1

நவம்பர் 12, வியாழக்கிழமை,

ராயப்பபட்மையில் ஒரு ைகப்பபறு ஆசுபத்திாி.

நள்ளிரவு நநருங்கிக் நகாண்டிருந்தது. அந்த அமைமயத் தவிர

ஆஸ்பத்திாி முழுவதும் நிசப்தைாய் இருந்தது.

அந்த அமையில் ைட்டும் என்றுபை நிசப்தத்மதக் காணமுடியாது.

பிைப்பு இைப்புக்கு நடுபவ பபாராட்ைம் அங்பக நிரந்தரைாய்
எதிநராலித்துக் நகாண்பை இருக்கும். ஒரு ஜீவனின் உயிமர
பசாதித்தபடி ைற்நைாரு ஜீவன் பிைக்கும் இைம் அதுதான்.
நபண்ணாகப் பிைந்தவள் எந்த சங்பகாஜமும் இல்லாைல் தன்
வலிமய நவளிப்பமையாய் ஒப்புக்நகாள்ளும் இைமும் அதுதான்.

அந்த அமையில் நிமைைாதக் கர்ப்பிணிப் நபண்கள் இருவர்

இருந்தார்கள். பக்கத்து அமையில் பலடி ைாக்ைர் உைங்கிக்
நகாண்டிருந்தாள். நர்ஸ் ஒருத்தி பிரசவ பவதமனப்
பட்டுக்நகாண்டிருந்த இரு நபண்கமளயும் சைாதானப் படுத்திக்
நகாண்டிருந்தாள். எத்தமனபயா கர்ப்பிணி நபண்கமள அந்த
சையத்தில் அனுசரமணயாய் நைத்தியிருக்கும் நைன்மை அந்தக்
குரலில் இமழபயாடி இருந்தது.

அந்த அமையிபலபய இன்நனாரு நர்சும் உைங்கிக்

நகாண்டிருந்தாள். அவள் நபயர் ஆதிலட்சுைி.
1
பிரசவ பவதமன அனுபவித்துக் நகாண்டிருக்கும் இரு
நபண்களுக்கும் ஏைக்குமைய ஒபர வயதுதான் இருக்கும். பிரசவ
பநரம் நநருங்கிக் நகாண்டிருந்தது.

பதமவயான சையத்தில் எழுப்பும்படி சக நர்ஸிைம்

நசால்லிவிட்டுப் பபாய்ப் படுத்துக் நகாண்டுவிட்ைாள்
ஆதிலட்சுைி. அவள் ஒரு சினிைா மபத்தியம். அன்று ைாமலதான்
முதல் ஆட்ைம் சினிைாவுக்குப் பபாயிருந்தாள். பக்கத்துப்
பக்கத்தில் இரண்டு திபயட்ைர்கள். ஒன்ைில் எம்.ஜி.ஆாின் பைம்.
ைற்நைான்ைில் சிவாஜியின் பைம். பூவா தமலயா பபாட்டுப்
பார்ப்பது அவளுமைய ைற்நைாரு பழக்கம். ைாஸ் பபாட்டுப்
பார்த்துவிட்டு எம்.ஜி. ஆாின் பைத்திற்குப் பபானாள்.

பிரசவ பவதமன பட்டுக் நகாண்டிருந்த இரண்டு நபண்களில்

ஒருத்தியின் நபயர் நிர்ைலா. ஒல்லியாய், சிவப்பாய் இருந்தாள்.
பணக்கார வீட்டுப் நபண்மணப் பபாலத் நதாற்ைைளித்தாள். வலி
தாங்க முடியாைல் உரத்த குரலில் கத்திக் நகாண்டிருந்தாள்.

பக்கத்து கட்டிலில் இருந்தவள் அருந்ததி. திைைாய், நதம்பாய்

இருந்தாள். வலிமய நவளியில் காட்டிக் நகாள்ளாைல்
நபாறுத்துக் நகாண்டிருந்தாள். ‘ஆணா நபண்ணா என்று கைந்த
ஒன்பது ைாதங்களாய் நீடித்துக் நகாண்டிருந்த சஸ்நபன்ஸ்
விமரவில் தீர்ந்து விைப் பபாகிைது இருவருக்கும்.

இருவருக்கும் வலி அதிகாித்தது. நர்ஸ் இருவமரயும் சைாதானப்

படுத்திக்நகாண்பை ஆதிலக்ஷ்ைிமயயும் எழுப்பினாள்.

நல்ல கனவில் ஆழ்ந்திருந்த ஆதிலட்சுைி கண்கமளக் கசக்கிக்

நகாண்பை எழுந்து நகாண்ைாள். அவள் கனவில் பணக்காரனின்
ைகன் திருைனாய் வளர்ந்து எம்.ஜி.ஆர். ஆகி ஹீபராயினுைன்
டூயட் பாடிக் நகாண்டிருந்தான்.

2
நர்ஸ்கள் இரண்டு பபரும் ஆளுக்நகாரு நபண்ணின் அருகில்
நின்று பணிவிமை நசய்தபடி மதாியம் நசால்லிக்
நகாண்டிருந்தார்கள். அதற்குள் ைாக்ைரும் வந்துவிட்ைாள்.

நிைிைங்கள் பாரைாய் கழிந்து நகாண்டிருந்தன.

திடீநரன்று நிர்ைலா வீநலன்று கத்தினாள். அதுவமர வலிமய

அைக்கிக் நகாண்டிருந்த அருந்ததியும் கூை! அவ்வளவு பநரைாய்
அனுபவித்து வந்த துன்பம், நைன்ஷன் எல்லாம் ஒபரயடியாய்த்
துமைத்நதைிந்தாற்பபால் பபாய் விட்ைது. இரு பச்சிளம்
குழந்மதகளின் அழுமகக் குரல் பகட்ைது. சாியாய் அபத
சையத்தில் கடியாரம் பன்னிரண்டு அடித்து ஓய்ந்தது.

இவ்வுலகத்தின் சுக துக்கங்கமள, சந்பதாஷத்மத, பவதமனமய

பகிர்ந்துக் நகாள்வதற்கு ஒரு வினாடி கூை வித்தியாசம்
இல்லாைல் இரு குழந்மதகளும் ஒபர பநரத்தில் இந்தப் பூைியின்
காற்மைச் சுவாசிக்கத் நதாைங்கின.

அனுபவிக்கும் அதிர்ஷ்ைம் இருந்துவிட்ைால் இந்த வாழ்க்மக

முழுவதும் இல்லாத சந்பதாஷம் பவறு இல்மல. ஜாதகம் ைட்டும்
சாியாக இல்மல என்ைால் வாழ்க்மக முழுவதும் நரகம்தான்.
அதிர்ஷ்ைத்மதயும், ஜாதகத்மதயும் நம்பிக்நகாண்டு இருக்காைல்
தன்னுமைய ஆற்ைல் ைீது நம்பிக்மக மவப்பவர்களுக்கு இந்த
உலகத்மதப் பபான்ை சவால் பவறு இல்மல.

ஆதிலட்சுைி இரு குழந்மதகமளயும் வாஷ்ைப் அருகில் எடுத்துச்

நசன்ைாள்.

அப்நபாழுத்துதான் அவளுக்கு அந்த பயாசமன வந்தது. அதில்

எந்த சுயநலமும் இல்மல. எந்த பநாக்கமும் இல்மல. ஏபதா த்ாில்!
அவ்வளவுதான்.

3
அவள் பார்த்த சினிைாவில் திருைன் ஒருவன் தன் ைகமன இைம்
ைாற்ைி விடுகிைான். திருைனின் ைகன் திருைனாய் இருக்க
பவண்டிய அவசியம் இல்மல என்று நிரூபிக்கிைான்.

இங்பக அவ்வாறு இல்மல. அப்படி எதுவுபை இல்மல. இருவரும்

தன்னிைம்தான் இருக்கிைார்கள். ைாற்ைிப் பார்த்தால் எப்படி
இருக்கும் என்ை எண்ணம்! திரும்பவும் அது தவறு இல்மலயா
என்ை குற்ை உணர்வு.

அவள் நாணயத்மதக் மகயில் எடுத்துக் நகாண்டு ‘தமல

விழுந்தால் ைாற்ைி விடுகிபைன்’ என்று எண்ணிக்நகாண்பை
காற்ைில் வீசிவிட்டு உள்ளங்மகயில் பிடித்துக் நகாண்ைாள்.

தமல விழுந்தது.

ஆதிலட்சுைி திரும்பிப் பார்த்தாள். இரண்ைாவது நர்ஸ்

குழந்மதகள் பிைந்த பநரத்மதக் குைித்துக் நகாண்டிருந்தாள்.
அவள் ஒன்மையடுத்து இன்நனான்ைாய் குழந்மதகமளக்
நகாண்டுவந்து இரு தாய்ைார்களுக்குப் பக்கத்தில் படுக்க
மவத்தாள்.

நிர்ைலாவுக்கு இன்னும் நிமனவு திரும்பவில்மல. அவள்

பக்கத்தில் படுக்க மவத்த குழந்மதயின் இைது துமையில் சிைிய
ைச்சம் ஒன்மைப் பார்த்தாள் ஆதிலட்சுைி. தான் இன்று நசய்த
காாியத்திற்கு அமையாளைாய் அருந்ததியின் பக்கத்தில் இருந்த
குழந்மதயின் (அந்தக் குழந்மத நிர்ைலாவின் ைகள்) இைது
துமையின் ைீதும் சிைிய அமையாளம் ஒன்மைக் குைியிட்ைாள்.
இருபத்மதந்து வருைங்கள் கழித்து இந்த அமையாளத்மதக்
நகாண்டுதான் அவள் தாமயயும் ைகமளயும் ஒன்று பசர்த்து
மவக்கப் பபாகிைாள்.

அந்த விதைாய் ஒரு சினிைாமவப் பார்த்துவிட்டு வந்து, சும்ைா

‘என்னதான் நைக்கும் பார்ப்பபாம்’ என்ை நியாயைற்ை குறும்பு

4
எண்ணத்தால் ஒரு நர்ஸ் நசய்த காாியம் இரு பச்சிளம்
குழந்மதகளின் வாழ்க்மகமய ைாற்ைி விட்ைது.

ஆனால் இந்த அக்கினிப்பிரபவசம் கமத அந்த விதி

ைாறுபாட்மைப் பற்ைியது இல்மல.

*******

நிர்ைலா முதலில் கண்கமளத் திைந்தாள்.

“இபதா பார்த்துக் நகாள் உன் குழந்மதமய” என்று ஆயா தூக்கிக்

காண்பித்தாள்.

“நபண்குழந்மதயா!” நிர்ைலா பசார்வுைன் கண்கமள மூடிக்

நகாண்ைாள்.

“நபண் குழந்மதயா என்று அவ்வளவு பவண்ைாத நவறுப்புைன்

நசால்லாபத. எதற்காக இந்த ஏைாற்ைம்? உன்மன உன் ைகள்
பார்த்துக் நகாள்வது பபால் நாமளக்கு உன் கணவனும், ைகனும்
கூை பார்க்க ைாட்ைார்கள்” என்ைாள் ஆயா அனுபவம் கற்பித்த
பாைத்தினால்.

பபச்சுக்குரல் பகட்டு அருந்ததியும் கண்கமளத் திைந்தாள்.

எதிர்பார்ப்புைன் ஆயாமவப் பார்த்தாள்.

“நீயும் உன் குழந்மதமயப் பார்த்துக் நகாள். பராசாப்பூ பபால்

எவ்வளவு அழகாய இருக்கிைாள் நதாியுைா?”

“நராம்ப அழகாய் இருக்கிைாள் சிஸ்ைர்” நன்ைியுைன்

பநாக்கினாள் அருந்ததி.

5
“உங்கள் இருவாின் குழந்மதகளும் ஒபர பநரத்தில் பிைந்தார்கள்.
இருவாின் ஜாதகமும் ஒன்று பபால் இருக்கும். என் இத்தமன
வருை சர்வீசில் இது பபால் நைந்தபத இல்மல” என்ைாள் ைாக்ைர்
குழந்மதகளின் பிைந்த பநரத்மத குைித்த ாிஜிஸ்ைமரப் பார்த்துக்
நகாண்பை.

அருந்ததி நிர்ைலாமவப் பார்த்து முறுவல் பூத்தாள். நிர்ைலா

பதிலுக்கு முறுவலித்துவிட்டு கண்கமள மூடிக் நகாண்ைாள்.

ஸ்ட்நரச்சர் ைீது அருந்ததி பக்கத்தில் குழந்மதமய படுக்க மவத்து

நஜனரல் வார்டுக்குக் நகாண்டு பபானாள் ஆயா.

“தங்கப் பதுமையாட்ைம் ைகள் பிைந்திருக்கிைாள். அய்யாவிைம்

நசால்லி இனாம் வாங்கித் தரணும்.” பபாகும் பபாது நசான்னாள்
ஆயா.

“அப்படிபய வாங்கித் தருகிபைன்” என்ைாள் அருந்ததி. அவளுக்கு

கமளப்பு அதிகைாக இருந்தது. கண்கள் நசாக்கிக் நகாண்டு
வந்தன. பக்கத்தில் குழந்மதமயப் பார்க்கும் பபாது தூங்குவது சாி
இல்மல என்று பதான்ைியது.

குழந்மத ஆழ்ந்த உைக்கத்தில் இருந்தது. பபார்மவமய எடுத்து

குழந்மதக்கும் பசர்த்துப் பபார்த்திவிட்ைாள். ‘பழம்
புமைமவமயக் நகாண்டு வந்திருந்தால் நன்ைாக இருந்திருக்கும்.
இடுப்பு வலி எடுத்ததும் அரக்க பைக்க வந்தாகி விட்ைது’ என்று
நிமனத்துக் நகாண்ைாள்.

******

நிர்ைலாவுக்காக முன் கூட்டிபய ாிசர்வ் நசய்திருந்த குளிர்சாதனம்

நபாருத்தப்பட்ை அமைக்குள் அவமளக் கவனைாய் அமழத்துச்
நசன்ைாள் ஆயா. அவளுக்காக நியைிக்கப்பட்ை நர்சு

6
எல்லாவமையும் ஏற்பாைாய் மவத்திருந்தாள். நிர்ைலாமவ
படுக்மகயில் படுக்க மவத்து, வீட்டிலிருந்து நகாண்டு வந்த
கம்பளிமயப் பபார்த்தி விட்ைாள். குழந்மதக்கு உமை அணிவித்து
நதாட்டிலில் படுக்க மவத்தாள்.

குழந்மதப் பற்ைி நிர்ைலாவுக்குக் கவமல இல்மல. அவள்

உைக்கத்தில் ஆழ்ந்துவிட்ைாள்.

கணவமன எதிர்பார்க்க பவண்டிய பதமவகூை இல்மல என்று

நதாியும்.

******

வார்டில் எல்பலாமரயும் பார்த்தபடி வந்து நகாண்டிருந்த

விஸ்வத்மத நதாமலவிலிருந்பத கண்டுவிட்ைாள் அருந்ததி.
அவள் முகம் சந்பதாஷத்தால் ைலர்ந்தது.

“நைாத்தத்தில் நீங்கதான் நஜயித்தீங்க.” அவன் அருகில் வந்ததும்

சிாித்துக் நகாண்பை நசான்னாள்.

“உனக்கு எப்பபாதும் நான் நஜயிப்பதும் நீ நதாற்பதும்தாபன

பிடிக்கும். இரவு முழுவதும் நராம்ப கஷ்ைப்பட்ைாயா?”
குழந்மதயின் சுருட்மை முடிமயத் தைவிக் நகாண்பை அன்புைன்
பகட்ைான்.

“நராம்பத்தான் கஷ்ைப்பட்பைன். இப்பபா ஒன்றும்

நதாியவில்மல. எப்படி -இருக்கிைாள் உங்கள் ைகள்?”

“தங்கச்சிமலயாட்ைாம், என்மனப் பபாலபவ இருக்கிைாள்.”

சிாித்தான் அவன். நதாைர்ந்து “ஜாமை எல்லாம் இப்பபா
நதாியாது என்று நிமனக்கிபைன். முதலில் நகாஞ்சம் காபி குடி”
என்று ைம்ளாில் விட்டு அவளிைம் தந்தான். ‘என்மனப் பபாலபவ’
7
என்று அவன் நசான்னமதக் பகட்டுப் பக்கத்தில் இருந்த நர்ஸ்
சிாித்துக் நகாண்ைாள்.

விஸ்வம் மபயிலிருந்து பமழய உமைமய எடுத்து குழந்மதக்கு

ஜாக்கிரமதயாய் அணிவித்தான். பமழய புைமவமய கிழித்து
ஒன்மை படுக்மகயின் பைல் விாித்து குழந்மதமய அதில் படுக்க
மவத்தான். ைற்நைான்மை எடுத்துப் பபார்த்தினான்.

“இப்பபாதிலிருந்பத ைகளுக்கு சிசுரூமஷ நதாைங்கி

விட்டீங்கபள.”

“ஆைாம் பின்பன! என்ன இருந்தாலும் என் தங்கக்கட்டி

இல்மலயா? பாவானா.. நபயர் நன்ைாக இருக்கிைதா?”

“நராம்ப நல்லா இருக்கு.” திருப்தியாய் சிாித்தாள் அருந்ததி.

********

“அய்யா வந்தாங்களா?” தூங்கி எழுந்ததும் பகட்ைாள் நிர்ைலா.

“இல்லீங்கம்ைா. டிமரவர் வந்தான். குழந்மதக்கு

பவண்டியநதல்லாம் நகாண்டு வந்து நகாடுத்தான். முடிந்தால்
ைாமலயில் வருவதாக நசால்லச் நசான்னாராம்.”

நிர்ைலாவின் விழிகளிலிருந்து கண்ணீர் துளி ஒன்று உதிர்ந்து

பபார்மவயில் கலந்து விட்ைது. ‘ஒருக்கால் ைகன் பிைந்து
இருந்தால் வந்திருப்பாபரா என்னபவா.’ நர்ஸ் நகாடுத்த
ைாத்திமரமய விழுங்கிவிட்டு ஹார்லிக்ஸ் குடித்துவிட்டு
திரும்பவும் தூக்கத்தில் ஆழ்ந்துவிட்ைாள். குழந்மதக்கு ‘சாஹிதி’
என்று நபயர் மவத்தது பபால் கனவு வந்தது அவளுக்கு.

8
************

அருந்ததி குழந்மதமயத் தூக்கிக் நகாண்டு ஆஸ்பத்திாி படிகளில்

இைங்கிக் நகாண்டிருந்தாள். இன்நனாரு பக்கத்திலிருந்து நிர்ைலா
வந்து பசர்ந்தாள். குழந்மதமய நர்ஸ் தூக்கிக் நகாண்டு வந்தாள்.

இருவாின் பார்மவயும் கலந்தன. ஒருவருக்நகாருவர் எந்த உைவு

இல்மல என்ைாலும் ஏபதா நதாியாத நநருக்கம்!
அவ்விருவமரயும் ஆதிலட்சுைி பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.
நசால்லி விடுபவாைா என்று நிமனத்தாள். ஊஹும்! இப்பபாது
கூைாது. இருபத்மதந்து வருைங்கள் கழித்து நசால்ல பவண்டும்.
இருவாின் முகவாியும் தன்னிைம் இருக்கிைது. அன்று
நசான்னால் எவ்வளவு அதிசயைாக இருக்கும் அந்தக் காட்சி!
கண்ணீர்த் துளிகள்… சந்திப்பு.. “இருவமரயும் என் குழந்மதகள்
பபால் பார்த்துக் நகாள்கிபைன்’ பணக்காாி நசால்வது..
நதாமலவில் நின்றுநகாண்டு ஆனந்தக் கண்ணீர் ைல்க நசய்த
தவறுக்கு பச்சாத்தாபம் அமைந்தபடி தான்.. இவ்விதைாய்
பயாசித்துக் நகாண்டிருந்தாள் ஆதிலட்சுைி.

“எந்தப் பக்கம் பபாகணும் நீங்க?” நிர்ைலா பகட்ைாள்.

“திருவல்லிக்பகணி. நீங்க?”

“அமையார்.”

இந்த உமரயாைலினால் ஏற்பட்ை தாைதத்திற்கு படிகள் கீபழ

பியட் காாில் காத்திருந்த சந்திரன் நபாறுமையற்ைவனாய்
பார்த்தான். அமதக் கவனித்த நிர்ைலா “பபாய் வருகிபைன்” என்று
படிகளின் இைங்கி நசன்றுவிட்ைாள்.

பின்னாபலபய விஸ்வம் நகாண்டு வந்த ாிக்ஷாவில்

ஏைிக்நகாண்ைாள் அருந்ததி.

9
இரண்டு வாகனங்களும் எதிர் எதிர் திமசயில் நகர்ந்தன, இரு
குழந்மதகளின் எதிர்காலத்மதப் பபாலபவ.

******

“குழந்மத பிைந்த பநரத்மத குைித்தார்களா? நக்ஷத்திரம் என்ன?”

ைமனவிைம் பகட்ைான் விஸ்வம்.

“அந்த நர்ஸ் யாபரா நராம்ப நல்லவளாய் இருக்கிைாள்.

வினாடியுைன் பசர்த்து பநரத்மத குைித்துக் நகாடுத்தாள்” என்று
பபப்பமர எடுத்துக் நகாடுத்தாள்.

அபத பநரத்தில் காாில் பபாய்க் நகாண்டிருந்த நிர்ைலாவும்

குழந்மத பிைந்த பநரத்மதப் பார்த்தாள். இரண்டு பபப்பாிலும்
இருந்த பநரம் ஒன்றுதான், பஜாதிை சாஸ்திரத்மதப் பாிகாசம்
நசய்வது பபால்.

விஸ்வத்மத கிராைப் பள்ளிக்கூைத்திற்கு டிரான்ஸ்பர் பண்ணி

விட்ைதால் குடும்பம் நசாந்தக் கிராைத்திற்கு வந்து பசர்ந்தது.
சிைிய ஓட்டுவீடுதான் என்ைாலும் துப்புரவாய் இருந்ததுசுற்ைிலும் .
நாலாபக்கமும் காலி இைம் இருந்ததுமுன் பக்கம் முழுவதும் .
.பூச்நசடிகள் அருந்ததி கைந்த ஒரு வருைைாய் நராம்ப
பலவீனைாய் பபாய்க் நகாண்டிருந்ததால் ைாக்ைாிைம்
காட்டினார்கள்பகன்சர் என்று சந்பதகப்பட்டு உைபன .
கருப்மபமய நீக்கபவண்டும் என்று நசால்லிவிட்ைார்கள் .
பதிமனந்து நாட்களுக்கு முன்பு அருந்ததிக்கு பட்ைணத்தில்
ஆபபரஷன் நைந்தது.
தம்பி தங்மககள் மககால் அலம்பிக் நகாண்டு வந்த பிைகு
ஆளுக்கு இரண்டு பிஸ்நகட்டுகமள நகாடுத்தாள் பாவனாபி .ைகு

10
அவர்களுக்குப் பாைம் நசால்லிக் நகாடுத்துக் நகாண்பை தானும்
படித்து முடித்தாள்.
“பாட்டீஅப்பா இன்னும் வரவில்மலபய ஏன் !?” கவமலயுைன்
பகட்ைாள் தங்மக.
“வந்து விடுவான்ஆபபரஷன் முடிந்த பிைகு அம்ைாமவ .
அமழத்துக்நகாண்டு வருவதாக நசான்னான் இல்மலயா?
இன்மைக்பகா நாமளக்பகா வர பவண்டியதுதான்.” பாட்டி
நசான்னாள்.
“பாட்டீஅம்ைாவுக்கு குணைாகி விடும் இல்மலயா !? ஆபபரஷன்
என்ைால் நராம்ப தளர்ந்து பபாய் இருப்பாள் இல்மலயா?”
“நகாஞ்சம் தளர்ந்துதான் பபாயிருப்பாள்இரண்டு மூன்று .
ைாதங்கள் நரஸ்ட் எடுத்துக் நகாள்ளணும் என்று ைாக்ைர் நசால்லி
.இருக்கிைாராம்”
“அக்காஅப்பா வந்தாச்சு !” பாலு கத்தியமதக் பகட்டு எழுந்து
வாசலுக்கு ஓடினாள் பாவனாவாசலில் நதன்பட்ை காட்சிமயப் .
பார்க்கும் பபாது அவளால் கண்ணீமர அைக்க முடியவில்மல.
வாசலில் ாிக்ஷா வந்து நின்ைதுஅதிலிருந்து எலும்புக்கூடு பபால் .
இருந்த அருந்ததிமய இைக்கி மகத்தாங்கலாய் நைத்தி அமழத்து
வந்துக் நகாண்டிருந்தான் விஸ்வம்ஒரு ைாதம் முடிவதற்குள் .
பதிமனந்து வயது கூடி விட்ைது பபால் காட்சி தந்தான்கூைத்தில் .
.இருந்த கட்டிலில் அருந்ததிமயப் படுக்க மவத்தான்
“பாலூ, பாபி, டிக்கிஇநதன்னது ..? ஏன் நதாமலவிபலபய
இருக்கீங்க? இப்படி வாங்க” என்று அமழத்தாள் அவள் .
எல்பலாரும் நிசப்தைாய்ப் பபாய் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து
நகாண்ைார்கள்.
“அம்ைாஉனக்கு வலி குமைந்து விட்ைதா !?” பகட்ைான் பாலு.

11
“குமைந்துவிட்ைது கண்ணாநீ எப்படி இருக்கிைாய் .? நன்ைாக
படிக்கிைாயா? நம் பதாட்ைம் எப்படி இருக்கு?”
“நராம்ப நன்ைாக இருக்கும்ைாதினமும் வீட்டில் காய்க்கும் .
.காய்கமளதான் பாட்டி சமைக்கிைாள்”
“ஆைாம் அம்ைாஅதான் அவ்வளவு நல்லா .நீ நராம்ப நல்லவள் .
.காய்க்கிைது” நசான்னாள் தங்மக.
தன் வலிமயக் காட்டிக் நகாள்ளாைல் குழந்மதகளுைன் பபச்சில்
ஈடுபட்டுவிட்ை அருந்ததிமயப் பார்த்தான் விஸ்வம்பாவனா .
நதாலம விலிருந்து தாமயபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.
அம்ைா தனக்கு சிறுவயதில் சாதம் ஊட்டியதிலிருந்து எல்லாபை
நிமனவில் இருந்தது பாவானாவுக்குஅம்ைாவும் ., அப்பாவும்
எல்லாவற்றுக்கும் பபாட்டிப் பபாடுவார்கள்அம்ைாக்கள் .
ைட்டுபை நசய்வார்கள், நசய்யபவண்டும் என்ை பவமலகமள
கூை விஸ்வம் நசய்து வந்தான்.
எல்லா வீடுகளிலும் தந்மத நவளிபவமலகள் பண்ணுவதும்,
குழந்மதகள் தாயிைம்தான் நநருக்கைாக இருப்பமதயும்
பார்த்திருக்கிைாள்ஆனால் தன் வீட்டில் அவ்வாறு . இருந்தபத
இல்மலபள்ளிக்கூைத்து பவமலகள் முடிவமைந்து வீட்டுக்கு .
வந்த பிைகு விஸ்வம் வீட்மை விட்டு நகரைாட்ைான்ைமனவி .
மகக்குழந்மதமய சைாதானப்படுத்திக் நகாண்டிருந்தால், தாய்
தம்மை விட்டு நதாமலவில் பபாய்விட்ைதாய், முன்னணி
குழந்மதகள் ஏக்கம் நகாண்டு விைாைல் அவர்களுைபன
இருப்பான்.
அந்த வீடு எப்பபாதும் சிாிப்பும் கும்ைாளமுைாய் ஆனந்த உலகம்
பபால் காட்சி தரும் .ைாைியார் ைருைகள் சண்மை இல்மல .
.கணவன் ைமனவி சச்சரவுகள் இல்மல குழந்மதகளுக்கு

12
இமைபயா பபாட்டிபயா நபாைாமைபயா இருந்தது இல்மல .
இப்நபாழுது என்னபவா அம்ைா இப்படி ஆகிவிட்ைாள்பாவனா .
.தந்மதமயப் பார்த்தாள்
கதவு ைமைவில் நின்றுநகாண்டு யாரும் பார்க்காதவாறு
கண்கமளத் துமைத்துக் நகாண்டிருந்தான் விஸ்வம் .
அம்ைாமவப் பார்க்கும் பபாது ஏற்பட்ை பவதமனமய விை
தந்மதயின் கண்ணீர்தான் அவமள ைிகவும் நநகிழ்ந்து பபாகச்
நசய்தது.
“அப்பா!” என்று அமழத்தபடி அருகில் நசன்ைாள்.
“என்னம்ைா பாவானா? பரவாயில்மலஅம்ைாவுக்கு .
.சீக்கிரைாகபவ குணைாகி விடும் நகாஞ்சநாள் நாம்
ஜாக்கிரமதயாய் பார்த்துக் நகாண்ைால் பபாதும்” என்ைான்
அவளுக்கு ஆறுதல் நசால்வது பபால்.
“பின்பன நீ ஏம்பா அழுகிைாய்? உன்மன இந்த ைாதிாி பார்த்தால்
எனக்கு கவமலயாய் இருக்கு.”
‘ச்பசநான் எதுக்கு அழப் பபாகிபைன் .ச்பச..? சாியாய்
தூங்கவில்மல இல்மலயா? அதான் இப்படி.” முகத்தில்
முறுவமல பூசி நைழுகிக் நகாண்ைான்.
“எவ்வளவு கஷ்ைம் வந்தாலும் அழக்கூைாதுமதாியைாய் .
இருக்கணும் என்று நீ தாபனப்பா நசால்லுவாய்?”
அப்நபாழுதான் புாியத் நதாைங்கியது அவனுக்கு, தன் ைகள்
ைனதளவில் வயதுக்கு ைீைி வளர்ந்துவிட்ைாள் என்று.
********
பார்த்துக் நகாண்டிருந்த பபாபத ஒருவருைம் ஓடிவிட்ைது .
அருந்ததியின் நிமலமை நகாஞ்சம் சீரமைந்ததுஆனால் எந்த .
நிைிைம் என்ன நைக்குபைா நதாியாத நிமல அவளுமையது .

13
.திடீநரன்று வயிற்றுவலியால் துடிதுடித்துப் பபாய் விடுவாள்
ைருந்து சாப்பிட்டு தானாக குமையும் வமர பார்த்துக்
நகாண்டிருப்பமதத் தவிர யாராலும் எதுவும் நசய்ய முடியாது.
பால்ய பருவம் அப்பாவித்தனத்திற்கு எடுத்துக்காட்ைாய்
இருக்கலாம்ஆனால் சில . நிகழ்ச்சிகள், அபிப்ராயங்கள் அந்த
சையத்தில்தான் வாழ்நாள் முழுவதும் தங்கி விடுவதுபபால்
இதயத்தில் பதிந்து பபாய்விடும்தந்மதயின் உயர்குணம் .
எடுத்துக் காட்ைக் கூடிய சம்பவம் ஒன்று பாவனாவின்
சிறுபிராயத்தில் நைந்தது.
விஸ்வம் ஊாிலிருந்து வந்த ைறுநாபள அருந்ததிக்கு கடுமையான
வயிற்றுவலி வந்து, உைனுக்குைன் பகன்சர் ஆஸ்பத்திாியில்
பசர்க்க பவண்டியதாயிற்றுகுமைந்தது . இரண்டு ைாதங்களாவது
அங்பக தங்கியிருந்து சிகிச்மச எடுத்துக் நகாள்ள பவண்டும்
என்று நசான்னார்கள்அந்த இரண்டு ைாதங்களும் விஸ்வம் .
தவித்த தவிப்பு எல்பலாாின் ைனமதயும் கமரத்து விட்ைது .
அருந்ததிக்குக் நகாஞ்சம் குமைந்ததும் வீட்டுக்கு அமழத்து
வந்தார்கள்.
அவ்வளவு பதற்ைைான நிமலமையிலும் பாட்டியும், தாத்தாவும்
அம்ைாவுைன் பவகுபநரைாய் அமையில்
பபசிக்நகாண்டிருந்தார்கள்பிைகு அவர்கள் இருவரும் . தந்மதமய
உள்பள அமழத்தமதப் பார்த்துவிட்டு, பாவானா
ஆச்சாியைைந்தவளாய் ஆர்வத்துைன் கதவிற்கருகில் வந்து
நின்ைாள்.
“பாவனாவின் படிப்பு பகட்டுப் பபாகிைதுவயதுக்கு ைீைிய .
பாரத்மத அவள் தமலயில் பபாட்டுக்நகாள்ள
பவண்டியிருக்கிைதுஇன்நனாரு பக்கம் இவளுமைய .
உைல்நிமலமை நாளுக்கு நாள் பைாசைாகிக் நகாண்டு வருகிைது .
நாங்களும் பபாய்விட்ைால் பார்த்துக் நகாள்பவர்கள் யாருபை

14
இல்மல” என்ைார் தாத்தா முன்னுமர வழங்குவது பபால்.
“எங்களுமையது தீர்வு இல்லாத பிரச்சமன ைாைாயார்தான் .
என்ன நசய்ய முடிய ும்?”
“இவ்வளவு சின்ன வயதிபலபய உனக்கு எந்தச் சுகமும்
இல்லாைல் பபாய் விட்ைதுநீ . இன்நனாரு கல்யாணம்
பண்ணிக்நகாள் தம்பீநீ .அமதச் நசால்லத்தான் கூப்பிட்பைன் .
ஊம் என்று நசான்னால் என் தம்பியின் ைகள்சுந்தாிமயத்தான் ..
உனக்குத் நதாியுபை, சந்பதாஷைாய் ஒப்புக்நகாள்வார்கள்.”
“ைாைாஇப்படிச் நசால்வது உங்களுக்பக நியாயைாய் இருக்கா !?”
விஸ்வம் பகாபைாய்க் பகட்ைான்.
“பகாபம் பவண்ைாம்நான் நசால்வமத முழுவதுைாகக் .
பகட்டுவிட்டுப் பிைகு நிதானைாய் பயாசித்துப் பார் .
அருந்ததிமயப் பார்த்துக்நகாண்டு, குழந்மதகளுக்கும் உனக்கும்
உறுதுமணயாய் இருந்துநகாண்டு எல்லாவற்மையும்
கவனித்துக்நகாள்வதற்கு ஒரு நபண் பதமவ. பபாகட்டும் நம்
உைவினாில் அப்படி யாராவது இருக்கிைார்களா என்ைால்
அதுவும் இல்மலசுந்தாிக்கு முப்பது வயதாகி . விட்ைது .
கல்யாணம் பண்ணிக் நகாடுக்கும் எண்ணம் அவள் அண்ணனுக்கு
.இல்மல தந்மத உயிபராடு இல்மலதாயும் இன்மை .க்பகா
நாமளக்பகா என்று இருக்கிைாள். எல்பலாருக்கும்
பாரைாகிவிட்ைாள்அப்படிப்பட்ை நபண்ணாய் இருந்தால் .
நன்ைிபயாடு குழந்மதகமள நன்ைாகப் பார்த்துக்நகாள்வாள் .
அவளுக்கு அருந்ததி ைீதும் குழந்மதகள் ைீதும் நராம்பப்
பிாியமும்கூைஇது எங்கள் தீர்ைானம் ைட்டுபை . இல்மல .
அருந்ததிய ின் விருப்பமும் கூை.”
“நீங்க நசால்லி முடித்துவிட்ைால் இனி என் அபிப்பிராயத்மதச்
நசால்லி விடுகிபைன்எனக்கும் .சுந்தாி அருந்ததியின் தங்மக .
15
..தங்மக பபால்தான் சுந்தாிக்கு ஆட்பசபமண இல்மலநயன்ைால்
அவமள எங்களுைன் அமழத்துப் பபாகிபைன். தங்மகயாய்
பார்த்துக் நகாள்கிபைன்இர . ுப்பதில் அவளுக்கும்
பபாடுகிபைன்அவள் . எங்களுக்குப் பாரம் என்ை உணர்வு
ஒருநாளும் ஏற்பைாதுகல்யாணம் பண்ணி . மவக்கும் உத்பதசம்
இருந்தால் நல்லதுதான்வரன் ஏதாவது குதிர்ந்தால் .
அனுப்பிமவத்து விடுகிபைன்என்னால் முடிந்த உதவிமயச் .
.நசய்கிபைன்” அவன் அருந்ததியின் பக்கம் திரும்பினான் .
“உனக்கு இப்படிப்பட்ை பயாசமன எப்படி வந்தது என்று
எனக்குப் புாியவில்மலநான் எப்நபாழுதாவது சந்பதாஷைாய் .
இல்லாதது பபால் நைந்து நகாண்பைனா?”
“அது இல்மலங்ககாமலயில் எழுந்தது முதல் நீங்க சமையல் .
நசய்வது, குழந்மதகமள குளிப்பாட்டி விடுவது எல்லாம்
பண்ணுவமதப் பார்த்து ைனம் நபாறுக்காைல் அம்ைாவிைம்
நசான்பனன்நான் எவ்வளவு அதிர்ஷ்ைசாலி என்று .
இப்நபாழுதுதான் எனக்கு நன்ைாகப் புாிகிைது.”
“கணவன் ைறுைணம் பண்ணிக்நகாள்ள ைாட்பைன் என்று
நசால்வமத அதிர்ஷ்ைைாய் பாவிக்கும் நிமலயிலிருந்து நபண்கள்
இன்னும் நகாஞ்சம் வளரணும் அருந்ததி. அவர்கள் என்னுமைய
குழந்மதகள்நான் .அவர்களின் நபாறுப்பு என்மனச் பசர்ந்தது .
சமையல் நசய்தாலும், குளிப்பாட்டி விட்ைாலும் அமதத் தவைாக
நிமனக்காபத. நீங்களும் அப்படி நிமனக்காதீங்ககுழந்மதகமள .
இங்பக விட்டுப் பபாவதில் கூை எனக்கு விருப்பம் இல்மல .
அவர்கள் என்றுபை யாருக்குை பாரைாக இருக்கக்கூைாது .
.இனிபைல் இப்படிப்பட்ை பபச்மச எடுக்காதீங்க”
விஸ்வம் நவளிபய வரும் சந்தடி பகட்டு பாவனா சட்நைன்று
நகர்ந்து நகாண்ைாள். ‘தந்மத கைவுளுக்கு ஒப்பானவர்அவர் .

16
எங்களுக்கு தந்மதயாய் இருப்பது எங்கள் அதிர்ஷ்ைம்அவர் .
என்றுபை ைனம் பநாகாைல் பார்த்துக நகாள்ள பவண்டும் .
அவருமைய நபாறுப்பில் தானும் பங்நகடுத்துக் நகாள்ள
பவண்டும்’ என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள்.
தந்மதயிைம் ைதிப்பு ஏற்பட்ைபதாடு, தனக்கு கணவனாக
வரபவண்டியவன் எவ்வாறு இருக்க பவண்டும் என்ை
பயாசமனக்கு வித்திைபட்ைமத அவள் அைிந்திருக்கவில்மல.
அவள் வாழ்க்மகயில் அவளுக்கு முதல் நண்பன் தந்மததான் .
ஆண் என்ைால் இப்படித்தான் இருக்க பவண்டும் என்ை
எண்ணத்மத உருவாக்கியவன்நபரும் . ைதிப்புக்கு உாியவன் .
அவன் .அவள் வாழ்க்மகயில் இரண்ைாவது ஆண் கணவன்
எப்படிப்பட்ை எண்ணத்மதத் பதாற்றுவிப்பாபனா காலம்தான்
முடிவு நசய்ய பவண்டும்.
*******
விஸ்வத்தில் இரண்ைாவது ைமனவியாக இல்லாைல்
ைமனவியின் தங்மகயாகபவ அவ்வீட்டிற்குள் அடிநயடுத்து
மவத்தாள் சுந்தாி.
சில நாட்களிபலபய அவ்வீட்ைாருைன் கலந்துவிட்ைாள் .
அக்காவுக்கு நர்சாக பணிவிமை, வீட்டு பவமல, சமையல் பவமல
எல்லாம் தான் ஒருத்தியாகபவ பார்த்துக் நகாண்ைாள்.
ஆரம்ப காலத்தில் விஸ்வம் அதிகாமலயிபலபய எழுந்து
நபண்கள் நசய்ய பவண்டிய காாியங்கமள எல்லாம் நசய்வமதப்
பார்த்து நவட்கப்பட்ைாள் சுந்தாிநைதுவாய் . ஒவ்நவாரு
காாியத்திபலயும் பங்நகடுத்துக் நகாண்டு வீட்டு
பவமலகளிலிருந்து முற்ைிலும் அவனுக்கு விடுதமல
நகாடுப்பதற்கு அரும்பாடு பை பவண்டியிருந்தது. அவமனப்
பார்த்தால் வியப்பாகவும், ைகிழ்ச்சியாகவும் இருக்கும்.
பிைந்த வீட்டில் பவற்று ைனுஷி பபால் நைத்தப்பட்டு,

17
பவண்ைாதவளாய் சுட்டிகாட்ைப்பட்டு இத்தமன நாளும்
நரகத்மத அனுபவித்து வந்தாள்இந்த . வீட்டில் கிமைத்த
நகௌரவம் அவள் கனவிலும் எதிர்பார்க்க முடியாத உயர்ந்த
அனுபவம்.
பாவனாவிைம் அவளுக்குத் தனிப்பட்ை பிாியம்.
“பாவனாஇப்படி .பாீமக்ஷ நநருங்கிக் நகாண்டு வருகிைது !
கவமலப்பட்டுக் நகாண்டு உட்கார்ந்தால் எப்படி?” அருகில் வந்து
உட்கார்ந்து நகாண்ைாள் சுந்தாி. அதற்குள் பாவனா ஒன்பதாவது
வகுப்புக்கு வந்து விட்டிருந்தாள்.
“ஏன் சித்தி? அப்பா இன்னும் வரவில்மலஒன்பது .
ைணி .ைணிக்நகல்லாம் வந்துவிடுவதாய் நசான்னார்
பதிநனான்று ஆகிைபத”
“ஏபதா பவமலயாய் பபாவதாகச் நசான்னாபர? தாைதம்
ஆனாலும் ஆகலாம் என்று கூை நசான்னார் இல்மலயா?”
“உனக்குப் புாியாது சித்திஅப்பா வருவதற்குக் நகாஞ்சம் தாைதம் .
ஆனாலும் எனக்குக் கவமலயாய், இருக்கும்” என்ைாள் பாவனா .
‘இந்த அன்மப, பாசத்மத உன்னால் புாிந்து நகாள்ள
முடியவில்மலயா?’ என்ை நதானி நவளிப்பட்ைது அவள் குரலில்.
சுந்தாி பாவனாமவ ஒரு வினாடி கண்ணிமைக்காைல் பார்த்தாள் .
அவளும் வயதில் நராம்ப மூத்தவள் ஒன்றும் இல்மலஆனால் .
உலக ஞானம் அதிகைாய் இருந்ததுநிமைய . புத்தகங்கமளப்
படிப்பாள்.
தந்மதயின் ைீது அன்பு இருப்பதில் தவறு இல்மலஆனால் .
பாவனா, அளவுக்கு அதிகைாய் தந்மதமய பநசித்துக்
நகாண்டிருக்கிைாள் .‘இப்படி ‘அளவுக்கதிகைாய் பநசிப்பமத’
நிமைய பபாிைம் கண்டிருக்கிைாள் அவள்முக்கியைாய் .

18
ஹாஸ்ைலில் தங்கி படிக்கும் நபண்களிைம் குைிப்பிட்ை ஒருவமரத்
தம் “ஐடியல் ஷி” யாய் பதர்ந்நதடுத்துக்நகாண்டு, நதாைர்ந்து
அந்த மூன்று ஆண்டுகளும் அவளுமைய பாராட்மைப்
நபைபவண்டும் என்று நிமனப்பார்கள்அது ரூம்பைட் ஆக .
.இருக்கலாம் நலக்சரர் ஆகவும் இருக்கலாம் .‘அவள் இன்ைி
தன்னால் வாழ முடியாது’ பபான்ை வார்த்மதகமள மைாியில்
எழுதிக் நகாள்வதும், தன் வாழ்க்மக அவள் ைீதுதான்
ஆதாரப்பட்டிருக்கிைது என்பது பபால் நைந்து நகாள்வமதயும்
அவள் கண்டிருக்கிைாள்தாழ்வுைனப்பான்மை ., ஆதாரப்படும்
குணம்இமவதான் இது பபான்ை .. ைனிதர்கமள உருவாக்குபைா
என்னபவா என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள் சுந்தாி.
நகாஞ்சம் வயது வந்த பிைகு எதிராளியிைைிருந்து உந்துதல்
நபைலாபை ஒழிய, அதற்குப் பிைகாவது தைக்குத் தாபை பண்மபச்
சீர்த்திருத்திக் நகாள்ள முடியாத நபர்கள் வாழ்க்மகயில் ைிக
ைதிப்பு வாய்ந்த, பதினாறு முதல் இருபத்திநான்கிற்கு உட்பட்ை
வயமத இதுபபான்ை வழிபாட்டு உணர்வுைன் கழித்து
விடுவார்கள்.
பாவனா விஷயத்தில் சுந்தாிக்கு பயைாக இருந்ததுஅந்தப் .
நபண்ணிற்கு தனிப்பட்ை அபிப்பிராயங்கள் என்று எதுவும்
இல்மலநராம்ப சாதாரணைான . நபண்காலத்துைன் . அவளால்
ைாை முடியாதுஏபதா நாட்கள் சாதாரணைாய்க் கழிந்து பபாய்க .
நகாண்டு இருக்கிைபத என்ை எண்ணம்தான் அவளுக்குத்
திருப்திமயக் நகாடுத்து வந்ததுஅது . சுந்தாிக்குப் பிடிக்கவில்மல.
காலம் முன்மனப் பபால் இல்மலமுன்பில்லாத எத்தமனபயா .
பிரச்சமனகமள தற்காலத்தில் நபண்கள் எதிர்நகாள்ள
பவண்டியிருக்கிைது என்பது அவள் உத்பதசம்ஆனால் .
இநதான்மையும் நசால்லாைல் தன் எண்ணங்கமள

19
தனக்குள்பளபய ைமைத்துக் நகாண்டு, “மபத்தியக்கார
பயாசமனகமள விட்டுவிட்டு படிப்பின் ைீது கவனத்மதச்
நசலுத்தினால் நல்லது” என்ைாள் சுருக்கைாய்.
“பாஸாகி விடுபவன் சித்தி” என்ைாள் பாவனா அது நராம்ப
சாதாரண விஷயம் என்பது பபால்.
“ஏபதா பாஸாவது இல்மல பாவனா .நன்ைாகப் படிக்கணும் .
.உறுதிபயாடு படிக்கணும் நல்ல ைார்க் வாங்கணும்படிப்பு .
நபண்களுக்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்று உனக்குப்
புாியவில்மலஅந்தப் படிப்பு முடிக்காததால் நான் எவ்வளவு .
கஷ்ைப்பட்பைன் என்றும் உனக்குத் நதாியாதுநபாருளாதார .
பக்கபலம் இல்லாைல் நபண்களுக்கு சுதந்திரம் இல்மல பாவனா.”
“அப்படி என்ைாள் நீ எங்க வீட்டில் கூை சந்பதாஷைாய்
இல்மலயா? இங்பக சுதந்திரம் கிமையாதா?”
“நான் அப்படிச் நசால்லவில்மலஇந்த அதிர்ஷ்ைம் எல்லா .
இைத்திலும் கிமைத்து விைாதுநம் வீடுதான் உலகபை என்று .
எப்பபாதும் நீ இந்த நான்க .எண்ணிவிைாபத ு சுவர்களுக்கு
இமையில் இருந்து விை முடியாதுபவமல இல்லாவிட்ைாலும் .
படிப்பாவது இருந்தால் என்ைாவது பயன்படும்என் .
.அனுபவத்தால் நசால்கிபைன்”
பாவனா சிாித்துவிட்டு “உன் அனுபவம் உன்மன நராம்பவும்
பயமுறுத்தி விட்ைது சித்திஎவ்வளபவா பபர் இந்த உலகத்தில் .
சந்பதாஷைாக இல்மலயா?” என்ைாள்சுந்தாி . பைற்நகாண்டு
வாதாைவில்மல.நைௌனைாய் இருந்துவிட்ைாள் .
எந்த எதிர்கால அனுபவம், பாவனாவுக்கு அந்த சந்பதாஷத்தின்
நபாருமள உணர்த்தப் பபாகிைபதா காலம்தான் நிர்ணயிக்க
பவண்டும்.

20
பாவனா பத்தாம் வகுப்புக்கு வந்துவிட்ைாள்இதழ் விாியும் .
பராஜாமவப் பபால் அவள் அழகு ைலர்த் நதாைங்கியது .
நதாட்ைால் கன்ைிப் பபாய்விடும் பபான்ை ைாந்தளிர் பைனி.
அவமளப் பார்க்கும் பபாது அருந்ததிக்கு ைகிழ்ச்சியாகவும்,
வியப்பாகவும் இருக்கும்இவள் உண்மையிபலபய தன் .
.ைகள்தானா என்ை சந்பதகம் கூை ஏற்படும் அந்த மூக்மகப்
பார்த்தால் எங்பகபயா பார்த்தாற் பபான்ை நிமனவு வரும் .
உைபன தன் பயாசமனக்குத் தாபன சிாித்துக் நகாள்வாள் .
அவளுக்கு ைட்டும் அபாரைான நிமனவாற்ைல்
இருந்திருக்குைானால், தன்பனாடு கூை ஒபர அமையில்
பிரசவித்தப் நபண்ணின் மூக்கல்லவா இது என்று நிமனவுக்கு
வந்திருக்கும்.
பாவனா பத்தாம் வகுப்பு பாஸ் பண்ணிவிட்ைாள்அதுகூை சுந்தாி .
.வலுக்கட்ைாயைாய் உட்கார மவத்துப் படிக்கச் நசய்ததால்தான்
“இந்த வருஷம் பாவனாவுக்குக் கல்யாணம் முடித்து விடுவதுதான்
நல்லது என்று பதான்றுகிைது.” ைமனவியும், சுந்தாியும் ஒன்ைாக
இருக்கும்பபாது நசான்னான் விஸ்வம்.
“உங்க விருப்பம் எப்படிபயா அப்படிபய நசய்யுங்கள்நான் .
பபாவதற்குள் அவளுமைய கல்யாணத்மதப் பார்க்கிை
அதிர்ஷ்ைைாவது கிமைக்கட்டும்” என்ைாள் அருந்ததி
படுக்மகயில் எழுந்து உட்கார்ந்தபடி.
“பவண்ைாம் அத்தான்பாவனாவுக்கு அப்படி என்ன .
வயதாகிவிட்ைது? பதினாறு வயது கூை நிரம்பவில்மல .
இப்பபாதிலிருந்பத கல்யாணம், குழந்மத என்று பாரத்மத அவள்
தமலயில் பபாைாதீங்க” என்ைாள் சுந்தாி.
“எனக்குக் கூை அவமளப் படிக்க மவக்கணும் என்றுதான்

21
இருக்குஆனால் நம் ஊாில் . ஒபர ஒரு ஜூனியர் காபலஜ்தான்
இருக்குஆண்பிள்மளகபளாடு .அதுவும் பகா எஜுபகஷன் .
பசர்ந்து படிக்க மவப்பதில் எனக்கு விருப்பம் இல்மல” என்ைான்
விஸ்வம்.
சுந்தாி திமகத்துப் பபானாள்விஸ்வம் இப்படி பயாசிப்பான் .
.என்று அவள் நிமனக்கவில்மல
“நாலுபபருைன் பசர்ந்து பழகினால்தாபன அவளுக்கு உலக
அனுபவம் வரும்” என்ைாள்.
“உனக்குத் நதாியாது சுந்தாி .இது அந்த காலம் இல்மல .
இளம்வயது நபண், அதுவும் நகாஞ்சம் அழகாய் இருந்துவிட்ைால்
இந்த ஆண்பிள்மளகள் எப்படிநயல்லாம் நதாந்தரவு
நசய்வார்கபளா நான் பார்த்திருக்கிபைன்ஏற்கனபவ அவள் .
.நவறும் பகாமழ”
“நான் படிக்கிபைன் அப்பாஎன் சிபநகிதிகள் எல்பலாரும் .
கல்லூாியில் பசருகிைார்கள்” என்ைாள் பாவானா நசல்லம்
நகாஞ்சுவது பபால்கல்லூாி ைாணவி ஆகி . விை பவண்டும் என்ை
துடிப்பு அவளுக்குஅதாபன தவிர படிப்பில் அவ்வளவு . நாட்ைம்
கிமையாது.
“பபாகட்டும்நல்ல வரன் ஏதாவது வந்தால் .பசர்த்து விடுங்கள் .
அப்பபாது நிறுத்தி விைலாம்” என்ைாள் அருந்ததி.
“ஆகட்டும்பார்ப்பபாம் .” என்ைான் விஸ்வம் அமர ைனதுைன்.
அதிர்ஷ்ைவசைாய் அந்த வருைபை அவ்வூாில் நபண்கள்
கல்லூாிமயத் திைந்து விட்ைதால் பிரச்சிமன தீர்ந்துவிட்ைது .
கல்லூாி .பாவனா இன்ைாில் பசர்ந்தாள் ஊருக்குக் நகாஞ்சம்
நதாமலவில் இருந்தது.
பத்து ஆண்டுகளாய் வீட்மையும், வீட்டிற்கு அருகிபலபய இருந்த

22
பள்ளிக்கூைத்மதயும் தவிர பவறு எதுவுபை நதாியாத
பாவனாவுக்கு சிைகு முமளத்து விட்ைாற்பபால் இருந்தது.
உலகதத்மதப் பபாலபவ நூல் நிமலயங்களிலும் நல்ல
புத்தகங்கள், சாதாரண புத்தகங்கள் என்று இரண்டு வமக
உண்டுைனிதமன சாதாரண வாழ்க்மக ஈர்ப்பது . பபாலபவ
சாதாரண புத்தகங்கள் கவர்ந்துவிடும்.
இவ்வளவு நாளாய் புத்தகங்கமளப் படிப்பதற்கு விஸ்வம் அவமள
அனுைதித்தது இல்மல. சுந்தாிதான் படித்துவிட்டு
அவ்வப்நபாழுது கமதகமளச் நசால்லுவாள்.
பாவனா முதல் முதலில் படித்த புத்தகம் பகாபிசந்த் எழுதியது .
அமதப் படித்துவிட்டு மூன்று நாட்கள் அந்த எழுத்தாளமரத்
திட்டித் தீர்த்தாள். இப்படிப் பட்ை கமதகமள ஏன் எழுத
பவண்டும் என்று பநாந்துநகாண்ைாள்காதல் . கமதகள்,
சஸ்நபன்ஸ், த்ாில்லர் கமதகள்தான் அவளுக்கு ைிகவும் பிடித்தன.
பாவானாவுக்கு நாட்கள் பவகைாகக் கழிந்து நகாண்டிருப்பது
பபால் பதான்ைியதுவாழ்க்மக நிம்ைதிமயக் ., சந்பதாஷைாக
பபாய்க் நகாண்டிருந்தது.
தானும், தன் வீடும், பதாட்ைமும், கைலும் அழகான கமல
உருவங்கள் பபால் பதாற்ைைளித்தன.
அந்த கமல எல்மலக்குள் அவமள விரும்பி வருபவன் காதல்
என்ை அஸ்திவார்த்துைனும், அன்பு என்ை சுவர்களுைனும், பநசம்
என்ை பைற்கூமரயுைனும் வீட்மைக் கட்டுவான்அந்த வீட்டின் .
எல்மலக்குள் வளரும் புல் கூை கமலயழகுைன் நாட்டியைாடும் .
.கலப்பைைற்ை காற்று சுருதி பசர்க்கும்
“நீ இப்நபாழுநதல்லாம் கனவுலகில் ஆழ்ந்துப் பபாய் விடுகிைாய் .
அது அவ்வளவு நல்லது இல்மல” என்ைாள் சிபநகிதி மசலஜா.
வகுப்புகள் இல்லாததால் இருவரும் ஏாிக்கமரயில்

23
உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.
“என்னுமையது கனவு உலகம் இல்மல மசலூவீட்மை அழகாக !
சீர் திருத்தி அமைத்துக் நகாள்வது, சுற்றுச் சூழ்நிமலமய
அனுகூலைாய் ைாற்ைிக் நகாள்வது எல்லாம் நம் மகயில்தான்
இருக்கிைதுநான் ஒன்றும் ராஜபபாகத்மதப் பற்ைி கனவு .
.காணவில்மல எனக்கு வரப் பபாகும் கணவன் என்மன
எனக்காகபவ காதலிப்பான்எங்களுக்குள் . பரஸ்பரம்
புாிந்துக்நகாள்ளும் தன்மை இருக்கும்கனவுகமள .
நிமனவாக்கிக் நகாள்ள பவண்டும் என்ை உறுதி இருக்கும்ைிகச் .
.சிைிய விருப்பம் இது”
“எல்லாபை நாம் நிமனத்தாற்பபால் நைக்காது பாவனா .
நபண்கமளப் நபாறுத்தவமரயில் வாழ்க்மக நபாிய
சஸ்நபன்ஸ் எல்மலகள் .கைமலப் பபால ஆழைானது .
இல்லாததுஉள்பள . என்ன இருக்கிைது என்று நம் கண்களுக்குத்
நதாியாது.”
“கைலிலிருந்துதாபன எல்மலயற்ை நசல்வத்மத எடுக்கிபைாம் .
.நம்முமைய முயற்சிமயப் நபாறுத்து பலன் இருக்கும்”
“வாயால் நசால்வதும், கனவு காண்பதும் எளிதுஅப்பவித்துப் .
.பார்த்தால் தவிர கஷ்ைம் புாியாது”
“ஏன் புாியாது? எல்லாபை புாியும்இப்பபா எங்களுக்கு .
அனுபவபை கிமையாது என்கிைாயா? எங்க வீட்டுச்
சூழ்நிமலமயப் பார்அம்ைா பன்னிரண்டு வருைங்களாய் . பகன்சர்
பநாயால் அவஸ்மதப் பட்டுக் நகாண்டு இருக்கிைாள் .
அப்பாவின் வருைானமும் நசாற்பம்தான்ஆனாலும் எங்க .
வீட்டில் சுகத்திற்குை , சந்பதாஷத்திற்கும் என்ன குமைவு?
எவ்வளவு அன்னிபயான்னியைாய் இருக்கிபைாம் என்று நீதான்

24
பார்த்து வருகிைாபய?”
“உங்க வீட்டு எல்மல ைிகவும் சிைியது பாவனாஅதுதான் .
உலகம் என்று நீ எண்ணிவிைக் கூைாதுஎல்பலாரும் உங்க .
அப்பாமவப் பபால் இருந்துவிை ைாட்ைார்கள்.”
“எல்பலாரும் இருந்து விை ைாட்ைார்கள்தான்ஆனால் சிலராவது .
.இருப்பார்கள் அப்படிப்பட்ைவமரத் தான் அப்பா பதடிக்
நகாண்டு இருக்கிைார்அவருமைய பதர்வில் . எனக்கு நம்பிக்மக
இருக்கிைது.”
“அப்படிப்பட்ை தந்மத இருப்பது உன் அதிர்ஷ்ைம்நீ விரும்பியது .
பபாலபவ வரன் அமைய பவண்டும் என்று நானும்
எதிர்பார்க்கிபைன்.”
‘எல்பலாருக்கும் தன் குடும்பத்தின் ைீது நபாைாமை, அவர்கள்
வீட்டில் அப்படி இல்மல என்பதால்அதனால் அவள் .
கஷ்ைப்பட்ைால் பார்த்து சந்பதாஷப்பை பவண்டும் என்று
நிமனக்கிைார்கள்’ என்று எண்ணிய பாவனா தனக்குள் சிாித்துக்
நகாண்ைாள்.
விஸ்வம் வரன் பவட்மையில் ஆழ்ந்துவிட்டிருந்தான்அவள் .
இன்ைர் படிப்பு முடிவமைய இன்னும் சில ைாதங்கபள இருந்தன .
அதற்குள் எல்லா ஏற்பாடுகமளயும் பண்ணி மவத்துவிட்ைால்,
விடுமுமையில் கல்யாணத்மத முடித்து விைலாம் என்று
நிமனத்திருந்தான் அவன்.

25
 3

உலகபை ஆனந்த ையம் என்று எண்ணிக நகாண்டிருந்த அவள்

எண்ணத்தில் அன்று ைாமலபய இடி விழுந்தது. அஃப்பகார்ஸ்!
நராம்ப சின்ன இடிதான்.

“சுந்தாி இருக்கிைாளா? என் நபயர் மூர்த்தி, சுந்தாியின்

அண்ணன்” என்ைான் அவன்.

“வாங்க.. உட்காருங்க. சித்திமயக் கூப்பிடுகிபைன்” என்று

உள்பள ஓடினாள் பாவனா.

“அண்ணாவா? எதுக்காக வந்தான் இப்பபாது?” பயாசமனயுைன்

நவளிபய வந்தாள் சுந்தாி. கூைத்திற்கு வந்தவள் “நீ பபா
காபலஜுக்கு. உனக்கு பநரைாகிவிடும்” என்ைாள்.

ைாமலயில் பாவனா வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்த பபாது விஸ்வம்

கூைத்திபலபய உட்கார்ந்து இருந்தான். அவன் முகம் கம்பீரைாய்
இருந்தது.

பாவனா சமையல் அமைக்குப் பபானாள். சுந்தாியின் முகத்தில்

சிாிப்மபக் காணவில்மல. நைௌனைாய் காய்கமள நறுக்கிக்
நகாண்டிருந்தாள்.

“என்ன நைந்தது? ஏன் எல்பலாரும் ஏபதா பபால் இருக்கீங்க?”

என்று பகட்ைாள்.

26
“ஒன்றும் இல்மல. நீ பபாய் படி. எனக்கு பவமல இருக்கு.”
நதாந்தரவு பண்ணாபத என்பது பபால் பதில் நகாடுத்தாள். சுந்தாி
என்றுபை அவ்வாறு இருந்தது இல்மல. பாவனா எழுந்து தாயிைம்
பபானாள். அருந்ததியின் வாடிய முகத்தில் பவதமன பகாடுகள்
நதன்பட்ைன.

“என்னம்ைா நைந்தது? ஏன் இப்படி இருக்கிைாய்?” எல்பலாரும்

பகாபைாய் இருக்கீங்கபள ஏன்?”

“மூர்த்தி ைாைா வந்தான். சுந்தாிமய அமழத்துக் நகாண்டு

பபாவதாக நசால்கிைான்.”

“எதுக்காகவாம்?”

“அவனுமைய அம்ைாவுக்கு உைம்பு சாியாக இல்மலயாம்.

படுத்தப் படுக்மகயாய் இருக்கிைாளாம். பார்த்துக்நகாள்ள
யாருபை இல்மலயாம். ைாைி பவமலக்குப் பபாகிைாளாம்.
காமலயில் பபானால் ைாமலயில்தான் திரும்பி வருவாளாம்.
வீட்டில் யாராவது இருக்கணும் இல்மலயா?”

“அப்பபாது என்னபவா சாியாய் பார்த்துக் நகாள்ளாைல் சனியன்

பிடித்தவள் என்று அனுப்பி விட்ைார்கள். இப்பபாது பதமவ
ஏற்பட்ைதுபை அந்த சனியன் பிடித்தவள் பவண்டியிருக்கிைதாைா?
அனுப்ப பவண்ைாம் அம்ைா” என்ைாள் பாவனா ஆபவசைாய்.

“அனுப்ப பவண்ைாம் என்று நசான்னால் எப்படி நைக்கும்

பாவானா? அவளுமைய அம்ைாவுக்கு உைம்பு சாியாக இல்மல
என்ைால் சுந்தாிமயத் தவிர பவறு யார் பார்த்துக் நகாள்ள
முடியும்? நீபய நசால்லு. நாம் நம்முமைய சுகத்மத ைட்டுபை
பார்த்துக்நகாள்வது நராம்ப தவறு” என்ைாள் அருந்ததி.
27
‘பவமலக்காக ைட்டுபை நபண்’ என்ை உணர்வு முதல் முமையாய்
ஏற்பட்ைது பாவனாவுக்கு.

“இவ்வளவு நாளும் அண்ணி பவமலக்குப் பபானால் வீட்மையும்,

குழந்மதகமளயும் அம்ைா பார்த்துக் நகாண்ைாள். அப்பபாது
நான் பவண்ைாத பாரைாய் பதான்ைிபனன். இப்பபாது அம்ைா
படுத்த படுக்மகயாகி விட்ைதால் என் நிமனவு வந்து விட்ைது.
ஏபதா சாக்கு நசால்கிைார்கபள ஒழிய எனக்கு அம்ைாமவப்
பார்த்துக்நகாள்ள பநரம் இருக்காது. குழந்மதகமள பார்த்துக்
நகாள்ளவும், சமையல் நசய்யவும்தான் பநரம் சாியாக இருக்கும்”
என்ைாள் சுந்தாி.

“அப்படி என்ைால் வரைாட்பைன் என்று நசால்லி அனுப்பி விடு

சித்தி.”

“என்னால் எப்படிச் நசால்ல முடியும்? இந்த வீட்டில்

தங்கியிருக்கும் உாிமை எனக்குக் கிமையாபத”

“ஏன் அப்படிப் பபசுகிைாய் சுந்தாி? அவர்களுக்கு பவண்டிய

சையத்தில் அனுப்பாைல் பபானால் எங்கமளத்தான்
நசால்லுவார்கள். உன்மன அனுப்பி மவக்க ைாட்பைன் என்று
நசால்லும் உாிமை எங்களுக்கு ஏது? வீணாய் பழி பபாைாபத’
என்ைாள் அருந்ததி.

அப்நபாழுதுதான் புாிந்தது பாவனாவுக்கு. சுந்தாிக்குப் பபாவதில்

விருப்பம் இல்மல. ஆனால் அப்பாவும், அம்ைாவும்
சமுதாயத்திற்கு பயந்து பபாகச் நசால்கிைார்கள்.
வலுக்கட்ைாயைாய் அனுப்பி மவக்கிைார்கள்.

“ஒரு காலத்தில் அத்தானுக்கு என்மனக் கட்டி மவப்பதற்குத்

தயாராய் இருந்தார்கள். கல்யாணம் பண்ணிக்நகாண்டு நான்
28
இந்த வீட்டிற்கு வந்திருந்தால் என்ன நசய்திருப்பார்கள்?
ைாைியார் வீட்மை விட்டுவிட்டு வந்து அம்ைாமவப்
பார்த்துக்நகாள் என்று நசால்லி இருப்பார்களா?”

“அப்படி நைந்திருந்தால் உன் சார்பில் வாதாடும் உாிமை எனக்கு

இருந்திருக்கும். இப்பபாது நிமலமை அப்படி இல்மல. நீ
பபாய்த்தான் தீரணும் சுந்தாி. உன் அண்ணன் எவ்வளவு
கீழ்த்தரைாய் பபசினாபனா உனக்குத் நதாியாது.” கதவு அருகில்
வந்து நின்ை விஸ்வம் நசான்னான்.

அன்ைிரவு படுக்கப்பபாகும்பபாது தன் வருத்தத்மத

எல்லாம் நவளிப்படுத்தினாள் சுந்தாி.

“அந்த வீட்டில் எனக்கு ைதிப்பப இல்மல பாவனா. இங்பக

ஒருத்தருக்குப் பாரைாய் இருக்கிபைாம் என்ை நிமனப்பப எனக்கு
வந்தது இல்மல. நீங்களும் அப்படிப்பட்ை ஸ்தானத்மத
நகாடுத்திருக்கீங்க. அங்பக அப்படி இல்மல. அண்ணி
நசால்கிைபடி நான் நைந்து நகாள்ளணும். சாப்பாடு கூை அவள்
சாப்பிை நசால்லும் பபாதுதான், அவள் பபாடுவமததான் சாப்பிை
பவண்டும். ஒவ்நவாரு நிைிைமும் நரகம்தான் அந்த வீட்டில்.”

“பபாக ைாட்பைன் என்று நசான்னால் என்ன பண்ணி

விடுவார்கள்?” ஆபவசைாய் பகட்ைாள் பாவனா.

‘உங்க அப்பாவுக்கு எனக்கும் ஏபதா ரகசியைான உைவு

இருப்பதாய் நசால்லுவார்கள். கல்யாணம் பண்ணிக்நகாண்ைால்
நசாத்தில் பங்கு நகாடுக்கணும் என்பதால் இப்படி
நவச்சுக்கிட்ைான் என்று பழி பபாடுவார்கள்.” இருட்மை
நவைித்துப் பார்த்தபடி உணர்ச்சியற்ை குரலில் நசான்னாள்
சுந்தாி.

29
******

சுந்தாி பபான பிைகுதான் அவள் இல்லாத குமை முழுவதுைாகத்

நதாியத் நதாைங்கியது. விஸ்வம் ஸ்கூலுக்கு மவஸ் பிாின்ஸ்பால்
ஆகிவிட்ைான். சுந்தாி இருந்த பபாது ைிடுக்காய் பள்ளிப்
நபாறுப்பு முழுவதும் தமலயில் பபாட்டுக் நகாண்ைான்.
இப்நபாழுது கழட்டிக் நகாள்ள முடியவில்மல. பாவனாவுக்கு ஒரு
நிைிைம் கூை ஒய்வு இல்லாைல் பவமல இருந்துநகாண்பை
இருந்தது. ஒரு பக்கம் காபலஜ் படிப்பு, இன்நனாரு பக்கம் வீட்டு
பவமலகள் என்று நலிந்துப் பபாய்க் நகாண்டிருந்தாள். என்றும்
இல்லாதபடி தம்பி, தங்மககள் ைீது எாிந்து விழத் நதாைங்கினாள்.

ஒரு நாள் ைாமலயில் தன் பவதமனமய மசலஜாவிைம் பகிர்ந்து

நகாண்ைாள்.

“உங்க அப்பா சுந்தாிமய அனுப்ப முடியாது என்று

திட்ைவட்ைைாய் நசால்லியிருந்தால் நன்ைாய் இருந்திருக்கும்”
என்ைாள் மசலஜா.

“அவரால் எப்படிச் நசால்ல முடியும்?”

“ஏன் நசால்லக் கூைாது. சுந்தாிக்குப் பபாகபவ விருப்பம் இல்மல.

அவள் பைஜர் என்பதால் வலுக்கட்ைாயைாய் அவள் அண்ணன்
அவமள அமழத்துப் பபாக முடியாது. உங்கள் சப்பபார்ட்
நகாஞ்சைாவது இருக்கும் என்று நதாிந்தால், அவளால் தன்
அண்ணனுைன் சண்மை பபாை முடிந்திருக்கும். அந்தப்
நபண்மண நீங்க ஒரு இயந்திரைாய் பயன்படுத்திக் நகாண்டு
இருக்கீங்க, அவ்வளவுதான்.”

“அவளுமைய அம்ைாவுக்கு ஏதாவது ஆகிவிட்ைால் அந்த பழி

எங்கள் ைீதுதான் வரும் என்று அப்பா பயந்தார். அது ைட்டுபை

30
இல்மல. அப்பாவுக்கு சுந்தாிமய அனுப்புவதில் விருப்பம்
இல்மல என்று அந்த ைாைா இல்லாத பழிமயச் சுைத்தினார்.”

“ஐந்து ஆண்டுகள் உங்களுக்காக தன் சக்திநயல்லாம் தாமர

வார்த்தாபள? அவளுக்காக அந்த அளவுக்குப் பழிமயயாவது
தாங்கிக்நகாள்ள முடியவில்மலயா உங்களால்? அவ்வளவு தூரம்
முடியாைல் பபானால் அந்த தாமயபய இங்பக அனுப்பச்
நசால்லியிருந்தால் புத்தி வந்திருக்கும்.”

“நானும் அமதத்தான் நசான்பனன். அம்ைா என்ன நசான்னாள்

நதாியுைா? என் ஒருத்திக்பக அப்பாவால் ைருந்து வாங்க
முடியவில்மல. இன்நனாரு பநாயாளியின் பாரத்மதத் தமலயின்
பபாட்டுக்நகாள்கிை நிமலயின் அவர் இல்மல என்று. அதுவும்
உண்மைதாபன? அதனால்தான் சுந்தாி சித்திமய
வலுக்கட்ைாயைாய் அனுப்பி மவத்பதாம். பயாசித்துப் பார்த்தால்
நராம்ப வருத்தைாய் இருக்கு. இது பபான்ை பிரச்சமனகள் ஏன்
வருபைா புாியவில்மல” என்ைாள் வருத்தத்துைன் பாவனா.

“கநரக்ட்! நானும் அமதத்தான் எப்பபாதும் நசால்லி வருகிபைன்.

நிமலமை என்றுபை நைக்கு அனுகூலைாய் இருக்காது. நசய்ய
நிமனத்த காாியத்மதச் நசய்ய முடியாைல் பபாய் விடும். பண்ணக்
கூைாத காாியத்மதப் பண்ண பவண்டியிருக்கும். யாருபை இதற்கு
விதிவிலக்கல்ல. நான்கு நாட்களுக்பக நீ இவ்வளவு பவதமனப்
படுகிைாபய? சம்பளம் கிம்பளம் எதுவும் இல்லாைல் உங்கள்
வீட்டில் எல்லா பவமலகமளயும் நசய்தாள். உங்கள்
சந்பதாஷத்திற்காக தவித்துப் பபானாள். பதமவயான சையத்தில்
ஆதரவு நகாடுக்கச் நசால்லி வாய்விட்டுக் பகட்ைபபாதும்
உங்களால் பண்ண முடிந்ததா? நாலுபபர் என்ன நிமனத்துக்
நகாள்வார்கள் என்ை பயம். வாழ்க்மக என்ைால் கணவன்

31
ைமனவி இருவருக்கு ைட்டுபை சம்பந்தப்பட்ைது இல்ல.
சமூகத்தின் பாதிப்பு இல்லாத வீடு இருக்க முடியாது. இன்னும்
நான்கு நாட்கள் கழித்து பக்கத்து வீட்மைப் பார்த்து நீ
நபாைாமைப் பட்ைாலும் ஆச்சாியப்பைத் பதமவயில்மல. நம்
அம்ைா கூை உைல்நலத்பதாடு இருந்திருந்தால் எவ்வளவு நன்ைாக
இருக்கும் என்று. உங்க அப்பாவின் நபாறுமைக்கும் ஒரு எல்மல
உண்டு. அவர் சலித்துக் நகாண்ைாலும் வியப்பமைய பவண்டியது
இல்மல. உன் எதிர்பார்ப்புகள் எப்பபாதும் நபாிய அளவில்
இருக்கும். அது அவ்வளவு நல்லது இல்மல.”

“நசாற்நபாழிவு பபாதும். நிறுத்திக்நகாள். தவைிப்பபாய்

உன்னிைம் என் கஷ்ைத்மதப் பற்ைிச் நசான்பனன்” என்று
பவகைாய் எழுந்தாள் பாவனா. அவளால் எமதயுபை
தாங்கிக்நகாள்ள முடியும். ஆனால் தந்மதமய ஏதாவது
நசால்லிவிட்ைால் ைட்டும் அவளால் நபாறுத்துக் நகாள்ளபவ
முடியாது. அதுவும் மசலஜா பபான்ை பவற்றுப்நபண்!

ஒருபக்கம் பாீட்மசகள் நநருங்கிக் நகாண்டிருந்தன. இன்நனாரு

பக்கம் வீட்டு பவமலகளால் ைிகவும் நலிந்து பபாய்க்
நகாண்டிருந்தாள். பாீட்மசகள் முடிந்து லீவ் விட்ைார்கள். அந்தச்
சையத்தில்தான் ஒரு சம்பவம் நிகழ்ந்தது.

வகுப்மபச் பசர்ந்தவர்கள் எல்பலாறும் பிகினிக் நசன்ைார்கள்.

ஏைக்குமைய இருபத்மதந்து ைாணவிகளுைன் கம்பார்ட்நைன்ட்
கலகலப்பாய் இருந்தது. வயதானவர்கள் முதல் பநற்று ைீமச
முமளத்த விைமலகள் வமரயில் அந்தப் நபட்டிதான் கவர்ந்து
இழுத்துக் நகாண்டிருந்தது.

ைாணவிகளும் சுதந்திரைாய் குறும்பு பசட்மைகள்

நசய்துநகாண்டும், வம்பு பபசிக்நகாண்டும், கண்ணில் பட்ை

32
ஆண்பிள்மளகளுக்கு பட்ைப்நபயமர சூட்டிக் நகாண்டும் ரகமள
நசய்து நகாண்டிருந்தார்கள்.

பாவனாவின் பார்மவ இரண்டு வாிமசகமளத் தாண்டி ஜன்னல்

ஓரைாய் உட்கார்ந்திருந்த இமளஞன் ைீது பட்ைது. அவனுக்கு
பதிபனழு வயது இருக்கலாம். நிைம் நகாஞ்சம் கம்ைியாய்
இருந்தாலும் பார்க்க லட்சணைாகபவ இருந்தான். எவ்வளவு
பநரைாய் அவமளப் பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாபனா நதாியாது.
அவள் தன்மனப் பார்த்ததுபை பார்மவமயத் திருப்பிக்நகாண்டு
ஜன்னல் வழியாய் பார்க்கத் நதாைங்கினான். நவளிபய
ைரங்களும், வயல்களும், நைலிபபான் கம்பங்களும் பவகைாய்
பின்னுக்குப் பபாய்க் நகாண்டிருந்தன.

பாவனாவும் நகாஞ்ச பநரம் நவளிபய பார்த்துவிட்டுத் திரும்பவும்

அவன் இருக்மகமய பநாக்கித் திரும்பினாள். அவன் அவமளபய
பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான். ஆனால் இந்த தைமவ பார்மவமயத்
திருப்பிக் நகாள்ளாைல் அவமளபய பார்க்கத் நதாைங்கினான்.
நபண்களுக்பக உாிய பதற்ைத்துைன் அவள் சட்நைன்று
பார்மவமயத் திருப்பிக்நகாண்ைாள்.

மசலஜாவுைன் நபசிநகாண்டிருந்தாள் என்ை நபயபர ஒழிய

அவள் பார்மவ இமையிமைபய அவ்விமளஞமன பநாக்கிப்
பபாய்க் நகாண்டிருந்தது.

ஏைக்குமைய அமரைணி பநரம் இபத விதைாய்க் கழிந்தது. ரயில்

ஒரு நபாிய ஸ்பைஷனில் நின்ைதால் நிமைய நபண்கள்
டிபனுக்காக இைங்கினார்கள். பாவனா தன் இருக்மகயிபலபய
இருந்துவிட்ைாள். பத்திாிமகமய மகயில் எடுத்துப்
புரட்டிக்நகாண்பை இமைபய அந்தப் பக்கைாய் பார்த்தாள். கைந்த
அமரைணி பநரைாய் பரஸ்பரம் பார்த்துக் நகாண்ை அைிமுகத்தால்
வந்த மதாியத்தால் அவ்விமளஞன் நைல்லச் சிாித்தான்.

33
அவள் உைபன புத்தகத்திற்குள் தமலமயப் புமதத்துக்
நகாண்டுவிட்ைாள். அவள் இதயம் பவகைாகத் துடிக்கத்
நதாைங்கியது. எழுத்துக்கள் ைங்கலாய் நதன்பட்ைன. அவள்
பதைிநகாள்ள நராம்ப பநரைாயிற்று.

அவள் அழகு இதழ் விாித்த ைல்லிமகப் பூப்பபான்ைது. பதினாறு

வயது இளம் பருவம் அந்த அழகிற்கு கன்னித்தன்மைமயச்
பசர்த்தது. அவள் கல்லூாிக்குப் பபாகும் பபாபதா, மலப்ராிக்குப்
பபாகும் பபாபதா பசங்கள் கநைண்ட் அடிப்பது புதிது அல்ல.
ஆனால் இந்த ைாதிாி ஒரு இமளஞன் அவமள பநாக்கி ஆர்வம்
பபாங்க பநசத்துைன், நநருக்கத்துைன் பார்ப்பது இதுதான் முதல்
தைமவ. ரசமனகள் ைிகுந்த தன்னுமைய உலகத்மத ைற்ைவர்கள்
புாிந்துநகாள்ள வில்மலபய என்ை வருத்தம் அவன் கண்களில்
பிரதிபலித்துக் நகாண்டிருந்தது.

நகாஞ்ச பநரத்திற்நகல்லாம் அவள் அந்த இமளஞனின் பக்கம்

பார்க்கும் நிமலக்கு உயர்ந்துவிட்ைாள். அவன் சிாித்தபபாது
தமல குனிந்தபடி சிாித்தாள். அமத அவன் கவனித்து விட்ைான்
என்பமதயும் புாிந்து நகாண்ைாள். காதலில் இன்னும்
அனுபவப்பைவில்மல என்பதால் அவன் இன்னும் மசமக
காட்டும் நிமலக்பகா, காற்ைில் முத்தம் நகாடுக்கும் நிமலக்பகா
வளர்ச்சியமையவில்மல.

ரயில் திரும்பவும் புைப்பட்ைது.

அவள் பக்கத்தில் இருந்த மசலஜாவுைன் பபசத் நதாைங்கினாள்.

பபச்சு வழக்கத்மதவிை அதிகைாகபவ இருந்தது. ஏபனா காரணம்
புாியவில்மல. பபசிக்நகாண்பை இமையிமைபய அவமனப்
பார்ப்பாள். அவனும் அவமளபய பார்த்துக்நகாண்டிருந்தான்.
அவள் சட்நைன்று மசலஜாவின் பக்கம் திரும்பி பபச்மசத்
பதாைருவாள். இரவு வமரயிலும் இபத நிமல நதாைர்ந்தது.

34
பத்துைணியானதும் எல்பலாரும் உைங்கி விட்ைார்கள். த்ாீ ையர்
கம்பார்ட்நைண்ட் அது. அவளுமையது கீழ் நபர்த். விளக்மக
அமணத்த அமரைணி பநரத்திற்குள் அவள் உைக்கத்தில்
ஆழ்ந்துவிட்ைாள். ஒரு ைணியளவில் விழிப்பு வந்த பபாது அவள்
எழுந்து பாத்ரூமை பநாக்கிப் பபானாள்.

கதமவத் திைந்துநகாண்டு திரும்பி வரும்பபாது அந்த இமளஞன்

நதன்பட்ைான். அவள் இதயத்துடிப்பு நின்று விடும் பபால்
இருந்தது. உைல் முழுவதும் வியர்த்துக் நகாட்டியது. அவன்
நிமலமையும் அது பபாலபவ இருந்தது. பயத்தால் தடுைாைியபடி
சிாித்தான். அவளுக்கு அங்கிருந்து பபாய்விை பவண்டும் பபால்
இருந்தது. அதிர்ஷ்ைவசைாய் எல்பலாரும் தூங்கிக்
நகாண்டிருந்தார்கள்.

“உ… உங்க நபயர்?” என்ைான்.

அவள் பதில் நசால்லவில்மல. அவமனத் தாண்டிக்நகாண்டு தன்

இருக்மகக்கு வந்து படுத்துக் நகாண்ைாள். நவகுபநரம் வமர
அவள் இதயம் பைபைத்துக் நகாண்பை இருந்தது. நள்ளிரவில்
நைதுவாய்த் திரும்பி அவன் சீட்மை பநாக்கிப் பார்த்தாள்.
இருட்டில் அவன் விழித்துக்நகாண்டு இருக்கிைானா அல்லது
தூங்குகிைானா என்று நதாியவில்மல. பைலும் நகாஞ்ச பநரம்
அப்படிபய பார்த்துக் நகாண்டு இருந்துவிட்டு ஒன்றும் புாியாைல்
கண்கமள மூடிக்நகாண்ைாள். உைக்கம் அவள் காதமல நவற்ைிக்
நகாண்டு விட்ைது.

வீட்டுக்குத் திரும்பி வந்தபிைகுகூை இரண்டு மூன்று முமை அந்த

இமளஞன் நிமனவுக்கு வந்தான். பிைகு அவமனப் பற்ைி
முற்ைிலும் ைைந்து பபாகவில்மல என்ைாலும் அந்த எண்ணம்
அவ்வளவாகத் துன்புறுத்தவில்மல.

35
சுைார் இரண்டு மூன்று ைாதங்களுக்குப் பிைகு அவள் ஒரு
வாரப்பத்திாிமகமயப் படித்தபபாது நின்று பபாயிருந்த அந்த
சம்பவத்திற்கு ைற்நைாரு திருப்பம் வந்தது.

******

“பபனா நட்பு” என்ை தமலப்பில் அந்த வாரப்பத்திாிமக ஒரு

பகுதிமய நைத்திக் நகாண்டிருந்தது. இமளஞர்களும், இளம்
நபண்களும் தம் ைனப்பபாராட்ைங்கமள, முதலில் ஏற்பட்ை
காதமல, அந்தரங்க உணர்வுகமள அந்தப் பகுதியில் எழுதி
வந்தார்கள்.

லீவு நாட்களில் கண்ணில் நதன்பட்ை எல்லா புத்தகங்கமளயும்

அவள் படித்து வந்தாள்.

‘பபனா நட்பு’ பகுதியில் அந்தக் கடிதம் அவள் கவனத்மதக்

கவர்ந்தது. அது..

‘என் கனவின் ஒளியான ரயில் சுந்தாிக்கு,

ஏப்ரல் இருபதாம் பததி என் வாழ்க்மகயிபலபய ைைக்க முடியாத

நாள். அன்மைக்கு நசன்ட்ரல் வமரக்கும் ரயிலில் பயணம் நசய்த
நபண்களுக்குள் ஒருத்தி என் ைனதில் நின்றுவிட்ைாள். நீலப்
பாவாமையின் ைீது நவண்ணிை தாவணி அணிந்திருந்த அந்தப்
நபண்மணபய பார்த்துக் நகாண்டு உட்கார்ந்து இருந்பதன்.
அவள் இல்லாவிட்ைால் என் வாழ்க்மகபய வியர்த்தம் என்று
பதான்றுகிைது.

என் அன்பப! என்பைல் இரக்கம் காட்ை ைாட்ைாயா? உன் முகவாி

நதாியாது. எந்த ஊர் என்றும் நதாியாது. கண்கமள மூடினாலும்
திைந்தாலும் நீ தான் நிமனவுக்கு வருகிைாய். என்மன நீ பார்த்த
பார்மவ என் இதயத்மத ஊடுருவிக்நகாண்டு பபாய்விட்ைது.
36
திருைணம் என்று பண்ணிக்நகாண்ைால் உன்மனத்தான்
பண்ணிக்நகாள்ள பவண்டும் என்று அந்த நிைிஷபை முடிவு
நசய்துவிட்பைன். ரயிலில் எல்பலாரும் இைங்கிப் பபான பிைகு நீ
உட்கார்ந்து இருந்த இருக்மகக்குப் பபாய் அந்த இைத்மத
மகயால் ஸ்பர்சித்பதன். அந்த இருக்மகக்கு அடியில் வாடிய
முல்மல நதன்பட்ைது. அது இன்றுவமர என்னிைம் பத்திரைாய்
இருக்கிைது. என் காதலியின் தமலயிலிருந்து உதிர்ந்த
ைல்லிமகமயக் காட்டிலும் விமல ைதிப்பானது இந்த உலகத்தில்
பவறு கிமையாது. எங்நகங்பகா இருக்கும் காதலர்கமள எல்லாம்
ஒன்று பசர்த்து மவக்கும் இந்தப் பத்திாிமகக்கு என் நன்ைி.
இதமன என் சிபநகிதி படிக்க பவண்டும் என்றும், எனக்கு தன்
காதமல நதாிவிக்க பவண்டும் என்றும் பவண்டுகிபைன்.

என் இதயவீமணயில் காதல் தந்திகமள ைீட்டிவிட்டு, என்மன

பதவதாஸ் ஆக்கிவிட்டு பபான சுந்தாிபய! உனக்காக வழிபைல்
விழி மவத்துக் காத்துக்நகாண்பை வாழ்நாமளக் கழித்துவிை
விரும்பும்

உன் காதலன்,

சுதர்சன், வற்ைல்குண்டு,

அவள் வழிகளில் நீர் நிமைந்தது. பல முமை படித்தாள். இரண்டு

நாட்கள் வமர அவள் ைனதில் அதுபவ சுழன்று சுழன்று வந்து
நகாண்டிருந்தது. அன்மைக்கு மசலஜாவிைைிருந்து கடிதம்
வந்தது. அதற்கு பதில் எழுதினாள், வழக்கம் பபால்
பயாகபக்ஷைத்மத நதாிவித்து.

பக்கத்திபலபய பத்திாிக்மக கிைந்தது. இன்நனாருமுமை

அப்பகுதிமயப் படித்தாள். இதயத்தில் காதல் நபாங்கி ததும்பத்
நதாைங்கபவ அதற்கு பைல் தாங்க முடியாதவளாய் பபப்பமர
எடுத்து நான்கு வாிகமள எழுதினாள்.

37
சுதர்சன் அவர்களுக்கு,

நீங்கள் என்மன எந்த அளவிற்குக் காதலிக்கிைீர்கபளா அமதயும்

விை அதிகைாய் நான் உங்கமளக் காதலிக்கிபைன். ஆனால்
எனக்கு மதாியம் இல்மல. என்மன ைன்னித்து விடுங்கள்.
உங்கள் நிமனவாகபவ இருக்கிபைன். தயவுநசய்து என்மன
ைைந்து விடுங்கள். சுதர்சன்! எனக்காக உங்கள் வாழ்க்மகமயப்
பாழடித்துக் நகாள்ளாதீர்கள். எப்பபாதாவது விதி கூட்டி
மவத்தால் திரும்பவும் சந்திப்பபாம். திருைணம்
பண்ணிக்நகாள்ளாைல் இருக்காதீர்கள். என் ைீது ஆமண!

அவள் தன் முகவாிமய எழுதுவதற்குப் பயந்தாள். கவாின் ைீது

சுதர்சனின் முகவாிமய எழுதினாள்.

அவள் ைனதிற்குத் திருப்தியாக இருந்தது. தன்னால் ஒருத்தாின்

வாழ்க்மக வீணாகிவிைக் கூைாது. அதுதான் அவள் எண்ணம்.
ஆனால் அவள் எண்ணம் அந்த விதைாய் நிமைபவைவில்மல.
காரணம்…

சிபநகிதிக்கு எழுதிய கவாில் சுதர்சனுக்கு எழுதிய கடிதத்மதயும்,

சுதர்சனின் முகவாி இருந்த கவாில் மசலஜாவுக்கு எழுதிய
கடிதத்மதயும் தவறுதலாக மவத்துவிட்டு பபாஸ்ட்
பண்ணிவிட்ைாள்.

அதற்குப் பிைகு சில நாட்கள் அவமள சுதர்சன் நிமனவுகள்

துரத்திக் நகாண்டிருந்தன. தான் ரயிலில் ஏைியது முதல்
இைங்கியது வமரக்கும் நைந்தவற்மை நிமனவுப் படுத்திப்
பார்த்துக் நகாள்வாள். அவள் கதவுக்கு அருகில் நின்ை பபாது
அவன் நபயமரக் பகட்ைது, அவள் பயந்து ஓடியது, அவன்
தன்மனப் பார்த்துச் சிாித்தபபாது தான் நவட்கத்தால் தமல
குனிந்து நகாண்ைது எல்லாவற்மையும் வாிமசயாய் நிமனவுப்
படுத்திக் நகாள்வாள்.

38
இரவு பநரத்தில் கனவுகளும் வரும். அவளும் சுதர்சனும் பசர்ந்து
பபாருட்காட்சிக்குப் பபானது பபாலவும், அங்பக ஐஸ்க்ாீம்
சாப்பிட்டுக் நகாண்பை நிமைய கமதகமள பபசியது பபாலவும்
கனவு வந்தது. பத்திாிமகயில் நவளிவந்த அவன் கடிதத்மதப்
பலமுமை படித்திருப்பாள். ‘Love is nothing but recognition’
என்ைார் ஒரு எழுத்தாளர். சாதாரணைான ஒரு நபண்மண அவன்
அமையாளம் கண்டு நகாண்ைதும், அவ்வளவு தூரத்திற்கு
பயாசிக்கத் நதாைங்கியதும் அபூர்வைான உணர்வு.

அவன் தன் வீட்டிற்கு வந்து தந்மதயிைம் தன்மனக் கல்யாணம்

பண்ணிக்நகாள்வதாக பகட்பது பபாலவும் ஊகித்துக்
நகாண்ைாள். ஆனால் அது நைக்காத காாியம். அவள் தந்மத
எவ்வளவு பழமைவாதிபயா அவளுக்குத் நதாியும். அதனால்தான்
அவள் தன் முகவாிமய எழுதவில்மல. பல ஆண்டுகள் கழித்து
அபத ரயிலில் ைமனவி, குழந்மதகளுைன் அவன்
நதன்பட்ைாற்பபாலவும், “இநதல்லாம் உன்னால்தான். நீ
நசான்னது பபால் பவறு வழியில்லாைல் இந்தத் திருைணம்
பண்ணிக்நகாண்பைன் பாவனா” என்று அவன் நசான்னது
பபாலவும் ஊகித்துக் நகாண்ைாள்.

ஆனால் இவற்றுக்நகல்லாம் சிகரம் மவத்தது பபால் ஒரு சம்பவம்

நிகழ்ந்தது.

இன்நனாரு நான்கு நாட்களில் பதர்வின் முடிவுகள் வரும் என்ை

பபாது மசலஜா ஊாிலிருந்து திரும்பி வந்தாள். “இபதா
உன்னுமைய கடிதம்” என்று பாவனாவிைம் ஒரு கவமர
நீட்டினாள்.

“என்ன கடிதம்?” வியப்புைன் பகட்ைாள் பாவனா மகயில்

வாங்கிக்நகாண்பை.

39
“தவறுதலாய் எனக்கு வந்துவிட்ை, சுதர்சனுக்கு நீ எழுதிய கடிதம்”
என்று நைந்தமத எல்லாம் நசான்னாள். பாவனா திமகத்துப்
பபானவளாய் பகட்டுக்நகாண்ைாள். இந்த விஷயநைல்லாம்
மூன்ைாவது நபருக்குத் நதாிந்துவிட்ைதில் அவள் ைனதில் குற்ை
உணர்வு ஏற்பட்ைது. ரயிலில் என்ன நைந்தது என்று நசான்னாள்.
இதுபபான்ை விஷயத்தில் எதிராளிக்கு தன்னுமைய ரகசியம்
நகாஞ்சம் நதாிந்துவிட்ைது என்று சந்பதகம் வந்தாலும்
முழுவதுைாக நசால்லிவிடுவது சாதாரணைாக நைப்பதுதான்.

முழுவதுைாக பகட்டுவிட்டு மசலஜா நசான்னாள். “அந்தப்

பத்திாிமகயில் குைிப்பிட்ை அந்தப் பகுதியில் வந்த கடிதத்மத
நானும் பார்த்பதன். நீ எந்த நிைத்தில் பாவாமை தாவணி அணிந்து
இருந்தாய் என்று எனக்கு நிமனவு இல்மல. நம்முள் யாராவது
இருக்கலாம் என்று நிமனத்பதன். உன் கடிதம் வந்ததும் அது நீ
தான் என்று நதாிந்துவிட்ைது. பாவனா இவ்வளவு நபாிய ைனுஷி
ஆகிவிட்ைாளா என்று எண்ணிக் நகாண்பைன்”

பாவனா பதில் பபசவில்மல. நகாஞ்ச பநர நிசப்ததிற்குப் பிைகு

“நான் அவனுக்குக் கடிதம் எழுதிபனன்” என்ைாள் மசலஜா.

பாவானா அதிர்ந்து பபாய் “என்னது?” என்ைாள் கலவரத்துைன்.

“ஆைாம். உன் கடிதம் எப்படியும் அவனுக்குக் கிமைக்கவில்மல.

அவன் முகவாி பத்திாிமகயில் இருந்தது. உண்மையில் உன்
கடித்தத்மதபய இன்நனாரு கவருக்குள் மவத்து, தவறுதல்
நைந்துவிட்ைது என்று நதாிவித்து அனுப்பி இருக்கலாம். ஆனால்
என் நபயாில் என் முகவாிமயத் தந்து எழுதிபனன். உைபன
அவன் பதிலும் எழுதி விட்ைான். இபதா அந்த பதில்” என்று
நகாடுத்தாள்.

நடுங்கும் விரல்களுைன் பாவனா அமதப் பிாித்துப் பார்த்தாள்.

40
“அன்புள்ள மசலஜா!

பாமலவனத்தில் திாிந்துக் நகாண்டிருக்கும் பயணிக்கு ஊற்று

நதன்பட்ைாற்பபால் இருந்தது உங்கள் கடிதம். நாம் இருவரும்
ஒன்று பசரபவண்டும் என்று அந்தக் கைவுபள எழுதி மவத்து
விட்ைாற்பபாலும். மசலஜா! எவ்வளவு அழகான் நபயர்! உங்கள்
கடிதம் வந்த அன்மைக்பக அந்தப் நபயமர என் பநாட்டுப்
புத்தகத்தில் ஆயிரம் தைமவ எழுதிவிட்பைன். உங்கள் நபயாில்
முதல் எழுத்து எஸ். என்னுமைய நபயரும் எஸ் என்ை
எழுத்தில்தான் நதாைங்குகிைது. நம்முமையது அபூர்வ நதாைர்பு
என்பமத இது காட்டுகிைது. உண்மையில் அன்மைக்கு ரயிலில்
முதல் பார்மவயிபலபய உங்கமளக் காதலித்துவிட்பைன்
மசலஜா!

மசலூ! என் காதல்ராணி! நிலா நவளிச்சத்தில்

உட்கார்ந்துநகாண்டு இருட்மை நவைித்துப் பார்ப்பது எனக்குப்
பிடித்தைானது. எனக்கு நான்கு அக்காக்கள் இருக்கிைார்கள்.
நபாியவளுக்குத் திருைணம் ஆகிவிட்ைது. இரு அண்ணன்கள்
இன்னும் படித்துக் நகாண்டு இருக்கிைார்கள்.

எனக்குக் மகநயழுத்மதக் நகாண்டு ைனிதர்களின் சுபாவத்மத

எமைபபாைத் நதாியும். உன்னுமைய சுபாவம் நிர்ைலைானது
என்று நசால்ல முடியும். எந்த முடிவாய் இருந்தாலும் பயாசித்து
நிதானைாக நசயல்படுவாய். உன் மகநயழுத்து பபால்
எழுதுபவர்கள் நட்புக்கு உாியவர்கள். அப்படிப்பட்ை நபண்மண
காதலிப்பவனுக்கு அதிர்ஷ்ைம் மககூடி வரும்.. உன் கடிதத்மத
பிபரம் பபாட்டு ைாட்டி மவத்துக் நகாள்ள பவண்டும் பபால்
பதான்றுகிைது. வீட்டில் இருப்பவர்கள் பார்த்து விடுவார்கபள
என்று பயந்து சும்ைா இருக்கிபைன். பதில் எழுதுவாய்
இல்மலயா?

சுதர்சன்

41
பாவனா அந்தக் கடிதத்மதப் படித்துவிட்டு திமகத்துப் பபானாள்.

மசலஜா சிாித்துவிட்டு “சாாி” என்ைாள்.

“பரவாயில்மல.” அதற்குபைல் என்ன நசால்வநதன்று

அவளுக்குப் புாியவில்மல.

‘நான் சாாி நசான்னது அதற்கு இல்மல. அவன் கடிதத்தில் நீ

என்று எண்ணிக்நகாண்டு என் நபயமரப் புகழ்ந்து இருக்கிைான்.
அந்த இரண்டுபை எனக்கு சம்பந்தப்பட்ைமவ. அந்த ஆர்வத்தில்
அவனுக்குத் திரும்பவும் கடிதம் எழுதிபனன்.”

பாவனா ைின்சாரம் தாக்கியது பபால் அப்படிபய நின்றுவிட்ைாள்.

மசலஜா பைலும் நதாைர்ந்தாள்.

“அதற்கு அவன் பதில் எழுதினான். எங்கள் இருவருக்கும்

இமைபய கடிதப் பபாக்குவரத்து அந்த விதைாய் இந்த இரண்டு
ைாதங்களாய் நதாைர்ந்து நகாண்டிருந்தது.”

“பாவம்! அவன் உன்மன நான் என்று நிமனத்து விட்டிருப்பான்.

நீ நராம்ப தவறு நசய்துவிட்ைாய் மசலூ! அவனுக்கு
அனாவசியைாக ஆமசமயக் கற்பித்து விட்ைாய். கடிதத்மதக்
நகாண்டு பார்த்தால் அவன் ைிகவும் நைன்மையான சுபாவம்
பமைத்தவன் என்று நதாியவில்மலயா? அவ்வளவு பநர்மையான
காதலமன அழ மவப்பது நல்லது இல்மல.”

“ஆைாம். எனக்கும் அப்படித்தான் பதான்ைியது. அதனால்தான்

பநாில் சந்தித்பதன், நைந்த தவமைச் நசால்லுவதற்காக.”

“சந்திதாயா?”

42
“ஆைாம்.”

“என்ன நசான்னான்?” நைன்ஷன் தாங்க முடியாைல்

பகட்டுவிட்ைாள்.

மசலஜா நராம்ப நிதானைாய் சாதாரணைான குரலில்

நசான்னாள். “நராம்ப ைாைிப் பபாய் விட்டீர்கபள என்ைான்.”

பாவனாவின் முகத்தில் இரத்தம் வற்ைிவிட்ைாற்பபால் இருந்தது.

“நிஜைாகவா?” என்ைாள்.

“ஆைாம். எப்பபவா மூன்று ைாதகளுக்கு முன்னால் உன்மன

ரயிலில் பார்த்துக் காதல் வயபட்டுவிட்ைான். திடீநரன்று அந்தப்
நபயருைன் நான் பபாய் நின்ைதுபை குழம்பிப் பபாய்விட்ைான்.
ஆனால் உைபன நைந்தமத எல்லாம் நசான்பனன். உனக்குத்
திருைணம் ஆகிவிட்ைது என்று சிைிய நபாய்மயயும் நசான்பனன்.
நகாஞ்சம் வருத்தப்பட்ைான். அதற்காக நராம்பவும்
ஏைாற்ைைமையவில்மல என்று மவத்துக்நகாள். என்
மகநயழுத்மத பாராட்டியதற்கு தாங்க்ஸ் நசான்பனன். இருவரும்
பசர்ந்து பஹாட்ைலுக்குப் பபாய் காபி குடித்பதாம். நன்ைாகப்
பபசினான். இருபது வயது இருக்கக் கூடும் இல்மலயா.
கபில்பதவ் பற்ைியும், அனில்கபூர் பற்ைியும் நிமைய பபசினான்.
அவ்விருவரும் அவனுக்கு நராம்ப பிாியைானவர்கள். பவடிக்மக
என்னநவன்ைால் எங்களுக்கு இமைபய உன்மனப்பற்ைிய
பபச்பச வரவில்மல. எத்தமனபயா விஷயங்கமளப்
பபசிக்நகாண்பைாம். திரும்பி வரும் சையத்தில் அமதத்தான்
நசான்பனன்.

“உன்னுைன் பபசிக் நகாண்டிருந்த இரண்டு ைணி பநரமும்

இரண்டு வினாடிகள் பபால் பைந்பதாடி விட்ைது சுத்தூ!’ என்று.
நான் அவமன நசல்லைாய் சுத்தூ என்று கூப்பிைத்

43
நதாைங்கியிருந்பதன். அவனுக்கும் அதுதான் விருப்பைாம்.
உைபன கடிதம் எழுதச் நசான்னான். காத்திருக்க முடியாைல்
ரயிலில் திரும்பி வரும்பபாபத கடிதம் எழுதிவிட்பைன். அதற்குப்
பதிலும் வந்துவிட்ைது. இமதப் படித்துப் பார்.”

நடுங்கும் விரல்களுைன் பாவனா அமத வாங்கிப் படிக்கத்

நதாைங்கினாள்.

“மசலூ!

நீ கிளம்பிப் பபான பிைகு எனக்கு ஒன்றுபை பதான்ைவில்மல.

நாம் பபசிக்நகாண்ை வார்த்மதகபள திரும்பத் திரும்ப
நிமனவுக்கு வந்து நகாண்டிருந்தன. ஒருக்கால் உன்னுைன்
சிபநகம் பண்ணிக்நகாள்ள பவண்டுநைன்றுதான் கைவுள்
உன்மன இதுபபால் கடிதம் எழுத மவத்திருப்பார்.
இல்லாவிட்ைால் அந்தப் நபண் எனக்கு எழுதிய கவாில் உன்
கடிதத்மத மவப்பாபனன்? நைந்தமத எல்லாம் நீ நசான்னது உன்
தூய்மையான ைனமதக் காட்டுகிைது. நீ பபான பிைகும்கூை
இன்னும் என்பனாடு உட்கார்ந்து காபி குடித்துக்நகாண்பை
‘சுத்தூ! என்று கூப்பிடுவது பபாலபவ இருக்கிைது. அந்த இரண்டு
ைணி பநர உமரயாைலில் நம் இருவாின் ரசமனகளும் ஒபர ைாதிாி
இருப்பமதக் கவனித்பதன். உன்மனப் பபான்ை சிபநகிதி
கிமைத்தது என் அதிர்ஷ்ைம். பபாகும் பபாது வழியில்
ரயிலிபலபய எனக்குக் கடிதம் எழுதினாய் என்ைாள் என் சிபநகம்
கூை உனக்குப் பிடித்துதான் இருக்கிைது என்று புாிகிைது. உைபன
பதில் எழுது.

இப்படிக்கு சுதர்சன்

பாவனா படித்து முடித்துவிட்டு நைதுவாய் நிைிர்ந்தாள்.

அவமளபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்த மசலஜா நசான்னாள்.

44
“ரயில் சுந்தாி என்றும், நான் வழிபடும் பதவமத நீதான் என்றும்
நசான்ன உன் நண்பன் இப்நபாழுது என் சிபநகிதன். ரயிலில்
உன்மனப் பார்த்தமத அதிர்ஷ்ைைாய் பாவித்தவன், கவாில் என்
கடிதம் வருவமத தற்பபாது அதிர்ஷ்ைைாய் நிமனக்கிைான். நான்
அவமன குமை நசால்லவில்மல பாவானா! நபண்மண
ஏைாற்றுவது, வமலயில் பபாட்டுக்நகாள்வது பபான்ை
திட்ைங்கள் நகாண்ை இமளஞனாகவும் நான் அவமன
கருதவில்மல. அவனுக்கு அவ்வளவு வயதுகூை இல்மல.
காதலிக்க பவண்டும், காதலிக்கப்பை பவண்டும் என்ை துடிப்பு
ைட்டுபை உள்ள வயது அது. அவன் உன்மனக் காதலிக்கவில்மல.
‘காதலிப்பது’ என்ை உணர்மவ ைட்டுபை காதலித்திருக்கிைான்.
உன் ஸ்தானத்தில் நான் காதலிக்கத் நதாைங்கியதுபை என்மனக்
காதலிக்கத் நதாைங்கிவிட்ைான். அவன் காதலுக்கு வடிகாலாய்
அந்த வாரப் பத்திாிமக கண்ணில் பட்டுவிட்ைது, அவ்வளவுதான்.

உன் விருப்பு நவறுப்பு என்னநவன்பைா, உன் பழக்க வழக்கங்கள்

என்னநவன்பைா, உன் படிப்பு என்னநவன்பைா கூைத்
நதாியாைல் ஒபர ஒரு முமை ரயிலில் பார்த்துவிட்டு நீதான் என்
பதவமத என்று எழுதிய அந்த மபயனின் ‘capasity to love’
என்னநவன்று பார்க்கலாம் என்று இவ்வாறு நாைகம்
நைத்திபனன்.. பாவனா! என்மன ைன்னித்துவிடு.

அவன் காதல் நவள்ளம் உன்னிைைிருந்து என் பக்கம் திரும்பும்

என்று எனக்குத் நதாியும். அதனால்தான் அவமன “சுத்தூ” என்று
அன்பு ததும்ப விளித்பதன். அவன் ைீது ஆர்வம் இருப்பது பபால்
பபசிபனன். திரும்பவும் இன்நனாரு தைமவ நசால்கிபைன்.
அவன் வயது அப்படிப்பட்ைது. நீ பகட்கலாம், நம் வயதுகூை
அப்படிப்பட்ைதுதாபன என்று. ஆனால் நபண் எப்பபாதுபை
தற்காப்பு நிமலயில் இருக்க பவண்டும். வயமதயும் விை

45
சீக்கிரைாய் வளர்ந்து விை பவண்டும். இல்லாவிட்ைால்
நஷ்ைைமைந்து விடுபவாம். ஒன்று ைட்டும் உண்மை. இநதல்லாம்
உனக்காகத்தான் பண்ணிபனன் பாவனா!

உன் கடிதத்மதப் பார்த்ததுபை நான் பயந்துவிட்பைன். ஒருத்தன்

நம்மைக் காதலிப்பதாய் நசான்னதுபை அவ்வளவு தூரம்
நநகிழ்ந்து பபாக பவண்டியது இல்மல. ‘காதல் தியாகத்மத
விரும்பும்’ என்பநதல்லாம் அந்தக் காலத்துப் பபச்சு. காதல்
உறுதிமயக் காட்ை பவண்டும். முதலில் தன்ைீது தனக்கு
நம்பிக்மக இருக்க பவண்டும். இரண்ைாவது அடுத்தவர் ைீது
நம்பிக்மக பவண்டும். அப்படிப்பட்ை உறுதி இருந்துவிட்ைால்
இனி பவதமனக்கு வழியில்மல. உன்மன இந்த
பவதமனயிலிருந்து தப்பிக்கச் நசய்வதற்காகத்தான் நான்
அவனுக்குக் கடிதம் எழுதிபனன்.”

கண்ணீர் ைல்க பாவனா சிபநகிதிமயப் பார்த்தாள். ஆனால் அது

துக்கத்தினால் வந்த கண்ணீர் அல்ல. அன்பால் நவளிவந்த
கண்ணீர்! “இமத.. இமதநயல்லாம் எங்கிருந்து கற்றுக்
நகாண்ைாய் மசலூ?”

“புத்தகங்களிலிருந்து. நம் நபற்பைார்கள் நம்மைப் புத்தகங்கமளப்

படிக்க அனுைதிக்க ைாட்ைார்கள். ஆனால் பதடித் பார்க்கும்
நபாறுமை இருந்தால் சஸ்நபன்ஸ், த்ாில்லர் நாவல்களில் கூை
வாழ்க்மகக்கு பவண்டிய நநைிமுமைகள் இருக்கும். புத்தகம்தான்
உண்மையான நண்பன் என்று சும்ைா நசால்லவில்மல.”

“நான் அவமன பார்த்ததும், சிாித்தும் தவறு என்கிைாயா? எனக்கு

ஏபனா அவமனப் பார்ப்பது பிடித்து இருந்தது.”

46
“இளமையில் ஈர்ப்பு இருப்பது தவறு இல்மல. அந்த அளவுக்குக்
குறும்பு பசட்மைகள் பண்ணவில்மல என்ைால் அது பதினாறு
வயது பருவம் எப்படி ஆகும்? ஒரு நிைிஷம் இரு” என்று
நசால்லிவிட்டுப் பக்கத்தில் இருந்த தன் வீட்டிலிருந்து ஒரு
புத்தகத்துைன் திரும்பி வந்தாள்.

‘என்ன புத்தகம் அது?”

“முந்தா நாள் எழுத்தாளர்களின் கூட்ைத்திற்குப் பபாயிருந்த பபாது

ஒரு எழுத்தாளர் இந்த நகாபைஷமன எழுதிக் நகாடுத்தார்.
எனக்கு ைிகவும் பிடித்துவிட்ைது” என்ைாள். பாவனா அமத
வாங்கிப் படித்தாள்.

“For the man, an attraactive girl, and for the woman an

attraactive man, are the prizes they are after! ‘Attractive usually
mans a nice package of quality which are Popular and sought
after on the personality market. But as two persons become well
acquainted, their intimacy loses more and more its miraculous
intial excitement.”

அவளுக்கு இரண்டு மூன்று தைமவப் படித்தப் பிைகுதான் புாியத்

நதாைங்கியது. பிைகு அவள் சிபநகிதிமய பநாக்கித் திரும்பினாள்.
ைனதில் இருந்த கவமலநயல்லாம் திடீநரன்று ைாயைாகி
விட்ைாற் பபாலிருந்தது. இருவரும் ஒருவமரநயாருவர் பார்த்து
ைனம்விட்டு சிாித்துக் நகாண்ைார்கள்.

“உண்மையில் நான் எவ்வளவு முட்ைாளாய் நைந்துநகாண்டு

இருக்கிபைன் என்று நிமனத்துப் பார்த்தால் எனக்பக சிாிப்பு
வருகிைது.”

47
“திரும்பவும் அமதபய நசால்லாபத. அந்த அளவுக்காவது
பசட்மை பண்ணனும். ஆனால் அமதபய சீாியஸாக எடுத்துக்
நகாள்வது…” என்று பைலும் ஏபதா நசால்லப் பபானாள்
மசலஜா.

“பபாகட்டும் விடு. ஏபதா நைந்தது நைந்துவிட்ைது. இனிபைல்

அமதப்பற்ைி என்ன?” என்ைாள் பாவனா.

அவ்வளவு எளிதில் முடிந்து விைவில்மல அது.

பாவனா இன்ைர் மூன்ைாவது வகுப்பில் பதர்ச்சி நபற்ைாள்.

ஏற்கனபவ எல்பலாரும் எதிர்பார்த்த விஷயம் என்பதால்
யாருக்கும் வருத்தம் ஏற்பைவில்மல. நதாைர்ந்து பைல்படிப்புப்
படிக்கும் ஆர்வம் நகாஞ்சம் இல்லாைல் பபாய்விட்ைது. வீட்டுப்
நபாறுப்பு முழுவதும் அவள் தமலயில் விழுந்தது. விஸ்வம் வரன்
பதைபவண்டும் என்று முடிவு நசய்தான். பாவனாவின் அழகிற்கு
வரன் கிமைப்பது கஷ்ைம் இல்மல என்று நிமனத்துவிட்ைான்.

ஆனால் பள்ளிக்கூைம், வீடு, இருக்கும் ஊர் இவற்மைத் தவிர

பவறு எதுவும் அைிந்திராத விஸ்வத்திற்கு ைகளுக்குக் கல்யாணம்
பண்ணுவது தான் நிமனத்தது பபால் அத்தமன சுலபம் இல்மல
என்று அனுபவத்தில் நதாிய வந்தது.

ைமனவிக்கு பகன்சர் பநாய் வந்ததால் பகன்சர் எவ்வாறு

பரவுகிைது என்று நதாிந்துநகாள்ள முடிந்தது அவனால். ஆனால்
வரதட்சிமண என்ை ஜாட்டியம் சமுதாயத்தில் எவ்வளவு
பவகைாய், ஆழைாய் பரவியிருக்கிைது என்று நதாியவில்மல.

“ைகளுக்குக் கல்யாணம் பண்ண பவண்டும் என்று

நிமனக்கிபைன். ஏதாவது வரன் இருந்தால் நசால்லுங்கள்’ என்று
48
பகட்ைால் அவர்கள் பகட்கும் முதல் பகள்வி “வரதட்சமண
எவ்வளவு தர முடியும் உன்னால்?” என்பதுதான்.

“என் ைகள் நராம்ப அழகாய் இருப்பாள். படித்தும் இருக்கிைாள்.

வீட்டு பவமலகமள பநர்த்தியாய் நசய்வாள்” என்பான்.

“அநதல்லாம் யாருக்கு பவண்டும்? ஒவ்நவாரு ைணைகனுக்கும்

பரட் பிக்ஸ் ஆகியிருக்கு. இனி குைாஸ்தாக்கள், வங்கி
அதிகாாிகள், ைாக்ைர்கள் என்ைால் பபாகப் பபாக பரட்
அதிகைாகிக் நகாண்பை பபாகும். நபண் அழகாய் இருந்தால்
ைட்டும் என்னவாம்? அழமக கடித்து விழுங்கப்
பபாகிபைாைா?” என்று சிாித்தார்கள். “பவறு யாாிைமும் இப்படிப்
பபசாபத” என்று இடித்துக் காட்ைவும் நசய்தார்கள்.

ஒரு வருைம் கழிந்த பிைகும் பாவனாமவப் பண்ணிக்

நகாள்வதற்கு ஒருத்தருபை வரவில்மல. நாட்கள் அபத ாீதியில்
கழிந்து பபாய்க் நகாண்பை இருந்தன.

*****

“அருந்ததி! பரபரப்புைன் உள்பள வந்தான் விஸ்வம்.

“என்ன விஷயம்?” கமளப்புைன் திரும்பிப் பார்த்தாள் அருந்ததி.

அவள் முகத்மதப் பார்த்ததும் அவன் உற்சாகம் பாதியாகி
விட்ைது.

“என்னபவா நசால்ல வந்தீங்கபள. என்ன?” பகட்ைாள் அருந்ததி.

“ஒன்றும் இல்மல. பாவனாமவப் நபண்பார்க்க பிள்மள வீட்ைார்

நாமளக்கு வருகிைார்கள்.”

49
“அப்படியா. ைாபிள்மள மபயன் என்ன நசய்கிைானாம்?”
உற்சாகத்மத வரவமழத்துக் நகாண்பை பகட்ைாள் அருந்ததி.

பாவனா எழுந்து நைதுவாய் நவளிபய வந்துவிட்ைாள். ஆனால்

கதவிற்கு அருகிபல அவள் பாதங்கள் நின்றுவிட்ைன.
விவரங்கமளக் பகட்டுக்நகாள்ள பவண்டும் என்ை ஆர்வம்.

“வங்கியில் பவமல பார்க்கிைான். சீக்கிரத்திபலபய ஆபீசர் கூை

ஆகி விடுவானாம். நம்ப பிச்சுைணிதான் நகாண்டு வந்தான் இந்த
வரமன.”

“நாமளக்காவது எனக்குக் நகாஞ்சம் உைல்நிமல சாியாக

இருந்தால் நன்ைாக இருக்கும். பிச்சுைணியின் ைமனவிமய
நாமளக் காமலயிபலபய வீட்டுக்கு வரச் நசால்லுங்க. அப்படிபய
ஏதாவது ஸ்வீட், பழங்கமள வாங்கிக் நகாண்டு வந்து விடுங்கள்.
கைவுள் கிருமபயால் இந்த வரன் முடிந்துவிட்ைால் நன்ைாக
இருக்கும்.”

“நம் பாவனாவுக்கு என்ன குமைச்சல்? கமைந்நதடுத்த

தந்தச்சிமல! கட்ைாயம் அவர்களுக்குப் பிடித்துவிடும். சாி, நான்
நவளிபய பபாய்விட்டு வருகிபைன்.”

தந்மத எழுந்துக் நகாள்வமத கவனித்துவிட்டுப் பின்னால்

பதாட்ைத்மத பநாக்கி நழுவி விட்ைாள் பாவனா. அவள் இதயம்
பவகைாக துடித்தது. தன் வாழ்க்மகயில் நபண்பார்க்கும் பைலம்
நதாைங்கப் பபாகிைதா?

நபண்பார்த்தல் நிகழ்ச்சிமயப் பற்ைிக் பகள்விப் பட்டிருக்கிைாபள

ஒழிய, இதுவமர சுயைாய் அனுபவம் கிமையாது. சுந்தாி
எப்பபாதும் தன் அனுபவங்கமளப் பற்ைிச் நசால்லி சிாிக்க
மவத்துக் நகாண்டிருப்பாள்.
50
சுைார் ஐம்பது பபர் பிள்மள வீட்ைார் வந்துப் பார்த்துக் கூை
யாருக்குபை அவமளப் பிடிக்கவில்மலயாம். கமைசியில்
திருைணைாகாைபலபய நின்றுவிட்ைாள்.

ஆனால் தானும் சுந்தாியும் ஒன்ைா? தனக்குக் நகாஞ்சபைா

நஞ்சபைா படிப்பு இருக்கிைது. ஓரளவுக்காவது நசலவு பண்ணக்
கூடிய தந்மத இருக்கிைார். பாவனா உள்பள பபாய்
கண்ணாடியில் தன் முகத்மதப் பார்த்துக் நகாண்ைாள்.
ைாசில்லாத அழகு. தந்மத நசான்னது பபால் அழகானப் நபண்
பவண்டும் என்று விரும்புகிைவர்கள் யாராலுபை ைறுக்க முடியாத
நசௌந்தர்யம்!

பாவனாவுக்கு அன்று இரவு முழுவதும் தூக்கம் வரவில்மல.

அவர்களுக்கு எதிபர எப்படி உட்காருவது? எப்படி பதில்
நசால்லுவது? எப்படிச் நசான்னால் நன்ைாக இருக்கும்?
மபயமன பநருக்கு பநர் பார்க்கலாபைா கூைாபதா. அதுசாி,
எந்தப் புைமவமயக் கட்டிக்நகாள்வது? தன் நிைத்திற்கு சிவப்பு
வண்ணப் புைமவ நன்ைாக இருக்கும். ஆனால் சிவப்பு வர்ணம்
அவ்வளவு நல்லது இல்மலபயா? பைஞ்சர் நிைம் என்று நிமனத்து
விடுவார்கபளா. இளம் பராஜா நிைம் நன்ைாக இருக்கும். ஆனால்
அது பைனியின் வண்ணத்தில் கலந்து பபாய்விடும். இனி
அவளிைம் எஞ்சி இருப்பது சிவப்பு பார்ைர் நகாண்ை பச்மச நிைப்
புைமவ. ஆைாம், அதுதான் நன்ைாக இருக்கும். அமத உடுத்திக்
நகாண்ை நபாழுநதல்லாம் எல்பலாருமைய பார்மவயும் அவள்
ைீபத நிமலத்திருக்கும். இந்தச் சையத்தில் சுந்தாி இருந்தால்
எவ்வளவு நன்ைாக இருந்திருக்கும்? எல்லாவற்மையுபை அவபள
பார்த்துக் நகாள்வாள். பயாசமனயிபலபய பாதி இரவு
தாண்டிவிட்ைது.

அதற்குப் பிைகு எப்பபாது தூங்கினாபளா அவளுக்பக நதாியாது.

51
“இந்தப் புைமவ கட்டிக்நகாள்” என்று பிச்சுைணியின் ைமனவி
அைர்த்தியான நீல நிைப் புைமவமயக் நகாடுத்தாள். அமதக்
கட்டிநகாண்ைதுபை அவள் அழகு இருைைங்காகி விட்ைாற்பபால்
இருந்தது. கூந்தலில் ஒபர ஒரு பராஜாமவ சூடிக் நகாண்ைாள்.

நவளிபய பபச்சுக் குரல்கள் பகட்ைன.

“அை! அவர்கள் வந்துவிட்ைார்கள் பபால் இருக்கு.” பரபரப்புைன்

நவளிபய பபானார் தந்மத.

“அக்கா! ைாப்பிள்மள நராம்ப பஜாராய் இருக்கிைார். சினிைா

ஹீபரா பபால் இருக்கிைார். அம்ைா, அப்பா, அக்கா கூை
வந்திருக்கிைார்கள். நராம்ப பணக்காரர்கள் பபாலும். உைம்பு
முழுவதும் நமககள் பபாட்டுக் நகாண்டு இருக்காங்க. அவர்கள்
கட்டியிருக்கும் பட்டுப்புைமவ நராம்ப பஜாராய் இருக்கு அக்கா!”

பாவனாவின் ைனதில் உத்பவகம் நிரம்பி இருந்தது. வியர்த்துக்

நகாட்டியது. பல யுகங்கள் கழிந்தாற்பபால் இருந்தது. பிைகு
பிச்சுைணியின் ைமனவி வந்தாள்.

“வாம்ைா” என்று உைன் அமழத்துச் நசன்ைாள். அவள் நசான்னது

பபால் பாயில் உட்கார்ந்து நகாண்ைாள்.

“உன் நபயர் என்னம்ைா?” பகட்ைது ஒரு நபண்ணின் குரல்.

“பாவனா” நைல்லிய குரலில் பதிலளித்தாள்.

“எது வமரயில் படித்திருக்கிைாய்?” ஆண் குரல். ைணைகனாய்

இருக்க பவண்டும்.

“இன்ைர் பாஸாகி இருக்கிபைன்.” அமரவினாடி பநரம்

கமைக்கண் பார்மவயில் பட்ை உருவம் அவள் உைமல

52
புல்லாிக்கச் நசய்தது. சினிைா ஹீபராமவப் பபால் சிாித்துக்
நகாண்டிருந்தான்.

“அப்புைம் ஏன் விட்டு விட்டீர்கள்? பைற்நகாண்டு டிகிாி

படித்திருக்கலாபை?” அந்தக் குரலில்தான் எவ்வளவு கனிவு!
எவ்வளவு ைாியாமத!

“வீட்டு நிமலமை அனுகூலைாக இல்மல.”

அதற்குப் பிைகு அவர்கள் என்ன பகட்ைார்கள் என்பைா, தான்

என்ன பதில் நசான்பனாம் என்பைா அவளுக்பக நதாியாது.

“இனி நீ உள்பள பபாம்ைா.” ஹாமல விட்டு வந்துவிட்ைாபள

தவிர அவள் ைனம் அங்பகபய இருந்தது. அவர்கள் என்ன பபசிக்
நகாண்டு இருக்கிைார்கள்?

“தாம்பூலம் ைாற்ைிக் நகாள்பவாம். ஏற்பாடு பண்ணுங்கள்”

என்ைார் ைாைனார்.

“ைற்ை விஷயங்கள் எல்லாம்……. என்னால் அதிகைாக நகாடுக்க

முடியாது. இவளுமைய உைல்நிமல காரணைாக நகாஞ்சம்கூை
பசர்த்து மவக்க முடியவில்மல.”

“அமதநயல்லாம் யார் பகட்ைார்கள்? நபண் தங்க விக்கிரகம்

பபால் இருக்கிைாள். எங்களுக்கு பவறு எதுவும் பதமவ இல்மல.
நபண் எங்கள் வீட்டுக்குள் அடிநயடுத்து மவத்தால் பபாதும்”
என்ைாள் ைாைியார்.

“எல்லாம் எங்க ைகளின் அதிர்ஷ்ைம்.” அருந்ததியின் முகம்

ைலர்ந்துவிட்ைது.

53
“உங்க அதிர்ஷ்ைம் உங்களுமையது அல்ல. எங்களுமையது. எங்க
அண்ணிமய இன்நனாரு தைமவ பார்க்கிபைன்.” நாத்தனார்
எழுந்து உள்பள வந்தாள். பாவனா ஜன்னமல விட்டு நகர்ந்து
நகாண்ைாள்.

“எங்களுக்கு உன்மன நராம்பப் பிடித்துவிட்ைது. உனக்கு

அண்ணாமவப் பிடித்திருக்கா? இந்த விஷயத்மத அவபன பகட்டு
வரச் நசான்னான்.”

பாவனா நவட்கத்தால் தமல குனிந்தாள்.

“உனக்கு எந்த ைாதிாி நமககள் பிடிக்கும்? எந்த நிைம் பிடிக்கும்?

எல்லாவற்மையும் நசால்லிவிடு. நாபன நசலக்ட் நசய்கிபைன்.
தங்கைாய் இருந்தாலும், பட்டுப் புைமவயாய் இருந்தாலும் உன்
நிைத்துைன் பபாட்டிப் பபாை முடியாது.”’

“அப்படிப் பபசாதீங்க. எனக்கு நவட்கைாய் இருக்கு.”

“அநதல்லாம் முடியாது. உன்மன எப்பபாதும் இப்படி டீஸ்

நசய்துநகாண்பை இருப்பபன். நாத்தனார் என்ைால் சும்ைாவா?”

“எனக்கு எந்த நமகயும், புைமவயும் பவண்ைாம். ஒபர ஒரு

விருப்பம்தான்.” ைறுபடியும் வாய்ப்புக் கிமைக்காைல்
பபாய்விடுபைா என்ை பயம் பாவனாவுக்கு.

“என்ன?” அந்தப் நபண் சீாியஸாய் பகட்ைாள்.

“ஒன்றும் இல்மல. அப்பாமவப் பார்க்காைல் என்னால் இருக்க

முடியாது. அவ்வப்நபாழுது என்மன பிைந்தவீட்டுக்கு அனுப்பி
மவப்பீங்களா? ஒருநாள் இருந்துவிட்டு திரும்பி வந்துவிடுபவன்.”

54
“அநதன்ன பிரைாதம்” என்ைாள் அவள் சிாித்துக் நகாண்பை.

“அக்கா! அக்கா!” உலுக்கியபபாதுதான் விழிப்பு வந்தது

அவளுக்கு.

“எவ்வளவு பநரைாய் எழுப்பினாலும் எழுந்து

நகாள்ளவில்மலபய?” தங்மக நசால்லிக் நகாண்டிருந்தாள்.
எழுந்து ைளைளநவன்று நகால்மலப்புைம் பபானாள் பாவனா.
பிள்மளவீட்ைார் காமல பத்து ைணிக்கு வருவதாய்
நசால்லியிருந்தார்கள். ‘விடியற்காமலயில் வரும் கனவு பலிக்கும்
என்று நசால்வார்கள்.’ நிமனத்துக் நகாண்பை தயாராகத்
நதாைங்கினாள் பாவனா.

****

அரசாங்க ஆஸ்பத்திாி..

எந்த ஆஸ்பத்திாியில் முப்பதாண்டு காலைாக நர்ஸ் ஆக பவமல

பார்த்து வந்தாபளா, அந்த ஆஸ்பத்திாியில் பநாயாளியாய்ப்
படுத்திருந்தாள் ஆதிலட்சுைி.

தன்னுமைய இறுதி பநரம் நநருங்கி விட்ைநதன்று அவளுக்குத்

நதாிந்து விட்ைது.

“கண்ணா!” என்ைாள். ைகன் அருகில் வந்தான்.

“உன்னிைம் ஒரு விஷயம் நசால்லணும். இது என் ைனமதப் பல

ஆண்டுகளாய்த் துமளத்நதடுத்துக் நகாண்பை இருக்கிைது. சாகப்
பபாவதற்கு முன்னால் உன்னிைைாவது நசான்னால்தான் என்
ைனம் நிம்ைதி அமையும்.”

“என்னம்ைா?” என்ைான்.
55
அவள் நசால்லத் நதாைங்கினாள். பதினாறு ஆண்டுகளுக்கு
முன்னால் தான் பண்ணிய காாியத்மதயும், அதனால் இரு
குழந்மதகளின் வாழ்க்மக எவ்வாறு ைாைியது என்று
விவரங்கமளச் நசான்னாள். நதாமையில் பபாட்ை
அமையாளத்மதயும் நசான்னாள்.

“நதய்வம் என்மனப் பழி வாங்கிவிட்ைது. நாபன பபாய்

எல்பலாமரயும் பசர்த்து மவக்கணும் என்று இருந்பதன். ஆனால்
என்மனபய அமழத்துக் நகாண்டு பபாகிைது அந்த நதய்வம். நீ
பபாய் உண்மை விஷயத்மதச் நசான்னால் தவிர பைல்
உலகத்தில் இருக்கும் என் ஆன்ைா சாந்தியமையாது.”

“யாரும்ைா அவர்கள்?”

“ஒருத்தியின் நபயர் நிர்ைலா. அவள் அட்நரஸ் அமையாாில்

சாியாகத்தான் இருக்கு. அந்தப் நபண் சாஹிதிமயக் கூை நான்
பார்த்திருக்கிபைன். இன்நனாருத்தியின் நபயர் அருந்ததி. அவள்
அட்நரஸ்தான் கிமைக்கவில்மல. வீடு ைாைிவிட்ைார்கள்
பபாலிருக்கு. எப்நபாழுபதா பதினாறு வருஷங்களுக்கு முன்னால்
நைந்த விஷயம் இல்மலயா. அவளுமைய ைகளுக்கு பாவனா
என்று நபயர் மவத்ததாக நிமனவு. நகாஞ்சம் விசாாித்து,
அவரவர்களின் குழந்மதகமள அவரவர்களிைம் பசர்பித்துவிடு.
நான் நசய்த பாவ காாியத்திற்கு ைனப்பூர்வைாக பச்சாதாபம்
அமைகிபைன் என்றும், என்மன ைன்னித்து விைச் நசால்லி
பகட்டுக் நகாண்ைதாக நசால்.”

“சாிம்ைா. இனி நீ பபசாபத. எமதப்பற்ைியும் பயாசித்துக்

குழம்பாபத. நரஸ்ட் எடுத்துக்நகாள்.”

ஆதிலட்சுைி கண்கமள மூடிக் நகாண்ைாள். அடுத்த ஒருைணி

பநரத்தில் அவள் உயிர் பிாிந்துவிட்ைது.
56
******

நசான்ன பநரத்திற்கு இரண்டு ைணி பநரம் தாைதைாய் வந்தார்கள்

பிள்மள வீட்ைார். அதற்குள் பாவனா மூன்ைாவது முமையாக
பைக்கப் பண்ணிக்நகாண்ைாள்.

வந்தவர்கமள ைாியாமதயுைன் வரபவற்று ஹாலில் உட்கார

மவத்தான் விஸ்வம். தங்மக கிருஷ்ணபவணி அவர்களுக்கு
தண்ணீர் நகாடுத்து உபசாித்துக் நகாண்டிருந்தாள். அருந்ததி
அருகில் அைர்ந்து நகாண்டு அவர்களிைம் குசலம் விசாாித்தாள்.

எவ்வளவு கட்டுப் படுத்திக் நகாண்ைாலும் பாவனாவுக்கு பலசாக

வியர்த்தது. மகக்குட்மையால் ஒற்ைிக்நகாண்ைாள்.

“அக்கா!” உள்பள வந்தாள் கிருஷ்ணபவணி. ‘ைாப்பிள்மளப்

மபயன் நகாஞ்சம் கூை நன்ைாக இல்மல. வந்தவர்களில் யாருபை
நன்ைாக இல்மல” என்ைாள் வருத்தப்பட்டுக் நகாள்வது பபால்.
கனவு உலகத்தில் முதல் பைகத்திமர விலகி, வாழ்க்மகயில் முதல்
உண்மைமய நவளிச்சப் படுத்தியது.

“பபாகட்டும் விடு. அழகாய் இல்லாவிட்ைாலும் நல்ல குணம்

இருந்தால் பபாதும்” என்ைாள்.

அவள் கண்முன்னால் ஒரு காட்சி நிழலாடியது.

“நான் அழகாய் இல்மல. ஆனால் உனக்காகக் உயிமரயும்

தருபவன். உன்மன என் கண்ணின் இமைமயப் பபால்
அருமையாய், நபாக்கிஷைாய் பாதுகாப்பபன்“ என்று கண்ணீர்
ைல்கிய விழிகளுைன் பவண்டிக் நகாண்டிருந்தான் ஒரு
இமளஞன்.

நவளிபய ஹாலில் காட்சி பவறு விதைாய் இருந்தது.

57
திருைணம் முடிவாகும் முன் சம்பந்தி வீட்டில் மகமய நமனக்கக்
கூைாது என்ை பழநைாழிமயக் பகள்விப்பட்ைது இல்மலபயா,
அல்லது இந்த இைம் திமகயுபைா திமகயாபதா, கிமைத்த
வாய்ப்மப நழுவ விடுவதில் விருப்பம் இல்மலபயா,. மவத்திருந்த
பலகாரங்கமள எல்லாம் ஒரு பிடி பிடித்துக் நகாண்டிருந்தார்கள்
அவர்கள். காபியும் குடித்து முடித்த பிைகு “இனி நபண்மண வரச்
நசால்லுங்க” என்ைார் பிள்மளயின் தந்மத ைிடுக்காய்.

“பயப்பைாைல் பதில் நசால்லணும் பாவனா. தமல குனிந்தபடிபய

உட்கார்ந்து நகாண்டு இருக்கணும்” பபான்ை பதர்வுப்
பாைங்கமள எல்லாம் கமைசி முமையாய் புகட்டிவிட்டு நவளிபய
அமழத்துக் நகாண்டு வந்தாள் பிச்சுைணியின் ைமனவி.

நான்கடி எடுத்து மவப்பதற்குள் பாவனாவின் இதயம்

பைபைத்தது. அந்த நாளில் அக்கினிப் பிரபவசம் பண்ணும் பபாது
சீமதயின் ைனம் எப்படி இருந்தபதா நதாியாது. ஆனால் அவள்
ைட்டும் அந்த நாலடிகமளயும் நநருப்பின் ைீது நைந்து
வந்தாற்பபாலபவ உணர்ந்தாள்.

ஆறு பஜாடிக் கண்கள் அவமள உச்சி முதல் உள்ளங்கால்

வமரயிலும் பாிபசாதித்தன. நபண்ணாய்ப் பிைந்தது தான்
பண்ணிய நபாிய குற்ைம் என்பது பபால், பண்ணிய குற்ைத்திற்கு
தண்ைமனக் நகாடுக்கச் நசால்லி பவண்டுவது பபாலவும்
தமலகுனிந்தபடி உட்கார்ந்து இருந்தாள் பாவனா.

“உன் நபயர்?” அது ஒரு நபண்ணின் குரல்தானா என்று

வியப்பமையும் விதைாய் கர்ணகடூரைாய் இருந்தது.

“பாவனா!”

“என்ன படித்து இருக்கிைாய்?”

58
“இண்ைர் பாசாகி இருக்கிபைன்.”

“எங்பக? ஆம்பிமளப் பசங்க படிக்கும் காபலஜிபலயா?” இது

ஆண் குரல். மபயனின் தந்மத பபாலும்.

“இல்மலங்க. நபண்கள் கல்லூாியில்தான்.”

“பிமழத்பதாைைா சாைி.” அது ஒரு நபாிய பஜாக்மகப் பபால்

எல்பலாரும் நபாிதாக சிாித்தார்கள்.

“சாி, சமைக்க கிமைக்கத் நதாியுைா? நகாஞ்சம் நிைிர்ந்து பதில்

நசால்லும்ைா.” மபயனின் நபாிய அக்காவின் உத்தரவு!

பாவனா நைதுவாய் நிைிர்ந்தாள். “வரும். எல்லாம் நசய்பவன்.”

“ஆைாம் பின்பன.” பிச்சுைணி நசான்னார். “அம்ைா பநாயாளி

இல்மலயா. நசய்யாைல் எப்படி முடியும்?”

பாவனாவின் ைனதில் சுருக்நகன்ைது. பன்னிரண்டு ஆண்டுகளாய்

தாய் படுத்தப் படுக்மகயாய் இருப்பது உண்மைதான். ஆனாலும்
அவள் அவஸ்மத படுவமதக் காண சகிக்காைல் வருந்துவாபள
தவிர அவள் ஒரு பநாயாளி என்று யாருக்குபை பதான்ைியது
இல்மல. பாவனா ஓரக்கண்ணால் அவர்கள் பக்கம் பார்த்தாள்.
அமர ைஜனுக்கும் குமையாைல் இருந்தார்கள். குரலில் ைட்டுபை
இல்மல, உருவத்திலும் கூை நகாஞ்சம் கூை நாகாீகபைா,
பண்பபா நதாியவில்மல.

“எழுந்து நில்லும்ைா ஒரு தைமவ” என்ை குரலுக்கு பாவனா

தந்மதமய பநாக்கித் திரும்பினாள். எழுந்திரு என்பது பபால்
கண்ணாபலபய ஜாமைக் காட்டினான் விஸ்வம்.

அவள் நைதுவாய் எழுந்து நின்ைாள்.

59
“நகாஞ்சம் தூரம் நைந்துக் காட்டு.”

பாவனாவின் தமலயில் சம்ைட்டியால் அடித்தாற்பபால் இருந்தது.

அந்த அதிர்ச்சியிபலபய நான்கு அடிகள் எடுத்து மவத்தாள்.

“அந்த தமலமுடி நசாந்தம்தானா? சவுாியா?”

“நசாந்தம்தான். பாவனாவுக்கு தமலமுடி நல்ல அைர்த்தி, நீளமும்

ஜாஸ்தி.” பக்கத்தில் இருந்த அருந்ததி நசான்னாள்.

“எங்கபளாைதும் ஒருகாலத்தில் அைர்த்தியாகத்தான் இருந்தது.

கல்யாணைாகி குழந்மத குட்டி பிைந்த பிைகு அப்படிபயவா
இருக்கும்?

ஆைாம். அழகு, பதாற்ைம், ஆபராக்கியம், வயது, பணம் ..

எதுவுபை சாசுவதம் இல்மல. ஆனால் கல்யாணம் ஆக பவண்டிய
நபண்ணுக்கு ைட்டும் இவற்ைில் எது இல்லாைல் பபானாலும்
கஷ்ைம்தான்.

இந்த நபண்பார்க்கும் பைலம் நபரும்பாலான நபண்களுக்கு

சங்கைைாய் பதான்ைாது. அது அப்படித்தான் என்ை எண்ணம்
ைனதில் ஸ்திரப்பட்டு பபாயிருக்கும்.

மபயனின் அக்காக்கள் தம்மை நபண்பார்த்த அனுபவங்கமள

நிமனவு கூர்ந்து பகள்விகமளக் பகட்டுக் நகாண்டிருந்தார்கள்.
பாவனா பதில் நசால்லிக் நகாண்டிருந்தாள்.

‘ைாப்பிள்மளப் மபயன் எதுவுபை பகட்கவில்மல. பகட்கச்

நசால்லுங்கள்” என்ைார் பிச்சுைணி கல்யாணத் தரகர் என்ை
பஹாதாவில்.

60
“நான் பகட்பதற்கு பாகி என்ன இருக்கிைது? எல்லாம் அவர்கபள
பங்கு பபாட்டுக்நகாண்டு பகட்டு விட்ைார்கபள?” என்ைான்
அவன் சிாித்துக் நகாண்பை.

“இனி நீ உள்பள பபாம்ைா.”

அனுைதி கிமைத்ததுபை பாவனா அமைக்குள் நசன்றுவிட்ைாள்.

“நான்கு நாட்களில் நசய்தி நசால்லி அனுப்புகிபைாம்” என்று
நசால்லிவிட்டுக் கிளம்பினார்கள் அவர்கள்.

பிச்சுைணி வாசல்வமர நசன்று ைாக்சி சார்ஜ் நகாடுத்து

அனுப்பிவிட்டு உள்பள வந்தார்.

“விஸ்வம்! அவர்களுக்குப் நபண்மண நராம்பப் பிடித்துவிட்ைது

என்று நிமனக்கிபைன். சம்ைதித்து விட்ைாற்பபால் தான்
பபசினார்கள்” என்ைார்.

“ஆனால் மபயன் பார்ப்பதற்கு நகாஞ்சம் கூை நன்ைாக

இல்மலபய?” என்ைாள் அருந்ததி கவமலயுைன்.

‘அப்படி நிமனத்தால் எப்படி? மபயன் கருப்பாய் இருந்தாலும்

நல்ல குணம் நகாண்ைவன். பகட்ை பழக்கம் எதுவும் இல்மல.
நபண் அழகாய் இருக்கணும் என்று நிமனத்தானாம். அதனால்
வரதட்சிமண அதிகைாய் பகட்காைல் சம்ைதிக்க மவப்பான் என்று
நிமனக்கிபைன். ஒரு வருஷைாய் பார்த்துக் நகாண்டுதாபன
இருக்கிபைாம். பள்ளிக்கூை வாத்தியார் என்ன நபாிசா நகாடுத்து
விடுவான் என்று எண்ணிக்நகாண்டு ஒருத்தன் கூை நபண்
பார்க்க வரவில்மல. அப்படி இருக்கும் பபாது ஆபீசர்
ஆகப்பபாகும் இந்த மபயன் பைல் இல்மலயா?” என்ைார் சுந்தரம்.

61
”அந்த நாத்தனார்கள் என்னங்க நகாஞ்சம் கூை நாகாீகபை
இல்லாைல்..” என்ைால் பிச்சுைணியின் ைமனவி.

‘மபயன் பவமல நிைித்தைாய் பவறு ஊாில் இருப்பான். இவர்கள்

எப்பபாதாவது நாலுநாள் தங்கிவிட்டுப் பபாவார்கபள தவிர
சாசுவதைாய் இருந்து விைைாட்ைார்கள். எல்பலாருபை வசதியான
குடும்பத்மதச் பசர்ந்தவர்கள்தான். அந்த விஷயத்மதப் நபாிதாக
எடுத்துக் நகாள்ள பவண்டியதில்மல” என்ைார் பிச்சுைணி.
அதற்குள் அந்த வரன் குதிர்ந்து விட்ைாற்பபாலபவ பபசிக்
நகாண்ைார்கள் அவர்கள்.

பாவனாவுக்கு சுந்தாி எழுதுவது,

பாவனா! எப்பபாதும் பக்ஷை சைாசாரங்கமள

விசாாித்துவிட்டு கடிதத்மதத் நதாைங்கி, நலைாய் இருக்கிபைன்
என்று நாலு வாிகளுைன் முடித்து விடுவதாக பகாபித்துக்
நகாண்டு கடிதம் எழுதியிருந்தாய். என்மனப்
பபான்ைவர்களுக்காக அரசாங்கம் கார்ட் விமலமய
ஏற்ைவில்மல. ஆனாலும் அந்த நசாற்ப நதாமகக்காக, பத்து
தைமவக் பகட்டு வாங்க பவண்டிய நிமலயில் உள்ள நான்
அடிக்கடி கடிதம் எப்படி எழுதுபவன்?

சம்பளம் பதமவ இல்லாைல் பவளா பவமளக்கு எல்லாவற்மையும்

நசய்து தரும் ைமனவி, தமலயில் பணமூட்மைமய மவத்துக்
நகாண்டு வருவாள் என்று சில ஆண்கள் திருைணம் நசய்து
நகாள்கிைார்கள் என்று நீ படித்து இருப்பாய்.

அந்தந்த பநரத்திற்கு எல்லாம் நசய்து தருவதற்கு

பவமலக்காாியாய் உமழக்க பதாதாய் இருப்பாள் என்று சில

62
ஆண்கள் தங்மககளுக்குக் கல்யாணம் நசய்து மவக்க
ைாட்ைார்கள். இமத நீ எங்பகயுபை படித்திருக்க ைாட்ைாய். என்
அண்ணன் இந்த இரண்மையுபை நசய்து விட்ைான். ைமனவிமய
சந்பதாஷப் படுத்துவதற்காக ஞாயிற்றுக்கிழமை அன்று அவள்
சமையல் அமைக்கு வந்துவிட்ைால் பபாதும் ‘லீவு நாளாவது
கஷ்ைப்பைாைல் இருக்கக் கூைாதா. இப்படி வந்து உட்கார்’ என்று
இரக்கம் காட்டுவான். குழந்மதகமள என்னிைம் விட்டுவிட்டு
ைமனவியுைன் சினிைா, டிராைா என்று ஊர் சுற்றுவான். நாளுக்கு
பதிநனட்டு ைணி பநரமும், வாரத்தில் ஏழு நாட்களும் உமழக்கும்
எனக்கு ஒய்வு பதமவயில்மல. அவள் ஒருநாமளக்கு ஏழு
ைணிபநரம், வாரத்தில் ஆறு நாட்களும் கஷ்ைப்பட்ைால் மக
நிமைய சம்பளம் வரும். ஆனால் எனக்கு தபால் கார்ட் வாங்கித்
தருவதற்காக பத்துதைமவ பயாசிப்பார்கள்.

வீட்டில் உனக்கு வரன் பார்க்கிைார்கள் என்று நதாிய வந்தது.

உன் தந்மதயின் ைீது உனக்கு எவ்வளவு அன்பு என்று எனக்குத்
நதாியும். இருந்தாலும் தாய் தந்மத சாசுவதம் இல்மல.
தங்கப்பதுமையாய் இருக்கும் உன்மன யாராக இருந்தாலும்
கண்மண மூடிக்நகாண்டு பண்ணிக் நகாண்டு விடுவார்கள்.
பபாய் சுகைாய் இரு. அவமனயும் சந்பதாஷைாக மவத்துக்நகாள்.
என் அனுபவத்மதக் நகாண்டு நசால்கிபைன். நபண்ணுக்குக்
கணவனின் வீட்மைப் பபான்ை பாதுகாப்பான இைம் பவறு
இல்மல.

அவன் அழகானவனாய், பணம் காசு பமைத்தவனாய்

இல்லாவிட்ைாலும் பரவாயில்மல. ைமனவியாய் உாிமைமய
சம்பாதித்துக் நகாண்டு விட்ைாயானால் பபாதும். வாழ்க்மக
நசட்டில் ஆகிவிட்ைாற்பபால் தான். நீ படித்து பவமலக்கு
நசல்பவளாக இருந்திருந்தால் இன்னும் ைகிழ்ச்சி
அமைந்திருப்பபன். ஆனால் இப்பபாது இந்த விதைாய்

63
சந்பதாஷப்பட்டுக் நகாள்பவன். விமரவில் கல்யாணப்
பத்திாிமகமய அனுப்பி மவப்பாய் என்று எதிர்பார்க்கிபைன்.

சுந்தாி

கடிதத்மதப் படித்து முடித்துவிட்டு கவமலயுைன்

உட்கார்ந்திருந்தாள் பாவனா. வாழ்க்மகயில் நசட்டில் ஆன பிைகு
கணவனிைம் நசால்லி சித்திக்கு உதவி நசய்ய பவண்டும் என்று
நிமனத்துக் நகாண்ைாள். சுந்தாியின் நிமலமை நாளுக்குநாள்
பைாசைாகிக் நகாண்பை பபாகிைது.

அவள் அந்த பயாசமனயில் ஆழ்ந்திருந்த பபாது விஸ்வம்

பரபரப்பபாடு உள்பள வந்தான். எப்பபாதும் பபால் ‘குடிக்கத்
தண்ணிமயக் நகாடு’ என்று பகட்கவில்மல. முகத்தில் முறுவல்
கூை இல்மல. பநராக அருந்ததியிைம் பபானான். பாவனா
சந்பதகைமைந்தவளாய் பபாய் கதவு அருகில் நின்று நகாண்ைாள்.

‘வரதட்சிமண இருபதாயிரம், நாத்தனார் நான்கு பபருக்கும்

பத்தாயிரம் சீர் வாிமச, மபயன் நவளி ஊாில் பவமலயாய்
இருப்பதால் வீட்டிற்குத் பதமவயான பர்னிச்சர், பாத்திர பண்ைம்
எல்லாம் வாங்கிக் நகாடுத்தால் பபாதுைாம். எல்லாம் பசர்த்து
எழுபதாயிரம் ஆகும் என்று பிச்சுைணி கணக்குப் பபாட்ைான்.
என்ன நசய்வது?”

“அவ்வளவு பணைா? எங்கிருந்து நகாண்டு வருவீங்க?

இப்பபாபத என் ைருத்துவச் நசலவுக்காக நிலத்மத அைைானம்
மவத்திருக்கீங்க.”

“ஆைாம். இருக்கும் நான்கு ஏக்காில் இரண்மை விற்ைாலும் கைன்

பபாக இருபதாயிரம் ைிஞ்சுபைா என்னபவா. ஆபிசில் கைனுக்கு

64
ைனு பபாட்டு இன்நனாரு இருபதாயிரம் வாங்க முடியும். அதுக்கு
பைல் என்னால் முடியாது என்று நசால்லச் நசான்பனன்.”

“நபண்மண மபயனுக்கு நராம்பவும் பிடித்திருக்கு. நகாஞ்சம்

குமைத்துக் நகாள்வார்கபளா என்று பகட்டுத் நதாிந்து
நகாள்ளுங்கபளன்.”

“லாபம் இல்மல. அறுபது, எழுபது பராக்கைாகபவ தருகிபைாம்

என்று க்யூவில் நிற்கிைார்கள் அங்பக. அவர்களுக்கு நம்
நபண்ணின் அழகு ஒரு நபாருட்டு இல்மல.”

“சாி, விட்டுத் தள்ளுங்க. மபயன் எப்படியும் பார்க்க நன்ைாகபவ

இல்மல. பவறு வரன் பார்ப்பபாம். எதற்கும் பவமள வரணும்”
என்ைாள் அருந்ததி.

“அதுவும் உண்மைதான்.”

சம்பந்தம் தவைிப் பபானதில் பாவனாவுக்கு வருத்தமும் இல்மல.

சந்பதாஷமும் இல்மல. திரும்பவும் காத்திருத்தல்.

*****

ஐந்தாவது முமை நபண்பார்க்கும் நிகழ்ச்சி. ஒரு வருை காலத்தில்

நான்கு நபண் பார்க்கும் நிகழ்ச்சிகள் நைந்து முடிந்த
அனுபவத்தால், இந்த முமை எந்தப் பயமும், சங்பகாஜமும்
இல்லாைல் பபாய் விட்ைது. அவர்கள் பகட்ை எல்லா
பகள்விகளுக்கும் தமல குனியாைல் பதில் நசான்னாள்.
அன்மைக்கு வந்தவர்கள் நராம்ப பணக்காரர்கள். நசாத்து
எவ்வளவு அதிகைாய் இருந்தால் வரதட்சிமண அவ்வளவு
அதிகைாய் நகாடுக்க பவண்டியிருக்கும் என்று விஸ்வம்
அவர்கமள வரபவற்பதற்குக் கூை தயங்கினான். ஆனால்

65
அவர்களுக்கு வரதட்சமண பதமவயில்மல. நபண்ணின் ஜாதகம்
பபாருந்தி விட்ைது என்று நதாிந்ததுபை அவனுள் உற்சாகம்
ஏற்பட்டுவிட்ைது. தாைதம் ஆனாலும் நல்ல வரன் கிமைத்ததற்கு
ைகிழ்ந்து பபானான். பாவனாமவப் பார்த்துவிட்ைால்
அவர்களால் ைறுத்து விை முடியாது என்ை நம்பிக்மக அவனுக்கு.
வந்தவர்களும் திருப்தி அமைந்து விட்ைாற் பபால்தான்
நதன்பட்ைார்கள். அருந்ததி கூை உற்சாகத்மத வரவமழத்துக்
நகாண்டு அவர்களுக்கு அருகில் உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

நபண் பார்த்தல் முடிந்துவிட்ைது. பாவனா உள்பள

பபாய்விட்ைாள்.

“நீங்க தவைாக நிமனக்கவில்மல என்ைால் நபண்ணுைன் ஒரு

வார்த்மத தனிமையில் பபசணும்” என்ைாள் ைாப்பிள்மளயின்
நபாிய அக்கா.

“பரவாயில்மல. உள்பள பபாங்க” என்ைாள் அருந்ததி.

அமைக்குள் ப்மழந்த இரு நபண்கமளயும் பார்த்துவிட்டு எழுந்து

நின்ைாள் பாவனா.

“என்னம்ைா, என் தம்பிமய உனக்குப் பிடித்திருக்கா?” சிாித்துக்

நகாண்பை அருகில் வந்தாள் அவள்.

பாவனா பைலும் நவட்கைமைந்தாள். ‘தூது

அனுப்பியிருப்பாபனா? என்னுைன் தனியாய் பபச
விரும்புகிைாபனா?’ என்று எண்ணிக் நகாண்ைாள்
தனக்குள். இவ்வளவு நாட்களுக்குப் பிைகு அவள் கனவு பலிக்கப்
பபாகிைது என்று பதான்ைியது.

66
ஒருத்தி எழுந்து பபாய்க் கதமவச் சாத்தி விட்டு வந்தாள்.
பாவனாவுக்கு ஏபனா பயைாக இருந்தது. ‘இபதன்னது? பபச
பவண்டும் என்ைால் கதமவச் சாத்துவாபனன்?’

“ஒன்றும் இல்மலயம்ைா. இதற்கு முன்னால் ஒரு நபண்மணப்

பார்த்பதாம். சிவப்பாய், அழகாய் இருந்தாள். ஆனால்
அப்புைம்தான் நதாிந்தது, அந்தப் நபண்ணுக்கு ஏபதா பதால்
பநாய் இருந்த விஷயம். அதனால்தான் ஒருமுமை உமைகமள
நீக்கிக் காட்டும்ைா, பார்த்து விடுகிபைாம்.” அவள் ைிகச்
சாதாரணைாய் நைதுவாய் எடுத்துச் நசான்னாள். ஆனாலும்
அவளுமைய ஒவ்நவாரு வார்த்மதயும் துப்பாக்கிக் குண்ைாய்
நவடித்தது. பாவனாவின் பைனி சிலிர்த்தது. ஆத்திரம் பற்ைிக்
நகாண்டு வந்தது.

“நவட்கப்பைத் பதமவயில்மல. நாங்களும் நபண்கள்தாபன.”

“எனக்கு எந்த பநாயும் இல்மலங்க” என்ைாள் ைிரண்டு

பபானவளாய். நவளியில் நசன்று தந்மதயிைம் நசால்லக்கூை
முடியாத நிமல.

“பயப்பைபவண்டியது எதுவும் இல்மல. எல்லாம் முடிவாகி

விட்ைாற் பபாலத்தான். எங்கள் திருப்திக்காக. எங்க அப்பாவின்
சந்பதகத்மத தீர்த்து மவப்பதற்காக.”

பாவனாவுக்கு என்ன பண்ணுவநதன்பை புாியவில்மல.

அம்ைாவிைம் நசால்லிவிட்டுத்தான் உள்பள வந்திருக்கிைார்கள்.
தாய், தங்மகயின் முன்னிமலயில் கூை புைமவமய
ைாற்ைிநகாள்ளும் பழக்கம் அவளுக்கு இல்மல. இப்நபாழுது
முன்பின் அைியாத நபண்களுக்கு முன்னால், அவர்கள் தன்
உைமல பசாதிக்கும் பபாது தான் நபாம்மைமயப் பபால் நிற்க

67
பவண்டுைா? சீ.. இபதன்னது? எல்லாம் முடிந்த பிைகு இமத
ைறுத்துவிட்ைால் பவண்ைாம் என்று நசால்லி விடுவார்கபளா?
அப்நபாழுது தான் பச்சாதாபம் அமைய பவண்டியிருக்குபைா.
என்ன பவண்டுைானாலும் ஆகட்டும் என்று எண்ணிய பாவனா
ஒவ்நவாரு உமையாய் அவிழ்க்கத் நதாைங்கினாள். அவள் பவறு
விதைாக நிமனக்கக் கூைாது என்று சிாித்தபடி பபசிக்நகாண்பை
இருந்தார்கள்.

ஐந்து நிைிைங்களின் பவமல முடிந்து விட்ைது. அவர்கள்

திருப்தியுைன் தமலமய அமசத்தார்கள். பாவனா உமைகமள
அணிந்து நகாண்ைாள். அவளுக்கு ஏபனா அந்தச் சையத்தில்
தனக்கும் ஒரு பவசிக்கும் எந்த வித்தியாசமும் இல்மல என்று
பதான்ைியது.

“எல்லா விதத்திலும் பிடித்து விட்ைது. சமையல், வீட்டு பவமலகள்

எல்லாம் நசய்வாயாபை. மதயல், பூபவமலபாடு எதுவும் கற்றுக்
நகாள்ளவில்மலயா?”

“அம்ைாவுக்கு உைல்நிமல சாியாய் இல்மல. அதனால் பவறு

எதுவும் கற்றுக்நகாள்ள பநரம் கிமைக்கவில்மல. எல்லா
பவமலகமளயும் நான்தான் நசய்யணும்.”

“ஆைாம், உங்க அம்ைாவுக்கு என்ன உைம்பு?”

பாவனா தயங்கினாள். அருந்ததிக்கு பகன்சர் என்று நதாிந்து

நிமைய சம்பந்தங்கள் பின்வாங்கி விட்ைன. அதனால் யாாிைமும்
அவர்கள் அமதப்பற்ைி பகட்ைால் தவிர நசால்லுவதில்மல.

ஆனால் வாழ்நாள் முழுவதும் அவர்களுைன் பசர்ந்து இருக்க

பவண்டியவளாயிற்பை! அவளால் எப்படி பபாய் நசால்ல முடியும்?

68
“பகன்சர்! திடீநரன்று வலியால் துடித்துப் பபாய் விடுவாள்.
சமையல் நசய்ய முடியாது.”

‘அப்படியா? இந்த விஷயத்மத தரகர் நசால்லபவ இல்மலபய?”

இருவரும் நவளிபய பபாய் விட்ைார்கள். பாவனா பயந்தபடி
ஜன்னல் அருகில் பபாய் நின்றுநகாண்ைாள்.

அவர்கள் தந்மதமய உலுக்கி எடுத்துக் நகாண்டிருந்தார்கள்.

‘அநதல்லாம் ஒன்றும் இல்மலங்க. கமைசி மபயன் பிைந்த பபாது

சின்ன ஆபபரஷன் நைந்தது. அமதச் சாியாக நசய்யாததால்
உள்பள இன்ஃநபக்ஷன் ஆகிவிட்ைதாம். அது பகன்சாில்
நகாண்டு பபாய் விட்டுவிட்ைது. இந்த விஷயம் எங்களுக்குத்
நதாிய வருவதற்குள் தாைதைாகி விட்ைது. ஆபபரஷன் நசய்து
கருப்மபமய எடுத்து விட்ைார்கள்.”

ைமனவியின் உைம்மபப் பற்ைி யாாிைமும் இதுபபால் விளக்கம்

நசான்னதில்மல விஸ்வம். பகட்டுக் நகாண்டிருந்த பாவனாவுக்கு
துக்கம் நபாங்கி நகாண்டு வந்தது.

“நசய்தி நசால்லி அனுப்புகிபைாம்.” அவர்கள் பபாய் விட்ைார்கள்.

அவர்களின் பதில் புாிந்துவிட்ைது.

அருந்ததி சலனம் இல்லாைல் அப்படிபய உட்கார்ந்து விட்ைாள்.

பாவனா ஓட்ைைாய் ஓடிவந்து அவள் ைடியில் தன்மனப்
புமதத்துக் நகாண்ைாள். கரடு கட்டிய துக்கம் உருகிக் கண்ணீராய்
நவளிபயைிக் நகாண்டிருந்தது.

“என்மனப் பபான்ை துரதிர்ஷ்ைசாலியின் வயிற்ைில் பிைந்ததற்கு

உனக்கு இது தான் தண்ைமன. குழந்மதகளின் படிப்புக்கும்,
கல்யாணத்திற்கும் கூை என் உைல்நிமல தமையாய் இருக்கும்
என்று நதாிந்திருந்தால் அப்பபாபத தற்நகாமல

69
பண்ணிக்நகாண்டு இருப்பபன்.” அவள் கண்களிலிருந்து
நபாலநபால நவன்று கண்ணீர் வழிந்து நகாண்பை இருந்தது.

“அதில்மல அம்ைா.. அவங்க… அவங்க..”

பாவனா பதம்பிக்நகாண்பை நைந்தமத எல்லாம் நசான்னாள்.
வந்தவர்கமள வழியனுப்பி விட்டு உள்பள வந்து நகாண்டிருந்த
விஸ்வத்தின் நசவிகளில் இவ்வார்த்மதகள் விழுந்தன.

பாவானாவும், அருந்ததியும் குமுைிக் குமுைி அழுது

நகாண்டிருந்தார்கள்.

அவபனா சிமலயாய் நின்றுவிட்ைான்.

“சார், உங்களுக்குக் கடிதம்” என்று ப்யூன் பைமஜ ைீது

பபாட்டுவிட்டுப் பபாய்விட்ைான். மபலுக்கு நடுவில் நாபளமை
மவத்துக்நகாண்டு சீாியஸாய் படித்துக் நகாண்டிருந்த
பாஸ்கரனுக்கு அந்த உமரமயப் பார்த்ததுபை கடிதம் எங்கிருந்து
வந்திருக்கிைது என்று புாிந்துவிட்ைது. பரபரப்புைன் பிாித்தான்.

ஒரு ைாதத்திற்கு முன்னால் ஏபதா பத்திாிமகயில் வந்த

விளம்பரத்மதப் பார்த்துவிட்டு, தனக்கு பிடித்தைான பூவின்
நபயமரயும், ஐந்து ரூபாமயயும் அனுப்பி இருந்தான். அந்த
பஜாதிைர் எழுதி அனுப்பியிருந்த அவனுமைய எதிர்காலப் பலன்
அது.

‘நீங்கள் நராம்ப புத்திசாலி. ஆனால் நவளியில் ைிகச்

சாதாரணைாய்த் நதன்படுவீர்கள். உங்கள் ஞானத்மதயும்,
திைமைமயயும் பத்துபபர் அமையாளம் கண்டுநகாள்ளும் சையம்
வந்துவிட்ைது. ைமனவியின் மூலைாய் லாபம் வரக்கூடிய வாய்ப்பு

70
இருக்கிைது. பைலும் பத்து வருைங்களுக்கு கிரகபலம் நன்ைாக
உள்ளது. லட்சாதிபதி ஆவீர்கள்.’

படித்ததுபை அவன் முகம் பிரகாசைமைந்தது. இதற்கு முன்னால்

நதருவில் கிளி பஜாசியம் பார்த்துக் நகாண்ை பபாதுகூை
இதுபபான்ை பலன்தான் வந்தது. திடீநரன்று அதிர்ஷ்ைம்
அவமன வழியில் குறுக்கிட்டு விட்ைது. ஒரு நண்பனுக்குக் கைன்
தந்துவிட்டு, இனி அது திரும்பி வரப்பபாவதில்மல என்று
நிமனத்துக் நகாண்டிருந்த பபாது அது நல்ல படியாய் திரும்பி
வந்தது. ஆபிசில் நராம்ப நாளாய் எதிர்பார்த்துக் நகாண்டிருந்த
அாியர்ஸ் பணம்கூை மகக்கு வந்தது. தாயின் ைரணம் ஒன்மைத்
தவிர எல்லாபை நல்ல பலன்தான்.

இந்த முமை பபப்பாில் வந்த நசய்தி அவமன ஈர்த்துவிட்ைது.

“நசன்மன நகர வாசிகளுக்கு ைகத்தான வாய்ப்பு

உலகப்புகழ் நபற்ை பஜாதிை பைமத ைாக்ைர் அவதார் பாபா

நகரத்திற்கு வந்திருக்கிைார். அவர் காபவாி பஹாட்ைலில் நான்கு
நாட்கள் தங்கியிருப்பார். தம் எதிர்காலத்மத உள்ளத்து உள்ளபடி
விலாவாாியாய் நதாிந்துநகாள்ள விரும்புகிைவர்கள், காlல
ஒன்பது ைணியிலிருந்து இரவு ஏழு ைணி வமரயிலும் எந்தச்
சையத்திலும் வரலாம்.”

பக்கத்தில் அவதார்பாபா பிரதைருைனும், புகழ் நபற்ை திமரப்பை

நடிகருைனும் இருந்த பபாட்பைாக்கள் கிபழ நவளிவந்தன.

அந்த பாபாமவப் பற்ைி பத்திாிமககளில் ஏற்கனபவ

படித்திருக்கிைான். பதர்தலுக்கு முன்னால் அவருமைய
அைிக்மககள் நிமைய வந்து நகாண்டிருக்கும்.

தன்னுமைய அதிர்ஷ்ைம் எப்படி இருக்கிைநதன்று நதாிந்து

நகாள்வதற்கு இது ஒரு நல்ல சந்தர்ப்பம் என்று தீர்ைானித்தான்
71
பாஸ்கர். அடுத்தநாள் காமல எட்டுைணிக்நகல்லாம் பஹாட்ைல்
காபவாியில் இருந்தான். பாபாவின் அமைக்கு
முன்னால் அதற்குள் ஒரு சிைிய கும்பல் கூடியிருந்தது.

பாஸ்கர் நூறுரூபாய் பீசு கட்டிவிட்டு பைாக்கன்

வாங்கிக்நகாண்ைான். நம்பர் ஒன்பது. லக்கி நம்பர்! எல்லாம்
நல்லபடியாய் பசர்ந்து வருகிைது என்று எண்ணியபடி உள்ளூர
சிாித்துக்நகாண்ைான். அமைக்குள் ைணி அடிக்கும் சத்தம்
பகட்ைது. எல்பலாமரயும் உள்பள அமழத்து ஆரத்தி எடுத்தார்
பாபா. வாிமசயாக எல்பலாமரயும் பார்க்கத் நதாைங்கினார்.

பாஸ்காின் முமை வரும்பபாது ைணி பத்தடித்து விட்ைது. அவதார்

பாபா பாஸ்காின் மகப் பிடித்து பத்து நிைிஷங்கள் வமரயில்
பாிபசாதித்தார். பிைகு அவன் ஜாதகத்மத எடுத்துக் நகாண்டு
நராம்ப பநரம் கணக்கிட்ைார். பாீட்மச ாிசல்மை எதிர்பார்த்துக்
நகாண்டிருக்கும் ைாணவமனப் பபால் உட்கார்ந்து இருந்தான்
பாஸ்கர்.

பாபா அவன் முகத்மத உற்றுப் பார்த்தார். பாஸ்கருக்குப் பயம்

ஏற்பட்ைது.

“பயப்பைாபத அப்பபன.” முறுவல் பூத்தார் பாபா. “உன்

அதிர்ஷ்ைத்மதப் பார்த்து எனக்கு தமல சுற்றுகிைது. ஒரு நபண்
மூலைாய் உனக்கு தனபயாகம் ஏற்பைவிருக்கிைது. நகாஞ்சம்
நஞ்சம் இல்மல. லட்சம் லட்சைாய்! இவ்வளவு அதிர்ஷ்ை
ஜாதகத்மத நான் இதுவமரயில் பார்த்தபத இல்மல.”

பாஸ்காின் இதயம் சந்பதாஷத்தால் குதித்துக் கும்ைாளைிட்ைது.

பாபாவுக்கு சாஷ்ைாங்கைாய் நைஸ்காரம் பண்ணிவிட்டுத்
திரும்பப் பபான அவமன ைறுபடியும் கூப்பிட்ைார் அவர்.

‘என்ன சுவாைி?”

72
“ஒன்றும் இல்மல. அதிர்ஷ்ை ஜாதகத்தின் பைல்தான்
எல்பலாருமைய கண்ணும் படும். திருஷ்டி பதாஷம் ஏற்பைாைல்
இருக்க சுவாைிக்குப் பூமஜ நசய்வது நல்லது. என்
நசகநரட்ாியிைம் பூமஜப் நபட்டி இருக்கும். வாங்கிக் நகாண்டு
பபாய் அதில் விவாித்துள்ளபடி சிரத்மதயாய் பூமஜ பண்ணு.
பாக்கியபரமக நிமலத்து இருக்கும்.”

“அப்படிபய நசய்கிபைன் சுவாைி” ஐநூறு ரூபாய் விமலைதிப்புள்ள

அந்தப் நபட்டிமய வாங்கிக் நகாண்டு சந்பதாஷைாய் நவளிபய
வந்தான்.

பகல் பன்னிரண்டு ைணியாகிவிட்ைது. அப்நபாழுது பபானாலும்

ஆபீசர் ஒன்றும் நசால்ல ைாட்ைார். ஆனால் பாஸ்கருக்கு
ஆபீசுக்குப் பபாகும் மூட் இருக்கவில்மல. தான் கண்ை
கனநவல்லாம் பலித்துவிடும் என்று உறுதியாய் பதான்ைியது.
அந்தப் பாழாய் பபான பவமலமய இனி அதிகநாள் நதாைர
பவண்டிய பதமவ இல்மல. அவனுக்கு நகரத்து நதருக்களில்
நாட்டியைாடியபடி ஓட்ைநைடுக்க பவண்டும் பபால் இருந்தது.
இந்தச் சந்பதாஷத்மதப் பகிர்ந்து நகாள்வதற்கு தற்சையம்
தங்மககூை ஊாில் இல்மல. அந்த விஷயம்தான் அவனுக்கு
வருத்தைாய் இருந்தது.

நகாஞ்ச தூரம் நைந்து பபானதும் நிைிர்ந்து பார்த்தான் அவன்.

ஏபதா ஆஸ்பத்திாி! அமதப் பார்த்ததும் தாயும், அவளுமைய
கமைசி விருப்பமும் நிமனவுக்கு வந்தது. அந்த இரண்ைாவது
நபண்ைணியின் நபயர் அருந்ததி. அவளுமைய முகவாி
கிமைக்குைா என்று பதை பவண்டும். இன்நனாரு முமை முயன்று
பார்த்துவிட்ைால் இந்த லீவு நாட்கமள ஒரு பயனுள்ள
காாியத்திற்காக நசலவழிதாற்பபால் இருக்கும்.

தாயின் நநருங்கிய சிபநகிதியான ைற்நைாரு நர்ஸ் சாமுண்டிமய

பதடிப் பிடிக்க அவனுக்கு ஒருைணி பநரம் பிடித்தது. அவள்

73
உதவியுைன் ாிக்கார்டு ரூமுக்குப் பபானான். அங்கிருந்த
குைாஸ்தா அவளுக்குத் நதாிந்தவனாக இருந்ததால் பவமல
சுலபைாகிவிட்ைது.

பிைப்புச் சான்ைிதழ் வாங்குவதற்காக பதமவப்படுவதாக பபாய்

நசால்லி, அவமனக் நகாண்பை சுைார் இருபது ஆண்டுகளுக்கு
முன்னால் இருந்த பமழய ாிக்கார்டு புத்தகங்கமளப் புரட்டிப்
பார்க்கச் நசய்தான். தாய் நசான்னது பபாலபவ அந்த பததியின்
இருவாின் நபயர்களும் இருந்தன. இரண்டு முகவாிகளும்
நசன்மனயில்தால் இருந்தன. ஆனால் திருவல்லிக்பகணியில்
அவர்கள் வீட்மைக் காலிப் பண்ணிவிட்டுப் பபாய் பத்தாண்டுகள்
ஆகிவிட்ைன. பவறு ஏதாவது க்ளூ கிமைக்கிைதா பார்ப்பபாம்
என்று எல்லாவற்மையும் பதடித் பார்த்தான். லாபம் இல்லாைல்
பபாய்விட்ைது.

பசார்வமைந்து எல்லாவற்மையும் திருப்பி அடுக்கி மவத்துக்

நகாண்டிருந்த பபாது, அவன் கண்ணில் அந்தப் புத்தகம்
நதன்பட்ைது. ஆஸ்பத்திாியிலிருந்து முனிசிபாலிடிக்காக ஜனன
ைரண விவரங்கமள குைித்து மவக்கும் புத்தகம். அதன் முழுவதும்
கார்ப்பன் காபிக்கள். அவசர அவசரைாய் புரட்டினான் அவன்.

அருந்ததி மவஃப் ஆப் விஸ்வம். ஆனால் திருவல்லிக்பகணி

விலாசம்தான் இருந்தது. ச்பச.. என்று அந்தப் புத்தகத்மத மூைப்
பபானவான் அப்படிபய நின்றுவிட்ைான். காகிதத்தின்
ைறுபக்கத்தில் நிரந்தர விலாசம் என்ை இைத்தில் விஸ்வத்தின்
நசாந்த ஊர் விலாசம் இருந்தது.

******

பஸ் பவகைாய் பபாய்க் நகாண்டிருந்தது. பாஸ்காின்

எண்ணங்கள் கூை அபத பவகத்தில் பைந்துக் நகாண்டிருந்தன.

74
இந்த அமலச்சலுக்நகல்லாம் நூறு ரூபாய்க்கு பைபலபய
நசலவாகி இருக்கும். தாயின் விருப்பத்மத நிமைபவற்ைி
விைபவண்டும் என்று அவன் ஒன்றும் தவித்துப் பபாய்
விைவில்மல. இருபது வருைங்களுக்கு முன்னால் அவன் தாய்
ைனதளவில் எப்படி இருந்தாபளா அவனும் அபத
ைனநிமலயில்தான் இருந்தான். நாலுபபமரயும் ஒன்ைாக
உட்காரமவத்து இந்த உணமைமயச் நசான்னால் அந்த இரண்டு
தம்பதிகளும் எவ்வாறு திடுக்கிடுவார்கபளா, அந்த இரண்டு
நபண்களின் உணர்வுகளும் எப்படி இருக்குபைா, அமதப் பார்க்க
பவண்டுநைன்று அவன் ைனம் கிைந்தது தவித்தது.

அவன் பஸ்மஸ விட்டு இைங்கும்பபாது ைணி ஐந்தமர

ஆகியிருந்தது. விஸ்வத்தின் விலாசத்மத மவத்துக் நகாண்டு
வீட்மைத் பதடி கண்டுபிடிப்பதற்குள் சூாியன் அஸ்தைிக்கும்
பவமளயாகிவிட்ைது.

நதாமலவில் வீடு. பராைாிப்பவர்கள் இல்லாத ஒரு சிைிய

பதாட்ைம். உமைந்து பபான பமழய பகட். பகட்டிற்கு
இருபக்கங்களிலும் விஸ்வம், அருந்ததி என்ை நபயர் பலமக.

அவன் உைலில் ரத்தம் பவகைாகப் பாயத் நதாைங்கியது.

பகட்டின் ைீது மகமய ஊன்ைியபடி அங்பக நின்று நகாண்டிருந்த
சிறுைிமய பநாக்கி “விஸ்வம் சார் இருக்கிைாரா?” என்று
பகட்ைான்.

“இல்மல.”

“எப்பபாது வருவார்?”

“நதாியாது. அபதா .. எங்க நபாிய அக்காமவக் பகளுங்கள்.”

நபாிய அக்கா என்ைால் மூத்த ைகள்!

75
பிைந்த முகூர்தத்திபலபய பகாடீஸ்வரன் வீட்டிலிருந்து
ஏழ்மைமய பநாக்கி நழுவிப் பபாய்விட்ை அந்தப் நபண்மணப்
பார்ப்பதற்காகத் திரும்பினான் அவன்.

அபத சையத்தில் பூஞ்நசடிகளுக்கு நடுவிலிருந்து எழுந்து நின்ைாள்

பாவனா. அஸ்தைிக்கும் சூாியனின் சிவந்த ஒளி அவன் முகத்தின்
ைீது பட்டு அற்புதைான அழகுைன் நஜாலிக்க மவத்துக்
நகாண்டிருந்தது.

அபத பநரத்தில் உள்பள விளக்மகப் பபாட்ைார்கள் யாபரா.

அவன் மூமளயிலும் பளிச்நசன்று பல்ப் எாிந்தது.

******

பாவனாவின் ைனநிமல சாியாகபவ இல்மல.

பதாட்ைத்தில் இருந்த பூஞ்நசடிகள் எல்லாம் வாடிவிட்ைன.

யாருக்குபை அதன் ைீது இப்பபாது சிரத்மத இருக்கவில்மல. இந்த
வரன் பவட்மை எல்பலாாிைம் இருந்த உற்சாகத்மத நகான்று
புமதத்துவிட்ைது. ஒரு நபண்ணின் திருைணத்திற்கு இவ்வளவு
பாடுபை பவண்டுைா?

ஒவ்நவாரு தைமவயும் நபண்பார்க்க பிள்மள வீட்ைார் வருவதும்,

வந்த பபாநதல்லாம் சக்திக்கு ைீைிய நசலவுகள், அமதயும்
ைிஞ்சின பதற்ைம். இந்த வரனாவது முடிந்து விைாதா என்ை
எதிர்பார்ப்பு ஒருபக்கம்.

அவர்களிைைிருந்து பதில் வரும்வமரயில் வாதவிவாதங்கள்,

பயாசமனகள். இவ்வளவு நைந்த பிைகு இல்மல என்ை பதில்
வந்ததுபை உற்சாகம் வடிந்து பபாய், ஏைாற்ைத்தால் நாள்
முழுவதும் அவர்கமளத் திட்டித் தீர்ப்பது. விரக்தி ைனப்பான்மை!

76
பவண்ைாத எண்ணங்களுைன் தாயின் உைல்நலம் நகடுவது,
தந்மதயின் எாிச்சல்… எல்லாம் பழகிப் பபாய்விட்ைன.

“திருைணம் ஆகும்வமரயில் ஆண் நல்ல அவகாசத்திற்காக

காத்திருக்க முடியும். நபண்மண அப்படி விட்டு மவத்திருந்தால்
நஷ்ைம்” என்ை நகாள்மகயின் அடிப்பமையில் தீர்ைானிக்கப்பட்ை
“ைார்ஷல் லா ஆஃப் டிைான்ட் அண்ட் சப்மள” வரதட்சிமண
எல்மலமய பைலும் பைலும் உயர்த்திக் நகாண்டிருந்தது.

கனவுகள் எல்லாம் கனவுகளாகபவ நின்றுவிட்ைன. அழகான

ராஜகுைாரன் இருந்த இைத்தில் “பணம்! பணம்!” என்று மககமள
விாித்தபடி கூக்குரலிட்டுக் நகாண்டிருந்த அரக்கர்கள்தான்
நதன்பட்டுக் நகாண்டிருந்தார்கள்.

“கல்யாண பவமள இன்னும் வரவில்மல” என்பது நடுத்தரக்

குடும்பங்களில் ஆறுதல் அளிக்கும் பதில்.

“அக்கா! அக்கா!” நபாிய குரலில் கத்திக் நகாண்டிருந்தாள்

கிருஷ்ணபவணி.

‘எதற்காக அப்படித் நதாண்மை கிழிய கத்துகிைாய்? எனக்கு

நசவிடு ஒன்றும் இல்மல.” எாிந்து விழுந்தாள் பாவனா.

“அம்ைாவுக்கு வலி அதிகைாக இருக்கு. தூக்கத்திபலபய அழுதுக்

நகாண்டு இருக்கிைாள்.”

பகீநரன்ைது பாவனாவுக்கு. ஓட்ைைாய் உள்பள பபானாள்.

அதற்குள் அருந்ததியின் உயிர் பிாிந்து விட்டிருந்தது. துக்கம்
வலியினால் அல்ல. மூத்த ைகளுக்குத் திருைணம் ஆகவில்மலபய
என்ை கவமலயினால். இனி எந்த துக்கமும் இல்லாத ைறுகமரக்கு
அவள் ஆன்ைா பபாய்ச் பசர்ந்து விட்ைது.
77
*****

“ஜாதகம் நன்ைாக நபாருந்தியிருக்கு. எங்க மபயன் நபண்மண

பிடித்து விட்ைது என்று நசான்னான். இனி நீங்கள் பபாய்ப்
பபசுங்கள். அவர்கள் சாி என்று நசான்னால் வருகிபைாம்.
மகபயாடு தாம்பூலம் ைாற்ைிக்நகாண்டு விைலாம்” என்ைாள்
மபயனின் அத்மத.

ராைநாத சாஸ்திாியின் முகம் ைலர்ந்துவிட்ைது. “நானும்

அவனிைம் நசால்லிக்நகாண்டுதான் இருக்கிபைன். பகட்டுக்
நகாள்ளவில்மல. எல்பலாருக்கும் பணம்தான் பிரதானம் என்று
வாதாடுவான். இப்பபா என்ன நசால்லுவான் என்று பார்ப்பபாம்”
என்ைார் இமைத்தரகராய்.

“அப்படியா! அப்பபா நாபன வந்து பபசுகிபைன். வாங்க

பபாபவாம்” என்ைான் ைணைகன்.

அவர்கள் விஸ்வம் வீட்டிற்கு வந்து பசரும் பபாது, ைாமல

நான்காகி விட்டிருந்தது. நதாமலவிலிருந்பத வீட்டின் முன்னால்
எாிந்துக் நகாண்டிருந்த நநருப்புச் சட்டி நதன்பட்ைது.

‘என்னது? என்ன நைந்தது?” ராைநாதன் சந்பதகத்துைன்

பவகைாய் அந்தப் பக்கம் நைந்தார். வாசலில் அருந்ததியின்
இறுதிப் பயணத்திற்கு ஏற்பாடுகள் நைந்து நகாண்டிருந்தன.
விஸ்வம் ஒரு பக்கைாய் உட்கார்ந்துநகாண்டு புலம்பிக்
நகாண்டிருந்தான். குழந்மதகள் எல்பலாரும் தாயின் பிணத்தின்
ைீது விழுந்து கதைிக் நகாண்டிருந்தார்கள். பாவனா தந்மதக்கு
அருகில் உட்கார்ந்து, அவருமைய துக்கத்தில் பங்நகடுத்துக்
நகாண்ைபடி தன்னுமைய துக்கத்மதக் கட்டுப்படுத்திக்
நகாண்டிருந்தாள்.

78
இருவரும் அவர்கமள நநருங்கினார்கள். ராம்னாதமனப்
பார்த்ததுபை விஸ்வத்தின் துக்கம் அதிகாித்தது. ”பார்த்தீங்களா
ராைநாதன்! பன்னிரண்டு வருைங்களாய் இருந்த பநாய் உயிமர
எடுக்கவில்மல. ைகளின் கல்யாணம் முடியவில்மலபய என்ை
கவமல இரண்பை வருைங்களில் அந்த காாியத்மதச்
நசய்துவிட்ைது. நான் நசால்லவில்மலயா? பணம்தான்
எல்பலாருக்கும் முக்கியைாகிவிட்ைது. அது இல்லாைல் பண்ணிக்
நகாள்பவன் யாருபை இல்மல.”

“இருக்கிைான் விஸ்வம்! இபதா இந்தப் மபயன் இருக்கிைான்.

நீங்க நசான்னமதத் நதாிந்துநகாண்டு, உங்கள் வாதம்
உண்மையில்மல என்று நிரூபிக்கிபைன் என்று வந்தான்.”

“ஆைாம். இந்தச் சையத்தில் வந்ததற்கு ைன்னியுங்கள். இப்படி

நைந்தது எங்களுக்குத் நதாியாது. எனக்கு வரதட்சமணபயா
சீர்வாிமசபயா எதுவும் பதமவ இல்மல. உங்க ைகமள நான்
பண்ணிக் நகாள்கிபைன், உங்களுக்கு ஆட்பசபமண இல்மல
என்ைால்.”

விஸ்வம் நம்பமுடியாதவனாய் பார்த்தான். “நசக்ரபைாியட்டில்

பவமல பார்ப்பது இந்தப் மபயன்தானா?” அவ்வளவு
துக்கத்திபலயும் வியப்பமைந்தவனாய் பகட்ைான்.

“ஆைாம். இந்தப் மபயன்தான். நான் நசான்ன சம்பந்தம்

இதுதான்” என்ைார் ராைநாதன் நபருமையாய்.

விஸ்வம் ைமனவியின் முகத்மதப் பார்த்தான். அவன் துக்கம்

இன்னும் அதிகைாகிவிட்ைது.

79
“நான் ஒருநாள் முன்னதாய் வந்திருந்தால் நன்ைாக இருந்திருக்கும்.
உங்கள் எல்பலாமரயும் சிாித்த முகத்துைன் பார்த்திருப்பபன்.
இந்த துரதிர்ஷ்ைம் என்னுமையது ைாைா!” அவன்
உைவுமுமைமயக் நகாண்ைாடினான்.

விஸ்வம் தன்மன அைியாைபலபய அவமன அமணத்துக்

நகாண்ைான். “எங்க அருந்ததியின் ஆன்ைா அமைதி
அமைந்திருக்கும் கண்ணா” என்ைான் அவன் கண்களிலிருந்து
நபாலநபாலநவன்று கண்ணீர் வழிந்தது. துக்கமும், ஆனந்தமும்
ஒன்று பசர ைமனவியின் முகத்மதப் பார்த்தான். இந்த உலகத்து
பந்தங்களுக்கு அதீதைாய் இருந்தது அது.

*****

பாவனாவுக்கு இன்னும் எல்லாம் கனவு பபாலபவ இருந்தது.

எப்பபாதும் பபாலபவ அம்ைாவுக்கு வந்த வலி நகாஞ்ச பநரத்தில்

குமைந்து விடும் என்று ைருந்துக் நகாடுத்து படுக்க மவத்ததும்,
அவள் நிம்ைதியாக உைங்குகிைாள் என்று நிமனத்து
சந்பதாஷப்பட்ைதும், அதற்குள் அது ைீளா உைக்கம் என்று
நதாிந்ததும் அவளுக்கு நபாிய அதிர்ச்சி.

வீட்டில் முதல் சாவு. அதுவும் ைிக நநருக்கைான தாய் தந்மதயருள்

ஒருவாின் ைரணம், எப்படிப்பட்ைவமரயும் ைனம் தளரச்
நசய்துவிடும். ஆனால் பாவனாமவ அமதயும் விை ைனம் தளரச்
நசய்தது தந்மதயின் துக்கம்தான். அப்படிப்பட்ை நிமலயில்
இருந்தநபாழுது அந்த இமளஞன் வந்தது, திருைணத்திற்கு ஒப்புக்
நகாண்ைது கனவில் நைந்தது பபால் நிகழ்ந்து முடிந்துவிட்ைது.

நாட்கள் பவகைாய் ஓடின. ைணைகனும், அவன் அக்காவும்

குடும்பத்பதாடு வந்தார்கள். திருைணம் ைிக எளிமையாய் நைந்து
80
முடிந்துவிட்ைது. எங்கும், எந்தப் பிரச்மனயும் கிளம்பவில்மல.
விஸ்வம் துக்கத்மத விழுங்கிக்நகாண்டு எல்லாவற்மையும் நைத்தி
முடித்தான்.

******

பால் தம்ளருைன் அமைக்குள் அடி எடுத்து மவத்தாள் பாவனா.

நவண்ணிை பட்டுப் புைமவயில் அவள் அழகு இரு ைைங்காய்
பசாபித்தது.

நவட்கத்துைன் நாலடிகள் எடுத்து மவத்தவள் அப்படிபய

நின்றுவிட்ைாள்.

அவன் நைதுவாய் எழுந்து வந்து தம்ளமர வாங்கிக் நகாண்ைான்.

பாவனா அவன் கால்களில் விழுந்து வணங்கினாள் பக்தியுைன்.

‘ச்பச.. என்ன இது? இநதல்லாம் யார் நசால்லிக் நகாடுத்தார்கள்

உனக்கு?” தம்ளமர பைமஜைீது மவத்துவிட்டு அவமளத் தூக்கி
நிறுத்தினான்.

“யாரும் நசால்லித் தர பவண்டிய அவசியபை இல்மல. இரண்டு

வருைங்களாய் நிமைய பபர் வந்து வந்து என்மனப்
பார்த்துவிட்டுப் பபானார்கள். யாாிைமும்
ைனுஷத்தன்மைபய நதன்பைவில்மல. ைனிதர்கள் ைீபத
நம்பிக்மக பபாய்விட்ை சையத்தில் நீங்க நதய்வம் ைாதிாி
வந்தீங்க. நதய்வத்தின் பாதங்கமள வணங்குவதில் தவறு
இல்மலபய?”

“நான் நதய்வம் இல்மல. சாதாரண ைனிதன். என்மன அதுபபால்

வானத்தில் உட்கார் மவக்கபத.”

81
“சாதாரண ைனிதர்களுைன் உங்கமள ஒப்பிைாதீர்கள். அவர்கள்
எல்பலாரும் பணத்திற்காக அடித்துக் நகாள்வார்கள். பணத்மதத்
தவிர அவர்களுக்கு பவறு உலகபை நதாியாது.”

“உன்மன ைமனவியாய் அமைந்தது என் அதிர்ஷ்ைம் என்று நான்

நிமனக்கபைன். பார்ப்பபாம் யாருமைய வார்த்மத உண்மை
ஆகிைது என்று.” சிாித்தான் அவன்.

“சாி, முதலில் பாமலக் குடியுங்கள். ஆைிவிடும்.”

“குடிக்கிபைன், ஒரு நிபந்தமனயின் பபாில்.”

“என்ன அது?” பகட்ைாள்.

“என்னாங்க.. நீங்க என்நைல்லாம் கூப்பிடுவது நன்ைாக இல்மல.

நீ என்மன நபயர் நசால்லிபய கூப்பிைணும்.”

“நபயர் நசால்லி கூபிடுவதா? ஊஹும், என்னால் முடியாது.”

நவட்கத்துைன் பதிலளித்தாள் பாவனா. தான் படித்த காதல்
கமதயில் கதாநாயகன் இதுபபாலபவதான் பகட்ைான் என்பது
நிமனவுக்கு வந்தது அவளுக்கு. கனவின் சிைகுகள் நைதுவாய்
விருந்துக் நகாண்ைன. ைனம் ஆனந்த ஊஞ்சலில் தத்தளித்துக்
நகாண்டிருந்தது.

“ஏன் முடியாது? என் நபயர் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி . பாஸ்கர்

என்பைா மூர்த்தி என்பைா கூப்பிடு. உன் இஷ்ைம்” என்ைான்
அவன்.

82
 8

அமையாாில் ைிக நவீனைான் பங்களா அது. சுற்ைிலும் நபாிய

காம்பவுண்ட் சுவர்கள். உள்பள இரு பக்கமும் பசுமையான
புல்நவளி. ஒரு பக்கம் நைன்னிஸ் பகார்ட், இன்நனாரு பக்கம்
பராஜாத் பதாட்ைம். காம்பவுண்டு சுவர்கமளச் சுற்ைிலும்
ஒட்டினாற்பபால் வளர்ந்திருந்த அபசாகைரங்கள்.
அணுவணுவாய் நசல்வச் நசழுப்மப எடுத்துக் காட்டிக்நகாண்டு,
பார்த்ததுபை பணக்காரர்களின் வீடு என்று எடுத்துக் காட்டிக்
நகாண்டிருந்தது. அந்தச் நசல்வத்மதக் காப்பாற்றுவதற்காக
என்பது பபால் வாசலில் கூர்க்காவுைன் உள்பள நபாிய
அல்பசஷன் நாயும் இருந்தது.

பணத்தால் ைனிதன் வாங்க முடிந்த எல்லா வித நவீன

சாதனங்களும் அந்த வீட்டில் இருந்தன. அப்நபாழுதுதான்
ஒப்பமன நசய்து நகாண்ை திமரப்பை நடிமகமயப் பபால் அந்த
பங்களா நசயற்மக நாகாிகத்துைன் ைிளிர்ந்துக் நகாண்டிருந்தது.
அழகாய் இல்லாதது அந்த வீட்டில் வசித்து வந்த ைனிதர்களின்
ைனங்கள் ைட்டும்தான். ைனதில் இல்லாத சந்பதாஷத்மத கண்கள்
மூலைாய் எடுத்துக் காட்டுவது ஒன்றுதான் பணத்தால் வாங்க
முடியாதாது. அதனால்தான் அவள் எப்பபாதும் கண்கமள
மூடிக்நகாண்டு பூமஜ பண்ணிக்நகாண்பைா அல்லது தூங்கிக்
நகாண்பைா இருப்பாள்.

சாஹிதிமய பார்த்துக் நகாள்வதற்கு ஒரு ஆயாவும், படிப்புச்

நசால்லிக் நகாடுத்து பள்ளிக்கூைத்திற்கு அனுப்பி மவப்பதற்கு
கவர்னஸ் ஒருத்தியும் இருந்தார்கள். அமதத் தவிர அந்த வீட்டில்
எல்லா பவமலகளுக்கும் தனித்தனியாக பவமலக்காரர்கள்
இருந்தார்கள்.

83
இரவு பதிபனாரு ைணி அடித்தது. நீல நிை காண்நைஸ்ஸா கார்
பகட் அருகில் வந்து நின்ைதுபை கூர்க்கா சல்யூட் அடித்து
பகட்மைத் திைந்தான்.

வீட்டு வாசலுக்கு அருகில் சிம்ைாசலம் தயாராய் நின்று

நகாண்டிருந்தான். சந்திரன் காமர பபார்டிபகாவில்
நிறுத்திவிட்டு, இைங்கி நைதுவாய் நைந்து வந்தான்.
அவனிைைிருந்த சிைப்பு குணம் அதுதான். எவ்வளவு குடித்தாலும்
தள்ளாை ைாட்ைான். உளைைாட்ைான். அவன் வந்து பசாபாவில்
உட்கார்ந்ததுபை சிம்ைாசலம் பூட்மசயும் சாக்மசயும்
அவிழ்த்தான். நிர்ைலா அமையிலிருந்து நவளிபய வந்தாள்.
சிம்ைாசலம் அங்கிருந்து உள்பள பபாய்விட்ைான். அந்த இைத்தில்
நிசப்தம் பயத்மத ஏற்படுத்தும் விதைாக இருந்தது. அந்த
நிசப்ததிலிருந்து அவள் குரல் நைதுவாய் ஒலித்தது.

“நீங்க எதுக்குக் கல்யாணம் பண்ணிக் நகாண்டீங்க?”

எதிர்பாராத அந்தக் பகள்விக்கு குழப்பத்துைன் நிைிர்ந்து

பார்த்தான். பதிமனந்து நாட்களுக்குப் பிைகு பத்தாயிரம்
மைல்கள் தூரத்திலிருந்து வந்திருக்கும் அவமனப் பார்த்து அவள்
பகட்ை முதல் பகள்வி அது. அவளுமைய மூட் சாியாக இல்மல
என்று உணர்ந்து நகாண்ைான். உைபன பதில் நசால்லவில்மல.

“உங்கமளத்தான்? கல்யாணம் எதுக்குப் பண்ணிக்நகாண்டீங்க?

குழந்மதமய எதுக்கு நபற்றுக் நகாண்டீங்க?” குரமல உயர்த்தி
அதட்டுவது பபால் பகட்ைாள்.

அதற்குள் அவன் நகாஞ்சம் சுதாாித்துக் நகாண்டுவிட்ைான்.

அஃநபன்மச டிஃநபன்ஸ் மூலைாய் சாிக்கட்டிக் நகாண்டு
பபாவது அவனுக்குப் பழக்கம் இல்லாதது. வியாபாரப்புள்ளி
அவன். தனக்கு என்று ஒரு வாதத்மத உருவாக்கிக் நகாள்ள
முடியும் அவனால்.

84
“நீ என்மன எதுக்குப் பண்ணிக்நகாண்ைாய்?” அவனும் அபத
நதானியில் பகட்ைான்.

நிர்ைலா அடியுண்ைவள் பபால் பார்த்தாள்.

அவன் பசாபாவிலிருந்து எழுந்தான். “என் பணத்மதப்

பார்த்துதாபன? அழகான பங்களா, விமல உயர்ந்த நமககள்..
புைமவகள்.. அவற்மை அணிந்துநகாண்டு நபருமையாய்
சுற்றுவமததாபன நீ விரும்பினாய்? நீ விரும்பியமத எல்லாம்
தந்துவிட்பைன். பவறு என்ன பவண்டும் உனக்கு? கல்யாணம்
கல்யாணம் என்று அழுவார்கள் ஆகும் வமரயில். அதற்குப் பிைகு
எதுக்குப் பண்ணிக்நகாண்பைாம் என்று அழுவார்கள்.
நபண்களுக்கு அழுவமதத் தவிர பவறு எதுவும் நதாியாது”
என்ைான்.

அவனிைைிருந்து அப்படிப்பட்ை பதிமல எதிர்பார்க்காத

நிர்ைலாவின் கண்களில் நீர் சுழன்ைது. ஆனாலும் சைாளித்துக்
நகாண்ைாள். “நான் ஒன்றும் பிச்மசக்காரக் குடும்பத்திலிருந்து
வரவில்மல. எங்க அப்பாவும் நல்ல பணக்காரர்தான். நானும்
சிறுவயதிலிருந்பத காாில் சுற்ைியவள்தான்” என்ைாள்
பராஷத்துைன்.

”பின்பன என்மன இல்லாைல் இருபத்திநான்குைணி பநரமும் உன்

காலடியில் விழுந்துக் கிைக்கிைவமன விமல நகாடுத்து
வாங்கியிருக்கலாபை?”

‘நீங்களும்தான் இருபத்தி நான்கு ைணி பநரமும் உங்களுைன்

பசர்ந்து கிளப்பில் ைான்ஸ் ஆடி, சீட்டு விமளயாடும் அந்த
பைனாைினுக்கிமயப் பண்ணிக்நகாண்டு இருப்பதுதாபன?”

85
“ஷட் அப்! அந்தக் கல்யாணத்திற்கு நீதான் தமையாக இருந்தாய்.”

“தமையாய் இருந்தது நான் இல்மல. உங்க பகாமழத்தனம்.

காதலித்த நபண்மணக் கல்யாணம் பண்ணிக் நகாள்வதாய் நம்ப
மவத்துவிட்டு, கமைசியில் கல்யாணப் பபச்சு வரும் பபாது
தந்மதமய சம்ைதிக்க மவக்க முடியாைல் பபானதால் என் காலில்
வந்து விழுந்தீங்க. உங்கமளக் கல்யாணம் பண்ணிக்நகாள்ள
விருப்பம் இல்மல என்று நசால்ல பவண்டிய பதமவ எனக்கு
என்ன வந்தது? நான் எதற்கு நகட்ை நபயர்வாங்கிக்
நகாள்ளணும்? அபதாடு ைாைா வந்து காலில் விழாத குமையாய்
நகஞ்சிக் பகட்டுக்நகாண்ைார். தந்மதமய சம்ைதிக்க மவக்க
முடியாைல் பபானால் அப்பபாபத நசாத்மத விட்டுவிட்டு பபாய்
அவமளபய பண்ணிக்நகாண்டு இருக்க பவண்டியது.”

“ஆைாம். இப்படிப்பட்ை சாக்மகச் நசால்லித்தான்

கல்யாணத்திற்கு சம்ைதித்தாய். நான் பவறு ஒருத்திமய
காதலித்தாலும் அதில் உனக்கு ஆட்பசபமண இருக்கவில்மல.
எந்த விதத்திலும் நசாத்து உங்கள் மகமய விட்டுப் பபாய்விைக்
கூைாது. அதுதாபன பவண்டும்? அபதாடு அழகாய் இருக்கிபைாம்
என்ை கர்வம் உனக்கு. உன்மன ைறுத்துவிட்டு அந்த
தாாிணியிைம் எமதப் பார்த்து ையங்கி விட்பைன் என்று உன்
ஈபகா அடிபட்டு விட்ைது. அதனால்தான் என்மனப்
பண்ணிக்நகாண்ைாய்.”

திருைணம் என்பது வாழ்க்மகயில் ைிக முக்கியைான திருப்பம்.

பவநைாரு நபருைன் வாழ்நாள் முழுவதும் பசர்ந்து இருக்க
பவண்டிய அவசியத்மத உணர்ந்தும் கூை நகாமழத்தனத்தினால்,
பவறு ஏபதா பலவீனதினால் திருைணம் நசய்துநகாண்டு,
அதற்குப் பிைகு தினந்பதாறும் இவ்வாறு ஒருவமர ஒருவர் குமை

86
நசால்லிக்நகாண்டும், நவறுத்துக்நகாண்டும், பதமவக்காக இரவு
பநரத்தில் படுக்மகமயப் பகிர்ந்து நகாண்டு, குழந்மதகமளப்
நபற்றுக்நகாண்டு வாழ்க்மகமயக் கழித்துக்
நகாண்டிருப்பவர்கள் எத்தமனபயா பபர்.
அப்படிப்பட்ைவர்களுக்கு வாழ்க்மகயின் ைதிப்மபப் பற்ைி
எதுவும் புாியாது. அதற்கு அந்த பஜாடிதான் எடுத்துக்காட்டு.

நிர்ைலா அரும்பாடு பட்டு ஆபவசத்மத அைக்கிக்நகாண்டு “நான்

உங்கமள நாள் முழுவதும் என்பனாடு கூைபவ இருங்கள் என்று
நசால்லவில்மல. ஆனால் ஒரு குழந்மதயின் தந்மதயாய் உங்கள்
நபாறுப்மபப் புாிந்துநகாள்ளச் நசால்கிபைன்” என்ைாள்.

“பவண்டியமத எல்லாம் பார்த்துக்நகாள்ள நீ சும்ைாதாபன

இருக்கிைாய். நான் நவறு தனியாய் பார்த்துக்நகாள்ள என்ன
இருக்கிைது?”

“நான் பார்த்துக் நகாண்ைால் பபாதுைா? நீங்க பதிமனந்து

நாட்கள் நவளிநாட்டுக்குப் பபாய்விட்டீங்க. வந்து இரண்டு
நாட்கள் ஆகிைது. இருந்தாலும் பம்பாயிபலபய இருந்து விட்டீங்க.
இந்த ஊருக்குக் காமலயிபலபய வந்திருக்கீங்க. ஆனாலும்
வீட்டுக்கு வந்து பசரும்பபாது இரவு பதிநனாருைணி. பநற்று
சாஹிதியின் பிைந்தநாள். அந்த விஷயம்கூை உங்களுக்கு
நிமனவு இல்மல. பணம்… பணம்.. பணம்.. அவ்வளவுதான்.!
சம்பாதிப்பதற்காக கஷ்ைப்படுவது, அந்தக் கஷ்ைத்மத
ைைப்பதற்காகக் குடிப்பது. ‘அப்பா என் வரவில்மல?’ என்று
அவள் பகட்கும் பகள்விக்கு என்னால் பதில் நசால்ல
முடியவில்மல. நபாய் நசால்ல பவண்டிய கட்ைாயத்மத
ஏற்படுத்தி விட்டீங்க. பிைந்தநாள் அன்மைக்காவது அந்த பிஞ்சு
ைனமத சந்பதாஷப்படுத்த பவண்டிய கைமை உங்களுக்கு
இல்மலயா?”

87
“பதிமனந்து நாட்கள் கழித்து வீட்டுக்கு வந்தால் எப்படிப்பட்ை
வரபவற்பு கிமைக்கும் என்பமதப் பார்த்துவிட்பைன். இனி
சினிைா வசனங்கள் பபாதும். எனக்கு தூக்கம் வருகிைது.”
விருட்நைன்று தன் படுக்மகயமைக்குள் பபானான் சந்திரன்.

நிரம்லா அந்த இைத்திபலபய பசாபாவில் உட்கார்ந்து நராம்ப

பநரம் அழுது நகாண்டிருந்தாள். அந்தஸ்தில் ஏற்ைத்தாழ்வு இருந்த
பபாதிலும் தன்ைீது அன்பு மவத்திருந்த ைாைாவின்
வார்த்மதமயத் தட்ை முடியாைல் இந்தத் திருைணத்மதப்
பண்ணிக்நகாண்ைாள். திருைணம் ஆகிவிட்ைால் எல்லாம்
சாியாகி விடும் என்று தாய் மதாியம் நசான்னாள். அவ்விதைாய்
சில நாட்கள் நன்ைாகத்தான் இருந்தான் சந்திரன். சாஹிதிமய
உண்ைான பிைகு என்ன நைந்தது என்று நதாியவில்மல. நராம்ப
ைாைிவிட்ைான். தாாிணிக்கு திருைணம் ஆகிவிட்ைநதன்றும்,
நவளிநாட்டுக்குப் பபாய்விட்ைாள் என்றும் பகள்விப்பட்ைாள்.
அதுதான் காரணைா? அப்நபாழுதிலிருந்பத இபத கமததான்.
குமைந்தபட்சம் அந்தக் குழந்மதக்காவது இந்த சச்சரவுகள்
நதாியாைல் இருந்தால் நன்ைாக இருக்கும் என்று
எண்ணிக்நகாண்ைாள்.

ஆனால் தந்மதயின் கார் ஹாரமனக் பகட்டுவிட்டு உற்சாகைாய்

எழுந்து வந்த சாஹிதி அமைமய விட்டுநவளிபய வரப்
பபானவள், அவர்களின் சண்மைமயக் பகட்டுவிட்டு
பயந்துபபாய் அந்த இைத்திபலபய நின்றுவிட்ைாள் என்பது
நிர்ைலாவுக்குத் நதாியாது. அவர்களுமைய சண்மைமய
முழுவதுைாக பகட்டுவிட்ைாள் என்றும், நைந்தவற்மை
ஓரளவுக்குப் புாிந்துநகாண்ை அந்த பிஞ்சு ைனதில் அந்த சின்ன
வயதிபலபய வாழ்க்மகமயப் பற்ைி அளவு கைந்த பயமும்,
பகாமழத்தனமும் நிரம்பி விட்ைநதன்றும் அவளால் ஊகிக்க
முடியவில்மல.

88
சாஹிதிககு உைக்கம் வரபவ இல்மல. நிர்ைலா ஹாமலவிட்டு
நவளிபய வந்து தன் அமைக்குள் ப்மழந்து கதமவச் சாத்திக்
நகாண்ைமதப் பார்த்த பிைகு வந்து படுக்மகயில் விழுந்தாள்.

‘அம்ைாவும், அப்பாவும் ஏன் இப்படி சண்மை பபாடுகிைார்கள்?

ைாடி எப்பபாதும் ஏன் அப்படி ைம்ைிமய அழமவத்துக் நகாண்டு
இருக்கிைார்?’ என்று நிமனத்துக்நகாண்ைாள் அந்தச் சிறுைி. தாய்
எங்பகயுபை பபாக ைாட்ைாள். தன் பள்ளிகூைதிற்குக்கூை வர
ைாட்ைாள். பூமஜ பண்ணிக்நகாண்பைா, புத்தகங்கமளப்
படித்துக்நகாண்பைா உட்கார்ந்திருப்பாள். தந்மத எப்பபாதுபை
வீட்டில் இருக்கபவ ைாட்ைார். பக்கத்து வீட்டில் எப்பபாதும்
குழந்மதகள் அம்ைா அப்பாவுைன் புல்தமரயில் விமளயாடிக்
நகாண்டு இருப்பார்கள். பசர்ந்து நவளிபய பபாவார்கள்.
எப்பபாதும் சிாித்துக்நகாண்பை இருப்பார்கள். தன்னுமைய தாய்
தந்மதயும் அதுபபாலபவ இருந்தால் எவ்வளவு நன்ைாக ாிக்கும்!
இவ்வாறு எண்ணிக்நகாண்பை உைக்கத்தில் ஆழ்ந்துவிட்ைாள்.

தூக்கத்தில் சில்நலன்று மக ஒன்று தன்ைீது பைபவ சாஹிதி

நைதுவாய் கண்கமளத் திைந்து ‘ைம்ைி’ என்று கூப்பிைப்
பபானவள் நிறுத்திக்நகாண்ைாள். வந்தது ைம்ைி இல்மல, ைாடி.

“ைாடீ!” நைதுவாக கூப்பிட்ைாள்.

“சாாி பபபி. உன் பிைந்த நாளுக்கு வரவில்மல என்று அழுதாயா?

வர முடியாைல் பபாய்விட்ைது” என்ைான். அவன் குரலில் பநர்மை
இருந்தது.

“இல்மல ைாடி. அழவில்மல. அழுமக வந்தது. ஆனால்

எல்பலாரும் பார்த்தால் நன்ைாக இருக்காது என்று
அைக்கிக்நகாண்பைன்.”

89
விடிவிளக்கு நவளிச்சத்தில் அவன் கண்களில் பலசாய் நீர்
திமரயிட்டு பளபளத்தது. தன்னால் ஏன் வரமுடியவில்மல
என்றும், பம்பாயில் எவ்வளவு முக்கியைான கூட்ைம் இருந்தது
என்றும் நசால்லுபவாைா என்று தடுைாைினான்.

ஆனால் உைபனபய அந்த எண்ணத்மதக் மகவிட்டு, “குட் கர்ல்!

படுத்துத் தூங்கு. பநரைாகிவிட்ைது” என்று நநற்ைியில் முத்தம்
பதித்துவிட்டு அங்கிருந்து பபாய்விட்ைான்.

தந்மத கூை நல்லவர்தான். அவர் வீட்டிற்கு வந்ததுபை அம்ைா

அதுபபால் கத்தாைல் இருந்திருக்கணும்’ என்று
நிமனத்துக்நகாண்ைாள் சாஹிதி. எது நல்லது எது பகட்ைது,
தவறு யாருமையது என்று புாியாத குழப்ப நிமல. அவள் வயது
அதற்குக் காரணம் இல்மல.

இந்த உலகத்தில் எந்த இருவருக்கும், எந்த இரு கட்சிகளுக்கும்,

எந்த இரு நாடுகளுக்கும் ஏன் தகராறு வருகிைது என்று யாராலுபை
நசால்ல முடியாது. அவரவர்கள் நபாறுத்த வமரயில் அவர்கள்
நசய்வதுதான் சாி.

காமலயில் எழுந்ததுபை படுக்மகயின் ைீது ஒரு நபாிய பாக்நகட்

நதன்பட்ைது.

“எது? பநற்று இரவு இல்மலபய?” என்று நிமனத்துக் நகாண்பை

சாஹிதி பைல் கவமரப் பிாித்தாள். உள்பள அட்மைப்நபட்டியில்
ஒன்ைமரயடி உயரமுள்ள அழகான நபாம்மை இருந்தது.
நபான்னிை தமலமுடி, பிங்க் கலாில் பிராக். பின்னால் திருப்பிப்
பார்த்த பபாது பட்ைன நதன்பட்ைது. அமத அழுத்தியதும்
பலசாய் சிாிப்பு சத்தம் பகட்ைது.

90
“ஹபலா! ஐ ஆம் பைீலா. டூ யூ மலக் ைி? ஐ மலக் யூ. ஐ யாம் யுவர்
பிநரண்ட்.”

சாஹிதி வியப்புைன் கிைீச்சிட்ைாள். அந்தக் குழந்மதயின் முகம்

சந்பதாஷத்தால் நஜாலித்துக் நகாண்டிருந்தது. அந்தப் பபசும்
நபாம்மைமய ைார்பபாடு அழுத்திக் நகாண்ைாள். ‘ைாடீ … நல்ல
ைாடீ! என்ைீது ைாடிக்கு எவ்வளவு பிாியம்!’ என்று
எண்ணிக்நகாண்ைாள்.

தான் இைந்த பிைகு தன்னுமைய ைகளுக்கு வாழ்நாள் முழுவதும்

சிபநகிதியாக இருக்கப் பபாகிைது என்று நாற்பது ைாலர்
நகாடுத்து அந்த நபாம்மைமய வாங்கும் பபாது சந்திரன் ஊகித்து
இருக்கவில்மல.

******

சின்ன வயதில் ைனிதனில் வாழ்க்மகயில் நைக்கும் சிைிய

சம்பவங்கபள அதிக பாதிப்மப ஏற்படுத்துகின்ைன. சாஹிதிககு
ஒரு நாள் அப்படிப்பட்ை சம்பவம்தான் எதிர்ப்பட்ைது.

சாஹிதி அழகானவள் இல்மல. விஸ்வம், அருந்ததி இருவாின்

சாயமலகமளக் நகாண்டு பிைந்துள்ள அவளிைம் நபாிய ைனிதர்
வீட்டு குணாதிசயங்கள் இல்மல. முக்கியைாய் நிர்ைலாவிைைிருந்த
ைிடுக்கும், நபாிய ைனித பதாரமணயும் அவளிைம் படியவில்மல.
எதிர்காலத்தில் அதுதான் அவளுள் ஒருவிதைான
தாழ்வுைனப்பான்மைக்கு வழி வகுத்தது.

தாயும் தந்மதயும் எதிரும் புதிருைானவர்கள். சந்திரன்

பைடீாியளிஸ்ட். நிர்ைலா சந்பதகப்படுவது பபால் அவன்
என்றுபை தாாிணியிைம் கண்மூடித்தனைான காதலில் ஆழ்ந்து
விைவில்மல. வருைானம் அவன் அகத்மத திருப்திப்
படுத்திக்நகாண்டிருந்தது. தன்னுமைய நவற்ைியில் தன்பனாடு

91
தன் ைமனவியும் பங்நகடுத்துக் நகாள்ள பவண்டும் என்பது
அவன் விருப்பம். ஆனால் நிர்ைலாவுக்பகா நவறு விதைான,
நபயருக்கு ஏற்ைாற்பபால் எளிமையான வாழ்க்மகயில் விருப்பம்.
அவ்விதைாய் இருவாின் வழிகளும் பவறுபவைாகி விட்ைன.

யாருமைய வாதம் சாியானது என்பைா, யார் யாரால் பாதிக்கப்

படுகிைார்கள் என்பைா அச்சிறுைிக்கு நதாியாது. பவதமன
ைட்டும்தான் ைனதில் எஞ்சி நின்று நகாண்டிருந்தது. தன்னுமைய
ஏைாற்ைத்மத ைைப்பதற்காக சந்திரன் வியாபாரத்மத தஞ்சம்
அமைந்தான். எமதத் தஞ்சைமைய பவண்டும் என்று நதாியாத
வயது சாஹிதிககு.

சிறுகாற்ைில் உறுதியுைன் நிற்பதற்காக முயற்சி நசய்கிைது

அகல்விளக்கு. ஒரு பலைான காற்று வந்து அமத
அமணத்துவிட்டுப் பபாகிைது.

கற்பழிப்பு பதமவயில்மல. திருைணம் அவசியம் இல்மல. ஒரு

குழந்மதயின் ைனதில் முத்திமர பதிந்து பபாய் விடுவதற்கு சிைிய
அமலபய பபாதுைானது.

அந்த அமலயின் நபயர் பிரைஹம்சா.

அப்நபாழுதுதான் பகாவிலிலிருந்து திரும்பி வந்த நிர்ைலா

பதாட்ைத்து நாற்காலியில் உட்கார்ந்து பழரசம் அருந்திக்
நகாண்டிருந்தாள்.

இருட்டிக் நகாண்டிருந்தது. வானத்தில் நட்சத்திரங்கள்

ஒவ்நவான்ைாய் காட்சி அளித்துக் நகாண்டிருந்தன. பாட்டு பாடிக்
நகாண்டிருந்த சாஹிதி ஏபதா பயாசமன வரபவ தாயிைம்
வந்தாள்.

‘ைம்ைி! நட்சத்திரங்கள் ஏன் ைின்னுகின்ைன?”

92
“அமவ ைின்னுவதில்மல கண்ணம்ைா. பற்ைி எாிகின்ைன. அந்த
பவதமன நம் கண்ணுக்குத் நதாியக் கூைாது என்று மவரம் பபால்
பஜாலித்தபடி பிரமைமய ஏற்படுத்துகின்ைன. நராம்ப தூரத்தில்
இருப்பதால் அப்படித் பதான்றுகின்ைன.”

“நான் நபாியவள் ஆனதும் மபலட் ஆகப பபாகிபைன். ைாடியிைம்

நசால்லி ராக்நகட் வாங்கச் நசய்து அதுகிட்பை பபாய் அந்த
நநருப்மப அமணத்து விடுகிபைன்.”

“நராம்ப நல்ல கற்பமனதான். ஆனால் அது சாத்தியைில்மல.

நாமளக்கு உங்க டீச்சமரக் பகள். ஏன் என்று நசால்லுவாள்.”

நிர்ைலா அதிகம் படித்தவள் இல்மல. சாஹிதி இதுபபான்ை

பகள்விகமளக் பகட்கும் பபாநதல்லாம் பதில் நசால்ல முடியாைல்
தப்பித்துக் நகாண்டு விடுவாள். நதாிந்துநகாள்ள பவண்டும்
என்ை ஆர்வம் உள்ளவர்களுக்கு படிப்பதற்கு வயது ஒரு தமை
இல்மல. பதமவயற்ை பவதமனயில் மூழ்கி நாநளல்லாம்
கழிப்பமத விை புதிதாக கற்றுக்நகாள்வதில் வாழ்க்மகமய
அர்த்தமுள்ளதாக ைாற்ைிக்நகாள்ள முடியும் என்று நிமைய
பபருக்குத் நதாியாது. நிர்ைலா நராம்ப சாதாரணைான நபண்.
கணவனின் அன்மபப் நபைமுடியாைல் பபானதற்கு ைாற்று
ைருந்து கைவுளின் ைீது நம்பிக்மக மவப்பது ஒன்றுதான் என்று
அவள் நம்பினாள். கைவுள் அனுக்கிரகம் நசய்தால் கணவன்
“என்மன ைன்னித்துவிடு நிர்ைலா” என்று தானாகபவ நநருங்கி
வருவான். அந்தத் நதய்வம் எந்த உருவில் அனுக்கிரகம்
பண்ணுவாபரா நதாியாது. அதனால் எல்லா நதய்வங்கமளயும்
அவள் வணங்கி வந்தாள்.

*******

93
“காமர அனுப்பி மவக்கச் நசான்னால் ஏன் அனுப்பவில்மல?”
சந்திரன் பகாபைாகக் பகட்ைான். அவன் எப்பபாது வந்தான்
என்று இருவருபை கவனிக்கவில்மல.

“பகாவிலுக்குப் பபாயிருந்பதன். தாைதைாகிவிட்ைது. திரும்பி

வந்ததுபை அனுப்பிபனன்” என்ைாள் நிர்ைலா. அவன் கார்
ாிப்பபாில் இருந்தது.

“சுவாைி அமை முழுவதும் எல்லா விக்கிரகங்கமள தங்கத்தால்

பிரதிஷ்மை பண்ணி மவத்திருக்கிைாய். காமல நாலு ைணிக்பக
எழுந்து பூமஜ பண்ணுகிைாய். குடி மூழ்கி விட்ைாற்பபால்
இன்னும் எந்த பகாவிலுக்குப் பபாகணும்? எனக்குத் பதமவ
என்று நதாிந்துகூை நீ காமர அனுப்பாைல் பபானதற்குக் காரணம்
என்ன? நீ என்னதான் நிமனத்துக் நகாண்டு இருக்கிைாய்?”
தீவிரைான் குரலில் பகட்ைான்.

பின்னால் சந்திரனின் நண்பன் ராபஜஷ், அவன் ைமனவி, ைகன்

நின்று நகாண்டிருந்தார்கள். அவளுக்குப் புாிந்துவிட்ைது. கார்
பதமவப்பட்ைது அவர்களுக்கக்தான். நைந்த தவறுக்கு
தண்ைமனயாய் அவர்களுக்கு முன்னால் அவைானப்படுத்த
பவண்டும் என்பது சந்திரனின் உத்பதசம்.

“இன்பைல் எப்பபாதும் காமரப் பயன்படுத்த ைாட்பைன்.

பகாவிலுக்குப் பபாகணும் என்ைால் பஸ்ஸில் பபாய்க்
நகாள்கிபைன்” என்ைாள் பராஷத்துைன்.

“அந்தக் காாியத்மதச் நசய்து எங்கமளக் காப்பாற்று. ஆனாலும்

கணவபன கண்கண்ை நதய்வம் என்று நதாிந்தும் இந்த நபண்கள்
இப்படி பகாவில் குளம் என்று சுற்றுவாபனன்?”

94
பக்கத்தில் இருந்த ராபஜஷின் ைமனவி “அந்த நபண்கள்
கூட்ைத்துைன் என்மனச் பசர்த்து விைாதீங்க சந்திரன்” என்ைாள்
சிாித்துக் நகாண்பை.

நிர்ைலாவுக்கு ஆத்திரம் பற்ைிக்நகாண்டு வந்தது. “பின்பன எங்கள்

பதி நதயவத்தின் கவனம் நவறு நபண்ணின் பக்கம்
திரும்பக்கூைாது என்று அந்த நதய்வத்மத
பவண்டிக்நகாள்ளாைல் இருக்க முடியாது இல்மலயா” என்ைாள்
அபத பவகத்துைன். பதிலடி நகாடுப்பது கைவுள் அவளுக்கு தந்த
வரம்..

ராபஜஷுக்கு அவள் இரண்ைாவது ைமனவி. அவளுக்குகூை அது

இரண்ைாவது திருைணம்தான். பவடிக்மக என்னநவன்ைால்
முதல் கணவனிைைிருந்து அவளுக்கு விவாகரத்து
வாங்கிக்நகாடுத்து இவ்விருவாின் திருைணத்மத நைத்தி மவத்தது
சந்திரன்தான். அவளுக்கும் சந்திரனுக்கு நடுவில் ஏபதா உைவு
இருப்பதாய் வதந்தி

அவள் எண்ணம் புாிந்ததுபை சந்திரன் பகாபத்தால்

நகாதித்நதழுந்தான். அவன் மக பவகைாய் பைபல எழும்பிற்று.

அதற்குள் “ைம்ைி! அவமனப் பார்” என்ை சாஹிதியின் கூச்சமலக்

பகட்டுவிட்டு எல்பலாரும் அந்தப் பக்கம் திரும்பிப் பார்த்தார்கள்.

ராபஜஷின் ைகன் நதாட்டிலில் கிைந்த பைீலா பபாம்மையிைம்

பபாய் காமலப் பிடித்துத் தமலகீழாய் நதாங்கவிட்டு ஆட்டியபடி
பகலியாய் சிாித்துக் நகாண்டிருந்தான். நவளியில் நதாிந்து
நகாண்டிருந்த அதன் உள்ளாமைமயப் பார்த்து “பஷம்.. பஷம்”
என்று கத்திக் நகாண்டிருந்தான்.

ராபஜஷும் அவன் ைமனவியும் அந்தக் காட்சிமயப் பார்த்துச்

சிாித்துக் நகாண்டிருந்தார்கள். சாஹிதி ஓட்ைைாய் பபாய்

95
நபாம்மைமயப் பிடுங்கிக் நகாண்ைாள். திரும்பவும் பைிக்க
முயன்ை அந்தச் சிறுவமன ைாைி ைாைி அடித்தாள். சந்திரன்
வியப்பிலிருந்து ைீண்ைவனாய் விமரந்து நசன்று சாஹிதியின்
கன்னத்தில் ஓங்கி அமைந்தான்.

நிர்ைலா பவகைாய் பபாய் அவமனத் தள்ளிவிட்டு சாஹிதிமய

இழுத்து அமனத்துக் நகாண்ைாள்.

“ைம்ைி! எனக்கு அந்த நபாம்மை பவண்டும்.” ராபஜஷின் ைகன்

அழுது நகாண்டிருந்தான்.

எங்பக அவன் பிடுங்கிக்நகாள்வாபனா என்று பலைாய்

அழுத்திக்நகாண்ைாள் சாஹிதி. அவளுக்கு துக்கம் வரவில்மல.
பயம் அமத நவன்றுவிட்ைது.

“நாமளக்பக வாங்கித் தருகிபைன். கார் வந்து விட்ைது பபால்

இருக்கு. வாங்க பபாபவாம். இந்த வீட்டில் யஜைானருக்கு
ைட்டுபை இல்மல. வந்த விருந்தாளிகளுக்கும் வரபவற்பு சாியாக
இருக்காது.” சந்திரன் வாசமல பநாக்கி நைந்தான்.

“ைம்ைி! அவன் பைீலாமவ எப்படி தூக்கினாபனா பார்த்ததாயா?

இப்படித் தானா நைந்துநகாள்வது? பைீலாமவ தமலகீழாய்
தூக்கி பஷம் பஷம் பண்ணி விட்ைான்.” பதம்பி பதம்பி அழுது
நகாண்பை பைீலாவின் உமைகமள சாி நசய்தாள் சாஹிதி.

நிர்ைலா பவதமனயுைன் ைகமள அருகில் எழுத்து அமணத்துக்

நகாண்ைாள். பைீலாமவ யாரவது நபாம்மை என்ை
கண்பணாட்ைத்தில் பார்த்தால் சாஹிதியால் நபாறுத்துக் நகாள்ள
முடியாது. அவ்வளவு தூரம் உயிர்த் பதாழியாகி விட்டிருந்தது
அது.

96
“அழாபதம்ைா. அடுத்த தைமவ அவன் நம் வீட்டுக்கு வந்தால்
நன்ைாக அடித்து விைலாம்.”

“ஏம்ைா? ஏன் அப்படி நைந்து நகாண்ைான்? அவனுக்கு மூமள

சாியாக இல்மலயா?”

“ஆண்பிள்மள இல்மலயா. அதான் நபண்கமள அழ

மவப்பதுதான் அவர்களுக்கு சந்பதாஷம்.” சைாதானப்படுத்திக்
நகாண்பை உள்பள அமழத்துச் நசன்ைாள் நிர்ைலா.

சாஹிதி சிறு நபண் என்றும், அப்படிப் பட்ை நபண்ணிைம் சுய

இரக்கத்மதப் பற்ைி உபபதசம் பண்ணக் கூைாது என்றும்,
அவ்வளவு நபாிய வார்த்மதகமளப் பபசக்நகாட்ைாது என்றும்
நிர்ைலாவுக்குத் நதாிதிருக்கவில்மல. நிமைய பபர் வீடுகளில்
இதுபபால் நைந்து நகாண்டுதான் இருக்கும்.

அன்று இரவு சாஹிதிக்கு தீவிரைாய் ஜுரம் வந்துவிட்ைது.

உைக்கத்தில் ஒபர புலம்பல். ராபஜஷின் ைகன் வந்து பலவந்தைாக
பைீலாமவப் பிடுங்கிக் நகாண்டு பபாய் தூக்கில் பபாடுவது
பபாலவும், தந்மதயும், ராபஜஷ் அங்கிளும் நதாமலவில் நின்று
சிாித்தபடி பார்த்துக் நகாண்டிருப்பது பபாலவும் பயங்கரைான
கனவு வந்தது.

அவள் அழுது நகாண்டு இருந்த பபாது தந்மத வீட்மை விட்டு

நவளிபய தள்ளி விடுகிைார். அவளும் பைீலாவும்
நாதியற்ைவர்களாய் நதருவில் பிச்மச எடுக்கிைார்கள். நதருவில்
பசங்கள் எல்பலாருைாய்ச் பசர்ந்து பைீலாமவத் தரச் நசால்லி
துன்புறுத்துகிைார்கள். தராததால் கல்லால் அடிக்கிைார்கள்.

அந்த சம்பவம், அமதத் நதாைர்ந்து வந்த ஜுரம் சாஹிதியின்

ைனதில் பலைான் முத்திமரமயப் பதித்துவிட்ைன. அவள் பகாபம்

97
அவளுள் துபவஷமதத் தூண்ைவில்மல. பயத்மத ஏற்படுத்தியது.
எதுவும் நசய்ய முடியாத பகாமழத்தனத்மத உண்ைாக்கியது.

இந்த இரண்டுபை வாழ்நாள் முழுவதும் அவமள விட்டுப்

பபாகபவ இல்மல.

“அம்ைா! யாபரா வந்திருக்காங்க.” நசான்னான் சிம்ைாசலம்.

படித்துக் நகாண்டிருந்த புத்தகத்திலிருந்து நிைிர்ந்து பார்த்தாள்
நிர்ைலா. பநரம் இரவு ஒன்பது ைணி அடிக்கவிருந்தது.

“இப்நபாழுதா? அய்யா இல்மல என்று நசால்லு.”

“நசான்பனன் அம்ைா. உங்களிைம் பபச பவண்டும் என்று

நசால்கிைார்” என்ைான். நிர்ைலா சலிப்புைன் எழுந்து நவளிபய
வந்தாள். பசாபாவில் உட்கார்ந்திருந்த அவமன எங்பகபயா
பார்த்த நிமனவு.

“நான்தான் பரைஹம்சா. என்மனத் நதயாியவில்மலயா?”

பகட்ைான் அவன் சிாித்துக் நகாண்பை.

நிர்ைலாவுக்கு நிமனவு வந்து விட்ைது. சந்திரனின் கிளாஸ்பைட்.

அவமனத் திருைணத்தின் பபாது பார்த்திருக்கிைாள்
அவ்வளவுதான்.

“வணக்கம்.” வந்து பசாபாவில் உட்கார்ந்து

நகாண்ைாள் சங்கைத்துைன்.

“எங்பக இவன்? எத்தமன முமை பபான் பண்ணினாலும்

கிமைக்கிைபத இல்மல. இந்த பநரத்தில் எப்படியும் வீட்டுக்கு

98
வந்து விடுவான் என்றும், பநராகபவ பகட்டு உலுக்கி எடுத்து
விைலாம் என்றும் வந்பதன்.”

“இன்னும் வீட்டுக்கு வரவில்மல” என்ைால் நிர்ைலா சுருக்கைாய்.

அவன் நிைிர்ந்து அவமளப் பார்த்தான்.

“வரும் வமரக்கும் உட்கார்ந்து இருக்கிபைன். நாமளக்குத்

திரும்பிப் பபாய்விைப் பபாகிபைன். உங்களுக்கு ஆட்பசபமண
இல்மலபய?” என்ைான் சிாித்துக் நகாண்பை.

நதாமலவில் எங்பகபயா ஆந்மத ஒன்று விகாரைாய் கத்திக்

நகாண்பை பபாயிற்று.

“ஆட்பசபமண எதற்கு? உட்காருங்கள். சாப்பிட்டீங்களா?

சாப்பிைைீங்களா?”

“சாப்பாடு ஆகிவிட்ைது. ஒரு கப் பதநீர் நகாடுத்தால்

சந்பதாஷப்படுபவன்.”

“அதற்நகன்ன வந்தது?” நிர்ைலா சிம்ைாச்சலமதக் கூப்பிட்டுச்

நசான்னாள்.

“உங்களுக்கு ஒரு நபண் குழந்மத இருப்பதாய்க்

பகள்விப்பட்பைன். எங்பக?” பகட்ைான் அவன்.

“உள்பள இருக்கிைாள். அமழத்துக் நகாண்டு வருகிபைன்.”

பபானாள் நிர்ைலா.

பிரைஹம்சாமவப் பார்த்ததுபை யாருக்குபை ைாியாமத

ஏற்பட்டுவிடும். அவன் நராம்ப ஏமழ என்றும், கஷ்ைப்பட்டுப்

99
படித்து முன்னுக்கு வந்தவன் என்றும் ைாைா நசால்லி பகள்விப்
பட்டிருக்கிைாள். அவர்தான் அவன் படிப்பிற்கு உதவியும் நசய்து
இருக்கிைார். அந்த நன்ைி அவனிைம் இன்னும்கூை இருக்கிைது
என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள் நிர்ைலா.

பைீலாமவத் தூக்கிக் நகாண்டு வந்தாள் சாஹிதி.

“வாம்ைா பபபி. உன் நபயர் என்ன?” அருகில் இழுத்துக்

நகாண்ைான் அவன்.

“சாஹிதி. என் சிபநகிதியின் நபயர் பைீலா. வணக்கம் அங்கிள்.”

நபாம்மையின் இரு மககமளயும் ஒன்று பசர்த்துச் நசான்னாள்
சாஹிதி.

‘நவாிகுட்! உனக்காகச் சின்ன பாிசு வாங்கிக்நகாண்டு

வந்திருக்கிபைன். இந்த அங்கிள் நராம்ப ஏமழ” என்று
நஜபியிலிருந்து சிைிய பக்நகட் ஒன்மை எடுத்துக் நகாடுத்தான்.

“இது என்ன அங்கிள்?”

“ைினி பியாபனா! பட்ைமன அழுத்தினால் பாட்டு வரும்.” நசய்து

காட்டினான்.

“நல்லாயிருக்கு அங்கிள். தாங்க்யூ.. பைீலாவின் பிைந்தநாள்

வருகிைது. அன்மைக்கு வாசிக்கிபைன் இமத.”

பிரைஹம்சா அந்தச் சிறுைிமயப் பாிபவாடு பார்த்தான். அவன்

கண்கள் எப்பபாதும் அன்மபப் நபாழிந்து நகாண்டிருக்கும்.

“ஆகட்டும். நீ பபாய்ப் படுத்துக்நகாள்.” அனுப்பி மவத்தாள்

நிர்ைலா. அதற்குள் பதநீர் வந்தது.

100
“குழந்மதகமளக் கண்ைால் எனக்கு நராம்பப் பிடிக்கும்.” பதநீர்
குடித்துக் நகாண்பை நசான்னான் அவன்.

“உங்களுக்குத் திருைணம் ஆகிவிட்ைது என்று நிமனக்கிபைன்.

குழந்மதகள் இல்மலயா?”

“இருக்காங்க. இரண்டுபை ஆண் குழந்மதகள். ஆனால்

அவர்களுைன் பசர்ந்து சந்பதாஷைாய் வாழும் அதிர்ஷ்ைம் எனக்கு
இல்மல” என்ைான் அவன் வருத்தம் கலந்த குரலில்

அவனுமைய கண்களில் நஜாலிப்பு குமைவு. எந்த உணர்மவயும்

பவதாந்த ாீதியில்தான் நவளிப்படுத்திக் நகாண்டிருக்கும் அமவ.

“ஏன் அப்படி?” வியப்புைன் பகட்ைாள் அவள்.

“அது அப்படித்தான். என்மனப் பபான்ை வாழ்க்மக

பமகயாளிக்கும் பவண்ைாம். என் ைமனவிக்கு எப்பபா
பார்த்தாலும் பநாய் தான். பிைந்த வீட்டிபலபய இருப்பாள்.”

“ஓபஹா! அப்படியா.” நவறு என்ன பபசுவநதன்று அவளுக்குப்

புாியவில்மல.

“இவன் ஏன் இன்னும் வரவில்மல? எப்பபாதுபை

இப்படித்தானா?” பகட்ைான்.

“அவ்வப்நபாழுது சீக்கிரமும் வருவார்” என்ைாள் நிர்ைலா. அவன்

நராம்ப பநரம் பபசிக் நகாண்டிருந்தான். பத்துைணி
ஆகிவிட்ைதாய் கடியாரத்தின் இமச ஒலித்தது.

“ைனித வாழ்க்மக நராம்ப விபநாதைானது ைிநசஸ் நிர்ைலா!

பதமவயானது கிமைக்காது. கிமைத்தமத அனுபவிக்க முடியாது.

101
எட்ைாத கணிக்காகத் தவித்துப் பபாபவாம்.” பயாசமனயிலிருந்து
ைீண்ைவனாய் நசான்னான் பரைஹம்சா.

நிர்ைலா பதில் பபசவில்மல. தன் முகத்தில் இருக்கும்

உணர்வுகமளப் படித்தைிந்து விைாைல் இருக்கத் தமலமயக்
குனிந்து நகாண்ைாள். அப்படி தமலமயக் குனிந்த பபாது அவள்
பார்மவ அவமள அைியாைபலபய ைார்பின் பசமல ைீது படிந்தது.
அவள் நல்ல பதகவாகு நகாண்ைவள். சட்நைன்று தமலப்மப சாி
நசய்து நகாண்ைாள்.

“இவன் இன்னும் தாாிணிமய ைைக்கவில்மல பபாலும்.

உங்கமளப் பபான்ை உத்தைிமயப் பண்ணிக்நகாண்டும் தானும்
சுகப்பைாைல் உங்களுக்கும் சுகம் இல்லாைல் நசய்கிைான்.
வரட்டும், பகட்கிபைன்.”

“பவண்ைாம் விடுங்கள். நான்தான் நசால்லிக் நகாடுத்பதன் என்று

நிமனத்துக் நகாள்வார். உங்கமளப் பற்ைிச் நசால்லுங்கள். உங்க
ைமனவிக்கு என்ன உைம்பு?”

இரக்கத்திற்கு பதில் இரக்கம் காட்டி விை பவண்டும் என்ை

துடிப்பில் பகட்ைாள்.

“அகம்பாவம் என்ை பநாய். நான் ஒன்றும் இல்லாதவன் என்று

முன்பப நதாியும். ஆனால ைமனவி, குழந்மதகமளப்
பபாஷிக்க வழியில்லாத ஏமழ ைட்டும் இல்மல. இருப்பமதக்
நகாண்டு திருப்தியாய் வாழனும் என்பபன் நான். பிைந்தவீட்டு
நசாத்து முழுவதும் எனக்குத் தாபன. அவர்களுைன் பசர்ந்து
இருந்து அனுபவிப்பபாம் என்பாள் அவள். இருவாின்
எண்ணங்களும் நவறு நவறு என்று நதாிந்துவிட்ைது.
என்னுமைய வருைானத்தில் நான் திருப்தியாக வாழ்கிபைன்.
அவர்களுமைய நசாத்மத அனுபவித்துக் நகாண்டு அவள் அங்பக

102
சந்பதாஷைாக இருக்கிைாள். பிரச்சிமனத் தீர்ந்தது” என்று
சிாித்தான்.

‘கவமலமய ைனதிபலபய அைக்கி மவத்துக் நகாண்டு நவளிபய

நிம்ைதியாக சிாிப்பது நதய்வீகம் ஆகும்’ நிமனத்துக் நகாண்ைாள்
நிர்ைலா. அவன் ைீது இரக்கம் ஏற்பட்ைது. தன்மனப் பபாலபவ
பவதமனயில் இருக்கிைான் என்பதால் நநருங்கியவனாய்
பதான்ைியது. பரைஹம்சாவின் முகத்தில் ஒருவிதைான் பதஜஸ்
நதன்பட்ைது. பவதமனமய உள்பள அைக்கி மவத்திருப்பதால்
ஏற்பட்ை பவதாந்தைாய் இருக்கலாம்.

நவளிபய கார் வந்து நின்ை சத்தம் பகட்ைது. சிம்ைாசலம்

ஓடினான்.

“உங்க நண்பர் வந்துவிட்ைார். நான் பபாகிபைன்” எழுந்து

படுக்மக அமைக்குள் பபாய்விட்ைாள் நிர்ைலா.

நராம்ப நாட்களுக்குப் பிைகு வந்த நண்பமன அன்பபாடு

அமணத்துக்நகாண்டு “வாைா.. உள்பள பபாய் உட்கார்ந்து
நகாள்பவாம்” என்று தன்னுமைய படுக்மகயமைக்கு அமழத்துச்
நசன்ைாள் சந்திரன்.

பிரைஹம்சாவுக்கு அந்த வீட்டின் நிமலமை நன்ைாகப்

புாிந்துவிட்ைது.

********

சாஹிதி காமர விட்டிைங்கி தமல குனிதவாறு பள்ளிக்கூைத்மத

பநாக்கி நைந்தால். பத்து வருைங்களாக அந்தப் பள்ளியில் படித்து
வந்தாலும் ஒவ்நவாரு நாளும் பயந்துநகாண்பைதான்
அடிநயடுத்து மவப்பாள். கும்பல் கும்பலாய் உட்கார்ந்து
நகாண்டு உற்சாகைாய் கும்ைாளம் அடித்துக் நகாண்டிருக்கும்

103
ைாணவிகமளப் பார்த்தால் அவளுக்குப் பயம். அக்கம் பக்கம்
பார்க்காைல் பநராகப் பபாய் வகுப்பில் தன் இைத்தில்
உட்கார்ந்துவிட்ைால் பிைகு நகரபவ ைாட்ைாள்.

வயதுைன் அைிவும் வளர்ந்த பிைகு பல்பவறுபட்ை ைனிதர்களின்

குயுக்திகமள கண்டு நவறுப்பமைந்து, யாருைனும் கலந்து பழக
முடியாைல் தனிமைமய விரும்புவார்கள் சிலர். பத்து பபருைன்
ஒன்ைாகப் பிைந்து அந்த சச்சரவுகமளத் தாங்க முடியாைல்
தனிமைமய இஷ்ைப்படுபவர்கள் சிலர். குடும்பத்தில் சாியான
அன்பும் ஆதரவும் கிமைக்க பவண்டிய சையத்தில் கிமைக்காைல்
அவர்களாகபவ தனிமைக்குப் பழக்கப்பட்டுப் பபாய், வயது
கூடிய பபாதிலும் நாலு பபருைன் கலந்து பழக முடியாைல்
வருந்துபவர்கள் சிலர்.

சாஹிதி மூன்ைாவது பிாிமவச் பசர்ந்தவள். பதினாறு வயதிபலபய

பற்று இல்லாைல் பபாவது நபாிய பநாய்.

சாஹிதி வகுப்பமையில் உட்கார்ந்து இருந்த அபத சையத்தில்

நகாஞ்சம் தூரத்தில் இருந்த ஸ்ைாஃப் ரூைில் அவமளப்
பற்ைித்தான் உமரயாைல் நைந்து நகாண்டிருந்தது. பாீட்மசப்
பபப்பர்கமளத் திருத்திக் நகாண்டிருந்த தைிழ் டீச்சர் நசான்னாள்.

“இந்தப் நபண்மணப் பார்த்தால் பவடிக்மகயாக இருக்கும்.

பாீட்மச பபப்பர்கமள நன்ைாக எழுதுவாள். ஆனால் வகுப்பில்
ைட்டும் வாமய திைக்கபவ ைாட்ைாள். உற்சாகைாய் நதன்பை
ைாட்ைாள். ஓரல் பாீட்மசயில் ைிகக் குமைந்த ைதிப்நபண்கள்
வாங்குவாள்.”

“அப்படி எழுதுவதற்குக் கூை மூட் இருக்கணும் பபாலிருக்கு. சில

சையம் நன்ைாக எழுதுவாள். நவறு சில சையம் பவற்றுத்தாமளக்
நகாடுத்துவிட்டுப் பபாய்விடுவாள். வகுப்பில் கணக்மகப் பபாைச்
நசான்னாள் எல்பலாரும் முதலில் பண்ணிக் காட்ை பவண்டும்

104
என்று துடித்தால் இவள் ைட்டும் எல்பலாருக்கும் முன்னால்
பண்ணிவிட்ைாலும் கூை நசால்ல ைாட்ைாள். காட்ைவும்
ைாட்ைாள். ஜைத்மதப் பபால் நைந்து நகாள்வாள்” என்ைாள்
கணக்கு டீச்சர்.

‘நான் அந்தப் நபண்மணக் கவனித்து இருக்கிபைன். நராம்பவும்

தாழ்வு ைனப்பான்மை இருக்கு. ஒருக்கால் வகுப்பில்
எல்பலாமரயும் விை ஏமழப் நபண் என்பதாபலா என்னபவா?”
என்ைாள் இங்கிலீஷ் டீச்சர். அவள் நிமைய மசக்காலஜி
புத்தகங்கமளப் படித்திருப்பதாய் நசால்லிநகாள்வாள்.

“அவர்கள் ஏமழ ஒன்றும் இல்மல. சாஹிதி ஸ்கூலுக்கு

காாில்தான் வருகிைாள். அவர்கள் வீடு நபாிய அரண்ைமனமயப்
பபால் இருக்கும்” என்ைாள் கணக்கு டீச்சர்.

“அப்படிச் நசால்லுங்க. நராம்பப் பணக்கார்களுக்கு வரும் சிக்கல்

இதுதான். நபற்பைாருக்கு குழந்மதகமளக் கவனித்துக் நகாள்ள
பநரபை இருக்காது. ஆயாக்களிைம் விட்டு விடுவார்கள்.
கிளப்புகமளச் சுற்ைி அமலந்து நகாண்டிருக்கும் தாய் தந்மதக்கு
இந்த விஷயம் நதாியபவ நதாியாது.” தன் மசக்காலஜி அைிவால்
தவமை உைபன பூசி பைழுகிவிட்ைாள்.

“உங்கள் கருத்மத என்னால் ஏற்ைிக்நகாள்ள முடியாது. இந்தக்

காலத்தில் பணக்காரர்களின் பபாக்குகூை ைாைி வருகிைது. தம்
குழந்மதகள் நகரத்திபலபய சிைந்த பள்ளியில் பசர்ந்து
படிக்கணும். எல்லாவற்ைிலும் முதலாவதாய் வரணும்.
விமளயாட்டு, பாட்டு, கமல எப்படி எல்லாவற்ைிலும் நல்ல நபயர்
எடுக்கணும் என்று நிமனக்கிைார்கள். அதுக்காக
ஆயிரக்கணக்கில் நசலவு நசய்கிைார்கள். இனி சாஹிதி
விஷயத்திற்கு வந்தால் அவர்கள் இருக்கும் நதருவில் தான் எங்கள்
வீடும் இருக்கு. அவளுமைய அம்ைா வீட்மை விட்டு நவளிபய
105
வரபவ ைாட்ைாள். ைாமல பவமளயில் ைகளுைன்
பதாட்ைத்திபலபய உட்கார்ந்து இருப்பாள். அப்பாமவப்
பற்ைிக்கூை நான் தவைாய் எதுவும் பகள்விப்பட்ைதில்மல”
என்ைாள் இன்நனாரு டீச்சர்.

இவர்களின் உமரயாைமல ஆர்வத்துைன் பகட்டுக்

நகாண்டிருந்தாள் சயின்ஸ் டீச்சர் பகாைளா. அவளுக்கு
சாஹிதியிைம் ஏபதா நதாியாத அபிைானம்.

ைணி அடித்ததால் அவர்கள் உமரயாைல் நின்றுவிட்ைது. ஆனால்

பகாைளாவின் ைனமத ைட்டும் அந்த பயாசமனகமள நீங்கபவ
இல்மல. அவள் சாஹிதியிைம் பபசுவதற்கு தீர்ைானித்துக்
நகாண்ைாள்.

*******

சாஹிதி கண்கமளத் திைந்தாள். எங்கும் இருட்டு. பரடியம் ையல்

கடியாரம் ைணி ஒன்மைத் தாண்டிவிட்ைமத அைிவித்தது. அவள்
கண்கள் யாருக்காபவா பதடின. ஊஹும், யாருபை இல்மல.

சுைார் பத்து ஆண்டுகளாய் அவளுக்கு இதுபபால்

தூக்கத்திலிருந்து திடீநரன்று விழிப்பு ஏற்படுவது பழக்கம்
ஆகியிருந்தது. தந்மதக்காக பதடுவாள். அன்று இரவு தந்மத தன்
அமைக்கு வந்தது, அன்பாய் பபசியது ைைக்க முடியாத அனுபவம்.

‘ஏன் ைாடீ! எல்பலாருமைய அப்பாக்கமளப் பபால் வீட்டில்

இருக்க ைாட்பைன் என்கிைாய்? என்மன அருகில் இழுத்து
மவத்துக் நகாண்டு பபசுவபத இல்மலபய? அம்ைாமவ நன்ைாக
நைத்துவது இல்மலபய? ஏன்?’ என்று பகட்க பவண்டுபபால்
இருந்தது.

106
அவர் ைட்டும் அப்படிப்பட்ை வாய்ப்மப தந்தபத இல்மல.
ைம்ைியுைன் பதாட்ைத்தில் உட்கார்ந்து இருக்கும் பபாபதா,
டீச்சாிைம் பாைம் நசால்லிக் நகாண்டிருக்கும் பபாபதா வருவார்.
விசாாிப்பார். எது பவண்டுைானாலும் உைபன வாங்கி அனுப்பி
மவப்பார். தாபன சுயைாக மகயில் நகாடுக்க ைாட்ைார்.

சாஹிதி படுக்மகமய விட்டு எழுந்து நகாண்ைாள். தந்மதயின்

அமையில் விளக்கு எாிந்து நகாண்டிருந்தது. பலசாக பபச்சுக்குரல்
பகட்டுக் நகாண்டிருந்தது. கதவுக்கு அருகில் பபாய் எட்டிப்
பார்த்தாள். உள்பள அம்ைாவும் கூை இருந்தாள்.

“பபாதும் நிறுத்திக்நகாள்ளுங்கள். ராத்திாி முழுவதும் இப்படிபய

குடித்துக் நகாண்டு இருக்கப் பபாைீங்களா? ைாக்ைர் கூை
நசால்லி இருக்கிைார். ஏன் இப்படி உைம்மபப் பாழாக்கிக்
நகாள்ைீங்க?” என்ைாள் நிர்ைலா.

“பபானால் பபாகட்டும். என்னால் இந்த நைண்ஷமனத் தாங்க

முடியவில்மல. குடியில் ைைப்பபாம் என்ைால் உன்னுமைய
ரகமள பவறு. பபாய் படுத்துக்நகாள். என்மன நதாந்தரவு
நசய்யாபத.” பாட்டிலிலிருந்து பைலும் நகாஞ்சம்
ஊற்ைிக்நகாண்ைான். அவனுக்கு வியாபாரத்தில் ஐம்பது லட்சம்
வமர நஷ்ைம் வந்துவிட்ைது. அந்த விஷயத்மத ைமனவியிைம்
நசால்லவில்மல.

“உங்கமள குடிக்க விை ைாட்பைன்.” பபாய் ைம்ளமரப் பிடுங்க

முயன்ைாள். பவகைாய் அவமளப் பிடித்துத் தள்ளினான் சந்திரன்.

“நான் குடித்தால் என் உைம்பு பாழாகி விடுபை என்று பயைா?

அல்லது வியாபாரத்தில் நஷ்ைம் வர வமழக்கிபைன் என்ை
வருத்தைா? பயப்பைாபத நசாத்து நிமைய இருக்கு. பத்து லட்சம்
இன்ஷூநரன்ஸ் வரும்.”

107
தாயின் விசும்பல் சத்தம் பகட்ைது. நிசப்தைாய் சாஹிதி தன்
அமைக்கு வந்துவிட்ைாள் ஏபனா நதாியவில்மல, அவளுக்கு
டீச்சாின் நிமனவு வந்தது.

ைறுநாள் காமலயில் பள்ளிக்குப் புைப்படுவதற்கு முன்னால்

பராஜா பதாட்ைத்திற்கு அருகில் நின்ைாள். வித விதைான
நிைங்களில் பூக்கள் இதழ் விாித்திருந்தன. ஒன்மைப் பைித்துக்
நகாண்டு பபாய் டீச்சாிைம் தந்தால்? ஊஹும்.. அவ்வளவு
மதாியம் இல்மல.

பபாய் காாில் உட்கார்ந்து நகாண்ைாள். துக்கம் நபாங்கிக்

நகாண்டு நவளிபய வந்தது. தன்மனவிை சிைியவர்கள்
சுவாதீனைாய் நாலுபபருைன் பசர்ந்து டீச்சமர விஷ்
பண்ணிவிட்டு வரும் பபாது தனக்கு ைட்டும் ஏன் இந்த பயம்
என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள்.

‘diffendability’ என்ை விஷ விருட்சம் தன்னுள் முமளவிட்டு

நைதுவாய் துளிர்த்துப் பரவிக் நகாண்பை இருக்கிைது என்று
அவளுக்குத் நதாியாது. எந்த மசக்காலஜிஸ்ட் அவமளப்
பார்த்ததும் உைபன ‘I am not o.k. You are o.k’ என்ை ;நிமலயில்
அவள் இருப்பமத நசால்லி விடுவார்கள்.

“விஜயா.. முப்பத்மதந்து.. நவாி புவர். வகுப்பில் பாைத்மதக்

கவனிக்காைல் பவடிக்மகப் பார்த்துக் நகாண்டிருந்தால் ைார்க்ஸ்
இப்படித்தான் வரும். விைலா… நாற்பத்தி இரண்டு… பாஸ்
ைார்க்ஸ் வந்தால் பபாதாது. இன்னும் கஷ்ைப்பைணும். வந்தனா..
அறுபத்தி ஒன்று, பரவாயில்மல. ஆனால் இன்னும் நல்ல
ைார்க்ஸ் வாங்கணும்.”

பகாைளா டீச்சர் ஒவ்நவாருத்தமரயும் நபயர் நசால்லி கூப்பிட்டு

ைதிப்நபண்கமள நசால்லிவிட்டு பபப்பமர தந்து

108
நகாண்டிருந்தாள். சாஹிதியின் இதயம் பைபைத்துக்
நகாண்டிருந்தது. தனியாய் பபாய் பபப்பமர வாங்கணும்.
ஒருக்கால் நபயில் ஆகி இருந்தால்? டீச்சர் எல்பலாருக்கும்
முன்னால் திட்டிவிட்ைால் என்ன நசய்வது? அவள் உைல்
நடுங்கிக் நகாண்டிருந்தது. இதயத்தின் துடிப்பு காதில்
எதிநராலித்துக் நகாண்டிருந்தது.

“சாஹிதி!” டீச்சாின் குரல் பகட்ைதுபை தன்மன அைியாைல்

எழுந்து நின்ைாள். முகத்தில் இருந்த ரத்தநைல்லாம் வற்ைிவிட்ைது
பபால் நவளிைிவிட்ைது.

“எண்பத்நதான்பது முதல் ைதிப்நபண்!” வகுப்பில் எல்பலாரும் மக

தட்டினார்கள். நடுங்கியவாபை பபப்பமர வாங்கிக் நகாண்ைாள்.
உைல் முழுவதும் வியர்த்துக் நகாட்டியது.

“நவாிகுட்! கீப் இட் அப்!” சிாித்துக்நகாண்பை பைலும் ஏபதா

நசால்லப் பபான பகாைளா நிறுத்திக் நகாண்ைாள். “என்ன ஆச்சு
சாஹிதி? உைம்பு சாியாய் இல்மலயா?” பதாளில் மகமயப்
பதித்துப் பாிபவாடு பகட்ைாள்.

“ஒன்றும் இல்மல டீச்சர். நன்ைாகத்தான் இருக்கிபைன்.” பலசாக

நடுங்கினாள்.

‘நராம்ப நன்ைாக எழுதி இருக்கிைாய். மகநயழுத்து கூை அழகாய்

இருக்கு. பபா.. பபாய் இைத்தில் உட்காரு.”

சீட்டில் உட்கார்ந்து நகாண்ை பிைகுகூை சாஹிதியின் மககள்

நராம்ப பநரம் நடுங்கிக் நகாண்பை இருந்தன. டீச்சர் பாைத்மதத்
நதாைங்கினாள். அநதான்றும் சாஹிதியின் நசவிகளில் விழபவ
இல்மல. டீச்சர் அவமளப் பாராட்டினாள். முக்கியைாய் அவள்
டீச்சாின் கவமனமதக் கவர்ந்து விட்ைாள். அதுபபாதும்!

109
“சாஹிதி! எல்பலாாிைைிருந்தும் பஹாம்வர்க் பநாட்டு
புத்தகங்ககமள கநலக்ட் பண்ணு.” டீச்சர் நசான்னதுபை எழுந்து
நின்ைாள். கிளாஸ் லீைருமையது அந்த பவமல. அவள் இன்று
வரவில்மல.

ஒன்பதாம் வகுப்பிற்கு வரும் வமரயிலும் பண்ணியிராத அந்த

பவமலமய அன்மைக்குச் நசய்தாள்.

பீாியட் முடிந்து விட்ைதாய் ைணி அடித்தார்கள். “என்பனாடு

ஸ்ைாஃப் ரூம் வமரக்கும் எடுத்துக்நகாண்டு வாம்ைா.”
நசான்னாள் பகாைளா.

புத்தகங்கமள ஏந்திக் நகாண்டு ஆவலுைன் நைந்து

நகாண்டிருக்கும் பபாது ஏபதா இனம் புாியாத பயம், உத்பவகம்.
ஸ்ைாஃப் ரூைில் பவறு யாரும் இல்லாதது அதிர்ஷ்ைம்தான்.
புத்தகங்ககமளப் நபற்றுக் நகாண்டு தாங்க்ஸ் நசான்னாள் டீச்சர்.
“பாரும்ைா. அமர பாீட்மச வரப் பபாகிைது. முதல் இைம் வரணும்
என்று எல்பலாருபை பபாட்டிப் பபாட்டுக் நகாண்டு படிப்பார்கள்.
உனக்குப் பபாட்டி அதிகைாய் இருக்கும். இப்படிபய
கஷ்ைப்பட்டுப் படி. திரும்பவும் முதல் இைம் உனக்குத்தான்
கிமைக்கணும். ஓ.பக.?”

“எஸ் டீச்சர்! முயற்சி நசய்கிபைன்.” அரும்பாடுபட்டு எப்படிபயா

வாமயத் திைந்து நசான்னாள்.

“சாஹிதி!” அந்த அமழப்பில்தான் எத்தமன கனிவு! “உங்க

வீட்டில் வித விதைான நிைங்களில் பராஜாச் நசடிகள்
இருக்கிைதாபை. எனக்குக் நகாஞ்சம் கட்டிங்க்ஸ் நகாண்டு வந்து
தருவாயா?”

110
“கண்டிப்பாய் டீச்சர்! நாமளக்பக நகாண்டு வருகிபைன்.”
உற்சாகைாய் பதில் நசான்னாள்.

அன்று முழுவதும் அவமள அைியாைபலபய இதழில் குறுநமக

பைர்ந்து நகாண்பை இருந்தது. வீட்டிற்குப் பபானதுபை
பைீலாவுக்கு அழுத்தைாய் முத்தம் நகாடுத்தாள். பிைகு தன்
புத்தகங்கமள எடுத்து சீாியசாய் படிக்கத் நதாைங்கினாள்.

டீச்சாின் பிரபாவம் பிள்மளகள் ைீது எவ்வளவு தூரம் இருக்கும்

என்பதற்கு அதுபவ ஒரு உதாரணம். அமரப் பாீட்மசயில்
ைட்டுபை அல்ல, முழுப் பாீட்மசயிலும் கூை சாஹிதி முதல் இைம்
நபற்ைாள். பகாைளா டீச்சர் தனியாய் அமழத்து வாழ்த்துக்கள்
நசான்ன பபாது பூாித்துப் பபாய்விட்ைாள்.

அதற்குப் பிைகு சாஹிதி படிப்பில் முதல் வகுப்பிலிருந்து கீபழ

இைங்கபவ இல்மல.

10

நிர்ைலா எல்லா வார, ைாதப் பத்திாிமககமள வாங்கி வரச்

நசய்வாள். அதுதான் அவளுமைய நபாழுதுபபாக்கு.
ைதுமரயிலிருந்து நவளிவரும் ஒரு ைாதப் பத்திாிமகமயப்
புரட்டிக் நகாண்டிருந்தவள் ஓாிைத்தில் அப்படிபய நின்று
விட்ைாள். அதில் பரைஹம்சாவின் பபாட்பைா இருந்தது.

பரைஹம்சா வருைத்திற்கு ஒருமுமைபயா இரு முமைபயா

வருவான். வரும் நபாழுநதல்லாம் அவளுக்கு மதாியைளிக்கும்
வார்த்மதகமளச் நசால்லிவிட்டுப் பபாவான். சந்திரனின்
நைவடிக்மககளில் ைாற்ைத்மத ஏற்படுத்த முயற்சி நசய்வான்.
தம்பதிகளுக்கு இமைபய ஒற்றுமை ஏற்படுவதற்காகப்
பாடுபடுவான்.

111
ஆனால் இந்த வருைம் முழுவதும் வரபவ இல்மல. அவள்
பரபரப்புைன் கட்டுமரமயப் படித்தாள். ைதுமரயில் ஆறு
ைாதங்களுக்கு முன்னால் நிறுவப்பட்டிருந்த “பக்த பசவா சைாஜம்”
பற்ைிய கட்டுமர அது.

சுைார் ஐந்து பபருைன் நதாைங்கபட்ை இந்த சைாஜம், இரண்டு

ைாதங்களுக்குள்பளபய ஐநூறு பபர் அங்கத்தினருைன் வளர்ச்சி
அமைந்துவிட்ைது. தினந்பதாறும் காமலயிலும் ைாமலயிலும்,
பண்டிமக நாட்களில் நாள் முழுவதும் அங்பக பிரார்த்தமன
நைக்கும். குடும்பப் நபாறுப்புகளில் மூழ்கிவிட்ை இன்மைய
சமுதாயத்தில் அமைதி, தூய்மை வீட்டில் கிமைக்காததால்
தினமும் நகாஞ்ச பநரைாவது பக்தியாய் கைவுள் தியானத்தில்
கழிப்பது அசாத்தியைாகிவிட்ைது. பகாவிலுக்குப் பபானாலும்
அங்பகயும் அமைதி கிமைப்பதில்மல.

இந்த பக்த பசவா சைாஜத்தில் எந்த சந்தடியும், பரபரப்பும்

இருக்காது. எந்த சையத்தில் பவண்டுைானாலும் பபாகலாம்.
நிசப்தைாய் கைவுமள தியானம் பண்ணலாம். அதற்கு ஏற்ை
சூழ்நிமலமய உருவாக்கி இருக்கிைார்கள்.

பக்தியானது ைனமத எப்பபாதும் சுறுசுறுப்பாய் மவத்திருக்கும்.

பிரார்த்தமன நைன்ஷமன பபாக்கடித்து ைனமத தூயமையாய்
மவத்திருக்கும். அமைதியான சூழ்நிமலயில் எந்த தைங்கலும்
இன்ைி ைனிதன் கைவுமள தியானம் நசய்ய முடிந்தால், அது
நகாஞ்ச பநரைாக இருந்தாலும் சாி, வாழ்க்மகயில் ைாறுபாட்மை
ஏற்படுத்த வல்லது.

புதிய சமுதாயத்மத நிறுவுவதற்கு, ைமைந்து நகாண்டிருக்கும்

பமழய கலாச்சாரங்கமள திரும்பவும் நிமல நாட்டுவதற்கு இந்த
சைாஜம் நசய்து வரும் பசமவ ைகத்தானது. இப்படிப்பட்ை
எண்ணம் வந்தபத நபாிய விஷயம். அமத நமைமுமையில்

112
நகாண்டுவந்த திரு பரைஹம்சா பாராட்டிற்கு உாியவர்.
ைக்களுக்கு இமையில் பக்தி உணர்மவ வளர்ப்பதற்கும், அந்த
உணர்வு இருப்பவர்களுக்கு தகுந்த சூழ்நிமலமய ஏற்படுத்தித்
தருவதுதான் தன் வாழ்க்மகயின் லட்சியம் என்று அவர் நம்
நிருபாிைம் நதாிவித்தார்.

நிர்ைலாவுக்கு பரைஹம்சாவிைம் பக்தி ஏற்பட்ைது. ஒருமுமை

வந்து விட்டுப் பபானால் நன்ைாக இருக்கும் என்று நிமனத்துக்
நகாண்ைாள்.

அன்று ைாமலபய வந்தான் அவன்.

“வாங்க, உங்கமளப் பற்ைித்தான் நிமனத்துக் நகாண்டிருந்பதன்.

பத்திாிமகயில் பார்த்பதன். நராம்ப நபாிய ஆளாயிட்டீங்க. நாங்க
நிமனவில் இருப்பபாைா என்று சந்பதகம் வந்தது” என்ைாள்
வரபவற்றுக் நகாண்பை. அவன் வருமக அவளுக்கு
சந்பதாஷத்மத, நிம்ைதிமய அளித்து.

அவன் கண்களில், முகத்திலும் கூை ைாற்ைம் நதாிந்தது.

புதுவிதைான ஒளியுைன் அவன் கண்கள் நஜாலித்துக்
நகாண்டிருந்தன.

“நான் நராம்ப சாதாரண ைனிதன். உங்கமளப் பபான்ை

உத்தைர்கமள எப்படி ைைந்துபபாபவன்? நீங்க என்மனப் பற்ைி
பயாசித்துக் நகாண்டு இருக்கீங்க என்று ஏபனா எனக்குத்
பதான்ைியது. ராத்திாி பூமஜயில் இருந்த பபாது உங்கள் அமழப்பு
பகட்ைது. வந்து விட்பைன்” என்ைான் அவன்.

நிர்ைலா அவமன பக்திபயாடும், ஆர்வத்பதாடும் பார்த்தாள்.

அவன் ஒரு அபூர்வ ைனிதனாய்த் பதான்ைினான்.

113
“சந்திரன் எப்படி இருக்கிைான்? உைம்பு சாியாக இல்மலபயா?”

“ஆைாம்.” கவமலயுைன் நசான்னாள். “நீங்களாவது நகாஞ்சம்

நசால்லுங்கள். குடிப்பது அதிகைாகிவிட்ைது. என் பபச்மச
பகட்பபத இல்மல.”

“என் பபச்மச அவன் பகட்க ைாட்ைான். தினமும் ஒரு ைணி பநரம்

என்னுைன் பிரார்த்தமனயில் உட்கார்ந்து நகாண்ைால் பபாதும்.
எந்த ைருந்தும் இல்லாைல் அவன் பநாய் குணைாகிவிடும். என்
பபச்மசப் நபாருட்படுத்த ைாட்ைான். என்னால் நசய்யக் கூடியது
எதுவும் இல்மல.”

“அதற்கு ஏதாவது ஒரு வழி நசய்யுங்கள். என் பபச்மச

பகட்கைாட்ைார். பூமஜ புனஸ்காரம் பிடிக்காது. பகலி நசய்வார்.”

“சிறுவயதிலிருந்பத அவன் அப்படித்தான். அவமன இப்நபாழுது

ைாற்றுவது கடினம். சாி, ஏதாவது வழிமய பயாசித்துப்
பார்க்கிபைன்” என்ைான். அவன் அதுபபால் வாக்களிததுபை
அவள் ைனம் இபலசாகிவிட்ைது. சந்திரன் வீடு திரும்பும் வமரயில்
காத்திருக்காைல் பவமல இருப்பதாகச் நசால்லிவிட்டுப் பபாய்
விட்ைான்.

சந்திரனிைம் பரைஹம்சா வந்தமதச் நசான்னாள் அவள். “அவன்

ஒரு ஃபிராட்.. நம்பாபத” என்று எடுத்நதைிந்துப் பபசினான்
சந்திரன்.

***

பகாமை லீவு முடிந்துவிட்ைது. பள்ளிக்கூைம் திைக்கும் நாள்

வந்தது. பள்ளிக்குப் புைப்பட்ைாள் சாஹிதி. பதாட்ைத்தில் பூத்த
ைல்லிமக ைலர்கமள பைித்து வந்து ைாமலயாய்த் நதாடுத்தாள்.
114
இரண்டு ைாதங்களுக்குப் பிைகு டீச்சமரப் பார்க்கப் பபாகிபைாம்
என்ை உற்சாகம் நதாமக விாித்தாை காாில் ஏைிக்நகாண்ைாள்.

ஸ்கூலுக்குள் அடிநயடுத்து மவத்ததுபை அவள் கண்கள்

டீச்சமரத் பதடின. எங்பகயும் நதன்பைவில்மல. பிரார்த்தமன
முடிந்த பிைகு வகுப்புக்குள் ப்மழயும்பபாது யாபரா நசால்லிக்
நகாண்டிருந்தது பகட்ைது. “பகாைளா டீச்சர் ாிமஸன்
பண்ணிவிட்டுப் பபாய்விட்ைாளாம்” என்று. மகயிலிருந்த பராஜா
ைலர் நசுங்கி கீபழ விழுந்தது.

டீச்சர் இனி வரைாட்ைாள். நதன்பைைாட்ைாள் என்ை உண்மைமய

உைபன ஜீரணித்துக் நகாள்ள முடியவில்மல. அன்று முழுவதும்
எமதபயா இழந்தாற் பபாலபவ உைகார்ந்து இருந்தாள்.

டீச்சர் உடுத்துக் நகாள்ளும் புைமவகமளக் கவனித்துவிட்டு

அவளுக்கு பராஜா நிைம் ைிகவும் பிடிக்கும் என்று
நதாிந்துநகாண்டு அந்த நிைத்திபலபய டிரஸ்
வாங்கிக்நகாண்ைாள். அவள் மகயில் இருந்த சிைிய வாட்ச்
பபாலபவ தானும் வாங்கி கட்டிக் நகாண்ைாள். டீச்சாின்
நசருப்மபப் பபாலபவ தானும் வாங்கிக் நகாள்ள ஆமசப்பட்டு
ஒரு நாள் முழுவதும் கமைத்நதருவில் அமலந்து திாிந்து
வாங்கிவிட்ைாள். அமவநயல்லாம் இப்பபாது அவமளப்
பார்த்துப் பழித்துக் நகாண்டிருதன. ஒருநாள் லீவு வந்து விட்ைால்
பபாதும். டீச்சமரப் பார்க்காைல் எப்படி உயிர் வாழ்வது என்று
நிமனத்துக் நகாள்வாள். இனி என்றுபை டீச்சமரப் பார்க்க
முடியாது என்று நிமனத்ததுபை துக்கம் நபாங்கி வந்தது.

டிபன் கூை சாப்பிைாைல் பபாய் ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்து

நகாண்ைாள். அவளுக்குத் திரும்பத் திரும்ப அன்று ராபஜஷின்
ைகன் பைீலாமவப் பிடுங்கித் தூக்கிநயைிந்த காட்சி நிமனவுக்கு
வந்து நகாண்டிருந்தது. அவளுக்கு எது ைிகவும் விருப்பைானபதா
அமதபய தன்னிைைிருந்து பிாித்துவிை எல்லாவிதத்திலும் முயற்சி

115
நைந்து வருகிைது என்ை உணர்வுதான் அவமள ைிகவும்
வருத்தப்பைச் நசய்தது.

அதற்குள் ஏபதா பயாசமன வந்தாற்பபால் பராஜாச் நசடிகள்

இருந்த இைத்மத பநாக்கிப் பபானாள். ஐந்து நிைிைங்கள் கழித்து
“சாஹிதி! இன்னும் டிபன் கூை சாப்பிைாைல் இங்பக வந்து
உட்கார்ந்திருக்கிைாபய?” என்று ைகமளத் பதடிக்நகாண்டு வந்த
நிர்ைலா சாஹிதியின் நைவடிக்மகமயப் பார்த்து
பதற்ைைமைந்தாள்.

“என்ன இது? பூக்கமள எல்லாம் ஏன் இப்படி நாசம்

பண்ணுகிைாய்? மபத்தியம் பிடித்துவிட்ைதா உனக்கு?” என்று
ைகமளப் பிடித்து இழுத்தாள்.

“பவண்ைாம்ைா. நம் வீட்டில் இனி பராஜாச் நசடிகபள

பவண்ைாம். பதாட்ைக்காரனிைம் எல்லாவற்மையும் பிடுங்கி
எைிந்து விைச் நசால்லு. இல்லாவிட்ைால் நாபன பிடுங்கிப்
பபாட்டு விடுகிபைன்.”

நிர்ைலா புாியாைல் விழித்தாள். “ஆகட்டும். அப்படிபய நசய்யச்

நசால்கிபைன். நாமளக்பக நசால்லி பிடுங்கி எைிந்து விைச்
நசால்கிபைன். நீ உள்பள வா” என்று மகமயப் பிடித்தாள். அவள்
உைம்பு அனலாய்க் நகாதித்துக் நகாண்டிருந்தது.

ஒரு வாரம் வமரக்கும் அவளுக்கு ஜுரம் குமையபவ இல்மல.

மபத்தியம் பிடித்தது பபால் உளைிக் நகாண்டிருந்தாள். ைாக்ைர்
நகாடுத்த ைருந்துகள் பவமல நசய்தாற்பபால் நதாியவில்மல.
நிர்ைலாவுக்கு பரைஹம்சா தந்துவிட்டுப் பபான வீபூதி
நிமனவுக்கு வந்தது. அமத நகாண்டு வந்து நநற்ைியில் இட்ைாள்.
பாலில் கலந்து குடிக்கச் நசய்தாள். இரண்டு நாட்களுக்குப் பிைகு

116
ஜுரம் குமையத் நதாைங்கியது. நிர்ைலா ைனதிபலபய
பரைஹம்சாவுக்கு நன்ைிமயத் நதாிவித்துக் நகாண்ைாள்.

‘ைம்ைி! நான் இனி ஸ்கூலுக்குப் பபாகப் பபாவதில்மல” என்ைாள்

சாஹிதி ஜுரம் குமைந்த இரண்ைாவது நாள்.

‘சாி, உன் விருப்பம் பபால் நசய்” என்ைாள் நிர்ைலா. ‘நீ ஜுரைாய்

படுத்துக் நகாண்டிருந்த பபாது உன் கிளாஸ்பைட் ஒரு நபண்
வந்தாள். உனக்கு ஸ்கூல் அட்நரசுக்குக் கடிதம் வந்ததாய்ச்
நசால்லிக் நகாடுத்துவிட்டுப் பபானாள். இரு, நகாண்டு
வருகிபைன்.”

கடிதத்தின் ைீது முத்து முத்தாய் இருந்த எழுத்துக்கமளப்

பார்த்ததுபை சாஹிதியின் முகம் ைலர்ந்து விட்ைது. அது பகாைளா
டீச்சாின் மகநயழுத்து. பரபார்ப்புைன் பிாித்துப் படித்தாள்.

சாஹிதி,

நலைாய் இருப்பாய் என்று நம்புகிபைன். வருத்தப் படுகிைாயா?

நசால்லாைல் பபாக பவண்டி வந்து விட்ைது. சாாி சாஹிதி. வயது
ஏை ஏை அைிமுகைாகும் நபர்களும் அதிகாிக்கிைார்கள்.
அனுபவங்கள் நபருகுகின்ைன. எந்த பந்தமும் இல்லாைபலபய
இமண பிாியாதவர்கள் ஆகி விடுகிைார்கள் சிலர். பந்தத்மத
ஏற்படுத்திக் நகாள்வதும், பிாியும் பபாது வருத்தப் படுவதும்
ைனித சுபாவம். ஆனால் வாழ்க்மகயில் பவண்டியது நவறும்
அன்பும், பிாியமும் ைட்டுபை இல்மல. எண்ணங்கள் தான்
முக்கியம். ைனிதர்கள் நதாமலவிற்குப் பபாய்விட்ைதாபலபய
அன்பு பபாய் விைாது. ஐ மலக் யூ. நீ எங்பக இருந்தாலும்
உன்மன நான் ைைக்கைாட்பைன்.

எனக்குத் திருைணம் ஆகிவிட்ைது. நல்ல நசய்திதான் என்ைாலும்

அது உனக்கு வருத்தத்மத ஏற்படுத்தும் என்றுதான்
117
நசால்லவில்மல. ராஜினாைா கடிதத்மத அனுப்பும் பபாது
உன்மனப் பற்ைித்தான் பயாசித்பதன் என்று நசான்னால்
நம்புவாயா? நான் பம்பாயில் நசட்டில் ஆகிவிட்பைன்.
அதனால்தான் இந்தக் கடிதம்.

உன்மன விரும்பும் ஒருத்தியாய், டீச்சராய் நான்

நசால்லக்கூடியது ஒன்றுதான். நீ நன்ைாகப் படிக்க பவண்டும்.
உன் முதல் இைத்மத விட்டு விைக் கூைாது. இது என் விருப்பம்.
அதுதான் நீ எனக்குத் தரும் பாிசு. நிமல நாட்டுவாய் என்று
நம்புகிபைன். உன் முன்பனற்ைத்மத கடிதம் மூலைாய்
நதாியப்படுத்தினால் சந்பதாஷப்படுபவன்.

ஆசிகளுைன் பகாைளா

கடிதத்மத படித்து முடித்த பிைகு சாஹிதிக்கு துக்கம் வந்தது. அது

ஆனந்தத்பதாடு கூடிய துக்கம். டீச்சர் அவமள ைைந்து
பபாகவில்மல.

அவமள நிமனவு மவத்துக்நகாண்டு தனிப்பட்ை முமையில்

கடிதம் எழுதியிருக்கிைாள். அது பபாதும்.

‘ைம்ைி! நான் நாமள முதல் ஸ்கூலுக்குப் பபாகிபைன்.” நபாிதாக

கத்தியபடி நசான்னாள்.

டீச்சருக்கு உைபன கடிதம் எழுத உட்கார்ந்து நகாண்ைாள்.

ைனதிபலபய பக்கம் பக்கைாய் எழுதினாள். பிடிக்கவில்மல. தன்
அன்மப எப்படி நவளிப்படுத்துவது என்று நதாியவில்மல. எதிபர
இருந்த நவள்மளக் காகிதம் பழிப்பது பபால் இருந்தது.

ஊசிமய எடுத்து விரலில் அழுத்தைாய் குத்திக் நகாண்ைாள்.

நசாட்டுச் நசாட்ைாய் துளிர்த்த இரத்தத்தால் “ஐ லவ் யூ டீச்சர்”
என்று எழுதி பபாஸ்ட் பண்ணினாள்.

சுய இரக்கத்திற்கு அது உச்சநிமல.

118
டீச்சர் என்ை வார்த்மத ைிக உயர்ந்த அர்த்தத்மத குைிக்கிைது.
டீச்சருக்குத் நதாியாதது எதுவும் இல்மல என்ை எண்ணம் நிமைய
குழந்மதகளிைம் இருக்கும். வாஸ்தவத்தில் அது உண்மைக்குப்
புைம்பான விஷயம்.

நகாைளவின் வயது இருபத்தியாறு. அவளுக்பக வாழ்க்மகமயப்

பற்ைி சாியாக நதாியாது. டீச்சராக பவமலப் பார்த்து வந்தவள்,
திருைணம் நசய்துநகாண்டு குடும்பம் நைத்தப் பபாய்விட்ைாள்.
டீச்சர் என்ை முமையில் தன்னுமைய ைாணவிக்கு நன்ைாகப் படி
என்று அைிவுமர வழங்கி கடிதம் எழுதினாள். அவளுமைய
கருத்தின்படி கல்விதான் நிமைய பிரச்சிமனகளுக்குப் பாிகாரம்
காட்ை வல்லது. இருக்கலாம். ஆனால் அது ஒன்று ைட்டுபை
பபாதுைானதாய் இருந்தால் இவ்வளவு ைனிதர்களும் இத்தமன
பிரச்மனகளால் வருந்த பவண்டியிருக்காது. பவறு ஏபதா ஒன்று
பவண்டும். அந்த ‘பவபைபதா’ என்னநவன்று சாஹிதிக்கு எந்த
டீச்சரும் நசால்லித் தரவில்மல. வாழ்க்மகதான் நசால்லிக்
நகாடுத்தது. அதுவும் நகாஞ்சம் கால தாைதைாக.

11

பாீட்மச எழுதிவிட்டு வீட்டுக்குத் திரும்பி வந்தாள் சாஹிதி. இனி

இரண்டு ைாதம் எங்பகயும் பபாகாைல் வீட்டிபலபய இருக்கலாம்
என்று நிமனக்கும் பபாபத திருப்தியாய் இருந்தது.

தாய் பூமஜயில் இருந்தாள். அபதபதா நாற்பது நாள் பநான்பு.

தினமும் உபவாசம். இரவில் ைட்டும் பழமும் பாலும் அருந்தி
வந்தாள். அந்த பநான்பு யார் பண்ணச் நசான்னார்கள் என்று
சாஹிதிக்குத் நதாியாது. ஆனால் தாமய அந்த நிமலயில்
பார்க்கும் பபாநதல்லாம் தந்மதயின் ைீது அளவு கைந்த பகாபம்
வந்தது.

சாஹிதி என்ன பண்ணுவநதன்று புாியாைல் பதாட்ைத்மத

பநாக்கி நைந்தாள். புத்தகத்மத எடுத்து மவத்துக் நகாண்டு
119
ஊஞ்சலில் உட்கார்ந்தாள். ஆனால் அமதப் படிக்கத்
பதான்ைவில்மல. தந்மதப் பற்ைிய பயாசமனயில் மூழ்கி
இருந்தாள். அதற்குள் காண்நைஸ்ஸா கார் பகட் வழியாய்
உள்பள வருவது நதன்பட்ைது. சந்திரன் எப்பபாதும் பபால்
ஹாரன் அடிக்கவில்மல. காமர விட்டு இைங்கியவன் சாஹிதி
பார்த்துக் நகாண்டிருந்த பபாபத படிகளில் ஏற்ப பபானவன்
அப்படிபய நின்றுவிட்ைான். அவன் மககள் காற்ைில் எமதபயா
பிடிப்பதற்கு முயற்சி நசய்வது பபால் அமல பாய்ந்து
நகாண்டிருந்தன.

‘தந்மத அதற்குள் குடித்துவிட்டு வந்திருக்கிைாரா, என்ன?’ என்று

எண்ணிக்நகாண்பை சாஹிதி தன்மன அைியாைல் அந்தப்
பக்கைாய் அடிநயடுத்து மவத்தாள். அவள் தந்மத அருகில்
பபாவதற்குள் அவர் இருமககளாலும் ைார்மப அழுத்திக்
நகாண்பை கீபழ சாிந்துவிட்ைார்.

சாஹிதிக்குப் பயம் ஏற்பட்ைது. ஓட்ைைாய் ஓடிப பபாய் பிடித்துக்

நகாண்ைாள். பகாபத்மத எல்லாம் ைைந்து விட்ைாள். வலியால்
துடித்துக் நகாண்டிருந்தான் சந்திரன்.

“சிம்ைாசலம்… ைம்ைி..” அவ்வளவு நபாிய குரலில் என்றுபை

கத்தியது இல்மல.

‘ைாடீ! என்னவாச்சு ைாடீ?”

“வலிக்கிைது சாஹிதி.” வாயிலிருந்து வார்த்மத கூை சாியாக

நவளிவரவில்மல. பவமலக்காைாக்கள் எல்பலாரும்
ஓடிவந்தார்கள். அவமன உள்பள தூக்கிக் நகாண்டு பபாய்ப்
படுக்க மவத்தார்கள். சாஹிதி பபான் பண்ணி ைாக்ைாிைம்
நதாிவித்தாள். அவர் உைபன வருவதாய்ச் நசான்னார். பயந்து
பபான சாஹிதி பவறு எமதப் பற்ைியும் பயாசிக்க முடியாைல்
பூமஜ அமைக்குள் ஓடினாள்.

120
‘ைம்ைி! ைாடீக்கு என்னபவா ஆகிவிட்ைது. சீக்கிரம் வாபயன்.”

“என்ன இது? பூமஜயமைக்குள் நசருப்பு காபலாடு

வந்துவிட்ைாய்?” பகாபைாய் கத்தினாள் நிர்ைலா.

“என்னநவன்று நதாியவில்மல ைம்ைி. ைாடீ கீபழ

விழுந்துவிட்ைார். வந்து பாரு.” பகாபைாய் கத்தினாள். இது
வழக்கம்தான் என்பது பபால் நிர்ைலா சுவாைி ைாைத்திலிருந்து
குங்குைத்மத எடுத்து நநற்ைியில் மவத்துக்நகாண்டு, பூமவ
எடுத்து தமலயில் சூடிக் நகாண்ை பிைகுதான் நவளிபய வந்தாள்.

அதற்குள் ைாக்ைர் வந்துவிட்ைார். அப்நபாழுதுதான் அவன்

குடித்துவிட்டு வரவில்மல என்றும் உண்மையாகபவ உைல்நலம்
சாியாக இல்மல என்றும் நிர்ைலா புாிந்து நகாண்ைாள். உைபன
அழுதபடி அவமன நநருங்கினாள்.

“பரவாயில்மல. மைல்ட் ஹார்ட் அட்ைாக். நகாஞ்ச நாள்

முற்ைிலும் ஒய்வு பதமவ. ைருந்துகமள அனுப்பி மவக்கிபைன்.
நர்மசயும் ஏற்பாடு நசய்யட்டுைா?” பகட்ைார் ைாக்ைர்.

“பதமவயில்மல. நாபன பார்த்துக் நகாள்கிபைன்” என்ைாள்

நிர்ைலா. அவள் இன்னும் அதிர்ச்சியிலிருந்து ைீளவில்மல.
சந்திரன் கண்கமள மூடிய நிமலயில் படுத்திருந்தான்.

நள்ளிரவு தாண்டிவிட்ைது. சாஹிதிக்கு விழிப்பு வந்தது. எவ்வளவு

முயன்ைாலும் தூக்கம் வரபவயில்மல. நைதுவாய் எழுந்து
தந்மதயின் அமைக்குப் பபானாள். சந்திரன் உைங்கிக்
நகாண்டிருந்தான். பக்கத்து பசாபாவில் தாயும் படுத்து உைங்கிக்
நகாண்டிருந்தாள். பூமஜ புனஸ்காரங்களுைன் கமளத்துப் பபாய்
இமளத்து விட்டிருந்தாள் அவள். சாஹிதி அந்தப் பக்கைாய் வந்து
உட்கார்ந்து நகாண்ைாள். தந்மதயின் பக்கத்திபலபய பசாபாவில்

121
தாய். அவ்விருவமரயும் ஒன்ைாகப் பார்த்துக் நகாண்டு அவள்!
அந்தக் காட்சி நராம்ப அபூர்வைாகத் பதான்ைியது. என்றும்
இல்லாதவாறு பாசப்பிமணப்பு தம் மூவருக்கும் இமையில்.

“சாஹிதி!”

தந்மதயின் அமழப்மபக் பகட்டு திடுக்கிட்ைாள்.

“தூக்கம் வரவில்மலயா? இப்படி அருகில் வாம்ைா.” அவர்

குரலில்தான் எவ்வளவு பாிவு! இவ்வளவு நாளாய் அது எங்பக
பபாய் ஒளிந்து நகாண்டிருந்தது?

“இல்மல ைாடீ!” என்று அருகில் பபாய் உட்கார்ந்து நகாண்ைாள்.

அவள் குரல் தழுதழுத்தது.

“குடிக்க நகாஞ்சம் தண்ணீர் நகாடும்ைா”

பக்கத்திபலபய இருந்த ைம்பளமர எடுத்துக் குடிக்கச் நசய்தாள்.

“பாீட்மச நன்ைாக எழுதினாயா? தினமும் இரவில் நராம்ப பநரம்

வமரயில் விழித்துக் நகாண்டு படித்து வருகிைாபய. கவனித்துக்
நகாண்டுதான் இருந்பதன்.”

“நன்ைாக எழுதிபனன் ைாடீ! முதல் வகுப்பு நிச்சயம்.”

“நவாிகுட்! நன்ைாகப் படி. நீ எது வமரயில் படிக்க

விரும்புகிைாபயா, அவ்வளவும் படி. நவளிநாட்டுக்குப் பபாவதாக
இருந்தாலும் சாி.”

“அப்படிபய ஆகட்டும் ைாடீ.”

122
“பபாய் படுத்துக்நகாள் சாஹிதி. நராம்ப பநரைாகி விட்ைது.
எனக்கு பரவாயில்மல. கவமலப் பைாபத. பத்து நாட்களில்
எழுந்து நைைாடுபவன்.”

“இனி ஒருபபாதும் குடிக்காதீங்க ைாடீ.” துணிச்சமல

வரவமழத்துக் நகாண்டு நைதுவாய் நசான்னாள். இருவாின்
பார்மவயும் சந்தித்துக் நகாண்ைன.

சந்திரன் நைல்லச் சிாித்துவிட்டு “சாி” என்ைான்.

“என் பைல் ஆமண!”

“உன் பைல் ஆமண, பபாதுைா? பபாய்ப் படுத்துக்நகாள்.”

அவள் அமைக்கு வந்து படுத்துக் நகாண்ைாள். சந்பதாஷத்தாலும்,

திருப்தியாலும் ைனம் பூாித்து விட்டிருந்தது. இது
நசண்டிநைண்ைா? அல்லது குடும்ப வாழ்க்மகயில் இருக்கும்
அன்பின் சக்தியா? எதுவாக இருந்தாலும் அன்று இரவு அவள்
நிம்ைதியாக உைங்கினாள்.

*******

சந்திரன் நன்ைாக பதைிவிட்ைான். ஆனாலும் ைாக்ைர்கள் அவமன

கட்டிமல விட்டு இைங்க அனுைதிக்கவில்மல. பரைஹம்சா
வந்தான். நிர்ைலா அவனுக்குக் கடிதம் எழுதி வமழத்திருக்கிைாள்
என்று யாருக்கும் நதாியாது. அது ைட்டுபை இல்மல. அவன்
வந்திருப்பதாய் சந்திரனுக்குத் நதாியப் படுத்தவும் இல்மல.
அவமனக் நகாண்டு பூமஜகள் நசய்ய மவப்பது நதாிந்தால்,
சந்திரன் ஆபவசப்படுவான் என்று நிர்ைலாவுக்குத் நதாியும்.
பிரசாதத்மத ைட்டும் சாப்பாட்டில் கலந்து அவனுக்குத்
நதாியாைல் நகாடுத்து வந்தாள்.

123
நான்கு நாட்களிபலபய சந்திரனுக்குக் நகாஞ்சம் நதம்பு வந்து
விட்ைது. எல்லாம் நார்ைலாக இருந்தது.

“நகாஞ்சம் அப்பாமவப் பார்த்துக்நகாள். நான் பகாவிலுக்குப்

பபாய் வருகிபைன்” என்ைாள் நிர்ைலா. அவள் நிமைய
கைவுள்களுக்கு பவண்டிக் நகாண்டிருந்தாள்.

“சாி ைம்ைி” என்று பபாய் தந்மதயின் அமையில் உைகார்ந்து

நகாண்ைாள். ஆரஞ்சு சாற்மைப் பிழிந்து குடிக்கக் நகாடுத்தாள்.
சந்திரன் கண்கமள மூடியபடி படுத்திருந்தான். ஏபனா தந்மத
நகாஞ்சம் பசார்வாக இருப்பது பபால் பதான்ைியது அவளுக்கு.
ஒரு முமை ைாக்ைருக்குப் பபான் பண்ணுபவாைா என்று
நிமனத்தாள். தாய் வந்த பிைகு பகட்டுவிட்டுப் பண்ணுபவாம்
என்று சும்ைாயிருந்து விட்ைாள்.

பசாபாவில் உட்கார்ந்து புத்தகம் படித்துக் நகாண்டிருந்த சாஹிதி,

தந்மதயின் முகத்தில் பதான்ைிய ைாறுபாட்மைக்
கவனிக்கவில்மல. அவள் பார்க்கும் பபாது அவன் முகநைல்லாம்
வியர்த்துக் நகாட்டியிருந்தது. சாஹிதி ஓடிப்பபாய் ைாக்ைருக்குப்
பபான் பண்ணிவிட்டு வந்தாள். அவள் திரும்பி வந்த பபாது
அவன் நிம்ைதியாய் உைங்கிக் நகாண்டிருந்தான். அவள் பயம்
நகாஞ்சம் தணிந்தது.

“ைாடீ! வலிக்கிைதா? ைருந்து நகாடுக்கட்டுைா?” அருகில் நசன்று

பகட்ைாள். அவன் பதில் பபசவில்மல.

தந்மதயின் உைக்கத்மதக் நகடுக்க விரும்பாைல் சாஹிதி

அருகிபலபய உட்கார்ந்து நகாண்ைாள். ைாக்ைர் வந்தார்.

“இப்பபா நகாஞ்சம் பதவமல பபாலிருக்கு ைாக்ைர். தூங்கிக்

நகாண்டு இருக்கிைார்.”

124
அவர் பாிபசாதித்துப் பார்த்துவிட்டு அவள் முகத்மத
வருத்தத்துைன் பநாக்கினார். “ைம்ைி எங்பக பபபி?”

“பகாவிலுக்குப் பபாயிருக்கிைாள். இப்பபா வந்து விடுவாள்.”

அவளிைம் எப்படிச் நசால்லுவது என்று அவருக்குத்

நதாியவில்மல. “நீ நவளிபய பபாய் உட்காரும்ைா. அப்பாவிைம்
நான் இருக்கிபைன்.”

சாஹிதி புாியாதவள் பபால் பார்த்தாள். “எதுக்கு?”

“உயிர் பபாய்விட்ைதும்ைா. அவர் இனி இல்மல.”

ஒரு பவதமனக் கீற்று.. துக்கத்தால் இரண்ைாய் பிளந்த ஓலம்!

இதயத் தீயில் எாிந்து சாம்பலாகிவிட்ை அன்பு! ைமழயாய்
நபாழிந்த நயனங்கள்! அவள் அப்படிபய நின்றுவிட்ைாள்.

நிர்ைலா உள்பள வந்தாள். அதற்குள் அவளுக்கு விஷயம் நதாிந்து

விட்ைநதன்று அவள் முகபை பமைச்சாற்ைியது. கணவனுக்குப்
பக்கத்திபலபய சாிந்துவிட்டு அழத் நதாைங்கினாள். மகயிலிருந்த
பிரசாதம் நழுவி கீபழ விழுந்தது.

‘ஸ்நபஷலாக பூமஜ பண்ணி பிரசாதம் நகாண்டு

வந்திருக்கிபைன். சாப்பிடுங்க. ப்ளீஸ்.. சாப்பிை ைாட்டீங்களா”
என்று மபத்தியம் பிடித்தவள் பபால் புலம்பிக் நகாண்டிருந்தாள்.
சாஹிதிக்கு அவமளப் பார்த்தால் பயைாக இருந்தது.

“ைம்ைி!” என்று பபாய் ைடியில் விழுந்து கதைினாள். அதற்குள்

பரைஹம்சா உள்பள வந்தான். இரண்டு நிைிைங்கள் கண்கமள
மூடிக் நகாண்டு நைௌனைாய் நின்ைான்.

125
“சாஹிதி!” எழுந்துக்நகாள் குழந்தாய்” என்று அவமள எழுப்பி
உட்கார மவத்தான்.

“நிர்ைலா! வாங்க சுவாைி அமையில் பபாய் உட்கார்ந்து

நகாள்ளுங்கள். அங்பகதான் ைனதிற்கு நிம்ைதி கிமைக்கும்.”
அவள் இரு பதாள்கமளயும் பற்ைி எழுப்பினான். பதாமளச்
சுற்ைிக் மகப் பபாட்டு நைத்தி அமழத்துக் நகாண்டு பபானான்.
பைல்தமலப்பு சாிந்து விழுந்தமத கூை கவனிக்க முடியாதபடி
துக்கத்தில் ஆழ்ந்திருந்தாள். ஆறுதல் நசால்லுவது பபால் ஒரு
மகயால் அமணத்தபடி நைத்தி அமழத்துச் நசன்று
நகாண்டிருந்தான் அவன். அவள் ைார்பின் ைீது அவன் மகப்
பதிந்து இருந்தமத யாரும் கவனிக்கவில்மல. அவன் உதடுகள்
கைவுளின் நாைத்மத உச்சாித்துக் நகாண்டிருந்தன.

நண்பனின் ைரணம் அவமன ைிகவும் தளரச் நசய்து விட்ைநதன்று

அவன் முகபை நசால்லியது. அந்த பவதமனமய
பிரார்த்தமனயின் மூலைாக தாங்கிக்நகாள்ள அவன் முயற்சி
நசய்து நகாண்டிருந்தான்.

சாஹிதியின் இதயத்தில் எங்பகபயா ஏபதா குத்தியது பபான்ை

பவதமன! அந்த பவதமன தந்மதயின் ைரணத்தால் ைட்டுபை
வந்தது அல்ல.

.சந்திரனின் பிணத்மத ஹாலில் பாயில்

கிைத்தினார்கள். சிம்ைாசலம் தமலைாட்டில் தீபத்மத ஏற்ைி
மவத்தான். அந்த நவளிச்சம் பிணத்தின் முகத்தில் பட்டு
விகாரைாய்த் நதன்பட்டுக் நகாண்டிருந்தது. ஊதுபத்தியின்
புமகயும், பிணத்தின் ைீது நதளிக்கப்பட்ை கற்பூரமும் பசர்ந்து
அமையில் பரவியிருந்த பவதமன நிமைந்த சூழ்நிமலமய
விரட்டியடிக்க நசய்து நகாண்டிருந்த முயற்சி பலனளிக்க

126
வில்மல. அந்த நறுைணத்திலும் ைரணத்தின் சாயல் பதிந்துக்
நகாண்டிருந்தது.

அவற்றுக்நகல்லாம் அதீதைான நிமலயில் நிர்ைலா சுவாைி

அமையில் உட்கார்ந்து இருந்தாள். அவள் பார்மவ சலனைற்று
நிமலத்திருந்தது. பரைஹம்சா அவளுக்கு எதிபர உைகார்ந்து
நகாண்டு தியானம் நசய்து நகாண்டிருந்தான். ஹாலில் இருந்த
காட்சிமயவிை அமையில் நதன்பட்ை இந்தக் காட்சிதான்
எல்பலாமரயும் கவர்ந்து நகாண்டிருந்தது. யார் யாபரா வந்தபடி
இருந்தார்கள். நின்று கூடி பபசிக் நகாண்டிருந்தார்கள். கணவன்
இைந்து பபானால் அழுது புலம்பாைல் பக்தியில் மூழ்கிவிட்ை
அவமளப் பார்த்தால் அபூர்வைாகத் பதான்ைியது. ைதிப்பு
ஏற்பட்ைது.

சாஹிதி ைட்டும் தந்மதயின் பிணத்திற்கு அருகில் உட்கார்ந்து

இருந்தாள். நைௌனைாய் அவர் முகத்மதபய பார்த்துக்
நகாண்டிருந்தாள்.

அவள் எண்ணங்கமளச் சிதைடித்தபடி உைவினர்கள் அவள்

அருகில் வந்தார்கள். அவமள அங்கிருந்து எழுப்பி உள்பள
அமழத்துச் நசன்ைார்கள். காண்நைஸ்ஸா காாில் தவிர எதிலும்
பயணம் நசய்திராத சந்திரமன இறுதிப் பயணத்திற்குத் தயார்
நசய்தார்கள். நிர்ைலாமவ வலுக்கட்ைாயைாக நவளிபய
அமழத்து வந்தார்கள். முகத்தில் குங்குைத்மத அப்பினார்கள்.
எல்பலாரும் பார்த்துக் நகாண்டு இருக்கும்பபாது சந்திரனின்
இறுதி ஊர்வலம் புைப்பட்ைது.

எப்பபாதுபை தனியாய் பயணித்துக் நகாண்டிருந்த சந்திரனின்

இறுதி பயணத்திற்கு பந்துக்கள் எல்பலாரும் கும்பலாய் வந்து
பசர்ந்தார்கள். ஊர்வலம் நதாமலவில்; பபாய் ைமையும் வமரயில்
சலனைில்லாைல் அப்படிபய பார்த்தபடி நின்று நகாண்டிருந்தாள்
சாஹிதி.

127
******

பத்து நாட்கள் கழிந்து விட்ைன. சந்திரன் உயிருைன் இருந்த

வமரயிலும் உைவினர்கள் யாமரயுபை நநருங்க விைவில்மல. தன்
நவறுப்மப எல்லாம் அவர்கமளத் நதாமலவில் மவத்துத்
தீர்த்துக் நகாண்ைான். ஆனால் இறுதிச் சைங்குகளுக்காக
எல்பலாரும் வந்து பசர்ந்தார்கள். ஏற்பாடுகள எல்லாம் பலைாக
நமைநபற்றுக் நகாண்டு இருந்தன. சாஹிதிக்கு அமதநயல்லாம்
பார்க்கும் பபாது உைல் பற்ைி எாிவது பபால் இருந்தது.

தாமய பல விதைாய் துன்புறுத்திக் நகாண்டிருந்தபபாது

குறுக்கிைாத இந்தக் பகாமழகள், இன்று அவர் பபாய் விட்ைது
நதாிந்ததுபை அவள் நபாட்மை அழித்து, வமளயல்கமள
உமைத்நதைிந்து, பூமவப் பிய்த்நதைிந்து ைகிழ்ச்சி
அமைவதற்காக வந்திருக்கிைார்கள்.

“நபண்களுக்கு பூவும், பபாட்டும், வமளயல்களும் அலங்காரச்

சின்னங்கள். அவள் பிைந்தது முதல் இருப்பமவதான். ஆனால்
கணவன் பபானதுபை அவன் கட்டிய தாலியுைன் இவற்மையும்
நீக்கச் நசய்து அலங்பகாலப் படுத்தி திருப்தி அமைகிைார்கள்.”

டீச்சர் ஏபதா ஒரு சையத்தில் நசான்ன வார்த்மதகள் இமவ.

சாஹிதிக்கு நபாிய ைாைாவிைம் ைட்டும்தான் நகாஞ்சம் பழக்கம்
உண்டு.

அவாிைம் இமதப் பற்ைி வாதம் புாிந்தாள். இமதநயல்லாம்

நசய்யாைல் தடுக்கச் நசான்னாள். அவருக்கு என்ன
நசய்வநதன்று புாியவில்மல. பபாய் பரைஹம்சாவிைம்
நசான்னார்.

128
‘சாஹிதி!” பரைஹம்சா அவள் தமல ைீது மகமயப் பதித்து
ஆறுதல் நசால்லுவது பபால் பாிவாகச் நசான்னான். “எதற்காக
இந்த ஆபவசம்? நவள்ளத்துைன் எதிர்நீச்சல் பபாடுவது தவறு
குழந்தாய். நம் முன்பனார்கள் எவ்வளபவா பயாசித்து, சர்ச்மசகள்
நசய்து ஏற்படுத்திய சைங்குகள் இமவ. உலகத்திபலபய தமலச்
சிைந்த நூல்கள் நம் தர்ை சாஸ்திரங்கள். கைவுள் அம்ைாவின்
நநற்ைியில் என்ன எழுதி மவத்திருக்கிைாபரா அதன்படிதான்
நைக்கும். இநதல்லாம் முற்பிைவியில் நசய்த கர்ைாவின் பலன்கள்.

இமதநயல்லாம் நீக்கி விடுவதால் அவள் சந்பதாஷத்மதயும்,

சுகத்மதயும் துமைத்நதைிந்து விடுவதாக அர்த்தம் இல்மல.
அவமள எப்பபாதும் சந்பதாஷைாக மவத்திருக்க நாம்
இருக்கிபைாம். ஆபவசத்மத அைக்கிக் நகாண்டு உன் அமைக்குள்
பபாய் இரு. இமதநயல்லாம் பார்க்காபத. பபாதுைா?”

‘அது இல்மல அங்கிள்..” ஏபதா நசால்லப் பபானாள்.

“சாஹிதி! அவர்கள் நசய்வது தவறு இல்மல. நம் ஆசாரங்கமள,

சம்பிரதாயங்கமள இல்மல என்று ைறுக்கும் அளவுக்கு நபாிய
ைனுஷி இல்மல நான். அதிகைாகப் பபசாபத. என்மன
வருத்தப்பை மவக்காபத.” நிர்ைலாவின் வார்த்மதகமளக்
பகட்ைதும் சாஹிதியின் ஆபவசம் அைங்கி விட்ைது.

ஆபவசத்மத அைக்கி மவத்தால் இதயம் எாிைமலயாய் ைாைி

என்ைாவது நபாங்கி விைலாம். அல்லது நபாங்கும் பாலில் நீமரத்
நதளித்தாற்பபால் அைங்கிப்பபாய்க் பகாமழத்தனத்திற்கு
அடிநகாலிைவும் கூடும். சாஹிதிமயப்
பபான்ை இன்ட்ராவர்ட்டுகளின் விஷயத்தில் இரண்ைாவதுதான்
என்றுபை நைக்கும்.

129
*******

பத்தாம் வகுப்புப் பாீட்மச ாிசல்டுகள் நவளிவந்தன. சாஹிதி

முதல் வகுப்பில் பதர்ச்சி நபற்ைாள். அமத முன்பப எதிர்பார்த்து
இருந்ததால் அவளுக்கு எந்த பரபரப்பும் ஏற்பைவில்மல. அந்த
ைகிழ்ச்சிமயப் பகிர்ந்து நகாள்ளவும் யாருபை இல்மல. நிர்ைலா
இன்னும் பமழய ைனுஷி ஆகவில்மல. தினமும் பதிமனந்து
ைணிபநரம் பூமஜயிபல ஆழ்ந்து விடுவாள். அந்தப் பக்திபய
அவளுக்கு சந்பதாஷத்மத அளிக்கும் பபாது எப்படி ைறுப்பு
நசால்ல முடியும் என்பது பரைஹம்சாவின் வாதம். அதுவும்
உண்மைதான் என்று பதான்ைியது சாஹிதிக்கு.

“சாஹிதி!”

அவள் நிைிர்ந்து பார்த்தாள். பரைஹம்சா! அவன் அவளுமைய

அமைக்கு வருவது இதுதான் முதல் தைமவ.

“கங்கிராஜுபலஷன்ஸ்! எனக்கு நராம்ப சந்பதாஷைாய்

இருக்கும்ைா.”

“தாங்க்யூ அங்கிள்.’ நவட்கத்துைன் எழுந்து நின்ைாள்.

“உட்காரும்ைா.” அவன் இரு பதாள்கமளயும் பற்ைி

உட்காரமவத்தான். தானும் எதிபர உட்கார்ந்து நகாண்ைான்.

“முதல் வகுப்பில் நீ பதர்ச்சி நபற்று இருக்கிைாய். இப்படி தனியாய்

அமைக்குள் உட்கார்ந்து இருக்கலாைா? பபாம்ைா, உன்
சிபநகிதிகமள எல்பலாமரயும் கூப்பிடு. இன்று ைாமல வீட்டில்
பார்ட்டி நகாடுப்பபாம். அல்லது பஹாட்ைலில் ஏற்பாடு நசய்யச்
நசான்னால் நசய்து விடுகிபைன். இன்மைக்கு எல்பலாரும்
ஜாலியாக நபாழுது பபாக்கணும்.”

130
“பவண்ைாம் அங்கிள். எனக்கு அவ்வளவு நநருங்கிய சிபநகிதிகள்
யாருபை இல்மல.”

“அப்படி என்ைால் சாி. இன்மைக்கு நாபை பார்ட்டி மவத்துக்

நகாள்பவாம். அம்ைாமவயும் உன்மனயும் நான் நவளிபய
அமழத்துக் நகாண்டு பபாகிபைன்.”

“அம்ைாமவயா?” வியப்புைன் பகட்ைாள் அவள்

“ஆைாம். எவ்வளவு நாட்களுக்கு அவமள வீட்டிபலபய மகதியாய்

மவத்திருப்பபாம்? நைல்ல நைல்ல அவமள சாதாரண
ைனுஷியாய் ைாற்ைணும். இது நல்ல வாய்ப்பு.”

“ஆனால் ைாடி இருந்தபபாது கூை நாங்க என்றுபை

பார்ட்டிகளுக்நகல்லாம் பபானது இல்மல அங்கிள். ைம்ைிக்கு
அநதல்லாம் பிடிக்காது.”

“நான் நசான்னால் வருவாள். முயற்சி நசய்வதில் தவறு

இல்மலபய? ைாமல எழுைணிக்பகல்லாம் தயாராக இரு. நான்
நிர்ைலாவிைம் பபசிவிட்டுப் பபாகிபைன்.” அவன்
பபாய்விட்ைான்.

சாஹிதியின் ைனம் அவன்பால் நன்ைியால் நிரம்பிவிட்ைது. அந்த

நாள் அவளுக்கு நன்ைாக நிமனவு இருந்தது. தந்மதயின் இறுதிச்
சைங்குகள் முடிந்த அன்மைக்கு உைவினர்கள் எல்பலாரும்
கூடினார்கள். நிர்ைலா, சாஹிதி இருவாின் நபாறுப்மபயும் யார்
ஏற்றுக் நகாள்வது என்ை பிரச்சமன. வியாபாரத்மத அருகில்
இருந்து நைத்த முடிந்தால் பரவாயில்மல. ஆனால் விற்ைால்
அவ்வளவாய் பணம் வரப் பபாவதில்மல. நிமலமை அவ்வாறு
இருந்தது. நிர்ைலாவின் உைவினர்கள் எல்பலாரும் கிராைத்தில்

131
நிரந்தரைாய் தங்கி இருப்பவர்கள். வியாபாரத்மத நிர்வகிக்கும்
அளவுக்கு திைமை இல்லாதவர்கள். நசாத்துதான் இருக்கிைபத
என்று ஆதரவு நகாடுக்க முன் வந்தால் அதன் மூலம் நபாறுப்புகள்
தமலயில் வந்து விழக்கூடும் என்ை பயம் அவர்களுக்கு.

“பபானால் பபாகட்டும். வீட்மையும் விற்றுவிட்டு என்பனாடு

வந்து விடுங்கள்” என்ைார் நிர்ைலாவின் நபாிய அண்ணா.

“சாஹிதிமய நன்ைாகப் படிக்க மவக்கணும் என்று

நிமனக்கிபைன். இங்பகபய இருக்கிபைன் அண்ணா” என்ைாள்
நிர்ைலா.

“அதற்நகன்ன வந்தது? ஹாஸ்ைலில் பசர்த்து படிக்க

மவப்பபாம்.”

“அவள் ஏற்கனபவ நகாமழ. தனியாய் இருக்க அவளால்

முடியாது.” நிர்ைலாவுக்கு அந்தப் பட்டிகாட்டிற்குப் பபாகச்
சிைிதும் விருப்பம் இல்மல.

“அவ்வளவு பகாமழயாய் இருப்பவளுக்குப் படிப்பு எதற்கு?

நிறுத்திவிட்டு நல்ல வரனாகப் பார்த்துக் கல்யாணம் பண்ணி
மவத்து விடுபவாம்” என்ைார் இன்நனாரு அண்ணா.

சாஹிதியின் இதயத்தில் இடி விழுந்தாற்பபால் இருந்தது.

எல்பலாருைாகச் பசர்ந்து அவளுமைய படிப்மப நிறுத்து
விடுவார்கபளா? இயலாமையுைன் தாயின் பக்கம் பார்த்தாள்.
அவள் எதுவும் நசால்ல முடியாைல் தமலமயக்
குனிந்துநகாண்ைாள். அப்நபாழுது பரைஹம்சா தான்
அவர்களுக்குக் மக நகாடுத்தான்.

132
“நீங்கள் யாருபை சிரைப்பை பதமவயில்மல. முதலில் இந்த
சர்ச்மசபய பவண்டியது இல்மல. நான் சந்திரனின் சிறுவயது
நண்பன். அவனுமைய விய்பாரத்மதப் பற்ைி நன்ைாகத்
நதாிந்தவன். கைவுளின் கிருமபயால் சைீபத்தில் எனக்கு பணம்
நிமையபவ வந்து பசர்ந்து இருக்கிைது. இவர்களுமையது என்று
எதுவும் இல்லா விட்ைாலும் இவர்களுமைய நபாறுப்மப
எடுத்துக் நகாள்ளக் கூடிய நிமலயில்தான் இருக்கிபைன்.
நிர்ைலாவுக்கு ஆட்பசபமண இல்மல என்ைால் நான்
இவர்களுக்கு கார்டியனாக இருக்கிபைன்.”

அங்கிருந்த எல்பலாருக்கும் பரைஹம்சாவிைம் அளவற்ை ைதிப்பு

இருந்தது. தனிப்பட்ை முமையில் அவமன நதாியாவிட்ைாலும்
அவனுமைய கைவுள் பக்தி மூலைாய் பிரபலம் ஆகி
விட்டிருந்தான். எல்பலாரும் அவனுமைய அபிபிராயத்மத
ஏற்றுக்நகாண்ைார்கள். நன்ைிமயத் நதாிவித்துக் நகாண்ைார்கள்.
எல்பலாமரயும் விை அதிகைாய் சந்பதாஷைமைந்தது தான்தான்
என்று பதான்ைியது சாஹிதிக்கு.

பஹாட்ைலில் பரைஹம்சா ைதுபானம் அருந்தியதுகூை இயல்புக்கு

ைாறுபட்ை விஷயைாகத் பதான்ைவில்மல.

*******

சாஹித்தி இன்ைாில் சயின்ஸ் க்ரூப் எடுத்துக்நகாண்ைால்.

சயின்ஸ் எடுத்துக் நகாண்டு இன்ைர் படிக்கும் ைாணவ
ைாணவிகளில் நதாண்ணூறு சதவீதம் ைாக்ைர் ஆகிவிட்ைாற்
பபாலபவ கனவு காணத் நதாைங்கி விடுவது வழக்கம்.
ைாக்ைமரத் தவிர பவறு லட்சியம் இருக்காது. ஆனால் சாஹிதி
உண்மையிபலபய புத்திசாலி.

ஒருநாள் அவள் கல்லூாியிலிருந்து வீட்டுக்கு வந்த பபாது

விபனாதைான காட்சி ஒன்று நதன்பட்ைது. பூமஜ அமைக்குள்

133
பரைஹம்சா யாருைபனா பபசிக் நகாண்டிருந்தான். அவள்
உள்பள ப்மழந்தாள். உள்பள யாருபை இல்மல.

“யாருைன் நீங்க பபசிக் நகாண்டு இருக்கீங்க அங்கிள்?” நிர்ைலா

சமையல் அமையில் எங்பகபயா இருந்தாள்.

பரைஹம்சாவின் கண்கள் ஒருவிதைான ஒலியுைன் நஜாலித்துக்

நகாண்டிருந்தன. “கைவுளுைன்” என்ைான்.

அவள் “உண்மையாகவா?” என்ைாள்.

அவன் சிாித்தான்.

“கைவுள் உங்கள் கண்களுக்கு நதன்படுவாரா?”

அவன் சிாித்துவிட்டு “நாபன கைவுளின் அம்சம். சைீபத்தில்தான்

அந்த விஷயத்மதத் நதாிந்து நகாண்பைன். ைானிைர்களுக்கு சுக
சந்பதாஷங்கமள வழங்குவதற்காக கைவுள் என்மன அனுப்பி
இருக்கிைார்.”

“என்னால் நம்ப முடியவில்மல.”

“நம்பபவண்ைாம். நம்பச் நசால்லி நானும் உன்மன கட்ைாயப்

படுத்தவில்மலபய?”

அவளால் எந்த முடிவுக்கும் வரமுடியவில்மல. “கைவுள்

உங்களிைம் என்ன பபசினார்?” என்ைாள்.

“இந்த வீட்டில் சந்பதாஷமும், அமைதியும் நிமலநாட்டும்படியாக

நசய்யச் நசான்னார். இப்படி வாம்ைா சாஹிதி.”

134
அவள் அருகில் நசன்ைாள். சிறு குழந்மதமயக் நகாஞ்சுவது
பபால் அவமள அமணத்துக் நகாண்டு இரு கன்னங்களிலும்
முத்தம் பதித்தான். “உன்மனப் நபாிய ஆளாய் ஆக்கும் நபாறுப்பு
என் ைீது இருக்கிைது. அமதக் கண்டிப்பாக நிமைபவற்றுபவன்.
இது நதய்வத்தின் உத்தரவு” என்ைான்.

சாஹிதி இரு கன்னங்கமளயும் அழுத்தைாய் துமைத்துக்

நகாண்ைாள்.

“நான் நசான்னது பபால் நசய்வாயா?”

“கண்டிப்பாய் நசய்கிபைன் அங்கிள்.”

“வாழ்நாள் முழுவதும்?

“இநதன்ன அங்கிள்? நீங்க நசான்னமத நான் என்மைக்கு ைறுத்து

இருக்கிபைன்? நான் என்ன நசய்யணும்?”

“எனக்கும் நதாியாதும்ைா. நதய்வத்திைைிருந்து உத்தரவு

வரணும்.” அவன் குங்குைத்மத எடுத்து அவள் நநற்ைியில்
இட்ைான்.

கற்பூரத்மத ஏற்ைி தனக்குத்தாபன தீபாராதமன காண்பித்துக்

நகாண்டு, தனக்பக மநபவத்தியம் சைர்பித்துக் நகாண்ைான்.
பிைகு அந்த பிரசாதத்மத எடுத்து அவள் வாயில் ஊட்டிவிட்டு
“தீர்காயுஷ்ைான்பவ” என்று ஆசீர்வாதம் நசய்தான்.

135
 12

சாஹிதி நராம்பக் கஷ்ைப்பட்டு படித்துக் நகாண்டிருந்தாள்.

வீட்டுச் சூழ்நிமலயில் கூை நிமைய ைாற்ைங்கள் வந்து விட்ைன.
பரைஹம்சா அடிக்கடி வந்து நகாண்டிருந்தான். நிர்ைலாவிைம்
வியாபார விவரங்கமளச் நசால்லுவான். சாஹிதிக்கு
பவண்டியமதக் பகட்டுத் நதாிந்து நகாள்வான். ஆபலாசமன
வழங்குவான்.

சாஹிதிக்கு அவன் வருமக எப்நபாழுதும் சந்பதாஷத்மதத் தந்து

நகாண்டிருந்தது. அவன் இருந்தால் எல்பலாருைாய்ச் பசர்ந்து
பபசிக்நகாண்பை சாப்பிடுவார்கள். தந்மத உயிபராடு இருந்த
வமரயில் அப்படிப்பட்ை அனுபவபை அவளுக்கு
ஏற்பட்ைதில்மல. அந்த சந்பதாஷத்மத அனுபவிக்கும்
பபாநதல்லாம் தான் இழந்து விட்ைது என்னநவன்று நதாியத்
நதாைங்கியது. எல்லாவற்மையும் காட்டிலும் முக்கியைானது
தாயின் முகத்தில் புன்னமகயும், உற்சாகமும்தான். அவற்ைின்
அர்த்தத்மத முற்ைிலுைாய் நதாிந்துக்நகாள்ளக் கூடிய அளவுக்கு
அவள் இன்னும் வளர்ச்சியமையவில்மல.

இன்ைர் முதலாம் ஆண்டு முடிவமைந்தது. காலம் நராம்ப

பவகைாக கழிந்துக் நகாண்டிருப்பது பபால் பதான்ைியது
சாஹிதிக்கு. அந்த விடுமுமையில் முதல் முமையாய் ைாைாவின்
ஊருக்குப் பபானாள் சாஹிதி. கிராைத்துச் சூழ்நிமல நன்ைாக
இருக்கும் என்றும், இந்த இயந்திர வாழ்க்மகயிலிருந்து ஒரு
ைாறுதல் அவசியம் என்றும் கட்ைாயப்படுத்தி அனுப்பி மவத்தான்
பரைஹாம்சா.

உண்மையிபலபய சாஹிதிக்கு அந்தச் சூழ்நிமல நராம்பவும்

பிடித்து விட்ைது. பச்மசப் பபசநலன்ை வயல்கள், நகாத்துக்

136
நகாத்தாய்க் காய்த்துத் நதாங்கிய ைாந்பதாப்புகள், ைரத்தில்
கட்டிய ஊஞ்சல்கள், புது விதைான
விமளயாட்டுகள்…எல்லாைாய்ச் பசர்ந்து புத்தம்புது
உலகத்திற்குள் காலடி எடுத்து மவத்தாற்பபால் இருந்தது.
எல்லாவற்மையும் விை தான் வாங்கி வந்த பாிசுப் நபாருட்கமள
அவரவர்களின் நபயமரக் கூப்பிட்டுக் நகாடுத்த பபாது அவர்கள்
முகத்தில் நதன்பட்ை திருப்தியும், நன்ைியும் அவள் ைனதிற்கு
ைகிழ்ச்சிமயத் தந்தது. அந்த பயாசமனகூை
பரைஹம்சனுமையதுதான். ஒவ்நவாருவமரப் பற்ைியும் பகட்டுத்
நதாிந்துநகாண்டு அவரவர்களுக்கு ஏற்ை நபாருட்கமளத்
பதர்ந்நதடுத்து வாங்கித் தந்தான் அவன்.

விடுமுமை முடிந்து விட்ைது. சாஹிதி புதிய உற்சாகத்துைன்

திரும்பி வந்தாள். வீட்டில் கூை சில ைாற்ைங்கள் நதன்பட்ைன.
முக்கியைாக நிர்ைாலாவிைம் உற்சாகம் இருைைங்காகி இருந்தது.
பரைஹம்சாவும் அவளுைன் பசர்ந்து பூமஜகளில் பங்நகடுத்துக்
நகாண்டு அவளுக்குத் துமணயாய் இருந்து வந்தான்.

சாஹிதி கல்லூாிக்குப் பபாய் வந்து நகாண்டிருந்தாள். முதல்

ஆண்டு ைதிப்நபண்கள் நவளிவந்தன. சாஹிதி நல்ல
ைதிப்நபண்கள் நபற்ைிருந்தாள். சயின்ஸ் சப்நஜக்டில் அவள்தான்
முதல் இைம். பரைஹம்சா ைிகவும் ைகிழ்ச்சி அமைந்தான். பபானில்
கூப்பிட்டு பபசினான்.

“இன்மைக்குத் திரும்பவும் உனக்குப் பார்ட்டி தரணும். கூைபவ

ஒரு பாிசும் தரப் பபாகிபைன். அது உனக்கு பிடிக்குைா இல்மலயா
என்று பகட்டுத் நதாிந்து நகாண்ை பிைகுதான் தருபவன்’
என்ைான்.

“உங்களுக்கு என் விருப்பு நவறுப்பு எல்லாம் நன்ைாகத் நதாியும்.

என்மனயும் விை உங்களுக்குத்தான் நதாியும். நீங்க தரப்பபாவது

137
எதுவாக இருந்தாலும் எனக்கும் பிடிக்கும் என்று நம்புகிபைன்
அங்கிள்” என்ைாள் சாஹிதி.

“பிடிக்கவில்மல என்ைால் ைட்டும் தயக்கம் இல்லாைல்

நவளிப்பமையாய் நசால்லபவண்டும், சாிதாபன?”

“கண்டிப்பாய். ைம்ைியிைம் நசால்லட்டுைா ைாமல பார்ட்டிமயப்

பற்ைி?”

“பவண்ைாம். இன்மைக்கு ைம்ைி ஒருநபாழுது. நாைிருவரும்

ைட்டுபை பபாபவாம்.”

“சாி அங்கிள்.” பபாமன மவத்துவிட்டு பயாசமனயில் ஆழ்ந்தாள்

சாஹிதி. அந்த பாிசு என்னவாக இருக்கும்? ைணைகமனத்
பதர்ந்நதடுத்து விட்பைன் என்று நசால்லுவாரா? ஊஹும்,
தன்மன நன்ைாகப் படிக்க மவக்க பவண்டும் என்ை
எண்ணம்தான் அவருக்கு. அதுவாக இருக்காது. சாஹிதி உள்ளூர
சிாித்துக் நகாண்ைாள். ஒருக்கால் ஏதாவது மைைன்ட் நசட் ஆக
இருக்கலாம்.

பரைஹம்சா வருவதற்குள் தயாராக இருந்தாள். நிர்ைலாவிைம்

நசால்லிவிட்டு அவமள அமழத்துச் நசன்ைான். அவனுைன்
தனியாய் நவளிபய நசல்வது இதுதான் முதல் தைமவ. உள்ளூர
நகாஞ்சம் பயைாகத்தான் இருந்தது. அவபன டிபன் வமககளுக்கு
ஆர்ைர் நகாடுத்தான். தன்னிைம் பபசுவதற்கு ஏபனா தயங்குவது
பபால் அவளுக்குத் பதான்ைியது.

சாப்பிட்டு முடித்தார்கள். அவளுக்குப் பிடித்தைான கஸாட்ைா

ஐஸ்க்ாீம் வரவமழத்தான்.

“நான் நசான்ன பாிமசப் பற்ைி பகட்கவில்மலபய ஏன்?”

138
“நீங்கபள நசால்லுவீங்க என்று எதிர்பார்த்துக்
நகாண்டிருக்கிபைன்.”

“சாஹிதி!” அவன் குரல் கம்பீரைாக இருந்தது. “இது நான்

உனக்குத் தரும் பாிசா அல்லது உன்னிைம் பகட்கும் வரைா என்று
எனக்பக புாியவில்மல. உனக்குப் பிடிக்கவில்மல என்ைால் உன்
ைனமத பநாகடித்துவிட்பைபன என்ை பவதமன என்மன விட்டு
நீங்கபவ நீங்காது. ஆனால் பகட்காைலும் இருக்க முடியவில்மல
என்னால். அதனால்தான் இன்நனாருமுமை பகட்டுக்
நகாள்கிபைன். உனக்குப் பிடிக்கவில்மல என்ைால் தயவு
தாட்சிண்யம் இன்ைி நசால்லிவிடு. நான் ஒன்றும் வருத்தப்பை
ைாட்பைன். அந்த விஷயத்மத இருவருபை ைைந்து விடுபவாம்.
எப்பபாதும் பபால் நண்பர்களாக இருப்பபாம்.”

“நசால்லுங்க அங்கிள். தயங்காதீங்க.” அது என்னநவன்று

நதாிந்துநகாள்ளும் ஆர்வம் அதிகைாகிவிட்ைது அவளுக்கு.

“ஒன்றும் இல்மல.” அவள் கண்கமளபய உற்றுப் பார்த்தபடி

நசால்லத் நதாைங்கினான் அவன். “உங்க அம்ைாமவப்
பற்ைித்தான். அவளுக்கு அப்படி ஒன்றும் நராம்ப
வயதாகவில்மல. வாழ்க்மகயில் எந்தச் சுகத்மதயும்
அனுபவிக்கவில்மல. ைனதளவில் ைிகவும் தளர்ந்து
விட்டிருக்கிைாள். நீண்ை வாழ்க்மக இன்னும் முன்னால்
இருக்கிைது. இப்நபாழுதாவது அவள் இழந்து விட்ைமதத்
திருப்பித் தரணும் என்று பதான்றுகிைது. இது என்னுமைய
பகாாிக்மக இல்மல. கைவுளின் சங்கல்பம் என்று நிமனக்கிபைன்.
அவமள..”

“ஊம்.. நசால்லுங்கள்.”

139
“அவமள நான் கல்யாணம் பண்ணிக்நகாள்ள நிமனக்கிபைன்,
உங்கள் இருவருக்கும் ஆட்பசபமண இல்லாவிட்ைால்தான்”
என்ைான் பரைஹம்சா.

சாஹிதிக்கு ஐஸ்க்ாீமை விை இனிமையான உணர்வு ைனதில்

நிரம்பி வழிந்தது. இையம் பபான்ை உயர்ந்த பண்புமைய
அவனுக்கு, நன்ைிமய எப்படிச் நசால்லுவது என்று புாியாைல்
அப்படிபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.

“என்னம்ைா? உனக்குப் பிடிக்கவில்மலயா?”

“பிடிக்காைல் என்ன அங்கிள்? என்ன நசால்வது என்று எனக்குப்

புாியவில்மல. உங்கள் காரணைாய் அம்ைாவிைம் சைீபத்தில் வந்த
ைாற்ைங்களுக்பக சந்பதாஷப்பட்டுக் நகாண்டு இருக்கிபைன்.
இனி இது பபாலவும் நைந்துவிட்ைால், அம்ைா ைனப்பூர்வைாக
சிாித்தபடி வீட்டில் வமளய வந்தால் அமதவிை பவறு என்ன
பவண்டும் எனக்கு? அம்ைாவிைம் நீங்க பபசினீங்களா அங்கிள்?”

“இல்மலம்ைா. இது எங்கள் இருவருக்கும் ைட்டுபை சம்பந்தப்பட்ை

விஷயம் இல்மல. வயது வந்த, விவரம் நதாிந்த நபண் நீ. உன்
அபிப்ராயத்மத முதலில் நதாிந்துநகாண்டு அதற்குப் பிைகுதான்
ைம்ைியிைம் இந்தப் பபச்மச எடுப்பதாக இருக்கிபைன்.”

“எனக்கு நராம்ப சந்பதாஷைாய் இருக்கு. ைம்ைிமயச் சம்ைதிக்க

மவப்பதற்கு என்மன என்ன நசய்யச் நசான்னாலும்
நசய்கிபைன்.”

‘தற்சையம் நீ எதுவும் நசய்யாபத. நான் முதலில் பபசுகிபைன்.

அவள் ைறுத்தால் அப்நபாழுது பயாசிப்பபாம். பபரர்!”

140
கூப்பிட்ைான் பரைஹம்சா. “இந்த ஐஸ்க்ாீம் உருகிவிட்ைது.
எடுத்துக்கிட்டுப் பபாய் பவறு நகாண்டுவா.”

அவ்வளவு சீாியசான உமரயாைலுக்கு நடுவில் கூை அத்தமன

சின்ன விஷயத்மத அவன் கவனித்தது நபாறுப்பு ைிகுந்த அவன்
குணத்மத காட்டியது.

“இன்நனாரு விஷயத்மதயும் உனக்குத் நதளிவுப் படுத்தணும்.ச

எனக்குக் கல்யாணம் ஆகி இரண்டு ைகன்கள் இருக்கும் விஷயம்
உனக்கும் நதாியும். அவர்கள் நராம்ப நாளாய் என்னுைன்
வசிப்பதில்மல. உங்க அம்ைாமவக் கல்யாணம் பண்ணிக்
நகாள்வதற்கு முன்னால் அவர்களிைைிருந்து எந்த விதைான
ஆட்பசபமணபயா, தைங்கபலா, விரும்பத் தகாத சம்பவபைா
எதிர்ப்பட்டு விைக் கூைாது. அந்த விஷயத்தில் சில ஏற்பாடுகள்
நசய்ய பவண்டும். அதற்குக் நகாஞ்ச நாள் பிடிக்கலாம். என்
ைகன்களில் ஒருவன் ைாக்ைர், இன்நனாருத்தன் இன்ஜனியர்.
இருவருபை நசட்டில் ஆகி விட்ைார்கள்.”

“உங்களுக்கு எது சாி என்று பதான்றுகிைபதா அப்படிபய

நசய்யுங்கள் அங்கிள். என்னால் நசய்யக் கூடியது ஏதாவது
இருந்தால் நசால்லுங்கள். நசய்கிபைன்.” ைனப்பூர்வைாகச்
நசான்னாள் சாஹிதி. பிைகு தன்னுள் எண்ணிக்நகாண்ைாள்.
‘இப்படிப்பட்ை நபர்கள் எல்பலார் வாழ்க்மகயிலும்
எதிர்பட்டுவிை ைாட்ைார்கள். பரைஹம்சாமவப் பற்ைி பகாைளா
டீச்சருக்கு விவரைாய் எழுத பவண்டும். ஆண்கள் எல்பலாருபை
கயவர்கள் இல்மல என்றும் நதாிவிக்க பவண்டும்.’

பார்ட்டியிலிருந்து இருவரும் திரும்பி வரும்பபாது நிர்ைலா

நவளிபய எதிர்பார்த்தபடி நின்ைிருந்தாள்.

141
நன்ைாய இருட்டி விட்ைது. நவளிபய ைமழ வரும் அைிகுைிகள்
நதன்பட்ைன. வீடு திரும்பியதுபை நிர்ைலா கடிதத்மத நீட்டினாள்.
பகாைளா டீச்சர் எழுதிய கமைசிக் கடிதம் அது. அவள்
இைந்துவிட்ைதாய் ைறுநாள் தந்தி வந்தது.

****

“சாஹிதி!” பரைஹம்சா இரக்கம் ததும்பும் குரலில் விசாாிப்பது

பபால் அருகில் வந்தான். “ஏனம்ைா? எப்படிபயா இருக்கிைாய்?”

“ைனம் சாியாய் இல்மல அங்கிள்.”

அவன் தமலயில் மகமயப் பதித்துத் தைவிக் நகாடுத்தான்.

“இளம் வயதில் இருப்பவள் ைனம் சாியாய் இல்மல என்று
நசான்னால் அதற்கு இரண்டு காரணங்கள்தான் இருக்கணும். நீ
யாாிைைாவது ைனமதப் பைிக் நகாடுத்திருக்க பவண்டும். அல்லது
யாராவது உன்மனக் காதலிப்பதாய் நசால்லி இருக்க பவண்டும்”
என்று சிாித்தான்.

உண்மையில் சாஹிதிக்கு தான் இளம்நபண் என்ை விஷயபை

அதுவமரயில் நிமனவுக்கு வந்தது இல்மல. படிப்மபத் தவிர
பவறு எந்த உலகமுபை நதாியாது அவளுக்கு. முதல் முமையாய்
அவன் வாயிலிருந்து அந்த வார்த்மதகமளக் பகட்ை நபாழுது
நவட்கமும், சங்பகாஜமும் ஏற்பட்ைன. தடுைாற்ைத்பதாடு தமல
குனிந்தாள்.

“தந்மதமயப் பபான்ைவன் நான். என்னிைம் நசால்வதற்குக் கூை

பயப்படுகிைாயா?”

அப்நபாழுதுதான் அவளுக்கு துக்கம் வந்தது. இண்ட்ராவர்ட்

சுபாவம் நகாண்ைவர்களின் இதயத்தில் துக்கம் நவள்ளைாய்
நபாங்கி நவளிப்படுத்துவதற்கு அந்த அளவுக்கு இரக்கம்
142
பபாதும். பதினாலு முதல் இருபதுக்கு இமைப்பட்ை வயதில்
ஆண்களிலும் சாி நபண்களிலும் சாி இவ்விதைாய் ஆதாரப்படும்
குணம் உண்டு.

எப்நபாழுதும் தைக்குள் தாபை பார்த்துக் நகாண்டும், தம்மைப்

பற்ைிபய பயாசித்துக் நகாண்டும் உலகம் முழுவதும் தம்மைபய
கண்காணித்து வருவதாய் ஊகித்துக் நகாண்டும் இருப்பார்கள்.
இரக்கம் ஒரு குளிர்ந்த காற்று பபால் அந்த துன்பத்மதத் தாக்கும்
பபாது ஆடி ைாதத்து கார்பைகம் பபால் கண்ணீர் ைமழ
பபாழிவதுதான் இவர்களின் சுபாவம்.

இந்த இரக்கத்மத இவர்கள் யாாிைைிருந்து பவண்டுைானாலும்

நபற்றுக் நகாள்வார்கள். அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில் இருக்கும்
உைன்பிைவாத அண்ணன்கள், தந்மதமயப் பபான்ை நிமலயில்
இருக்கும் வாத்தியார்கள்.. இப்படி யாாிைைிருந்து
பவண்டுைானாலும். இந்த உைன் பிைவா சபகாதரர்கள்
சாதரணைாக பலடீஸ் ஹாஸ்ைலுக்கு முன்னால் நின்று நகாண்டு
நாமலந்து நபண்கள் புமை சூழ நதன்படுவார்கள். இவர்களுக்கு
அய்யாகுண்டு முதல் ஐன்ஸ்டீன் வமரயில் நதாியாத ஆசாைிகபள
இருக்க ைாட்ைார்கள். தம்முமைய எண்ணங்கமள, கருத்துகமள
அடுத்தவர் ைீது திணித்தபடி அவர்கமள தம் கட்டுப்பாட்டுக்குள்
மவத்துக் நகாள்வார்கள். எதிராளிமய ைீட்பதற்காகபவ கைவுள்
தம்மை பமைத்திருப்பதாய் எண்ணிக்நகாள்வார்கள்.

“நசால்லும்ைா, என்ன நைந்தது?”

“எங்க பகாைளா டீச்சர் நசத்துப் பபாய் விட்ைாள் அங்கிள்”

என்ைாள். “தற்நகாமல பண்ணிநகாள்ளப் பபாவதாய் கடிதம்
எழுதி மவத்துவிட்டு இைந்து விட்ைாளாம். ஆனால் கணவன்தான்
நகாமல நசய்திருக்க பவண்டும். டீச்சர் நராம்ப நல்லவள்
அங்கிள். நபாறுமை என்ைால் என்நனநவன்று எங்களுக்குக்
கற்றுக் நகாடுத்தாள் அங்கிள். அவளுமைய நபாறுமை நசித்துப்
143
பபாகும்படி துன்புறுத்திய அந்தக் கணவமனக் நகான்றுப்
பபாட்டு விைணும் பபால் இருக்கு. எவ்வளவு பவதமன
அனுபவித்து இருந்தால் இந்த முடிவுக்கு வந்திருப்பாள்?”

“யாருமைய விதி எப்படி எழுதி மவத்திருக்கிைபதா அப்படித்தான்

நைக்கும். யாராலும் அமத ைாற்ை முடியாதும்ைா.”

“விதி இல்மல அங்கிள், அவள் கணவன்.”

“இல்மல அம்ைா. நீ தவைாக புாிந்து நகாண்டு இருக்கிைாய்.

அங்பக நைந்தது என்ன என்று உனக்குத் நதாியாது.
நபாறுமையும், நற்பண்பும் நபண்களுக்பக இயல்பான
ஆபரணங்கள். அவற்ைி இழந்துவிட்ை நபண்மணத் துரதிர்ஷ்ைம்
துரத்தத் நதாைங்கி விடுகிைது. கணவமனத் திருத்தி நல்ல
வழிக்குக் நகாண்டு வருவது நபண்ணின் கைமை. சீமத,
அனசூயாக்கள் பிைந்த புண்ணிய பூைி இது. பத்தினித்தன்மை நம்
நகாள்மக. கர்ை சித்தாந்தத்மத நம்பியவர்கள் யாருபை
பவதமனப்பை ைாட்ைார்கள். கர்ைாதான் என்மன உங்களிைம்
இழுத்து வந்தது. கர்ைாதான் என்மன உனக்கு இந்த விதைாய்
பபாதிக்கச் நசய்கிைது.”

இந்த இறுதி வார்த்மதகள் ைட்டும் உண்மை.

“பகாைளாவின் ைரணத்மத விதி எழுதி மவத்திருப்பதால்,

என்மன கைவுள் அவளிைம் அனுப்பவில்மல. இல்லாவிட்ைால்
என் ைபனாபலத்தின் மூலைாக உன் தாமய ைாற்ைியது பபால்
அவமளயும் கஷ்ைத்திலிருந்து ைீட்டிருப்பபன். எதிராளியின்
ைனதில் இருப்பமதத் நதாிந்து நகாள்ளும் சக்திமய கைவுள்
எனக்கு அருளியிருக்கிைார். இந்த உலகத்தில் இவ்வளவு பபர்
இப்படி கஷ்ைப்பட்டுக் நகாண்டிருப்பது எனக்கு பவதமனமயத்
தருகிைது. என்னால் முடிந்த வமரயில் அவர்களுக்கு உதவி

144
நசய்வது என் கைமை. அதற்காக என் சுகத்மதக் கூை தியாகம்
நசய்கிபைன். இப்நபாழுது நான் அங்பக எல்பலாமரயும்
விட்டுவிட்டு இங்பக அடிக்கடி வருகிபைன் என்ைால் அதற்குக்
காரணம் உங்க குடும்பத்மதத் துக்கத்திலிருந்து
ைீட்பதற்காகத்தான் என்று கைவுள் எனக்கு நசால்லியிருக்கிைார்.
கூடிய சீக்கிரம் இந்தப் பிரச்சமனக்குத் தீர்வு கிமைத்து விடும்.
உங்க டீச்சாின் விஷயம் என்கிைாயா? அதான் நசான்பனபன,
அமத ைைந்துவிடு. படிப்பில் கவனத்மதச் நசலுத்து.”

ைந்திரத்திற்குக் கட்டுப்பட்ைவள் பபால் சாஹிதி தமலமய

அமசத்தாள்.

அந்த விதைாய் ‘தர்க்கம்’ இருந்த இைத்தில் ‘கர்ை சித்தாந்தம்’ அவள்

ைனதில் நன்ைாய் படிந்து பபாய்விட்ைது.

*******

“சிம்ைாசலம்” கூப்பிட்ைாள் சாஹிதி. கமைத் நதருவுக்குப்

புைப்பட்டுக் நகாண்டிருந்த சிம்ைாசலம் திரும்பிப் பார்த்தான்.

“என்ன சின்னம்ைா? காமர நகாண்டு வரச் நசால்லட்டுைா?”

“பவண்ைாம். இந்தக் கடிதத்மத தபாலில் பபாட்டு விடு.

ைைந்துவிைாபத.”

“யாருக்கும்ைா கடிதம்?” அங்பகபய உட்கார்ந்திருந்த நிர்ைலா

பகட்ைாள்.

“ைாைாவுக்குதான் அம்ைா.”

‘என்ன எழுதினாய்?” சந்பதகத்துைன் பகட்ைாள் நிர்ைலா.

145
சாஹிதி அவமள வியப்புைன் பநாக்கினாள். நிர்ைலா ஒருநாளும்
இப்படி பகட்ைது இல்மல. “ஒன்றும் இல்மல அம்ைா. பகாைளா
டீச்சர் பற்ைியும், பரைஹம்சா அங்கிமளப் பற்ைியும்.”

“அங்கிளிைம் பகட்ைாயா?”

“அங்கிமள எதுக்கும்ைா பகட்கணும்?”

“என்ன இருந்தாலும் இனி அங்கிமளக் பகட்காைல் எந்த

காாியத்மதயும் பண்ணக் கூைாதும்ைா. அவர் என்ன
நசால்லுவாபரா நதாியாது.”

“என்னது? என்மனப் பற்ைியா பபசிக் நகாண்டு இருக்கீங்க?”

பரைஹம்சா வாசல் அருகில் நின்ைபடி பகட்ைான்.

சாஹிதிக்கு அந்த விஷயம் ைட்டும் எப்பபாதும் வியப்பாகபவ

இருக்கும். பரைஹம்சா எப்நபாழுதும் வர பவண்டிய பநரத்தில்
பிரத்யட்சைாகி விடுவான்.

நிர்ைலா கடிதத்மதப் பற்ைிச் நசான்னாள். பிரைஹம்சாவின் முகம்

கம்பீரைாக ைாைியது.

‘இப்படி உட்காரு சாஹிதி. சிம்ைாசலம்! அந்தக் கடிதத்மதக்

நகாடுத்துவிட்டு நீ பபாய்க்நகாள்.”

சிம்ைாசலம் பபாகும் வமரயில் அவன் ஒன்றுபை பபசவில்மல.

நிர்ைலா எழுந்து உள்பள பபாய்விட்ைாள். பரைஹம்சாவின் முகம்
பிரசன்னைாயிற்று.

“பார்த்தாயா சாஹிதி! உங்க ைம்ைிக்கு என்ைீது எவ்வளவு

நம்பிக்மக என்று? நான் எந்த முடிமவ எடுத்தாலும் ைறுக்க
ைாட்ைாள். ஆனால் நீயும் விவரம் நதாிந்தவள். உன்
146
அபிப்பிராயத்மதக் கூை நதாிந்துநகாள்ள பவண்டிய பதமவ
எனக்கு இருக்கு. நான் நசால்வமதக் பகட்டுவிட்டு பயாசித்துப்
பார்த்துவிட்டு உன் தீர்ைானத்மதச் நசால்லணும், சாிதாபன?”

‘நசால்லுங்கள் அங்கிள்” என்ைாள் சாஹிதி. தான் தவறு நசய்து

விட்பைாம் என்ை எண்ணம் அப்நபாழுதுதான் அவளுக்கு
ஏற்பட்ைது.

“உன் ைனதில் உள்ள உணர்வுகமள, முக்கியைாய் சந்பதாஷைான

நசய்திகமள உன் சிபநகிதிகளுைபனா, உைவினர்களுைபனா
பகிர்ந்து நகாள்வதில் தவறு இல்மல. அந்த விஷயத்தில் உன்மன
கட்டுபடுத்த முயன்ைால் அது என் சுயநலம் ஆகி விடும். ஆனால்
நான் முதலிபலபய உன்னிைம் நசால்லி விட்பைன். நாம் எடுத்துக்
நகாண்டிருக்கும் தீர்ைானத்மத நசயல் படுத்துவதற்கு நகாஞ்ச
நாள் ஆகும். அது வமரயில் இந்த விஷயம் யாருக்கும்
நதாிவிக்காைல் இருப்பது தான் நல்லது என்பது என் உத்பதசம்.
காரணங்கள் இரண்டு. ஒன்று நான் வாங்கிக் நகாள்ளப் பபாகும்
விவாகரத்துக்கும் இந்தக் கல்யாணத்திற்கும் சம்பந்தம்
இருப்பதாய் யாருக்கும் சந்பதகம் வந்துவிைக் கூைாது.
இரண்ைாவதும், ைிக முக்கியைானதும் என்னநவன்ைால் உங்க
ைாைா முதலியவர்கள் கிராைத்து ஆசாைிகள். ைனதளவில் நாம்
வளர்ந்தது பபால் அவர்கள் வளரவில்மல. அவர்கள் இந்த
விஷயத்தில் குைிக்கிட்ைாலும் குைிக்கிைலாம். அதனால் இந்த
விஷயத்மதத் தற்பபாமதக்கு ரகசியைாகபவ மவத்துக் நகாண்டு,
திருைணம் ஆனதும் எல்பலாருக்கும் நசால்லுவது நல்லது என்பது
என் உத்பதசம். அதற்குப் பிைகு அவர்கள் என்ன நசான்னாலும்
நாம் நபாருட்படுத்த பவண்டியது இல்மல. இது என் ஒருத்தனின்
அபிப்பிராயம்தான் . நீயும் பயாசித்துப் பார்.”

ஒவ்நவாரு விஷயத்மதயும் தன் சட்ைத்திற்குள் அைக்கி தர்க்க

ாீதியாக நசால்லுவது பரைஹம்சாவுக்குக் கைவுள் தந்த வரம்.

147
அவன் வாதத்தில் உண்மை இருப்பது புாிந்தது. ைறுபபச்சு
பபசாைல் கடிதத்மத வாங்கிச் சுக்கு நூைாக கிழித்தாள்.

“சாாி அங்கிள். நான் நசய்தது தவறுதான். பயாசித்துப்

பார்க்காைல் எழுதிவிட்பைன். நீங்க நசான்னநதல்லாம்
உண்மைதான். எனக்கு அந்த பயாசமனபய வரவில்மல”
என்ைாள் ைன்னிப்பு பகட்பது பபால்.

‘நவாிகுட்! உன்னிைம் இந்த ைாதிாியான எண்ணம்தான் எனக்கு

பவண்டியது. பபாய் படிம்ைா. பாீட்மச நநருங்கி விட்ைது.
நன்ைாகப் படிக்கணும்.”

‘சாி அங்கிள்.” எழுந்து உள்பள பபாய்விட்ைாள். பரைஹம்சா

நிர்ைலாவின் அமைக்குள் பபானான். கதவுகள் சாத்திக்
நகாண்ைன. அந்த விஷயத்மதக் கவனித்தாலும் சாஹிதி
வருத்தப்பைவில்மல.

சாஹிதிக்குத் நதாியாத விஷயம் ஒன்றுதான். முதல்நாள் இரவு

அவள் கடிதம் எழுதியமத கவனித்த தாய், உைபன அந்த
விஷயத்மத பரைஹம்சாவுக்குப் பபான் பண்ணி நதாிவித்து
விட்ைாள் என்றும், அதனால்தான் உைபன அவன் புைப்பட்டு
வந்தான் என்றும், அவன் திடீர் விஜயம் ஆச்சாியப்பை பவண்டிய
சைாசாரம் இல்மல என்றும்.

148
 13

இன்ைர் பாீட்மசகமள நன்ைாக எழுதினாள் சாஹிதி. முதல்

வகுப்புக் கண்டிப்பாய் வரும். ைருத்துவக் கல்லூாியில் பசர
பவண்டும் என்ைால் ப்மழவுத் பதர்வுகள் உண்டு. அதற்காக
விடுமுமையில் பகாச்சிங் கிளாசில் பசர பவண்டும். நிர்ைலாமவ
அந்த விஷயைாக பகட்ைாள்.

‘அங்கிள் வரட்டும் சாஹிதி. அவமரக் பகட்டுவிட்டு

பசர்ந்துநகாள்” என்ைாள் நிர்ைலா.

“ப்மழவுத் பதர்வுக்கு இன்னும் ஒரு ைாதம்தான் இருக்கும்ைா.

உைபன பசர பவண்டும். அங்கிள் இன்னும் ஒரு வாரத்திற்கு
வரைாட்பைன் என்று நசான்னார். நான் பபாய் பசருகிபைன் ைம்ைி”
என்ைாள் சாஹிதி.

‘பவண்ைாம் சாஹிதி. பகட்காைல் பசருவது நல்லது இல்மல.

நன்ைாகவும் இருக்காது. நம் விவகாரங்கமள எல்லாம் அவபர
பார்த்துக் நகாண்டு இருக்கும் பபாது, ஒரு வார்த்மதக் கூை
நசால்லாைல், நாபை முடிவு நசய்தால் வருத்தப்படுவார். அவர்
வரட்டும். அப்படிபய ைிஞ்சிப் பபானால் வீட்டிபலபய
ட்யூஷனுக்கு ஏற்பாடு நசய்கிபைன்.”

“அது இல்மல ைம்ைி..” ஏபதா நசால்ல வந்தாள்.

‘பவண்ைாம். கட்ைாயப்படுத்தி என் ைனமத பநாகடிக்காபத.

அதற்குப் பிைகு அவர் வருந்தினால் என்னால் தாங்கிக் நகாள்ள
முடியாது.”

149
“அது இல்மல அம்ைா. அங்கிள் பவண்ைாம் என்று நசான்னால்
அப்நபாழுபத விட்டு விடுகிபைன். ஆனாலும் அங்கிள் ைறுக்க
ைாட்ைார்.”

“என்னவாக இருந்தாலும் அவாிைம் நசால்லாைல் ஒரு காாியம்

பண்ணுவது எனக்குப் பிடிக்கவில்மல. அவ்வளவுதான்.”

சாஹிதி பதில் பபசாைல் அங்கிருந்து பபாய்விட்ைாள். எங்பகா

ஏபதா அபசுருதி ! தந்மத இருந்தபபாது தாய் என்றுபை இவ்வாறு
பபசியது இல்மல. அவர் ஏதாவது பவண்ைாம் என்று
நசான்னாலும் வாதாடுவாள். இப்நபாழுது அங்கிள் எது
நசான்னாலும் அதுதான் பவதம். முந்தாநாள் சிம்ைாசலம்
விஷயத்தில் கூை அப்படித்தான் நைந்தது. பாீட்மச சந்தடியில்
அவள் கவனிக்கவில்மல. ஊருக்குப் பபாய்விட்டு வருவதாய்
நசால்லிவிட்டுப் பபானவன் வரபவயில்மல. ைம்ைியிைம் அமதப்
பற்ைி பகட்ைபபாது பவமலயிலிருந்து நீக்கிவிட்ைதாய்ச்
நசான்னாள். ஒருவாரத்தில் வருவதாகச் நசால்லிவிட்டுப்
பபானவன் இருபது நாட்களுக்குப் பிைகுதான் வந்தானாம்.

“என்னம்ைா இது? ஏதாவது அவசர பவமல ஏற்பட்டு

தங்கிவிட்ைாபனா என்னபவா?”

“உைல்நிமல சாியாக இல்மலன்னு ஏபதா ஒரு சாக்கு

நசான்னான். ஆனாலும் அங்கிளுக்கு நராம்ப பகாபம் வந்து
விட்ைது. சுவாைி அமையில் சுருட்டுப் புமகத்தானாம்.”

சிம்ைாசலதிற்கு சுருட்டுப் புமகக்கும் பழக்கம் உண்டு. ஆனால்

சுவாைி அமைக்குள் புமகக்கும் அளவுக்கு நகட்ைவன் இல்மல.
பதிமனந்து ஆண்டுகளாய் அந்த வீட்டில் பவமல பண்ணிக்
நகாண்டிருக்கிைான். ஒரு சிைிய காரணத்திற்காக அவமன
பவமலயிலிருந்து நீக்கியது வருத்தத்மதத் தந்தது.

150
’சீ.. ஏன் இப்படி பயாசிக்கிைாள்? அங்கிமள சந்பதகிப்பதா? அவர்
எந்த விஷயைாக இருந்தாலும், பயாசித்துப் பார்த்துவிட்டு நல்லது
நகட்ைது உணர்ந்துதான் முடிமவ எடுப்பார். சிம்ைாசலத்தின்
மூலம் எந்த தவறு பநர்ந்தபதா நதாியவில்மல. அப்படி பநர்ந்து
இருந்தால் அது ைன்னிக்க முடியாத குற்ைைாகத்தான்
இருந்திருக்கும்’ என்று ைனமத சைாதானப் படுத்திக் நகாண்ைாள்.

பத்து நாட்களுக்குப் பிைகு வந்தான் பரைஹம்சா. நிர்ைலா எல்லா

விஷயங்கமளயும் நசால்லிவிட்ைால் பபாலும். அவன்
சாஹிதியின் அமைக்கு வந்தான்.

“என்னம்ைா, பைடிசினில் பசரணும் என்று ஆமசப்

படுகிைாயாபை? பகாச்சிங் இல்லாவிட்ைாலும் உனக்கு சீட்
கிமைக்கும். அப்படி முடியாவிட்ைாலும் லட்சம் லட்சைாய்
நகாடுத்து உனக்கு சீட் வாங்கித் தந்து விடுகிபைன். ஆனால் ஒரு
விஷயத்மத பயாசித்துப் பாரும்ைா. உன்னுமையது
நைன்மையான சுபாவம். ரத்தத்மதக் கண்ணால் பார்க்க முடியாது
உன்னால். யாரவது வலியால் துடித்தால் பார்த்து நடுங்கி
விடுவாய். சைீபத்தில் யாபரா மசக்கிளில் விழுந்து அடிபட்டுக்
நகாண்ைதும் அழுது விட்ைாய். நாமளக்கு நபாிய விபத்தில்
உைம்நபல்லாம் காயத்பதாடு யாரவது வந்தால் மதாியைாய்,
துணிச்சலுைன் நின்று மவத்தியம் பண்ண முடியுைா உன்னால்?
பயாசித்துப் பார். அந்தத் நதாழிலுக்கு நியாயம் நசய்ய முடியும்
என்ை நம்பிக்மக உனக்கு இருந்தால், எனக்கு எந்த
ஆட்பசபமணயும் இல்மல. படிப்புகூை சாதாரணைானது
இல்மல. பபாஸ்ட் கிராட்யுபயஷன் பண்ணாவிட்ைால் ைதிப்பு
கிமையாது. கிராைத்தில் ஐந்து வருைங்கள் சர்வீஸ் பண்ண
பவண்டியிருக்கும். அங்பக இருக்கும் அரசியல்கமள
சைாளிக்கத் நதாியணும். அநதல்லாம் பதமவ இல்மல என்று
மவத்துக் நகாள். பணம் நசலவழித்து ஒரு நர்சிங் பஹாம் கட்டித்

151
தந்துவிை முடியும் என்னால். ஆனால் உனக்கு அதில் திருப்தி
கிமைக்குைா? இது அவ்வளவு சுலபைாய் எடுத்துக் நகாள்ளக்
கூடிய முடிவு இல்மல. வாழ்க்மகயில் இது ஒரு முதல் படி.
முக்கியைான திருப்பம்.”

அநதன்னபவா நதாியாது. பரைஹம்சாவின் வாதத்தில் என்றுபை

உண்மை இருக்கும். எதிராளிமய பயாசிக்க மவக்கும்.
எல்லாவற்மையும் ைீைி அவன் நசான்னதுதான் சாி என்று
பதான்றும். சாஹிதி உைபன தன் முடிமவச் நசால்லிவிட்ைால். பி.
எஸ். ஸி. யில் பசருவதாய்.

சாஹிதி கல்லூாியில் பசர்ந்து ஒருவருைம் ஆகிைது பரைஹம்சா

எப்பபாதும் பபால் வந்து பபாய்க் நகாண்டிருந்தான். எல்லா
விவகாரங்கமளயும் ஒழுங்காய் பார்த்துக் நகாண்ைான். வீட்டில்
எந்த விஷயைாக இருந்தாலும் அவன் நசான்னபடிபயதான்
நைந்துக் நகாண்டிருந்தது. ஆனால் திருைண விஷயத்மத ைட்டும்
யாருபை எடுக்கவில்மல.

ஒருநாள் பரைஹம்சா சாப்பிட்ைத் தட்டில் அமத அலம்பாைபலபய

தாய் சாப்பிட்ைமத சாஹிதி பார்த்தாள். அத்தமன அன்மப அவள்
உள்ளத்தில் மவத்திருந்தாள் என்று அதுவமர நதாியவில்மல.
தந்மத அவள் தாயின் அன்மப உணரமுடியாைல் பபானது
துரதிர்ஷ்ைம்தான். திருைணத்திற்கு ஏன் இன்னும் தாைதம் என்று
நிமனத்துக் நகாண்ைாள். அன்மைக்கு பரைஹம்சாபவ அமதப்
பற்ைிய பபச்மச எடுத்தான். நிர்ைலா, சாஹிதி இருவருபை
அவ்விைத்தில் இருந்தார்கள் அந்த சையத்தில்.

“என் குடும்பவிவகாரம் இப்பபாமதக்கு முடியும் பபால்

பதான்ைவில்மல. பகார்ட்டில் இவ்வளவு தூரம் இழுத்தடிப்பார்கள்
என்று நிமனக்கவில்மல. நபாிதாய் வாய்கிழிய பபசிவிட்டு
இப்நபாழுது பின்வாங்குகிபைன் என்று நிமனக்கப் பபாைீங்கபள
என்று எனக்பக கில்டியாய் இருக்கு. இந்த நிைிைபை நான்

152
திருைணத்திற்குத் தயார். ஆனால் பப்ளிக் ஆக எல்பலாருக்கும்
நதாியும் விதைாக பண்ணிக்நகாள்ள முடியாது என்னால்.
உங்களுக்கு ஆட்பசபமண இல்மல என்ைால் சிம்பிளாய்
பண்ணிநகாள்கிபைன்.”

“எனக்கு எந்த ஆட்பசபமணயும் இல்மல” என்ைால் நிர்ைலா

தாழ்ந்த குரலில்.

“நீ என்ன நசால்கிைாய் சாஹிதி? நிமலமை சாியான பிைகு

நவளியில் எல்பலாருக்கும் நதாிவிப்பபாம். குமைந்தபட்சம்
இப்படி நசய்தாலாவது நம் ைனதிற்கு அமைதி கிட்டும்
இல்மலயா?”

“சாி அங்கிள். உங்கள் இஷ்ைம். முஹூர்த்தம் எப்பபா என்று

நசால்லுங்கள். ஏற்பாடுகள் நசய்து விடுகிபைன்” என்ைாள்
உற்சாகத்துைன்.

பரைஹம்சா பஞ்சாங்கத்மத எடுத்து ஏபதா கணக்கு பபாட்ைான்.

“நவள்ளிக்கிழமை இரவு ஒன்பதமர ைணிக்கு நல்ல முகூர்த்தம்”
என்ைான்.

சாஹிதி உற்சாகைாய் எல்லா ஏற்பாடுகமளயும் நசய்தாள். அன்று

ைாமலபய பவமலக்காரர்கள் எல்பலாமரயும் ஏபதா சாக்கு
நசால்லி நவளிபய அனுப்பி விட்ைார்கள். பமழய ஆட்கள்
யாருபை இல்மல. இருந்தாலும் சிம்ைாசலம் இருந்திருந்தால்
நன்ைாக இருக்கும் என்று பதான்ைியது சாஹிதிக்கு. அவனுக்கு
அந்த வீட்டுைன் நசான்ன முடியாத பந்தம் இருந்தது.

முகூர்த்த பநரத்திற்குத் தாமய சுயைாய் அலங்காரம்

நசய்தாள். பபாட்டு எவ்வளவு அழமகத் தருகிைது என்று
விப்பமைந்தவளாய் அப்படிபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்து
விட்ைாள் சாஹிதி. நிர்ைலாவின் முகம் நராம்ப கமளயாய்
153
இருக்கும். நகாஞ்சம் அலங்காித்துக் நகாண்ைால் பபாதும். ைிக
அழகாய்த் நதன்படுவாள். சாஹிதிக்கு அக்காமவப் பபால்
பதான்றுவாள்.

பரைஹம்சாவின் முகத்தில் ஆனந்தம் தாண்ைைாடிக்

நகாண்டிருந்தது. குைிப்பிட்ை முகூர்த்த பநரம் வந்ததும் பகசட்டில்
ைங்கள இமசமய மவத்தார்கள். ைாமலமய ைாற்ைிக்
நகாண்ைார்கள். பரைஹம்சா நிர்ைலாவின் கழுத்தில் தாலிமயக்
கட்டினான். அந்தத் திருைணத்திற்கு ஒபர சாட்சி சாஹிதி. அவள்
பபாட்பைாக்கமள எடுத்தாள். பரைஹம்சா தமை
நசால்லவில்மல.

படுக்மகயமைமய அவபள சுயைாய் அலங்காித்தாள். பரைஹம்சா

படுக்மக அமைக்குள் ப்மழயும் முன் தடுத்து நிறுத்தினாள்
சாஹிதி.

“அங்கிள், நீங்கள் பண்ணிய இந்த தியாகத்திற்கு என்ன

நகாடுத்தாலும் எங்களால் நன்ைிக்கைமன தீர்க்கமுடியாது. நபற்ை
தந்மதகூை என்னிைம் அன்பு காட்ைவில்மல. நசாத்மத ைட்டும்
விட்டுவிட்டுப் பபானார். உங்களிைைிருந்து நான் எதிர்பார்ப்பது
அன்பும், அபிைானமும்தான். அமவ எனக்குக் பகட்காைபலபய
கிமைத்து விடும் என்ை நம்பிக்மக எனக்கு இருக்கு. அதனால்தான்
உங்களுக்குப பாிசு….. ஊஹும் பாிசு இல்மல, நபாறுப்மப
ஒப்பமைக்கிபைன்.”

“என்ன சாஹிதி? என்ன நபாறுப்பு?” வியப்புைன் பகட்ைான்.

நிர்ைலாவுக்கும் விஷயம் என்னநவன்று புாியவில்மல.

“எங்கள் நசாத்து எல்லாவற்றுக்கும் நீங்கபள கார்டியனாய்,

எங்கள் வியாபார விஷயங்கமள பார்த்துக் நகாள்வதற்கு முழு
உாிமையும் உங்களுக்குத் தரும் உறுதிப் பத்திரங்கள். இரண்டு

154
நாட்களாய் நம் லாயருைன் கலந்தாபலாசித்து இமத எழுதி வாங்கி
வந்பதன்.” அவன் மககளில் மவத்தாள்.

“ஆனால் சாஹிதி, இப்பபாபத எல்லா விவகாரங்கமளயும்

நான்தாபன பார்த்துக் நகாண்டு வருகிபைன். இன்னும் இந்த
பார்ைாளிடீஸ் எதற்கு? இந்தத் திருைண விஷயத்மத லாயாிைம்
நசான்னாயா?”

“இல்மல அங்கிள். உலகத்தாாின் பார்மவயில் நீங்க எனக்கு

யாபரா. ஆனால் என்னுமைய் கண்பணாட்ைத்தில் தந்மதயாய்
என் நபாறுப்மப ஏற்றுக் நகாண்டு இருக்கீங்க. இதுவும் உங்க
மகயில்தான் இருக்கணும். என் சந்பதாஷத்திற்காக இமதச்
நசய்பதன். ைறுக்காதீங்க.”

பரைஹம்சாவின் கண்களில் நீர் துளிர்த்தது அருகில் வந்து இரு

மககளால் அவள் முகத்மதத் தூக்கி நநற்ைியில் முத்தம் பதித்தான்.
நன்ைிக்கு வார்த்மதகள் பதமவயில்மல.

அன்று இரவு சாஹிதியின் ைகிழ்ச்சிக்கு எல்மலபய இல்மல. ஒரு

நல்ல காாியத்மதத் தன் மகயால் நசய்து முடித்த சந்பதாஷத்தில்
அவளுக்கு தூக்கபை வரவில்மல. ஒபர ஒரு குமை. தன்
சந்பதாஷத்மதப் பகிர்ந்துநகாள்ள பைீலாமவத் தவிர பக்கத்தில்
யாருபை இல்மல. தன் உணர்வுகமள எல்லாம் மைாியில்
எழுதினாள்.

ைறுநாள் கல்லூாிக்குப் பபானாள். ைாமலயில் கல்லூாியிலிருந்து

திரும்பி வரும்பபாது பரைஹம்சா வீட்டில் இல்மல. நிர்ைலா
எப்பபாதும் பபால் ஹாலில் உட்கார்ந்து பாகவதம் படித்துக்
நகாண்டிருந்தாள்.

155
தாமயப் பார்க்கும் பபாது சாஹிதிக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது.
“என்னம்ைா இது? நநற்ைியில் பபாட்டு இல்மலபய, ஏன்?” என்று
பகட்ைாள்.

நிர்ைலா நைன்மையாக சிாித்தாள். “பவமலக்காரர்கள்

எல்பலாரும் சந்பதகப்பை ைாட்ைார்களா? நன்ைாக இருக்காது,
மவத்துக்நகாள்ளபத என்று அங்கிள் நசால்லிவிட்ைார்.
உண்மைதாபன. அதான் எடுத்து விட்பைன்.”

நதாண்மையில் ஏபதா அமைத்துக் நகாண்ைாற்பபால் சாஹிதிக்கு

வாயில் வார்த்மதகள் வரவில்மல. அந்த வாதமனயில் உண்மை
இருந்தது நிஜம்தான். ஆனால் எந்த நசௌபாக்யத்திற்காக அவள்
இவ்வளவு தியாகம் பண்ணியதாய் நிமனக்கிைாபளா அதற்குக்
நகாஞ்சம் கூை ைதிப்பப இல்மலயா? அங்கீகாரம் கிமையாதா?

நகாஞ்ச பநரத்திபலபய அவள் பதைிக்நகாண்டு விட்ைாள். சில

உண்மைகமள ஜீரணித்துக் நகாள்வதற்குக் நகாஞ்சம் சையம்
பதமவப்படும்.

இரவு ஒன்பது ைணிக்கு வந்தான் பரைஹசா. மூவரும் பசர்ந்து

சாப்பிட்ைார்கள். பரைஹம்சாவும், நிர்ைலாவும் உற்சாகத்துைன்
சிாித்துப் பபசிக்நகாண்டிருந்தார்கள். சாஹிதியால் ஏபனா
ைனப்பூரவைாக அந்த சந்பதாஷத்தில் பங்நகடுத்துக் நகாள்ள
முடியவில்மல.

பவமலக்காரர்கள் எல்பலாரும் படுத்துக்நகாள்ள பபானதும்,

நநற்ைியில் பபாட்டு மவத்துக் நகாண்ைாள் நிர்ைலா. பால்
தம்ளமர எடுத்துக்நகாண்டு அமைக்குள் ப்மழந்து கதமவச்
சாத்திக்நகாண்ைமதப் பார்த்துக் நகாண்டுதான் இருந்தாள்
சாஹிதி.

156
ஏபனா பநற்று பபால் அந்தக் காட்சி சந்பதாஷத்மத
அளிக்கவில்மல.

14

இரண்டு ஆண்டுகள் கழிந்துவிட்ைன. பிரைஹம்சா எப்பபாதும்

பபாலபவ வந்து பபாய்க் நகாண்டிருந்தான். ரகசியைாய் குடும்பம்
நைத்திக் நகாண்டுதான் இருந்தான். முன்மனக் காட்டிலும்
சாஹிதியிைம் அன்பாய் பழகினான். ஓாிருமுமை எல்பலாருைாய்
பசந்து நவளிபய சாப்பிட்ைார்கள். சினிைாவுக்குப் பபானார்கள்.
சாஹிதிக்கு எது பவண்டும் என்ைாலும் சுயைாய் அமழத்துக்
நகாண்டு பபாய் வாங்கித் தந்தான். ஒருமுமை புத்தகக்கமையில்
அவனுமைய நண்பன் நதன்பட்ைான்.

“என் ைகள் சாஹிதி” என்று அைிமுகம் நசய்து மவத்தான்

பரைஹம்சா. சாஹிதி சந்பதாஷத்தால் பூாித்துப் பபானாள். அந்த
விஷயத்மதச் நசான்னபபாது நிர்ைலாவின் முகத்தில் நதன்பட்ை
சந்பதாஷத்மத, திருப்திமயப் பார்த்ததும் தன் தியாகத்திற்கு பலன்
கிமைத்து விட்ைதாய் அகைகிழ்ந்து பபானாள்.

அன்று முதல் பதர்வுகள். வழியில் ஏபதா பவமலயாய் காமர

நிறுத்தி கமைக்குப் பபானாள். நல்ல பபனா ஒன்மை வாங்கிக்
நகாண்டு நவளிபய வரும்பபாது நதாமலவில் அைிமுகைான
உருவம் ஒன்று நதன்பட்ைது. அப்நபாழுதுதான் சிம்ைாசலம்
கமைக்குள் ப்மழந்து நகாண்டிருந்தான்.

“சிம்ைாசலம்!” அவள் அமழதமதக் பகட்டு அவன் திரும்பிப்

பார்த்தான். ஒருவினாடி பநரம் அவன் முகத்தில் ைலர்ச்சி பதான்ைி
ைாயைாயிற்று. அவமளக் கவனிக்காதது பபாலபவ முகத்மதத்
திருப்பிக் நகாண்டு விட்ைான். சாஹிதி அதற்குள் அவமன
நநருங்கிவிட்ைாள்.

157
“சிம்ைாசலம்? முகத்மத ஏன் திருப்பிக் நகாண்டு விட்ைாய்? என்
பைல் பகாபைா?”

“உங்கள் ைீது பகாபம் நகாள்ளும் அளவுக்கு நான் ஒன்றும் நபாிய

ைனிதன் இல்மல சின்னம்ைா.”

“உன்மன பவமல விட்டு நீக்கி விட்ைதாய் எனக்குத் நதாியாது

சிம்ைாசலம். உன்ைீது ஆமண! அப்புைைாய் ைம்ைிதான்
நசான்னாள்.”

“சாி பபாகட்டும் விடுங்க சின்னம்ைா. நீ நசௌக்கியம்தாபன?”

அவன் குரலில் பாிவு நதன்பட்ைது. “பைீலா நல்லா இருக்கா?”

“நல்லா இருக்கு சிம்ைாசலம். உன் விஷயம் என்ன? எங்பக

பவமல நசய்கிைாய்?”

‘ஒரு பசட்டின் வீட்டில் பவமல நசய்கிபைன். அங்பக

நன்ைாய்தான் இருக்கு சின்னம்ைா. பரைஹம்சா ஐயா வந்துகிட்டு
இருக்கிைாரா?”

“வந்துக்நகாண்டிருக்கிைார் சிம்ைாசலம். வியாபாரத்மத எல்லாம்

அவர்தான் பார்த்துக் நகாள்கிைார். நராம்ப நல்லவர்
இல்மலயா?”

சிம்ைாசலம் அவள் கண்கமள உற்றுப் பார்த்தான். “ஆைாம்

சின்னம்ைா. நராம்ப நல்லவர். அதான் என்மன பவமலயிலிருந்து
நீக்கிவிட்ைார்.”

158
“அவர் நீக்குவதாவது? நீதான் சுவாைி அமையில் சுருட்டு புமகத்து
தவறு நசய்து விட்ைாய். அவர் அமதநயல்லாம் சகித்துக் நகாள்ள
ைாட்ைார் என்று உனக்குத் நதாியாதா?”

“அப்படிச் நசான்னாரா சின்னம்ைா உங்களிைம்? விஷயம் அது

இல்மல.”

“அப்படி என்ைால் பவறு என்ன? உண்மைமயச் நசால்லு.

அப்பபாபத நிமனத்பதன் பவறு ஏபதா காரணம் இருக்கும்
என்று.” பரபரப்புைன் பகட்ைாள் சாஹிதி.

“அது இல்மல சின்னாம்ைா. எனக்குத் நதாியக்கூைாத

விஷயங்கள் நதாிந்துவிட்ைது எனது அவருக்குக் பகாபம்
வந்துவிட்ைது.”

அப்நபாழுது புாிந்தது அவளுக்கு. பரைஹம்சாவும், நிர்ைலாவும்

நநருக்கைாக இருந்தது அவன் கண்ணில் பட்டிருக்கும். எதற்கும்
நல்லது என்று அவமன பவமலமய விட்டு நீக்கியிருப்பார்கள்.

“அந்த ரகசியம் என்னநவன்று எனக்குத் நதாியும் சிம்ைாசலம்.

அது தவறு என்று நான் நிமனக்கவில்மல. அவர் ைம்ைிமயக்
கல்யாணம் பண்ணிக் நகாள்வதாய் நசால்லி இருக்கிைார்.”
நபருமையாய் நசான்னாள்.

“எத்தமன பபமர பண்ணிக் நகாள்வார்? அவருக்குக் கல்யாணம்

ஆன விஷயம் உங்களுக்குத் நதாியாதா?”

“நதாியும். இரண்டு ைகன்கள் இருப்பதும் நதாியம். ஆனால்

ைமனவி அவருைன் இருப்பதில்மல. நராம்ப நாட்களுக்கு முன்பப
பிாிந்து பபாய் விட்ைார்கள்.”

159
“அப்படி என்ைால் முதல் முதலில் நைந்த கல்யாணம் ஒன்று
ைட்டும்தான் உங்களுக்குத் நதாியும் பபாலிருக்கு. பபான வருஷம்
அவர் பண்ணிக்நகாண்ை இரண்ைாவது கல்யாணத்மதப் பற்ைி
உங்களுக்குத் நதாியாது என்று நிமனக்கிபைன்.”

“சிம்ைாசலம்! நீ என்ன நசால்கிைாய்? அபாண்ைைாய் எமதயாவது

நசால்லாபத.” பகாபைாய் நசான்னாள் சாஹிதி.

“இல்மல சின்னம்ைா. இப்பபாழுதாவாது விழித்துக்

நகாள்ளுங்கள். அப்பாபவாை நசாத்து விவகாங்கமள கூை
அவர்தான் பார்த்துக் நகாள்கிைார் என்று நதாிய வந்தது. பபான
வருைம் லீவு பபாட்டுவிட்டு என் ைகமளப் பார்க்கப் பபாயிருந்த
பபாது அவர் இன்நனாருத்திமயக் கல்யாணம் பண்ணிக்
நகாண்ைமதக் கண்ணால் பார்த்பதன். அந்த விஷயம் எனக்குத்
நதாிந்து விட்ைது என்றுதான் என்மன பவமலயிலிருந்து
நீக்கிவிட்ைார்.”

காலடியில் பூைி நழுவியது பபாலவும், தமலயில் இடி விழுந்தாற்

பபாலவும் இருந்தது சாஹிதிக்கு. ‘நசன்ை வருஷம் என்ைால்
அம்ைாமவத் திருைணம் பண்ணிக் நகாள்கிபைன் என்று
வாக்களித்த பிைகுதான். முதல் ைமனவியிைைிருந்து
விவாகரத்திற்கு முயற்சி பண்ணிக் நகாண்டு இருப்பதாய்
நசான்ன சையத்தில்தான்..’

“இது உண்மைதானா?” தனக்குள் முணுமுணுத்துக் நகாள்வது

பபால் பகட்ைாள்.

“சாைி சத்தியைாய் உண்மைதான் சின்னம்ைா. பவண்டுைானால்

நீபய பகட்டுக்நகாள். அவள் நபயர் ராஜலக்ஷ்ைி. நல்ல வசதி
பமைத்த குடும்பத்திலிருந்து வந்தவள்.”

160
சாஹிதி தூக்கத்தில் நைப்பவள் பபால் வந்து காாில் உட்கார்ந்து
நகாண்ைாள். கார் பாீட்மச ஹாலுக்கு முன்னால் வந்து நின்ைது.
அதற்குள் எல்பலாரும் எழுதத் நதாைங்கிவிட்ைார்கள்.
தன்னுமைய பபப்பமர எடுத்துக்நகாண்டு பசார்வுைன் எழுத
உட்கார்ந்தாள்.

இரண்ைமர ைணி பநரம் முடிவமைந்து விட்ைதாய் ைணி அடித்தது.

அவளுக்கு முன்னால் நவள்மளத் தாள் அப்படிபய இருந்தது.
பாீட்மசயில் பதால்வியமைந்து விடுபவாம் என்று நதாியும்.

வருத்தப்பைவில்மல.

அந்தத் தாமளபய தந்துவிட்டு வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்தாள். ஏபதா

நதாியாத நவறுப்பு! எாிச்சல்!

அந்த எாிச்சல் அவள் அதல பாதாளத்தில் விழுந்து விடுவதற்கு

முதல் படியாய் இருந்தது. அந்த வருைம் அவள் ஃநபயில்
ஆகிவிட்ைாள்.

*******

வீட்டிற்கு வந்ததும் வராததுைாய் தாயின் ைடியில் தமலமய

மவத்துக்நகாண்டு பஹாநவன்று கதைினாள் சாஹிதி. நிர்ைலா
கலவரைைந்தவளாய் ‘என்ன நைந்தது? என்னதான் நைந்தது?”
என்று பகட்ைாள்.

விசும்பிக் நகாண்பை தனக்குத் நதாிந்த விஷயத்மத முழுவதுைாக

தாயிைம் நசான்னாள் சாஹிதி.

ஆழைான நிசப்தம்!

அந்த நிசப்தத்மதச் சிதைடித்தபடி நிர்ைலா நைதுவாய்

நசான்னாள். “எனக்கு இந்த விஷயம் நதாியும் சாஹிதி.”

161
அந்த வார்த்மதகமளக் பகட்டு சாஹிதிக்கு துக்கம் வரவில்மல.
ஆச்சாியம் ஏற்பைவில்மல.

ைாைாக பயம் ஏைபட்ைது.

பயந்து பபானவளாய் தாமயக் குழப்பத்துைன் பார்த்தாள்.

பரைஹம்சா அவள் கழுத்தில் ரகசியைாக மூன்று முடிச்சு

பபாட்டுவிட்டு, அதற்குப் பிைகும் அவன் இன்நனாரு திருைணம்
பண்ணிக் நகாண்டிருக்கிைான் என்று தாய்க்குத் நதாியும்.
ஆனாலும் சும்ைா இருந்திருக்கிைாள்.

அமதயும்விை முக்கியைான விஷயம்…

இந்த விஷயத்மதத் தன்னிைம் … நசா …ல்ல…வி …. ல்மல.

******

பரைஹம்சா பதிமனந்து நாட்களாய் வீட்டிற்கு வரவில்மல.

நிர்ைலா கவமலப் பட்டுக் நகாண்டிருந்தாள்.

சாஹிதிக்குக் பகாபம் தணிந்து பபாய் அதற்குப் பதில் தாயின்

பைல் இரக்கமும், என்ன நைந்திருக்கும் என்ை ஆர்வமும்
ஏற்பட்ைது. பரைஹம்சா அந்த யுக்திமய பலமுமை பயன்படுத்தி
இருக்கிைான். பத்து, பதிமனந்து நாட்கள் கண்ணில் பைாைல்
பபாய் விடுவான். தன் ஊைமல அந்த விதைாய் ைமைமுகைாய்
காட்டுவான். பிைகு வந்து முறுவலுைன் எதிராளிமய ைன்னித்து
விடுவான்.

சாஹிதி அன்மைக்கு கல்லூாிமய விட்டு நவளிபய வந்த பபாது

பவமலக்காரன் வரண்ைாவில் குமையுைன் காத்திருந்தான்.

சாஹிதியின் ைனம் முழுவதும் சந்பதாஷத்தால் நிரம்பி விட்ைது.

ைமழ வரப் பபாகிைது என்று குமைமயக் நகாடுத்து
162
அனுப்பியிருக்கிைாள் தாய். எவ்வளவு பிரச்சமனகள் இருந்த
பபாதிலும் தாய் அவமள ைைந்து பபாகவில்மல. திருைணம்
பண்ணிக்நகான்ைாலும் தாயின் நிமனப்நபல்லாம் அவள்
ைீதுதான்.

கார் நின்ைதுபை பார்ட்டிநகாவில் உற்சாகைாய் இைக்கினாள்.

பக்கத்திபலபய இன்நனாரு கார் இருந்தது. புத்தம் புதிய கார்!

“இது யாருமைய கார்?”

“பரைஹம்சா அய்யாவுமையது.”

சாஹிதியின் முகத்தில் இருந்த சிாிப்பு ைாயைாகிவிட்ைது.

“ைம்ைி எங்பக?”

“பரைஹம்சாவுைன் அமையில் இருக்காங்கம்ைா.”

காபி பகாப்மபமய அவள் மகயில் மவத்துவிட்டுக் பகாபைாய்

பபாய் கதமவ ஓங்கி தட்டினாள் சாஹிதி. திைந்பத இருத்தது கதவு.

பரைஹம்சா பசாபாவில் சாிந்தபடி உட்கார்ந்து இருந்தான்.

நிர்ைலா அவன் காலடியில் உட்கார்ந்து நகாண்டு உள்ளங்காலில்
ைருந்து தைவிக் நகாண்டிருந்தாள். எதிர்பாராைல் சாஹிதிமயப்
பார்த்ததுபை நிர்ைலா தடுைாற்ை ைமைந்தாள். பரைஹம்சா
ைட்டுபை பலசாய் சிாித்தான்.

“வாம்ைா சாஹிதி! ஏன் அங்பகபய நின்றுவிட்ைாய்? நராம்ப

இமளத்துப் பபாய் விட்ைாய்.” அந்த குரலில் பாிவு
வழிந்பதாடியது.

சாஹிதி அநதான்மையும் பபாருட்படுத்தாதவளாய் தாய் நசய்து

நகாண்டிருந்த காாியத்மதபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.

163
அவளுக்கு அவன்பைல் ஏன் இவ்வளவு பக்தி? தந்மதக்கு
இவ்விதைாய் பணிவிமை நசய்து கண்ைபத இல்மல.

அவள் எண்ணங்கமள உணர்ந்து நகாண்டு விட்ைாற்பபால்

“உங்க அங்கிள் நசய்த காாியத்மதப் பாரும்ைா. புது கார் வாங்கிய
பிைகு, திருப்பதிக்குப் பபாகணும் என்ைால் காாிபலபய பபாகலாம்
இல்மலயா. நைந்து பபானாராம். நசருப்புக் கூை பபாைாைல்
ைமல ஏைி இருக்கிைார்.” அவள் வார்த்மதகள் தன் நசயலுக்கு
விளக்கம் தருவது பபால் இல்மல. அந்தக் குரலில் அவன்பால்
பக்தி உணர்வு ைட்டுபை நவளிப்பட்ைது

“அங்பகபய ஏன் நின்றுவிட்பை சாஹிதி! அருகில் வாம்ைா.”

பரைஹம்சா ைற்நைாரு முமை அமழத்தான்.

“நீங்க நசய்த காாியம் எனக்குப் பிடிக்கவில்மல. உங்கள் ைீது

நவறுப்பாய் இருக்கிைது” என்ைாள் சாஹிதி. அவள் என்றுபை
அவ்வாறு பபசியது இல்மல. நராம்ப சாது என்று நபயர்
எடுத்திருந்தாள். அப்படிப்பட்ைவள் அந்த விதைாய் நபசியதுபை
நிர்ைலா அதிர்ந்துவிட்ைாள்.

“சாஹிதி!” என்று கத்தினாள் பகாபைாய்.

“நீ சும்ைா இரு நிர்ைலா! அவளுைன் நான் பபசுகிபைன். இப்படி

வாம்ைா. உனக்கு எந்த விஷயத்தில் பகாபம் வந்துள்ளது என்று
என்னால் புாிந்து நகாள்ள முடியும். நைந்தது என்ன என்று
சாவதானைாய் பகட்டுவிட்டு, அதற்குப் பிைகும் தவறு
என்னுமையதுதான் என்ை முடிவுக்கு வந்தாய் என்ைால்,
எப்படிப்பட்ை தண்ைமன நகாடுக்கணும் என்று நீபய முடிவு
நசய்.”

164
அவன் பபச்சில் இருந்த பநர்மை, அதற்கும் ைிஞ்சிய உருக்கமும்
அவமளக் நகாஞ்சம் அமைதிப் படுத்தியது. ஆனால் இைத்மத
விட்டு நகரவில்மல.

“சாஹிதி! அங்கிள் அவ்வளவு அன்பபாடு கூப்பிடும்பபாது

அங்பகபய நின்று விட்ைாபய ஏன்? பவமலக்காரர்களுக்கு
முன்னால் என்மன அவைானப்படுத்த துணிந்து விட்ைாயா? வந்து
அருகில் உட்கார்ந்து என்ன நைந்தது என்று நதாிந்துநகாள்.”
நிர்ைலாவின் குரலில் இருந்த பவதமனக்கு அவள் முற்ைிலும்
உருகிப் பபாய்விட்ைாள். பபாய் பசாபாவில் உட்கார்ந்து
நகாண்ைாள்.

“காபி குடித்தாயாம்ைா?” பரைஹம்சா பகட்ைான்.

“இல்மல” என்ைாள் நைல்லிய குரலில். அவன் பயாசிப்பது பபால்

ைமனவிமய பநாக்கித் திரும்பினான்.

“அைைா.. ைல்லிகா இன்னும் தரவில்மலயா? வந்ததுபை தரச்

நசால்லி இருந்பதபன? இரு, நாபன பபாய் நகாண்டு
வருகிபைன்.” நிர்ைலா நவளிபய பபாய் விட்ைாள், அதுதான்
முக்கியைான பவமல என்பதுபபால்.

“சாஹிதி!” அன்பு ததும்பும் குரலில் அமழத்தான் அவன். “என்ைீது

உனக்குக் பகாபைாய் இருக்கலாம். கயவன் என்ை அபிப்பிராயம்
ஏற்பட்டுப் பபாயிருக்கலாம். நீ ைட்டுபை இல்மல. உன்
நிமலமையில் பவறு யார் இருந்தாலும் சாி, என்மனக் குத்திக்
நகான்று பபாட்டிருப்பார்கள். நீ இவ்வளவு சாதாரணைாக
இருக்கிைாய் என்ைால் அது அமைதியான உன் சுபாவமதக்
காட்டுகிைது. உன் தாமயப் பபாலபவ நீயும் என்மனப்
புாிந்துநகாள்வாய் என்ை நம்பிக்மக எனக்கு இருக்கு.” அவன்

165
குரல் தழுதழுத்தது. சாஹிதிக்கு என்ன பபசுவநதன்பை
புாியவில்மல. தர்ைசங்கைைாய் இருந்தது.

அவன் பைலும் நசான்னான். “நான் கல்யாணம் பண்ணிக்

நகாண்டிருக்கும் ராஜலக்ஷ்ைி நராம்ப துர்பாக்கியசாலி.
முப்பத்மதந்து வயது முடிந்து விட்ை பபாதும் கல்யாணம்
ஆகவில்மல. நநருங்கியவர்கள் யாரும் இல்மல. நராம்ப ஏமழப்
நபண். தூரத்து உைவுக்காரர்கள் அவமளத் நதாந்தரவு பண்ணத்
நதாைங்கினார்கள். துன்பம் தாங்க முடியாைல் என்னிைம்
வந்தாள். தினமும் பஜமன நைக்கும் பபாது கவமலயுைன்
நதன்படுவாள். பக்தி மூலைாய் முக்திமயப் நபறுவது சுலபம்
என்று அவளுக்கு நான் எப்நபாழுதும் உபபதசம் நசய்து
நகாண்டிருந்பதன். அவளுக்கு என்ைீது அபிைானம் இருக்கு என்று
நதாியுபை தவிர, அது இன்நனாரு பகாணத்திலிருந்து வரும்
என்று நான் நிமனத்திருக்கவில்மல. தன்மனக் கல்யாணம்
பண்ணிக்நகாள்ளச் நசால்லி அவள் பகட்ை பபாது
ஆச்சாியப்பட்பைன். அப்படி எல்லாம் பயாசிப்பது தவறு என்று
எடுத்துச் நசான்பனன். அன்ைிரவு அவள் தற்நகாமல
நசய்துநகாள்ள முயன்ைாள். ஆழ்ந்த உைக்கத்தில் இருந்த எனக்கு
அந்த விஷயம் எப்படித் நதாிந்தபதா எனக்பக நதாியாது. எழுந்து
பபாபனன்.

அவமளக் காப்பாற்ை முடிந்தது. அப்நபாழுதுதான் எனக்குப்

புாிந்தது, அவமள நான் கல்யாணம் பண்ணிக்நகாள்ளணும்
என்பது கைவுளின் உத்தரவு என்று. வந்து உங்க ைம்ைியிைம்
நசான்பனன். அவளும் புாிந்து நகாண்டு சம்ைதித்து விட்ைாள்.
இப்பபா நசால்லும்ைா. நான் பண்ணியதில் தவறு ஏதாவது
இருக்கா?”

சாஹிதி தமல குனிந்தாள். என்ன நசால்வநதன்று அவளுக்குப்

புாியவில்மல. அவள் கண்முன்னால் ஒரு துர்பாக்கியசாலி தூக்கு
பபாட்டுக் நகாள்ளும் காட்சி நிழலாடியது.
166
அதற்குள் அவன் பைலும் நசான்னான். “அந்த சையத்தில் என்
ைனதில் எவ்வளவு பபாராட்ைம் நைந்தது என்று உனக்குத்
நதாியாது. ஆனால் அவளுமைய திருப்திமயப் பார்த்த பிைகு
நான் பண்ணியது நல்ல காாியம்தான் என்று பதான்ைியது. உங்க
அம்ைாவுக்குத் நதாியாைல் பண்ணியிருந்தால் தவறு. உங்க
ைம்ைிக்கு எல்லா விஷயமும் நதாியும். அவள் எவ்வளவு
சந்பதாஷைாய் இருக்கிைாள் என்று நீதான் பார்க்கிைாபய?”

அந்த வார்த்மத ைட்டும் உண்மை! தந்மத உயிருைன் இருந்த

நபாழுது இல்லாத சந்பதாஷம் இப்நபாழுது அவளுமைய
முகத்தில் நதன்படுகிைது. சாஹிதி முற்ைிலும் உருகிப்
பபாய்விட்ைாள்.

“சாாி அங்கிள்! நதாியாைல் ஏபதபதா நசால்லிவிட்பைன்” என்று

அவாிைம் நசால்லிவிட்டுத் தன அமைக்கு வந்துவிட்ைாள்.
பரைஹம்சா நசால்லும் நபாழுது எல்லாம் உண்மைதான், தவறு
இல்மல என்று பதான்ைியது. ஆனால் பிற்பாடு உண்மைக்கு
புைம்பாக ஏபதா இருப்பது பபால் பவதமனயாய் இருந்தது.

முதல் ைமனவியிைைிருந்து விவாகரத்து கிமைக்காதவமரயில்

திருைணம் பண்ணிக்நகாள்ள முடியாது என்ைவன்,
ராஜலக்ஷ்ைிமய நாலுபபருக்கு முன்னால் பகிரங்கைாய் எப்படித்
திருைணம் பண்ணிக்நகாண்ைான் என்று பகட்க ைைந்துவிட்ைாள்.
தாய் அவனுக்குக் கார் வாங்கிக் நகாடுத்திருக்கும் விஷயத்மதக்
கூை.

167
 15

அன்ைிரவு நிர்ைலாமவ அருகில் அழுத்து அமணத்துக் நகாண்டு

பரைஹசா நசான்னான். “உன்மனப் பார்த்தால் பதிநனட்டு
வயதில் ைகள் இருக்கிைாள் என்ைால் யாருபை நம்பைாட்ைார்கள் .
இருபத்மதந்து வருஷைாய் இந்த அழமக எல்லாம் எனக்காகபவ
பாதுகாத்து மவத்திருக்கிைாய் என்று நிமனக்கும் பபாநதல்லாம்
என் பதகநைல்லாம் சிலிர்த்துப் பபாகிைதுஇன்னும் நசால்லணும் .
என்ைால் உன்னுைன் கழித்த பநரம்தான் எனக்காக நான் வாழ்கிை
பநரைாய் பதான்றுகிைது.”
பரைஹம்சாவின் வாயிலிருந்து இப்படிப் பட்ை வார்த்மதகமளக்
பகட்கும் பபாநதல்லாம் நிர்ைலாவுக்கு தான் இத்தமன நாளாய்
எமத இழந்து விட்பைாம் என்று புாியத் நதாைங்கியது .
அவன்பால் பக்தி பைலும் இருைைங்காய்ப் நபருகத்
நதாைங்கியது.
அவள் கணவன் உயிருைன் இருந்த நபாழுது அவமளத்
நதாடுவது நசக்ஸ் பதமவப்படும் பபாதுதான்அந்தச சில நிைிஷ .
சுகத்மதத் தவிர, பிைகு அந்த உணர்வு நகாஞ்சம் பநரம் கூை
நிமலத்து இருக்காதுஅவன் நகாடுத்த சுகத்திற்கு நன்ைி .
நதாிவிப்பது பபாலாவது அவமன பநசிக்க பவண்டும் என்ை
எண்ணம் கூை என்றுபை வந்தது இல்மலஅது . ஒரு நித்தியக்
கைமை ைட்டுபைஎந்த உணர்வுகளும் இைம் நபைாத ஒரு .
!நைவடிக்மக அப்படிப்பட்ை வாழ்க்மக அனுபவத்திற்குப் பிைகு
இந்த சுகமும், அவன் காட்டிய நன்ைியும் அவமள தன்ையக்கத்தில்
ஆழ்த்திவிட்ைனஅவன் பைலிருந்த அன்பு . நாளுக்கு நாள்
நபருகிக் நகாண்டிருந்தது.
அன்பின் உச்ச நிமல காைம் என்பார்கள்அன்பு இல்லாைல் இரு .
உைல்கள் ஒன்று பசர்ந்தால் அது நவறும் நசக்ஸ்அப்படி .
அல்லாைல் ஆழ்ந்து பநசிக்கும் இருவாின் சங்கைம் நசக்ஸில்

168
உள்ள இனிமைமய முழுமையாய் வழங்குகிைதுஅமதப் .
நபறுவது புதிய அனுபவைாக இருந்ததால் நிர்ைலா தன்மனபய
தான் ைைந்து பபாய்க் நகாண்டிருந்தாள்சந்திரன் அந்தக் நகாஞ்ச .
பநரம் ைட்டும் அவளுைன் இருந்துவிட்டுத் தன் அமைக்குப்
பபாய்விடுவான்பரைஹம்சா அப்படி அல்லாைல் . அவமள
அமணத்தபடி படுத்துக் நகாள்வான்அவளுக்கு பவண்டியது .
அப்படிப்பட்ை பாதுகாப்புதான் அவளுமைய .
‘பாதுகாப்பற்ைதன்மை’ அவன் நநருக்கத்தில் ைாயைாய் ைமைந்து
பபாய்க் நகாண்டிருதது.
அவளுமைய கவமல எல்லாம் ஒன்றுதான்ராஜலக்ஷ்ைிக்காக .
ைதுமரயில் அவள் வீட்டில் அவன் அதிகைாய் தங்க
பவண்டியிருக்கிைதுபவபைாருத்தியுைன் அவன் இருக்கிைான் .
என்ை நபாைாமை இல்மலஅவள் கண்பணாட்ைத்தில் .
பரைஹம்சாஅவமளப் பபான்ை நபண்கமளக்
காப்பாற்றுவதற்காக, கைவுளால் அனுப்பப்பட்ை தூதன்ஆனால் .
அவன் உள்ளூாிபலபய இருந்தால் நன்ைாக இருக்கும் என்பது
அவள் எண்ணம்ஆனால் அவனிைம் இந்த . விஷயத்மத எப்படிச்
நசால்லுவது என்றுதான் அவளுக்குத் நதாியவில்மல.
ஒருநாள் அவபன “உன்னிைம் ஒருவிஷயம் பபசணும் நிர்ைலா”
என்ைான்சம்பளத்மத உயர்த்தச் நசால்லி பைலதிகாாியிைம் .
.பகட்கும் பணிவுைன் பகட்ைான்
“என்னநவன்று நசால்லுங்கள்தயக்கம் எதுக்கு .?” அமதவிை
பணிவாய் பக்தியுைன் பகட்ைாள் அவள்.
“ஒன்றும் இல்மலைதுமரயில் இருக்கும் பபாநதல்லாம் என் .
ைனம் உன்ைீதுதான் இருக்கிைதுஉன்னிைம் வந்து விை .
ஆனால் .பவண்டும் என்று தவிப்பாய் இருக்கும் அங்பக
ராஜலக்ஷ்ைிமயத் தனியாய் விட்டுவிட்டு வருவதற்கு பயம் .
இங்பகபய வந்து நசட்டில் ஆகிவிட்ைால் என்ன? அபதாடு

169
அங்பக இருந்தால் விஜய் வந்து அடிக்கடி பணம் பகட்டுத்
நதால்மலக் நகாடுக்கிைான்” என்ைான் பவதமன கலந்த குரலில்.
தன் ைனதில் நிமனப்பமதபய அவன் அவ்வாறு நவளிப்படுத்தும்
பபாநதல்லாம் அவளுக்கு அவனிைம் உள்ள நதய்வாம்சம்
நிமனவுக்கு வரும்விஜய் அவனுமைய முதல் ைமனவியின் .
ைகன்அவன் நதால்மலயிலிருந்து தப்பித்துக் நகாள்வதற்கு .
இரண்ைாவது ைமனவிமய மூன்ைாவது ைமனவி இருக்கும்
ஊருக்கு அமழத்து வந்து விை பவண்டும் என்பது அவனுமைய
திட்ைம்.
“கண்டிப்பாய் அமழத்துக்நகாண்டு வாங்ககாந்தி நகாில் நம் வீடு .
அங்பகபய .அவர்கமள காலி பண்ணச் நசால்கிபைன் .இருக்கு
.இருந்து விைலாம்”
“பவண்ைாம் நிர்ைலாஎனக்காகக் இப்பபாபத நிமைய .
பவண்ைாம் .நசலவழிக்கிைாய் என்று நசான்னாலும்
பகட்டுக்நகாள்ளாைல் காமர ஏஅவ்வளவு .நசய்ய மவத்தாய் .சி.
வாைமகமய எனக்காக நீ இழப்பதில் எனக்கு விருப்பம் இல்மல .
உங்க நசாத்துக்கு கார்டியனாய் இருந்து, அமத நைன்பைலும்
வளர்க்க பவண்டியவபன தவிர அமத சூமையாடுவதற்கு
இல்மலபவறு இைத்தில் சிைிய வீட்மை வாைமகக் .கு எடுத்துக்
நகாள்கிபைன்.”
“ஊஹும்எங்களுக்காக எவ்வளபவா .நான் சம்ைதிக்க ைாட்பைன் .
.நசய்யைீங்க எதுக்காக? நாங்க உங்கமளச் பசர்ந்தவர்கள் என்ை
எண்ணத்தில்தாபன? இவ்வளவு ஆன பிைகும் நாம் தனித் தனி
என்று எப்படி நிமனக்க முடிகிைது உங்களால்? இந்த விஷயம்
நதாிந்தால் சாஹிதியும் நராம்ப வருத்தப் படுவாள்.” அவள் குரல்
தழுதழுத்தது.

170
இரண்டு ைாதங்களுக்குப் பிைகு அவன் அந்த ஊருக்பக குடி வந்து
நிரந்தரைாய் நசட்டிலாகி விட்ைான்.
******
ஒருநாள் சாஹிதி கல்லூாியிலிருந்து வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்த
நபாழுது பரைஹம்சாவின் கார் நவளிபய நிறுத்தி இருந்தது
நதன்பட்ைதுஅது . பழக்கப்பட்டுப் பபான விஷயம் என்பதால்
அவள் எப்நபாழுதும் பபாலபவ உள்பள ப்மழந்தாள்.
முன் அமையிபலபய நபாிய ைாைா நதன்பட்ைார்அவள் முகம் .
.ைலர்ந்தது
“எப்பபா வந்தீங்க ைாைா?” என்று பகட்ைபடி பக்கத்தில் வந்து
உைகார்ந்து நகாண்ைாள்.
“காமலயிபலபய வந்து விட்பைன்பகார்ட் பவமலமய .
முடித்துக்நகாண்டு, ைதியம் இங்பக வந்பதன்இனி பகார்ட் சுற்ைி .
.அமலய பவண்டிய பவமல வந்து பசர்ந்துவிட்ைது“
“ைம்ைி எங்பக?”
“ைம்ைியும், பரைஹம்சாவும் பூமஜயில் இருக்காங்களாம்.”
“அப்படி என்ைால் நீங்க வந்த பிைகு ைம்ைி நதன்பைபவ
இல்மலயா? சாப்பிட்டீங்களா?”
“ஓட்ைலில் சாப்பிட்டு விட்டுத்தான் வந்பதன்பவமலக்காரன் .
.டிபன் காபி தந்தான்
தன் முகத்தில் நவளிப்பட்ை பவதமன அவர் கண்ணில்
பைாதவாறு தமலமயக் குனிந்து நகாண்ைாள் .‘பபாய் ைம்ைிமய
அமழத்துக் நகாண்டு வருகிபைன் ைாைா” என்ைாள்.
“பவண்ைாம் அம்ைா பரைஹம்சாவின் பூமஜ .என்ைால்
தவத்திற்குச் சைம்நதாந்தரவு . பண்ணாபதநான்தான் இரவு .
.பரவாயில்மல .வமரயில் இருக்கப் பபாகிபைபன”
171
சாஹிதி பதில் பபசவில்மலபைலும் ஒருைணி பநரம் கழிந்த .
பிைகும் கூை அவர்கள் நவளிபய வரவில்மலஅதற்கு பைல் .
நபாறுக்க முடியாதவளாய் சாஹிதி எழுந்து நகாண்டு “நான்
பபாய் பார்த்துவிட்டு வருகிபைன் ைாைாஒன்றும் நசால்ல .
ைாட்ைார்கள்” என்று பபாய்க் கதமவ தைதைநவன்று தட்டினாள்.
இரண்டு நிைிைங்களுக்குப் பிைகு நிர்ைலா கதமவத் திைந்தாள் .
அவசரைாய் சுற்ைிக் நகாண்ைது பபால் புைமவ
ஏபனாதாபனாநவன்று இருந்ததுகூந்தல் கமலந்து . இருந்தது.
“என்ன?” என்ைாள் நகாஞ்சம் கலவரைமைந்தவளாய், பகாபத்மத
அைக்கிக்நகாண்பை.
‘நபாியைாைா வந்து நராம்ப பநரைாகி விட்ைதுஇரவு திரும்பிப் .
பபாய் விடுவாராம்” என்ைாள் சுருக்கைாய்.
“அப்படியாநகாஞ்ச பநரம் .இபதா வந்து விடுகிபைன் .
.பபசிக்நகாண்டு இரு” உள்பள பபாய் கதமவச் சாத்திக்
நகாண்ைாள்.
“முடிந்துவிட்ைதாம் ைாைா.வந்து விடுவாள் .” தன் முகத்தில் இருந்த
உணர்வுகமள அவர் கவனிக்காைல் இருப்பதற்கு நபரும் முயற்சி
பதமவப்பட்ைது அவளுக்கு.
ஐந்து நிைிைங்கள் கழித்து நிர்ைலா நவளிபய வந்தாள்.
வந்ததுபை அண்ணாவிைம் குசலம் விசாாித்தாள்அவ்வளவு .
பநரைாய் வந்து பார்க்காைல் பபானதற்கு ைன்னிப்பு
பகட்டுக்நகாண்ைாள்சமையல் அமைக்குச் நசன்று . சமையல்
பண்ணச் நசால்லிவிட்டுத் திரும்பி வந்து பபசத் நதாைங்கினாள்.
பத்து நிைிைங்கள் ஆவதற்குள் உள்பள ைணி அடிக்கும் சத்தம்
பகட்ைது.
“பூமஜ முடிந்து விட்ைது பபாலிருக்கு அண்ணாஒரு முமை பபாய் .
பார்த்துவிட்டு வருகிபைன்” என்று அமைக்குள் பபானாள்.

172
“அப்பாைாஇவ்வளவு நாள்களுக்குப் பிைகு உங்க அம்ைாவின் !
முகத்தில் சந்பதாஷத்மதப் பார்க்கிபைன்பரைஹம்சா .
உங்களுக்கு அைிமுகம் ஆனது உங்கள் அதிர்ஷ்ைம்.”
அவர் வார்த்மத முடியக்கூை இல்மலநிர்ைலா நவளிபய .
நபாங்கி வரும் .வந்தாள் சிாிப்மப அைக்கிக் நகாள்வதற்கு தாய்
நசய்த முயற்சிமயப் பார்த்த சாஹிதி கலவரைமைந்தவளாய்
ைாைாவின் முகத்மதப் பார்த்தாள்அவர் ஏபதா புத்தகம் . படிப்பதில்
ஆழ்ந்து பபாய் விட்டிருந்தார்ஆனால் அது அத்துைன் .
.நிற்கவில்மல பதிமனந்து நிைிைங்களுக்கு ஒருமுமை ஏபதா
விமளயாட்டு பபால் உள்பள ைணி சத்தம் ஒலித்ததும், அவள்
ஓட்ைைாய் ஓடிப் பபாவதும், ஐந்து நிைிைங்களுக்கு பிைகு முகம்
சிவக்க குறுஞ்சிாிப்புைன் அவள் நவளிபய வருவதும் நைந்தன .
அவர் அமதக் கவனிக்கவில்மலபய தவிர, கவனித்த சாஹிதிக்கு
ைானம் பபாய்விட்ைது பபால் இருந்தது.
சாப்பாடு பாிைாைப்பட்ைதுஆனாலும் ப . ிரைஹம்சா நவளிபய
வரவில்மலஅமழப்பதற்காக . உள்பள பபான நிர்ைலா நகாஞ்ச
பநரத்தில் அவள் ைட்டும் நவளிபய வந்தாள்.
“முடியப் பபாகிைது அண்ணா.உங்கமளச் சாப்பிைச் நசான்னார் !”
ைளைளநவன்று பாிைாைத் நதாைங்கினாள்.
“என்னம்ைா இது? கன்னத்தில் அநதன்ன ரத்தம்?”
கலவரைமைந்தவராய் பகட்ைார்.
“ஒன்றும் இல்மல அண்ணாநகத்தால் கீைிக் நகாண்டு விட்பைன் !
என்னபவா .பபாலிருக்கு எாிச்சலாய் இருக்பக என்று பார்த்பதன்.”
அவசரைாக அழுத்தித் துமைத்துக்நகாண்ைாள்.
அவர் அமத அவ்வளவாய் நபாருட்படுத்தவில்மலஆனால் .
பக்கத்திபலபய உட்கார்ந்திருந்த சாஹிதி நதளிவாய்ப்
பார்த்தாள்த . ாயின் கன்னத்தில் பற்கள் அழுத்திய காயம்அந்தத் !

173
தட்டில் ைட்டும் சாதம் இல்லாைல் கற்கள் இருந்தாலும் அவள்
ஆத்திரைாய் பிடித்த பிடிக்கு ைாவாக்கி விட்டிருக்கும்.
அண்ணா கிளம்புவதற்காக புைப்பட்ைதும் நிர்ைலா ைறுப்பு எதுவும்
நசால்லவில்மல. சாஹிதிக்கும் அவர் கிளம்புவதுதான் நல்லது
என்று பதான்ைியதால் நைௌனைாக இருந்துவிட்ைாள்அவர் .
புைப்பட்டுக் நகாண்டிருந்த பபாது பரைஹம்சா அமைமய விட்டு
நவளிபய வந்தான்பட்டு பவட்டி ., நநற்ைியில் குங்குைம், உைம்பு
முழுவதும் சந்தனைாய் நதய்வத்தின் ைறு உருவம் பபால்
இருந்தான்ைாைா அவமன . வணங்கிவிட்டுப் பபாய்விட்ைார்.
அவர் பபானதுபை சாஹிதியின் ஆபவசம் கட்டுைீைி நவளிபய
வந்தது .“ைம்ைிைாைா ! வந்து அவ்வளவு பநரைாகியும் கூை நீ
நவளிபய வந்து விசாாிக்காைல் இருந்தது நன்ைாக இல்மல”
என்ைாள் தாமயப் பார்த்து.
‘சாஹிதிஏனம்ைா இந்த ஆபவசம் !?” பரைஹம்சா அருகில் வந்து
நகாஞ்சுவதுபபால் பதாளில் மகமய மவத்தபடி பகட்ைான் .
அவன் மகமய பவகைாய் தள்ளிவிட்டு“ைம்ைி! நான் உன்னிைம்
பபசிக் நகாண்டிருக்கிபைன்இன்பைல் இதுபபால் ஒருநாளும் .
பண்ணாபதஇருக்கும் நகாஞ்ச நஞ்ச உைவுகமளயும் .
நதாமலத்து விைாபத” என்று நசால்லிவிட்டு, விருட்நைன்று தன்
அமைக்குள் பபாய்க் கதமவச் சாத்திக் நகாண்ைாள்.
அன்ைிரவு சாஹிதிக்கு நல்ல ஜுரம் வந்துவிட்ைதுஆனாலும் .
யாமரயும் எழுப்பவில்மலதன்மனத்தாபன தண்டித்துக் .
நகாள்வது பபால் நடுங்கியபடி அப்படிபய படுத்திருந்தாள் .
அந்தக் குளிாிபலபய .இன்னும் நன்ைாக விடிந்திருக்கவில்மல
கதமவத் திைந்துநகாண்டு நவளிபய வந்தாள்வீடு முழுவதும் .
.நிசப்தைாய் இருந்தது பரைஹம்சாவின் அமைக்கதவு நவளிபய
சாத்தியிருந்ததுஅப்படி என்ைாள் பநற்று . இரபவ பபாய்விட்ைான்
பபாலும்.அவள் நிர்ைலாவின் அமைக்குப் பபானாள் .

174
கட்டில் ைீது படுத்திருந்தாள் நிர்ைலாஇரவு முழுவதும் .
அழுதிருப்பது பபால் அவள் கண்கள் சிவந்து உப்பியிருந்தன .
சாஹிதிமயப் பார்த்ததுபை அவள் விசும்பி விசும்பி அழுதுக்
நகாண்பை “சாஹிதி? எதற்காக இந்த தண்ைமன எனக்கு? அவர்
ைனம் நநாந்து பநற்று இரவு சாப்பிைாைல் பபாய் விட்ைார் .
என்மன என்ன பவண்டுைானாலும் நசால்லுஉன் விருப்பம் .
ஆனால் .பபால் திட்டித் தீர்த்துக்நகாள் கைவுமளப் பபான்ை
அவமர ைட்டும் ஒன்றும் நசால்லாபத.”
சாஹிதி விக்கித்துப் பபாய்விட்ைாள் .தவறு நசய்தது அவர்கள் .
ஆனால் இப்நபாழுது குற்ைவாளியாய் தான் கூண்டில் நிற்க
மவக்கப் பட்டிருக்கிைாள்பநற்மைய . ஜுரத்மத விை இந்த
வார்த்மதகள் தான் பைலும் பசார்ந்துபபாகச் நசய்தன.
எப்படிபயா வாமயத் திைந்து “அழாபத அம்ைாைாைா என்ன .
நிமனத்துக் நகாள்வாபரா என்ை வருத்தத்தில் அப்படிப்
பபசிவிட்பைன்” என்ைாள்.
“ைாைா ஒன்றும் நிமனத்துக் நகாள்ளவில்மலஉங்க .
அங்கிளுக்குதான் பகாபம் வந்துவிட்ைதுதிரும்பிப் பபாய் .
இப்பபா நான் என்ன நசய்வது .விட்ைார்?” அவள் அழுமக
ஓயவில்மல.
“வராைல் எங்பக பபாய்விடுவார்? எல்லாம் தாபன வருவார்.”
பகாபித்துநகாண்டு பபாய்விட்ை ைாப்பிள்மளக்காக அழும்
ைகமளத் பதற்றும் தாமயப் பபால் சாஹிதி நசான்னாள்.
ஒபர பாய்ச்சலில் நிர்ைலா கட்டிமல விட்டுக் கீபழ இைங்கி
வந்தாள்.
“உன்மனக் கும்பிட்டுக் பகட்டுக் நகாள்கிபைன் சாஹிதிபபாய் .
அவாிைம் ைன்னிப்புக் பகட்டுக்நகாண்டு வீட்டுக்கு அமழத்துக்
நகாண்டு வாநீ . அமழக்காவிட்ைால் அவர் வரபவ ைாட்ைார் .

175
அவர் வீட்டிற்குள் அடிநயடுத்து மவக்கும் வமரயில் நான்
பச்மசத் தண்ணீர் கூை நதாைைாட்பைன்” என்று தாய்
இருகரங்கமளயும் பஜாடித்தபடி பவண்டிக்நகாண்ை பபாது
சாஹிதி திமகத்துப் பபானாள்.
ஜுரத்தால் உைல் இன்னும் நடுங்கிக் நகாண்டிருந்ததுபாடுபட்டு .
சைாளித்துக்நகாண்டு‘சாிம்ைா, பபாய் அமழத்து வருகிபைன்”
என்ைாள்.
சூாியன் இன்னும் நவளிபய வருவதற்கு முன்பப தன் தாயின்
சக்களத்தியின் வீட்டிற்கு சாஹிதி புைப்பட்ைாள்ஜுரம் இன் .னும்
முழுவதுைாக தணியவில்மல அவளுக்கு.
*******
சாஹிதி தயக்கத்துைபன அமழப்பு ைணிமய அழுத்தினாள்அந்த .
வீடு தன் தந்மதயின் வீடுதான் என்று நதாியும்ஆனால் .
என்றுபை அங்பக வர பவண்டிய பதமவ ஏற்பட்ைது இல்மல .
பரைஹம்சா அந்த வீட்டில் குடியிருக்கும் விஷயம் கூை
இப்நபாழுதுதான் அவளுக்குத் நதாிய வந்தது.
பவமலக்காாி கதமவத் திைந்தாள்.
“யார் பவண்டும்?”
“பரைஹம்சா.”
“அப்படி உட்காருங்க.” பசாபாமவக் காட்டி உள்பள
பபாய்விட்ைாள்.
பரைஹம்சா வரவில்மல.ராஜலக்ஷ்ைி வந்தாள் .
நராம்ப அழகாய் இருந்தாள் அவள்வயது கூை முப்பதுக்குள் .
தான் இருக்கும்பபால் பதாற்ைைளித்தாள்பரைஹம்சா .
.நசான்னதற்கு முற்ைிலும் ைாறுபட்டிருந்தாள்
“அவர் இல்மலநீ யாரும்ைா .நவளிபய பபாயிருக்கிைார் .? என்ன
பவமலயாய் வந்திருக்கிைாய்?”

176
“என் நபயர் சாஹிதிைம்ைி அங்கிமள .நிர்ைலாவின் ைகள் .
.அமழத்துக் நகாண்டு வரச் நசான்னாள்”
“ஓபஹாஅவளுமைய ைகளா நீ !? என் கணவமர வமலயில்
பபாட்டுக்நகாண்டு பபாதாத குமைக்கு அமழத்துவரச் நசால்லி
ைகமள பவறு அனுப்பியிருக்கிைாளா? அவளும் ஒரு
நபண்தானா?” ஆபவசைாய் கத்திக் நகாண்டிருந்தாள்.
சாஹிதிக்கு ஒருவினாடி அவள் என்ன பபசுகிைாள் என்பை
புாியவில்மலபுாிந்த . அடுத்த வினாடிபய அவள் காாில் வந்து
விழுந்தாள்கார் வீட்மை அமைந்தபதா ., தன் அமைக்கு ஓட்ைைாய்
ஓடி வந்தபதா கூை அவளுக்குத் நதாியாதுஎதிபர பைமஜைீது .
டிநசச்ஷன் பாக்ஸ் நதன்பட்ைதுஅதிலிருந்து கூைிய கத்திமய .
நவளிபய எடுத்து உள்ளங்மகயில் அழுத்திக்நகாண்ைாள்வலி .
நதாியவில்மல என்ைாலும் ரத்தம் ஆைாய ஒழுகத் நதாைங்கியது.
வழியும் ரத்தத்மதப் பார்த்துக்நகாண்பை அவள் அழத்
நதாைங்கினாள்அமதப் . பாரநாய்ட் என்பார்கபளா அல்லது
‘ஸ்கிபஜா ப்பரனியா’ என்பார்கபளா ைனவியல் நிபுணர்களுக்குத்
தான் நதாியும்.
அது ஆரம்பம் ைட்டும்தான்.

177
 16

பாவனாவுக்கு இன்னும் புது ைணப் நபண்ணுக்குாிய நவட்கம்

பபாகவில்மல.

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி அவமள அன்பாகத்தான் நைத்தி வந்தான்.

அன்று ஏபனா கணவன் பரபரப்புைன் இருந்தமத கவனித்தாள்.
காமலயிபலபய அவன் புைப்பட்டுப் பபாய்விட்ைான். அவன்
பபானது நிர்ைலாவின் வீட்டிற்கு.

ைாைனாாின் வீட்டிலிருந்து புைப்பட்டு வந்த பிைகு அவன்

இவ்வளவு நாளாய் காத்திருந்தது நல்ல நாளுக்காக. தன்
ைமனவியின் மூலைாய் வந்துக் குவியப் பபாகும்
லட்சக்கணக்கான நசாத்துக்காக முகூர்த்த பநரத்மதத்
பதர்ந்நதடுத்துக் நகாண்டு புைப்பட்ைான்.

பாவானாவின் உண்மையான தந்மத சந்திரன் இைந்துவிட்ைான்

என்றும், பவறு யாபரா கார்டியன் அந்த விவகாரங்கமள எல்லாம்
பார்த்து வருகிைான் என்றும் நதாிய வந்தது. அது நகாஞ்சம்
அதிருப்திமயத் தந்தாலும், தாய் உயிருைன் இருக்கிைாள்
இல்மலயா என்று ைனமத சைாதானப் படுத்திக் நகாண்ைான்.
உண்மைமய எடுத்துச் நசால்லப் பபாகும் அந்த முகூர்த்த
பநரத்மதப் பற்ைி நிமனத்துப் பார்க்கும் பபாபத அவன் ைனம் ஒரு
நிமலயில் இல்லாைல் பரபரத்தது. தாயும் ைகளும் சந்திக்கப்
பபாகும் காட்சிமயக் கற்பமனயில் கண்டு களித்தபடிபய அந்தப்
பங்களாவுக்குள் அடிநயடுத்து மவத்தான்.

முன் ஹாலில் பரைஹம்சா உட்கார்ந்திருந்தான்.

“என் நபயர் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி. உங்களிைம் நகாஞ்சம்

பபசணும்” என்ைான் அவன். அந்த விசாலைான ஹாலில்
பரவியிருந்த நிசப்தம் அவமன பயமுறுத்தியது. அவ்வளவு நபாிய
ஹாலில் அவர்கள் இருவர் ைட்டுபை இருந்தார்கள்.
178
பிரைஹம்சா நிைிர்ந்து அவமனப் பார்த்தான். “நசால்லு தம்பி!
என்ன விஷயைாய் பபசணும்?”

பாஸ்கர் ராைமூர்த்திக்கு அவமனப் பார்த்ததும் வியர்த்துக்

நகாட்டியது. நிர்ைலாமவச் சந்தித்து இருந்தால் நன்ைாக
இருந்திருக்கும் என்று பதான்ைியது. பல லட்சங்களுக்கு
கார்டியனாக இருக்கும் ஒருவன் இப்படி இருப்பான் என்று அவன்
எதிர்பார்த்திருக்க வில்மல. நநற்ைியில் குங்குைம், கழுத்தில்
ருத்ராட்ச ைாமலயுைாய் பார்த்த ைாத்திரத்தில் முனிவமரப் பபால்
பதாற்ைைளித்தான். ஆனால் உமைகள் ைட்டும் எல்பலாமரயும்
பபால் இருந்தன.

“சீக்கிரைாய் நசால்லுப்பா. எனக்கு பூமஜக்கு பநரைாகிைது”

என்ைான் பரைஹம்சா.

”இைந்து விட்ை சந்திரனின் நசாத்துக்கு நீங்கள்தான் கார்டியனாய்

இருக்கீங்க என்று நதாிந்தது. அந்த விஷயைாய் பபச
விரும்புகிபைன்” என்ைான் துணிச்சமலக் கூட்டிக்நகாண்டு.

பிரைஹம்சா பதில் பபசவில்மல. நபாருள் பபாதிய பார்த்தான்.

அவ்வளவுதான். எந்த உணர்வுகளும் இல்லாத அந்த முகத்மதப்
பார்த்த பபாது நகாஞ்சம் அமதாியைாக இருந்தது.

“நசாத்மதப் பற்ைிப் பபசணும் என்று வந்திருக்கிபைன்” என்ைான்

திரும்பவும்.

“நசால்லு, பகட்டுக்நகாண்டுதான் இருக்கிபைன். அந்த

விவரங்கள் உனக்கு எதற்காக பதமவ என்று நதாிந்து
நகாள்ளலாைா?”

179
“நசாத்து விவரம் ைட்டுபை இல்மல என்று மவயுங்கள்.
அவர்களுமைய ைகள் சாஹிதிமயப் பற்ைிய ரகசியம் எனக்குத்
நதாியும்.”

பரைஹம்சா அதிர்ந்துவிைவில்மல. கவனைாய்ப் பார்த்திருந்தால்

அவன் கண்களில் நதன்பட்ை ைாறுபாட்மை பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி
கண்டு பிடித்திருக்கலாம். ஆனால் அந்தக் கண்கமள பநருக்கு பநர்
பார்க்க முடியாைல் தமல குனிந்தபடி உட்கார்ந்திருந்தான் அவன்.

“அது என்ன ரகசியம்?” அந்தக் குரலில் எந்த விதைான

தடுைாற்ைபைா சந்பதகபைா இருக்கவில்மல.

“அவள் சந்திரனுக்கும், நிர்ைலாவுக்கும் பிைந்த குழந்மத இல்மல.

அவர்களின் குழந்மத பவநைாரு இைத்தில் வளர்கிைாள். அதுக்கு
என்னிைம் சாட்சியம் இருக்கிைது.”

பரைஹம்சா அவமனக் கூர்ந்து பார்த்தான். நன்ைாக

படித்தவனாய் தான் பதான்ைினான். மபத்தியக்கார
ஆஸ்பத்திாியிலிருந்து வந்தவனாய் பதான்ைவில்மல.

“அப்படியா? எங்பக அந்த சாட்சியம்? காட்டு.” அவன் பநரடியாய்

பகட்டு விைவும் துணிச்சமல வரவமழத்துக் நகாண்ைான் பாஸ்கர்
ராைமூர்த்தி.

“எங்க அம்ைா இைக்கும் முன் எனக்கு இந்த விஷயத்மதச்

நசான்னாங்க. முதலில் அவள் ஏபதா த்ாில்லுக்காக இந்த ைாதிாி
குழந்மதகமள ைாற்ைி இருக்கிைாள். குழந்மதயின் நதாமையில்
ைச்சத்மதப் பற்ைி கூை நசான்னாங்க.” பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி
நபாறுமையாய் இருபது வருைங்களுக்கு முன்னால் நைதமதச்
நசான்னான். பரைஹம்சா முறுவலுைன் பகட்டுக்
நகாண்டிருந்தான்.

180
“முடிந்துவிட்ைதா?” இறுதியில் பகட்ைான்.

“நான் நசால்வது சத்தியம். அவர்கள் இரண்டு பபாின் பிைப்புச்

சான்ைிதழ்களின் காப்பிமயப் பாருங்கள். ஒபர இைத்தில் ஒபர
பநரத்தில் பிைந்தார்கள். எங்க அம்ைா பண்ணிய குறும்புச்
நசயலால் இரண்டு குழந்மதகளின் தமலநயழுத்தும் ைாைிப்
பபாய் விட்ைது. சாஹிதி பணக்கார வீட்டுக்கு வந்துச் பசர்ந்தாள்.”

“இன்நனாரு நபண் ஏமழயின் வீட்டுக்குப் பபாய்ச் பசர்ந்தாளா?”

“ஆைாம். அவர்கள் நராம்ப ஏமழ. தந்மத ஸ்கூல் வாத்தியார். தாய்

பகன்சர் பநாயில் இைந்துவிட்ைாள்.”

“அப்படியா? கமத நராம்ப நன்ைாய் இருக்கு. இதற்காக நராம்பக்

கஷ்ைப்பட்டு இருக்கிைாய் என்று நசால்லு.”

“இது கமத இல்மலங்க. பவண்டுைானால் இந்தப்

பபாட்பைாமவப் பாருங்கள். சந்திரன், நிர்ைலாவின் ஜாமை
நன்ைாக நதாிகிைது” என்று பாவனாவின் பபாட்பைாமவக்
காட்டினான். அந்தப் நபண் அழகாய் இருந்தாள். ஆனால்
நிர்ைலா, சந்திரன் இருவாின் ஜாமை அச்சுபபால் இருப்பதாகத்
நதாியவில்மல.

“இந்தப் நபண் சந்திரனின் ைகள் என்கிைாயா? இதுதானா

உன்னிைமுள்ள சாட்சியம்?” சிாித்தான் பரைஹம்சா. “இபதா பார்
தம்பி! உனக்கு ஏதாவது உதவி பவண்டும் என்ைால் பநரடியாக
பகள். இப்படிப்பட்ை கட்டுக்கமத எல்லாம் நசால்லத்
பதமவயில்மல.”

181
“இல்மலங்க. இநதல்லாம் உண்மை. எனக்கு பவண்டியது உதவி
இல்மல. நசாத்து! என் ைமனவியின் நசாத்து.”

“அப்படி என்ைால்?”

“பாவனா என் ைமனவி.”

“ஓபஹா! இதுதானா உன் திட்ைம்? இப்பபா புாிந்துவிட்ைது.

பாவம், நராம்பத்தான் கஷ்ைப்பட்டு விட்ைாய். நான்
பபாலீசாமரக் கூபிடுவதற்கு முன்னால் பபாய்விடு. உன்மனப்
பார்த்தால் எனக்கு இரக்கைாய் இருக்கு.”

“என்ன சார் இது? இப்படி எடுத்நதைிந்துப் பபசைீங்க? நான்

நசான்னநதல்லாம் உண்மை சார்.”

“நீ நசான்னது எல்லாம் உண்மையாகபவ இருந்தாலும் உன்னால்

நிரூபிக்க முடியாது. இந்த ைச்சங்கள், பிைப்புச் சான்ைிதழ்கள்
பகார்ட்டில் நிற்காது. உனக்கு ஒரு விஷயம் நதாியுைா? எங்க
சாஹிதி பிைந்த பததி நவம்பர் பதிமூன்று இல்மல. பை
பதிமனந்து. ஸ்கூல் ாிக்கர்டுகமளப் புரட்டிப் பார்த்தால் உனக்கு
அந்த விஷயம் அப்பபாபத புாிந்திருக்கும். பாவம், டூப்ளிபகட்
சர்டிபிபகட்க்காக நராம்பவும் சிரைப்பட்டிருகிைாய்.”

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியின் முகம் கறுத்தது. சாஹிதியின் பிைந்த

பததி பள்ளிக்கூைத்தில் பவநைான்ைாய் இருந்தால், தான் அந்த
விஷயத்மத நிரூபிக்க பவண்டும் என்ைால் ைிகவும் சிரைப்பை
பவண்டியிருக்கும். அவன் எதிர்பாராத திருப்பம் இது. அவனுக்கு
வியர்த்துக் நகாட்ைத் நதாைங்கியது. இமதநயல்லாம் அவன்
எதிர்பார்க்கவில்மல. பாவனா தன் ைகள் என்று நதாிந்ததுபை
நிர்ைலா ஓடி வந்து சின்ன வயதில் தவைிவிட்ை தன் ைகமள
182
கட்டிக்நகாள்வாள் என்றும், அந்தச் சந்திப்பு ைிக அருமையாய்
இருக்கும் என்றும் நிமனத்துக் நகாண்டிருந்தான்.

பாவனாவுைன் தனக்கும் இந்த வீட்டில் ராபஜாபசாரம் நைக்கும்

என்றும் எண்ணியிருந்தான். இந்த சாட்சியங்கமள,
லிடிபகஷன்கமள எதிர்பார்க்கவில்மல.

பரைஹம்சாவுக்கு அவமனப் பற்ைிக் நகாஞ்சைாய் நதாிய வந்தது.

“என்ன தம்பி? நசாத்து வரும் என்று அந்தப் நபண்மணக்

கல்யாணம் கட்டிக் நகாண்ைாயா?”

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி ஆைாம் என்பதுபபால் தமலமய

அமசத்தான். “நான் நசான்னநதல்லாம் உண்மைதான் சார்.
அவர்கள் பிைந்தபததி சர்டிபிபகட் எனக்கு ஆஸ்பத்திாியிலிருந்து
தான் கிமைத்தது. அந்த ாிக்கார்டுகள் எல்லாம் இன்னும்
அங்பகதான் இருக்கு. பகார்ட்டுக்குப் பபானால் எல்லாம்
நவளிபய வரும்.”

“பகார்ட்டில் எல்பலாருக்கும் முன்னால் உன் ைமனவியின்

நதாமையில் இருக்கும் ைச்சத்மதக் காட்ைச் நசால்லப்
பபாகிைாயா?” பரைஹம்சா நைல்லச் சிாித்தான். “நீ எவ்வளவு
கஷ்ைப்பட்ைாலும் லாபம் இல்மல. சந்திரன் தன் நசாத்மத
எல்லாம் ைமனவியின் நபயாில்தான் எழுதி மவத்திருக்கிைான்.
அவள் அமத ைகளுக்குத்தான் நகாடுக்கணும் என்ை அவசியம்
இல்மல. நசாத்து முழுவதும் உன் மகக்கு வரும் என்று எப்படி
நிமனத்தாய்?”

“பஜாதிைம்! அவதார் பாபா எனக்கு பஜாசியம் நசால்லி

இருக்கிைார். ைமனவியின் மூலைாய் லட்சக் கணக்கான நசாத்து

183
மகக்கு வரும் என்று. அவர் வார்த்மத நபாய்க்காது. எனக்குத்
நதாியும்.”

“அப்படியா? நான் யாருன்னு நதாியுைா? பஜாதிைர்களுக்பக

கைவுள்! என்மனப் பற்ைி எப்பபாதும் பகள்விப்பட்டு இருக்க
ைாட்ைாய். நான் நசால்கிபைன் சாியான பஜாசியம்.
ஒருவாரத்திற்குள் உனக்கு மூன்று கண்ைங்கள் இருக்கு. அந்த
மூன்ைிலிருந்து தப்பித்துக் நகாள்ள முடிந்தால் பிமழத்துக்
நகாள்வாய். அப்நபாழுது கூை உனக்கு ைன நிம்ைதி இருக்காது.
ஒவ்நவாரு நாளும் நரகத்மத அனுபவிப்பாய். பபா.. என்
பஜாசியம் தவறு என்று நிரூபிக்க முடிந்தால் திரும்பி வா.
அப்நபாழுது பபசிக்நகாள்பவாம்” என்று உள்பள பபாய்
விட்ைான்.

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி இயலாமையுைன் நவளிபய வந்தான். தன்

திட்ைம் இப்படி தவுடுநபாடி ஆகிவிடும் என்று கனவிலும்
எண்ணியிருக்கவில்மல. இந்த கார்டியமன சந்திக்காைல்
நிர்ைலாமவபய சந்தித்து இருந்தால் நன்ைாக இருந்திருக்கும். ஆம்,
இந்த பயாசமன அவனுக்குத் தட்ைாைல் பபானது துரதிர்ஷ்ைம்.
நாமளக்பக நிர்ைலாமவச் சந்திக்க பவண்டும். நபற்ை தாயின்
வயிறு! பாவனாமவப் பார்த்தால் உருகிப் பபாகாைல் இருக்காது.

எவ்வளவு பயாசமனயில் இருந்த பபாதிலும் அவன் ஸ்கூட்ைமர

நைதுவாகத்தான் ஒட்டிக் நகாண்டிருந்தான். சாதாரணைாகபவ
அவன் நைதுவாகத்தான் ஒட்டுவான். இன்று அந்த ருத்ராட்ச
ைாமல அணிந்த நபர் நசான்னமதக் பகட்ைதும் பயந்தவாறு
நைதுவாய் ஒட்டிக் நகாண்டிருந்தான். எதிபர ட்ராபிக் சிக்னல்
நதன்பட்ைது. அவன் அருகில் பபாகும் பபாது சிவப்பு விளக்கு
எாிந்தது. ஸ்கூட்ைமர நிறுத்தாைல் முன்பனாக்கி ஓட்டினான்.

184
இைது பக்கத்திலிருந்து ஒரு கார் பவகைாய் வந்து நகாண்டிருந்தது.
பாஸ்கர் கலவரைமைந்தான். பிபரக் பபாைக் கூை பநரம்
இருக்கவில்மல.

கார் கிைீச்நசன்று நின்ைது. அவன் துள்ளிக் கீபழ விழுந்தான். தன்

கமத முடிந்துவிட்ைது என்றுதான் நிமனத்தான். ஆனால்
அதிர்ஷ்ைவசைாக தமலயில் அடிபைவில்மல. கால்
சுளுக்கிநகாண்டு விட்ைது. மகயில் கீைல் ஏற்பட்ைது.

ைக்கள் சுற்ைிலும் கூடி விட்ைார்கள். “என்ன அவசரம்? சிவப்பு

விளக்கு எாிவமதக் கூை பபாருட் படுத்தவில்மல. டிமரவர்
சையத்தில் பிபரக் பபாட்ைதால் தப்பிக்க முடிந்தது.
இல்லாவிட்ைால் இந்பநரம் பநராய் சுவர்க்கதிற்குப் பபாய்ச்
பசர்ந்திருப்பீங்க.”

அவனுக்கு அந்த வார்த்மதகள் எதுவும் காதில் விழவில்மல.

பரைஹம்சா நசான்னதுதான் காதில் எதிநராலித்துக்
நகாண்டிருந்தது.

‘நான் பஜாதிைர்களுக்பக கைவுள்!’ என்ை வார்த்மதகள்

நசவிகளில் எதிநராலித்துக் நகாண்டிருக்கும் பபாது அவனுக்கு
நிமனவு தப்பிவிட்ைது.

*****

பாஸ்கர் ராைமூர்த்திக்கு நிமனவு திரும்பிய நபாழுது பைலும்

அமரைணி ஆகிவிட்டிருந்தது.

கிழிந்த ஆமையுைன், முழங்மகயில் காயத்துைன் வந்து

நகாண்டிருந்த கணவமனப் பார்த்ததுபை பாவனா
கலவரைமைந்தவளாய் “என்ன நைந்ததுங்க?” என்று பகட்ைாள்.

185
அப்நபாழுது அவர்களுக்குத் திருைணைாகி ஒரு வாரம்தான்
ஆகியிருக்கும்.

அவனுக்கு ைட்டும் அவள் தன்மனப் பிடித்த சனியாய்

பதான்ைினாள். லட்சங்கமள எதிர்பார்த்து எதிர்காலத்தில்
பணக்காரன் ஆகிவிடுபவாம் என்று கனவுகண்டு, சல்லிக்காசு
வரதட்சமண வாங்கிக்நகாள்ளாைல் இந்த தாித்திரத்மதக்
கட்டிக்நகாண்ைான். இப்பபா நைந்தது என்ன?
இரண்டுங்நகட்ைான் ஆகிவிட்ைான்.

பவறு யாமரயாவது பண்ணிக்நகாண்டு இருந்தால்

வரதட்சமணயாவது கிமைத்திருக்கும். அவன் ஏைாந்து
பபாய்விட்ைான்.

எல்பலாரும் தன்மனப் பார்த்து சிாித்துக் நகாண்டிருக்கிைார்கள்.

இபதா! அவன் ைமனவிபய சிாிக்கிைாள். பைலும் “என்ன

நைந்தது?” என்று பவறு பகட்கிைாள்.

ரா…ட்..ச..சி!

இவ்வாறு நிமனத்துக் நகாண்டிருந்த பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி

அருகில் வந்து நின்ை பாவனாமவ மகமய நீட்டி பலைாக
அடித்தான். கன்னத்தில் வந்து விழுந்த அடிக்கு பாவனா சுருண்டு
கீபழ விழுந்தாள்.

கணவன் தன்மன ஏன் அவ்வாறு அடித்தான் என்று அவளுக்குப்

புாியவில்மல. அவள் ஏமழக் குடும்பத்திலிருந்து வந்தவளாகபவ
இருக்கலாம். பணம் காசு இல்லாைல் இருக்கலாம். ஆனால் அவள்
வீட்டில் ஒருவருபை அவமள ஒருவார்த்மத எடுத்நதைிந்து
பபசியது கிமையாது. அப்படிப்பட்ை அன்பு நிமைந்த
குடும்பத்திலிருந்து வந்த நபண், காரணைில்லாைல் கணவன்
அடித்ததும் சிமலயாய் நின்றுவிட்ைாள்.
186
“நகாஞ்சம் உப்பு நகாண்டு வந்து திருஷ்டி சுற்ைி அடுப்பில் பபாடு”
என்ைான் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி எாிந்து விழுந்தபடி. அவள்
அப்படிபய நசய்தாள்.

அவன் பபாய் படுத்துக்நகாண்ைான். நள்ளிரவு தாண்டியது.

அவள் அப்படிபய முழங்காலில் தமலமயப் புமதத்துக் நகாண்டு

உட்கார்ந்திருந்தாள். அவளுக்கு ஏபனா இது அபசுருதியாய்
பதான்ைியது.

வரதட்சமண இல்லாைல் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி தன்மனக்

கல்யாணம் பண்ணிக்நகாள்வதாய் முன்வந்த பபாது பூாித்துப்
பபாய்விட்ைாள். ஆனால் முதல் நாபள… முதல் இரவு அன்பை…

“எல்பலாரும் உங்கமள எப்படி கூப்பிடுவார்கள்?” பகட்ைாள்

பாவனா. அமையில் ஊதுபத்தியின் நறுைணம் பரவியிருந்தது.

“வீட்டில் எல்பலாரும் மூர்த்தி என்று கூப்பிடுவார்கள். ஆபீசில்

பாஸ்கர் என்று அமழப்பார்கள்.”

“அப்படி என்ைால் நான் ராமு என்று கூப்பிடுகிபைன். அந்த

அமழப்பு என் ஒருத்திக்கி ைட்டுபை நசாந்தைாக
இருக்கபவண்டும். சாிதாபன?”

அவன் முகம் கறுத்து விட்ைது. “பவண்ைாம். எனக்குப் பிடிக்காது.

என் தங்மக ஒருத்திதான் அப்படி கூப்பிடுவாள். அவளுக்கு
ைட்டும்தான் அந்த உாிமை உண்டு. அப்படி வாக்குக்
நகாடுத்திருக்கிபைன்.”

அவள் புாியாதவளாய் “உங்களுக்குத் தங்மக இருப்பதாய்

எனக்குத் நதாியாபத?” என்ைாள்.

187
“தங்மக என்ைால் நசாந்த தங்மக இல்மல. சிறு வயதிலிருந்பத
எங்கள் பக்கத்து வீட்டில் இருக்கிைவள். எங்களுக்குள் நல்ல
பழக்கம் உண்டு.”

“கல்யாணத்துக்கு வந்ததாய்த் நதாியவில்மலபய?”

“வசதிகள் பபாைாைல் கஷ்ைபடுவாள் என்று அமழத்துக் நகாண்டு

வரவில்மல” என்ைான் அவன். “எங்க அம்ைா நர்ஸ் இல்மலயா.
எப்பபாதும் ட்யூட்டிக்குப் பபாய்விடுவாள். நான் நபரும்பாலும்
அவர்கள் வீட்டில்தான் இருப்பபன். அவங்கம்ைா எனக்கு
எல்லாபை பண்ணுவாள். இப்பபா அந்தம்ைா இல்மல.
அவளுமைய நன்ைிக்கைமன என்னால் தீர்த்துக்நகாள்ளபவ
முடியாது.” அவன் கண்கள் கலங்கிவிட்ைன. என்ன காரணம்
என்று அவளுக்குத் நதாியவில்மல. தமலயமணயில் முகம்
புமதத்துக்நகாண்டு அப்படிபய இருந்துவிட்ைான். அவளுக்குப்
பயைாக இருந்தது.

“என்னங்க!” என்ைாள்.

“ஊம்.”

“என்னவாச்சு?”

“ஒன்றும் இல்மல” என்று அவமள நிைர்ந்து பார்த்தான் “பாவனா!

உன்மன ஒன்று பகட்கட்டுைா?” என்ைான்.

பாவானாவின் இதயத்தில் பாைாங்கல்மல அழுத்தினாற்பபால்

இருந்தது. பமழய நிமனவுகமள, காதமலப் பற்ைியும் பகட்ைால்
என்ன நசால்வது என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள். ரயிலில்
தன்மனப் பார்த்துவிட்டு, பத்திாிமகயில் காதல் கடிதம் எழுதிய

188
சுதர்சமனப் பற்ைிக் பகட்ைால் என்ன நசால்லுவது?
நசால்லவில்மல என்ைால்? சத்தியம் பண்ணு என்று பகட்டு
விட்ைால்?

“பகளுங்கள்” என்ைாள் எப்படிபயா ைனமதத்

திைப்படுத்திக்நகாண்டு.

“எதிர்பாராைல் உனக்கு லட்சக் கணக்கான நசாத்து வந்து

பசர்க்கிைது என்று மவத்துக்நகாள். என்ன பண்ணுவாய்?”

அவள் நிம்ைதியாய் மூச்சு விட்ைாள். “எனக்கு நசாத்து எங்கிருந்து

வரும்? லாட்ைாி சீட்டு வாங்கும் பழக்கம் கூை இல்மலபய?”
என்ைாள் சிாித்துக்நகாண்பை.

“வந்தது என்று மவத்துக்நகாள். அதில் பாதிமயத் தங்மகக்கு

எழுதித் தருவாயா?”

“பாதி என்ன? முழுவமதயுபை தந்து விடுகிபைன். பபாதுைா?”

“நசான்ன வார்த்மதமயக் காப்பாற்ைணும், நதாியுைா?”

“இப்பபாபத எழுதித் தரட்டுைா?” முறுவலுைன் பகட்ைாள்.

“நம் வீட்டுக்குப் பபான பிைகு எழுதி வாங்கிக் நகாள்கிபைன்.” அது

உண்மைதான் என்பது பபால் சிாிக்காைல் சீாியஸாய்
நசான்னான்.

அவள் பதில் நசால்லவில்மல.

“நீ நராம்ப நல்லவள். அதான்தான் கல்யாணம் என்று

பண்ணிக்நகாண்ைால் உன்மனத்தான் பண்ணிக்நகாள்ளனும்

189
என்று நிமனத்பதன். உன்மன என் தங்மகக்குப் பிடிக்குபைா
பிடிக்காபதா என்று பயந்பதன். ஆனால் பபாட்பைாமவக்
காட்டியதுபை ஒ.பக. என்று நசால்லிவிட்ைாள்.”

அவள் தமல குனிந்தபடி உட்கார்ந்திருந்தாள். அவன் அவமளப்

பற்ைிக் பகட்கவில்மல. இந்த அமரைணி பநரத்தில் பத்து
தைமவயாவது ‘தங்மக’ என்று குைிப்பிட்டிருப்பான். அந்த
அளவுக்கு அவன்ைீது தாக்கம் ஏற்படுத்திய அந்தப் நபண்மணப்
பார்க்கபவண்டும் என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள்.

“அவள் எதுவமரயில் படித்திருக்கிைாள்?”

“பத்தாம் வகுப்பு படித்துவிட்டு விட்டுவிட்ைாள்.”

அவள் அவமன வியப்புைன் பார்த்தாள். தான் அதிகைாய்

படிக்கவில்மல என்ை தாழ்வு ைனப்பான்மை அவளிைம் இருந்து
வந்தது. இப்நபாழுது நகாஞ்சம் சைாதானைாயிற்று.

அவன் அவமள அருகில் இழுத்துக் நகாண்ைான். அவள்

நவட்கத்தால் முகம் சிவக்க அவன் ைார்பில் முகத்மதப் புமதத்துக்
நகாண்ைாள். அவள் நைல்ல நைல்ல நவட்கத்மத விட்டுவிட்டு
அவனுைன் ஒத்துமழத்தாள். அவனுமைய ஆபவசத்தில்
பகாாிக்மக இருந்தபத தவிர சாைர்த்தியம் இருக்கவில்மல.
இரண்டு நிைிைங்கள் முயற்சித்து, பக்கத்தில் சாிந்துவிட்ைான்.
“நான்… நான்” என்று முணுமுணுத்தான். அவளுக்குப்
புாியவில்மல. புாியும் வயபதா, அனுபவபைா, உலக ஞானபைா
கூை இல்மல.

190
 17

ஸ்பைஷனிலிருந்து வீட்டுக்குப் பபானதுபை “வா.. பபாய்

தங்மகமய வீட்டிற்கு அமழத்து வருபவாம். சாப்பிை வரச்
நசால்லி நீதான் கூப்பிைநணும்” என்று எப்படிப் பபச பவண்டும்
என்பமதச் நசால்லித் தந்து திரும்பத் திரும்ப எச்சாித்தான்.

இரண்டு வீடுகள் தாண்டியிருந்தது வசந்தியின் வீடு. இரண்பை

இரண்டு குறுகிய அமைகள். சாைான்கள் எல்லாம் தாறுைாைாய்
சிதைிக் கிைந்தன. சுத்தபை இல்மல. ‘வசதிகள் பபாதாைல்
கஷ்ைப்படுவார்கள் என்று அமழத்து வரவில்மல’ என்று முதல்
இரவில் கணவன் நசான்னநபாழுது பணக்காரர்களாய்
இருப்பார்கள் என்று ஊகித்துக்நகாண்ைாள். வீட்மைப் பார்த்தால்
பநர்ைாைாக இருந்தது..

அவள் பயாசமனயில் ஆழ்ந்திருந்தபபாபத உள்பளயிருந்து

வசந்தி வந்தாள்.. பாவனா அவமளப் பார்த்ததும் அதிர்ச்சி
அமைந்துவிட்ைாள். பத்தாம் வகுப்பு என்ைதுபை சின்னப் நபண்
என்று நிமனத்திருந்தாள். ஆனால் அவள் வயது
இருபத்மதந்துக்கு பைபல இருக்கும். கருப்பாய், குள்ளைாய்
இருந்தாள். முகத்தில் அங்காங்பக அம்மைத் தழும்புகள் இருந்தன.

பாவனா அவளுக்கு வணக்கம் நதாிவித்தாள். அதமனப்

நபாருட்படுத்தாைபலபய வசந்தி “அண்ணா!” என்று ஓடிப் பபாய்
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியின் மககளில் சாிந்தாள். பாவனா
சிமலயாய் நின்ைபடி பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள். ஏபதா
திமரப்பை காட்சிமயப் பபால் இருந்தது அது.

நகாஞ்ச பநரத்திற்நகல்லாம் அவர்கள் பமழயபடி ஆனார்கள்.

வசந்தி பாவனாமவ ஏையிைங்கப் பார்த்துவிட்டு “உன்
நபண்ைாட்டி அழகாய்த்தான் இருக்காைா ராமு” என்ைாள்.

191
‘ராமு’ என்ை அமழப்மப அவள் வாயிலிருந்து வந்தமதக்
பகட்ைதும் பாவனாவின் ைனம் சுருக்நகன்ைது. தன்
உணர்வுகமள நவளியில் காட்டிக் நகாள்ளாைல் “இன்மைக்குச்
சாப்பிை வாருங்கள்” என்ைாள்.

“என்ன? பகாழி பிாியாணி பண்ணியிருக்கிைாபயா?”

அவள் பகலியாய் பகட்கிைாள் என்று எண்ணிக்நகாண்டு

“இல்மல. கத்தாிக்காய் கைி, தக்காளி ரசம்” என்ைாள்.

“அப்படி என்ைால் வரைாட்பைன்.”

பாவனா என்ன நசய்வது என்று புாியாைல் கணவமனப்

பார்த்தாள். “என் ைமனவிக்கு புத்தியில்மல. அடுத்தத் தைமவ
பண்ணுவாள். உனக்காக நல்ல புைமவ வாங்கியிருக்கிபைன். வர
ைாட்ைாயா?”

“என்ன புைமவ? ஜார்நஜட்ைா?”

“இல்மல. ஷிபான்.”

“வா.. வா. பபாபவாம் வா.” அமத ஒரு பஜாக்காய்

எண்ணிக்நகாண்டு புைப்பட்ைாள் வசந்தி.

அவர்கள் இருவரும் முன்னால் நைந்து பபாய்க்

நகாண்டிருக்மகயில் பின் நதாைர்ந்து பபானாள் பாவனா.

******

பாவனாமவப் பாிைாைச் நசால்லிவிட்டு இருவரும் ஒன்ைாக

உட்கார்ந்து சாப்பிட்ைார்கள். சமையமலப் பற்ைியும்,

192
கல்யாணத்மதப் பற்ைியும் கிண்ைல் அடித்துக் நகாண்பை
சாப்பிட்டு முடித்தார்கள்.

புதிதாய் திருைணம் பண்ணிக்நகாண்டு பவறு இைத்திற்கு

வந்திருக்கும் அவள், அவ்வளவு வருத்தப்படுவாள் என்று
பயாசித்துப் பார்க்காைல் பகலியாய் பழிப்புக் காட்டியபடி பபசிக்
நகாண்டிருந்தார்கள். புதுக் குடித்தனதிற்குப் பபாகும்பபாது
நபண்ணுைன் துமணயாய் யாமரயாவது ஏன் அனுப்பி
மவக்கிைார்கள் என்று புாிந்தது பாவனாவுக்கு.

அவர்கள் சாப்பிட்டு முடித்ததும், தானும் பபாட்டுக்நகாண்டு

சாப்பிட்டு விட்டு முன் அமைக்கு வந்தாள். தங்மகயின் ைடியில்
தமல மவத்துக் நகாண்டு ஊர் வம்பு பபசிக்நகாண்டிருந்தான்
அருமை அண்ணன். அவள் பகாபைாய் ஏபதா நசால்லிக்
நகாண்டிருந்தாள். அவன் நகஞ்சுவது பபால் நசால்லிக்
நகாண்டிருந்தான். பக்கத்திபலபய ஷிபான் புைமவ இருந்தது.

பாவானா நைௌனைாய் உள்பள பபாய்விட்ைாள்.

தமலப்மப விாித்துப் பபாட்டுக்நகாண்டு தமரயில் படுத்துக்

நகாண்ைாள். நவளிபய வசந்தியின் பகாபம் தணிந்துவிட்ைது
பபாலும். சிாிப்புச் சத்தம் காதில் விழுந்து நகாண்டிருந்தது.

******

ஆபீசுக்குப் பபாவது.. வீட்டிற்குத் திரும்பி வருவது.. சாப்பிடுவது..

படுக்மகயில் படுப்பது.. ஏபதா பண்ண பவண்டும் என்று
நிமனப்பது.. பண்ண முடியாைல் பபாவது.. உைங்கி விடுவது.
இதுதான் அவனுமைய தினசாி நிகழ்ச்சி நிரல்.

பாவனா படித்தவள் அல்ல. அவளுக்கு மசக்பகா அனாலிசிஸ்

நதாியாது.

193
வசந்தி மதாியசாலி. வாய்த் துடுக்குதனத்தால் எல்லா
காாியங்கமளயும் சாதித்துக் நகாள்வாள். தன்னிைம் இல்லாத
மதாியத்மத அவளிைம் கண்ை பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி அவளுக்கு
அபிைானியாகி விட்ைான். அவள் அவனுக்கு ராக்கி கட்டினாள்.
அவன் அண்ணன் ஆகிவிட்ைான். இத்தமன நாளும் தன்னுமைய
மகக்குள் அைங்கி இருந்த ‘அண்ணன்’ திருைணம்
பண்ணிக்நகாள்ளப் பபாவதாய் நசான்னதும், அதுவும் தான்
நபண்மணப் பார்த்து ஒ.பக. நசால்லாைபலபய அவன்
சம்ைதித்துவிட்டு வந்ததும் வசந்தியிைம் நபாைாமைமய
ஏற்படுத்தின. அதனால் வந்ததுபை பாவனாமவப்
பபச்சினாபலபய ஒரு பதம் பார்த்தாள்.

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பரைஹம்சாவிைம் பபாய்விட்டு வந்த பத்து

நாட்களுக்குப் பிைகு இன்நனாரு சம்பவம் நிகழ்ந்தது.

பரைஹம்சா காாில் வந்து நகாண்டிருந்தான். ஸ்கூட்ைர் ஒன்று

அவமனத் தாண்டி முன்பனாக்கிப் பபாயிற்று. அமத பாஸ்கர்
ராைமூர்த்தி ஒட்டிக்நகாண்டிருந்தான். அவன் பரைஹம்சாமவப்
பார்க்கவில்மல. பரைஹம்சாவுக்கு அவனுமைய மூன்று
கண்ைங்கமளப் பற்ைி தான் நசான்ன பஜாசியம் நிமனவுக்கு
வந்தது. காாின் பவகத்மதக் நகாஞ்சம் அதிகாித்து அவன்
பக்கைாய் ஒட்டிக்நகாண்டு பபாய், முறுவலுைன் ஸ்டீாிங்மக
பக்கவாட்டில் திருப்பி, பமழயபடி பபாய்விட்ைான்.

இந்த முமை நபாிய விபத்பத நைந்துவிட்ைது பாஸ்கர்

ராைமூர்த்திக்கு.

பாவனா பபாய்ச் பசரும்பபாது நஜநனரல் வார்டில் கட்டிலில்

படுத்திருந்தான் ராைமூர்த்தி. வசந்தியின் மககளின் முகத்மதப்
புமதத்துக் நகாண்டு சிறுபிள்மளமயப் பபால் அழுது
நகாண்டிருந்தான்.

194
அவன் அழுதது விபத்தினால் ஏற்பட்ை அதிர்ச்சியால் அல்ல.
பஜாசியம் உண்மையாகி, தனக்குச் நசாத்து வருபைா வராபதா
என்று! அவன் கண்முன்னால் பரைஹம்சாவின் உருவபை
நிழலாடிக் நகாண்டிருந்தது. நர்ஸ் அவர்கமள எாிச்சலுைன்
பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள். அந்தச் சையத்தில் பாவனா அங்பக
பபானாள்.

“பரவாயில்மலயா சிஸ்ைர்? ஒன்றும் பயைில்மலபய?” பாவனா

நர்ஸிைம் பகட்ைாள்.

“ஒன்றும் பயப்பை பவண்டியது இல்மல. கால் பிராக்ச்சர்

ஆகிவிட்ைது. அவ்வளவுதான். அடிபட்ைதுபை நிமனவு
தப்பிவிட்ைதால் அப்சர்பவஷனில் மவத்திருக்கிைார்கள். கணவன்
ைமனவிக்கு அவ்வளவு கூை கட்டுப்பாடு இல்லாவிட்ைால்
எப்படி?” என்ைாள் நர்ஸ்.

‘நான்தான் ைமனவி, அவள் தங்மக’ என்று நசால்ல நிமனத்த

வார்த்மதகள் நாக்கின் ப்னியில் வமரயில் வந்து நின்றுவிட்ைன.

கணவனிைம் பபாய் “என்னங்க? எப்படி நைந்தது இந்த விபத்து?”

என்று பகட்ைாள்.

“இப்பபா இன்நனாரு தைமவ பண்ணிக் காட்ைச் நசால்கிைாயா?

நகாஞ்ச பநரம் கண்ணில் பைாைல் எங்பகயாவது பபாய்த்
நதாமல” என்று கத்தினான். அந்தக் கத்தமளக் பகட்டு
எல்பலாரும் இந்தப் பக்கைாய் பார்த்தார்கள். பாவனா
அவைானத்தால் குன்ைிப் பபாய்விட்ைாள்.

“கல்யாணம் பண்ணிக் நகாண்ைது முதல் சனியன் என் தமலயில்

ஏைி உட்கார்ந்து விட்ைது.” முணுமுணுத்துக் நகாண்டிருந்தான்

195
அவன். வசந்தி அவன் தமலமய வருடிக் நகாடுத்தபடி பதற்ைிக்
நகாண்டிருந்தாள்.

வார்டில் இருந்த பநாயாளிகளின் நிமலமை பயங்கரைாய்

இருந்தது. உைல் முழுவதும் ரத்த காயம், கட்டுகள்.
இமதநயல்லாம் பார்த்து கணவன் பைலும் பயந்துவிட்ைான்
என்று எண்ணி, “வசந்தி! ஸ்நபஷல் ரூம்கள் ஏதாவது கிமைக்குைா
என்று பகட்டுப் பார்க்கலாைா?” பயந்துநகாண்பை நைதுவாக
நசான்னாள்.

“பபாம்ைா. சும்ைா உட்கார்ந்து இருக்காைல் பபாய் பகட்டுப்

பாபரன்.” பழிப்பது பபால் நசான்னாள் வசந்தி.

பாவனா பயந்தவாறு பார்த்தாள். வசந்தி கர்வம் பைலிை

சிாித்தாள். அந்தச் சிாிப்பில் ஏளனம் இருந்தது.

நீச்சல் நதாியாதவமனப் பிடித்து வலுக்கட்ைாயைாக தண்ணீாில்

தள்ளிவிட்ைால் அவமன அைியாைபலபய மகமய கால்கமள
உமதத்துநகாண்டு கமரபயறுவதற்கு முயற்சி நசய்வான்.
வசந்தியின் அலட்சியமும், ஏளன பதாரமணயும் பாவனாவின்
இதயத்தில் தூங்கிக் நகாண்டிருந்த மதாியத்மதத்
தூண்டிவிட்ைது.

எழுந்து எதிபர நதன்பட்ை ைாக்ைர் அமைக்குப் பபானாள். அதற்கு

முன்னால் இருந்த நர்ஸிைம் உதவிமயக் பகட்பபாம் என்பது
அவள் உத்பதசம். உள்பள அவள் இருக்கவில்மல. இளம் ைாக்ைர்
ஒருவன் உட்கார்ந்து சீாியஸாக ஏபதா எழுதிக் நகாண்டிருந்தான்.

“எஸ்” என்ைான் நிைிர்ந்து. ஒரு நிைிஷம் அவன் பார்மவ அவள்

முகத்தின் ைீபத நிமலத்துவிட்ைது.

196
“ைாக்ைர்!” கூப்பிட்ைாள் பாவனா, அவள் குரல் அவளுக்பக
பகட்காத அளவுக்கு நைதுவாய்.

“ஊம், என்ன நசால்லுங்கள்.” அதற்குள் பதைிக்நகாண்ைவன்

பகட்ைான்.

“என் கணவருக்கு ஸ்நபஷல் ரூம் ஏதாவது கிமைக்குைா என்று..”

“எந்த நபட் பபஷண்ட்?”

அவள் விவரங்கமளச் நசான்னாள்.

“அதாவது எநைர்நஜன்சி வார்ை பபஷண்ட். சாதாரணைாய்

ஸ்நபஷல் ரூம் யாருக்கும் தர ைாட்ைாகள். ஆனால் இந்த
பில்டிங்கிற்கு அப்பால் ஆர்.எம்.ஒ. அவர்களின் ஆபிஸ் இருக்கு.
பபாய் அங்பக விசாாித்துக் நகாள்ளுங்கள்.”

பாவனாவுக்கு ஒன்றும் புாியவில்மல. அந்த பில்டிங் ைாயன்

கட்டிய ைாளிமகமயப் பபால் இருந்தது அவளுக்கு.

“ைாக்ைர்! எனக்கு இந்த ஊர் புதுசு. இந்த ஆஸ்பத்திாி அமதவிை

புதுசு. ப்ளீஸ், நகாஞ்சம் உதவி பண்ண முடியுைா?” நைதுவாய்
பகட்ைாள்.

அவள் குரலில் இருந்த உருக்கதிற்குதான் கமரந்து விட்ைாபனா

அல்லது கண்களில் நதன்பட்ை தீனம்தான் அவமன அமசத்து
விட்ைபதா நதாியாது. உைபன எழுந்து நகாண்ைான். “என்னுைன்
வாங்க” என்று வழி நைந்தான்.

நதாைர்ந்து காாியங்கள் எல்லாம் பவகைாய் நைந்து முடிந்தன.

அமரைணி கழித்து பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி ஸ்நபஷல் அமையில்
இருந்தான்.

197
“ைாக்ைர்!”

பபாகத் திரும்பிய அவன் பாவனாவின் குரல் பகட்டு நிைிர்ந்தான்.

“தாங்க்யூ ைாக்ைர்! உங்கள் உதவிமய ைைக்க ைாட்பைன்.” இரு

மககமளயும் கூப்பினாள்.

“அதற்நகன்ன வந்தது சிஸ்ைர்! என்னால் முடிந்தமத நசய்பதன்.

நீங்க இந்த அளவுக்கு நன்ைி நசால்லத் பதமவ இல்மல. நான்
ைாக்ைர் கூை இல்மல. நாலாவது ஆண்டு ைாணவன். வருகிபைன்”
என்று கூைி பபாய்விட்ைான்.

அதுவமர நிகழ்ந்தமத, பாவனா அவற்மை திைம்பை நைத்திய

விதத்மதயும் ஆச்சாியத்துைன் பார்த்துக் நகாண்டிருந்த வசந்தி,
அவன் பபானதுபை “நான் பபாய் எத்தமனபயா தைமவ
பகட்ைபபாதும் வாமயத் திைக்கவில்மல அந்த ைாக்ைர். இவமளப்
பார்த்துவிட்டு எப்படி ஐஸ்கட்டியாய் உருகிவிட்ைான்
பார்த்தாயா ராமு” என்ைாள் நவறுப்புைன்.

பாவனாவின் முகம் நிைைிழந்தது. அவள் அழகானவள்தான்.

ஆனால் இந்த அபவாதம்?

“அவபனாடு அத்தமன பநரம் என்ன பபச்சு? இவ்வளவு நாளாய்

நவளிபய காலடி எடுத்துமவக்க வாய்ப்பு கிமைக்காைல், இப்பபா
நவளிபய வந்ததும் நதாைங்கிவிட்ைாயா உன் பதவடியாள்
புத்திமய?” என்ைான் பகாபைாய்.

அவள் திமகத்துப் பபாய்விட்ைாள். கணவனுமைய புதிய

அவதாரத்மதப் பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.

198
“பதில் நசால்ல ைாட்ைாள். ஊமைக்நகாட்ைான் பபால் வாபய
திைக்க ைாட்ைாள். நீ பபாய் நாம் சாப்பிடுவதற்கு ஏதாவது
வாங்கிக்நகாண்டு வா” என்ைான் அவன்.

வசந்தி பபாய் பழம் வாங்கி வந்தாள். இருவரும் பபசிக்நகாண்பை

சாப்பிட்ைார்கள்.

பாவனா நவளிபய வந்தாள். பலபர் ரூைிலிருந்து ஒரு தாயின்

கதைல் காதில் விழுந்து நகாண்டிருந்தது. அவள் நவளி
திண்மணயில் இயலாமையுைன் அப்படிபய
உட்கார்ந்துவிட்ைாள். அதுவமரயிலும் அைக்கி மவத்துக்
நகாண்டிருந்த அழுமக கட்டுைீைி நவளிபயைியது. “அம்ைா!
அம்ைா! என்மன ஏன் நபற்பைடுத்தாய்?” என்று மககளால்
முகத்மதப் புமதத்துக் நகாண்டு அழுதாள்.

தான் எந்த பலபர் ரூமுக்குப் பக்கத்தில் உட்கார்ந்து அழுது

நகாண்டு இருக்கிைாபளா, அந்தப் பிரசவ அமையில் இருபது
வருைங்களுக்கு முன்னால் நைந்த சம்பவம்தான் தன்மன இன்று
இந்த நிமலக்குக் நகாண்டுவந்துள்ளது என்று பாவனாவுக்குத்
நதாியாது.

199
 18

வாழ்க்மகயில் ஒவ்நவாருவருபை ஏபதா ஒரு வயதில்

உற்சாகத்துைன் ஒரு காாியத்மதச் நசய்ய முற்படுவார்கள்.
அமதத் திருைணம் என்பார்கள்.

எந்த தகுதியும் இல்லாவிட்ைாலும் ைனிதனுக்கு திருைணம்

பண்ணிக்நகாள்ளும் அருகமத ைட்டும் உண்டு. அது நதய்வம்
தந்த எளிமையான வரம்.

ஆனால் பந்தத்மத நிமல நிறுத்திக் நகாள்வது ைட்டும் நராம்ப

கஷ்ைம். பந்தம் நீடிக்கலாம். ஆனால் அது… எல்பலாரும் என்ன
நிமனத்துக் நகாள்வார்கள் என்பைா, ஒழுக்க நநைிமுமைகளுக்கு
பயந்பதா, தனிபய பபாய் வாழ முடியாது என்பைா,
குழந்மதகளிைம் மவத்திருக்கும் அன்பின் காரணைாகபவா,
’ஏபதா ஒரு விதைாய் பபாய்க் நகாண்டுதாபன இருக்கிைது.
இப்படிபய இருந்துவிட்டுப் பபாகட்டும்’ என்பைா, பிைந்த
வீட்டுக்குப் பபானால் இந்தச் சுகம் கூை இருக்காது என்பைா, ைற்ை
விஷயங்களில் அவர் நல்லவர்தான் (அவள் நல்லவள்தான்) இந்த
ஒரு விஷயத்தில் ைட்டுபைதான் பலவீனம் என்று ைனமத
சைாதானப்படுத்திக் நகாண்டு இருப்பதாபலா, துமணவாிைம்
இல்லாதமத நவளியில் பதடிக்நகாண்டு திருப்தி அமைந்து
விடுவதன் மூலைாக விவாக பந்தத்மத நவற்ைிகரைாக நீடிக்கச்
நசய்து நகாண்டு வருவது துரதிருஷ்ைைானது.

இருவரும் பசர்ந்து வாழ்பவண்டியிருக்கும் பபாது சில

விஷயங்களில் விட்டுக் நகாடுத்துக்நகாண்டு பபாக
பவண்டியதுதான். ஆனால் சைாதானைாகப் பபாக பவண்டிய
குணங்கபள அதிகைாக இருக்கும் பபாதுதான் இமைஞ்சல் வந்து
பசரும். குழந்மதகள், வீடு, பாதுகாப்பு, ஆபராக்கியைான

200
தாம்பத்திய வாழ்க்மக … இமவநயல்லாம் ைட்டும் இல்மல
என்ைால் விவாக பந்தம் என்பது என்பைா சிமதந்து விட்டிருக்கும்.

கணவன் ைமனவி பந்தத்மதப் பற்ைி ஆராய்ச்சி நசய்த நிறுவனம்

ஒன்று அனுப்பி மவத்த பகள்வித் தாளில் “உங்கள் குடும்ப
வாழ்க்மக எப்படி இருக்கிைது?’ என்ை பகள்விக்கு நதாண்ணூறு
சதவீதம் இல்லத்தரசிகள் ‘திருப்திகரைாய்’ என்று பதில்
நகாடுத்தாலும், ‘உங்கள் கணவாிைம் உங்களுக்குப் பிடிக்காத
குணம் ஒன்மைச் நசால்லுங்கள்’ என்ை பகள்விக்கு “என்மனப்
புாிந்துநகாள்ளா முடியாைல் பபானது’ என்று நதாண்ணூறு
சதவீதம் பபர் பதிலளித்து இருப்பது கவனிக்கத் தக்கது.

பைாாீன் கிாீன் நகாள்மகயின்படி தாம்பத்திய வாழ்க்மக ஆங்கில

எழுத்து W வுைன் ஒப்பிைலாம். முதல் இரண்டு வருைங்கள்
இருக்கும் ஆர்வை பிைகு நைதுவாக குமைந்து பபாய்விடும்.

நள்ளிரவில் குழந்மதயின் அழுமக, யார் தூக்கிக் நகாண்டு

சைாதானப் படுத்துவது என்ை பகள்வி, நசலவுகள், எாிச்சல்கள்,
இவற்ைால் அன்புக் நகாடு கீபழ இைங்கி பபாகாைல் என்ன
பண்ணும்? ஆனால் பத்து பன்னிரண்டு வருைங்கள் ஆகும்பபாது,
சில நபாறுப்புகள், நபாருளாதார ாீதியில் நகாஞ்சம் காலூன்ைிக்
நகாள்வதால் திரும்பவும் அன்பு கூடுகிைது. குழந்மதகளுக்கு
பதிநனட்டு, இருபத்தி இரண்டு வயது வரும் [பபாது திரும்பவும்
வரதட்சமண பிரச்சமனகள், குழந்மதகளின் எதிர்ைமையான
பதில்கள், ஒத்துப் பபாகாத கருத்துகள்.. திரும்பவும் நகாடு கீபழ
இைங்கிவிடும். எல்பலாரும் பபாய்விட்ை பிைகு ஒருத்தருக்கு
ஒருத்தர் என்ை உணர்வுைன் திரும்பவும் ஆபராகணம் நதாைங்கி
விடுகிைது.

201
ஆனால் ஒவ்நவாரு உண்மைக்கும் சில விதிவிலக்குகள் உண்டு.
நபரும்பாலான தம்பதிகளின் வாழ்க்மக W ஆக இருக்கும் பபாது
பாவனாவின் குடும்ப வாழ்க்மக ஆங்கில எழுத்து I ஆகிவிட்ைது.
கீபழ இைங்கியதுைன் சாி. ஆபராகணம் நதன்படும் அைிகுைிகபள
இல்மல.

“அப்பாமவப் பார்க்காைல் என்னால் இருக்க முடியவில்மல.

நராம்ப பவதமனயாய் இருக்கு. பபாய் பார்த்து விட்டு வரலாம்
வாங்க” என்று பாவனா பகஞ்சியபபாது பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி
ஒப்புக்நகாண்ைான்.

அதற்கு முன்னால் அவனுக்கு ஆக்சிநைன்ட் ஆன நபாழுது கடிதம்

பபாட்ைாள். தந்மத விழுந்தடித்துக் நகாண்டு வந்து பசர்ந்தார்.
அவர் பபானதும், ‘இவ்வளவு சின்ன விஷயத்திற்கு அவமர
எதுக்கு வரச் நசான்னாய்?” என்று திட்டினான் அவன்.

அவள் தமல குனிந்தவாறு பதில் நசால்லவில்மல.

“நான் நராம்ப பயந்தாங்குளி என்றும் சின்ன விஷயத்திற்கும்

கலங்கிப் பபாய் விடுபவன் என்றும் உன் வீட்ைாருக்கு பமைச்
சாற்ைணும் என்பது தாபன உன் எண்ணம்?”

அவள் அதற்கும் பதில் நசால்லவில்மல.

அதற்குப் பிைகு சில நாள் கழித்து அவனுக்கு இரண்ைாவது

தைமவ ஆக்சிநைன்ட் ஆன பபாது அவள் தந்மதக்குத்
நதாியப்படுத்தவில்மல. ஆஸ்பத்திாியிலிருந்து டிச்சார்ஜ் ஆகித்
திரும்பி வந்த பிைகு வசந்தி நசான்னாள்.

“இவ்வளவு நபாிய ஆக்சிநைன்ட் ஆகியும் உன் ைாைனார்

வரவில்மலபய, ஏன் ராமு?”

202
“அப்பாவுக்கு இமதப்பற்ைி அவள் கடிதம் பபாைவில்மலபயா
என்னபவா?”

“அம்ைா, அப்பா இல்லாத ைாப்பிள்மள இல்மலயா? நபற்ை

பிள்மளமயப் பபால் பார்த்துக் நகாள்ள பவண்ைாைா?”

அபத சம்யத்தில் பாவனா சமையலமை பவமலகமள முடித்துக்

நகாண்டு நவளிபய வந்தாள். அவர்கள் பபசுவது காதில்
விழுந்தது.

“நபற்ை பிள்மளமயப் பபால் பார்த்துக் நகாண்ைால் நசாத்து

பகிர்ந்து நகாடுக்க பவண்டியிருக்கும் இல்மலயா.” சிாிப்புகள்.
“இல்லாவிட்ைால் ஆஸ்பத்திாி நசலமவ எல்லாம் தான் கட்ை
பவண்டியிருக்குபைா என்னபவா என்று பயம் பபாலிருக்கு.”

பகட்டுக் நகாண்டிருந்த பாவானா வியந்து பபானாள்.

ைனிதனுக்கு இரண்டு நாக்குகள் உண்டு என்பமத
அப்நபாழுதுதான் கண்கூைாகக் கண்ைாள். தங்மக நசான்னமத
ஆபைாதிக்க பவண்டும் என்பதற்காகபவ, தான் நசான்னமதபய
இல்மல என்று ைனசாட்சிக்கு விபராதைாய்ப் பபசுபவனா தன்
கணவன் என்று திமகத்துப் பபாய்விட்ைாள்.

அவளுக்கு மசலஜாமவப் பற்ைிய நிமனப்பு வந்தது. சுந்தாியின்

நிமனப்பு வந்தது.

தந்மதமய ைட்டுபை பார்த்துவிட்டு எல்லா ஆண்களும்

அதுபபாலபவ இருப்பார்கள் என்று எண்ணிக்நகாண்டிருந்தாள்.
அவள் எல்மல நராம்ப சின்னது. அவள் தந்மத ஒரு நபண் தனக்கு
ைமனவியாய் வருவதாகச் நசான்ன பபாது, பவண்ைாம் என்று,
தங்மகயாய் பார்த்துக் நகாண்ைார், சுந்தாிமய. இங்பக அவள்
கணவன் ஒரு நபண்மண தங்கச்சி என்று நசால்லிக்நகாண்பை
203
கட்டிக்நகாண்டும், முத்தைிட்டுக் நகாண்டும் சபகாதர பந்தமத
நவளிப்படுத்திக் நகாண்டிருந்தான்.

கணவனுைன் பிைந்த வீட்டுக்குக் கிளம்பினாள் பாவனா.

ஸ்பைஷனில் எல்பலாாின் கண்களும் அவள் ைீபத இருந்தன.
பாவனா நல்ல சிவப்பு. ஆபராக்கியைாய் அழகாய் இருப்பாள்.
இன்னும் திருைணம் ஆகாத கன்னிப்நபண் பபாலபவ இருப்பாள்.
(அதில் ைிமக எதுவும் இல்மலபய) அபதாடு அவள் ைஞ்சள் நிை
பார்ைர் புைமவமய உடுத்தி இருந்தாள். அவள் பைனியின்
நிைமும், அந்த பார்ைரும் ஒன்பைாடு ஒன்று பபாட்டியிடுவது
பபால் இருந்தன,

த்ாீ ையர் கம்பார்ட்நைண்டில் கணவன் ைமனவி இருவரும்

உட்கார்ந்து இருந்தார்கள். ரயில் கிளம்ப இன்னும் சில
நிைிைங்கபள இருந்த பபாது கணவன் ைமனவி பஜாடி ஒன்று
மகக்குழந்மதயுைன் அந்த கம்பார்ட்நைண்டில் ஏைியது.
குழந்மதக்கு ஒன்ைமர வயது இருக்கலாம். அவள் திரும்பவும்
நிமைைாத கர்ப்பிணியாய் இருந்தாள். பருைனாய் கருப்பாய்
இருந்தாள். கணவன் அந்தக் குழந்மதமயச் சைாதானப்படுத்த
முடியாைல் திண்ைாடிக் நகாண்டிருந்தான்.

“இப்படியா பால் நகாடுப்பாங்க குழந்மதக்கு? அதுகூை

நதாியாதா?” என்ைாள் அவள். அந்த கம்பார்த்நைன்ட் முழுவதும்
அவர்கமளபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தது. எல்பலாருக்கும்
முன்னிமலயிபலபய கணவமன அப்படிப் பபசினாள் என்ைால்
வீட்டில் அவன் நிமலமை இன்னும் எப்படி இருக்குபைா என்று
நிமனத்துக் நகாண்ைாள் பாவனா. அப்படி நிமனத்த பபாது
அவன்பைல் இரக்கத்பதாடு, சிாிப்பும் வந்தது.

அவர்கள் வந்து எதிபர இருந்த சீட்டில் உட்கார்ந்து

நகாண்ைார்கள். பால் பாட்டிமல குழந்மதயின் வாயிலிருந்து

204
எடுத்து, மபயில் மவக்கப் பபானபபாது அவன் நிைிர்ந்தான்.
அவமனப் பார்த்ததும் பாவனா அதிர்ந்து பபாய்விட்ைாள்.

அவன் சுதர்சன்!

அபத சையத்தில் அவனும் அவமளப் பார்த்தான்.

ஆனால் அவன் அவமள அமையாளம் கண்டுநகாள்ள நகாஞ்சம்

பநரம் ஆயிற்று. சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் அவன்
எல்மலைீைி காதலித்தாலும், அது ஒபர ஒரு தைமவ
பார்த்ததுதாபன! அதுதான் ைைந்து விட்ைான். அபதாடு குடும்ப
வாழ்க்மக அவன் தமலயில் இருந்த முடிமய அந்த வயதிபலபய
நமரக்கச் நசய்திருந்தபதாடு காதல் ையக்கத்மத ஓங்கி அடித்து
தணித்து விட்டிருந்தது.

அவமள அமையாளம் நதாிந்து நகாண்ை பிைகு ைட்டும் அவன்

அவமளபய கண் இமைக்காைல் பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான்.
அமத கவனித்துவிட்ை ைமனவி “நீங்க இப்படி வந்து
உட்காருங்க” என்று இைத்மத ைாற்ைி தான் அவன் சீட்டில் வந்து
உட்கார்ந்து நகாண்ைாள்.

பாவனாவுக்குச் சிாிப்பு வந்தது. ஆனால் அது அவமனப் பற்ைி

இல்மல. தன்மனப் பற்ைிபயதான்.

ஒருகாலத்தில் எத்தமனபயா அபூர்வைாக நதன்பட்ை

அனுபவங்கள் நகாஞ்சம் வயது வந்த பிைகு நிமனத்துப்
பார்த்தால் சிாிப்பு வருவது பபால் பதான்றும். ‘பபனா நட்பு’ என்ை
நபயமர நிமனத்துப் பார்த்தாபல அவளுக்கு இப்நபாழுது சிாிப்பு
வந்தது. இப்நபாழுது இவமனப் பார்த்தால் மசலஜா எப்படி அழ
மவப்பாபளா? ஏற்கனபவ அவள் குறும்புக்காாி!

205
“என் இதய வீமணயில் காதல் தந்திகமள ைீட்டிவிட்டு
பபாய்விட்ை சுந்தாி… உனக்காக ஆயிரம் கண்களுைன்
எதிர்பார்த்துக் நகாண்பை வாழ்நாநளல்லாம் கழிக்கபவண்டும்
என்று தீரைானித்துவிட்ை உன் காதலன்” என்று எழுதிய சுதர்சன்,
அதற்குப் பிைகு மசலஜாமவக் காதலித்து, இப்நபாழுது,
தற்சையம் இந்த விதைாய் எதிர்ப்பட்டு இருக்கிைான் என்ைால்…

ைனிதர்களுக்கு காதல் என்ைால் எவ்வளவு இளப்பைாகிவிட்ட்ைது!

பயாசமனயில் ஆழ்ந்திருந்த அவள் ரயில் நகரத் நதாைங்கியமதக்

கவனிக்கவில்மல. நகாஞ்ச பநரம் கழித்து அவள் பாத்ரூம் பக்கம்
பபானாள். நவளிபய வரும்பபாது கதவிற்கு அருகில் அவன்
நின்று நகாண்டிருந்தான். ஒரு விதைான தன்னிரக்கத்நதாடு
“என்மன அடியாளம் நதாியவில்மலயா?” என்ைான். அவன் அந்த
விதைாய் அங்பக நின்ைிருப்பான் என்பமத எதிர்பார்க்காத
பாவனா தடுைாற்ைைமைந்தவளாய் தமலமய அமசத்தாள்.

அவள் அவமனத் தாண்டிக்நகாண்டு பபாகும் பபாது ‘மசலஜா

எப்படி இருக்கிைாள்?” என்று பகட்ைான். “நன்ைாகத்தான்
இருக்கிைாள்.” சுருக்கைாய் நசால்லிவிட்டுத் திரும்பப் பபான
அவள் சட்நைன்று நின்றுவிட்ைாள். எப்நபாழுது வந்தாபனா
நதாியாது, பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி அங்பக வந்து நின்று நகாண்டு
அவர்கமளபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான்.

********

“எவன் அவன்?” அமைக்குள் அமழத்து வந்து அவன் பகட்ை முதல்

பகள்வி அது.

“எனக்குத் நதாியாது.”

206
அவள் கன்னம் சுளீநரன்ைது.

“பதவிடியா ைகபள! நீங்கள் இருவரும் ஒருவமர ஒருவர், பார்த்துக்

நகாண்ைது, சிாித்துக் நகாண்ைது, நீ பபானதுபை அவனும் உன்
பின்னாடிபய வந்தது எல்லாம் கவனிக்கவில்மல என்று நிமனத்து
விட்ைாயா? நசால்லு, யார் அவன்?”

அவள் அழத் நதாைங்கினாள். அவன் விைவில்மல.மகமயப்

பிடித்துத் திருகி நசால்லச் நசால்லி கட்ைாயப்படுத்தினான். அவள்
பதம்பிக் நகாண்பை நைந்தமத எல்லாம் நசான்னாள். தன் தவறு
எதுவும் இல்மல என்றும், பகவலம் ரயிலில் பார்த்துவிட்டு,
காதலித்து வாழ்க்மகமய நாசம் பண்ணிக்நகாள்ள பவண்ைாம்
என்றும் கடிதம் எழுதியதாகவும் ஒப்புக்நகாண்ைாள்.
மஷலஜாவும், அவனும் காதலித்துக் நகாண்ைமதயும், மசலஜா
அவமன அழ மவத்தமதயும் கூை நசான்னாள்.

பகட்டுக் நகாண்டிருந்த அவன் முகம் கடினைாக ைாைியது.

தன்மனக் நகான்றுப் பபாட்டு விடுவாபனா என்று நிமனத்தாள்.
ஆனால் அவன் பவநைான்றும் பபசவில்மல. அமைமய விட்டு
நவளிபய பபாய்விட்ைான்.

பிைந்த வீட்டுக்கு வந்பதாம் என்ை சந்பதாஷம் கூை இல்லாைல்

பபாய்விட்ைது. பாவனா வந்தமத அைிந்து மசலஜா வந்தாள்.
அவளுைன் பபசுவது நகாஞ்சம் ஆறுதல்!

பாவானவின் தந்மதக்கு வபயாதிக பாரம் அதிகைாகிவிட்ைது.

இன்னும் ைகள்களின் திருைணம் நைத்த பவண்டுபை என்ை கவமல
முகத்தில் நவளிப்பமையாக நதாிந்து நகாண்டிருந்தது.

“எப்படிம்ைா இருக்கிைாய்?” ைகமளக் பகட்ைான் விஸ்வம்.

“நன்ைாகத்தான் இருக்கிபைன் அப்பா” என்ைாள்.

207
“ைாப்பிள்மள நன்ைாக பார்த்துக் நகாள்கிைாரா?”

“நன்ைாகத்தான் பார்த்துக் நகாள்கிைார் அப்பா.”

அவன் ைகமளப் பார்த்தான். தமல குனிந்துநகாண்ைாள். அவள்

நிமலமை அவனுக்குப் புாிந்துவிட்ைது. தந்மதக்குப்
புாிந்துவிட்ைது என்று அவளுக்கும் புாிந்துவிட்ைது.

இருவருபை ஆதரவற்ைவர்கள்தான். சில உணர்வுகமளச்

நசால்வதற்கு வார்த்மதகள் பதமவயில்மல.

திரும்பிப் பபாகும்பபாது மசலஜா ஸ்பைஷனுக்கு வந்திருந்தாள்.

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி ஏபதா புத்தகங்கள் வாங்குவதற்காகப்
பபானான். ரயில் இன்னும் வரவில்மல.

நசால்லுபவாைா பவண்ைாைா என்ை சங்கைத்தில் நகாஞ்சம்

தடுைாைிய மசலஜா “உன் கணவர் நகாஞ்சம் விபனாதைான
ஆளாய் இருக்கிைாபர?” என்ைாள்.

பாவனா வியப்பும், பயமும் கலந்த குரலில் “என்ன நைந்தது?”

என்று பகட்ைாள்.

“ஒன்றும் இல்மல.”

“நசால்லாவிட்ைால் என்ைீது ஆமண!”

மசலஜா குரமலத் தாழ்த்தி “ஆண்கமள அழ மவக்கிை குணம்

என்னிைைிருந்து எப்நபாழுதுதான் பபாகுபைா? நராம்பவும்
பகட்ை குணம்தாபன இது?” என்ைாள்.

“என்னதான் நைந்தது?” என்ைாள் பாவனா கலவரத்பதாடு.

208
‘ச்பச.. நீ பய்படுவது பபால் ஒன்றும் ஆகவில்மல. உன் கணவர்
அப்படி ஒன்றும் தீர புருஷன் இல்மல.”

“உண்மையில் என்னதான் நைந்தது?”

“இரண்டு நாளாய் உன் கணவமன கவனித்துக் நகாண்டுதான்

வந்பதன். நகாஞ்சம் வித்தியாசைான ஆளாய் நதன்பட்ைார்.
நகாஞ்சம் நநருங்கிப் பபசியதும் நல்ல பழக்கம் ஏற்பட்டு விட்ைது.
தன்மன நீ வாழ்க்மகயில் இனி புாிந்துக்நகாள்ளபவ முடியாது
என்ைான். தன் வாழ்க்மக சீர்குமலந்து பபாய்விட்ைது என்ைான்.”

பாவனாவின் இதழ்கள் பற்களுக்கிமையில் நலிந்து பபாய்க்

நகாண்டிருந்தன. அவ்வளவு எாிச்சல் அவளுக்கு என்றுபை வந்தது
இல்மல. இரண்டு நாள் அைிமுகத்தில் ‘தன்மனப்’ பற்ைி அவளிைம்
நசான்னது! தன் சிபநகிதியிைம் கூை அவள் அவனுமைய
குமைமயப் பற்ைி நசால்லவில்மல.

அப்படி இருக்கும் பபாது அவன்…….

மசலஜா பைலும் நசான்னாள். “அந்த அளவுக்காவது ஆறுதமல

எதிர்பார்த்பதன் என்ைான். அவனுமைய பபச்சில் விரசபைா
அல்லது ைற்ைவர்கமளப் பபால் என்மன வமலயில்
வீழ்த்தபவண்டும் என்ை முயற்சிபயா இருக்கவில்மல. அவன்
விரும்புவநதல்லாம் இரக்கம் ைட்டும்தான். சுதர்சமனப் பற்ைிச்
நசால்லி என் ைடியில் தமலமவத்துக் நகாண்டு அழுதான்.”

“எ,,ன்ன..து?” நடுங்கும் குரலில் பகட்ைாள் பாவனா. “இவ்வளவு

குறுகிய அைிமுகத்தில்..”

அவள் பபச்மச இமைைைித்தாள் மசலஜா. “பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி

பபான்ைவர்களுக்கு யாருமைய ‘ைடி’ என்பநதல்லாம்
209
பதமவயில்மல. தமலமய மவத்துக்நகாண்டு அழுவதற்கு
யாபரா ஒருத்தருமைய ைடி பதமவ. அவ்வளவுதான்” என்ைாள்.
“முதலில் இமதநயல்லாம் உன்னிைம் நசால்லக்கூைாது
என்றுதான் இருந்பதன். ஆனால் என் ைீபத எனக்கு அருவருப்பு
ஏற்பட்ைது. சிபநகிதியான உன்னிைம் நசான்னால் தவிர அந்த
அருவருப்பு பபாகாது பபால் இருந்தது. ஐ யாம் சாாி.”

ரயில் புைப்பட்ைது.

பாவனா நைௌனைாய் ஜன்னல் வழியாய் நவளிபய பார்த்தபடி

உட்கார்ந்திருந்தாள்.

‘பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பபான்ைவர்களுக்கு யாருமைய ைடி

என்பநதல்லாம் பதமவயில்மல. தமலமய மவத்துக்நகாண்டு
அழுவதற்கு ஒரு ைடி பவண்டும். அவ்வளவுதான்” மசலஜாவின்
வார்த்மதகபள எதிநராலித்துக் நகாண்டிருந்தன.

திருைணம் ஆன புதிதில் அவமனப் பற்ைித் நதாிந்து நகாள்ள

பவண்டும் என்று நராம்ப முயற்சி நசய்தாள். பிள்மளப்
பருவத்திலிருந்து திருைணம் ஆகும் வமரயில் நைந்த ஒவ்நவாரு
நிகழ்ச்சிமயயும் அழகாய்க் கமதமயப் பபால் நாள் முழுவதும்
நசால்லி வந்தாள். ஆனால் அவன் ைட்டும் வாமயத் திைந்து
ஒன்றுபை நசால்ல ைாட்ைான். அப்படிபய அவன் ஏதாவது
நசான்னாலும் அது வசந்திமயப் பற்ைிபயா, அவ்விருவாின்
பந்தத்மதப் பற்ைிபயா அல்லது எதிர்காலத்தில் தாம் கழிக்கப்
பபாகும் உல்லாசைான வாழ்க்மக பற்ைிபயா தான் இருக்கும்.
அவன் பபச்மசயும், நசயல்கமளயும் பார்த்தால் அவ்விருவருக்கும்
இமைபய இருப்பது அண்ணன் தன்மக உைவுதானா அல்லது,
அந்த முக்காட்டிற்குள் ஆடும் நாைகைா என்ை சந்பதகம் கூை
வராைல் பபாகவில்மல. ஆனால் அது நவறும் சந்பதகம்
ைட்டும்தான் என்று உறுதிப் படுத்திக்நகாண்ைாள். திருைணைான

210
இளம்தம்பதிகள் இரவும் பகலுைாய் படுக்மக அமையிபலபயதான்
இருப்பார்கள் என்று பகள்விப் பட்டிருக்கிைாள். ஆனால் பாஸ்கர்
ராைமூர்த்திக்கு அந்த நிமனப்பப ஒருநாளும் இருந்தது இல்மல.
இநதல்லாம் கூை அவளுக்கு வருத்தத்மதத் தரவில்மல.

“ஒவ்நவாரு ைனிதனிைமும் குமைகள் இருக்கலாம்.

ைாப்பிள்மளயிைமும் இருக்கலாம். அமதபய
கவனித்துக்நகாண்டு அவனுக்கு பவதமனமயத் தராைல்
அவனிைம் உள்ள நல்ல குணத்மத நிமனவில் மவத்துக்நகாள்”
என்று முதல் முமை கணவன் வீட்டிற்கு அனுப்பி மவக்கும் பபாது
தந்மத நசான்ன வார்த்மதகமள நமைமுமைக்குக் நகாண்டு
வந்து பழக்கப்படுத்திக் நகாண்ைாள். ஆனால் இன்று அவன்
நல்லவனா அல்லது நகட்ைவனா என்று அவளால் ஒரு
தீர்ைானத்திற்கு வர முடியவில்மல.

*****

எதிர்பாராைல் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியின் அக்கா, அதான்,

குழந்மதகள் வந்து இைங்கினார்கள். அந்த பநரத்தில் அவன்
வீட்டில் இல்மல. பாவனா அவர்களுக்கு எந்தக் குமையும்
ஏற்பட்டு விைாைல் எல்லாவற்மையும் பார்த்துக்நகாண்ைாள். சகல
ைாியாமதகமளயும் பண்ணினாள். ஒரு விதத்தில் அவள்
சந்பதாஷமும் அமைந்தாள். மூர்த்தியின் நைவடிக்மகமயப்
பார்த்து அவள் கண்டிப்பாள் என்று ஆமசப்பட்ைாள். அவள்
அத்தமன அன்பாய் பபசினாள்.

“தாயில்லாத நபண் நீ. சந்பதாஷைாய் இருக்கிைாயா?’ என்று

பகட்ைாள் பாிவுைன்.

“நன்ைாகத்தான் இருக்கிபைன். எந்தக் குமையும் இல்மல அக்கா.”

211
“அவன் ஆஸ்பத்திாியில் இருந்தது நதாிந்து என்னால் வர
முடியாைல் பபாய் விட்ைது. எவ்வளவு அவஸ்மத பட்ைாபயா
என்னபவா?”

“பரவாயில்மல அக்கா” என்ைாள் பாவனா.

அவள் வீட்மை எல்லாம் சுற்ைிப் பார்த்துவிட்டு ‘அப்படி என்ைால்

வீட்டுக்கு இவன் எந்த சாைான்கமளயும் வாங்கபவ இல்மலயா?
ஒரு பிர்ட்ஜ் இல்மல. பசாபா நசை இல்மல. வரட்டும்,
பகட்கிபைன்.”

‘எனக்கு பவண்டியது அநதல்லாம் இல்மல அக்கா. நகாஞ்சம்

அன்பும், பாசமும்தான். அமதக் நகாடுக்கச் நசால்லுங்கள்,
பபாதும்’ என்று நசால்லிவிடுபவாைா என்று நிமனத்தாள்.
குமைந்தபட்சம் அவளாவது தன் பவதமனமயப் புாிந்துநகாண்டு
வசந்தி விஷயத்தில் அவமனக் கண்டித்தால் பபாதும்.
குழந்மதகள் இருவரும் பாவனாவுைன் நன்ைாக ஒட்டிக்நகாண்டு
விட்ைார்கள். வீடு கலகலநவன்று சந்தடியாக இருந்தது.

ஆனால் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி வந்ததுபை சூழ்நிமல முற்ைிலும்

ைாைிவிட்ைது. அவர்கள் வந்தமத அைிந்து வசந்தியும் வந்து
விட்ைாள். எல்பலாரும் அமைக்குள்பளபய
உட்கார்ந்திருந்தார்கள். நவளிபய வரபவ இல்மல. அதற்கு
அடுத்த நாள் முதல் அக்காவின் பபச்சில் முற்ைிலும் ைாறுதல்
வந்துவிட்ைது

“என்ன? என் தம்பி வரதட்சமண பவண்ைாம் என்று நசால்லி

விட்ைான். சாிதான். அமத பகட்டுவிட்டு உங்க அப்பா விட்ைது
நதால்மல என்று எண்ணிவிட்ைாரா ? வீட்டுக்கு பவண்டிய
சாைான்கமளயாவது வாங்கித் தரக் கூைாதா? பவறு

212
ைாப்பிள்மளயாய் இருந்தால் ஐம்பதாயிரைாவது நசலவழிக்கத்
தயாராய் இருந்தார் இல்மலயா? அமத பவறு விதைாகத் தரலாம்
இல்மலயா?”

“உங்க தம்பிதான் எதுவுபை பவண்ைாம் என்று நசால்லி

விட்ைாபர. அபதாடு அப்பா எங்க அம்ைா பபான துக்கத்தில்
இருந்தார்.”

“அதுக்காக? கல்யாணம் பண்ணிமவத்தாரா இல்மலயா? ஏபதா

அவன் ஆமசப்பட்ைாபன என்று நாங்களும் எதுவும்
பகட்கவில்மல. அதுகூை தவைாகிவிட்ைது பபாலிருக்பக?” அவள்
நாள் முழுவதும் குத்திக் காட்டிக் நகாண்பை இருந்தாள்.

வசந்தி அவளுக்கு உயிராகிவிட்ைாள். அவர்களுக்கு ஊநரல்லாம்

சுற்ைிக் காட்டினாள். சினிைாவுக்கு அமழத்துச் நசன்ைாள்.
பாவனா அவர்கள் திரும்பி வரும் பவமளக்கு சமையமலப்
பண்ணி மவத்திருப்பாள். சாப்பிட்டுவிட்டுத் திரும்பவும் சுற்ைப்
பபாய் விடுவார்கள்.

அவர்கள் இருந்த நான்கு நாட்களும் பாவனா நரகத்மத

அனுபவித்தாள். குழந்மதகள் ைட்டுபை அவளுைன் பநருக்கைாகி
விட்ைார்கள்.

அன்மைக்கு எக்ஸிபிஷனுக்குப் பபாவதாய்த் திட்ைம்

பபாட்ைார்கள் அவர்கள். குழந்மதகள் பிடிவாதம் பிடித்ததால்
பாவனாமவயும் வரச் நசால்லி அமழக்க பவண்டியிருந்தது.
எக்ஸிபிஷனில் வசந்தியும், பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியும் மககமளக்
பகார்த்துக்நகாண்டு பபசியபடி நைந்து பபாவமதப் பார்த்து
நவட்கத்தால் பாவனாவுக்கு ைானம் பபானாற்பபால்
இருந்தது. கூைபவ அக்காவும் அத்தானும் இருக்கிைார்கள் என்ை
நிமனப்பு கூை இல்மல அவர்களுக்கு. அவன் ஐஸ்க்ாீம் வாங்கி
வசந்திக்கு ஊட்டிவிட்ைான். அவள் வலுக்கட்ைாயைாய் அவமன
213
நஜயின்ட் வீலில் ஏைச் நசய்தாள். பாவனா முகம் நகாடுத்து
பபசாைல் இருந்தமதக் கவனித்து அவர்கள் பைலும் அதிகைாக
ஆட்ைம் பபாட்ைார்கள்.

வீட்டிற்கு வந்த பிைகு …

“உங்கள் நைத்மத எனக்குப் பிடிக்கவில்மல. அத்தமன பபருக்கு

முன்னால் தரக்குமைவாய் நைந்து நகாண்ைது அருவருப்பாய்
இருக்கு. முக்கியைாய் உங்க அக்கா குழந்மதகள் வயதுக்கு
வந்தவர்கள்.”

“என்னடி நபாிதாக நசால்ல வந்துவிட்ைாய்? என் நைத்மதயில்

குமை கண்டுபிடிக்கிைாயா? என் தங்மகபயாடு நகாஞ்சம்
ஜாலியாய் இருந்துவிட்ைால் நீ ஏன் நபாைாமையில் நவந்து
சாகிைாய்?” பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியின் கத்தமலக் பகட்டு
எல்பலாரும் அந்த அமைக்குள் வந்து விட்ைார்கள்.

“என்ன விஷயம்? என்ன நசால்கிைாள்?”

“எனக்கு பாைம் நசால்லித் தருகிைாள் அக்கா. கல்யாணம்

ஆவதற்கு முன்னால் எவமனபயா காதலித்து இருக்கிைாள்.
ரயிலில் நவட்கைில்லாைல் சரசைாடி இருக்கிைாள். தங்மகபயாடு
நான் நகாஞ்சம் ப்ாீயாய் இருப்பது தவைாம். நீதி பபாதமன
நசய்கிைாள்.”

அக்காவின் கணவர் சபரநலன்று எழுந்தார். “நான் அப்பபாபதா

நசான்பனன், இந்த சம்பந்தம் நைக்கு பவண்ைாம் என்று. நசாத்து
மகக்கு வரும் என்று துடியாய் துடித்தான். காலணா காசுக்குப்
பயன்பைாத நஜன்ைை” என்ைார்.

214
இரண்டு நபண்கள், அதுவும் வயது வந்தவர்கள்
இருக்கும்நபாழுது அவர் அப்படிப் பபசியது அருவருப்பாய்
இருந்தது பாவனாவுக்கு. “நீங்க எனக்கு அண்ணமனப்
பபான்ைவர். என் கஷ்ைசுகங்கமளத் நதாிந்துநகாண்டு
உறுதுமணயாய் நிற்க பவண்டியவர். நீகபள இப்படிப் பபசுவது
நன்ைாக இல்மல” என்ைாள்.

‘என்ன? எங்க அத்தாமன, வீட்டிற்கு வந்த விருந்தாளிமய

அவைானப்படுத்துகிைாயா? எவ்வளவு மதாியம் உனக்கு?”
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி அவள் கன்னத்தில் ஓங்கி ஒரு அமை
நகாடுத்தான்.

பிைகு யார் நபாிதாக கத்தினார்கபளா நதாியாது. நள்ளிரவில்

அக்கம் பக்கத்து வீடுகளில் இருந்தவர்கள் எல்பலாரும் கதமவத்
திைந்துநகாண்டு நவளிபய வந்தார்கள். பாவனாவுக்கு அந்த
நான்குபபரும் ைனிதர்களாய்த் பதான்ைவில்மல. அவ்வளவு
பபருக்கு முன்னால் அடித்ததற்கு அவைானம் கூை ஏற்பைவில்மல.

தனிமை என்ை கைலின் அடித்தளத்மத பநாக்கி அவள் நகாஞ்சம்

நகாஞ்சைாய் இழுத்துச் நசல்லப் படுகிைாள். பைபல இழுப்பதற்கு
ஒரு மக பவண்டும். ஒரு சிைிய ஆறுதல் அவளுக்கு பவண்டும்.
புமதைணலில் இருந்து அவமள யாராவது இழுத்துவிட்ைால்
எவ்வளவு நன்ைாய் இருக்கும் என்று பதான்ைியது.

அப்படிப்பட்ை மக அவளுக்கு சீக்கிரத்திபலபய கிமைத்தது.

215
 19

தன் தாயின் இரண்ைாவது கணவனுமைய இரண்ைாவது

ைமனவியின் வீட்டிலிருந்து அவைானத்துைன் திரும்பி வந்த பிைகு
சாஹிதி தன் அமைக்குள் நசன்று கதமவச் சாத்திக் நகாண்டு
விட்ைாள்.

தாங்க முடியாத அவைானம் என்ை புயலில் சிக்குண்டு அமலந்தது

அவள் ைனம். எவ்வளவுதான் ைைக்க பவண்டும் என்று
நிமனத்தாலும், ராஜலக்ஷ்ைியின் வார்த்மதகபள நசவியில்
சுழன்று வந்து நகாண்டிருந்தன. ைம்ைிக்கு இந்த விஷயம்
நதாிந்தால் எவ்வளவு பவதமனப் படுவாள்? அவள்
பரைஹம்சாமவ ஆழைாய் பநசிக்கிைாள் என்பதில் சந்பதகம்
இல்மல. ஆனால் இப்படிப்பட்ை அவைானத்மதத்
தான்கிக்நகாள்வாளா?

“சாஹிதி! கதமவத் திைம்ைா. என்ன நைந்தது என்று நசால்லு.”

நிர்ைலா நவளிபய நின்ைபடி நகஞ்சினாள்.

“ஒன்றும் இல்மல அம்ைா. அங்கிள் ைாமலயில் வருகிபைன் என்று

நசான்னார். அப்பபாது பபசிக்நகாள்ளலாம்” என்ைாள்.

ைாமல இல்மல. அன்று பிற்பகல் பநரத்தில் வந்துவிட்ைான்

பரைஹம்சா. சாஹிதி அவமனப் பார்த்தும் கூை நைௌனைாய்
இருந்தாள்.

நிர்ைலா ைட்டும் “நீங்க வர ைாட்டீங்கபளா, என்ைீது பகாபம் வந்து

விட்ைபதா என்று நிமனத்பதன்” என்ைாள் கண்ணீர் ைல்க.

“எனக்குக் பகாபைா?” சிாித்தான் அவன். “நதய்வத்திற்கு பக்தர்கள்

ைீது பகாபம் வராது. அவ்வப்நபாழுது பாைம் கற்றுத் தரணும்

216
என்று எண்ணி சின்னச் சின்ன தண்ைமனகமளக் நகாடுப்பார்.
அவ்வளவுதான். நான் வரும்வமரயிலும் நீ சாப்பிை ைாட்ைாய்
என்று எனக்குத் நதாியும். எங்பக, ைகமளயும் கூப்பிடு.
எல்பலாரும் பசர்ந்து சாப்பிடுபவாம்.”

நிர்ைலா சந்பதாஷைாகப் பபாய் சாஹிதிமயக் கூப்பிட்ைாள்.

“எனக்கு பவண்ைாம் ைம்ைி. பசிக்கவில்மல. நீங்க சாப்பிடுங்கள்”

என்ைாள் சாஹிதி.

“ைகளுக்கு என்ைீது பகாபம் இன்னும் தணியவில்மல பபாலிருக்கு.

மபத்தியக்காாி! நீ சாப்பிைாவிட்ைால் நான் பச்மசத் தண்ணீமரக்
கூை குடிக்க ைாட்பைன். நான் சாப்பிை வில்மல என்ைால் உங்க
ைம்ைி எவ்வளவு நாளானாலும் பட்டினி கிைப்பாள். என்
காரணைாக உங்க அம்ைாமவக் கஷ்ைப்படுத்துவது
நியாயம்தானா சாஹிதி?”

நிர்ைலாவின் பிடிவாதம் பற்ைி சாஹிதி நன்ைாக அைிவாள். அந்த

விஷயம் நதாிந்துதான் அவன் அதுபபால் பயமுறுத்துகிைான்
என்று புாிந்தது.

நிர்ைலாவுக்கு ைட்டும் ‘நீ சாப்பிைாவிட்ைால் நான் பச்மசத்

தண்ணீமரக் கூை குடிக்க ைாட்பைன்’ என்ை வார்த்மதகபள
நசவிகளில் சுழன்று வந்து நகாண்டிருந்தன.

“பார்த்தாயா சாஹிதி! அங்கிள் நராம்ப வருத்தப்படுகிைார்.

உனக்காகக் பட்டினி கிைக்கிைார். உன்ைீது எவ்வளவு அன்பு
பார்த்துக்நகாள். எழுந்து வா.”

சாஹிதி பவறு வழியில்லாைல் எழுந்து நகாண்ைாள். அவள்

சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டு எழுந்து நகாள்ளப் பபான நபாழுது

217
‘நகாஞ்ச பநரம் உட்கார் சாஹிதி. உன்னிைம் பபசணும்” என்ைான்
பரைஹம்சா.

சாஹிதி திரும்பவும் உட்கார்ந்து நகாண்ைாள்.

‘இப்நபாழுநதல்லாம் உனக்குக் பகாபை அதிகாிக்கத் நதாைங்கி

விட்ைது. என்ன பண்ணுகிைாய் என்றும், என்ன பபசுகிபைாம்
என்றும் உனக்பக நதாியவில்மல. பதமவயில்லாத
விஷயங்கமளப் பற்ைி அதிகைாக பயாசிக்கிைாய், இல்மலயா?”

சாஹிதி பதில் பபசவில்மல. “என்ன பண்ணினாள்?” நிர்ைலா

பயந்துபபாய் பகட்ைாள்.

“அனாவசியைாக ராஜலக்ஷ்ைியின் ைீது பகாபம் நகாண்டு திரும்பி

வந்துவிட்ைாள். ராஜலக்ஷ்ைி காமல முதல் ஒபர அழுமக.
ஒன்றுபை சாப்பிைாைல் அழுதுநகாண்பை உட்கார்ந்து
இருக்கிைாள்.”

.”நிஜைாகவா? எவ்வளவு பகட்டும் பதிபல நசால்லவில்மல.

அவ்வளவு பகாபம் வருவாபனன்?” நிர்ைலா சாப்பிடுவமத
விட்டுவிட்டுக் பகட்ைாள்.

“நான் ஒன்றுபை நசால்லவில்மல. எல்லாம் அவபளதான்

நசான்னாள். பகட்கச் சகிக்க முடியாத வார்த்மதகமளச்
நசான்னதால் தாங்க முடியாைல் வந்துவிட்பைன்” என்ைாள்
சாஹிதி.

“ராஜலக்ஷ்ைி ஒன்றுபை நசால்லவில்மலயாம். உட்காரமவத்துக்

நகாஞ்ச பநரம் படிப்மபப் பற்ைி பகட்பபாம் என்று
நிமனத்தாளாம். முதல் முமையாய் வந்திருக்கிைாள். பூாித்துப்
பபாய்விட்பைன். வீட்டில் புதுப் புமைமவ கூை இல்மல. நவறும்
218
மகபயடு எப்படி அனுப்புவது? என்று அவள் வருத்தப்பட்டுக்
நகாண்டு இருக்கும் பபாது சாஹிதி பகாபித்துக் நகாண்டு
நசால்லாைல் வந்து விட்ைாள். அவள் ைனசுக்கு எவ்வளவு கஷ்ைம்
ஏற்பட்டு இருக்கும்?”

“நபா …ய்..” கத்தப் பபானாள் சாஹிதி. வாயிலிருந்து வார்த்மத

நவளியில் வரவில்மல.

‘சாஹிதி! நீ… நீ இப்படி நைந்து நகாண்ைாயா?” நிர்ைலா அழுது

நகாண்பை பாதி சாப்பாட்டில் தட்டிபலபய மகமய
அலம்பிவிட்ைாள்.

“பார்த்தாயா, உங்க ைம்ைிமய எவ்வளவு வருத்தப் படுத்துகிைாய்

பார். நராம்ப தவறு நசய்கிைாய் சாஹிதி” என்ைான் பரைஹம்சா.

“இல்மல அங்கிள். அந்த ஆண்டீ ைம்ைிமயப் பற்ைி நராம்ப

அசிங்கைாய் பபசினாள். இதுதான் உண்மை.” சாஹிதிக்கு துக்கம்
நபாங்கிக்நகாண்டு வந்தது.

‘இல்மலயம்ைா. நீ தவைாகப் புாிந்து நகாண்டு இருக்கிைாய்.

உைபன பபான் பண்ணி நசான்னாள். உனக்குப் பபான்
பண்ணுவதாய் நசான்ன பபாது நான்தான் பவண்ைாம் என்று
நசால்லிவிட்பைன். நீ அவளிைம் ைன்னிப்பு பகட்டுக்
நகாள்ளணும்.”

“நான் என்ன தவறு நசய்துவிட்பைன்? எதற்காக ைன்னிப்பு

பகட்கணும்?”

219
“பண்ணியது தவறுதான். அனாவசியைாய் இத்தமன பபமரக்
கஷ்ைப்படுத்துவது சாியில்மல. என்னுைன் வா . நீ வந்தால் தவிர
ராஜலக்ஷ்ைி சாப்பிை ைாட்ைாள்.”

“இந்தச் “சாப்பிைாைல் இருப்பது” என்ை சுழற்சி எப்நபாழுது

முடிவமையுபைா சாஹிதிக்குப் புாியவில்மல.

“கண்டிப்பாக வருவாள். அவள் அந்த காாியத்மதப் பண்ணாைல்

என் ைனம் நிம்ைதி அமையாது. ப்ளீஸ் சாஹிதி! பபாய் வா
எனக்காக.”

தமல குனிந்த சாஹிதி பரைஹம்சாவுைன் பபாய் லட்சுைியிைம்

ைன்னிப்பு பகட்டுக்நகாண்ைாள். தன்மனப் பார்த்தும் அவள்
கண்ணீருைன் வந்து கட்டிக் நகாண்ைமதப் பார்த்து சந்பதகம்
வந்தது.

உண்மையிபலபய அவள் மசகிக் ஆகிவிட்ைாளா?

பதமவயில்லாைல் தவைாகப் புாிந்து நகாள்கிைாளா?

அன்ைிரவு பயாசமனகளால் அமலக்கழிக்கப்பட்டு உைக்கம்
வராததால் சாஹிதி தூக்க ைாத்திமரமயப் பபாட்டுக்நகாண்ைாள்.

*****

ைறுநாள் அவள் தாைதைாக எழுந்து நகாண்ைாள். ைனம் முழுவதும்

உல்லாசைாய் புத்துணர்ச்சியுைன் இருந்தாற்பபால் பதான்ைியது.
நன்ைாக தூங்கியதால் வந்த புத்துணர்ச்சி அது.

அன்மைக்கு கல்லூாியில் ஒரு சிபநகிதி சாஹிதியிைம் பகட்ைாள்.

“நகாஞ்சம் கமளப்பாக நதன்பட்ைாலும் நராம்ப
புத்துணர்ச்சியுைன் இருக்கிைாபய? என்ன விஷயம்?” என்று

220
கண்மணச் சிைிட்டிவிட்டு சிாித்தாள்.” ஓபஹா! அதுதானா
விஷயம்” என்ைாள்.

‘என்ன விஷயம்?” வியப்புைன் பகட்ைாள் சாஹிதி.

“நதாியாது பபால் பாசாங்கு பண்ணாபத.”

“உண்மையிபலபய நதாியாது. நசால்லு.”

“கஞ்சாதாபன?”

“கஞ்சாவா? அப்படி என்ைால்?”

“கஞ்சா சாப்பிட்டு இருக்கிைாய். அப்படிதாபன?”

‘அப்படி என்ைால் என்னநவன்று எனக்குத் நதாியாபத?”

அப்நபாழுது அவள் நசான்னாள். கல்லூாிக்குக் நகாஞ்சம்

நதாமலவில் ைிகச் சாதாரணைாய் நதன்படும் சிைிய
நபட்டிக்கமையில்ம் ரகசியைாக கஞ்சா கிமைக்கிைது.
சிகநரட்மைப் பபால் நசய்து, அமத புமகத்தால் ைனம்
எங்பகபயா பைந்து பபாகும். கல்லூாியில் சில பபருக்கு அந்தப்
பழக்கம் இருக்கிைது. பைலும் சிலமர அது நைல்ல நைல்லக்
கவர்ந்து நகாண்டிருக்கிைது.

சாஹிதிக்கு வியப்புைன், பயமும் ஏற்பட்ைது. பபாமதப்

பபாருட்கமளப் பற்ைிப் படித்திருக்கிைாள். ைாபியா என்றும்,
இருட்டுலகத்தில் கிமைக்கக் கூடியது என்றும், நரௌடிகளும்,
கள்ளக்கைத்தல்காரர்களும் தான் அமதப் பயன்படுத்துவார்கள்
என்றும் இதுவமர நிமனத்திருந்தாள். தன் நபஞ்சியில் உட்காரும்

221
பக்கத்து ைாணவ ைாணவிகள் கூை இந்தச் சிகநரட்மைப்
புமகக்கிரார்கள் என்ைால் நம்பபவ முடியவில்மல.

“என்ன? புமகத்துப் பார்க்கிைாயா?”

“ஐபயா! பவண்ைாம்.”

“முதலில் பயைாக இருக்கும். ஒருமுமை பழக்கம் ஆகிவிட்ைால்…”

“ப்ளீஸ்! என்மன விட்டுவிடு. எனக்க இந்த ைாதிாி எல்லாம்

பிடிக்காது’ என்று சாஹிதி அங்கிருந்து வந்து விட்ைாள்.
வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்த பபாது தாய் ைாைாவுைன் பபசிக்
நகாண்டிருந்தாள். அவள் அந்த உமரயாைமல காதில் வாங்கிக்
நகாள்ளவில்மல. “மபயன் நராம்ப நல்ல ைாதிாி” என்று காதில்
விழுந்ததும் அது தன்மனப் பற்ைிய பபச்சுத்தான் என்று நதாிந்து
விட்ைது.

ைற்ை நபண்கமளப் பபால் “இந்த சின்ன வயதில் எனக்குக்

கல்யாணைா?” “சீ… நான் கல்யாணபை பண்ணிக்நகாள்ள
ைாட்பைன். “அம்ைாமவ விட்டுவிட்டு என்னால் இருக்க முடியாது”
என்நைல்லாம் அவள் நிமனக்கவில்மல.

எப்நபாழுது நைடிசினில் பசர முடியாைல் பபாய் விட்ைபதா,

அப்நபாழுது முதல் அவள் ைனதில் விரக்தி குடிநகாண்டு விட்ைது.
பரைஹம்சா பைடிசினில் பசர பவண்ைாம் என்று நசான்ன பபாது,
அந்த வாதம் நன்ைாக இருப்பது பபால் பதான்ைினாலும்,
பி.எஸ்.ஸி.யில் பசர்ந்த பிைகு, தன் பமழய கிளாஸ்பைட்டுகள்,
தன்மனவிை படிப்பில் பின் தங்கியிருந்தவர்கள் கூை நைடிசினில்
பசர்ந்து படித்துக் நகாண்டிருப்பமதப் பார்த்த பபாது தான் நசய்த
தவறு நிமனவுக்கு வரும்.

222
பரைஹம்சாவின் ைீது பகாபம் வரவில்மல. தன்ைீபத தனக்குக்
பகாபம். தான் ஒரு முடிமவ எடுத்துக் நகாள்வது, பிைகு அது சாி
.இல்மல என்று வருத்தப்படுவது. ஏன் எப்பபாதும் இதுபபாலபவ
நைக்கிைது?

அவளுமைய தவைா அல்லது சுற்ைிலும் உள்ள சூழ்நிமலயின்

தவைா என்று அவளுக்பக புாியவில்மல.

“வரதட்சமண பகட்ைமதக் நகாடுத்து விைலாம். மபயன்

நல்லவனாய் இருந்தாள் பபாதும்” என்று நசால்லிக்
நகாண்டிருந்தாள் தாய்.

சாஹிதிக்கு வரதட்சமண பற்ைி நதளிவான கருத்து

இருக்கவில்மல. அவளுக்கு இருக்கும் நசாத்துக்கு அது ஒரு
பிரச்சமனபய இல்மல. இருப்பது ஒபர ைகள் என்பதால் அமதப்
பபச்பச வரப் பபாவதில்மல.

அடுத்த இரண்டு நாட்களில் திருைணத்மதப் பற்ைிய உமரயாைல்

பைலும் சூடு பிடித்தது. மபயன் இன்ஜினியர். நகாஞ்சம் ஏமழக்
குடும்பம் என்ைாலும் நல்ல குடும்பம். மபயனுக்கு ஒரு தங்மகயும்
அண்ணனும் இருந்தார்கள். யூனிவர்சிட்டி ஃபஸ்ட் ஸ்காலர்ஷிப்
கிமைத்ததாம்.

சாஹிதி பபாட்பைாமவப் பார்த்தாள். அவளுக்கு தனிப்பட்ை

முமையில் எந்த உணர்வும் ஏற்பைவில்மல. மபயன்
நன்ைாகத்தான் இருக்கிைான் என்று நிமனத்தாள். அமதவிை
அவன் யூனிவர்சிட்டி ஃபஸ்ட் வந்தது பிடித்திருந்தது. ஒரு
காலத்தில் அவள் அதற்காகக் கனவு கண்டிருகிைாள்.

ைறுநாள் பரைஹம்சா வந்தபபாது நிர்ைலா அந்த விஷயத்மதச்

நசான்னாள். ‘சாஹிதிக்கு அதற்குள் கல்யாணைா?” என்ைான்.

“உங்களுக்கு அவள் சின்ன நபண்ணாய் பதான்ைலாம்.”

223
“படிப்பு கூை முடியவில்மலபய?” என்று ஏபதா நசால்லப்
பபானான்.

அவன் வார்த்மத முடிவதற்கு முன்பப “நல்ல வரமன பார்த்து

மவத்துக் நகாண்ைால் பாீட்மச முடிந்த பிைபக பண்ணிவிைலாம்”
என்ைாள் நிர்ைலா நகஞ்சுவது பபால்.

பிரைஹம்சா நைௌனைாய் இருந்துவிட்டு, “சாி ஆகட்டும்.

மபயமன வரவமழத்துப் பார்த்த பிைகு முடிவு நசய்கிபைன்”
என்ைான்.

பக்கத்து அமையிலிருந்து பகட்டுக் நகாண்டிருந்த சாஹிதிக்கு

இந்த வார்த்மத ஏபதா பபால் ஒலித்தது. ‘மபயமன
வரவ்மழப்பதாவது’ என்நைண்ணிக் நகாண்ைாள்.

அதற்குப் பிைகு தாயும் ைாைாவும் நபசிநகாண்ைமதக் பகட்க

பநர்ந்தது. “அவர் ஒரு முமை மபயமனப் பார்க்க விரும்புகிைார்.
வரச்நசால்லி எழுது அண்ணா” என்ைாள் தாய்.

“அதற்நகன்ன வந்தது? நபண்மணப் பார்ப்பதற்கு எப்படியும்

வருவான் இல்மலயா?”

“அது இல்மல. நபண்மணப் பார்ப்பதற்கு முன்னால் அவர்

ஒருமுமை மபயமனப் பார்க்கணுைாம். நம் வீட்டில்
பதமவயில்மல. அவர் இருக்கும் வீட்டில் பபாய்ப் பார்த்தாபல
பபாதும்.”

ைாைா சங்கைத்துைன் “அவர்கள் அதற்கு சம்ைதிப்பார்கபளா

இல்மலபயா” என்ைார்.

224
“நல்லது பகட்ைது எல்லாவற்மையும் பார்த்து முடிவு நசய்வது
அவர்தாபன அண்ணா! ஒபர பார்மவயில் ஆமள எமைபபாட்டு
விடுவார். அவருக்கு அந்தச் சக்தி இருக்கிைது. அவ்வளவு
பணத்மத நசலவு நசய்து கல்யாணம் பண்ணும் பபாது மபயமன
நைக்குப் பிடிக்காவிட்ைால் பின்னால் நதால்மலயாகி விைாதா?”

“நபண்வீட்டுக்காரங்க, நாம் பபாய் பகட்கிைதுதான் நியாயம்.

அமத விட்டுவிட்டு மபயமன இங்பக வரச் நசால்லுவது
அவ்வளவு நன்ைாக இருக்காது நிர்ைலா. நீ பயாசித்துப் பார்”
என்ைார் அவர்.

“இவர் எவ்வளவு பிசி என்று உனக்குத்தான் நதாியுபை அண்ணா!

எவ்வளபவா பபர் வந்து அவமர தாிசனம் நசய்து நகாண்டு
பபாகிைார்கள். அப்படி இருக்கும்பபாது ைாப்பிள்மளமயப்
பார்க்க இவர் பபாவது என்ைால்….” சாட்சாத் சாயிபாபாமவபய
பபாகச் நசால்கிைாபய என்பது பபால் பபசினாள் அவள்.

“அவர் எழுந்துநகாண்டு ‘சாிம்ைா, பகட்டுப் பார்க்கிபைன்”

என்ைார்.

20

“உன் ைனதில் என்ன இருக்கிைது என்று என்னால் ஊகித்துக்

நகாள்ள முடிகிைது சாஹிதி. உனக்கு இந்தத் திருைணத்தில்
விருப்பம் இல்மல. அப்படித்தாபன?” என்ைான் பரைஹம்சா.

அவள் பபசவில்மல. கைந்த சில நாட்களாய் அவன் இபத

வார்த்மதகமள நசால்லிக் நகாண்டிருந்தான். திரும்பத் திரும்ப
“உனக்கு விருப்பம் இல்மல பபால் பதான்றுகிைது.
அப்படித்தாபன” என்று பகட்டுக்நகாண்பை இருந்தான்.

225
உண்மையில் அது அவன் ைனதில் இருக்கும் எண்ணம் பபாலபவ
பதான்ைியது. ஏபனா அவனுக்கு இந்த திருைணத்தில் விருப்பம்
இல்மல. அந்த விஷயத்மத நவளிப்பமையாக நசால்லவும்
ைாட்ைான். இதுபபால் பகட்டுக்நகாண்பை இருப்பான்.

ஆனால் இவனுக்குப் பிடிக்காதது சாஹிதியின் திருைண

முயற்சியா? அல்லது இந்த வரமனப் பிடிக்கவில்மலயா?
அதுதான் நதாியவில்மல.

பக்கத்திபலபய உட்கார்ந்து இருந்த நிர்ைலா நவற்ைிமலமய

ைடித்து அவனுக்குத் தந்துநகாண்பை “சாஹிதி! உனக்குப்
பிடிக்கவில்மல என்ைால் நசால்லிவிடும்ைா” என்ைாள்.
பரம்ஹம்சா உண்மையிபலபய ைகளின் ைனமதயைிந்து
பபசுகிைான் என்று நம்பினாள் அவள்.

என்ன பபசுவாள் சாஹிதி? ‘இல்மல அம்ைா. எனக்கு

விருப்பம்தான். சீக்கிரைாய் திருைணம் நசய்துநகாண்டு
பபாய்விைணும் என்று இருக்கு’ என்று அவள் எப்படிச்
நசால்லுவாள்?

அவமள அந்த சூழ்நிமலயிலிருந்து ைீட்பதற்காகக் கைவுபள

அனுப்பி மவத்தது பபால் பவமலக்காரன் வந்தான்.

“உங்கமளத் பதடிக்நகாண்டு யாபரா வந்திருக்கிைார்கள் ஐயா”

என்ைான்.

பரைஹம்சா புாியாைல் பார்த்தான். சாதாரணைாய் இந்த முதல்

ைமனவியின் (இல்மல இல்மல ..மூன்ைாவது) வீட்டுக்கு
அவமனத் பதடிக்நகாண்டு யாரும் வரைாட்ைார்கள். அப்படி
இருக்கும்பபாது இந்த ராத்திாி பவமளயில் வந்திருப்பது யாராய்
இருக்கும் என்று புாியாைல் முன்னமைக்கு வந்தான். பின்னாடிபய
நிர்ைலாவும் வந்தாள். ஹாலில் இருவர் உட்கார்ந்து இருந்தார்கள்.

226
அதில் நகாஞ்சம் சிைியவனாய் நதன்பட்ை இமளஞன் எழுந்து
நின்று வணக்கம் நதாிவித்துவிட்டு “என் நபயர் குணபசகர்”
என்ைான்.

உள்பளயிருந்து வரப்பபான சாஹிதி சட்நைன்று நின்றுவிட்ைாள்.

பசகர் தன்னுைன் வந்த இன்நனாரு நபமரச் சுட்டிக்காட்டி “இவர்
எழுத்தாளர் பர்த்வாஜ்” என்ைான்.

அப்நபாழுது ஒரு விபனாதம் நிகழ்ந்தது.

பரத்வாஜ் திடீநரன்று இருக்மகமய விட்டு எழுந்திருந்து

பரைஹம்சாவின் காமலத் நதாட்டுவிட்டு எழுந்தான்.

நிர்ைலா அளவுகைந்த ஆச்சாியத்துைன் இந்த காட்சிமயப்

பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள். பரைஹம்சா பூமஜப் பண்ணும்பபாது
சில பக்தர்கள் இதுபபால் அவருமைய பாததூளிமய
எடுத்துக்நகாள்வமதக் கண்டிருக்கிைாள். ஆனால் இந்த சூழ்நிமல
பவறு. தம்பதிகள் இருவருக்குபை வந்த இரண்டுபபாின் ைீதும்
அபிைானம் கூடியது. பாிபவாடு முறுவல் பூத்தபடி பரைஹம்சா
பரத்வாஜ் பக்கம் திரும்பினான்.

“ைன்னிக்க பவண்டும். சாஹிதி என்ை நபண்ணின் தாய் ைாைா

நசான்னார். மபயமன ஒருமுமை பார்க்கணும் என்று
நசான்னீங்களாம். அதனால்தான் வந்பதாம். பஸ்
தாைதைாகிவிட்ைது” என்ைான் பரத்வாஜ்

நிர்ைலா சங்கைத்துைன் பிரைஹம்சாமவப் பார்த்தாள்.

அண்ணனின் ைீது பகாபம்கூை வந்தது. ஏபதா பவமல
இருப்பதாய் அமழப்பது பவறு. இப்படி நவறுபை பார்ப்பதற்காக
வரச் நசால்லுவது பவறு.

“என்ன படிதிருக்கிைாய் தம்பி?” பகட்ைான் பரைஹம்சா.

227
“இன்ஜினியாிங் படித்திருக்கிபைன்” என்ைான் குணபசகர்.
பரம்ஹம்சா அந்த இமளஞமன உச்சி முதல் உள்ளங்கால்
வமரயிலும் பார்த்தான். பசகர் தமல குனிந்தபடி
உட்கார்ந்திருந்தான்.

“நகாஞ்சம் காபி நகாண்டு வருகிபைன்” என்று எழுந்து

நகாண்ைாள் நிர்ைலா.

“அநதல்லாம் பவண்ைாம். குணபசகர் காபி குடிக்க ைாட்ைான்.

எனக்கு இது காபி குடிக்கும் சையம் இல்மல” என்ைான் பரத்வாஜ்
பணிவாய்.

“இன்னும் பைபல படிக்க பவண்டும் என்ை எண்ணம்

இருக்கிைதா?”

“இல்மலங்க. இப்நபாழுபத அப்பாவின் ைீது பாரம் மவத்து

விட்பைன். ஏதாவது பவமல பார்த்துக்நகாண்ைால் உதவியாக
இருக்கும்.”

“உனக்கு இன்னும் படிக்கணும் என்று விருப்பம் இருப்பது பபால்

என் ைனம் நசால்கிைது.” கம்பீரைாய் நசான்னான் பரைஹம்சா.
“அதில் தவறு இல்மல. நன்ைாக படிக்கலாம். இந்த வீட்டு
ைாப்பிள்மளக்குப் பணம் ஒரு பிரச்சமனயா? பகட்ைால்
சிாிப்பார்கள். அநைாிக்காவுக்குப் பபாய் படிக்கலாம். இங்பகபய
இந்த வீட்டில் இருந்துவிைலாம். இனி உன் தாய் தகப்பமனப்
பற்ைிக் பகட்கிைாயா? அவர்களுக்கு பவண்டிய பணம் தந்து
விைலாம். உன் ரசமனகள், நபாழுதுபபாக்குகள் என்ன?”

“படிப்பது ஒன்றுதான்.”

228
“எதாவது பழக்கம் உன்னைா? சந்பகாஜப்பைாைல் நசால்லு.
சிகநரட், சினிைா..”

“இல்மலங்க.”

“சாஹிதி ஒபர நபண். தந்மத இல்லாத நபண். நராம்பச்

நசல்லைாய் வளர்ந்தவள். நகட்டிக்காாி. பவண்டிய அளவு நசாத்து
இருக்கிைந்து. அதனால்தான் இந்த வீட்டுக்கு வரும் ைாப்பிள்மள
எல்லா விதத்திபலயும் குணவானாகவும், நசால்லும் பபச்மச
பகட்பவனாகவும் இருக்க பவண்டும் என்பது என் உத்பதசம்.
இந்தக் குடும்பத்மதத் தாங்க பவண்டிய நபாறுப்பு என் ைீது
இருக்கு. சாஹிதிக்கு இப்பபாபத கல்யாணம் பண்ணுவதில்
எனக்கு விருப்பம் இல்மல. அவளுக்குத் தகுந்த மபயன் அத்தமன
சுலபைாக கிமைத்து விை ைாட்ைான் என்பது ஏன் அபிப்பிராயம்.
அதனால்தான் நான் முதலில் உன்மனப் பார்க்கணும் என்று
நிமனத்பதன். ஆமளப் பார்த்ததுபை அவமனப் பற்ைிச்
நசால்லிவிை முடியும் என்னால்.”

“கல்யாணம் என்பது ஆயிரம் காலத்துப் பயிர். வரப்பபாகும்

ைாப்பிள்மளமயப் பற்ைி எல்லா விஷயமும் நதாிந்துநகாள்ள
விரும்புவதில் தவறு இல்மல ைிஸ்ைர் பரைஹம்சா” என்ைான்
பரத்வாஜ்

பரைஹம்சா நபருமையுைன் சிாித்தான்.

“அபதபபால் குணபசகர் கூை இந்த வீட்மைப் பற்ைித் நதாிந்து

நகாள்வதில் தவறு இல்மலபய?” என்று முடித்தான்.

பரைஹம்சாவின் முகத்தில் இருந்த சிாிப்பு ைாயைாகிவிட்ைது.

229
“முதலில் .அந்த வீட்டுக்குப் பபாபனாம். ராஜலக்ஷ்ைி அம்ைாள்
எங்கமளப் பற்ைி நதாிந்துநகாண்டு, முகத்தில் அமைவது பபால்
கதமவச் சாத்திவிட்ைாள். ‘அவர் இங்பக ஏன் இருக்கப்
பபாகிைார்? நவள்ளிக்கிழமை இல்மலயா. அந்த வீட்டில்தான்
பழியாய்க் கிைப்பார். அங்பக பபாய்நகாள்ளுங்கள்’ என்று
நசால்லிவிட்ைாள். கைவுள் நசாரூபியான நீங்கள்
நவள்ளிக்கிசமை பதாறும் இந்த ைகாலக்ஷ்ைி வீட்டில்தான்
கழிப்பீங்க என்று நதாிந்து, உங்க லக்ஷ்ைி பூமஜக்குக் குந்தகம்
ஏற்பட்டு விடுபைா என்கிை பயம் இருந்த பபாதிலும் நாமளக்குத்
திரும்பவும் எங்களுக்கு பவறு பவமல இருந்ததால் இரபவாடு
இரவாய் இங்பக வந்பதாம். ஒருகாலத்தில் இந்த வீட்டில்
பவமலப்பார்த்து, உங்களால் பணிநீக்கம் நசய்யப்பட்ை
பவமலக்காரந்தான் எங்களுக்கு இந்த வீட்மைக் காண்பித்தான்.”

சாஹிதி ஜன்னல் வழியாய் பரைஹம்சாவின் முகத்தில் ரத்தம்

சுண்டிப் பபாய்விட்ைமதப் பார்த்தாள்.

பரத்வாஜ் உமரயாைமல பைலும் நதாைர்ந்தான்.

“கமைத்நதருவில் விற்கும் நபாருமளப் பபால் என்மனபய நான்
பபாய் காட்டிக்நகாள்வதா என்று எங்கள் குணபசகர் முதலில்
ஆட்பசபமண நசான்னான். உன்மனப் பற்ைி அவர்கள்
நதாிந்துநகாள்ள விரும்புவதில் தவறு இல்மல என்பைன் நான்.
அப்பபா அந்தப் நபண்மணப் பண்ணிக்நகாள்வதற்கு முன்னால்
அவர்கமளப் பற்ைி நானும் நதாிந்துக் நகாள்ளணும் இல்மலயா
என்ைான். அதுவும் உண்மைதாபன என்று பதான்ைியது.
எழுத்தாளன் என்ைால் எல்லா பகாணத்திலிருந்தும் பார்க்கணும்
இல்மலயா? பாவம், உங்கள் நம்பகைான பவமலக்காரன்
வழிமயக் காட்டியபடி வந்து நகாண்டிருந்த பபாது நாங்கள்
பகட்ை எல்லா பகள்விகளுக்கும் நபாறுமையாய் பதில்
நசான்னான். குணபசகர் நராம்ப அதிர்ஷ்ைசாலி. இந்த ைாதிாி
230
வீட்டுக்கு ைாப்பிள்மளயாய் வருவதற்குக் நகாடுத்து
மவத்திருக்கணும்.”

சாஹிதி மூச்மச இழுத்து அைக்கிக்நகாண்ைாள். அவன்

உண்மையிபலபய புகழ்கிைானா இல்மலயா என்று
புாியவில்மல. ஆனால் பரைஹம்சாவின் உதடுகள் ஆபவசத்தால்
துடித்தது நதளிவாய்த் நதன்பட்ைது.

“நீங்கள் பரந்த ைனபதாடு இந்த வீட்டுப் நபாறுப்மப ஏற்றுக்

நகாண்டு இருக்கீங்க. ஒவ்நவாரு நவள்ளிக்கிழமையும் லக்ஷ்ைி
பூமஜ பண்ணி மவப்பதுைன், இைந்துபபான உங்கள் நண்பாின்
ைகளுக்கு வரப்பபாகும் ைாப்பிள்மளமயக் கூை முதலிபலபய
பார்த்து இன்ைர்வ்யூ எடுக்கைீங்க என்ைால், அது உங்கள்
நபருந்தன்மைமயக் காட்டுகிைது. இந்த விஷயத்தில் உங்கள்
இரண்ைாவது ைமனவி ராஜலக்ஷ்ைியின் பபாட்டி,
நபாைாமைமயக் கூை நீங்கள் நபாருட்படுத்த பவண்டியது
இல்மல. உன்னதைான உணர்வுகமள சமுதாயம் என்றுபை
புாிந்துநகாள்ளாது இல்மலயா? அப்படிப் புாிந்து
நகாள்ளாைல்தான் உங்கள் முதல் ைமனவி விவாகரத்து
நபற்றுக்நகாண்டு இைந்துவிட்ைாள். இபத விதைாக உங்கள்
பவமலக்காாிக்காகக் கூை நீங்கள் லக்ஷ்ைி பூமஜ பண்ணி
மவக்கப் பபான பபாது, அந்த பலபர் காலனிக்காரர்கள்
உங்கமளத் தவைாக புாிந்து நகாண்ைார்கள்.”

சாஹிதிக்கு மகதட்டி ஆரவாரம் நசய்ய பவண்டும் பபால்

இருந்தது.

பரைஹம்சா நாற்காலிமய விட்டு எழுந்திருந்தான். அவன்

கண்களிலிருந்து தீப்நபாைி பைந்து நகாண்டிருந்தது.

231
பரத்வாஜ் ைட்டும் சாவதானைாய் நாற்காலியில்
உட்கார்ந்துநகாண்பை நசான்னான். “நான் நசான்பனன்.
‘குணபசகர்! பரைஹம்சா சாதாரணைானவர் இல்மல. கைவுளின்
ைறு அவதாரம். ைதுபானம் அருந்துவமதக்கூை கைவுளுக்காகபவ
நசய்வார். இந்த உலகத்தில் நைக்குத் நதாிந்து நான்கு
நபண்களின் கஷ்ைங்கமளத் தன் பதாளில் பபாட்டுக்நகாண்டு
இருக்கிைார். அப்படிப்பட்ை அன்பு உருவத்தின் கருணா
கைாக்ஷத்மதப் நபறுவதற்குப் பபானதுபை கால்களின் விழுந்து
வணங்கு. அவர் ைகிழ்ச்சி அமைவார் என்று. அவன்
பகட்டுக்நகாள்ளவில்மல.”

“பகட் அவுட்!” என்று கத்தினான் பரைஹம்சா ஆபவசத்தில்

அதிர்ந்தபடி.

சாஹிதிக்கு வானத்தில் பைப்பது பபால் சந்பதாஷைாக இருந்தது.

‘இவ்வளவு நாட்களுக்குப் பிைகு பரைஹம்சாமவ எதிர்க்கக் கூடிய

ஒரு ஆள் நதன்பட்டிருக்கிைான். பரைஹம்சாமவக் காட்டிலும்
நைன்மையாய், தன் வார்த்மதகளால் கன்வின்ஸ் நசய்வது பபால்
நடித்துக்நகாண்பை பழி வாங்குகிைான். முதல்முமையாக
பிரைஹம்சா ஆபவசப்படுவமதப் பார்க்கிைாள்.’

சாஹிதிக்கு வியப்பாக இருந்தது. தன்னுள் பரைஹம்சா ைீது

இத்தமன நவறுப்பு இருக்கிைதா?

“பபாய் விடுங்கள். உைபன இந்த இைத்மத விட்டுப் பபாய்

விடுங்கள்.”

“அப்பபா எங்க குணபசகர் உங்களுக்குப் பிடித்திருக்கானா,

இல்மலயா என்று நசால்லபவ இல்மலபய?”

232
“இன்னும் ஒரு நிைிஷம் இருந்தாலும் பபாலீமசக் கூப்பிை
பவண்டியிருக்கும்” என்று கத்தினான். அவன் அவ்வளவு
நபாிதாய் கத்தியது அதுதான் முதல் தைமவ.

“என்னங்க?” என்ைாள் நிர்ைலா.

“பபாலீசாரும், பகசுகளும் மதாியசாலிகமள பயமுறுத்தாது.

பபாலீசார் வந்தால் வண்ைவாளம் முழுவதும் நவளிப்பட்டு விடும்.
நீங்க நசய்த காாியத்துக்கு ஒருக்கால் சுப்ாீம் பகார்ட் உங்கமள
ஒன்றும் பண்ணாைல் பபாகலாம். உங்கள் நபண்
பக்தர்கள் நாமளக்கு பகார்ட்டில் தங்களுக்கு நீங்க லக்ஷ்ைி பூமஜ
பண்ணி மவக்கபவ இல்மல என்று நசால்லலாம். ஆனால்
எனக்கு ைட்டும் நல்ல சப்நஜக்ட் கிமைத்துவிட்ைது. உங்கமளப்
பபான்ைவர்கள் கூை இருப்பார்களா என்று வாசகர்கள்
சந்பதகப்படும் விதைாய் இந்த உண்மைகமள எழுதுகிபைன்.
பபாய் வருகிபைாம்.”

அவர்கள் பபானதும் சாஹிதி அந்த அமைக்கு வந்தாள்.

“ைாைிட்! அவர்கமள திக்குமுக்காை மவக்கிபைன். இதுதான் என்

சாபம்” என்று கத்திக் நகாண்டிருந்தான்.

சாஹிதி தாமய பநாக்கினாள். அவள் அழுது நகாண்டிருந்தாள்.

தம் வீட்மைப் பற்ைி இதுவமரயிலும் யாருக்கும் நதாியாது என்று

எண்ணியிருந்தாள் சாஹிதி. இவ்வளவு சுலபைாய் ைற்ைவர்கள்
நதாிந்து நகாள்ள முடியும் என்று இப்நபாழுதான் புாிந்தது. அது
அவளுக்கு வருத்தத்மதத் தரவில்மல. உலகம் முழுவதும் நதாிந்து
நகாள்ள பவண்டும் என்று பதான்ைியது.

இந்தச் சம்பவம் சாஹிதியிைம் நிமைய ைாற்ைங்கமள

ஏற்படுத்துயது. பரைஹம்சா கூை சாதாரணைான ஆள்தான்.

233
அவமனயும் எதிர்க்க முடியும் என்ை உணர்வு அவளுக்கு
துணிச்சமலத் தந்தது. ஆனால் அந்தத் துணிச்சல் நல்ல விதைாக
நசயல்பைவில்மல.

அலட்சிய ைனப்பான்மையும், தாயின் ைீது அவைதிப்புைாய்

ைாைியது. அன்று இரவு அவள் தன் பநாட்டுப் புத்தகத்தில் எழுதிக்
நகாண்ைாள்.

“எனக்கு அன்பு பவண்டும். தன்னலைில்லாத அன்பிற்காக என்

ைனம் தவித்துக் நகாண்டிருக்கிைது. எனக்கு யாருபை இல்மல.”

சிலநாட்கள கழித்து அவள் ைதிப்நபண்கள் வந்தன. நிர்ைலா

அமதப் பார்த்து நடுங்கிவிட்ைாள். சாஹிதிக்கு எதிபலயுபை
இருபதுக்கு பைல் வரவில்மல.

“என்ன இது?” பகட்ைாள்.

“ைதிப்நபண்கள்!” அலட்சியைாக பதிலளித்தாள் சாஹிதி.

“நதாியும். முன்நபல்லாம் முதல் பரங்க் வருபை. இப்படி

ஆகிவிட்ைாபய, ஏன்?”

“வீட்டில் நீங்க சரசைாடுவமதக் காணச் சகிக்காைல்தான்.”

நிர்ைலாவுக்கு ைகள் பபசிய வார்த்மதகள் புாியவில்மல.

புாிந்ததுபை முகம் சிவக்க, இழுத்து கன்னத்தில் ஒன்று
நகாடுத்தாள்.

வாழ்க்மகயில் அதுதான் முதல் முமையாக கன்னத்தில்

அடிவாங்கியது.

தன் அமைக்கு வந்து படுத்துக்நகாண்ைாள் சாஹிதி. அழுமக

வரவில்மல. நிர்ைலாவும் வந்து பபசவில்மல.
234
அன்று இரவு பரைஹம்சா வந்தான். தாய் என்ன நசான்னாபளா
நதாியாது. அமைக்கு வந்து சைாதானப் படுத்தினான்.

“என்னால் உன்மனப் புாிந்துக்நகாள்ள முடியும். ைார்க்குகளுக்கு

என்ன வந்தது? ஒருதைமவ வரும், இன்நனாரு தைமவ வராைல்
பபாகும். அம்ைாவிைம் நசால்கிபைன் நான்” என்ைான்.

சாஹிதிக்கு அவன்பைல் இருந்த பகாபம் பபாய் அவன் மககளில்

தமலமயப் புமதத்துக்நகாண்டு அழத் நதாைங்கினாள்.

அவள் வயதுதான் எவ்வளவு? நகாஞ்சம் ஆறுதல் கிமைத்ததுபை

கமரந்து பபாய் விட்ைாள்.

“வாம்ைா, சாப்பிைலாம்.”

அவள் அமசயவில்மல.

“நீ சாப்பிைவில்மல என்ைாள் நானும் சாப்பிை ைாட்பைன். அது

ைட்டுபை இல்மல இன்னும் ஒரு நிைிஷத்துக்குள் நீ
எழுந்துநகாள்ள வில்மல என்ைால் ஒரு வாரத்திற்கு சாப்பிைப்
பபாவதில்மல என்று அம்பாளின் ைீது ஆமணயிட்டுச்
நசால்கிபைன்.”

அவன் அப்படிபய நசய்து விடுவான் என்று நதாிந்ததால் சாஹிதி

எழுந்து நகாண்ைாள். அவன் அவமள அப்படிபய அமணத்துப்
பிடித்துக்நகாண்பை அமைமய விட்டு நவளிபய வந்தான்.

கதமவத் தாண்டும் பபாது திடீநரன்று அவளுக்கு நிமனவு

வந்தது.

தந்மத இைந்த பபாது இந்த விதைாகத்தான் தாமய… சாியாய்

இபத பபாஸில் தான் அமணத்துக்நகாண்டு நசன்ைான் என்று.
அவள் ந..டு..ங்..கி..பபானாள்.
235
அதற்கு அடுத்த நாள் சிபநகிதியுைன் பசர்ந்து பபாய் முதல்
முமையாய் ‘கஞ்சா’ மவ ருசி பார்த்தாள் சாஹிதி.

சந்பதாஷத்திற்காக இல்மல.. நவறுப்பு அதிகைாகிப் பபானதால்.

21

சாஹிதிக்கு முதலில் அது ருசிக்கவில்மல. வயிற்மைப் பிரட்டியது.

இரண்ைாவது தைமவ நகாஞ்சம் நன்ைாக இருப்பது பபால்
பதான்ைியது. சிபநகிதி அவமள ஆர்வத்துைன் பார்த்துக்
நகாண்டிருந்தாள். தான் கண்டுபிடித்த ஆனந்தம் அடுத்தவளுக்கு
எப்படிப்பட்ை சந்பதாஷத்மதத் தருகிைது என்று பார்க்க
பவண்டும் என்ை துடிப்புைன் கூடிய ஆர்வம் அது.

“நன்ைாய் இருக்கு” என்ைாள் சாஹிதி. “எனக்கு எந்த

வருத்தங்களும் நிமனவுக்கு வரவில்மல. காற்ைில் பைந்து பபாய்க்
நகாண்டிருப்பது பபால் இருக்கு. உனக்கு என் நன்ைிமய எப்படி
நசால்லுபவன்?”

சிபநகிதி நபருமையுைன் சிாித்தாள்.

நகாஞ்ச பநரம் ஆனந்தைாய் இருந்தது உண்மைதான். ஆனால்

வீட்டிற்கு வந்து படுததுபை எாிச்சலாக இருந்தது. இதயம் பற்ைி
எைிவது பபால் இருந்தது. தூக்கம் வரவில்மல. இன்னும் கஞ்சா
பவண்டும் என்று பதான்ைியதால் அப்படியும் இப்படியுைாக
நராம்ப பநரம் புரண்டுத் தவித்துக் நகாண்டிருந்தாள். அதற்குப்
பிைகு புத்தகத்மத மவத்துக் நகாண்டு படிக்க முயன்ைாள். ைனம்
அதில் லயிக்கவில்மல. இன்நனாரு பைாஸ் கஞ்சா கிமைத்தால்
நன்ைாக இருக்கும் என்ை உணர்வு! பநாட் புத்தகத்தில்
எழுதிக்நகாண்ைாள், கஞ்சாமவப் பற்ைி.

‘எனக்கு ஏபதா பவண்டும் பபால் இருக்கிைது. அது

இல்லாவிட்ைால் என்னால் உயிர் வாழ முடியாது.
236
இன்று இரவு எனக்கு என்ன பவண்டும் என்று நதாிந்தால் அம்ைா
உயிபராடு இருப்பாளா?”

அன்று இரவு அவள் நராம்ப பநரம் கழித்து உைக்கத்தில்

ஆழ்ந்தாள்.

ைறுநாள் அவள் கல்லூாிக்குப் பபான பிைகு ஏபதா பவமலயாய்

பரைஹம்சா அவள் அமைக்குள் பபானான். பநாட் புத்தகத்தின்
பக்கங்கள் காற்றுக்குப் பைபைத்துக் நகாண்டிருந்தத்மதக்
கண்ைான்.

எடுத்துப் படித்தான். (இது தனிமைமயப் பற்ைி) “எனக்கு அன்பு

பவண்டும். தன்னலைில்லாத அன்புக்காக என் ைனம் தவித்துக்
நகாண்டிருக்கிைது. எனக்கு யாருபை இல்மல.

(இது கஞ்சாமவப் பற்ைி) “எனக்கு ஏபதா

பவண்டும்பபால் இருக்கிைது. அது இல்லாைல் என்னால் உயிர்
வாழமுடியாது. இன்ைிரவு எனக்கு என்ன பவண்டும் என்று
நதாிந்தால், அம்ைா உயிருைன் இருப்பாளா?”

பரைஹம்சாவின் புருவங்கள் முடிச்சிட்டுக் நகாண்ைன. கைவுள்

தனக்கு இந்த விஷயத்மத இவ்வளவு நாளாய் நசால்லாைல்
பபானதற்கு வருத்தம் அமைந்தான். இரண்டுபை தன்மனப்
பற்ைித்தான் என்று எண்ணிக்நகாண்ைான்.

*****

“எனக்கு நராம்ப நதாிந்தவர்கள். நராம்ப நல்ல குடும்பம்.

எல்பலாருபை நன்ைாய்ப் படித்தவர்கள்தான். நாகாிகம்
நதாிந்தவர்கள். மபயன் லாயர். பார்க்க லட்சணைாய் இருப்பான்.
சாஹிதிக்கு நல்ல நபாருத்தம். பபானமுமை வந்த பபாது இந்த
ைாதிாி என் தங்மகயின் ைகள் இருக்கிைாள் என்று விவரங்கமளச்
நசான்பனன். மபயன் ஏபதா கல்யாணத்தில் சாஹிதிமயப்
237
பார்த்திருக்கிைானாம். பிடித்திருக்கு என்று நசான்னான். வீட்டில்
மபயனின் விருப்பத்துக்கு ைறுப்புச் நசால்ல ைாட்ைார்கள். நீயும்
சாி என்ைால், வரச் நசால்கிபைன். சாஹிதிக்குப் பிடித்துவிட்ைால்
உைபன முகூர்த்தத்மத மவத்து விைலாம்.” நிர்ைலாவின்
அண்ணா உற்சாகைாய்ச் நசால்லிக்நகாண்பை பபானார்.

‘சாி அண்ணா! வரச் நசால்லுபவாம். முதலில் பரைஹம்சாவிைம்

நசால்ல பவண்ைாைா?” என்ைாள் நிர்ைலா.

அன்று ைாமலயில் பரைஹம்சா வந்தான். நிர்ைலாவின்

அண்ணாமவச் சுருக்கைாக விசாாித்தான்.

“நிர்ைலா! இன்று ஏகாதசி. நாம் பூமஜயில் உட்கார பவண்ைாைா?

வா” என்ைான். நிர்ைலா உைபன சுவாைி அமைக்குப்
பபாய்விட்ைாள். அவனும் பின் நதாைர்ந்தான். இரண்டு ைணி
பநரம் உள்பள பூமஜ நைந்தது.

சாஹிதி பகாபத்பதாடும், வருத்தத்பதாடும் உதட்மை பற்களால்

அழுத்திக் நகாண்ைாள். உைவினர் யார் வந்தாலும் பரைஹம்சா
இபத சைங்மகத்தான் அனுசாிப்பான். அவனுமைய ஈபகாமவ
இந்த விதைாக திருப்திப் படுத்திக் நகாள்வான்.

சாப்பாடு பவமளக்கு இருவரும் நவளிபய வந்தார்கள்.

நிர்ைலாவின் முகத்தில் கமளப்பு. கண்களில் ைட்டும் திருப்தி.
நபாிய ைாைா அவமளக் நகாஞ்சம் சந்பதகைாய்ப் பார்த்தமதக்
கவனித்தாள் சாஹிதி. நவட்கத்தால் அவள் முகம் சிவந்துவிட்ைது.

சாப்பிடும் பபாது அவர் திரும்பவும் அமதப் பற்ைிப்

பபச்நசடுத்தார்.

238
“அப்படியா? நல்ல இைம் என்று நசால்ைீங்க. ஜாதகம்
பார்க்காைல் எப்படிச் நசால்வது? வரவமழத்துக் நகாடுங்கள்.
பார்த்துவிட்டுச் நசால்கிபைன்” என்ைான் பரைஹம்சா.

“ஜாதகைா? எங்க வீட்டில் இவ்வளவு நாளாய் அந்த ைாதிாிப்

பழக்கம் எதுவும் இல்மலபய?”

“இவ்வளவு நாளாய் நைந்தமதப் பற்ைி நான் பபசவில்மல.

உங்களுக்கு நம்பிக்மக இல்லாைல் இருக்கலாம். என்
அபிப்பிராயத்மதக் பகட்ைதால் நசால்கிபைன். ஜாதகப்
நபாருத்தம் இல்லாைல் கல்யாணம் பண்ணினால் அனர்த்தம்தான்
ஏற்படும். இது அவர்கள் இரண்டு பபருக்கு ைட்டுபை
சம்பந்தப்பட்ைது இல்மல. பிைக்கப் பபாகும் குழந்மதகளுக்குக்
கூை. அதற்குப் பிைகு உங்கள் விருப்பம்” என்ைான்.

நிர்ைலா இமையில் புகுந்து “அப்படிச் நசால்லாதீங்க. நீங்க

நசால்லிவிட்ைால் இல்மல என்ை பகள்விக்பக இைைில்மல. உங்க
அபிப்பிராயத்திற்கு ைாைாக இந்த வீட்டில் எந்த காாியமும்
நைக்காது. அண்ணா! அவர்களிைைிருந்து ஜாதகத்மதக் பகட்டு
வாங்கிக்நகாண்டு வா” என்ைாள்.

“சாிம்ைா. இருக்கா என்று பகட்டுப் பார்க்கிபைன்” என்ைார் அவர்.

அவருமைய உற்சாகம் முழுவதும் வற்ைி விட்ைது. அந்த வீட்டில்
தன்னுமைய இைம் என்ன என்று நதாிந்துநகாண்டு விட்ைார்.
ஆனாலும் அவர் அமத அவ்வளவாய் பபாருட்படுத்தவில்மல.
நல்ல வரன் என்பதால் விட்டுவிைக் கூைாது என்ை எண்ணத்தில்
இருந்தார். ைறுநாள் ஜாதகத்மதக் பகட்டு வாங்கி வந்தார்.

ஆனால் பரைஹம்சா ஜாதகத்மதப் பார்த்துவிட்டு

ஒதுக்கிவிட்ைான். “இந்தப் மபயனின் ஜாதகம் நபண்ணுக்குப்

239
நபாருந்தபவ நபாருந்தாது. பதாஷம் கூை இருக்கு. முக்கியைாய்
தாய் ைாைாவுக்கு தீங்கு பநரும்” என்று நசால்லிவிட்ைான்.

“எனக்கு ஒன்றும் பநராது. அந்த ைாதிாி நம்பிக்மகபய எனக்கு

இல்மல.” துணிந்து. நசான்னார் அவர்.

“என்ன அண்ணா! அப்படிச் நசால்லிவிட்ைாய்? இந்த வரன்

பவண்ைாம். பவறு இைம் பார்த்துக்நகாள்ளச் நசால்லி
அவர்களிைம் நசால்லிவிடு” என்ைாள் நிர்ைலா.

அவர் அதிருப்தி அமைந்தவராய் பபாய்விட்ைார்.

“சாஹிதியின் ஜாதகத்மதப் பார்த்பதன் நிர்ைலா. இன்னும்

இரண்டு மூன்று வருஷம் வமரயில் கல்யாண பவமள
வரவில்மல. நாம் சிரைப்பை பவண்டிய அவசியம் இல்மல. இந்த
விஷயத்மத உன் அண்ணாவிைமும் நசால்லிவிடு.”

“அப்படியா? அப்படி என்ைால் படிக்க மவப்பபாம்.

இப்பபாமதக்கு எந்த வரனும் பார்க்க பவண்ைாம் என்று
அண்ணாவிைம் நசால்லி விடுகிபைன்” என்ைாள் நிர்ைலா.

“அதுைட்டுைில்மல. சாஹிதியின் கல்யாண விஷயத்மத

என்னிைபை விட்டுவிைச் நசால்லு. நான் இருக்கும்பபாது
ைற்ைவர்கள் எதற்காக வரன் பார்க்க பவண்டும்?” என்ைான்.
சாஹிதி பநாட்டுப் புத்தகத்தில் எழுதியிருந்தமத அவன்
ைைக்கவில்மல.

அன்று இரபவ நிர்ைலா தன் அண்ணாவிைம் நசான்னாள்.

ஆனால் அவர் இந்த விஷயத்மத அவ்வளவு சுலபைாக விட்டுவிை
விரும்பவில்மல. சாஹிதியிைம் பநராகபவ இமதப்பற்ைிப்

240
பபசிவிட்டு, “அந்தப் மபயமன உனக்குக் காண்பிக்கிபைன்?”
என்ைார்.

என்ன பதில் நசால்வது என்று நதாியாைல் அவள் தமலமய

அமசத்தாள். இந்த உமரயாைமல பரைஹம்சா பகட்டுவிட்ைான்
என்று அவர்களுக்குத் நதாியாது.

ைாைா அடுத்த வாரபை அந்தப் மபயனிைம் பபசினார். ஆனால்

அவர்களுக்கு இதற்கு முன்னால் இருந்த ஆர்வம் இப்பபாது
இல்மல. “அந்த சம்பந்தைா? பவண்ைாம் விடுங்கள்” என்று
ைறுத்துவிட்ைார்கள், ைாியாமதயுைபன.

ைாைாவின் முகம் நதாய்ந்து விட்ைது. அதற்கு பைல் இந்த

விஷயத்மத யாாிைமும் பிரஸ்தாபிக்கவில்மல. முதலில் அத்தமன
உற்சாகம் காட்டியவர்கள் இப்பபாது ஏன் அவ்வாறு
நசான்னார்கள் என்றும் அவருக்குப் புாியவில்மல.

இது நைந்த ஒருவாரம் கழித்து சாஹிதிக்கு ஒரு கடிதம் வந்தது.

அதில் இவ்வாறு இருந்தது.

சாஹிதி அவர்களுக்கு,

வணக்கம் என் நபயர் குணபசகர். நிமனவு இருக்கும் இல்மலயா?

நானும், பரத்வாஜும் உங்கள் வீட்டிற்கு வந்திருந்பதாம். உங்கள்
அங்கிள் மவத்த ைாப்பிள்மளப் பார்க்கும் பாீட்மசக்கு.

இந்தக் கடிதம் எழுதுவதற்கு ஒரு முக்கியைான காரணம்

இருக்கிைது. உங்களுக்கு சைீபத்தில் ஒரு வரன் வந்தது. மபயன்
லாயர். அந்தப் மபயனும் நானும் நண்பர்கள். இருவரும் ஒபர
நபண்மண நபண்பார்க்க பபாக இருந்தமதப் பற்ைி
யபதச்மசயாக பபச்சுக்கிமைபய நதாிந்துநகாண்டு
வியப்பைந்பதாம்.

241
அந்தப் மபயன் வீட்டில் உங்கள் சம்பந்தம் பவண்ைாம் என்று
ைறுத்ததற்கு ஒரு காரணம் இருக்கிைது. சில நாட்களுக்கு
முன்னால் அவர்களுக்கு வந்த ஒரு கடிதத்மத எனக்குக்
காட்டினான். பண்பு நிமைந்தவர்கள் என்பதால் இந்தக்
கடிதத்மதப் பற்ைி நவளியில் யாாிைமும் நசால்லவில்மல.
உங்களுக்குப் பின்னால் நைக்கும் விஷயங்கள் உங்களுக்குத்
நதாியபவண்டும் என்ை உத்பதசத்தில்தான் அந்த கடிதத்தின்
நகமல உங்களுக்கு அனுப்பி இருக்கிபைன். இந்தக் கடிதத்மத
அனுப்பியது உங்களுைன் பைலும் அைிமுகத்மத வளர்த்துக்
நகாள்ள பவண்டும் என்ை எண்ணத்பதாடு ைட்டும் இல்மல.

இப்படிக்கு குணபசகர்

அவள் நடுங்கும் விரல்களுைன் இன்நனாரு கடித்தத்மதப்

பிாித்தாள். யாபரா இைது மகயால் எழுதி இருப்பது பபால்
பகாணல் ைாணலாய் இருந்தது மகநயழுத்து.

“உண்மை விளம்பி எழுதுவது. சைீபத்தில் நீங்கள் பார்த்த நிர்ைலா

வீட்டு சம்பந்தம் அத்தமன நல்லது இல்மல. அவர்கள் வீட்டுப்
நபண் சாஹிதியின் நைத்மதமய பற்ைி அக்கம் பக்கத்திலும் சாி,
கல்லூாியிலும் சாி, யாமரக் பகட்ைாலும் நசால்லுவார்கள்.,
காந்திநகர் குவாலிடி ஐஸ்கிாீம் கமைக்காரமனக் பகட்ைாலும்
பபாதும்.”

சாஹிதியின் முகம் கமளயிழந்தது

நிமனவுதப்பி பபாகாைல் இருக்க நபரும் முயற்சி

பதமவப்பட்ைது.

நபாிதாக கத்த பவண்டும் பபால் இருந்தது. அப்படிபய சாிந்து

விழுந்தாள்.

242
பரைஹம்சா அவமள காந்திநகர் குவாலிட்டி ஐஸ்க்ாீம் ஷாப்பிற்கு
நிமைய தைமவ அமழத்துச் நசன்று இருக்கிைான்.

*******

“நான் நராம்ப அதிர்ஷ்ைசாலி. கைவுள் என்மனக் கருமளயுைன்

அருள்பாலித்து வருகிைார். எனக்கு ஏற்படும் பிரச்சமனகள்
தானாகபவ விலகிப் பபாய் விடுகின்ைன. ைற்ைவர்களிைம்
இல்லாத சிைப்பு ஏபதா என்னிைம் இருக்கு” என்று
நசால்லிக்நகாள்வார்கள் சிலர்.

‘நான் ைிகவும் துரதிர்ஷ்ைசாலி. எனக்கு இருக்கும் பிரச்சமனகள்

இந்த உலகத்தில் பவறு யாருக்குபை இருக்காது” என்று நசால்லிக்
நகாள்வார்கள் பவறு சிலர்.

இருவாின் கருத்துகளும் அர்த்தைற்ைமவ. எதற்குபை பயன்பைாத

கருத்துகள் இமவ இமத உதாரணம் காட்டுவதற்கு ஒரு நல்ல
கமத இருக்கிைது.

ஒரு அரசனுக்கு இரு ைகன்கள். அரசனுக்கு குணப்படுத்த முடியாத

பநாய் வந்து சஞ்சீவினி மூலிமக பதமவப்பட்ைது. இரு
ைகன்களும் கிளம்பினார்கள். புைாமவ பைக்கவிட்டு ஆளுக்கு ஒரு
திமசயாய்ப் புைப்பட்ைார்கள். மூத்த ைகனின் புைா ஒரு ைமலபைல்
பபாய் உட்கார்ந்து நகாள்கிைது. “இவ்வளவு நபாிய ைமலமய
எப்படி ஏறுபவன்? துரதிர்ஷ்ைம் என்மன துரத்துகிைது” என்று
அவன் கீபழபய வருத்தத்துைன் நின்றுவிட்ைான். ைற்நைாரு புைா
ஒரு புற்ைின் பைல் உைகார்ந்தது. அதிர்ஷ்ைம் புற்றுக்குள் மூலிமக
உருவத்தில் உள்ளபதா என்னபவா என்று இரண்ைாவது ைகன்
புற்றுக்குள் மகமய விட்ைான். உள்பள இருந்த பாம்பு
நகாத்திவிட்ைது.

நல்ல நீதி பாைம் கற்பிக்கும் கமத இது.

243
சாஹிதி… பாவானா..

இன்னும் உலகத்தில் நிமைய பபர் நதாிந்துநகாள்ள பவண்டிய

கமத இது.

******

‘சாஹிதி!”

கல்லூாிக்குப் புைப்பைத் தயாரான சாஹிதி திரும்பிப் பார்த்தாள்.

“ஒன்றும் இல்மல. அங்கிளிைம் பபாய்ப் பணம் வாங்கிக்நகாண்டு

வா.

“என்னம்ைா இது? உன்னிைம் பணம் இல்மலயா?”

“ஊஹும் இல்மல. சைீபத்தில் இரண்ைாயிரம் தந்தார். உன் பீசு

கட்ை பவண்டும் என்று நசான்னாய் இல்மலயா?
பவமலக்காரர்களுக்கு சம்பளம் தர பவண்டும். என்னிைம்
மகவசம் பணம் இல்மல. பபாய்விட்டு வா.”

“எனக்கு அந்த வீட்டுக்குப் பபாக பிடிக்கவில்மல பவறு

யாமரயாவது அனுப்பு. டிமரவருக்கு வீடு நதாியும் இல்மலயா.
பபாகச் நசால்லு.”

“அது நன்ைாக இருக்காது சாஹிதி! அங்கிளுக்கு இப்பபாதுதான்

பபான் பண்ணிபனன். உன்மன அனுப்பச் நசான்னார்.
பபாகாவிட்ைால் பகட்கிை பகள்விகளுக்கு எல்லாம் என்னால்
பதில் நசால்ல முடியாது. பபாய்விட்டு வாம்ைா.”

“சாி.” விருப்பம் இல்லாைபலபய ஒப்புக்நகாண்ைாள் சாஹிதி.

இப்படிப் பணத்திற்காக இன்நனாருவாிைம் பபாக பவண்டிய
244
பதமவ அந்த வீட்டில் இதுவமரயில் ஏற்பட்ைதில்மல. எல்லா
பணத்மதயும் அவன் தன் கணக்கில் வங்கியில் பபாட்டு மவத்துக்
நகாண்டிருந்தான்.

சாஹிதி பபானநபாழுது பரைஹம்சா பூமஜயில் இருந்தான்.

ராஜலக்ஷ்ைி பநாில் வந்து வரபவற்ைாள். குசலம் விசாாித்தாள்.
பவண்ைாம் என்ைாலும் வலுக்கட்ைாயைாய் காபி நகாண்டு வந்து
நகாடுத்தாள்.

“ஏதாவது காாியைாய் வந்தாயா? இல்லாவிட்ைால்

வரைாட்ைாபய?”

“ஆைாம். ைம்ைி நசக் வாங்கிக்நகாண்டு வங்கியிலிருந்து பணத்மத

எடுத்துக்நகாண்டு வரச் நசான்னாள்.”

‘எவ்வளவு பவணும்? என்னிைம் இருந்தால் தருகிபைன்.

அவருமைய பூமஜ இப்பபாது முடியும் பபால் பதான்ைவில்மல.”

“ஐந்தாயிரம் பவண்டும்.”

“ஐந்தாயிரைா? அவ்வளவு நசலவு பண்ணுவீங்களா உங்கள்

வீட்டில்? என்ன பண்ணுவீங்க?” ஆச்காாியைமைந்தவளாய்
பகட்ைாள்.

‘எனக்குத் நதாியாது. ைம்ைி நகாண்டு வரச் நசான்னாள்.”

சங்கைத்துைன் நநளிந்தாள் சாஹிதி.

‘நசலமவக் நகாஞ்சம் குமைத்துக்நகாள்வது நல்லது என்று

பதான்றுகிைது. இருப்பது இரண்டு பபர். அத்தமன
பவமலக்காரர்கள் எதுக்கு? நான் ைாதத்துக்கு
இரண்ைாயிரத்துக்கு பைல் நசலவு பண்ண ைாட்பைன். ஆனாலும்

245
உங்க அங்கிள் நகாபித்துக் நகாண்பைதான் இருப்பார். உங்க
ைம்ைி பகட்ைால் ைட்டும் ஐந்தாயிரம் பத்தாயிரம் என்று
நகாடுப்பாபரா என்னபவா? எனக்நகன்ன வந்தது? பபாய்
எமதபயா நசால்லுவாய். அவள் இவாிைம் நசால்லுவாள்.
எல்லாம் கிைக்க இவர் வந்து என்மன வமசபாடுவார்.” பழிப்பது
பபால் நசான்னாள் அவள்.

சாஹிதி திமகத்துப் பபாய்விட்ைாள். யார் யார்ைீது சார்ந்து

இருக்கிைார்கள் என்று அவளுக்குப் புாியவில்மல.

‘அவாிைம் பகட்பது எங்களுமைய பணத்மதத்தான்.

லட்சக்கணக்கான் நசாத்து! எல்லாம் அவர் மகயில்
தாமரவார்த்துத் தந்துவிட்பைாம். அதிலிருந்து நகாஞ்சம் தரச்
நசால்லிக் பகட்கிபைாம்’ என்று நசால்ல நிமனத்தவள்
அரும்பாடுபட்டுத் தன்மன அைக்கிக் நகாண்ைாள்.

“என்னபவாப்பா. நாநளல்லாம் கஷ்ைப்படுகிைார்.ஒரு ஆயிரம்

ரூபாய் தனக்காக நசலவழித்துக் நகாள்ளச் நசான்னால்
பகட்டுக்நகாள்ள ைாட்ைார். தினமும் ஐந்து ைணி பநரம் பூமஜயில்
இருக்கிைார் இல்மலயா? அந்த அமைமய ஏ.ஸி.
பண்ணிக்நகாள்ளுங்கள் என்ைால் காதில் வாங்க ைாட்ைார். உங்க
ைம்ைிமயயாவது நசால்லச் நசால்லு. அவள் நசான்னால் ைறுக்க
ைாட்ைார். அவள் நசான்னால் பணத்மதக்கூை தாராளைாக
நசலவழிப்பார்.”

சாஹிதிக்கு துக்கம் நபாங்கிக்நகாண்டு வந்தது. ஈரத்துணியால்

கழுத்மத இறுக்குவது என்ைால் இதுதான் பபாலும்.

“உனக்குக் கல்யாணம் பவறு பண்ணபவண்டும். நகாஞ்சம்

சிக்கனைாக இருந்தால் நல்லது. ஆனாலும் பயம் இல்மல. உங்க

246
ைம்ைி பகட்ைால் யாரும் ைறுக்க ைாட்ைார்கள். உங்க அங்கிள்
உனக்காக லட்சம் லட்சைாய் நசலவழிப்பார்.”

சாஹிதி அதற்குபைல் தாங்க முடியாதவளாய் நசால்லாைல்

எழுந்து வந்து காாில் உட்கார்ந்துக் நகாண்ைாள். விஷயம்
புாிந்துநகாண்ைாற்பபால் டிமரவர் காமர வீட்மை பநாக்கிச்
நசலுத்தினான்.

சாஹிதி திரும்பி வருவதற்குள் வீட்டிற்குப் பபான் வந்து விட்ைது

பபாலும்.

“ஏன் சாஹிதி, அவ்வளவு தூரம் பபாய்விட்டு அங்கிமளச்

சந்திக்காைபலபய திரும்பி வந்துவிட்ைாயா? இதற்கு முன்னால்
நைந்த ரகமளமய ைைந்துவிட்ைாயா? ஏன் இப்படி நசய்தாய்?
என்ன பதில் நசால்பவன் நான்?” நிர்ைலா விசும்பி விசும்பி அழத்
நதாைங்கினாள்.

“ைம்ைி! நீ எதுக்கு அழணும்? அவள் எப்படிநயல்லாம் திட்டினாள்

என்று நதாியுைா?”

“அங்பக பபான பபாநதல்லாம் எதற்காக அவளுைன் வாதம்

வளர்க்கிைாய்?”

“நான் ஒன்றும் வாதம் வளர்க்கவில்மல. வாமயத் திைக்கபவ

இல்மல. அவள்தான் அவளுமைய நசாத்மத எல்லாம்
நாம் நசலவழித்து வருவது பபால் பபசினாள். பகட்க முடியாைல்
திரும்பி வந்துவிட்பைன்.”

“அவள் அப்படிச் நசால்லியிருக்க ைாட்ைாள். நீதான் தவைாகப்

புாிந்துநகாண்ை இருப்பாய். முன்பு கூை அப்படித்தான் நசய்தாய்.
திரும்பவும் பபா சாஹிதி! என்ைீது நகாஞ்சைாவது அன்பு
247
இருந்தால் பபாய்விட்டு வா. இல்லா விட்ைால் என்
பிணத்மததான் காண்பாய்.” அவள் அழுது நகாண்பை
அமைக்குள் பபாய்த் தாளிட்டுக்நகாண்டு விட்ைாள். சாஹிதி
தூக்கத்தில் நைப்பவள் பபால் திரும்பி வந்து காாில் உட்கார்ந்து
நகாண்ைாள். சக்களத்திகள் இருவரும் இவ்வளவு
அன்னிபயான்யைாய் தன்மனப் பபான்ை அற்ப ஜீவமன
பந்தாடுவது அவமளக் குழப்பத்தில் ஆழ்த்திவிட்ைது.

இந்த முமை ராஜலக்ஷ்ைி நதன்பைவில்மல. பரைஹம்சா முன்

அமையிபலபய இருந்தான்.

“ஏம்ைா, பூமஜயிலிருந்து எழுந்து வருவதற்கு தாைதம்

ஆகிவிட்ைால் அதற்குப் பபாய் பகாபம் நகாள்ளலாைா?”
சிாித்துக்நகாண்பை அருகில் வந்து பணத்மத எடுத்துக்
நகாடுத்தான். “பகஷ் இருக்கு. எடுத்துக் நகாண்டு பபா.
கல்லூாிக்கு பநரைாகிவிட்ைது.”

பணத்மத வாங்கிக் நகாண்டு வந்து நிர்ைலாவிைம் நகாடுத்தாள்.

அதற்குள் நசய்தி எட்டியது பபாலும். அவள் முகம்
சந்பதாஷத்தால் ைலர்ந்து இருந்தது.

சாஹிதி சாப்பிைாைபலபய கல்லூாிக்குப் பபாய்விட்ைாள். முதல்

வகுப்பு ப்ராக்டிகல்ஸ். என்ன பண்ண பவண்டும் என்பைா, என்ன
பண்ணினாள் என்பைா எதுவும் நதாியவில்மல. பிப்நபட்டில்
கான்ஸன்ட்பரைட் சல்ஃபூாிக் ஆசிட் எடுத்தாள். பீகாில் ஊற்ைப்
பபானவள் நின்ைாள். அமதக் மகயில் மவத்துக்நகாண்டு பைபல
இருந்த விரமல எடுத்துவிட்ைாள். புஸ் என்ை சத்தம். அமதத்
நதாைர்ந்து சமத நபாசுங்கிய நாற்ைம் வந்த பபாதிலும் சாஹிதி
வாயிலிருந்து கத்தல் எதுவும் நவளியில் வரவில்மல. அந்த
காயத்மதபய பார்த்தபடி வீட்டுக்கு வந்தாள். தன் அமைக்குப்
பபாய் அழுதுநகாண்பை உட்கார்ந்திருந்தாள்.

248
எப்நபாழுது வந்தாபனா நதாியாது. “அழுகிைாயா? சீ.. தவறு
இல்மலயா?” என்று பரைஹம்சா அவளிைம் வந்தான். பதாளில்
மகமய மவத்து அவமள இழுத்து அமணத்துக் நகாண்ைான்.
“உன்மனப் பற்ைி எனக்குத் நதாியும் குழந்தாய். இன்னும்
கல்யாணத்தின் பைல் உன் கவனம் திரும்பவில்மல. அது தவறு
இல்மல. இயற்மகதான்.” அவள் கன்னத்தில் வழிந்த கண்ணீமரத்
துமைத்தான். “என் தங்கம் இல்மலயா? இப்படி அழக்கூைாது.
இனிபைல் எதுவானாலும் சாி, என்னிைம் நசால்லணும். தயங்கக்
கூைாது” என்று மகமய அவள் முதுகில் மவத்து பதற்றுவது
பபால் தைவிக் நகாடுத்தபடி தாழ்ந்த குரலில் பைலும் நசான்னான்.

“சாஹிதி! நீ என்மனக் காதலிக்கிைாய் இல்மலயா?” லட்சம் ஓல்ட்

எநலக்ட்ாிக் ஷாக் அடித்தாற்பபால், அத்தமன பவதமனயிலும்
அவள் நிைிர்ந்து பார்த்தாள். அவன் அவமளப் பார்க்கவில்மல.
சூனியத்மதப் பார்த்தபடி “நான் உன் பநாட்டுப் புத்தகத்தில்
படித்பதன். உன் எண்ணம் புாிந்தது. அதுக்கும் முன்னாடிபய
கைவுள் என்னிைம் நசால்லிவிட்ைார். உன்மனச் சாியாகப்
புாிந்துநகாள்ளக் கூடியவனும், உன்மனக் நகாண்ைாைக்
கூடியவனும் நான்தான். நிர்ைலாவிைம் இந்த விஷயத்மதச்
நசால்லாபத. நாபன நசால்கிபைன். அவள் ைறுக்க ைாட்ைாள்/
கைவுளின் தீர்ைானம் அப்படி இருந்தாள் அவள் ைட்டும் ஏன்
ைறுக்கப் பபாகிைாள்?” என்று குனிந்து அவள் நநற்ைியில்
முத்தைிட்ைான். தடுக்கவும் திராணியற்ைவளாய் அவள் சிமலயாய்
அப்படிபய உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

249
 22

சூாியன் உதிக்கப் பபாவதற்கு அமையாளைாக கிழக்குத்

திமசநயல்லாம் நசந்நிைக் கம்பளத்மத விாித்தாற்பபால்
இருந்தது. விஸ்வம் தன் வீட்டிற்கு முன்னால் இருந்த
பூச்நசடிகளுக்கு இமைபய உட்கார்ந்திருந்தான். பக்கத்திபலபய
ட்ரான்ஸிஸ்ைாிலிருந்து பத்திப் பாைல் நைல்லிய குரலில் பகட்டுக்
நகாண்டிருந்தது.

பகட்டிற்கு அருகில் ாிக்ஷா நின்ை ஓமச பகட்டுக் கண்கமளத்

திைந்தான் விஸ்வம். பாவனாவும், பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியும்
சாைான்களுைன் இைங்கிக் நகாண்டிருந்தார்கள். சந்பதாஷத்தால்
விஸ்வத்தின் கண்கள் பனித்தன. ைாப்பிள்மள தன் விருப்பத்மதத்
நதாிந்து நகாண்ைாற்பபால் பாவனாமவ அமழத்துக் நகாண்டு
வந்தது அவனிைம் நன்ைியுணர்ச்சிமய ஏற்படுத்தியது. அருகில்
வந்த பாவனாமவ அன்புைன் அமணத்துக் நகாண்ைான்.
பாவனா நகாஞ்சம் இமளத்து விட்ைாற்பபால் இருந்தது.
ஆனாலும் அவள் கண்களில் சந்பதாஷம் பளிச்சிட்ைமதப் பார்த்த
பபாது ைனம் பூாித்து விட்ைது.

“கடிதம் பபாட்டிருந்தால் ஸ்பைஷனுக்கு வந்திருப்பபன்

இல்மலயா?”

“அழகாய் இருக்கு ைாைா! நாங்க என்ன சின்னக் குழந்மதகளா?

அல்லது இதுதான் புது இைைா? உங்கமள எல்லாம் பார்க்கணும்
பபால் இருந்தது. வந்து விட்பைாம்” என்ைான் மூர்த்தி. அந்தப்
பதில் விஸ்வத்தின் சந்பதாஷத்மத இருைைங்காக்கியது.

“நராம்ப சந்பதாசம்.” ைகிழ்ந்து பபானான் அவன்.

இரண்டு நாட்கள் சந்பதாஷைாய்க் கழிந்துவிட்ைன. மூன்ைாவது

நாள் ஆரம்பித்தான் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி.
250
“பாவனா! உங்க அப்பா இப்பபா நகாஞ்சம் பதைி இருக்கிைார்
பபால் இருக்கு இல்மலயா?”

“ஆைாங்க. காலம்தாபன அந்தக் காயத்மத ைைக்கடிக்கணும்?

அம்ைா பபாய் ஒரு வருஷம் ஆகிவிட்ைது.”

“ச்பச.. அமதச் நசால்லவில்மல. நபாருளாதார ாீதியாய்

நகாஞ்சம் நன்ைாய் இருக்கிைார் பபால் நதாிகிைது. புது
சாைான்கள் வாங்கி இருக்கிைார். கைமனக் கூை அமைத்து
விட்ைாற்பபால் இருக்கு.”

‘ஆைாங்க. என் கல்யாணத்திற்கு அதிகைாய் நசலவு

பண்ணவில்மல இல்மலயா? அதன் மூலபவ பாதி பதைி விட்ைார்
என்று நிமனக்கிபைன். அந்த விஷயத்தில் உங்கள் உதவிமய
என்மைக்குபை ைைக்க முடியாது.” ைன்ப்பூர்வைாகபவ நசான்னாள்
அவள்.

”அது இல்மல பாவனா! அப்நபாழுது ஒன்றுபை பவண்ைாம்

என்று நசால்லிவிட்பைன். காரணம் பவறு இருந்தது என்று
மவத்துக்நகாள். எனக்கு ஏபதா பணம் வரும் என்று நம்பிபனன்.
அபதாடு கல்யாணத்திற்கு நிமைய நசலவு பண்ணிவிட்பைன்.
இப்பபா அமதநயல்லாம் எப்படித் தீர்ப்பது என்று
நதாியவில்மல. கைன்காரர்களிைைிருந்து தப்பித்துக் நகாண்டு
தமலைமைவாகத் திாிவது பழக்கைாகிவிட்ைது. இந்தப்
பயணத்மத மவத்துக் நகாண்ைது கூை அவர்களுக்குப்
பயந்துதான். உனக்குத் நதாியாது பாவனா! எவ்வளவு நரகத்மத
அனுபவித்துக்நகாண்டு இருக்கிபைன் என்று.” அவன் நதாண்மை
அமைத்தது.

251
“அப்படி என்ைால் இப்பபா என்ன நசய்வது?” பயந்தவாறு
பகட்ைாள்.

“உங்க அப்பாமவக் பகட்பமதத் தவிர பவறு வழி

நதாியவில்மல.”

“அப்பாமவயா? அவாிைம் அவ்வளவு பணம் ஏது?”

“இபதா பார் பாவனா! உங்க அப்பாமவக் கஷ்ைப்படுத்தணும்

என்ை உத்பதசம் எனக்கு இல்மல. ஒரு இருபத்மதயாயிரம்
வரதட்சமண பவண்டும் என்று கல்யாணத்திற்கு முன்னாடிபய
பகட்டிருந்தால் என்ன பண்ணியிருப்பார்?”

பாவனா பயாசித்தாள். “கண்டிப்பாகக் நகாடுத்திருப்பார்.”

ஒப்புக்நகாண்ைாள். ைற்ைவர்கள் எல்பலாரும் லட்சக்கணக்கில்
பகட்ைதற்கு இது எவ்வளபவா குமைச்சல்தாபன?

“நானும் அமதபய தான் நசால்கிபைன். பதமவ ஏற்படும் என்று

நதாியாததால் அப்பபாது பகட்கவில்மல. இப்பபாது சங்கைத்தில்
இருக்கிபைன். பகட்பதில் தவநைன்ன? அப்படியும் அக்காவிைம்
பகட்பைன். ‘ஏபதா நகாள்மகக்காக வரதட்சமண
வாங்கிக்நகாள்ளாைல் விட்டுவிட்டு இப்பபாழுது எங்கமள ஏன்
பகட்கிைாய்?’ என்று பகாபித்துக்நகாண்ைாள். இப்பபாது யாமரப்
பபாய்க் பகட்பபன், நசால்லு.”

“ஆனால் அப்பாவுக்கு உங்கள் பைல் உயர்ந்த எண்ணம் இருக்கு.

இப்பபா பபாய்க் பகட்ைால் என்ன நிமனப்பார்?”

“அதனால்தான் உன்மனபய பகட்கச் நசால்கிபைன். நான்

பகட்ைால் வரதட்சமண என்ைாகிவிடும். நீ பகட்ைால் உதவி
252
என்று நிமனப்பார். எப்படிக் பகட்பாபயா, என்ன
பண்ணுவாபயா, உன் இஷ்ைம். அதன் மூலைாய் நம் கஷ்ைம்
தீர்ந்துவிடும். அப்புைைாய் சம்பளத்மதக் நகாண்டு வந்து உன்
மகயில் நகாடுத்து விடுகிபைன். சிக்கனைாய் எப்படி நசலவு
நசய்வாபயா? அது உன் விருப்பம். என் நசலவுக்கு ைாதத்திற்கு
எவ்வளவு தரணும் என்று நீ நிமனக்கிைாபயா அமத நீபய
தந்துவிடு.”

பாவானா விரும்பியதும் இப்படிப்பட்ை நைத்மதமயதான்.

‘இன்னும் பத்துரூபாய் நகாடு’ என்று அவன் நகஞ்சுவதும், தான்
நகாஞ்சம் அழமவத்துவிட்டுப் பிைகு தருவதும்! எத்தமன
அழகான அனுபவம்?

“முயற்சி நசய்கிபைன்” என்ைாள்.

பாஸ்கர ராைமூர்த்தி அன்மைக்பக கிளம்பி பபாய்விட்ைான்.

********

வாக்களித்துவிட்ைாபள தவிர பாவனாவுக்குத் தந்மதயிைம்

அமதப் பற்ைிப் பபசுவது அத்தமன சுலபைாக இருக்கவில்மல.
அவள் கவமலயுைன் இருப்பமதப் பார்த்துவிட்டு விஸ்வம்
தானாகபவ பகட்ைான.

“ஏம்ைா? ைாப்பிள்மள தனியாய் இருப்பார் என்று கவமலயாய்

இருக்கா?”

“இல்மல அப்பா. அநதல்லாம் ஒன்றும் இல்மல.” மதாியத்மதக்

கூட்டிக்நகாண்ைாள். “அப்பா! நான் ஒரு விஷயம் பகட்கட்டுைா?”
அருகில் பபாய் உட்கார்ந்துநகாண்ைாள்.

253
“பகளும்ைா? என்ன தயக்கம்? பிரச்சமன ஏதாவது இருந்தால்
என்னிைைில்லாைல் பவறு யாாிைம் நசால்லுவாய்?”

‘கல்யாணத்துக்கு முன்னால் உங்க ைாப்பிள்மள

இருபத்மதயாயிரம் பகட்டிருந்தால் என்ன பண்ணியிருப்பீங்க?”

விஸ்வத்தின் புருவம் உயர்ந்தது. “ஏம்ைா? வரதட்சமணமயப்

பற்ைி ஏதானும் பபச்சு வந்ததா?”

“இல்மல அப்பா. அவர் ஒன்றும் பகட்கவில்மல. ஆனால்

அவருக்குக் கைன் இருக்கு. கல்யாணத்தின் பபாது
அக்காவிைைிருந்து பத்தாயிரம் கைன் வாங்கினாராம். பபான
வாரம் அவங்க வந்து வாய்க்கு வந்தபடி பபசிவிட்டுப் பபானாங்க.
எனக்பக வருத்தைாய் இருக்கு.”

“என்ன இது? அப்பபா நான் துருவித் துருவி பகட்ை பபாதுகூை

ஒன்றுபை நசால்லவில்மலபய? நகாடுத்த பணத்மதக்கூை
திருப்பிக் நகாடுத்து விட்ைாபன?”

“ஆைாம். அப்பபாது பிரபைாஷன் வரும் என்றும், ஏபதா அாியர்ஸ்

வரும் என்றும் நிமனத்திருந்தாராம். அநதல்லாம் இப்பபாமதக்கு
வரப்பபாவதில்மல என்று நதாிந்து விட்ைதாம், அதனால் நராம்ப
கவமலப்பட்டுக் நகாண்டிருக்கிைார்.”

நபரும்பாலான நபண்கமளப் பபாலபவ பாவானாவும் தவறு

நசய்துவிட்ைாள். கணவமனப் பற்ைிக் நகடுதலாகச் நசான்னால்
பிைந்தவீட்டில் அவன் ைதிப்பு குமைந்துவிடும் என்ை வருத்தம்
அது. அதுவும் விஸ்வதிற்கு பாஸ்கர ராைமூர்த்தியிைம்
அபாிைிதைான ைதிப்பு பவறு!

254
“அப்படிக் கவமலப்பை பவண்டியது இல்மல என்று கடிதம் எழுதி
பபாடு. நாலு நாளில் பணம் தருகிபைன். அனுப்பி விடுபவாம்’
என்ைான் விஸ்வம்.

பவமல சுலபைாகி விட்ைதால் பாவனாவின் ைனம்

நிம்ைதியமைந்தது. ைறுநாபள விஸ்வம் நிலத்மத அைைானம்
மவத்து இருபத்மதயாயிரம் வாங்கி வந்தான். ைாப்பிள்மளக்கு
சந்பகாஜப்பை பவண்ைாம் என்று கடிதம் எழுதி டிராப்ட் அனுப்பி
மவத்தான். அது கிமைத்ததாய் நன்ைி நதாிவித்து ைாைனாருக்குக்
கடிதம் பபாட்ைான் மூர்த்தி.

*********

என் பிாியைான மூர்த்தி,

நீங்கள் பபாய் பத்து நாட்கள் ஆகிவிட்ைன. எனக்பகா பல

யுகங்கள் ஆகிவிட்ைாற்பபால் இருக்கிைது. பணம் கிமைத்ததாய்
அப்பாவுக்குக் கடிதம் பபாட்டுவிட்ைால் பபாதுைா? உங்கள்
அன்பார்ந்த ைமனவி இங்பக இருப்பது நிமனவு இல்மலயா?

உங்களிைைிருந்து கடிதம் வந்தால் என்மன அழ மவக்க

பவண்டும் என்று துடித்துக் நகாண்டிருக்கிைார்கள் என் தம்பியும்,
தங்மகயும்… ஆனால் நீங்கள் அந்த அவகாசத்மதபய தரவில்மல.
நாபனா ஒவ்நவாரு நிைிஷமும் உங்களிைைிருந்து கடிதம் வரும்
என்று எதிர்பார்த்துக் நகாண்டுதான் இருக்கிபைன். அமதயும் விை
நீங்கபள வந்து விடுவீர்கள் என்றும் எதிர்பார்க்கிபைன். எங்க
பதாட்ைத்தில் உள்ளா பூக்கள் எல்லாம் கூை உங்கள் வருமகக்காக
வாசல்பக்கம் பார்த்துக் நகாண்டு இருக்கின்ைன. சில ைணி
பநரங்கபள ைலர்ந்து தமரயில் உதிர்ந்து கிைக்கும் பவழைல்லி
கூை கமைசி நிைிைம் வமரயில் உங்கள் வருமகக்காகக் காத்துக்
நகாண்டிருக்கிைது.

255
அவற்மைப் பார்க்கும் பபாது எனக்குக் கண்களில் நீர்
துளிர்க்கிைது. வாசலில் பந்தலில் பைர்ந்திருக்கும் ஜாதிைல்லிக்
நகாடியின் கமதபயா பவறு. இவ்வளவு நாளாய் என் கூந்தமல
அலங்காிக்க பவண்டும் என்று துடித்துக் நகாண்டிருந்தது.
இப்பபாபதா உங்கள் பாதத்தின் கீபழ நசுங்கிப் பபாவதற்குத்
துடித்தபடி, விடியலில் பூைமழமய வாசல் முழுவது நதளிக்கிைது.
ஆனாலும் உங்களுக்கு இரக்கம் இல்மல.

இனி ைல்லிமகச் நசடிமயப் பற்ைிபயா பகட்கபவ பவண்ைாம்.

அதன் பூக்கள் என் கூந்தமல அலங்காிக்க ைாட்ைாயாம். உங்கள்
காலடியில் ைிதியடியாய் இருக்கப் பபாவதில்மலயாம். நம்
படுக்மகயின் ைீது நம் இருவாின் உைல்களுக்குக் கீபழ நசுங்கிப்
பபாகத் துடித்துக் நகாண்டு இருக்கின்ைன.

உனக்கு எந்த வருத்தமும் இல்மலயா என்று நிமனக்கிைீங்க

இல்மலயா? எப்படிச் நசால்லுபவன்? என் உைலில் ஒவ்நவாரு
அணுவும் உங்கள் ஸ்பாிசத்திற்காகத் தவித்துக் நகாண்டிருக்கிைது
என்றும், குளிர்ந்த நிலவு கூை என்மனச் சுட்டு நபாசுக்குகிைது
என்றும். நாம் சந்தித்தால் நாட்கள் பநாடிபபாழுதில் கழிந்துவிடும்.
இவ்வளவு நநாடிகமள வீணாக்குவது உங்களுக்கு அழகல்ல.
சீக்கிரைாய் வந்துவிடுங்கள்.”

உங்கள் பாவனா

கணவனுக்கு எழுதிய முதல் கடிதம் அது. தபாலில் பசர்த்தது முதல்

பதிமல எதிர்பார்த்துக் நகாண்பை இருந்தாள். அந்தக் கடிதத்மதக்
கண்ைதும் உைபனபய புைப்பட்டு வந்துவிடுவான் என்று
எண்ணியிருந்தது நபாய்த்துவிட்ைது. மூர்த்தி ைாைனாருக்குக்
கடிதம் எழுதினான். பாவனாமவ சனிக்கிழமை ரயிலில்
ஏற்ைிவிட்ைால் ஞாயிற்றுக் கிழமை ஸ்பைஷனுக்கு வருவதாய்.

256
‘எனக்கு எழுதினால் இப்நபாழுபத புைப்பட்டு வந்து விடுபவன்
என்று பயம் பபாலும்’ என்று தனக்குள் சிாித்துக் நகாண்ைாள்.
பாவனா அந்தச் சனிக்கிழமை ரயிபலைினாள், கூைபவ ஏகப்பட்ை
சாைான்களுைன்.

நபண்களுக்கு பிைந்த வீட்டிற்குப் பபானால் ைாைியார் வீட்டின்

நபருமைமயயும், கணவனின் வருைானத்மத எல்பலாரும் ைதிக்க
பவண்டும் என்று பாடுபடுவார்கள். நசயல்கமள விை
வார்த்மதகள்தான் அங்பக பிரபாவத்மதக் காட்டும். ஏன் என்ைால்
நபண்ணிைைிருந்து நபாருமள விரும்பும் பிைந்த வீட்ைார் நராம்ப
குமைவு. ஆனால் பிைந்த வீட்டிலிருந்து பபாகும்பபாது ைட்டும்
ஏபதா ஒரு புது சாைான், புைமவ இல்லா விட்ைால் முகம் வாடிப்
பபாய்விடும். அவற்மைக்காட்டி புகுந்த வீட்டில் நபருமையாய்
நசால்லிக்நகாள்வார்கள். அதிலும் மூத்த ைகளாய் இருந்தால்
இன்னும் அதிகம். முதலில் நைந்த சுபகாாியம் என்பதால்
சம்பிரதாயங்கமள தவைாைல் பின்பற்றுவார்கள். எல்லா
பண்டிமககளுக்கும் அமழத்து சீர்வாிமச நசய்வார்கள். தங்மக,
தம்பி முதலிபயார் அக்காவுக்காக எமதயும் விட்டுக்
நகாடுப்பார்கள். ‘பாவம் அக்கா! புது இைத்திற்குப் பபாக
பவண்டியிருக்கிைபத’ என்ை இரக்கத்பதாடு.

அத்தானுக்கு விருப்பைானது என்று சிலவும், அக்காவுக்குப்

பிடிக்கும் என்று சில பணியாரங்கமளயும் தயாாித்தார்கள்.
பபானதுபை கஷ்ைப்பைக்கூைாது என்று சில நபாருட்கள், இங்பக
விமல ைலிவு என்று பருப்பு, அாிசி, பழவமககள் என்று பைலும்
சில நபாருட்கள் நசர்ந்துவிட்ைதால் ஏகப்பட்ை சாைான்கள்
பசர்ந்துவிட்ைன. மூர்த்தி ஸ்பைஷனுக்கு வருவான் என்று
பாவனா எந்த ைறுப்பும் நசால்லவில்மல.

257
ரயில் நசன்ட்ரல் ஸ்பைஷனுக்குள் ப்மழயும்பபாபத பாவனாவின்
கண்கள் பிளாட்பாரத்மத பரபரப்புைன் பார்க்கத்
நதாைங்கிவிட்ைன. தன்மனக் கண்ைதுபை அவனிைம் பதான்றும்
உணர்வுகமளப் பற்ைி எண்ணிக் நகாண்ைவள்
நவட்கைமைந்தாள். இவ்வளவுநாள் பிாிவுக்குப் பிைகு வீட்டிற்குப்
பபானதுபை அவன் நைவடிக்மககள் எப்படி இருக்குபைா?
அதுவும் அவள் அப்படிப்பட்ை கடிதத்மத எழுதிய பிைகு.

ரயில் நின்ைதும் மூர்த்தி கண்ணில் பைவில்மல. கூலிமயக்

நகாண்டு சாைான்கமள இைக்கி மவத்து நின்ைாள். ஐந்து
நிைிஷங்கள் ஆகியும் அவன் ஜாமைபய இல்மல.

அவள் வீட்டுக்குப் பபாய்ச் பசரும்பபாது பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி

தனியாய் இருந்தான் வீட்டில்.

“நீ வருவதற்குள் வீட்மை எல்லாம் சாி பண்ணி மவக்கணும் என்று

கஷ்ைப்பட்டுக் நகாண்டிருந்பதன்” என்ைான் அவள் பவறு பகள்வி
பகட்கும் அவகாசம் தராைல்.

பாவனாவுக்கு பயைாய் இருந்தது. பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி ைனதில்

எது இருந்தாலும் நவளிபய பட்நைன்று நசால்லிவிடுவான்.
கத்துவான், அடிப்பான். ஆனால் அவனிைம் தந்திரம் எதுவும்
கிமையாது. வீட்மை சாி பண்ணுவது என்பது அவன் பண்ணும்
பவமலயில்மல. பண்ணவும் ைாட்ைான். அந்த விஷயம்
அவளுக்கு நன்ைாக நதாியும். ஆனாலும் இப்படிப் நபாய்
நசால்கிைான் என்ைால் யாருமைய பாதிப்பபா அவன்ைீது
இருக்கிைது என்று அர்த்தம். அது ைிகவும் ஆபத்தானது.

நபரும்பாலான ைமனவியர்கள் பபாலபவ பாவனாவும் தவறு

நசய்தாள். முன்பின் அைிமுகைில்லாத இருவர் திருைணத்தால்
ஒன்ைிமணகிைார்கள். முதல் நாளிலிருந்பத ஒருத்தமரப் பற்ைி
இன்நனாருத்தர் நதாிந்துநகாள்ள முயற்சி நசய்கிைார்கள். சில

258
நாட்களா வமர அவர்களுக்கு எதிராளியிைம் நல்ல
குணங்கள்தான் நதன்படுகின்ைன. பவடிக்மக என்னநவன்ைால்
எதிராளியின் பலவீனங்கமளக் கூை அப்நபாழுது அவ்வளவாக
நபாருட்படுத்தாைல் எளிதாக ஏற்றுக்நகாண்டு விடுவார்கள்.
அவர்களுமைய உண்மை நசாரூபத்மதத் நதாிந்து
நகாள்வதற்குள் தாைதைாகி விடுகிைது. இருவருள் ஆதிக்கம்
பமைத்த சுபாவம் நகாண்ைவர்கள் அதற்குள் அடுத்தவர் ைீது
அதிகாரத்மத நிமல நாட்ைத் நதாைங்கி விடுவார்கள்.

நராம்ப நாட்களுக்குப் பிைகு ைமனவி வீடு திரும்பியிருக்கிைாள்

என்ை நிமனப்பப அவனுக்கு இருந்ததாகத் நதாியவில்மல.
தந்மதயிைம் நசால்லி இருபத்மதயாயிரம் உைபன அனுப்பச்
நசய்தாள் என்ை நன்ைிமயக் கூை காட்ைவில்மல. அவள்
நகாண்டுவந்தவற்ைில் தனக்குப் பிடித்தவற்மை, வசந்திக்குப்
பிடித்தவற்மை எடுத்து அவன் தனியாக மவத்துக் நகாண்ைான்.

“என்னங்க? கைன் எல்லாம் தீர்ந்துவிட்ைதா?” சாதாரணைாய்க்

பகட்ைாள் அவள்.

“ஏன்? கணக்குக் காட்ைணுைா?” கடுமையாய் இருந்தது அவன்

பதில்.

“அதில்மலங்க. இவ்வளவு பர்னிச்சர் எல்லாம் வாங்கி இருக்கீங்க.

திரும்பவும் கஷ்ைப்பைப பபாைீங்கபள என்றுதான்.” நைன்று
விழுங்கினாள்.

“இருந்த பணத்தில்தான் வாங்கிபனன். நம் வீட்டுக்காகதாபன?

அடுத்தவங்களுக்கு வாங்கித் தரலிபய?”

அவன் கத்தல் அக்கம் பக்கத்தார் காதுகளில் விழும்படியாய்

நபாிதாய்த்தான் இருக்கும்.

259
பாவனாவால் அதற்குபைல் பபச முடியவில்மல. அவன்
சந்பதாஷைாய் இருந்த சையம் பார்த்துக் நகாஞ்சுவது பபால்
பகட்ைாள்.

“ஏங்க? என் கடிதத்திற்கு பதிபல பபாைவில்மலபய ஏன்?”

“உங்க வீட்ைார் பார்த்தால் அழமவப்பார்கள் என்று நீதாபன

எழுதி இருந்தாய்?”

“அந்த ைாதிாி அழ மவப்பத்தில் எவ்வளவு சந்பதாஷம் இருக்கும்

என்று உங்களுக்கு என்ன நதாியும்?”

“”அது இருக்கட்டும். ஆனாலும் அநதன்ன கடிதம்? பவசிமயப்

பபால் நசக்ஸுக்காகத் தவித்துக் நகாண்டிருப்பது பபால்? வசந்தி
ைற்ைவர்கள் அமதப்பார்த்து ஒபர சிாிப்பு. உனக்கு நவட்கம்
என்பபத இல்மல.”

பாவனா அதிர்ந்துவிட்ைாள். “நான் எழுதிய கடிதத்மத அவர்கள்

எல்பலாரும் பார்ப்பதா? சீ.. சீ.. நகாஞ்சம் கூை பண்பு
இல்லாதவர்கள்.” பகாபைாகச் நசான்னாள்.

“ஏன்? நான்தான் காண்பித்பதன். நீயும் உன் பதவடியாள்

புத்தியும்” என்ைான் எாிச்சலுைன்.

“பதவடியாள் அந்த சுகத்திற்காக தவிக்கைாட்ைாள். அவளிைம்

பபாகிைவர்களுக்குத்தான் இருக்கும் அந்த தவிப்பு. ைற்ைவர்களின்
கடிதங்கமளப் படிப்பவர்கமள விை பதவடியாள் எவ்வளபவா
பைல்.” எாிச்சமல அைக்கிக் நகாள்ள முடியாைல்
நசால்லிவிட்ைாள்.

260
“என்ன? வார்த்மதக்கு வார்த்மத எதிர்த்து வாயாடுகிைாயா?
நகாஞ்சம் சுயநிமனவு இருக்கட்டும். நாக்மக அைக்கி பபசு.
வீட்டுக்கு வந்ததுபை நதாைங்கி விட்ைது கழுத்தறுப்பு! சீ.” அவன்
நவளிபய பபாய்விட்ைான்.

அவன் திரும்பி வரும்பபாது நள்ளிரவு ஆகிவிட்ைது. கதமவத்

திைந்ததுபை குப்நபன்று நாற்ைம் மூக்மகத் தாக்கியது. இதற்கு
முன்னால் என்றுபை பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி குடித்தது இல்மல. இது
புதுப் பழக்கம்.

அந்தப் பழக்கத்திற்கு அவன் எவ்வளவு தூரம் அடிமையாகி

விட்டிருந்தான் என்று அவளுக்கு நவகு சீக்கிரத்திபலபய
நதாிந்துவிட்ைது. அவமன ைாற்ை பவண்டும் என்றும், அந்தப்
பழக்கத்திலிருந்து ைீட்க பவண்டும் என்றும் அவள் எடுத்த
முயற்சிகள் எதுவும் பலிக்கவில்மல. நண்பர்கள் கூட்ைம்
அதிகைாகிவிட்ைது.. அவர்கள் நசான்னதுதான் அவனுக்கு
பவதம். குடித்துவிட்டு வருவதும், நள்ளிரவில் ரகமள நசய்து
நபாிதாக கத்துவதும் நித்தியபடி ஆகிவிட்ைது. அக்கம்
பக்கத்தருக்கு முன்னால் எவ்வளவு இளப்பைாய் விட்ைான் என்று
புாிந்து நகாள்ளும் நிமலயில் இல்மல அவன்.

இரவு பத்துைணி ஆகப் பபாகிைது. மூர்த்தி என்றும் பபாலபவ

இன்னும் வீடு திரும்பவில்மல. பாவனா சாப்பிட்டுவிட்டுப்
புத்தகம் படித்தபடி உட்கார்ந்திருந்தாள். பகாபிசந்த் எழுதிய
நாவமலப் படித்துக் நகாண்டிருந்தாள். ஒரு காலத்தில் அந்த
நாவல் பிடிக்காைல் ஒதுக்கியிருந்தாள். அப்நபாழுது அமதப்
புாிந்து நகாள்ள முடியாைல் அவ்வாறு எண்ணிவிட்ைாள். அமதப்
படிக்கப் படிக்க அவளுக்கு மூர்த்திதான் நிமனவுக்கு வந்தான்.
தன்னுமைய இயலாமைமய மூடி ைமைக்க அவன்
பதர்ந்நதடுத்துக் நகாண்டிருந்த வழி, குடிப்பது.

261
கதவு தட்டிய ஓமச பகட்ைது. மூர்த்தியாக இருந்தால் நபயர்
நசால்லி கூப்பிடுவான். யார் என்று நதாியவில்மல. பாவனா
ஜன்னல் வழியாகப் பார்த்தால். பக்கத்துவீட்டு ராைநாதன்.

“அவர் இன்னும் வரவில்மல” என்ைாள் ஜன்னல் வழியாகபவ.

“அப்படியா? காமலயில் எங்கள் வீட்டிலிருந்து ஸ்க்ரூ டிமரவர்

வாங்கிக்நகாண்டு பபானான். அவசரைாய் பதமவப்படுகிைது.
தரமுடியுைா?””

பாவனா கதமவத் திைந்தாள். “வாங்க உள்பள. பார்த்து

தருகிபைன்.” எவ்வளவு பதடியும் அது கிமைக்கவில்மல.

“பரவாயில்மல. நாமளக்குக் பகட்டு வாங்கிக்நகாள்கிபைன்”

என்ைாபன தவிர நாற்காலிமய விட்டு எழுந்துநகாள்ளவில்மல.

என்ன பபசுவநதன்று அவளுக்குப் புாியவில்மல.

“உங்கமளப் பார்த்தால் இரக்கைாய் இருக்கு. எப்படி

சகித்துக்நகாண்டு இருக்கீங்க அவமர?”

அவன் பபச்மசக் பகட்ைதும் பாவனாவுக்கு பயம் ஏற்பட்ைது.

‘உங்கமளப் பபான்ை அழகான ைமனவி எனக்கு இருந்தால்

ஆபீசுக்குக் கூைப் பபாகாைல் இருபத்திநாலு ைணி பநரமும்
அருகிபலபய உட்கார்ந்து இருப்பபன்.”

“நீங்க என்ன பபசுைீங்கன்னு உங்களுக்பக நதாிகிைதா?”

பகாபைாய்க் பகட்ைாள்.

“அை! அதுக்குள்பள பகாபம் எதுக்கு? ஏபதா தனியாய் இருக்கீங்க.

கம்நபனி தரலாபை என்று நிமனத்பதன். அவ்வளவுதான்.”
262
“பதமவயில்மல. நீங்க பபாகலாம்.”

“என்மைக்காவது பதமவப்பட்ைால் கூப்பிடுங்கள். நான்

எப்நபாழுதும் தயாராய் இருப்பபன்.” அவன் பபாய்விட்ைான்
சிாித்துக்நகாண்பை.

பாவனாவுக்கு துக்கம் நபாங்கிக்நகாண்டு வந்தது. கணவனின்

நைத்மத அவ்வாறு இருப்பதால்தான் அவன் அவ்வளவு தூரம்
துணிந்திருக்கிைான். அன்ைிரவு முழுவதும் அவள் தூங்கபவ
இல்மல. மூர்த்தியிைம் பபசவும் இல்மல. தந்மதக்கு கடிதம்
எழுதாைல் முடியாது என்று பதான்ைியது. ஆனால் அவர்
வந்தாலும் என்ன பண்ணிவிடுவார்? ைாப்பிள்மளமய அதட்டிக்
பகட்கும் துணிச்சல் இல்மல அவருக்கு.

அவள் பயாசித்துக் நகாண்டிருக்கும் பபாபத தபால் வந்தது.

தந்மதயிைைிருந்து கடிதம். அமதப் படித்துவிட்டு அப்படிபய
ஸ்தம்பித்துப் பபாய் நின்றுவிட்ைாள்.

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பத்தாயிரம் பவண்டும் என்று

பகட்டிருப்பதாகவும், கைன் வாங்கி அனுப்பி மவப்பதாகவும்
எழுதியிருந்தார்.

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி நராம்ப உற்சாகத்துைன் இருந்தான்.

ைாைனாருக்குக் கடிதம் எழுதி ஒரு வாரம்தான் ஆகிைது. இன்பைா
நாமளபயா பணம் வந்துவிடும் என்ை நம்பிக்மக இருந்தது.
வந்ததுபை நல்லதாய் ஒரு மைசூர் சில்க் புைமவ வாங்கிக்நகாண்டு
பபாய் வசந்திக்குத் தரபவண்டும். அவள் சந்பதாஷத்பதாடு வந்து
பைபல விழுந்தால் நவற்ைி நபருைிதத்துைன் சிாிக்கபவண்டும்.
“இவ்வளாவு சீக்கிரத்தில் பணம் பகட்ைால் தரைாட்ைார்’ என்ைாள்
அவள். விஸ்வதிற்கு பாவானாவிைம் எவ்வளவு அன்பு என்று
அவளுக்குத் நதாியாது.

263
அமதத் நதாைர்ந்து பாஸ்கர ராைமூர்த்தியின் பயாசமனகமள
நிர்ைலாவின் நசாத்துபைல் தாவிற்று. பாவனாமவ நல்ல விதைாய்
வமலயில் பபாட்டுக்நகாள்ள பவண்டும். ஆபவசம் வந்தால்
ஏபதா நபசிவிடுகிைாபள தவிர, நகாஞ்சம் அன்பாய்
இருப்பதுபபால் பபசினால் உருகிப் பபாய்விடுவாள்.
சீக்கிரத்திபலபய அவமளக் களத்தில் இைக்கி விை பவண்டும்.

அந்த பரைஹம்சாமவப் பற்ைி நிமனத்தாபல பயைாக இருக்கிைது.

இந்தமுமை நிர்ைலாவிைம் பநராக பபாக பவண்டும். நசாந்த
ைகமளப் பார்த்ததுபை அவளால் அமையாளம் கண்டுநகாள்ள
முடியும். நைந்தமத எல்லாம் நசால்ல பவண்டும். என்ன
இருந்தாலும் நபற்ை வயிறு! உணர்ந்துநகாள்ளும்.

அன்பாய் இழுத்து அமணத்துக்நகாள்வாள். தன் ைகமள

அமழத்து வந்ததற்கு வீட்டு ைாப்பிள்மளயாய் அவமன
ைதிப்பாள்.

“ைாைியாபர! உங்க நசாத்துக்காக் இல்மல நாங்க வந்தது. என்

தாய் நசய்த பாவத்திற்கு பிராயச்சித்தம் இது. அவ்வளவுதான்”
என்று நசால்ல பவண்டும். அப்படிப்பட்ை வார்த்மதகள்
நபண்களிைம் நன்ைாக பவமல நசய்யும். பயாசித்தவாபை
ராைமூர்த்தி நையின் பராமை விட்டு ஒரு சந்துக்குள் ப்மழந்தான்.
அதற்கும் பக்கத்தில் இருந்த சந்தில்தான் இருந்தது ஒயின் ஷாப்.

பஷாபகசுக்குள் இருந்த பாட்டில்கள் பைல் இருந்த நபயர்கமளப்

படித்துக் நகாண்டிருந்த ராைமூர்த்தியின் பதாளில் யாபரா மக
மவக்கவும் திடுக்கிட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தான். எதிபர
முறுவலுைன் நின்று நகாண்டிருந்த ஆமளப் பார்த்ததுபை அவன்
உைல் சிலிர்த்தது. பக்திைானாய் இருக்கும் அவன் இந்த கமையில்
நதன்படுவான் என்று அவன் கனவிலும் நிமனக்கவில்மல.

264
‘திங்க் ஆஃப் தி நைவில்’ என்று நிமனத்ததுபை
எதிர்பட்டுவிட்ைான். “என்னப்பா? நீ இங்பக இருந்தது எனக்கு
எப்படித் நதாிந்தது என்றுதாபன ஆச்சாியப்படுகிைாய்?
அப்பபாபத நசான்பனன் இல்மலயா? நான் சர்வாந்தர்யாைி
என்று? நான் வீட்டில் உட்கார்ந்து நகாண்பை உன்மனப்
பற்ைியும், உன் எண்ணங்கமளப் பற்ைியும் கண்டுபிடித்து
விடுபவன். ஆஸ்பத்திாியில் நராம்ப நாள் இருந்தாய் பபாலிருக்கு.
இப்பபா நசௌக்கியம்தாபன? எண்ணங்கள் சாியாக இருந்தால்
ஆபராக்கியமும் சாியாக இருக்கும்.”

‘நசௌக்கியம்தான்.” நதாண்மைமய நசருைிக்நகாண்டு

நைதுவாய்ப் பதிலளித்தான் மூர்த்தி.

“குட்! அப்பபாபத சுவர்க்கதிற்குப் பபாயிருக்க பவண்டியவன் நீ.

ஆனால் எனக்கு உன்ைீது இைக்கம்தாபன தவிர பகாபம் இல்மல.
அதனால்தான் வீட்டில் இருந்துநகாண்பை உன்மனக்
காப்பாற்ைிபனன். ஆனால் உன்னுள் நசாத்மத பற்ைிய பயாசமன
நீங்க ைாட்பைன் என்கிைது. அடுத்த தைமவ ைட்டும் என்னால்
காப்பாற்ை முடியாது. உன்னிஷ்ைம்.”

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பயந்து நடுங்கிவிட்ைான். அந்த விஷயத்மத

அவன் பயாசித்து ஐந்து நிைிஷம் கூை ஆகவில்மல. அதற்குள்
அவன் இப்படி இங்பக வந்தமதப பார்த்தால்
உண்மையாகபவ இவனிைம் ஏபதா சக்தி இருப்பதாய்த்
பதான்றுகிைது. இவனுைனா தான் பைாத நிமனப்பது?
இன்மைக்கு வீட்டிற்குப் பபாய்ச் நசருவதற்குள் இன்நனாரு
விபத்து நைந்தாலும் ஆச்சாியப்பை பவண்டியது இல்மல.

அவமன உயிர் பயம் பிடித்துக்நகாண்ைது.

265
“இன்றும் பயைில்மல. அதான் நசான்பனபன? உன்
பயாசமனகமள நல்ல வழியில் இருக்கும் வமரயிலும் உனக்கு
எந்த ஆபத்தும் வராது.” பரைஹம்சா நஜபியிலிருந்து ஒரு
பபாட்பைாமவ எடுத்து காண்பித்தான். அது அவனுமைய
பபாட்பைாதான். “இமத உன்னிைம் மவத்துக்நகாள். தினமும்
பூமஜ பண்ணிக் நகாண்டிரு. இந்த வீபூதிமய மவத்துக்நகாள்.
நல்லது நைக்கும்.”

“சாி” என்று தமலமய அமசத்தான் மூர்த்தி.

“பபாயிட்டு வா தம்பி! உன் பில்மல நான் நகாடுத்துவிட்டுப்

பபாய்க் நகாள்கிபைன்.” அவன் பதாளில் அன்பபாடு தட்டினான்.
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி தூக்கத்தில் நட்ப்பவமனப் பபால் நவளிபய
நைந்தான்.

பரைஹம்சா நஜபியிலிருந்து பணத்மத எடுத்து நசல்ஸ்பைனிைம்

தந்தான். அவனுக்குத் பதமவயான நவளிநாட்டுச் சரக்கு அவன்
காாில் அதற்கு முன்பப மவக்கப் பட்டுவிட்ைது. அவன்
இப்நபாழுது நராம்ப பணக்காரன். நவளிநாட்டுச் சரக்மகத்தான்
பயன்படுத்துவான். அந்தச் சுற்றுவட்ைாரத்தில் பாிச்சயம்
ஆனவர்கள் யாரும் கண்ணில் பைைாட்ைார்கள் என்றுதான் அந்த
கமையில் வாடிக்மகயாய் வாங்கிக் நகாண்டிருந்தான்.

266
 23

அவன் தள்ளாடிக்நகாண்பை வருவமத பாவனா கவனித்தாள்.

அவள் ஒருவினாடி மூச்சு விைவும் ைைந்துவிட்ைாள். அவளுக்குத்
துக்கம் வரவில்மல. அதிர்ச்சி ஏற்பட்ைது. அவ்வளவு
பபாமதயிலும் ராைமூர்த்தி நதளிவாய் பபசினான்.

“ஏய், கடிதம் ஏதாவது வந்ததா?”

“உங்களுக்கு எதுவும் வரவில்மல. எனக்குத்தான் எங்க அப்பா

எழுதியிருக்கிைார்.” சுருக்கைாய் நசான்னாள்.

“பணம் அனுப்பினானா?”

“இல்மல.”

“எப்பபா அனுப்புவானாம்?”

“அனுப்பைாட்ைார். அனுப்ப பவண்ைாம் என்று கடிதம்

எழுதிவிட்பைன்.”

“ஏன்? எதற்காக?”

“வரதட்சமண பவண்டும் என்பவர்கள் முன்னாடிபய பகட்கணும்.

நகாடுக்க முடிந்தவர்கள் நகாடுப்பார்கள். முடியாதவர்கள்
அப்பபாபத இந்த இைம் பவண்ைாம் என்று விட்டு விடுவார்கள்.
அப்பபா அந்த ைாதிாி சீர்திருத்த வாதியாய் பபசிவிட்டு, இப்பபா
இந்த ரகமள எதுக்கு?”

“என்ன? நான் ரகமள நசய்கிபைனா? என்மன என்னநவன்று

நிமனத்து விட்ைாய்? உன் புருஷன் நான்! உன்மன

267
அனுபவிக்கும் உாிமை இருப்பவன். நான் கஷ்ைப்பட்டு
சம்பாதிப்பமத உனக்கு வாாியிமைத்து நசலவழிக்கணும் என்ை
அவசியம் இல்மல எனக்கு. வாமய மூடிக்நகாண்டு நசான்னமத
நசய்.”

“இவ்வளவு நாளாய் அப்படித்தான் விழுந்து கிைந்பதன். இனிபைல்

சும்ைா இருக்கப் பபாவதில்மல. ஏற்கனபவ இருபத்மதயாயிரம்
உனக்காக விமல நகாடுத்திருக்கிபைன். இப்பபா எனக்கு
அதிகாரம், உாிமை எல்லாம் வந்துவிட்ைது. ஆனாலும்
மகயாலாகாதவனுக்கு இமதவிை அதிகவிமல நகாடுப்பது
அனாவசியம்.”

அவள் வார்த்மதகள் முழுவதுைாய் உைபன புாியவில்மல.

புாிந்ததுபை அதிர்ந்து விட்ைான். பாவனா இவ்வளவு நபாிய
அடிநகாடுப்பாள் என்று அவன் கனவிலும் ஊகித்திருக்கவில்மல.
பபாமத எல்லாம் இைங்கிவிட்ைது. வியர்த்துக் நகாட்ைத்
நதாைங்கியது. அதற்குப் பிைகு பகாபம் இருைைங்காயிற்று.

“ஆைாம்.. படுக்மக சுகத்திற்காக அவ்வளவு தூரம் கிைந்துத்

தவிக்கிைாய் என்று எனக்குத் நதாியவில்மல. ஆைாைாம். உன்
பதவடியாள் குணம் ைைந்துவிட்ைது என் தவறுதான்.
கல்யாணத்திற்கு முன்னாடிபய பழக்கப்பட்டுப் பபானவள்.
இப்பபா இல்லாவிட்ைால் சங்கைைாகத்தான் இருக்கும்.” “பைலும்
வமசைாாி நபாழிந்து நகாண்டிருந்தான்.

பாவனாவுக்கு சுருக்நகன்ைது. பகாபத்தில் அவன் பலவீனத்மதச்

சுட்டிக்காட்டி விட்ைாபள தவிர அவளுக்கு அந்த உத்பதசைில்மல.
அவனிைம் உள்ள இந்தக் குமைமயப் புாிந்து நகாள்வதற்கு
அவளுக்குப் பலநாட்கள் பிடித்தன. அது புாிந்ததும் அமத
குணப்படுத்தக் கூடிய ைாக்ைர்கள் இருக்கிைார்களா என்று
பதடிப்பார்க்க விரும்பினாள். அதுகூை ராைமூர்த்தியின்

268
நபாருட்டுத்தான். அந்தப் பலவீனம்தான் அவமன இவ்வாறு
நைந்து நகாள்ளச் நசய்கிைது என்பது அவள் உத்பதசம்.

பசார்வமைந்து பபான ராைமூர்த்தி படுத்துக் நகாள்வதற்காக

எழுந்தான். ஷர்ட்மை கழட்டும் பபாது பாக்நகட்டில் ஏபதா
இருப்பது நதன்பட்ைது. பரைஹம்சாவின் பபாட்பைா நிமனவுக்கு
வந்தது. எடுத்துப் பார்த்தான்.

‘விபூதிமய இட்டுக்நகாள். நல்லது நைக்கும்’ என்ை வார்த்மதகள்

நிமனவுக்கு வந்தன. முதல் முமையாய் ராைமூர்த்திக்கு
பரைஹம்சாவிைம் பயத்பதாடு பக்தியும் ஏற்பட்ைது.

அவன் விபூதிமய எடுத்து நநற்ைியில் இட்டுக்நகாண்ைான். பிைகு

அடித்துப் பபாட்ைாற்பபால் தூங்கிவிட்ைான்.

*******

“என்னங்க? எங்பக பயணம்?” [பாவனாவால் பகட்காைல் இருக்க

முடியவில்மல ஒருவாரைாய் பாஸ்கர ராைமூர்த்தி அவளுைன்
பபசுவதில்மல.

“ஊருக்குப் பபாைீங்களா?” திரும்பவும் பகட்ைாள்.

“இல்மல எைபலாகத்துக்குப் பபாகிபைன்” என்ைான்

நவடுக்நகன்று. அவள் நகாஞ்ச பநரம் பதில் பபசவில்மல.

“எவ்வளவு நாள் கழித்து வருவீங்க?” புைப்படும்பபாது பகட்ைாள்.

“ஏன்? யாமரயாவது கூப்பிட்டு மவத்துக்நகாள்ளப் பபாகிைாயா?

இரவு பகல் பார்க்காைல் கூத்தாடிக்நகாண்டிரு. நராம்ப தவித்துப்
பபாய்க் நகாண்டிருக்கிைாய் இல்மலயா?”

269
“நான் ஒன்றும் தவித்துப் பபாகவில்மல. இனி அந்தப் பபச்மச
எடுக்காதீங்க. அப்படி பகட்ைது தவறுதான்” என்ைாள்
கண்ணீருைன். அப்படிப் பபசியதற்கு ஏற்கனபவ அவள் குமுைிப்
பபாய்க் நகாண்டிருந்தாள்..

“ஏன் எடுக்கக்நகாைாது. இன்னும் உரக்கக் கத்துபவன். அக்கம்

பக்கத்தார் எல்பலாரும் பகட்கட்டும். எவனாவது ஒருத்தன் வந்து
துமணக்குப் படுத்துப்பான். இல்லாவிட்ைால் முன்னாடிபய
எவனுைனாவது நதாைர்பு மவத்துக் நகாண்டு விட்ைாயா?”

“எவ்வளவு அனாகாீகைாய் பபசுைீங்க? நிறுத்துங்கள் உங்கள்

உளைமல.” பகாபத்துைன் கத்தினாள் பாவனா.

“ஆைாம். வரதட்சமண பவண்ைாம் என்று நசான்னபபாது

நாகாீகம் இருக்கா இல்மலயா என்று நதாிந்துநகாள்ள பவண்டிய
அவசியம் இருக்கவில்மல. இப்பபா அநதல்லாம் ஞாபகம்
வ்னதுவிட்ைது இல்மலயா? அந்த சுதர்சபனாடு ஊநரல்லாம்
சுற்ைினாபய? குடும்பத்தில் இருக்கும் ஒருத்தி பண்ணுகிை
காாியாைா இது?” திட்டித் தீர்த்துவிட்டு பபாய்விட்ைான்.

******

“பாவனா! உங்க அம்ைா எவ்வளவு வருஷைாய் உைல்நலம்

சாியில்லாம் படுத்திருந்தாள்?”

பாவானா நிைிர்ந்து தந்மதமயப் பார்த்தாள். விஸ்வம் எந்த

எண்ணத்துைன் அந்தக் பகள்விமயக் பகட்ைான் என்று
புாியவில்மல.

270
“ஏைக்குமைய பதிமனது வருஷம். அவ்வளவு வருஷத்தில் நான்
ஒருதைமவ கூை தவைான வழியில் பபாகவில்மல. உங்க
அம்ைாமவ ஒரு வார்த்மதக் கூை நசான்னது இல்மல.
இமதநயல்லாம் நான் நபருமைக்காக நசால்லவில்மல. பாவனா!
நீ விவரம் நதாிந்து எல்லாவற்மையும் பார்த்திருப்பவள்.
என்னிைைிருந்து நிமைய கற்றுக் நகாண்டிருப்பாய் என்று நான்
நிமனத்பதன்..”

“நதாியும் அப்பா. எல்லாம் நதாியும். இன்நனாரு கல்யாணம்

பண்ணிக்நகாள்ளச் நசான்னபபாது கூை பண்ணிக்காத உத்தை
புருஷர் நீங்க.’ நவளியில் நசால்லவில்மல தமல குனிந்தபடி
அைர்ந்திருந்தாள்.

“கல்யாணைான ஒரு வருைத்திற்குள்பளபய உன்மனப் பற்ைி

இப்படிப்பட்ை வார்த்மதகமளக் பகட்க பவண்டியிருக்கும் என்று
என்னால் ஊகித்தும் பார்க்க முடியவில்மல. பாவனா!
குழந்மதகளுக்கு என்னால் எதுவும் தர முடியாைல் பபானாலும்,
நல்ல பண்புமையவர்களாய் வளர்த்பதன் என்று நபருமைப்
பட்டிருந்பதன் இவ்வளவு நாளாய். நம் ஊாில் நம் வீட்மைப்
பற்ைி எல்பலாரும் எவ்வளபவா உயர்வாய், எடுத்துக்காட்டி
பபசிக் நகாள்வார்கள். இந்த விஷயம் நதாிந்தால், பின்பு நம்
நிமலமை அவர்களுக்கு ைத்தியில் என்னவாகும்?”

“என் கஷ்ைம் அனுபவித்துப் பார்த்தவர்களுக்குத்தான் புாியும்

அப்பா. அவரும் வசந்தியும் பசர்ந்து எத்தமன விதைாய் என்மன
வார்த்மதகளால் துன்புறுத்து வார்கள் நதாியுைா?”

“ஏன்? அவர்கள் இரண்டுபபருக்கும் சம்பந்தம் இருக்கு என்றும்,

அதனால்தான் உன்மனச் சாியாய் கவனிப்பதில்மல என்று நீ
சந்பதகப்படுகிைாயா?”
271
“இல்மல அப்பா. அந்த விஷயத்தில் எனக்கு எந்தச் சந்பதகமும்
இல்மல. ஆனால எந்த அண்ணன் தங்மகயும் அந்த ைாதிாி
நைந்துநகாள்வமத நான் பார்த்தது இல்மல. அதான் நகாஞ்சம்
பாந்தம் இல்லாைல் இருக்கிைது.”

“நான் முன்னாடிபய நசான்பனன், அவனிைமும் பலவீனம்

இருக்கலாம் என்று.ம், அவற்றுக்கு அத்தமன முக்கியத்துவம்
நகாடுக்காபத என்றும். கடுகத்தமன விஷயத்மத ைமலயத்தமன
ஆக்காபத. நீ நகாஞ்சம் நபாறுமைமயக் கமைபிடித்தால்,
ஆபவசத்தில் முன்பின் பயாசிக்காைல் வார்த்மதகமள பபசாைல்
இருந்தாபல பபாதும். அந்த அளவுக்கு நபாறுமை உன்னிைம்
இருக்கும் என்றுதான் இவ்வளவு நாளாய் நம்பியிருந்பதன். என்
நம்பிக்மகயில் ைண்மண அள்ளி பபாட்டுவிட்ைாய்.”

பாவனாவுக்கு புாிந்தது ஒன்றுதான். தந்மத அவள் வாதத்மதக்

பகட்காைபலபய தீர்ப்மப அளித்துவிட்ைார். அவாிைைிருந்து எந்த
விதைான இரக்கமும், உதவியும் இனி அவளுக்கு கிமையாது.
அவர் பிரச்சிமனமயப் புாிந்து நகாள்ளாைல் பபாவதற்குக்
காரணம் என்ன? தமலமுமை இமைநவளியா? அல்லது அவர்
தன் அனுபவத்மத ைட்டுபை மவத்துக் நகாண்டு வாழ்க்மகமயப்
பார்ப்பதாலா?

பிரச்சமன பபாராட்ைத்மத பதாற்றுவிக்கும்.

பபாராட்ைத்திலிருந்து நல்ல பயாசமன பிைக்கும். அந்த
பயாசமன உள்ைனப் பபாராட்ைைாக இருந்தால் ைனிதனிைம்
ைாற்ைம் வரும். பயாசமன சீரான வழியில் இருந்தால் ைனிதன்
உயர்ந்து விடுவான். இல்லாவிட்ைால் பகாமழயாகி விடுவான்.
பகாமழத்தனம் அவமன சீர்குமலந்து பபாவதற்கு வழி வகுக்கும்.

272
கணவனின் நைவடிக்மக, தந்மதயின் பயாசிக்கும் பதாரமண
பாவனாமவ பயாசமனயில் ஆழ்த்திவிட்ைன.

சிைிய நதாைக்கம் அது.

24

நள்ளிரவு தாண்டியிருக்கும். சாஹிதிக்கு திடீநரன்று விழிப்பு

ஏற்பட்ைது. நராம்பவும் தாகைாய் இருந்தது. எழுந்து
தண்ணீருக்காகப் பார்த்தாள். அமையில் எங்குபை இல்மல.
அவளுக்கு ஜுரம் வந்தது முதல் நிர்ைலா அந்த
அமையிபலபயதான் படுத்துக்நகாண்ைாள். தாயின் தவிப்மபப்
பார்க்கும் பபாநதல்லாம் அவளுக்கு அன்பும், இரக்கமும்
நபருக்பகடுத்துக் நகாண்பை இருந்தன.

நிர்ைலா ஆழ்ந்த உைக்கத்தில் இருந்தாள்.

சாஹிதிக்கு தூக்கம் வரவில்மல. தாகம் அதிகாித்தது. தாமய

எழுப்புவதில் விருப்பம் இல்லாைல் நைதுவாய் எழுந்திருந்தாள்.
நராம்ப பசார்வாக இருந்தது. அடிபைல் அடி மவத்துக்நகாண்பை
மைனிங் ஹாமல பநாக்கி நைந்தாள். அவ்விைநைல்லாம்
இருட்ைாய் இருந்தது. விளக்மகப் பபாை சுவிட்சின் ைீது பபான
மககள் அப்படிபய நின்றுவிட்ைன.

“ஏபதா சத்தம் பகட்குது. அம்ைா எழுந்துட்ைாங்க பபாலிருக்கு

சுவாைி.” ரங்கம்ைாவின் குரல்.

“காமல வமரயிலும் எழுந்திருக்க ைாட்ைாள். ஒன்றும் ஆகாது.”

பரைஹம்சா நசால்லி நகாண்டிருந்தான்.

“நிஜைாகபவ என் வயிற்ைில் குழந்மத பிைக்கப் பபாகுதா சுவாைி?”

273
“கண்டிப்பாக. உனக்குப் பிைக்கப் பபாகும் குழந்மதக்கு நதய்வ
அம்சம் இருக்கும். அது கைவுளின் உத்தரவு. அந்த விஷயம்
முந்தாநாள் உனக்காக பூமஜ பண்ணியபபாது தான் எனக்குத்
நதாிந்தது.”

“உங்க நன்ைிமயத் தீர்த்துக் நகாள்ளபவ முடியாது சுவாைி.

என்மனப் பபான்ை பவமலக்காாிக்கிக் கூை கருமணக் காட்டி
இருக்கீங்க. உண்மையிபலபய நீங்க கைவுளின் அவதாரம்தான்.”
ரங்கம்ைா பத்தி பரவசத்துைன் பபசிக்நகாண்டிருந்தாள்.

சாஹிதி அமைக்குத் திரும்பி வந்துவிட்ைாள். முன்பாக இருந்தால்

இந்தச் சம்பவத்மதப் பார்த்து திக்பிரமை அமைந்து இருப்பாள்.
இப்நபாழுது அந்த நிமலமை தாண்டிவிட்ைது. எல்லாம் சாதாரண
விஷயங்களாகபவ நதன்பட்ைன.

ரங்கம்ைா எவ்வளவு உறுதியாய் நம்புகிைாள் அவமன?

இப்படிப்பட்ை ஆதரவு இல்லாபதார் எல்பலாமரயுபை கைவுளின்
நபயமரச் நசால்லி நம்பமவத்து ஏைாற்றுவது இவனுக்குக்
மகவந்த கமல பபாலும். ரங்கம்ைா கிைக்கட்டும். படிப்பு அைிவு
இல்லாதவள். புத்தி சாதுாியம் கிமையாது. ஆனால் தாய்?
அவ்வளவு படித்துவிட்டு அவமன அவ்வளவு தூரம் நம்புவதும்,
கண்மூடித்தனைாய் வழிபடுவதும்… பயாசிக்க பயாசிக்க
வருத்தமும், இயலாமையும் அவமள சூழ்ந்துநகாண்ைன.

சாஹிதி எழுந்து புத்தக அலைாாிமயத் திைந்தாள். சிபநகிதி

நசான்ன நபட்டிக்கமையில்தான் கிமைத்தது அந்த பவுைர்.
நகாஞ்சம் எடுத்து வாயில் பபாட்டுக்நகாண்டு சுமவத்தாள். ஐந்து
நிைிஷம் கழித்து இனிமையான ையக்கம்… காற்ைில் ைிதப்பது
பபான்ை உணர்வு. எந்த சிந்தமனயும் இல்மல. அந்த ையக்கத்தின்
தாலாட்டில் அப்படிபய உைங்கிவிட்ைாள். அந்த உைக்கத்தில்

274
சாஹிதிக்கு ஒரு கனவு வந்தது. ரங்கம்ைாமவயும்,
பரைஹம்சாமவயும் சமையலமை தமரயில் நிர்வாண பகாலத்தில்
பார்த்துவிட்ை நிர்ைலா, காளியாய் ைாறுகிைாள். அவமனத்
நதருவில் இழுத்து வந்து துரத்தி துரத்தி அடிக்கிைாள்.

ைறுநாள் காமலயில் எழுந்ததுபை ஜுரம் முற்ைிலுைாய் தணிந்து

பபாய்ப் புத்துணர்ச்சி ஏற்பட்ைது சாஹிதிக்கு. யாபரா வந்த சந்தடி
பகட்டுத் திரும்பிப் பார்த்தாள். பரைஹம்சா முறுவலுைன்
அவமளபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான்.

“ஏம்ைா, நதாந்தரவு நசய்துவிட்பைனா?” அன்பாய்க் பகட்ைான்.

சாஹிதிக்கு ஏபனா குணபசகரம், பரத்வாஜும் நிமனவுக்கு

வந்தார்கள். அவர்கமளப் பபாலபவ தானும் இவமன நன்ைாக
அழ\மவக்க முடிந்தால் எவ்வளவு நன்ைாக இருக்கும் என்று
நிமனத்துக்நகாண்பை, படுக்மகயிலிருந்து எழுந்து நகாண்ைாள்.

“இல்மல அங்கிள். வாங்க” என்று வரபவற்ைாள்.

“உட்கார்.. உட்கார்.. நான் நகாடுத்த ைருந்து நன்ைாக பவமல

நசய்திருக்கு. பார்த்தாயா? இன்மைக்கு நதளிவாய் இருக்கு உன்
முகம்.”

“உண்மைதான் அங்கிள். உங்கள் மகயால் எது நகாடுத்தாலும்

அது நதய்வ பிரசாதம் ஆகிவிடும் என்று ரங்கம்ைா கூைச்
நசான்னாள்.”

“பின்பன? அந்த விஷயம் எல்பலாருக்குபை நதாிந்திருக்கிைது.

ஆனால் நீ ைட்டும் நகாஞ்ச நாள் படிப்பிபலபய கவனம் நசலுத்து.
எதற்கும் லாயக்கு இல்லாத ைாப்பிள்மளகமளப் பற்ைி

275
பயாசிக்காபத. உன் ைனதில் என்ன இருக்கு என்று எனக்கு
நன்ைாகப் புாிந்துவிட்ைது. அமதத் நதாிந்துநகாள்.”

“என்னபவா அங்கிள். உங்களுக்குப் புாிந்தாற்பபால் என் ைனசு

எனக்குப் புாிய ைாட்பைங்கிைது. நராம்ப குழப்பைாய் இருக்கு”
என்ைாள் சிாிப்மப அைக்கிக்நகாண்பை. அவளுக்கு பநற்ைிரவு
கண்ை கனவு நிமனவுக்கு வந்தது.

“நான் நசால்லட்டுைா? உனக்கு பவண்டியமத பவறு யாபரா

பைித்துக்நகாண்டு விட்ைாற்பபால் வருத்தைாய் இருக்கும்.
அப்பபா தனியள் ஆகிவிட்பைாம் என்று வருந்துவாய்.
ஃப்ரஸ்ட்பரஷன் வந்துவிடும். என்ன பபசுகிபைாம் என்று
உனக்பக நதாியாைல் பபாய்விடும். அப்படித்தாபன?”

“ஆைாம் அங்கிள். இநதல்லாம் உங்களுக்கு எப்படித் நதாியும்?”

வியப்புைன் பகட்ைாள்.

பரைஹம்சா எழுந்து அவள் அருகில் வந்தான். அவள் முகத்மதத்

தன் பக்கைாய்த் திருப்பி, அவள் கண்கமளபய பநருக்கு பநராய்ப்
பார்த்தபடி நசான்னான்.

“நீ எனக்காகப் பிைந்திருப்பதால்! நீ ைனதில் என்ன நிமனத்துக்

நகாண்ைாலும் எனக்குத் நதாிந்து பபாய் விடுவதால்! அன்பு
இருக்கும் இைத்தில்தான் நபாைாமையும் இருக்கும். நான்
எல்பலார் ைீது அன்பு நசலுத்துவமத உன்னால் தாங்கிக் நகாள்ள
முடியவில்மல. என்ைீது இருக்கும் உன் ைனமத பவறு ஆணின்
பக்கம் திருப்ப முயன்று பதாற்றுப் பபாய்க் நகாண்டிருக்கிைாய்.
அதனால் உன்ைீது உனக்பக பகாபம் வருகிைது.”

“அப்படித்தான் பபாலிருக்கு. எனக்கு ஒன்றுபை நதாியவில்மல.”

276
“இன்னும் நீ சின்னப் நபண். அதான் இன்னும் நகாஞ்சநாள்
படிப்பில் கவனத்மதச் நசலுத்தச் நசால்கிபைன். உன்
ைனப்பபாராட்ைம் தணிவதற்கு நகாஞ்ச நாள் ஆகும். அன்பு
என்பது நாம் பவண்டும் என்கிை பபாது ஏற்படுவது இல்மல.
பவண்ைாம் என்று நிமனத்தால் பபாய்விைக் கூடியது இல்மல.
யார்ைீது எதற்காக ஏற்படுகிைது என்றும் நதாியாது. நீ இந்த
விஷயத்தில் அனாவசியைாக வருந்தாபத. நான் அவ்வப்நபாழுது
வந்து உனக்கு மதாியத்மத அளிக்கிபைன். அவகாசம் வந்ததும்
என்னுமையவளாக்கிக் நகாண்டுவிடுகிபைன். அதற்குப் பிைகு
உன்மன எந்தச் சிந்தமனயும் பாதிக்காது.” அவன் குனிந்து
அவளுமைய இரு கன்னங்களிலும் முத்தைிட்ைான். அதற்குப்
பிைகு அவள் உதடுகமள பநாக்கிக் குனியப் பபானான்.

சாஹிதி கவரைமைந்தாள். “யாபரா வருகிைார்கள்” என்று

சபரநலன்று எழுந்து நின்ைாள். பரைஹம்சா சட்நைன்று நவளிபய
பபாய் விட்ைான். அவள் அப்படிபய நின்றுவிட்ைாள்.

ஒரு தாயுைனும், அவளுமைய ைகளுைனும் கூை குடும்பம்

நைத்துவதாகச் நசால்லும் இந்த அபயாக்கியன் சமுதாயத்தில்
கைவுள் அவதாரம்! வீட்டுத் தமலவியுைனும்,
பவமலக்காாியுைனும் சைைாய் சரசம் புாியும் இவன்
சீர்திருத்தவாதி! தாய்க்கு இவன்ைீது அளவுகைந்த நம்பிக்மக.
இன்மைக்கு அவபளாடு இவ்வாறு பபசினான் என்று நதாிந்தால்
தாயின் இதயம் நவடித்து விைாதா? ஆனாலும் நசால்லித்தான்
ஆகபவண்டும். அவனுமைய உண்மை நசாரூபம்
நதாிந்தாநலாழிய அவளுக்கு ஞாபனாதயம் ஏற்பாது. சாஹிதிக்கு
வருத்தைாக இருக்கவில்மல. சந்பதாஷைாக இருந்தது. முதல்நாள்
கண்ை கனவு நிமனவுக்கு வந்தது. இனி இந்தச் சிக்கலான முடிச்சு
அவிழ்ந்து விைப்பபாகிைது.

277
நவளிபய பரைஹம்சா பபாய்விட்ைாற்பபால் கார் சத்தம் பகட்ைது.
“சாஹிதி! கல்லூாிக்குப் பபாகப் பபாவதில்மல என்று
நசான்னாயாபை? உைம்பு சாியாக இல்மலயா?” ஏைணு நிர்ைலா
வந்தாள்.

“இல்மல ைம்ைி! வந்து..” நிறுத்தினாள்.

“என்ன நைந்தது?”

“நைக்கக் கூைாதது நைந்துவிட்ைது. தந்மதயின் ஸ்தானத்மத

நகாடுத்திருந்த ஆள் வந்து என்மன மவப்பாட்டியாக மவத்துக்
நகாள்வதாய் நசால்லி ஆறுதல் நசால்லிவிட்டுப் பபானான்.
உன்பனாடும், என்பனாடும் ஒன்ைாக குடும்பம் நைத்தக் கூடிய
சாைர்த்தியம் பமைத்தவனாம். என்மன முத்தைிட்டு பைலும்
வாக்குக் நகாடுத்திருக்கிைான்.”

அவள் வார்த்மத இன்னும் முடியக்கூை இல்மல. நிர்ைலா

சபரநலன்று எழுந்துநகாண்ைாள். “சாஹிதி! என்ன பபச்சு இது?”
என்று பகாபைாய்க் கத்தினாள்.

சாஹிதி நைதுவாய்ச் நசான்னாள். “உண்மைதான் ைம்ைி.

பரைஹம்சா அங்கிள்… இன்னும் அங்கிள் என்ன? உங்கள்
கல்யாணம் நைந்த அன்பை எனக்குத் தந்மதயாகி விட்ைான்.
எனக்குத் திருைணம் நசய்து மவப்பதில் அவனுக்கு விருப்பம்
இல்மல. என் குணம் நல்லது இல்மல என்று பிரசாரம் நசய்தான்.
ஏன் நதாியுைா? என்னுைனும் சரசம் புாிவதற்காக.
ஏைாந்துவிட்பைாம் ைம்ைி! அவன் குள்ள நாி என்று நதாியாைல்
நசாத்மத முழுவதும் அவன் மகயில் ஒப்பமைத்து விட்பைாம்.”

278
“ஷட் அப்! உனக்குப் மபத்தியம் பித்துவிட்ைது. என்ன
பபசுகிைாய் என்று உனக்பக நதாியவில்மல.”

“அவனும் இமதபயதான் நசான்னான் ைம்ைி! அவமனக் கண்ைால்

எனக்கு மபத்தியைாம். அதனால்தான் இப்படி ஆகிவிட்பைனாம்.
உனக்குத் நதாியாது. ரங்கம்ைாமவக் கூப்பிட்டுக் பகள். நள்ளிரவு
பநரத்தில் அவள் பக்கத்தில் படுத்து வருவது நதாியும்.
அப்படிப்பட்ைவமன ைதிப்பது நம்முமைய தவறு. என் பபச்சில்
நம்பிக்மக இல்லாவிட்ைால் சாயந்திரம் வருவான் இல்மலயா?
அவமனபய பகள். எல்லாம் நவட்ை நவளிச்சைாகிவிடும்.”
என்ைாள் சாஹிதி ஆபவசைாய்.

அவள் வார்த்மதகள் முடியக்கூை இல்மல. நிர்ைலா

அழுதுநகாண்பை அமைக்குள் பபாய்க் கதமவச் சாத்திநகாண்டு
விட்ைாள்.

‘அம்ைா வருத்தப்பட்ைாலும் பரவாயில்மல. உண்மைமயத்

நதாிந்து நகாண்ைாள். அதுபவ பபாதும்’ என்று நிமனத்துக்
நகாண்ைாள் சாஹிதி.

அன்று முழுவதும் அந்த வீட்டில் பயங்கரைான நிசம்ப்தம்

தாண்ைவைாடிக் நகாண்டிருந்தது. சாஹிதி பயப்பைவில்மல.
அவன் எப்நபாழுது வருவான் என்று பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.

ைாமலயில் அவன் வந்தான். அவர்கள் இருவரும் நராம்ப பநரம்

ஏபதா பபசிக் நகாண்ைார்கள். சாஹிதிக்கு பதற்ைம் அதிகாித்தது.
அதற்குப் பிைகு அவன் அவள் அமைக்கு வந்தான். அவன் முக
அமைதியாய் இருந்தது. “அம்ைா! சாஹிதி!” என்ைான். அந்தக்
குரலில் இருந்த அமைதி அவமன பயமுறுத்தியது.

நிைிர்த்து தீனைாய் பார்த்தாள்.

279
“மபத்தியக்காாி! எப்படியம்ைா என்மனத் தவைாகப் புாிந்து
நகாண்ைாய்? உன் உைல்நலம் சாியாக இல்மல என்று
நிமனத்பதபன தவிர இவ்வளவு தூரம் உன் ைனம்
கலங்கிவிட்டிருக்கும் என்று எனக்குத் நதாியாது. தவறு
என்னுமையது தான். உன் கிரகநிமல சாியாய் இல்மல என்று
நதாிந்தும் சாி பண்ணாைல் விட்ைது, உன்மன உன்ைத்த
நிமலக்கு நகாண்டு பபாய்விட்ைது.”

அவனுமைய ஒவ்நவாரு வார்த்மதயும் குண்ைாய் நவடித்தது.

அவள் மதாியத்மதச் சின்னா பின்னைாக்கியது. ஆனாலும்
துணிச்சமலக் கூட்டிக் நகாண்ைாள்.

“எனக்கு எந்த பநாயும் இல்மல. கிரகங்கள் எல்லாம் சாியான

வழியில்தான் நசயல் படுகின்ைன. நீங்க ஒன்னும் கைவுள்
இல்மல. எல்லாவற்மையும் அம்ைாவிைம் நசால்லிவிட்பைன்”
என்ைாள்.

“இவளுமைய பபாக்மகப் பார்த்தால் எனக்குப் பயைாக

இருக்கிைது. என்ன நசய்வது?” நிர்ைலா அழுது நகாண்டிருந்தாள்.

“ைம்ைி! எனக்கு ஒன்றுபை இல்மல. இவன் பபச்மச நம்பாபத.

நான் நசான்னநதல்லாம் உண்மைதான்.

“சாஹிதி! மபத்தியம் பபால் அபாண்ைைாய்ப் பழிமயப்

பபாடுகிைாய். உன் ைனதில் என்ன இருக்கு என்று எனக்குத்
நதாியாது என்று நிமனத்துவிட்ைாயா?” என்ைான் பரைஹம்சா
நைன்மையான குரலில்.

“சாஹிதி! அவருமைய கால்களில் விழுந்து ைன்னிப்புக்

பகட்டுக்நகாள். அப்படிப்பட்ை நதய்வத்மதத் தவைாகப் புாிந்து
நகாண்ைதற்குப் நபாிய தண்ைமனபய கிமைக்கும். நானும்தான்
280
விபவகம் இல்லாைல் நைந்து நகாண்பைன். நீ நசான்னமத
எல்லாம் நம்பி அவமர உலுக்கி எடுத்து விசாாித்பதன். உன்
ைனமதப் பற்ைியும், உைல்நிமலமயப் பற்ைியும் உைனுக்குைன்
கைவுளிைம் பபசி நதாிந்துநகாண்டு விட்ைார்” என்ைாள் நிர்ைலா.

சாஹிதி வாயமைத்துப் பபாய் நின்றுவிட்ைாள்.

“நிர்ைலா! வருத்தப்பைாபத. அவளுமைய தவறு எதுவும் இல்மல.

எல்லாம் கிரகங்களின் பகாளாறு. குழந்மத இவ்வளவு
கஷ்ைப்படுவமத என்னால் பார்த்துக்நகாண்டு இருக்க முடியாது.
உைபன குணைாக்குவதற்கு ஏற்பாடு நசய்கிபைன்.”
பரைஹம்சாவின் கண்களிலிருந்து நபாலநபாலநவன்று கண்ணீர்
உதிர்ந்தது. ‘நம் சாஹிதி என்மனத் தவைாகப் புாிந்து நகாண்டு
இருக்கிைாள் என்ைால் உள்ளூர எவ்வளவு குமுைிப்
பபாயிருப்பாள்?’

“பார்த்தாயா? எவ்வளவு பரந்த ைனம் அவருக்கு? அவர் சாட்சாத்

கைவுள்! காலில் விழுந்து பவண்டிக்நகாள்.” நிர்ைலா அழத்
நதாைங்கினாள்.

சாஹிதிக்கு ைண்மை நவடித்துவிடும் பபால் இருந்தது. என்ன

நைக்கிைது? இவர்கள் நைந்துநகாள்ளும் விதம்தான் என்ன?
அவள் வார்த்மதக்கு ைதிப்பப இல்லாைல் பபாய்விட்ைது.
உண்மையிபலபய அவளுக்குப் மபத்தியம் பிடித்துவிட்ைதா?

பரைஹம்சா நசால்லிக்நகாண்டிருந்தான்.

‘உன் நசாத்மத நான் நகாள்மளயடித்து சாப்பிட்டுக்

நகாண்டிருக்கிபைன் என்று உனக்கு சந்பதகைாய் இருக்கு
பபாலிருக்கு. இல்மலயாம்ைா? அதனால்தான் இந்த ைாதிாி
அபாண்ைைாய் பழிமயப் பபாடுகிைாபயா என்று பதான்றுகிைது.
281
பவண்ைாம் அம்ைா. ைனதில் அந்தைாதிாி எண்ணங்கமள
வளரவிைாபத. என் சாஹிதி கண்ணு அந்த ைாதிாி பயாசித்துப்
பார்ப்பமதக்கூை என்னால் தாங்கிக்நகாள்ள முடியாது. இந்த
நிைிஷபை இமதநயல்லாம் விட்டுவிட்டுப் பபாய் விடுகிபைன்.
என் ைகபள என்மன தவைாக புாிந்துநகாள்வமத என்னால்
சகித்துக்நகாள்ள முடியாது.”

அவள் வாயமைத்துப் பபாய் அவமனபய பார்த்துக்

நகாண்டிருந்தாள்.

எவ்வளவு சாைர்த்தியைான நாைகம்! ஒபர பாய்ச்சலாய் அவன்

பைல் பாய்ந்து நகத்தால் முகத்மத பிராண்டிவிை பவண்டும் என்ை
ஆபவசத்மத வலுக்கட்ைாயைாக அைக்கிக்நகாண்ைாள்.
அவளுக்கு அவன்ைீது பகாபம் வரவில்மல. தாயின் ைீதுதான்
வந்தது. அது முற்ைிலும் பகாபம் கூை இல்மல. அனுதாபம்!!
ஆதரவற்ைத்தன்மை! நவறுப்பு! எல்லாம் கலந்த உணர்வு!

“இவமள எந்த பபபயா பிசாபசா பிடித்திருக்கிைது.” நிர்ைலா

விசும்பிநகாண்பை அங்கிருந்து பபாய்விட்ைாள். அவனும்
எழுந்திருந்தான். பலசாய் சிாித்தான். அந்தச் சிாிப்பில் ஆயிரம்
அர்த்தங்கள் பிரதிபலித்தன. அங்கிருந்து நிசப்தைாய்
பபாய்விட்ைான்.

நராம்ப பநரம் சாஹிதி அப்படிபய உட்கார்ந்திருந்தாள்.

கற்சிமலயிைைாவது சலனம் இருக்குபைா என்னபவா. ஆனால்
அவளிைம் சலனம் இல்மல. கைலில் ஓமசமயப் பபால் அவள்
ைனதில் எண்ணங்கள் ஆர்பாித்தன.

நகாஞ்ச பநரத்தில் அவள் சுதாாித்துக்நகாண்டு எழுந்தாள். ஒரு

முடிவுக்கு வந்தவளாய் சந்தடி இல்லாைல் அவ்வமைமய விட்டு
நவளிபய வந்தாள். எல்பலாரும் தூங்கிக் நகாண்டிருந்தார்கள்.

282
பகட்மைத் திைந்துநகாண்டு நவளிபய வந்தாள். ஆளரவைில்லாத
வீதியும், விசாலைான நகரமும் அவமள வரபவற்பது பபால்
நதன்பட்ைன.

அவள் நைக்கத் நதாைங்கினாள்.

நதாமலவில் எங்பகபயா நாய் ஒன்று குமைத்துக்

நகாண்டிருந்தது. அவள் நைந்து நகாண்பை இருந்தாள். அவ்வாறு
எவ்வளவு தூரம் நைந்திருப்பாபளா நதாியாது. வயது வந்த ஒரு
நபண் அவ்வாறு தனியாய் நைந்து பபாவது ஆர்வத்மதக்
கிளப்பிவிட்ைது பபாலும். இரு இமளஞர்கள் அவமளப் பின்
நதாைர்ந்தார்கள். நகாஞ்சம் பநரம் கழிந்ததும் அவர்களில்
ஒருவன் பைலும் உாிமை எடுத்துக்நகாண்டு அவளிைம் நநருங்கி
வந்து “ஹபலா!” என்ைான். அவள் பயந்துபபாய் நமையின்
பவகத்மத கூட்டினாள். ைக்கள் நைைாட்ைபை இல்மல. அவள்
பயம் அவர்களுக்கு உற்சாகத்மதத் தந்தது. ஒருத்தன் அவள்
இடுப்பில் மகமய மவத்தான். அவளுக்கு இப்படிப்பட்ை
அனுபவம் புதுசு. எப்நபாழுதும் காாில்தான் பபாவாள் அவள்.
அவர்கபளா பபட்மை ரவுடீக்கமள பபாலிருந்தார்கள். அவளுக்கு
என்ன நசய்வது என்று புாியவில்மல. வீட்டிலிருந்து புைப்பட்ை
பபாது இருந்த ஆபவசம் இப்நபாழுது இல்மல. பயந்து கத்தப்
பபானாள். அமதப் பார்த்துவிட்டு இன்நனாருத்தன் அவள்
வாமயப் நபாத்தி கத்த முடியாைல் தடுத்துவிட்டு, இன்நனாரு
மகமய அவள் முழங்காலுக்குக் கீபழ மவக்கப் பபானான்.

நதாமலவில் ைரங்களும், விமளயாட்டு மைதானமும்

நதன்பட்ைன. அந்த இைம் முழுவதும் இருட்ைாய் இருந்தது.
அவள் திைிைிக் நகாண்டிருந்தாள். அடுத்தவனும் முதலாைவனுக்கு
உதவி பண்ணத் நதாைங்கினான். வானத்தில் பைமவ ஒன்று
தீனைாய் கத்திக் நகாண்பை பபாயிற்று.

283
 25

பரத்வாஜுக்கு அன்று இரவு எாிச்சலாய் இருந்தது. இலக்கியக்

கூட்ைத்திற்குப் பபாகபவண்டும் என்ைாபல அவனுக்கு பயம்.
யாராவது வயதான எழுத்தாளர் தமலமை தாங்கி இலக்கியம்
எப்படிநயல்லாம் சீர்குமலந்து பபாகிைது என்று நசாற்நபாழிவு
ஆற்றுவார். அங்பக வருபவர்கள் எல்பலாருபை எழுதத்
நதாியாதவர்கள் அல்லது எழுதாைல் தடுப்பவர்கள். அப்படிப்பட்ை
நசாற்நபாழிவாளர்களுக்கு நடுவில் அவனுமைய நபயமரயும்
வலுக்கட்ைாயைாக பபாட்டுவிட்ைார்கள்.

அவனுக்கு முன்னால் மூன்று பபர் பபசினார்கள். அவர்கள்

பபசியநதல்லாம் உண்மைதான். நசக்ஸ், நகாமல, நகாள்மள
நிரம்பிய கமதகமளப் படித்துவிட்டு வாசகர்கள் பகட்டுப் பபாய்க்
நகாண்டிருக்கிைார்கள் இதுதான் அவர்கள் நசான்னது.

ஆனால் அவர்களுமைய பபச்மசக் பகட்டுக் நகாண்டிருந்த பபாது

அவனுக்கு ஒரு சந்பதகம் வந்தது. அது இலக்கியக் கூட்ைம்.
அங்பக இருந்தவர்கள் எல்பலாருபை நபரும்பாலும்
வாசகர்கள்தாம். அவர்கள் எல்பலாருபை பகட்டுப்
பபானவர்களா? அல்லது இந்த கூட்ைத்திற்கு வராத
(நகட்டுப்பபான) வாசகர்களுக்காக இந்த நசாற்நபாழிவு
ஆற்றுகிைார்களா என்று அவனுக்குப் புாியவில்மல.

இந்த விஷயத்மதத்தான் அவன் தன் பபச்சில் நசான்னான்.

“எந்தப் பிரச்ச்மனக்குபை மூல காரணம் தனித்தன்மை இல்லாைல்
பபாவதுதான். எந்த எழுத்தாளனுபை பிரச்சமன\க்கு பாிகாரம்
நசால்லைாட்ைான். ைனிதர்கள் எப்படி வாழ பவண்டும் என்று
ைட்டும்தான் நசால்லுவான். ஒருவிதைாக நசால்லப் பபானால்
நசக்ஸ் கூை ஒரு பிரச்சமனதான்.”

284
இந்தக் கமைசி வார்த்மதக்கு கூட்ைத்திலிருந்து விசில் சத்தம்
பகட்ைது.. நள்ளிரவு பநரத்தில் இரானி பஹாட்ைலில் பதநீர்
குடித்துக்நகாண்பை அபைஜான் காடுகமளப் பற்ைி வாதாடும்
பைதாவிகள் பத்துபபர் “நைௌன்.. நைௌன்” என்று கத்தினார்கள்.
அந்த ரகமளக்கு நடுவில் தமலமை தாங்கியவர் அவமன பபச்மச
நிறுத்துக் நகாள்ளும்படி பவண்டுபகாள் விடுத்தார். அந்த
எாிச்சலுைபனபய அவன் எஞ்சிய கூட்ைத்திற்கு இருக்காைல்
இமையிபலபய எழுந்து வந்துவிட்ைான. தான் நசால்ல
நிமனத்தது அவர்களுக்கு புாியவில்மலபயா அல்லது
அவர்களுக்குப் புாியும் விதைாக தன்னால் நசால்ல
முடியவில்மலபயா என்று அவனுக்குப் புாியவில்மல.

அது புாியும் வமரயில் அன்று இரவு முழுவதும் குடிப்பது என்று

முடிவு நசய்தான். அவனுமைய சந்பதகத்மதத்
தீர்த்துமவக்கும் இரண்டு நபண்கள், அன்று இரவு, ஒருத்தமர
அடுத்து ஒருத்தராய் எதிர்பைப் பபாகிைார்கள் என்று அப்பபாது
அவனுக்குத் நதாியாது.

அந்த விதைான ைனநிமலயில் அவன் பாமர பநாக்கிப் பபாய்க்

நகாண்டிருந்த பபாது,, ஆளரவைற்ை அந்த வீதியில் சாஹிதிமயப்
பிடித்து இழுத்துக் நகாண்டிருந்த பராைிபயாக்கள்
நதன்பட்ைார்கள்.

விளக்கு நவளிச்சம் பைபல வந்து விழுந்ததும் அவர்கள் தம்

முயற்சிமய விட்டுவிட்டுப் பக்கத்து சந்துக்குள் ஓடிவிட்ைார்கள்.

பரத்வாஜ் தன் வாகனத்மத நிறுத்திவிட்டு, அதிர்ச்சியால் நிமனவு

இழக்கும் நிமலயில் இருந்த சாஹிதிமய அதில் ஏற்ைிக்
நகாண்ைான்.

“நீ சாஹிதிதாபன?”

அவள் பதில் நசால்லவில்மல.

285
“இந்த ராத்திாி பவமளயில் தனியாய் எங்பக பபாய்க்
நகாண்டிருக்கிைாய்?”

அவள் அதற்கும் பதில் நசால்லவில்மல. அவள் இன்னும்

குழப்பத்திலிருந்து ைீளவில்மல. வீடு என்ை
சிமைச்சாமலயிலிருந்து சுதந்திர உலகத்திற்குள் காலடி எடுத்து
மவக்க பவண்டுநைன்ை தவிப்புைன் நவளிபய வந்த அடுத்த
நிைிைபை இவ்வளவு நபாிய விபத்து பநர இருந்தது அவமள
தளர்ந்துப் பபாகச் நசய்தது.

அவள் ைனநிமலமய ஊகித்து அவன் எதுவும் பபசாைல் காமர

ஒட்டிக் நகாண்டிருந்தான்.

நராம்ப பநரம் கழித்து அவள் நதைிக் நகாண்ைாள். அதற்குள் கார்

நகர எல்மலமயத் தாண்டி பபாய்க் நகாண்டிருந்தது.

“நாம் எங்பக பபாய்க் நகாண்டு இருக்கிபைாம்?”

“அம்ைாடி! நபசிவிட்ைாய். எங்பக பபாகணும் என்று நீ

நசால்லவில்மல. அதான் நீ பதைிக்நகாள்ளும் வமரயில் இப்படி
ஒட்டிக்நகாண்டு வந்பதன். எங்பக பபாகணுபைா நீ நசால்லு.”

“எனக்குத் நதாியாது.”

“வீட்டில் சண்மை பபாட்டுக்நகாண்டு வந்துவிட்ைாயா?”

சந்பதகத்துைன் பகட்ைான்.

“வீட்டில் இருக்க முடியாைல் வந்துவிட்பைன்.”

“எங்பக இருக்கலாம் என்று உத்பதசம்?”

அவள் நகாஞ்ச பநரம் நைௌனைாய் இருந்துவிட்டு பிைகு

நைதுவாய் “நான் சாகப் பபாகிபைன்” என்ைாள்.
286
“நராம்ப நல்ல முடிவு. ஆனால் எதுக்கு?”

“உங்களுக்குப் புாியாது. எனக்கும் இருக்கும் பிரச்ச்மனகள் பவறு

யாருக்குபை இருக்காது.”

“நராம்ப பவடிக்மகயாய் இருக்கு.”

“எது?”

“எனக்கு இருக்கும் பிரச்சமனகள் பவறு யாருக்குபை இருக்காது

என்று அமரைணி பநரத்துக்கு முன்னால் நானும் நிமனத்பதன்.
நான் பபசிய கூட்ைத்தில் ஜனங்கள் ரகமள நசய்து, பைமைமய
விட்டு இைங்கும் வமரயில் என்மன விைவில்மல. நசத்துப்
பபானால்தான் என்ன என்ை அளவுக்கு ஆபவசம் வந்தது.
அதனால்தான் பபாய்க் நகாண்டிருக்கிபைன்.”

“நீங்க நிஜைாகத்தான் நசால்ைீங்களா?”

“ஏன்? அந்த சந்பதகம் ஏன் வந்தது உனக்கு?”

“என் பிரச்சமனக்கும் உங்கபளாை பிரச்சமனக்கும் என்ன

சம்பந்தம்? அதற்கு முன்னால் இது எந்த மூமலக்கு?”

‘இபத வார்த்மதமய என் சமையல்காரனிைம் நசான்ன பபாது

அவனும் இபத பபாலத்தான் நசான்னான். நான் தரும் ஐநூறு
ரூபாய் எதற்குபை பபாைாது. மூத்த ைகமள அவன் கணவன்
விட்டுவிட்டுப் பபாய்விட்ைான். அவளுக்கு மூன்று குழந்மதகள்.
ைகன் ஒரு பபாக்கிாி. பத்து நாட்களுக்கு ஒரு முமை வந்து
தந்மதமய அடித்துப் பபாட்டு பணம் ஏதாவது இருந்தால்
பிடுங்கிக் நகாண்டு பபாவான். இரண்ைாவது ைகளுக்கு பகன்சர்.

287
இன்னும் ஆறு ைாதங்களில் இைந்து விடுவாள் என்று ைாக்ைர்கள்
நசால்லிவிட்ைார்கள்.”

“ப்ளீஸ்… நிறுத்துங்கள்.”

“அவனுக்கு அடிக்கடி தாங்க முடியாத வயிற்றுவலி வந்துவிடும்.

முந்தாநாள் தான் எனக்கு ஒரு புது விஷயம் நதாியவந்தது. நான்கு
நாட்களாய் பட்டினி கிைந்த பபாதும் நசால்லபவ இல்மல. தன்
வீட்டில் பட்டினியாய் இருப்பவர்கமள நிமனத்துக் நகாண்பை
இந்த வீட்டில் பார்ட்டிக்காக பிாியாணி சமைத்தது..”

“நிறுத்துங்கள்.”

“நான் நசால்ல வந்தது என்னநவன்ைால், இந்த உலகத்தில்

நிமைய பபர் தைக்கு இருப்பது பபான்ை பிரச்சமனகள் பவறு
யாருக்குபை இருக்காது என்று எண்ணிக்நகாள்வார்கள்.
தம்மையும் தம்முமைய கஷ்ைங்கமளயும் நநருக்கைாய்
இருப்பவர்கபள புாிந்து நகாள்வதில்மல என்றும்,
தானாய் இருக்கக் நகாண்டு இவ்வளவு கஷ்ைங்கமளயும்
நபாறுத்துக் நகாள்கிபைாம் என்றும், பவறு யாராவதாக
இருந்திருந்தால் என்பைா நசத்துப் பபாயிருப்பார்கள் என்றும்
நிமனத்துக் நகாள்வார்கள். இப்படிப்பட்ை நபர்களின்
எண்ணங்கள் “தான்” என்ை வட்ைத்மதத் தவிர அமதத் தாண்டி
பபாகாது.அந்த எல்மலமயத் தாண்ை முடிந்தால், அதற்குப் பிைகு
எல்லாபை சந்பதாஷம்தான் என்ை சின்ன விஷயத்மதகூை
நதாிந்து நகாள்ள ைாட்ைார்கள். அந்த எல்மலமயத்
தாண்டியவர்களுக்குத் தான் மூட் பாழாவது என்று எதுவுபை
இருக்காது.”

288
‘நதியில் அடித்துக் நகாண்டு பபாகிைவனுக்குக் கமரயில்
உட்கார்ந்துநகாண்டு ஒலிநபருக்கி மூலம் நீச்சல் கற்றுக்
நகாடுப்பது பபால் இருக்கு உங்கள் நசாற்நபாழிவு.”

“குட் ஸ்பைட்நைண்ட். நல்ல எழுத்தாளர் ஆவாய். அதுசாி,

இன்னும் நீ விஷயத்மதச் நசால்லபவ இல்மல. இந்த ராத்திாி
பவமளயில் இப்படி வீட்மை விட்டுவிட்டு ஏன் வந்தாய்? உன்
வளர்ப்பு தந்மத உனக்காகக் கூை லக்ஷ்ைி பூமஜ பண்ணுவதாய்ச்
நசான்னாரா?”

அவள் வியப்புைன் நிைிர்ந்து “உங்களுக்கு எப்படித் நதாியும்?”

என்ைாள்.

“அவன் முதல் முமையாய் பார்த்த பபாபத அவன் உங்கள் வீட்டில்

இருக்கும் நபண் இனத்மத, அது எறும்பாக இருந்தாலும் சாி,
விட்டு மவக்க ைாட்ைான் என்று பதான்ைியது.”

அப்நபாழுதுதான் நசால்லத் நதாைங்கினாள். நகாஞ்சம் சூடு

காட்டியதுபை நவண்நணய் உருகத் நதாைங்கிவிடுவது பபால்
அவள் ைனதில் அதுவமரயிலும் படிந்து பபாய் விட்டிருந்த
உணர்வுகள் எல்லாம் நவளியில் வரத் நதாைங்கின.

தன் தாயின் கன்னத்தில் படிந்திருந்த பற்குைியிலிருந்து, அவன்

தன்மனயும் எந்த விதத்தில் விரும்பினான் என்பதுவமர
நசால்லிவிட்டு “இப்பபா நசால்லுங்கள். யாருக்காவது இவ்வளவு
நபாிய பிரச்சமன ஏற்பட்டிருக்குைா? நான் சாகணும் என்று
நிமனத்ததில் தவறு என்ன இருக்கு?” என்று பகட்ைாள்.

“இப்பபா நசாத்து யார் நபயாில் இருக்கு?”

289
எல்லாவற்மையும் பகட்டுவிட்டு அவன் பகட்ை அசந்தர்ப்பைான
முதல்பகள்விக்கு அவள் வியப்பமைந்தவளாய் “நதாியாது”
என்ைாள்.

“நீ பைஜர் என்பதால் நகாஞ்சம் நசாத்து உன் நபயாில் எழுதி

மவக்கச் நசால்லி பகட்கலாம்.”

அவள் அதிர்ச்சி அமைந்தவளாய் “நீங்க என்ன பபசுைீங்க?” என்று

பகட்ைாள்.

அவளுமைய பகள்விமயப் நபாருட்படுத்தாைல்

அவன் நதாைர்ந்தான். “அந்த வீட்டிபலபய நீ தனியாய்
இருக்கலாம். உன் அனுைதி இல்லாைல் உன் தாபயா, உன்
வளர்ப்புத் தந்திபயா உன் அமைக்குள் வரக்கூைாது என்று
உத்தரவு பபாைலாம்.”

“நீங்க இமதநயல்லாம் ஏளனைாய் நசால்ைீங்களா? அல்லது

உண்மையாகத்தான் நசால்ைீங்களா?”

‘உன் வளர்ப்புத் தந்மதக்கும், உன் தாய்க்கும் நைந்த திருைண

விஷயத்மத உன் உைவினர்களிைம் நதாிவிக்கலாம். பபப்பாில்
பபாட்பைாமவப் பபாைலாம். கரப் பத்திரங்கள் மூலைாய்
அவமனப் பற்ைிய உண்மைகமள பிரச்சாரம் நசய்யலாம்.”

“எங்க அம்ைா தற்நகாமல பண்ணிக்நகாள்வாள்.”

“உங்க அம்ைாவுக்கு எப்பபாது பார்த்தாலும் அழுவதும்,

தற்நகாமல பண்ணிக்நகாள்பவன் என்று நசால்வமதயும் தவிர
பவறு பவமல எதுவும் கிமையாதா?”

290
“தயவு நசய்து ஏங்க அம்ைாமவ ஒன்றும் நசால்லாதீங்க. அவள்
பண்ணியது தவறுதான். எனக்குக்கூை தாங்க முடியாத பகாபம்
வரத்தான் நசய்கிைது. அதற்காக சண்மை பபாட்டுக்நகாண்டு
பிாிந்து பபாகணும் என்று இல்மல எனக்கு.”

“சண்மை பபாட்டுக்நகாண்டு பிாிந்துப் பபாகச் நசால்லி நானும்

நசால்லவில்மல. அப்படிப்பார்க்கப் பபானால் உங்க அம்ைாவின்
நைத்மதயில் எனக்கு எந்த அசாதாரணைான தன்மையும்
நதன்பைவில்மல. உங்க அம்ைாமவப் பபான்ைவர்கள் பலபபர்.
கடுகளவு அன்புக்காக வாழ்க்மகமயப் பணயைாய் மவத்து
விடுவார்கள். தம் நைவடிக்மககளுக்கு ஏற்ைாற்பபால்
நகாள்மககமள உருவாக்கிக் நகாள்வார்கள். அந்த ையக்கம்
தைக்கு சந்பதாஷத்மதத் தந்து நகாண்டிருக்கும் வமரயில்
அதிலிருந்து நவளிபயை ைாட்ைார்கள். அந்த ையக்கம் புைமவ,
பணைாகவும் இருக்கலாம். ைாதர் சங்கம், சமுதாயத்தில் அந்தஸ்து
பபான்ைமவயாகவும் இருக்கலாம். துரதிர்ஷ்ை வசைாய் உங்க
அம்ைா விஷயத்தில் அது ஒரு “ஆண்” ஆக இருந்துவிட்ைான். தன்
வாழ்க்மகயில் இழந்துவிட்ைமத எல்லாம் அவன் மூலைாய்
நபற்றுவிை பவண்டும் என்று எண்ணிவிட்ைாள். அவள் அந்த
ையக்கத்தில் எவ்வளவு மூழ்கிப் பபாயிருக்கிைாள் என்ைால், தன்
வாழ்க்மக பபாக்மகயும், நகாள்மககமளயும், தன்பனாடு
உன்மனயும் சம்ைதிக்கச் நசய்வது கூை தவறு இல்மல என்று
ைனப்பூர்வைாக நம்பிவிட்ைாள். இந்த விவகாரநைல்லாம்
ரகசியைாக நைக்கணும் என்று அவள் நிமனத்திருக்கவும் வாய்ப்பு
இருக்கிைது இல்மலயா?”

சாஹிதி வாயமைந்துப் பபானவளாய் அவமனப் பார்த்துக்

நகாண்டிருந்தாள். அவள் என்றுபை இந்தக் பகாணத்திலிருந்து
பயாசித்தது இல்மல.

291
அதற்குள் அவன் நசான்னான். “அதுசாி, உன்ன பிரச்சமனக்கும்,
உன் வீட்டுக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்றுதான் எனக்குப்
புாியவில்மல. உன் படிப்மப நீ படித்துக் நகாண்டு இருக்கிைாய்.
கல்யாணம் பண்ணிக்நகாள்வமதபயா அல்லது பவமலக்குப்
பபாவமதபயா நீபய தான் முடிவு நசய்யப் பபாகிைாய். வாழ்க்மக
என்ைால் உங்க அம்ைா, அவளுமைய கணவன் ைட்டுபை
இல்மலபய? சாப்பாடு, துணிைணி, வீடு, படிப்பு எல்லாம்
இருக்கும் நீபய இப்படிக் பகாமழயாகிவிட்ைால் எப்படி சாஹிதி?
பயாசித்துப் பார்.”

“காமரப் பின்னால் திருப்புங்கள்.” சுருக்கைாகச் நசான்னாள்

அவள்.

அவன் தன் வியப்மப தனக்குள்பளபய அைக்கிக்நகாண்டு

காமரப் பின்னால் திருப்பினான். ஏைக்குமைய வீட்மை
நநருங்கிவிட்ை பபாது சாஹிதி நசான்னாள். “ஒருத்தருக்கு ைிகச்
நபாிய பிரச்சிமனயாய் பதான்றுவது இன்நனாருத்தருக்கு ைிகச்
சிைியதாகத் பதான்ைலாம். அதற்காக ஏளனம் பண்ணத்
பதமவயில்மல. நீங்க ஏபதா என் பிரச்சமனக்கு தீர்வு
நசால்லுவீங்க என்று யாாிைமும் நசால்லக்கூைாத எங்கள்
குடும்பக் கமதநயல்லாம் உங்களிைம் நசால்லிவிட்பைன்.
நசால்லி இளப்பைாகிவிட்பைன். ஒருத்தருக்குப் பசியின்
நகாடுமை இருக்கலாம். இன்நனாருத்தருக்கு அருமையாய்
வளர்த்த நாய் இைந்து விட்ைதால் பவதமன ஏற்பைலாம்.
முதலாவதுைன் ஒப்பிட்ைால் இரண்ைாவது எந்த மூமலக்கு என்று
நசான்னால் அது அடுத்தவமர ஏளனம் பண்ணுவது பபால்தான்.
அன்பு, பாசம் என்பமவ கூை உண்டு. அவற்மை துண்டித்துக்
நகாள்வது அவ்வளவு எளிது இல்மல. நான் இப்படிப் பபசியமத
நீங்கள் தவைாக எடுத்துக் நகாள்ளவில்மலபய?”

292
“இல்மல. ஆனால் ஒரு விஷயத்திற்கு ைட்டும் பதில் நசால்லு.
நான் நசான்ன பாிகாரம் நராம்ப நைடீாியலிஸ்டிக் ஆக இருப்பது
உண்மைதான். ஆனால் நசண்டிநைண்மை தழுவிக் நகாண்டு நீ
சாதித்தது இருப்பது பவதமனதாபன? வரதட்சமண நகாடுக்க
முடியாைல் கல்யாணம் தமைபட்டு கஷ்ைப்படுபவர்கள் சிலர்.
கல்லூாியில் ராகிங் நதால்மல தாங்க முடியாைல் தற்நகாமல
பண்ணிக்நகாள்பவர்கள் பவறு சிலர். எல்லாவற்றுக்கும் பாிகாரம்
ஒன்பை ஒன்றுதான். தனித்தன்மைமய வளர்த்துநகாள்வது!
ைனிதன் தனக்கு எது பவண்டும் என்றும். எது பதமவயில்மல
என்றும் நதாிந்து நகாள்ளணும். உன் தாய் உனக்குத்
பதமவயில்மல என்று நிமனத்தாய் என்ைால் பிரச்சமனபய
இல்மல. தாய் பவண்டும் என்று நிமனத்தால் தாபயாடு
அவமனயும் ஏற்றுக் நகாள்வதுதான் இன்நனாரு பாிகாரம்.”

“எவ்வளவு நகாடுமையாய் பபசுைீங்க?”

“நாம்ப சுகைாய் இருக்கணும். நம்முமைய சுகம் யாருக்குபை இந்த

உலகத்தில் துக்கத்மத ஏற்படுத்தி விைக் கூைாது. நம்முமைய
தற்பபாமதய சுகம் நைக்கு குற்ை உணர்மவ ஏற்படுத்தக் கூைாது.
இந்த மூன்று நகாள்மககமள நம்பிய ைனிதனுக்கு வாழ்க்மக
முழுவதும் சந்பதாஷம்தான். ஆனால் இந்த சுகத்திற்காக
யார்ைீதும் சார்ந்து இருக்காைல் சுயமுயற்சியால் சாதிக்க
பவண்டும் அப்படி முயற்சி நசய்து பார். நகாஞ்ச நாள் கழித்து
உன் தாபய உன்மனப் பாராட்டுவாள். உன் வளர்ப்பு தந்மத
உன்மன சாதாரணைாகத் நதாைவும் தயங்குவான். ஒபர
பார்மவயில் ைனிதர்கமளக் கட்டுபடுத்தி விைக்கூடிய அதிகாரம்
உனக்கு வந்து பசர்ந்து விடும். கவமலகமளப் பற்ைிக் கவமலப்
படுவது குமைந்து விடும்.”

“அதுதான் எங்கள் வீடு. காமர நிறுத்தைீங்களா?”

293
‘இவ்வளவு பநரைாய் நான் நசான்னது ..”

“நல்ல கமதயாய் எழுதுங்கள். சாதாரண ைனிதர்கள் யாருபை

பின்பற்ை முடியாத உயர்ந்த நகாள்மககள் இருக்கு அதில்.”

அவன் ைனம் காய்ப்பட்ைது. ஆனாலும் அவளுமைய

தற்பபாமதய ைனநிமலமய புாிந்துக் நகாண்ைவன் என்பதால்
சிாித்துவிட்டு “சாி, எழுதுகிபைன். ஆனால் நீ ைட்டும் எதுவும்
பண்ணிக் நகாண்டு விை ைாட்பைன் என்று வாக்குக்நகாடு”
என்ைான்.

அவளும் தான் வாய்த் தவைி நசால்லிவிட்ைதற்கு

வருத்தைமைந்தவளாய் “சாாி, கண்டிப்பாக அப்படி எதுவும்
பண்ணிக் நகாள்ள ைாட்பைன்” என்று காமர விட்டிைங்கிப்
பபாய்விட்ைாள்.

காமரத் திருப்பிக்நகாண்டு பபான பரத்வாஜ் நிமனத்துக்

நகாண்ைான். லாபம் இல்மல. இன்மைக்கு இரண்டு பபக்குகள்
கூை பபாட்ைாகணும். அங்பக கூட்ைத்தில் சமபயில்
இருந்தவர்கள் கூை என்மனப் புாிந்துநகாள்ளவில்மல. இங்பக
பிரச்சமன இருக்கும் வாசகர்களும் கூை என்மனப்
புாிந்துநகாள்ளவில்மல. விைாிசனம் நசய்பவர்கள் குத்திக்
காட்டுவது பபால் என்னால்தான் சமுதாய உணர்வுைன் தீர்வு
நசால்ல முடியவில்மலயா? இந்தப் பிரச்சமனக்குப்
பாிகாரம்தான் என்ன?

சாியாக நான்கு ைணிபநரம் கழித்து அவன் பிரச்சமனக்கும்

பாிகாரம் கிமைத்தது

294
 26

அன்ைிரவு பாவனாவுக்கு ஏபனா நராம்ப பதற்ைைாக இருந்தது .

அது எந்த காரணத்தாலும் ஏற்பட்ை பதற்ைம் இல்மல .
.இப்நபாழுநதல்லாம் அப்படித்தான் இருந்து வந்தது கைந்த
இரண்டு ைாதங்களாய் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பைலும் சாடிஸ்ட் ஆக
ைாைிக் நகாண்டிருந்தான்வீட்டிபலபய க . ுடிக்கத்
நதாைங்கிவிட்ைான்.
ஒருகாலத்தில் தந்மதயின் பக்கபலம்தான் இருக்கிைபத என்று
மதாியைாய் இருந்தாள் பாவனாஅவர் எமதச் நசய்தாலும் .
தீவிரைாய் பயாசித்துப் பார்த்துவிட்டுத்தான் பண்ணுவார் என்பது
அவளுமைய திைைான நம்பிக்மகஆனால் எப்பபாது விஸ்வம் ..
தன கணவன் பக்கைாகபவ சாிந்து நபசிநாபனா
அப்நபாழுதிலிருந்பத அவள் மதாியநைல்லாம் பகாமழத்தனைாக
ைாைிவிட்ைது.துக்கம் நதாண்மைக்குள் அல்ல .துக்கம் வந்தது .
இதயத்தில் துக்கம்.
பாஸ்கர ராைமூர்த்தின் பவமல நராம்ப சுலபைாகிவிட்ைதுமக .
நிமைய ைாைனார் தந்த பணம் இருந்ததுைனம் பபானபடி .
நசலவிழிக்கத் நதாைங்கினான்அவன் குடித்துவிட்டு . வந்து
கத்துவது அக்க பக்கத்தில் எல்பலாருக்கும் பழகிப் பபாய்விட்ைது.
அந்த எல்பலாருக்குள் ராைநாதன் ஒருவன்.
ராைநாதன் ஏபதா இன்ஷ்யூநரன்ஸ் கம்நபனியின் ஏநஜண்ட் .
பகல் முழுவதும் வீட்டிபலபய தான் இருப்பான்அவன் ைமனவி .
ஆபீசிற்குப பபாய்விட்ை சையங்களில், அந்த நதருவில் உள்ள
எல்பலார் வீட்டிற்கும் பபாய் அவர்கள் விஷயங்களில் எல்லாம்
நராம்ப அக்கமரயுைன் தமலயிட்டு, வம்பு பபசிவிட்டுத்
திரும்புவான்நபண்கமள . வமலயில் வீழ்த்துவதற்கு அது ஒரு
யுக்திஅந்தப் .யாருக்குபை சந்பதகம் வராது . ‘பார்மவ’ நகாண்ை
295
நபண்கள் ைட்டும் அவன் பபச்மசப் புாிந்துநகாள்வார்கள்.
இரண்ைாம் பபருக்குத் நதாியாைல் காாியம் சுலபைாக நைந்து
பபாய்க் நகாண்டிருக்கும்.
அந்த விதைாய் அந்த நதருவில் அவனுக்குச் சில நபண்களுைன்
நநருங்கிய உைவு இருந்து வந்ததுநதருவில் எல்பலாருக்கும் .
பவண்டியவனாகவும், நல்லவனாகவும் இருந்து வந்த
ராைநாதனுக்கு நராம்ப நாட்களாகபவ பாவனாவின் ைீது ஒரு கண்
இருந்து வந்ததுஅவ்வளவு அழகான நபண் பாஸ்கர .
ராைமூர்த்திகுப் பபாய் ைமனவியாய் வாய்த்திருக்கிைாபள என்று
எண்ணிக்நகாண்ைான்அவமளக் கவர்வதற்கு பலவிதைான .
முயற்சிகள நசய்யத் நதாைங்கினான்.
முதலில் மைத்துனி உைவு நகாண்ைாடியபடி பபச்சுக்
நகாடுத்தான்பிைகு பால்பாநகட் . வாங்கித் தரத் நதாைங்கினான் .
பபாகப் பபாக ஒன்று அல்லது இரண்டு ைணிபநராம் ஆை அைர
உட்கார்ந்து நகாண்டு விடுவான்ஜாதகம் பார்த்து பஜாசியம் .
காதல் .நசால்வான் என்ைால் என்ன என்று விளக்குவான்தன் .
ை .ைமனவிமயப் பற்ைிப் பபசுவான்னிதன் சந்பதாஷைாய்
வாழ்க்மகமய அனுபவிப்பதில் தவறு இல்மல என்று உதாரணம்
காட்டுவான். வசந்திமயத் திட்டித் தீர்ப்பான்.
இதில் பவடிக்மக என்னநவன்ைால் பவற்று ஆணுைன் நகாஞ்ச
நாட்கள் பபசிப் பழகிய பிைகுதான் அந்த ஆள் “அந்தப்
பார்மவயுைன்” தன்னிைம் பபசுகிைான் என்பமத நபண்கள்
புாிந்துநகாள்வார்கள் .பாவனாவுக்கு முதலில் புாியவில்மல .
ஒருநாள் பிற்பகலில் ராைநாதன் வந்து கதமவத் தட்டினான் .
அவள் கதமவத் திைந்ததுபை அவன் ஒரு பாக்நகட்மை
அவசரைாய் அவள் மகயில் திணித்துவிட்டு பபாய்விட்ைான் .
அதற்குள் இன்நனாரு .அவள் புாியாைல் அமதப் பிாித்தாள்
பாக்நகை இருந்ததுஅப்படிபய பிாித்துக்நகாண்பை பபாகப் .
பபாக கமைசியாய் ஒரு சாக்பலட், பாதி தின்ைது இருந்தது .
296
பாவனா அருவருப்பு அமைந்தவளாய் அமதக் நகாண்டு பபாய்
குப்மபத்நதாட்டியில் பபாட்ைாள்.
தமலயமணயில் முகம் புமதத்து நராம்ப பநரம் அழுது தீர்த்தாள்.
ைறுநாள் பிற்பகல் அவன் கதமவத் தட்டியபபாது அவள்
திைக்கவில்மலஅமதத் . நதாைர்ந்து தினமும் அபதபபால்
நைந்ததுஅப்நபாழுது அவன் என்ன நசான்னாபனா . நதாியாது .
.பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி ஆத்திரைமைந்தான்
“நகாஞ்சைாவது இங்கித ஞானம் பவண்ைாைா? பாவம்,
வீட்டுச்சாவி இல்லாைல் நகாஞ்ச பநரம்
உட்கார்ந்துநகாள்கிபைன் என்று நசான்னதற்கு துரத்தி
அடித்துவிட்ைாயா?” என்று கத்தினான்.
“அவன் பபாக்கு எனக்குப் பிடிக்கவில்மல.” என்ைாள் பாவனா.
“காைாமலக்காரனுக்கு உலகபை ைஞ்சளாய்த் தான் நதாியும்உன் .
புத்தி அந்த ைாதிாியாய் இருப்பதால் அவனும் அப்படிப்பட்ைவன்
என்று எண்ணிவிட்ைாயா?
அந்த நான்கு சுவர்களுக்கு நடுவில் நைந்தமத ராைநாதன்
ஊகித்துக் நகாண்டிருப்பான் பபாலும்பைலும் துணிந்து .
.விட்ைான்
பாவனா இருந்தது இரண்டு அமைகள் நகாண்ை பபார்ஷன் .
குளியலமை பின்பக்கத்தில் இருந்ததுஅங்பக காத்திருந்து .
இருட்டில் அவள் வந்ததுபை இறுக்கைாய்ப் பிடித்துக் நகாண்டு
உதட்டில் அழுத்தைாய் முத்தம் பதித்தான்எதிர்பாராத . இந்தச்
நசயலுக்கு அவள் விக்கித்துப் பபாய்விட்ைாள்அமதபய .
சாதகைாய் எடுத்துக் நகாண்டு அவன் பைலும் முன்பனைப்
பபானான்பாவனா அவனிைைிருந்து . திைிைிக்நகாண்டு உள்பள
ஓடிப்பபாய் கதமவச் சாத்திக்நகாண்டு விட்ைாள்.
நராம்ப பநரம் வமரயில் அவள் இதயை பைபைத்துக்
நகாண்டிருந்ததுஇந்த ைாதிாி . பிரச்சமனக்கூை யாருக்காவது

297
வருைா என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள்கணவனிைம் . அமதச்
நசால்லவில்மலதாபன பாைம் புகட்டும் அளவுக்கு துணிச்சல் .
.இருக்கவில்மல நாமளக்குத் தன் வாழ்க்மக என்னவாகுபைா
என்ை பயம்கல்லூாியில் . படித்திருந்தால் இழுத்துக் கன்னத்தில்
ஒன்று நகாடுக்கும் மதாியம் இருந்திருக்கும் என்று பதான்ைியது .
கல்லூாியில் படித்தாலும் நபரும்பாலான நபண்களுக்கு பராட்
மசட் பராைிபயாக்கமள குமைந்தபட்சம் எதிர்த்துப் பபசும்
மதாியம் கூை இருக்காது என்றும், தைக்குள் குமுைிக் நகாண்டு
இருப்பார்கள் என்றும் பாவனாவுக்குத் நதாியாது.
அதற்குப் பிைகு ராைன்சாதன் சில நாட்கள் கண்ணில் பைவில்மல .
கண்ணில் பட்ைாலும் பைாதது பபால் பபாய்க் நகாண்டிருந்தான் .
அவளுக்கு நிம்ைதியாக இருந்தது.
ஆனால் அது ஒரு நைக்னிக் என்று அவளுக்குத் நதாியாது .
முதலில் நகாஞ்ச நாட்கள் ஆர்வம் காட்டிவிட்டு பிைகு திடீநரன்று
விட்டுவிட்ைால் நபண்களிைம் ஆர்வம் ஏற்படும் என்ை தியாி
அவனுமையது.
ஆனால் பாவனாவிைம் அப்படிப்பட்ை ஆர்வபை இல்லாததால்
அவனுமைய தியாி நபாய்த்துவிட்ைது.
பத்துநாட்கள் கழிந்தனஒருநாள் கதவு தட்டிய சத்தம் பகட்டு .
சமையல் அமையில் பவமல நசய்துக் நகாண்டிருந்த பாவனா
வந்து கதமவத் திைந்தாள்!ராைநாதன் .
“ராைமூர்த்தி இல்மலயா?”
“இல்மலநவளிபய பபாயிருக்கிைார் .” என்று அவள் கதமவச்
சாத்தப் பபான நபாழுது, கதமவத் தள்ளிக்நகாண்பை “என்மன
ஒன்பது ைணிக்கு வரச்நசான்னான்வந்துவிடுவான் . என்று
நிமனக்கிபைன்நகாஞ்ச பநரம் உட்கார்ந்திருக்க . ிபைன்” என்று
உள்பள வந்து உட்கார்ந்துவிட்ைான்.
பாவனா சமையல் அமைக்குப் பபாய், தன் பவமளயில்

298
ஆழ்ந்திருந்தாள்.
“சாக்பலட் நன்ைாக இருந்ததா இல்மலயா என்று நசால்லபவ
இல்மல.” சமையலமை வாசலில் வந்து நின்ைான்பாவனா பதில் .
.பபசவில்மல
“எவ்வளவு நாமளக்குத்தான் இப்படிக் கஷ்ைபட்டுக் நகாண்டு
இருக்கப் பபாகிைாய்? அவன் விஷயம் எனக்குத் நதாியும் .
கல்யாணம் ஆகி இரண்டு வருைங்கள் ஆகியும் உனக்குச் சுகம்
இல்மல.உன்மனப் பார்த்தால் பாவைாய் இருக்கு .”
“நவளியில் பபாகிைாயா? சுைச்சுை இந்த சாைபாமர உன் மூஞ்சில்
வீசட்டுைா?” பாவனா பகாபைாய்க் கத்தினாள்.
“எல்பலாரும் டிஉன் .பார்ப்பதில் மூழ்கிப் பபாயிருப்பாங்க .வி.
கணவன் இன்னும் ஒரு ைணி பநரத்திற்கு வரைாட்ைான்” என்று
நநருங்கி வந்தான்.
“கிட்பை வராபதவந்தால் கூச்சல் பபாட்டு அக்கம் பக்கத்தாமரக் .
.கூப்பிடுபவன்”
“நராம்பத்தான் நடிக்காபத நீ கத்தினாலும் உன் கணவன் .
அடிக்கிைான் பபாலிருக்கு என்றுதான் எண்ணிக் நகாள்வார்கள்
தினமும் நைக்கிைது தாபனஒருைணி பநரம் . இருக்குயாருக்கும் .
நதாியப் பபாவதில்மல” என்று பைலும் அருகில் வந்து இடுப்புக்கு
அருகில் மகய மவத்து ைார்பபாடு அமணத்துக் நகாண்ைான்.
நபாிதாக கத்தப் பபான அவள் வாமய அவன் உதடுகள் தடுத்து
நிறுத்திவிட்ைனபாவனா . திைிைினாள்ஏற்கனபவ பலவீனைாய் .
இருந்த அவளால் அவன் பலத்திற்கு முன்னால் எதுவுபை பண்ண
முடியவில்மலஇந்தப் பபாராட்ைத்திற்கு இமைபய கதவு .
திைந்துக் நகாண்ைமத அவள் பார்க்கவில்மல.
“எவ்வளவு நாளாய் நைக்கிைது இந்தக் கூத்து?” என்ை பாஸ்கர
299
ராைமூர்த்தியின் குரமலக் பகட்ைதும் ராைநாதன் பாவனாமவ
விட்டுவிட்ைான்ஒருவினாடி அந்த . அமையில் ஊசி விழுந்தாலும்
பகட்கும் படியான நிசப்தம் ஏற்பட்ைது.
அந்த நிசப்தமதச் சிதைடித்தபடி, “பாவனாஇப்பபா என்ன !
நசய்வது?” என்ைான் ராைநாதன்அமவ .நான்பக வார்த்மதகள் .
புாிவதற்கு அவளுக்கு நான்கு வினாடிகள் பிடித்தன.
ைனிதர்களில் அப்படிப்பட்ை ஸ்பான்பைனிடி )spontanity)
இருக்கும் என்று அவளுக்கு அதுவமரயில் நதாிந்திருக்கவில்மல .
அவ்வளவு துாிதைாய் பிபளட்மை ைாற்ைி விடுவான் என்று
எண்ணியிருக்கவில்மல.
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி இன்னும் சிமலயாய் அப்படிபய நின்று
நகாண்டிருந்தான். ஆனால் அவன் முகம் நைல்ல நைல்ல
ஆபவசத்தால் சிவந்து நகாண்டிருந்தது.
“இப்பபா பவண்ைாம்வந்துவிடுவான் என்று .
.நசால்லிக்நகாண்டுதான் இருந்பதன் அனாவசியைாய்
பிடிபட்டுவிட்பைாம்.” முணுமுணுத்தாற்பபால் நசால்லிவிட்டு
ராைநாதன் பின் கதமவத் திைந்துநகாண்டு பபாய்விட்ைான் .
ராைமூர்த்தி விருட்நைன்று உள்பள வந்து அவள் கன்னத்தில்
பளீநரன்று ஒரு அமை விட்ைான்.
“பதவடியா ைவபளநாள் முழுவதும் வீட்டில் இருந்துநகாண்டு நீ !
பண்ணுை காாியம் இதுதான் என்று நசால்லு” என்று அவள்
கூந்தமலப் பிடித்துக் குனியச் நசய்து முதுகிலும், கழுத்திலும்
நவைி பிடித்தவன் பபால் அடிக்கத் நதாைங்கினான். மககளால்
தன்மனத் தடுத்துக்நகாள்ளவும் அவளுக்கு வழியில்லாைல்
பபாய்விட்ைது. அவன் அடித்த அடியில் உதடு கிழிந்து ரத்தம்
வரத்நதாைங்கியது.
“இல்மலங்கஅவன்தான் உள்பள .எனக்நகான்றுபை நதாியாது .

300
.வந்தான்” இரு கரங்கமளயும் கூப்பியபடி பவண்டிக்நகாண்பை
பதிலளித்தாள்யுக யுகைாய் . பாரதநாட்டுப் நபண்களுக்கு
பிரதிநிதியாய் முழங்காலில் அைர்ந்துநகாண்டு அவள் கணவமன
பிராத்தித்துக் நகாண்டிருந்தாள்.
அவனானால் அவமள கண்ணா பின்னாநவன்று அடித்துக்
நகாண்பை கழுத்மதப் பற்ைி பைபல தூக்கினான்.
“எவ்வளவு நாளாய் இந்த விவகாரம் நைந்து வருகிைது? இன்னும்
எத்தமன பபருைன் உனக்கு சைபந்தம் இருக்கு?”
அவள் பதில் நசால்லும் முன் வாய்ைீது இன்நனாரு அடி
விழுந்ததுபவகைாய் அவன் . பிடித்து தள்ளிவிட்ைதில் அவள்
நதருவில் வந்து விழுந்தாள்அதற்குள் . நதருவில் ைக்கள்
கூடிவிட்ைார்கள்.
ராைநாதன் தன் ைமனவியிைம் என்ன நசான்னாபனா நதாியாது .
அவள் மககமள ஆட்டியபடி உரத்தக் குரலில்
கத்திக்நகாண்டிருந்தாள் .“என் வீட்டுக்காரர் அவள்
பஷாக்குகமளப் பற்ைி அடிக்கடி நசால்லிக்நகாண்டுதான்
இருந்தார்நான்தான் காதில் . பபாட்டுக்நகாள்ளவில்மல .
இன்னிக்கு குட்டு நவளிபட்ைதுபை கமதமயபய ைாற்ைிவிட்ைாள்
ைகராசி!”
அந்த வீதியில் இருந்த எல்லா நபண்களுபை பாவனாவின்
அழமகப் பார்த்துப் நபாைாமைப் படுபவர்கள்தாம்அந்த .
நதருவில் இருந்த ஆண்களில் நபரும் பாலானவர்கள்
பாவனாமவ ஓரக்கண்ணால் மசட் அடித்தவர்ள்கள்தான்..
அவளுக்கு இவ்வாறு பநர்ந்ததில் நபண்களின் ஈபகா திருப்தி
அமைந்தது .‘இவ்வளவு அழகானவளுக்கு அத்தமன பைாசைான
குணம் இல்லாைல் எப்படி பபாகும்?’ என்ை திருப்தி! தம்
அழகற்ைத்தன்மைமய நிமனத்து ஆறுதல் அமையும் தன்மை!
ைமனவிைார்கமளப் பார்த்து கணவன்ைார்கள் பயந்தார்கள்.
301
பக்கத்தில் ைமனவி ைட்டும் இல்லாைல் இருந்தால் அதில்
பாதிபபர் அவளுக்கு ஆதரவு தந்து இருப்பார்கள்ஆனால் அந்த .
சின்ன .ஆதரவு சகைனுஷி என்ை பநாக்கத்தில் இல்மல வீைாய்…
தற்காலிகைாக..
இப்நபாழுது ைமனவிைார்கமளத் திருப்திப் படுத்துவதற்காக
ஆளாளுக்கு ஒவ்நவாரு விதைாய் பபசத் நதாைங்கினார்கள்.
“புருஷன் நவளியில் பபானதுபை இவமனக் கூப்பிட்டு மவத்துக்
நகாண்ைாளா? மைகாட்என்மனக் கூப்பிைாைல் ) !
பபாய்விட்ைாபள?) என்ைான் ஒருத்தன்.
“நராம்பவும் திைிர் பிடித்து அமலயத் நதாைங்கிவிட்ைார்கள் .
இப்படிப்பட்ை நபண்கமள பிைந்தவீட்டுக்கு அனுப்பி
.மவத்தாலும் ஆபத்துதான்
( இவளுமைய பிைந்த வீடு எங்பக என்று நதாிந்தால் நன்ைாக
இருக்கும்(
“எப்பபா பார்த்தாலும் ஜன்னல் அருகிபலபயதான் நின்று
நகாண்டிருப்பாள்நான்) . எவ்வளவு முமை அப்படியும்
அப்படியுைாய் அமலந்திருப்நபபனா?) என்ைான் இன்நனாரு
கணவன்.
இப்நபாழுது ராைனாதனுக்குத் துணிச்சல் வந்துவிட்ைது.
முன்பப நசான்னதுபபால் அந்த நதருவில் சில நபண்களுைன்
அவனுக்கு உைவு இருந்து வந்ததுஇப்நபாழுது இதில் .
தன்னுமைய தவறு எதுவும் இல்மல என்று நிரூபித்துக்
நகாள்ளாவிட்ைால், நாமளக்கு அவர்கமளத் தனியாய்ச்
சந்திக்கும் நபாழுது கஷ்ைம். எல்பலாாிைமும் நீதான் என்
பதவமதஎன் ைமனவிமயயும் ., உன்மனயும் தவிர பவறு எந்தப்
நபண்மணயுபை எனக்குத் நதாியாது என்று ஒவ்நவாருவாிைமும்
தனிதனியாய்ச் நசால்லியிருக்கிைான்அமதக் காப்பாற்ைிக் .
302
நகாள்வதற்காக இப்நபாழுது கமைசியில் பிரம்ைாஸ்திரத்மத
எடுத்துவிட்ைான்.
“என்னபவா கூப்பிடுகிைாபள என்றுதான் உள்பள பபாபனன் .
என் கணவனுக்கு ஆண்மையில்மலஎனக்குக் குழந்மதகள் .
என்ைால் நகாள்மள ஆமசஇரண்ைாம் பபருக்குத் . நதாியாது
என்று நசால்லிக் மகமயப் பிடித்தாள்.”
அங்பக திடீநரன்று ஊசி விழுந்தாலும் பகட்கும்படியான நிசப்தம்!
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி ஆண்மை இல்மல என்ை நசய்தி
அவ்விைத்தில் நவடிகுண்ைாய் நவடித்துவிட்ைது.
ஆண்கள் ஐபயா இந்தச் நசய்தி முன்னாடிபய நதாிந்து இருந்தால்
எவ்வளவு நன்ைாக இருந்திருக்கும்? இன்னும் தீவிரைாக முயற்சி
பண்ணியிருக்கலாபை என்நைண்ணிக் நகாண்ைார்கள் .
ராைநாதமன அவன் இலாகா நபண்ைணிகள் எல்பலாரும்
அன்பாய் பார்த்தார்கள்தன் காதலன் பாவனாமவப் பபான்ை .
அழகிமயக்கூை ைறுத்துவிட்ைான் என்ை உணர்வு அவர்கமள
ஆனந்தத்தில் ஆழ்த்திவிட்ைதுராைநாதனுக்கு . பவண்டியதுகூை
அதுதான்அவன் எய்த அம்பு பநராய் பபாய் மதத்துக் .
.நகாண்ைது
பாவனாதான் அவமன அமழத்தாள் என்று அங்பக உறுதியாய்
நிரூபிக்கப் பட்டுவிட்ைது. கணவனின் குமைமயப் பற்ைிக்
காதலனிைம் நசான்ன அந்தப் நபண்மண எல்பலாரும்
அருவருப்புைன் பார்த்தார்கள்.
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியின் முகம் நகால்லனின்
உமலக்களைாகிவிட்ைதுஇத்தமன . அவைானத்மத எந்த
ஆண்ைகன்தான் தாங்கிக்நகாள்வான்? அந்த ஆபவசத்தில் தாபன
ராைநாதனுக்கு இந்த விஷயத்மதப் பற்ைிச் நசால்லி நசக்ஸ்
ஸ்நபஷலிஸ்ட் அட்ரஸ் வாங்கிக்நகாண்ைமத ைைந்துவிட்ைான் .
இப்பப ாது இவ்வளவு பபருக்கு முன்னால் \ இந்தப் நபண் தன்

303
ைானத்மத வாங்கிவிட்ைாள்பகாபை தமலக்பகை அவமள .
அடிப்பதற்காகக் குனிந்தான்.
அதற்குள் ஒரு மக அவமனத் தடுத்தது.
அது வசந்தியின் மக.
“அண்ணாஉனக்கு மூமள கலந்கிவிட்ைதா !? நிறுத்து” என்ைாள்.
“உனக்குத் நதாியாது வசந்திஇந்தத ! பதவடியாள்…”
“அண்ணா!” உருைினாள் வசந்தி .“உன் பண்பு என்னவாச்சு?
கால்காசு வரதட்சமண வாங்கிக்நகாள்ளாைல் பாவனாமவப்
பண்ணிக்நகாண்ைது இதற்காகத்தானா?”
“ஆனால் இவள்…”
“தவறு நசய்திருக்கலாம்தான் எவ்வளவு நபாிய தவறு .
நசய்துவிட்பைாம் என்று நதாிந்துநகாண்ைால் அவள் உள்ளம்
தகித்துக்நகாண்டு பபாய் விடும்இந்த . உலகத்தாருக்கு முன்னால்
முகத்மதக் காட்ை முடியாைல் தற்நகாமல நசய்துநகாண்டு
விடுவாள்அதாபன தவிர நீ ைிருகத்தனைாய் .
.நைந்துநகாள்ளாபத”
பாவனா வியப்புைன் வசந்திமய பநாக்கினாள்அவ்வளவு .
பவதமனயிலும் கூை அவளுக்கு ஆச்சாியைாக இருந்தது .
வசந்தியாஇப்படிப் பபசுகிைாள்? நம்பபவ முடியவில்மல.
“உனக்குத் நதாியாது வசந்தி” என்ைான் ராைமூர்த்தி .“எவ்வளவு
நாளாய் இந்த நாைகம் நைந்து வருகிைபதா? நான் இல்லாத பநரம்
பார்த்து இந்த ராைனாதமனக் கூப்பிட்டு என்மனப் பற்ைிப் நபாய்
நசால்லி இருக்கிைாள்அவன் !பாவம் . நல்லவனாய் இருக்கத்
நதாட்டு…” திரும்பவும் எல்லாம் நிமனவுக்கு வந்ததும் திரும்பவும்
ஆபவசப்பட்ைான்.
“பாவனா ைீது இனி ஒரு அடி விழுந்தால் நான் நசத்துவிட்ைதற்கு

304
சைம்!என்ைீது ஆமண .” என்ைால் வசந்தி.
ஓங்கிய அவன் மக அப்படிபய நின்றுவிட்ைது.
‘எழுந்து பாவனா” என்று அவமள வீட்டிற்குள் அமழத்துச்
நசன்ைாள் வசந்தி. நாைகம் பைலும் நதாைரும் என்று
நிமனத்தவர்கள் எல்லாம் ஏைாற்ைத்துைன் திரும்பினார்கள்.
“உண்மையிபலபய அவன் நதய்வம்தான்” என்று ராைமூர்த்தி
பற்ைி யாபரா பபசிக்நகாண்ைது பாவனாவுக்குக் பகட்ைதுஅவள் .
இன்னும் அதிர்ச்சியிலிருந்து ைீளவில்மலஅவமளச் . பசார்வு
ஆட்நகாண்ைதுஎப்படி உள்பள வந்தாபளா அவளுக்பக .
நதாியாது.முன் அமையில் தமரயில் அப்படிபய சாிந்துவிட்ைாள் .
வசந்தி கதமவச் சாத்தினாள்.
இரவு பதிநனாரு ைணி ஆயிற்றுைனதளவிலும் இவ்வளவு .
அடிகமள தாங்கிக்நகாள்ள பாவனாவால் முடியவில்மல .
ையக்கம் வந்தவள் பபால் உைக்கத்தில் ஆழ்ந்துவிட்ைாள்.
உள்பள ராைமூர்த்தி வசந்திமயப் பார்த்து “ஏன் இப்படிச்
நசய்தாய்? அவமள அப்படிபய கழுத்மதப் பிடித்துத் தள்ளித்
துரத்திவிட்டிருந்தால் நன்ைாக இருந்திருக்குபை?” என்ைான்.
“எங்பக துரத்துவாய்? நாமளக்கு அவள் பகார்ட்டுக்குப் பபானால்
என்ன பண்ணுவாய்?”
“பகார்ட்டுக்குப் பபாய்விடுவாளா? மூஞ்சியில் காைித்
துப்புவார்கள்புருஷன் . வீட்டில் இல்லாத பபாது
எதிர்வீட்டுக்காரமன அமழத்தாள் என்று..”
அவன் வார்த்மதகள் இன்னும் முடியவில்மலவசந்தி அலுத்துக் .
.நகாண்ைாள்“அமத எல்லாம் பகார்ட்டில் நிரூபிக்க முடியாது .
அவர்கள் யாருபை பகார்ட் வமரயில் வரைாட்ைார்கள்அப்படிபய .
வந்தாலும் உன் விஷயம் எல்பலாருக்கும் நதாிந்துவிடும்.”

305
ராைமூர்த்தியின் முகம் வாடிவிட்ைது .“அவ்வளவு தூரம் நான்
பயாசித்துப் பார்க்கவில்மல .ஆனால் ஒன்று ைட்டும் நிஜை .
அவள் இந்த வீட்டில் இருக்கக் கூைாதுஅவமள இனி ஒரு .
நிைிஷம் கூை என்னால் சகித்துக்நகாள்ள முடியாது.”
“சகித்துநகாள்ளச் நசால்லி யார் நசான்னார்கள்?”
“பின்பன?”
“இங்பக வந்து நிமலமைமயப் பார்த்ததும் ஒரு நல்ல பயாசமன
வந்து விட்ைது எனக்கு.”
“என்ன பயாசமன?”
“எல்பலாருக்கும் முன்னால் நான் என்ன நசான்பனன்? எவ்வளவு
நபாிய தவறு நசய்து விட்பைாம் என்று நதாிந்தால் அவள் உள்ளம்
தகித்துக்நகாண்டு பபாய்விடும்இந்த . உலகத்தாருக்கு முன்னால்
முகத்மதக் காட்ைமுடியாைல் தற்நகாமல பண்ணிக்நகாண்டு
விடுவாள் என்பைன்நிமனவு இருக்கா .?”
“ஆைாம்.”
“இப்பபாது அவள் தகித்துக் நகாண்டு பபானாலும் நம்
இரக்கத்மதத் தாங்கிக்நகாள்ள முடியாைல் நசத்துப்
பபாய்விட்ைதாய் அக்கம் பக்கத்தில் எல்பலாரும் நிமனப்பார்கள் .
நாமளக்கு ஏதாவது பிரச்சிமன வந்தாலும் அபத
விஷயத்மதத்தான் பபாலீசாாிைம் நசால்வார்கள்.”
ராைமூர்த்தி திக்பிரமையுைன் பார்த்தான் அவமளவசந்தி .
.சிாித்துக்நகாண்பை பைலும் நசான்னாள்
“அபதாடு அவள் அப்பன் நகாடுக்க முடிந்தமதநயல்லாம்
எப்படியும் தந்துவிட்ைான். இனிபைல் ஒரு மபசா கூைா
அவனிைைிருந்து நபயராதுஇவளுைன் எப்படியும் உனக்குச் .
சாிபட்டு வராதுஇப்பபா இவள் நசத்தாலும் ., இத்தமன பபர்
306
சாட்சிகள் இருப்பதால் குட்டு நவளிப்பட்டுவிடும்கள்ளத் .
நதாைர்பு இருப்பது நவளியில் நதாிந்துவிட்ைதால் அவபள
தற்நகாமல பண்ணிக்நகாண்ைாள் என்று….”

27

சாியாய் பத்து நிைிைங்களுக்குப் பிைகு பாவனாவுக்கு விழிப்பு

வந்தது. தன்மன யாபரா தூக்கிக்நகாண்டு பபாவது பபான்ை
கனவு. அதற்குள் அது கனவு இல்மல என்றும், நிஜம்தான் என்றும்
புாிந்துவிட்ைது. புாிவதற்கு முன்பு அவள் சமையல் அமையில்
இருந்தாள் அவள். தமரயில் நபாத்நதன்று பபாட்ைார்கள். கத்தி
கூச்சல் பபாைாைல் அவள் வாமயப் நபாத்தினார்கள். வசந்தி
கால்கமளப் பிடித்துக்நகாண்ைாள். தமலைாட்டில் கணவன்
இருந்தான்.

ைண்நணண்நணய் வாசமன குப்நபன்று வந்தது.

அவள் கத்தப் பபானாள். வாமய அழுத்தைாய் நபாத்தியிருந்ததால்

கத்தல் நவளிபய வரவில்மல. சமையலமையின் நகால்மலக்
கதவு திைந்து இருந்தது. முன் கதமவ உள்புைைாய்த்
தாழிட்ைார்கள். நநருப்புப் பற்ைிக்நகாண்ைதுபை அந்த
இரண்ைாவது கதமவ நவளிப்புைைாய்த் தாழிட்டுவிட்ைால்,
சமையலமைக்குள் தாழிட்டுக்நகாண்டு பாவனா தற்நகாமல
பண்ணிக்நகாண்டு விட்ைாள் என்று நிமனப்பார்கள். அதுதான்
அவர்களுமைய திட்ைம்.

கணவன், நாத்தனார், ைாைியார், ைாைனார் எல்பலாரும் பசர்ந்து

ைருைகமள உயிருைன் எாிப்பமதப் பற்ைி பபப்பர்களில்
படித்திருக்கிைாள். பலர் நசால்ல பகட்டிருக்கிைாள். ஆனால்
இப்நபாழுது தாபன அந்தப் பலிகைாவாக ைாைப் பபாகிபைாம்
என்று நதாிந்துவிட்ைது. அவள் அவயவங்கள் சுவாதீனத்தில்
இல்மல. எதிர்க்கலாம் என்ைால் சாத்தியப்பைவில்மல. அந்த

307
அதிர்ச்சியில் சலனம் ஒடுங்கிப்பபாய் அவர்கமளபய பார்த்தபடி
இருந்துவிட்ைாள்.

அந்த இருட்டில் தீக்குச்சியின் நநருப்பு நநருங்கி வந்து

நகாண்டிருந்தது புலப்பட்ைது. அமை முழுவது ைண்நணண்நணய்
நாற்ைம் பரவியிருந்தது.

நகாள்ளிமய தமலயில் மவப்பார்கள். அவன் பாதத்திற்கு

அருகில் பற்ைமவத்தான்.

தீமயப் பார்த்ததும் அவளுக்கு சுயநிமனவு வந்து விட்ைாற்பபால்

இருந்தது. பயத்தினால் ஏற்பட்ை ையக்கம் விடுபட்டு விட்ைது.

அவளுக்கு அந்தச் சக்தி எப்படித்தான் வந்தபதா நதாியாது.

பலத்மத எல்லாம் கால்களில் கூட்டிநகாண்டு காலால் ஒரு உமத
உமதத்தாள். அந்த உமத அவன் வயிற்றுக்குக் கீழ் பகுதியில்
பட்டுவிட்ைது பபாலும். ஐபயா என்று முனகிக்நகாண்பை அவன்
கீபழ சாிந்தான். மகமயப் பிடித்துக் நகாண்டிருந்த வசந்திமய
சபரநலன்று தள்ளிவிட்டு அவள் நவளிபய ஓடினாள்.

அபத பவகத்தில் அவள் நதருவுக்கு வந்து பசர்ந்தாள். நதரு

முழுவதும் இருட்ைாகவும், ஆளரவைில்லாைலும் இருந்தது.
குளிர்ந்த காற்று திடீநரன்று வந்து தாக்கியது.

அத்துைன் அவள் ஆபவசம் சட்நைன்று தணிந்துவிட்ைது.

ைண்நணண்நணயில் நமனந்த புைமவயுைனும், நடுங்கும்

கால்களுைனும், சிதைிய உள்ளத்துைனும், வியர்மவ
நபருக்பகாடிய உைலுைனும் எந்தப் பக்கைாய் பபாகபவண்டும்
என்று புாியாதவளாய் அவள் நடுத்நதருவில் நின்ைாள். படிப்பும்,
மதாியமும் இல்லாத சராசாி இந்தியப் நபண்ணின்
எதிர்காலத்மதப் பபால் சுற்ைிலும் சூழ்ந்திருந்த இருள். அவள்

308
குழப்பத்துைன் நைக்கத் நதாைங்கினாள். நகரம் உைக்கத்தில்
ஆழ்ந்து பபாய் நராம்ப பநரம் ஆகியிருந்தது.

அவள் நதருமுமனயில் திரும்பிக் நகாண்டிருந்த பபாது ஒரு கார்

பவகைாய் வந்தது. நள்ளிரவு பவமளயில் ஹாரன் எதற்கு
பதமவயில்லாைல் அடிப்பாபனன் என்று எண்ணியிருப்பான்
பபாலும். அபத பவகத்தில் முமனயில் திரும்பினான். அவமளப்
பார்த்துவிட்டு அவசரைாய் ப்பரக் பபாைப் பபாய்,
தடுைாற்ைைமைந்து, காமர ஒரு பக்கைாய்த் திருப்பி, ஒரு
குப்மபத்நதாட்டியில் பைாதிக்நகாள்ளவிருந்து அதிர்ஷ்ைவசைாய்
தப்பி, ஒரு ஓரைாகக் நகாண்டு வந்து நிறுத்தினான்.

ையிாிமழயில் தப்பியது ஆபத்து. “நள்ளிரவில் ஒரு நபண்

தனியாய் நதருவில் நைக்க முடிந்த அன்மைக்குத் தான்
உண்மையான சுதந்திரம் கிமைதாற்பபால் என்று காந்தி
நசான்னாபர தவிர, நள்ளிரவில் நதருவுக்கு நட்ைநடுவில் நைக்க
முடிந்த அன்று என்று நசால்லவில்மல பைைம்!” என்ைான்
கழுத்மத நவளியில் நீட்டிக்நகாண்பை.

பாவனா பதில் நசால்லவில்மல. அப்நபாழுதுதான் கவனித்தான்

அவன் ைண்நணண்நணய் நாற்ைத்மத. அது தான் குடித்த
ஆல்கஹாலின் ைணைா இல்மல பவறு ஏதாவதா என்று
குழப்பைமைந்து பைலும் ஒாிருமுமை ஆழைாக மூச்மச
எடுத்துக்நகாண்ைான்.

அதற்குள் பாவனா “தயவுநசய்து பஸ் ஸ்ைான்ட் வமரயிலும்

லிப்ட் தர முயட்யுைா?” என்று பகட்ைாள். அவன் சிாித்துவிட்டு
“பவறு யாமரயாவது முயற்சி நசய்வது நல்லது. நான்
அப்படிப்பட்ைவன் இல்மல” என்ைான்.

இம்முமை பாவனா குழப்பத்துைன் பார்த்தாள்.

309
“குடிபழக்கம் உண்பை தவிர விபச்சாரத்தின் பதமவ இதுநாள்
வமரயிலும் வந்தது இல்மல. பவறு யாமரயாவது நல்ல
கஸ்ைைமரப் பார்த்துநகாள்வது நல்லது” என்ைான்.

அவன் நசான்னது புாிந்ததுபை பாவனாவின் முகம் கமளமய

இழந்தது. அவள் அங்கிருந்து பபாகக் கிளம்பியபபாது
“நில்லுங்கள். உங்களிைைிருந்து வருவது கிபராசின்
வாமைதாபன?” என்று பகட்ைான்.

அவள் பதில் பபசவில்மல. அவன் காமரவிட்டிைங்கி அவள்

அருகில் வந்து “என்ன நைந்தது? யார் நீங்க?’ என்று பகட்ைான்.

“நான் நிமனப்பதுப் பபால் அந்த விதைான் நபண் இல்மல. பஸ்

ஸ்ைாண்டுக்குப் பபாகணும் உண்மையிபலபய” என்ைாள்.

“காாில் ஏைிக் நகாள்ளுங்கள்.”

அவள் ஏைிக்நகாண்ைதுபை அவன் பகட்ைான். “நான்

அனாவசியைான ஆர்வத்மதக் காட்டுவதாக நிமனக்கவில்மல
என்ைால், அது கிபராசின்…”

“ஆைாம்.” தமல குனிந்தபடி நசான்னாள்.

அவன் நிசப்ைாய் காமர ஒட்டிக்நகாண்டிருந்தான். நகாஞ்ச பநரம்

கழித்து பகட்ைான். “இந்த பநரத்தில் உங்க ஊருக்கு பஸ்
இருக்குைா?”

“நதாியாது. இல்லாவிட்ைால் காமல வமரயிலும் நவயிட்டிங்

ரூைிபலபய இருந்து நகாள்கிபைன்.”

310
“கிபராசினில் பதாய்ந்த இந்தப் புமைமவயுைனா?”

அவள் பதில் பபசவில்மல.

“எந்த ஊருக்குப் பபாகணும் நீக?”

“நதாியாது.”

“உங்களுக்கு யாருபை இல்மலயா?”

“இருக்காங்க. ஆனால் இந்த நிமலயில் நபற்ைவர்கள் கூை

அமைக்கலம் தரைாட்ைார்கள்.”

“பின்பன எங்பக பபாவதாக உத்பதசம்?”

“நதாியாது.”

அவன் அவமள விபனாதைாய்ப் பார்த்தான். “உங்களுமைய பர்ஸ்

எங்பக?”

“இல்மல.”

“பின்பன பணம் இல்லாைல் பஸ்ஸில் எப்படி ஏறுவீங்க?”

“ஏபதா ஒரு இைத்தில் இைக்கி விடுங்கள்.”

“என்ன பண்ணுவீங்க?”

“நசத்துப் பபாகிபைன்.”

அவன் பதில் நசால்லவில்மல. நகாஞ்ச பநரம் கழித்து கார்

பபாய்க் நகாண்டிருக்கும் திமசமயப் பார்த்துவிட்டு “இப்பபா

311
எங்பக பபாய்க் நகாண்டு இருக்கிபைாம்?” அவன் குடித்திருப்பமத
உணர்ந்து பயந்துநகாண்பை பகட்ைாள்.

“எங்க வீட்டுக்கு. நாமளக் காமல வமரயிலும் எங்க வீட்டிபலபய

இருங்கள். எந்த விதைாய் சாவது நல்லது என்று என் ைமனவியும்,
மூன்று குழந்மதகளும் உங்களுக்கு பயாசமன நசால்லுவார்கள்.
அவர்கள் என் பபச்மச ைதிக்காைல் சஸ்நபன்ஸ், கிமரம்
நாவல்கள் படிப்பார்கள். நான் யாநரன்று நசால்லபவ இல்மல
இல்மலயா? என் நபயர் பரத்வாஜ். நான் ஒரு எழுத்தாளர்.”

“நீங்க. நீங்க.. எழுத்தாளர் பரத்வாஜ் நீங்கள்தானா?”

“இது நகௌரவத்பதாடு கூடிய ஆச்சாியைா? அல்லது பயத்பதாடு

கூடிய அருவருப்பா?”

அவன் பபச்மசக் காதில் வாங்கிக்நகாள்ளாைபலபய அவள்

நசான்னாள். “என் சிபநகிதிக்கு நீங்க ஒரு ஆட்பைாகிராப்
பபாட்டீங்க. அது இன்னும் ஞாபகம் இருக்கு.”

“எந்த ஞாபகம்? எழுதிய ஞாபகைா? அல்லது ஆட்பைாகிராப்

ஞாபகைா?”

“ஆட்பைாகிராப்தான். for a maan, an attraactive l..நசால்லிக்

நகாண்டிருந்த பபாபத அவன் இமைைைித்தான்.

“ஞாபகத்துக்கு வந்துவிட்ைது. நபண்ணுக்கு ஆண், அல்லது

கணவனுக்கு ைமனவி இமணந்த புதிதில் அபூர்ைான நபர்
பபாலவும், சகல நற்பண்புகளும் நிமைந்து, கைவுள் தைக்காகபவ
அனுப்பிய பாிசு பபாலவும் நதன்படுவார்கள். காலம் கமரயக்

312
கமரய அந்த நதய்வீகத் தன்மையின் ைதிப்நபடுகள் காணைல்
பபாய்விடும். அதுதாபன அந்த ஆபைாக்ராப்!”

“ஆைாம் பரத்வாஜ் சார்! இப்பபா என் வாழ்க்மகயும்

அப்படித்தான் ஆகிவிட்ைது.”

அவள் நசால்லத் நதாைங்கினாள்.

*******

நதாமலவிலிருந்பத சாஹிதிமயப் பார்த்துவிட்டு கூர்க்கா

உள்பள ஓடினான். வீநைல்லாம் விளக்குகள் பபாைப்
பட்டிருந்தன. நள்ளிரவில் சூட்பகசுைன் திரும்பி வந்த ைகமளப்
பார்த்துவிட்டு, நிர்ைலா பஹாநவன்று கதைியபடி ஓடிவந்து
கட்டிக்நகாண்ைாள்.

“நான் என்ன பாவம் நசய்துவிட்பைன்? ைகள்

பகாபித்துக்நகாண்டு வீட்மைவிட்டுப் பபாய்விட்ைாள் என்ைால்
அது எவ்வளவு ைானக்குமைவு? ஆனாலும் நீபய இல்மல
என்ைால் எனக்கு இந்த வாழ்க்மக எதற்கு? இன்ைிரவு ைட்டும் நீ
திரும்பி வராைல் பபாயிருந்தால் நான் தற்நகாமல
பண்ணிக்நகாண்டு இருப்பபன்” என்று கதைித் தீர்த்துவிட்ைாள்.

சாஹிதிக்கு அவமளப் பார்த்தாள் இரக்கைாய் இருந்தது.

பகாபத்தால் நகாந்தளிப்பாள் என்று எண்ணிக் நகாண்டிருந்த
தாய், இப்படி ைனம் கமரந்து பபாகும்படி அழுவமதப்
பார்த்தபபாது வருத்தைாக இருந்தது. “அழாபதம்ைா. அதான்
வந்துவிட்பைபன. நீ இவ்வளவு வருத்தப்படுவாய் என்று
நதாிந்திருந்தால் நான் இப்படிப் பண்ணியிருக்க ைாட்பைன். இனி

313
ஒருபபாதும் இதுபபான்ை காாியத்மதச் நசய்யைாட்பைன்”
என்ைாள்.

இந்தக் காட்சிமய பரத்வாஜ் ைட்டும் பார்த்திருந்தால்

“கமரந்துபபான கஷ்ைங்கள்” என்ை தமலப்பில் நாவமல
எழுதியிருப்பாபனா என்னபவா.

நிர்ைலா கண்கமளத் துமைத்துக்நகாண்ைாள்.

இருவரும் ஒருவமரநயாருவர் அமணத்தபடி அப்படிபய உள்பள
பபானார்கள்.

உள்பள பூமஜயில் பரைஹம்சா பத்ைாசனைிட்டு தியானத்தில்

ஆழ்ந்திருந்தான்.

நிர்ைலா பபாய் அவன் பாதங்களில் விழுந்தாள். “உங்க தவத்தின்

வலிமை அபாரம். நீங்கள் நசான்னது பபாலபவ தியானதிலிருந்து
எழுந்திருப்பதற்குள்ளாகபவ ைகள் வீட்டிற்குத் திரும்பி
வந்துவிட்ைாள்.”

பரைஹம்சா கண்கமளத் திைந்து சாஹிதிமயப் பார்த்துவிட்டு

முறுவலித்தான்.

சாஹித்தி நைௌனைாய் தன் அமைக்குள் பபாய்விட்ைாள்.

அதுவமர இருந்து வந்த சந்பதாசம் ஒபரயடியாய்
ைாயைாகிவிட்ைது. அலைாாியில் பதடினாள். பவண்டியது
கிமைத்தது. இந்த முமை இரு ைைங்கு பைாஸ்
பபாட்டுக்நகாண்ைாள்.

தியானத்திலிருந்து எழுந்த பிைகு பரைஹம்சா குளித்தான். பநரம்

இரவு பதிநனான்ைமர ஆயிற்று. நிர்ைலா தமலயில் ைல்லிமகச்
கரத்மத சூடிக் நகாண்டிருந்தாள். “சாஹிதியுைன் பபசிவிட்டு
வந்து விடுகிபைன் நிரைலா” என்று சாஹிதியின் அமைக்குள்

314
ப்மழந்தான். அதற்குள்ளாகபவ சாஹித்தி ையக்கத்தில் ஆழ்ந்து
பபாய்விட்ைாள். “நகாஞ்சம் நகரும்ைா” என்று வந்து படுக்மகயில்
உட்கார்ந்துக் நகாண்ைான்

“எதற்காக அப்படிப் பபானாய் சாஹித்தி? நாங்க எவ்வளவு

பயந்துவிட்பைாம் நதாியுைா?”

“ஊம்.. ஊம்.”

நீ அப்படிப் பபாய்விட்ைால் எப்படி வாழப் பபாகிைாய்? இவ்வளவு

வசதிகளுைன் வளர்ந்தவள் இல்மலயா?

“ஆைாம்… ஆைாம்.”

“நீ பபாய்விட்ைால் உங்க அம்ைா நசத்துப் பபாய் விடுவாள்.

அம்ைாமவக் நகால்லப் பபாகிைாயா?”

“நகால்லைாட்பைன். நகால்ல…. ைாட்பைன்.’ அமர ையக்கத்தில்

பதிலளித்தாள்.

“நம் குடும்ப விஷயத்மத நவளிபய எங்பகயும் நசால்லக் கூைாது.

நசான்னால் அப்பாவின் ஆன்ைாவுக்கு நிம்ைதி இருக்காது.”

“ஆைாம்.”

எதிர்காலத்மதப் பற்ைிய பயத்மத,, நசன்டிநைன்டின் ைீது

பலவீனத்மத,, சமுதாயக் கட்டுபாடுகமள பவறு வழியில்லாைல்
ஏற்றுக்நகாள்ளபவண்டிய ஆதரவற்ைத்த்னமை … ஆகியவற்மை
அவள் ைனதில் பதியும்படி பிநரயின் வாஷ் நசய்து
நகாண்டிருந்தான் அவன்.

315
*******

“உன் கமத முழுவமதயும் பகட்ைால் எனக்கு ஒன்றுதான்

பதான்றுகிைது. எதிர்காலத்மதப் பற்ைிய பயம், நசண்டிநைண்டின்
ைீது பலவீனம், சமுதாயக் கட்டுபாடுட்கமள பவறு வழியில்லாைல்
ஏற்றுக்நகாள்ள பவண்டிய ஆதரவற்ைதன்மை.. இமவதான்
ைனிதர்கமள துன்புறுத்துகின்ைன. பவதமனக்கு
ஆளாக்குகின்ைன” என்ைான்.

பாவனா புாியாைல் விழித்தாள்.

ரஜனி அவமளப் பார்த்துச் சிாித்தாள். “எங்க அப்பா பபசுவது

பாதி புாியாது விடுங்கள். நாவல்களில் வரும் பாத்திரங்கள் பபசும்
நைாழியில் பபசுவார்” என்ைாள்.

பரத்வாஜ் பாவனாமவ வீட்டிற்கு அமழத்து வந்தான்.

பரத்வாஜுக்கு இரண்டு ைகள்கள், ஒரு ைகன். மூத்தவள் ரஜனிக்கு
பதிநனட்டு வயது இருக்கும்.

பாவனா காாில் வரும்பபாபத அவனிைம் தன் கமதநயல்லாம்

நசான்னாள். சாஹிதியின் கமதமயக் பகட்டு அவன்
அவ்வளவாய் நநகிழ்ந்துவிைவில்மல. அவனுக்கு அது ஒரு
பிரச்சமனயாகபவ பதான்ைவில்மல.

ஆனால் இங்பக விஷயம் பவறு. குமைந்தபட்சம் ஆண்மைக் கூை

இல்லாத ஒருவன், தான் ஆணாய் இருந்த ஒபர காரணத்திற்காக
வரதட்சமண எதிர்பார்ப்பதும், ஆணாதிக்கத்மத நிமலநாட்டிக்
நகாள்வதற்காக ைமனவிமய துன்புறுத்தி, ஆதரவற்ைவளாய்
ஆக்கியதும் தான் அவமன வருத்தத்தில் ஆழ்த்தியது.

316
“இமதநயல்லாம் இவ்வளவு நாளாய் எப்படிச் சகித்துக் நகாண்டு
இருந்தாய்?”

‘பின்பன என்ன நசய்வது?’ என்பதுபபால் பார்த்தாள் அவள்.

“இவ்வாறு இருப்பமதவிை பவறுவிதைாய் நம் வாழ்க்மக நன்ைாக

இருக்கும் என்று பதான்ைியபபாது, இமத விட்டுவிட்டு அவ்வாறு
வாழ்வதில் தவறு என்ன இருக்கு? அப்படி ஏன் முயற்சி
நசய்யவில்மல?”

ரஜனி குறுக்கிட்ைாள். “என்னப்பா? நராம்பவும் சாதாரணைாய்ச்

நசால்ைீங்க? வாழ்க்மகயும் சாப்பாடும் ஒன்ைாகிவிடுைா? குழம்பு
நன்ைாக இல்மல என்று ரசத்மத ஊற்ைிக்நகாண்டு
சாப்பிடுவதற்கு” என்ைவள் பாவனாவின் பக்கம் திரும்பினாள்.
“நீங்க ஒன்றும் நிமனத்துக் நகாலாதீங்க. எங்க வீட்டில்
இதுபபால் உதாரணம் காட்டித்தான் பபசிக்நகாண்டு
இருப்பபாம். நசால்லுங்கள் ைாடி! இந்தப் நபண் தன் பமழய
வாழ்க்மகமய விட்டு நவளிபய வந்திருக்க பவண்டுைா? அப்படி
என்ைால் நம் நாட்டில் நபண்களில் பாதிபபர் தம் குடும்பத்மத
விட்டுவிட்டுத் தனியாய் இருந்தால் எப்படி இருக்கும் என்று
பாிபசாதமன பண்ண பவண்டியிருக்கும்” என்ைாள்.

“நான் நசான்னது அது இல்மல. ஒவ்நவாருத்தருக்கு ஒவ்நவாரு

கவமல.’எனக்குக் கல்யாணம் ஆகவில்மல. வரதட்சமண
பிரச்மன! எனக்கு பவமல இல்மல. பவமலயில்லாப் பிரச்சமன!
என கணவன் சின்ன வீடு மவத்திருக்கிைான். பாதுகாப்புப்
பிரச்சமன! இதுபபால் பலவிதைான பிரச்சமனகளால்
கவமலப்பட்டுக்நகாண்டு இருப்பார்கள். இந்தப்
பிரச்சமனகளுக்கு சமுதாய உணர்வுைன் தீர்வு நசால்லும்

317
விதைாய் கமதகமள எழுதச் நசால்லி பகட்டுக்நகாண்டு
இருப்பார்கள். எல்லா பிரச்சமனகளுக்குபை தனித்தன்மை
வளர்த்துக்நகாள்வது ஒன்றுதான் வழி என்று நசான்னால் ைட்டும்
பகட்டுக்நகாள்ள ைாட்ைார்கள். பநற்று இலக்கிய கூட்ைத்தில்
நைந்த ரகமள கூை நான் இப்படிச் நசான்னதற்குத்தான்.”

“ஆனால் இந்தப் நபண்ணுக்குப் படிப்பும் இல்மல. பணமும்

இல்மல அப்பா.”

“அவிவிரண்டும் ைட்டுபை இருந்தால் பபாதும் என்ை பட்சத்தில்,

அமவ இரண்டும் இருக்கும் சாஹிதி என்ை நபண் எதற்காக
தற்நகாமல நசய்துநகாள்ள நிமனத்தாள்?” எதிர்க்பகள்வி
பகட்ைான். யாருபை பபசவில்மல. ைீண்டும் அவபன
நசான்னான். “வாழ்க்மகமய எப்நபாழுது பவண்டுபைா
அப்நபாழுது புதிதாய்த் நதாைங்கலாம் பாவனா!
நாமளயிளிருந்பத புது வாழ்க்மக எப்படித் நதாைங்குவது என்று
நீ முயற்சி நசய்து நதாிந்துநகாள். இமதவிை சந்பதாஷைாய் ஏன்
வாழ முடியாது என்பமத நிரூபித்துக்காட்டு” என்று எழுந்தான்.

ரஜனி சிாித்துவிட்டு “நைாத்தத்தில் பாவனாமவ நீ நராம்ப

கஷ்ைப்படுத்தப் பபாகிைாய் அப்பா. முதலில் இந்தப் நபண்கள்
இப்படி கஷ்ைப்படுத்துபவர்களின் காாின் கீபழ விழக்கூைாது.
ஏதாவது இமளஞனுமைய காாின் கீபழபயா அல்லது ைமனவி
இைந்துவிட்ை நடுத்தர வயது ைனிதாின் காருக்குக் கீபழபயா
விழுந்திருக்கணும். அவனுமைய குழந்மதகளுக்கு ஆயாவாக
பபாய்ச் பசர்ந்துவிட்டு, ‘சுபம்’ என்று பபாடுவதற்குக் நகாஞ்சம்
முன்னால் அவன் ைார்பின் ைீது சாய்ந்துவிைபவண்டும்” என்ைாள்.
பரத்வாஜ் அவள் தமலயில் தட்டிவிட்டு “இரவு நராம்ப
பநரைாகிவிட்ைது பபாய் படுத்துக்நகாள்” என்ைான். அவள்

318
பபான திமசமயபய பார்த்தபடி உட்கார்ந்திருந்தாள் பாவனா.
அவமளயும் அைியாைல் கண்களில் நீர் கசிந்தது. ஒரு காலத்தில்
அவளும் தந்மதயிைம் இதுபபாலபவ நைந்துநகாள்வாள்.

“என்ன பயாசிக்கிைாய்? இன்று இரவு படுத்துத் தூங்கு. நாமளக்கு

என்ன பண்ணலாம் என்று பயாசிப்பபாம்.”

‘உங்க ைகமள எனக்கு நராம்பப் பிடித்துவிட்ைது” என்ைாள்.

“ஏன்?”

“அந்தச் சிாிப்பு, ஆர்வம், சுறுசுறுப்பு, சுவாதீனம்..”

“எங்கள் நைாழியில் நசால்லணும் என்ைாள் தன்னம்பிக்மக!”

“அவ்வளவு நபாிய வார்த்மதநயல்லாம் எனக்குத் நதாியாது.

ஆனால் உங்கமளப் பபான்ை அப்பாவும், பணவசதியும், படிப்பும்
இருப்பதால்தாபன அந்த சுறுசுறுப்பு வந்திருக்கு?”

கதவுக்கு அருகில் பபானவன் திரும்பி அவமளப் பார்த்தபடிச்

நசான்னான்.

“உன் தியாி தவறு பாவனா. நான் நசால்ல வந்ததும் அமதத்தான்.

பிரச்சமனமய சாியான பகாணத்திலிருந்து பார்த்தால் பாிகாரம்
கிமைக்கும். ைரணத்மத சாியான பகாணத்திலிருந்து வரபவற்க
முடிந்தால், வாழ்ந்து நகாண்டிருக்கும் வமர சந்பதாஷம்
கிமைத்துக்நகாண்பை இருக்கும். அதற்குப் பாிபூர்ண
எடுத்துக்காட்டு பிநரயின் ட்யூைரால் பாதிக்கப்பட்டு ைரணத்தின்
விளிம்பில் இருக்கும் என் ைகள் ரஜனி.”

319
 28

“ஜீவனி” காாியாலயம் நதாைங்கப்பட்டு பத்தாண்டுகள்

ஆகிவிட்ைன. எந்த வழியும் இல்லாத அனாமதப் நபண்களுக்கு,
துன்புறுத்தல் தாங்க முடியாைல் ஓடி வந்துவிட்ை நபண்களுக்கு
அங்பக புகலிைம் கிமைத்து வந்தது. படிப்பைிவு இல்லாத
அப்பாவிப் நபண்களுக்குக் கூை அங்கு இைம் உண்டு.
அவர்களுக்கு ஏதாவது நதாழிலில் பயிற்சி அளித்து, தம்
கால்களில் தாம் நிற்கும் வமரயிலும் அவர்கமளப் பபாஷித்து
வந்தது “ஜீவனி.”

ஜீவனியின் காாியதாிசி பாரதிபதவி. அவளுமைய பிடிவாதம்,

எடுத்துக்நகாள்ளும் சிரைம்.. எதுவாய் இருந்தால் என்ன அந்த
நிறுவனம் நவற்ைிகரைாக இயங்கிக்நகாண்டு இருந்தது.

பாரதிபதவிக்கு வயது அறுபது எழுபதுக்கு இமையில் இருக்கும்..

நாள் முழுவதும் சுறுசுறுப்பாய் பவமல நசய்து வந்தாள். ஒரு
நிைிைம் கூை வீணாக்க ைாட்ைாள். அந்த வயதில் அவளுமைய
உற்சாகத்மதயும், நபாறுமைமயயும் பார்த்தவர்களுக்கு
ஆச்சாியம் ஏற்படும். அவள் பயாசிக்கும் முமை, தரும் ஊக்கத்மதப்
பார்க்கும்பபாது எந்தப் நபண்ணுக்குபை தன் ைீபத தனக்கு
நம்பிக்மக ஏற்படும்.

பாவனாமவ ஜீவனியில் பசர்த்துவிட்டுப் பபாய்விட்ைான்

பரத்வாஜ். இந்தக் கமதயில் பரத்வாஜ் ஒரு கருவி ைட்டும்தான்.
பாரதிபதவி நைந்தமத எல்லாம், விவரைாய் பாவனாவிைம்
பகட்டுத் நதாிந்துநகாண்ைாள். அதற்குள் தன் எதிர்காலத்மதப்
பற்ைி திரும்பத் திரும்ப பயாசித்துப் பார்த்த பாவனாவுக்கு,

320
பரத்வாஜ் நசான்னபபாது இருந்த மதாியம் நசிந்து பபாய்,
அமதாியம் ஏற்பைத் நதாைங்கியது. ஒரு நபண்ணாக பாரதிபதவி
சைாதானப்படுத்தி, பாிவுைன் பகட்ை பபாது துக்கம்
நபாங்கிக்நகாண்டு வந்தது.

“அம்ைா! என்மனப் பபான்ை வாழ்க்மக பமகயாளிக்கும்

பவண்ைாம். கணவன், தந்மத, தம்பி, தங்மககள் எல்பலாரும்
இருந்தும் யாரும் இல்லாத அனாமதயாகிவிட்பைன் இப்பபாது.
என் கதி என்ன?” விசும்பி விசும்பி அழுதாள்.

பாவனா முற்ைிலும் பதைிக்நகாள்ளும் வமரயில் பாரதிதீவி

எதுவுபை பபசவில்மல. அப்படிப்பட்ை கமதகமளக் பகட்டுக்
பகட்டு ைனம் ைரத்துப் பபாய்விட்ைது என்பதால் அல்ல.
அழுமகதான் அவர்கமளச் சைாதானப் படுத்தும் என்பமத அவள்
அனுபவத்திலிருந்து புாிந்து நகாண்டு இருக்கிைாள்.

“இபதா பார் பாவனா! நீ நராம்பக் கஷ்ைத்தில் இருக்கிைாய்

என்பது உண்மைதான். ஆனால் ஒரு முமை நவளிபய ஹாலில்
இருக்கும் நபண்கமளப் பபாய்ப் பார். அவர்களின் கமதமயக்
பகட்டுத் நதாிந்துநகாள். உன்மனவிை துர்பாக்கியசாலிகள்
நிமையப்பபர் இருப்பார்கள். உன் கணவனின் பணத்தாமசயும்,
ஆண்மைக்குமைவும் உன்மன எந்த அளவுக்கு துன்புறுத்தியது
என்று நசான்னாய். தாம்பத்திய உைவு என்ை நபயாில சிகநரட்
ப்னியால் சுட்டு, குண்டூசியால் குத்தி சந்பதாஷம் அமையும்
சாடிஸ்ட் கணவனிைைிருந்து தப்பித்துக்நகாண்டு வந்த
ைமனவியர் இங்பக இருக்கிைார்கள். தாலி கட்டிய கணவபன
பணத்திற்காக ைமனவிமய பவற்று ஆணிைம் ஒப்பமைக்கப்
பபான நபாழுது அருவருத்துக்நகாண்டு தப்பித்து வந்த இளம்
நபண்களும் இருக்கிைார்கள். சாப்பிடும் பபாது உன் கணவன்
வாய் கூசும் வார்த்மதகளால் உன்மனத் திட்டுவதால் ஒரு கவளம்

321
பசாறு கூை உள்பள இைங்க ைாட்பைன் என்கிைது என்ைாய். நாள்
முழுவதும் பவமல வாங்கிக்நகாண்டு ஒரு பிடி சாப்பாடு கூை
பபாைாைல் பட்டினி பபாட்டு நகாமல நசய்ய நிமனத்த கணவன்,
ைாைனார், ைாைியாாிைைிருந்து தப்பித்து வந்த நபண்கள்
இருக்கிைார்கள். பணத்திற்காக உன் கணவன் உன்மனக்
நகாடுமைப் படுத்தினான். உண்மைதான்.

லட்சக்கணக்கில் வரதட்சமண வாங்கிக்நகாண்டு, ைமனவி

ைாதந்பதாறும் சம்பாதித்துக்நகாண்டு வந்தாலும், பிைந்த
வீட்டிலிருந்து நகாண்டு வந்தது பபாதவில்மல என்று உைல்
முழுவதும் சூடுபபாட்ை பபாது, தப்பித்துக்நகாண்டு இந்த
நிறுவனத்தில் தஞ்சம் புகுந்தவர்கள் இருக்கிைார்கள்.

உன் கணவன் ஒரு நபண்மண ‘தங்கச்சி’ என்று

அமழத்துக்நகாண்பை நநருக்கைாக பழகுவதாய் நசான்னாய்.
ைமனவியின் கண்ணுக்கு எதிாிபலபய நவற்றுப் நபண்மணப்
படுக்மக அமைக்கு அமழத்துப் பபாகும் கணவன்ைார்கள்
இருக்கிைார்கள். அவர்களின் பிரச்சமனகளுக்கு முன்னால்
உன்னுமையது உனக்பக நராம்ப சின்னதாய்த்
பதான்ைக்கூடும். இருபத்நதான்ைாம் நூற்ைாண்டில் அடிநயடுத்து
மவக்கப் பபாகும் புனித இந்தியச் சமுதாயத்தில் தற்பபாமதய
நபண்களின் நிமலமை இதுதான். இதற்குக் காரணங்கள்
என்நனநவன்று ஆராய முயற்சி நசய்யாபத. ஒரு விஷயத்மத
ைட்டும் நசால்கிபைன். நபண்ணாக இருந்தாலும் சாி. ஆணாக
இருந்தாலும் சாி, தன் உாிமைகமளயும், சுதந்திரத்மதயும் தாபன
சாதித்துக்நகாள்ள பவண்டும்.

தன் கஷ்ைங்கமளபய நிமனத்துக்நகாண்டு,

கவமலப்பட்டுக்நகாண்டு, எதிராளியின் இரக்கத்மத ைட்டுபை
எதிர்பார்த்துக்நகாண்டு கழிப்பதால், ஏற்பைப்பபாகும் லாபம்

322
எதுவும் இல்மல என்று நதாிந்து நகாள்ளணும். இராைர் பிைந்த
இந்தத் திருநாட்டில் நபரும்பாலான நபண்களுக்குத் திருைணபை
ஒரு அக்னிப் பிரபவசம்தான் அம்ைா!”

*******

பதிமனந்து நாட்கள் கைந்தன. பாவனா அந்த இல்லத்தில் இருந்த

நபண்கள் எல்பலாமரப் பற்ைியும் நன்ைாகத்
நதாிந்துநகாண்ைாள். பல விதைான பிரச்சமனகள். கண்ணால்
கண்டும் காதால் பகட்டும் இராத கஷ்ைங்கள். அவளுக்கு இருந்த
நசாற்பைான படிப்பு அைிவு கூை அவர்களுக்கு இருக்கவில்மல.
கூமைப் பின்னுதல், மதயல் கற்றுக் நகாள்வது, பூ பவமல
நசய்வது பபான்ை பவமலகமள கற்றுக் நகாண்டு வருகிைார்கள்.
தம் நசாந்தக் கால்களில் நிற்க பவண்டும் என்ை துணிச்சமல
பைற்நகாண்டு, கஷ்ைப்பட்டு பவமல நசய்து
நகாண்டிருந்தார்கள்.

பாவனாவுக்கு எந்தத் நதாழிமலக் கற்றுக் நகாள்வது என்று

முதலில் புாியவில்மல. பள்ளிக்கூைத்தில் மதயல், பூபவமல
முதலியவற்மைக் கற்றுக் நகாண்டிருந்ததாள். ஆனால் அமதபய
வாழ்க்மகக்கு ஆதாரைாக ஏற்படுத்திக்நகாள்ள விருப்பம்
இல்மல. அவள் பிரச்சமனமய பாரதிபதவி தீர்த்து மவத்தாள்.

ஜீவனி பபான்ை நிறுவனங்களில் நபண்களால் தயாாிக்கப் பட்ை

நபாருட்கமள விற்பதற்கு நபண்கள் முன்பனற்ை நிறுவனம்
ஒன்று நைத்தி வந்த பஷாரூம் ஒன்ைில் பாவனாவுக்கு பவமல
கிமைத்தது. அவள் படித்திருந்ததால் கணக்குகமள எழுதும்
பவமலமயக் கூை அவளிைபை ஒப்பமைத்தார்கள்.

முதல் நாள் பவமலக்குப் புைப்படும்பபாது பாவமன ைிகவும்

பயந்தாள். பவமலக்குப் பபாக பவண்டியிருக்கும் என்று
கனவிலும் எதிர்பார்த்து இராதது ஒரு காரணம். நான்கு பபருைன்

323
எப்படிப் பபசுவது? எப்படி நைந்து நகாள்வது என்று நதாியாதது
இன்நனாரு காரணம். முதல் நாள் வாடிக்மகயாளர்கள் பகட்ை
பகள்விகளுக்குச் சாியான பதில்கள் நசால்லக்கூைத் தயங்கினாள்.

அவளுைன் பைலும் இரண்டு பசல்ஸ் நபண்களும், பகஷ்

நகௌண்ைர் கிளார்க்கும் பவமல நசய்து வந்தார்கள். ைாமலயில்
கணக்மகக் கூட்டிப் பார்த்துவிட்டு, பகமஷ ஒப்பமைத்துவிட்டு
திருப்திபயாடு நவளிபய வந்தாள் பாவனா. நகாஞ்சம்
பழகிவிட்ைால் இந்த பவமல நசய்வது அவ்வளவு கஷ்ைம்
இல்மல. அந்தத் தன்னம்பிக்மகயுைன் அவள் காற்ைில் ைிதப்பது
பபால் உற்சாகத்துைன் ஜீவனிக்குத் திரும்பி வந்தாள். பகட்டிற்கு
அருகிபலபய சக பசல்ஸ் நபண் கைலா நதன்பட்ைாள்.

“உங்க அப்பாவாம். வந்து நராம்ப பநரைாகிைது. உனக்காக

விசிட்ைர்ஸ் ரூைில் காத்துக்நகாண்டு இருக்கிைார்” என்ைாள்.

பாவனாவின் உற்சாகம் முழுவதும் வற்ைிவிட்ைது. மதாியத்மதக்

கூட்டிக்நகாண்டு விசிட்ைர்களின் அமைமய பநாக்கி நைந்தாள்.
விஸ்வத்தின் முகம் கம்பீரைாய் இருந்தது. பாவனா நைதுவாக
எதிபர இருந்த நாற்காலியில் உட்கார்ந்தாள். விஸ்வம் அவமளக்
கூர்ந்து பநாக்கினான். பாவனா தமலயக் குனிந்து
நகாள்ளவில்மல. “எப்பபா வந்தீங்க அப்பா?” என்று பகட்ைாள்.

“இன்று காமலயில்தான். ஒரு வாரத்திற்கு முன்னாடிபய

வந்திருக்கணும். ைாப்பிள்மளக்குப் பபான் பண்ணினால்,
“ஊருக்குப் பபாகிபைாம், வராதீங்க” என்று நசான்னான். விஷயம்
இது என்று எனக்குத் நதாியபவ நதாியாது. ஏன் இந்தக் காாியம்
நசய்தாய் பாவனா?” அவன் குரலில் வருத்தமும், பகாபமும்
பதாய்ந்திருந்தன.

324
பாவனாவுக்குச் சிாிப்பும் வந்தது. துக்கமும் வந்தது. ‘ஏன் இந்தக்
காாியம் நசய்தாய்?’ என்று பகட்ைதிபலபய தவறு
நசய்துவிட்ைாய் என்ை குற்ைச்சாட்டும் நதாிகிைது.

“என்ன நசய்துவிட்பைன் அப்பா? நைந்தது என்ன என்று அந்த

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி உங்களிைம் எமதச் நசான்னான்?” என்று
பகட்ைாள். பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி என்று குைிப்பிட்ைதில் நதானித்த
ஏளனம் விஸ்வத்தின் கவனத்திலிருந்து தப்பவில்மல.

“என்ன நைந்தது என்று நீ இங்பக இருப்பமதப் பார்த்தாபல

புாிந்துப் பபாகிைபத. பிரச்சமனகள் எல்பலார் வீட்டிலும்
இருக்கத்தான் நசய்யும். அனுசாித்துக் நகாண்டுதான் பபாகணும்.
நீ என்னிைம் வந்திருக்க பவண்டும். இந்த ைாதிாி நைக்கிைது என்று
எனக்கு ஒரு கடிதம் கூை பபாைவில்மல.”

“எழுதி இருந்தால் என்ன நசய்து இருப்பீங்க அப்பா?”

“ைாப்பிள்மளமயக் கூப்பிட்டு சுமுகைாய் பபசியிருப்பபன். தவறு

அவன் பபாில் இருந்தால் கண்டித்து இருப்பபன்.”

“அப்படி என்ைால், அடுத்த முமை கிபராசிமன ஊற்ைினால்

முழுவதுைாய் எாிந்து பபாகும்படிப் பார்த்துக்நகாள். பாதியில்
அந்த ைாதிாி நதருவில் ஒடும்படியாக பண்ணாபத என்று
நசால்வீங்களா? நபட்பராலாக இருந்தால் இன்னும் சுலபம்
என்று பயாசமன வழங்கி இருப்பீங்களா?”

“பாவனா!” விஸ்வம் கத்தினான். “அந்த நிமலமையில் எந்த

ஆணாக இருந்தாலும் அப்படித்தான் ஆபவசப்படுவான். அவன்
பண்ணியது தவறுதான். ஆனால் அவனுக்கு அவ்வளவு
ஆபவசம்….”

325
விஸ்வத்தின் வார்த்மதகள் இன்னும் முடியக்கூை இல்மல.
”அப்படி என்ைால் அவன் நசான்னமத நீங்ககூை நம்பைீங்களா
அப்பா? அவனுக்கு என்மன இரண்டு வருைங்களாகத்தான்
நதாியும். ஆனால் உங்களுக்கு? என்மன இருபது வருைங்களாகத்
நதாியும். ஆனாலும் நீங்க என்மன நம்பவில்மல.”
பவதமனயுைன் சிாித்தாள்.

“தவைாகப் புாிந்து நகாண்டு விட்ைாய். அவனும் நைப்வில்மல.

ஆனால் நாலுபபருக்கு முன்னால் ராைநாதன் அப்படிச்
நசான்னமதப் பார்த்தால் எந்த ஆணுக்குத்தான் ரத்தம்
நகாதிக்காது? ஆனாலும் ைருைகன் நைந்ததற்கு நராம்ப
வருத்தப்படுகிைான்.”

‘ைன்னித்துக் நகாள்ளுங்கள் அப்பா. என்னால் வர முடியாது“

என்ைாள் பணிவு நிரம்பிய குரலில்.

“பாவனா!” பகாபைாய்க் கத்தினான் விஸ்வம். “முதலில் உன்மனப்

பார்த்தால் நான் வளர்த்த ைகள் பாவனாதானா என்று
சந்பதகைாய் இருக்கு. சின்னச் சின்ன பிரச்சிமனகளுக்பக
எல்பலாரும் இதுபபால் குடும்பத்மதக் கமலத்துவிட்டு வீட்மை
விட்டுப் பபாய் விடுவார்களா? ஒரு ஒழுங்குமுமை, கட்டுப்பாடு
கிமையாதா? முதலில் உன்னிைம் என்ன இருக்கிைது? படிப்பா?
நசாத்தா? என்ன நிமனத்துக்நகாண்டு நவளிபய வந்தாய்?”

“ைனத்துணிச்சல் அப்பா” நைதுவாய்ச் நசான்னாள் பாவனா.”சில

நாட்களுக்கு முன்னால் ஒரு நள்ளிரவில் ஒரு நபண்மணப் பற்ைிக்
பகள்விப்பட்பைன். ஒரு நபண்மணப் பார்த்பதன். பகள்விப்பட்ை
நபண்ணின் நபயர் சாஹிதி. பார்த்த நபண்ணின் நபயர் ரஜனி.
நீங்க பகட்டீங்கபள, உனக்கு என்ன இருக்கு நசாத்தா, படிப்பா

326
என்று? அந்த இரண்டும் இருந்தும் கூை பிரச்சிமனயிலிருந்து
நவளிபய வரமுடியவில்மல சாஹிதியால். விதி எழுதி
மவத்திருக்கும் துரதிர்ஷ்ை பரமகயுைன், பிநரயின் ட்யூைரால்
பாதிக்கப்பட்ை நிமலயிலும் ரஜனி என்ை நபண் கைவுளுக்பக
சவால் விடுகிைாள். ‘கைவுபள! நீ என் வாழ்க்மகமய
பவண்டுைானால் குறுக்கிவிைலாம். ஆனால் என் உதட்டில்
புன்னமகமய உன்னால் சிதைடித்து விை முடியுைா?’ என்று.
இரண்டு பபருபை இரண்டு நவவ்பவறு வழிகளில் எனக்கு
வாழ்க்மகமயக் காட்டினார்கள் அப்பா.”

விஸ்வம் திக்பிரமை அமைந்தவனாய் ைகமளப் பார்த்தான்.

பாவனா தமல குனிந்தபடிபய நதாைர்ந்தாள். ‘நீங்க நசான்னது
கூை உண்மைதான். எல்பலாருபை குடும்பத்மத விட்டுவிட்டு
இப்படித்தான் நதருவுக்கு வந்து விடுவார்களா என்று? இல்மல..
வராைல் பபாகலாம். குடும்பத்தில் அவர்களுக்கு எந்த
விதத்திபலயாவது சுகம் இருந்திருக்கலாம். அல்லது
குழந்மதகளின் நல்வாழ்மவ எண்ணி, பயந்து கஷ்ைங்கமள
அனுபவித்துக் நகாண்டிருக்கலாம். நான் இன்மைக்குத்தான்
பவமலயில் பசர்ந்திருக்கிபைன். சம்பளம் நராம்ப குமைவு.
இரண்டு பவமள சாப்பாட்டுக்கு கூை பபாதும் பபாதாைலும்
இருக்கலாம். ஆனால் எதற்குபை ஏபதா ஒரு
இைத்தில் ‘நதாைக்கம்’ என்று இருந்து ஆகணும் இல்மலயா?”

‘சாி, பபாகட்டும். நகாஞ்ச நாமளக்கு வந்து நம் வீட்டில் இரும்ைா.

உன் ைனம் பதைிய பிைகு பபாகலாம்.”

“ைனம் பதைாது அப்பா. ஆபவசம் தணிந்துவிடும். நீங்கள்

எல்பலாரும் என்மனச் சுற்ைிலும் சூழ்ந்துநகாண்டு நகாஞ்சம்
நகாஞ்சைாய் அமதாியத்மத நம் பண்பாட்டுைன் கலந்து எனக்குப்

327
புகட்டுவீங்க. திரும்பவும் சாதாரணப் நபண்ணாய் ைாறும்
வமரக்கும் விைைாட்டீங்க. பவண்ைாம் அப்பா. என்மன
இப்படிபய விட்டு விடுங்கள்.”

“என்னால் ஏபனா உன் வாதத்மத ஏற்றுநகாள்ள முடியவில்மல

பாவனா. அவனுக்நகன்ன வந்தது? இன்நனாரு கல்யாணம்
பண்ணிக்நகாள்வான். நிம்ைதியாய் குடும்பம் நைத்துவான். உன்
விஷயம் அப்படி இல்மலபய? உலகத்தில் தனியாய் வாழ்கிை
நபண்ணின் வாழ்க்மக எவ்வளவு துர்லபம் என்று எனக்குத்
நதாியும். அபதாடு நாமளக்கு உன் தங்மககளின் கல்யாணத்மதப்
பற்ைியும் பயாசித்துப் பார்க்கணும் நீ. இப்படி ஓடிப் பபாகிை
குணம் அவர்கள் ரத்தத்திபலபய இருக்கு என்று யாரும் நிமனத்து
விைக் கூைாது.”

பாவனாவின் முகம் கமளயிழந்தது நபரும் முயற்சி நசய்து

ஆபவசத்மத அைக்கிநகாண்ைாள். “அப்பா! நீங்க எனக்குப்
படிப்பு நசால்லித் தரவில்மல. அப்பாவிப் நபண்ணாய்
வளர்தீங்க. நபண்பார்க்க வந்தவர்கள் ஆமைகமள அவிழ்க்கச்
நசால்லி பாிபசாதிதாலும் புன்னமக ைாைாைல் நபாறுத்துக்
நகாள்கிை நபாறுமைமயப் பழக்கினீங்க. கல்யாணம்
பண்ணுவதற்கு முன்னால் உங்க ைாப்பிள்மள ஆண்ைகன் தானா
என்று ஏன் பாிபசாதிக்கவில்மல என்று எனக்குத் நதாியவில்மல.
அமத விட்டுத் தள்ளுங்கள். தங்மககளின் கல்யாணம்
பிரச்சமனயாகிவிடும் என்று நசால்ைீங்க. நிலத்மத
விற்றுவிடுங்கள். எனக்காக அைைானம் மவத்தீங்க இல்மலயா?
இரண்ைாவது ைகளுக்காக் அமத விற்று விடுங்கள். தம்பிக்கு
வரதட்சமண வாங்கிக் நகாள்ளுங்கள். பணம் குணத்மதக்
காப்பாற்றும். நம் குடும்பத்மதப் பற்ைி அப்பபா யாரும் எதுவும்
நசால்ல ைாட்ைார்கள். நம் பண்பாடு கூை குறுக்பக நிற்காது.”

328
“நீ பாவனாதானா?” சந்பதகத்துைன் பகட்ைான் விஸ்வம்.

அவள் பவதமனயுைன் சிாித்தாள். “இல்மல அப்பா! வாழக்

காற்றுக்நகாண்ை நபண். உங்கள் கண்பணாட்ைத்தில் ஓடுகாலி!”

விஸ்வம் எழுந்துநகாண்ைான். “பபாய் வருகிபைன்” என்ைான்.

வாசல் வமரக்கும் பபானவன் நின்று “என் ைகள் இப்படிப்
பண்ணுவாள் என்றும், என்பனாடு கூை இப்படிப் பபசுவாள்
என்றும் கனவில் கூை எதிர்பார்த்திருக்கவில்மல. இனிபைல்
எனக்கு மூத்த ைகள் இல்மல என்று நிமனத்துக் நகாள்கிபைன்.”

அவள் மககமளக் கூப்பி “நல்லது அப்பா” என்ைாள்,

கண்களின் ஈரம் தந்மத கண்ணில் பைாைல் இருக்க முகத்மதத்
திருப்பிக்நகாண்பை.

29

இரண்டு நாட்களுக்குப் பிைகு பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி வந்தான். ஆள்

நகாஞ்சம் இமளத்தாற்பபால் நதன்பட்ைான்.

“வீட்மை ைாற்ைிவிட்பைன். வந்துவிடு. பவறு யாருக்கும்

நதாியாது” என்ைான். அவள் விசிட்ைர்ஸ் அமைக்கு வந்ததுபை.

“என்ன நதாியாது?”

“அதான்… நீயும் ராைநாதனும்…. அந்த விஷயம்…”

“நீங்க அந்த வீட்மை ைாற்ைியது அதற்காக இருந்திருக்காது

அந்தத் நதருவில் உள்ள எல்பலாருக்குபை உங்கள்
ஆண்மைக்குமைவு பற்ைி நதாிந்துவிட்ைது என்பதால்.”

329
“வீட்மை விட்டுத் துரத்தினாலும் உன் திைிர் இன்னும்
அைங்கவில்மல என்று நசால்லு.”

“நீங்க துரத்தியதாவது? நான்தாபன உங்கமள கால்களுக்கு

நடுவில் உமத நகாடுத்து நவளிபயைிபனன்.”

“பாவனா!”

“நபாிதாக கத்தாதீங்க. நீங்க எதுக்கு வந்திருக்கீங்க என்று

எனக்குத் நதாியும். வாங்கிக்நகாண்ை வரதட்சமணப் பணத்மத
அப்பாவுக்குத் திருப்பிக் நகாடுக்க பவண்டியிருக்குபை
என்றுதாபன?”

“நசத்தாலும் தரைாட்பைன். உன்மனக் பகார்ட்டுக்கு இழுத்து அழ

அழ மவக்காைல் பபானால் என் நபயர் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி
இல்மல” என்ைான்.

அவளுக்கு எாிச்சலாய் இருந்தது. “உன்னிைைிருந்து விவாரத்து

வாங்கிக்நகாள்வதற்கு உன்னிைமுள்ள ஒபர ஒரு அவலட்சனபை
பபாதும் ராைமூர்த்தி! பபா… நாபன உனக்கு விவாகரத்து தந்து
விடுகிபைன். பபாய் அந்த வசந்திமயபய பண்ணிக்நகாள் பபா”
என்ைாள்.

“என்ன நசான்னாய்?” ஆபவசத்தில் அவன் குரல் நடுங்கியது..

“ஆைாம். எப்படியும் உைல்ாீதியான சம்பந்தம் இருக்கப்

பபாவதில்மல. அதனால் உங்கள் இருவருக்கும் நபாருந்தும்”
என்ைாள் நிதானைாய்.

330
“பதவடியா ைகபள! உன் நாக்கு அழுகிப் பபாய்விடும். எனக்கும்
என் தங்மகக்கும் உள்ள உைமவ நகாச்மசப் படுத்துகிைாயா?”

“வயது வந்த எந்த தங்மகயின் ைடியிலும், அது உண்மையான

அண்ணன் தங்மக பந்தைாக இருந்தால் எந்த ஆணுபை
படுத்துக்நகாள்ள ைாட்ைான், ஏபதா ஒரு பலவீனம் இருந்தால்
தவிர. அது உைல்ாீதியாக இருக்கலாம், ைனதளவிலும்
இருக்கலாம்.”

“நீதி நைாழிகள் பபசாபத. வீட்டுக்குத திரும்பி வரப் பபாகிைாயா

இல்மலயா? அமதச் நசால்லு.”

“வருகிபைன்.”

அவன் வியப்பமைந்து “வருகிைாயா?” என்ைான்.

“ஒரு நிபந்தமனயின் நபயாில்.”

“அது என்ன?”

“எனக்கு ஒரு குழந்மதக்குத் தாயாகனும் என்று இருக்கு. யார்

மூலைாய், எந்த முமையாய் என்று நீ பகள்வி பகட்கக் கூைாது.”

பாஸ்கர் ராைமூர்த்திக்கு ஒரு வினாடி புாியவில்மல.

பிைகு சாைி வந்தவன் பபால் ஆைத் நதாைங்கினான். “அடிபயய்!

காைநவைியால் புழுத்துப் பபாய் சாகப் பபாகிைாய். புருஷன்
பபாைாதுன்னு ஊர் பையப் பபாகிைாயா? நீ ஒரு நபண்தானா?”

331
“நானும் ஒரு நபண்தான் ராைமூர்த்தி! நராம்ப சாதாரணைான
நபண். பதாட்ைத்துச் நசடிகளுக்கு தண்ணீர் ஊற்ைிக்நகாண்பை
வாழ்க்மக அழகான பூந்பதாட்ைாய இருக்கும் என்று கனவு
கண்ைவள். வாசலில் பகாலம் பபாட்டுக்நகாண்ைபை
எதிர்காலமும் அபதபபால் இருக்கும் என்று அப்பவித்தனைாய்
ஊகித்துக்நகாண்ைவள். படிப்பு இல்லாதவள். இதயம் முழுவதும்
அமதாியம் ைட்டுபை நிரம்பியிருப்பவள். கண்ை கனநவல்லாம்
கமரந்துப் பபாக, கண் நிமைய நீரும், நடுங்கும் மக விரல்களும்
ைட்டுபை எஞ்சியிருப்பவள். என்மன இனி நதாந்தரவு நசய்யாபத.
பபாய்விடு. நான் நாலு பபமரக் கூப்பிடுவதற்கு முன்பப, என்
ைாஜி கானவனின் அவைானத்மத நான் கண்ணாரக் காணும்
துர்பாக்கியம் ஏற்படுவதற்கு முன்பப இங்கிருந்து பபாய்விடு.”

அவள் மககளால் முகத்மதப் பபாத்திக்நகாண்ைாள்.

அவன் நைௌனைாய் அங்கிருந்து திரும்பினான்.

*****

பாவனாவுக்கு பவமல நன்ைாகப் பழகிப் பபாய்விட்ைது.

புன்னமக ைாைாைல் பண்புைன் பபசுவதாபலா அல்லது
முறுவலுைன் பிரகாசிக்கும் அவள் அழகின் காரணைாகபவா
நதாியாது. வாடிக்மகயாளர்கள் அவளிைம் திரண்டு வந்தார்கள்.

ஒருமுமை நவளி உலகிற்கு வந்துவிட்ைதுபை அவளுக்கு பல

விதைான கதவுகள் திைந்து நகாண்ைாற்பபால் பதான்ைியது.
முக்கியைாய் “சுபயச்மச”க்கு அர்த்தம் புாிந்தது. சுபயச்மச
எவ்வளவு சந்பதாஷம் தரும் என்றும் புாிந்தது. ஆனால் அந்த
சுபயச்மச பிற்பகலில் பக்கத்து வீட்டுக்காாியுைன் ைாட்டினிக்குப்
பபாவதால் வருவபதா, அல்லது நள்ளிரவு வமரயில்
பாய்பிரண்டுைன் சுற்றுவதால் வருவபதா இல்மல. வீட்டில்

332
இருந்த பபாது கணவன் வீட்டிற்குத் திரும்பி வருகிைான்
என்ைாபல பயைாய் இருக்கும். வசந்திமயப் பார்த்தால்
அருவருப்பாய் இருக்கும். இப்நபாழுது அநதல்லாம் இல்மல.
காமலயில் எழுந்துநகாள்ள பவண்டுபை என்று நிமனக்கும்
பபாபத அதிருப்திமய ஏற்படுத்தும் ‘நாமள’மய விை, காமலயில்
எழுந்ததுபை உற்சாகைாய் இருக்கும் “நாமள!” அமதக் காட்டிலும்
ைனிதனுக்கு பவண்டியது என்ன?

அதற்காக அவளுக்கு பயாசிக்கும் திைபன இல்மல என்று

நசால்லிவிை முடியாது. தந்மத இல்மல. கணவனும் இல்மல.
இனி பவறு யாருக்காக என்ை எண்ணம் அவ்வப்நபாழுது எழும்.
ஒரு நல்ல நட்புக்காக ைனம் தவிக்கும். ஆனால் அமதயும்விை
முன்பாய் சாதிக்க பவண்டியது நிமைய இருக்கிைது என்று
அவளுக்குத் நதாியும். நாட்கள் நன்ைாகப் பபாய்க்
நகாண்டிருந்தன. அந்த பஷா ரூமுக்கு நபரும்பாலும்
நவளிநாட்டுக்காரர்கள் தான் வருவார்கள். அவளுக்கு ஆங்கிலம்
அவ்வளவு நன்ைாகப் பபசத் நதாியாது. படிப்பும் குமைவுதான்.
அதற்காக என்ன பண்ணுவநதன்று புாியவில்மல. தன்
பிரச்சமனமய பாரதிபதவியிைம் நசான்னாள்.

“அதற்நகன்ன வந்தது? நான் படித்து கூை குழந்மதகள்

எல்பலாரும் பிைந்த பிைகுதான். தினமும் ஒரு ைணிபநரம் நாபன
உனக்கு இங்கிலீஷ் பாைம் நசால்லித் தருகிபைன்” என்ைாள்.

ைறுநாள் முதல் அவள் நசால்லித் தரத் நதாைங்கிவிட்ைாள்.

பாவனாவின் ஆர்வத்மத கவனித்துவிட்டு “நீ பிமரபவட்ைாய்
டிகிாி எழுதாலபை பாவனா” என்ைாள்.

“நானா? இவ்வளவு பவமலகளுக்கு நடுவிலா?” சங்கைத்துைன்

பதிலளித்தாள் பாவனா.

333
“பவமல அதிகைாக ஆக ஓய்வும் நிமைய கிமைக்கும்.
பாீட்மசக்குக் கட்டு. எவ்வளவு நாள்தான் இதுபபால் பசல்ஸ்
பகர்ளாக இருப்பாய்?”

பாவனா தமலமய அமசத்தாள்.

ஒரு நாள் கமைக்கு ஆங்கிபலய தம்பதி வந்திருந்தார்கள். பத்து

நிைிைங்கள் வித விதைான நபாம்மைகமள எடுத்துப்
பார்த்துவிட்டு, கமைசியில் ஒன்மை பதர்ந்து எடுத்துவிட்டு
“இந்தப் நபாம்மையின் விமல என்ன?” என்ைார்கள்.

“ஐந்தாயிரம் ரூபாய். அதாவது ஏைக்குமைய நூறு ைாலர்கள் சார்.”

“விமல அதிகம் என்று நிமனக்கிபைன்.”

“இல்மல சார். தஞ்சாவூமரச் பசர்ந்த கமலஞன் ஒருவன் இருபது

நாட்கள் கஷ்ைப்பட்டு நசய்த நபாம்மை இது. ஒவ்நவாரு
அணுவிலும் அவருமைய மகத்திைன் நதன்படும். இதுபவ
ைிஷினில் தயாாிக்கப் பட்டிருந்தால் இன்னும் கூை ப்ணுக்கைாகத்
தயாாிக்கப் பட்டிருக்கலாம். விமலயும் கூை ைலிவாய்
இருக்கலாம். அனால் இதில் இருக்கும் அந்த கமலத்திைன் அதில்
உங்களுக்குக் கிமைக்காது.”

“இந்த மூன்ைாவது கண் என்ைால் என்ன?”

“எங்களுமைய கைவுள் சிவ நபருைான். தீயவர்கமள

அைக்குவதற்காக மூன்ைாவது கண்மணத் திைந்தால் தீமைகள்
எல்லாம் சாம்பலாகிவிடும் என்று எங்கள் புராணங்கள்
நசால்லுகின்ைன.”

“பபக் பண்ணிக் நகாடுங்கள்.”

334
அவள் பபக் பண்ணிக்நகாண்டிருக்மகயில், அந்த தம்பதிகள்
தைக்குள்ள பபசிக்நகாண்ைது நதாமலவிலிருந்து பகட்ைது.
“அந்தப் நபண் நராம்ப அழகாய் இருக்கிைாள் இல்மலயா டியர்?
இந்தியக் கமள ததும்பும் முகம்.”

“ஆங்கில உச்சாிப்பு கூை நன்ைாக இருக்கிைது.”

திடீநரன்று ைமழச்சாரலில்.நமனந்தாற்பபால் இருந்தது.

அதுவமரயில் அவள் கவனிக்கபவ இல்மல. யாருமைய
உதவியும் இன்ைி அவள் ஆங்கிலத்தில் பபசியிருக்கிைாள்.
கடினைான உணர்வுகமள நல்ல நைாழிவளத்துைன் எடுத்துச்
நசால்ல முடிந்தது அவளால். ஆங்கிலத்தில் பபச
பவண்டும் என்ைாபல ஏற்படும் தயக்கபைா, நடுக்கபைா நகாஞ்சம்
கூை இருக்கவில்மல..

சந்பதாஷத்தில் துள்ளிக் குதிக்க பவண்டும் பபால் இருந்தது.

காற்ைில் நீந்த பவண்டும் பபாலிருந்தது. உண்மையில் அது நபாிய
விஷயம்கூை இல்மல. ைிகவும் சின்ன விஷயம். ஆனால்
அனுபவிப்பவர்களின் எல்மலமயப் நபாறுத்து இருக்கிைது,
நவற்ைியின் ஆனந்தம். அனுபவித்துப் பார்த்தவர்களுக்குத்தான்
அது புாியும்.

அவளுக்கு அந்தச் சந்பதாஷத்மத யாருைனாவது

பகிர்ந்துநகாள்ள பவண்டும் பபால் இருந்தது. மைரக்ைாிமயத்
பதடி பரத்வாஜ் நைபமரக் கண்டுபிடித்தாள். அவனுக்கு பபான்
பண்ணினாள்.

“ஹபலா!” அலுப்புைன் பகட்ைது ைறுமுமனயிலிருந்து.

“நான்தான். பாவானா” பயந்தவாறு நசான்னாள்.

“எந்த பாவனா?’

335
“ஆறு ைாதங்களுக்கு முன்னாடி உங்கள் வீட்டுக்கு நள்ளிரவில்
வந்திருந்பதன். ஜீவனியில் கூை பசர்ந்தீன்கபள .”

“ஓ… நீயா?”’

“நீங்க பிஸியாய் இருக்கீங்க பபாலிருக்கு.”

“இல்மல. மூட் நன்ைாக இல்மல. எங்க எடிட்ைர் நசக்ஸ்,

வயநலன்ஸ் இல்லாவிட்ைால் எழுதுவமத நிறுத்தி விடுவது
நல்லது என்று நசால்லிவிட்ைார். இந்தத் நதால்மல எங்களுக்கு
எப்பபாதும் இருப்பதுதான். சாி, விஷயம் என்னநவன்று
நசால்லு.”

பாவனா அன்மைக்கு நைந்தமதச் நசான்னாள். எல்லாவற்மையும்

பகட்டுவிட்டு “குட்!” என்ைான்.

“இமதநயல்லாம் ஏபனா உங்களுக்குச் நசால்லபவண்டும் பபால்

இருந்தது. நான் ஒருமுமை உங்ககமளச் சந்திக்கவும்
விரும்புகிபைன்.”

“பவண்ைாம்” என்ைான் சுருக்கைாய்.

அவள் அடியுண்ைாற்பபால் “ஏன்?” என்ைாள்.

“எப்நபாழுது நபண்ணானவள் தன் சந்பதாஷத்மதபயா,

வருத்ததமதபயா பகிர்ந்துக் நகாள்வதற்கு ஒரு பவற்று ஆமணத்
பதர்ந்நதடுத்துக் நகாள்கிைாபளா, அப்நபாழுபத அவனுள்
இன்நனாரு ைனிதன் விழித்நதழுந்து நகாள்வான். அவன்
அபாரைான அைிவு பமைத்தவனாகவும், காாியவாதியாகவும்
இருந்தால் அவமள புகழ்ந்பதா அல்லது இரக்கத்மத

336
நவளிபடுத்திபயா நட்மப வளர்த்துக்நகாள்வான் ‘என்
அப்பாவித்தனத்மத நீ இந்தவிதைாய் பயன்படுத்திக்நகாள்வது
நியாயம்தானா?’ என்று நபண்ணாகப் பட்ைவள் பகட்பாள், அந்த
ையக்கத்திலிருந்து விடுபட்ைதும்.’இநதல்லாம் உனக்கு
விருப்பம்தான் என்று நிமனத்பதன். அவ்வளவு விருப்பம்
இல்லாதவள் முதலிபலபய ஜாக்கிரமதயாய் இருந்திருக்கலாபை”
என்பான் அவன். இந்த ரகமள எல்லாம் எதற்கு?”

அவள் ைித ைிஞ்சிய வியப்புைன் “உங்கள் வயது என்ன?” என்று

பகட்ைாள்.

பரத்வாஜ் வழுக்மகத் தமலமயத் தைவிக்நகாண்ைான்..

“ஐம்பத்மதந்து. வயது ஏை ஏை, ஆண்களின் அம்புப் நபாதியில்
பைலும் சில அம்புகள் பசரும் பாவனா. அமத ைைந்துவிைாபத.”.

“பின்பன நீங்க இமத உங்கள் எழுத்துக்கள் மூலைாய்

எல்பலாருக்கும் நசால்லலாபை?”

அவன் நபாிதாய்ச் சிாித்தான். “இந்த உலகத்தில் ஒவ்நவாரு

வாசகனுபை எழுத்தாளன் எழுதிய ஒவ்நவாரு கருத்தும்
சமுதாயத்திற்காக என்று நிமனத்துக்நகாள்வான். தனக்காகவும்
என்று நிமனக்க ைாட்ைான். நராம்ப சிாிப்பு வரக்கூடிய,
வருந்தத்தக்க விஷயம் இது.”

“பின்பன என்னிைம் எதுக்குச் நசான்னீங்க?”

“ைனதளவில் முதிர்ச்சி அமைந்த ைனிதனுக்கு ‘காதல்’ என்ை

உணர்வு எவ்வளவு ஊக்கத்மத அளிக்குபைா, அதுபபாலபவ

337
முதிர்ச்சி அமையாத ைனிதனுக்கு ‘ஈர்ப்பு’ எல்லாவிதத்திபலயும்
தமையாய் இருக்கும்.”

“இந்த வார்த்மதகமள நான் என்றுபை நிமனவில் மவத்துக்

நகாள்பவன்” என்று பபாமன மவத்துவிட்ைாள் அவள்.

*****

நகரத்தில் ைாஸ்க் பபார்ஸ் முற்றுமக திடீநரன்று

அதிகைாகிவிட்ைதால் கஞ்சா கிமைப்பது
கஷ்ைைாகிவிட்ைது. வழக்கைாக சப்மள பண்ணிக் நகாண்டிருந்த
நபட்டிக்கமைக்காரன் தருவமத நிறுத்திக்நகாண்டு விட்ைான்.

சாஹிதியின் உயிர் துடிதுடிக்கத் நதாைங்கிவிட்ைது. இன்னும்

நகாஞ்ச பநரம் ஆனால் உயிபர பபாய்விடும் பபால் இருந்தது
அவளுக்கு. கல்லூாி எல்மலக்குள் நதாமலவில் இருந்த
ைரத்தடியில் உட்கார்ந்திருந்தாள் அவள். அவள் நிமலமை எப்படி
இருந்தது என்ைால் ஒரு நபாட்ைலம் கஞ்சாமவத் தந்து என்னுைன்
நகாஞ்ச பநரம் இருக்கிைாயா என்று பரைஹம்சா பகட்ைால் கூை
ஒப்புக்நகாண்டு விடுவாள் பபாலிருந்தது.

அந்த பநரத்தில் அவளுமைய பமழய சிபநகிதி நதன்பட்ைாள்.

அவளுக்கு அமதப் பழக்கப் படுத்தியிருந்தப் நபண்.

“இங்பக ஏன் உட்கார்ந்து இருக்கிைாய்?”

சாஹித்தி தன் பிரச்சமனமயச் நசான்னாள்.

“ஆைாம். அந்தத் நதால்மல எனக்கும் வந்தது. நராம்ப ரகசியைாய்

பிளாக்கில் கிமைக்கிைது” என்று அட்ரமஸச் நசால்லிவிட்டு,
தன்னிைைிருந்தமதக நகாஞ்சைாய் நகாடுத்துவிட்டுப்
பபாய்விட்ைாள். சாஹிதிக்கு சஞ்சீவிபய கிமைத்தாற்பபால்

338
இருந்தது. பரபரக்க அமதப் பயன்படுத்தினாள். அது
கலப்பைைான சரக்கு என்பதால் அவளுக்குத் தமல சுற்றுவது
பபால் இருந்தது. அந்த இைத்திபலபய ைரத்தில் சாய்ந்தவாறு
கண்கமள மூடிக்நகாண்ைாள்.

அவள் கண்கமளத் திைந்தபபாது ஒரு அமையில் இருந்தாள்.

“அப்பாைா! விழிப்பு வந்துவிட்ைதா?” என்ை வார்த்மதகள்

பகட்ைன.

சுைார் நாற்பது வயது ஆசாைி அவளுக்குப் பக்கத்திபலபய

ஸ்டூலில் உட்கார்ந்திருந்தான். அவள் சட்நைன்று எழுந்துநகாள்ள
முயன்ை பபாது அவன் தடுத்தான்.

“நான் இங்பக எப்படி வந்பதன்?”

“ைரத்தடியில் நிமனவு இல்லாைல் விழுந்து கிைந்தமதப்

பார்த்துவிட்டு இங்பக அமழத்து வந்பதன். எனக்குப் பயைாக
இருந்தது. ைாக்ைமரக் கூப்பிடுபவாைா என்று நிமனத்துக்
நகாண்டிருந்த பபாது அதிர்ஷ்ைவசைாய் உங்களுக்கு விழிப்பு
வந்துவிட்ைது. என்னதான் நைந்தது?”

“ஏபதா தமல சுற்றுவது பபால் இருந்தது” என்ைாள் உண்மை

விஷயத்மதச் நசால்லாைல்.

“உங்கமள இங்பக அமழத்துக்நகாண்டு வருவது நராம்ப

கஷ்ைைாகிவிட்ைது, ாிக்ஷாகாரனுக்கு சந்பதகம் வராதவாறு.”

அவள் நவட்கைமைந்தவளாய் எழுந்து நின்று “நான் பபாய்

வருகிபைன். தாங்க்ஸ்” என்ைாள்.

339
“இப்நபாழுதா? இந்த பநரத்திலா? இப்பபா பநரம் என்ன
நதாியுைா? நாலு ைணி. விடியற்காமல ைணி நான்கு.”

அவள் பலசாய் கத்தினாள். “மைகாட்! ைணி நாலா?”

“இந்த பநரத்தில் வீட்டுக்குப் பபாய் அவர்கமளக் கலங்கடிப்பமத

விை காமலயிபலபய பபாய் இரவு எந்த சிபநகிதியின்
வீட்டிபலபயா தங்கிவிட்ைதாய்ச் நசால்லுவது நல்லது என்று
பதான்றுகிைது. பயாசித்துப் பாருங்கள்.”

அதுவும் நல்லதுதான் என்று சாஹிதிக்குத் பதான்ைியது. தாய்கூை

வீட்டில் இல்மல. பஜமனக்காக நதன்னாங்கூர்
பபாயிருக்கிைாள்.

அவள் நைௌனத்மத சாதகைாக எடுத்துக் நகாண்டு அவன் எழுந்து

“முகம் கழுவிக் நகாள்ளுங்கள். காபி நகாண்டு வருகிபைன்” என்று
உள்பள பபானான். குற்ை உணர்வும், நவட்கமும் அவமள ஆட்டி
பமைத்தன. அவன் திரும்பி வருவதற்குள் அவள் நகாஞ்சம்
நீட்ைாய் தயாராகியிருந்தாள்.

“உங்களுக்கு இன்னும் பயம் பபாகவில்மல பபாலிருக்கு. அம்ைா,

அப்பா நகாபித்துக்நகால்வார்கள் என்று பயைாக இருந்தால்,
நான் வந்து நசால்கிபைன்.” காபிமய அவளிைம் தந்தபடிபய
நசான்னான்.

“ச்பச.. அநதல்லாம் ஒன்றும் இல்மல. உங்களுக்கு

அனாவசியைாய் சிரைம் தந்துவிட்பைன். உங்களுக்கு எப்படி
நன்ைிமயச் நசால்லுவது என்று புாியவில்மல.”

“இதில் சிரைம் என்ன இருக்கு? உங்கமளப் பார்த்துக்நகாண்பை

உட்கார்ந்து இருந்பதன். அழமக ஆராதிப்பதற்கு ஒரு வாழ்நாள்
340
முழுவதுபை கூை பபாைாது என்று நசால்லுவான் என் நண்பன்.
ைனதில் களங்கம் இல்லாத பபாது அழமக ரசிப்பதில் தவறு
இல்மல என்று நிமனக்கிபைன். தவறு என்று நீங்க நிமனத்தால்
ைன்னிப்புக் பகட்டுக்நகாள்கிபைன். உண்மையிபலபய
புனிதைான உணர்வுைன்தான் பார்த்பதன்.”

அவன் வார்த்மதகளில் பநர்மை நதன்பட்ைது. அவள் பயாசித்துக்

நகாண்டிருந்தது தவறு, ைன்னிப்பு.. அமதப் பற்ைியில்மல. ஒரு
சந்பதாஷைான உணர்வு அவமளத் திக்குமுக்காை மவத்தது.
அழமக பாராட்டினால் எந்தப் நபண்ணுக்குத்தான் சந்பதாஷைாய்
இருக்காது?

‘ராத்திாி இரண்டு ைணி வமரயில் உங்கமளப்

பார்த்துக்நகாண்பை உட்கார்ந்திருந்பதன். அப்புைைாய் பதநீர்
பபாட்டுக் குடித்பதன்.”

சாஹிதி வியப்புைன் பார்த்தாள் அவமன.

“உங்க நபாழுதுபபாக்குகள் என்ன?”

அவளுக்கு என்ன பதில் நசால்லுவது என்று நதாியவில்மல.

ஒவ்நவாருவரும் தம்மைபய பகட்டுக்நகாண்ைாலும், சாியான

பதில் கிமைக்காத பகள்வி.

“நபயிண்டிங், பகரம்ஸ்” என்ைாள். அமவ ஹாபிஸ் அல்ல. அந்தப்

நபயர்கள் தான் நதாியும், அவ்வளவுதான். பத்து வயது
நிரம்பியிருக்கும் எவருக்குபை இந்த அளவுக்காவது
நதாிந்திருப்பது சகஜம்தான். சாப்பிடுவது, படிப்பது, வம்பு
பபசுவது என்னும் மூன்று பழக்கங்கள் உமைய மூன்று பகாடி
தைிழ்நாட்டு இளம் நபண்களுக்குள் அவள் ஒருத்தி.

341
அவன் அவளுக்கு எதிபர உட்கார்ந்து நகாண்ைான். பநரம் ஐந்து
ைணி ஆயிற்று. கிழக்கில் நகாஞ்சம் நவளுக்கத் நதாைங்கியது.
அதனால் அவள் பயம் முழுவதும் தணிந்துவிட்ைது. அவன்
உட்கார்ந்துநகாண்பை.

“ஊம். இப்பபா நசால்லுங்கள். உங்களுக்கு கஞ்சா

எப்பபாதிலிருந்து பழக்கம் ஆயிற்று?” என்ைான்.

சாஹிதிக்கு பக்கத்தில் நவடிகுண்டு நவடித்தாற்பபால் இருந்தது.

முகம் நவளுத்துவிட்ைது.

“நீ என்மனவிை வயதில் சிைியவள். அதனால் உன்மன நீ என்பை

விளிக்கிபைன். உனக்குப் பக்கத்திலபய கஞ்சா நபாட்ைலத்மதப்
பார்த்பதன். அதானால் ைாக்ைமரக் கூப்பிைபவா, ஆஸ்பத்திாிக்கு
அமழத்துப் பபாகபவா இல்மல. நராம்பவும் ஆபத்தான
நிமலமை ஏற்பட்ைால் அப்படிச் நசய்யலாம் என்று
பக்கத்திபலபய விழித்துக் நகாண்டு உட்கார்ந்திருந்பதன். இமதக்
நகாண்டு நான் எப்படிப்பட்ை குணநலன் நகாண்ைவன் என்று
புாிந்திருக்கும் உனக்கு. இன்னும் நீ என்மனப்
புாிந்துநகாள்ளவில்மலயா சாஹிதி?”

அவள் தமல கவிழ்ந்தபடி உட்கார்ந்திருந்தாள்.

“பிரச்சமனகள் அதிகைாகிவிட்ைால், அவற்ைிலிருந்து ைீள்வதற்கு

இந்த ைாதிாி பழக்கங்களுக்கு அடிமையாவது சகஜம்தான்.
என்னால் உன்மனப் புாிந்துநகாள்ள முடியும். இரக்கம்
காட்டுபவர்கபளா, புாிந்துநகாள்பவர்கள் இல்லாைல்
பபானாபலா ைனிதனின் வாழ்க்மக எவ்வளவு நரகைாகிவிடும்
என்று நசால்வதற்கு என் வாழ்க்மகபய ஒரு உதாரணம்.” அவன்
முகத்மதத் திருப்பிக்நகாண்ைான். அவன் கண்கள் ஈரைானமதப்

342
பார்த்து அவள் ைனம் கமரந்தது. அவன் எழுந்து ஜன்னல்
வழியாய் நவளிபய பார்த்தபடி அப்படிபய நின்றுவிட்ைான்.

சாஹிதி அவமன நநருங்கி “என்ன நைந்தது?” என்று பகட்ைாள்.

“பவண்ைாம். என் பவதமனமயச் நசால்லி உன்மன

வருத்தப்படுத்த ைாட்பைன்” என்ைான்.

அவன் பிரச்சமனமயப் பற்ைித் தான் பகட்ைது தவபைா என்று

நிமனத்தாள் சாஹிதி. அந்த விஷயத்மதப் பற்ைி அதற்குபைல்
பகட்கவில்மல.

அவள் பபசாதமதக் நகாஞ்ச பநரம் நபாறுத்திருந்து

பார்த்துவிட்டு, அவன் பவகைாய் அலைாாிமய நநருங்கி அதன்
கதமவத் திைந்தான். அது முழுவதும் காலி ைது பாட்டில்கள் நிரம்பி
வழிந்தன.

“பார்த்தாயா சாஹிதி! என் உயிமர நான் எப்படி எாித்துக்

நகாண்டிருக்கிபைன் என்று பார்” என்ைான்.

அவளுக்குத்தான் எவ்வளவு வயதாகிவிட்ைது? இருபதுக்கு

நகாஞ்சம் கூைக் குமைவு. அந்த வயதில் இரக்கம், தயவு,
நல்லத்தன்மை பபான்ை நற்பண்புகள் நிமைவாய் இருக்கும்.

“உங்கள் பவதமனதான் என்ன?” என்று பகட்ைாள்.

“என் ைமனவி!” என்ைான் அவன். “அவளுக்குப் பணத்மதத் தவிர

பவநைதுவும் பதமவயில்மல. காரும், நமககளும் பவண்டும்
என்கிைாள். என் வாழ்க்மகயில் நான் அவற்மை எப்படி வாங்கித்
தர முடியும்? லஞ்சம் வாங்க ைாட்பைன். பநர்மைதான் முக்கியம்

343
என்று நம்புகிைவன் நான். என்மன விட்டுவிட்டு அவள்
பிைந்தவீட்டுக்குப் பபாய்விட்ைாள்.”

சாஹிதி உருகிப் பபாய்விட்ைாள். நபண்களில்

இப்படிப்பட்ைவர்கள் கூை இருப்பார்களா என்று
நிமனத்துக்நகாண்ைாள். “நீங்க வருத்தப்பைாதீங்க” என்ைாள்.

“இல்மல சாஹிதி! உனக்குத் நதாியாது. என் ைனதில் அன்மபத்

தவிர பவறு எதுவும் இல்மல என்பது பபால் வாழ்ந்து வந்பதன்.
நான் பநசித்த நபண்ணுக்கு என் சகலத்மதயும் அர்பணித்து விை
பவண்டும் என்று கனவு கண்டு நகாண்டிருந்பதன். அந்த
அடிமயத் தாங்க முடியாைல் குடிப் பழக்கத்திற்கு
ஆளாகிவிட்பைன்.” அவன் கண்கமளத் துமைத்துக்நகாண்ைான்.

“இங்பக புைமவ எல்லாம் இருக்பக? எது?”

அவன் அந்தப் பக்கம் பார்த்தான். “என் ைமனவி அவ்வப்நபாழுது

வந்து நகாண்டிருப்பாள். எனக்காக இல்மல. பணம் பமைத்த
அவள் ஆண் நண்பர்கமளச் சந்திப்பதற்காக.”

“மை காட்! அவள் அவ்வளவு தூரம் நகாழுநபடுத்து அமலந்த

பபாதிலும் நீங்க சும்ைா இருக்கீங்களா?”

“அவரவர்களின் பாவத்மத அவர்கள்தான் அனுபவிக்க பவண்டும்

சாஹிதி! என் வருத்தம் ஒன்றுதான். என் நல்ல குணத்மதக்
மகயாலாகாதத் தனைாய் நிமனக்கிைாள். அதனால்தான் குடிமய
தஞ்சம் புகுந்பதன்.”

“ஆனால் உங்க உைம்பு?”

344
“கஞ்சாவில் உன் உைம்பு பாழாகவில்மலயா? இதுவும்
அதுபபால்தான். ைனதில் இருக்கும் பவதமனயுைன் ஒப்பிட்ைால்
இந்த பழக்கங்கள், உைல் ஆபராக்கியம் நராம்ப சிைியமவ.
உண்மையிபலபய பவதமனயில் இருப்பவள் நீ. உன்னால்
புாிந்துநகாள்ள முடியவில்மலயா?”

புாிந்துநகாண்ைாற்பபால் அவள் தமலமய அமசத்தாள்.

“நான் எல்லாவற்மையும், கமைசியில் என் ைமனவியின்

விஷயத்மதயும் கூை நசால்லிவிட்பைன். ஆனால் உன் பவதமன
என்னநவன்று இந்த நண்பனிைம் நசால்ல ைாட்ைாயா?”

அவள் நசான்னாள். தன் குடும்பக் கமதமய முழுவதுைாக

நசால்லிவிட்ைாள்.

பகட்ைதுபை ஆபவசத்தால் நடுங்கிவிட்ைான் அவன். அவள்

நசால்லி முடித்த பிைகு, “எனக்கு உைபன உங்க அம்ைாமவச்
சந்திக்க பவண்டும் பபால் இருக்கு” என்ைான். நதாைர்ந்து
“இப்நபாழுபத பவண்ைாம். நம் சிபநகம் நகாஞ்சம் வளர்ந்த பிைகு
நாபன வருகிபைன். ஆனாலும் இவ்வளவு பவதமனமய
இத்தமன நாளாய் இதயத்தில் எப்படி மவத்துக் நகாண்டிருந்தாய்
சாஹிதி? இவ்வளவு நாளாய் பவதமன என் ஒருத்தனுக்குத்தான்
என்று நிமனத்திருந்பதன். உலகத்தில் என்மனவிை பவதமனமய
அனுபவித்துக் நகாண்டிருப்பவர்கள் கூை இருக்கிைார்கள் என்று
இப்நபாழுதுதான் புாிந்தது. ‘பவண்டியவர்கள்’ என்று நாம்
நிமனப்பவர்கள் நதாமலவாக நசன்றுவிட்ைால் அந்தத் தனிமை
வாழ்க்மக எவ்வளவு துர்லபைாய் இருக்குபைா அனுபவத்தில்
புாிந்து நகாண்பைன். என்னால் உன்மனப் புாிந்துநகாள்ள
முடியும். ஒபர திமசயில் பயணிக்கும் இரண்டு பைகுகளின்
பயணிகள் நாம்.”

345
அப்நபாழுது வந்தது துக்கம் அவளுக்கு. இந்த அளவுக்கு
அனுசரமணயாக இதுவமரயில் அவளிைம் யாருபை பபசியது
இல்மல. குளிர்ந்த காற்றுக்கு பைகம் ைமழமயப் நபாழிந்தது
பபால் அதுவமரயிலும் அவள் அைக்கி மவத்திருந்த கண்ணீர்
நவளிபய வரத் நதாைங்கியது. அவன் அவமளத் பதற்ைினான்.
கிழக்பக நன்ைாக நவளிச்சம் வந்துவிட்ைது.

சாஹிதி பதைிக்நகாண்டு “நான் பபாய்வருகிபைன். இன்மைக்கு

நீங்க நசய்த உதவிக்கு நராம்ப நன்ைி” என்ைாள்.

“நான்தான் உனக்கு நன்ைி நசால்லணும். இவ்வளவு

நாட்களுக்குப் பிைகு எனக்கு ஒரு உண்மையான சிபநகிதி
கிமைத்திருக்கிைாள் என்று பதான்றுகிைது. சாஹிதி! புனிதைான
நம் நட்பு என்நைன்மைக்கும் நதாைர்ந்து நகாண்டிருக்கும் என்று
வாக்குக் நகாடு” என்று மகமய நீட்டினான்.

அவன் அன்பிற்கு அவள் உருகிவிட்ைாள். அவன் மக பைல் மக

மவத்து “சாி” என்ைாள். “திரும்பவும் எப்பபா சந்திப்பபாம்?”
இருவரும் வீட்மை விட்டு நவளிபய வந்து நகாண்டு இருக்கும்
பபாது பகட்ைான்.

“உங்கள் விருப்பம்.”

“கல்லூாிமய விட்ைதுபை எங்க ஆபீசுக்கு வந்துவிடு. பசர்ந்து காபி

குடிப்பபாம்.”

“கார் வரும். டிமரவர் இருப்பான்.”

“பிராக்டிகல்ஸ் இருக்கு. தாைதம் ஆகும் என்று நசால்லு.”

346
அவள் நகாஞ்சம் பயாசித்தாள். பபாய் நசால்லுவது புதிது
இல்மல. ஆனால் பழக்கம் இல்மல. ஆனாலும் அவன்
வார்த்மதமய ைறுக்க முடியாைல் “சாி” என்ைாள்.

“இன்ஷூநரன்ஸ் கம்நபனி நதாியும் இல்மலயா. அங்பக வந்து

பகட்ைால் யாராவது நசால்லுவார்கள். அதுசாி, என் நபயமர
நசால்லபவ இல்மலபய? ராைநாதன்” என்ைான்.”

30

ஒரு காலத்தில் முதலமைச்சராக இருந்து தற்நபாழுது எதிர்க்கட்சித்

தமலவர் பதவியில் இருக்கும் சிதம்பர சுவாைிக்கு ஒபர ைகன்.
அவன் நபயர் சாங்கபாணி. தந்மத முதலமைச்சராக இருந்த
பபாது, பாணி ஏைக்குமைய நாட்மை ஆண்டு வந்தான். பிைகு
கட்சிக்கு நைஜாாிட்டி கிமைக்காைல், எதிர்கட்சித் தமலவர்
பதவியில் திருப்தி அமைய பவண்டிவந்தது. முதலமைச்சர்
அளவுக்கு அதிகாரம் இல்லா விட்ைாலும், காாியங்கமளச்
சாத்தித்துக்நகாள்ளும் அளவுக்கு சாைர்த்தியம் இருந்தது சிதம்பர
சுவாைிக்கு. முதலமைச்சராக இருந்த பபாது பகாடிக் கணக்கில்
பணத்மத விழுங்கி, அந்தப் பணத்தால் பல பபக்ைாிக்கமள
நிறுவியிருந்தான். அவற்மை ைகன்தான் பார்த்து வந்தான்.

சாரங்கபாணி பசாக்குபபர்வழி சுற்ைிலும் எப்பபாதும் நாமலந்து

பபர் நண்பர்கள் இருக்காைல் முடியாது. ைாமல வந்துவிட்ைால்
பிராந்தியும், விஸ்கியும் ஆைாய் ஓைபவண்டியதுதான்.
வியாபாரத்மதயும், பகளிக்மகமயயும் கலந்து, வாழ்மகமய
அலட்சியைாக அனுபவிக்கும் ஆசாைி சாரங்கபாணி.

ஒரு சையம் பபக்ைாி மலநசன்ஸ் விஷயைாய் ஒரு குைாஸ்தாமவப்

பிடிக்க பவண்டியிருந்தது. அவன் யார் என்று விசாாித்து

347
“ைாமலயில் பார்ட்டிக்கு அமழத்துக்நகாண்டு வா” என்று
பைபனஜாிைம் நசான்னான். இப்படிப்பட்ை விஷயத்தில்
லஞ்சத்மத விை பார்ட்டிகள் தான் நன்ைாக பவமல நசய்யும்
என்பது பாணியின் நம்பிக்மக.

மலநசன்ஸ் வழங்கும் ஆபீசில் அந்த பவமலமயப் பண்ண

பவண்டிய குைாஸ்தா யாநரன்று விசாாித்தார் பைபனஜர்.

அவன் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி!

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி அன்று ைாமல நகஸ்ட் ஹவுசுக்கு

அமழக்கப்பட்ைான். அவனுக்கு அது ஒரு அபூர்வைான அனுபவம்.
ஏ.சி. நசய்யப்பட்ை படுக்மக அமைகள், நைத்நதன்று கார்நபட்,
கண்ணாடிக் கதவுகள், விமல உயர்ந்த விஸ்கி, வித விதைான
உணவு வமககள்..

அதற்குப் பிைகு நான்பக நாட்களில் பாணிக்கு அந்த மலசன்ஸ்

கிமைத்துவிட்ைது. பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி கூைபவ இருந்து, எல்லா
பிாிவுகளுக்கும் நசன்று மபல் சீக்கிரைாய் நகரும்படி நசய்தான்.
மலநசன்ஸ் கிமைத்த அன்று பாணிமய விை அவன்தான்
ைகிழ்ச்சி அமைந்தான்.

அன்மைக்குப் பாணி அவமனத் திரும்பவும் பார்ட்டிக்கு

அமழத்தான். இந்த தைமவ ராைமூர்த்தி தாபன உாிமை
எடுத்துக்நகாண்டு எல்பலாருக்கும் கிளாஸ் ைம்ப்ளர்களில் ஊற்ைி
தாபன சுயைாய்த் தந்தான். நடுவில் உணவு பதார்த்தங்கள்
தீர்ந்துவிட்ை பபாது திரும்பவும் பஹாட்ைலிலிருந்து
வாங்கிக்நகாண்டு வந்து நகாடுத்தான். பீைாக்கமள ைைந்துவிட்ை
பபாது திரும்பவும் பபானான்.

இப்படிப்பட்ைவர்கள் சாதாரணம்.

348
பணக்காரர்கபளா, பிரமுகர்கபளா நண்பர்களுக்கு பார்ட்டி
வழங்கும் பபாது ராைமூர்த்திமயப் பபான்ைவர்கள் அந்தக்
கூட்ைத்தில் பசர்ந்துக் நகாள்வார்கள். இவர்கள்
பவமலக்காரர்கள் இல்மல. நண்பர்கள் என்பை குைிப்பிைப்
படுவார்கள். ஆனால் பவமலகள் நசய்து நகாண்டிருப்பார்கள்.

“ராைமூர்த்தி! இந்த கிளாசில் நகாஞ்சம் ஊற்று.”

“ராைமூர்த்தி! அந்த பசாைாமவ ஓபன் பண்ணு., ப்ளீஸ்”

“மூர்த்தி! இன்மைக்கு பாிைாறும் நபாறுப்பு உன்பனாைதுதான்.

எல்பலாரும் ஃபுல் பபாமதயில் இருக்கிபைாம்.”

இப்படிப்பட்ை பவமலகள் ைிக ைாியாமதயாய் இவர்கள்

தமலயில் கட்ைப்பட்டு விடும். இவர்களும் அந்த பவமலகமள
புன்முறுவபலாடு ஏற்றுக்நகாண்டு நசய்வார்கள்.

நாமலந்து ைாதங்களில் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பாணிக்கு நநருங்கிய

நண்பன் ஆகிவிட்ைான்.

ஒருநாள் சாரங்கபாணியின் காாில் முன் சீட்டில் ராைமூர்த்தி

உட்கார்ந்து பபாய்க் நகாண்டிருப்பமதப் பாவனா வழியில்
பார்த்தாள். அன்மைக்கு அமதப்பற்ைி அவ்வளவாகப்
பபாருட்புத்தவில்மல. பல நாட்களுக்குப் பிைகு அதுபவ அவள்
வாழ்க்மகயில் ஒரு முக்கியைான ைாற்ைத்திற்குக்
காரணைாகிவிட்ைது.

*****

சாஹிதி பி.எஸ்.ஸி. பாீட்மசயில் சாதாரண ைதிப்நபண்களுைன்

பதர்ச்சி நபற்ைாள். அவள் புத்திச்காலித்தனமும், நிமனவாற்ைலும்
பபாமதப் பழக்கத்தினால் ைழுங்கடிக்கப் பட்டுவிட்ைன.
எம்.எஸ்ஸி.யில் சீட் கிமைக்கவில்மல. எம்.ஏ.வில் பசர்ந்தாள்.
349
அந்தக் கல்லூாியில் பசர்ந்தது கூை வீட்டிலிருந்து நவளிபய
வந்துவற்காக ஏற்படுத்திக்நகாண்ை ஒரு சாக்கு. அவ்வளவுதான்.
ஸ்டூைன்டுகளுக்குத்தான் பபாமதப்நபாருட்கள் சுலபைாக
கிமைக்கும் என்று அனுபவம் கற்றுக்நகாடுத்தது. அவமள
வகுப்பில் எப்பபாதுபை பார்க்க முடியாது. எந்த ைரத்தின்
அடியிபலா உட்கார்ந்து இருப்பாள். ைணிக்கணக்காய்
பயாசித்துக்நகாண்பை இருப்பாள். அந்த பயாசமனகளுக்கு ஒரு
உருவம் இருக்காது. அவ்வாறு மூமளமயக் நகாதிப்பமையச்
நசய்துநகாண்டு வீட்டிற்குத் திரும்பி வருவாள். கமளத்துப் பபான
உைலுக்குத் தூக்கம் பதமவயாய் இருக்கும். பபாமத நபாருமள
உட்நகாண்டு உைக்கத்தில் ஆழ்ந்துவிடுவாள். அவள்
கண்களுக்குக் கீபழ உருவாகியிருந்த கருவமளயம், இமளத்துப்
பபாய்க் நகாண்டிருந்த உைல் அவள் தாய்க்கு எந்த
சந்பதகத்மதயும் ஏற்படுத்தவில்மல. அவளுக்கு தற்சையம்
சனிதமச நைந்துக் நகாண்டிருப்பதாய் பரைஹம்சா
நசால்லியிருந்தான்..

“எக்ஸ்க்யூஸ் ைி!” ஒரு நபண்ணின் குரமலக் பகட்டு நிைிர்ந்தாள்

சாஹிதி. நராம்ப அழகாய் இருந்தாள் அந்தப் நபண். திரும்பத்
திரும்ப பார்க்கத் தூண்டும் அழகு. நவயிலில் அமலந்ததில் சற்று
வாடியிருந்தாள். ஆனாலும் அதுகூை ஒரு கவர்ச்சியாகபவ
இருந்தது.

“யூனிவர்சிட்டி ஆபீஸ் எங்பக இருக்கு என்று நதாியவில்மல.

அமரைணி பநரைாய் சுற்ைிக் நகாண்டிருக்கிபைன். அங்பக
ைாணவர்கமளக் பகட்ை பபாது ைிஸ்மகட் பண்ணிவிட்ைார்கள்.
நகாஞ்சம் வழி நசால்ல முடியுைா?’

“யூனிவர்சிட்டி ஆபீசுக்கு எந்த பவமலயாய் பபாைீங்க?”

350
“நான் பி.ஏ. பார்ட் ஒன் பாீட்மச எழுதப் பபாகிபைன். அதற்கு பீசு
கட்டுவதற்கு இன்றுதான் கமைசி நாள்.”

“அப்படியா! இரண்டு நிைிஷம் இருங்கள். எங்கள் கார் வந்துவிடு.

அமழத்துக்நகாண்டு பபாகிபைன்.

“உங்களுக்கு எதுக்கு வீண் சிரைம்? வழி நசால்லுங்கள். நாபன

பபாய்க்நகாள்கிபைன்.”…

“நைந்து பபாகணும் என்ைாள் நராம்ப தூரம். உங்களுக்கு மைம்

கூை அதிகம் இல்மல. நகாஞ்சம் இருங்கள். ஆனாலும் இவ்வளவு
நவயிலில் வந்திருக்கீங்க. யாமரயாவது அனுப்பியிருக்கணும்.”

“அனுப்புவதற்கு யாரும் இல்மல. ஆனாலும் திரும்பத் திரும்ப வர

பவண்டியிருக்கும். ஒரு தைமவ நதாிந்துநகாண்ைால் நல்லது
இல்மலயா?”

“உண்மைதான். அபதா கார் வந்துவிட்ைது. வாங்க” என்று

சாஹிதி எழுந்துநகாண்ைாள். பத்பத நிைிஷத்தில் அப்ளிபகஷன்
மகக்கு வந்தது.

அவள் தடுத்தும் பகளாைல் ஹாஸ்ைலுக்கு அருகில் டிராப்

நசய்வதாய் சாஹிதி அவமள காாில் ஏற்ைிக்நகாண்ைாள்.

“முதலில் எங்கள் வீடு வரும். நான் இைங்கிக் நகாள்கிபைன்.

டிமரவர் உங்கமள இைக்கி விடுவான். மபதி மப, என் நபயர்
சாஹிதி. உங்கள் நபயர்?”

“பாவனா!”

351
******

பாவனாமவப் பார்த்தும் அவன் திக்பிரமை அமைந்துவிட்ைான்.

ஆமள அசத்தும் அழகு அவளுமையது.

ஆனால் உைபன சுதாாித்துக்நகாண்ைான். “யாரும்ைா இந்தப்

நபண்?” என்று நிர்ைலைாய் பகட்ைான் பரம்ஹம்சா.

“பாவனா!”

“உள்பள அமழத்துநகாண்டு வாம்ைா. காபி நகாடுக்காைபலபய

அனுப்புகிைாயா?”

‘பநா!’ என்று நசால்ல நிமனத்தாள் சாஹிதி. அதற்குள் கதமவத்

திைந்துவிட்ைான். பாவனா சங்கைத்துட்ன் காமர விட்டிைங்கி,
அவர்களுைன் கூைபவ உள்பள பபானாள்.

“பபாய் காபி நகாண்டு வாம்ைா” என்று சாஹிதிமய உள்பள

அனுப்பினான். நிர்ைலா பகாவிலுக்குப் பபாயிருந்தாள்.

“எங்க சாஹிதிமய உனக்கு எப்படி நதாியும்?”

“இப்நபாழுதுதான் எனக்கு அைிமுகம் ஆனாள்” என்று சாஹிதி

தனக்கு நசய்த உதவிமயப் பற்ைிச் நசான்னாள். பரைஹம்சா ஒரு
நிைிஷம் கண்கமள மூடி கைவுமளத் தியானித்துவிட்டுக்
கண்கமளத் திைந்தான்.

“நீ பஸ்ட் கிளாசில் பாஸ் ஆவாய்” என்ைான்.

பாவனாவின் கண்கள் வியப்பால் விாிந்தன. “உங்களுக்கு எப்படி

நதாியும்?” என்று பகட்ைாள்.

352
“கைவுளிைம் பிராத்தமன நசய்பதன்.”

“உங்களுக்கு பஜாதிைம் நதாியுைா?”

அவன் சிாித்தான். ‘நதாியுைாவா? நான் பஜாதிைமதபய ைாற்ைி

அமைப்பவன். உண்மையில் உனக்கு நசகன்ட் கிலாஸ்தான் வர
பவண்டியது. ஆனால் கைவுளிைம் பிராத்தமன நசய்பதன்.”

“உங்களுக்கு என் நன்ைிமய எப்படிச் நசால்வது என்று

நதாியவில்மல.”

“நீ எங்பக இருக்கிைாய்?”

“ஹாஸ்ைலில்.”

“உன் தாய் தந்மதயர்?”

அவள் பதில் நசால்லவில்மல. அவபன பைலும் நசான்னான்.

“உனக்கு சீக்கிரத்திபலபய திருைணம் நைக்கும். நல்ல வரன் வரும்.
உன்மனப் பார்த்தால் ஏபதா புாியாத அன்பு ஏற்படுகிைது. உன்
சார்பில் நான் பூமஜ நசய்து விடுகிபைன்.”

அவளுக்குச் சிாிப்பு வந்தது. விஷயம் புாிந்துவிட்ைது. அவமனப்

பார்த்தாள். அவன் பார்மவயிபலபய வசீகரண சக்தி இருந்தது.
யாராக இருந்தாலும் ஆட்டி பமைத்துவிை வல்லது. அவள்
முறுவமல அவன் பவறு விதைாக புாிந்துநகாண்ைான்.

“நாமளக்கு உன் ஹாஸ்ைலுக்கு வருகிபைன். பூமஜக்கு

பவண்டியவற்மை நீபயதான் வாங்க பவண்டும். உங்க ஹாஸ்ைல்
எங்பக?”

353
பாவனாவுக்கு அவன் விஷயம் முற்ைிலும் புாிந்து பபாய் விட்ைது.
இப்படிப்பட்ைவர்கள் என்றுபை நவளிப்பட்டு விை ைாட்ைார்கள்.
நபண்கள் அவசரப்பட்டு “உங்க உத்பதசம்தான் என்ன? இப்படிப்
நபண்களுைன் பபசுவதும், அட்நரஸ் பகட்பது சாியா?’ என்று
பகட்ைால், உைபன பிபளட்மை ைாற்ைிக்நகாண்டு “நான் என்ன
நசான்பனன்? நீதான் ைனதில் ஏபதபதா எண்ணங்கமள
மவத்துக்நகாண்டு ஏபதபதா ஊகித்துக் நகாள்கிைாய்” என்று
ைபாயிப்பார்கள்.

இரண்டு வருைங்களுக்கு முன்பாக இருந்தால் பூமஜ

சாைான்கமள வாங்கி மவத்திருப்பாள்தான். ஆனாள்
இப்பபாது… சிாிப்புதான் வந்தது.

“ஹாஸ்ைல் இல்மலங்க. ஹாஸ்பிைல்! உங்க காதில் தவைாக

விழுந்திருக்கிைது. நான் இருப்பது ஆஸ்பத்திாியில். பகன்சராய்
இருக்குபைா என்று சந்பதகம். உங்க பூமஜ மூலைாய்
குணப்படுத்தினால் எப்நபாழுதும் நன்ைிபயாடு இருப்பபன்.”
முறுவலுைன் நசான்னாள். சாஹிதி நகாண்டுவந்த காபிமயக்
குடித்துவிட்டு அங்கிருந்து நவளிபயைினாள்.

பரைஹம்சா அவமளபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான்.

பாவனாவின் அழகு அவமன நநருப்பாய்த் தகித்துக்
நகாண்டிருந்தது.

*****

பிற்பகல் ைணி ஒன்ைடித்தது. மூன்று ைணிவமரயிலும் பஷாரூமை

மூடிவிடுவார்கள். என்றும் பபாலபவ பாவனா ஐந்து நிைிைங்களில்
சாப்பாட்மை முடித்துக்நகாண்டு, புத்தகத்மத எடுத்து மவத்துக்
நகாண்டு உட்கார்ந்தாள். பி.ஏ. முதல் பார்ட் நல்ல ைார்க்குைன்

354
பாஸ் நசய்ததும் அவளுக்கு மதாியம் வந்தது. மபனல்
பாீட்மசகள் நநருங்கிக் நகாண்டிருந்தன.

ஆனால் அன்மைக்கு மூட் சாியாக இருக்கவில்மல. காராணம்

முதல்நாள் நைந்த சம்பவம்!

ஒவ்நவாரு ஞாயிற்றுக்கிழமையன்றும் ைார்நகட்டுக்குப் பபாய்

ஹாஸ்ைலுக்குத் பதமவயான காய்கைிமய வாங்கி வரும்
பணிமய பாவனா பைற்நகாண்டிருந்தாள். அன்மைக்கும்
அதுபபாலபவ சிபநகிதிபயாடு பபானாள்.

பக்கத்துக் கமையிலிருந்து பளுவான காய்கைிப் மபமய சுைக்க

முடியாைல் சுைந்தபடி வந்து நகாண்டிருந்தாள் ஒருத்தி. சிபநகிதி
அவமளப் பார்த்துவிட்டு “பாவம்! அந்தப் மபமய சுைக்க
முடியாைல் சிரைப்படுகிைாள். இந்தக் கூட்ைத்திலிருந்து
எப்படித்தான் நவளிபயைப் பபாகிைாபளா” என்று கநைன்ட்
அடித்தாள். பாவனா இரக்கத்துைன் அவமளத் திரும்பிப்
பார்த்தாள். அவள் முகத்தில் நிைம் ைாைிவிட்ைது.

“சுந்தாி!” என்று அருகில் பபானாள்.

“பாவனா! நீதானா? நசௌக்கியைா?” சுந்தாி ைகிழ்ச்சி நபாங்கக்

பகட்ைாள்.

“நான்தான். அதுசாி. என்ன இப்படி ஆகிவிட்ைாபய? உைம்பு

சாியாக இல்மலயா?” எலும்புக்கூைாய் இருந்த சுந்தாிமயப்
பார்த்து, கவமலபயாடு பகட்ைாள் பாவனா.

சுந்தாி பலவீனைாய் சிாித்துவிட்டு “நன்ைாய்தான் இருக்கிபைன்”

என்ைாள்.

355
“ஞாயிற்றுக்கிழமைகூை உங்க அண்ணன் அண்ணியால்
காய்கைிகமள தாபை வாங்கிக்நகாள்ள முடியவில்மலயா?”

“ஞாயிற்றுக்கிழமை ஒபர ஒருநாள்தாபன அவர்களுக்கு லீவு.”

“அப்பபா வாரத்தில் உனக்கு என்மைக்கு லீவு?” சட்நைன்று

பகட்ைாள். சுந்தாி பதில் பபசவில்மல.

“நான் உங்கள் வீட்டுக்கு வந்தால் உனக்கு ஏதாவது

ஆட்பசபமணயா?

“என்ன பாவனா? கண்டிப்பாய் வா.”

சிபநகிதியிைம் நசால்லிவிட்டு, சுந்தாிபயாடு பசர்ந்து

புைப்பட்ைாள்.

“என்னவாச்சு சுந்தாி? உைம்பு சாியாக இல்மலயா?” வழியில்

பகட்ைாள்.

“ராத்திாி பவமளயில் இருைல் வருகிைது. ஓய்ச்சலாய் இருக்கு.”

“ைாக்ைாிைைாவது உன்மன அமழத்துக்நகாண்டு

பபானார்களா?”

“பக்கத்துத் நதருவில் அரசாங்க ைருத்தவர் கிளினிக்கில்

காண்பித்பதன். அதுசாி, உன்மனப் பற்ைி நிமைய
பகள்விப்பட்பைன். என்ன நைந்தது பாவானா?”

“அமதப்பற்ைி அப்புைைாய் பபசுபவாம். முதலில் உன் சங்கதி

என்ன? சுந்தாி! உன் உைம்பில் நதம்பு இருக்கும் வமரயில் உங்க

356
அண்ணன் உனக்குக் கல்யாணம் பண்ணைாட்ைான். அந்த
விஷயம் நதாியுைா உனக்கு?”

“…….”

‘நகாஞ்சம் சாப்பாட்மை இமரயாய்க் காட்டிவிட்டு, இருபத்தி

நான்கு ைணிபநரமும் வீட்டில் பவமல நசய்வதற்கு
பவமலக்காாிமயச் சம்பாதித்துக் நகாண்டுவிட்ைான் உன்
அண்ணன். எட்டு வருஷைாய் கல்யாணம் பண்ணி மவக்காைல்
ைாைாய் பவமல வாங்கிவிட்ைான். இவ்வளவு நாள் நைந்தது
முடிந்த கமதயாக இருக்கட்டும். இனிபைல் இப்படி நைக்கக்
கூைாது. வா” என்று அவள் மகயில் இருந்த மபமய தாபன
வாங்கிக்நகாண்டு படிபயைி, வீட்டிற்குள் ப்மழந்து நதாபீைி
என்று பபாட்ைாள். மூர்த்தி நசாகுசாய் கட்டில்ைீது படுத்தபடி
குழந்மதகளுக்குக் கமதச் நசால்லிக் நகாண்டிருந்தான்.
சுந்தாியின் அண்ணி அவனுக்குப் பக்கத்திபலபய
உட்கார்ந்துநகாண்டு நவற்ைிமலக்கு சுண்ணாம்புத் தைவியபடி
ஊர் வம்பு பபசிக்நகாண்டிருந்தாள்.

“சுந்தாி! உன் துணிைணி ஏதாவது இருந்தால் எடுத்துக்நகாண்டு

நவளிபய வா” என்ைாள் பாவனா அவர்கள் காதில் விழும்
விதைாய்.

உள்பளயிருந்து அவள் அண்ணி, ஒன்றும் புாியாைல் நவளிபய

வந்தாள். “எங்பக பபாகப் பபாகிைாள்? நீ யாரு? முதலில் அமதச்
நசால்லு” என்ைாள் பகாபைாய்.

”சுந்தாியின் நலம்விரும்பி. பபாதிக் கழுமதயாய் பவமல

நசய்வதிலிருந்து அவமளத் தப்பிக்க மவத்து என்னுைன்
அமழத்துக் நகாண்டு பபாக வந்திருப்பவள்”

357
“என்னங்க? அப்படிப் பார்த்துக் நகாண்டு இருக்கீங்கபள? இவள்
யாரு என்னன்னு பாருங்கள், நவளிபய துரத்துங்கள்” என்று
ஏை\\கன்வன்பைல் எாிந்து விழுந்தாள். மூர்த்தி பாவனாமவ விழி
பிதுங்க அப்படிபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான்.

“உன் புருஷனுக்கு அவ்வளவு மதாியமும், பநர்மையும்

இருந்திருந்தால் சுந்தாியின் நிமலமை இப்படி இருந்திருக்காது.
ஞாயிற்றுக்கிழமை தான் ஒய்வு எடுத்துக்நகாண்டு தங்மகமய
ைார்நகட்டுக்கு அனுப்பி இருக்கைாட்ைான். மதாியம் இருந்தால்
பபாலீஸ் ஸ்பைஷனுக்குப் பபாய் புகார் நகாடுக்கச் நசால்லு.
நான் சுந்தாிமய அமழத்துக்நகாண்டு பபாகிபைன்.”

அந்தக் கத்தமலக் பகட்டு அக்கம் பக்கத்தில் இருந்தவர்கள் கூடி

விட்ைார்கள்.

“அநியாயம் நைந்து நகாண்டிருக்கும் பபாது ஒருத்தரும் வாயித்

திைக்க ைாட்ைர்கள். சண்மை நைந்தால் ைட்டும் பவடிக்மக பார்க்க
வந்து விடுவார்கள்.” நபாிய குரலில் கத்தினாள் பாவனா.
அவரவர்கள் திருைனுக்குத் பதள் நகாட்டினாற்பபால் நழுவி
விட்ைார்கள். மூர்த்தி இன்னும் கண்ணிமைக்காைல்
பார்த்துக்நகாண்பை இருந்தான்.

“வா சுந்தாி! அந்த துணிைணிகூை இவர்களுமையது தாபன.

அமவகூை பதமவயில்மல.”

சுந்தாி மககமளக் கூப்பி “நீ பபாய் வா பாவனா! நான் வர

ைாட்பைன்” என்ைாள்.

திடீநரன்று முகத்தில் நவந்நீமரக் நகாட்டினாற் பபாலாயிற்று

பாவனாவுக்கு. திமகப்பமைந்து நின்றுவிட்ைாள். சுந்தாி அவள்
பதாமளப் பற்ைி நவளிபய அமழத்துவந்தாள்.
358
“என்மன ைன்னித்துவிடு பாவனா! நீ பண்ணப் பபான
காாியத்திற்கு நன்ைி. ஆனால் என்னால் வரமுடியாது. நான்
வரைாட்பைன்.”

பாவனா இன்னும் அந்த அதிர்ச்சியிலிருந்து ைீளவில்மல. “ஏன்?’

என்ைாள்.

“நான் நராம்ப சாதாரணைான நபண் என்பதால். நான் இங்பகபய

இதுபபாலபவ சைாதியாகி விடுகிபைன். நமைபிணைாய் வாழ்ந்து
நகாண்டு இருப்பவர்களுக்கு நான் ஒரு எடுத்துக்காட்டு.
ஆனாலும் இந்த நரகத்திலிருந்து நவளிபய வரும் துணிச்சல்
எனக்கு இல்மல. என் ரத்தத்பதாடு பண்பாட்மையும்,
நரம்புகபளாடு பணிமவயும், மூமளயில் அமதாியத்மதயும்
நிரப்பி வளர்த்துவிட்ைார்கள் யார் என்ன நசால்லுவார்கபளா
என்ை பயமும், குடும்பத்மத விட்டுவிட்டு ஓடிப்பபாய்விட்ைாள்
என்று நசால்லுவார்கபளா என்ை சந்பதகமும், இருக்கிை நகாஞ்ச
நஞ்ச ஆதாரத்மதயும் மகவிட்ைால் இன்னும் ஆபத்து வருபைா
என்ை அமதாியமும் என்மன ைதிப்பாய் எங்க அண்ணன்
வீட்டிபலபய பவமலக்காாியாய் இருந்துவிைச் நசால்கின்ைன.”

பாவனா கண்ணிமைக்காைல் சுந்தாிமயபய பார்த்துக்

நகாண்டிருந்தாள். அவள் தமல குனிந்தாள். பாவனாவுக்கு
அவமக ைிரட்டி அைக்குவதில் விருப்பம் இல்மல. வாதங்களால்
எண்ணங்கள் ைாைாது என்று எண்ணியிருந்தாள் இத்தமன
நாளாய். அனுபவங்களால் கூை ைாைாது என்று நதாிந்துவிட்ைது.

அவள் நிசப்தைாய்த் திரும்பினாள். “பாவனா!” என்ை அமழப்மபக்

பகட்டு நின்ைாள். சுந்தாி பின்னாலிருந்து நநருங்கி வந்தாள்.

359
“உனக்கு நிமனவு இருக்கா? அந்த நாளில் படிப்பில் ஆர்வம்
காட்ை ைாட்ைாய். எப்பபாதும் கனவு கண்டு நகாண்டிருப்பாய்.
நான் எவ்வளபவா தைமவ எடுத்துச் நசால்லி இருக்கிபைன்.
எல்லாவற்மையும் எடுத்துச் நசான்ன நான் பகவலம் வாயால்
நசான்னபதாடு ைட்டுபை நின்றுவிட்பைன். நீ இன்மைக்கு என்
அண்ணமன ஒபர பார்மவயில் சிமலயாய் நிற்க மவத்த
விதத்மத, எங்க அண்ணிமய ஒபர வார்த்மதயில் வாயமைக்கச்
நசய்த விதத்மதப் பார்த்தபபாது எனக்குச் சிறு நபண்மணப்
பபால் குதித்து கும்ைாள ைிைபவண்டும் பபாலிருந்தது. பபாய் வா
பாவனா! உன்மனப் பற்ைி லட்சம் பபர் லட்சம் விதைாய்
நிமனக்கிைார்கள். நிமனக்கட்டும். ஆனால் எங்பக பபாகணும்
என்று நதாியாைல் நின்றுவிட்ை என்மனவிை இருட்டில்
நமைமயத் நதாைர்ந்து நகாண்டிருக்கும் நீபய பைல். குமைந்த
பட்சம் ஒளிமயக் காண்பபாம் என்ை ஆமசயாவது
எஞ்சியிருக்குபை உனக்கு.”

******

பயாசமனயிலிருந்து ைீண்ைாள் பாவனா. சுந்தாியின்

நைவடிக்மகமய அவளால் புாிந்துநகாள்ள முடிந்தது. பழுக்கக்
காய்ந்தால்தான் இரும்பு வமளயும் அதற்கு முன்னால் எவ்வளவு
சம்ைட்டி அடிகள் விழுந்தாலுை பயனில்மல என்று
நிமனத்துக்நகாண்ைாள். ஆனாலும் ஏபதா குழப்பம் ைனதில்.
அந்தக் குழப்பைான உணர்வுகமள எப்படி பபாக்கடித்து
நகாள்வது என்று நதாியவில்மல. பபப்பமரயும் பபனாமவயும்
எடுத்துக்நகாண்டு தன் ைனதில் இருந்த எண்ணங்கமள ஒரு
கமதயாய் எழுதினாள்.

ஒரு இளம் நபண்ணுக்கு எத்தமனபயா வரன்கள் வந்தாலும்

வரதட்சமண காரணாைாக திருைணம் தள்ளிக்நகாண்பை
பபாகிைது. வயது இருபநதட்ைாகிவிட்ைது. இனி அதுதான்
கமைசி வரன். இது நைக்காைல் பபானால் தங்மககளுக்கும்
360
விஷத்மதக் நகாடுத்துவிட்டு (அக்காவுக்கு திருைணம் முடியாைல்
அவர்களுக்கும் ஆகாது என்பதால்) தானும் நசத்துப் பபாய்
விடுவதாய் நசால்கிைார், பழமைவாதியான தந்மத.

ைணைகன் வீட்ைார் இருபதாயிரம் பகட்கிைார்கள். அந்தப் நபண்

பயாசித்துவிட்டு, ஒரு முடிவுக்கு வருகிைாள். ரகசியைாக ஒரு
ப்பராக்கமரப் பிடித்து ஐந்து ஆண்களுைன் ஐந்து நாட்கள்
கழித்துவிட்டு, அந்தப் பணத்மதச் சம்பாதித்துக்நகாண்டு
திருைணம் நசய்து நகாள்கிைாள். அந்த விதைாய்க் குடும்பத்மதக்
காப்பாற்ைிவிட்டு அந்தற்குப் பிைகு கணவனுைன் சுகைாக
இருக்கிைாள்.

இந்தக் கமத நான்கு பத்திாிமககளிலிருந்து திரும்பி வந்து

ஐந்தாவதில் பிரசுரைாயிற்று. புரட்சிமயத் பதாற்றுவித்தது.
நிமையபபர் திட்டித் தீர்த்தார்கள். “கைவுபள! நைன்மையான
உணர்வுகள் இருக்க பவண்டிய நபண்ணிைம் இந்த விபாீதைான
பபாக்கா?” என்று புலம்பினார்கள். எப்படி இருந்தால் என்ன?
நபயர் வருவதற்கு புரட்சிதாபன முதல்படி. அமதத் நதாைர்ந்து
அவள் எழுதிய கமதகள், கட்டுமரகள் வாிமசயாக பிரசுாிக்கத்
நதாைங்கினார்கள். இந்த பநரத்தில்தான் அவள் வாழ்க்மகயில்
எதிர்பாராத முக்கியைான திருப்பம் ஏற்பட்ைது

361
 31

நசக்ரபைாியட்டில் முதலமைச்சருக்கு முன்னால்

உட்கார்ந்திருந்தாள் பாரதிபதவி. சுைார் நாற்பத்மதந்து
நிைிைங்களாக அவர்களுமைய சர்ச்மச நீடித்துக் நகாண்டிருந்தது.

“ைாநில அரசு எல்மலக்கு உட்பட்டு ஒரு நிறுவனத்மதத் நதாைங்க

பவண்டும் என்று நிமனக்கிபைன். நபண்கள் சம்பந்தப்பட்ை
பிரச்சமனகளுக்கு பாிகாரம் காண்ப்தற்கு அது உதவியாய்
இருக்கும். அதன் அதிகாாிக்கு ஜட்ஜ் பஹாதா இருக்கும்.
இநதல்லாம் நான் வரப் பபாகும் பதர்தமல ைனதில்
மவத்துக்நகாண்டு நசய்யவில்மல. எத்தமனபயா
அனாமதகமளயும், துரதிர்ஷ்ைசாலிகமளயும் ைனதில்
மவத்துக்நகாண்டு அரசாங்கம் இந்தக் காாியத்மதத் நதாைங்கி
இருக்கிைது” என்ைார் முதலமைச்சர்.

அதில் பபாய் எதுவும் இல்மல. இருப்பமத மவத்துக்நகாண்டு

நகாஞ்சத்தில் நகாஞ்சைாவது பண்ணபவண்டும் என்று
பநாக்கமுமைய முதலமைச்சர் அவர்.

அவருக்குப் பக்கத்திபலபய கவர்னரும் இருந்தார். இருவமரயும்

பார்த்துவிட்டு பாரதிபதவி நசான்னாள். “நராம்ப நல்ல உத்பதசம்
சார். நபண்கள் காவல் நிமலயத்திற்குப் பபாவதற்கும், புகார்
நகாடுப்பதற்கும் பயப்படுகிைார்கள். இப்படிப்பட்ை நிறுவனம்
ஏதாவது இருந்தால் உண்மையிபலபய நன்ைாக இருக்கும்.”

“அந்த நிறுவனத்திற்கு உங்கமளச் பசர்ைனாய் பபாைலாம் என்று

இருக்கிபைன் ைிநசஸ் பாரதிபதவி.”

அவள் தடுைாைினாள். “நானா?” என்ைாள்.

362
“ஆைாம். நீங்கள் அந்தப் நபாறுப்மப ஏற்றுக் நகாண்டுதான்
ஆகபவண்டும்.”

“ஜீவனியின் பவமலகபள எனக்கு அதிகைாய் இருக்கு. நீங்கள்

நகாடுக்கும் நபாறுப்மப ஏற்றுக்நகாண்ைால் ஜீவனிக்கு
அநியாயம் பண்ணுவது பபால் ஆகிவிடும் என்று பயைாய்
இருக்கு. திடீநரன்று அரசாங்க பவமல என்ைால் அதற்குப் பிைகு
மபல்கமளப் புரட்டிக்நகாண்டும், எழுதிக்நகாண்டும் இருக்க
பவண்டியதுதான். நான் இப்படிச் நசால்கிபைன் என்று தவைாக
நிமனக்காதீங்க.”

“என்னால் புாிந்துநகாள்ள முடியும். ஆனால் இந்தப் பதவிக்கு

நபண்களின் பிரச்சமனகமளப் பற்ைி நன்ைாக நதாிந்தவர்கள்
இருந்தால் நன்ைாக இருக்கும் என்று நதார்ப்கிைது.”

“என்னிைம் பாவனா ஒரு நபண் இருக்கிைாள். அவளிைம்

ஒருவிதைான துணிச்சலும், கண்ணுக்குத்நதாியாத
புத்திசாலித்தனமும் இருக்கு. நராம்ப கஷ்ைன்களில் இருந்து
மதாியைாக நவளிபய வந்திருக்கிைவள். இந்தப் பதவிக்கு அந்தப்
நபண்மணப் பபாட்ைால் நன்ைாக இருக்கும் என்பது என்
உத்பதசம்.”

“என்ன வயது இருக்கும்?”

“இருபத்மதந்து.”

முதலமைச்சர் புாியாைல் “இந்தப் பதவிக்கு அத்தமனச் சின்னப்

நபண்ணா?’ என்ைார்.

363
“புதிய பிரதைர் வந்ததும் நாைாளுைன்ைத்தில் கூை
அமைச்சர்களின் சராசாி வயது குமைந்துவிட்ைது” என்ைார்
கவர்னர்.

“அந்தப் நபண் எழுதிய கட்டுமரகள் கூை ப்ரசுரைாய்

இருக்கின்ைன. இந்த ஆண்டு சாகித்ய அகாைைி பாிசுக்குக்கு
அந்தப் புத்தகம் பாிந்துமர நசய்யப்பட்டிருக்கிைது.”

“என்ன படித்திருக்கிைாள்? அவளுமைய பின்னணி என்ன?”

“பின்னணி என்று எதுவுபை இல்மல. வீட்மை விட்டு

நவளிபயைிய பபாது பத்தாம் வகுப்புதான் படித்திருந்தாள்.
இப்நபாழுது பி.ஏ. மபனல் எழுதியிருக்கிைாள்.”

முதலமைச்சர் உைபன பதில் நசால்லவில்மல. அவருக்கு

பாரதிபதவியின் பதில் ருசிக்கவில்மல. நகாஞ்ச பநரம் கழித்து
“இதில் நிமைய பிரச்சமனகள் இருக்கு. எந்த அனுபவமும்
இல்லாத நபமர இந்த பபாஸ்டில் பபாட்ைால் நாமளக்கு
அநசம்பிளியில் பிரச்சமன எழும்பலாம். உண்மையில் எனக்கு
அந்தப் நபண் யார் என்பை நதாியாவிட்ைாலும்,, நான்
உைவினர்களிைம் அபிைானம் நகாண்டு இந்த காாியத்மதப்
பண்ணிபனன் என்று எதிர்கட்சிக்காரர்கள் பிரசாரம்
பண்ணுவார்கள்.”

கட்சியின் காாியதாிசி சிாித்தார். “எதிர்கட்சிக்கு எந்தச் சின்ன

விஷயம் கிமைத்தாலும் நபாிசு பண்ணி நவளிபய நகாண்டு வந்து
விடுவார்கள் என்று நான் நிமனக்கிபைன்.”

“ஏன்?”

364
‘இமதத் தவிர பிரச்சமனமயக் கிளப்புவதற்கு அவர்களுக்கு பவறு
நபாிய விஷயம் எதுவும் இல்மல என்பதால்.”

அந்த நமகச்சுமவக்கு எல்பலாரும் சிாித்தார்கள்,

முதலமைச்சமரத் தவிர. வரப்பபாகும் பதர்தமலப் பற்ைி அவருக்கு
நைன்ஷனாகபவ இருந்தது. எதிர்க்கட்சித்தமலவர் சிதம்பர
சுவாைி கூை பலசுபட்ை ஆள் இல்மல. ஒரு காலத்தில்
முதலமைச்சராக இருந்தவர். ஐந்தாண்டுகளுக்கு முன்னால் தம்
கட்சி நபருத்த பைஜாாிட்டியுைன் நவற்ைிநபற்ை விஷயம்
உண்மைதான். ஆனால் இந்த முமை அவ்வளவு வராைல்
பபாகலாம். எதிர்க்கட்சித் தமலவருக்கு அவகாசம்
கிமைத்துவிட்ைால், சும்ைாயிருக்க ைாட்ைார். இதுபபான்ை
சையத்தில் அந்தப் நபண்மண அத்தமன நபாிய பபாஸ்டில்
பபாடுவதில் அவருக்கு விருப்பம் இல்மல.

“சாி, பயாசித்து நசய்பவாம்” என்ைார் சுருக்கைாக. அவருமைய

எண்ணம் பாரதிபதவிக்குப் புாிந்துவிட்ைது. எழுந்து மககமளக்
கூப்பி “பபாய் வருகிபைன்” என்ைாள்.

“இந்தப் பதவிமய நீங்க ஏற்றுக்நகாண்ைால் நன்ைாக இருக்கும்

என்று நிமனத்பதன். ஆனால் நீங்க நசான்னதும் உண்மைதான்.
இந்த அரசாங்க கும்பலில் ைாட்டிக்நகாண்ைால், இப்பபா
நசய்துக்நகாண்டிருக்கிை நதாண்டு கூை உங்களால் பண்ண
முடியாது.”

அவர் சிாித்துவிட்டு நவளிபய வந்துவிட்ைாள்.

பாரதிபதவி ஜீவனி காாியாலயத்திற்கு திரும்பிய நபாது பிற்பகல்

ஒருைணியாகி விட்டிருந்தது. அவள் வந்த பபாது பாவனா
அவளுக்காகக் காத்துக்நகாண்டிருந்தாள். அவமளப் பார்த்ததும்

365
ஒபர எட்டில் அருகில் வந்தாள். பாவனியின் மகயில் நாபளடு
இருந்தது.

“நான்…. நான்..” உணர்ச்சிப் நபருக்கால் பாவனாவின்

வாயிலிருந்து வார்த்மதகள் நவளிபய வரவில்மல.

‘என்னவாச்சு பாவனா?”

“நம் பாவனா யூனிபவர்சிட்டியிபலபய முதலாவதாக பாஸ்

பண்ணியிருக்கிைாள்.” பக்கத்தில் இருந்த லட்சுைி நசான்னாள்.

“நிஜைாகவா?’ வியந்துபபாய் பகட்ைாள் பாரதிபதவி.

கண்ணீருைன் தமலயாட்டிக்நகாண்பை, சந்பதாஷம் தாங்காைல்
மககளில் முகம் புமதத்துக்நகாண்டு அழுதுவிட்ைாள் பாவனா.

*******

“உன்ன வமளயமலக் நகாடு” என்ைான் ராைநாதன்.

“எதுக்கு?” வியப்புைன் பகட்ைாள் சாஹித்தி.

“ஒருநாள் உன் ஞாபகைாய் வமளயமல என்னிைம்

மவத்துக்நகாள்கிபைன்” என்று உாிமையுைன் அவள்
மகயிலிருந்த வமளயமல உருவி எடுத்து நஜபியில்
மவத்துக்நகாண்ைான்.

அவளுக்கு இநதல்லாம் ஆச்சாியைாகவும், உத்பவகைாகவும்

இருந்தது.

அவபன பைலும் நசான்னான் .”நான் ராத்திாி இப்படிபய

தூங்குகிபைன். இந்த வமளயல்களின் ஓமச என் இதயத்திற்கு
அருகில் பகட்டுக்நகாண்பை இருக்க பவண்டும். என்
366
வாழ்க்மகக்கு இந்த ஒரு இரபவ பபாதும்.” அவன் கண்களில் ஈரம்
பளபளத்தது. நஜயிலிருந்து பபனாமவ எடுத்துத் தந்து “என்
மகயில் எழுத ைாட்ைாயா?” என்ைான்.

“என்ன எழுதுவது?” பகட்ைாள் புாியாைல்.

“அமதக்கூை நான்தான் நசால்ல பவண்டுைா? உன் வயதில்

பசங்க எப்படி இருக்கணும் நதாியுைா? சின்ன ஹின்ட்
நகாடுத்தால் பபாதும், அடுத்தடுத்து பின்னிக்நகாண்டு பபாக
பவண்டும்.”

அவளுக்கு என்ன எழுதுவது என்று நதாியவில்மல. அவன்

உள்ளங்மகயில் ராைநாதன் என்று எழுதினாள்.

“இவ்வளவுதானா?” என்ைான். “உன் நபயமரயும் எழுது.”

அவள் எழுதினாள். ‘ராைநாதன் – சாஹிதி’

“பஜாடியாய் நம் இருவாின் நபயர்களும் நன்ைாக இருக்கு

இல்மலயா? கைவுள் நம்மைப் பபான்ை தனியர்கமள இந்த
விதைாய்த்தான் ஒன்று நசர்த்துமவப்பார் பபாலும். நீ ைட்டும்
அைிமுகம் ஆகாைல் இருந்திருந்தால் படிப்பும் பண்பும் இல்லாத
என் ைமனவியுைன் சைாளிக்க முடியாைல் இந்பநரம் தற்நகாமல
நசய்து நகாண்டிருப்பபன்.”

சாஹிதிக்கு ஏபனா துக்கம் நபாங்கி வந்தது. தந்மத இைந்து

பபான பிைகு இந்த அளவுக்கு ஆதரவு கூை அவள் யாாிைைிருந்து
நபற்ைது இல்மல. இவ்வளவு அன்பாய் அவளுைன் பபசியவர்கள்
யாருைில்மல. அவள் கஷ்ைங்கமளப் புாிந்துநகாண்டு ஆறுதல்
நசான்னவர்கள் எவரும் இல்மல.

367
அவன் அவள் மகமயத் தன மகயில் எடுத்துக் நகாண்டு ‘அப்பபா
நான் எழுத பவண்ைாைா?” என்ைான்.

“என்ன எழுதுவீங்க?”

அவன் ஒரு வினாடி பயாசித்துவிட்டு “மகயில் இைம் பபாதாது”

என்று காகிதத்மதக் மகயில் எடுத்துக்நகாண்டு எழுதினான்.

“நாம் முதல் தைமவ சந்தித்துக்நகாண்ை பபாது இரண்டு

ைணிபநரம் பபசிக்நகாண்பைாம். இரண்ைாவது தைமவ மூன்று
ைணிபநரம் பபசிக்நகாண்பைாம். நம் இருபத்தி இரண்ைாவது
சந்திப்பிற்காக எதிர்பார்த்துக் நகாண்டிருக்கிபைன்.”

“நன்ைாக இருக்கு” என்ைால் சாஹிதி. ராைநாதன் நபருமையுைன்

சிாித்தான். உண்மையில் அது அவன் நசாந்தைாக எழுதவில்மல.
ஏபதா புத்தகத்தில் படித்தது. அந்த புத்தகத்மத எழுதியது
பரத்வாஜ் ஆக இருப்பது யபதச்மசயாக நிகழ்ந்தது.

அவள் மககடியாரத்மதப் பார்த்துநகாண்டு “அப்பபா நான்

கிளம்புகிபைன். அம்ைா நகாபித்துநகாள்வாள்.” என்ைாள்.

அவன் அவள் பகசங்கமள விரல்களால் அமளந்தான். கூந்தமலக்

கமலப்பது, இரு கன்னங்களிலும் தட்டிக் நகாடுப்பது,
திரும்பத்திரும்ப மககமளப் பிடித்துக் நகாள்வது, இநதல்லாம்
அவனுமைய பழக்கங்கள்.

அவள் எழுந்துநகாண்ைாள். அவன் சிைிய பாக்நகட் ஒன்மை

அவளிைம் நகாடுத்து “உன்பனாடு ஒப்பிட்ைால் நான் நராம்ப
ஏமழதான். ஏபதா என்னால் முடிந்தது” என்ைான்.

368
“என்ன இது?’ சங்கைத்துைன் பகட்ைாள். இநதல்லாம் ஏபதா
பபால் இருந்தாலும் ைனதில் சந்பதாஷம். ஆனால் அது பாிசு
கிமைப்பதால் வந்த சந்பதாஷம் இல்மல. தன்மனயும் ஒருவன்
நபாருட்படுத்துகிைான் என்ை உணர்வால் வந்த ஆனந்தம் அது.

அவள் கிளம்ப முற்பட்ை பபாது “நான் இன்நனாரு வாக்கியம்

எழுதட்டுைா?’ என்று பகட்ைான்.

“எழுதுங்கள்.”

“மகயில் இைம் பபாதாது., முதுகுப் பக்கம் எழுதுகிபைன்.

வீட்டுக்குப் பபானதும் கண்ணாடியில் பார்த்துக்நகாள்.”

“மைகாட்!” என்று கத்திவிட்ைாள். ஐந்து நிைிைங்கள் நகஞ்சிய

பிைகு ஒப்புக்நகாண்ைாள். அவள் திரும்பி நின்று நகாண்ைாள்.
ப்ளவுசுக்கு கீபழ முதுகுப்புைம் எழுதத் நதாைங்கினான்.

அவளுக்கு கிச்சு கிச்சு மூட்டுவது பபால் இருந்தது. “இன்னும்

எத்தமன பநரம் ஆகும்?”

“முடிந்துவிட்ைது.”

இருவரும் கதவிற்கு அருகில் வந்து நகாண்டிருந்த பபாது அவன்

அவமளச் சட்நைன்று தடுத்து நிறுத்தினான்.

“ஏன்?’ என்ைாள் அவள்.

“ஒரு நிைிஷம் இரு. அவன் பபாகட்டும்.” நதருவில் பபாய்க்

நகாண்டிருந்த ஆமளச் சுட்டிக் காட்டினான்.

“யார் அது?”

369
“ஒரு காலத்தில் எங்க வீட்டுக்கு எதிபர இருந்தான். பாஸ்கர்
ராைமூர்த்தி என்று நபயர். பாவம் அவன்! ைமனவி யாருைபனா
ஓடிவிட்ைாள். அவள் குணம் நல்லது இல்மல. அவமளப்
பார்த்தால் அந்த ைாதிாி என்று நிமனக்கபவ முடியாது. அவ்வளவு
பதிவிசாக இருப்பாள். சாி, நீ பபாகலாம்.”

சாஹிதி வீட்டுக்கு வந்தாள். இன்னும் முதுகில் பபனா அமசந்து

நகாண்டிருப்பது பபாலபவ இருந்தது. கதமவநயல்லாம்
சாத்திவிட்டு, கண்ணாடியில் பார்த்துக் நகாண்ைாள். பின்பக்கம்
எழுத்துக்கள் வலம் இைைாக நதன்பட்ைதால் கூட்டிப் படிக்க
பவண்டியிருந்தது.

“நம் முதல் சாந்திப்பில் கால்கட்மை விரமலப் பார்த்பதன்.

இரண்ைாவது சந்திப்பில் கணுக்காமலப் பார்த்பதன். நம்
ஐந்தாவது சந்திப்மப எதிர்பார்த்துக் நகாண்டிருக்கிபைன்.”

அவளுக்கு ஏபனா முன்பு இருந்த சந்பதாஷம் இப்நபாழுது

இல்மல.

*******

ராைநாதன் வீட்டு வழியாகப் பபான பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி அந்த

பநரத்தில் நகஸ்ட் ஹவுசுக்குப் பபாய்க் நகாண்டிருந்தான்.
அன்மைக்கு சாரங்கபாணி பார்ட்டி நகாடுக்கப் பபாகிைான்.
ராைமூர்த்தி பக்கத்திபலபய இருந்து ஏற்பாடுகமள எல்லாம்
நசய்து நகாண்டிருந்தான்.

தந்மதயில் பதர்தல் சம்பந்தப்பட்ை பவமலகளில் மூழிகியிருந்த

பபாதிலும் இரவு வந்துவிட்ைால் பபாதும், ாிலாக்ஸ் நசய்து
நகாள்வது சாரங்கபாணியின் பழக்கம். ைிக நநருக்கைான
நண்பர்கள் என்று மூன்றுபபர் இருந்தார்கள் அவனுக்கு.

370
நாலுபபரும் பசர்ந்து பார்ட்டிமயத் நதாைங்கிய பபாது ைணி
ஏழாகிவிட்ைது . “இவ்வளவு சீக்கிரைாகவா?” என்ைார்கள் யாபரா.

“ஆைாம். ைறுபடியும் நாமள காமலயில் பவமலகள் இருக்கு.

பதர்தல் நநருங்கிவிட்ைது இல்மலயா?”

‘எங்களுக்குக் கூை பார்ட்டி டிக்நகட் வாங்கித் தரக்கூைாதா?

எம்.எல்.ஏ. ஆகிவிடுபவாம்.” சிாித்துக் நகாண்பை பகட்ைான் ஒரு
நண்பன்.

‘முதலில் எங்க அப்பா நஜயிக்கட்டும்.”

“கண்டிப்பாய் நஜயிப்பார். பவண்டுைானால் லட்ச ரூபாய்

பந்தயம்.”

“ைாஜி முதலமைச்சர் சிதம்பர சுவாைி நஜயிக்காவிட்ைால் பவறு

யார் நஜயிக்கப் பபாகிைார்கள்?”

‘விட்டுத் தள்ளுங்கப்பா. காமலயில் கண்மணத் திைந்தது முதல்

அபத பபச்சு. இப்பவும் அபத ைாபிக் எதுக்கு?” என்ைான்
சாரங்கபாணி.

‘பவறு பபச்சு பபசுவதற்கு இங்பக இன்நனாரு ஜாதி இல்மலபய?

எல்லாபை ஆண்கள்தான்.”

“ஆைாம். நராம்ப நாளாகிவிட்ைது. இன்னிக்கி நசலபபரட்

பண்ணியாகணும்.”

“ராணி கம்நபனிக்கு ஆள் அனுப்புபவாைா? நஜயலக்ஷ்ைி

கம்நபனி நல்லா இருக்குைா?”

371
“அநதல்லாம் பமழய சரக்குைா. யாராவது பிநரஷ் இருந்தால்
தவிர பிரபயாஜனம் இல்மல.”

“இன்னிக்கு ைட்டும் புது சரக்கு கிமைத்துவிட்ைால் உங்க அப்பா

பதர்தலில் நஜயித்துவிட்ைாற் பபால்தான். அமதபய நல்ல
சகுனம் என்று மவத்துக்நகாள்.”

சாரங்கபாணி பயாசமனயில் ஆழ்ந்தான். நகாஞ்ச பநரம்

பயாசித்துவிட்டு “ஒரு நபண் இருக்கிைாள். ஆனால்
பயந்துவிடுவாபளா என்றுதான்…” என்ைான்.

எல்பலாாிைமும் ஆர்வம் நபருகியது. “யாரது?” என்று

சூழ்ந்துநகாண்ைார்கள்.

“ஆறு ைாதங்களுக்கு முன்னால் அைிமுகம் ஆனாள். அம்ைா அப்பா

இல்மல. ஆசிரைத்தில் தங்கியிருக்கிைாள்” என்று பாஸ்கர்
ராைமூர்த்திமய பநாக்கித் திரும்பி “உனக்கு ஜீவனி நபண்கள்
ஹாஸ்ைமலத் நதாியுைா?’ என்று பகட்ைான்.

ராைமூர்த்தி நதாியும் என்பதுபபால் தமலமய அமசத்தான்.

“அந்த ஹாஸ்ைலில் ஹாிணி என்று ஒரு நபண் இருக்கிைாள்.

எட்டுைணி வமரக்கும் விசிட்ைர்ஸ் பபாகலாம். நான் இந்த ைாதிாி
இங்பக இருக்கிபைன் என்று நசால்லு. வருவாள். இவ்வளவு பபர்
இருப்பமதச் நசால்லிவிைாபத. பயந்துவிடுவாள். ‘ஏபதா பவமல
இருக்கு. ராத்த்ாி வரைாட்பைன்’ என்று நசால்லிவிட்டு வரச்
நசால்லு. அவளுக்குப் பழக்கம்தான்.”

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி கிளம்பினான்.

372
“அவ்வளவு லூஸ் பகரக்ைரா?” பகட்ைான் ஒருவன்.

“இல்மல. கல்யாணம் பண்ணிக்கச் நசால்லி நச்சாிக்கிைாள்.”

******

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி தயங்கியபடிபய ஜீவனி ஹாஸ்ைலுக்கு

வந்தான். பாவனா நதன்பட்ைால் என்ன நசால்லுவது என்பது
அவள் சங்கைம்.

வாட்ச்பைனிைம் ஹாிணி பவண்டும் என்ைான். இரண்டு

நிைிைங்களில் அந்தப் நபண் வந்தாள்.

“உங்கமள சாரங்கபாணி அமழத்து வரச் நசான்னார்” என்ைான்.

“இந்த பநரத்திலா?” என்ைாள். ஓாிரு முமை பாஸ்கர்

ராைமூர்த்திமயப் பார்த்திருக்கிைாள் அவள்.

“ஆைாம். ஹாஸ்ைலில் ஏபதா ஒரு காரணத்மதச் நசால்லிவிட்டு

வரச் நசான்னார். கல்யாண விஷயைாய் பபசணுைாம்.”

அந்தப் நபண் உள்பள பபாய் தயாராகி திரும்பி வந்தாள்.

இருவரும் பகட்மைத் தாண்டிக் நகாண்டிருந்த பபாது பாவனா
ாிக்ஷாவில் வந்து இைங்கினாள். இருவமரயும் வியப்புைன்
பார்த்தாள். ‘எங்பக பபாகிைாய்?’ என்று ஹாிணியிைம்
பகட்பபாைா என்று நிமனத்தவள் நன்ைாக இருக்காது என்று
விட்டுவிட்ைாள். ராைமூர்த்தி முகத்மத ைமைத்துக்நகாண்ைான்.

அவர்கள் இருவரும் பபாய்விட்ைார்கள். இது நைந்த இரண்டு

நாட்களுக்குப் பிைகு பாவனா பதாட்ைத்தில் உட்கார்ந்து, எதிபர
காட்சியளித்த சிவப்பு பராஜா நைாட்மைபய பார்த்துக்
நகாண்டிருந்தாள்.

373
மூன்று ைாதங்களாய் அந்தச் நசடிமயப் பார்த்துக்நகாண்பை
வந்திருக்கிைாள் அவள். அந்தச் சின்ன பதியமனக் நகாண்டு வந்து
நட்டிருந்தாள் அவள். அது ஒவ்நவாரு இமலயாய்த் துளிர்த்து,
நைாட்டுவிடுவதற்கு மூன்று ைாதங்கள் ஆயிற்று. பதிமனந்து
நாட்களுக்கு முன்னால் துளிர் இமலகளுக்கு இமைபய நைாட்டு
விட்டிருந்தது. இன்மைக்கு இதழ்கள் விாியத் தயாராக இருந்தது.
ஒபர ஒரு நாள் பபாதும், முழுவதுைாய் ைலருவதற்கு.

இந்த நைாட்டுக்கும், தன்னுமைய வாழ்க்மகக்கும் ஒற்றுமை

இருக்கிைபதா. திருைணம் ஆகும் வமரயில் நாட்கள் எவ்வளவு
சலனம் இன்ைி கழிந்துக் நகாண்டிருந்தன? திருைணம் ைற்றும்
பிாிவு எல்லாபை ஒரு புயல் வந்து ஓய்ந்தாற்பபால் எஞ்சி
நின்றுவிட்ைது. பி.ஏ. படிப்பு முடிந்துவிட்ைது. எம்.ஏ.க்கு
தயாராகிக் நகாண்டிருக்கிைாள். இருபது ஆண்டுகள் வாழ்ந்த
வாழ்க்மக தராத திருப்திமய, இரண்டு ஆண்டுகள் திருைண
வாழ்க்மகயில் நபை முடியாத திருப்திமய இந்த இரண்டு
ஆண்டுகளில் நபற்றுவிட்ைாள்.

ஒருபக்கம் பவமல, படிப்பு, இன்நனாரு பக்கம் ஜீவனிக்காக

பாடுபடுவது. ஓய்வுக்கு பநரம் கிமைக்காைல் பபானாலும் ஆத்ை
திருப்திமயத் தந்து நகாண்டிருந்தன. அவள் பயாசமனயில்
மூழ்கியிருந்த பபாபத…..

“பாவனா!’ என்று கலவரத்துைன் வந்தாள் பாரதிபதவி.

‘என்ன பைைம்?”

“ஹாஸ்ைலிலிருந்து நசய்தி வந்தது. ஹாிணி தூக்கைாத்திமரமய

சாப்பிட்டு விட்ைாளாம். ஆபத்தான நிமலயில் இருக்கிைாளாம்.
என்ன நசய்வது?” கலங்கிப் பபானவளாய் பகட்ைாள்.

374
“நீங்க ஹாஸ்ைலுக்குப் பபாங்க. நான் ைாக்ைருக்குப் பபான்
பண்ணி என்ன நசய்யச் நசால்கிைார் என்று எல்லாவற்மையும்
பகட்டுக்நகாண்டு வருகிபைன்.”

பாரதிபதவிக்கு இதனால்தான் பாவனா ைீது பிாியம் அதிகம்.

பதற்ைப்பை ைாட்ைாள். எந்த நிமலயிலும் என்ன பண்ண
பவண்டும் என்பமத நிதானைாக பயாசித்து நசயல்படுவாள்.

“சாி, சீக்கிரைாய் வா.” அவள் பபாய்விட்ைாள்.

பாவனா ைாக்ைமரச் சந்தித்து பவண்டியமத எல்லாம்

வாங்கிக்நகாண்டு ஹாஸ்ைலுக்கு வந்து பசர்ந்தாள்.

அந்தப் நபண்ணின் வயிற்மை சுத்தம் நசய்துவிட்டு, ஆபத்து

நீங்கிவிட்ைதாய் ைாக்ைர் நசால்லும் வமரயில் யாருக்குபை ைனம்
ஒரு நிமலயில் இல்மல. இரவு முழுவது பாவனா அவள்
அருகிபலபய உட்கார்ந்து இருந்தாள்.

ஒரு வாரைாகபவ ஹாிணியிைம் ஏபதா ைாறுதமலக் கவனித்து

வந்தாள் அவள். எதுவுபை நசால்ல ைாட்ைாள். அழுதுநகாண்பை
இருந்தாள். நகாஞ்சம் சைாதானம் அமைந்த பிைகு பகட்டுத்
நதாிந்துநகாள்பவாம் என்று நிமனத்திருந்தாள். அதற்குள் இந்தக்
காாியத்மதச் நசய்து விட்ைாள் அவள்.

தற்நகாமல நசய்து நகாள்வதற்கு எத்தமன துணிச்சல்

பவண்டும்? அவ்வளவு துணிச்சல் வர பவண்டும் என்ைால்
எப்படிப் பட்ை நிமலமை எதிர்பட்டிருக்க பவண்டும்? அந்தப்
நபண்ணின் முகத்தில் புனிதம் இருந்தது. அப்பாவித்தனம்
நிரம்பியிருந்தது.

காமலயில் ஹாிணிக்கு நிமனவு திரும்பியதுபை எல்லா

விவரங்கமளயும் பகட்டுத் நதாிந்து நகாண்ை பிைகுதான் பாவனா

375
நவளிபய வந்தாள். முதலில் ஹாிணி எதுவுபை நசால்ல ைறுத்தாள்.
எத்தமனபயா விதைாக பதற்ைிய பிைகு வாமயத் திைந்தாள்.

எல்லாவற்மையும் பகட்ை பிைகு பாவனா சிமலயாகி விட்ைாள்.

இப்படிப்பட்ைமவ கூை நிகழும் என்று அவள் கனவிலும்
ஊகித்திருக்கவில்மல. சுைார் ஒரு ைணி பநரம் ஹாிணிக்கு
மதாியம் நசான்னாள். ைறுபடியும் இப்படிப்பட்ை காாியத்மதச்
நசய்யக் கூைாது என்று வாக்குறுதி நபற்றுக் நகாண்ைாள்.
பாவனா பல விதைாக எடுத்துச் நசான்ன பிைகு ஹாிணி பமழய
ைனுஷி ஆனாள்.

“நாம் இமத எதிர்த்து நிற்க பவண்டும் ஹாிணி! இந்த

பபாராட்ைத்தில் நாம் பதாற்றுப் பபானாலும் நஷ்ைம் இல்மல.
உயிமர எடுத்துக் நகாள்வமத விை இது ஒன்றும் நபாிய பதால்வி
இல்மல. கமைசி மூச்சு இருக்கும் வமரயில் பபாராடு. குமைந்த
பட்சம் ஆத்ை திருப்தியாவது எஞ்சியிருக்கும்.”

ஹாிணி தமலமய அமசத்தாள். அவளுக்கு இப்நபாழுது புதிய

மதாியம் வந்துவிட்ைது.

32

சாரங்கபாணிக்கு இருபத்மதந்து வயது இருக்கும்அழகாய் .,

கவர்ச்சியான பதாற்ைத்துைன் இருப்பான்பணத்தால் .
உண்ைாகும் கர்வம் கண்களில் பதன்பட்டுக் நகாண்டிருந்தது .
வந்தது புதிய நபர்தான் என்ைாலும் கண்ணிமைக்காைல் பார்த்துக்
நகாண்பை இருந்தான்.
“என் நபயர் பாவனா .ஹாிணி விஷயைாய்ப் பபச
வந்திருக்கிபைன்.”
நநற்ைியில் வந்து விழுந்த பகசத்மத அலட்சியைாய் ஒதுக்கிக்
நகாண்பை “எந்த ஹாிணி?” என்று பகட்ைான்.

376
“உங்களுக்கு எத்தமன ஹாிணிக்கமள நதாியும்? நதாிந்த
அத்தமன ஹாிணிக்கமளயும் நம்ப மவத்து ஏைாற்ைி
இருக்கீங்களா?
“நீங்க என்ன பபசுைீங்க என்று எனக்கு புாியவில்மலஎனக்கு .
.எந்த ஹாிணிமயயும் நதாியாது”
“இந்தப் நபண்தான்.” பபாட்பைாமவ எடுத்துக் காட்டினாள்
பாவனா.
“நதாியாது, இவமள எங்பகயுபை பார்த்தது கிமையாது.” அவன்
கண்களில் பயம் நதாிந்ததுநிமலயாய் ஒரு இைத்மத பார்க்க .
.முடியாைல் இருந்தான்
“அப்படியா? உங்களுக்பகா, உங்க நண்பர்களுக்பகா இவமளத்
நதாியாதுஅப்படித்தாபன .?”
“நதாியாது.நதாியாது ..” எழுந்து உள்பள பபாய் விட்ைான்.
****
“வணக்கம்பாரதிபதவி அனுப்பியிருக்கிைாள் என்ைால் .வாம்ைா .
ஏதாவது நதாண்டு காாியைாக இருக்கும்ஆளும் கட்சியிைம் .
அனுப்பாைல் என்மனப் பபான்ை எதிர்க்கட்சிகாரனிைம்
அனுப்பியிருக்கிைாள் என்ைால் ஒருக்கால் நிதி உதவி சாியாக
கிமைக்க வில்மல என்று நிமனக்கிபைன்என்ன விஷயம் .
நசால்லு?” என்ைார் சிதம்பர சுவாைி.
பாவனாவுக்கு அருவருப்பாய் இருந்ததுஎன்ன . விஷயம் என்று
நதாிந்து நகாள்ளாைபலபய அரசியல் பூச்சு பூசுகிைார்.
“ஹாிணி என்ை நபண்மணப் பற்ைிப் பபச வந்திருக்கிபைன் .
அவள் உங்க ைகனின் சிபநகிதிபவமல பவண்டும் என்று வந்த .
பபாது நீங்க சிபாாிசு நசய்து அவளுக்கு பவமல வாங்கிக்
நகாடுத்திருக்கீங்க.”
377
“வாங்கிக் நகாடுத்திருப்பபனாய் இருக்கும்அவ்வப்நபாழுது யார் .
யாமரபயா அமழத்து வருவான்அவனுக் .கு இளகிய ைனசு .
முடிந்த வமரயில் உதவி நசய்து நகாண்பை இருப்பான்அதுசாி ..,
இப்பபா என்ன நைந்தது? பவமலயில் ஏதாவது பிரச்சமனயா?
நிரந்தரம் ஆக்கவில்மலயா?”
“அநதல்லாம் இல்மல .உங்க ைகன் அவமள ஏைாற்ைிவிட்ைான் .
அந்தப் நபண்மணக் கல்யாணம் நசய்து நகாள்ளச் நசால்லி
உங்க ைகனிைம் நசால லுங்கள்.”
“ஏைாற்றுவதா? அவன் அப்படிப்பட்ை ஆள் இல்மலபய?
அவனுக்கு முழு சுதந்திரம் நகாடுத்திருக்கிபைன், கல்யாண
விஷயத்தில்அவனுக்குப் பிடித்த நபண் யாராக . இருந்தாலும்
மதாியைாக என்னிைம் வந்து நசால்லுவான்.”
“அவனுக்குக் கல்யாணம் பண்ணிக் நகாள்ளும் உத்பதசம்
இல்மல.”
“பாரும்ைாமுன்பின் நதாியாத நீ வந்து ஏபதபதா கமதமய .
பஜாடித்து நசால்வமத நம்பி கல்யாணத்மதப் பண்ணுவதா?
என்ன விஷயம் என்று என் ைகனிைம் பகட்டுத் நதாிந்து
நகாள்கிபைன்விஷயம் பகட்டு .இரண்டு நாள் கழித்து வா .
.நசால்கிபைன்”
“இல்மலஇப்நபாழுபத உங்க ைகமனக் கூப்பிட்டுக் .
பகளுங்கள .”
‘அவன் வீட்டில் இல்மல.”
“எங்பக பபானான் என்று நதாியாதா?”
“எனக்கு எப்படி நதாியும்? எந்த காாியைாய் பபாயிருக்கிைாபனா?”

378
“ஆைாம்உங்க ைகன் என்ன .உங்களுக்கு ஒன்றுபை நதாியாது .
பண்ணுகிைான்? எங்பக பபாகிைான்? அவன் நண்பர்கள்
எப்படிப்பட்ைவர்கள்? இமதநயல்லாம் நதாிந்துநகாள்ள பநரம்
இல்மல உங்களுக்குஒரு நபண்மணக் காதலிப்பது பபால் .
நடித்து ஏைாற்ைிவிட்ைான் உங்க ைகன்ஒரு .அது ைட்டுைில்மல .
நாள் நகஸ்ட் ஹவுஸுக்கு அமழக்கச் நசய்து தன் நண்பர்களுக்கு
பாிசாக தந்திருக்கிைான்அப்பாவியாய் . வந்த அந்தப் நபண்மண
நாலு பபருைாய்ச் பசர்ந்து ைிருகத்மத விை பகவலைாய்
அனுபவித்திருக்காங்ககாதலபன இந்த விதைாய் ஏைாற்ைி .
விட்ைதால் உலகத்மதபய நம்ப முடியாைல் தற்நகாமலமய
நாடிவிட்ைாள் அந்தப் நபண்இதற்கு உங்க ைகன்தான் . பதில்
நசால்ல பவண்டும்.”
அவளுமைய ஒவ்நவாரு வார்த்மதமயயும் பகட்டு சிதம்பர
சுவாைியின் முகம் பகாபத்தால் சிவந்தது.
“வார்த்மதகமள அளந்து பபசும்ைாபாரதிபதவி .
அனுப்பியிருக்கிைாள் என்று ைாியாமத நகாடுத்து உள்பள வர
அனுைதித்பதன்திரும்பவும் வரத் .இனி நீ பபாகலாம் .
பதமவயில்மல.” பகாபைாய்ச் நசான்னார்.
“வர பவண்டியதில்மல என்று நீங்க நசான்னாலும் நான் இமத
விைப் பபாவதில்மலஇந்த . ரகமள இத்துைன் நின்று பபாய்
விடும் என்று நிமனக்காதீங்கஇது ஆரம்பம் . ைட்டும்தான்” என்று
எழுந்து வந்துவிட்ைாள் பாவனா.
சிதம்பர சுவாைி பயாசமனயில் ஆழ்ந்தார்பதர்தலுக்கு முன்னால் .
இந்த ரகமள நகாஞ்சம் தமலவலிதான்ஆனால் இதற்கு எந்த .
அந்தப் நபண் .சாட்சியமும் இல்மல தானாகபவ நகஸ்ட்
ஹவுஸுக்கு வந்திருக்கிைாள்அவள் வந்ததற்கு சாட்சிகள் .
இல்மலசாரங்கபாணிமய ., அவன் நபர்கமள வாமயத் திைக்க

379
பவண்ைாம் என்று நசால்லிவிட்ைால் பபாதும்அதற்கு பைல் .
.யாரும் எதுவும் பண்ண முடியாது அப்பபாழுபதா நைந்த
கற்பழிப்மப இப்நபாழுது நிரூபிப்பது கஷ்ைம்முதலமைச்சராகப் .
பபாகும் தனக்கு ைருைகளாய் ஆக பவண்டும் என்று திட்ைம்
பபாட்டு நசய்த சதி இது என்று நசால்லி விைலாம்.
இந்த விதைாய் பயாசித்து அவர் அதற்கு பைல் இந்த விஷயத்மதப்
பற்ைி கவமலப் படுவமத விட்டுவிட்ைார்.
சாரங்கபாணியின் கும்பலில் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியும்
இருக்கிைான் என்றும், அவமன எந்த இைத்தில் எப்படித்
தட்டினால் விஷயம் நவளிபய வரும் என்று அவனுமைய ைாஜி
ைமனவியான பாவனாவுக்கு நதாிந்தாற்பபால் பவறு யாருக்குபை
நதாியாது என்ை விஷயம் சிதம்பர சுவாைிக்கு
நதாிந்திருக்கவில்மல.
ஹாிணிமயச் சம்ைதிக்கச் நசய்வதற்கு பாவனாவுக்கு இரண்டு
நாட்கள் ஆயிற்று. அதற்காக எந்த விதைாகவும் வற்புறுத்தவும்
இல்மல .“ஹாிணிஇப்பபா உனக்கு ! இரண்பை வழிகள்தான்
இருக்குநைந்தமத எல்லாம் ைைந்துவிட்டு உங்க ஊருக்குப் . பபாய்
ஏபதா ஒரு வரமனப் பார்த்து பண்ணிக் நகாள்வதுஅல்லது .
உனக்கு அநியாயம் நசய்தவர்கமள ஒரு மக பார்த்து விடுவது .
இரண்டில் ஏபதா ஒன்மை தீர்ைானித்துக்நகாள்.”
“அவர்கமள ஒரு மக பார்த்துவிைணும்’ என்ைாள் ஹாிணி.
“இன்னும் நகாஞ்ச பநரம் எடுத்துக் நகாண்டு பயாசித்துப் பாரு .
ஒரு முமை இந்த விஷயம் நவளிப்பட்டு விட்ைது என்ைால்,
காட்டுத் தீயாய் பரவி விடும்உன் . முன்னாடி எல்பலாரும் இரக்கம்
காட்டினாலும், உனக்குப் பின்னால் காமதக் கடிப்பார்கள்நாலு .
பபர் பசர்ந்து கற்பழித்த பபாது நீ எந்த நிமலமையில்
இருந்திருப்பாய் என்று கற்பமன நசய்து பார்ப்பார்கள் .
இன்மைக்கு நீ எடுத்துக் நகாள்ளும் முடிமவ நிமனத்து நாமளக்கு
380
வருத்தப் பைக் கூைாது.”
“பைைாட்பைன்.” ஹாிணி பாவனாமவப் பார்த்து நைல்லச்
சிாித்தாள்அவள் குரலில் . உறுதி நதாிந்தது .“அன்மைக்கு
ைாக்ைர்கள் என்மனக் காப்பாற்ைி இருக்காவிட்ைால், இதற்குள்
பைல் உலகத்திற்குப் பபாயிருப்பபன்பயாசித்துப் . பார்க்காைல்
நான் எடுத்துக்நகாண்ை முடிவு அதுஅந்த முடிவு அல்லாைல் .
பவறு எதுவாக இருந்தாலும் நன்ைாகத்தான் இருக்கும்உயிமர .
ைாய்த்துக் நகாள்வதற்கு துணிந்து விட்ை நான் அமதக் காட்டிலும்
நபாிதாய் இழப்பதற்கு பவறு என்ன இருக்கு? இதில் பதாற்று
பபானாலும் பரவாயில்மல.முயற்சி நசய்து பார்ப்பபாம் .”
பாவனா திருப்தியுைன் தமலமய அமசத்தாள்அன்று .
ைாமலயில் அவள் நபண்கள் நலத்துமையின் மைரக்ைமரச்
சந்தித்தாள்நபண்கள் உாிமை பாதுகாப்பு . சங்கத்திற்கும்
அவள்தான் நகௌரவ காாியதாிசிஅவள் பாவனாமவப் .
பார்த்ததுபை அமையாளம் கண்டுநகாண்ைாள்இருவரும் ஒபர .
.ஊமரச் பசர்ந்தவர்கள்
“நீ விஸ்வம் வாத்தியாாின் ைகள்தாபன?”
“ஆைாம் பைைம்.”
“வாத்தியார் நசௌக்கியைா? என்ன இப்படி வந்திருக்கிைாய்?”
‘அப்பா நலம்தான்உங்களுக்கு சங்கரன் வாத்தியாமர நதாியும் .
இல்மலயா?”
“நதாியும்என் ைகளுக்குப் பத்து வருஷம் அவர்தான் அந்த ஊாில் .
.வீமணக் கற்றுக் நகாடுத்தார்”
“அவருமைய ைகள் ஹாிணி விஷயைாய் பபச வந்திருக்கிபைன்.”
“ஹாிணிமய எனக்கு நன்ைாகத் நதாியும்நராம்ப .நல்ல நபண் .

381
அவளுக்கு என்ன பிரச்சமன .சாது?”
“அவமள ஒருத்தன் ஏைாற்ைிவிட்ைான்கல்யாணம் .
பண்ணிக்நகாள்ளச் நசால்லி பகட்கப் பபானால் ஏளனம் நசய்து
அனுப்பி விட்ைான்தான் அனுபவித்தபதாடு அல்லாைல் .
நண்பர்கமளக் நகாண்டு கற்பழிக்கச் நசய்துவிட்ைான் அந்தப் .
நபண் தற்நகாமல நசய்து நகாள்ள முயற்சி நசய்திருக்கிைாள்.”
“மை காட்இவ்வளவு நைந்ததா !? இநதல்லாம் அவள்
அப்பாவுக்குத் நதாியுைா?”
‘நதாியாதுஹாிணி .நான் அந்தப் மபயனிைம் பபாய் பகட்பைன் .
யார் என்பை நதாியாது என்று ைபாய்த்தான்அவன் எழுதிய .
ஆனால் மகநயழுத .கடிதங்கள் இருக்கு மத நிரூபிக்க
பவண்டும் .அவன் தந்மத நராம்ப நசல்வாக்கு இருப்பவர் .
பபாலீசார் இந்த விஷயத்தில் எவ்வளவு தூரம் உதவி
நசய்வார்கள் என்று நசால்ல முடியாதுநான் . அவன்
தந்மதமயயும் சந்தித்பதன்உங்களால் .திட்டி அனுப்பி விட்ைார் .
அவன் ைீது நைவடிக்மக எடுக்க முடியுைா?”
“இந்த விஷயத்மத அத்தமன சுலபைாய் விட்டு விைக்கூைாது .
நசால்லு, யாரும்ைா அந்தக் கயவன்?”
“உங்க தம்பி சாரங்கபாணிபய தான்.”
******
அலுவலகத்தில் பவமல பண்ணிக்நகாண்டிருந்த பாஸ்கர்
ராைமூர்த்தி அன்று நராம்ப உற்சாகத்துைன் இருந்தான் .
சாரங்கபாணி அவன் நண்பனாகி விட்ைமத அைிந்து அந்த
வாய்ப்மப பயன்படுத்திக் நகாள்ளச் நசால்லி ஓாிருவர் பயாசமன
வழங்கி இருந்தார்கள்.
“ைாஜி முதலமைச்சாின் ைகன் நண்பனாகி விட்ை பிைகு இன்னும்

382
இந்த பவமல எதுக்கு? ஏதாவது ஏநஜன்சியாவது,
மலநசன்சாவது கிமைக்கும்படி நசய்துநகாள்” என்ைார்கள்.
ஒருநாள் துணிந்து சாரங்கபாணியிைம் அவன் பகட்டுவிட்ைான் .
சாரங்கபாணி உல்லாசைாய் சிாித்துவிட்டு, ‘அதற்நகன்ன
வந்தது? அப்படிபய நசய்து விைலாம்” என்ைான்.
ராைமூர்த்தியின் சந்பதாஷத்திற்கு அதுதான் காரணம்அந்த .
சந்பதாஷத்தில் அவன் பவமல நசய்து நகாண்டிருந்த பபாது,
விசிட்ைர்களின் அமையில் யாபரா வந்து காத்துக்
நகாண்டிருப்பதாய் ப்யூன் வந்து நசான்னான்ராைமூர்த்தி .
.எழுந்து பபானான் அங்பக ஒரு பபாலீஸ் இன்ஸ்நபக்ைர்
உட்கார்ந்திருந்தார்பாஸ்கர் . ராைமூர்த்தியின் இதயபை நழுவி
விட்ைாற்பபால் இருந்ததுமுகநைல்லாம் . வியர்த்துக் நகாட்டியது.
“நீங்கதானா ராைமூர்த்தி!” பகட்ைார் அவர்.
நதாண்மை உலர, வார்த்மதகள் நவளிவர முடியாைல் அவன்
தமலமய அமசத்தான்.
“இப்படிபய பகண்டீன் வமரக்கும் பபாய்ப் பபசுபவாைா?”
பகட்ைார் இன்ஸ்நபக்ைர். கசாப்புக் கமைக்காரமனப் பின்
நதாைரும் ஆட்மைப் பபால் அவமரப் பின் நதாைர்ந்து
பபானான்.
பகண்டீனில் பபாய் உட்கார்ந்த பிைகு நசான்னார் .“ஹாிணி
என்ை நபண் உங்க எல்பலார் ைீதும் புகார் நகாடுத்திருக்கிைாள்,
கற்பழித்து விட்ைதாக.”
ராைமூர்த்தி பைமஜயின் விளிம்மப அழுத்தைாக பற்ைிக்
நகாண்ைான்.அவன் மககள் நடுங்கிக் நகாண்டிருந்தன .
“எனக்கு… எனக்கு ஒன்றும் நதாியாது” என்ைான்.
“அந்தப் நபண்மண அமழத்துக் நகாண்டு பபானது நீங்கதாபன?”

383
ராைமூர்த்திக்கு நிமனவு தப்பிவிடும் பபால் இருந்தது .
சாரங்கபாணி பக்கத்தில் இருந்தால் நன்ைாக இருக்கும் என்று
.பதான்ைியது
”ைிஸ்ைர்.நீங்க பதில் நசால்லித்தான் ஆகணும் !”
“எனக்கு எதுவும் நதாியாதுஹாிணி யாரு என்றுகூை எனக்குத் .
.நதாியாது”
“அவளுமைய ஹாஸ்ைலுக்கு நீங்க பபாகவில்மலயா?”
“ஹாிணி யார் என்பை எனக்குத் நதாியாது.”
‘என்னுமைய பகள்வி அது இல்மல.”
“எனக்கு எதுவும் நதாியாது.”
இன்ஸ்நபக்ைர் அவமனக் கூர்ந்து பார்த்தார்நைல்ல அவாிைம் .
.தீவிரம் ைமைந்து முறுவல் இைம் நபற்ைது
“ைிஸ்ைர் .நீ நராம்ப பயந்தாங்நகாள்ளியாய் இருக்கிைாய் !
இப்படிப்பட்ை விஷயங்கள் உனக்கு புதிது என்று
நிமனக்கிபைன்.”
“எனக்கு எதுவும் நதாியாது.”
“எனக்கு எல்லாபை நதாியும்அந்தப் நபண் எல்பலாருமைய .
நபயருைன் பசர்த்து அத்தமன விவரங்கமளயும் புகாாில் எழுதிக்
நகாடுத்திருக்கிைாள்எஞ்சிய . இருவரும் நபாிய நபாிய பதவியில்
இருப்பவர்கள்நீதான் அனாவசியைாய் இதில் . சிக்கிக் நகாண்டு
விட்ைாய்” என்று நிறுத்திவிட்டு, நகாஞ்ச பநரம் கழித்து
நைதுவாய்ச் நசான்னார் .“ஒரு பத்தாயிரம் நகாடு.”
ராைமூர்த்தி குழப்பத்துைன் நிைிர்ந்து பார்த்தான்இன்ஸ்நபக்ைர் .
நைதுவாய் தமலமய அமசத்தார் .“ஆைாம்நான் ஒருத்தன்தான் .
உன்மன இந்தக் பகசிலிருந்து தப்பிக்க மவக்க முடியும் .
எப்நபாழுபதா பத்து நாட்களுக்கு முன்னால் நைந்த கற்பழிப்பு
384
இது.அந்தப் நபண் இப்பபாது ாிப்பபார்ட் நகாடுத்திருக்கிைாள் .
ஆனாலும் பகசு என்ைால் பகசுதாபன? ைீதி எல்பலாரும்
தப்பித்துக் நகாண்டு விடுவார்கள்அந்தப் நபண்ணுக்காக .
ஹ ாஸ்ைலுக்குப் பபானவன் நீதான்முதலில் . உன்மன
அநரஸ்ட் பண்ணனும்ைீதிமய பகார்ட் முடிவு நசய்யும் என்று .
மவத்துக்நகாள்ஒரு நபண்மண ராத்திாி பவமளயில் .
அமழத்துக் நகாண்டு பபானது தவறுதாபன? லாயர், பகார்ட்
என்று நிமைய நசலவு ஆகும்இநதல்லாம் எதுக்கு .? ஒரு
பத்தாயிரம் நகாடு பகசு .இல்மல என்று எழுதிக்நகாண்டு மபமல
முடித்து விடுகிபைன்” என்று இன்ஸ்நபக்ைர் எழுந்து நகாண்ைார்.
“நாமளக்கு வருகிபைன்மப தி மப .பணத்மத நரடி பண்ணி மவ .
.இந்த விஷயம் இரண்ைாம் பபருக்குத் நதாிய பவண்ைாம்”
என்று நசால்லிவிட்டு அவர் பபாய்விட்ைார்ராைமூர்த்தி .
அப்படிபயசிமலயாய் நின்று விட்ைான்அதற்குப் பிைகு .
விடுவிநைன்று பபாமன அணுகி சுைார் இரு ைணிபநரம்
சாரங்கபாணிக்காக முயற்சி பண்ணினான்பதர்தல் ரகமளயில் .
அவன் கிமைக்கவில்மலஇனி லாபம் இல்மல என்று பநராகபவ .
ஊாில் இல்மல .பபானான் என்ைார்கள்பநரைாக ஆக பதற்ைம் .
.அதிகாித்தது
இரவு எட்டு ைணியாவதற்குள் நமைபிணைாகிவிட்ைான்அந்த .
நிமலயில் வீட்மை அமைந்தவன் உள்பள ப்மழந்ததுபை
வசந்தியின் ைடியில் முகத்மதப் புமதத்துக் நகாண்டு அழுது
தீர்த்துவிட்ைான்சுைார் அமர ைணி பநரம் அழுத பிைகு .
விஷயத்மதநயல்லாம் நசான்னான்.
“நீ தான் ஒண்ணும் பண்ணவில்மலபய? இதில் உன் தவறு என்ன
இருக்கு?” என்ைாள்.
“எங்க நபாியப்பாவின் ைகனுமைய ஷட்ைகன் டூைவுன் பபாலீஸ்

385
ஸ்பைஷனில் நஹட்கானிஸ்பைபிள்அவமனச் சந்தித்தால் .
என்ன?” என்ைான்.
“பகார்ட்டுக்குப் பபானால் பவமலயிலிருந்து சஸ்நபன்ட் பண்ணி
விடுவார்கபளா என்னபவா?” என்ைாள் வசந்தி.
“இல்மல சைீபத்தில் .எங்க ஆபீஸ் குைாஸ்தாமவ நிலத் தகராறு
விஷயத்தில் பகார்ட்டுக்குக் கூப்பிட்ைார்கள்அப்பபா .
சஸ்நபன்ட் பண்ணவில்மல” என்ைான் தன்மனபய தான் பதற்ைிக்
நகாள்வதுபபால்.
“பபாகட்டும்பத்து நாட்களுக்கு எங்பகயாவது பபாய்விட்டு .
வந்தால் பகமச தள்ளி விடுவார்கள் இல்மலயா?” என்ைாள்
அவள்.
“பபாதுபைக்குப் பபாய்விடும் .ஐ .பி.அப்பபா பகஸ் சி .” என்ைான்.
ைிகச் சாதாரணைாக நைக்கும் விஷயம் இதுஆபத்து என்ைால் .
என்னநவன்பை நதாியாதவர்களுக்கு சிைிய நதால்மல வந்தாலும்
நவலநவலத்துப் பபாய்விடுவார்கள். தூக்கு பைமை வமரயிலும்
அவர்களுமைய எண்ணங்கள் பபாய் விடும்பக்கத்தி .ல்
இருப்பவர்கள் தைக்குத் நதாிந்த எல்மலயில் பால்கிவாலா,
நஜத்ைலானி நலவலில் அைிவுமர வழங்கிக் நகாண்டிருப்பார்கள்.
“ஒண்ணும் ஆகாது” என்று தைக்குத் தாபை மதாியம் நசால்லிக்
நகாள்வார்கள்.அடுத்த நிைிைபை தளர்ந்து பபாய் விடுவார்கள் .
அன்று இரவு முழுவதும் வசந்தியும், ராைமூர்த்தியும் பபசிப் பபசி
கமளத்துப் பபானார்கள்.
“சாரங்கபாணிமயப் பபாய் சந்தித்துப் பார்அவன்தாபன .
இத்தமனயும் பண்ணியது”
“அவன் ஊாில் இல்மல.”

386
“வரும் வமரயில் காத்திருக்கச் நசால்லு.”
“இன்ஸ்நபக்ைர் பத்தாயிரம் பகட்கிைார்நாமளக்கு ஆபீசுக்கு .
வந்து அநரஸ்ட் பண்ணிவிட்ைால்?” வசந்தி பதில் பபசவில்மல.
சின்ன சத்தம் பகட்ைாலும் ைிரண்டுப் பபாகத் நதாைங்கினான்
ராைமூர்த்திஎட்டு ைணியளவில் ஒரு முடிவுக்கு வந்தவனாய் .
.எழுந்திருந்தான்
“ஆபீசுக்கா? அங்பக பபானால் இன்ஸ்நபக்ைர் வருவாபரா
என்னபவா?” என்ைாள்
“வரணும் என்று நிமனத்தால் நம் வீட்டு அட்நரஸ் கூைத்
நதாியும்இங்பக . இருந்தால் கூை வந்து அநரஸ்ட் பண்ணுபவன்
என்று நசான்னார் இச்ன்நபக்ட்ர்நான் . நன்ைாக பயாசித்துப்
பார்த்துவிட்பைன்இமதநயல்லாம் அந்த ராட்சசி பாவனாதான் .
கூை இருந்து நசய்ய மவத்திருக்கிைாள்அன்று இரவு ஹாஸ்ைல் .
பகட் வாசலில் என்மன ஒரு ைாதிாியாக பார்த்தாள் .
இன்ஸ்நபக்ைர் நல்லவராக இருந்ததால் முன்னாடிபய வந்து
நசால்லிவிட்ைார்.பத்தாயிரம் நகாடுத்து ைீளுவபத நல்லது .”
“பத்தாயிரம் இப்பபா எங்பக கிமைக்கும்?”
“லட்சாதிபதி ஆவதற்காக ஒரு ரகசியத்மத இவ்வளவு நாளாய்
எனக்குள்பளபய மவத்துக் நகாண்டிருந்பதன். பத்தாயிரதிற்காக
அமத இப்பபாது விற்கப் பபாகிபைன்.

387
 33

பலட் சந்திரனின் வீட்டிற்கு பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பபாய்ச் பசர்ந்த

பபாது ைணி எட்டு அடிக்கவிருந்தது. கூர்க்கா பகட்டிற்கு அருகில்
தடுத்து நிறுத்தினான்.

“நராம்ப முக்கியைான விஷயம் என்று நிர்ைலா அம்ைாவிட்ைம்

பபாய்ச் நசால்லு” என்ைான். கூர்க்கா பபாய்விட்டுத் திரும்பி வந்து
“வரச் நசான்னாங்க” என்ைான்.

ராைமூர்த்தி உள்பள பபானபபாது நிர்ைலா உட்கார்ந்திருந்தாள்.

“யார் நீங்க? என்ன பவண்டும்?” என்று பகட்ைாள்.

“நான் ஆதிலக்ஷ்ைியின் ைகன். ஆதிலட்சுைி என்ைால் சுைார்

இருபத்மதந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் உங்களுக்கு பிரசவம்
பார்த்த நர்ஸ். என் தாய் சாகும் தருவாயில் என்னிைம் ஒரு
ரகசியத்மதச் நசான்னாள். அமத உங்களிைம் நசால்லணும்
என்றுதான் வந்திருக்கிபைன்” என்று நபாருள் பபாதிய
பாதியிபலபய நிறுத்திக் நகாண்ைான்.

‘நசால்லுங்கள்” என்ைாள் நிர்ைலா.

நள்ளிரவில் ஒபர சையத்தில் இரு குழந்மதகள் பிைந்தமதயும்,

பதிமூன்ைாம் பததி, நவள்ளிக்கிழமை தன் தாய் குழந்மதகமள
ைாற்ைியமதயும் விவரைாய்ச் நசான்னான். “அந்த விதைாய்
உங்கள் உண்மையான ைகள் விஸ்வம் என்பவாின் வீட்டில்

388
வளர்ந்தாள். சாஹிதி உங்களுமைய ைகள் இல்மல” என்று
முடித்தான்.

நிர்ைலாவுக்கு இமதநயல்லாம் நம்புவதா பவண்ைாைா என்று

நதாியவில்மல. குழப்பத்துைன் அவமனப் பார்த்தாள். “அந்தப்
நபண் இப்பபாது எங்பக இருக்கிைாள்?” என்று பகட்ைாள்.

“நான் தற்சையம் நராம்ப சிக்கலில் இருக்கிபைன். பத்தாயிரம்

நகாடுத்தால் உங்க ைகள் எங்பக இருக்கிைாள் என்று
நசால்லுபவன்” என்ைான்.

பத்தாயிரம் என்ைதும் நிர்ைலாவின் புருவம் உயர்ந்தது. “நீ

உண்மைமயச் நசால்கிைாயா, பபாய் நசால்கிைாயா என்று
எப்படித் நதாியும்? இரு, இப்பபாபத பபான் பண்ணி வரச்
நசால்கிபைன்.”

“யாமர?”

“பரைஹம்சாமவ.”

பரைஹம்சாவின் நபயமரக் பகட்ைதுபை ராைமூர்த்தி

நடுங்கிவிட்ைான். துணிச்சமல வரவமழத்துக் நகாண்டு எழுந்து
நின்ைவன் “எனக்கு பநரம் இல்மல. நீங்க உைபன பணம் தந்தால்
நசால்கிபைன். ஒரு தைமவ பபாய்விட்பைன் என்ைாள் திரும்பி
வரைாட்பைன்.” ைிரட்டினான்.

“பரைஹம்சா அவதார புருஷர். அவருக்குத் நதாியாதது எதுவுபை

இல்மல. நாங்கள் அவாிைம் பகட்டுத் நதாிந்துக் நகாள்கிபைாம்”
என்ைாள் நிர்ைலா.

389
”உங்கள் ைகள் யாநரன்று அவருக்குத் நதாியாது.” ைபாயித்தான்.

“அவருக்குத் நதாியாைல் நான் எந்தக் காாியத்மதயும் நசய்ய

ைாட்பைன்.”

“எத்தமன பைாசைானவர்கள் நீங்கள்? உங்க ரத்தத்மதப் பகிர்ந்து

நகாண்டு பிைந்த குழந்மத எங்பகபயா அநாமதயாய் இருக்கிைாள்
என்று நசால்லியும் எப்படிச் சாதாரணைாய் இருக்க முடிகிைது
உங்களால்?”

நிர்ைலா எழுந்து நகாண்ைாள். அவள் ைனம் முழுவம் ஏபதா பபால்

சூனியைாக இருந்தது. அது வருத்தைா, அதிர்ச்சியா, பவதமனயா
என்று நதாியாத நிமல.

“அவர் ஒரு வாரம் கழித்து வருவார். அப்பபா வந்து பார்” என்று

உள்பள பபாகத் திரும்பியவள் “யாபரா வந்து ஏபதா நசான்னால்,
பத்தாயிரத்மதத் தூக்கிக் நகாடுத்து விட்ைாயா என்று பகாபித்துக்
நகாள்வார்” என்ைாள்.

நிர்ைலாவின் ஆதாரப்படும் குணத்திற்கு இது ஒரு எடுத்துக்காட்டு.

அவ்வளவு பயங்கரைான விஷயம் நதாிந்த பபாதுகூை (அது
உண்மையாக இருக்கட்டும், இல்லாைலும் பபாகட்டும்) அவள்
பரைஹம்சாமவபய நம்பினாள். அவ்வளவு தூரம் அவன் அவமள
ஆதிக்கம் நசலுத்திக் நகாண்டிருந்தான்.

பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி அப்படிபய நின்றுவிட்ைான். ைிகச் சுலபைாய்

நைந்து முடிந்து விடும் என்று எண்ணியிருந்தது இவ்வாறு திமசத்
திரும்பி விட்ைது. அவமன குழப்பத்தில் ஆழ்த்தி விட்ைது.

“நீங்கள் ஏதாவது ைனம் ைாைி விஷயத்மதத் நதாிந்து

நகாள்ளநணும் என்று நிமனத்தால் இபதா என் முகவாி.

390
பத்தாயிரத்மதக் நகாண்டு வாங்க. ஒரு ைணி பநரம்தான்
அவகாசம். ஒரு ைணி பநரம் கழித்து நான் கிமைக்க ைாட்பைன்’
என்று முகவாி இருந்த சீட்மை அவ்விைத்தில் மவத்துவிட்டு
நவளிபயைினான்.

*****

இரு கட்சிகளும் தங்களுமைய கட்சி சார்பில் பவட்பாளமரத்

பதர்நதடுக்கும் பணியில் மும்முரைாக இருந்தன. ஆளும் கட்சியில்
இருந்தவர்களுக்கு பிற்படுத்த வகுப்மபச் பசர்ந்தவர்களுக்கும்,
நபண்களுக்கும் அதிக முக்கியத்துவம் நகாடுக்கபவண்டிய
கட்ைாயம். எதிர்க்கட்சியில் இருந்த சிதம்பரசுவாைி நபரும்
அளவில் பணத்மதச் நசலவழித்துக் நகாண்டிருந்தார். பபார்கால
நைவடிக்மகமயப் பபால் பதர்தலுக்கு ஏற்பாடுகள் பண்ணிக்
நகாண்டிருந்தார். பவட்புைனுமவ தாக்கல் நசய்வதற்கு இன்னும்
மூன்று நாட்கபள இருந்தன.

சிதம்பரசுவாைியின் வீடு சந்தடியாய் இருந்தது. பதர்தலில் அந்தக்

கட்சியின் சார்பில் நிற்க விரும்பியவர்கள் அதிகாமலயில் ஐந்து
ைணிக்பக சிதம்பர சுவாைியின் வீட்டுக்கு வந்து பசர்ந்தார்கள்.
சாரங்கபாணியும் தந்மதக்கு உதவி நசய்யும் பணியில்
மும்முரைாய் ஈடுப்பட்டிருந்தான். ஹாிணியின் விஷயத்மத அவன்
நபரும்பாலும் ைைந்து பபாய் விட்டிருந்தான்.

பநரம் ஆறுைணி ஆயிற்று. சூாியன் நன்ைாக பைபல

வந்துவிட்ைான். பபப்பர்கமளப் புரட்டியபடி எதற்காகபவா
நவளிபய பார்மவயிட்ை சிதம்பரசுவாைி ஜன்னலுக்கு அப்பால்
நதன்பட்ை காட்சிமயப் பார்த்துவிட்டு புருவத்மதச் சுளித்தார்.
“என்னைா? நவளிபய என்ன நைந்து நகாண்டு இருக்கிைது?”
என்று பகட்ைார். சாரங்கபாணியும் நவளிபய பார்த்துவிட்டு
சிமலயாகி விட்ைான்.

391
வீட்டிற்கு முன்னால் எதிர்ப்பு நதாிவிப்பதற்காக கூைாரங்கமள
நட்டுக் நகாண்டிருந்தார்கள்.

“அநியாயம் பண்ணியவர்கமள அநரஸ்ட் நசய்ய பவண்டும்.”

“ஹாிணிக்கு நிகழ்ந்த அநியாயம் நபண் இனத்திற்பக அவைானம்”

பபான்ை நபனர்கமளக் கட்டிக் நகாண்டிருந்தார்கள்.

தந்மதயும் ைகனும் ஒருவர் முகத்மத ைற்ைவர் பார்த்துக்

நகாண்ைார்கள். சாரங்கபாணியின் முகம் பகாபத்தால் சிவந்தது.
அந்த சையத்தில் நாபளடு வந்தது. முதல் பக்கத்திபலபய
ஹாிணியின் பபாட்பைா இருந்தது. தான் கற்பழிக்கப்
பட்டிருப்பதாய் ஹாிணி நவளிப்பமையாய் ஸ்பைட்நைன்ட்
நகாடுத்தத்தில் சலசலப்பு ஏற்பட்டு விட்ைது.

ஹாிணியின் சார்பில் தான் பபாய் பகட்ைதற்கு சிதம்பரசுவாைி

நசான்ன பதிலும், சாரங்கபாணியின் நண்பர்கமளப் பற்ைிய
விவரங்கமளயும் பாவனா கட்டுமர வடிவத்தில் எழுதி இருந்தாள்.

“அைிமுகம் ஏற்படுத்திக் நகாண்டு, காதலிப்பது பபால் நடித்து,

தந்மதயிைம் சிபாாிசு நபற்று பவமல வாங்கிக் நகாடுத்து,
அனுபவித்த வமரயிலும் அனுபவித்துவிட்டு, நகஸ்ட் ஹவுசில்
நண்பர்களுக்கு விருந்தாய் பகிர்ந்தளித்த ைாஜி முதலமைச்சர்
ைகனின் லீமலகள்” என்று விவரைாய் எழுதி இருந்தார்கள்.

‘அதிகாரத்தில் இருக்கும் தமலவர்களின் அநியாயச் நசயல்கமள

நவளிப்பமையாய் விைாிசிக்கும் எதிர்க்கட்சித் தமலவர், தன்
வீட்டில் நைந்த அநியாயம் நதாிந்திருந்தும், துமண பபானது
கண்டிக்கத் தக்கது’ என்று காரசாரைாக விைாிசித்து இருந்தார்கள்.

392
“பத்து லட்சதிற்குக் குமையாைல் ைானநஷ்ை வழக்குப்
பபாடுகிபைன்” ஆபவசத்பதாடு கத்தினார் சிதம்பரசுவாைி.
“பதர்தலுக்கு முன்னால் முகத்தில் பசற்மைப் பூசும் முயற்சி இது.
அந்த ஆளும் கட்சிக்காரர்கமள நடுத்நதருவுக்குக் நகாண்டு
வருகிபைன். இந்த குற்ைச்சாட்மை எப்படி நிரூபிக்கப்
பபாகிைார்கள் என்பமதயும் பார்த்து விடுகிபைன்.”

காமலயில் ஏழு ைணிக்கு… அதாவது இங்பக இவ்வாறு

உமரயால்கள் நைந்து நகாண்டிருக்கும் சையத்திற்கு அங்பக
முதலமைச்சரும் நாபளட்மை பார்த்துவிட்ைார். அதற்குள்ளாகபவ
அவருக்கு எதிர்ப்பு சிபிரத்மதமதப் பற்ைிய நசய்தி எட்டியிருந்தது.
பாரதிபதவிக்குப் பபான் நசய்தார். இதற்குப் பின்னால் இருந்தது
பாவனா என்று நதாியவந்தது.

“யார் இந்த பாவனா? நீங்க அன்மைக்குச் நசான்னது அவமளப்

பற்ைிதாபன?”

“ஆைாம். அந்தப் நபண்பணதான். நீங்க அவளுக்கு தகுதிகள்

பபாைாது என்று நசான்னீங்க. அவள் யூனிவர்சிடியிபலபய
முதலாவதாய் வந்திருக்கிைாள்.”

“எந்த மதாியத்தில் எழுதியிருக்கிைாள் இமதநயல்லாம்? எந்த

சாட்சியும் இல்லாைல் பபானால் நாமளக்குப் நபாிய ரகமள
ஆகிவிடும்.”

“அவளுமைய ைாஜி கணவபன நபாிய சாட்சி. ஹாிணிமய

இங்பக இருந்து அன்மைக்கு அமழத்துக் நகாண்டு பபானவபன
அவன்தான்” என்ைாள் அவள்.

393
காமலயில் ஒன்பது ைணிக்கு… அதாவது இந்த இந்த உமரயாைல்
நைந்த இரண்டு ைணி பநரம் கழித்து, நிர்ைலாவின் வீட்டிலிருந்து
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி வீட்டிற்குத் திரும்பி வந்த பபாது அங்பக
இன்ஸ்நபக்ைர் காத்துக் நகாண்டிருந்தார்.

ராைமூர்த்தி அவமரப் பார்த்து “இன்னும் அமரைணி பநரம்

நபாறுத்திருங்கள். பத்தாயிரம் மகக்கு வந்து பசரும்” என்ைான்
பவதமன கலந்த முறுவலுைன்.

”இபதபதா சின்ன பகசு என்று நிமனத்பதன். எங்க எஸ்.பி.

உைபன உன்மன அநரஸ்ட் பண்ணி அமழத்து வரச் நசான்னார்”
என்ைார் இன்ஸ்நபக்ைர், அபத பவதமன நிரம்பிய முறுவலுைன்.
பத்தாயிரம் மக நழுவிப் பபாய் விட்ை வருத்தம் அவருக்கு.

காமல பதிநனாரு ைணிக்கு… அதாவது பைற்கண்ை உமரயாைல்

நைந்த இரண்டு ைணிபநரத்தில் இந்தக் பகசு சி.பி.சி.ஐ.டி. இைம்
ஒப்பமைக்கப்பட்ைது. அதற்குப் பிைகு விஷயங்கள் பவகைாய்
நைந்பதைின. பத்திாிக்மக நிருபர்கள் சாரங்கபாணிமயச்
சந்தித்தப் நபாழுது இந்த விஷயயம் தனக்கு எதுவுபை நதாியாது
என்றும், அரசியல் எதிாிகள் தன் தந்மதமய வீழுத்துவதற்கு
நசய்த சதி திட்ைம்தான் இது என்றும் நசான்னான். ஆனால் இந்த
இன்ைர்வ்யூ நைந்த ஒரு ைணி பநரத்தில், பாஸ்கர் ராைமூர்த்திமய
அநரஸ்ட் பண்ணிய விஷயம் நதாிந்தது. தந்மதயும், ைகனும்
கலவரைமைந்தார்கள்.

அன்று ைாமல ஆைமர ைணிக்கு பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி

பபாலீசாாிைம் எல்லாவற்மையும் நசால்லிவிட்ைான். அதுவமர
எப்படிபயா வீம்புைன் இருந்து வந்த அவன், ைன உமளச்சமல
தாங்க முடியாைல் நைந்த விஷயத்மத எல்லாம் நசால்லிவிட்டு,

394
ஹாிணிமயத் தான்தான் அமழத்துச் நசன்ைதாய்
ஒப்புக்நகாண்டுவிட்ைான்.

ைறுநாள் பபப்பாில் முதல் பக்கத்தில் வலது பகாடியில் “எனக்கு

ஒன்றும் நதாியாது” என்ை சாரங்கபாணியின் வாக்மூலமும், இைது
பக்க பகாடியில் “ஹாிணிமய நான்தான் அமழத்துச் நசன்பைன்”
என்று பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி பபாலீசாாிைம் ஒப்புக்நகாண்ை
விதமும் பிரசுாிக்கப்பட்ைடிருந்தன. நாைிபனஷன் பபாடுவதற்குச்
சாியாக இரண்பை நாட்கள் நகடு இருந்தது.

*******

நதாைர்ந்து எல்லா விஷயங்களும் வாிமசயாய் நைந்பதைின.

“நைந்தது என்னபவா நைந்துவிட்ைது. ஹாிணிமயத் தன்
ைருைகளாக ஏற்றுக்நகாள்கிபைன்” என்று சிதம்பரசுவாைி
நசய்திமய அனுப்பினார். பதர்தல் வரப் பபாகும் சையத்தில்
இவ்வளவு ரகமள நிகழ்ந்தது அவருக்குப் நபாிய தமலவலியாய்
இருந்தது. கற்பழிக்கப்பட்ை ஒரு நபண்மண ைகனுக்கு
பண்ணிக்நகாண்ைால் அதன் மூலம் நல்ல நபயர் கிமைக்கும்
என்றும், நசய்த தவறு மூடி ைமைக்கப்பட்டு விடும் என்பதும்
அவருமைய உத்பதசம். ஆனால் ஹாிணி சம்ைதிக்கவில்மல.
பாவனாவும் ஒப்புக்நகாள்ளவில்மல. “இநதான்றும் சினிைா
இல்மல. இறுதி காட்சியில் ைன்னிப்புக் பகட்டுக் நகாண்ைதுபை
‘நான் உங்கள் காலடியில் விழுந்து கிைக்கும் அடிமை’ என்று
நபண்ணானவள் கண்ணீர் ைல்க பவண்டிக்நகாள்வதற்கு” என்று
நசால்லிவிட்ைாள்.

சம்பந்தப்பட்ை இமளஞர்கமள பபாலீசார் அநரஸ்ட்

நசய்தார்கள். அதற்கு ைறுநாள் ஹாிணியின் தந்மத வந்து
அவமள அமழத்துநகாண்டு பபாய்விட்ைார்.

395
“தவறு நசய்தது என் ைகள் இல்மல. அவமள நான் தண்டிக்க
ைாட்பைன்” என்ைார் அவர். அப்நபாழுபத ஒரு சீர் திருத்தவாதி
ஹாிணிமய ைணந்து நகாள்வதற்கு முன் வந்தான்.

ஹாிணிக்கு ஜீவனி காாியாலயத்தில் எல்பலாரும் விமை

நகாடுத்து அனுப்பினார்கள். நியாயத்திற்குக் கிமைத்த ைிகப்
நபாிய நவற்ைி அது. இதில் ஹாிணிக்கு தனிப்பட்ை முமையில்
எந்த லாபமும் இல்லாைல் இருக்கலாம். ஆனால் ஒரு
அநியாயத்மத எதிர்த்து நின்பைாம் என்ை திருப்தி அவள்
கண்களில் பிரதிபலித்துக் நகாண்டிருந்தது.

ஹாிணி கிளம்பிப் பபான நகாஞ்ச பநரத்தில் பபான் ைணி

அடித்தது. பாரதிபதவி எடுத்துப் பபசினாள். அவள் முகத்தில்
வியப்பு கலந்த திமகப்பு!

“யாரு பைைம்?” பகட்ைாள் பாவனா.

“முதலமைச்சாின் அலுவலகத்திலிருந்து. உன்மன நாமளக்கு ஒரு

முமை வரச் நசான்னார்கள்.”

“என்மனயா? எதிர்கட்சித் தமலவமர அைக்கியதற்கு

இவர்களுமைய பாராட்டுகளும், பாிசுகளும் எனக்கு பவண்ைாம்.
அரசியமல இதில் கலக்க பவண்ைாம்.”

“அது இல்மல பாவனா. அரசியமல கலக்கணும் என்று

நிமனத்தால் பபப்பாில் வந்த பபாபத முதலமைச்சர் உன்மனச்
சந்தித்து இருப்பார். அப்பபா கூை எந்த அைிக்மகயும் தரவில்மல.
அந்த அவகாசத்மத விட்டுவிட்டு, இப்நபாழுது வரச் நசால்லி
இருக்கிைார் என்ைால், பவறு காரணம் ஏதாவது இருக்கணும்.
பபாய்ச் சந்தித்துவிட்டு வா” என்ைாள் பாரதிபதவி.

396
பாவனா சாிநயன்று தமலமய அமசத்தாள்.

அவளுக்கும் முதலமைச்சருக்கும் இமைபய உமரயாைல் பத்து

நிைிைங்கள்தான் நிகழ்ந்திருக்கும்.

“அடுத்த ைாதத்தில் பதர்தல் வருகிைது. எங்கள் கட்சியின் சார்பில்

பதர்தலில் நிற்கணும்” என்ைார் முதலமைச்சர். பாவனா சிமலயாய்
நின்றுவிட்ைாள். தான் பகட்டுக் நகாண்டிருந்தது கனவா
நிமனவா என்று புாியவில்மல. தானாவது பதர்தலில்
நிற்பதாவது? ஆளும்கட்சி கூப்பிட்டு சீட் தருவது சாதாரண
சைாச்சாரம் இல்மல. அது பவறு விஷயம்.

“நானா? எனக்கு அரசியமலப் பற்ைி எதுவுபை நதாியாது. ஆர்வம்

கூை இல்மல” என்ைாள் குழப்பத்துைன்.

“அந்தத் தமலவமர பதாற்கடித்து பாைம் கற்பித்ததற்காக இல்மல

நான் இவ்வாறு பகட்பது. உன் கட்டுமரகமளப் படித்பதன்.
அநியாயத்திற்கு இலக்கான நபண்களுக்கு நீ நசய்யும்
உதவிகமளப் பற்ைி பகள்விப்பட்பைன். உன்மனப் பபான்ை
படித்த நபண்கள்தான் நாட்டுக்குத் பதமவ. அநியாயத்மதக்
கண்டித்து எதிர்த்து நில். அதிகாரம் உன் மகயில் இருந்தால் அமத
இன்னும் சிைப்பாக நசய்ய முடியும். சாரங்கபாணி அத்தமன
அக்கிரைம் ஏன் நசய்தான்? தந்மதயின் மகயில் அதிகாரம்
இருந்ததால். அப்படிப்பட்ை அதிகாரம் உன் மகயில் இருந்தால் நீ
எவ்வளவு நல்ல வழியில் அமத பயன்படுத்தி இருப்பாய்?
பயாசித்துப் பார்.”

பாவனா நகாஞ்ச பநரம் பயாசித்தாள். சையம் அதிகம் இல்மல.

எங்பக நதாைங்கிய வாழ்க்மக எங்பக பபாய் முடிகிைது?

இன்நனாரு திருப்பம் .. திரும்பட்டுபை.

397
அவள் சம்ைதிப்பது பபால் தமலய அமசத்தாள். ஆளும் கட்சியின்
சார்பில் சிதம்பரசுவாைிக்குப் பபாட்டியாய் பாவனாமவ அபத
நதாகுதியில் நிற்க மவத்தார்கள்.

அரசியல் சதுரங்கத்தில் ைிகப் நபாிய திருப்பம் அது. யாராலும்

வீழ்த்த முடியாதது.

************

“பைைம்! நீங்க ஊக்கம் தந்தீங்க. உற்சாகத்துைன் ஒப்புக்

நகாண்டுவிட்பைன். ஆனால் இப்பபாது நிமனத்துப் பார்த்தால்,
நராம்பவும் பயைாக இருக்கிைது. நானாவது? பதர்தலில்
நிற்பதாவது? எனக்கு அந்த சாைர்த்தியம் இருக்கா என்று
சந்பதகைாய் இருக்கு.”

“இவ்வளவு சின்ன வயதில் இப்படிப்பட்ை வாய்ப்பு கிமைப்பது

அதிர்ஷ்ைம்தான்.!”

“இரண்டு லட்சம் பபமர சம்ைதிக்க மவக்கணும். பல

ஆயிரக்கணக்கான பபருக்கு முன்னால் நின்று நசாற்நபாழிவு
ஆற்ைணும். இநதல்லாம் என்னால் முடியும் என்று
நிமனக்கிைீங்களா?”

“ஒருகாலத்தில் இந்தப் படிப்பும், பவமலயும் உன்னால் முடியும்

என்று நிமனத்தாயா? உமழப்பால் முடியாதது எதுவுபை இல்மல
என்று நீபய நிரூபித்துக் காட்டிவிட்ைாய். இந்த வாய்ப்பு உனக்கு
வந்தது உன்னுமைய உமழப்பின் பலன்தாபன தவிர, பவறு
இல்மல. இனிபைல் நீ நகாஞ்சம் கூை பநரத்மத வீணாக்காபத.
தினமும் எல்லா நாபளடுகமளயும் படி. நாட்டின் அரசியல்
நிலவரத்மத நன்ைாகத் நதாிந்து மவத்துக்நகாள். இந்த

398
விஷயத்தில் நீ எவ்வளவு அைிமவ வளர்த்துக் நகாள்கிைாபயா
அவ்வளவு நல்லது.”.

அன்மைய தினத்திலிருந்து பாவனா படிக்கத் நதாைங்கினாள்.

உள்நாட்டு, நவளிநாட்டு அரசியல் விவகாரங்கள், நவளிநாட்டு
உைவுகள் முமைகள்.. இவற்மைப் பற்ைிப் படிக்கப் படிக்க ஆர்வை
ஏற்பைத் நதாைங்கியது.

*******

“நீங்க பண்ணுவது எதுவுபை நன்ைாக இல்மல” என்ைாள்

பாவனா. அவள் முகம் சிவந்து விட்டிருந்தது. பகாபத்தால் மூக்கின்
ப்னி அதிர்ந்து நகாண்டிருந்தது.

“இதில் நன்ைாக இல்மல என்று எமதக் குறுப்பிடுகிைீங்க?”

பகட்ைார் கட்சித் தமலவர்.

“நீங்க என்மனப் பற்ைிக் நகாடுத்து வரும் விளம்பரம். நான்

வாழ்க்மகயில் நராம்ப கஷ்ைத்மத அனுபவித்தவள்,
உண்மைதான். ஆனால் நான் ஏதாவது சாதித்து இருந்தால் அமத
நபாிது பண்ணி ைைாரம் அடித்துக் நகாள்வதற்காக ைட்டும்
இல்மல.”

கட்சித் தமலவருக்கு அறுபத்மதந்து வயது இருக்கும். அரசியலில்

நாற்பது ஆண்டுகள் அனுபவம் இருப்பவர்.

“அப்படி உட்காரும்ைா.” அமைதியாய் நசான்னார் அவர்.

பாவனா உட்கார்ந்தாள்.

பிரபல பத்திாிக்மக ஒன்ைில் பாவனாவின் பபாட்பைாமவப்

பபாட்டு, அவபள சுயைாய் எழுதியது பபால் அவள் வாழ்க்மகக்

399
கமதமயப் பபாட்டிருந்தார்கள். சில இைங்களில்
ைிமகப்படுத்தியும் இருந்தார்கள். இன்னும் சில பத்திாிமககளில்
அவள் எழுதிய கட்டுமரகள் திரும்பவும் இைம் நபற்ைிருந்தன.
அவற்மைப் பற்ைி பிரமுகர்களின் கருத்துகமள பசகாித்துப்
பபாட்ைார்கள். இந்த விளம்பரம் எல்லாம் எதுக்கு என்பதுதான்
பாவனாவின் பகாபம்.

‘பாரும்ைா, நீ எப்பபாதாவது சதுரங்கம் ஆடியிருக்கிைாயா?”

பகட்ைார் அவர்.

“ஏன்? அமதயும் ஒரு பபாட்பைா எடுத்து பநஷனல் சாம்பியன்

ஆக பவண்டிய நபண். ஆனால் அவளுமைய தந்மத ஆடுவதற்கு
அனுைதிக்கவில்மல என்று பபப்பாில் பபாைப் பபாைீங்களா?”
பகாபைாய்க் பகட்ைாள்.

அவர் சிாித்தார். “அப்படிப் பபாைணும் என்ைால் உனக்கு அந்த

ஆட்ைம் நதாிந்திருக்க பவண்டிய பதமவ கூை இல்மல. அது
பபாகட்டும். உனக்கு அந்த ைாதிாி ஆட்ைைாவது அல்லது பவறு
ஏதாவது ஆட்ைைாவது நன்ைாகத் நதாியுைா?

“பகரம்ஸ் ஒன்றுதான் எனக்குத் நதாிந்த ஆட்ைம்” என்ைாள்

பாவனா கூச்சத்பதாடு.

“அப்பபா ஒரு பகள்விக்கு பநர்மையாக பதில் நசால்லு.

பபார்ட்டில் உன் எதிாியின் ஒபர ஒரு காயின் இருக்கு. அமதப்
பபாட்டுவிட்ைால் அவனுமைய ஆட்ைம் முடிவமைந்து விடும்
உன்னுமையது இரண்பைா மூன்பைா காயின்கள் இருக்கின்ைன.
அப்பபா என்ன நசய்வாய்?”

“ரூமல ைீைாத வமரயில் என்னுமைய காயிமனக் நகாண்டு

தடுக்க முயற்சி நசய்பவன்” என்ைாள் தயங்கிக்நகாண்பை.

400
“பகரம்ஸ் பபான்ை ஆட்ைத்திபலபய கமைசி வமரயில்
நஜயிப்பதற்கு நீ முயற்சி நசய்வாய். அரசியல் நராம்ப நபாிய
விமளயாட்டு பாவானா! நவற்ைி பதால்வி எல்லாம் அப்புைம்.
கமைசி வமரயிலும் நஜயிக்கணும் என்கிை உறுதிபயாடு
விமளயாடி தீரனும்.”

“அவ்வளவுதான் என்று நசால்ைீங்களா?” பாவானா

அமைதியமைந்தாள்.

“அவ்வளவுதான். ஆனாலும் உன்மனப் பற்ைி இவ்வளவு

விளம்பரம் எதுக்கு பண்ணுகிபைாம் என்று நகாஞ்சைாவது
பயாசித்துப் பார்த்தாயா? நீ கணவமன விட்டுவிட்டு வந்து
விட்ைாய் என்று நாலு பபருக்குத் நதாியும். நாமளக்கு உன்
நபயமர நாைிபநஷனுக்கு அைிவிததுபை உன் எதிாி பண்ணப்
பபாகும் முதல் காாியம் என்ன நதாியுைா? உன்மனப் பற்ைி
இல்லாதது பபால்லாதமதக் கற்பித்து நவளியிடுவது. அந்த
விதைாய் ைக்கள் பார்மவயில் உன்மன குற்ைவாளியாய்
சித்தாிப்பார்கள். அவர்களுக்கு அந்த வாய்ப்மப நாம் தரக்கூைாது.
உன் கமத இப்நபாழுது ைக்கள் ைனதில் நன்ைாகப் பதிந்து பபாய்
விட்ைது. அந்த விதைாய் நீ அவர்களுக்கு நநருக்கைாகிவிட்ைாய்.
நாமளக்கு நீபய அவங்க நதாகுதியில் நிற்கப் பபாகிைாய் என்று
பகள்விப் பட்ைதுபை ஒரு சிபநகிதியாய் நிமனத்து ஓட்டுப
பபாடுவார்கள். இப்பபா நாம் எழுதியதில் நபாய் எதுவும் இல்மல.
அதானால் யாருபை விைாிசிக்க ைாட்ைார்கள். அப்படிபய
விைாிசித்தாலும் யாரும் நபாருட்படுத்த ைாட்ைார்கள். அதுதான்
நைக்கு பவண்டியது.”

“உண்மைதான். நான் அவ்வளவு தூரம் பயாசித்துப்

பார்க்கவில்மல. சாாி.”

அவள் வீடு திரும்பிய நபாது அங்பக விஸ்வம் காத்திருந்தான்.

401
“எல்பலாரும் நசாக்கியைா அப்பா? ஏன் இப்படி இமளத்துப்
பபாயிட்டீங்க? உைம்பு சாியாக இல்மலயா?” பாிவுைன்
விசாாித்தாள்.

“என் உைம்புக்கு ஒன்றும் இல்மல. நான் உன்னுைன் சில விஷயம்

சீாியாஸாய் பபசணும்.”

“நசால்லுங்கள் அப்பா.” நிதானைாய் பகட்ைாள், கட்சித்

தமலவாின் வார்த்மதகமள நிமனவுப் படுத்திக்நகாண்டு.

“பத்திாிமகயில் அநதன்ன அப்படி எழுதுகிைாய்? எந்த

உத்பதசத்தில் அப்படி எழுதுகிைாய்?” விஸ்வத்தின் குரலில்
பகாபம் பிரதிபலித்தது.

“என்னப்பா? இருக்கிை விஷயத்மதத் தாபன எழுதிபனன். அதில்

நபாய் எதுவும் இல்மல என்று உங்களுக்பக நதாியும்.”

“உனக்கு என் பவதமன புாியாதும்ைா. ைகள்களுக்கு கல்யாணம்

பண்ணி மவக்க பவண்டிய என் கஷ்ைம் உனக்குப் புாிய
பவண்டிய அவசியம் இல்மல என்று நிமனத்துவிட்ைாய். எந்த
வரன் வந்தாலும் முதலில் மூத்த ைகமளப் பற்ைிய பகள்விதான்
வருகிைது. இந்த ரகமள எல்லாம் அவர்களுக்குப் புாியாது. மூத்த
ைகள் திைிர் பிடித்து கணவமன விட்டுவிட்டு பபாய்விட்ைாள்
என்ை அபவாதம்தான் எஞ்சியிருக்கும்.”

பாவனா சிாித்தாள். “என் கல்யாணத்மதப் பண்ணிய அனுபவம்

நகாண்ைாவது உங்க எண்ணங்களில் ைாறுபாடு வந்திருக்க
பவண்டும் அப்பா. தங்மககளுக்கு கல்யாணம் முக்கியம் இல்மல.
படிக்க மவயுங்க. நசாந்த காலில் நிற்பது பபால் நபாருளாதாரா
சுதந்திரத்மத ஏற்படுத்துங்கள். கல்யாணம் பண்ணியாக

402
பவண்டும் என்று எவபனா ஒருத்தனுக்கு கட்டி மவக்காைல் ைனித
பநயம் உள்ள ஆணுக்குத் தந்து ைணம் முடியுங்கள்.”

“நசாற்நபாழுவு ஆற்றுவது சுலபம்தான். அது சாி, அரசியலில்

பசரப் பபாகும் விஷயம் உண்மைதான் என்று நசால்லு.”

“ஏன்? ைறுபடியும் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி வந்து ைடியில் தமல

மவத்து அழுதானா?”

“இவ்வளவு ஏளனைாய் பபசாபத. அவன் இன்னும் சட்ை ாீதியாய்

உன் கணவன்தான். அரசியல் ஒரு சாக்கமை.
நபண்பிள்மளகளுக்குத் தகுந்த துமை இல்மல. அது ஒரு
புமதைணல். என் உலக அனுபவத்தினால் நசால்கிபைன்.
ஆபவசப்பைாைல் பயாசித்துப் பார். உன்மனப் பபான்ை
அனுபவம் இல்லாதவர்கள் பதர்தலில் நின்று நஜயிப்பது
கனவிலும் நைக்காது.”

“உங்க அனுபவம் எப்படிப் பட்ைது என்று இப்பபா எனக்கு

நன்ைாகப் புாிந்துவிட்ைது அப்பா. விஸ்வத்தின் ைகள் கணவமன
விட்டுவிட்டுப் பபாய்விட்ைாள். அரசியலில் பசர்ந்து நபாிய இவள்
பபால் பதர்தலில் நின்ைாள். ஆனால் டிபாசிட் கூை கிமைக்காைல்
பதாற்றுப் பபாய்விட்ைாள், பாவம்! என்று நாலு பபர் நிமனத்துக்
நகாள்வார்கபள என்றுதாபன இந்த வருத்தநைல்லாம்? நான்
நசால்வமதக் பகட்டுக் நகாள்ளுங்கள். அகம்பாவத்பதாடு
நசால்லவில்மல. தன்னம்பிக்மகபயாடு நசால்கிபைன். நான்
பதர்தலில் நவன்று தீருபவன். உங்கள் ைகள் என்று இல்லாைல்
என்னுைமய தந்மத என்று உங்கமள நசால்லும்படியாய் நசய்து
காட்டுகிபைன். தன்னம்பிக்மகயுைன் உமழத்தால் சாத்தியம்
ஆகாதது எதுவும் இல்மல என்று என் அனுபவம் கற்றுக்
நகாடுத்திருக்கிைது. என்ன? நகாஞ்சம் ைனசாட்சிமய

403
வஞ்சிக்கும்படி பநரலாம். ஆனால் ைனசாட்சிமய முற்ைிலுைாய்க்
நகான்றுப் பபாட்டு விட்டு வாழ்ந்து வருகிை உங்கமளவிை
பைல்தாபன?”

“உன்மன ைாற்றுவபதா, என்மனப் புாிந்து நகாள்ளும்படி

நசய்வபதா கைவுளால் கூை முடியாது” என்று நசால்லிவிட்டுப்
பபாய்விட்ைான் விஸ்வம்.

34

பரடிபயாவில் “குந்தி விலாபம்” வந்து நகாண்டிருந்தது

“ராைநாதன்! நீங்க என்மனக் காதலிக்கிைீங்களா?” தீனைாய்

பகட்ைாள் சாஹித்தி.

“உனக்கு இந்த சந்பதகம் ஏன் வந்தது?”

“என்னபவா, எனக்கு அப்படித் பதான்றுகிைது.”

“நீ என்றுபை என் சாஹிதி தான். நான் காதலிப்பது

உன்மனத்தாபன தவிர உன் பணத்மதபயா, நசாத்மதபயா
இல்மல.” அவமள அருகில் இழுத்துக் நகாண்ைான். அவன்
ைார்பில் சாய்ந்து கண்கமள மூடிக்நகாண்ைாள்.

“சாஹிதி!”

“ஊம்.”

“நாம் இருவரும் ைனதளவில் இவ்வளவு நநருக்கைாகி விட்பைாம்.

உைல்கமள ைட்டும் நதாமலவில் மவத்திருப்பது நியாயைா?”

404
“பவண்ைாம் ராைநாதன்! எனக்கு ஏபனா பயைாய் இருக்கு.”

“இந்த சிருஷ்டியில் ஆனந்தம் தருகிை எது ஒன்றுக்குபை முதலில்

பயைாகத்தான் இருக்கும். கஞ்சாமவ எடுத்துக் நகாண்ை பபாது
முதலில் பயந்தாய். அது சந்பதாஷத்மதத் தரவில்மலயா?” என்று
அவள் பைல்தமலப்மப விலக்கினான். அவள் அவமனபய
சலனம் இல்லாைல் பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள். அவள் முகத்தில்
ஆனந்தம் இல்மல. துக்கமும் இல்மல. ஒரு பார்மவயாளமரப்
பபால் பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.

பரடிபயாவில் இன்னும் குந்தி விலாபம் வந்து நகாண்டிருந்தது.

அவன் ஷர்ட்மைக் கழற்ைினான். அவள் பதாமளச் சுற்ைிலும்
மகமய பபாட்டு ஜாக்நகட் பட்ைமன அவிழ்த்துக்
நகாண்டிருந்தான். அப்நபாழுது கதமவ யாபரா தட்டிய சத்தம்
பகட்ைது. இருவரும் சட்நைன்று விலகிக் நகாண்ைார்கள். அவன்
கலவரைைந்தான். சாஹிதிக்கு ையக்கம் விடுபட்ைாற்பபால்
இருந்தது.

அவன் அவமள பின் அமையில் ைமைவாக இருக்கும்படி

நசய்துவிட்டுக் கதமவத் திைந்தான்.

எதிபர பாவனா! அவன் அதிர்ச்சி அமைதவனாய் பார்த்தான்.

அவள் சர்வ சாதாரணைாய் “வணக்கம். என் நபயர் பாவனா. நான்

இந்தத் நதாகுதியில் எம்.எல்.ஏ. வாய் நிற்கிபைன். உங்களுமைய
ஓட்மை எனக்குப் பபாட்டு என்மன நவற்ைியமையச் நசய்ய
பவண்டும் என்று பகட்டுக் நகாள்கிபைன்” என்ைாள்

“நீயா? எம்.எல்.ஏ. வா?” என்ைான்.

அவள் குரல் ைாைிவிட்ைது. “ஏன்? அதில் வியப்பமைய என்ன

இருக்கு?” என்ைாள்.

405
“புருஷமன விட்டுவிட்டு ஓடிவந்து நீ நசய்கிை காாியம்
இதுதானா?”

“புருஷன் இல்லாத பநரத்தில் எதிர் வீட்டுக்குள் ப்மழந்து நீ

பண்ணும் காாியத்மத விை இது பைல்தாபன?”

“பரவாயில்மலபய? கூண்டுக் கிளி பபச கற்றுக்

நகாண்டுவிட்ைபத?” என்ைான்.

மூமலயில் இருந்த நபண்களின் நசருப்பு அவள் .கண்ணில்

பட்ைது. “நான் இங்பக வந்தது ஒட்டு பகட்பதற்கு. ஜனநாயகத்தில்
ைனிதனுக்கு எது இருந்தாலும் இல்லாவிட்ைாலும் ஓட்டுாிமை
ைட்டும் உண்டு இல்மலயா? வீடு வீைாய் பபாய், “உங்கள்
புனிதைான ஒட்ைமை எனக்பக பபாடுங்கள் என்று பகட்டுப்
பழக்கப்பட்டுப் பபாய் உங்க வீட்டிற்கும் தவறுதலாய்
வந்துவிட்பைன். இந்த வீட்டில் இருப்பது புனிதைில்லாத ஒட்டு
என்பமத ைைந்துவிட்பைன்” என்று பைற்நகாண்டு அவன் பதில்
பபச இைம் நகாடுக்காைல் அங்கிருந்து திரும்பி விட்ைாள்.

முகம் சிவக்க கதமவ படீநரன்று சாத்திவிட்டு ராைநாதன்

திரும்பினான். உள்பள பபாய் “சாாி, சாஹிதி. யாபரா பதர்தலுக்கு
ஒட்டு பகட்க வந்தாங்க” என்ைான். ஒரு நிைிஷத்திற்கு முன்பிருந்த
ராைநாதனுக்கும் இப்நபாழுது நதன்பட்ை ராைநாதனுக்கும்
சம்பந்தபை இல்மல. ஆள் அமைதிபயாடு, அன்பபாடு இருந்தான்.

“நான் பபாய் வருகிபைன்” என்ைாள் சாஹிதி. இந்தக் நகாஞ்ச பநர

இமைநவளியில் அவள் சுதாாித்துக்நகாண்டு விட்ைாள்.

“ஏன்? அதற்குள்பளயா?”

406
“எனக்கு மூட் சாியாக இல்மல.” தமல குனிந்தபடி நசான்னாள்.

அவன் அவமள ஒரு வினாடி பார்த்துவிட்டு “அப்படி என்ைால் சாி.

வா நகாண்டு விடுகிபைன்” என்ைான். பாவனாமவப் பார்த்த
பிைகு அவன் ைனம் கலங்கி விட்டிருந்தது.

“பவண்ைாம். நான் காாில் வந்பதன். யாராவது பார்த்தால் நன்ைாக

இருக்காது என்று நதாமலவிபலபய நிறுத்தி மவத்திருக்கிபைன்”
என்று அவள் கிளம்பினாள்.

நதருக்பகாடியில் நிறுத்தி மவத்திருந்த காமர அணுகி முன்

பக்கத்துக் கதவின் பூட்மைத் திைந்து உள்பள உட்காரப்
பபானவள் பக்கத்து சீட்டில் இருந்த நபமரப் பார்த்துவிட்டு
அதிர்ந்து விட்ைாள். அங்பக பாவனா உட்கார்ந்திருந்தாள்.

“இந்தப் பக்கத்துக் கதமவப் பூட்ை ைைந்து விட்ைாய்.

வாழ்க்மகமயப் பபாலபவ காமரக் கூை சாியாக கவனிக்காைல்
பபானால் எப்படி சாஹிதி?”

“என்ன பபசுைீங்க நீங்க”

“ராைநாதன் வீட்டில் நசருப்மபப் பார்த்பதன். அவன் கண்ணில்

ைிரட்சிமயப் பார்த்பதன். வரும் பபாது உன் கார் கண்ணில்
பட்ைது. ஒன்பைாடு ஒன்று கூட்டிப் பார்த்தபபாது என் சந்பதகம்
நிஜைாகிவிட்ைது. அந்த ஆளின் வமலவீச்சு நதருமவத் தாண்டி
நகரம் முழுவதும் பரவிக் நகாண்டிருக்கிைது என்று புாிந்தது.”

“அவமரத் நதாியுைா உங்களுக்கு?”

‘அடி மபத்தியபை! அவனால்தான் நான் இப்படி ஆனபத’ என்று

ைனதில் நிமனத்துக் நகாண்ைாள் பாவனா.

407
அதற்குள் சாஹிதி நசான்னாள். “அவர் எனக்கு நல்ல நண்பர்.
இருவருபை வாழ்க்மகயில் முக்கியைானவற்மை இழந்து விட்ை
துரதிர்ஷ்ைசாலிகள்” என்ைாள்.

பாவனா அவமள வியப்புைன் பார்த்து “என்னத்மத

இழந்துவிட்ைானாம் அவன்?” என்ைாள்.

“அன்மப!”

பாவனா சாஹிதிமய இரக்கத்துைன் பார்த்தாள். அவளுக்கு

பதர்தல் பவமலகள் தமலக்கு பைல் இருந்தன. ஆனாலும்
சாஹிதிமய அப்படிபய விட்டுவிை ைனம் ஒத்துமழக்கவில்மல.
“ைாமலயில் உனக்கு ஏதாவது பவமல இருக்கா?” என்று
பகட்ைாள்.

“ஒன்றும் இல்மல.”

“ைாமலயில் என்பனாடு ஒரு ைணி பநரம் இருக்க முடியுைா?”

“கண்டிப்பாய்.”

அன்று ைாமலயில் அவள் தன் பதர்தல் பவமலகமள

ஒதுக்கிவிட்டு சாஹிதிமயச் சந்தித்தாள். இருவரும் பசர்ந்து
புைப்பட்ைார்கள்.

“எங்பக பபாகிபைாம் நாம்?’ சாஹிதி பகட்ைாள்.

“நசால்கிபைன்” என்று காமர ஒரு ஆபீசுக்கு முன்னால் நிறுத்தச்

நசான்னாள். “இங்பக யார் இருக்கிைார்கள்?’ என்று பகட்கப்
பபான சாஹிதி வார்த்மதகமள பாதியிபலபய நிறுத்திக்
நகாண்ைாள். உள்பளயிருந்து ராைநாதன் ஸ்கூட்ைாில் வந்து
நகாண்டிருந்தான். ஸ்கூட்ைாின் முன்னால் ஏழு வயது சிறுவன்

408
ஒருவன் நின்று நகாண்டிருந்தான். பின் இருக்மகயில் ைமனவி
உட்கார்ந்திருந்தாள். அவன் சிாித்துக் நகாண்பை ஏபதா நசால்லிக்
நகாண்டிருந்தான். அவள் தமலமய அமசத்துக்
நகாண்டிருந்தாள். சந்பதாஷைாக பபாய்க் நகாண்டிருந்தார்கள்.
சாஹிதியின் முகம் வாடி விட்ைது.

“அவள் யார்?” என்று பகட்ைாள்.

“யார் மூலைாய் தனக்குச் சுகம் இல்மலநயன்று அவன் உன்னிைம்

உளைினாபனா அந்த ைமனவி அவள். ைிகவும் சந்பதாஷைான
குடும்பம் அவர்களுமையது. அவள் ஆபீசுக்குப் பபாய் விட்ை
பநரங்களில் உன்மனப் பபான்ை நபண்களிைம் இது பபான்ை
கமதகமள அளந்துக் நகாண்டிருப்பான்” என்ைாள் பாவனா.

சாஹிதி அழத் நதாைங்கினாள். பாவனா அவள் அழுமகமயப்

நபாருட்படுத்தவில்மல.

“நம்ப மவப்பது பபால் கமதகமள பஜாடித்துச் நசால்லுவது

ஆண்களுமைய சுபாவம். அவற்மை நம்பி பைாசம் பபாகாைல்
இருக்க பவண்டியது நம்முமைய நபாறுப்பு. முன்பாக இருந்தால்,
இநதல்லாம் ராைநாதனின் தவறு என்று நசால்லி இருப்பபபனா
என்னபவா. ஆனால் இப்பபாது உன்னுமைய
அப்பாவித்தனத்மத என்னால் ைன்னிக்க முடியவில்மல.”

சாஹிதி பைலும் நபாிதாக விசும்பிக்நகாண்பை “நான் என்ன

நசய்யட்டும்? எல்பலாருபை என்மன ஏைாற்றுகிைார்கள். வீட்டில்
அம்ைாவின் இரண்ைாவது கணவன் நகாடுக்கும் நதால்மலமயத்
தாங்க முடியாைல் நவளிபய நட்புக்காக தவித்துப் பபாய் இப்படிப்
பண்ணிவிட்பைன்” என்ைாள்.

409
“உங்க அம்ைாவின் இரண்ைாவது கணவன் யார்?”
ஆச்ச்சாியைமைந்தவளாய் பகட்ைாள் பாவனா.

“அன்மைக்கு நீங்க பார்த்தீன்கபள, அவன்தான். பரைஹம்சா!”

என்று தன் கமத முழுவமதயும் நசான்னாள். பாவனா வியப்புைன்
பகட்டுக் நகாண்டிருந்தாள். எல்லாம் பகட்டு முடித்த பின்,
“அவனுக்குப் பாைம் கற்பிக்காைல் பபானாயா?” என்று பகட்ைாள்.

“எப்படி?”

“எப்படியாவது? நசாத்து முழுவதும் உன்னுமையது, உங்க

அம்ைாவுமையது. அம்ைாதான் அப்பாவி. ஆனால் உனக்நகன்ன
வந்தது? படிப்பு இருக்கு. புத்திசாலித்தனம் இருக்கு. நிமனத்தால்
எப்படியாவது பாைம் கற்பிக்க முடியும்.”

“நீங்க அப்படிபய பரத்வாஜ் பபால் பபசுைீங்க.”

பாவனா வியப்பபாடு “பரத்வாமஜ உனக்குத் நதாியுைா?” என்று

பகட்ைாள்.

“ஒரு நாள் இந்த கஷ்ைங்கமள எல்லாம் தாங்கிக்க முடியாைல்

சூட்பகமச தூக்கிக் நகாண்டு வீட்மை விட்டு நவளிபயைி
விட்பைன். அன்று இரவுதான் அவர் என்மனச் சந்தித்தார்.
இப்பபா நீங்க நசான்னமதபய நசான்னார் அவர். எனக்கு
மதாியம் பபாதவில்மல. திரும்பி வீட்டிற்குப் பபாய்விட்பைன்.

“பரவாயில்மல. இப்பவும் ஒன்றும் ைிஞ்சி விைவில்மல. அந்த

பரைஹம்சாமவ ஒரு ஆட்ைம் ஆட்டி மவப்பபாம்.”

410
சாஹிதியின் முகம் ைலர்ந்தது. “அது ைட்டும் நைந்தால் உங்கள்
நன்ைிமய ைைக்க ைாட்பைன். மகைாறு பண்ணுபவன்.”

“பாவனா சிாித்தாள். “என்ன பண்ணுவாய்?”

“நசாத்து முழுவமதயும் எழுதித் தந்து விடுகிபைன்.”

“உன் நசாத்து எனக்கு எதுக்கு? ஆனாலும், இபதா பார்… இந்த

பதர்தல் முடியும் வமரயிலும் நபாறுத்திரு. நீ ைட்டும் தளர்ந்து
பபாய்விைக் கூைாது. அந்தப் பரைஹம்சா ஒரு குள்ள நாி.
விதவிதைாக திட்ைம் பபாடுவான். பாம்பு பபால் பழி வாங்குவான்.
நீ மதாியைாய் இருக்கணும்.”

“கண்டிப்பாய் இருப்பபன். ஆனால் ஒரு பகள்வி பகட்கலாைா?”

“என்ன?”

“எனக்காக இநதல்லாம் ஏன் பண்ணுைீங்க?”

“உனக்காக ைட்டுபை இல்மல. எனக்காகவும்தான். அன்ைிரவு

பரத்வாஜ் நசான்ன வார்த்மதகமளக் பகட்டுவிட்டு இந்தக்
கஷ்ைங்களிலிருந்து நான் எப்படி நவளிபயறுவது என்று
ைட்டும்தான் பயாசித்பதன். கஷ்ைம் தருபவர்கமள அப்படிபய
விட்டு விைக்கூைாது என்று இப்பபா பதான்றுகிைது. பரைஹம்சா,
ராைமூர்த்தி, ராைநாதன்.. இவர்களின் மககளிலிருந்து ஒரு
பாவனா விடுப்பட்ைால் இன்நனாரு சாஹிதி சிக்கிக்
நகாள்கிைாள். எல்பலாருக்கும் பாைம் புகட்ைணும். அதுசாி,
ராைநாதன் ைீது உனக்கு சாப்ட் கார்னர் எதுவும் இல்மலபய?”

411
“சாப்ட் கார்னரா? இனி வாழ்நாளில் என்றுபை அவமனச்
சந்திக்கப் பபாவதில்மல.” உறுதியாய் நசான்னாள் சாஹிதி.
ஆனால் அது அத்தமன சுலபைாக முடியவில்மல.

*****

பதர்தல்கல் முடிவமைந்தன.

பாவனா ஐம்பதாயிரம் ஓட்டுகள் நைஜாாிட்டியுைன் நவற்ைி

நபற்ைாள்.

எண்ணிக்மக முடிவமைந்து, முடிவுகமள அைிவித்த நபாழுது,

அவளால் தன் காதுகமளபய நம்ப முடியவில்மல. “எனக்கு
இன்னும் இநதல்லாம் கனமவப் பபாலபவ இருக்கு” என்ைாள்
கட்சித் தமலவாிைம்.

கட்சித் தமலவர் சிாித்தார். “எனக்கு இதல்லாம் ஆச்சாியைாய்த்

பதான்ைவில்மல. ைக்கள் அபிப்பிராயம் நவள்ளத்மதப்
பபான்ைது. காற்ைின்பபாக்மகப் நபாறுத்து அது பவகைாய்
பரவும். அவருமைய ைகன் அப்பாவிப் நபண்மண ஏைாற்ைினான்.
அமத நீ மதாியைாய் நவளிப்படுத்தினாய். அது பபாதும்.
அவருமைய இருபத்மதந்து அரசியல் வாழ்க்மக நவள்ளத்பதாடு
அடித்துக் நகாண்டு பபாய்விட்ைது. தாம் பண்ண முடியாதமத
இன்நனாருத்தர் பண்ணிவிட்ைால் ைக்கள்
ஐநைன்டிஃமப பண்ணிநகாள்வார்கள். உன் நவற்ைிக்கு
அதுதான் காரணம்.”

“அப்பபா இந்த நவற்ைி நநகடிவ் ஓட்டிங் மூலைாய் வந்ததுதானா?

இது நிரந்தரம் இல்மலயா?”

412
“அரசியலில் எதுவுபை நிரந்தரம் இல்மல. அது நவற்ைிபய
இருந்தாலும் சாி, பதால்வியாய் இருந்தாலும் சாி.”

******

“வணக்கம். என் நபயர் பாவனா. என்ன நிமனவிருக்கலாம்”

என்ைாள் மககமளக் கூப்பியபடி பாவனா.

பரைஹம்சா அவமளக் கூர்ந்து பநாக்கினான். எங்பகபயா பார்த்த

நிமனவு. ஆனால் ஞாபகம் வரவில்மல. தினந்பதாறும் நிமைய
நபண்பக்தர்கள் வந்து நகாண்டிருந்தார்கள். ஆனால்
பாவனாவின் அழகு கண்கமளத் திருப்பிக் நகாள்ள முடியாதபடி
இருந்தது.

“என்மன அன்மைக்கு சாஹிதி காாின் நகாண்டு விட்ை பபாது

நீங்க பார்த்தீங்க.”

“ஓ.. நீயா.. எப்படி இருக்கும்ைா உன் உைம்பு?”

அவன் பபப்பர் படிக்க ைாட்ைான் என்று பாவனாவுக்குப்

புாிந்துவிட்ைது. பதர்தலில் நவற்ைி நபை பவண்டும் என்று அவன்
மூலைாய் பூமஜகமளப் பண்ணிக் நகாண்ைவர்கள் கூை
பாவனாமவப் பற்ைி அவனிைம் நசால்லவில்மல. அது அவன்
துரதிர்ஷ்ைம். மகமய காற்ைில் வீசி உள்ளங்மகமயத் திைந்தான்.
சிவப்பு நிை குங்குைம் அவன் உள்ளங்மகயில் ைின்னிக்
நகாண்டிருந்தது.

“எடுத்துநகாள். உன் நசௌபாக்கியம் என்றும் தமழத்திருக்கும்”

என்ைான்.

பாவனா பக்திபயாடு அந்த குங்குைத்மத நநற்ைியில் இட்டுக்

நகாண்ைாள்.

413
“உங்க ஆசீர்வாதத்தால் என் உைம்பு சாியாகிவிட்ைது. அது
பகன்சர் இல்மல என்று நசால்லி விட்ைார்கள். உங்கள் தாிசன
பாக்கியம் கிமைத்ததுபை இவ்வளவு நபாிய ஆபத்து
நீங்கிவிட்ைது என்று பதான்ைியது. அதான் இன்நனாருமுமை
உங்கள் தாிசன பாக்கியத்துக்காக வந்திருக்கிபைன். உங்கமளப்
பார்த்தால் ஏபதா புதிய சக்தி உள்பளயிருந்து நபாங்கி
எழும்புகிைது.”

“நராம்ப சந்பதாஷம் அம்ைா. பரைஹம்சாமவ நம்பியவர்கமள

யாமரயுபை துக்கம் நநருங்காது.” அவள் மகமயத் தைவிக்
நகாண்பை நசான்னான். பாவனாவுக்கு ராைநாதனின் நிமனப்பு
வந்தது. இவன் ைக்கமள கவர்வது இந்த விதத்தில்தான் பபாலும்
என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள்.

சிாிப்மப அைக்கிக் நகாண்பை “சாஹிதிக்கு எப்பபா கல்யாணம்

பண்ணப் பபாைீங்க?” என்று பகட்ைாள்.

“பண்ணனும். ஆனால் யார் வந்தாலும் நபண்ணின்

நசாத்துக்காகபவ வருகிைார்கள். அதுதான் வருத்தைாய் இருக்கு.”

“நசாத்நதல்லாம் அவளுமைய அம்ைா நிர்ைலாவின்

நபயாில்தாபன இருக்கு? ைகளுமைய நபயருக்கு எழுதி மவக்க
பவண்ைாம் என்று நசால்லி விடுங்கள். நசாத்து மகக்கு வந்தால்
சாஹிதி எல்லா பணத்மதயுபை கஞ்சாவுக்கு நசலவு பண்ணி
நாசைாக்கி விடுவாள்.”

“ஓபஹா! சாஹிதி விஷயம் உனக்குக் கூை நதாியும் என்று

நசால்லு. உன் சிபநகிதிதாபன! எனக்கும் என்ன நசய்வநதன்று
புாியவில்மல. இந்த நதால்மலகமள எல்லாம் விட்டுவிட்டு

414
சன்யாசம் வாங்கிக்நகாண்டு எங்பகயாவது பபாய் விைலாம்
என்ைாலும் பந்தங்கள் விை ைாட்பைன் என்கிைது.”

“எப்படிங்க விடும்? உங்க முதல் ைமனவி இைந்து விட்ைாள்

என்ைாலும், இரண்ைாம் ைமனவியும், மூன்ைாம் ைமனவியும்
உயிபராடுதாபன இருக்கிைார்கள்? அப்புைைாய் ரங்கம்ைாமவப்
பபான்ை நபண் பக்தர்களின் கதி என்னவாகும்?”

திடீநரன்று அந்த அமையில் நிசப்தம் சூழ்ந்து நகாண்ைது.

பரைஹம்சா வியப்பபாடு அவமளப் பார்த்தான். அவள் பலசாய்
சிாித்துக் நகாண்டிருந்தாள். அவன் முகம் சிவந்தது.

“நீ என்ன நசால்கிைாய்? அதிகப் பிரசங்கம் பண்ண உனக்கு

மதாியம் எப்படி வந்தது? சாஹிதி உன்னிைம் வந்து பபாமத
ையக்கத்தில் எமதபயா உளைி இருக்கிைாள். அப்படித்தாபன?”

“உண்மைதான். சாஹிதி ஓரளவுக்குச் நசான்னாள். அவள்

விஷயத்மத விட்டுத் தள்ளு. ரங்கம்ைா என்ை சமையல்காாி
நவளிபய ஹாலில் உன் தாிசனத்துக்காகக் காத்துக்
நகாண்டிருக்கிைாள். அவளுமைய பசாியில் பஞ்சாயத்து
நைந்ததாம். நீ தந்த நதய்வப் பிரசாதம் அவளுக்கு ஆபத்மதக்
நகாண்டு வந்திருக்கிைது. கணவன் உண்மைமயத்
நதாிந்துநகாண்டு அவமள வீட்மைவிட்டு துரத்திவிட்ைான்.
உனக்கு பாத பசமவ பண்ணிக்நகாண்டு குழந்மதயின்
நபாறுப்மபத் தந்மதயான உன்னிைபை ஒப்பமைத்து நபரும்
பபரு அமையணும் என்று காத்திருக்கிைாள்.”

பரைஹம்சாவின் முகம் நதாய்ந்துவிட்ைது. “அந்த ரகமள எல்லாம்

நான் பார்த்துக் நகாள்கிபைன். உனக்குத் பதமவயில்மல. நீ

415
இங்கிருந்து பபாய்ச் பசர் . என் நபாறுமைமயச் நசாதிக்காபத”
என்ைான்.

“அம்ைம்ைா! அப்படிச் நசால்லிவிைாபத. நான் வந்த பவமல

இன்னும் முடியவில்மல. இன்நனாரு விஷயம்.. நகாஞ்ச
பநரத்திற்கு முன்னால் நீ நகாடுத்த நசௌபாக்கியம் எனக்குக்
நகாஞ்சமும் பயன்பைாது. நான் விவாகரத்துக்காக பகார்டில்
பகஸ் மபல் பண்ணி இரண்டு ைாதைாகிைது. உனக்கு பஜாசியம்
நசால்லும் சக்தி கூை கிமையாது. அப்பாவி ைக்களுக்கு எட்ைாத
வமகயில் உன்மனப் பற்ைிய உண்மைகள் நிமைய ைமைந்து
இருக்கின்ைன. அதில் முக்கியைானது, நீ இப்பபாது அனுபவித்துக்
நகாண்டிருக்கும் நசாத்து உன்னுமையது அல்ல. அமத
நிரூபிப்பதற்காக வந்திருக்கிபைன். ஒரு காலத்தில் பசாைா
குடிக்கவும் வக்கு இல்லாைல் தகிக்கும் நவயிலில் நைந்து பபாவாய்
நீ. இன்மைக்கு ஏ.சி. காாில் தவிர பவநைதிலும் சுற்றுவதில்மல.
எப்படி? அமத விட்டுத் தள்ளு. நசௌபாக்கியம் நபண்களுக்கு
ைட்டுபை உாியது இல்மல. நாமளயிலிருந்து உன் வீடு உன்
மூன்று ைமனவியருைனும், ஆறு குழந்மதகளுைனும்
கலகலநவன்று இருக்கப் பபாகிைது. அபதாடு இந்த விஷயத்திற்கு
விளம்பரம் தந்து பத்திாிமகயில் நான் எழுதும் கட்டுமரகளால்
உன் எஞ்சிய பக்மதகளின் கணவன்ைார்கள் எல்பலாரும், தம்
ைமனவியமர அமழத்து வந்து ைிகப் பணிவுைன் உனக்கு
அர்பணித்துக் நகாள்வார்கள். விமரவிபலபய நீ
ஸ்ரீகிருஷ்ணமரப் பபான்ை நபாிய ைனிதனாகி விடுவாய்.”

“என்ன துணிச்சல் உனக்கு? என்மனப் பற்ைி பத்திாிமகயில்

எழுதப் பபாகிைாயா? உன் ைீது ைானநஷ்ை வழக்குப்
பபாடுகிபைன் பார். உன்மன நஜயிலுக்கு அனுப்புகிபைன்.”

416
“கண்டிப்பாய் அனுப்பு. நான் ைட்டும் உன்மன நஜயிலுக்கு
அனுப்ப ைாட்பைன். ைமனவிகமளயும், குழந்மதகமளயும்
பபாஷிப்பதற்கு நதருவில் மகபயந்தி பிச்மச எடுத்து
சம்பாதிக்கும் நிமலக்கு அனுப்புகிபைன்.”

“உன்மன… உன்மன…”அவன் அவள் ைீது பாயப் பபானான்.

பாவனா சிாித்தாள். “என்மன ஒன்றும் பண்ண முடியாது

உன்னால். என் உைம்பின் ைீது உன் மக பட்ைால் பபாதும்.
அடுத்த வினாடி என் நசகநரட்ாி உள்பள வருவார். அவர்
அடிக்கும் அடி உன் உைம்பில் நவளியில் நதன்பைாது.
பகார்ட்டுக்குப் பபானாலும் பகஸ் நிற்காது. பைலும் உன்
பைபலபய பகஸ் பபாடுபவன்.”

“உனக்கு நசகநரட்ாியா? எதுக்பகா, பாவம்!” ஏளனைாய்

சிாித்தான் அவன். தன்மன பயமுறுத்துவதற்காகதான் அவள்
அவ்வாறு பபசுவதாய் நம்பினான் அவன்.

அவன் சிாிப்மபத் தன் குரலால் அைக்கியபடி பாவனா

நசான்னாள்.

“ஆைாம். என் பசகநரட்ாி தான். அதான் நசான்பனபன, உன்

சக்திக்கு எட்ைாத உண்மைகள் இன்னும் இருக்கின்ைன என்று.
தற்சையம் இந்தத் நதாகுதியிலிருந்து பதர்ந்நதடுக்கப்பட்ை
எம்.எல்.ஏ. நான். என் நதாகுதியில் சாஹிதி, ரங்கம்ைா என்ை இரு
நபண்கள் நகாடுத்த புகாாின் ஆதாரைாய் விசாரமண
நசய்வதற்கு உன்னிைம் வந்தால், என்மனபய கற்பழிக்க
முயன்ைாய் என்று நாமளய பபப்பாில் எழுதச் நசய்கிபைன்.
எதற்கும் நல்லது. நாமள முதல் எல்லா பபப்பர்கமளயும் வாங்கிப்
புரட்டு. என்னதான் சுவாைிகளாய் இருந்தாலும் இதுபபான்ை

417
விஷயங்கள் பபப்பர் மூலைாய்தான் நதாியும்” என்று அங்கிருந்து
பபாய்விட்ைாள்.

பரைஹம்சா சுதாாித்துநகாள்ள நராம்ப பநரம் ஆயிற்று. பிைகு

பயாசமனயில் ஆழ்ந்தான். “யார் இந்த பாவனா? தன்மன
எதற்காக இவ்வாறு ைிரட்டுகிைாள்? சாஹிதிக்காகவா?
சிபநகிதிக்கு உதவி நசய்யும் எண்ணைா? இதற்கு நிர்ைலா
சம்ைதித்தாளா?

நிர்ைலாவின் நிமனவு வந்ததுபை மதாியம் வந்து விட்ைது. அந்த

அப்பாவிப்நபண் தன் பக்கம் இருக்கும் வமரயில் தன்மன யாரும்
எதுவும் நசய்ய முடியாது. அவளிைம் பபசுபவாம் என்று பபான்
அருகில் நசன்ைான். அதற்குள் பபான் ைணி ஒலித்தது.

“நான்தான் ராஜலக்ஷ்ைி. உங்கமள எல்லா இைத்திலும் பதடிக்

நகாண்டிருக்கிபைன். என்ன நசய்துகிட்டு இருக்கீங்க? இங்பக
குடி மூழ்கிப் பபாய்க் நகாண்டிருக்கு” என்ைாள். அவள் வாய்த்
துடுக்குத்தனம் அவன் அைியாதது இல்மல.

“என்ன நைந்தது?”

“இந்த வீடு நம் நசாந்த வீைா இல்மலயா? அமதச் நசால்லுங்க

முதலில்.” உலுக்கி எடுத்தாள் பபானில்.

ஊட்டி பரஸில் எதிர்பாராைல் எழுபத்மதயாயிரம் இழந்துவிட்ை

பபாது, அந்த வீட்மை வாங்கப் பபாவதாய் பபாய் நசால்லி, அவள்
நசாந்த நிலத்மத விற்கச் நசய்து பணத்மத எடுத்துக்
நகாண்ைான். நிர்ைலாவின் வீட்மை தன் நசாந்த வீடு என்று
சத்தியம் பண்ணினான். இப்நபாழுது லக்ஷ்ைி அமதப் பற்ைிக்
பகட்க பவண்டிய காரணம்?

418
“நசால்லுங்கள். வீடு நம்முமையது என்ைால் காலி பண்ணச்
நசால்லி பநாட்டீஸ் ஏன் வந்திருக்கு?” அவளுமைய ஒவ்நவாரு
வார்த்மதயும் நவடி குண்ைாய் நவடித்தது. காலி பண்ணச்
நசால்லி பநா…ட்…டீ….ஸ்!

“இபதா நான் வருகிபைன். அப்புைைாய்ப் பபசுபவாம்” என்று

பபாமன மவத்துவிட்ைான் அவன். பநாட்டீஸ் யார்
நகாடுத்திருப்பார்கள்? சாஹிதியா? அவளுக்கு அத்தமனத்
துணிச்சல் எப்படி வந்தது? பயாசித்தபடிபய நவளிபய வந்தான்.

வாசலில் ஒரு மூமலயில் உட்கார்ந்திருந்தாள் ரங்கம்ைா. ைடியில்

குழந்மத.

“அந்தம்ைா யாபரா நதாியாது. என் விஷயம் எல்லாம்

பகட்டுக்கிட்டு இங்பக கூட்டிக் நகாண்டு வந்தாள் சாைி. என்மன
இங்கபன இருக்கச் நசால்லிடுத்து” என்ைாள் பணிவுைன்.

அவமள ஒதுக்கித் தள்ளிவிட்டு பரைஹம்சா நவளிபய நைந்தான்.

நிமலமை எவ்வளவு பைாசைாய் ைாைப் பபாகிைது என்று அவன்
ஊகித்திருக்கவில்மல.

அன்பை அவன் பங்களூருக்குப் பபாய்விட்ைான். பதிமனந்து

நாட்களுக்குப் பிைகு அவன் திரும்பி வந்தான். விைான
நிமலயத்திற்கு எப்பபாது பபால் கார் வரவில்மல. அவனுக்குக்
பகாபம் வந்தது. ைாக்சிமயப் பிடித்துக் நகாண்டு வீட்டுக்கு
வந்தான். வீட்டு வாசலில் பூட்டு நதாங்கிக் நகாண்டு இருந்தது.
வீட்டிற்கு முன்னால் சிம்ைாசலம் இருந்தான், ஒரு காலத்தில் தான்
பவமலமய விட்டுத் துரத்திய பவமலக்காரன்!

“வீடு, பபக்ைாி எல்லாத்மதயும் தன் ஆதீனத்தில் எடுத்துக்

நகாள்ளச் நசால்லி யாபரா லாயமர ஏற்பாடு நசய்து

419
நகாண்ைாங்களாம் சின்னம்ைா. அவர் பூட்டிக்நகாண்டு
பபாய்விட்ைார். நபாியம்ைா, சின்னம்ைா இரண்டு நபரும்
ஊருக்குப் பபாயிருக்காங்க. நிர்ைலாம்ைா உங்களுக்கு எழுதிக்
நகாடுத்த பத்திரங்கமள எல்லாம் நகாடுத்துவிட்டுப் பபாகச்
நசான்னாங்க. இல்லா விட்ைால் பநாட்டீஸ் அனுப்புவாங்களாம்.”

“பின்பன நீ எதற்காக இங்பக இருக்கிைாய்?”

“இரண்டு ைாத சம்பளம் நகாடுத்துவிட்டு, சர்நவன்ட் க்வார்ைாில்

இருந்துநகாண்டு வீட்மை பார்த்துக் நகாள்ளச்
நசான்னாங்கய்யா.”

“ஒரு தைமவ பூட்மைத் திை. உள்பள என் துணிைணி எல்லாம்

இருக்கு. எடுத்துக் நகாள்கிபைன்.”

‘சாவி என்னிைம் இல்மல. உங்க துணிைணி எல்லாம் ஒரு

சூட்பகசில் பபாட்டு மவத்திருக்கிைாங்க. நகாண்டு வருகிபைன்,
இருங்கள்” என்று உள்பளயிருந்து சூட்பகஸ் நகாண்டு வந்து
நகாடுத்தான்.

“ஒரு தைமவ சாவிமயத் தாைா. என் இந்திரா விகாஸ் பத்திரங்கள்

எல்லாம் உள்பளதான் இருக்கு.”

“இன்னும் விகாஸம் எங்பக இருக்கு? எல்லாபை

இருட்டுதானுங்க.” பஜாக் அடித்தான்.

“மூடு வாமய. பபாய் ஆட்பைாமவ பிடித்துக் நகாண்டுவா.”

“அருகில் கிமைக்காதுங்க. வீட்மை விட்டுவிட்டு ஒரு நிைிஷம்

கூைப் பபாகக் கூைாதுன்னு வார்னிங் நகாடுத்திருக்கிைாங்க.

420
ராத்திாி பவமளயில் திருட்டு பயம் ஜாஸ்தின்னு நசான்னாங்க.
நீங்க வந்தால் இன்னும் ஜாக்கிரமதயாய் இருக்கச்
நசான்னாங்க.”

“கிழித்தாய் பபா.”

“நான் எப்பபாதும் எமதயும் கிழிக்கமலங்க. ஒரு நாளும் தவைான

காாியங்கள் நசய்தது இல்மல” என்ைான் சிம்ைாச்சலம்
ஓரக்கண்ணால் பார்த்துக்நகாண்பை.

பரம்ஹம்சாவின் முகம் சிவந்துவிட்ைது. சூட்பகமச

எடுத்துக்நகாண்டு இரண்ைாவது வீட்டிற்கு வந்த பபாது வீட்டிற்கு
முன்னால் லாாி நின்று நகாண்டிருந்தது. சாைான்கமள ஏற்ைிக்
நகாண்டிருந்தார்கள்.

“என்ன இது? நான் வராைல் வீட்மை ஏன் ைாற்றுகிைாய்?”

பகாபைாய் பகட்ைான் ராஜலக்ஷ்ைிமய.

“இது நம் வீடுன்னு ஏைாற்ைினாய். அவர்கள் பநாட்டீஸ் அனுப்பி

விட்ைார்கள். ஆனாலும் உனக்கு நான் எதுக்கு? அதான்
துமணக்கு ரங்கம்ைாவும், குழந்மதயும் இருக்காங்கபள?”

“லக்ஷ்ைி.. நீ .. நீ என்மன விட்டுப் பபாகிைாயா?” நம்ப

முடியாதவனாய் பகட்ைான்.

“ஆைாம். நிர்ைலாவுக்கு ஏற்பட்ை கதி எனக்கும் வந்து விைக்

கூைாது என்றுதான்.” விடுவிநைன்று நவளிபய நைந்தாள். அவன்
தடுக்கப் பபானநபாழுது பின்னாபலபய வந்த ரங்கம்ைா “வாங்க
சாைி. அவள் பபானால் பபாகட்டும். நான் தான் இருக்கிபைபன
உங்களுக்கு பாதபசமவ பண்ைதுக்கு” என்ைாள்.

421
“சீ.. பபா” என்று அவள் பிடியிலிருந்து மககமள உதைிக்
நகாண்ைான் பரைஹம்சா. இயந்திர கதியில் இமதநயல்லாம்
நசய்து நகாண்டிருந்தாபன தவிர சாஹிதிமய எப்படி எதிர்த்து
நிற்பது என்று அவன் ைனம் பயாசித்துக் நகாண்டிருந்தது.

35

பதிமனந்து நாட்களாய் பீடி நதாழிலாளர்களின் பவமல நிறுத்தம்

நைந்து நகாண்டிருந்ததுபாவனாவின் நதாகுதியில் சில .
ஆயிரக்கணக்கான பீடி நதாழிலாளர்கள் வசித்து
நகாண்டிருந்தார்கள்.’அதில் நிமைய பபர் நபண்கள்தான் .
அவள்களுமைய ஓட்டுக்கள் தான் அவளுக்கு நிமைய கிமைத்தன .
பாவனா அவர்கள்சார்பில் சைரசம் பண்ண ,முயன்ைாள்.
“பைைம்நீங்கள் எங்கள் நிமலமைமயக் கூை புாிந்து !
பீடி .நகாள்ளணும் உற்பத்தியில் வரும் லாபம் ைிகவும் குமைவு .
இப்பபா கூலிமய அதிகாித்தால் பீடியின் விமலமயயும் உயர்த்த
பவண்டியிருக்கும்” என்ைார் பபக்ைாி முதலாளி.
“கைந்த வருஷத்தில் நீங்க நான்கு முமை விமலமய உயர்த்தி
இருக்கீங்கஉங்கள் லாபத்தில் பங்கு நகாடுக்காைல் இருப்பது .
அநியாயம் இல்மலயா?”
“லாபம் எங்பக அதிகைாச்சு ,பைைம்,? ஒரு பக்கம் இமலயின்
விமலயும், இந்தப் பக்கம் புமகயிமலயின் விமலயும் எவ்வளவு
உயர்ந்து இருக்குன்னு பாருங்கள்” என்று காகிதத்மத
அலட்சியைாய் முன்னுக்குத் தள்ளினான்.
பாவனா அந்த காகிதத்மத இரண்டு வினாடிகள்தான் பார்த்தாள்.
“இந்த கணக்நகல்லாம் தவறுஇன்கம்ைாக்ஸ் காரர்களுக்கு .
காட்டுவமத எனக்குக் காட்ைாதீங்கபீடி இமலகள் நம் .
நீங்க பபாட்ை பரட் .நாட்டிபலபய கிமைப்பமவதான் ைட்டும்
422
குஜராத் பபான்ை வை ைாநிலங்களுக்கு சப்மள பண்ணுவதுநீங்க .
பபாட்டிருக்கும் புமகயிமலயின் விமல ைார்நகட் பரட்நாங்கள் .
தரும் கண்ட்பரால் பரட் இல்மலஇமதக் நகாண்டு உங்கள் .
லாபம் எவ்வளவு என்று கணக்கிட்டுச் நசால்லட்டுைா?”
அவன் முகம் வாடி விட்ைதுஇருபத்மதந்து வயபத உமைய .
இந்தப் நபண், அரசியலுக்குப் புதிது, இவ்வளவு விஷயங்கமள
பசகாித்துக் நகாண்டிருப்பாள் என்று நிமனக்கவில்மல.
“சாாி பைைம் .எங்க நசகநரட்ாி நதாியாைல் தவறு நசய்திருப்பார் !
நசால்லுங்கள், இப்பபா என்ன நசய்யச் நசால்ைீங்க?”
“கூலிமய பத்திலிருந்து பதிமனந்திற்கு உயர்த்துங்கள்கட்சியின் .
நிதிக்க ு ஐம்பதாயிரமும், நபண்கள் நல நிதிக்கு பத்தாயிரமும்
நகாடுங்கள்பீடி விமலமய . பதிமனந்து மபசாவுக்கு
உயர்த்துங்கள்.”
“நராம்ப கஷ்ைம்.அது பபாதாது பைைம் .”
“அப்படி என்ைால் பபக்ைாிமய அரசாங்கம் உமைமையாக்கிக்
நகாண்டு விடும்முதலமைச்சர் .இமத நான் நசால்லவில்மல .
.நசான்னது தான்”
அமரைணியில் எல்லாவற்றுக்கும் சம்ைதித்துவிட்டுப் பபானார்
அவர்.பாவனா பலபர் யூனியன் நசகநரட்ாிமய அமழத்தாள் .
“நிர்வாகம் சம்ைதிப்பதாய் இல்மலகூலி இரண்பைா மூன்பைா .
.உயர்த்துவதாக நசால்கிைார்கள்”
“பவமல நிறுத்தம் நதாைரும்” என்ைான் அவன்.
“அதனால் லாபம் என்ன?” பகட்ைாள் பாவனா .“மகவசம் உள்ள
சரக்மக பிளாக்கில் விற்றுக் நகாள்வார்கள் அவர்கள்எவ்வளவு .
நாட்களுக்கு பட்டினி கிைப்பீங்க?”

423
“லாபம் இல்மல பைைம்நதாழிலாளர்கமள குமைவாக எமை .
.பபாைாதீங்க”
அவள் அவமனக் கூர்ந்து பார்த்தாள்இந்தப் பக்கத்தில் .
நிர்வாகத்தினரும், அந்தப் பக்கம் யூனியனும் சாி இரண்டு பபரும்
நபாய்யும் பித்தலாட்ைமும் தான். நசகநரட்ாி மகயில் பத்தாயிரம்
விழுந்தது.
“கூலிமய ஐந்து ரூபாய் உயர்த்துவதற்கு சம்ைதிக்க மவக்கிபைன் .
உங்கள் யூனியமன எங்கள் கட்சியுைன் இமணக்கச்
.நசய்யுங்கள்”
சந்பதாஷைாய் ஒப்புக் நகாண்ைான் அவன்.
“நாமளக்கு உங்கள் பசாியில் ைீட்டிங் ஏற்பாடு நசய்யுங்கள்நான் .
.வந்து பபசுகிபைன்’
“சாி பைைம்.”
பைமைபயைி ஒரு ைணி பநரம் பிரசங்கம் நசய்தாள் பாவனா.
“ஐந்து ரூபாய் கூலி உயர்த்துகிபைாம்” என்று நசான்னதுபை
மகத்தட்ைல் ஒலி வாமன எட்டியது .“உங்கள் உைல்நலம் பற்ைி
கூை பயாசித்து வருகிபைாம்விமரவி .ல் புதிய காப்பீடு திட்ைம்
ஒன்மை அைிமுகம் நசய்கிபைாம்புமகயிமல ஒவ்வாமையினால் .
ஏற்படும் பநாய்கமள குணைாக்குவதற்கு இந்தச் பசாியில் சிைப்பு
டிஸ்நபன்ஸாிமயத் திைக்கப் பபாகிபைாம்.”
ஐந்து நிைிைங்கள் வமர அந்த எல்மலயில் வாழ்த்து முழக்கங்கள்
எதிநராலித்துக் நகாண்டிருந்தன.
கூட்ைம் நவற்ைிகரைாய் முடிந்தது.
******
தைிழகத்மதப் புயல் மூன்று நாட்கள் உலுக்கி எடுத்துவிட்ைது.
முக்கியைாய் கைபலாரப் பிரபதசங்கள் அதிகைாய் பாதிக்கப்

424
பட்ைனஇயற்மக . சீற்ைைமைந்தால் என்ன விமளவு ஏற்படும்
என்று அந்த எல்மலகளில் சுற்றுப் பயணம் நசய்து பார்த்தால்
புாியும்.
பசி குைமலப் பிடுங்கும் .ைனித பநயம் நசிந்து பபாய்விடும் .
இைந்து உப்பிப் பபாயிருக்கும் உைல்களிலிருந்து நமககமள
மகயாளும் காட்சிகள் ஒரு புைம், இைந்து விட்ைவர்கமள
அதிர்ஷ்ைசாலிகளாக எண்ணி, பிமழத்துக் கமரபயைியதற்காக
வருந்தும் துரதிர்ஷ்ைசாலிகள் இன்நனாரு புைம்இழந் .தது
உமையாக இருக்கலாம்கயிற்றுக் . கட்டிலாகவும் இருக்கலாம் .
திரும்பவும் சம்பாதித்துக் நகாள்வதற்கு பல ஆண்டுகள் பாடுபை
பவண்டியிருக்கும்.
முதலமைச்சர் அந்த இைத்தில் பகம்ப் பபாட்டிருந்தார்ைத்திய .
உள்துமை அமைச்சர் அந்த இைத்திற்கு வந்து பசரும் பபாது
ைாநில அமைச்சர்களில் பலர் அங்பக கூடியிருந்தார்கள் .
.ையானத்தில் பண்டிமக பகாலாகலம் என்பது பபால் டிவி
பகைிராக்கள், பத்திாிக்மக நிருபர்கள் கூட்ைத்தால் அந்த இைம்
சந்தடியாய் இருந்தது.
பாவனா முதல் பபட்சிபலபய அந்த இைத்திற்குப் பபாய்விட்ைாள் .
நிருபர்களின் சலசலப்பு பகைிராக்காளின் சந்தடி இவற்றுைன்
சம்பந்தம் இல்லாைபலபய பவமலகமள நசய்து
நகாண்டிருந்தாள்வாலண்டியர்கமள ., ஊாில் இருந்த
இமளஞர்கமள திரட்டி பவமலகமள உத்தரவிட்டுக்
நகாண்டிருந்தாள்அவளிைம் ஏபதா புாியாத கம்பீரமும் .,
கண்களில் ைிடுக்கும் இருந்தன.
எல்லாம் துமைத்துக் நகாண்டு பபாய்விட்ைதுஎல்பலாருக் .கும்
உதவி கிமைக்கும்படி பார்க்க பவண்டும்குடிமசயில் இருப்பவன் .
வீட்டில் உள்ள எல்பலாமரயும் வாிமசயில் நிற்க மவப்பான் .
சந்தர்ப்பம் கிமைத்தால் இன்நனாரு தைமவ அனுப்பவும் தயங்க

425
ைாட்ைான்நடுத்தரக் குடும்பத்மதச் பசர்ந்தவன் தாபன வந்து .
நகாடுத்தமத கூச்சத்துைன் வாங்கிக் நகாண்டு பபாவான் .
நகாஞ்சம் பைல் ைட்ைத்தில் இருப்பவன் மகநீட்டி பகட்பதற்குத்
தயங்கி நதாமலவில் நின்ைபடி பார்த்துக் நகாண்டிருப்பான்.
பாவனா ஒவ்நவாருவாிைமும் பபாய் விசாாித்து விட்டு உதவி
பண்ணிக் நகாண்டிருந்தாள்அவளிைைிருந்த உண்மையான .
அது .அன்பு எல்பலாமரயும் கவர்ந்தது முதலமைச்சாின்
கவனத்மதயும் ஈர்த்து விட்ைதுபத்து நாட்களின் உமழப்பு ..
நற்பலன்கமள நகாண்டு வந்தாலும் அவளுமைய உைல்நலம்
பாதிக்கப் பட்டுவிட்ைதுஜுர . ையக்கத்தில் இருந்த அவமள
நசன்மனக்குக் நகாண்டு வந்து பசர்த்தார்கள். குணைாவதற்கு ஒரு
வாரம் பிடித்ததுஅவள் ஆஸ்பத்திாியிலிரு .ந்து நவளிபயைிய
நபாழுது நாடு முழுவதும் அவமளக் நகாண்ைாண்டிக்
நகாண்டிருந்ததுஅதிகாரத்தில் . இருக்கும் கட்சிமய
விைாிசிப்பதற்கு கடுகளவு வாய்ப்பு கிமைத்தாலும் தவை விைாத
பத்திாிக்மக ஒன்று அவள் பசமவகமளப் பாராட்டி தமலயங்கம்
எழுதி இருந்தது.
பாவானாவுக்கு நராம்ப திருப்தியாய் இருந்ததுவிளம்பரதிற்காக .
அரசாங்கம் நசய்ய மவக்கும் பாராட்டு விழாக்கள் இல்மல
அமவஉண்மையான இதயத்திலிருந்து நபாங்கி . நவளி வந்த
அன்பிற்கு எடுத்துக்காட்டு.
ஒரு பக்கம் பாவனா இவ்வாறு பவமலகளில் ஆழ்ந்து தத்தளித்துக்
நகாண்டிருக்மகயில், இன்நனாரு பக்கம் அமைச்சர்களின்
கூட்ைணி கவமலயில் ஆழ்ந்து பபாகும்படியான ஆபத்து
ஏற்பட்ைதுஇப்படிப்பட்ை பநரத்தில் ஓய்வில்லாைல் பவமல .
நசய்ய பவண்டிய பஹாம் ைினிஸ்ைர் ைட்டும் சுற்றுப்
பயணத்திற்கு வரவில்மலஅவர் . சிபாாிசு நசய்த நபருக்கு
பசர்ைன் பதவி கிமைக்கவில்மலஅதனால் விபராதம் .
ஏற்பட்டுவிட்ைதுஇமத .பய சாக்காய் மவத்துக் நகாண்டு

426
எதிர்கட்சியினர் அவருைன் நபச்சு வார்த்மதத் நதாைங்கினார்கள்.
“அமைச்சர் கூட்ைணியில் முக்கியைான பதவியில் இருக்கும் நபர
இவ்வாறு எதிர்க்கட்சியுைன் மகபகார்ப்பது கட்சிக்கு நபாிய
அடியாய் ைாைக்கூடும்என்று . கட்சித் தமலவர் எச்சாித்தார்.
“என்ன பண்ணலாம்?” முதலமைச்சர் பயாசமனயுைன் பகட்ைார்,
‘அவமர அமைச்சர் பதவியிலிருந்து நீக்கிவிை பவண்டும்.”
“மை காட்.அப்படி என்ைால் கட்சியில் இருக்கபவ ைாட்ைார் !”
“அவர் கட்சியில் எப்படியும் இருக்க ைாட்ைார்இப்பபா அவர் .
தானாகபவ அமைச்சர் பதவிமய ராஜினாைா நசய்துவிட்டு
நவளிபய பபாய்விட்ைால் ைக்களுக்கு நடுவில் அவருமைய
நசல்வாக்கு நபருகிவிடும்நாபை முதலில் அவமர .
நீக்கிவிட்பைாம் என்ைால், அதற்குப் பிைகு அவர் கட்சிமய விட்டு
விலகிவிட்ைாலும் ‘அமைச்சர் பதவி பபாய் விட்ைதால் கட்சிமய
விட்டு விலகிப் பபாய்விட்ைார்’ என்று பிரசாரம் பண்ணலாம்.”
அரசியலில் ஏற்ை இைக்கங்கமள எத்தமனபயா சந்தித்த
முதலமைச்சர் கூை சிமலயாய் தமலவாின் பக்கம் பார்த்தார் .
அரசியல் சதுரங்கத்தில் எந்த காமய எப்பபா நகர்த்துவது என்று
நதாிந்திருக்க பவண்டும்எதிாிமய மூச்சுவிை முடியாதபடி . வீழ்த்த
பவண்டும்.
“பஹாம்ைினிஸ்ைமர நீக்கிவிட்டு….” கட்சித் தமலவர் பைலும்
எபதா நசால்லப் பபானார்.
“பஹாம் ைினிஸ்ைமர ைட்டுபை இல்மலஅமைச்சர்களின் .
கூட்ைத்மதபய ைாற்ைி விடுபவாம்கட்சி எதிர்ப்பு வாதிகள் .
எல்பலாரும் ஒபரயடியாடியாய் பபாய்விட்ைால் கட்சி பைலும்
வலுவாக இருக்கும்.” என்ைார் முதலமைச்சர்.
“இந்த பயாசமனயும் நன்ைாகத்தான் இருக்கு” என்ைார் கட்சித்

427
தமலவர்.
*******
அபத சையத்தில் பாவானா நவளிபய பதாட்ைத்தில் இருந்தாள் .
பநரம் பதிநனான்ைமரத் தாண்டிவிட்ைதுபதாட்ைம் முழுவதும் .
.நிலா நவளிச்சத்தில் பதாய்ந்து இருந்தது பார்க்க பவண்டிய
பபப்பர்கமள எல்லாம் பார்த்துவிட்டு, பதில் தர பவண்டியவற்மை
குைித்துக் நகாண்டு பக்கத்தில் மவத்தாள்தூக்கம் வராததால் .
எழுந்து நவளிபய வந்தாள்.
அந்தத் பதாட்ைத்மதப் பார்க்கும் பபாது அவளுக்குச் சிறுவயது
நிமனவுக்கு வந்ததுபபாட்டிப் பபாட்டுக்நகாண்டு .
தங்மககளுைன் பசர்ந்து நதாட்ை பவமல நசய்தது நிமனவுக்கு
வந்தது.
அநசம்பிளி நைம்பர் ஆன பிைகு ைக்களுக்கு இமையிலும்,
கட்சியிலும் நல்ல நபயர் எடுத்து விட்டிருந்தாள். எல்பலாருக்கும்
பவண்டியவளாக இருந்தாள்ஆனாலும் ஏபதா . அதிருப்தி .
ஆனால் அந்த அதிருப்தி சந்பதாஷத்மதப் பகிர்ந்துக் நகாள்ள
யாருபை இல்மல என்பதால் வந்தது அல்ல.
ஒரு பக்கம் நதாழிலாளர்கமள, இன்நனாரு பக்கம் முதலாளிகமள
சிதைடித்து லஞ்சத்மதக் காட்டி சைரசம் பண்ணி மவப்பதும்,
கட்சிக்கும், கட்சி நலநிதிக்கும் லாபத்மத ஏற்படுத்துவது… “பதவி”
என்ைால் இதுதானா?
ஒருகாலத்தில் பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி குடித்து விட்டு வந்த பபாது,
அரசாங்கம் இமத ஏன் தமை நசய்யவில்மல என்று நிமனத்துக்
நகாள்வாள்இப்நபாழுது அரசின் . சார்பில் அந்தத் நதாழில்கமள
எல்லாம் ஊக்கப் படுத்த பவண்டும்பவமலயில்லா .
திண்ைாட்ைமும், ஜீவன ஆதாரமும் காரணங்கள்!
இதுதானா தன்னுமைய நவற்ைி?

428
பரைஹம்சா பத்து பபர் நபண்கமள ஏைாற்ைி நவற்ைிமயச்
சாதித்து விட்ைதாக நிமனக்கிைான் தாபனா .பகாடிக் கணக்கான
ைக்கமள நம்பச் நசய்து நவற்ைிமயச் சாதித்து விட்ைதாக
நிமனக்கிைாள் .“பிைருக்கு நல்லது நசய்யா விட்ைாலும்
பரவாயில்மலபகட்ைது ைட்டும் . நசய்யாைல் இருந்தால் பபாதும்”
என்பது ஒரு காலத்து நகாள்மக .“பிைருக்கு தீமை நசய்யாைல்
இருப்பது சாத்தியப் பைாது. நகாஞ்சம் பபருக்காவது நல்லது
பண்ணுஅதுதான் உன் நபருந்தன்மை .” என்பது இன்மைய
நகாள்மகயாகிவிட்ைது
‘ஏன் இவ்வளவு எதிர்ைமையாக பயாசிக்கிைாய்? ஒன்றுபை நசய்ய
முடியாத இயலாமை நிமலயிலிருந்து இந்த அளவுக்காவது நசய்ய
முடிந்தபத என்ை திருப்தி இல்மலயா?’ பகட்ைது ைனசாட்சி.
‘எங்கிருந்து எதுவமரயில் இந்தப் பயணம்?’ என்று பகட்ைது
பசார்வு.
கள்ளைில்லாைல் ைரத்தின் நிழலில் விமளயாடிக் நகாண்டிருந்த
பிள்மளப் பருவம். அன்மபயும், அபிைானத்மதயும் குமழத்து
பகாலைிட்ை அந்த வீட்டுமுற்ைத்தில் கழித்த வாழ்க்மகயின் முதல்
பக்கங்கள்சுந்தாியின் நநருக்கம் !, மசலஜாவின் நட்பு,
துளிர்த்தவுைன் கிள்ளிநயைியப்பட்ை முதல் காதல்வசந்தி !,
சாஹிதி, பரைஹம்சா!
சாஹிதியின் நிமனப்பு வந்ததுபை “பாவம், அந்தப் நபண் என்ன
நசய்கிைாபளா?” என்று நிமனத்துக் நகாண்ைாள்தான் .
தூண்டிவிட்ை மதாியத்தில் அந்தப் நபண் கமைசி வமரயிலும்
பரைஹம்சாமவ எதிர்த்து நிற்பாளா? தாய் பக்கத்து தாக்குதல்
அதிகாித்துவிட்ைால் திரும்பவும் தளர்ந்து பபாய்விடுவாளா?

429
பாவனா இந்த விதைான பயாசமனகளில் ஆழ்ந்திருந்த பபாபத
பபான் ைணியடிக்கும் சத்தம் பகட்ைதுஅவள் . உள்பள பபாய்
ாிசீவமரக் மகயில் எடுத்து “ஹபலா!” என்ைாள்.
“கங்கிராட்சுபலஷன்ஸ்உன்மன பஹாம் ைின ! ிஸ்ைராய்
பதர்ந்நதடுக்க இப்நபாழுதுதான் முடிவு நசய்திருக்கிபைாம்.”
ைறுமுமனயிலிருந்து முதலமைச்சாின் குரல் பகட்ைது.
அவளுக்குத் தான் பகட்ைமத நம்புவதா, கூைாதா என்று
புாியவில்மலஅவள் . நிமலமைமயப் புாிந்து நகாண்ைாற்பபால்
“பகபிநனட் முழுவமதயுபை ைாற்ைிவிட்டு, எல்பலாமரயும்
புதிதாக எடுத்துக் நகாண்பைாம்இப்நபாழுதுதான் லிஸ்ட் .
மபனமலஸ் பண்ணிபனாம்” என்று அவர் நசால்லிக் நகாண்பை
பபானார்.
பாவானா பகட்டுக்நகாண்பை ஜன்னல் வழியாய் நவளிபய
பார்த்துக் நகாண்டிருந்தாள்.
சீட்டுக்கட்டில் சீட்டுகள் ஒன்று பசர்ந்தாற்பபால் வாழ்க்மகயில்
ஆனந்தமும் துக்கமும் கலந்த சங்கைம்.
நிலா நவளிச்சத்மதப் பபலாவில் நிரப்பி மவத்துக்நகாண்டு ஒரு
பதவமத பைகத்தின் விளிம்பில் உட்கார்ந்துநகாண்டு பூைிமய
பநாக்கித் நதளித்துக் நகாண்டிருந்தாற்பபால் வீட்டின் முன்
எல்மலநயல்லாம் பாலாய் காய்ந்து நகாண்டிருந்தது
நவண்ணிலவு.
நைந்து நகாண்டிருக்கும் விஷயங்கமளப் பார்த்துக்நகாண்பை,
நவறுபை உட்கார்ந்திருக்கும் பார்மவயாளமனப் பபான்ைவன்
இல்மல பரைஹம்சாதன் பக்கத்து . ஆயுதங்கமள பசகாித்துக்
நகாள்ளக் கூடியவன்.
“பரைஹம்சா சீாியஸ்ஸ்ைார்ட் இம்ைீடியட்லீ .” என்று தந்திமயக்
நகாடுத்து தாமயயும், ைகமளயும் திரும்பி வரவமழத்துக்

430
நகாண்ைான்அவன் உைல் நலம் சாியாக . இருக்க பவண்டும்
என்று ஆயிரம் நதய்வங்கமள பவண்டிக்நகாண்பை வந்தாள்
நிர்ைலா.
“என்மன இப்படி நட்ைாற்ைில் தள்ளிவிட்டு பபாய்விைலாம் என்று
இருந்தாயா நிர்ைலா?” இரக்கம் நதானிக்கும் குரலில் பகட்ைான்.
“ஐபயாஎன்ன பபச்சு இது !?” என்ைாள்.
“பின்பன வீட்மைக் காலி பண்ணச் நசால்லி லாயர் பநாட்டீஸ்
வந்தபத? இநதல்லாம் என்ன?”
“பநாட்டீஸா? எனக்நகான்றும் நதாியாபத? சாஹிதிதான்
நசான்னாள் .‘நான்தான் பைஜராகிவிட்பைன் இல்மலயா .
இனிபைல் எல்லாவற்மையும் நாபன பார்த்துக் நகாள்கிபைன்’
என்று எனக்கு ஏபனா பயைாய் இருக்கு .அவள் ஒரு மபத்தியம் .
உங்க ைனமத ஏதாவது கஷ்ைப் படுத்தி இருந்தால் ைன்னித்து
விடுங்கள்.”
“சாஹிதி விஷயத்மத நான் பார்த்துக் நகாள்கிபைன்.”
“சாஹிதி என்ைதும் நிமனவுக்கு வருகிைதுஒருநாள் யாபரா வந்து .
சாஹிதி உங்க ைகள் இல்மலபத்தாயிரம் நகாடுத்தால் ., உங்கள்
உண்மையான ைகள் யார் என்று நசால்கிபைன் என்ைான்.”
பரைஹம்சாவின் புருவம் முடிச்பசைியது “யார் அது” என்ைான்
கடுமையாய்.
“யாபரா பாஸ்கர் ராைமூர்த்தியாம்.”
‘அதுக்கு நீ என்ன நசான்னாய்?”
“உங்கமளக் பகட்டுக் நகாண்டு நசால்வதாய்ச் நசான்பனன்.”
“நல்ல வார்த்மதச் நசான்னாய்பணம் பமைத்தவர்கள் ைீது .

431
லட்சம் பபருக்கு கண் இருக்கும்அமத எந்த விதத்திலாவது .
அதுசாி .கைக்கப் பார்ப்பார்கள், நான் வந்த காாியத்மதபய
ைைந்துவிட்பைன்நீ உங்க நசாத்து அத்தமனக்கும் என்மன .
கார்டியனாய் நியைித்து எழுதிக் நகாடுத்த பபப்பர்கள் இமவ .
நீபய எடுத்துக் நகாள்.”
நிர்ைலா திக்பிரமை அமைந்தவளாய், “இநதல்லாம் எதுக்கு?”
என்ைாள்.
“உங்க நசாத்துக்கு நான் ட்ரஸ்டியாய் இருப்பது சாஹிதிக்குப்
பிடிக்கவில்மல பபாலிருக்குஇதில் அவளுமைய தவறுகூை .
அவள் நசான்னது பபால் .எதுவும் இல்மல அவளும்
நபாியவளாகி விட்ைாள் இல்மலயா?”
நிர்ைலா நபாிதாக அழுதுநகாண்பை “அப்படி எல்லாம்
நசால்லாதீங்க அமதவிை .என்மனக் நகான்றுப் பபாட்டு
விடுங்கள்நன்ைாக இருக்கும் .” என்ைாள்.
“இல்மல நிர்ைலாநான் இமதநயல்லாம் பயாசித்துப் .
பார்த்துவிட்டுத் தான் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருக்கிபைன்இந்தச் .
நசாத்நதல்லாம் நீ நசாந்தைாக சம்பாதித்தது இல்மல .
அவன் ைகளான சாஹிதி அமத தன் விர .சந்திரனுமையது ுப்பம்
பபால் அனுபவிக்கலாம்உன்மன ஏைாற்ைித் தன் நசாத்மத நான் .
அபகாித்துவிட்பைன் என்று நாமளக்கு பபாலீஸில் புகார்
நகாடுத்தால் கஷ்ைைாகிவிடும் இல்மலயா? இப்நபாழுநதல்லாம்
சாஹிதியின் நைவடிக்மகமயப் பார்த்தால் அதற்குக்கூை துணிந்து
விடுவாள் என்றுதான் பதான்றுகிைது.”
“என் உைம்பில் உயிர் இருக்கும் வமரயில் அந்தக் காாியத்மதப்
பண்ண விைைாட்பைன்.”
“கைவுளின் உத்தரவு இருந்தால் உயிர் பபாவது அத்தமனக்

432
கஷ்ைம் ஒன்றும் இல்மல நிர்ைலா” என்று தன் மகயில் இருந்த
காகிதங்கமளக் கிழித்நதைிந்தான். நிர்ைலாவின் திருைணம்
பரம்ஹம்சாவுைன் நைந்த பபாது சாஹிதி எழுதிக் நகாடுத்த பவர்
ஆப் அட்ைார்னி கடிதங்கள் அமவ.
அவன் நசான்னது பபால் அவற்மை சாஹிதி எப்நபாழுது
பவண்டுைானாலும் திருப்பிப் நபற்றுக் நகாள்ளலாம்அவற்றுக்கு .
.ைதிப்பு இல்மல
“உனக்கு என் வார்த்மதயின் ைீது ைதிப்பு இருந்தால் இபதா,
இதில் மகநயழுத்துப் பபாடு” என்று பைலும் சில காகிதங்கமள
அவளுக்கு முன்னாள் தள்ளினான்அவள் . அவற்ைில்
மகநயழுத்துப் பபாட்ைாள்.
“என்நனநவன்று நீ ஏன் பகட்கவில்மல?”
“நீங்கள் சாட்சாத் கைவுள்உங்கமளக் பகள்வி பகட்பதா !?”
“ஆனாலும் நசால்ல பவண்டிய கைமை என்மனச் பசர்ந்தது .
நசாத்து முழுவதும் சாஹிதியின் கணவமனச் பசரபவண்டும்
என்றும் சாஹிதிக்கு அதன் ைீது உாிமை இல்மல என்றும்,
கல்யாணம் ஆகும் வமரயில் நசாத்மதக் காப்பாற்ை பவண்டிய
நபாறுப்பு என்னிைம் ஒப்பமைப்பதாயும் நீ எழுதிக் நகாடுத்த
பபப்பர்கள் இமவபுாிந்ததா .?”
“சாஹிதி உங்களுக்கு ஏபதா நராம்ப நகாடிய அபராதம்
நசய்திருக்கிைாள். இல்லாவிட்ைால் உங்களுக்கு இவ்வளவு
பகாபம் வராது.” கவமலபயாடு நசான்னாள் நிர்ைலா.
“பகாபம் இல்மலகஞ்சா ையக்கத்தில் ைிதந்து நகாண்டிருக்கும் .
சாஹிதிமயக் காப்பாற்றுவதற்குத்தான் இந்த முயற்சி எல்லாம் .
.என்மன நம்பு நிர்ைலா”
வானபை இடிந்து தமலயில் விழுந்தாற்பபால் அதிர்ச்சி ஏற்பட்ைது

433
நிர்ைலாவுக்கு .“என்னது?” என்ைாள் திக்பிரமை அமைந்தவளாய்.
“ஆைாம்அதற்காகத்தான் நான் ஜாக்கிரமதமய .
சாஹிதி கஞ்சா பபான்ை .பைற்நகாண்பைன் பபாமத நபாருளுக்கு
அடிமையாகி இருக்கும் விஷயம் எனக்கு என்பைா நதாியும்நான் .
கைவுளிைம் பகட்பைன் .“சுவாைிநான் நைைாடும் இைத்தில் !
இப்படிப்பட்ை பாதகம் நைப்பது நியாயைா?’ என்று கர்ைபலமன
அனுபவிக்காைல் தீராது சாஹிதிக்கு கல்யாணம் ஆகும் வமரயில்
இந்தப் பழக்கம் பபாகாது என்ைார்அதனால்தான் . அதுவமரயில்
இந்தச் நசாத்து அவள் மகக்குக் கிமைக்கக் கூைாது என்று
என்மனக் நகாண்டு இதுபபால் எழுதி மகநயழுத்து வாங்கிக்
நகாண்பைன்சாஹிதியின் கல்யாணம் . இன்னும் ஆறுைாதத்தில்
நைக்கப் பபாகிைதுஅன்று முதல் உங்களுக்கு நல்ல காலம் .
ஆரம்பித்து விடும்.”
“.என் கண்முன்னால் வளர்ந்து நபாியவளான என் ைகள் சாஹிதி,
பபாமதப் நபாருளுக்கு அடிமையாகிவிட்ைாளா?”
“ஆைாம் நிர்ைலா அதனால்தான் அவளுக்கு .சல்லிக்காசு கூை
கிமைக்கக் கூைாது என்றும், அவள் கணவனுக்கு நசாத்து பபாய்ச்
பசரும் வமரயிலும் நான் கார்டியன் என்றும் உன்மனக் நகாண்டு
எழுத மவத்பதன்உன் ைகள் பபாமதநபாருளுக்கு அடிமையாகி .
விட்ைாள் என்றும், சுயைாய் முடிநவடுக்கும் நிமலமய இழந்து
விட்ைாள் என்றும்கூை இந்தப் பபப்பர்களில் குைிப்பிட்டு
உள்பளன்உங்க குடும்பத்மதக் . காப்பாற்றுவதற்கு எனக்கு பவறு
வழி நதாியவில்மலஆறு ைாதத்திற்குள் சாஹிதிமய . திருத்தி
வழிக்குக் நகாண்டு வரும் நபாறுப்பு என்மனச் பசர்ந்ததுஅமதப் .
பற்ைி நீ கவமலப் பைாபத.”
அவள் குனிந்து அவன் பாதங்களில் விழுந்தாள் .“உங்களுக்கு என்

434
நன்ைிமய எப்படி எடுத்துச் நசால்லுபவன்?” என்ைாள்.
அவன் இரக்கம் ததும்பச் சிாித்தான்.

36

“எனக்காக்தாபன இந்த எதிர்பார்ப்பு?”

வீட்டிற்கு முன்னால் இருந்த பதாட்ைத்தில் உட்கார்ந்து நகாண்டு

ஏபதா பயாசித்தவாபை இருந்த சாஹிதி, திடுக்கிட்டுப் பார்த்தாள்.
பரைஹம்சா முறுவலுைன் நநருங்கி வந்தான். சாஹிதி
பயந்துவிட்ைாள்.

பாவனாவின் தூண்டுதல் பபாில் அவனுக்கு எதிர்பதைாய்

இத்தமனக் காாியங்கமளயும் பண்ணினாள். ஆனால் அவபன
எதிர்ப்பட்ை நபாழுது வாயில் வார்த்மத வரவில்மல.

அவபன பைலும் பபசினான். “அனாவசியைாய் என்பனாடு

பைாதிக்நகாண்டு விட்ைாய். இமதநயல்லாம் உனக்குப்
பின்னால் இருந்து நகாண்டு அந்த பாவனாதான் ஆட்டுவித்துக்
நகாண்டிருக்கிைாள் என்று எனக்குத் நதாியும். ஆனால்
உன்னுமைய பகாபம் உண்மையான பகாபம் இல்மல. என்ைீது
ஊைல் பகாபம். அதாபன?”

சாஹிதியின் இதழ்கள் நடுங்கிக் நகாண்டிருந்தன. உள்பள

இருந்து ஆபவசம் நபாங்கி எழும்பிக் நகாண்டிருந்தது. ஆனால்
எதுவும் நசய்ய முடியாைல் அப்படிபய நின்று நகாண்டிருந்தாள்.

“நீ உன் தாய் என்ன நிமனப்பாபளா என்று பயாசிப்பதாய்

பதான்றுகிைது. நான் நசான்னால் நிர்ைலா ைறுக்க ைாட்ைாள்.
ஆனாலும் உனக்கு அந்தப் பயம் இருந்தால் ஒரு காாியம் பண்ணு.
நாமளக்பக ஒரு வீட்மைப் பார்த்து மவக்கிபைன். நாமள ைறுநாள்
இரவில் சூட்பகஸ் எடுத்துக் நகாண்டு பபாய்விடு. நான் அடிக்கடி

435
வந்து சந்திக்கிபைன். இரண்ைாம் பபருக்குத் நதாியாது.
நிர்ைலாவுக்கு நைதுவாய் நசால்லிக் நகாள்ளலாம்.”

“சீ.. நீயும் ஒரு ைனிதன்தானா? என் நபற்ை தாயுைன் குடும்பம்

நைத்திக்நகாண்பை என்பனாடும் உைவு நகாள்ள
விரும்புகிைாயா?”

“சாஹிதி! நான் இந்த பூைியில் அவதாரம் எடுத்திருக்கும் கைவுள்.

உனக்குத் நதாியாதமவ கூை எனக்குத் நதாியும். நீ எனக்காகபவ
பிைந்து இருக்கிைாய். அன்மைக்கு சீமத ஸ்ரீ ராைனுக்காக ஒரு
இைத்தில் பிைந்து இன்நனாரு இைத்தில் வளர்ந்தாற்பபால்
யாருமைய வயிற்ைிபலபயா பிைந்த நீ இங்பக நிர்ைலாவின்
வீட்டில் வளர்ந்து வருகிைாய். அவ்வளவுதாபன தவிர நீ
நிர்ைலாவின் ைகள் இல்மல. நாைிருவரும் நதய்வப் பிைவிகள்.
நான் ஸ்ரீ ைகாவிஷ்ணு, நீ ைகாலக்ஷ்ைி.”

சாஹிதிக்குப் புாியவில்மல. கண்கள் அகல விாிய பார்த்துக்

நகாண்பை இருந்தாள். அவன் நசான்னமத ஏற்றுக்
நகாள்வதற்பகா புாிந்து நகாள்வதற்பகா ைனம்
ஒத்துமழக்கவில்மல.

அவன் பைலும் நசான்னான். “பிரம்ைா தன் ைகளான சரஸ்வதிமய

ைணம் நசய்து நகாண்ைார். அது பபாலபவ இநதல்லாம் நான்
பதாற்றுவித்த ைாமயதான். உன்மன அமைவதற்காக விதியின்
உருவத்தில் இந்த வீட்டிற்கு உன்மன நகாண்டு வந்து
பசர்த்பதன். இனி நிர்ைலாமவப் பற்ைி நீ வருத்தப்பை
பவண்டியதில்மல. அவள் உன் தாய் இல்மல.”

“நபாய்!” கத்தினாள்.

436
“இல்மல. உண்மை.” என்ைான் அவன். “நபாய் நசால்ல
பவண்டிய பதமவ எனக்கு இல்மல. உன்பனாடு கூை அபத
சையத்தில் இன்நனாரு குழந்மதயும் பிைந்தது. நதய்வத்தின்
உத்தரவு, அதாவது என்னுமைய ஆமணயின் படி அந்தக்
குழந்மதகமள ைாற்ைிவிட்ைாள் ஒரு நர்ஸ். அந்த நர்ஸின் ைகன்
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி என்பவன் தற்சையம் நஜயிலில்
இருக்கிைான். குடிமசயில் வசிக்க பவண்டிய நீ ராஜபவனத்திற்கு
வந்தாய் ஆனாலும் இநதல்லாம் யாருக்குபை நதாிய பவண்டிய
அவசியம் இல்மல. நசாத்மத எல்லாம் உன் கணவன் நபயாில்
எழுதி மவத்து அதற்குக் கார்டியனாய் என்மன நியைித்து
இருக்கிைாள் நிர்ைலா. கார்டியன் ைற்றும் கணவன் நாபன
ஆபவன்.

என் காதல் சாம்ராஜ்ஜியதிற்குள் காலடி எடுத்து மவத்து,

பயைில்லாைல் சகல நசௌக்கியங்கமளயும் அனுபவி. அந்த
பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி என்பவன் முதலில் என்மன சந்தித்தான்.
அதற்குப் பிைகு உங்க அம்ைாமவச் சந்தித்து இருக்கிைான்
பபாலும். உங்க அம்ைா ஒரு மபத்தியம். நான் நசான்னால் தவிர
எமதயும் நம்பைாட்ைாள். நசாத்து உன் மகமயத் தாண்டி
நவளியில் பபாய்விைக் கூைாது என்று உங்க அம்ைாவிைம் நபாய்
நசான்பனன். உன்மனயும், என்மனயும் பசர்த்து
மவப்பதற்காகபவ என்மனப் நபாய் நசால்ல மவத்தார் கைவுள்.
அந்தக் கைவுபள இவ்வளவு நாளும் நிர்ைலாமவ நான்
நசான்னமத பகட்கும்படியாக நசய்யமவத்தார். இனியும் நசய்ய
மவப்பார். நிர்ைாவிைம் எனக்கு இருப்பது நண்பனின் ைமனவி
என்ை கைமை. உன்னிைம் எனக்கு இருப்பது காதல்.
பவண்டுைானால் என் கண்களுக்குள் உற்றுப் பார்” என்று
திரும்பினான்.

437
எப்நபாழுது பபானாபளா நதாியாது, சாஹிதி அந்த இைத்மத
விட்டு உள்பள பபாய் விட்டிருந்தாள். அந்த இைத்தில் சிமலயாய்
நின்று நகாண்டிருந்தாள் நிர்ைலா.

******

சூைாவளியாய் வீட்டிற்குள் ப்மழந்தாள் சாஹிதி. நடுங்கும்

விரல்களுைன் நம்பமர ையல் நசய்தாள். “ஹபலா! பஹாம்
ைினிஸ்ைர்ஸ் ஆபீஸ்.”

“எஸ்”

“பைைம் பாவனாவிைம் பபச பவண்டும் அர்நஜன்ட்!”

“நீங்க யாரு பைைம்?”

“சாஹிதி என்று நசால்லுங்கள்” என்ைாள். நவளிபய பதாட்ைத்தில்

இருந்த பரைஹம்சாமவபயா, தாமயபயா
நபாருட்படுத்தவில்மல. அவள் ைார்பு பவகைாய் பைபைத்துக்
நகாண்டிருந்தது. ஒரு நிைிஷத்திற்குப் பிைகு பாவனா மலனுக்கு
வந்தாள்.

“என்ன? அத்தமன நைன்ஷபனாடு இருக்கிைாய்?” என்று

பகட்ைாள்.

“பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி என்ை ஒரு ஆள் நஜயிலில் இருக்கிைான்.

அவன் எங்பக இருக்கிைான் என்று உங்க நசல்வாக்மக
பயன்படுத்தி அவசரைாய் கண்டுபிடிக்கணும்.” அவசர அவசரைாய்
பபசினாள்.

“எதுக்கு?”

438
“என் பிைப்பின் ரகசியம் ஒன்று அவனுக்குத் நதாியும். எல்லா
விஷயங்கமளயும் பநாில் வந்து நசால்கிபைன். முதலில் இமதக்
கண்டுபிடியுங்கள்.”

“பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி எங்பக இருக்கிைான் என்று பதை பவண்டிய

அவசியம் இல்மல. எனக்குத் நதாியும்.”

“எப்படி?”

“அவன் என் ைாஜி கணவன் என்பதால்.”

“மைகாட்!”

“இப்பபா நசால்லு. விஷயம் என்ன?”

*******

முன்பின் அைிவிப்பு நகாடுக்காைல் நஜயிலுக்குள் வந்து

நகாண்டிருக்கும் பஹாம் ைினிஸ்ைமர பார்த்து, வார்ைன்
கலவரைமைந்தார்.

“பாஸ்கர் ராைமூர்த்தி எந்த நசல்?” ைற்ை எந்த விவரமும்

பகட்காைல் பநராகக் பகட்ைாள்.

“கூப்பிைச் நசால்ைீங்களா பைைம்?”

‘பதமவயில்மல. நாங்கபள பபாகிபைாம். தனிப்பட்ை முமையில்

பபசணும்.”

“சாி பைைம்.”

439
அவள் பபானபபாது ராைமூர்த்தி நசல்லில் சுவற்ைில் சாய்ந்த
நிமலயில் உட்கார்ந்து ஏபதா பாட்மை முணுமுணுத்துக்
நகாண்டிருந்தான். அவமளப் பார்த்துவிட்டுச் சட்நைன்று எழுந்து
நின்ைான். அவள் உள்பள ப்மழந்தாள்.

“நீ வருவாய் என்று எனக்குத் நதாியும்.”

“ஏன் அப்படி நிமனக்கிைாய்?”

“நான் உன் கணவன். நீ பஹாம் ைினிஸ்ைர் பதவியில்

இருக்கிைாய். என்மன நவளிபய நகாண்டு வரத்தாபன
வந்திருக்கிைாய்?”

“நராம்பக் குமைவாக எமைபபாட்டு விட்ைாய். என்மன

கிபராசின் ஊற்ைி நகாளுத்திய குற்ைத்திற்கும் பசர்த்து எப்படி
தண்ைமன தரலாம் என்று பயாசித்துக் நகாண்டிருக்கிபைன்.”

ராைமூர்த்தியின் முகம் சிவந்தது. “பின்பன எதுக்கு வந்தாய்?”

என்று பகட்ைான்.

“உன் தாய் ஆதிலக்ஷ்ைி இருபத்மதந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னால்

குழந்மதகமள ைாற்ைினாள் இல்மலயா?”

“ஆைாம். அந்த விஷயம் உனக்கு யார் நசான்னது?

பரைஹம்சாவா? நிர்ைலாவா?”

“யார் நசான்னால் என்ன? சாஹிதியின் உண்மையான தாய் யார்?

நிர்ைலாவின் உண்மையான ைகள் எங்பக இருக்கிைாள்?”

“எதுக்கு?”

440
“எனக்கு பவண்டும்.”

“நான் நசால்ல ைாட்பைன்.”

“ஏன்? எதற்காக நசால்ல ைாட்ைாய்?”

“அதனால் எனக்கு என்ன லாபம்?”

“இவ்வளவு நைந்தும் உனக்கு இன்னுைா புத்தி வரவில்மல?”

என்ைவள் “சாஹிதி!” என்று அமழத்தாள். சாஹிதி உள்பள
வந்தாள். “இந்தப் நபண்மணப் பார். இவமளத்தான் உன் தாய்
நிர்ைலாவின் பக்கத்தில் படுக்க மவத்திருக்கிைாள். தன்னுமைய
உண்மையான தாய் தந்மத யாநரன்று நதாிந்து நகாள்ள
பவண்டும் என்று துடிக்கிைாள். ைனிதபநயத்திற்கு
கட்டுப்பட்ைாவது இவளுமைய நபற்பைார் யார் என்று நசால்ல
பவண்டிய நபாறுப்பு உன் ைீது இருக்கிைது. நீ நசால்ல ைறுத்தால்
எப்படி நசால்ல மவக்கணும் என்று எனக்குத் நதாியும்.”

“உன்னால் எனக்கு எந்த உதவியும் நசய்ய முடியாதா பாவனா?”

தீனைாய் பகட்ைான்.

பாவனாவுக்கு அருவருப்பு ஏற்பட்ைது. பகாபமும் வந்தது.

ஆனாலும் சைாளித்துக் நகாண்டு “சாி, நசய்கிபைன். நசால்லு”
என்ைாள்.”

“பிராைிஸ்?”

“பிராைிஸ்!”

441
‘சாஹிதி விஸ்வத்தின் ைகள்” என்ைான். பாவனாவுக்குச்
சட்நைன்று புாியவில்மல. ஏபதா பைகத்திமர விலகினாற்பபான்ை
உணர்வு.

“அப்படி என்ைால்.. அப்படி என்ைால்..” இமையிபலபய நிறுத்திக்

நகாண்டு விட்ைாள்.

“இருபத்மதந்து ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் பதிமூன்ைாம் பததி

நவள்ளிக்கிழமை நள்ளிரவு பநரத்தில் என் தாய் ைாற்ைிய
குழந்மதகள் நீங்கள் இருவரும்தான். சந்திரன், நிர்ைலாவின்
குழந்மத நீ தான்.”

“பநா!” கத்திவிட்ைாள் பாவனா. அவளுக்குத் தன் தாய்

நிமனவுக்கு வந்தாள். விஸ்வம் நிமனவுக்கு வந்தார். தங்மககள்
நிமனவுக்கு வந்தார்கள். தன் வீடு, பதாட்ைம் எல்லாம்
நிமனவுக்கு வந்தன. எல்லாம் கண்ணிமைக்கும் பநரத்தில்
ஒன்மையடுத்து இன்நனான்ைாய அவள் நிமனவுத் திமரயில்
ைளைளநவன்று பவகைாய் சுழன்ைன.

சாஹிதியின் நிமலமைபயா அமதவிை பைாசைாக இருந்தது.

ஆனால் அதில் வருத்தத்மதவிை குழப்பம்தான் ைிகுதியாய்
இருந்தது. நிர்ைலா தன்னுமைய தாய் இல்மல என்று நிமனத்த
பபாது…

ஆச்சாியம்! வருத்தைாக இருக்கவில்மல.

தாயின்பால் தன்னுமைய உைவு இவ்வளவு பற்று இல்லாததா?

நிமனத்தாபல அவளுக்கு வியப்பாக இருந்தது. ைனதில் ஏபதா
ஒரு மூமலயில் நகாஞ்சம் சந்பதாஷம். அது சுபயச்மசக்கு
சம்பந்தப்பட்ைது. தனக்கு இனி எந்த பந்தங்களும் இல்மல. தன்
தாய் தந்மத யாநரன்று நதாிந்து நகாள்ளும் ஆர்வமும்

442
ஏற்பைவில்மல. வாய்விட்டு சிாிக்க பவண்டும் பபால் இருந்தது.
கஞ்சாமவ புமகக்க பவண்டும் பபால் இருந்தது.

பாவனா ராமூர்த்திமய பநாக்கித் திரும்பினாள். “நீ நசான்னது

எல்லாம் உண்மைதானா?” என்று பகட்ைாள்.

“உண்மைதான் நசால்கிபைன். உங்க இரண்டு பபாில் ஒருத்தருக்கு

நதாமையில் ைச்சம் இருக்கும். ைச்சம் இல்லாத குழந்மதயின்
துமையில் அபத இைத்தில் என் அம்ைா ஒரு அமையாளத்மத
ஏற்படுத்தி இருக்கிைாள். என் தாய் இைக்கும் பபாது என்னிைம்
நசான்ன விஷயம் இது. அன்று முதல் சந்திரனின் ைகமள பதைத்
நதாைங்கிபனன். விஸ்வத்தின் விலாசம் ஆஸ்பத்திாியில் பமழய
ாிக்கார்டுகளில் கிமைத்தது. அந்த விலாசத்மதத் பதடிக் நகாண்டு
வந்த பபாதுதான் நீ நதன்பட்ைாய்.”

“உண்மை விஷயத்மத ைமைத்து மவத்து, நபாிய சீர்திருத்த

வாதிமயப் பபால் என்மன ைணந்தாய். லட்சக்கணக்கான்
நசாத்திற்கு அதிபதியாகி விைலாம் என்று நிமனத்தாய்
இல்மலயா?” அவமன அருவருப்புைன் பார்த்துக் நகாண்பை
பகட்ைாள் பாவனா.

வரதட்சமணமய எதிர்பார்க்காைல் தன்மன ைணந்து

நகாண்ைான் என்று அவளுக்கு ைனதில் அவன் பால் இதுவமர
நகாச்ச நஞ்சம் ஒட்டிக் நகாண்டிருந்த ைதிப்பு கூை இப்பபாது
பபாய் விட்ைது.

ராைமூர்த்தி பதில் பபசவில்மல. பாவனா சாஹிதியின் பக்கம்

பார்த்தாள். அந்தப் நபண்மணப் பார்த்தால் கவமலயாய்
இருந்தது. இரத்தம் முழுவதும் வற்ைிவிட்ைாற்பபால் முகம்
நவளிைி இருந்தது.

“வா, பபாகலாம்” என்ைாள்.

443
இனி அங்பக பவமல எதுவும் இல்மல என்பதுபபால், தூக்கத்தில்
நைப்பவள் பபால் சாஹிதி பின்னால் திரும்பினாள்.

உள்பள இருந்து அவன் நசான்னான். “பாவானா! என்னுமைய

தண்ைமன குமையும் வழிமயச் நசால்கிபைன் என்று
நசான்னாபய?”

அவள் நின்று நைதுவாய் நசான்னாள். “இந்த கற்பழிப்பு பகசில்

உனக்கு எந்த சம்பந்தமும் இல்மல என்று நாமளக்குக் பகார்ட்டில்
நசால்லு ராைமூர்த்தி. உன்னுமைய குமைமயப் பற்ைி
ைமனவியாய் நானும் சர்டிபிபகட் தருகிபைன். தண்ைமன
நபரும்பாலும் குமைந்து விடும். அது ஒன்றுதான் நான் உனக்கு
நசய்யக் கூடிய உதவி.”

“ஆனால் ஏன் விஷயம் எல்பலாருக்கும் நதாிந்து பபாய் விடுபை?”

“உனக்கு இரண்பை வழிகள். ஆண்ைகமனப் பபால்

தண்ைமனமய அனுபவிப்பது, ஆண்மை இல்மலநயன்று
நிரூபித்துவிட்டு நவளிபய வருவது.”

“இரண்டில் எது பதவமல என்கிைாய்?”

“வசந்தி இல்லாைல் இதுவமரயில் நீ வாழ்க்மகயில் எந்த

முடிமவயும் நசாந்தைாக எடுத்துக் நகாண்ைதில்மல. இமத
ஒன்ைாவது எடுத்துக் நகாள்.” சாஹிதியுைன் பசர்ந்து நவளிபய
நைந்தாள் அவள்.

“என்னுமைய தாய் தந்மத யார்?” நவளிபய வந்ததும் பகட்ைாள்

சாஹிதி.

444
“அப்பாவின் நபயர் விஸ்வம். ஸ்கூல் மவஸ் ப்ாின்ஸிபாலாய்
ஒய்வு நபற்ைார். தாய் இைந்துவிட்ைாள்.”

சாஹிதி அந்த வார்த்மதகமள காதில் பபாட்டுக் நகாள்ளவில்மல.

ஏபதா பயாசமனயில் நசான்னாள். “ைனிதர்களில் ஜீன்ஸ் பாதிப்பு
நிமைய இருக்கும் என்று நிமனக்கிபைன். எங்க அப்பா, அதாவது
உங்க அப்பா சந்திரன் நராம்ப நகட்டிக்காரர். எல்லா பிசிநனஸ்
விஷயங்கமளயும் தன்னந்தனியாகபவ பார்த்துக் நகாள்வார்.
அந்தக் குணாதிசயம்தான் உங்களுக்கும் வந்திருக்கும்
பபாலிருக்கு.”

பாவனா பதில் பபசவில்மல. சாஹிதி பைலும் நசான்னாள். “நீங்க

பபாய்க் நகாள்ளுங்கள்.. அம்ைா எதிர்பார்த்துக்
நகாண்டிருப்பாள்.”

“நீ?” ஆச்சாியத்துைன் பகட்ைாள்.

“இனி அந்த வீட்டிற்குள் காலடி எடுத்து மவக்க ைாட்பைன். அந்த

வீடு, நசாத்து, எல்ல்லாம் உங்களுமையதுதான்.”

“முட்ைாள்தனைாய் பபசாபத. வா.”

“வரைாட்பைன்.”

பாவனா எாிச்சலும், பகாபமும் கலந்த குரலுைன் “நீ என்ன

பபசுகிைாய் சாஹிதி? நான் அவ்வளவு தூரம் பணத்தின் பால்
பைாகம் நகாண்ைவள் பபால் நதன்படுகிபைனா? எனக்கும் எந்தச்
நசாத்தும் பதமவ இல்மல. நீயும், நானும், அம்ைாவும் எல்பலாரும்
பசர்ந்பத இருக்கலாம். இதுகூை நசாத்துக்காக நான்
நசால்லவில்மல. பிரைஹம்சாமவ இப்நபாழுது எனக்கு வந்து
445
பசர்ந்திருக்கும் புது பஹாதாவால் எதிர்ப்பதற்காகக் பகட்கிபைன்”
என்ைாள்.

“நான் எங்க அப்பாமவயும், தம்பி தங்மககமளயும் பார்க்கணும்.”

ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாய்ச் நசான்னாள் சாஹிதி.

‘எதுக்கு அவர்களுநகல்லாம் இந்த விஷயம் நதாியணும்?’ என்று

நசால்லப் பபான பாவனா அந்த எண்ணத்மதக் மகவிட்ைாள்.
அவ்வாறு பவண்ைாம் என்று நசால்வதற்கு அவளுக்கு என்ன
உாிமை இருக்கிைது? ஒருக்கால் தன் தந்மத கூை தான் இல்லாைல்
சாஹிதிமயப் பபான்ைவள் ைகளானதற்கு சந்பதாஷப்படுவாபரா
என்னபவா? அந்தக் குடும்பத்மதப் நபாறுத்தவமர அவள்
என்பைா இைந்துவிட்ைாள். சாஹிதியின் பிரபவசத்மத அவள் ஏன்
தடுக்க பவண்டும்? ‘சாி பபா. ஆனால் உனக்காக நானும்
அம்ைாவும் இங்பக காத்துக் நகாண்டு இருப்பபாம் என்பமத
ைட்டும் ைைந்து விைாபத. நீ அவர்கமள சந்தித்துவிட்டு உைபன
திரும்பி வந்துவிடுகிபைன் என்று வாக்குறுதி அளித்தால் உன்மன
அனுப்புகிபைன்” என்று மகமய நீட்டினாள்.

‘சும்ைா பாத்துவிட்டு வந்து விடுகிபைன். விஷயத்மதக் கூை

அவர்களிைம் நசால்ல ைாட்பைன். என்மனப் பபான்ை ைகமள
அவரால் தாங்கிக்நகாள்ள முடியாது.” சுய இரக்கத்துைன்
நசான்னாள் சாஹிதி. அவமளப் புாிந்து நகாண்ைாற்பபால்
நைௌனைாய் இருந்து விட்ைாள் பாவனா.

“நான் அங்பக காாில் பபாகிபைன், இங்கிருந்து இப்படிபய.” ஏபதா

புாியாத நவறுப்புைன் நசான்னாள் சாஹிதி.

“உங்க அம்ைாவிைம் கூை நசால்ல ைாட்ைாயா?”

446
‘எங்க அம்ைா இல்மல. உங்க அம்ைா.” காாில் ஏைிக் நகாண்பை
நசான்னாள். “உங்க அம்ைா உனக்காகக் காத்துக் நகாண்டு
இருப்பாங்க. பரைஹம்சாவும் அங்பகதான் இருப்பான். அந்தக்
கயவன் பண்ணிய அபயாக்கியத்தனத்மத எல்லாம் அம்ைா
காதால் பகட்ைாள்.”

*****

பரைஹம்சா நிர்ைாமவப் பார்த்தான். லட்சம் ஓல்ட் ஷாக்

அடித்தாற்பபால் சிமலயாய் நின்று விட்ைாள் அவள். முகத்தில்
இருந்த ரத்தநைல்லாம் வடிந்து விட்ைாற்பபால் நவளுத்து
விட்டிருந்தது.

கைலில் அமலயடுத்து அமலயாய் வந்து கற்பாமைமய பைாதியது

பபால் உண்மை யடுத்து உண்மை நதாிய வந்து அவமள உலுக்கி
எடுத்துக் நகாண்டிருந்தது. அவள் பயாசிக்கவில்மல.

சலனைில்லாத அந்த நிமலயிபலபய அவன் அவமள அமனத்துப்

பிடித்துக் நகாண்டு அமழத்துச் நசன்ைான். தூக்கத்தில்
நைப்பவமளப் பபால் அவன் கூைபவ பபானாள் அவள். காாில்
ஏற்ைி உட்கார மவத்து ஸ்ைார்ட் பண்ணினான்.

“கைவுள் ஆடும் சதுரங்கத்தில் நீங்கள் எல்பலாரும் பகமைக்

காய்கள். சம்பவங்கள் நிகழும் பபாது அதமன திைமையாக
மகயாளக் கூடியவன் நான். கிருஷ்ண பரைாத்ைா குருபக்ஷத்ர
சங்கிராைத்தின் பபாது தூது நைத்தியது பபால் நான் இந்த
விதைாய் நிகழ்வுகமள சைாளித்துக் நகாண்டு பபாகிபைன்.
விதியின் மகயில் பகமைக் காய்கமளப் பபால் உங்கமள
ஆட்டுவிப்பதற்காகபவ கைவுளின் அம்சைாய் நான்
பிைந்திருக்கிபைன். உன் ைகள் முன்னால் என்மன அவ்வாறு பபச
மவத்தது கைவுள்தான். நீ என்மனப் புாிந்து நகாள்வாய். எனக்கு

447
உன் வாழ்க்மகமய மநபவத்தியம் நசய்ததால் அவ்வாறு புாிந்து
நகாள்ளும் சக்திமய நாபன உனக்கு தந்பதன்.”

அவன் கார் பிரதான சாமலயில் ப்மழந்தது.

எதிபர வந்த காாில் பாவனா இருந்தாள். அவள் இவர்கமளப்

பார்த்துவிட்டுக் காமரப் பின்னால் திருப்பச் நசான்னாள்.
நைய்க்காப்பாளர்களுைன் கூை வந்த அவள் கார், பின்னுக்குத்
திரும்புவதற்குள்ளாகபவ பரைஹம்சாவின் கார் ட்ராபிக்கில்
கலந்து ைாயைாகிவிட்ைது.

பாவனாவின் ைனம் தீங்மக எமை பபாட்ைது. அவன் கார் எங்பக

இருந்தாலும் சாி, கண்டிபிடிக்கச் நசால்லி உத்தரவிட்ைாள். ஐந்து
நிைிஷங்களுக்குப் பிைகு அவன் கார் குன்ைின் பைல் இருந்த சிைிய
முருகன் பகாவிலுக்கு முன்னால் நின்று நகாண்டிருப்பதாக நசய்தி
வந்தது.

பகாவில் பக்கைாய் அவன் அவமள அமழத்துக் நகாண்டு

பபானபடி நசான்னான். “ஸ்ரீகிருஷ்ணாின் அவதாரம்
முடிவமையும் முன் யாதவர்களுக்கு இமைபய கலகம் ஏற்பட்ைது.
இராைர் தீய சகுனங்கமளக் கண்டு தன் அவதாரம் முடிவமையப்
பபாவதாய் உணர்ந்து நகாண்ைார். என் பபச்மச நீ பகட்ைது கூை
அதுபபாலபவ நைந்து விட்ைது. உன் பிைவிப்பயன் முடிவமைந்து
விட்ைது நிர்ைலா. இனி நீ பபாகலாம். எனக்காக பைல் உலகத்தில்
காத்துக் நகாண்டிரு. நானும் பவமலகமள முடித்துக் நகாண்டு
சீக்கிரத்தில் வந்து விடுகிபைன்.”

அவளும் அவனும் குன்ைின் விளிம்பில் நின்று

நகாண்டிருந்தார்கள். கீபழ பள்ளத்தாக்கு பபான்ை அதள
பாதாளம்.

அவன் அவள் பதாள் ைீது மகமய மவத்தான். “பபா நிர்ைலா.”

448
அமத வசீகரணம் என்பார்களா அல்லது ஹிப்னாடிசம்
என்பார்களா நதாியாது. அவள் ைந்திரத்திற்குக்
கட்டுப்பட்ைவமளப் பபால் அவ்வளவு உயரத்திலிருந்து கீபழ
குதித்துவிட்ைாள். சிைிய ஓமசயுைன் கழுத்து எலும்பு உமைந்து,
ரத்தம் பக்கத்தில் இருந்த கற்கள் ைீது நதைித்தது. ைக்கள்
ஓட்ைைாய் ஓடி வந்து கூடி விட்ைார்கள். எல்லாம் நிைிை
நாழிமகக்குள் நைந்து முடிந்து விட்ைது.

அவன் படியிைங்கி கீபழ வந்து பசருவதற்குள் பாவனா அங்பக

வந்தாள். அவள் நதாமலவிலிருந்பத நிர்ைலா கீபழ விழுந்தமதப்
பார்த்தாள். கண்முன்னாபலபய அவ்வளவு நபாிய நகாடுமை
நிகழ்ந்தமத, தன் வாழ்க்மகயில் எத்தமனபயா திருப்பங்கமள
கண்டிருக்கும் பாவனா கூை இந்த காட்சிமயக் கண்டு அதிர்ச்சி
அமைந்துவிட்ைாள்.

கிழிந்த பட்ைம் ைரக்கிமளயில் ைாட்டிக்நகாண்டு பைபைப்பது

பபால் நிர்ைாவின் உயிர் ஊசலாடிக் நகாண்டிருந்தது.
‘அம்ைா…அம்ைா..” என்று எண்ணிக நகாண்ைாள் ைனதிற்குள்.
நிர்ைலாவும் அவமள அமையாளம் நதாிந்து நகாண்டுவிட்ைாள்
பபாலும். அவள் வலதுமகமயத் தூக்க முயன்ைாள். பாவனா
கண்ணீர் ைல்கிய கண்களுைன் தாமயப் பார்த்தாள். அவளிைம்
தன் உருவ ஒற்றுமை இருந்தது நதளிவாய் நதாிந்தது.

பபாலீசார் ைக்கமள நதாமலவிற்குத் தள்ளிவிட்டு வமளயைாய்

நின்ைார்கள். தாயின் தமலமய ைடியில் எடுத்து மவத்துக்
நகாண்ைாள் பாவனா. பரைஹம்சா ஒருத்தன்தான் நின்று
நகாண்டிருந்தான் பக்கத்தில்.

நிர்ைலா பபச முயன்று திரும்பவும் பதாற்றுவிட்ைாள். “நான்தான்

அம்ைா, உன்னுமைய ைகள். அம்ைா! ஒரு வார்த்மத நசால்லு
பபாதும். உன் ைரண வாக்குமூலத்தால் இந்த ராட்சசமனத் தூக்கு
பைமைக்கு அனுப்பி மவக்கிபைன். இவன்தாபன உன்மனத்

449
தள்ளி விட்ைான்? இந்தக் கயவன்தாபன நசாத்துக்காக உன்
உயிமர பைித்தான்?”

நிர்ைலா நைதுவாய்க் கண்கமள நிைிர்த்தி பரைஹம்சாமவப்

பார்த்தாள். அவன் அவமளபய பார்த்துக் நகாண்டிருந்தான்.
பாவனா அவ்விருவமரயும் பார்த்தபடி இருந்தாள். அங்கு ஊசி
விழுந்தாலும் பகட்கும்படியான நிசப்தம்.

நிர்ைலா தன் சக்திமய எல்லாம் திரட்டிக்நகாண்டு இரு

மககமளயும் பைபல தூக்கினாள். மககமளக் கூப்பி
பரைஹ்ம்சாமவ வணங்கினாள்.

அவள் தமல சாய்ந்துவிட்ைது.

1987 ல் பஜான்ஸ் என்பவன் தன் குட்டு நவளிப்பட்டு விடும்

என்று நதாிந்ததும் பபாலீசார் வருவதற்குள் இைந்துப் பபாகச்
நசால்லி ஆமணயிட்ைதுபை சுைார் ஐநூறு பக்தர்கள் ைமனவி
குழந்மதகளுைன் மசபனட் குடித்து இைந்துவிைார்களாம்.

எத்தமனபயா ைமனவியர்கள் வரதட்சமண நகாடுமையால்

இைக்கும் சையத்தில் தம் கணவனுக்கு இதில் சம்பந்தம் இல்மல
என்று வாக்குமூலம் நகாடுத்துவிட்டு அவர்கமள காப்பாற்ைி
இருக்கிைார்கள். எத்தமனபயா மூைர்கள் புமதயலுக்காக
நசாந்தக் குழந்மதகமளப் பலி நகாடுத்திருக்கிைார்கள்.
இநதல்லாம் பாவனா படித்திர்க்கிைாள். ஆனால் இப்பபாது
பநரடியாகப் பார்க்கிைாள். ஆதாரப்படும் குணம் உமைய நபர்கள்
எவ்வளவு கண்மூடித்தனைாய் நம்புகிைார்கள் என்பமத சுயைாக
கண்களால் பார்த்தாள்.

அவளுக்கு சாஹிதியின் வார்த்மதகள் நிமனவுக்கு வந்தன.

ஜீன்ஸ்! தன் தாய் இவ்வளவு அமதாியசாலியா? ைனதளவில்
இவ்வளவு பலவீனைானவளா?

450
அவள் தன் தாயின் நநற்ைியில் முத்தைிட்டுவிட்டு திைந்திருந்த
கண்கமள மூடினாள். இதயம் கனத்தது. கண்கள் கசிந்தன.
அவளுக்குத் தன் தாய் அருந்ததி நிமனவுக்கு வந்தாள். பகன்சர்
பநாயால் பவதமன அனுபவித்துக் நகாண்டிக்கும் பபாது கூை
அவளுக்காகபவ தவித்துப் பபாய்க் நகாண்டிருந்த தாய்! கஷ்ைம்
என்ை உமலக்களத்தில் நவந்து புனிதைாகிவிட்ைாள் அந்தத் தாய்!
சுகம் என்நைண்ணிக் நகாண்டிருந்த பஹாைத்தீயில் நவந்து
சாம்பலாகி விட்ைாள் இந்தத் தாய்.

தன் ைீது நிழல் பட்ைதும் சுதாாித்துக் நகாண்ைாள் பாவனா.

பரைஹம்சா நிர்ைாவின் ைீது குனித்து கண்ணீர் ைல்க நசால்லிக்
நகாண்டிருந்தான். “நிர்ைலா! என்மன ைன்னித்துவிடு. உள்பளாடு
கூை நானும் வந்திருக்க பவண்டியவந்தான். ஆனால் இங்பக நான்
நசய்ய பவண்டிய பவமலகள் நிமைய இருக்கின்ைன.
அதனால்தான் நின்றுவிட்பைன்.”

“உன் நகாட்ைம் இனி பலிக்காது என்று நதாிந்து, இவ்வளவு

நகாடுமைக்கு வழி வகுத்து விட்ைாயா? உன்மன நம்பிய
வமரயில் உயரத்தில் மவத்திருந்தாய். உன் உண்மை நசாரூபம்
அவளுக்குத் நதாிந்து விட்ைது என்ைதுபை அந்த உயரத்திலிருந்து
தள்ளிவிட்ைாய். நீ ஒரு ைனிதன் தானா?” என்று கத்தினாள்.

“தவைாகப் புாிந்து நகாண்டு விட்ைாய் பாவனா. பஹாம்

ைினிஸ்ைருக்கு இவ்வளவு ஆபவசம் உதவாது.”

“ஷட்ைப்! நீ என்ன நசய்தாய் என்று எனக்கு எல்லாபை நதாியும்.

இதற்காக நீ தண்ைமன அனுபவித்துதான் தீர பவண்டும்.”

451
“இந்தக் பகார்ட்டுகளுக்கு என்மனத் தண்டிக்கும் சக்தி
கிமையாதும்ைா. நான் இந்த நீதிைன்ைங்களுக்கு
அப்பாற்பட்ைவன்.”

“நீ எதற்குபை அப்பாற்பட்ைவன் இல்மல. நீ ஒரு மசக்பகாபாத்!

கீழ்த்தரைான ஆமசகளால் உன்மன நீபய கைவுள் என்று
நசால்லிக்நகாண்டு அந்த பிரமையில் திருப்தி அமையும் மசகிக்
நீ.”

“அஞ்ஞானம் என்றும் அந்தகாரத்தில் சிக்கி தவித்துக்

நகாண்டிருக்கும் உன்மனப் பபான்ை சிஷ்மயகமள ைன்னிப்பபத
நதய்வத்துவம். ஒரு காலத்தில் நீயும் என் காலடியில் வந்து
விழுவாய் என்று என் நதய்வாம்சம் கூறுகிைது. இருள் விலகிப்
பபாகும் அந்த நாளுக்காக, காத்திருந்துதான் ஆக பவண்டும்.”

“இருள் விலகப் பபாகும் அந்த நாளுக்காகத்தான் நானும்

காத்திருக்கிபைன் பரைஹம்சா! நசாத்மத எல்லாம் உன் நபயாில்
எழுதி வாங்கிக் நகாண்டு, பிைகு..” என்று நசால்லிக்
நகாண்டிருந்த அவள் வார்த்மதகமள இமைைைித்துச் சிாித்தான்
அவன்.

‘நசாத்து என் நபயாில் இல்மல இப்நபாழுது. நான் சாஹிதிக்கு

கார்டியன் ைட்டும்தான். அதானால் பணத்திற்காக நான்
அவமளக் நகான்று விட்ைதாய் உன்னால் நிரூபிக்க முடியாது.
அவள் கீபழ விழுந்த பிைகு சாகும் தருவாயில் கூை என்மன
வணங்கினாள். அதமன இங்பக அத்தமன நபரும் பார்த்தார்கள்.
குன்ைின் பைல் அமழத்துச் நசன்ைது ைட்டும்தான் நான் நசய்தது.
தள்ளியது நான் இல்மல. எந்த விதத்தில் நீ என்மனத் தூக்கு
பைமைக்கு அனுப்பப் பபாகிைாய்?”

452
அவன் முகத்தில் சிாிப்பு ைமைந்தது. நைதுவாக உள்ளங்மகமய
விாித்தான். “உள்ளங்மகயில் இந்த ைச்சத்மதப் பார்த்தாயா
பாவனா! சந்திர பைட்டில் ைச்சம் இருப்பவர்கமள யாராலுபை
எதுவும் நசய்ய முடியாது. என்றுபை நவற்ைி அவனுக்குத்தான்.”

நிர்ைலாவின் உைமல பவனில் ஏற்ைிக் நகாண்டிருந்தார்கள்.

பாவனா தாமயப் பார்த்தாள். ஒன்ைாக இமணந்திருக்க பவண்டிய
பந்தம். ஒன்று பசருவதற்குள் அறுந்து விட்ைது. அவள் பஹாம்
ைினிஸ்ைாின் தாய் என்று நதாிந்தால் அங்கு நிமலமை எப்படி
ைாைி இருக்குபைா?

காதலித்தாலும், துன்புறுத்தினாலும் ஆணிைம் வழிவழியாய்

நதய்வத்மதபய கண்ை இந்தியப் நபண்களின் வாாிசாக அவள்
பபாய்க் நகாண்டிருந்தாள். பாவமன ஏன் அழுது
நகாண்டிருக்கிைாள் என்று அங்கிருந்த யாருக்குபை நதாியாது.
பரைஹம்சா அவளுக்கு என்னவாக பவண்டும் என்றும் நதாியாது.
மூவருக்கும் இமைபய விபனாதைான பந்தம் அது.

அம்புநலன்ஸ் நகர்ந்தது. அவன் பபாய் விட்ைான்.

சாஹிதிமய உைபன அமழத்து வரச் நசால்லி உத்தரவிட்ைாள்.

அதிகாாிகள் கிளம்பிப் பபானார்கள்.

அவள் ைட்டுபை எஞ்சி நின்ைாள். அவபளாடு கூை நிசப்தமும்.

அந்த நிசப்தத்திலிருந்து அவள் நைதுவாய் தன உள்ளங்மகமய
விாித்தாள். அவள் உள்ளங்மக நடுவில் சிைிய ைச்சம்.

453
 37

நிர்ைலாவின் ைரணம் சாஹிதியிைம் நபரும் விமளவுகமள

ஏற்படுத்தியது. ஆனால் அது நவளியில் நதாியக் கூடியது
இல்மல. தன் தாய் எப்படி இைந்தாள் என்று பாவனா நசால்லிக்
நகாண்டிருந்த நபாழுது அமைதியாக பகட்டுக் நகாண்ைாள்.
அவளுமைய சலனைற்ைத் தன்மைமயப் பார்த்துப் பாவனாவுக்கு
பயம் ஏற்பட்ைது. எல்லாவற்மையும் பகட்டுவிட்டு “அவன்தான்
நகான்ைிருக்கிைான்” என்ைாள்.

பாவனா பதில் பபசவில்மல.

“அவமனக் நகான்று விடுகிபைன்” என்ைாள் சாஹித்தி திரும்பவும்.

பாவனா அவமள இரக்கம் ததும்பப் பார்த்தாள். சாஹிதிமயப்
பபான்ைவர்களால் ஒன்றுபை பண்ண முடியாது. பண்ணவும்
ைாட்ைார்கள். எப்நபாழுதும் ‘பண்ணி விடுபவாம்” என்று
எண்ணிக் நகாண்டிருப்பார்கள். அவ்வளவுதான்.

‘நசாத்மத எல்லாம் உனக்கு வரப் பபாகிை கணவனுக்கு எழுதி

மவத்திருக்கிைாள் உன் தாய். உன் ைனநிமல சாியாக இல்மல
என்றும், அதனால் பரைஹம்சாமவ கார்டியனாய் நியைித்து
இருப்பதாகவும் உயிலில் எழுதப் பட்டுள்ளது. உன் தாய் அந்தப்
பபப்பர்கமளப் படித்தும் இருக்க ைாட்ைாள். பகட்ைதுபை
மகநயழுத்து பபாட்டிருப்பாள். தன் ைீது எந்த சந்பதகமும்
வராதபடி கவனைாய் வமலமயப் பின்னி இருக்கிைான்
பரைஹம்சா. பகார்ட்டுக்குப் பபானால் நாம் நஜயிக்கலாம்.
அப்படி நஜயிக்க பவண்டும் என்ைால் …” பாவனா சற்று நிறுத்தி
நைதுவாய் நசான்னாள். “நீ இந்தப் பபாமதப் நபாருள்
பழக்கத்மத விட்டுவிை பவண்டும் சாஹித்தி.”

454
“அதுைட்டும் கஷ்ைம். இந்த உலகத்தில் எனக்கு ஆனந்தத்மதத்
தருகிை வழி, அது ஒன்றுதான்.” பவதமனயுைன் சிாித்தபடி
நசான்னாள். “ஆனாலும் அந்த நசாத்து என்னுமையது இல்மல,
சந்திரன் ைகள் நீதான்.”

இரக்கம், பகாபம், எாிச்சல் எல்லாம் நிரம்பிய உணர்வில்

சாஹிதிமயப் பார்த்தாள் பாவனா. அந்த சையத்தில் அவளுைன்
வாதம் புாிய விரும்பாைல் “நான் இரண்டு நாட்கள் கழித்து வந்து
சந்திக்கிபைன். என்ன பண்ணலாம் என்பமதப் பற்ைி அப்நபாழுது
பபசுபவாம். நாமள ைாமல டி.வி. யில் என் பபச்சு வரப்
பபாகிைது. முடிந்தால் எனக்காக ஒரு முமை அமதக் பகளு” என்று
அங்கிருந்து பபாய் விட்ைாள்.

அவள் கீபழ வந்து காாில் ஏைப்பபான அபத சையத்தில்

பரைஹம்சாவின் கார் காம்பவுண்டிற்குள் ப்மழந்தது. ைிக
விமலயுயர்ந்த கார்.

“இங்பக ஏன் வந்தாய்?” பகாபைாய்க் கத்தினாள்.

தனக்பக உாிய நவற்ைிப் நபருைிதத்பதாடு சிாித்தபடி “என்னம்ைா

இது? சாஹிக்கு நான் கார்டியன். அவள் நல்லது நகட்ைமதப்
பார்க்க பவண்டியது என் கைமை.” என்ைான். அவன் பபச்சில்
‘நீதான் அனாவசியைாய் இங்பக வந்திருக்கிைாய்’ என்ை ைிரட்ைல்
இருந்தது.

பாவனாவின் முகம் சிவந்துவ்ட்ைது. அவள் பதால்வி அவளுக்பக

நதாிந்து நகாண்டிருந்தது. பரைஹம்சாவின் திட்ைம் நதளிவாய்ப்
புாிந்துவிட்ைது. சாஹிதி ைானசீகைாய் இைந்து பபாகும் வமரயில்
அவன் விட்டு மவக்க ைாட்ைான். இந்தப் பபாராட்ைத்மதத்
தாங்கமுடியாைல் அவள் அவமன ைணந்து நகாண்ைாலும்

455
ஆச்சாியைில்மல. ஒரு நகாமலக்காரன் இவ்வளவு ைதிப்பபாடு
சமுதாயத்தில் நைைாடிக் நகாண்டிருந்தாலும் யாராலும் எதுவுபை
நசய்ய முடியவில்மல. அது பபாதாது என்று தம்முமைய
பிரச்சமனகமள அவனிைம் நசால்லிக் நகாள்வார்கள். அவனும்
மகமய உயர்த்தி அவர்களுக்கு அபயஹஸ்தம் காட்டுவான். அந்த
விதைாய் வமலயில் சிக்கிக் நகாண்டு விடுகிைார்கள்.

ஏபதா ஒன்மைச் நசய்தாக பவண்டும். என்ன நசய்வது?

ஆபீசுக்குப் பபாகும் பபாது வழிநயல்லாம் அமதப் பற்ைிபய
பயாசித்துக் நகாண்டிருந்தாள்.

இது இங்பக இப்படி இருக்கும் பபாது அங்பக சாஹிதி தன்

அமையில் சலனைின்ைி உட்கார்ந்து இருந்தாள். பரைஹம்சா பத்து
நிைிைங்கள் பபசிவிட்டுப் பபாய்விட்ைான். அவமளத் தன்
பபச்சால் ஒரு உலுக்கு உலுக்கிவிட்டு பபாய் விட்ைான்.
வார்த்மதகளுக்கு அவ்வளவு சக்தி இருப்பது அவனுமைய
பபச்மசக் பகட்ைால்தான் புாியும். அமவ இதயத்மதப் பிளக்க
வல்லமவ. பதன் ைமழமய நபாழிய வல்லமவ. தீயாய்ச்
சூழ்ந்துநகாள்ளும் வல்லமவ. அன்பு ைமழமயப் நபாழிய
வல்லமவ.

அவன் பபாய்ச் பசர்ந்ததும் எப்பபாமதயும் விை மூன்று ைைங்கு

அதிகைாய் கஞ்சாமவ எடுத்துக் நகாண்ைாள் அவள்.

அபத சையத்தில் பபான் ைணி அடித்தது. அவள் ாிசீவமரக்

மகயில் எடுத்துக் நகாண்டு “ஹபலா!” என்ைாள்.

“நான்தான் ராைநாதன்.”

அவள் இதழ்கள் பற்களுக்கு இமைபய நவறுப்பபாடு அழுந்தியது.

“என்ன?” என்ைாள் சுருக்கைாய்.

456
“அம்ைா பபாய் விட்ைாளாபை? பபப்பாின் படித்பதன். எனக்கு
எவ்வளவு துக்கம் வந்தபதா வார்த்மதகளில் நசால்ல முடியாது.
நான்கு நாட்களாய் தூக்கபை இல்மல. கப்பல் பபான்ை அந்த
வீட்டில் நீ தன்னந்தனியாய் இருப்பமத ஊகித்துப் பார்த்தாபல
வருத்தைாய் இருக்கு. இவ்வளவு நாளாய் நீ என்மன ஏன்
சந்திக்கவில்மல என்றும் புாிந்தது. நான் ஒரு முடிவுக்கு வந்து
விட்பைன். இந்த பந்தங்கமள எல்லாம் முைித்துக்நகாண்டு வந்து
உன்னுைன் தங்கி விைலாம் என்று இருக்கிபைன். எனக்கு நீ…
உனக்கு நான்.”

அவள் இதயத்திலிருந்து துக்கம் நபாங்கிக் நகாண்டு நவளி

வந்தது. “உண்மையாகவா?” என்ைாள்.

“ஆைாம் சாஹித்தி.”

“என் நசாத்மத எல்லாம் அம்ைா பவறு யாருக்பகா எழுதி

மவத்துவிட்டு, அவமன என் கார்டியனாய் நியைித்து
இருக்கிைாள். இப்பபா நான் சாதாரண சாஹிதிதான். அப்படியும்
என்மனக் காதலிக்கிைீங்களா?”

“உன்மன உனக்காபவ காதலிக்கும் காதலன் நான் என்ை சினிைா

பாட்மை பகட்ைது இல்மலயா சாஹிதி?”

“அப்பபா உங்கள் ைமனவி?”

“ைனம் ஒன்று பசராத இைத்தில் ைனிதர்களால் ஒன்று பசர்ந்திருக்க

முடியாது. அவளுக்கு விவாகரத்து தந்து விடுகிபைன்.”

“ைாமலயில் பார்க்கில் சந்திப்பபாம்.”

457
“நிஜைாகவா? என்ைீது பகாபம் பபாய்விட்ைதா?”

சாஹிதி சிாித்தாள். “உங்கள் ைீது பகாபம் எதுக்கு? ைாமலயில்

வாங்க.”

********

ைறுநாள் காமலயில் சாஹிதி ராைநாதனின் வீட்டிற்குப்

பபானாள். அவன் இல்மல. அவன் ைமனவி லக்ஷ்ைி இருந்தாள்.

தன்மனத் தாபன அைிமுகம் நசய்து நகாண்டு பநராய்

விஷயத்திற்கு வந்தாள் சாஹிதி.

“இமதநயல்லாம் உங்களுக்குச் நசால்ைது உங்கள் குடும்பத்மதப்

பிளப்பதற்காகபவா, உங்களுக்கு இமையில் சண்மைமயக்
கிளப்பி விடுவதற்காகபவா இல்மல. ஒரு ஆமண வாழ்க்மகத்
துமணவி தவிர பவறு யாராலுபை திருத்த முடியாது. இபதா இந்த
பைப்மப பகளுங்கள். பநற்று ைாமலயில் உங்கள் கணவர்
பார்க்கில் என்பனாடு பபசிய பபச்சுக்கள்.”

லக்ஷ்ைி முகம் சுளித்து, “என்ன இது? இநதல்லாம் என்ன?”

என்ைாள்.

“உங்கள் கணவர் உங்கமள விவாகரத்து பண்ணிவிட்டு

என்மனப் பண்ணிக்கப் பபாகிைாராம்.”

“யாரடி நீ?”

பநராய் அம்பு பபால் வந்த அந்த வார்த்மதகமளக் பகட்டு

சாஹித்தி நவலநவலத்து விட்ைாள். ஆனாலும் நைல்லச்
சுதாாித்துக் நகாண்டு நசான்னாள். “அவருமைய பபச்மசக்

458
பகட்டு ஏைாந்து கமைசி தருணத்தில், அதிர்ஷ்ைவசைாய்
தப்பித்துக் நகாண்டு விட்ைவள். இந்த பகசட்மைக் பகளுங்கள்.
இதன் உதவியால் அவமரத் திருத்திக் நகாள்ளுங்கள். அவருக்கு
உங்களால் எந்த சுகமும் இல்மலயாம். இந்த வார்த்மதகமளக்
குமைந்த பட்சம் அப்பாவிகளான சின்னப் நபண்களிைம்
நசால்லாைல் இருக்கச் நசால்லுங்கள். பவற்று ைனுஷியிைம் தன்
ைமனவிமயப் பற்ைி இளப்பைாகப் பபசுபவன் கணவனாய்
இருக்க பயாக்கியமத இல்மல. அவருக்கு நயைாய் எடுத்துச்
நசால்லுங்கள்.

நான் இமதநயல்லாம் அவர் ைீது பகாபத்தாபலா நவறுப்பாபலா

நசால்லவில்மல. என்மனப் பபான்ை அப்பாவிகமள அவருமைய்
பிடியிலிருந்து உங்கள் ஒருவரால்தான் தப்பிக்க மவக்க முடியும்.
அதனால்தான் நசால்கிபைன்.”

“முதலில் நீ நவளியில் நை.” ஆள்காட்டி விரமல நீட்டி கத்தினாள்.

“எங்க வீட்டுக்பக வந்து என் கணவமர ஏசுகிைாயா?”

“ஐபயா! நான் ஏசவில்மலங்க. கணவன் ைமனவி ஒருத்தமர

ஒருத்தர் ஏைாற்ைிக் நகாண்டிருந்தால் இனி அந்தக் குடித்தனம்..”

“எங்க குடித்தனம் எப்படி இருக்கணும் என்று நசால்வதற்கு நீ

யாரடி? நகாழுப்புப் பிடித்து இப்படி வீதியில் அமலகிைாயா? என்
கணவமன விட்ைால் உனக்கு பவறு யாரும் கிமைக்க
வில்மலயா? ஆனாலும் ஆண்களுக்கு லட்சம் விவகாரங்கள்
ஆயிரம் குமைகள் இருக்கத்தான் நசய்யும். அவரவர்கள்
ஜாக்கிரமதயில் அவரவர்கள் இருக்க பவண்டும்.
அவ்வளவுதாபன தவிர இப்படி வீடு வீைாய் பபாய் புகார்
நசால்லுவமதத் தவிர உனக்கு பவறு பவமல இல்மலயா?

459
பணத்துக்காக வமல விாித்தாயா? சிவப்பாய் இருக்கிைாபன
என்று பின்னால் சுற்றுகிைாயா?”

சாஹிதி நடுநடுங்கி விட்ைாள். ஆனால் அது ஆபவசத்தினால்

வந்த நடுக்கம் இல்மல. துக்கத்தினால் வந்த நடுக்கம். அரும்பாடு
பட்டு அவள் தன்மனக் கட்டுப்படுத்திக் நகாண்ைாள்.

‘இமதநயல்லாம் சாட்சிய ஆதாரங்களுைன் எடுத்துக் காட்டினால்

உங்கள் கணவமர அதட்டி ைிரட்டி, பயமுறுத்திபயா அல்லது
நல்லவிதைாய் எடுத்துச் நசால்லிபயா திருந்த வழி பண்ணுவீங்க
என்று நிமனத்பதன். அதற்காக நான் இமதநயல்லாம்
நசான்னதுபை நீங்க என் மகமயப் பற்ைிக் நகாண்டு ‘என்
கண்கமளத் திைந்து மவத்தாய் அம்ைா’ என்று நசால்லுவீங்க
என்று எதிர்பார்க்கவில்மலபய தவிர, நான் பபான பிைகாவது
உங்கள் கணவருக்கு புத்திைதி நசால்வீங்க என்று நிமனத்பதன்.

நகாஞ்சம் பாதுகாப்புக்காக நபண் ஒருத்தி இவ்வளவு தூரம்

ைனசாட்சிமய வசித்துக் நகாண்டு ைனதாலும் வாக்காலும்
கணவமன சப்பபார்ட் நசய்வாள் என்று நிமனக்கவில்மல.”

“இங்கிருந்து பபாகிைாயா? பபாலீமசக் கூப்பிைட்டுைா?”

முதல் முமையாய் சாஹிதி சிாித்தாள். “நான் யாநரன்று

நதாியாைல் இப்படிப் பபசுைீங்க. உங்கள் கணவமரப்
பபாலீசாமரக் நகாண்டு அநரஸ்ட் நசய்ய மவக்கணும் என்ைால்
இந்த பகசட் ஒன்பை பபாதும்” என்று அங்கிருந்து பபாய்விட்ைாள்.

*******

ைறுபடியும் புயல் வீசத் நதாைங்கிவிட்ைது. காமலயிலிருந்து

இமைவிைாைல் ைமழ நபய்து நகாண்டிருந்தது. நவளிபய இடியும்
460
ைின்னலும். ைாமலக்குள் அது சீற்ைைமைந்தது. சாியாய் அந்தச்
சையத்தில் தான் டி.வி.யில் பாவனாவின் பபட்டி நதாைங்கியது.

“ைிகச் சாதாரணைான ஒரு குடும்பத்தில் பிைந்து ைிகச்

சிறுவயதிபலபய அமைச்சராகி விட்டீர்கள். இந்த நவற்ைிமயப்
பற்ைி நீங்கள் என்ன நிமனக்கிைீர்கள்?”

விஸ்வத்தின் குடும்பத்தார் முழுவதும் டி.வி. மயப் பார்த்துக்

நகாண்டிருந்தார்கள். அக்காமவ அந்தப் பதவியில் பார்த்த தம்பி
தங்மககள் உணர்ச்சி வசப்பட்டு மகத் தட்டி ஆரவாரம்
நசய்தார்கள். விஸ்வத்தின் ைனம் முழுவதும் இருபவறு பவறு
உணர்வுகளால் தத்தளித்துக் நகாண்டிருந்தது. டி.வி. யில் ைகள்
‘பார்த்தாயா அப்பா! சாதித்துவிட்பைன்’ என்று தன்மனப் பார்த்து
சிாிப்பது பபால் இருந்தது.

தன் அபிப்ராயம்தான் தவபைா என்ை உணர்வு ஏற்பட்ைது

அவனுக்கு.

“ஒருவர் முன்னுக்கு வரபவண்டும் என்ைால் பதமவயானது

உமழப்பும் உறுதியும்.” பாவனா நசான்னாள்.

“உமழப்பு ைட்டுபை இருந்து விட்ைால் பபாதுைா? படிப்பு, பணம்,

புத்தி சாதுாியம்.. இநதல்லாம் பதமவயில்மல
நிமனக்கிைீங்களா?”

“ஒரு காலத்தில் எனக்கு அந்த மூன்றுபை இல்மல. ஏபதா

சாதாரண படிப்பு, புத்தி சாதுாியம்தான் இருந்தன. மகயில்
சல்லிக்காசு இல்லாத நிமலமை! உமழப்பு இருந்தால் எமதயும்
சாதித்து விைலாம் என்று எனக்கு சில குைிப்பட்ை சூழ்நிமலயில்
புாிந்தது. படிப்பும் பணமும் இருந்துவிட்ைால் எல்லாவற்மையும்
சாதித்து விை முடியும் என்று நிமனப்பது தவறு. பதமவயானது

461
தன்னம்பிக்மக. அது இருந்துவிட்ைால் எப்படியாவது
சந்பதாஷைாக வாழ்ந்து விை முடியும்.”

‘கநரக்ட்!’ என்று எண்ணிக நகாண்ைாள் டி.வி. மயப் பார்த்துக்

நகாண்டிருந்த சாஹிதி. ஒரு காலத்தில் அவள் படிப்பில்
முதலிைத்தில் இருந்த ைாணவி. மக நிமைய பணம். ஆனாலும்
அவள் இதுபபால் கூனிக் குறுகிப் பபாய் நமைபிணைாய்
ைாைிவிட்ைாபள? காரணம் என்ன?

சாஹிதியின் பகள்விக்கு பதில் பாவானாவின் பபட்டியிபலபய

கிமைத்து விட்ைது. பபட்டி எடுத்துக் நகாண்டிருந்த நபண்
பாவனாமவக் பகள்வி பகட்டுக் நகாண்டிருந்தாள். “குைிப்பிட்ை
சூழ்நிமலயில் புாிந்தது என்று நசான்னீர்கள். அந்தச்
சூழிநிமலகள் என்னநவன்று விவாிக்க முடியுைா?”

“ைனிதன்… முக்கியைாய் நபண் தன் மூன்று எதிர்கள் யார் என்று

நதாிந்துநகாள்ள முடிந்தது.”

எதிபர இருந்த நபண்ணின் முகத்தில் ஆர்வம். “நபண்ணுக்கு

மூன்று எதிாிகள் யார் பைைம்?”” என்று பகட்ைாள் ஆர்வத்துைன்.

“”பாதுகாப்பு இல்லாத உணர்வு, தாழ்வு ைனப்பான்மை உணர்வு,

அன்பில்லாத உணர்வு.”

‘நகாஞ்சம் விவாித்துச் நசால்ல முடியுைா?”

“இருட்டில் இருக்கிபைாம் என்று திகிலமைந்து

உட்கார்ந்துவிட்ைால், வாழ்க்மகயின் முடிவு வமரயில் தீப்நபட்டி
கூட்டிபலபய இருந்துவிடும். எவ்வளவு பைாசைான நிமலயில்
வாழ்ந்து நகாண்டிருந்தாலும் அந்த வாழ்க்மகயிலிருந்து நவளிபய

462
வர முடியாைல் பபாவதும், நவளிபய வந்தால் என்னவாகுபைா
என்று கூனிக் குறுகிப் பபாவதும்தான் பாதுகாப்பு இல்லாத
உணர்வு. நான் எதற்குபை பயன்பை ைாட்பைன் என்று நிமனத்துக்
நகாள்வது தாழ்வு ைனப்பான்மை உணர்வு! அடிக்கடி தன்மனப்
பற்ைிபய பயாசிப்பது, சிைிய பிரச்சமன வந்தால் கூை அளவுக்கு
அதிகைாய் பயப்படுவது இதன் லட்சணம். இது நம்ைிைம்
இருப்பது நதாிந்துவிட்ைால் எதற்கும் உதவாத சந்நியாசி கூை
நம்மை பயமுறுத்த முயற்சி நசய்வான். மூன்ைாவது அன்பு
இல்லாமை உணர்வு! தன்மன யாரும் விரும்ப ைாட்ைார்கள் என்று
சந்பகாஜத்துைன் ஒதுங்கி இருப்பது. நபண் என்பவள் நகாஞ்சம்
ைிடுக்குைன் இல்லாவிட்ைால், எதிர்த்த வீட்டு நபாிய ைனுஷன்
கூை ஜன்னல் வழியாய்க் மகமய நீட்டுவான்.”

டி.வி. மயப் பார்த்துக் நகாண்டிருந்த பரத்வாஜ் ஆர்வத்துைன்

நிைிர்ந்து உட்கார்ந்து நகாண்ைான். அவனுக்கு வாழ்க்மகயில்
திாில்லிங்மக ஏற்படுத்திய சந்தர்பங்கள் ைிகவும் குமைவு.
நள்ளிரவில் கிபராசினில் நமனந்த உமைபயாடு ஆதரவில்லாைல்
நின்ைிருந்த பாவனாவுக்கும் இந்த பாவானாவுக்கும்தான்
எவ்வளவு பவறுபாடு! ஆனாலும் பரத்வாஜ் பயாசித்துக்
நகாண்டிருப்பது அது இல்மல. எத்தமனபயா
எழுத்தாளர்கள், எத்தமனபயா பக்கங்களில் எழுதிய
கருத்துக்கமள அவள் அழகாய் நான்பக வாிகளில்
நசால்லிவிட்ைாள்.

தன் வாழ்க்மகயில் எதிர்ப்பட்ை மூன்று பபர்கள் – பிரைஹம்சா,

ராைநாதன், ராைமூர்த்தி மூவரும் நபண்ணின் பலவீனத்மத
எப்படி பகஷ் பண்ணிக் நகாண்ைார்கள் என்பமத மூன்று
வாக்கியங்களில் நசால்லிவிட்ைாள். அவள் நசான்னது முற்ைிலும்
உண்மை. எந்தப் நபண்ணுக்காக இருந்தாலும் இந்த மூன்று
பிரச்சமனகமளத் தவிர பவறு என்ன இருக்கும்?

463
“கமைசிக் பகள்வி பைைம். இமதநயல்லாம் நீங்க அதிர்ஷ்ைைாய்
நிமனக்கிைீங்களா?”

“அதிர்ஷ்ைம் என்ைால்?”

அந்தப் நபண் தடுைாற்ைைமைந்து “அதான்… ஜாதகம்,

அதிர்ஷ்ைம், இவ்வாறு பஹாம் ைினிஸ்ைர் ஆனது” என்ைாள்.

பாவனா சிாித்தாள். “பஹாம் ைினிஸ்ைர் வமரக்கும் வராைல்

இருந்திருந்தாலும் நிச்சயைாய் இமதவிை சந்பதாஷைாய்
இருந்திருப்பபன். அதற்காக எல்லா ைமனவிகமளயும்
குடும்பத்மத விட்டுவிைச் நசால்லவில்மல. தாங்க முடியாத
கஷ்ைங்கமளத் தாங்கிக்நகாண்டு வாழ்வமத விை, இருப்பமதக்
நகாண்டு இன்னும் ஆனந்தைாய் வாழ்வது எப்படி என்று
எப்பபாதும் பயாசித்துப் பார்க்க பவண்டும் என்று ைட்டுபை
நசால்கிபைன். இனி ஜாதகம் என்கிைீர்களா? நான் பதிமூன்ைாம்
பததி நவள்ளிக்கிழமை நள்ளிரவில் பிைந்பதன்.
ஆங்கிபலயர்களுக்கு ைிகவும் நகட்ை நாள் அது. அபத பநரத்தில்
என் சிபநகிதி கூை அபத ஆஸ்பத்திாியில் பிைந்தாள். பிைந்த
முகூர்த்த பநரத்திபலபய விதி என் ஜாதகத்மத ைாற்ைிவிட்ைது.
ஆனாலும் சந்பதாஷைாய்த்தான் இருக்கிபைன். இருவாின்
ஜாதகம் ஒன்றுதான் என்ைாலும் நான் டிவி. யில் பபட்டி அளித்துக்
நகாண்டிருக்க்பைன். அந்தப் நபண் டி.வி. மயப் பார்த்துக்
நகாண்டிருப்பாள். அதுதான் வித்தியாசம்.”

சிாிப்பு அமலகள்.

நிகழ்ச்சி முடிவமைந்தது.

464
 38

சாஹிதி எழுந்து டி.வி. மய அமணத்துவிட்டுக் கீபழ வந்தாள்.

வீடு முழுவதும் ஆளரவைில்லாைல் இருந்தது. நவளிபய ைமழ
நசாபவன்று நபய்து நகாண்டிருந்த சத்தம் பகட்ைது. அவள் படி
இைங்கிக் நகாண்டிருந்த பபாது அப்நபாழுதுதான் உள்பள
ப்மழந்து நகாண்டிருந்தான்… ைமழத் தாமரகள் உைம்பிலிருந்து
நசாட்ைச் நசாட்ை…

ராைநாதன்!

“என்னது? இந்த பவமளயில் வந்திருக்கிைாய்? என்ன பவண்டும்

உனக்கு?” பயத்மத அைக்கிக் நகாண்டு பகட்ைாள்.

”எங்க வீட்டிற்குப் பபாய் என் ைமனவியிைம் ஏபதபதா

உளைினாயாபை?” ஓரடி முன்பனாக்கி மவத்தான்.

அவள் பார்மவ கதவின் பைல் விழுந்தது. அவன் ஏற்கனபவ

அமதச் சாத்தியிருந்தான்.

விகாரைாய்ச் சிாித்துக் நகாண்பை “நீ என் ைமனவியிைம்

எல்லாவற்மையும் நசால்லிவிட்ைாற்பபால் நானும் உன்மனப்
பற்ைி உலகத்துக்கு அத்தமனயும் நசால்லிவிைலாம் என்று
இருக்கிபைன். நீ எழுதிய நலட்ைமர நவளிப்படுத்தப்
பபாகிபைன்.”

சாஹிதி நடுங்கிவிட்ைாள். காதல் என்று எண்ணிவிட்ை

கவர்ச்சியில் என்பைா எழுதியக் கடிதம் அது.

“நசால்லு! நானும் உன்மனப் பற்ைி அப்படிப் பண்ணினால்

எப்படி இருக்கும்?” சிாித்தான்.

465
“அப்படி நான் பண்ணாைல் இருக்கணும் என்ைால் இன்ைிரவு
என்பனாடு கழிக்கணும். அல்லது புதிதாய் நசாத்து
வந்திருப்பதால் ஒரு லட்சம் என் மகயில் நகாடுத்துவிடு. ஜான்சி
ராணி பபால் மதாியைாய்ப் பபாய் என் ைமனவியிைம்
நசான்னதற்கு நான் உனக்குக் நகாடுக்கும் தண்ைமன இது.”

ஒரு காலத்தில் ‘என் வாழ்க்மகயின் ஒளி நீதான்’ என்று

நசான்னவன் இன்று எவ்வளவு குரூரைாய் நதன்படுகிைான்.

அவளுக்குப் பயைாக இருக்கவில்மல. ஆனால் துக்கைாக

இருந்தது. தன்மனப் பற்ைியில்மல. ைனிதர்கமளப் பார்த்து.
ைனிதர்கள் நவளியில் ஒருைாதிாியாகவும், உள்ளுக்குள்
இன்நனாரு ைாதிாியாகவும் இருப்பார்கள் என்று அவளுக்குத்
நதாியாது. பரைஹம்சா ஒருத்தன்தான் அவ்வாறு இருப்பதாய்
எண்ணியிருந்தாள். எல்பலாருபை அப்படித்தானா?

அவனிைைிருந்து குப்நபன்று நாற்ைம் அடித்தது. குடித்துவிட்டு

வந்திருப்பான் பபாலும். பவைன் மகயில் அகப்பைாைல் ஓடுை
ைான்குட்டிமயப் பபால் அவள் அந்த அமையில் அங்கும் இங்கும்
ஓடியமதப் பார்த்து அவன் உறுதி அதிகைாகிவிட்ைது. நவளிபய
காற்ைின் ஓமச அவள் கத்தமல விழுங்கி விட்ைது. நவளிபய ைமழ
வலுத்தது. வானம் குமுைிக் நகாண்டிருந்தது. பூைி நவடித்து விடும்
பபால் இடி இடித்துக் நகாண்டிருந்தது. அவன் மககளுக்கு
இமையில் அவள் மநட்டீ சிக்கிக் நகாண்டுவிட்ைது. அதற்குள்
அவள் மகக்கு பைமஜைீது மவத்திருந்த பூந்நதாட்டி
தட்டுப்பட்ைது. அமத எடுத்து அவன் முகத்தில் பலைாக
அடித்தாள். அவன் சட்நைன்று ஓரடி பின் வாங்கினான்.
வாிமசயாய் மூன்று முமை அவள் அதனால் அடித்ததுபை அவன்
முகம் சப்மபயாகி விட்ைது. பநற்ைியிலிருந்தும், மூக்கிலிருந்தும்
நகாட்டிய ரத்தத்பதாடு பயங்கரைாக காட்சி அளித்தான்.

466
அவள் பபாமன பநாக்கி பவகைாய் ஓடி ைறு முமனயிலிருந்து
“பாவானா ஹியர்” என்று பகட்ைதுபை ‘நான்தான் சாஹிதி”
என்ைாள் கலவரத்துைன். அந்த பதற்ைத்தில் பின்னாலிருந்து
அவன் எழுந்து வந்தமதக் கவனிக்கவில்மல. அவள் பபானில்
ஏபதா நசால்ல வரும் பபாது திடீநரன்று முதுகில் எாிச்சல்
ஏற்பட்ைது. ராைநாதன் ஆத்திரத்துைன் அவள் முதுகில் கத்தியால்
குத்தினான். அவள் வீநலன்று அலைிக்நகாண்பை திரும்பினாள்.
அவன் திரும்பவும் கத்திமய ஓங்கினான். ஐந்து நிைிைங்கள்
கழித்து பாவனா பரபரப்புைன் அங்பக வந்து பசருவதற்குள்
இருவரும் மூமலக்கு ஒருவராய் விழுந்துக் கிைந்தார்கள்.

சாஹிதிமயச் சுற்ைிலும் ரத்தம் குளம் கட்டி இருந்தது. அம்பு பட்ை

பைமவமயப் பபால் இருந்தாள் அவள்.

“சாஹிதி… சா..ஹி …தி..” என்ைாள் பாவனா அவமளக் மககளில்

ஏந்திக் நகாண்டு. சாஹிதியின் கண்கள் அதற்குள் மூடிக்
நகாண்டிருந்தன.

“அவன்… அவன் நசத்துவிட்ைானா?” என்ைாள் ஹீனஸ்வரத்தில்.

பாவனா திரும்பிப் பார்த்தாள். ராைநாதன் நிமனவற்று விழுந்துக்
கிைந்தான். மூச்சு நைல்ல நவளி வந்து நகாண்டிருந்தது.

“என்ன? என்ன நைந்தது?” பகட்ைாள் பாவனா, அவள் தமலமயக்

மககளில் எடுத்துக் நகாண்ைாள்.

“பாவனா.. எனக்கு… எனக்கு ஒரு உதவி பன்னுவாயா?”

‘நசால்லு சாஹிதி. கண்டிப்பாய் நசய்கிபைன்” என்ைாள் பாவனா,

அவமள அமணத்துப் பிடித்துக் நகாண்டு. சாஹிதியின்
உைம்பிலிருந்து நகாஞ்சம் நகாஞ்சைாய் உயிர் பபாய்க்
நகாண்டிருந்தது நதாிந்தது.

467
சாஹிதி சக்திமய வரவமழத்துக் நகாண்டு நசான்னாள்.
“அம்ைாவின் அஸ்திமய இன்னும் கங்மகயில் கமரக்கவில்மல.”

அவள் என்ன நசால்ல வருகிைாள் என்று புாியாைல் பாவனா

அவமளக் குழப்பத்துைன் பார்த்தாள். சாஹிதியின் குரல்
பலவீனைாய் ஒலித்தது. “என்பனாை ைனிதர்கள் என்று எனக்கு
யாருபை இல்மல. அம்ைாவின் அஸ்திமய கங்மகயில்
கமரப்பதற்கு ஏற்பாடு பண்ணுகிைாயா?” தீனைாய் பகட்ைாள்.

பாவனாவின் கண்களில் கண்ணீர் நபாங்கி வந்தது.

வாழ்க்மகயில் எத்தமனபயா பவதமனக் காட்சிகமளக்
கண்டிருக்கும் பாவனா அவள் பகாாிக்மகமயக் பகட்டு ைனம்
கமரந்துவிட்ைாள். வாழ்ந்து வந்த நாநளல்லாம் அந்தப் நபண்
எவ்வளவு தனிமைமய அனுபவித்து வந்திருக்கிைாள் என்றும்
ைனதளவில் எவ்வளவு தூரம் குன்ைிப் பபாயிருக்கிைாள் என்று
அந்த ஒரு பகாாிக்மகயின் மூலபை நதாிந்தது.

அவமள பைலும் இறுக்கைாய் அமணத்துக்நகாண்பை

“கண்டிப்பாக” என்ைாள் கண்கள் பனிக்க.

சாஹிதி நபரும் முயற்சி நசய்து மகககமள தூக்கினாள்.

“அம்ைாவின் அஸ்திமய கங்மகயில் கமரப்பதற்கு முன்னால்
அந்த அபயாக்கியன் பரைஹம்சாவின் … அஸ்திமயமயயும் ….
கங்மகயில்… க…மர..க்க …ணு ..ம். அவ்…வா….று…
வாக்குத்….. த…ரு… வா…யா?” புயலில் சிக்கிக் நகாண்ை
ைலமரப் பபால் பாவனாவின் இதயம் துடிதுடித்தது.

‘எவ்வளவு பவதமனமய அனுபவித்து இருப்பாள் என் சிபநகிதி!

உன் வருத்தத்மத எல்லாம் என்னால் புாிந்து நகாள்ள முடிகிைது.
இனிமையான கனவுகளுைன், நிம்ைதியாய் நகாசுவமலக்குள்
உைங்கிக் நகாண்டிருந்த சையத்தில் தந்மதயாய் உள்பள
468
ப்மழந்தான். ஒவ்நவாரு நாள் அதிகாமலயிலும், உதய
பாஸ்கரனின் கிரணங்கள் நிர்ைலைாய் தட்டி எழுப்ப பவண்டிய
மவகமைப் நபாழுதில் புயமலத் பதாற்றுவித்தான். தந்மத ைகள்
உைமவ ைைந்து காைத்மத நாடினான். தாமயக் நகான்ைான்.
உயிபராடு இருந்த வமரயிலும் துன்பத்மதபய தந்தான். உன்
பமகமய என்னால் புாிந்துநகாள்ள முடிகிைது. உன் விருப்பத்மத
நிமைபவற்றுகிபைன்.”

பாவனா சாஹிதியின் மகயில் தன் மகமய மவத்தாள்.

சாஹிதியின் இதழ்களில் ஆனந்தத்தின் கமைசி முறுவல்…
வானத்திலிருந்து உதிர்ந்த நட்சத்திரம் பைகங்களுக்கு இமைபய
பைாதிக்நகாண்டு, இடியின் தாக்கலுக்கு நலிந்து, ைின்னலின்
சூட்டில் நவந்து, எல்மலயில்லாத சூனியத்தில் ஒன்ைைக்
கலந்துவிட்ைது. எங்பகபயா பிைந்த ஒரு குழந்மத எங்பகபயா
வளர்ந்து, இம்ைனிதர்களுக்கு இமைபய ஒன்ை முடியாைல் பரந்த
சூனியத்மத பநாக்கிப் பபாய் விட்ைது.

நவளியில் ைமழ நகாஞ்சம் விட்ை பபாதிலும் ஜன்னல்

கண்ணாடியில் ைமழ நீர்த் திவமலகள் நதைித்து விழும் சத்தம்
இன்னும் அப்படிபய பகட்டுக் நகாண்டிருந்தது.

ராைநாதன் மூர்ச்மசத் நதளிந்து பலசாய் அமசந்தான். பாவனா

நகாஞ்சம் சுதாாித்துக் நகாண்டு அவன் பக்கம் பார்த்தாள்.

“என்மன ஆஸ்பத்திாிக்கு சீக்கிரைாய் அமழத்துக் நகாண்டு

பபாங்க. என் உயிர் பபாய்க் நகாண்பை இருக்கு.”

பாவனா சாஹிதியின் உைமலத் தமரயில் கிைத்தினாள்.

சாஹிதிமயச் சுற்ைிலும் ரத்தம் குளைாய் பதங்கி இருந்தது.
பாவனா ராைநாதனிைம் வந்தாள்.

469
“ஆஸ்பத்திாி… ஆம்புநலன்ஸ்… ஆம்புநலன்ஸ்..’
முணுமுணுத்துக் நகாண்டிருந்தான். அவள் அவமன இரு
மககளாலும் சிரைப்பட்டு தூக்கிக்நகாண்டு நவளிபய வந்தாள்.
பாரத்மத முழுவதும் அவள் ைீபத பபாட்ைான். மூக்கு உமைந்து,
கண்களுக்குக் கீபழ பதால் வழண்டு, தமலயிலிருந்து ரத்தம்
வழிந்து நகாண்டிருந்தது. இன்னும் ஐந்து நிைிைங்களில்
ஆஸ்பத்திாியில் பசர்க்காைல் பபானால் உயிர் பிமழப்பது
கஷ்ைம்.

அவள் அவமனக் காாில் படுக்க மவத்துவிட்டு ஸ்டீாிங் முன்னால்

உட்கார்ந்து காமர ஸ்ைார்ட் பண்ணினாள்.

ைமழமயக் கிழித்துக் நகாண்டு கார் புைப்பட்ைது. ‘தாங்க்ஸ்”

என்று முணுமுணுத்தான். அதற்குள் நைலிாியம் ஸ்பைஜ்
நதாைங்கி விட்டிருந்தது. முன்பனாக்கி துள்ளி விழுந்தான் அவன்.
அவள் நபாருட்படுத்தவில்மல. “தாகம்.. தாகம்” என்ைான்.

அவள் காதில் வாங்கிக் நகாள்ளவில்மல. அவள் கவனம் எல்லாம்

கார் ஓட்டுவதிபலபய நிமலத்திருந்தது.

பத்து நிைிைங்கள் ஆயிற்று. கார் ஒரு ஏாியின் பாலத்தின் பைல்

வந்து பசர்ந்தது. கீபழ நீாின் பவகம் உக்கிரைாய் இருந்தது.

அவள் காமர நிறுத்தினாள். அவள் முகத்தில் எந்த உணர்வுகளும்

இருக்கவில்மல. நவளியில் ைின்னிய பபாது ராைநாதன் பைலும்
பயங்கரைாய், விகாரைாய் நதன்பட்ைான். ைனதில் இருந்த
விகாரத்துைன் ஒப்பிட்ைால் அது நராம்ப குமைவுதான். அவள்
அவமனப் பார்த்தாள். பத்துபபருக்கு முன்னால் தன்மனக்
குற்ைவளியாக்கியது… கணவன் அடித்த பபாது யாருபை
பார்க்காதவாறுரு கண்மணச் சிைிட்டி நவற்ைிப் நபருைிதத்துைன்
சிாித்தது நிமனவுக்கு வந்தது.

470
அவள் அப்படிபய காத்திருந்தாள், அவன் நாடிமயப்
பாிபசாதித்துக் நகாண்பை….

அப்படிபய பார்த்துக் நகாண்பை உட்கார்ந்திருந்தாள்.

இரண்டு நிைிஷம் கழித்து உயிர் பபாய்விட்ைது. அவள்

காாிலிருந்து அவன் உைமல நவளிபய இழுத்து பாலத்தின்
விளிம்பு வமரயிலும் நகாண்டு வந்தாள்.

‘சாாி, ராைநாதன்! நீ எனக்குப் பண்ணிய துபராகத்திற்கு உன்

பிணத்மத ைீன்களுக்கு உணவாக பபாட்ைாக பவண்டிய
கட்ைாயம்” என்று கீபழ தள்ளிவிட்ைாள்.

பிரவாகத்தில் அவன் உைல் அடித்துக் நகாண்டு பபாயிற்று.

அவள் பவகைாய் சாஹிதியின் வீட்டிற்குத் த்ரயும்பி வந்தாள்.

சாஹிதி இன்னும் அப்படிபய விழுந்து கிைந்தாள். அவள்
மகக்குட்மைமய சுற்ைிக்நகாண்டு பபாமன எடுத்து
பரைஹம்சாவின் நம்பமர ையல் நசய்தாள். ைறுமுமனயிலிருந்து
அவன் குரல் ஹபலா என்று பகட்ைதுபை “அங்கிள்! நான் தான்
சாஹிதி. நீங்க அர்நஜன்ைாய் இங்பக வர முடியுைா?” என்று
அவன் பதிலுக்குக் காத்திருக்காைல் பபாமன மவத்துவிட்ைாள்.
ைமழயின் சத்திதில் தன் குரமல அமையாளம் கண்டு நகாள்வது
கஷ்ைம் என்று அவளுக்குத் நதாியும்.

அதற்குப் பிைகு அவள் ராைநாதனின் மகயிலிருந்து விழுந்து

கிைந்த கத்திமய எடுத்துக் நகாண்டு நவளிபய வந்தாள்.
வாசற்கதவின் மகப்பிடிபயாடு அமதக் கயிற்ைால் கட்டினாள்.
இருட்டில் அது கண்ணுக்குத் நதாியவில்மல. கத்தியின் பிடிமயக்
மகக் குட்மையால் சுத்தைாகத் துமைத்தாள். கதமவ நவறுபை
சாத்திவிட்டு இருட்டில் நின்ைாள். அவள் இந்தக் காாியத்மத

471
எல்லாம் நகாஞ்சமும் அலட்டிக் நகாள்ளாைல் பதர்ச்சி நபற்ை நபர்
பபால் நசய்தாள்.

அதற்குள் நதாமலவில் கார் வரும் ஓமசக் பகட்ைது.

பரைஹம்சா பபாட்டிபகாவில் காமர நிறுத்திவிட்டு உள்பள

ப்மழந்தான். கதவின் மகப் பிடிமயக் மகயால் பிடித்துத்
தள்ளினான். கதவு திைந்து நகாண்ைது. அவனுக்குச் சந்பதகம்
வரவில்மல.

விடிவிளக்கு நவளிச்சத்தில் சாஹிதி பசாபாவின் ைீது படுத்துக்

நகாண்டிருப்பது நதன்பட்ைது. “ஏன் இப்படி இருட்டில்
படுத்துக்நகாண்டு இருக்கிைாய்?” பபாய் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துக்
நகாண்டு பகட்ைான்.

அதற்குள் நவளிபய பாவனா கதவின் மகப்பிடிபயாடு

கட்டியிருந்த கத்திமயப் பிாித்தாள். ஜன்னல்வழிபய உள்பள
வீசிநயைிந்தாள்.

“என்ன சத்தம்?” என்ைான் பரைஹம்சா.

அவள் நையின் பகட்டிற்கு நவளிபய வந்தாள். வலது பக்கம்

காம்பவுண்ட் சுவருக்குப் பக்கத்தில் அவள் கார் நிறுத்தி
மவக்கப்பட்டிருந்தது. நதாமலவில் இரு பபாலீசார் பராந்து வந்து
நகாண்டிருந்தார்கள்.

‘இநதன்ன ஈரம்? அழுது நகாண்டு இருக்கிைாயா? அசபை!

உன்மனப் பற்ைி எனக்குத் நதாியாதா? தனியாய் இருந்ததால்
பயைாக இருந்திருக்கும். இனிபைல் நான் உன்பனாடு கூைபவ
இருக்கிபைன். என்பனாடு கழிப்பதன் மூலம் இன்ைிரவிலிருந்து
உன் வாழ்க்மகபய ைாைிவிைப் பபாகிைது. கைவுளின் அம்சம்
உன்னுள் ப்மழந்து புனிதைானவளாக ைாற்ைிவிைப் பபாகிைது”
என்று அவமளத் தைவினான். ஈரை தட்டுப்பட்ைது.
472
“ஏன், அழுகிைாயா? என்ைான். அப்நபாழுதுதான் பகட்ைது ஏபதா
ஓலம் பபான்ை சத்தம்.

காாில் உட்கார்ந்துநகாண்டு வீநலன்று அலைிய பாவனா,

உைபன காமரக் கிளப்பி பங்களாவுக்கு முன்னால் நகாண்டு
வந்து நிறுத்தி உள்பள ப்மழந்தாள்.

காாிலிருந்து இைங்கி ஓட்ைைாய் ஓடிப படிகளில் ஏைினாள்.

மசக்கிளில் வந்து நகாண்டிருந்த கானிஸ்பைபிள்கள் ஒருவர்
முகத்மத ைற்ைவர் பார்த்துக் நகாண்ைார்கள்.

முதலில் ஒரு அலைல், பிைகு பபாலீஸ் விசில் சத்தம் பகட்ைதுபை

பரைஹம்சாவுக்குச் சந்பதகம் வந்து சட்நைன்று எழுந்து
ஸ்விட்மசப் பபாட்ைான்.

திடீநரன்று நவளிச்சம் வந்ததால் அந்த நவளிச்சத்திற்குக் கண்கள்

கூசபவ ஒரு வினாடி கண்கமள அழுத்தைாக மூடித் திைந்தான்.
பக்கத்தில் சாஹிதியின் உைல், சுற்ைிலும் ரத்தம், நதாமலவில்
கத்தி நதன்பைபவ கலவரைமைந்து விட்ைான். அவன் உைம்பிலும்
ரத்தம் ஒட்டிக நகாண்டிருந்தது.

அதற்குள் கதவிற்கு அருகில் நபாிதாய் “நகாமல! ஐபயா,

நகான்றுவிட்ைான்” என்று பகட்கபவ, நிைிர்ந்து பார்த்தான்.
வாசலுக்கு அருகில் சிம்ைாசலம் கத்திக் நகாண்டிருந்தான்.
அவனுக்குப் பின்னாடிபய படிபயைி பவகபவகைாய் வந்துக்
நகாண்டிருந்தாள் பாவனா. பபாலீஸ் விசில் சத்தம் ைிக
அண்மையில் பகட்ைது.

பரைஹம்சா பயந்துவிட்ைான். நடுநடுங்கியபடி “நான் இல்மல.

நான் இந்தக் நகாமலமயச் நசய்யவில்மல” என்று நபாிதாய்க்
கத்தினான். பபாலீசார் பாவனாமவப் பார்த்ததும் சல்யூட்
நசய்தார்கள்.
473
‘ஒருத்தர் இங்பகபய இருந்து இன்நனாருத்தர் இன்ஸ்நபக்ைமர
அமழத்துக் நகாண்டு வாங்க. அந்தப் பபாமனத் நதாை
பவண்ைாம். அதன்பைல் சாஹிதியின் விரல் அமையாளம்
இருக்கும்” என்ைாள் பாவனா நிதானைாய்.

*******

அதற்குப் பிைகு சம்பவங்கள் துாித கதியில் நைந்பதைின.

அன்ைிரவு சாஹிதியிைைிருந்து கலவரத்பதாடு வந்த நதாமலபபசி

அமழப்மப பாவனாவுக்கு கநனக்ஷன் நகாடுத்ததாக பி.ஏ.
நசான்னான். தான் பபானநபாழுது பரைஹம்சா சாஹிதியின்
பக்கத்தில்ருந்து எழுந்து நகாண்டிருந்தான் என்று சிம்ைாசலம்
நசானான். அந்த வீட்டிலிருந்து அலைல் பகட்ைது என்றும், தாம்
பபானநபாழுது சாஹிதி இைந்த நிமலயில் விழுந்துக் கிைந்தாள்
என்றும் கானிஸ்பைபிள்கள் சாட்சி நசான்னார்கள். கத்தியின் ைீது
பரைஹம்சாவின் விரல் பரமககள் கிமைத்தன.

குற்ைவாளிக் கூண்டில் நின்று நகாண்டிருந்த பரைஹம்சாவுக்கு

கத்தியின் ைீது தன் விரல்பரமககள் எப்படி வந்திருக்கும்
என்றுதான் புாியவில்மல. தான் பபானநபாழுது இைந்துகிைந்த
சாஹிதி எப்படி அலைி இருப்பாள்? அந்தக் குரல் சாஹியின் குரல்
இல்மல என்று அவன் ஒருத்தனுக்குத்தான் நதாியும். ஆனால்
அவன் வாதத்மத அவன் லாயர் கூை நம்பவில்மல. இறுதி
சாட்சியம் பாவனாவுமையது. அவள் கூண்டில் ஏைி
நின்றுநகாண்டு சத்தியம் பண்ணிவிட்டுச நசால்லத்
நதாைங்கினாள்.

“எனக்கு அன்ைிரவு சாஹிதியிைைிருந்து பபான் வந்தது ைிஸ்ைர்

ஜஸ்டிஸ்! பரைஹம்சா குடித்திருக்கிைான் என்றும், தனக்குப்
பயைாக இருப்பதால் உைபன வரச் நசால்லியும் பபான்

474
பண்ணினாள். பபான் கட் ஆகும் முன் கதைல் பகட்ைது. “அங்கிள்!
உங்களுக்கு இது நியாயைில்மல. விடுங்கள்’ என்ை சாஹிதியின்
வார்த்மதகள் ாிசீவாிலிருந்து பகட்ைன. நான் உைபன
புைப்பட்பைன்.”

“பபாய்!” கத்தினான் பரைஹம்சா.

‘ைிஸ்ைர் பரைஹம்சா! நீங்க நடுவில் குறுக்கிை பவண்ைாம்.”

எச்சாித்தார் ஜட்ஜ். பாவனா நதாைர்ந்தாள்.

“நான் பபானநபாழுது கமைசியாய் அலைல் சத்தம் பகட்ைது.

என்பனாடு கூை சிம்ைாச்சலமும் இருந்தான். அந்த பநரத்தில்
நதருவில் பபாய்க் நகாண்டிருந்த இரண்டு கானிஸ்பைபிள்கள்
உள்பள வந்தார்கள். முதலில் நான் பபாபனன். பரைஹம்சா கத்தி
வீசி எாிந்தமதப் பார்த்பதன். சாஹிதி எனக்குப் பபான் பண்ணிய
ாிசீவர் இன்னும் பைமஜ விளிம்பில் நதாங்கிக் நகாண்பை
காற்ைில் ஆடிக் நகாண்டிருந்தது. தனியாய் இருந்த சாஹிதிமயக்
கற்பழிக்க முயன்ைதில்…”

“ஐ அப்நஜச்ட் பர் இட்” என்ைார் டிநபன்ஸ் லாயர். ‘சாட்சி

எமதநயமதபயா ஊகித்துக் நகாண்டு பபசுகிைார்.”

“நான் ஊகித்துக் நகாண்டு பபசவில்மல. பரைஹம்சா மூலைாய்

தான் எவ்வளவு நரகபவதமனமய அனுபவித்து வந்திருக்கிைாள்
என்று சாஹிதி தன் மைாியில் எழுதியிருக்கிைாள். இபதா அந்த
மைாி. ைிஸ்ைர் ஜஸ்டிஸ்! இவ்வ்வளவு துன்பம் பமகவர்களுக்குக்
கூை வரபவண்ைாம். தாமய ைணந்துக் நகாள்கிபைன் என்று
ஏைாற்ைி பைாசம் நசய்துவிட்ைான். ைகமள விரும்பினான்.
பணத்துக்காக துன்புறுத்தினான். ‘நீ எனக்குத் தந்மதமயப்
பபான்ைவன். என் நபற்ை தாய்க்குக் கணவன். நீ என் ைீது ஆமச

475
மவப்பது தவறு’ என்று அந்தச் சின்னப் நபண் மகக் கூப்பி
பவண்டிக் நகாண்ைபபாதும் பகட்காைல், கத்திமயக் மகயில்
எடுத்துக் நகாண்டு துரத்தினான். ைகமளபய ைானபங்கம் பண்ண
முயன்ை இந்த பரைஹம்சாமவ எந்த விதைாய் தண்டிக்கப்
பபாகிைீர்கள்? கைவுள் அவதாரம் என்று விட்டு விைப்
பபாகிைீர்களா? சாட்சாத் கைவுள் என்று நதாழப் பபாகிைீர்களா?”

பகலாியில் இருந்த சிம்ைாசலம் எழுந்து நின்று கால் நசருப்மபக்

மகயில் எடுத்துக் நகாண்ைான். “இந்தத் திருட்டு ராஸ்கல் கைவுள்
அவதாரைா? பைய் பாவி ைகபன!” என்று நசருப்மப வீசி
எைிந்தான். ஜனங்கள் அதற்குள் பாவனாவின் வார்த்மதகளால்
தூண்ைப்பட்டு இருந்தார்கள். சிைிய சந்தர்ப்பம் கிமைத்ததும்
அவர்களுமைய ஆபவசம் கட்டுக்குள் அைங்காைல்
பபாய்விட்ைது. சாைியார் பபால் நைைாடிக்நகாண்டு ைகமளபய
கற்பழிக்க முயன்ைான் என்று நதாிந்ததுபை யார் சும்ைா
இருப்பார்கள்? நசருப்புகள் நவள்ளைாய் வந்து மூழ்கடித்தன.
நீதிைன்ை வரலாைிபலபய என்றுபை நைந்திராத இந்தச் நசயலுக்கு
ஜட்ஜ் திமகப்பமைந்து பபானாலும், உைபன பதைிக் நகாண்டு
ஜனங்கமள எச்சாித்தார்.

இரண்டு நிைிைங்களுக்குப் பிைகு நிமலமை கட்டுக்குள் வந்தது.

தீர்ப்புப் படித்துக் காட்ைப்பட்ைது.

“பயந்த நிமலயில் சாஹிதி நசய்த பபான் கால் பாதியிபலபய கட்

ஆனது, பாவனா வந்த பபாது பகட்ை அலைல் சத்தம், கத்தியின்
ைீது விரல் பரமககள் பதிந்து இருப்பது.. எல்லாைாய் பசர்ந்து
பரைஹம்சாமவ குற்ைவாளியாய் நிரூபிக்கின்ைன. சாஹிதியின்
மைாியில் எழுதியமதக் நகாண்டு பரைஹம்சா எப்படிப்பட்ைவன்

476
என்று நதளிவாகப் புாிகிைது. இப்படிப்பட்ை கீழ்த்தரைான்வர்கள்
இருப்பது சமுதாயத்திற்கு நவட்கக்பகடு.

நகாமல குற்ைத்திற்காவும், கற்பழிக்க முயன்ைதற்காகவும்

பரைஹம்சாவுக்கு தூக்குத் தண்ைமன விதிக்கப் பட்டுள்ளது.”

பகார்ட் வராண்ைாவில் அவமன அமழத்துச் நசன்று

நகாண்டிருந்த பபாது பாவனா எதிர்பபட்ைாள். அவன் நின்று
நசான்னான். “ஜனங்கள் அன்று ஏசுமவ புாிந்து நகாள்ளவில்மல.
இன்மைக்கு என்மனயும் புாிந்து நகாள்ளவில்மல. இந்த
ஜனங்களுக்காக நான் இரக்கப்படுகிபைன். உயிமர தியாகம்
நசய்கிபைன்.”

“கண்டிப்பாக தியாகம் நசய்யுங்கள் சுவாைி. உங்கள் ைரணத்மத

ஜனங்கள் கருமணபயாடு எதிர்பார்த்துக் நகாண்டு
இருக்கிைார்கள்” என்ைாள் பாவனா அந்த மசக்பகாபாத்திைம்.
“அது பபாகட்டும். நீங்கக் எனக்கு ஒரு உதவி பண்ணனும். ைரணம்
அமைந்த பிைகு உங்க உைல் எனக்கு பவண்டும்.”

“எதுக்கும்ைா? என் உைமல பத்திரப்படுத்தி மவக்கும்படி அந்தக்

கைவுள் உனக்கு உத்தரவு நகாடுத்து இருக்கிைாரா?”

“இல்மல சுவாைி. உங்க அஸ்திமய கமரத்த பிைகுதான் என்

தாயின் அஸ்திமயக் கமரப்பபன் என்று அவளுமைய ைகளுக்கு
வாக்குறுதி நகாடுத்துள்பளன். அதனால்தான்” என்று நைதுவாய்
தன் உள்ளங்மகமய விாித்தாள். அவள் உள்ளங்மக நடுவில்
ைச்சம்!

பரைஹம்சாவின் முகம் கமள இழந்தது.

*******
477
இரவு பதிபனாரு ைணி அடித்தது.

நதருபவாரத்தில் யாபரா மகமய உயர்த்தி லிப்ட் பகட்ைதால்

பாவனா கமர நிறுத்தினாள். அவமனப் பார்த்துவிட்டு
“நீங்களா?” என்ைாள். அவன் பரத்வாஜன்.

அவன் வந்து காாில் ஏைிக்நகாண்பை “நராம்ப நாட்களுக்குப்

பிைகு சந்திக்கிபைாம் இல்மலயா. பஹாம் ைினிஸ்ைராய்
இருந்துநகாண்டு எஸ்கார்ட் இல்லாைல் இந்த பவமளயில்
கிளம்பி இருக்கிைாய்? அந்தக் காலத்து ராஜாக்கமளப் பபால் நாடு
எப்படி இருக்கு என்று பவவு பார்ப்பதற்காகவா?” சிாித்துக்
நகாண்பை பகட்ைான்.

அவள் சிாிக்கவில்மல. “காமலயில் பரைஹம்சா தூக்கிலிைப்

பட்ைான்” என்ைாள்.

“ஆைாம். பபப்பாில் படித்பதன்.”

“காமலயிலிருந்து ைனபச சாியாக இல்மல. சாதித்தது

நவற்ைிதான் என்ைாலும் ஏபனா அத்ருப்தி. அதனால்தான்
இப்படித் தனியாய் கிளம்பிவிட்பைன்.”

நதாமலவிலிருந்து மைக்கில் “எந்தபரா ைகானுபாவுலு“ என்று

தியாகராஜ கீர்த்தமன ஒலித்துக் நகாண்டிருந்தது.

“இந்தப் பக்கைாய் எங்பக கிளம்பினாய்?”

“ஒரு காலத்தில் இந்த சந்துக்குள்பள குடியிருந்பதாம்.”

அவன் பதில் நசால்லவில்மல. பகாவிலில் இருந்து ஒலித்துக்

நகாண்டிருந்த பாட்டின் கிராைபபான் ாிக்கார்ட் பழுதமைந்து

478
விட்ைது பபாலும் “எந்தபரா… எந்தபரா…எந்தபரா..” என்று
திரும்பத் திரும்ப பாடிக் நகாண்டிருந்தது.

“சாியான இைத்தில்தான் நின்று விட்ைது” என்ைாள் பாவனா.

“எத்தமனபயா ஆண்கள் நபண்கமள துன்புறுத்துவதற்காக,
அவர்கமள எப்படிநயல்லாம் அைக்கிக் காலடியில் அைக்கி
மவப்பபாம் என்று பார்த்துக் நகாண்பை இருப்பார்கள். அன்று
டி.வி. பபட்டியில் கூை இமதபயதான் நசான்பனன். உங்கமளப்
பபான்ை எழுத்தாளர்கள் சமூக விழிப்புணர்பவாடு கமதகமள
எழுத பவண்டும். அப்நபாழுது தான் நபண்ணினத்திற்கு
விபைாசனம் கிமைக்கும். ஒவ்நவாரு ஆணும் ஏைாற்று
பபர்வழிதான் என்று எழுதுங்கள். என்மனபய உதாரணைாய்
எடுத்துக் நகாள்ளுங்கள். என் வாழ்க்மகயில் ஒருவன் கூை
நல்லவன் நதன்பைவில்மல. இந்த உலகபை நபாய்யும்
பித்தலாட்ைம் நிரம்பியது. ஏன் சிாிக்கிைீர்கள்?”

“ஒன்றும் இல்மல. கல்யாணம் ஆவதற்கு முன் நீ தைிழ்

நாவல்கமள நிமைய படிப்பாபயா?”

“இல்மல.”

“……….”

“நீங்க எதுக்கு சிாித்தீங்க? அமதச் நசால்லுங்கள் முதலில்.”

“அமைச்சர் ஆவதற்கு முன் நீயும் கமதகள் கட்டுமரகள் எழுதி

இருக்கிைாய் இல்மலயா. உன் கமதமயபய ஒரு நாவலாய் எழுதி,
முடிவில் “அன்பார்ந்த வாசகர்கபள, பரத்வாஜ் கமைசியில் ஏன்
சிாித்தான்?’ என்று முடித்துவிடு. பமழய நாவலில் நகலாய்
இருந்தாலும் நன்ைாக இருக்கும்.

479
கிராைபபாமனச் சாி நசய்து விட்ைார்கள் பபாலும். “அந்தாிகி
வந்தனமுலு” என்று பாட்டு திரும்பவும் நதாைங்கியது.”

480