ΑΛΛΟΙΩΜΕΝΕΣ ΣΥΓΧΟΡΔΙΕΣ

Mια συγχορδία λέγεται αλλοιωμένη όταν κάποια ή κάποιες από τις νότες που την αποτελούν αλλοιώνονται
χρωματικά, με δίεση ή ύφεση χωρίς αυτό να προκαλέσει μετατροπία σ’ άλλη τονικότητα. Συνήθως ο
αλλοιωμένος φθόγγος έρχεται διαβατικά μετά τον φθόγγο χωρίς αλλοίωση (χρωματικός διαβατικός), ενώ
μπορεί να εμφανίζεται και αμέσως με την αλλοίωση και συνεχίζει να κινείται διαβατικά στην επόμενη
συγχορδία, προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Η αρίθμηση γίνεται με προσθήκη της ανάλογης αλλοίωσης (δίεση,
ύφεση, αναίρεση) πλάι στον αριθμό που δείχνει το διάστημα ανάμεσα στον μπάσο και τον αλλοιωμένο φθόγγο:

Γενικές παρατηρήσεις:

 Δεν πρέπει να ακούγεται ταυτόχρονα ο φθόγγος με αλλοίωση και χωρίς αλλοίωση:

 Να αποφεύγεται ο διπλασιασμός του φθόγγου που αλλοιώνεται:

1
 Καλό είναι ο αλλοιωμένος φθόγγος να μην σχηματίζει διάστημα 3ης ελαττωμένης με άλλον φθόγγο της
συγχορδίας, αλλά να προτιμάται το ανεστραμμένο διάστημα της 6 ης αυξημένης:

 Οι κακές αρμονικές σχέσεις ογδόης που μπορεί να εμφανι

εμφανιστούν
στούν στις συνδέσεις των αλλοιωμένων
συγχορδιών να αποφεύγονται στις εξωτερικές φωνές και να παρουσιάζονται με το κατά δύναμη πιο
«μαλακό» τρόπο
τρόπο:

Οι αλλοιωμένες συγχορδίες μπορούν να εμφανιστούν με τις εξής μορφές:

1. Παρενθετικές δεσπόζουσες
δεσπόζουσες:: είναι συγχορδίες που παίζουν τον ρόλο της «τεχνητής» ή δευτερεύουσας
δεσπόζουσας που εμφανίζεται πριν από την συγχορδία μιας κλίμακας. Δηλαδή μπορεί να έχουμε την V
της IV,, την V της VI κ.τ.λ. Η αλλοιωμένη νότα με όξυνση λειτουργεί ως προσαγωγέας (η 3η της
παρενθεετικής δεσππόζουζας) της τονικότη βάρυνση ως 7η
ητας της συγγχορδίας σττην οποία λύύνεται και με βάρυνση,
της παρενθετικής δεσπόζουσας της συγχοορδίας που λύνεται. Κα αι στις δυο ππεριπτώσειςς εναρμονίζζουμε
με V7 ή VII7:

2
 Η πιο συνηθισμένη παρενθετική δεσπόζουσα είναι η V της Vης της τονικότητας, που μπορεί να
εμφανιστεί και ως VII της Vης, σχηματίζεται με την όξυνση της 4ης βαθμίδας στον μείζονα
τρόπο:

2. Η όξυνση (#) της 4ης βαθμίδας στον ελάσσονα (συγχορδίες της 6ης αυξημένης):
Εμφανίζεται στις συγχορδίες της IV και ΙΙ βαθμίδας, συνήθως με 7η, οι οποίες περιέχουν το διάστημα
της 3ης ελαττωμένης ή 6ης αυξημένης (το 2ο είναι πιο συνηθισμένο στην κλασσική αρμονία):

Στη σύνδεση IV6/5 - V, σχηματίζονται 5ες παράλληλες, γνωστές ως 5ες Μότσαρτ, οι οποίες είναι
ανεκτές αρκεί να μην γίνονται μεταξύ εξωτερικών φωνών:

3
Οι συγχορδίες της 6ης αυξημένης μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στον μείζονα τρόπο σαν δάνειο από
τον ελάσσονα:

Η IV σε Α΄ αναστροφή χωρίς 7η ονομάζεται Ιταλική, αν περιέχει και 7η (IV6/5) λέγεται Γερμανική.

Όταν η όξυνση της 4ης σχηματίζεται πάνω στην ΙΙ βαθμίδα με 7η με β΄ αναστροφή (ΙΙ4/3) ονομάζεται
Γαλλική:

Οι συγχορδίες αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν στις δοσμένες μελωδίες στον αρμονικό ελάσσονα ή
και στον μείζονα (με δάνειο της βαρυμένης 6η νότας του ελάσσονα) όταν η 4η νότα της κλίμακας είναι
οξυμένη και λύνεται βήμα πάνω: π.χ.

4
3. H αλλοίωση της 5ης μιας συγχορδίας προς τα πάνω:
Εμφανίζεται σε μείζονες συγχορδίες συνήθως σε I,IV,V μιας τονικότητας ή ως 3η μιας VIIης. Η
αλλοιωμένη νότα λειτουργεί σαν προσαγωγέας και λύνεται βηματικά προς τα πάνω σε συγχορδία που
απέχει από την θεμέλιο της αλλοιωμένης συγχορδίας διάστημα 4ης προς τα πάνω:

4. H αλλοίωση της 5ης μιας συγχορδίας προς τα κάτω:

Εμφανίζεται σε μείζονες συγχορδίες συνήθως σε I,V μιας τονικότητας ή ως 3η μιας VIIης. Η
αλλοιωμένη νότα λειτουργεί σαν 7η και λύνεται βηματικά προς τα κάτω σε συγχορδία που απέχει από
την θεμέλιο της αλλοιωμένης συγχορδίας διάστημα 4ης προς τα πάνω:

5
5. Η βάρυνση της 2 βαθμίδας στον ελάσσονα τρόπο με την χρήση της Ναπολιτάνικης συγχορδίας:
Αν χαμηλώσουμε ένα ημιτόνιο την θεμέλιο της ΙΙ βαθμίδας στον ελάσσονα (που είναι μια ελαττωμένη
συγχορδία) προκύπτει μια μείζων συγχορδία που λέγεται Ναπολιτάνικη. Γράφεται σχεδόν πάντα σε Α΄
αναστροφή και λύνεται στην V ή την Ι6/4 στην τέλεια πτώση, αλλά μπορεί να γραφεί και σε ευθεία
κατάσταση. Όταν λύνεται στην V επιτρέπεται το διάστημα της 3ης ελαττωμένης στην σοπράνο και η
κακή αρμονική σχέση της 8ης. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στον μείζονα τρόπο σαν δάνειο από τον
ελάσσονα, με βαρυμένη και την 5η της:

 Κάθε μείζονα συγχορδία μπορεί να θεωρηθεί ΙΙ Ναπολιτάνικη ενός τόνου και έτσι χρησιμοποιώντας την
να κάνουμε διατονική μετατροπία σ’ αυτόν τον τόνο: