*****

Downloaded with http://www.carlosgarciamou.com/wattpad-downloader on:

2015-10-03 05:16:22.418080

The story wattpad URL is: http://www.wattpad.com/story/39431179/parts

Please note that this story may be copyrighted.

*****

Axel John

"Your voice has haunted every inch of my soul since the last time I heard
it...my world had been so dark, void of sound and then I heard you sing
again—and it exploded. Everything came crashing down on me that I'd been
holding in, and then I was just a mess. But I wasn't suffering in silence
anymore. I was suffering from the impenetrable sound of your voice on
repeat in my head."

Cassandra Giovanni

Finding Perfection

Prologo: Pangalan

Nang makita ko si Ama ay agad akong umalisto. Nandito na siya at ang mga
bataan niya, ibig sabihin, kailangan na naming mag-intrega. Labing -
limang taong gulang na ako at pitong taon na akong nasa poder ni Ama.
Hindi naman ako nagrereklamo dahil mula nang mapunta ako sa kanya ay
hindi na ako nakaramdam ng gutom, hindi na ako nababasa ng ulan at hindi
na rin ako nahihirapang tumakas sa boys town kung saan dinadala ang mga
nahuhuling tulad ko sa lansangan.

Isa akong yagit.

Hindi ko na halos matandaan ang buhay ko noong may pamilya pa ako. Ang
alam ko, namatay ang nanay ko sa sakit na tb. Mahirap na buhay lang kami.
Nang mamatay si Nanay noong anim na taong gulang ako, kinukop ako ng
tyuhin ko - umalis ako doon dahi ginagamit niya akong insturmento sa
pagpapalimos upang kumita siya ng pera. Ayoko nang ganoon, pagod na nga
ako, sinasaktan pa ako ng asawa niya kaya noong walong taon ako - nang
isama ako ni Tiya sa Divisoria -ay tumakbo ako - tumakbo ako ng mabilis
na mabilis - pakiramdam ko noon lang ako nakaramdam ng kalayaan.

Akala ko ay seswertihin na ako. Nakita ko ang kapitbahay naming si Aleng

Choleng sa isang palengke noon. Kilala niya ako. Isinama niya ako. Sabi
niya ay naaawa siya sa akin kaya daw dadalhin niya ako sa aking ama.
Nagtaka ako nang dalhin niya ako sa isang simbahan at hinanap ang paring
nagngangalang Hernan.

Akala ko ay ipapaampon niya ako pero sa murang isipan ko, naintindihan ko

na si Padre Hernan - ang lalaking hinanap ni Aling Choleng ay ang aking
tunay na ama. Napilitan si Aling Choleng noon na sabihin sa akin ang
totoo.

Dating dancer ang nanay ko sa isang club, nakilala niya ang pari,
binayaran siya at ang gabing iyon ay ako ang naging bunga. Ayaw akong
tanggapin ng pari. Labag daw sa kanyang landas ang presensya ko. Masakit.
Walang taong gulang ako nang maramdaman ko ang tunay na sampal ng
reyalidad ng buhay sa aking mundo.
Muli, ay tumakbo ako. Sa kakatakbo ko ay nabangga ko si Ama - yagit -
siya ang nagbansag sa akin. Kinuha niya ako.

"Anong pangalan mo?" Tanong niya habang nakasakay kami sa van niyang
puti.

"Ernesto po." Wika ko. Binigyan niya ako ng kendi. Madalang akong
makakain niyon. Nakangiting kinuha ko iyon.

"Nasaan ang mga magulang mo, Ernesto?"

"Patay na po ang nanay ko. Ang tatay ko pari."

"Ernesto kamo ang pangalan mo?" Tanong niyang muli. Tumango ako.
Napangiti siya. "Papalitan natin ang pangalan mo, Ernesto. Sa pagdadalhan
ko sa'yo, hindi mo kailangan ang nakaraan mo o ang anino ng dating ikaw.
Sa araw na ito, ikaw si Axel John."

Hindi ko siya masyadong maintindihan. Basta ang alam ko, masarap sa

tainga ang narinig kong pangalan,

"Axel John..." Inulit ko. "Anong apelyido ko?" Tanong ko pa. May kung
anong ngiti sa mukha niya.

"Apelyido. Axel John Apelyido."

Mula nang araw na iyon. Nakilala ako bilang si Axel John. Pitong taon ko
nang dinadala ang pangalang iyon. Axel John Apelyido. Tulad nang sinabi
ni Ama noong araw na kinuha niya ako sa lansangan, hind ko kailangan ng
dating ako sa bago kong mundo.
Isa akong yagit. Namamalimos sa lansangan. Sa gabi, ibinibigay kong lahat
ang kinita ko ay Ama, pasasalamat sa pagkupkop niya sa akin. Kapalit noon
ay hindi ako nasasaktan, hindi ako nagugutom at may tinutulugan ako.

"Magkano sa'yo, Axel John?" Tanong niya sa akin nang tumapat siya.
Binigay ko sa kanya ang limang daang pisong ipinapalit ko sa isang
tindahan kanina. Hindi lang iyon. Ibinigay ko rin kay ama wallet na
kinuha ko sa babae sa loob ng simbahan kanina, ibinigay ko rin ang
kwintas na hinablot ko. Ngumiti siya nang makita ang lahat nang iyon.

"Magaling, Axel John! Sa'yo ang pinakamalaking parte ng manok ngayong

gabi!" Wika ni Ama. Tuwang-tuwa naman ako sa sinabi niya. Tumabi agad ako
upang bumalik sa pila. Masarap ang ulam namin ngayon kaya masaya ako at
ako na naman ang pinakamaraming bigay kay Ama.

Nang matapos ang pag-iiintrega namin ay pumasok ang dala sa bataan ni

Ama. May dala silang isang babaeng may suot na red baseball cap, naka-
long sleeves na puti at mahaba ang buhok. Nagpupumiglas siya. Sa tantsya
ko ay nasa labing - tatlo o labing apat ang edad niya.

"Siya nga pala ang bago ninyong kasama. Pinangalanan ko siyang Pamela
Anne." Tumingin siya sa lahat.
"Bitiwan ninyo ako! My father will look for me and when he does this
syndicate will go down!"

Sosyal ang bago naming kasama. Englisera. Hindi ko siya masyadong

inintindi.

Nang sabihin ni Ama na kakain na ay nag-alisan na kami. Tulad nang sinabi

niya kanina, sa akin ang pinakamalaking parte ng manok. Napalakas ang
kain ko dahil binigyan ako ni Ate Sile ng maraming kanina, sayote, at
sabaw sinamahan na niya iyon ng patis na may sile.

Busog na busog ako nang gabing iyon. Bago ako natulog ay pumuslit pa ako
sa likod-bahay para mag-yosi. Pampawala ng umay.

Habang nakatayo ako sa gilid ay narinig ko ang isang hagulgol. Tumakbo

ako at nakita ko ang bagong pasok na si Pamela Anne na hawak ng dalawang
bataan ni Ama.
"Tatakas ka pa ha! Hindi ka makakatakas dito hangga't hindi pumapayag ang
tatay mong General sa proteksyong hinihingi ni Ama!"

"Kung condom lang ang habol ninyo, maraming ganoon sa seven eleven!"

Tinulak siya ng dalawang lalaki. Tumakbo naman ako at dinaluhan siya.

"Mga boss, ako nang bahala dito." Itinapon ko ang yosi ko kung saan.
Tumingin sila sa akin.

'O sige, Axel, ikaw na diyan. Baka masaktan pa namin iyan!" Umalis ang
dalawa at naiwan sa akin ang babae. Tiningnan ko siya.

"Anong tunay mong pangalan?" Tanong ko. Nag-iwan siya ng tingin.

"Do you expect me to tell you? You're one of them!"

"Anong one op dem, one op dem ka diyan?! 'Wag ka nga maarte! Magtagalog
ka! Nasa Pilipinas ka, Pamela Anne, oy!" Pinanlakihan niya ako ng mga
mata. Nakadama naman ako ng awa sa kanya. Umiling ako at pinulot siya sa
lupa.

"Kung gusto mong makatakas dito, matuto kang magpanggap." Inalalayan ko

siya.

"Tutulungan mo ba ako? I can't do it alone." Tumingin ako.

"At magtagalog ka kung gusto mong tulungan kita nang magkaintindihan

tayo. Pers year high school pa lang ang natatapos ko. Wala pa akong sekan
year kaya di kita maintindihan masyado."
Ipinasok ko siya sa loob ng silid ko.

"Diyan ka sa kama. Matulog ka. Bukas lahat ng gagawin nila, gawin mo.
Itatakas kita, Pamela Anne."

Tiningnan ko siya. Kung may gagawin man akong maganda sa buhay kong
patapon na, iyon ang pagpapalaya kay Pamela Anne.

Stud # 1

Martin Ricardo – all out interview. Ang panig ni Martin sa hiwalayan nila
ni Bernice Anne.

'Di umano ay niloko ni Bernice Anne ang nobyong si Martin De Angelo. Ayon
sa actor, nahuli niya ang dating nobya na may kahalikang ibang lalaki sa
loob mismo ng dressing room nito sa set ng "Kung ikaw ay akin..."
My face reddened. Sa inis ko ay naibato ko ang tabloid na hawak ko. Ang
kapal ng mukha ni Martin! Siya na nga ang nanloko sa akin tapos ako pa
ang palalabasin niyang masama! I caught him cheating on me with that
sixteen year old little girl in the set! Siya pala ang nakabuntis sa co-
star ko na iyon. Matagal na pala niya akong niloloko. Hindi ko na nga
pinalaki pa ang isyu ng pakikipaghiwalay sa kanya. Kapag may press ay
palagi kong sinasabing
no comment
 kahit na gusto kong ilabas ang lahat ng galit ko sa mundo sa kanya. I
kept quiet but now this?!

Ang kapal ng mukha niya! Hindi pa man nagsisimula ang araw ko ay sira na
kaagad! Anong karaptan niyang sirain ang buong pagkatao ko? Hindi niya
ako kilala! Hindi niya dapat sinisira ang pangalan kong pinaghirapan kong
buuin.

Sa inis ko pati ang tasa ng kape na nasa harapan ko ay ibinato ko. Walang
karapatan si Martin na gawin sa akin ito. Nagkaroon siya ng pangalan sa
industriya ito. Nangingigil ako sa kanya at gusto ko siyang mamatay.

"Bernie, halika na at may interview ka pa sa Kris TV ngayon." Napatingin

ako sa P.A. kong si Pamela. She was a petite girl with a chubby figure.
Ngumiti ako sa kanya at tumayo na. Napansin niya ang basag na tasa sa
lapag – tinawag niya ang maid para utusang linisin iyon. Mabilis pa sa
alas kwatro na sumakay ako sa kotse at nagbutong – hininga. Pinipigilan
ko ang sarili kong umiyak. Kung anuman ang sinabi ni Martin sa press,
papatunayan kong mali iyon sa interview ko kasama si Kris Aquino.

I am one of the bankable stars of a very popular TV network at hindi ko

hahayaang masira ang pinaghirapan ko mula noon hanggang ngayon dahil lang
sa pagsisinungaling ni Martin. Pagpasok ni Pamela ay may dala agad siyang
latte para sa akin. Kinuha koi yon ay inamoy lang.

"Bern, 'wag mo nang isipin ang interview ng ex mong gago." She said. I
just sighed. Mahina ako sa ganito. I don't like intrigas. Ayoko nga ng
nasasali ang pangalan ko sa mga petty issues. Pinasibad nila ang kotse.
Nakatingin lang ako sa labas at iniisip ang mga salitang sasabihin ko sa
mga tanong sa akin ni Kris Aquino. Taklesa pa naman siya at nakakabigla
but I will try my best to tell her everything about my break up with
Martin. Napapailing na talaga ako.

We were stuck in traffic. Nakatingin lang ako sa labas. Iniisip ko kung

anong buhay ang meron ako kung sakaling kasama ko si Martin ngayon.
Walong buwan na kaming wala. Dapat ay ikakasal na kami pero nahuli ko
siya. Hindi ko kayang masikmura ang mga ginawa niya sa akin. Hindi ko
kayang tanggapin na ginawa niya iyon dahil lang sa hindi ko kayang ibigay
ang gusto niya.

I am a virgin. I am thirty years old still a virgin. Dapat ay regalo koi

yon kay Martin pero dahil sa hindi ko maibigay iyon sa kanya kahit
binigyan na niya ako ng singsing ay hindi pa rin ako kampante. Nakatingin
lang ako sa labas nang bigla akong mapangiti. I saw a man in a red suit
in his Ducati. Tulad namin ay na-stuck rin siya sa traffic. I smiled
widely. Pinakatitigan ko ang lalaki and there's something oddly familiar
about him. Tumingin siya sa direksyon ko. The man looked stud. He had a
clean face but some angst in it. He was wearing big aviators. Napakalinis
niyang tingnan pero bakit kaya siya naka-red suit.

Napatingin siya sa direksyon ko. Tinted ang sasakyan ko kaya hindi niya
ako nakikita pero nakakatuwa siyang tingnan. Umusad ang traffic.
Magkapantay pa rin kami. Habang umaandar kami ay bigla na lang nagpreno
ang driver ko. I looked in front. Nanlalaki ang mga mata ko. Kinakabahan
ako. Nerbyosa ako. Ayoko ng aksidente.

"Ako na.. Stay here." Wika ni Pamela. Tumango ako. Lumabas si Pamela at
nakipag-usap sa labas. Nanonood lang ako sa kanila but when the man in
the red suit mingled with them, I knew that I had to get out of the car.
Nanginginig ang mga kamay kong lumabas ng sasakyan. I just want to meet
him and ask why he was wearing a red suit.

"Anong problema, boss?" Tanong niya. His voice is deep and has a bit
darkness in it – I like the tone of his voice.

"Ito eh! Lumiko dapat ako muna!" Sigaw ng lasing na kabilang partido.
Nabigla ako nang tingnan niya ako. "Gago pala! Kaya mayabang artista ang
sakay! Putang ina! Nalilibugan ako sa'yo!" Sigaw niya. My eyes widened.
Lumapit siya sa akin. Humarang ang driver ko pero nasuntok niya at
napaupo na lang kung saan. Malapit na malapit na siya sa akin nang bigla
na lang siyang napatigil at napaupo. Bigla siyang namamalipit sa sakit.
Napatingin ako sa lalaki. He was grinning. Sinipa niya ang lalaki sa
lapag.

"Ayos ka lang ba? Next time kapag may gulo, 'wag kang lalabas, 'wag
kayong lalabas. Hayaan ninyong siya iyong makipag-usap. Dagdagan mo iyong
body guards mo, Miss. Sige, mauna na ako."

Gusto kong tanungin ang pangalan niya pero hindi ko nagawa. Para bang
nalulon ko ang dila ko at pinanood na lang siyang umalis. Binalingan ko
si Pamela.

"Sino iyon? Did you ask his name?" Tanong ko pa. I was being excited.
Nanlalaki ang mga mata ko at nawawala ang kaba ko. Napalitan iyon ng
excitement. Ngayon lang ulit ako nakaramdam ng ganito.

"Hindi eh. Bigla na lang huminto Ang gwapo nga. Mukha lang tanga sa suit
niya. Hala! Tara! Malelate tayo! Live iyon, Bern! Baka magalit sa atin si
Kristeta!" Hinatak niya ang kamay ko habang panay naman ang tingin ko sa
direksyong pinuntahan niya. I wanna know him. Paano ko kaya siya ulit
makikita?

--------------

"Ano na kayang ginawa ni Leira at Azul ngayon? Bakbakan na kaya?"

Napangisi ako nang magsalita si Ido. Nasa resort pa rin kami kung saan
ginanap ang reception ng kasal ni Leira at Azul. Masayang – masaya ako
para sa kaibigan kong iyon. Si Azul kasi iyong tipo ng tao na akala mo ay
hindi na ngingiti kahity kailan. Hindi kasi siya pala-express na tao.
Palagi lang siyang seryoso na tila ba natatae kaya hindi mo mawari ang
iniisip niya. Buti ngayon at ngumingiti na siya. Nakabuto talaga si Leira
para sa kanya.

Noong una ay inaayawan ko si Leira dahil gusto ko si Arruba para sa

kaibigan ko, isa pa, sinusuportahan ko si King David sa paggawa niya ng
paraan. Malaki kasi ang utang na loob ko sa kanya. Nang makawala ako sa
puder ni Ama at nang mabaril ako noong bata ako, ang nanay ni King David
na si Queen Gwen ang kumupkop sa akin. Naging mabuti sa akin ang mag-
asawang Sandoval – pinag-aral nila ako at itinuring na tunay na anak.
Kaya lang – ang lahat ng tulong ay may kapalit.

Nalaman ng tatay ni David kung ano ako sa lansangan noon kaya ginamit
niya ang background na iyon para sa personal niyang interest na hindi ko
naman tinanggihan. Para sa akin iyon ang katumbas ng lahat ng ginawa niya
para sa akin. Mula noon, naging kadikit ako ni Congressman na kalaunan ay
naging Senador.

I was sixteen when I first killed someone. Pinatay ko iyong mahigpit na

kaaway ni Congressman – na naging dahilan ng pagkakabuo ng tiwala niya sa
akin. Hindi ako nagsisis doon. Basta ang alam ko, kailangan kong gawin
iyon – para sa ikabubuti ng lahat. Naging napakaayos ng relasyon namin ni
Congressman. Nang mamatay ang asawa niya ay ako na lang din ang naging
kasa-kasama ni King David. I treated him as my brother and he was the
same to me. Minahal namin ang isa't isa na parang magkapatid. Pinangako
ko sa puntod ng Nanay niya na aalagaan ko si King David kahit na anong
mangyari sa aming dalawa.

I looked out for him and I try to give him everything that he wants.

Kaya ganoon na lang ang tigas ko sa pagkampi sa kanya kahit na alam kong
masasaktan si Azul o si Leira.

"Kaya lang kung bakbakan na, baka dumugo iyong pekpek ni Leira." Naiusal
ko. I looked at Ido and Judas who was sitting beside me. Suot pa rin
namin ang colorful suits na ipinasuot sa amin ng demonyang kapatid ni
Azul. Mukhang napagtripan lang kami.

"May asawa ni si Simoun. Hindi na tayo ang priority." Wika pa ni Ido.

"Inggit ka na naman." Sabi ko habang lumalagok ng alak.

"Putang ina, noon laging tayo pero ngayon may Leira na. Hindi ko naman
pwedeng ibahin, nakita kong masaya siya." Tumango na lang ako. Maya-maya
ay nagpaalam ako sa kanila na pupuntahan si King David. Kanina pa kasi
siya wala at nag-aalala na ako sa kanya. I found him standing inside the
terrace while looking up in the sky. Tinapik ko ang balikat niya. Nakita
kong hawak niya ang litrato nila ni Arruba na kuha noong Junior prom
nila. He smiled at him.
"Judas said she's getting worse. She keeps on calling out for Azul."
Huminga siya nang malalim. "Masakit, Ernesto." Wika niya. "Iyong nagmahal
ako pero hindi ako sapat. Gusto ko siyang maging masaya pero hindi naman
ako ang nagiging dahilan ng kasiyahan niya. Sana gumaling si Arruba,
hihintayin ko siya. Baka sakaling ako na ang piliin niya."

"Hindi ganoon iyon." Sumadal ako sa harang at tumingala. "Bakit hindi ka

na lang gumalaw, David? Natatandaan mo noong mga bata tayo? Natatandaan
mo iyong sinasabi ni Queen Gwen? Letting go means new beginnings, David.
Aminin mo na, hindi na kasali si Arruba sa buhay na sasalubungin mo
bukas. She will always be a part of your life but she's never going to be
in it..."

"Parang si Pamela Anne, Kuya?" Tanong niya sa akin. Tumingin lang ako kay
King David at sa isipan ko ay dumalaw muli sa aking balintataw ang imahe
ng isang batang babaeng inglesera na nakilala ko noon. "Bakit ba hindi mo
hanapin? Sinasabi mong hindi mo alam kung saan magsisimula, bakit hindi
ka magsimula sa lugar kung saan kayo huling nagkita? Bakit hindi mo
puntahan si Ama sa kulungan? Baka alam niya kung nasaan siya, baka alam
niya kung anong pangalan niya."

Hindi ako nakakibo. Sa totoo lang ay natatakot ako. Natatakot akong

hanapin si Pamela Anne dahil baka hindi na pala siya iyong Pamela Anne
na naging kaibigan ko – iyong Pamela na minahal ko. Siya kasi ang first
love ko. Siya ang unang nagsabi sa akin na baka pwede niya akong mahalin.
Itinakas ko siya noon dahil gusto ko siyang magkaroon ng magandang buhay
Nangako kami sa isa't-isa na hindi kami mawawala sa buhay ng isa't-isa
pero hindi naman natupad dahil nang makuha siya ni General ay hindi ko na
nakita pang muli si Pamela Anne. Ni hindi niya ako binalikan. Hindi ako
galit sa kanya, pero naghintay ako sa pagbabalik niya, masakit. Hindi
iilang beses na niyaya ko si King David sa lugar kung saan huli ko siyang
nakita, walang bakas ng Pamela Anne ko.

"Hahanapin ko rin siya, kapag handa na ako... 'Wag ka nang makulit. Hindi
ko pa alam kung kailan iyon."

--------------------

"Pamela Anne, gumising ka! Kailangan na nating magtrabaho."

Tinapik ko ang balikat ng babaeng ito. Siya na nga ang umuukupa sa higaan
ko, may gana pa siyang kunutan ako ng noo.

"Hoy!"
"Five minutes!" Sinigawan niya ako. Napangiwi naman ako. Hindi ko talaga
maintidihan ang babaeng ito. Sa ilang linggo niyang pananatili dito ay
hindi niya pa rin alam ang aming routine. Kailanan niyang gumising ng
maaga para hindi siya pagalitan ni Ama pero heto siya, nakahilata pa rin.

"Pamela Anne! Igalaw ang katawan!" Sigaw kong muli. Bigla siyang bumangon
at inirapan ako. Hindi naman siya mapakali. Bigla siyang tumayo, hindi
siya naghilamos at lumabas na lang bigla. Napapailing na lang ako habang
nakasunod sa kanya. Hindi na kami sumabay sa mga batang sasakay sa van,
nag;akad na lang kaming dalawa at nang marating ang pwesto ay tumayo
kami.

"Kita mo iyong mag-syota. Kukunin ko iyong bag noong babae, i-distract

mo." Sabi ko sa kanya. Tumango siya sa akin. Gumagaling na sa panlalansi
ang babaeng ito. Nakakasanayan na niya siguro. Hindi naman iyon problema
dahil sa ginagawa niya lumalaki ang kita namin at palaging kami ang may
pinakamalaking parte ng manok sa hapag kainin.

Tumayo si Pamela Anne sa harapan ng mag-syota at bigla na lang niyang

inaway ang lalaki. Ako naman ay unti-unting lumapit. Agad kong nakuha ang
wallet at sinenyasan si Pamela na tumakbo palayo. Hingal kabayo kami.
Hinabol kasi siya noong babae para sabunutan.

"Nakuha noong babae iyong cap ko. Bigay sa akin ni General iyon." Wika
niya pa. Habang naglalakad kaming dalawa ay naisipan ko siyang tanungin.

"Totoong General ang tatay mo?"

"Oo, pulis siya. General. Kagalit yata niya si Ama kaya kinuha ako. Ang
problema hindi ko naman alam kung paano babalik. At mukhang hindi rin ako
makakatakas dahil binabantayan ang bawat paligid natin saka ikaw,
nakabantay ka sa akin. Loyal ka sa kanya, isusumbong mo ako. Ayokong
mamatay. Gusto ko pang maging sikat na artista."

Napatawa ako. Ang daming pangarap gusto niyang maging artista. Napailing
na lang ako.
"H'wag mong tawanan ang pangarap ko. At least ako may pangarap. Ikaw,
anong pangarap mo?" Tanong niya pa. Hindi ako nakasagot Sa totoo lang ay
wala akong pangarap. Okay na sa akin ang buhay na meron ako. Paano pa ako
aasenso? Hindi naman ako tapos mag-aral.

"Pangarap kong makakain ng hotdog." Wika ko. Napatingin sa akin si Pamela

Anne.

"Anong hotdog? As in iyong tender juicy?"

Nakakahiya may ay tumango ako. "Hindi pa ako nakakakain ng hotdod, palagi

kasing manok o babay o tuyo o itlog ang ulam namin. Gusto ko ng hotdog at
bacon. Iyon ang pangarap ko..."

Nang tingnan ko siya ay nakita kong napanganga siya habang tila ba

naluluha. Hindi ko alam kung bakit. May nakakaiyak ba sa pangarap ko?

Stud # 2

"Saan mo nga sabi dinala iyong pera?!"

Napapikit ako nang makita kong sampalin ni Ama si Pamela Anne. Nakaluhod
na siya sa harap ni Ama. Dumugo na ang bibig niya pero hindi niya pa rin
sinasabi kung saan niya dinala ang perang nadelehensiya niya nitong
nakaraang linggo. Isang linggo ko na kasing napapansin na hindi siya nag-
eentrega ng pera. Para hindi siya maparusahan ay hinahati ko ang kita ko
para sa aming dalawa at sinasabi na pinagtulungan namin iyon. Medyo
lumiit na nga lang ang kita ko at hindi na ako nakakakain ngayon ng
malaking parte ng ulam pero ayos lang basta maayos si Pamela Anne. Pero
nahuli rin siya ni Ama. May nagsabi kay Ama na tinatago ni Pamela ang
perong kinikita niya mula sa pang-snatch ng wallet. Wala akong alam sa
nangyayari - ang akala ko, wala talaga siyang kita.

"Saan?!"
"Wala kang pakialam dahil ako naman ang nagpapakahirap doon! Pera ko iyon
Iniipon ko pangload o pantawag para malaman na ni General kung nasaan
ako?!"

Lalo lang siyang sinaktan ni Ama. Nakita kong kumuha si Ama ng matabang
pamalo at iniaktong ipapalo kay Pamela. Agad naman akong dumaluhong para
takpan ng katawan niya. Sa likod ko tumama ang pamalo.

"Axel John!" Bawal niya sa akin. Tumingin ako.

"B-balato mo na sa akin, Ama. Ako nang bahala sa kanya!" Giit ko.

Tinitigan niya ako tapos ay sinenyasan niya ang iba na magpunta na sa
kusina para kumain. Inakay naman ako ni Pamela papasok sa silid naming
dalawa. Magkasama kami sa kwarto. Wala kasi siyang sinasamahan sa lugar
na ito kundi ako lang. Sabi nga niya, kami na ang magkaibigan, kami ang
magkaramay, kami ang magkabagang.

Iniupo ko siya sa kama at saka pinakatitigan. Hindi ko kayang intindihan

ang utak niya. Pilit kong iniisip kung saang paraan ko siya matutulungan.
Naawa ako sa kanya, gusto ko siyang itakas pero hindi ko naman kayang
mangako sa kanya ng kahit na ano. Lumabas ako ng silid namin at nang
bumalik ako ay may dala akong yelo na ibinalot ko sa plastic. Ibinigay ko
iyon sa kanya.

"Ano bang iniisip mo? Bakit sinabi mo na para sa pagtakas mo ang pera?
Bakit ba gusto mong makatakas? Bakit hindi ka na lang makuntento sa buhay
na ito?" Gusto kong magalit sa kanya pero hindi ko naman magawa. Naaawa
pa rin kasi ako sa kanya. Naaawa ako dahil alam ko ang pakiramdam na
gusto niyang makatakas dito - na hindi siya kuntento sa kung anong meron
dito. Alam ko na gusto niyang makabalik sa pamilya niya.

Doon kami nagkaiba. Wala naman kasi akong babalikang pamilya. Hindi
nagsalita si Pamela Anne sa akin. Tumagilid na lang siya at nahiga sa
kama. Marahil ay umiiyak siya at iyon ang dahilan nang pag-alog ng
kanyang mga balikat. Nakatulugan ko na ang ganoong sitwasyon namin. Hindi
na ako nagtanong sa kanya. Kung ano na lang ang trip niya ay sige na lang
sa akin basta iingatan niya ang sarili niya. Kung sabagay ay parang hindi
ko na rin naman siya kayang pabayaan dahil nga sa magkadikit na ang aming
mga bituka.
Kinabukasan ay nanibago ako dahil mas nauna pang nagising sa akin si
Pamela. Nadatnan ko siya sa labas na nakikipag-usap sa iba pang yagit.
Nang makita niya ako ay sumama na siya sa aking lumabas. Nakaladlad ang
mahaba niyang buhok at hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagsasalita.
Hindi ko naman alam kung paano ko sisimulan ang sasabihin ko sa kanya
kaya hinayaan ko na lang.

Pumwesto kami sa may Luneta. Magkalayo kaming dalawa ngayon. Ako ay

pasimpleng sinusundan ang isang babaeng may dalang malaking bag at 3310
na cellphone - nang mag-isa na siya ay binangga ko siya sabay kuha ng bag
at cellphone niya. Nagsisigaw siya pero mabilis ako. Hindi ako nahabol ng
kahit na sino. Pagliko ko naman sa may eskinita ay nakita ko si Pamela
Anne na may hawak na ring backpack at iniisia-isa ang mga gamit noon.

"Kanino iyan?" Tanong ko.

"Doon sa magsyotang nag-away. Hindi nga nila napansin na nakuha ko na ang

gamit nila."

Hindi ko masyadong binigyang pansin ang sinasabi ni Pamela Anne.

Inispeksyon ko ang bag na dala ko at nang makita ko ang wallet doon ay
hinati ko ang pera sa aming dalawa. Ibinigay ko sa kanya ang isa tapos ay
tinitigan niya ako.

"H'wag na. Sa'yo iyan. Ibigay mo kay Ama para mas malaki ang makain mong
manok ngayon."

"Bakit mo ba ito ginagawa? Nakatingin sila sa'yo, baka mamaya magsumbong

sila at ibartolina ka na."

"Ayos lang ako. Ay! Tara, Axel, punta tayo doon sa may kabilang park!
Maraming parokyano doon!" Wala akong nagawa kundi ang sundan na lang
siya. Sabi ko nga kahit anong trip ni Pamela Anne. Tumawid kami ng daan.
Mukhang ayos naman na siya. Masaya na siya kahit namamaga ang pisngi
dahil sa sampal ni Ama. Habang naglalakad kami ay hinawakan niya pa ang
kamay ko.

"Doon tayo, Axel!" Sigaw niya. Tinuro niya ang parte ng park na maraming
lobo. Sumunod na lang ako. Ang tanga ng batang ito. Malaki na, maglolobo
pa. Trese anyos na, kung ano-anong gusto sa buhay. Tumapat ako sa
naggagawa ng lobo. Naramdaman kong binitiwan ni Pamela ang kamay ko.
Sinundan ko siya ng tingin. Nasa isang stall siya ngayon. Sumunod na ako
sa kanya.

"Anong bibilhin mo?" Tanong ko. Tumingin siya sa akin na para bang
nagpipigil ng iyak.

"Hotdog. Tutuparin ko ang pangarap mong makakain ng hotdog."

Napanganga ako. Mula sa bulsa niya ay inilabas niya ang plastic na puno
ng pera. Binilang niya iyon sa harap ko at ibinayad lahat sa lalaki sa
stall.

"Tapatan mo ng hotdog mo ang pera ko. Gusto ko iyong mabubusog si Axel."

Nang muli niya akong tingnan ay umiiyak na siya. Hindi ko alam kung para
saan ang mga luhang iyon. Sa pag-iyak niyang iyon ay niyakap niya ako -
mahigpit na para bang imbes na hindi ako makahinga ay natutunaw ako.
Natutunaw ako na parang yelo. Nanginginig ang tuhod ko.

"Axel, itakas mo ako dito - hindi - tumakas tayo. Kapag nakaalis tayo
dito, isasama kita sa tatay ko. Alam kong tutulungan ka niya. Hindi na
kita pababayaan. Gusto kitang maging masaya at ibibigay ko sa'yo ang
lahat, Axel John. Naririnig mo ba ako?"

------------
Axel John!

Pamela Anne, takbo!

Bang!

Axel!

Tumakas ka na! Haharangin ko sila! Babalikan kita! Takbo!

Axel!

Bang!

Axel!
Napabalikwas ako nang bangon. Hinihingal ako. Hindi ako makahinga at
napakabigat ng dibdib ko. Bumalik na naman sa akin ang panaginip kong
iyon. Iyon ang huling araw na nakita ko si Pamela Anne. Nabaril ako kaya
hindi ko na siya nabalikan. Hindi ko na natupad ang pangako ko sa kanya
na babalikan ko siya at magsasama kami habambuhay bilang magkaibigan.
Hindi ko alam kung paano na ang buhay matapos ang gabing iyon. Mabuti na
lang at tinulungan ako ng Nanay ni King David at pinalaki nang maayos. Sa
puso ko ay hindi ko kahit kailan nakalimutan si Pamela Anne. Dala ko siya
sa dibdib ko. Dala ko siya kahit saan ako magpunta. Dala ko ang mga
alaala niya.

Hinilot ko ang aking sentido at napatingin sa gilid ko. I found a woman

sleeping beside me, naked. She looked tired. Huminga na lang ako nang
malalim. Her name was Pamela and I met her at a bar earlier that evening.
Ewan ko ba. Palaging Pamela ang mga babaeng naiiuwi ko. Siguro dahil
hanggang ngayon ay umaasa ako na sa lahat ng Pamela sa mundo, isa man
doon ang tunay na Pamela ko. Pero wala. Wala ni isa sa mga babaeng iyon
ang Pamela Anne ng buhay ko.

Bumangon ako at hindi na inistorbo ang babaeng nasa kama ko. I checked my
phone for any text from the Little King - pero mukhang panatag naman ang
buhay ni King David sa ngayon. Bumaba ako ng hagdanan at nagtuloy sa
kusina. Kumunot ang noo ko nang may marinig akong kaluskos mula sa
kusina. Kinuha ko agad ang baril ko at dahan-dahan akong naglakad patungo
roon.

"Putang ina, Ido! Ang gago mo, ikaw lang pala!"

Lumingon si Ido sa akin. Kasalukuyan niyang binubuksan ang mga cupboards

ko. Napakamot ako ng ulo.
"Tang ina ka din! Mag-boxers ka! Nakabuyangyang iyang alaga mo! Lupaypay
naman!"

"Natural pagod! Napasabak sa bakbakan."

Ngumisi si Ido. "Let me guess, another Pamela?" I just grinned. "Magshort

ka naman, Axel!"

"Nakita mo na ito! Gusto mo hawakan mo pa!"

"Ang gago mo!" Wika pa ni Ido. Napailing na lang siya at patuloy siya sa
kung anong hinahanap niya. Nagtaka na ako kaya nagtanong na rin ako

"Anong hinahanap mo?"

"Condom. Naghihintay sa bahay iyong kabakbakan ko. Wala akong condom."

"Eh bakit hindi ka mamili sa 7/11?"

"Hassel, malayo. Dito na lang. Alam ko may stocks ka." Hindi naman
nagtagal ay nakakita na siya ng condom at kinuha na rin niya iyon. Hindi
na siya nagpaalam sa akin. Basta na lang siyang umalis. Naiwan na naman
ako. Napabuntong - himinga ako habang umiinom ng tubig.

Kung lahat siguro ng Pamela Anne sa mundo ay tinanong ko at inangkin kong

akin, nabaliw na rin siguro ako tulad ni Arruba.

Hindi na ako nakatulog noon. Inilinis ko na lang ang mga baril ko. Im a
retired assassin - si Ido ang kasama ko sa gawaing iyon pero siya na lang
ang natira. Sa ngayon, ako ang nag-aasikaso ng isa sa mga negosyo ng
Tatay ni King David. Kay David ang legal akin ang hindi mga legal. Iyon
ang hatiaan naming dalawa.

Alas ocho nang umaga nang makita kong pababa ang babaeng iniuwi ko.
Walang salitaang namagitan sa amin. Basta na lang siya umalis. Wala pa
rin akong suot na kahit na ano - wala naman akong dapat ikahiya - I am a
health buff. I have a body of a god and a warrior.

Pagkaalis ng babae ay tinawagan ko naman si Ido at pinapunta siya sa

bahay. Sinabi kong samahan niya akong dalawin si Queen Gwen. Si King
David sana ang isamama ko pero hindi ko naman siya matawagan kaya si Ido
na lang ang isasama ko. Ayoko kasing nagpupunta sa sementeryo nang nag-
iisa. It freaks me out. Iyon ang isa sa kinatatakutan ko sa buhay.

Nine - thirty nang dumating si Ido. Bihis naman na ako noon. Kumain muna
kami ng almusal bago umalis. He was telling me his bakbakan session last
night. Natatawa lang naman ako.
'Hindi marunong kumain. Akala ko mababalatan ang alaga ko. Tang ina!
Inaalagaan ko si gaston, nilalagyan ko pa ng baby powder tapos babalatan
lang niya. Barilin ko siya!"

Napahagikgik ako. Malibog si Ido. Lahat naman yata kami. Si Azul lang ang
tahimik sa amin pagdating sa sex life niya. Kahit na anong gawin namin
noon, hindi namin mapaamin kung anong ginagawa niya.

Nakarating kami agad sa sementeryo. Bumaba ako ng kotse at agad na kinuha

ang bulaklak na dala ko. Dalawa kami ni Ido na tumayo sa puntod ni Queen
Gwen. Paiyak na ako nang bigla kong marinig ang isang sigaw na
nakakabuliglig ng buong pagkatao. Ido heard it too. Inilabas niya ang
kwarentay singko mula sa likod niya ako naman ay pumunta sa kotse para
kunin ang shotgun ko doon.

Sinenyasan ko si Ido. Kinakabahan ako. Baka may gusto na namang

pumunterya sa amin. Noong nakaraang taon ay gusto kaming patayin ng
tyuhin ni KD pero inunahan na agad siya ni Ido. Ngayon comatose ang
matanda at hindi alam kung kailan gigising.

"Tulungan ninyo ako!" Nagkatinginan kaming dalawa. Tumakbo kami ni Ido

patungo sa direksyon na iyon at ganoon na lang ang gulat ko nang makita
ko ang isang babae na ibinabaon sa lupa ng buhay. Nagpaputok ng baril si
Ido. Tinamaan ang isa sa binti. Hinarap kaming dalawa at pinagbabaril
Nagtago kaming dalawa sa puno ng acacia. Bumaril ako kahit na hindi ko
nakikita ang pinatatamaan ko.

Maya-maya ay nawala na ang putok ng baril. Nakahandusay na ang tatlong

lalaki sa damuhan. Agad ko namang dinaluhan ang babaeng iyon na inilagay
nila sa kabaong. Tinulungan namin siya ni Ido na lumabas mula doon. Iyak
siya nang iyak. Wala naman akong magawa.

"Help me..." She said. "Help me..."

Kilala ko siya...

"Pre, diba siya iyong artista? Si Bernice Anne?" Tanong ni Ido.

Pinakatitigan ko siya. "Baka naman taping ito ng
Kung ikaw ay akin.
"

"Help..." She was sobbing.

Habang nakatingin ako sa kanya ay wala akong ibang naalala kundi ang
batang babaeng minsan ay naging parte ng buhay ko...
Si Pamela Anne.

Stud # 3
"Masarap?"

Namimilog ang mga mata ko habang nakatingin kay Axel John. Nakangiti lang
ako. Hindi ko nga maintindihan kung bakit napakalaking bagay para sa akin
ang pagbili ko ng hotdog para sa kanya. Mukhang masayang-masaya siya
dahil halos maubos na niya ang fifty pieces ng hotdog na binili ko. Puro
ketchup na rin ang kanyang mukha ngunit parang hindi naman niya alintana
iyon. Nakaupo lang kami sa ilalim ng puno ng manga habang nagtatawanan at
kumakain. Hindi namin inaalala ang masaklap na buhay na tinatahak o
uuwian namin mamaya. Para sa akin, ang makakain si Axel John ng hotdog ay
sapat na para muli akong umasa na makakabalik ako sa amin.

"Ganoon pala iyong lasa noon, parang ang juicy."

Napapalakpak ako sa komento niya. Pakiramdam ko ay isa akong batang

kasali sa reality show tapos siya ang judge tapos sinasabi niya na
masarap ang gawa ko. Naisip kong ang susunod kong bibilhin para sa kanya
ay ang bacon. Ibibigay ko lahat kay Axel John.

"Next time, bacon naman." Sabi ko pa.

"H'wag na, Pamela Anne. Baka kung saan mo na naman kunin ang pera.
Sabihin mo, ito ang dahilan ng pagtatago mo ng pera ano? Bakit mo iyon
ginawa? Ang akin ay pangarap lang. Hindi mo na dapat itinago ang pera mo
para lang maibili ako ng hotdog. May hotdog din ako , may dalawa pang
itlog." Hindi ko ma-gets ang sinasabi niya pero umiling ako.

"Napakasimple lang ng pangarap mo. Hindi ko pa ba naman iyon ibibigay?

Alam mo Axel John, wala akong kaibigan. Kung tutuusin, ikaw ang una kong
naging kaibigan. Ayaw kasi akong palabasin ni Papa ng bahay namin.
Masyado daw delikado. Home schooled ako. Iyong nga lang unang paglabas ko
ng bahay, nakidnap pa ako, ang mala slang pero hindi ko na iisipin na
minalas ako, naging kaibigan kita. At masaya ako dahil doon."
Ngumiti ako sa kanya. Halos ubos na niya ang hotdog na binili ko para sa
kanya. Lumapit ako sa kanya at niyakap siya. Gusto ko ng init ng katawan
ni Axel John. Pakiramdam ko ay hindi ako mag-isa.

Ang Papa ko ay ang bise – presidente ng bansa. Mayaman ang pamilya namin.
Ngunit kasabay ng kayamanan at kapangyarihan na meron kami ay ang
katotohanan na napakaraming kaaway ang nakapaligid sa amin. Hindi ko
masabi kay Axel John ang totoo dahil ang mahigpit na bilin sa akin noon
ni Mama ay ang tumahimik. The people around us call my father

the general

because before entering politics, he was the general of the Philippine

Police.

Maraming kaaway si Papa – at marahil ay isa na si Ama sa mga kaaway niya

kaya kinuha nila ako. Gusto kong makabalik sa amin sa tagal ng panahon na
hindi ako nakalabas ng bahay at sa tagal ng panahon na naglagi kami ng
Mama ko sa America ay hindi ko talaga alam kung paano ako babalik sa amin
kaya kailangan ko ang tulong ni Axel John. Gusto ko siyang kaibigan. Alam
kong poprotektahan niya ako. Ngayon pa nga lang ay hindi na niya ako
pinababayaan kaya sigurado ako na mapagkakatiwalaan siya.

"Gagawa ako ng plano, Pamela Anne. Itatakas kita." Kinindatan niya ako. I
nodded at him. Pakiramdam ko talaga ay poprotektahan niya ako kahit na
ano pa man ang mangyari sa aming dalawa...

------------

Nagising ako na ang sumalubong sa akin ay ang kulay pula at putting pader
ng silid na iyon. Hindi pamilyar sa akin ang paligid kaya kinabahan ako.
Sinuri ko ang sarili ko. Tshirt na lang na kulay puti ang suot ko – wala
akong bra pero may panty ako. Kinabahan ako. Nasaan ako? Bakit hindi ko
matandaan kung anong nangyari? Ang huli kong natatandaan ay hinarang ang
sasakyan ko sa hi-way ng mga armado at di – kilalang lalaki. Binaril nila
ang lima kong body guard at ang driver ko tapos ay kinuha nila ako at
dinala sa sementeryo. Ang alam ko ay pilit nila akong ibinabaon ng buhay.
Putukan na ang sumunod na natandaan ko.

Hanggang sa magising ako dito ngayon...

"Gising ka na pala."
Napatitig ako ssa pintuan nang bumukas iyon at mula doon ay lumabas ang
lalaking may perpektong kagwapuhan. Kilala ko siya. Siya iyong lalaking
naka-red suit na nakasakay ssa Ducati noong nakaraang linggo.

"Sino ka?"

"Ako ang dapat magtanong niyan sa iyo. Sino ka at bakit ka kinuha noong
mga lalaking iyon?" Tanong niya sa akin. Magkasalubong ang dalawang kilay
niya at tila ba inip na inip na siya. Hindi ko alam kung anong isasagot
ko sa tanong niya sa akin dahil kahit ako ay walang ideya kung bakit
kinuha ako ng mga lalaking iyon. Maaaring may kinalaman kay Papa ang
misyon nila o talagang maraming galit sa akin dahil sa kasikatan ko.
Hindi naman ito ang unang beses na napahamak ako dahil ako si Bernice.
Maraming naiinggit sa akin. Bukod sa mayaman talaga ang pamilya ko ay
talentada pa ako.

"Hindi ko alam. Sino ka ba? Bakit nandito ako?"

"I saved your life." He said. "Kung hindi dahil sa akin at sa kaibigan
ko, wala ka dito ngayon. Hindi ka sana buhay. Kaya kaysa sa sungitan mo
ako, sabihin mo na lang sa akin kung sino ka talaga, Miss Bernice Anne?"

"Bulabog." Wika ko.

"Ha?"

"Ako si Bernice Anne Bulabog."

"Pinagluloko mo ba ako?" Tila nangigil siya.

"Anong magagawa ko kung iyon ang apelyido ng tatay ko?! My father is the-
--"

"Former vice president of this country? Rolando Bulabog Jr."

"Yes..." Nagyuko ako ng ulo. "Ano pang tanong mo?" Nakita kong nakangisi
siya. Parang nakakaloko ang ngisi niyang iyon – parang hindi gagawa ng
mabuti.

"Did you know Senator Saul Sandoval?"

"Nakakulong na siya diba?" Nanginginig ang kalamnan ko. Bakit niya

tinatanong sa akin ang mga bagay na ito.
"Your father sent Senator Saul Sandoval to jail. And he happens to be my
best friend's father. And you being here, isn't a coincident. Hindi kita
ibabalik sa inyo hangga't hindi nakakalaya si Senator. Sa madaling
salita, Miss Bulabog, you are my hostage and you will stay here as long
as I want and you will do everything I say or else, I will kill you, your
father and your whole family. Sisiguraduhin ko na mabubura ang mga
Bulabog sa mapa ng Pilipinas."

Napasinghap ako. Nakakapaso ang bawat katagang binitiwan niya. Napalunok

ako at pilit kong itinatago ang sarili ko sa loob ng kumot ng kamang
iyon. Ngumisi siya sa akin. Para akong nakakita ng demonyo...

------------------

"Pwede kang mangarap. Taasan mo, libre naman kasi iyon, Axel John."

"Pangarap kong maging barangay tanod!"

"Hindi! Mas mataas pa doon!"

"Okay! Gusto kong yumaman, Pamela Anne! Papatayo kita ng palasyo! Doon
kita ititira dahil kapag dalaga ka na at magkasama pa rin tayo, gagawin
kitang akin. Ang totoo, pangarap kong maging pangarap mo..."

"Axel... nasaan kako iyong babae?"

"Alam mo ba na anak siya noong nagpakulong kay Papa?" Tanong ko kay Ido.
Sinabi ko na rin kay King David ang nadiskubre ko kaya alam kong maya-
maya lang ay nandito na siya sa bahay para makita ang regalo ko sa kanya.
Ibibigay ko sa kanya si Bernice Anne. Siya na ang bahala sa kung anong
gusto niyang gawin. If he wants her in bed, KD can do that. Walang hawak
na alas sa amin ang kampo ng mga Bulabog dahil hindi nila alam kung
nasaan si Bernice Anne.

"Anong gagawin ninyo sa kanya?"

"Bahala ang bata doon. I have done this before. King David knows what he
wants." Tumango na lang si Ido sa akin.

"Basta malinis. Mawawala nga pala ako ng ilang araw. May kliyente ako sa
Slovenia. Kailangan nang mawala ng prime minister nila." Hindi na ako
nagsalita. Alam ko naman na sa oras na magawa ni Ido ang misyon niya ay
babalik siya at bubuligligin na naman niya ako. Nagpaalam na si Ido at
naiwan ako sa sala na iniisip si Pamela Anne. Hindi ko alam kung anong
meron sa babaeng iyon at pinapaalala niya sa akin ang kabanatang iyong ng
buhay ko.

Madalas ko namang maalala si Pamela Anne pero mas napapadals ngayon ang
pagka-space out ko at ang pag-alala sa kanya. Kung dati ay panaka-naka
lang ngayon ay panay ang dalaw niya sa aking panaginip. Maski gising ako,
pakiramdam ko ay tinatawag niya ako. Pakiramdam ko ay nasa tabi ko lang
siya at hinihintay akong lumingon para hanapin siya.

"Axel!"

Humahangos na pumasok si King David sa bahay ko. "Nasaan ang anak ng

putang inang iyon!" Tinuro ko ang itaas.

"Ikaw nang bahala." Ngumisi ako at ngumisi rin si KD. Alam ko naman ang
gagawin ni King David sa kanya. Wala akong magagawa. Ganti na lang sa
ginawa ng tatay niya sa tatay ni King David. Hindi ko mapipigil ang
magaganap.

Kumuha ko ng isang bote ng whiskey at sinimulang ubusin iyon. Hindi

nagtagal may narinig akong hagulgol mula sa silid sa itaas.

"Pa-parang a-awa m-mo n-na. h'wag!"

Nakarinig ako ng pagkalabog. Marahil ay sinampal ni KD ang babae.

"Ahhh! H'wag! M-maawa ka!"

I took another shot. I closed my eyes and suddenly my Pamela was inside
my brain again.

"Gagawin kitang reyna ng aking palasyo, Pamela Anne. Hihingin ko ang

kamay mo sa tatay mong general."

"Ahhh! Tama na! Please! 'Wag!"

Puro hagulgol ang sumunod kong narinig. Isang kalabog na naman ang
sumunod.
"Axel John... kapag nakatakas tayo, sumama ka sa akin... Axel! Axel!
Hindi ako aalis nang hindi ka kasama!"

"Putang ina!" I mumbled. Hindi ko alam kung anong sumanib sa akin at

tumayo ako. Umakyat ako sa itaas at saka tumuloy sa silid kung nasaan si
King David at Bernice Anne. Naka-lock ang silid buti at dala ko ang susi
para mabuksan ko iyon. Nang makapasok ako ay tumambad sa akin si King
David na sinampal ang babae habang halos hubad na siya. Duguan ang labi
at iyak nang iyak.

"M-ma-awa ka... w-wala a-akong k-kasalanan..." Umiiyak na bulong niya.

King David looked at me.

"Bitaw." Wika ko. "Bitaw!" Sigaw ko nang hindi siya sumunod. Tumayo si KD
at lumabas ng kwarto. Sinundan ko siya.

"Ang labo mo, Axel! Tang ina! Gagahasain ko na para may alas na ako kay
Bulabog para makalaya na ang tatay ko! I'll take her photos and leak it
in the net. Ivi-video ko pa nang mapahiya naman ang angkan nila tapos
sasabihin mo sa akin bitaw?! Nasaan ang hustisya!?!"

"Hindi sa ganitong paraan, King David." Wika ko. "Tandaan mo na ayaw na

ayaw ni Queen Gwen ang nananakit at gumagamit ng pwersa." Mahinang usal
ko. KD walked out at the mere mention of his mother's name.

Binalikan ko ang babae na yakap yakap na ang sarili sa pagkakataong iyon.

Iyak siya nang iyak.

"Ibalik ninyo na ako..." Usal niya. Lumuhod ako para haplusin ang pisngi
niya." H'wag..."

"Wala akong gagawin. Gagamutin ko ang pasa mo..."

"Hindi kita kilala..." Sabi niya. I sighed. I smiled.

"Ako si Axel John..."

Dahan-dahan siyang nag-angat ng ulo at saka lalong humagulgol. Yumakap

siya sa akin at umiyak sa balikat ko.

"H'wag mo akong iwan. Natatakot ako..."

Stud # 4
Mukha siyang mabait.

Pinagmamasdan ko lang si Axel John habang ginagamot niya ang mga pasa ko.
Pinipigil ko ang mapangiti. Natutuwa kasi ako sa pagkakakunot ng kanyang
noo habang seryoso niyang nilalapatan ng lunas ang aking pasa sa mukha.
Axel John ang kanyang pangalan. Naalala ko iyong kakilala ko noon na si
Axel John na ang pangarap ay simple lamang. Si Axel John na may mabuti
puso. Ang Axel John ni Pamela Anne.

"'Wag mo akong tingnan ng ganyan. Baka main- love ka sa akin." Seryoso

ngunt alam kong biro niya lamang iyon sa akin. Ibinaba niya ang kamay
niya at tiningnan ako.

"Siguro mga ilang araw mula ngayon, maayos na iyang sugat mo. Swerte ka
pa rin at nagbago ang isipan ni King David." Komento niya pa. Alam ko na
kilala niya ang lalaking nagtangakang gumahasa sa akin. Alam kong kaisa
siya sa planong iyon pero hindi ko maipaliwanag kung bakit pinigilan niya
ang pangyayari. Alam kong may mabuti siyang puso tulad ni Axel John noon.

Magkatukayo sila at alam kong iisa ang ugali. Napaisip ako, kung nabuhay
kaya ang Axel John na kilala ko noon, ano na kayang hitsura niya? Kasing
gwapo niya kaya ang Axel John sa harapan ko? May abs din kaya siya? Kasi
hindi ko man nakikita ng harapan, alam kong may abs siya. Napakaganda ng
hubog ng katawan niya. Kung papasok din siya sa pag-aartista, papasa
siyang hunk.

"Bakit mo ako iniligtas?" Hindi ko matiis. He just sighed. May kung ano
sa mga mata niya na hindi ko maipaliwanag. Umiling siya na tila ba ayaw
niyang sagutin ang aking katanungan. Isa-isa niyang iniligpit ang mga
bulak na ginamit niya. Ipinasok niya iyon lahat sa first aid kit tapos ay
tumayo na siya. Nakasunod lang ako ng tingin sa kanya.

"Hindi muna kita ibabalik sa inyo. Hawak kita ngayon. Gagamitin ka naming
alas sa tatay mo para mapalaya si Senator." Pagbibigay alam niya. Hindi
naman ako nakasagot. Iniisip ko ang mga commitments ko. Paano na ang
taping ko? Ang shooting ng commercial ko? Paano na ang pictorial ko sa
FHM at sa UNO? Ano nang mangyayari sa P.A. ko? Anong sasabihin ko sa
manager ko at paano na ang isyu kay Martin? Ang hirap-hirap maging anak
ng tatay ko. Palaging nasa panganib ang buhay ko. Kaya nga noong bata
ako, mas pinili namin ni Mama ang tumira sa Amerika kaysa mabuhay kasama
si Papa. Papa would go and visit us every Christmas vacation. Doon siya
kapag may okasyon o kaya man ay tuwing birthday naming magkakapatid.
Nauwi lang kami sa Pilipinas noong twelve years old ako at minalas pa ang
pamilya ko noon. Hindi ito ang unang pagkakataon na may kumuha sa akin o
iba ko pang kapatid. Kahit si Mama ay nakidnap na rin - maigi lang na
nakatakas siya sa tulong ng mga body guards niya.

Noong college ako, sinabi ko na gusto kong bumalik sa Amerika pero hindi
ko naman na nagawa. Ayaw pumayag ni Papa noon. Kami-kami na nga lang daw
ay hindi pa ba kami magsasama-sama? Noong college ako - three months
before graduation, na-discover ako ng isang modeling agency. Iyon talaga
ang simula ko sa industriya - ang pagmomodel. Ikinagalit pa iyon ni Papa
dahil paghuhubad daw iyon pero sa ganoon ako masaya. Hindi ko kasi
naiisip ang kaguluhan ng pamilya ko kapag nasa ganoong sitwasyon ako.
Pero ngayon, nangyari na naman. I was kidnapped and almost buried alive
by one of my father's -enemy - nailigtas nga ako pero hindi ko naman
sigurado kung ligtas nga ako sa kamay ng lalaking mahilig yata sa kulay
red.

Iniwan niya ako sa silid. Tumayo naman ako para tingnan kung ni-lock niya
ang pinto. I smiled when I realized that it was open. Hindi nga yata siya
masama. Muli akong bumalik sa kama at saka nagpahinga na. Hindi ko alam
kung bakit ako kampante gayong alam kong malaki ang posibilidad na
bumalik ang lalaking gustong gumahasa sa akin, I just sighed. I laid on
the bed, still thinking about Pamela Anne's Axel John

----------

"Pamela! Gumising ka, itatakas kita..."

Naalimpungatan ako nang maramdaman ko ang kamay na yumuyugyog sa aking

balikat. Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko si Axel John na nakatingin
sa akin. He was smiling. May kaba akong nababakas sa kanyang mga mata
pero masaya siya. Isang taon na halos akong nakatira sa puder ni Ama.
Hindi pa rin nila ako ibinabalik sa Papa ko. Siguro ay hindi pa rin sila
nagkakatapusan sa negosasyon pero ako, matagal ko nang gustong bumalik.

Ang tanging dahilan kungg bakit ako narito at nakakatiis ay dahil kay
Axel John. Naging napakabait niya kasi sa akin at alam kong hinding-hindi
niya ako pababayaan.

"Gumising ka na, itatakas na kita."

Parang nakuryente ang utak ko sa aking narinig. Itatakas niya ako ngayon.
Itatakas niya ako at makakabalik ako sa pamilya ko. Miss na miss ko na
ang nanay ko. Bumangon ako mula sa pagkakahiga. Nakangiti si Axel John sa
akin at punong-puno ng kasiyahan ang kanyang mukha.

"Halika na, habang wala pa si Ama." Wika niya. Hinawakan niya ang kamay
ko. Sa isipan ko ay umaasa ako na sa pag-alis ko sa lugar na ito ay
kasama ko pa rin si Axel John. Marami na kaming pinagdaanan. Sa nakalipas
na isang taon ay naging espesyal siya sa akin. Naging napakasarap ng
pagsasama naming dalawa. Higit pa kami sa magkaibigan pero hindi ko siya
tinitingnan bilang aking kapatid. Sa murang edad ko ay natutuhan ko ang
umibig, Pag-ibig na pambata, pag-ibig na alam kong lalawak pa sa darating
na panahon.

"Sasama ka ba sa akin?" Tanong ko.

"Oo naman. Hindi ko hahayaang mawala ka sa akin, Pamela Anne." Ngumiti

siya. Kumabog naman ang dibdib ko. Narating namin ang sala kung saan
nakita namin ang mga natutulog na tauhan ni Tatang. Mahigpit ang hawak ko
kay Axel. Natatakot akong baka mawala siya o maiwan niya ako o baka bigla
na lang kaming mahakatak nang kung sino. Masaya akong malaman na
makakatakas ako at magpapatuloy ang buhay ko sa labas na siya ang kasama.

Dahan-dahan kaming naglakad. Pakiramdam ko ay magnanakaw kaming dalawa na

tumatakas mula sa bahay na pinagnakawan namin. Takot na takot ako ngunit
napapawi iyon dahil sa hawak ni Axel ang aking mga kamay.

Nang makababa kami ay gumilid kaing dalawa dahil nakita niyang papasok
ang dalawa sa tauhan ni Ama. Nang makalampas sila ay tumakbo kamoi
palabas. Natigilan kami pareho nang makita naming pumaparada sa harapan
naming dalawa ng mga itim na sasakyan. Hinatak ako ni Axel papunta sa
likod ng pasuan doon.

"'Wag kang maingay." He hushed me. Pinagmasdan namin ang mga tao sa
paligid. Bumaba mula sa sasakyan si Ama. Mukhang may kausap sila. May isa
pang lalaking bumaba mula sa isang sasakyan. Pinakinggan namin ni Axel
John ang paligid. Kinakabahan ako. Paano kung hindi kami makatakas?
Humigpit ang hawak ko sa kanya. My mind and my heart was racing. I
couldn't think correctly.

"Nasaan ang anak ko?"

Nanlaki ang mga mata ko nang marinig ko ang pamilyar na boses ng aking
ama. Halos maglupasay ako. Gusto kong sumigaw at sabihin na nandito ako
at sumama na sa kanya. Alam kong kapag sinabi ko sa kanya na tinulungan
ako ni Axel John ay tatanggapin niya si Axel Ayoko nang magkalayo kaming
dalawa.

"Nandito siya. Ibibigay ko na din naman sa kasunduan na hahayaan mo ang

grupo ko na makapagkarga ng mga kargamento sa customs nang hindi kami
iniinspeksyon, Isang pirma lang maibabalik sa'yo ang anak mo---"

"Boss, wala si Pamela Anne sa loob! Nawawala din si Axel John!"

Naramdaman kong tinakpan ni Axel John ang bibig ko, para bang sinasabi
niya sa aking 'wag akong mag-ingay. Naluluha ako. Makakatakas pa ba kami?
Si Papa, nandito na siya. Kukunin na niya ako. Tapos na ang isang taon
kong paghihirap.

"Nawawala ang anak ko?!" He hissed.

"Halughugin ang buong lugar!" Sigaw ni Ama. Bumaling ako kay Axel John.

"A-anong gagawin natin?" Tanong kong naiiyak na. He just calmed me down.

"Aalis tayo, lalabas tayo. Aabangan natin ang paglabas ng tatay mo at

ibibigay kita sa kanya."

"Axel, hindi ako aalis dito hangga't hindi ka kasama..."

"Sasama ako, Pamela Anne." Ngumiti siya. "Hindi kita hahayaang mawala."

-----------
Hindi ako makatulog nang gabing iyon. Sa isipan ko ay naririnig ko pa rin
ang palahaw na pag-iyak ni Bernice kanina. Hindi ko alam kung anong
pumasok sa isipan ko at sinabi ko kay King David na siya na ang bahala sa
lahat. Hindi naman ako ganoong kasama. Oo nga at nakakapatay ako pero
hindi ko kayang makitang ginagahasa ang isang inosenteng babae sa harapan
ko. May konsensya pa rin ako at hindi ko maatim ang ginustong gawin ni
King David sa kanya. Alam kong kasalanan ko rin naman iyon, kaya nga agad
kong pinigil ang mga mangyayari. Inisip ko rin na kung narito si Queen
Gwen o si Pamela Anne, ano kaya ang sasabihin nila sa akin.

"Hindi ka rin ba makatulog?" Natigilan ako nang marinig ko ang tinig

niya. I looked back at her. Nasa terrace kasi ako ng bahay at
kasalukuyang inuubos ang bote ng whiskey na binuksan ko kanina. "Mind if
I join you?" She asked again. Umiling ako. Tumabi siya sa akin. We can
see the city lights from where we were standing. I was admiring the peace
and serenity earlier but now, all I can hear is the frantic beating of my
heart.

"Sorry kanina. Hindi dapat kita tinakot." Wika ko. She smiled.

"Akala ko talaga magagahasa ako. Although your friend is hot, I don't

like being forced. Mas gwapo ka sa kanya. Mas gusto kita." Ngumisi siya.
The woman is clearly flirting with me. Tiningnan ko siya.

"Natutuwa ako sa'yo. Kapangalan mo kasi iyong guardian angel ko, kaya
lang literal na siyang nasa heaven. Namatay na kasi siya."

Humarap ako sa kanya. Mula sa kinatatayuan ko ay nakikita at naaninag ko

ang buong katawan ni Bernice. She was only wearing one of my white shirts
and I could see her breasts and her nipples. Bigla ay parang nagutom ako.
Gusto kong kumain - pero hindi ng pagkain. Ngumisi lang ako. Malaki ang
hinaharap ni Bernice Anne. I have heard rumors about some actresses
having their breasts augmented and maybe she was one of them.

Lumapit siya sa akin at pinaglandas ang daliri niya sa mukha ko pababa sa

leeg. She was biting her lower lip and I suddenly felt the need to take
my shirt of. Para namang nabasa niya ang iniisip ko - she took the ends
of my shirt and looked at me.

"Can I?" There was lust in her voice.

"Sure."

She ripped - yes ripped - she didn't take it off. She ripped my shirt
off. Napasinghap pa siya nang makita niya ang katawan ko. It was my turn
to gasp when she bent down and licked my abs. Hinablot ko naman siya para
magpantay kami at mahalikan ko siya.
I kissed her and when our lips met - I
warmth I felt whenever Pamela Anne was
now. I wondered if she still thinks of
looking for me. I wondered many things
Bernice's lips for they were amazingly
suddenly remembered that familiar
near. I wondered where she was
me. I wondered if she's still
but the I wonder most about
intoxicating.

Pinaglaruan niya ang buhok ko habang ako naman ay lalng pinalalalalim ang
halik na ibinibigay ko sa kanya. I wondered how many men has she kissed
before. I wondered if she has her own share of sex. I wondered how wild
can she be in bed and I wonder how my name would sound on her lips of how
my thing would fit this perfect little mouth.

Tulad niya ay sinira ko na rin ang damit niya. I massaged her bared
breasts. Malambot. It bounces. Ibig sabihin ay totoo.

"Fuck..." I muttered. "I wanna fuck you, can I fuck you?" I said to her.
She looked at me. Para bang natigilan siya, natuliro yata at nag-isip ng
isasagot sa akin. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon pa para mag-
isip. Binuhat ko siya - bridal style - at saka pumasok sa loob.
Naglalakad kami sa hallway. I kissed her even before she snaps out of the
lust spell - nasa ganoong pagkakataon kami nang bigla na lamang bumukas
ang ilaw sa hallway. Naibaba ko nang wala sa oras si Bernice at
napatingin sa may hagdan. Nakita ko si Azul na nakangisi habang
nakatingin sa amin.

"Fuck you!" Wika ko.

------------

"Ano bang ginagawa mo dito? Diba dapat nasa Maldives ka kasama si Leira
at nagse-sex?!"

"Nakabalik na kami. Kahapon. Walang pagkain sa bahay kaya nandito ako.

Anong pagkain mo?"

"Noong isang gabi, si Ido naghahanao ng condom, ngayon naman ikaw,

naghahanap ka ng pakain. Bakit hindi na lang si Leira ang kainin mo nang
matahimik ang mundo mo! Sure naman ako na nakabuyangyanhg lang ang pekpek
ng asawa mo!"

Parang hindi ako makahinga sa mga naririnig kong sinasabi ni Axel John sa
lalaking kausap niya ngayon. Nasa may hagdanan ako at kinakastigo ko ang
sarili ko dahil halos ako na ang nagbigay ng motibo sa kanya tapos ako na
rin iyong halos bumigay sa mga halik niya. Hindi ko alam sa sarili ko
kung bakit ko iyon ginawa. May something sa mga mata ni Axel John na
nakakapagpalimot sa akin at sa reyalidad.

"Babarilin kita! Hindi pinag-uusapan ang pekpek ni Leira! Akin lang

iyon!"
"Bakit? Inaangkin ko ba? Sa'yo na iyon pato biyak!"

"Susungalngalin kita ng kutsilyo, putang ina mo!" Sigaw ng lalaki. Hindi

naman nagtagal ay lumabas ang isang lalaki na may dalang plastic bag
kasunod naman niya si Axel John. Pinatay niya ang ilaw sa kusina tapos ay
pinuntaan ako sa hagdanan. Tumabi siya sa akin na napapailing. He looked
at me.

"Paano ba iyan? Binigyan mo ako lalo ng dahilan para hindi ka ibalik,

Miss Bernice." Nakangising sabi niya. Gumapang ang mga kamay niya sa
binti kong nakalitaw at hinagkan ako sa tuhod "Hindi ako titigil hangga't
hindi kita natitikman."

Anong akala niya sa akin? Pagkain? Dapat ay mainsulto ako sa mga

lumalabas sa bibig niya pero tila ba nakakapagdagdag init iyon sa aking
pakiramdam.

"Hostage kita... kakainin kita. Rawr!" Umakto pa siyang parang leon.

Natawa naman ako. Para akong baliw. Kanina ay takot na takot ako. Ngayon
naman ay tumatawa ako na parang walang nangyaring kababalaghan sa akin
kanina sa sementeryo. Pumantay ako sa kanya.

"Sige, hostage mo ako." I played along. "But I don't want to do it now,

so let's just kiss." I kissed him. He kissed me back. Masarap ang labi ni
Axel John. Napakainit ngunit napakalambot niyon. Naramdaman kong gumapang
na naman ang kamay niya sa dibdib ko. Nilaliman niya ang halik na para
bang nilulunod ako. Walang problema sa akin. Gusto ko ang sensasyon.

Napaungol pa ako nang maramdaman kong hinahaplos ng kamay niya ang gitna
ng hita ko.

"Fuck! I wanna fuck you so much!" He whispered. Ibinuka niya ang binti
ko. I knew that he was about to dive when...

"Ernesto, sana nagla-lock ka ng pinto at nagpapatay ng ilaw dito sa sala.

Sabik lang ang peg? Hindi makapasok sa kwarto?"

Muli na namang bumalik ang lalaking iyon. Umalis si Axel John sa akin at
binalingan siya.

"Putang ina mo ka, Azul! Sinasabi ko sa'yo! Magiging byuda si Leira!"

Sigaw niya. Hinabol nioya ang lalaki tapos ay iniwan ako. Inayos ko ang
sarili ko at matyagang naghintay. Nang bumalik siya ay nagbuntong-hininga
na lang siya.

"Matulog ka na, Bernice. Bukas na lang. Magmamaryang palad na lang ako."

Walang hiyang pagbibigay - alam niya. Natawa ako nang napakalakas.
"Good night, Axel John." Wika ko. Tumayo ako at umakyat sa itaas. Nasa
kalagitnaan ako ng hagdanan nang marinig ko ang ibinulong niya.

"Good night, Pamela Anne..."

I looked back at him. Tila wala sa loob niya ang sinabi niya sa akin.

Stud # 5

Hindi ako makatulog nang gabing iyon. Nananginip ba ako o namamalik-

rinig? Alam ko at malinaw sa akin na tinawag niya akong
Pamela Anne.
Was he listening to my thoughts? How come he knew about her? Napabalikwas
ako ng bangon Axel John ang pangalan niya. Axel John... Maari kayang.

"But the General said that he's dead. He was shot. Iyon ang sinabi niya
sa amin..." Hindi ako makahinga. Tumayo ako tapos ay lumabas ng silid.
Hindi ko alam kung saan silid ng bahay na iyon ako pupunta para lang
makausap siya. I was looking around for him. Napansin ko sa bahay niya na
halos kulay pula ang kulay na nagdodomina doon. Wala akong pakialam sa
kulay muna. Kailangan ko siyan makausap. Ilang taon na din ang nakaraan
nang mawala sa akin ang kakayahan at lakas na mag-take ng risk, ngayon,
hindi ko na iyon hahayaan, itatanong ko sa kanya ang dapat kong malaman.
Kung hindi siya si Axel John na Axel John ni Pamela Anne, wala namang
problema, kung siya si Axel John ni Pamela Anne. Nang hindi ko siya
makita sa kahit na saan ay huminto ako sa gitna ng kabahayan at sumigaw.

SUNOG!

Bumukas ang lahat ng ilaw at tumalon mula sa kung saan si Axel John na
nakatapi lang ng twalya. My eyes widened. Ang gusto ko lang naman ay ang
lumabas siya, SIYA lang, hindi kasama ang alaga niya.

Natanggal ang twalya sa baywang niya. Ang una kong nakita ay ang pwetan
niya tapos ay humarap siya sa akin. My eyes widened - halos malaglag na
ang mga mata ko palabas sa eye socket ko nang makita ko ang kanyang
crowning jewels sa baba.

"Oh my god!' Naitakip ko ang kamay ko - dapat sa mata - pero sa bibig ko

naitapat. Nagtatalon ako. Gumapang ang mata ko sa buong katawan niya.
What caught my attention was his tats. Galing iyon sa kanyang leeg,
pababa sa kanyang dibdib. Iyong tattoo niya ay parang dahon-dahon tapos
may skulls sa gitna. I was biting my lower lip. Pababa nang pababa ang
tingin ko. I met his abs earlier but I didn't meet his vline.

"Oh my god!" Nakakakita lang ako ng vline sa photoshop na litrato ng mga

male models! Hanggang sa napatingin ako sa crowning jewels niya. I saw
his thingymajingy and it's kind of huge. Ang ikinapagkakataka ko ay ang
tatlong bilog sa katawan ng bur niya.

"Oh my god!"

"Nasaan ang sunog? Putang ina, nagmamaryang palad ako! Pabitin ka

kasi!"Parang inis na inis na wika niya. Yumuko siya at kinuha niya ang
towel niya. Para bang wala lang sa kanya na nakikita ko ang buong katawan
niya.

"Babae, matulog ka na, baka makatikim ka sa akin ngayong gabi," Tumalikod

siya sa akin. Paakyat na siya sa hagdanan. Napapatanga ako. Pinagmamasdan
ko siya. Pumalakpak siya at isa-isang namatay ang mga ilaw pero hindi pa
kami tapos. Kailangan kong malaman.

"Si Ama..." Wika ko. Nakita kong natigilan siya sa paglakad. "A-anong
ginawa niya sa'yo pagkatapos mo akong itakas?"

Kumabog ang dibdib ko. Dahan-dahan siyang lumingon sa akin.

"Iyong binili kong hotdog, anong tatak noon?" Napapaluha ako. Hindi ko
naman maipaliwanag ang ekspresyon ng mukha ni Axel John. Kunot na kunot
ang noo niya pero bumababa siya papunta sa akin. He clapped his hands
again and the lights went on. I was just standing in front of him,
thinking about our situation. Anong mangyayari na? Anong sasabihin ko sa
kanya? Siya nga ba? Sana siya na, para matapos na ang paghahanap at
paghihintay ko.

"N-nabaril ako. Nakatakas. T-tinulngan ako ng mga S-sandoval... Swift

mighty meaty..."

Napahagulgol ako. I was frantic. "Ikaw nga! Axel John ko!" Walang kaabog-
abog na niyakap ko siya at iniyakan. Hindi ako makapaniwala. Para akong
nakakakita ng aparisyon sa aking harapan. Nandito na si Axel John at
hindi talaga ako makapaniwala. Kay tagal ko siyang hinahanap. Tama ako na
hindi ako dapat nawalan ng pag-asa dahil sa sinabi ni General noon na
wala na si Axel John dahil narito siya. Nandito si Axel John. Ang sarap
sabihin na narito na si Axel John.

Bahagya niya akong itinulak at inakatitigan.

"Binibiro mo ba ako?"Usal niya. Umiling ako. Bakit ko naman siya

bibiruin. Siya talaga ang Axel John ni Ama. Siya ang Axel John ni Pamela
Anne.

"I-ikaw si..." Wika niyang hindi na naituloy ang sasabihin. "Putang ina!"
Sambit niya. Lumayo siya sa akin at sinabunutan ang sarili. Hindi ko
maintindihan kung para saan ang reaksyon niyang iyon pero natatakot ako
dahil mukhang hindi siya masaya na makita ako.
"Putang ina! Putang ina! Putang ina!" Napaupo siya tapos ay muling
tumayo. Nagpaikot-ikot siya sa harapan ko. "I-ikaw..." He said. "Si KD.
Putang ina! Ang gago! Muntik na! Putang ina!" He kept on cursing.
Nilapitan niya ako. Nakita kong naiiyak siya. Niyakap niya ako at saka
hinagkan sa gilid ng noo.

"I'm sorry. I'm so sorry!" He said. "Hindi ko alam. Si KD."

Bigla ay naalala ko kung anong sinasabi niya sa akin. Naalala marahil

niya ang nangyari noong nakaraang araw. Iyong muntik na akong magahasa. I
bit my lower lip. Yumakap ako nang mahigpit sa kanya. Wala naman siyang
dapat ipag-alala dahil wala namang nangyari. Oo nga at nasaktan ako pero
ang mahalaga buo pa rin ang buong pagkatao ko.

Muli ay kumalas siya sa pagkakayakap sa akin. Pinaktitigan niya ako.

Naluluha siya.

"Nanaginip ako... oo, nanaginip nga yata ako..."

Napangiti ako. Pinahid ko ang mga luha ni Axel John at saka hinapit siya
para hagkan sa labi. Gusto kong maramdaman niya na hindi panaginip ang
nangyayari - na ako ay nandito at kaming dalawa ay magkasama na. Kaming
dalawa para sa isa't - isa, magkasama at tulad ng ipinangako ng batang si
Axel John sa mapangarap na si Pamela Anne - hindi namin iiwan ang isa't
isa.

"Putang ina sheettt!"

Tinulak ako ni Axel.

"B-bakit?"

"Wala... kasi... nalili..." Huminga siya nang malalim. Hinatak niya ako
para makaupo kami - siya sa sofa - ako sa kandungan niya. "Naho-horny ako
sa'yo pero kasi gusto kong i-cherish iyong moment na magkasama na
tayo..." He cupped my face. "Ang tagal kitang hinahanap. Alam mo ba kung
anong nakakatawa?" He touched my cheeks. "Iyong want ko para hanapin ka,
hindi nawala pero hindi ko naman alam noon kung paano ako magsisimula
dahil una, hindi ko alam kung anong tunay mong pangalan, hindi ko na alam
kung anong hitsura mo at hindi ko alam kung gusto mo akong makita."

Hinagkan niya ako. I kissed him back. Pinipilit kong iparamdam sa kanya
ang aking pangungulila.

"Gusto kitang makita... palagi... Gusto ko, Axel John..." He grinned.

"Ako din, iba din ang gusto ko..."

Akmang hahalikan niya ako nang biglang may kumatok sa kanyang pintuan.

"Putang ina!" He exclaimed. Tumayo siya at tinungo ang main door. Pilit
naman akong sumilip. Boses lang ang narinig ko.

"Ikaw ba si Axel John?" A woman said. "I have your friend right here."

Napatayo na rin ako at sumunod sa kanila. Sumilip ako at nakita ko ang

isang lalaking duguan ang balikat at parang binuhusan ng suka sa putla.

"Axel..." I called him. He looked back at me. He smiled.

"Umakyat ka muna sa taas. I got this. Kakausapin kita mamaya." Sumunod

naman ako. Panaka-naka ay nakatingin ako sa kanila. Nakakaramdam ako ng
takot. Ano kayang nangyari at sino ang kaibigan na iyon ni Axel?

--------------

"What happened to him?"

Nag-aalalamg dinaluhan ko si Ido. Binuhat ko siya dahil wala siyang

malay. Duguan siya. Hindi ko alam kung anog nangyari. Ido is a very
skilled assassin and for him to be hit like this, ibig sabihin masyadong
bigatin ang kanyang kalaban. Tiningnan ko ang babae. Agad kong inabot ang
baril ko na nakasabit sa pader at itinutok sa kanya Itinaas naman niya
ang kanyang kamay na para bang sumusuko na.

"Who are you and what did you do to my friend?" I asked.

"Hindi! H-hindi ko si-siya kilala!" Sigaw niya sa akin. "I- I just found
him inside my clinic! He's hurt. I tried getting the bullet out but he
said to take him here!"

"Sino ka!?!" Sigaw ko.

"Georgina! Georgina Varess!" Nagyuko siya ng ulo. "I'm a doctor, you

see..." Wika niya pa. Binalingan ko si Ido na hanggang ngayon ay umaagos
ang dugo sa balikat. Napansin ko rin na may tama siya sa tagiliran.
Ibinaba ko ang baril ko tapos ay tiningnan ko ang babae.

"Cure him o papatayin kita!" I said. Tumango naman siya. Nanginginig ang
buong katawan niya pero wala akong pakialam. Ibinigay ko sa kanya lahat
ng kailangan niyang gamit para umayos si Ido. Matapos iyon ay iniwan ko
sila at pinuntahan ko si Pamela Anne. Napapangiti ako. Inuulit - ulit ko
sa isipan ko ang pangalan ni Pamela Anne. Nandito na siya. Hindi na ako
nag-iisa. Ang akala ko ay habambuhay ko nang hindi siya makikita but then
God made His way. He brought me a miracle and it seemed to be so unreal
but the way she kissed me makes me feel so alive.

Nagdiretso ako sa silid niya. Nakita ko siyang naghihintay sa akin.

Tumayo siya. Lumakad papunta sa akin at nang magkita kami ay inalayan
namin ng halik ang isa't isa. Hindi ko alam na possible palang ma-miss mo
ang tao ng ganito kalaki. Hindi ko maintindihan.

"Axel John..." Usal niya. Lumayo ako at niyakap siya. "'Wag mo na akong
iiwan..." Sabi niya. "Wag na wag mo na akong iiwan."

"Hindi na, Pamela Anne. Hinding-hindi na." Hinagkan ko siyang muli. Buo
na ako. Buong buo na ako. Pwede na akong maging masaya. Naalala ko noong
minsang nag-e-emote si Azul. Sinabi niya sa akin na mahirap daw ang
maging masaya pero hindi naman ganoon sa akin. Matagal lang akong
naghintay pero hindi naman ako nahirapan.

Nasa akin na ngayon ang isang bagay na gustong-gusto kong makuha at hindi
ko na hahayaang mawala siya sa akin...

-----------------

Magkatabi kaming natulog ni Pamela Anne nang gabing iyon. Magkatabi lang,
walang nangyari. Binilinan niya pa akong magdamit bago kami matulog. Para
bang ayaw niyang makita ang hot buff body ko. I work out a lot to have
this right now at hindi ko ikinahihiya ang katawan ko. Pinaghirapan ko
iyon kaya proud akong ipakita iyon.

Nauna akong magising kaysa sa kanya. I looked at her and admired her
face. I love the fact that I woke up beside her. Hindi ko nga
maintindihan ang pangamba na baka mawala na naman siya sa akin. Hindi
naman na siguro dahil ako mismo ay sisiguruhin ko na hinding-hindi na
siya mawawala.

Hinagkan ko siya sa noo at saka tumayo na. Naalala ko si Ido bigla kaya
agad kong tinungo ang silid kung nasaan si Ido. Nakahiga siya sa bed
habang ang babae ay nakahiga naman sa couch. Nagising siya tapos ay
tumingin sa akin. May dala akong baril kaya nahintakutan na naman ang
babaeng iyon sa akin. Niyakap niya ang sarili niya.

"Kamusta siya?" Tanong ko.

"Stable. Can I go home now?"

"Hindi." Mabilis na sagot ko. Nag-ring ang phone ko. Nakita ko na si Azul
ang tumawag kaya sinagot ko iyon. Sinabi ko sa kanya ang nangyari kay Ido
kaya agad niyang sinabi na pupunta siya dito. Ni-text ko rin si King
David at si Judas tungkol sa nangyari sa kaibigan namin. Ni-text ko si
Judas kahit na nasa Los Angeles siya.

Fifteen minutes later, humahangos si King David at Azul sa bahay at agad

na dinaluhan si Ido. Azul checked for his pulse and his everything.
Napansin niya ang babae.

"Sino iyan?" Matapang na tanong niya.

"Georgina Varess." Sagot ko. "Siya iyong doctor ni Ido ngayon. Siya ang
naggamot kay Ido." Sagot ko. Tinitingnan siya ni Azul.

"KD. Kasahan mo. Masyadong marami nang alam iyan."

"Wag!" Sigaw ng babae. "Hindi ko naman ipagkakalat!" She started crying.

Napatingin ako kay Azul. Alam kong seryoso siya. Kinasahan nga ni KD ng
baril ang babae.

"W-wag!" She begged.

"Teka, teka!" Sigaw ko. "Wag! Wag dito! Sa labas natin gawin. Baka kasi
magising si..."

"Nandito pa rin ang babaeng iyon! Gagahasain k---"

Binayagan ko si KD. Napatingin si Azul sa amin.

"Walang gagalaw kay Bernice Anne!" Sigaw ko. "Hindi siya kasama sa galit
sa nagpakulong sa tatay mo dahil siya si Pamela Anne at mahal ko siya!
Papatayin kita, King David kapag ginalaw mo si Pamela! Walang gagalaw kay
Pamela! Mga gago!"

I walked out. Binalikan ko si Pamela Anne. Tulog pa rin siya. Napabuntong

hininga ako. Magkatalo na kami n King David pero hindi ko isusuko sa
kanya si Pamela Anne.

Stud # 6

Para akong nakalaya. Hindi naman natupad ang sinabi sa akin ni Axel John
na ako ang hostage niya. Sa totoo lang parang walang nangyari. Parang
walang taong lumipas sa aming dalawa. Parang hindi khit kailan
nagkahiwalay si Pamela Anne at si Axel John. Halos isang linggo matapos
kaming magkaalaman ay wala kaming ginawa kundi ang magkwentuhan. Kagabi
ay napuyat kami dahil sa hindi maampatan na catching up. Sa totoo lang ay
hinihintay ko din siya na halikan ako. Gusto ko siyang hagkan ako dahil
gusto ko ang pakiramdam ng labi niya sa labi ko. Gusto ko ang pakiramdam
kapag malapit kami sa isa't-isa, gusto ko na magkasama kami dahil
pakiramdm ko ay safe ako.

Nang umagang iyon ay nasa isang magazine shoot ako. Napili kasi akong
cover ng isang men's mag para sa buwan na iyon. Hindi naman gaanong sexy
ang shoot, magpapakita lang ako ng kaunting balat tapos ay tapos na.
Habang nime-make up - an ako ay ka-text ko pa si Axel John. Kanina ay
gusto niya kasing sumama sa akin pero hindi siya makaalis dahil walang
kasamang bantay ang kaibigan niyang si Ido. I was smiling through out our
text messages. Masarap sa pakiramdam ang makasama si Axel. Hindi ko nga
alam kung anong gagawin ko ngayon, it's like I cannot function anymore
without him. Nakakatuwa lang dahil magkasama na kami na para bang walang
taong lumipas.

"Bern, ikaw na!" Narinig ko si Pamela - my P.A. Pumasok siya sa dressing

room ko. Kahit sa kanya ay hindi ko sinabi ang nangyari sa akin noong
araw na iyon. Walang nakakaalam. Ang alam ng lahat ay nag-AWOL lang ako.
Wala naman nang dapat makaalam ng mga bagay-bagay sa akin. Ang mahalaga
lang ay safe ako.

Inalis ko ang roba ko at sumama na kay Pamela. Sumalang na ako sa shoot.

I posed like how the photographer likes it. Sa huling tatlong frame ay
pinaalis nila ang top ko - wala namang problema sa akin. I have done
topless shots before. Tumalikod ako at hinubad ang bikini top ko.
Lumapit sa akin ang stylist at inayos ang mahaba kong buhok para itakip
sa dibdib ko. After five minutes, I was ready again. Tumingin muli ako sa
camera and I posed again. Matapos ang ilang takes ay sinabi nang tapos na
ang pictorial. Nagbihis naman agad ako. Excited akong umuwi. Nagpaalam na
lang ako kay Pamela na aalis na ako. Hindi ko alam kung bakit sa tuwing
naiisip ko si Axel John ay kinakabahan ako. Wala naman kaming ginagawa.

I went to the parking lot and straight to my car. Binuksan ko ang kotse
ko pero bigla kong naisarado iyon nang makarinig ako ng mga putok ng
baril. Agad akong umupo at nagkubli. Ano na namang kaguluhan ito. I
looked back. Nakita kong binaril din ng kung sino ng cctv camera sa
likuran ko. I bit my lower lip. Ano na naman ba ang gusto nila sa akin?
Wala naman akong kinalaman sa ganito? Wala naman akong ginagawang masama.
I closed my eyes and opened the side of my car and took my gun - yes I
have a mini magnum gun. Tumayo naman ako at bumaril. I point out to the
direction where he gunman was and shot him. Dalawa sila. I could see them
from my peripheral vision.

Nilapitan nila ako at naagaw ng isa ang baril ko. Nagulat ako nang ma-
corner nila ako but then I remembered that I know Judo so I danced Judo
with them. Hindi naman nagtagal ay lumipad ang mga lalaking bumaril sa
akin.

"What the fuck do you want?!" I hissed. Dinaganan ko ng paa ko ang isang
lalaki sa lalamunan niya. Humihingal ako. Sinipa ko pataas ang baril at
itinutok iyon sa kanya. Hindi siya makahinga. Alam kong hirap na siya
dahil namumutla na ang kanyang mukha.
"You shot the other guy last night..." I whispered. "Hindi siya
natuluyan. Hindi kayo marunong kumilos nang malinis."

"Sinandya namin iyon bilang babala sa kanila."

"Well! They didn't take it that way! Isa pa! Ang usapan hindi ninyo ako
guguluhin! May sarili kayong misyon, meron din ako!" Diniin ko pa ang paa
ko sa lalamunan niya. Nakakaramdam ako ng inis. Hindi dapat ganito -
nagugulo ang plano ko. They should all stay away from me and let me do my
fucking job. Sa inis ko ay binaril ko siya sa binti.

"Tell him that I didn't forget our deal. Stay away o ako mismo ang
papatay sa inyo!" Inalis ako ang paa ko at binaril ko din ang isa pa.
Matapos iyon ay sumakay ako sa kotse ko at pinasibad na iyon paalis. Nag-
init ang ulo ko. Hindi ko ba maisip kung bakit hindi siya maghintay.
Hindi naman madali ang ginagawa ko. Yes, I am an actress but this is
reality and reality has its flaw. Minsan nahihirapan akong ihiwalay ang
personal sa trabaho.

Paikot-ikot lang ako sa siyudad. Sinigurado ko na bago ako umuwi sa bahay

ni Axel John ay wala nang sumusunod sa akin. Ayokong mapahamak siya.
Hindi pa sa ngayon at kung sakaling mapapahamak siya, alam kong kaya
naman niyang protektahan ang sarili niya - ang tanong, hanggang kailan.
He can protect himself - yes, pero sa oras na masaulo ko na ang lahat ng
bagay sa buhay niya, ang routine ng buhay niya at ng mga kaibigan niya,
it will leave him vulnerable and weak. I hate it but at the same time,
hindi ko pwedeng hindi gawin.

Buhay ang nakasalalay.

I continued driving around like a fool. I am going circles. Wala akong

mapuntahan. Alam kong tumatawag si Axel John sa akin. Pinatayan ko siya
ng telepono tapos ay nagpatuloy ako sa pagmamaneho. I found myself inside
the cemetery where my mom lies. Naupo muna ako sa puntod niya at
nagbuntong-hininga.

"Ma, hindi ko alam kung bakit nandito ako ngayon..." Pinipigilan kong
umiyak. I was feeling sad and alone again. I smiled meekly, I think I
need my daily dose of Axel John for my energy.

"Ma... sana may kapatawaran pa para sa akin pagkatapos ng lahat ng

ito..." Mahinang wika ko. Pinahid ko ang mga luha ko...

------------
"Tigilan mo na iyan, uuwi iyon kapag uuwi siya. Kung hindi, baka busy
siya." Inagaw ni Azul ang phone ko at inilagay sa loob ng drawer na nasa
tabi ng higaan ni Ido. Tulog pa rin si Ido pero sabi noong doktor niya ay
maayos na siya. Hindi ko pa nga lang nasusubukan kung ayos na talaga si
Ido. Malalaman ko lang iyon kapag nagsasalita na siya. Si Azul ay halos
araw-araw na nandito sa bahay ko at hinihintay ang paggising ni Ido. Alam
kong nag-aalala sya sa kaibigan namin. Kahit naman nuon ay si Ido na
talaga ang best friend ni Azul sa lahat. Hindi ko mawari ang samahan
nila.

Si Azul lang ang nakakatiis sa kabaklaan ni Ido. I smiled. Si Ido ang

pinakahuling recruit sa grupo namin pero sila pa ni Azul ang naging
malapit sa isa't isa.

"May balita ka ba sa bata?" Tanong niya. Si King David ang sinasabi niya.
Tumango ako. Kagabi ay tinawagan niya ako para sabihin na sinubukan
niyang pumunta sa L.A. pero paglapag ng eroplano sa LaX ay hindi naman
siya nagtuloy sa ospital kung nasaan si Arruba. Natakot siya. Si Judas
nga ay nag-alala pa sa kanya at tinawagan pa ako para alamin kung natuloy
pa si King David sa paglipad. Sinabi ko na lang na hindi pero ang totoo
ay naroon siya. He stayed at the airport for the night and left the
morning after.

"Ang swerte ng mamahalin ni bunso." Wika pa ni Azul. "Kung si Arruba man

iyon swerte siya dahil ang tindi ng pagmamahal sa kanya ni KD pero kung
ibang babae iyon, mas maswerte siya dahil iba ang mararamdaman niya. I
just want him happy."

"Ako din naman, I just want him happy..." Bulong ko. Sinisimplehan kong
kunin ang phone ko pero nahuli na naman ako ni Simoun.

"Uuwi iyon kung uuwi iyon!" He hissed.

"Ang tagal na! Isang oras na yata noong tumawag siya o higit pa! Wala pa
siya dito! Baka naman kung napaano na si Pamela Anne!"

"Axel, huwag kag oa. Artista iyong tao, may mga ginagawa sa buhay iyon!"
Pinanlakihan niya ako ng mata. Napalabi naman ako. Gusto ko kasama ko
lang si Pamela Anne. Ang tagal ko siyang hindi nakasama. Ang tagal kong
hindi siya nakausap, gusto ko na magkasama kami ngayon para naman mapunan
ang oras na wala kami sa buhay ng isa't-isa. Gusto ko na malaman ang
lahat ng ginagawa niya. Gusto ko nga sumama sa kanya kanina pero hindi ko
naman nagawa. Na-late kasi si Simoun ng punta dahil mainit daw ang ulo ng
commander niya. Sa huli, isinama na lang niya si Leira pati ang pata nito
sa bahay namin at kasalukuyan siyang nagluluto.
"Uuwi iyon." He said. "Masaya ako para sa'yo. Alam kong matagal mo siyang
hinanap."

"Hindi ko nga hinanap. Kusang dumating kaya nga gusto ko panay siya dito
para hindi naman ako malungkot. Gusto ko na magkasama kami kasi parang
hindi sapat iyong twenty-four hours a day sa pagsasama namin. Kasi iyong
totoo--"

"Nalilibugan ka?" Biro niya sa akin.

"Maliban doon, eh gusto ko talaga siyag masakama."

"Pinakita mo na ba ang sandata mo? Baka naman natakot!" Tumawa si Azul na

para bang nakakaloko. Alam kong tinutukoy niya ang bolitas ko. Ipinalagay
ko iyon noong nasa UAE kami. Safe naman iyon. Sa silicon kasi gawa kaysa
naman doon sa pinaglalagay dito sa Pilipinas -kinakalawang at
nakakaimpeksyon. Pinapili pa nga ako noong doctor dati kung silicon daw o
fiber glass, sinabi ko na lang na silicon.

"Nakita na yata niya, wait natin kapag naramdaman niya. Putang ina!
Naiisip ko pa lang tinitigasan na ako! Ilang beses ba kayo ni Leira?
Three times a day o mas marami pa?"

"Gago! Hindi ko sasabihin!" Natatawang wika ni Azul. Maya-maya ay kumatok

si Leira sa pinto.

"Kakain na hoy!" She smiled at us. Nanibago ako dahil biglang lumambot
ang ekspresyon ng mukha ni Azul nang makita ang asawa niya. Para bang si
Leira lang ang tao sa mundo. Umiling na lang ako tapos ay sumunod na sa
kanila.

Si Leira ang nagluto ng tanghalian namin. She cooked Sinigang na Baboy.

Nakahain na rin siya. Inasikaso niya si Azul. Napalabi naman ako. Nasaan
ba si Pamela Anne? Gusto ko ng kaganunan. Halos subuan na ni Leira si
Azul tapos ay pinahid pa ni Leira ang pisngi ng asawa niya. Nakatitig
lang ako sa kanila kaya nang biglang may naupo sa tabi ko at hagkan ako
sa pisngi ay ikingulat ko pa iyon.

"Ay putang ina mo!" Lumingon ako at inaasahan kong makikita ko si Pamela
Anne pero si Ido lang ang nakita ko. Lalo akong nagulat. Nakasling ang
balikat niya, hawak niya ang tagiliran niya at ang baho ng hininga niya.

"Tang na, ang ingay ninyo sa kwarto. Buti buhay pa ako." Natatawang wika
niya. "Putang ina, akala ko hindi na ako makakabangon."
"Shh!" Napatingin kami kay Leira. "Mamaya na yang usapang bakbakan ninyo,
kumain muna tayo." Sabi niya sa amin. Napatango na lang ako. Sweet pa rin
sila ni Azul. Si Ido naman ay humirit.

"Azul, subuan mo ako."

"Tang ina mo, Ido!"

"Magaling ka na, pre!" Masiglang wika ko. Nag-appear kaming dalawa ni

Azul. Nagsimula na kaming kumain. Inayos na ni Leira ang pagkain ni Ido.
Mabait talaga ang asawa ni Azul.

Malungkot akong kumain. Sana kasi nandito ang Pamela Anne ng buhay ko...

Agad namang natupad ang wish ko nang bigla siyang dumating. Napatayo agad
ako at nilapitan siya. Nag-hang pa ang kutsara ni Leira na isusubo sana
niya kay Azul.

"Oh my god!" Napasigaw si Leira. "Si Maria Raquel ng Kung ikaw ay akin!
Shit! Hihimatayin ako! Shit!"

Mukhang nagulat naman si Pamela Anne sa reaksyon ni Leira. "Hindi siya si

Maria Raquel! Siya si Pamela Anne!"

"Hi..." Mahinang bati niya. Mukhang pagod na pagod ang Pamela Anne ng
buhay ko.

"Wag ka na!" Sigaw ko kay Leira. Iniwan ko ang pagkain ko at hinatak si

Pamela Anne papunta sa silid na inilaan ko para sa kanya. Tahimik lang
siya Marahil ay napagod siya sa kung ano man ang ginawa niya sa pictorial
na iyon. Nang makapasok kami sa silid niya ay agad siyag naupo sa kama at
nagbuntong-hininga.

"Pagod ka?" Mahinang wika ko. Tumango siya. "Anong gusto ng Pamela Anne
ko?" I asked.

"Yakapsule..." Lumabi pa siya. Lumapit naman ako sa kanya at umupo sa

tabi niya. Niyakap ko siya Inihilig niya ang ulo niya sa dibdib ko.
Hinagkan ko naman ang sentido niya at hinayaan na lang siyang magpahinga.
Hinahaplos niya ang braso ko.
"Na-miss kita Axel..." Tumingin na siya sa akin. Magkapantay na kaming
dalawa ngayon. I smiled. "Pwede mo ba akong kwentuhan?" Tanong niya.

"Oo naman! Anong gusto mong kwento, Pamela Anne ko?" I touched her face.

"Paano ka yumaman?"

My mouth parted a bit. I sighed. Paano ko ba sasabihin ang mga ito?

Nangako ako noon kina Azul na wala akong pagsasabihan kahit sino nang
kung paano kami yumaman. It was almost a decade ago when we went to UAE
and there we had our personal mission.

Noon ay kasali kami sa isang malaking Black Gun Society sa bansa. Ido and
I were both assasins, si Azul naman ay retired CIA agent at bagong pasok
sa society na iyon. Ginusto naming kumalas na tatlo at ang tanging
kasunduan lang ng boss sa amin ay ang magkaroon kami ng sarili yaman at
pambayad sa buhay naming isinanla sa kanya noon.

So the three of us went to UAE where we looked and searched for the
Kingsman treasure. And luckily we found it. Hati-hati kaming tatlo doon.
Binahaginan din ni Azul si Judas at King David. If it weren't for him,
naghihirap na rin si King David ngayon matapos kuhanin ng gobyerno ang
lahat ng ari-arian ng Papa niya.

Lumunok ako.

Kung maghihirap ang lahat ng mayaman sa mundo, hindi kami kasaling lima
doon. The treasure is too many. Hanggang ngayon ay wala pa yata sa one-
fourth ang nauubos namin. Hindi naman yata mauubos iyon sa span ng buhay
namin.

No one can ever know about it. Nang malaman pa nga iyon ng Uncle ni King
David ay sinubukan niya kaming ipapatay. I shook my head.

"Nagsumikap ako." Wika ko sa kanya. Kumunot ang noo niya.

"Nagsumikap ka? Lang?"

"Oo, sinabi ko diba, tinulungan ako ng mga Sandoval. They fed me, clothed
me, pinag-aral nila ako at nakatapos ako. I may have been through a lot,
may mga nagawa akong mga masasamang bagay pero hindi ko pwedeng itanggi
ang tulong na ginawa nila para sa akin." I smiled. Hindi ko alam pero
parang na-disappoint si Pamela Anne sa mga sinabi ko.

"Okay, sige. Pwede bang umalis ka? Gusto kong magpahinga." Wika na lang
niya. Umalis na siya sa tabi ko at nahiga na siya. Iniwan ko na lang
siya. Hindi ko na siya tinanong sa sudden change ng mood niya, baka pagod
lang talaga siya. Lumabas na ako ng silid at bumalik sa mga kaibigan ko.

"Ano, gago? Naiyot mo na?" Tanong ni Ido sa akin.

"Barilin kita sa nabaril na sa'yong putang ina ka eh!"

Inis na sigaw ko. Ano kaya ang tumatakbo sa isipan ni Pamela Anne?

Stud # 7

I just couldn't get how Axel can be this cute even without him trying.
Pinanonood niya ako habang nag-e-empake ako ng mga damit ko. Mayroon kasi
akong out of town show at mawawala ako ng higit sa dalawang gabi at
nagpapaalam ako sa kanya, kaya lang, parang hindi niya ako kayang
payagan. Napasin ko agad na clingy si Axel John and I like that about
him. Masaya naman ako dahil gusto niya ang presensya ko - ibig sabihin ay
mas magiging madali ang lahat para sa aming dalawa. Kapag nagawa ko na
ang misyon ko saka ako magdedesisyon para sa aming dalawa. Kailangan kong
mag-ingat. Hindi pwedeng mabuko niya ako. Hindi niya pwedeng malaman.

"Mga three days lang naman." Sagot ko. Kumandong ako sa kanya. "Wag kang
mag-alala. Panay naman akong tatawag sa'yo. I'll be back even before you
know it. Manood ka na lang panay ng
Kung ikaw ay akin...
para makita mo ako." I smiled at him. Hindi na ako nahiya sa kanya.
Ginawaran ko siya ng halik sa labi. Napakatagal na mula nang huli niya
akong halikan at nakadama ako ng pangungilila mula sa kanyang labi. The
last time we kissed, we made out and I kinda missed that. Lumalim ang
halik naming dalawa. Hindi naman nagtagal ay inihiga niya ako sa kama at
lalong pinag-igting ang halik na iginawad ko sa kanya.

His lips went down my neck and nibbled that soft spot there. I bit my
lower lip and sighed. His lips were divine and the more that he kisses
me, the more that I want him. Napapaliyad ako sa sensasyong ibinibigay
niya sa akin. Napapapikit ako. Pinipigil ko ang ungol na gustong kumawala
sa lalamunan ko.

Hindi ko namalayan na naialis na niya ang pantaas ko at wala na rin ang

bra ko. He was fondling my breasts with his mouth and it felt so damn
good. If having premarital sex is a sin then I would gladly commit that
sin with him for his mouth is so intoxicating and addictive and he makes
me want for more.
"I-I wa-want m-more..." I gasped when he bit my nipple lightly. Lalo
akong napaliyad. Kusang bumubuka ang mga binti ko sa kung anong
kadahilanan. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Hindi ako mapakali. Gusto
kong sumigaw. Pakiramdam ko ay may sasabog sa loob ko. Hindi ko na kaya.
Sinabayan ni Axel John ang pagsabog na iyon nang pagpunit sa pambaba ko.
I gasped harder. Nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ko siya doon -
his mouth, his tongue, his lips - those three combination, it's enough
for me to moan.

His tongue was playing with my clit and that sensation alone was enough
to alert all my nerves and senses. Damang-dama ko si Axel John. Para bang
ipinaparamdam niya sa akin ang presensya niya na hindi naman na dapat
dahil damang-dama ko na siya. I was gasping for air. I am breathless.
Aatekihin na yata ako sa puso.

"Oh my god!" I said. Am I willing to surrender it now? Kagat-labi ako. I

am so wet. I could feel my love juice dripping from my cunt to my legs.
May kung ano sa dila ni Axel ang nakakapagpakuryente sa buong pagkatao
ko. It's like he had something on his mouth that's electrifying and
nerve-wrecking.

"Axel!" I screamed. He kept on doing what he's doing. Later on,

magkapantay na kami, hinalikan niya ako. I could taste my essence on his
mouth. Napadilat naman ako nang maramdaman ko sa loob ko ang isang daliri
niya He's finger fucking me now. Medyo napangiwi ako dahil sa kanunting
hapding naramdaman ko but then it all went away and I felt pleasure
again. I am feeling so hot. Itinatanong ko sa sarili ko kung handa na ba
akong ipamigay na lang basta ang isang bagay na iningatan ko sa loob ng
tatlumpung-taon.

Remember our deal...

I tried forgetting what the General told me. I tried so hard to focus
again. He inserted the second finger and I gasped again. Hindi na ako
mapakali.

Deal. Kill and get to the mission.

"Oh god! Oh god!"

Bigla kong naitulak si Axel John.

"What?" Parang disoriented pa siya. Pareho kaming himihingal Kapansin-

pansin ang bukol na iyon sa kanyang shorts. Napahinga na lang ako nang
malalim.
"Ano... I h-have an early flight. I'm sorry..." Nagyuko ako nang ulo pero
habang nakayuko ako ay doon pa rin ako nakatingin. It must have been a
very painful arousal for him.

Ilang beses siyang nag-breath in, breath out saka siya muling nagsalita.

"Bitin." Hindi ko alam kung matatawa ako sa kanya. "Pero sige, sa susunod
patay ka sa akin." Nang mag-angat ako ng ulo ay nakangisi siya. Ginawaran
niya muli ako ng halik tapos ay ipinakita niya sa akin na dinidilaan niya
na parang lollipop ang dalawang daliri niyang galing sa akin - sa loob
ko.

"Hmm... yummy." After that he nibbled my ear. Para akong nakukuryente.

Kinagat ko ang aking labi hindi ako dapat magpalinlang at magpa-akit.
Hindi pa.

Hindi sa ngayon.

Nang gabing iyon ay halos hindi naman ako makatulog. Pabiling-biling lang
ako sa kama. Iniisip ko ang ginawa ni Axel John sa akin. Gusto ko ba?
Handa na ba ako? Hindi ako dapat ang makuha sa ganoon. Pero kung tutuusin
ay pwede kong gawin para sa huli ay sa akin pa rin ang huling halakhak.
Sa akin pa rin ang bagsak ng tagumpay. I wanted so much to do it with him
para makuha ko na rin ang impormasyong gusto ko at magawa na ang misyon
ko.

Speaking of, napatayo ako at lumabas ng silid. Madilim na ang paligid ng

bahay at hindi na dinig ang kahit anong ingay. Ginamit ko ang pakakataong
ito sa pagiikot sa bahay niya. I was sure that he was on the basement
with his friend Ido kaya nagpunta ako sa mini-office niya kung saan
sigurado akong naroon ang hinahanap ko.

I was lucky enough to find the office unlocked. Dahan-dahan akong pumasok
sa loob niyon. Binuksan ko ang ilaw tapos ay nilibot ko ang aking mga
mata. It looked like the typical office, may mesa, may visiting chairs,
carpeted but I knew that it's more than that.

I searched for a secret button or anything unusual inside the room pero
napakahirap hanapin. Mahirap, pinakikiramdaman ko rin ang mga galaw na
naririnig ko sa paligid. Sa paghahanap ko ay may nadaganan akong kung
anong libro at sa hindi inaasahang pagkakataon ay nakita kong bumukas ang
isang lagusan. Agad akong pumasok sa loob at kinapa ang switch ng ilaw. I
was hoping that I will find what I am looking for but I was wrong. Sa
loob noon ay puro baril lamang at ang ilang motorbike ni Axel John.
Napapailing ako.

Mukhang mahilig mangolekta ng iba-ibang Ducati bikes. His guns were

ranging from the smallest to the biggest. May mga computers din doon na
alam kong konektado sa cctv sa lahat ng sulok ng bahay. I searched there
for any other secret passages but I found nothing.
Sigurado naman ako na hindi ko madaling mahahanap ang bagay na iyon dito.
Axel and his friends are not stupid. Hindi sila ganoon madaling mauto. I
know that they have thought of all the possible way to prevent them from
being caught by anyone that knows them.

I looked around again. Bahagya pang kumunot ang noo ko nang makita ko sa
cctv na papasok si Axel John sa lugar na ito. Agad akong nagkubli.
Napamura pa ako dahil alam kong mahuhuli niya ako. Mabilis akong nag-
isip. Pinatay ko agad ang ilaw pero nakapasok na siya. I took one of his
guns and pointed it at him.

Ganoon din ang ginawa niya.

"Who the fuck are you?!" He asked me. Hindi ako nagsalita. Kapag ginawa
ko i on ay makikilala niya ako. I kept my mouth shut. I pointed at the
floor and fired the gun. Napatalon siya. Binitiwan ko ang baril at sinipa
siya pero nasalag niya ang atake ko. He knows Judo too. Tamihik akong
napapamura kapag nasasangga niya ang mga suntok at sipa ko pero hindi
naman ako pinanghinaan ng loob.

I kept on attacking him but he kept on fighting back hanggang sa masuntok

niya ako sa balikat. I took that as a chance. Binayagan ko siya. Malakas,
kaya napaupo siya. Mabilis naman akong tumakbo pabalik sa silid. Siniguro
kong hindi ako makikita sa cctv. Nang makapasok ako sa kwarto ay ganoon
na lang ang paghingal ko.

There's no doubt about it Axel is a skilled fighter.

--------------------

"Anong nangyayari?"

Humahangos ako habang patakbong pumasok sa silid kung nasaan si Ido. I

checked on him dahil baka siya ang binalikan ng lapastangang kung
sinomang nakalaban ko kanina. Nagtataka lang ako kung bakit sa dami ng
lagusan sa bahay ko ay sa secret office ko pa siya matatagpuan. Mabuti
nga at naisip ko na doon magpunta para magmaryang palad, doon ko pala
matatagpuan ang kalaban.

Matapos niyang makatakas ay agad kong naisip si Ido. Naisip ko na baka

may kasama siya at si Ido ang puntirya nila. Baka mamaya ay tuluyan na
nila ang kaibigan ko and I'm just so glad that he is okay.

"May nakapasok. Putsa pati sa bahay ko. Putang ina!" Lalo akong
napaputang ina nang maalala ko si Pamela Anne. Agad akong lumabas para
iwan si Ido at nagpunta sa itaas para i-check siya nang makapasok ako ay
nagtagpuan ko siyang tulog na tulog. I sighed in relief. Hindi siya
nagalaw. Tinabihan ko siya at hinaplos ang kanya balikat. I was relieved
that she is okay and that she's not harmed by whomever got inside my
house. Hindi ko nga sigurado kung ano ang nakalaban ko - kung siya ba ay
babae o lalaki pero napakagaan ng katawan niya para maging isang lalaki.
So probably, she is a girl. I was overwhelmed. How can a woman fight like
that? If she could, she's probably a very skilled fighter.

But then what do they want from me or with my friends? Hindi ko na

maintindihan. Tiningnan ko si Pamela Anne na nakatabi sa akin. Mas
maganda nga na wala si Pamela Anne dito para safe siya.

Hinagkan ko siya sa noo tapos ay umalis. Tinawagan ko si Azul para

sabihin sa kanya ang nangyari. Naalarman naman siya tapos ay si King
David naman ang tinawagan ko. I asked the guys to come here tomorrow
morning for an emergency meeting.

Hindi na ako nakatulog. Binantayan ko na lang si Ido at Pamela Anne.

Kinabukasan ay maagang nagising si Pamela Anne para umalis. Hindi ko na
siya pinigilan. She kissed me goodbye. Nang yakapin ko siya ay napangiwi
siya sa akin...

"Bakit?"

"W-wala uhm... masakit ang balikat ko. But I'll be fine. I'll miss you!"
Hinagkan niya ako at saka umalis na naman. Inihatid ko siya ng tingin at
saka ngumiti sa aking sarili. I am really happy I have her here now and I
will do everything just to protect what I have...

Stud # 8

"Where the fuck is the black book?"

Iba na ngayon. Imbes na si Azul ang nakatayo sa harapan ay si Ido ang

naroon at nagpapalakad-lakad. We were inside Azul's house. Nasa ilalim
kami ng bahay niya kung saan naroon ang kanyang secret hide-out. Leira
was upstairs, cooking for us. Ako naman ay matamang nakikinig. Umuwi si
Judas para lang sa meeting na ito, habang si King David ay nakikinig lang
habang nakatitig kay Judas. Kanina, habang hindi pa kami nagsisimula ay
nagtatanungan ang dalawa kay Arruba. Limang buwan na mula nang ikasal si
Azul at limang buwan na rin halos si Arruba sa mental facility na iyon.
We are all worried about her. Siya ang una naming prinsesa at hindi
mapapalitan ng kahit na sino iyon.

"Jude, basa. Hanapin mo ang posibleng kaaway natin diyan. Ibinato ni Ido
kay Judas ang libro agad namang binasa ni Judas iyon. Nakahalukipkip lang
ako. Hindi ko alam kung anong mangyayari. Kinakabahan ako. Sobrang kaba
ang nararadaman ko ngayon. Noon ay ayos lang sa akin ang ganito, iyong
may gulo, mas nadaragdagan kasi ang time na magkakasama kami pero ngayon
gusto ko na lang na mafast-forward ang lahat ng ito para matapos na at
maging safe na si Pamela Anne.
Iyon lang ang naiisip ko ngayon, ang maging safe siya, Mabuti na lang
talaga at nasa Amerika siya para sa out of town show niya kung hindi ay
daig ko pa siguro si Azul sa pag-aalala kay Leira noon. Huminga ako nang
malalim.

"Bago ang lahat, Ido. Would you mind telling us what happened to you that
night when you got shot?" Tanong ko. Naalala kong hanggang ngayon ay
hindi pa rin namin alam kung anong nangyari sa kanya. Ido sighed. Naupo
siya sa kabisera ng upuan at sumeryoso.

"Dapat, pupunta ako ng Kazakhstan para makipagkita sa Prime Minster ng

Russia. You know my routine right? Nangumpisal ako ng huli kong kasalanan
kay Abarrienttos, paglabas ko ng simabahan nakarinig ako ng mga putok ng
baril, iyon na ang huli kong narinig. I was shocked. Mabuti nga at
nakatakbo pa ako sa pinakamalapit na clinic at nakapagsalita pa. Kung
hindi, the late Ido na ako ngayon, iiyak si Mama at habambuhay nang
magagalit sa akin si Aguinaldo tapos si Buchog... mabuti na lang." He
sighed.

"Hindi kaya iisa lang iyong bumaril sa'yo at pumasok sa bahay ko?" I
explained to them. Nagakatinginan kaming lima. Sa dulo ay kay Azul ang
bagsak namin.

Umayos siya ng upo tapos ay ngumisi. "Hindi pa rin natin alam kung sino
sila. If we want to know, we have to follow all the people in that book
and we have like a hundred. Kailangan mag-narrow down tayo. So, let's
focus on KD's Uncle, Axel John's Ama, and Jude's dad. Sorry brother."

"It's okay. Siya rin ang una kong naisip."

"Pero comatose na si Uncle." Wika pa ni KD.

"Pero may mga kasamahan pa siya, bata." Wika pa ni Azul Tumango ako. Alam
ko at saulo ko ang ugali ng Uncle ni KD. Hindi nga lang malinaw pero alam
kong magagawa niya. Seryoso kami sa usapan. Pinagpaplanuhan namin ang
gagawin sa mga taong nakapaligid sa amin at sa aming mga kaaway nang
bigla na lang may sumigaw sa itaas. Naalarma ako. Lahat kami ay tumayo
pero ang pinakamabilis ay si Azul dahil boses ni Leira ang nangibabaw sa
lahat. I took my gun. Nauna na si Azul at si KD. Si Judas ay sumunod. Ako
naman ay inalalayan si Ido dahil hirap pa rin siyang tumakbo. Nang
makaayat kami ay nakita kong parang dinaanan ng delubyo ang bahay ni
Azul. Si Leira ay nakatago sa ilalim ng hagdanan. Azul shot one of the
gunman. Napaupo siya but what shocked me was when the gunman shot himself
and died in front of us.

"Leira, ayos ka lang ba?" Naulinigan ko si Azul. Nagkatinginan kami ni

Ido. Bakit parang madali?

"Basement!" I exclaimed. Tumakbo kami ni KD at tama ang hinala ko. Sa

loob ay natagpuan namin ang apat pang lalaki na armado. KD fired his gun
ako naman ang pumasok sa loob at doon nakita ko ang isang babae - I am
sure - she was wearing an all-black ensemble tapos ay may suot siyang

Volto

mask na sumasakop sa buong mukha niya. Nakataas ang buhok niya at

nakaumang sa akin ang baril niya. Hawak din niya ang black book namin.

"Get your fucking hands off our book!" I hissed.

"No." She answered. There was something odd about her. Hindi ko naman na
pinakaisip iyon. Pinaputukan ko siya ng baril pero nakaiwas siya. Ibinato
niya pataas ang black book tapos ay tumalon siya papunta sa akin. She
punched my face. Hinawakan ko naman siya sa kamay at saka ni-twist iyon.
Napangiwi siya. Sinipa niya ako sa binti. Nailagan ko iyon. We fought
against each other but then, I lost when she kicked the sides of my
knees. Parang slow motion. Huminto siya sa harapan ko at sinapo ang black
book na kanina ay ginagamit lang ni Judas. I could imagine her smiling.

"You maybe a man but that doesn't prove anything, Axel John." Malamyos na
malamyos ang kanyang tinig. Napamura ako. Tinapakan niya ang binti ko.
Tumayo ako at napahinto nang makita kong nakahinto siya dahil nakatutok
ang baril ni King David at ni Judas sa kanya. May kung ano siyang kinuha
mula sa bulsa niya at inihagis sa sahig. Umusok ang bagay na iyon at nang
mapawi ang usok ay nawala na siya. Sabay-sabay kaming napamura nila King
David.

"Putang ina!" We all exclaimed. Sa inis ko ay nasipa ko ang pader.

"Everything okay?" Azul came out of nowhere.

"They fucking got the black book!" I screamed "Whoever we are dealing
with, they're not in our list. They're after us! Really after us! They
want us dead so we better be fucking more careful!" Inis na inis ako.
Para bang nawalan ng silbi ang lahat ng ginawa ko - naming lahat.

"Iiwan ko muna si Arru sa states. She'll be taken cared by her private

nurse. Didito muna ako. Azul, Ido, we have to figure this out fast." Utos
ni Judas. Palakad-lakad naman ako.

"I'll call Buchog and tell her to take Agui and Mama out of the country
fast." Si Ido naman.

"I'll buy Leira a gun and teach her to shoot." Azul said. I sighed.

"Tatawagan ko si Pamela Anne. Sasabihin kong 'wag muna syang bumalik."

I sighed. Ito pala iyong ibig sabihin ng takot. Binalingan ko si King

David. Dati ay para lang ako sa kanya natatakot, ngayon ay may sarili na
akong kinatatakutan. Ayokong mawala si Pamela Anne. Hindi ko hahayaang
mawala siya o mapahamak. Hindi talaga....

-------------

"This is it." Wika ko. Iniwan na ako ng mga kasama ko kanina. I kept the
mask on for my protection. Dala ko ang black book na kanina lang ay
inagaw ko sa mga lalaking iyon. I was really nervous dahil akala ko ay
makikita ni Axel John ang mukha ko but the mask helped me hide my
identity.

"Iwan ninyo na ako!" Sigaw ko sa kanila. Umalis nga sila at hinayaan nila
akong makaakyat sa mansyon kung saan ako lumaki. Hindi ko maintindihan
kung bakit mas malakas ang kabog ng dibdib ko sa ngayon kaysa sa kanina.
Kipkip ko sa pagitan ng braso ko ang black book na iyon. In my head, the
second stage is complete. Nakuha ko na ang unang ipinakukuha sa akin. Si
General na ang bahala sa susunod. I am just here to take my other
instructions.

Pumasok ako sa bahay at nagtuloy sa office kung saan ko matatagpuan si

General. Naroon siya at naninigarilyo. Napangiti siya nang makita ako.

"Bernice Anne!" Sigaw niya sa akin pangalan. Inalis ko ang maskara ko at

inilapag sa harapan niya ang dala kong libro. Napangiwi na lang ako nang
kunin niya iyon na para bang doon nakadepende ang kanyang buhay.

"What are you really planning on, Daddy?" I asked him. Tumingin siya sa
akin. "Hindi ko na maintidihan. Ang akala ko ba ginto lang ang gusto mo?
Bakit kinuha mo iyan?"Huminga siya nang malalim.

"Kailangan ng panggulo. Kapag wala niyon, Bernice malalaman agad nila na

ikaw ang taksil na sisira sa kung anong meron sila at kukuha ng
pinakatatago nian sikreto Mas maigi na iyong marami silang haharapin para
habang kumikilos tayong dalawa ay hindi nila mabatid."

"Will you keep the end of our deal? Will you finally tell me where they
are?"

"I always keep it, Bernice, kahit na hindi kita tunay na anak, kahit
kailan ay hindi ako sumira sa usapan natin. Makikita mo silang muli pero
hindi pa sa ngayon. Kailangan masira ang grupo ni Sandoval, kailangan
makuha ko ang kayamanan nila at pagkatapos noon saka ka magiging Malaya"
Tumango ako. Matapos iyon ay lumabas na ako sa silid na iyon at dumiretso
sa silid ko. Naupo ako sa kama at saka bumuntong hinininga. Muka sa
kinaroroonan ko ay nakikita ko ang litrato namin magkakapatid - ako, si
Bernard Allen at si Bernadette Anne. Kinuha ko ang litarto naming tatlo.

"Hintayin ninyo ako. Magkakasama na tayo..."

-----------------

Isang linggo ang matuling lumipas ngunit kahit anong tulin niyon ay
walang-wala iyon dahil inip na inip akosa kakahintay kay Pamela Anne.
Nang tumawag siya sa akin kagabi para sabihin na uuwi na siya ay ganoon
na lang ang kasiyahan ko. Miss na miss ko si Bernice Anne at gusto ko na
siyang masakama - este makasama pala.

Ipinalis ko ang buong bahay para sa pagdating niya at nagpaluto ng isang

dosenang swift mighty meaty - ang paborito naming hotdog. Hindi talaga
ako mapakali, sa tuwing may hihintong sasakyan ay tumatanaw ako sa
bintana. I have never been so excited before. Past eleven nang dumating
siya. Sinalubong ko agad siya sa garahe, agad ko siyang binuhat tapos ay
ginawaran ng matamis na halik. Excited na talaga akong maging akin siya.
Alam ko naman na kailangan ko pa ring gawing pormal ang pagtatapat sa
kanya kahit na alam kong alam na niya ang laman nang puso ko.

"Miss na miss kita, Pamela Anne ko..." Hinagkan ko siya sa pisngi.

Nakangiti lang siya at hinaplos ang mukha ko.

"Miss na miss din kita! Naku! Marami akong pasalubong sa'yo!" Sabi niya
pa. Kinuha niya ang kamay ko at pumasok kami sa loob. Napalingon pa ako
upang siguruhin na walang nakatingin sa aming dalawa. Ayokong madamay
siya sa nangyayari sa amin. Naupo kami sa sala at inisa-isa niya ang
pasalubong niya sa akin. Nakatingin lang naman ako ssa kanya na opra bang
nakakakita ako ng aparisyon.

Napakaganda ni Pamela Anne. Isa siyang anghel.

Binilhan niya ako ng isang leather jacket tapos ay kung ano-anong

pagkain. She was smiling. Maya-maya ay kumandong siya sa akin.

"Hindi ako nakatawag noong nasa states ako, alam mo naman na busy pero
na-miss kita."

"Ako din na-miss kita." Wika ko. Naalala ko ang ibibigay ko sa kanya.
Kinuha ko ang box at ibinigay iyon Nagtatakang tumingin siya sa akin.
"Baril iyan." Wika ko. "Alam mo naman siguro na hindi maganda ang record
ko at naroon kami sa punto ng buhay namin ng mga kaibigan ko na may
pinagdadaanan kami at kailangan kong maprotektahan ka pero hindi ako
panay sa tabi mo kaya kailangan matuto kang ipagtanggol ang sarili mo."
Hinagkan ko siya sa balikat. Dama ko ang kabog ng dibdib niya.

"Pamela Anne ko, hindi ko hahayaang mawala ka pa sa akin..."

She cupped my face. Idinantay niya ang noo niya sa noo ko I felt so
divine and so blessed. Tanda ko pa kung gaano katagal kong hiniling na
sana ay makita ko siyang muli at ngayon na nandito na siya ay hindi na
ako talaga malulungkot.
"Mahal kita, Pamela Anne ko..." I said. Matagal niya akong tinitigan
tapos ay ginawaran niya ako ng halik. I kissed her with all my strength.
Sa isip ko ay gagawin ko ang lahat para lang matapos na ito at sa huli,
pakakasalan ko si Pamela Anne at sisumulan ko na ang matagal ko nang
pangarap noon...

Ang maging pangarap siya...

"Mahal na mahal kita... Sobra - sobra."

Stud # 9

"Lahat ngayon sa atin suspect."

Hindi naman talaga ako nakikinig kay Judas. Nasa bahay kami ni Azul at
nagmi-meeting na naman. Kinakabahan naman kasi si Judas dahil nga nakuha
ang black book sa amin. Maaaring nais gawing kakampi ang kaaway namin ang
isa sa mga tao o lahat ng tao sa black book na iyon. Pinaghahadaan lamang
namin ang maaaring maganap. Iniisip ko nga kung anong gagawin ko para
maprotektahan si Bernice Anne. Ngayon ko lang natututuhan ang matakot at
kabahan. Dati, si David lang ang inaalala ko, pero ngayon, may Bernice
Anne na akong palaging iniisip.

Hindi ko na alam ang pinag-uusapan dahil nakatingin lang ako sa magazine

cover ni Bernice Anne na walang saplot kundi ang maliit na bikini bottom
na iyon at ang mga dibdib niya ay natatakpan ng mahaba niyang buhok. Alam
kong wala akong karapatan, pero nagseselos ako, naiisip ko pa lang na
nakikita na ito ng ibang tao ay nangigigil na ako sa inis na gusto kong
bumaril.

"Axel, nadede mo na ba 'yan?" Sa inis ko at hinampas ko si Ido ng

magazine na hawak ko. Out of context ang tanong niya! Wala siyang
karapatang tanungin sa akin iyon! Hindi private property ang katawan ng
mahal ko!

Oo, mahal ko si Bernice Anne. Siya si Pamela Anne, hindi ko siya iiwan at
hindi ko hahayaang mawala siya. Nanlaki ang mga mata ko. Lahat pala ay
nakatingin na sa amin. Inilabas din ni King David ang kopya niya ng
magazine, si Azul man ay meron. He was grinning like a little boy. Inis
na inis ako. Pinagkukuha ko sa kanila ang magazine ni Bernice Anne.

"Susunugin ko iyang mga bur ninyong mga putang ina ninyo! Akin lang ang
katawan ni Bernice! At ikaw Azul makuntento ka sa pata ng asawa mo!"

I walked out. Pikon na pikon ako. Umalis ako ng bahay ni Azul at nagpunta
sa lahat ng bookstore sa lahat ng mall para bilhin ang lahat ng magazine
na mabibili ko para hindi nila makita ang para sa akin lang dapat. Hindi
ko alam na sinundan pala ako ni Judas. Nang nasa national bookstore na
ako ay nilapitan ako ni Judas. Ngingisi-ngisi sa akin ang matalik kong
kaibigan habang inaakbayan ako.

"Ngising hudas ka na nama!" Komento ko.

"You are really in love. Have you told her?" Tanong niya sa akin. Huminga
ako nang napakalalim. Lumakad kami ni Jude nang magaakbay tapos ay
nakadama ako ng lungkot. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag, hindi
ko pa rin nasasabi sa kanya. Alam kong dapat na, at alam kong alam na
niya pero alam ko rin na kailangan kong maging specific, kailangan ko pa
rin sabihin at gawing pormal ang lahat sa amin.

"Hindi pa, nahihiya kasi ako pero alam kong alam na niya kaya lang hindi
ko naman alam kung paano sasabihin, baka kasi ayaw niya sa akin at
natutuwa lang siya na nagkita kami kaya napakabait niya sa akin." Natawa
si Judas sa akin. Ginulo niya ang buhok ko tapos ay tatawa-tawa siya.

"Magkapatid nga kayo ni David. Pareho kayong isip bata at torpe. Pare,
dapat sabihin mo na para hindi naman kayo magkahiyaan. Sa iisang bahay na
lang kayo nakatira tapos libog ka na sa kanya tapos magtotorpe ka pa ba
naman ba?" Sa inis ko ay sinuntok ko si Jude pero alam kong tama siya.
Nang hapong ding iyon ay umalis ako at nagtungo ako sa location ng taping
ni Bernice Anne. May dala akong teddy bear at isang bouquet ng rosas.
Gusto kong magtapat sa kanya kaharap ng mga katrabaho niya para malaman
niyang seryoso ako sa kanya. Nagpapogi pa ako, naligo ng pabango ay
nagsuot ng pinakamahal kong damit. Ngingiti – ngiti akong bumaba sa kotse
ko at pumasok sa location nila. Namataan ko agad si Bernice na nakikipag-
usap sa director niya. Lalapit na sana ako nang matigilan ako dahil may
isang lalaking yumapos sa kanya mula sa likuran. Lumingon siya tapos ay
tumingin siya doon. She looked at him like he was he most important
person in her world and that pained me.

Nabitiwan ko ang mga bulaklak at ang teddy bear na binili ko. Umalis ako.
I drove away and I don't even know where I am going. Bakit ganoon? Bakit
ngayon pa nangyari kung kailan handa na ako? Alam kong may dapat akong
ginawa pero hindi ko ginawa dahil nababaghan ako. May kakaiba sa lalaking
iyon, una pamilyar siya sa akin, pangalawa, may baril siya at pangatlo,
sinasabi ng isipan ko na gulo ang dala sa akin ni Bernice Anne – na hindi
ko naman maitindihan dahil napakainosente ng kanyang mukha. Napakaganda
niya kaya paano ako susunod sa iniisip ko?

I found myself sitting inside a bar, drinking, thinking about Bernice and
the guy she was with this afternoon. I want to smash his face and kill
him with my shot gun. Sa lalim nang iniisip ko ay hindi ko na napansin na
may umupo pala sa harapan ko. Nagulat na lang ako dahil kinuha niya ang
iniinom ko.

"Ano ba?" Paangil na wika ko. Natagpuan ko si Beanca Bella San Isidro na
nakatingin sa akin at namumugto ang mga mata.

"Sa tagal nating hindi nagkita, aagawan mo pa ako ng alak." Inis na wika
ko. Beanca was one of King David's classmates back in college, hindi
naman nagtagal ang pag-aaral
namin. Smuggler si Beanca ng
Illegal din ang negosyo niya
pumapatay o kung anuman. She
kapatid si Beanca, si Helena
Judas.
niya pero nagtagal naman ang pagkakaibigan
mga mamahaling motorbike na galing Italy.
pero hindi naman siya tulad namin na
just like earning money in a nasty way. May
Hannah San Isidro na ex – girlfriend ni

"Why are you here?" She asked me.

"Blowing off some steam." I said. She looked at me again. "Why?"

"Hindi na virgin si Helena. Judas was her first and it bugs me because I
just can't accept the fact that my baby sister isn't a virgin anymore!
Para sa akin baby pa rin siyang makulit!" She cried again. Napatuwid ako.
"Ang kapal ng mukha ng kaibigan mo! Sinamantala niya ang innocence ng
kapatid ko! Malibog siya! Sana magkaluslos na siya! Putang ina niya!"

I was just looking at her as she cried in front of me. Natagpuan ko na

lang ang sarili ko na nakikinig na lang sa kanya at natagpuan rin ni
Beanca ang sarili niya na pinagapasensyahan ang sama ko ng loob sa buhay.
Sumeryoso siya at sinabi sa akin ang mga salita na nakakapagpakilabot.

"Looks can be deceiving, Axel John. Hindi naman porke maganda, inosente
na. Maybe, in a parallel time, your Pamela Anne is not really your Pamela
Anne but you're just too blinded by the fact that you thought you have
found her. Pero baka hindi siya. Matalino ka, Apelyido, 'wag kang
magpabulag." Sinabayan niya iyon nang kindat. I was just staring but I
know that she has a point. Naghiwalay kami ni Beanca na iyon ang laman ng
isipan ko.

Hindi ako dapat magpakatanga, dapat mag-isip ako. Aksidente ba na

nagsimula ang lahat ng ito mula nang dumating siya sa buhay ko? Nakuyom
ko ang palad ko. Dumating ako sa bahay at doon natagpuan ko si Pamela
Anne. Agad niya akong sinalubong. Sa isipan ko ay hindi ko siya matawag
na Pamela Anne dahil ngayon ay nabubuo ang pag-aalinlangan sa akin. Paano
kung isa siyang espiya? Makakaya ko ba? Paano kung may kinalaman siya?
Pero hindi... her face is just too innocent...

But then, what Beanca said to me really makes sense.

"How was your day?" She asked me.

"Tell me, how was yours?" I asked back. Malamig ang tinig ko. Mukhang
nagulat naman siya pero hindi na siya nagsabi. Ngumiti lang siya at
hinaplos ang mukha ko.

"Mahal kita, Axel John..."

Out of nowhere she said to me. I was caught off – guard. Sumilakbo sa
puso ko ang mga katagang kanina ko pa gustong sabihin sa kanya.

"M-mahal din kita..."

I kissed her. I kissed her because I love her and by loving her, I know
that I am gambling everything that I own. Sa ngayon wala na akong
pakialam pero mahal ko siya, sobrang pagmamahal na kinalimutan ko na kung
anong gagawin ko.

Naging malikot ang kamay naming dalawa at isa-isang inalis namin ang
saplot sa katawan nang bawat isa. I had been anticipating this moment –
the moment where I will make love to her. This moment is the moment that
I will claim her and make her a part of me. I had been waiting so
patiently for her and I just want this to happen.

Lumuhod ako sa harapan niya. Sinimulan kong halikan ang kanyang mga paa,
paakyat sa kanyang binti, papunta sa tuhod hanggang sa marating ko ang
paraiso sa gitna ng kanyang hita. Iniupo ko siya sa stool na nasa gilid
namin and then I spread her legs wide and I dove in. I lashed my tongue
back and forth her being and her sighs and moans were enough motivation
for me to do her right. Namimilipit na ang mga hita niya. Sinasambit niya
ang pangalan ko, humihingal siya. Hindi na rin naman ako mapakali. Gusto
ko na siyang angkinin.

Tumayo ako at pumantay sa kanya. Kitang-kita ko ang reaksyon ng mukha ni

Bernice Anne, hindi siya makuntento, gusto niya pa at iyon rin ang gusto
ko. Binuhat ko siya at isinampa sa counter top ng kitchen. Pinagpatuloy
ko ang paglalakbay ng labi ko sa kanyang katawan. Ungol siya nang ungol.
Sa likod naman ng isip ko ay tuluyan kong ibinaon ang mga bagay na sinabi
sa akin ni Beanca. Hindi magagawa sa akin iyon ni Bernice Anne – siya ang
Pamela Anne ko at hindi nya ako magagawang lokohin.

Nang gabing iyon, lahat ng pagdududa ko ay pinakawalan ko. Inangkin ko si

Pamela Anne, akin siya at walang makakapagbago niyon...

------------

Nagising ako nang gabing iyon na nakayakap sa akin si Axel John.

Pinakatitigan ko ang kanyang mukha. Hindi ko mapigilan ang mapaluha.
Hindi ko matanggap at nakakaradam ako ng pagsisisi na ibinigay ko sa
kanya ang aking sarili. Hindi ko alam kung bakit ko ibinigay sa kanya ang
sarili ko. Hindi ko alam, pero isa sa mga dahilan noon ay ang katotohanan
na alam kong nagsisimula na siyang magduda. Hindi niya pwedeng malaman
ang totoo kundi masisira ang lahat ng plano – at kapag nangyari iyon.
Lalong matatagalan ang paglaya ko kaya heto ako, kasama ko siya, ibinigay
ko sa kanya ang lahat para mawala ang kanyang pagduda – na sa tingin ko
naman ay nangyari nga.
Hinaplos ko ang mukha niya. Naluluha ako, pakiramdam ko ay napakalaki ng
nawala sa akin. Of all people, sa kanya pa, siya pa ang kumuha. Hindi man
sapilitan pero napakabigat sa pakiramdam.

Tumayo ako at saka lumabas ng silid. Sa sala ako nagtungo at doon niyakap
ko ang sarili ko. Iyak ako nang iyak. Iniiyakan ko ang bagay na alam kong
hindi na maibabalik sa akin. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko
kakayanin ang pagpapanggap kaya idinadalangin ko na sana ay makita ko na
ang hinahanap ko para mapadali ang lahat, gusto ko lang na maging masaya,
tahimik na buhay at ang mahalin ng taong gusto ko at mahal ako. Ayokong
mag-isa, kaya ginagawa ko ang lahat makasama ko lang ang mga kapatid ko.

The General had my mother killed when he found out that he fathered none
of his three children. Matagal na palang niloloko ni Mama si General at
ang kabit niya ay ang head of security ng Presidente ng bansa. Isang
malaking sampal iyon sa kanya kaya ipinapatay niya pareho. I never got
the chance of meeting my real father, I am stuck with the father I grew
up with and I hate it. I hate the things that he made me do.

Nakakaiyak ang naging kinalabasan ng buhay ko. Gusto kong umalis na lang
at kalimutan ang lahat at pinayagan niya ako pero hindi naman iyon ganoon
kadali. I am grieving for my loss. I wanna be happy now. I took a deep
breath and went back to Axel John's arms. Yumakap ako sa kanya.
Habambuhay kong panghahawakan na ako si Pamela Anne. Ako si Pamela Anne,
kahit anong mangyari, ako si Pamela Anne.

-----------

"Ang sweet-sweet ni Leira at Azul, ano?"

Tumingin sa akin si Axel John na kasalukuyang nag-iihaw ng barbeque.

Linggo noon at napagpasyahan nilang magkakaibigan ang magpicnic. Kumpleto
silang lahat at kanina pa ako nakatingin sa mag-asawang Azul. They're so
sweet, they kind of reminded me of what I wanna have in life and that is
to have a happy family.

"Mas sweet ako diyan!" Sabi naman ni Axel sa akin. Hinalikan niya ako sa
labi pagtapos ay sa pisngi tapos ay sa noo. Damang-dama ko kung gaano
niya ako kamahal at araw-araw pinagsisisihan ko ang mga bagay na ginawa
at ginagawa ko sa kanya. I wanted to tell him everything but I just
can't. I wanna be truthful, but I just can't. Huminga na lang ako nang
malalim at humilig sa kanya.

Napansin ko na kanina pa nakatitig sa akin ang kaibigan niyang si Ido,

gusto ko namang tanungin kung bakit iniirapan niya ako pero binalewala ko
na lang dahil naisip ko agad na maaaring alam ni Ido kung sino ako o baka
nabuko na niya ako pero hindi niya pa lang sinasabi at dahil doon,
nakakaramdam ako ng kaba. Paano kung alam na niya o silang lahat...

Paano kung alam na rin ni Axel John ang mga bagay-bagay at hindi niya
lang sinasabi sa akin dahil ayaw niyang umalis ako at naghihintay na lang
sila ng pagsukol sa akin at baka ako ang magulat. Kailangan palagi akong
ten steps forward than them, kailangan hindi ako mahuhuli. Sa ganoong
pag-iisip ay bigla na lang akong lumayo sa kanya, marahil ay nagtataka
siya kaya tiningnan niya ako para tanungin, sinabi ko na lang na masama
ang pakiradam ko. Nagpaalam akong pupunta sa bathroom sa second floor.
Dahan-dahan akong umakyat.

Nasa bahay kami ni Judas. Napapalibutan ang bahay niya ng gubat – para
bang iyong bahay ng mga Cullen sa twilight. A glass house in the middle
of the forest. Tago – kaya naisip ko na baka narito ng hinahanap ko.

I roamed around the house, looking for something extra ordinary, a clue.
Pumasok ako sa isang silid at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko
nang makita ko ang naglalakihang espada. I guess its Judas sword
collection. Sa gitna ng silid ay may isang malaking aquarium na may
malaki at mahabang sawa sa loob.

"Hi, Bernice Anne."

Napatalon ako sa gulat. Nang lumingon ako ay nakita ko si Ido na

nakangisi sa akin. He was grinning.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko.

"Ikaw anong ginagawa mo dito? Narinig kong sinabi mo kay Axel na sa c.r.
ang punta mo pero nandito ka sa office ni Jude. Tell me..."
Nakahalukipkip na tanong niya. "Bernice Anne, ikaw ba talaga si Pamela
Anne?" Tanong niya sa akin. Napalunok ako. Kinakabahan ako. Hindi ko
mahanap ang tinig na dapat kanina ko pa nailabas. Matamang nakatitig sa
akin si Ido na tila ba pinakaiisip ang lalabas sa bibig ko.

Hindi pa man ay napaawang ang labi ko dahil mula sa glass window ay

pumasok ang isang babaeng nakakulay itim na leather jacket, pants at
naka-

Volto

mask at sinagupa si Ido. She was wearing the exact same costume I wore
that night.

"Putang ina!" Sigaw ni Ido. Hindi ako umalis sa kinatatayuan ko. Pinanood
ko kung paano labanan ni Ido at ng babae ang isa't-isa. Hindi naman
nagtagal ay pumasok sa office ni Judas ang iba pang kalalakihan. Azul
helped Ido, si Axel John naman ay niyakap ako at inilikas. Ang huli kong
nakita ay kung paano kumuha si Judas ng sword at nakipagtulungan din sa
iba pa.

Ang lakas ng tibok ng puso ko. Hindi ko alam kung anong nangyayari. Nasa
sala kami. Si Axel John ay hindi umaalis sa tabi ko.
"Si-sino iyon?" Nanginginig ang laman ko.

"Hindi ko alam. Malalaman namin. The boys will do everything to find it

out. Ngayon, alam kong kailangan kitang bantayan. I will never let
anything happen to you. Mahal na mahal kita. Lumuhod si Axel John sa
harapan ko pero sandali lang iyon. Dumatong ang mga kaibigan niya.

"Nakatakas pare!" Sigaw ni Judas. Napatingin naman ako sa bintana. Nakita

kong naroon ang babae at tumatakbo. Axel John chased her. Sumunod ako
kahit na tinatawag ako nila. Napasigaw ako nang barilin ni Axel John ang
babae pero hindi niya inalintana ang tama ng baril. Humanap naman ako ng
paraan para mapuntahan siya. Kinakabahan ako.

I wondered around the woods. Halos isang oras na yata akong naglalakad
nang matagpuan ko ang babaeng iyon. Binunot ko mula sa binti ko ang baril
na panay kong dala. Itinutok ko iyon sa kanya.

"Sino ka?!" Sigaw ko. The woman inside the black ensemble looked at me.
Dahan-dahan niyang inalis ang kanyang maskara. I gasped. Napaluhod ako.

"Bernadette.... oh my god! You're shot!" In front of me is my sister and

she's bleeding.

"Okay lang. I did this for your cover. Alam kong malapit ka na nilang
mahuli and I won't let that happen."

"How? Nasaan si Bernard?" I asked. Pinunit ko ang pantalon niya para

makita ko kung gaano kalalim ang tama niya.

"The General took him. He summoned me, kapag hindi ako gumalaw, pati ikaw
madadamay. Tayong tatlo na lang..."

Napatitig lang ako sa mukha ng kapatid ko at sa tama ng baril niya... I

just couldn't believe this. Bernadette is here and she's pretending to be
me – I don't know whether I will be happy or worried. Bernadette is here
and Axel John shot him.

Axel John shot the real Pamela Anne ng buhay niya.

"We are in deep shit..." Stud # 10

"Hindi ka ba talaga mapipigilan? Love, you're in danger..."

Hinaplos ko ang mukha ni Bernice Anne. Kasalukuyan siyang nag-e-empake.

Ang sabi niya ay may out of town shoot siya kaya kailangan niyang umalis,
hangga't maari sana at ayaw kong lumayo siya sa akin dahil nanganganib
ang buhay niya. Nakita siya ng babaeng iyon at baka kung anong gawin ng
mga iyon sa kanya. Bernice Anne cupped my face and smiled.

"I have your gun with me. Hindi naman ako marunong bumaril pero alam kong
makakaya ko iyong gamitin. You don't have to worry, Axel John, babalik
ako ng safe, okay?" Niyakap ko na lang siya nang napakahigpit. Ito iyong
pinaka-ayoko sa lahat, ang takot. Noon na si David lang ang inaalala ko
ay hindi ako natatakot, the guy can take care of himself, but my precious
Bernice Anne is just a weakling...

"Mahal kita, Bernice Anne..." Bulong ko sa kanya. Naramdaman kong bigla

siyang natigilan tapos ay lumayo siya sa akin. She was smiling.

"Sabihin mo ulit..." Wika niya.

"Na? Mahal kita?"

"Hindi, iyong pangalan ko. Gusto kong marinig ang pangalan ko sa'yo,
Axel." Napangiti ako. I think that hearing her name means a lot to her
kaya inulit-ulit ko iyon sa kanya. Kumain pa kami ng sabay bago siya
umalis. Iniisip ko kung kailangan ko siyang lagyan ng tracking device sa
phone pero hindi ko na rin ginawa dahil baka mas safe nga na malayo siya
sa akin sa mga panahong ito.

Naiwan akong nag-iisa sa bahay, pero hindi rin naman nagtagal ay dumating
sina Azul at Ido. Si Judas daw ay susunod na lang samantalang si KD ay
hindi na naman matawagan. Hindi ko alam kung anong nangyayari sa taong
iyon pero nag-aalala na talaga ako. Hindi na siya tulad ng dati. Iniisip
ko kung may kinalaman iyon sa pagkakabaril ni Arruba sa kanya. Siguro ay
lubos na nasaktan ang bata dahil hindi niya mapaniwalaan na binaril siya
ng taong mahal niya – kung sa akin siguro mangyayari iyon ay baka hindi
ko rin kayanin pero alam ko na hinding-hindi magagawa sa akin ni Bernice
Anne ang bagay na iyon.

"Anong atin mga, pre? Azul, kamusta si Leira at ang pata niya?"
Nakakalokong tanong ko. Nakatikim ako ng suntok mula sa kaibigan ko.
Ngumisi lang naman ako Si Ido ay nagpunta agad sa kusina ko para sa
pagkain, si Azul naman ay umupo sa isa sa mga sofa ko. He was staring at
me like I did something bad. Kailan pa ba nakaka-offend ang pata ni
Leira, totoo naman iyon. Siguro nga kapag nadaganan ng pata ni Leira ang
kalaban namin mamamatay agad.

Secret weapon namin ang pata ni Leira.

"May sasabihin ako sa'yo." Wika ni Azul sa akin na seryosong-seryoso

Umiling ako. Lumayo ako sa kanya at nagpalakad-lakad.

"Pre, may mahal akong iba. Hindi ko kaya ang iniisip mo."
Nagulat ako nang batukan ako ni Ido. "Gago! Akin si Azul. 'Wag ka nang
umaasa! Feelingero!"

"Umayos nga kayo. Ido, sabihin mo na." Utos ni Azul. Tumingin si Ido sa
akin.

"I have a feeling that Bernice Anne is the culprit."

Kumunot ang noo ko. Pinaglololoko ba nila ako? Paano mangyayari na si

Bernice Anne ang culprit? Hindi pwede iyon. She was with us that moment
we got attack at hinding-hindi niya iyon magagawa sa akin. Noong panahong
nananakaw ang black book, nasa America siya para sa isang show kaya paano
mangyayari iyon? Napapailiing na lang ako. Hindi pwede iyon! Hindi ako
maniniwala kahit na ano!

"How?! Nakita ninyo naman na kasama natin siya sa bahay ni Judas! Binaril
ko iyong babaeng iyon at hinding-hindi magagawa ni Bernice Anne sa akin
iyon!"

Nagpalakad-lakad ako sa harapan nilang dalawa. Nakakaramdam ako ng kaba.

Inuulit – ulit ko sa sarili ko na hindi magagawa sa akin ni Bernice Anne
ang mga bagay na iyon, she wouldn't betray me. Mahal niya ako, kaming
dalawa ang magkakampi. Hindi niya pwedeng gawin iyon sa akin.

"Iyon nga rin ang pinagtataka ko, maaaring ngayon safe siya dahil kasama
natin siya sa bahay ni Jude pero hindi ibig sabihin na wala nga siyang
alam, paano kung dalawa pala sila?"

Lalo akong natigilan. Anong gagawin nila? Ano bang gusto nila sa akin?
Galit na galit na ako. Kinuwelyuhan ko si Ido. Pakiramdam ko ay
tinatryador nila ako!

"Ano bang gusto ninyo?!" Galit na tanong ko. Itinaas ni Ido ang mga kamay
niya na para bang sumusuko. Titig na titig ako.

"Pinoprotektahan lang namin ang atin, Axel. Kung hindi naman siya
kasabwat, di hindi, but if she's one of them..."

"Isipin mo, Axel, nagsimula ang lahat mula nang iligtas natin siya sa
sementeryo, hindi nga natin alam kung totoo iyong nasa sementeryo. She's
a damn good actress, Axel. Hindi natin alam kung ano siya sa likod ng
mukhang iyon."

"Siya ang Pamela Anne ko!" Giit ko. Tinulak ko si Ido palayo ay
binalingan si Azul.
"Alam kong galit ka pa rin sa amin ni KD, dahil sa ginawa naming
pangingialam sa inyo ni Leira noon pero nagsisisi na ako, Azul, 'wag mong
pahirapan si Bernice Anne!" Gagawin ko ang lahat, kahit magmakaawa pa ako
kay Azul, 'wag lang niyang pahirapan ang mahal ko. Azul just looked at
me. I am hoping that he would understand. Alam kong naranasan na rin niya
ang magmahal at mahalin, ngayon ko lang nakakasama ang babaeng mahal ko
kaya sana, intindihin niya ako.

Bumalik ang tingin ko kay Ido na nakataas pa rin ang mga kamay. Sa
ganoong pwesto kami natagpuan ni Judas. Nagtatakang nagpalipat-lipat ang
tingin niya sa aming tatlo.

"Anong nangyayari sa inyo? Mahiya naman kayo sa bisita natin."

Binitiwan ko si Ido. Mula naman sa likod ni Judas ay may lumabas na isang

babaeng may makapal na salamin, naka-pony tail ang buhok at naka-lab
gown. She wasn't smiling. Nakayuko pa siya.

"Guys, this is Cornelia Pagompatong, she's a biochemist. Matutulungan

niya tayo sa problema natin." Masayang pagpapakilala ni Judas sa babae.
The woman looks at Judas like she's about to lick him naked.

"Kami ba ang tutulungan o ikaw?" Nakakainis na tanong ni Azul. Judas'

eyes widened. Namula ang kanyang mga mata. Maganda nga ang babeng kasama
niya pero walang panama iyon sa ganda ng mahal ko. Umiling ako.

"Miss, ingat ka kay Jude, malibog iyan." Kumento ni Ido. Natawa na lang
ako. Lumapit si Judas sa akin tapos ay binalingan niya si Ido. Si
Cornelia ay nanatiling nakatayo doon. Nakatingin lang siya sa amin.
Pamilyar ang babae, alam kong minsan ko na siyang napanood sa t.v. Siya
iyong babaeng nag-imbento ng gamot sa cancer na hindi in-appove ng Healt
Organization dahil nagkaroon ng palya sa experimentations niya. She was
sued for that pero buti na lang at kaibigan niya ang first daughter na si
Tamara Calimbao. Tinulingan siya para hindi siya makulong and now she
just works in a certain drug company.

"Cornelia can help us identify our culprit. She invented a truth serum.
Ipapainom natin kay Bernice Anne and just like that makikita na natin ang
katotohanan."

"Jude, pati ba naman ikaw?!" Sigaw ko. "Lahat kayo, pinagkaka-isahan ang
mahal ko! Inosente nga siya!" Muling giit ko. Umiling silang tatlo ng
sabay-sabay.

"Remember, what you see isn't always what you get." Wika ng malamyos na
tinig ni Cornelia.

"Bakit nangingialam ka dito?!" Sigaw ko sa kanya. Sa inis ko ay nilapitan

ko siya pero pinigilan naman ako ni Judas.
"Babae iyan! Ernesto, hayaan mo kami! Kung wala siyang kasalanan, wala
siyang kasalanan! Kung hindi siya guilty, hindi siya gagawa ng mga bagay
para magmukhang guilty siya!"

"Paano kung may gumagaya lang kay Bernice Anne?! Paano kung may
copycat?!"

"Then we kill him." Wika ni Azul. "Nothing beats the original, Axel John.
Kung si Bernice Anne man iyon – gagawa tayo ng paraan pero kung hindi
siya, papatayin natin lahat ng manggagaya."

Bakit pakiramdam ko ay wala akong magagawa kundi ang pumayag sa gusto

nila? Naisip ko lang din naman na kung hindi siya, hindi siya kaya sige,
susugal ako. Ganoon naman sa pag-ibig, kailangan sumugal pero kinakabahan
ako dahil aminin ko man o hindi, alam kong malaki ang posibilidad na may
kinalaman siya dahil tama si Ido, nagsimula ang lahat ng ito mula nang
dumating si Bernice Anne sa buhay namin.

Umandar ang what ifs sa isipan ko. What if malaman kong siya nga ang
kalaban? Pero nakapakahinhin ni Bernice Anne, oo nga at magkabulto sila
ng babaeng iyon but that doesn't prove anything.

"So, what do you say, Axel John? Are you in?" He asked me. Huminga ako
nang napakalalim.

"Yes, I am in..."

Alam ko, in my hearts of hearts, mapapahiya sila Simoun sa mangyayari.

------------------------

"She's here, Bernie."

I put down my toy and stood up to with my mom outside the room. Alam kong
si Bernadette ang sinasabi niya. Nandito na si Bernadette, makakasama na
naman namin siya. I am so glad because finally she's here. Hindi ko na
maririnig ang pagtangis ni Mama sa gabi o ang madalas na pag-aaway nila
Mama at ng General. Halos takbuhin ko ang hagdanan para lang makita ko na
agad si Berna – and then, I saw her, karga siya ni Papa tapos ay iyak
nang iyak. Paulit-ulit niyang sinasabi ang pangalan ng isang batang
lalaki.
"Axel John... Papa, si A-axel John, b-balikan natin siya..."

Hindi naman kumikibo si Papa. Kinakalma niya lang si Berna. Iniakyat siya
sa silid niya. Sumunod ako pero sinabi ni Mama na huwag na munang
istorbohin ang kapatid ko. Kailangan daw niyang magpahinga. Ilang araw
akong pabalik-balik sa silid ni Berna pero hindi naman siya lumalabas.
Gusto ko siyang makausap. Parati siyang umiiyak. Hindi ko na nga siya
halos makilala. Hindi ko na nga alam kung siya pa ba ang kapatid kong
panay kong kalaro noon.

Lumpas araw, linggo at buwan, hindi pa rin lumalabas si Berna sa silid

niya Nagsimula na ang pasukan pero wala pa rin sa sarili niya ang kapatid
ko. Nalulungkot ako pero hindi ko naman mapuntahan ang kapatid ko dahil
pinagbawalan ako ni Mama. Alang-alala ako sa kanya.

Hanggang sa isang gabi, natagpuan ko si Bernadette na nasa kusina at

kumakain ng hotdog. Iniluto niya yata ang isang kilo at kinakain niya
iyon nang sabay-sabay. Tinawag ko siya. Tiningnan niya lang ako. Naisip
ko na baka nawawala na siya sa kanyang sarili.

"Berna, anong nangyayari sa'yo?" Tanong ko sa kanya. Tiningnan niya ako

nang mabuti tapos ay umiyak siya. Niyakap niya ako.

"Gusto kong makita si Axel John, Berni! Gusto ko siyang makasama!" Iyak
lang siya nang iyak. Hinayaan ko siya kahit na hindi ko naman alam kung
sino si Axel John. Nang matapos siyang umiyak ay naupo kami sa sahig ng
kusina tapos ay nagharap kami, nang gabing iyon, ipinakilala sa akin ni
Bernadette Anne si Axel John. Sa mga kwento ng kapatid ko ay nakita ko at
narinig ko kung gaano siya kabuting tao at napapansin ko na habang
tumatagal ay bumubuti si Berna, nahihilig nga lang siyang kumain ng
hotdog palagi. Binabawalan nga siya ni Mama dahil baka daw masira ang
tyan niya pero hindi naman siya nakikinig. Hindi ko nga alam kung anong
meron sa swift mighty meaty.

Napansin ko rin na bigla siyang sumaya. Basta kapag magkasama na kami,

kekwentuhan niya ako nang kekwentuhan tungkol kay Axel John. Pakiramdam
ko nga ay parang nakilala ko na rin siya sa personal. Minsan ay naupo
kaming dalawa, hawak ko ang sketch pad habang pinade-describe ko kay
Berna kung anong hitsura ng Axel John na iyon at nang magawa ko iyon at
nakita ko ang resulta ay parang nakilala ko na si Axel John sa personal.

"Ang Axel John ni Pamela Anne..." Wika ko. Tingnan ko si Berna.

"Ayoko nang maging artista, Berni, ang gusto ko ay maging pulis,
hahanapin ko si Axel John. Ililigtas ko siya kay Ama tapos ay magsasama
kami. I will build our dreams together."

"Bakit, Berna, ano bang pangarap ninyo?" I asked out of curiosity.

She smiled at me. "Pangarap niyang maging pangarap ako." Namula ang mukha
ng kapatid ko. I know from that day on na hindi lang isang kaibigan si
Axel John para sa kanya. Alam kong mas malalim pa roon ang pinagsamahan
nila at alam kong mas malalim doon ang pagtingin ng kapatid ko sa kanya.

We moved on, but one day, Berna cried to me saying that the General said
that Axel John is dead. That he got shot by Ama and that he didn't
survive. Nakita ko kung paano nawala ang pag-asang iyon sa kapatid ko.
Nawala ang kagustuhan niyang hanapin si Axel John o ang pagiging pulis.

Binitiwan ni Berna ang lahat nang may kinalaman kay Axel John...

Habang ako... ako ang bumuhay ng alaala ni Axel John at Pamela Anne sa
puso ko. Siya si Axel John at ako... ako si Pamela Anne...

------------------------

"Aray! Are you trying to kill me?!"

Kinuha ni Berna sa akin ang mga tools na pang-alis ng bala sa binti niya.
Nakaupo siya sa kama sa loob ng secret condo unit ko. Tumakas ako kay
Axel John at sinabi na may out of town show ako. I have to take care of
my sister.

"Masakit, Berni, hindi mo ba alam iyon?" She snapped at me. Umayos siya
ng upo at siya na lang ang nag-alis ng kanyang bala. Nakaupo lang ako at
nakatitig sa kanya. Iniisip ko kung anong mangyayari kung magkikita
silang dalawa ni Axel John. Makikilala kaya nila ang isa't isa? Pero ako
na si Pamela Anne. Binitiwan na ni Bernadette ang parteng iyon ng kanyang
buhay. Inayawan niya kaya akin na iyon. Axel John is my salvation. Ang
ideya niya ang sumagip sa akin sa kalungkutan kaya hindi ko hahayaan na
malaman ni Bernadette ang tungkol sa kanya.

"Sino ang lalaking kasama mo noon sa bahay na iyon? Alam ko na kalaban

sila ni General pero humihina na yata ang cover mo? Are you getting soft
sister? Tandaan mo na nakasalalay sa misyon na ito ang kalayaan natin at
si Bernard. 'Wag kang tanga please. Sa klase ng buhay meron tayo, hindi
tayo pwedeng manghina. Akala ko ba pinatatag ka nang panahon?"

Hindi ako makasagot. Wala kasing ibang laman ang isipan ko kundi si Axel
John at ang katotohanan na hindi ako natutuwa sa mga pangyayari. It's my
mission, wala dapat si Berna dito.

"Hindi ka na dapat nagpunta dito." Sabi ko sa kanya. "I managed it.

Kumukuha lang ako ng tyempo."

"Nagdududa na sila sa'yo."

"Alam ko at napatunayan nang hindi ako ikaw kaya pwede ka nang bumalik
kung saan ka man galing or better yet hanapin mo si Bernard."

Berna looked at me. May pagtataka sa mukha niya. Hinawakan niya ang kamay
ko.

"Ate, akala ko ba we're in this together, bakit mo ako pinaalis?"

Mahinahong tanong niya. "Hindi mo ba naisip na kung nandito ako, mas
madali nating matatapos ito? Just like the old times, Bernie." Hindi ako
kumibo. Paano kapag nalaman niya na buhay si Axel John? I looked at her
again.

"Si Axel John.."

"Ay tapos na. Patay na siya. Hindi na siya babalik. Hindi ko na siya
makakasama. Kinalimutan ko na siya kaya sana 'wag na lang natin siyang
pag-usapan. If you wanna treasure his memory then go, but I don't care
anymore."

Malamig pa sa yelo na wika niya. Natagpuan ko ang sarili kong ngumingiti.

Tumalim ang tingin ko.

"Dapat lang..." Dahil akin si Axel John...

Stud #11
Natuloy na rin ng matagal ko nang pinaplanong bakasyon namin ni Bernice
Anne --- iyon nga lang, kasama ko ang buong barkada kaya hindi ko rin
siya masosolo nang ganoon, ang mahalaga lang naman ay ang magkasama kami.
Nagtaka nga ako noong nakaraan dahil napaaga ang balik niya. Kinabuksan
ay naroon na kaagad siya sa aking tabi, nakayakap at tila hinihintay
akong magising. I was actually happy to see her pero saglit lang iyon,
mas nangibabaw sa akin ang pagdududa dahil sa mga sinabi ni Judas sa
akin. Noong nakaran ay naisip ko na hindi ako dapat nagtitiwala sa kanila
-- pero sanay na akong nagtitiwala sa mga kaibigan ko at kahit kailan ay
hindi naman nila ako pinahamak.

Pero ang pinag-uusapan kasi dito ay ang babaeng mahal ko...

"Axel..."

Bahagya pa akong nagulat nang tawagin niya ako. Nakayap na pala siya sa
akin, hindi ko man lanh namalayan. Nasa bus pa kami noon na pag-aari ng
hotel ng pamilya ni Azul at kasalukuyan kamin nasa byahe papunta sa
privat resort ni Ido. Si Ido yata ang pinakamayaman sa aming lahat.
Magaling magpaikot ng pera sa Ido ---marami na siyang naipudar at hindi
lang halata pero mayaman na talaga siya.

Ako, sa kayamanang ibinahagi sa akin ni Azul ay may mga naipundar na rin

ako, may sarili na akong mga bahay. Mayroon sa Batangas, sa Palawan at
may property rin ako sa Bataan. May mga legal din naman akong negosyo,
mayroon akong taxi company, may maliit na transient inn at may isang bar.
Nakakatuwa dahil kapag naiisip ko, malayo na pala talaga ang narating
ko...

"Anong iniisip mo?" Tanong niya sa akin. Inakbayan ko siya tapos ay

hinakgan sa noo.

"Ikaw, tayong dalawa. Hindi kita iiwan." Wika ko. Napansin kong
nakatingin sa amin si Ido na napapailing. Hindi naman na ako kumibo
hanggang sa makarating kami sa resort. Magkasama kami ni Bernice sa
silid. Pagpasok pa lang namin ay agad na siyang nahiga. Nitong mga
nakaraang araw ay napapansin kong palagi siyang may iniisip. Panay kasi
siyang tahimik at walang kibo, minsan ay nahuhuli ko pa siyang tulala.

Minsan ay tinanong ko siya kung anong iniisip niya. Ang tanging naging
sagot niya ay pagod siya. Alam kong mas malalim pa roon ang dahilan nang
ipinagkakaganoon niya. Gusto kong malaman. Aware na rin ako sa mga kilos
niya. Tulad ng sinabi ni Ido noon ay kailangan kong maging alerto dahil
baka tama sila, baka kasama si Bernice sa mga taong nanghahabol sa amin.
Ayoko naman nang magbulag-bulagan. Hindi naman ako tanga.

''Axel..."

Tinawag niya ako. Nilingon ko naman siya. Nakapikit siya pero alam kong
gising siya.
"Paano kapag nalaman mo na may isang taong malapit sa' yo ang
nagsinunglaling sa'yo? Mapapatawad mo ba siya?"

Ngumuso ako. "Depende sa klase ng kasinungalingan..."

"Hind ako si Pamela Anne..."

Dumiretso ang tingin ko sa kanya. Kunot na kunot ang noo ko. Niloloko
niya ba ako? Paanong hindi siya magiginh si Pamela Anne? Ngumiti siya sa
akin.

"Siyempre, joke lang iyon. Pero paano kung ganokn kalaking

kasinungalingan? Mapapatawad mo pa ba iyong tao?"

Tinabihn ko siya sa kama at saka bumuntong - hininga, kung gaanon

kalaking kasinungalingan, siguro ay hindi ko mapapatawad iyong tao,
napakalaki noon.

"Hindi siguro. Pamela Anne, katumbas ka ng buha ko, hindi ko mapapatawad

ang pagsisinungaling na katumbas ng buhay ko..."

Yumakap lang siya sa akin na para bang nanginginig ang buo niyang
katawan. Natatakotnba siya? Para saan? Hindi ko talaga maintindihan.
Siguro ay isa na naman ito sa mga pinadadaanan ng mga babae buwan-buwan.
Napangisi ako. Kung meron siya, sayang naman at hindi kami nakabuo. Gusto
ko sana na magkaroon na ng anak at wala akong ibang nakikita sa
imahinasyon ko kundi si Bernice bilang ina ng mga anak ko. Sa ganoong
posisyon na siya nakatulog, habang tinitingnan ko siya ay nagsisimula na
akong bumuo ng mga pangarap na kasama siyang muli --- siya at ako. Kaming
dalawa hanggang sa huli. Kung may naniniwala man sa forever, siguro ay
ako iyon, naniniwala ako na kaming dalawa ni Bernice Anne hanggang
huli...

Hinayaan ko na siyang matulog. Lumabas ako ng cottage at nakihalubilo sa

iba. Natanaw ko agad sina Ido na kasama ang pamangkin niyang si Cassiopea
at Orion na nagtatakbuhan sa dalampasigan. Si Ido na naman pala ang baby
sitter ngayon. Nagtatawanan ang lahat. Si Judas ay katulong si King David
sa pag-iihaw ng isda habang si Leira at Azul naman ang naghihiwa ng
kamatis. Sinusubuan pa nga ni Leira ng kamatis si Azul. Natatawa ako sa
kanila. Ang sweet nilang tingnan.

Naupo ako sa tabi nila at nakipagkwentuhan. Napakatahimik ng panahon

ngayon. Iniisip ko nga na sana ay matapos na ang gulo. Pakakasalan ko
talaga si Bernice Anne kapag natapos ang lahat.

"Ay, AJ pwede bang kunin mo muna sa bus iyong naiwan kong dalahin." Utos
sa akin ni Leira. Sumunod naman ako at balak ko rin naman na magpunta sa
smoking area para manigarilyo. Inuna ko muna ang utos ni Leira at habang
pabalik ako ay may nakasalubong akong isang babaeng may kausap sa phone,
iniwasan ko siya pero nagkabanggaan pa rin kami. She ended on top of me.
Hindi ko maiwasan ang tingnan siya.

She had an almond shaped eyes, a short blakc hair and unpturned nose,
halos kulay orange na ang kanyang labi dahil yata sa lipstick. Kumunot
ang noo niya. Tulad ko ay titig na titig siya sa akin.

"Axel John?" Tila puno ng pagtataka ang boses niya habang sinasambit ang
pangalan ko. Bakit niya ako kilala? Ngayon pa lang kami nagkita pero
kilala niya ako? Bigla ay kinabahan ako. Hindi kaya nasundan kami? Hindi
kaya isa siya sa kalaban namin siya at nagpapanggap siya ngayon?

Inalalayan ko siya habang patayo ako. Babae pa rin siya. I have to be

gentle.

"A-axel John..." Muli niyang wika.

"Sorry miss, but you got it all wrong." Nilagpasan ko siya. Nang lingunin
ko siya ay napansin kong halos kasing bulto niya si Bernice Anne ko.

Bumalik na ako sa cottage kung saan nagluluto ang iba. Ibinigay ko kay
Liera ang bag niya habang nakikipagkwentuhan naman ako sa mga pamangkin
ni Ido. Si Cassiopea ay kumandong sa akin. She is three years old but she
can already talk. Hindi man kasing linaw nang sa ibang bata ay sinusubok
niya.

"Atel, inom baby..." Kinukuha niya ang gatas sa tabi ko. Binigay ko
naman. Nakatingin lang ako. Iniisip ko na sana maging ganito ka-cute ang
anak namin ni Bernice. Habang nagbe-baby sit ay napansin kong nakatayo sa
malapit ang babaeng nabunggo ko kanina. Sa akin lang naman siya
nakatingin pero naaalarma ako.

Anong meron sa babaeng iyon at bakit niy ako kilala?

________

"Nasaan ka?"

Naalimpungatan ako nang marinig ko sa phone ang boses ni Berna. Hindi ko

nasabi sa kanya na aalis ako para sa bakasyon na ito nila Axel John.
Hindi ko nasabi na 'wag na niyang sundan ang mga kalalakihan dahil alam
ko na ang gagawin ko.

"Bakit?" Naghihikab ako. Parang frantic ang pagsasalita ni Berna. Hindi

ko maintindihan kung nag-aalala pa siya o kung anuman man pero para nga
siyang naiiyak.
"Bernie, nakita ko siya!"

"Sino?"

"Si Axel John. Buhay si Axel John!"

Nagmulat ako ng mga mata sa narinig ko. Paano niya nalaman na buhay si
Axel John? Nagkita sila? Nakilala ba nila ang isa't isa? Parang gusto
kong maiyak? Tumingin ako sa orasan. Alas kwatro na nang hapon at umuulan
sa labas. Kinakabahan ako.

Nanlaki ang mga mata ko nang pumasok si Axel John sa loob ng cottage
namin na basang-basa. Mukhang naulanan siya. Nang tingnan niya ako ay
nakangiti iya sa akin. Ibinaba ko ang phone at in - off iyon. Lumapit ako
sa kanya. Hinihintay kong magbago ang ekspresyon ng mukha niya pero
nakangiti lang siya sa akin.

Habang nakatitig ako sa kanyang mga mata ay nakikita ko ang sarili kong
nawawala. Matagal na akong malungkot noon. Lumaki ako na halos hindi ko
naramdaman na may magulang ko. Halos mag-isa lang ako, pakiramdam ko rin
ay naiwan ako ni Berna noon. Hindi ko na alam ang gagawin ko kaya inako
ko an pagiging si Pamela Anne noon, si Axel ang salvation ko. Siya ang
naging simbolo ng pag-asa ko. Tuwing naiisip ko noon na sa isang panig ng
mundo ay may isang tulad ni Axel John ang nabubuhay at puno ng pag-asa sa
mundo ay natutuwa ako. Lumalakas ang loob ko, kaya hangga't maaari ay
ayokong malaman ni Bernadette ang totoo. Ayokong malaman niya na buhay si
Axel at ayokong magkita sila.

Ipinalupot ko sa leeg niya ang mga bisig ko. Hinawakan naman niya ako sa
baywang.

"Na-miss yata ako ng aking nobya." Kinindtan niya ako.

"What the? Nobya ka diyan?!" Natawa lang ako sa term niya. Masyadong
makaluma. Hinagkan niya ako sa balikat. Umakyat ang halik na iyon sa
aking pisngi patungo sa aking mga labi. Mukhang mauulit na naman ang
naganap sa amin noon. Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman
ngayon. Matutuwa ba ako? Noong una kasi ay nakaramdam ako ng pagsisisi.
Pagsisisi dahil gusto ko na ibigay ang sarili ko sa kanya sa oras na
kilala na niya ang tunay na ako pero nauna pa rin ang kasinungalingan.
Sising-sisi ako. Hindi ko maintindihan ang sarili ko noon, nakaya kong
ibigay sa kanya ang sarili ko, alam kong may ibig ako sa kanya...

Gusto ko si Axel John. Gusto kong maging akin siya,

"Sexy time ba?" Mahinang tanong ko. Nang ihiga ako ni Axel sa kama ay
alam ko na ang sagot.
"Umuulan eh, masarap ito." Kinindatan niya ako. Hinubad niya ang blusa ko
at biniyayaan ng napakasarap na sensasyon ang magkabilang dibdib ko.
Hinayaan ko siyang angkinin ako. Itinapon ko sa bintana ang lahat ng
inhibisyon ko. Nais kong angkinin ako ni Axel at sa pagkakataong ito ay
buong puso kong ibibigay sa kanya ang aking sarili. Isang bagay na hindi
ko nagawa noon.

I welcomed all his intrusions. I moaned at the right moment. I groaned

when he licked my sacred core and arched my back when he entered me. The
act of love is more intense now because of my full submission. Ibinibigay
ko kay Axel ang lahat -lahat dahil mahal lo siya.

Oo, mahal ko siya. Unang beses ko pa lang na maiguhit ang kanyang mukha
ay alam kong mahal ko na siya. Mahal ko siya at sa unang pagkakataon sa
aking buhay ginusto kong magpakatotoo sa kanya. Gusto kong sabihin sa
kanya ang totoo sa akng sarili, gusto kong matanggap niya ako dahil gusto
kong maging tama para sa kanya. Aaminin ko na ang lahat. Sasabihin ko na
hindi ako si Pamela Anne, ang tungkol sa misyon ko at kung ano siya sa
akin noong una.

Napapakagat labi ako sa sarap na nararamdaman ko. Axel John had took me
to heaven again and again. He satisfied not only my sexual urge but also
my heart's need to be love. He makes me feel love and treasured.

Right after the act, he settles beside me and planted little kisses on my
forehead.

"Mahal kita, Bernice..."

Ngumiti ako. Masaya ako at Bernice ang sinabi niyang pangalan at hindi
Pamela Anne.

"Mahal din kita, Axel John..."

And then we went in for another round again... and again... and again...
until I was sore and he got tired...

___________

Iniwanan kong tulog si Axel. Nakadama kasi ako ng gutom kung kaya't
naisip ko na kumuha ng pagkain para sa aming dalawa. Umuulan pa rin nabg
gabing iyon. Mukha hindi naman sulit ang bakasyon dahil hindi naman
makapag-beach ang mga kasama ko.

Nagtuloy ako sa kusina pero habang naglalakad ay nasalubong ko si Ido.

May kakatwang tingin siya sa akin na kinaayaw ko naman. Lalagpasan ko
siya nang bigla niya akong harangin.
"Hindi ikaw si Pamela Anne." Mariing wika niya. Hindi siya nagtatanong.
Hindi rin siya nagtataka. Alam kong alam na niya ang totoo sa akin.
Tumingin ako sa kanya. "I had you checked. Never in your life you were
kidnapped. Hindi ka rin naglayas. You lived a perfectly good life so I am
pretty sure that you are not Pamela Anne. Sino ka at anong kailanga mo
kay Axel John at sa grupo ko."

Napariin ang hawak niya sa braso ko.

"Maaaring nauuto mo si Axel sa ngayon pero hindi magtatagal at makikita

niya rin ang totoo. Sino ka!"

Kasabay nang pagtaas ng boses niya ay ang putok ng baril. Napahiyaw ako,
si Ido naman ay mabilis na bumunot ng baril at ipinutok ito sa direksyon
kung saan galing ang tunog na iyon.

Mabilis naman ang kilos ko, may tatlong lalaking lumabas mula sa kung
saan. Sigurado ako na kasama sila sa mga sumusunod sa amin kanina. Ido
fought the two ako naman ang sa isa. Isa-isa nang lumabas ng mga kaibigan
ni Axel mula sa kanilang mga silid. King David was wearing his robe, si
Judas ay naka-pajama lang, si Azul ay naka-boxers lang habang si Axel ay
lumabas na nakatapi lang ng tuwalya.

"Bernice! Ayos ka lang ba?" Nakita niya ang lalaking sinapak ko kanina
lang. Hindi ko maintindihan ang kabang aking nararamdaman basa
kinakabahan ako. Hindi ako makahinga.

Nagsimula nang dumami ang taong humabol sa kanila. Pero parang sanay na
sanay ang mga lalaking ito sa gang war dahil hindi sila napapatumba.

Napasigaw ako nang lumabas mula sa likuran ko si Berna. Naka-mask siya at

nakatingin sa akin.

"You knew." She said. Tinutukan niya ako ng baril. "Alam mo na pero hindi
mo sinab?! How dare you!" Nanlaki ang mga mata ko nang barilin niya ang
lupa sa tabi ko.

"Bernice Anne!" Agad akong dinaluhan ni Axel John. Tinutukan niya rin ng
baril ang kapatid ko.

"W-wag!" Pigil ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin. "Axel 'wag!
Please..."

"Sino ka?" Tanong ni Axel John. ''Anong kailangan mo sa amin?!"

"Bakit hindi si Bernice Anne ang tanungin mo?" Mariin ang bawat salita ni
Bernadette. Kumunot lang ang noo ni Axel. "Mas alam niya ang misyon kaysa
sa akin..."
"Anong misyon at sino ka ba talaga?!"

Dahan-dahan ay inalis ni Bernadette ang volto mask niya at ipinakita ang

sarili sa amin. Tinitingnan konang magiging reaksyon ni Axel pero
nakakunot lang ang noo niya.

''Axel...Axel John ko..."

Napuno ng panibugho ang puso ko sa naririnig ko mula sa kapatid ko. Hindi

ko matanggap na inaangkin niya si Axel. Hindi pwede ito. Hindi ako
papayag.

"Axel, ako si Pamela Anne..."

Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Axel John....

"Gago ka ba? Putang ina mo 'wag kang sinungaling! Ngayon lang kita nakita
tapos sasabihin momikaw si Pamela Anne?! Heto si Pamela Anne! Mahalmko
siya at wag mo kaming guluhin!"

"Sabihin mo sa kanya ang totoo, Bernice Anne. Fuck this mission! Tell him
the fucking truth! 'Wag mong kunin sa akin ang pagkakataon kong sumaya!"

"Bakit, ikaw lang ba ang may karapatang sumaya?! Itinapon mo ang alaala
ni Axel John! Nalaman mong patay na siya tapos itinapon mo?! Ni hindi ka
umasang buhay siya, ni hindi ka naghanap! Umasa ka lang sa wala na siya!
Ako, ako ang umasa, ako ang naghanap?! Ako ang mas may karapatan?!"

"Teka, magkakilala kayo?" Litong-lito si Axel John. Lumingon siya sa

akin. "Hindi ikaw si Pamela Anne? But you said, you knew all the things,
you said... Niloko mo ako?!"

"A-axel... hindi ganoon... Ginawa ko lang iyonnpara mapalapit sa'yo. Pero

mahal kita!" Hinawakan ko siya sa balikat pero pinalis niya ang kamay ko.

"Go to hell!"

Sigaw niya sabay alis.

"Axel!"

Stud # 12
Hindi na ako lumabas ng silid ko matapos ang konprontasyong iyon. Hindi
ko kayang harapin ang kahit na sino sa kanila --- kina Bernice Anne at
ang babaeng nagsasabing siya si Pamela Anne. Ayokong magpakatanga,
ayokong magbulag-bulagan. Alam ko na malaki ang posibilidad na niloloko
nila ko parehas at ang pinakamasakit sa lahat, nagtiwala ako. Naniwala
ako na nahanap ko na ang matagal ko nang hinahanap at noong akala kong
nahanap ko na, it turned out to be lies. Bernice lied to me. Bernice
showed me the things I wanted to see, sinabi niya ang mga bagay na gusto
kong marinig at ibinigay niya sa akin an sarili niya kahit alam niyang
hindi naman siya si Pamela Anne.

Hindi ko alam kung anong gagawin ko pagkatapos nito. Hindi ko alam kung
anong sasabihin ko sa kanya sa oras na magkaharap- harap kami. Hind ko
maintindihan ang mga bagay-bagay. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Gusto
kong ilabas ang galit ko, pero saan? Kanino? Nagtiwala ako pero nasaktan
ako ngayon.

"Axel...." Narinig ko ang boses ni King David na tinawag ako. Nilingon ko

siya. Lumapit siya sa akin at kinuha ang alak sa kamay ko. Itinabi niya
iyon at saka huminga siya nang malalim. "Tawag ka ni Ido, kailangan ka
doon." Hindi ako gumalaw. Nakatingin lang ako sa kanya. "Naroon sila. Ido
wants you to listen to them." Wala akon nagawa kundi ang sumunod sa
kanya. Natagpuan ko ang mga kasama ko sa loob ng cottage ni Ido. Si Leira
ay pinatutulog si Cassiopea at ipinasok na niya sa silid. Nakita ko agad
si Bernice at ang babaeng iyon.

Si Bernice ay nakatayo sa may bintana, habang ang babae ay nakaupo at

nakatitig sa amin.

"Wala naman nang sense. Suko na tayo, sasabihin ko na ang totoo." Nagulat
ako sa sinabi ni Bernice. Tumayo si Bernadette.

"Are you stupid, Bernie? Wala silang dapat malaman kundi ako si Pamela
Anne at si Axel John lang ang kailangan masave sa kanilang lahat! Gusto
ko siyang makasama!"

"So we're gonna sold them out?" Bernice said. "Berna, they can actually
help us!"

"How?!"

"Ano ba kasing kalokohan ang ginagawa ninyo sa buhay?!" Inis na sabat ko.
Natigilan silang dalawa. Si Azul naman ay pinadaan ako. Alam niyang galit
ako. Alam niyang hindi ko gusto ang mga nangyayari.

"Axel..." The other girl called me. Nagulat ako nang yakapin niya ako.
Bernice looked away. She started spilling the beans.
"Our step father wants the Kingsman' gold. Ipinadala niya ako para
manguha ng impormasyon sa inyo, hanapin ang kahinaan ninyo at alamin ang
mga kaaway ninyo. So the first moment Ido and A-Axel found me, it was
planned. Ang hindi ko paglaban sa pagtangkang paggahasa sa akin ni David
noon ay planado. Lahat planado."

"Lahat." Usal ko. Pinipilit kong kunin ang kanyang mga mata.

"Lahat. Ginawa ko ito para mailigtas ang kapatid ko. Si Bernard. Alam
kong sasabihin ninyong hindi sapat pero kalayaan ko at kalayaan ng
kapatid ko ang nakasalalay dito, kaya ginawa ko ang lahat para makuha
siya. Kung nasaktan ko naman si Axel, sana patawarin ninyo ako, at Axel,
si Bernadette, siya ang totoong Pamela Anne mo. Masaya ako at nagkita na
kayo. Sana sa kabila ng bagay na ito ay mapatawad ninyo ako at sana,
bilang huling hiling, sana matulungan ninyo akong makuha ang kapatid ko.
Iyon lang... salamat."

She walked out. Nilagpasan niya ako. I watched her leave. Galit ang
nararadaman ko ngayon dahil niloko niya ako. Naramdaman ko ang mainit na
palad ni Bernadette ---Pamela Anne sa aking braso. Nang tingnan ko ang
ekspresyon ng mukha niya ay nakita o sa kanya ang pananabik. Naisip ko
rin kanina na nakilala niya ako kaagad sa pamamagitan nang pagtingin lang
sa mga mata ko. Should I be glad? She still tried to kill me and my
friends. Ngayon ililigtas niya ako pero iiwan naman niya ang mga kaibigan
ko, isang bagay na hindi ko naman hahayaan.

''Miss Bulabog, pwede bang iwan mo kami?" Tanong ni Ido. Nakangiti siyang
tumingin sa akin.

"Mag-usap tayo mamaya." Wika niya sabay talikod. Nang maiwan kami ay
pinag-uupakan ako ng suntok ng mga kaibigan ko.

"Pare ang gwapo mo! Nakakakilig ka!" Sigaw ni Judas na para bang
kinikilig.

"Tang ina, nagbabakbakan kayo ni Bernice sa kama tapos bakbakan na naman

kayo ni Bernadette! Lupaypay ang bur!" Inirapan ko si Ido saka binalingan
si Azul.

"Nasaan ang pata ni Leira nang Maisampal dito sa dalawa?" Inis na inis
ako. Azul just laughed.

"Alam kong nasasaktan ka ngayon, AJ pero sana pumayag ka dahil gusto kong
tulungan si Bernice sa pagkuha sa kapatid niya."

"Bakit pa?" Inis na wika ko. "Ipinakulong ng tatay nila ang tatay namin
ni David, bakit ko sila tutulungan?" Inis na inis ako. Si Ido ay
binatukan pa ako. Inakbayan niya ako na para bang pine-pep talk. I just
sighed.
"Alam mo, hindi ka ganyan. Alam mong dapat natin silang tulungan. Kahit
paano, napasaya ka ni Bernice Anne dahil sa saglit na panahon naramdaman
mo na nasa paligid lang si Pamela Anne. Hindi man siya si Pamela Anne,
pero siya rin ang dahilan kung bakit nakita mo ang tunay na Pamela Anne."

Tiningnan ko si David na tatango-tango. Mukhan nakumbinsi na rin siya

nila Simoun kaya ano pa ang magagawa ko? Pumayag ako at sinabi na
tutulong ako. Nang gabing iyon ay niplano namin ang lahat nang dapat
gawin sa oras na pumasok kami sa base ng kalaban.

Inumaga na kaming lahat. Si Ido kasi ay puro kalokohan. Matapos ang

meeting ay bumalik na ako sa silid ko. Nagdadalawang isip pa ako kung
papasok ako, kaya ko bang makita si Bernice Anne? Kaya ko na ba siyang
harapin? Galit ang nararamdaman ko para sa kanya. Huminga na lang ako
nang malalim at pinihit ang seradura ng pinto at pumasok sa loob. Kaagad
kong napansin si Bernice na nakahiga sa kama at tulog. Pero bumangon rin
kaagad siya. Hindi pala siya si Bernice Anne.

"Axel John ko!" Bernadette smiled at me and hugged me. Nag-aatubili akong
yakapin siya pero ginawa ko pa rin. Nararamdaman ko sa puso ko na siya
nga si Pamela Anne pero hindi naman maalis sa isipan ko na ginago nila
hindi lang ako kundi pati na rin ang mga kaibigan ko.

"Nasaan si..."

"I asked her to leave. Wala naman siyang karapatang mag-stay. She's my
sister but sometimes, I really couldn't understand her." Muli niya akong
niyakap. "Akala ko hindi na kita makikita. I really thought you died but
you didn't. I'm glad I found you."

Hinagkan niya ako sa labi.

_______

"What do you mean, you're out?! Hindi ko pa nakukuha ang kayamanan!"

Bahagya akong napapikit nang sigawan ako ni General. Nakatayo ako sa

harapan niya ako habang siya naman ay umiinom ng alak. Nakakadama ako ng
takot sa kanya. Hindi ako mapakali. Pagkatapos nang gabing ito, naisip ko
na gusto ko ng tahimik na buhay. Gusto kong makasama si Bernadette ar
Bernard, gusto kong mabuo ang pamilya na ipinagkait sa akin ng lalaking
ito kahit na wala na si Mama sa aking piling.

"Gagawin ko lahat General, ibigay mo lang sa akin ang mga kapatid ko."
Nakatitig ako sa kanya. He looked at me. Mahalaga lang sa akin si Berna
at si Bernard. Sila ang buhay ko, si Axel din sana pero ipinagtabuyan
niya ako. Nasasaktan ako lalo na nang sabihin sa akin ni Bernadette na
ang basehan lang ng pagmamahal ko para kay Axel John ay ang alaala ni
Pamela Anne sa kanya at siya ang tunay na Pamel Anne at hindi ako.
Hindi ko naman sinadyang angkinin ang katauhan ni Pamela Anne pero mula
nang bata pa ako, ako na lang mag-isa palagi sa buhay. Bernadette has mom
and dad by her side. Nang ma-kidnap at makabalik siya ay lalo kong
naramdaman ang pag-iisa. Nawalan ako ng kapatid at ang tanging karama ko
ay ang alaala ni Axel John at Pamela Anne.

Tama si Berna, wala akong karapatan kaya nang pinaalis niya ako ay umalis
ako at dumiretso kay General para kunin ang kalayaan naming magkakapatid.

Noon ay mahal niya kami, noon ay ibinibigay niya sa amin ang lahat pero
nang malaman niya na hindi niya kami anak ay nanibugho siya sa amin.
Galit na galit siya. Tinanggalan niya kami ng mana, ipinapatay nya si
Mommy at ang tunay naming ama.

Tumayo si General at inikutan ako. Hinaplos niya ang braso ko. Nakadama
ako nang pandidiri sa ginagawa niya.

"Madali akong kausap, Bernice. Kung ayaw mo na, ibigay mo sa akin ang
gusto ko at bibigay ko sa'yo si Bernard Allen.

Hindi ako aasa sa tulong nila Axel John. Baka hindi sila pumayag o kung
pumayag man sila ay baka huli na. Baka saktan na nila ang kapatid ko.

"K-kahit a-ano..."

"Good. Hintayin mo ako sa silid ko..."

_________

"Ngayong gabi na ba? Hindi ba pwedeng bukas na lang, magbonding muna

tayo."

Napapailing ako habang inaayos ko ang mga baril ko dahil sa mga naririnig
akong sinasabi ni Bernadette Anne sa akin. Ngayong gabi rin napagpasyahan
ni Azul na iligtas ang kapatid nang dalawa para matapos na ang lahat pero
umaalma siya at gusto niyang ipagpaliban muna para makapag-usap kami.

Oo, alam kong siya si Pamela Anne pero nababaghan pa rin ako. Ipinagtapat
niya sa akin ang lahat. Siya ang nasa bahay ni Judas, siya ang binaril ko
at si Bernice Anne ang nagtanggal ng bala sa binti niya.

"Para matapos na ito. Hindi mo ba iyon gusto? Maililigtas na natin ang

kapatid ninyo at makakasama mo na siya."
"Gusto! Pero gusto rin kitang makasama. Ang unfair naman kasi na mas
makasama ka pa ni Bernice kaysa sa akin."

"Magkakoras tayo diyan. Halika na."

Nagulat ako nang halikan niya ako tapos ay hinatak ako palabas. Clingy
siya sa akin agad, hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi. Lumabas kami
at sumama na sa iba. Dumating na ang dalawang chopper na hinihintay
namin. Maiiwan sa resort si Leira kasama ng dalawang kasambahay nila Azul
para may mag-alaga sa mga pamangkin ni Ido.

We rode the chopper halos kinse minutos lang ang lumipas ay nasa syudad
na kami tapos ay ibinaba kami sa isang building na malapit sa mismong
hide out ni General Bulabog. Sumakay kami sa kotse kasama ko si Pamela
Anne at Judas. Judas looked at me.

"I like the fake one better. This one stings." Ngumiwi siya. Hindi ko na
pinansin si Judas at nag-focus na lang sa gagawin namin. Hindi naman
nagtagal ay napasok na namin ang dapat ay malaki at mahigpit na security.
Sa likod dumaan sina Azul at sila na ang nagpapasok sa amin.

Naghiwa-hiwalay kami. Ang sabi ni Bernadette ay nasa basement daw ang

kapatid nila, doon na ako dumiretso. Sa oras na makuha namin ang kapatid
nila ay haharapin namin si Bulabog para mabulabog ang buong pagkatao
niya.

"We should get out sometimes. Kain tayo ng hotdog." Napangiti na ako.
Tiningnan ko si Bernadette. Napansin ko na mas matapang ang features ng
mukha niya kaysa kay Bernice. Mas naningibabaw ang pagkapula ng mga labi
niya.

"Saan ba siya dito?" Tila naiinis na wika ni Judas. Natigilan ako nang
bigla na lang magpaputok ng baril ang kung sino. Nagsimula na ang
labanan. Bernadette is a skilled warrior. Ipinakita niya na hindi niya
kailangan ng tulong. Si Judas ay binabaril naman ang lumalapit sa kanya.
Ako, hinanap ko ang pinto kung nasaan si Bernard.

I found him on the third door to the left.

Nang makita ko siya ay naintindihan ko bigla kung bakit nais ng

magkapatid na makuha siya. Bernard Allen is special...

Nakatingin siya sa akin. May hawak siyang baseball bat.

"Wag lapit. Hampas kita!" Kitang-kita ang takot sa mga mata niya. Bernard
looked like a boy in his early twenties. Nanginginig ang tuhod niya.
Mahaba ang buhok niya tapos ay mahahaba rin ang kuko.
"Hey... hey... I'm not gonna hurt you..." Wika ko. Ibinaba ko ang baril
ko tapos ay dahan-dahan siyang nilapitan. Lumalayo naman siya.

"Bernard!" Napatingin ako sa likod ko nang marinig ko ang boses ni

Bernadette. Nilapitan niya ang kapatid niya. Akala ko ay yayakapin niya
ito pero kinuha niya ang baseball bat tapos ay binatukan niya si Bernard.

"Don't be stupid. Ako ito, si ate Berna. Come..." Hinatak niya ang kamay
ni Bernard tapos ay lumabas na kami. Muli kong kinuha any baril ko tapos
ay sumunod na. Habang naglalakad ay tumunog ang phone ko, si Ido ang
tumatawag. Sinagot ko iyon. Dalawa lang ang sinabi niyang salita...

"Third floor, now."

Agad kaming tumakbo papunta roon, I was thinking bad things. I was
thinking about Azul being shot --- patay ako sa pata ni Leira.

But when we got there, I saw The General's body in the middle of his king
sized bed naked, lifeless and bloody at the side of the bed, I saw
Bernice Anne, almost naked, she was holding a knife and she was crying.

"Ate Bernie!"

Tumingin si Bernice Anne sa direksyon namin at napahagulgol nang makita

ang kapatid niya.

"Bern-ard... thank god!"

Stud # 13

"What the hell happened, Berni? Are you okay? Oh my god, you killed him?
Oh my god, okay ka lang ba? Let's cover you up! Oh my god!"

Nakikita ko si Bernadette pero hindi ko siya pinapansin. Yakap-yakap ko

lang si Bernard at lumuluha ako. Ang higpit ng yakap ko sa kapatid kong
bunso. Hindi na nga yata siya makahinga pero hindi naman siya umaalis sa
aking tabi.

"Ate, wag ka iyak. Ako superman, ako ligtas ikaw."

I giggled. Pinunasan ko ang luha ko tapos ay hinaplos ang mukha niya. Una
kong napansin ang mahaba niyang buhok, ang facial hair niya tapos ang
mahahaba niyang kuko. Napansin yata niya na hawak ko ang kutsilyong may
dugo, inalis niya sa akin iyon at saa sumimangot.
"Ate, ito bad, 'wag ikaw hawak, ito. Ate si Ate Berna, batok ako, asar
niya ako."

Tinapunan ko ng tingin si Berna na umiiyak habang hinahaplos ang likod

ko. She was trying so hard to cover me.

"Ate, anong nangyari, sabihin mo sa akin!"

"Malaya na ito, iyon ang nangyari." Mariing wika ko. Nagulat ako nang
biglang lumapit sa akin si Judas. Hinubad niya ang shirt niya tapos ay
isinuot iyon sa akin. Napaigik pa ako nang bigla niya akong buhatin na
para bang kami ang bagong kasal.

"Let's get you cleaned, doll, mamaya-maya ay darating na ang mga pulis.
David and Simoun, do your magic. Make it look like they killed each
other. Axel John and Ido clean the cctvs. I'll take care of Dollie here."
Nagulat ako nang kumindat siya sa akin. He just smiled. Iniwan namin
sila, pero tinawag ni Judas si Bernard kaya nakasunod din siya sa amin.
Lumabas kami ng bahay na iyon tapos ay nagtungo sa van na kulay green.
Pumasok kami doon. The van is huge. Parang bahay iyon, may mga double
deck, may kusina, may tv at may xbox.

"Smooth, noh?" Tanong ni Judas sa akin. "May first aid kit din ako.
Gamutin natin ang sugat mo."

"'Wag na. Okay naman ako." Wika ko sa kanya. Tiningnan ko si Bernard na

nakaupo na sa tapat ng tv at nanonood ng Tom and Jerry. Tiningnan ako ni
Judas. Huminga siya nang malalim. Hinawakan niya ang pisngi kong namamaga
dahil sa pagsapak sa akin ni General kanina noong buhay pa siya. Gusto
niya akong makuha, he almost got me but then, I killed him. Hindi ako
makapaniwala na pumatay ako. Pinatay ko ang kinakalihan kong ama. Hindi
ako makapaniwala.

"Are you okay?" Tanong niya. Ilang beses na ba niyang tinanong sa akin
iyon? Hindi ko na alam. Kanina ko pa nga rin tinatanong ang sarili ko
kung ayos pa ako, kung ayos ako o kung makakatulog ako sa gabi o kung
makakalimutan ko pa ang yakap at halik sa akin ng lalaking iyon. Gusto
kong umiyak pero iyon ang pinakaayaw kong gawin sa lahat – ang umiyak o
ang makita akong umiiyak ng kahit na sino.

Gusto kong maging okay. Hindi ako dapat kakitaan ng kahinaan.

"Oo, ayos lang ako. Hindi ako pwedeng makulong, Judas. Walang mag-aalaga
kay Bernard."

"Si Bernadette." Sagot niya. Tumango ako.

"Oo nga, dalawa kami, pero may trabaho si Bernadette. Archeologist siya
at madalas siyang nasa ibang bansa. Iyon kasi ang pangarap niya noon
matapos niyang mangarap na maging artista. Gusto niyang makahukay ng
dinosaurs."

"Akala ko si Axel John ang pangarap niya." May kung anong nakatagong
mensahe sa sinabing iyon ni Judas. Hindi ko na lang pinansin ang bagay na
iyon. Mula kagabi ay tinanggap ko na sa sarili ko na hindi ako si Pamela
Anne. Hindi ako ang minahal ni Axel at kahit na may nararamdaman ako para
sa kanya ay dapat ko nang kalimutan ito dahil hindi naman ako si Pamela
Anne. Mas bagay silang dalawa. Ngayong nagkita sila, dapat na sila ang
masaya. Tama na siguro na kinuha ko ang ilang buwan kasama si Axel. Tama
na siguro na nagpanggap ako. Alam ko ang tingin sa akin ni Berna ngayon,
makasarili ako para sa kanya, marahil ay galit siya sa akin dahil inagaw
ko si Axel John. Ibabalik ko naman na siya. Sasanayin ko na lang ang
sarili ko na makita silang magkasama. Hindi pa naman ganoon kalalim ang
nararamdaman ko, kaya ko pang bumitiw.

Hindi nagtagal ay dumating na rin ang mga kaibigan ni Judas kasama ang
kapatid ko. Naka-angkla ang kamay niya kay Axel John, mukhang masinsinan
ang pag-uusap nila. Si Azul naman ang naupo ssa harapan namin.

"Hindi ka makukulong."

"Paano mo nalaman ang usapan namin?" Nagtatakang tanong ko. Tinuro ni

Judas ang maliit na communicator sa tainga niya at ni Azul. Napatango na
lang ako.

"My brother is the best lawyer in town. Hindi na siya nagpa-practice but
if I ask him, he'll make an exception."

"Putsa, siguradong-sigurado ka na kay Ares ah!" Komento naman ni Judas

"Oo naman. Baby ko iyon eh."

"Putang ina, may Leira na, may Ares pa! Saan ko na ilulugar ang sarili
ko?!" Sigaw bigla ni Ido. Ngumiti lang ako.

"Mabuti pa, Bernice, magpahinga ka na muna. Kami nang bahala sa kapatid

mong si Bernard."

Umiling ako. "Hindi, ako na. May nail cutter ba kayo?" Tanong ko sa
kanila. May kinuha si Judas sa likod niya at ibinigay sa akin. Ang
sumunod ay tinawag ko si Bernard. Mabilis naman siyang tumalima at naupo
sa harapan ko. "Akin na ang nails ha, mahaba na, gugupitin na ni Ate..."

"Ate, may sugat ka..."

"Wala, nadapa lang si Ate... 'Wag kang magalaw."

"Bernice, babalik kami sa resort..."

"Hindi na ako sasama. Pakihatid na lang kami ni Bernard sa bahay ko.

Iuuwi ko na siya. Pagod na siya, pagod na rin ako." Pinilit kong ngumiti.
Matapos akong tanguan ni Ido ay napansin kong lumapit sa amin si
Bernadette. Namumugto ang mga mata niya. Nang umupo siya sa tabi ko ay
hinawakan niya ang kamay ko saka yumakap sa akin. Humagulgol siya sa
balikat ko. Pinipigilan kong umiyak. Napapalatak pa ako.

"Tsk, umayos ka nga, para kang bata."

"Ate, sorry. Thank you..." Wika niya. Ngumiti ako nang muli akong
tumingin sa kanya. "Thank you for bringing our freedom back, akala ko
matatagalan pa. Thank you ate." She kissed my cheeks tapos ay hinigpitan
niya ang yakap niya sa akin. Napatawa kaming dalawa nang pumalakpak si
Bernard.

"Ate Berni, Berna bati!"

"Hindi naman kami nag-away!" Sigaw ni Bernadette. Binatukan na naman niya

si Bernard. Binawalan ko siya. Kahit noong mga bata pa kami ay palagi
niyang binabatukan si Bernard.

"Ate, baka maalog ang utak, tumino." Niyakap na naman niya ako. I just
giggled. Masaya na ako at kasama ko na ang mga kapatid ko. Kahit na wala
na si Mama o kahit na hindi na namin nakilala ng tunay naming tatay,
masaya ako kasi magkakasama kami.

"Ate, ako yakap, alis kaw diyan!"

"Ayoko, ate ko dito, doon ka sa kabila!" Sibi ni Bernadette.

"Ikaw na lang ang lumipat!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Tumawa lang
siya at lumipat nga. Niyakap nila akong dalawa. Masaya ako – napakasaya.
Nandito na silang dalawa sa akin, pwede na kaming mabuhay bilang isang
pamilya.

"I love you, Ate..." Sabi ni Bernard.

"I love you both, so much..."

Hindi naman nagtagal ay narating na kami sa condo building ko. Bumaba

ako. Tinulungan ako ni Judas. Inakbayan ko si Bernard.
"Ate gutom ako, kain..."

"Oo, Bernard, kakain tayo. Mag-thank you lang tayo sa kanila. They helped
us." Nang muli akong tumingin sa kanila ay nakababa na silang lima –
kasama si Bernadette. Tinapik niya ang balikat ni Axel John.

"Next time na lang tayo mag-bonding, Axel John ko. Magmo-moment muna kami
ng family ko. Thank you guys!" Wika ni Bernadette. Nagyuko ako ng ulo.

"Salamat, Azul, Judas, Ido, King David... Axel..." I cleared my throat.

Nagulat ako nang hatakin ako ni Berna.

"Oh! Tama na ang kakatingin, Te! Akin siya diba. Tama na iyong dating sa
inyo. Ako ang orig. Nothing beats the original diba? Let's go! Bye!"

Kumaway ako.

Bago ako tumalikod ay sumigaw si Judas. "Bernice, I like you better!"

"What?!" Lumingon ako sa kanila, nakita kong sinikmuraan siya ni Axel

John. Napailing na lang ako. Sumunod na ako sa mga kapatid ko. Nang
makaakyat ako sa unit ko ay natagpuan ko si Berna na pinaliliguan si
Bernard. Naglalaro naman si Bernard ng rubber duck. I just looked at
them...

Yes, I will do everything for this family...

_________________

"Hindi ka ba makatulog?"

Hinarap ko si King David. Nakabalik na kami sa resort na iyon para ituloy

ang bakasyon naming para sana kay Bernice Anne. Dalawang araw na kami sa
resort na iyon at iyon ang ikalawang gabi namin. Wala akong ginawa mula
kahapon kundi ang matulog. I remember that Arruba once said that sleeping
is a sign of depression. Hindi ko naman alam kung bakit ako made-depress.
Dapat nga ay masaya ako dahil wala na kaming problema pero naiisip ko si
Bernadette Anne bilang si Bernice Anne.

"Paano ka nga ba makakatulog, Kuya, maghapon ka nang tulog." Wika niya sa

akin. Kinuha ko sa kanya ang bote ng alak na hawak niya at isinalin iyon
sa baso ko. Ibinigay ko ang baso kay David at tinungga ko ang alak. David
giggled.

"Alam mo, mula noong maging kapatid kita, palagi akong masaya. Hindi kasi
ako nag-iisa. Hindi ko na hinabol si Jude noon dahil nandyan ka na. Kahit
ngayon na, malalaki na tayo, nandyan ka pa rin..."
"Putang ina mo, nagda-drama ka na naman diyan." Sabi ko sa kanya.
Inakbayan ako ni King David. "Ano ba, Kuya, you're losing your touch!
Nalilito ka ba kina Berna at Bernice? Ano bang sinasabi ng puso mo?"
Natawa ako bigla kay King David.

"Sinasabi ng puso ko na gusto kong makilala si Bernadette Anne dahil siya

ang tunay na Pamela Anne."

"Oh, di gawin mo. Babalik na tayo bukas, dalawin mo si Bernadette,

kilalanin mo siya para mawala iyang what ifs sa isipan mo. Alam mo may
nakapagsabi sa akin noon na ang what ifs daw ang pinakamahirap sagutin sa
lahat – hindi ko alam kung tama siya dahil wala naman akong what ifs
ngayon pero ayokong maging tama siya sa sitwasyon mo, Axel. Gusto kitang
maging masaya." Niyakap ko si David at nagpasalamat ako sa kanya. Alam
kong tama ang kapatid ko. I know that I have to give it a try and be with
her. Kailanan kong malaman kung anong catch sa kanya, kung ano ang ayaw
at gusto niya. Gusto kong makilala siya.

Nang araw na iyon ay bumalik kami ng siyudad. Umuwi ako sa bahay ko para
mag-ayos at magbihis, pupuntahan ko si Bernadette sa unit ni Bernice. Sa
pag-uwi ko ay nakadama agad ako ng kakaiba sa bahay ko. Para bang may
nagbago, para bang may nagkulang. Habang nakatayo ako sa gitna ng bahay
ko ay naisip ko kung anong kulang. I just sighed. Binale-wala ko iyon.
Naligo at nagbihis na ako. Iniisip ko kung tatawagan ko pa si Bernadette
Anne, pero hindi ko na siya tinawagan. I wanted to surprise her.

Pagkatapos kong magbihis ay nag-ayos ako, matapos iyon ay dumaan pa ako

sa grocery store para mamili ng hotdog para sa aming dalawa. Bumili rin
ako ng bulaklak para kay Berna tapos ay naisip kong ibili ng pasalubong
si Bernard. I wonder if I should buy Bernice something but then, I
decided not to buy her anything.

Sumakat ako sa Ducatti ko at dumiretso na sa kanilang unit. Mabilis pa

yata sa kidlat ang galaw ko. Nakarating ako doon. Nag-doorbell, bumukas
ang pinto at sinalubong naman ako ng kasama nila sa bahay.

"Hi, nandyan pa si Bernadette Anne?" I asked.

"Ay, sir, wala po siya, nag-jogging! Pero baka pabalik na iyon, pasok po
kayo." Wika sa akin. Pumasok naman ako tapos ay ibinigay ko sa maid ang
hotdog at sinabing iluto na iyon. Naupo ako sa isa sa mga sofa sa sala. I
had been here before, pero hindi naman ako nagtatagal. Naglibot ang mga
mata ko at dumako iyon sa malaking portrait ni Bernice Anne na nasa gitna
ng sala. I stared at her.

Her eyes, in the pictures, look so empty and I wondered why. Hindi naman
ganoon ang mga mata niya kapag kaharap ako. Tumayo ako at naglibot sa
sala. Maya-maya ay nakita kong bumaba si Bernard at nag-hi sa akin.
"Friend, ikaw, Ate! Hi!" Niyakap niya ako tapos ay hinatak muli pabalik
sa sala. Ibinigay niya sa akin ang remote. "Ate Berni, tv! Dali! Ate
Berni, tv! Dali!" Napapailing ako. Binuksan ko ang tv at tama si Bernard,
commercial nga ni Bernice ang nasa tv.

"Ikaw, ligaw, ate Berna?" Tanong niya.

"Uhm, oo, parang ganoon."

"Yiee, Berna boyfriend ikaw. Di na siya ako batok. Sakit kasi. Sabi niya
batok ako, tino, di man ganap. Kasi sabi ng iba abnoy ako..."

"Hindi ka abnoy you're special." Inakbayan ko siya.

"Sabi din nila Ate eh. Gutom ako..." Sabi niya.

"Bernard?"

"Dyan na ate Berni!"

Napatayo ako nang makita ko siyang pumasok. She was wearing a black shirt
and a pair of skinny jeans. Naka-shades siya, marahil ay tinatakpan niya
ang mga pasa niya.

"Nandito ka pala. Wala pa si Berna, mamaya-maya." Binalingan niya si

Bernard. "Kuya, halika, ipapakilala ko sa'yo ang bago mong yaya. Siya si
Yaya Agnes."

"Agnes? Parang sa evermore, Ate!" Pumalakpak si Bernard. Hinaplos naman

ni Berni ang likod niya.

"Kuya, behave ka, diba sabi ni Ate dapat mabait. Anong sasabihin mo sa
kanya?"

"Hello, Agnes, nice meeting you. Ako si Bernard Allen."

"Iyan, very good naman ang kapatid ko. Kikiss ni Ate iyan!"

Natagpuan ko ang sarili kong ngumingiti dahil sa kanilang dalawa. Hindi

ko nga alam kung bakit. Hanggang ngayon ay galit ako kay Bernice dahil
nagsinungaling siya sa akin pero sa nakikita ko naman ay may kabutihan
siyang taglay. Minsan ay nasabi sa akin ni Azul na lahat ng kasamaan ng
isang tao ay may dahilan, at alam kong ay dahilan si Bernice, hindi nga
lang sapat pero may dahilan siya.
Maya-maya ay sinabi na ni Bernice sa yaya ni Bernard na dalhin si Bernard
sa kwarto niya. Siya naman ay tumalikod na. Bago siya tuluyang umalis ay
tinawag ko siya.

"Don't I deserve an apology?" Masama ang loob na wika ko. Hinarap niya
ako.

"I've already said my piece. Tama na naman na siguro iyon." Sabi niya sa
akin. Napailing ako.

"Niloko mo ako! Ako ang agrabyado dito."

"Kung makaakto ka akala mo ikaw ang nawalan ng virginity! Sinabi ko na

diba? Ginawa ko iyon dahil kailangan kong mapalapit sa'yo – lahat iyon
pagpapanggap! Lahat iyon pinlano at bilang pasasalamat at pagtanaw ng
utang na loob, lalayuan kita at hahayaan kong maging masaya kayong
dalawa." Nakita ko na pinahid niya ang mga luha niya. She took a deep
breath and spoke again.

"I'm sorry. Alam kong hindi magiging sapat iyon para sa'yo. Nasaktan
kita, ninakaw ko ang pagkakataon ninyong dalawa ng kapatid ko pero sana,
dumating ang araw na mapatawad mo ako. I want you happy, Axel John. I
thought being with me makes you happy, I sort of forgot that you're only
happy when you're with Pamela Anne, and you have the real Pamela Anne
with you, so please, be happy, please, hindi ko naman sinabi na sana
ngayon, pero sana mapatawad mo ako..."

_________

"Ate, ako na ang bahala kay Bernard. Magpunta ka na sa event mo at

kinukulit ka na ni Pamela." Humagikgik si Bernadette. Nakaupo siya sa
kama ko, ako naman ay nagsusuklay. Tiningnan ko siya sa salamin, napansin
ko na wala siyang ginawa kundi ang mag-text ang mag-text. Marahil ay si
Axel ang ka-text niya.

"Isasama ko na lang si Bernard sa date namin ni Axel. Magtrabaho ka na

lang muna, Ate." Wika niya sa akin. Hinarap ko siya. Hindi pa rin kami
nag-uusap dahil nga parang iniiwasan naming dalawa ang nangyari sa aming
tatlo nila Axel John noon. I face her.

"Berna..." Tinawag ko siya. She looked at me. "I'm sorry..."

"Para saan?" Tanong niya. Noon siya tumingin sa akin. "Ah, iyong kay Axel
John." Ngumiti siya. "Wala iyon, Ate. Sorry for being a bitch pero you
know naman how I like things around me, kapag akin, akin, hindi pwedeng
kunin ng iba, kahit ikaw ayaw kong ka-share. Saka okay naman na kami.
Kagabi nga, we're talking about marriage." Huminga siya nang malalim.
"Hindi ba mabilis, ate? I mean nito lang kami ulit nagtagpo, tapos nag-
sex na kami, tapos... nakakakilig!"
Napatango na lang ako. "Tama ka, magta-trabaho na ako..." Wika ko na lang
sa kanya. Tumingin siya sa akin.

"Ako naman ang magtatanong..." She was calm. "Did dad... I mean..."

"Almost."

Napaluha agad ang kapatid ko. "Axel John said that the police declared it
as an inside job. Wala kang ginawang masama, Ate. Ipinagtanggol mo lang
ang sarili mo." Agad niya akong niyakap. Mula nang gabing iyon ay hindi
ako umiiyak. Hindi ko pinapakita sa kahit na kanino ang luha ko o kahit
ang kahinaan ko. I have to be strong.

Inayos ko ang mga gamit ko tapos ay nagpaalam na ako ay Bernard at

Bernadette na aalis na. Sinundo ako ni Pamela at ng driver ko. I smiled
at them.

"Ready for work, Bernie?" She asked me. Tumango ako. Sumakay kami sa
kotse ko. "Huy, Bernie!" Tinawag niya ako. Nang lumingon ako ay hindi ko
na napigilan. Yumakap ako kay Pamela at saka umiyak na.

"Paiyak lang, Pamie, hindi ko na kaya!" I said. Naghalo-halo na ang

emosyo ko Takot, sakit, pagkabigo, pagkahiya, galit at lahat na.

"Bern...'wag kang umiyak... Masisira ang make up mo! May Aquino and
Abunda pa tayo!" Imbes na matawa ay lalo lang akong umiyak. Wala na, wala
na... Wala na talaga...

__________________

Pinanood ko si Bernadette at Bernard Allen na nagpapalipad ng saronggola

sa park kung saan ko sila dinala. Napapangiti ako habang nakatingin sa
kanila. I could see the love in Bernadette's eyes while she looks at her
brother. Talagang mahal nila ni Bernice ang kapatid nila. Kasama rin
namin si Agnes – ang yaya ni Bernard. Maya-maya ay bumabalik na sa
kinauupuan ko si Bernadette.

"Hey, pogi!" Kinindatan niya ako. Natawa naman ako. Naupo siya sa tabi ko
tapos ay humilig siya sa balikat ko.

"Berna, do you mind if I ask what happened to him?" Tinutukoy ko si

Bernard Allen.

"Ah, kasi noong seven years old siya, bigla na lang siyang nag-siezure.
Dahil yata sa lagnat niya iyon, parang nagkombulsyon siya tapos ayon, may
na-affect sa brain niya. Simula noon, naging special na siya. Mahal na
mahal siya ni Mama at ni Daddy noon, but when our dad found out that he
fathered none – galit siya, palagi niyang sinasaktan si Bernard kaya
itinago namin siya sa Amerika noon. Bernice and I took care of him –
pareho lang naman kami na palagi niyang kasama pero mas malapit siya kay
Berni – lalo na noong mamatay si Mama, Bernice sheltered us and showered
us with love and everything she could..."

Huminga siya nang malalim. "Kaya kahit inagaw ka niya sa akin, kahit
nagpanggap siya para lang makuha ka at hindi niya sinabi sa akin ang
totoo, hindi ko magawang magalit sa kanya. Pareho kami ni Bernice na
kayang gawin ang lahat para sa pamilya. Mabait naman ang ate ko, tahimik
siya at Axel, hindi siya gagawa ng kahit ano para saktan ka. She knew
that I treasured our past..."

Hindi ko alam kung bakit niya sinasabi sa akin ang mga ito. Mula noong
huling araw kaming mag-usap ay civil na lang kami sa isa't-isa. Araw –
araw ko kasing pinupuntahan si Bernadette sa bahay nila. Sinusulit ko ang
mga pagkakataon na nawala sa aming dalawa. Nagugusutuhan ko ang Pamela
Anne na nakikilala ko. Pakiramdam ko ay siya pa rin ang batang nakilala
ko dati. She makes me smile, she makes me happy – lalo na kapag nakikita
ko siyang tinatawanan ang lahat ng bagay.

Iyon ang tanging bagay na hindi nawala sa kanya, her laughter. I like her
laughter a lot kaya palagi akong gumagawa ng paraan para mapatawa siya.

"Mahal mo ang ate mo, ano..." Wika ko.

"Oo. You know, when I found out you died, I was so sad, I got depressed.
Si Bernie, sinabi niya sa akin na baka hindi ka pa patay. Umasa siya na
baka buhay ka pa, then one time, gumawa siya ng sketch mo. Tapos pinilit
niya akong lumabas ng silid. She knew how you look like because I
described you to her – she photo copied her sketch tapos nagpunta kami sa
presinto, ipinahanap ka niya. Hindi daw siya naniniawala na patay ka.
Tapos pinagkakabit niya ang mga litrato mo sa poste, nilagay niya pa
iyong phone number namin sa paper, pero wala, sinabi ko sa kanya na 'wag
na lang kaming umasa..."

Nabigla ako nang hawakan niya ang kamay ko.

"And I hate to admit it, but she was right. She once said to me to never
stop hoping, pero huminto ako, but now, you're here. And I am happy to be
with you. Sana ikaw din." Sabi niya pa. Hinawakan ko rin ang kamay niya.

"I am happy. Thank you for giving this a try, Pamela Anne ko." Kinindatan
ko siya.

"Tang ina mo, nakakakilig ka!"

Stud # 14
"Kamusta, Bernice..."

Nagulat pa ako nang makita ko si Judas sa labas ng dressing room ko sa

loob ng studio kung saan gaganapin ang isang production number para sa
pagtatapos ng teleserye ko. May dala siyang kulay pulang rosas at isang
kahon ng chocolates. Hindi ko alam na siya ang naghahanap sa akin. Sinabi
lang ng assistant na may tao kaya lumabas ako and I found Jude.

"A-anong ginagawa mo dito?" Nagtatakang tanong ko. He just smiled.

Hinihintay ko pa sana ang sagot niya pero tinawag na kami dahil
magsisimula na ang prod. Sinabi na lang sa akin ni Judas na hihintayin
niya ko pero kahit isipin ko kung para saan niya ako hihintayin ay hindi
ko naman magawa. Ano nga bang dahilan niya? Bakit niya ako kailangan
kausapin? May pag -uusapan pa ba kami? Wala naman kaming something in
common ni Judas. Si Axel lang pero hindi naman ako si Pamela Anne kaya
bakit pa niya ako kakausapin?

Nagsimula na ang production number. Sumayaw ang mga casts ng

Kung ikaw ay akin

dahil last two weeks na ng palabas naming iyon. Habang nasa harap ng
audience at ng camera ay ngiting-ngiti naman ako. Pinipilit kong
kalimutan ang mga hindi ko iniisip. Pagtingin ko sa audience ay naroon si
Judas at nakangisi dahil sa ngisi niyang iyon ay natapilok ako. Nalilito
kasi ako, ano ba ang ginagawa ni Judas dito? Anong kailangan niya sa
akin?

Matapos ng prod ay nagkaroon ng kaunting question and answer, madali lang

iyon. Hindi naman nagtagal ay tumawag na ng commercial break ang floor
director, matapos iyon ay bumalik na kami sa dressing room. Agad naman
akong nagpaalam sa lahat. Tinulungan ako ni Pamela na magpalit ng damit
at mag-ayos. Matapos iyon ay nagpaalam na akomsa iba ko pang mga
kasamahan sa show. May engagement kasi akong kailangan puntahan. Habang
naglalakad sa hallway ng studio ay nasalubong namin si Judas na dala pa
rin ang flowers and chocolates na kanina niya pa yata hawak. He smiled at
me. Napatingin naman ako kay Pamela na parang mamatay-matay sa kilig.
Wala pa nga sinasabi si Judas, kinikilig na siya. I just smiled.

"Nakalimutan mo na yata ako." Wika niya sa akin. Natawa ako. Hindi ko

talaga maisip kung bakit niya ako pupuntahan dito. May atraso ba ako?
Kung makikipagkwentuhan naman siya ay lalong hindi pwede dahil si Axel
John lang ang common thing namin at hindi pa pwede dahil hindi naman siya
sa akin. Hindi ako si Pamela Anne at hindi ako ang gusto niyang makasama.

"Bakit?" Nagtatakang tanong ko. Nagkibit-balikat si Judas tapos ay

ngumiti lang.

"Wala kasi akong makulit. Wala si Ido, busy si Azul, hindi mahagilap si
KD, si Axel naman kasama palagi si..." Hindi na niya itinuloy ang sinabi
niya. Hindi ko naman iyon dapat ikasakit pero nasasaktan ako. Sinisimulan
ko siyang kalimutan pero palagi ko naman siyang nakikita sa bahay.
Iniisip ko ngang iuwi na lang si Bernard sa dati naming bahay tapos doon
na lang din ako, uuwi, doon na lang kaming dalawa, ibibigay ko kay
Bernadette ang condo unit ko - bahala na siya kung anong gusto niyang
gawin doon.

"Oo, alam ko, nasa bahay sila ngayon eh." Pinilit ko na lang ngumiti.
Alam ko rin na minsan ay natutulog siya sa bahay. The other night, I
could hear their moans and it only added to my sleepless nights. Mukhang
bumabawi na silang dalawa sa mga lost times.

"Sabit ako ha, wala akong magawa."

"Why don't you shoot someone or kill for fun!" Natatawang suggestion ko.
Umiling si Judas tapos ay sumama na nga siya sa amin. Sumakay ako sa
kotse ko tapos siya naman ay sumunod kasabay ng kanyang green Ducatti.
Pareho sila ni Axel John ng motor, red nga lang ang kay Axel. I wondered
if Axel's letting my sister ride his bike. I smirked at that thought -
sigurado naman ako na pati si Axel ay nasasakyan ni Berna.

"Ang gwapo ng manliligaw mo!" Kinikilig na wika ni Pamela sa akin.

Ngumiti lang ako at itinama siya. Hindi ko naman manliligaw si Judas.
Mukha napagti-trip-an niya lang ako. Hindi naman nagtagal ay narating na
namin ang bahay ng director kung saan ko makikilala ang writer at
producer ng indie film na gagawin ko. Sumama sa amin si Judas papasok.
Tahimik lang naman siyang nagmamasid sa amin.

Mabilis ang ang discussion. Ibinigay lang sa akin ang script, ni-brief
lang ako, tapos ay magseset n lang kami ng iba pang meeting kapag natapos
ko nang basahin ang script na binigay nila pero alam ko sa sarili ko na
tatanggapin ko ang project - kahit anong project basta hindi lang ako
magtagal sa bahay.

"Tapos na ba?" Tanong ni Judas sa akin. "Nagugutom kasi ako, kain tayo."

Pumayag na rin naman ako at nakadama na ako ng gutom pero sinabi ko

talaga sa sarili ko na tatanungin ko siya kung bakit niya ito ginagawa.
Kung sasabihin niya sa akin na nililigawan niya ako ay hindi ako papayag.
Hindi pwede. Nakakahiya kay Axel. Baka kung anong isipin niya. Lumabas na
kami ng bahay, akmang sasakay ako sa aking kotse nang hatakin niya ako
tapos ay itinuro niya sa akin ang motor niya. Tumaas naman ang kilay ko.
Ibinigay niya sa akin ang helmet tapos ay pinilit akong suumakay. This is
fun. Iyon lang ang naisip ko kaya sumama na rin ako sa kanya.

Dinala niya ako sa isang Bulalo house sa Antipolo. Mataas ang lugar at
kitang-kita sa ibaba ang buong siyudad. Nakakatuwa, sariwa din ang hangin
at napakatahimik. Iyon ang gusto ko sa ngayon, katahimikan. Gusto ko
niyon, akala ko kapag nakalaya na kaming tatlo ay makakamit ko na ang
katahimkan pero hindi naman tahimik ang puso ko kaya hindi ko rin masabi
na nararamdaman ko ang peace of mind.
"Bakit mo ito, ginagawa?" Tanong ko kay Judas. Kumakain na kami ng bulalo
noon. He just smiled. " 'Wag mo akong ligawan. Hindi tama iyon. Baka kung
anong sabihin ni Axel sa'yo." Wika ko sa kanya bago ako sumubo ng bulalo.
He laughed.

"Hindi." He was shaking his head. Napatango naman ako. Buti na iyong
nagkakalinawan kami. "Natutuwa kasi ako sa'yo. Mahal na mahal mo iyong
mga kapatid mo - na dumating sa punto na kaya mong ibigay kahit ang
sarili mo sa pinakamasang tao sa buhay mo maging masaya lang kayo." He
smiled widely. "I admire you for that. You remind me of my sister."

Noon ako napatingin sa kanya. Hindi ko alam na may kapatid siya. He

seemed very fond of his sibling.

"Nasaan ang kapatid mo?" Di ko matiis na itanong.

"Sabihin na lang natin na na-embody niya iyong kanta na

Crazy in love.
But she's getting better. I just missed having a sister and that night
when I saw you, I admired your love for your sibling. Parang si Arru,
inalagaan niya ako, pati nga si King David. Pareho nga kasi kami ni KD,
maaga kaming nawalan ng nanay kaya nandyan si Arruba, she became my
sister, my mom, my best friend, sa kaso naman ni David, naging mother
figure niya si Arru and then eventually, he fell for her and then the
rest is history."

Napatango na lang ako. Madaldal pala si Judas. Naikwento na niya sa akin

halos kalahati ng buhay niya habang kumakain ng bulalo. Masaya siyang
kausap, napapatawa nita ako at kahit paano nakakalimutan ko na hindi ako
malungkot.

"Salamat, Judas ha."

"Salamat din sa pakikinig kahit cliche ang buhay ko." Natatawang wika
niya.

"The most cliche thing that will happen to you is if you fall in love
with a girl name Jesusa."

Nagkatitigan kami tapos ay sabay na tumawa. Kahit paano napasaya ni Judas

ang araw ko...

_______________

"Axel, naisip mo ba kung bakit pinapalitan ni Ama ang mga pangalan ng mga
nakukuha niyang recruit?"
Napaka-spontaneous ni Bernadette. Iyon ang napansin ko sa kanya. Palagi
niyang naiisip ang mga bagay-bagay na hindi ko lubusang maisip kung paano
pumapasok sa utak niya. Nakaupo kamo sa harapan ng tv habang pinapanood
namin ang production number ni Bernice sa tv.

It actually annoys me. Bakit nagpapahawak siya ng ganoon sa back up

dancer at bakit halos lumuwa na ang kaluluwa niya sa suot niyang flesh
colored na tanga? Bakit kailangan niyang ibalandra ng ganoon ang katawan
niya. Naiinis na naman ako. Pinatay ko ang tv tapos ay hinarap ko si
Berna.

"Bakit mo naman naitanong iyan? Alam mo naman na wirdo si Ama, nasaan na

kaya siya ngayon?" Matagal ko nang hinahanap si Ama pero walang
makapagturo sa akin kung nasaan siya. Nahahanap ko lang ang mga batang
na-recruit niya noon pero kahit isa sa kanila ay walang makapagsabi sa
akin. Gusto ko siyang mahanap dahil gusto kong masagot ang mga tanong ko
tungkol sa klase ng sindikato niya noon.

"Siguro patay na siya." Wika pa ni Bernadette. Nagulat naman ako nang

biglang sumigaw si Bernard.

"TV patay! Ate Berni TV! Dali! Tv!"

Napapalatak ako. Nakalimutan ko na gustong-gusto pala ni Bernard na

nakikita ang ate niya sa tv. Nang muli kong buksan iyon ay tapos na ang
sayaw nila. Umatungal nang iyak si Bernard.

"Ayan! Wala na ate!"

"Naku naman, Ernesto! Nakakabobo ka! Alam mong gusto niyang napapanood si
Ate eh!" Nasigawan pa tuloy ako ni Bernadette ng wala sa oras. Pinuntahan
niya ang kapatid niya tapos ay pilit na pinatatahan. Hindi ko naman alam
ang gagawin ko. Naririnig kong umiiyak pa rin si Bernard. Nang lingunin
ko sila ay naghahanap na si Bernadette ng pelikula ni Bernice at nang
makita na ni Bernard ang ate niya ay tumahimik na siya.

"Ate, di ko bati boyfriend mo." Sabi niya. Nanlaki naman ang mga mata ko.
Binatukan siya ni Bernadette.

"Manood ka na diyan." Bumalik siya sa akin. "Ewan ko ba dito, panay

nakikita si Ate pero panay din pinapanood ang mga pelikula ni Ate.
Natatawa na lang ako. Siguro gandang-ganda siya kay Ate."

"Nasaan ba kasi siya?" Paranng inis na ako. Kanina pa siya wala. Dumating
ako dito ng eight nang umaga, umalis siya ng nine-thirty tapos ala una na
ngayon wala pa siya. Pagkasabi ko naman noon ay bumukas ang pinto. Tumayo
ako sa pag-aakalang si Bernice na iyon pero ang P.A. niyang si Pamela ang
dumating.
"Hi, Pamie! Nasaan si Ate?" Tanong ni Berna.

"Wala, nasa date kasama iyong Judas." Nanlaki ang mga mata ko.

"Putang ina anong sabi mo?!" Sigaw ko. Naaalala ko ang ngisi ni Judas sa
akin noong gabing bumalik kamisa resort. Paulit-ulit niyang sinasabi sa
akin na maganda daw si Bernice. Sinabi niya din na kay Bernadette na lang
ako dahil iyon daw ang tunay na Pamela Anne. Gago talaga si Judas! Putang
ina!

Bigla ay hindi ako mapakali. Nakaalis na at lahat si Pamela pero hindi pa

rin ako mapakali. Nagsimula akong orasan sila hanggang sa dumating ang
alas nuebe na ay wala pa rin sila. Ten thirty na pero wala pa rin sila.
Tinawagan ko na si Judas pero ang demonyong iyon hindi pa rin sumasagot.

"Axel hindi ka pa ba matutulog?" Narinig ko si Bernadette. Lumingon ako.

Nasa hagdanan siya at naka-bra na lang at short na maikli. I looked away.
She's been trying to pull that off ever since but I am not eating that
cake.

"Susunod na ako." Wika ko na lang.

"Okay! Wait kita! Wala akong panty!" She giggled. She was very playful
too.

Umabot ng alas - tres ng madaling araw ang paghihintay ko. Hindi na yata
sila darating!

Napamulagat ako nang bumukas ang main door ng condo. Pumasok si Bernice
na nakaligkis kay Judas at humahagikgik.

"Tang ina, akala ko madadapa ako!"

They were laughing. Halos parang sawa na ssi Judas na nakaligkis kay
Bernice.

"Saan ka galing, Bernice Bulabog? Uwi ba ito nang matinong babae?!

Maghapon kang hinahanap ng kapatid mo!"

Natigilan sila sa paglilikisan. Napatingin sa direksyon ko. Tumawa nang

tumawa si Bernice/ Nilapitan niya ako.

"Hindi kita tatay kaya 'wag mo akong aktuhan ng ganyan, gago!" Lasing na
lasing siya. Nang tingnan ko si Judas ay matino pa siya. Malakas ang
bahay alak ni Judas, alam ko, nakakasama ko siya.
"Pare, sorry, nadala kami ng oras."

"Ang gago mo!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Binalingan ko si

Bernice.

"Umalis ka nga dito, Axel, kasi alam mo?" Nabasag ang boses niya. "Hindi
naman kita makakalimutan kasi palagi ang nandito. Alam mo..." Hinawakan
niya ako sa balikat tapos ay umalog na ang balikat niya. "Minsan, gusto
na lang kitang bayagan kasi para bang sinasadya mo lang na palagi kang
nandito, nilalambing mo ang kapatid ko sa harapan ko - sinasaktan mo ako
at gumaganti ka sa pagsisinungaling ko. Sana, hindi na lang... kasi
ginawa ko lang iyon para matupad ang misyon ko. Maayos naman na diba?
Magkasama na kayo, 'wag mo naman akong saktan nang ganito..."

Napaluhod siya sa harapan ko. I just looked at her. My mouth parted.

"Wag mo na akong saktan, Axel John... minahal lang naman kita... hindi
naman kasalanan iyon... hindi kahit kailan naging kasalanan ang
pagmamahal. Masakit na masakit na..."

Lumuhod ako tapos ay hinawakan ko siya sa balikat. Kitang-kita ko sa mga

mata niya ang sakit.

"Bernice..."

"Umali-- gawk!"

Natigilan ako nang sukahan niya ako.

Judas laughed.

"Karma is a bitch, Axel John Apelyido! You just got your bitch!"

Sa inis ko ay binato ko siya ng figurine na swan ni Bernice... I looked

at Bernice again. Tulog na siya. I just sighed.

Ano bang gagawin ko?

__________

I woke up the next morning with a huge headache and a stomach ache. Hindi
ko talaga maintindihan kung bakit nagawa akong painumin ni Judas ng
ganoon. We were just supposed to have dinner and talk but he convinced me
to drink. Pumayag ako, thinking na mawawala ang sakit pero naroon pa rin
– saglit lang na hidi dama pero mas madaming dama ko. Ang sakit-sakit ng
pakiramdam ko.
Sinubukan kong bumangon, pero sadyang napakasakit lang ng ulo ko talaga.
Hindi ko yata kayang tumayo. Nagulat ako nang bumukas ang pintuan at
pumasok si Bernard, he was exceptionally happy today. May dala siyang
lego na hindi pa bukas.

"Ate, bigay ng boyfriend ni Berna! Ganda! Laro tayo! Diba di ka man alis!
Sabi ni Agnes tapos na daw iyong taping! Laro tayo, Ate!"

Hinalikan ko si Bernard tapos ay lumipad ang tingin ko sa pintuan dahil

pumasok din si Axel John doon na may dala siyang tasa. Napangiwi ako.
Alam kong may ginawa ako kagabi na tungkol sa kanya pero hindi ko
masyadong matandaan. Napangiwi na lang ako.

"Ito, inumin mo." Wika niya sa akin. Nakatingin lang ako.

"Axel, ano..." Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanya. "Kung

iyon... kagabi... ano... Sorry kung... anuman ang nasabi ko..." Nagyuko
ako ng ulo. I heard him sigh.

"Wala ka naman sinabi. Sinukahan mo lang ako."

Namula ang mukha ko. Ang alam ko may sinabi ako sa kanya. Pero nakahinga
naman ako nang maluwag nang sabihin niya sa aking wala naman pala akong
sinabi. Napangiti ako.

"Salamat dito." Inabot ko ang tasa sa kamay niya. He was just staring at
me. "Si Berna?"

"Tulog pa. Pagod siguro. Magluluto na ako ng almusal. Anong gusto mo?"
Wala akong naintindihan kundi ang salitang
pagod siguro.
Kung ano-ano na naman ang naiisip ko. I just shook my head.

"Hindi ako gutom. Axel John. Salamat."

"Kakain ka."

Muli akong napatingin sa kanya. Lumabas na siya ng silid ko. Binalingan

ko naman si Bernard na naglalaro ng Lego niya Ginulo ko ang buhok niya
tapos ay bumangon na ako. Dumiretso ako sa sala, alam ko kasing nasa
kusina si Axel John pero natagpuan ko rin siya sa sala na kausap si
Judas.

"Umalis ka dito! Wala nga si Bernice! Nasa taping!" Singhal niya.

"Anong nangyayari."

"Oh, sabi mo wala?" Nagtuloy si Judas sa loob at nilapitan ako. Hinagkan

niya ako sa pisngi. "Good morning. Bernice. Breakfast?"

Sasagot sana ako nang lumapit si Axel para hatakin sa buhok si Judas
palabas ng unit ko. Nanlalaki ang mga mata ko.

"Axel John!"

"Ang gago mo, Judas! Umalis ka dito! Demonyo ka! Alis! Alis! Alis!' Ni-
lock niya ang pintuan tapos ay bumaling sa akin. "At ikaw naman!
Napakalandi mo! Nilalandi mo si Judas! Matino iyon! 'Wag mong landiin
tapos magsisinungaling ka na naman! Putang ina, hindi pa ba sapat na
pinaniwala mo ako sa isang bagay na hindi naman totoo tapos ngayon
gagawin mo naman sa kaibigan ko?!"

My mouth parted. What he said pained me. Pinigilan ko ang mga luha ko. Sa
galit ko ay sinapak ko siya.

"Gago! Ang gago mo!"

Stud # 15

"Kung ako gago, ikaw malandi! Malandi na sinungaling pa!"

Nanlalaki ang mga mata ko. Sa inis ko ay sinapak ko si Axel sa mukha.

Dumugo ang ilong niya. Hindi lang iyon, ginamitan ko na rin siya ng judo.
Inis na inis na ako – at mas lalong nakakainis ay nasasangga niya ang mga
suntok at sipa ko. Tumalon ako para ipitin ang ulo niya sa pagitan ng mga
hita ko pero naka-ilag siya. Ibinato ko sa kanya ang award na nakua ko sa
gawad urian last year, tumama iyon sa braaso niya tapos ay nabagsak sa
sahig. Wala akong pakialam kung mabasag lahat ng awards ko, yamot na
yamot ako kay Axel John.

"Ate, Axel! Anong ginagawa ninyo?" Nasa aktong susuntukin ko si Axel nang
marinig ko Si Bernadette na bumaba mula sa hagdan ng naka-bra at short
lang. I cleared my throat.

"Diba sabi ko magbihis ka na?" Wika pa ni Axel sa kanya.

"Anong ginagawa ninyo?" She asked again.

"Wala, nag-eexercise kami." Matipid kong sagot. Nawala ang sakit ng ulo
ko dahil sa ginawa namin. Naiinis ako sa kanya – hanggang ngayon ay
isinusumbat niya sa akin ang mga bagay na ginawa ko noon. Alam kong
nagkamali ako, alam kong wala ako sa lugar, marami akong ginawa at sinabi
na hindi tama sa kanya pero mahal ko siya, minahal ko siya at totoo iyon,
maaaring nagpapanggap ako noong una pero mahal ko siya – lahat
kasinungalingan maliban sa pagmamahal ko sa kanya pero hindi naman niya
iyon maintidihan kaya bale-wala na lang ang lahat.

Umakyat ako sa silid ko, naligo at nagbihis ako. Paglabas ko ng bathroom

ay nakita ko si Bernadette na nakaupo sa kama ko. Bihis naman na siya
pero nakatingin siya sa akin. Napakagat - labi pa siya.

"Ate, itatanong ko na sa'yo, mahal mob a si Axel?" Tanong niya sa akin.

Nanlaki ang mga mata ko. "Nakita ko kayo kanina, nag-aaway kayo and
there's just too much emotion, iniiwasan ka niya dahil ayaw ka niyang
saktan ikaw naman bira nang bira. Are you in love with him?"

"No." Direktang sagot ko. Artista ako, magaling akong um-acting. "I'm not
in love with him. If I am, then dapat wala ka dito, diba? Akin siya kapag
ganoon." Tumawa ako nang pagak. Nakatingin lang sa akin ang kapatid ko.
She shook her head.

"Sabagay tama ka diyan, Ate. Anyway, pinapatanong lang kasi ni Axel kung
mahal mo siya."

Nanlaki ang ulo ko. Pinakatitigan ko si Berna. Iniisip ko kung

pinagluloko niya lang ba ako? Bakit naman ipatatanong ni Axel iyon.
They're together. If Axel asked that, he's a real jerk!

"Sure ka ate na di mo siya mahal?"

"Hindi nga. Kaya 'wag kang makulit at Berna, kung anuman ang ginagawa
ninyo, mag-ingat ka, bata ka pa, hindi ka pa pwedeng mabuntis." Wika ko
sa kanya. She just grinned.

"Naririnig mo ba? Sorry, if I was too loud." Natatawang wika niya. I just
rolled my eyes. Hindi talaga namimili ng sasabihin ang kapatid ko.
Sabagay, komportable na siya sa akin – kahit naman noong mga bata kami ay
ganoon na siya. Hindi siya nangingimi. She always said na hindi ko naman
daw kasi siya pababayaan kahit na anong sabihin at gawin niya and she is
right, I love her too much to let her be alone.

"Uhm, Berna, naisip kong iuwi na si Bernard sa dating bahay para naman
kahit wala si Mama, kasama naman natin iyong memories niya. Iiwan ko
sa'yo itong condo ko, you can do whatever you like, kahit gawin mo pang
love nest, it's yours, ililipat ko sa pangalan mo." Ngumiti ako sa kanya.
She just looked at me. Na-imagine kong nag-sparkle ang mga mata niya sa
saya.

"Thanks, Ate! You're the best!" She hugged and kissed me. Nag-ayos na ako
at muling lumabas ng silid ko at nagtungo sa kusina. I wore a three-
fourths gray shirt and a pair of black leggings and my pair of running
shoes. Tatakbo ako para mawala sa isipan ko si Axel John. Itinali ko ang
buhok ko para hindi ako magmuhang bruha.

Nang marating ko ang kusina ay naroon silang tatlo nila Bernard at

kumakain.

"Ate, eat ka!" Sabi ni Bernard. Hinalikan ko na lang siya tapos ay

nagsabi ako na tatakbo. Isinuot ko sa tainga ko ang head phones ko para
wala akong marinig. Nang makababa ako sa building ko ay nagsimula na
akong tumakbo.

I hate Axel. Iyon ang una kong naisip. I hate him to the bones pero hindi
ko naman maitanggi na gusto ko siya. Iyong kahit na hate ko siya, hindi
ko naman siya kayang hindi mahalin kasi naman hay...

"Hi, Berni!"

"Ay putang ina ni Axel John malaki ang bur—"

Nalaglag ang headphones ko nang marinig ko ang kung sino sa likod ko. I
saw Judas. He was running too. Nakangisi siya ssa akin.

Huminto naman ako. "Judas naman! Mamamatay ako sa'yo!" Humihinga ako.

"Pasensya ka na kay Axel. Hindi ko kasi nasabi na nami-miss ko si Ate

kaya buntot ako nang buntot sa'yo. Binugbog mo ba?"

"Muntik na. Pero nakakailag, nakakainis."

Niyaya ako magkape ni Judas pagkatapos noon. Nagke-kwentuhan lang kami.

He told me things about his sister. The reason why she went crazy. Ang
napansin ko sa kanya ay napakabait niya dahil kung ako sa kanya
kinamuhian ko na si King David nang wala sa oras, pero siya, he loves me
him with all his heart. Ganoon siya kabait.

Hindi na naman namin namalayan ang oras, alas tres na nang hapon inabot
ang pagkakape namin. Hindi na rin ako nakapag-jog dahil pinakain ako ni
Judas ng cake niya. Matapos iyon ay inihatid na niya ako. Nag-text sa
akin si Bernadette na ipapasyal daw nila ni Axel John si Bernard, naisip
ko naman na mag-e-empake na ako.

"Thank you Judas, your cake tastes so good." Natawa si Judas tapos ay
hinagkan niya ako sa pisngi. Matapos iyon ay pumasok na ako sa bahay.
Sarado na ang pinto, sinama rin kasi nila si Agnes sa pasyal.

"Anong cake iyang masarap ha! Hindi ka talaga papapigil ano! Pabebe girl
lang ang peg? Hindi ka mapipigilan ganoon?!"
I was shocked to see Axel John standing in front of me at mukhang narinig
niya kami ni Judas. Tumaas ang sulok ng bibig ko. Hindi yata titigil ang
lalaking ito sa pakikinig sa usapan namin at sa pangiinsulto sa akin.
Kung tutuusin ay wala siyang pakialam dahil may nangyayari naman sa
kanila ng kapatid ko. Gunggong talaga siya!

"Wala kang pakialam. Kung gusto mo, lumandi ka din, inutil!" Sigaw ko sa
kanya. Nilagpasan ko siya. Nanlaki naman ang mga mata ko nang hatakin
niya ako. Napakahigpit ng hawak niya sa braso ko.

"Axel! Nasasaktan ako!' Reklamo ko.

"Wala akong pakialam! Napakalandi mo!" He kept on saying. Sa inis ko ay

kinalmot ko siya sa mukha. Hindi naman nagbabago ang reaksyon ng mukha
niya. Nakarating kami sa kusina. Isinandal niya ako ssa refrigerator at
hinuli ang dalawang kamay ko. We were so close. I could actually hear the
beat of his heart.

"Hindi mo pwedeng landiin si Judas. He's untouchable."

"Lalandin ko ang kahit na sinong gusto ko!" I hissed at his face. Lalong
humigpit ang hawak niya sa akin. Binuhat niya ako at dinala sa itaas, sa
aking silid. Ibinato niya ako sa kama. Napakadilim ng mukha ni Axel John.
Halos parang papatay na siya. Hndi ko pa siya nakita na ganito kahit
kailan.

Lumapiy siya sa akin.

"Axel, hindi na ako natutuwa sa'yo."

"At mas lalong hindi ako natutuwa sa'yo. Bakit ba ipinapakita mo sa akin
na kaya mo?"

Ano bang sinasabi niya? Napasinghap ako nang kunin niya ang mga kamay ko.
Tinalian niya ako. He enclosed me between the bet and between his thighs.

"Axel! What the fuck are you doing?"

"Nilalandi kita. Hard mode."

My eyes widened when I realized that he tied me up on the head board.

Tumayo siya tapos ay naghanap ng kung ano sa loob mismo ng silid ko. When
he came back, he had scissors in his hand. Umupo muli siya sa kama, nasa
pagitan na naman ako ng mga hita niya. He had that dark look on his face.
He took his red shirt off and looked at me.
His muscles were toned and strong. Mula yata noong huli kong makita ang
kabuuan niya ay mas lalo lang lumaki ang katawan niya. Napasinghap ako
nang simulan niyang gupitin ang damit ko.

"A-axel!" I warned him. Tiningnan niya lang ako nang pailalim. Dumodoble
ang tibok ng puso ko. Hindi na ako makahinga. Ginupit niya pati na rin
ang pagitan ng bra ko. I just kept on gasping.

"Where did Judas touch you?" He said in a very raspy and yet arousing
voice. My body shivered. My spine felt tingly and sensitive. Bawat haplos
niya sa hubad kong balat ay nakakapagpanginig sa akin.

"Ahh, ahh..." Iyon lang ang lumalabas sa bibig ko.

"Did he touch you here?" Pinaglandas niya ang gunting sa leeg ko. The
cold scissors felt hot on my skin. "Oh look, I... blood..." Sinubukan
kong tingnan kung nasugat nga ako. Wala naman akong naramdaman but AJ
showed me his finger – there's a hint of blood in there. Isinubo niya ang
daliri niya sa paraang nakaakit. Napasinghap na naman ako.

Hindi ko alam kung bakit hindi ko mapakali. He dove to my neck and I felt
his tongue licking that part of me. Napapataas ang binti ko.

"Axel, wag! Berna! Shit. Let go!"

"Did Judas touch you here?" Sumunod na dinapuan ng kamay niya ang dibdib
ko. Alam kong hindi na maipinta ang mukha ko. Bakit ba nakakaramdam ako
ng kuryente, hindi naman dapat. Hindi ako dapat nakakaramdam ng sarap
dahil alam kong may nangyayari sa kanila ng kapatid ko.

Sinundan ng dila niya ang dibdib ko. Napapikit ako nang maramdaman ko ang
init na iyon sa dibdib ko. My breast felt wet and hot. I want him to stop
but how can I make him stop. Gusto ko rin. I missed him a lot. Every
fucking night that I could hear the two of them banging each other's
brain – umiiyak ako dahil nasasaktan ako. Alam kong pagsisihan ko ang
ginagawa ko ngayon dahil kay Berna pero ayoko siyang tumigil.

"Did Judas touch you here too?" He palmed my pussy. I know that he could
feel how wet I am. Ginupit niya rin ang leggings ko hanggang sa tuluyan
na niyang mahubad sa akin iyon. He even cut the sides of my lacey
underwear. Hinaplos niya ang hubad kong parteng iyon.

"Axe-lll!"

"Tinawag mo rin ba ang pangalan niya nang gawin niya sa'yo ito?" I felt
his thumb on my clit and my defenses faded. Nawala na sa akin ang
konsepto ng tama o mali. Gusto ko na lang siyang makasama sa pagkakataong
ito. Bumaba siya sa akin. He spread my legs wide. Kitang-kita ko siya.
Pinakatitigan niya ang parteng iyon ng katawan ko. I was feeling so hot
and fired up.

His thumb was doing magic to my body. My eyes were closed and I could
feel every sensation, every feeling that he wanted me to feel.

"Axel John!" Impit na daing ko.

"I am way better than Judas Alonso, Bernice Anne. I am going to wreck you
until you wouldn't be satisfied by anyone anymore."

Noon ko naramdman ang labi niya sa parte kong iyon. He licked my pussy.
Hindi naman ako lalong mapakali. He was licking it like he was eating an
ice cream or a lollipop. He was tonguing my lady part like his life
depended on it. I could see rainbows and butterflies while he was on it.
Hindi na talaga ako mapakali. Hiningal na ako. Gigil na gigil naman siya.

I reached the top. Axel John took me to heaven and it was divine but when
I thought that he was done, I realized that he wasn't. He just kept on
making me reach heaven – the fifth heaven, sixth heaven, seventh heaven
until the ninth heaven.

And he did that with only his lips, tongue and his thumb.

Huminto siya. I slowly opened my eyes and I saw him taking his pants off.
Parang jack in a box ang bur niya, tumayo na lang bigla.

Again he went to the bed and placed himself near my mouth.

"Open your mouth and suck me, Bernice Anne..."

Ewan ko. My name on his mouth sounds music to my ears. I obeyed him. I
opened my mouth and sucked him. I wasn't really good at sucking but his
face gave it all. He seemed to be enjoying whatever I am doing to him.

"Ooh yes, Bernice!" He groaned. A little while later, he pulled away and
positioned himself between my thighs. His eyes were pull of fire and
passion. He entered me in a swift move. Napasigaw ako. Nahihirapan ako. I
wanted to touch him but my hands were tied. Parang nabasa naman niya ang
nasa isipan ko He untied me. Pinalaya niya ako sa pagkakatali at umupo
kami sa kama without breaking our connection. Nanlaki ang mga mata ko
nang makita ko ang hitsura namin. He untied my hair and ordered me to
look in the mirror in front of me.

"Move, Bernice." He said in a raspy voice. He palmed both of my breasts

and started moving with me. I could see how our bodies moved together as
one. It looked amazing. I could see how his thickness enters my core. I
was biting my lip. The act became hotter because of the way Axel John
looked at me.

A little while later, he made me stand up and positioned me on the floor

– I could still see us – our naked glory – and while on all fours, he
entered me again. Inipon niya ang buhok ko sa kamao niya and drove me
crazier this time. My moans and my groans are the only sound that can be
heard in all sides of the room.

"Ahh! Ahh! Ahh!" I was tearing up with so much pleasure.

I realized that Axel is so mad and that this is my punishment – my

beautiful, delicious punishment...

Stud # 16

Was it a dream?

Gising na ako nang gabing iyon pero ayokong imulat ang mga mata ko.
Ayokong matapos ang panaginip. Ayokong isipin na wala na si Axel sa tabi
ko. Hindi ko gustong matapos ang panaginip na iyon - but the I had to
open my eyes to face reality and then reality hit me - hard on the face
because when I looked at his side of bed, wala na siya doon. I went back
to lying on my pillow and closed my eyes - hard - to be able to go back
to dream land but tears escaped my eyes. Wala si Axel John. I was right,
what he did - what we did and why it happened is because of the spur of
the moment.

Iyak lang ako nang iyak. Nagpa-uto ako. Nakakahiya. Hindi ko na alam kung
anong mukhang ihaharap ko sa kapatid ko pagkatapos nito. Mas masahol pa
ang ginawa kong ito kaysa ang patayin si General. I was crying so hard.
Wala na akong pakialam kung hubad akong umiiyak. Wala na akong pakialam
kung may makakita sa akin sa ganitong posisyon - napakasakit. Pero mas
nasasaktan ako dahil niloko ko ang kapatid ko. Hindi ko siya kayang
harapin.

Hinayaan ko lang ang sarili kong umiyak nang umiyak hanggang sa nakatulog
ako, nagising ako kinabuksan na mugto ang mga mata. Inayos ko ang sarili
ko, wala naman akong dapat ikaiyak. Haharapin ko ang consequence ng mga
ginawa kong actions.

Huminga ako nang malalim. Paglabas ko ng silid ko ay nagulat ako dahil

tumambad sa harapan ko si Bernard na may dalang cake at lobo. Si Berna
naman ay may pop up at sumigaw ng
Happy Birthday to the best sister in the world! We love you ate!
I just stared at the two. Today is my birthday? I didn't even remember
that it's my birthday. I looked at Berna. Masayang-masaya siya. I felt so
guilty.

"Ate! Ngumiti ka! Birthday mo! Thirty - one ka na! Buti naman at hindi
inabot ng thirty - one iyang virginity mo!" Tumawa siya nang malakas.
Wala akong nagawa kundi ang humagulgol at yakapin siya nang mahigpit. In
my heart I was apologizing to her for that mistake that I made last
night. Pagsisissihan koi yon habambuhay.

"Ate, bakit ka umiiyak? Dahil ba ito sa pagkawala ng virginity mob ago ka

mag-thirty-one? Wag ka nang umiyak, ako nga hindi na virgin mula noong
nag-eighteen ako!" Napahagikgik pa siya. Nagpatuloy naman ako sa pag-
iyak. Si Bernard ay hinahaplos ang buhok ko.

"Ate ano ba?" She said. "Wag ang umiyak. Marami pa kaming surprise sa'yo
eh!" Kumawala siya sa yakap ko. She wiped my tears. "Remember when we
were kids? We used to celebrate your birthday in Tagaytay! Pupunta tayo
doon, Ate! Just like the old times! So stop crying! You're making me tear
up!"

Ngumiti na lang ako. Hinawakan ko ang kamay niya. I thought I will never
have a chance to spend the next birthdays of my life with her, or even
Bernard. Halos walong taon kaming hindi nagkakasama, umuuwi lang ako
kapag pasko dahil bawal ko silang makasa,a Literal silang inilayo sa akin
ni General. Walang masayang birthday para sa akin dahil palagi akong nag-
aalala para sa kanila, and now, this is the first time I am ever going to
celebrate my birthday with them pero hindi ko naman siya kayang tingnan
sa mga mata.

"Halika na! Pamela is waiting - well the other Pamela because I am Pamela
Anne!" Tumawa siya. Si Bernard naman ang nagsalita.

"Ate Blow Job."

"Ano?!" Halos magkapanabay na sigaw namin ni Bernadette.

"Sabi ni Axel blow job..."

"Bernard," Wika ko. "Bad iyon, 'wag monh uulitin iyon." Sabi ni
Bernadette sa kanya. "Si Axel talaga, kung ano-anong sinasabi. I-blow mo
na iyong candle and make a wish!"

Hinipan ko na lang ang kandila pero wala akong wish. Natupad naman ana
ang lahat ng pangarap ko at hindi ko na kailangan pa ng kahit na ano.
Iniisip ko na lang kung anong dapat kong gawin sa buhay para lang
mapalayo ako kay Axel. Hindi ko na alam kung anong mukhang ihaharap ko sa
kanya.
Tama ang sinabi ni Berna, naroon nga si Pamie at nag-aabang sa amin.
Hindi ko talaga magawang maging masaya. Buong byahe ay tahimik lang ako.
Ngumingiti kapag kinakausap niya ako, tumatawa kapag ay nakakatawa pero
hindi na ako kumikibo. Narating namain ang picnic grove - may mga lobo na
roon. Naroon ang mga kaibigan ko sa industriya, ang mga director na
naging kaibigan ko na, pati si Pocholo Lopez - ang ka-love team ko noong
nagsisimula ako ay naroon. Hindi na siya artista ngayon, naka-base na
siya sa Amerika, isa na siyang international model. When I saw him,
niyakap ko siya agad. I consider him as one of my best friends.

Huli niya akong dinalaw sa set ng

Kung ikaw ay akin.
Sinurpresa niya ako noon kaya tuwang-tuwa ako.

"You're thirty - one already. You deserve a diamond ring on your ring
finger, but where is it?" He asked me. Natawa na lang ako. Palagi niya
akong tinatanong kung may balak na akong magpakasal or something. Iyon
kasi ang palagi niyang biro sa akin. Naalala niya pa rin kasi na ako ang
dahilan ng first love niyang bigo naman.

"Do you still have communication with Irma Hates?" Tanong niya sa akin. I
laughed harder than I should. Hinalikan ko siya sa pisngi. Nang muli
akong humarap kay Berna para magpasalamat ay namataan ko ang grupo ni
Axel John. Si Axel John ay nakatitig lang sa akin. Ang mga tinging iyon
ang dahilan kung bakit namin nagawa ang nagawa namin kahapon. I just took
a deep breath and thanked my sister for the surprise. I usually hate
surprises but this is the except for this one.

"Ayan naman pala ang samahang mga unggoy!" Wika ni Berna nang makita sina
Azul, Ido, Judas, Axel at King David. Kasama din nila si Leira. Kumaway
na lang ako sa kanila tapos ay binalingan ang mga kaibigan ko. I am happy
- hindi ko na muna iisipin si Axel John at ang nangyari sa amin. Wala na
iyon. Hindi ko na dapat iisipin.

"Hello, ako iyong kapatid ni Bernie na Archeoligist slash, psychotic,

slash pinakamaganda sa aming dalawa." Nagtawanan ang lahat. Nakaupo lang
kami sa dumuhan at nakikinig kay Bernadette, ma-effort talaga siya
ngayon. Natutuwa ako sa kanya. I never felt so important - ngayon na
lang.

"We're here to celebrate, Ate's birthday because she is such a good

sister, a friend and a lover - ayeee ate si Judas oh!"

I shook my head. Napatingin ako kay Judas, huling-huli kong inginudngod

siya ni Axel sa damuhan. Pinigilan sila ni King David.

"So, anyone has something to say to my sis, say it!"

"Ako!!!" Nagtaas ng kamay si Bernard. Tinawag naman siya ni Berna. "Ate
ko ganda, bait, sexy! Love ko Ate! Happy birthday, Ate. 'Wag mo ko iwan
ha..."

Awww...

Napangiti na lang ako. Ibinigay ni Bernard sa akin ang isang bulaklak. I

accepted it. I smiled at him and kissed him. Sunod na tumayo si Pocholo.
Nagtawanan ang ilan nang muntik na siyang matapilok.

"Hi, Bernie. People may not know but Bernie and I are such good friends.
We became friends when we were very, very young. Kaming dalawa lang,
people around us, judged us for what we're not and hated us for what we
are, but we remained at each other's side and for that, I love you,
Bernice Anne B. I will take your last name to my grave and the promise of
our friendship. I love you, Bernie - to the highest level. And when we're
forty - just like your favorite movie, I will marry you and I will give
you the happy ending you deserve."

I got teary eyed. Tumayo ako at niyakap ko siya. Pocholo is indeed my

good friend. Napahigpit ang hawak ko sa kanya.

"'Thank you, Cholo." I said. He never left my side. Nagbigay din ng

mensahe ang iba ko pang kasamahan. Nang magsasalita na si Berna ay
biglang inagaw ni Axel John ang mic sa kanya.

"May sasabihin ako!" He said. Nanlaki ang mga mata ko.

"Wala siyang sasabihin." Sabad ni King David. "Epal lang ito. Gutom kasi!
Tara doon!"

"Ay, saka ka na nga mag-moment." Sabi ni Berna. "Ako, ate may sasabihin
ako." She smiled. "I love you. I will never get tired of telling you how
much I love you, Ate or how much I am thankful for giving me and Bernard
the life we have now. I will always be thankful for the unconditional
love you are giving me, kahit na madals, ni-wre-wretling kita, o sinasabi
ko sa'yo na ayoko na sa'yo kasi pangit ka or something, you know in my
heart that you will always be my ate, my best friend and my shock
absorber. I love you, Ate, happy birthday."

I cried again. I am feeling so guilty. Niyakap ko na lang si Bernadette

and mumbled to her how sorry I was. Tinanong niya ako ung bakit, hindi ko
naman masabi ang dahilan. Hindi dito, hindi ngayon siguro kapag nasa
bahay na kami.

________________

"Axel?"
Natigilan ako nang makita ko si King David na bumaba mula sa hagdan ng
bahay ko. Umuwi ako nang gabing iyon dahil hindi ko yata kayang harapin
si Bernice pagkatapos nang paulit-ulit naming ginawa nang gabing iyon.
Hindi ko rin kayang tingnan si Pamela Anne sa mga mata niya dahil hindi
ko kayang hindi magsinungaling sa kanya. Kilala ako ni Pamela Anne, kahit
hindi ako nagsasalita, alam kong nababasa niya kung anong nasa isipan
.ko.

Iyon nga lang unang pagkikita namin sa resort na wala pa akong sinabi,
tiningnan niya lang ako sa mga mata ko, alam na agad niya kung sino ako,
lalo naman itong simpleng bagay na ito. I just sighed.

"Saan ka galing?"

"Bakit nandito ka? Kagigising mo lang yata." Wika ko sa kapatid ko.

Naghikab pa siya. Nakasuot lang siya ng kulay purple na boxer shorts na
may mga violet na minions. I just shook my head. Nilagpasan ako ni KD.
Lumipat kami sa bar at doon ay nag-inom. Inilabas ko ang anim na red
horse mula sa ref ko at binuksan naman iyon ni KD isa-isa.

"Putsa, nakipag-sex ka no?" Nakangising tanong niya. "Tang ina, Kuya,

lupaypay bur ka!" Sabi ni KD sa akin. "Naka-iskor ka na ba sa tunay na
Pamela Anne?" Ininom niya ang alak niya.

"Hindi ah."

"Hindi? Nanghihina ka na?"

"Wala namang nangyayari sa amin ni Bernadette."

Lumipad ang tingin ni King David sa akin. Nagkibit - balikat lang ako.
Iyon naman kasi ang totoo. Wala namang nangyayari o nangyari sa amin ni
Bernadette kahit na kailan. Sinubukan ko siyang kilalanin, nagtagumpay
naman ako. Nagustuhan ko ang nakilala ko, nagustuhan ko ang nakikita at
ipinakikita niya sa akin. She is cool, frank and spontaneous -
kabaligtaran ni Bernice na, malambing, reserved at fierce. Parang kung
iisipin, si Bernadette ang nakababatang kapatid ko na kahit kailan ay
hindi naman ako nagkaroon.

Yes, she was trying to seduce me. Many times, she had kissed me but I
never kissed her back. Hindi ko lang alam kung paano ko sasabihin sa
kanya na h'wag. Mabait siya, at sa tingin ko alam niya ang nilalaman ng
puso ko - si Bernice Anne.

Hindi ko masabi kung mahal ko siya pero wala akong ibang naiisip kundi
siya. Sa totoo lang, lahat ng magazine cover niya, classic, wholesome,
sexy o pa-teens ay binili ko. Pinagtatawanan na nga ako ni Judas sa
pinaggagawa ko. Ako naman ay nayayamot sa pinaggagawa niya. Hindi ko kasi
maintindihan kung bakit kailangan na magkasama sila ni Bernice panay.
Araw-araw ako sa bahay ng mga Bulabog, pasimple kong inaabangan si
Bernice kung may sasabihin ba siya sa akin o kung mahuhuli ko ba siyang
nakatingin sa akin pero hindi - wala siyang sinasabi o ginagawa. Parang
masaya pa nga siya na nakikita kami ni Bernadette Anne. Ginagabi ako sa
bahay nila dahil palihim ko siyang tinatabihan sa kama niya at pinanonood
siyang matulog. Minsan ay natutukso akong hintayin siyang magising pero
hindi naman nangyayari and what happened earlier was the last straw. I
just couldn't take it anymore.

May nangyari sa amin at isa iyon sa mga hindi ko malilimutang pangyayari

sa buhay ko.

"Mahal mo ba?" Tanong ni King David.

"Si Figueroa, minahal mo ba?'' Balik na tanong ko. Napangisi siya.

"Hindi naman ako ang pinag-uusapan. Saka wala si Yella, hinihintay ko nga
kung kailan ba siya babalik."

Nagkatapusan na lang kami sa tanungang iyon -hanggang sa dumating ang

umaga at natanggap ko ang tawag ni Pamela Anne at sinabi niyang kaarawan
pala ngayon ni Bernice Anne. Inimbita niya ako kasama ng mga kaibigan ko,
pumunta kami, gusto ko siyang makita pero nasira lang ang araw ko dahil
sa lalaking iyon.

Pocholo Lopez pala ang pangalan niya. Iyon din ang lalaking nakita ko sa
taping nila noon. Iyong masaya niyang sinamahan. Nagagalit na naman ako,
tapos itong si Berna, para bang lalo akong pinag-iinit. Tinutukso pa si
Bernice at Judas sa ins ko ay inginudngod ko si Judas sa damuhan na
ikinaasar ni Ido. Pinigilan naman ako ni King David.

"Hindi ganyan, Axel." Wika ni Ido. "Ang tatay ko para makuha ang nanay
ko, dinaan sa santuhan."

"Dinaan ko sa santuhan kagabi, naduwag akong putang ina ko!' Bulong ko.

"Eh di paspasan mo. Beast mode ba?" Tanong pa ni Azul.

"Wala eh. Hard mode lang."

"Tang ina, mahina." Komento ni KD.

"I-beast mode mo! Tingnan mo si Azul, nakabuntis agad! Patatim ang anak
ninyo, Pare!" Asar pa ni Ido.
"Babarilin kita, gago!"

"Kalma." Wika ni Judas.

"Wag kang sumali, ibabato kita sa bunganga ng bulkan gago ka! Tinikman mo
si Bernice!" Tinulak ko siya palayo sa akin. Namagitan naman si Azul.

"Hindi ko magagawa iyon sa'yo.! Hohol kami. Hang-out hang-out lang." Juds
sighed. "Look, I miss Arruba. I want a sister and I like how Bernice
treats her siblings - just like Arruba... kaya magkasama kami. Walang
nangyari sa amin. Ikaw nga ginagabi-gabi mo si Bernadette."

"Oh putang inang gagong bur! Lupaypay bur kang gago kang Axel ka!"
Hinampas ako ni Ido ng kung ano sa ulo ko.

"Wala nga nangyayari sa amin! Inaakit niya ako pero friends lang kami! I
didn't even touch her!"

"Eh sinong umuungol sa loob ng kwarto ni Bernadette? Ano iyon? SS siya?

Sariling Sikap?" Komento pa ni Judas. Naguguluhan naman ako.

"Shit!" Wika ni Azul. "Ano ito KFC? Finger lickin' good?"

"Oh puta! Naisip ko rin iyan! MFEO talaga tayo, Azul. Iwan mo na si
Leira. Uso na ang same sex marriage ngayon!"

"Hoy power rangers!" Nagulat kaming lahat nang may bumato ng bato sa
gitna namin. Naglayo-layo kaming lima. Napatingin nga ako sa mga kasama
ko. Si Azul ay naka-blue, si Judas, green, si Ido, white, si David ay
purple at ako, red. "Stop trying to teach Axel things that will not work.
Iba si Bernice sa mga ordinaryong babaeng naikama ninyo na. Just go to
her and tell her how you really feel. That's the only way you can have
her." Hinawakan ni Leira ang kamay ko.

"The best thing you can do is follow your heart - just like how Azul
followed his and how all of you will soon follow your hearts. There's no
exception in this area."

"Go team pata!" Sigaw bigla ni Ido.

"Papatayin kita!" Sigaw naman ni Leira.

Alam kong tama si Leira. I looked at Bernice Anne. She was playing with
Bernard. Lumapit ako sa kanya at tinawag siya. She looked at me. Huminga
ako nang malalim.
"Bernice... I----"

"I'm leaving, Axel. Hindi mo na ako makikita. Don't try to make things
hard for us. Tanggap ko naman kung ano lang ako. You will always be with
your Pamela Anne. And I have to accept that."

Nakuyom ko ang mga palad ko.

"Fine. Then, have a good life."

Stud # 17

"Tanga! Tanga! Tanga!"

Sinimangutan ko si Azul habang umiinom kami ng alak sa bar sa loob ng

bahay ko. Kasama rin namin si David. Kauuwi lang namin galing ng
Tagaytay. Ni hindi ko na nalapitan si Bernice kahit na gustong-gusto kong
lumapit sa kanya. Hindi ko nga alam kung bakit kakaiba ang lumabas sa
bibig ko. I wanted to tell her that I wanna be with her pero iba ang
nasabi ko. Iba kasi ang lumabas sa bibig ko. Naiinis ako sa sarili ko.
Hindi ko nga alam. Kung aalis siya, gusto ko siyang pigilan pero baka pag
bumuka na naman ang bibig ko, iba na naman ang lumabas sa akin. I just
sighed.

"I-beast mode mo na iyan, Axel John. Pikutin mo! Buntisin mo. Igabi-gabi
mo! Nang matahimik ka, matahimik siya tapos kayo na! Idaan mo sa santong
pasapasan. Kapag ayaw, ibarabas mo na!"

"Gago, wala si Judas dito." Huminga ako nang malalim at inubos ang alak
na nasa harapan ko. Nakakaramdam ako ng takot. Kung aalis si Bernice
Anne, saan naman siya pupunta? Sasabihin niya ba sa akin? Baka may
makilala siya sa lugar na iyon tapos bigla niya akong makalimutan. Gusto
ko siyang makasama. Gusto ko na sa kanya ko unang sabihin kung ano talaga
ang nararamdaman ko, kahit kasi sa sarili ko ay hindi ko masabi dahil sa
kagustuhan na kapag lumabas iyon sa bibig ko ay talagang sigurado na ako.

"Nasaan nga pala si Ido?" Tanong ni King David kay Azul. Hindi ko nga rin
napansin kung nasaan si Ido. Si Judas ay nagpaalam sa akin na uuwi dahil
magpapahinga siya bukas kasi ay maaga ang flight niya pabalik kay Arruba.
Wala naman na kasing problema kaya aalis na muna ulit siya. Si Ido ang
hindi ko alam kung saan pupunta. Magkakasama lang kami kanina pero bigla
na lang nawala sa tabi ko ang Ducati niya habang nasa hi-way kami.

"Yaan ninyo na si Ido. Baka uuwi sa kanila. Nakita ko si Nanay Grace

kahapon, hinahanap niya si Ido sa akin. Buti nga hindi na siya galit.
Madalas kasi akong sisihin ni Butchog noon na kung hindi dahil sa akin,
nasa kanila pa si Ido. Oh, Liway doesn't have any idea what her brother
can do." Napapailing ako. Napamura ako nang batuhin ako ni Azul ng
pambukas ng lata.
"Puro ka satsat! Pupuntahan natin si Bernice Anne ngayon, kung ayaw mong
lupaypay bur ka habambuhay!"

Ngumisi lang si KD sa amin. Napailing na lang ako.

"Hindi ko nga alam kung paano ako magsasalita! Nauuna ang galit ko!
Naiinis kasi ako sa ipinakikita niya. Sabi niya mahal niya ako pero
umaakto siya na kaya niyang wala ako sa buhay niya! You saw how wrecked
Azul was when Leira left him â wasak na wasak siya na para bang hindi na
tatayuan ng bur. Tapos si Bernice, nagagawa niya pang makipagyakapan sa
Cholong mukhang askal na iyon na akala mo gwapo. Eh putang ina nang
pagmamahal niya, isaksak koi yang pagmamahal na iyan sa keps niya!"

"Eh diba sinaksak mo nga iyong bur mo sa kanya." Tumatawang wika ni King
David sa akin. Napailing na lang ako. What happened last night was one of
the best moments in my life. How I wished I got her pregnant so things
will be easier. Kung mabuntis ko kasi siya may karapatan na ako sa kanya
pero ngayon na sex-sex lang kami wala akong karapatan mag-demand.

"Ikaw naman kasi, Axel, ang o.a ng reaction mo noong nalaman mong niloko
ka niya. Maybe she had known you to be Pamela Anne's Axel John, ginawa
niya iyon dahil sa pamilya niya. Ako naiintindihan ko siya. We have
deceived and lied to people. Axel John. You of all people should know
that in our line of work, we do that all the time. Ano na lang ba iyong
kausapin mo si Bernice? Lahat ng bagay, madadaan sa usapan."

"Oo na, oo na. Mali na ako." Naiinis na naman ako sa sarili ko. "Ano bang
ginagawa pa natin dito? Tara! Samahan ninyo ako sa bahay ni Bernice.
Kapag hindi ko nasabi, utang na loob, tulungan ninyo naman ako..."

Halos nagmamakaawa na ako sa kanila. They both grinned. Inubos lang namin
ang alak na iniinom namin at lumabas na ng bahay para sumakay sa motor
ko. Si David ay umangkas sa akin habang si Azul ay dala ang Maserati
niya. Hindi naman nagtagal ay narating namin ang bahay ni Bernice. Sa
totoo lang, kinakabahan ako â buong buhay ko ngayon lang ako kinabahan
nang ganito.

Mas kinakabahan pa ako ngayon kaysa noong first time kong makatikim ng
babae.

I sighed again.

I parked my bike. Nakasunod naman agad sa amin si Azul. Bumaba siya ng

sasakyan niya at sabay-sabay naming tinahak ang daan patungo sa itaas ng
building kung nasaan si Bernice Anne. I was really nervous. Tinatapik â
tapik ako ni King David na para bang pinapalubag ang loob ko. Hindi na
talaga ako makahinga. Maya-maya ay nakaramdam ako ng pagsusuka. Nag-cr
muna kami. Hindi ako nasusuka dahil sa nakainom ako pero dahil sa kabado
talaga.
"Tang ina, mas kabado ako ngayon kaysa noong una akong nakatikim ng babae
at noong una akong nakapatay ng tao. Putang ina!"

"Ang yabang mo. Naikama mo ang lahat ng Pamela sa buong Pilipinas tapos
ngayon na magtatapat a ng pag-ibig, kabado ka? Torpe ka! Supot!" Sigaw ni
KD sa akin. Napatingin ako sa isang babaeng nagma-map ng sahig sa gilid
namin na napatingin sa akin.

"Hindi ako supot. Siya nga katorse na nagpatuli." Sabi ko pa na ang

tinutukoy si King David. Napailing na lang ang babae na nahagip ko ang
pangalan ay

Jesusa Paraiso
.

Sumakay kami sa elevator at sa ginawa naming iyon ay parang maiihi na ako

sa kaba. Hindi na ako makahinga. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko.
Nahihilo na ako. Tumataas yata ang blood pressure ko. Baka ma-stroke ako.
Putang ina!

"Putang ina, natatae ako." Wika ko sa mga kaibigan ko. Binatukan ako ni
King David.

"Man up! Putang ina mo! Lakas ng loob mong ipagkalat na hindi pa ako
tuli, samantalang ikaw torpe!"

"Gago! Magmalaki ka kapag napakasalan mo na si Arruba your love! Nabaliw

na nga iyon dahil sa'yo tapos maggaganyan ka! Pasalamt ka hindi pinutol
ni Judas ng samurai niya iyang bur mo kundi wala ka nang kaligayahan
kahit na si Mariang Palad pa ang kasama mo!"

"Ang ingay ninyo! Babarilin ko kayo sa bunganga!"

Narating namin ang unit ni Bernice Anne. Kakatok sana ako nang makita
kong bukas ang pintuan. Nagkatinginan kami nila Azul. Sabay â sabay
naming inilabas ang mga baril namin tapos ay dahan-dahan kaming pumasok
sa loob ng unit ni Bernice. Kinabahan ako nang makita ko na nagkalat ang
mga unan sa paligid â para bang may nanloob. Sinenyasan ko si Azul at
David na maghiwa-hiwalay kami. Lalong tumindi ang emosyon ko pero hindi
na ako kinakabahan ako.

Anong gulo na naman ang pumapasok sa buhay ko at bakit si Bernice ang

pakay nila? Oo sigurado ako na ako ang pakay, hndi naman magulo ang buhay
ng magkakapatid kahit na Bulabog ang apelyido nila.

Umakyat ako sa itaas. Nakaumang parin ang baril ko. Si Azul ay kasunod ko
habang si David naman ay nagawa na palang umakyat.
"May tao ba?" I whispered.

"Wala yata." Sagot naman ng kapatid ko. Napatingin kami sa dulong silid
sa kaliwa. Kwarto ni Bernadette. May naririnig akong paggalaw doon.
Sinensyasan ko si Azul na gumilid. I covered David. Sinipa ni David ang
pintuan at saka inumang ang baril sa loob.

"What the fuck?" King David muttered.

"What? What?" Tinulak ko siya. Napa â

what the fuck â
din ako nang makita ko ang nangyayari sa loob.

Inside, there was Berna, she's naked and she's on top of a man. A man â
isang lalaki na itatago ko na lang sa pangalang Thaddeus Victorious
Cabling Emilio.

"Oops." Wika ni Azul. "Lupaypay bur moments. Tara! Sibat!!"

__________________

"Ipaliwanag mo nga sa akin kung anong nangyayari dito, Ido?!"

Halos mayanig ang buong kabahayan sa sigaw ko. Sa gilid ay naroon si Azul
at King David na naghahagikgikan. Naririnig ko pa ang mga bulungan nila.
Si Bernadette Anne naman ay nasa kabilang sofa at nakangisi. Nakasuot
lang siya ng roba. Si Ido naman ay naka-silver na
Jimmy Neutron
boxer shorts at suot niya rin ang tshirt ni Bernadette na may nakalagay
na

Boys will be boys.

"Anong nangyayari dito?!"

"Ah, wala pare, nagbibilangan lang kami ng nunal ni Badette."

Kumunot ang noo ko. Kinuwelyuhan ko si Ido. "Put aka Ido. Napakalandi mo!
Pati ba naman si Pamela Anne kinatalo mong puta ka?" Galit na galit ako.
I feel so responsible for Bernadette's welfare. Para ko na siyang
kapatid. Tapos makikita ko na naga-up and down siya kay Ido. Hindi ko na
yata makakalimutan ang alaalang iyon. Habambuhay kong sisihin si Ido sa
bawat bangungot na makukuha ko dahil sa ginawa niya.

"Axel, 'wag ka nang o.a. Wala naman kaming ginagawang masama." Wika pa ni
Ido. "We're just exploring new horizons."
"Bernadette, mag-usap nga tayo!" Sigaw ko. Tumalikod ako at umalis. Alam
kong nakasunod siya sa akin. Pumasok kaming muli sa silid niya pero nang
mapatingin ako sa kama ay muli akong lumabas tapos ako Kinikilabutan ako
sa naaalala ko.

Pumasok kami sa kabilang silid âkwarto ni Bernice iyon. I suddenly

remembered the beautiful thing that happened here last night. I just
sighed.

"So..." Sabi niya.

"You and Ido?"

"We are not exclusive." Wika niya. "Kaya don't get me wrong. Ano kasi,
we're just having fun. Kumbagan, until I am in town, we do each other,
but when I leave, he's free." Tumaas ang kilay ko. "At hindi kami fubu,
wala lang. Horny lang."

Sumasakit ang ulo ko. Bigla ay naalala ko ang sinabi sa akin ni Judas.
Ang mga ungol sa silid ni Bernadette Anne â ibig sabiin.

"You do this often?"

"Every night." Kaswal na wika niya. Nanlalaki talaga ang mga mata ko.
Hindi lang ako makapaniwala. Umupo ako sa kama ni Bernice. Tumabi naman
siya sa akin.

"Axel John, ako si Pamela Anne at alam mo siguro na kahit hindi ka

nagsasalita ay alam ko kung anong tumatakbo sa isipan mo." Nakangiti siya
sa akin. "You know when I lost you, I became different. I became the girl
you wanted me to be, strong, independent and happy. Iyong babaeng hindi
takot, carefree at walang what ifs sa buhay. Thanks to you I am able to
do everything I want but when things went wrong, I had tp become
stronger. Ikaw pa rin ang dahilan noon. Sabi ko kasi, ayoko nang mawalan
ng mahal sa buhay just like when I lost you... and then, I found you
again." Hinawakan niya ang kamay ko at humilig sa akin. Huminga siya nang
napakalalim.

"I thought that because I believe that you are my soulmate, magiging tayo
but then I realized that not because we're soulmates, tayo talaga. I
swear, I tried acting as if I'm in love with you to the point na hindi
talaa ako nagpa-panty kapag nandito ka, pro kinikilabutan kasi ako.
Siguro, Axel John, kung hindi tayo nagkalayo noon, kung nakasama kita
noon kahit na nakalaya na ako kay Ama, siguro we will end up being
romantically in love with each other, but you know, I am in love with you
but only as my friend and my brother â and my soon to be brother â in â
law. 'Wag lang tanga." Piningot niya ako.

Bigla ay parang gusto kong maiyak.

"You're in love with Bernie and Bernie is in love with you. Napagod na
ako, nagsinungaling pa ako kay Ate at hinayaan ko siyang maniwala na
nagse-sex tayo para magalit siya sa selos at i-confront ka niya pero wala
Tanga din si Ate, so slow siya!' Natatawang sabi niya. Nakatingin lang
ako sa kanya.

Apparently everyone knew I was in love with Bernice â ako lang ang hindi
nakakaalam. I sighed.

"Kung naiba siguro, at ako ang un among nakilala, tingin mo magiging

tayo?" Tanong ni Pamela Anne sa akin. Napatitig ako sa larawan ni Bernice
na nasa ibabaw ng bedside table. She was smiling â her natural smile
while looking at the camera.

Sinabi noon ng nanay ko, noong buhay pa siya na lahat ng tao sa buhay
natin, dumarating at umaalis nang may dahilan at siguro, si Pamela Anne,
dumating siya sa buhay ko para mabigyang daan ang pagkakakilala namin ni
Bernice Anne.

"Ang sagot ko diyan. Axel John, hindi. Kasi alam ko sa sarili ko na trap
ako sa past natin. You were the one beautiful thing that happened to me
that time of my life, we built an artificial world. Parang sa Bahay ni
Kuya. Kaya madalas silang magka-in love â an doon kasi sila â sila lang
ang tao walang iba. Kahit si Brad Pitt na ikulong mo sa isang bahay
kasama si Pokwang, he'll probably feel something for her, parang tayo...
but Im still glad you're with me and I found you. Sabi sa movie, Soul
mates are the soul's point of finding their better half but not
necessarily in a romantic way... tayo iyon... Now, don't be such a
crybaby and a jerk, go chase after Ate and have the happily ever after
you deserve!"

I cupped her face and kissed he cheeks.

"Thank you, Pamela Anne."

'You're welcome! Now if you don't mind, I'll go back to fucking Ido. It's
so sarap eh." She winked at me. Bago pa siya makalabas ay pumasok na si
Ido na nakabihis na ngayon. He had that look on his face. Kinabahan na
naman ako.

"Ano?" I asked. He shook his head.

"Bernice Anne was kidnapped, Axel John."

Stud # 18
"Sinong kasama ni Ate kanina bago siya umuwi?"

Frantic na si Bernadette Anne habang paikot â ikot sa sala nila. She was
making calls. Hindi naman alam kung sino ang kumuha kay Bernice pero
tulad ni Bernadette Anne, hindi ako mapakali. Hindi pwedeng mawala si
Bernice sa akin â lalo na ngayon na mahal ko siya at alam kong mahal niya
ako. Unfair ang buhay kapag ganoon.

"Nasaan si Bernard? Agnes?!" Sigaw niya pa. Nagpapalakad-lakad naman ako.

Maya-maya ay humahangos si Agnes na bumababa ng hagdanan. "Nasaan si
Bernard?"

"Natutulog po." Sagot niya.

"Good! Aalis kami. Hahanapin namin si Ate. Huwag na huwag kang magpapasok
ng kahit sino dito. Naiintindihan mo?" Tumango ang yaya ni Bernard. Ako
naman ay lakad pa rin nang lakad. Saan namin hahanapin si Bernice? Sino
ang kasama niya? Sino ang kumuha sa kanya? Nakakainis. I feel so blinded.
Hindi ko alam kung saan ako magsisimula sa paghahanap.

Habang nag-uusap kami ni Bernadette ay bumukas ang pinto. Iniluwa niyon

si Azul at Ido kasunod si David. Dala ni Ido ang mac niya habang hawak
naman ni Azul ang usb na naglalaman ng footage ng cctv. Naupo kaming
lahat. Tumabi ako kay Azul. Si David at Bernadette ay nakatayo sa likod.
Isinuksok ni Ido ang USB sa port at doon hinintay namin ang magaganap.

Alas ocho nang gabi nang dumating si Bernice sa condo â ibig sabihin ay
kani-kanina lang iyon. Alas diyes pa lang ngayon kaya sigurado ako na
hindi pa sila nakakalayo. Bumaba si Bernice nang sasakyan at kasama niya
ang Pocholo na iyon. They were talking and Bernice was laughing. Sa inis
ko ay sinuntok ko si Azul sa balikat.

"Putang ina mo!" Sigaw ni Azul sa akin.

"Patang ina din ni Leira!" Ganting sigaw ko naman. Bumalik ang mga mata
namin sa footage at doon nakita ko na may isang putting van na pumarada
sa tapat nila Bernice. Kinuha nila si Bernice Anne tapos ay hinampas ng
kung ano si Pocholo dahil sumubok itong lumaban. Bernice tried to fight
them but she even though she was strong enough, her strength is no match
to them. Sinuntok siya at saka isinakay sa van.

"Nakuha mo ba ang plate number, Ido?" Tanong ni Azul.

"Oo naman. Now let's scan." Ido had an app in his mac that could scan the
plate numbers tapos ay idederekta agad iyon sa ahensya para makuha namin
kung kanino nakarehistro ang sasakyan. Wala pang sampung minuto ay nakuha
namin ang pangalan ng may-ari.
Hermie L. Galit. â Nakalagay din doon ang address niya pati na rin ang
ilang personal info. Pero nabigo lang kami dahil carnap ang van at hindi
naman talaga ang may-ari niyon ang kumuha kay Bernice. Inilabas ko ang
radio â umaasa akong makakasagap ako ng balita mula sa iba pang radio ng
mga pulis sa paligid. I am looking for a van plated AAA â 202. Si Ido
naman ay ikinonekta sa lahat ng cctc cameras na malapit ang mc niya.
Matatalim ang mga mata naming nagmasid.

"Oh putang ina!" Sabi ni Ido. "Axel nasa hi-way sila!"

"Ano pang hinintay natin! Tara!" Sigaw ko. Ako ang naunang bumaba. Hindi
ko talaga palalagpasin ang pangyayaring ito sa buhay ko. Kailangan kong
mailigtas si Bernice sa kamay nang kung sinuman ang kumuha sa kanya.
Hindi ko hahayaang mawala siya sa akin.

Sumakay ako sa Ducati ko. Sumunod naman sa akin si King David. Agad
siyang umangkas. Si Azul sa Maserati niya habang si Ido at Bernadette ay
magkasama sa Ducati rin ni Ido. Umarangkada kami. Magkakasunod kaming
tinunton ang hi-way para mahanap anng putting van na iyon. Hindi ko
patatawarin ang kumuha kay Bernice. Papatayin ko siya.

Nasa kalagitnaan kami ng daang iyon nang makita ko ang pigura ng isang
van na puti. Nakita ko sa rear na mas pinabilis pa ni Ido ang motor niya
tapos si Berna ay dahan-dahang tumatayo sa likuran ni Ido. Iniumang niya
ang baril niya sa van. Pinutok niya iyon at nabasag ang salamin sa likod.
She placed herself near the van and jumped. Ako naman ay sinenyasan ni
David na 'wag babaril dahil baka mataaman si Berna.

Nagsimulang gumewang ang van. Si Ido ay ipinarada ang Ducati niya tapos
ay tinakbo ang distansya ng van at ng kinatatayuan niya. Bumaling naman
ako kay David para alalayan ang Ducati ko. Tumalon ako at tulad ni Ido ay
hinabol ko rin ang van. Tinitingnan ko si Bernadette na kasalukuyang
iniilagan ang mga bala ng baril mula sa loob ng van. Nakapasok siya sa
loob. Sumunod naman kami ni Ido. Agad kong hinahanap si Bernice. Wala
siyang malay sa likod ng van na iyon. Pinagtutulak ni Ido ang mga
armadong lalaki sa loob. Si Bernadette naman ay pinuntirya ang leeg ng
driver kaya bumagsak ang katawang walang malay ng driver na iyon. Si
Berna na ang nagmaneho. Inihinto niya ang sasakyan sa kung saan.

Ako naman ay pinuntahan agad si Bernice.

"Is she alive, Axel John?" Tanong ni Bernadette.

Pinulshan ko siya. Nakahinga ako nang maluwag nang maramdaman ko ang

kanyang paghinga. Napatango ako. Kinuha ko si Bernice. Naalimpungatan
siya. Nagmulat siya nang mga mata.

"Hey... you're okay. I'm here...' Wika ko sa kanya. Nakatitig siya sa

akin. Naluluha siya. Umiling siya.
"Hindi... hindi... ito pati-tibong..."

Tipid akong ngumiti. Alam kong hindi. Alam kong hindi na niya uulitin
iyon. Hindi naman niya papahamak ang sarili niya para lang sa akin. Hindi
na niya kailangan gawin iyon dahil nasa kanya na ang puso ko.

"Ma---"

"Ate!" Umatungal si Bernadette! "Oh my god, buti hindi ka namatay!"

"Patay agad? Hindi ba pwedeng nabaril muna?" Inis na wika ko. Iniwan ko
silang magkapatid at lumabas ako sa van. Pinuntahan ko sina Azul na
kinorner ang isa sa mga kumuha kay Bernice Anne. Bugbog sarado na ang
lalaki nang maabutan ko.

"Sino?" Tanong pa ni Azul. Bumuga ng dugo ang lalaki. Si King David naman
ay tinutukan ng baril ang lalaki sa ulo habang hawak siya ni Ido sa leeg.

"Napag-utusan lang kami!" Sigaw niya. "Ang sabi ay kunin namin ang
babaeng iyon para makuha niya si Ernesto."

Lumipad ang tingin nila sa akin. Takang-taka sila. Ako man ay nagtataka
rin. Matagal na panahon nang walang tumatawag sa akin ng Ernesto. Hindi
ko alam kung kikilabutan ba ako o mahihintakutan sa naririnig ko. Mula
nang palitan ni Ama ang pangalan ko ay hindi na ako natawag na Ernesto.
Hindi rin naman ako tinatawan na Ernesto ng mga kaibigan ko. They all
call me Axel John Apelyido â hindi Ernesto Sanggalang.

"Nino?" Tanong ko. "Sinong naghahanap sa akin? Bakit niya ako gustong
makuha?" Ako na mismo ang lumapit sa kanya.. Kinuha ko kay David ang
baril tapos ay kinasa iyon at tinapat sa mukha ng lalaki. "Sino ang
naghahanap sa akin? Bakit kailangan ninyong kunin si Bernice? Anong
kinalaman niya sa buhay ko?" Sunod-sunod ang mga katanungang iyon na
lumabas sa bibig ko. Kinakabahan ako, sa totoo lang. Nag-aalala ako para
kay Bernice, kay Bernadette at kay David. Silang tatlo ang pinakamalapit
sa puso ko, silang tatlo ang hahabulin kapag nagkataon.

Pinutukan ko ng baril ang lupa kaya nataranta ang lalaki. "Si Ama! Si Ama
ang naghahanap kay Ernesto! Papatayin siya ni Ama dahil siya ang dahilan
kung bakit namatay si Bulabog!"

Nagkatinginan kaming apat. Lumapad ang mga mata ko sa kinatatayuan ng

magkapatid. Nakaawang ang labi ni Bernice habang si Bernadette ay
naiiyak. Buhay pa si Ama at nahanap niya ako.

Buhay si Ama at nanganganib ang buhay ng lahat sa paligid ko.

_____________

"Buhay pa si Ama. At akala niya si Axel ang pumatay kay Dad. Anong
gagawin natin?"

Nakatingin lang ako kay Berna na paikot-ikot sa harapan ko. Nanlalambot

pa ako dahil na rin sa nangyari sa akin kanina. Hindi pa masyadong mabuti
ang pakiramdam ko. Nanginginig ang mga kalamnan ko at hindi ako makapag-
isip nang maayos.

Nasa loob kami ng bahay ni King David. Si Bernard ay nasa itaas at doon
na nagpapahinga. Doon na kami dinala ni Axel John matapos malaman ang mga
nangyayari sa paligid. Hindi ako talaga makapaniwala sa nagaganap. Akala
ko ay tapos na ang gulo pero heto na naman ang isa pa. Kailan ba
matatapos ang paghihirap sa buhay namin? Hindi ba pwedeng masaya na lang
ang buhay? Inis na inis na ako.

"Nasaan si Axel John?" Tanong ko kay Berna. Tumingin siya sa akin at

ngumiti. "Bakit?"

"Pinatatanong niya kung mahal mo daw ba siya..." Makahulugan ang ngiting

ibinigay sa akin ng kapatid ko. Iling ang isinagot ko sa kanya. Mahal ko
si Axel John, oo na ang sagot doon pero wala ako sa lugar dahil sigurado
naman ako na masaya na silang dalawa ni Bernadette Anne. Sa katunayan
noong nakaraang gabi, iyong gabi bago may mangyari sa amin ay nagkaroon
ako ng pagkakataon â kahit na bawal â ay nasilip ko ang ginagawa ni Axel
sa kapatid ko. He was between her legs. Si Berna naman ay ang larawan ng
babaeng masayang-masaya sa nararamdaman.

"Mag-ccr muna ako." Paalam ko sa kapatid ko. Pero sa totoo lang, gusto
kong makita si Axel. Nag-aalala ako sa kanya. Umakyat ako sa itaas, doon
ko kasi narinig ang boses niya. Habang naglalakad ay namataan ko si King
David na lumabas sa isang silid. Nasalubong niya ako pero hindi naman
siya kumibo. Nagtuloy ako at pagdating ko sa silid na iyon ay nakita ko
si Axel John na may hawak na baril. Inaayos niya ang mga gamit niya na
para bang iyon ang dadalhin niya. Alam ko na plano niyang puntahan ang
lalaking humahabol sa kanya.

Ayon sa nahuli nilang tauhan ay si Dad o si General ang proteksyon ni Ama

sa lahat ng illegal niyang gawain. At mula nang mamatay ang General ay
ganoon na lang ang pagkalugi ng lahat ng kanyang negosyo. Isa-isang
nahuli ang kanyang mga tauhan at si Axel John ang sinisisi niya dito.
Naalala ko ang mga malulupit na kwento ni Berna tungkol sa lalaking iyon
at nag-aalala ako. Baka patayin niya si Axel.

"Axel..." Tinawag ko siya. Pumasok naman ako sa loob. Ibinaba niya ang
baril niya at saka humarap sa akin. He's half naked and he's very
serious. Ngayon ko lang siya nakitang ganoon at gusto kong maibsan ang
takot na nakikita ko sa kanyang mga mata. Nilapitan ko siya pagkatapos ay
hinawakan ko ang kamay niya.
"Sorry..." Wika ko sa kanya. He sighed. "Ako dapat ang hinahabol dahil---
"

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil bigla na lang niyang inilapat

ang labi niya sa labi ko. He kissed me savagely and I kissed him back. I
even wrapped my arms around his neck. Nangunyapit ako sa kanya na para
bang nasa kanya nakasalalay ang buhay at kamatayan ko. Ayokong malayo sa
akin si Axel John. Mahal ko siya. Paminsan â minsan ay gusto ko ring
pagbigyan ang sarili ko kahit na sa huli ay ako pa rin ang masasaktan.
Gusto kong muling maramdaman ang init at yakap ng kanyang halik.

"W-wag..." Wika ko nang maramdaman kong lumalalim na ang kanyang mga

halik. Tinulak ko siya tapos ay tumingin sa kanya. He smiled.

"I love you..."

Umiling ako. Paano niya nasasabing mahal niya ako gayong kasama niya si
Berna.

"I love you too. Pero hindi tayo pwede." Wika ko sa kanya. "Gusto ko lang
sabihin iyon, Axel John. Na mahal kita. At sorry sa mga panloloko ko."
Napaluha ako. "I only did that to protect my family. I didn't mean to
hurt you." Lumapit siya sa akin at hinawakan ang kamay ko. He was
smiling.

"Walang Axel John at Pamela Anne kung iyon ang inaalala mo."

Bigla akong napatitig sa kanya.

"Merong Ido at Barnadette but there was never an Axel John and Pamela
Anne because even though I got her back â my Pamela Anne â my heart still
wants to be with you, Ikaw ang mahal ko. I was in love with our memory
that I didn't even notice that I am slowly falling in love with you. You
are the real deal, my reality, my present, my future and no matter how
cheesy it may sound but you are also my forever. Hindi ko kailangan ng
Pamela Anne, kasi ang gusto ko at kailangan ko ay si Bernice Anne
Bulabog."

Napaluha ako. Totoo ba ang mga sinasabi niya? But then... My eyes
widened.

"Ido and Berna? Fucking shit! So sila iyong mga moans at hindi ikaw?!"
Nanlalaki ang mga mata ko. Hinagkan ako ni Axel sa leeg sabay pisil sa
dibdib ko. Napaungol ako.

"Hindi ko nga alam kung bakit pinatagal ko pa." He grinned. "Alam mo ba

kung bakit palagi ako sa bahay ninyo? Because I was waiting for you to
say I miss you, Axel John o kahit anong sign na gusto mo akong makasama
because there and then, if I see a sign, I would probably jump in and
make love to you. Gagawin ko ang lahat makasama ka lang ulit."

"But Berna said you had sex with her." Umiling siya sa akin.

"Ginawa niya iyon para galitin ka para awayin mo ako para magkaalaman
tayo. Pero hindi, ang galing mo, nagawa mong ipakita sa akin na hindi mo
ako kailangan. And then that night happened, umalis ako dahil takot ako
sa sasabihin mo, na baka sabihin mo na hindi ako mahalaga, and then
Pocholo happened. I was too mad. Hinayaan kitang sabihin mo na umalis ka
pero dapat talaga ay sasabihin ko sa'yo ang lahat nang nararamdaman ko
dahil mahalaga ka. Kasing halaga ka ng buhay ko..."

Sa lahat nang iyon ay iyak lang ako nang iyak. Naiintindihan ko na ang
lahat ngayon Wala naman pala kaming problema. Wala naman palang dapat
pigilang damdamin dahil wala namang hadlang. Niyakap ko si Axel John at
nagpahalik ako sa kanya. I am, again, ready to give myself to him but
then a knock on the door took us back to reality.

Bumakas iyon, pumasok si King David na nakangiti sa amin.

"Aalis na tayo, Kuya." Wika niya. Humigpit ang hawak ko sa kanya.

"Shhh... Babalik ako, Bernice. Pagbalik ko mabubuntis ka na." He even

winked at me. We shared our last kiss â no, it's not our last. Babalik
siya at maghihintay ako. Kakausapin niya lang naman si Ama tapos ay
babalik na siya. Hindi ako maiinip. We have the rest of our lives to
spend with each other, hindi magbabago iyon.

Naiwan kami sa bahay ni King David na ang tanging kasama ay ang mga
tauhan niya. Si Bernadette ay nakatulog na. Ako naman ay hindi mapakali.
Palakad-lakad lang ako. Kahit na ahinan ako ng pagkain ay hindi ko naman
magawang kumain. Nag-aalala ako.

Hours passed by, madilim na ang paligid pero wala pa rin sila. Pinipilit
ako ni Berna na umupo pero hindi talaga ako mapakali.

Hanggang sa hindi nagtagal ay nakarinig ako nang mga sasakyang pumarada

sa harapan ng bahay. Parang may pakpak akong tumakbo at halos liparin ko
na ang pasilyo, makita lamang muli si Axel John. Paglabas ko ay nakita ko
si Ido, si Azul, si King David kasama ng mga tauhan niya. Nagpalinga-
linga ako. Napansin ko na basa si King David, si Ido naman ay sugatan
habang si Azul ay may galos sa braso.

"Nasaan si Axel?" Malakas na tanong ko. Natigilan ang tatlong lalaki.

They all sighed. Si King David ang unang nag-react. He broke down his
knees and let his tears fall. Dinaluhan agad siya ni Azul. Anong
nangyayari? Bakit kinakabahan ako. I looked at Azul.
Ibinigay niya sa akin ang isang pulang panyo Sigurado ako na kay Axel
iyon. He shook his head. A tear escaped from his eyes.

"The boat he was in sank, Bernice. We waited for him to come back, we
searched the shore and the sea for hours, but he's not around. I'm sorry,
but I am afraid we lost our red ranger. I'm sorry..." Azul's voice
cracked. Nanginig naman ang huong katawan ko.

Babalik ako. Pagbalik ko bubuntisin kita...

"Axel John..."

Stud # 19

One week later...

"How can you declare a person dead when there's no body?! Ang sabihin
ninyo pinabayaan ninyo si Axel John!"

Naramdaman kong niyakap ako ni Berndette mula sa likuran ko at saka

umiyak nang umiyak sa balikat ko. Kaharap ko ngayon si Azul, Ido at King
David. Silang tatlo ang nagsasabi sa akin wala na si Axel at ilang beses
na silang bumalik sa oinaglunuran ng barkong lumubog - pati National
Police ay tumutulong sa paghahanap, nakikisali din ang Navy dahil ang
kapatid ni Azul ay may kakilala sa loob. Huminga ako nang malalim. Hindi
ko matatanggap ang sinasabi nila sa akin na ganoon lang ay nawala kaagad
si Axel Jon. Ni wala kaming pagkakataon para makasama ang isa't isa nang
ganoong katagal tapos sasabihin nila na wala na.

Hindi kasi sila naghahanap!

"Akala mo ba, Bernice, ikaw lang ang nahihirapan?" Tanong ni King David
sa akin. "Kapatid ko si Axel, nawawala siya, can you just stop thinking
about yourself and think of what we might feel because our brother went
missing?!" Sigaw ni KD sa akin. Napaluha ako pero agad kong pinalis ang
luhang iyon. Hindi ko ipapakita na nanghihina ako. Tinalikuran ko sila.
Hindi ko matatanggap ang kahit na anong sasabihin sa akin ng mga kaibigan
niya Kung hindi nila mahahanap si Axel John, ako ang hahanap sa kanya.

Kinuha ko ang mga gamit ko at saka nag-ayos. I wore my scuba suit

underneath my shirt and my jeans. Tinawagan ko ang mga contact ko para
magkaroon ako ng resources. Matapos kong maayos ang lahat ay lumabas na
ako ng silid ko. Nakita ko si Berna na nagkakagat ng kuko niya habang
naghihintay sa akin. I looked at her.
"Ate, kumalma ka, ginagawa naman nila Azul ang lahat. Pero wala, hindi
nila makita si Ernesto." Wika niya sa akin. Binalingan ko siya.

"Ganyan ka naman diba? Naalala mo noong naniwala ka kaagad kay Dad na

patay na si Axel John? Binitiwan mo siya na para kang napaso. Ganoon na
naman ngayon, Berna. Kailan mo kaya mapapanindigan ang isang bagay na
hinahawakan mo? Magkaroon ka naman ng isang salita!" Tiningnan ko siya
mula ulo hanggang paa tapos ay tinalikuran siya. Wala akong pakialam kung
anong mangyayari sa akin, basta ako, hahanapin ko si Axel John at hindi
ako titigil hangga't hindi ko siya nakikita o hangga't wala akong
nakikitang katawan.

Alam ko naman na malaki ang posibilidad na mamamatay siya, na hindi ko na

siya makikita pero mas gusto kong panghawakan ang posibilidad na baka
napadpad lang siya sa mga karatig isla.

"Bernice, saan ka pupunta?" Tanong ni Azul sa akin. Binalingan ko sila.

"Gagawin ko ang hindi ninyo magawa. Hahanapin ko si Axel John at kapag

naibalik ko siya, babayagan ko kayong lahat!"

Umalis ako. Sumakay ako sa kotse ko at nagpunta sa pier kung saan

naghihintay ang mga contact ko. Hindi naman mapanganib. Ang huling balita
ay patay na si Ama, nakasama siya ni Axel sa lumubog na barko. Naiinis
ako. Manong si Ama na lang ang namatay at hindi na nadamay ang Axel John
ko. Nang marating ko ang pier ay agad akong sinalubong nga mga contact
ko. Sila ang mga loyal pa rin sa mama ko - mga kaibigan at mga
nakatrabaho ni Mama bago siya pinatay ni General. Sumakay ako sa yateng
iyon. Tinatanong nila kung ayos lang ako. Hindi ako ayos, hindi ako
maayos hangga't walang Axel John akong nakakasama. Inis na inis ako.

Hindi naman nagtagal ay narating namin ang pinaglubugan ng barko na

sinakyan ni Axel John. Hindi lang naman ako ang sisisid - apat kaming
sisisid. Tumalon na agad ako. Kumpleto naman ang gear ko. I looked
around. I swam and looked around pero iyong barko lang ang naroon, wala
si Axel John. Nakuha na ng mga pulis ang katawan ni Ama. Wala naman akong
pakialam doon. Si Axel ang kailangan ko.

Hindi ko alam kung gaano na ako katagal sa ilalim. Nakita ko na lang na

sumesenyas na sa akin ang pinaka-leader pero hindi naman ako nakikinig.
Kailangan kong makita si Axel John. Hindi pwede basta na lang siya
mawala!

Naramdaman ko na lang na hinahatak nila ako pataas.

"Ano ba? Sinabi ko na bang kunin ninyo ako?!" Galit na galit ako. Umiling
sila sa akin.
"Benie, mauubos na ang laman ng oxygen mo. Kailangan mo nang umahon.
Pahapon na rin, mahirap nang maghanap. Hindi natin mahahanap ang taong
iyon sa dilim. Kailangan natin siyang hanapin bukas. Magpahinga ka na
lang muna." Wika sa akin ng isa sa mga kasama ko. Wala akong nagawa kundi
ang tingnan na lang sila. Pinipigilan kong umiyak.

Pinaandar na nila ang yate paalis at pabalik sa pampang. Ako ang unang
bumaba. Tumakbo agad ako sa sasakyan ko at doon, hindi ko na pinigilan
ang mga luhang kanina pa nagpupumiglas na kumawala sa mga mata ko.
Dumukdok ako sa manibela at doon inilabas ko ang lahat ng sama ng loob
ko. Hindi ko kayang tanggapin na basta ganoon na lang mawawala sa akin si
Axel John. Ganoon lang ba kabilis?

Dinaig pa nga ata namin ang isang
Hindi man lang kami nagtagal nang
momets kasama ang isa't isa. Wala
ko sa mga tao kapag tinanong nila
love ko? Wala, I only have a few
enough.
linggong pag-ibig ni Imelda Papin.
matagal na matagal. Wala kaming gaanong
kaming alaala masyado. Anong ikukwento
ako tungkol sa first love and great
memories of him and still, it's not

I still wanna be with him. I wanna built a world around him. Inis na inis
na ako, sa mundo, sa sarili ko at kay Axel John. Nangako siya sa akin,
babalik siya, pero nasaan siya? Huminga ako nang malalim. Pinaandar ko
ang kotse. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Gusto kong puntahan si
Axel John, pero saan? Bakit ba kasi nagpakatanga siya sa pakikipagkita
kay Ama, ngayon pareho kaming hindi masaya. Alam ko, sigurado ako na kung
nasaan man siya ngayon ay hindi talaga siya masaya. I know that he wanted
to be with me - I know that he wanted to prove everyone wrong, babalik
siya. Alam kong babalik siya - habambuhay akong aasa na babalik siya.

"Nasaan ka ba, Axel John!" I screamed while driving.

__________________________

"Gising ka na pala..."

Malamyos na tinig ang una kong narinig nang imulat ko ang mga mata ko.
Bumungad sa akin ang maliit na kwartong iyon kung saan tanging isang
maliit na electric fan lang ang nagbibigay lamig sa silid. Umikot ang
paningin ko. Napakasakit ng katawan ko. Hindi ko alam kung nasaan ako.
Ang huli kong naaalala ay nabaril ako ni Ama dahil sa galit niya sa akin.
Napabalikwas ako ng bangon.

"Putang ina, nasaan ako?!" Sigaw ko. Napatingin ako sa babaeng kanina ay
narinig kong nagsalita. The woman stood at the door while holding a basin
full of water and guava leaves. Napalunok ako. The woman looked young,
maybe in her early twenties, mahabang-mahaba ang buhok niya. Naisip ko
nga kung miyembro ba siya ng dating daan. Naka-palda at t-shirt siya.

"Nasaan ako? Sino ka? Anong nangyari sa akin?"

"Nasa Mindoro ka, sa medyo liblib na, pero may signal naman dito, may tv,
may internet may radio. Pero hindi ko naman alam kung sinong tatawagan
para ipaalam na nandito ka. Kaya nandyan ka. Isang linggo ka nang tulog."
Paalam niya sa akin. Nanlaki lalo ang mga mata ko. "Hindi kita dinala sa
ospital, baka kasi tanungin nila ako kung bakit ka binaril, hindi ko
naman masagot ang tanong nila at baka ipakulong pa ako." Natawa siya sa
sinabi niyang huli. Pinunasan niya ng kung ano ang katawan ko. I was just
watching her.

"Teka, kailangan ko nang bumalik. Si Bernice Anne." Sigaw ko. Tumango ang
babae sa akin.

"Sige, pero saan ka namin ihahatid? Magbabangka tayo papuntang Batangas."

"Ayoko, matagal iyon. May cellphone ka ba? Kailangan ko iyon para tawagan
ang kapatid ko." Kinuha niya sa bulsa niya ang cellphone niya tapos ay
ibinigay sa akin. Makirot pa ang mga sugat ko pero kailangan kong
bumalik.

Si Bernice Anne, kailangan ko pa syang balikan. Naiisip ko pa lang na

hindi maganda ang iniisip niyang nangyari sa akin ay kinakabahan na ako.
Si King David, siguradong iiyak na naman iyon. Si Ido, si Ido, hindi ko
alam ang gagawin niya, baka mamakla na iyon kung wala ako. At si Azul, he
will have another sleepless night because of me.

Nang iabot sa akin ang cellphone ay agad kong ni-dial ang phone number ni
KD. Agad naman niyang sinagot iyon. Halata sa boses niya ang bigat ng
kalooban. Naiiyak ako pero pinipigilan ko lang. Inakala siguro ni KD na
hindi na niya mariring ang boses ko. I cleared my throat.

"Nasaan ka? Nasa Mindoro ako, sunduin mo na ako, David."

Silence filled the other line.

"
Putang ina kang Axel John Apelyido kang gago kang buhay kang puking ina
mo!"

I was teary eyed after the curse bombing. No doubt about it, he missed.
Ibinaba niya ang phone. Maya-maya ay tuumawag na naman siya.

"Saan sa Mindoro?" Tiningnan ko ang babae dahil hindi ko naman masagot

ang tanong ni David. Sinabi niya sa akin ang lugar. "Narinig ko na!
Humanda ka sa akin pagdating ng chopper!" Muli niyang ibinaba ang phone,
muli na naman siyang tumawag.

"Kuya," Tawag niya sa akin.

"Oh?" Tanong ko.

"I love you..."

He ended the call and somehow, I know he's not gonna call anymore because
he's on his way. I looked at the woman who was smiling at me.

"Anong pangalan mo?" Tanong ko sa kanya Iniabot niya sa akin ang kanyang
kamay.

"Ako si Jesusa. Jesusa Paraiso."

"Axel John Apelyido. Maraming salamat sa tulong mo. How can I ever pay
you?"

"Naku, walang bayad ito. Alam mo aksidente lang naman ang pagkakahanap ko
sa'yo. Galing ako ng Maynila. Doon kasi ako nagtatrabaho tapos umuwi lang
ako para magbakasyon, naglalakad ako sa dalampasigan at naghahanap ng
dayaray ayon, ikaw ang nakita ko. Malala ka nang makita kita, duguan,
sugatan. Akala nga namin ni Tiyo ay hindi ka na mabubuhay pero nabuhay ka
at paulit-ulit mong tinatawag si Bernice Anne."

Napangiti ako. Alam ko, madalas ko siyang mapaniginipan. Si Bernice ang

dahilan kung bakit hindi ako bumitiw.

Lumabas si Jesusa at tinawag ang Tiyo niya. Nagpasalamat ako sa kanila.

Nasa kalagitnaan kami ng pag-uusap nang bigla na lang may kumatok sa
kanilang pintuan. Lumabas si Jesusa at nang bumalik siya ay kasama na
niya ang kapatid ko. Si King David. He stood there, staring at me.

"You are alive." He said. "Ito ang isa sa mga pagkakataon na nagpasalamat
ako kay Papa Jesus kasi hindi ka niya kinuha sa akin." Napapailing ako.
Hanggang ngayon Papa Jesus ang tawag niya sa Panginoon. Lumakad siya
papunta sa akin at tinulungan akong tumayo. Sinabi niya na dala niya ang
chopper at makakabalik kami nang maaga sa siyudad. Dadalhin daw niya ako
sa ospital pero hindi naman ako pumayag. Si Bernice Anne ang kailangan
kong puntahan, doon ko sinabing dalhin ako, iyon ang kailangan ko,
kailangan kong makasama ang babaeng pinakamamahal ko.

I almost died and all I wanted to do know is to be with her.

Nagpasalamat ako kay Jesusa, inutusan ko pa si David na ibigay sa kanya

ang phone number ko kung sakaling kailanganin niya ako. Mabilis naman si
David na nagbigay nang pera kay Jesusa pero hindi niya tinanggap iyon.
She just smiled at us.
"Tulong galing sa puso ang ibinigay ko, hindi iyon nababayaran ng kahit
magkano. Sa susunod na lang. Mag-ingat kayo!" She waved us goodbye.
Sumaka naman kami ni King David. Siya ang nagmamaneho, sinabi ko na
bilisan niya dahil kailangan kong makabalik na kay Bernice Anne.

Ten minutes later, we reached the helipad. Sumakay kaming dalawa doon. I
looked down and saw the ocean. I am very happy - happy to be alive and to
be back...

"Hintayin mo ako, Bernice..."

____________________

I was lying in my bed while hugging Axel John's picture. I am silently

crying because I just couldn't accept the fact that he's not coming back.
Panghahawakan kong babalik siya pero napakalungkot isipin kung kailan o
kung hanggang kailan ako aasa sa pagbabalik niya. Hindi ako maniniwala na
patay siya. Alam kong babalikan niya ako.

I closed my eyes and think of a very happy memory of him and I.

Naalala ko ang unang beses ko siyang nakita. Sa gitna ng traffic sa

kalsada. He was wearing a red suit and a pair of black shoes. Bitin ang
pantalon niya, parang si John Llyod Cruz lang, tapos naka-ray bans siya
tapos sakay siya ng mighty Ducati niya. He looked so handsome that
moment. Noong unang pagkakataong iyon, ginusto ko na maging parte siya ng
buhay ko at parang pinaglalaruan kami ng tadhana, siya rin pala ang
misyon ko, at siya rin pala ang Axel John na minahal ang musmos kongg
imahinasyon.

A dream that became my reality and now that reality is about to be a

distant memory.

Ayokong maging alaala na lang si Axel John.

Hinayaan kong tumulo ang mga luha ko. Pahigpit nang pahigpit ang yakap ko
sa larawan niya.

"Wag mo akong iiwan..." Bulong ko. "Axel... Axel..." I kept on calling

him. Isang linggo na, bukas ang ika-walong araw na wala siya. Kapag
dumating ang ika-sampu ay ikababaliw ko na.

"Axel..."

"Nandito na ako..."
Napaawang ang mga labi ko. Pinaglalaruan ba ako ng aking mga tainga?
Dahan-dahan kong binuksan ang aking mga mata. Lalong bumukal sa luha ang
parteng iyon ng aking mukha. Nasa kama ako, habang nasa tabi ko si Axel
John. Kagat ko ang aking labi.

"T-totoo ka ba?" I asked. He touched my face. I touched his. He is real.

He is here. Hindi siya patay, nakabalik siya.

"Axel John!"

"Ate! Ate! Gumsing ka na..."

I opened my eyes and saw Bernadette beside me. Namumugto ang mga mata
niya. She was biting her lower lip.

"Ate, I'm sorry..." Humilig siya sa akin. "Tama ka, hindi ako dapat
mawalan ng pag-asa." Hindi naman ako nagsalita. Yakap ko pa rin ang
larawan ni Axel John. Umiyak lang ako nang umiyak. Wala nang kulay ang
mundo, walang ibig sabihin ang mga bagay sa paligid ko. Gusto ko si Axel
John.

Nang gabing iyon ay magkatabi kaming natulog ni Bernadette. Si Bernard ay

kasama ang yaya niya sa silid niya. Hindi ko na muna masyadong inaalala
ang mga bagay. Iniisip ko lang si Axel na lalong dahilan ng kalungkutan
ko. Gusto ko siyang makasama.

Hindi ko alam kung gaano katagal bago ako nakatulog muli, nagising ako
mula sa kung anong kaluskos na nanggagaling sa kusina. Lulugo-lugo pa
akong tumayo para puntahan iyon. Iniisip ko kung sinong babangon para
magluto, hindi pa naman yata gising si Agnes. Si Berna ay nasa tabi ko at
tulog na tulog pa rin.

Nang marating ko ang kusina ay nakita ko ang isang lalaking naka-boxer

shorts lang. Napailing ako.

"Ido, diba may usapan na tayo, 'wag kang maghuhubad sa bahay ko." Medyo
inis na wika ko. Tatalikod na sana ako nang bumaling siya sa akin at
ganoon na lang ang kabog ng dibdib ko.

"Good morning, Miss. Bulabog."

My tears automatically fell down by just merely earing his voice.

Napatatda ako sa kinatatayuan ko. Nakatitig sa kanya.

"Axel John..." Wika ko na parang hindi makapaniwala. Dahan-dahan akong

lumapit sa kanya. His face were full of bruises. May sling ang kamay
niya. Bugbog ang braso niya, may tahi siya sa gilid ng ulo. Napahikbi
ako. Hindi ko alam kung saan ko siya hahawakan na hindi siya masasaktan.
Napahikbi ako nang malakas. Agad niyang sinalo ang mukha ko.

"Sorry, natagalan ako. Medyo na-late pero nakabalik ako..."

Napatango na lang ako. Hawak niya pa rin ang mukha ko. Iyak ako nang
iyak. I knew it, he's alive. I never stopped believing that he's alive.
Tama lang na maniwala ako sa kanyang pangako dahil binalikan niya ako.
Pinakayakap ko siya.

"Akala... akala ko hindi na kita makikita...' Wika ko sa kanya.

"Ako, naniniwala akong makikita kitang muli. Hindi ko nakakalimutan na

nangako akoo. Male-late lang ang buntisan part pero gagawin ko.
Mabubuntis ka. Kapag magaling na ako, beast mode on na to!" He even
giggled. Iyak pa rin ako nang iyak. Hindi ako makapaniwala Nandito na si
Axel John.

"Anong... anong nangyari sa'yo?" Tanong ko pa. We sat down on the dining
chairs and he started telling me what really happened to him. Mataman
lang akong nakinig sa kanya. I made a mental note to thank Jesusa Paraiso
for saving the love of my life. Hinawakan niya ang kamay ko.

"Papakasalan kita ha. Mahal na mahal kita." Hinagkan niya ang kamay ko.

"Kailan?" Nakangiting wika ko.

"Bukas." Tatawa-tawang sagot niya.

"Nagmamadali? Hindi mapigilan?" He nodded.

"Oo. Pabebe girl ako eh. Hindi na ako mapipigilan!" Dinaluhong niya ako
nang halik. I kissed him back. I wrapped my arms around him and kissed
him like there's no tomorrow. Sa isip ko ay nakikita at naririnig ko na
ang hinaharap naming dalawa. Sa isip ko ay nakikita ko na kaming dalawa -
senior citizen, hirap maglakad pero kahit ganoon ay masaya kami at
magkahawak kamay na haharapin ang habambuhay.

Ako at si Axel John.

It's not Pamela Anne and Axel John anymore -they're in the past. An idea
which both of them loved with all their hearts.

Now, this is, Bernice Anne and Axel John - I may not be in the past, but
I will be in the future and today. I am the gift. I am the present.
Huminto si Axel John sa paghalik sa akin. He looked at me.

"Apelyido - Bulabog nuptials?" Nakangiwing sabi niya. I laughed.

"Mas maganda yata iyon kaysa sa - Sanggalang - Bulabog nuptials." Sagot

ko naman.

"It's settled then. I love you, Bernice Anne." He said and kissed me
again.

This is the end of the story of how Axel John found the missing part of
him...

Nahanap na ang hinahanap.

No missing person...

A love that is for keeps...

Axel John and Bernice Anne...

Epilogue: Binulabog

"Ano bang balak mo?"

"Hindi ko alam."

Napakamot ako ng ulo habang nakatingin kay King David. Nasa ilalim kami
ng bahay niya kung saan nakalagak ang kayamanang matagal na naming
iniingatan. I was looking around the place, searching for the perfect gem
for my wife to be. Ang balak ko lang naman ay ang magpropose na pero
siyempre kailangan ko ng singsing. May ang birth month ni Bernice Anne
kaya emerald ang batong hinahanap ko. Luckily, KD found one. Napangisi
ako. Kinuha koi yon sa kamay niya. He grinned.

"We are really brothers. I bought a ring for Yella once, pinalagyan ko
rin ng emerald kasi iyon ang birth stone niya. Lumipad ang tingin ko sa
kapatid ko. Kilala ko si Yella. Actually, we are good friends, but I
never thought that KD would buy her a ring. Si KD pa, si Arruba lang ang
laman ng isipan niya. Tinapik ko angg balikat niya. Ang alam ko, may anak
si Mariella pero hindi ko sigurado kung nasaan na ang bata o kung si
David ba ang ama dahil wala naman siyang binabanggit.

"Tara na. Ipapaayos ko pa ito." Niyakag ko siya. Umakyat kami muli sa

itaas. I asked David to double check the security para walang makapasok
sa parteng iyon ng bahay niya. "May balita ka ba kay Mariella?" Tanong ko
kay KD. Nagkibit - balikat lang siya. "Sinubukan mo na bang dalawin si
Arruba?" Umiling lang din siya.

"Panay lang ako sa airport. Hindi naman ako lumalagpas doon. May takot
akong harapin siya. Hiyang-hiya nga ako kay Judas." Inakbayan ko ang
kapatid ko I imagined Queen Gwen looking down at us and smiling.

Nang makabalik na kami sa bahay ay natagpuan namin si Ido, si Judas at si

Azul. Azul was talking to Judas, si Ido naman ay parang pagod. Biniro ko
siya.

"Lupaypay bur ka, boy! Ginagabi - gabi mo si Bernadette." Napapalatak

siya at saka tumingin sa akin.

"Last na nga namin kagabi. Babalik na siya sa Istanbul para sa pag-aaral

nila." Malungkot na napailing siya. Kumunot naman ang noo ko. "Tang inang
babae iyon, ang wild, na-try namin lahat, tayo, upo, higa, sixty-nine,
dog style, cat style---"

"Anong cat style?" Magkapanabay na tanong namin ni King David.

"Eh di iyong dog style pero sa may bintana."

Napanganga ako. Si Azul naman ay binato si Ido ng unan. He laughed.

"'Wag kang ganyan, Simoun! Kinikilig akong isipin na nagseselos ka! Kilig
bur!"

"Tarantado!" Sigaw ni Simoun na sinabayan naman niya ng tawa.

Huminga naman ako nang malalim. Sasabihin ko na sa kanila kung bakit

nandito sila. Sasabihin ko na magtatanong na ako kay Bernice Anne at
kailangan ko ng presensya nila. Alam kong masayang-masaya sila para sa
akin. Si David nga ay kinausap pa ako noong isang gabi. I was very
touched by the way he talked to me.

"If you get married, Kuya will I have a room in your house?"

He was scared by the fact that I might leave him be. Hindi ko naman
magagawa iyon dahil siya na talaga ang itinuturing kong kapatid ko -
kadugo, kapuso, kabarkada at kapamilya.
"Pre, gusto ko nang pakasalan si Bernice." Wika ko sa kanila. Tumingin si
Ido sa akin at saka ngumisi. Si Judas naman ay tumango-tango. Si Azul ay
nakatitig lang.

"Paano, magtatanong ka ba pa o beast mode na?" Tanong ni Judas.

"Takte, i-beast mode mo! Tapos kapag lalabasan na saka mo tanungin!"

Suhestyon ni Ido sa akin. "Parang si Azul, muntik na niya akong i-beast
mode, dumating lang si Leira, ayon, sakit sa puson, men. Nabitin ako. Ah!
Ah!"

Muling binato ni Azul si Ido ng unan. Napapailing na lang ako sa kanila.

Hindi ko pa alam kung paano ko tatanungin si Bernice, inisip ko nga na sa
national tv sana pero masyado namang ordinary iyon. Gusto ko iyong
ikaiiyak niya, iyong ikakakaba, ikakatakot at siyempre iyong ikatutuwa.
Hindi pwedeng beast mode agad. Kailangan easy mode muna, tapos saka ko
ibi-beast mode nang matahimik.

"Buntisin na iyan!" Sigaw ni Simoun. Si David naman ay hinatak ang

manggas ko.

"Kuya, kunwari hindi mo na mahal. Sabihin mo, it's not you, it's me,
paiyakin mo muna saka mo singsingan pagluha."

"O kaya man, isuot mo sa bur ang engagement ring tapos ipakuha mo sa
pamamagitan ng bibig tapos para mahirap at may challenge, mag-wiggle ka
ng bur!"

"Putang ina mo Ido, sususungalngalin ko ng bur ng aso iyang bunganga mo!"

Naiinis na sabi ko. Si David naman at ang iba pa ay tawa nang tawa.

"Iyong kay Simoun, please!" He even yelled. Sinipa ni Simoun si Ido sa

pigue at saka tumawa nang tumawa. Hindi yata ako makakabuo ng plano kung
paano ako magtatanong kay Bernice kung itong mga ito ang kausap ko lang.
Inis na inis na ako. Kahit si Azul na seryosong kausap panay ay hindi
nakakapagbigay ng matinong suhestyon sa akin.

Kumain na lang kami ng tangahalian - siyempre, luto ni Leira ang ulam

namin.

"Hindi ba cannibalism ang ginagawa ng asawa mo, Azul?" Wika ni Ido.

"Bakit naman?" Azul asked.

"Pata Queen. Nilagang pata. 'Wag ganoon, pre, hindi dapat niluluto ni
Leira ang kapwa niya!"
"Tutusukin kita ng tinidor!"

"Sa bur?"

"Tang ina mo Ido!" Sabay-sabay naming sabi. He just let out a hearty
laugh.

Matapos ang pananghalian ay watak-watak na kami. Si Judas ay umuwi muna

sa bahay niya para magpahinga. Si King David ay umakyat sa kwarto niya.
Si Azul at Ido ay umuwi na rin. Ako na lang ang natira sa sala. Habang
nanonood ng tv ay nakatanggap ako ng tawag mula kay Bernadette. Sinabi
niya na magkita raw kami kaya agad naman akong umalis para tagpuin siya.

Nagkita kami sa dating lugar kung saan kami madalas mamalimos noon. I saw
her standing near the post while looking around. Nang makita niya ako ay
agad siyang kumaway sa akin. She was all smiles.

"Malapit ka na yatang maging miyembro ng pamilya namin." Bati ko sa

kanya. "Mr. Assassin and Miss Archeologist turned gunwoman." She laughed
and instantly shook her head.

"Sabi ko sa'yo, libog lang kami ni Ido. Sex lang pero hindi naman iyon
ang ipinunta natin dito." Sabi niya sa akin. Hinarap niya ako. "I am
going to be the best sister I could be for my Ate." Naglabas siya ng
balisong at itinapat iyon sa leeg ko. "Kapag sinaktan mo si Ate, kapag
umiyak siya dahil sa'yo, lalalaslasin ko ang leeg mo." Nanlalaki ang mga
mata ko. "Kapag naman niloko mo si Ate ---" bumaba ang balisong sa crotch
area ko - "at nambabae ka, putol bur, Axel John, ipiprito ko iyan ay
kukulayan ng kulay pula para magmukhang swift mighty meaty hotdog!
Naiintindihan mo?!"

"Oo! Oo! Kumalma ka nga!" Sabi ko sa kanya. She smiled sweetly.

"Mahal ko si Ate. Gusto ko siyang maging happy. Malungkutin iyon eh. Dala
siguro ng childhood namin pero mahal na mahal ko iyon, kaya sana alagaan
mo siya saka si Bernard habang nasa Istanbul ako, at 'wag na 'wag kayong
magpapakasal na wala ako kasi ako dapat ang maid of honor."

"Salamat, Pamela Anne." Wika ko. She smiled. Niyakap niya ako.

"I would love to wear your skin, Axel John." Bulong niya sa tainga ko.
Binatukan ko naman siya. Kung ano-anong sinasabi niya. Matapos iyon ay
nagpunta kami sa park kung saan maraming hotdog. Naglaro kami ni Pamela
Anne na parang mga bata, maghahapon na nang maghiwalay kami. Ang sabi
niya magkikita sila ni Ido, ako naman ay pupuntahan na si Bernice. Miss
na miss ko na siya.

Habang nipa-park ko ang sasakyan ko sa parking ay napatingin ako sa

katapat na building. Bigla ay may naalala ako. Siniguro ko na ang
building na iyon ay katapat nga ng silid niya. I called the gang after
that. Sinabi ko na hihintayin ko sila and that everyone should be there.

Tonight, I will be proposing...

_________________

"Kamusta sa pinakamagandang babae sa balat ng lupa?"

Napahagikgik ako nang makita ko si Axel John sa harapan ko. Kumatok siya
sa pinto ng unit ko at pagbukas ko ng pinto ay nakaumang na agad sa akin
ang mga bulaklak na dala niya. He kissed my forehead and my lips tapos ay
pumasok na kaming dalawa. Wala si Agnes at Bernard. In-enroll ko na kasi
si Bernard sa isang school for the special at gagabihin sila ngayon dahil
sa remedial session ng kapatid ko. Humarap ako kay Axel. Nagulat ako nang
pisilin niya ang magkabilang dibdib ko at sinabing -

"Hello boobs!"

"Gago!" Komento ko. He just grinned. Pinipisil niya pa rin ang mga dibdib
ko habang nag-uusap kami. "Kumain ka na?"

"Ikaw ang gusto kong kainin at may gusto akong ipakain sa'yo." Kinindatan
niya ako.

"Ang bastos mo." Sabi ko. Hinawakan ko ang kamay niya tapos ay nagpunta
na kami sa dining area. Kanina ko pa siya pinaghanda ng makakain.
Inasikaso ko siya habang nagtatanong tungkol sa araw niya. Ang alam ko
kasi maghapon silang magkakasama nila Ido.

"Nagpupunta pa ba si Ido dito?" Tanong ni Axel. I just grinned.

"Oo pero hindi ko alam kung seryoso silang dalawa sa ginagawa nila.
Matanda naman na si Berna, alam na niya ang ginagawa niya." Hinapit ni
Axel John ang baywang ko kaya napaupo ako sa kandungan niya. He kissed my
neck. Naglalandi na naman ang boyfriend ko. "Kumain ka muna..." Wala nang
conviction ang tinig ko. Humarap ako sa kanya at hinalikan siya.

I never thought that I would always look forward to making love with him.

Hinalikan niya ang labi ko. Malalim, nanunudyo, nanunukso, nagpapa-init

ang mga halik na iyon. Lumayo siya nang bahagya at ipinakita sa akin ang
pulang panyo at ipiniring iyon sa aking mga mata. Binuhat niya ako
papunta sa silid ko at inlapat niya ang likod ko sa kama. He put himself
on top of me.
Hindi ako makahinga nang maayos. Heto na naman ang fifty shades ni Axel
John. I found out that he likes sex hot and kinky. He uses toys and such
to double the pleasure. He loves making me scream.

"Ready, baby?" He asked me. Napatango ako. Muli niya akong binuhat at
inupo sa silya. I knew that he was standing in front of me. Hinawakan
niya ang baba ko and asked me to open my mouth and when I did, he pushed
his manhood inside my mouth. I tried my best to pleasure him. His rolled
my hair around his fist and started moving in and out my mouth. I could
only moan in response to the pleasure I am feeling.

Maya-maya ay lumayo siya. Itinayo niya ako at ganoon na lang ang gulat ko
nang punitin niya ang damit ko. He was moving in swift and urgency -
lalong dumodoble ang excitement ko. I could feel how wet I am now.

"Axel!' Napasigaw ako nang maramdaman ko ang labi niya sa pagkababae ko.
Lumuhod siya, ako naman ay nakatayo at bahagyang nakabukaka. Hindi ko
alam kung may damit pa siya pero kung meron gusto kong pilasin din ang
damit niya na iyon.

I came in his mouth and when I did. He stood up and made me face the
other way - he took me from behind and it was divine, his manhood in my
core, pulling out and pushing in is the best feeling I had ever felt in
my entire life. The unrated passion and that delicious lust coming from
both of us makes me want him more and more and more...

"Axel! Axel! Axel, I'm close! Oh shit! The fuck! Ahh! Ahh! Ahh!"

Hingal na hingal ako. Napakabilis nang paggalaw niya. Nang malapit na

malapit na ako ay inalis niya ang piring ko at iniharap niya ako sa
bintana ko. My eyes were still blurry at first but I could see a light
coming from the building inside my room.

Hanggang sa finally, nabasa ko na ang nakasulat sa pamamagitan ng mga LED

lights sa harapan ko.

Apelyido - Bulabog nuptials? Soon? Set the date, Love. - AJA.

I came, he came. We both reached the top while I was looking at the
building in front of me.

"Oh my god..." Wika ko. Humarap ako sa kanya. Didn't care if I broke our
connection.

"Yes?" He mumbled. I cried.

"Yes! Oh yes!" Iniabot ko ang kamay ko sa kanya pero wala siyang singsing
na inabot sa akin. Instead, he gave me an emerald. Buo pa iyon.
Napatitiigg ako sa kanya.

"Nagmamadali kasi ako, kaya hindi ko na napagawa." Nakangising sabi niya

sabay kamot ng ulo. Dinaluhong ko si Axel John kaya napahiga kami sa
kama. I placed myself on top of him and placed his manhood between my
thighs and moved up and down.

I am so in love with this man...

Natigilan ako nang magmura siya. "Bakit?"

"Fuck!"

"Close the blinds! Nasa kabiling building pa sila Jude! Shit!"

Tumayo siya at isinara ang binatana. Natulala naman ako tapos ay natawa
na rin. He was shaking his head.

I'm sure we gave his friends a hell of a show...

"Ikaw kasi, malibog ka." Natatawang wika ko. Yumakap siya sa akin.

"I love you, Bernie. I thank god I found you."

"And I love you too, Axel John."

We kissed and we made love until the morning lights...

------

THE END