Bigla naman akong napaiwas ng tingin sa kanilang dalawa dahil
hindi ko kayang makitang yinayakap ni Monjie si Pipay ng ganyang kahigpit. Gusto ko
sila pag hiwalayin dalawa.

Monjie, wag mo nga yinayakap si Pipay! Mahal ko yan!

Weh, yan ba talaga gusto mong sabihin, Prince?

Lecheng konsensiya 'to sumasagot na naman.

"Talaga? Hindi pa patay si Josh ko?" tumigil sa pag-iyak si Pipay dahil sa sinabi
niya. "Weh? Eh, sino to?" tanong niya kay Monjie pero ang pag kahawak ni Pipay sa
toot ng matanda hindi pa din niya tinatanggal.
Lumapit ako sa bangkay at tinanggal 'yung puting kumot na nakatalukbong dito.

"Lolo na 'to. Namatay sa heart attack." sabi ko kay Pipay.

"Shutang inerns." dali-daling tinanggal ni Pipay 'yung kamay niya sa toot ng

matanda at pinunas sa suot niya. "Dirtyness. Kadiri. Akala ko pa naman nahawakan ko
na ang bakal na krus ni Josh ko. Sayang naman."

"At 'yan pa talaga ang naisip mo, ha?" natatawa kong sabi sa kanya.

"Pwede naman 'tong akin nalang ang hawakan mo, e." sabi naman ni Monjie.

"MONJIE!" sigaw ko sa kanya.

"Selos ka na naman agad. Tsk. Possessive naman 'to." sagot sa akin ni Monjie.

"Eh? Friends na kayong dalawa?" tanong ni Pipay sa akin.

"Oo at hindi lang friends." si Mong ang sumagot "Friends with benefits pa."

Lumapit ako kay Monjie at binatukan siya. "Aray!"

"Wag ka makikinig sa sinasabi ni Monjie, Pipay." sabi ko kay Pipay at sinamaan ng

tingin si Hapon "Tara na sa kwarto ni Josh. May surprise siya sayo." nakangiti kong
sabi kay Pipay.

"Talaga? Buhay pa talaga si Josh ko?" sabay kaming tumango ni Mong "Yes! Akala ko
hindi ko na mahahawakan ang bakal na krus, e. Tara na dali!" pag-aaya ni Pipay sa
amin pero maglalakad na sana siya palabas ng morgue nang bigla siyang huminto at
lumingon sa amin ni Monjie "Pero, teka. Bakit nakasuot kayo ng tuxedo at americana.
Anong meron?"

"Basta. Malalaman mo din kapag nasa kwarto na tayo ni Josh." sagot ni Monjie.
Tumango-tango naman si Pipay saka tumalikod na ulit at papalakad na palabas.

"Wag ka na magselos." bulong sa akin ni Monjie saka ko naramdaman na hinawakan niya

kamay ko.

"Hindi ako nagselos. Lul mo." sagot ko sa kanya saka ko pinisil ang kamay niya at
hinawakan din 'to.

"Bakit kayo magkahawak ng kamay?" bigla kaming nagulat pareho ni Monjie nang makita
naming nakatayo pa sa harapan namin si Pipay. Akala namin nauna na siyang naglakad.

"Hindi naman kami magkahawak ng kamay, ah?" sagot ko saka mabilis na tinanggal ang
pagkakahawak ko ng kamay ni Monjie.

"Magkahawak kaya tayo--" agad kong siniko ang tiyan ni Monjie "Oo nga. Hindi kami
magkahawak ng kamay."

"Weh? Maganda ako pero wag nyo ko gawing bobo. Nakita ko kayo na magkahawak ang
kamay." pangangasar ni Pipay sa aming dalawa ni Monjie. "Kayo, ha. Ano ibigsabihin
niyan? Bakit kayo magkahawak ng kamay?"

Bigla akong pinagpawisan dahil sa mga sinasabi ni Pipay. Habang itong si Monjie
kalma lang at parang wala lang sa kanya 'yung mga tanong ni Pipay.

"Ah, ano. Pipay." nauutal kong sagot.

"Kayo, ha! Ang daya niyo! Bakit hindi nyo ko sinasali sa paghahawakan nyo ng kamay.
Pasali ako!" sabi ni Pipay at tumabi sa gilid ko at hinawakan ang kamay ko. Ako ang
nasa gitna nila ni Monjie at Pipay.

"Ayan! Tara na sa kwarto ni Josh ko! Kailangan hanggang dun magkakahawak tayo ng
kamay!" masiglang sabi ni Pipay na parang walang ginawang kabobohan kani-kanina
lang.

Napailing nalang ako at nang maramdaman kong hinawakan muli ni Monjie ang kamay ko
ng mahigpit.

Tumingin ako sa kanya pero hindi siya nakatingin sa akin. Nakangiti naman siya.

Napangiti nalang din ako hinawakan din ang kamay ni Monjie ng mas mahigpit.

Masama ba 'tong nararamdaman ko?

MadraNDI 38

Two chapters to go then final entry na! Babye na tayo sa kalibugan este kahalayan
ni Pipay! Kailangan na ipahinga ng beauty ni gaga if ever meron man! And oy!
Published na ang book 1 ng diary ni dirty. Bili na kayo, okay? Support nyo naman,
oh. Pakikisama lang! XDD

Dear Diary,

Naglalakad kaming tatlo ni Mong at Prince habang magkakahawak pa ang mga kamay
namin. Napapatingin na nga sa amin 'yung mga tao dito sa ospital pero dedma lang
kaming tatlo sa kanila. Habang naglalakad kami takang-taka ako kung paano naging
close 'tong dalawang ex ko na nabaliw sa akin. Hindi ako na-informed na best
friends forever na sila ngayon. May pag hahawakan pang kamay na nalalaman. Syempre,
ayoko ma-out of place kaya nakihawak na din ako sa kanila.

Bigla akong napatingin sa dalawa, diary. Nahuli ko si Mong at Prince na pasimpleng

nag titingian saka mag ngingitian sa isa't isa at mag-iiwasan ng tingin. Yung mga
kamay nila todo higpit pa sa pagkahawak. Napasalubong ang kilay ko sa mga nakikita
ko ngayon na ginagawa nila. Seriously? Ganyan na sila ka-close, ha? Anong meron at
feeling ko may fishy na nangyayari. Except sa pempem ko na amoy fish - noon - may
iba pang fish na nangyayari sa dalawang 'to.

Tsk. Naloloka na ako, ah. Abangan na nga lang natin sa sariling kwento ni Mong at
Prince if ever sipagin ang author na isulat ang buhay ng mga ex kong nabaliw sa
akin. Hihihihi.

Pumasok kami ng elevator at binitiwan ni Prince ang paghawak niya sa kamay ko.
Pumunta ako sa kabilang gilid habang si Prince at Monjie naman sa kabilang gilid.
Napakunot naman ako ng noo nang mapansin kong magkadikit silang dalawa at
magkaholding hands pa din mga, te.

"Seriously, Prince at Mong?" sabi ko sa kanilang dalawa.

"What?" sagot sa akin ni Prince habang si Mong naman napatingin lang sa akin.

"Seriously ulit? Talagang hanggang dito sa loob ng elevator magkaholding hands pa

din kayong dalawa? Feeling mawawala sa isa't isa, ano po?" tinuro ko pa 'yung mga
kamay nilang naka-intertwined pa. Mga malalanding 'to.

Nagkatinginan muna sa isa't isa si Prince at Mong for a moment tapos biglang
tinulak ni Prince si Mong palayo sa kanya. Napakamot nalang ng ulo si Mong sa
inasal ni Prince habang si Prince naman pansin ko ang biglaang pag mula ng buong
mukha niya. Hindi siya makatingin sa akin at napayuko nalang siya. Si Mong naman
napailing-iling nalang at napangisi.

"Mukhang may new loveteam na naman sa kwento ko, ah?" natatawa kong sabi sa sarili
ko.

"Anong pinagsasabi mo diyan, Pipay? Anong loveteam? Kaming dalawa nitong hapon na
'to, loveteam? Shit. Hindi ako bakla, ano ba." tinuro-turo pa ni Prince si Mong at
parang diring-diri sa sinabi ko.

Napangisi ako, diary, saka napa-crossed arms pa "Aba, maka-react, ha? Bakit may
sinabi ba akong pangalan. Sinabi ko bang kayo ni Mong ang bagong loveteam. Sinabi
ko bang PrinJie na ituu. Rak na kayo bh3. Ha, may narinig ka ba?" pambabara ko sa
kanya. Napanganga lang si Prince habang si Mong mahinang napatawa.

"Eh--syempre--ano. Halata naman kaming dalawa ang tinutukoy mo, e. Hindi ako bakla,
okay?" pag mamatigas ni Prince saka tinignan niya si Mong. Napatigil tuloy si Mong
sa pagtawa dahil sa seryosong tingin ni Prince "Never akong magiging bakla.
Pinanganak akong gwapong lalaki kaya hindi ko 'yun sasayangin para lang sa taong
'yan." tinuro niya si Mong "Nakakadiri. Hindi ako maiinlove sa gaya niya. Mas
gugustuhin ko pang si Mimay nalang makatuluyan ko kaysa maging bading para sa taong
'yan." sunod-sunod na masasakit na salitang binitiwan ni Prince kay Mong.

Kitang-kita ko kung paano napalunok si Mong habang sinasabi ni Prince 'yun, diary.
Parang naramdaman kong kumirot ang puso ni Mong dahil sa sinabi ni Prince. Biglang
nawala 'yung kinang ng mata ni Mong at napangiti nalang siya ng mapakla. Obvious na
nasaktan siya sa sinabi ni Prince.

"Oh, chill, Prince. Hindi mo naman kailangan magsalita ng ganyan kay Mong, e." sabi
ko kay Prince. Mukhang nahimasmasan si Prince sa sinabi niya kaya agad siyang
napatingin kay Mong.

Si Mong naman nakatingin lang sa isang sulok at nakayuko. Hurt hurt pa din si Fafa
Mong dahil sa mga binitiwang masasakit na salita ni Prince sa kanya.

"Ah, eh.. Hindi naman ganon ang ibig kong sabihin. Teka kasi--" magpapaliwanag sana
si Prince pero biglang naputol ang sinasabi niya ng magsalita si Mong.

"Ayos lang 'yun, pre. Pasensiya na din sa pangti-trip ko sayo. Oo, tama 'yan.
Nakakadiri nga kapag pumatol ka sa akin." tumawa si Mong pero halatang pilit lang,
diary. "Pasensiya na talaga, Prince. Hayaan mo hindi na mauulit." sabi ni Mong saka
nag pilit ngumiti kahit hindi gusto ng mga labi niya na ngumiti.

"Mabuti naman kung ganon." sagot naman ni Prince saka humarap nalang para hindi na
niya makita si Mong. Natahimik na kaming tatlo habang nasa loob kami ng elevator.
Nag mukhang library ang elevator dahil sa sobrang tahimik namin. Nagkaroon ng
awkward atmosphere tuloy.

Hay, nako. Ang sakit naman kasi magsalita ni Prince. Sigurado akong nasaktan si
Mong sa mga sinabi ng Prince Leroy na 'to. Malakas mantrip si Mong kasi duon niya
lang pinapakita 'yung mga bagay na gusto niyang sabihin at gawin. Eh, kaso. Hay
ewan ko sa kanilang dalawa. Pati ako naguguluhan, e. Wala pa nga sila sa kwento
nila pero may lover's quarrel agad na nangyari. Paano pa kung nasa sarili kwento na
nila sila? Edi, puro iyakan nalang ang nangyari. Goodluck, author. Sana maging
tragic ang ending. LOL!

Hindi ko na natiis ang katahimikan kaya nagsalita na ako.

"Totoo bang buhay talaga si Josh ko?" tanong ko sa kanilang dalawa.

Kroooo. Krooo.

Lecheng mga lalaking 'to. Walang sumagot sa akin. Tinignan ko si Prince. Nakatingin
lang siya sa mga pindutan ng elevator at mukhang malalim ang iniisip. Binaling ko
naman 'yung paningin ko kay Monjie at aba ang loko nakatulala din sa kawalan na
parang nalulunod sa kung anong tumatakbo sa ulo niya. Mukhang parehas affected
dahil sa mga sinabi nila, ah. Jusko day! Pempem na mahabagin. Anong nangyayari sa
dalawang fafa na yummy na mga 'to?

Nanahimik nalang ako at hindi na kumibo. Sinabi naman nila kanina diary na buhay
nga si Josh, di ba? Nasayang lang tuloy ang pag eemote ko kanina sa morgue.
Badtrip. Ilang luha din ang nawala sa katawan ko dahil dun, e. Pero kiber na din.
At least nahawakan ko naman 'yung bakal na krus ni Tatang. Hihi. Sorry, Tatang.
Rest in peace nalang po. Pasensiya ka na din dahil nahawakan ko ang iyong patola na
mukhang kikiam naman dahil nakapa ko ang mga kulubot.

Wag ninyo minamaliit ang kikiam ni Tatang. Kapag 'yun nainitan biglang lumalaki.

Biglang tumunog ang elevator at bumukas 'to. Naunang lumabas si Prince at nauna na
din siyang naglakad. Susunod na sanang lalabas si Mong pero bigla ko siyang
pinigilan.

"Okay lang ako, Pipay. Wag ka mag-alala." ngumiti siya sa akin.

Napakunoot na naman ako ng noo, "Ha? Pinagsasabi mo diyan. Hindi ko naman itatanong
kung okay ka ba o hindi, e. Pinigilan kita para ako ang susunod na lalabas bago
ikaw. Etchusera 'to." sabi ko sa kanya saka nauna nang naglakad.

Nakita ko pa si Mong na napailing-iling nalang at napayuko. Naguilty naman ako kaya

binalikan ko siya at kumapit sa braso niya.

"Okay ka lang ba?" tanong ko sa kanya. Tumingin siya sa akin saka ngumiti.

"Ako ayos lang naman," sagot niya saka tumingin sa harapan. Napatingin din ako sa
tinignan niya at nakita ko si Prince na pumasok na sa loob ng kwarto ni Josh, "Pero
etong puso ko alam kong hindi okay." mahina niyang bulong pero narinig ko pa din.

"Tsk. Hayaan mo hindi natin bati si Prince, okay?" pag comfort ko sa kanya
"Abnormal at mongoloid na nga 'tong tao inaaway pa niya. Wag mo ipapatikim ang
bakal na krus sa kanya para mag dusa siya."

Napangiti si Mong, "Oo nga. Hindi ko nalang siya kakausapin. Tsk. Kay Anne
Pamintuan nalang ako."

"Oo nga dun ka nalang." sagot ko naman sa kanya "Babae nalang ang mahalin mo kaysa
lalaki din na katulad mo."

Tumingin si Mong sa akin "Pero hindi mo naman kailangan tumingin sa estado ng

buhay, sa edad at sekswalidad ng isang tao kapag mahal mo siya, di ba? Love has no
boundaries, hindi ba?"

Tumango ako, "Correct ka diyan. Sarap mong lagyan ng malaking check sa noo mo.
Hihi."
Napabuntong hininga si Mong, "Ang laki nga ng ano ko. 9 inches pa 'to pero wala din
namang kwento. Ayaw pala ni Prince. Hays! Ipapaputol ko nalang 'to tapos ipapakain
ko sa aso."

"Awww awww awww awww." tumahol-tahol ako kay Mong.

"Anong ginagawa mo?" kunot noo niyang tanong sa akin.

"Tumatahol. Aso kaya ako. Dali, ipakain mo na sa aso ang 9 inches mo." sagot ko
saka muling tumahol "Awww awww awww. Feed me. Feed me. Awww awww awww."

Bigla niya akong binatukan, "Loko-loko ka talaga, Pipay." sabi niya saka tumawa na.

Nung nasa tapat na kami ng kwarto ni Josh binitiwan ko na ang pagkakahawak ko sa

braso ni Mong. Nauna siyang pumasok saka naman ako sumunod para may drama effect.
Pag pasok ko agad akong nagulat dahil sa tumambad sa akin na pagkakaa-ayos ng
kwarto ni Josh.

May mga pink na lobo na nakasabit sa kisame. May tarpaulin pa na nakalagay sa

dingding ng kwarto ni Josh na may nakasulat na "Happy 18th Birthday Pipay Ko".
Tapos may mahabang lamesa na punong-puno ng masasarap na pagkain. Agad naman akong
nagutom dahil dun. Nakanganga lang ako habang iniikot ko ang mga mata ko sa loob ng
kwarto. Parang may birthday party na magaganap.

"Eh, tita, paano naman nabuo ang tao? Saan sila nanggaling?" bigla akong napatingin
sa gilid ko dahil narinig ko ang boses ng pusit na si Mirasol. Nakita ko agad
siyang nakaupo sa sahig habang kinukutuhan siya ng Mama ni Josh ng walang pangalan.
Nakasuot pa si negrang balyenang pusit ng puting gown. Wait. Natatandaan ko 'yang
suot niyang gown na 'yan. Iyan ang isinuot niya 'nung Ms. January Girl 2014, ha?
Aba. Kawawang damit. Pinagdiskitahan na naman ng pusit.

"Kay Adan at Eba nanggaling ang tao, Mirasol." sagot naman ng Mama ni Josh na
walang pangalan. Patuloy lang siya sa pagkukuto kay negra. "Sa kanila nagmula ang
mga tao sa buong mundo."

"Ganon ba 'yun, tita? Ang sabi ni Mama ko nanggaling daw ang tao sa unggoy?"
pagtatakang sagot ni Mimay.

"Teka lang naman kasi. Kinukwento ko kung saan nanggaling ang mga tao. Mamaya ko na
ikukwento ang pinanggalingan nyo ng nanay mo."

"Ah, sige po." sagot naman ni Mimay saka inilahad ang palad niya para kunin ang
kuto na nakuha ng Mama ni Josh sa ulo niya. Nagulat nalang ako bigla dahil agad
sinubo ni Mimay 'yung kuto. Next naman may nakuhang paniki sa ulo ni Mimay. Akala
ko kakainin din ni Mimay 'yung paniki pero pasimple niya lang itong inipit sa
cleavage niyang maitim. Aww. Kawawang paniki. Namatay ng walang kalaban-laban.

"Asan si Josh ko?" sumigaw ako. Tinignan ko si Prince na nakatayo lang malapit sa
bintana. Habang si Mong naman nakaupo lang sa gilid. Si Mimay naman at Mama ni Josh
na walang pangalan consistent sa pagkukutuhan. Ipush nyo lang 'yan.

Biglang may yumakap sa akin mula sa likuran ko. Naramdaman agad ng pwetan ko 'yung
matigas na ano na tumama. Kinapa-kapa ko ito ay agad na-disappoint. Bakal lang
naman ng sinturon. Akala ko naman kung ano na, e. Sayang naman po.

"Ang tagal mo. Kanina pa kita hinihintay." bulong niya sa tenga ko. Agad tumaas ang
balahibo ko at bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa boses niya. Napangiti ako
dahil sa sinabi niya. Totoo nga. Totoo ngang buhay pa ang lalaking pinakamamahal ko
sa lahat. Thank you, Lord. Thank you, author. Maraming salamat dahil hindi ninyo pa
siya tuluyang kinukuha.

"Yang Mama mo kasing walang pangalan. Sabi wala ka na daw kaya nung napadaan ako sa
morgue, nag drama agad ako. Akala ko kasi.." sabi ko "Akala ko kasi wala ka na."
sagot ko habang nakatalikod pa din sa kanya.

Naramdaman kong napangiti si Josh "Hindi ako mawawala nang hindi nagpapaalam sayo,
Pipay. Gusto ko alam mo kapag nawala ako para makapagpaalam ako sayo ng maayos."
lumuwang ang pagkakayakap ni Josh sa akin kaya dahan-dahan akong napaharap sa
kanya.

Nanlaki 'yung mga mata ko nang makita ko ang ayos ni Josh ngayon. Hindi ako nagulat
dahil naka-tuxedo din siya tulad ni Prince at naka-americanang si Monjie. Nagulat
ako dahil mas lalo siyang namayat sa suot niya at nag mukha siyang hanger. Tapos
'yung buhok ni Josh wala na tuluyan. Kalbo na siya. Gangster na ba ang Josh ko?
BHosXz jOsHu4 na ba ang name niya ngayon?

"Wag mo ko titigan ng ganyan. Nahihiya ako." sabi ni Josh saka napaiwas ng tingin.
"Alam kong hindi na ako kasing gwapo tulad dati. Kailangan ko ng magpakalbo kaysa
malagas pa ang buhok ko ng paunti-unti." nahihiyang sabi ni Josh sa akin. Hindi
siya makatingin ng diretso sa mga mata ko dahil siguro sa sobrang hiya.

Agad kong hinawakan ang dalawang kamay niya saka ngumiti, "Wag kang mahiya sa
itchura mo ngayon. Wala naman nagbago, e. Nawala lang ang buhok mo at namayat ka
lang pero ikaw pa din si Josh ko na mahal na mahal ko. Hihi." sabi ko sa kanya
"Physical na anyo mo lang ang nagbago. Pero 'yang nasa loob ng short mo, alam kong
never magbabago." saka ako bumulong "Saka iyang nasa loob ng pantalon mo. Alam kong
hindi magbabago size niyan."

Tumingin sa akin si Josh saka ngumiti, "Alam na alam mo talaga kung paano ako
mapapangiti, Pipay. Yang mga ganyan mo ang araw-araw kong nami-miss, e. I still
fall for you everyday."

"Aba, dapat lang. Dapat sa akin ka lang talaga ma-fall." pagmamalaki ko.

"Kaya may hinanda akong surprise para sayo. I-ce-celebrate na natin ngayon ang 18th
birthday mo." pinisil ni Josh ang kamay ko "Kaya kami nakasuot ng ganito para
kunwari debut mo na talaga."

"2 months pa bago ako mag debut. Excited much?" natatawa kong sabi sa kanya.

Napatitig si Josh sa akin saka nag-iwas ng tingin, "Baka kasi.. baka hindi na ako
umabot sa totoo mong debut. Kaya mas maganda na maging escort mo ako ngayon kahit
sa araw na 'to man lang." biglang nanginig ang boses ni Josh. Parang papaiyak na
siya.

"Wag mo ngang isipin na mawawala ka. Hindi ka mawawala, okay? Alam kong lalakas ka
at tatalunin 'yang sakit mo. Mabait ang author ng kwento natin. Alam kong hindi
niya hahayaang mawalan ng lovelife ang pretty na tulad ko." sabi ko sa kanya
"Mabait si Sic. Gwapo. The Great Sic nga siya, di ba? Kaya alam kong pag bibigyan
niya tayo sa hiling natin. Hindi niya papayagan na mawala ka at umiyak ako."

Tumango-tango si Josh, "Sana nga. Pero mas maganda na din ang sigurado. Ipagpatuloy
na natin 'tong debut kuno mo. Ang dami ko na nakausap na para sumali sa pakulo ko,
e."

"Eh, paano 'yan? Hindi ako naka-gown. Kayo naka-formal tapos ako parang mag ja-
jogging lang sa suot ko." sabi ko "Para akong hindi kasali. Ang pangit ko."
"Tsk. Wag mo nga isiping pangit ka, Pipay ko. Hayaan mo nalang kami ang mag-isip
'nun. Nakikisali ka pa, e." sabi ni Josh. Agad ko nga siyang sinuntok sa tiyan
niya. Akala ko naman banat sasabihin niya. "Aray ko! Hindi ka na mabiro." ngumiti
siya "Gusto ko lang sabihin na kahit anong ayos mo. Maganda ka sa paningin ko.
Hindi mo na kailangan mag gown."

"Sige na nga."

"Upo ka dun sa pink na upuan na nasa harapan. Basta tignan mo nalang muna ang mga
mangyayari." sabi ni Josh kaya sumunod nalang ako sa sinabi niya.

"Ma, duon nga kayo mag kutuhan sa gilid ni Mimay. Magsisimula na kami." narinig
kong sabi ni Josh kay Mama niya. Tumayo si Mama niya saka si Mimay at nag punta sa
sulok saka muling naupo at nag kutuhan ulit. "Oy, Mong at Prince. Tara na! Game
na." pagtatawag naman niya sa dalawang may LQ.

Nagtama ang mga paningin ni Mong at Prince pero nag-iwasan din agad. Napatingin sa
akin si Josh dahil sa ginawa ng dalawa pero nag hikbit balikat nalang ako. Kunwari
wala akong alam sa pag-iinarte ni Prince at Mong. Mga lalaking 'to ang emotero.

Lumapit si Josh sa akin saka binuksan 'yung radio at may pinatugtog. Isang
napakagandang tugtugin ang background music para sa debut kuno ko ngayon.

(PLAY BORN FOR YOU BY DAVID POMERANZ WHILE READING THIS PART)

"This is all for you. I love you to the pempem and back." ngumiti si Josh sa akin
saka ngumiti. Hinalikan niya ako sa labi ng mabilisan saka naglakad na papunta sa
labas.

Nakatingin lang ako kay Josh habang naglalakad siya. Mukhang pinipilit niya lang
ang katawan niya para makagalaw. Halatang hinang-hina na ang katawan niya at ano
mang oras bibigay na dahil sa sobrang hina. Napapikit ako bigla dahil naisip ko
paano kung bumigay na ng tuluyan ang katawan ni Josh? Paano kung mawala na siya sa
akin. Makakaya ko pa kayang bumangon sa umaga kahit wala na akong Joshua Renz
Manalo na makikita?

Sumikip ang dibdib ko dahil sa mga naisip ko.

Pag mulat ko ng mga mata ko may nakita akong mga nurses na papunta sa akin na may
dalang mga pulang rosas. Inabot nila sa akin ito paisa-isa at nagsasabing 'Happy
Birthday, Pipay.' Labing lima silang lahat kaya labing-lima na ang hawak kong rosas
ngayon habang nakaupo ako sa harapan. Naiiyak na ako sa nangyayari. Ganito pala ang
pakiramdam kapag nag dedebut. Kahit hindi 'to totoo at trip trip lang ni Josh ko.
Nakakaiyak pa din pala. Dagdagan pa ng senti pero very meaningful na kanta. Sabog
feels tuloy ang nararamdaman ko.

Sunod naman na pumasok si Prince at may dala din siyang pulang rosas. Agad siyang
lumapit sa akin at nakangiti pa.

"Sayaw tayo." sabi niya.

"Eh, kailangan ba?" tanong ko saka siya tumango. Tumayo tuloy ako at sumayaw kami
sa gitna ni Prince.

Inabot niya muna sa akin 'yung pulang rosas na hawak niya bago siya nagsalita,
"Mahal na mahal ka talaga ng taong 'yan, Pipay." sabi niya out of the blue.
Napatitig lang ako kay Prince "Napaka-unbelievable ng pagmamahal niya sayo. Ikaw
lang ang iniisip niya at tanging kaligayahan mo. Kahit ngayon na hinang-hina na ang
katawan niya, ikaw pa din ang iniisip niya. Ilang beses niya akong kinulit para
makisali sa surprise niya na 'to. Hindi ko siya mahindian. Hindi ko kayang hindian
'yung taong kung mag mahal sobra." ngumiti si Prince "Hindi ako nagsisising nag
give up ako sayo para sa kanya. Si Josh 'yung lalaking ang sarap mahalin dahil
napaka-loyal at mapagmahal."

"Opps. Off limits si Josh, ha? Kay Mong ka nalang." sagot ko kay Prince.

"Ha?"

"Wala." saka ako tumawa.

Binitiwan ni Prince ang pagkakahawak sa balakang ko, "Hindi ako bakla. Diyan ka na
nga!" padabog siyang umalis sa harapan ko.

"Wala naman ako sinasabi, e." natatawang sagot ko sa kanya.

Palabas na si Prince ng pintuan ng pumasok naman si Mong. Nagtama na naman ang mga
paningin nila pero agad na naman nag-iwasan. Naku, naku. May nakikita talaga akong
future loveteam sa dalawang 'to, e. Sino ang Top at sino ang bottom? Hihihi.

"Oh." inabot sa akin ni Mong 'yung pulang rosas na dala niya.

"Bakit galit ka?" sabi ko sa kanya ng pabiro. "Ayaw mo bang ibigay sa akin 'yang
rosas? Kay Prince mo balak ibigay, nuh?"

"Asa ka!" biglang sagot ni Mong sa akin. Nilagay niya din 'yung kamay niya sa
balakang ko at nagsisimula na kaming sumayaw dalawa.

"Magsabi ka nga ng totoo sa akin. Ano bang trip mo? Trip mo ba si Prince?"
seryosong tanong ko sa kanya.

"Tsk! Wag nga. Ibang tanong nalang, Pipay." iritadong sagot ni Mong sa akin. Hindi
din siya makatingin ng diretso sa mata ko.

Napangisi ako, "Sayang. Bagay pa naman kayo."

"Talaga?" Parang nagliwanag 'yung mukha ni Mong sa sinabi ko.

Binatukan ko nga siya, "Boom bading." saka ako tumawa. Sinimangutan lang ako ni
Mong.

Ilang minuto din kaming nagsayaw ni Mong bago siya humiwalay sa akin. Paalis na
sana siya sa harapan ko ng bigla ko siyang tawagin.

"Bakit?" tanong niya.

"I-push mo si Prince. Bagay kayo." sabi ko "Hindi kita huhusgahan kung anong gusto
mo at kung sino gusto mo. Bilang best friend mo trabaho kong suportahan ka. Kaya
kung siya ang gusto mo. Suportahan kita."

Napangiti si Mong. Ngiting punong puno ng kasiyahan, "Salamat, Pipay."

Nag thumbs up ako sa kanya.

Pag labas ni Mong ng pintuan saka naman pumasok ang lalaking payatot at kalbo.
JOKE! Saka naman pumasok ang lalaking pinakagwapo, pinakamasarap, at pinakamacho sa
kwentong 'to para sa akin. Ang lapad ng ngiti ni Josh habang naglalakad siya
papunta sa harapan ko. Kung puro pulang rosas ang binibigay sa akin ng mga nauna,
ang dala naman ni Josh ay puting rosas.

"Para sa pinakamagandang babae na nakilala ko." inabot sa akin ni Josh ang puting
rosas.

"Salamat sa bulaklak pinakagwapong lalaki na nakilala ko." sagot ko naman sa kanya.

Ipinalupot ni Josh 'yung dalawang kamay niya sa balakang ko. Ilang inches nalang
ang layo ng mukha namin sa isa't isa. Kitang kita ko na ang kulay ng mga mata ni
Josh. Kahit malaki ang nagbago sa physical na anyo ni Josh. Yung mga mata naman
niya ay hindi nagbago. Bakas na bakas pa din ang kasiyahan at kaligayahan na nag
uumapaw sa kanya sa mga oras na 'to.

"Salamat, Josh ko. Salamat sa debut na 'to." sabi ko kay Josh habang magkatitigan
kaming dalawa.

Umiling siya, "Nope, Pipay. Ako dapat ang magpasalamat sayo." ngumiti si Josh
"Salamat dahil dumating ka sa buhay ko at nakilala kita. Hindi ko alam kung ano ang
buhay ko ngayon o kung ano ang Joshua Renz Manalo kung hindi ko nakilala ang isang
Pilar Payoson." napalunok si Josh "Ang dami na nating pinagdaanang dalawa. Lagi
nalang kita nasasaktan at napapaiyak pero kahit ganun, bumabalik ka pa din talaga
sa akin at minamahal ako ng walang sawa. Kaya ako ang dapat magpasalamat dahil
napakaswerte ko sayo." nangingilid na 'yung luha sa mga mata ni Josh.

"Ang dami nating plano sa isa't isa, nuh? Hindi na nga ako makapag hintay sa
panahon na ikaw ang una kong makikita pag kagising ko sa umaga. Yung ikaw ang
magluluto ng almusal ko, maiiwan sa bahay habang papasok naman ako sa trabaho. Yung
ikaw ang magiging ina ng mga anak ko. Iaalay natin sa isa't isa 'yung mga natitira
nating panahon hanggang sa tumanda tayo at sabay na mangulubot ang mga balat at
pumuti ang buhok. Ang dami kong plano para sa ating dalawa pero hindi ko alam kung
matutupad ko pa." ngumiti si Josh pero tuluyan ng tumulo ang luha niya.

"Sabi mo ang swerte mo sa akin pero ang totoo talaga niyan, Josh, ako ang maswerte
sayo. Pina-realize mo kasi sa isang tulad ko na deserving akong mahalin ng isang
tao. Ang dami na natin napagdaanan pero tignan mo ngayon tayong dalawa pa din ang
magkasama," naiiyak na din ako sa mga sinasabi ko "Madami nga tayong pangarap para
sa isa't isa. Pero huwag ka mag-aalala. Kung hindi mo man matupad 'yun lahat
maiintindihan kita. Hindi mo naman kinalimutan, e. Sadyang kinapos ka lang sa oras.
Maaalala kita dahil sa kung paano mo ako minahal at hindi dahil sa kung paano ako
umiyak nang sinaktan mo ako. Sabi ko nga kay Monicalandi you gave to me the equal
meaning of pain and happiness. Hindi mabubuo ang pagmamahal mo sa akin kung hindi
ko din naramdaman 'yung mga lungkot at sakit na naiparamdam mo sa akin." nakatitig
lang si Josh sa akin habang umiiyak siya. Pinapakinggan niya lang din ang mga bawat
sinasabi ko.

"Kung mawala ka man ng tuluyan sa akin at sa amin. Don't worry because a part of me
will always be waiting for you. Ikaw ang pinakamagandang pintong bwan na nangyari
sa akin, Josh. Lagi kitang maaalala sa lahat ng oras." naging gripo na ang mata ko
dahil sa patuloy na pag luha ng mga mata ko.

Napatingin ako sa pintuan at nakita kong nakasilip ang mga nurses na nag abot sa
akin ng mga pulang rosas kanina. Lahat sila naiiyak na habang nakatingin sa aming
dalawa ni Josh. Dumamo naman ang paningin ko sa Mama ni Josh na walang pangalan at
kay Mimay na nakaupo sa sulok. Ang dalawang gaga nag kukutuhan pa din. Ang daming
paniki na hawak si Mimay na mukhang galit lahat sa buhok niya.

"I love you, Pipay ko. I love you. Yung pagmamahal ko sayo hindi mo maiimagine kung
hanggang saan o hanggang kailan matatapos. Mas matagal pa sa forever." sabi ni Josh
"Ikaw lang ang babaeng mamahalin ko ng ganito. Pangako. Kahit saan ako magpunta
ikaw lang ang mamahalin ko."

"Ako din. Ikaw lang ang mamahalin ko. Mapunta man ako sa kung saan. Ang pagmamahal
mo lang sa akin ang aalalahanin ko. Magka-amnesia man ako at makalimot sa lahat.
Pero ang pagmamahal mo never kong kakalimutan."

"To the pempem and back?" nakangiti niyang tanong.

Tumango ako, "To the pempem and back." sagot ko.

"The pempem in our stars ba 'to?" sabay kaming nagtawanan ni Josh.

Lumipas ang ilang sandali hanggang sa isandal ni Josh ang ulo niya sa balikat ko.
Parang biglang naubos ang lakas ni Josh dahil sa pagsasayaw naming dalawa.

"Pipay.." mahinang pag banggit ni Josh sa pangalan ko. Nakatayo pa kaming dalawa
pero hindi na kami sumasayaw. Nakasandal lang ang ulo niya sa balikat ko.

"Ano 'yun, Josh?" sagot ko sa kanya. Nanginginig na ang tuhod at boses ko dahil
biglaan kong naramdaman na hinang-hina na si Josh.

"Napapagod na ako. Pwede magpahinga muna?" hinang hina na tanong ni Josh sa akin.

Hinaplos ko ang ulo ni Josh. "Sige. Magpahinga ka lang. Pero ipangako mong wag
muna, ah? Wag muna ngayon, Josh." tumulo na naman ang luha ko dahil sa tanong ko.

Naramdaman kong tumango si Josh ng marahan. "Pangako. I love you to the pempem and
back."

"I love you too to the pempem and back and forth." mahina kong sagot sa kanya.

After that, biglang nawalan ng malay si Josh kaya agad siyang sinugod sa emergency
room.

Alam kong hindi pa 'to. Nangako siya sa akin na hindi muna.

Please, Lord. Please, author.

Umaasang hindi pa ngayon,

Pipay.

Ps. Anong magandang color ng damit pang funeral if ever?

MadraNDI 39

Play can't cry hard enough while reading this chapter! :)

Dear Diary,

Lahat kami andito sa tapat ng emergency room kung saan ipinasok si Josh, diary.
Ilang oras na ang lumipas pero wala pa ding lumalabas na doctor na nag salba sa
buhay ni Josh. Wala pa din kaming balita kung anong nangyari. Kung na-recover ba
nila ang buhay ni Josh o hindi na. Nanginginig ang buong katawan ko kahit nakaupo
lang ako. Si Monjie naman nakatayo sa gilid ko at nakatingin lang sa kawalan habang
si Prince nakaupo sa tabi ko at malalim din ang iniisip.

Tanging Mama lang ni Josh na walang pangalan ang umiiyak. Galing na dito kanina ang
Papa ni Josh pero umuwi lang saglit para kumuha ng gamit nila. Dito na daw sila
matutulog parehas mag-asawa para mabantayan ang anak nila buong magdamag.

Hindi mawala sa isipan ko kung paano ngayon na kukunin si Josh sa amin? Parang
pinupunit ang puso ko at lahat ng organs ko sa loob ng katawan ko dahil sa sobrang
sakit. Tinatagan ko ang loob ko para wag umiyak. Hindi dapat ako magpakita ng
panghihina sa mga oras na 'to dahil walang mangyayari. Sa ngayon, kailangan tibayan
ko ang loob ko para sa mga posibilidad na mangyari.

"Ayos ka lang?" bigla kong narinig na tanong ni Prince sa akin. Kitang kita ko ang
pangamba na nakaukit sa mukha niya.

Tumango ako, "Ako pa? Alam kong kaya ni Josh 'yan. Nangako siya sa akin na hindi
muna ngayon."

Ngumiti si Prince "Tama. Malakas si Josh. Alam niyang kailangan mo siya kaya hindi
ka nun iiwan."

"Wag mo din ako iwan. Kailangan din kita, e." biglang pagsasalita ni Monjie.
Parehas kaming napatingin sa kanya ni Prince. "What?"

"Pwede ba pre umayos ka? Hindi nakakatuwa 'yang mga banat mo, e." iritadong sagot
naman ni Prince sa kanya.

Napangisi si Monjie, "Bakit? Ikaw ba sinasabihan ko? Asa ka naman." singhal niya
kay Prince.

Nagtigas nalang ang bagang ni Prince at wala ng nasabi.

"Booom." sagot ko. Tinitigan naman ako ng masama ni Prince kaya bigla akong
napayuko. "Boom pahiya." bulong ko sa sarili ko dahil alam kong napahiya si Prince
sa sarili niya. Nyahaha.

Narinig naming bumukas 'yung pintuan ng emergency room after 3 hours. Lumabas ang
doctor ni Josh na pawis na pawis na parang galing sa matinding gera. Mukhang
nahirapan siya sa sitwasyon ni Josh ko ngayon, ah? Tumayo ako at lumapit kami ng
mama ni Josh sa kanya.

"Ano pong balita, Doc? Kamusta ang anak ko?" tanong ng Mama ni Josh kay Doctor.
Patuloy lang ang pag luha ng mga mata niya. Luha ng isang ina para sa anak niyang
may malubhang karamdaman.

Tinanggal muna ni Doc 'yung mask niya bago nagsalita, "He's fine for now. Nahirapan
kaming i-recover ang buhay niya but still, ngayon okay na siya at natutulog
nalang."

"Thank you, Doc. Thank you, Lord." masayang sabi ng Mama ni Josh. Napangiti nalang
ako sa sinabi niya. Mukhang totoo nga ang sinabi ni Josh. Mukhang this time tutupad
na siya sa pangako niyang hindi niya muna ako iiwan at magsasama pa kami ng
matagal.

"However," napatigil kaming lahat sa pagsasaya nang magsalita ulit si Doc, diary.
"May I remind you all na masyado ng mahina ang katawan ng pasyente. Hindi biro ang
bone cancer. Kalat na sa buong katawan niya ang sakit niya kaya pahina na ng
pahina ang katawan niya. It gets weaker every hour. Madali na siyang mapagod kaya
may I suggest na wag na siya masyadong gumalaw. Sana as much as possible sa kwarto
niya nalang dito siya mag stay para ma-monitor namin siya araw-araw." seryosong
paalala niya sa aming lahat "Ang hirap na ng kalagayan niya. Based from other
patient that has exact cancer of Josh. Lahat sila bumigay na agad ang katawan. It's
consider as a miracle na until now nakakayanan pa din ni Josh ang katawan niya."

"Dahil sayo 'yan, Pipay." hinawakan ako ng Mama niya sa balikat. Ngumiti siya pero
patuloy pa din ang luha niya sa pag tulo "Lumalaban si Josh sa sakit niya dahil
sayo. Your love gave his body a fuel to survive. Kaya sana.. habang nandito pa si
Josh. Wag mo siyang iiwan."

Ngumiti ako saka umiling, "Hindi ko na po siya iiwan, tita. Pangako."

"Narinig ko na 'yan, sus." biglang nagsalita ang Prinsesa ng karagatan. Napatingin

ako sa kanya. Nakahiga siya dun sa isang upuan at nakataas pa ang paa. Kita ko
tuloy 'yung panty ni Mirasol na kinakain na ng bilat niya. Yaks.

"Ano pong kailangan namin gawin?" tanong ko kay Doc.

"Wag ng papagudin ang katawan ng pasyente. Baka kapag umatake na naman ang sakit
niya hindi na namin siya mai-salba." nalungkot ang mukha niya "I'm so sorry to say
this, but.. Baka huling atake na 'to sa kanya at next bumigay na ng tuluyan ang
katawan niya."

After namin makipag-usap sa doctor ni Josh pinayagan na niya kaming puntahan si

Josh sa kwarto nito. Nadatnan namin siya sa kwarto niya na nakahiga na at parang
natutulog lang pero punong-puno ng machine ang bawat paligid ng kama niya. May
oxygen pang nakalagay sa ilong niya para tulungan siyang huminga.

Nilapitan ko siya at sinulyapan ang kalagayan ni Josh. Ramdam na ramdam ko ang

bigat ng paghinga ni Josh. Parang any moment na biglang umatake na naman ang sakit
niya, tuluyan na nga siyang magpapaalam sa aming lahat.

Umupo ako sa gilid ng kama ni Josh tapos hinawakan ko 'yung kamay niya, "Josh.. Wag
muna. Nangako ka, di ba? Sabi mo hindi mo ko iiwan. Marami kang ipinangako sa akin.
Magagalit ako kapag iniwan mo ako. Iiyak ako habang buhay.." napatigil ako sa
pagsasalita dahil naramdaman kong tumulo na 'yung luha ko. May kung ano ding
humaharang sa lalamunan ko kaya nahihirapan akong magsalita "Sabi mo.. sabi mo di
ba magpapakasal pa tayo? Nangako ka sa akin na magiging pamilya tayo pag dating ng
panahon, e. Pupunta pa tayo ng batangas para mag bakasyon."

Narinig kong umiiyak na naman ang mama ni Josh dahil sa mga sinasabi ko. Nakaupo
lang siya sa gilid at hinahaplos ni Mimay 'yung likod niya. Si Prince naman nasa
may pintuan lang at nakatingin sa kawalan. Pansin ko din na nagpupunas siya ng mata
niya. Tumabi naman sa akin si Monjie at inakbayan ako.

"Josh.. gusto mo ba akong umiyak ng umiyak? Alam kong ayaw mo kaya bumangon ka
diyan. Alam kong malakas ka. Gagaling ka, di ba? Ipangako mo sa akin kundi hay
naku. Hihiwalayan na kita, sige ka." tumawa ako ng peke "Biro lang. Hindi ko na
kayang iwan ka. Sasamahan kita kahit kailan. Kapag ikaw ang nakipaghiwalay sa akin
hindi ako papayag. Guguluhin ko kayo ng babaeng ipapalit mo sa akin. Hindi na ako
papayag na maghiwalay tayo. Naiintindihan mo ba 'yun? Kaya dapat gumising ka na
diyan, ah. Hindi pa tapos ang debut ko, e." tulo lang ng tulo 'yung luha ko.

Napatitig ako sa mga mata ni Josh. Kahit nakapikit 'to may tumulo pa ding luha sa
gilid ng mga mata niya.
"Sabihin mo lang kung ano ang gusto mong sabihin. Naririnig ka ni Josh," sabi ni
Mong sa akin "Hoy pareng Josh. Kapag hindi ka gumising sige ka. Nanakawin ko si
Pipay sayo at hindi na muling ibabalik pa. Bahala ka. Ayokong pinapaiyak mo si
Pipay, di ba? Tignan mo, umiiyak na naman siya ngayon dahil sayo. Ano pang
hinihintay mo diyan? Gumising ka na! Me o samasu! Me o samasu!" tinapik tapik ni
Mong 'yung braso ni Josh habang nagsasalita siya ng salitang hapon "Me o samasu! Me
o samasu! Me o samasu!!"

"Lahat kami dito naghihintay sa pag gising mo, Josh ko. Gumising ka na, ah. Alam
kong hindi ka magpapatalo sa bone cancer na 'yan. Leche 'yang cancer na 'yan dapat
diyan magkacancer din, e." sabi ko muli kay Josh "Buti pa ako sagittarius ako at
hindi cancer. Nakakainis 'yan, ah."

Muli na namang may tumulo na luha sa mata ni Josh kaya pinunasan ko 'to. Nilapit ko
'yung mukha ko sa mukha niya.

"Ang gwapo mo Josh kahit kalbo ka na. Mahal na mahal kita kahit payat ka na." sabi
ko sa kanya "Please, wag mo ko iiwan, ah? Hindi ko kasi kaya, promise." hinalikan
ko siya ng marahan sa labi niya.

Nauna ng umuwi si Mimay dahil tinawagan na siya ng nanay niya. Maghahatid pa daw
'to ng mga isda sa palengke bukas ng umaga. Sumunod naman na nagpaalam si Prince sa
amin. Bandang alas dose ng gabi ng magpaalam akong umuwi sa Mama ni Josh. Sinabi
kong babalik nalang ako bukas at tawagan ako kung ano nangyayari kay Josh. Number
ni Inay 'yung binigay ko dahil nabasag nga 'yung cellphone ko kaninang umaga.

Mabuti nalang dala ni Mong ang sasakyan niya kaya inihatid niya ako pauwe sa bahay.
Habang tinatahak namin ang tahimik na kalsada tahimik lang kaming dalawa at walang
nagsasalita. Marahil hindi din alam ni Mong ang sasabihin niya sa akin. Ayos lang
'yun. Hindi ko din naman alam ang sasabihin sa kanya. Sa ngayon gusto ko lang
manahimik dahil alam kong kahit kagagaling ko lang sa pag-iyak at kapag nabanggit
ko ang pangalan ni Josh, iiyak na naman ako.

Huminto ang sasakyan niya sa tapat ng bahay namin. Inayos ko ang sarili ko at
binuksan 'yung pintuan ng sasakyan niya.

"Salamat sa paghatid, Mong." binigyan ko siya ng matipid na ngiti.

Ngumiti din siya, "No worries." sagot niya "Wag ka masyado mag-isip ng kung anu-
ano, ha? Hindi 'yun makakatulong sa sitwasyon ni Josh ngayon. Just remember,
everything will be alright." pagpapaala niya sa akin.

"Hindi naman mawawala 'yung mga pag-iisip ko ng kung anu-ano, e. Lalo na narinig at
nalaman ko ang kalagayan ni Josh. Mahirap para sa akin na tanggapin ang nangyayari
sa kanya at sa aming dalawa. Gusto kong sumbatan 'yung nasa itaas para sa
pagbibigay ng ganitong problema pero hindi ko gagawin. Alam kong pagsubok niya lang
'to sa aming dalawa ni Josh. Alam kong hindi niya pababayaan si Josh." sagot ko kay
Mong "Sige na. Papasok na ako. Ingat sa pag drive, ah? Goodnight!"

Paglabas ko ng sasakyan ni Mong umalis agad siya. Pag pasok ko sa bahay naabutan
kong nagkakape si Inay sa kusina. Lumapit ako sa kanya at umupo sa harapan niya.

"Oh, bakit ganyan ang mukha mo? Para kang namatayan?" tanong niya sa akin.

Pag banggit niya palang ng namatayan agad na naman akong naiyak.

"Hala, hala, anak. Bakit? Anong masakit sayo? Bakit ka umiiyak?" pag-aalala niyang
tanong sa akin. In all fairness, ha? Hindi basag trip si Inay ngayon. Siguro
napagsabihan siya ni author na maging ina naman sa akin sa chapter na 'to. Good
job, author.

"Kasi.. si Josh, e.." kinuwento ko kay Inay ang nangyari kay Josh. Lahat-lahat.
Walang labis walang kulang. Tahimik lang siyang nakikinig sa akin at pansin ko din
ang lungkot sa mukha niya. Syempre, kahit papaano napamahal din siya kay Josh. Si
Josh ang unang lalaking pinakilala ko sa kanya as my boyfriend, e.

"Kawawa naman ang batang 'yun. Masyado siyang mabait para maranasan ang lahat ng
'to.." malungkot na sabi ni Inay sa akin. "Bukas samahan mo ako, ha? Dadalawin ko
si Josh.."

"Sige, Inay. After school nalang. May pasok pa, e."

Nagulat siya, "Ay! Pumapasok ka pa pala? Akala ko puro paglalandi nalang ang
ginagawa mo sa buhay mo. Hehe."

Napatingin ako sa kapeng iniinom ni Inay na nasa harapan ko at mukhang mainit-init

pa. Napaisip tuloy ako bigla na kung ibuhos ko kaya 'to sa mukha ni Inay ng
mahimasmasan siya sa mga sinasabi niya sa akin? Syempre, joke lang 'yun. Hindi ko
'yun gagawin. Love love ko 'yan si Inay, nuh. Kahit minsan hater 'yan ng buhay ko.

Madaling araw na pero hindi pa din ako makatulog. Hawak ko lang ang cellphone ko at
ayokong bitawan. Baka kasi biglang mag text o tumawag ang Mama ni Josh na walang
pangalan tapos hindi ko hawak edi nayari na. Nakatulog akong hawak ko gamit ang
dalawang kamay ko ang cellphone ko.

Kinabukasan pag pasok ko ng school halos lahat sila tinatanong kung ayos lang ako.
Especially 'yung mga kaklase ko. Kitang kita ko 'yung mga awa na nakalagay sa mukha
nila. Yung ChaKa twins yinakap pa ako at nag sorry sa lahat ng mga ginawa nila sa
akin. Nagtaka naman tuloy ako kung ano bang ginawa nila sa akin? Halos wala naman
silang exposure sa kwento ko, e. Kung magka-exposure nga sila bugbog sarado lang
ang abot nila kay Mimay, e.

Tinanong din nila 'yung kalagayan ni Josh. Sinabi kong ayos lang at nagpapalakas sa
ospital. Sabi ko din na one of these days lalabas na siya kahit hindi naman ako
sigurado. Isasama daw nila sa pagdadasal ang mabilis na paggaling ni Josh ko.
Natawa pa nga ako, e. Mga mukhang 'yun marunong pala magdasal?

Nung uwian na diary hinintay ako ni Inay sa labas ng school dahil nga pupuntahan
namin si Josh sa ospital. Pumunta muna kami ng Sic's flower shop para bumili ng
bulaklak. Taray ni author mayaman talaga. May sarili ding flower shop. Dumiresto
agad kami sa ospital nung makabili kami ng isang dosena ng sampaguita.

Pag dating namin sa kwarto ni Josh sinalubong kami ng Mama at Papa niya, diary.
Hindi pa din gumigising si Josh dahil siguro mahina pa din ang katawan niya. Bagong
bihis siya at ang linis-linis. Mukhang inayusan siya ni Mama niya dahil nga dadalaw
si Inay ngayon. Nag kwentuhan lang si Inay at mga magulang ni Josh habang ako
nakaupo na naman sa gilid ng kama niya at kinakausap siya.

"Hindi ka ba nangangalay, Josh ko? Gusto mo ayusin natin ang unan mo?" tanong ko sa
kanya na as if sasagot siya kahit tulog. Hindi kasi pantay 'yung unan niya at tiyak
sasakit ang leeg niya kapag gumising siya. Inayos ko 'yung mga unan na sa ulo niya.

"Ayan, maayos na ang unan mo. Ang sarap ng tulog ng Josh ko, ah. Wala ka bang
planong gumising? Dapat sa pag gising mo malakas ka na, ah." sabi ko sa kanya sabay
hinawakan ko 'yung kanang kamay niya at pinisil pisil.

Napatingin ako sa mga apparatus na nasa gilid ng kama ni Josh. Ang dami-dami ng mga
'to na nakakabit lahat sa katawan niya. Dapat ako magpasalamat sa mga nag imbento
nito dahil sila ang nagbibigay ng dahilan para humaba pa ang buhay ni Josh ko.

Lumipas ang ilang araw na hindi pa din gumigising si Josh, diary. Sinabi ng doctor
niya na ganun daw talaga dahil nga mahina na ang katawan ni Josh. Hindi na kaya ng
katawan niya na mag function katulad ng normal na katawan ng tao. Umaasa pa din
akong gigising si Josh ko isang araw.

Gabi na ng magpaalam kami ni Inay sa parents ni Josh para umuwi. Sinabi ko ulit sa
kanila na itext ako at tawagan kapag nagising si Josh at kung may mangyaring hindi
maganda.

Nasa kwarto na ako at nag hahanda ng matulog ng may marinig akong parang may
bumabato sa bintana ng kwarto ko, diary.

Shutang inerns na 'yan. Sino kaya 'tong bwisit na 'to? Pagod na pagod na ang buong
katawang lupa ko dahil sa mag hapon tapos may istorbo pa sa papalapit kong pag
tulog. Tinungo ko ang bintana ko at dinungaw ang mukha ko para tignan kung sino
'yang punyetang istorbo sa pag beauty sleep ko sana.

"Hi, Pipay ko!!"

Nagulat ako sa nakikita ko, diary. Shutang inerns nga talaga. Totoo ba 'tong
nakikita ko? Si Josh ba talaga 'tong nakangiti sa akin at kumakaway pa sa ganito
ka-late na gabi?

"Josh ko?" sagot ko sa kanya. Kinusot kusot ko pa ang mukha ko dahil baka nga
produkto lang ng antok ang nakikita ko ngayon.

Totoo ba talaga 'to, diary? Gising na si Josh ko? Pero bakit wala man lang akong
natatanggap na text o tawag galing sa mga magulang niya para ipaalam na gising na
siya?

"Baba ka dito!" sabi niya sa akin.

"Sandali lang!" sagot ko ulit sa kanya at nagmadaling lumabas ng bahay.

Paglabas ko agad akong nilamig dahil nakasuot lang ako ng sando tapos pajamas. Mag
aalauna na din kasi ng madaling araw, e. Pero paano nakalabas ng ospital 'tong tao
na 'to sa ganito ka-late na gabi?

Napansin ko 'yung suot ni Josh, diary. May suot siyang jacket at balot na balot
siya. May bonet pa siya sa ulo niya. Kung iisipin kong walang sakit si Josh parang
ang sigla-sigla niya sa mga oras na 'to. Nakangiti pa siya ng malapad sa akin.

"Bakit ka ganyan makatingin sa akin, Pipay? Nagagwapuhan ka ba? Tsk." natatawa

niyang sabi sa akin.

"Tse! Paano ka nakalabas ng ospital sa ganitong oras? Saka alam ba nila Mama at
Papa mo na lumabas ka?" tanong ko sa kanya "Kamusta ang pakiramdam mo? Naku!
Kailangan mong bumalik sa ospital. Titext ko si Mama mo." ilalabas ko na sana ang
cellphone ko pero pinigilan niya ako.

"Wag mong itext. Tumakas lang ako para puntahan ka." sabi niya sa akin at kinuha
'yung cellphone ko. "Kakagising ko lang kanina. Tulog na sila Mama at Papa nang
magising ako tapos bigla ko naisip na puntahan ka dahil namiss na kita. Ilang araw
ba akong tulog?"

"Mag tatatlo na." sagot ko sa kanya.

"WOW! Mag tatatlong araw na pala ang lumipas simula nung debut mo sa kwarto ko sa
ospital?" tanong ni Josh sa akin. Tumango ako. "Hehe. Ang tagal ko palang natulog.
Kaya pala pakiramdam ko ngayon ang lakas-lakas ko." pinakita pa ni Josh 'yung
muscle niya sa braso niya.

"Bakit ka pa ba nag punta dito sa bahay? Sana tinext mo nalang ako para ako ang
pumunta dun sa ospital. Makakasama sa kalusugan mo kapag napagod ka!" bulyaw ko kay
Josh.

Biglang nawala 'yung ngiti ni Josh sa labi niya tapos napasimangot siya, "Bakit?
Ayaw mo ba akong makita? Hindi mo ba ako namiss?" malungkot na tanong niya sa akin.
Napayuko pa siya.

"Hindi naman sa ganun. Kasi nga.. kasi nga mahina na ang katawan mo. Ayoko lang
mapagod ka." naiiyak kong sagot sa kanya. Alam ko kasing once na mapagod siya.
Tuluyan ng bibigay ang katawan niya.

Tumingala si Josh tapos napalitan ng pag-aalala 'yung mukha niyang nakasimangot

kanina.

"Malakas ako ngayon, Pipay. Promise. Makita lang kita lumalakas na ako. Kaya nga
pinuntahan kita dito para lalo akong lumakas, e." hinaplos ni Josh ang mukha ko
"Wag ka na magalit. Namiss lang naman kita, e."

Napatitig ako sa mukha niya para malaman kung nagsasabi siya ng totoo. Pero ang
loko nginitian lang ako.

"Nakakainis ka kasi, e." sagot ko sa kanya.

"Sssshhh. Wag kana magalit diyan." yinakap niya ako ng mahigpit na parang ito na
ang huling yakap na mangyayari sa aming dalawa. "Gusto lang talaga kita makita
ngayong gabi."

"Pag tapos nito babalik kana sa ospital, ah? Ipangako mo!"

Naramdaman kong tumango siya. "Sige! Babalik ako sa ospital sa isang kondisyon."
lumuwang ang pagkakayakap niya sa akin tapos tinignan niya ako.

"Ano namang kondisyon 'yan, aber?"

"Mag date tayo?" nakangiti niyang sabi.

"ANO? Naririnig mo ba 'yang sinasabi mo?" sigaw ko sa kanya "Gabing-gabi, date?

Talaga, Josh?"

Natawa si Josh, "Oo. Anong mali sa sinabi ko? Ayos nga 'yun, e. Para wala masyadong
tao. Solo natin ang kalye."

"Tingin mo may bukas na pwedeng puntahan ngayon?" tanong ko ulit sa kanya.

"Syempre!" tumaas-taas pa ang kilay niya "May 24 hours na pizza house and ice cream
parlor. Gusto ko kumain ng pizza at ice cream, e. Puro gulay kasi ang pinapakain sa
akin sa ospital." sabi niya na parang naiirita "Tapos punta tayong simbahan."

"Simbahan?" kunot noo kong tanong sa kanya "Anong gagawin natin sa simbahan?"

"Gusto ko lang mapasalamat sa kanya dahil hinayaan niya pa din akong gumising
ngayon" nakangiti niyang sabi sa akin "And dahil ibinigay ka niya sa akin.."
"Sarado ang simbahan sa plaza. Anong oras na, e. Tulog na si Father."

"Hindi naman tayo papasok. Kahit sa labas lang." sabi niya "Ano, date na tayo?
Nagugutom na ako, e."

"Sige pero ipapangako mo pag tapos nito babalik ka na sa ospital, ha? Ihahatid
kita!" paninigurado ko.

"Yes, mam!" nag salute pa si Josh sa akin na parang bata.

"Hintayin mo ko d'yan. Magbibihis lang ako." tatalikod na sana ako pero pinigilan
niya ako at hinawakan niya ako sa kamay.

"Wag na. Mauubos na ang oras, e. Okay na 'yan, Pipay ko." sabi niya "Isuot mo
nalang 'tong jacket ko." hinubad nya 'yung jacket niya at ipinasuot sa akin.

"Paano ka?" tanong ko. Naramdaman ko kagad na uminit ang pakiramdam ko dahil sa
jacket ni Josh. Sobra kasing komportable kapag sinuot.

"Malakas ako, remember?" natatawa niyang sabi sa akin. "Ano, let's go na?"
hinawakan niya ako sa kamay.

"Tara!" sabi ko saka naglakad na. Pero napansin kong nakahinto pa din si Josh kaya
napalingon ako sa kanya. "Bakit?"

"Wala. Wala. Masaya lang ako ngayon. Sana hindi na 'to matapos." sagot niya sa
akin. Pero sa tingin ko hindi 'yun ang totoong dahilan kaya siya nakahinto sa
paglalakad. Bigla ba siyang nahilo?

"Let's go na sa date! Yes! Date with my Pipay!" masiglang sabi ni Josh habang
tuwang tuwa pa.

Napangiti nalang ako sa nakikita kong kasiyahan ni Josh.

Sana diary magtuloy-tuloy na 'to.

May date kay Josh kahit gabi na,

Pipay.

MadraNDI 40

This would be the last chapter and the next would be the final! Thank you! ;)
Play the song KISS THE RAIN BY YIRUMA while reading this.

Dear Diary,

Hindi ko ma-explain ang nararamdaman ko sa gabing 'to, diary. Halo-halong emosyon

ang nag-uumapaw sa katawan ko sa mga sandaling 'to. Galak na galak ang puso habang
magkasama kami ni Josh at mahigpit niyang hawak ang kamay ko. Isang hawak na
pinaparamdam niya sa akin na ayaw niya ng matapos ang gabing 'to. Pero kasabay ng
tuwa na nararamdaman ko ay pagkabasag ng puso ko. Bakit kakaiba ang pakiramdam ko
ngayong gabi? Bakit parang may nagpapahiwatig na hindi may hindi magandang
mangyayari after nito?

Biglang napatigil si Josh sa paglalakad tapos napatingin sa akin.

"Pipay ko," pag tatawag niya sa akin. Agad akong napatingala at tinignan siya.
"Bakit ganyan ang mukha mo? Hindi maipinta." tanong niya.

"Wala naman. Para kasing may mangyayaring hindi maganda, e." sagot ko sa kanya.
Biglang nawala 'yung malapad na ngiti ni Josh. Pinisil niya 'yung kamay ko tapos
tinitigan ako sa mga mata ko.

"Wag mo isipin na may mangyayaring hindi maganda. Tayong dalawa nalang isipin mo
ngayon. Etong date natin." sabi niya "Dapat magsaya tayo. Wag ka magpapa-apekto sa
mga nararamdaman mo." inilapit niya 'yung mukha niya sa mukha ko "So just smile. It
looks good on you." saka niya ako yinakap ng mahigpit.

Kakaibang yakap na naman ang ipinaramdam sa akin ni Josh ngayon. Yinakap niya ako
sa kalsadang tanging sinag ng bwan at mga poste lang ang nagbibigay ng ilaw.
Biglang humangin ng malakas kaya mas lalo niyang hinigpitan ang pagkakayakap sa
akin. Ang init ng katawan ni Josh kaya hindi ko masyado naramdaman 'yung lamig na
dala ng hangin.

"Everything will be alright, okay? Trust me." sabi niya sa akin. Malumanay na ang
boses ni Josh.

"Sige." masiglang sagot ko.

Nagpatuloy na kami sa paglalakad ni Josh papuntang bayan para humanap ng 24 hours

pizza at ice cream parlor na bukas. Gabing-gabi na at wala ng masyadong tao sa daan
pero hindi ako natatakot. Kasama ko naman si Josh kaya alam kong walang mangyayari
sa akin. Magkahawak pa din kami ng kamay dalawa. Medyo namamawis na nga ang kamay
ko pero ayaw niya pa ding bitawan. Gusto niya daw na magkahawak lang kami ng aming
mga kamay buong gabi. So, pinagbigyan ko nalang siya sa nais niya.

Medyo nakakalayo na kami ng paglalakad nang biglang napahinto si Josh. Napabitaw

din siya ng hawak sa kamay ko at napahawak siya sa dibdib niya. Parang nahihirapan
siyang huminga.

"Bakit? Anong nararamdaman mo? Nahihirapan ka bang huminga?" nag-aalang tanong ko

sa kanya "Sandali. Hahanap ako ng tulong. Ikaw naman kasi, e. Sinabing wag na at
magpahinga na lang." nagpalinga-linga ako sa daan at nagbabakasakaling makakahanap
ng tutulong sa amin pero agad niya akong pinigilan.

"Wag na," sagot niya saka umayos ng pagkakatayo. "Ayos na ako. Medyo hindi lang ako
nakahinga pero ayos na ako ngayon." napansin ko 'yung pawis sa noo ni Josh kaya
agad akong nagtaka. Ang lamig naman ng simoy ng hangin ngayon pero pinagpapawisan
siya. Magsasalita pa sana ako pero bigla niya ulit hinawakan ang kamay ko at
naglakad ulit.

"Tara na. Nagugutom na talaga ako," sabi niya. Muli na namang sumilay ang malapad
na ngiti sa labi ni Josh. Mga ngiting hindi ko maiimagine ang buhay ko kapag hindi
ko na muling nakita pa, diary.

Habang naglalakad si Josh siya lang ang nagsasalita. Nakikinig lang ako sa mga
sinasabi niya at sumasagot kapag may tinatanong.

"Ilan ang gusto mong anak, Pipay?" tanong niya sa akin. Hindi siya tumingin at sa
daan lang ang focus ng mga paningin niya, "Ako kasi gusto ko ng dalawa lang. Lalaki
at babae sana agad. Joshua Renz Manalo Jr. at Pilita Payoson Manalo naman ang mga
pangalan nila."

"Naks! Nakaplano na talaga, ah." tumawa ako "Bakit dalawa lang? Gusto ko nga sampu,
e. O, kaya naman mga dose para isang dosena."

Natawa naman si Josh, "Paanakang baboy lang? Kaya mo ba manganak ng ganun?"

"Aba, oo naman." pagmamalaking sagot ko "Kahit mas marami pa dun ayos lang. Basta
ikaw ang ama ng mga magiging anak ko. Hinding hindi ko pagsasawaan ang patola mo."
tumaas-taas pa ang kilay ko.

"Mas maganda nga kung mas marami para mabigyan din natin si Prince at Monjie.
Ibibigay natin kay Prince ang kulay puti tapos kay Monjie naman ang kulay batik-
batik."

"Ha? Aso naman 'yang sinasabi mo, e."

Nagulat siya, "Ay bakit, hindi ka ba aso?" saka siya tumawa.

Hinampas ko siya sa balikat niya, "Hindi kaya!" sagot ko "Monkey ako! Monkey!
Char!" saka kami nagtawanang dalawa ni Josh.

Naunang natapos ang tawa ni Josh at bigla siyang huminto para magsalita, "Pero
Pipay if ever na hindi tayo ang magkatuluyan. Ayos lang sa akin na sa iba mo
tuparin ang mga pangako mo." ngumiti siya, isang ngiting malungkot. "Ayokong
ikukulong mo ang sarili mo if ever mawala ako. Mas malulungkot ako kapag nangyari
at baka hindi matahimik. Gusto kong ngumiti ka pa din at tumawa kahit hindi mo na
ako kasama. Mas maganda ka kapag masaya ka. Tuparin mo 'yung mga pangko natin sa
isa't isa, ha? Humanap ka ng lalaking hindi ka iiwan kapag kailangan mo siya."
tumingin siya sa malayo at naging garalgal na ang boses niya. "Kahit ayokong may
ibang lalaki na lumalapit sayo.. o may yumayakap o humahalik sayong iba.. kakayanin
ko kahit mas masakit. Your happiness is matter the most. Kapag masaya ka mas masaya
na ako."

Tumingin siya sa akin tapos ngumiti na naman. Isang ngiti na hindi naman umabot sa
mga mata niya 'yung saya.

Napalunok ako at nahihirapang magsalita, "Te--teka, Josh. Kung magsalita ka parang

namamaalam ka, ah." sabi ko "Wala namang ganyanan, ah. Sabi mo walang iwanan, e."
sumikip bigla 'yung dibdib ko dahil sa sinabi niya. Pakiramdam ko namamaalam na
siya.

"Hindi naman sa ganun," sagot niya "Gusto ko lang masigurado ang kaligayahan mo.
Syempre, lalaban ako sa sakit ko." ngumiti siya "Pero wala kasing makakapagsabi ng
buhay ng isang tao. Kaya mas maganda na sabihin mo ang gusto mong isipin habang may
maaga pa."

"Kasi pag gabi na?" tanong ko.

"Tulog na siya. Edi, bukas mo na masasabi 'yung gusto mong isipin."

Napahawak ako sa baba ko gamit ang kaliwang kamay ko, "Hmm. Tama ka. Ang galing mo,
Josh ko. Hindi lang malaki patola mo. Matalino ka din. Hihi. Very bright talaga ang
Josh ko. Alaska ba gatas mo nung bata ka?"

"Ata?" hindi niya siguradong sagot.

"Ah! Kaya naman pala matalino ka, e. Kasi ako sabi ni Inay am lang ng niluluto
niyang sinaing daw 'yung pinapadede niya sa akin. Kaya siguro lumaki lang akong
pretty."

"Lumaki ka lang, okay?" natatawa niyang sabi sa akin.

Nagpatuloy na ulit kami sa paglalakad ni Josh, diary. Pakunti na ng pakaunti 'yung

mga nakikita at nakakasalubong naming tao sa daan. Siguro kasi dahil mag mamadaling
araw na. Pero ang mga puta nagkalat pa din. Nagbabakasakali sigurong may customer
sila ngayong gabi. May nadaanan kaming isang parlor ni Josh na may pangalan na Ruby
Parlor kaya napahinto ako at tinuro 'to.

"Ay! Sarado na 'tong parlor. Saan kaya tayo makakakain ng ice cream?"
nanghihinayang na sabi ko.

"Pffft." biglang nag pigil ng tawa si Josh. "Pffft. Hahahaha." bumulalas na din ang
tawa niya.

"Anong nakakatawa?"

"Hahaha! Hindi naman kasi ice cream parlor 'yan. Parlor 'yan para sa buhok." sabi
niya habang natatawa pa din "Eto talagang si Pipay ko book 2 na ng kwento niya pero
bobo pa din. Bobo forever lang ang peg mo, Pipay ko?" tanong niya sa akin.

Napasimagot naman ako agad, "Amp! Meanie!"

"Hays! Hindi ko talaga alam ang gagawin ko sayo, Pipay. Mamimiss ko talaga 'yang
kabobohan mo. Hindi ikaw ang babaeng minamahal ko kung hindi ka bobo."

Teka, compliment ba 'yun o insulto? Pero whatever na, diary. Sweet naman
pagkakasabi ni Josh kaya dedma nalang. Tigas pempem naman, e. Charot! Teka,
tumitigas ba ang pempem? Hmm. Mai-google nga next time.

Nang makarating na kami sa bayan agad kaming may nakita na 24 hours na pizza house.
May karatula din na nagsasabing available din sa kanila ang ice cream. Agad kaming
pumasok ni Josh dun at umupo sa may bakanteng lamesa. Medyo wala ng customer dahil
nga madaling araw na. 01:43 na ng madaling araw ayon sa orasan ng pizza house.

"Anong gusto mo?" tanong ni Josh sa akin. Tumayo siya para mag order na.

"Ikaw, pwede ba?" sagot ko. "One Joshua Renz Manalo, please. Yung walang suot na
damit. Hihi."

Binatukan niya ako, "Magseryoso ka nga. Haha." natatawa na naman siya "Pagkain ang
orderin mo at bawal ako. Nasa pizza house tayo."

"May banyo dun. Pwedeng duon nalang kita kainin." tumaas-baba pa ang kilay ko.

"Pipay naman, e. Dali na. Nagugutom na ako."

"Amp! KJ! Pizza nalang din sa akin." sabi ko.

"Sige, hintayin mo lang ako diyan, ah." pagpapaalam niya.

Ngumiti si Josh tapos tumalikod na sa akin at pumunta dun sa counter para mag
order. Nakatitig lang ako sa kanya at pinagmamasdan ang likudan niya. Inayos niya
muna 'yung suot niyang bonet bago makipag-usap dun sa babaeng nasa counter. Kitang
kita ko kung paano ngumiti si ateng nasa cashier habang kausap si Josh ko. Amp! Iba
talaga ang appeal ng boyfriend ko na 'to. Ang payat na at wala ng buhok pero
matinik pa din sa mga babae, e.
Siguradin lang ng babaeng 'yan na hindi niya haharutin ang Josh ko dahil kapag
ginawa niya. Ipapasok ko 'tong upuan at buong lamesa sa pempem niya ng matrauma
siyang lumandi. Bigla tuloy ako nagka-idea. Dapat pala ganon ginawa ko kay
Monicalandi. Dapat ipinasok ko sa pempem niya 'yung buong school, e. Sayang.

Speaking of Monicalandinapakarat. Asan ka 'yung gaga na 'yun. Wala kasi sa mga

nakalipas na chapter, e. Mukhang nagpapahinga dahil sa suntok ko sa huling friendly
match namin sa boxing. Akala ko ba nag training pa siya under sa mga magagaling na
coach? Puro boka lang talaga 'yung babae na 'yun.

Shet! Ilang araw nalang pala boxing tournament na ng school. Makakapunta kaya si
Josh? Hay sana makapunta siya. After talaga nitong date namin kukulitin ko siyang
magpahinga na para naman malakas na siya sa boxing na lalabanan ko.

Nakita kong pabalik na si Josh dala-dala 'yung isang malaking pizza at dalawang ice
cream na nasa mangkok. Nilapag niya 'to sa harapan ko.

"Yay! Ice cream!" sabi ko saka akma ng kukunin 'yung ice cream. Pero bigla niyang
tinapik 'yung kamay ko. "Aray!"

"Akin 'yang dalawang ice cream. Sabi mo pizza lang sayo?" sabi niya.

"Ano ba 'yan! Ang daya!" napasimangot ako kaya bigla naman niyang kinurot 'yung
ilong ko.

"Joke lang! Gusto ko ako magsusubo sayo." sagot niya saka umupo sa tabi ko at
hinawakan na naman ang kamay ko.

"Paano tayo makakakain kung magkahawak ang mga kamay natin?"

"Basta! Hayaan mo na." sagot niya. Magsasalita pa sana ako kaso sinubuan na niya
ako ng ice cream sa bibig ko.

"Aagsjdkdkdaaldjhsa." nalang ang nasabi ko na alam kong hindi niya naintindihan

dahil maski ako hindi ko nagets, e.

Pinagmasdan ko lang si Josh sa pagkain, diary. Naubos niya agad 'yung ice cream
niya ng ilang subo lang. Binitiwan niya na din ang kamay ko para lantakan naman
'yung pizza. Nakatitig lang ako sa kanya habang pinapanood siyang kumain. Sarap na
sarap siya. Para siyang hindi pinakain ng ilang bwan sa icthura niya ngayon. Kaya
siguro namayat ng ganyan si Josh dahil gutom na gutom na siya.

"Bakit ganyan ka makatingin?" nahihiya niyang tanong habang nasa bibig niya pa
'yung pizza "Gutom na gutom talaga ako. Hindi ko trip mga pagkain sa ospital."

"Wala naman. Sige kain ka lang." sabi ko saka inilagay pa sa harapan niya 'yung ice
cream ko "Sayo na din 'to, oh."

"Talaga?" parang bata na tanong ni Josh. Tumango ako.

Napangiwi ako dahil biglang isinawsaw ni Josh 'yung pizza na hawak niya sa ice
cream at kinagat ng malaki. Panoorin ko lang si Josh na kumakain parang busog na
ako, e. Dear Lord, sana po. Sana wag ninyo kukunin 'tong lalaki na 'to sa akin.
Hindi ko pa po kasi siya natitikman. Charot. Papayag po ba kayong forever virgin
ako? Charot lang ulit, Lord. Seryoso na. Hindi ko po kasi alam ang mangyayari sa
buhay ko kapag nawala 'to, e. Sige na. Pakikisama lang, oh. Wag, ah?

"Sandali." sabi ko kay Josh.

"Bakit?" tanong niya.

Hindi ako nagsalita. Agad ko nalang inayos 'yung bonet ni Josh na nasa ulo niya.
Hindi na kasi maayos ang pagkakasuot dahil sa sobrang likot niya kumain.

"Salamat, Pipay ko." sabi niya saka niya ako biglang hinalikan. "Haha! May ice
cream ka sa gilid ng labi mo." tapos nilapit niya ulit 'yung mukha niya sa akin at
dinilaan 'yung gilid ng labi ko. "Hayan, wala na."

Shutang inerns, shotay tomi si Josh, diary. Patay gutom lang? Charot!

Mag aalas dos na ng madaling araw nang matapos kami este si Josh sa pagkain at pag-
ubos ng pizza. Sabi niya alis na daw kami at may pupuntahan pa kami. Nagpaalam muna
ako para mag banyo dahil sumakit ang tiyan ko sa sobrang daming kinain ko, e.
Sarcastic 'yan. Baka walang maka-gets. May mga slow pa namang nagbabasa sa diary
ko. Nakikibasa na nga lang hindi pa maka-gets. Hindi ginagamit ang utak? Ibenta na
'yan.

Pagbalik ko sa table kung saan nakaupo si Josh nakita ko na naman siyang nakahawak
sa dibdib niya at mukhang nahihirapan huminga. Pero nung napansin niya ako bigla
siyang umayos ng pagkakaupo at ngumiti sa akin.

"Tara na?" tumango ako at nag pretend na hindi nakita 'yun nangyari sa kanya.

Ayoko kasi isipin niya na naaawa ako sa kalagayan niya, e.

"Saan tayo pupunta?" tanong ko nang nasa labas na kami at muling naglalakad.

"Sa simbahan." sagot niya saka muling hinawakan ang kamay ko.

"Gagawin natin ba dun?"

"Magpapakasal." seryosong sagot niya "Gusto kong iharap kay Lord ang kaisa-isang
babaeng gusto ko makasama habangbuhay." sabi niya saka hinalikan ang kamay ko.
"Gusto kitang ipagmalaki sa kanya. Kaya tara na at nauubos na ang oras.."

Natahimik nalang ako diary habang naglalakad kami ni Josh papuntang simbahan dito
sa may bayan. Bigla kasi akong nalungkot dahil sinabi na naman niya na nauubos na
ang oras. Iba talaga pakiramdam ko sa mga salitang 'yun, e. Ilang metro nalang ang
layo namin sa simbahan nang mapahinto na naman kami sa paglalakad dahil bigla
siyang napaluhod sa kalsada at napahawak sa dibdib niya.

"Teka! Hindi ka na naman makahinga ng maayos?" kinakabahang tanong ko sa kanya.

Hindi siya sumagot at parang naninigas si Josh. Super kalabog na ang dibdib ko at
hindi ko alam ang gagawin ko habang nakatingin lang kay Josh. Parang mas
nahihirapan ako sa nakikita kong kalagayan niya. Dobleng sakit ang nararamdaman ko.
Kung kaya ko lang siyang hatian sa nararamdaman niya ngayon gagawin ko na, e.

"Lord, sandali nalang, please. Wag kayong atat." sabi niya sa sarili niya.

Makalipas ang ilang minuto tumayo na si Josh saka humugot ng malalim na pag hinga.
Pawis na pawis ang noo niya dahil sa nangyari.

"Tara na. Bilisan na natin. Atat na siya, e." sabi ni Josh at muling hinawakan ang
kamay ko.

"Atat saan?"
"Atat na ipakilala kita sa kanya." ngumiti siya "Hindi ka ata nagsisimba kaya hindi
ka niya kilala."

"Nagsisimba kaya ako!" sagot ko "Last simba ko noong 7 years old ako at birthday ko
pa. Tanda ko pa, di ba?"

"Ilang taon ka na ngayon?" tanong niya.

"17 years old. Fresh yet may boyfriend. Hihi."

Binatukan na naman ako ni Josh dahil sa sinabi ko at tumawa siya. Dinalian na namin
ang pag punta sa simbahan. Pag dating namin sa tapat naabutan naming sarado na.
Syempre madaling araw na, e. Tulog na si Father at mukhang humihilik na.

"Paano tayo niyan? Sarado na, oh. Sabi ko sayo, e." sabi ko sa kanya.

"Edi dito sa labas." sagot niya "Walang makakahadlang sa pagpapakasal natin ngayon
at pagpapakilala ko sayo sa kanya." tumuro siya "Punta ka dun habang pinapatugtog
ko ang marry your daughter. Tapos lalakad ka ng dahan-dahan sa papunta sa akin,
ah?" pag uutos niya.

"Ang daming arte." sabi ko "Pero sige. Hihihi."

Agad akong pumunta sa tinuro niya at nag hintay na sabihan niya akong lumapit na.
Nag play din si Josh ng Marry Your Daughter. Nung nagsisimula ng tumutugtog nag
sensyas na siyang lumapit na ako. Hinubad ko 'yung suot kong jacket ni Josh saka
inipit sa pajama kong suot. Para kunwari naka-long gown ako na pangkasal. Kumuha
din ako ng mga santan na bulaklak na nasa gilid ko para sa hawak kong flower.
Nagsimula na akong maglakad papunta kay Josh.

Nakatitig lang si Josh sa akin at nakangiti. Pansin ko 'yung mga mata niya na
nangingilid na ang mga luha. Bigla din tuloy nangilid ang mga mata ko dahil gaya-
gaya sila. Gusto na din nilang umiyak.

Hindi ganito ang dream wedding ko, diary. Alam kong biro lang 'to at trip lang ni
Josh pero kakaibang pakiramdam pa din ang naidudulot ng ginagawa naming dalawa
ngayon. Eto kaming dalawa at nasa labas ng simbahan habang nagkakasal-kasalan. Ang
saya lang sa pakiramdam.

Mamaya kaya may honey-honeymoon din kaming gagawin? Hihi. Em so excited.

Napansin kong nag punas ng luha si Josh, diary, nung nasa tapat niya na ako.
Hininaan niya din 'yung tugtog sa cellphone niya saka hinawakan ang kamay ko.

"Lord, andito kami ngayon sa tapat niyo para humingi ng basbas sa pag-iisang dibdib
naming dalawa ng babaeng pinakamamahal ko sa tanang buhay ko," pag sisimula ni Josh
habang nakatingala at pinagmamasdan 'yung imahe ni Papa Jesus sa may itaas ng
simbahan. "Alam kong bata pa kaming dalawa para mag-isip ng ganito. May magsasabing
maghihiwalay din kami pag dating ng panahon pero maniniwala ka ba kapag sinabi kong
siya lang ang babaeng gusto ko makasama habang nabubuhay pa ako?" ngumiti si Josh.
Tumingin siya sa akin nang sandali tapos tinuon ulit 'yung pansin dun sa may imahe.

"Pilar Pipay Payoson po ang pangalan niya, Lord. Gusto kong magpasalamat dahil
ibinigay niyo sa akin nung high school palang ako. Sabi nila nagsisimula daw ang
buhay ng isang tao kapag ipinanganak sila pero iba kasi ako. My life started when I
met this girl. Pakiramdam ko muli akong ipinanganak 'nung nakilala ko si Pipay."
ngumiti si Josh pero this time hindi siya tumingin sa akin, "Naaalala ko pa kung
paano kaming dalawa nagkakilala. Ang dami nangyari sa pagiging magkarelasyon namin.
Dumating pa sa point na nagkahiwalay kami na tipong hindi ko na gustong mabuhay
pa." tumulo na 'yung luha ni Josh "Sabi nila hindi naman daw natatapos ang buhay ng
isang tao kapag nawala ang taong mahal niya. Tama sila. Pero hindi na naman ganuon
kasama. Mas masaya pa din kapag kasama mo ang taong mahal mo. Kaya pinaglaban ko
siya."

Tumitig na sa akin si Josh, "Siya lang ang babaeng ihaharap ko sa inyo, Lord. Siya
ang babaeng gusto kong mapangasawa at maging ina ng mga magiging anak. ko. Siya
lang 'yung babaeng gusto kong makikita sa pag gising ko tuwing umaga at pag uwi ko
sa bahay galing sa trabaho." patuloy lang sa pagtulo ng luha ni Josh, "Siya lang
ang babaenng mamahalin ko sa tanang buhay ko. Mawala man ako pero hindi mawawala
ang pagmamahal ko sa kanya."

Sumisikip ang dibdib ko sa mga sinabi ni Josh. Napalunok at hinahanda ang sarili ko
sa pagsasalita.

"Lord, etong lalaking nasa harapan ko ang gusto kong mapangasawa ko." paninimula ko
"Joshua Renz Manalo aka bHosxz JoShu4 mHou Lh4Rn Zh4p4T. Ang lalaking nagpatunay sa
akin na wag hahabulin ang taong walang interest sayo. Hindi ko naimagine na ganito
ko siya mamahalin. Akala ko si Prince Leroy na ngayon ay mukhang Prinsesa Leray na
ang lalaking mamahalin ko sa buong buhay ko pero hindi pala. When Josh came into my
life my life became more colorful. Ipinaramdam sa akin ni Josh ang equal meaning ng
pain and happiness. Ang dami niya ding nasabing quotes na na-tweet ng mga pemsters
using the hashtag of #DNHMSL2." pinunasan ko ang luha ko. "Siya lang ang lalaking
mamahalin ko habang buhay at lalaking gusto ko maging ama ng mga magiging supling
ko. Kaya, please, Lord. Pa-extend naman, oh."

"Wala pala tayong singsing. Tsk." sabi ni Josh tapos nagpalinga-linga sa paligid.
May nakita kaming mga santan kaya nagkatinginan kaming dalawa.

Kumuha siya ng ilang santan tapos pinagdugtong-dugtong ito hanggang sa makabuo siya
ng dalawang pabilog na singsing.

"Eto nalang. Hehe." nahihiyang sabi ni Josh "Bakit kasi nakalimutan ko." pagsisi
niya sa sarili niya.

"Ayos lang 'yan. Basta ikaw ang nagbigay at nagsuot sa akin." ngumiti ako "Basta sa
susunod totong wedding ring na ang isusuot mo, ah?"

Napatitig siya sa akin saka napailing-iling, "Akin na kamay mo. Isusuot ko na 'to."
sabi niya kaya ibinigay ko na ang kamay ko.

Nung naisuot niya na ang singsing na gawa sa santan sa kamay ko ganun din ginawa ko
sa kanya.

"And now you may kiss the bride." pag anunsyo ni Josh.

Napatitig muna siya sa mukha ko na parang kinakabisado niya ang bawat nakalagay sa
mukha ko. Dahan-dahan niyang inilapit ang mukha niya sa mukha ko at idinampi ang
labi niya sa akin. Medyo tumagal ng ilang sandali ang halik ni Josh, diary. Halik
na para bang ito na ang huling kiss na matatangap ko mula sa kanya. Nakapikit ang
mga mata ko nang maramdaman kong parang nabasa ang pisngi ko. Akala ko galing 'yun
sa mata ko pero luha pala ni Josh. Pag bukas ko ng mga mata ko nakapikit siya pero
umiiyak.

Nag hiwalay ang labi naming dalawa tapos agad niyang pinunasan ang mga mata niya.

"Let me pronounce you husband and wife." sabi ni Josh "Yuhooo! Congrats, Mr and
Mrs. Manalo." sinubukan ni Josh maging masigla pero hindi niya kaya. Napatigil siya
sa pagsasaya niya tapos napatalikod at muli na namang umiyak.
Hinayaan ko lang siya na umiyak, diary. Naiyak na din ako dahil sa nakikita kong
pag-iyak ni Josh. Hindi ko alam kung bakit siya naging ganyan pero parang
nasasaktan ako.

"Tara na!" sabi ni Josh nung natapos na siyang lumuha. Namamaga na ang mga mata
niya.

"Tara na at kailangan mo ng bumalik sa ospital." sabi ko tapos tumango siya.

Tahimik lang kaming dalawa habang naglalakad papunta sa sakayan ng jeep, diary.
Walang nagsasalita sa aming dalawa. Hindi na katulad kanina na ang daldal ni Josh.
Ngayon para siyang napipe sa mga sandaling 'to.

"I love you, Pipay." sabi ni Josh nang makasakay na kami sa jeep na patungong
ospital. "Sana nasiyahan ka sa kasal natin. Kahit hindi totoo at least pinakasalan
kita."

"Oo naman. Masayang masaya ako, Josh." sabi ko sa kanya "Kaya dapat magpagaling ka,
ah. Para hindi totoong kasal lang ang magagawa natin at someday magpapakasal talaga
tayong dalawa sa simbahan na 'yun na gising na si Father." ngumiti ako "I love you,
too. I love you to the pempem and back."

Ngumiti si Josh, "To the pempem and back. Always remember that, Pipay."

Tumango ako, "Yeap. To the pempem and back and forth. iCk4W Lh4Rn Zh4P4t Nh4. Don'T
m3Sxz wiTh Th3 bHosxz." sabi ko.

Isinandal ni Josh 'yung ulo niya sa balikat ko saka niya muling hinawakan ang kamay
ko.

"Pipay, ipipikit ko lang ang mata ko, ah? 5 minutes lang. Tapos gisingin mo nalang
ako kapag nasa ospital na tayo." mahina niyang sabi sa akin. Kakaiba ang boses ni
Josh, diary. Bigla akong nanigas dahil sa sinabi niya.

Tumulo ang luha ko kahit hindi ako naiiyak, "Si--sige. Mag--mag pahinga.. ka
lang.." nauutal kong sagot sa kanya "Gigisingin nalang kita."

Tumango siya ng marahan tapos pinisil ang kamay ko.

Tulo lang ng tulo ang luha ko habang nag babyahe kaming dalawa ni Josh papuntang
ospital. Shutang inerns bakit parang ang tagal ng byahe. Nanalalambot ang tuhod ko
kahit nakaupo kami. Bigla ko naramdaman na parang babagsak ang ulo ni Josh kaya
hinawakan ko ito para alalayan. Lumuwang din ang pagkakahawak niya sa kamay ko.
Napatitig ako sa nakita ko.

"Josh... matutulog ka lang, ah.. Sabi mo five minutes lang.." sabi ko sa kanya.
"Sabi mo limang minuto lang. Ayan na 'yung ospital." tapos sumigaw ako ng para.

"Josh, gising na. Andito na tayo sa ospital." tinapik ko si Josh. Pero hindi siya
gumalaw. "Josh naman, e. Wala namang ganyanan. Gumising ka na. Andito na tayo, oh."
muli kong tinapik 'yung balikat ni Josh. This time mas malakas na ang tapik ko pero
wala pa din siyang malay.

"Miss, pakibilisan ang pagbaba." pag singit ng driver.

"SHUTANG INERNS! WAG KANG SASABAT KUNG HINDI KA KINAKAUSAP!" sigaw ko sa driver
"Josh, ano ba. Hoy!" inalis ko ang pagkakasandal ng ulo ni Josh sa akin. Babagsak
sana siya pero buti nalang nahawakan ko siya sa magkabilang balikat niya.
Tinitigan ko ang mukha ni Josh at napansin kong kakaiba na ang mukha niya. Parang
wala ng buhay pero nakangiti pa din si Josh.

Nanginig na ang buong katawan ko sa nakikita kong itchura ni Josh.

Hinawakan ko siya sa dibdib niya pero wala ng tibok ng puso nya. Sunod ko kinapa
'yung pulso niya pero wala na din pintig.

Tumulo na ng tumulo ang luha ko.

"Ang daya mo naman, Josh, e. Sabi mo matutulog ka lang." sabi ko sa kanya saka
napangiti ng matipid. "Mukhang pagod na pagod ka na. Sige kahit hindi ko kaya.
Magpahinga ka na.."

"Time of death, 05:30 am." pag anunsyo ng doctor.

Narinig kong nag-iyakan ang Mama at Papa ni Josh habang ako nakatitig lang sa
kawalan at parang nasira ang buong mundo ko.

Nagiba at nawasak dahil sa tuluyang pagkakawala ni Josh sa akin, sa amin, at sa

mundong ito ng tuluyan.

Rest in peace Joshua Renz Manalo.

Hindi pa din makapaniwala,

Pipay

Huling Pahina (Epilogue)

This would be the last page of Pipay's diary. Thank you sa lahat ng nagbasa ng book
1 up to this point. You're now official pemsters! Spread the pempem's virus! Haha!

Play YOU RAISE ME UP Piano cover only on youtube! :)

Dear Diary,

Sabi nila hindi daw tumitigil ang pag-ikot ng mundo kapag nawala daw ang taong
pinakamamahal at pinakahahalagahan mo sa lahat. Patuloy pa rin daw ang pag-inog ng
ating mundo kapag nawala sila. Tama nga naman sila, diary. Hindi natatapos ang
lahat kapag may nawala. Hindi nga natatapos ang pag galaw ng sanlibutan pero para
sa aming mga nawalan tumitigil naman ang pag pag pintig ng puso namin. Nauubos ang
pag labas ng hangin sa ilong namin at tumitigil ang pag galaw ng mga bagay sa
paligid namin.

Yung isang mundo na binuo niyong dalawa ng taong mahal mo na naging maliwanag,
makulay at masigla ay bigla nagunaw ng nawala siya.

Until now hindi pa din pumapasok sa utak ko na wala na si Josh sa buhay ko, sa
buhay namin, at sa mundong ito ng tuluyan, diary. Ilang araw na ang lumipas simula
ng malagutan siya ng hininga habang kasama ko. Ilang araw na ang lumipas simula ng
sabihin ng doctor na tuluyan ng namaalam si Josh sa aming lahat. Tumakbo lang ako
palabas ng ospital at pauwi dito sa bahay at nagkulong. Hindi kasi ako naniniwalang
wala na siya.

Hindi na din ako pumasok at sumipot sa boxing competition. Wala akong pakialam kung
tawagin akong takot o ano. Kahit naman manalo ako hindi ko din mararamdaman na
nanalo ako, e. Hindi kasi ako naniniwalang wala na siya.

Alam kong panaginip lang 'to. Isang malungkot na panaginip na kapag gumising ako
makikita ko pa din si Josh na may malapad na ngiti sa kanyang labi habang
nakatingin sa akin. Umaasa akong isang araw bigla ko ulit siyang makikita at
yayakapin niya ako ng mahigpit. Ipaparamdam ulit at sasabihin sa akin na mahal na
mahal niya ako.

Shutang inerns na panaginip 'to. Kailan ka ba matatapos? Ilang araw ka na, e.

Pakiusap naman matapos ka na. Ang sakit sakit na kasi sa dibdib ko. Ang bigat bigat
na ng nararamdaman ko.

Narinig kong bumukas ang pintuan ng kwarto ko kaya napatingin ako ng panandalian
para tignan kung sino ang pumasok. Si Inay lang pala. Nakasuot siya ng itim na
blouse. Ibinalik ko ulit 'yung paningin ko sa kisame ng kwarto ko at muling
tumulala.

"Anak.." umupo si Inay sa gilid ng kama ko at hinawakan niya ang braso ko

"Nakatulala ka na naman. Hindi ka na naman kumain. Tingin mo matutuwa si Josh kapag
nalaman niyang nagkakaganito ka? Baka magkasakit ka niyan, e.." malumanay ang boses
ni Inay. Hindi siya basag trip sa pag-eemote ko ngayon.

"Hindi ako nagugutom, Inay." sagot ko sa kanya na hindi man lang siya tinatapunan
ng tingin, "Mas maganda nga sigurong magkasakit nalang ako, e. Para mamatay nalang
din ako at matapos na 'tong mga sakit na nararamdaman ko."

"Wag ka magsalita ng ganyan, Pilar. Hindi matutuwa si Josh kapag narinig ka niya,"
suway niya sa akin "Kung ayaw mong kumain mag-ayos ka na pala. May pupuntahan tayo.
Ngayon na natin siya ihahatid sa huling hantungan niya."

Tumayo si Inay kaya sinundan ko siya ng tingin. Pag tingin ko nasa may pintuan ng
kwarto ko si Prince at Monjie. Parehas silang naka-suot ng itim na t-shirt. Couple
shirt lang? May pinag-uusapan silang tatlo habang may malulungkot na mukha ang
bawat isa sa kanila. Tinapik ni Monjie ang balikat ni Inay tapos umalis na si Inay
at mukhang bumababa na ng bahay.

Naglakad papasok ng kwarto si Prince at Monjie. Umupo sa gilid ng kama ko si Monjie

habang si Prince nakatayo lang sa harap namin.

"Pipay para kang namatayan sa itchura mo ngayon," malungkot na sabi ni Mong sa

akin.

"MONG!" sigaw ni Prince sa kanya "Umayos ka nga! Hindi nakakatuwa 'yang mga
sinasabi mo." suway sa kanya.

"Amp! Nag jojoke lang, e." napasimangot si Mong tapos muling tumingin sa akin
"Pipay, ano bang ginagawa mo sa sarili mo. Hindi ka na nga nagpapakita sa burol
niya tapos hindi ka pa kumakain. Ano bang balak mo mangyari sayo?" nag-aalalang
tanong sa akin ni Mong. Hindi ako sumagot. Nakatitig lang ako sa kawalan. "Pipay
naman.. ayusin mo naman ang sarili mo. Hindi matutuwa si Josh niyan, e." hinimas ni
Mong ang mukha ko "Mahirap para sa atin ang nangyari at lalo na sayo. Pero
kailangan natin tanggapin, e. Wala na siya, Pipay. Patay na si Josh. Patay na
siya."
Agad kong tinapik ang kamay ni Mong at tinitigan siya ng masama, "Hindi siya
patay!!" sigaw ko sa kanya "Hindi niya ako iniwan. Alam kong nasa kanila lang siya
at nagpapahinga. Knowing Josh. Madaming surpresa sa akin 'yun. Tignan mo isang araw
susulpot 'yun dito sa bahay at yayakapin ulit ako. Isang araw.. makikita ko ulit
ang ngiti niya. Isang.. araw.." napatigil ako sa pagsasalita dahil muling bumigat
ang dibdib ko. "Isang araw.. umaasa pa din akong makikita ko si Josh na buhay na
buhay."

Hinawakan ako ni Mong sa magkabila kong balikat saka ako yinugyog, "Hindi matutuwa
si Josh sa ginagawa mo sa buhay mo! Tingin mo mapapanatag siya kapag nakita ka
niyang ganyan?" sigaw niya sa akin "Sayo inilaan ni Josh ang huling hininga niya
kaysa sa mga magulang niya dahil gusto niyang masaya ka bago siya umalis at lumisan
sa mundo! Pero anong ginagawa mo? Pinahihirapan mo siya! Wag kang unfair, Pipay!
Lahat tayo dito nawalan! Hindi lang ikaw. Wag kang selfish!!" sigaw sa akin ni
Mong.

Tumulo na ang luha sa mga mata ko habang sinasabi ni Mong 'yun. Nag mistulang mga
bala ng baril 'yung mga salita niya na tumama sa puso ko at bumaon hanggang ilalim.
Bigla akong napaisip na naging unfair ba ako? Nag luluksa lang naman ako, ah. Hindi
lang ako makapaniwala na nawala na si Josh sa akin ng tuluyan.

"Jie, tama na 'yan." tinapik ni Prince ang balikat ni Mong para bitawan ako.
"Intindihin nalang natin si Pipay. Mahirap talaga para sa kanya na tanggapin ang
nangyari. Lalo na at siya ang kasama ni Josh 'nung mga huling sandali ni Josh.
Masakit. Sobrang sakit."

Nakahiga na ako kama ko at yinakap ko nalang ang sarili ko. Patuloy lang ako sa
pag-iyak.

"Josh ko.." pag banggit ko ng pangalan ni Josh. Ipinikit ko ang mga mata ko at
nakita ko si Josh na nakangiti sa akin kaya mas lalo akong naluha.

"Bahala ka kung gusto mo mag mukmok habang buhay diyan," tumayo si Monjie mula sa
pagkakaupo niya sa kama ko "Pero sana wag mo pagkaitan si Josh na makasama ka kahit
sa huling pagkakataon man lang. Sana makapunta ka bago ilibing si Josh." naunang
lumabas si Mong ng kwarto ko.

Lumapit sa akin si Prince, "Pipay, sana makapunta ka. Sana nandun ka bago ilibing
si Josh. Mas masaya siya kapag tinanggap mo na wala na siya. Oo, mahirap. Pero
kailangan natin tanggapin na wala na talaga siya, e. Na kailangan na niyang umuwi
sa heaven." hinimas ni Prince ang buhok ko "Aasahan namin ang pag dating mo.
Masayang lilisanin ni Josh ang mundo kapag andun ka." ngumiti siya ng tipid tapos
lumabas na din ng kwarto.

Iyak lang ako ng iyak kahit lumipas na ang ilang minuto simula ng umalis sila
Prince at Mong. Pakiramdam ko medyo gumaan ang pakiramdam ko dahil nailabas ko
'yung sakit at bigat ng dibdib ko dahil sa ilang araw na hindi ako makaiyak.

Sumilip si Inay ng kwarto ko tapos nagpaalam siya na pupunta na dun sa Sic Memorial
Park. Kinapa ko ang cellphone ko at tinignan ang oras. Alas nwebe na ng umaga. Ano
bang oras ang libing kay.. sighed? Hindi ko masabi ng buo na libing niya talaga.

Sa hindi inaasahang pagkakataon parang may nag udyok sa akin na kalikutin ang
gallery ng cellphone ko. Unang tumambad sa akin ang video file na may laman. Sa
pagkakatanda ko wala akong nilagay na video dito dahil binura ko lahat. Bakit may
naiwan?

Pag play ko ng video unang tumambad sa akin si Josh. Para siyang nagsasalamin sa
video. Tinitignan niya ang kanan at kaliwang pisngi niya tapos ngumingiti. Napansin
ko din 'yung damit niya at 'yung bonet na suot niya. Eto 'yung eksaktong damit niya
nung nasa pizza house kami. Paano niya kinunan ang video na 'to? Hindi ko 'to
maalala. Ay, tama. Nung nag banyo ako saka niya siguro kinunan ang video na 'to.

"Hi, Pipay ko.." lumundag ang puso ko dahil sa pag tatawag sa akin ni Josh mula sa
video. Parang buhay na buhay pa siya sa mga oras na 'to. "Nabusog ka ba sa kinain
natin? Hehe. Sorry kung ako lahat ng nakaubos, ha? Gutom na gutom talaga ako, e."
sabi niya habang nakatitig sa video. 'Yung malapad na ngiti ni Josh biglang nawala
at napalitan ng malungkot na ngiti.

"Pipay, pasensiya ka na kung nagsisinungaling ako sayo, ah? Actually ramdam na

ramdam ko na na malapit na niya na akong kunin. Ayoko lang masaktan ka kaya nag
sinungaling ako. Hays! Eto na naman ako," sabi niya. Nakita kong nangilid ang luha
ni Josh. "Eto na ang huling pagsasama nating dalawa panigurado. If ever na mawala
talaga ako ng tuluyan. Please. Alam kong iiyak ka pero sana wag araw-araw, okay?
Isahang iyak nalang." tapos kumaway siya "Sige, Pipay. Paalam na. I love you to the
pempem and back." nag flying kiss siya.

Akala ko tapos na ang video pero muli siyang nagsalita.

"And please, tell everyone na even when I'm gone. Please, be happy." at duon na
natapos ang video ni Josh sa cellphone ko.

Napapikit nalang ako at yinakap sa dibdib ko ang cellphone ko. Patuloy lang ang
pagtulo ng luha ko dahil sa napanood ko.

Sorry, Josh. Sorry kung hind ako naging matatag. Promise, huling araw na 'to na
iiyak ako dahil sa pagkawala mo.

Tumayo na ako mula sa pagkakahiga sa kama ko at pumasok sa banyo para maligo ng

mabilisan. Paglabas ko pakiramdam ko naging presko ang buong katawan ko. Nagbihis
naman agad ako ng kulay itim na dress at naglagay lang ng light make-up. Umalis na
din ako ng bahay ng naka-shades para matakpan ang mga mata kong namamaga. Nag para
na ako ng tricycle at dumiretso sa Sic Memorial Park para sumama sa huling hatungan
niya.

Malapit palang ako sa memorial kitang-kita na ang dami ng tao na nasa labas ng
gate. Halo-halong mga tao ang nakikita ko sa harapan ko. May bata at matatanda pero
mostly ay puro kasing age lang namin ni Josh. Nakita ko si Helena na kasama 'yung
mga high school friends nila ni Josh habang naglalakad papasok ng memorial.
Nakasuot naman sila ng kulay puting shirt gaya ng karamihan.

Pumara na agad ako saka bumaba ng tricycle. May ilang taong napatingin sa akin at
namukhaan na ako si Pipay na girlfriend ni Josh dahil mga highschool batchmate ko
sila. Hindi ko sila tinignan at dali-dali nalang ako naglakad papasok sa loob.

Pag pasok ko sa loob ng memorial agad bumigat ang puso ko. Nakita ko agad 'yung
malaking tent at sobrang daming mga puting lobo. Nasa gitna ng tent 'yun kulay
puting kabaong niya. Nangingig 'yung buong katawan ko dahil sa nakita kong kabaong
na pinaglalagyan ng katawan ni Josh. Nanlalambot ang tuhod ko sa bawat hakbang na
ginagawa ko.

Totoo na talaga 'to.. wala na talaga si Josh.. Namaalam na talaga siya sa akin.

Nasa gitna ang mama ni Josh na walang pangalan habang nakikipag-usap sa pari na
nasa harapan din. Ang daming upuan na nakapalibot. Nakita ko din ang mga
estudyanteng nag-aaral sa SOGO University. Yung mga teammates ni Josh sa basketball
at ilang professor sa school.
Napalingon silang lahat sa akin nang ituro ako ng Mama ni Josh sa lahat ng tao.
Ngumiti siya ng tipid at nag senyas na lumapit ako. Nanginginig pa din ang tuhod ko
sa mga oras na 'to. Nilalabanan ko lang ang katawan ko na wag mawalan ng malay.

"Mabuti dumating ka. Matutuwa si Josh dahil nakarating ka," sabi ng Mama ni Josh sa
akin at sinamahan ako sa upuan. "Magsisimula na ang eulogy niya. Ako lang ang
magsasalita since ayaw ni Papa niya dahil kanina pa umiiyak. Gusto mo din ba
magsalita?"

Hindi ako nakasagot dahil nakatuon lang ang pansin ko sa kabaong ni Josh. Nasa
gilid naman nito 'yung malaking picture ni Josh na nakangiti pa.

"Mukhang hindi mo din kaya magsalita. Sige ayos lang," ngumiti siya ng tipid.
Pansin ko din ang pamamaga ng mata niya. "Maiwan muna kita, ah? Papasimulan ko na
ang libing ni Josh." tumango ako at iniwan niya na.

Tumayo ako lumapit sa kabaong ni Josh na nasa harapan. Dahan-dahan akong sumilip sa
kabaong. Napatakip ako ng bibig ng makita ko ang bangkay ni Josh. Kahit pigilan ko
ang luha ko tumulo pa din habang nakatingin sa walang buhay na katawan niya. Pansin
kong nakangiti ang labi ni Josh at parang natutulog lang siya habang nakalagay sa
kabaong niya. Ganito pala ang pakiramdam. Parang nawalan na din ako ng buhay habang
tinitignan si Josh.

"Nakangiti na si Josh!" biglang may nagsalita sa gilid ko. Nakita ko si Prince na

kasama si Monjie, Mimay at Monica.

"Oo nga, nuh?" gulat na sabi ni Monjie saka tumingin sa akin "Kanina malungkot ang
mukha ni Josh nung wala ka pa dito sa memorial. Pero ngayon ngumiti na." ngumiti si
Mong "Masaya na si Josh dahil dumating ka."

"Hay nako! Gaya-gaya ng color ng damit." naiinis na sabi ni Monica sa akin. "Dapat
pala nag red ako instead of black. Tss! So, insecure sa kagandahan ko!" nag rolled
eyes pa siya.

Bigla siyang binatukan ni Mimay, "Bobo! Ikaw nawala ka lang sa ilang chapters ng
kwento naging bobo ka na! Umalis ka nga sa harapan namin at baka mabugbog kita
ngayon." bwisit na sabi sa kanya ni Mimay. Nag patunog pa ng mga daliri si Mimay.

"Tse! Baboy!" pang-iinsulto sa kanya ni Monica "Wala ako sa ilang chapters dahil
busy ako ubusin 'yung mga gwapong nurses sa ospital. And besides, naiinis ako kay
author. Ang liit lang ng exposure ko dito sa kwento." napasimangot pa siya.

"King ina ka!" binatukan ulit siya ni Mimay "Ako nga walang matinong point of view.
Yung mga pov ko biglang pinuputol ni author pero nag-inarte ba ako?! Nanggigil
talaga ako sayong babae ka!"

Inawat na ni Prince 'yung dalawa bago magkasabunutan pa sa harap ng kabaong ni

Josh. Nung wala na sila saka ko ulit tinignan 'yung kabaong ni Josh saka ngumiti.

"Ang gwapo mo matulog, Josh." sabi ko "Ayan, makakapagpahinga ka na talaga.

Hintayin mo nalang ako sa heaven, ha? Wag ka haharot dun kundi putol patola."
natatawa kong sabi sa kanya kahit tumutulo ang luha ko.

Bumalik na ako sa upuan ko nang tumunog na ang microphone. Magsisimula ng magsalita

ang mama ni Josh na until now na epilogue na wala pa ding naiisip na pangalan si
author.

"Ehem.. test microphone," paninimulang sabi ni Tita habang nag pi-play ang
multimedia kung saan ipinapakita 'yung mga pictures ni Josh mula bata siya hanggang
sa nung college days kami.

"Si Josh ang pinakamagandang regalo na natanggap namin ng asawa ko mula sa

panginoon. Before akala namin hindi na kami magkakaanak dalawa dahil may problema
ako sa obaryo. Nakailang dasal ako sa kanya na bigyan kami ng anak at gagawin ko
ang lahat. Kahit may matinding kapalit, ayos lang." ngumiti si Tita tapos tumulo
ang luha niya. "I guess, eto 'yung kapalit na hinihingi niya. Ipinahiram lang niya
si Josh sa aming mag-asawa para maranasan namin pareho kung paano maging magulang.
Kaya kahit binawi na niya si Josh mula sa amin at sa ating lahat. Hindi ko siya
kayang sumbatan. I'm still thankful na ipinahiram niya si Josh sa atin."

Narinig kong nag-iiyakan na 'yung mga tao sa paligid dahil sa sinabi ni Tita.

"Sobrang bait na anak ni Josh kaya naging super protective ako sa kanya. Dumating
pa nga 'yung point na hinadlangan ko 'yung pagmamahalan nilang dalawa ni Pipay,"
tumingin sa akin si Tita tapos ngumiti "And that was the biggest mistake I've done
in my whole life. Iniyakan ako ni Josh nung nagkahiwalay silang dalawa. Kaya sinabi
ko sa sarili ko na 'no, dapat maging masaya nalang ako for my son.'," nag punas ng
luha si Tita "Naalala ko pa 'yung huling sinabi ni Josh sa amin ng Papa niya habang
nasa ospital pa siya. 'Ma, I'm so sorry kung hindi ko natupad ang pangarap ko para
sa inyo ni Papa. I'm so sorry for having a weak body. Sorry kung umiiyak kayo
because of me. And If ever when I'm gone, sana alagaan niyo si Pipay. Siya ang
babaeng pinakamamahal ko sa lahat.'" nilibot ng Mama ni Josh 'yung mga mata niya sa
aming lahat saka siya tumingin sa kabaong ni Josh na nasa likuran niya, "Josh,
anak. Don't be sorry kung hindi mo natupad ang pangarap mo para sa amin ng Papa mo.
We're still thankful dahil kahit sa huling hininga mo nilabanan mo ang sakit mo
kahit sinabi na ng doctor na wala ng pag-asa. We love you so much. And for Pipay,"
tumingin sa akin si Tita. "Of course, aalagaan namin siya kahit wala ka na. Mahal
mo siya kaya mamahalin din namin siya."

Pagkatapos nun napailing-iling nalang ang Mama ni Josh dahil hindi na niya kayang
magsalita. May lumapit na isang babae sa kanya tapos kinuha ang microphone.

"Hindi na po kayang magsalita ni Mrs. Manalo. May iba pa po bang gustong magbigay
ng farewell message nila kay Josh?" tanong niya sa aming lahat.

Inayos ko ang sarili ko at saka tumayo. Napatingin ang lahat ng tao sa akin habang
naglalakad ako papunta sa harapan, diary. Ngumiti 'yung babaeng may hawak ng
microphone saka inabot sa akin 'yun mic.

Tinanggal ko muna 'yung suot na shades ko saka lumunok. Ang daming tao ang nasa
harapan ko. Hindi ko ineexpect na ganito kadami ang nagmamahal sa Josh ko. Masyado
talagang mabait si Josh kaya ang daming dumating sa huling hantungan niya.

"Magandang araw po sa lahat," pag bati ko sa kanilang lahat. Nag thumbs up sa akin
si Mong habang si Prince naman ngumiti lang. Si Mirasol naman pinagtitripan si
Monica. Sinusuntok niya ito sa tagiliran kaya banas na banas na si gaga.

"Paano ko ba sisimulan 'tong message ko? Kailangan ba english?" biglang nagtawanan

'yung mga tao kahit ang ilan sa kanila umiiyak na, "Ilang beses ko sinabi sa sarili
ko na hindi na ako iiyak. Pero tignan niyo ako ngayon. Mugtong mugto na ang mga
mata ko. Masakit pala talaga kapag nakita mong wala ng buhay ang taong mahal mo.
Yung sakit tumatagos sa buong katawan mo." natawa ako "Ano ba 'tong pinagsasabi ko.
Pasensiya na dahil wala akong masabi."

"Si Josh ang pinakamagandang pitong bwan na nangyari sa akin. Ipinakita at

ipinaramdam niya kasi na ang tulad ko dati na hindi marunong maglinis ng katawan,
hindi kagandahan, at hindi mukhag babae ay deserving pa rin magmahal." napapikit
ako dahil naalala ko kung paano kami nagkakilala ni Josh at kung paano niya ako
iniligtas sa pambubully sa akin ni Prince dati.

"Okay ka lang ba?" inalalayan nya akong tumayo diary. Ang bango nya diary. Ang
bango din ng hininga nya. Joshua pala pangalan nya. Tumango nalang ako bilang
sagot.

"Wow! Wag mo sabihing magkaibigan kayo ng unggoy na yan Joshua?" natatawang insulto
ni Prince sa akin. Para tuloy biglang sumakit ang puso ko diary. Hindi naman ako
unggoy diba?

"Hindi kami magkaibigan, pre." ngumisi si Prince Leroy "Kasi Girlfriend ko s'ya."
kung pwede lang sumayad sa lupa ang panga ni Prince Leroy sa sinabi ni Joshua
nagawa nya na.

"Ang dami niya ding quotes na sinabi sa akin."

"A girl like you needs to be treasured."

"I can't promise that things will be perfect, but I swear I'll never leave."

"You're not just a star to me. You were my whole damn sky."

"Akala ko forever na ang pagmamahalan naming dalawa ni Josh pero hindi pala. Wala
talagang forever sa mundong 'to. Pero imbes na magmukmok sa pagkawala niya dapat
magpasalamat nalang din ako dahil kahit sa maikling panahon, dumating siya sa buhay
ko at naranasan ko kung paano mahalin ng isang Joshua Renz Manalo," ngumiti ako
"Kahit wala na siya hindi pa din mawawala 'yung parte ng puso ko na nagmahal sa
kanya. Magmahal man ako ulit ng iba pero siya pa din ang greatest love ko. Hinding
hindi mapapalitan ng kahit anong memories 'yung pinagsaluhan naming dalawa."

"Kaya dapat akin lang ang mga labi na 'yan, ah?" hinawakan ko si kwelyo si Josh.
"Subukan mo lang na humalik sa ibang babae. Pag uuntugin ko ang mga ulo nyo at
puputulin ko 'yang si flappy bird mo. Get that?" pananakot ko sa kanya.

"Yes, Mam." nag salute pa sya "I, Joshua Renz Manalo, promise that I wouldn't kiss
any girls except to my girlfriend, Pilar Payoson." tinaas nya pa ang kanang kamay
nya saka nangako.

"Pinky promise?" tinaas ko ang hinlilit ko.

"Pinky promise." saka kami nangako sa isa't isa using our pinky promise. "I love
you."

"I love you, too." sagot ko sa kanya "Ikaw lang ang dahilan ng pag tibok ng pempem
ko."

"Nagpapasalamat ako dahil kahit hindi natupad ni Josh ang mga pangako niya sa akin
at least sinubukan niyang lumaban. Ngayon makakapagpahinga na siya ng tuluyan at
hindi na lalaban sa karamdaman niya, "Kailangan na kasi ni God ang isang tulad ni
Josh sa heaven. Kaya Josh, kahit hindi na kita nakikita at nakakasama. Alam kong
hindi mo ako papabayaan. Sigurado akong nandiyan ka sa langit at binabantayan ako.
Ikaw pa? Eh, patay na patay ka sa ganda ko, e."

"Pipay binilhan kita ng helmet." sabi nya sa akin saka pinakita 'yun color pink na
helmet na hawak nya "Terno tayo ng design. Letter LO ang nasa likod ng helmet ko."
pinakita nya 'yun design nung kanya "Samantalang sayo VE naman."

"Bakit LO sayo at VE ang sa akin?" tanong ko.

"Kasi hindi mabubuo ang LOVE kapag walang LO ang VE. Parang tayong dalawa, paano na
ako kapag walang ikaw?" seryoso nyang sagot sa akin.

"Nakakainis ka. Ang cheesy mo!" pinalo ko sya sa braso ng mahina.

"Hindi ko nga ba alam,eh. Sa bawat araw na nagdadaan mas lalo kitang minamahal.
Pwede pala 'yun nuh?" ngumiti sya.

"Thank you for everything, Josh. Kahit wala ka na ikaw pa rin ang lalaking minahal
ko ng lubos. Hindi madaling tanggapin 'tong nangyari at hindi madaling kalimutan
pero para sayo gagawin ko. Ayokong malungkot ka diyan dahil sa nakikita mong
kalagayan ko," nag punas ako ng luha "You'll always be my Joshua Renz Manalo no
matter what happens. I love you to the pempem and back and forth, Josh. IcK4w Lh4rN
zH4P4T nH4."

Paglagay ko ng microphone sa stands nito biglang bumuhos ang malakas na ulan kahit
hindi naman dumidilim ang kalangitan. Napangiti nalang ako dahil alam kong si Josh
'yan. Gusto niyang ipahiwatg na kahit malungkot ang nangyayari ngayon, mamaya, o
bukas o sa mga susunod na araw may rainbow naman na dadating sa buhay namin.

Dahan-dahan ng ibinababa ang kabaong ni Josh papunta sa ilalim ng lupa. Lahat kami
binigyan ng red roses at sinulyapan ng huling beses ang mukha ni Josh. This time
hindi ako umiiyak. Nakangiti na akong nagpaalam sa kanya.

Sunod naman pinalipad 'yung mga kulay puting lobo. Tanda na kailangan na naming
lahat mag let go. Nagkaroon muna ng prayers bago umalis sa memorial park at mag
tungo sa bahay ng mga Manalo para kumain.

Pero ako nagpaiwan muna sa puntod ni Josh para makasama siya sa huling pagkakataon.

Humiga ako sa tabi ng lapeda ni Josh at ipinikit ang mata.

Ang buhay pala ng tao ay hindi lang puro kasiyahan. Hindi mo masasabing buhay ka
kung puro kaligayahan lang ang nararamdaman mo. Minsan kailangan mo din umiyak para
lumakas. Isaisip lahat ng iyong napagdaanan para sa mga susunod na pagsubok mas
kaya mo itong lampasan.

Bakit ko nga ba nasasabi ang mga 'to?

Simple lang. Naiinis kasi ako kay Josh.

"Kakainis ka. Hindi man tayo nakapag-bedscenes. Sana naman ni-rak mo ko bago ka
tuluyang nagpaalam. Amp!" sabi ko sa lapida ni Josh saka muling pumikit. "Ayos lang
pala. Selfie selfie nalang ako tapos iisipin kita. Hihihi."

Kahit wala ka na. Ang lalaking minahal ko ng bongga. May JoPay pa din. JoPay
hanggang sa mabuhay at magkita tayo muli.

Paano ba 'yan diary huling pahina ng notebook na pinagsusulatan ko. Alam kong
mamimiss mo ulit ako. Sa susunod na lang ako bibili ng bagong notebook, okay?

Maraming salamat sa mga pinagsamahan nating dalawa dahil hinayaan mo kong

paglabasan ka ng mga hinanakit ko sa buhay.

Matapos man ang kwento ko ngayon pero hindi ang totoo kong buhay. Hayaan mo,
ikukuwento ko ulit sayo ang buhay ng isang pinakapretty na character sa balat ng
lupa.

Ako ay mamaalam na, diary. I love you to the pempem and back and forth.
My name is Pilar Pipay Payoson. Hindi malandi... slight lang!

Always pretty pero virgin pa rin,

Pipay.

POSTED NA ANG BOOK 3!!!

PUBLISHED

Dear Pemsters,

Ang Diary Ng Hindi Malandi (Slight lang!) Season 2 ay PUBLISHED na under

LIB/Pastrybug. Mabibili na ito sa mga bookstores most especially sa PRECIOUS PAGES
sa mga SM! Sa Precious muna kayo magtingin dahil doon ang sure ang stocks!
Presyo? Around P150 lamang! 1 book lang siya na makapal!!
Available pa rin pala ang season 1 ng DNHMSL. So, sa mga wala pang copy, bumili na.
Hehehehe!
Kapag may copies na kayo, tag niyo ko sa instagram and twitter : owwsiccc.
Maraming salamat, pemsters.
I love you to the pempem and back! <3

Pemsters first meet and greet!!!

#PemstersMeetAndGreet

August 30, 2014 1pm @ Trinoma garden. Yung garden dun sa itaas. HAHA!
Pupunta ang real Pipay at real Josh. Bring your DNHMSL books para mapapirmahan sa
kanila, pero ako hindi pipirma, ha? Bawal, e. HAHA! To those na walang book pwede
pa rin pumunta. The more the dirtier este merrier.

Mag papa-games ako and of course may premyo 'yun. Secret kung ano! ;))
May ibibigay rin akong special gifts sa may pinaka-creative na maibibigay in case
may magbigay ng letters, fan-arts, doodles, books, nutella, iPhone 5s, Gift check,
and cakes. HAHAHA!

Kung wala kayong maaya na friends na sumama sa inyo, do not worry. Hindi kayo ma-
oop dun. Ihahard ko nalang kayo! x)

So, kitakits po.

Sa may tanong comment lang! x)

#SicTheGreatSantos