Αν ήσουν άγγελος της γης
αν ήσουν άστρο της αυγής, μαργαριτάρι
μες στους γαλάζιους τους βυθούς
και στους ουράνιους θησαυρούς, ξανθό
φεγγάρι
Δε θα περίμενα να 'ρθεις
ούτε να φύγεις μέσα στης γιορτής τα
φώτα
Пρωτού σ' αγγίξω και χαθεί
ό,τι αγάπησα απλά στου νου τη ρότα
Λύσ' τα μαλλιά σου κι άφησέ με
να 'ρθω λίγο και να δω
πώς περιγράφει τη μορφή σου
τ' άσπρο σου το νυχτικό
Στο παραθύρι σου βροχή
στο προσκεφάλι σου τα σύννεφα
γερμένα
Μές στον καθρέφτη σου γελάς
κάτι απ' τη λάμψη σου θα κρύψεις και
για μένα
Λύσ' τα μαλλιά σου κι άφησέ με
να 'ρθω λίγο και να δω
πώς περιγράφει τη μορφή σου
τ' άσπρο σου το νυχτικό
Si fueras un ángel de la tierra
si fueras la estrella de la mañana, una perla
en medio del azul profundo
y en los tesoros de los cielos, luna
hermosa
No esperaría a que vinieras
ni que te fueras en medio de las luces
de la fiesta,
antes de tocarte y se esfume
todo lo que amaba, sencillamente, en el
curso de la mente
Suelta tu cabello y déjame
Venir u poco y ver
cómo aparece tu figura
en tu camisón blanco
en tu ventana lluvia
las nubes apoyadas contra tu almohada
en tu espejo, te reíste
esconderías algo de tu brillo para mí
Suelta tu cabello y déjame
Venir u poco y ver
como aparece tu figura
en tu camisón blanco