My name is Stephanie Sandoval. I'm 24 years old. Everybody says I have everything.

Beauty. Brain. Body. Attitude. Money. Family. And even the perfect boyfriend.

I agree. I have everything that a woman could ever wish for. I have a perfect life.

But everything changed because of one incident. One incident that made me question
every decision that I make. One incident that changed me into what I am right now.

One incident that led me to a person whom I had SEX with first but I don't know if
I'm going to LOVE later.

Will I ever find LOVE in making love?

____________________________________________________

Sa mga unang beses po na makakabasa nito, pasensya na po. Hindi ko po kagustuhan na

gawing private ang mga chapters dahil ayoko ang sistema na kailangan nyo muna akong
i-follow bago mabasa ang story ko. I think that's unfair. Pero wala po akong
magawa. Minsan na pong nabura ang story na 'to kaya mas strikto na ako ngayon. Kaya
maiintindihan ko po kung hindi na ipagpapatuloy ng iba sa inyo ang pagbabasa.

________________________________

Para po sa mga hindi nakakaalam, kung hindi nyo po makita yung ibang chapters tulad
ng 1-5, kailangan nyo po muna akong i-follow. Pasensya na po kung ganito ang
sitwasyon, pero kailangan po kasi talagang i-private yung ibang chapters dahil sa
content nito.

Nasa profile ko po yung mga private links.

_________________________________

TO ALL MOBILE PHONE READERS:

Pagkatapos nyo po akong i-follow, try nyo munang mag-log out para ma update ang
library nyo or try nyong alisin muna sa reading list nyo ang SFLL then add it
again.

Salamat po.

Chapter 1: http://www.wattpad.com/20490749-sfll-chapter-1#.Ues3odJHKSo

Steph�s POV
It was a beautiful Sunday morning. The sun was shining brightly. I looked around
and saw that everything was already in place. I inhaled sharply and smiled. This is
it. I�m getting married today.

It�s a beach wedding.

Friday palang andito na kami ng family ko. We made sure that everything would be
perfect on my wedding day. Excited na ako. I can�t wait to start a new life with
Nathan.

Nate is my long time boyfriend. We�ve been together for 6 years. Magkababata kami
at magkaibigan ang mga magulang namin. Actually, he was my first crush. My first
kiss. My first love. Halos lahat ng una, sa kanya ko naranasan.

Lahat ng tao laging sinasabi na bagay na bagay daw kami. Like we�re destined for
each other. I can still remember how Nate would hold my hand and smile at me
whenever we hear people saying that.

Nate is the guy in every girl�s dream. Aside from his gorgeous face and body.
Sobrang gentleman nya. Sweet. Thoughtful. Madami nga ang naiinggit sa akin� Kasi
akin sya. Pero kahit madami ang nagkakagusto sa kanya, Nate never gave any
indication that he's interested in any of them. Usually, kapag merong nagpapacute
na mga babae sa kanya, hahawakan nya ako sa bewang at mas lalo akong ilalapit sa
kanya. Tuwing ginagawa nya yon, gusto kong harapin ang mga babae at sabihing,
�Sorry girls. His mine.�

Sa totoo lang, kahit ilang taon na kaming magkasama, kinikilig pa din ako kapag
sinasabihan nya ako ng �I love you�. Sa bawat oras na hindi kami magkasama,
hinahanap-hanap ko pa din ang boses nya. Excited pa din ako sa bawat yakap nya.
Feeling prinsesa pa din ako kapag hinahatid at sinusundo nya ako sa trabaho. I
always feel cherished when I�m with him.

I�m inside my room right now. I�m a little bit nervous. Nagsisimula ng lumakad ang
mga abay ko sa kasal. I�m wearing a white long gown with a silver lining. It�s very
conservative in front but at the back you can see my bare skin. I matched it with
my 3-inch silver Jimmy Choo. My make-up is overwhelmingly extravagant that suits my
curled up hair. I looked at myself in the mirror for the very last time.

Goodbye Stephanie Sandoval.

Hello, Mrs. Nathan Ramirez. The thought of my new name made me giggled. My heart
was pumping so fast when my parents entered my room.

�My baby, you look fantastic� sabi ni mommy while caressing my face. Halos
nangingilid na ang luha nya.

�You look exactly like your mom on our wedding day� my dad added before hugging me
tightly

I hugged both of them. �Thank you for giving me a perfect life� I whispered before
releasing. We all smiled at each other. I am so lucky to have such loving parents.
They have provided everything that I need. Hindi lang sa materyal na bagay kung
hindi pati sa pagmamahal at suporta.

�It�s time� sabi ng daddy ko at iniabot nya sa akin ang bouquet.

�I�ll be outside. Don�t forget to smile� my mom said before leaving the room. I put
my hands on my father�s arm and hold him tightly.

�I love you, dad� I told him. He kissed me in the forehead and said �I love you
too�.

After a few seconds, we step out of the room. I heard my wedding song and we
started to walk. It took a few steps before I finally saw everybody. They were
smiling at me. Some are crying. I managed to look at the whole venue. Tulip flowers
were scattered everywhere. There were doves at the front and balloons on the floor.
The fabrics that they�ve put all over the place were swaying in the breeze of the
wind. At the side of the altar, I saw men wearing tuxedos playing the piano and
violin. The music that they are making complements the sound of the wave in the
ocean.

I produced a small sob from everything that I see. It feels like a dream.
Everything was so perfect. I continued to walk with my father and smiled at
everyone we passed on.

We were a few steps away from the altar when I looked at the man wearing a silver
tuxedo that matches my gown. Here he is. The man of my dreams.

Parang sasabog ang puso ko. I was so happy that I wanted to scream. I smiled at him
but he never smiled back. He just stared at me. Before I can even react to his
expression, he stepped back from where he was standing and ran away.
�That�s pathetic� the man sitting beside me said.

I�m in New York now. After my �almost� perfect wedding, I took all of my things and
went straight here. Hindi ko kayang harapin ang kahit sino pagkatapos ng insidente
na yon. I felt rejected. I didn�t even tell my parents that I�m here. I just told
them that I want to be alone.

�Yeah� I answered him before drinking my nth shot of tequila. Hindi ko na nabilang
kung nakailan na ako.

�Do you know what�s more pathetic? It�s you, drinking yourself to death making your
life miserable than it already is while your �husband� is enjoying his single life�
he added

I looked at him. I know that I�m already drunk but my vision is still clear. He�s
quite gorgeous. His jaw line is much defined that matches his short but silky hair.
He has brown eyes and thick eyebrows. His nose is so pointed and his lips are so
thin. All in all, he looks like a bad boy Greek God for me.

�So what are you trying to say?� tinanong ko sya para hindi nya mahalata that I�m
checking him out.

He stands up and leaned forward to me. His invading my private space but he doesn�t
seem to care. �Stop making yourself a loser and live your life� he smiled and open
his palm right next to me. �Dance with me�

I looked around and saw that the club was so crowded. It seems like everybody was
having fun. I have never been in this type of club before. I�m not much of a party
girl. Nagpupunta lang ako sa mga bar kapag si Nate ang kasama ko.

But I guess it�s time to make some changes.

I took another sip from this unknown-hot guy�s drink before giving my hands to him.
We went to the overcrowded dance floor. I swayed my hips and put my arms up as if
there�s no tomorrow. I didn�t know I could party this wild. I was practically
teasing this guy I�m dancing with. My arms were curled up on his neck and I�m
letting my body sway in his rhythm. I feel so sexy doing this. I�m wearing a mini
fitted black dress that shows a little bit of my cleavage and emphasizes my curve.
I can feel his hands scanning every part of my body but I don�t mind. I let myself
get lost in the music and his touch.

It was 3:00 in the morning when we snuck out of the club. I was never been this
happy in my whole life. �Come on, let�s go somewhere� sabi nanaman nung lalaki na
kasama ko sa club. He took his jacket off and put it around me. Inalalayan nya ako
habang naglalakad.

Wala akong ideya kung sino ang lalaking 'to o kung saan kami pupunta pero wala na
akong pakialam. I�m wasted and I hate my life. If he�s a murderer and his going to
kill me tonight just like what happens in the movies, then that would be great.

But I was surprised. Hindi kami nagpunta sa isang madilim na lugar. Pinunta nya
ako sa isang baseball stadium. The field was empty but the lights we�re on.

�Scream� he said

�What?� I was confused

�Go ahead and scream. Nobody will hear you aside from me. Tell the world how mad
you are� Go on� sabi nya sa akin.

Hindi ako nakapagsalita sa mga sinabi nya. I was a little bit dizzy. Parang
nafifeel ko na yung tama nung alak sa akin.

�AAAAaaaahhhhhhhhhhhhhh!� nagulat ako ng bigla syang sumigaw. My ears almost

explode.

after screaming his heart out, he looked at me and said, �Your turn�

Nagdadalawang-isip pa akong gawin ang sinasabi nya but he smiled at me as if his

trying to say it�s okay. I took a deep breath. Trying to get all the energy I have
left and pour my hatred out �AAAAAAAaaaahhhhhhhhhhhhh!�
�Nice!� he chuckled. �So what do you want to tell that bastard?� he asked me again

�Well..� I suddenly felt the pain again when I remembered Nate.

�Come on! Don't be a coward.. Scream it all out.. Scream it to the world!� he was
practically shouting at my face

I closed my eyes and took another deep breath. �I HAVE LOVED YOU WITH ALL MY HEART
BUT YOU THREW IT ALL AWAY!!!�

I HATE YOU, NATE!!!

I HATE YOU FOR GIVING ME ALL THIS PAIN!!!

BUT I�M TELLING YOU� I�M GOING TO BE FINE!!!

I�M GOING TO LIVE MY LIFE WITHOUT YOU!!!

AND I�M GOING TO BE HAPPY!!!

I almost lost my voice and my eyes are starting to water.

�FUCK YOU BASTARD!!!� I was shocked when he said that. Pero natawa ako sa ginawa
nya. Tapos sinabayan nya din ako sa pagtawa.

�That was great� I told him

�Hell yeah!� he�s a very enthusiastic guy. Parang wala syang problema sa buhay.

I feel good. Kahit papano nabawasan yung bigat sa dibdib ko. Lumabas na kami ng
stadium at nagpatuloy sa paglalakad. I was just about to start a conversation when
he said. �We�re here�

Nasa harap kami ng isang malaking building. Tuloy-tuloy lang kaming pumasok sa loob
at nagpunta sa elevator. Sumakay kami sa elevator at pinindot nya yung isang
button. Hindi ko nakita kung anung floor. Kaming dalawa lang sa loob. I immediately
felt the heat inside that small space.
Nobody�s talking. Parang pinakikiramdaman namin ang isa�t isa. Hawak-hawak nya ako
sa bewang ko dahil hindi na ako makatayo ng maayos. Ang bigat ng pakiramdam ko
dahil sa dami ng alak na nainom ko.

�Where are we?� I managed to asked him

Bago pa man sya makapagsalita, bumukas na yung pintuan ng elevator. We�re on the
penthouse. Inalalayan pa din nya ako palabas ng elevator. �Welcome to my house� he
said before opening the big wooden door in front of us.

Sa sobrang hilo ko, hindi ko na masyadong maaninag yung buong bahay. All I know is
that, it�s big and full of furnitures.

I feel so tired and I just want to lie on a bed when he suddenly pushed me against
the back of the door. I was shocked and I felt pain behind my back. He cupped my
faced and looked at me. Halos napipikit na ang mata ko sa sobrang pagod nang bigla
nya akong halikan. He was aggressive. He wasn�t just kissing me. He was licking and
sucking every part of my mouth. I wanted to push him away but he was pressing his
body against mine. He was too heavy and more powerful than me. Kinuha nya ang mga
kamay ko at inilagay yun sa pagitan ng ulo ko para hindi ako makawala. I was so
helpless. It felt wrong. Pakiramdam ko nagtataksil ako kay Nate.

The thought of him makes me wanna cry again. Sariwang-sariwa pa ang sakit na
binigay nya sa akin. Gusto kong sawayin ang lalaking nasa harapan ko ngayon pero
may isang parte sa isip ko na gustong ituloy ito. Para saan? Para makaganti kay
Nate?

I was in the middle of thinking what to do when he bite my lower lip. I felt some
pain but it was good. I parted my lips and he inserted his tongue. Hindi ko
namalayan na sinasabayan ko na sya. I was responding to his kisses. I grabbed his
hair and pulled his face closer to me. Deepening our kiss. I felt him groaned.

Hindi ko na napigilan ang luha ko sa mga nangyayari. I am kissing a man who is not
Nate. Lahat ng sakit at galit na nararamdaman ko ay ibinuhos ko sa paghalik sa
lalaking ito. I became more aggressive than him. I was sucking his tongue and I�m
not giving him any chance to let go. Napasabunot ako sa buhok nya at naramdaman ko
ang ungol nya sa ginawa ko.

I want to forget everything. I want to forget all the pain and suffering that I�m
feeling right now. I want to forget Nate. Kahit ngayong gabi lang. Kahit ngayon
lang.
Then I felt his kiss went down my neck. He was so hot and I can feel his growing
erection on my stomach.

Just this once, I told myself.

________________________________________________

Chapter 2: http://www.wattpad.com/20491310-sfll-chapter-2#.Ues3s9JHKSo
D
Steph�s POV

I can feel his hand in my body while his lips are so busy licking my earlobe. I
can�t help but moan. Wala syang pinapalampas sa kahit anung parte ng katawan ko.
The warmth of his hand makes me shiver. Inalis nya yung jacket nya na nakasuot sa
akin. Pagkatapos ay itinaas nya ang isang binti ko hanggang sa umabot iyon sa
bewang nya. He was between my legs now. He pushed himself harder against me. I�m
still pinned at the back of the door. Naiipit ako sa sa pagitan ng pintuan at ng
katawan nya. It�s really getting hot. He keeps on rubbing his manhood on my private
part dahilan para mapasinghap ako. His so hard down there.

I never had sex or made out with any other guy aside from Nate. Itinatak ko sa isip
ko na wala na akong ibang pagbibigyan ng sarili ko maliban sa kanya. I�m used to
his kisses. To his touch.

Madumi na ba akong babae dahil ginagawa ko ito ngayon? I�m letting other guy invade
me �a guy that I barely know. What if Nate finds out about this? Anung iisipin nya
sa akin? Matatanggap pa ba nya ako kapag nalaman nya to?

Hindi na ako makapag-isip ng mabuti. The pleasure that this guy is giving me
somehow covers the pain that I feel inside.

Hanggang ngayon, palaisipan pa din sa akin kung bakit ako iniwan ni Nate. Kung
bakit nya ako iniwan sa mismong araw ng kasal namin. Bakit? Natakot ba sya? For
fuck�s sake, I was scared too.

Gusto ko syang sundan nung nakita ko syang palayo but I was at freeze. Hindi ako
makagalaw sa kinatatayuan ko. Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Pero
hinintay ko sya. Hinintay ko syang bumalik. Mahal ako Nate. Babalikan nya ako. Yan
ang paulit-ulit kong sinasabi sa sarili ko.
I wasn�t crying at first. Ayokong ipakita sa lahat ng tao na may maling nangyayari
sa kasal na to. I was convincing everyone that everything�s fine. I was convincing
MYSELF that everything�s fine.

But I was wrong. Hindi sya bumalik. Hindi nya ako binalikan.

Tumakbo ako ng tumakbo palayo sa venue ng kasal namin. Tinunton ko ang dulo ng
beach. I never looked back even though my parents we�re calling my name. Nakarating
ako sa madilim na parte ng beach kung saan nakaharang ang malalaking bato sa
pampang nito. I sit at the back of that huge rock and hugged myself. I�m still
wearing my wedding gown. This day was supposed to be the happiest day of my life.
But in turned out to be the worst. I hugged myself tighter and tears went down my
cheeks. I cried and cried all night. Wala akong ibang naririnig kung hindi ang
hampas ng alon at ang mga hikbi ko.

Parang paulit-ulit na na nagpe-play sa utak ko ang mga nangyari. Paulit-ulit din na

parang sinasaksak ang puso ko. Wala na akong ibang gusto nung mga oras na yun kung
hindi ang tapusin na ang lahat. Yes. I�ve considered committing suicide that night.
Nate was everything to me and now he�s gone.

But I couldn�t do it. Nakikita ko ang mukha ng mga magulang ko sa tuwing susubukan
ko. I can�t leave them. I know how much they love me. Hindi ko kayang iparamdam sa
kanila ang nararamdaman ko ngayon. Ang iwan ng taong pinakamamahal mo.

Kung dati ay awa ang nararamdaman ko sa sarili ko. Ngayon ay puro galit na lang ang
natitira. Gusto kong ipamukha kay Nate na nagkamali sya sa pag-iwan sa akin.
Nagkamali sya sa pagsira sa akin. At kung iniwan man nya ako dahil sa ibang babae,
gusto kong ipamukha sa kanya na kayang-kaya ko din syang palitan.

At papatunayan ko sa kanya yun ngayon.

I grabbed the face of this guy who is now kissing my stomach despite my dress on. I
harshly kissed him. I invaded his mouth and let my tongue slip inside. I grasped
his ass and squeezed it. Napaungol sya sa ginawa ko. Hindi ko pinapakawalan ang mga
labi nya. I wanted to make him feel all of me. All that I have left.

He pulled my hair using his right hand, dahilan para mapatingala ako. Then he
kissed me the way I did to him. Hindi sya nagpapatalo sa akin. Hindi nya hinahayaan
na ako ang manguna. Naramdaman kong gumapang ang kaliwang kamay nya sa leeg ko.
Pababa sa dibdib ko. He cupped my breast so hard. I moaned in his mouth. Pero hindi
sya tumigil don. Ibinaba pa nya ang kamay nya hanggang sa makarating sya sa
pinakamaselang parte ng katawan ko. He cupped my sex.
�Ahhhhh..� I arched my back for the anticipation of another touch.

Pero hindi sya nakuntento doon. Ipinasok nya ang kamay nya sa loob ng undergarment
ko. I felt his hand on the wall of my womanhood. I can feel my wetness in his
hands.

Inihinto ko ang paghalik sa kanya. I leaned back to see his face. I know that he's
not Nate but I don�t care anymore. I move my lips closer to him but not touching.
�Fuck me� I whispered in his mouth.

I saw him grinned and pushed his hand more to my sex. I moaned again. �With
pleasure� he answered then carried me. Nakaramdam ako ng konting hangin nung
makaalis ako sa pagitan nya at ng pintuan.

My legs were wrapped between his hip. Pumasok kami sa isang kwarto at tsaka nya ako
itinapon sa kama. The bed was so soft kaya hindi ako nasaktan. He stands at the
side of the bed while looking at me. He�s freaking hot. His eyes were locked to
mine. I can see that it�s full of lust.

Tumayo ako mula sa kama at pumunta sa harapan nya. I kissed him again. Then my
hands went down his shirt. I took it off of him. I let my hands explore his
muscular body. I put my left hand on his nape to control the kiss while my right
hand continued its journey down his pants. I slip my hand inside his jeans. I
caress his manhood. Nang maramdaman kong nagugustuhan nya ang ginagawa ko. Inalis
ko ang kamay ko at ipinasok na ng tuluyan sa boxer�s nya. He gasped in surprise.
I�m now holding his sex in my hand. He�s big and hard.

He was practically moaning inside my mouth. Pero gaya kanina, hindi sya nagpatalo.
Tinulak nya ulit ako sa kama at dali-daling hinubad ang pants at underwear nya. Now
his totally naked in front of me. He leaned forward and ripped my dress off. NO!
that�s my favorite dress.

Ni hindi man lang nya ininda ang pagkasira ng damit ko. He suddenly buried his face
in my neck. He licked it over and over again. Pagkatapos ay bumaba ang halik nya sa
dibdib ko. He unclasped my bra with one hand and threw it away. He cupped both my
breast. This one is more pleasurable than he did awhile ago. My nipples immediately
hardened in his expert touch. I felt his lips on my right breast while his hand is
still cupping the other. It feels good.
�Ahhhh�� I produced a moan when he sucked my nipple. He sucked it so hard that it
almost bleed.

His free hand travel down my stomach to my navel. I was aching for his touch. I
lift my pelvic up to find some friction. I felt his smile from my chest.

�Don�t be so impatient� he whispered then sucked my other nipple.

Tumigil ang kamay nya sa pusod ko at hindi na yun bumababa pa. Shit, I want him
now. I use all my force to push him. Binaligtad ko ang posisyon namin. I�m now on
top of him. I didn�t give him the chance to react. I immediately grab his manhood.
I put my hand up and down his hard shaft. He groaned.

�Don�t be such a tease� I whispered in his lips. My hand went faster and faster.
Puro ungol lang ang sagot nya sa akin.

�Stop!� he screamed at me. But I didn�t listen. Sa halip na itigil ko ay mas lalo
kong binilisan. He groaned again like a lion. Nagulat ako ng inalis nya ang kamay
ko at ibinaligtad nanaman ang posisyon namin. He�s on top of me again.

�I want to fuck you first� he said then his hand immediately went in my sex. He
inserted one finger. He let it in and out of me.

�Ahhhhh..� napaungol nanaman ako. Then he inserted another one. Making my moan
louder.

But he didn�t stop there. He put his mouth on my sex and licked it. �Ahhhhh..� I am
so lost in the sensation that his giving me. Patuloy ang mga daliri nya sa
paglabas-pasok sa akin while his mouth is playing with my clit. Mas napabalikwas
ako ng sipsipin nya ang munting laman na iyon.

He continued this sweet torture. He�s so good at this. Mas lalo pa nyang binilisan
ang ginagawa nya ng maramdaman nyang malapit na akong makarating sa sukdulan ko.

And in one more lick, �Aaahhhhhh�� I exploded in his face. He took all of my juice.
Wala syang tinira.
Hindi pa ako nakakabawi ng lakas nang hilahin nya ako papalapit sa kanya. He open
my legs and inserted himself.

�Shit..� he said while pushing himself more to me.

I curled my arms around his neck for support. He was moving so fast and hard.

�Ahhhhh..� parang hindi natatapos ang mga ungol ko. He was giving me all the
pleasure that I need. Walang syang pinapalampas na oras. Patuloy lang sya sa
pagbayo.

I meet his every thrust in order to make it more intense. I can feel that I�m
building up again. When he felt that my body is starting to shake, he moved faster.
�Ahhhh..� I�m about to come.

�Surrender� he whispered in my ears. I know that I�m still holding back. Because If
I let go, it means that I�m also letting Nate go. At hindi ko alam kung kaya ko na.

He keeps on pushing himself in and out of me. Mas lalo syang bumibilis habang
tumatagal.

�Let go� he said again.

This is what I need. This is what I have to do. I want to stop hurting. I want to
forget. I want everything to be over. So I closed my eyes and let one LAST tear
fall down.

Goodbye Nate.

then we both reached our climax.

_______________________________________________

Chapter 3: http://www.wattpad.com/20491662-sfll-chapter-3#.Ues3zdJHKSo
o
ederlyne
Steph�s POV

Naggising ako dahil may mainit na hangin akong nararamdaman sa may batok ko. I open
my eyes and saw an unfamiliar place. Nakita kong may kamay na nakayakap sa akin. He
was embracing me from behind. Dahan-dahan akong humarap sa kanya. He was sleeping
like a baby.

Tatayo na sana ako pero biglang may kumirot sa bandang ulo ko. Ang sakit. Nahilo
ako bigla. This is the very reason why I hate drinking too much.

Kaya naman minabuti ko na humiga nalang muna ulit. Inalis ko yung kamay nya sa
pagkakayakap sa akin. Mabuti nalang at hindi sya naggising. I still can�t stand the
fact na may ibang yumayakap sa akin bukod kay.. Nate.

Hinila ko yung comforter to cover my naked body. Pinikit ko sandali ang mga mata ko
at inalala ang mga nangyari kagabi.

Napabuntong-hininga na lang ako. Tiningnan ko ulit ang lalaking nasa tabi ko. I
can�t believe I slept with a random guy. With a stranger. Natawa nalang ako sa
sarili ko kasi kahit pangalan nya, hindi ko alam.

After a couple of minutes, bumangon na din ako sa kama. I was so discreet. Ayoko
kasing maggising sya. I looked for my things. I pouted when I saw my dress. It was
totally ruined. Kinuha ko nalang ang mga ibang gamit ko at pumasok sa banyo nya.

Ang laki ng banyo. May Jacuzzi sa loob. Hindi maipagkakailang mayaman sya.
Nagdesisyon akong maligo muna. Ang lagkit kasi ng pakiramdaman ko.

I opened the shower and let the water run over my body. It�s so refreshing. Kumuha
ako ng konting shampoo at inilagay yun sa buhok ko. I massage it thoroughly then
rinse. Pagkatapos naman ay kinuha ko yung shower gel nya. It smells like him.

I soap my body everywhere. Sa bawat haplos ko, parang nararamdaman ko yung mga
kamay nung lalaki kagabi. Walang parte ng katawan ko ang pinalampas ng mga kamay
nya. He wasn�t gentle but it was fine.

I admit it.. last night was great. Pero hanggang dun na lang yun. Hindi ako
nagpunta dito sa New York para maghanap ng bagong boyfriend. I just needed a break
from everything.

Pagkatapos kong maligo, kumuha ako ng towel sa isang cabinet sa bathroom nya. I dry
myself and wrapped the towel around my body. I looked for a new toothbrush from the
other cabinet pero wala akong nakita. Well no choice, I used his toothbrush.

Magbibihis na sana ako pero naalala kong nasira nga pala ang damit ko. Dahan-dahan
akong lumabas ng banyo. Sinilip ko muna kung tulog pa ba sya. Tulog pa. Nakahinga
ako ng maluwag. Ayoko ko kasing abutan nya ako dito. Dumiretso ako sa walk-in
closet nya. It was huge and full of clothes.

Hindi naman ako nanibago sa bahay nya because I used to live in a penthouse too. I
went for a-year training in Canada after my graduation. I needed a place kaya naman
tumira ako sa penthouse ng isang hotel malapit sa training camp namin.

Kumuha ko ng damit na pwede kong isuot. I grabbed one sweat pants and a shirt.
Isusuot ko na sana yun pero.. hindi ako sanay ng walang underwear. Ayoko namang
isuot yung suot ko kagabi. I searched the other cabinet in the room. Pagbukas ko
nung isa, nakita ko yung mga boxer shorts nya..

�Seriously?� I told myself. I sighed in defeat. Kumuha nalang ako ng isa at sinuot
yun. Pagkatapos ay sinuot ko na din yung sweat pants nya at yung t-shirt.

I grabbed all my things in the bathroom including my ruined dress and my used
underwear. Nilagay ko yun sa isang paperbag na nakita ko sa walk-in closet nya.

He�s still fast asleep and I�m ready to leave. I stared at him for the very last
time.

Naghanap ako ng papel at pen sa paligid ng bahay nya. I think it would be so rude
not to leave any message.

�Thank you for last night�

Then I left it on the side table near him. Palabas na sana ako nang makita ko yung
jacket nya sa may pintuan. Well, ang nipis din kasi nung shirt na suot ko. Kaya
naman kinuha ko na din pati yung jacket.
After leaving the building, I went straight to the central park. Hindi ko na
pinansin ang suot ko. Gusto ko lang maglakad-lakad muna bago bumalik sa hotel.

I took a deep breath and enjoy the fresh air. I�ve been in New York for three weeks
now. Kung natuloy lang yung kasal, dapat nasa Greece ako ngayon. Dun kasi namin
napili ni Nate na mag honeymoon.

Its funny how one incident can change your whole life.

Alam ko si Nate lang ang nawala sa akin. But he�s my life.. or at least he was.
Hindi ko alam kung paano magsisimula ulit. Buong buhay ko kasi, nakaplano na ng
kasama sya. Naiiyak nanaman tuloy ako. That guy at the bar is right, I�m so
pathetic. Iniwan na nga ako pero hinahabol-habol ko pa rin.

Noong unang dalawang-linggo ko dito sa New York. I did nothing but to keep on
calling and calling his phone. Nagtetxt ako sa kanya everyday. I check my email
every hour to see if he responded to my messages. Paulit-ulit kong tinatanong sa
kanya kung anung problema. Bakit sya umalis? Bakit nya ako iniwan?

I just need an explanation. Pero kahit yung simpleng bagay na yun, hindi nya
ibinigay. Halos mabaliw na ako sa kakaisip kung anung maling ginawa ko sa kanya
pero parang wala syang pakialam. Wala akong natanggap na sagot sa lahat ng tawag,
text at email ko sa kanya.

�You should�ve called me� nagulat ako sa pamilyar na boses na narinig ko mula sa
likuran. I know that voice. Lumingon ako para tingnan kung tama ang hula ko.

I ran towards him and he hugged me tightly. Bumuhos ang luhang kanina ko pa
pinipigilan. �Kuya� I said in between my sob. �Nate lef�� hindi ko na natapos ang
sasabihin ko dahil nagsalita sya.

�I know. I know. I was there� na shock ako sa sinabi nya dahilan para kumawala ako
sa pagkakayakap sa kanya.

3 years ng nakatira ang kuya ko sa Canada. Wala pa syang pamilya pero gusto nya
kasing maging independent kaya nagsarili sya agad pagkatapos makagraduate. May
stable na trabaho na sya dun. Kaya nga mas pinili ko dati na dun mag training para
magkasama kami. Kaso lang malayo yung bahay nya sa training camp kaya kumuha pa ako
ng penthouse.

Close kami ng kuya ko. Sya ang kakampi ko sa lahat ng bagay. I told him about the
wedding right after Nate proposed to me. Pero sabi nya, hindi daw sya makakapunta
kasi hindi nya pwedeng iwan yung trabaho nya.

�I wanted to surprise you, pero ako ata ang nasurprise sa nangyari� He chuckled.
Pinunasan nya ang mga luha ko.

�Paano mo nalaman na andito ako?� tanong ko sa kanya

�I�m your brother. I know things.� hindi ko naintindihan ang ibig nyang sabihin
pero niyakap ko nalang sya ulit. Matagal-tagal din kaming hindi nagkita. Miss na
miss ko sya.

�Buy me some breakfast, I�m starving.� I told him when I found the energy to
release from his arms again.

Kinuha nya ang paperbag na hawak ko at tsaka inayos ang nagulo kong buhok. He gave
me a you�ll-be-okay smile bago nya ako akbayan.

�Bakit ganyan ang suot mo?� tanong nya sa akin habang tinitingnan ako mulo ulo
hanggang paa.

I smirked. Nakakatawa naman kasi talaga ang suot ko. �Long story.� sagot ko sa
kanya at naglakad kami papunta sa pinakamalapit na caf�.

Justin�s POV

�Hey, man!� bati ko sa nakatalikod na bartender.

�Sir Justin.. Mukhang maaga po ata kayo masyado ah. Hindi pa po naguumpisa yung
party dito.� Sagot nya naman sa akin habang pinupunasan ang mga baso sa harap nya.
Ala una palang naman kasi ng tanghali. Kaibigan ko ang may-ari ng club na to. Si
Tyler. Pinoy din sya, kaya naman karamihan ng mga empleyado na kinuha nya ay kapwa
Pilipino.

�Sinadya ko talagang pumunta dito kasi gusto kong makausap si Rico. Andyan ba sya?�

�Opo sir. Sandali lang po at tatawagin ko� agad naman pumunta si Marvin sa may
kitchen at tinawag ang kasama nya.

Si Rico yung bartender na nakaduty kagabi.

�Sir, bakit po?� tanong ni Rico

�Naaalala mo ba yung kasama kong babae kagabi?� I eagerly asked him

�Sir, marami po kayong kasama kagabi eh� Nakangising sagot nya.

�Yung katabi ko dito sa may bar.. Yung maputi na mahaba yung buhok� Pilit kong
minomostra sa kanya yung itsura nung babaeng sinasabi ko.

�Ahhh yung, nakablack sir?� pag-alala ni Rico

�Oo, yun nga. Kilala mo ba yun?� tanong ko sa kanya

�Naku, hindi po sir eh. Kagabi ko lang kasi yun nakita dito� paliwanag nya

�Bakit sir, hindi ka ba naka-score?� natatawang tanong ni Marvin habang patuloy sa

pagpunas ng mga baso.

I chuckled when I remember what happened last night. Pagpasok pa lang nya dito sa
club, napansin ko na agad sya. Ang amo ng mukha pero ang wild ng katawan. Kitang-
kita ang curve ng katawan nya dahil sa kapirasong telang bumabalot sa kanya.
Pinagmasdan ko muna sya. Since mag-isa lang naman sya, sa may bar sya umupo. Medyo
tumaas yung dress nya nung umupo sya. I now have a perfect view of her long legs. I
don�t think she came here to party kasi mukhang problemado at nakakailang shot na
sya ng tequila.

After some time, hinawi nya yung buhok nya sa likod at pinunta lahat yun sa isang
balikat nya. Her sexy back flashed to me. I can feel my evil smile from within.
Hmmmmm.. Another victim.

Lumapit ako sa kanya. �Mind if I join you?� I immediately told her then give my
very seductive smile.

Tiningnan nya ako pero hindi sya nagsalita. Pagkatapos ay ibinalik nya ang kanyang
atensyon sa tequila na iniinom and pretended as if I wasn�t there.

I was surprised. My smile didn�t work? That�s a first. Usually, sa unang tingin ko
palang, bumibigay na agad sa akin ang mga babae. How much more kung ngitian ko pa
sila? Hmmmmm.. I�m up for a little challenge tonight.

Umupo ako sa tabi nya. I had the opportunity to stare at her more closely. She�s
really beautiful but I�m not that impress. I�ve been with so many women. Merong mga
model, beauty queen, actress at iba pa na talaga namang nakakamangha ang ganda.
She�s above average but not quite the best I�ve seen.

I cleared my throat before speaking again. �I just can�t seem to find the reason
why a beautiful lady like you is drinking alone on a Wednesday night.� I said in a
flirty way.

�It�s Wednesday?� she finally talked to me.

�Last time I check� I told her.

�I didn�t even know� she chuckled then took another shot of tequila. �When are you
going to stop staring at me?� she told me without even looking. I somehow laughed
at the back of my mind. She must�ve notice by now that I�m really checking her out.

�Why would I stop? You�re such a fine view.� I was about to move closer to her when
I saw a ring on her left hand. �Are you married?� the words just slipped out of my
mouth before I can even stop it.

She was shocked by my sudden question. Pero imbis na magalit ay bigla syang tumawa.
Tumawa ng tumawa. Did I say something wrong? It really looks like a wedding ring.

She took another shot before facing me. She�s really drunk now. �I was supposed to
be. But you know what? My groom left me� then she laughed again. �During the
ceremony.. Can you believe that?�

Pagkatapos ay tuloy-tuloy nyang kinuwento ang lahat ng nangyari. Nagulat na lang

ako sa sarili ko na nakikinig na pala ako sa kanya. I�ve always hated drama. But
she looks so cute when she talks fast.

Hindi ko na sana sya papatulan pa because she seems really troubled. And I hate
troubled women, sakit sila sa ulo. But everything changed when I asked her to dance
with me. From a pitiful, loser woman, she turned into a hot, wild party girl.

Mas nadagdagan pa ang pagkagusto kong angkinin sya nang magpunta kami sa baseball
stadium. I let her scream and pour herself out. At that moment, I realized. She
wasn�t pathetic. She was badly hurt.

But she�s also strong.

Dinala ko sya sa bahay ko. Nasa elevator palang kami, ramdam ko na agad ang init na
bumabalot sa katawan ko. Hawak-hawak ko sya bewang para hindi sya mahulog. She can
barely walk because of drunkenness. She was too close to me that I can smell her.
And she smells good despite the sting of alcohol that lingers in her clothes.

Pagpasok na pagpasok namin sa penthouse. Sinunggaban ko sya agad. She�s damn

delicious. Hindi ko alam pero parang uhaw na uhaw ako sa halik nya. Pero mas lalo
akong nag-init ng sabayan nya ako. I went crazy when I tasted her tongue.

The pleasure that she gave me last night was beyond my control. It was addicting.
Para bang gusto kong ulit-ulitin ang mga nangyari. Pero nagulat ako ng paggising ko
nung umaga ay wala na sya. That�s another first.

Ngayon lang ako iniwan ng babae sa kama. But what�s more surprising is her note.
�Thank you for last night?� I chuckled when I saw it. She�s really one of kind.

The thought of her turns me on again. She�s really driving me crazy. Bumangon na
ako agad at dumiretso dito sa club. I need to find out who she is. Because I want
her and I swear I�m going to get her.

Napabuntong-hininga nalang ako nang makabalik ang pag-iisip ko sa kasalukuyang

nangyayari. �Rico, basta kapag bumalik dito yung babae, tawagan mo ako agad� It
sucks that I don�t even know her name. Hindi ko tuloy alam kung saan magsisimulang
maghanap.

�Sige po sir, wag kayong mag-alala, ipagtatanong-tanong ko din po sa iba kong

kakilala� Sagot naman nya

�Ocge, salamat. Sabihin nyo nalang kay Tyler na dumaan ako.� Nagpaalam na ako sa
kanila

Kung sino ka mang babae ka, mahahanap at mahahanap din kita.

Because whatever Justin wants, Justin gets.

______________________________________________

Chapter 4: http://www.wattpad.com/20491706-sfll-chapter-4#.Ues379JHKSo

Steph�s POV

�Wake up, Sunshine� pilit na gising sa akin ni Kuya. It�s been 3 days since he
visited me. At hanggang ngayon, andito pa rin kami sa New York. Ayoko pa kasing
bumalik sa Pilipinas. Hindi ko pa kaya.

�It�s too early!� I yelled at him then cover my head with a pillow.

�Anung too early? Look, the sun is so up! Tanghali na! Bumangon ka na dyan�
Pagkatapos ay inalis nya ang unan na panangga ko. Minsan talaga makulit din tong si
Kuya eh.
�Halika na.. Labas tayo. Anung gusto mong gawin? Shopping? Movie??� sunod-sunod na
tanong nya sa akin habang patuloy sa pagyugyog sa katawan ko. �How about bowling?
I�m pretty sure you would like to kick my ass again in that game�

�As much as I want to kick your ass again in bowling, I�m not in the mood. Ikaw na
lang. Dito na lang ako sa hotel� tanggi ko sa kanya. Pilit ko syang tinutulak
palayo sa kama ko para hindi na nya ako guluhin. But it was useless.

�Stephanie. Ganito nalang ba palagi ang gagawin mo sa buhay mo? Come on! Walang
mangyayari sa�yo kung magmumukmok ka lang dito maghapon� mabuti naman at huminto na
sya sa panggugulo sa akin pero hindi sya umalis sa tabi ko. �And I hate to say this
but, you look really fat�

Parang nabuhay lahat ng dugo ko sa sinabi nya. I looked at him and he was grinning.
�I hate you!� sabay hampas ko sa kanya.

He just laughed at me. �Bumangon ka na kasi dyan.. Let�s have some fun today� sabi
nya sabay gulo sa buhok ko. Argh! He never loses that habit of messing with my
hair. Pagkatapos ay tuloy-tuloy na syang nagpunta sa cr para maligo.

As much as I want to bury myself on my bed, I just couldn�t anymore. I feel like my
head is breaking into two since I�ve been lying there for 18 hours. Kaya naman
nagdesisyon na din akong bumangon at sumilip sa bintana. We�re on the 15th floor so
we have a nice view of the city.

I�ve been to many different places but New York has always been my favorite. Its
beauty is astonishing. Lalong lalo na sa gabi kapag naghalo-halo na ang mga ilaw sa
bawat building at mga sasakyan. Alam ko sinasabi ng mga tao na masyadong maingay
dito sa New York, na lahat daw ng tao masyadong busy. Parang walang bakasyon. Pero
para sa akin, all the noise and tic-tac actions show that the city is full of
dreams. Full of Life. Happiness in short.

I was in the middle of admiring how beautiful the city is when I heard my brother
screaming at the bathroom.

�What?!.. Alright, alright� Yes, she�s with me.. Bye� parang may kausap ata sya sa
telepono. Ilang segundo pa ay lumabas sya suot ang bathrobe nya. Nakita kong may
pag-aalala sa mukha nya.

�Hey, what�s wrong? Sinong kausap mo?� I asked him out of curiosity
�It�s dad.. Mom is in the hospital.�

�What? Is she alright? What happened?� hindi ko na din napigilan ang pag-aalala.

�I still don�t know. I�m going back to the Philippines. If you want to stay he��

�No, I�m going back with you� tutol ko sa kanya.

�Are you sure?� halatang inaalala nya din ang kalagayan ko.

�Of course, we�re talking about mom here� Sa totoo lang, hindi ko alam kung kaya ko
ng bumalik sa Pinas at harapin lahat ng iniwan ko. Ramdam ko pa rin ang sakit at
kahihiyan sa puso ko, pero hindi ko naman kayang maiwan na lang dito habang alam ko
na nasa ospital ang mommy ko. Pakiramdam ko tuloy ako ang may kasalanan kung bakit
nangyari to. I shouldn�t have left them. I should�ve been stronger.

I immediately packed my things while my brother took care of our plane tickets.
Wala pang isang oras ay natapos na ako agad. I want to go back as soon as possible.
I want to see my mom as soon as possible.

Habang nageempake ako, nakita ko yung sweat pants, shirt at boxer shorts na hiniram
ko dun sa lalaking naka.. well, one night stand is the right term I guess. The
thought of him somehow put a smile on my face. �I wonder who you are� I felt crazy
talking to his clothes.

Justin�s POV

It�s been 3 days since that night. Pero hanggang ngayon, hindi ko pa rin sya
nakikita. Nagpupunta ako sa club every night pero hindi naman sya bumalik dun. Wala
pa ring nakukuhang kahit anung impormasyon sina Rico at Marvin.

I sighed. �Bakit ba masyado kang mailap?� sabi ko sa note na iniwan nya sa akin. I
was expecting to see her number on that note pero wala. It was just a plain �thank
you for last night�.
I really wonder why she left in the morning. Hindi kaya nya nagustuhan? Well,
that�s kinda impossible because she came twice. She liked it. I know she liked it.

Oh! I can�t believe I�m questioning my performance. I know I suck at a lot of

things but not sex. It�s my field of expertise. Well, this is really frustrating.

I�ve decided to take a jog to clear my mind. I moved around the block a couple of
times nang biglang nahagip ng mata ko ang isang pamilyar na mukha. Lumabas sya sa
hotel hila ang isang maleta. I moved closer just to make sure. Yes, It�s her.

Dali-dali akong tumakbo papalapit sa kanya pero bigla syang sumakay sa taxi na nasa
harapan nya. Pinilit ko pa ring habulin yung sasakyan but it was way faster than I
am. Argh! I was this close.

Bumalik ako sa hotel kung saan ko sya nakitang lumabas. I hurriedly went to the
front desk. �Good morning sir, Are you here to check in?� bungad sa akin nung babae

�Yeah� sagot ko naman sa kanya. Mapapacheck-in pa tuloy ako ng hindi oras. Alam ko
naman kasing hindi ko pwedeng itanong nalang ng basta-basta ang isang personal
information.

�How long are you staying sir?� tanong nya ulit sa akin

�Just for tonight. But ahmm.. I want the room of that lady who just checked out
like a minute ago� she seemed confused with what I said.

�She was wearing a lime green dress� I added and show her my very flirtatious eyes.

�Oh, you mean Ms. Sandoval�s room.. That�s the executive suite sir but it will take
a few moment because our room service are still cleaning it, so if you wa� �

�I�m willing to wait� I interrupted then give her a smile

�If you insist� then she smiled back.

�You know what; she�s actually a friend of mine from way back. But I was really
embarrass when I bumped into her outside because I forgot her name� I chuckled
pretending not to have any agenda.

�Oh I know the feeling sir. But her name�s Stephanie� Jackpot! I hide my grin and
pretended as if I wasn�t waiting for that information. �She�s been here for almost
a month.�

�Oh yeah, Stephanie. I remember now.� I am such a liar.

�Can I just wait in the lobby?� I peeked at her name tag �Marian?�

�Of course, sir. I�ll just call you when your room is ready� then another flash of
smile from her again

�Alright. By the way, your smile is as lovely as your name. I�ll make sure to
remember it� then I winked at her before going to the lobby. Kailangan naman ng
konting pakunswelo sa naibigay nya sa aking impormasyon.

Gaya ng sabi ko, nagpunta ako sa lobby. Umupo muna ako dun habang naghihintay at
nag-iisip.

Bakit kaya sya nagmamadali kanina? Saan kaya sya papunta? Pabalik na kaya sya sa
fianc�e nya ngayon? I wonder if they got back together. Well, hindi naman siguro
kasi mag-isa lang syang lumabas kanina sa hotel and she seemed very worried. Kung
nagkabalikan man sila, dapat masaya sya.

Isa lang ang paraan para masagot lahat ng tanong ko. I took my phone out and called
someone. �Hi, Alexis� I said in a very enthusiastic voice.

Alexis is an employee at the airport. Madalas kaming
din ako sa kanya kaya naman bigla ko nalang inihinto
mabilis magsawa. Kaya naman kapag boring na, move on
Pero syempre, hindi ko binura yung number, you know,
call or something like this.
lumabas dati pero nagsawa na
ang lahat. Ganun talaga ako,
na. Marami namang iba dyan.
for emergency cases like booty

�Hey Justin! I miss you!� sagot naman nya

�Oh, I miss you too babe. Sorry if I wasn�t able to call you for the past few
weeks. I was just a little busy.� Bola ko naman sa kanya. Gaya kanina, kailangan ng
konting pakunswelo para makuha ang gusto.

�Well, I was a little mad about that but since you called me now, you�re forgiven!�
then I heard her giggled on the line.

�You�re really sweet. But honey, you know, my friend asked me for a little favor.
She�s looking for a girl named Stephanie Sandoval and I thought maybe you could
help me?� medyo nilambingan ko pa ang boses ko. �I just need a copy of her profile,
please?�

�Oh Babe, you know it�s against our policy to give personal information of our
customers�

�I know. I know. But my friend really needs it and I owe him a lot. So, please?�

�Babe, I might get fi��

�Please? For me?� I was trying so hard to sound sweet and not too desperate.

Narinig ko nalang syang napabuntong-hininga sa kabilang linya. �Okay, how about

I�ll give it to you over dinner?�

�Perfect!� Two points for me today. �I can�t wait to see you tonight� then I
grinned at my phone

She seemed satisfied with what I said. �Me too.� Nararamdaman kong nakangiti na sya
ngayon. Madali lang naman talaga pasayahin tong si Alexis. Kaya nga madali akong
nagsawa sa kanya. Masyado kasing easy to get.

�I have to go now, I�ll just see you later� I told her

�Alright, I love you!� then I hang up the phone.

Mabilis kong tinapos ang dinner ko with Alexis. Hinatid ko din sya agad sa
apartment nya pagkatapos naming kumain pero hindi na ako pumasok sa loob. I told
her I�m really tired. She was disappointed but when I kissed her and said �some
other time�, biglang nag-iba ang mood nya.

Bumalik ako agad sa hotel kung saan ako nagcheck-in kanina. Sayang naman kasi kung
hindi ako dito matutulog eh nagbayad na ko. Binuksan ko yung envelope na binigay ni
Alexis. Everything was there �birth certificate, a photocopy of her passport,
Identification card, etc.

Pero may isa akong nabasa na ikinagulat ko.

�Oh this is going to be more fun than I expect it to be.

________________________________________________

Chapter 5: http://www.wattpad.com/20491776-sfll-chapter-5#.Ues4ntJHKSo

CODE OF CONDUCT

Steph�s POV

�Ma, ako na dyan.� Bawal ko kay mommy habang inaayos ang mga pinag kainan namin.
Kakalabas lang namin ng ospital kahapon. High Fever lang naman ang naging sakit
nya, masyado lang nag over react itong si daddy at si kuya, napauwi tuloy ako ng di
oras. Pero kung sa bagay, mas okay na din ito. Hindi ko naman pwedeng takasan
nalang habambuhay ang mga nangyari.

Tinawag ko na yung mga katulong namin para ayusin ang lamesa, kakatapos lang kasi
ng tanghalian. Nakakamiss din ang pinoy food, noong nasa New York kasi ako ay puro
burger at pasta lang ang kinakain ko.

�Josh, anung ginagawa mo dito? Bakit mag-isa ka?� Nakita ko kasi sya sa may veranda
na nakaupo at para bang hindi mapakali. Si Josh ang nakababatang pinsan ko. Anak
sya ni Tito Richard, ang bunsong kapatid nila mommy.

�Kinakabahan kasi ako ate Steph� sagot naman nya sa akin.

�Kinakabahan? Bakit?�
�Eh kasi, tumawag sa akin yung sekretarya ko, malapit na daw dito si Mr. Madrigal,
ung gustong mag-invest sa company ko� magkahalo ang excitement at kaba sa boses
nya.

22 years old palang itong si Josh pero may sarili na syang kumpanya. Pagkatapos nya
kasing makagraduate ng college ay binigyan sya ni Tito Richard ng capital para
makapagpatayo ng sariling negosyo. Nagmamanufacture sya ng mga furnitures at
kasisimula pa lang nya noong nakaraang tatlong buwan.

�Talaga?! Wow, congrats Josh! kakasimula mo palang pero may nakuha ka na agad na
investor.. Bilib na talaga ko sa�yo!� hindi ko na naitago ang sayang nararamdaman
ko. Malapit din kasi sa akin si Josh. Halos magkasama kaming lumaki dahil hindi
naman nalalayo ang agwat namin. Masaya nga ako na dito sila nagtanghalian ngayon
kasi dinalaw din nila si mommy.

Ngumiti sya sa akin. �salamat ate Steph, tamang-tama nga ang tyempo nung investor
na �to kasi kailangan ko din talaga ng malaking pera ngayon para sa mga bagong
machines na balak kong bilin� pagkatapos at tumayo sya sa kinauupuan nya at
sumilip-silip sa may kalsada.

�Sana magustuhan nya tong proposal ko� dagdag nya habang hawak-hawak ang isang
folder.

Ilang segundo pa ay biglang may pumaradang black BMW na convertible sa harap ng

bahay namin. Ito na ata yung hinihintay ni Josh. Infairness, ang bait naman ng
investor na to at talagang sya pa daw ang nag-insist na dito nalang sa bahay namin
puntahan si Josh. Linggo kasi ngayon kaya walang opisina. Siguro gusto nya talaga
yung mga produkto ni pinsan. Kung sa bagay, high class naman kasi yung mga
furnitures nya. Yung sofa nga namin sa living room ay sya ang gumawa.

Tumabi ako kay Josh at tinapik ang likod nya. �Goodluck, insan. Kayang-kaya mo
yan.� bulong ko sa kanya

Bago pa man ako makaalis ay biglang bumaba ang isang matipunong lalaki sa kotse.
Naka V-neck shirt ito ng puti at naka black na maong jeans. Gusto ko sanang
maaninag yung itsura nya kaso lang naka ray-ban shades sya kaya hindi ko masyadong
makita.
Agad naman syang pinagbuksan ng gate ng mga kasambahay namin. Aalis na sana ako
pero biglang hinawakan ni Josh ang kamay ko. �Samahan mo muna ako, ate Steph. Baka
ma-utal ako� na feel kong medyo nanlalamig ang mga kamay nya. First investor nya
kasi to kaya kinakabahan talaga sya ng todo-todo.

Kaya naman nagpasya nalang ako na samahan sya. Nasa business industry din kasi ako
kaya kahit papano ay may alam naman ako sa mga ganitong bagay. Pagkalapit na
pagkalapit nung lalaki sa amin ay agad iniabot ni Josh ang kamay nya. �Good day,
Mr. Madrigal. I�m Joshua Villegas, the CEO of MBB�

Inabot naman nung lalaki yung kamay ni Josh at nag shake hands sila. �I already
have here the proposal and the contract. Kung may tanong po kayo, sabihin nyo lang
po agad� pagkatapos ay iniabot ni Josh ang folder dun sa lalaki.

Kinuha lang nung lalaki yung folder pero hindi nya yun binuksan. �I just have one
condition Mr. Villegas�

�Anything, sir� agad namang sagot ni Josh habang ako ay nakatitig lang sa kanilang
dalawa. Pero nagulat ako nang ibinaling nung lalaki yung tingin nya sa akin at
biglang ngumiti.

�I want a day with Ms. Sandoval� sabi nung lalaki sabay hubad sa shades na suot
nya.

Oh my God.

It�s him.

I stared at him for awhile. Totoo ba �to? Sya ba talaga �to? Pero pano? Paano nya
ako nahanap at paano nya nalaman ang pangalan ko? Hindi ko naman natatandaan na
sinabi ko yung pangalan ko sa kanya. O baka naman hindi ko nalang matandaan sa
sobrang kalasingan ko?

�Pardon, sir?� pambawi ni Josh sa pagkagulat ko.

Kinakausap nya si Josh pero sa akin pa din sya nakatingin. �I�m willing to invest 5
million pesos in your company kung papayag si Ms. Sandoval na makasama ko sya ng
isang araw� pagkatapos ay ngumiti sya ulit sa akin.
Hanggang ngayon ay nakalutang pa rin ang pag-iisip ko sa nangyayari. Hindi ako
makapagsalita. Baka naman nananaginip lang ako. Impossibleng nandito sya sa
Pilipinas. Imposible.

Pero nagising ang pag-iisip ko ng subukan nyang hawakan ang kamay ko. Agad akong
napaatras sa ginawa nya. �Pinoy ka?� hindi ko na naiwasang hindi itanong.

He chuckled. �I was also surprised when I found out that we came from the same
race�

�Anung ginagawa mo dito?� parang ang dami kong gustong itanong sa kanya.

�Alam mo kasi Ms. Sandoval, 7 days ago, when I was in New York, I�ve had a taste of
heaven� he sounded so seductive. �And I haven�t had enough of that, so I came back
here in the Philippines to see if I�ll be able to taste it again� hindi nya inaalis
ang tingin nya sa akin habang sinasabi ang mga pamang-akit na salitang ito. I know
what he�s referring to. Yes. We did it 7 days ago.

�Let me rephrase that, I came back here in the Philippines to GET IT AGAIN� he gave
a good emphasis on the last three words. Wait, get it again? What is that suppose
to mean?

�So pano Mr. Villegas, is it a deal?� tanong nya kay Josh na ngayon ay halatang
gulat na gulat sa nangyayari.

Bubuksan na sana nya yung folder pero pinigilan ko sya. �Are you trying to buy me?!
� I was kinda pissed on what he said. Anung akala nya, porket nakuha nya un sa New
York, makukuha nya ulit kahit kelan lang na gusto nya? �And are you saying that I�m
just worth 5 million pesos to you?!� Masyado naman atang cheap ang tingin sa akin
ng lalaking ito.

Lumapit sya ng bahagya sa akin. �No Ms. Sandoval, I�m not trying to buy you. I�m
trying to buy your day and I�m saying that I�m willing to pay 5 million pesos just
to spend a day with you.� Pagkatapos ay ngumiti sya na para bang sya ang nananalo
sa laban na to.

�Ahhmmmm.. Is there something wrong?� singit ni Josh habang nag-aaway ang mga mata
namin ng lalaking to. I totally forgot about him being here.
�Wait lang ha� sabi ko kay Josh pagkatapos ay hinila ko ung lalaki papunta sa likod
ng bahay.

Kaming dalawa nalang ngayon ang nandito kaya naman mas nakahinga na ako ng maluwag.
�Alam mo kung laro-laro lang to para sa�yo, wag mo ng idamay yung pinsan ko kasi
nagtatrabaho sya ng maayos. Bakit ka ba talaga nandito? Ano bang gusto mo?�

�Sinabi ko naman na diba? I want you.� Tuloy-tuloy na sabi nya. �I. Want. Every.
Inch. Of. You. Again.� He said each word very slowly while his hands where pointing
from my head to toes.

�Look, what happens in New York, stays in New York� I made sure that my voice was
very serious.

�Oh come on! Let�s not deny it Ms. Sandoval. I know how your body responded to my
touch. I know how much you liked it. And I am very much willing to do it again.�
This guy doesn�t really know how to behave.

�Fine. I admit it. That night was great. Pero gusto kong malaman mo na hindi ako
ganung klase ng babae. I was way too drunk and emotional that night. My life was a
total mess and I felt the need for an escape that�s why I did it.� I said on my
defense but it seems like he wasn�t convinced. �I�m sorry if I gave you the wrong
impression but what happened between the two us, was just a one night thing and I
swear it will never happen again� I made sure that my intentions are very clear.

�Believe it or not, I�m also trying to help you here. Alam ko naman na hindi mo
kasalanan kung bakit ganyan ang buhay mo ngayon. It was that fucking-bastard-who-
left-you-in-your-own wedding's fault. Naiintindihan ko naman na, nasaktan ka. Pero
ang sinasabi ko lang, wag mong hayaan na tumigil yung buong buhay mo dahil lang sa
pagkakamali ng lalaking minahal mo.� hinawakan nya ang magkabilang braso ko at
pilit na pinaiintindi ang sinasabi nya. �Live your life, Stephanie. Wag mong
sayangin yung buhay mo sa pagigigng malungkot. Sa pag-iyak iyak mo. Ikaw na rin
mismo ang nagsabi diba? What happened was great. It was fun. So why don�t we
continue it? Let�s continue living our life to the fullest and having fun with each
other�

Hindi ko inakala na kahit papano ay may sense din palang kausap ang lalaking ito.
Tama nanaman sya, hindi ko dapat sinasayang ang buhay ko dahil lang sa
pagkakamaling hindi naman ako ang gumawa. Pero.. hindi ko pa rin kayang gawin ang
gusto nya. I'm not yet ready to engage in any relationship. Mapa-romantic
relationship man o sex relationship.
�I�m really sorry� yun na lang ang naisagot ko sa kanya. Inalis nya ang
pagkakahawak sa akin at tumayo na sya ng diretso.

�Alright, I guess it�s not a deal for Mr. Villegas� pagkatapos ay umalis sya agad
sa harapan ko

�What?! Wait!� pilit ko syang hinabol at humarang ako ulit sa harapan nya �Sabi ko
naman sa�yo wag mo ng idamay yung pinsan ko dito. He badly needs your investment.�

�Ms. Sandoval, I already made up my mind. Papayag lang ako sa offer ng pinsan mo
kung papayag ka din sa offer ko. I was just asking for one day Ms. Sandoval. ONE
DAY. Pero ayaw mo yata eh. Why? Are you afraid?� nakangisi pa sya habang sinasabi
ang mga ito. Nakakainis!

Sabi ko na nga ba, may pa �I�m also trying to help you� pa syang nalalaman kanina.
Dinadaan pa nya ko sa mga salita nya. Eh ang gusto nya lang naman talaga ay makuha
yung ipinunta nya. But I can�t let Josh down.

�Josh! Josh!� sigaw ko sa kanya since alam ko naman naghihintay pa din sya sa
veranda hanggang ngayon.

Agad naman syang lumapit sa amin. Kinuha ko ung folder na dala nya at saka iniabot
kay Mr. Madrigal. �Sign it now� sabi ko sa kanya sabay bigay ng ballpen

Napangiti naman sya. �Give me five minutes to read this� sambit nya

�No, sign it now or the deal is off� pananakot ko sa kanya. Halatang nagulat sya sa
sinabi ko.

�I�m a businessman Ms. Sandoval, I have to make sure that my money wi��

Pinutol ko ang pagsasalita nya. �Now look who�s afraid� ginaya ko ung pagsasalita
nya sa akin kanina. Two can play this game Mr. Madrigal.

Nakahinga ako ng maluwag nung pirmahan nya ang mga papeles. Finally, Josh is safe.
Agad nyang binigay kay Josh ang folder at magalang naman na nagpaalam ang pinsan ko
sa kanya.
We we�re staring at each other hanggang sa tuluyang makaalis si Josh. �I�ll be
expecting to get a lot tomorrow�

I chuckled at him. �I said yes on spending the day with you Mr. Madrigal but I
never said yes to have sex with you again� I straightforwardly said. Medyo
kinakabahan na ako ngayon pero syempre hindi ko pinapahalata. Dapat yung mukhang
matapang. Yung palaban. Para naman medyo masindak sya at hindi nya isipin na easy
girl ako.

�So, you don�t want to have sex with me?� He asked in a very flirty way habang
papalapit sya ng papalapit sa akin. Nanatili ako sa kinatatayuan ko, hindi ako
gumagalaw para hindi nya mahalata na medyo naiilang ako kapag lumalapit sya. Dapat
cool lang ako. Kunwari wala syang effect sa akin.

�I don�t want to have sex with you� He was almost an inch away from my face when I
said it. Akala ko hahalikan nya ako pero bigla nyang nilihis ang mukha nya papunta
sa tenga ko.

I winced when he grabbed my hips and pulled me closer to him while his lips were on
my ears. �Wag kang magsalita ng tapos, baka mamaya kainin mo yang mga sinasabi mo�
he whispered in my ears then I felt his tongue on my earlobe. I tried not to moan
from what he was doing to me.

�I�ll see you tomorrow, Ms. Stephanie Sandoval� sabay bitaw sa pagkakahawak sa
akin.

Bago pa sya tuluyang makaalis, lumingon sya ulit sa akin at ngumiti. �By the way,
My name is Justin. Justin Madrigal.� Pagkatapos ay nagpunta na sya sa kotse nya at
pinatakbo iyon ng mabilis.

Steph's POV

Alas otso na ng gabi at kakauwi lang nila Josh. Kanina pa nga nya ako kinukulit
tungkol kay Justin. Ang dami nyang tanong. Kung sabagay, sino ba naman kasi ang
hindi magtataka kung ang investor mo ay humihiling ng date sa pinsan mo kapalit ng
pera nya?
Habang patuloy ako sa pag-alala ng nangyari kanina ay biglang may kumatok sa kwarto
ko.

"Pasok" sagot ko naman sa kung sinuman ang tao sa labas

"Steph, busy ka ba?" si kuya pala.

"Hindi naman, bakit?" sagot ko sa kanya. Sinenyasan ko syang pumasok sa kwarto at

umupo sa kama ko. Sinunod nya naman ako at tahimik lang na tumingin sa akin.

"May gusto ka bang ikwento sa akin?" tanong nya agad.

Ganito talaga lagi si Kuya Matt. Tuwing may problema ako o kaya may malalim na
iniisip, palagi nyang napapansin agad kahit na itinatago ko. Kaya nga wala akong
naisisikreto sa kanya kahit isa.

Hindi ako agad nakapagsalita sa tanong ni Kuya. Nagdadalawang-isip ako kung

sasabihin ko ba sa kanya. Nakakahiya kasi. Pero hindi sya tumigil sa kakatitig sa
akin hanggang sa ako na din ang sumuko. "Ano kasi ihh.." humingi muna ako ng
malalim.

"Naaalala mo yung lalaking kinuwento ko sa'yo sa New York? Yung nakilala ko sa

bar?" paliwanang ko sa kanya. Tumango naman sya at naghintay lang sa susunod kong
sasabihin.

"He's here. Sya yung investor na hinihintay ni Josh kanina"

"So?" sabi nya

"Anung so?" sagot ko naman

"Eh anu naman ngayon kung andito sya? Bakit bawal ba?! Oo mayaman tayo, pero hindi
naman natin nabili yung Pilipinas." Pabirong sabi ni Kuya.
"Kuya naman eh!" sabay suntok ko sa braso nya. Matipuno din ang katawan ng kuya ko
kaya alam ko na hindi nya ininda ang ginawa ko. Parang ako pa nga ang mas nasaktan.

"Anu ba kasi talagang problema, Steph? Nanliligaw ba sa'yo? Tapos hindi ka

interesado?" sunod-sunod na tanong nya.

"Hindi." Maikling sagot ko

"Hindi ka interesado?" tanong ulit nya

"Hindi nanliligaw."

"Ahh.. pero gusto mo?" biglang ngumisi si kuya ng nakakaloko.

"Hindi ah! Ang ibig kong sabihin, hindi sya nanliligaw at hindi rin naman ako
interesado." Nakakainis si kuya, nililito pa ako.

Huminga muna ulit ako ng malalim at tsaka ko hinawakan ang kamay ni Kuya. "Promise
me, you won't judge"

"Kelan ba kita hinusgahan?" balik na tanong nya sa akin. Well, never.

Pero, ang awkward kasi nito. Kung may kapatid lang akong babae siguro mas
madadalian akong magkwento sa kanya pero wala kasi eh. Dalawa lang kami ni Kuya.

"Come on. Say it." sabi ulit ni kuya. Go steph. He's your brother, he'll
understand. Bulong sa akin ng isang parte ng isipan ko.

"Ang bilis kasi ng mga pangyayari eh. I was really drunk and upset about happened
with Nate and then he came up so quickly. I never intended to do it but I guess I
wasn't myself that night. I was too preoccupied with my emotions that I forgot to
think. I know I should've been more responsible but I was caught up in the moment
and.. and-"

"something happened." He ended my line

"Yes." Then I closed my eyes after saying the word. Yung pikit na sobrang diin na
halos malukot na ang talukap ko.

"Nagi-guilty ka?" mahinahon na tanong sa akin ni kuya. Dumilat na ako at nakita

kong walang bahid ng panghuhusga sa mga mata nya. God, I so love my brother.

"Medyo" matipid na sagot ko.

"Bakit?" dahil kay Nate?"

"Oo. Siguro. Ewan. Basta, feeling ko kasi mali yung nangyari"

Nilagay ni Kuya ang mga kamay nya sa balikat ko. "Steph, mali yun kung kayo pa ni
Nate. Pero hindi na kayo. You're totally free to mingle with other people. It's
your life, gawin mo kung anung gusto mo. Huwag mong hayaan na tumigil yung mundo mo
dahil lang sa kanya"

"That's what Justin said"

"Justin?" he seemed confused

"That's the guy's name"

"Well, may point naman sya diba?" I hate to admit pero oo. May point talaga silang
dalawa ni Kuya. "Teka lang pala.." parang biglang may naisip si kuya. Inalis nya
yung mga kamay nya sa akin at umupo ng maayos. "Gwapo naman ba?"

"Pipili ba naman ako ng hindi?" then I chuckled. My brother really knows how to
ease the atmosphere.

Nagkwentuhan pa kami ni Kuya hanggang sa antukin na kaming dalawa. Gumaan na din

kahit papano ang loob ko kasi at least may napagsabihan na ako sa nangyari.
Kumabaga, nakakuha na ako ng ibang perspective.
Bahala na kung anu man ang mangyayari. Kung gusto nyang makipaglaro. Makikipaglaro
ako sa kanya. Wala naman na sa akin si Nate, so I've got nothing to lose now.

Nagising ako dahil sa ingay na naririnig ko mula sa labas. Tiningnan ko ung orasan
ko sa side table at 7:00 am palang. Mukhang may bisita ata sila daddy at mommy.
Napilitan na tuloy akong bumangon at mag-ayos.

Paglabas ko sa garden, nagulat ako nang makita kong may katawanan na isang
binatilyo ang mga magulang ko. Hindi naman kasi sila malapit sa mga hindi nila ka-
edad. Pero mas nagulat ako nung makita ko kung sino.

Si Justin.

Nanaman.

"O anak, gising ka na pala. Masyado ba kaming maingay? Pasensya ka na anak,

nakakatawa kasi tong kaibigan mo, masyadong maraming kwento" sabi ni daddy sa akin

"Hi, Steph" singit naman ni Justin then I saw him glanced at my body. I forgot I
was just wearing a sando and shorts. But I pretended as if I didn't care about what
I was wearing.

"Anung ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya. Then it hit me. Oo nga pala. May
lakad kami ngayon. Hindi naman sya masyadong excited noh? alas syete palang kaya.

"Wala naman. I was in the neighborhood and I thought I'd stop by and see you" then
he gave me a you-know-what-i-mean smile.

"Sweetheart, you never told me you met a friend in New York" sabi naman ni mommy.
What the?! Did he just tell my parents?

"Saglit lang naman po kaming nagkasama ni Steph sa New York but in that short span
of time, we we're able to get to know each other.. very well." pagkatapos ay
tumingin ulit sya sa akin "right, stephanie?"

Nakatingin silang tatlo sa akin at para bang hinihintay akong sumagot. "Yeah" sagot
ko nalang para matapos na. Umupo ako sa tabi ni mommy. Magkatapat na kami ni Justin
ngayon dahil sila ni daddy ang magkatabi sa kabilang side ng table.

"Sya nga pala iho, what brought you back in the Philippines?" tanong ni mommy sa
kanya. Parang close na sila agad ah.

You better answer right Madrigal or else you're dead. "Unfinished business" he said
to my mom then glanced at me once again.

"What kind of business?" tanong naman ni daddy.

"Well, it's actual-"

"Investor sya ni Josh" I interrupted what he was going to say. Mahirap na, baka
kung anu pang sabihin nya.

"Oh, so you met my nephew." Sagot naman ni daddy. Pagdating talaga sa business,
interesadong interesado agad ang daddy ko.

"Yeah, the boy has a talent" sagot naman ni Justin sa daddy ko.

"Baka naman puro trabaho ka nalang nyan, Justin. Dapat magbakasyon ka din since
ngayon ka nalang ulit bumalik dito sa Pilipinas after, what, 8 years?" tanong ni
mommy. Mas pinili ko na manahimik nalang at makinig sa usapan nila. Ano kaya talaga
ang gusto ng lalaking 'to? Kahapon si Josh lang, ngayon pati mga magulang ko na.
Sinong susunod? Si Kuya?!

"7 years." he politely corrected my mom. "Oo naman po, plano ko talagang sulitin
ang bakasyon ko dito. Actually, I have a flight to Palawan this afternoon. I heard
the view is astonishing so I'll be staying there for a week." Sabi naman ni Justin
kay mommy. Wait, kung mamayang hapon na yung byahe nya, ibig sabihin hindi tuloy
yung date namin? I mean, yung lakad?
"Sinabi mo pa. Pero ikaw lang bang mag-isa?" si daddy naman ngayon ang nagtanong.
Magbabakasyon syang mag-isa??

"No. I'm going with someone" he said.

With someone? For a week? In Palawan? Akala ko ba gusto nya ako? Eh bakit ngayon
aalis naman pala sya at magbabakasyon ng isang linggo kasama ang kung sinuman man
yun. Ewan ko kung bakit pero medyo nainis ako.

Pero..

On the other hand, mas okay pala yun, at least hindi na nya ako guguluhin diba?
Maghanap nalang sya ng ibang magpaglilibangan sa Palawan. For sure, magkakadarapa
naman sa kanya ang mga naka two-piece na babae dun. Habang ako naman eh makakapag
focus na sa naiwan kong trabaho dito. Tama!

"That's good!" I said in a very enthusiastic tone.

Ito na siguro ang isa sa pinakamagandang desisyong ginawa mo Madrigal. Yes! I'm
free!

Pero habang nagdidiwang ang isip ko sa tagumpay na 'to eh bigla namang nag ring
yung cellphone ko. Si ma'am Elaine, yung boss ko. Naku, lagot ako. Halos isang
buwan din akong hindi nagparamdam.

"Excuse me" sabi ko sa kanilang tatlo at tsaka ako umalis sa garden at sinagot yung
tawag ni ma'am.

"Good morning, ma'am" bati ko sa kanya

"Hi Steph! Sorry to call you this early but I have something to tell you" sabi
naman nya

"It's perfectly fine, gising naman na po ako. But before anything, I want to
apologize for my misbehavior. Sorry po kung hindi ako nakapagpaalam ng maayos at sa
email ko lang kayo nasabihan."
"It's okay but the things is, I need you to go to a conference" sabi naman nya

"Conference?" I'm not sure if I heard it right. Usually kasi, si Melissa ang
nagpupunta sa mga conference namin. Mas mataas kasi ang possiyon nya sa akin at mas
may experience sya sa mga ganitong bagay.

"Yeah. Madalian nga eh. Utos kasi nung isang board of director. Alam mo naman,
kapag galing na sa itaas, bawal na tayong kumontra."

"Pero bakit ako po? Diba po si Mel ang representative natin lagi?" Ayoko namang
magkaroon ng conflict kay Melissa at sabihin nya na inaagawan ko sya ng trabaho.
Medyo nagkakainitan din kasi kami lately.

"I know. I know. Pero nasa isang conference na kasi sya ngayon sa Cebu. Ewan ko nga
ba at biglaan lahat ang pagpapatawag sa mga empleyado ngayon. Kakaalis nya lang
kahapon at yung conference naman na pupuntahan mo ay bukas ng umaga. One-week yun
kaya mag empake ka na agad" paliwanag naman ni ma'am Elaine

"One-week? Ang tagal naman po ata nung conference na yun? Ako lang po bang mag-
isa?" parang may mali ah.

"Yes. Kung ako nga ang tatanungin ay gusto ko sana may kasama ka since medyo malayo
yung venue but the instructions were very strict. Isa lang daw ang pwede. Syempre,
maliban kay Melissa, alam mo naman na ikaw lang ang inaasahan ko sa ganito."

One-week conference tapos ako lang mag-isa?? Anung klaseng conference yun?

"Kelan po ba ang flight ko, ma'am?" tanong ko sa kanya

"Mamayang hapon na. Biglaan talaga eh" sagot naman nya. Mamayang hapon na agad??
Teka lang.. May mali talaga dito.. Lumapit ako ulit sa garden at nakita kong nag-
uusap usap pa din sila mommy at Justin. Binibigay na sa akin ngayon ni ma'am Elaine
sa kabilang linya lahat ng kakailanganin ko para bukas. Nakita kong tumingin sa
akin si Justin at ngumiti.

"Sya nga pala, yung conference ay sa-" sabi ni ma'am Elaine sa telepono.
"Let me guess, ma'am. Sa Palawan." sagot ko sa kanya.

"Yup. How did you know?" mukhang nagulat si ma'am na alam ko. You're really going
to pay for interfering with my work Madrigal.

"Wild guess" sagot ko nalang. Hanggang ngayon ay nakatingin pa din sa akin si

Justin. Sigurado akong nagdidiwang nanaman sya sa pagkapanalo nya. Alam nya
sigurong hindi ako pwedeng tumanggi kapag trabaho ko na ang nagdikta. Pero paano
nya nagawa yun? Ganun na ba talaga kalakas ang koneksyon nya?

"Ocge, mag ready ka na Steph at malayo pa ang byahe mo mamaya. Good luck and Thank
you" sabi ni ma'am Elaine.

"Thank you din po" sabay baba ko sa telepono.

Pumunta na ako ulit sa kinaroroonan nila daddy. I pretended as if everything's

fine. Kailangan hindi ako magpatalo sa inis ko sa lalaking ito. I smiled at them as
I sat down beside mom.

"Oh sinong kausap mo?" tanong agad ni mommy

"It's my boss. I have a conference to attend to. Mamaya na nga po ang alis ko,
biglaan daw kasi." Paliwanang ko kay mommy sabay tignin ko kay Justin. I glared at
him. Oh, yes, Madrigal, I know what you're up to.

"Really? Well, kung ganon, dapat pala mag breakfast ka na. Sandali lang at
magpapahanda na ako sa mga maid. Justin, iho, sumabay ka na sa amin ha." Pagkatapos
ay tumayo na si mommy at tuloy-tuloy na pumasok sa loob ng bahay.

Ilang saglit pa ay sumunod na ding pumasok si daddy. He said he needs to make some
phone calls. Kaya naman kami nalang ang naiwan ni Justin sa may garden.

"I know what you're doing, Madrigal. And you better stop it." I straightforwardly
told him.
"What are you talking about?" tanong naman nya.

"Oh come on. Don't pretend as if you didn't mess with my work."

He just laughed at me.

Tiningnan ko sya ng masama hanggang sa tumigil sya sa kakatawa nya. "Akala ko ba

isang araw lang ang gusto mo?"

"Of course not. Yung isang araw na hiningi ko sa pinsan mo, para yun sa travel
time." sagot naman nya

"And yung one week?" Tanong ko

He leaned forward hanggang sa medyo magkalapit na ang mga mukha namin. Pero since
may table na nakaharang sa pagitan naming dalawa, hindi nya nagawang lumapit ng
todo-todo. "Para yun sa pleasure time" then he grinned.

"How many times do I have to tell you that it's not going to happen again?" this
guy is really pissing me off

"And how many times do I have to tell you, na wag kang magsalita ng tapos?" sabi
nya

Tinulak ko sya para naman medyo lumayo sya sa akin. He's invading my personal space
again. Ganitong-ganito ang nangyari sa bar dati eh. But I'm not drunk today so I
have the power to push him and think about what to do.

Pero kahit tinulak ko na sya, hindi pa din natinag ang pagkakangiti nya. Nagpasya
nalang akong tumayo at layasan sya pero bago pa man ako tuluyang makapasok sa bahay
ay naramdaman kong nakasunod na sya sa akin. Hinila nya ako paharap sa kanya.

Naramdaman kong nagpunta ang mga kamay nya sa likod ko pagkatapos ay hinapit nya
ang bewang ko dahilan para mapalapit ako ng todo sa kanya. Gosh, he smells good.
"You better get ready, baka ma late tayo sa flight natin..Baby" sabi nya at para
bang sobrang komportable sya sa posisyon namin ngayon.

Bilang ganti ay ipinalupot ko naman ang mga kamay ko sa leeg nya. Halatang nagulat
sya sa ginawa ko pero naramdaman kong nag relax ang mga bisig nya nang haplosin ko
ang balikat nya. Inilapit ko pa ng husto ang labi ko sa labi nya habang ginagawa ko
iyon. I acted as if I was going to kiss him. Nakita kong pumikit sya.

Huli ka.

So instead of kissing him, I put my lips near his ear and whisper "I am not your
baby" pagkatapos ay inalis ko ang mga kamay nya sa katawan ko sabay pasok sa bahay.
Hindi ko na naiwasan ang mapangiti sa ginawa ko.

Let the game begin Madrigal.

Steph's POV

I can feel the warmth of the sun's rays and the coldness of the wind in my every
step. I don't know where I am or where I'm going but it feels like my feet have its
own mind. Naglakad ako ng naglakad hanggang sa makarating ako sa dulo ng dinadaanan
ko. I ended up in an open field.

But it wasn't just a field; it was more like a paradise.

Wala akong ibang makita kung hindi ang iba't ibang kulay ng mga bulaklak na animo'y
sumasayaw sa ihip ng hangin. Ilang sandali pa ay naglabasan naman ang mga paru-paro
na maharang lumilipad-lipad sa buong kapaligiran. It was so beautiful and I
couldn't help myself from going near them. Noong una, akala ko ay mabubulabog sila
sa paglapit ko, pero hindi. The butterflies played with me as I touch the flowers
and it made me happy. I was so lost in the beauty of the place.

Pero habang naglalaro ako kasama ang mga paru-paro ay biglang may tumawag sa
pangalan ko. "Steph!"

Napatigil ako ng marinig ko ang boses na naggaling sa likuran ko. That voice. I
know that voice. I immediately turned around to see who it was, and then I saw him.
He smiled at me and waved.
Parang biglang bumilis ang tibok ng puso ko nang makita ko sya. Tumakbo ako agad sa
kinaroroonan nya at niyakap sya ng mahigpit. Maghigpit na mahigpit na para bang
ayoko ng umalis sa pagkakayakap nya. I felt tears fall down my cheeks as I hug him.
I was overwhelmed by his presence.

He took my face and put it between his hands. "I love you, Steph" he said.

"I love you too, Nate"

then I woke up.

I sighed for the thought that it was just a dream. It felt real. I wish it was
real.

Sa nakalipas na ilang linggo, lagi ko nalang syang napapanaginipan. Yung ibang

panaginip ko, totoong nangyari sa amin ni Nate. Pero yung iba, pinapangarap ko
lang. Minsan nagigising nalang ako na umiiyak. Akala ko okay na ako. Pero hindi pa
pala. Hanggang kelan ba mangyayari sa akin 'to? Hanggang kelan ako masasaktan?
Hanggang kelan ko pagdudusahan ang isang pagkakamaling hindi naman ako ang may
gawa?

Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako dito sa bathtub. Sobra kasi akong napagod
sa byahe kahit na nasa first class naman kami ni Justin.

Hinayaan ko nalang din ang gusto nya na magbakasyon kami dito sa Palawan. Wala
naman kasi talaga akong magagawa dahil bumili pala sya ng malaking share sa company
namin. Ibig sabihin, isa sya sa boss ko. Napag-alaman ko din na may kaibigan pala
syang investigator dito sa Pilipinas kaya madali nyang nalaman ang lahat tungkol sa
akin. Including my full name, address, educational background, family background,
job, or even the name of the restaurant kung saan ako madalas kumain ay alam din
nya. Amazing dba? Para syang stalker.

I hated him for invading my privacy like that but he doesn't seem to care. Sabi
nya, wala naman daw syang ginagawang masama. Hindi ba masama ang panghihimasok sa
buhay ng may buhay?? Kahit kelan talaga baluktot mag-isip ang Madrigal na yun.
Umalis na ako sa bathtub at kumuha ng towel. Pinunasan ko muna ang buhok at katawan
ko bago iyon ibinalot sa akin. A good hot bath is always so refreshing.

Saktong paglabas ko ng banyo ay sya namang pagpasok ni Justin sa kwarto. "What

the!? Don't you know how to knock?!" bakit kasi bigla bigla nalang syang papasok
dito

"Bakit ko naman kailangang kumatok sa sarili kong kwarto?" sagot nya

"Anung sariling kwarto? This is my room"

"and my room" he added

"What do you mean?!" tanong ko sa kanya

"We're sharing a room. Hindi ba obvious?" then he smiled at me.

"NO! I'm not sharing this room with you." halos pasigaw kong sabi sa kanya.
Humakbang sya papalapit sa akin at tsaka ako tinitigan sa mukha. Pagkatapos ay
tumingin naman sya sa kama na nasa gilid namin at tsaka ngumiti. It took me awhile
before getting what his gesture meant. "Oh! and I'm definitely not sharing this bed
with you!" I added.

He chuckled then took another step towards me. "You know what, I would love to have
this argument with you all day as long as you'll keep to wear nothing but a piece
of towel" mula sa mukha ko ay tiningnan nya ang katawan ko. Shit. I forgot. Mabilis
akong pumasok sa banyo. Rinig na rinig ko ang tawa nya sa labas.

I slightly open the bathroom's door making sure that he cannot see anything but my
face. "Madrigal! I need to get dress." sigaw ko sa kanya.

"Eh di magbihis ka, hindi naman kita pinipigilan" sagot naman nya

"Paano ako magbibihis kung andyan ka? Get out!" sabi ko sa kanya habang patuloy ako
sa pagsilip mula sa pintuan ng banyo.
"Jeez, what's the big deal? I've seen that before" sabi nya

"Get out!" sigaw ko ulit sa kanya at talaga naman naiinis na ako.

"Alright! Alright!" parehas nyang itinaas ang kamay nya habang sinasabi yun na para
bang sumusuko na sya. Pagkalabas na pagkalabas nya ay ni-lock ko kaagad ang pintuan
ng kwarto at tsaka ako nagbihis.

I'm wearing a floral above the knee dress and a pair of flats. Nagpunta ako kaagad
sa front desk para kumuha ng isa pang kwarto. I can't stand the fact that I'm
sharing a room with that guy. Mamaya kung anu pa ang gawin nun sa akin.

Pero bigo ako. Wala na daw bakanteng room ngayon kasi peak season at hindi na daw
sila tumatanggap ng walk-in's. Puro reservation lang daw sa hotel na yun. Ibig
sabihin sinadya talaga ni Madrigal na isang room lang ang ipareserve. Magaling
talaga. Napakagaling.

Justin's POV

Nagpunta ako sa lobby matapos akong palayasin ni Steph sa kwarto. Halatang inis na
inis sya nung nalaman nya na magkasama kami sa kwarto at iisa lang ang kama doon.
Hindi ko maiwasang hindi matawa sa reaksyon nya kanina. Anung akala nya?
Palalampasin ko lang ung ginawa nya sa akin sa bahay nila? Magbabayad ka sa ginawa
mong pambibitin sa akin, Sandoval. At sisiguraduhin ko na hindi lang halik ang
sisingilin ko.

Habang nag mumuni-muni ako sa lobby ay nakita ko si Sandoval sa loob ng dining area
nung hotel. Pumasok ako dun at napansin kong nakatitig sya sa isang aquarium na
puno ng mga alimango.

Dahan-dahan akong lumapit sa kanya "Wow. Mukhang masarap ah." Sabi ko.

"Are you talking about the crabs or me?" My mouth drops open when she asked me
that. This woman really knows how to be naughty sometimes.
"Well, I don't mean to offend you but I was referring to the crabs." I told her in
a flirty way.

She looked at me then walked away. Pero nahatak ko sya agad bago pa man din sya
tuluyang makalayo. I put my arms around her waist and pull her closer to me. "Ito
naman hindi na mabiro. Would you like that for dinner?" pagkatapos ay itinuro ko
ang aquarium.

"No. I don't like crabs." seryosong seryoso ang boses nya. Inalis nya ang mga kamay
ko sa pagkakahawak sa kanya at tsaka umalis sa harapan ko.

"Hey, where are you going? Magdidinner pa tayo." Kanina lang ang witty nya sa
pakikipag-away sa akin pero ngayon naman sobrang seryoso na.

"Magpapahangin lang ako sandali. Tawagin mo nalang ako kapag ready na" sabi nya sa
akin pero hindi man lang sya lumingon.

Tsk. Girls are very unpredictable.

Nagpareserve ako ng isang private place para sa dinner namin ni Steph. The hotel
crew prepared everything in the gazebo near the shoreline. Ang ganda ng view doon
at ang sarap ng hangin. Sigurado akong magugustuhan yun ni Steph.

Tahimik lang sya habang kumakain kami ng appetizer. Ni hindi man lang nya ako
tinitingnan kahit kwento ako ng kwento sa kanya. After a while, dumating na yung
waiter dala yung main course. I ordered three main courses. Pero pinauna ko ung
seafood since yun ang specialty nila.

"What's this?" yan ang unang beses na nagsalita si Steph simula ng kumain kami.

"Masarap yan. Dapat lang kasi alam mo ang tamang pagkain para ma-enjoy mo."
pagkatapos ay nilagyan ko ng isang malaking alimango ang plato nya

"Ayoko nyan" mariing sabi nya

"I-try mo lang. Ganito, tuturuan kita kung pano kainin. Una, buksa-"
"Ayoko nga sabi eh" padabog nyang sabi sa akin. "Pwede ba?! Kahit minsan lang,
pagbigyan mo naman ako?" dagdag nya. Yung seryosong mukha nya kanina ay napalitan
na ng galit.

Napabuntong-hininga nalang ako. Ayokong sabayan ang galit nya dahil baka hindi ako
makapagpigil at masigawan ko sya ng di oras.

Steph's POV

"Kung pagdadabugan mo lang ako sa harap ng hapag-kainan, mas mabuti pang wag nalang
tayong sabay kumain." Sabi ni Justin sabay tayo sa kinauupuan nya.

Lumabas sya ng gazebo pero nakikita ko pa din sya. Nakatalikod sya sa akin at
nakahawak sa bewang nya. "I just wanted this night to be special" he said then he
faced me once again.

For the very first time, I saw a different side of him -the serious side of him.
"Because after 7 long years, ngayon na lang ako ulit makakapag-celebrate ng
birthday ko ng may kasama" pagkatapos ay tuluyan na syang umalis at pumasok sa
hotel.

Birthday nya?

Napatingin ako sa buong gazebo. Ang ganda ng pagkakaayos nito. Ngayon ko lang din
napansin na may instrumental music palang tumutugtog at kitang kita pala ang buong
karagatan sa kinauupuan ko. He must've put in great effort to pull this over.

Napahawak nalang ako sa mukha ko. So now I'm the bad guy?

Pagpasok ko sa kwarto namin, nakita kong nakaupo si Justin sa kama at hawak-hawak

ang cellphone nya.

"Hey, I'm sorry about what happened back there" tiningnan nya lang ako at hinintay
na makapagsalita ulit. "I overreacted about the crabs."
I sighed. "Favorite kasi yun ni Nate"

"Nate?" patanong na sabi nya.

"The runaway groom" sabi ko. "I know it's petty. Pero hindi ko talaga mapigilan.
Naaapektuhan pa din kasi ako kahit sa maliliit na bagay lang na nagpapaalala sa
kanya. I keep on saying that I'm okay but I'm not. Nasasaktan pa din ako tuwing
naaalala ko sya. Sorry kung sa'yo ko naibaling yung galit ko."

Ibinaba nya lang yung cellphone nya sa side table pero wala syang reaksyon sa
sinabi ko. "ui, sorry na" lambing ko sa kanya pero hindi pa din nya ako pinapansin.
Ang hirap namang suyuin nito.

Lumabas ako ng kwarto saglit at may hiningi sa isang staff ng hotel. Pagbalik ko sa
kwarto ay nasa parehong posisyon pa din si Justin. Parang hindi sya gumalaw.

Inilahad ko sa kanya ang dala-dala ko. "O, sorry na" sabi ko.

"Cupcake?" tanong nya.

Hawak ko ang isang cupcake na may sinding kandila sa gitna. "Gabi na kasi eh, wala
ng bukas na bakery ngayon. Happy Birthday! Make a Wish!"

Napangiti sya sa sinabi ko at ipinikit ang mga mata nya. "Lord, sana po maalis na
ang sakit na nararamdaman ni Stephanie sa puso nya para po hindi na sya maging
masungit sa akin" napangiti ako sa sinabi nya.

"At sana po marealize nung sira ulong lalaki na yun na nagkamali sya sa pag-iwan
nya sa napakaganda at napakasexy na dalagang nasa harapan ko ngayon" nakakatawa
dahil hanggang ngayon ay nakapikit pa din sya habang sinasambit ang mga ito.

"Lastly" sabi nya.

"Meron pa?" singit ko sa kanya. Nakita kong sinilip nya ako. Yung tipong nakabukas
ung isang mata pero yung isa ay nananatiling nakapikit.
"Yup! I always save the best for last" pumikit sya ulit at umayos ng upo. Para
syang bata. "Sana po pumayag na si Sandoval na makipagsex ulit sa akin" pagkatapos
ay hinipan nya ang kandila.

Natawa nalang ako sa huling hiling nya. Pervert Justin is never too far.

"Thank you" sabi nya sa akin pagkatapos ay kinuha nya ang cupcake at inilagay iyon
sa tabi ng cellphone nya. "I'll just take a shower"

"Okay" sabi ko naman.

"Would you like to join me?" ang bilis talagang mag shift ng mood nito. Kanina lang
ayaw nya akong pansinin ngayon naman.. Haynako.

"No. I'll be outside" then I shut the door to his face.

Nagpunta ako sa bar ng hotel habang hinihintay si Justin na makapagbihis. "Can I

have a glass of red wine?" sabi ko sa bartender na andun.

Hindi ko naiwasang hindi mapangiti nung maalala ko yung mga hiling ni Justin. "You
look very happy" the woman beside me said.

I looked at her and smiled again. "That's because I am" I told her.

__________________________________________________

Chapter 8: http://www.wattpad.com/20579798-sfll-chapter-8#.Ues4rdJHKSo
Steph's POV

Tatlong araw na ang nakakalipas simula ng dumating kami dito sa Palawan. Wala
kaming ibang ginawa ni Justin kung hindi ang maglibot at subukan ang mga activities
dito gaya ng Jetski, Scuba Diving, Island Hopping at syempre ang pinaka favorite ko
sa lahat, shopping.

Pero halos lahat naman ng pinamili ko ay pasalubong lang sa pamilya ko. T-shirts
kay daddy at kuya, tapos bags naman kay mommy. Hanggang ngayon, naaalala ko pa ang
itsura nya habang bitbit ang sangkatutak na mga paperbags. Para syang paperbag na
tinubuan ng katawan. Pero infairness, matibay sya sa lakaran. Mas nauna pa nga
akong sumuko kaysa sa kanya. "Perfectly fit" daw kasi sya. Napakayabang talaga.

Pagdating naman sa arrangement namin sa kwarto, wala na din akong nagawa. Napilitan
na din akong tabihan sya sa pagtulog kaysa naman matulog ako sa lapag. Mabuti
nalang at medyo malaki yung kama kaya hindi kami masyadong nagkakatabi.

Pero sa nakalipas na tatlong gabi na magkasama kami sa iisang kama, he never

touched me. Siguro dahil sobrang pagod na din sya pagdating namin dito sa hotel.
Hindi naman sa hinihiling ko na gawin nya nga yun pero kasi, yun naman talaga yung
dahilan kung bakit kami andito diba?

Well, nagpapasalamat na din ako at behave sya.

Naggising ako dahil may mabigat na nakadagan sa akin. Nakayakap nanaman pala si
Justin. Hindi ko nga alam kung panu nangyayari 'to dahil bago naman kami matulog ay
nasa magkabilang side kami ng kama pero tuwing umaga nalang ay naabutan ko syang
nakayakap mula sa likod ko.

Dahan-dahan kong inalis ang braso nya mula sa pagkakayakap sa akin. Pero sa tuwing
iaalis ko yun ay bigla nyang ibabalik. Sinilip ko yung mukha nya para tingnan kung
sinasadya ba nya pero parang tulog pa din naman sya. Kaya naman sa ikatlong beses
ay sinubukan ko ulit. Pero gaya kanina, ibinalik nya lang ang kanyang braso sa
pagkakayakap sa akin.

Pagharap ko sa kanya ay nakita kong nangiti sya kahit nakapikit pa din ang mga mata
nya. Hinampas ko sya sa braso. "Gising ka na eh!"

Tumawa lang sya ng malakas.

"Saan tayo pupunta ngayon?" tanong ko sa kanya at tsaka ako umupo sa kama para
makita ang mukha nya.

He caresses his messy hair then put both of his hands behind his head. Gosh, how
can he possibly do simple things in a sexy way?

I looked at him for a while and realized that he is wearing the exact same clothes
that I stole from him. I mean I borrowed. Narealize na kaya nya na nawawala yung
isang white shirt at sweat pants nya? Hindi naman siguro kasi nakita kong madami
naman syang ganun. Well, I wonder if he's wearing the same boxer shorts. I hide my
smile for the thought of it.

"Ikaw, san mo ba gusto?"

Nag-isip isip ako sandali. "Hmmmm.. Punta nalang tayo dun sa cave na sinasabi nung
driver kahapon"

"Cave?" ulit nya sa sinabi ko. He touched his chin using his thumb and index
finger. It's as if he's thinking about something. "Ibang cave kasi ang gusto kong
puntahan eh."

"Alin?" I asked eagerly. Akala ko ba wala syang alam dito sa Palawan?

He pointed his lips to my lower part then showed his biggest grin. Napadilat ako ng
husto sa ginawa nya. Kakabanggit ko lang kanina na mabuti at behave sya tapos
ngayon eto nanaman?

Hinagis ko sa mukha nya ang pinakamalapit na unan sa akin. "Tigilan mo ako" at

pagkatapos ay umalis na ako sa kama. Pero nakabawi sya agad sa pagkakahagis nung
unan at hinila ang kamay ko dahilan para mapasubsob ako sa kama.

He immediately went on top of me. I tried to push him away but he grabbed both my
hands and put it between my head. "Pinagbigyan na kita ng tatlong araw ah. Ako
naman ngayon." Sabi nya

"Bitawan mo nga ako!" sigaw ko sa kanya habang patuloy ako sa pagpupumiglas.

Pero imbis na pakinggan nya ako ay mas lalo nyang hinigpitan ang pagkakahawak sa
mga kamay ko para hindi ako makawala. "Hoy Sandoval! baka nakakalimutan mo, ako ang
boss dito." then he kissed me before I even had the chance to speak.
Pilit pa din akong kumakawala sa pagkakahawak nya sa akin pero di hamak na mas
malakas sya. His kiss began to go deeper and deeper. At kagaya ng dati, mapangahas
at mapusok pa din ang mga halik nya. Ni hindi nya ako binibigyan ng pagkakataon
para makahinga man lang. Parang uhaw na uhaw sya sa mga labi ko.

Gusto ko pa rin sanang ipagpatuloy ang pagtulak sa kanya pero napasinghap nalang
ako when he rub his sex against mine. The fabric of his sweat pants against my PJ
felt so good. He rubbed it again and again until I let a soft moan escape my mouth.
He took advantage of that moan and inserted his tongue inside my mouth. Gosh, he
really knows how to turn me on.

In a split of second, I found myself responding to his kisses. I let my tongue

battle with his. Naramdaman kong unti-unti syang bumitaw sa pagkakahawak sa kamay
ko. When my hands are finally free, I grabbed his hair and pulled it a little.
Napatagilid ng konti ang mukha nya sa ginawa ko dahilan para maputol ang halikan
namin. But I didn't let a moment to pass, inangat ko ng bahagya ang ulo ko para
maabot ulit ang labi nya. I sucked his mouth.

Nararamdaman ko na ang init sa pagitan naming dalawa. Hindi naman sya nag aksaya ng
panahon at nilakbay ng kamay nya ang katawan ko. I felt his hands went down my
right leg. He caressed it up to my thigh then my breast.

Ramdam ko ang init ng kamay nya kahit may damit pa ako. I can't believe that I miss
his touch this badly. Nang magsawa sya sa dibdib ko ay unti-unting bumaba ang kamay
nya papunta sa pang-ibabang parte ko. Pero sa puntong ito ay hindi sya nakuntento
na haplosin lamang iyon sa labas ng damit ko bagkus ay ipinasok nya agad sa loob ng
underwear ko ang kamay nya. "Ahhhh.." I moaned when I felt his hand on the my
womanhood.

He stopped kissing me and grinned when he felt my wetness. I lift my pelvic up

asking for another touch but he didn't do it. Inalis nya ang kamay nya sa loob ng
panty ko at biglang tumayo. Akala ko ay tumayo sya para maghubad pero hindi.

Umiling-iling sya sa akin at sinabing "Payback time, Sandoval" then he winked at

me.

What the?! He left me hanging. Just like what I did to him when we we're at my
house. He continued to stand there in front of me and never stopped from grinning.

I looked at him with my eyes full of lust. "I'm giving you another chance to finish
what you started, Madrigal. Pero pagbilang ko ng lima at hindi ka bumalik dito, I
swear you will never have me again" I made sure not to buckle when I said it.
Kumunot ang noo nya sa sinabi ko. "what?" he pretended not to get what I said.

"Isa."

Mas lalong naging seryoso ang mukha nya ng magumpisa akong magbilang. "Tinatakot mo
ba ak-"

"Dalawa." I made my counting very loud and clear.

"Sandoval, kung inaakala mo na patay na patay ako sa'yo at ikaw lang ang nag-iisang
babae sa mund-"

"Tatlo." Hindi ko inaalis ang pagkakatitig ko sa kanya. Seryosong seryoso ang mukha
ko at walang bahid ng kahit kaunting pagbibiro. "Wag mo kong subukan, Madrigal"

He put both of his hands on his waist and took a deep breath. I know that he's
trying to read my mind. After 3 seconds of silence, I speak again. "Apat"

Pero hindi pa din sya gumagalaw mula sa pagkakatayo nya. It's as if he's waiting
for the next count. Ayaw mo talaga? FINE.

So I decided to move and get out of bed but I was surprised when he jumped to bed
and stopped me. Muli nya ako ikinulong sa mga bisig nya. "Now what?" he said. I
smiled at him then shifted our position.

Ako na ngayon ang nasa ibabaw. Nakahiga sya habang ang mga binti ako ay
pinapagitnaan sya. I kissed him so hard that he groaned on my first bite. His hands
went on my back down to my behind. He cupped my ass so hard that I moaned in his
mouth.

When I had the chance, I took his shirt off. I am now on top of this half naked
gorgeous man. Bumaba ang halik ko sa leeg nya papunta sa dibdib nya. I sucked his
nipples so hard hanggang mapaungol sya. Mas lalo ko pang ibinaba ang halik ko
hanggang sa makarating ako sa pusod nya. I dipped my tongue on his navel.

Patuloy lang sya sa pagungol habang ginagawa ko ang mga ito. Hindi nagtagal ay
inalis ko na ang sweat pants nya kasabay ang boxer shorts nya. Ibinaba ko lang iyon
hanggang sa may tuhod nya. His hard manhood greeted me. Nakatayo na yun ng sobra at
parang hinihintay ako.

Ipinagpatuloy ko ang paghalik sa pusod nya pababa sa alaga nya. Pero bago ako
tuluyang makarating doon ay bigla akong huminto. I never let my kisses reach his
shaft.

I smiled when I saw him enjoying the sensation. Pero napadilat sya nung marealize
nya na hindi ko na sya hinahalikan. Ginaya ko yung ngiti nya kanina sa akin, "Who's
the boss now?" pagkatapos ay umalis na ako sa ibabaw nya.

Now it's me who left him. Hanging.

"Damn it, Sandoval!" sigaw nya

"Bibilangan mo din ba ako?" nakangising sabi ko sa kanya. Pero bago pa sya

makapagsalita ay tumakbo na ako palabas sa kwarto. Alam ko namang hindi nya ako
basta basta masusundan dahil sobrang erected na sya. Nakakahiya naman kung lalabas
sya ng ganun ang kalagayan nya.

Nagpunta ako sa dining area ng hotel para makapagbreakfast. Hindi ko na inintindi

na naka pajama pa din ako. Nag order ako ng cappucino at pancake. Para akong tanga
habang kumakain dahil natatawa akong mag-isa. Anu na kayang nangyari kay Justin?

Pero hindi nagtagal ay may humila sa braso ko. Si Justin. Sobrang seryoso ng mukha
nya at nanlilisik ang mga mata nya. Napatayo ako sa paghila nya.

Nginitian ko sya na para bang nang-aasar pa ako. "Madrigal.. I see you have" mula
sa mukha nya ay bumaba ang tingin ko sa lower part nya. "recovered" then I grinned
again.

"Enough with the games, Sandoval" then he dragged me out of the area. Binitawan nya
ako ng makapasok kami sa elevator. Pinindot nya ang isang button at tsaka humarap
sa akin.

Hinalikan nya ako agad.

Pinigilan ko sya, "Nasa elevator tayo!"

"I don't care where we are" then he grabbed my faced and kissed me again. Ipinasok
nya agad ang kamay nya sa panty ko. He inserted one finger to my womanhood at hindi
ko na napigilan ang mapaungol. Ang bilis nya.

I bit my lower lip to refrain myself from moaning. He inserted another finger while
his kisses went down my neck. Shit. I can't believe I'm doing this in the elevator.
Tiningnan ko kung nasaang floor na kami. Fifth floor na. Seveth floor ang room
namin.

"Justin, malapit na tayo, baka may pumasok" I told him habang patuloy sya sa
ginagawa nya. Pero mas lalo nyang binilisan ang paglabas-pasok ng daliri nya sa
akin. "Ahhhh.." I covered my mouth to lessen the sound of my moan. Sixth floor na.

Kinakabahan ako dahil baka may pumasok pero parang walang pakialam si Justin.
Nagpatuloy lang sya. I am so wet on his hands. Wala na akong nagawa kung hindi ang
sundin sya. Ipinasok nya ng mabuting ang dalawang daliri nya hanggang sa kaya
nitong maabot while his lips were so busy sucking my neck. "Ahhhh.. Justin!" then I
exploded as we reach the seventh floor.

Bumukas ang pintuan. Mabuti nalang at walang tao. Inalis ni Justin ang kamay nya sa
loob ko at inayos ang pajama ko. "Hindi pa ako tapos sa'yo" sabi nya sabay hila
ulit sa akin.

Pagpasok namin sa kwarto ay hinubaran nya ako agad. Wala syang tinira. He grasped
my breast then sucked my nipple. Oh! This man is killing me.

As I pushed myself more to his mouth, he suddenly carried me and put me to bed.
Bago nya ako balikan ay naghubad na din sya.

He's hard. Again.

He reached for the side table and ripped a foil packet. Kelan pa nagkaroon ng
condom dun?

He went between my legs and put the rubber latex on before entering me. "Ahhhh"
ungol nya. He went as fast as he could and his hitting the right spot. Jeez, he's
damn good.
He thrusts himself more and more to me. I felt the familiar feeling building up
again. Pero nawala ako sa concentration nang bigla nyang sambitin ang pangalan ko.
"Oh, Stephanie!"

Parang bumalik nanaman ang lahat ng alaala na pilit kong ibinabaon sa limot.
Naramdaman ko nanaman ang sakit at pangungulila ko sa kanya.

Nate always says my name when his about to come. I know it's wrong to think of him
right now but I can't help myself. I've always loved it when he says my name
because it makes me feel as if I'm the only girl who can give him a taste of
heaven. As if he needs me to get there.

Pero iba na ngayon. Iba na ang lalaking nagsasabi ng pangalan ko. Iba na ang
lalaking dinadala ko sa langit. Iba na.

Pinipilit kong pigilan ang luha ko. Tama na, ayoko na. Nakikipagtalik ako kay
Justin pero si Nate pa rin ang nasa isip ko.

I tried everything to get back on track. Nag focus ako sa kung anung nangyayari
ngayon. I grabbed Justin's face and invaded his mouth. I sucked his tongue as I
fist my hands on his hair. Naramdaman ko mas lalong tumigas ang alaga nya sa loob
ko ng gawin ko yun. He moved faster than before.

Hindi ko na napigilan ang muling pag-ungol. Napaalis tuloy ang labi ko sa bibig
nya. Mariin naman nyang kinagat ang tenga ko ng makawala sa pagkakahalik ko.
"Ahhhh.." that felt good.

"come for me, baby" he said in a low voice as he continue to suck my earlobe.

"Ahhhhh" I screamed as I did what he just told me. Then after two more moves,
Justin also found his release.

Pareho kaming naghahabol ng hininga pagkatapos nun. Nang makabawi na sya ng hangin
ay umalis na sya sa ibabaw ko at itinapon ang condom sa cr. Pero bumalik din sya
agad at tumabi sa akin. We're both lying on the bed naked.
"Nice cave" he smilingly said.

Tiningnan ko lang sya dahil hanggang ngayon ay hinahabol ko pa din ang hininga ko.
Pero agad ko namang hinila ung kumot para takpan ang katawan ko.

"Kung nahuli tayo sa elevator kanina, patay ka talaga sa akin" sabi ko sa kanya

Natawa lang sya at pagkatapos ay tumayo na sa kama. Nakahubad pa din sya at para
bang sobrang confident nya sa katawan nya.

"Tara, kain na tayo. Alam kong napagod ka eh" then he grinned at me.

"Sige, susunod nalang ako" sabi ko naman then I pulled the blanket more to my body.
Pero nagulat ako ng bigla nyang hilahin yung kumot.

"Tinatago mo pa yan, eh nakita ko naman na. Dalawang beses na." pagkatapos ay

tumawa nanaman sya. Hindi naman sya masyadong masaya noh? I tried to cover myself
using my arms.

"Dun ka na nga! Magbibihis muna ko" sigaw ko naman. Mabuti at hindi na sya
nakipagtalo pa. Gutom na siguro talaga.

Pagkabihis ko ay pinuntahan ko agad sya sa dining area ng hotel. Nakaupo sya sa

pinakagitnang lamesa at binabasa ang menu. I sat in front of him.

Ibinaba naman nya agad ang menu para makita ako. I saw him checking out my dress.
It's a blue green strapless dress. "You look great with or without clothes" he
said.

I gave him a sarcastic smile on return. Oo na, panalo ka na, Madrigal.

Lumapit naman agad sa amin ang waiter para kunin ang order namin. Justin asked for
some Caesar salad, mashed potato, rib eye steak, chicken cordon bleu, fish fillet
and two slices of blueberry cheesecake. "May gusto ka pa ba?" tanong naman nya agad
sa akin

"Ang dami na nun, parang hanggang hapunan na."

"Kailangan nating kumain ng madami para magkaroon tayo ng energy. Diba?" then he
gave me a you-know-what-i-mean smile. Haynako, kung magsalita sya parang kaming
dalawa lang ang tao.

"how about some wine, sir?" tanong naman nung waiter dahil nakalimutan ata ni
Justin na umorder ng drinks.

"White."
"Red."

Sabay naming sabi.

"Mas gusto ko yung red" sabi ko sa waiter. Then the waiter looked at Justin as if
he's waiting for his permission.

"Ocge red na lang, sabi ni boss eh" he said to the waiter then winked at me.

________________________________________________

Chapter 9: http://www.wattpad.com/20579876-sfll-chapter-9#.Ues4wNJHKSo
Justin's POV

"Tell me about him" sabi ko kay Steph.

She's lying on the bed now, with a blanket covering her naked body again. Habang
ako naman ay nakadapa sa tabi nya, nakasalong-baba at pinagmamasdan sya. I'm happy
that we're getting along just fine. She became more open to what I want, which is
sex of course, after that frustrating-hanging game and elevator scene.

"About who?" tanong naman nya

"The bastard" I told her while I'm playing with her hands.

"You mean, Nate"

"Whatever his name. Tell me, what's he like?" I asked her.

Sa buong linggo na magkasama kami si Steph, nararamdaman ko naman na naiisip pa din

nya ung lalaking un. Minsan nga nakikita ko syang nakatulala at malayo ang tingin.
Kung minsan naman, naririnig ko syang umiiyak sa banyo.

Noong una ko syang nakita sa club ni Tyler, sabi ko sa sarili ko, "flavor of the
night". Well, I don't really see her as someone so special, nagkataon lang na sya
ung bagong mukha na nakita ko sa club kaya sya ung sinunggaban ko. Gaya nga ng sabi
ko dati, she's average and I've seen better.

Pero hindi ko inakala na aabot ako sa ganito. Yung tipong susundan ko pa sya sa
Pilipinas at bibili pa ako ng share sa kumpanyang pinagtatrabahuhan nya para lang
makuha sya.

I was surprised and challenged by her attitude. She's a strong and independent
woman.

She knows what she wants and she gets what she wants. She works hard but she plays
harder. She thinks like a man but acts like a woman. She knows when to be nice and
she DEFINITELY knows when to be naughty. She knows when to be a lady and she knows
when to be a boss. And the list just goes on and on.

But what surprised me the most is that, despite that courageous and sophisticated
look of hers, she's not afraid to admit that she's still human. That she gets hurt.

Oo, sinusubukan nyang itago ung nararamdaman nya. Pinipilit nyang kalimutan at
sarilihin ang problema pero at least, hindi sya naduduwag na aminin na nasaktan
sya, na nasasaktan sya.

Nakita kong parang nag-isip isip si Steph sa tanong ko sa kanya. She took a deep
breath and started to talk. "Si Nate. Sobrang bait nun. Dati nga kapag nag-aaway
kami, kahit ako yung may kasalanan, sya pa din yung nagsosorry. Dumating pa nga sa
point na pinatulog ko yan sa labas ng bahay kasi nagalit ako na nakalimutan nya
yung birthday ko. Pero nun pala, may surprise party syang inihanda para sa akin.
I'm so immature and childish that time but he managed to embrace it all out. He
knows all my flaws but he never judged me about it" Then somehow she smiled. That
guy really has an effect on her. Parang biglang sumaya ung mga mata nya habang
nagkukwento.

Nagpatuloy lang ako sa pakikinig sa kanya "Sobrang maalaga din yun. Tuwing
nagkakasakit ako, palagi syang nasa tabi ko. Hindi nya ko iniiwan hangga't hindi
okay ang pakiramdaman ko. At kahit anim na taon na kaming magkasama, tuwing magde-
date kami, meron pa din akong flowers. Minsan teddy bear o kaya chocolates.
Boyfriend ko na sya, pero araw-araw pa din nya akong nililigawan."

"Higit sa lahat, si Nate, Sya ang bestfriend ko. Bata palang kasi kami, magkakilala
na kami, magkalaro at magkakampi. Magkasundo kami sa lahat ng bagay. Simula sa
pagkain hanggang sa mga places na gusto naming puntahan. People always say that
we're made for each other. And I believe them."

"Lagi nga akong nagpapasalamat sa Diyos dahil kay Nate nya ako ibinigay. Bukod sa
pagiging mabait at maalaga. Sobrang din syang mapagmahal."

Napahinto si Steph nang bigla akong mapahikab. "Am I boring you, Madrigal?"

"No." iling ko naman "Napuyat lang ako kagabi kasi hindi mo ko pinatulog eh." Then
I smiled at her. "You we're saying he's loving." Pagkatapos ay sumenyas ako na
ituloy nya ung kwento nya.

"Yes. And Sweet. And Romantic. And Honest. And Passionate. And Supportive. And
Trustworthy. And Respectful. And Patient. And Hard-working. And.. And.. many more!"
she enthusiastically said

"He's everything" she added in a low voice.

"So you fell in love with him because he's perfect?" I asked her while still
playing with her hands.

"No. I fell in love with him because he makes me feel perfect. He makes me feel so
alive and.. contented."

"You still love him? I mean despite everything that happened."

"Of course. I love him more than anything else in this world. Hindi ko nga alam na
possible pala na magmahal ka ng ganito sa isang tao. Yung tipong, ibibigay mo lahat
ng meron ka, kasi mahal mo sya. Kaya nga siguro nasaktan ako ng sobra sobra nung
iniwan nya ko. Kasi binigay ko lahat eh. Wala akong tinira sa sarili ko." Then her
voice turned into a sad one

"Pero alam mo kung anung pinakamasakit sa lahat? Yung hindi mo alam kung bakit ka
nya iniwan." I saw that her eyes are starting to water. Napatigil sya sandali sa
pagsasalita at animo'y kumukuha ng lakas para labanan ang luha nya.

"Minsan, iniisip ko, ganun lang ba ako kadaling iwan? Ganun ba ako kadaling k-
kalimutan?" she took another deep breath to refrain her tears from flowing and
she's beginning to sttuter.

"Pakiramdam ko, isa akong basura na basta nalang itinapon sa kalsada... Basurang
hindi na binalikan." At sa pagkakataong ito, hindi na nya napigilan ang pagtulo ng
luha nya.

I leaned forward and kissed her tears away. Pagkatapos ay pinunasan ko ang buong
pisngi nya gamit ang kamay ko. I hate seeing her like this. I know I'm not the best
guy in the world but Steph doesn't deserve to be treated like this.

Steph's POV

I feel so ashamed for crying in front of Justin. But I was surprised when he kissed
and wiped my tears away. He looked me in the eye and said "Enough" then he gave me
a soft kiss on the lips.

Mali man kung iisipin pero si Justin ang ginagamit ko para makalimutan si Nate. I'm
using him and our sex to ease the pain. I love Nate but I need Justin now.

So from a soft kiss, I turned it into a deep one. And I know it's going to be
another round.
Huling araw na namin dito sa Palawan. Nag eempake na ako ng mga gamit ko habang si
Justin naman ay nasa cr pa. This week has been fun. Ngayon ko nalang ulit naranasan
kung paano ang mag-enjoy. Ayoko man sanang aminin pero masayang kasama si Justin.
Kahit papano, pinapagaan nya ang loob ko. Masayahin kasi sya, minsan nga parang
nahahawa na ako.

Naayos ko na lahat ng gamit ko maliban sa mga toiletries. Ang tagal kasi ni Justin
sa cr. Kinatok ko sya tapos nagulat ako nung bukas ung pintuan. Haynako, ilang
beses ko bang dapat sabihin sa kanya na i-lock ung pinto?? Nung minsan kasi, sa
sobrang pagmamadali ko, pumasok ako agad tapos nasa shower pala sya.

Nakita ko syang nakaharap sa may salamin at nagse-shave. Good thing he's not naked.
May nakapalupot na tuwalya sa may bewang nya. Did I ever mention that he really has
a gorgeous body? Abs kung abs. At muscle kung muscle. Sometimes it feels like I'm
having sex with a stone.

"What are you doing?" agad kong tanong sa kanya nung makita ko na razor ko ata yung
hawak nya. I was behind him and I can see both of us in the mirror.

May shaving cream na sa may ibabang parte ng mukha nya at napatigil sya nung
nagtanong ako. Hinarap nya ako "Ahmmm. I think it's called shaving" he said
sarcastically.

"Is that mine?" then I pointed at the razor that he's holding.

"I think so, 'coz I won't buy a pink razor. Pahiram muna, hindi ko makita yung akin
eh." he said then continued with what he's doing.

Pero pinigilan ko sya nung aahitin na nya yung balbas nya. "Don't use that on your
face, I'm using that on my genital"

Pero itinuloy pa din nya. Parang hindi ako nagsalita ah. "It's okay, I bury my face
on your genital"

"You did not just say that" we're looking at each other through the mirror.

"Say what?" then he faced me again. Naahit na nya yung kalahati nung balbas nya. He
leaned a little bit closer to me, closer not to touch my face. "that I bury my face
on your genital?" then he grinned

"Ohmygod" pagkatapos ay umalis na lang ako sa harapan nya at kinuha nalang ang mga
toiletries ko. How can he be so confident on saying such things?

"totoo naman ah!" I heard him laughing pero hindi ko nalang sya pinansin.
Nagpatuloy na lang ako sa pag-eempake. Ibinaba ko na sa kama ang maleta nung
matapos ako. I'm good to go.

Pero nagulat ako ng biglang hapitin ni Justin ang bewang ko mula sa likuran. He
must've finished shaving. He smelled my neck. "And for the record, I love doing it"

"Doing what?" I asked him. Pero hindi ko inalis ang mga kamay nya sa bewang ko.
Nasanay na din siguro ako, palagi nya kasi yung ginagawa. Yung nakayap mula sa
likod.

"Doing this" pagkatapos ay iniharap nya ako sa kanya at dali-daling binuhat papunta
sa kama. Napatili ako sa ginawa nya pero hindi nya yun ininda.

Then he immediately went between my legs and pressed his faced onto my womanhood.
Now I know what he's talking about.

"Justin!" I yelled at him pero patuloy sya sa paggalaw ng mukha nya sa parteng
iyon. He's not kissing it or anything, just burying his face. Naka dress kasi ulit
ako ngayon kaya madali nyang nagawa yun. Underwear ko lang ang nasa pagitan ng
mukha nya at ng perlas ko.

Tumawa naman sya nung sigawan ko sya. "How about another round before we leave?"
and his using his flirtatious voice again. Nasa pagitan pa din sya ng mga hita ko
at nakatapat ang muhka nya sa pinakamaselang parte ko.

"No!" pagmamatigas ko. Inangat ko ng kaunti ang ulo ko para makita ko sya.
Pagkatapos ay pilit kong inaalis ang mga legs ko na pinapagitnaan sya pero hinila
nya lang yun pabalik at ikinulong sa mga kamay nya. Now he's holding both my legs
while his in between.

It's awkward to see him in that position but it feels like he's enjoying it. "Tell
me, whose better in bed?" then he smiled at me again. "Nate?"
Huminto sya sa pagsasalita at hinaplos ng isang kamay nya ang nasa pagitan ng mga
hita ko. I wiggled in his one touch. Napahiga ang ulo ko ng tuluyan sa kama. Hindi
ko na sya nakikita ngayon pero nararamdaman kong napangiti sya nang mag react ako
sa ginawa nya.

Then he gave that part a quick peck and whisper "or Justin?" mapangakit ang salita
nya.

Nakabawi ako agad sa maigsing sensyasyong ibinigay nya. Umupo ako mula sa
pagkakahiga para mas malakas na ang pwersa ko. Itinulak ko sya mula sa posisyon
nya.

"I don't compare guys" I told him then I got out of bed. Well, it's not as if I
have many guys to compare to, because aside from Nate, he's the only guy I have
slept with.

"Magbihis ka na at umuwi na tayo" then I threw his shirt on his face. Pero nasapo
naman nya agad yun at tsaka sya tumawa. Hobby nya ba talaga ang pagtawa?

"Seriously, sino nga?" tanong ni Justin habang nagmamaneho. Nakaalis naman yung
airplane on time. Pauwi na kami ngayon sa bahay galing ng airport.

"Ang alin?"

"mas magaling? Si nate o ako?"

"Drop it, Madrigal" I told him.

"Sige na! Gusto ko lang naman malaman eh" pilit nya sa akin. Pero hindi ako
nagsalita at tumingin-tingin nalang sa labas ng bintana ng sasakyan. The sunset is
beautiful today.
"Hui!" sigaw nya ulit

"Ano?!" ang kulit kulit naman.

"Sino nga?" then he made a puppy face.

"It's different, okay?" I told him

"Different? How different?" hindi talaga sya tumitigil. Tiningnan ko sya habang
pasulyap-sulyap ang mata nya sa daan at sa akin. He's waiting for me to answer.

"With you, I'm having sex. With Nate, I'm making love."

Sya naman ngayon ang hindi nakapagsalita. I chuckled when I saw his blank face.
"You won't understand"

"Anung pagkakaiba nun? I've been with seventy women. Pare-parehas lang naman"
pambawi nya

"Seventy?!" I was a little bit shocked

"More or less. I lost count" then he grinned before looking at me. "Sya nga pala,
My friend, Tyler, called and he needs my help regarding the expansion of his club.
The club we're I met you, sya kasi may-ari nun" paliwanag nya sa akin.

"and?"

"and it means I need to go back to New York to sign some papers and stuff"
pagkatapos ay tumingin sya ulit sa akin. "I was wondering if you would like to go
with me?"

"In New York?"

"Yeah"

"Anu namang gagawin ko dun" sabi ko sa kanya

"Ikaw, kung anung gusto mo. Naisip ko lang kasi na, masaya naman ung bakasyon natin
sa Palawan diba? So, why don't we-"

"Yes, I know it's fun pero Justin." Putol ko sa pagsasalita nya "Nandito ang buhay
ko sa Pinas, nandito ang trabaho ko, ang pamilya ko. Hindi ko naman pwedeng basta-
basta nalang iwan yun para sa kung anu mang meron tayo. I mean, we are not even
together to start with." Pagkatapos ay napaisip ako sa sinabi ko. "Are we?" Tanong
ko sa kanya.

Hindi sya agad sumagot sa tanong ko. Parang nag-isip isip pa sya kung anung
sasabihin nya. "are we?" balik na tanong nya sa akin

"No." iling ko naman

"Alright" sagot nya at nagkibit-balikat pa. "Kung sabagay, pwede naman akong
bumalik dito sa Pinas pagkatapos nun. Basta, wag mo kong masyadong mamimiss ah?"
then he showed his signature flirty smile

"Whatever" I told him then closed my eyes. Medyo napagod kasi ako sa byahe.

Ginising ako ni Justin nung nasa tapat na kami ng bahay namin. Hindi ko namalayan
na nakatulog pala ako. Ibinaba na nya lahat ng gamit ko mula sa kotse nya at andito
na kami sa pintuan ngayon.

"Would you like to come in first?" I asked politely

"Hindi na, plano ko kasi na maagang bumalik ng New York. Mag eempake pa ako ulit"
he said

"Okay" sabi ko naman. We stared at each other for awhile na para bang tinatantsa pa
namin kung anung dapat gawin. Then I was surprised when he pouted his lips and I
know his asking for a kiss. How can a bad boy be this cute?
I tried not to giggle from his cuteness and gave him a quick kiss on the lips.

"Babalik ako agad" sabi nya

"Take your time" then I watch him go to his car. Bumusina naman sya bago tuluyang
umalis.

Nang hindi ko na matanaw ang kotse nya ay pumasok na ako sa bahay. Inilapag ko ang
mga maleta sa living room at humiga sa couch. I stretch my arms a little and yawn.
Asan kaya sila mommy? Nakalimutan ko kasing sabihin na ngayon ang balik ko mula sa
"conference".

Papunta na sana ako sa kwarto ko para mag-ayos ng biglang may nag doorbell. Baka
may nakalimutan si Justin. So I went to the door and opened it.

"Ang bilis mo namang bumalik, namiss mo ba ako ag-" Naputol ang masayang bati ko
nung tuluyan kong mabuksan ang pinto at makita kung sino ang nandoon.

Bumilis ang tibok ng puso ko at hindi ako makagalaw. I was completely stunned by
his presence.

"Nate" Thank God I found my voice.

Steph's POV

I was practically at freeze when I saw him. My feet we're shaking while my hands
are paralyzed on the doorknob. I can't believe his in front of me, at last.

And in that moment, I wanted to hug him. To kiss him. To tell him how much I've
miss him.

Pero bago pa man din yun mangyari ay kusa ng dumapo ang mga palad ko sa pisngi nya.
I slapped him so hard on the face as my tears began to fall. "Ang kapal ng mukha
mo!"

Lahat ng sakit na nararamdaman ko ay bigla nalang sumabog na parang granada.

Humagulgol ako sa harapan nya.

"Steph, I'm sorry.. I'm so sorry" he was also starting to cry as he tried to wrap
his arms around me. Tinutulak ko sya pero pilit nya akong ikinukulong sa mga bisig
nya.

We we're both crying as we fight against each other's arms. It really breaks my
heart whenever I see Nate crying, pero hindi ako nagpadala sa pag-iyak nya. Punong-
puno ng galit ang dibdib ko at hindi kayang hilumin ng mga yakap nya ang sugat sa
puso ko.

Kaya ginamit ko lahat ng natitirang kong lakas para kumawala sa mga bisig nya. I
faced him and saw nothing but tears all over his face. "Sorry?! Huh?! Sorry?!"
sumbat ko sa kanya habang patuloy ako sa pag hikbi.

"Iniwan mo ko sa araw ng kasal natin.. tapos hindi ka nagpakita ng isang buwan...

Isang buwan, Nate. Isang buwan akong naghintay!" sigaw ko sa kanya habang patuloy
ang pagdaloy ng mga luha ko. Pilit nyang hinahawakan ang braso ko pero padabog ko
yung tinatanggal.

Basag na ang boses na lumalabas sa bibig ko "pagkatapos ngayon ano?! Pupunta ka sa

harapan ko, and all you can say is a fucking SORRY?!"

I'm trying to catch my breath as he stood there crying. "Sabihin mo sa akin Nate,
bakit?!" sinusubukan kong punasan ang mga luha ko pero patuloy lang yun sa pagtulo.

"May kulang ba sa mga ibinigay ko sa'yo?! May mali ba sakin?! Meron bang iba?!"
sunod-sunod na tanong ko sa kanya

"Steph, please" pagmamakaawa nya sa akin.

"Sagutin mo ko, Nate!!" kasabay ng bawat sigaw ko ang luhang matagal ko ng

ininatago. "Baaakit?!?!" I tried to keep my distance from him.
Hindi na din nya napigilan ang humagulgol sa pagkakataong ito. "S-Steph, I-I'm
sorry" pailing-iling na sabi nya. "I don't know what happened. I thought I was
ready but when I saw you walking down the aisle.." patuloy sya sa pag-iyak habang
sinasabi ang mga ito.

"Parang nag fast forward ang lahat.. tapos.. tapos.. hindi ko na alam.. maybe.. I
got sc-scared" Mas lalong bumigat ang dibdib ko sa mga sinabi nya. Scared?!

"Putangina naman Nate!!" napahawak nalang ako sa noo ko.

"We've been together for six years! Six goddamn years!! Tapos sa mismong kasal ka
pa natin matatakot?! At sasabihin mo sa akin na hindi ka ready?!.. Sino bang nag-
ayang magpakasal?! Hindi ba't ikaw?!" halos mawalan na ako ng boses kakasigaw sa
kanya.

"Steph, please.. give me another chance. I'll make everything right. I promise." He
keeps on hugging me while tears are running down his cheeks. "Kung kailangan kong
magumpisa ulit, gagawin ko. I'm sorry for breaking your heart" He whispered in my
ears while his arms are curled around me.

Naiiyak nalang din ako sa sobrang galit ko sa kanya. And for the very first time, I
don't want to stay in his arms.

"You didn't just break my heart, you killed me inside" I said as I pushed him away
from me. Pagkatapos ay tumakbo ako sa loob ng kwarto ko at inihampas ang pinto.

I sat down behind that door and hugged myself as I tight as I can. Mas lalong
lumakas ang pag-iyak ko nung mag-isa nalang ako. Pakiramdam ko may kutsilyong
nakabaon sa dibdib ko at hindi ko yun matanggal. Parang unti-unti akong namamatay.

Justin's POV

"Rico! Asan si Tyler?" Andito na ako sa New York ngayon. I went straight here right
after my vacation in Palawan with Steph.
"Nasa taas po. Kanina pa nga po kayo hinihintay eh" sagot naman nya sa akin.

"Sige, salamat" tango ko sa kanya at nagpunta na ako sa taas. Lounge nang mga VIP
yung second floor. Pero may isang kwarto dun na kami lang ni Tyler ang gumagamit.

"Hey, man!" bati agad sa akin ni Tyler pagpasok ko sa kwarto. Niyakap ko naman sya
in return sabay tapik sa likod nya.

Pero may napansin akong kakaiba sa tambayan namin ni Tyler. "Where are the girls?"
I immediately asked him as I scan the room. Usually kasi, may mga girls sa kwarto
na 'to. You know, for good time.

He clears his throat before speaking. Naupo naman ako agad sa couch na katapat ng
kinauupuan nya. "Off limits na to sa mga girls" sabi nya

"Why?! Where's the fun in that?" tanong ko. Magkaibigan kami ni Tyler simula nung
lumipat ako dito sa New York at alam na alam ko kung gaano sya ka tinik sa mga
chicks. Mas playboy pa nga yan sa akin. At least ako, everyday kung magpalit ng
babae at isa-isa lang. Pero sya, sabay-sabay at walang pinipiling oras o araw.

"Promise me, you won't laugh?" he seems serious for the first time.

I put both my hands up.

"I met a girl" sabi nya

"Anu namang bago dun?" I smirked at him

"Well, It's kinda serious." He added

"Serious? How serious? You mean, for a week?" then I chuckled.

"No, man! I mean serious, serious" then he made some hand gestures that I didn't
get. "Look, I'm not getting any younger and this woman, you should meet her..
she's.. amazing. I've never met anyone like her before" paliwanag nya. I don't know
if it's just me or his eyes just twinkled.

Ngayon ko lang nakita si Tyler na namangha sa isang babae. That girl must be
really something. "So, you're not dating anyone else aside from her?"

"No. I told you. This is serious." Well that's a first.

"And you're not having sex with anyone else aside from her?" sabi ko nga kanina, si
Tyler, kung magpalit yan ng babae, mas madalas pa kaysa sa pagkain nya.

"Actually, I'm not having sex at all" he shyly said.

My mouth drops open. "You mean, you haven't slept with her? Or with anyone else
while I was away?" how did he managed to do that?

"She's conservative. At isa pa, ayoko namang pilitin sya. I'm willing to wait until
she's ready"

Hinawakan ko sya sa may balikat nya. "Ty, are you on drugs?" then I smiled at him.
Inalis nya ang kamay ko sa kanyang balikat at tsaka ako hinampas ng throw pillow.

We both laughed after that. "So tell me, sino ang babaeng nanggayuma sa'yo? I mean,
nagpatino... at nag deprive na hindi makipag sex sa kahit kaninong babae pati na sa
kanya?" Napangisi nalang ako sa mga sinabi ko. Nakakagulat talaga.

"Her name's Melissa" then I saw him smile as he said her name. Yung totoo? Anung
nangyayari sa mundo??

"Ooohhh.. Melissa" I try to hide my grin. "Tell me more about her"

"Well, she's hot of course.. I mean, she's beautiful, inside and out. She's
intelligent, very intelligent. And She's funny and optimistic and adventurous." He
said while imagining. "Oh! She also bakes, brownies.. delicious brownies. And.. her
favorite color is red"
"You know her favorite color?!" parang nagsalubong ang mga kilay ko.

"yeah! And her favorite song.. and movie.. and book!" he enthusiastically said.

"How about her cup size?" then I showed my big grin.

"Man, I know we're friends but show some respect. I really like this girl and she's
not what you're thinking." Now his really serious.

"Okay, sorry. I didn't mean to disrespect her or you. It's just that, you seem
different" naging seryoso na din ang tono ng boses ko.

"Kahit naman ako nagtataka. Pero ibang pakiramdam ko sa babaeng 'to pare. Alam mo
yung tipong, kapag kasama ko sya, parang wala akong problema. Yung parang ang gaan
ng mundo. Hindi ko maipaliwanag pero ganun eh. Basta, yung tipong.."

I intervened habang pinipilit nyang i-describe yung nararamdaman nya. "Yung tipong,
kahit pagbitbitin ka nya ng isang damakmak na paperbags, basta nasa tabi mo sya,
okay lang. Yung tipong kapag nag-away kayo, kahit isang cupcake na peace offering
lang, napapatawad mo na sya agad. Yung tipong kahit masungit sya, gusto mo pa din
syang makasama. At higit sa lahat, yung tipong, isang ngiti lang, buo na ang araw
mo."

"Exactly" and he seemed amazed by what I said.

"I get you man. I get you." Then I smiled at him again.

Nagkwentuhan pa kami ni Tyler hanggang sa magdilim na. I signed some papers para
ma-release yung perang kakailanganin nya sa expansion ng club. Pinakita nya din sa
akin ang magiging itsura nung club after the expansion and minor renovation. He
treated me like a real investor even though I told him not to. Pero professional si
Ty, kaya ayaw nya ng hindi ko malalaman kung anung gagawin nya sa perang hiniram
nya sa akin.

I went home exhausted. Dumiretso ako sa refrigerator para kumuha ng tubig. Pero
habang umiinom ako ay nahagip ng mata ko yung nakadikit sa pintuan ng ref. Doon ko
nga pala nilagay yung "thank you for last night" note nya. Kinuha ko yun at kusa
nalang akong napangiti.
Humiga ako sa kama habang hawak pa din ang note na yun. I closed my eyes and took a
deep breath.

God, I miss her. Hmmmmm...Anu kayang favorite color nya?

Steph's POV

Pagkagising ko ngayong umaga, bumungad sa akin ang napakadaming bulaklak. Tulips

and stargazers were all over my room. Meron ding mga fresh petals ng roses sa
carpet. Sa bandang ceiling naman ay nakapalibot ang mga balloons na may picture sa
bawat dulo. Mga pictures namin ni Nate, simula nung bata kami hanggang sa ngayon.
Meron kaming pictures nung prom, nung debut ko, graduation, birthday, anniversary
at kung anu anu pa.

Pakiramdam ko, kukunan ng music video yung room ko sa sobrang ganda.

Nate is quite the definition of romantic. He knows how to make my heart jump in
just a second. I looked at each picture very carefully and each of them reminds me
of how happy we are.. we were.

Pagpunta ko sa dining room ay nakita ko kaagad si Nate na nakasuot ng apron at may

hawak-hawak na plato sa magkabilang kamay nya. He smiled when he saw me.

"Good Morning! Kain na, pinagluto kita nung favorite mo" pagkatapos ay ibinaba nya
sa lamesa ang mga plato at tsaka hinila ang isang upuan para makaupo ako. I've
always pictured him like this. Like a sweet, caring husband.

But I decided to sit down on the chair next to the one he pulled. Inilagay nya sa
harapan ko ang isang platong may lamang waffle topped with strawberries,
blueberries and maple syrup. "Just how you like it" then he smiled at me again as
he pour some coffee.

"Bakit ba andito ka nanaman?" tanong ko sa kanya. For the past few days, lagi syang
nagpupunta dito sa bahay. Lagi syang may dalang bulaklak, teddy bears, chocolates
at kung anu anu pang mga regalo.

"Ahmmm.. sabi ko naman sa'yo diba, kung kailangan kong mag umpisa ulit, gagawin
ko." Sagot nya. "O sige na, kain ka na habang mainit pa yan." He added

I pushed the plate away from me. "Pwede ba?! Wag na tayong magkunwari na okay lang
ang lahat, dahil hindi naman" pagkatapos ay tumayo ako sa kinauupuan ko. Pero bago
pa man din ako makaalis ay humarang sya sa dadaanan ko.

"Steph.. I know I hurt you.. and I'm so stupid for doing that. Pero sana hayaan mo
akong maitama ang pagkakamali ko. Sana bigyan mo ako ng isa pang pagkakataon para
maipakita sa'yo kung gaano ka kaimportante sa akin. Kung gaano kita kamahal." He
said in a very calm voice.

"Mahal?" I chuckled. Anung pagmamahal ang sinasabi nya? Kung mahal nya ako, hindi
nya ako iiwan.

He just stood there as I walk out on him. "Sya nga pala, alisin mo nga yung mga
kinalat mo sa kwarto ko. I don't want to see any of your shit in there." Sabi ko
bago ako tuluyang umalis.

Ako lang ang naiwan sa bahay ngayon. May business trip sila mommy at daddy sa
Singapore. Kahapon pa sila umalis at hindi daw nila alam kung kelan sila
makakabalik. Depende pa daw yun sa kalalabasan nung deal na inaasikaso nila. Si
kuya naman ay bumalik na sa Canada dahil marami daw syang naiwang trabaho doon.

I suppose yung mga maid ang nagpapasok kay Nate kanina.

I went to our multimedia room and put the TV on. Wala namang magandang palabas.
Hays, nakakainip. Sunday kasi ngayon kaya wala naman akong pasok sa trabaho. Pero
habang naglilipat ako ng channel ay narinig kong may tumutugtog ng piano. The music
sounds so familiar.

Napahinto nalang ako at napabuntong-hininga. I went outside and peeked at him. Nate
was playing the grand piano. He looks so calm and utterly sexy in there. I can't
help but smile when I look at him. He looks exactly the same -the same guy that I
fell in love with six years ago.

Pinapanood ko sya habang tumutugtog sya ng piano, pero nagulat ako nung napatingin
sya sa direksyon ko. Thank God he didn't saw me smiling. Pero kahit nakasimangot na
ako ay ngumiti pa din sya. Hindi nya inaalis ang mga tingin nya sa akin. Then he
started singing.
Kung tayo'y matanda na
Sana'y di tayo magbago
At kailan ma'y, nasaan ma'y
Ito ang pangarap ko

Makuha mo pa kayang
Ako'y hagkan at yakapin ooh
Hanggang sa pagtanda natin
Nagtatanong lang sa 'yo
Ako pa kaya'y ibigin mo
Kung maputi na ang buhok ko

I try to contain my tears from what he was doing. That's our theme song.

Ganitong-ganito ang ginagawa nya sa akin dati. Sa tuwing magtatampo ako sa kanya,
tutugtugan nya lang ako at kakantahan. Tapos sa isang iglap, mawawala na yung tampo
ko. Then I'll sit beside him and listen to his beautiful voice.

Nagpatuloy lang sya sa pagkanta habang nakatingin sa akin. I've always love that
song especially when he's the one singing it. At sa tuwing kinakanta nya yun, I
always tell him that he's better than the original.

At sa tuwing sinasabi ko naman yun, he would smile at me then plant a soft kiss on
my lips and say, "you are the best girlfriend in the whole wide world"

In that moment, gusto ko syang lapitan. Gusto ko syang tabihan at pakinggan ng

malapitan habang hinahaplos ko ang likod nya. I want to do what I usually do
because I miss him. I miss us.

But I have to be strong for myself, so I shouted at him "You're making a noise!"
then I shut the door as hard as I could.

Habang tumatagal, mas lalo akong nahihirapan na tiisin sya. Lalo na kapag ginagawa
nya yung mga bagay na palagi naming ginagawa.

Paano ko naman sya kasi matitiis? Eh maliban sa sobrang mahal ko sya, alam nya
lahat ng gusto ko. Lahat ng favorite ko. Lahat ng nagpapasaya sa akin. Lahat ng
nagpapangiti sa akin. Bawat galaw ko, kabisado nya.

I'm not yet ready to forgive him because the pain is still here. So, I need to find
a way to resist him or else I'll fall for him again. At natatakot akong mahalin sya
ulit, dahil natatakot akong masaktan ulit.

Justin's POV

"The usual, sir?" tanong sa akin ni Marvin.

"Yup." Sagot ko naman. Syempre, andito ako ulit sa club. Ito naman kasi talaga ang
favorite place ko dito sa New York dahil bukod sa maganda ang place ay parang hindi
natutulog ang mga tao dito. Everybody is so happy and always having fun. And FUN is
my middle name.

"Nasaan si Tyler?" tanong ko sa kanya.

"Kaaalis lang po sir. Kasama po si ma'am Melissa" sagot nya then he put my drink in
front of me.

I chuckled. "Mukhang tinamaan ni kupido yung boss nyo ah" pabirong sabi ko kay
Marvin as I took a sip from my drink.

He gave a small laugh back at me and said, "Oo nga po eh. Naku sir, kung makikita
nyo lang po yun nung mga una-unang linggo nila ni ma'am Melissa, para pong teenager
kung kiligin"

Hanggang ngayon, hindi pa din ako makapaniwala sa kinikilos ni Tyler. Pinay ka rin
pala si Melissa kaya siguro mablis silang nagkagaanan ng loob nitong si Tyler.
Anyway, I'm happy for my man that he finally found someone who will take good care
of him. Ulila na kasi si Tyler.

As I celebrate my friend's happiness, a woman walks up to me.

"Hi" she said then gave me a sexy smile. I turned to face her and I must say she
looks incredibly hot in her red dress and semi-curly brunette hair.
"Hi" I smiled back because I don't want to be rude.

"May I join you?" she said then made a few touches on my shoulder.

I pulled out the chair next to me. I scanned her body as she sexily sits down
beside me. Her curve is perfectly defined at ung skin nya, parang hindi naarawan.
Jeez, this woman is a good catch.

"Can I buy you a drink?" I told her as she showed some of her cleavage to me.
Ooohhh. Nice.

"Sure" then she wet her lips. Ohmy.

"Marvin!" tawag ko habang nakatitig pa din sa kanya . She seems to be enjoying my

stare. "One margarita for this HOT lady" I told him and made sure to emphasize the
word "hot". I saw her smiled before tucking some hairs on her ears.

Lumapit ako ng kaunti sa kanya at hindi naman nya ako pinigilan. I was close enough
to smell her perfume. I put my arms around the high chair that she was sitting.

"I'm starting to melt, you know" she said

"Sorry, but I can't resist the good view" I saw her blushed with what I said. This
is going to be fun.

"Here you go" sabi ni Marvin at tsaka nya iniabot sa babaeng nasa tabi ko yung
margarita. Nakita kong sumenyas sya sa akin at sinabing "she's hot!" ng walang
boses. I nod and gave him a good grin.

I clear my throat before moving closer to her again. "So, what are you doing
tonight?" I said in a flirty way as I touch her bare shoulder that way she did it
to me.

She took a sip on her margarita before talking to me. "I really don't know" then
she licked the excess liquid on her lips.

"Well, why don't I give you a hint" then from her face, I looked at her chest.
"Would you like to get out of here?" I asked her seductively, making my intentions
very clear.

"Sure" she said without even thinking. Pagkatapos ay inubos nya ang margarita na
nasa harapan nya at tsaka tumayo sa upuan. I threw some money at the counter and
grinned at Marvin before leaving the club.

Steph's POV

"Steph, paki ayos naman yung mga files na 'to. Yan daw yung gagamitin ni Ma'am
Elaine sa presentation next week." Sabi sa akin ni Sandra sabay bagsak ng isang
pile ng folders sa table ko. Si Sandra ang secretary ni Ma'am Elaine, ang boss
namin dito.

"Ocge, salamat" sabi ko sa kanya. Tiningnan ko yung laman nung mga folders.
Napakamot nalang ako ng ulo sa dami ng gagawin ko.

While I was busy scanning each page of what I'm reading, lumapit sa table ko si
Ma'am Elaine. "Steph, have you inform Mr. Perez about the GTM account?" tanong nya
sa akin.

Shocks, I forgot. "Ahmmm. I'm gonna call him now" I told her then pick up the phone
immediately.

"What?! You we're suppose to do that yesterday" she added. Mabuti nalang at mabait
ang itsura nitong boss ko kaya kahit nagagalit sya ay medyo hindi nakakatakot.

"I know. I'm sorry." Then I dialed Mr. Perez' office number. Yung secretary nya ang
nakasagot at nag iwan nalang ako ng message. Then I smile at Ma'am Elaine after I
hang up the phone.

"Kamusta naman pala yung proposal nung team nyo para sa Australian investors
natin?" she eagerly asked. Shit, nakalimutan ko din yung about don. I haven't talk
to my team since I came.
"Ahmmm. We're working on it" I somehow lied to her.

"May I see?" then she open her palm to me.

"I ahh.. I l-left it at home" kill me now.

Umiling-iling sya bago pumamewang. "Steph, I understand that you're still suffering
from what happened at your wedding. I mean it's terrible and I feel sorry about
that, but If you keep on being so irresponsible with your job.. then.. I can't give
you the promotion that you've always wanted." I see the concern in her face.

"To be honest, I saw the proposal of the other team yesterday and I'm telling you,
it's fantastic. Kung hindi mo pa kayang magtrabaho, then just quit the Australian
deal. Hayaan mo na kay Alvin yun." She added

Si Alvin ang mortal competitor ko dito sa opisina. He's a nice guy but when it
comes to work, wala syang inuurungan. Simula noong nagtrabaho ako dito, marami na
akong naririnig na mga chismis about sa akin. Sinasabi nila na kaya lang daw ako
natanggap dito ay dahil maipluwensya ang pamilya ko. Dahil mayaman daw kami at
maraming koneksyon. Kaya naman araw-araw, kailangan kong patunayan sa lahat na
meron akong ibubuga.

"No! No! Don't worry about me, I'm fine. I'm perfectly fine." I enthusiastically
told her. I cannot lose this promotion to Alvin.

I may be a loser in love but I'm not a loser at work.

"I promise. I will you a proposal that is a thousand times better than Alvin's
team. I know I've been fucking things up lately and I've been letting my team down
but I will prove to you that I deserve that promotion." I desperately told her.

It took her awhile before speaking again. Parang tinitimbang pa nya ako. "Alright.
Alright. One last chance, Steph. Get me the Australian Investors and the position
is yours." She said as she points her index finger to me as if she's threatening
and challenging me at the same time.
I just answer her with a nod.

"Now, I need those files, 3:00 pm sharp." Mula sa akin ay ibinaba nya ang
pagkakaturo nya sa mga tambak na files sa table ko.

"I'll give it to you before lunch" I proudly told her as I give my most precious
smile.

She smiles back then turns around. Pero nagsalita ulit sya habang lumalakad paalis
sa table ko. "I'm counting on you" she said as she raises her arms.

"I won't fail you!" I shouted before her office door closes.

I took a deep breath before going back to work. Let's kick some ass, Sandoval. Then
I buried my face on those files.

Hindi ko maiwasang hindi maghikab habang nagbabasa. I glanced at my watch and it's
already 11:30. Nasa last part naman na ako kaya medyo confident ako na maibabalik
ko 'to kay Ma'am Elaine on time. Nag inat-inat muna ako at kumuha ng coffee sa
kitchen.

"Steph! May naghahanap sa'yo sa labas" sabi sa akin ni Sandra habang nag titimpla
ako ng kape.

"Sino?" tanong ko sa kanya. Pero hindi nya ako sinagot bagkus ay itinuro nya lang
ang pintuan ng office namin. Lumabas ako ng kitchen para tingnan kung sino yung
tinuturo nya habang hawak ko yung tinimpla kong kape. Naramdaman kong bahagya akong
sinisiko ni Sandra habang todo ang ngiti nya.

"Hi!" si Nate. Sino pa nga ba? Itinaas nya yung supot na hawak nya at sinabing "I
brought you some lunch" then he smiles at both of us.

"Nagkabalikan na kayo?" tanong naman agad sa akin ni Sandra. Alam naman nung mga
officemate ko ang nangyari kasi andun sila nung wedding ko.

I looked at Nate before answering her question. "Of course not" I bluntly told her.

Nakita kong napayuko si Nate sa sinabi ko. I've been emotionless when it comes to
him. Agad namang sumenyas si Sandra na aalis na sya.

"I'm busy" sabi ko kay Nate sabay pasok ulit sa may kitchen.

Sinundan nya ako sa loob. "I know, kaya nga dinalhan na kita ng pagkain para hindi
ka na lumabas." Then he started unpacking what he brought. Mga sushi at maki pala
yung dala nya. Favorite ko nanaman.

Kumuha sya ng isang maki at saka inilapit sa bibig ko. "Ahhhh" sabi nya while his
mouth reflected what he said. Favorite ko yung sushi at maki pero hindi ako
marunong mag chopsticks kaya lagi akong sinusubuan ni Nate dati.

Hinawi ko lang yung kamay nya. "Hindi ako nagugutom" sabi ko sa kanya.

"Sige na, isa lang" pilit nya at pagkatapos ay inilapit ulit sa bibig ko yung
pagkain.

Nakakainis lang na kailangan pa nyang ipaalala lahat ng lagi naming ginagawa.

"Ayoko nga sabi eh." pagkatapos ay mas nilakasan ko pa ang paghawi sa kamay nya
dahilan para mahulog sa sahig yung pagkain.

He sighed for what happened.

Umalis na ako sa harapan nya pero hinila nya yung braso ko. "Steph, wait!"

Pero kasabay ng paghila nya yung pagkatapon nung coffee sa damit ko. "Oh come on!!"
ang init nung kape kaya medyo itinataas ko yung damit ko.

Nagulat sya sa nangyari at nagmadaling punasan ang damit ko. "Ohmygod, I'm sorry.
I'm so sorry" then he continued wiping my shirt.
Pagod ka na nga sa trabaho tapos ito pa ang mangyayari sa'yo. Hindi ko na tuloy
napigilan ang pagtaas ng boses ko sa kanya. "What part of 'I'm busy' did you not
understand?!"

"I'm sorry, hindi ko sinasadya" then he took his handkerchief out of his pocket at
yun ang pinangpunas sa damit ko.

Hinawi ko ang mga kamay nya. "Sorry?" I chuckled. "Oo nga pala.. Dyan ka naman
magaling eh, sa sorry". Parang napaso sya sa sinabi ko at biglang tumigil sa
ginagawa nya.

"Sorry kasi hindi mo sinasadya... Sorry kasi hindi ka handa... At isang malaking
SORRY! kasi natakot ka.. diba?!" sumbat ko sa kanya. For the very first time, hindi
ako naiiyak habang nasa harapan nya. Siguro dahil napalitan na ng galit ang lahat
ng sakit sa puso ko.

He just stood there as if he was a statue. I looked him in the eye and said, "Give
me a break, Nate... Because I am so fucking tired of understanding your petty
reasons." pagkatapos ay tuluyan na akong umalis sa harapan nya.

I went to the car to change my clothes. Good thing I have a spare shirt. Pagbalik
ko sa office, wala na dun si Nate. Pero nasa table ko yung pagkaing dala nya and on
top of it was a note.

I wish I could turn back time

I sighed when I read it.

Naibigay ko na kay Ma'am Elaine yung files na binabasa ko kanina. After that, I
called my team para makapag conceptualize na kami sa gagawin naming presentation
regarding the Australian Investors. We only have 2 months to get this deal kaya
dapat puspusan ang trabaho.

Right after my meeting, pinatawag ako ni Ma'am Elaine sa opisina nya.

I knock on the door before opening it. "Sandra said you wanted to see me." I told
her while she's signing some papers

"Yeah, come in" sabi nya pagkatapos ay sumenyas na pumasok ako.

"How was your meeting?" she smilingly ask

"Oh, it was great. Everybody was giving incredible ideas and I'm pretty sure we can
get that deal for you" I said with much confidence but not too arrogant.

"Good" she replied. "Anyway, I want you to give Sandra all the files regarding the
company's activity for the last three months including our client's profile.
Pakitulungan na din syang ayusin yung conference room because I'll be meeting a
very important person in a few minutes" she politely ask me.

"Okay, I'll prepare everything" sabi ko sa kanya

So like she told me, I gave Sandra all the files that I've been keeping and prepare
it to the conference room. Pagkatapos naming maayos ang lahat ay dumiretso na ako
sa table ko. It's been a long day. I stretch my arms before yawning.

Pero hindi pa man din nag-iinit ang pwet ko sa upuan ay tinawag nanaman ako ni
Ma'am Elaine. "Steph, I need you here" sabi nya habang nakasilip sa pintuan ng
conference room.

"Why?" I instantly ask as I enter the room.

"Hello, Ms. Sandoval"

Napalingon ako agad sa direksyon nung pamilyar na boses na narinig ko. Then after a
second or two, he twists the swivel chair and faced me.

And it's Justin.

Again.

"Miss me?" he said before winking at me.

Nasa kabilang side kasi sya nung door at nakatalikod pa sa akin kaya hindi ko sya
nakita nung pumasok ako. Hindi ko rin napansin na sya pala yung pumasok dito sa
conference room kanina dahil sobrang pagod na ako at wala na akong panahon para
tingnan kung sino yung "very important person" na ka-meet ni Ma'am Elaine.

"Mr. Madrigal was just telling me about the conference in Palawan." Napalingon
naman ako sa side ni Ma'am Elaine nang magsalita sya. Magkaharap kasi sila sa table
at nasa gitna ako.

I suddenly turned to Justin's side and I saw him grinning. Anu nanaman ang sinabi
mo Madrigal?

"Well, what exactly was he talking about?" tanong ko kay Ma'am Elaine

"He told me that you met him there and you've been a good company"

"Great company" Justin corrected her then smiles at me. "Mabuti na nga lang at si
Ms. Sandoval ang representative ng company nyo sa Palawan because she thought me
everything that I need to know about your business Ms. Cortez"

Business huh?? I wonder what kind of business is that.

"Oh please, call me Elaine." She told him. "Steph, maupo ka muna, nagtatanong kasi
si Mr. Madrigal about sa mga clients natin and I told him that you're the one in
charge of the big ones."

No choice again. I sat beside Ma'am Elaine.

"So, how are you doing, Ms. Sandoval?" tanong sa akin ni Justin nung makaupo ako.
He's playing a pen on his hands while smiling at me like a child who was given a
candy.
I gave him a sarcastic smile and said, "I'm good"

"Well, I was also telling Ms. Cort- I mean Elaine, that despite the busy schedule
of the conference, we were able to see the beauty of Palawan. Nakwento ko na nga sa
kanya yung mga pinuntahan natin doon." Sabi nya sa akin. Humanda ka talaga sa akin
Justin.

"Especially the cave." He added and I almost choke.

"Cave?" tanong naman ni Ma'am Elaine

Gusto ko sanang sipain si Justin pero masyadong malaki yung table at hindi ko
maabot yung paa nya.

"Yeah. I'm telling you, it's the most beautiful cave I have ever ENTERED in my
whole life" he told her before looking at me. I fist my hand and try not to burst
out. Shut your dirty mouth Justin.

"Really? Well, what's the name of that cave?" she eagerly asked.

"Actually, I don't remember. Baka si Ms. Sandoval natatandaan nya." Sagot naman ni
Justin then gave me a flirty look.

Both of them looked at me. "Why don't we just get down to business?" I smilingly
said

"Always so impatient" sagot naman sa akin ni Justin and I know what he's referring
to. So I gave him another sarcastic smile. I'm too tired to play with him right
now.

So like I said, we get down to business. Pero pansin ko naman na hindi talaga ang
mga profile ng clients namin ang pinunta ni Justin. Patuloy lang sya sa pang-aasar
sa akin gamit ang mga salita nya habang nagmimeeting kami.
Pagkatapos naming ma review lahat ay nagpaalam na si Justin. Sa wakas.

"It was very nice meeting you, Elaine" Justin said while shaking the hands of my
boss. "By the way, I like your dress, it suits you" he said then smiles at her.

Seriously, Justin? You're flirting with my boss in front of me?

"Thank you, you're not bad yourself" sabi naman ni Ma'am Elaine

"Ms. Sandoval" he nods but I just rolled my eyes at him knowing that Ma'am Elaine
wasn't looking.

Anu nanaman kaya ang balak ng Madrigal na yun at talagang dinayo pa nya ako dito sa
opisina. Mabuti nalang at hindi masyadong nakahalata itong si Ma'am Elaine sa kung
anung nangyayari.

Pagkatapos nung meeting ay inayos ko pa yung mga paperworks na naiwan ko nung isang
buwan. Paglabas ko ng parking lot ay tumambad agad sa harapan ko si Justin. Hinapit
nya ako sa bewang at inilapit sa kanya.

"Hi" masayang bati nya.

"Hi your face!" sabi ko kanya pagkatapos ay nagpumiglas ako sa pagkakahawak nya.

"Ito naman, hindi mo ba ako namiss?" sabi nya pagkatapos ay hinawakan ulit ako sa
bewang as he made a puppy face.

I was about to push him again when I saw Nate across the parking lot, behind
Justin, holding a bouquet of flowers. Hindi naman sya kalayuan kaya kitang kita ko
ang pagkagulat sa kanyang mga mata nang makita nya si Justin na nakayakap sa akin.

We stared at each other for a while.

I don't know what came to me but I took advantage of that opportunity. I grabbed
Justin's face and kiss him as hard as I could while my eyes are still locked at
Nate. I want him to see this. I want him to see me kissing other man.

I curled my hand in Justin's neck as I kiss him. Then I tugged his hair and tilted
his head on the other side in order for me to see a bigger view of Nate's face.

As I kiss Justin, I saw pain in Nate's eyes. Nakita kong biglang nagtubig ang mga
mata nya. Pero hindi ko inihinto ang paghalik kay Justin bagkus ay mas lalo ko pang
ginalingan habang nakatitig sa kanya.

Nate immediately closes his eyes and slowly turned around. Naglakad sya palayo sa
amin at papunta sa sasakyan nya.

I broke the kiss when I saw him get in his car.

"I miss you, too" napatingin nalang ako kay Justin nang magsalita sya. I looked at
Nate's car before smiling at Justin.

And in that moment, I knew what I have to do.

Steph's POV

After that incident at the parking lot, Justin insisted to drive me home. Iniwan
nya yung sasakyan nya sa building. Ang alam ko hindi pwede ang overnight parking
doon pero since isa na sya sa may-ari ng kumpanya, malamang pwede.

Habang tumatakbo ang sasakyan ay parang paulit-ulit ding tumatakbo sa isip ko yung
nangyari kanina.

I hurt Nate, intentionally.

Hindi ko na alam kung anung dapat kong maramdaman ngayon. Ang alam ko lang, kulang
pa yung sakit na naramdaman nya kanina kumapara sa sakit na pinadama nya sa akin. I
don't know if this is right or wrong but I'm seeking for revenge.
Oo, nakikipagbalikan na sya sa akin ngayon. Oo, inamin nya na nagkamali sya. at oo,
humihingi sya ng tawad sa nagawa nya. Pero hindi naman ganun kadaling kalimutan ang
lahat. I almost got crazy when he left. Kulang nalang ay lumuha ako ng dugo sa
lahat ng kahihiyan na natamo ko nung tinakbuhan nya ako sa altar.

And right now, I want him to feel everything that I felt when he left me. I want
him to feel the pain, the grieving, the suffering and all the embarrassment. I
don't care about the consequences.

I'm Stephanie Sandoval.

And nobody... Nobody can ever hurt me again.

"Ahmmm.. Sandoval." Sabi ni Justin habang tahimik akong nag-iisip. Sya ang
nagmamaneho ngayon ng sasakyan ko since iniwan nya nga sa office yung kanya.

Lumingon ako sa driver's seat. "Bakit?"

"Anung favorite color mo?" Napakunot-noo ako sa tanong nya.

Seryosong seryoso ako kanina sa pag-iisip tungkol sa mga nangyari sa amin ni Nate
tapos aabalahin nya ako para lang tanungin about sa favorite color ko? Ibang klase
talaga 'tong si Madrigal.

"Pink." Sagot ko sa kanya habang nakatingin ako sa may bintana.

"Eh favorite movie?" tanong nya ulit

"A walk to remember" sagot ko ulit. Ang ganda ng mga ulap ngayon. Parang cotton
candy sa sobrang fluffy.

"Favorite song?" tanong nanaman ni Justin. Pero sa pagkakataong ito ay lumingon na

ako sa side nya.
"Bakit ang dami mong tanong? Magsasagot ka ba ng slum book?" sabi ko sa kanya.
Umandar nanaman kasi ang kakulitan nya.

"Hindi ah." Sagot naman nya at tsaka ibinaling ang kanyang tingin sa may
windshield. "Para nagtatanong lang eh.. sungit" mahinang sabi nya.

"Anung sabi mo?" akala nya naman hindi ko narinig yung bulong nya. Wala kayang
music sa loob ng kotse.

"Sabi ko, ang gwapo ko." Sabay tingin sa rearview mirror ng sasakyan habang
sinusuklay ang buhok nya gamit ang kanang kamay nya.

I just rolled my eyes on him. "Ewan ko sa'yo"

Nag dinner muna kami ni Justin sa isang restaurant bago umuwi sa bahay. As usual,
madami nanaman syang kwento. Kinukwento nya sa akin yung friend nya na si Tyler at
yung improvements sa club nito. Ayoko mang aminin pero kahit papano, namiss ko yung
liveliness nya.

Kakadating nya nga lang pala sa Pinas kaninang umaga. Sa totoo lang, nagulat ako
nung nakita ko sya ulit. Bukod sa magulo ang isip ko dahil sa pagdating ni Nate,
hindi ko naman kasi ineexpect na tototohanin nya yung sinabi nya na babalik sya
dito. I mean, anu bang babalikan nya dito? Yung investment nya kay Josh?

Impossible naman kasing ako yung babalikan nya. Yes, we're having so much fun
whenever we're together pero ang dami kayang magagandang babae sa New York. Isa pa,
sa kanya na din nanggaling that he's been with seventy women and I don't think he
treats me differently from them. Sigurado ako na yung ginagawa nya sa akin ngayon,
ginagawa nya din sa mga dating babae nya.

Once a playboy, always a playboy, right? Kanina nga lang finiflirt nya yung boss ko
eh.

Maybe, he's not yet tired of playing games with me. Which is good because I'm gonna
need him and his dirty games for what I have in mind.

"San yung kwarto mo?" tanong ni Justin pagkapasok namin sa bahay. Dala-dala nya
yung attach� case ko at mga files na kakailanganin ko para sa Australian deal
namin. Bigla ko tuloy naalala yung itsura nya nung pinagdala ko sya ng maraming
paperbags sa Palawan.

"Second door to the left. Ipatong mo nalang sa table dun." Sabay turo ko sa
direksyon kung nasaan yung kwarto ko.

Hinintay ko nalang si Justin sa living room habang nilalagay nya ang mga gamit ko
sa kwarto. Pero nakaka 15 minutes na ay hindi pa sya bumabalik. Naligaw ba sya??

Kaya naman nagpasya ako na sundan sya. Laking gulat ko nalang nung pagbukas ko ng
pintuan ay nakahiga na sya sa kama ko suot lamang ang boxer shorts nya.

"Justin!" sigaw ko sa kanya dahil nakatalikod sya sa akin.

"Bakit?" pagkatapos ay lumingon sya.

"Anung ginagawa mo dyan?"

"Matutulog na ko" sabi nya sabay ayos ng unan at comforter.

"Anung matutulog? Hindi ka pwedeng matulog." pagkatapos ay lumapit ako sa kama at

inalis ang comforter ko na nakabalot sa kanya.

He grinned from what I did then shifted his position so his whole body is facing
me. Pero nakahiga pa din sya sa kama. "Sige na nga, kahit may jet lag pa ko." then
he raise his arms as if his inviting me to join him.

Napakunot-noo nanaman ako sa ginawa nya. Haynako, kahit kelan talaga. Tinapik ko
lang yung kamay nya na inaabot nya sa akin. "Ang ibig kong sabihin, hindi ka
pwedeng matulog dito sa bahay ko" tapos ay inalis ko na ng tuluyan ang comforter sa
kama.

"Bakit naman?" sabi nya pagkatapos ay tumagilid sya ng posisyon. Ipinatong nya yung
ulo nya sa kamay nya na nagsilbing unan nito. Yung tipong parang nakasalong-baba
pero sa ulo nakalagay. Hmmmm... Are you trying to seduce me, Madrigal??
"Basta, hindi ka pwedeng matulog dito. Kaya tumayo ka na dyan at umuwi ka na."
sagot ko sa kanya habang naka sexy pose pa din sya sa may kama ko.

"Ayaw." sabi nya sabay dantay sa unang katabi nya at nagpapacute na parang bata. He
even pouted his lips to make himself cuter than his already is.

"Tumayo ka na dyan sabi eh!" ang kulit kulit naman. Hinila ko na yung braso nya
paalis ng kama pero parang effortless lang syang nakahiga doon. Ginagamit ko na
lahat ng lakas ko pero hindi sya natitinag.

Nangiti lang sya nung tumigil na akong hilahin sya kasi nakakapagod. "Ocge ganito
nalang, aalis ako dito pero isang round muna." Then his cute face turned into a
seductive one. Pagkatapos ay unit-unti syang tumayo at lumapit sa akin.

"No." matigas na sabi ko sa kanya nung malapit na sya sa kinatatayuan ko.

"Okay, then I'll sleep here" pagkatapos ay walang syang pakundangan na kinuha yung
comforter sa sahig at humiga ulit sa kama.

"Madrigal!" sigaw ko ulit sa kanya pero sa pagkakataong ito ay nagtalukbong na sya

at hindi ako pinansin. "Hoooooy!" yugyog ko sa kanya pero wala paring effect.

Justin's POV

Nakakatwa si Steph habang kinukulit ako na umalis sa kama nya. Halatang inis na
inis sya pero wala syang magawa. Ang cute cute nya kasi kapag naiinis sya eh. Kaya
ang sarap nyang asarin.

Pamiya-miya ay naramdaman kong tumigil na sya sa pagyugyog sa akin. Napagod na

siguro. Narinig kong bumukas yung pintuan ng cr nya kaya naman inalis ko na yung
pagkakatalukbong nung comforter sa akin. Napangiti nalang ako nung makita kong wala
na sya. I win.

After a couple of minutes ay lumabas na din si Steph sac r at pumasok sa walk-in

closet nya. Sinundan ko sya ng tingin habang papunta sya dun pero inirapan nya lang
ako nung makita nyang tinitingnan ko sya. I can smell her body wash from here.

"Suot mo yan" sabi nya sa akin pagkabalik sa kwarto sabay hagis ng isang shirt at
sweat pants. Nagulat ako kaya tinimaan yung mukha ko at natawa naman sya.

Isusuot ko na sana yung t-shirt pero napahinto ako nung makita ko yung tag sa likod
nito. It has my initials on it. Tiningnan ko din yung sweat pants at gaya nung t-
shirt ay may initials ko din yun. "Akin to ah" sabi ko kay steph na ngayon ay
pinapatuyo na ang buhok nya.

"Oo nga. Hindi ko naman inaangkin." Sabi nya naman. She's wearing a shirt and
pajama. Ewan ko ba kung bakit hindi sya nag na-night gown kapag natutulog. Laging
pajama ang suot nya. Ang hirap tuloy maka access. I hide my grin for that thougt.

"Paano napunta sa'yo 'to?" nagtataka lang talaga ako kasi sa pagkakatanda ko,
iniwan ko lahat ng ganito ko sa New York.

"Secret" she said then smiles at me. Bumabawi ka ah.

Hindi na ako nagtanong pa at sinuot nalang yung damit na binigay nya. I mean, yung
damit ko. Nilapitan ko sya habang nagsusuklay sya ng buhok sa may harap ng salamin.
I sniffed her hair as I move closer behind her. "Hmmm.. smells good" I said then I
wrapped my hands around his waist.

Pero agad naman syang humarap sa akin at mahinang ipinalo sa noo ko yung suklay na
hawak nya. "Matulog ka na" sabi nya pero nakahawak pa din ako sa bewang nya. I so
love this position.

"Samahan mo ko" sabi ko naman pagkatapos ay nag puppy face ako. Feel ko talagang
magpacute ngayong gabi.

"Hindi pwede, may tatapusin pa ako" sabi nya at tsaka umalis sa mga bisig ko.
Lalambingin ko sana ulit pero nagdalawang isip ako. Baka mapikon na kapag inasar ko
pa ulit eh. Kaya naman nahiga nalang ulit ako sa kama habang sya ay lumabas ng
kwarto.

Ang tagal tagal ng nakapikit ng mga mata ko pero hindi ako makatulog. Mag aalos
onse na pala. Tiningnan ko yung kabilang side ng kama pero wala pa din si Steph.
Anu kayang ginagawa nun?
Lumabas ako ng kwarto. Hindi ko naman kabisado yung bahay nila kaya hinanap ko pa
sya kung saan-saan. Ayoko namang mag-ingay kasi baka magising yung mga maid.
Pagpunta ko sa may bandang hagdan nila ay nakita kong may bukas na ilaw sa kalapit
na kwarto. Pagsilip ko, andun si Steph.

Nagtatrabaho pa din sya hanggang ngayon? Nakatalikod kasi yung upuan nya kaya hindi
nya nakita na pumasok ako. Nilapitan ko sya at tsaka ko minasahe yung balikat nya.
Nagulat sya nung una pero di nagtagal ay nag relax din yung katawan nya. Parang
pagod na pagod sya.

"Ahhhh.." sabi nya habang patuloy ako sa pagmamasahe.

"Ahhh.." sabi nya ulit.

I chuckled. "If you keep on doing that sound, I'll get a boner"

Natawa sya sa sinabi ko at tsaka inalis ang mga kamay ko sa balikat nya. I turned
her swivel chair to my direction. "Tama na yan, gabi na." pagkatapos ay tumalungko
ako sa harapan nya para medyo magkasingtakad kami.

Pinunasan nya ang mukha nya gamit ang kanyang mga kamay. "Hindi pwede, kailangan ko
na 'to bukas ng umaga. Matulog ka na ulit, susunod nalang ako."

Hindi ko sya pinakinggan at inilagay ko ang mga bisig ko sa arm rest ng swivel
chair na kinauupuan nya. She's locked between the chair and my arms. Napangiti sya
sa ginawa ko.

"Sige na, matulog ka na ulit" pagkatapos ay inalis nya ang mga kamay ko at tsaka
humarap ulit sa table.

Steph's POV

Inaantok na talaga ako pero kailangan kong pang tapusin itong ipepresent ko sa team
ko bukas about sa Australian deal. Mabuti na nga lang at hindi na nangulit si
Justin. Bumalik na din sya agad sa kwarto, napagod din siguro sya sa byahe nya.

Pero after 15 minutes, naramdaman kong may pumasok ulit dito sa study room.
Paglingon ko, si Justin ulit tapos may dala syang mug.

"Coffee" nakangiting sabi nya pagkatapos ay ibinaba nya yun sa may table ko.

"Thank you" sabi ko naman. May pagka sweet din palang tinatago ang lalaking 'to.

"Anung thank you? May bayad yun" sagot nya pagkatapos ay tumalungko ulit sa harapan
ko sabay lagay ng mga bisig nya sa arm rest. Ginawa nya yung posisyon namin kanina.

I got confused on what he said. Na gets ko nalang when he pouted his lips. Binabawi
ko na pala yung sinabi kong sweet sya.

I gave him a quick peck.

"Ang cheap naman ng bayad mo. Mas masarap pa kaya yang kape ko kaysa sa starbucks"
sabi nya pagkatapos ay ngumuso sya ulit sa akin. I can't help but smile on what his
doing. Kanina lang sa office, kung makaasta sya, parang boss talaga. Ngayon naman,
parang bata.

So I lean forward until I'm an inch away from his lips. Pero nung inilapit nya yung
mukha nya para halikan ako ay bigla kong inatras yung akin. Nagsalubong ang kilay
nya sa ginawa ko. Pero nginitian ko lang sya.

Kaya naman inilapit nya ulit yung mukha nya pero gaya kanina, inatras ko ulit yung
akin tsaka ako tumawa. I really like teasing him.

"Argh!" tutol nya sabay hila sa mukha ko.

And before I know it, he crushed his lips against mine. Hindi ko na nagawang
tumutol. So, I voluntarily opened my mouth and let his tongue play with mine. His
lips are so soft and I'm so tempted to bite them.
Hindi nya pinapakawalan ang mga labi ko. His kissing, licking and sucking my whole
mouth. Kagaya ng dati, uhaw na uhaw pa din sya sa mga halik ko. I'm beginning to
feel my wetness down there and I'm really getting hot. I can't believe that he can
make me feel this way with just one kiss.

And so I grabbed his face and pushed his lips more to me. Now it's my turn to
invade his mouth. I put his tongue between my lips and suck them like a lollipop. I
felt him groan but that sound couldn't escape from his mouth.

I just let go when I felt the need for air. We we're both panting when we stop.
"Okay na ba yun?" tanong ko sa kanya habang magkadikit ang mga noo namin.

"May sukli ka pa" he smilingly said then kissed me again.

I chuckled when he's done. "You better finish that Sandoval because your bed is too
big for me" he whispered in my ears before leaving.

Halos 1:00 am na ng matapos ako sa report ko para bukas. I took the last sip of
coffee that Justin made before going to bed.

Dahan-dahan akong humiga sa tabi ni Justin para hindi sya magising. I put myself
inside the comforter before turning the lamp shade off. Pero pagkapatay na
pagkapatay ko sa ilaw a naramdaman kong biglang yumakap si Justin mula sa likod ko.

He likes hugging me from behind. "Bakit gising ka pa?" tanong ko pero hindi ko na
sya hinarap.

"Hindi ako makatulog" then he tighten his hug and immediately fall as sleep.

_________________________________________________

Chapter 14: http://www.wattpad.com/20580776-sfll-chapter-14#.Ues45tJHKSo

Steph's POV

"Alright, that's all for today." I told my team. Prinesent ko na kasi sa kanila
yung ginawa ko kagabi. Mabuti nalang at hardworking itong team ko kaya kahit papano
ay nakakahabol na kami sa team ni Alvin. We have already discussed about the pros
and cons of our proposal and we're currently working on how to minimize the
disadvantages of it.

After the meeting, bumalik na ako sa table ko only to find out that Justin is
sitting on my chair. He smiled when he saw me. Why am I not surprise that he's
here??

Iniwan ko syang natutulog sa bahay kanina. Maaga kasi akong umalis at ayoko namang
gisingan sya.

"Tara" walang pakundangang sabi nya sa akin sabay tayo sa upuan.

"Anung tara?" tanong ko naman pagkatapos ay ibinaba ko yung mga folder na hawak ko
sa lamesa.

"Alis na tayo. 6:00 pm na oh, tapos na ang office hours" sabi nya at tsaka pinakita
sa akin ang relo nya.

"Hindi pwede, mag-oovertime ako ngayon."

"Overtime?! Magdamag ka na ngang nagtatrabaho kahapon tapos overtime nanaman?!"

halos pasigaw nyang sabi sa akin

"Pwede ba, hinaan mo nga yang boses mo" pagalit na sabi ko sa kanya. Mabuti nalang
at nag uwian na ang mga tao dito sa office. My team went straight to the parking
lot after our discussion habang ako naman ay mag-isang bumalik dito sa office.

Hindi ko na sya pinansin after nun. Nagtuloy-tuloy nalang ako sa upuan at binuksan
ang laptop ko habang sya naman ay nanatiling nakatayo sa tabi ng lamesa ko.

Napatingin ako sa kanya nang mapansin kong tinitigan nya ako habang nagta-type sa
laptop ko. Para bang hinihintay nya na sumuko ako at pumayag na sa gusto nya. Well,
Bahala ka, Madrigal. Maghintay ka dyan hanggang gusto mo. Pagkatapos ay
pinagpatuloy ko nalang ang pagtatrabaho.

After 5 minutes of staring at me intensely, umalis na sya sa pwesto nya. Napangisi

nalang ako nung marinig ko ang pagbukas at pagsarado ng pintuan, I win.
Or maybe not.

Dahil ilang minuto lang ang nakalipas ay bumalik sya ulit, kasama si Ma'am Elaine.
Lumapit silang dalawa sa table ko.

"Steph, pakisamahan nga muna itong si Mr. Madrigal sa kabilang department." Sabi
agad ni Ma'am Elaine sa akin.

"Po? Bakit po ako?" mariing tanong ko sa kanya.

Lumibot-libot ang tingin nilang dalawa sa buong office. Malamang Steph, ikaw nalang
ang tao dito. Alangan namang magpasama si Justin sa multo?

"Mr. Madrigal needs to sign some papers in the financial department. I think it
would be rude not to accompany him." Ma'am Elaine insisted. I looked at Justin and
he's smirking at me.

"Pero Ma'am, kailangan ko pa po kasing tapusin it-"

"Ms. Sandoval, if you don't want to be with me, just say so. Ayoko namang pilitin
ka kung ayaw mo." Justin interrupted my sentence and gave me a I-so-own-you smile.

Matalas na tingin ang ibinigay kong kapalit sa pagngiti nya. "It's okay, Elaine. I
guess I'll just have to find that department ALL BY MYSELF" baling nya ng atensyon
kay Ma'am Elaine. Inirapan ko si Justin nung sinabi nya yun dahil alam ko naman na
kaya nya lang sinabi yun ay para mas lalong mapilitan si Ma'am Elaine na pasamahin
ako sa kanya.

Kabisadong-kabisado ko na ang mga galaw mo Madrigal. Kaya humanda ka sa akin

mamaya.

"That won't be necessary Mr. Madrigal, Stephanie would join you" sabi naman ni
Ma'am Elaine pagkatapos ay tumingin sya sa akin. "Right, Steph?"

I took a deep breath to sustain my anger. "Sure" I told her then turn my laptop
off. Padabog kong iniligpit ang mga gamit ko.

"Parang napipilitan naman ata si Ms. Sandoval. Okay lang talaga Elaine, kahit ako
nalang mag-isa. Besides, sino ba naman ako para abalahin si Ms. Sandoval diba? I'm
just one of the OWNERS of this company" he gave emphasis.

Mas lalong nag usok ang tenga ko. "Of course not" mabilis na iling ni Ma'am Elaine
kay Justin na halatado namang ginagamit ang power nya bilang nakatataas sa
kumpanyang ito para makuha ang gusto nya.

I love playing games with him but I hate his games.

Mula kay Justin ay ibinaling ulit ni Ma'am Elaine ang tingin sa akin "I'm pretty
sure Steph is very much willing to accompany you" then she gave me her "say yes"
look.

Nagpapalit-palit ang tingin ko kay Ma'am Elaine at kay Justin. I gave them my
fakest smile. "Absolutely. It is such an HONOR to accompany you, Mr. Madrigal" I
tried to be as sarcastic as I can be while Justin is smirking at me.

"Ohhh." Justin made this sound while holding his chest and making a very emotive
face. "You have lovely employees, Elaine" dagdag nya habang kunwari'y na touch sa
sinabi ko.

I gave another sarcastic smile. I like it when he's doing a baby face but I hate it
when he's being so childish.

Nauna ng umalis si Ma'am Elaine. Marami pa daw kasi syang naiwang trabaho sa office
nya kaya naman binilinan nya ako na asikasuhin ko daw itong si Justin. She said her
goodbye to Justin while he thanks her in return.

Nasa elevator na kami ngayon pababa sa parking lot. Syempre naman, alam naming
dalawa na alibi nya lang yung financial department na yun. Hindi ko sya kinakausap
simula ng umalis si Ma'am Elaine hanggang ngayon. Naiinis ako sa kanya. Ang
maipilit kasi.

Pagbukas nung pintuan ng elevator ay nagmadali akong lumabas. Binilisan ko din ang
lakad papunta sa sasakyan ko. Bawat empleyado dito sa kumpanya ay may nakareserve
na parking space kaya naman kahit nag valet parking ako kanina ay alam ko kung saan
nila nilagay ang sasakyan ko.

I started the engine immediately. Nakita kong nasa tapat pa din ng elevator si
Justin at hindi nya ako sinundan sa loob ng sasakyan ko. He was just staring at the
car and waiting for me to pick him up. Siguro, iiwan nya ulit dito yung sasakyan
nya para magkasabay kami.

Suddenly, I had an idea.

I went to where he was standing. Pagkatapos ay binuksan ko ang bintana sa tapat

nya. "I'll drive" sabi nya sa akin. Pero nung bubuksan na nya ang pintuan ay bigla
ko itong ini-lock at tsaka ngumiti.

"No, I'll drive" sabi ko sa kanya at sinenyasan kong lumipat sya sa kabila. Mabuti
naman at hindi na sya nakipagtalo. Pero nung bubuksan na nya ulit ang pintuan ng
passengers seat ay bigla kong pinaharurot ang sasakyan.

Hindi ko napigilang tumawa habang nakikita ko sa side mirror ang reaksyon nya. He
was shocked and confused at the same time. Bahala ka na ngayon sa buhay mo,
Madrigal.

Nagpatuloy lang akong mag drive hanggang sa makarating sa bahay. Pero laking gulat
ko nung makita ko na nakaharang na sa garahe ko ang sasakyan nya. Teka, pano
nangyari yon??

Napilitan tuloy akong ipark nalang sa labas ang kotse ko. Pagpasok ko sa gate,
nakita ko si Justin na nakasandal sa kotse nya. Nakakunot-noo ko syang tiningnan.

Hindi pa man din ako nagtatanong ay sinagot na nya agad ako. "I'm a car racer" he
said. Kaya pala naunahan pa nya akong makarating dito. "And, is that the best you
can do Sandoval? Leave me in the parking lot? That is such a kiddo move."
pangungutyang sabi nya sa akin.

Lumapit ako sa kanya. "Madrigal, I'm only gonna say this once so you better listen"
sabi ko sa kanya habang sya ay cool na cool lang at nakapamulsa pa. "I don't want
you interfering with my work. At sa susunod na gamitin mo ulit sa akin yang
posisyon mo sa kumpanya, I swear I'm goin-"

Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla nya akong hinila at pinagpalit
kami ng posisyon. Ako na ngayon ang nakasandal sa kotse nya. Ikinulong nya ako sa
pagitan ng sasakyan at ng makisig nyang katawan. He moved closer to my face "You're
going to what? You're going to punish me?" he said seductively while his hands are
caressing my hips.

"Go ahead, Sandoval. Handang-handa ako sa kahit anung klaseng parusang ibibigay
mo." bulong nya sa tenga ko at pagkatapos ay mas lalo nyang idiin ang sarili sa
akin. I can feel the hard door of his car from my behind and I can also feel his
hard, yes already hard manhood in front.

Bago pa man din ako makapagsalita sa sinabi nya ay bigla nyang hinalikan ang leeg
ko. I can feel is hot breath on my skin and it's burning me. But I couldn't resist
his soft lips. Parang bigla akong nanghina sa ginagawa nya. My knees immediately
turn into jelly as he licked my earlobe.

Pero kailangan kong pigilan 'to. Dahil sigurado, kapag nahulog ako sa bitag nya
ngayon ay magsusunod-sunod ang pakikialam nya sa trabaho ko. I have to remind him
who's the boss.

So I let my hand to go over his hard shaft. Naramdaman kong napangisi sya sa ginawa
ko. Ipinagpatuloy nya lang ang paghalik sa leeg ko habang ang mga kamay ko ay
patuloy sa paghimas sa kanyang pagkalalaki. Nang maramdaman kong mas lalo syang
tumigas ay inilapit ko ang bibig ko sa tenga nya. I repeated his gesture.

"If you interfere again, I swear I'm going to stop having sex with you" I
straightforwardly said as I slightly squeeze his manhood despite his jeans on.

Inihinto nya ang paghalik sa leeg ko at tumingin sa akin. "Ohhh. .. You wouldn't
dare" he smilingly said then kisses me on the lips.

Noong una ay mahinahon lang ang paghalik nya sa akin pero hindi nagtagal ay unti-
unti itong naging marahas. He was kissing me so hard but I didn't respond to it. He
tried to open my mouth by biting my lower lip but I kept my mouth intact and never
move even a bit.

Marahil ay napansin nyang hindi ako tumutugon sa mga halik nya kaya bigla syang
huminto. My hands are still on his manhood.

"Don't even try me" I told him then put my hands of off him as I walk away.
I can't help but smile as I leave him again. Nasa akin pa rin ang huling halakhak,
Madrigal.

Hindi na muling nakipagtalo pa si Justin sa akin pagkatapos nun. Mabuti naman at

alam nya kung saan sya lulugar. I'm letting him invade my body but I'm not going to
let him invade my life.

We had a peaceful dinner after that "fight". Ako naman ngayon ang nagkwento sa
kanya nang tungkol sa trabaho ko. I told him that I've decided not to work on my
parents company because I want to start a career of my own.

"It's getting late, go home" sabi ko sa kanya pagkatapos naming kumain.

"I am home" he replied to me without any second thought.

For the nth time, I gave him another sarcastic smile.

"Let's have a drink. San ba magandang pumunta dito?" sabi nya sa akin

"Ayoko, kung gusto mo ikaw na lang" sagot ko naman habang nagtatanggal ng heels ko.

"Sige na, para naman makapag relax ka. Puro nalang trabaho ang ginagawa mo" pilit
nya sa akin

"Ako ba talaga ang gusto mong makapagrelax o ikaw?" pilosopong sagot ko.

He smiled at me, "Pareho, it's like hitting two birds with one stone"

I just rolled my eyes at him at pumasok na ako sa kwarto. Pero bago ko tuluyang
maisara ang pintuan ay pinigilan nya ako. He gave me his signature puppy face.
"Sige na, kung gusto mo, sa pinakamalapit na bar nalang tayo pumunta para makauwi
tayo kaagad"
Bigla akong napaisip sa sinabi nya. Sa pinakamalapit na bar dito? Well, alam na
alam ko yung pinakamalapit na bar dito dahil yun ang favorite place ni Nate. Lagi
syang nagpupunta dun kapag nag aaway kami.

Hindi sya nagparamdam sa akin buong araw, kaya malamang andun sya ngayon.

"Sige, magbibihis lang ako" sabi ko kay Justin at nagmadali akong pumasok sa banyo.

I took a quick shower. Pagkatapos ay pinalitan ko din ang make-up ko. Ginawa kong
medyo heavy ang eye shadow para party girl ang itsura. Then I put my hair up to
emphasize my broad shoulder. Pinili ko ding isuot ang silver strapless chanel dress
ko. It's a fitted pencil cut above the knee dress. Favorite ni Nate ang damit na
'to. He always says that I look stunning whenever I'm wearing this.

I took one last glance at my mirror before leaving the room. Gosh, I am one hell of
a hot girl and I am so ready to kick some ass at the bar. Then I winked at myself
before giggling.

Paglabas ko ng kwarto, nakaupo si Justin sa may couch. He's wearing his usual white
v-neck shirt that shows a bit of his muscular chest. I'm not going to deny it but
he's really hot in that simple shirt. I also like the way his low waist jeans hangs
in his hips, parang nangaakit kasi.

Magkaibang magkaiba talaga sila ni Nate. Nate is also a hot guy but he's more of a
boy next door hot kind of guy. While Justin is definitely a bad boy hot kind of
guy.

Nilapitan nya ako agad nung makita nya ako. Tiningnan nya ako mula ulo hanggang
paa. "Wow, you look.. hot" he managed to say.

"I know" I confidently told him.

We went straight to the bar and patiently look for a parking space. Ang daming tao
ngayon. Sikat kasi talaga ang bar na ito kahit may kamahalan ang presyo.
Halos 15 minutes na kaming naghihintay pero wala paring bakanteng parking space.
Sasakyan na ni Justin ang gamit namin ngayon. Sabi nya kasi, baka daw iwan ko
nanaman sya kapag nabadtrip ako. Mabuti na daw yung sigurado. Tinawanan ko lang sya
nung sinabi nya yun.

Sisilip-silip si Justin sa labas. Akala ko naman ay naghahanap sya ng free parking

space pero hindi pala. "Grabe, ang dami palang maganda dito. Namiss ko tuloy ang
New York" sabi nya habang tinititigan ang isang grupo ng mga babae sa entrance.

"You should not say that" sabi ko sa kanya.

"Huh?" sabi nya nang tumingin sa side ko. Nagkukunwari pang hindi ako narinig.

"Alam mo, kapag may kasama kang isang babae, dapat hindi ka na tumitingin sa iba at
DAPAT hindi mo sinasabi na may ibang babaeng maganda. DAPAT kapag kasama mo sya,
sinasabi mo o pinaparamdam mo sa kanya, na sya ang pinakamagandang babae sa mundo.
Na wala ng iba pang mas gaganda sa kanya." payo ko sa kanya.

Hindi ba talaga nya kayang ilugar ang pagiging playboy nya??

"So sinasabi mo ba na dapat magsinungaling ako sa'yo?" sumbat nya sa akin habang
nakahawak ang dalawang kamay nya sa manibela.

Nagsalubong ang kilay ko sa sinabi nya. "So sinasabi mo ba na hindi ako maganda?!"
nakakainsulto ah.

Humarap sya ng bahagya sa akin. "Hindi naman. Oo maganda ka, pero hindi naman ikaw
ang pinakamagandang babae sa mundo, so bakit ko sasabihin sa'yo na ikaw ang
pinakamaganda kung hindi naman totoo, diba?" walang puso nyang sinabi sa akin.

"I mean, tingnan mo yung mga babae na yun, lalo na yung long legged, di hamak na
mas maganda at mas sexy sya sa'yo. Mas define yung curve nya at mas malaki ng konti
yung boobs nya kaysa sa'yo. While the short-haired one has a more perfect ass than
yours. Yung naka red naman, ma- " Mas lalong nasaktan ang ego ko sa sinabi nya.
Wala man lang ba sya talaga kahit konting pagkagentleman sa katawan nya?
"Ewan ko sa'yo!" sabi ko nalang sa kanya. Grabe lang, sinabi na nga nyang hindi ako
ang pinakamaganda, pagkatapos ikukumpara pa nya ako sa mga babae na yun? Walang
modo.

Mabuti pa si Nate. Oo, aminado naman ako na hindi ako ang pinakamaganda pero kahit
minsan hindi ipinaramdam ni Nate sa akin yun. He always says that I'm the most
beautiful. He always makes me feel that I'm the most beautiful.

Pero itong si Justin. Haynako, ininsulto na nga ako, ikinumpara pa ako sa iba.
Anung klase namang lalake yun? I swear I will never fall in love with someone like
him.

Nakapasok na kami sa loob ng bar ngayon. As I expected, sobrang daming tao. Todo
hataw sa pagsayaw ang mga tao habang ang iba naman ay parang lasing na sa gilid. I
took a deep breath before taking another step. Sana andito sya. Sana andito si
Nate.

"Maghanap ka na ng vacant seat, pupunta lang ako sa powder room" sabi ko kay
Justin. Kailangan ko pang itapat sa tenga nya yung labi ko para marinig nya ako.
Ang lakas kasi nung music.

Kahit sa powder room, ang daming tao. Mabuti nalang at medyo malaki ito kaya
nakapag retouch ako agad. Paglabas ko ng cr, nahagip ng mata ko ang pamilyar na
lalaki na nakaupo sa bar stool.

Si Nate. I knew he would be here.

It's showtime Steph. I told myself before going near him.

Nagpunta ako dun sa tabi ni Nate but I pretended as if I didn't see him. "Two shots
of tequila please!" sigaw ko sa bartender then I leaned forward the bar flaunting
my ass to him.

"Steph?" sabi nya pagkatapos ay iniharap ako sa kanya. He looked at me as if he has

seen a ghost. "Anung ginagawa mo dito?" dagdag na tanong nya, alam nya kasing hindi
ako mahilig magpunta sa mga ganitong lugar.
"Well, it's really none of your business" then I looked at Justin who is now
sitting on the couch. Nakapatong ang mga kamay nya sa couch habang may dalawang
babaeng nakaupo sa tabi nya. I know those girls, sila yung nasa entrance kanina.

Nilingon ni Nate kung san ako nakatingin. I hope he remembered him.

"Who is that?" tanong nya sa akin habang nakapako pa din ang tingin ko kay Justin
na nakikipaglandian na sa mga babaeng katabi nya. "Is he your boyfriend?" I heard a
hint of sadness in his voice.

I smiled at him. "That guy?" pagkatapos ay tinuro ko si Justin. "He's nobody, he's
just some guy I'm fucking" I proudly told Nate.

Nanlaki ang mata nya sa sinabi ko. "Yeah you heard it right, I'm FUCKING." I put my
lips near him as I say the last word.

He hold both my hands, "Steph, please stop this. I know you're just saying that to
hurt me and I get it" nakita kong malamlam ang mga mata nya.

Inalis ko ang mga kamay ko sa pagkakahawak nya, "So you don't believe me?"
makangising tanong ko sa kanya.

Hindi sya sumagot at tinitigan lang ako. Kinuha ko yung dalawang shot ng tequila na
inorder ko. Then without any hesitation, I drink both of it.

Pagkatapos kong uminom ay inilapit ko ang labi ko sa tenga nya. Close enough to
make him shiver. "Watch me" I said in a low but seductive voice.

I went straight to Justin. I made sure that I am walking with grace and confidence.
Hinila ko si Justin mula sa pagkaka-kapit ng mga lintang babae sa tabi nya.

"Sorry girls, but the owner of this guy is here" I told them using my bossy voice
as I help Justin stand up from the couch.
"Hey! Wait! What do you mean by that.. girl?" Yung long-legged na babae ang
nagsalita. Her tone is really bitchy. Pinigilan nya kami ni Justin na umalis.

I intensely looked at her. Hawak hawak ko pa din ang braso ni Justin sa kaliwang
kamay ko. Then after a few seconds of staring at each other, pinaharap ko si Justin
sa akin making sure that she can see this.

I didn't give Justin any moment to react. I grabbed his face then kiss him hard. So
hard that he immediately responded to it. Naririnig ko ang pagkashock ng mga babae
sa table na kinatatayuan namin.

I slip my tongue inside Justin's mouth. Agad nya namang sinunggaban iyon. I felt
his hands in my waist as I explore his mouth. Humihigpit na ang pagkakayakap sa
akin ni Justin.

And that's my cue to break it. I broke our kiss leaving Justin wanting more.
Pagkatapos nun ay ibinaling ko sa babaeng "long-legged" ang atensyon ko. "That's
what I mean.. girl" I reflected her tone then walked away with Justin.

Ipinunta ko si Justin sa dancefloor. Then I looked for Nate. Andun pa din sya sa
kinauupuan nya, I'm pretty sure he witness my show. Nakatingin sya sa amin ni
Justin ngayon, kahit meo malayo sya, kitang-kita ko ang panlilisik ng mga mata nya.
I smiled at him before facing Justin again.

I put my arms around Justin and dance with him.

At gaya kanina, hinapit nya ang bewang ko para mapalapit ako sa kanya. "Possesive
Sandoval, I like" then he grinned at me.

Napangiti ako sa sinabi nya. Kaya naman mas lalo ko pang iginiling ang mga bewang
ko at sumunod sa indak ng musika. I also made sure that with my every sway,
natatamaan ko ang katawan ni Justin. I was practically dirty dancing with him.

After a minute of making him hot, tumalikod ako sa kanya. I took both of his hands
and guide it through my body. Hinanap ko ulit si Nate habang ginagawa ko 'to.
Parang hindi umaalis ang tingin nya sa amin ni Justin.

So I let my behind rub Justin's manhood as his expert hands scan my waist and
stomach. I can feel that he's getting hard. Kaya mas lalo kong pang ginalingan ang
pag-indak. I kept my eyes locked at Nate as I flirt with Justin.

Ang kaninang malungkot na mata ni Nate ay parang napalitan ng galit. I smiled at

him and mouthed, "Watch me".

Kinuha ko ulit ang dalawang kamay ni Justin then I cupped my breast using his hands
as I make a sensual expression. Paulit-ulit ko itong ginawa habang nakatingin kay
Nate.

But all of a sudden, bigla syang umalis.

Napahinto ako nang makita ko syang lumabas sa bar. Nainis ako sa ginawa nya.

He saw Justin touching me but he didn't even bother to stop him. Sa totoo lang, I
was expecting that he will come to us and punch Justin's face but he didn't. Bagkus
ay umalis lang sya kagaya ng ginawa nya dati. Is he really that coward??

"Hey, what's wrong?" iniharap ako ni Justin sa kanya nang mapansin nyang huminto
ako.

"Nothing. I want to go home" I told him then I went straight to the car. Hindi ko
na sya hinintay na makatutol pa.

Tahimik kaming dalawa sa loob ng sasakyan. Hindi paipinta ang muka ko. Hanggang
ngayon kasi ay kumukulo pa din ang dugo ko sa ginawa ni Nate. I can't believe I
have loved a coward man.

Mabilis akong bumaba sa sasakyan nang makarating kami sa bahay. Pero pagpasok ko sa
bahay ay bigla akong hinila ni Justin papunta sa couch. Napahiga kaming dalawa.

Tinitigan nya ako saglit pero hindi sya nagsalita. Pagkatapos ay bigla nya ako
hinalikan. He kissed me the way I kissed him at the bar. Gusto ko sana syang itulak
palayo pero pinaalala sa akin ng mga halik nya ang reaksyon kanina ni Nate.

Rinig na rinig ko ang tibok ng puso ko sa sobrang galit kay Nate. I hate him. I
really hate him.

Kaya naman tumugon na din ako sa halik ni Justin. Lahat ng galit ko ay ibinuhos ko
ulit sa kanya. I aggressively kissed his lips down to his neck. I sucked it hard
leaving some marks. Pagkatapos ay ipinalupot ko din ang mga binti ko sa bewang nya.
Wala na akong pakialam kung nasa sala pa kami.

Mabilis naman nyang tinanggal ang damit ko. Thank God he didn't rip it. He was
kissing every part of my body habang hinuhubad nya ang bra at panty ko. I am so
lost in the sensation again.

He cupped my breast as he slowly tugged my nipple. "Ahhhhh.." I can't help but

moan.

Pero hindi sya nakuntento don, agad nyang sinunggaban ang dibdib ko. He sucked my
nipple as if he's a baby that needs some milk. Napapaliyad ako sa ginagawa nya.

I open my eyes to see him and I saw that he was also looking at me. Tinititigan nya
ako habang sinisipsip ang dibdib ko. He wanted to see how I enjoy his touch.

Habang busy ang bibig nya ay unti-unti namang naglakbay ang kamay nya sa pang-
ibabang parte ko. I can't help but close my eyes as he touched my womanhood. I am
so wet and raging with fire.

Hindi nagtagal ay sinundan ng bibig nya ang kanyang kamay. He opened my legs a
little bit wider as he kissed me there. I am so exposed but I didn't care.

"Ahhh.." ungol ko nanaman ng paglaruan nya ang pagkababae ko. I felt his grin when
I moaned kaya ipinagpatuloy nya ang ginagawa nya.

He was kissing, licking, sucking...

...eating me down there.

It felt so good especially when he inserted two fingers. "Ahhh.. I want you now" I
told him as he let his fingers in and out of me.

"As you wish" he seductively said then got up and stripped in front of me.

Umupo naman ako sa harapan nya at ako mismong ang nagtanggal ng pantaloon nya. I
unbuckle his belt and unbutton his pants. Ramdam ko ang init sa pagitan naming
dalawa. Pinapanood nya lang ako habang hinuhubad ko ang pants at boxer shorts nya.

I let his manhood sprung free. It's big and hard already. And I know it's ready for
me.

I stroke his manhood using my hands. Sya naman ngayon ang napapikit sa sarap na
ginagawa ko. Now it's my turn to see how he enjoys my touch. Mas lalo akong
ginanahan ng marinig ko ang impit na ungol nya. "Ahhhh.. faster" he told me then I
went faster and faster. I feel like I have all the power over him.

"Ahhh.." he groaned again and before I know it, he push me back to the couch and
let himself inside me. Hindi na sya nagsayang ng panahon at mabilis na nagbayo. He
thrust harder and harder until we reach the best part.

Para akong naghihingalo sa couch pagkatapos nun. I catch my breath as he buried his
face on my shoulder. "Kanina pa ako nagpipigil sa bar" he laughingly told me then
took his shaft out.

Hindi na ako nagkaroon ng lakas para makapagsalita. Kaya naman binuhat nalang nya
ako papunta sa kwarto. "My things" I told him when he carried me in his arms habang
inaabot ko ang mga damit ko.

"I'll get that later" he said then went to my room. Inihiga nya ako sa kama at
pagkatapos nun ay hindi ko na alam ang nangyari. Nakatulog na ako agad sa sobrang
pagod ko.

Justin's POV
Binalikan ko agad ang mga gamit namin ni Steph sa sala. Mabuti nalang at tulog na
ang mga maid nila. Nakahubad pa din kasi ako hanggang ngayon.

Pagkatapos nun ay pumasok na ako sa kwarto nya. Inilagay ko sa hamper nya yung mga
damit namin then I went to her bed. Nakatulog na pala sya agad. Masyado ko ba syang
pinagod?

Nilapitan ko sya at hinawi ko ang buhok na tumatakip sa mukha nya. I smiled when I
saw how peacefully asleep she is. I took her blanket and covered her naked body
because I know how conscious she is about being naked.

I stared at her face for a little while. "You're not the prettiest girl in the
world, Steph." I silently told her.

"But I don't care" then I kissed her forehead and went to sleep.

_________________________________________________

Chapter 15: http://www.wattpad.com/20581085-sfll-chapter-15#.Ues4_dJHKSo

Steph's POV

"Sandoval, tara! Swimming na tayo!" aya sa akin ni Justin na kanina pa nakababad sa

pool habang ako naman ay nag sa-sun bathing.

"Mamaya na" malamig kong sabi sa kanya.

Wala akong pasok ngayon kaya andito kami ni Justin sa isang resort. Masyado daw
kasi syang naiinitan at parang hindi pa sanay sa panahon dito sa Pilipinas.
Pinagbigyan ko na din sya since wala naman akong gagawin sa bahay. My mind is so
stress of what is happening to me.

Wala na ba talagang ibang gagawin ang utak ko kung hindi ang isipin si Nate?

Hindi ko na kasi talaga maintindihan kung bakit ganun ang mga nangyayari. Sinasabi
nya na mahal nya ako pero bakit hindi nya ako pinaglalaban kay Justin? I mean, alam
ko namang hindi kami ni Justin pero si Nate, hindi nya naman alam yun. Kung gusto
nyang bumalik ako sa kanya, bakit hinyaan nya lang na mangyari yung nangyari
kagabi? Bakit hinayaan nya na mapunta ako sa ibang lalaki?

Kasinungalingan lang ba yung sinabi nya na mahal pa nya ako? Hindi ko na alam kung
anu pang dapat kong gawin. Gusto ko syang saktan pero sa tuwing ginagawa ko yun,
parang mas ako pa ang nasasaktan.

"Steph!" biglang may tumawag sa akin habang magulong magulo ang isip ko.

Hindi ko na nagawang lumingon dahil bigla syang tumapat sa harapan ko. I took my
sunglasses off at bigla akong tumayo sa kinauupuan ko.

"Kuya!" I excitedly shouted as I put my arms around him.

Pero nagulat ako ng sawayin nya ang mga kamay ko. He took my hands off of him and
immediately dragged me. Nagpunta kami sa my side pool kung saan konti lang ang tao
pero natatanaw pa din namin si Justin.

"What are you doing?!" galit ang boses ni kuya at seyosong seryoso.

"What do you mean?" I was really confused.

"I saw what happened at the bar last night" sabi nya sabay hawak sa bewang nya.

Medyo kinabahan ako sa sinabi nya. Ngayon lang kami nag usap na ganito ang
atmosphere. "What exactly did you see?"

"Everything, Steph. Everything." He sounded so pissed.

I took a deep breath while staring at his angry face. "Why are you so mad at me?"
tanong ko sa kanya. Ngayon na nga lang kami nagkita tapos ganyan pa ang ibubungad
nya sa akin?
"I just told you that I saw what you did at the bar and now you're asking me why
I'm so mad at you?! Are you really gonna pretend that you're innocent?!" For the
very first time I heard a hint of judgment in his voice.

"Kuya, wala kang karapatan na husgahan ako dahil wala kang alam sa nangyayari"
sumbat ko sa kanya

"I'm not stupid, Steph. I know what's going on and I know what you're doing" hindi
nawawala ang galit sa mga mata nya

"I'm not doing anything wrong." I can't believe that his mad at me. Kakayanin kong
magalit sa akin ang lahat ng tao pero hindi ang kuya ko.

"You're not doing anything wrong?!" biglang taas nanaman ang boses ni Kuya. "Why?!
Isn't it wrong that you're using an innocent guy to hurt Nate?!" sigaw nya ulit sa
akin at tsaka itinuro si Justin.

"So, you're talking about Justin?! Kuya, can't you see? The guy is a real playboy!"
hindi ko na din napigilan na magtaas ng boses. Itinuro ko si Justin gaya ng ginawa
nya kanina. Napapalibutan kasi ng tatlong babaeng nakabikini si Justin ngayon at
halatang halata naman na nagkakasiyahan sila dahil hanggang dito ay rinig na rinig
ko yung tawanan nila.

"Sooner or later iiwan din ako nyan kapag nagsawa na sya sa akin. So bakit hindi ko
gagamitin ang pagkakataon habang andyan sya? At isa pa, it's not as if I'm the only
one benefitting from this relationship. Binibigay ko naman kung anung gusto nya ah.
I'm having sex with him anytime he wants, anywhere he wants."

"I can't believe you have that kind of reasoning, Steph" sumbat nanaman sa akin ni
kuya.

"Kuya, wag mo ng problemahin si Justin. I told you, he's a playboy. I'm pretty sure
he doesn't care if I'm using him to take revenge on Nate as long as I'm letting his
manhood inside me. Because a guy like him only cares about pleasure in bed,
magugulat pa nga ako kung alam nya yung salitang feeling." Paliwanag ko sa kanya
pero parang hindi sya kumbinsido.

"So sinasabi mo ba na dahil playboy si Justin, nagkaroon ka na ng karapatan na

paglaruan sya? huh?" he sarcastically asked me. "At dahil, sinaktan ka ni Nate,
nagkaroon ka na din ng karapatan para saktan sya? Ganun ba, Steph? Ganun ba yon?"
"Since when did you become an evil?" pailing-iling na sumbat sa akin ni Kuya

Parang may batong pumukpok sa ulo ko sa sinabi ni Kuya. Nararamdaman ko na gustong

sumabog ng puso ko sa lahat ng masasakit na salitang sinabi nya. Hindi ko alam kung
anung dapat kong gawin but at that moment, I wanted to slap his face. He's my
brother, pero bakit mas kinakampihan pa nya si Justin at si Nate?

"Just in case you want to ask, I came back to the Philippines to visit my sister"
hindi pa din nagbabago ang tono ng boses nya. "But I guess she's not here" then he
walked away.

Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Pero hindi pa man din ako nakakabawi sa mga
sinabi ni Kuya ay parang may bala na bumaon sa dibdib ko nang makita ko si Nate sa
di kalayuang cottage.

May kasama syang babae. Masinsinan silang nag-uusap at halos magkalapit na ang mga
mukha nila.

I tried to close my eyes and open it again for the hope that this is just a dream.

But it wasn't.

This is real. Tahimik akong lumapit sa cottage nila pero sinigurado ko na hindi
nila ako makikita. Lumalakas ang kabog sa dibdib ko habang papalapit ako ng
papalapit. Tinitigan ko ng mabuti yung babae. Ngayon ko lang sya nakita.

Lalapit pa sana ako ng kaunti para marinig ang pinag uusapan nila pero bigla silang
umalis. Ayoko na sana silang sundan pero may isang bahagi sa isip ko na gustong
malaman kung anung namamagitan sa kanilang dalawa.

Kusang naglakad ang mga paa ko papunta sa direksyon nila. Tumigil sila sa tapat ng
isang room habang ako naman ay nagtatago sa may pader. Huminga ako ng malalim bago
tumingin ulit sa kanila. Sana mali ang hinala ko. "Please.." paulit-ulit kong
dasal.

Nang magkaroon na ako ng sapat na lakas ng loob ay sumilip ako ulit. Hindi pa rin
sila pumapasok sa loob pero nakita kong..
Nagyakap sila.

Parang pinagbaksakan ako ng langit at lupa. Kusang tumulo ang luha ko sa nakita ko.
I covered my mouth to refrain the sound of my sob. Ang tagal nilang magkayakap.
Hindi sila bumibitaw sa isa't isa.

Hindi ko na kaya..

Mabilis akong nagtatakbo palabas at saka kumawala ang iyak na kanina ko pa

pinipigil. I can't believe there's a third party. Hindi ako makapaniwala na
pinagpalit ako ni Nate. Siguro yun ang dahilan kung bakit okay lang sa kanya yung
nakita nya kagabi. Dahil ginagawa nya rin naman yun.

Ang tanga-tanga ko para maniwala na pwede pa kaming magkabalikan. Na pwede pa

naming maayos 'to. Na mahal pa nya ako.

Siguro pinagtatawanan na nya ako ngayon dahil habang busy ako sa pagpapaselos sa
kanya ay busy din pala sya sa babae na yun.

Hindi ako makapaniwala na pinaglaruan nya ako. Na ginago nya ako.

Justin's POV

Kanina ko pa inaaya si Steph na magswimming pero ayaw nya. Ako nalang tuloy mag-isa
ang nag enjoy nitong malamig na tubig. Ang init-init naman kasi ng panahon ngayon.

Tinitingnan ko lang si Steph habang nag sa-sun bathing sya. Ang ganda talaga ng
katawan nya. Nakasuot sya ng bikini na black kaya naman kitang kita ang pagkaputi
nya. Pero habang busy ako sa pagtitig sa kanya ay bigla akong nilapitan ng tatlong
babae.

Nakabikini din sila at infairness, maganda din ang mga katawan nila.
Nakipagkwentuhan sila sa akin habang nakababad kami sa pool pero halata ko namang
nilalandi nila ako. Sinakyan ko lang ang mga kwento nila pero nung hinawakan nung
isang babae yung balikat ko, dun na ako umapila.

"Ahmmm.. you know what, you're really pretty but I already have a girlfriend." I
politely told her then remove her hands from my shoulder. Good thing she wasn't
offended. I'm not really in the mood to flirt with any girls right now.

"Sorry, my bad" she immediately apologize then smile at me.

"Tell us about her" sabi naman nung isang babae sa gilid ko.

Kaya naman masaya kong kinuwentuhan sa kanila ang tungkol sa amin ni Steph. Tawa
nga sila ng tawa nang makwento ko yung nangyari sa birthday ko. I told them about
my wishes. I know it was naughty but it was also effective. I got to sleep with
Steph several times.

"Kasama mo ba sya ngayon?" tanong ulit nung babae na humawak sa balikat ko kanina.

"Yeah, she's right ther-" napatigil ako nang makita kong wala na si Steph sa pwesto
nya kanina.

"Baka nagpunta sa room. Sandali lang ah, titingnan ko." Sabi ko sa kanila at tsaka
ako umahon sa pool. I wiggled my hair to remove the excess water. Hinanap ko sa
paligid ng pool si Steph pero wala sya dun.

San kaya nagpunta yun?

Pupunta sana ko sa information desk para tanungin kung nakita nila si Steph pero
may biglang humila sa akin. Mabilis syang naglalakad kaya naman halos madapa na ako
kakasunod sa kanya dahil hawak-hawak nya ako sa braso. It took me a while before
recognizing that it was Steph who is dragging me harshly.

Pumasok kami sa kawrto namin at inihagis nya ako sa likod ng pinto. "Saan ka
nanggali-" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil bigla nya akong hinalikan.
Nagulat ako sa ginawa nya pero syempre, hindi ako tumutol.

She was kissing me aggressively. Nakasabunot sya sa akin habang hinahalikan ako.
Halos laplapin na nya ang labi ko kaya naman ang bilis kong nagrespond. I kiss her
the way she needs it.

Naramdaman kong pumasok ang kamay nya sa shorts ko. I was still dripping but she
didn't mind. She stroke my manhood very fast kaya naman napaungol ako agad. Parang
hindi sya makapaghintay. Parang nagmamadali sya.

Kaya naman binuhat ko sya at inilagay ang mga binti nya sa bewang ko. Mas lalong
humigpit ang pagkakasabunot nya nang gawin ko yun. Ibinaba ko sya sa kama at tsaka
ko hinimas ang dibdib nya. It's easier now that she's wearing a bikini. I slowly
squeeze it while I suck her tongue.

"Ahhhh.." I heard that familiar moan again.

Unti-unti kong ibinaba ang mga halik ko. I sniff her neck before sucking it. She
smells the same and I like it. Mas lalong bumilis ang paghimas ko sa dibdib nya
habang lumalim ang halik ko sa leeg nya.

"Ahhhh.." Gosh, I love hearing her moan. Kaya naman ibinaba ko na ang halik ko sa
dibdib nya. I took her bikini top off. I tease her nipple until it hardens.
Naramdaman ko naman gustong-gusto nya ang ginagawa ko dahil napapikit sya. I
continued teasing it using my thumb and index finger as I watch her enjoy.

It arouses me when I watch her enjoy my touch.

She arched her back and I immediately know what she wants. I sucked her nipple
while my other hand is still teasing the right one. Inilagay ko naman ang isang
kamay ko sa likod nya to support her weight. I kept my eyes on her as I do this.
Her eyes are still close and she kept on moaning and moaning in my every sip.

Ramdam ko na matigas na ang alaga ko kaya naman inalis ko na ang natitirang saplot
nya. I opened her legs as I caress her womanhood.

I can feel her wetness and it makes me hard even more. "Ahhhhh.." ungol nanaman nya
nang ipasok ko ang isang daliri ko. Hawak ko pa rin ang likod nya sa isang kamay ko
at nakatitig pa din ako sa mga nakapikit nyang mata.

Ipinasok ko ulit ang isa ko pang daliri dahilan para mas lalo syang umungol. Gosh,
when will I ever get tired of hearing her moan?

Dahan-dahan ko syang ibinaba sa kama habang ang labi ko ay nagtungo sa basang basa
nyang pagkababae. Hinawi ko ang munting mga laman na tumatakip sa butas nya. Then I
slowly lick her pinkish but oh-so delicious womanhood.

Mabilis syang umungol sa unang dila ko. Kaya naman itinuloy-tuloy ko habang
nagpatuloy ang mga daliri ko sa paglabas-pasok sa kanya.

Pabilis ng pabilis ang dila at mga daliri ko habang patuloy ang pag-ungol nya.

"Ahhhhhh... Nate" parang napaso ang tenga ko sa sinambit nya. Napatigil ako sa
ginagawa ko kahit sobrang galit na ang alaga ko. I was still between her legs and I
was stunned by what I heard.

Napatingin sya sa akin nang maramdaman nyang huminto ako.

Inalis ko ang mga daliri ko sa loob nya at umupo sa kama. "My name is Justin, not
Nate" I coldly told her without even looking.

"I'm sorry, Justin. I never meant to sa-"

Tumayo nalang ako agad sa kama dahil ayokong marinig ang paliwanag nya. Aalis
nalang sana ako sa kwarto dahil baka maibuhos ko sa kanya yung galit ko pero hindi
ko napigilan ang bibig ko.

"I can't believe you're thinking about other guy when I'm fucking you" I told her
before I slam the door.

Steph's POV

It's been 3 days and Justin hasn't answered any of my texts and calls. Hindi na din
sya natutulog sa bahay pagkatapos nung nangyari sa resort. Napasubsob na lang ako
sa lamesa ko habang binabalikan yung nangyari.

Nagi-guilty ako.

Wala na nga sa akin si Nate at tsaka si kuya. Tapos ngayon, pati si Justin itinaboy
ko pa. Anu ba talagang problema mo, Steph?! Pagalit na tanong ko sa sarili ko
habang inuuntog ko ng bahagya ang sarili ko sa table.

Paulit-ulit din na nagpe-play sa utak ko yung mga sinabi ni Kuya.

Dahil ba playboy si Justin, nagkaroon ka na ng karapatan para paglaruan sya?

At dahil ba sinaktan ka ni Nate, nagkaroon ka na din ng karapatan para saktan sya?

Argh! Gusto kong sampalin ang sarili ko sa mga pinaggagagawa ko. Paano ko nagawang
saktan ang lalaking pinakamamahal ko? At paano ko nasikmurang gamitin ang isang
lalakeng tumulong na pawiin ang sakit na nararamdaman ko nung mga panahong
naghihina ako?

Hindi ko mapiligan na humikbi sa mga naiisip ko. Maybe kuya was right. Maybe, I'm
turning into an evil. At kung gusto ko man na ayusin ang lahat, huli na para dito.

Nasaktan ko na si Nate. Nagalit na si Kuya..

.. at iniwan na ako ni Justin.

Hindi ko alam kung anung pinakamasakit sa tatlo. Ang alam ko lang, ako ang may
kasalanan nito kaya wala akong karapatan para magreklamo.

Kung nasasaktan ako, kasalanan ko yun.

Kung nalulungkot ako, kasalanan ko yun.

At kung mag-isa ako ngayon, siguro nga, kasalanan ko din yun.

Justin's POV

Naggising ako dahil ring ng ring ang cellphone ko. I took it from the side table
with my eyes still close.

"What?!" sigaw ko agad dun sa tumatawag habang lantang gulay na nakahiga sa kama.

"Nung isang araw pa ako tumatawag sa'yo, bakit hindi mo sinasagot? Okay ka lang
ba?" sabi nung nasa kabilang linya.

Napabuntong hininga ako nung makilala ko yung boses. Masaya naman ako na marinig
ang boses nya pero meron akong ibang ine-expect na tumawag sa akin ng ganito kaaga.

"Yeah! I'm fine, man" sabi ko kay Tyler. Tinawagan ko sya after what happened in
the resort. Gulong-gulo kasi ang isip ko nung mga panahon na yun. Pero hindi nya
nasagot ang tawag ko at napunta lang sa voice mail. Siguro nag-alala sya kasi kung
anu-anu ang mga sinabi ko.

"Are you sure?" tanong nya ulit

"Yes." Mahinang sabi ko.

"Tsk. You really suck at lying, man. Tell me about it."

Umayos na ako ng higa sa kama. Alam kong hindi ako titigilan ni Tyler hanggang
hindi ako nakukwento. I took another sigh before proceeding.

"Kasi naman, Ty!" na badtrip nanaman ako nang maalala ko ang mga nangyari. "She's
unpredictable. Hindi ko alam kung gusto nya ba talaga ako o hindi. I mean, okay
naman kami. Since I got here, we're having so much fun and we're having so much
sex. Nag-eenjoy naman kami sa company ng isa't isa. Minsan nga sya pa ang
nagiinitiate ng mga hot scenes namin. Kaya hindi ko maintindihan kung bakit bigla
nalang papasok sa eksena yung ex nya."
"Bumalik na yung ex nya?" excited na tanong ni Tyler

Naikwento ko na kay Tyler ang tungkol kay Steph nung nasa New York ako. I told him
everything even the part how I met her.

"Hindi. But one time, when we we're having sex..." oh this is embarrassing. I had a
long pause before finishing my sentence.

"..she called her ex boyfriend's name instead of mine"

Halos burahin ko na ang mukha ko sa sobrang inis. "Argh! I just don't know why I
couldn't get her. I did everything, man."

"Define everything" mabilis na sabi ni Tyler.

"What?!" Ang haba ng sinabi ko sa kanya tapos yung word na 'everything' pa ang
napansin nya??

"When you said everything, what exactly did you do?" I don't know where he's going
here.

"Well, I did every kind of pleasuring that I know." Oo, lahat ng klase nang
pagpapaligaya ay lagi kong ginagawa sa kanya. I always make sure that she comes
more than twice every time we do it. "Do you think I'm not pleasing her enough?"

Narinig kong tumawa si Tyler sa kabilang linya. Sinasabi ko na nga ba at tatawanan

lang ako nito. I should've just kept this problem to myself.

"Sige, tawanan mo pa ako" pati tuloy sa kanya nababadtrip ako.

"Sorry, man. But I'm not laughing at you. I'm laughing because you sounded like me
before I met Melissa. Everything is about pleasure." sabi nya pero tumatawa pa din.
He clears his throat before talking again. "Okay, here's the thing. Based on my
observation and short experience with Melissa, the reason why you couldn't get her
is because what you're doing is the strategy on how to get a guy and not how to get
a girl" haynako, mas lalo akong naguguluhan sa mga sinasabi nya.

"Ty, kanina ko pa hindi nagegets ang mga sinasabi mo, can you just please get to
the point."

"My point is, if you want to get a guy, all you need to do is to sleep with him.
Simple as that." He smoothly said.

"But if you want to get a girl, you can't just sleep with her.. You have to court
her, you have to please her, you have to provide for her, you have to show her that
your worthy of her, you have to prove to her that you deserve her, you have to
cherish her. In short, you have to give her the world." Since when did he become an
expert when it comes to this?

"Now, before we go any further, I have a question for you. Do you like this girl,
the way I like Melissa? Or do you like this girl, the way I liked those girls
before Melissa?" now his getting serious.

Hindi ako nakasagot sa tanong nya.

"Do you like her because you want more sex? Or do you like her because you want
MORE THAN just sex?" he rephrases his question but he meant the same thing. "Dahil
pare, sinasabi ko sa'yo, kung sex lang ang gusto mo sa kanya, bumalik ka nalang
dito sa New York at maghanap ka nalng ng iba."

Napaisip ako sa tanong ni Ty, anu nga ba talaga ang gusto ko?

Gusto ko na ba sya? o baka naman nacha-challenge lang ako kasi sa lahat ng babae,
sya lang ang hindi ko makuha?

Ibig bang sabihin, gusto ko sya ngayon kasi hindi ko sya makuha? So, paano kapag
nakuha ko na sya? mawawala na ba yung pagkagusto ko sa kanya? Pero paano naman
kapag hindi ko sya nakuha? Napasabunot nanaman ako sa buhok ko. I can't believe I'm
dealing with this.

Kanina ba buntong-hininga ang isinasagot ko kay Tyler.

"Basta Ty, ang gusto ko lang ngayon ay makuha sya, tsaka ko na iisipin yung iba.
Pero may isa pa akong problema." Sagot ko sa kanya na kanina pa naghihintay sa
kabilang linya.

"Ano?" masugid nya namang tanong

"I'm Justin Madrigal and courting is not in my vocabulary."

Narinig kong napangisi si Tyler. "I'm Tyler Cordonez and abstinence is not in my
vocabulary. But when I met Melissa, it feels like she gave me a new encyclopedia."
I can feel his smile from the other line.

"You really like her, don't you?" ako naman ngayon ang nagkaroon ng pagkakataon na
magtanong sa kanya.

"I do. I really do." Mabilis na sagot nya.

"How did you know that you like her more than just sex?" tanong ko ulit sa kanya. I
guess I'm asking this not just for the sake of knowing his story but also for my
own sake.

"Sa totoo lang, hindi pa ako pamilyar sa kung ano talaga ang nararamdaman ko. Kung
minsan, naguguluhan pa din ako. Everything is so new to me but Melissa always makes
me understand. At yung sinabi ko sa'yo kanina, yung strategy kung paano mo makukuha
ang lalaki? Feeling ko hindi na yun applicable sa akin"

"Huh? Bakit? hindi ka na ba lalaki?" natatawang biro ko sa kanya

"Sira! Ang ibig kong sabihin, hindi na sya applicable sa akin ngayon, kasi kahit
inaakit ako ng mga babae at kahit maghubad pa sila sa harapan ko, hindi ko sila
pinapansin. Pakiramdam ko kasi, nagtataksil ako kay Melissa kapag ginawa ko yun. Oo
hindi pa naman kami pero ayokong gumawa ng isang bagay na alam kong ikasisira ng
tiwala nya sa akin." I suddenly remembered how I rejected those girls in the
resort.

"Siguro nga tama yung sinasabi nila, na tayo daw mga lalake, babaero. But at the
end of the day, doon pa din tayo uuwi sa babaeng mahal natin"

Napapangiti nalang ako sa mga sinasabi ni Tyler, nagbago na talaga sya. At halatang
seryosong seryoso na sya kay Melissa.

"May isa pa akong tanong Ty, How can I possibly give her the world if I don't even
know how she feels about it?"

"Are you talking about her unpredictability?"

"Yeah. Kasi naman, paano ko malalaman ang nararamdan nya kung iba-iba naman ang
pinapakita nya sa akin?" Reklamo ko nanaman. Ayoko talaga ng ganito. Gusto ko
direct to the point kaagad.

"Hindi ko alam kung maniniwala ka sa akin pero alam mo, ang mga babae, parang mga
treasure chest yan sa isang malaking island. Hindi mo makukuha kung hindi mo
paghihirapan. At hindi mo makikita ang halaga kung hindi mo susubukang buksan. Kaya
wag kang sumuko sa unang hukay palang. Dig deeper, man" another advice from the
love expert Tyler.

Corny man kung papakinggan pero tama sya. Besides, I'm not a quitter. If I have to
dig the whole island to get my treasure chest then I'll do it.

"Girls are really unpredictable man, you can't change that. That's how they work.
But believe me, if you really like a girl, giving her the world is the best thing
that you would EVER want to do and it won't even matter if she's going to accept it
or not"

I should really thank Melissa for changing my guy into a man.

"I'm happy that we're friends, Ty" masayang sabi ko sa kanya.

"Me, too." Then he chuckled. "So, pano? Balitaan mo nalang ako sa panliligaw mo ha?
Galingan mo ah! Susunduin ko pa kasi si Melissa" paalam nya sa akin.

"Thanks, man. And say hi to Melissa for me" he said yes before hanging up the
phone.
Bumangon na ako sa kama at nag-inat inat. A good conversation with a friend is one
of the best things to start a day.

I grabbed my watch and look at the time. Maaga pa, pero marami akong kailangang
gawin kaya naman pumasok na ako sa banyo at nagligo.

"Blue or black?" paulit-ulit na tanong ko sa sarili habang pumipili ako ng

susuotin. Nailabas ko na ata ang lahat ng damit na dala ko pero wala pa din akong
mapili. I want something a little bit formal pero hindi naman yung mukhang pinagka-
abalahan ko yung araw na 'to. Yung tipong hot pero pasimple lang. Halos tatlong
oras din akong nag-ayos. Nagshave pa ako, tapos nagpabango at tsaka nag shine pa ng
sapatos.

Nakakahiya mang aminin pero ngayon ko palang masusubukan ang makipagdate. Oo,
aayain kong mag date si Sandoval. Yung totoong date. Diba ganun kapag nanliligaw?

Aayain mo syang lumabas, tapos kakain kayo, manonood ng movie o kaya naman
mamamasyal. Pero higit sa lahat dapat nga pala merong flowers.

So I took one last glance at the mirror before hitting the road.

Anung klase kayang bulaklak ang gusto nya? Ang dami naman kasing pagpipilian dito
sa flower shop. First time ko din bumili ng bouquet kaya wala akong alam kung anung
maganda.

"Miss, anung bestseller nyo dito?" tanong ko sa tindera

"Ah sir, ito pong arrangement na to ang mabili sa amin" then he took a bouquet of
flowers with a combination of pink and white flowers. I'm not really familiar on
the kinds of flowers. They all look the same to me.

"Okay, I'll take that" pagkatapos ay iniabot ko sa kanya yung bayad. Pink naman ang
favorite color nya kaya sana magustuhan nya 'to.
Last stop ko syepmre ang office nya. Aayain ko syang mag lunch.

Palakad-lakad ako dito sa may lobby habang hinihintay ang lunch break nila. Ayoko
naman na kasing pilitin sya ulit o gamitin ang koneksyon ko kay Elaine dahil
siguradong magagalit sya.

Hindi ko alam pero parang kinakabahan ako. Bakit ka kinakabahan Madrigal? Si

Sandoval lang yun. Chill ka lang, sabi ko sa sarili ko habang hawak ang bouquet.

Pasilip-silip ako sa may elevator pero wala pa din si Sandoval. Mag aalas dose na
ah. Tumayo ako ulit at humarap sa may salamin sa gilid ng lobby. Inayos ko ng konti
ang buhok at polo ko.

I took a deep breath. Anung sasabihin ko sa kanya??

Kaya naman nagpractice ako sa harap ng salamin habang wala pa sya. "Sandoval, lunch
tayo!"

"No, that's too bossy" kaya naman nag-isip pa ako.

"Sandoval, please have lunch with me?"

"... Argh! Too desperate"

"Sandoval, gusto mong mag lunch?..."

"...Ano ka ba justin?! malamang gusto nyang mag lunch, tanghali na kaya"

Nagpalakad lakad nanaman ako sa harap ng salamin habang nag-iisip ng tamang

sasabihin kay Sandoval. Ang hirap naman pala ng ganito. Pinagpapawisan na ako kahit
naka aircon dito.

"Alam ko na.." tumayo ako ulit ng matuwid sa harap ng salamin after snapping my
fingers. "Ahem.. ahem.. Steph, would you like to have lunch with me?"

"Justin? Anung ginagawa mo dito?" parang biglang nagpanic ang buong sistema ko ng
marinig ko ang boses nya.

Ohmygod, papalapit na sya. Breathe Justin. Breathe.

"Hui, okay ka lang ba? Bakit parang namumutla ka?" pag-aalalang tanong sa akin ni
Steph habang tinatago ko sa likod ang flowers.

Go na Justin. Sabihin mo na.

"Anu yang nasa likod mo?" tanong ni Steph habang sinisilip ang hawak ko. Pinipilit
kong itago sa kanya pero mabilis nyang nakuha kasi malaki yung bouquet.

"Saan mo nakuha 'to?" tanong nanaman nya.

Para kong tuod sa harapan nya. Hindi ako makagalaw. Justin, ano kaba?! Speak-up!
Sigaw ng utak ko sa akin.

"Ahmmm.. wala, napulot ko lang dyan" sabay turo ko sa may lamesang malapit sa amin.

"Ahhh.." pagkatapos ay ibinaba nya doon ang flowers. "Justin, I really want to talk
to you about what happened pero madami pa kasi akong naiwang trabaho ngayon at 30
minutes lang ang break ko. Kung okay lang, pwede ba tayong mag-usap after ng
trabaho ko?" tanong ni Steph

Bakit ganon? Hanggang ngayon, hindi pa din ako makagalaw. Parang nagyelo ang
katawan ko.

"S-Sure. I'll see y-you later." Nautal na ako, putek.

"Thank you." Then she smiled at me that somehow made my freezing body melts. "Anu
nga palang ginagawa mo dito? May sasabihin ka ba?"
Oo, meron. Sige na, Justin. Sabihin mo na! Ayain mo na sya.

"Ahmmm.. ano kasi" More air please. More air. Then she leaned a little bit forward
to see my nervous expression.

"Wala naman. Sige balik ka na sa trabaho" damn it, Justin!

Medyo nag-aalinlangan pa syang umalis pero nginitian ko nalang sya. Mabuti at

nagawa ko pang ngumiti sa lagay na 'to. "Okay, I'll see you later" sabi nya bago
tuluyang umalis.

Nakahinga ako ng maluwag pag-alis nya pero sabay batok sa sarili ko.

Kelan ka pa naging torpe, Justin?!

Justin's POV

Hinintay ko si Steph hanggang sa matapos ang trabaho nya. Hindi ko ininda ang
matagal na paghihintay dahil parang ang bilis ng oras nung mga panahong iyon. Nag-
iisip kasi ulit ako kung paano ko sya aayaing lumabas. Hindi ko maintindihan pero
ang hirap pala ng ganito.

Dati kasi, kapag lumalabas kami ni Sandoval, sapilitan ko syang inaaya. Yung
tipong, hindi ko kinukuha ang permiso nya o kaya naman ginagamit ko ang pagiging
board member ko sa kumpanya nila para makuha ang oras nya.

Pero iba na kasi ngayon, sabi ni Tyler, kung gusto ko syang makuha, dapat ligawan
ko sya. Dapat ibigay ko ang mundo sa kanya.

Wala na akong pakialam kung anung pwedeng mangyari o kung masira man ang reputasyon
ko bilang playboy sa New York dahil isa lang talaga ang gusto ko ngayon.

I want her.
I want Sandoval.

Steph's POV

Mag aala singko na pala. Mabilis kong niligpit ang mga gamit ko dahil siguradong
kanina pa naghihintay si Justin sa lobby. Nakakapanibago ang mga ikinikilos nya
ngayon. Hindi na sya mapilit gaya ng dati.

Mas lalo tuloy akong nagiguilty sa ginawa ko sa kanya dahil imbis na magalit sya sa
akin ay mas lalo syang bumabait.

Agad akong sinalubong ni Justin pagbaba ko sa lobby. He seems different.

He's not wearing his usual v-neck white shirt paired with a leather jacket. Bagkus
ay naka black longsleeves sya ngayon na bahagyang nakatupi hanggang sa may siko
nya. Parang naka wax din ang buhok nya dahil ayos na ayos ito.

"Let me carry that" sabi nya pagkatapos ay kinuha ang mga files na dala-dala ko.
Wait. Is he wearing a perfume? Ang bango nya masyado.

"Here" sabi ko kay Justin sabay abot ng coffee. Andito na kami sa bahay ngayon,
inaya ko syang dito nalang mag dinner para makapagusap kami.

Umupo ako sa tabi nya habang nakababad ang mga paa namin sa pool. Sobrang tahimik
nya nung kumakain kami. Nakakapanibago talaga.

"Justin" tawag ko sa kanya habang nakatuon ang mga mata nya sa tubig.

Hindi ko alam kung paano ako magsisimula. Ipinatong ko ang mga palad ko sa kamay
nya. He immediately looked at me when I did that but he didn't say anything. Hindi
rin ako agad nakapagsalita.

Sa totoo lang, hindi ko alam kung anung naramdaman nya nung sinabi ko yung pangalan
ni Nate habang kasama ko sya. Hindi ko alam kung nasaktan ba sya o nagalit lang sya
dahil naapakan ko ang pagkalalaki nya.

Pero kahit anu pa man ang dahilan ng pagwo-walk out nya, isa lang ang nakasisiguro
ako. Ako ang may mali kaya dapat ako ang humingi ng tawad.

Tinitigan ko sya habang hawak ko ang kamay nya. "I'm sorry. I'm really sorry" Thank
God I found my voice and I mean what I said. I'm really sorry about what happened.

Masyado akong kinain ng pagkainsecure at pagkagalit ko kay Nate kaya hindi ko na

naisip na merong ibang taong nadadamay.

Masyadong nabalot ang puso ko ng lungkot at hinanakit kaya hindi ko na naisip na

mali ang ginagawa ko. At masyado nang umikot ang mundo ko sa paghihiganti kaya
hindi ko na namalayan na unti-unti na palang nawawala ang dating ako.

My brother used to tell me that I am such a sweet and lovely girl. Pero nung huli
kaming nagkita, hindi na ako yun.

Baluktot nga siguro ang dahilan ko dati na okay lang naman na gamitin ko si Justin
dahil ginagamit din naman nya ako. Ginagamit din naman nya ang katawan ko.

Baluktot yun dahil kahit minsan, hindi nya ako pinilit. It was my choice. It was my
choice to respond to his every touch. To his every kisses. To his every thrust.

"I want you to be honest with me, do you always think about him whenever we're
together?" sabi nya habang nakatingin sa mga naluluhang mata ko.

Napayuko nalang ako sa taong nya. Hindi ko kayang tingnan sya sa mata dahil oo ang
sagot ko. Alam kong mali yun. Alam kong mali na ginamit ko sya. Alam kong mali na
ginawa ko syang panakip butas.

Pero ang pinakamali sa lahat, ay yung alam ko na nga na hindi tama pero ginawa ko
pa din.
Muli ko syang tiningnan. His expression didn't change. I gave him a nod and felt
really sorry until my eyes start to water. Ngayon lang ako nagbuhos ng emosyon sa
kanya.

Ayoko kasi na makita nya akong mahina. Na marupok. Na walang kalaban-laban.

Ayokong makita nya akong umiiyak dahil ayokong makita nya ulit ang napakapathetic
na babaeng nakita nya dati sa may club. Ayokong tingnan nya ako ulit bilang isang
babae na iniwan ng fianc� nya sa gitna ng kasal nila.

Siguro nga, isa pa yun sa dahilan kung bakit ko sya ginamit. Hindi lang dahil sa
gusto kong saktan si Nate kundi dahil ayokong mabansagan bilang isang babae na
nagdaan lang sa kanya. Bilang "flavor of the night" nya.

Alam kong playboy si Justin. Alam ko din kung paano ang takbo ng buhay ng mga
kagaya nya. Alam ko kung gaano sila kabilis magpalit ng mga babae. Alam ko kung
paano nila itrato ang mga babae. Kaya naman natakot ako na maituring ulit na isang
basura na basta nalang itatapon kapag nagsawa na. Kaya inunahan ko na si Justin.

Pero kahit anu pa man ang dahilan ko, hindi nun maitatama ang ginawa ko sa kanya.

Nagulat ako nang pisilan nya ang kamay ko. "Why can't you let him go?" tanong nya
sa akin.

Mas lalong nagtubig ang mga mata ko sa tanong nya. Paulit-ulit kong sinasabi sa
sarili ko na papakawalan ko na si Nate, na kakalimutan ko na sya. Pero hanggang
salita nalang ata ang lahat.

Sinubukan kong ngumiti sa kabila nang mga luha ko. "Mahirap bitawan ang anim na
taon" sabi ko sa kanya habang patuloy ang pagkabasag ng boses ko. I tried to stop
from sobbing.

"Mahirap kalimutan ang nakasanayan na. Letting him go is like.." nag-iisip ako ng
pwedeng ikumpara kay Nate nang bigla akong mapatingin sa coffee nya. "Is like
letting go of sugar in my every cup of coffee"
Pagkatapos ay bigla syang napatingin sa tasang nasa kabilang side nya. "I've always
hated coffee" then he smiled at me.

Hinawakan ko ulit ang kamay nya pero sa pagkakataong ito ay dalawang kamay ko na
ang ginamit ko. Ikinulong ko kamay nya sa mga palad ko. "I'm so sorry, Justin. Not
just for what happened at the resort but for everything" malumanay kong sambit sa
kanya.

Justin's POV

Aaminin ko. Nagalit ako sa nangyari sa resort. Nagalit ako dahil pakiramdam ko,
binabalewala nya lang ako. Pakiramdam ko, isa lang akong istatwa na pwedeng nyang
bigyan ng ibang katauhan kahit kelan nya gusto.

Pero lahat ng galit ko sa kanya, unti-unti ring nawala habang lumilipas ang mga
araw na hindi ko sya kasama. Sobra ko syang namimiss.

At ngayong nasa harapan ko sya, ngayong humihingi sya ng tawad, mas lalong
lumalambot ang puso ko. Dahil ito yung totoong sya. Ito yung unang babaeng nakita
ko sa club. Yung matapang pero hindi natatakot na humingi ng tawad at aminin na
nagkamali sya.

I know it sounds crazy but I admire her weakness.

Her weakness is what makes her strong.

I can still see the pain in her eyes. She tries to hide it but it's just too much
that it overflows. Dati rati, itinuturing ko na "flavor of the night" lang ang mga
babae. Na kayang kaya mo silang makuha sa loob lang ng isang gabi. But I was wrong,
because getting their body is different from getting them. Mas malalim pa pala sila
sa inaakala ko.

Kinuha ko ang mukha nya at tsaka ko pinunasan ang magkabilang pisngi na basang-basa
ng luha. "Let's go out tomorrow" mahinahon kong sabi.
Nahalata ko ang pagkagulat sa mukha nya pero hindi ko yun binitiwan. I can't
believe I said it. Mabuti nalang at tumango sya at hindi na muling nagsalita.

Nagdesisyon ako na sa hotel nalang matulog. Pero pagdating na pagdating ko doon,

agad kong tinawagan si Tyler. Pero hindi sya sumasagot. I forgot the time, he must
be asleep.

Kaya naman binuksan ko nalang ang laptop ko. I clicked the browser and type..

"How to date a girl"

Pero bago pa man din mag load ay isinara ko agad ang laptop ko. Napabuntong hininga
ako sabay hawak sa ulo ko. "What is wrong with you Justin?! You've been with
seventy women.. SEVENTY!"

"It's just a simple date for God's sake. Kaya mo yan." Para akong tanga habang
kinakausap ang sarili ko.

"We'll have Caesar salad, two medium rare rib eye steaks and the chef's specialty
for the dessert." Sabi ko sa waiter na nakatayo sa gilid namin.

He kindly took the menu and was about to leave when I added another order. "Oh and
red wine" I said then I looked at Steph who looks very elegant in her turquoise
dress.

We're currently having lunch in a fancy restaurant. Hindi naman pala ganun kahirap
ang makipagdate. Sisiw lang naman pala. Kwentuhan lang tapos konting tawanan.

Kayang kaya ni Justin Madrigal.

Si Steph naman ngayon ang kwento ng kwento tungkol sa trabaho nya. Mabuti at
nabalik na yung dating sigla nya. Kinukwento nya sa akin yung mga kapalpakan nya
nung nag uumpisa pa lang sya. Minsan hindi ko na nga naiintindihan ang mga sinasabi
nya dahil sobra akong busy kakatingin sa kanya.

Hanggang ngayon kasi, hindi ako makapaniwala na ito ang first date ko. Na sya ang
first date ko.

Inaya ko syang mag mall after naming kumain dahil yun ata ang hindi pa namin
nagagawa. Pero hindi ko naman alam kung anung gagawin namin dito.

Kanina pa kami paikot-ikot pero wala naman kaming pinupuntahan. Lakad lang kami ng
lakad. Ang sakit na nga ng mga paa ko.

"Nauuhaw ako, bili tayo ng iced coffee" sabi ni Steph nang madaan kami sa isang
caf�.

"Ayoko ng coffee" mabilis kong sagot sa kanya. I know that she knows what I was
referring too.

She chuckled by my sudden answer. "Ocge, shake na nga lang" pagkatapos ay mabilis
syang nagpunta sa katapat na stall. Sinundan ko sya sabay akbay sa balikat nya.
Natatawa nalang ako sa mga nangyayari dahil para kaming teenager na nagliliigawan.

Napatingin sya sa kamay ko na nasa balikat nya. Pagkatapos ay nilingon nya ako.
Magkasalubong ang kilay nya na para bang tinatanong nya kung bakit ako nakaakbay sa
kanya.

I gave her my signature smile. "Malaki yung mall, baka mawala ako"

Steph's POV

"Justin?" parehas kaming napalingon sa likod nang may tumawag sa pangalan nya.

Isang babae na palagay ko ay nasa late forties na pero kahit ganun ay kitang-kita
ko pa din ang kagandahan ng kanyang mukha. She's wearing a beige top paired with a
black slack pants. She looks very sophisticated and charming at the same time.

Nakita kong nakatitig yung babae kay Justin kaya naman inilipat ko ang tingin ko
kay Madrigal. Nakaakbay pa din sya sa akin pero nakatuon ang mga mata nya sa babae.
Ang tagal nilang nagtititigan na para bang nag-uusap sila sa mata.

"Let's go" sabi ni Justin sabay hila sa akin palayo.

Halos kaladkarin nya ako palabas ng mall, papunta sa parking lot. Binitiwan nya
lang ako nang makarating kami sa tapat ng sasakyan. Kitang kita ko ang pagbabago ng
itsura nya.

Ang kaninang palabiro at palatawang Justin ay naging seryoso na. "Sino ba yun?"
tanong ko sa kanya habang nasa parking lot kami.

"She's nobody" sagot nya sa akin sabay bukas sa pintuan ng passenger seat para
makapasok ako. Pero imbis na pumasok ako kay isinara ko lang ang pintuan.

"Sino nga sya?" tanong ko ulit sa kanya.

"I said she's nobody" then he opened the door once more and I closed it once more.

"Is she your mom?" I bluntly asked him. Natahimik sya sa tanong ko. Kahit naman
hindi nya aminin, kitang kita ang resemblance nila nung babae.

Kahit minsan, hindi namin napag usapan ang pamilya ni Justin. Ang tanging alam ko
lang na tao sa buhay nya ay ang kaibigan nya na si Tyler.

Hinintay ko ang sagot nya habang nakahawak sa may pintuan ng kotse.

"Yes" mabilis na sabi nya. Blanko ang expression nang mukha nya na para bang wala
syang ka amor amor sa nanay nya.

"Tell me about it" sabi ko sa kanya.

"It's a long story" sabi nya naman sabay bukas ulit sa pintuan. Pero sa
pagkakataong ito ay hindi ko na yun isinara. Instead, I ran back to the mall.

Naririnig kong sinisigawan ako ni Justin habang tumatakbo ako palayo sa kanya.
Tinatanong nya kung saan ako pupunta pero hindi ko na sya sinagot. Binilisan ko
nalang ang pagtakbo ko hanggang sa makabalik ako sa pinanggalingan namin kanina.

Hingal na hingal akong bumalik sa parking lot, naaninag kong nasa loob na ng
sasakyan si Justin at bukas na din ang engine nito. I immediately opened the door
and get inside.

"Here" I told him as I give a cup of large melon shake.

"Tell me about it, I've got all day." I told him before sipping my own melon shake.

It's my turn to listen to him now.

Justin's POV

When I was a kid, around 5 years old, my dad left us. Syempre nung una, hindi ko pa
alam kung bakit sya umalis. Ang sabi nya sa akin noon, may business trip daw sya at
baka abutin ng isang buwan.

And so I waited for a month.

At sa loob ng isang buwan na yon, tuwing hapon, pagkatapos ng klase ko sa

eskwelahan, wala akong ibang gagawin kung hindi ang maupo sa harapan ng bahay namin
at hintayin ang pagdating ni Papa. Daddy's boy kasi ako.

Lagi kaming magkakampi lalo na kapag pinapagalitan ako ni mama. Naaalala ko pa

dati, kapag nakakabasag ako ng figurines sa bahay, tatakbo lang ako papunta kay
papa at tsaka magtatago sa likod nya. Favorite ni mama ang mag-collect ng figurines
kaya naman alam kong magagalit sya. Pero mabuti nalang at andyan si papa para
ipagtanggol ako na hindi ko sinasadya.

My dad has always been my savior, my superman.

Pero lumipas ang isang buwan.

Dalawa.

Tatlo.

Pero wala pa din si papa. Paulit-ulit kong tinatanong kay mama kung saan sya
nagpunta pero lagi nya lang sinasabi sa akin na hindi nya daw alam.

Hindi ako tumigil sa kakahintay kay papa kahit tatlong buwan na ang nakakalipas.
Sabi nya kasi babalik sya, at naniniwala ako dun.

Pero isang araw, habang kasabay kong pauwi sila Mike at Jeremy galing eskwela ay
nakita namin ang kotse ni papa na nakaparada sa tapat ng bahay nila Audrey, kaklase
namin. Nabuhayan ako ng loob pero kasabay din nun ang pagtataka.

Ilang segundo pa ay nakita kong lumabas si papa sa bahay nila Audrey. "Papa mo yun
diba?" sabi ni Mike sabay turo kay papa.

"Papa!" sigaw ko sabay takbo papunta sa kanya. Nilingon nya naman ako pero bago ako
tuluyang makapunta sa kanya ay biglang lumabas si Audrey at niyakap sya sa may
bewang. Napahinto ako sa gitna ng kalsada sa nakita ko.

Nakatingin sa akin si papa habang nakayakap si Audrey sa kanya. "Bakit daddy ang
tawag ni Audrey sa papa mo?" tanong naman ni Jeremy na nasa likod ko. Sinambit kasi
ni Audrey ang salitang daddy bago nya yakapin si papa.

Nung mga oras na yun, gulong-gulo ang pag-iisip ko. Hindi ko alam kung anung
nangyayari. Pero ilang saglit pa ay lumabas naman ang mommy ni Audrey at hinalikan
sa pisngi si papa.
Mas lalo akong naguluhan sa nakita ko.

"Daddy rin ni Audrey ang papa mo?" tanong ulit ni Mike.

"Hindi!" matigas na sabi ko sa kanya.

"Eh bakit andyan sya? tapos hinalikan pa sya nung mommy ni Audrey. Sabi sa akin ni
mama, mga mag-asawa lang daw ang nagki-kiss. Ibig sabihin, mag-asawa yung papa mo
at mommy ni Audrey." Sabi nanaman ni Mike

"Hindi ah! Si mama ko ang asawa ni papa!" naiinis na ako sa sinasabi ni Mike.
Nakatingin pa din si papa sa direksyon naming tatlo pero hindi nya ako nilalapitan.

"Paano nangyari yun? Tingnan mo oh, dyan na nga sya nakatira sa bahay nila Audrey.
Ibig sabihin, hindi mo sya papa" sambit ulit ni Mike.

"Ahhhh.. wala syang papa!" pangungutya naman ni Jeremy sabay tawa sa akin.

"Kawawa naman, walang papa!" sambit din ni Mike at sinamahan sa pagtawa si Jeremy.

Para nag eecho ang mga boses nila sa tenga ko. Parang paulit-ulit ko yung naririnig
kahit isang beses lang naman nilang sinabi. Hindi ko alam kung anung nangyari pero
biglang nag-init ang ulo ko.

"Hindi totoo yan! Meron akong papa!" sigaw ko sa kanilang dalawa habang nakaikom
ang mga palad ko. Pero patuloy pa din sila sa pagtawa sa akin kaya naman hindi ko
na napigilan ang sarili ko at tinulak ko silang dalawa hanggang sa mapadapa sila.
Pinagsusuntok ko sila habang kusang tumutulo ang mga luha ko.

Yun ang unang pagkakataon na nakipag-away ako. Lagi kasing sinasabi sa akin ni papa
na masama ang makipag-away kaya naman hindi ko yun ginagawa.

Mabilis namang nakabawi sina Mike at Jeremy at itinulak din nila ako. Naitukod ko
sa kalsada ang tuhod ko at nagtamo ako ng malaking sugat pero hindi ko yun ininda.
Mabilis akong tumayo at pinagsusuntok ulit sila.

Nag away kaming tatlo hanggang sa pigilan kami ni papa. Hinila nya ako at ikinulong
sa mga bisig nya. "Justin! Tama na! Tama na!" sabi nya sa akin habang patuloy ako
sa pag-abot kila Mike at Jeremy.

Punong-puno ng galit ang dibdib ko.

Aminado akong bata pa ako pero unti-unti kong napagtagpi-tagpi ang nangyayari.
Hindi na sya umuuwi sa bahay dahil may iba na syang pamilya.

Hinarap ko si papa habang nakatalungko sya at nakalagay ang mga braso nya sa
katawan ko. "Daddy" narinig kong tawag ni Audrey sa kanya habang nakayakap sa mommy
nya.

Tumingin ako ng masama kay Audrey at sa mommy nya. "Diba sinabi ko sa'yo na masama
ang makipag-away?" sabi sa akin ni papa habang inaayos ang madumi kong polo.

Ibinaling ko ang mga tingin ko sa kanya. Nararamdaman ko na may tubig na sa mga

mata ko pero hindi yun hinayaang tumulo. "I HATE YOU!" sigaw ko sa kanya sabay
sampal sa mukha nya.

Mabilis akong tumakbo pauwi sa bahay pagkatapos nun. Parang pinupunasan ng hangin
ang bawat patak ng luha ko habang patuloy ako sa pagtakbo. Hindi ako makapaniwala
na lolokohin nya kami ni mama.

Pagdating ko sa bahay, dinatnan ko si mama na nanonood ng tv sa may sala. Agad nya

akong nilapitan. "Anung nangyari sa'yo Justin?" pag-aalalang sabi nya habang
tinitingnan ang sugat ko sa tuhod.

"Totoo ba?!" I asked her in between my sobs.

"Ang alin?" sabi nya at para bang mas lalong lumalim ang pag-aalala nya.
"Totoo ba na daddy din ni Audrey si papa?!"

"Sinong nagsabi sa'yo nyan?"

"Nakita ko! Nakita ko si papa sa bahay nila Audrey. Sabi nila Mike, kung daddy daw
ni Audrey si papa, ibig sabihin wala akong papa." Pagkatapos ay humagulgol na ako
sa harapan ni mama.

Lumuhod si mama sa harapan ko para magkasing takad na kami. Hinawakan nya ang
magkabilang balikat ko. "Hindi totoo yan, papa mo sya."

"Bakit hindi na sya umuuwi dito? Bakit doon na sya nakatira kila Audrey?" tanong ko
ulit sa kanya.

Hinimas ni mama ang balikat ko. "Kasi anak, may mga bagay na hindi nagtatagal."
Rinig ko ang pagkabasag ng boses ni mama.

"Si papa mo, may iba na syang m-mahal." Unti-unti kong nakikita ang pagkapula ng
mata ni mama na para bang gusto na din nyang umiyak. "Yung mommy na ni Audrey yung
mahal nya kaya hindi na kami pwedeng magsama. Pero hindi ibig sabihin nun na hindi
mo na sya papa. Anak ka nya, at kahit kelan hindi magbabago yun." Sabi nya sa akin

"Anak din ba nya si Audrey?" tanong ko ulit.

"Hindi. Ikaw lang ang anak nya." Pilit pinaiintindi sa akin ni mama ang nangyari
pero naguguluhan pa din ako.

"Eh bakit tinawag ni Audrey na daddy si papa?"

"Kasi diba, si Audrey, wala na syang daddy?" tumango ako sa sabi ni mama. Namatay
yung daddy ni Audrey 2 years ago because of an accident.

"At dahil nga magkasama na ngayon ang mommy ni Audrey at ang papa mo, si papa mo na
ang tumatayong daddy ni Audrey"
"Eh paano naman ako? Kung wala na si papa, sino nang magiging papa ko?"

"Eh di ako din. Ako ang magiging mama at papa mo" pagkatapos ay ngumiti si mama sa
akin sabay punas sa tumulong luha sa pisngi nya.

Niyakap nya ako ng mahigpit pagkatapos nun. "Pag laki mo, maiintindihan mo din ang
lahat" sabi nya sabay halik sa buhok ko.

Magdamag akong umiyak nung araw na yun hanggang sa makatulog ako.

Pagkatapos ng araw na yun, itinatak ko sa utak ko na simula ngayon, hindi na sya

ang papa ko. Hindi na sya ang savior ko at hindi na sya ang superman ko. Pinilit
kong kalimutan lahat ng pinagsamahan namin ni papa. Itinapon ko lahat ng laruang
binili nya sa akin at sinunog ko lahat ng pictures nya.

I hate him for leaving me. For leaving us.

Ipinagpalit nya kami kina Audrey.

Kumalat ang balita sa school na may ibang pamilya na ang papa ko. Kaya naman
nagpatuloy ang pangungutya sa akin na wala akong papa. Halos araw-araw akong umuuwi
na may pasa dahil nakikipag away ako. At araw-araw din na nagpupunta si mama sa
principal's office dahil dun.

May mga araw na nagkikita kami ni papa kapag hinahatid nya si Audrey sa school.
Sinusubukan nya akong lapitan pero palagi akong tumatakbo palayo kapag ginagawa nya
yun.

Dahil ang sakit sa pakiramdam na makita mo yung papa mo na may hinahatid na ibang
bata sa school. Ako dapat yun eh. Ako dapat ang hinahatid nya sa school.

Nabuhay ako sa pagkasuklam sa tatay ko. Walang araw na hindi ko isinumpa na

papatunayan ko sa kanyang nagkamali sya ng pag-iwan sa amin ni mama. Unti-unting
naging bato ang puso ko pagdating sa kanya. Hindi na ako umiiyak kapag nakikita ko
sya sa school.
Minsan pa nga, ikinaila ko na tatay ko sya nung may nagtanong sa akin kung kaano-
ano ko sya dahil lagi nya akong tinitingnan kapag nagpupunta sya doon.

Ipinagpatuloy namin ni mama ang buhay namin na wala si papa. Hindi nagtagal ay
nakaraos naman kami. Nakatapos ako sa kolehiyo ng kaming dalawa lang.

Lumipat kami ng bahay ni mama pagkatapos ng graduation ko at simula nun, wala na

kaming naging communication kay papa.

Maayos na sana ang lahat pero isang araw, may natuklasan ako.

Dati, ang tanging dahilan na alam ko kung bakit umalis si papa ay dahil hindi na
nya mahal si mama. Pero hindi pala un ang totoong dahilan.

Nalaman ko na may ibang anak pala si mama sa ibang lalaki. Hindi pala ako ang
panganay nya and that's the reason why dad left us.

"Itinago ng mama mo na may iba syang anak?" tanong sa akin ni Sandoval na kanina pa
tahimik habang nagkukwento ko. Andito kami ngayon sa isang open field. Hindi ko
alam kung saan 'to basta nag drive nalang ako kanina dahil ayokong doon kami sa
parking lot mag-usap.

We're sitting on the grass and we have a perfect view of the whole city. Nakaharap
ako sa kanya habang sya ay nakasandal sa isang puno.

"Oo, itinago nya na may kapatid ako. Sa palagay ko nga, hindi ko pa malalaman kung
hindi ko sila narinig ng kaibigan nya na nag-uusap tungkol dun. Isang araw kasi,
maaga akong umuwi sa bahay galing trabaho dahil masama ang pakiramdam ko. Hindi nya
siguro namalayan na dumating ako. Narinig ko na may nag-uusap sa veranda kaya
lumapit ako dun para tingnan kung sino. Pero habang papalapit ako, narinig ko na
may pinag-uusapan sila tungkol sa isa pang anak daw ni mama. I immediately
confronted her to confirm what I heard. Tinanong ko sa kanya kung totoo ba na may
iba syang anak." Napahinto ako ng maalala ko ang pangyayaring iyon.

"Anung sabi nya?" tanong ni Sandoval

"She said she was sorry then cried in front of me" I said in a low hoarse voice.
"She had the baby before she married my dad so technically she didn't cheat but is
there any difference?"

Halos paos na ang boses ko habang sinasabi ang mga ito. Nakayuko ako habang
nagkukwento kay Sandoval. Maliban kay Tyler, sya lang ang nakakaalam ng kwentong
ito. Ayoko kasing kaawaan ako ng tao dahil dito.

"Wala syang kwentang asawa. Wala syang kwentang ina." Dagdag ko. "She's a whore"

"Hey, don't say that, she's still your mom" bawal naman sa akin ni Sandoval.

"Anung klase syang ina, Steph? Unang-una, paano nya nagawang iwanan yung una nyang
anak? Pangalawa, paano nya nagawang palakihin ako sa kasinungalingan na sya ang
mabuting asawa at hindi ang papa ko? ALL MY LIFE, I hated my dad for thinking that
it was him who destroyed our family. Ipinagkait nya sa akin na mabuhay kapiling ang
papa ko." Bumabalik nanaman lahat ng galit dito sa puso ko tuwing naaalala ko ang
mga nangyari.

I took a deep sigh before continuing my story. "After that, I packed all my things
and went straight to my dad. I wanted to tell him how sorry I am for misjudging
him. I wanted to tell him that he's still my savior, my superman. But I was too
late"

"Pagdating ko sa bahay nila Audrey, nalaman kong wala na si papa. He died in a car
accident when he was on his way to my graduation"

Halos gumuho ang buong mundo ko nung nalaman ko ang balitang iyon. Mas lalo
umigting ang galit ko kay mama pagkatapos nun dahil ngayon, wala na talaga akong
pagkakataon para makasama si papa. Wala na akong pagkakataon para maranasan na
magkaroon ulit ng ama.

"Nagkataon din na nung araw na nagpunta ako kila Audrey ay ang araw kung kelan
babasahin ng abogado ni papa ang last will and testament nya. And I was shocked
when the lawyer said that he's leaving 80% of all his properties to me. His one and
only son"

All this time, hindi pala nya ako pinabayaan. Hindi pala nya ako kinalimutan.
"Yung perang iniwan nya sa akin ang ginamit ko para makapagbagong buhay sa New
York" sabi ko kay Sandoval.

I managed to show a smile after that heavy story of mine. "Nakakatawa noh. Isang
malaking kasinungalingan ang buhay ko. Isa akong malaking joke"

"Justin" mahinang sabi ni Sandoval. Sa pagkakataong ito, tumingin na ako sa kanya.

"Stop it, Sandoval. I know what you're going to say. You're going to say that you
feel sorry for me, right? Kaya wag mo nang ituloy dahil okay na ko and I don't need
any of your pity." Mabilis na sabi ko sa kanya.

Umiling-iling sya sa sinabi ko. "I wasn't gonna say anything. I just want you to
come here" she said.

"What?" I was a little bit confused on what she said.

Pero hindi na sya ulit nagsalita at bigla bigla nalang akong niyakap. Nagulat ako
sa ginawa nya pero hindi sya bumitaw. Habang tumatagal ay mas lalo nyang
hinihigpitan ang yakap nya sa akin.

And I was surprised because it felt good. Better than sex actually.

I wrapped my arms around her the way she did it to me. Ipinikit ko ang mga mata ko
habang nasa mga bisig nya at pakiramdam ko, unti-unting gumagaan ang pakiramdam ko.
Parang nawawala ang mabigat na nakadagan sa dibdib ko.

I hugged her as tightly as I could while my eyes are still close. I don't care if I
can't breathe anymore. I just don't want to leave her arms. I want to stay like
this forever.

Hindi ko na namalayan kung gaano kami katagal nagyakap. But when she released me, I
look deep into her eyes and then I realized something.

Pagkatapos ng story-telling namin ni Steph, nagdinner kami sa isang maliit na

restaurant malapit sa pinanggalingan namin.

Alas nuwebe na ng maihatid ko si Steph sa bahay nila. I always lose track of time
whenever I'm with her. "Do you want to stay for tonight?" tanong sa akin ni Steph
habang nasa harap kami ng pintuan nila.

"No, I'll stay in the hotel." Nakangiting sabi ko sa kanya

"Are we okay?" tanong ulit ni Steph at halata ko sa mukha nya ang pag-aalala.
Siguro iniisip pa din nya yung nangyari sa resort.

I took her hand and hold it gently. "Yes, we are. I just don't think it's
appropriate to have a sleepover on our first date" then I smiled at her.

Nagsalubong ang kilay nya. "Date?"

"Yes. This is our first official date."

She took her hand from me and said, "I don't understand".

Pero kinuha ko ulit ang dalawang kamay. "Hindi ko rin maintindihan nung una pero
ngayon, sigurado na ako sa kung anu talaga ang gusto ko. Let's give this a try,
Sandoval"

Then I kiss her cheek and waved before entering my car.

Tinawagan ko agad si Tyler pagdating ko sa bahay. Pero napunta ulit sa voicemail

ang message ko.

"Hey, Ty! Alam ko na kung anung gusto ko. Siguro matagal ko nang alam 'to pero
hindi ko lang inaamin sa sarili ko. O baka naman hindi lang talaga ako aware na ito
na pala yun. I know I keep on saying and saying that I want her but that is just
not it.. the truth is..."

"I like her, man."

"I like her the way you like Melissa."

"And I'm going to do everything to be her Tyler"

Then I ended the call and fell asleep with a smile on my face.

Steph's POV

I've always see Justin as someone who doesn't care about anybody else aside from
himself. Pero ngayong araw na 'to. Ibang Justin ang nakita ko.

Yung Justin na may puso.

May puso na marunong magmahal at marunong masaktan.

Masyado akong napaisip sa sinabi nya kanina. He said that we should give this a try
but I don't know if I'm ready for that.

Tanggap ko na, na wala na kami ni Nate. Tanggap ko na, na tapos na kami. Pero hindi
ko alam kung kaya ko na ulit. Hindi ko alam kung kaya ko nang magmahal ulit.

Alam kong mabuting tao si Justin pero hindi ko alam kung sya ba ang tamang tao para
paglaanan ko ng puso ko ulit. Minsan na akong nagkamali at nasaktan. Ayoko nang
maulit yon.

Naguumpisa palang akong tumayo mula sa pagkakadapa ko at hindi ko alam kung

kakayanin kong madapa ulit sa pagkakataong ito.

I'm not totally closing my door to Justin but before I give him a chance, I have to
do something for myself first.
Something that I should've done a long time ago and that is to,

Move on.

Steph's POV

Pagkagising ko ngayong umaga, pumasok agad sa isip ko yung sinabi ni Justin.

Let's give this a try, Sandoval.

Seryoso kaya sya? Kinuha ko kaagad ang cellphone ko sa side table para makita kung
nagtext o tumawag ba sya. I pouted my lips when I saw nothing. Hmpf!

Pero pagpunta ko sa dining room, nakita kong may nakahandang pagkain sa lamesa.
"Good Morning!" masayang bati sa akin ni Justin na tila nanggaling sa kitchen.

Infairness, walang text o tawag pero nandito ng personal. One point for you
Madrigal, I smilingly told myself.

"Breakfast?" tanong nya sa akin nang makalapit sa kinaroroonan ko.

"Sure" sagot ko sa kanya sabay upo sa silyang nasa tapat ng nakahaing pagkain. I
realized that the food is good for two at may isa pang nakaset na plate sa gilid ng
kinauupuan ko.

Hindi nagtagal ay umupo sya sa bakanteng silya at sinabayan ako sa pagkain. He put
some fried rice, scrambled egg and strips of bacon in my plate. I don't usually eat
rice during breakfast because I prefer waffles but I guess one cup won't do any
harm.

"You don't have to do this" sabi ko kay Justin pagkalagay nya ng plate sa harapan
ko.

"Do what?" tanong nya naman habang naglalagay ng pagkain sa sariling nyang plato.
"This." I said as I wave my hand to the food in front of us. "Cook breakfast for
me".

"Oh, I didn't cook that. Your maids did." He grinningly said

Natawa nalang ako sa sinabi nya. All the while I thought he made some effort. Kaya
nga ako nagpasya na kumain ng rice ngayon kahit ayaw ko kasi akala ko sya ang
nagluto.

"But I made this one" pagkatapos ay inilapit nya ang tasang may lamang kape sa
akin.

Without any hesitation, I take the cup and drink the coffee that he made. Pero
muntik ko nang maibuga sa kanya yon dahil sa kakaibang lasa.

"Bakit sobrang pait?!" I asked him as I make a disgusted face.

He chuckled at my expression. "You should learn how to let go of the sugar,

remember?" sabi nya habang patuloy sa pagngisi sa akin. I remember I told him that
letting go of Nate is like letting go of sugar in my every cup of coffee.

I just rolled my eyes at him because he took it literally but I didn't complain.
Ipinagpatuloy ko na lang ang pagkain ko at paminsan-minsan ay napapahigop sa kapeng
nasa harapan ko. Nakakalimutan kong sobrang pait nga pala nun at sa tuwing nagagawa
kong inumin ang kapeng gawa nya ay napapatawa si Justin sa itsura ko.

"Haaayyy.." napabuntong hininga ako pagkatapos ng umagahan. Sobrang dami ko atang

nakain. Si Justin kasi sobrang kulit, lagay ng lagay ng pagkain sa plato ko.
Pumapayat na daw kasi ako.

"O, san ka pupunta?" tanong sa akin ni Justin pagkatapos kong tumayo sa upuan at
aktong aalis sa dining area.

"I've got tons of work to do." I told him as I point my thumb to the study room.
"You're going to work on a rainy Sunday morning?" he said with much confusion.

I look outside and notice that it's starting to drizzle. Makulimlim ang panahon at
parang may bagyong parating. Kitang kita ko ang maitim na ulap na bumabalot sa
kalangitan. Ang sarap sanang magpahinga kung ganito ang panahon pero gaya ng sabi
ko kay Justin, madami akong trabahong kailangang gawin.

While I was so busy checking the weather outside, narinig kong parang may kinukuha
si Justin sa living room. "Sayang naman tong dvd na binili ko kung busy ka." He
said while looking at me.

Napalingon ako sa kinatatayuan nya nang magsalita sya at nakita kong may hawak nga
syang dvd pero hindi ko makita kung anung palabas yun kaya hindi ko sya masyadong
pinansin.

"I heard this is a very good one." Sabi nya ulit pero pinagpatuloy ko lang ang
pagtingin sa labas. Unti-unti nang lumalakas ang ulan. I've always love the sound
of the rain.

"Well, kung busy ka talaga at ayaw mong manood ng movie, sige ako nalang. I'm
pretty sure I'll enjoy the company of Jamie and Landon" sambit nya ulit

Napahinto ako sa pakikinig sa buhos ng ulan nang marinig ko ang sinabi nya. Did he
just say Jamie and Landon?

Mabilis akong napatingin sa kanya at ngayon ay iwinawagayway na nya sa akin ng

mabuti yung dvd na hawak nya. He's holding a dvd of A walk to remember in his hand.
Ohmygod.

"I'll be in your multimedia room if you need me" he said sarcastically while giving
his signature I-so-own-you smile.

Hindi na nya hinintay na makapagsalita ako at mabilis na pumasok sa multimedia room

namin. How can I possibly say no to Landon?

Parang may dalawang boses na nagtatalo sa isip ko na sinasabing "Sige na, panoorin
mo na" at ung isa naman ay sinasabing "Steph, may trabaho ka pa, malapit na ang
deadline nun". Matagal tagal din akong naiwang mag-isang nakatayo sa dining area.
Pero sa bandang huli, nakapagdesisyon din ang magulong isipan ko.

I'm already standing in front of the door where Justin entered and I took a deep
sigh. Fine, you win again, Madrigal. Besides, it's been a while since I saw Jamie
and Landon.

Pagpasok ko sa kwarto ay nakahiga si Justin sa couch. His lower body is covered

with a blanket and there's another piece of pillow beside him. So ineexpect nya na
papayag talaga akong manood kasama sya. He immediately smiled when he saw me
standing there. Ipinatong nya sa nakalahad nyang braso ang unan at tinapik tapik
iyon na para bang sinasabi nyang tabihan ko sya.

Lumapit ako sa couch at nakangiti nyang itinaas ang blanket para makapasok ako sa
loob nito. "We're just going to watch, okay?" banta ko sa kanya.

"Oo naman. Bakit? Meron ka bang ibang iniisip?" pangungutyang sabi nya. Kung
makapagkunwari lang, Madrigal. Hindi mo na kailangang magmalinis sa akin.

I pointed my index finger to him. "Behave, okay?"

He nods as if he was a child who understood what his teacher told him. Patagilid
kaming nakahiga sa couch. I'm directly facing the tv while his lying behind me. As
usual, his arms are wrapped around me. Mas mataas ang unan nya ng kaunti kaysa sa
akin para makita nya ung pinapanood namin.

I didn't know he's into this kind of movies. Kadalasan kasi, guys prefer action
movies than romantic ones.

Infairness, behave naman sya habang nanonood kami. Pero minsan, nararamdaman ko na
humihigpit ang yakap nya. Pilit nya akong isinisiksik sa katawan at braso nya.
Minsan naman, nararamdaman ko na hinahalikan nya ang buhok ko. Napapangiti ako sa
tuwing ginagawa nya ang mga maliliit na bagay na 'to. Because I can't believe that
a pervert guy like him loves cuddling.

Sa totoo lang, ang sarap sa pakiramdam ng mga yakap nya. Lalo na at malamig ang
panahon. Naririnig ko pa rin ang buhos ng ulan pero hindi naman yon masyadong
malakas para maistorbo ang panonood namin.
I feel so comfortable in his arms; comfortable enough to make me feel so sleepy.
Nararamdaman ko na unti-unting bumabagsak ang talukap ng mga mata ko pero naririnig
ko pa din ang mga dialogue sa movie.

I might kiss you..

...I might.. at .. it

That's not possi..

......................

I tried to fight my sleepiness but.

......................

......................

I'm hearing a familiar blend of sound from where I am standing. Yes, I can feel
that I am standing in grainy soft sand but I couldn't see anything. It's so dark. I
think I'm lost.

Kaya naman pinakinggan ko nalang ng mabuti ang iba't ibang tunog na naririnig ko.

I hear different voices of people chatting, murmuring. I can also hear splashes of
wave, melancholic melody from violins, tweeting of birds, whistle of the wind and..

..and my wedding song?

As I hear the first lyric of that song, everything went clear.

Inikot ko ang buong paningin ko sa nagliwanag na kapaligiran. I was confused at

first but it didn't take me forever to realize what was happening. I'm not lost; as
a matter of fact, I exactly know where I am. Hindi ako pwedeng magkamali.

This place, these people, this day.

THIS.

This is my wedding.

Muli kong inilibot ang mga mata ko sa buong paligid. Everything was placed exactly
where I remember it. The aisle, the altar, the flower arrangements, the balloons,
the chairs, the swaying fabrics, the dress of the guests at pati ang romantic
ambiance nung venue ay parehong-pareho.

Ilang sandali pa nakita kong nagtayuan ang mga tao at nag-umpisang pumalakpak. I
look at the direction where everybody is staring.

Then in a split of seconds, I saw myself, holding a bouquet of flowers while my

arms are entwined with my father as we walk down the aisle.

I stared at myself for a while at nakita ko kung gaano ako kasaya. Hindi maalis ang
ngiti sa mga labi ko habang naglalakad papunta sa altar.

For the second time, I got lost in the beauty of the scene.

Pero habang papalapit ng papalapit ang mga hakbang ko sa altar, palakas din ng
palakas ang tibok sa puso ko. Ramdam ko ang bawat saya at excitement pero alam kong
hindi naman yun magtatagal. Ibinaling ko ang mga mata ko sa dulo ng altar, andun
sya. He's wearing the same tuxedo.

Nagpatuloy ako at si daddy sa paglalakad. Nagpatuloy din ang pagtugtog sa wedding

song ko at ang palakpakan ng mga tao.

Pero hindi pwede 'to. Alam ko kung anung susunod na mangyayari. Kaya kong makita
ang sarili ko na masaya pero hindi ko kayang makita ang sarili ko na masaktan.

So I need to stop myself.

Mabilis akong tumakbo papunta sa kinaroroonan namin ni daddy. Pilit kong hinarang
ang sarili ko pero parang walang nakakarinig sa akin. I kept on shouting and
shouting but no one seems to hear me.

"Gumising ka Steph, gumising ka! He's not going to marry you!" pagalit ko sa sarili
ko.

Alam ko namang nananaginip lang ako. Pero kahit panaginip lang 'to, ayokong
magkamali ng dalawang beses. Ayokong maiwan sa altar ng dalawang beses kaya ginawa
ko ang lahat para magising.

Nakaharap ako sa sarili ko habang nagpatuloy ang paglalakad ng entourage. Pasulyap

sulyap ako sa dulo ng altar habang sinisigawan ang sarili ko. Pero parang ako lang
ang nakakarinig sa mga sinasabi ko.

"Steph, please. Stop!" halos magmakaawa na ako dahil ayokong balikan at danasin
ulit ang masalimuot na pahinang ito sa buhay ko.

Pero walang nangyari, nakaabot ako at si daddy sa altar. Mabilis kong tinakpan ang
mukha ko gamit ang aking kamay dahil ayoko nang mapanood ang susunod na
mangyayari..

Ilang sandali pa ay tumigil ang kanta.

Ito na 'to. Ito na yung oras na iiwan nya ako.

Naglakas loob akong silipin ang sarili ko. Pero laking gulat ko nang makita ko kung
sino ang lalaking naka silver tuxedo at nasa harapan ng altar.

Ngumiti sya sa akin. Yung totoong ako, hindi yung naka wedding gown.

Inilahad nya ang palad nya sa akin at sinabing, "I've been waiting for you,
Sandoval"

Ohmygod.
"Sandoval! Okay ka lang ba?" yugyog sa akin ni Justin at bakas ko ang pag-aalala sa
mukha nya. I look deep into his eyes and felt that I'm back to reality.

.. But our love is like the wind. I can't see it, but I can feel it.

Napalingon ako sa tv nang marinig ko yun.

"Are you having a bad dream?" tanong ulit sa akin ni Madrigal.

"Ahmmm.. no" iling ko. "It wasn't really a bad dream." Sabi ko sa kanya at
nagmadali akong pumasok sa banyo para maghilamos.

Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin. Anung ibig sabihin ng panaginip ko?

Dumaan ang iba pang mga araw at nagpatuloy ang mga panaginip ko tungkol kay Justin.
I know this is weird but those dreams somehow made me happy in the morning.

Nagpatuloy din ang paglabas-labas namin Justin. Hindi ko man aminin, obvious naman
na nageenjoy ako tuwing kasama ko sya. He knows how to make me feel good in little
ways. Parang dahan-dahang nababawasan ang lungkot sa buhay ko at napapalitan ito ng
saya kapag andyan sya.

Alam kong hindi pa sapat yung mga panahon na nagkasama kami ni Justin para sabihin
ko na sya na nga ang lalaking para sa akin. Na sya na ang lalaking papalit sa
pwesto ni Nate.

Nararamdaman ko na may konting kirot pang natitira sa puso ko pero kung hindi ako
susubukang lumakad ngayon, kelan pa?

I guess I'm ready.

I'm ready to give this a try.

I'm ready to take a chance with Madrigal.

"By the way, this is for you" sabi ni Justin sabay abot ng bouquet of flowers sa
akin. Kakatapos lang naming lumabas ngayon at andito kami sa pintuan ng bahay.

I hate to admit it but he's slowly turning into a gentleman.

I accepted the flowers and smelled it. "Can I have a kiss for that?" sabi nya
naman.

Well, a pervert kind of gentleman I must say.

"Are you courting me, Madrigal?" I sounded like a high school girl.

"Let's not state the obvious, Sandoval" ayaw nya talagang inaamin na nililigawan
nya ako kahit nililigawan nya naman talaga ako. Anu ba yan, daig pa naman yung mga
love team sa tv. Masyadong showbiz.

"Okay, let me change the question. Why are you courting me?" Then my high school
tone turned into a sophisticated seductive one.

He took a deep breath when I said that. Pagkatapos ay hinapit nya ang mga bewang
ko. "You already know why" sabi nya at aktong hahalikan ako sa labi pero hinarang
ko yun gamit ang kamay ko.

"I wanna hear you say it" paglalambing ko naman.

Nagbuntong hininga nanaman sya. At sa mga oras na yun, alam kong panalo ako.
Mas lalo nyang hinigpitan ang hawak sa akin at inilapit ang labi nya sa labi ko
pero hindi naman ito nagdadampi. "Because I like you" he whispered in my lips.

Napangiti sya sa sinabi nya and I gave him a quick peck on the cheek.

Nagsalubong ang kilay nya sa ginawa ko. "I just told you that I like you and all I
get is a kiss on the cheek?" pagmamaktol nya

Inalis ko ang mga kamay nya sa bewang ko. "Well, if you told me you like me very
much, I would've kissed you on the lips." Sabi ko naman habang patuloy ang ngiti sa
aking mga labi.

Teasing him became my favorite hobby.

Mabilis akong tumalikod sa kanya at humarap sa pintuan. Pero bago ko pa mapihit ang
doorknob ay hinablot nya ang braso ko at hinalikan ako ng mariin sa labi. He gave
me a long passionate kiss.

"I like you very much" he said when he released me.

I try to hide my giggle from what he did. Nagpaalam na sya sa akin at bumusina bago
tuluyang patakbuhin ang sasakyan nya.

Hindi ako makapaniwala na sa tanda ko nang 'to, kinikilig pa din ako.

Parang nakaglue ang ngiti ko habang papasok sa bahay. Pero naging seryoso ang lahat
nang makita ko si kuya na nakaupo sa sofa.

Nagkatitigan kami nang matagal. Ibinaba ko ang bag ko at mabilis na lumapit sa

kanya. Agad naman syang tumayo at sinalubong ako.

I hugged him.
"I'm sorry, Kuya" naluluhang sabi ko. Ngayon lang kami nagkagalit ni kuya ng ganito
katagal. I miss him so much. Madami din akong gustong ikwento sa kanya tungkol sa
mga nangyayari sa amin ni Justin.

He hugged me back.

"Sorry din kung nasabihan kita ng masasakit na salita" sabi ni kuya.

Bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. "No, I deserve all of it." nginitian nya ako
at para bang may tinik na naalis sa dibdib ko.

"May gustong kumausap sa'yo" sabi ni kuya.

"Sino?" tanong ko.

"Ako." Napalingon ako sa direksyon kung saan nanggaling ang boses. "Hi, Steph" sabi
ni Nate.

Tiningnan ko si kuya at tumango sya sa akin na para bang sinasabi nya na "sige na".
Ang totoo nyan, gusto ko rin naman talagang makausap si Nate dahil gusto kong
mabigyan ng linaw ang lahat.

Isa pa, kung gusto ko nang bagong simula kasama si Justin, dapat tapusin ko ng
maayos yung sa amin ni Nate. I need to forgive him to start anew.

Iniwan kami ni kuya sa sala.

"Hi" balik na bati ko sa kanya.

Naupo kami ng magkatabi sa sofa. "How are you?" tanong nya.

"I'm good" nakangiting sabi ko.

Ngumiti din sya sa akin pero halata ko ang lungkot sa mga mata nya. "I need to tell
you something" sabi nya at tsaka inilabas ang isang brown envelope sa bag nya.

Iniabot nya sa akin ang envelope. Hindi ko alam kung bakit pero biglang may
tumulong luha sa mga mata nya. "This is the real reason why.. I left you" he said
in a husky voice.

Kinuha ko ang envelope kahit na may pagtataka sa isip ko. Tiningnan ko si Nate at
nagpatuloy sya sa pagngiti sa akin habang nagtutubig ang mga mata nya. Anu bang
nangyayari?

Mabilis kong inilabas ang mga papel na nasa loob ng envelope habang may kung anung
kaba sa dibdib ko. Litong-lito ako sa mga nakita ko.

Merong mga medical results at kung anu-anu pang mga health-related documents na
hindi ko na maintindihan. Napatingin ako kay Nate habang hawak-hawak ang mga
papeles na binigay nya.

"I have prostate cancer. Stage three" parang bumagsak ang mundo sa balikat ko sa
sinabi nya.

Hindi ako makapagsalita sa narinig ko. Pakiramdam ko sasabog ang puso ko. Hinawakan
nya ang kamay ko habang patuloy ang mga luha nya sa pagdaloy.

"I just found out one week before the wedding" he added then I felt tears run down
my face.

Steph's POV

Parang nanigas ang katawan ko sa sinabi nya. Wala akong ibang maramdaman kung hindi
ang pagpatak ng luha ko. Totoo ba ang mga nangyayari?

Ilang segundo ang lumipas pero wala akong maisagot sa sinabi nya. Parang tumigil
ang pag-ikot ng mundo ko.

"Hey" he cupped my right cheek as his tears began to fall. Umiiyak kami sa harap ng
isa't isa.
Hinawakan ko ang kamay nya na nakahawak sa pisngi ko. I closed my eyes and feel his
touch. Dahan-dahan kong inihimas ang mukha ko sa mga palad nya. Kasabay nang
paghimas ko ang pagbuhos ng luha ko sa kamay nya.

"I didn't lie to you when I said I got scared" he managed to say in between his
sobs. "But I was never scared of marrying you.. I was scared of dying after
marrying you"

Mas lalong nag-igting ang kirot sa puso ko. "Akala ko ayaw mo na akong pakasalan
kaya ka umalis. You should've told me" alam kong may bahid ng pagsisisi sa tono ng
boses ko.

"I don't want to be a burden to you. I'm the guy, I'm supposed to be the one taking
good care of you and not the other way around" inilagay nya ang mukha ko sa pagitan
ng kanyang mga palad na para bang pilit nyang ipinaiintindi sa akin ang mga
sinasabi nya.

Iyak lang ang naisasagot ko sa kanya. "I can't believe you thought I don't want to
marry you anymore." Nakita ko ang kaunting ngiti sa mga labi nya habang sinasambit
ito. Siguro iniisip nya na napakababaw ng pagtingin ko sa pag-alis nya.

"S-Steph, I wanted to marry on the day that I saw you wearing that white dress when
you we're five. I wanted to marry you when you had a fight with that flirty girl
that was hitting on me when we were in grade school. I wanted to marry you when we
were slow dancing at prom. I wanted to marry you when I saw you crying because you
were so jealous at my new officemate." How can he possibly say these words to me
now?

He put his fingers between mine and kisses the back of my palm softly. "Steph,
marrying you is my life-long dream" he added as he wipe my tears.

"Pero nung araw ng kasal natin. Habang papalapit
forward ang lahat. And I couldn't afford to take
disability. You deserve to be happy. You deserve
grow old with. Yung kasama mong puputi ang buhok
ilang buwan o ilang taon." sabi nya.
ka sa akin, parang nag fast
away your future because of my
to be with someone whom you will
mo, hindi yung kasama mo lang ng

At that moment, I wanted to go back in time and change everything.

Sana hindi ako bumitaw. Sana naghintay pa ako. Sana.

I look deep into his eyes and felt nothing but guilt. Dahil habang nakikipaglaban
syang mag-isa sa sakit nya at habang iniisip nya ang kapakanan ko, I was also busy
hating him and fucking some random guy in New York. How can I be so selfish?

Pakiramdam ko napakasama kong tao. Sinaktan ko sya at kinasuklaman but all this
time, he was thinking about me.

I hated him for nothing. I took revenge for nothing.

"B-Bakit ngayon mo lang sinabi sa akin?" patuloy pa din ang pagluha ko sa harapan
nya.

"Ang totoo nyan, ang plano ko talaga, babalik ako kapag okay na ang lahat. Kapag
magaling na ako at kaya ko nang panindigan yung pangako ko na magkasama tayong
tatanda. Pero habang lumilipas ang araw na hindi kita kasama, pakiramdaman ko unti-
unti rin akong namamatay. Dahan-dahan din akong pinapatay ng konsensya ko dahil
alam kong nasaktan kita." His eyes started to water again. It tears me whenever I
see him cry.

"I hate myself for hurting the only woman I have ever love" he added in a husky
voice.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at niyakap ko sya ng mahigpit. Sana kayang

pawiin ng mga yakap ko ang paghihirap nya. "I-I'm s-sorry for not being there when
you needed me the most" I was stuttering while in his arms.

He tightens his hug to me and said, "I need you now."

Kinuwento pa nya sa akin ang ibang nangyari. He found out about his illness when
their company implemented an annual compulsory medical test. Syempre nung una,
hindi sya makapaniwala that's why he took some more tests. Pero lahat ng resulta ay
nagsasabing meron nga syang cancer.
"Can I sleep beside you tonight?" he asks me when he's done talking.

"Of course" I said politely.

Pinagmamasdan ko ang mukha ni Nate habang natulog sya ng mahimbing sa kabilang side
ng kama ko. Bakit sa lahat ng tao sya pa ang magkakaroon ng ganito? Alam kong
masama ang iniisip ko pero sana, sa mga criminal nalang napunta ang sakit nya.
Mabuting tao si Nate, he doesn't deserve to have prostate cancer at his age.

Prostate cancer at his age.

When I said that, reality hits me. I know I'm not a doctor but his illness is quite
strange. Kaya naman nagmadali akong mag research about sa sakit nya.

Magdamag akong nasa harapan ng laptop at hindi ko na namalayan na nakatulog na pala

ako sa study room. Pagkagising ko ay agad na bumungad sa akin si Nate. Nakapag
prepare na sya agad ng breakfast, waffles.

"San ka nanggaling?" tanong nya sa akin habang inaayos ang magulo kong buhok.

"Anung sabi ng doktor tungkol sa sakit mo?" balik na tanong ko sa kanya.

Nagkunot-noo sya na para bang hindi ako naintindihan. "Mamaya na tayo mag-usap
tungkol dyan, lalamig yung pagkain" sabi nya sabay hila sa upuan.

"I made some research last night. Guess what, there is no single person on earth
who has prostate cancer at the age of 26." Sabi ko sa kanya.

Humarap sya ulit sa akin. "My doctor said that"

Ako naman ngayon ang naguluhan sa sinabi nya. Mabilis syang umupo sa silya at nag
umpisang higupin ang kape sa harap nya. "She said that my case is one out of a
billion." He added without even looking at me.
Umupo ako sa silyang hinila nya kanina. "Isn't that bizarre?" I ask him with so
much confusion.

"It is." He candidly said.

"And?"

"And what?" he ask with so much innocence.

I took a deep sigh and put my hand on my forehead. "Hindi ka ba nagtataka kung
paano nangyari yun? Did you even get a second opinion about this?" I ask him as I
wave the papers that he gave me yesterday.

"I did" he shortly said.

"Anung sabi?" para naman syang estudyante na kailangan ko pang tanungin ang lahat.

"He confirmed it" batid ko ang lungkot sa boses nya.

"Then we'll get another opinion" matigas na sabi ko.

Sya naman ang nagbuntong hininga ngayon. "Wag na, Steph" tutol nya.

Tiningnan ko lang sya habang nakatuon ang mata nya sa platong nasa lamesa. Alam
kong iniiwasan nya ang tingin ko. Pero hindi ko itinigil ang pagtitig sa kanya
hanggang sya na mismo ang sumuko at tiningnan ako sa mata. "We'll get another
opinion" I told him with.

"There's no need for that" tutol nanaman nya.

"Nate, anu ba?!" hindi ko na napigilan ang inis ko. "Bakit pakiramdam ko ayaw mong
labanan yang sakit mo?! Well, kung may sakit ka nga talaga!" tumaas na ng todo ang
boses ko.
"Because I am telling you, it's scientifically impossible!" dagdag ko.

"Nathan!" sigaw ko ulit dahil hindi pa din sya nagsasalita. "Basta-basta mo nalang
bang tatanggapin ang mga sinabi sa'yo? Where's your rationality in here?!"

"I also have my doubts on this, Steph. Katawan ko 'to, alam ko kung may problema sa
akin o wala. Pero simula nang makita ko na nagiging malapit ka dun sa lalaking
kasama mo sa bar, I stop looking for answers. Naisip ko, siguro nga mas mabuti kung
may sakit nalang talaga ako, dahil baka sakaling bumalik ka sa akin kapag
nagkataon." He honestly said

"How can you say that?" mas lalo akong naiinis sa mga sinasabi nya. How can he
possibly wish to have such illness?

"Hindi ako naging selfish nung araw ng kasal natin, Steph. Pero kapalit nang
pagiging unselfish ko ang pagkawala mo. Do you know that I almost died when I saw
you kissing that man?!" yes, I saw that pain and I feel sorry for that.

"Aminin man natin o hindi, kaya ka lang nasa harapan ko ngayon dahil alam mong may
sakit ako. Kaya lang tayo magkasama ngayon dahil alam natin na may posibilidad na
baka mamatay ako. I know it is such a selfish act to use my illness to get you
back. But if that's the only way for me to be with you again then be it! I'll be
selfish this time! Let me be selfish this time, Steph." Sabi nya sabay tayo sa
kinauupuan nya at umalis sa harapan ko.

Andito na ako sa office ngayon. Pero wala pa din akong ibang iniisip kung hindi ang
kalagayan ni Nate. Maya-maya pa ay narinig kong nagri-ring ang cellphone ko.
Inilabas ko yun sa bag ko at tiningnan kung sino ang tumatawag.

Si Justin.

I took a deep sigh before answering it.

"Bakit hindi mo sinasagot yung tawag ko kagabi?" bungad na tanong nya sa akin
"Ahhmmmm.. ano kasi. ah. nakatulog ako" Napasabunot na lang ako sa buhok ko. I
can't believe I just lied to him. Sa dami ng nangyari kagabi, hindi ko na naharap
yung cellphone ko.

"Alright." Mabuti nalang at hindi sya nangulit about dun. "I'll be there in 15
minutes" sabi nya sabay baba ng telepono.

Tiningnan ko ang relo ko. Lunch time na pala. Nakaugalian na namin ni Justin ang
mag lunch at dinner together. Sinusundo at hinahatid nya ako sa office tuwing may
pasok ako.

Mas lalo tuloy gumulo ang pag-iisip ko. Kanino ba ako nagtataksil?

Kay Nate o kay Justin?

"May problema ba?" tanong sa akin ni Justin habang nilalaro-laro ko ang pagkain sa
plato ko. Hindi pa din kasi ako mapakali sa nangyayari kay Nate.

"What do you know about prostate cancer?" I ask him without even thinking.

"It's a disease" he chuckled after answering me sarcastically.

"It's not funny" sabi ko sa kanya sabay irap.

"Bakit ka nagagalit sa akin?" pagtatakang tanong nya.

"Kasi hindi mo ko siniseryoso eh!" hindi ko sinasadyang lakasan ang boses ko.

Padabog nyang binitawan ang tinidor na hawak nya. "Sa buong buhay ko, ngayon lang
ako nagseryoso, Steph. At sa lahat ng tao, ikaw lang ang siniseryoso ko" sabi nya
pagkatapos ay nilayasan ako.
Napahawak nalang ako ulit sa noo ko. Anu ba naman yan, Steph?

He went to the garden area of the restaurant. Sinundan ko sya matapos kong
pakalmahin ang sarili ko. Nakatalikod sya sa akin at nakahawak sa bewang nya. I
know I pissed him off.

"Ui, sorry na" sundot ko sa braso nya.

Pero hindi sya natinag sa pagkakatalikod sa akin. Kaya naman nagpunta na ako sa
harapan nya.

"Sorry na" lambing ko ulit pero wala paring epekto. Nakatingin sya sa malayo kahit
na nasa harapan na nya ako ngayon.

I curl my arms around his neck and put my face near his. "Sorry na" sabi ko ulit.

"Sorry na" then I kissed his forehead

"Sorry na" his nose.

"Sorry na" his left cheek.

Pero wala pa rin syang reaksyon kaya tumigil ako saglit. "Ui, sorry na nga" pilit
ko sa kanya. Pero sa pagkakataong ito ay tiningnan na nya ako.

Pagkatapos ay iniharap nya sa akin ang right cheek nya. Napangiti ako kaya naman
hinalikan ko ang kanang pisngi nya. "Sorry na" sabi ko ulit.

Pero hindi pa sya tapos. He pouted his lips to me. Napatawa nalang ako kasi para
nanaman syang bata. Makikipag-away tapos magpapakiss naman.

So I gave him a quick peck on the lips.

Napangiti sya pagkatapos ng halik na yun. He put his arms around my waist, "Anu ba
kasing problema?" tanong nya.

"Hayaan mo na, problema ko na yun." Sabi ko habang nakapalupot pa din ang mga braso
ko sa leeg nya.

"Problema ko ang problema mo" makulit talaga sya minsan.

Tinaasan nya ako ng kilay na para bang tinatanong kung anu talaga ang problema ko.
Haaay, panalo nanaman sya. "It's my.. my friend" I really don't know what to tell
him.

"He's 26 and recently, he found out that he has prostate cancer. Nagtataka lang ako
kasi base sa naresearch ko, matatandang lalaki ang nagkakaroon ng prostate cancer.
Walang posibilidad o napakaliit ng posibilidad na magkakaroon ng ganung sakit ang
mga kabataan." Paliwanag ko sa kanya

"Nagpa test na ba sya to verify his illness?" tanong nya.

"Yes, and all of his tests say that he has prostate cancer. Figures don't lie,
right?"

"Figures don't lie but people do" he said.

Napaisip ako sa sinabi ni Justin.

Dumadami ng dumadami ang iniisip ko habang natatapos ang araw. Hindi ko na

mapnpoint ang totoo sa hindi. Ang dapat sa hindi dapat.

"I'll see you tomorrow" Justin said then gave me a kiss on the lips. Andito na kami
sa harapan ng bahay. Gabi na rin kasi kaya hinatid na nya ako.
I responded to his kiss. "Thank you" nakangiting sabi ko sa kanya.

Mabilis akong pumasok sa bahay. Pero nasa pintuan palang ako ay bumungad na agad sa
akin si Nate. Shit. I forgot he's staying here.

He looked at me and I know he saw it.

Hindi ko na alam kung anung gagawin ko. Lumapit sya sa akin at tinitigan ako sa
mata. "Mahal mo na ba sya?"

Bumilis ang tibok ng puso ko sa tanong nya. Hindi ko alam kung anung isasagot ko.
Aminado ako na masaya ako tuwing andyan si Justin. Minsan, dumadating sa point na
hinahanap-hanap ko na sya. Pero ang totoong tanong, mahal ko na nga ba sya?

O baka naman hanggang ngayon ay nagtatago pa din ako sa nakaraan namin ni Nate?

"Hindi ko alam" nakayukong sabi ko sa kanya.

Ngumiti lang sya sa akin kahit alam kong malapit ng tumulo ang luha nya. I'm sorry
Nate. I didn't mean to hurt you. "Dati, ako ang naghahatid sa'yo. Dati din, ako
lang ang humahalik sa'yo... Dati, ako yung lalaki na yun sa buhay mo." sabi nya
sabay turo sa labas and I know he was referring to Justin.

"Ako na lang ulit, Steph. Ako na lang." he said and his tears began to fall again.

A/N

Alam ko pong matagal kayong naghintay. Kaya pasensya na po. Pero sana po tulungan
nyo ako na maibalik ang dating estado ng storyang ito. Kung okay lang po, sana mag
vote kayo ulit sa previous chapters para naman malaman ng ibang tao na nakabalik na
ang SFLL.

Again, thank you so much for being so patient and understanding.

____________________________________________________________
Justin's POV

It's been 4 days and Steph is acting really weird. Batid ko ang pagkatahimik nya
tuwing magkasama kami. Parang palagi ding malalim ang iniisip nya. I kept on asking
and asking her what's wrong but she kept on saying that it's nothing.

Hindi naman ako manhid. Alam kong may gumugulo sa isip nya.

"Are you done?" tanong ko sa kanya. Kanina pa ako nakatitig sa kanya habang
pinaglalaruan nya ang pagkain.

She put her fork down, "Yeah."

She's been giving me blank expressions every time.

I took a sigh before getting our bill. What should I do? I don't know how to handle
this thing. Wala naman akong kaalam-alam kung papano mapapagaan ang loob ng mga
babae.

I'm a playboy.

Or I used to be. Bed is the only solution that I know but right now, I think that
is not what she needs. Ang hirap naman kasi nang hindi nya sinasabi kung anung
problema. Kailangan ko pang hulaan, doon pa naman ako mahina.

Tinatawagan ko din si Tyler para makapagtanong tungkol sa mga ganito pero sobrang
busy nya sa club at kay Melissa.

Sa sobrang pag-aalala ko sa kung anung nangyayari sa kanya, sinubukan ko pang

manood ng romatic movies para lang malaman kung panu i-cheer up ang mga babae.

I gave her some flowers, chocolates, stuffed toys. All that would make girls giggle
but it seems like it has no effect on her.

Hanggang sa dumating ang bill namin, kahit isang salita wala syang sinabi. Patuloy
lang sya sa pagyuko na para bang nag-iisip ng malalim. I hate seeing her like that.

Dahil sa tuwing nakikita ko syang malungkot, nalulungkot din ako. Yung bumabagabag
sa kanya, bumabagabag din sa akin. Yung pag-aalala nya, pag-aalala din ang hatid sa
akin.

"That's the way to the office" mabilis na turo ni Steph sa right side dahil
napansin nyang iba ang dinaanan ko.

"I know. But we're not going there." Sabi ko naman

"What?" mabilis na tanong nya at kahit hindi ako nakatingin sa kanya, halata kong
nakakunot nanaman ang noo nya.

Hindi ko na ininda ang galit nya. Nagpatuloy nalang ako sa pagmamaneho.

"Justin, anu nanaman 'to?! Kailangan kong pumasok sa opisina." Kapansin-pansin ang
pagkainis nya sa akin. Pero gaya kanina, kahit nagmamaktol na sya, hindi ko sya
pinansin.

I immediately parked the car when we reached our destination. Bumababa ako agad at
kinuha ang mga gamit na dati ko pang inilagay sa likod ng kotse.

Steph's POV

Pinili kong hindi bumaba ng kotse. Nakakainis kasi si Justin. Ang dami ko na ngang
iniisip, dumadagdag pa sya. Hanggang ngayon ay palaisipan pa din sa akin ang
tungkol kay Nate. Meron na akong hinala pero kailangan ko pang ikumpirma.

Justin took a piece of blanket and a pillow out of the car at nakita kong nilalatag
nya iyon sa may damuhan. Andito kami sa lugar kung saan kami nag-usap tungkol sa
mother nya.
The view is still spectacular but the grass is a little withered dahil na rin
siguro sa matinding init. Mabuti nalang at maganda ang panahon ngayon. Medyo maulap
pero mukhang hindi naman uulan.

Pamiya-miya pa ay binuksan ni Justin ang pintuan ko. Tiningnan nya ako na para bang
sinasabi nyang bumababa na ako ng sasakyan. Pero hindi ko sya pinansin bagkus ay
sumandal ako sa upuan at ipinikit ang mga mata para hindi ko na sya makita.

Ilang segundo din ang lumipas pero ramdam ko pa din na nakatayo sya sa gilid ko.
Pero hindi nagtagal ay naramdaman ko na biglaan nya akong binuhat palabas ng
sasakyan.

"Justin!" napatili na lang ako dahil hindi yun inaasahan. Muntik na nga akong
mauntog dahil sa sobrang pagkawag sa pagkakabuhat nya.

Binuhat nya ako na parang bagong kasal at marahan na ibinaba sa blanket. "Ang tigas
ng ulo mo!" pagalit nya sa akin.

"Ako pa ang matigas ang ulo ngayon?! Sino ba ang nag-umpisa nito?! Sabi ko sa'yo
papasok ako sa opisina tapos bigla mo kong dinala dit-" hindi ko na natapos ang
pagsasalita ko dahil bigla nya akong hinalikan.

"Pag nagreklamo ka pa, hahalikan kita ulit!" pagbabanta nya sa akin pagkatapos
akong halikan.

As if namang natatakot ako sa halik nya. Pero dahil ayoko nang makipagtalo at baka
hindi lang sa halik mauwi 'to, nanahimik nalang ako.

Isinandal nya nang bahagya ang unan sa may puno pagkatapos ay nahiga sya. He put
one of his arms behind his head and he stretches the other one towards me. "Come
here" sabi nya.

"Ayoko" pagmamaktol ko ulit. Lagi nalang ganyan. Yung gusto nya lang ang laging
nasusunod.
"Nagrereklamo ka ba?" tanong nya. "Well, wala namang ibang tao dito, baka gusto
mong-"

"Eto na nga oh!" mabilis na putol ko sa mapang-akit nyang pagsasalita sabay higa sa
balikat nya.

Oo na. Panalo ka nanaman Madrigal. He put his arms around me and pulls me closer to
his body. Inihilig ko naman ang ulo ko sa dibdib nya.

I can see the whole city in our position. "I want you to relax now. Wag mo munang
isipin yung gumugulo sa'yo" sabi nya sa akin pagkatapos ay hinalikan ang buhok ko.

I close my eyes and try to feel the air. Ginawa ko ang sinabi ni Justin, hindi ko
muna iniisip ang kalagayan ni Nate. I just enjoy the coldness of the wind, and the
warmth of his body.

Ooohhh..

This is what I need.

A moment of peace.

Niyakap ko si Justin dahil hindi ko inakala na alam nya kung paano pagaanin ang
loob ko. I sniff his shirt. I smiled when I smelled that his still using the
perfume. I really love his smell.

"I can hear your heartbeat" I told him as I tighten my arms around him.

"Anung sabi?" pabirong tanong nya.

"Sandoval" nakangiting sabi ko.

Bigla naman syang natawa sa sinabi ko. "Sandoval, huh?"

We spent the whole afternoon lying down in each other's arms. Kahit hindi kami nag
uusap, nag-enjoy pa din ako.

Tiningnan ko yung relo ko at 4:00 pm na pala. Umalis ako sa pagkakahiga kay Justin.

Nakatulog pala sya.

Inilapit ko ang mukha ko sa mukha nya at tinitigan ko sya nang matagal. "I hope I'm
making the right choice" I whispered.

Inihatid na ako ni Justin sa bahay. Sabi ko kasi na may kailangan akong tapusin na
trabaho. Ngayon lang kami hindi sabay magdidinner. "Thank you for a very peaceful
date" I told him before kissing him goodbye.

"Anytime" he answered me with another kiss.

Sa totoo lang, napapansin ko na unti-unting lumalabas ang pagkasweet nya. Minsan

din sobrang gentleman na nya. Parang kabisado na din nya kung paano ako pakiligin.
Hindi ko lang pinapahalata pero sa tuwing binibigyan nya ako ng flowers, halos
mamilipit na ako sa kilig.

Iba kasi ang dating kapag sya ang nagbibigay.

Pagpasok ko sa bahay, sumalubong sa akin ang envelope na nasa lamesa. Nagmadali ako
buksan yon dahil yun ang kanina ko pang hinihintay.

Inilabas ko ang nilalaman ng envelope.

..And I was right.

It's her.
Nagmadali akong puntahan ang address na binigay sa akin ni Brenan. Si Brenan ang
private investigator ng pamilya namin. Halos sampung taon na syang nagtatrabaho sa
amin kaya naman may tiwala ako sa kanya.

Hawak ko na sa mga kamay ko ngayon ang lahat ng ebidensya na magpapatunay nang

lahat ng kasinungalingang nangyayari.

Nagpunta ako sa isang malaking ospital kung saan nagpapatingin si Nate. Marahas
akong pumasok sa opisina ng isang oncologist na sya ring nagmamay-ari ng ospital.

Ito agad ang pumasok sa isip ko sa sinabi ni Justin sa akin.

'Figures don't lie but people do.'

"Hi Elizabeth" sabi ko sa nakaupong babae sa swivel chair. Halata ko ang gulat sa
mukha nya. "Or should I say Betchay?" then I gave her my most annoying look.

"So you found out" she smilingly said. "And it's Elizabeth" she added then took a
pen from her table and played it with her fingers.

Lumapit ako sa kanya. "Hindi naman mahirap hanapin ang bahong tinatago mo, Betchay"
I said with a very bitchy tone.

I know that this is going to be a bitch game and I'm so ready for that.

She chuckled from what I said. "Alam mo ba kung gaano kadaling paglaruan ang
boyfriend mo?" she leaned a little bit forward trying to upset me. "It's as easy as
playing this pen using my fingers" sabi nya at batid ko ang pangungutya sa tono
nya.

I gave her a most sarcastic smile. Pagkatapos ay padabog kong inilapag sa table nya
ang lahat ng documents na binigay sa akin ni Brenan.
"Kung gagawa ka nalang din ng kwento, galingan mo naman. Prostate cancer?
Seriously? That's the best that you got?" Hindi ako nagpapatalo sa pagiintimidate
nya sa akin.

Si Elizabeth nga pala ang mortal kong kaaway simula noong nasa elementary pa ako
hanggang sa mag college kami ni Nate. Betchay ang palayaw na binigay namin sa
kanya. Kaagaw ko sya sa lahat, sa medal, pageant, contests at kahit lovelife. Pero
nagkakataon na ako lagi ang nananalo.

Hindi ko alam na aabot sa ganito ang galit nya sa akin. Akala ko mababaon nanamin
sa limot ang mga nangyari.

Flashback

Elementary palang kami, pansin ko na ang pagkagusto ni Betchay kay Nate. Pero
syempre, dahil magkaibigan ang pamilya namin ni Nate, mas close kaming dalawa.
Noong una, away bata lang ang nangyayari sa amin ni Betchay pero nadala namin ang
away na yun hanggang sa mag kolehiyo kami.

Graduation ball namin noon. Send-off party para sa lahat ng seniors. Bongga ang
buong venue, daig pa ang prom ko nung high school. Masquerade ang theme namin noon
at nakasuot ako ng white mask paired with gold sequence and silver feathers on the
side. Si nate naman at nakasuot ng black mask na parang zorro ang dating. Pero
syempre, mas gwapo pa sya kay zorro nung time na yun.

Everything was falling into place that night pero may isang insidenteng nangyari.
Kami na ni Nate nung mga panahong iyon. Sinagot ko sya nung second year college
kami, after ng debut ko dahil sabi ni daddy, hindi daw ako pwedeng mag boyfriend
hangga't hindi pa ako 18 at nirespeto namin ni Nate yun.

Pero kahit kami na ni Nate, batid ko pa din ang pagkagusto ni Betchay sa kanya pero
pakiramdam ko hindi alam ni Nate yun. Kahit lagi kong sinasabi sa kanya na may
gusto sa kanya si Betchay, lagi nyang sinasabi na, palakaibigan lang daw.

Dumating na yung oras kung saan i-aannounce na ang king ang queen of the night. At
naalala kong ipinangako ko kay Nate na kapag nanalo ako as queen of the night, I'm
willing to give myself to him.
Hindi naman hiniling sa akin ni Nate yun, but whenever we are making out, I can
feel that his trying to resist himself from going more. Pansin ko ang paghihirap
nya sa pagpipigil sa akin.

Ang totoo nyan, gusto ko sanang ibigay ang una ko sa magiging asawa ko pagkatapos
ng kasal pero sigurado naman ako na sya ang lalaking papakasalan ko kaya siguro
sumagi na din sa isip ko na okay lang. Isa pa, mahal namin ang isa't isa.

At syempre, kaming dalawa ni Betchay ang naglaban sa crown. Maganda din si Betchay.
Matalino at maganda din ang hubog nang katawan. Kapag nga nakatalikod, parang
magkahawig kami.

Gaya nang inaasahan ko, ako ang nanalo. Abot tenga nga ang tuwa ni Nate nun. At
alam ko naman kung bakit.

"Backstage" I whispered in Nate's ear before I went to the stage. Alam na nya kung
anung ibig sabihin nun.

Third person POV

Mabilis na nagpunta si Nate sa backstage. Merong isang part doon na talagang

madilim dahil doon itinatambak ang mga lumang props.

Mahinahong naghintay si Nate sa pagdating ni Steph. Medyo kinakabahan pa sya dahil

ito ang first time nilang dalawa at gusto nyang maging espesyal ito. Kaya naman
nagdesisyon sya na pagdating ni Steph, aayain nya ito sa isang mas romantic na
lugar at hindi dito sa props room lang.

Ilang saglit pa ay bumukas ang pintuan. Mabilis itong isinara ng pumasok kay hindi
na nakita ni Nate kung sino. Agad syang niyakap ng babae. Napangiti sya dahil alam
nyang si Steph ito.

"We should go to a more romantic place" sabi nya habang hinahalikan sya ng babae sa
leeg.
Pero hindi umimik ang babae. Nagpatuloy lang ito sa paghalik kay Nate at hinayaan
na gumapang ang kamay nya sa dibdib ni Nate.

"Do you know that you are the best thing that ever happened to me? I love you so
much and I'm willing to give you the world" sabi ni Nate habang unti-unting
nalulunod sa sensyason na binibigay ng babae gamit ang mga halik nya.

Hindi nagtagal ay hinrap na ni Nate ang babae at agad sinunggaban ang labi nito.
Pero nagulat sya sa naramdaman nya kaya agad nyang pinutol ang halik.

Pero bago pa sya makapagsalita ay hinalikan sya ulit ng babae sa labi. Nagpumiglas
si Nate sa paghahalik sa kanya. "Who are you?!" sabi ni Nate sabay tulak sa babae.

"I'm better than her." Sambit ng babae pero parang hindi mabosesan ni Nate kung
sino.

Pilit na lumalapit ang babae kay Nate at mistulang inaalay ang sarili nya. Pero
hindi iyon pinatulan ni Nate. Nagpumiglas sya hanggang sa maabutan sila ni Steph.

Agad na nag apoy ang mga mata ni Steph sa nakita. "Walanghiya ka!" walang
pasubaling na pinagsasampal ni Steph ang babae na nakilala nyang si Betchay. Halata
sa posisyon nila kanina na pinipilit lang ni Betchay si Nate kaya naman ganun ang
reaksyon ni Steph. Marahas nyang binugbog si Betchay.

"You're a slut! Ang kapal ng mukha mo!"

"Kahit kelan hinding hindi mo ako mapapantayan. At kahit kelan hinding hindi mo
makukuha si Nate sa akin. Naiintindihan mo?!" galit na sabi ni Steph habang
pinipigilan sya ni Nate.

Unti-unti nang nagdatingan ang lahat ng tao dahil naririnig nila ang mga sigaw ni
Steph. "You're a loser and whatever you do, you will remain a loser!" dagdag ni
Steph.

Aware ang buong school sa totoong nararamdaman ni Betchay kay Nate kaya naman lahat
sila ay kay Steph kumampi. Pinagtawanan ng lahat si Betchay habang umiiyak sa sulok
ng props room. Lahat ng tao ay sinasabihan sya nang kung masasakit na salita gaya
ng malandi, maduming babae, whore, slut at kung anu-anu pa.
Kumalat sa buong campus ang nangyari nung graduation ball. Lahat ng tao ngayon ay
galit kay Betchay at nakuha nanaman ni Steph ang simpatya ng buong school. Talunan
nanaman si Betchay.

Dumating ang graduation at nagulat ang lahaat dahil hindi umaattend si Betchay
kahit may medal din syang makukuha. Siguro dahil na din sa matinding kahihiyan kaya
hindi na sya nagpunta.

Pagkatapos ng insidente na yun ay wala nang naging balita sina Steph at Nate kay
Betchay.

-End of Flashback-

Steph's POV

Nagpag alaman ko na sya pala yung babae na kasama ni Nate sa resort. Dumating pala
sa punto na naaksidente si Betchay at nasira ang mukha nya. Kaya nagpasya sya na
magpa plastic surgery at naiba ng konti ang itsura nya. Yun ang dahilan kung bakit
hindi namin sya nakilala agad ni Nate. Iniba nya rin ang apelyido nya noong
nagpunta sya ng ibang bansa.

Nagkaroon lang ako ng hinala na sya nga ang Elizabeth na kilala ko nung sabihin sa
akin ni Nate na mahilig ang doctor nya sa sandwhich na ang tanging palaman ay
mayonnaise. Noong sumasali kami sa contest ni Betchay, laging ganun ang baon nya.
Noon una, alam kong napaka petty ng hinala na ito dahil sa dami ng tao sa mundo,
baka naman madami talaga ang may gusto ng ganung sandwhich.

Pero malakas ang kutob ko na may mali sa doctor ni Nate dahil impossible talaga na
magkaroon sya ng prostate cancer. Kaya naman ni research ko yung name ng doctor na
nakita ko sa reseta ni Nate. At kasabay na din nun ang pagpapaimbestiga ko sa
ospital at sa doctor na nagbigay ng second opinion kay Nate.

Napag alaman ko na yung isa pang doctor na pinuntahan ni Nate maliban kay Betchay
ay kakuntsaba din nya. Si Dr. Ferrer na isa ding oncologist ay kaibigan ni
Elizabeth na tinulungan nyang maging doctor noong nasa ibang bansa sya. Kaya malaki
ang utang na loob ng Dr. Ferrer na yun kay Betchay at ito ang naging dahilan kung
bakit pumayag sya na palabasin na may prostate cancer nga si Nate.
Dahil si Betchay ang may ari ng ospital, napakadali para kanya na kumuha ng ibang
record o pagpalitan ang mga records. She manipulated Nate's medical result.
Pinakita ko na sa ibang doctor ang result ni Nate ay kinumpirma nila na ang
pasyenteng iyon ay may prostate cancer nga.

Pero ang totoong tanong, kay Nate nga ba ang medical result na yun?

Yung tanong na yun ang tuluyang naudyok sa akin para alamin ang totoo.

"You told me that I'm a loser and that whatever I do, I will remain a loser. Sabi
mo din hindi ko makukuha si Nate sa'yo." Tumayo sya sa upuan nya at lumapit nang
bahagya sa akin. "Well, nagawa ko na" sabi nya habang nakangiti.

"Kayang-kayang kong ipatanggal ang lisensya mo" pagnanakot ko sa kanya

"Oh. Go ahead. My brother is a Judge."

"Hanggang ngayon ba hindi ka pa din nakakamove-on sa nangyari? Betchay naman, ang

tatanda na natin" sabi ko sa kanya dahil sawang-sawa na ako sa pakikipagtunggali.

"Sinasabi mo yan dahil hindi ikaw ang napahiya. Hindi ikaw ang pinagtawanan at
hindi ikaw ang kinutya. Alam mo ba na halos mabaliw ako pagkatapos nang nangyari?
Gabi-gabi, naririnig ko ang mga tawa ng kung sino-sino at paulit-ulit na sumisigaw
sa isip ko ang pang aalispusta nang lahat ng kumampi sa'yo." Batid ko ang galit at
sakit sa tono nya.

"It wasn't my fault" sagot ko sa kanya

Hindi ko alam kung bakit sya natawa sa sinabi ko. "Hindi na 'to tungkol sa kung
sino ang may kasalanan, tungkol na ito sa kung kanino ang huling halakhak. My plan
is to ruin your wedding. To ruin your life. And I succeeded."

Lumapit pa sya ng kaunti sa akin hanggang sa magkaharap na kami. "Alam mo bang ako
ang naudyok sa boyfriend mo na wag ituloy ang kasal. And since he's so vulnerable
at that time and he's so scared that he might die in your arms, he considered my
advice. Hindi ko alam na madali palang utuin si Nate" sabi nya sabay tawa ulit.
Alam kong nilason nya ang pag-iisip ni Nate kaya nagawa ni Nate sa akin yun. Alam
kong walang kasalanan si Nate dito.

Akala nya siguro panalo na sya.

Sinabayan ko ang pagtawa nya hanggang sa sya na mismo ang naunang tumigil. "Naawa
ako sa'yo. Kasi akala mo nakuha mo na si Nate? Well, asan ba sya ngayon?" tanong ko
sa kanya. gusto mo nang laro. Pwes, yan ang ibibigay ko sa'yo.

"Ahhhh.. oo nga pala, he's lying on my bed right now. He must've so tired." I
sarcastically told her. "My fault" I added with much confidence.

"Nakakatawa ding isipin na yung buto na tira ko ay kinuha mo. Pero sa bandang huli,
yung buto pa mismo ang bumalik sa akin. Hindi ba?" nakangising sabi ko sa kanya.

Ang masayang mukha nya kanina ay napalitan ng inis at galit dahil alam nyang tama
ako at alam nyang panalo ako.

Inilapit ko ang bibig ko sa tenga nya. "You don't mess with a Sandoval" I told her
before tapping her back. "Nice to see you again, Elizabeth" then I shut the door to
her face.

Nakahinga ako ng maluwag pagdating ko sa kotse. At least, alam ko na ngayon na wala

talagang sakit si Nate. Mabilis akong umuwi sa bahay at ibinalita k okay Nate ang
lahat. Sinabi ko lahat ng nalalaman ko at ang plano ko na idemanda si Betchay.

Nakita kong nanlumo ang mukha ni Nate pagkatapos kong magkwento. Galit nag alit sya
sa sarili nya. "I'm so stupid to believe such lies" sabi nya habang pailing-iling
sa nakaupo sa sofa.

"Hey, it's not your fault. She manipulated you. Nilason nya ang pag-iisip mo at
ginamit nya lahat ng koneksyon nya para mapaigting ang kasinungalingan nya." Pero
kahit anung paliwanag ko ay walang epekto kay Nate.
"We should be happy because at least now, we know that you're not going to die"
masiglang sabi ko sa kanya.

"And now you don't have any reason to be with me anymore" malungkot na sagot nya.

Mabilis ding nag-iba ang mood ko. Kung kanina ay masaya ako na malaman na mabubuhay
pa ng matagal si Nate, ngayon naman ay naiipit nanaman ako sa desisyon na
kailangang gawin ng puso ko.

"Nate" hawak ko sa balikat nya.

Agad nya akong nginitian.

"What if meron talaga akong sakit. What if mamatay talaga ako. Magbabago ba ang
desisyon mo? Pipiliin mo na ba a-ako?" kitang kita ko ang unti-unting pagtutubig ng
mata nya.

Hindi ako agad nakasagot dahil ayokong saktan sya. Pero ayoko ding magsinungaling
pa.

"Nate, ikaw ang isa sa pinakaimportanteng lalaki sa buhay ko. Ako ang una at huling
taong iiyak kapag nawala ka. At hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may
masamang nangyari sa'yo at wala akong ginawa para iligtas ka."

Bawat salitang binibitawan ko ay nagmimistulang mga pako na isa-isang bumabaon sa

puso ko. Ayoko nakikitang nasasaktan si Nate dahil nasasaktan din ako.

Kasabay din ng pagsasalita ko ang luha na paulit-ulit nalang lumalabas tuwing

pinag-uusapan namin ito. Pilit kong iniipon ang lakas ng loob para sabihin sa kanya
ito.

Alam kong masakit pero kailangan.

"Nate, I love you so much.." I said it between my sobs

"... but I'm inlove with him now"

Steph's POV

Pinipilit kong maging matatag sa kabila ng sakit na nararanasan ko ngayon. Inaamin

ko, noong una, gusto ko syang masaktan pero iba na ngayon.

Nadudurog ang puso ko habang nakikita ko ang pag-agos ng kanyang mga luha. Isa si
Nate sa pinakamatapang na taong kilala ko pero sa pagkakataong ito, kitang-kita ko
ang panghihina nya.

I'm sorry Nate.

Hindi ko sinasadya.

Yan lang ang tanging mga salitang nasa isip ko ngayon. Gusto ko mang sabihin yan sa
kanya, hindi ko magawa dahil alam kong hindi mapapawi ng kahit anung salita ang
tinatamasa nya ngayon. Pinili kong umalis sa harapan nya dahil hindi ko na matiis
na makita pa syang lumuluha.

Nagkulong ako sa kwarto at doon ko ibinuhos lahat ng galit ko sa sarili ko.

Oo, galit ako sa sarili ko dahil alam kong may nasaktan akong tao.

Taong mahal ko.

Pero alam kong mas magagalit ako sa sarili ko kung magpapanggap ako sa harapan nya
gayung may iba ng nagmamay-ari ng puso ko.

Lumipas ang ilang minuto at nadinig ko ang pamilyar na tunog ng piano.

Sumilip ako sa labas. Nakita ko na tumutugtog si Nate habang puno pa rin ng luha
ang kanyang mga pisngi.

Kung tayo'y matanda na

Sana'y... d-di tayo mag..ba..go

Pinilit kong takpan ang bibig ko para hindi nya marinig ang hikbi ko habang
pinapanood sya. Halos hindi nya mabigkas ang linya ng kanta sa sobrang iyak nya.

At kailan ma'y... na-s-saan ma'y

I-Ito.. ang pa..nga...rap ko

Makuha mo pa kayang
Ako'y.. hag..kan at yaka-p-pin ooh..

Ayoko na. Hindi ko na kayang makita pa sya ng ganito. Hindi ako makapaniwala na ako
pa ang sisira sa kanya.

Marahan kong isinara ang pintuan ng kwarto ko at nahiga ako sa kama. Pero kahit
hindi ko na sya nakikita, naririnig ko pa din na patuloy sya sa pagkanta. Sa unang
pagkakataon, wala akong magawa para pagaanin ang loob nya. Wala akong magawa para
patahanin sya.

Pamiya-miya pa ay tumigil na ang tunog ng piano. Kasabay ng paghinto nito ang mga
yabag patungo sa kinaroroonan ko. Pinilit kong pumikit at nagkunwaring tulog dahil
hindi ko na sya kaya pang harapin.

Ilang segundo pa ay narinig kong bumukas ang pintuan. Nararamdaman kong papalapit
sya sa akin pero nanatili akong nakapikit.
Hinaplos nya ang noo at buhok ko. Gusto ko syang yakapin nung mga panahong iyon
pero ayoko ng pahabain pa ang paghihirap naming dalawa.

Narinig ko ang buntong-hinga nya habang nakaupo sya sa tabi ko.

"Akala ko ba walang iwanan?" mahinang tanong nya sa akin habang patuloy sa

paghaplos sa buhok ko.

Pilit kong pinipigil na tumulo ang luha ko.

"Ang bilis mo namang b-bumitaw." Pansin ko ang pagkabasag ng boses nya.

"Paano na yung mga pangarap natin? Paano na yung dream house? Yung.. restaurant?
Yung.. Greece? Yung, little Stephanie.. at.. little Nathan? Paano na yun, Steph?"

Nate please. Stop.

Sabi ko sa isip ko dahil parang sasabog na ang puso ko.

"Paano na ko?" he added before his tears burst out.

"Steph.. I love you so much.. I.. love you more than I love myself and I don't know
how to start my life without.. without you." He said in between his sobs.

Puro hikbi nalang nya ang narinig ko pagkatapos nun. Pakiramdaman ko may nakadagan
na kung anu sa dibdib ko at hindi ako makahinga.

"I will always love you, my princess" he finally said before kissing my forehead.

Mabilis kong niyakap ang unan pagkaalis ni Nate sa kwarto. He used to call me that
since we were in high school. Lagi nyang sinasabi na ako ang prinsesa nya.
Pero alam kong hindi na ako karapat-dapat sa katagang iyon. Dahil walang prinsesa
ang nananakit sa prinsipe nya. Buong gabi akong umiyak ng umiyak habang tinitingnan
ang litrato ni Nate.

Hindi lumipas ang isang araw na hindi ako umiyak ng dahil kay Nate. Sa tuwing
naaalala ko ang itsura nya kung paano sya umiyak sa harapan ko, bumabalik ang
pagkagalit ko sa sarili ko. Bumabalik ang kirot sa puso ko.

Pero alam ko na kailangan kong ipagpatuloy ang buhay ko. Ako ang pumili nito, kaya
dapat panindigan ko.

Mas naging maayos ang pagsasama namin ni Justin. Walang araw na hindi kami
nagkikita. Gaya ng dati, napapawi ni Justin lahat ng sakit na nararamdaman ko. He
became my human pain reliever.

Sinabi ko na rin nga pala kay Kuya Matt lahat ng nangyari. Hanggang ngayon ay
nandito pa din sya sa Pilipinas at doon sya nakatira sa condo nya habang sila mommy
naman ay nasa Singapore pa din. Tumatawag tawag naman sila kung minsan pero saglit
lang kung magkausap kami.

Mas naging mahigpit na din ang labanan namin ni Alvin regarding the Australian
deal. Puspusan ang paghahanda nang team nya at nang team ko. Minsan inaabot na kami
ng madaling araw dahil gusto ko na perpekto ang lahat. Kailangan naming makuha ang
account na 'to dahil dito nakasalalay ang promotion naming lahat.

Dahil malapit nang bumalik ng Canada si kuya, inaya nya ako na magpunta kami sa
lake house namin. Madalas kaming pumunta doon nung mga bata pa kami. Sabi ni daddy,
sila daw ni lolo mismo ang nagtayo ng bahay na yun. Engineer kasi ang nasira kong
lolo.

Naisip ko na din ng mga panahong iyon na isama si Justin para naman magkasama sila
ni kuya. I also want to formally introduce Justin to my brother.

Pero syempre, gusto kong surpresahin si kuya kaya hindi ko muna sinabi sa kanya na
isasama ko si Justin. Alam ni kuya lahat ng nangyari. Alam nya na si Justin ang
pinili ko at nirespeto nya ang desisyon ko kahit sobrang close nila ni Nate.
Pinuntahan ko si Justin sa hotel nya at sabay kaming nagpunta sa lake house. I
opened the window and inhale the fresh air. I'm happy that everything is okay now.

"It's good that you're back" narinig kong sabi ni Justin.

Napatingin ako sa kanya habang nagmamaneho sya. He's wearing his usual white v-neck
shirt. How can a guy be so hot in just a plain white shirt?

I gave him a very seductive smile and leaned towards his direction.

"What do you mean by that, Madrigal?" I said in a flirty tone.

Alam kong napansin nya ang ginagawa kong pang-aakit sa kanya. Tiningnan nya ako ng
matalim while my fingers are making small circles on his chest.

"I'm driving" sabi nya pero hindi nya inalis ang mga kamay ko. Kunwari ka pa,
Madrigal.

"I know" I whispered in his ear and I know that it made him shiver. "You're a car
racer, right?" naalala kong sinabi nya yun dati noong iniwan ko sya sa parking lot
ng office ko.

"Yes. And?" he said while his eyes are still on the windshield of the car.

Mas lalo pa kong lumapit sa kanya. I made sure that my chest is touching his arms.
"Let's see how good you are..." I whisper in his ear again "..with a little
distraction" then I started kissing his neck.

I also let my hand caress his thigh. Ramdam ko ang pag-iinit nya sa kaunting hawak
na ginagawa ko. Ramdam ko din ang pagbilis ng sasakyan habang kinakagat-kagat ko
ang leeg nya.

I can't help but smile when he tilted his head to the other side giving me more
access to his neck. Gusto mo ah. Tingnan natin.
Then I sucked his neck while my hand continued its journey down his pants. I
grabbed his manhood at napaigtad sya sa ginawa ko.

"Steph!" tutol nya pero hindi ko sya pinansin. Mas lalo ko pang hinigpitan ang
hawak ko sa kanya at ipinataas baba ko ang kamay ko sa parteng iyon. Naka pants pa
sya pero ramdam ko na ang pagkatigas nya.

Ilang sandali pa halata kong nagugustuhan na nya talaga ang ginagawa ko. Ramdam
kong ang paghihirap nya sa pagmamaneho habang ginagawa ko iyon pero hindi sya
tumututol.

When I heard him groaned I immediately stop.

"What the.." sabi nya nang itigil ko.

I smirked at him. "Nag eenjoy ka naman masyado" nakangising sabi ko.

"You're unfair Sandoval!" inis na sabi nya. I know, I left him hanging again.

Tawa lang ang isinagot ko sa kanya. Bigla nyang inihinto ang sasakyan sa gitna nang
kalsada at sinunggaban ako ng halik. Hindi ako agad nakatutol dahil nabigla ako.

Mabilis naman nyang tinapos ang halik na yun. "Mamaya ka sa akin!" pagbabanta nya
habang ako ay tumawa lang ulit. Nakakatawa naman talaga ang expression nya. Parang
batang hindi nabigyan ng candy.

Nakita kong nakapark na ang sasakyan ni Kuya sa garahe ng makarating kami ni Justin
sa lake house. Pinauna ko na kasi sya dito dahil sabi ko may dadaanan pa ako.

Pumasok kami sa loob ni Justin.

"Kuya, andito na ko!" sigaw ko dahil hindi ko sya makita.

May tatlong kwarto sa bahay na 'to. Hindi naman sya ganun kalaki pero halata mo na
pinag-isipan ang bawat sulok nito. Puro kahoy din ang ginamit sa buong bahay kaya
naman napakaelegante nitong tingnan.

"Kuya!" sigaw ko ulit habang si Justin naman ay tinitingnan ang mga pictures namin
sa side table. Asan na kaya si kuya?

Pamiya-miya pa ay narinig ko na may taong papalabas sa kitchen. Si kuya na siguro

yun. Lalapit pa sana ako pero nauna syang makalabas.

"Hi" si Nate.

Nagulat ako dahil hindi ko inexpect na andito sya. Napatingin ako kay Justin at
nakatayo lang sya kung nasaan sya kanina.

"Ahmmm.. Tinawagan ako ni Kuya Matt, wala daw kasi syang susi dito. Nakalimutan mo
ata na binigay mo sa akin yung spare key nung nagpunta tayo dito last anniversary
natin." He calmly said.

Oo nga pala. Naramdaman ko na namula ang buong mukha ko. Hindi ko alam kung anung
gagawin. Nakita kong napatingin si Nate sa side ni Justin at si Justin naman ay
nakatingin din sa kanya.

Ohmygoodness.

Nate and Justin in one room.

Parang nanigas ang mga paa ko at hindi ako makagalaw. Ilang sandali pa ay lumapit
si Justin sa akin. Sigurado akong may hula na sya kung sino ang lalaking nasa
harapan namin.

Inilagay nya ang kamay nya sa bewang ko at hinatak ako papalapit sa kanya habang
nakatitig pa rin kay Nate. Para bang pinapamukha nya kay Nate na sa kanya na ako
ngayon.

"Ahem.." Justin clears his throat and I know he's waiting for me to introduce him.
I took a deep breath before letting a word slip out of my mouth. "Ahmm.. Justin
this is Nate" parang nanginginig pa ang boses ko. "Nate, this is Justin"

Kapiraso lang ang sinabi ko pero parang naubusan ako ng hangin. Hindi pa din ako
pinapakawalan ni Justin hanggang ngayon. Sa katunayan, mas humigpit ang hawak nya
sa bewang ko nang sabihin ko ang pangalan ni Nate.

Pakiramdam ko may kuryenteng dumadaloy sa mata nilang dalawa. Palipat-lipat ang

tingin ko sa kanilang dalawa pero hanggang ngayon ay wala pa ding nagsasalita.
Nagpatuloy lang sila sa pagtitinginan na para bang kusang nag-uusap ang mga mata
nila.

"So.. you're Nate." basag ni Justin sa katahimikan.

"The runaway groom" he added. Parang nabulunan ako sa sinabi nya. Air. More air
please.

Napangisi naman si Nate sa sinabi ni Justin. Parang gusto ko nalang kainin ako ng
lupa sa dahil parang hindi ko na kaya ang tensyon sa bahay na 'to.

"So.. you're Justin." Panggagaya ni Nate sa sinabi ni Justin.

"The rebound guy" he straightforwardly said.

Kill me now please.

_________________________________________________

Chapter 23: http://www.wattpad.com/21299792-sfll-chapter-23#.Ues5DNJHKSo

Steph's POV

Unti-unti ko na sanang naayos ang lahat pero kahit minsan ay hindi pa nasasagi sa
isip ko ang pangyayaring ito. Ni wala akong ideya sa kung anung pwedeng mangyari
kapag nagkita si Nate at si Justin.
Nandito pa din kami sa lake house. Pakiramdam ko nagliliyab ang buong bahay kapag
nagkakasalubong ng tingin ang dalawa. Patuloy pa din si Justin sa pagiging touchy
sa akin. Hindi nya pinapalampas ang pagkakataon na hindi ako mahawakan sa bewang,
sa balikat o kaya naman sa kamay sa tuwing andyan si Nate. Parang masyado nyang
ipinamumukha kay Nate kung anung meron na kami.

Pero nagugulat din ako sa reaksyon ni Nate. Hindi sya nagpapatalo kay Justin. Hindi
sya napipikon at hindi ipinapakita na naiinsulto sya sa lahat ng ginagawa ni
Justin.

"Kuya, dito din ba mag stay si Nate?" tanong ko kay kuya nang magkaroon ako ng
pagkakataon.

Tumingin si kuya sa likuran namin para makita kung may ibang tao. "Steph, I'm
sorry, hindi ko alam na isasama mo pala si Justin. Nakakahiya naman kung papaalisin
natin sya matapos nya akong puntahan para lang mabuksan itong bahay." Mahinang sabi
ni kuya.

"Alam ko naman yun and okay lang naman sa akin kung dito sya mag stay. Kaso lang
kasi, si Justin ang iniisip ko. Feeling ko may clash of the titans tuwing
magkakasalubong sila." Sagot ko naman sa kanya

"Okay lang mag stay sya." napalingon kami ni Kuya nang biglang may nagsalita sa
likuran. Nadinig siguro ni Justin ang pag-uusap namin.

"Are you sure?" paglilinaw na tanong ko sa kanya.

"Oo naman." Maikling sagot nya.

Binaling ni Kuya at ni Justin ang tingin nila sa akin na para bang hinihintay nila
kung anung desisyon ko. Ako talaga ang magdedesisyon?

Well, medyo comfortable naman na ako kay Nate. Isa pa, ngayon ko nalang sya ulit
nakita na medyo masaya at hindi umiiyak. Gusto ko din naman na makasama sya.
Bago ko pa maging boyfriend si Nate, bestfriend ko muna sya. At syempre naman,
kahit nagkasakitan kami, namimiss ko ang company nya.

Hindi ko lang sigurado kung okay lang talaga kay Justin na mag stay si Nate dito.
Si kuya naman, since close na close sila ni Nate, panigurado, gusto nya ding
makasama yun bago sya bumalik sa Canada.

Haaayy. Bahala na nga.

"Okay. Ihahanda ko lang yung isang kwarto" sabi ko sa kanilang dalawa.

Ako na mismo ang nagsabi kay Nate na dito na sya magstay kasama namin. Noong una,
ayaw nya. Pero pinilit ko sya dahil itong bakasyon na ito ay para naman talaga kay
kuya. Sinabi ko din sa kanya na si Justin na mismo ang nagsabi na okay lang kung
kasama namin sya. Medyo mahabang pilitan din ang nangyari pero sa bandang huli,
pumayag na din sya.

Mabuti nalang at mabilis lumipas ang oras. Naging busy ang tatlong lalaki sa
pagaayos ng dinner namin. Gumawa din sila ng bon fire at nag set-up ng table sa
labas. Samantalang ako ay feeling reyna na pinapanood sila habang nakaupo at may
hawak na red wine.

Palaging sumusulyap si Justin sa akin habang tinutulungan si kuyang magsibak ng

kahoy. Nginingitian nya ako dahil alam ko namang hindi sya sanay sa mga ganitong
gawain. Pero hindi naman sya nagrereklamo, sa katunayan, parang nag eenjoy pa sya
dahil may natututunan sya at hindi sya nahuhuli sa parang mini competition nila ni
Nate.

Nakakatawa nga si Justin, dahil lahat ng ginagawa ni Nate, pilit nya ding ginagawa.
Kahit sobrang liit na bagay lang, hindi talaga nagpapatalo.

Justin's POV

Matagal kong tinitigan ang ex ni Steph nang una kaming magkita. Eto na ba yun? Eto
na ba yung lalaking iniyakan nya?

Wala namang binatbat 'to sa akin. Di hamak na mas gwapo ako dito.
Well, aaminin ko. May itsura naman. Okay naman ang height at katawan pero syempre,
walang tatalo sa akin. Si Justin Madrgial ata to.

Pero hindi ko matanggap yung sinabi nya kanina. REBOUND GUY?!

Ako? Rebound? Nakakatawa.

Baka hindi nya alam kung sinong binabangga nya. Hindi ba nya alam na lumuluhod ang
mga babae sa akin para lang pansinin ko sila? Kaya hinding-hindi mangyayari na
magiging rebound lang ako. Isaksak nya dapat yan sa kokote nya.

"Steph, try this one" abot ko kay Steph nung ulam. Nagdidinner na kami ngayon.
Magkatabi kami ni Steph at nasa tapat ko si Kuya Matt habang ang gunggong na si
Nate ay nasa tapat ni Steph.

Maglalagay na sana ako ng pagkain sa plato ni Steph nang bigla akong pigilan ni
Nate.

"Don't eat that. It was mixed with pineapple juice" sabi ni Nate.

Tumingin ako kay Steph at nakita kong napasimangot sya. "So?" tanong ko kay Nate
habang nakaamba pa din ang paglalagay ko sa plato ni Steph.

I was insulted when he chuckled. "She's allergic to pineapples... Hindi mo ba alam

yun?" dagdag na pang-iinsulto nya. Nakakabadtrip na talaga tong lalaki na 'to ah.
Akala mo kung sino.

"Okay lang, I guess a little won't do any harm" sabi ni Steph at pilit na
inilalagay ang ulam sa plato nya para siguro hindi ako mapahiya.

Pero gaya kanina, pinigil ulit ni Nate. Sa pagkakataong ito pa nga ay hinawakan na
nya ang kamay ni Steph. "Noong huling beses na kumain ka nang pagkain na may
pineapple, nagkaroon ka nang sobrang daming pantal sa likod mo. And I needed to
massage it all night for you to sleep" sabi nya kay Steph.
Talaga bang ipinamumukha nya sa akin na wala akong alam tungkol kay Steph??

"Sige na, sundin mo na si Nate" sabi naman ng kuya nya.

Wala na ding nagawa si Steph at hindi na sya kumuha nung ulam na iniabot ko. Kahit
nag-iinit na ang ulo ko kay Nate, pinigilan ko ang sarili ko dahil ayokong makita
ni Steph kung paano ko pulbusin ng suntok itong ex nya.

Nanahimik nalang ako buong dinner namin habang itong si Nate ay walang pasubaling
na kwento ng kwento tungkol sa mga past vacations nila ni Steph.

Ito namang si Steph ay tawa ng tawa sa mga kwento nung ex nya. Lalo na nung
nagpunta daw sila ng subic at halos naiyak si Steph dahil takot na takot sya sa mga
tigers.

Sige lang. Magtawanan pa kayo. Parang wala ako dito ah. Nakakabadtrip.

Nang matapos ang walang kabuhay-buhay na hapunan ay hinatak ko si Steph sa terrace

nila. Ngayon lang kami nagkaroon ng pagkakataon na kaming dalawa lang. "Kelan pa
bumalik yang ex mo?" tanong ko sa kanya.

Pakiramdam ko kasi sobrang close na nila ulit, last time lang, halos mabaliw sya sa
pang-iiwang ginawa sa kanya nung lalaking yun. Pero ngayon, parang walang nangyari.

Hindi sya agad sumagot sa tanong ko.

"Matagal na ba kayong nagkikita ulit?" dagdag ko.

Hinawakan ako ni Steph sa braso pero inalis ko agad ang kamay nya. "Sagutin mo yung
tanong ko." Pakiramdam ko kasi meron silang alam na hindi ko alam.

"Bakit parang okay na okay na kayo? Dati, halos isumpa mo yung lalaki na yun pero
bakit ngayon nakikipagtawanan ka pa sa kanya?!" ayoko sanang magalit pero naiipon
na ang pagkabadtrip ko ngayong gabi.
She took a deep breath before answering my unending questions.

"Una kaming nagkita nung bumalik ka sa New York." Sabi nya.

Nagulat ako sa sinabi nya. Noong bumalik ako sa New York? Ang tagal na nun ah. "And
you didn't even bother to tell me?!.. Anung nangyari? Kayo na ba ulit ha?!" hindi
ko alam kung anung pumapasok sa utak ko pero sa tuwing nakikita ko kung gaano sila
ka close kanina, hindi ko mapigilan na isipin na baka sila na ulit.

"Justin naman." Alam kong may halong disappointment sa boses nya.

"Anung Justin naman?! Matagal na palang bumalik yung lalaki na yun tapos hindi mo
man lang sinasabi sa akin, anu ba ako dito, Steph? Tau-tauhan lang?!" pagkatapos ay
umalis ako sa harapan nya.

I went to the lake at doon ko pinababa ang galit ko. Natatakot ako na baka kung anu
ang masabi ko kay Steph kapag nagpatuloy pa ako sa pakikipag-usap sa kanya. Hindi
ko alam kung anung pakiramdam ang meron ako ngayon. Napakabago nito para sa akin.
Pero sa tuwing iniisip ko na magkasama si Steph at si Nate, parang nag-uusok ang
ilong ko sa galit.

Matagal-tagal din akong nag-isip isip sa may lake. Nang mahimasmasan na ako, naisip
ko na hanapin si Steph. Hindi ko sya dapat sinigawan.

Inikot ko ang buong bahay at nakita ko si Steph na nakaupo sa may veranda. Mag-isa
lang sya at parang malalim ang iniisip nya. Siguro iniisip nya yung nangyari
kanina. Napabuntong-hininga nalang ako.

Mabilis akong nagpunta sa kitchen at pinagtimpla ko sya ng kape, peace offering

kumbaga.

Pero nung papunta na ako sa kanya, bigla namang umepal itong si Nate. May dala din
syang isang tasa ng kape at iniabot nya iyon kay Steph. What the! Hanggang sa kape
ba naman kakumpitensya ko pa din sya?!

"Oh, you still make the best coffee in the whole wide world" narinig kong sabi ni
Steph matapos tikman yung kapeng ibinigay nung ungas na yun.
"You deserve nothing but the best" nakangiting sagot naman ni Nate.

Nagpatuloy pa silang dalawa sa pagkukwentuhan na may halong asaran at tawanan pa

habang ako naman ay parang istatwa na nakatayo lang hawak ang ngayo'y malamig nang
kape sa kamay ko.

Chill, Justin. Chill.

Paulit-ulit na bulong ko sa sarili ko.

Nagdesisyon nalang akong bumalik sa lake habang naglalandian silang dalawa doon sa
may veranda. I feel so out of place.

"Nag-uumpisa pa lang ang laban ah. Bakit parang umaayaw ka na?" narinig ko ang
pamilyar at pinaka ayaw kong boses sa lahat.

Nilingon ko sya at kitang-kita ko ang pang-aasar sa mga mata nya. Alam ko naman
kung anung pinapalabas nya, pero hindi ako magpapatalo.

"Bakit pa ako makikipaglaban kung nasa akin naman na ang premyo?" I told him with
so much confidence despite the anger that I feel inside.

"Sige, sabihin na nating nasa iyo nga sya ngayon. Pero hanggang kelan sya magiging
sa'yo? Sa tingin mo ba magtatagal ang kung anu mang relasyong meron kayo?"
ngingiti-ngiti pa sya habang sinasambit ang mga ito na para bang siguradong-
sigurado sya kung anu ang sagot sa sarili nyang tanong.

Lumapit pa sya nang kaunti sa akin. Parehas kami ng height kaya naman saktong-sakto
ang mata nya sa mata ko. "Anu bang alam mo tungkol sa kanya?" panunumbat nya sa
akin.

"Alam mo ba na takot syang umakyat ng puno dahil minsan na syang nahulog don at
nagkaroon sya ng peklat sa kanang hita nya? Alam mo ba na noong bata sya, tatlong
araw syang umiyak nang mamatay yung unang pet nya? Alam mo ba na sa bawat batang
nanlilimos sa kanya ay binibigyan nya nang pagkain at hindi pera? Alam mo ba na ang
isang simpleng cotton candy ay kayang buoin ang araw nya?" tuloy-tuloy sya sa
pagsasalita.

"You know nothing about her." Pagtatapos nya sa litanya nya.

Mahirap mang aminin pero pinanghihinaan na ako nang loob. I've already won the
prize, but why does it feels like I'm the loser? Nasa tabi ko na si Steph, pero
bakit pakiramdam ko hindi pa din sya sa akin? Anu nga bang panama ko sa buong buhay
na pagsasama nila?

Pinilit kong itago kay Nate ang kahinaang nararamdaman ko.

Lumapit ako nang kaunti sa kanya. I tapped his shoulder. "I don't need to know her,
Nate. I just need to pleasure her." I told him. "And that's enough to make her
stay" I added before leaving him.

Umalis ako nang may tindig sa mga lakad ko. Ipinakita ko sa kanya na ako pa din ang
panalo. Inaamin ko naman na wala akong gaanong alam tungkol kay Steph, but I'm
trying my best to get to know her. Hindi pa ba sapat iyon? Mabilis akong naglakad
papunta sa kwarto namin ni Steph. Pero bago pa man ako makarating doon ay nakita
kong nag uusap si Steph at ang kuya nya.

"I admit it; I used his pleasure to cover the pain. I used him to take revenge on
Nate. I used him to hurt Nate." hindi ko intensyon na makinig pero napahinto ako
nang marinig ko ang mga salitang ito mula sa bibig ni Steph.

Did I hear it right? She USED me?!

"Paano na nga pala si Nate? Hindi mo na ba sya mahal?" Sunod-sunod na tanong nang
kuya nya.

"Kuya, kahit kelan hindi mawawala ang pagmamahal ko kay Nate." matipid na sagot ni
Steph.

At sapat na ang mga salitang iyon para umalis ako.

Pumasok ako sa kwarto at hanggang ngayon ay hindi pa din nawawala ang gulat ko.
Halo-halo na ang mga emosyon sa loob ko at gulong-gulo na ang isip ko. Totoo ba?
Totoo bang ginamit nya lang ako?

Steph's POV

"Mukhang malalim ang iniisip mo ah" sabi sa akin ni kuya nang makita nya akong mag-
isa sa may veranda.

Kakatapos lang naming magkwentuhan ni Nate. Ramdam ko pa din ang pangungulila sa

akin ni Nate pero pinipilit ko na ipaintindi sa kanya na si Justin na ang mahal ko
ngayon.

Nginitian ko si kuya at sinenyasan ko sya na umupo sa tabi ko. "Si Justin kasi.
Feeling ko nagalit sya dahil hindi ko agad sinabi sa kanya ang tungkol kay Nate"
paliwanag ko kay kuya.

"Alam mo, hanggang ngayon, hindi ako makapaniwala sa naging desisyon mo. Are you
really willing to take the risk with that guy?" alam kong concern lang si kuya kaya
nya sinasabi 'to. Alam nya kasing playboy si Justin.

"Sa totoo lang, kahit ako hindi makapaniwala. Noong iniwan ako ni Nate, akala ko
talaga katapusan na ng mundo. Sabi ko, walang nang silbi ang buhay ko dahil wala na
si Nate. Pero parang blessing in disguise ang nangyari. Nagkahiwalay nga kami ni
Nate pero sa kabila nun, nakilala ko naman si Justin. He's a good guy, kuya. He
makes me happy. And if you think being with him is a risk, then I'll be happy to
take that risk." I smilingly told him.

"Ibang-iba na ang pananaw mo sa kanya ngayon ah. Dati, ikaw pa mismo ang
nagpupumilit na okay lang na gamitin mo sya, dahil playboy naman sya."

"I admit it; I used his pleasure to cover the pain. I used him to take revenge on
Nate. I used him to hurt Nate." at pinagsisisihan ko na yun.

"Paano na nga pala si Nate? Hindi mo na ba sya mahal?" tanong ni kuya.

"Kuya, kahit kelan hindi mawawala ang pagmamahal ko kay Nate." sabi ko naman. "Isa
syang malaking parte ng buhay ko. Pero yung pagmamahal ko sa kanya, hanggang
kaibigan na lang yun." Ani ko.

Madami pa kaming pinag-usapan ni kuya. Pero lahat naman ay nagrerevolve kay Justin
at kay Nate. Sinusupportahan naman ako ni kuya naging desisyon ko. Sabi nya, kung
masaya daw ako kay Justin. Masaya na din daw sya para sa akin.

"Naku, Steph. Kailangan ko nga palang ipacheck yung gulong nung sasakyan. Nagkaroon
kasi nang aberya kanina nung nagpunta kami ni Nate dito." Sabi ni kuya habang
nakahawak pa sa ulo nya.

"Gabi na kuya, bukas na lang yun" sabi ko naman sa kanya dahil parang gusto nyang
umalis.

"Ngayon na, balak ko kasing maagang umalis bukas dahil mageempake pa ako. Baka
sarado pa yung service center bukas pag alis natin. Mabilis lang naman yun."
Pagpupumilit nya.

"Haynako, ikaw bahala." Sabi ko nalang. Pagkatapos ay inilahad nya yung palad nya
sa akin. Medyo naguluhan ako.

"Susi." Sabi nya. Ay oo nga pala, binigay nya sa akin kanina kasi may kinuha ako sa
sasakyan nya.

"Wait, nasa kwarto, kunin ko lang" sabi ko kay kuya.

Tulog na kaya si Justin? Kanina ko pa sya hindi nakikita. Dahan-dahan akong pumasok
sa kwarto namin ni Justin at kinuha ang susi sa bag ko. Pero habang busy akong
hinahanap yung susi ay bigla akong hinapit ni Justin ang bewang ko mula sa likod at
sinimulang halikan ang leeg ko.

"Justin! Wait, andyan si kuya sa labas" pagpupumiglas ko sa kanya pero hindi nya
ako pinapakinggan. Patuloy lang sya sa paghalik sa akin.
"Justin!" sabi ko ulit at pilit ko syang tinutulak habang kinakapa ko ang susi sa
bag ko. Nang makita ko na yung susi ay humarap na ako kay Justin.

"Wait lang, Madrigal. Mamaya na ha." Sabi ko sa kanya pagkatapos ay mabilis akong
tumakbo palabas ng kwarto. Nakakahiya naman kasi kay kuya.

Inihatid ko si kuya sa sasakyan nya pagkatapos ay kinawayan ko sya hanggang sa

tuluyan na syang makaalis. Ilang segundo lang matapos makaalis si kuya ay may
humapit nanaman sa bewang ko mula sa likuran. Haynako, madrigal.

Pero dahil wala naman na si kuya, hindi na ako tumutol. Hinalikan nya ulit ako sa
leeg at hinayaan ko na sya. I closed my eyes to feel his wet kisses. Unti-unti ring
naglakbay ang kamay nya sa tiyan ko. Hinigpitan nya ang paghawak sa akin habang
lumalalim ang halik nya sa leeg ko. I even put my arms around his neck to guide
him.

"Please come back to me, Steph" napahinto ako sa sensyasong nararamdaman ko nang
magsalita ang lalaking humahalik sa akin. I thought it was Justin.

Mabilis akong umalis sa mga bisig ni Nate. Matagal-tagal din kaming nagtitigan.
Marahil ay alam nyang pinagkamalan kong sya si Justin kaya ako pumayag. Nakikita ko
nanaman ang lungkot sa mga mata nya. "Nate, I told you, I'm with Justin now"
mahinahon kong sabi sa kanya.

"Hindi na ba talaga natin pwedeng subukan ulit?" pagmamakaawang tanong nya.

"Nate. Wag na nating pahirapan pa ang mga sarili natin." Sagot ko sa kanya.

Nagulat ako nang bigla akong yakapin ni Nate. Pero alam kong kailangan nya ang
yakap na 'to kaya hindi ko sya pinigilan. Ramdam ko din na tumutulo nanaman ang
luha nya sa damit ko. Kaya naman niyakap ko din sya. I comforted him in the least
possible way that I can.

"Sa susunod na maligaw ka sa mga bisig ko, I swear I'll never let you go again" he
said before releasing me.

"Thank you, Nate." I smiled at him because finally, he understands.

Bumalik ako sa kwarto at amoy na amoy ko ang alak sa loob. Mabilis na hinanap ng
mata ko si Justin. He was sitting on the sofa at may hawak syang isang bote ng
whiskey na halos paubos na.

"Tapos na ba kayo?" tanong sa akin ni Justin

"Anung sinasabi mo?" tanong ko dahil hindi ko naintindihan ang sinabi nya. Mabilis
naman syang lumapit sa akin kahit medyo pagewang-gewang na sya.

This is the first time that I saw him drunk.

"Sabihin mo nga sa akin, Steph. Anu bang kailangan mo sa akin?" sabi nya ulit.
"Bakit ako nasa buhay mo? Panakip butas? Pampalipas oras?" hindi ko alam kung saan
nanggagaling ang mga sinasabi nya.

"Justin, lasing ka na. Halika, matulog ka muna" sabi ko sa kanya pagkatapos ay

inakay ko sya papunta sa kama pero hinawi nya lang ang kamay ko.

"Sagutin mo ko! Anu bang kailangan mo sa akin? Ha?!" nagulat ako dahil ngayon ay
sumisigaw na sya.

"Sex? Huh? Yun ba Steph?" sabi nya ulit pagkatapos ay ibinaba nya sa side table
yung boteng hawak nya. "Sex?!" sigaw ulit nya pagkatapos ay itinulak ako sa kama.

Mabilis nyang pinunit ang damit ko at inumpisahan akong halikan. "Ito ba?! Ito bang
gusto mo?!" he said while kissing every part of me harshly. Hindi ko alam kung
anung nangyayari kay Justin pero hindi ko gusto ito. Pinilit kong kumawala sa kanya
pero hindi ko kaya. Masyado syang malakas at mapangahas.

Then without any hesitation, he grabbed my breast and ripped off my bra. I scream
in pain when he did that. Pero parang wala syang pakialam. Piniga nya ang dibdib ko
at mabilis na isinubo ang tutok nito habang ang mga paa nya ay pinipigil ang mga
hita ko sa pagpupumiglas.
Puro sigaw lang ang naibabalik ko sa kanya pero hindi nya ako pinapakinggan. Ilang
minuto pa ay ramdam ko naman na bumaba ang kamay nya sa pagkababae ko.

"J-Justin!!" mangiyak-ngiyak na sigaw ko. Ayoko nang ganito. Parang hindi sya ang
kasiping ko.

Pero kahit naluluha na ako ay hindi pa din sya natitinag. Sapilitan nyang inalis
ang mga saplot ko at walang pasubaling na pinasok ang daliri nya sa pagkababae ko.

"Ahhh!" sigaw ko. Kung dati ay puro sarap ang nararamdaman ko kapag ginagawa nya
iyon, ngayon naman ay sakit lang dahil sa mabilisang galaw nya.

"Is this what you want?!" tanong nya sa akin habang mabilis na inilalabas-pasok ang
daliri nya. "HUH?!" sigaw nya pagkatapos ay ipinasok ulit ang isa pang daliri. I
screamed for an additional pain.

Not just in that part, but for the emotional pain.

"Kulang pa ba ang isang lalaki sa'yo kaya kailangan mo ako?!" bawat salita nya ay
nagmimistulang sigaw sa mukha ko.

"Ahhh!" hindi ko alam kung sigaw pa ba yun o ungol na dahil ipinasok pa nya ang
ikatlong daliri nya.

"Well if this is what you want, I'll give it to you!" sabi nya pagkatapos ay
pinalitan nang pagkalalaki nya ang mga daliri nya. I felt another pain because he
was too fast and hard. Pero gaya kanina, wala syang pakialam kung nasasaktan ako.

He grabbed my cheek using his hand and put it near his face. "I'm going to fuck you
until your pussy get sore and you don't want any other guy to enter you!" he
screamed again and went faster and faster. "Not even NATE!" he said before slamming
my face back onto the bed.

He kept on thrusting and thrusting with anger until I reached my climax. Hindi ako
makapaniwalang naibigay ko pa sa kanya iyon gayong sobrang sama na nang loob ko sa
ginagawa nya.
Pero pagkatapos nun ay itinuwad nya ako. Both my knees and hands are on the bed
while my behind is facing him. Sinabunutan nya ako habang nasa ganun posisyon ako
dahilan para mabaling ang ulo ko sa likuran. He grabbed my hair ruthlessly. "Have
you ever done this position with Nate?" tanong nya sa akin.

Pero wala akong naisagot sa kanya. Hinawakan ko ang kamay nya dahil nasasaktan na
ako pero mas lalo nyang hinigpitan ang hawak sa buhok ko. Pakiramdam ko maalis na
sa anit ko lahat ng strand ng buhok. "Siguro hindi pa." sabi nya pagkatapos ay
marahas nya akong hinalikan. Halik na parang hindi sya.

Pagkatapos nyang magsawa sa labi ko ay isinubsob nya ang mukha ko sa kama. He

entered me again but this time his taking me from behind. Inilapit nya muli ang
bibig nya sa tenga ko habang patuloy sya sa paglabas-pasok sa akin. "You like this,
whore?" then he slapped my behind making me winced.

"A-ahhh!" sigaw ko ulit habang pinapalo nya ako. I feel so helpless. So, dirty.

Nagpatuloy sya ng nagpatuloy sa lahat ng ginagawa nya. He took me in every position

I can't even imagine. Paulit-ulit nya din akong hinahawakan kung saan-saan nang
walang halong pag-iingat.

"Hmmm. There is something you haven't done for me" he said while touching his own
shaft. Oh no. no. no. NO, Madrigal.

Alam ko na kung anung tinutukoy nya. "You haven't suck my cock" he said in a very
lustful voice.

Umatras ako nang kaunti mula sa posisyon ko. I don't like blowjob. Pero kahit
umiiling-iling ako ay inilapit nya nang husto ang sarili nya sa akin. "Suck it"
sabi nya.

Tiningnan ko lang sya. Ayoko. Ayoko tlaga, sabi nang isipan ko pero parang ayaw
lumabas ng boses ko. I keep on sobbing and sobbing in front of him. "I said suck
it, bitch!" sa pagkakataong ito ay sinabunutan nya ako at pilit na ipinasok ang
sarili nya sa bibig ko.

Sya mismo ang naggagalaw sa mukha ko. Halos mabilaukan na ako sa ginagawa nya.
Pilit kong inilalayo ang sarili ko pero walang epekto iyon. Mas lalo lang nyang
isinusubsob ang mukha ko sa pagkalalaki nya. Please, Madrigal. Ayoko na.
"Ahhh.." he groaned and I felt his hot liquid burst in my mouth. Agad nya akong
pinakawalan ng makarating sya sa sukdulan nya. Agad ko namang dinura sa lapag ang
inilabas nya sa akin. Kasabay ng pagdura ko ang pagpahid sa aking mga luha. Pilit
kong tinakpan ang bibig ko upang kahit papano ay maging mahinahon ang aking mga
hikbi.

Nagulat ako nang bigla nanaman akong sabunutan ni Justin. "Does Nate tastes better
huh?!" sabi nya pagkatapos ay nagumpisa nanaman ulit pasukin ang pagkababae ko.

Ang sama-sama ng loob ko sa nangyayari. Bakit pakiramdam ko biglang nagibang anyo

si Justin? Who is this guy?! bakit sya ganito. Bakit nya ko sinasaktan ng ganito.
Mangiyak-ngiyak na ako pero wala syang pakialam. Para syang isang demonyo na walang
awa sa akin.

"Fuck!" he said when he reached his nth climax.

Pagkatapos nang lahat ay basta-basta nalang nya akong iniwan sa kwarto na parang
lantang-gulay. Hindi ako makagalaw. Ang sakit ng buong katawan ko. Pinilit kong
kunin ang kumot at itinakip iyon sa lamog kong katawan.

Nang maramdaman ko na ang sarili ko, hindi ko na napigilan na humagulhol. I hugged

my pillow and screamed without a sound.

Steph's POV

Paggising ko ngayong umaga, iba na ang pakiramdam ko. Ang sakit nang ulo at mata
ko. Sinubukan kong tumayo pero agad din akong natumba dahil sa naramdaman kong
kirot sa buong katawan ko. I also feel sore down there. Hindi ko na mabilang kung
ilang beses nyang ipinasok ang sarili nya.

I'm still naked and covered with a blanket. Tumingin ako sa kabilang side nang
kama, hoping to see someone... but he's not there.

I hugged the pillow beside me as I remember what happened last night.

It was cruel.
He was cruel.

I felt like a piece of shit. Hindi ko akalaing kaya nya akong saktan nang ganun. I
can bear the physical pain but last night was more than that. He crushed my heart.
And my soul.

He called me a whore, a bitch.

Yun ba talaga ang tingin nya sa akin?!

Hindi ko idedeny ang katotohanan na minsan ko syang ginawang panakip butas. Pero
kahit kelan hindi ko sya ginawang pampalipas oras. Every single second that I spent
with him was like heaven to me.

Alam kong nagkamali ako. Pero hindi ba pwedeng itama ang pagkakamaling yon?

I choose him over my first love. Isn't that enough?

Before I even know it, tears began to fall on my cheeks. Paulit-ulit kong naririnig
ang boses nya sa tenga ko. Ang bawat sigaw nya. Ang bawat ungol nya at ang bawat
hinga nya.

Tinakpan ko ang tenga ko. Ayoko nang maalala ang nangyari kagabi.

Tama na. Ppp-please.

He wasn't himself. He wasn't.

Paalala ko sa sarili ko habang patuloy ang pag-agos ng aking mga luha.

Pamiya-miya pa ay nag-ring ang cellphone ko. Noong una ay ayokong sagutin. Wala ako
sa mood para makipag-usap kahit kanino. Pero nagpatuloy ito sa pagtunog.
Pinilit kong abutin ang cellphone sa side table kahit sobrang sakit ng katawan ko.

"H-hello" malamlam na bati ko sa tumatawag na unknown number.

"Yes, I'm his daughter." I told the man on the other line.

........

Parang biglang nanigas ang katawan ko sa sinabi nung lalaki sa kabilang linya.
Nabitawan ko ang telepono at pakiramdam ko tumigil ang pagtibok ng puso ko. Hindi
ako makahinga.

Pakiramdam ko din tumigil ang pag-ikot ng mundo nung mga oras na yun. Pinilit kong
tumayo at lumakad pero ayaw akong sundin ng mga paa ko.

I want to know if it's true. But then, what if it is?

Gulong-gulo na ang isip ko. Hindi ko na alam kung anung gagawin ko. Parang
mababaliw na ako.

I am sitting right now on this hard wooden chair. In front of me are my parents,
lying on their..

..coffins.

Yung lalaking tumawag sa akin ay nurse sa isang hospital. Bumagsak ang eroplanong
sinasakyan ng mga magulang ko pauwi dito sa Pilipinas. Marami ang sugatan sa
aksidente, halos kalahati ang namatay at kasama na dun sila mommy at daddy.

"Steph." Sabi ni kuya habang hinihimas ang braso ko.

Hindi ko sya tiningnan. Blanko ang ekspresyon ko at nakatitig lang ako sa kabaong
ng mga magulang ko.

"You can c-cry" he was stuttering. I haven't cried since I heard the news.

"I'm fine." I told him then I went to see my parents.

Ganun na ganun pa din ang itsura nila. Para lang silang natutulog. I wipe the glass
of their coffins. I wanted to see them clearly.

Bakit ngayon pa? Bakit kung kelan kailangan ko ang supporta nyo tsaka kayo nawala?
Paano na ako? Paano na kami ni kuya?

Ang sakit sa dibdib na hindi ko man lang silang nakausap bago sila mawala.
Nanginginig ang buong katawan ko habang tinitingnan sila. It feels horrible to see
your parents in this state. Pakiramdam ko unti-unti na din akong namamatay.

"H-hey" hingal na sabi nang tao sa likuran ko.

Agad ko syang nilingon. He was full of sweat and his trying to catch his breath. "I
came as soon as I heard" he said as he wipes his forehead.

Hindi ko alam kung anung nangyari pero bigla nalang tumulo ang luhang kanina ko pa
iniipon sa loob ko. "N-nate" then I hug him so tightly. Nagpatuloy ako sa
paghagulgol sa mga bisig nya. "Sila mommy, wala na sila. W-wala na sila" I said in
between my sobs.

"Shhhh.." sabi nya habang hinihimas ang likod ko. Maaga ding umalis si Nate sa lake
house kaya hindi na nya naabutan ang balita.

Kinuha nya ang mukha ko at inilagay iyon sa pagitan ng mga palad nya. He wiped my
tears using him thumbs. "Remember when my parents died? You told me that
everything's going to be fine as long as we're together." Yes, I do remember that.
Namatay ang mga magulang nya noong bata pa kami.
"Now I'm going to tell you the same thing. Steph, everything's going to be fine as
long as we're together." He said then hugged me again.

Nang mahimasmasan na ako, nagpunta ako sa katapat na garden kung saan nakaburol
sila daddy. Hindi ko na kayang harapin ang mga bisita. Sa bawat taong dumadating at
nagsasabi sa akin ng condolence, mas lalong sumasama ang loob ko.

Ilang segundo pa ay tumunog ang cellphone ko.

Message from Sandra: Alvin got it. I'm sorry.

Napaikom na lang ang mga palad ko. Halos mabasag na ang telepono sa tindi nang
hawak ko dito. Ngayon ang presentation namin sa Australian Investors. Hindi ako
nakapunta pero sinabi ko sa team ko na magpresent pa din kahit wala ako.

Napaupo na lang ako sa bench at napayuko.

Bakit ganito? I used to have everything. Pero bakit sa isang iglap nawala lahat?

This is too much to handle. Binabalot ng hinagpis ang buong pagkatao ko. Parang
hindi natatapos ang mga problema ko. Parang hindi natatapos ang paghihirap ko.

I lost my first love. I lost my parents. I lost the promotion. What else am I going
to lose?

What did I do to deserve this kind of pain?

I hugged myself as I cry.

And as I remember him.

Kahit sa panahong sinaktan nya ako, at sa panahong naghihinagpis ako, sya pa din
ang naiisip ko. I know that what he did was too far.

Pero kahit ayaw ng puso at isipan ko, sumusunod pa din sa kanya ang katawan ko.
Sinasabayan ko ang bawat sukdulang naaabot nya. My body reacts to his every touch
no matter how harsh it was. I hated that my body betrayed me. I hated that he did
it to me.

Pero kahit anu pa man ang nangyari. Kahit anu pa ang ginawa nya sa akin, bakit sya
pa din ang gusto kong makasama ngayon?

Kinuha ko ang jacket nya sa bag ko. Ito yung jacket na gamit nya noong una kaming
nagkita sa New York. Isinuot ko yun at ibinalot ko nang mabuti sa katawan ko. Para
kahit wala sya dito, parang yakap-yakap nya pa din ako.

I closed my eyes and feel his jacket in this cold evening. "Where are you when I
needed you the most?" I told his jacket as if it was him. Pagkatapos ay umiyak na
lang ako ulit ng umiyak habang nag-iisa sa kinauupuan ko.

Justin's POV

To be honest, I feel horrible whenever I remember what I did to her. I treated her
like a trash. Pero sa tuwing naiisip ko ang maling ginawa ko, bumabalik din sa
isipan ko ang maling ginawa nya.

She used me.

Noong una ayaw ko pang maniwala pero sariling mata ko na ang nakakita. I saw Nate
kissing her on the neck and she didn't even stop him. Sya pa mismo ang nagudyok
dito.

Pinagmumukha nila akong tanga. Naghahalikan sila sa lugar kung nasaan din ako. Para
ano? para patunayan na kayang-kaya nila akong paikutin sa mga palad nila?
She was the first one who made me feel like total garbage.

Pero kahit ang sama ng loob ko kay Steph, parang nalusaw ang puso ko nang malaman
kong namatay ang mga magulang nya. Alam ko kung gaano kahalaga kay Steph ang mommy
at daddy nya.

Kaya pinuntahan ko sya.

I saw her looking at her parents' coffin. She was speechless and her expressions
were blank. Halatang halata na iniipon nya ang mga luha nya. I wanted to hug her.
To comfort her.

Pero nung papalapit na ako sa kanya, biglang dumating si Nate.

Then she burst out her tears on him. Umiyak sya ng umiyak sa mga bisig nito. Hindi
ko alam kung bakit pero parang sinasaksak ang puso ko habang nakikita ko sila.

"I guess you don't really need me". I whispered then walked away.

______________________________________________________

Sorry kung late ang update ko. Medyo malungkot lang ako this past few days.

Steph's POV

I'm just 24 years old.

Hindi ko pa naaabot ang kalahati ng buhay ko pero nailibing ko na ang mga magulang
ko. Ni hindi man lang nila nakita ang mga magiging apo nila. Ni hindi ko man lang
nakitang pumuti ang buhok nila.

Ang bilis ng mga pangyayari. Parang kahapon lang, mga bata pa kami at masayang
nakikipaghabulan sa kanilang dalawa sa may dalampasigan. Parang kahapon lang,
tinuturuan pa ako ni mommy kung paano magluto. Parang kahapon lang, tinutulungan ko
pang maglinis ng sasakyan si daddy.

Parang kahapon lang, abot-kamay ko pa silang dalawa. Pero ang mga alaalang ganito
ay mananatili nalang alaala at hindi na madadagdagan pa.

Halos tatlong araw akong tulala at malayo sa kabishanan ang utak. Hindi ko alam
kung paano ipagpapatuloy ang buhay ko. Sila mommy ang nagsisilbing gabay at lakas
ko araw-araw. Sila ang inspirasyon ko. Pero paano na ngayon?

Kung pwede ko lang ipalit ang buhay ko sa kanila, ginawa ko na sana.

Andito kami sa bahay ngayon, dalawang araw makalipas ang libing. Kasama ko si Nate
at si Kuya. Babasahin na kasi ni attorney ang last will and testament nila.

"Hindi ko alam kung paano sisimulan ito" sabi ni atty. Sanchez sa amin.

"Bakit attorney?" tanong ni kuya dahil parang hindi maipinta ang mukha nito.

He took a deep sighed before facing the three of us. He looks very serious and
nervous at the same time. "Matteo, alam mong parang mga anak ko na kayo, at kung
kaya ko lang, hindi ko ipapasa ang responsibilidad na ito sayo. Pero ginawa ko na
ang lahat ng makakaya ko." Sabi ni attorney kay kuya.

Mas lalo kaming naguluhan sa sinasabi ni attorney.

"Attorney, anung bang problema?" tanong ulit ni kuya.

Inilabas nya ang mga papeles sa attach� case nya. "It started last year. I advised
your father to sell it before things get worst but he didn't listen. Gusto pa din
nyang isalba ito." Sabi ulit ni attorney.

"Attorney, please get to the point" batid ko ang pag-aalala sa mukha ni kuya.
"Your company faced a major crisis last year. Dahil dito, natakot ang ibang
investors nyo at nagsialisan sila. Even your major stockholders pulled out their
shares. Unti-unting naubos ang kabuhayan ng kumpanya. It was near bankruptcy. Your
father had no choice but to shoulder all the expenses regarding your expansion in
Singapore. Napirmahan na nya ang kontrata bago pa man mangyari ang lahat kaya hindi
na sya pwedeng mag back-out." Paliwanag ni attorney.

"Dahil sobrang laki ng perang kailangan para sa Singaporean deal, napilitan ang
parents nyo na i-liquidate ang mga assets nyo at makipagpartner sa ibang kumpanya.
It was a small company but they were able to comply with the requirements that your
parents needed. Pero ang partnership na ito ang nagsimula ng bagong apoy. Itinakbo
ng financial manager nang kabilang kumpanya ang perang dapat ay ipangbabayad ng mga
magulang ninyo." Dagdag nya

Gulat na gulat kaming tatlo sa mga sinabi ni attorney. "Kuya, may alam ka ba
tungkol dito?" tanong ko sa kanya. Madalas ko kasi silang naririnig na nag-uusapa
ni daddy dati tungkol sa business namin.

"He said there was a problem but I didn't know it was this big" sabi nya.

"Nagpunta sila sa Singapore para makiusap at humingi ng kaunting palugit pero hindi
sila pinagbigyan ng mga Singaporeans." Sabi ulit ni attorney sabay labas ng iba
pang papeles.

Napahawak na lang ang sa mukha ko. Nate comforted me while kuya was still in
shocked.

"And when I said your father liquidate your assets, I meant all your assets
including this house, your properties in tagaytay, baguio and even the one in
cebu." Batid ko din ang lungkot sa boses ni attorney.

"So are you saying we have nothing now?!" galit na tanong ni kuya.

"I'm sorry Matteo." Paumanhin ni attorney. "But aside from losing your company and
this house, you still have debts to pay. Approximately, it's 40 million pesos"

"What?! 40 million?" halos mabilaukan na ako sa sinabi ni attorney.

"It's a huge deal sweetie." Paliwanag sa akin ni attorney.

Inisip kong mabuti kung paano namin mababayaran ito. I have 5 million in my bank
account. Kuya has 8 but that's not enough. Even if I sell my own condo, kukulangin
pa din yun para sa 40 million na utang namin sa Singaporeans.

"Since ikaw nalang ang natitirang nakapangalan sa kumpanya, sa'yo mapupunta ang
kahit anu mang kasong pwede nilang isampa Matteo. Sinubukan ko silang kausapin para
manghingi ng konting panahon dahil sa kamamatay palang ng mga magulang nyo. They
gave us 1 week to come up with 40 million pesos." halos mabura na ang mukha ni kuya
kakahilamos sa mukha nya gamit ang kanyang palad.

The company was named under my parents name and kuya's name. Sinabi ko sa kanilang
wag na akong isama dahil wala naman akong interest na patakbuhin ang kumpanya kung
sakali. I wanted to start on my own.

"But attorney, saan tayo kukuha ng 40 million pesos sa loob ng isang linggo?" I
can't believe I managed to ask a stupid question.

"Hey, I can sell my company. Pero baka 15 to 18 million lang ang abutin non. Baka
pwede namang unti-untiin nalang natin?" offer ni Nate.

I looked at him and I was thankful that despite all the hardships in my life, at
least I still have him. Pero hindi ko kayang kunin kay Nate ang kinabukasan nya.
Yun nalang din ang natititra sa kanya. And that company means a lot to him, mga
magulang din kasi nya ang nagpundar nito.

"No, Nate. You're out of this mess" sagot ko sa kanya.

"If we cannot give them that amount in a week, Matteo could go t-"

"Jail." Pagtatapos ni kuya sa sinasabi ni attorney.

Haaayyy. Mababaliw na ako. Saan kami kukuha nang ganun kalaking halaga? Ayokong
makulong ang kapatid ko, sya nalang ang meron ako ngayon.
"I can pay for that" sabi ng isang pamilyar na boses sa pintuan.

Napatingin kaming lahat sa kanya. Kanina pa ba sya andun? He must've heard

everything. "But I have one condition" matigas na sabi ni Justin.

"What?" lakas loob kong tanong sa kanya habang si Nate ay nakahawak sa likod ko.

Tiningnan nya muna si Nate bago ibalik sa akin ang atensyon nya. "You have to marry
me."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi nya. Marry him? Napatingin ako
kay kuya at kay Nate. Alam kong sinasabi ng mga mata nila na wag akong pumayag.
Pero sa pagkakataong ito, may choice ba ako?

"Take it or leave it" seryosong sabi nya pagkatapos ay tuluyang ng umalis.

Napabuntong hinga na lang ako pag-alis nya. "You don't have to do this, Steph"
paalala sa akin ni kuya.

"Pero kuya, hindi ko hahayang makulong ka" sabi ko sa kanya.

"Hindi natin papaabutin sa ganun, Steph." Sabi ni Nate pagkatapos ay hinawakan ako
sa magkabilang balikat. "Kung kailangan kong mangutang sa mga kaibigan ko, gagawin
ko"

Buong gabi kong inisip ang offer ni Justin. Alam kong mahal ko sya. Pero hindi pa
ako handang ibigay ang buong sarili ko sa kanya, lalo na pagkatapos ng nangyari sa
lake house.

Noong burol nila mommy, wala akong ibang inisip kung hindi ang makapiling sya sa
panahong sobrang nanghihina ako. Gusto ko syang mayakap o kahit makita man lang.
Pero bakit iba ang pakiramdam ko nang makita ko sya kanina? Pakiramdam ko hindi sya
ang lalaking mahal ko. Pakiramdam ko may nag-iba sa kanya.

Nag-iba nga ba? O baka naman yun talaga ang totoong sya?

How can he force me into something like this? He's leaving me with no choice.

Alam kong ginagawa ni Nate ang lahat ngayon para matulungan ako. Pero ayoko nang
dagdagan pa ang mga problema nya. Hindi pa din nya nakakalimutan ang minsang
pangloloko sa kanya ni Betchay. I insist to file a case against her but he refused.
Kasalanan na din daw siguro nya yun dahil naniwala sya agad. Magmumukha lang daw
syang tanga sa korte. I know that, that incident somehow hurt his ego, kaya hindi
ko na ipinilit ang gusto ko.

So everything boils down to Justin.

Wala na akong pakialam ngayon kung anu ang tama, kailangan kong tulungan ang
kapatid ko. Kahit kapalit pa nito ay ang sariling buhay ko.

Kinabukasan, naglakas loob akong pumunta sa hotel ni Justin. Hindi alam ni Nate at
ni kuya ang gagawin ko dahil alam kong pipigilan nila ito. Pero kung ito lang ang
tanging paraan, sige tatanggapin ko.

Mahal ko si kuya. At para sa kanya ito.

I took a deep breath before knocking at his door. As usual, nasa penthouse ulit
sya.

Agad namang bumukas ang pintuan. Tiningnan nya ako at pinatuloy sa kwarto nya. He
knows why I'm here. He guided me to his mini office kung saan parang may inaayos
sya.
Umupo sya sa swivel chair at ipinagpatuloy ang pagpirma sa mga documents sa table
nya.

He pretended as if I wasn't there. "Fine, I'll do it" sabi ko sa kanya.

Napangiti sya habang nakayuko pa din sa kinauupuan nya. Inilabas nya ang cheque nya
sa isang drawer at sinulatan ito. Parang nangingig ang mga tuhod ko habang
pinapanood sya.

I used to love his smile. Pero ibang-iba na talaga ngayon.

Lumapit sya sa kinatatayuan ko at tiningnan ulit ako mula ulo hanggang paa. He has
the cheque on his right hand. Ipinakita nya yun sa akin. Nakalagay ang 40 million
pesos at may pirma na nya.

Hindi ko alam pero parang nanliit ako sa mga titig nya. Nagulat ako ng bigla nyang
ihagis sa mukha ko ang papel dahilan para mahulog ito sa lapag.

"Pera lang pala ang katapat mo" sabi nya pagkatapos.

Ang sakit sakit sa loob ng ginagawa nya. Daig ko pa ang nanlilimos sa ipinaparamdam
nya sa akin. Pero kahit gaano kasakit, pinilit kong magpakatatag. Para kay kuya
ito. Para kay kuya.

Sinubukan kong pigilan ang luha ko. Ayokong ipakita sa kanya na nanghihina na ako
ngayon. Matapang kong pinulot ang cheque sa sahig. Pero agad nya naman itong
tinapakan.

Inangat ko ang ulo ko para tiningnan sya habang nakatalungko ako. His eyes were not
changing. Walang bakas ng kahit kaunting awa sa mga mata nya. Pinilit kong kunin
ang cheque pero hindi nya inaalis ang paa nya dito.

Nagdesisyon na akong tumayo. Pero gaya kanina, nakatingin pa din sya ng maigi sa
mga mata ko.

"Take your clothes off" sabi nya sa akin na ikinagulat ko. Kahit nanggigilid na
ang luha ko, pinilit ko itong pigilan.
I swallowed my saliva before answering him. "What?" mahinang tanong ko. Naghahalo
na ang takot at kahihiyan ko.

"You heard me" he said again.

Kahit labag sa kalooban ko. Ginawa ko ang sinabi nya. Pero hindi ako nagpakita ng
kahit kaunting takot sa kanya kahit sa loob ko ay parang nadudurog na ako.

I took my shirt off.

Then my pants.

I can see and feel the lust in his eyes. Ni-hindi sya kumukurap habang naghuhubad
ako sa harapan nya. Ang liit liit ng tingin ko sa sarili ko ngayon. Hindi ko
akalaing magiging sunud-sunuran ako ng ganito sa kanya.

I unhooked my bra and let it fall down the floor.

Matagal nyang tinitigan ang dibdib ko, pagkatapos ay bumababa ang tingin nya sa
natitirang saplot ko. I wanted to get out now but I couldn't.

Para kay kuya, Steph. Para kay kuya.

Kaya naman hinubad ko na din ang panty ko.

I am now naked in front of him. Ang bilis ng paghinga ko habang tinititigan nya
ako. He saw my body a million times but this is different.

"Sit here" sabi nya matapos alisin lahat ng nakalagay sa table nya.

Pinaupo nya ako sa table. Nakaharap ako sa kanya habang nakaupo sya sa swivel chair
nya. Tinititigan pa din nya ako. I feel so harassed right now but I tried to hide
it from him.

"Open this" he said then pulled my legs apart.

Mas lalong nanghina ang katawan ko sa ginawa nya. Nakabukaka ako sa harapan nya.
Nagpalipat-lipat ang tingin nya sa pagkababae ko at sa mata ko.

Dignidad nalang ang meron ako, pero bakit pati yun ay kinukuha pa nya sa akin.

Sumandal sya sa swivel chair nya matapos kong alisin ang tingin sa kanya. "Touch
yourself" he said with a lustful voice.

Nagulat ako sa sinabi nya. "Justin" may halong pagmamakaawa sa boses ko pero wala
syang pakialam.

"I said touch yourself" he straightforwardly said.

Hindi pa din ako gumagalaw dahil hindi ko talaga kaya. Gusto ko nang umiyak pero
hindi pwede. "Start here" he said then pointed at my breast.

Nanginginig kong inilapit ang kamay ko sa dibdib ko. Pinisil ko iyon ng isang
beses. Napapikit na lang ako at napaisip. How can you do this to me, Justin?

"More" he said then I opened my eyes again.

Ganito pala ang pakiramdam nang nasa lupa ka na nga, inaapak-apakan ka pa.

Ang sakit. Pero mas masakit kapag yung lalaking mahal mo pa ang mismong sumisira
sa'yo.

Huminga ako ulit ng malalim.

Tumayo sya sa kinauupuan nya at inilapit ang mukha sa akin. Wala na akong mukhang
maiharap sa kanya kaya yumuko ako.

Pero nagulat ako ng duraan nya ang pagitan ng dibdib ko. Then took my hands and
guided it through my breast. Sya ang nagmamasahe sa dibdib ko gamit ang sarili kong
mga palad at nagmistulang pampadulas ang laway nya.

I feel so dirty and helpless for the second time around.

"Ooouch!" I screamed when he pinch my nipples. It was so hard and it feels like it
was ripping apart.

"Good, huh?" he said in a nasty voice.

I had a hard time fighting against my tears again. Pati ako, ang baba na ng tingin
ko sa sarili ko. Hindi na nya ako nirerespeto.

"Now touch this part" he said then he forced my hands on my womanhood.

I bit my lower lip to refrain myself from crying. I looked in his eyes and saw
nothing but lust and anger. He used to be a sweet and funny guy. He used to be my
human pain reliever. Pero bakit ngayon, sya pa mismo ang nananakit sa akin? It
feels like I'm in front of a devil.

Sana pinatay nya na lang ako.

Pero kahit anu pa man ang mangyari, kailangan ko syang sundin. Para kay kuya,
Steph. Para kay kuya. Ulit na sabi ko nanaman sa sarili ko.

And so I touched myself.

I felt the warmth of my hands on the wall of my womanhood. Nagpatuloy sya sa

pagtitig sa akin habang ginagawa ko ito. Pakiramdam ko binababoy nya ako.

"Hmp. Pathetic" he said as I made another touch to myself.

Then he walked away.

"Kung nabitin ka, ipagpatuloy mo lang" he said behind me because I didn't come.

Mabilis kong inalis ang kamay ko sa pagkababae ko pagkatapos ay naupo ako ng

maayos. Daig ko pa ang bayarang babae sa ginawa nya. "Why are you treating me like
this?" sabi ko kahit nakatalikod ako sa kanya.

"Why don't you ask yourself?" he said then gave me the cheque.

Pagkalabas nya ng pintuan ay kusa ng bumuhos ang luha ko. I covered my mouth to
refrain the sound. Wala nang natira sa akin. Wala na.

_____________________________________________________

I made a one-shot story, kung may time kayo, pabasa naman..

http://www.wattpad.com/story/7229696-fantasy-is-my-reality

P.S.

Sorry for a heart-breaking chapter.

Steph's POV

Pinilit kong umalis sa hotel ni Justin nang buo ang loob. Alam kong umpisa palang
'to ng paghihirap ko kaya kailangan kong maging matatag.

Ibinigay ko kay attorney ang cheque. Noong una ay nagtaka sya kung papaano ako
nakakuha ng ganun kalaking pera, pero hindi nagtagal ay naisip nya na si Justin ang
sagot. Pinagalitan nya ako tungkol dun, pero sabi ko sa kanya, hindi ko hahayaang
mawala pati si kuya.

Pag-uwi ko sa bahay ay halos wala ng gamit. Kukunin na nga pala ng bangko itong
bahay namin. Inilibot ko ang tingin ko sa paligid at hindi ko maiwasang hindi
alalahanin ang mga masasayang nangyari dito.

This house is where I grew up.

Dito ako natutong lumakad, tumakbo, madapa at muling tumayo.

Hindi ko alam kung nababaliw na ba ako pero parang naririnig ko ang tawanan nila
mommy at daddy. Naririnig ko ang asaran namin ni kuya. At nararamdaman ko ang
pagmamahal ni Nate.

Mabilis akong pumasok sa kwarto ko. Marahan kong hinaplos ang bawat sulok nito. I'm
surely going to miss this place. Ilang sandali pa ay nakarating ako sa walk-in
closet ko. Napaharap ako sa salamin at mariin kong tinitigan ang sarili ko.

I'm Stephanie Sandoval.

I used to have everything.

Beauty. Brain. Body. Attitude. Money. Family. And even the perfect boyfriend.

But now, I have nothing.

Beauty?.. I have bags under my eyes. My skin is too pale that it feels like no
blood is running in it. My lips are chapped and my hair is like a bird's nest.

Brain?.. I don't have the capacity to think of wise decisions anymore. Alam kong
malaking katangahan ang pinili kong magpatali sa isang lalaking hindi naman ako
mahal.

Body?.. I don't even own it anymore. Ibang tao na ang nagmamay-ari ng katawang ito.
Ni-hindi ko man lang nga sya napigilan sa pambababoy dito.

Attitude?.. Wala nga akong naggawa para ipagtanggol ang sarili ko sa pambabastos
nya.

Money?.. I even have to beg for it. Worst, I even have to touch myself for it.
Family?.. well, I just buried my parents.

And last but definitely not the least, a perfect boyfriend?....

.....

Habang patuloy ako sa kakaisip kung gaano ka walang kwenta ang buhay ko ay biglang
pumasok si kuya sa kwarto.

"Steph, is it true?!" galit ang tono ng boses nya. Pero kahit hindi nya sabihin,
alam kong alam na nya ang tungkol sa perang ibinigay ni Justin. Attorney must've
told him.

"Kuya, wag mo ng isipin yun" pagpapakalma ko sa kanya.

"Anung wag isipin?! I am your brother, I should be the one looking out for you and
not the other way around. Kung kailangan kong mabulok sa kulungan para lang
mailigtas ka, gagawin ko." Bakas ko pa din ang galit sa mukha nya.

"That's exactly my point kuya, being my older brother, you will definitely do
everything just to save me. And so being your younger sister, I will also do
everything just to save you. End of conversation." Sabi ko sa kanya pagkatapos ay
umalis na ako.

Pero bago pa man ako makalayo ay bigla nya akong hinatak at niyakap ng mahigpit.
Parang bigla akong natauhan sa yakap nya. Biglang nag fast-forward lahat sa isip ko
ang mangyayari.

Alam na alam ni kuya kung gaano ka-importante sa akin ang kasal. I've always been
vocal with my passion about it. For me, marriage is the beginning of another life.
It's the beginning of my happily ever after.

Kaya nga pagkatapos na pagkatapos mag-propose ni Nate dati, inayos ko agad ang
lahat. Because I want everything to be perfect, from the venue to the entourage to
the flowers and even up to the guests.
But most important of all, I want my GROOM to be the perfect guy for me.

The guy that I will love forever. The guy that I will grow old with. The guy that
will make me smile before and after I sleep. The guy that will keep on saying that
I'm beautiful despite the wrinkles on my face. The guy that will tell his
grandchildren how we met each other.

The guy that will never get tired of holding my hand.

The guy...

Is Madrigal that guy? I hope so.

Unti-unti ring humigpit ang yakap ko kay kuya. Ngayon ko lang ata narealize na wala
ng atrasan ang desisyon ko. I know I told him I'm willing to take the risk with
Justin. But that was before everything that he did to me. Nararamdaman ko nanaman
sa puso ko ang bigat at sakit na naramdaman ko kanina.

Hindi lang dahil kay Justin. Kung hindi dahil na din sa sarili ko.

Galit ako kay Justin. Kinamumuhian ko sya.

Pero kahit anu pa ang ginawa nya. Kahit niyurakan na nya ang pagkatao ko, may isang
parte pa din sa puso ko ang nakalaan para sa kanya. Isa na din siguro ito sa
nagtulak sa akin para tanggapin ang alok nya.

Mahal ko naman sya diba?

Pero hanggang kelan ko sya kayang mahalin? Hanggang kelan ko kayang tiisin lahat ng
ginagawa nya sa akin? Sa totoo lang, natatakot ako sa kung anu pang pwedeng
mangyari.

Especially when my love and hate for him is starting to mix up.

Hindi ko alam kung gaano na kami katagal magkayakap ni kuya. Pumikit ako habang
nakasandal ang mukha ko sa balikat nya. "I'll be fine, kuya. I'll be fine." Sabi ko
sa kanya habang nagsisimulang tumulo ang luha ko.

Hindi ko alam kung sya ba ang kinukumbinsi ko sa sinabi ko o ang sarili ko.

"Please don't tell Nate" dagdag ko.

"S-Steph.." batid ko pa rin sa tono nya ang patuloy na pagkumbinsi sa akin na wag
ng ituloy.

Kumalas ako sa pagkakayakap sa kanya at tinitigan ko ang mukha nya. Pansin ko ang
nangingilid na luha ni kuya. Alam kong mahirap din para sa kanya na wala syang
maggawa.

"Just respect my decision, kuya." Pagkatapos ay niyakap nya ako ulit.

Minsan talaga, may mga bagay na hindi kayang ipaliwanag ng salita pero kayang
ipaliwanag ng mga yakap. And so I took a deep breath and hug him as tightly as I
could.

Paggising ko kinabukasan, nakita kong may text si Justin. Pinapapunta nya ako sa
hotel nya. Hindi ko alam pero bigla nanaman akong nanlugmok sa nabasa ko. Natatakot
ako sa kung anung gagawin nya. Pero anu pa bang pwede nyang gawin na ikasisira ko?

Gaya kahapon, dapat ipakita ko sa kanya na hindi ako naaapektuhan. Na hindi ako
mahina at hindi ako magpapatalo sa kanya.

Pumasok ako sa room nya ng hindi kumakatok. Ibinagsak ko ang pintuan at mabilis ko
syang hinanap. Nakita kong nag-eempake sya ng mga gamit nya.

"Pack your things. We're leaving tomorrow" he said without even looking at me.

"What?!" lagi nalang nya akong ginugulat sa mga sinasabi nya. At least ngayon,
hindi nya ako pinaghuhubad.

Tumingin sya sa akin. "I said pack your things. We're leaving tomorrow" he said
using the same tone.

"Saan tayo pupunta?" sabi ko habang patuloy sya sa pag-aayos ng gamit nya.

"We're going back to New York. We'll get married there" sabi nya ng walang pag-
aalinlangan.

Hindi na ako nagulat na mamadaliin nya ang kasal namin, pero nagulat ako na sa New
York nya gustong magpakasal.

"Pero Justin.. Ayoko sa New York, gusto ko dito sa Pilipinas magpakasal. I want a
beach wedding" pagkontra ko sa kanya. Ibibigay ko na nga ang sarili ko, baka naman
pwedeng ako na ang mamili kung paano ito.

Binitawan nya ang mga hawak nya at tumayo sa harapan ko. "You don't get to choose,
Steph." He said then stared at me from head to foot. AGAIN.

"Wala ka ng karapatang magreklamo ngayon, nabili na kita kahapon diba?" sabi nya.

Nakakabastos na nga ang tingin nya, nakakainsulto pa ang sinabi nya. How can I
stand to love this guy? How can I stand to marry this guy?

Pero hindi pa doon natatapos ang lahat. Habang nakatitig sya sa akin ay marahan
nyang idinikit ang index finger nya sa leeg ko. Pababa sa gitna ng dibdib ko. Sa
tiyan. Sa pusod. Sa puson.

Pero mabilis kong pinalo ang kamay nya bago pa man ito makarating sa pagkababae ko.
Alam kong nagulat sya sa ginawa ko.

Ang simple na lang ng hinihiling ko, hindi pa nya naibigay.

Tinitigan ko sya sa mata gaya ng ginagawa nya sa akin. Nakikita ko ang reflection
ng sarili ko sa mga mata nya. At dahil dito, mas lalo akong nagagalit sa sarili ko.

Alam ko sa sarili ko na ibang Justin na ang kaharap ko. Malinaw din sa isip ko ang
ginawa nya sa akin sa lake house at sa mismong hotel na ito.

Pero bakit patuloy pa din akong umaasa na maibabalik ko yung dating sya? Umaasa ako
na ang dalawang insidenteng ginawa nya ay pawang mga pagkakamaling hindi nya
sinasadya?

Ganun na ba talaga ako katanga?

Nabubulag na nga ba ako ng pagmamahal ko sa kanya?

Ewan ko. Hindi ko alam.

Wala na naman akong choice kung hindi sundin sya. Umuwi ako sa bahay para mag-
empake. Pero naabutan ko si Nate doon. Nakatalikod sya sa akin habang nakaupo sa
garden chair namin. He must've been waiting for me.

Hinawakan ko sya sa balikat at agad naman syang lumingon.

"Hey, where have you been?" malumanay na tanong nya sa akin.

I smiled at him. "Nagpahangin lang"

"I talked to my friends and they are willing to lend me. Nakausap ko na din si
Josh, tinanong ko kung baka pwede kong ipull-out muna yung shares ko sa kumpanya
nya. Okay naman daw" nagpatuloy sya sa pagbabalita sa akin ng lahat ng effort nya
para matulungan ako.
Habang tinititigan ko sya, nakikita ko ang pagbuka ng bibig nya pero hindi ko sya
naririnig.

Iisipin ko palang na tuluyan ko na talaga syang iiwan, nasasaktan na ako. Paano pa

kaya sya?

Walang ibang ginawa si Nate kung hindi ang mahalin ako. Kahit sa pagkakataong akala
nya ay mamamatay na sya, pagmamahal pa din sa akin ang pinairal nya. I think fate
played with us.

And Nate is the major victim.

Nagsisisi akong sinaktan ko sya.

Minsan nga iniisip ko, what if natuloy yung kasal? Siguro hindi ganito ka-miserable
ang buhay ko. Siguro hindi sya masasaktan ng ganito.

"Nate" putol ko sa pagsasalita nya.

"Hmmm?" reaksyon nya.

Lumapit ako ng kaunti sa kanya hanggang sa kaya ko nang abutin ang kanyang mukha.
Inilagay ko ang mukha nya sa pagitan ng mga palad ko gaya ng lagi nyang ginagawa sa
akin.

I caress his cheeks.

"Whatever happens, I want you to know that I have no regrets that I loved you" sabi
ko sa kanya. Alam kong hindi sapat ang mga salitang ito para mapawi ang pang-iiwang
gagawin ko sa kanya.

"You will always be my first love." I said then he kissed my hand. "You will always
be my Prince" I added then I hug him.
Sinabayan naman nya ang mga yakap ko. Hinimas nya ang likod ko sabay sabing, "Why
does it feels like your saying goodbye to me again?"

I'm sorry Nate.

You're too good for me. I don't deserve your love.

"I'm not, I'm just happy that you're here" pagsisinungaling ko. "How about you make
me some coffee?" sabi ko at tsaka ko hinatak ang kamay nya papunta sa kusina.

Here I am.

In a white plain dress, with a simple make-up on and holding a random bouquet of
flowers.

I am currently getting married.

I am getting married in the four corner of this small room. The priest is starting
to say whatever he needs to say while I was busy checking the whole place out.

There are no doves that fly around. No fabrics that sways in the whistle of the
wind. No balloons on the ground. No men in tuxedos. No violins. No pianos. No
entourage. No wedding songs.

No everything.

Aside from that, I don't even smell the fragrance of the tulips. I don't hear the
splashes of waves. I don't see my family.

But most of all, I don't feel the love. The romance. The happiness.

The magic.

Is this really the event that I've been waiting for my whole life? Is this my
happily ever after?

"You may now kiss the bride" the priest finally said. Ganun na ba kabilis ang kasal
ko? Parang hindi ko man lang naramdaman kung anung nangyari. Ni hindi ko na enjoy
ang pinakamahalagang parte ng buhay ko.

Unti-unting lumapit ang mukha ni Justin sa mukha ko. Ipinikit ko naman ang aking
mga mata bago tuluyang magdikit ang aming mga labi.

Mabilis na dumampi ang labi nya sa akin pagkatapos ay inilapit ang bibig nya sa
tenga ko, "Akin ka na ngayon" sabi nya at tsaka lumabas sa kwarto ng mag-isa.

"Congratulations!" bati ni Tyler at Melissa sa akin. Sila lang ang bisita namin sa
kasal. Kahit ang kuya ko, hindi pinayagan ni Justin na pumunta. Sabi nya, lahat ng
gusto kong mangyari sa kasal ko, yun ang hindi namin gagawin.

Pinilit kong ngitian sila Melissa at Tyler kahit sa loob-loob ko, anung klaseng
kasal ito?

Tumuloy kami sa club ni Tyler at doon na nagsalo-salo. Halata ko pa din ang

pagiging malamig ni Justin sa akin. Hindi nya ako kinakausap o kahit simpleng
tingin man lang ay hindi nya ibinibigay sa akin.

"Steph! grabe, kasal na!" bati ulit sa akin ni Melissa sabay abot ng champagne
habang sina Justin at Tyler ay bumaba sa may bar. Nandito kasi kami sa VIP Lounge
ng second floor.

"Oo nga." Sabi ko sabay abot ng inumin.

"Tanung ko lang ha, bakit nga pala dito ka sa New York nagpakasal? Eh naaalala ko
pa dati, lagi mong kinukwento sa opisina kung gaano mo kagusto ang beach wedding.
Sabi mo pa nga, it's your dream to get married on the beach" Sabi ni Melissa.

Oo, kaopisina ko si Melissa dati. Nagulat nga ako ng makita ko sya dito sa New York
at sya pala ang kasintahan ng kaibigan ni Justin na si Tyler. Si Mel ang
representative ng opisina namin sa mga conferences. Kaya nga dati ay nagulat ako
kung bakit ako ang ipinadala sa "conference" sa Palawan.

Pero matapos yung last conference nya sa Cebu, nagmigrate sila ng family nya dito
sa New York dahil na destino dito ang papa nya. Mabuti na nga lang at kahit papano
ay nandito sya, at least hindi ako mababato dahil wala namang ibang kumakausap sa
akin.

Justin's POV

Pabalik na sana ako sa may VIP Lounge nang marinig ko ang tanong ni Mel kay Steph,
"Tanung ko lang ha, bakit nga pala dito ka sa New York nagpakasal? Eh naaalala ko
pa dati, lagi mong kinukwento sa opisina kung gaano mo kagusto ang beach wedding.
Sabi mo pa nga, it's your dream to get married on the beach"

Hinintay ko ang sagot ni Steph. "Well, I guess there are dreams that are not meant
to come true." malungkot na sagot ni Steph.

"Are you happy now?" sabi ng taong nasa likod ko.

Si Tyler.

Hindi ko napansin na andun pala sya. Hindi ko sya sinagot at bumaba nalang ulit ako
sa may bar. Pero sinundan nya ulit ako at pinigilan. "What is wrong with you?" sabi
nya.

"Nothing" sabi ko sa kanya pagkatapos ay inalis ko ang kamay nya na nakapatong sa

balikat ko.

Pero ang makulit si Tyler, hinarang nya ako ulit. "Why are you acting like that?!"
alam kong may halong pag-aalala at galit sa tono nya. "Why are you treating her
like that?"

"Like what?" tanong ko.

"Like she's nothing!" galit na sabi nya. "You said you like her the way I like
Melissa. Pero bakit ganyan ang inaasal mo sa kanya? Hindi mo sya inaasikaso, hindi
mo sya kinakausap... Oo, pinakasalan mo nga sya, pero bakit pakiramdam ko palabas
lang ang lahat kanina?!"

Hindi ko sinabi kay Tyler lahat ng nangyari sa amin ni Steph. Hindi ko binanggit
ang panggagamit na ginawa sa akin ni Steph pati na rin ang panloloko nila sa akin
ng ex nya. Pero kahit ganun, batid pa din nya na may maling nangyayari.

"Why are you so mad at me? She's just a woman. Flavor of the night" walang takot
kong sinabi sa kanya.

Parang lalong nag-iba ang timpla ng mukha ni nya. Nagulat na lang ako ng bigla
nyang hawakan ang kwelyo ng tuxedo ko at inihampas ang likod ko sa pader. "Anu bang
problema mo Justin?!" galit na galit na sabi nya.

"Diba sinabi ko sa'yo! kung hindi mo seseryosohin yang si Steph, Tigilan mo!" sigaw
nya sa akin habang humihigpit ang kapit nya sa damit ko.

Hindi ako nagpadala sa galit ni Ty, marahas ko syang itinulak para maalis ang kapit
nya sa kwelyo ng damit ko. "Seryosohin? Ginawa ko naman yun ah. Ginawa ko lahat ng
sinabi mo. I courted her. I gave her flowers. I dated her. I did everything that I
don't usually do. I even watched a romantic movie for God's sake!" Ramdam ko na din
ang galit sa katawan ko. "I gave her the world Ty! Because that's what you told
me."

"But where did all that shit lead me?" I asked him.

"Nowhere." I answered my own question then I left the club.

Steph's POV

Hindi ko alam kung bakit 7:00pm palang, umalis na agad kami ni Justin sa club ni
Tyler. Hindi man sila nagsasalitang dalawa, batid ko na may problemang naganap
dahil biglang nag iba ang mood ni Tyler. Sayang, noon palang sana kami
nagkakakwentuhan ni Mel.

Nandito kami ngayon sa may penthouse ni Justin.

Pangalawang beses pa lang akong napupunta dito, pero parang kilalang kilala ko na
ang buong lugar. I took a deep sigh as I remember what happened the last time I was
here.

Hinaplos ko ang malaking pintuan na nasa likod ko. Ganun na ganun pa din ang
texture nya. Napapangiti na lang ako habang naaalala ko ang naging role ng pintuang
ito nung gabing iyon.

Lumapit pa ako ng kaunti sa kabilang side ng pintuan hanggang sa marating ko ang

tamang pwesto.

This spot.

This exact place...

... Is the place where i first tasted his soft lips.

"Thank you for keeping my balance that night" I smilingly whispered on the hard
wooden door.

"What are you doing?" Nagulat na lang ako nang biglang magsalita si Justin sa
likuran. "Reminiscing the first time I fucked you?" He said in a very lustful voice
then moved closer to where I am.

Why does he always make everything sound so... bad?

Bigla tuloy nag-iba ang mood ko. Pinipilit ko na nga lang pasayahin ang sarili ko
pero bakit sinisira nanaman nya?? Lumapit pa sya sa akin hanggang sa ilang pulgada
na lang ang pagitan ng aming mga mukha. Nagpatuloy ang mga mata nya sa pagtitig sa
akin na para bang unti-unti na akong hinuhubaran kahit may saplot pa ako. Mabilis
nyang kinuha ang mukha ko gamit ang kamay nya at sinubukan akong halikan.

Pero agad kong inilihis ang mukha ko para hindi ito mangyari. He was stunned by
what i did.

Halos limang segundo din syang napatigil habang nakahawak pa din sa mukha ko at
nakalapit ang bibig sa aking labi. "Ayaw mo?" Galit na tanong nya pagkatapos ay
umayos ng tayo at binitawan ang mukha ko.

"Bakit? Dahil hindi ako si Nate?!" Sabi nya. Sa pagkakataong ito ay napatingin na
ako sa kanyang mga mata. "Anu ba talagang nakita mo sa duwag na yun?!" Dagdag nya.

Nag init ang tenga ko sa narinig ko.

"Si Nate nanaman?! Bakit ba lagi mong sinisisi si Nate?!" Sagot ko sa kanya.
Nakakapikon na, wala syang alam sa nangyari kaya wala syang karapatan na sabihin
ang mga iyon sa kanya.

"Nasa iyo na nga ako diba?! Pinakasalanan na kita. Pati katawan ko ginagamit mo na.
Anu pa bang gusto mo?!" Sigaw ko sa kanya pagkatapos ay dali-dali akong umalis at
ibinagsak ang pintuan ng banyo.

Justin's POV

Nahihilo-hilo pa ako pero pinilit kong lumakad at kumatok sa pintuan. "Tyler!

Tyleeeer!" kabog ko sa pintuan ng bahay nya.

Ilang minuto pa ay narinig ko na ang mga yabag at biglang bumukas ang pintuan. "Hey
m-man!" sabi ko sa kanya habang pagewang-gewang ang tayo ko.

"What the hell!" he said then immediately went to help me stand up straight.

"No! No!" saway ko sa kanya habang patuloy akong tinutulungan. Pinilit kong tumayo
ng maayos habang nakamostra ang kamay ko sa kanya na huwag.

Nginitian ko sya kahit hindi ko na sya masyadong maaninag. Batid ko ang inis sa
mukha nya. "Punch me" I told him.

Napakamot nalang sya ng ulo sa sinabi ko. "You're drunk. Go home" sabi nya
pagkatapos ay mabilis na isinara ang pintuan. Pero bago pa man mangyari ay
pinigilan ko ito ng kamay ko.
"Come on! Punch me!" sigaw ko pagkatapos ay sinakmal ko ang kwelyo ng jacket nya
gaya ng ginawa nya sa akin sa club.

Pero mabilis akong tinulak ni Tyler dahilan para mapahiga ako sa kalsada. "Anu ba
talagang problema mo?! Bakit ba nagkakaganyan ka?!" rinig na rinig ko ang sigaw nya
kahit nakahiga na ako.

Ang lamig ng semento pero hindi ko yun ininda. Alam kong lasing ako pero nasa
ulirat pa ang pag-iisip ko. Huminga ako ng malalim at kasabay nito ang paglabas ng
animo'y usok sa aking bibig. Sobrang lamig.

Idinipa ko ang aking mga braso sa kalsada.

"I'm an asshole, man" natatawang sabi ko kay Tyler na hanggang ngayon ay nakatayo
pa din sa pintuan.

"Mabuti alam mo." Sagot naman nya.

I chuckled in his answer. "I wanted her so badly but I couldn't get her.. and so I
forced her to marry me." I told him.

Lumapit sa akin si Tyler pero hindi nya ako tinulungang tumayo. Hinayaan nya akong
nakahiga sa malamig na kalsadang ito.
"She's my Melissa. But I guess I'm not her Tyler." Sabi ko sa kanya sabay tingin sa
kalawakan.

"I will never be her Tyler." Dahil alam kong si Nate ang Tyler ng buhay nya.

Kinuha naman ni Tyler ang braso ko at pinilit akong itayo. Pero nagulat ako ng
bigla nya akong suntukin dahilan para mapahiga nanaman ako sa kalsada. "That's for
being an asshole." He said.

Ang sakit ng pagkakasuntok nya. Solid na solid sa mukha ko. Pero ayos lang. I guess
I deserve that punch.

Pero gaya kanina, tinulungan nya ako ulit tumayo habang pinagtatawanan ako.
Inilagay nya ang braso ko sa balikat nya at inakay ako papunta sa loob ng bahay.
"If you can't be her Tyler..." Sabi nya habang iniuupo ako sa sofa.

".. then be her Justin." He ended his sentence as I sat down.

Be her Justin.

Parang nag echo sa tenga ko yung sinabi nya. Be her Justin?? How do I do that? I
asked myself several times but I can't seem to find the answer.

Napahinto nalang ako sa imahinasyon ko nang biglang itapon ni Tyler sa mukha ko ang
isang piraso ng tuwalya. "Take a shower and fix yourself. If you can't give your
wife her dream wedding day, the least you could do is to give her, her dream
wedding night."

Steph's POV

10:00 na pero wala pa din si Justin. Paglabas ko kanina sa banyo, hindi ko na sya
makita. Oo galit ako sa kanya pero nag-aalala pa din ako, gabi na kasi.

Baka kung anung nangyari sa kanya.

Ayoko namang tawagan yung cellphone nya kasi baka malaman nya na nag-aalala nga
ako. Napakairresponsable naman. Ni-hindi man lang sinabi na aalis sya.

Pinilit kong matulog.

Nakapikit nga ang mata ko, pero ang diwa ko naman, gising na gising. Tiningnan ko
ang orasan. 10:05pm.

Lumabas ako saglit at sinilip ko ang paligid. Wala pa rin kahit anino man lang nya.
Haynako MADRIGAL!

10:10pm na. Nangangati na ang palad ko na i-dial ang number nya. Pero hindi pwede,
Steph! Hayaan mo sya. Sabi ko sa sarili ko kahit hindi na ako mapakali.
Naupo ako sa may sofa at tahimik na naghintay sa kanya. Saktong 10:20pm, bumukas
ang pintuan at agad kong nilingon kung sya nga ba iyon.

Sya nga.

Tinitigan ko sya at ganun din naman sya sa akin. Pero imbis na lapitan ko sya ay
inalis ko ang tingin ko at nagkunwaring hindi ko sya hinihintay. Nagpunta ulit ako
sa banyo. Ito na talaga ang hiding place ko.

Nanatili ako dun ng mga limang minuto kahit wala naman akong ginagawa. Pero nagulat
ako ng paglabas ko ay naghihintay sya sa labas ng pintuan.

Lumapit sya sa akin.

Nanlilisik pa din ang mga mata ko sa galit pero nagulat ako nang makita ko ang
kakaibang itsura ng kanyang mga mata. He looked at me like the way he did before.

Tinitigan nya ulit ako. Pero hindi na yung bastos. Yung titig na ginagawa nya dati
noong maayos pa ang lahat.

Dahan-dahan nyang inilapit ang mukha nya sa mukha ko. Alam kong susubukan nya ulit
akong halikan. Pero bago nya ilapat ang labi nya sa labi ko ay tumigil sya sandali.
His lips were inches away from mine.

He stopped in that position and I know he was asking for my permission to go on.
Hindi ko alam kung anung sumapi sa akin at pinayagan ko sya. I voluntarily move my
lips closer to him.

Closer enough to kiss him.

Ang tagal naglapat ng aming mga labi. Maraming beses na nya akong nahalikan pero
kakaiba ang isang ito. We're not moving our lips but it feels good. His lips
touching my lips.

Marahan nyang inalis ang pagkakadikit ng labi nya sa akin. Narinig ko pa nga ang
tunog ng kanyang halik at yun ang naging hudyat ko para dumilat. Tinitigan nya ulit
ako matapos yun.

Then he cupped my face and kissed me again.

But this time, he tried to move his lips. Ramdam ko na sa bawat galaw nya ay parang
hinihintay nya ang sagot ko. Parang tinatanong nya kung payag ba ako.

Kung dati ay marahas at mapusok ang halik nya, ngayon ay napakalumanay nito. He was
so gentle that it feels like I was kissing in a very slow motion.

I can't believe I'm lost in his kisses again.

Parang tumigil ang ikot ng mundo.

Hindi ko na alam kung anung nangyayari basta sinasabayan ko nalang din sya.
Ipinalupot ko ang kamay ko sa leeg nya. Pero kahit nag-iinit na ako at nag-iinit na
din sya, marahan pa din ang paghalik nya sa akin. Pakiramdam ko isa akong crystal
na madaling mabasag kaya ingat na ingat sya. Naramdaman ko na lang na binuhat nya
ako. Pagkatapos ay dahan-dahan nya akong ibinaba sa kama.

Inihiga nya ako doon ng hindi pinuputol ang halik nya.

Ilang sandali pa ay naramdaman ko na ang kamay nya sa katawan ko. He was trying to
take my clothes off. But like his kisses, he did it very slowly. Alam kong
pinapakiramdam nya kung anung desisyon ko. Hindi na ako makapag-isip ng matino.
Parang ginagayuma ako ng mga halik at haplos nya.

Nagawa nya akong hubaran habang patuloy sa paghalik sa akin. His lips are as soft
and as sweet as ever. Wala syang pinapalampas sa katawan ko. Bawat parte ay
hinahaplos nya. At ang bawat haplos na ito ay nagbibigay sa akin ng matinding init.

When he shifts his kisses from my lips to neck, I felt my whole body shivered.

Napapatingala na lang ako sa ginagawa nya. Napahawak ako sa likod nya habang
nagpatuloy sya sa paghalik sa akin. Nabatid ko na wala na pala syang saplot.
Parehas na kaming nakahubad at nasa kama. Muli nyang hinaplos ang mga binti ko at
ipinalupot ito sa kanyang bewang.

His touch was tender yet very arousing.

Kaya wala na ding nagawa ang katawan ko kung hindi ang sumunod sa bawat himas at
hagod nya. Unti-unting bumaba ang halik nya papunta sa dibdib ko. He let the tip of
his finger to touch the top of it and it immediately hardened. Napakalakas ng
epekto sa akin ng kaunting hawak nya.

He played with my nipple using his wet tongue.

Nagpatuloy sya sa pagsipsip sa parteng iyon hanggang sa mapaliyad na ako sa sarap.

Parang ako na mismo ang nagtutulak sa dibdib ko sa loob ng kanyang bibig. Ramdam na
ramdam ko na ang pagkagusto ng pang-ibabang parte ko sa kanya. At hindi naman nya
ipinagkait sa akin yun. Dahan-dahan nyang ipinasok ang kanyang sarili sa aking
pagkababae. Pinilit kong pigilan ang sarili ko sa pag-ungol. He put himself in and
out of me in a very slow motion, again. Parang ninanamnam nya ang bawat pagpasok at
paglabas nya. Hinahayaan nyang maramdaman ko ang kabuuan nya.

Kinagat ko na ang pang-ibabang labi ko dahil hindi ko na talaga mapigil ang ungol
ko. Pero inilapit nya ang mukha nya sa tenga ko. Ramdam ko ang init ng kanyang
hininga sa parteng iyon. "I want to hear you" he whispered while kissing my earlobe
making me more arouse than ever.

Pero nanatili pa rin ang pagkahinahon ng ungol ko. Hindi ko hinahayang may lumabas
kahit kaunting tunog sa bibig ko. Nagpatuloy sya sa paglabas pasok sa akin. Alam
kong ilang ulit na lang at malapit na ako sa sukdulan. "Let me hear you.." bulong
nya ulit sa akin kahit hinihingal na sya at malapit na din sa sukdulan nya.

"...wife" hindi ko alam pero ang katagang iyon ay nagmistulang sandata na tumalo sa
panangga ko..

"Ahhhhh.." napaungol ako ng malakas at naabot ko ang sukdulan nang sambitin nya ang
salitang iyon. Napakapit ako sa likod nya habang tinatamasa ko ang langit sa tulong
nya. Inilabas pasok pa nya ang sarili hanggang sa maibigay ko lahat ng pwede kong
ibigay at hanggang sa marating din nya ang hinihintay nya.

Pagod na pagod syang humiga sa dibdib ko pagkatapos. At noon lang ulit ako dumilat.
Ramdam ko ang tibok ng pusok nya sa katawan ko. It's pumping so fast and he's
breathing heavily.

I caressed his hair and felt a smile on my face.

Tonight is different.

Because tonight, we didn't had sex..

..we made love.

Justin's POV

I was watching her as she sleeps quietly. It's 11:58pm already. Hinaplos ko ang noo
nya at iniaayos ang mga buhok na humaharang sa magandang mukha nya.

"Happy wedding night" I whispered before kissing her forehead.

Steph's POV

Pagmulat pa lang ng mga mata ko, napangiti na agad ako. Mataas na ang sikat ng araw
at ramdam ko na ang sinag nito mula sa kinahihigaan ko pero ang simoy ng hangin ay
kasing lamig pa din gaya kahapon.

I inhaled sharply and feel the warmth of the comforter covering my naked but oh-so-
happy body. I so love New York. I silently told myself.

Naputol na lang ang pag-daydream ko nang marinig ko ang tunog ng mga plato sa labas
ng kwarto. Agad naman akong lumingon sa kabilang side ng kama.

Baka nagluluto na sya.

Kaya bumangon na rin ako at ibinalot sa katawan ko ang manipis na kumot na nasa
sahig. I can't help but smile as I look at my face in the mirror of this huge
bathroom. Gulo-gulo ang buhok ko na parang hindi ako nagsuklay ng dalawang araw at
ang lalim pa din ng eyebags ko. Pero kahit ganun ang sitwasyon. Iba ang pakiramdam
ko ngayon.

I feel beautiful even though I'm a big mess.

At kahit nawawala na ako sa katinuan kagabi dahil sa ginagawa ni Justin,

napakalinaw pa din ng pagkakadinig ko sa sinabi nya.

"Let me hear you...wife"

"Wife?" I smilingly asked myself then I giggled at the mirror as I remember how he
said it.

Pagkatapos kong ayusin ang sarili ko, lumabas na ako sa kwarto at nakita ko si
Justin na nagluluto. He's half-naked and he's wearing an apron.

Ohmygoodness.

Am I really the wife of this Greek God?

Nagtago muna ako saglit sa may pintuan para mapanood ko sya sa ginagawa nya. I
stared at his muscular body as he flips pancakes in the air. And I swear, I can do
this all day. Pero naputol ang masayang panonood ko ng mapansin nya ako.

Kaya naman dali-dali akong umayos at lumakad papunta sa kanya pretending as if I

wasn't watching him.

"Breakfast?" he asked me while holding the pan on his right hand and the plate on
his left. Is he offering the pancake or himself? Well, kahit alin naman sa dalawa,
tatanggapin ko. Then I giggled on my mind again.

Umupo ako sa silya kung saan nakatapat ang platong may pancake. Meron ding
scrambled egg at orange juice sa tabi nito. Nasa tapat ko si Justin at tahimik na
kumakain. Pinagmasdan ko sya at napansin kong may maliit na pasa sa bandang bibig
nya.

Agad ko namang itinaas ang mukha nya, "Anu 'to?" mabilis na tanong ko habang hawak
ko ang baba nya.

"Wala yan" sabi nya pagkatapos ay hinawi ang kamay ko.

"Anung wala lang? Saan mo nakuha yan? Patingin nga ulit" hindi mapakaling sabi ko
at tsaka ko ulit hinakawan ang mukha nya.

Pero gaya kanina, hinawi nya ulit ang kamay ko, "Wala nga" malamig na sabi nya sa
akin sabay tuon ng pansin sa kinakain nya.

"Justin." kung kanina ay medyo malambing pa ang boses ko, ngayon ay seryoso na ako.
Napansin nya siguro ang pag-iba ng tono ng boses ko kaya napatingin sya sa akin.
"Let me see." Matigas na sabi ko.

Mabuti naman at pumayag sya. Halatang kagabi pa nya nakuha yung pasa nya,
nakakapagtaka lang na hindi ko yun napansin agad. Kumuha ako ng yelo sa ref at
tsaka ko ibinalot sa bimpo at idinampi sa pasa nya. I was trying to help him but he
refused. Kinuha nya ang bimpo sa akin at sya na mismo ang gumamot sa sarili nya.

I don't know why but he's very cold and distant to me.

We spent the whole day chatting and shopping with Tyler and Melissa. Naglibot kami
sa buong New York. Masaya naman ang naging araw ko dahil kahit papano ay nagkaroon
ako ng bagong kaibigan sa katauhan ni Tyler at Melissa. Masaya din ako dahil
nakikita ko na mahal nila ang isa't isa. Pero hindi ko maalis sa isip ko ang
sitwasyon namin ni Justin.

Lagi ko syang nakikitang nakatitig sa akin. Na para bang inoobserbahan nya ako.
Pero sa tuwing mahuhuli ko sya na nakatingin sa akin, bigla naman nyang ililihis
ang kanyang mga mata at magkukunwari na hindi ako pinagmamasdan.

Batid ko na may problema syang iniisip. Pero hindi ko alam kung anu yun.

And when the night falls, I was expecting that he will be able to express himself
through the "thing" that we usually do. The "thing" that we are best at. The
"thing" that connects us and makes us open to each other without the need for
words.

But I was wrong.

He didn't touch me that night.

Then another night came and there is still no response from him. Yes we are
sleeping on the same bed but it feels like the other side is empty. As if I'm
sleeping alone.

Then another night passed by. And another. And another.

Pero wala pa din. Was our making love just a one-night thing?
Justin's POV

Sa tuwing pinagmamasdan ko sya, nakikita ko kung gaano sya naiinggit kila Melissa.
Na para bang hinihiling nya na sana, ganun din sya kasaya.

At sa tuwing naiisip ko yun, mas lalong pumapasok sa isip ko na..

..baka nga hindi ko sya kayang pasayahin.

..baka nga hindi sya masaya sa piling ko.

When I had the chance, I tried to talk to Melissa.

"Hi, Mel" bati ko sa kanya habang nagsusukat ng damit si Steph at si Tyler ay

bumili ng coffee.

"Hi" masayang bati naman nya.

"I'm sorry if this is a random question but, are you really happy with Tyler?"
hindi ko na talaga kasi matiis na hindi tanungin.

Bago sya sumagot ay nginitian nya ako. "Very" she said shortly.

"Why? I mean, bakit masaya ka sa piling nya? Anu bang ginagawa nya na
nakakapagpasaya sa'yo?" I don't want to sound so desperate for the answer but I
couldn't help it.

Medyo natagalan sya bago sumagot. Siguro pinapakiramdam nya kung anung nangyayari
sa akin. Pero hindi na ako nagkunwari na wala lang yung tinatanong ko. Gusto ko
talagang malaman.

"Anu bang ibig sabihin mo sa mga ginagawa? Yun bang mga materyal na bagay na
binibigay nya? Yung dinadala nya ako sa mga magagandang lugar? Yung pinapaldalhan
nya ako ng kung anu-ano sa office ko? Oo, masaya ako sa mga ginagawa nya na yun."
Sabi nya

"Pero nung sinabi ko sa'yo na masaya ako kay Tyler, hindi dahil sa mga bagay na
yun. Kundi dahil sa mga ibang bagay" dagdag nya.

"Gaya ng?" I don't mean to intrude her private, pero gusto kong maintindihan ang
takbo ng isip nilang mga babae.

"Gaya ng pagiging supportive nya. Sa lahat ng ginagawa ko, sinusuportahan nya ako.
Nirerespeto nya yung mga desisyon ko. Hindi nya pinipilit kung anu yung gusto nya.
At hindi nya ipinagkakait sa akin yung oras kapag kailangan kong mapag-isa."
Habang sinasabi ni Mel ang mga ito, naiisip ko yung mga bagay na ginawa ko kay
Steph. I never supported her in anything that she did. As a matter of fact, I was
always questioning it especially when it comes to Nate. I never respected her
decision. I always push for what I want. Kahit alam ko na kapag ginawa ko yun,
masasaktan ko sya. And of course, it's very evident that I didn't give her time and
space to think. I dragged her into this marriage without even asking her.

"Pero higit sa lahat" sabi ni Mel na bumasag sa katahimikan. "Hindi hinihingi ni

Tyler sa akin yung mga bagay na alam nyang, hindi ko kayang ibigay. Iginagalang nya
ako."

Iginagalang.

Nagmistulang bala ang salitang iyon na bumaon sa dibdib ko. I remember when I
forced her to touch herself. Alam kong hindi nya yun kayang ibigay sa akin, pero
pinilit ko sya.

Hindi ko sya iginalang.

"Mel" mahinang sabi ko dahil ngayon palang ay parang unti-unti na akong nilalamon
ng konsensya ko. "Kung hindi ba ginagawa ni Tyler yung mga sinasabi mo, pipiliin mo
ba din ba sya? What if instead of respecting you, he did horrible things."

"Horrible things? How horrible?" she innocently asks.

"Worst you can ever imagine. Yung tipong, nabastos ka ng todo." Malungkot na sabi
ko habang paulit-ulit na nagrereplay sa utak ko ang mga ginawa ko kay Steph. "Would
you hate him? To the extent that you don't want to be with him anymore?"

"Justin. Walang babae ang gustong mabastos ng kahit sino, lalong lalo na ng
lalaking mahal nya. Dahil napakasakit isipin na ang mismong lalaking inaasahan mong
magpoprotekta sa'yo ay sya pang unang mambabastos sa pagkatao mo."

"Ngayon kung tinatanong mo ako kung kamumuhian ko ba si Tyler kung darating sa

point na babastusin nya ako ng todo." Alam kong nag-isip isip nya bago sumagot sa
tanong ko. "Probably. Maybe." She said

"Sa totoo lang hindi ko alam ang sagot. Dahil iniisip ko palang ang mga bagay na
pwede nyang gawin para mabastos ako, parang hindi ko na kaya."

Sa pagkakataong ito, mas lalong tumindi ang galit ko sa sarili. If Melissa can't
even stand to think about it, paano si Steph?

I must've crushed her.

And now I'm expecting her to be happy with me?

Tyler was right. I really am an asshole.

"O, mukhang masinsinan ang pinag-uusapan nyo ah." sabi ni Tyler sabay abot sa amin
ng kapeng binili nya.
I smiled at both of them as Tyler sat beside Melissa. "Wala, tinatanong ko lang kay
Mel kung anung gayuma ang ipinainom mo sa kanya." I tried to make a joke even
though I want to punch myself right now.

"Gayuma? Sus, ako nga ang ginayuma nito" mayabang na sagot naman ni Tyler at
nagtawanan na lang kaming tatlo.

Steph's POV

Limang araw na din ang nakakalipas at wala kaming ibang ginawa kung hindi ang
magpakasaya sa New York. Palagi kaming gumigimik nila Melissa at nagbubuhay
teenager.

Pero habang nag-iikot ikot kami sa Central Park, Tyler and I had the chance to have
a little conversation.

"Steph" he called me and gave a cup of milkshake.

I smiled at him in return, "Thanks" then I took a little sip on my drink.

"So, ahmmm.. How are you?" he managed to ask.

"Good" I know it was a plain answer but what else can I say?

Nagkaroon ng saglit na katahimikan sa pagitan naming dalawa. I know he wants to say

something but he just couldn't find the right words. Siguro nahihiya sya.

But after a while, he found the guts to speak. "Alam ko wala akong karapatan na
manghimasok sa buhay nyo ni Justin. Pero gusto kong malaman mo na, simula nang
makilala ka nya, noon ko lang sya nakita na ganun kasaya. You make him happy,
Steph" I was touched by his care for his friend.

"Kaya hinihiling ko sana sa'yo na, kahit anu pang kagaguhan ang ginawa ni Justin,
please don't give up on him. Give him another chance. Because deep inside that
muscular body, is a really good guy" he added.

I smiled at him for the nth time. "I know." Pagkatapos ay nginitian nya din ako.

At sa puntong yun, alam kong alam naming dalawa na nagkakaintindihan kami. Natutuwa
ako na merong ganitong kaibigan si Justin.

"And I want to say sorry for beating your husband" he chuckled as he confessed to
me.

Ahh. Kaya pala may pasa si Justin.

"Oh. Feel free to beat him anytime you want" then we laughed together as if we
we're kids.

Gabi na nang makabalik kami ulit ni Justin sa penthouse. Gaya ng dati, napakalamig
nya sa akin. At sa tuwing kaming dalawa nalang ang matitira, umaarte sya na parang
hindi nya ako kilala.

"I'll just take a shower" sabi ko sa kanya habang ibinababa nya ang mga paperbags
sa tabi ng kama.

"Okay" he said without even looking at me.

Lumapit ako sa kanya hanggang sa nasa harapan na nya ako. At dahil sa ginawa ko,
wala na syang choice kung hindi ang tumingin sa akin. I stared at him and tried to
read what's on his mind pero ang hirap basahin ng utak ng isang tao kung ayaw
nilang ipabasa ito sa'yo.

"When I said I'll take a shower, I meant we." Sabi ko sa kanya pagkatapos ay
tumalikod ako at naghubad.

I confidently went to the bathroom naked and left the door wide open.

Pinihit ko ang shower and I let the water to splash all over me. Ang sarap ng
pakiramdam ng tubig dahil medyo maligamgam ito. I closed my eyes and continuously
comb my hair using my fingers habang bumabagsak ang tubig sa akin.
Limang minuto siguro ang nakalipas nang maramdaman ko na may pumasok sa banyo. Alam
kong nasa likod ko sya at pinapanood akong maglaro sa tubig.

Pagharap ko sa kinatatayuan nya, nakita kong wala na din syang saplot pero hindi pa
din nagbabago ang expression ng mukha nya. Kinuha ko ang kamay nya at nagpalit kami
ng pwesto. Hinayaan kong sya naman ang mabasa ng tubig. Sinuklay nya din ang buhok
nya habang nababasa ng tubig gaya ng ginagawa ko kanina.

But after a while, I turned the shower off.

Pagkatapos ay iniharap ko sya sa akin. We're both naked and dripping.

"Bakit hindi mo ako kinakausap?" mahinahong tanong ko sa kanya.

"Because I have nothing to say" sagot nya

Hindi ako nagsalita sa sinabi nya. I just gave him an is-that-your-best-excuse

look. Matapos ang ilang segundo, napansin nya na hinihintay ko ang totoong sagot
nya.

"Because you hate me" he sadly said.

"What makes you think I hate you?" tanong ko naman.

"What's not to hate?" sabi nya pagkatapos ay iniyuko nya ang ulo nya.

"I'm an asshole, a jerk." he added

"I took you away from your first love then I forced you to marry me. I took
advantage of your lost to get what I want." He sounds so serious at hindi ko alam
kung paano napunta sa isip nya ang mga bagay na ito.

"Inalisan kita ng dignidad at pride nung mga panahong yun na lang ang meron ka.
Pinilit kita sa mga bagay na, hindi mo kayang gawin." Sa pagkakataong ito ay
tumingala ulit sya at tiningnan ako sa mata. "I coerced you to touch yourself in
front of me."

After saying that line, yumuko sya ulit na para bang nahihiya sya o ikinahihiya nya
ang sarili nya. "Hindi kita nirespeto at iginalang bilang isang babae. I bet you
hate me more than anyone else in this world"

Masakit sa akin lahat ng ginawa ni Justin. At hindi ko nakakalimutan kahit isang

segundo ng pangyayaring iyon. At sigurado ako na sa buong buhay ko, daldalhin ko na
ang masalimuot na memorya na yun.

But looking at him right now..

..self-pitying and accepting his mistakes.

It makes my heart melt.

Kaya naman kinuha ko ang mukha nya gamit ang dalawa kong kamay. Pagkatapos ay
idinampi ko ang aking labi sa kanyang mga labi. I made sure to make him feel and
understand what I'm going to say. Mahirap para sakin ang mga nangyari. Pero habang
nararamdaman ko ang lambot ng kanyang mga labi, parang nararamdaman ko din ang
pagsisisi at hirap na tinatamasa nya ngayon.

Hawak ko pa din sa mga palad ko ang mukha nya at halos dalawang pulagada lang ang
pagitan ng aming mga mukha pagkatapos ko syang halikan. Pinilit kong hanapin sa mga
mata nya ang dating sya.

And when I finally found it, I caressed his cheeks and said, "I don't hate you. I
hate the things that you did" then I hug him as tight as I could.

Tapos na yun, asawa ko na sya. Kung hindi ko sya papatawarin ngayon, kelan pa?
Kapag huli na ang lahat?

Sapat na sa akin na inamin nya ang pagkakamali nya.

When I released him, I curled my arms around his neck. "You owe me five nights
already" I managed to tease. I wanted to make the atmosphere light pero parang
walang epekto. Batid ko pa din ang lungkot sa kanyang mga mata.
Kaya mas lalo ko pang inilapit ang sarili ko at ipinalupot ang mga kamay ko. "It's
not right to make your wife wait. So kiss me now before I change my mind" I told
him and put my lips closer to him.

Pero alam kong naghehesistate pa din sya. Kitang kita ko sa mga mata nya na
pinapakiramdam pa din nya ako. "Come on" I told him and move as close as I could.

I want him to know that everything is going to be fine now.

After being in that position for a while, he found the courage to finally kiss me.
It was a long passionate smack kiss. I smiled when he ended it.

Inilagay naman nya ang kamay nya sa bewang ko. "Say it again. Say that you don't
hate me" hanggang ngayon ay may lungkot pa din sa boses nya.

"I don't hate you" I whispered on his lips.

And that gave him the cue to continue what I started. Binuhat nya ako at ipinalupot
ang binti ko sa bewang nya habang ang mga kamay nya ay nakasuporta sa likod ko para
hindi ako matumba. Then he started kissing me.

Kissing me for real.

Without fear and hesitation.

Ramdam ko sa halik nya ang pagkasabik sa akin. It's neither gentle nor aggressive.
Just something I can tolerate.

I said he owed me five nights, not five months.

Then I turned on the shower again and let the water join our romantic moment.

Justin's POV

Alam kong hindi nagrereklamo si Steph pero batid ko ang pagkamiss nya sa Pilipinas
lalo na sa kapatid nya. Matagal-tagal na din kasi kaming andito sa New York. And
totoo nyan, ang plano ko talaga ay dito na kami tumira. Andito ang mga kaibigan ko
at dito ang buhay ko kaya gusto ko na dito din sya.

Pero sa tuwing nakikita ko ang excitement nya sa tuwing nag-uusap sila ng kuya nya
sa telepono o sa skype, hindi ko maiwasang hindi baguhin ang plano ko.

Sige na nga. Basta kung saan sya masaya.

Kaya naman habang nasa parlor si Steph kasama si Melissa, bumili na ako ng ticket
pabalik ng Pinas. Nag-umpisa na din akong mag-empake ng mga gamit namin.
"Anung ginagawa mo?" tanong ni Steph ng maabutan nyang gulo-gulo ang penthouse.

"Ahmmm.." tumingin-tingin ako sa paligid. "I think its called packing" I

sarcastically answered her then chuckled.

"Packing? Why?" she seemed so confuse.

"This is why." then I gave her our tickets.

Kitang-kita ko ang panlalaki ng mata nya matapos makita kung anu yung binigay ko.
"Babalik na tayo sa Pinas?!" excited na tanong nya. Excitement palang nya,
napapangiti na ako.

Tumango lang ako habang pinapanood kung gaano sya kasaya. Pagkatapos ay tumalon sya
sabay yakap sa akin dahilan para mapaatras ako na kaunti. But I managed to catch
her on time.

"Thank you!" she said while hugging me so tightly.

"Ilang beses ko ba dapat sabihin na hindi ako tumatanggap ng thank you lang?" sabi
ko pagkatapos naming magyakap.

Napangiti naman sya at alam kong alam nya kung anung tinutukoy ko. Ibinagsak nya
ang ticket sa sahig at dali-dali akong hinalikan. She kissed as if she owns my
mouth.

Well, she does.

She took advantage of my open mouth and sucked my tongue. Oh, you're making me
crazy, Steph. Matapos magsawa sa ginagawa nya ay paulit-ulit nyang sinisipsip at
kinakagat-kagat ang labi ko. Nawawalan na ako ng hangin sa katawan pero ayokong
tumigil sya sa ginagawa nya. Hinawakan pa nya ang batok ko para mas lalong
mapalalim ang halik nya.

Matapos angkinin ang bibig ko ay nginitian nya ako habang naghahabol ng hininga.
"I'll pack my things" she said then giggled.

Pero apat na hakbang palang ang nagagawa nya palayo sa akin ay bigla syang bumalik
at hinalikan nanaman ako.

Damn. When will I ever get tired of kissing this woman?

"Forgot my change" she smilingly said after giving me another breath taking kiss.

_________________________________________________

Guys, sorry sa late update. Nagkaroon pa kasi ako ng problema sa internet kaya di
ko naipost agad. Anyway, salamat sa mga nakiramay sa sakit ko. hahaha. okay na
me :)

Steph's POV

Simula nang malaman kong babalik na kami sa Pilipinas, hindi na magkasya ang ngiti
sa mukha ko. Miss na miss ko na si kuya. Pero sa isang banda, nalulungkot din ako
na iiwan ko sila Tyler at Melissa. Kahit kasi sandali lang kami nagkasama-sama,
naging malapit na sila sa akin. At napakadami nilang naitulong sa amin ni Justin.

Nangako naman ako na dadalawin namin sila kapag nagkaroon kami ng pagkakataon. At
isa pa, hindi ko din kayang hindi bumisita sa New York. It's my second home.

Ilang oras nalang at maglalanding na kami sa Pinas. Tulog na tulog nga itong si
Justin sa tabi ko. Kaya naman hindi ko na pinalampas ang pagkakataon. Ngayon ko
nalang ulit kasi sya mapapanood na natutulog. Kadalasan kasi, nauuna akong
makatulog.

Dahan-dahan kong inalis ang shades nya para makita ko ang pagpikit ng kanyang mga
mata. Para akong bata na sobrang excited at the same time ay natatakot na baka
magising sya. Medyo umangat pa ako ng kaunti para makuha ang tamang angle habang
sinisilip-silip ko ang mata nya.

Para kong timang na mag-isang tumatawa dito sa kinauupuan ko.

Haaayyy.. Ang gwapo talaga ng asawa ko. Sabi ko sa isip ko habang parang
nangangarap na nakatitig sa maganda nyang mukha.

"Gusto mo bang pati ang pagtitig sa akin ay pabayaran ko na din?" nagulat ako ng
bigla syang magsalita habang nakapikit pa din.

Anu ba yan. Nahuli pa ako.

Pero syempre, hindi naman ako magpapatalo. "Gusto mo bang ngayon ko na bayaran?"
mapang-akit na sabi ko dahilan para mapadilat sya ng todo.

Then he gave he's famous devilish I-so-own-you smile. "Pwede din" at dali-daling
inilapit ang mukha nya sa akin para halikan ako.

Pero agad ko namang inilayo ang mukha ko. "Excited much?" I said then laugh at him.
Nasa eroplano kaya kami. "Maybe later" dagdag ko pagkatapos ay sinuot ko ang shades
nya at nagkunwaring natutulog.

Kahit nakapikit na ako. Alam kong nakapout nanaman ang lips nya dahil hindi sya
napagbigyan. Minsan talaga, para syang bata eh.

Naging maayos naman ang byahe namin kahit matagal. Pagdating namin sa airport, may
sumalubong sa aming isang lalaki na nagbigay ng sasakyan. Actually, the guy looks
familiar, parang isa sya sa mga nagtatrabaho sa kumpanya namin.

Then reality hits me. Oo nga pala, isa na sa may-ari nun si Justin. Pero kelan nya
naayos lahat ng ito?

Habang nagmamaneho si Justin ay hindi maalis ang tingin ko sa paligid. It's just
been a few weeks but I've missed this place. This country.
Napakunot nalang ang noo ko ng pumasok kami sa isang private subdivision at huminto
sa tapat ng isang malaking bahay. I mean, mansyon. It's a modern type brown and
cream house with a large garden and garage.

Tumingin ako kay Justin pero nginitian nya lang ako. Agad naman syang lumabas at
binuksan ang pintuan ko. Tinitigan naming dalawa ang bahay.

"We can't be king and queen without a castle" he said as he put his hands around my
waist. "You like it?" he asked.

"Kelan mo 'to binili?" ang weird lang kasi lagi kaming magkasama pero hindi nya
nababanggit na bumili sya ng bahay. All this time, I thought we are going to live
at my condo.

"Last week. It's fully furnished." You never fail to surprise me Madrigal. "Tara"
sabi nya pagkatapos ay hinawakan ang kamay ko.

He put his fingers in between mine and I can't help but smile.

Holding hands was never his thing.

Namangha ako sa itsura ng bahay. Glass wall ang isang side ng living room kung saan
makikita mo ang infinity pool together with a stunning garden set and swing. While
the dining area is very elegant especially the chandelier that hangs above the six-
seated table.

Kapansin-pansin din ang mga cabinets at divider all over the place. It's artificial
woods but still looks extravagant because of the glass figurines in it. Pati ang
kitchen ay kumpleto sa gamit. The motif is black and silver but it has a touch of
femininity because of some pink utensils that we're scattered around the counters.

Meron ding gym, media room at mini office sa bahay. Pero hindi rin mawawala syempre
ang mga guests room na may kanya-kanyang bathroom at animo'y bagong kwarto na pwede
kang tumira.

Hindi magkamaliw ang mata ko sa pagtingin sa buong paligid habang inililibot ako ni
Justin. It really is a castle.

My castle.

Our castle.

"This is my favorite part" he said when we reached the master's bedroom. Parang
kasya na ang isa pang bahay sa loob nito. Pero ang highlight ng kwarto ay yung bed.
It's too big and the headboard is built-in the wall.

"Did you pick the bed?" tanong ko sa kanya.

"Ahhmmm. No. The interior designer did. He just sent me the photos. Bakit? Hindi mo
ba gusto?" sunod-sunod na tanong nya.

"No, I love it. It's just that... I think it's kinda big. It's like a wrestling
cage" I said trying to describe to him what I think about it.
"A wrestling cage?" parang napaisip sya sa description ko. Then suddenly, he shift
his mood . "Maybe he knows we ramble when we have sex" then he laughs at his own
joke.

Napanganga nalang ako sa kanya.

Agad naman akong tumalon sa kama at inenjoy ang lambot nito. Noon ko lang
naramdaman ang pagod ko. Napangiti naman si Justin nang makita nya ang kasiyahan
ko. "So, you like it?" tanong ulit nya.

"I love it" I said then gave him my most precious smile as I hug the pillows.

"You better get our luggage in the car" Utos ko naman sa kanya habang nakatayo sya
sa harap ng kamang kinahihigaan ko.

"How about some help?" sabi naman nya. Alam kong sobrang dami nun. Gamit ko palang,
apat na maleta na. Paano pa yung kanya?

"Well, pwede naman talaga kitang tulungan. Kaso lang iniisip ko, kapag tinulungan
kita, syempre hindi na kita babayarin diba?" mapanuksong sabi ko. "Okay sige,
tutulungan na kita" dagdag ko habang patayo mula sa pagkakahiga.

"Wait! No!" pigil naman nya sa akin at pilit akong pinababalik sa pagkakahiga.
"Kayang-kaya ko naman talaga yun. Kung gusto mo nga ipagtitimpla pa kita ng iced
tea" alok naman nya.
Napapangiti nalang ako sa likod ng utak ko.

"Oh, I prefer orange juice" dagdag na pang-aasar ko sa kanya. Napailing-iling sya

dahil alam nyang panalo nanaman ako. I know.

Pero nagulat ako nang bigla syang tumalon sa kama at pumatong sa akin. Napatili ako
sa ginawa nya pero hindi nya yun ininda. Agad nya akong hinalikan.

Gaya nang dati, parang hayok na hayok sya sa mga labi ko. Walang kahit isang
segundo syang pinapalampas. Pero nang maramdaman kong nag-uumpisa nang maglakbay
ang kamay nya sa katawan ko ay pilit ko syang itinulak.

"Luggage Madrigal!" natatawang sabi ko habang nakadagan pa din sya sa akin at pilit
akong hinahalikan.

Biglan naman syang nalungkot at nagpout nanaman ng lips nya ng ilayo ko ang labi
ko. Bakit ba kasi ang cute cute nya kapag nakaganyan sya? Kaya naman binigyan ko
sya ng mabilis na halik habang nakapout ang lips nya. "Luggage" sabi ko ulit. "And
orange juice" natatawang sabi ko.

Sa kabila ng pang-aasar ko ay nagawa pa nyang pisilin ang ilong ko at sinabing,

"Mamaya, white juice ang ibibigay ko sa'yo" then he grinned at me.

Noong una ay hindi ko pa ma gets ang sinasabi nya. Pero sa tingin palang nya,
nalaman ko na agad. "Pervert!" sigaw ko habang pilit syang inaalis sa pagkakadagan
sa akin.
"Oh, you haven't seen the most perverted side, wife" he seductively said. Iba
talaga ang epekto sa akin kapag tinatawag nya akong wife. Parang may kuryenteng
biglang dumaloy sa katawan ko.

At nadagdagan pa ang kuryenteng iyon nang bigla nyang haplosin ang legs ko dahan-
dahan papunta sa pagkababae ko. Napasinghap ako ng mahawakan nya ang maselang parte
na iyon. Kung kanina ay ako pa ang umaayaw, ngayon naman ay parang ayaw ko na syang
paalisin sa tabi ko.

"You better get some rest, because later you won't be getting any" sabi nya
pagkatapos ay hinalikan ako sa pisngi at tumayo sa kama para kunin ang gamit namin
sa sasakyan.

Even though I want him now, I'm really tired. Kaya naman sinunod ko nalang sya at
nagpahinga sa bago naming kaharian.

Alas dos na ng madaling araw pero hindi pa din ako makatulog. Naiba na kasi yung
body clock ko. Maingat kong tinanggal ang pagkakayakap sa akin ni Justin at
mahinahong bumangon sa kama para hindi sya magising. Kinuha ko yung shirt nya sa
sahig at isinuot iyon. Gosh, I really love the smell of his shirt.

Lumabas ako sa kwarto at nag-isip ng magagawa. Then I saw a DVD of my-oh-so-

favorite movie. Cover palang, napangiti na agad ako. Kahit medyo madilim ay
naglakas loob akong pumunta sa media room at isinalang ang movie. I took a pillow
and a blanket from the nearest guest room and lie on the couch.
Pero ilang minuto pa, habang naiiyak ako sa kilig kay Landon ay biglang may pumasok
sa kwarto. Nginitian ko naman sya agad kahit na pupungay-pungay pa ang kanyang mga
mata na halatadong naputol sa pagtulog. His wearing nothing but his boxer shorts
and still has that after-fucked hair. Well, its suit him.

Lumapit sya sa akin habang pinupunasan ang kanyang mga mata. "You can't sleep?"
tanong nya habang naghihikab.

Umiling lang ako habang nagtatago sa blanket na para bang kasalanan ko kung bakit
sya nagising. "I'll just finish this, you can go back to sleep" sabi ko naman
habang hinihimas ang likod nya.

"It's okay, I'll watch with you." Sabi nya pagkatapos ay tumabi sa akin at pumasok
sa loob ng blanket.

"But you don't like romantic movies" tutol ko naman. Lagi kaya syang nagrereklamo
kapag nanonood ako ng chick flick, lalong lalo na itong a walk to remember. Sabi
nya, isang daang beses ko na daw tong napanood, hindi pa daw ba ako nagsasawa.

"I'd rather watch this for the nth time as long as I get to sit next to you on this
couch than to sleep alone in our wrestling cage" he smilingly said.

How can he possibly make corny lines into cheesy ones?

"You won't be needing this" sabi nya pagkatapos ay itinapon kung saan ang unan na
kanina'y hinihigaan ko. He put his arms around me and let me lie on his chest. He
really likes being my pillow.
I like it when we cuddle like this. Pakiramdam ko wala kaming problema. Mabuti
nalang at naging komportable na ulit sa akin si Justin. Pero alam ko na sa likod ng
utak nya, minsan ay naiisip pa din nya ang mga pangyayaring iyon. Kaya naman pilit
kong pinaparamdam sa kanya na tapos na yon.

Ito na kami ngayon.

At masaya ako.

"Oh this is a perfect view" nagulat ako ng magsalita si Justin. Ngayon lang sya
nagcomment sa movie na 'to. Andito na kami sa scene kung saan ipinapakita yung
lake.

"Yeah" sabi ko naman sabay tingin sa kanya.

Pero biglang kumunot ang noo ko ng makita ko na hindi naman pala sya sa screen
nakatingin. Sa cleavage ko.

Nangiti naman sya ng mahuli ko sya. Kaya agad kong tinakpan ang dibdib ko gamit ang
aking mga kamay. At yung ngiti nya ay napalitan ng tawa. Haynako, Madrigal.

Isiniksik ko nalang ng mabuti ang sarili ko sa katawan nya habang nakatakip pa din
ang mga kamay ko sa dibdib ko. Pinilit kong itago sa kanya kung anu man ang kanina
pa nyang pinagmamasdan. Wala naman syang ginawa kung hindi ang halikan ang buhok ko
at tumawa.
Para daw kasi akong bata na naagawan ng laruan. Laruan ba yung dibdib ko?!

It took 40 minutes before the movie ended.

I'll always remember

it was late afternoon
It lasted forever
But ended so soon

You were all by yourself

Staring up at a dark gray sky
I was changed

I took a deep sigh as I hear this familiar song.

Pagkatapos ay tumingin ako kay Justin. He's already fast asleep. "Hindi ka naman
nanood" bulong ko sa kanya pagkatapos ay niyakap ko sya and immediately dreamed
about him.

Pangalawang araw pa lang namin dito sa Pinas pero nagpag-alaman ko na maliban sa 40

million pesos na ibinigay nya para mabayaran namin ang kontrata sa mga Singaporeans
ay binili nya din pala lahat ng shares ng kumpanya namin para maisalba ito.

Pero syempre, mula sa Sandoval Corporation naging Madrigal Corporation na ito.

Hindi naman importante sa akin ang pangalan. Ang gusto ko lang, mailigtas ang
pinaghirapan ng mga magulang ko, at hindi naman ako binigo ni Justin tungkol dun.
Medyo nakakapanibago lang dahil noong minsan na sumama ako sa kanya sa opisina ay
ibang-iba ang ayos nya. Kagalang-galang na nakatuxedo at binabati ng lahat ng
empleyado. Sya na din kasi ang nagpapatakbo nito.

Pero syempre, hindi nawawala ang pagkabossy nya. Mataray masyado.

"Kuya!" sigaw ko nang makita ko si kuya. Andito ako ngayon sa condo nya habang si
Justin ay busy sa opisina. Nagyakap kami ng matagal at binuhat nya pa ako dahil sa
sobrang tuwa nya.

"Kamusta ka na?" tanong naman nya. Namiss ko yung ngiti nya.

"Okay lang. Masaya naman sa New York. I made new friends" I told him. Batid ko pa
din sa mukha ni kuya ang pagkalungkot dahil sa naging desisyon ko.

Pero ipinaliwanag ko sa kanya ng mabuti na ginusto ko ito. Mali lang siguro ang
paraan pero ganun din naman ang kahahantungan. Hindi naman ako nagsisisi na naging
asawa ko sya.

Dahil mahal ko sya. Period.

Sobrang tagal din naming nagkwentuhan ni kuya. Sinabi nya sa akin na meron syang
bagong business na binuksan at nagiging maayos naman daw ang panimula nito. Dahil
nagbigay na si Justin ng pambayad sa Singaporeans, hindi naman nagalaw ang savings
namin ni kuya. Pero yung mga properties namin, lalo na yung bahay, hindi na namin
nahabol dahil naibenta na sa iba. Pero okay lang daw yun sabi ni kuya, at least,
magkasama pa din kaming dalawa.
"Ahhmmm.. Kuya" malungkot na sabi ko na tila bumasag sa kanina'y masaya naming
kwentuhan. "Kamusta pala si Nate?"

Halata kong nagbago din ang expression ng mukha ni kuya ng tanungin ko sya.
"Sasabihin ko ba yung totoo o yung gusto mong marinig?" tanong naman nya.

Hindi ako nakasagot sa kanya. Alam kong sa tono palang ng boses nya ay may mali na.
Hindi ko mapigilan na hindi mag-alala. "He's devastated." sabi nya

"Ever since you left, he's been drinking to death. He even got into a fight last
night. Kinailangan ko pa syang pyansahan sa kulungan" nagulat ako sa sinabi ni
kuya.

Sa tana ng buhay ko, hindi ko pa nakitang nakipagsuntukan si Nate. Lalong lalo na

ang makulong. Sinabi pa sa akin ni kuya ang ibang mga nangyari. Habang binabanggit
nya ang mga bagay na ito, wala ibang pumapasok sa isip ko kung hindi ang..

Kasalanan mo to, Steph.

I've decided to see Nate that day. Gusto kong malaman kung anung kalagayan nya.
Hindi kaya ng konsensya kong hindi sya kausapin at itago sa kanya ang pagdating ko
dito sa Pinas. Una ko syang pinuntahan sa bahay nya pero wala sya dun. Hinanap ko
din sya sa mga lugar na madalas naming puntahan pero wala pa din.

Last destination ko na ang favorite bar nya. Tanghali pa lang kaya alam kong sarado
pa yung bar pero nagbakasakali pa din ako.
At hindi nga ako nagkamali.

Andun sya.

Kumakabog ang dibdib ko habang papasok ako sa loob ng bar. Hindi ko alam kung anung
dapat kong maramdaman. Pero parang dumilim ang paligid nang makita kong
nakahandusay sya sa isang table at parang nakatulog sa sobrang pagkalasing. Kilala
na namin ang may-ari ng bar na yun kaya siguro pinatuloy si Nate hanggang ganitong
oras.

Lumapit pa ako sa kanya hanggang sa tuluyan ko nang makita ang kanyang mukha. Para
akong jelly ace na biglang nanlambot sa nakita ko.

Sobrang pale ng mukha nya at mahaba na din ang balbas at bigote nya na para bang
hindi na sya nag-aahit ng ilang linggo. He's also wearing a shirt that looks like
he's been wearing for three days already. Hindi ko maiwasang hindi magalit sa
sarili ko sa nangyayari.

Ilang sandali pa ay parang naalimpungatan sya at napatingin sa direksyon ko. Hindi

ko alam kung paano ang mag react at kung anu ang sasabihin ko kaya para akong
istatwa na nakatayo lang sa harapan nya.

Tinitigan nya ako ng mabuti na para bang sinusigurado nya kung ako ba talaga iyon.
Pagkatapos tumingin sa mukha ko ay nabaling ang mga mata nya sa kamay ko.

He looked at my wedding ring.

Agad ko naman tinakpan iyon ng isa ko pang kamay. Then he chuckled when I did that.
"Anung ginagawa mo dito?" sabi nya pagkatapos ay pagewang-gewang na tumayo mula sa
pagkakahiga.

Pinilit ko syang alalayan pero hinawi nya lang ako.

"Nate, please, let's talk." Sabi ko habang pinapanood syang magsalin ng alak sa
baso nya.

"S-sure! What do you want to talk about?" sabi nya at halata ko pa din ang
pagkalasing sa boses nya.

Nadudurog ang puso ko sa nakikita ko. "Nate, tama na yan. Lasing na lasing ka na."
sabi ko naman habang pilit kong kinukuha ang baso sa kanya.

Nakipag-agawan naman sya sa akin hanggang sa dumulas ang baso at mabasag ito.
Napaigtad ako sa lakas ng impact nito sa sahig. Napatingin ako kay Nate at halata
kong nagalit sya sa nangyari.

"Pwede ba! Stop acting as if you care!" sa buong pagsasama namin, ngayon nya lang
ako sinigawan ng ganito.

Nanginginig ang buong katawan ko sa nangyayari. "N-Nate" yun na lang ang tanging
nasabi ko dahil sa magkahalong takot at galit ko sa sarili.
"Bakit ba bumalik ka pa dito?!" pasigaw na sabi nanaman nya.

Ayoko sanang umiyak pero hindi ko mapigilan. "Alam kong galit ka sa akin, pero sana
maintindihan mo na.. kinailangan kong gawin yun, para kay kuya." Nakayukong sabi ko
sa kanya.

"Kinailangan?!" sumbat nya. "Steph, kuya Matt is like a real brother to me. Sa
tingin mo ba hahayaan ko syang makulong? Hindi ba't sinabi ko sa'yo, hintayin mo
ako dahil gagawa ako ng paraan!" dagdag nya.

"Alam ko naman yun Nate. Pero ayoko lang nang mahirapan ka" ayokong mawala din
lahat ng pinaghirapan nya dahil lang gusto nyang iligtas si kuya. Yung kumpanya
nalang nya ang meron sya, pati pa ba yun ay kukuhanin ko din?

"Bakit?! Sa tingin mo ba hindi ako nahihirapan ngayon?!" nagumpisang tumulo ang

luha ko habang nangggagalaiti sya sa galit. "At hindi lang ako nahihirapan, Steph.
Nasasaktan ako." Kasabay nang salitang ito ang pagtulo din ng luha nya.

Madaming beses ng lumuha sa harap ko si Nate. Pero parang pinakamasakit ang isang
ito. Dahil alam kong ako ang dahilan kung bakit sya nahihirapan. Kung bakit sya
nasasaktan.

"Pero alam mo kung anung pinakamasakit sa lahat?" tanong nya pagkatapos ay lumapit
sa akin.

Ayoko syang tingnan pero hinintay nya akong tumingin sa kanya bago ituloy ang
sasabihin. Kitang-kita ko sa mga mata nya ang hinagpis. "Yung habang nakaluhod ako
sa harap ng mga kaibigan ko para manghiram ng pera, andun ka sa New York at
nagpapakasal sa iba."
Parang bumagsak ang langit sa likod ko. Walang kasinungalian sa mga sinabi nya,
pawang katotohanan ang mga ito. Pero ang sakit marinig kapag sa kanya nanggaling.

"Pinagmukha mo kong tanga!" Dagdag nya. Pakiramdam ko napakasama kong tao.

"Minsan lang ako nagkamali, Steph. Pero bakit parang habangbuhay ko nang
pagsisisihan yun?" sabi nya. Ang kaninang galit na mukha nya at naging sobrang
nakakaawa. "I was just asking for a second chance, Steph. One last chance. Pero
bakit hindi mo maibigay sa akin yun?"

Hindi ko na alam kung anung dapat kong gawin sa mga oras na yun. Hindi ko na alam
kung anung tama sa mali. Kung anung dapat sa hindi. Masaya nga ako kay Justin
ngayon, pero hindi ako tuluyang magiging masaya hangga't alam kong nasasaktan ko
sya.

Habang nakikita ko syang ganito sa harapan ko, ngayon ko lang naisip, bakit nga ba
hindi? Bakit hindi ko sya binigyan ng isa pang pagkakataon?

Is it because I was afraid to get hurt again? Or is it because I met Justin?

Habang patuloy ako sa pagiyak sa harapan nya ay bigla syang tumalikod at aktong
aalis sa lugar na iyon. "Nate.." tawag ko sa kanya. Huminto naman sya at tumingin
sa akin.

Tinawag ko sya pero hindi ko alam kung anung sasabihin ko. Ano pa bang pwede kong
sabihin na makapagpapagaan ng loob nya?
"I-I'm sorry if I'm hurting you" yan nalang ang tanging lumabas sa bibig ko kahit
alam kong walang epekto ang mga salitang ito.

"No, Steph. You're not sorry. Because you chose this." sabi nya ng may halong
paninisi. "You chose to abandon me" then he walked away and left me crying alone in
that bar.

Napatalungko na lang ako sa sahig at napatingin sa labas pagkatapos nun.

Justin's POV

Sobrang saya ko ngayong araw na ito dahil kahit papano ay naibabalik na namin ni
Steph yung dating kami. Nagpapasalamat din ako kay Tyler dahil kahit sobrang gago
ko nung mga panahong andun kami sa New York, hindi sya sumuko sa akin.

Tanghali pa lang pero nagdesisyon na akong umalis ng opisina. Meron kasi akong
importanteng pupuntahan kaya naman excited ako. Pinaubaya ko na muna sa mga
empleyado ang mga natambak na trabaho at sinabi kong babalikan ko nalang bukas.

Pero habang nagmamaneho ako ay napahinto ako sa isang bar dahil nakita kong
nakapark doon ang sasakyan ni Steph. Agad naman akong nagtaka kung anung ginagawa
nya doon. Bababa sana ako para makita pero natigilan ako nang makita ko sya habang
inaalalayan ang isang lalaking napakadungis.
Inilapit ko pa ng mabuti ang sasakyan para makita ko sila. At noong mga panahong
iyon ay kung anu-anu na ang pumapasok sa isip ko.

Pero parang nag-init ang ulo ko at biglang kumulo ang dugo ko nang maaninag ko kung
sino ang lalaking kasama ni Steph. Kusang umikom ang mga palad ko na para bang
gusto kong manuntok ng kung sino habang pinapanood ko sila. Pilit kong pinapakalma
ang sarili ko pero hindi ko magawa.

Kaya naman sa sobrang galit ko ay mabilis kong pinatakbo ang sasakyan palayo sa
lugar na yun dahil alam kong kapag nagtagal pa ako kahit isang minuto ay baka
mabasag ko ang mukha ng lalaking iyon.

Alas syete na ng gabi pero wala pa din si Steph sa bahay. Hinintay ko sya sa living
room at pinilit kong pawalain ang galit ko. Ayoko syang masigawan o makipag-away sa
kanya. Sana lang makaya ko dahil sa tuwing naaalala ko yung nakita ko kanina, gusto
ko nang bumili ng ticket pabalik ng New York.

8:00 pm na ng dumating si Steph.

"Hi" bati nya sa akin sabay halik sa pisngi ko.

"How was your day?" I casually asked.

"It's okay" sabi naman nya habang ibinababa ang bag nya sa may sofa. She seems so
tired.

"Are you tired?"

"Yeah" sagot nya habang hinihimas ang batok nya.

"Have you eaten?"

"Yeah." iisa lang ba ang alam nyang sagot?

Tumango naman ako pagkasagot nya at pinilit na hindi magalit. "What did you do
after you left my office?" tanong ko ulit, prentending as if I'm just a curious
husband.

"I went to see my brother" mabilis na sabi nya. Hindi ko maintindihan kung bakit
napakaikli ng mga sagot nya. Ni hindi man lang sya nagbabalik ng tanong. Ako kaya?
Kamusta kaya ang araw ko?

Steph's POV
Pagod na pagod akong umuwi ng bahay. Dumaan ulit ako kay kuya matapos naming mag-
usap ni Nate. Pinawala ko muna ang sama ng loob ko at hinayaan kong maging okay ang
mga mata ko.

Pero pag-uwi ko sa bahay, parang pulis si Justin na tanong ng tanong tungkol sa mga
nangyari sa akin ngayong araw.

"Saan mo pinuntahan ang kuya mo?" tanong nanaman nya.

"Sa condo." Sagot ko. Gulong-gulo nanaman ang isip ko tungkol sa kalagayan ni Nate.
I turned him into a miserable man.

"Eh si Nate, nagkita na ba kayo?" so, yun naman pala ang ending sa lahat ng
pagtatanong nya. Sana dineretso nya nalang ako.

"Tinatanong mo ba yan dahil gusto mong malaman o dahil gusto mong makita kung
magsisinungaling ako sa'yo?" halatang nagulat sya sa sagot ko.

"I know you saw me talking to Nate this afternoon. Anung ginagawa mo dun? Sinundan
mo ba ako? Bakit? Wala ka bang tiwala sa akin?" Sunod-sunod na tanong ko. Hindi ko
intensyong makipag-away sa kanya, pero sa naii-stress na nga ako sa nangyayari kay
Nate, dadagdagan pa ba nya?

Hindi sya agad nakasagot sa tanong ko. Siguro dahil alam nyang totoo.

"Sa susunod, wag ka nang magtatanong kung alam mo naman na yung sagot" sabi ko sa
kanya. Nakakainis na wala syang tiwala sa akin. Anung bang akala nya, pagtataksilan
ko sya?

Pagkatapos ay umalis na ako sa sala. Pero napahinto ako nang magsalita sya. "Simula
ngayon, ayoko nang makikipagkita ka sa lalaking yun" kung kanina ay napakalumanay
ng pagtatanong nya, ngayon ay biglang naging parang boss ang dating nya.

Humarap ako ulit sa kanya at nakita ko kung gaano kaseryoso ang mukha nya. Pero
hindi ko pwedeng gawin yun. Ako ang sumira kay Nate, ako din ang dapat umayos.

"Nate is my friend." Sabi ko.

"I don't care who he is in your life" sumbat naman nya. "Kapag sinabi kong hindi ka
na makikipagkita sa kanya.. hindi ka na makikipagkita sa kanya." Utos nya.

Mas lalo akong nainis sa tono ng boses nya. "You don't get to tell me what to do,
Justin" sagot ko sa kanya. "Because just in case you forgot, I am your WIFE... and
not one of your employees" then I rolled my eyes on him and immediately went to our
bedroom.

Alam kong nagagalit sya kay Nate. Pero anu pa bang pwedeng gawin ni Nate ngayong
mag-asawa na kami? Hindi ba nya pwedeng inintidihin na nahihirapan din yung tao sa
ginawa namin sa kanya?

Alauna na ng madaling araw pero ramdam na ramdam ko ang paggalaw ni Justin sa kama.
Magkatalikod kami at nasa magkabilang dulo ng bed. Yung tipong pwede pang humiga
ang isang tao sa gitna namin. Ganun kami kalayo sa isa't isa.

Ilang minuto pa ay sinilip ko ang side nya. Kanina pa kasi sya paiba-iba ng pwesto
na para bang hindi mapakali. Hindi siguro sya makatulog.

Ang hirap naman kasi talagang matulog na alam naming magkaaway kaming dalawa. "You
can hug me if you can't sleep" ngayon nalang ulit ako nagsalita matapos ang away
namin kanina.

Alam naman kasi naming dalawa na mabilis syang nakakatulog kapag kayakap nya ako.
And that simple habit of him makes me smile all the time.

"I'm fine" matigas na sabi nya pagkatapos ay itinakip ang unan sa ulo nya.

Fine. If that's what you want, Madrigal.

Then I turned my back on him and went to sleep.

Steph's POV

Pagkagising ko ngayong umaga, wala na si Justin sa tabi ko. It's already 8:10 in
the morning. He must've preparing for work.

Naabutan ko syang nagcocoffee sa may garden area. Alam kong galit pa din sya sa
akin. At galit pa din ako sa kanya. Pero sa isang banda, naiintindihan ko naman ang
point nya.
I should've told him I'm going to see Nate yesterday.

Lumapit ako sa lugar kung nasaan sya. Napatingin naman sya sa akin pero hindi sya
nagsalita. Bagkus ay ipinagpatuloy nya ang pagbabasa ng dyaryo.

Napansin ko namang napakalalim ng eyebags nya. Ang taas pa kasi ng pride kagabi,
ayan tuloy.

Umupo ako sa harap nya pero hindi rin ako nagsalita. Tiningnan ko lang sya at
hinintay na pansinin ulit ako. Pero hindi yun nangyari. Matapos ang tatlong minuto
ay tumayo sya at itiniklop ang dyaryo. Then he took a last sip on his coffee before
leaving me alone in the garden.

Napasimangot na lang ako.

Pero hindi ako sumuko. Sinundan ko sya hanggang sa makarating kami sa tapat ng
kotse nya. Alam kong alam nyang sinusundan ko sya pero umarte sya na parang wala
ako dun. Invisible na ba ako ngayon?

Sa sandaling panahon na sinusundan ko sya habang paikot-ikot sa bahay ay hindi

nagbabago ang expression nya. Sobrang seryoso nito. Parang magpapapicture lang sa
passport.

Papasok na sana sya sa kotse pero hindi ko na natiis na hindi magsalita, "Can I at
least have a goodbye kiss?" noon lang sya ulit tumingin sa akin. Yes, hindi ako
invisible.
Mabilis naman syang lumapit sa akin pero sa pisngi lang ako hinalikan. Pagkatapos
nun ay mabilis nyang pinatakbo ang sasakyan at hindi man lang bumusina para
magpaalam.

Ang hirap namang suyuin ni Madrigal.

Nagdesisyon akong pumasok sa office ngayong araw na ito. Kung may babalikan pa
akong trabaho. Nag-AWOL (Absence without leave) kasi ako. Hindi ko ipinaalam kahit
kanino ang pagpapakasal ko dahil ayokong malaman ni Nate.

Dumiretso ako agad sa office ni Ma'am Elaine para mag-explain sa kanya. Okay lang
naman kahit hindi na nya ako ulit tanggapin, gusto ko lang talagang humingi ng
paumanhin.

"Ma'am" sabi ko pagkatapos kumatok sa pintuan ng office nya. Halata ko naman ang
pagkagulat nya pero sumenyas sya na pumasok ako.

I smiled at her then sat down at the chair in front of the table. "Ma'am, alam ko
pong huli na para dito pero gusto ko pong mag sorry kung hindi ako nakapagpaalam na
mawawala ako ng ilang linggo."

Hindi sya nagsalita. Hinintay nya lang na matapos ko ang sasabihin ko.
"Matatanggap ko po kung hindi nyo na ako pababalikin sa trabaho" nahihiyang sabi ko
ulit.

Dinig na dinig ko naman ang pagbubuntong-hininga nya. Yumuko ako at pumikit para
hindi ko masyadong ma-absorb ang magiging sermon nya. "You're fired" seryosong sabi
nya.

Napadilat naman ako at tumango nalang. I totally deserve that.

"Okay po." Sabi ko nalang at tumayo na sa kinauupuan ko.

"But as much as I want to kick your ass out of this company, you're an asset here"
sabi nya na nagpahinto sa paglabas ko ng kwarto. Parang bigla namang tumalon ang
tenga ko sa narinig ko.

"So, you're hired again" sabi nya pagkatapos ay ipinagpatuloy ang pagpirma sa mga
dokumentong nasa lamesa na para bang walang nangyari.

Napangiti naman ako ng bongga at napa 'yes' pa sa isip ko. "Thank you Ma'am. You're
the best!" bola ko sa kanya pagkatapos ay kinindatan ko sya sabay turo sa posisyon
nya.

Nakangiti naman syang umiiling-iling sa akin. "Magtrabaho ka na nga!" pabirong sabi

naman nya.
Hinarap ko din ang team ko pagkatapos kong puntahan si ma'am Elaine. Humingi din
ako ng paumanhin sa kanila dahil hindi ako nakarating sa mismong araw ng
presentation. Mabuti nalang at naintindihan nila ang sitwasyon ko. Hindi ko naman
daw kasalanan na namatay ang mga magulang ko.

Nakakatuwa na kahit ilang linggo akong nawala ay walang pinagbago ang opisina at
ang mga officemates ko. Ganun pa din ang pakikitungo nila sa akin kahit matagal
akong nawala.

Matapos ang uwian ay nakaisip ako ng magandang plano para naman magkaayos na kami
ni Justin. Ayoko din naman kasi ng nag-aaway kami. Dumaan ako sa favorite nyang
restaurant at nag take-out ng sobrang daming pagkain.

Huminto din ako sa isang bakeshop para bumili ng favorite nyang chocolate caramel
cake. Pero napakulabi nalang ako ng abutan ako ng ulan sa loob ng bakery. Wala pa
naman akong payong at ang layo ng pinag park-an ko. Hinintay kong tumila ang ulan
pero parang wala itong pakisama sa akin. Mag aalas syete na, siguradong hinihintay
na ako ni Justin sa bahay.

Kaya naman kahit sobrang lakas ng ulan ay sinugod ko ito.

Nanginginig at basang-basa akong pumasok sa sasakyan.

Mabuti nalang at wala pa si Justin pag-uwi ko sa bahay. Hindi muna ako nagpalit ng
damit kahit na basang-basa na ako. Gusto ko kasing maayos na ang lahat pag-uwi ni
Justin. Inihain ko sa lamesa ang mga binili ko lalong-lalo na ang cake. Para pa
akong timang na mag-isang nakangiti dahil excited ako sa pwedeng mangyari.

Pagkatapos kong i-prepare ang lahat ay nagbihis muna ako. Nilalamig na din kasi ako
at nag-umpisa na akong ubuhin. Ang bilis kasing natuyo nung mga damit habang suot
ko.

Ako naman ngayon ang matyagang naghintay sa living room para sa pagdating ni
Justin. Pero ang tagal nyang dumating. 10:00 na, wala pa din.

Nagdesisyon ako na sa labas na maghintay para makita ko sya agad kapag dumating
sya. Kahit medyo malamig sa labas ay hindi ko yun ininda. Pero 11:30 na ay wala pa
din sya.

Hindi na ako mapakali kaya naman tinawagan ko na ang cellphone nya. Pero hindi ko
sya ma-contact. Asan na ba yun?!

Hindi ako magkamaliw sa pagtingin sa relo ko. Malapit ng mag-twelve. We're going to
miss it. I silently told myself.

Sinubukan ko ding tawagan ang opisina nila pero walang sumasagot. Nag-uumpisa na
akong sipunin at sumasakit na din ang likod ko dahil nakatalungko ako dito sa
harapan ng bahay. Ayoko sanang malungkot pero hindi ko maiwasan.

Siguro nakalimutan nya.

12:05 na ng magdesisyon akong pumasok sa bahay. Mas lalo akong nalungkot nang
makita ko yung mga inihanda ko sa lamesa. Napabuntong-hininga na lang ako at
sinindihan ko yung kandila na nakatusok sa cake.

"Happy Birthday, Steph" I told myself then blew the candle.

Ngayon lang ako nag-birthday nang mag-isa.

Justin's POV

Alas tres na ng hapon pero kahit isang tawag o text ay wala pa akong natatanggap
mula kay Steph. Para akong tanga na maghapong nakatitig sa cellphone ko at
naghihintay sa wala. Paulit-ulit din akong naghihikab habang nakatambak ang trabaho
sa harapan ko.

Isang oras lang ata ang tulog ko.

Alas singko na pero wala pa ding text. Nababadtrip na ako. "Anu ba Steph?! bakit
hindi ka tumatawag?!" para akong sira ulo na nagagalit sa cellphone ko. Dati rati
kasi, lagi nya akong kinakamusta kapag nasa opisina ako.

Ayoko namang ako ang unang tumawag. Sya ang may kasalanan, hindi ako. Kaya sa
sobrang inis ko ay pinatay ko na lang ang cellphone ko at inituon ang oras ko sa
pagtatrabaho.

Nagising ako ng mga bandang 2:00 am. Nakatulog kasi ako dito sa opisina dahil na
din sa sobrang pagod at puyat. Pagtingin ko sa labas ay nakapatay na ang mga ilaw
at ako na lang ang tao. Napakamot na lang ako ng ulo. Mabilis kong iniligpit ang
mga gamit ko dahil sigurado akong nag-aalala na si Steph.
Binuksan ko din ang cellphone ko at sakto namang may tumatawag na unknown number
dito. Sinong tatawag sa akin ng ganitong oras? "Hello?" sabi ko sa nasa kabilang
linya.

"Where are you?!" sigaw naman nung lalaki. It took a while before I recognized that
it was Steph's brother on the line.

"I'm in my office" sabi ko naman.

"In your office?! Do you even know what happened to Steph?!" parang nagising ang
kanina'y lalamya-lamya kong diwa ng marinig ko ang sinabi nya.

"Why? What happened to her?" pag-aalalang tanong ko sa kanya.

"You're wife is sick and we're in the hospital" galit na sabi ng kapatid nya.

Dali-dali akong nagpunta sa ospital na sinabi ng kuya ni Steph. I don't care if I

was beating the red light or what, basta gusto ko nang makapunta agad dun. Tumakbo
ako papunta sa front desk at kinausap ang nakaduty na nurse.

"Where's the room of Stephanie Sando-" ooppss. That didn't came out right.
"Stephanie Madrigal?"
"Room 302, sir" sabi naman nya.

Halos madapa na ako para lang mahabol ang elevator. Ni hindi ko na nga nagawang
pasalamatan yung nurse. Habang papalapit ako sa room nya ay sobra ang kabog sa
dibdib ko.

Hinihingal akong dumating sa tapat ng room nya. "What happened?" tanong ko sa kuya
nya na nasa labas ng kwarto. Matalas ang tingin nito sa akin at halata ko ang galit
nya.

"I should be asking you that" sagot nya naman.

Ngayon lang ako nahiya ng ganito. His right. I should be answering that. Pero hindi
ko na muna inintindi ang galit ng kapatid nya. Mas importante sa akin ang makita ko
si Steph. Pumasok ako sa kwarto nya at nakita ko ang doctor at si Nate na nag-
uusap.

Si Nate nanaman?!

"It's just a simple fever." Sabi ng doctor kay Nate. "Pwedeng pwede na syang
makalabas bukas. Just make sure to continue her medicine until tomorrow, Mr.
Madrigal" dagdag nya.

"I'm Mr. Madrigal" putol ko naman sa masinsinan na usapan nila.

Nagpalipat-lipat ang tingin ng doctor sa amin ni Nate. Halata kong naguluhan sya sa
nangyari. "Oh, sorry" then finally, he gave me the medicines. Pero kahit ginawa nya
yun ay hindi napuputol ang tinginan namin ni Nate. Dapat pala matagal ko nang
nilumpo ang isang 'to.

Napatigil naman kaming tatlo sa pagiging tahimik ng magising si Steph. "How are you
feeling?" tanong naman agad sa kanya ng doctor.

"Better, thanks" sagot naman ni Steph pagkatapos ay nginitian ang doctor.

"Well, you should take some more rest, Mrs. Madrigal" then he gave another smile to
Steph and left the room, leaving the three of us.

"Dapat daw kumain ka ng madaming prutas sabi ng doctor" sabi ni Nate pagkatapos ay
kumuha ng orange sa table at sinumulang balatan ito.

Pero agad ko naman kinuha sa kanya yung prutas. "I can take good care of my wife."
Maangas na sabi ko sa kanya. Ang kapal talaga ng mukha ng isang 'to na magpakita
dito.

"Really?" mayabang na tanong nya "Ni hindi mo nga alam na may sakit sya"

Nag-iinit nanaman ang dugo ko ngayon kahit sobrang lamig ng temperature dito sa
kwarto. "Don't start a fight here" napatigil kaming dalawa nang magsalita si Steph.

"Please" she added when she felt we didn't listen to her.

"Call me if you need anything" sabi naman ni Nate sa kanya at pagkatapos ay
tumingin sa akin ng masama. Kung dukutin ko kaya yung mata mo?

"Thank you" sabi ni Steph kay Nate bago tuluyang lumabas ng kwarto.

Pagkasara ng pinto ay nagkatinginan kami ni Steph. Lumapit ako sa kanya at umupo sa

upuan sa tabi ng kama. Nakayuko ako sa harapan nya dahil nahihiya ako sa nangyari.
"Sorry" mahinang sabi ko.

"Hmmmmm?" sabi naman nya.

"I said I'm sorry" sabi ko pero nakayuko pa din ako.

"What?"

Sa pagkakataong ito ay tumingin na ako sa kanya. "You heard me the first time" I
told her then she smiled at me. Thank God she smiled at me.

"Is the legendary Justin Madrigal of New York apologizing to me?" she sarcastically
asks.

Ngiti nalang ang isinagot ko sa kanya. Pagkatapos ay inihiga ko ang aking ulo sa
kanyang kamay na nakapatong sa kama. Inenjoy ko ang lambot ng kanyang kamay sa
mukha ko. Hmmmm.. I badly miss my wife.
"I want you to know that I didn't call him. Kuya did" sabi naman nya.

"The doctor thought he was your husband" malungkot na sabi ko.

Buntong-hininga naman ngayon ang sagot nya. Matagal tagal din kaming hindi
nagsalita matapos kong sabihin ang linyang iyon.

"I'm sorry if I didn't tell you that I was going to see him" sabi naman nya habang
hinahaplos ang buhok ko. At alam kong pinipilit nyang pagaanin ang loob ko.

"Galit ka pa ba sa akin?" tanong nya.

Iniangat ko naman ang ulo ko at umiling sa kanya. Galit ako kanina, pero ngayong
nakita ko na sya, okay na ako. Kinuha naman nya ang mukha ko at hinaplos ang pisngi
ko.

And in that moment, I know that we're okay.

Steph's POV
Mabuti naman at hindi na galit sa akin si Justin. Masaya din ako na kahit papano ay
pinuntahan ako ni Nate. Sana hindi na din sya galit sa akin, pero alam ko namang
hindi ganun kabilis yon. But this is a good start.

May mabuti din palang maidudulot ang pagkakasakit ko. Tahimik na nakinig sa akin si
Justin habang kinukwento ko sa kanya kung paano ako napunta sa ospital.

I-susurprise dapat kasi ako ni kuya sa bahay dahil birthday ko. Pero sya ang
nasurpirse nang makita nya akong nanginginig sa sofa dahil sa taas ng lagnat ko.
Hindi ko alam kung anung nangyari pero biglang naghina ang katawan ko nung mga oras
na yun. Gaya nga ng sabi ng doctor, dahil siguro sa sobrang pagod. Tapos nabasa pa
ako ng ulan.

Pansin ko pa din ang pagkalungkot ni Justin sa nangyari. Pero sinabi ko naman sa

kanya na okay lang yun. Hindi naman sya ang may kasalanan kung bakit ako andito
ngayon. Pagkatapos kong magkwento ay nagulat ako nang itapon ni Justin yung hawak
nyang orange.

"O, bakit mo tinapon yun?" tanong ko dahil buo pa naman yun at hindi naman yun
nahulog.

"Hinawakan ni Nate yun, madumi na yun" sabi naman nya na nagpatawa sa akin.
Masyadong competitive ah.

"Narinig mo ba yung sinabi ng doctor?" sabi nya habang nagbabalat ng bagong orange
sa lamesa. "You should take some more rest. Kaya dapat wag ka munang magtrabaho,
Mrs. Madrigal" sabi nya.

"Mrs. Madrigal?" oo nga pala. Mrs. Madrigal na ako ngayon. "I like the sound of
that" then I giggled.

"Me too" nakangiting sabi naman nya sa akin sabay abot ng prutas.

Pagkatapos nya akong panoorin na kainin ang mga binalatan nyang prutas ay may
ibinigay sya sa akin na paper bag. "Anu 'to?" tanong ko naman agad.

"Open it" he said.

When I opened it, I saw a black dress. But not just a simple black dress.

Sinuri kong mabuti yung damit na iyon. Hindi ako pwedeng magkamali. It's the same
dress that I've wore when we first saw each other in New York. It's my favorite
dress.

"I'm sorry if I ruined it" he smilingly said. Oo, sobrang lungkot ko noon nung
nasira nya yung damit ko.

Pero hanggang ngayon ay naguguluhan pa din ako. Nakanunot ang noo o at tila hindi
ko maintindihan ang nangyayari. "Papano ka nakakuha nito?" pre-ordered ang ganitong
klase ng damit at sa Paris lang 'to nabibili.

"Minamaliit mo naman ata ako masyado. I've got connections, Mrs. Madrigal"
pagmamalaki nya.
Sa sobrang ligaya ko ay inilapit ko sa pisngi ko yung damit at ninamam ko ang
lambot nito. Oh, I miss this dress. Kitang-kita ko ang ngiti nya habang pinapanood
ako sa ginagawa ko. "Meron pang isa" sabi nya.

Then he took a small rectangular black box out of his coat pocket. Binuksan nya ito
sa aking harapan at namangha ako sa kagandahan ng isang kwintas na nasa loob nito.

It's a white gold necklace with a heart pendant filled with small diamonds. Sa
likod naman nito ay nakaukit ang salitang 'Madrigal'. A heart with Madrigal in it?
kilig to the bones ako.

"Happy Birthday, wife" at yun talaga ang mas lalong nagpasaya sa akin.

"You remember?" tanong ko sa kanya habang nanlalaki ang mga mata ko.

"Of course. I only have two dates to remember in my life. It's not that hard." Sabi
naman nya

"Two dates?" ulit ko sa sinabi nya. Kung birthday ko yung isa, anu yung isa?
Birthday nya?

Parang nabasa nya ang nasa isip ko, "Your birthday and... our anniversary" he said.

Ang simple ng sinabi nya pero natunaw ako na parang ice cream. Kanina lang,
napakatapang ng asta noong andito si Nate pero ngayong ako ang kaharap nya ay para
syang maamong tupa.

Sweet Madrigal is back. Oh, my sweet Madrigal.

"Gusto kong malaman mo na, hindi kita sinundan nung nakita kitang nakikipag-usap
kay Nate. I was on my way to pick up the dress but then I saw your car outside the
bar." paliwanag nya.

Hindi ka naman pala sinundan Steph. Assuming ka masyado. Pagalit ko sa sarili ko.

Usually, two to three weeks ang kailangan para makuha yung mga imported na dress
from Paris. Ibig sabihin, matagal na nyang pinaghandaan ang birthday ko. Anu ba
yan, nagtampo-tampo pa naman ako kasi akala ko nakalimutan nya.

You never fail to surprise me, Madrigal. Gusto kong sumigaw sa sobrang tuwa at
kilig habang nakangiti syang nakatitig sa akin. I like it when he smiles like that.

Hindi ko na alam ang isasagot ko kaya naman hinalikan ko na lang sya. I gave him
the kiss that he deserves. "Thank you, Mr. Madrigal" pagkatapos ay nginitian nya
ako at isinuot sa akin ang kwintas.

"It's beautiful" I told him.

"Like you, Mrs. Madrigal." then he kisses me again and I felt butterflies on my
stomach. Kaya naman hindi ko na sya pinakawalan. Kanina ko pa sya gustong akinin.
Ipinalupot ko ang kamay ko sa leeg nya at hinatak sya papunta sa kama.
"Steph, we're in the hospital" tutol naman nya.

"So?" sabi ko. "It's my birthday and you need to make it up for not being able to
greet me at exactly 12:00" pagkatapos ay hinalikan ko ang leeg nya para hindi na
sya makatutol. I gave feather light kisses from his neck up to his jawline.

"S-Stephh." Ungol naman nya sa kaunting haplos ko sa kanyang katawan. Napapangiti

nalang ako habang hinahalikan ko sya. Wala ng kawala 'to.

Pagkatapos ay dahan-dahan kong inilalapit ang dulo ng dila ko sa dulo ng dila nya.
As if I was just trying to taste his saliva. Pero kapag susubukan nyang kunin ito
ay bigla ko namang ilalabas. Halata kong nanggigigil sya sa ginagawa kong
panunukso.

Kaya naman hindi nagtagal ay kinuha nya ang batok ko at pilit na ipinasok ang
kanyang dila. The next thing I know is that he's already sucking my tongue. Gusto
kong umungol pero hindi ko magawa dahil masyado nyang inaangkin ang bibig ko. Hindi
ko nagawang makipaglaban sa dila nya dahil kinukuha nya lahat ng pagkakataon. But I
like it when he's hot like this. Aayaw ayaw pa kasi nung una. Hindi ko mapigilan
ang init na ibinibigay nya sa akin sa simpleng paghalik. I'm beginning to lose my
sanity. Inumpisahan ko namang hubarin ang coat at tie nya. Pero pilit nyang
hinawakan ang kamay ko.

"Baka may makakita sa atin." Sabi nya ng magkaroon sya ng pagkakataon na huminga
pero patuloy pa din ang paghalik sa akin matapos yun. Yung totoo Madrigal? Ayaw mo
ba talaga?

I don't care if someone sees us. I want him now. I want my husband. "Then we have
to make this quick" then I push him more to the bed and make love to him that
night.
Oh, this is my best birthday ever.

________________________________________________

Hi guys! alam ko lagi kayong naiinip sa paghihintay. Kaya naman minabuti ko na mag
update ng halos magkasunod na chapter. Siguro nagsasawa na kayo dito sa sasabihin
ko, pero sasabihin ko pa din. MARAMING SALAMAT sa lahat ng supporta nyo.

Kung napapasaya po kayo ng story ko, gusto kong malaman nyo na napapasaya nyo din
ako. Lalo na kapag nakikita ko (nababasa ko) na masyado kayong affected sa mga
nangyayari. Minsan nga, paulit-ulit kong binabasa ang mga comments nyo dahil hindi
ako makapaniwala na aabot sa ganito ang SFLL. Yung tipong magagambala nila Steph at
Justin lalong lalo na ni Nate ang mga tahimik nyong buhay. Hanggang sa pagtulog ko
ay napapanaginipan ko ang mga sinasabi nyo. hehehe.

Alam ko pong excited kayo sa baby nila, pero chill lang muna. okay?

Again, thank you very much and happy reading :)

Steph's POV

Naiwan akong mag-isa dito sa bahay dahil ayaw akong papasukin ni Justin sa office.
Sabi naman nya, maghahalf-day lang daw sya sa opisina. Ang dami daw kasi nyang
naiwang trabaho dahil puyat na puyat sya nung isang gabi. So kasalanan ko?

Babalik naman daw sya agad. Pero naiinip na talaga ako. Wala man lang akong
makausap dito. Pumupunta lang kasi yung mga maids dito kapag walang tao para
maglinis. Ayaw kasi ni Justin ng madaming tao kapag andito kaming dalawa.

Kanina pa ako patingin-tingin sa orasan, 4:30 na. Since malapit naman na ang uwian,
nagdesisyon ako na sunduin ko nalang si Justin sa office nya.
Mabilis akong nagbihis at nag-drive papunta kay Justin. Hindi ko alam pero saglit
palang nawawalay ang asawa ko, namimiss ko na sya agad. Ang OA mo naman, Steph.
Sabi ko sa sarili ko habang nakatingin sa rearview mirror ng sasakyan.

Hindi nawawala ang ngiti sa mga labi ko habang papalapit ako sa opisina ni Justin.
Excited din kasi ako dahil ngayon nalang ulit ako makakapunta sa building na ito.
Pero sa pagkakataong ito, hindi na ako si Stephanie Sandoval.

Mrs. Justin Madrigal na ako.

Kilig na kilig naman ako habang iniisip ang mga bagay na ito.

Pero nawala ang napakasayang aura ko ng makita ko ang isang kagimbal-gimbal na

eksena malapit sa opisina ni Justin.

May dalawang babaeng nakatayo sa magkabilang side nya. Halata kong empleyado sila
dahil sa uniform na suot nila. Yung isa ay may inaabot na papeles kay Justin habang
pasimpleng hinahaplos ang balikat nya. Yung isa naman ay unti-unting nilalapit ang
dibdib nya sa braso ni Justin at kunwari'y nakikipagtawanan pa.

Ang kakapal ng mga mukha!

Napataas na lang ang kilay ko at napahawak ako sa bewang ng makita kong ibinaba
nung babae ang kamay nya mula sa balikat papunta sa dibdib ng asawa ko. Kung
makangiti pa akala mo kanyang-kanya yung hinahawakan nya. Ito naman isang babae na
'to, pilit na ikinikiskis ang dibdib nya sa braso ni Justin sabay hawi pa ng buhok
nya na animo'y nagpapacute sa asawa ko.

Ang lalandi!

Kumukulo na talaga ng dugo ko. Lalo na't itong si Justin ay parang walang pakialam
na pinagpepyestahan na sya ng dalawang mukhang hipon na 'to. Huminga ako ng malalim
at inipon lahat ng lakas ko.

Lumapit ako sa kanila. "Excuse me" masungit na sabi ko. "Hindi ba't oras ng trabaho
ngayon?"

Napatingin naman silang tatlo sa akin. "Ma'am Steph" sabi nung babaeng kanina pa
humahawak sa asawa ko. "May pinapapirmahan lang po kaming papeles kay Sir".

"Yang papeles ba talaga ang tinatrabaho nyo o ang asawa ko?" I made sure to have a
bitchy tone.

Bigla naman silang natigilang dalawa at lumayo ng kaunti kay Justin. Palipat-lipat
ang tingin ko sa kanilang tatlo. Batid ko ang hiya sa dalawang empleyado dahil
nakayuko sila pareho. Si Justin naman ay parang naguguluhan sa nangyayari.

"The next time that I see both of you touching my husband or even looking at him..
I'll make sure that you will see yourselves outside of this company." Then I smiled
at them.

"Or worse, outside of this country" parang nanigas naman ang dalawang babaeng nasa
harapan ko. Sigurado ako, hinihiling nila na sana, kainin na sila ng lupa ngayon.
"Is that clear?" then I gave them another sarcastic smile.

Mabilis naman silang tumangong dalawa. "Y-yyes, ma-am" nanginginig-nginig pa.

"Good." I told them. "Now, go back to work before I slap your dry-spotted-with-a-
cheap-foundation faces" then another bitchy smile.

Nataranta naman silang dalawa sa pagtakbo paalis sa kinalalagyan nila. Halos

madapa-dapa na nga sila para lang makalayo sa akin.

And that's how you do it.

"And for you." Galit na sabi ko kay Justin na nanlalaki ang mga mata na parang
walang kaalam-alam sa nangyayari. Kinuha ko ang kamay nya at walang pakundangang
kinaladkad sya papunta sa loob ng opisina.

I slammed the door after we got in.

Binitawan ko ang kamay nya. "Madrigal!" hindi ko na napigilan ang pagtaas ng boses
ko. "I don't care if you are the playboy of New York. Now that you're married to
me, you need to stick in that thick skull of yours that I don't want to see any
other woman touching you wherever they want!"
I was panting when I stop. "Why are you so mad?" naguguluhang tanong naman nya na
mas lalong kinainis ko.

Lumapit ako sa kanya para naman ma-absorb nang napakakitid nyang utak ang sasabihin
ko. I pointed my index finger on him. "Minsan ko lang 'to sasabihin kaya makinig
ka." Hanggang ngayon ay nag-uusok pa din ang ilong ko sag alit.

"Ayoko ng may kasalo. Lalong-lalo na SA'YO" I said without any hesistation.

"Naiintindihan mo?" tanong ko sa kanya pero hindi sya sumagot. Parang shock na
shock sya sa inaasal ko. "Naiintindihan mo?!" ulit ko at mas lalo kong nilakasan
ang boses ko. Nakakainis na nag mamaang-maangan sya sa nangyayari.

Hindi ko na sya hinintay pa na sumagot ulit sa tanong ko. Kung kanina ay nakangiti
akong pumasok sa building, ngayon naman ay hindi maipinta ang mukha ko sa paglabas
ko dito. Umuwi ako ng mag-isa at iniwan ko si Justin sa opisina.

Justin's POV

Pag-uwi ko sa bahay, kumakain na si Steph. Ngayon nya lang ako hindi hinintay mag
dinner ah. Tahimik akong pumasok at umupo sa tapat nya. Meron naman kasing
nakaprepare na plate para sa akin. Dumating ako pero parang baliwala lang sa kanya.
Ni hindi sya natinag sa ginagawa nya. Pilit ko syang sinilip pero hindi nya ako
tinitingnan.

"Ahem.." sabi ko pero wala pa din. Patuloy pa din sya sa pagkain at hindi ako
pinapansin. Halos magbuhol na yung kilay nya sa sobrang simangot.

"Nagseselos ka ba?" inosenteng tanong ko dahil hindi ko talaga alam kung anu yung
nangyari kanina.

Sa pagkakataong ito ay tiningnan na nya ako. Pero parang natakot ako sa tingin nya.
Feeling ko kakainin nya ako ng buhay. "Hindi." Matigas na sabi nya sabay kuha ng
plato at nagpunta sa kusina. O, tapos na syang kumain? Susubo palang ako.

Naiwan akong mag-isang kumakain sa lamesa. Padabog syang pumunta sa kwarto namin at
napaigtad pa ako ng ihampas nya yung pintuan. Kawawa naman yung pintuan.

Gaya kanina, tahimik akong pumasok sa kwarto. Para pa akong magnanakaw na pasilip-
silip sa pintuan. Tumayo nalang ako ng matuwid nang makita ko syang nakahiga na sa
kama. Nginitian ko sya pero inirapan nya lang ako pagkatapos ay humarap sa kabilang
side nung kama. I pouted my lips when she did that. Ang sungit sungit naman.

Nagbihis muna ako at inayos ang sarili ko bago tumabi sa kanya. I went to my side
of the bed. At dahil doon na sya nakaharap ngayon, nakita kong nakakunot pa rin ang
noo nya. Hindi ba sya napapagod sumimangot? Pero pagkaupong pagkaupo ko sa kama ay
tumalikod nanaman sya sa akin. Anu ba naman yan.

Hindi ko naman na ininda ang galit nya. Kahit galit sya sa akin ay niyakap ko sya
at hinila papunta sa side ko. I hug her from behind and sniff her neck. "Nagseselos
ka pa sa mga yun, eh hindi naman sila magaganda" I told her then I tightened my
arms around her.

"But you we're flirting with them!" sagot naman nya. Ahh, marunong pa naman pala
syang magsalita.
"I wasn't flirting with them, they were the ones flirting with me" sagot ko naman
habang nakayakap pa din sa kanya.

"And you're letting them, it's the same thing!" galit na sabi nya pagkatapos ay
marahas na umalis sa pagkakayakap ko at nagpunta sa dulong side ng kama.

I sighed when she did that.

Pero syempre hindi naman ako sumuko agad. Niyakap ko ulit sya at hinila papunta sa
side ko. Sobrang gaan nya kaya kayang-kaya ko syang buhatin gamit lang ang isang
kamay ko. Pero sa pagkakataong ito ay ipinalupot ko na din sa katawan nya ang binti
ko para hindi na sya makawala.

"Ang cute cute mo kapag nagseselos ka." Nakangiting sabi ko sa kanya kahit na
hanggang ngayon ay hindi pa din maipinta ang expression nya. "Pa-kiss nga" then I
tried to find her lips.

But she buried her face on the pillow to prevent me from kissing her. "Kiss mo yung
mga babae mo!" sabi naman nya at sa pangalawang pagkakataon ay umalis nanaman sa
pagkakayakap ko.

Haaaayyy.. Kung ayaw makuha sa bola, sa paawa nalang. Sabi ko sa sarili ko.

"Ocge, kung ayaw mo talaga akong katabi, okay lang." sabi ko. "Anu ba naman yung
isang gabi na hindi ako ulit makatulog dahil hindi kita kayakap. Cge, dun nalang
ako matutulog sa guest room" kahit ako mismo ay naaawa sa sarili ko pero sya parang
hindi.
Dahan-dahan akong tumayo sa kama at hinihintay ko na pigilan nya ako pero wala.

Paglabas ko ng kwarto, hindi naman talaga ako nagpunta sa guest room. Naghintay
lang ako sa labas dahil alam ko namang hindi ako matitiis nun. Susundan at susundan
nya ako. Then I laughed at my own OVER self-confidence.

Lumipas ang limang minuto. Inilapit ko ang tenga ko sa pintuan pero parang hindi pa
sya bumabangon. Five minutes pa, sabi ko sa sarili ko pagkatapos ay naghintay pa
ako ng limang minuto sa labas ng pintuan.

Then another five minutes.

And another.

And another.

And..

At last! Narinig ko ang yabag nya na papalabas ng pintuan. I hide my devilish grin
and tried to surprise her. Pagbukas na pagbukas nya ng pintuan ay bumulaga ako sa
kanya. Pero parang hindi naman sya nagulat. Pero hindi naman ako tumigil doon.

Binigyan ko syang nang isang mapanuksong ngiti. "Saan ka pupunta? Susundan mo ko

noh?" natatawang sabi ko sa kanya.

"Kukuha ko ng tubig, wag ka ngang assuming" seryosong sabi nya sa kabila ng

masayang biro ko. Pagkatapos ay tuloy tuloy syang nagpunta sa kusina. Sinundan ko
sya pero nanatili lang ako sa likod nya. Kumuha nga sya ng tubig. Argh!

Tumigil lang ako sa pagsunod sa kanya ng makapasok kami sa kwarto.

She put the glass of water on the side table and faced me. "O, akala ko ba dun ka
matutulog sa guest room?" tanong nya sa akin pagkatapos ay humiga sa kama.

"Tabi na tayo" paawang sabi ko ulit.

Pero hindi sya sumagot. Silence means yes, right? Then I immediately jump at my
side. Peo sa pagkakataong ito ay hindi ko na sya niyakap. Baka kasi lalong mainis
kapag inaasar ko pa.

Pero nagulat ako nung papatayin ko na yung lamp shade ay hinila nya ang kamay ko at
kusang iniyakap sa kanya. Nangiti naman ako na parang aso. If I know, hindi rin sya
makatulog kapag hindi ko sya niyayakap. Panunuksong sabi ko sa isip ko.

Salamat at makakabawi na din ng tulog.

It's already 4:00 in the afternoon and I feel so bored in here. Walang pasok ngayon
sa opisina dahil sabado. Ang sarap sanang tumambay lang dito sa bahay pero galit pa
din sa akin si Steph. Maghapon nya akong hindi kinakauusap. Akala ko pa naman okay
na kami kagabi.

I am so lazy lying alone on our bed while Steph is taking a bath. Pero natigilan
ako ng lumabas na sya ng banyo na walang suot kung hindi tuwalya. She looks really
hot when her hair is wet. Kitang-kita ko din ang mapuputi at makikinis nyang mga
legs.

Naiinis ako sa nangyayari. I'm supposed to get laid on Saturdays! sigaw ko sa isip
ko habang pinagmamasdan si Steph.

Inilagay ko na lang ang dalawang kamay ko sa likod ng ulo ko at pinanood sya habang
nag-aayos. Ilang saglit pa ay pumasok sya sa walk-in closet namin. Halos mabali na
ang leeg ko kakasunod ng tingin sa kanya. Anu ba yan, feeling ko sinisilipan ko ang
sarili kong asawa. Kasi naman eh! Steph!

Pero nagulat ako ng lumabas ulit sya. Usually, Steph doesn't want me to see her get
dress. But this time is different, lumabas sya na ang tanging suot ay ang kanyang
underwear. She's wearing purple lingerie with black laces. Kahit ilang beses ko
nang nakita ang katawan nya, hindi pa din ako nagsasawa. Parang lumuwa ang mata ko
habang palakad-lakad sya sa harap ng salamin na animo'y nagfafashion show.

Damn she's sexy.

Halos maglaway na ako dito sa kama habang dahan-dahan nyang isinusuot ang stockings
nya. Nakaharap pa sya sa akin kaya kitang kita ko ang cleavage nya habang nakayuko
sya. Hindi ko maiwasang hindi mapakagat sa labi ko.
Nagpatuloy sya sa pagbibihis at pag make-up sa harapan ko. "Are you going
somewhere?" tanong ko sa kanya habang naglilipstick sya.

Sumagot sya pero hindi nya inalis ang tingin sa salamin. "Yeah. I have a date with
my brother". Then she immediately went inside the walk-in closet again.

Paglabas nya. Nakasuot na sya ng damit. She's wearing a very revealing purple
dress. Mahigpit yung dress nya sa upper body pero sa bandang skirt ay maluwag ito.
Yung tipong kapag umikot sya ay tataas yung fabric. It's barely covering her body.

Kitang-kita yung cleavage nya pati na rin ang legs nya sa dress na yun.

Lumapit ako sa kanya habang nasa harapan sya ng salamin. I went behind her and
slightly touch her shoulders. "This is elegant but it looks too revealing for your
brother" I told her as I checked her out on the mirror.

"I'll be home before you know it" sabi nya pagkatapos ay mabilis na kinuha ang
pouch nya at iniwan akong natatakam sa kanya.

8:00 pm na nang umuwi si Steph kasama ang kuya nya. Narinig ko silang nagtatawanan
kaya naman mabilis akong tumigil sa panonood ko at sinalubong sila.

"Hi" bati ko naman sa kuya ni Steph.

Tumango lang sya sa akin. Alam ko namang hanggang ngayon ay hindi pa din sya boto
sa akin. Pero hindi ko naman sya pwedeng baliwalain. Sya nalang kasi ang natitirang
kapamilya ni Steph at mahal na mahal nya ito.

Nalipat naman ang tingin ko sa asawa ko. Sinong lalaki ba naman kasi ang hindi
mapapasulyap kapag nakita mo ang mga legs nya. Samahan mo pa nung mapag-aya nyang
dibdib at mapang-akit na labi.

Alam ko namang napansin ni Steph na nakatitig ako sa kanya. After our eyes met, she
slightly smiled and turned her attention back to his brother. Napaisip nalang ako.

Oh, she's doing this on purpose.

Bigla tuloy nag-iba ang aura ko. You want to play games, huh?

"Kuya, dito ka na magdinner ha" sabi naman ni Steph then she look at me again. Oh,
I know this game Mrs. Madrigal.

"Hindi na. Nakakahiya naman kay Justin. It's Saturday night, I'm pretty sure he
has.. plans for both of you" then his brother gave me a I-know-you're-suffering-man
look. Ngumiti nalang din ako sa kanya. Mabuti nalang at kahit sa ganitong paraan ay
nagkakasundo kami ng kuya nya.

"No. Magtatampo ako sa'yo kapag hindi ka dito kumain" pilit ni Steph pagkatapos ay
tuloy-tuloy sa kusina para kumuha ng pagkain. Napakamot na lang ako ng ulo.
Tinulungan ko syang maghain habang nakaupo ang kuya nya sa living room. Pero sa
tuwing magkakasalubong kami, halata kong sinasadya nya akong mabangga at magdikit
ang mga balat namin. You're very good at teasing, Mrs. Madrigal.

Pero dahil andyan ang kuya nya, pilit kong pinakalma ang sarili ko kahit galit na
galit na ang alaga ko. At sa huling pagkakataon ay binangga nanaman ako ni Steph at
nadikit ang dibdib nya sa dibdib ko. Ramdam ko ang init at lambot ng kanyang balat
kahit may damit ako.

Kaya naman sa pagkakataong ito ay hindi na ako nakatiis at hinila ko sya. Idinikit
ko ang likod nya sa pader. I put both my hands in between her head and move my lips
close to hers.

Batid ko sa expression nya na alam nya kung anung gusto ko. Pero hindi muna ako
magpapatalo sa laban. "Dressing in front of me. Flaunting your chest and legs.
Brushing your skin against mine. Oh, I know what you're doing Mrs. Madrigal" I
seductively told her as my run my nose against her nose.

"What am I doing?" she asked me with the same tone as I touch her legs to her
thigh. I can feel her hot breath on my face as a do it.

"You're seducing me" I said then gave her a devilish smile.

"Well, is it working?" sabi nya gamit ang pamang-akit nanaman nyang boses. I knew
she was up to something.

Inilapit ko naman ang katawan ko sa katawan nya. I pushed her more to the wall and
made sure that she can feel my hardness. "hundred percent" I said then I slowly
licked her earlobe.

"Good" sabi naman nya pagkatapos ay itinulak ako at umalis. Pero bago sya tuluyang
pumunta sa kuya nya ay lumingon sya ulit sa akin at ngumiti. Oh, don't make me wait
for too long, Steph.

Naging masaya naman ang dinner namin. Mabuti at kahit papano ay nagkakaroon kami ng
pagkakataon ng kuya ni Steph na makapagbiruan. Pero napapahinto ako sa tuwing
hihimasin ni Steph ang hita ko. Mas lalo akong nag-iinit sa ginagawa nya. Alam kong
tinutukso nya ako. At nagpapatukso naman ako.

Hirap na hirap na akong pigilan ang sarili ko pero parang enjoy na enjoy naman si
Steph sa ginagawa nya. Paulit-ulit akong nagbubuntong-hininga sabay lunok sa
kinakain ko habang gumagawa ng kababalaghan ang kamay ni Steph. Hindi ko na nga
alam kung papano itatago ang erection ko. Pinagpapawisan ako ng malamig habang
kumakain kami. Kahit gusto ko nang sunggaban ang asawa ko, hindi ko magawa dahil
andyan pa ang kuya nya.

Tinapunan ko naman ng malagkit na tingin si Steph pagkatapos naming kumain. I've

been patiently waiting for my dessert, wife.

"Kuya, baka naman gusto mong mag-coffee muna bago umalis?" tanong ulit ni Steph sa
kuya nya. Seriously, Steph?! Are you going to make me wait all night?

"Hindi na Steph. Pagod na din kasi ako. Next time na lang" sabi naman ng kuya nya.
Mabuti nalang at umaayon sa akin ang pagkakataon. Nakita ko namang sumimangot si
Steph dahil hindi sya nagtagumpay sa isa nyang agenda. Samantalang ako ay
naghuhumiyaw sa tuwa sa isip ko.

"Thank you for today, kuya" she said then kisses him on the cheek. Kinamayan ko
naman ang kuya nya bilang respeto. I also gave him a thank-you-for-understanding
smile.

Nasa pintuan kaming dalawa ni Steph at pinapanood na makaalis ang kuya nya. Nang
hindi na namin makita ang sasakyan ay napatingin sa akin si Steph. Bigla namang
naging pilyo ang ngiti ko.

This is it, Steph.

Nangiti naman sya at bahagyang napatili ng kagatin ko ang pang-ibabang labi ko. She
giggled like a highschool girl. Pagkatapos ay nagtatakbo palayo sa akin.

Let's do this.

Isinara ko ang pintuan at hinayaan kong makatakbo si Steph. "Yes you can run.. but
you can never hide, Steph" mapang-asar na sabi ko. You're all mine now.

I walked slowly to make the scene more exciting that it already is. Habang paakyat
ako ng hagdan ay nakita ko sa sahig ng bracelet nya. Tapos ilang hakbang mula doon
ay andun naman ang sapatos nya. Tapos yung bag nya din sa di kalayuan.

Lahat ng gamit nya ay nakahanay papunta sa kwarto namin. Parang naguumpisa na syang
maghubad. Napakunot naman ako ng noo.

"Hey! Don't take your clothes off! I want to do that part!" sigaw ko naman
pagkatapos ay tumakbo ako ng mabilis papunta sa kwarto.
I saw her looking at the mirror again.

Lumapit ako sa kanya at muling nagtama ang mga mata namin sa salamin. I sniff her.
"Ooohh.. heaven" I smilingly told her. Pagktapos ay marahan kong hinaplos ang
balikat nya. "May I ask why you did this?" sabi ko habang inuumpisahan ko syang
halikan sa balikat.

I became more aroused when I heard her soft moan. "Because I want you to see what
you're going to miss if you keep on flirting with other women". So this is still
about those flirty girls.

"You don't have to be jealous, wife. I'm all yours" sabi ko naman pagkatapos ay
mabilis ko syang iniharap sa akin at hinalikan.

Steph's POV

Muli akong nawala sa sarili ng halikan nya ako. Alam kong masyado ko syang pinag-
init kaya hayok na hayok sya sa labi ko. Wala naman syang pinalampas na pagkakataon
at binuhat ako papunta sa kama. Hinubad nya ang dress ko at minasahe ang dibdib ko
kahit naka bra pa ako.

"I like this" he said while touching my underwear.

Unti-unti namang bumaba ang halik nya sa dibdib ko at marahan na inalis ang
tumatakip dito. He sucked the top of it and I felt my whole body shivered. Naging
busy naman ang isa nyang kamay sa paghimas sa katawan ko. Mula sa tiyan ko, sa
pusod, sa puson, at pababa sa pagkababae ko. I immediately responded when he
touched the wall of my womanhood. Mas naramdaman ko pa ang sarap ng paulit-ulit
nyang himasin ang parteng iyon.

I can feel my wetness on my underwear. "Oh, you are so wet for me." he said then
continued touching that sensitive part.

Muli naman nyang itinuon ang labi nya sa labi ko. Walang alinlangan ko namang
tinanggap iyon. Hinawakan ko ang mukha nya at pilit na ipinasok ang dila ko sa
mainit nyang bibig. Pero habang nagwawagi ako sa pag angkin sa bibig nya ay mabilis
nyang inalis ang panty ko.

He massages my womanhood by making small circles. Agad naman akong napaungol sa

ginawa nya kaya naalis ang pagkakasubo ko sa kanyang dila. Then he took advantage
of that opportunity and did what I did to his tongue.

Pabilis ng pabilis ang pagmamasahe nya sa pagkababae ko hanggang sa hindi ko na

makayanan. "Ahhhhh..." I moaned as I reach my earth-shattering climax.

Pero hindi pa man ako nakakabawi ng lakas ay bigla nyang ipinasok ang daliri nya.
"Ugh.." ungol ko sa pamilyar na sarap na naramdaman ko. Hinahabol ko na ang hininga
ko pero ayokong tumigil sya sa ginagawa nya. And so he inserted another finger.

Inilabas pasok nya ang mahahaba nyang daliri sa akin. Napapa-angat ang buong
katawan ko sa sarap na ginagawa nya. "Give me one more, wife" he whispered in my
ear as he went faster and faster.
As he said these words, I felt my body building up again.

Nang maramdaman nyang nanginginig na ang katawan ko ay ipinasok pa nya ang pangatlo
nyang daliri na tuluyang nagbigay sa akin ng ligaya. "Ahhhh.. Justin!" sigaw ko
nang marating ko ang langit na gusto nyang ibigay.

Nagpatuloy sya sa paglabas pasok ng daliri nya hanggang sa mailabas ko lahat ng

kaya kong ilabas. I felt like dying after that. The best way of dying of course.

Nagulat naman ako ng ipasok nya sa bibig nya ang daliring nanggaling sa loob ko.
Then he made some gesture that he likes it. Then he suddenly covered my body with
the blanket. Naguluhan naman ako sa nangyari.

"Hey, how about you?" I told him. Dahil ako lang ang nakaranas ng sarap sa gabing
ito.

"It's okay, this is my punishment for making you jealous. Unintentionally." He said
then wrapped his arms around. I can still feel his erection on my back. Kaya naman
tiningnan ko sya na para bang tinatanong ko kung sigurado sya.

"Sleep now" ang tanging sinabi nya sa akin pagkatapos ay pinatay ang lamp shade sa
tabi ko. Since I'm so exhausted, mabilis akong nakatulog.
"Ouch.. Ahhh.." nagising ako dahil naririnig ko ang mga ungol na ito.

Pilit kong binuksan ang mga mata ko kahit gustong-gusto pa nitong pumikit. Nakita
kong nakabukas ang ilaw sa banyo. Tiningnan ko si Justin sa side nya pero wala sya
dun. "Oooucch.." narinig ko nanaman kaya minabuti kong tiningnan kung anung
nangyayari sa kanya kahit nakahubad pa ako.

Nakita ko syang namimilipit sa sakit habang nakasandal sa pader ng banyo. Hawak nya
yung puson nya at nakayuko. "Are you okay?" tanong ko naman.

Halata kong nagulat sya sa akin. "I'm fine. I can handle this, go back to sleep"
sabi naman nya. Batid ko sa mukha nya ang paghihirap. I know he needs to let his
liquid out.

Kaya naman mabilis ko syang inalalayan at inupo sa toilet bowl. Hinubad ko lahat ng
saplot nya. Pagkatapos ay naka upo akong pumatong sa kanya. "Relax" I told him as I
caressed his face.

Then I started kissing him.

Sa kaunting halik ko palang ay nabuhayan na agad ang pagkalalaki nya. He started

touching my naked back and kissed me wildly. Pero pilit kong kinuha ang mga kamay
nya at inilagay iyon sa kanyang likuran. I want to do this alone.

Ibinaba ko naman ang halik ko sa leeg nya. He tilted his head and gave me all the
access. "Ahhhh.." he groaned when I slightly bite his neck. Pero mas lumakas ang
ungol nya nang ipasok ko ang kanyang pagkalalaki sa akin.
Nagpatuloy ako sa paghalik sa matatamis nyang labi habang nasa loob ko sya. Batid
ko naman ang pinagsamang sarap at hirap na natatamo nya.

"S-Ssteph, mooove" sabi nya at ramdam kong pilit nyang iniaangat ang kanyang bewang
para mailabas pasok nya ang kanya sarili. Pero inilagay ko lahat ng bigat ko sa
pag-upo sa kanya para hindi sya makagalaw.

"SHhhhhh" bulong ko sa kanya para pakalmahin sya.

Then I caress his shoulders and lick his muscular chest torturing him more with so
much pleasure that he cannot fully reach. Tinitigan ko naman sya habang dahan-dahan
kong inilabas at ipinasok ang kanyang sarili ng isang beses. Nakapikit sya at
damang-dama ko ang paghihirap nya.

"S-Stephh" sabi nanaman nya dahil tumigil ako paggalaw sa ibabaw nya.

Napangiti nalang ako sa nangyayari. This is the very first time that we're doing
this position. Kadalasan kasi, si Justin ang nakapatong sa akin, sya ang nasa
control. Sya ang nagdidikta sa kung paano ang mangyayari.

Kaya naman sa pagkakataong ito, gusto ko ipaalala sa kanya kung sino ako. I want
him to remember who's the boss here.

And so I move again in a slow motion. "Ahhhhh..." ungol nya sa isang galaw ko.
"What do you want me to do, Madrigal?" I whispered in his lips as I astride him.

"M-move" impit na sabi nya.

"Be more specific" mapang-akit na sabi ko naman pagkatapos ay gumalaw ako ng isang
beses. "Tell me the first thing that I told you when we first did it in New York"
dagdag ko pagkatapos at dinilaan ko ang labi nya.

Ungol lang ang naisagot nya sa akin habang patuloy sa pagpikit.

"Tell me" I whispered again and continue licking his wet lips.

"Seriously?! You're going to make me think now?" reklamo naman nya pero isang galaw
ang isinagot ko dahilan para mapaungol nanaman sya.

"I won't make you come until you say it." banta ko naman pagkatapos ay hinalikan ko
ang leeg nya para mas lalo syang mag-init. Alam kong namang hindi sya makakatagal
dahil ramdam na ramdam ko ang pagkatigas nya sa loob ko.

"Ahhhh.." he groaned again when I moved up and down on him.

Alam kong hirap na hirap na sya pero gusto ko munang marinig sa kanya ang salitang
yun. "Ooohhh, Steppphh.." he said.
"What, Madrigal? Tell me what you want." sabi ko naman.

"Ahhh..." parang hindi natatapos ang ungol nya sa tuwing igagalaw ko ang sarili ko
para makalabas at makapasok ang pagkalalaki nya sa akin. "Shiiit.. Fuck me"

Napangiti naman ako.

Finally.

Pero hindi pa ako nakuntento doon. Masyado akong pilya ngayon.

"What? I can't hear you, Madrigal" nakangiting sabi ko naman sa kanya.

"Oh! Come on!" sigaw naman nya.

"Sinisigawan mo ba ako?" sabi ko sa kanya pagkatapos ay nagbanta akong umalis sa

kandungan nya. Pero bago pa man ako tuluyang makatayo ay hinila nya ako.

"Pleeasse.." sabi nya.

Hindi ko maiwasang hindi mag-init habang nakikita ang asawa ko na ganito. He needs
me.
And so I put him inside me again. "I'm going to ask you one last time. What do you
want me to do, Madrigal?" sabi ko sa kanya.

He was breathing heavily this time. He took my face and said, "Fuck me wife.
Please"

"Oh, you didn't have to beg Madrigal. I would definitely do it." mapang-asar na
sabi ko naman pagkatapos ay inilapit ko ang bibig ko sa tenga nya. "With pleasure."

Then I started riding him, fast.

Faster and faster until..

"Ahhhhh.." we both reached our climax. Agad naman nya akong niyakap ng makaraos sya
habang ako ay pagod na pagod na nakadagan sa kanya.

"Thank you" habol hininga nyang sabi sa akin. "Are you okay?"

"Hmmmmmm.." yan na lang ang tanging nasabi ko sa nakakabaliw na gabing ito.

Then he chuckled and carried me back to bed. "Great night, boss" he said then
kisses me one last time.
Steph's POV

"Hui, Steph. Baka naman mapunit na yang pisngi mo kakangiti dyan" sabi sa akin ni
Sandra habang nakasalong-baba ako dito sa lamesa ko.

"Hindi ah" sabi ko naman pero nakangiti pa din. Hindi kasi maalis sa isip ko yung
mga nangyari sa amin ni Justin nung isang gabi. Para akong teenager na kinikilig
dito habang nagrereminisce.

"Great night, Boss"

Oh yes, I really am the boss.

Ilang minutes nalang at magla-lunch time na. Gusto ko sanang kasabay kumain si
Justin pero naisip ko, baka masyado nang OA kung pupuntahan ko nanaman sya sa
office. Baka akalain ng mga tao dun, masyado akong obsess sa kanya.

Hmmmmm.. wag na nga lang.

Justin's POV
I am currently having a meeting with the board of directors. Nagpaplano kami kung
paano ulit palalaguin ang kumpanya pagkatapos nitong masadlak sa napakalaking
utang. Nagiging suggestive naman ang lahat at busy kaming nagtatalo sa kung ano ang
pinakaepektibong stratehiya.

Pero natahimik kaming lahat ng kumatok ang sekretarya ko. "Ahmmmm.. Sir, sorry po
pero may bisita kayo" mahinang sabi ni Dorris at batid ko ang kaba sa itsura nya.

"Hindi ba't sinabi ko sa'yo na busy ako. Kung sino man yan, sabihin mo maghintay
sya" pasigaw na sabi ko naman sa kanya pagkatapos ay ibinalik ko ang atensyon ko sa
papeles na binabasa ko.

"Kahit ako?" tanong naman ng isang pamilyar na boses.

Napatingala ako at agad na napalitan ng ngiti ang nakasimangot kong mukha. "I'm
sorry to interrupt your meeting but I really want to talk to my husband." She said
with her ever stunning tone. "Madrigal, in your office." utos naman nya sa akin at
aktong lalabas ng pintuan.

"No." mabilis na sabi ko naman at pagktapos ay napaharap sya sa akin. Nakita ko din
ang kakaibang reaksyon sa mga tao sa conference room.

"No?" ulit nya sa sinabi ko.

"No." sabi ko ulit pagkatapos ay sinabayan ko pa ng iling.

There was a moment of silence for about 30 seconds. I know that Steph is trying to
read my mind. And she's giving me a do-you-want-another-punishment look?

"Everybody, kindly go outside for a while.. I supposed my wife has something very
important to tell me." sabi ko naman sabay ngiti sa kanya. She suddenly blushed.

"But sir.. we don't have much time. We need to figure this out as soon as possi-"

"Are you saying that this meeting is more important than my wife?" pagputol na
tanong ko sa isang board member na kanan ko. Then I glared at him.

"Of course not" sabi naman nya pagkatapos ay nag-umpisa na silang umalis ng
conference room. Hindi naman napuputol ang pagtitinginan namin ni Steph hanggang sa
kami nalang ang matira sa kwarto. She slowly walks toward me with wearing her
gorgeous smile.

"So.." sabi ko nang makalapit na sya.

"Let's have lunch, I brought some sushi." sabi nya pagkatapos ay itinaas ang dala
nyang paper bag.

Bigla namang nagsalubong ang kilay ko. "So, you made me cancel my meeting just to
eat sushi?" I sarcastically ask her.

Pero syempre, sabi ko lang yun. Dahil ang totoo nyan, halos lumagpas na sa ceiling
ng building na ito yung saya ko nung makita ko sya.

"Are you saying that, that meeting is more important than eating sushi with your
wife?" she said using the tone that I used.

"Don't use my line on me Mrs. Madrigal" matapang na sagot ko naman sa kanya dahil
andito kami sa teritoryo ko.

Pero gaya ng inaasahan ko, hindi sya nagpatalo. She let her fingers run over my
body. Then she immediately pushes me to the swivel chair behind me. Napaupo ako
habang sya ay mapang-akit na nakatingin sa akin.

She's my lovely wife but sometimes, I like it when she's staring at me like my
dirty mistress.

She took a deep breath as we stare at each other. Ibinaba nya ang dala nyang paper
bag at nagpunta sa pagitan ko at nang table. I looked at her from head to foot and
then she bit her lower lip indicating that she's thinking about something naughty..
again.

Oh no.

Oh yes.

It's weird how a simple thought of her doing something can make me so arouse. Hindi
nagtagal ay marahan nyang inilapit ang mukha nya sa mukha ko. She bended in front
of me, exposing her beautiful breasts again. "How about we start with dessert?" she
seductively said then run her fingers on my necktie.

I remained calm despite my urge to grab her.

But she continued teasing me until she found my length. Nakatitig lang sya sa akin
habang hinahaplos ng kamay nya ang pagkalalaki ko. She smirked when she felt it
hardened. Nakaupo pa din ako sa swivel chair habang ginagawa nya iyon.

Nag-iinit ang katawan ko sa titig nya. Pero agad ko namang kinuha ang kamay nya na
malayang naglalakbay sa pants ko. "Are you sure you want to do this here?" tanong
ko naman sa kanya.

"Why not" she smilingly said.

Kelan ba ako magsasawa sa pang-aakit nya?

Pero nagulat nalang ako ng bigla syang umupo sa harapan ko. She's practically under
the table and in between my thighs. Mabilis nyang binuksan ang zipper ko at
inilabas ang kanina pa nya pinaglalaruan.

I'm aware of what she's going to do and I know that she doesn't like it. Kaya naman
tumutol ako. "Steph, you don't have to do th-" pero bgo ko pa maipagpatuloy ang
sasabihin ko ay bigla nyang isinubo ang pagkalalaki ko.

"Ahhhhh.." agad akong napaliyad sa init na nadama ko. Napahawak ng mabuti ang kamay
ko sa arm rest ng upuan. It feels good.
She kept on sucking and licking the head of it over and over again making my groan
louder and killing me with so much pleasure. Pinilit ko namang takpan ang bibig ko
para hindi marinig ang ungol ko. Pero mas lalo akong napaliyad at napasigaw ng
subukan nyang ipasok ng tuluyan sa bibig nya ang kabuuan ko.

I know she did that on purpose.

I know that she's challenging me. But the game becomes more difficult when Dorris
suddenly entered the room.

Oh shit.

Mabilis naman akong nakabalik sa diwa ko at umayos ng pagkakaupo. Pinagpapawisan

ako ng malamig at hindi ko malaman kung saan ilalagay ang kamay ko dahil hindi pa
din tumitigil si Steph sa ginagawa nya.

"Ahmmm. Sir, sorry po pero pinapabigay mo ito ni Mr. Navarro, emergency daw po."
Sabi ni Dorris sa pintuan at hawak ang isang envelope.

Parang lalabas naman ang puso ko sa sobrang kaba. Nasa harapan ko ang sekretarya ko
habang may ginagawang milagro ang asawa ko dito sa ilalim ng lamesa. "Sige iwan mo
na lang sa.. Ahhhh..." halos masira ko na yung arm rest nang bigla nanamang isubo
ni Steph ng buo ang alaga ko.

"Sir?" tanong naman ni Dorris.

Shit. Sabi ko sa isip ko because I can't hold it anymore. I was panting when I
looked at my secretary. "Leave it on my table" mabilis na sabi ko.

"Sir, okay lang po ba kayo?" tanong nya ulit. Can't you just leave now?!

"Yeaaahh.." impit na sabi ko nanaman dahil pabilis ng pabilis si Steph.

"O-okay po." Mabuti nalang at hindi masyadong makulit itong si Dorris. Agad naman
syang lumabas ng conference room. Nanginginig na ang mga tuhod ko pero pilit itong
hinawakan ni Steph.

"I can't hold it anymore, Steph" sabi ko sa kanya. I might burst in her mouth but
she didn't listen to me. She sucked harder and faster until..

"Shiiit.. Ugh.." I spit everything inside her mouth.

Halos maubusan na akong ng hangin sa katawan matapos kong malasap ang langit. Agad
namang tumayo si Steph at inilapit ang bibig nya sa labi ko. "Meeting or sushi?"
she sensually asked again while licking the excess juice in her mouth.

I can't believe she did that.

Bigla namang nag-iba ang aura ko. Mabilis kong kinuha ang batok nya at sinunggaban
ko ang labi nya. I can still taste myself in her mouth and it's making me arouse
again. She was breathing heavily when I released her. "It's your turn" I told her
then I zip myself and took her hand together with the paperbag.

"Dorris, I'll be having lunch with my wife in my office. I don't want any visitor."
Utos ko sa sekretarya ko bago kami pumasok sa opisina.

Steph's POV

I can't believe that I did what I did.

Hindi ko talaga gusto yun pero habang tinitingnan ako ni Justin, pakiramdam ko kaya
kong gawin lahat ng bagay. Mas lalo pa akong nag-init ng makita ko kung gaano ko
sya napapaligaya kaya naman tinuloy-tuloy ko na.

Mabilis ni-lock ni Justin ang pintuan ng opisina nya. I don't know what's going on
his mind but I'm excited. Ibinaba nya yung dala ko sa table nya at humarap sa akin.
His eyes are full of lust and desire.

Pagkatapos ay naramdaman kong unti-unti nyang ipinasok ang kamay nya sa dress ko
pero hindi nababali ang tingin nya sa akin. Tumataas ang balahibo ko sa kaunting
haplos ng balat nya sa akin. Then finally, he reached my underwear and slowly took
it off. I stepped out of it.

Mabilis nya naman akong pinaupo sa couch at pinaghiwalay ang mga paa ko. Pagkatapos
ay tumalungko sya sa harapan ko at sa pagitan ng mga hita ko. He did what I did to
him.
Bawat malagkit na titig nya ay sinasabayan ko ng paglunok. Hindi ko alam kung
bakit parang nahihiya ako sa nangyayari. I am exposed in front of him again.
Nakataas ang mga tuhod ko at nakaharap sa kanya ang pagkababae ko.

He slowly leaned over it.

Then he sniffed from the bottom of my folds up to its top. "Hmmmm.. lunch" he said
smiling at me. Nanlaki na man ang mata ko sa ginawa nya. I felt myself turning into
red.

Pero agad itong napalitan ng sarap ng dilaan nya ang parteng iyon. "Ahhh.."
mahinang ungol ko sa unang dampi ng dila nya. But what's more erotic is I can see
him looking at me while his tongue is so busy licking my womanhood.

Hindi umaalis ang tingin nya habang pilit kong pinipigilan ang pag-ungol ko.
"Ahhh.." But I can't help when he tried to insert his tongue inside. This is too
much. Everything is concentrated in that small part of me.

Justin is too good that I came in just a few minutes. Pero hindi natatapos doon ang
lahat. He immediately banged himself on me when he had the chance and I gave in, in
return.

We we're both panting when we reached our climax. Ramdam ko naman ang ngiti nya sa
leeg ko habang pagod na pagod sya. "It's so nice having lunch with you or should I
say, having you as my lunch?" he said.

Marahan ko naman syang pinalo sa pagkapilyo nya.

I fixed myself after that very delicious "lunch".

Ipinagpatuloy naman ni Justin ang meeting nya habang nag-aayos ako. When I'm done,
I went outside and fortunately, tapos na din ang meeting nila. Nakakatuwa dahil
nagawa ni Justin na mapanatili halos lahat ng empleyado sa kumpanya namin.

Sila pa din yung mga dating empleyado nila daddy.

Habang nasa isang tabi ako at nagmamasid ay biglang lumapit sa akin si Dorris. Si
Manang Dorris ay sekretarya din ni Daddy. Bata pa lang ako, dito na sya
nagtatrabaho. "Hello po Ma'am Steph" bati nya naman sa akin.

"Kamusta po?" sabi ko naman.

"Mabuti naman po ako. Sa awa po ng Diyos, napagraduate ko na lahat ng anak ko.

Salamat sa tulong nyo at ng butihin nyong mga magulang." Then she smiled at me.

Kahit nung nabubuhay pa sila mommy, mahal na mahal na sila ng mga empleyado. Kaya
naman hindi ako magtataka na kahit wala na ang mga magulang ko ay hindi sila
nakakalimutan ng mga tao dito. I smiled back at her as I remember how she used to
play with me before.
"Sya nga po pala ma'am, sa weekend na po yung annual outing ng opisina.
Pinapatanong lang po nung mga kasamahan namin kung baka pwedeng sumama si Sir at
kayo na din po. Bonding time lang po" then she smiles again.

Si daddy ang nag-implement ng annual outing na ito. Sabi nya kasi, dapat, ang mga
empleyado may bonding time din sa boss nila. Dati rati nga ay palagi din akong
sumasama sa mga outing nila daddy.

"Ocge po" mabilis ko namang sagot sa kanya.

"Hey" napalingon ako nang biglang sumulpot si Justin sa tabi ko at inilagay ang
kamay nya sa bewang ko.

"Inaaya tayo nila Manang sa outing. Sabi ko sasama tayo" masayang sabi ko sa kanya.
Pero bigla namang kumunot ang noo nya.

"What? No." tanggi naman nya agad sabay iling. Alam kong hindi mahilig si Justin na
maglibot kasama ang maraming tao. Marunong naman syang makipag socialize pero
minsan, nahihirapan syang makihalubilo sa iba't ibang klase ng tao.

I think he has some trust issues because of what happened to his parents. They both
lied to him.

Batid ko naman na nagpalipat-lipat ang tingin ni Manang Dorris sa aming dalawa.

Tiningnan ko naman si Justin pero parang nakikita ko sa mata nya na ayaw nya
talaga. Kaya naman inilipat ko ang tingin ko kay Manang. "Sasama po kami"
nakangiting sabi ko.
"Steph." tutol ulit ni Justin.

Pero nginitian ko lang sya.

"Just give me the details, Manang" sabi ko.

I know that she was hesitant but I gave her the cue that it's okay. Kaya naman
ibinigay nya sa akin lahat ng mga detalye at nakangiting umalis. "I'm not going"
matigas na sabi ni Justin pagkaalis ni Manang.

"Okay. Then you have to sleep alone for two nights" pamang-asar na sabi ko naman sa
kanya then I hit the road and went back to my work.

Nageempake na ako ng mga gamit ko dahil bukas na ang outing ng opisina. Pero si
Justin ay nagmamatigas pa din na hindi sya sasama. Ngingiti-ngiti naman ako habang
pinapanood nya ako. Asar na asar kasi sya sa akin dahil gusto ko talagang sumama sa
outing.

Gusto ko kasi ulit makasama yung mga taong malapit kila daddy.
Nakatayo sya sa may pintuan at nakasimangot habang naglalagay ako ng mga damit sa
maleta. Nang dumaan naman ako sa harap nya ay huminto ako saglit at nginitian ko
sya. "Ayaw mo talagang sumama?" mapang-asar na tanong ko.

"Ayoko." Sabi nya pagkatapos ay umalis sa harapan ko.

Okay.

Pagkagising ko nung umaga, wala na si Justin sa kama. It's already 8:00 in the
morning. Hinanap ko sya sa buong bahay pero hindi ko sya makita. Saan kaya nagpunta
yun?

Then I realize, baka umalis ng maaga para hindi nya ako makitang umalis. Justin
talaga. Hinayaan ko nalang dahil baka nagtatampo pa din sya.

Mabilis akong naligo at nagbihis. I took everything that I need for my 3days and
2nights vacation. Pero yung mga gamit ko, parang isang linggo yung pupuntahan ko.
Well, it's better safe than sorry. Nilibot ko ulit ng isang beses ang buong bahay
pero wala talaga si Justin.

Tinext ko nalang sya na aalis na ako.

Pero nagulat ako nung pagkabukas ko ng pintuan ng kotse ay andun sya sa loob.
Nakahood sya at nakapikit sa passenger's seat. Pagtingin ko naman sa backseat ay
may maletang nakalagay. I chuckled when I saw it.
Pagkatapos ay bigla syang dumilat at tumingin sa side ko. "O, akala ko ba hindi ka
sasama?" tanong ko sa kanya. Pero hindi sya sumagot at pilit nalang itinago ang
mukha nya sa hoodie at yumuko. I like it when Madrigal acts like a kiddo.

Inilagay ko ang mga gamit ko sa likod ng sasakyan at pinaandar na ito. Ngingisi

ngisi akong nagdadrive habang nakasimangot si Justin sa tabi ko.

He's like a bad boy that is not so bad at all.

Dumaan lang kami sa opisina saglit para kunin ang direksyon kila Manang Dorris.
Nakita ko namang gulat na gulat si Manang nang makita si Justin sa loob ng
sasakyan. Nginitian ko nalang sya bilang sagot sa dapat ay tanong nya.

"Baka naman magbuhol na yang kilay mo" pabirong sabi ko kay Justin nang makaalis
ang sasakyan ng mga empleyado.

Tiningnan naman nya ako ng masama.

Pero hindi nagtagal ay bigla nyang hinatak ang mukha ko at hinalikan ako. I was
shocked but I didn't let the moment pass. I willingly kissed him back. "I'll have
ten rounds when we get there" sabi nya matapos akong halikan.

"Ten HARD rounds" he added then put his hoodie on again.

Ten hard rounds? We'll see.

Then I put the music on and drove.

Justin's POV

Napakadaya talaga ni Steph. Dapat may ten rounds ako ngayon pero andun sya at
nakikipagkwentuhan sa mga empleyado. May bonfire sa gitna ng beach at nakita kong
nagiinuman sila doon. Nakareserve ang buong resort sa opisina namin.

Nanood nalang ako ng TV habang naiinis kay Steph.

Dapat talaga hindi na ako sumama dito. Hindi ko alam kung bakit pero medyo naiilang
ako na makihalubilo sa mga empleyado ko. Hindi naman talaga ako palakaibigan. SI
Tyler nga lang ang kabigan ko.

Mag aalas onse na pero hindi pa din bumabalik si Steph dito sa kwarto namin. Hindi
man lang nya naisip na mag-isa ako dito? Haynako.

Halos ala-una na at hindi ko na natiis na hindi sya puntahan. Nagpunta ko sa beach

at nakita ko silang nagtatawanan at nagkakasiyahan. Agad naman nila akong napansin
ng dumating ako.
"Sir!" sabi nila agad. "Beer po?" alok agad nung isa kong empleyado. Pero tumanggi
ako dahil wala naman akong balak uminom.

"Asan si Steph?" tanong ko sa kanila ng hindi ko sya makita.

Hindi naman sila agad nakasagot sa tanong ko. Pero nakita kong nakatingin sila sa
likuran ko. "Heeeeyyy! what are guys talking about now?" paglingon ko ay nakita ko
si Steph na gegewang gewang na papunta sa amin.

"Sir, sorry po. Medyo madami atang nainom si Ma'am." Paumanhin sa akin ni Dorris
habang inaalalayan si Steph.

I sighed when I saw her. Seriously?!

Agad ko naman syang sinalubong. "Hey!" sabi ko sa kanya. Pero tiningnan nya lang
ako. Her eyes are half open. Lasing na lasing nga. Napakamot nalang ako sa ulo ko.

"Why did you drink more than you can handle?" pagalit ko sa kanya habang nakaalalay
pa din si Dorris.

Pero ngiti lang ang isinagot nya sa akin. Pagkatapos ay sinubukan nyang tumayo at
harapin ako. She stared at my face. "You know what, you look like my husband" she
said then laughed.
Ohmygoodness, Steph.

Natawa naman lahat ng empleyado sa sinabi nya. "I got this" sabi ko kay Dorris
pagkatapos ay binuhat ko si Steph.

"Sorry po ulit Sir" sabi ni Dorris.

"It's not your fault." I assured her. "We'll go ahead" paalam ko naman sa mga
empleyado ko habang buhat buhat ko si Steph.

Kung anu-anu ang sinasabi nya habang papunta kami sa kwarto. Tapos para pa syang
bata na nilalaro yung buhok at mukha ko habang naglalakad. Stephanie!!!

"Watch your head" sabi ko sa kanya habang papasok kami ng pintuan. Ang likot likot
naman kasi nya.

Ibinaba ko sya sa kama. Inalis ko yung tsinelas nya pagkatapos ay iniayos ko sya ng
higa. Kumuha naman ako ng palanggana at nilagyan ko ng malamig na tubig. Ibinabad
ko sandali ang bimpo doon bago ko sya punasan.

Pulang-pula sya habang pinupunasan ko ang mukha at katawan nya. Napapailing na lang
ako habang kitang-kita ko ang kalasingan nya. "Alam mo, kaamoy mo din yung asawa
ko. Hehe." Sabi naman nya habang sinisinghot ako.

Hindi ko nalang pinapansin ang mga sinasabi nya. "Pero, yung asawa ko, si Justin..
mas gwapo sa'yo yun". Napangiti naman ako pagkatapos ay kinuha ko ang kamay nya.
Pinunasan ko sya ng mabuti para mawala ang init sa katawan nya.

"Kaso lang, naaa..pakatigas ng ulo, laging pinipilit yung gusto nyaaa.. hehe"
napanganga na lang ako sa mga sinasabi nya. "Makulit din yun eh! paaaarang bata.."
dagdag nya.

Paulit-ulit na lang akong napapailing. Lasing na talaga 'to.

"Tapos mainitin yung ulo, mayabang, bugnutin.." aba, sumusobra ka na ata sa

panglalait sa akin Stephanie. "Taaaapos, kapag nagalit yun parang dragon! Umuusok
yung ilong nyang ganun oh!" pagkatapos ay sumenyas pa sya na parang may usok ngang
nanggaling sa ilong nya.

Napabuntong-hininga nalang ako matapos ko syang punasan.

Pero habang inaayos ko yung palanggana at bimpo sa banyo ay patuloy pa din sya sa
pagsasalita. "Pero kahit ganun yun.." sabi nya. "Kahit ganun si Justin.. ma..hal
ko yun"

Parang bigla akong nanigas sa narinig ko. Agad kong ibinaba ang mga hawak ko at
lumabas ng banyo. "Anung sabi mo?" tanong ko sa kanya kahit nakapikit na sya.

"Maa..al." lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi nya.

Pilit ko syang niyuyugyog at ginigising. "Steph, anung sabi mo?! hoooy!" sigaw ko
habang hawak ko ang braso nya.
"Hmmmmm.." sabi naman nya.

"Steeeepph!" sabi ko ulit at sa pagkakataong ito ay hinawakan ko na ng mabuti ang

mukha nya. "Anung sabi mo?!"

"Argh! Get away from me! I'm married.. you asshole!" suway naman nya sa akin.

Napabuntong hininga nanaman ako, pero ilang segundo lang ay napalitan naman ng
ngiti yun. "Yes, you are married to this asshole." then I kisses her goodnight.

Steph's POV

I saw an unfamiliar place when I opened my eyes. Bigla ring sumakit ang ulo ko na
para bang nabibiyak ito sa dalawa. I stop for a moment and try to remember
everything.

Pero naputol ang pag-iisip ko nang biglang may yumakap sa likuran ko. I know that
he's awake because I can feel his hands scanning my body. Pagkatapos ay mabilis nya
akong hinila papunta sa katawan nya. He wrapped his arms and legs around me.

"Hey, I stink." Sabi ko nalang dahil ako mismo ay naamoy ko ang alcohol sa aking
katawan. Pinilit kong tumayo at umalis sa tabi nya pero hindi nya ako hinayaan.

"I don't care." Sabi naman nya pagkatapos ay mas lalo pang dumikit sa akin. I
released a soft chuckle from what he did. How can he possibly make the phrase 'I
don't care' so sweet?

Napansin ko na sa buong araw na yun ay masyadong clingy itong si Madrigal. Tapos

palagi ko pa syang nahuhuli na nakangiti kahit na wala namang nakakatawa sa pinag-
uusapan namin. Weird.

Pero natutuwa ako dahil kahit papano ay nakikisalamuha na sya sa mga empleyado.
Andito nga kami sa tree top adventure ngayon at sinusubukan ang mga rides.

"What?" tanong ko sa kanya habang inaayusan ako nung staff para sa superman ride.
Kanina pa kasi sya nakatitig sa akin na para bang may gusto syang itanong.

"Don't you remember what happened last night?" he smilingly asked.

Napaisip tuloy ako kung may kalokohan akong nagawa kagabi. Sa totoo lang, hindi ko
maalala ng mabuti kung anu yung mga eksaktong nangyari. "I got drunk" I told him.

"Big time" he added. "And?" nakangiting sabi nanaman nya.

"And... I don't know" sabi ko naman dahil hindi ko na talaga maalala. "Why? what
happened?"
"Oh, nothing" sagot nya naman pagkatapos ay ngingisi-ngising nagpunta kila Manang
Dorris. What is wrong with him? I asked myself.

Everything is going well that day when suddenly, we bumped into a familiar woman.
Batid ko na nagulat si Justin sa nakita namin at biglang nanlamig ang kamay nya.
They were staring at each other as if they were talking using their eyes.

Susubukan na sanang umalis ni Justin nang bigla kong hawakan ang kamay nya at
pinilit ko syang pumunta sa direksyon kung nasaan ang babae.

I smiled at her and she smiles back.

"Hi, Ma'am" bati ko sa kanya. Halata ko sa kislap ng kanyang mata ang saya dahil
nakita nya si Justin. "I'm Stephanie, Justin's wife." then I reach for her hand.

"Wife?" gulat na ulit nya sa sinabi ko. Pero ilang sandali ay napalitan naman ito
ng ngiti pagkatapos ay kinuha nya ang kamay na iniaabot ko.

Ramdam ko pa din ang panlalamig ng kamay ni Justin. Naririnig ko din ang mabigat na
paghinga nya habang nasa harapan namin ang kanyang ina.

"How are you?" malambing na sabi ng babae kay Justin.

"I'm fine" malamig na sagot naman ni Justin na para bang wala syang pakialam.
Tumango nalang ang nanay nya. Pero kitang-kita ko ang naluluhang mata ng kanyang
ina. "Are we done here?" mabilis na tanong naman ni Justin.

Hindi kami agad nakasagot ng nanay nya. Batid ko ang tensyon sa kanilang dalawa.
Ramdam ko ang galit ni Justin at ang lungkot sa nanay nya. Agad namang binitawan ni
Justin ang kamay ko at umalis sa harapan namin. I felt sorrow in his mom's face as
he leaves us hanging.

"Please take good care of my child, Stephanie" she courageously told me.

Bigla ko tuloy naalala si mommy. Alam kong malaki ang naging kasalanan ng nanay ni
Justin sa kanya. Pero kahit kelan, walang ina ang gustong saktan ang sariling nyang
anak. Agad ko naman syang niyakap dahil alam kong ito ang kailangan nya.

Hindi ko alam kung paano pero naramdaman ko sa yakap nya ang yakap ng mommy ko.
Siguro dahil parehas silang nagmamahal sa kaisa-isa nilang anak. "I will" sabi ko
sa kanya pagkatapos ay sinundan ko na si Justin.

"Hey" sabi ko kay Justin habang mag-isa syang nakatayo sa may lobby ng resort.

"I don't want to talk about it" mabilis na sagot nya naman kahit wala pa akong
sinasabi. I know he's still hurt. My poor Justin is hurt.
Kaya naman nirespeto ko ang desisyon nya. "Okay" I told him then I wrapped my arms
around his waist.

Hindi ko na ipinasok pa sa kahit anong usapan ang tungkol sa nanay ni Justin.

Inenjoy nalang namin ang bakasyon dito sa Subic kasama ang mga empleyado. Masaya
kaming nagsalo-salo sa tanghalian at nagkakwentuhan tungkol sa mga buhay sa
opisina.

Sa tuwing nakikita ko kung gaano kasaya ang mga empleyado, hindi ko maiwasang hindi
maalala ang mga magulang ko. Sana andito din sila. Sana andito sila para makita
nila ang bunga nang kanilang paghihirap.

Ang bilis talaga ng oras kapag nag-eenjoy ka. Gabi nanaman at nagdesisyon kami na
maglibot sa dagat. Nag rent si Justin ng cruise para sa aming lahat.

"Hindi dyan, dito tayo" sabi ni Justin habang papasok ako sa boat. Pagkatapos ay
tinuro nya ang isa bang boat na katabi nito. Napansin ko naman na nagtawanan si
Justin at ang mga empleyado nyang lalaki. Close na sila agad?

Pinagsalubong ko naman ang kilay ko. Pero nginitian lang ako ni Justin pagkatapos
ay inalalayan ako papunta sa isang boat. Ang sarap ng simoy ng hanging ngayong
gabi. Na-excite ako nang mag-umpisa nang tumakbo ang cruise.
"Uy, doon yung daan oh!" sigaw ko naman kay Justin dahil parang ibang daan yung
tinatahak namin. Andun kasi sa kabilang side yung boat ng mga empleyado.

"I know" sabi naman nya habang nagmamaneho. Pagkatapos ay nakita kong kumakaway ang
mga empleyado sa akin. I knew it!

"Ten hard rounds, remember?" nagulat ako nang biglang sumulpot si Justin sa likuran
ko at ibinulong ito sa akin. I faced him with an angry face.

"Ang daya mo" sabi ko sa kanya. I wanted to party with the employees. Pero
nginitian nya lang ako pagkatapos ay hinawakan ako sa bewang.

Agad naman akong nagtatakbo sa kwarto sa loob ng boat. Kahit medyo maliit lang ay
napaganda ng loob nito. May queen size bed at may tv pa. Humiga ako sa kama ng
marinig kong papalapit na si Justin.

Nanlilisik ang mga mata nya habang nakatayo sa harapan ko. I feel so sexy when he
stares at me like that. Inilagay ko naman ang kamay ko sa likod ng ulo ko. I wanted
to see a good view of him.

"Strip for me" sabi ko sa kanya habang nakatayo pa rin sa harapan ko.

"What?" he confusingly asked.

"Strip" I said in a seductive voice. Pero hindi sya natinag. Nakatayo pa din sya at
nakakunot ang noo sa sinabi ko. "Would you prefer if I go to a strip club?"
Let's start a new game, Madrigal.

Napansin ko namang nakuha na nya ang larong gusto ko kaya sinunod nya ako.
Nagumpisa syang maghubad sa harapan ko habang nakatitig sa akin. He did it very
slowly to make the scene more intense. He started with his shoes. Then his polo.

Ohmygoodness.

My Madrigal.

In his ever sexy body is stripping in front of me. This is the definition of
heaven.

"Konting giling naman dyan" nakangiting dagdag ko habang naghuhubad sya.

Napatigil naman sya at napanganga. "First a stripper, now a macho dancer?!" reklamo
nya.

"Ocge wag na nga. Just stick your thing into my thing and let's get this over with"
pakipot na sabi ko pagkatapos ay umayos ako na para bang nawalan na ako ng gana.

I heard him sighed heavily.

"Oo na, sige na!" sigaw nya nang makita nyang inaalis ko ang comforter na nakabalot
sa kama. Napangiti naman ako ng palihim pagkatapos ay bumalik ako sa dati kong
pwesto.

Pero mas lalo akong nag-init nang mag-play sya nang isang kanta sa iphone nya. It's
a sexy music fit to a sexy dance. "You want a show, huh?" he sensually said then
started my entertainment.

Halos lumuwa ang mata ko habang nakikita ko syang sumasayaw at naghuhubad sa

harapan ko. Para akong isang teenager na unang beses nakakita ng ganito.
Napapakagat nalang ako sa labi ko habang papalapit sya sa akin. Gosh, I didn't know
he can wave his body like that.

Pero mas lalo akong ginanahan ng ilapit nya sa akin ang katawan nya at gusto nyang
ako ang magtanggal ng belt nya. O, tukso!

Agad na tumambad sa akin ang pagkalalaki nya na gustong kumawala sa boxer shorts
nya. Patuloy naman ang pagiling nya sa harapan ko habang nakatitig sa akin.
Sinasadya nyang idikit ang pagkalalaki nya sa akin kapag nagkakaroon ng
pagkakataon.

Hindi ko na napigilan at agad ko syang hinila papunta sa kama. I went on top of

him. "How much do I have to pay you, Mr. Stripper?" I smilingly ask him as I run my
nose on his gorgeous face.

Pero agad nyang ibinaligtad ang posisyon namin. Sya na ang nasa taas at pilit nya
akong iniipit sa katawan nya at sa kama. He took my face and whisper on my lips,
"Since you're my first customer, it's on the house" nakangiting sabi pagkatapos ay
hinalikan ako.
I immediately responded to his wet kisses and gave him the ten rounds he's been
longing for.

Madaling araw na at nakita ko si Justin na wala sa tabi ko. Agad ko namang kinuha
ang polo nya at sinuot iyon. Lumabas ako ng kwarto at nakita ko syang nakatingin sa
dagat. Tahimik akong naglakad at niyakap ko sya mula sa likuran.

Narinig ko ang mahinang pagtawa nya. "Anung iniisip mo?" tanong ko sa kanya.

Pero hindi nya ako sinagot. Bagkus ay kinuha nya ang kamay ko at inilagay ako sa
harapan nya. Sya na ngayon ang nakayakap sa likuran ko. We have a perfect view of
the ocean.

Kahit hindi nya sabihin, alam kong iniisip nya yung nangyari kanina. Alam kong
iniisip nya ang nanay nya. I can feel in his hug that he badly misses her. "Steph,
I want to ask you something" sabi nya sa akin habang nakatingin kami sa dagat.

"What is it?" sagot ko naman dahil bigla syang naging seryoso pagkatapos ay humarap
ako sa kanya.

Inilagay nya ang hinahangin kong buhok sa likod ng tenga ko. "Ahmmm.. Gusto ko
sabihin mo sa akin yung totoo." Bigla naman akong kinabahan sa itatanong nya.
Nakinig ako ng mabuti sa kanya.

"Noong nasa lake house nyo tayo, narinig ko kayong nag-uusap ng kuya mo." then he
took a deep breath. "You said you used me to take revenge on Nate. Is it true?"
malumanay na tanong nya.

Agad namang nanigas ang katawan ko. Naririnig ko ang tibok ng puso ko. Hinawakan ko
sya sa braso, "Justin. I can explain" sabi ko sa kanya.

"I just need a yes or no" parang bigla akong nahiya sa kanya. Hindi ko alam kung
anung dapat kong sabihin. Pero hindi ito ang panahon para magsinungaling sa kanya.
Alam kong ayaw nya sa sinungaling dahil doon nag-ugat ang galit nya sa kanyang ina.

"Yes." Sabi ko.

There was a moment of silence after that word.

Pinapakiramdaman ko kung anung magiging reaksyon nya. "But it's different n-"

"You don't need to explain, Steph" putol nya sa akin. "Pinatawad mo ako sa mga
kasalanan ko sa'yo nang hindi man lang tinatanong kung bakit ko nagawa yun. So I'm
doing the same thing." He said then hugged me tightly.

"But please promise me something" sabi nya naman nang maghiwalay kami. "Promise me
that you won't see him again"
"Justin" tutol ko naman sa kanya.

"I know he's your friend. Pero sa tuwing nakikita ko kasi kayong magkasama.." bigla
naman syang huminto sa pagsasalita at yumuko na para bang nahihiya sya. "I get
jealous"

Nagulat naman ako sa sinabi nya. "You're jealous?" ulit ko naman.

He nodded. "And insecure"

I can't believe his opening up to me like this. Kung ako nga, hindi ko inamin sa
kanya na nagseselos ako dun sa mga empleyadong lumalandi sa kanya. Pero sya, buong
tapang nyang inamin sa akin ngayon na nagseselos sya.

"Dati kasi, sabi mo, he's the love of your life. That you love him more than
anything else in this world." Hindi rin ako makapaniwala na naaalala pa nya ang mga
yun. "Knowing all of that, it feels like I have to break a wall just to get you" he
added.

Ramdam ko sa bawat salita nya ang lungkot. Lungkot na hindi ko alam kung saan
nanggagaling. I took his lovely face and put it in between my hands. Hindi ko alam
kung tama ba itong gagawin ko pero sa palagay ko, ito ang makakabuti.

"I promise" I told him then gave him a quick kiss. Mahal ko si Nate. Pero mas mahal
ko si Justin. At kung kailangan kong I-give up si Nate para mapasaya si Justin,
sige gagawin ko.
"And for the record, you don't have to break the wall." I smilingly told him. "I'll
open the door for you."

It's been two days since our vacation in Subic. Pero sa loob ng dalawang araw na
yon, hindi ko lang sinasabi kay Justin pero lagging tumatawag si Nate.

Alam kong marami akong pagkukulang kay Nate. Alam ko ding napakasama kong tao dahil
sinaktan ko sya kahit wala syang ibang ginawa kung hindi mahalin ako. Selfish na
kung selfish pero nakapagdesisyon na ako.

At si Justin na ang pinili ko.

Kaya naman sa bawat tawag nya ay hindi ko ito sinasagot. Nangako ako kay Justin at
ayoko masira yun. Alam kong mahirap para sa kanya ang magtiwala pero buong puso
nyang ibinigay sa akin yun kaya naman iingatan ko.

Lagi ring nagtetext at nag eemail si Nate. Kung minsan naman ay nagpupunta sya sa
office pero pinagtataguan ko sya. Kahit nakukunsensya na ako, iniisip ko nalang na
para sa kanya din ito. Tapos na kami at hanggang dun na lang iyon.

Perong isang gabi, pagdating ko sa bahay ay biglang nag ring ang telepono. Agad ko
naman itong sinagot dahil akala ko si Justin ang tumatawag. Na-empty kasi ang
cellphone ko.
Pero hindi pala. Si Manang Hilda, kasambahay ni Nate. Rinig ko ang pagkahingal ng
kanyang boses sa kabilang linya. Natataranta din sya at nauutal sa sinabi kaya mas
lalo akong kinabahan.

"Ma'am S-Stepphh.. Tulong po, si Sir." Natatakot na sabi nya sa akin.

"Bakit po?! Anung nangyari kay Nate?" kinakabahang tanong ko.

"Nakita ko po syang walang malay dito sa sahig tapos po hawak nya yung bote ng
sleeping pills. Puno pa po ito dati pero ngayon po wala nang laman. Ma'am, t-tulong
po. Hindi ko po alam ang g-gagawin k-kooo." Naiiyak na sabi ni Manang Hilda sa
kabilang linya.

Hindi ko din malaman kung anung dapat gawin. Alam kong nangako ako kay Justin, pero
buhay na ni Nate ang pinag-uusapan dito.

Steph's POV

Sobra akong nag-aalala kay Nate kaya naman hindi ako mapakali at kanina pa ako
paikot-ikot dito. Nagpasya na lang akong magdasal at hintayin ang magiging balita.
Hiniling ko sa Diyos na sana ay okay lang si Nate. Na wag syang pababayan nito at
gabayan sya sa pagsubok na pinagdadaanan nya ngayon.

Hindi ko maiwasang hindi maiyak sa naging desisyon ko.

Ilang segundo pa ay biglang tumunog ang doorbell. Nagmadali akong buksan ang
pintuan dahil baka si kuya na iyon. Matapos akong tawagan ni manang ay tinawagan ko
si kuya. Sya ang pinapunta ko sa bahay nila Nate dahil ayokong pagmulan ito ng away
namin ni Justin.

Halos madapa na ako papunta sa pintuan.

Pero nagulat ako kung sino ang tumambad sa aking harapan. "Bakit iniiwasan mo ako?"
seryosong sabi nya sa akin.

"Nate? Aaa.. Akala ko b-"

"Kahit ba mamamatay na ako hindi mo man lang ako pupuntahan?!" nagulat ako nang
bigla syang sumigaw sa galit. "Hindi ko akalaing kaya mong gawin sa akin yun,
Steph" dagdag nya.

Gulong-gulo ang isipan ko sa nangyayari. Akala ko ba, nawalan sya ng malay? Joke
lang ba yun o baka naman nag over react lang si Manang? Ewan ko, hindi ko na alam.
Pero isa lang ang nasa isipan ko ngayon. Malapit nang umuwi si Justin at ayokong
maabutan nya kami ni Nate sa ganitong sitwasyon.

Kaya naman hindi ko na ininda ang galit nya. "Nate, please. Sa ibang araw na lang
tayo mag-usap." Sabi ko sa kanya pagkatapos ay pilit ko syang itinutulak palabas ng
pintuan.

"Anu bang nangyayari sa'yo Steph?! Since when did you become a heartless woman?"
sumbat nya sa akin. Ang sakit ng sinabi nya, pero alam kong sa isang banda ay totoo
iyon. Walang puso ang ginawa kong pagtalikod sa kanya.

Pero sa pagkakataong ito ay mas iniisip ko pa din ang kapakanan ni Justin. Ayokong
masira ang tiwala nya sa akin. "Please, umuwi ka na Nate. Baka maabutan ka ni
Justin" may halong takot na sa boses ko.

Pero imbis na maawa sya ay parang mas lalo syang nagalit sa akin. "Anu ba talagang
meron sa lalaki na yun na hindi mo sya maiwan, Steph?!" sigaw nanaman nya
pagkatapos ay mas lalong lumapit sa akin. "Kaya ba nyang tumbasan ang pagmamahal ko
sa'yo?" sabi nya sabay hawak sa braso ko.

"Mahal kita, Steph. Mahal na mahal kita" dagdag nya pagkatapos ay bigla akong
hinalikan. Gulat na gulat ako sa nangyari at pilit ko syang tinutulak palayo sa
akin.

"Nate, no!" suway ko sa kanya pero marahas nyang kinuha ang batok ko at pilit
akong hinalikan. Pilit akong kumakawala sa kanya pero inihapit nya ang kanyang
kamay sa bewang ko. Sa puntong iyon ay bigla akong natakot.

Takot sa kung anung pwedeng gawin ni Nate. Takot na baka pagsamantalahan nya ako.
Nararamdaman ko nang tutulo ang luha ko habang ipinapasok nya ang kanyang dila sa
bibig ko. Hindi ko alam kung anung nangyayari sa kanya at ginaganito nya ako. Mas
lalo ding humihigpit ang pagkakahawak nya sa batok at bewang ko dahilan para maipit
ang katawan ko ng todo.

J-Justin, please help me.

Sigaw nang utak ko sa sobrang takot.

"Mga hayop kayo!" nagulat ako nang bigla kong marinig ang boses na hinahanap ko.

Natigilan naman si Nate sa ginagawa nya at napatingin sa likuran. Halos tumamba ako
nang mabitawan ako ni Nate. Nanghihina ang katawan ko nang makita ko ang reaksyon
nya. Agad nyang hinila si Nate at sinuntok nang malakas.

Nararamdaman kong nanginginig ang tuhod ko sa takot. Ni hindi na ako makatayo nang
maayos.

Agad namang natumba sa sahig si Nate sa lakas nang pagkakasuntok ni Justin. Pero
hindi tumigil si Justin doon. Kinuha nya ang kwelyo ng damit ni Nate at pilit na
itinayo. "Gago ka! Papatayin kita!" sigaw nya pagkatapos ay pinagsusuntok ulit si
Nate hanggang sa umagos ang dugo sa ilong nito.

Kitang-kita ko ang pambubugbog ni Justin kay Nate. Para syang isang criminal na
walang awa sa kalaban nya. Alam kong ilang suntok nalang ay maaaring mapatay talaga
ni Justin si Nate. "Tamaaa na!" nangingig at naiiyak na sabi ko kay Justin habang
pinagsisisipa si Nate sa tagiliran.

Nabaling naman ang atensyon ni Justin sa akin nang magsalita ako. Pero parang mas
lalo akong natakot nang makita ko ang nanlilisik nyang mga mata. His eyes are full
of anger.

Mabilis naman nyang binitawan si Nate at nagpunta sa akin. He grabbed my arms

harshly. Pakiramdam ko mababali ang braso ko sa lakas nang pagkakakuha nya dito at
sa higpit nang pagkakahawak nya. "J-Justin.. nasasaktan ako" sabi ko sa kanya pero
hindi sya nagsalita.
Bigla nya nalang akong kinaladkad sa loob ng bahay at isinara ang pintuan. "Ang
kapal ng mukha mo Steph! Sa loob pa mismo nang pamamahay ko kayo naglalandian ng
kabit mo!" sigaw nya sa akin pagkatapos ay kinuha ang mukha ko gamit ang isa nyang
kamay.

Ang sakit nang pagkakahawak nya at halos bumaon na ang kanyang daliri sa pisngi ko.
"Justin, it's not what you're thinking" naiiyak na sabi ko sa kanya pagkatapos at
pilit kong inaalis ang kamay nya sa mukha ko.

"Gagawin mo pa akong tanga?!" sigaw nya ulit pagkatapos ay sinabunutan nya ako.

Kung kanina ay tinatawag ko ang pangalan nya para tulungan ako. Ngayon naman ay
parang mas gusto ko pang hindi na lang sya dumating. Punong-pungo ng takot ang loob
ko ngayon lalo na at nakikita ko syang ganito.

Parang ibang Justin nanaman ang kaharap ko.

"You're a liar.. You're a fucking liar, Steph!" sabi nya na mas lalong nagpaigting
ng takot ko. Halos masira na ang tenga ko sa lakas ng boses nya. Naghahalo-halo na
ang emosyon sa loob ng katawan ko at kasabay nito ang hindi tumitigil na pag-agos
ng luha ko habang nagmamakaawa sa kanya.

Nasasaktan ang katawan at puso ko sa mga sinasabi at ginagawa nya.

I was panting as he growls at me. Pero hindi nagtagal ay bigla nya akong hinalikan.
Halik na kagaya ng dati. Yung marahas. Yung mapusok. Yung walang awa.
Pilit ko syang tinutulak palayo sa akin gaya ng ginawa ko kay Nate. Pero parang
mas lalo syang nagalit nang gawin ko iyon. Galit na galit ang itsura nya na para
bang papatayin nya din ako. Sa panahong iyon, gusto ko nang tumakbo palayo sa kanya
pero bigla nanaman nya akong hinawakan sa braso.

"Tumatanggi ka sa akin?! Bakit?! Mas masarap ba yung kabit mo?! Huh?! Mas magaling
ba yung kabit mo?!" singhal nya pagkatapos ay hinalikan ako ulit pababa sa leeg ko.

"Justin!" sigaw habang lumilibot ang labi nya sa leeg ko pababa sa dibdib ko.
"Justiiin!" pagmamakaawa ko nang pilit nyang ipasok ang kamay nya sa loob ng damit
ko habang hinahalikan ako.

Pero sa isang iglap ay bigla nya akong itinulak dahilan para mapahiga ako sa sahig.
Then he immediately went on top of me and ripped off my dress. Sa pagkakataong ito
ay parang bumabalik sa alaala ko ang mga nangyari sa lake house.

Ganitong-ganito sya noon. Galit at walang pakialam kung nasasaktan na ako. Kaya
naman lahat ng hinanakit at sakit na naramdaman ko noon ay biglang bumalik sa akin.
"Justin, pleaaaassee.." pagmamakaawa ko ulit nang ipinaglayo nya ang mga hita ko.

Nauubusan na ako nang hangin sa paghikbi habang natatamasa ang paghihirap na ito.
Nakadagan sya sa akin at para akong isang basahan na walang magawa habang
binababoy. "Nooooo!" nangingiyak na sigaw ko nang bigla nyang sirain ang underwear
ko pero parang hindi nya ako naririnig.

Sobrang lakas nya kaya wala akong magawa. Lahat ng lakas ko ay napupunta sa pag-
iyak ko. Wala na akong ibang maramdaman kung hindi takot. "Open this!!" sigaw nya
pagktapos ay inipit ang mga binti ko gamit ang mga binti nya.

"Ooouch!!" sigaw ko nang ipitin nya ang mga hita ko para hindi ako makagalaw.
Akala ko sya ang magliligtas sa akin mula kay Nate. Noon pala, sya ang gagawa nito
sa akin. Bakit ganito? Bakit ginaganito nya ako? Asawa nya ako. Wala akong ibang
ginawa kung hindi ang mahalin sya pagkatapos tatratuhin nya ako na parang isang
maduming babae?

Sinubukan ko pa ring kumawala sa kanya pero walang epekto.

And so I gave up on fighting.

Umiyak na lang ako ng umiyak sa harapan nya.

Justin's POV

Nagdilim ang paningin ko nang makita ko silang naghahalikan sa pintuan ng bahay ko.
Napakatanga ko para magpa-gago sa kanila ng dalawang beses.

Puro galit ang nararamdam ko ngayon habang hinahalikan ko ang katawan ni Steph.
Hindi pa ba ako sapat? Anu pa bang hindi ko naibibigay sa kanya para ipagpalit nya
ako?!
Ang tanga tanga mo Justin.

Ang tanga tanga mo dahil nagtiwala ka at nauto ka nanaman.

Yan lang ang mga salitang tumatakbo sa isip ko ngayon.

"Open this!!" sigaw ko sa kanya pagkatapos ay pilit kong binuksan ang mga legs nya.
I hate her. I really hate her. Ibinuhos ko lahat ng galit ko sa paghalik sa hubad
nyang katawan.

Then I unbuckled my belt as she tried to move away from me.

Pero di hamak na mas malakas ako kaya hindi nya magawang makaalis sa posisyon
namin. I was in the middle of unzipping my pants and was about to enter her nang
bigla kong marinig ang iyak nya.

"Justiiinn. Stoooppp.. P-ppleaaase.." pagmamakaawa nya habang pilit na niyayakap

ang sarili.

Parang may batong pumukpok sa ulo ko nang marinig ko ito. Parang nalinawan ang mata
ko sa nangyayari at ginagawa ko. I saw her face full of tears and pain. Pagkatapos
ay napansin kong nanginginig ang buong katawan nya sa takot.

Takot sa akin.
At noon lang ako nakabalik sa sarili ko. "Ohmygod. Steph." sabi ko pagkatapos ay
pilit ko syang niyayakap pero mabilis nya akong itinulak palayo.

"Don't touch me!" sigaw nya pagkatapos ay nagtatakbo sya sa pinakamalapit na

kwarto.

I was stunned for a few minutes after that scene. Parang biglang nagrewind sa utak
ko lahat ng nangyari. I almost raped her. I almost raped my wife. Pinilit kong
tumayo pero hindi makagalaw ang buong katawan ko. I was panting and it feels like
my heart stops beating.

Naririnig ko pa rin sa kinatatayuan ko ang mga hikbi ni Steph. Inayos ko ang sarili
ko at agad ko syang pinuntahan sa kwarto.

I almost died when I saw her lying on the bed, shivering. Nakabalot ang katawan nya
ng blanket pero kitang-kita ko ang panginginig ng buong katawan nya. Wala ring
tigil ang pag-agos ng mga luha nya.

What the hell did I do?

Lumapit ako sa kanya. "Steph. I'm sorry. I'm so sorry" paulit-ulit kong sabi habang
inilalapit ang kamay ko sa kanya.

"Noooo! Don't touch me!" sigaw nya naman pagkatapos ay pilit na lumayo sa akin at
nagtago sa blanket. Nadurog ang puso ko sa ginawa nya.
"A-aare you scared of me?" basag na sabi ko habang patuloy sya sa paghikbi sa
harapan ko. "Steph. Please, I'm sorry" sabi ko pagkatapos ay sinubukan ko ulit
syang hawakan.

"Noooo! Pleaaase!" tanggi nya ulit.

Gusto kong patayin ang sarili ko sa mga panahong iyon. Takot na takot sya sa akin
na para bang isa akong mamatay-tao. Ngayon ko lang sya nakitang ganito. Nanghihina
at natatakot.

Napasabunot ako sa sarili ko habang nakikita ko syang patuloy na nanginginig sa

loob ng blanket. Parang sasabog ako kaya nagpasya akong umalis ng bahay. I drove
away.

Nangingilid ang luha ko sa sobrang galit ko sa sarili.

Tumigil ako sa isang bakanteng lote at doon ko ibinuhos ang galit ko. Nagsisigaw
ako at pinagsusuntok ko ang punong nandoon hanggang sa kusang sumuko ang kamay ko.

Steph's POV
Hindi ko na alam kung anung oras na pero hanggang ngayon ay hindi ako tumitigil sa
pag-iyak. Parang may sariling isip ang mga mata ko at patuloy lang ang paglabas ng
luha mula rito. Hindi ako makagalaw sa kinahihigaan ko at parang nanlalamig ang
buong katawan ko.

Bumabalik sa isipan ko lahat ng nangyari kanina at nangyari sa lake house.

At sa tuwing naaalala ko ang itsura nya sa mga panahong iyon ay mas lalo akong
natatakot at naiiyak. Hindi nya ako mahal. Kahit kelan, hindi nya ako minahal.

Yan na lang ang tanging naiisip kong dahilan kung bakit nagawa nya akong babuyin ng
ganito. Ilang sandali ay nabaling ang tingin ko sa picture na nakasabit sa dingding
ng kwarto habang patuloy ako sa paghagulgol.

That's our wedding picture.

Habang tinitingnan ko iyon ay napaisip ako. At sa unang pagkakataon ay tinanong ko

ang sarili ko.

"Did I make the wrong decision of choosing you?" sambit ko sa larawan.

Justin's POV

Umuwi ako sa bahay na parang isang lantang gulay. Hanggang ngayon ay hindi ko
maisip kung paano ko nagawa sa asawa ko iyon. I was too angry with everything
that's happening. Hindi ko na alam ang totoo sa hindi.
Hindi ko na alam kung sino ang dapat kong paniwalaan. Hindi ko na alam kung sino
ang dapat kong pagkatiwalaan. Pakiramdam ko lahat ng tao niloloko lang ako.
Pakiramdam ko, lahat sila, pinaglalaruan lang ako.

Flashback

I was so busy scanning every page of the documents above my table when Dorris
entered the room. Iniabot nya sa akin ang isang envelope.

"Kanino galing 'to?" tanong ko sa kanya

"Ahmmm.. Hindi ko po alam sir. Sabi po kasi nung guard, may nag-iwan lang daw po sa
labas ng pintuan." Sagot naman ni Dorris.

May nakalagay na 'To: Mr. Madrigal' ang envelope kaya sigurado kaming para sa akin
talaga ang mensahe. Pinalabas ko na si Dorris matapos iyon. Noong una ay hindi ko
pinapansin ang envelope pero ilang sandali pa ay naintriga ako sa kung anung laman
nito.

Kaya naman dali-dali ko itong binuksan.

I saw some pictures inside that envelope -pictures of Steph and Nate crying while
hugging each other. Inaamin ko na nung mga sandaling iyon, nagduda nanaman ako.
Pero wala akong assurance na sa kasalukuyan kinuhanan ang mga litratong ito.
Maaring nangyari ito dati pa, bago pa kami ikasal ni Steph.
Bukod sa pictures ay meron ding mga documents.

Medical documents of a patient with prostate cancer.

I'm not a doctor that's why I can't understand most of it. Pero ang ikinagulat ko
ay nang makita ko kung kanino nakapangalan ang mga papeles. Nathan Ramirez. Minsan
na naming napag-usapan ni Steph ang buong pangalan ni Nate. Hindi ako pwedeng
magkamali.

As I read each page, bigla kong naalala yung sinabi sa akin dati ni Steph. 'It's my
friend.. He's 26 and recently, he found out that he has prostate cancer'. Si Nate
kaya yung tinutukoy nya noon?

Pero bakit hindi nya man lang nasabi sa akin ang mga ito? Bakit kailangan nyang
magsinungaling sa akin na kaibigan nya yung may sakit at hindi si Nate?

Ayokong magalit sa kanya dahil nag-uumpisa na kaming maging maayos ulit. Pero hindi
ko maiwasang hindi isipin na, baka meron pa syang ibang tinatago sa akin.

Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko. Tapos na yan Justin. Nangako na sa'yo si
Steph na hindi na sya makikipagkita sa lalaking iyon. Nangako sya at tutuparin nya
yun.

Yan ang paulit-ulit kong sinasabi hanggang sa magkumbinsi ko ang aking sarili.

Hindi ko na muli pang pinansin ang mga nakita ko sa envelope. Bagkus ay itinuon ko
ang aking sarili sa pagtatrabaho. Hindi ko na rin gustong alamin kung sino ang
nagpadala nito dahil sigurado akong ang balak nya ay sirain kami ng asawa ko. Pwes,
kung sino man sya, hindi sya magtatagumpay.

I decided to go home early that day. I wanted to have a date night with my wife
since it's been a while since we last dated. Pero pagdating ko sa kotse ko, may
nakita akong nakapatong na isa nanamang envelope sa windshield.

'To: Mr. Madrigal'

Yan nanaman ang nakasulat. Tumingin ako sa paligid para makita kung nandito pa ang
naglagay nito. Pero walang kahit isang bakas ng tao sa parking lot. Napakunot na
ang noo ko sa mga oras na yun. Padabog kong kinuha ang envelope at binuksan.

I saw a note inside.

'Your mom is a liar.

Steph is a liar.

How about Tyler?'

What the hell is this? Muli kong inilibot ang tingin ko sa paligid, pero wala
talagang tao. Pagtingin ko sa likod ng note ay may nakasulat na address. Hindi ko
alam kung anung gusto ng tao na ito pero panigurado akong meron syang gustong
sabihin sa akin.

Noong una ay naghehesitate ako na puntahan ang address pero naisip ko, anu bang
mawawala sa akin kung subukan ko? At talagang naiintriga ako kung bakit nya
ginagawa ito. Anung kinalaman nya sa nanay ko? Kay Steph? at bakit pati si Tyler?
Kung kasinungalian man 'to, kailangan na tong matapos ngayon.

Kaya naman pinuntahan ko ang address. It's a condo unit.

At hindi pipitsugin ang building. It's one of the modern buildings in town. Hindi
ko alam pero habang papalapit ako sa unit ay kinakabahan ako. Anu bang meron dito?

I took a deep breath before I knock at the door.

Hindi ako agad pinagbuksan kaya naman mas nilakasan ko ang katok. Naghahalo na ang
kaba at inis ko sa mga oras na yun. Ayoko sa pakiramdam ng hindi ko alam kung anung
nangyayari.

Pero napalitan ng gulat ang lahat ng emosyon ko nang makita ko kung sino ang
nagbukas ng pintuan. "What are you doing here, man?" tanong ko kay Tyler.

Pero halata ko sa mukha nya na nagulat din sya sa akin. Kelan pa sya bumalik dito
sa Pinas? Bakit hindi nya sinabi sa akin?

"Ahhmmm.. Jus..J-Justin" This is the first time that I heard him stutter.

"Anak, sino yung dumating?" parehas kaming napatingin sa loob ng magsalita ang
isang babae. Pamilyar sa akin ang boses na yun.
Pinilit kong pumasok sa pintuan pero pinigilan ako ni Tyler. Batid ko sa mukha nya
ang kaba. Mas lalo akong naguguluhan sa nangyayari. Sinong tinatago nya sa loob?

Pero parang tadhana na ang sumagot sa tanong ko. "Anak, bakit hindi ka sumasag-"
pagkatapos ay tumambad sa harapan namin ang babaeng kanina pa nagsasalita.

Parang biglang tumigil ang mundo nang magkaharap-harap kaming tatlo. Hindi
magkamayaw ang paglipat ng tingin ko sa kanilang dalawa. Hindi na ako nagtanong pa
dahil malinaw na sa akin kung anung nangyayari.

It's Tyler.

Tyler is my brother.

"Man, I can explain." Putol ni Tyler sa matahimik kong reaksyon.

Parang bumagsak ang langit sa balikat ko nung mga oras na yun. Tumitindi ang galit
ko habang nakikita ko ang itsura ng nanay ko at itsura ni Tyler. "You knew?! All
this time?!" sigaw ko sa kanya.

I've always been vocal to Tyler about my mom and her son. Sa kanya ko ibinubuhos
lahat ng galit at hinanakit ko sa kanila. Alam nya kung gaano ko kinamumuhian ang
nanay ko dahil sa pagsisinungaling nito sa akin na dahilan kung bakit hindi ko
nakasama ang papa ko.
Pinagmukha nya akong tanga.

Pinagmukha nila akong tanga.

All this time, kasama ko pala ang bunga ng kalandian ng nanay ko.

Hindi ko na macontrol ang galit ko kaya bigla kong sinuntok si Tyler. "How dare
you?!" sabi ko sa kanya. Agad naman syang tinulungan ng magaling kong ina.

Magsama sila. Masama silang mga sinungaling.

Agad kong umalis sa lugar na iyon. Pero agad din akong hinabol ng nanay ko.
"Justin, wait. Please." Pero hindi ko sya pinansin. Nagpatuloy ako sa paglalakad
paalis doon.

"Son please." Nilingon ko na sya sa pagkakataong iyon.

"I AM NOT YOUR SON." Galit na sumbat ko sa mukha nya pagkatapos ay nagtatakbo na
ako sa sasakyan.

Halos mabangga na ako sa pagmamaneho nung mga panahong iyon. Pakiramdam ko sasabog
ang puso ko sa galit sa kanila. Kasabay ng pagtapak ko sa silinyador ang mabigat na
paghinga ko.
I can't do this anymore. This is too much for me.

I need some comfort. I need Steph.

I went straight home after that scene. Ang sama ng loob ko. Naiiyak na ako sa
sobrang galit. Gusto kong magwala at manira ng gamit.

But when I got home.

I saw Steph.. kissing Nate.

And in that moment, I lost control. I lost myself.

-End of Flashback-

Pag-uwi ko sa bahay, sinilip ko si Steph sa kwarto kung nasaan sya kanina. It's
4:00 am and she's already fast asleep. Pero kitang-kita ko na basa ang unan at
kumot nya.

She must've been crying all night.

Gusto ko sanang lumapit at halikan sya pero parang nanigas ang mga paa ko. She's an
angel but I gave her a taste of hell. Tinitigan ko pa sya ng ilang minuto bago ako
magpunta sa kwarto namin.

I looked at our bed and felt lonely when I saw that it was empty. Dahan-dahan akong
humiga sa malaking kama na ito. I can feel the softness of the mattress but it
didn't lessen the pain that I'm feeling inside. I hugged Steph's pillow and went on
her side of the bed because it smells of her.

"I'm so sorry, Steph. I'm really sorry" I told her pillow and pretended as if it
was her.

Hindi ako masyadong nakatulog ng gabing iyon. Binabagabag ako ng kunsensya ko sa

tuwing naalala ko ang takot ni Steph sa akin. I'm supposed to be the one protecting
her.

I decided to cook breakfast for her. Alam kong malaki nanaman ang kasalanan ko at
hindi mababawi yun pagluluto lang. Pero gusto ko pa ring subukan. I want her to
know how sorry I am. Hindi ko intensyon na saktan sya. Hindi ko intensyon na
katakutan nya ako.

I wasn't myself last night.

Hindi ko kinaya lahat ng nalaman ko nung araw na yun.

Matatapos na akong magluto kaya tiningnan ko si Steph sa guest room. Pero nagulat
ako ng hindi ko sya makita doon. Kaya naman hinanap ko sya sa buong bahay. Huli
kong pinuntahan ang master's bedroom. I can hear the splash of water inside. Baka
naliligo sya.

Ilang sandali pa ay narinig kong tumigil ang shower. Taranta naman ako sa kung
anung dapat gawin. Pero huli na ang lahat, naabutan nya ako sa labas ng pintuan ng
banyo. She's wearing nothing but her towel.

Batid ko din ang gulat sa mukha nya.

Pero nakaramdam ako ng lungkot nang pinilit nyang takpan ang katawan nya. She put
her arms around her bare skin. "I need to get dress" she said in a low tone.

"Ahmm. O-of course" sabi ko nalang pagkatapos ay umalis na ako.

Ilang sandal pa ay bumababa na sya sa dining area. "Breakfast" aya ko sa kanya

pagkatapos ay ibinaba ko yung mga pagkain sa lamesa.

Tumingin lang sya sa akin. "Sa office na lang" sabi nya pagkatapos ay aktong aalis.
Pero bigla ko syang pinigilan.

Nagmistulan namang apoy ang kamay ko sa kanyang balat na para bang napaso sya sa
pagkakahawak ko. Ito ang unang pagkakataon na ganun ang naging reaksyon nya sa
haplos ko. She immediately put her arms away from me.
Ramdam ko ang kaba sa dibdib nya.

"Steph, please. Let's talk about this" sabi ko pagkatapos ay sinubukan kong lumapit
sa kanya. Pero sa unang hakbang ko ay lumayo sya agad.

"Steph, I'm not gonna hurt you" I assure her then I took another step as I reach
for her.

Pero gaya kanina ay umatras ulit sya kasabay ang malalim na paghinga. "Justin, I'm
fine" sabi nya pagkatapos ay isinenyas ang kanyang kamay na tumigil ako.

"Steph, I know you're not fine" patuloy lang ako sa dahan-dahan na paglapit sa
kanya habang nagsasalita.

"Justin, please." She said

"I want you to know that I regret what I did"

"Justin, stop." then she took another step backward as I move towards her

"Steph, please give me another chance. I can tota-"

"Pleaase" sabi nya ulit sa bawat hakang ko papunta sa kanya. Pero gustong gusto ko
syang mayakap para mawala ang takot nya kaya naman hindi ko ininda ang hinaing nya.

"Steph." isang hakbang nalang at maabot ko na sya.

"Justin pleaaase!" parang may kutsilyo nanamang sumaksak sa dibdib ko nang umiyak
sya sa harapan ko. "Pleease. Don't" iiling-iling na sabi nya habang humihikbi.

She's shivering again and she's hugging herself.

Napakuyom nalang ang mga palad ko.

Ang sakit sa pakiramdam na nakikita mo yung asawa mo pero hindi mo sya mahagkan. Ni
hindi mo sya mayakap o kahit simpleng mahawakan man lang.

I felt guilt as I see her in that state.

She's really scared.

Mabilis akong lumabas ng bahay at pumasok sa loob ng sasakyan. Pinatakbo ko iyon ng

mabilis at wala na akong pakialam kung saan ako makarating. I stopped the car when
I felt the need to shout. Pinagsusuntok ko ang manibela habang minumura ko ang
aking sarili.
"Fuck you, Justin. Fuck you!" sabi ko sa sarili.

At sa pagkakataong iyon, naramdaman kong tumulo ang luha ko.

Steph's POV

Pinilit kong lumabas ng bahay na buo ang loob. Kitang-kita ko pa ang mantsa ng dugo
ni Nate sa garahe. Hindi ko na alam kung anung nangyari sa kanya matapos akong
kaladkarin ni Justin sa loob ng bahay.

Ayoko munang makita si Justin kaya nagpasya ako na pumasok sa opisina. Hindi ko na
ata kakayanin na makita kahit anino nya.

"Steph, are you okay?" tanong sa akin ni Sandra habang nakasalumbaba ako sa table
ko.

"Y-yeah" sabi ko naman kahit sa loob ko ay gusto ko nang sumabog.

"Are you sure? You look pale" pag-aalala naman nya. "Kumain ka na ba?"
Hindi pa ako kumakain simula kagabi. Pakiramdam ko nanghihina ang buong katawan ko
at wala na akong lakas. Nalipasan siguro ako ng gutom kaya nahihilo ako. Kaya naman
kahit masama ang pakiramdam ko ay pinilit kong magpunta sa cafeteria. Dahil maaga
pa, isa palang ang naluluto na putahe.

Even if chicken adobo is not my favorite, I have no choice. I need to eat to regain
my energy. Baka magkasakit pa ako sa ginagawa ko.

Pero pangalawang subo ko palang ay iba na ang panlasa ko. Tiningnan ko ng mabuti
yung chicken at napansin ko na may pineapples pala ito. Nagmadali akong magpunta sa
banyo pero dahil wala pang laman ang tyan ko ay halos hangin lang ang naisuka ko.

I hate this life.

Justin's POV

Gabi na nang bumalik ako sa bahay. Hindi ako pumasok sa opisina bagkus ay nag drive
lang ako ng nagdrive para mawala sa isip ko lahat ng nangyayari. Pero sa pag-uwi ko
ay bumili ako ng mga bulaklak para kay Steph.

Ang tahimik sa loob ng bahay. This house used to be a happy house.

Pero ngayon, parang wala na syang kabuhay-buhay. Wala ng sigla. Wala ng saya.
I was about to go upstairs and look for Steph when I saw her note on the table.

'I'll be staying at my brother's place for a while'

Buntong hininga nalang ang naisagot ko sa note nya. Hindi ko inakala na aabot kami
sa ganito. Hindi ko kaya na wala sya sa tabi ko. Gusto ko sana syang puntahan at
sunduin pero naisip ko na, hindi nya gugustuhing makita ako. Hindi nya gugustuhing
makasama ako.

Napatalungko na lang ako sa sahig habang hawak ang note nya. Anung klase akong tao?
Sarili kong asawa, ayaw akong makasama. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Pakiramdam
ko, mababaliw na ako.

Then after awhile, I saw myself in front of a very familiar place. Hindi ko alam
kung bakit dito ako dinala ng mga paa ko. Nakatayo ako sa may pintuan pero hindi
ako kumakatok.

Wala na akong ibang mapuntahan. Wala na akong ibang makausap.

Then all of a sudden, I saw her in the garden, watering her favorite orchids.
Tinitigan ko sya hanggang sa mabatid nya na andun ako. Agad naman nya akong
nilapitan.

Galit ako sa taong ito. Kinamumuhian ko sya pero sa pagkakataong iyon, parang bigla
akong nanghina ng makita ko ang mga mata nya. Alam kong sa tingin palang nya, alam
na nya na may problema ako.

"What happened?" she immediately asked me but I remained standing in front of her.
Then she caressed my cheeks and asked me again. "What happened, son?"

At sa pagkakataong iyon. Sumabog na ako. Bumuhos na lahat ng nakatago sa loob ko. I

hugged her as tightly as I could and tears began to fall on my cheeks.

"I hurt my wife, ma" I told her as I cry on her shoulders.

Justin's POV

Nakaupo ako sa tabi nya habang kinukwento nya sa akin ang buong pangyayari. She's
holding my hand and she's trying to make me understand everything.

"Your dad was never my first love. It was Martin, his best friend." She said
calmly.

"Martin and I were together for four years. Simula noong highschool kami hanggang
sa mag college. We were so madly in love with each other that time. Pakiramdam
namin, wala ng katapusan. But then, one day, a gift from God surprised us. Second
year college ako nun and I found out that I was pregnant. Hindi namin alam ang
gagawin ni Martin ng mga oras na yun. Bukod sa takot, kahihiyan ang nagtulak sa
amin para itago sa lahat ang balita.. kahit sa papa mo. Mga magulang lang namin
ang tanging nakakaalam. Syempre noong una, itinakwil nila ko at si Martin, pero
hindi nagtagal, natanggap din nila. Tumigil ako sa pag-aaral habang pinagbubuntis
ko ang kuya mo. Naging maayos naman ang lahat nung mga unang buwan. Pero hindi
nagtagal, dumami ang mga issues at problema namin ni Martin. Palagi na kaming nag-
aaway at hindi nagkakasundo." Batid ko sa mukha nya ang lungkot habang nagkukwento

"When I gave birth to Tyler, akala ko magiging maayos na kami ulit ni Martin. Pero
iba ang nangyari. Mas lalo syang naging malamig sa akin. Mas lalo kaming hindi
nagkaintindihan sa mga bagay bagay hanggang sa nagdesisyon na kaming bumitaw. We
broke up."

"Ang sama ng loob ko nung mga panahong yon. Pero mas lalo akong nasaktan nang
malaman kong nagpunta ng Amerika si Martin at dala nya ang anak ko. He took my
child away from me. At wala akong nagawa."

"Iyak ako ng iyak dahil nawalay sa akin ang anak ko at noong mga panahong iyon,
your dad was there to comfort me. Pero hindi nya alam ang tungkol kay Tyler. Ang
alam lang nya, nag break kami ng best friend nya. Simula nun, naging mas madalas
ang pagsasama namin ng daddy mo. Halos araw-araw kaming lumalabas para makalimot
ako. He helped me to move-on."

"Pero isang araw, nabalitaan ko na bumalik na si Martin sa Pilipinas. At kahit

halos isang taon din syang nawala, hindi nabago ang pagmamahal ko sa kanya. So I
went to see him but he refused to see me. Luhaan nanaman ako sa tabi ng papa mo
nung mga oras na yun. Pero nagulat ako nung habang kino-comfort nya ako, ay bigla
nya akong hinalikan. At doon ko nalaman na matagal na pala syang may gusto sa
akin."

"Pero paulit-ulit kong sinabi sa papa mo na si Martin ang mahal ko. Na kahit ilang
beses akong saktan ni Martin, sya pa din ang pipiliin ko. I decided not to see your
father for quite some time after he confessed to me. Hindi rin ako tumigil sa
paghahanap kay Martin at sa anak ko."

"But one night, I was shocked when your father knocked on my door. Lasing sya ng
mga oras na yun at paulit-ulit nya akong tinatanong kung bakit daw ba hindi ko sya
kayang mahalin. Pinilit ko syang pakalmahin ng mga oras na yun pero galit na galit
sya. Then without any hesitation, he started kissing me harshly."
"Then he.. he forced himself on me"

Noon lang ako nagkaroon ng reaksyon sa lahat ng sinabi nya. Hindi ko alam kung tama
ba ang narinig ko. "My dad raped you?" I asked her

"Well, I used to call it rape but as I fell in love with him, I treated it as a
wrong kind of love." she smilingly said.

"And I am the fruit of that wrong kind of love" malamig na sabi ko naman sa kanya.
Napayuko ako habang sinasabi ito. Hindi ko alam kung bakit pero nahihiya ako sa
kanya. All this time, I thought she was a whore. I thought she cheated on my dad.

Mali nanaman ako.

But as I feel guilt inside me, she caressed my back and smiled again. "You are the
best part of that wrong kind of love."

How can she possibly smile at me like that after everything that I did to her?

"How did dad find out about my bro-" Napahinto ako dahil alam ko na nga pala kung
sino ang kapatid ko. "About Tyler?"
She took a deep breath before continuing her story. "I was waiting outside your
school that day when a car stopped in front of me. Si Martin. Gusto nyang mag-usap
kami."

"Nalaman na kasi ni Martin na nagpakasal na kami ng papa mo. Hindi ko alam kung
anung tumatakbo sa utak nya nung mga panahong iyon pero sabi nya, gusto nya daw na
magkabalikan kami. Kung tutuusin, nung mga oras na yun, pwedeng-pwede ko syang
sampalain sa lahat ng mga ginawa nya sa akin. Pero tinuruan ako ng papa mo na wag
magtanim ng sama ng loob. Tinuruan nya ako kung paano ulit magsimula. Tinuruan nya
ako kung paano ulit sumaya at tinuruan nya akong kung paano ulit magmahal."

"And so I rejected Martin. I told him that I already love your father."

"Pinilit kong ipaintindi kay Martin na ang papa mo ang naging sandalan ko nung mga
panahong nanghihina ako. Kahit pa meron syang "maling ginawa" sa akin, hindi nya
ako pinabayaan. Pinanagutan nya ako at minahal ng todo. Hindi mahirap mahalin ang
papa mo, Justin."

"Nagiging maayos na sana ang lahat, nagkaroon na din ako ng pagkakataon na makita
at makasama si Tyler. Palihim akong nakikipagkita kay Martin para makasama ang anak
ko. Alam kong mali yun, pero hindi ko kasi alam kung paano sasabihin sa papa mo na
nagkaroon ako ng anak sa pagkadalaga. Nahihiya ako sa kanya."

"Pero syempre, walang lihim ang hindi nabubunyag. Nalaman ng papa mo ang tungkol
kay Tyler. At ang buong akala nya, niloloko ko sya. Na pinipili ko pa din si Martin
kaysa sa kanya. Pinilit kong ipaintindi sa kanya na si Tyler lang ang habol ko. All
I ever wanted is to be with my son."

"Parusa na din siguro ng Diyos sa akin kung bakit hindi nya ako pinakinggan.
Pinairal nya yung selos at galit nya kaysa sa pakinggan ako. Hanggang sa dumating
na yung araw na umalis na sya sa bahay. At iniwan na nya ako."
Batid ko pa din sa boses nya ang pangungulila sa papa ko. Pakiramdam ko, mas lalong
naguluhan ang kalooban ko sa mga kinwento ni mama. Imbis na gumaan ang loob ko, mas
lalo itong bumigat dahil napag-alaman ko na wala syang kasalanan. Napaglaruan sila
ng panahon at pagkakataon ni papa.

"Do you hate him?" I asked her

"I hate him for making me love him more than I hate him" then she gave me another
smile.

Pero kahit pilit nyang pinapaganda ang image ni papa sa akin, sa isang banda ay
naisip ko lahat ng ginawa ko kay Steph. "I did the same thing with Steph"
nahihiyang sabi ko sa kanya.

"Pinatawad na nya ako sa mga unang pagkakamali ko sa kanya. Pero hindi ko maisip
kung bakit ginawa ko nanaman." Sabi ko habang nakahawak sa ulo ko. Naiinis ako sa
sarili ko sa lahat ng mga ginawa ko.

"Natatakot ako, Ma" sabi ko sa kanya habang hinihimas nya ang likod ko. "Natatakot
ako na baka iwan nya a-ako." I told her then I felt tears run down my cheeks again.

Then she took my face in between her hands. "Justin, nakita ko kung paano ka
tingnan ng asawa mo. She won't leave you.. because she loves you"

May parte sa puso ko na gustong maniwala kay mama. Pero may parte din na
nagsasabing, paano ako mamahalin ni Steph kung puro pasakit lang ang binibigay ko
sa kanya?
I kept on sobbing and sobbing after that.

Pero matapos ang ilang minuto ng katahimikan, nagsalita ulit si mama.

"Gusto ko ding malaman mo na, hindi namin intensyon ni Tyler na ilihim sa'yo ang
lahat. Gustong-gusto ng kapatid mo na makasama ka, pero dahil alam nya kung gaano
mo kinsusuklaman ang kapatid mo, minabuti nyang itago nalang. Sabi nya, mas mabuti
na daw na kaibigan lang ang turing mo sa kanya basta makasama ka lang nya."

"He also loves you, Justin."

Alam ko naman yun. Ramdam ko naman kay Tyler yun. Bigla tuloy bumalik sa akin lahat
ng pinagsamahan namin. Sa totoo lang, sya talaga ang tumayong kuya ko sa New York
noong nagsisimula palang ako. Kahit kelan hindi nya ako pinabayaan. Sinuportahan
nya ako sa lahat ng bagay. Kasama sya sa bawat tagumpay ko. At hindi nya ako iniwan
tuwing nabibigo ako.

Noong mga oras na yun, naisip ko, lahat ng lihim at pagsisinungaling na ginawa ni
mama at ni Tyler ay para sa kapakanan ko. Inisip nila ako bago ang kanilang mga
sarili. Kaya, anu bang dapat kong ikagalit?

Andito na si mama sa harapan ko. Buong puso nya akong tinatanggap kahit na ilang
beses ko na syang pinagtabuyan. Tinitigan ko ang mga naluluha nyang mata. At habang
ginagawa ko iyon ay mas lalo akong nagagalit sa sarili ko. Bakit hinayaan kong
pagdaanan nya lahat ng paghihirap ng mag-isa? Paano ko nagawang iwan sya nung mga
panahong ako nalang ang meron sya?
Napakasama kong anak.

Napakasama kong tao.

Bumibilis ang pagtibok ng puso ko habang tahimik kaming nagtititigan. Hindi ko alam
kung anung nangyari pero bigla nalang may mga salitang lumabas sa bibig ko.
Salitang alam kong dapat ay matagal ko ng sinabi sa kanya.

"Ma, I'm sorry" sambit ko pagkatapos ay nag-umpisa nanamang tumulo ang luha ko.

She smiled at me and then gave me a tight hug. "That's all I needed to hear, son"

Thank God, I got her back.

Steph's POV

Nandito ako ngayon sa condo ni Kuya. Hindi ko kasi alam kung kaya ko na ulit
harapin si Justin. Sa tuwing nakikita ko kasi sya, bumabalik lahat ng takot sa
dibdib ko.

Kinuwento sa akin ni Kuya ang nangyari kay Nate. Ang sabi nya, okay naman daw si
Nate pagdating nya sa bahay nila. Nate said that he was just messing with Manang
and he didn't know that she will overreact about the sleeping pills.
Pinilit nya daw akong tawagan para ipaalam sa akin na okay lang ang lahat pero
nakapatay daw ang cellphone ko.

Kaya naman nagdesisyon sya na puntahan na lang ako sa bahay. Pero sabi daw ni Nate,
sya na lang ang pupunta para maipaliwanag nya ang totoong nangyari.

But until now, I have doubts if that 'sleeping pills scene' was really meant to be
a joke.

Isang araw na din simula ng huli kaming magkita ni Justin. Tumatawag sya pero hindi
ko sinasagot. Hindi ko pa rin ata kaya kahit na marinig lang ang boses nya. Ang
sakit kasi ng nangyari para sa akin.

I felt like a prostitute.

Pero ilang sandali pa ay may natanggap nanaman akong mensahe mula sa cellphone ni
Justin. Pero hindi lang ito simpleng mensahe. May picture na kasama.

Halos mabitawan ko ang cellphone ko nang makita ko ang litrato. I saw Justin lying
on the bed naked with a...
With a woman beside him.

I know what this picture is trying to imply. Pero alam ko sa sarili kong hindi ito
totoo. Kahit magkagalit kami ni Justin. Alam kong hindi nya kayang gawin sa akin
ito.

I tried to ignore the picture.

Pero ilang minuto pa ay may nagtext nanaman sa akin gamit pa rin ang cellphone ni
Justin. May address na nakalagay sa text at sa dulo nito ay nakalagay ang mga
katagang,

To see is to believe.

Ayoko pa rin sanang magpadala sa kalokohang ito pero nag-umpisa na akong kutuban.
Unang-una, bakit number ni Justin ang gamit ng tao na ito? Pangalawa, halatang
ngayon lang kinuhanan ang litrato dahil may orasan sa tabi ng kama at halos isang
oras palang nakakalipas.

Hindi na ako nagdalawang isip pa at mabilis kong pinatakbo ang sasakyan. Kumakabog
ang dibdib ko habang papalapit ako sa address na nakasaad sa text. Condo unit sa
isang sikat na building ang nakalagay sa mensaheng ipinadala sa akin.

I know that Justin is a playboy.

But I also know that he changed. He's not like that anymore.
He won't do that to me. He won't. Yan ang paulit-ulit na sabi ng utak ko sa puso
ko. Kinatok ko ang pintuan ng unit. Pakiramdam ko mahihimatay ako sa sobrang kaba.
Tatlong beses na akong kumatok pero walang nagbubukas sa akin.

Kaya naman minabuti ko na buksan na ito.

Parang nagyelo ang katawan ko sa nakita ko. I was practically at freeze and I can't
move my hands from the doorknob. Hindi ako makahinga at mabilis na tumulo ang luha
sa pisngi ko.

"Steph" he said as he was trying to get dress while a woman is still lying on the
bed without any clothing.

Tiningnan ko sya ng matagal pero ilang saglit pa ay hindi ko na talaga kinaya. I

tried to run away but he immediately went in front of me. "Steph, it's not what
you're thinki-"

Pero bago pa man matapos ang sasabihin nya ay kusa nang dumampo ang palad ko sa
kanyang pisngi. I was so angry and this is the very first time that I slap him. "I
HATE YOU" I said without any hesitation then left the building.

Ayaw tumigil ng luha ko sa pagtulo at pakiramdam ko unti-unti akong namamatay

habang bumabalik sa isip ko ang nakita ko.

Kaya kong tiisin lahat ng pasakit na ginagawa nya sa akin pero hindi ang isang to.
Sobra na.

Ayoko na. Ayoko na talaga.

Mabilis kong kinuha ang maleta ko sa bahay namin at basta-basta ko nalang inilagay
lahat ng gamit na madampot ko. Kasabay ng pageempake ko ang luhang parang hindi
nauubos.

Tiniis ko naman lahat. Pero hanggang kelan ako dapat maghirap?

Wala na akong pakialam kung hindi ko makuha lahat ng gamit ko. Basta ang gusto ko
lang, makaalis na ako sa bahay na ito.

Pero habang tinatapon ko ang mga damit ko sa loob ng maleta ay hinihingal na

dumating si Justin. "Steph, please let me explain" sabi nya sa akin pero hindi ko
sya pinansin. Nagpatuloy ako sa ginagawa ko. Ayoko nang makinig pa sa lahat ng
kasinungalingan nya.

"I don't know what happened. Ni hindi ko nga alam kung paano ako napunta dun.
Steph, pleeaassee. Listen to me" sabi nya ulit habang sinusundan ako.

Pero punong-puno na ng galit, sakit at poot ang dibdib ko.

Justin's POV

Nadudurog ang puso ko habang nakikita ko syang nageempake ng mga gamit nya. Kahit
anung paliwanag ko ay ayaw nyang makinig sa akin.

She really hates me. She said it to my face.

Nanatili na lang akong nakatayo habang padabog syang palakad-lakad sa kwarto. "S-
steph.. please don't leave me" pagmamakaawa ko sa kanya habang nakayuko.

Hindi ko kaya.

At sa pagkakataon lang na yun nya ako pinansin. She's standing in front of me with
her eyes full of tears. "Give me one good reason why I shouldn't leave you,
Justin." She said. "Just ONE"

Pero hindi ako agad nakasagot sa kanya. Anu nga bang dahilan ang pwede kong ibigay
para hindi nya ako iwan? I did nothing but to make her life a living hell.

"Sa buong pagsasama natin, wala akong ibang ginawa kung hindi ang intindihan ka.
Kung hindi ang patawarin ka... Kung hindi ang mahalin ka" parang sasabog ang puso
ko habang sinasabi nya ito lalong lalo na ang huling salitang sinabi nya.
"Pero napapagod din ako Justin." Dagdag nya habang patuloy ang pag-agos ng kanyang
mga luha. "At pagod na pagod na ako."

"Ayoko na" pagtatapos na sabi nya sa akin bago bumalik sa pageempake nya.

Para akong sinaksak sa mga sinabi nya. Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko at
walang boses ang lumalabas sa bibig ko.

"And you know what, I just realized that you were the only mistake that I've ever
done in my whole life" sabi nya habang nakatalikod sa akin.

"Meeting you in New York was a mistake, having sex with you was a mistake and
marrying you was a mistake." Hindi ko alam na sa mga simpleng salita ay kayang-kaya
akong saktan ni Steph. "You were a mistake, Madrigal" matapang nyang sinabi sa
mukha ko.

"Nagsisisi ka ba?" tanong ko sa kanya

Sa pagkakataong ito ay mas lalo syang lumapit sa harapan ko. "OO, Justin." Malakas
na sabi nya. "Nagsisisi ako na mas pinili kita kaysa kay Nate." walang
pagaalinlangan nyang sabi.

Gustong-gusto ko nang mamatay nung mga oras na yun.

Ang sakit.
"because you never loved me" she added.

"That is not true!" kusa nang lumakas ang boses ko nung mga panahong iyon.

"It is true!" kapansin-pansin sa mga mata nya ang galit sa akin. "Galit na galit ka
kay Nate dahil iniwan nya ako sa altar. But at least Nate treated me like a woman.
You treated me like a toy!"

"Now if that's your way of showing you love me then no thanks, I DON'T NEED YOUR
LOVE"

Pinilit kong pigilan ang mga luha ko sa sinasabi nya. I never intended to make her
feel that way. "You don't need my love?" nangingilid na luhang sabi ko sa kanya.
"Is that the reason why you cheated on me?"

"Cheated on you?!" napatingin ako sa kanya ng sumigaw sya. "Alam mo, yan ang
problema sa'yo! Naririnig mo lang yung mga bagay na gusto mong pakinggan at
tinitingnan mo lang yung mga bagay na gusto mong makita."

"Wala kang tiwala sa akin. Ilang beses ko bang kailangang sabihin sa'yo na kaibigan
ko lang si Nate?!"

"Naghahalikan pero magkaibigan lang?! Hindi ako bulag, Steph!" hindi ko na din
napigilan ang pag-usbong ng galit ko.
"Hindi ka bulag?! Kung hindi ka bulag sana nakita mo na hindi ko ginusto ang halik
na yun. I was trying to push him away. And I was trying to call your name to save
me" batid kong napalitan na din ng galit ang mga luha nya kanina.

"Pero anung ginawa mo?! Imbis na ikaw ang magligtas sa akin sa pwedeng gawin ni
Nate, ikaw pa mismo ang nangbaboy sa akin. Ngayon sabihin mo sa akin, PAGMAMAHAL ba
yun Justin?! Huh?! PAGMAMAHAL ba yun?!"

Hindi ko na alam kung anu pa ang dapat kong maramdaman ngayon. Rinig na rinig ko
ang buntong hininga naming dalawa dahil sa sobrang galit. "You know what, this
isn't about Nate anymore or that naked woman. This is about you Justin" sumbat nya
sa akin.

"Hindi ko na kayang makita ka"

"Hindi ko na kayang makasama ka"

Bawat salitang sinasabi nya ay parang nagmimistulang sigaw sa tenga ko na ayaw ko

nang marinig. "Steph, tama na, please"

"Sana hindi nalang ikaw ang naging asawa ko"

"Tama na, Steph"

"Sana hindi nalang ako naniwala na kayang magbago ng isang playboy na kagaya mo"

Pinilit kong habulin ang hininga ko sa bawat salitang sinasabi nya. Bawat isang
salita ay nakakadagdag sa sakit na natatamasa ko ngayon. "Pleeasse" pilit ko syang
pinapatigil pero hindi sya nakikinig.

"Sana nakinig nalang ako kay Kuya."

Pinakalma ko ang sarili ko sa kabila ng lahat ng sinasabi nya.

"At sa totoo lang, I don't know why you kept on saying that I'm a whore, that I'm a
slut"

"Steeeph.. Please!"

"In my whole life, kayo lang ni Nate ang nakagamit sa katawan ko. Eh ikaw?! ilang
babae na ba ang napasukan at nakasubo dyan?!" sabi nya sabay turo sa pagkalalaki
ko.

"Tama na sabi eh!" sigaw ko sa kanya.

"Nandidiri ako sa'yo" at sa pagkakataong ito, ay hindi ko nanaman napigilan ang

sarili ko.
Sa buong pagsasama namin, I never had sex with anybody but her. Pinilit kong maging
loyal sa kanya dahil ayoko syang masaktan. Dahil yun ang tama. Kahit hindi yun ang
nakasanayan ko. Pinilit kong magbago. Para sa kanya. Para lang sa kanya. Tapos
ngayon ano?!

"Nandidiri ka sa akin?! Huh?! Nandidiri ka?!" sigaw ko pagkatapos ay kinuha ko ang

magkabilang braso nya at itinulak ko sya sa kama.

Mabilis akong pumatong sa kanya at pinaghahalikan ang leeg nya. "Nandidiri ka ha?!"
sabi ko sa bawat halik at haplos ko sa maseselang parte nya.

"Now what?! You're gonna fuck the shit out of me again?!" sabi nya habang patuloy
ako sa ginagawa ko. "Go ahead. You can have my body over and over again" sabi nya
nang marating ko ang dibdib nya.

"But you can never have my heart"

And in that moment, I felt my heart stops from beating. Napahinto ako sa ginagawa
ko at para bang gumuho ang mundo sa harapan ko.

You can never have my heart.

You can never have my heart.

You can never have my heart.

Sa unang pagkakataon ay naramdaman kong nanghina ang katawan ko. Na para bang
babagsak ako at hindi na ako muli pang makakatayo. Pero pinilit kong umalis sa
pagkakapatong sa kanya.

Then without any second thoughts, I punch the wall.

Steph's POV

Nagulat ako ng suntukin nya ang pader. Agad akong napatayo sa kama at tininingnan
sya. Nakadikit pa din ang kamao nya sa pader at ilang segundo pa ay nakita kong may
tumulong dugo mula rito. Hindi ko alam ang gagawin sa mga oras na yun.

"Justin" yun na lang ang tanging nasabi ko.

Pero kahit galit na galit ako kanina ay parang natunaw ang puso ko nang humarap
sya. Ito ang unang pagkakataon na nakita ko sya sa ganitong kalagayan.

He's crying.

He's crying in front of me.

Nagpatuloy sya sa pagtitig sa akin habang punong-puno ng luha ang mga pisngi nya.
Kung kanina ay gusto kong lumayo sa kanya, ngayon naman ay parang nasusumigaw ang
puso ko na lapitan at yakapin sya. Hindi ko kayang makita syang ganito.

I hurt him. I really hurt him.

Pero noong aktong lalapitan ko na sya ay bigla syang lumuhod sa harapan ko.

Hindi ako makapaniwala sa nangyayari. Umiiyak sya at nakaluhod sa harapan ko

ngayon. Anung ginawa ko?!

Parang lahat ng sakit na nararamdam nya ay biglang lumipat sa dibdib ko. My Poor
Justin. Rinig na rinig ko ang hikbi nya habang nakayukong nakaluhod sa harapan ko.
"J-jjustin" naiiyak na sabi ko pagkatapos ay lumuhod din ako sa harapan nya.

Hindi ko maatim na makita syang ganito.

Iniangat nya ang mukha nya sa akin nang tawagin ko ang pangalan nya. Parang sumabog
ang puso ko nang makita ko ang mga mata nya na walang tigil sa pagluha. What did I
do?!

"Mahal na mahal kita, Steph"

At dito bumuhos ng tuluyan lahat ng emosyon ko. Mahal nya ko?!

Mahal nya ko.

"Pero hindi ko na kaya" sabi nya habang humahagulgol sa aking harapan. "Ang sakit
p-pala"

Kung kanina ay gusto kong iwan sya. Ngayon ay parang gusto kong magmakaawa na wag
na lang. Justin no! please don't!

"You're free now.." he said in between his sobs. "I'm letting you go"

"No! Justin! No!" sabi ko sa kanya habang hawak ang mukha nya. Pero hindi nya ako
pinakinggan. he immediately left the house.

Naiwan akong luhaan sa bahay.

Halos tatlong minuto ako sa ganung posisyon. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. I
lost him. I lost Justin.

Pero habang emosyonal ako ay biglang sumakit ang tyan ko. Sakit na hindi ko kinaya.
"Ahhhhh!!" sigaw ko habang hawak ko ang aking tyan. Pagkatapos ay napansin ko na
may dugong umaagos mula sa akin.

Nataranta ako at hindi ko malaman ang gagawin. "Ooucch!!" hinaing ko ulit.

In that moment, I knew, I'm not alone on this fight.

Kaya nilakasan ko ang loob ko at paggapang na kinuha ang cellphone ko. Pinilit kong
i-dial ang number ni Justin pero pinapatay nya lang ito. "Ahhhh!" sigaw ko ulit.

Please, don't do this to me. Hang in there. Bulong ng isipan ko sa nasa sinapupunan
ko.

Nararamdaman ko nang maraming dugo na ang nawawala sa akin at parang kusa nang
bumibigay ang katawan ko. Kaya naman minabuti ko nang i-dial na lang ang number ni
kuya.

"Hello, Steph?"

"Kuuu-yaa.. help.. "

"Steph?! what's going on?!

"H-helppp...me.." then I lost my consciousness.

Steph's POV

Ramdam ko ang panghihina ng katawan ko at halos hindi ako makagalaw. Parang may
mabigat na nakadagan sa akin at sumasakit ang aking ulo.
Pero pinilit kong dumilat sa kabila ng nararamdaman ko.

I slowly opened my eyes and saw the ceiling. Ilang beses ko ding ikinurap ang mga
mata ko hanggang sa luminaw ang paningin ko. Nakita ko si kuya sa aking tabi at
sinubukan kong magsalita. "K-kuya" paos na boses ko.

Agad naman syang naalingpungatan at lumapit sa akin. "Steph!" himas nya sa buhok
ko. "Anung nararamdaman mo? okay ka lang ba? May masakit ba sa'yo?" batid ko sa
boses nya ang pag-aalala.

Pag-aalala na parang gumising sa diwa ko kung bakit ako nakahiga sa kama na ito.
Dali-daling bumilis ang tibok ng puso ko habang nakahawak ako sa aking sinapupunan.

"Tatawag lang ako ng doktor" sabi naman ni kuya at aktong lalabas ng pintuan nang
pigilan ko sya.

"My baby? How's my baby?" mangiyak-ngiyak na sabi ko sa kanya.

He took a deep breath and caressed my hair once again. "Don't worry, your baby's
fine" then he kissed my forehead.

Parang nabunutan ako ng tinik sa sinabi nya. Salamat sa Diyos. Hinimas ko ang aking
tiyan at para bang gusto kong humingi ng tawad sa anak ko dahil nailagay ko sa
peligro ang buhay nya.
Ilang sandali pa ay umikot ang paningin ko sa kwarto. "Asan si Justin?" tanong ko
ulit kay kuya.

Napansin ko naman ang pag-iba ng expression sa kanyang mukha ng mabanggit ko ang

pangalan ng asawa ko. "I don't know" galit na sabi nya. "Kanina ko pa sya
sinusubukang tawagan pero hindi ko sya ma-contact. Anung klase ba yang asawa mo?!
Pangalawang beses ka nang naospital nang wala sya dito."

"Kuya, please. Subukan mo ulit syang tawagan" sabi ko sa kabila ng inis nya.

"Steph, sabihin mo nga sa akin, anu ba talagang nangyari?" tanong nya sa akin.

Hindi ko pa masyadong maalala ang buong pangyayari pero hindi maalis sa utak ko
yung mga oras na lumuhod sya at umiiyak sa aking harapan. Parang biglang bumagsak
sa balikat ko ang mundo nung mga panahong iyon.

Kusa na lang tumulo ang luha ko. "We had a fight" I whispered.

"Did he hurt you?!" naghahalo na ang galit at pag-aalala ni kuya.

Umiling ako habang pinupunasan ang luha ko. "No. It was me who hurt h-him"

Narinig ko naman ang malakas na pagbuntong-hininga ni kuya habang patuloy ako sa

pag-iyak. Then all of a sudden, he hugged me. "Stop crying. Sabi ng doktor kanina,
bawal ka daw ma-stress dahil makakasama yun sa baby. Bakit hindi mo sinabi sa aking
buntis ka?"
Umalis ako sa pagkakayakap sa kanya at hinarap sya sa kabila ng nagmumugtong mata
ko. "Hindi ko din alam na buntis pala ako. Kahit si Justin, hindi nya din alam.
Kaya kuya, please, hanapin mo sya."

"Okay." Malamig na sabi naman ni kuya kahit alam kong labag sa loob nya.

Nanatili pa ako ng isang araw sa ospital. Pero kahit nakakulong ako sa loob ng
kwarto ay hindi iyon naging hadlang sa paghahanap ko kay Justin. Oras-oras kong
tinatawagan ang cellphone nya pero parang hindi nya man lang ito binubuksan
hanggang ngayon.

Nag-aalala ako sa kanya.

Pinapuntahan ko din kay kuya ang mama ni Justin pero wala na ito sa address ng
bahay na alam ko. Maging si Tyler at Melissa ay pinilit kong tawagan pero hindi ko
rin sila ma-contact. Kahit ang mga tauhan sa kumpanya ay walang nakakaalam kung
nasaan sya.

Parang sa isang iglap ay naputol ang lahat ng naguugnay sa amin ni Justin.

Lumipas pa ang mga araw na hindi ko sya kapiling. Pero kahit minsan ay hindi sya
nawala sa isipan ko. Araw-araw kong hinahanap-hanap ang presensya nya at gabi-gabi
akong nangungulila sa mga yakap nya.

Hindi ko alam kung ilang balde na ng luha ang lumabas sa mga mata ko pero hanggang
ngayon ay wala pa rin itong tigil. Nakaluhod ako ngayon sa lugar kung saan sya
lumuhod sa harapan ko. Ipinikit ko ang aking mga mata at pinilit na alalahanin
lahat ng mga nangyari.

Dito ang huling beses na nakita ko sya. Ang huling beses na nakausap ko sya. Ang
huling beses na kapiling ko sya.

Mahal na mahal kita, Steph

"Mahal na mahal din kita, Justin" I said in between my sobs as I imagine him in
front of me. Pero mas lalo lang akong naiyak nang idilat ko ang aking mga mata at
nakita kong wala pa rin sya sa harapan ko. "Bumalik ka na sa akin, p-please" then I
burst out in tears again.

Nagdaan ang isang linggo.

Dalawa.

Tatlo.
Hanggang sa mag-iisang buwan na ay walang pagbabago sa paghahanap ko sa kanya. Pero
mas lalo namang naging maselan ang pagbubuntis ko. Mas napapadalas ang pagkahilo ko
at napakabilis mapagod ng katawan ko.

Hinahaplos ko ang sinapupunan ko habang inaayos ko ang mga damit ni Justin sa

cabinet. Lahat ng gamit nya ay nandito pa din sa bahay at walang akong inalis kahit
isa. Dahil alam ko sa loob ko na babalikan ako ng asawa ko.

Pagbukas ko nung isang drawer nya ay may nakita akong isang maliit na box. Binuksan
ko iyon at nakita ko ang isang pamilyar na note.

Thank you for last night

Halos sabay na pumatak ang luha ko at paglabas ng aking ngiti habang binabasa iyon.
Ito yung note na binigay ko sa kanya matapos ang una naming pagkikita. Hindi ko
akalaing naitago nya pala ito.

Hinaplos ko ulit ang sinapupunan ko habang hawak ang kapirasong papel. "Sentimental
pala ang daddy mo" sabi ko sa anak ko.

Kahit na wala si Justin sa tabi ko. Ang anak namin ang nagbibigay sa akin ng lakas
para malampasan lahat ng pagsubok na kinahaharap ko. Kailangan kong maging malakas
at matapang para sa anak namin.

"Steph!" tawag sa akin ni kuya sa pintuan kaya mabilis kong ibinalik sa box ang
note at nagpunta sa kanya.
"Bakit kuya?" tanong ko sa kanya sabay punas sa luha ko. Nagagalit na kasi si kuya
sa tuwing nakikita nya akong umiiyak. Sabi nya, hindi ko daw dapat iniiyakan yung
mga taong hindi naman dapat iyakan. Hindi kasi sya naniniwalang mahal ako ni
Justin. Sabi nya, pinaglaruan lang daw ako ni Justin kaya ganun lang kadali para sa
kanya ang iwan ako.

"Nandito si Atty. Sanchez" sabi nya pagkatapos ay nagpunta kami sa sala.

"Atty." Bati ko sa kanya pagkatapos ay ngumiti sya sa akin.

"Hi, Steph." sabi nya pagkatapos ay kinamayan ako. "Matagal ko nang hindi ma-
contact si Justin kaya minabuti ko nalang na magpunta dito."

Nagtinginan kami ni kuya sa kung anung dapat isagot sa kanya. Pinilit kong ngumiti
sa kabila ng kirot sa puso ko. "Meron lang po syang inaasikaso sa ibang lugar kaya
wala sya dito ngayon. Anu po bang kailangan nyo sa asawa ko?"

"Well, gusto ko sana na sa kanya ko ito ibigay pero since alam ko naman na para
sa'yo talaga ito, pwede naman sigurong ideretso ko na agad sa may ari." Then he
smiled and gave me a piece of envelope with lots of document in it.

Kahit naguguluhan ako ay binuksan ko ang envelope na ibinigay nya. Titulo ang laman
ng mga ito. Titulo ng dati naming bahay. Mga properties sa baguio, tagaytay at sa
cebu. Lahat ng mga ito ay nakapangalan sa akin. Maging ang kumpanya namin na dating
nakapangalan sa kanya ay nalipat na sa pangalan ko.

"Pinilit nyang mabawi lahat ng properties nyo sa bangko at sa mga nakabili nito.
Kahit yung mga furnitures sa dati nyong bahay, ibinalik nya. Sabi nya kasi, mahal
na mahal mo daw yung bahay na yun" sabi ni atty. habang isa-isa kong tinitingnan
ang mga papeles.

Ilang minuto na ang nakakalipas pero hindi pa din ako makapagsalita. "O pano,
tutuloy na ko." Putol ni atty. sa pananahimik ko at halata ko ang pagngisi nya sa
reaksyon ko.

"Salamat po atty." sabi naman ni kuya na hindi rin makapaniwala sa nangyari habang
inihahatid namin palabas si atty.

"Masaya ko na nakuha nyo ulit yung mga properties nyo. Kung nabubuhay lang ang mga
magulang nyo, sigurado akong matutuwa sila dahil nasa mabuti kang mga kamay Steph.
Your husband is one of a kind" pagkatapos ay kumaway si atty. bago tuluyang umalis.

Naririnig ko ang tibok ng aking puso habang nararamdam ko ang pahina ng mga papel
sa kamay ko. Tiningnan ko si kuya at tsaka ako ngumiti. "Sabi ko sa'yo eh, mahal
nya ko." Pagmamalaki ko sa kanya. "Kaya babalik sya. Babalikan nya kami ng anak
ko."

Pagkatapos kong malaman lahat ng ginawa ni Justin para sa akin ay mas lalong tumaas
ang kumpyansa ko sa sarili na babalikan nya ako.

Mahal ka nya ko.

Sa kanya na mismo nanggaling na mahal nya ako at yun ang pinanghahawakan ko ngayon.
Pero hanggang kelan ako maniniwala doon?

Isang araw makalipas ang ilang buwan nang paghihintay ko kay Justin ay may dumating
na sulat na hindi ko inaasahan.

Iniabot sa akin ni Nate ang sulat na ipinadala sa bahay. Simula nang maospital ako
ay lagi na ulit nagpupunta si Nate sa bahay para kamustahin ako. Pero hindi ko sya
kinikibo. Galit ako sa kanya. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin nakakalimutan ang
ginawa nya sa akin.

Kahit na batid ko sa mukha nya ang pagsisisi ay hindi ko pa rin sya napapatawad.
Alam kong mali ito, pero sa isang banda ay sya ang sinisisi ko kung bakit kami
nagkahiwalay ni Justin. Kung hindi sana nya ipinagpilitan pa ang sarili nya ay
hindi sana kami mag-aaway ng asawa ko. Naiinis ako na niloko nya ako at ginamit pa
nya si Manang para lang makuha ang gusto nya.

Inamin na nya sa akin na pakana nya ang tungkol sa sleeping pills. Gusto nya lang
daw talaga akong makita kaya naging desperado na sya. Pero hindi ko na
pinakikinggan pa ang kahit anung paliwanag nya.

Itinuon ko ang aking atensyon sa sulat na nakuha ko. Sa kumpanya ito nakaaddress
kaya naman sigurado akong nakita na ito ni Nate. Sya kasi ang tumutulong ngayon kay
Kuya sa pagpapatakbo ng kumpanya habang wala si Justin.

"He's asking for a divorce" sabi ni Nate habang naninigas ako sa kinauupuan ko at
binabasa ang nilalaman.
Bakit?! Bakit Justin?!

Gusto kong punitin ang papel na iyon sa sobrang galit ko. Lalo na nang makita ko na
nakapirma na sya at signature ko na lang ang kulang para ma-proseso ito.

"Just sign it, Steph" sabi ni Nate sa akin pagkatapos ay iniabot sa akin ang isang
pen.

Kahit nangingilid na ang luha ko at pinilit ko itong pigilan. "No." sagot ko sa

kanya pagkatapos ay inilapag ko sa mesa ang mga papeles.

"Steph. You don't need him anymore!" sabi naman ni nate at pilit na inilalapit sa
akin ang mga dokumento. "Nandito naman ako. Kaya kong punuan lahat ng pagkukulang
nya."

"Hindi ko pipirmahan yan. Hindi ko hahayaang mawalan ng ama ang anak ko" matigas na
sabi ko kay Nate habang hawak ko ang aking tiyan.

Mas lalo akong naguguluhan sa nangyayari. Diba mahal nya ako? Sabi nya sa akin
mahal nya ako, pero bakit gusto nyang maghiwalay kami? Bakit hanggang ngayon hindi
sya nagpapakita sa akin? Hindi nya ba ako namimiss? Kasi ako, mamamatay na ako sa
sobrang pagkamiss sa kanya.

Lumapit sa akin si Nate habang hawak ang mga papeles. "Steph. Pirmahan mo lang 'to.
Pwede tayong magpakasal, hindi kita pababayaan. I'm willing to be the father of
your child. Ibibigay ko sa kanya ang apelyido ko." Pilit sa akin ni Nate.
Parang may batong pumukpok sa ulo ko habang sinasabi ni Nate ang mga bagay na iyon.
Siguro dahil mas lalo kong naabsorb ang gustong mangyari ni Justin. Padabog akong
tumayo sa upuan. "Nate, kahit anung mangyari, isisilang ang anak ko bilang isang
MADRIGAL at hindi isang RAMIREZ" sumbat ko sa kanya.

"At kahit anu pang gawin mo, hindi ko bibitawan ang pagiging Mrs. Madrigal ko."
dagdag ko. "At yang mga nakasaad sa papel na yan, kasinungalingan yan. Hindi ako
iiwan ni Justin dahil mahal nya ako. At mahal ko din sya."

Halata kong nasaktan si Nate sa sinabi ko pero walang akong pakialam. "Narinig mo,
Nate?! Mahal ko si Justin. Si Justin lang at wala ng iba pa." Sumbat ko ulit sa
kanya.

"Kaya tigilan mo na yung ilusyon mo na magiging tayo pa ulit dahil hindi na kita
mahal. At kung pwede lang, wag ka nang makialam sa buhay ko dahil hindi kita
kailangan." Galit na sabi ko sa kanya.

Hindi sya agad nakapagsalita sa mga sinabi ko.

Pero nang manahimik ako at mahimasmasan ng galit ay bigla syang nagsalita.

"Nagpapakatanga ako sa'yo Steph. Pero wag mo namang akong tratuhin ng ganito." Sabi
nya habang nangingilid ang luha nya.

"Konting respeto naman" pagkatapos ay mabilis syang umalis sa bahay.

Napasapo nalang ang mga kamay ko sa mukha ko dahil sa nangyari. Pero ilang saglit
pa ay biglang nagsalita si Kuya sa tabi ko. "O, anu to?" tanong ni kuya habang
hawak ang divorce papers.
"Nakikipaghiwalay si Justin." Pagkasabi ko ng mga katagang ito ay bigla nanang
bumuhos ang luha ko. Ang sakit palang sabihin ng katotohanan.

Walang pagaalinlangan kong niyakap si Kuya. Ramdam ko sa buntong hininga nya ang
galit pa din kay Justin. Pero imbis na magalit ay hinimas na lang nya ang likod ko.
"Steph, alam mong ayokong nakikialam sa buhay mo." sabi nya pagkatapos ay pinunasan
ang luha ko.

"Pero sa pagkakataong ito, sana pakinggan mo ko. Tama na." sabi nya ulit "Wag mong
hintayin na pati yung baby mo mawala sa'yo."

Tiningnan ko ang lumalaking sinapupunan ko. Hanggang ngayon kasi ay hindi ko

mapigilan na hindi mai-stress sa mga nangyayari at kung minsan pa ay hindi ako
makatulog kakaisip kay Justin.

Alam kong minsan nang nalagay sa peligro ang anak ko. Kaya dapat ay mas mag-ingat
na ako ngayon. Patuloy na pinupunasan ni kuya ang mga luha ko at napag-isip isip ko
na hindi pa pala ako nakakapagpasalamat sa kanya sa nangyari. "K-kuya, thank you
ah. Thank you for saving me and my baby. Kung hindi ka dumating nung gabing yun,
baka kung anu nang nangyari sa baby ko" sabi ko sa kanya.

Bigla namang nagsalubong ang mga kilay nya at pagkatapos ay umiling sya. "It wasn't
me who saved you Steph. It was Nate."

"Huh?" naguguluhang tanong ko.

"Pagkatapos mong tumawag sa akin, nagmadali akong pumunta sa bahay nyo pero habang
nagdadrive ako ay tumawag si Nate. Sabi nya, pinuntahan ka daw nya sa bahay nyo
dahil gusto nyang mag sorry sa ginawa nya. Ilang beses na daw syang kumakatok pero
wala daw sumasagot kaya pumasok na sya dahil bukas naman yung pintuan. Pagkatapos,
nakita ka daw nyang nakahandusay sa sahig at puro dugo kaya sinugod ka nya agad sa
ospital."

"So technically, he's your savior. Not me."

Parang nanghina nanaman ang katawan ko sa sinabi ni kuya. Iniligtas nya ako pero
anung isinukli ko sa kanya?

Steph's POV

Dahan-dahan akong naglakad papunta sa kama. Ayokong magising sya dahil masisira ang
plano ko. Kagabi ko pa inayos ang lahat para ngayong umaga ay hindi na ako
mataranta. I watched him sleep for a while. I stared at his face and it made me
smile.

I'm really lucky to have him in my life.

"Steph." bulong ni kuya sa likuran ko at muntik ko nang mabagsak ang hawak ko.

"Kuya naman! Wag kang maingay!" sabi ko sabay hampas sa kanyang balikat. Napangisi
naman sya at sinenyasan akong 'go na'.

Kaya naman mas lumapit pa ako sa kanya at hinalikan ko sya sa pisngi. Then I rub
the tip of my nose on his cheek to wake him up.
"Hmmmmm.." sabi nya pero hindi pa din dumidilat ang kanyang mga mata.

So I repeated what I did and whispered in his ears, "Wake up, honey."

And when he opened his eyes, sabay kaming sumigaw ni kuya ng, "Happy Birthday!"
then kuya pop the confetti as I offer him the cake.

Agad naman syang napangiti at namangha sa sobrang daming confetti sa ibabaw ng kama
nya. "Make a wish before you blow your candles" I told him then he closed his eyes.

Pumalakpak naman kami ni kuya nang hipan nya ang mga kandila. "I love you" I told
him.

"I love you too, mommy" then he gave me a sweet hug.

"Happy Birthday Alex!" sabi naman ni kuya sa kanya pagkatapos ay hinalikan sya sa
noo.

"Thank you Uncle Matt" pagkatapos ay nag-apir sila at nagkilitian. Napangiti nalang
ako habang pinapanood sila. I'm happy that Alex grew very close to my brother.

"Stop it Uncle Matt! I can't breathe! Pleaase!" hinaing ni Alex habang tawa ng tawa
dahil sa ginagawa sa kanya ni Kuya. Pero itong si Kuya ay walang patawad at
talagang nakipaglaro agad sa anak ko.

"Mommy save me!" sigaw ni Alex ng magkaroon sya ng pagkakataon na makawala kay kuya
pagkatapos ay nagtatakbo sya sa likod ko at nagtago.

"Hmmmm... asan kaya si Alex?" pagkukunwari ni kuya habang nakatakip ang mukha ni
Alex gamit ang mga palad nya sa aking likuran. Kinuha ko naman ang unan at itinakip
kay Alex para kunwari'y hindi sya makita ni kuya.

"Mommy, where is he?" bulong ni Alex sa akin habang pasilip-silip.

"He's coming, baby! You should hide under your blanket" bulong ko din pagkatapos ay
itinalukbong ko sa kanya ang kumot at niyakap ko sya.

"Alex! Where. are. you.?" tawag ulit ni kuya kahit na nasa harapan lang naman namin
sya.

Naririnig ko namang natatawa si Alex sa ilalim ng kumot habang naririnig nya ang
Uncle nya. "Shhh.. quiet baby, he's here" bulong ko ulit sa kanya at mas lalo pa
nyang isiniksik ang sarili sa akin.

"Haaayy.. mukhang wala naman pala dito si Alex. Sayang naman, ibibigay ko pa naman
yung gift nya" nakangiting sabi ni kuya habang hawak ang regalo nyang helicopter
kay Alex.

Nang marinig naman ito ni Alex ay walang pag-aalinlangan syang umalis sa

pagkakatalukbong, "I have a gift?!" nanlalaking matang sabi nya. Agad naman syang
napanganga nung makita ang hawak ni kuya. Sigurado akong nahulaan nya agad ang
laman nun. Matagal na kasing hinihiling ni Alex ang laruan na yun sa Uncle nya. Ang
sabi ko naman kay kuya, wag basta basta magbibigay ng kung anu-anu kay Alex dahil
ayaw ko syang ma-spoil.

I want him to learn how to earn everything that he wants.

Mabilis namang binuksan ni Alex ang regalo nya. Manghang mangha sya sa laki at
ganda ng helicopter na bigay sa kanya ni kuya. Agad nya namang niyakap si Kuya at
nagpasalamat.

"Hep!" pigil ko sa kanya ng gusto nyang subukang paliparin ang bago nyang laruan.
"Mamaya ka na maglaro nito."

Agad namang syang nalungkot at nagpout ng lips nya nang bawalin ko sya. "Itatry ko
lang po." Malambing na sabi nya naman habang hawak ang remote control. "Please?
It's my birthday." Dagdag nya.

Alam na alam talaga nya kung anu ang kahinaan ko. "Ocge, pero isa lang ha? Kasi
baka ma-late tayo sa pupuntahan natin" sabi ko naman pagkatapos ay tumango sya at
nag-umpisa nang maglaro. Tinuruan sya ni kuya kung paano ito paandarin.

Batid ko sa itsura nya ang kasiyahan.

Pero sigurado akong mas magiging masaya sya sa isa ko pang surpresa.
"Ahmmm. Kuya, sasama ka ba sa amin?" tanong ko kay kuya habang tinatali ko ang
sapatos ni Alex at sya naman ay kinakalikot ang cellphone nya.

Pero parang hindi nya ako narinig. Nagpatuloy lang sya sa pagtetxt ng nakangisi.
"Hui, kuya!" mas malakas na sabi ko.

"Ha? Anu yun?" sabi nya naman.

"Go get your bag, baby" sabi ko kay Alex bago ko hinarap si Kuya. Mabilis nya naman
akong sinunod at nagtatakbong pumunta sa kwarto.

"Ang sabi ko, sasama ka ba sa amin?"

Napakamot naman sya sa ulo at para bang hindi nya alam ang isasagot sa akin.
"Ahmmm.. Ano. Susunod nalang siguro ako." He managed to say.

Bigla namang nag-iba ang tingin ko sa kanya. I gave him a stare that will make him
realize that I know something. Halos isang minuto kaming nagtitigan at walang
nagsasalita.

"What?!" sabi nya nang hindi na sya makatagal.

"Kelan mo ba sasabihin sa akin yang sikreto mo?" sumbat ko sa kanya pagkatapos ay

tinuro ko ang cellphone nya.
"Anung sikreto?! Wala akong sikreto noh" pagmamaang maangan nya.

"Wala talaga?" pang-aasar ko dahil namumula na sya.

"Wala nga. Ang kulit mo"

"Pwes, patingin nga." Sabi ko pagkatapos ay inagaw ko ang cellphone nya. Parang
nataranta naman sya at ginawa ang lahat para mabawi iyon.

"Steph! give it back to me!" sabi nya pagkatapos ay hinablot ang cellphone nya.
"Don't you know the word PRIVACY?" sabi nya after na makuha sa akin ang phone.

Pero tinawanan ko lang sya. "Bakit kasi tinatago mo pa sa akin eh alam ko naman
kung sino yang ka-lovelife mo"

Parang nanigas sya sa gulat sa sinabi ko. "Huh?! Pano mo nalaman?!" mabilis na
tanong nya.

"I'm your sister. I know things" ginaya ko yung lagi nyang sinasabi sa akin kapag
nalalaman nya ang mga sikreto ko. Agad naman syang napabuntong-hininga at mabilis
na nagsalita.
"Steph. Please, don't tell anyone. Even your officemates, okay? This is my second
shot and I don't want Elaine to thin-"

"Elaine?!" sigaw ko nang sabihin nya ang pangalan ng boss ko. "You're having an
affair with my boss?!" gulat na sabi ko.

Nagkasalubong naman ang kilay nya. "I thought you knew?!"

"NO." iling ko sa kanya. "I was just pretending that I knew to bust you"

Bigla ulit namula ang mukha nya. Napangiti naman ako dahil ngayon lang nangyari sa
kanya 'to. Pakiramdam ko hiyang-hiya sya sa akin. "and I did well" I told him
before I gave him a I'm-so-freaking-awesome smile.

"Seriously? Ma'am Elaine? Since when?" nakangising sabi ko na para bang mas lalo pa
akong nang-aasar. Ngayon lang ako nagkaroon ng pagkakataon na asarin sya kaya
lulubusin ko na.

"Oh, I hate you Steph" he said then walked out on me.

"Kuya wait!" natatawang sabi ko pagkatapos ay sinundan ko sya. "Tell me about it!"

Nakikita ko namang naiirita na si kuya dahil nabisto ko na sya. Hindi ako

makapaniwalang si Ma'am Elaine pala ang ka-lovelife nya. Kaya pala lagi syang
nagpupumilit na sunduin ako sa opisina. I thought he was being a sweet brother but
the truth is, he has a hidden agenda!
"Hui kuya! Magkwento ka naman!" sigaw ko ulit habang naglalakad sya ng mabilis para
hindi ko sya maabutan.

"Ewan ko sa'yo!" sabi nya naman ng hindi man lang humaharap. Pinilit kong pigilan
ang tawa ko pero ang ngiti ko ay hindi mawala-wala. Para kasi syang teenager na
nahuli kung sino ang crush nya.

Nang makapunta sya sa garahe ay agad nyang binuksan ang kotse. "Ingat sa
pagmamaneho Ma'am Elaine!" pang-aasar ulit na sabi ko bago sya tuluyang pumasok sa
loob ng kotse.

"Argh! I really hate you, Steph!" naiinis na sabi ni kuya bago tuluyang patakbuhin
ang sasakyan.

I watched his car go away. "Well, I love you kuya." Sabi ko naman sa sarili ko nang
hindi ko na makita ang sasakyan.

Sa kabila ng lahat ng pagsubok na pinagdaanan ko kay hindi nawala si kuya sa tabi

ko. Hindi sya nagreklamo kahit na sakit ng ulo ang lagi kong binibigay sa kanya. Sa
lahat ng desisyon nya, laging puro ako muna, bago sya. Kaya naman masaya ako ngayon
na nagkakaroon na sya ng oras para sa sarili nya.

I want him to have a life of his own.

At sana nga, si Ma'am Elaine na ang sagot sa mga dasal ko para kay kuya. I wonder
if I should start calling her Ate. The thought of it made me laugh again.
Pagbalik ko sa loob ng bahay ay sakto namang tumatakbo na palabas ng kwarto si
Alex. "Be careful, Alex" sabi ko sa kanya.

"Where are we going, mommy?" tanong nya naman habang pinupunasan ko sya ng pawis.

"We're going to get mommy's gift for you" nakangiting sabi ko sa kanya.

Kanina pa nagtatanong si Alex kung anu daw ba yung regalo ko sa kanya. Hindi na
kasi sya makapaghintay. Pero kahit kinukulit-kulit nya ako ay hindi gumana sa akin
ang charm nya. Gusto kong masurpresa sya sa mismong lugar kung nasaan ang regalo
nya.

Kahit ako ay naeexcite habang papalapit kami sa destinasyon namin.

"Are you ready to see your gift?" nakangiting tanong ko kay Alex nang ihinto ko ang
sasakyan.

Tumango naman sya pagkatapos ay masaya kaming bumaba ng kotse. When he finally saw
where we are, agad nyang narealize kung anu ang regalo ko. "Dadating na po si
Papa?" masayang tanong nya sa akin.
Nandito kami ngayon sa airport at hindi maipinta ang kasiyahan sa mukha ng anak ko.
Alam kong miss na miss na nya ang papa nya. Anim na buwan din silang hindi nagkita
dahil may inasikaso ito sa branch namin sa Singapore.

Naalala ko pa, buong gabing umiiyak si Alex ng umalis ang papa nya. Yun kasi ang
kasangga nya sa lahat. Kapag nga pinapagalitan ko sya, agad lang syang pupunta sa
papa nya at magsusumbong.

Yumuko ako ng konti para maabot ko ang height ni Alex. I smiled at my surprised
son. "Ayaw daw nyang mamiss ang birthday mo eh"

"Yehey!" nagtatalon na sabi nya pagkatapos ay kusang pinunasan ang pawis sa mukha
nya. Napansin kong inayos din nya ang polo nya at sinuklay ang buhok gamit ang
maliliit nyang daliri. "Mommy, pogi na po ba ko?" tanong nya sa akin.

Haynako. Lagi kasi yang linya ng papa nya sa kanya. Kung magbihis nga sila ay daig
pa ako. Hindi sila umaalis ng bahay nang hindi nakaporma. Sabi kasi ng papa nya sa
kanya, dapat daw lagi syang pogi.

I slightly pinched my son's nose as I watched him fix himself, "Poging pogi, anak!"
syempre proud mommy ako.

Ilang sandali pa ay narinig ko na sinasabi na ang arrival ng eroplanong galing

Singapore. "Si papa mo na ata yan" sabi ko kay Alex pagkatapos ay mabilis syang
tumakbo papunta sa arrival area.

"Alex, dahan-dahan!" sabi ko sa kanya pero hindi sya natinag sa pagkakatakbo.

Sinundan ko sya hanggang sa makita ko na nabangga sya ng isang babae.
"Ohmy. I'm so sorry baby" sabi nung babae pagkatapos ay tinulungang tumayo ang anak
ko.

"Alex!" tawag ko pagkatapos ay lumingon ang babae sa akin. I checked my son to see
if he's hurt. "I told you to be careful" sabi ko.

"I'm sorry" sabi nung babae sa akin pagkatapos ay inalis ang shades nya. To be
honest, she's very pretty. Ang amo ng mukha nya, ang ganda ng kutis at napaka
expressive ng mata nya. Ayokong mainggit pero hindi ko maiwasan. Naaalala ko kasi
yung dati.

I used to be the hottest girl in town.

Pero simula nang ipanganak ko si Alex. Medyo hindi ko na napagtuunan ng pansin ang
sarili ko. Pero hindi naman ako nagrereklamo dahil masaya ako sa anak ko. Kung
minsan nga lang, syempre nakakamiss yung lahat ng tao napapalingon kapag nakita ka.

"It's okay. It's not your fault" I smilingly told her then I shift my attention to
my child.

"Alex, anung sasabihin mo?" sabi ko sa kanya.

Agad naman syang tumayo sa harapan nung babae. "Sorry po." Sabi nya.

"No problem, baby" sabi ulit nung babae kay Alex. "Ang cute cute mo naman. Can I
have a kiss?"

Tumingin naman sa akin si Alex ng sabihin iyon ng babae. Parang tinatanong nya ako
kung anung dapat nyang gawin. Kaya tumango lang ako. Walang pag-aalinlangan namang
hinalikan ni Alex sa pisngi yung babae. "Thank you" nakangiting sabi nya kay Alex
bago ako harapin.

"You have a lovely son" she said. "Sana ganyan din ang maging anak ko. I've always
wanted a child."

Ngiti lang ang naisagot ko sa kanya. "By the way, I'm Steph" pagkatapos ay inabot
ko ang kamay ko sa kanya. "and this is my son, Alex"

"I'm Jenny" then she reached for my hand.

"So, what brings you back to the Philippines?" tanong ko sa kanya.

"Vacation." She straightforwardly said.

"Alone?"

"Oh, no. I'm with my boyfriend." Sabi nya. "Sandali, asan na nga ba yun? Kailangan
ma-meet ka nya tsaka si baby Alex" dagdag nya pagkatapos ay tumingin-tingin sa
paligid.
"Oh there he is!" sabi nya pagkatapos ay tinuro ang lalaking nakatalikod at kausap
ang isang guard.

He's tall and really buffed. Halatang nag wowork out dahil sa ganda ng lapat ng
polo nya sa kanya. "Baka nagtatanong sya ng direction" sabi ni Jenny. "Wait lang
ha."

Umalis si Jenny saglit para puntahan ang boyfriend nya. Tumalungko naman ako
sandali para ayusin sa likod ni Alex yung backpack nya.

"Hey, Steph! This is my boyfriend" narinig kong sabi ni Jenny kaya naman tumayo na
ako. "Justin."

Justin.

Justin.

Justin.

Parang nag slow motion ang lahat ng makita ko sya. Bumilis ang tibok ng puso ko at
hindi ako gaanong makahinga. Is this real or am I just dreaming?

Siya ba talaga 'to?

Parang biglang nagrewind ang utak ko at bumalik ang lahat ng nangyari sa nakaraan.
I suddenly remembered the last day that I saw him. Pero kasabay ng pag-alala ko sa
nakaraan ang sakit na naidulot nito. Ang sugat na hanggang ngayon ay hindi pa din
naghihilom.
Ito na yun. Ito na yung araw na pinakahihintay ko.

Ang araw na makita ko syang muli.

In that moment, I wanted to hug him. To kiss him. To tell him how much I've missed
him. To tell him that all these years, I've never forgotten about him. That I've
waited for him. But I can't.

Because it's not the right thing to do now.

Nagpalipat-lipat ang tingin ko sa kanya at kay Jenny. Nakita ko ang ngiti sa labi
ni Jenny at ang gulat sa mata ni Justin. Pero parang kusang umalis ang mga mata ko
sa pagkakatingin ng biglang ilagay ni Jenny ang kamay nya sa braso ni Justin.

Ito ang una naming pagkikita sa loob ng ilang taon. Pero sakit agad ang ibinungad
nya sa akin.

"Justin, this is Steph and her lovely son, Alex." pagpapakilala ni Jenny sa amin.

Bigla namang nabaling ang atensyon ni Justin kay Alex na hawak-hawak ko sa aking
kamay. "You have a kid?!" tanong nya sa akin pero hindi pa din ako makapagsalita.

"You know her?" nalilitong tanong naman ni Jenny.

"Papa Nate!" biglang sigaw naman ni Alex at nagtatakbo ulit papunta sa papa nya.
Napalingon kaming tatlo sa kinaroroonan nila.

"With Nate" narinig kong sabi ni Justin. "Of course."

"How do you know them?" tanong ulit ni Jenny habang nasa kalayuan pa sila Nate at
Alex.

Parang natutuyuan ang lalamunan ko nung mga oras na yun. Kinakabahan ako sa kung
anung isasagot ni Justin. Pero may isang parte sa isip ko na naghahangad na
sasabihin nya na ako..

Ako yung asawa nya.

Ako yung babaeng mahal nya.

Ako yung babaeng naghihintay sa kanya.

Tanga na kung tanga pero hanggang ngayon ay umaasa pa din ako. Umaasa ako na may
paliwanag lahat ng nangyari at nangyayari.

"We're.. old friends" sabi ni Justin.

Parang binuhusan ako ng malamig na tubig. OLD FRIENDS?! We're old friends?!
Sinubukan kong tingnan sa mata si Justin pero hindi nya ako tinitingnan. Bakit?!
Hindi ba nya kayang tingnan ang OLD FRIEND nya?!

Justin. Ito ba ang kapalit ng ilang taong paghihintay ko?

"Oh, what a coincidence. Mabuti nalang at ako ang nabangga ni baby Alex. At least
nagkita kayo ulit diba?" sabi sa akin ni Jenny na hanggang ngayon ay parang walang
kaalam-alam sa nangyayari.

"O..Oo nga" sagot ko nalang habang nakatingin pa din ako kay Justin. Pinilit kong
pigilan ang luha ko sa kabila ng sakit na nararamdam ko.

Nandito nga sya sa harapan ko. Pero bakit parang ang layo pa din nya?

"Nabangga ka nya?" tanong ni Justin kay Jenny habang papalapit si Nate na karga si
Alex.

"Oo, tumatakbo kasi si Alex kanina dahil excited na syang makita yung papa nya"
sagot naman ni Jenny.

"Malikot at magulo talaga ang mga bata kahit kelan." Seryosong sabi ni Justin.
"Thank God I don't have kids" aniya.

Thank God you don't have kids?! Do you know what you're saying Madrigal?!
"Hey, don't say that. I want to have kids someday" saway naman ni Jenny.

"Hi Steph!" biglang singit naman ni Nate pagkatapos ay hinalikan ako sa pisngi.
Pero parang nataranta din sya nang makita nya si Justin sa harapan ko.

"Justin." Sabi ni Nate habang karga pa din nya sa kanyang braso si Alex.

"Nate" balik na sabi naman ni Justin.

There was a moment of silence a while. Parang nagtatantsahan ang dalawa kaya naman
ako na ang pumutol sa katahimikan.

"Ahmmm.. Nate this is Jenny. Jennny, Nate" pagpapakilala ko sa dalawa. Pero kahit
anung gawin naming pagpapalamig sa atmosphere ay parang nag-iinit ang kapaligiran
dahil sa paghaharap-harap naming lahat.

"So pano, mauna na siguro kami. Nice to meet you Steph. Nate." nakangiting sabi ni
Jenny pagkatapos ay hinawakan ang kamay ni Justin.

Hindi ko alam kung paano ko din sya ngingitian gayung sya yung babaeng pumalit sa
pwesto ko. Pero pinilit ko pa din dahil hindi naman ako bastos. "Bye baby Alex!"
sabi nya pagkatapos ay pinisil ang braso ng anak ko.
"Babye po." Kaway naman ni Alex sa kanya.

Wala akong tigil sa pagtitig kay Justin sa maikling pag-uusap na yun. Pero hanggang
sa umalis sila ni Jenny ay isang beses lang nya akong tiningnan. Anu na bang dapat
kong gawin ngayon?!

"Are you okay?" tanong agad sa akin ni Nate pagkaalis nila Justin.

"I don't know" sagot ko sa kanya dahil hindi ko talaga alam. Parang mahihimatay
ako.

"Mommy, I want to eat some ice cream" nagising nalang ang diwa ko ng magsalita ang
anak ko. I stared at Alex for a while. I caressed his cheeks then I took him from
Nate.

Ako naman ang kumarga sa kanya. I hugged him so tightly. That's your father, Alex.
Gustong-gusto kong sabihin sa anak ko ang totoo ngayon pero paano? Paano ko
sasabihin sa kanya na ang tunay nyang ama ay ang lalaking yun na may kasamang ibang
babae at nagpapasalamat sa Diyos na wala syang anak?

"Sure, baby" sabi ko sa kanya pagkatapos ay ibinaba ko sya. "But I have to do

something first"

Napansin ko naman na kumunot ang noo ni Nate at para bang tinatanong nya ako gamit
ang mga mata nya.
Pagod na kong maghintay. Pagod na kong umasa. Pagod na kong magmahal mag-isa dahil
pagod na akong masaktan. Sa totoo lang, natatakot ako sa gagawin ko. Pero hanggang
kelan ako magtatago sa takot? Hanggang kelan ako iiyak sa dilim?

"Dalawang bagay lang ang pwedeng mangyari sa araw na 'to. It's either we're going
to start a new chapter or we're going to end our story here." Sabi ko sa kanya.

Pagkatapos ay umalis ako at hinanap si Justin.

It's now or never.

Steph's POV

Kumakabog ang dibdib ko habang hinahanap ko sya sa airport. Hindi ko alam kung tama
ba ang gagawin ko pero hindi ko na kaya pang patagalin ang paghihirap ko. Bahala na
kung anu man ang mangyayari. Bahala na kung anu man ang isasagot nya.

Agad ko silang naaninag ni Jenny na papasok sa isang sasakyan. Tumakbo ako para
maabutan ko sila. "Justin wait!" sigaw ko pagkatapos ay agad syang napalingon.

"Steph." sambit naman ni Jenny habang hinihingal akong nakatayo sa tapat ng

sasakyan.

"Hi Jenny. I just need to talk to Justin for a while." Sabi ko sa kanya pagkatapos
ay lumipat ang tingin ko kay Justin na hanggang ngayon ay hindi nagsasalita at
parang istatwa lang na nakatayo. "Like an OLD FRIEND talk. I hope you don't mind" I
emphasized.
"Sure. I'll just wait here" nakangiting sabi nya sa amin.

I see the hesitation in Justin's eyes pero hindi nagtagal ay sumama din sya sa
akin. We went to a place where we could talk privately.

Halos lumabas na ang puso ko sa sobrang kabog ngayong kaming dalawa na lang ang
nandito. I stared at him and saw that nothing much has changed in his physical
appearance. He's still the same Greek God I fell in love with.

Nakatingin lang kami sa isa't isa ng mga ilang minuto. Pero hindi nagtagal ay sya
ang unang nagsalita. "Now what?" sabi nya.

"You said you love me" matapang na sabi ko.

"No. You said you love me very much" mabuti na lang at may boses pang lumalabas sa
bibig ko kahit na parang may bara dito sa dibdib ko. Pinilit ko ding i-contain ang
emosyon ko kahit kanina ko pa gustong umiyak. "Then why did you leave me?"

Hold it, Steph. Don't cry. You can do this.

Napailing sya sa tanong ko at napahawak sa ulo nya. "It's been four years, Steph.
Wag na nat-"

"Don't tell me how long it was because I've been counting every single day that
you're not with me." I straightforwardly told him. "Answer me Justin. Why did you
leave me?!"
Habang natetense ako sa kung anu mang isasagot nya, nagulat ako nang bigla syang
tumawa. He laughed as if I said something funny. "Why are you so mad, Steph?"

"Chill" he said while smiling then moved closer to me.

"Okay, just to make things clear." I was practically holding my breath as he

speaks. "I left because I don't want it anymore." Sinasabi nyang nililinaw nya ang
lahat pero parang mas lalo akong naguguluhan.

"Yes, I did love you Steph." I know Justin.

Somehow, these words made my heart jump in happiness.

"But that love made me weak, to the point that I was begging at you. At ayoko na
nang ganun." Sabi nya habang umiiling ulit sa aking harapan. "I don't want to be
weak anymore. So I left and regained myself"

Ang dami nyang sinabi but I can't seem to figure out his point. Inaamin ko,
nasaktan ko naman talaga sya sa mga sinabi ko. Kaya nga kahit minsan, hindi ako
sumuko dahil nakita ko at naramdaman ko kung gaano sya naghinagpis dahil sa
pagmamahal nya sa akin.

I looked straight into his eyes because I want to know the truth. "Mahal mo pa ba
ako?" lakas loob kong tanong. Apat na taon na ang nakalipas, walang oras para
matakot pa ako.
Habang kumakabog ang dibdib ko sa kaba ay sinuklian nya lamang iyon ng isa pang
malakas na tawa. "Anu bang nakakatawa sa sinabi ko?" seryosong tanong ko.

Bakit ba ganito sya?

Wala na akong oras para makipagbiruan sa kanya.

"Oh, nothing" then he chuckled again. "Ngayon lang kasi may nagtanong sa akin nyan.
Wait, let me think about it, okay?" sabi nya pagkatapos ay inilagay ang daliri nya
sa baba na para bang nag-iisip sya talaga.

Sa totoo lang, yung kaba ko kanina ay unti-unti nang napapalitan ng inis.

"Do I still love you? Hmmmmm.." he said talking to himself. "Actually, I don't. Not
anymore" pailing-iling na sabi nya habang nakangiti sa akin.

"You're lying" matigas na sabi ko.

Pero tawa nanaman ang isinagot nya. "What makes you think I'm lying, Steph?" sabi
nya. "Sa tingin mo ba mahirap kang kalimutan? You're just a woman that I met at the
bar."

I used to love his smile but this one is like a stone that breaks my being. Hindi
ko na napigilan na mangilid ang luha ko. Medyo malabo na nga ang tingin ko sa kanya
dahil nararamdaman kong babagsak na ang tubig sa mata ko.

He immediately leaned his face towards me. "Oh, did I hurt your feelings?" he said
then smirked at me. "Hindi na gumagana sa akin yang pag-iyak mo, Steph" sabi nya
pagkatapos ay pilit na hinanap ang mata ko.

"Because I don't care about you anymore. Because I don't love you anymore."

Marahas kong pinunasan ang mga mata ko habang nakangisi syang nakatitig sa akin. Sa
sitwasyon namin ngayon, pakiramdam ko, ako lang ang kawawa. Kung makatingin sya,
para bang isa akong pulubi na nanghihingi ng kaunting pagmamahal mula sa kanya pero
ayaw nyang ibigay.

Hindi ko na sya kailangan pang tanungin dahil alam ko na ang sagot sa tanong ko.
"So I guess this is really the end of it" sabi ko at hindi na ako nagpakita pa ng
kahit anung emosyon.

"Oh, no. no. no." tutol nya naman pagkatapos ay hinawakan ang magkabilang braso ko.
"We don't have to end this, Steph. We can still continue what we used to do."
Pagkatapos ay dahan-dahan nyang hinaplos ang braso ko pataas sa balikat ko.

He let the tip of his finger to linger on my skin as he gave me a seductive look.
"We can still have fun because we both know.." then he put his mouth near my ears
and whispered "that we FIT together"

I harshly pushed him away but he just chuckled from my defense. "Pakipot ka
nanaman, pero sa bandang huli, bibigay din naman"
"Drop the no-care-no-love-bad-guy act because I'm not buying it Justin." Naniniwala
akong nagpapanggap lang sya sa ginagawa nya. Na kalokohan lang ang mga ito at
ginagawa nya lang yun para iparamdam sa akin ang sakit na naramdam nya noon.

"I'm not acting, Steph"

"Prove it." mabilis na sabi ko.

"Okay." Mayabang na sagot nya. "Your kid, Alex. I know that he's my son"

Ang simple na pagkakasabi nya pero gulat na gulat ako. Alam nya?!

"At sinadya kong sabihin ang mga sinabi ko kanina." Sabi nya pagkatapos ay inilapit
nya ulit ang mukha sa akin. "Because I don't care if you get hurt by it"

"How did you know?" seryosong tanong ko.

He smiled at me again while staring at my eyes. "Because I know that ever since I
fucked you, you never had the guts to let other dick inside your pussy" mahinahong
sabi nya na para bang gusto nyang ipadinig sa akin ang bawat salita.

Walang pakundangan ko syang sinampal matapos yon. How dare you, Madrigal?!
Nanlilisik na ang mga mata ko sa galit habang patuloy sya sa pagngiti. Paano nya
ako nakukuhang bastusin ng ganito? "Who are you?!" galit na tanong ko.

Umayos sya ng tayo at sinabing, "I'm Justin Madrigal..."

"...and I'm so back in the game."

Then he left me.

"What happened?" bungad sa akin ni Nate nang makabalik ako sa sasakyan.

"I don't know" I said before looking at him.

Hanggang ngayon ay hindi ko mailagay sa isip ko kung anu yung naganap kanina. He
was very devastated when he left pero bakit ngayong nagkita na kami, parang walang
nangyari? Ganun nga ba kadaling kalimutan ang lahat?

Or should I say, ganun lang ba talaga ako kadaling kalimutan?

Habang nakatitig sa akin si Nate ay naalala ko yung mga panahong kinuwestyon ko din
ang sarili ko nang ganito nang iwan nya ako.

Pero hindi ako nakalimutan ni Nate kahit minsan. Binalikan nya ako at nang magkita
kaming muli ay ipinaramdam nya sa akin na mahal nya ako. Kahit ilang beses ko syang
nasaktan, bumalik sya sa akin at minahal ako.

Pero iba si Nate kay Justin.

"Mommy, are you okay?" putol ni Alex sa pag-iisip ko. Batid naman talaga ang
pananahimik ko sa loob ng sasakyan.

"Of course, baby" I said then I took him from the back seat and put on my lap. "You
want some ice cream?" tanong ko sa kanya.

"Yes, please!" masayang sabi nya naman.

I smiled at my son and try to think what I should do. Seryoso nga kaya talaga si
Justin sa sinabi nya tungkol sa anak namin? Ayaw nya ba kay Alex?
"This is getting weird" nagulat ako nang biglang magsalita si Jenny spagpasok namin
ng ice cream shop. Pero agad naman din syang ngumiti at hinila kami ni Nate at Alex
sa table nila. "Dito na kayo!"

Kitang-kita ko ang panlilisik ng mata ni Nate kay Justin. Napansin ko din na agad
akong inakbayan ni Nate at hinawakan si Alex sa kabilang side nya. Pero ngisi lang
ang isinagot ni Justin gaya ng ginagawa nya kanina noong nag-uusap kami.

Parang si Jenny at Alex lang ang walang tensyon sa lugar na ito. Wala na rin kaming
nagawa dahil mapilit si Jenny kaya naupo na din kami sa table nila.

"Hey, Buddy." Tawag ni Nate kay Alex na nakaupo sa kandungan nya. "Pili ka na ng
flavor na gusto mo dun" sabi nya sabay turo sa counter.

"Papa, gusto ko po yung dalawang scoop para dalawang flavor" sabi naman ni Alex kay
Nate habang nilalaro ang kamay nya. Bigla namang tumingin sa akin si Alex at si
Nate. And I know that they're trying to get my permission regarding this.

They both give me their best puppy eyes.

"Baka ubuhin ka." Sabi ko naman

Bigla namang nag-pout si Alex dahil sa sinabi ko. Haaayy, tandang-tanda ko kung
kanino nya nakuha ang ugali na yan. Napatingin naman ako kay Justin nang mag-pout
si Alex. Pero hindi nya man lang kami tinitingnan. Kahit ang anak nya. Parang wala
nga talaga syang pakialam.

Pero agad namang bumulong si Nate kay Alex.

Then after he whispered, nagsalita ang anak ko. "Mommy, pleeeeeaaase? I love you!"
then he immediately went to my chair and gave me a kiss on the cheek.

Well, how can you possibly say no to that?

"Fine. Pero ngayon lang ha?" sabi ko sa kanya sabay pisil sa maliit nyang ilong.

"Yehey! Thank you mommy!" sabi ni Alex pagkatapos ay nagtatakbo papunta sa counter.

"Kinukunsinte mo kasi eh." Baling ko naman kay Nate sabay hampas ng mahina sa braso
nya.

"Minsan lang naman" then he laughed.

"You have a wonderful family" singit naman ni Jenny at napatingin kaming dalawa sa
kanya. Sumulyap ako kay Justin pero wala man lang syang reaksyon sa sinabi ni
Jenny.

"Well, that's because Nate is a wonderful father" pagmamalaki ko habang nakatitig

pa din kay Justin.

Then all of a sudden, that statement caught his attention. Napatingin na sya sa
akin at nakita nyang kanina ko pa sya tinitingnan.

"And partner" nakangiting sabi ko kay Justin nang magtama ang aming mga mata.

"Really?" tanong nya na halong may pang-aasar.

"Really." I said then I put my arm around Nate's chair. Nakatingin lang kami sa
mata ng isa't isa. Hindi kami nagsasalita ni Justin pero alam kong naglalaban ang
mga tingin namin.

Kahit anung mangyari ay hindi ko inalis ang tingin ko sa kanya. Then after a
minute, sya na rin ang mismong sumuko at inalis ang tingin sa akin. I smirked after
he did that.

Kahit ilang beses pa nyang ipagkaila, ramdam kong hanggang ngayon ay nagseselos pa
din sya kay Nate. Hindi mo na ako mahal? Hmmmm.. Tingnan natin, Madrigal.

"Ahmm.. Steph, kung wala kayong gagawin ni Nate, baka naman pwedeng sama kayo sa
amin ni Justin mamaya. Wala kasi akong gaanong kakilala dito sa Pinas. At since
friends kayo Justin, I figured, mas mabuti kung magiging friends din tayo, diba?"
masayang sabi ni Jenny sa akin.

Hindi ako agad nakasagot sa alok nya. "Sige na. Kahit mag bar lang tayo mamaya para
naman makapagkwentuhan tayo." Pilit nya ulit sa akin sabay hawak sa braso ko.
"Saglit lang tayo, promise!"

"Kakadating lang ni Nate, sigurado busy silang dalawa mamaya" mapang-asar na sagot
naman ni Justin habang umiinom ng soda. Pangisi-ngisi pa sya habang nakatingin sa
akin.

So you want to play dirty, Madrigal?

Fine.

"Okay lang. We can do it fast." pagkatapos ay ngumiti ako kay Justin bago ko
kausapin si Jenny. "Text mo nalang ako kung anung oras at saan"

Then we exchanged numbers after that.

Pagkaalis na pagkaalis nila Jenny ay agad akong kinausap ni Nate. "Bakit ka

pumayag?!"

I took a deep breath before facing him. "Nate, apat na taon akong nagmukmok sa
isang tabi dahil kay Justin. Apat na taon akong umiyak at nasaktan. It's time to
have some fun." Nakangiting sabi ko.
"It's time to bring back the old SANDOVAL."

...at sa pagkakataong ito, hindi na ako uuwing luhaan.

Steph's POV

"Steph! Nandito na si Nate!" sigaw sa akin ni kuya pagkatapos ay kinatok ang

kwarto.

"Yes, kuya!" sabi ko naman.

I take a one last look at the mirror. Let's do this Sandoval. Bring it on.

Marahan akong bumaba ng hagdan at nakita ko sa dulo si Nate. He's wearing a navy
blue long sleeve. Medyo nakatupi ito hanggang sa braso nya at lumalabas ang kanyang
mga muscles. Naka-ayos din ng mabuti ang buhok nya at wala sya kahit konting balbas
o bigote.

He looks gorgeously clean.

Pero syempre, hindi naman ako papatalo. Batid ko ang pagtitig ni Nate sa akin mula
sa pagbaba ko ng hagdan. Kaya naman pinagbigyan ko sya at mas lalo ko pang
binagalan ang lakad ko. Halos lumuwa na ang mata nya nang makarating ako sa kanyang
harapan. He looked at me from head to foot with a shocking expression.

Pailing-iling sya habang nakangiti sa akin. "Miss, can I get your number?" then he
chuckled.

"Sorry, I don't talk to strangers" bawi ko naman pagkatapos ay inilagay ko ang

kamay ko sa braso nya.

Hindi pa man din kami nakakalabas ng pintuan ay agad akong hinapit ni Nate sa
bewang at binulungan. "You're the hottest mommy I've ever seen."

Agad naman akong napangiti pero imbis na tingnan sya ay bigla ko syang itinulak ng
marahan at naglakad ng mas mabilis para makita nya akong maglakad. I swayed my hips
as if I'm on a runway. Mas lalo ko pa syang tinukso at nagpa-sexy habang
nakatalikod ako.

"Stop staring, Nate" nakangising sabi ko dahil alam kong hindi sya naglalakad at
nakatitig lang sa paglakad ko. Pero ilang segundo ay narinig ko ang pagtawa nya.
Naramdaman ko ding tumakbo sya para buksan ang pintuan ng sasakyan.

Agad naman akong umupo sa loob habang si Nate ay naiwang nakatayo sa labas ng
sasakyan at hawak pa rin ang pintuan. He leaned towards me. "Make sure that you're
wearing something inside. Baka mahubaran kita sa tingin ko." Mapang-asar na sabi ni
Nate.
Napanganga naman ako sa sinabi nya. "Since when did you become a pervert?"

"Since you learned how to tease" he managed to say before entering the car.

Pero alam ko naman na nagbibiro lang si Nate. Sa apat na taon na pagsasama namin.
He never took advantage of me. Nirespeto nya yung mga bagay na hindi para sa kanya.
Alam kong masakit din kay Nate ang ganito, pero hindi ko sya pinapaasa. Nilinaw ko
sa kanya ang lahat.

Sinabi ko na pwede syang maging ama ni Alex, pero hindi ko sya pwedeng maging
asawa.

Malakas ang music sa loob ng bar at tanging colored lights lang ang nakikita ko.
Ngayon nalang kasi ulit ako pupunta sa ganito kaya medyo naninibago ang katawan ko.
But I need to adjust quickly. Lalo na nang makita na namin ni Nate sila Justin.

"Ready?" tanong ni Nate pagkatapos ay hinawakan ako sa bewang.

Maglalakad na sana kami pero pinigilan ko sya. "Nate.."

"Hmmmmm?" sabi nya na para bang tinatanong nya ako kung bakit.

"Why are you doing this?" I asked him then I tried to relax myself a bit.

Nagsalubong naman ang kilay nya at tumingin sa akin. "What do you mean?"

"We both know that I'm doing this because I want him back. At alam ko din sa sarili
ko na kahit ilang beses na kitang tinanggihan, you still want me back. So, bakit
tinutulungan mo pa ako ngayon imbis na ilayo mo ako sa kanya?"

"Bakit? Mas gusto mo ba na ilayo nalang kita?" tanong nya habang hawak pa din ako
sa bewang.

"Hindi." Sabi ko naman.

"I figured" then he gave me a smile. "I'm giving him one last shot... for Alex"
hindi ko lubos maisip kung anung klaseng nilalang si Nate. Nakikita ko sa mata nya
na nasasaktan sya pero mas iniisip pa rin nya ang kaligayahan naming mag-ina.

"But if things don't work out between the two of you, try to consider giving me
what I deserve"

In that moment, I squeezed his hand and gave him a nod. Thank you, Nate. Thank you.
"Let's go now before I change my mind" then he chuckled and we walk toward Justin
and Jenny.

Pagkatama ng tingin sa akin ni Justin ay nakita ko agad ang pagkagulat nya. He

literally drooled and stared at me as if I'm a goddess. An evil sexy goddess to be
exact.

Tiningnan ko din sya at pagkatapos ay tsaka ko ibinaling ang tingin k okay Jenny na
nakaupo sa kanyang tabi. I smirked as I can still see him checking me out. "Hi,
Jenny!" sabi ko pagkatapos ay nagbeso kami.

"Wow" she said after we greeted each other. "I'm sorry to say this but I didn't
know you're that hot. I mean, when I saw you at the airport, you were so simple and
not so classy but now.. You're.."

"Fabulous" Nate ended Jenny's sentence.

Then she smiled at him. "Thank you for the right word Nate" then we sat down in
front of their seats while Justin remained speechless.

I took another glanced at him and saw that until now, he's still looking at me as
if he's asking me why?

Oh yes, Madrigal. Of all the thousand dresses that I own, I'm wearing this one. I'm
wearing this black fitted dress that I wore the first time that we saw each other
in New York. And I'm wearing the same smoky make-up matched with the heart pendant
necklace that you gave me on my last birthday that we we're together.
I kept on smiling at him as he gave me a serious look.

How about we play some 'reminiscing' game?

"I'll get some drinks, what do you want?" tanong naman ni Nate sa akin dahil kami
nalang ang walang drinks.

"I'll have tequila" then another sarcastic glanced at Justin. Can you still
remember how many shot I had in New York, Madrigal?

"Are you sure? Baka magalit naman si Alex kapag inuwi kitang lasing" then he
chuckled together with Jenny.

"Oh I love getting drunk. It makes me more HONEST. And we love honesty here, right
Justin?" I hope you know what I mean Madrigal. Yes, I remember now what I said to
him when I got drunk during the outing of our office. I can remember that on that
night, I told him that I love him.

Nakita ko naman ang pagkagulat sa mata nya ng kausapin ko sya bigla. "Masyado ka
namang seryoso dyan, we're here to have fun, remember?" then another evil smile.

"How about you, Jenny? You want another one?" Nate politely asked her.
"Yes, please" then Nate immediately went to the bartender.

There was a moment of silence for a while. Ramdam ko na ang tensyon kay Justin pero
ako ay cool lang. Nag-uumpisa palang ako, Madrigal.

"Ang ganda naman nito" biglang singit ni Jenny pagkatapos ay tinitigan ang necklace
ko.

"Ito ba?" then I touched it. "Oh, someone who LOVES me gave it to me" sabi ko kay
Jenny pagkatapos ay sumulyap ako ulit kay Justin.

"Nate?" tanong naman agad ni Jenny

"No, someone else" then I smiled at her.

"I see. Your ex." Pagkatapos ay bumalik sya sa pagkakaupo ng nakasandal "Mabuti
hindi nagseselos si Nate?"

"He accepts my past" paliwanag ko naman "Hindi gaya ng iba dyan, na sobrang tapang
kung manuntok ng ex nang karelasyon nila dahil sa pagseselos pero pagdating sa pag-
amin kung gaano ka kamahal, naduduwag naman" right, Madrigal?

"Haynako, ganyan talaga ang mga lalaki. Akala mo kung sinong barako pagdating sa
ibang tao pero sa totoo lang, takot silang maglabas ng feelings" dagdag ni Jenny.
Then I gave her a smile and shift my attention to Justin. "Exactly."

Oh come on, Madrigal. Don't make this game so easy for me.

Pero habang akala ko ay nanalo na ako, biglang nag-iba ang ihip ng hangin. "Kaming
mga lalaki, hindi kami duwag at lalong lalo nang hindi kami takot." He said then he
started to show his ever gorgeous smirk. "Dumadating lang talaga sa punto na,
nagsasawa na kami"

So nagsawa ka sa akin? Ganun ba?

Oh, with the way you look at me, I highly doubt that, Madrigal.

"Well, nasaan na nga ba yang ex mo ngayon, Steph?" he asked me. "Let me guess,
maybe, he's enjoying his life in the arms of another woman now" then he went closer
to Jenny.

"A bit of unsolicited advice Steph, next time, make sure to keep your man SATISFIED
to make him stay" He added then leaned a little bit forward to my direction. "And
just in case you don't know how to do it, ask Jenny"

Pero bago pa man din ako makabawi sa bakbakan ay bigla syang pinalo ni Jenny sa
braso, "Don't be rude, Justin" she said then Justin burst out in laughter.
"It's okay, Jenny. Ganyan talaga sya magbiro kahit dati pa."

Nice move, Madrigal.

But it's a wrong move.

"Well since you're giving me advices now Justin. Let me asked you, how do we define
satisfaction here? Is BEGGING a good sign of satisfaction?"

"Begging?!" singit naman ni Jenny.

"Yeah." Masayang sagot ko naman. "Well, I'm not really a kiss-and-tell woman but
there was this time, when my ex, BEGGED me to make him come" I made sure to
emphasize that word.

Then I looked at Justin. I bet you remember that night, Madrigal.

"I'm sorry for the word Jenny but to be accurate with my story, HE BEGGED ME TO
FUCK HIM" then I showed my smile. The same smile that I wore during that intimate
moment that we had at the bathroom. "Twice."

Napansin ko ang pag-iba nanaman ng mood nya.

Hindi pa ako tapos, Madrigal.

"There was also this time when he did an entertainment show for me. I asked him to
strip and dance in front of me." Oh that night was fun. Huminto ako sandali sa
pagsasalita para ipaalala kay Justin ang mga panahong masaya kami.

"He's like a little kid that I can play with the tip of my fingers. He does
whatever I want." I seductively added.

"That's how satisfied he is, Justin."

Memories of love + memories of sex + memories of 'who's the boss'... That's how
this game will work.

You need to remember who I am, Madrigal. You need to remember who you are. And most
especially, you need to remember who WE are.

"What did I miss?" salita naman ni Nate pagkatapos ay inilagay sa table ang mga
drinks namin.

"Not much" then I smiled at Nate.

Nagkwentuhan pa kami ng konti at halos nakailang shot na din ako ng tequila. Pero
sa tuwing nagkakaroon ako ng pagkakataon ay tinatapunan ko ng malalagkit na tingin
si Justin. Alam kong mali yun dahil andyan si Jenny at wala syang kasalanan sa
nangyayari. Pero laban namin 'to at hindi ako pwedeng matalo.
Nararamdaman ko na ang tama ng alcohol sa akin at ito na ang tamang oras. "Nate,
you wanna dance?" then I played my fingers on his shoulder.

"I told you to stop teasing" then he smiled and took my hands.

We went to the dance floor pagkatapos ay humanap ako ng spot na makikita pa rin
kami ni Justin. Nag-usap na kami ni Nate tungkol dito. Alam nya ang plano ko
tungkol kay Justin. At sinabi ko sa kanya na ayokong dumating sa point na baka sa
sobrang gusto ko na mabawi si Justin ay magamit ko sya.

Minsan ko nang ginawa yun, ayoko nang maulit pa.

I danced with Nate and showed how fun I am. Ginaya ko lahat ng ginawa ko dati sa
New York. Ang pagsampal ng bewang ko sa bewang ni Nate. Ang pagtaas ng kamay ko
habang gumigiling ang aking katawan. I danced as if I'm a single woman who is ready
to mingle with everyone.

Pero ilang segundo pa ay bigla namang sumulpot sila Justin at Jenny sa tabi namin.
Nagsayaw din sila at napansin ko na nakikipagkumpetensya sa akin si Justin. Jenny
is also a good dancer. Kahit sinong lalaki ay talaga namang maaakit sa kanya.

Magpapatalo ba naman ako?

Ipinalupot ko ang aking kamay sa leeg ni Nate at tsaka ako gumiling sa kanyang
harapan. Napangiti naman si Nate at mas lalo akong inilapit sa kanya.
Pero syempre, hindi rin nagpatalo itong si Madrigal. He pushed Jenny closer to him
and teased her to dance wildly. Pagkatapos ay tumalikod si Jenny sa kanya, I saw
how she rubbed her behind on his manhood. He smirked when he saw me looking.
Pagkatapos ay mas lalong inilibot ni Justin ang kamay nya sa katawan ni Jenny.

My turn.

I wrapped Nate's arms around my waist hanggang sa magkadikit na ang buong katawan
namin. Pagkatapos ay inilapit ko ang aking bibig sa tenga nya. I whispered
something naughty then I squeezed his butt.

"Oh!" Nate gasp in surprised but I just laughed at him. "Bad girl" pagkatapos ay
bumulong din si Nate sa akin. Kahit hindi ko masyadong narinig ay nagpanggap ako na
naintindihan ko. Tumawa ako na para bang napaka-'naughty' din ng sinabi nya.

Then after that flirting moment with Nate, I looked at Justin. Your turn.

Pero nagulat ako ng walang pag-aalinlangan nyang kunin ang batok ni Jenny at
halikan ito. He kissed her torridly. Nakikita ko pa nga ang paglabas ng kanyang
dila at pagpasok nito sa bibig ni Jenny. He made sure that I have a perfect view of
that kiss.

Napansin kong napatingin din si Nate sa kanila. Pagkatapos ay tumingin sya sa akin.
I know that Nate is asking me what to do next.

Pero hindi ako kumagat sa patibong ni Justin.

That's off limits.

Hindi ko gagamitin si Nate gaya ng ginawa ko sa kanya dati. So instead of competing

with Justin. I just hugged Nate and made him feel how thankful I am that he is here
with me.

Love over lust, Justin.

That's the strategy that I have and you don't.

Pagod na pagod kaming lahat after that 'dance floor' showdown. Medyo nahihilo na
din ako kaya naman nag-aya ng umuwi si Nate. Tumawag na din ako kay Kuya para
kamustahin si Alex. Mabuti nalang at hindi sya nagising nang umalis kami kanina.

Nasa tapat kami ng bartender nang sabihin ni Nate na kukunin nya lang daw ang
sasakyan. Medyo malayo kasi ang parking na nahanap namin kanina. Habang si Jenny
naman ay nagpunta sa powder room.

Kami nalang ang natira ni Justin at kahit nakatagilid ako ay ramdam ko ulit ang mga
titig nya. "Feel free to say something, Madrigal" then I looked at him and smiled.
Lalapit sana ako sa kanya pero bigla syang nagsalita, "Hindi ko alam na kinareer mo
na pala ang pagiging pathetic" ikinagulat kong sabi nya.

"Akala mo ba makukuha mo ako sa pagiging malandi mo?" sabi nya then he took a step
towards me. "You're an average, Steph. And right now, you look like a slut who kept
on pushing herself to a man who doesn't even like you anymore" seryosong sabi nya.

Aaminin ko. Nasaktan ang ego ko sa sinabi nya.

Hanggang ngayon ay masakit pa rin syang magsalita. Pero hindi ako dapat magpaapekto
dito. Matapang akong lumapit sa kanya at hindi ako nagpakita ng kahit kaunting
luha. I stared at his eyes and tried to find the real him.

"Sino bang mas pathetic sa ating dalawa? Ako na nagsasabi ng totoo? O ikaw, na
pilit na itinatago ang malambot mong puso dyan sa matipuno mong katawan?" Then I
moved another step forward.

Magkalapit na ang aming mga mukha at hindi naman sya tumanggi doon pero kitang-kita
ko ang galit sa kanyang mata. "Alam mo ba kung bakit ka nagagalit ngayon?" I asked
him while smiling.

"Nagagalit ka kasi kahit apat na taon na ang lumipas, hanggang ngayon, nabibighani
ka pa rin sa itsura ko. Hanggang ngayon, natutunaw ka pa rin sa mga titig ko.
Hanggang ngayon, nangangati pa rin yang mga labi mong halikan ako..."

"... at hanggang ngayon, ako pa rin ang mahal mo."

"You can fool everybody, Madrigal. But not me" I straightforwardly told him. Hindi
sya nagpapakita ng kahit anung ekspresyon sa akin pero nagpatuloy lang ako sa
sinasabi ko. "You want to know why?"

"Because I'm Stephanie Sandoval-Madrigal, your wife." Then I stop for a while to
make him absorb what I just said. "I made you fall in love with me once... and I
can do it again" then I smiled at him for the nth time before leaving.

Pero bago pa man din ako makalayo ay muli akong lumingon sa kanya. He's still
stunned by what I said. "By the way, I love you..."

"...too"

Steph's POV

Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin makalimutan yung itsura ni Justin nang sabihin
kong mahal ko din sya. Para syang istatwa na biglang naubusan ng hangin sa katawan.

"Mommy, why are you smiling?" biglang tanong ni Alex habang nag-uumagahan kami.
Para naman kasi akong tanga na kusang ngumingiti dito sa lamesa.

Lumapit naman ako kay Alex at hinawakan ang maliit nyang mukha. "Because I'm happy
to see you" sabi ko sa kanya pagkatapos ay pinisil ko ang kanyang ilong.

"Mommy stop that!" tutol nya naman pero imbis na huminto ay binuhat ko sya at tsaka
kiniliti habang hinahalikan sa mukha. We love tickling each other.

Pero habang nagkakasiyahan kami ng anak ko ay biglang may nag doorbell.

"Save by the bell" nakakunot na sabi ko kay Alex habang habol hininga sya sa
kandungan ko.

Agad naman akong nagpunta sa pintuan para tingnan kung sino yun. May kaunting ngiti
at pagtataka sa mukha ko nang makita sina Jenny at Justin sa pintuan.

"Hi, Steph" bati ni Jenny habang si Justin ay nanatili sa kanyang likuran.

"Anung ginagawa nyo dito?" tanong ko naman agad.

"Sorry kung nakaistorbo kami ah. Tinatawagan kasi kita pero hindi ka sumasagot kaya
minabuti na naming magpunta dito. Buti nalang alam ni Justin yung bahay nyo" sabi
ni Jenny at nakita ko ang irita sa mukha ni Justin. Syempre naman alam nya tong
bahay NAMIN. I hide my grin for that thought.

"Ganun ba? Pasensya na din, medyo busy kasi ako kay Alex" then we all looked at
Alex. "Baby, say hi."
"Hi po" sabi naman ni Alex na pawis na pawis dahil sa maikling laro namin kanina.

"Hi Alex!" sabi naman ni Jenny then she extended her arms asking for Alex to come
towards her. I nodded then Alex gave her a greeting kiss.

"Upo muna kayo, Jenny" sabi ko naman matapos panggigilan ni Jenny ang anak ko. Agad
namang lumipat sa tabi ko si Alex nang pumasok si Jenny.

"Ang ganda naman ng bahay mo, Steph" sabi ni Jenny habang iniikot ang tingin sa
buong bahay.

Agad namang nalipat ang tingin ko kay Justin na hanggang ngayon ay nakatayo sa
labas ng pintuan. "Syempre, magaling pumili yung partner ko eh" sabi ko naman
pagkatapos ay medyo napangisi ako sa seryosong ekspresyon nanaman ni Justin.

Hinayaan ko munang mag-ikot ikot si Jenny sa living room.

"Anak, baka ma-late ka school. Go take a bath" sabi ko kay Alex na nakahawak sa
binti ko. Pero bago sya makasagot ay bigla akong tumalungko para maabot ang height
nya.

"or you want mommy to help you?" tanong ko naman.

"No mommy. Papa said I'm a big boy now kaya dapat daw po kaya ko nang maligong mag-
isa." Pagmamalaki nya naman.
"Anung big boy?" tutol ko naman pagkatapos ay ikinulong ko sya sa aking mga bisig.
"You're still my baby boy!" then I started tickling him again.

Nabatid ko na nakuha ng malakas na tawa ni Alex ang atensyon ni Justin. He looked

at him and I know that something is going inside his mind. Pero agad naman syang
nagkunwari na hindi tumitingin nang mahuli ko syang pinagmamasdan kami.

Matapos ang kaunting kulitan ko kay Alex ay inihatid ko na sya sa banyo at inihanda
ko na ang mga susuotin nya sa eskwela. Kahit may trabaho na ako, hands-on ako sa
anak ko. Gusto ko, ako lahat ang gagawa at ayokong iasa sa yaya.

Pagbalik ko sa sala ay tinitingnan ni Jenny ang mga pictures namin ni Alex sa may
side table habang si Justin ay hindi natitinag sa pagkakatayo sa labas ng pintuan.
Allergic ka ba sa bahay natin, Madrigal?

Kaya naman minabuti kong puntahan sya. Agad naman syang napatingin sa akin ng
mapansin na papalapit ako sa pintuan. "Pasok ka sa bahay MO" sabi ko na may halong
pang-aasar.

But he just rolled his eyes on me like a pissed dragon again. Easy Madrigal, baka
magliyab yung bahay sa init ng ulo mo.

Gusto ko pa sana syang inisin pero naalala kong nandito nga pala si Jenny. "Anu nga
palang sadya nyo?" sabi ko pagkatapos ay lumapit ako kay Jenny.

"Wala naman. Gusto ko lang magpaalam ng personal" then she smiled at me.
Bigla namang napakunot ang noo ko. "Magpaalam? Bakit?"

"Pinapabalik ako ni daddy sa Europe, meron kasing conflict dun sa last business
proposal ko. Pero saglit lang naman ako. Babalik din ako dito sa Pilipinas. Ayoko
lang umalis ng hindi man lang nagsasabi." She added.

Nagulat ako sa sinabi nya. Pero nagkunwari akong okay lang. "S-so, kelan ang alis
nyo nyan?"

"About 3 hours from now. Biglaan kasi. Pero ako lang naman. Hindi kasama si Justin"
sabi nya pagkatapos narinig kong pumalatak si Justin.

"Bakit ba kasi ayaw mong samahan kita?!" galit na sabi ni Justin sa pintuan.

Jenny sighed before talking to him. "I told you, saglit lang naman ako dun. Ayokong
parehas nating masayang yung bakasyon na 'to. Besides, you have more friends here
than in Europe."

Hindi na muli pang nagsalita si Justin bagkus ay umalis na lang at pumasok sa

sasakyan nila. "Pasensya ka na ah, kagabi pa kasi kami nagtatalo tungkol dito."
Paumanhin ni Jenny sa akin.

Well, well ,well. Looks like fate is on my side.

Hindi ko maitago ang kasiyahan ko habang nababadtrip pa rin si Justin sa loob ng
sasakyan. Nagpumilit kasi si Jenny na ihatid si Alex sa school.

"Alex, remember what I told you. Hangga't wala pa ang papa mo, wag ka munang
lalabas ng gate, okay?" pangaral ko kay Alex habang nandito kami sa harapan ng
school nya.

"Opo" magalang na sagot naman nya.

"Wag ding makikipag-away, okay?"

"Opo."

"At tsaka w-"

"At tsaka wag din pong sasama sa hindi kakilala at wag din pong pasaway kay
teacher. Alam ko na po yun mommy. I told you, I'm a big boy now!" sabi naman ni
Alex pagkatapos ay itinaas pa ang isa nyang kamay.

"And I told you, you're still my baby boy" sabi ko naman pagkatapos ay biglang nag
ring yung bell ng school. "Ocge na, pasok na my baby boy!" nakangiting sabi ko
pagkatapos ay agad namang nagtatakbo si Alex papasok.

"Alex!" tawag ko naman at bigla syang lumingon. "Wala ka bang nakakalimutan?"

Then all of a sudden, he jumped towards me and gave me a sweet kiss on the lips. "I
love you, mommy!"

Niyakap ko ng mahigpit ang anak ko. Pero bago ako sumagot sa kanya ay hinanap ko
muna ang mata ni Justin na nakasandal sa harapan ng sasakyan. I know that he's
watching me and Alex all along. Kaya naman nang makita ko syang nakatingin ay hindi
ko pinalampas ang pagkakataon. "I love you too" sabi ko kay Alex habang nakatingin
kay Justin.

Oh, it's like hitting two birds with one stone.

Matapos naming ihatid si Alex ay isinunod namin si Jenny. Hindi na ako bumaba ng
sasakyan dahil alam kong gagamitin nanaman ni Justin ang pagkakataon na iyon para
ipakita sa akin kung paano nya halikan si Jenny. Ang bulok ng style mo, Madrigal.

Pero syempre, lumipat na ako sa passenger seat dahil kanina ay nasa back seat ako.

Napansin ko naman ang gulat sa mukha ni Justin nang makita nya ako sa upuan na yun.
"Let's go?" tanong ko sa kanya nang tuluyan nang makapag check-in si Jenny.

Pero hindi sya sumagot bagkus ay mabilis na pinatakbo ang sasakyan.

"What's so funny?!" iritang tanong ni Justin dahil kanina pa ako nangingiti dito sa
tabi nya. Sino ba naman kasing hindi matutuwa sa nangyayari?

Malapit na kami sa office ko ngayon. Mabuti na nga lang at hindi nag-inarte itong
si Madrigal at pumayag na ihatid ako. Oh, I love having joyrides with him. "Wala,
naalala ko lang si ALEX"

Come on, Madrigal. Spill it. I know that something's bothering you about our son.

Hindi na sya nagsalita hanggang sa makaabot kami sa entrance ng opisina. Last

chance, Madrigal. Sabihin mo na yan.

Peron naka isang minuto na ata kaming nakahinto ay wala pa rin syang imik. Okay,
madali naman akong kausap eh. Kaya nagpasya na akong bumaba. Pero bago ko pa man
din maisara ang pintuan ay narinig ko na ang nakakahumaling nyang boses.

"Does he know Nate is not his father?"

Ayun naman pala eh. Magsasalita din naman pala, pinatagal pa.

Agad namang lumabas ang napakalaki kong ngiti nang sabihin nya ito. Malakas ang
loob ko dahil nakatalikod pa ako sa kanya habang hawak ang pintuan. Pagharap ko ay
suot ko na ang mapang-asar kong ekspresyon.
"Why are you asking?" nakangising sabi ko sa kanya. "I thought you didn't care"
then I closed the door and walk straight to my office.

It's 8:00 in the evening at mahimbing nang natutulog si Nate at Alex. Minsan
talaga, dito natutulog si Nate sa bahay. Pero kahit isang beses ay hindi kami
nagtatabi sa kama. Laging sa kwarto sya ni Alex natutulog.

Si Kuya naman ay busy pa din sa lovelife nya. Halos gabi-gabi silang nagde-date ni
Ma'am Elaine. Parang mga high school.

Matutulog na din sana ako pero biglang nahagip ng mata ko yung note na ibinigay ko
kay Justin. Nakalimutan ko sigurong ibalik sa lalagyan kagabi.

Bigla namang nawala ang antok ko at naisip kong hindi dapat sayangin ang
pagkakataon. Round 2? Game.
Sigurado ako na sa mga oras na ito ay nasa bar nanaman si Justin. Kaya naman
lumabas nanaman ang pagiging hot and sexy wife ko. Hinanap ko sya sa mga bar na
malapit sa hotel na tinutuluyan nya. Mabuti nalang at kaunti lang ang mga bar sa
street na yun kaya madali ko syang nahanap.

I saw him drinking alone in front of the bartender even though the crown is getting
wild on the dance floor.

Huminga muna ako ng malalim at inayos ang sarili ko bago sumabak sa laban.

"I just can't seem to find the reason why a gorgeous man like you is drinking alone
on a Wednesday night." I smilingly told him as I went on his side. Agad naman syang
napahinto sa pag-inom at napatingin sa akin. "Did I get it right?"

Tandang-tanda ko pa na yan ang mga unang salitang sinabi nya sa akin nang lapitan
nya ako sa New York.

"Anu namang ginagawa mo dito?!" galit na sabi nya.

"Oh, I'm here to get my husband" sagot ko naman.

Sa pagkakataon ito ay iniharap nya sa akin ang upo nya. "I'm pretty sure hindi ka
na babalikan ng asawa mo." then he looked at me from head to foot again. "Laos ka
na eh, at sigurado akong kahit sinong lalaki sa bar na 'to, hindi ka na papatusin."
Ah talaga?

Yun na lang ang naging reaksyon ko dahil bago pa man din nya sabihin yun ay nakita
ko nang may lalaking papalapit sa akin. "Hey sexy, you wanna dance?" malanding
tanong sa akin ng isang matipuong lalaki.

"Sure, handsome" malanding sagot ko naman then I looked at Justin.

Pero bago ako tuluyang sumama sa dance floor ay kinausap ko ulit si Justin. "Ahmmm.
May sinasabi ka ba kanina? Sorry di ko kasi masyadong narinig." Mapang-asar na sabi
ko at tsaka ako umalis.

Sa bar ko sya unang nakuha.

At sinisigurado kong sa bar ko sya ULIT makukuha.

Nakipagsayaw ako sa lalaking kaharap ko habang si Justin ay nakakatitig sa amin.

Hindi ka ba mapapagod na panoorin akong magsayaw, Madrigal?

Alam kong selos ang kahinaan nya. At since wala ngayon dito si Jenny o si Nate, mas
naging malakas ang loob ko na pagselosin sya gamit ang kasayaw ko. Kapansin-pansin
ang paghawak ng lalaki sa katawan ko. At sa bawat haplos nito ay kitang-kita ko din
ang langitngit ng ngipin ni Justin.
Pero mas lalo kong nakita ang galit sa kanyang mata nang hawakan ng lalaki ang
likuran ko pababa sa pwet ko. He squeezed my behind and I slap his hand when he did
that. Pero hindi pa rin ako tumigil sa panglalandi sa lalaki. Mas lalo ko syang
pinag-init hanggang dumating sa punto na inilagay nya ang ulo nya sa leeg ko at
aktong hahawakan ang dibdib ko.

Pero bago pa man din yun mangyari ay agad na tumambad ang kamay ni Justin sa braso
nung lalaki. "Don't you dare" galit na sabi ni Justin sa lalaki pagkatapos ay
inalis ang kamay nito mula sa pagkakahawak sa akin.

"What the hell?!" sumbat naman nung lalaki kay Justin. "Who the hell you think you
are?! This is my girl, go find someone else" pagkatapos ay pilit akong kinuha nung
lalaki.

At dito na tuluyang sumabog si Madrigal.

He immediately grabbed the guy on the neck. "You don't know who I am?! Well, I'll
tell you. I'm Justin Madrigal and SHE'S MINE." Pagkatapos ay itinulak nya yung
lalaki hanggang sa tumumba ito sa dance floor.

Pagkatapos ay lumipat ang nanlilisik nyang tingin sa akin at kinaladkad ako palabas
ng bar. "What is wrong with you?! Bakit pumapayag kang bastusin nung gago na yun
ha?!" naghihimutok na sabi nya.

Pero imbis na matakot o sabayan ko ang galit nya ay mas napangiti pa ako. "Why are
you so mad, Madrigal?" sabi ko. "I thought you didn't care?" pagkatapos ay ginaya
ko yung tono ko kanina.

"Pangalawa na yan ah. Isa na lang, bibingo ka na" dagdag na pang-aasar ko sa kanya.
"Tigilan mo ko Stephanie." Matigas na sabi nya habang nakahawak sa bewang.

"Ocge, anu bang gusto mo? Magpasalamat ako sa'yo dahil niligtas mo ko? Okay, thank
you." Sabi ko sa kanya na hanggang ngayon ay hindi pa rin nahihimasmasan.

There was a moment of silence after that.

"Oooppsss. I almost forgot. Hindi ka nga pala tumatanggap ng thank you lang" then I
grinned as I move closer to his lips.

Humakbang ako ng humakbang hanggang sa halos isang pulgada nalang ang layo ng labi
ko sa labi nya. Then I wrapped my arms around his neck like I usually do. Kahit
hindi nya sabihin ay alam kong gustong-gusto nya akong halikan. Alam ko na ang
bawat haplos ko ay nagbibigay pa rin ng kakaibang init sa kanya.

Pero hindi ko muna ibinigay ang hiling nya.

"Thanks. But no thanks, I didn't need your help anyway, because that guy is gay and
he's my friend" sabi ko pagkatapos ay parehas kaming napatingin kay Jerry.

Kumaway naman ito at tsaka ipinalupot ang kamay sa boyfriend nyang si Albert.

Nakita ko naman ang gulat sa mukha ni Madrigal habang magkalapit pa rin ang aming
mga mukha. "I learned how to play dirty while you were away." I whispered on his
lips.

Hanggang ngayon ay wala paring imik si Justin. Kaya mas lalo kong idinikit ang
katawan ko sa kanya. I let my chest touch his chest and my womanhood to touch his
manhood. "Do you want me to kiss you, Justin?" mapang-akit na sabi ko.

Pero tiningnan nya lang ako habang nasa ganung posisyon kami.

"Say you're sorry and I'll kiss you." sabi ko naman. I can hear the rush of his
breath and I can feel his urge to kiss me. "Say you love me and I'll make love to
you" dagdag ko naman.

Then in a split of second, he took my nape and aggressively crush his lips against
mine. Oh, how I long for his sweet mouth. Damang-dama ko ang pagkasabik nya. Muli
nanaman akong nanghina sa pagpasok ng kanyang dila. Pero alam kong hindi ako
mananalo kung papatulan ko ito.

And so I pushed him away, "Don't break the rules, Madrigal." I told him then I went
back to dance with Jerry.

I need to keep in mind that if I want to get him back.

I need to leave him wanting more.

Justin's POV

Umuwi ako sa hotel na para bang punong-puno ng laman ang utak ko. Hindi ko alam
kung anung nangyayari sa akin at nagkakaganito nanaman ako. I immediately lie down
on the bed and throw the car keys somewhere. Inilagay ko ang magkabilang palad ko
sa aking mukha at parang bang gusto ko itong burahin.

Then after a few seconds, I heard someone knocking on my door.

Ayoko ko na sanang pagbuksan pero patuloy ang pagkatok nito so I was left with no
choice. I opened the door and she gave me a welcoming smile. "Hey you!" she said
then gave me a bear hug.

"Anung ginagawa mo dito?" tanong ko naman nang makahinga ako sa mahigpit nyang
pagkakayakap.

"Ako dapat ang nagtatanong sa'yo nyan. Kelan ka pa bumalik?" sabi nya pagkatapos ay
tuloy-tuloy na pumasok sa kwarto kahit hindi ko naman sya pinapasok.

"Ilang araw ka na ba dito? Sinong kasama mo? Ikaw lang bang mag-isa?" she added as
she walks around the room. "Hui! Bakit ba hindi ka sumasagot?" sabi nya sabay
lingon sa akin.

"Paano naman ako sasagot eh sunod-sunod yung tanong mo." then I finally had the
chance to close the door and go back to my misery.

"Ang sungit mo naman" sabi nya pagkatapos ay naupo sa kama kung saan ako nakahiga.

Pero hindi ko sya sinagot bagkus ay nagpatuloy ako sa pagtakip sa mukha ko.
"Nagkita na kayo noh?" sambit nya habang pilit na niyuyugyog ang balikat ko. Sa
sobrang kulit, wala na akong nagawa kung hindi bumangon at umupo gaya ng kanyang
pwesto.

"Anung sabi nya?" I took a deep sighed. I can't believe she has the power to read
my mind.

"She said she loves me" Matabang na sabi ko.

"Anung sabi mo?"

"I said I don't love her anymore"

"But?" she said when I stop talking and started playing with my hands.

"Anung but?" naiinis na sabi ko naman.

"I know there's a "but" after that sentence." She said then waited for my answer.
Hindi ko alam kung bakit pero naiirita na talaga ako sa nangyayari. Sa nangyayari
sa akin. I shouldn't be like this. I can't be like this.

Dahil sa kagustuhan kong iwasan ang tanong nya, nagpunta nalang ako sa ref at
kumuha ng tubig. I practically drank the whole pitcher. Pero parang hindi nabawasan
ang bigat sa dibdib ko. Paglingon ko sa likod ay nakatingin pa rin sya sa akin at
naghihintay ng sagot.
I took another sigh pagkatapos ay napayuko ako.

"But something changed when I kissed her." buntong hiningang sabi ko. "It feels
like everything went back to the way it used to be and I HATE IT!" halos napasigaw
na ako sa sobrang inis.

Pero tawa lang ang isinagot nya sa akin.

"Sa tingin mo ba nagpapatawa ako?!" galit na sabi ko. Naiinis na nga ako tapos
pagtatawanan pa nya ako.

"Bakit ka ba nagagalit? What is so wrong with being in love with your wife?" she
said

"I'm not in love with her"

"But you love her" sabi nya

"I never said that"

"But you're not denying it either" then she smiled as if she wins. Unti-unti syang
lumapit sa akin at hinawakan ako sa magkabilang balikat.
"Anu ba kasi talagang problema? Yung dati ba?" then she tried to find my eyes. "If
you want, I can talk to her, I'll tell her that it was my entire fault"

I saw the guilt in her eyes as she tries to convince me. Inaamin ko, nagalit ako sa
kanya sa ginawa nya sa amin ni Steph. Noong una, gusto ko syang pagbayarin sa
lahat. Gusto ko syang pahirapan. Gusto kong maranasan nya lahat ng sakit na
naramdaman ko.

Pero sa bandang huli, narealize ko na, maybe it was a blessing in disguise,

especially after what happened with Tyler.

Flashback

It was a Tuesday night when I decided to visit Tyler in New York. Nagkaayos na kami
matapos ang pag-aaway namin. Tinulungan ako ni mama na makausap si Tyler. Kahit
naman inupakan ko na sya, hindi ko naman matiis ang gago na ito. Ganun siguro
talaga kapag magkapatid.

As usual, sobrang ingay sa club at punong-puno ng tao. So, I went straight to the
Lounge to see him. Pero nagulat ako nang makita ko na puno rin ng tao ang lounge.

Not just people but women. All half naked and drinking to death.

Litong-lito ako sa mga nakikita ko. Kulang nalang ang isiksik ko ang katawan ko sa
mga babaeng walang humpay sa pagsasayaw sa buong lounge. I even saw some girls
making out on the sofa. What the hell is happening here?!
I tried to shout Tyler's name but the music is overpowering my voice.

Finally, I saw him on his favorite couch with a girl on top of him. Kissing her
wildly while he caresses her ass.

"TYLER!" sigaw ko pagkatapos ay pilit kong inialis ang babae sa kanya. "What are
you doing?!" sabi ko dahil parang biglang bumalik ang dating Tyler na kilala ko.

Yung Tyler na playboy at walang konsepto ng respeto sa mga babae.

"Hey Brother!" he said in a very drunk voice. Pinilit nyang tumayo pero ilang beses
syang bumagsak at pagewang-gewang. Pero kahit ganun ay wala syang tigil sa kakatawa
sa sarili nya. Gusto ko sya ulit sapakin nung mga oras nay un dahil para syang
bata.

When he had the chance, inakbayan nya ako then he waved at the DJ on the lounge.
"Everybody! Li-listen! T-thhiss, This is m-my br-brother!!!" sigaw nya pagkatapos
ay kinuha ang isang babae sa tabi nya at walang pakundangan itong hinalikan.

Agad ko naman syang hinawakan sa kwelyo gamit ang mga kamao oh. "Anu bang
nangyayari sa'yo?!" nanlilisik na ang mga mata ko. Ayokong nakikita syang ganito.

"Easy man. Look. You can have whoever girl you want" pagkatapos ay iminostra nya
ang kanyang kamay sa buong lugar habang tumatawa. "You can have Celine if you want"
then he grinned at me as a girl went closer to him. Pagkatapos ay bigla nyang itong
sinunggaban sa harapan ko at piniga ang dibdib nito.
The girl screamed both in pain and pleasure as Tyler suck her neck while massaging
her breasts.

Hindi nagtagal ay bigla nya nalang itong itinulak papunta sa akin at halos matumba
na ang babaeng tinawag nyang Celine. "She's yours" then he went straight to the
girls dancing wildly as if no one is watching them.

I was trying to contain my anger even though my fist is ready to punch his face.

Muling umikot ang mata ko sa paligid at napailing nalang ako. This place is
disgusting. So I suddenly dragged Tyler out of the area and I pinned him to the
wall at the backdoor. It was easy for me to do it because he was really drunk and
can barely stand up.

"Are you crazy?!" sigaw ko sa kanya. Kitang kita ko ang pamumula ng mukha nya at
ang unti-unting pagbagsak ng kanyang talukap. "Anu nalang ang sasabihin ni Mel
kapag nalaman nya 'to?!" dagdag ko.

In a split of second, it feels like he regained some energy and had the strength to
look at me. "Nothing" he bluntly said.

"What do you mean nothing?" sabi ko naman pagkatapos ay tumayo ako ng diretso
habang hawak ko pa rin sya sa balikat para hindi sya matumba.

"She'll say nothing" then he harshly put my hands away. Kitang-kita ko ang pag-iba
ng mata nya. Pagkatapos ay akto syang babalik sa loob pero bigla kong iniharang ang
braso ko sa pintuan.
"What happened?" I managed to lower my voice because I can feel that something is
wrong.

"You don't want to know" he said then tried to push me away from the door but I'm
much stronger than he is.

Sa pagkakataong ito ay iniharang ko na ang buong katawan ko. "I want to know. Tell
me"

"Drop it Justin." matigas na sabi nya matapos ilapit ang kanyang mukha sa akin para
maintindihan ko ang nais nyang iparating. Pero batid ko ang pagtaas ng kanyang
boses.

Gayunpaman, hindi ako sumuko, hindi ko inialis ang sarili ko sa pintuan. "I'm your
brother, you can tell me" I said then I tried to comfort him.

Pero agad lang syang lumayo at inilihis ang braso nya. "Oh! You really want to
know?!" galit na sabi nya. "She broke up with me." Pagkatapos ay itinaas nya ang
dalawa nyang kamay na para bang sumusuko sya.

Galit sya pero pansin ko na may luhang gustong lumabas sa mga mata nya. "She broke
up with me to be with some fucking random guy!!!" sabi nya pagkatapos ay bigla
syang napayuko at napasabunot sa buhok nya.

I don't know what to feel in that moment. Natutuyuan ang lalamunan ko habang
nakikita ko syang ganito.
Tyler is the kind of man who always looks good. Kapag nakita mo sya, lagi syang
maayos. Malinis at kaaya-ayang tingnan. Pero ibang-iba ang Tyler na nasa harapan ko
ngayon.

He was totally devastated.

"I g-gave her everything." Sabi nya habang nakayuko pa din. "Pero bakit pinagpalit
nya pa din ako?!" sabi nya pagkatapos ay tuluyan nang tumulo ang luha sa mata nya.

I was practically stunned as I see him suffer. Lumapit ako sa kanya pero nag-umpisa
na syang mag wala. He threw the garbage can onto the street and screamed in pain.
Awang-awa ako sa kapatid ko nung mga oras na yun. Nag-umpisa na ring magtubig ang
mata ko.

Napatalungko sya sa kalsada habang patuloy ang luha sa pagdaloy sa kanyang mga
mata. Then after a while, I heard him chuckle. Chuckle that soon became laughter.

"Ty" I said as he continued to laugh alone. Halos madurog ang puso habang nakikita
ko syang ganito. He's my big brother.

"Can you believe it, Justin?" sabi nyang pagkatapos ay bigla syang tumayo sa
kinauupuan nya. Pero pagewang-gewang pa din sya habang tumatawa. Pagkatapos ay
inilagay nya ang kamay nya sa kanyang dibdib "I'm Tyler! The great Tyler of this
club and I got dumped!" then he burst in laughter again.

Napailing na lang ako at inawat sya. "Tama na." sabi ko at pilit ko syang
inaakbayan pero agad syang umalis at sumigaw. "Did you hear what I just said?!" he
shouted at my face. "I got dumped!"
"I got dumped. I got dumped. I g-got dd-ddumped" paulit-ulit nyang bigkas hanggang
sa matumba nanaman sya.

"But do you know the worst part about it?" he asked

I wasn't able to answer because I don't know what to say. I just wanted this to be
over. "The worst part is that it actually hurts" then he started sobbing. Oh, Tyler
please.

"It really h-hurts, Justin." He said while his face is full of tears. "Inside."

Pagkatapos ay dito na tuluyang bumuhos ang kanyang luha. Luha na para bang hindi
nauubos. Sobrang ingay ng club at mga mga sasakyang dumadaan pero wala akong ibang
marinig kung hindi ang hikbi ni Tyler. Pakiramdam ko pinipiga sa sakit ang kapatid
ko.

"It hurts so much I want to die" then he put both of his hands on his face and
cried out loud.

At this point, parang nakita ko ang sarili ko kay Tyler. I was exactly like this
when I left. I was crying. I was grieving. I was a total mess. Pakiramdam ko, wala
nang kwenta ang buhay ko at wala na akong kapupuntahan. Pakiramdam ko isa na lang
akong basahan na mapupunta nalang kung saan. I was nobody. I was nobody because
she's not with me.

Pero habang nakikita ko na ganito din ang nangyayari sa kapatid ko, naisip ko na,
hindi pwedeng ganito. Hindi ako papayag na magmukha kaming kawawa. Hindi ako
papayag na magmukha kaming mahina. Hindi pwedeng kami ang uuwing talunan.

We've always been the winner in every game. At yun ang ipapamukha namin sa kanilang
lahat.

So on that day, I swore to myself.

Nobody can hurt us.

Not anymore.

Kaya agad ko naman syang nilapitan at niyakap. "You'll be fine, Ty. You'll be fine"
I told him as I hold him tight.

-end of flashback-

Bago pa man ako bumalik ng Pilipinas ay buo na ang loob ko. I was back on track.
Hindi ko na naiisip si Steph at masaya na ako sa naging buhay ko.

Parties every night. Drunk every night. Sex every night.

I was back on the real world.

Pero hindi ko inakala na sa isang iglap ay magbabago nanaman ang mundo ko. Dahil sa
isang iglap, kaya nanaman akong paikutin ng mga tingin nya. Sa isang iglap, kaya
nanaman akong amuin ng mga hawak nya.

At sa isang iglap, kaya nanaman akong angkinin ng mga halik nya.

Alam kong may isang parte sa isip ko na nagsasabing, 'sige na, lumaban ka na ulit'
pero sa tuwing susubukan ko ay parang hinaharangan naman ito ng ibang parte ng utak
ko na nagsasabing 'kaya ko ba?'

Kahit ayokong mang aminin, I know that Tyler has always been the better version of
me. Kaya naisip ko, kung sya nga na sobrang gentleman, ma-respeto, magalang at
napakabait na boyfriend ay iniwan ni Melissa, paano pa ako?

Paano kung iwan nya ako ulit?

Kaya siguro, wag na lang.

"It's not entirely your fault, we're already having troubles with our marriage
before you even came" I told her.
Tumango naman sya sa sinabi ko pero alam ko na sa dulo ng isip nya ay sinisisi nya
pa rin ang kanyang sarili. "So, anung gagawin mo ngayon?" tanong nya.

"Wala" sabi ko naman pagkatapos ay umalis ako sa harapan nya.

"Anung wala?!" sigaw nya habang sinusundan ako. "Andyan na nga sa harapan mo yung
palay hindi mo pa tutukain?!"

Pero dahil di ko sya pinapansin ay bigla syang tumakbo sa harapan ko at hinarangan

ang dadaanan ko. "Justin, anu bang inaarte arte mo dyan ha? Diba mahal mo naman si
Steph? Then it turns out, mahal ka rin naman pala nya. So, anung problema?"

Hindi ko alam kung anung meron ang babaeng ito at hindi ko sya matiis kapag sya na
ang nag-iinterrogate sa akin. "Ano?!" sigaw nya habang nakapamewang pa.

"Eh pano kung magbago nanaman yung isip nya?!" hindi ko akalaing isinagot ko yun.
"I can clearly remember how she told me that I was a mistake. That she regret
choosing me. That she hates me and that whatever I do; I can never have her heart."

Naramdaman ko ang kaunting kurot sa puso ko nang sambitin ko ang mga linyang ito.
Minsan na akong nasaktan at nahirapan akong tumayo mula sa pagkakadapa na iyon.
Kaya kung masasaktan man ako ulit, hindi ko alam kung kakayanin ko pa ulit
bumangon.

It took a few seconds before she speaks again. "Justin, ang pagmamahal ay parang
sugal."
"Walang kasiguraduhan. Minsan talo, minsan panalo. Pero lagi mong tatandaan, hindi
ka mananalo...

...kung hindi ka tataya."

Steph's POV

It's already 9 o'clock in the morning and I've decided not to go to work. Napuyat
kasi ako kakagawa nung project ni Alex sa school.

"Mommy, pwede po ba akong pumunta kila henry mamaya pagkatapos ng class?" mabait na
tanong ni alex pagkatapos sumubo ng kanin. Kahit medyo tapon tapon ang kanin sa
bibig nya, hinahayaan ko lang dahil gusto kong matuto na sya sa mga bagay bagay.

"Bakit baby? Maglalaro kayo?" tanong ko naman sabay higop sa kapeng nasa harapan
ko.

"Tita Angie bought Henry a new train set. Kaya sabi po ni Henry, tulungan daw namin
sya ni Carlo na buoin yun. Please, mommy? It's Friday." Pilit ni Alex. Haynako, ang
bata bata pa ng anak ko, marunong nang maglakwatsa. Manang-mana sa ama.

Ayoko sana syang payagan pero paano ko naman tatanggihan ang ganitong mukha?
Napakalamlam ng kanyang mga mata na animo'y nagsasalita rin na payagan ko sya. Ang
matambok nyang pisngi na pinaliligiran ng mga butil ng kanin ay talaga namang
nakakapanggigil. Kahit maliit at kaunti palang ang mga ngipin nya, kitang kita ang
pagkaputi nila na kumukontra sa maitim nyang buhok.

"Please mommy!" pilit ulit ni Alex habang tinititigan ko sya.

"Okay sige, susunduin nalang kita kila tita Angie mo later." Pagkatapos ay ginulo
ko ang buhok nya.

"Mommy!" tutol nya naman pagkatapos ay inilayo ang sarili.

I just laughed at him and continued my breakfast.

"Ako nalang ang susundo sa kanya, magkikita naman kami ni Matt mamaya." Biglang
sabi naman ni Ate Elaine sa likuran. Nagiging seryoso na talaga ang relasyon nila
ni Kuya. Matanda naman na sila ni kuya so I don't mind if she's spending the night
every now and then.

"Are you sure? Baka naman may lakad kayo ni kuya" tanong ko naman sabay abot sa
kanya ng isang plato.

"Okay lang, alam mo namang gusto naming may chaperon" then she laughed as she winks
at Alex.

"Alright, be a good boy Alex, huh?" lipat ko ng tingin kay Alex habang abot tenga
ang kanyang ngiti.
"Always!" sigaw nya sabay taas ng kanyang mga kamay. Natutuwa ako tuwing nakikita
ko kung paano sya lumaki nang masayahin at mabait. I'm pretty sure I did a good job
on being a mother.

"Anak, bilisan mo na dyan dahil baka ma-late si Tita Elaine mo sa trabaho." Sabi ko
kay Alex dahil si Ate Elaine na daw ang maghahatid sa kanya. Lumipat na nga rin
pala ako ng department dahil conflict of interest naman kung magkatrabaho kami ni
Ate Elaine.

Habang inihahatid ko palabas ng pintuan si Alex ay biglang may pumaradang sasakyan

sa harapan. Tinanaw ko kung sino ang bisitang dumating at pagkatapos ng ilang
minute ay biglang gumuhit ang ngiti sa aking mga labi.

"Madrigal" I smilingly said after he took his shades off and went near us. I wonder
what he's doing here.

"Ahmmm. Hi" he said to me then his eyes went immediately to Alex.

"Hi" sabi nya din kay Alex. Kahit hindi sabihin ni Justin, alam kong may kaba sa
dibdib nya ng sabihin nya ang salitang iyon sa kanyang anak.

"Hello po" sabi naman ni Alex na nagbigay ng ngiti kay Justin.

Nagulat nalang ako ng biglang tumalungko si Justin para makita ng maigi si Alex. He
stared at him as if he wants to say something. Wala namang imik ang anak ko habang
nakahawak sa aking mga daliri.
Inilagay ni Justin ang kanyang mga kamay sa maliit na balikat ni Alex. "You look
exactly like your mom" malumanay na sabi nya.

This is the first time that he talked to his son. At sa kaunting salitang binitawan
nya kay Alex, ramdam ko ang pagmamahal nya dito. Kahit ilang beses pang itanggi ni
Justin, alam ko na mahal nya kami ng anak ko.

Alam ko yun.

Ramdam ko yun.

"Steph! Have you seen my attach� case?" putol ni Ate Elaine sa matahimik na
sitwasyon sa may pintuan. Agad naman syang nagulat nang makita si Justin. "Justin"

Napatayo naman si Justin at ngumiti kay Ate Elaine. "Long time no see" sabi ni
Justin pagkatapos ay kinamayan si Ate.

"Ahmmm.. Nasa sala yung attach� case mo." sambit ko naman. Ate Elaine is aware of
everything that happened between me and Justin. Kahit hindi sya nakikialam sa mga
nangyayari ngayon, palagi naman syang nakaalalay sa akin at hindi sya nag kukulang
nag pagpapayo gaya ni kuya.

There was a moment of silence between me, Justin and Alex when Ate Elaine went to
fetch her case. Parang nakikiramdam pa si Justin sa kung anung dapat sabihin. Pero
ilang minuto lang ang lumabas na din si Ate Elaine at umalis na sila ni Alex.
I saw how Justin looks at his son as Alex waved goodbye.

Pusong mamon ka na ba ulit Madrigal?

"Pasok ka" nakangiting sabi ko kay Madrigal nang makaalis na nang tuluyan sila
Alex. "Ano palang ginagawa mo dito, namiss mo na ba ako?" tanong ko sa kanya na may
halong pang-aasar.

Hindi sya agad nakasagot sa pang-aasar ko. Para syang naging tuod na nakatayo lang
sa may tabi. Napatawa naman ako sabay kuha sa cellphone ko dahil narinig kong may
nagtext. "Kasi ako namiss kita eh" sabi ko sa kanya sabay tingin sa cellphone.

"Ahmmm.. Actually" medyo nag-aalangan pa syang magsalita habang hinihimas ang

kanyang batok. "Napadaan lang ako. Meron kasi akong ano.. Ahmmm. Meron akong
kabibigan na pinuntahan malapit dito kaya naisipan k-kong dumaan." Medyo nauutal
pang sabi nya.

Madrigal, kinakabahan ka ba?

Pero habang nagsasalita sya ay binasa ko ang text ni Sandra.

"Hey girl! Hindi ka ba papasok? Sayang, nagpunta dito yung asawa mo. He's looking
for you. Are you guys together again? J"

Natawa nalang ako sa isip ko nang makita ito. Napadaan ha?

Mabilis akong lumapit kay Justin matapos mabasa ang message. Natatawa nalang ako
dahil rinig na rinig ko ang kabog sa dibdib nya. "So, napadaan ka lang?" mapang-
asar na sabi ko nanaman. Patuloy ako sa pagngiti sa harapan nya dahil bistadong-
bistado ko na sya.

"Ahmm.. oo, napadaan lang" sabi nya naman.

Lumapit ako ulit ng isang hakbang papunta sa kanya.

"Sinong kaibigan ang pinuntahan mo?" tanong ko ulit. Tingnan natin kung hanggang
saan ang skills mo Madrigal.

"Ahmmm.. si ano." Kitang-kita ko na pinagpapawisan na ang noo nya pero hindi ako
tumigil sa ginagawa ko. Oh I love seeing him like this. Seeing him under my spell.
"Ahhh. si Edwin."

Aba, mabilis makaisip ng pangalan ha.

"Sinong Edwin? Parang wala naman akong kilalang Edwin na friend mo"

"Ahh. Ano kasi. He's a new friend. Recently lang kami nagkakilala" palusot nya.
"Ahhh.. new friend" sabi ko sabay tango sa kanya. "So, saan sya nakatira?" then I
gave another smile.

"Three.. two. Three blocks from here. Just near the guard house" he's starting to
sweat kaya naman tinigilan ko na sya. Kasi naman, ang cute nya kapag kinakabahan.
Para syang bata na ayaw magpahuli na kumuha ng candy sa tindahan. Parang mas
magaling pa si Alex na magsinungaling sa kanya.

"Okay" sabi ko nalang pagktapos ay umalis na ako para naman makahinga na sya. Pero
palayo ako ay hindi ko mapigilan ang kilig ko.

Haba ng hair ko.

"Ocge, alis na din ako" mabilis na sabi nya naman.

Ha?! Aalis agad. Nataranta ako nang bigla nyang sabihin iyon. Ngayon ko na lang sya
masosolo ulit tapos aalis agad? Isip Steph. Think of something.

Sa lahat naman ng oras, ngayon pa ata naging mabagal mag-isip ang utak ko. Malapit
na syang lumabas at parang nalipat ang kabog ng dibdib nya sa akin. Come on Steph!

Without any second thought. Bigla akong umubo sabay singhot ng malakas. Napahinto
sya pero hindi sya lumingon kaya naman umubo pa ako ulit habang nakasilip sa kanya.
As in yung ubo na labas na ang lalamunan.
"May sakit ka ba?" sabi nya pagkatapos ay mabilis na lumapit sa akin.

Aba, effective. Syempre tuloy naman ako sa drama ko. Ubo pa ulit sabay kunwaring
punas sa ilong ko. "Hindi, okay lang ako. Wala 'to" konting pakipot muna para hindi
halata.

"Sigurado ka?" tanong nya habang hinihimas ang likod ko.

"Oo, okay lang. Sige baka may pupuntahan ka pa" sabi ko naman. Dapat chill lang,
wag ipahalata na gustong-gusto kong andito sya. Hard to get pa din dapat ang drama.

Pero nang papaalis na sya ulit ay umubo ulit ako. Grabe, magagasgas ata lalamunan
ko dito.

"Malala na ata yang ubo mo, nagpaulan ka nanaman ba?!" medyo nagtaas sya ng boses
sabay himas ulit sa akin.

Uyyy.. Si Madrigal, concern! Then I giggled on my mind.

"Hindi, medyo napagod lang ako sa trabaho. Pero okay lang talaga ako" pakipot na
sabi ko ulit tapos isang ubo pa.

"Dito na nga lang muna ako. Mamaya lumala pa yang sakit mo." napangisi naman ako sa
sinabi nya.
"Okay!" nakangiting sabi ko naman. Tatanggi pa ba ako?. "Sa kwarto tayo?"

Batid ko ang pagdilat ng mata nya ng sabihin ko yun. Pagkatapos ay parang nanigas
nanaman ang mga kamay nya na nakapatong sa likuran ko. "Syempre, kailangan kong
magpahinga. Alangan namang dito ko sa sofa" nakangising sabi ko.

"Ikaw talaga, kung anu-anu iniisip mo" I told him as I pinch his pointed nose.

Kahit naman nanggigigil na ako sa asawa ko. Kahit gusto ko na syang sunggaban.
Dapat pa-demure muna hangga't di pa sya umaamin.

Agad akong nahiga sa kama hang sya ay umiikot ang mata sa kwarto. Siguro nagulat
sya na wala akong binago sa ayos ng kwarto namin. Lahat ng gamit nya, andun pa rin
kung paano nya iniwan. "Madrigal" tawag ko sa kanya.

Hindi ko alam kung anung dapat kong maramdaman ngayong nandito na sya ulit sa loob
ng kwarto namin. Ang tagal kong pinangarap na makita ulit syang nakatayo sa apat na
sulok ng silid na ito. "Bakit?" tanong nya.

"Masahihin mo nga ako. Ang sakit kasi ng likod ko eh" Utos ko sa kanya pagkatapos
ay dumapa ako at pumikit. Hindi ko alam kung bakit pero ang sarap nyang tuksuhin.

Ilang minute din akong nakapikit pero wala syang ginawa. Pagdilat ko ay nakatayo pa
din sya kung saan ko sya huling nakita. "Sige na, may sakit kaya ako." Paawa effect
ko pa pagkatapos ay pumikit ako ulit.
Unti-unti akong napangiti habang nararamdam kong papalapit sya sa akin. "Ahhh.." I
can't help but make a sound when his hand found my back. Hanggang ngayon ay ang
galing pa din nyang mag masahe. Naaalala ko pa noong mga panahon na dinadalhan nya
ako ng kape sa study room tapos bigla nyang mamasahihin ang likod ko.

"Lower, Justin"

"Lower?" he hesitantly asked.

"Yes lower." Then I hide my smile on the pillow. Don't be too innocent Madrigal.
After a second of doubt, ibinaba pa nya ang kamay nya sa likod ko.

"Lower pa and HARDER" mapanuksong sabi ko. I wonder if he's sweating again. I
somehow like the thought that I can't see him while he's touching me.

Naririnig ko ang paglunok nya sa kanyang laway habang lumilibot ang kamay nya sa
likod ko. Hindi pa ako nakahubad nyan Madrigal, paano nalang kung mismong balat ko
na ang mahawakan mo?

Ilang minuto pa ay pansin kong naging relax na ang kamay ni Madrigal. At hindi
nagtagal ay naramdaman kong mas lalo atang bumababa ang kamay nya patungo sa pwetan
ko. Aba! Sinuswerte?!

Kaya naman bigla akong humarap. "Okay na!" sabi ko at napansin ko ang pagkagulat
nya at bahagyang pagsimangot.
"Sa labas lang ako." Biglang sambit ni Justin nang hindi magtagumpay sa maitim
nyang balak.

"Orange juice" sabi ko pagkatapos ay dumantay ako sa unan.

"Huh?"

"Sabi ko, orange juice. Vitamin C, maganda yun para sa ubo" then I let a cough out
of my mouth. Grabe, pang MMFF ang acting ko.

"Ako ang gagawa?" nalilitong sabi nya habang tinuturo ang sarili.

Why are you so cute when you're like a little child, Madrigal?

"Oo, sino pa nga. Alangan namang ako, eh may sakit ako." Then I smiled at him and
pretended to be asleep.

How about a slave game for today? Sounds exciting.

After a few minutes, Justin came back with a glass of orange juice on his hand.
"Ito na oh." Pagkatapos ay iniabot nya sa akin.

I just looked at the juice for five seconds and immediately went back to bed.
"Ayoko na pala nyan. Nagugutom ako, sandwhich nalang."

Narinig ko naman ang pag buntong-hininga nya. "Pinagawa mo sa akin 'to tapos di mo
pala iinumin?!" O ayan, nag uusok nanaman yng ilong nya na parang dragon.

"Pinapagalitan mo ba ako?" tanong ko sa kanya pagkaharap ko. Then after that

question, isang ubo at singhot ulit. "May sakit ako oh" then I smiled at him.

Tiningnan nya lang ako hang hawak ang inumin. Syempre, nag puppy eyes naman ako.
Paawa effect ulit. "Please?" sabi ko sabay lapit sa mukha nya.

Wala naman syang nagawa kaya bumalik na sya sa kusina at sinunod ako. Haayy, sana
andito sya nung naglilihi ako dati.

Pagbalik ni Justin ay may dala na syang sandwhich at tubig. Pero napansin ko din na
may hawak sya sa kabilang kamay nya. Bago pa man din ako makapagtanong ay inilahad
nya sa akin ang palad nya at may apat na tablet sa ibabaw nito.

"Kaya hindi ka gumagaling, kasi hindi ka umiinom ng gamot"

Sinilip silip ko ang mga tablet sa palad nya. "Ang dami naman ata nyan?" baka
maoverdose naman ako.

"Okay lang yan. Isa para sa ubo, isa para sa sipon, isang multivitamins at isang
paracetamol para hindi magtuloy nang lagnat."
Ako naman ngayon ang napalunok sa laway ko. Hindi naman siguro ako mamatay kung
inumin ko to lahat kahit wala naman akong sakit noh? Ikaw ang may plano nito Steph.
Panindigan mo. Kaya naman kahit nag-aalangan ako ay kinuha ko ang mga tablet.

Help me God.

Then I took all of the medicines.

Hindi ko na mabilang kung nakailang utos ako kay Madrigal. Infairness sa kanya,
masunuring bata. I mean, masunuring asawa. Epekto na rin siguro ng puyat at gamot
kaya naidlip ako ng kaunti.

Pagkagising ko ay nakita ko si Madrigal na tulog din sa upuan malapit sa kama.

Napangiti naman ako habang tinitingnan sya. Pangalawang beses ko palang syang
nakitang matulog. So I grab the opportunity. Dahan-dahan akong umalis sa kama at
lumapit sa kanya.

Syempre, chineck ko muna kung tulog nga sya. Mukhang tulog na tulog naman. Napagod
siguro kakautos ko.

Pero habang pinagmamasdan ko sya, hindi ko mapigilan ang sarili ko na hindi

halikana ng mapangakit nyang mga labi.
Isang kiss lang, sabi ko sa sarili ko.

Isa lang talaga.

Kaya naman marahan akong lumapit sa mukha nya. Dahan-dahan lang para hindi sya
magising. Kasabay ng paglapit ko ang paglabas ng kilig na kanina ko pa itinatago.
At nang mahahalikan ko na sya ay muli kong tiningnan kung nakadilat sya.

Nang makita kong nakapikit pa rin ang mga mapupungay nyang mata ay agad ko nang
idinampi ang aking labi sa kanyang mga labi. Ilang beses ko na syang nahalikan pero
hanggang ngayon ay iba pa rin ang dating sa akin ng mga labing iyon.

It's a smack kiss but it feels like heaven.

Pero ilang sandali ay bigla akong napatigil dahil sa kakaibang naramdaman ko.
Bahagya kong inilayo ang aking mukha at pinagmasdan ang nasa ibabaw ng kanyang
labi. Napabuntong hininga nalang ako at napabulong. "Diba sinabi ko sa'yo na wag
kang magpapatubo ng bigote?"

"Dahil sa maliliit na buhok na yan, may parusa ka sa akin" dagdag ko habang tulog
na tulog pa rin si Justin.

"iki-kiss kita ulit" nakangiting sabi ko at tsaka ko sya hinalikan ulit.

Hapon na nang magpasyang umuwi si Justin. Batid ko naman na kanina pa nya gustong
umalis pero dahil sa pagpapanggap ako na may sakit, nanatili sya sa tabi ko.

Iniisip ko tuloy, paano kung hindi ako nagpanggap na may sakit, mag stay kaya sya?
Kahit nararamdaman ko na mahal pa rin nya ako, may isang parte sa isip ko na
sinasabing, paano kung hindi na talaga? Paano kung sa lumipas na apat na taon,
lumipas na rin ang pagmamahal nya?

Nang palabas na kami ng pintuan ay napahinto si Justin. Tiningnan nya ako sa mata
at alam kong may gusto syang sabihin.

"Pwede ba akong mag-request?" malumanay na sabi nya. Hindi ko maintindihan pero

yung mayabang at matapang na Justin na nakita ko sa airport ay parang unti-unti
nang nawawala.

Seryoso sya kaya pinili ko na tigilan na ang pang-aasar.

"Ano yun?" sabi ko naman.

"Si Alex." He said. "Sana sabihin mo sa kanya na ako ang ama nya." Nagulat ako nang
sabihin nya iyon. Gusto ko sana syang barahin at sabihin na, 'diba sabi mo dati
wala kang pakialam sa anak ko?'
Pero kitang-kita ko sa mata nya ang malasakit kay Alex. Alam kong lahat ng sinabi
nya noon ay pawing kasinungalingan. Alam kong hanggang ngayon,ginagamit nya lang na
panangga ang hindi pag-amin na mahal nya kami ng anak ko.

Justin is a strong man. But deep inside, he's also a boy who's scared of getting
hurt.

At alam kong natatakot lang sya ulit masaktan.

"Bakit hindi ikaw ang magsabi sa anak mo?" sabi ko kay Justin pagkatapos ay itinuro
ko gamit ang aking bibig ang gate. Parating na kasi si Alex at si Ate Elaine.

Agad na yumakap sa akin si Alex nang makita nya ako. Habang si Ate Elaine ay
bumalik sa sasakyan dahil may usapan daw sila ni kuya na magkita nalang sa mall.
Inihatid nya lang si Alex dahil hapon na at baka mag-alala ako.

I kissed my son and kneeled in front of him. "Baby, may sasabihin daw sya sa'yo"
sabi k okay Alex pagkatapos ay itinuro ko si Justin.

Kitang-kita ko ang muling pagbalik ng kaba ni Justin. Umiiling-iling din sya at

alam kong ayaw nyang sya mismo ang magsabi kay Alex. Pero hindi ko sya pinakinggan,
iniharap ko sa kanya ang anak ko para magka-usap silang dalawa.
Justin's POV

Hindi ko alam ang dapat kong maramdaman ngayong kaharap ko si Alex. Sa tuwing
nakikita ko sya, walang ibang pumapasok sa isip ko kung hindi si Steph. Parang wala
syang nakuha kahit isa sa physical appearance ko. He's a carbon copy of his mom.
And I'm pretty glad about it.

Pumasok si Steph sa bahay at iniwan kami ni Alex sa may terrace.

Umupo ako sa sahig at tsaka ako humarap sa anak ko. Habang nakatingin sya sa akin
ay parang biglang bumuhos ang konsensya sa ulo ko. Ang laki na nya.

Pero wala ako sa tabi nya para makita ang paglaki na yun.

I bet he hates me just the way her mom hates me before. Pero hindi ko naman sya
masisisi, wala naman talaga akong kwentang tao. Wala akong kwentang ama. Hindi ko
nga alam kung karapat-dapat pa ba ako sa katagang 'ama'.

Pero kahit nanliliit ako sa harapan ni Alex, pinilit kong maging malakas. "Alex"
sabi ko. Hindi ko alam pero parang kusang nagluluha ang mata ko. Kung hindi man ako
kikilalanin ng anak ko bilang ama, tatanggapin ko yun.

"Kilala mo ba kung sino ako?" tanong ko sa kanya.

Pero habang hindi sya sumasagot kay hindi nawawala ang kaba sa dibdib ko.
"Opo, kayo po yung kasama ni tita Jenny sa airport" sabi nya. His voice also sounds
like his mom.

"Yeah, that's me. My name is Justin" I told him as I caress his gorgeous face.
Hindi ko alam kung paano ipapaintindi sa apat na taong gulang na bata na ako ang
ama nya. I took a deep sigh before continuing what I'm going to say. "Alam ko na
lumaki ka na kinikilala si Nate bilang papa mo."

Bawat salita ay nagbibigay sa akin ng matinding nginig na baka itakwil nya ako. I'm
scared of rejection. Pero sa lahat, ito na ata ang magiging pinakamasakit. Ang i-
reject ako ng sarili kong dugo at laman.

"Pero, gusto ko lang sanang malaman mo n-"

"Are you my dad?" nagulat nalang ako at napatigil ng sabihin nya iyon. Alam nya?

"Pp-paano mo nalaman?" nagtatakang tanong ko.

"You said your name is Justin" sabi nya naman. Pagkatapos ay iniharap nya sa akin
ang ID nya na nakasabit sa kanyang leeg. "Sabi po ni mommy, pangalan daw po ng
daddy ko yung second name ko."

Then I read his full name.

Alexander Justin Madrigal.

Hindi ko alam kung gusto kong magtatalon sa tuwa ng makita ko na magkapangalan

kami. Hindi ko rin alam ang magiging reaksyon ko nang malaman kong alam ni Alex na
hindi si Nate ang tatay nya. "Are you really my dad?" basag ni Alex sa katahimikan
ko.

"Yes, yes.. I'm your dad" naluluhang sabi ko kay Alex.

Pero tuluyan nang lumabas ang luha ko nang bigla nya akong yakapin. He hug me as if
he doesn't hate me. He hug me as if, he was waiting for me. I cried and cried as I
hold him in my arms. This is the best moment of my life.

"Mommy was right. You're coming back" sabi nya habang nakayakap ng mahigpit sa
akin.

Hindi ko alam pero biglang bumuhos ang emosyon ko habang nakayakap sa akin ang
maliliit na braso ng anak ko. Napakasarap sa pakiramdam nang mayakap ko sya. "Y-
yyes, Alex. I'm back." I said then I tightened my hug.

At habang nakayakap ako sa kanya ay nakita kong lumabas ng pintuan si Steph. Agad
naman akong napangiti sa kanya at sinabi ko ng walang boses na "thank you". Hindi
ko akalain na hindi ipinagkait ni Steph sa anak ko ang katotohanan.

Hindi ako makapaniwala na kahit iniwan ko sila, hindi nila ako iniwan.
Steph's POV

Hinintay ni Justin na makatulog si Alex bago umalis. Hindi maipinta ang saya sa
mukha ko habang nakikita ang mag-ama ko na magkalaro. Parang wala nga ako dito sa
bahay dahil silang dalawa lang ang nag-uusap. Ang daming kwento ni Alex kay Justin.

"Steph" sabi ni Justin sabay hila sa braso ko nang isara namin ang pintuan ng
kwarto ni Alex.

"Bakit?" pabulong na tanong ko dahil baka magising si Alex.

"Salamat ah" sabi nya. "Salamat dahil hindi mo ako inalis sa buhay ni Alex. Salamat
dahil kahit ipinagtabuyan kita nung magkita tayo sa airport, hindi ka sumuko sa
akin."

Now I finally see the real Justin.

Bigla syang yumuko pagkasabi ng mga ito. "Hindi ko na alam kung paano makakabawi sa
inyo." Pero agad ko namang kinuha ang mukha nya.

Hinimas ko ang pisngi nya at hinagod ang kanyang buhok gaya ng palagi kong
ginagawa. "Alam mo kung paano, natatakot ka lang gawin" I smilingly told him.
Matagal syang hindi nakapagsalita pagkatapos ng sinabi ko.

Ganun ba kalaki ang takot mo na hindi ito kayang tumbasan ng pagmamahal ko,
Madrigal?

"Sige na, gabi na. Uwi ka na." mabilis na sabi ko nalang at inihatid ko sya sa
sasakyan nya.

Pero bago sya umalis ay ibinaba nya ang kanyang bintana at sinabing, "Magpagaling
ka ah". then he hit the road.

Napailing nalang ako nang sabihin nya yun. Akala ko pa naman kilala nya ako. Akala
ko pa naman alam nya kung kelan yung totoo at hindi totoo sa akin. Well, it's been
four years. Things might have changed. "I'm not sick you bastard" sabi ko nalang sa
sarili ko pagkatapos ay pumasok na ako sa bahay at nagligpit sa may kusina.

Iniayos ko yung pinagtimplahan na orange juice ni Justin at yung mga ginamit nya sa
paggawa ng sandwhich. Pero habang naglilinis ako ay napansin ko yung foil ng mga
gamot sa isang sulok. Tiningnan ko ng mabuti at napangiti nalang ako nang makita na
hindi pala mga gamot ang ipinainom sa akin ni Justin kanina. Candy yun ni Alex na
mukhang mga medicine tablets.

Kinuha ko ang binagbalatan at napangiti ako, "You really are a bastard, Madrigal".

He totally knew I was faking the sickness.

Justin's POV

Pauwi na sana ako sa hotel ng madaan ako sa convenience store. Hindi maalis ang
ngiti sa mukha ko sa nangyari ngayong araw. Mabilis kong kinuha ang mga kailangan
ko at nagpunta sa counter. Agad namang kinuha ng cashier ang mga bibilin ko at pi-
nunch ito.

"Ito na po ba lahat sir?" tanong ng cashier sa akin.

"Yes." Tango ko naman sa kanya.

"128 pesos for the razor and shaving cream sir." Sabi nya pagkatapos ay iniabot ko
ang bayad.

Steph's POV

Minabuti kong pumasok ng maaga sa opisina ngayon. Sigurado kasing natambakan ako ng
trabaho dahil umabsent ako nung friday. Pero okay lang, nakasama ko naman si
Madrigal.

Halos mapunit na ang pisngi ko kakangiti sa tuwing naaalala ko yung ibinigay nyang
mga candy. I was so stupid to think that he didn't notice I was pretending.
"Good Morning Ma'am" bati sa akin ni manong guard habang papasok ako ng building. I
looked at him and gave my precious smile with a nod. It really is a good morning.

Pero hindi ko inakala na meron papalang mas isasaya ang araw na ito. As I walked
through the door of our department, everybody was looking at me. They were smiling
at me and trying to hide their giggles. Napakunot naman ako dahil parang walang
gustong magsabi sa akin ng nangyayari. Then I shifted my attention to Sandra and
tried to ask her using my eyes.

Agad naman syang tumayo sa upuan nya at itinuro ang table ko gamit ang kanyang
nguso. "Paggupit ka na, girl. Haba ng hair mo" she whispered as I took the path to
my table.

Kaunting hakbang palang ang nagagawa ko ay nakita ko agad na may lalaking nakaupo
sa swivel chair ko. Kahit nakatalikod sya at tanging buhok lang nakikita ko ay
siguradong-sigurado ako kung sino iyon.

"Hi, Sandoval" he said as he turn to me with a bouquet of flowers on his lap.

"What are you doing here?" pakipot na tanong ko naman kahit sa loob ay parang
humihiyaw ang kilig ko.

Tumayo naman sya at ibinigay sa akin ang bulaklak habang nagsisigawan ang mga
kaopisina ko. Nagmistulang high school classroom ang buong department. "I was
wondering if we could go out?" he confidently said as he gave me his gorgeous
smile.

Nagulat ako sa tanong nya. Dati rati, nauutal pa itong si Madrigal kapag inaaya
akong mag-date, pero ngayon, parang bihasa na sya. Iba siguro ang hangin sa Europe
kaya natutong manligaw.
Natigil na lamang ang matamis nyang pagngiti at ang hiyawan sa opisina nang sabihin
kong, "Sorry, I have tons of work to do" then I gave back the flower and went
straight to my chair as if nothing happened.

Remember, hard to get dapat.

I never looked back after that because I can't hide my grin. Hinayaan ko lang syang
nakatayo sa likuran ko habang hawak ang bulaklak na dala nya. Pasimple ko ding
tinakpan ang bibig ko dahil ayokong marinig nya ang kaunting tawa na lumalabas sa
bibig ko. I wonder kung saan ako magpapagupit ng hair.

Pero ikinagulat ko nang magpunta sya sa harapan ko at ngumiti. "Okay, have a nice
day" then he walked away with the flowers.

What the?!

Hindi man lang ako pinilit? Suko na agad?!

Napanganga nalang ako sa ginawa nya at napasapo sa noo ko. I should've said yes.
Bulong ko sa sarili ko habang kaharap ang monitor ng computer. Hard to get, hard
to get ka pa kasi ako, eh gusto ko naman. Napahampas nalang ako sa table sa sobrang
inis at badtrip.

Pero habang busy-busyhan ako sa pagbabasa ng mga papel sa table ko ay biglang

tumunog ang fire alarm. Agad kaming nagkatinginan sa isa't isa. Pero bago pa man
kami magpanic ay lumabas si Ma'am Lani, bagong boss ko.
"Fire drill siguro yan, naglabas kasi ng memo kahapon." She said then waved her
hands saying that we should all go out.

Tamad na tamad kaming lumabas ng opisina.

"Now you don't have work" napatingin ako sa likuran nang marinig ko ito. Pagkatapos
ay nakita ko syang nakasandal sa isang pintuan malapit sa lobby kung saan kami
pinapapunta ni Ma'am Lani. He gave me a smile as I gave him a confused face.

Bago pa man ako makapagsalita ay bigla nya akong hinatak palayo sa mga
nagkukumpulang tao sa lobby. We ended up on the parking lot and he immediately
opened the door of his car as he released my hand.

Pinapapasok nya ako sa loob pero bigla ko syang tiningnan. "Did you do that?"
tanong ko sa kanya pagkatapos ay itinuro ko ang building. I know that he knows what
I'm talking about.

"You don't have any proof" he smilingly said then went to the other side of the
car. Agad syang pumasok at binuksan ang makina habang naiwan akong nakatayo sa
labas. "Tara na" sabi nya naman nang makita akong nakatunganga pa rin sa tabi ng
sasakyan.

Napailing nalang ako at napangiti. Hindi pa rin talaga sya nagbabago. Ipinipilit pa
rin lagi ang gusto. Kaya naman sumakay na ako at sumama sa kanya.
Pasulyap sulyap ako sa kanyang habang nakahawak sya sa manibela at nakatuon ang
mata sa daan. I can't believe that he's here now. Na abot kamay ko na sya ngayon.

For four years, I've been dreaming of this moment.

"Saan ba tayo pupunta?" tanong ko sa kanya.

Agad naman syang humarap sa akin at ngumiti. "Secret" then he winked at me like he
used to. That simple wink definitely made my heart skip a beat.

Tahimik sa loob ng sasakyan dahil hindi sya nagsasalita. Wala music o kahit anong
ingay. Ang tanging naririnig ko lang ay ang paghinga naming dalawa. Hindi na ako
muli pang nagtanong at inenjoy ko na lang ang moment na yun. Pero habang nagmumuni-
muni ako ay napansin ko na pamilyar ang daan na tinutungo namin.

Ilang sandali pa ay huminto sya sa pagmamaneho at tumingin sa akin. "We're here"

then he went to open the door for me.

Pagbaba ko ng sasakyan ay napakunot ang noo ko. Nandito kami ngayon sa gate ng
school ni Alex. "Anung ginagawa natin dito?"

"Susunduin natin si Alex." Nakangiting sabi nya naman pagkatapos ay isinara ang
pintuan ng sasakyan.
"Susunduin?! 8 o'clock palang, Justin. Magsisimula palang ang klase nun" pagalit ko
sa kanya. Aba, hindi ako papayag na pati ang pag-aaral ng anak ko mamanipulahin nya
gaya ng ginagawa nya sa trabaho ko. Ayokong isali si Alex sa mga kalokohan naming
dalawa.

"Wala silang pasok ngayon" sambit nya naman sa nakasimnagot kong mukha.

Pero bago pa ako makapagsalita ay biglang nagsilabasan ang mga bata sa gate. Agad
namang kumaway si Alex suot ang backpack nya at kumaripas ng takbo papunta sa amin.
Nagulat nalang ako nang biglang salubungin ni Justin ang anak at binuhat ito sabay
karga sa kanang braso nya.

"Ready ka na?" tanong ni Justin kay Alex.

"Oo naman po. Kanina pa!" sigaw naman ni Alex habang nakayakap sa ama.

Para naman akong timang na nakatayo lang sa harapan nila. "Anung nangyayari dito?!"
tanong ko kay Justin dahil hindi na ako natutuwa sa mga lihim nya.

"Alex, totoo ba na wala kayong pasok?" baling ko kay Alex na hanggang ngayon ay
karga ni Justin.

"Opo mommy, may sakit daw po si teacher" masyang sabi nya naman pagkatapos ay pilit
akong inabot para bumati ng halik.
"Kita mo na, sabi ko sa'yo eh. Ayaw mo kasing maniwala" nakangising sabi naman ni
Justin pagkatapos ay inalalayan si Alex papasok sa likuran ng sasakyan.

Pagkasara ni Justin ng pintuan ay agad ko syang hinatak. "Paano mo nalaman na wala

silang pasok?"

"Tinext ako ni Alex" sabi nya.

"Tinext?! Alex is four, hindi sya marunong magtext." Sabi ko naman sabay iling ng
ulo ko. Wag mo kong niloloko, Madrigal.

"Actually, marunong sya" sabi ni Justin pagkatapos ay tumingin sya sa loob ng

sasakyan. Sumilip naman ako at nakita kong may hawak si Alex na cellphone.

"At kelan pa nagkaroon ng cellphone si Alex?!" hindi ko napapansin pero tumataas na

pala ang boses ko.

"Ahmmm. Binigyan ko sya nung Saturday. Dumaan ako sa inyo nun eh, kaso sabi ni Alex
tulog ka daw. Hindi na kita pinagising kasi masama yung pakiramdam mo nung Friday
diba?" then he grinned at me even though my anger is starting to build-up.

Very funny, Madrigal.

Nung nahalata nya na medyo naiinis na ako a mas nagpaliwanag na sya ng mabuti.
"Tinuruan ko syang magtext para naman pwede nya akong ma-contact kapag kailangan
nya ako. Kagaya ngayon, wala silang pasok."
"Ahhh. So textmates na kayo ngayon?" sumbat ko naman habang nakatingin ako sa
mapupungay nyang mga mata.

Sya naman ngayon ang napakunot ang noo. Perong ilang saglit ay napalitan nanaman ng
ngisi ang pagkunot na iyon. "Wag mong sabihing nagseselos ka dahil AKO ang tinext
ng anak mo at hindi ikaw."

Napanganga nalang ako sa sinabi nya. Overconfident?!

"Bakit naman ako magseselos, I'm his mother." Pagmamalaki ako. Sa akin lumabas si
Alex kaya alam ko kung gaano nya ako kamahal. At kahit sino pang dumating sa buhay
nya, alam kong hindi magbabago iyon.

"And I'm his father." Sagot naman ni Justin.

"What is that suppose to mean?!"

"Oh, nothing. I just love saying that." Nakangiting sabi ni Justin. Pagkatapos ay
inulit-ulit nya iyon na para bang nasa ulap sya. "I'm his father. I'm his father."

I just rolled my eyes on him as he repeatedly says that. Aalis na sana ako at
pupunta sa sasakyan nang bigla syang humarang sa dadaanan ko. He took a sigh in
front of me. Siguro napansin nya na hindi ako natatawa sa mga pinag gagagawa nya.
"Gusto ko lang sanang ilibot si Alex sa amusement park since wala naman syang
pasok. Pero syempre, naisip ko din na baka hindi sya mag-enjoy kung wala ka. Kaya
sinundo din kita sa office mo." ang kaninang mayabang na tono nya ay naging
malumanay.

Hindi ko alam pero parang biglang lumambot ang puso ko sa sinabi nya. This really
proves that he cares and he loves my son. OUR son. "Ahhhh.. so, chaperon pala ako?"
ako naman ngayon ang naging mapagbiro.

"May pa-flowers flowers ka pa kanina, yun pala third wheel lang ako." Dagdag ko pa.

"Eh ayaw mo nga nung flowers. Hindi mo nga tinanggap tapos tinalikuran mo pa ako
kanina." Nagmamaktol na sabi nya naman.

"Syempre pakipot ko lang yun." Biglang nanlaki ang mata ko matapos kong masabi ito.

Bigla ring nag-iba ang itsura nya. "Ahhhh.. Alam ko na." sabi nya naman pagkatapos
ay umasta na para bang nanalo sya sa lotto. "Nagseselos ka kasi akala mo tayong
dalawa ang magde-date."

Pagkatapos nito ay umiling-iling sya ay lumapit ng bahagya sa kinatatayuan ko.

"Sorry, nauna kasi si Alex eh. Next time nalang ha?" mapanuksong sabi nya.

I just gave him a fake smile for that then I went straight to the car. Pero nung
bubuksan ko na ang pintuan ay bigla nya itong isinara at inipit ako sa pagitan ng
pinto at ng katawan nya. I can feel the heat of his body and the coldness of the
door.
Inilapit nya din ang mukha nya sa akin na para banag gusto nya akong halikan. He
put his arms around my waist and looked me in the eye. "Have I ever told you that
you look beautiful today?" he whispered on my lips.

His sweet voice lingers on my skin.

Kabayaran sa ginawa nya ay marahan kong hinaplos ang kanyang dibdib. Batid kong
nagulat sya at biglang naging uncomfortable sa ginawa ko. Pero hindi ko ito
tinigilan. Inilapit ko din ang mukha ko sa kanya. "Have I ever told you that..."

Then I put my lips closer to his ear. "...I look beautiful everyday?" pagkatapos ay
bigla ko syang itinulak at pumasok na ng tuluyan sa sasakyan.

Justin's POV

Napangiti nalang ako at napahawak sa aking batok ng sabihin iyon ni Steph. I

thought she was going to say that I look handsome.

Ang bilis lumipas ng oras habang kasama ko ang mag-ina ko sa park. Halos lahat ng
rides ay sinakyan namin. Hindi ko maipaliwanag pero ang saya ng pakiramdam ko
ngayon. Parang walang problema.

Habang pinagmamasdan ko nga si Steph na hawak-hawak si Alex, naisip ko na, paano

kaya kung hindi ako umalis?
Paano kaya kung hindi kami nagkahiwalay?

Anu kayang pwedeng nangyari sa apat na taon?

"Hui, bakit bigla kang natahimik dyan" basag ni Steph sa pag-iisip ko habang si
Alex ay kumakain ng Ice cream sa kabilang table.

"Anung nakuha nya sa akin?" tanong ko kay Steph habang nakatuon ang tingin ko kay
Alex.

Nakita kong napatingin din si Steph sa anak namin at para bang nag-iisip sya. Kung
titingnan naman kasi sa pisikal na itsura, parang puro kay Steph ang features si
Alex. "Sa akin ang itsura.." sabi nya pagkatapos ay tumingin sa akin. "Sa'yo ang
ugali" then she gave me a warm smile.

I didn't know I miss that smile so much not until now.

"Makulit sya. Pilyo. May pagkamayabang. May pagkamainitin ang ulo."

"Teka lang. Parang sinasabi mo naman atang puro negative yung sa akin." Sabi ko sa
kanya pagkatapos ay bigla syang tumawa.
"Hindi pa kasi ako tapos. Patapusin mo muna ko, pwede?" sabi nya naman pagkatapos
ay itinuloy ang kwento nya. "May pagkaseloso din sya, parang ikaw." then she
smirked at me.

"Pero sya yung tipong, sobra kung magmahal." Now she sounded so serious as she
stares at Alex. "Yung tipong, gagawin ang lahat para lang mapasaya nya yung taong
mahal nya. Yung tipong, hindi titigil hangga't hindi nakukuha ang gusto nya"

"Malambing din sya. Sobrang thoughtful." Dagdag nya. "But do you know the best
thing that he inherited from you?" she asked me

I looked in her eyes and waited for the answer. "He also loves hugging me from
behind" Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o masasaktan sa sinabi nya. That has
always been my way of showing affection to her.

Pinilit kong alisin ang tingin ko sa kanyang mga mata dahil para bang bigla akong
binabalik nito sa nakaraan. Nakaraan na pinilit ko nang kalimutan sa nakalipas na
apat na taon.

"Anak, dahan-dahan lang" bawal ni Steph kay Alex dahil mabilis itong tumakbo sa
loob ng bahay ng makarating kami.
Pinauna ko nang pumasok si Steph habang kinukuha ko ang mga pinamili namin sa likod
ng sasakyan. Habang papasok ako ay narinig ko ang isang pamilyar na boses.

"Saan kayo nanggaling?" hindi nga ako nangkamali. It's Nate.

Agad nabaling ang tingin nya sa akin ng pumasok ako ng pintuan. Nakita ko namang
nakahawak si Alex sa binti nya. We were staring at each other for a few seconds
until Alex made a move. Hinatak ni Alex si Nate papunta sa akin. "Papa, this is my
daddy." Pakilala ni Alex sa akin.

Yes, you heard it right Nate.

He called me daddy.

"You should take a shower, buddy" sambit nya naman kay Alex at para bang binaliwala
lang ang sinabi ng anak ko.

"I'll do that" mabilis na sabi ko naman pagkatapos ay ibinaba ko ang mga paperbags
sa sahig.

Pero nung papalapit na ako ay biglang iniharang ni Nate ang kamay nya. "Showering
is our bonding time. We've been doing that for four years and I don't think there's
room for any changes" matapang na sabi nya sa akin pagkatapos ay binuhat si Alex at
umalis.
Pinilit kong pigilan ang galit ko kahit na nakaporma na ang kamao ko.

"Nate is part of his life" sambit naman ni Steph at alam kong pinipilit nyang
ipaintindi sa akin ang nagyari.

"Pero ako dapat yun!" galit na sabi ko naman pagkatapos ay itinuro ko ang direksyon
kung saan sila nagpunta.

"Ikaw nga dapat yun." Sang-ayon nya. "Ikaw sana yun." Then she stared at me as if
she wanted me to say something.

Pero hindi ko yun naibigay. "Aalis na ako" sabi ko na lang pagktapos ay akto na
akong lalabas ng pintuan.

"Don't leave without saying goodbye to your son" she said then she went upstairs
without even looking at me.

I waited for a while in the balcony. Nang marinig ko ang boses ni Alex ay bigla
akong pumasok at nagpaalam sa kanya. He gave me a hugged and kissed me goodnight.
"I-goodnight mo nalang ako sa mommy mo" sabi ko sa kanya pagkatapos ay ginulo ko
ang buhok nya.
Tumango naman sya pagkatapos ay nagtatakbo papunta sa taas.

Naiwan nanaman kaming dalawa ni Nate sa sala. "Kung inaakala mo na hahayaan kong
mawala sa akin si Alex, nagkakamali ka." Sabi ko sa kanya.

"You took my wife; I'm not going to let you take my child too." Then I turned
around and left him alone.

Pero bago ako tuluyang makaalis ay bigla syang nagsalita. "I didn't take your wife"
napalingon ako pagkasabi nya ng mga katagang ito. "You left her."

I looked at myself in the mirror as I remember what he said to me.

You left her.

You left her.

You left her.

I didn't leave her.

I let her go.

Pero habang nalulugmok ako sa harap ng salamin ay biglang nahagip ng mata ko ang
maliit na peklat sa aking tagiliran. I caressed it.

Then I closed my eyes.

Flashback

"You're free now. I'm letting you go." I told her then I walked out the door.
Sobrang sama ng loob ko nung mga panahong iyon at para bang ayoko nang mabuhay.
Pinandar ko ang sasakyan at tsaka ako nagmaneho ng nagmaneho.

Wala na akong pakialam kung saan ako makakarating. Basta ang gusto ko lang,
makalayo ako sa kanya.

I loved her with all my heart. With all of me. With all that I can give.

But I guess I wasn't enough.

I will never be enough.

I took the first flight to Europe after that night. Mabuti nalang at nasa opisina
lahat ng papeles na kailangan ko kaya mabilis na proseso ang lahat. I decided not
to go to New York that time dahil hindi pa kami okay ni Tyler nung mga panahong
iyon.

Akala ko magiging okay na ako nang makarating ako sa Europe.

Pero hindi.

Kahit malayo ako sa kanya, nandito pa rin ang sakit sa dibdib ko. Sakit na para
bang walang katapusan. Pakiramdam ko unti-unti akong nanghihina.

Araw-gabi, wala akong ginawa kung hindi ang uminom sa iba't ibang bar. Alcohol
became my savior. Dahil sa tuwing nakakainom ako, doon ko lang nakakalimutan ang
lahat. Doon lang ako nagkakaroon ng lakas.

But one night, I was so drunk and the bartender won't give me another drink. Para
akong isang sira-ulo na nagwala sa loon ng club. Inaawat ako ng mga tao pero wala
akong pakialam. "I said g-give m-me another driiink!!!" sigaw ko sabay tapon sa mga
basong nakapatong sa lamesa.

"Sir go out, please!" sabi naman nung bouncer at pinilit akong hawakan sa balikat.

Pero inalis ko ang kamay nya at hinawakan ko sya sa leeg. "No, you don't
understand. I n-need th-that drink. I need iit!" sigaw ko sa kanya pagkatapos ay
pinilit ko ulit lumapit sa bar at kinuha ko ang pinakamalapit na bote.
Wala alinlangan ko itong tinungga. Medyo nahihilo na ako pero batid ko na
nakatingin sa akin lahat ng tao. Pero wala akong pakialam. Hindi ko alam kung kelan
ako huling nagkaroon ng pakialam. "Sir, stop it!" sigaw ulit nung bouncer at sa
pagkakataong ito ay dalawa na sila.

Nakipag-agawan sila sa boteng hawak ko at dahil doon ay dumalas ito at nabasag sa

sahig. Biglang pumutok ang galit ko sa nangyari. Nagwala ako ulit at pinagbabato ko
ang mga upuan at lamesa sa club.

At dahil sa ginawa ko ay may natamaan akong isang babae. Agad namang sumugod ang
lalaking katabi nito na sigurado akong boyfriend nya. Kinuha ng lalaki ang kwelyo
ko at akto akong susuntukin nang bigla akong tumawa.

Kitang-kita ko ang galit sa kanyang mukha. "I'm going to kill you!" sabi nya
pagkatapos ay pinagsusuntok ako hanggang sa hindi na ako makatayo.

Pilit din syang inaawat ng mga bouncer pero hindi sya nagpapapigil. Lalo pa syang
nagalit ng puro tawa lang ang isinasagot ko sa kanya. "Yes! Kill me! K-kill meee!"
sigaw ko sa kanya nang maaninag ko ang kanyang nalilisik ng mga mata habang patuloy
ako sa pagtawa. Pero bigla syang tumigil ng sabihin ko ang mga ito.

"If you think you're the only one who has problem in this world, you're wrong."
Sabi nung lalaki sa akin nang awatin sya nung babaeng natamaan ko ng lamesa kanina.

I saw how worried the woman is to the guy who punched me. I saw how she loves him.

Mabuti pa sya.
Mabuti pa sila.

Pinilit kong tumayo pagkatapos nya akong ilampaso sa sahig. Tiningnan ko lahat ng
taong nakatingin sa akin. Nagmistulang simbahan ang club sa sobrang tahimik. "You
have no idea what kind of problem I have." I told him then I took another bottle
from the bar.

Pagewang-gewang akong naglakad at nag-iwan ng pera sa isang lamesa palabas ng

pintuan. Naglakad ako ng naglakad sa kalsada habang patuloy na iniinom ang alak na
kinuha ko.

I ended up in a construction building. Hindi ko alam kung anung pumasok sa isip ko

pero pinasok ko ang building na iyon. Kahit nadadapa-dapa na ako ay pinilit kong
makarating sa tuktok. I wanted to feel the fresh air.

When I saw the whole city, bigla kong naalala yung mga panahon na dinala ko si
Steph sa baseball stadium. I told her to scream and tell what she wants. Kaya ganun
din ang ginawa ko.

I know I'm an asshole!!!

I'm the worst person in the world!!!

b-bbecause I'm incapable of LOVE!!!

Halos mapaos na ang boses ko kakasigaw.

But I did love you..

Sa pagkakataong ito ay bigla akong napaluhod at kusang tumulo ang luha ko.

I love you...

..ss-soo much.

Pinilit kong tumayo sa kabila ng kalasingan at pag-iyak ko. I'm a total mess at
para na akong baliw na walang ginawa kung hindi ang umiyak at tumawa.

Pero pagtayo ko ay namali ako ng tapak at bigla akong nahulog.

Hindi ko alam kung ilang palapag ang binagsakan ko but I screamed in pain as I felt
the ground on my back. Nararamdaman ko ang unti-unting pagpikit ng mata ko.

Pero bago ako tuluyang mawalan ng malay..

I managed to say a word.

"S-steph."

Steph's POV
It was a long day.

Ngayon ko lang naramdaman ang pagod pagkatapos kong bihisan si Alex. I took his
favorite PJ then put him into bed.

"Mommy, bakit po hindi dito natutulog si daddy?" bigla nalang akong napahinto sa
paghaplos ng buhok ni Alex nang itanong nya ito.

Hindi ko alam ang isasagot sa anak ko.

Bakit nga ba? Bakit nga ba hanggang ngayon ay hindi pa rin sya tuluyang bumabalik
sa aming mag-ina? Ito na siguro ang pinakamahirap na bagay na itinanong sa akin ni
Alex.

Matagal akong tiningnan ng anak ko at batid ko na hinihintay nya ang sagot ko. I
just gave him a smile and try to let him understand the situation. "Anak, kasi diba
4 years nawala si daddy. Kaya siguro, nag-aadjust pa sya" sabi ko.

"Nag-aadjust?" tanong naman nya.

I took a deep sigh. Paano ko ipapaintindi sa anak ko ang sitwasyon kung ako mismo
ay hindi ko maintindihan?

I caress his hair for the nth time, "Bakit po yung daddy ni Coleen nung bumalik
galing ng Amerika, sa bahay na nila agad natutulog?"
Para akong isang manikin na naninigas at hindi makapagsalita sa harap ni Alex.
"Anak, paglaki mo, tsaka mo maiintindihan" sabi ko nalang sa kanya.

"Big boy naman na po ako sabi ni Papa." Sagot nya naman. Alam kong maraming
gumugulo sa isip ng anak ko.

Alam kong marami syang tanong na ako lang ang makakasagot. Hindi ko ipinagdadamot
kay Alex ang pagkatao nya. Kinukwento ko sa kanya si Justin pero lagi ko lang
inaalis sa kwento kung paano kami naghiwalay.

I don't want him to look at his father as a bad guy.

"Alam kong big boy ka na." tugon ko sa kanya pagkatapos ay pinisil ko ang matambok
at namumula nyang pisngi. "Pero may mga bagay talaga na hindi mo pa maiintindihan."

"Kapag nag-five ka na, baka sakali" dagdag na biro ko nalang kahit sa may kaunting
kurot sa dibdib ko.

"Mommy, naman eh" maktol nya naman pero may halong tawa sa mukha nya.

"Sige na, matulog ka na para lumaki ka agad" I chuckled as I tuck him into bed.
Mabuti nalang at hindi na ulit nangulit si Alex. I stared at him for a while and be
thankful that I have him in my life.
Simula ng nawala sa akin si Justin.

Si Alex ang nagbigay ng kulay sa buhay ko. Sya ang nagpasigla sa akin at nagpuno ng
mga pagkukulang ng daddy nya.

I was preparing to sleep when someone knock on the door. "Sino yan?" sigaw ko naman
pero hindi na ako bumangon.

"It's me." Mahinang sabi ni Nate.

"Come in" sabi ko naman pagkatapos ay iniayos ko ang aking sarili. He slowly opened
the door and smiled at me.

"Natutulog ka na ba?" tanong nya.

Umiling naman ako pagkatapos ay umupo sa kama. I also invite him to sit on the bed.
Alam ko kasing hindi pupunta dito si Nate kung wala syang importanteng sasabihin.
Tahimik syang nakaupo sa harapan ko at nakatingin sa kamay nya.

"I'm sorry for my behavior" and I knew he was talking about what happened with
Justin. Nate really knows his place. "I just can't help it."
Hinawakan ko naman ang kamay nya na kanina pa nya tinitingnan.

"Alam kong nangako ako sa'yo na bibigyan ko sya ng pagkakataon kay Alex. Pero sa
tuwing naaalala ko kung paano nya kayo iniwan, parang gusto ko syang suntukin at
ipamukha sa kanya na naging maayos ang buhay nyo kahit wala sya" batid ko ang galit
at lungkot sa boses nya.

For four years, Nate has been there for us.

Sya ang tumayong ama ni Alex at kahit minsan...

Kahit minsan, hindi ko sya narinig na nagreklamo. He loves Alex as much as he loves
me. He treated him as his own.

"Nate" tawag ko sa kanya.

He managed to look at me this time. "Alam kong nag-aalala ka kay Alex, pero sana
bigyan natin ng pagkakataon si Justin na itama yung mali nya" sabi ko sa kanya.

"Ayoko lang masaktan yung bata" sabi naman ni Nate.

"Paano naman sya masasaktan ng ama nya?" tanong ko dahil hindi ko maintindihan ang
punto ni Nate.

"Paano kung masanay yung bata sa piling nya? Tapos bigla nanaman syang umalis?
Bigla nanaman nya kayong iwan?" kitang-kita ko ang halong pag-aalala at
pagmamalasakit sa mata ni Nate. "We both know how devastated you were when he left
you. Paano kung hindi makayanan yun ni Alex?"

Nate has a point.

Sa totoo lang, napag-isipan ko na din ang bagay na yun. Walang kasiguraduhan ang
lahat ng bagay. Kung ako lang, kaya kong isugal ang sarili ko para kay Justin.

Pero paano yung anak ko?

Hanggang ngayon, hindi ko alam kung anung balak ni Madrigal sa aming mag-ina.
Hanggang ngayon, hindi ko alam kung may plano pa ba syang ituloy ang laban naming
dalawa.

Nakikita ko naman ang effort nya sa tuwing dadalaw sya dito. Nakikita ko naman na
sinusubukan nyang maging ama kay Alex. Sunusubukan nyang bumawi at bumalik sa buhay
namin. Pero hanggang subok nalang ba ang lahat?

"Bumalik na sya Nate. Hindi na nya siguro kami iiwan pang muli" sabi ko kay Nate.

"Siguro? Hindi ka sigurado?" pagtatakang tanong ni Nate.

Habang tinitingnan ko ang mata nya ay bigla akong nahiya sa sarili ko. Hindi ko
alam ang isasagot ko sa kanya. Bigla nalang akong napayuko at ako naman ngayon ang
tumingin sa mga palad ko.

"Steph." tawag nya sa akin.

Pero hindi pa rin ako natinag sa pagkakayuko. Ayokong tingnan si Nate dahil ayokong
marinig ang magiging sumbat nya. Sigurado naman kasi akong sasabihin nya sa akin na
nagpapakatanga nanaman ako.

"Steph." sabi nya ulit.

Unti-unting bumibilis ang tibok ng puso ko. Parang biglang bumuhos ang katotohanan
sa utak ko. "Hindi nya pa ulit sinasabing mahal nya ako." I took all the courage
that I have to say these words.

Pinipilit kong maging matapang simula ng dumating sya. Pinipilit kong ayusina ng
gulong naiwan namin. Pinilit kong ibalik ang dating pagmamahalan namin.

Pinilipit ko naman.

Ginagawa ko ang lahat.

Pero ang hirap pala kapag ikaw lang mag-isa sa laban...

... at hindi po pa sigurado kung mayroon ka ngang ipinaglalaban.

"Stephanie naman" sabi ni Nate at sa pagkakataong ito ay medyo lumakas na ang boses
nya at napahawak pa sya sa noo na para bang disappointed sya sa akin.

"But I know he does. I feel it!" pagtatanggol ko naman. Hindi ko alam kung sinabi
ko pa ito dahil totoo o dahil ayoko lang maniwala na baka hindi na nga.

Bigla nalang napatayo si Nate at tumalikod sa akin. "Steph, tell me. How hard it is
to say 'I love you' to someone that you love?" sumbat nya. Then he faced me with
raging eyes. Ramdam na ramdam ko ang galit ni Nate. Galit na nangggaling sa
pagkainis sa akin dahil pakiramdam nya ay umaasa ako sa wala.

"How hard it is to say 'I need you and Alex in my life?!"

"Tell me.. how hard it is to say 'I want you back?!" dagdag nya sa akin. Inaamin
ko, tagos lahat sa puso ang sinabi ni Nate. Ito naman talaga ang mga bagay na dati
ko pang gustong marinig mula kay Justin. "Tell me, Steph. Tell me!"

Hinintay kong maging mahinahon si Nate. Hindi ako nagsalita at nanahimik lang sa
kama ko. "No word is difficult to say when you mean it" he said then went to the
door.

Alam ko naman kung anung pinapalabas ni Nate. Pinapalabas nya na kung mahal talaga
ako ni Justin, dapat matagal na nyang sinabi at ipinamukha sa akin yun.
Sa loob ng apat na taon, kumapit ako sa sinabi nyang mahal nya ako. Pero bakit
ngayon, parang unit-unti nalang lumuluwag ang kapit ko?

"You're the smartest person that I know Steph." sabi ni Nate bago tuluyang lumabas
ng pintuan. Pinilit kong pigilan ang damdamin ko habang tinitingnan ko sya. "and I
can't seem to find the reason why you're settling with someone who can't even fight
for you"

"He's lucky he had a second chance. I wish I had one too." He said as he shut the
door.

Napasubsob nalang ang mukha ko sa kama pagkaalis nya. For the very first time I
don't know what to do. I looked at my wedding ring and caress it. Kahit kelan,
hindi ko inaalis ang singsing na iyon sa daliri ko. Dahil yun ang nagsisilbing pag-
asa ko sa aming dalawa.

Pag-asa na hindi ko alam kung nag-eexist pa ba.

I slep that night with a big question in my mind.

Pagpasok ko sa opisina ay agad akong sinalubong ni Sandra. "Hi girl, magkwento ka

naman tungkol sa nangyari sa inyo kahapon." Masayang sabi nya sa akin pagkatapos ay
ipinalupot ang kamay nya sa braso ko.
"Kayo na ba ulit ni hubby?" kinikilig na tanong nya.

Pailang tanong na ba ito na hindi ko kayang sagutin?

"Mamaya nalang tayo magkwentuhan, madami pa akong trabaho" seryosong sabi ko nalang
at nagtuloy tuloy ako sa table ko. Hindi ko na sya pinansin pa. Alam kong
maiintindihan ni Sandra ang ibig kong sabihin kaya naman hindi ako nag-alala kung
magtatampo sya sa inasal ko.

Believe it or not, girls know the word "FEELINGS". Alam namin kung kelan dapat
tumahimik at kelan dapat magsalita.

Maghapon akong parang lantang gulay na nagtatrabaho. Sa dami ng tinapos ko, hindi
ko alam kung may lakas pa ako pauwi sa bahay. Parang naubos lahat ng energy ko. Its
five o'clock and I've decided to go home. Parang ang sama na rin ng pakiramdam ko
dahil siguro sa sobrang pagod.

Hindi kasi ako nakatulog ng mabuti kagabi.

Tsaka gusto ko na ring makita si Alex.

Pero pagbaba ko ng lobby ay tumambad nanaman sa harapan ko si Justin. He's standing

right on my way at base sa mga tingin nya, alam kong ako ang hinihintay nya. I went
closer to him as he stands there.
"What?" mahinang tanong ko.

"I just wanted to ask you if you want to have dinner?" nakangiting tanong nya.
"Just the two of us. No chaperon this time" he managed to crack a joke as I looked
at him deeply.

I took the liberty of staring at him and not saying anything. Nang mapansin nyang
natahimik ako ay biglang nawala ang ngiti sa kanyang mukha.

"Can we just skip all the games?" sabi ko sa kanya. "Isa lang naman talaga yung
gusto kong malaman mula sa'yo"

My heart started to beat fast as I engage this conversation with him. Maraming oras
na ang nasayang. Hindi lang to para sa akin. Para na din kay Alex.

Kung magkakaroon man sya ng ama. Gusto ko ngayon na. Gusto ko yung sigurado na.

"Mahal mo pa ba ako?" matapang na tanong ko. Wala nang lugar para sa takot ngayon.
"Dahil kung mahal mo pa ako, bumalik ka na ngayon"

I know that what I said made him uncomfortable. I saw the confusion, fear and doubt
in his eyes. "At kung sakaling hindi mo na talaga ako mahal.." that was very hard
to say for me. "...just say it and I'll sign the divorce papers. Ibibigay ko na
yung kalayaang matagal mo nang hinihingi sa akin"
I tried to prevent myself from pouring a tear. Ayokong maging hadlang ang emosyon
ko sa pagkakataong ito.

Agad naman nyang hinawakan ang kamay ko. "Steph, please give me some more time t-"

"I already gave you four years, Justin" then I took my hands. Ayokong isipin pero
sa sinabi nya, para na rin nyang pinatunayan ang sinasabi ni Nate na hindi nya ako
kayang ipaglaban. Ipaglaban sa kung anung mang humahadlang sa damdamin nya. "Just
tell me the truth."

Pinilit kong iikom ang mga labi ko dahil ayokong umiyak sa harapan nya. Contain it,
Steph. You're strong.

Pero habang pinipilit kong pigilan ang luha at damdamin ko na sumabog ay biglang
dumating ang taong hindi ko inaasahan.

"Surprise!" masayang sabi ni Jenny pagkatapos ay niyakap si Justin mula sa likuran.

Agad nalang akong napayuko at pinunasan ko ang luhang kanina pa gustong tumulo.
Pagkatapos ay pinilit kong maglabas ng ngiti.

"Jenny" gulat na sabi naman ni Justin pagkatapos ay hinalikan sya nito sa harapan
ko.

Sobrang torture naman na ata itong ginagawa ko sa sarili ko. Kung dati ay
nagbubulag bulagan ako sa kanilang dalawa ni Jenny. Ngayon ay parang biglang naging
mahina ang buong pagkatao ko. Hindi na ako makahinga at parang umiikot ang paligid.
"Did you miss me, babe?" malambing na sabi ni Jenny habang nakayakap pa rink ay
Justin.

He looked at me before he turned his attention to her. "O-of course" then he smiled
at her.

That answer tore me apart. Hindi ko na kaya. "I'll go ahead" mabilis na paalam ko
sa kanila at nagmadali akong tumakbo palabas ng parking lot. Tinakpan ko ang bibig
ko parang maibsan ang hikbi ko.

Tumakbo ako ng tumakbo hanggang sa makarating ako sa basement. When I found a wall
to lean on, doon na tuluyang bumuhos ang sama ng loob ko. I cried and cried as I
kneeled on the floor.

Oo matapang ako.

Pero marunong din akong masaktan.

At sobra sobra akong nasasaktan ngayon.

"Steph" napalingon ako at napatayo ng marinig ko ang boses nya. Here I am, facing
him with a broken heart and a face full of tears again.

Imbis na kausapin ko sya ay nagdesisyon nalang ako umalis at puntahan ang sasakyan
ko. "Steph, wait" habol nya sa akin pero hindi ko sya pinansin.
"Steph, please" sabi nya ulit at sa pagkakataong ito ay humarang sya sa dinadaanan
ko.

I looked at him and let my wall down. Hinayaan ko nang makita nya akong mahina at
umiiyak nanaman. But all of a sudden, he took my face and wiped my tears away.
"Alam mo namang ayokong umiiyak ka." Sabi nya sa akin.

Pero agad kong inalis ang kamay nya sa mukha ko. "Ayaw mo kong umiiyak pero lagi mo
kong pinapaiyak" sabi ko sa kanya. Hindi nanaman sya nakapagsalita pagkatapos nun.
Palagi nalang syang ganyan.

Palagi nalang syang tatahimik kapag wala na syang lusot sa mga bagay bagay. Kaya
naman ang sakit na nararamdaman ko kanina ay naging galit.

"I'm your wife Justin." Sabi ko sa kanya. "But looking at her, it feels like I'm
the mistress" masakit para sa isang babae na makita ang mahal mong may iba. Pero
mas masakit na makita yung lalaking mahal mo na binabalewala ka lang sa harapan ng
iba.

Ayoko ng dagdagan pa ang sakit na nararamdam ko kaya umalis na ako ulit sa harapan
nya. Pero bago ako tuluyang makalayo ay bigla syang nagsalita.

"Natatakot ako." He said.

Napahinto ako sa sinabi nya. Napahinto ako hindi dahil gusto ko syang pakinggan
kung hindi dahil mas lalo akong nagalit. "Natatakot ako na baka masaktan ako ulit
kapag minahal kita"
Sa totoo lang, ang kapal ng mukha nyang sabihin to sa sa kin.

"Natatakot kang masaktan." ulit ko sa sinabi nya. "Pero hindi ka natatakot na

mawala ako sa'yo" para na rin nyang sinabi na mas matimbang yung sakit na yun kaysa
sa akin.

Naiinis din ako na isinusumbat nya sa akin yung sakit na yun.

"I hurt you once." Lumapit ako sa kanya dahil gusto kong ipamukha sa kanya ang mga
bagay na hindi nya alam. "Then without any second thought. You left me." Matigas na
sabi ko.

"Ako, Justin? Naaalala mo ba kung ilang beses mo akong nasaktan?!" sabi ko sa kanya
habang tinuturo ang dibdib ko. "You hurt me when we were together. You hurt me when
you left. And you keep on hurting me now!" naluluhang sabi ko.

Hindi ko akalain na sobra sobra na pala ang hinanakit dito sa puso ko.

"Pero kahit ilang beses mo kong nasaktan, hindi ako bumitaw. Hindi kita binitawan."
Nagpatuloy ang luha sa pag-agos sa mga mata ko pero wala akong pakialam. "Pero
ikaw, minsan lang kitang nasaktan. Tapos anong ginawa mo?" hinanap ko ang mata nya
ng tanungin ko ito.

I saw that his eyes are also starting to water. Agad nya akong hinawakan pero hindi
ako pumayag. "Anung ginawa mo, Justin?!" sigaw ko sa kanya.
"Steph, I-I'm sorry" sabi nya naman pagkatapos ay pinilit akong yakapin.

I tried to push him away. "Kung natatakot ka ngayon, sana naisip mo na ilang beses
din akong natakot na mahalin ka ulit" I told him as he cries in front of me.

Parehas kaming humihikbi sa harapan ng isa't isa. "Pero hindi ako nagpapatalo sa
takot na yun." I tried to say in between my sobs.

"Because I keep on telling myself that if loving you will cause me so much pain.."
he managed to look at me while tears fall on our faces.

"... then I'd rather accept the pain than stop loving you"

Pinilit nyang kunin ang kamay ko at ikulong ang katawan ko sa kanyang mga bisig
pero nagpumiglas ako. Sobrang tanga ko nalang talaga kung maniniwala pa akong may
patutunguhan tong pagmamahal ko.

"and for four years, I thought we felt the same" then I left him and went to my
car.

Justin's POV

Pinilit kong habulin si Steph pero hindi nya ako hinayaan. Mabilis nyang pinatakbo
ang sasakyan at iniwan ako sa parking lot.
Gulong-gulo na ang isip ko. Napasalampak na lang ako sa sahig at sinabunutan ang
sarili ko. Nagagalit ako sa sarili ko. Anung klase akong tao?

Napakaduwag ko.

Binalikan ko si Jenny sa lobby pero hindi ko na sya nakita dun. Tinatawagan ko sya
pero hindi sya sumasagot. Hinanap ko sya sa buong building pero kahit anino nya ay
hindi ko nakita.

Kaya naman nagpasya akong bumalik sa hotel dahil baka andun sya.

Pagdating ko sa hotel ay nanatili akong nakatayo sa may pintuan ng kwarto namin.

Hindi nakalock ang pintuan kaya alam kong nasa loob na nga si Jenny.

I tried to fix myself before I enter. Marahan kong binuksan ang pintuan at nakita
kong nag-eempake sya. Inilalagay nya sa maleta yung mga damit na naiwan nya bago
sya umalis pabalik ng Europe.

"Aalis ka?" mahinahong tanong ko.

Agad naman syang napahinto sa ginagawa nya at humarap sa akin. She looked at me.
No, she stared at me. Hindi ko alam kung bakit pero bigla nalang may tumulong luha
sa mata nya habang pinagmamasdan ako.

"Why are you crying?" pag-aalalang tanong ko pagkatapos ay hinawakan ko ang braso
nya.

"Mahal mo na ba sya?" nagulat ako sa itinanong nya. "Or should I say, Mahal mo pa
ba sya?" I never told Jenny about Steph. She knows that I have a wife, but she
doesn't know anything about her. Not even her name.

Agad umalis ang kamay ko sa mga braso nya. Sanay akong nananakit ng babae noon.
Wala akong pakialam sa kung anung mararamdaman nila. Basta ang importante sa akin,
yung sarili ko lang. Yung kapakanan ko lang. Yung kailangan ko lang.

Pagkatapos kong makuha ang gusto ko ay basta basta ko nalang silang itatapon.

Pero iba si Jenny.

She's a nice girl.

Sya yung taong tumulong sa akin nung mga panahong mag-isa lang ako. Tinulungan nya
akong bumangon at lumaban ulit. Pinaalala nya sa akin kung gaano kasarap ang
mabuhay. Kaya nga hindi ko sya magawang iwan kahit andyan na si Steph.

"Paano mo nalaman?" nahihiyang tanong ko sa kanya.

"Hindi ako bulag, Justin." She said. "Lalong lalo nang hindi ako manhid. I saw how
affected you were when we saw her at the airport."

"Pagkatapos nang araw na yun, napansin ko na lagi ka nang nakatulala. Laging malayo
ang iniisip mo at lagi na ulit mainitin ang ulo mo." she added "Hindi ka na ulit
makatulog sa gabi. At kung makatulog ka man, you keep on calling her name in your
dreams."

Sinasabi kong ayoko syang saktan pero habang tinitingnan ko ang mata nya ay kitang
kita ko ang lungkot sa mga ito. Kakapaiyak ko lang kay Steph kanina. Tapos ngayon,
sya rin?

I really am the worst person in the world.

I keep on hurting those people who loves me.

"Sa totoo lang, kung gugustuhin ko, pwedeng-pwede kitang ilayo sa kanya. But I
didn't do it because I don't want to win by default"

"Kaya umalis ako." Bawat salita nya ay nagmimistulang batong pumupukpok sa puso ko.
"Dahil akala ko, sa apat na taong pinagsamahan natin, ako na yung mahal mo. Ako na
yung pipiliin mo."

Then she burst out in tears as she was reminded of what happened a while ago.
Kitang kita nya kung paano ko sinundan at hinabol si Steph.
"I tried to forget her. I tried to ignore her." Sabi ko sa kanya. Pinilit ko talaga
dahil ayokong mabaliwala ang pinagsamahan namin ni Jenny. "But I c-ccan't". then I
started to cry again.

Narinig ko naman ang biglang paghikbi ni Jenny habang nakayuko ako sa harapan nya.
"Jenny, hindi ko alam kung paano sasabihin 'to nang hindi ka masasaktan" I said
then as I cup her face.

Punong-puno na ng luha ang pisngi nya at hindi ko na rin masyadong maaninag ang mga
ito dahil sa tubig na humaharang sa mata ko. "Sya pa rin ba t-talaga?" tanong nya
sa akin.

Muli akong nahiya sa kanya kaya yumuko ako.

Then I slowly nod.

"I'm sorry, Jenny. I'm so sorry" I said then I put my hands on my eyes because I
can't help but cry. Then I lift my face and saw how ruined she was. "Mahal ko
talaga sya."

Then without any second thought, she slapped me.

And I know I deserve that.

Pagkatapos ay mabilis nyang itinuon ang atensyon sa pag-eempanke nya habang patuloy
ang pag-agos ng kanyang mga luha. "Patawarin mo sana ko. Hindi ko sinasadya." Sabi
ko habang pinapanood sya.

Itinapon nya lang ng itinatapon ang mga gamit nya sa loob ng maleta at hindi na ito
inayos. Pagkatapos nito ay muli syang humarap sa akin. "Sabihin mo nga sa akin
Justin, sa apat na taon ba na ako ang kasama mo, ni minsan ba minahal mo ko?"

Hindi ako agad nakasagot dahil ayoko nang dagdagan pa ang sakit na ibinibigay ko sa
kanya. "Gusto kong sabihin mo yung totoo" sabi nya habang hawak ang maleta.

"I.." halos hindi na ako makapagsalita sa sobrang sama ng loob ko. Sama ng loob
dahil sa ginagawa ko sa kanya. Kaya naman agad ko syang niyakap.

Niyakap ko sya ng mahigpit habang patuloy ang pagluha ko. "I'm sorry, Jenny." Sabi
ko pagkatapos ay mas lalo ko syang ikinulong sa mga bisig ko. "I t-trried."

"Maniwala ka sana sa akin. Sinubukan kitang papasukin sa puso ko.." I said as I hug
her. Gusto kong maramdaman nya na totoo ang lahat ng sinasabi ko at hindi ko sya
niloloko. "pero andun pa din kasi sya hanggang ngayon."

Agad namang inalis ni Jenny ang braso ko pagkatapos nun. "Sana maging masaya ka sa
desisyon mo" sabi nya pagkatapos ay lumabas na sya ng pintuan.

Nasaktan ko na si Steph.

Ngayon pati si Jenny.

Isang buong araw ko ng tinatawagan si Jenny pero hanggang ngayon ay hindi nya
sinasagot. Hindi rin sya nagrereply sa mga texts ko. Nag-aalala na kasi ako sa
kanya. Hindi ko alam kung saan sya nagpunta o kung saan sya nag i-stay.

Gayunpaman, hindi na rin ako nagsayang ng oras sa wala.

Kailangan ko ng itama ang mga mali ko.

Babawiin ko na ang mag-ina ko.

Una kong pinuntahan si Alex. Sinundo ko sya sa school nya at inaya ko syang
magpunta ng mall. Meron akong kailangang bilin para sa mommy nya.

Napawi naman ng mga ngiti at tawa ni Alex ang sakit nararamdaman ko. Parang biglang
gumaan ang loob ko habang kasama ko sya.

Nagdadrive ako at pauwi na kami galing sa mall nang biglang nag-ring ang phone ko.
Agad ko naman itong sinagot ng makita ang pangalan ni Steph. "Kasama mo ba si
Alex?!" sigaw nya sa akin.
Agad naman akong napatingin kay Alex na tulog na tulog sa passenger seat. "Oo."
Sabi ko kay Steph.

"Nasan kayo?! Hindi mo ba alam kung anung oras na?!" sigaw nya ulit. Alam kong nag-
aalala sya pero ako naman yung kasama nung bata.

"Pauwi naman na kami." Mahinahon pa rin ako kahit na sobrang galit na sya sa
kabilang linya.

"Sa susunod, wag mong isasama si Alex ng hindi ka man lang nagpapaalam sa akin."
Sumbat nya. Alam kong galit pa rin sya sa akin hanggang ngayon pero hindi naman
tama na pagsalitaan nya ako ng ganito.

"May karapatan din ako kay Alex, Steph. Ako ang ama nya." Sagot ko naman sa kanya.

"Karapatan?! Matapos mo kaming abandunahin nang apat na taon ngayon mo sasabihin sa

akin na may karapatan ka sa anak ko?!" hindi ko alam na ganito na pala talaga
katindi ang galit sa akin ni Steph.

Hindi ko maiwasan hindi masaktan at malungkot sa pananalita nya. "Umuwi na kayo."

Sabi nya ulit pagktapos ay pinatay ang telepono.

Napabuntong hininga nalang ako.

Pero mula sa pagkakalugmok sa sinabi nya ay bigla namang umaliwalas ang mukha ko ng
makita ko ang maliit ng box na binili namin ni Alex.
I was about to get it when suddenly, we got hit by another car.

Steph's POV

Kumakabog ang dibdib ko habang papalapit ako sa emergency room. Parang biglang
nanlambot ang mga tuhod ko at hindi ako makatakbo ng maayos.

Pagkatulak ko ng pintuan ay tumabad sa akin si Alex na nakahiga sa kama at puro

dugo. Bigla akong napaluhod sa iyak nang makita sya sa ganung kalagayan. Pero
nilakasan ko ang loob ko at inipon lahat ng tapang ko para lumapit sa kanya.

"Alex!" sigaw ko pagktapos ay niyakap ko sya.

Niyakap ko sya ng mahigpit tsaka ako umiyak sa dibdib nya. Nang mapansin ko namang
nakapaligid lang ang mga nurse at doktor sa harapan ko ay nagtaka ako.

"Anung ginagawa nyo?! Bakit hindi nyo gamutin ang anak ko?" tanong ko sa kanila
pero hindi sila sumasagot.

"Doc, help my son. Please. Help h-hiim." Sabi ko habang hawak ang kamay ni Alex.
Pero hindi pa rin sya natinag sa pagkakatayo. Kahit ang mga nurse ay walang
ginagawa. "Anu ba?!!" sigaw ko ulit. "Tulungan nyo sabi yung anak ko!" then I
turned to Alex again and caress his face.

"I'm sorry ma'am." Sambit nung doktor sa harapan.

"But he's dead on arrival" parang biglang nagdilim ang paligid ko ng sabihin nya
ito. Bumilis ang paghinga ko na para bang kulang ang hangin sa paligid.

Parang biglang tumigil ang oras at nanigas ang katawan ko.

"No!" iling ko. "No, he's not dead." Pilit ko pagkatapos ay hinarap ko si Alex.

Lumapit ako sa kama nya. "Alex, mommy's here. Wake up" bulong ko kay Alex habang
hinahaplos ko ang buhok. "Alex, wake up baby." ulit ko dahil Iniisip ko na baka
natutulog lang sya. Kaya pinilit ko syang gisingin.

"Alex, you're a bigboy now. Wag mo nang pahirapan pa si mommy. Gising na, anak."
sabi ko pagktapos ay ginalaw ko ang mga braso nya.

Pinilit kong idilat ang mga mata nya, pero ayaw nya akong sundin. Parang unti-unti
akong pinapatay habang nakikita ko syang ganito. Parang unti-unti akong nababaliw
at nawawala sa sarili habang hindi ko maramdaman ang paghinga nya. "Alex..
pleeeaassee. Wake up!!" sabi ko pagktapos ay pinilit ko ulit gisingin ang anak ko.
"Wake-up, Alex!"
"www-wwaake upp!" then I kept on sobbing and sobbing as truth comes to me.

Niyugyog ko sya ng niyugyog pero ayaw nyang idilat ang mga mata nya. Hindi ko alam
ang gagawin ko. Parang bumagsak ang mundo sa likuran ko at hindi ako makatayo.

"Pleeeaasee. Don't do this to me.."

"Waake up son. Wake upp." Pagkatapos ay niyugyog ko ng sobrang lakas ang katawan
nya.

"Ma'am tama na po." Bwal sa akin nung nurse pero itinulak ko lang sya.

"NO!" then I took my son from the bed and hugged him as tight as I could. "Alex,
please!"

"ALLLLEEEEX!"

Justin's POV
Pinilit kong umalis sa kama dahil gusto kong puntahan ang anak ko. Kahit may benda
ako sa kamay at hindi pa nagagamot ang sugat ko sa ulo ay mabilis akong tumakbo
papunta kay Alex.

"Alex, please!" agad akong nag-alala at nataranta ng marinig ko ang boses ni Steph
sa isang kwarto. Agad ko itong pinasok at nakita ko si Steph na yakap-yakap si
Alex.

Napatigil ako at nagulat nang makita ko ang kalagayan nya.

Hindi sya gumagalaw.

Hindi sya gumigising.

"Alex?" buntong-hiningang sabi ko.

Agad na tumingin sa akin ang mga nurse sa paligid ng kwarto. "Alex!" sigaw ko ulit
pagkatapos ay pinilit kong lumapit. Agad namang napatingin sa akin si Steph nang
hahawakan ko ang anak ko.

"Don't touch him!" sigaw nya habang humahagulgol sa katawan ng anak ko.

"S-steph.." naluluhang sabi ko nang makita ko ang kalagayan ng mag-ina ko.

Pero kahit tinutulak ako na Steph ay pinilit ko syang hawakan at si Alex. "S-
stepphh.." halos hindi ako makapagsalita nang makita ko ng malapitan si Alex. My
son.

My son.

Nang kumawala ang hagulgol sa bibig ko ay bigla akong tiningnan ni Steph. Ibinaba
nya si Alex sa kama at hinarap ako. Kitang kita ko ang pagkamugto ng mata nya.
"Minsan ko lang pinagkatiwala sa'yo ang anak ko. Tapos ganito pang isusukli mo?!"
sabi nya pagkatapos ay pinaghahampas ang dibdib ko.

"Ito pang isusukli mo!??" paulit-ulit na sabi nya habang umiiyak. Nagpatuloy din
sya sa paghampas at pagsampal sa mukha ko. "Wala kang kwentang tao! Pinatay mo ang
anak ko! Pp-ppinatay mo.."

"Steph, it was an accident" sabi ko sa kanya pagkatapos ay pinilit ko syang

pakalmahin at yakapin. Halos gumuho ang mundo ko habang ganito si Steph at habang
nakikita kong walang pulso ang anak ko sa kama. "Steph, I'm sorry. I'm s-ssorry."
Sabi ko pagkatapos ay bigla nya akong tinulak gamit lahat ng lakas nya.

She looked at me as If I'm an evil. "I should've known you will never be a good
father." She said. "Because you were never a good husband from the start." Then she
walked away. Parang isang libong beses akong sinaksak ng sabihin nya ang mga ito.

Agad ko naman syang hinabol at niyakap. "Steph, I'm sorry" then I cried and cried
from her behind.

Pero gaya kanina, itinulak nya lang ako. "Sorry?! Maibabalik ba ng sorry mo yung
buhay ng anak ko?!" sigaw nya sa akin pagkatapos ay tumalikod ulit at umalis
Pero hindi ko sya pinakawalan. "S-ssteph please." sabi ko sa kanya at muli ko syang
niyakap. Hindi ko kaya kung pati sya mawawala sa akin. Hindi ko kaya. Ayoko.

"Bitawan mo ko!" sabi nya pagkatapos ay pilit na inaalis ang kamay ko pero hindi
ako pumayag. Mas lalo ko syang niyakap at pinilit ko syang halikan.

"Bitawan mo sabi ako!" sabi nya pagkatapos ay pilit akong sinasaktan.

"Steph, forgive me. Forgive me please." Sabi ko sa kanya pagkatapos ay lumuhod ako
sa harapan nya. Wala na akong pakialam kung nandito kami sa ospital at maraming
nakakakita.

Wala na din akong pakialam sa pride ko.

Lumuhod ako sa kanya at kinapitan ko ang mga binti nya. "Forgive me, Steph.
Pleeeaasee.."

"I will never forgive you" matigas na sabi nya naman at sa pagkakataong ito ay
pilit na sya akong sinisipa para maalis ang pagkaka-kapit ko sa binti nya. Pero
hindi ako sumuko.

Nagpatuloy ako sa pagluhod at halos napahiga na ako sa sahig kakapigil sa kanya.

"Steph, please. Don't leave me. D-ddon't." Punong-puno na din ng luha ang mukha ko
at halos hindi na ako makahinga kakahagulgol. "Steph, pleeeaassee.." pagmamakaawa
ko.
Iniisip ko palang na mawawala sya ulit sa tabi parang mamatay na ako. Hindi ako
papayag. Kahit anu gagawin ko wag lang syang umalis.

Pero wala syang tigil sa pagpapaalis sa akin. At sa bawat pigil nya ay sya namang
higpit ng hawak ko.

"I love you, Steph." sabi ko pagkatapos ay hinigpitan ko ang kapit sa binti nya
habang nakatingala sa kanya. "I still love you" then l let all my emotions out.
Umiyak ako ng umiyak habang nakatingin sa kanya.

Bigla naman syang yumuko para maabot ang mukha ko. Her face looks serious as I
begged her to stay. "It's a little too late for that." She said then she took her
ring off and throws it on the floor.

Justin's POV

I can feel the pain on my back and shoulders. The blood is starting to fill my
whole arms. I tried to lift everything but I was too weak. Naiipit ang mga braso ko
sa napiyot na pintuan at hindi ko maigalaw ang katawan ko. Agad naman akong
napalingon sa passenger's seat.

I panicked the second that I saw him.

He was unconscious and his uniform is full of blood. "A-alex!" pinilit ko syang
tawagin at abutin pero hindi ko magawa. "Alex!" I tried again but nothing happened.
Halos mabali na ang kanang kamay ko pero hindi ko sya maabot. Nung mga oras na yun,
wala akong magawa. Wala akong magawa kung hindi panooring tumagas ang dugo mula sa
ulo ng anak ko. "A-aalex!" pero hindi ako sumusuko.

Kasabay ng pag-abot ko sa kanya ang pagtulo ng luha ko at kabog sa dibdib ko.

Nasa tabi ko si alex. Duguan. Walang malay. Pero ni hindi ko sya matulungan. Ni
hindi ko sya madala sa ospital.

I feel so weak.

so useless.

Pero ilang minuto pa ay narinig ko ang mga hakbang ng paa na papalapit sa nakataob
naming sasakyan. I immediately peeked at the window and called for help. Dalawang
lalaki ang nagtulong para maalis ang pintuan na umiipit sa akin.

Agad ko naman silang pinigilan habang nagpapatuloy ang mga luha ko, "Y-yyung anak
ko, unahin nyo yung anak ko." Pagkatapos ay itinuro ko si Alex sa kabilang bahagi
ng sasakyan at tsaka ako ulit nawalan ng malay.

I felt tears as I open my eyes.

Nagising ako na mabigat ang dibdib. I keep on dreaming and dreaming about what
happened. At sa bawat paggising ko ay parehong-pareho lang ang pakiramdam ko.
Galit sa sarili ko.

Hanggang ngayon, hindi ko lubos maisip kung paano nangyari ang lahat. Sa isang
iglap, nawala sa akin ang anak ko. Sa isang iglap, nawala sa akin ang asawa ko.

Tumayo ako sa kama at nasubsob sa aking mga palad. Paulit-ulit na nagpe-play sa

utak ko ang nangyari. I was driving so carefully. Kahit na sanay akong laging
mabilis at matulin dahil isa akong car racer, nung mga oras na yun, pinili kong
maging mabagal. Dahil kasama ko si Alex.

He was sleeping so quietly beside me.

I had everything under control pero bigla nalang may bumangga sa tagiliran namin.
The car hit my car on Alex's side. Hindi ko na nabilang kung ilang beses gumulong
ang sasakyan. Pero kitang-kita ko kung paano nalamog ang katawan ng anak ko. I
heard every single bump that he had on the car.

I thought seeing my son like that was the worst feeling of all.

But I was wrong.

There was nothing more painful that seeing Steph grieving while holding my son.
Napasabunot nalang ako sa buhok ko habang inaalala ang mga nangyari. Hindi ko na
alam kung anung gagawin ko.
Hindi ko na alam kung paano aayusin 'to.

Lalo na at isinuko na nya ako. Hindi ko na mapigilan na hindi humagulgol habang

hawak ko sa aking kamay ang singsing nya.

She will never forgive me.

Bumababa ako ng sasakyan pero parang ayaw gumalaw ng mga paa ko. Parang naninigas
ang buong katawan ko at nanginginig ako sa takot. Takot sa makikita ko sa loob.

I took me a while but I was able to go inside.

Nakayuko akong humarap sa bukas na pintuan. I can see many people wearing black
going inside. I can hear them murmuring as they enter the door. Nanatili akong
nakatayo sa harapan ng pintuan.

Parang hindi ko kaya.

Ayoko.
Ayoko syang makita na ganun ang kalagayan nya.

I decided not to go and leave the place when suddenly, Kuya matt grab me from
behind. Agad nya akong isinandal sa dingding at nakaamba ang kamao nya sa akin.
Halos magpoy ang mga mata nya sa galit. Hindi naman ako tumanggi.

I offered my face for him to punch.

Pero hindi nya ginawa. Binitawan nya ako at sinabing, "umalis ka na." despite his
anger, he managed to be decent.

"Gusto kong makita ang anak ko" I told him then I tried to enter again.

"Wala ka nang anak dito." Parang bala na bumaril sa isip ko ang salita nya. Alam
ko. Alam na alam ko ang katotohanan pero ang mahirap palang marinig.

Ang hirap tanggapin.

Pinlit kong kagatin ang labi ko dahil ayokong marinig nya ang kahit kaunting hikbi
ko. Ilang segundo pa ay naaninag ko si Steph sa loob.

Agad naman akong nabuhayan ng loob at tinawag sya. "Steph! Steph!" pagkatapos ay
nagmadali akong puntahan sya pero hinarang ako ulit ni Kuya Matt.
This time he grabbed my collar.

"Tigilan mo na ang kapatid ko!" then he pushed me until I fell on the floor. He
looked at me and pointed his finger. "Kulang pa ba yung apat na taong sakit na
ipinadama mo sa kapatid ko?!"

I tried to stop myself from crying but I couldn't.

Tumayo ako at hinarap ko sya.

"Mahal ko si Steph." I said with all the strength that I have left. Agad naman
syang lumapit sa akin. Nakikita kong naguumpisa na ding magluha ang mga mata nya.
Pero hindi dahil sa lungkot o sa pagluluksa.

Kung hindi dahil sa galit sa akin.

"Hindi kailangan ng kapatid ko ang pagmamahal ng isang walang kwenta at mamatay-

taong katulad mo!" then he suddenly punched me on the face.

Pero hindi pa natapos dun.

Sinuntok nya ako ng sinuntok hanggang sa matumba ako ulit sa sahig. He literally
beat me until I felt blood all over my nose and chin.

Agad namang nagkumpulan ang mga tao habang binubugbog nya ako.

I'm Justin Madrigal.

Ako yung tipo ng lalaki na hindi nagpapa-api. Hindi ko hinahayaan na may kamaong
dumapo sa akin. Hindi ako yung tipong hindi lumalaban.

But this time, I chose not to fight.

I chose to take everything.

Agad namang inawat ng ibang kalalakihan si Kuya Matt nang makita nilang bugbog
sarado na ako. I can hardly open my eyes from the blood that's dripping from my
eyebrow. Napatingin ako sa mga taong nakapaligid sa amin at agad nahagip ng mata ko
si Steph.

She's standing in front of me.

Pinilit kong tumayo at kausapin sya.

Pero habang tinitingnan nya ako, napansin kong wala kahit isang emosyon sa mata
nya. She looked at me as if she was not feeling anything towards me. Tiningnan nya
ako na para bang hindi nya ako kilala.

"Steph" tawag ko sabay haplos sa kamay nya.

I expect her to slap me. To say bad things. To tell me how she hates me. Hinihintay
ko na palayasin nya ako at sabihin kung gaano sya nagsisisi at nakilala nya ako.

Pero hindi yun nangyari.

She said nothing as I call her name.

She did nothing.

She felt nothing.

Akala ko masakit na yung kamuhian nya ako. Pero mas masakit pala yung wala na syang
maramdaman na kahit ano para sa akin. Agad ko namang binitawan ang kamay nya habang
nakatitig sya sa akin. Lahat nung sakit na iniwasan ko sa nakalipas na taon ay
parang nagsama sama ngayon.

Halos isang minuto kaming nagtitigan. I was standing in front of her with my face
full of tears and blood. Full of regret and sorrow.
Pero nanatili syang walang expression.

Hindi ko maipaliwanang pero ang sakit.

Sobrang sakit.

"Kailangan ko rin bang mamatay para mapatawad mo ko?" tanong ko sa kanya. Pero
hindi sya sumagot. She looked at me and then without any second thought..

she left.

Nanghina ang buong katawan ko sa pagtalikod nya at kusa nalang akong napaluhod.
Kinailangan kong itukod ang kamay ko sasahig para hindi ako matumba.

Pakiramdam ko isa akong tuta na basta na ang inabandona. Isa akong kriminal na
hindi dapat pag aksayahan ng panahon.

Pakiramdam ko nauubusan ako ng hininga. I hold my chest and tried to breathe. Then
I looked at her again, but she didn't look back.

I can't believe I lost her twice.

Hindi ko na nagawa pang magtagal sa burol.

Nagdrive ako ng nagdrive hanggang sa makalayo ako dun. Pero kahit anung layo ko ay
hindi nababawasan ang bigat dito sa dibdib ko. Parang paulit-ulit akong pinapatay
ng sakit dito sa puso ko.

Hindi ko makayanan.

Kaya agad akong huminto ng may makita akong isang kanto na may mga sigang nag-
iinuman. Iniharang ko ang sasakyan ko sa lamesa nila na para bang babanggain ko.
Agad kong nakita ang galit na reaksyon ng apat na lalaking lasing.

Pinagpapalo nila ang salamin ng sasakyan ko at pinalalabas ako.

Agad naman akong lumabas at kasabay nun ang walang humpay na suntok, sipa at tadyak
mula sa mga lalaki. Sa bawat tumba ko ay pinlit kong bumangon at inihain ang sarili
ko sa kanila.

I want to feel every punch.

I want to feel every pain.

Pero hindi sila nakuntento sa suntok lang, kinuha nung isang lalaki ang upuan at
inihampas ito sa akin. Nagkawasak wasak ang silya sa lakas ng impact nito sa
katawan ko. I was curling on the floor but they didn't care. Nagpatuloy sila sa
pagbugbog sa akin. Ramdam ko ang kirot sa bawat parte ng katawan ko. Alam kong
ilang suntok at sipa nalang ay bibigay na ang katawan ko.

Pero hindi ko yun ininda.

Kulang pa 'to.

Kulang pa ang sakit na ito kumpara sa sakit na ibinibigay ko kay Steph ngayon.

Kaya tinggap ko lahat ng suntok nila. Tinanggap ko lahat lahat hanggang sa maging
manhid na ako sa sakit at kusa ng pumikit ang mga mata ko at maalala ko ang huling
sandaling nakita ko sya.

Rinig na rinig ko ang maingay na usapan ng mga nurse at doktor. Ramdam ko din ang
mga kamay nila na kung anu-anu ang nilalagay sa katawan ko. I can still feel the
pain on my back and shoulder. Sobrang sakit din ng ulo ko at hindi ko maidilat ang
mga mata ko.

Gulong-gulo ang isip ko nung mga oras na yun at gusto ko nalang alisin ang diwa ko.
Pero agad namang tumama sa akin ang realidad. Agad kong naalala kung anu ang huling
nangyari.

I panicked again.

And so I tried to open my eyes and look for him.

Nahihilo ako at napakaliit na espasyo lang ang kayang ibigay ng mga mata ko. Sa
maliit na espasyo na ito ay pinilit kong aninagin si Alex. Sa kaunting boses din na
meron ako ay pinilit kong sambitin ang pangalan nya.

Agad ko naman syang nakita sa kabilang kama kung saan ako naroroon.

Pero nanlamig ako ng makita kong ni-rerevive na sya ng mga doktor. They where
pumping him. I wanted to get up and reach him but I couldn't. Parang bato ang
katawan ko at hindi ko ito mabuhat. Ni hindi ko rin maigalaw ang mga kamay ko para
abutin sya.

Tears started to fall on my face as I hear the doctor counting while pumping him.
"Come on, Alex. Come on" Sabi ko sa isip ko.

Lumaban ka anak.

Lumaban ka.

Paulit-ulit ko yang sinasabi habang nakikita ko sya. Pero nakailang ulit na ang
doktor sa pagbibilang ay wala pa ring response ang katawan ni Alex. Naririnig ko
ring unti-unti nang nawawalan ng pag-asa ang mga nurse na nakapaligid sa kanya.

Napapikit na lang ako.

"Diyos ko, ako nalang po. Wag ang anak ko." Then I lost my consciousness again.

Justin's POV

I can feel someone caressing my hair. I don't where I am or who I'm with. I just
feel so weak and I can't seem to open my eyes. Pero hindi nagtagal ay narinig ko
ang boses nya. Agad syang umalis sa pagkakatabi sa akin at tila mayroong kinausap.
I can't hear the conversation. Puro bulong lang ang mga naririnig ko.

Sinubukan kong hawakan ang ulo ko pero ang bigat ng kamay ko. Parang bato na hindi
ko mabuhat. Ilang sandali pa ay naramdaman kong bumalik sya sa tabi ko. At sa
pagkakataong ito ay hinawakan nya ang kamay ko at idinampi ang kanyang labi.

Sa bahagyang haplos nya ay nalaman ko agad kung sino sya.

I used all my energy to open my eyes.

And when I did, she smiled at me.

Agad lumabas ang luha sa mata ko nang makita sya. She immediately hugged me and put
my head on her chest. "I lost her again, Ma" I said then I started to cry.

"And I killed our son" dagdag ko habang patuloy sya sa pag-alalay sa akin.

"Shhhhhhh.. don't say that son. It's not your fault" sabi nya pagkatapos ay mas
lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa akin na animo'y ayaw nya akong makawala. It
felt so good in her arms pero parang sobrang dami lang ng sakit sa dibdib ko na
kahit yakap nya ay hindi kayang pawiin.

Simula nang mag break si Tyler at Melissa, nagdesisyon ako na doon na muna
patirahin si mama sa New York. Alam kong kailangan ni Tyler nang gagabay sa kanya
at walang ibang makakatulong sa kanya kung hindi si Mama. Tyler needed someone to
love him again. At wala nang papantay pa sa pagmamahal ni Mama.

It took me a while to realize that I'm in the hospital.

Hinawakan ni Mama ang mukha ko matapos nya akong yakapin. She wiped my tears away
and looked at me as if I'm not the worst person in the world. Marahan nyang
hinaplos ang mata ko at ang paligid nito. I can feel some pain as she move her
fingers. Hindi ko man makita, alam kong puro pasa ang mukha ko.

Napayuko nalang ako habang tinititigan nya ako. Nahihiya ako sa kanya. Nahihiya ako
dahil pinatunayan ko lang na wala akong kwentang ama. I hated my father for not
taking good care of us but I did the same thing.

Ni hindi ko naprotektahan ang mag-ina ko.

Nakikita ko ang patuloy na pagpatak ng tubig mula sa mata ko papunta sa kama.

Nagpatuloy ako sa pagyuko at hinawakan ko ang magkabilang palad ko. "Ma, ang sakit
nanaman." Sabi ko pagkatapos ay napasubsob ako sa palad ko. Karamay ko sya noong
unang beses akong nasaktan kay Steph. At ngayon, sya nanaman ang naging sandalan
ko.

Hindi ko na alam kung anu pang dapat kong gawin para maayos ko ito. Parang
napakahirap naman ata ng pagsubok na binigay ng Diyos sa akin.
God, is this another obstacle in our relationship?

Or is this your sign of saying, we're not meant to be?

Steph's POV

I'm lying on his bed and it feels like he's here. Habang hawak ko ang unan nya ay
para bang naririnig ko ang mga tawa nya. Para bang nandito lang sya sa tabi ko at
nakayakap sa likod ko.

"Steph" narinig kong tawag ni Kuya mula sa pintuan pero hindi ko sya sinagot.
Nanatili lang akong nakahiga at pinagmamasdan ang paboritong laruan ni Alex.

Ilang sandali pa ay naramdaman kong isinara nya ang pintuan at umupo sa kama.
"Steph, sabi nung maid kahapon ka pa daw hindi kumakain." He said then he put his
arms on my back.

"Hindi ako nagugutom" I said pagkatapos ay kinuha ko ang helicopter ni Alex at

pinaglaruan ito. Nanatili akong nakatulala sa laruan nya habang nasa likod ko si
kuya.
Narinig ko nalang na napabuntong hininga sya. Ilang minuto pa ang nakalipas ay
bigla nanaman syang nagsalita. "Steph, alam kong masakit. Alam kong mahirap. Pero
dapat nating tanggapin"

Sa bawat salita nya ay sya ring bagsak ng luha ko. Hindi ko alam pero para bang may
sarili utak ang luha ko at kusa nalang itong tumutulo kung kailan nya gusto. Gabi-
gabi, tinatanong ko sa Diyos kung bakit? Bakit kailangang sya pa?

Hindi ulit nagsalita si Kuya matapos nyang marinig ang hikbi ko. Hinimas nya ang
likod ko at alam kong pinipilit nya akong pakalmahin. "It's been ten days, Steph.
Ayaw mo bang pumasok sa opisina?" tanong nya.

"Para saan pa?" matabang na sabi ko matapos hawiin ang luha na umagos sa pisngi ko.
"Para kanino pa ako magtatrabaho?"

"Steph, makinig ka nga sa akin" matigas na sabi nya at sa pagkakataong ito ay

pinilit nyang akong hatakin mula sa kama patayo. Nagpumiglas naman ako pero pinilit
nyang hawakan ang dalawang braso ko.

"Nakikita mo ba yang sarili mo?!" he shouted at me but I just looked at him with
blank expressions. Hindi ako nagsalita at hinayaan ko lang sya sa kung anu gusto
nyang gawin. I was practically like a puppet.

Agad nya naman akong kinaladkad papunta sa salamin. He put me in front of the
mirror. "Tingnan mo. Tingnan mo ang sarili mo" he said and forced me to look at
myself.

When I looked at the mirror, I saw a woman with dark eyes. Messy hair, dry pale
skin, chapped lips and wearing an oversized shirt. It seems like she haven't taken
a bath for three days.

Pagkatapos kong makita ang sarili ko sa salamin ay tiningnan ko si Kuya sa

reflection nito. "I don't care" sabi ko sa kanya pagkatapos ay bumalik na ako sa
kama at kinuha ang helicopter ni Alex.

Pero agad naman itong kinuha ni kuya mula sa akin. "Akin na yan!" sigaw ko
pagkatapos ay pinilit kong hablutin ang laruan mula sa kanya. Pero agad itinaas ni
kuya ang kamay nya dahilan para hindi ko ito maabot.

"Steph, tama na" sigaw nya pero nagpumilit pa rin akong kunin ang laruan.

"Ibigay mo sabi sa akin yan!" I said then I tried to push him as hard as I could.

"Steph, tama na sabi!" he shouted again and tried to calm me down but I didn't
listen. Yun ang paboritong laruan ng anak ko.

"Magagalit si Alex pag nasira yan!" then I used all my force to snatch it. Pero sa
pagkakataong ito ay itinulak na ako ni Kuya. Agad akong napaupo sa kama habang
hawak nya ang helicopter sa isang kamay nya.

Tinitigan nya ako habang pinilit kong tumayo. He stared at me as I reach him.
"Patay na si Alex." He said as he looks at my face. Parang biglang nag-init ang ulo
ko at may kung anung sumapi sa akin.

And without any second thought, I slap him.

I slap him so hard and I can feel the pain on my palm. I was panting as I looked at
him. Ito ang unang beses na nasampal ko sya. "How dare you?!" sigaw ko.

Muli nya akong tiningnan sa mata matapos ko syang sampalin. "Nawalan na ako ng
pamangkin. Ayokong mawalan din ng kapatid" he said then he threw the toy on the bed
and shut the door.

Agad nalang akong napaluhod sa sahig.

Diyos ko, hanggang kelan po ba ang paghihirap ko?

It's been two weeks pero hindi pa rin ako pumapasok sa opisina. Ayokong umalis ng
bahay dahil ayokong makakita ng kahit sinong nilalang. Ayoko na kasing makarinig ng
mga taong nagsasabing "condolence".

Habang naririnig ko kasi ang salitang iyon, parang mas lalong bumabaon sa akin ang
katotohanan na wala na. Na tapos na. Na hindi ito isang panaginip.

"Ma'am, may bisita po kayo" sabi nung isang maid habang nakaupo ako dito sa may
garden. Agad naman akong nairita nang sabihin nya iyon.
"Manang, ilang beses ko ba kailangang sabihin na wag nyo papapasukin si Justin
dito?!" pasigaw na sabi ko dahil araw-araw ay nagpupunta dito si Justin. Pero hindi
ko sya hinaharap. Kahit nagpapadala sya ng mga bulaklak ay wala akong pakialam.

"Ah, ma'am, hindi po si sir Justin yung dumatin. Babae po." Sabi nya at ramdam ko
ang takot sa kanyang boses.

"Sino daw?"

"Kapatid daw po sya ni sir Justin"

Agad naman akong napaisip kung sino ang sinasabi ni manang. I went to the living
room and I can see her sitting on the couch. Naramdaman nya siguro ang paglakad ko
kaya agad nyang napatayo at nalingon.

Lumapit ako sa kanya at agad nyang inabot ang kamay nya. "Hi, I'm Audrey"

Pero hindi ko ito inabot. "Anung kailangan mo?" sabi ko pagkatapos ay inisip kong
mabuti kung sino nga ba sya talaga.

After a few seconds, I remembered that Justin told about his father having another
woman when he left them. Si Audrey yung anak nung naging karelasyon ng papa nya.

Kitang-kita kong ang paglunok nya habang nakatingin sa akin. "Una sa lahat, gusto
kong malaman mo na walang alam si Justin sa pagpunta ko dito. Sariling desisyon ko
ito dahil gusto kong ayusin ang gusot na nagawa ko" she said.

"Ako ang may kasalanan. Ako ang may kasalanan kung bakit nasira ang relasyon nyo"
dagdag nya.

Simula pa lang ay hindi ko na maintindihan ang ibig nyang sabihin, "Pwede ba,
diretsuhin mo na ako dahil wala akong panahon sa'yo" I don't know why I'm being so
rude on her. Maybe because she is his sister.

"Ako yung nagpadala nung litrato sa'yo na may kasamang babae si Justin sa kama.
Maliban pa dun, paulit-ulit akong nagpapadala kay Justin ng mga mensahe at litrato
para siraan ka. I set everything up dahil gusto kong pahirapan si Justin." She said

"Gusto ko syang pahirapan dahil sinisisi ko sya sa pagkamatay ng mommy ko." Noong
una ay isinasara kong ang isip ko sa mga sinasabi nya. Kung sinasabi nyang sinet-up
nya ang lahat, bakit ko pa sya paniniwalaan ngayon?

Pero nakita ko ang katotohanan sa mga mata nya. "Few years ago, my mom had cancer
and we we're totally broke that time. Wala kaming perang pampagamot sa kanya.
Maliit lang ang kinikita ko sa trabaho at naubos na yung kaunting manang nakuha ko
kay papa."

"Kaya nagdesisyon ang mommy ko na humingi ng tulong kay Justin. Ma pride akong tao,
ayokong humihingi ng tulong hangga't kaya ko pa. Pero dahil buhay na ng nanay ko
ang nakasalalay, pumayag ako."

"And so one day, my mom went to Justin to seek help. Hindi ako nakasama nun dahil
may trabaho ako. Pero oras-oras ay tinatawagan ko ang mommy ko para malaman ang
nangyayari. Sa bandang huli, hindi nya kami pinagbigyan. Hindi nya kami tinulungan
dahil sabi daw nya, kabit lang ang nanay ko."
"Eventually, my mom died because we don't have enough money to save her life"

"Kaya simula nun, isinumpa ko na maghihiganti ako kay Justin. Ilang buwan ko ding
pinagplanuhan ang lahat. Dahil din sa pagmamasid ko sa kanya, nakilala kita. Nakita
ko kung gaano ka kahalaga kay Justin at naisip kong iparamdam sa kanya kung gaano
kasakit mawalan ng mahal sa buhay."

"At dahil pabalik-balik din ako sa ospital noon, may nakilala akong isang doktor.
Si Dr. Elizabeth" ito ang ikinagulat ko sa sinabi nya. Si Betchay.

"I found out na may atraso ka din pala sa kanya. Noong una, nakikipagtulungan pa
sya sa akin pero sa bandang huli, ayaw na nya dahil minsan mo na daw pinagbantaan
ang lisensya nya. Kaya naman binigay nya nalang ang files ni Nate sa akin. Syempre,
binigay ko yun kay Justin."

"Selos ang kahinaan nya kaya naman yun ang pinuntirya ko"

"Hindi nagtagal, nagtagumpay naman ako at nagkahiwalay kayo."

Hindi ko lubos maisip na meron pala talagang mga tao na kayang manira ng buhay ng
iba. "Bakit mo sinasabi sa akin lahat ng ito?" tanong ko.

"Dahil nagkamali ako. Nagkamali ako ng akala kay Justin. He didn't ignore us. He
helped us." She explained. "Nalaman ko ang buong katotohanan nang maaksidente si
Justin"
Muli nanaman akong nagulat sa sinabi nya. "Naaksidente sya?" tanong ko.

"He wasn't able to walk for two years in Europe." She said. Hindi ko mapagkabit-
kabit ang kwento sa utak ko pero nagpatuloy lang sya. "Nang malaman ni Justin na
namatay si mama, ipinahanap nya ako sa Pinas at pinapunta sa Europe at doon ko
nalaman linggo-linggo pala ay nagpapadala sya ng pera kay mommy. My mom had a
serious gambling problem before. Akala ko naalis na nya yun simula ng magkasakit
sya pero hindi pala. Ginamit nya lahat ng perang pinapadala ni Justin sa sugal."

"Kaya hindi ko alam kung anung mukha ang ihaharap ko kay Justin pagkatapos nun.
Pinilit ko sya na bumalik ni Pinas at ipaliwanag ang lahat sa'yo pero ayaw nya.
Aside from he was hurt, natakot syang maging pabigat sa'yo dahil hindi sya
makalakad. He was bed ridden for few months. Kaya nagpasya syang mag file ng
divorce. He wanted to set you free."

Agad naman nyang hinawakan ang kamay ko at pilit na pinapaintindi sa akin ang mga
sinasabi nya. "Steph, binigyan ko ng lamat ang relasyon nyo, pero sana wag mong
hayaang tuluyang mabasag iyon. Mahal ka nya." She sincerely said.

"Sobrang mahal ka nya." Kitang kita ko ang pagmamakaawa sa mga mata nya. Pero
parang naging manhid na ata talaga ako.

"I really don't care about that anymore." I said then I left her.
Justin's POV

Araw-araw nagbabakasakali akong harapin ni Steph. Umaraw man o umulan, nagpupunta

ako sa bahay nila para lang masulyapan sya. I keep on calling her. I keep on
texting her. I keep on saying sorry and I keep on saying how much I love her.

Pero kahit isang reply, wala.

Kahit isang sulyap, wala.

Gusto nang sumuko ng katawan ko pero ayaw ng puso ko. Sa tuwing gusto ko nang
umayaw, biglang pumapasok sa isip ko yung mga panahon na masaya kaming dalawa. Na
masaya kaming tatlo nila Alex. Kung pwede ko lang ibalik ang oras.

Itatama ko ang lahat.

Agad naman akong napatayo sa semento nang biglang bumukas ang gate nila Steph.
Mabilis na tumakbo ang sasakyan at nasilip kong si Steph ang nagmamaneho. Agad
naman akong pumasok sa kotse at hinabol sya.

Gusto ko lang syang makausap.

Kahit isang beses lang.

Binilisan ko ang pagmamaneho para maabutan ko sya. Nag overtake ako sa lahat ng
pwede at pinilit kong tapatan ang kotse nya. Bumusina ako ng bumusina para huminto
sya pero hindi nya ako pinapansin. Kaya minabuti kong ipitin ang sasakyan nya at
huminto sa kanyang harapan para mapilitan syang tumigil.

Lumabas ako ng sasakyan matapos yun at agad ko syang pinuntahan.

She opened her door and I saw her raging eyes. "Anu ba?! Hindi mo ba ako
titigilan?!" sigaw nya dito sa kalsada.

"Steph, mag-usap naman tayo, please." Sabi ko

"Wala akong sasabihin sa'yo" sabi nya pagktapos ay akto na syang papasok sa kotse
pero pinigilan ko sya.

"Steph.." she looked at me again and in that moment, I wanted to kiss her. I wanted
to hug her and comfort her in my arms.

"Anu bang kailangan kong gawin para mawala ka na sa buhay ko?" she said while
staring at me. Kahit hindi sya magsalita, kitang kita ko sa mga mata nya na andun
pa rin ang sakit. Andun pa rin ang galit.

Hindi ko na alam kung anung nangyari sa akin. Desprado na siguro talaga ako kaya
bigla nalang lumabas ito sa bibig ko. "Spend one night with me." I said.

Halos isang minuto din syang hindi nagsalita. Alam kong katangahan ang sinabi ko
pero hindi ko na alam kung anung dapat sabihin ko.

Kahit isang gabi lang, gusto ko ulit maramdaman na akin sya.

Kahit isang gabi lang, gusto kong maiparamdam na mahal ko sya.

Kahit isang gabi lang.

"Fine, let's end this the way we started it" she said.

Justin's POV

Hindi umaalis ang tingin ko sa kanya habang naglalakad kami papasok ng hotel. I was
quiet while she's expressionless. Hindi ko alam kung anung iniisip nya. The
elevator door opens and we went inside.

Kumakabog ang dibdib ko habang papalapit kami sa floor kung nasaan ang kwarto ko. I
don't know if I'm doing the right thing but I do not have any other choice.
Nagpatuloy ako sa pagtitig sa kanya habang nakatingin sya sa pintuan ng elevator.
And when it opened again, mabilis syang umalis at naghintay sa tapat ng pintuan ng
kwarto ko.

I was breathing heavily as I reach the room.

I took another glance at her trying to feel if she's going to back out but she
didn't say a thing. I took the key from my pocket and opened the door. Mabilis
syang pumasok at huminto malapit sa kama.

As I lock the door, she immediately took her shirt off, revealing her body.
Then her pants.

Her bra.

Her underwear.

After taking all of her clothes off, she looked at me. Naglakad ako ng may takot sa
dibdib hanggang sa makarating ako sa harapan nya. She's naked in front of me but
all I can see is her face.

Her face full of anger. Sadness. Grief. And regret.

"So what do you want now?" she straightforwardly said as she puts her hands on her
hips. I remained standing there and not doing anything, just looking at her face.

"Blowjob?" she said then immediately went closer to me and unbuckled my pants. All
I can see now is her hair habang nakayuko sya at tinatanggal ang sinturon ko. Pero
bago pa nya tuluyang mabuksan ang pants ko ay kinuha ko ang kamay nya. I stopped
her.

Agad naman syang napatingala sa akin ng may tanong sa kanyang mga mata. I took a
couple of seconds looking at her. She used to be a brave girl. She used to have
everything under her control and she won't let anyone to dictate her not even me.
Pero ngayon, nakikita kong isinusuko na nya ang lahat.
Sumuko na sya sa laban kaya ginagawa nya nalang ang dapat gawin para matapos na
ito.

Yes, we started with sex.

Pero hindi maruming babae si Steph. She did what she did in New York because she
was hurt. She was confused. She was lost. Nevertheless, I treated her like a
prostitute.

And I'm not going to do that anymore.

Kaya naman kinuha ko ang mukha nya. I caressed her cheeks like I used to. As I
touch her skin, I felt water in my eyes. Ang tagal kong hinintay na mahawakan ulit
ang mukha nya. Ang tagal kong hinintay na matitigang muli ang mga mata nya.

Habang tinititigan ko sya ay dahan dahan kong idinampi ang labi ko sa kanyang mga
labi. Then as I closed my eyes, my tears began to fall on our cheeks. Pero hindi ko
yun pinansin. I savor her lips and felt everything that I felt when I first kiss
her.

Then as I release her, tiningnan nya at ako sinabing, "Ipangako mo na pagkatapos

nito, mawawala ka na sa buhay ko"

Ito na ata ang pinamahirap na pangakong ibibigay ko sa kanya. Kahit ayaw ko. Kahit
mahirap. Wala akong nagawa kung hindi ang tumango sa kanya.
Then I kiss her again and wrap my arms around her naked body. Kasabay ng paghalik
ko ang pagtulo ng luha ko dahil alam kong ito na ang huling pagkakataon na
mahahalikan ko sya. Mas lalo ko pang hinigpitan ang yakap ko sa kanya habang
lumalalim ang halik ko. Dahil kahit isang segundo, ayoko syang pakawalan.

I kissed every part of her mouth then I slowly put her on the bed.

My lips went to her neck as she lies there. Marahan kong hinalikan ang leeg nya
habang ang kamay ko ang hawak hawak ang kanyang mga braso. Suddenly, I felt my lips
shaking as I leave soft peck on her neck.

Nanginginig ang buong katawan ko habang hinahalikan ko sya. Nanginginig ako dahil
naguumpisa nang bumalot sa akin ang takot. Takot na haharapin ko pagkatapos ng
gabing ito. Takot na haharapin kong mag-isa kapag wala na sya sa piling ko.

Unti-unti namang bumaba ang halik ko papunta sa dibdib nya. Wala akong pinapalampas
kahit isang parte ng katawan nya dahil gusto madampian ng labi ko ang lahat-lahat
sa kanya. As I work on her breast, I took a peek at her.

Then I saw her looking at the wall with a blank face.

I took her thighs and let hands skim her naked legs up to her hips. I tried to make
her feel my touch but she's not even responding. She kept on looking at the wall.

Parang unti-unti nanamang sinasaksak ang puso ko habang nakikita ko syang ganito.
She used to like my kisses.

She used to love my touch.

But right now, it seems like she can't feel me. Like I can't give her any pleasure
anymore.

So I went back to her face. I looked at her and forced her eyes to look back at
me. My tears kept on falling and falling but I don't mind. "Wife, please.." I said.

I can't believe I'm begging for something like this. Ni minsan, hindi pumasok sa
isip ko na mamamalimos ako ng pagmamahal. "love me again tonight." I said then I
kissed her again.

Ibinuhos ko lahat ng pagmamahal na meron dito sa puso ko sa halik na iyon. Ibinuhos

ko lahat ng kaya kong ibigay. Then I started to undress myself. I want to feel her
skin on my skin.

Sa bawat haplos ko. Sa bawat hawak ko, pansin ko na nagbago ang katawan nya. As I
touch the marks on her lower abdomen and around her hips, I felt guilt. Then I
started to question myself.

Anu kayang itsura nya nung malaki pa yung tyan nya?

Nahirapan kaya syang matulog sa gabi?

Saan kaya sya naglihi?

Gaano katagal sya naglabor?

Ang daming tanong sa isip ko na sana, kung hindi ako umalis ay alam ko ang sagot.

I should've been there when she needed someone to hold her hand as she gives birth
to our son. I should've been there.

Habang nadadagdagan ang bigat dito sa dibdib ko ay nagpatuloy ako sa pagsamba sa

kanya. I kissed every mark that she has as if I'm trying to erase them from her
body. Pero kahit gaano kadami pa ang naging scar sa katawan nya, she still looks so
perfect to me and I will never get tired kissing all of it.

After that, I slowly put myself inside her. I tried to be as gentle as possible and
made sure that this time, she feels me. All of me.

I went in and out of her trying to give her my love but she's not accepting it. She
not responding again. She's not feeling it. She's not enjoying it.

Nag-umpisa nalang ang hikbi ko habang ginagawa ko ito. I feel so helpless and
useless. Hindi ako makapaniwala na umiiyak ako habang nakikipagtalik ako sa kanya.

At sa unang pagkakataon, hindi sarap ang nararamdaman ko kung hindi sakit.

Sakit dahil mas lalo kong nararamdam ngayon na wala na talaga.

Bumitaw na sya.

Pero kahit masakit, nagpatuloy pa rin ako. I buried myself in her and begged again.
"Please, Steph.. Please" I said and went faster.

Steph's POV

I tried to ignore his kisses. I tried to ignore his touch. Sinubukan kong pigilan
lahat dahil ayokong maramdaman nya na hanggang ngayon ay mahal ko pa rin sya.

I let myself to be numb and pretend to be like a stone as he makes love to me. I
rejected every feeling. Every pleasure that he gives.

Pero kahit anung gawin ko, kahit anung iwas ko, hindi ako sinusunod ng katawan ko.
Hindi ako sinusunod ng puso ko. As he entered me, I felt something very familiar.

Pero kahit ganun, sinubukan ko pa ring pigilan. I don't want to give him my climax.
I don't want him to see me come.

Nagpatuloy sya sa ginagawa nya. Pagkatapos ay muli nyang ibinaling ang mukha nya sa
akin. Kanina pa sya umiiyak habang ako naman ay walang pakialam. Naubos na ata yung
luha ko dahil sa galit ko sa mundo.

He remained looking at me as he put himself in and out. Tiningnan nya ako kagaya ng
tingin nya nung mga panahong humihingi sya ng tawad sa New York. He looked at me as
if he's trying to tell me that he's sorry. Mas lalo pang nagtubig ang mata nya nang
titigan ko din sya.

"Steph, please. I love you." He said then he kissed me so passionately. He kissed

me until I'm out of breath. And that kiss is enough to justify what he said.

Kaya naman kahit anung pagmamatigas ko. Kahit anung iwas ko, lumalabas at lumalabas
ang totoong ako. Alam kong maraming beses na akong nagkamali ng pagpili sa kanya.
Maraming beses na akong nasaktan. Maraming beses na akong umiyak.

Pero sa patuloy na paghalik nya sa akin. Unti-unti ring bumalik lahat ng pagmamahal
ko sa kanya. Lahat ng masasayang memorya ko na kasama sya. Kaya naman kahit ngayong
gabi lang, pinairal kong muli ang puso ko laban sa utak ko.

Just for tonight, let me make one more mistake with him.

then I curled my arms around him and give in.

Justin's POV

Alas kwatro na at nagpatuloy lang ako sa panonood habang natutulog sya. Hinawi ko
ang buhok na tumatakip sa pisngi nya at pinagmasdan ko ang buong mukha nya. Ayokong
ipikit ang mga mata ko kahit isang oras lang dahil alam kong sa muling pagdilat
nito, mawawala ka na sa tabi ko.
Ayokong alisin ang mga bisig ko sa'yo kahit isang minuto lang dahil alam kong kapag
pinakawalan kita, hindi ka na muling babalik sa mga yakap ko.

Ayokong bitawan ang mga kamay mo kahit isang segundo lang, dahil kapag ginawa ko
yun, alam kong may iba ng hahawakan ang mga ito.

Mas lalo ko pang idinikit ang sarili ko sa kanya.

Kung kaya ko lang itigil ang oras, hindi ko na tatapusin ang gabing ito. Kung kaya
ko lang ibalik ang nakaraan, hindi na ako muli pang aalis sa tabi mo.

Kasabay ng pagpatak ng oras ang pagkabog sa dibdib ko. Natatakot ako. Dahil ilang
sandali na lang at tuluyan ka nang mawawala sa akin. Hindi ko alam kung kakayanin
ko pa.

Pero kailangan.

Kailangan ko syang iwan ulit.

For the very last time, I kissed her lips. "Dati, iniwan kita dahil nasasaktan ako.
Pero ngayon, aalis ako, dahil nasasaktan na kita." I hold my mouth to refrain any
sob from coming out.
Then I took her hands and put it on my chest. "Steph. Sa pag-alis ko, ipasa mo sa
akin lahat ng sakit dyan sa dibdib mo. Ilipat mo sa akin lahat ng galit dyan sa
puso mo. Hayaan mong ako naman ang magdala ng lahat ng bigat na nararamdaman mo.
Hayaan mong ako naman ang umiyak para sa ating dalawa."

"at kahit huli na ang lahat, gusto ko sanang magpasalamat sa'yo, dahil minahal mo
ako."

Before finally leaving the bed, I hugged her so tight and cried on her shoulders.
"Mahal na mahal kita, Sandoval. At kahit wala ka na sa tabi ko, ikaw lang ang
babaeng mamahalin ko."

Then I left the room in broken pieces.

Steph's POV

When I was 7, I met my first love.

At simula nang araw na iyon, wala akong ibang ginawa kung hindi ang magpasalamat sa
Diyos dahil ibinigay sya sa akin. Wala akong ibang ginawa kung hindi ang mahalin
sya. Ang pagsilbihan sya. Ang iparamdam sa kanya na sya ang gusto kong makasama sa
buong buhay ko.

Our love story is the kind of love story that everybody wants to have.

It was beyond perfection. Walang araw na hindi kami masaya.

And when I turned 24, I finally got what I was wishing for. He finally asked me to
be his wife. And I swear, it was the best time of my life.

Dahil sa buong pagsasama namin, wala akong ibang hinangad kung hindi ang maging
ganap na Mrs. Ramirez.

Pero sadyang mapaglaro ata ang panahon. Because on the day of our wedding, he left
me. He left me alone and confused. Nung mga oras na iyon, kinausap ko ang Diyos.
Nagalit ako sa kanya.

Sabi ko, "Bakit?! Bakit kailangan mong gawin sa akin 'to? Bakit kailangan mong
kunin sa akin yung taong pinakamamahal ko?"

Ilang buwan din akong nawala sa sarili ko pagkatapos nang insidente na iyon. Parang
ayaw ko ng mabuhay dahil para saan pa diba? Hindi ko kaya kapag wala sya sa tabi
ko.

Pero tama nga ang kasabihan, na kapag nagsara ang isang pintuan, may bubukas na
isa.

Nang dumating si Justin sa buhay ko, sinagot ng Diyos ang tanong ko. Nasabi ko
nalang sa sarili ko na, "Kaya pala... Kaya pala kuniha nya si Nate, dahil darating
si Justin."

Akala ko noon, hindi ko na kayang magmahal pa ng iba. Akala ko noon, wala na akong
kayang ibigay pa. Pero nagkamali ako. Dahil yung pagmamahal na naibigay ko kay
Justin ay mas higit pa sa naibigay ko kay Nate.
Gayunpaman, hindi naging madali ang pagsasama namin ni Justin. Marami kaming
pagsubok na pinagdaanan. Marami kaming hindi pagkakaintindihan. At marami beses na
din kaming nagkasakitan. Pero sa kabila ng mga iyon, nagawa naming umusad.

Hindi nagtagal, naging Mrs. Madrigal ako. At wala akong ibang inatupag kung hindi
ang maging isang mabuting asawa. Nagkaroon ako ng bagong buhay dahil sa kanya.

Kaya hindi ko lubos maisip kung bakit sinira nanaman ng tadhana ang kasiyahan ko.

Nagkahiwalay kami.

Halos gumuho ang mundo ko at ang buong pagkatao ko nang mangyari iyon. Ang sabi ko
sa Diyos, "ayan nanaman. Bakit ganyan nanaman?" Tinanong ko sa kanya kung hanggang
kelan ba nya susubukan ang puso ko. Hanggang kelan nya pagduruguin ito.

Bakit kung kelan nakatayo na ako ay kailangan ko ulit bumagsak?

Dalawang beses na nya akong binigyan ng mamahalin. Pero bakit dalawang beses nya
ring babawiin?! Pakiramdam ko tuloy, pinaglalaruan nya ako. At ako naman tong
tanga, pumapayag naman.

Ilang balde na din ang nai-iyak ko nang dumating sa akin ang magandang balita.
Magandang balita na pumawi sa lahat ng sakit na nararamdaman ko nung mga panahong
iyon.
Dahil sa paglisan ni Justin ay sya namang pagdating ni Alex sa buhay ko.

Si Alex ang bunga ng pagmamahalan namin.

Kaya mula sa pagiging Mrs. Madrigal ay itinuon ko ang aking sarili sa pagiging
Mommy Madrigal. Si Alex na ngayon ang naging buhay ko. Sya ang nagbigay ng bagong
kulay at sigla sa nasira kong pagkatao. Binigyan nya ako ng pagkakataon para
matamasa ang ibang pagmamahal. Pagmamahal na hindi ko naramdaman kay Nate o kay
Justin.

Ang pagmamahal ng anak sa isang ina.

Pinilit kong pigilan ang luha ko habang nakaharap ako sa maraming tao. Nanginginig
ang tuhod ko at parang nanlamig ang katawan ko. Pero pinilit kong tapusin ang
speech ko.

"At sa pangatlong pagkakataon, nawala sa akin ang mahal ko sa buhay." Nakikita ko

ang simpatya ng mga tao sa kanilang mga reaksyon.

"He was four when I lost him. And losing him was way harder than any other lost
that I ever had. Habang hawak ko po ang bangkay ng aking anak sa mga kamay ko,
tinanong ko ulit ang Diyos. Anu namang isasagot mo sa akin ngayon?! Sabi ko sa
kanya. Bibigyan mo ko ng bagong anak?"

"Aaminin ko po, dumating sa pagkakataon na parang nawalan ako ng tiwala sa Kanya.

Kinuwestyon ko Sya. Pinagdudahan ko Sya. Sinabi ko sa sarili ko na, Diyos ka ba
talaga?! Bakit hinahayan mo akong magdusa ng paulit-ulit?" Unti-unting bumabalik sa
akin ang itsura ni Alex habang nagsasalita ako. Parang nagrerewind sa utak ko ang
itsura nya. Ang ngit nya. Ang tawa nya.
"Araw-araw ko pong tinatanong ang sarili ko kung, para saan pa ang buhay ko?"

"at ngayong umaga, bago po ako humarap sa inyo, tiningnan ko ang litrato ng anak
ko."

"..at dun ko po nalaman ang sagot sa tanong ko."

Hinawakan ko ang plaque sa aking harapan at hinimas ito. "Ang dahilan kung bakit
nawala sa akin si Nate ay dahil dumating si Justin. Ang dahilan kung bakit nawala
si Justin ay dahil dumating si Alex. At ang dahilan kung bakit nawala si Alex ay
dahil..." huminga ako ng malalim at tumingin kay Kuya na nasa harapan ng malaking
kwartong ito.

"dahil po sa akin. Para sa akin."

"Habang nakatayo po ako ngayon sa harapan ninyo at tinatanggap ang recognition na

ito, narealize ko po kung anung gustong sabihin ng Diyos sa akin. Napagtanto ko po
kung anung plano ng Diyos para sa akin."

"God wants me to live my life... for myself"

"Hindi para kay Nate. Hindi para kay Justin. Hindi para kay Alex."
"kung hindi para sa sarili ko."

"Parang ibinubulong ng Diyos sa akin na, "Ikaw naman ngayon, hija. Yung para sa'yo
naman ngayon". Sinumulan ko po ang speech ko sa pagsasabi na noong pitong taong
gulang ako ay nakilala ko ang lalaking una kong minahal. At simula noon, umikot na
ang buhay ko sa pagmamahal sa kanya at sa mga sumunod pa."

"But before I met them, bago ko po ibinigay ang sarili ko sa kanila. Meron po akong
isang bagay na gustong-gusto nung bata pa ako. When I was four, all I ever wanted
is to be a business woman."

"Yun po ang pangarap ko sa buhay." Pagkatapos ay nagpalakpakan ang lahat ng tao.

"I wanted to be like my father. I want to make my own name in this industry. Pero
unti-unti ko pong nakalimutan ang pangarap ko na iyon dahil natuto akong magmahal."

"I was so busy being Mrs. Madrigal I forgot how to be Ms. Sandoval."

"Nakalimutan ko po na merong, AKO. Na hindi dapat puro yung, TAYO. Kaya po gusto
kong kuhanin ang pagkakataong ito para magpasalamat sa Diyos dahil binigyan nya ako
ng pagkakataon para tuparin ang unang pangarap ko. Nagpapasalamat po ako dahil
iminulat nya ako sa mga bagay na nakalimutan ko."

"Kaya po humaharap ako sa inyo ngayon. At matapang ko pong sinasabi na, Ako naman
po."

"Ako naman po ngayon. Yung para sa akin naman po ngayon."

"Gusto ko pong ipagmalaki sa inyong lahat na kaya ko pong magtagumpay. Hindi lang
bilang isang asawa. Hindi lang bilang isang mabuti ina.. kung hindi bilang isang
babae na nagsasabing, may puwang po AKO sa industriyang ito."

"At higit sa lahat, gusto ko pong sabihin na iniaalay ko ang karangalan at

tagumapay na ito sa aking anak."

I took a deep breath before ending my speech. "Alex, kung nasaan ka man ngayon, wag
mong kakalimutan na mahal kita..."

"and son, thank you.. thank you for giving mommy a chance..."

...to make you proud." then I raise the plaque as everybody clap their hands and
give me a standing ovation.

Agad ko namang pinuntahan si kuya at napayakap sa kanya. Isa-isa na ring lumapit sa

akin ang mga tao at kinamayan ako. Everybody's congratulating me for my
achievement. My excellence in the business industry was recognized and I was given
an award for everything that I have done.

Justin's POV
"Good morning sir" sabi ni Paolo habang naglalampo ng sahig.

Tumango naman ako sa kanya at kinuha ang mga papel na nasa ibabaw ng counter.
"Dumating na ba si mama?" tanong ko habang binabasa ang financial report last
month.

"Andyan na po sya sa office, kasama po nya si Ma'am Audrey" sagot nya naman.

"Ocge, pakidalhan nalang kami ng breakfast sa loob" sabi ko pagkatapos ay tumakbo

ako papasok sa opisina.

After three years, nakapagpatayo na ako ng restaurant. Tinulungan ako ni Tyler kung
paano magsimula ng bagong negosyo since napakaganda ng takbo ng club nya sa New
York. Kami ang namamahala ni mama sa lahat. Kinuha ko ding manager si Audrey dahil
may background sya sa business.

"Ma, bakit ang aga mo dito? Sabi nung maid umalis ka daw agad, dapat hinintay mo na
ako." sabi ko kay mama pagkatapos ko syang halikan sa pisngi. Alam kong maraming
panahon ang nasayang namin ni mama dahil sa away namin, kaya naman ngayon ay
talagang bumabawi ako sa kanya. Isa pa, sya nalang ang meron ako ngayon.

Pero bago pa sya makasagot ay biglang lumabas si Audrey sa banyo at nginitian ako.
"Anung meron?" dahil batid ko ang kakaiba sa ngiti nilang dalawa.

"May sorpresa kami sa'yo" sabi ni mama.

"Anu yun?" nakakunot na tanong ko.

"Maghintay ka muna. Mamaya nalang" pabirong sabi naman ni mama pagktapos ay aktong
lalabas ng opisina pero hinabol ko sya.

"Ma, anu ba yun?" makulit na tanong ko pero ngumiti lang sya ulit pagkatapos ay
hinawi ang kamay ko. Pero hindi ako nagpatalo. Iniharang ko ang katawan ko at braso
sa pintuan na para bang napapatintero kami.

"Anu nga kasi yun?!" sabi ko ulit na parang bata.

Pero bago sya makasagot ay narinig kong may nagpark sa garahe kaya naman napatingin
ako. "Babalikan kita ma, dito ka lang" pagkatapos ay pinuntahan ko yung customer at
binuksan ang pintuan sabay kuha sa menu.

"Good morning ma'am, sir." I said as I opened the door.

"Good morning, I'll have one Justin Madrigal please." Biglang nanlaki ang mata ko
ng marinig ko ang boses nya. Agad naman syang tumawa at inalis ang sombrero at
salamin nya. Ganun din ang babaeng katabi nya.

"Ty!" sigaw ko pagkatapos ay nagyakap kaming dalawa.

"Sabi ko sayo maghintay ka lang eh" sabi naman ni mama pagktapos ay hinalikan si
Tyler. Ah, so si Tyler pala ang sorpresa nya.

"Hi, Mel" sabi ko naman pagkatapos ay bineso ko sya. Kitang kita ko ang saya sa
mata ni Mel ngayon, hindi gaya dati nung magkahiwalay sila ni Tyler. Masaya ako na
nagkabalikan na sila.

"Bakit pala kayo napadalaw dito?" excited na tanong ko.

"May sasabihin sana ako inyo" sabi ni Tyler. Napatahimik lang kami ni Mama pati na
din si Audrey na nasa likod lang pala namin.

Then all of a sudden, he put his arms around Mel and she showed us her hand. "We're
getting married!" they both said then everybody started screaming in joy.

Steph's POV

Nandito na kami ngayon sa hotel pero hanggang ngayon ay hindi maalis ang ngiti sa
mga labi ko habang hawak ko ang plaque. Today's event was self-fulfilling. Habang
pasimple akong nangangarap dito ay bigla namang pumasok si kuya sa kwarto dala ang
ibang gamit ko.

Nanggaling pa kasi kami sa Singapore. Doon ako nag-aral ng dalawang taon pagkatapos
ay iginugol ko ang isang taon sa pagreresearch at pagtaguyod sa kumpanya. Ako ang
namahala ng branch namin sa Singapore habang si kuya naman ang namahala dun sa
Pilipinas. Sumunod lang sya noong isang linggo sa Singapore para magbakasyon.

Dito ako sa Cebu binigyan ng recognition. Nabigyan na din ako ng parangal sa

Singapore pero kakaiba pa rin talaga ang pakiramdam kapag sarili mong mga kababayan
ang kaharap mo at pumupuri sa iyo.
"Kuya" sabi ko habang isinasalansan nya ang mga bag. "Gusto ko sanang dalawin yung
puntod ni Alex bukas."

Napaharap naman sya ay animo'y nagulat sa sinabi ko. Simula ng mamatay si Alex ay
hindi pa ako ulit dumadalaw doon. Hindi ko kasi maatim na makita ang pangalan nya
sa libingan ng mga yumao. Agad syang pumunta sa tabi ko at hinimas ang likod ko,
"Sigurado ka ba?" tanong nya.

Napatingin ako sa picture frame na nasa side table.

Tanggap ko na.

Tanggap ko na, na wala na sya.

Kaya ngumiti ako kay kuya at tumango sa kanya. Napangiti rin sya at alam kong
sinasabi ng mga mata nya na, 'I'm so proud of you'.

Malayo-layo rin ang naging byahe ko. Pero binaliwala ko lang ang pagod at ang
paglipas ng oras dahil gusto ko nang makita ang anak ko. May dala akong bulaklak at
kandila para sa kanya. Dala ko din yung picture ko nakinuhanan kahapon. Gaya nga ng
sabi ko sa speech, para sa kanya ang karangalang iyon.

Kahit hindi ako dumadalaw sa puntod nya, alam na alam ko ang daan papunta doon. Ang
totoo nya, laging akong nagpupunta sa sementeryo pero hindi ako lumalapit.
Tinatanaw ko lang ito mula sa malayo. Pero sa araw na ito, handa na ako.
I took a deep breath before facing my son. I made sure to have a smile on my face
to let him know that I'm okay now. That he doesn't need to worry about me anymore.

Pagpasok ko sa museleo ay napa-isip ako. It's been three years pero ayos na ayos pa
rin ang lahat. Sariwa ang mga halaman at kahit kaunting alikabok ay wala akong
nakita. There's no doubt, may nag-aalaga dito.

Inilagay ko ang bulaklak sa tabi nya at nag-alay ako ng dasal. Ipinagdasal ko na

sana, nasa maayos ang kalagayan nya ngayon at sana ay masaya sya. Matagal-tagal din
akong nanatili sa museleo at kinuwento ko sa anak ko lahat ng nangyari sa akin sa
Singapore. Lahat ng naging karanasan ko at lahat ng pinagdaanan ko para makarating
ako sa kung nasaan man ako ngayon. Minabuti kong magsindi ng isa pang kandila bago
umalis.

Pero bago ako tuluyang makalabas ay biglang may pumasok na lalaki sa museleo at
animo'y nagulat sya sa akin. May katandaan na ang itsura nya at may hawak syang
walis at dustpan. May basahan din at pandilig na nakasabit sa likod nya.

"Magandang araw po." Sabi ko sa matanda at tsaka ako ngumiti.

Ibinalik naman nya ang ngiti na iyon sa akin. "Kayo po ba ang caretaker dito?"
tanong ko sa kanya

"Opo, kamag-anak po ba kayo nung bata?" sabi nya naman. Halata ko sa kanyang mga
mata ang pagtitig sa akin. Siguradong sinusubukan nyang alalahanin kung nakita na
ba nya ako dati dito.
Ngumitin na lang ako sa kanya. "Nanay po ako nung bata."

Bigla naman syang nataranta sa sinabi ko. "Naku ma'am pasensya na po. Hindi ko po
alam." Pagkatapos ay bigla nyang pinunasan ang kanyang kamay gamit ang bimpo na
nakalagay sa balikat nya. "Ako po si Berting. Pero Manong Berto ang tawag sa akin
ni Sir" sabi nya sabay abot sa akin ng kanyang mga palad.

Kinamayan ko naman sya. "Sir?" tanong ko sa kanya kahit alam ko naman kung sino ang
tinutukoy nya. Gusto ko lang makasigurado.

"Opo, si Sir Justin po. Sayang at hindi po kayo nag-abot, kakagaling nya lang po
dito kanina." Sabi nya naman pagkatapos ay ibinaba ang mga gamit na nasa likod nya.

Hindi ko alam pero biglang nag-iba ang pakiramdam ko nang marinig ko ang pangalan
nya. Napatingin ako sa lapida at kusa na lang akong napangiti nang makita ko ang
pangalan nya.

Alexander JUSTIN MADRIGAL.

"Kailan po kaya sya babalik dito?" tanong ko kay manong Berto.

"Bukas po ma'am andito ulit yun." Masayang sabi nya naman. "Araw-araw naman po yung
nandito. Sa tagal nga po ng pagiging caretaker ko dito, kahit po isang beses, hindi
nagmintis yang si sir. Kahit umulan, kahit umaraw, lagi po nyang dinadalaw si
Alex."

Sa maikling sinabi ni Manong Berto, halata kong malapit sila sa isa't isa ni
Justin. At sa maikling sinabi nya rin, parang may parte sa isip ko na gusto syang
makita. Gusto ko lang makita kung kamusta na sya.

Parang bigla namang nabasa ni manong berto ang iniisip ko. "Pero kung gusto nyo
ma'am, puntahan nyo nalang po sya sa restaurant nya. Sigurado po akong andun yun.
Mga anim na kanto lang po ang layo mula rito. Nasa highway naman po yun at sigurado
akong mapapansin nyo agad."

Ang tagal ko ring natahimik pagkatapos magsalita ni Manong. Kahit na gusto ko syang
makita, nagdadalawang isip ako. Hindi ko alam kung anung dapat kong sabihin sa
kanya. Hindi ko rin alam kung anung sasabihin nya kapag nakita nya ako.

Bahala na.

Hinawakan ko sa balikat si Manong Berto. "Mauna na po ako. Salamat po sa pag-aalaga

dito" sabi ko naman bago akong tuluyang pumasok sa sasakyan.

Napakabagal ng takbo ng sasakyan ko pero pakiramdam ko ay isang minuto palang nasa

restaurant na ako. Kapansin-pansin naman talaga ang restaurant dahil sa laki nito.
Ilang minuto din akong naghintay sa loob ng sasakyan at tinitimbang ko ang sarili
ko kung papasok ba ako.

Tatlong taon na simula ng huli kaming magkita.

Nevertheless, I found the courage to get out of my car and face reality. Pero sa
bawat hakbang ko ay sya ring kabog ng dibdib ko. Isang malalim na hinga pa at nasa
pintuan na ako. I tried to calm myself as the guard opens the door.
Napakaganda ng itsura sa loob. Pinaghalong modern at traditional ang ambiance ng
restaurant. Kapansin pansin din na puno ito ng tao pero napanatili na maluwang ang
bawat espasyo. Pero kahit puno ng tao ang lugar, madaling nakita ng mata ko ang
hinahanap ko.

He's standing in front of the bar.

Pinagmasdan ko sya habang hawak nya ang isang folder at animo'y may chinicheck sa
cashier. He's wearing a white longsleeves paired with a brown coat. Wala sya kahit
kaunting facial hair at talaga namang ayos na ayos ang buhok sya. The cut of his
pants and pair of black leather shoes suit him well.

Hindi ako makapaniwala.

The bad boy that I used to know is now a grown-up man.

Napangiti nalang ako at kinuha lahat ng lakas ko para lumapit sa kanya.

Justin's POV

Hindi ko lubos maisip kung bakit ngayon pa wala si Audrey kung kelan maraming tao
sa restaurant. Napilitan pa tuloy na ako ang magcheck nang inventory at ng sales
dahil kung hindi ay magpapatong-patong ang mga ito.

"Paolo, pakicontact nga ulit yung ma'am Audrey mo. Sabihin mo kailangan kong yung
report last week." Sabi ko habang hawak ko ang mga papeles na nakita ko sa table
nya.

Pero habang natataranta ako dito at hindi magkanda ugaga sa pag-aayos ay may
nahagip ang mga mata ko na isang taong papalapit sa akin. As I meet her gaze,
parang huminto ang paligid ko.

Parang namanhid ang katawan ko at hindi ako makahinga. I tried to swallow pero
bigla natuyuan ang lalamunan ko. I blinked twice to see if this is just my
imagination. Pero hindi, she's here. She's here in front of me.

"Hi" sabi nya sabay ngiti.

At nung mga oras na yun, parang gusto kong umiyak. Ngayon ko nalang kasi ulit
nakita ang ngiti nya. "H..Hi" nauutal na sabi ko naman pagkatapos ay ibinaba ko ang
hawak kong folder at lumapit sa kanya.

She's wearing a floral pink dress and a headband. Hindi ko maiwasang hindi
mapangiti habang tinitingnan ko sya. Napakadilim ng aura nya noong huli kaming
magkita. Pero ngayon, she looks so bright and fresh.

"Kamusta?" sabi nya.

Parang nagising ako ng magsalita sya ulit. "Ahhhmm.. okay naman." Sabi ko sabaya
tango sa kanya. I can find the words to say. "Okay naman." Ulit ko.

"Nanggaling kasi ako sa puntod ni Alex, tapos sabi ni Manong Berto baka nandito ka
daw." Malamig naman dito sa restaurant pero pinagpapawisan ako. "Gusto lang sana
kitang kamustahin."

Hindi nanaman ako nakapagsalita pagkatapos nun. Gusto nya akong kamustahin.
Sinubukan kong huminga ng malalim para tumino ang pag-iisip ko at makapaglabas ako
ng salita sa bibig ko. Pero nanatili lang akong nakatitig sa kanya.

Kaya sya nanaman ang nagsalita. "I like your place" she said then smiled at me
again. At yung ngiti na yun ang nagbigay sa akin ng lakas.

"Mag-iisang taon na ito." Sagot ko pagkatapos ay inilibot ko ang aking paningin.

"Ikaw, kamusta ka na? Balita ko nagpunta ka ng Singapore".

"Oo, kakadating ko lang kahapon." Sabi nya naman.

Ramdam ko ang pagka-ilang sa aming dalawa kaya naman gumawa ako ng paraan.
"Ahhhmm.. kumain ka na ba? Baka naman gusto mong subukan yung pagkain namin dito."
Then finally, I managed to show a smile.

"Hindi na, dumaan lang talaga ako para kamustahin ka. Aalis na din ako" sabi nya
naman.

"Steph?" parehas kaming napalingon nang magsalita ang isang pamilyar na boses.
"Steph ikaw nga!" sigaw nya pagkatapos ay kumaripas ng takbo at niyakap si Steph.
"Namiss kita" sabi naman ni Steph habang yakap si Melissa. Kitang-kita ko ang saya
sa mata ng dalawang magkaibigan na muling nagkita.

"You look gorgeous" nakangiting sabi naman ni Melissa habang tinitingnan si Steph.

"Parang ikaw." sagot naman ni Steph pagkatapos ay nagtawanan silang dalawa. I can't
even remember the last time that I heard her laugh like this.

"Sya nga pala! May ibabalita ako sa'yo" sa tono palang ni Mel, alam ko na kung
anung sasabihin nya. Kaya naman walang alinlangang ipinakita ni Mel ang singsing
nya, "I'm getting married!"

Halata ko ang pagkagulat sa mata ni Steph na hindi nagtagal ay napalitan ng saya.

"Wow! Congratulations!" sabi ni Steph pagkatapos ay nagyakap sila ulit.

Pero bago maghiwalay ang dalawa ay biglang sumulpot si Tyler sa likuran ko. Nakita
ko naman na napangiti ulit si Steph ng makita ang kapatid. Si Tyler naman ngayon
ang yumakap kay Steph. "Finally, Ty.. finally" sabi ni Steph pagkatapos nilang
magyakap.

Natawa nalang ang kapatid ko at napasaludo kay Steph.

"So, kelan ang kasal?" masigasig na tanong naman ni Steph.

"Sa Saturday na." sagot ko. Kahit ako ay hindi makapaniwala na sa sabado na ang
kasal. Naayos na pala ni Tyler ang lahat bago pa man sya mag-propose kay Melissa.
Oo na nga lang daw ni Mel ang kulang.

"Pupunta ka diba?" tanong naman ni Mel na ikinatahimik naming lahat. Hindi nagtagal
ay nagpalipat-lipat ang tingin ni Mel sa akin at kay Steph. "Kung okay lang naman."
Then she smiled after realizing what she said. Alam kong nagpapaalam sya. Dahil
baka iniisip nya na hindi kami handa ni Steph na umattend ng kasal lalo na't
matagal na kaming divorce.

Tiningnan ko si Steph para malaman kung anu ang iniisip nya. "Okay lang naman sa
akin. Kung okay lang kay Steph."

"Sure." What a relief.

Hindi naman maipinta ang saya sa mukha ni Melissa. Pagkatapos ay nakita kong
ngumiti si Tyler kay Steph at sinabing, 'thank you' ng walang boses. Tumango nalang
si Steph. Alam kong ginawa nya ito para mapasaya si Melissa.

Hindi nagtagal at nagpaalam na rin si Steph.

Pero pagkalabas nya ng restaurant ay agad ko syang sinundan. "Steph, sandali lang."
agad naman syang napatigil at napaharap sa akin. Nang magtama an gaming mga mata ay
muling bumalik ang kaba sa dibdib ko na nawala kanina.

Hindi ko alam kung tama ba tong sasabihin ko.

Pero loob ng tatlong taon, ito yung paulit-ulit kong tinatanong sa sarili ko.

"Steph, hindi ko alam kung ito ba yung tamang pagkakataon para itanong ko ito
sa'yo. Pero gusto ko lang sanang malaman kung.. " pinilit kong ipadama sa mga titig
ko ang habang buhay kong pagsisisi. "kung napatawad mo na ako?"

Hindi sya agad nakasagot sa sinabi ko. Bawat segundo ng katahimikan ay nagmistulang
minute para sa akin. Pero naghintay ako.

At hindi naman nya ako binigo, sa unang pagkakataon matapos ang ilang taon,
hinawakan nya ang balikat ko. "Hindi kita kailangang patawarin, Justin. Dahil wala
kang kasalanan. It was an accident." Parang naalis ang lahat ng kutsilyong nakabara
sa dibdib ko nang sabihin nya ito.

"Bilang isang ina, sobrang sakit lang talaga na mawalan ng anak. Kaya pasensya ka
na kung sa'yo ko naibunton yung galit ko sa mundo." Mahinahong sabi nya.

Sa puntong iyon, ramdam kong wala nang galit sa puso nya. At yun ang talagang
nagpasaya sa akin.

"Mahal ko si Alex" sabi ko sa kanya. Napatingala naman sya at napangiti habang

tinitingnan ang pangalan ng restaurant: ALEXANDER.

"It shows." She said then she opened her car.

"I'll see you at the wedding?" sabi ko bago sya tuluyang makasakay.

"I'll see you at the wedding." Ulit nya sa sinabi ko.

Steph's POV

Umuwi ako sa bahay naman at nakita kong kumakain si kuya. Ito yung unang bahay
namin. Yung bahay na ipinatayo ng mga magulang ko na binawi ni Justin sa bangko.
Dito nakatira si kuya at pansamantala ay dito rin ako tumutuloy.

"I saw him today" sabi ko kay kuya at alam kong alam nya kung sino ang sinasabi ko.

Napabuntong hininga naman sya at lumapit sa akin. "Anung balak mo?" tanong nya.

"Itutuloy ko pa rin yung plano namin ni Nate" sabi ko sa kanya pagkatapos ay

lumapit ako sa isang drawer sa may living room.

"Sigurado ka ba?"

"Sigurado na ko, kuya." Sabi ko sa kanya. "Ilang taon na rin ang nasayang ko,
panahon na siguro para simulang muli ang buhay ko." I said.

Naramdaman ko namang lumapit si kuya sa likod ko. "Kung yan ang desisyon mo,
susuportahan kita." He assured me.

Then I took the envelope from the drawer which says..

SANDOVAL - RAMIREZ NUPTIAL.

Steph's POV

The sun is about to set but our day seems to be just starting. The boldness of
color red can be seen everywhere, from the table cloths up to the smallest
decoration. The shrubs were all well manicured and the roses are just in their
perfect bloom. But the best part of the scenery is the guy who cannot hide the
smile from his face as the love of his life walks toward him.

She looks stunning in her bridal gown and light make-up. And I must say, it feels
like she owns the music as she walks confidently down the aisle. Para bang walang
ibang makita ang kanyang mga mata kung hindi ang lalaking naghihintay sa kanya sa
altar. Hindi masidlan ang kanyang mga labi sa sobrang galak habang papalapit.
Napabuntong hininga nalang ako at napahanga sa nangyayari.

It's a beautiful garden wedding.

Nakinig kaming lahat habang nagsasalita ang pari. Napatingin ako sa paligid at
kitang-kita ko ang saya sa mata ng bawat isang dumalo sa pagdiriwang na ito habang
magkahawak kamay sina Mel at Tyler sa harapan.
Hindi ko na nga napigilang hindi maluha habang nangyayari ang seremonya. Mula sa
pagsindi ng kandila hanggang sa pagsuot nila ng kanilang mga singsing. They were
the only people who were there during my wedding. Kaya masaya ako dahil ngayon,
sila naman ang sinusuportahan ko.

Akala ko wala ng igaganda pa ang kasalang ito. Pero sadyang pinahanga ni Tyler ang
lahat ng sambitin nya ang mga salitang ito kay Mel.

"Mel, I grew up thinking that beer and parties are the only things that would make
me happy. I grew up knowing, that relationships don't last a life time. And I grew
up believing, that love happens only in the movies." He said then he took her hand.

"But when I met you, I realized that my life was a lie. Everything that I thought
and believed before were not true. Beer and parties are not the things that would
make me happy. It's your hugs and kisses. Relationships don't just last a life
time. They last forever. And love, it doesn't just happen in the movies..."

" ...it can also happen in the 8th floor of a building across a silver two-way door
and right below a glass chandelier around 3:48 in the afternoon on the 25th of
August." Mel immediately released a soft chuckle and a very shocked expression.
That gave us a clue what Tyler was talking about. Yun ang lugar, oras, at araw kung
saan sila unang nagkita.

I can't believe that he's a very detail oriented guy.

Sandaling napahinto si Tyler sa pagsasalita at ramdam ko naiiyak sya. "People say

that marriage is about love. And when you love, you become stupid. Dahil lahat
ginagawa mo para sa taong mahal mo. Lahat-lahat. Kahit na minsan ay katangahan na
ito. Kaya nga sabi nila, lahat daw ng nagmamahal ay nagpapakatanga. At kung hindi
ka nagpapakatanga, ibig sabihin, hindi ka nagmamahal."
"Well that's too bad, because I'm a smart guy." Sabi ni Tyler. Pagkatapos ay
tinitigan nya ng mabuting si Mel sa mata na para bang kinakausap nya ito. "But for
you Mel, I'm willing to be stupid."

Then Mel's tears begin to fall as this young man expresses his love for her. "I'm
choosing to be stupid because I love you." He added then everybody cried na para
bang kami ang sinasabihan ni Tyler ng mga salitang ito. Pagkatapos ay isang matamis
na halik ang ibinigay ni Mel sa kanyang asawa.

Justin's POV

I can't believe that my brother is now married. Ilang sandali na lang at magbibigay
na ako ng best man's speech ko. Pumasok ako sandali dito sa isang room malapit sa
garden kung saan nakatago ang mga wine. Habang namimili ako ng wine ay narinig kong
may pumasok sa pintuan. Agad kong sinilip ang daan at nakita ko si Steph. She looks
beautiful in her lime green dress.

"Hi" bati ko agad habang hawak ang isang bote ng white wine.

Napangiti naman sya sa akin at lumapit. "May gusto sana akong ibigay sa'yo" sabi
nya pagkatapos ay inilabas ang isang envelope sa kanyang bag. "I believe that you
have the right to know about this. At gusto ko sana na sa akin manggaling ang
balita kaysa sa iba mo pa malaman." She suddenly sounds so serious. Agad nyang
iniabot sa akin ang envelope.

I flipped it over. Pagkatapos ay nabasa ko ang nakasulat sa likod: SANDOVAL -

RAMIREZ NUPTIAL.
Ang tagal kong nakatitig sa envelope. Parang kusang tumigil ang sarili ko sa pag-
iisip at hindi ko alam kung anung gagawin. Parang kahit ang huminga ay bigla kong
nakalimutan ng makita ko ang nakasulat. Unti-unti nang dumudulas sa kamay ko ang
bote ng wine habang nanginginig naman ang isa ko pang kamay na hawak ang envelope.

"Justin" sabi ni Steph na gumising sa akin. Agad kong ibinaba ang wine dahil parang
naubos ang lakas ko at hindi ko na ito kaya pang buhatin. Pinilit kong pakalmahin
ang sarili ko.

"You're getting married?" I asked na para bang hindi pa malinaw sa akin. "Again?"

Pero hindi sya sumagot dahil alam kong nararamdaman nya ang panghihina ko. Agad
akong huminga ng malalim at pinilit kong ngumiti. "That's good." I said.

Pero parang mas lalo akong nanghina sa sinabi ko. Pakiramdam ko bibigay na ang mga
tuhod ko at kusa akong mapapaluhod sa harapan nya. Parang bumaliktad ang mundo ko
sa isang iglap. Tatlong taon na ang nakalipas, matagal ko nang inihanda ang sarili
ko sa muli naming pagkikita. At inihanda ko na rin ang sarili ko na maaring
dumating ang araw na ito.

Pero parang kulang pa rin ata ang paghahanda ko.

Gayunpaman, hindi ko ipinagkait kay Steph ang kaligayahan nya. "He's a nice guy and
he loves you very much." Sabi ko sa kanya. "You deserve to be with him" dagdag ko.

Wala na akong karapatan ngayon para pigilan pa sya. At wala rin akong karapatan
para hadlangan kung saan sya magiging masaya. Kung saan sya liligaya, doon ako.
Ngumiti naman sya sa akin at pagkatapos ay sumyenyas na lalabas na sya. Pero bago
pa man din sya mawala sa paningin ko, sinabi kong "I'm happy for you, Steph." then
she looked back at me.

"Both of you" then I turned my attention back to the wines. Kahit na masakit sa
dibdib ko. I meant what I said. Masaya ko na sa wakas, magiging masaya na sya ulit.

Yun lang naman ang hangad ko.

Pamiya-miya ay narinig kong tinatawag na nung emcee ang pangalan ko para sa speech
ko. For the very last time, huminga ako ng malalim. Pagkatapos ay inilagay ko ang
envelope sa loob ng suit ko at lumabas ng may ngiti sa aking mga labi.

"First of all, I want to say congratulations to my brother, Tyler, and my new

sister, Melissa" then I raised my glass and everyone followed me. Inaamin ko,
habang tinitingnan ko sila, hindi ko maiwasang hindi manghinayang sa marriage ko. I
used to have a wife like that beside me. But now, my wife will become someone
else's wife soon.

"Ty, as my big brother, you always give me advices. Kaya ngayon, ako naman ang
magbibigay sa'yo." I said then he smiled at me and put his arms around Mel. "Sabi
mo kanina, marriage is about love. That's true. But it's not just about love."

"It's also about trust, about understanding, about sacrifices and forgiveness."

"Trust her when she said she loves you." Pinilit kong hindi maiyak sa sarili kong
speech. I should've trusted my wife when she said that to me. "Because believe me
Ty, the moment that she had the courage to say that to you, she meant every word."
"Understand her when she gets jealous over some flirty girls in your office even if
you think they are totally out of her league. Understand that she did it not
because she doesn't trust you but because she's scared of losing you."

"Sacrifice for her. In every possible way. Because remember Ty, on this day, she
sacrificed herself to be with you for the rest of her life even though there are
thousands of guys out there who are way better than you."

"Lastly, forgive her Ty." Dito na tuluyang bumuhos ang iniipon kong luha. "Forgive
her if once, she told you that she doesn't' need your love or she hates you or she
wants.." Hindi ko alam kung para sa kanya pa ba itong sinasabi ko o para sa akin.
"she wants you out of her life."

Napapikit ako at napayuko dahil ayokong makita ng mga bisita ang estado ko ngayon.
Ang sakit padin pala hanggang ngayon.

Pero agad din akong tumingala at humarap naman kay Mel. "Para sa'yo Mel, isa lang
ang hihilingin ko." Sabi ko sa kanya. "You don't need to understand him or
sacrifice for him. Isa lang ang kailangan mong gawin. Just make sure that in this
marriage, you won't give up on him."

"Don't ever give up on him, Mel." Sabi ko sa kanya pagkatapos ay mabilis kong
pinunasan ang luhang tumulo sa pisngi ko. "Because take it from me, sa oras na
bitawan mo ang kamay nyan..."

"... hindi na yan makakatayo." Pagkatapos ay tuluyan na akong naiyak sa harapan ng

maraming tao. Agad naman akong nilapitan ay niyakap ni Tyler.
Binulungan nya ako at sinabing, "Nandito pa ako, tutulungan kitang tumayo." At
parang doon ko lang napagtanto lahat ng sinabi ko. Agad akong lumingon para tingnan
sya sa kinauupuan nya kanina. At nang makita kong wala na sya doon, mas lalo akong
nalungkot at nagalit sa sarili ko.

That was so insensitive of me.

Justin's POV

Tahimik akong nakatayo dito sa gilid ng venue nang biglang may tumapik sa likuran
ko. Agad naman akong humarap sa kanya at inabutan nya ako ng isang wine glass.
Napangiti nalang ako sabay kuha sa baso.

"Sorry ha" sabi ko sabay inom sa wine.

"Para saan?" sabi naman ni Tyler habang tinutupi ang longsleeves nya.

"Araw mo ito. Tapos gumawa pa ako ng eksena kanina" sabi ko ulit at hindi ko na
namalayan na naubos ko agad ang alak na ibinigay nya. Ngayon lang nag sink in sa
akin lahat ng dramang ginawa ko kanina.

"Anu ba kasing nangyari?" tanong nya pero hindi ako agad nakasagot. "Dati rati,
okay ka naman kapag pinag-uusapan natin sya."

Napabuntong hininga nalang ako pagkatapos ay kinuha ko ang envelope sa loob ng suit
ko. "Ikakasal na sila ni Nate" then I showed him the invitation. Naubos na lahat ng
luha ko kanina kaya hindi na ako masyadong naiyak nang ipakita ko sa kanya. Pero
halos parehas kami ng naging reaksyon ni Tyler ng makita nya ang nakasulat. "Akala
ko okay na ako eh." Dagdag ko.

Nakita kong napailing si Tyler at alam kong nakikisimpatya sya sa nararamdaman ko.
"Anung plano mo ngayon?" tanong nya pagkatapos ay isinauli sa akin ang envelope.

Nagkibit balikat lang ako. "Wala. Wala naman na akong magagawa."

"Mahal mo pa ba sya?" tanong nya.

Napangiti nalang ako pagkatapos ay ipinakita ko sa kanya ang kamay ko. I'm still
wearing my wedding ring. Samantalang yung wedding ring ni Steph ay nakakwintas sa
akin. Palagi kong suot ang dalawang singsing na ito. Para kahit yung mga singsing
man lang namin, kahit papano ay magkasama pa rin.

"So, mahal mo pa nga?" natawa nalang ako sa sobrang kulit ni Tyler. Alam ko namang
gusto nya lang marinig mula sa bibig ko.

Sandali akong napatahimik habang inaalala ang mga panahong nasa tabi ko si Steph.
Pagkatapos ay tumingin ako ng diretso kay Tyler. "Sobra."

Napangiti naman sya sa sagot ko. "Sya ba? Sa tingin mo ba mahal ka pa nya?"

"Ty naman, tatlong taon nyang kinaya ng wala ako. Pagkatapos ngayon ikakasal na
sya. Hindi pa ba sapat na ebidensya yun para sabihin natin n-" biglang namang
pinutol ni Tyler ang pagsasalita ko at tinapik ako sa balikat.

"Wala akong pakialam sa kung anu mang ebidensya ang meron sa harapan natin. Ang
tinatanong ko ay kung anu yung sa tingin mo." paglilinaw nya. "Sa tingin mo ba
mahal ka pa nya?"

Hindi ako makasagot kay Tyler. Hindi dahil sa hindi ko alam ang sagot kung hindi
dahil natatakot ako na baka mali ang sagot ko.

"Hindi ko alam" sabi ko nalang.

I heard him chuckle because that is not the answer that he wanted to hear. "Alam mo
ba kung paano kami nagkabalikan ni Mel?" tanong nya.

Umiling lang ako dahil kahit kailan ay hindi ko yun tinanong sa kanya. Ayoko na
kasing ungkatin pa ang nakaraan dahil kitang-kita ko kung paano nasaktan ang
kapatid ko nung mga panahong naghiwalay sila. Napatingala nalang si Tyler at alam
kong binabalikan nya sa kanyang isip ang mga nangyari sa kanila ni Mel.

"Nagkita kami sa mall nun." Pag-uumpisa nya. "At nung mga oras na yun, galit na
galit pa rin ako sa kanya. Kasi niloko nya ako eh. Kasi iniwan nya ako." Dagdag
nya.

"Siguro mga tatlong minuto din kaming nakatayo doon at nakatingin lang sa isa't
isa. Nakakatawa nga, kasi nung mga panahong yun, gusto ko syang lapitan. Gusto kong
ipakita sa kanya na masaya ako. Na wala naman sa akin kung naghiwalay kami." Sambit
ni Tyler.

Tahimik akong nakinig sa kapatid ko habang nakikita ko sa likuran si Mel na

kinakausap ang mga magulang nya. "Gusto kong ipagmayabang sa kanya na, sya yung
nawalan. Hindi ako."

"Pero?" sabi ko naman dahil alam kong hindi natuloy ang plano nyang iyon.

"Pero nung nilapitan ko na sya, nung nakita ko na ulit yung mga mata nya, nawala
lahat ng galit ko." Napangiti naman ako nang sabihin nya ito. Si Mel naman talaga
ang nakakapagpasaya sa kanya. "Kaya lang, nung lapitan ko sya, bigla nya akong
tinalikuran."

Napakunot-noo ako sa sinabi nya. "Kung ikaw yun Justin. Kung ikaw yung tinalikuran
ng babaeng mahal mo, anung gagawin mo?" sabay tanong nya sa akin.

Medyo matagal ko ring inisip kung anung sasabihin ko. Eventually, I came up with
this, "Kung yun ang desisyon nya, tatanggapin ko." Ayokong nang pilitin pa si Steph
sa isang bagay na hindi nya gusto.

Paulit-ulit naman syang tumango habang nakangiti. Pagkatapos ay muli nyang tinapik
ang balikat ko. "Justin, masaya ako na natuto kang magmahal. Natuto kang umiyak. At
natuto kang magparaya. Pero tandaan mo, hindi porke't may mga bagong bagay tayong
natututunan, hindi ibig sabihin nun na dapat na nating kalimutan yung mga bagay na
dati nating alam." Pagkatapos nito ay bigla syang umalis sa harapan ko. Parang sa
isang iglap, hindi ko maintindihan ang sinasabi nya.

Napanganga nalang ako. "Ty!" sigaw ko pero hindi nya ako pinansin bagkus ay
dumiretso sya sa parking area kung nasaan sila mama at Audrey. Pero bago sya
tuluyang makalayo ay muli syang humarap sa akin.

"Minsan, nakakamiss din yung Justin na mayabang at makulit." He smilingly said

before disappearing.
Napabuntong hininga nalang ako. Mag-uumpisa sya ng kwento tapos hindi nya
tatapusin. Tapos anu yung sinasabi nya na namimiss nya ako? Papano nya ako
mamimiss? Eh lagi kaya kaming magkausap at magkasama. Anu naman kaya yun. Napakamot
nalang ako sa ulo. Nag-asawa lang naging magulo ng kausap. Pasalamat sya at araw
nya ngayon.

Hinintay ko na matapos si Mel na magpaalam sa mga bisita dahil gusto ko syang

batiin ng personal. Agad nya naman akong napansin dito sa sulok na hinihintay sya.
She went to me with a big smile and open arms. Niyakap ko sya ng mahigpit. "Ate na
bang itatawag ko sa'yo ngayon?" natatawang sabi ko.

Hinampas nya naman ako sa braso at alam kong hindi sya payag doon.

"Alagaan mo yung kapatid ko ah?" paalala ko sa kanya. "Basta kapag matigas ang ulo,
sabihin mo sa akin." Dagdag ko pagkatapos ay ipinakita ko sa kanya ang kamao ko.

"Wag kang mag-alala." She assured me. "Hindi ako kaya nun." Pagkatapos ay parehas
kaming humalakhak. Masaya ako na meron ng makakasama si Tyler sa buhay nya. At
least, kashit nandito si mama sa Pilipinas, hindi na sya mangangamba para kay
Tyler. Kahit naman kasi matatanda na kami, palagi pa rin kaming inaalala ni mama.

"Wait lang Justin, magpapalit lang ako ng damit" sabi ni Mel. Ngayon na din kasi
ang alis nila ni Tyler papuntang Paris. Doon ang honeymoon nila.

Hindi ko alam kung anung pumasok sa isip ko pero bigla kong pinigilan si Mel.
"Sandali lang Mel. May itatanong sana ako sa'yo" sabi ko pagkatapos ay humarap sya
sa akin.

Alam kong may ipinapahiwatig si Tyler sa kwento nya kanina.

"Paano kayo nagkabalikan ng kapatid ko?" pagkatapos ay napansin ko ang ngiti sa

mukha ni Mel.

"Anu na bang alam mo?" tanong nya.

"Sinabi nya lang na nagkita kayo sa mall, nilapitan ka nya pagkatapos tumalikod
ka." mabilis na sabi ko.

"Binanggit ba nya kung anung nangyari pagtalikod ko?"

"Dun nga naputol yung kwento nya"

"Aalis na talaga ako nun. Nag-umpisa na akong maglakad palayo" sabi ni Mel. "Pero
nagulat ako nung bigla nya akong niyakap mula sa likod. Niyakap nya ako ng sobrang
higpit. Yung tipong hindi ako makakaalis."

"Tapos bigla nalang lumabas sa bibig ko ang salitang 'sorry' at pinatawad ako ng
kapatid mo. Dahil alam nyang mahal ko pa rin sya. Ramdam nyang mahal ko pa rin
sya."

"Bakit mo sya tinalikuran kung mahal mo pa sya?" inosenteng tanong ko.

"Justin, minsan kasi, tumatalikod tayo sa mga tao hindi dahil sa hindi na natin
sila mahal. Kung hindi dahil natatakot tayo na kung haharapin natin sila, baka
hindi na nila tayo tanggapin pa." sambit nya. "Ako yung nakipaghiwalay. Ako yung
umalis. Kaya syempre, ako yung natakot na bumalik kasi baka wala na akong
babalikan."

"Pero ipinaramdam sa akin ni Tyler na meron pa."

Hanggang ngayon, hindi ko pa rin mapagtanto kung anung ipinapahiwatig ni Tyler sa

kwento na ito. Pero bago pa man ako makapagsalita ay para bang nabasa ni Mel ang
nasa isip ko.

"Kaya kung tumatalikod man si Steph sa'yo ngayon, yakapin mo sya." nakangiting sabi
ni Mel. "Sabihin mo sa kanya na may babalikan pa sya." So yun pala ang punto nilang
dalawa.

"Paano kung ayaw na nya talagang bumalik?" tanong ko naman.

Bigla naman sumulpot si Tyler sa likuran ko at inakbayan si Mel na nasa harapan ko.
"Kaya nga tinatanong ko sa'yo kung sa tingin mo ba mahal ka pa nya."

"Dahil kung sa tingin mo mahal ka pa nya. Ipaglaban mo na ulit. Lunukin mo na yung

pride mo, Justin. Promise, hindi yun nakakasamid" sabi ni Tyler.

"Pero kung sa tingin mo hindi ka na nya talaga mahal at may iba ng laman yung puso
nya, lumakad ka na din palayo. Wag mo na syang panoorin na umalis. Wag mong hayaan
na maiwan kang nakatayong mag-isa habang papunta sya sa iba." Sabi naman ni Mel.

Napahawak ako sa singsing ko matapos nilang sabihin ang mga ito. Alam kong may
malaki akong desisyon na dapat gawin. At ang desisyon na ito ang magdidikta ng
mangyayari sa buhay ko.

Steph's POV

Punong-puno ang email ko nang buksan ko ito. Email na galing sa secretary ko sa

Singapore. Ang dami palang desisyon na dapat gawin. Nandito ako ngayon sa opisina
ni kuya. May mga papeles kasi akong kailangang kunin at may ikukunsulta ako sa
kanya.

Pero isang oras na ako dito hanggang ngayon ay wala pa rin sya. Kaya naman minabuti
ko na dito na buksan ang email ko para kahit papano ay makabawas ako ng trabaho.

Habang iniinom ko ang mainit na kape na dinala sa akin ni Manang Dorris ay biglang
pumasok ang bagong secretary ni kuya. "Ma'am, delivery po para sa inyo" sabi nya
pagkatapos ay tumambad sa akin ang limang bouquet ng flowers na iba-iba ang ayos.

Isa-isa itong inayos ng mga nagdeliver at ibinigay sa akin ang isang card.

"Thank you" sabi ko naman sa kanila para sa bagong sekretarya. Binuksan ko ang card
at agad lumabas sa labi ko ang matamis na ngiti.

I can't wait to see you tomorrow, beautiful.

-Nate
He never fails to surprise me. At hanggang ngayon, alam na alam nya kung anu ang
mga gusto kong bulaklak. Masaya ako na kahit anung mangyari, hindi umaalis si Nate
sa tabi ko. Sya na talaga ang naging sandalan ko. Kaya nagpapasalamat ako na sya
ang nakasama ko sa Singapore.

Pabalik na sana ako sa table nang bigla akong mahilo. Muntik na akong matumba sa
kinatatayuan ko dahil sa hilong naramdaman ko. Agad akong napahawak sa upuan at
napailing. Parang umiikot ang paligid ko.

Pagod at puyat siguro ito.

________________________________________________________________

SFLL chapter 54 - FINAL CHAPTER (coming soon)

Thank you for supporting me and SFLL all the way. From the first chapter up to this
date. I hope that this story will not remain only in the library of your mobile
phones but in your everyday life. In your everyday conversation. In your everyday
debate and argument about what true love is.

Alam ko po na minsan, naiinip kayo sa matagal na update. Naiinis kayo sa mga

conflicts na nangyayari sa story. Nagagalit kayo kung bakit unfair naman sa mga
character si author. Gayunpaman, sa kabila ng inip, inis at galit nyo sa SFLL (o
maging sa akin), aminin po natin na minsan.. napasaya kayo ng story ko.

minsan, napangiti kayo ni Steph.

minsan, napakilig kayo ni Tyler.

minsan, napahanga kayo ni Nate.

at minsan, napa-inlove kayo ni Justin.

Kaya sana, tingnan natin ang mga masasayang alala natin sa istoryang ito. At kung
maaari sana, maibahagi natin sa iba ang istoryang minsang nagpaiyak at nagpatawa sa
atin. Hayaan natin na patuloy na maging inspirasyon ang istoryang ito sa lahat ng
tao.

At muli, maraming maraming salamat sa inyong lahat. Kung hindi dahil sa inyo, hindi
mabubuo ang istoryang ito. Ang mga comments nyo po ay nagbibigay sa akin ng ideya
sa kung anung dapat na mangyari. Ang mga suggestions at criticisms nyo po ang
nagpatibay sa akin para galingan at bigyang buhay ang mga karakter sa SFLL.

Kaya po tandaan natin.

Kaya tandaan mo.

Hindi lang ako ang gumawa ng istoryang ito...

...magkasama tayo :)
Salamat po ulit.

Lubos na rumerespeto at tumitingala sa inyo,

SkyScraper_19
Hindi ko inakala na aabot ako sa puntong ito. Kahit minsan, hindi ko naisip na
makakapagsulat ako ng isang libro. Pero nagawa ko, at yun ay dahil sa tulong ninyo.
Kaya salamat po dahil andyan kayo para suportahan ako.

Salamat dahil nakaabot ka dito :)

_________________________________________________________________

Steph's POV

I can hardly open my eyes. Alam kong gising na ako pero parang ang bigat ng mata ko
at hindi ko ito maidilat. Pinakiramdaman ko ang sarili ko at ang paligid ko. It's
weird but I can hear something splashing. Splashing like..

Like the ocean??

Sa pagkakataong ito ay pinuwersa kong buksan ang mga mata. I blinked so many times
to make my vision clear. Agad din akong napahawak sa ulo ko dahil parang may
ipinalo dito sa sobrang sakit. I looked everywhere and I am in an unfamiliar place.
Nasa isang kwarto ako at pagtingin ko sa labas ay tama ang hinala ko.

Nasa beach ako.

Agad naman akong naguluhan sa sarili ko. Panu ako napunta dito?!

I searched the room for some clues and I tried to find my bag. Pero kahit isa ay
wala akong nakita. There is nothing in the room but the bed and a cabinet that is
full of man's clothing. Inalala kong mabuti kung anu ang nangyari bago ako mapunta
dito.

Pero ang huli kong natatandaan ay nasa opisina ako ni kuya. Then Nate sent some
flowers. Pagkatapos nun ay parang bigla akong nahilo. I took a deep sigh. Maybe he
brought me here.
"Nathan." Nasabi ko nalang pagkatapos ay lumabas ako ng kwarto.

It's a small resthouse na parang kamukha ng lake house namin. Agad ko namang
hinanap si Nate. May isa pang kwarto sa resthouse pero nakalock iyon. Medyo maliit
lang ang place pero maganda. Elegante at talaga namang nakakarelax ang interior
design nito.

Ito ba yung surprise na sinasabi nya sa akin before? Hmmmm...

Hindi ko sya nahanap sa loob kaya naman lumabas ako. Agad na sumalubong sa akin ang
hangin at nagdala ito ng masarap na simoy ng dagat. Nakita kong may nakahandang
lamesa at ihawan sa tapat ng resthouse. Paglapit ko sa lamesa ay biglang may
nagsalita.

"Hi sleepyhead." I was stun when he said that. Agad akong napailing ng marinig ko
ang boses nya. At kahit nakatalikod pa ako at hindi ko pa sya nakikita, alam na
alam ko kung sino sya. "Justin." Then I turn around.

The hell I'm right.

Agad nya akong nginitian pagkatapos ay ipinakita ang plato na hawak nya. "Gutom ka
na?" nakangiting sabi nya pagkatapos ay lumapit sa akin. Hindi naman maipinta ang
mukha ko ng mga oras na iyon. Tumingin ako sa paligid. Pakiramdam ko nasa isang
private island kami.

"Anung ginagawa ko dito?!" galit na sabi ko.

"Bakit ako nandito?! Paano ko napunta dito?!" sunod-sunod na tanong ko. Pero imbis
na sumagot ay tinawanan nya lang ako. Alam ko namang nang-aasar sya sa tawa nya.
Kaya mas lalo tuloy akong nagalit.

Hindi naman sya tumitigil sa pagtawa kahit namumula na ako sa galit. Hinampas ko
sya sa braso dahil sa sobrang inis ko. "Anung ginawa mo sa akin ha?!" tanong ko
dahil hanggang ngayon ay wala akong matandaan.

Sa pagkakataong ito ay bigla syang tumigil sa pagtawa. Ibinaba nya ang hawak nyang
plato na may lamang isda at mas lalong lumapit sa akin. Agad naman akong umatras
pero nasa likod ko na pala ang lamesa kaya imbis na makatakas ay nakulong ako sa
pagitan nya at ng table. I tried to lean backward as much as I can to prevent him
from going near my face. Halos matumba na ako sa kakaiwas pero mas lalo nyang
inilalapit ang mukha nya sa akin.

His face is about three inches away from mine.

"Wala akong ginawa sa'yo." Mahinahong sabi nya. Then all of a sudden, nilagay nya
ang dalawang kamay nya sa ibabaw ng table. Napagitnaan na ako ngayon ng mga braso
nya. Bigla naman akong kinabahan sa ginagawa nya. Bumilis ang tibok ng puso ko na
para bang sasabog ito. I put my hands above my chest. I tried to make a guard.
Pagkatapos ay yumuko ako. Pero agad ulit akong napatingin sa kanya ng magsalita
sya. "Wala PA."

Ipinakita ko naman sa kanya ang kunot ng noo ko para malaman nya na hindi ako
natutuwa sa mga pinaggagagawa nya at sa mga sinasabi nya. "Pero kung patuloy mo
akong susungitan at kukunutan ng noo." Then he leaned closer again. Halos nakadikit
na ang katawan nya sa akin. "Baka may gawin ako sa'yo" pabulong na sabi nya
pagkatapos ay ngumiti ulit.

Parang nakabawi naman ako ng lakas nung ngumiti sya. Medyo nawala ang kaba ko at
nabalik ang tapang ako. Kaya itinulak ko sya. "Uuwi na ko!" sigaw ko sa mukha nya
pagkatapos ay umalis ako sa harapan nya para hindi na nya ako muli pang maikulong
sa kanyang mga bisig.

"Okay" mabilis na sabi nya naman. Pagkatapos ay umupo na sa hapag-kainan at

nagumpisang kumain na para bang wala ako doon.

Hindi ko na sya inalala pa at mabilis akong bumalik sa loob ng bahay. Muli kong
hinanap ang bag ko pero nahilo na ako sa kakaikot, hindi ko pa rin makita. Mas lalo
tuloy akong naiinis. Nafu-frustrate ako. Ang tanga ko. Paano ko napunta dito ng
hindi ko alam?!

Paglabas ko ng bahay ay tahimik na kumakain pa rin si Justin.

Nilapitan ko sya at napatingin naman sya sa akin. "Kain na" aya nya pagktapos ay
ngumiti nanaman na parang isang aso.

"Asan yung cellphone ko?!" sigaw ko.

"Ahmmm.. Nasa bag mo ata" sabi nya naman.

"Alam kong nasa bag ko yon." tanga ko dahil napunta ako dito ng hindi ko alam, pero
hindi naman ko super tanga na makalimutan kung saan ko huling nilagay ang gamit ko.
"Asan yung bag ko?!"

Siguro sa sobrang pagsigaw ko ay napahinto sya sa pagkain. "Teka nga, ang sabi mo,
'nasaan yung bag MO?' diba?" ulit nya sa sinabi ko. "Eh bag MO pala yun, bakit sa
akin mo hinahanap?" pilosopong sagot nya.

Napabuntong hininga nalang ako. I told myself that I'm happy when I saw him again
because it feels like he has grown into a man. Pero hindi. He's still an immature
guy who likes playing games. Nakakairita!

Napapadyak nalang ako sa buhangin sa sobrang badtrip sa kanya. Iniisip ko nalang

kung paano ako makakauwi. Inilibot ko ang mata ko sa paligid. Pero wala akong ibang
makita kung hindi dagat at ang resthouse.

Ilang sandali ay napansin kong may isang bangka sa shore. Agad akong nagtatakbo
papunta doon. Pero kahoy lang ang bangka na ito at walang motor. Sagwan lang ang
meron. Paano naman to?! magsasagwan ako hanggang sa kabilang pampang?!

"Ahhhhhh!" sigaw ko sa sobrang inis.

Pumigil naman sa pagsigaw ko ang malakas na tawa ni Justin. Tumingin ako ng masama
sa kanya mula sa kinatatayuan ko. "Kumain ka na muna, Steph. Para may lakas kang
sumigaw." Sabi nya naman. Pero hindi ko sya pinansin. Naupo nalang ako sa may
bangka at nag-isip ng ibang paraan.

Palubog na ang araw, pero kahit isang tao ay wala akong makita sa dagat. Anung
klaseng lugar ba ito?!

Maya-maya ay lumapit na si Justin. "Kumain ka na." sabi nya pero hindi ko sya ulit
pinansin. Bahala sya sa buhay nya. "Kumain ka na sabi." Sambit nya ulit pero ni
hindi ko sya nilingon. Humanap sya ng kausap nya. Ang tatanda na namin para sa
ganito.

Then I suddenly remembered our trip in Palawan. Ganitong-ganito sya noon. Ganito
sya kakulit. At ganito ako kaasar sa kanya.
"Ayaw mo talagang kumain ha?" sabi nya pero para lang akong istatwa dito na hindi
sya naririnig. Ilang saglit ay nabasag ang katahimikan ko ng bigla nya akong
buhatin.

Binuhat nya ako ng patiwarik. Nakabaliktad ang ulo ko at wala akong ibang makita
kung hindi ang buhangin at mga binti nya. "Binatawan mo nga ako!" sigaw ko sabay
palag sa kanya pero walang nangyari.

"Binatawan mo sabi ako Justin!" habang nagagalit ako ay parang mas lalo pa syang
nasisiyahan. "Justin! Isa!" pero wala paring epekto.

"Kapag hindi mo ako ibinaba, malilintikan ka talaga sa akin!" babala ko sa kanya.

As if naman may magagawa ang babala ko na iyon.

Pinilit kong kumawag sa pagkakabuhat nya pero ako lang ang nahihirapan. "Justin
naman! Ibaba mo na ko!" pero hindi pa rin sya natinag at naglakad papunta sa
lamesa. Pakiramdam ko lahat ng dugo ko nagpunta na sa ulo ko.

Habang lalo akong naiirita ay mas lalo nyang hinihigpitan ang pagkakabuhat sa akin.
Lahat na ata ng pwede kong sabihin ay nasabi ko na pero hindi pa rin nya ako
ibinababa. Natigilan lang sya ng sabihin ko ito.

"Madrigal." Sinigurado kong malakas at matapang ang boses ko. Hindi na ako
nakikipagbiruan.

Parang isang bala naman ang pinakawalan ko sa aking bibig na nagpahinto sa ginagawa
nya. Sa wakas ibinaba nya rin ako. Inupo nya ako at inilapit sa akin ang isang
plato. "Kain ka na." nakangiting sabi nya. "Sandoval."

Inirapan ko lang sya. Oo na. Panalo ka na.

"Ako nagluto nyan. Tinuro sa akin nung chef ko. Try mo." he said enthusiastically.
Para bang tuwang tuwa sya sa sarili nya.

Kinuha ko yung tinidor at tinikman ko yung isdang sinasabi nyang niluto nya. "Hindi
masarap." Sabi ko pagkatapos ay ibinaba ko ang tinidor. Napansin ko namang
napakunot sya. Natawa nalang ako sa utak ko.

Matanda na kami para sa mga laro. Pero hindi ko pa rin nakakalimutan kung paano ang
makipaglaro. Lalong lalo na sa kanya.

"Hindi masarap?" malungkot na sabi nya. "Ang tagal ko pa naman pinag-aralan 'to"
pagkatapos ay hinawakan nya ang plato.

In that moment, I saw an opportunity para makaganti sa pang-aasar nya."Mas masarap

pa yung sardinas na de lata." Seryosong sabi ko.? Kung kaya mo akong asarin. Kayang
kaya ko din yung gawin sa'yo. Matira matibay tayo.

Pinilit kong pigilan ang ngiti ko hanggang makapasok sa loob ng resthouse si

Justin. Habang wala naman sya ay tinikman ko ulit yung isda sa harapan ko.
Infairness, masarap sya.

Mabilis ko namang ibinaba ang tinidor and I acted as If I'm not doing anything when
he came back. Padabog nyang ibinaba ang isang lata ng sardinas at biglang nag walk-
out. Natawa nalang ako ng bongga.

Ang galing galing mang-asar kanina, tapos sya naman yung napikon ngayon.

Justin's POV

Aaminin ko, napaisip ako sa mga sinabi sa akin nila Tyler at Mel. Alam kong
sinasabi nila na kung lalaban ako, lumaban na ako ngayon bago pa mahuli ang lahat.
Bago pa sila magpakasal.

At kung susuko naman ako. Ngayon palang, itapon ko na ang twalya sa ring at
tanggapin ko na.

Sa dalawang pagpipilian ko. Alam kong mas madaling sumuko. Mas madaling umalis at
iwan nalang ang lahat. Pero sa bandang huli, naisip ko, what if may pag-asa papala
ako? What if, mahal nya pa ako? What if, pwede pa kami ulit mabuo?
What if? Diba?

WHAT IF?

Kung manalo ako at mabawi ko sya, magiging masaya ako. Kung matalo naman, at least
I tried. Wala naman ng mawawala sa akin ngayon kung matalo man ako.

I wake up that morning feeling good. Maraming pumasok sa isip ko kung anung pwede
kong gawin. Inilabas ko yung singsing ni Steph na nakakwintas sa akin. I stare and
feel the coldness of the ring. She loved me before. She was my wife. She was the
mother of my child. I hope that's an advantage. Agad ding pumasok sa isip ko yung
sinabi ni Tyler, 'nakakamiss din yung Justin na mayabang at makulit'.

That line gave me a clue on what to do. So I immediately went to her office.

Pero agad din akong hinarang ng bagong sekretarya. "Sir, may appointment po ba
kayo?" sabi nya. She's petite and has fair skin. Ngayon ko lang sya nakita sa
building na ito.

"Ahmmmm. I just need to talk to Steph" I said then I tried to enter. Pero gaya
kanina, hinarang nya ulit ako. She put her arms in front of me.

"Pero sir. Kailangan po kasi may appointm-"

"Sir Justin?" agad naputol ang sinasabi nung babae ng biglang dumating si Manang
Dorris. Napangiti naman ako. Kahit saglit lang akong nagtrabaho sa kumpanyang ito,
natuto akong makisama sa mga tao dito. Yun kasi ang itinuro sa akin ni Steph.

"Manang." Bati ko naman pagkatapos ay lumapit ako sa kanya.

"Naku sir, pasensya ka na po, bago lang kasi ito." She said pertaining to the lady
behind me. "Hindi mo ba kilala kung sino ito?" baling naman ni manang sa
sekretarya. Hindi naman nakasagot ang babae.

"Sya ang may-ari ng kumpanyang ito." Sabi ni Manang Dorris at napansin kong namula
yung babae. Alam kong nahiya sya at paulit-ulit syang humingi ng paumanhin sa akin.

"Hindi na ako ang may-ari nito, Manang. Ibinigay ko na po ito lahat kay Steph." I
corrected. Oo, ako ang bumili ng kumpanya noong mamatay ang mga magulang ni Steph.
Pero inilipat ko na ang pangalan nito sa kanya noong una kaming magkahiwalay.
Ibinigay ko sa kanya lahat ng properties nila na isinalba ko.

Napangiti naman si Manang. Alam kong aware naman ang lahat sa paghihiwalay namin ni
Steph. Pero habang nginingitian ako ni Manang, nakaisip ako ng paraan kung paano ko
makakausap si Steph ng walang hahadlang sa amin. "May hihingin po sana akong pabor
sa inyo, Manang."

"Anu po yun? Kahit ano po, sir."

I know its wrong pero desperado ako. I went to the pantry and made some coffee.
Pagkatapos ay nilagyan ko ito ng pampatulog. It's crazy but I did it anyway.
Iniabot ko kay Manang at sinabi kong ibigay nya kay Steph. But I instruct her not
to say that it came from me.

Habang pumapasok si Manang sa office ni Steph ay namumuo naman ang saya sa utak ko.

Whatever Justin wants, Justin gets.

Yan ang madalas kong sabihin dati. At yan din ang mangyayari ngayon.

I want her. I'm gonna go get her.

Sa pagkakataong ito, isasang tabi ko muna yung Justin na mahina at palaging umiiyak
dahil iniwan sya ng asawa nya. Sa pagkakataong ito, kailangang bumalik ni Madrigal
na pilyo, may kumpansya sa sarili at handang gawin ang lahat para bawiin ang mahal
nya.

Napapangiti nalang ako habang naaalala ko ang kalokohang ginawa ko. I can't believe
I kidnapped her. It's been 10 minutes at tiningnan ko kung tapos na bang kumain si
Steph. Sinilip ko sya mula sa pintuan ng resthouse.

I took the opportunity to look at her. It's been years pero ganun pa din ang itsura
nya. Simula nonng una ko syang makita sa New York hanggang ngayon. She still has
that glow. That shine. That effect on me. Napakagandang nyang pagmasdan. Lalo nyang
pinaganda ang tanawin sa dagat.

She gave birth once pero hindi mo iyon mahahalata sa katawan nya. She's stunningly
sexy. Amazingly beautiful. Hindi ko alam kung anung klaseng gayuma ang ibinigay
nya sa akin at hanggang ngayon, nahuhumaling ako sa kanya. Wala syang kupas. Sa
maikling oras na pagtitig ko sa kanya, I can feel that something is going under my
pants. Napangiti nalang ako. "Yes, buddy. I know." Sabi ko sa sarili ko.

Papalapit ako sa kanya nang makita kong kinakain nya yung niluto ko. Para naman
akong tanga na biglang umabot sa tenga ang ngiti. Kapansin-pansin kasi na
nasasarapan sya. Akala ko ba hindi masarap, Sandoval? Eh halos dilaan mo na yang
plato ah.

"O, akala ko ba ayaw mo nyang niluto ko? Bakit kinain mo?" natatawang sabi ko.

Irap nanaman ang ibinalik nya sa akin. "Wala naman akong choice. Paano ko kakainin
'to?! Wala namang can opener" she said while holding the canned sardines and
rolling her eyes on me. I pouted when she said that. Akala ko pa naman nagustuhan
nya yung luto ko.

Pero kahit ganun, hindi ko na ininda pa ang panglalait nya sa luto ko. Nagpunta ako
sa likuran nya at inilagay ang kamay ko sa upuan. I leaned towards her. Nasa
shoulder nya ang mukha ko at bumulong ako sa kanya. "Gusto mong magswimming?"
mapang-akit na sabi ko.

I felt her body shivered when I said that. I'm happy that I still have an effect on
her and I took advantage of that effect. Marahan kong hinimas ang braso nya gamit
ang likod ng palad ko. "You don't need to wear any bikini" pagkatapos ay napangisi
ako. The thought of her naked made me hard. It's been a while.

Pero ang pagkapilyo ko ay sinuklian nya ng kasungitan. She looked at me but didn't
move away. "Ayoko. Uuwi na ako." Sabi nya ulit.

"Hindi naman kita pinipigilan, ayun yung bangka oh" turo ko sa pampang. "Bukas ang
dagat kung gusto mong umalis"

Sa hindi ko na mabilang na pagkakataon ay ikinunot nya nanaman ang noo nya. Dahil
dito bigla ko syang ninakawan ng halik sa labi. I gave her a swift smack on the
lips.
Wala syang nagawa sa sobrang bilis ko. Pero agad syang nagalit at tinulak ako ng
malakas. Napatawa nalang ako sa sobrang galit nya. But I remained holding her gaze.
Then I licked my lips making sure that she can see it. "So sweet and soft" I said
then I touched my lips. "I miss it."

"Bastos." Pabalang na sabi nya naman.

Pero tawa lang ulit ang isinagot ko. "Sandoval, magalang pa ako ng lagay na ito.
Dahil kung bastos ako, kanina ka pa nakahubad." I can't believe how much I've
missed being dirty with her. How much I've missed teasing her.

Dumaan ang maghapon na paulit-ulit lang syang sinasabi na uuwi na sya. Paulit-ulit
din yung tanong nya kung bakit ko daw sya dinala doon. Pero paulit-ulit ko din
syang hindi sinasagot. Ang cute cute nya kasi kapag naiinis sya.

Lumubog na ang araw at palalim na ang gabi. Nakita ko syang nakahiga sa kama.
Napagod siguro sya kakagalit sa akin. Well, nakakapagod naman talagang magalit. She
was lying in an infant position. Napangiti nanaman ako dahil alam ko kung bakit
ganun ang posisyon nya.

"Need a blanket?" I asked her.

Napatingin sya sa akin na parang nanlilisik ang mga mata nya. Good thing she's not
wearing heavy make-up. Kaya kahit parang mangangain ang mata nya, mukha pa rin
syang dyosa. "Obviously. Ang lamig lamig dito." Then she tried to hug herself more.
Open kasi ang resthouse kaya madaling makapasok ang hangin.

Agad naman akong nagpunta sa kama at niyakap sya ng mahigpit. Pero agad syang
nagpumiglas at tumayo sa pagkakahiga. "What the hell are you doing?!" sigaw nya.

"You said you needed a blanket. I'm a human blanket." Pagmamalaki ko habang
nakadipa ang mga braso ko. Halatang halata kong gusto nya akong bugbugin sa mga
pang-aasar na ginagawa ko mula pa kanina.

"O ano? Uuwi ka na? Okay." Dagdag ko pagkatapos ay humiga ako sa kama kung saan ang
meron lang ay dalawang unan. Kinuha ko yung unan na hinigaan nya at niyakap iyon
habang nakapikit. "Hmmmmm.." I made this sound to tell her that I like the scent.
Pero imbis na magsalita ay narinig ko ang mga yabag nya paalis sa kwarto. Napailing
nalang ako. Napikon nanaman si Sandoval. Hinayaan ko nalang muna sya. Kanina ko pa
inaasar, baka mabadtrip na ng todo sa akin yun. Wala naman syang ibang pupuntahan.

Nanatili akong nakahiga sa kama at ninamnam ko ang scent nya sa unan. She's still
wearing the same perfume. Pero batid kong halos 15 minutes na ang nakakalipas ay
hindi pa rin sya bumabalik sa kwarto. Agad akong lumabas para tingnan sya sa sala.
Pero wala. Tiningnan ko kung nasa labas sya pero wala akong nakita kahit anino nya.

Habang paikot-ikot ang mata ko ay bigla akong kinabahan.

"Sandoval!" sigaw ko pero walang sumasagot. Pinilit kong maging kalmado kahit na
medyo kumakabog ang dibdib ko.

Inikot ko ang buong resthouse at ang paligid nito. Sa bawat hakbang ko ay syang
sikip ng dibdib ko. Nasaan kaya sya?. "Steph!" sigaw ko ulit pero sarili ko lang
ang naririnig ko.

Sandoval naman. Please.

"Steph! Asan ka?!" isang beses ko pa ulit inikot ang buong lugar pero wala talaga.
Fuck. Sabi ko sa sarili ko sabay sabunot sa buhok ko.

Nag-uumpisa na akong matakot. At habang tumatagal ay nararamdaman kong nanginginig

ako. Nanghihina ang tuhod ko at mga kamay ko. Parang unti-unti akong nauubusan ng
hininga at hindi ko alam ang gagawin. Pero mas lalo akong natakot ng makita ko ang
bangka sa gitna ng dagat na nakataob.

"S-steph!" sigaw ko ulit pagkatapos ay walang pag-aalinlangan akong tumalon sa

dagat at lumangoy ng lumangoy hanggang sa makarating ako sa bangka. Halos hindi ko
na iniinda ang pagkaubos ng hangin sa dibdib ko sa ilalim ng tubig.

Lalo ring bumibilis ang pintig ng puso ko habang papalapit ako. Kapag may nangyari
masama sa kanya, hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko. "Steeeephh!" tiningnan
kong mabuti yung bangka at ang paligid nito. Sumisid ako ng sumisid para lang
makapa kung nasaan sya.
Naiiyak na ako habang hindi ko sya makita. Wag ganito, Lord. Wag ganito.

"Steph, p-pleease. Asan ka?" sabi ko sa sarili ko sa gitna ng dagat. Malamig ang
tubig at ang hangin pero wala akong pakialam. Ang sakit ng paghampas ng alon sa
katawan ko ay parang tumatagos hanggang sa dibdib ko. Kahit manigas ako dito
magdamag, hindi ako titigil hangga't di ko sya nakikita.

"Steppppph!!" halos maubusan na ako ng boses at mabali na ang leeg ko sa kakatingin

sa paligid pero wala pa rin. Napanghihinaan na ako ng loob at nawawalan na ako ng
pag-asa ng bigla kong marinig ang tawa nya. Tawa na nanggaling sa pampang.

Agad akong napalingon at nakita ko syang nakatayo doon. Nakahawak sya sa tiyan
habang humahalakhak at tinuturo ako. Mabilis naman akong lumangoy papunta sa kanya.
Nakahinga ako ng maluwag nang makita ko sya pero kasabay nun ang matinding galit.

"You should've seen your face, Justin." She said while laughing so hard.

Basang-basa ako pero alam kong nakita nya ang luhang tumulo sa mga mata ko habang
nakatitig sa kanya. Hinahabol ko ang hininga ko at bigla naman syang napatigil sa
pagtawa.

Napakagat ako sa labi ko to refrain myself from crying. Lahat nung lakas na inipon
ko kanina para maitago lang yung Justin na mahina at laging umiiyak ay nawala ng
parang isang bula. Nawala yung Justin na kanina lang ay pilyo at mayabang.

Muli akong binalot ng takot at sakit.

Akala ko nawala na sya ng tuluyan.

Napayuko na lang ako at napailing. Pagkatapos ay mabilis akong pumasok sa

resthouse. Binuksan ko yung isang kwarto doon na naka-lock. I took a blanket
pagkatapos ay inilagay ko ito sa kwarto kung saan nakahiga kanina si Steph.

Halos hindi maalis ang kabog sa dibdib ko habang nakaupo ako sa kabilang kwarto.
Parang mamamatay ako sa nginig sa sobrang takot at lamig. Mas kakayanin kong mawala
nalang sya sa piling ko, kaysa naman yung mawala sya ng tuluyan dito sa mundo.
Hindi ko kaya yun.

Mababaliw ako.

I continued to cry on the other room to release all my fear. Pero habang umiiyak
ako ay biglang lumapit sa akin si Steph. She went infront of me and stared at my
face. Pagkatapos ay kinuha nya ito. She cupped my face and wipe my tears.

Pero mas lalo akong naiyak sa ginawa nya. Parang lalong bumaon sa utak ko ang
naramdaman ko kanina. Paano kung hindi ko sya nakita? "Shhhh.." pagpapatigil nya sa
akin pagkatapos ay marahan nyang inilapit ang labi nya sa labi ko.

Parang tumigil ang tibok ng puso ko nang maramdaman ko ang labi nya. Parang huminto
ang pag-ikot ng mundo. Parang nagdilim ang paligid ko at wala akong ibang makita
kung hindi sya. Wala akong ibang maramdaman kung hindi ang aura nya. Wala akong
ibang marinig kung hindi ang paghinga nya.

I was confused when she released me. Parang may pumigil sa boses ko na lumabas at
hindi ako nakapagsalita sa sobrang gulat.

Kitang-kita sa mga mata ko ang tanong.

Pero hindi nya ako sinagot. Bagkus ay hinalikan nya ako ulit. Sa pagkakataong ito
ay mas matagal. She slowly kissed me. She nibbled my lower lip then started to
invade my mouth. I can feel the need in that kiss.The greediness. Agad nyang
inilipat ang kamay nya mula sa mukha ko papunta sa batok ko. She positioned me to
get more access of my mouth. She had all the control. She didn't even give me
chance to respond. She owned it. Mabilis nyang ipinasok ang dila nya sa bibig ko ng
magkaroon sya ng pagkakataon. The warmth of her tongue made me shiver even more.

Pagkatapos ay naramdaman kong umupo sya sa akin. She put both her legs between me.
Straddling me. Agad kong hinawakan ang likod nya to keep her balance. Kung anu-
anung pumapasok sa isip ko. Hindi ko alam kung anung ginagawa nya. I need answers.

I was breathless when she stopped. She stared at me for a while and I did the same.
I'm totally wet but she didn't mind. "A-aare you choosing me?" I asked her. But
instead of answering she just kissed me again.
And I took that as a yes.

Parang gumaan ang loob ko pero nagpatuloy ang luha ko. Kinuha ko din ang mukha nya
gaya ng ginagawa nya sa akin. Pinilit kong idiin ang labi nya sa akin dahil kahit
isang segundo, ayaw ko syang pakawalan. Ayaw ko syang bigyan ng pagkakataon para
mag-iba ng desisyon.

Akin sya. Please, akin lang sya. Pakiusap ko sa Diyos.

Hindi naman sya nagpumiglas sa pangaangkin ko sa kanya. At dahil doon ay hindi

masidlan ang tuwang nararamdaman ko sa dibdib ko. Hindi ako makapaniwala na nandito
nang mula sa mga bisig ko ang babaeng mahal ko. Parang gustong humiyaw ng puso ko
sa ligaya.

Mas lalong tumindi ang paghalik nya sa bawat haplos ko sa likod nya. So I lifted
our position and take her beneath me. I stopped thinking and started feeling. Gusto
kong maramdaman nya na tama angg desisyon nya. I undressed myself then went back to
her. I kissed her like she's the only woman I've ever kissed. I felt the ached in
my chest as I taste her lips. I've been waiting for this.

I let my hands skimmed her body. Ipinasok ko ang kamay ko sa dress nya. Naramdaman
ko namang naliyad sya sa kaunting haplos ko.

I can't believe this.

She's responding to me.

She likes it.

She loves it.

I didn't waste a second and I start to worship her. From her lips down to her
womanhood. Heat and lust filled me in. I miss her. I miss making love to her.
Paulit-ulit kong hinalikan at hinawakan ang katawan nya.
Then I took her hand and put in on my face. I kissed her palm and her fingertips.
Sinamba ko sya ng buong-buo. Napansin ko namang ibinigay nya sa akin ang control.
Hinayaan nyang ako ang manguna. Mabilis kong hinalikan ang leeg nya. I tilted her
head and sucked her neck. I felt her moan when I licked her. Napatingin ako sa
kanya at lalo akong nag-init nang makita ko syang nakapikit na parang nawawala sa
katinuan.

"Oh, Steph." I said then I put my hands on her womanhood. She's soaking wet and
creamy. Ready to welcome me. I groaned when I felt her warm liquid on my hand.
Binalot ako ng matinding emosyon sa ipinapakita nya. She's loving me tonight.

Kaya hindi ko na ipinagdamot ang kailangan nya. Ang kailangan ko.

I enter her.

Sa pangalawang pagkakataon ay naiyak ako habang nakikipagtalik sa kanya. This time

not because of fear but because of so much love. I pushed myself more and let her
body feel all of me.

Lalo syang napaliyad sa ginawa ko. Tears continue to fall on my cheeks. It feels
good inside her. It's warm and tight. Habol hininga kong ibinigay sa kanya ang
pagmamahal ko. Napuno ang kwarto ng mga ungol naming dalawa. At sa hindi mabilang
na pagkakataon ay muli akong nabaliw sa mga haplos nya. She grabbed my hair and
pulled it as she came.

Over and over again.

And I was there with her everytime. I can't even see straight for having multiple
orgasms. But I wasn't satisfied. I took her in every possible way that I can. I've
been longing for this. I've been longing to feel her again like this.

Sa buong magdamag, ungol at sigaw lang ang tanging ibinabalik nya sa akin. Pero ang
ungol at sigaw na yon ang nagbigay sa akin ng pag-asa at saya. She loved me again
tonight and that was enough for me to say that I got her back. Kahit pagod na pagod
na ako ay puno pa rin ng ligaya ang puso ko. I stared at her as she sleeps so
quietly. I touch her cheek using my knuckles and I felt tears of joy going down on
me. So I kissed her forehead with the last drop of energy that I have before
finally closing my eyes.

Thank you, Sandoval.

I was drained pero maaga akong nagising. Agad ko syang hinanap at napangiti ako
nang makita sya sa tabi ko. Hindi ako nananaginip. Totoo ito. Panalo ako.

Panalo tayo.

Dahan-dahan akong umalis sa kama at tinakpan ko ng kumot ang katawan nya. I want to
make breakfast for her. Today marks the first day of our happily ever after.

I cooked bacon, ham and eggs para sa kanya. Nagtimpla din ako ng coffee at juice. I
put it in a tray at pumitas ako ng sariwang bulaklak sa labas. Ni hindi maalis sa
mukha ko ang ngiti. I'm so happy I took my last chance.

Pero pagpasok ko sa kwarto, nakita kong gising na si Steph at hawak ang phone nya.
Nasa room kasi na ito ang bag nya. Doon ko ito nilagay ng magpunta kami dito sa
island pagkatapos ay ini-lock ko ito kasama ng mga blanket. Pero dahil nag-away
kami kagabi, binuksan ko yung room at dito kami nagsiping.

She was talking on the phone.

Lalapitan ko na sana sya ng marinig ko kung sino ang kausap nya. "Nate, have you
landed?..." then she stop for a while to listen on the other line. "Okay sige,
hintayin mo ako, pupuntahan kita, I love you."

Halos mabitawan ko ang dala-dala kong tray sa kamay. Parang may kung anung humawak
sa puso ko at pinigilan ito sa pagpintig. Nagmadaling tumayo si Steph at hinanap
ang mga damit. Pero naphinto sya nang mapansin nyang nakatayo ako sa pintuan. She
was shocked when she saw me there.

Ibinaba ko ang tray sa side table at tumalikod ako.

"Justin." Sabi nya naman pero hindi ko sya hinarap. Bakit kailangang paulit-ulit na
ganito? Hanggang kelan ba ang paghihirap na ito? Sumasakit nanaman ang dibdib ko.
Pakiramdam ko lumubog nanaman ako at hindi ako makatayo.

Nagagalit ako sa sarili ko dahil parang gusto ko nanamang umiyak. Simula ng mahalin
ko sya ay wala na akong ibang ginawa kung hindi ang umiyak. Ayoko na.
"You made love to me last night..." I said with so much courage, trying to fight
the pain.

"..but you're still choosing him in the morning."

Pagkatapos ay agad akong umalis at nagpunta sa kabilang kwarto.

Steph's POV

I took a shirt and sweat pants in the closet of the room. Pagkatapos ay agad kong
hinabol si Justin. Naabutan ko syang may hinahanap sa isang drawer. "Justin." Sabi
ko agad at nilapitan ko sya.

Agad nya namang iniabot sa akin ang isang susi. "That's the key to the motorboat.
It's on the other side of the resthouse." He said. Pero hindi ko ito kinuha.

"Gusto mo na ba akong umalis?" tanong ko pero hindi sya sumagot. Pinili nyang
umalis pero agad kong hinila ang braso nya. "Gusto mo ba?"

Pansin na pansin ko ang pamumula ng mata nya. "I'm sorry for wasting your time, you
can go back to your fianc� now." He said.

Napabuntong hininga nalang ako sa sinabi nya. Binitawan ko ang pagkakahawak ko sa

braso nya at hinayaan ko syang maglakad palayo sa akin. Pero bago sya tuluyang
lumabas ng resthouse ay nagsalita ako, "I can't believe na hanggang ngayon, hindi
mo pa rin kayang sabihin yung mga bagay na dapat at gusto mong sabihin. Hanggang
ngayon, duwag ka pa rin." Napansin kong nagalit sya sa sinabi ko. Pero wala akong
pakialam. Yun ang totoo.

Pagkatapos ay nagpunta ako sa kabilang kwarto para kuhanin ang bag ko. I was ready
to leave when he appeared in front of me. Nanlilisik ang mga mata nya at para bang
handa syang pumunta sa gera. Hinawakan nya ang magkabilang braso ko at itinulak ako
sa isang dingding. I felt the hardness of the wall on my back.

"Tinatanong mo kung anung gusto ko?!" sigaw nya. "Pwes sasabihin ko sa'yo."
Napakabilis ng pagsasalita nya na para bang alam na alam nya lahat ng sinasabi nya.
"Gusto ko na wag mong pakasalan si Nate. Dahil gusto ko na ako yung pakasalan mo!
Gusto ko na magkabalikan tayo ulit. Gusto ko na magsama tayo ulit. Gusto ko na
magkaanak tayo ulit. At gusto ko na magkapamilya tayo ulit! Yun ang gusto ko!"
sigaw nya habang nakadiin ang mga palad nya sa braso ko na para bang ipinaiintindi
sa akin ang bawat salitang binitawan nya.

Medyo natakot ako sa ginagawa nya. At alam kong naramdaman nya yun kaya binitawan
nya ako. "Sabihin mo sa akin, Steph. May nagbago ba ngayong nalaman mo kung anung
gusto ko?! Wala naman diba?! Pipiliin mo pa rin sya!" sabi nya.

Ramdam ko ang paghabol ni Justin sa hininga nya matapos ito. Pagkatapos ay napaupo
sya sa kama at napahawak sa ulo nya. "Hindi ko na alam ang gagawin ko sa'yo, S-
ssteph." he said then I started to hear his sobs.

Tumayo lang ako doon habang pinipigilan nya ang sarili sa pag-iyak. I'm not numb, I
can feel his pain. His sorrow. His suffering.

Huminga ako ng malalim at pinilit kong magpakatatag sa kabila ng nangyayari.

"Gusto mong masama tayo ulit?" tanong ko. "Gusto mong maging tayo ulit?" ulit ko sa
sinabi nya.

"Paano kung masaktan kita ulit?" taas noong tanong ko sa kanya. Agad naman syang
napatingin sa akin at halos sumabog ang dibdib ko nang makita ko syang umiiyak.
"Kaya mo?"

Minsan ko syang nasaktan, at umalis sya ng mangyari yun.

"Steph, kung kinakailangang umiyak ako araw-araw, gagawin ko. Wag ka lang mawala sa
tabi ko." He said.

I had a hard time swallowing my saliva after what he said. "Paano kung iwan kita
ulit?"

Tumayo sya at lumapit sa akin. "Eh di hihintayin ko ulit ang pagbabalik mo. Kahit
sampung taon pa kaya kong maghintay, Steph. Basta ipangako mo lang na babalik ka."
Unti-unting natutunaw ang puso ko sa mga sinasabi nya.

"Paano kung sabi kong hindi na kita mahal?"

Hindi sya nakasagot at muling bumuhos ang luha nya. "Si N-nate na b-ba talaga?"
tanong nya pagktapos ay inilagay ang kamay nya sa kanyang mukha. Hindi ko maatim na
makita pa syang ganito. Hindi ko na kaya.

Kaya umalis ako.

Pero sa pag-alis ko ay narinig ko ang matinding pag-iyak nya. I can't believe how
much I made him love me. Mabilis akong nagpunta sa sala kung saan ko nakita ang
envelope. I took it and went back to Justin. Nakita ko syang nakaluhod sa sahig.
Inihagis ko sa kanya ang envelope na ibigay ko noong kasal ni Tyler.

"Open it." sabi ko kay Justin.

"Naiintindihan ko Steph. Hindi mo na kailangan pang ipamukha s-"

"Open it." pagmamatigas ko.

Napatingin naman sya sa akin nang makita nya ang empty cards sa loob ng envelope.
SANDOVAL-RAMIREZ NUPTIAL ang nakalagay sa labas pero wala itong nakasulat sa loob.
"I'm not going to marry him. I don't want to. And I can't."

Pagkatapos ay bigla akong lumuhod sa harapan nya. Ginaya ko ang posisyon nya.
Kinuha ko ang mukha nya at pinunasan ko ang mga luha nya. Pero sa pagpunas ko nito
ay sya namang pagtulo ng sa akin. "Nate was right, you would fall for that
envelope. At tama rin sya na hindi mo yan bubuksan." Sabi ko pagkatapos ay
napangiti ako.

Batid ko ang kwestyon sa mata nya.

Hinaplos ko ang mukha nya gaya ng dati kong ginagawa. Napakasarap sa pakiramdam na
muling mahawakan ang mukha nya ng ganito. "I made that envelope and intentionally
give it to you because you needed a little push, Madrigal." Sabi ko.
Magkasama kami ni Nate sa Singapore. Pero hindi bilang isang couple. Bilang isang
matalik na magkaibigan. Alam ko lahat ng effort ni Nate para bumalik ako sa kanya.
Mahal ko si Nate. Kahit kailan ay hindi mawawala yun. Nakatatak na sya dito sa puso
ko.

Pero ang pagmamahal na iyon ay bilang isang kaibigan na lamang. Ramdam ko naman na
alam din ni Nate na matagal ng lumipas ang pagmamahal namin sa isa't isa. Mas nauna
ko lang nakita yun dahil mas una akong nakakilala ng iba. Samantalang si Nate ay na
stuck sa nakaraan namin. At iniisip nya na kasalanan nya ang lahat kung bakit kami
nagkahiwalay.

Siguro sa unang tingin, Oo, sasabihin kong kasalanan nya. At kung hindi nya siguro
ako iniwan sa altar, malamang kaming dalawa ngayon ang magksama. Pero gabi-gabi,
naiisip ko, hindi kasalanan ang nagawa ni Nate. Kung hindi isang pagbubukas ng
bagong pagkakataon.

At masaya ako sa pagbubukas na iyon. Dahil kung hindi nangyari iyon, malamang,
nakakulong pa rin ako sa paniniwala na ang pagmamahal ko kay Nate ay sapat na. Na
yun na ang lahat ng kaya kong ibigay.

Pero ngayon, alam ko na hindi pala. Mas marami pa akong kayang ibigay. Mas kaya ko
pang magmahal ng higit ng pagmamahal ko sa kanya.

Bago pa ako bumalik sa Pilipinas ay naplano na namin ni Nate ang envelope na iyon
kung sakali mang hindi ako balikan agad ni Justin. He said Justin is the kind of
guy na hindi agad agad sinasabi ang feelings nya. And Nate was right.

Tatlong taon nanaman ang nasayang namin, ayoko ng magsayang pa ulit ng ilang taon
kaya gusto kong maging mabilis ang lahat. Kaya ginawa ko ang payo ni Nate. I
pretended that I'm marrying Nate.

Ginawa ko iyon dahil gusto kong makita kung ipaglalaban ba ako ni Madrigal o susuko
nalang sya agad. I'm happy that he chose the former. Masaya ako na pinilit nya
akong dalhin dito at ipaglaban ang nararamdaman nya.

"You should've kissed me hard when you first saw me instead of just staring and
asking how I am. I wanted you back when I came to your restaurant, but you never
gave me a hint that you want me back as well."
"So I gave you the envelope to see how you would react." Dagdag ko. "Actually, I
was expecting that when I gave that to you, you would go wild and protest. You
would say no, and you would finally tell me that you love me but you didn't."

Yun kasi ang dating Justin na kilala ko. Ang dating Justin, hindi basta basta
pumapayag na may ibang kukuha ng kung anung kanya. Pero siguro, nagdadalawang isip
kasi sya kung sa kanya pa ba ako. Kaya natakot syang ipaglaban ako.

Napapangiti nalang ako habang naaalala ko ang paghaharap namin nung mga oras na
ibinigay ko yung envelope. "And I can't believe you told me that I deserve to be
with him." I know that he was being nice when he said that. But I would be happier
if he said that 'Nate is not the guy for you, I am.'

"I admire your braveness for letting me go because you love me. Alam ko na sinasabi
ng marami na, if you love them, let them go. Pero para sa akin, If you love me,
fight for me." Sabi ko pagkatapos ay hinawakan ni Justin ang kamay ko na nasa mukha
nya. Alam kong sinasabi nya sa hawak na iyon na, ipinaglalaban na nya ako ngayon.
Alam ko naman. Handa nga syang tumalon sa dagat para lang sagipin ako.

"So thank you for fighting for me. Kahit medyo late na." pagkatapos ay natawa ako
pero hindi naman natinag sa pag-iyak si Justin. Kaya paulit-ulit kong pinunasan ang
luha nya. Alam kong sinaktan ko sya sa ginawa ko. Pero kailangan ko lang
makasiguro.

He broke my heart twice. So I needed to make sure that for the third time, he won't
let me go. He won't leave me and he will fight for me.

"Akala ko pa naman naintindihan mo na kagabi." Nakangising sabi ko as I reminisce

his touch. Ibinigay ko ng buo ang sarili ko sa kanya kagabi dahil yun ang
nararapat. Nararapat lang na makuha nya ang matagal nang sa kanya.

"S-sso, you're not going to marry Nate?" tanong nya. Sigurista talaga ang Madrigal
ko.

"No." iling na sabi ko. "Bakit gusto mo ba?" biro ko naman.

"NO!" protesta nya pagktapos ay niyakap ako. Ohgosh. I miss hugging my Madrigal.
Niyakap ko din sya ng mahigpit at hinimas ang likod nya para maging mahinahon ang
pag-iyak nya. Sinaktan ko sya, kaya ako din ang magco-comfort sa kanya.
"Paano naman ako magpapakasal sa kanya, eh inlove na inlove pa ako sa'yo." sabi ko
para pagaanin ang loob nya and to lighten the atmosphere. Mas lalo namang humigpit
ang yakap ni Justin at parang mas lalong lumabas ang luha nya. Oh, I can't believe
my Justin is crying on my shoulder.

Hinayaan ko lang munang mailabas nya lahat ng nararamdaman nya. Hindi ko sya
binitawan para maramdaman nya ang mga sinabi ko.

Oo Madrigal. Sa'yo ako. Hindi ako maagaw sa'yo.

Makalipas ang ilang minuto ay nagsalita ako ulit. "Tsaka may dalawang dahilan kung
bakit hindi ko sya pwedeng pakasalan." Agad namang bumitaw si Justin at tiningnan
ako.

"Una, may asawa na sya." nakangiting sabi ko. Napanganga naman si Justin na para
bang hindi sya naniniwala.

Ako ang nag-udyok kay Nate na makipag-date sa ibang babae. Ang sabi ko sa kanya,
subukan nyang makipaghalubilo. Pakiramdam ko kasi, hindi sya makawala sa akin dahil
walang ibang humihila sa kanya para makaalis sa nakaraan namin. Medyo matagal din
bago makakita si Nate ng babaeng mamahalin nya. But luckily, he found someone.

I saw the doubt in his eyes. "Bakit gulat na gulat ka? Nate is a hot guy."
paliwanag ko. Bigla naman syang sumimangot ng sabihin ko ito. Natawa naman ako
dahil kahit sinabi ko na may asawa na si Nate, yung huling sinabi ko pa rin ang
ininda nya.

"And they already have a child, si Emily. At sa kanya ako nag I love you kanina.
Hindi kay Nate." sabi ko pagkatapos ay pinisil ko ang ilong ni Justin. Minsan kasi,
kung magselos itong si Madrigal, wala sa lugar. Matutong magtanong pogi.

"Tsaka, hindi lang naman kung sinong babae ang nakahuli sa puso ni Nate." dagdag ko
para naman maintindihan nitong si Madrigal na hindi ako nagbibiro. "It's kind of
weird for me at first but he married betchay." I said.

"Huh?" reaksyon ni Justin.

"The doctor." I said, it was a long story kung paano sila umabot sa ganito. Pero
kahit dati pa naman, alam kong mahal ni betchay si Nate. Nagkataon lang na nauna
ako.

Excited akong ikinuwento sa kanya kung anung nangyari kina Nate at betchay, "Alam
mo ba na noong una nga, hindi pa nagpapasinan yang si Nate at Betchay dahil sa
nangy-"

Pero bigla syang sumingit sa kwento ko. "Anu yung pangalawang dahilan?" seryosong
sabi nya.

"Ha?" tanong ko dahil nawala ang excitement ko sa pagkukwento.

"Sabi mo, dalawa yung dahilan kung bakit hindi mo sya pwedeng pakasalanan. Anu yung
isa?" tanong ni Justin. Hindi ako makapaniwalang napakabilis magshift ng mood ng
taong ito. Kanina lang, umiiyak sya na parang maamong aso. Ngayon naman, seryoso na
at parang boss na ulit kung magtanong.

Napabuntong hininga nalang ako. Very impatient. Anyway, habang iniisip ko ang
sasabihin ko sa kanya ay napangiti nanaman ako. Then I put myself closer to him.

"Pangalawang dahilan." Huminto ako saglit at hinawakan ko ang kamay ni Justin. I

traced his wedding ring. "Hindi ako pwedeng maging Mrs. Ramirez dahil Mrs. Madrigal
pa rin ako."

O ngayon, natahimik nanaman sya. Aaminin ko, ang gwapo nya kapag nagsasalita sya.
Pero minsan, gusto ko syang tinititigan kapag hindi sya makapagsalita.

"We got divorced." Nalilitong sabi naman ni Justin. Natutuwa ako na hindi na sya
umiiyak ngayon. My hug made him good.

"Nope. We got fake divorced." Sabi ko. Napakadami ko atang kailangang ipaliwanag sa
asawa ko. Halatang halata ko na gulong-gulo sya. Hindi ako nagbibiro, Madrigal.

Pailing-iling sya na para bang hindi nya ma-gets ang sinasabi ko. "P-paano?!"
magkasalubong na kilay nyang tanong. "You signed the papers. And attorney told me
tha-"
Agad ko naman syang hinalikan sa labi para maibsan ang kalituhan nya. His lips are
so soft to kiss when he's crying. I love it. I made my lips closer to his when I
said, "I made Justin Madrigal fall in love with me and go crazy over me, what makes
you think I can't make a fake divorce?"

"I set it all up. You were too emotional to realize that something was wrong during
the whole process." Sinadya ko talaga iyon. Sinadya kong ilihim sa kanya dahil
kahit papano ay gusto ko munang makawala para makapag-isip isip. Pero siniguradong
kong nakabakuran pa rin ang pag-aari ko habang nag-iisip isip ako sa malayo.

Hindi ako makapaniwalang muli syang naiyak sa sinabi ko. "S-ssteeeph.." he said
then he immediately kiss me. Hinalikan nya ako na para bang hindi kami nagsiping
kagabi. Para bang noon nya lang ako ulit nahalikan. Pero hindi naman ako
nagreklamo. I willingly respond to his sweet kisses. Habang nararamdam ko ang luha
nya sa pisngi ko ay napaluha na din ako sa tuwa.

Matagal ko ng gustong sabihin sa kanya ito, pero hindi pa kasi ako handa noon.

"I let you go Justin, but that doesn't mean I gave you up." Mahal ko si Justin. At
kahit nasaktan ako, hindi nagbago iyon.

"Hindi kita binitawan, dahil alam kong hindi ka makakatayo." Dagdag ko. Narinig ko
lahat ng sinabi nya noong kasal ni Tyler. I got too emotional kaya umalis ako agad.

I take a few minutes to be quiet. I wait for him to absorb it all in. Marahan nya
namang hinawakan ang mukha ko. He traced my eyes, nose, lips.. my whole face.
Kinuha ko naman yung kwintas na nasa loob ng t-shirt nya. Nakita ko kasi iyon
kagabi. "Kukunin ko na yung ipinahiram ko." Sabi ko pagktapos ay isinuot ko sa akin
ang singsing ko.

"Ahhhh.. still looks good on me." I said as I look at it from my hand.

He's trembling again. "Ibig sabihin ba nito, tayo na ulit?" paglilinaw nya habang
nakatingin sa akin na para bang mahal na mahal nya ako at natatakot syang alisin
ang mga kamay nya sa mukha ko.

Well, how can I say no to the man I love and to those puppy eyes?
"Kung okay lang sa'yo" nakangiting sabi ko pagkatapos ay hinimas ko ang braso nya.
Nag-aaalala ako na kanina pa sya umiiyak. Parang ayaw nyang tumigil.

Naramdaman kong humigpit ang hawak nya sa mukha ko. I see the happiness in his
eyes. At yun naman talaga ang hangad ko. Ang maging masaya sya. Ang maging masaya
kami ulit. "Ligawan mo muna ko." Sabi nya habang nagtutubig ang mga mata nya. Sa
wakas, nakahinga ako ng maluwag. Pero kasabay nito ang pagtawa ko. Napaliyad pa ako
sa sobrang saya.

"O sige." Sabi ko pagktapos ay pinuntirya ko sya ng halik. I kiss him then I guided
him up. Tumayo kami ng hindi ko pinuputol ang halik ko. Pagkatapos ay unti-unti ko
syang inihiga sa kama. I started to suck his mouth and give him all the pleasure
that he gave me last night. I took his tongue and made it like a lollipop. I miss
doing this to him. I miss making him groan and lose his sanity using my mouth.

I just stop when I felt his need to breathe.

"Sinasagot na kita." He smilingly said at napangiti rin ako.

"That was easy." Sabi ko naman pagkatapos ay bigla nya akong hinalikan ulit. And
from then, he started to make love to me again and we made each other our
breakfast.

Napuno ang umagang iyon ng pagmamahal. Nawala lahat ng sakit at pagdududa. Nawala
lahat ng hirap at pagtitiis. Nawala lahat ng sakripisyo at paghihintay. Hindi naman
masidlan ang saya ko dahil sa mga oras na iyon hawak ko nang muli ang lalaking
pinakamamahal ko.

At ipinapangako ko.

Hindi ko na sya pakakawalan.

Nagising ako dahil may naririnig ko ang mabilis nyang paghinga. I looked at him and
I found that he was staring at me. "Why?" I asked him habang papikit-pikit ako.
I was wrapped in his arms and blanket is the only thing covering our body. "Akin ka
na ba talaga ulit?" tanong nya.

Hindi ko maalis sa kanya na magduda sa nangyayari. Kaya pinilit kong iparamdam at

ipaintindi sa kanya. I took his hand and put it on my chest. "Kahit kelan, hindi
ako nawala sa'yo. Sa'yo lang ako." Sabi ko sa kanya.

"Paano mo natiis na hindi ako makita ng tatlong taon?" tanong nya.

Napangiti naman ako at tuluyan akong humarap sa kanya. "Nakikita naman kita."

"Huh?" sabi nya pagkatapos ay inilapit ako ulit sa kanya dahil medyo napalayo ako
nang ibahin ko ang pwesto ko.

"Sa pictures. Videos." Sabi ko. "Every month, nagrereport sa akin si Audrey ng mga
nangyayari sa'yo. Kaya alam ko lahat. Kahit yung sa restaurant. Ang gwapo mo nga
nung opening nun. Bagay pala sa'yo yung floral."

"Si Audrey?!"

"Yup! She owed me. Big time." sabi ko naman. "Inamin sa akin ni Audrey lahat ng
ginawa nya. Sinabi nya na sya yung nagpadalawa ng pictures sa akin dati na naging
sanhi ng una nating paghihiwalay. Kaya naman ginawa ko syang bantay mo para
makabayad sya sa utang nya sa akin."

I took his chin using my thumb and index finger. "Pinakawalan kita ng tatlong taon,
Madrigal. Pero sinigurado ko naman na walang pwedeng umagaw sa'yo habang wala ako."
Then I gave him a soft peck. It's his fault that I'm a possessive wife.

Napa-isip naman sya. Hindi siguro sya makapaniwala na nagawa ko lahat ng iyon.
"Kaya pala." Sabi nya naman.

"Kaya pala ano?"

"Kaya pala ayaw ni Audrey na ako yung kumakausap sa mga client na babae. Ang
ibinibigay nya sa akin, yung mga lalaki lang o kaya yung mga matatanda na."
"Good." Sabi ko naman. Pagkatapos ay nangiti sya. Natutuwa ako na ngumingiti at
tumatawa na sya ulit ngayon. Namiss ko yung pagiging masayahin nya.

There was a long pause after what I said. Muli nanaman akong tinitigan ni Justin.
Alam kong may gusto syang sabihin. Kaya naman naghintay ako. I know that he is
overwhelmed with everything that is happening. Well, so am I. Kahit ako, hindi ako
makapaniwala sa sarili ko na, sa wakas, kapiling ko na ulit ang mahal ko. Handa na
ako ulit lumaban kasama sya.

Handa na ako ulit harapin ang mundo hawak ang kamay nya.

Ibinalik ko lahat ng tingin na ibinibigay sa akin ni Justin. Kung makikita lang

kami ng kahit sino ngayon, panigurado, sasabihin nila na parang nag-uusap ang aming
mga mata. After a while, he caress my face.

"Natatakot akong sabihin sa'yo ito, kasi sa tuwing sinasabi ko, nagkakahiwalay
tayo." Sabi nya. Parang bumuhos naman sa akin lahat ng emosyon sa mata nya. Ramdam
ko kung anung ibig nyang sabihin. At ramdam ko ang takot, kaba, at pangamba sa
salita nya. So I assured him.

I hold his hand. "Say it. I promise you'll hear it back." I smilingly said.

Pero ang tagal pa rin nya akong tinitigan matapos kong sabihin yun. I know that
he's trying to look beyond me. He's trying to find my soul. He wants to bury those
words in me so I can feel it.

Then suddenly, humigpit ang hawak nya sa kamay ko.

"I love you, Sandoval." He said.

I smiled at him. "I love you too, Madrigal."

Then we sealed that with a kiss.

Finally. Yes, Finally.

_____________________________________________________________

Ang love story, nagsisimula sa pagiging strangers. Then it will grow into love.

Then Marriage.

Then Sex.

Pero ang sa amin ni Justin, kabaligtaran ng karaniwang love story. We started with
sex, then marriage, then love. Then we got to the point that we became strangers
because we hurt each other too much.

Pero kahit ganun, kahit nagsimula kami sa mali, hindi naging hadlang yun para itama
namin ito. Dahil hindi dahilan ang kahit anung 'mali' sa relasyon para isuko ito.
Dahil hindi kamalian ang sinusukat sa isang relasyon, kung hindi ang pagmamahal nyo
sa isa't isa.

Perpekto ang buhay ko bago dumating si Justin sa