Τα θρανία Λίγα λόγια

της άνοιξης / για τον Το σπίτι της

ραδιόφωνο Σνούπυ θείας Πανδώρας
σελ.: 4-5 σελ.: 7 σελ.: 8

ο κοκκινολαίμης
η εφημερίδα της Α2 τάξης του 35ου Δημοτικού Σχολείου Εξαρχείων ΤΕΥΧΟΣ 2, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2020

Τάξη βαλίτσα

Σήμερα παιδιά έφυγε η άνοιξη! Αλλά έμειναν τα θρα- τρένου. Κατεβαίνουμε ή συνεχίζουμε; Έτσι δεν λέμε;
νία! Κι άνοιξαν τα σχολεία! Άνοιξη είναι κι αυτή! Καλημέρα παιδιά! Ακούμε ειδήσεις, σχόλια, μουσικές, τραγούδια,
Έχουμε παιδιά που συναντιούνται από κο- ομιλίες και ήχους πουλιών!
«Εδώ τα θρανία της άνοιξης»!
ντά, μέσα κι έξω από τα σχολεία, παιδιά που Τα σχολεία άνοιξαν, όμως δεν άνοιξαν για
κάνουν συνέλευση, παιδιά που ανταλλάσσουν Ακούτε το ραδιόφωνο όλα τα παιδιά!! Παιδιά μας λείπετε! Αλλά ήρθε
διευθύνσεις για να αλληλογραφούν, παιδιά που των παιδιών! το καλοκαίρι! Έρχονται οι διακοπές! Και τα
παίζουν Καραγκιόζη και παιδιά που ετοιμά- Παιδιά, μείνετε παγωτά! Καλό φθινόπωρο από κοντά! Ραντεβού
ζουν εκπομπές ραδιοφώνου! συντονισμένα! στα «Ψηλά Βουνά»!
Παιδιά που ακούν ραδιόφωνο στο δρόμο, στην Ήταν «Τα θρανία της άνοιξης» – το ραδιόφωνο
πλατεία, στο σπίτι και στο πάρκο! Κι όποιο σταθμό βρί- των παιδιών. Στο μικρόφωνο ο κ. Μπάμπης, 1/6/2020,
σκουν σταματούν για λίγο! Όπως κάνουμε με τους σταθμούς του Αθήνα – Κυψέλη.

Φιλολογικό καφενείο: σελ. 2-3 / πρωτη ραδιοφωνικη εκπομπη:σελ. 6 / επιστροφη στο ανοικτο σχολειο: σελ. 7 / το σπίτι μασ: Σελ. 8
Τα ρόδια
Φάγαμε ρόδια στον κήπο μας και φυτέψαμε γιασεμιά, έναν τηλέγραφο, μια τριανταφυλλιά κι ένα θα-
λασσινό λουλούδι. Ρίξαμε στις γλάστρες και κομπόστ. Ρίξαμε τα σπυριά από τα ρόδια στις γλάστρες.
Κάναμε Μελέτη Περιβάλλοντος στην υπαίθρια τάξη. Κι ήρθαν σε μια γλάστρα δύο περιστέρια. Ήρθαν
να φάνε τα ρόδια. Πήγαμε να τα διώξουμε. Όμως ο δάσκαλος είπε «όχι». Μετά τα βλέπαμε να τρώνε.
Και μετά άρχισαν να φιλιούνται. Κάναμε με τα χέρια μας φωτογραφίες με κλικ.
Μετά πήγε το καθένα σε άλλη γλάστρα. Το πιο όμορφο ήταν τοπ αρσενικά. Ο δάσκαλος είπε πως
στα ζώα έτσι είναι. Μέσα από τις γλάστρες δεν βγήκε ροδιά. Βγήκε αγάπη. Αγαπούσαν να τρώνε μαζί.
Έφυγαν. Κι ήρθε ένα άλλο περιστέρι μόνο του.
(Ελεύθερο κείμενο: Ζάρα, Σάνια, Αμποβάζλ, Θεόφιλος, Γκάμπι, Ελένη, Μωχάμεντ, Χουσεΐν Αμίρ)

Πυξίδα
Πήγαμε στην Πυξίδα. Η «Πυ
ξίδα» είναι σχολείο για πρ
σφυγάκια. Ήμασταν 11 παιδ ο-
ΙΟΣ ιά. Ήρθε μαζί μας και η κυ
Ο ΜΙΣΌΣ ΉΛ ρ α , ψωμί, κύκλο
, Ντίνα. Έχει ένα δικό της σχ ρία
ς μοιάζε ι μ ε π έ τ ολείο στην Ελβετία. Στο δρ
Ο μισός ήλιο ντζόχοιρο, χέ
ρι, βου- μο τραγουδούσαμε τον « ό-
, α χ ιν ό , σ κ α αχινό» από το βιβλίο μα
μοιρογνωμόν
ιο άνθρωποι μας αγαπούσαν. ς. Οι
Είδαμε και τον κύριο Σταύ
νό και λόφο. χάμεντ) Ζωγραφίσαμε και τραγουδή ρο.
ενο: Ελένη, Μω σαμε ένα τραγούδι του κυ
(Ε λε ύ θ ερ ο κε ίμ Γιώργου: «ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛ ρίου
ΕΣ ΙΔΕΕΣ/ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΚΑΡΔ
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΧΩΡΑΕΙ ΙΑ/
/ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ».
(Ελεύθερο κείμενο: Γκάμπι
)

Παιδαγωγική Ομάδα
«Το Σκασιαρχείο»

Ο ΚΟΚΚΙΝΟΛΑΙΜΗΣ
η εφημερίδα της Α2 τάξης
του 35ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών ΓΙΑΤΊ ΔΙΑΒΆΖΟΥΜΕ ΒΙΒΛΊΑ;
Κωλέττη 34, Εξάρχεια Αθήνα, Τ.Κ.: 10681 1. Ο Θεόφιλος μάλλον δεν διαβάζει γιατί του αρέσει να παίζει.
Και να κάνει τον κλόουν. Εγώ θέλω να μην είμαι κλόουν γιατί
ΤΕΎΧΟΣ 2, ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2020
θέλω να γράφω ωραία. Θέλω όταν μεγαλώσω να πηγαίνω να
αγοράζω βιβλία. Θα πηγαίνω σε βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες.
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΉ ΟΜΆΔΑ
Λαζουά, Μωχάμεντ, Ελένη, Σάνια, Και θέλω να βγάλω κι ένα δικό μου βιβλίο με τίτλο «Τα ζώα χρει-
Θεόφιλος, Θάλεια, Ζάρα, Αμίρ, άζονται φροντίδα».
Μωχάμαντ, Μαρία, Μωχάμεντ, Γκάμπι,
Αλμποφάζλ, Μωχάμαντ Μαγκντί,
(Ελεύθερο κείμενο: Θάλεια)
Χουσεϊν, Σάμερ.
2. Ο Θεόφιλος δεν διαβάζει γιατί θέλει να γίνει φτωχός. Εμείς
ΣΕΛΙΔΟΠΟΊΗΣΗ που πάμε στο σχολείο μπορούμε να νικήσουμε την φτώχεια.
Εκδόσεις Ars Nova Γιατί μπορούμε να διαβάζουμε. Αν μάθουμε να διαβάζουμε εί-
μαστε πιο ελεύθεροι.
ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΥΛΗΣ
Μπάμπης Μπαλτάς (Ελεύθερο κείμενο: Ελένη)

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑ
3. ΒΙΒΛΙΟΘΉΚΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΆΚΙ ΜΕ ΦΥΤΆ
babisbaltas1@gmail.com Ήρθε ο κύριος Νικήτας, ο γεωπόνος, στο σχολείο για τα φυτά
στο παγκάκι και την πόρτα - βιβλιοθήκη. Να τα ονόματα των
ΙΣΤΟΣΕΛΊΔΕΣ
https://el.padlet.com/35dimath/qjeo-
φυτών: αμπαρόριζα, φτέρη, αράχνη (σπαράγγι), κισσός, απτέ-
4qc03fq2 νια, ρυγχόσπερμα, τραντεσκάντια, βιβούρνο, κάρεξ, αγιόκλι-
https://skasiarxeio.wordpress.com/ μα, μυρτιά, βίγκα, οφιοπώγων. Παράξενα ονόματα μερικά! Κι
https://efarmogesfreinet.weebly.com/
όλα έχουν σχέση με το φως και το σκοτάδι!
ΔΙΑΝΈΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΆΝ ΣΕ ΣΧΟΛΕΊΑ (Ελεύθερο κείμενο: Μπάμπης)
ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΊΑ

2
 Το δάσος
Βλέπω
Μια νύχτα είχε φεγγάρι λαμπερό. Κι ήρθε
Βλέπω από το παράθυρο
μια νυχτοπεταλούδα και μπήκε σ’ ένα σπίτι.
Βλέπω ένα μεγάλο σπίτι
Ο ΚΉΠΟΣ ΒΛΈΠΕΙ Τότε ξύπνησε ένας άνθρωπος που τον έλε-
Βλέπω δέντρα
Μια μέρα φυτέψαμε γιασεμιά. Και μετά γαν Καλό, γιατί ήταν πολύ καλός και πήγαν
Βλέπω ένα κυπαρίσσι
στο δάσος μαζί. Εκεί συνάντησαν μια κου-
φέραμε και χώμα. Ήρθε και μια μέλισ- Βλέπω ένα νηπιαγωγείο
κουβάγια που μίλαγε κι έλεγε «κούκου»,
σα - εργάτρια κι ήπιε τη γύρη. Ήρθε Βλέπω ουρανό
«κούκου». Η κουκουβάγια είπε κάτι σοφό:
Αλλά δεν βλέπω το θεό.
μια ακόμη εργάτρια κι ήπιε κι αυτή. Και «Το δάσος κινδυνεύει από τους ανθρώ-
(Ελεύθερο κείμενο: Μαχμέντ)
πήγε στη κυψέλη κι έκανε μέλι. Πήγε πους». Ο Καλός τότε απαντά; «Δεν βάζω
φωτιά εγώ στο δάσος. Ήρθαμε να πούμε
μια εργάτρια ακόμη και μετέφερε τη
ΑΠΌότι ΤΟταΠΑΡΆΘΥΡΟ
ζώα κινδυνεύουν από τη φωτιά». Η
γύρη σε χώμα. Κι εκεί φύτρωσε ένα γι- Είμαινυχτοπεταλούδα
στο παράθυρο. Βλέπω και ένα σπίτι που
ο Καλός είναι χαλασμένο. Μάλ-
χαιρέτησαν
ασεμί. Ήρθε κι ένα κοριτσάκι και φύτε- λον δεν
τηντο είχαν φτιάξει καλά.
κουκουβάγια. Το σπίτι έχει λουλούδια.
Η νυχτοπεταλούδα τε- Τα δέντρα
ψε ένα σπόρο δίπλα του. Και βγήκε μια δεν έχουν
λείωσεφύλλα. Ένα δέντροτης.
την αποστολή είναιΚαι
παράξενο.
πέταξεΔεν το έχω ξαναδεί.
πάλι.
παπαρούνα. Ήρθαν δυο παιδάκια και Δεν (Ελεύθερο
ξέρω κανένακείμενο:
όνομα από τα δέντρα. Τα δέντρα που βλέπω είναι
Ελένη)
πράσινα. Υπάρχουν και μαύρα δέντρα αλλά δεν τα βλέπω. Βλέπω το
τα μύρισαν. Μύρισαν την άνοιξη. κυπαρίσσι. Και το κυπαρίσσι βλέπει τα παιδιά να κάνουν μάθημα στη
(Ελεύθερο κείμενο: Θάλεια) ρίζα του.
(Ελεύθερο κείμενο: Μωχάμεντ)

Μια φακό – ιστορία

Ήταν μια καρακάξα που πέταγε και έπαιζε και ταξίδευε. Πήγε στην Ισπανία. Κι εκεί
γνώρισε μια ακόμη. Κι έγιναν φίλες. Πήγαν στην Πολωνία. Σε μια ταβέρνα βρήκαν
ψίχουλα να φάνε. Μετά πήγαν Γαλλία, στο σχολείο των πουλιών. Έκαναν το καλύ-
τερο μάθημα, μουσική και τραγουδούσαν «Το φεγγαράκι». Είδαν και τα παιδιά κι
όλοι μαζί έγιναν παιδιά – πουλιά. Κι άρχισαν να τραγουδούν μαζί το «Ελικόπτερο».
Χτυπούσαν τα χέρια τους και τα πόδια τους. Ήρθε η άνοιξη. Τα θρανία πήγαν στην
υπαίθρια τάξη κι έγιναν θρανία της άνοιξης. Και τα παιδιά – πουλιά έπαιζαν μουσι-
κές καρέκλες. Πήγαν σ’ ένα δένδρο κι έφτιαξαν μια φωλιά. Και τάιζαν τα πουλάκια.
(Ελεύθερο κείμενο: Θάλεια)
ΈΝΑ ΤΡΈΝΟ
Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα ψηλό βου-
νό ζούσε ένα τρένο - αγόρι που ήθελε
πολύ κάποιο τρένο να παίξει. Και βρήκε
κάπου γύρω σ’ αυτό το νουνό άλλα ένα
τρένο – κορίτσι που ήθελε κι αυτό να
παίξει. Κι έγιναν φίλοι. Έπαιζαν. Και βρή-
καν ένα σπίτι. Κι έκαναν παιδιά. Η δου-
λειά τους ήταν να δουλεύουν σ’ ένα σχο-
λείο. Εκεί πήγαιναν και τα παιδιά τους.
Τα τρενάκια.
(Ελεύθερο κείμενο: Ελένη)

ΕΘΝΙΚΌ
ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΊΟ
Τα τελευταία χρόνια τυπώναμε την εφημερίδα μας «Τ’ αετόπουλα» δωρεάν
στο Εθνικό Τυπογραφείο, στη γειτονιά μας. Φέτος, σε επικοινωνία που είχαμε,
μας ειπώθηκε πως δε θα τυπώσουμε δωρεάν, αλλά αν θέλουμε έναντι
αμοιβής. Άλλαξε η κυβέρνηση, άλλαξε η πολιτική. Άλλοι καιροί, άλλα παιδιά,
άλλοι άνθρωποι. Αυτό το καλοκαίρι δεν θα αφισοκολλήσουμε τα Εξάρχεια με
τις δουλειές των παιδιών. Θα τυπώσουμε ιδίοις εξόδοις το φθινόπωρο, μετά
τα πρωτοβρόχια. Το ραντεβού μας στον «Σκόρο»!
3
 ΤΑ ΘΡΑΝΊΑ ΤΗΣ ΆΝΟΙΞΗΣ
Καλημέρα Θάλεια!
Καλημέρα Μαρία!
Καλημέρα Σάμερ!
Καλημέρα παιδιά!
Εδώ «Τα θρανία της άνοιξης»!
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!
Σ
ήμερα παιδιά έχουμε πολλά διαλείμματα. Θα ρω-
τήσετε: Αφού δεν πάμε σχολείο πως θα έχουμε
διαλείμματα; Έχουμε πει ότι διάλειμμα στο ραδιό-
φωνο είναι η μουσική. Άρα θα ακούσουμε πολλή μουσι-
κή. Σας άρεσε, θυμάστε, και βάζαμε στην τάξη «Λάχανα
και Χάχανα»! Και μετά ακούγαμε πολύ τον Φοίβο Δελη-
βοριά και το δίσκο του «Πες μου τ’ όνομά σου» (2018). Τα
τραγούδια του είναι από τα θεατρικά έργα της «Συντεχνί-
ας του Γέλιου» κι έχουν γίνει δέκα χρονών. Αλλά ακού-
γονται τόσο φρέσκα που δεν έχουν χάσει τίποτα από το
χρόνο που πέρασε!! Λοιπόν ραδιόφωνο είναι να παίζεις
μουσική και να μιλάς. Και να συνδυάζεις αυτά τα δύο. Να
βάζεις το τραγούδι «ένας ίσον κανένας, κανένας ίσον μη-
δέν» και να κατεβάζεις τον ήχο της μουσικής και να ανε-
βάζεις τον ήχο του μικροφώνου και να λες «έχει κανείς
αντίρρηση;» Και πάλι να υψώνεις τη μουσική! Και μετά τη
δική σου φωνή! Και πάει λέγοντας!!! Κάνεις διάλογο με το
κοινό που σε ακούει! για να το κάνει όμως αυτό θες έναν
μείκτη κι ένα ηχολήπτη!!!!
Στην τάξη μας έχουμε ολόκληρο στούντιο!!! Τα αγόρια
και τα κορίτσια κοροϊδεύονται μεταξύ τους!!! Και λέει το
κορίτσι για το αγόρι «πως μου αρέσει που βρωμάς». Κι
όταν έχουμε το ρεφρέν μπορούμε να κατεβάσουμε τη
μουσική και να μιλήσουμε στο μικρόφωνο!!! Να πού-
με πως τα αγόρια δεν είναι πολύ καθαρά αλλά μας αρέ-
σουν!!! Το πρωί στο σχολείο ακούγαμε «Να ξυπνάς το
πρωί/ με μια γεύση οδοντόπαστας να τραβάς για εκεί».
Έτσι ξεκίναγε η μέρα μας. Τώρα που δεν έχουμε σχολείο,
το τραγούδι το βάζουμε στο ραδιόφωνο! Κι αρχίζουμε
να λέμε τη γνώμη μας στο μικρόφωνο!!! Τι ωραίο ήταν
το σχολείο! Λοιπόν παιδιά θα ήθελα στο μικρόφωνο να
4
πω τη γνώμη μου κι εγώ. Χαμηλώνω τη μουσική! Παίζει
«θέλω να μείνω στη Φιλοθέη». Τώρα θέλω να πω τα λόγια
ενός δασκάλου που τον λένε Γιάνους Κόρτσακ: «To ραδι-
όφωνο ή που θα κάνει τους ακροατές παθητικούς ή που
θα τους ωθήσει στον αγώνα. […]. Περιθώριο λάθους δεν
υπάρχει και το διακύβευμα είναι σοβαρό. Το ραδιόφω-
νο θα καταφέρει να διαμορφώσει παιδιά - ανθρώπους,
ευαίσθητα, με εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και ειλικρι-
νή ή θα τα κάνει λυκ-ανθρώπους αμετάκλητα;» Αυτά τα
είπε το 1926 και κλείνουμε σχεδόν 100 χρόνια τώρα. Είναι
έτσι; Είπα στη φίλη μου τη Φωτεινή να μου μεταφράσει
αυτά τα λόγια από τα γαλλικά. Αυτά που λέει ο δάσκαλος
με έχουν προβληματίσει πολύ. Τα παιδιά γίνονται με το
ραδιόφωνο άνθρωποι. Και θέλω να μου πείτε κι εσείς τη
γνώμη σας. Α, αυτό που κάνουμε λέγεται «εκπομπή», η
κπομπή των παιδιών. Είναι «Τα θρανία της άνοιξης» – το
ραδιόφωνο των παιδιών! Όταν ήμουν μικρός είχα δικό
μου ραδιόφωνο, το «Fm Αγκάθι». Κι όταν θα γινόμουν δά-
σκαλος σκεφτόμουν πως θα είχα ένα αυτοκίνητο – κλού-
βα που θα είχε έτοιμο το ραδιόφωνο, θα έμπαινε στις αυ-
λές των σχολείων και θα έκαναν «πρόγραμμα» τα παιδιά.
Όπως στο σχολείο έχουμε πρόγραμμα και συνέλευση
έτσι και το ραδιόφωνο έχει πρόγραμμα που αναγγέλλει
τις ώρες και τα θέματα. Δέκα χρόνια αγαπούσα το ραδιό-
φωνό μου! Κι όταν μεγάλωσα τύπωσα και μια μικρή εφη-
μερίδα που την είπα «ράδιο Αγκάθι». Γιατί να μου αρέσει
αυτό το όνομα; Είναι αγάπη και πόνος; Ποιος ξέρει!. Γεια
σας παιδιά! Είναι «Τα θρανία της άνοιξης» – το ραδιόφωνο
των παιδιών!
Ο κ. Μπάμπης, 27/4/2020, Αθήνα – Κυψέλη.
Καλημέρα Μαρία!
Καλημέρα Μάγια!
Καλημέρα Γκάμπι και Αμίρ!
Καλημέρα παιδιά!
Εδώ «Τα θρανία της άνοιξης»!
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!
Σήμερα παιδιά έχουμε ανοιχτά πάρκα με πουλιά,
παιδιά – πουλιά, δέντρα με μέλισσες, κόκκινα
σκαθάρια που μαραίνουν τους φοίνικες, ποδή-
λατα με βοηθητικές ρόδες, κουδούνια, κόρνες,
σφυρίχτρες και μαγικά καπέλα που μας κρύβουν
τον ήλιο τον ηλιάτορα, τον αδυσώπητο ήλιο. Και
μαγικά μαξιλάρια που γίνονται αερόστατα και βά-
φονται πορτοκαλί και γίνονται ραδιόφωνα! Ραδι-
όφωνα; Ναι το «Πορτοκαλί Αερόστατο» είναι ένα
παιδικό ραδιόφωνο που κοιμάται στα όνειρα των
παιδιών! Ναι, η κα Ίρις και η κα Ελπινίκη! Μας ξε-
ναγούν στο θέατρο και μας κάνουν να γινόμαστε
ηθοποιοί, ξυλοπόδαροι, μασκοφόροι και οπαδοί
του Διονύσου! Ή του Απόλλωνα! Ή της τραγωδίας;
Ναι μ’ ένα κέρας!!!
Τι μου θυμίζουν αυτά!!! Τους γάτους της πλα-
τείας Βικτωρίας της κας Παυλίνας! Που ήταν κωμι-
κοί και ακροβάτες. Ραδιόφωνο άκουγαν; Όχι! άκου-
γε όμως ο γάτος της κας Άλκης. Ναι άκουγε δελτίο
καιρού! Κι άκουγε πως οι ζέστες θα μεγαλώσουν
τον Αύγουστο!!!! Αχ ο Μήτσος μας! Ήταν όλο «γα-
τοκουβέντες»!!! Αλλά τη χάσαμε την κα Άλκη μας.
Αυτή η άνοιξη μας την πήρε πριν έρθει. Ήρθαν όμως
«Τα θρανία της άνοιξης». Κι ήρθε κι ο δάσκαλος
που έφερε την άνοιξη που τον περίμενε η κα Άλκη.
Αυτός θα φροντίζει το γάτο. Μα είναι μόνο ένας;
Όχι! Ο κος Χρήστος μου λέει πως είναι πολλοί! Οι
γάτοι, όχι οι δάσκαλοι!
Κι έχουν πολλά παράξενα ονόματα. Κι είναι
όλοι στη γειτονιά μας, τα Εξάρχεια κι ακούν «Τα
θρανία της άνοιξης» - το ραδιόφωνο των παιδιών.
Να κι ο Μπαμ – Μπουμ! Είναι ρακοσυλλέκτης, έχει
φιλενάδα την κυρία Φωτεινή και μένει στην Μπλε
Πολυκατοικία. Μπαμ – Μπουμ; Μα έτσι έλεγε ο
δάσκαλος το παιδί που έκανε πόλεμο στο σχο-
λείο! Όταν χτυπούσε ένα παιδί ένα άλλο παιδί του
έλεγε: «Όχι μπαμ – μπουμ, νόου. Όχι πόλεμο Εντώ.
Εντώ αγκαπάμε παιντάκια. Καλό παιντάκι, good
boy». Κι όλα τα παιδάκια γέλαγαν και διάβαζαν τον
γάτο Μπαμ - Μπουμ. Κι ένα παιδάκι, ο Νηρέας πήγε
στη Λήμνο, εκεί που είναι το μουσείο των παιχνι-
διών έτοιμα να κάνουν την επανάστασή τους και
να πάρουν το πλοίο και να έρθουν Πειραιά. Εκεί
στη Λήμνο είναι γάτος ο Ξενοφώντας που ζήλευε το
πέταγμα των χελιδονιών και πέταξε μαζί τους. Χε-
λιδόνια; Ναι, τότε θα είναι άνοιξη. Ναι είναι άνοιξη
και μαζί σας «Τα θρανία της άνοιξης»! Ο Ξενο-
φώντας άκουγε ραδιόφωνο; Όχι. Του είπε ο Μη-
τσόγατος από τη λαϊκή των Εξαρχείων να πάει στο
μουσείο ραδιόφωνου στο Γκάζι να του πάρει ένα,
αλλά ο Ξενοφώντας είπε πως ο Νηρέας τον κάνει
παρέα κι ακούει απ’ αυτόν. Θα βγει με συνέντευξη ο
Νηρέας, στον «Κοκκινολαίμη»! Εκεί έχει ιστορίες
από το παράθυρο και θα ακούει και θα νιαουρίζει
και ο Ξενοφώντας. Και θα τον κάνει βίγκαν ο Νηρέ-
ας! Ναι, να τρώει τα μαρούλια! Και ταχυδρόμο σαν
το δάσκαλο!
Πάνε οι ιστορίες κι έρχονται. Μπαίνουν στο
σπίτι της κα Μάρως και βγαίνουν να βρουν τον
γάτο τον Λεοπόλδο στο Πολυτεχνείο. Αυτός
ακούει ραδιόφωνο; Ναι, του Πολυτεχνείου! Έχει
κολλήσει με την εξέγερση, την επανάσταση, τη
δικαιοσύνη, την αγάπη των φτωχών, τη γνώση στη
ζωή μας και την ελευθερία. Δεν λέει τίποτα άλλο,
θέλει μόνο συνελεύσεις! Κι αγαπημένο του βιβλίο
είναι η «Συνέλευση των ζώων» του κυρίου Πε-
ρικλή, φίλου του κυρίου Χρήστου, φίλου της κας
Άλκης, φίλης της κυρίας Φωτεινής, φίλης της κα
Αργυρώς. Μικρός ο κόσμος ο μέγας! Nα ο κύριος
Χρήστος με τους γάτους του! Ακούστε τον και
στον «Μικρό Αναγνώστη» που μιλά για τη ζωή
του! Μένει στη γειτονιά μας τα Εξάρχεια, κατάγε-
ται από τη Λήμνο και γράφει παραμυθο – ιστορίες
όπως λέει, γιατί έχει αληθινούς ήρωες!!!
Εμείς λέμε και γράφουμε φακό – ιστορίες στο
σχολείο. Έχουμε γάτες και πουλιά και ταξιδεύ-
ουμε στους χάρτινους χάρτες του κόσμου. Είμα-
στε παιδιά - πουλιά που μετακινούνται! Πριν τον
κορονοϊό! Με σήμα τον «Κοκκινολαίμη», είμαστε
μικροί κοκκινολαίμηδες! Κι ακούμε ραδιόφωνο
με παρέα. Όπως έκαναν παλιά οι άνθρωποι, πριν
μπουν στο μουσείο. Ήταν «Τα θρανία της άνοι-
ξης» – το ραδιόφωνο των παιδιών!
Στο μικρόφωνο ο κ. Μπάμπης,
18/5/2020, Αθήνα – Κυψέλη.

Καλημέρα Μαρία! Καλημέρα Αμίρ!
Καλημέρα Γκάμπυ! Καλημέρα παιδιά!
Εδώ «Τα θρανία της άνοιξης»!
Ακούτε το ραδιόφωνο των παιδιών
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα!
Σήμερα παιδιά έχουμε ανοιχτό Πάρκο Ναυαρίνου με αρ-
μπαρόριζες που μοσχοβολούν, λουΐζες να τις πιεις στο πο-
τήρι και λεβάντες που διώχνουν τον σκόρο στη ντουλάπα
μας! Ο κ. Θανάσης φύτεψε με τη βοήθεια του κ. Νίκου τη
γλιτσίνα, τον κισσό και τις βυσσινιές. Και έκλεισε με το
σύρμα την τρύπα που είχε ανοίξει, καθάρισε, άνοιξε γού-
βες και ξεβοτάνισε. Η κυρία Ελευθερία έσωσε ένα τραυ-
ματισμένο περιστέρι με τη βοήθεια της κας Νεκταρίας. Το
πήγανε στην οργάνωση ANIMA, στην Καλλιθέα, εκεί που
πάμε κι εμείς τα πληγωμένα πουλιά στο σχολείο! Παιδιά,
στο πάρκο έχουν μαζευτεί αυτό τον καιρό αρκετές δουλει-
ές, πολλών ειδών και για όλα τα γούστα. Κάθε Κυριακή
μπορούμε να πηγαίνουμε στο πάρκο! Εκεί θα είναι «Τα
θρανία της άνοιξης» - το ραδιόφωνο των παιδιών!
Άνοιξη! Επειδή είμαστε «Τα θρανία της άνοιξης» ασχο-
λούμαστε με την άνοιξη, το δάσκαλο που φέρνει την άνοιξη
και τον κούκο. Τι είναι ο κούκος; Είναι πουλί! Πουλί που
δίνει τα αυγά του σ’ άλλα πουλιά να τα ζεστάνουν και να τα
τρυπήσουν με το ράμφος τους! Για να βγουν έξω τα παιδιά
από το αβγό τους!!! Κι ακούστε μια «ιστορία από το παρά-
θυρο» για ένα κούκο που φέρνει την άνοιξη και είναι δά-
σκαλος. Διδάσκει το μάθημα της πολιτικής. Είναι πατέρας
τεσσάρων παιδιών, άρα με πολλές υποχρεώσεις στο σπίτι.
Κι όμως! Στο σχολείο του κάνει θαύματα! Στα διαλείμμα-
τα είναι στη βιβλιοθήκη και διαβάζει σε συνέχειες για όσα
παιδιά θέλουν λογοτεχνία. Κι όταν η ιστορία θυμίζει τον
πατέρα του, δε διστάζει να δακρύζει μπροστά στα παιδιά.
Άλλοτε πάλι στο διάλειμμα είναι στο προαύλιο και παίζει με
τα παιδιά του σχολείου του. Πάει στα πάρκα και κάνει πο-
δήλατο με μια σχάρα από βιβλία. Και βλέπει με τα παιδιά
την ταινία «Ο δάσκαλος που άφηνε τα παιδιά να ονειρεύ-
ονται». Τα παιδιά τρέχουν με λαχτάρα στο σχολείο για να
βγουν έξω από το σχολείο! Κι όλη τη μέρα περνά τον καιρό
του στην Κωλέττη με τον κ. Παναγιώτη και τον κ. Οδυσσέα
και τους φίλους τους. Και τον κ. Κώστα που πέταξε με τα
βιβλία του στον ουρανό με τα γλειφιτζούρια. Και περιμένει
σαν κούκος τις καρακάξες από το κυπαρίσσι να καθίσουν
στα θρανία της άνοιξης. Και τους γλάρους από την Αίγινα.
Και τον «Κοκκινολαίμη» να τον διαβάσει. Και τον κ. Γανω-
τή, τον άλλο κούκο - δάσκαλο, να κάνουν παρέα! Όλοι τους
αγαπάνε το ραδιόφωνο. Πιο πολύ ο κ. Κώστας γιατί μπορεί
να ακούει από μακριά το «δεύτερο». Κι όλοι τους βάλθη-
καν να κάνουν το δικό τους πομπό. Να μιλάει ασταμάτητα,
όπως μιλάνε κι αυτοί και να βάζει μουσική, όπως παίζουν
αυτοί. Ειδικά ο κ. Νίκος αγαπά πολύ το φλάουτό του!
Ήρθε η ώρα για τη δική σου εκπομπή. θέλεις για το πάρ-
κο, θες για τα πουλιά; Θες για τη μαμά και τον μπαμπά;
Κάτι γράφουμε, κάτι παίζουμε σε μουσική, κάτι λέμε. Κι
απ’ όλα αυτά, κάτι γίνεται εκπομπή κι είναι έτοιμη για τον
αέρα! Ήταν «Τα θρανία της άνοιξης» – το ραδιόφωνο των
παιδιών. Στο μικρόφωνο ο κ. Μπάμπης. 25/5/2020

5
Μουσική: Show must go on (Queen)
(Φρου φρου φρου φρου και παλαμάκια)
Εδώ «Τα θρανία της άνοιξης!»,
Το ραδιόφωνο των παιδιών.
Παιδιά, μείνετε συντονισμένα.
Σήμερα παιδιά έχουμε να σας πούμε πώς είναι η δεύτερη μέρα
στο σχολείο μας. Πώς είμαστε εμείς μεταξύ μας. Πώς περάσα-
με στα σπίτια μας. Και να ακούσουμε τη Συντεχνία του Γέλιου με
τον Φοίβο Δεληβοριά.
(μουσική: ένας ίσον κανένας)
Στα μικρόφωνα ο κύριος Μπάμπης, η Ελένη, ο Μωχάμεντ Μα-
γκντί, ο Μωχάμεντ και η Ζάρα.
(μουσική: ένας ίσον κανένας)
Κος Μπάμπης: Και στο μικρόφωνό
μας τώρα η Ελένη θα μας μιλήσει για το σχολείο.
Ελένη: το σχολείο είναι ωραίο, όμως αυτό που δεν μου αρέσει
σε αυτό είναι που δεν έχουμε και πάρα πολύ ώρα διάλλειμα.
Mου αρέσει να παίζω –και να μαθαίνω είναι ωραίο–, όμως μου
αρέσει πιο πολύ να παίζω. Και όταν κάνουμε μαθήματα, έχω
μια περίεργη αίσθηση για παιχνίδι, πάρα πολύ, και όταν παίζω
έχω μια αίσθηση για μαθήματα.
Κος Μπάμπης: Δηλαδή το παιχνίδι βοηθάει τα παιδιά να μα-
θαίνουν τα μαθήματα;
Ελένη: Όχι και πολύ αλλά ναι!
Κος Μπάμπης: Όμως, γιατί οι γονείς μαλώνουν τα παιδιά και
λένε «όχι μην παίζεις, ήρθε η ώρα να διαβάσεις». Γιατί το κά-
νουν αυτό οι γονείς;
Ελένη: Για να σπουδάσουμε και να είμαστε πιο έξυπνοι.
Κος Μπάμπης: Δηλαδή πρέπει να αφήσουμε λίγο το παιχνίδι
για να σπουδάσουμε;
Ελένη: Ναι!
Κος Μπάμπης: Τώρα που μεγαλώνετε παίζεται λιγότερο ή πε-
ρισσότερο Ελένη;
Ελένη: Εγώ συνέχεια λέω στη μαμά μου να παίξουμε όμως
αυτή κάνει δουλειές.
Κος Μπάμπης: Οι άνθρωποι όσο μεγαλώνουν δεν έχουν χρό-
νο ούτε να διαβάζουν Ελένη; ούτε ένα βιβλίο δεν βλέπεις την
μαμά; Μωχάμεντ Μαγκντί εσύ τι λες;
Μωχάμεντ Μαγκντί: Ναι, ωραίο κάνουμε δουλειά και διαβά-
ζουμε και βιβλία, όχι όμως να παίξουμε.
Κος Μπάμπης: Ναι, το είπες και πιο πριν! Θες να μιλήσεις για
τα βιβλία εσύ. Είναι ωραία τα βιβλία Μωχάμεντ Μαγκντί;
Μωχάμεντ Μαγκντί: Ναι, ωραία είναι.
Κος Μπάμπης: Σου αρέσουν πολύ; Στο σπίτι έχεις βιβλιοθήκη
δηλαδή;
Μωχάμεντ Μαγκντί: Ναι!
Κος Μπάμπης: Α, έχεις βιβλιοθήκη με βιβλία. Και σε τι γλώσσα
διαβάζεις, μόνο ελληνικά ή διαβάζεις και φαρσί;
Μωχάμεντ Μαγκντί: Ελληνικά!
6
Κος Μπάμπης: Σου αρέσει η γλώσσα η ελληνική; είναι δύσκο-
λη, εύκολη, πως την βλέπεις;
Μωχάμεντ Μαγκντί: Είναι εύκολη.
Κος Μπάμπης: Και δεν μου λες, πως σου φαίνεται σήμερα που
ήρθαμε στο σχολείο; Πήρες καινούργια βιβλία;
Μωχάμεντ Μαγκντί: Όχι, μαθήματα!
Κος Μπάμπης: Σας μοιράσαμε καινούργια βιβλία και άρχισες
να κάνεις μαθηματικά με το μέτρο, μέτρησες καθόλου στο σπίτι;
Μωχάμεντ Μαγκντί: Ναι, το ψυγείο, το ντουλάπι, το κρεβάτι
και τον φούρνο.
(μουσική: το ποτάμι πίσω δεν γυρνά)
Κος Μπάμπης: Νάτος ο αγαπημένος μας ο Φοίβος. Μιλάει για
ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, το σπίτι. Πολλά παιδιά δεν έχουν
σπίτι αυτές τις μέρες. Έχετε ακούσει κάτι για αυτό το πράγμα;
έχεις ακούσει κάτι Ελένη;
Ελένη: Και κάτι άλλο άκουσα. Ότι από τον κορωνοϊό πολλές
δουλειές κλείνουν και τόσο και πιο φτωχοί έρχονται.
Κος Μπάμπης: Ελένη αυτό είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Γινόμαστε όλο και πιο πολύ φτωχοί.
Ελένη: Επειδή οι δουλειές μας κλείνουν, χάνουμε αρκετό
φαϊ επειδή κλείνουν μερικά σουπερ μάρκετ.
Κος Μπάμπης: Έχεις καμία ιδέα τι μπορούμε να κάνουμε;
Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον; Να έχου-
με λίγη αλληλεγγύη μεταξύ μας; Ξέρεις κάτι;
Ελένη: Όχι αλλά κάτι θα σκεφτώ.
Κος Μπάμπης: Εσύ Μωχάμεντ Μαγκντί έχεις ακούσει για τα
σπίτια αυτή την περίοδο που είναι κάτι δύσκολο λένε για τα σπί-
τια; κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν σπίτι, έχεις ακούσει κάτι ή όχι;
Ελένη: Να πω κάτι που άκουσα στην τηλεόραση;
Κος Μπάμπης: Πες μας Ελένη.
Ελένη: Άκουσα ότι σε μια άλλη χώρα μερικοί άνθρωποι
βρίσκουν όλους τους φτωχούς και τους πάνε σε κάποιο μέρος
για να μην βρέχονται και να είναι καλά.
Κος Μπάμπης: Άρα να βρούνε ένα σπίτι. Δεν μου λες Ελένη, σε
πειράζει να είμαστε φτωχοί; ή προτιμάς να είμαστε πλούσιοι;
Εσύ πιστεύεις ότι οι πλούσιοι ως άνθρωποι δηλαδή θα ήταν κα-
λύτερα αν ήμασταν ή αυτοί που είναι πλούσιοι είναι πιο καλοί;
Ελένη: Όσο πιο πλούσιοι γινόμαστε τόσο και πιο κακοί.
Κος Μπάμπης: Α, αρχίζεις και το καταλαβαίνεις αυτό το πράγ-
μα δηλαδή.
Ελένη: Το ξέρω.
Κος Μπάμπης: Το ξέρεις. Αλλά οι φτωχοί όμως μεταξύ τους,
δεν πρέπει να αγαπάνε ο ένας τον άλλον πάρα πολύ; Καμιά
φορά όμως δεν έχεις δει ανθρώπους που παρόλο που είναι
φτωχοί τσακώνονται και μιλάνε άσχημα ο ένας για τον άλλον;
Ελένη: Εγώ βρήκα έναν φτωχό με δύο κομμένα πόδια και ένα
καροτσάκι και είναι μαύρος. Τον λυπάμαι πάρα πολύ.
Κος Μπάμπης: Του έδωσες μια καραμέλα; Ή ένα ποίημα; δεν
του έδωσες ένα ωραίο ποίημα; Ας ακούσουμε λίγο Φοίβο πάλι.
Ελένη: Και λυπάμαι πάρα πολύ τους φτωχούς που έχουνε σκυ-
λάκια. Βρήκα και ένα τρελό φτωχό, είχε βγάλει το παπούτσι του
και το είχε βάλει σε ένα σκουπιδοτενεκέ και πέταγε με αυτό
σκουπίδια στους άλλους. Και σε μένα είχε πετάξει.
Κος Μπάμπης: Συμβαίνουν αυτά. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι
δυστυχώς γύρω μας που δεν είναι πολύ καλά.
Ελένη: Και κάτι άλλο. Όταν πηγαίνουμε στο τραμ είχα βρει έναν
φτωχό που μπουσούλαγε –και νομίζω ότι προσποιούτανε– και
ήταν στο τραμ και έλεγε «δεν έχω τσιγάρο, δεν έχω νερό, δεν
έχω φαγητό». Και δεν έμοιαζε πολύ φτωχός.
[…]
Η εκπομπή μας λοιπόν τελειώνει εδώ, σήμερα, ήταν τα θρανία
της άνοιξης, το ραδιόφωνο των παιδιών,
Στο μικρόφωνο ο κύριος Μπάμπης και η Ελένη και ο Μωχάμεντ
Μαγκντί και ο Μωχάμεντ και η Ζάρα. Εμείς λοιπόν σήμερα, η
μικρή ραδιοφωνική παρέα, σας χαιρετούμε.
Γεια σας παιδιά!!!
Αθήνα-Εξάρχεια 2/6/2020
(Φρου φρου, φρου φρου και παλαμάκια)
Ο Σνούπι είναι ο πιο διάσημος σκύλος καρτούν του μα τα παγάκια που κρέμονται πάνω από το σκυλόσπιτό
κόσμου που εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον Οκτώ- του, και μισεί την καραμέλα καρύδας.
βριο του 1950 μέσα από το δημοφιλές κόμικ «Πίνατς» Είναι ένα ονειροπόλο και νάρκισσο λαγωνικό που
που δημιούργησε ο σπουδαίος σκιτσογράφος Τσαρλς βαριέται τη ζωή του με την οποία δεν είναι ευχαριστη-
Σουλτς. Τα σχέδια για αυτόν εμπνεύστηκε ο μένος κι έτσι συχνά με τη φαντασία του υπο-
σκιτσογράφος από ένα από τα σκυλιά δύεται διάφορες προσωπικότητες ώστε
που είχε η οικογένειά του τον Σπάικ. να μπορέσει να επιβιώσει στη μίζερη
Ο Σνούπι έχει ως ιδιοκτήτη τον και βαρετή ζωή του. Προσποιείται
Τσάρλι Μπράουν στον οποίο ότι είναι κάποιος παγκοσμίου
παρόλο που αδυνατεί να θυ- φήμης που όμως στο τέλος
μηθεί το όνομά του και χλευ- αποτυγχάνει. Από αστρο-
άζει συχνά, δείχνει μεγάλη ναύτης γίνεται μπαλαρίνα,
αγάπη, φροντίδα και πίστη διάσημος πιλότος στον
και τον βοηθάει σε αρκετές πρώτο παγκόσμιο πόλεμο
περιπέτειές του. Νοιάζεται που τον χαρακτηρίζουν
πολύ για τη Λούση, ένα κο- ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ τα γυαλιά πιλότου και ένα

SNOOPY
ρίτσι, το οποίο προσπαθεί κόκκινο κασκόλ περασμέ-
να φιλήσει στο μάγουλο ή νο στο λαιμό του, γίνεται
στη μύτη, αλλά εκείνο επει- σαξοφωνίστας, δικηγόρος,
δή φοβάται τα μικρόβια σκύ- παίκτης χόκεϋ, υπάλληλος
λου τον απεχθάνεται, αν και ταμείων, γίνεται συγγραφέας
τελικά δείχνει ότι τον συμπονεί. που γράφει μικρά διηγήματα,
Είχε αρχικά ως ιδιοκτήτη τη Λίλα γίνεται σκυλί ελικόπτερο, σκυλί
την οποία δεν ήθελε και αποφάσισε διασώστης. Στη φαντασίωσή του
τελικά να μείνει με τον Τσάρλι Μπρά- μιλάει αλλά στο έργο ελάχιστα, και χρη-
ουν. Έχει φιλική και παιχνιδιάρικη σχέση με σιμοποιεί συνήθως ήχους όπως γρυλίσματα,
τη Σάλι, ένα άλλο κορίτσι, το οποίο βοηθάει συχνά, ενώ γέλια, ουρλιαχτά, λυγμούς.
εκείνο τον μεταχειρίζεται προς όφελός της. Ο καλύτε- Μένει πάνω στη στέγη του σπιτιού του παρόλο που
ρος όμως φίλος του Σνούπι είναι ο Γούντστοκ, ένα μικρό, εσωτερικά είναι αρκετά ευρύχωρο.
κίτρινο πουλί, απροσδιόριστου είδους, που δεν πετάει Το όνομα Σνούπι δόθηκε στο όχημα ενός αστροναύ-
πολύ καλά και που προσγειώθηκε αρχικά στη μύτη του τη στην αποστολή Απόλλων 10, το 1969. Απέκτησε το
Σνούπι κι έτσι έγιναν αχώριστοι φίλοι. δικό του αστέρι στη «Λεωφόρο της δόξας» στο Χόλυ-
Ο Σνούπι είναι ένα πιστό, καλό, με ζωηρή φαντασία γουντ και έγινε το όνομά του σύμβολο, μασκότ, γραμ-
σκυλί, που κάποιες φορές φέρεται εγωιστικά, λαίμαργα ματόσημο, και έχει γίνει το πιο γνωστό κόμικς στην αν-
και τεμπέλικα. Κοιμάται πολύ, έχει ιδιαίτερο πάθος στη θρωπότητα.
σοκολάτα, στη μπύρα και την πίτσα, φοβάται θανάσι- Μαρία-Ηλέκτρα, Μάϊος 2020

ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΤΟ ΑΝΟΙΧΤΌ ΣΧ

ΟΛΕΊΟ
Τις μέρες που ήταν κλειστά τα σχολ
εία εγώ έγραφα και διάβαζα. Μου αρ
σχολείου. Προσπαθούσα ξανά και ξα έσουν πολύ τα βιβλία του
νά να διαβάζω ωραία. Μετά έγραφα
πως δεν είμαι πολύ καλός. Και με πολύ. Η μαμά μου έλεγε
έβαζε να γράφω ξανά και ξανά. Με
φίλου μου. Και κάναμε τα μαθήματα τά πήγαινα στο σπίτι του
μαζί. Και μετά, όταν τελείωναν τα μα
/ Μωχάμεντ Μαγκντί θήματα, πηγαίναμε βόλτα.

Μου αρέσει πολύ το σχολ

είο. Μου αρέσει και το ρα
διόφωνο. Άκουγα τον κ. Μ
πάμπη. / Σάμερ
Κάθε μέρα ήμουν στο Πεδίο του Άρ
εως. / Ζάρα
Όλο αυτό το καιρό άκουγα
ραδιόφωνο. Το ραδιόφω
στην τάξη. Ξεκίνησα! / Ελ νο μου αρέσει πολύ. Τώρα
ένη κάνω ραδιόφωνο

7
 ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΑΣ
μια ιστορία από τη Μαρία-Ηλέκτρα

Ένα μεσημέρι δυο μελισσούλες φύγανε από την κυψέλη Αφού πέρασαν τις μεγάλες καλαμιές, στάθηκαν για λίγο
τους και πήγανε στο δάσος να παίξουνε. Μπήκανε σε μια να ξεκουραστούνε σε μια μικρή λιμνούλα που ήταν μετά
μικρή σπηλιά που βρήκανε μπροστά τους. Εκεί συναντή- τις καλαμιές.
σανε έναν λύκο:
-Κουάξ, κουάξ, κουάξ… ακούστηκε από την άλλη πλευρά
-Τι θέλετε στο σπίτι μου μικρές μελισσούλες; τις ρώτησε ο της λίμνης.
λύκος.
-Τι είναι αυτός ο ήχος; ρώτησε η μεγαλύτερη μελισσού-
-Ψάχναμε ένα μέρος να παίξουμε! απάντησαν λα.
κι οι δυο μαζί.
Και τότε εμφανίστηκε ένας μεγάλος πρά-
-Αν δε φύγετε αμέσως από το σπίτι μου, σινος βάτραχος με μια κίτρινη κουκίδα
θα σας φάωωω…. αουουου! είπε ο λύ- στην πλάτη του και με αγριεμένη φωνή
κος. τους είπε:
Κι οι μελισσούλες έφυγαν τρέχο- -Αυτή η λίμνη είναι δική μου κι αν δε
ντας. Μετά από λίγο συνάντησαν φύγετε γρήγορα θα σας βάλω στο
μια κουφάλα ενός δέντρου. Και στομάχι μου!
μπήκανε μέσα να παίξουνε. Εκεί
όμως υπήρχε ένας τρυποκάρυδος. -Το μόνο που θέλαμε, είπανε τσα-
ντισμένες οι μελισσούλες, ήταν να
Τικ τικ, τικ τικ, τικ τικ… Ακουγότα- παίξουμε!
νε ένας ήχος συνεχόμενος και νευ-
ρικός. Η ώρα περνούσε κι άρχισε να νυχτώ-
νει. Οι μελισσούλες κατάλαβαν ότι δεν
-Ποιος είναι εκεί; φώναξαν οι μελισσού- τις ήθελε κανένας στο σπίτι τους να παί-
λες. ξουνε.
-Έχω δουλειά τώρα! Φτιάχνω το σπίτι μου! Να -Πάμε κι εμείς στο δικό μας σπίτι που εκεί τουλάχι-
φύγετε από εδώ αμέσως! στον ξέρουμε ότι μας θέλουν και δεν θα μας διώξει κανείς;
ρώτησε κατσουφιασμένη η μικρότερη.
Κι οι μελισσούλες στεναχωρημένες έφυγαν κι από εκεί.
Ύστερα από λίγο έφτασαν σε έναν μεγάλο αχυρώνα. -Ναι, πάμε! Γρήγορα όμως γιατί ξεχαστήκαμε και έξω
υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι.
-Να παίξουμε εκεί; είπε η πιο μικρή μελισσούλα.
Άρχισαν το ταξίδι της επιστροφής αλλά κουράστηκαν και
Αλλά εκείνη την ώρα εμφανίστηκε μπροστά τους ένα με- σταμάτησαν σε ένα δέντρο.
γάλο καφέ αγριογούρουνο.
-Κουκουβάου, κουκουβάου, κουκουβάου… δυο μεγάλα
-Χοινκ, χοινκ, χοινκ… Γιατί είστε εδώ στο σπίτι μου, μι- μάτια τις κοίταζε επιθετικά!
κρές μελισσούλες;
-Καλή μου κουκουβάγια φεύγουμε αμέσως!
-Βρήκαμε όμορφο το σπιτάκι σου και Ούτε που μας είδατε!
σκεφτήκαμε να κάτσουμε να παί- - ΤΟ ΣΠΊΤΙ -
ξουμε, είπανε κι οι δυο μαζί με- Κι οι μικρές μελισσούλες άρχισαν να
λισσούλες.
Σαν τι πράγματα μαθαίνεις όταν πετάνε όλο και πιο γρήγορα χωρίς
πηγαίνεις σ’ ένα σπίτι; Αν οι άνθρωποι να κοιτάνε καθόλου πίσω ή κάτω ή
-Να φύγετε αμέσως γιατί θα
σας ρίξω στη λάσπη μου!
εκεί έχουν πλούτια, για είναι άνθρωποι με πάνω. Κι επιτέλους έφτασαν στην
κυψέλη τους σώες και ασφαλείς
φτώχεια ε; Ε, ναι, ναι. Το σπίτι μπορεί να σου μάθει και αποφάσισαν να μην ξαναπά-
Κι οι μελισσούλες έφυγαν
και πάλι τρέχοντας και
αυτά που λες. Αν για παράδειγμα μπω σ’ ένα παλάτι νε μακριά από το σπίτι τους.
φοβισμένες. με λαμπερά πατώματα και χρυσοκέντητες κουρτίνες με Μπιιιιζ…
πορφυρά παπλώματα κι αμέτρητες πισίνες, τότε μάλλον θα
καταλάβω πως οι άνθρωποι που ζουν εκεί έχουν πλούτια.
Όμως Ζούμπι δεν θέλω να μάθω αυτό. Όταν μπαίνω σ’ ένα
σπίτι δεν θέλω να μάθω αν οι άνθρωποι είναι πλούσιοι
ή φτωχοί. Ψάχνω κάτι άλλο. Ψάχνω την αίσθηση, το
συναίσθημα που μου δίνει το σπίτι.
Θεία Πανδώρα
Τα θρανία της άνοιξης,
31/5/2020