Professional Documents
Culture Documents
języki w Europie
Strategie
tłumaczeniowe
stosowane podczas przekładu nazw własnych
na przykładzie wybranych polsko-angielskich
artykułów z Wikipedii – analiza jakościowa i ilościowa
[ Bartosz Poluszyński
]
Niniejszy artykuł przedstawia wyniki jakościowej i ilościowej analizy strategii
tłumaczeniowych, zastosowanych podczas przekładu (z języka polskiego
na angielski) nazw własnych w 10 wybranych artykułach z Wikipedii.
Autor podejmuje próbę dyskusji na temat przyczyn częstego stosowania
pewnych strategii tłumaczeniowych, a widocznego omijania innych.
[ 42 ]
przekład metoda wielojęzyczność
języki w Europie
W
codziennej praktyce nauczycielskiej glotto- identyfikacji danego konkretnego, unikatowego w danym
dydaktycy często spotykają się z poważnymi kontekście obiektu, z reguły niewymagająca stosowania
błędami przekładoznawczymi dotyczącymi dodatkowych technik identyfikacyjnych. Jak wspomina z kolei
nazw własnych. Wynika to głównie z mylnego Kazimierz Rymut (1987), wyróżnić można dwie duże grupy
założenia powszechnego wśród uczniów, ale i części młodszych nazw własnych: jedna z nich to nazwy osobowe odnoszące się
nauczycieli, że nazwy własne należy zawsze tłumaczyć. I tak dla do ludzi, a druga to nazwy geograficzne nazywające miejsca.
przykładu jednostka leksykalna kościół Mariacki tłumaczona Jak podaje Encyklopedia językoznawstwa ogólnego (2003:246-
jest błędnie na język angielski jako (The) Mariacki/Mariacky 247), imię własne (nazwa własna, łac. nomen proprium) jest to
Church lub St. Mary’s Church, podczas gdy jedyny poprawny wyrażenie, które może być użyte w zdaniu tylko do wskazania
(uznany w świecie) ekwiwalent to St. Mary’s Basilica (technika jakiegoś indywidualnego przedmiotu, do wyróżnienia go
wymiany – por. Tab. 2.). Błędne jest również spośród innych przedmiotów – przy czym
założenie, że z języka polskiego nie wolno lub W dzisiejszym termin przedmiot jest tu rozumiany szeroko
nie powinno się przenosić żadnych jednostek świecie, i obejmuje zarówno przedmioty sensu stricto,
onomastycznych do języka docelowego, lecz w którym jak i osoby.
należy je jakoś zmodyfikować – choćby szybko zacierają Najczęstsze użycie ww. nazw wła-
przez transkrypcję/transliterację albo próbę się granice między snych to tzw. użycie referencyjne, tj. ich
tłumaczenia. Otrzymujemy wówczas takie państwami, różne zdolność do wskazywania (wyróżniania)
osobliwości jak The Vavel Castle zamiast po kultury (wraz przedmiotów rzeczywistości. Wyrażenia
prostu Wawel albo The Black Pond w miejsce z nazwami własnymi) te – w odróżnieniu od innych nazw
Czarnego Stawu u stóp Rysów (technika przenikają się coraz jednostkowych – nie są wykładnikami
przeniesienia – por. Tab. 1.). mocniej – edukacja pojęć, tj. nie mają znaczenia (konotacji
Z powyższych względów – szczególnie przekładoznawcza w sensie logicznym). Ich właściwością
w dzisiejszym świecie, w którym szybko powinna stanowić definicyjną, która determinuje ich status
zacierają się granice między państwami stały element w języku, jest to, że są one tzw. czystymi
i różne kultury (wraz z nazwami własnymi) kształcenia przedmiotami fonemicznymi – formami
przenikają się coraz mocniej – edukacja nauczycieli bez znaczenia. Ponieważ nazwy własne
przekładoznawcza powinna stanowić i późniejszego same w sobie nic nie znaczą, nie mogą też
stały element i kształcenia nauczycieli nauczania języka samodzielnie niczego oznaczać, tj. nie mając
i późniejszego nauczania języka obcego. obcego. konotacji (treści językowej), nie mogą mieć
Integralną częścią takiej edukacji powinno denotacji (indywidualnego przedmiotu
być również podstawowe szkolenie z zakresu onomastyki, identyfikowanego za pomocą nazwy).
wzbogacające warsztat metodyczny ambitnego glottody- Podsumowując, w odróżnieniu od nazw pospolitych
daktyka. Bo jeśli my sami – dydaktycy języków obcych (łac. appellativa), które coś znaczą, tj. mają znaczenie i jako
1
– będziemy świadomi praw, jakimi rządzą się tłumaczenia takie przysługują całym klasom łatwo definiowalnych
jednostek onomastycznych, będziemy w stanie przekazać jednostek, nazwy własne jedynie nazywają, a zatem
tę wiedzę następnym pokoleniom obywateli XXI wieku przysługują konkretnym jednostkom; co więcej podstawą
i wyposażymy je w kolejne narzędzia do skutecznego funkcjonowania nazw własnych jest właśnie ów związek
podboju Europy i świata. nominacyjny istniejący między konkretnym indywidualnym
Jak twierdzi Krzysztof Hejwowski (2004), nazwa własna przedmiotem pozajęzykowym (np. osobą) i przedmiotem
(imię własne) to – w odróżnieniu od nazwy pospolitej – jed- językowym (imieniem i nazwiskiem tej osoby). Ów
nostka leksykalna, którą posługujemy się wielokrotnie w celu przedmiot językowy (nazwa własna) istnieje wyłącznie
dlatego, że istnieje również indywidualny przedmiot
1 Piszący te słowa jest doświadczonym glottodydaktykiem pozajęzykowy (konkretna rzecz lub osoba), np. L ech
języka angielskiego, obchodzącym w tym roku 20-lecie praktyki
nauczycielskiej. Wałęsa, Stare Miasto w Krakowie, Kłapouchy.
[ 43 ]
wielojęzyczność metoda przekład
języki w Europie
Dział nauki poświęcony nazwom (imionom) własnym Tłumaczenia nazw własnych stanowią coraz poważniejsze
to onomastyka. Etymologicznie termin pochodzi z języka wyzwanie dla tłumaczy, gdyż coraz częściej muszą oni
greckiego, w którym rzeczownik ónõma oznacza imię, natomiast zmagać się z jednostkami języka, które są silnie nacechowane
imiesłów onomastikós – związany z imieniem. W Encyklopedii obcymi kulturami – często nieobecnymi w innych kulturach
języka polskiego (1999:242-248) czytamy, że – jako osobny i innych społecznościach. Problem ten jest spotykany
dział nauki – onomastyka nie jest jednorodna i dzieli się na przykład w tłumaczeniach tekstów historycznych,
na dwie główne obszerne gałęzie badające poszczególne ale dużo powszechniej występuje on dziś w przekładach
grupy nazw własnych, co potwierdza również Rymut tekstów geograficzno-turystycznych oraz w licznych
(1987). Są to: tłumaczeniach literatury. Tym, co pozwala mimo wszystko
1. antroponimia (antroponomastyka) – bada nazwy osobowe, przetłumaczyć konkretną nazwę własną są strategie tłuma-
tj. imiona, nazwiska, przydomki oraz przezwiska osób, czeniowe – specjalne techniki przekładu stosowane przy
np. Bartosz Poluszyński, Krzysztof Puma Piasecki; napotykanych trudnościach. Strategie te – w największym
2. toponimia (toponomastyka) – bada nazwy miejscowe skrócie – to świadome techniki (zabiegi) tłumaczeniowe,
(geograficzne), a w szczególności: jakie podejmuje tłumacz doświadczający
nazwy kontynentów, państw i krajów, Tłumaczenia trudności z przetłumaczeniem konkretnej
np. Stany Zjednoczone, Polska; nazw własnych jednostki leksykalnej w konkretnym
nazwy miejscowości i wszelkich osiedli stanowią coraz tłumaczonym tekście.
ludzkich, np. Osiedle AK, Opole poważniejsze Tematyką strategii tłumaczeniowych
ojkonimia; wyzwanie dla w przekładzie zajmowało się do tej
nazwy zbiorników wodnych, np. jezioro tłumaczy, gdyż pory wielu teoretyków i praktyków
Bajkał, Ocean Spokojny hydronimia; coraz częściej przekładoznawstwa stosowanego, m.in.
nazwy pasm górskich, gór i szczytów, muszą oni zmagać Nida (1964), Krings (1986), Newmark
np. Góry Opawskie, Biskupia Kopa się z jednostkami (1988a, 1988b), Loescher (1991), Hervey
oronimia; języka, które są & Higgins (1992), Chesterman (1997),
nazwy lasów, borów i zagajników, silnie nacechowane Bell (1998), Venuti (1998), Jaaskelainen
np. Bory Tucholskie, Puszcza Białowieska obcymi kulturami – (1999), Graedler (2000), Harvey (2003),
drimonimia; często nieobecnymi Fernandes (2006), Belczyk (2007). Nazwy
nazwy jaskiń, np. Jaskinia Mylna, Postoń- w innych własne stanowią przedmiot badań tylko
ska Jama (w Słowenii) speleonimia; kulturach i innych niektórych z wyżej wymienionych autorów,
nazwy ulic, placów itd., np. plac społecznościach. wśród których Peter Newmark zajmuje
Konstytucji, Aleje Jerozolimskie szczególne miejsce w tym względzie. Autor
plateonimia/urbanonimia (są to propozycje nazw, jak ten stworzył bowiem zarys klasyfikacji najczęstszych strategii
dotąd nieusankcjonowane formalnie). tłumaczeniowych stosowanych podczas przekładu nazw
Oprócz powyższych dwóch głównych gałęzi onomastyka (imion) własnych. Uzupełniając ów zarys o rozważania
zajmuje się również innymi nazwami własnymi, wśród których innych ww. autorów, możemy przyjąć, że strategie te są
można wyróżnić następujące pola semantyczne: następujące:
nazwy dynastii, np. dynastia Tudorów, dynastia Wazów; 1. przeniesienie (ang. transference) – jednostka leksykalna
nazwy zwierząt, np. Burek (pies), Mruczek (kot), Kłapouchy z języka źródłowego jest przenoszona bez jakichkolwiek
(osioł) zoonimia; modyfikacji lub z bardzo niewielkimi (np. fleksyjnymi)
nazwy instytucji i organizacji, np. Urząd Marszałkowski do języka docelowego, np.:
w Opolu, Unia Europejska; – New Jersey New Jersey;
nazwy przedmiotów i obiektów, np. Forum (tu: hotel), – Tadeusz Kościuszko Tadeusz Kościuszko;
Telimena (tu: kawiarnia), Stefan Batory (tu: statek), Pędzący 2. wymiana (ang. substitution) – jednostka leksykalna z języka
Królik (tu: restauracja) itd. źródłowego jest zastępowana uznaną, powszechnie używaną
[ 44 ]
przekład metoda wielojęzyczność
języki w Europie
i najczęściej usankcjonowaną prawnie (np. w źródłach geogra- – Podgórze the town of Podgórze (dodany tu leksem the
ficznych oraz turystycznych) jednostką w języku docelowym, town of tłumaczy odbiorcy, jakiego rodzaju miejscowością
która jest logicznie powiązana z leksemem źródłowym, np.: jest Podgórze)
– New York Nowy Jork (por. New Jersey Nowy 7. objaśnienie/przypis/nota translatorska (ang. gloss/
Dżerzej / Nowy Dżersej / Nowy Dżerzi?); translator’s note) – tłumacz niejako wyjaśnia odbiorcy
– kościół Mariacki St. Mary’s Basilica; w języku docelowym, co oznacza dana jednostka
3. tłumaczenie (ang. translation) – jed- leksykalna w języku i kulturze źródłowej –
nostka leksykalna z języka źródłowego Strategie najczęściej w nawiasie, w przypisie dolnym
jest tłumaczona najczęściej literalnie tłumaczeniowe lub w przypisach końcowych, np.:
(dosłownie) na język docelowy, np.: to świadome – Mordor Mordor (Czarna Dolina);
– Pacific Ocean Ocean Spokojny; techniki (zabiegi) – Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego
– Muzeum Wojska Polskiego (The) tłumaczeniowe, Ministry Of Public Security of Poland*
Museum of the Polish Army; jakie podejmuje (* Polish secret police, intelligence and counter-
4. modyfikacja (ang. modification) – jed- tłumacz espionage service).
nostka leksykalna z języka źródłowego doświadczający W celu zbadania, w jakich proporcjach
jest zastępowana jednostką leksykalną trudności stosowane są wyżej wymienione strategie
w języku docelowym, która w sensie z przetłumaczeniem podczas przekładu nazw własnych, autor
logiczno-przekładoznawczym nie jest konkretnej niniejszego artykułu zlecił w swojej grupie
powiązana z leksemem źródłowym, jednostki badawczej wykonanie niewielkiego badania
ale w kulturze docelowej ma podobne leksykalnej empirycznego. W badaniu tym dokonano
konotacje, wywołuje podobne sko- w tłumaczonym jakościowej i ilościowej analizy strategii
jarzenia i kontekstowe implikacje; tekście. tłumaczeniowych, zastosowanych podczas
innymi słowy, stanowi ona – jak przekładu (z języka polskiego na angielski)
nazwali to Hervey & Higgins (1992) – kulturową nazw własnych w 10 wybranych artykułach z Wikipedii.
transplantację, np.: Artykuły te to (alfabetycznie):
– Winnie the Pooh Kubuś Puchatek (Winnie to nie Kraków,
Kubuś, a Pooh to nie Puchatek); Kubuś Puchatek,
– Sejm Polish National Parliament (funkcjonuje również Mazury,
przeniesiony leksem The Seym/Sejm); Namysłów,
5. transkrypcja/transliteracja (ang. transcription/transli- Opole,
teration) – są to formy adaptacji jednostki źródłowej do Poznań,
fonetyczno-fonologicznych, morfologicznych i gramatycz- Tatry,
nych reguł, obowiązujących w języku docelowym; może Warszawa,
tu chodzić na przykład o pomijanie polskich znaków Władca Pierścieni
diakrytycznych w tłumaczeniach na język angielski albo Wrocław.
o zamianę cyrylicy na alfabet łaciński, np.: Badanie polegało na wypisaniu wszystkich nazw własnych
– Kraków Krakow/Cracow; występujących w polskich artykułach, a następnie – na
– Мы взлетаем Mi vzletaiem (ang. We fly high); przeanalizowaniu ich anglojęzycznych ekwiwalentów
6. dodanie (ang. addition) – jest to celowe dodanie do i uporządkowaniu tak powstałych par jednostek leksy-
nazwy źródłowej pewnego elementu/elementów w języku kalnych w tabeli, zależnie od strategii tłumaczeniowej
docelowym, które pozwolą odbiorcy lepiej zrozumieć daną zastosowanej przez tłumacza podczas przekładu.
nazwę własną z języka źródłowego, np. Poszczególne jednostki leksykalne zostały umieszczone
– Smok Wawelski dragon Smok Wawelski (dodany tu leksem w Tabelach 1.-7. w kolejności, w jakiej były lokalizowane
dragon tłumaczy odbiorcy, z jaką postacią ma do czynienia); w artykułach Wikipedii.
[ 45 ]
wielojęzyczność metoda przekład
języki w Europie
Tekst źródłowy (pol.) Tekst docelowy (ang.) Tekst źródłowy (pol.) Tekst docelowy (ang.)
[ 46 ]
przekład metoda wielojęzyczność
języki w Europie
Tabela wyników 3.
– tłumaczenie (ang. translation)
Tekst źródłowy (pol.) Tekst docelowy (ang.)
[ 47 ]
wielojęzyczność metoda przekład
języki w Europie
[ 48 ]
przekład metoda wielojęzyczność
języki w Europie
okazało się najkorzystniejszą strategią, gwarantującą jasność nieczęsto przez tłumaczy, gdyż h– po pierwsze – wydłuża ona
w zrozumieniu danej nazwy własnej przez docelowego długość tekstu docelowego w stosunku do źródłowego, a po
odbiorcę. Tłumacz – przed próbą przekładu – powinien drugie – może być odebrana przez docelowego odbiorcę jako
jednak najpierw upewnić się, czy dana nazwa brak wiary w czytelnika i w to, że może on
własna nie ma już innego, wcześniejszego Tłumacz – sam spróbować sprawdzić daną informację
i utrwalonego tłumaczenia, a jeśli takie ma, przed próbą w dostępnych sobie zasobach wiedzy.
wówczas zastosować strategię zastąpienia przekładu – Z powyższych względów tłumacze starają się
zamiast tłumaczenia. powinien najpierw stosować tę strategię w ostateczności, tj. kiedy
W 11 przypadkach na 131 wystąpień upewnić się, czy żadna inna nie przyniesie spodziewanych
(8 proc.) tłumacze badanych artykułów zasto-
dana nazwa własna rezultatów w przekładzie.
sowali strategię dodania, w której postanowili
nie ma już innego, Powyższy porządek i proporcje w sto
wcześniejszego
niejako uzupełnić daną nazwę – najczęściej i utrwalonego sowaniu poszczególnych strategii tłuma-
geograficzną – pewną dodatkową informacją tłumaczenia, a jeśli czeniowych można przyjąć za pewnego
objaśniającą docelowemu odbiorcy naturę/ takie ma, wówczas rodzaju wytyczną, którą tłumacz może się
charakter miejsca bądź postaci. W kilku przy- zastosować kierować podczas przekładu nazw własnych
padkach trzeba jednak stwierdzić pojawienie strategię w tłumaczonym tekście. Mając na względzie
się zjawiska tzw. pleonazmów, tj. wyrażeń zastąpienia zamiast cztery najczęstsze strategie spośród wszyst-
składających się z wyrazów znaczących to tłumaczenia. kich badanych w analizowanych tu tekstach,
samo lub prawie to samo, których łączne należałoby przyjąć, że – napotykając nazwę
użycie najczęściej oceniane jest jako błąd, np. cofać się w tył, własną w tekście – tłumacz winien przede wszystkim sprawdzić
wracać z powrotem, a w naszym przypadku – dragon Smok we wszelkich dostępnych źródłach, czy nazwa ta ma już
Wawelski bądź trumpet call hejnał mariacki. utrwalony i powszechnie używany ekwiwalent i jeśli ma, to po
W kilku przypadkach tłumacze zastosowali strategię trans- prostu go zastosować. Jeśli nie, tłumacz może nazwę własną
krypcji (6/131, tj. 5 proc.) i – jak widać w Tabeli 5. – przypadki albo przenieść bez modyfikacji do języka docelowego, albo
te dotyczyły albo polskich znaków diakrytycznych (tj. zastąpienia ją zmodyfikować, próbując tym samym wywołać w odbiorcy
ich łacińskimi odpowiednikami liter bez znaków diakrytycznych), podobne skojarzenia (konotacje), jakie wywołała ta nazwa
albo dostosowania danej nazwy do anglojęzycznych realiów u odbiorcy tekstu źródłowego. I wreszcie daną nazwę można
fonetyczno-fonologicznych i/lub morfologicznych. również przetłumaczyć poprzez transfer wszystkich elementów
Najrzadziej stosowaną strategią w naszym badaniu okazało leksykalno-gramatycznych do języka docelowego, ewentualnie
się dodatkowe objaśnienie/przypis/nota translatorska tłumacza nieco ją objaśniając odbiorcy poprzez dodanie, transkrypcję
(5/131, tj. 4 proc.). Technika ta rzeczywiście jest stosowana lub notę translatorską (przypis).
[ 49 ]
wielojęzyczność metoda przekład
języki w Europie
[ 50 ]