‫اول و

 ه
 ا‬

‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ‬

‫اﯾ‪ ..‬زون !‬
‫ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ‬

‫ﻋﻨﻮان‪ :‬ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ‬
‫ﻣﻮﺿﻮع‪ :‬داﺳﺘﺎن ﻛﻮﺗﺎه‬

‫ ا‬
‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه‪ :‬ﺻﺎدق ﻫﺪاﻳﺖ‬
‫ﺣﺮوﻓﭽﻴﻨﻲ‪ :‬رﺿﺎ زﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﻳﺖ اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ زون‬

‫ﺑﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻳﺖ اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ زون‪ ،‬ﻣﻴﺘﻮاﻧﻴﺪ از اﻣﻜﺎﻧﺎت دﻳﮕﺮ ﻣـﺎ ﻫﻤﭽـﻮن دﺳﺘﺮﺳـﻲ ﺑـﻪ ﻗﺎﻟﺒﻬـﺎي ﻣﺨﺘﻠـﻒ اﻳـﻦ ﻛﺘـﺎب‬
‫اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ ﺑﺮاي ﺷﻨﻴﺪن آﺛﺎر ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺧﻮد ﺗﻮﺳﻂ ﭘﺨﺶ ﻛﻨﻨﺪه ﺻﻮﺗﻲ و ﻳﺎ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻮﺳﻴﻠﻪ ﮔﻮﺷﻲ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫!  ﺡت‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺗﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده و ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ و ﺗﺎزه ﺗﺮﻳﻦ آﻓﺮﻳﻨﻪ ﻫﺎي ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪان ﺟﻬﺎن را درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺷﺎﻳﺎن ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻧﺴﺨﻪ راﻳﮕﺎن از ﻛﺘﺎب ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ داراي ﻣﺤﺪودﻳﺘﻬﺎﻳﻲ از ﻗﺒﻴـﻞ ﻋـﺪم ﺣـﻖ ﻛﭙـﻲ ﺑـﺮداري‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي درﻳﺎﻓﺖ ﻧﺴﺨﻪ ﺑﺪون ﻣﺤﺪودﻳﺖ آن ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﺳﺎﻳﺖ اﻳﻨﺘﺮﻧﺘﻲ‪www.zoon.ir :‬‬

‫ا&‪$%‬ت !‪#‬س‬

‫ﺑﺨﺶ ﭘﺸﺘﻴﺒﺎﻧﻲ‪http://support.zoon.ir :‬‬

‫ﻧﺸﺎﻧﻲ اﻳﻤﻴﻞ‪info@zoon.ir :‬‬

‫‪-1-‬‬ ‫!‪This is the.. Zoon‬‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ زون‬

‫ﻧﺎم اﺻﻠﻴﺶ ﺳﻴﺘﺎ ﺑﻮد وﻟﻲ او را ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﻣﻴﻨﺎﻣﻴﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻠﻲ زرد رﻧﮓ و داراي ﻋﻄﺮي ﺷﻬﻮت اﻧﮕﻴـﺰ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺎدرش ﭘﺎدﻣﺎ او را ﺑﻪ اﻳﻦ اﺳﻢ ﻧﺎﻣﻴﺪ و ﻫﻤﻴﻦ اﺳﻢ روي او ﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺪرش ﻛﻪ از ﻧﺘﺎﻳﺞ ﺧﺎﻧﺪان ﻗﺪﻳﻤﻲ و ﻧﺠﻴﺐ ژن ﺑﻮد ‪ ،‬ﭘﺲ از اﺗﻼف اﻣﻮال ﺧﻮد ﺑﻤﺮگ ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎﻣﻲ درﮔﺬﺷﺖ و‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﺴﺮ و دو دﺧﺘﺮش ﻻﻛﺸﻤﻲ و ﺳﻴﺘﺎ ﺟﺰ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﻠﻜﻲ در ﻛﻨﮕـﺮي ﻧﺰدﻳـﻚ ﺑﺎﻧﮕـﺎﻟﻮر و ﻗـﺮض ﺑﺴـﻴﺎر‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﮕﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺎدﻣﺎ اﻃﻔﺎل ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ و ﻓﺪاﻛﺎري اي ﻛﻪ ﺳﺮﻣﺸﻖ دﻳﮕﺮان ﺷﻮد ﺑﭙﺮوراﻧﻴـﺪ‪ .‬او ﻧﻴـﺰ ﺑﺨﺎﻧـﺪان اﺷـﺮاﻓﻲ‬
‫ﺑﺰرﮔﻲ ﻛﻪ اﻋﺘﺒﺎرات ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ﺑـﻮد ﻣﻨﺘﺴـﺐ ﺑـﻮد‪ .‬ﺑـﺎﻻﺧﺮه در ﻗﺤـﻂ ﺳـﺎﻟﻲ ﻣﺠﺒـﻮر ﺷـﺪ ﻛـﻪ از‬
‫ﻫﻤﺴﺎﻳﮕﺎن ﺣﺘﻲ از ﻛﺴﻴﻜﻪ در اﻳﺎم ﺳﻌﺎدت او ﺑﺎ او رﻗﺎﺑﺖ داﺷﺖ ﻛﻤﻚ ﺑﺨﻮاﻫﺪ و ﺑﺎﻟﻤﺎل ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻠﻜﻲ ﻛﻪ ﺑـﺮاي‬
‫آﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﺑﺎ ﺧﻮاري ﺑﻔﺮوﺷﺪ‪ .‬ﺧﺮﻳﺪار ﺑﻌﻼوه دﺧﺘﺮ ﺑﺰرﮔﺶ ﻻﻛﺸﻤﻲ را از او ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎدﻣﺎ ﻛﻪ ﭘﻴﻮﺳـﺘﻪ‬
‫از آﻳﻨﺪه اﻃﻔﺎﻟﺶ اﻧﺪﻳﺸﻨﺎك ﺑﻮد اﻳﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد را ﻓﻮرا ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ و ﻫﺮﭼﻨﺪ در ﺑﺎﻃﻦ از ﻟﺤﺎظ ﭘﺴﺘﻲ ﻧﮋاد رﺑﺎﺧﻮار‬
‫رﺿﺎﻳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺟﻠﻮ اﻳﻮان ﻣﻨﺰﻟﺸﺎن ﻣﻨﻈﺮه ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻤﺘﺪ و زﻳﺒﺎي دره ﮔﻠﻮرگ ﻧﻤﺎﻳﺎن ﺑﻮد و ﻣﺮﻏﺰارﻳﻜﻪ ﻣﻪ رﻗﻴﻘﻲ ﺑﺮ آن ﻣﺘﻤﻮج‬
‫و ﻧﻮر آﻓﺘﺎب رﻧﮕﻴﻦ ﻛﻤﺎﻧﻲ ﺑﺮ آن اﺣﺪاث ﻛﺮده ﺑﻮد آﻧﺮا ﻣﺤﺪود ﻣﻴﺴﺎﺧﺖ و در اﺛﺮ ﻋﻘﻴﺪه ﻋﺎﻣﻴﺎﻧﻪ اي اﻳـﻦ دره‬
‫ﻏﻴﺮ ﻣﺴﻜﻮن ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﻏﻠﺐ ﭘﺎدﻣﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪ اﻳﻦ دره را ﺑﺪﻳﻦ ﺗﻔﻀﻴﻞ ﺑﺮاي دﺧﺘﺮاﻧﺶ ﻧﻘﻞ ﻣﻴﻜﺮد‪:‬‬
‫»در زﻣﺎن ﻫﺎي ﺧﻴﻠﻲ ﭘﻴﺶ ﻗﺒﻞ از اﻳﻨﻜﻪ ﺳﻔﻴﺪ ﻫﺎ ﺑﻬﻨﺪوﺳﺘﺎن رﺳﻴﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﻮﺟﻮداﺗﻲ اﺛﻴـﺮي در اﻳـﻦ دره‬
‫در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺷﻲ و ﺷﺎدﻛﺎﻣﻲ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ ﻛﻪ ﭼﻮن در ﻛﺎرﻫﺎي ﺷﺎق اﻧﺴﺎن ﻓﻨﺎﭘﺬﻳﺮ ﻓـﺎرغ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻣﺜـﻞ‬
‫ﻛﻮدﻛﺎن ﺑﻲ ﻏﻢ و ﺑﻲ ﻗﺮار زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻮاﻫﺎي دﻟﻜﺶ در اﻃﺮاف ﺟﻨﮕﻞ زﻳﺒﺎي ﺧﻮد ﻣﻴﮕﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌﺎ ﻳـﻚ ﺧـﺎﻧﻮاده را ﺗﺸـﻜﻴﻞ ﻣﻴﺪادﻧـﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺑﻴﻤﺎري ﺑﻴﻦ آﻧﻬﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻣﺮگ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﺎﺧﻮردﮔﺎن را ﻓﺮا ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﭼﻨﺎن ﺑﺎ آراﻣﻲ آﻧﺎﻧﺮا ﻣﻴﺮﺑـﻮد‬
‫ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻲ ﺑﺨﻮاب ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪.‬ﺧﻮراك اﻳﻦ ﻗﻮم ﻓﻘﻂ ﻋﻄﺮ ﮔﻠﻬﺎ ﺑﻮد و در ﻗﺼﻮري زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﺮدﻧﺪ ﻛﻪ‬
‫ﺑﺎ زﻣﺮد و ﻳﺎﻗﻮت و زﺑﺮﺟﺪ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬و ﺑﺎﻏﻬﺎﻳﻲ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﻮراج ﻛﻪ ﻣﺮﻏﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﭘـﺮ و ﺑـﺎل ﻃﻼﻳـﻲ در اﻧﻬـﺎ‬
‫ﻣﻴﺨﻮاﻧﺪﻧﺪ و ﺑﺮ آﻧﻬﺎ اﺣﺎﻃﻪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻛﺎر روزاﻧﻪ آﻧﻬﺎ ﻋﺒﺎرت از ﻋﺸﻖ ورزي و ﺑﺮﺟﺴﺘﻦ ﻣﻴﺎن درﺧﺘﺎن ﺑﻮد و ﺑﺮاي ﮔﺬراﻧﺪن وﻗﺖ ﺑﺎ رﻏﺒﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺎز و ﺷﻌﺮ و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻌﺎﺑﺪي ﺑﺎ ﺳﻨﮕﻬﺎي ﻗﻴﻤﺘﻲ ﻣﻴﭙﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﺿﻤﻨﺎ ﺑـﺎ آدﻣﻴـﺎن ﺧﺼﻮﺻـﺎ ﻫﻨﺮﻣﻨـﺪان آﻧـﺎن‬
‫ﻣﺤﺸﻮر ﺑﻮدﻧﺪ و از ﺑﺪاﻳﻊ ﻫﻨﺮ اﻧﺎن ﺗﻘﻠﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﻜﻪ زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ اﻳﻦ ﻣﺮدم ﭘﺮ ﻧﺸﺎط ﺑﺎ ﺷﻌﺮ و زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺗﻮأم‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬
‫وﻟﻲ ﻳﻚ روز ﻓﺮح ﺑﺨﺸﻲ وﻛﻬ‪Ĥ‬دم ﺳﻔﻴﺪ رﺳﻴﺪ و در اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻣﺄوي ﮔﺰﻳﺪ دﺳﺘﮕﺎه ﺗﻘﻄﻴﺮي ﺑﺮاي ﮔـﺮﻓﺘﻦ‬
‫ﻋﻄﺮ ﮔﻠﻬﺎ و رﻳﺎﺣﻴﻦ ﺑﻲ ﺣﺪ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬اواﺧﺮ ﺑﻬﺎر ﻛﻪ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺑﻜﺎر اﻓﺘﺎد و ﻋﻄﺮ ﺷـﺪﻳﺪي از‬
‫ﻋﺼﺎره ﮔﻠﻬﺎ ﺑﺎﻃﺮاف ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﮔﺸﺖ ﻛﻪ ﻃﺒﻌﺎ ﻗﻮﻳﺘﺮ از ﻋﻄﺮ ﮔﻠﻬﺎي ﻃﺒﻴﻌـﻲ ﺑـﻮد و ﺑـﺎ ﺷـﺎﻣﻪ ﺣﺴـﺎس ﭘﺮﻳـﺎن‬
‫ﮔﻠﻤﺮگ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺖ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات ﻋﺰﻳﺰ ﺟﻤﻌﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻛﺎرﺧﺎﻧـﻪ ﺷـﺘﺎﻓﺘﻪ و ﺑـﺎ وﻟـﻊ ﻫﺮﭼـﻪ ﺗﻤـﺎﻣﺘﺮ ﺑـﻪ‬
‫اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻋﻄﺮ ﺷﺪﻳﺪ ﮔﻠﻬﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺟﻤﻌﺎ ﺑﻪ ﺧﺎك ﻫﻼك دراﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻃﻮري ﻛﻪ ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﺟﻔﺖ از آﻧﺎن‬
‫ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺑﻘﺎي ﻧﺴﻞ ﺑﺎﻗﻲ ﻧﻤﺎﻧﺪ‪ .‬از ان ﺑﻪ ﺑﻌﺪ اﻳﻦ دره ﻣﻄﺮود و ﻛﺎرﺧﺎﻧﻪ ﻃﻌﻤﻪ ﺣﺮﻳﻖ ﺷﺪ و دره ﻣﺎﻣﻦ وﺣﺶ‬

‫‪-2-‬‬ ‫!‪This is the.. Zoon‬‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ زون‬

‫و ﻣﺮدم آزار ﮔﺮدﻳﺪ و ﻛﺴﺎﻧﻴﻜﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ اﺗﻔﺎق ﮔﺬرﺷﺎن ﺑﻪ اﻳﻦ دره اﻓﺘﺎده ﺑﻤﺮگ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ وﺻﻔﻲ در ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ دﻓﻌﻪ ﻛﻪ ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ اﻳﻦ داﺳﺘﺎن را ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺷﺪﻳﺪي در ﻣﺨﻴﻠﻪ او ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻴﮕﺬاﺷﺖ و ﻫـﺮ ﻛﻠﻤـﻪ اي‬
‫ﻛﻪ ﻣﺎدرش ادا ﻣﻲ ﻛﺮد در ﺣﺎﻓﻈﻪ او ﻧﻘﺶ ﻣﻲ ﺑﺴﺘﻮ ﻫﺮ ﻟﻐﺖ ﺑﻮﺟﻬﻲ ﺳﺤﺮ اﻣﻴﺰ ﺗﺼﺎوﻳﺮي در ﻣﺨﻴﻠﻪ او اﻳﺠﺎد‬
‫ﻣﻴﻜﺮد‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎﺗﻲ در اﻃﺮاف ﺳﻜﻨﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ اﻳﻦ ﺳﺮزﻣﻴﻦ از ﻣﺎدرش ﺳﻮال ﻣﻴﻜﺮد و ﻣﺎدر ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﻜﺮار‬
‫ﻣﻄﻠﺐ ﺗﺤﺮﻳﺺ ﻣﻴﺸﺪ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﺧﺴﺘﮕﻲ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮي ﺑﺘﺠﺪﻳﺪ ﻣﻄﻠﺐ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﻫﺮﺑﺎر ﺑﺎﻟﻄﺒﻊ ﺣﺸﻮ و زواﺋـﺪي ﻛـﻪ‬
‫ﻣﻔﻴﺪ ﻣﻴﭙﻨﺪاﺷﺖ ﺑﺪان ﻣﻲ اﻓﺰود‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ در دوازده ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺎدر ﺧﻮد را از دﺳﺖ داد‪ .‬اﺳﻦ ﻣﺮگ ﺑﻪ اﻋﺼﺎب دﺧﺘﺮ ﺟـﻮان ﺿـﺮﺑﺖ ﺷـﺪﻳﺪي‬
‫وارد ﺳﺎﺧﺖ و ﭼﻮن رﺑﺎﺧﻮار و ﺧﻮاﻫﺮش ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻮﻃﻦ ﺑﻴﻨﮕﺎﻟﻮر ﻣﻴﺮﻓﺘﻨﺪ او ﻫﻢ ﺑﺪاﻧﺠﺎ رﻓﺖ‪.‬‬
‫اﻳﻦ ﭘﻴﺸﺎﻣﺪ ﺑﺮاي ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻬﻢ ﺑﻮد زﻳﺮا ﺳﻴﻮا ﺷﻮﻫﺮ آﺗﻴﻪ اش ﻛﻪ از ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺑﻨﺎم او ﻧﺎﻣﺰد ﺷـﺪه ﺑـﻮد‬
‫در ﺑﻨﮕﺎﻟﻮر ﺳﻜﻨﻲ داﺷﺖ و در ﺳﻦ ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎﻟﮕﻲ ﻣﺴﺘﺤﻔﻆ ﻣﻌﺒﺪ ﮔﺎﻧﺸﺎ ﺷﺪه ﺑﻮداو ﻫﻢ ﭘﺴﺮي دﻟﭽﺴـﺐ و در‬
‫ﻋﻴﻦ ﺣﺎل ﺗﻨﺒﻞ و ﻫﻮﺳﺒﺎز ﺑﻮد و اﻏﻠﺐ ﺧﻮد را ﺑﺎ دوﺷﻴﺰﮔﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻲ داﺷﺖ‪.‬وﻟﻲ اﺑﺪا ﺣﺴـﺎدﺗﻲ در ﺧـﺎﻃﺮ‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ اﻳﺠﺎد ﻧﻤﻲ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻴﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ زﻳﺎدي ﻧﻜﺮد و ﻳﻚ رﺷـﺘﻪ ﻛﺎرﻫـﺎي ﻣﺮﺑـﻮط ﺑﺨﺎﻧـﻪ را اﻧﺠـﺎم ﻣﻴـﺪاد و در ﺿـﻤﻦ ﭘﺮﺳـﺘﺎري‬
‫ﺧﻮاﻫﺮش ﻛﻪ آﺑﺴﺘﻦ ﺑﻮد ﺑﺎو ﻣﺤﻮل ﺷﺪ وﻟﻲ ﻣﻄﻴﻊ و ﺳﺮﺑﻪ راه داﺋﻢ در ﻓﻜﺮ ﺧﺪاﻳﺎن و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺑﺴـﺮ ﻣﻴﺒـﺮد‪.‬‬
‫ﻇﺎﻫﺮا ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻳﺮﻳﻦ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﺮد وﻟﻲ در ﺣﻘﻴﻘﺖ ﮔﻮﺷﻪ ﮔﻴﺮ ﺑﻮد و ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻓﻜﺎر ﭘﺮ اﻧﻘـﻼب ﺑـﺎﻃﻦ ﺧـﻮد‬

‫‪Zoon.ir‬‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻲ داﺷﺖ‪.‬‬

‫در ﻣﻮاﻗﻊ ﺑﻲ ﻛﺎري ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺑﺮاي ﻣﻼﻗﺎت ﻧﺎﻣﺰدش ﺑﻪ ﭘﻴﺸﮕﺎه ﺑﺖ ﺑﺰرگ ﮔﺎﻧﺸﺎ ﻛـﻪ ﺳـﺮ ﻓﻴـﻞ و اﻧـﺪام‬
‫ادﻣﻲ داﺷﺖ و از ﺳﻨﮓ ﺣﺠﺎري و ﺑﺮ روﻏﻦ ﺳﻴﺎﻫﻲ اﻧﺪوده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﻌﺒﺪ ﺑﺎ ﺣﺎدﺛﻪ ﻫﺎي ﮔﻞ ﻣﮕـﺮا و‬
‫ﺣﺎﺷﻴﻪ اﻣﻴﺨﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﮔﻬﺎي اﺳﻬﻚ ﻣﺰﻳﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻋﻄﺮ ﺗﻨﺪي از ﻋﻮد و ﻛﻨﺪر از ﻣﺤﺮا در ﻓﻀﺎ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻣﻴﺸﺪ‬
‫و ﺳﻴﻮا ﻧﻴﻤﻪ ﻟﺨﺖ ﺑﺎﻟﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺑﺪور ﺧﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد در ﺑﺎﻻي ﺗﭙﻪ ﺑﻪ زاﺋﺮﻳﻦ ﻣﻴﺨﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﺑﻌﻠﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻠﻖ و ﺧﻮ و ﻓﻜﺮ ﺑﻲ آﻻﻳﺸﻲ ﻛﻪ روزي ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻗﺎﻧﻮن ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﻘـﺾ ﺑـﺎ او ﻣﺘﺤـﺪ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮدﻳﺪ او را دوﺳﺖ ﻣﻲ داﺷﺖ وﻟﻲ اﺻﻮﻻ از اﺻﻄﻜﺎك ﺑﺎ ﻣﺮدان واﻫﻤﻪ داﺷﺖ و از ﺗﺼـﻮر آن ﭘﺮﻳﺸـﺎن‬
‫ﻣﻴﮕﺮدﻳﺪ‪ .‬آﻳﺎ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان ﺗﻔﺎوت ﻧﺪاﺷﺖ؟‬
‫ﺑﺎري در اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﻨﮕﺎﻟﻮر او آزادي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﭘﻴﺪا ﻛﺮد و در ﺑﺎغ ﻧﺒﺎﺗﺎت‪ ،‬ﻣﻮﺳﻮم ﺑﻪ ﻟﻌﻞ ﺑـﺎغ‪ ،‬ﻛـﻨﺞ دﻧﺠـﻲ در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ درﻳﺎﭼﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ اي ﻛﻪ ﺷﺎﺧﺴﺎر ﺑﺴﻴﺎر و ﮔﻞ و رﻳﺎﺣﻴﻦ ﺑﻲ ﺷﻤﺎر ﺑـﺮ آن اﺣﺎﻃـﻪ داﺷـﺖ ﺑـﺮاي ﺧـﻮد‬
‫ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬دو ﻗﻮ ﺑﻪ آراﻣﻲ روي آب ﺳﺒﺰ رﻧﮓ آن در ﮔﺮدش ﺑﻮدﻧﺪ و در آﻧﺠﺎ ﺧﻮد را ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺗﺼﻮرات و ﺗﺨـﻴﻼت‬
‫ﺗﻔﺮﻳﺤﻲ ﺧﻮد ﻛﺮده ﺑﻪ ﻛﺸﻮر ﻋﺠﺎﻳﺒﻲ ﻛﻪ در آن ﺑﻪ آراﻣﻲ اﻓﻜـﺎر راﺟﻌـﻪ ﺧـﺪاﻳﺎن و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧـﺎن ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜـﻪ در‬
‫ﺧﺎﻃﺮش ﺗﺠﺴﻢ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺟﻮﻻن داﺷﺖ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻨﻜﻪ ﺑﺪﻧﻬﺎي ﻗـﻮي و ﻋﻤﻠﻴـﺎت ﻗﻬﺮﻣـﺎﻧﻲ آﻧـﺎن در‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﭘﺮ آﺷﻮب و ﻋﺠﻴﺒﻲ ﻣﻴﺒﻴﻨﺪ و اﻓﻜﺎر آزاد ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ و ﻣﺎﺟﺮا ﺟﻮﻳﺎﻧﻪ اي ﺑﺎ آن ﺗﻮأم ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻳﻚ ﻓﻜﺮ ﺧﻴﺎل او را ﻣﺸﻮش ﻣﻴﻜﺮد‪....‬‬
‫ﺣﺎل ﺧﻮاﻫﺮش رو ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻧﻬـﺎد و ﺷـﻮﻫﺮش او را ﺑﻴﻤﺎرﺳـﺘﺎن واﻧﻴـﻮﭘﻼس ﻓﺮﺳـﺘﺎد و ﺳـﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ در اﻃـﺎق‬
‫ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦ او ﻣﻴﻨﺸﺴﺖ و ﻏﺎﻟﺒﺎ ﺑﺮاي ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ او از ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﮔﻠﻤﺮگ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻴﻜﺮد وﻟﻲ ﺧـﻮاﻫﺮش از‬
‫ﺷﺪت درد رﻏﺒﺘﻲ ﺑﻪ ﺷﻨﻴﺪن آن داﺳﺘﺎن ﻧﺸﺎن ﻧﻤﻲ داد‪.‬‬

‫‪-3-‬‬ ‫!‪This is the.. Zoon‬‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ زون‬

‫اﻳﻦ اﻗﺎﻣﺖ در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن وﺿﻌﻴﺘﻲ ﺑﺮاي ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ اﻳﺠﺎد ﻛﺮد ﻛﻪ ﺧﻮدش ﺣﺪس ﻧﻤﻴﺰد‪ .‬ﺑـﻮي ﻓﻨـﻮل ﻛـﻪ در‬
‫ﺗﻤﺎم راه رو ﻫﺎ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺑﻮدو رﻓﺖ و اﻣﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎران و ﺧﺎﻧﻢ ﺣﻜﻴﻢ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺑﺎ آن ﻓﻴﺲ و اﻓﺎده و آن ﺑﻬﺪاﺷـﺖ‬
‫ﻃﺒﻲ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن و ﺧﻮد ﺑﻴﻤﺎران و ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻴﺎدت اﻧﺎن ﻣﻲ اﻣﺪﻧﺪ ﺗﻤﺎم اﻳﻨﻬﺎ ﺑﺮاي او ﭼﻴﺰ ﻏﻴـﺮ ﻣﻨﺘﻈـﺮه‬
‫اي ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺣﺎل ﺧﻮاﻫﺮش رو ﺑﻪ وﺧﺎﻣﺖ ﻧﻬﺎد و ﺳﺮ ﭘﺰﺷﻚ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻴﺮون ﻛﺸﻴﺪن ﺟﻨﻴﻦ را ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ‬
‫ﺷﻮﻫﺮ ﻣﻘﺮر ﺷﺪ او را ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ار اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎت ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻴﺪ ﻓﻘﻂ ﺣﺲ ﻣﻴﻜﺮد ﻛﻪ ﺧﻄﺮي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻓﺮداي آن روز ﻣﻘﺎرن ﻇﻬﺮ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺮش را ﻋﻤﻞ ﻛﺮده اﻧﺪو او ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ را ﺑﻪ اﻃﺎق ﺧﻮد اﺣﻀﺎر ﻛﺮده‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻻﻛﺸﻤﻲ ﻇﺎﻫﺮا ﭼﻨﺎن ﻣﻴﻨﻤﻮد ﻛﻪ در ﺧﻮاب اﺳﺖ وﻟﻲ رﻧﮕﻲ ﺑﺰردي ﻣﻮز داﺷﺖ و ﻋﺮق ﺑﺴﻴﺎر ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺣﺪﻗﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ و ﻣﻨﺨﺮﻳﻦ و ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﻳﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺷﻜﻞ داده ﺑﻮد و ﻟﺒﺎﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﭼﻴﻦ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﺷﻨﻴﺪ ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ وارد اﻃﺎق ﮔﺸﺘﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺧﻮد را ﮔﺸﻮد و ﻣﺪﺗﻲ ﺑﺎ ﻳﺄس و ﺣﺮﻣﺎن در او ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﺑﻪ آراﻣﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺨﺖ ﺷﺪ و ﻣﺪﺗﻲ ﺧﻮاﻫﺮش را ﻛﻪ ﺑﺮاي در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪن او ﺟﻬﺪ ﺑﺴﻴﺎر ﻣﻴﻨﻤﻮد‬
‫ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﺮد و ﺧﻮﻫﺮ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎﺗﻲ ﻣﻘﻄﻊ و ﺑﺮا ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ در ﺧﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﺧﻴﻠﻲ رﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪم و‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ‬
‫او از ﻣﻦ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ ﭘﺴﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ وارث او ﺷﻮد اﻳﻨﻚ ﺑﻪ آرزوي ﺧﻮد رﺳﻴﺪه و ﺑﻪ زﻧـﺪﮔﺎﻧﻲ آﺳـﻮده ﺧـﻮد‬
‫اداﻣﻪ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ .‬ﺑﺮاي اﻓﺮادي ﻣﺜﻞ ﻣﺎ ﺳﻌﺎدت در روي زﻣﻴﻦ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬او ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪» :‬ﻣﻦ ﺗﻮ‬
‫را ﻣﺤﺾ رﺿﺎي ﺧﺪا ﻗﺒﻮل ﻛﺮده ام و ﺣﺎل ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺮت را ﻫﻢ ﺳﺮﺑﺎر و ﻧﺎن ﺧﻮر ﻣﻦ ﻛﺮده اي؟« ﻣﻦ ﺑﺮاي ﺗـﻮ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺸﻮﺷﻢ‪ .‬ﺑﺮﮔﺮد ﺑﻪ ﻛﺎﻧﮕﺮي ﭘﻴﺶ ﻋﻤﻪ ﭘﻴﺮﻣﺎن ﻳﺎ ﻻاﻗﻞ ﺑﺎ ﺳﻴﻮا ﻋﺮوﺳﻲ ﻛﻦ‪...‬‬
‫او ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺮﺳﻴﺪ ﺑﺮاي ﻣﺨﻔﻲ داﺷﺘﻦ اﺿﻄﺮاب دروﻧﻲ ﺧﻮد ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻌﻲ ﻣﻴﻜﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي ﻛﻪ از درد ﺑﻬـﻢ‬
‫ﺑﺮ آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺑﺴﻴﺎر ﺑﺎز ﺑﺎ اﺷﻚ ﺧﻮد ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ را ﻧﻮازش ﻣﻴﺪاد‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ او را ﮔﻔﺖ‪ »:‬دﺳﺘﻬﺎي ﻣﺮا ﻓﺸﺎر ﺑﺪه« ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ دﺳـﺘﻬﺎي ﺳـﺮد ﺧـﻮاﻫﺮش را ﮔﺮﻓـﺖ و در ﺣﺎﻟﻴﻜـﻪ ﻧﺎﻟـﻪ‬
‫ﺟﺎﻧﺴﻮز او را ﻣﻴﺸﻨﻴﺪ و ﭼﺸﻤﻬﺎي ﺧﻮاﻫﺮش را ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻛﻪ دﻳﮕﺮ ﺟﺎﻳﻲ را ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻴﻜﻨﺪ و ﻗﻮه ادراك ﺧـﻮد را از‬
‫دﺳﺖ داده اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎر را ﻃﻠﺐ ﻛﺮد و ﭘﺰﺷﻚ ﻣﻌﺎﻟﺞ رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬او درﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑـﻮد‪.‬‬
‫ﻛﻤﻲ ﺑﻌﺪ ﭘﺮﺳﺘﺎران ﺑﻪ اﺧﺮﻳﻦ ﺗﻨﻈﻴﻔﺎت او ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﺑﺎ ﻋﺒﻮر از در ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺧﻮد را از ﻫﺠﻮم ﻫﻢ و ﻏﻢ ﻧﺠﺎت داد ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ ﺧﻮد را در ﻛﻮﭼﻪ دﻳﺪ ﻧﺴﺒﺘﺎ‬
‫آراﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮي دز ﺧﻮد ﺣﺲ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺧﻮد را ﺳﺨﺖ ﺑﻲ ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎه ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﭼـﻪ ﻛﻨـﺪ؟ آﻳـﺎ دوﺑـﺎره ﺑﺨﺎﻧـﻪ‬
‫رﺑﺎﺧﻮار ﺑﺮﮔﺮدد؟ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺪون اراده ﺑﻪ ﻃﺮف ﺗﭙﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻌﺒﺪ ﮔﺎﻧﺸﺎ ﺑﺮ ﻓﺮاز آن ﻗﺮار داﺷﺖ ﺑﺮﻫﺎ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺳﻴﻮا ﺑﺎ دﺧﺘﺮﻛﻲ ﮔﺮم ﺻـﺤﺒﺖ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻤﺸﺎﻫﺪه ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ دﺧﺘﺮك را رﻫﺎ و ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ او آﻣﺪ‪ .‬ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﺑﺪون اﻧﻜﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻣـﺎت و‬
‫ﻣﺘﺤﻴﺮ در او ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ‪ .‬او دﺳﺘﺶ را ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﺸﻴﺪ ﭘﺸﺖ ﺑﺖ ﮔﺎﻧﺸﺎ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪:‬‬
‫‪-‬ﻣﻦ ﺑﻴﻜﺲ و ﺑﻲ ﭘﻨﺎﻫﻢ ‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻣﻨﺒﻌﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻢ؟‬
‫‪-‬آه ﻧﻪ ﻫﻨﻮز! ﺑﻲ ﺑﺮگ و ﻧﻮاﻳﻲ ﻣﻦ ﺑﺴﻴﺎر اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎز ﭼﻨﺪي ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻲ‬
‫ﭘﺲ او را در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻮد ﻓﺸﺎر داد و در آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪ و او ﭼﻨﺎن از ﺧﻮد ﺑﻴﺨﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗـﺎدر‬
‫ﺑﻪ دﻓﺎع ﻧﺒﻮد و ﺑﺮاي ﻓﻜﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻳﺎ ﭼﻨﺎن ﻛﻨﺪ رﻧﺞ ﻣﻴﺒﺮد‪ .‬ﮔﺮﭼﻪ ﺣﻘﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﻪ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺧﻮد ﻓﺎرغ‬

‫‪-4-‬‬ ‫!‪This is the.. Zoon‬‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ زون‬

‫ﺑﺎﺷﺪ ﻳﻚ ﺣﺲ ﺑﻴﺰاري او را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻴﻮا ﺑﻨﺮﻣـﻲ ﻣﻄـﺎﻟﺒﻲ در ﮔـﻮش او ﻣﻴﮕﻔـﺖ و او را ﺟﺎﻧـﺐ ﺧـﻮد‬
‫ﻣﻴﻜﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻮي زﻧﻨﺪه ﻋﺮق و ﻋﻀﻼت ﻣﺤﻜﻢ و ﺗﻨﻔﺲ ﻣﻘﻄﻊ او را ﺣﺲ ﻣﻴﻨﻤﻮد و دﺳـﺘﻬﺎﻳﺶ ﺑـﻼ اراده‬
‫روي ﺑﺪن او ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻴﻜﺮد‪ .‬او در ﺣﺎل ﻧﻮﻣﻴﺪي ﻟﺤﻈﻪ اي از ﺧﻮد ﺑﻴﺨﻮد ﺷـﺪ ﺑﻌـﺪ ﺑـﺎ رﻧـﮓ ﭘﺮﻳـﺪه و ﻗﻴﺎﻓـﻪ‬
‫ﻣﻨﺰﺟﺮ ﺧﻮد را از آﻏﻮش او ﺧﻼص ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺟﻠﻮ آﻧﺎن ان ﺗﻮده ﺳﻨﮓ ﺣﺠﻴﻤﻒ آن ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ در ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ اﻧﻬﻤﻪ اﻋﺘﻘﺎد و ﺑﺴـﺘﮕﻲ و اﺣﺘـﺮام و‬
‫رﻋﺐ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن اﺑﺮاز ﻣﻴﺪاﺷﺖ و ﺳﺮ ﺑﺮ آﺳﻤﺎن ﺑﺮ اﻓﺮاﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﻌﻼ در ﻧﻈﺮ او ﻗـﺪرت و ﻋﻨـﻮان ﺧـﻮد را از‬
‫دﺳﺖ داده ﺑﻴﻜﺎره و ﭘﻮچ و ﺑﻲ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻴﻨﻤﻮد‪.‬‬
‫ﺳﻴﻮا ﺣﺎﻟﺖ رﻣﻴﺪه او را ﻧﮕﺮﻳﺴﺘﻪ ﺑﻄﻮري ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎي او را ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ از وﺣﺸﺖ رﻧﮓ از روﻳﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻴﻮا ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻘﺪر اﻣﺮوز ﺗﻮ ﻋﺠﻴﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ آﻳﻲ‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎت ﻣﻘﻄﻌﻲ ﺟﻮاب داد‪» :‬اﮔﺮ ﻣﻴﺪاﻧﺴﺘﻲ!« و ﺑﻌﺪ ﺻﻮرﺗﺶ را در دﺳـﺘﻬﺎ ﮔﺮﻓـﺖ و ﻓـﺮار ﻛـﺮد‪.‬‬
‫ﺳﻴﻮا ﺗﺎ ﭘﺎي ﺗﭙﻪ او را ﻣﺸﺎﻳﻌﺖ ﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ و ﺑﻲ ﻛﺴﻲ او را ﭘﺮﻳﺸﺎن ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮد ﻣﻴﮕﻔﺖ‪ » :‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ وﺿﻊ ﺑﺮاي دﻳﮕـﺮان ﻣﻔﻴـﺪ‬
‫ﻣﻴﻨﻮﻣﺪ ﻧﻪ ﻣﻦ« دﻓﻌﺘﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻓﻜﺮش رﺳﻴﺪ‪ .‬او ﻣﺜﻞ دﻳﮕﺮان ﻧﺒﻮد ﻳﻌﻨﻲ ﻋﺎدت ﻧﻜﺮه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺮا؟‬
‫او ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺣﺪ ﻣﺮگ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاي او ﺑﻲ ﻣﻌﻨﻲ و ﭘﻮچ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬از ﻧﺎﻣﺰدش ﻧﻴـﺰ ﺑﻴـﺰار ﺑـﻮد‪ .‬او‬
‫ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﺪاﻳﺎن و ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﺎن ﺑﺎ ﺑﺎزوان ﺗﻮاﻧﺎ و ﻫﻴﺎﻛﻞ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﻮد و ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺎ ﺣﺎل ﺗﺼﻮر ﻣﻴﻜـﺮد‬

‫‪Zoon.ir‬‬
‫ﻛﻪ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ اﻳﻦ از ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﮕﻲ را ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﻫﺮش در ﺳـﺎﻳﻪ اﻳـﻦ ﺳـﺘﻮن ﻫـﺎي ﻣﻌﺒـﺪ ﮔﺎﻧﺸـﺎ‬
‫زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﻣﻴﺪﻳﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺗﺼﻮرات ﻣﻮرد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻳﻜﻨﻮاﺧﺖ ﺑﺎ ﺳﻴﻮا ﺑﺮاي او ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﻛﻴﻨﻪ ﻣﺒﻬﻤﻲ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ ﻳﺎ در ﻧﺪﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺧﻮدﺧﻮاﻫﻲ و ﭘﺴﺘﻲ اﻧﺎن ﻣﺮدد‬
‫ﺑﻮد در ﺧﻮد ﺣﺲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻛﻮﭼﻪ در ﺗﻤﺎم ﻃﻮل ﺧﻮد ﺧﻠﻮت و ﻟﺨﺖ و ﻧﺎ ﻣﻄﺒﻮع ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮ ﭘﻴﭻ ﭼﻨﺪ ﻛﻮدك ﺟﻠﻮ دﻛﺎﻧﻲ ﺑـﺎزي ﻣﻴﻜﺮدﻧـﺪ و‬
‫ﻳﻜﺪﺳﺘﻪ ﻫﻨﺪو در ﻣﻌﺒﺪ ﭼﻬﺎر زاﻧﻮ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺗﻮﺗﻮن ﻣﻴﺠﻮﻳﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫آراﻣﺶ اﻳﻦ ﻣﻨﺎﻇﺮ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ ر ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ او اﻓﺰود زﻳﺮا ﺑﺎ اﻧﻘﻼب دروﻧﻲ او ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﺪاﺷﺖ و ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﻜﻪ ﺑﻲ‬
‫ﻗﻴﺪ و ﻧﺎ ﻣﻨﻈﻢ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻓﺖ‪ .‬دﻓﻌﺘﺎ ﺧﻮد را ﺟﻠﻮ ﻟﻌﻞ و ﺑﺎغ ﻳﺎﻓﺖ از ﺷﺪت ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﺿـﻌﻒ ﺟﺎﻧـﺐ درﻳﺎﭼـﻪ‬
‫رﻓﺘﻪ ﺧﻮد را روي ﻧﻴﻤﻜﺘﻲ اﻓﻜﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﻣﻴﺪ اﻳﻨﻜﻪ ﺷﺎﻳﺪ دوﺑﺎره وﺿﻊ ﺑﻬﺘﺮي ﺑﻪ وﺟﻮد آﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺧﻮدﻛﺸـﻲ اﻓﺘـﺎد‪ .‬در اﻳـﻦ ﻟﺤﻈـﻪ ﺗﻤـﺎم ﻫﻤـﺶ‬
‫ﻣﺼﺮوف اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻫﺮﭼﻪ ﺳﻬﻞ ﺗﺮ ﭼﺸﻢ از ﺟﻬﺎن ﺑﭙﻮﺷﺪ و ﺑﺮاي ﺗﻬﻴﻴﺞ ﺧﻮد ﮔﻴﺴﻮان ﺧﻮدرا ﻧﻮازش ﻣﻴـﺪاد‪.‬‬
‫ﺗﺎ اﻣﺮوز ﺑﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ و رﺿﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﺮد وﻟﻲ در ﺑﻦ ﺑﺴﺘﻲ ﮔﺮﻓﺘﺎر آﻣﺪه ﺑﻮد ﻛـﻪ زﻧـﺪﮔﺎﻧﻲ ﺑـﺮاي او ﻏﻴـﺮ ﻗﺎﺑـﻞ‬
‫ﺗﺤﻤﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ آب ﻋﻤﻴﻖ و ﺳﺒﺰ رﻧﮓ درﻳﺎﭼﻪ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ دﻓﻌﻪ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻪ ﮔﻞ ﭘﺎدﻣﺎ)ﻧﻴﻠﻮﻓﺮ ﻫﻨﺪي ﺳـﻔﻴﺪ ﺑﺴـﻴﺎر‬
‫درﺷﺖ( ﻣﻌﻄﻮف ﺷﺪ ﻛﻪ ﮔﻠﺒﺮگ ﻫﺎي ﻓﻮﻗﺎﻟﻌﺎده ﭘﻬﻨﻲ داﺷﺖ‪ .‬و اﻳﻦ ﻧﺎم ﻣﺎدرش ﺑـﻮد ﺿـﻤﻨﺎ دواري از ﻫـﻮاي‬
‫ﻣﻼﻳﻢ و راﻳﺤﻪ ﻣﻄﺒﻮع ﮔﻠﻬﺎﻳﻲ ﻛﻪ او را اﺣﺎﻃﻪ ﻛﺮده ﺑﻮد و او را ﺑﺎوﻟﻊ‪،‬ﺗﻤﺎم ﻋﻄﺮ آﻧﻬﺎ را ﺑﻴﺎد ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺳﺤﺮآﻣﻴﺰ‬
‫ﮔﻠﻤﺮگ ﻣﻴﺒﻠﻌﻴﺪ ﺑﺮ او ﻋﺎرض ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪-5-‬‬ ‫!‪This is the.. Zoon‬‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ زون‬

 ‫ﻧﺎﮔﻬﺎن دراﺛﺮ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻲ ﺳﺎﺑﻘﻪ اي ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺨﻴﻠﻪ اش ﺧﻄﻮر ﻛﺮدﻛﻪ ﻳﺎدﮔﺎر زﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﮔﺬﺷﺘﻪ اي را ﻛﻪ‬
‫ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮد و او و در ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﻣﺮدم اﺛﻴﺮي داﺷﺘﻪ در ﻧﻈﺮش ﻣﺠﺴﻢ اﺳﺖ ﻓﻜﺮش در ﺗﻨﻬـﺎﻳﻲ ﺗﺤﺮﻳـﻚ و‬
‫ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺘﺪرﺟﺎ ﺗﻘﻮﻳﺖ ﻣﻴﺸﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻧﺸﺎط ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ادراﻛﻲ ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑـﻪ ﻛﺴـﺎﻧﻲ ﻋـﺎرض‬
‫ﻣﻴﺸﻮد ﻛﻪ ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻢ دﻳﮕﺮي ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه اﻧﺪ و ﺷﻮق ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ در ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻣﻴﻜﻨﻨﺪ ﻛـﻪ‬
‫ﺑﻪ زودي وﻇﻴﻔﻪ ﺧﻄﻴﺮ ﺧﻮد را ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪن ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺑﺎﺷﺪ اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد‪.‬‬
‫او ﭼﻮن ﺳﺎﺑﻘﺎ در ان دره زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻴﻜﺮد ان را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﻲ ﻣﻴﺸﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن وﺟﺪ ﻏﻴﺮ ﻓﺎﺑﻞ وﺻـﻔﻲ ﺑـﻪ او روي‬
‫اورد‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ ﺧﻮد را ﻳﻜﺒﺎره از رﻧﺞ وﺟﻮد ﺧﻼﺻﻲ ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬در اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻓﻜـﺮ ﻧﻤﻴﻜـﺮد‬
‫ﺧﻮدﻛﺸﻲ ﺑﻮد ﺑﻠﻜﻪ ﻣﻴﺨﻮاﺳﺖ زودﺗﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ درﺧﺸﺎن ﻣﺨﻴﻼت و ﺗﻤﺎﻳﻼت ﺧﻮد واﺻﻞ ﺷﻮد و آراﻣـﺶ‬
‫را در درون ﺧﻮد اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻮد‪ .‬ﻣﺠﺪدا ﺻﻮر در ﻧﻈﺮش ﺑﻪ ﺟﻠـﻮه در اﻣﺪﻧـﺪ و ذات ﻻﻳـﺰال از ﻣﻴـﺎن ﻣﻘـﺮﺑﻴﻦ‬
‫درﮔﺎه ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺟﺬاﺑﻲ او را ﺑﻪ ﻧﺮﻣﻲ ﻣﻴﮕﻔﺖ‪» :‬اي ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ دﻟﺮﺑﺎ ﺑﻴﺎ ﭘﻴﺶ ﻣﺎ‪ .‬ﻣﺎ ﺗﻮ را ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻴﻜﻨﻴﻢ ﭼﻮن‬
‫ﺗﻮ از اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻣﻘﺪﻣﺖ ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﺮاﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪«.‬‬
‫ﺳﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻟﺒﺎس ﺳﺎري ﺧﻮد را در ﺑﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد و در ﺑﻐﻞ دو روﭘﻴﻪ و ﭼﻨﺪ آﻧﺎ ﭘﻮل داﺷﺖ و ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﻮل‬
‫ﻣﻴﺘﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻫﻜﺪه ﻣﺴﻘﻂ اﻟﺮأس ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ دره ﻣﻤﻨﻮﻋﻪ ﺑﺮود و در ﻣﻴﺎن ﻣﻮﺟﻮدات اﺛﻴﺮي‬
‫آن زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﺪ و از ﻋﻄﺮ ﮔﻠﻬﺎي آن ﺳﺮزﻣﻴﻦ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﻛﺎﺑﻮس دروﻧﻲ ﺧﻮد ﺑﺪﻳﻦ وﺿﻊ ﺧﺎﺗﻤﻪ دﻫﺪ‪.‬‬
‫در ﺣﻮاﻟﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻨﺞ ﺻﺒﺢ ﻛﻪ ﺑﺎران ﺑﺎرﻳﺪه و ﺑﻮي ﻣﻄﺒﻮع ﺧﺎك ﻧﻤﻨﺎك در ﻫﻮا ﻣﺘﺼـﺎﻋﺪ ﺑـﻮد ﺳـﺎﻣﭙﻴﻨﮕﻪ در‬
‫ﻟﺒﺎس ﺳﺎري ﭼﺴﺐ ﺑﺪﻧﺶ ﭼﻮن دوﺷﻴﺰه ﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎري ﺳﺮﺧﻮش و ﺳﺮﻣﺴﺖ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﮔﻠﻤﺮگ ﺑﻪ اﻟﻮان ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﻣﺘﻤﺎﻳﺰ در روي زﻣﻴﻨﻪ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي رﻧﮕﻲ ﻛﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻧﻮري ﺑـﻪ آن ﺗﺎﺑﻴـﺪه ﺑﺎﺷـﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﭼﺸﻢ اﻧﺪاز دور دﺳﺘﻲ ﻛﻪ از درﺧﺖ ﻫﺎي ﮔﻞ ﻣﻬﻮر ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺷﺪه ﮔﻠﻬﺎي ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮕﻲ آن را ﻣﺤﺪود ﻛﺮده ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻣﻤﺘﺪ ﻣﻴﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻴﻨﻜﻪ آﻓﺘﺎب در آﻣﺪ و زﻣﻴﻦ را ﺑﻪ ﻧﻮر ﺧﻴﺮه ﻛﻨﻨﺪه ﺧﻮد روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺖ ﺳﺎﻳﻪ ﺳﺎﻣﻴﻨﮕﻪ ﻧﻴﺰ ﻣﻌﺪوم ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪-6-‬‬ ‫!‪This is the.. Zoon‬‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﻬﺎي اﻟﻜﺘﺮوﻧﻴﻜﻲ زون‬