DESIDERATA

-- written by Max Ehrmann in the 1920s --

Go placidly amid the noise and the haste,

and remember what peace there may be in silence.

As far as possible, without surrender,

be on good terms with all persons.
Speak your truth quietly and clearly;
and listen to others,
even to the dull and the ignorant;
they too have their story.
Avoid loud and aggressive persons;
they are vexatious to the spirit.

If you compare yourself with others,

you may become vain or bitter,
for always there will be greater and lesser persons than yourself.
Enjoy your achievements as well as your plans.
Keep interested in your own career, however humble;
it is a real possession in the changing fortunes of time.

Exercise caution in your business affairs,

for the world is full of trickery.
But let this not blind you to what virtue there is;
many persons strive for high ideals,
and everywhere life is full of heroism.
Be yourself. Especially do not feign affection.
Neither be cynical about love,
for in the face of all aridity and disenchantment,
it is as perennial as the grass.

Take kindly the counsel of the years,

gracefully surrendering the things of youth.
Nurture strength of spirit to shield you in sudden misfortune.
But do not distress yourself with dark imaginings.
Many fears are born of fatigue and loneliness.

Beyond a wholesome discipline,

be gentle with yourself.
You are a child of the universe
no less than the trees and the stars;
you have a right to be here.
And whether or not it is clear to you,
no doubt the universe is unfolding as it should.

Therefore be at peace with God,

whatever you conceive Him to be.
And whatever your labors and aspirations,
in the noisy confusion of life,
keep peace in your soul.

With all its sham, drudgery, and broken dreams,

it is still a beautiful world.
Be cheerful. Strive to be happy.
TAGALOG VERSION:

Humayo nang panatag

Sa gitna ng ingay at pagmamadali, at tandaang
May kapayapaang matatagpuan sa katahimikan.
Hangga’t maaari nang walang pagsuko,
Makipagkapwa-tao.
Bigkasin ang iyong katotohanan nang mahinahon at
Malinaw, at makinig sa iba, kahit sa mapurol o mangmang:
Sila ma’y may kanilang salaysayin.

Iwasan ang mga taong maingay at magaspang; sila’y

Nakakarindi sa diwa.
Kung ihahambing mo ang sarili sa iba, maaaring
Maging hambog at masamain ang loob pagka’t
Laging may hihigit sa iyo at may hihigtan ka.
Masiyahan ka sa iyong mga natamo, gayundin sa iyong mga balak.
Manatiling buhos ang iyong kalooban sa mga gawain, gaano man
Kababa; tunay itong kayamanan sa nagbabagong panahon.
Maging maingat sa pakikipagkalakalan pagka’t ang mundo’y
Batbat ng panlilinlang. Subalit huwag hayaang
Makabulag ito sa iyon sa anumang kabutihang mayroon; maraming
Nagpupunyagi para sa mga adhikaing dakila; at sa lahat ng dako,

Ang buhay ay lipos ng kabayahinan.

Huwag magkunwari laluna ng pagmamahal.
Huwag ding tatalikuran ang pag-ibig, pagka’t sa gitna ng
Katigangan at kalungkutan, kailanma’y uusbong
At nabubuhay itong tulad ng damo.
Maluwag na tanggapin ang payo ng katandaan; banayad
Na isuko ang mga bagay ng kamusmusan.
Arugain ang tibay ng loob na sasalag sa mga biglaang
Sakuna. Ngunit huwag panlulumo sa mga guni-guni.
Maraming takot ang dulot ng pagod at kalungkutan.
Sa kabila ng malusog na disiplina, maging mabait sa iyong sarili.

Anak ka ng sanlibutan, tulad ng mga punungkahoy at bituin;

May lugar ka rito. At malinaw man sa iyo o hindi,
Walang alinlangang bumubukadkad ang daigdig ayon sa nararapat
Kaya maging panatag ka sa Diyos, anuman ang pagkakakilala mo sa kanya,
At anuman ang iyong mga gawain at mithiin, sa maingay na
Kalituhan ng buhay, panatilihin mong panatag ang iyong kalooban.
Sa kabila ng panlilinlang, kawalang-buhay at mga gumuguhong pangarap,
Maganda pa rin ang mundo.

Mag-ingat. Magsikap lumigaya.

Mga Rawitdawit
ni Abdon M. Balde, Jr.

AROG KAINI PALAN

Arog kaini palan

pagka naggugurang:
Pagmuklat pagkaaga
ugma man ta buhay pa,
alagad sa enot na gios
garing nakagapos;
pag biglang minabuhat
mga tulang minaragaak!
Maihi man sana
minatukaw pa sa kubeta,
ta pag tindog na nagtiris
narurupit an bitis.
An linanot na pamahawan
sakob na an pangudtuhan.
Maski bunay pag linaga,
masakit na an pagsapa.
Sa sira mag malasugi
o sardinas nadudugi.
An kinaon na kalunggay
minaluwas luhay-luhay,
kalunggay man giraray.
Nakakainom pa man
linaga na lakad-bulan.
Takot na sa santol
ta masakit ma-tubol.

Likay sa tagiti,
sa tunog kan banggi,
ta pag sinipon
dai na makabangon
Pag biglang napalapiga
dagos napapatihaya.
Pababa man sa hagyanan
halhal sa kapagalan.
Pag nagbalyo sa tinampo
gabos na awto minapundo.
Nangingiturog sa sinehan
dawa an pasali bakbakan.
Pag nakahiling ki burak
taol an pighahanap.
Pag-abot kan kumpleanyo
dai nang kakuntemporanyo;
kaya gabos na nagbibisita
saro-sarong nagbibisa.
Pag-abot kan sinarom
nagdidiklom an paglaom
na makatukdol ki bitoon
sa mga panganoron.
Kun malipot an banggi
ranga pa man salampati
mientras kugos an sadiri.

Ganito Nga Pala

(Salin sa Filipino)

Ganito nga pala

kapag tumanda na;
paggising sa umaga,
natutuwa at buhay pa;
ngunit sa unang kilos
ay parang nakagapos;
pagbangon sa higaan
ang mga buto’y naglalagutukan;
Pag-ihi sa kubeta
ay kailangang umupo pa,
dahil pag nakatayo
sa paa tumutulo.
Ang lugaw na agahan
ay abot nang pananghalian.
Kahit itlog pag nilaga
ay hirap na sa pagngata.
Natitinik lagi sa isda
kahit sardinas na nga.
Ang malunggay na kinain
kung lumabas ay malunggay din.
Nakakainom pa rin sa totoo
pinakuluang pito-pito.

Umiiwas sa ambon,
sa lamig ng panahon;
dahil pag sinipon
ay hindi na makabangon.
Pag napaupo nang bigla
ay tuloy napapatihaya.
Sa hagdan, kahit pababa
sa pagod ay lawit ang dila.
Kapag tumatawid sa daan,
tumitigil lahat ng sasakyan.
Inaantok sa sinehan
kahit ang palabas ay bakbakan;
Pag nakakita ng bulaklak
ay ataol ang hinahanap.
Sa kaarawan, pag may handa
wala nang panauhing kababata;
kaya lahat nang dumadalo
ay isa-isang nagmamano.
Pagdating ng takipsilim
ang pag-asa’y dumidilim
na makasungkit pa rin
ng kahit na isang bituin.
Kung kalamigan ang gabi,
ay nangangarap pa rin ng katabi
habang yakap-yakap ang sarili.
 Invictus
Launch Audio in a New Window
BY WILLIAM ERNEST HENLEY
Out of the night that covers me,
Black as the pit from pole to pole,
I thank whatever gods may be
For my unconquerable soul.

In the fell clutch of circumstance

I have not winced nor cried aloud.
Under the bludgeonings of chance
My head is bloody, but unbowed.

Beyond this place of wrath and tears

Looms but the Horror of the shade,
And yet the menace of the years
Finds and shall find me unafraid.

It matters not how strait the gate,

How charged with punishments the scroll,
I am the master of my fate,
I am the captain of my soul.

INVICTUS

ni: William Ernest Henley

Mula sa gabing bumabalot sa akin,

Kasingdilim ng hukay na malalim,

Sa mga diyos, ako’y nagpapasalamat

Sa kaluluwa kong hindi natitinag.

Nahuli man ng pangil ng kapalaran,

Kailanma’y di nangiwi o sumigaw.

Sa mga pagkakataong ako’y binugbog,

Ulo ko’y duguan, ngunit ‘di yumukod.

Sa gitna ng poot at hinagpis

At sa nangingilabot na lagim,

Mga banta ng panahong darating,

Walang takot ang makikita sa ‘kin.

Kipot ng buhay, hindi na mahalaga,

O ang dami ng naitalang parusa.

Panginoon ako ng aking tadhana,

Ang kapitan ng aking kaluluwa.