James: Devon, alam mo kung ayaw mo sa akin, sabihin mo ng maayos!

Hindi kung anu-

ano pa ang sinasabi mo!

Devon: James! Totoo ang sinasabi ko! Kaya ko nga sinasabi ito sayo, kasi gusto
kita! mahal na nga kita eh!

James: yun naman pala eh! You know from the very start that I love you! Pinili kita
over those beautiful and gorgeous ladies na nagha-habol sa akin. Dahil alam kung
totoo ka! Walang pagpa-panggap! Tapos ganito? Ganito lang mapapala ko?

Devon: James, listen to me! I'm telling you the truth! Making ka naman!

James: NAkikinig ako! Hindi lang kita maintindihan kung bakit mo sinasabi sakin ang
mga yan! Niloloko mo lang ba ako? O baka naman, this is your own way para i-dump na
lang ako? Bakit? Are you tired of me, Devon? Nagsa-sawa ka naba na araw-araw ako
lagi ang kasama mo? May nag-utos ba sayo na ito ang sabihin mo sakin ngayon?

Devon: Arghhhhhh! James! Walang nag-uutos sakin! Wala! Ayaw ko na lang na may
humahadlang pa sa puso at isip ko para tuluyang mahalin ka! Diba sabi mo, kahit anu
pa man ako, mamahalin mo at tatanggapin pa rin ako? Pero bakit ngayon? Bakit ka
ganyan?

James: ewan ko Devon! Ewan ko! Wag na muna tayong mag-kita! paalam!

Devon: James! Bumalik ka!

Chapter 1-My WitchHeart

Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!!!Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!!Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!!
Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!

Devon: Arghhhhhhhhhhhhh!!!!! Anu ba, Chrizza!!!! Cellphone mo!!!!!!!!!!!!!!

Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!!!Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!!Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!!
Krrrrrnnnnng!!!!!!!!!!!!

Devon: Chrizza!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Chrizza: oo eto na!! sasagutin na po my lady! Agang-aga, bad shot ka agad!

Devon: ako pa ngayon? Huh?! Ako pa ngayon? Eh, kung sinasabihan mo ba yang textmate

mo na pag alas-syete ng umaga eh, may natutulog ka pang kasama sa kwarto-

Chrizza: Ssshhhhhhh! Anu ka ba Devon! Ang lakas ng boses mo! Naririnig ka ng kau-

Devon: wala akong paki-alam! Care ko kung marinig niya!

Chrizza: Palibhasa, walang love life(pabulong nitong sabi. Pero sa isang tulad ni
Devon,
pakinig pa rin nia ito. at siguradong alam ito ng kapatid niya)

Devon: wala kang paki-alam!

Selena:Anu ba yan! Sigawan kayo ng sigawang dalawa dyan! hindi ba kayo marunong
mag-salita
ng mahinahon?

Devon: pag-sabihan niyo yang si Izay,

Selena: Ay, naku mama! KJ lang yang si Von-von!

Devon: Ako? Ako?

Selena: Tahimik!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Natigil naman sa pag-tatalo sina Devon at ang kapatid niya. Mukha kasing asar na
rin ang mama
nila! Si Chrizza, tumakbo na pababa ng kwarto nila at naiwan si Devon at ang mama
niya!

Selena: Ikaw? Anu pa ang balak mo dyan? baka naman gusto mo pang tawagin ko ang
papa mo?

Devon: Bababa na po! eto na! eto na!

Dali-daling bumaba si Devon sa Kama niya. At wala pang dalawang segundong ini-ayos
ang kama niya.

Selena: Devon!

Devon: Po ma?

Selena: may nakaka-limutan ka yata?

Devon: Ho? Wala naman po ak-

Selena: Anung sabi ko tungkol sa pag-aayos ng higaan?

Natampal ni Devon ang sariling noo! Patay! Naka-limutan nga nanaman niya! Bawal nga
pala!

Devon; Pasensiya na Ma! alam mo naman pag-andyan ka, natataranta ako!

Selena: Hindi ka matataranta kung maaga kang nagising!

Isang pitik lang na mama niya, bumalik ulit sa magulong ayon ang kama ni Devon.

Devon: mama naman! Maayos na eh!

Selena: Ayusin mo ulit! At wag na wag mong gagamitin yang kakayahan mo! Dahil
ipapa-ulit ko
lang ulit yan sayo!

Devon: Opo! Opo! Na! hindi na po! Aayusin na po!

Walang nagawa si Devon kundi ayusin ulit ang kama niya. Ngayon nga lang, eh, gamit
ang mga
kamay niya at hindi ang kapangyarihan niya! Tama! Meron siyang kapangyarihan!
Galling siya
sa pamilya ng mga mangkukulam. Pero nasa panig ng kabutihan ang pamilya niya.
Simula pa sa
kanunu-nunuan niya! Kailanman ay hindi ginagamit ng pamilya nila ang kakayahang
taglay para
pasakitan ang kapwa. Kabaliktaran pa nga ang ginagawa nila. Sa kabilang ng pagiging
iba sa
karamihan, napanatili pa rin nila ang normal na pamumuhay kapiling ang mga totoong
normal
na tao! Matapos ayusin ang kama, umupo si Devon sa sahig at kinuha mula sa lamesa
ang litrato ng
pinakama-mahal niyang abuela!

Devon: Hi Nanay! Kumusta ka napo? ako eto? Magsi-simula na namang mag-adjust sa

buhay! Kasi naman sina Mama at Papa, lumipat pa ng pagta-trabahuan! Naiwan ko tuloy
mga friends ko sa Province natin! Pero don't worry my dear Nanay, kakayanin ko
'to! Ako pa!

Selena: devon! Anu ba? Mala-late ka na sa pag-pasok mo! Unang araw mo pa naman
ito sa bago mong school!

Devon: opo! andyan na! paano, Nanay, mauna na ako! Pasok pa ako, eh! Ku-kwentohan
ko na
lang po kayo mamaya, pag-uwi ko! Muawh! Love you, Nanay.

Chapter 2-My WitchHeart

Chrizza: Von-von! Hintayin mo naman ako!

Devon: Ang bagal mo kasing mag-lakad!

Chrizza: Kita mo namang marami akong dala diba?

Devon: eh, bakit ba naman dala mo ang buong bahay natin? Buti hindi mo dinala pati
mga kaldero
natin,kawali, ty-

Chrizza: Eh kung tinutulongan mo na lang kaya ako dito? try mo kaya?

Devon: kasi naman..

Wala na ring nagawa si Devon kundi tulungan ang kapatid niya sa pag-dala ng mga
bagahe
nito! Talo pa kasi nito ang balik-bayan sa dami ng bitbit! Third-yeat college na
ito, HRM ang
kinukuha nitong course. Siya naman ay First-year pa lang. information technology
naman ang
kurso niya. Kahit ate niya ito, ayaw nitong magpatawag ng "Ate", nakaka-tanda daw
kasi.

Devon: San ba ang building niyo dito? dapat siguro mag-hanap ka na ng boyfriend mo,
para
hindi ako ang nag-dadala ng mga ito!

Chrizza: Wag ka na nga umangal dyan! malapit na tayo. Ayun! Dun sa may canteen sa
kanan!

Grabe! Ito ang ayaw niya sa pag-lipat nila. Wala siyang ka-alam alam sa pasikot-
sikot sa
eskwelahang iyon. Tapos sa mga nakikita niya, mukhang matatagalan siyang maka-hanap

ng makaka-sundo sa lugar na iyon. Matapos mai-hatid ang kapatid, inumpisahan ng

hanapin
ni Devon ang building kung nasaan ang sariling department. Hindi naman siya
masyadong
nahirapan dahil sinundan na lang niya ang dalawang estudyante na naka-suot din ng
kapareho
niyang uniporme! At sa wakas nakarating din siya!

Devon: Okay, Devon! This is it! This is really is it! Good luck sa akin! Kaya ko
'to, Aja!

Girls: AAHHHHHHHHHHHHHHH!!!!!!!!!!!

Napa-talon si Devon sa narinig na sigawan. Ang mga babaeng nasa hagdan kasi ay
bigla
na lang sumigaw. Curios na rin, naki-esyoso na si Devon sa mga naroroon.

Devon: Excuse me! Excuse me! Makiki-daan lang po! Teka, Ms, excuse me! (kalabit ni
Devon sa
babaeng nasa unahan niya) Anung meron? May artista ba?

Girl: Huh? Hindi mo ba alam? Ah alam ko na! bago ka lang siguro dito ano?

Devon; Parang ganun na nga. So, anung eron? Bakit lahat yata nagkaka-gulo? Parang
dumating
lang si Piolo ah! Grabe ang komosyon ng mga people!

Girl: Tsktsktsk!!!! Bago ka nga�. Hintayin mo na lang.! dadaan din sila dito! sana
lang nga makita
mo! Goodluck!

Tumalikod din agaf ang babaeng kausap niya. "Ganun? Hmmmmmmm.. sige na mga
hihintayin ko
na rin kung sino ang mga olopong na dadaan." Saad ni Devon sa sarili. Maya-maya,
sumabay na
rin sa sigawan ang babaeng kanina ay kausap ni Devon.

Girl1: Oh my gosh, andito na sila!!!!!!!!!!!!

Lalo pang nagsik-sikan ang mga naroon. Hindi man sinasadya, nadala na rin si Devon
ng mga
nagkaka-gulong estudyanteng naroroon.

Devon: A-aray ko po! Wag niyo akong itulak! Araaaaaaaaaaaay!

Sa sobrang excited ng mga tao, hindi sinasadyang naitulak si Devon kaya naman ay
napasubsub
siya sa sahig. Paki-ramdam ni Devon ay pango na ang ilong niya, dahil ito ang
napasubsub ng
husto sa semento. Mula sa pagkaka-subsub ay umupo si Devon sa sahig hawak-hawak ang
ilong niya.

Devon: Sinung tumulak sa akin?

Pagalit na tanugn ni Devon sa mga naroroon.

Devon: Kung sino ka mang tumulak sa akin, masubsub ka rin sana!

Patuloy na himutok ni Devon. Maya-maya ay napansin ni Devon na parang tumahimik

yata ang
kayang paligid. Ng tumingala siya, nakita niya na nakaka-titig sa kanya ang lahat
na naroroon.
At muls sa crowd, ay may lumapit na isang binata kay Devon at ini-abot ang kamay
nito sa kanya.
Kinuha naman agad yun ni Devon, para na rin makatayo na siya. Naka-rinig naman
siya ng
bulong-bulogngan sa paligid.

Whisper1: Anu ba yan! Despirada ba siyang mapansin?

Whisper2: may mas malala pa pala kesa sa atin noh?

Whisper3: Ang swerte naman niya, nainggit tuloy ako!

Hindi natiis ni Devon ang mga naririnig.

Devon: Para sabihin ko sa inyo hindi ako despirada ano? Wala yun sa bokabularyo ko!

At anung nakaka-inggit? Anu ang nakaka-inggit sa pagkaka-subsub ko dahil sa

pagtutulakan niyo?

Bigla namang natahimik ang mga naroroon. Binalingan naman ni Devon ang lalaking
tumulong sa kanya. Medyo nailing naman siya ng makitang hawak pa rin nito ang kamay
niya.
Agad niyang binawi ito sa lalaki.

Devon: Mister, marami pong salamat sa pag-tulong mo! Eto lang ang mapapyo ko sa'yo
huh!
Umiwas ka sa maraming mga tao kung ayaw mong matulad sa pagkaka-subsub ko sa
semento,
okay? Salamat ulit!

Dali-daling kinuha ni Devon ang mga gamit niyang nasa sahig din at nag-martsang
umalis sa
lugar na iyon. Grabe ang araw na ito! natakot tuloy siyang isang buwan siyang masu-
subsub
dahil sa nangyari. Wag naman sana!

Samantala, nailing lang ang lalaking tumulong kay Devon sa mga sinabi ng dalaga sa
kanya! "Weird",
ani ng lalaki sa sarili.

Chapter 3-My WitchHeart

Hanggang pag-dating sa bahay, hindi mapigilan ni James na mapa-ngiti kapag naaalala

niya
ang itsura ng babaeng tinulungan niya kanina. Naawa din siya dito sa pagkaka-subsub
ng ilong
nito sa sahig.

James: She's weird!

Mother: James, ijo andito ka na pala! So how's school?

James: Okay lang mama! It was fun!

Mother: I've heard from Nav na sumali ka daw sa grupo nila? Are sure about it ijo?
I mean,
diba ang grupo ng pinsan mo eh, medyo famous sa university nyo? Baka naman maka-
limut
ka na sa pag-aaral mo dahil sa-

James: Mama, that won't happen! Kahit sobrang sikat na ako, I'll still be a good
student! I
won't let you down!

Mother: Sigurado ka ba dyan?

James: Of course! Super-duper!

Mother: fine! Kumain ka na dito. teka, bakit nga ba gabi ka ngayong umuwi?

James: sinamahan ko po kasi si Nav, na pumunta sa mall, pumili po kasi siya ng

pwedeng
ibigay na regalo sa Girlfriend niya.

Mother: tlaga? Sweet naman! Eh, ikaw ijo? Kelen ka bibili ng regalo para sa
girlfriend mo?

James: Don't worry mama, malapit na!

Mother: Naku, James Anthony! Wag kang pipili ng kung sinu-sino lang! magkaka-gulo
tayo dito!

James: Mama naman! Parang di mo kilala itong anak mo!

Mother: Ba malay ko ba!

Napapa-ngiti na lang si James sa ina. Napaka-swerte niya sa mama niya, dahil kahit
maaga
silang iniwan ng kanyang ama, hindi ito nag-kulang sa pagbi-bigay sa kanya ng
attensiyon sa
kabila ng pag-aasikaso nito sa naiwang business ng ama. Kaya ipinangako niya sa
sarili na
hinding-hindi niya pasasamain ang loob nito! No matter what!

Devon: Alam mo ba Mama, sobrang gulo sa school naming kanina! Grabe! As in!

Selena: Bakit? Meron bang nag-suntukan?

Devon: Ay naku! More than that!

Chrizza: Hay naku mama, exaggerated lang masyado yang si Von-von!

Devon: ANung exaggerated? Masabi mo pa kaya yan kung ikaw ang napa-subsub sa
semento
at hindi ako?

Selena: Anu?

Biglang tumayo ang kanilang ina at lumapit kay Devon at sinipat-sipat ang ilong
niya, na sa
mga oras na iyon ay medyo mapula at sumasakit pa.

Selena: ai nakung bata ka! Di ka man lang nag-ingat! Pahiran mo agad yan ng
ointment bago ka
matulog mamaya! Siguradong mag-aalala ang papa nyo nyan pag-nakita yang ilong mo!

Devon: Eh, Mama bakit hindi mo na lang po pagaling?

Selena: Huh? Bakit? Doctor ba ako?

Chrizza: Ma, ang tinutukoy ni Von-von, ae yung, "ching! Ching!"

Selena: Alam nyo namang hindi pwede diba? Ginagamit lang natin ang kapangyarihan
natin
sa panahon ng kagipitan!

Devon: eh mama, wala pa po ba ako sa kagipitan sa kalagayan ng ilong ko ngayon?

Selena: Wala! Devon, napag-usapan na natin ito diba?

Devon: Eh, bakit si Nanay? Hinahayaan nya akong gamitin itong kapangyarihan ko?
Bakit kayo?

Selena: Devon, hindi ako kasing lakas ng lola mo, na kapag nawala sa control mo ang
pag-gamit
nyang kapangyarihan mo, eh kaya kong remedyuhan! Devon, please!

Devon: Anu pa po ba ang magagawa ko. Sige po, aakyat na ako sa kwarto ko.

Iniwan ni Devon ang ina at kapatid sa hapag. Alam nyang sumubra na naman ang
kakulitan nya.
Kaya minabuti na nyang tapusin ang usapang iyon.

Chrizza: Ma. hayaan nyo po muna si Von-von. Matututo din po yun! Give her enough
time. Para masanay sa gusto nyong mangyari.

Selena: Alam ko, Izay, alam ko. Ang I'm hoping na lubusan ng maintindihan ng
kapatid mo ang
dahilan ko kung bakit ipinagba-bawal ko ang basta-bastang pag-gamit ng
kapangyarihan nyo.

Chapter 4-My WitchHeart

Girl/S: Aaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!! Andito na sila!!!!

Muntik ng mahulog sa hagdan si Devon ng may biglang sumigaw na naman na mga

kababaihan
dahil na naman sa mga sikat na lalaki sa University na iyon. Nagtakbuhan na naman
ang mga
naroroon. Kaya naman napag-desisyunan ni Devon na bumalik na lang sa classroom nila
para doon
mag-aral. Halos mahulog sa hagdan angmga nagsisi-takbuhang mga estudyante lalo na
ang mga
babae.kahit lalaki nakiki-takbo na rin!

Devon: Haaaaaizt! Devon, ikaw lang yata ang normal dito, kahit hindi!

Mukhang ang classroom na lang ang natitirang pwede nyang pag-tambayan. Malayo naman
kasi
ang library at kahit malapit ito, hindi pa rin siya makakatagal na magtigil doon.
Hindi niya hilig
ang library ang libro pwede pa.

Umupo na si Devon sa silyang pinag-uupuan nya twing may klase sila. Mula sa bintana
ay
nakikita ni Devon ang mga pinagkaka-guluhang mga lalaki. Nakita niya rin sa grupo
ng mga
lalaki ang taong tumulong sa kanya noong nakaraang araw.

Devon: Kaya pala, ganun na lang ang mga naging reaksiyon ng mga nadung babae! Malay
ko
ban a sikat yun! Hmpf! At tyaka care ko kung sikat siya!

"kinaki-usap mo ba talaga ang sarili mo pag wala kang kasama?", ayun sa isang tinig
mula sa
likuran niya.

Devon: Ikaw? Anung ginagawa mo dito? diba andun yung mga kasama mo sa baba?

Nav: Paano mo nalamang kasama ako doon?

Devon: Minsan na kitang nakita!

Nav: bakit? Isa ka rin bas a mga taga-hanga naming?

Devon: Ako? Taga-hanga nyo? Sorry, Mister! Si Piolo lang ang nag-iisang hinihangaan

ko! Ay! Tyaka pala, si Tom Cruise din!

Nav: Ganun? Nakaka-lungkot namang malaman yan! Pero, pwede mo ba ako isama sa
listahan ng mga hinahangaan mo?

Devon: Huh?! Okay ka lang? eh, hindi ko pa nga ikaw kilala, tapos gusto mo hangaan
agad kita?

Nav: Ay oo nga naman! Sorry, my fault! By the way, I'm Navinel John Marquez, and
you my lady?

Devon: Luna Devon Roque, bago lang ako dito, First year!

Nav: ah, third year naman ako! So, pwede mo na akong isama sa listahan?

Devon: sa tingin ko,hindi mo na kina-kailangan pa ng karag-dagang taga-hanga. Ang

dami
na nila oh! Dito palang sa department naming ang dami na! magtira ka naman para sa
iba!

Nav: Know, what! I feel like I should be mad at you now, dahil sa mga sinabi mo.
Pero nakakapag-taka, at kabaliktaran ang nararamdaman ko at this very moment.

Devon: Gutom lang yan! Try mong kumain, ang payat-payat mo!

Nav: huh?! Ako payat?bakit ang sabi ng iba, macho ko nga daw, eh!

Devon: macho? Hmm� okay sabi mo eh!

Nav: Hey!

Devon: anung hey?

Nav: cgurado ka bang payat talaga ako, with this body of mine?

Devon: wag mo na lang pansinin ang sinabi ko.

Nav: Okay! So, pwede mo ba akong samahan?

Devon: Ako? Bakit? Diba mas matagal ka na dito, bago lang ako. Hindi ko pa alam ang

oasikot-sikot sa eskwelahang ito. mag-pasama ka an lang sa guard!

Narinig ni Devon na tumawa ng malakas ang lalaking kausap niya!

Devon: what's so funny?

Nav: You really amuse me, young girl!

Devon: Amusing? Ganyan ka ba ma-amuse? Pinagtatawanan mo ang tinutukoy mong

nakaka-amuse sayo?

Nav: ikaw pa lang!

Devon: AKo? Kawawa naman pala ako\.

Nav: kaw naman! What I mean is that, sayo palang ako naa-amuse ng husto! Alam mo
kasi there are people who really wants to get my or the groups attention by trying
to
amuse us in the way they thought that would be effective enough. But they always
failed.

Devon: I'm not trying to get your attention.

Nav: that's exactly, why you are amusing! And besides, I think you don't need to
try getting
others interest

Devon: why? Dahil magfa-fail lang ako? Dahil I don't deserve their attention and
interest?

Nav: of course no! bakit ka ganyan mag-isip? Alam mo little girl, masama ang dine-
degrade
ang sarili! Kung gagawin mo yun, how will other people believe in you, kung sa
sarili mo wala
kang tiwala? At ang ibig kong sabihin sa hindi mo na kailangang mag-try, is that
you can have
everybody's attention effortless.

Devon: weeh? Ganun ako ka-ganda kung ganun?

Nav: because you're more that being pretty! Those eyes of yours speak for it!

Devon: hmmmmmmmm.. medyo malalim.. mamaya ko na lang iisipin kung ano ang meaning
nun!

Nabigla pa si Devon ng guluhin nito ang buhok niya sabay tawa.

Nav: Sige, little girl. Mauuna na ako!

Devon: Sige! Ingat! Baka madapa ka! Hehehe peace!

Nav: sige, for you mag-iingat ako! By the way, next time sabay ka samin mag-lunch
huh!
Hindi kasi kita napapansin sa cafeteria.

Devon: huh?! Panu mo nalaman yun?

Nav: kasi,�.

Devon: kasi anu?

Nav: secret!

Devon: don't tell me stalker kita?

Nav: grabe ka naman, sa gwapo kong ito. gawin ba naman akong stalker?

Devon: di ibig sabihin nun, ikaw na ang pinka-gwapong stalker sa lahat!

Nav: I think, that would be a compliment from you! Sige na, I need to go! Ingat ka,
little girl!

Devon: Bayiee!!!

Hindi ini-alis ni Devon ang kanyang paningin sa direksiyon na tinungo ng kausap na

lalaki.

Devon: Hmmmmmmmmmmmm���. This school is really something!

Chapter 5-My WitchHeart

James: Couz, saan ka nanggaling? Kanina ka pa naming hinahanap ah!

Nav: Sorry, sorry! na-miss nyo'ko?

Mike: Sira! Bakit ka naman naming mami-miss? Buti nga yun wala ka kanina, atleast
naging
kaunti ang kahait ko sa atnsiyon ng mga bebot!

Binatukan ni Nav si Mike dahil sa sinabi nito.

Nav: Ah, ganun? Kahati pala ang tingin mo sakin?

Mike: OO bakit? May angal?

Lyndon: Tumigil nga kayo dyan! para kayong mga sira-ulo!

Nav/Mike: same to you pare!

Lyndon: Ewan ko senyo!

Mike: Pwera usap pare, saan ka nga pala nanggaling? Hinahanap ka ng honey-pie mo
samin!
Hala! Lagot ka!

Nav: Bakit naman ako malalagot? Wala naman akong ginagawa against sa batas ng
Mother
Philippines! I meet someone kanina! Amusing pare! Ang cute-cute niya!

James: Couz, sana inuwi mo na!

Nav: eheeheh, kaso hindi niya ako type eh! Sabihan ba naman akong kumain ng marami
dahil
payatot daw ako?

Lyndon: tsktskstsk.. mukhang kailangan na natin ng bagong Lider. Sino ang gustong
maging
bagong lider ng grupo?
Sa tanung na iyon, halos lahat ng mga naroroon na kasama sa grupo ay nagtaasan ng
kamay.
Pati na ang pinsang si James.

Nav: Couz, pati ba naman ikaw? Bakit ka ganyan? At kayoo? Gusto nyo na akong
palita? Eh,
kung sabihan ko ang mga girlfriends nyo kung saan nakatira ang mga karibal nila?
Anu? Gusto
nyo ng ganun?

Sherwin: Bossing naman! Di ka na mabiro! Nag-iinat lang kami. Diba mga tol?

Sumang-ayon ang mga naroroon maliban kay mike at James na gusto pang asarin ang
kaibigan.

James: Anu ba naman yan! Wag kayong maniwala sa pinsan ko!

Mike: Tama si James, sundin nyo ang mga sinisigaw ng mga puso nyo!

Binatukan isa-isa ni Nav sina James at Mike.

Nav: tumigil nga kayo! Talo nyo pa ang mga katipunero sa paghi-himok na kalabanin
ako ah!

Mike/James: Peace!

Lyndon: Ma-balik tayo sa nakilala mo. Bakit paki-ramdam ko interesado ka sa babaeng

iyon?
Ipa-palit mo ba kay Regine?

Nav: Kung pwede lang, pero hindi! Masyadong bata! And besides, hindi rin ako uubra
doon.
Grabe pare, kapag naka-usap nyo, parang gusto mo na lang umupo at making sa mga
sinasabi.

Mike: Ganun? Hmmmmmmmmmmm.. nai-intriga na rin ako sa babaeng yan! San ko pwede
maka-usap yan? Single ba?

James: Naku naman Mike! Kaka-palit mo palang ng girlfriend, magha-hanap ka agad ng

bago.

Mike: titingnan ko lang naman kung pwede.

James: at kung pwede? Papa-tusin mo na?

Nav: yan ang wag mong gagawin!

Mike: huh? Bakit?

Nav: Basta!

James: Type mo talaga ano?

Nav: Hindi! Pero basta,mga tol! Wag! Iba na lang, wag lang ang babaeng yun!

Lyndon: Okay, sinabi mo eh. Pero dapat ipakilala mo pa rin kami!

Nav: makikilala nyo rin siya.

James: how? When? Where?

Nav: soon! Very soon!

Chapter 6-My WitchHeart

Teacher: Okay class, before we begin. May I introduce your new classmate. Pero sa
tingin ko,
hindi na siya new para sa inyo. Lumipat lang siya ng section. James Anthony Leal.

Pagka-sabi ng pangalan at pag-pasok ng bago nilang ka-klase, automatic na nag-

sigawan
ang mga kababaihan sa room nayun! Gusto ng mag-wala ni Devon! At sigawan ang mga
nagsi-sigawan na mga estudyante! Tao lang naman ang dumating bakit grabe maka-react

ang mga ito! pero siya naman ang dim aka-paniwala ng makilala ang bago nilang ka-
klase.

Devon: siya yun! Ibig sabihin, kasama siya sa grupo ng mga sikat dito?

Classmate1: tama! He's one of them! Bakit di mo bay un alam? Tinulungan ka niya
before diba?

Nagulat naman si Devon ng nagsalita ang katabi nyang babae. Ganun ba kalakas ang
pagkaka-sabi
niya? Hinarap niya ito at sinabi.

Devon: Pasensya na, bago lang ako dito. kaya hindi ko pa siya kilala.

Classmate1: hay naku! If I know! Ngayong alam mo nang he's one sa mga famous guys
dito sa
university, for sure. Magiging one of us ka na din. So as early as now, iwe-welcome
na nakita!
Welcome sa Fans club!

Devon: Thanks, but no thanks! Wala akong balak maging katulad nyo no! di ako
paranoid!

Classmate1: Hmpf! Wag ka ngang mag-salita ng tapos! Bago ka lang!

"Kulamin kaya kita ng makita ka ng talagang tapos!" saad ni Devon sa sarili.

Tinalikuran na
lang niya ang kausap at humaarap sa unahan. Kasalukuyan namang nagpapa-kilala ang
bagong
dating! Habang pigil hiningang naka-masid ang mga kaka-klase nyang babae, kasama na
rin ang
kausap nyang babae kanina.

Teacher: Okay, Mr. leal humanap ka na ng pwedeng mong upuan.

Nagulat ang lahat ng may isa sa mga ka-klase niyang babae ang tumulak sa katabi
nito mula sa
upuan. Tumayo pa ito at kinikilig na nag-salita.
Girl: Ahmmmmm, Mr. Leal. Dito ka na lang umupo. Wala namang naka-upo dito.
Impit pa itong tumili. Parang nag-init ang dalawang tenga ni Devon sa nakita at
narinig. Kaya
hindi niya napigilang mag-salita.
Devon: Anung wala? Eh, tinulak mo lang yung katabi mo!
Girl: Sabihin mo, nai-ingit ka lang!
Dahil sa sinabi ng babae, umani ng ingay ang classroom na iyon. Tumugil ito ng mag-
salita si James.
James: Salamat sa offer, Ms. Beautiful,
Napa-kapit sa noo niya si Devon sa narinig. Samantalang ang sinabihan naman nitong
babae ay
sobra kung maka- �Oh my gosh!�. Muli pa itong nag-salita.
James: Sa tingin ko, doon na lang ako uupo sa hulihan.
Pag-katapos nitong mag-salita ay nagulat pa si Devon ng lumakad ito patungo sa
kanyang
direksiyon. Napa-tuwid naman ng upo si Devon. Doon lang niya naalala na nasa
hulihan nga
pala siya at sa katabi niya ay isang vacant na upuan. Napa-ngiwi na lang si Devon.
�Ibig bang
sabihin nito na buong araw niyang makaka-tabi ang taong ito? waaaaag po!!!!!!!!�,
sigaw ni
Devon sa isip niya!

Nagulat si James ng makitang itinulak ng isang ka-klase niyang babae ang katabi
nito para doon
siya pa-upuin. Hindi nya gusto ang nakita. Buti na lang at may matino pang tao sa
classroom niya.
At ito rin ang weird na babae na tinulungan nya, noong naka-raan. Hindi mapigilan
ni James na
mapa-tingin sa babaeng iyon na ang mga mata ay animong nangu-ngusap. At ng umupo na
siya,
naamoy niya ang pabango nito. �May taste din pala ang babaeng ito. wala sa
itsura.�,
ani ni James sa isip.
James: Hi! I�m James
Pagpa-pakilala ni James sa katabi.
Devon: Wag mo akong kausapin.
Nagulat naman si James sa narinig mula sa babae. No one ever try to turn him down.
Not that the trust that well his charm like what other people use to say that he
have since birth.
Nakaka-gulat lang ang sobrang lamig nitong pag-sagot sa kanya. Pero alam niya ang
dahilan kung
bakit ganito ito. �Ayaw ng chismis James Leal! Kaya pabayaan mo na lang.�, kausap
ni James sa sarili.
Chrizza: Devon! Anu ba? Nahi-hilo na ako sayo! Ikot ka ng ikot! Sumasakit ba ang
tiyan mo or what?

Devon: Izay! Tulungan mo ako! Help me!

Niyugyug pa niya ang kapatid habgn sinasabi ito!

Chrizza: Hep! Hep! Parang awa mo na Devon! Nalulula na ako dahil sa kaiikot-iko mo.

Wag mo na akong yugyugin. Please lang! kung ayaw mong sukahan kita!

Devon: Ah ganun ba? Pasensya na kafatid! So? Tutulungan mo nab a ako?

Chrizza: Von-von, paano kita tutulungan, eh hindi mo pa nga sinasabi kung anung
problema.

Devon: Ay oo nga pala. Ganito kasi yun.

At sinimulan na ngang ikuwento ni Devon sa Ate niya ang tungkol sa kaguluhang

nangyayari sa department nila.
Chrizza: Hmmmmm�� ang simple naman ng problema mo! Akala ko kung anu na! tsktsktsk�

Devon: Anu??!!! Yan lang ang masasabi mo? Anung simple sa problema ko? Katahimikan
ng buhay ko an-

Chrizza: Exagerated ka masyado Von! Alam mo ba yun?

Devon: Ako? Ako?

Chrizza: OO ikaw! Meron pa ba? Alam mo kung ayaw mong mapansin, eh di wag kang
magpa-pansin!

Devon: Yun na nga ang ginagawa ko!pero parang wala pa rin! Nakaka-salubong ko pa
rin
ang mga mokong na iyon!

Chrizza: Nasa isang department lang kayo kaya di mo sila magagawang iwasan totally.

Ang gawin mo na lang, wag mo na pang silang pansinin. As in! totally na walang
pansin.
Madapa man sila sa harap mo! Mautot man, wa pansin ka pa rin!

Devon: alam ko na! lipat na lang kaya ako ng department? Magandang ideya diba?

Chrizza: Asa ka pang papayagan ka ni Mama.

Devon: Izay��

Chrizza: Hay naku! Itulog mo na lang yan!

Padabog na humiga sa kama niya si Devon dahil wala pa ring nakuhang magandang
tulong mula sa kapatid. Maya-maya may naisip ng ideya si Devon. At gagawin nya iyon
bukas na bukas rin.

Kinabukasan

Selena: Luna Devon! Anu yang suot mo?

Natatawa si Devon sa reaksiyon ng Mama nya nang bumababa siya para mag-almusal.
Samantalang ang ate naman nya ay parang na-engkanto ng makita din ang itsura niya.
"Hmmmmmm mukhang effective.", ani ni Devon sa sarili.

Selena: Anung effective? Anung pinagsa-sabi mo Luna Devon?

Devon: Mama naman, kailangan bang buuhin ang name ko? Gosh!

Chrizza: Von, naman kung yan ang naisip mong paraan para doon sa problema mo,
I think you've made a very very wrong idea. Eh, mas lalo ka kayang mapapansin diyan
sa itsura mong yan!

Selena: Teka teka! Sandali! Hindi ko kayo maintindihang mag-kapatid. Anung

effective?
At anung solusyon sa problema ang sinasabi nyo?

Chrizza: eh, kasi Mama, itong si Von-von gustong maka-iwas na wag mapansin sa skul
nila.
Para daw magkaroon siya ng tahimik na buhay.
Selena: Anu? Huh? Ahhhh!! Hindi ko kayo maintindihan. Devon, magpalit ka ng damit!

Devon: pero Ma! isang dis-

Selena: Disguise? Bumalik ka sa kwarto mo at mag-palit ka ng damit! At kung hindi,

hindi ka makaka-labas ng bahay na ito!

Devon: Ma!

Selena: MAg-palit ka!

Wala na ring nagawa si Devon at nag-palit ng damit.

Isang linggo na mula ng lumipat sa klase nina Devon si James. At sa buong isang
linggo
na iyon ginagawa ng dalaga ang lahat para maka-iwas na maka-salamuha si James at
sino man sa mga ka-grupo nito. Sa parte ni James, masyadong obvious ang ginagawang
ito ng dalaga. At hindi niya maintindihan kung bakit hindi niya ito ikinatutuwa.
Kaya naman
nagulat din siya sa rili ng kausap niya ito pag-katapos ng klase nila.

James: Excuse me!

Para namang tumigil sa pag-tibok ang puso ni Devon ng mapa-kinggan ang boses ng
binata.
Pero agad ding kinalma ni Devon ang sarili at kunwari ay hindi napakinggan ang
sinabing
iyon ng binata at nagpatuloy lang ito sa ginagawa niya.

James: Hey! Narinig mo ba ako?

Kinudlit pa ni James ng paulit-ulit ang dalaga para kunin ang atensiyon nito.

Devon: Anu ba?! Anu bang kailangan mo?

James: Hay sa wakas! Kina-kausap kita.

Devon: bakit mo ako kina-kausap? Wala naman akong utang sayo!

James: kailangan pa bang magka-utang ka sa akin bago mo ako kausapin?

Devon: Ewan ko sayo!

James; Teka nga, Ms. Roque. Sa pagkaka-tanda ko wala akong atraso sayo para itrato
mo
ako ng ganito. At sa pagkaka-alaala ko, dapat maganda ang pakiki-tungo mo sa akin
dahil
tinulungan kita noong nakaraang linggo. Tama ba?

Para namang natauhan si Devon sa sinabing iyon ng binata. Tama nga naman ito. pero
kahit na!
nakapag-desisyon na siya! Didistansiya sa mga tulad ni James para magkaroon siya ng
amtahimik
ns buhay estudyante.

Devon: Nag-thank you na ako sayo diba? Anu pa ba ang gusto mong gawin ko? Ipag-
patayo ka
ng rebulto?

James: anu bang problema mo? Para kang kung sino kung maka-asta asta dyan?
Devon: Bakit? Kung may problema ako? Anu naman sayo?

James: Ms. Roque, ayaw na ayaw ko sa lahat ay yung taong mahirap kausap.

Devon: eh, di wag mo akong kausapin!

James: Okay! Fine! Don't worry! Hinding-hindi na kita kaka-usapin!

Sa narinig, biglang napalingon si Devon sa binata ngunit di ina-asahan na nasa

likuran niya
lang pala at napaka-lapit nito sa kanya. Naging maling desisyon ang pag-lingon
niya dito.
Dahil ngayon ay parang napako ang tingin nila sa isat-isa. Di maigalaw ni Devon
ang kanyang
katawan. Sinisigaw ng isip ni James na lumayo sa dalaga. Grabe-grabe naman ang
bilis ng tibok
ng puso ni Devon at halos ika-bingi na niya iyon. Alam ni James na isang kilos
lang maaaring
mangyari ang isang bagay na pagsisi-sihan nila pareho. Ngunit ng biglang��

Mensahe! Mensahe! May bagong Mensahe!

Dahil sa ingay na ginawa ng cellphone ni Devon, biglang napa-igtad sina James at

Devon na
naging sanhi upang mangyari ang di dapat mangyari. Agad din namang nag-layo ang
dalawa.
Lalo pang bumulis ang tibok ng puso ni Devon. Natakot tuloy siya na ba ka napapa-
kinggan iyon
ni James. Si James, parang biglang nalasing at hindi maka-hanap ng pwedeng sabihin
sa dalaga.
"Hindi ito tama! Hindi tama ang nangyari!!!!", sigaw ng isip ni Devon. Kailangan
niyang gumawa
ng paraan para maka-limutan ni James ang nangyari. At wala na siyang ibang choice
kungdi
gamitan ito ng kapangyarihan. Maya-maya lang.

James: Huh?! Anung ginagawa ko dito? Devon? Anung gi-

Devon: Ba malay ko sayo? Palabas na akong ng room, kaya pwede padaanin mo ako.

Nag-bigay daan naman ito. bago pa tuluyang lumabas ng kwartong iyon, muling pang
sinulyapan
ni Devon ang binata na gulong-gulo sa nangyayari.

Devon: Sorry James. (sa isip ni Devon)

Nav: Devon! Luna Devon!

Narinig ni Devon na may tumawag sa kanya. At kilala niya kung sion iyon. Kaya naman
binilisan
niya ang lakad niya para maka-layo dito. pero nagulat na lang siya ng may humablot
sa braso niya.

Nav: Gotcha! Ho! Grabe ang bilis mo palang mag-lakad!

Devon:Anung ginagawa mo?

Nav: huh?! Anung ginagawa ko? Tinatawag kita kanina, kaso di mo naman ako
pinapansin. Kaya
 hinabol kita. tapos ng ma-

Devon: Do ko pinapa-detalye sayo kung anu ang nangyari. Ang ibig kong sabihin,
bakit mo ako
kinakapitan?

Nav: Ah!!!!!!!!!... sorry di ko agad naintindihan. Ayan binitiwan na kita.

Devon: Anung kailangan mo?

Nav: I am thinking if I can invite you to eat with me sa canteen?

Devon: huh?! Bakit ako?

Nav: anu ka ba! Nakalimutan mo na ba na last time, I've invited you na kumain with
me sa canteen.
Kaso na turn down naman. So maybe now, pwede na siguro.

Devon: Maraming pwedeng imbitahan dyan. your girlfriend. Bakit di siya ang yayain
mo?

Nav: Nadine? We broke up yesterday. So hindi ko na siya pwedeng imbitahan.

Devon: So?

Nav: anung so?

Devon: So mag-hanap ka na ng bagong girlfriend para may mayaya kang kumain with
you.

Nav: Actually I've decided not to have one for now. Magpapa-hinga muna ang aking
puso! Masta
akong nasaktan dahil sa�

Hindi nito tinuloy ang iba pang saabihin dahil nakita nito sa mukha ni Devon na
hindi ito
naniniwala sa sinasabi niya.

Nav: don't tell me hindi ka naniniwala?

Devon: Obvious ba?

Nav: You remind me of someone.

Devon: Huh? Someone? From your past? Ex- mo?

Nav: Ex-? Hmmmmmm�..

Devon: Di ka sigurado kung Ex- mo? Grabe! Sa dami siguro ng babae sa buhay mo,
hindi mo na halos matandaan! Tsktsktsk�

Ginulo nito ang buhok ni Devon.

Nav: little girl, wag kang masyadong chismosa. Masama sa kalusugan yan!

Devon: Hmpf! Sige na, mauna na ako sayo. Magki-kita pa kami ng ate ko!

Nav: samahan na kita. wala naman kaming klase ngayon.

Devon: Naku wag na! ba-

Mike: Nav, Pare! Kanina ka pa. whoah! Hello, young lady! I'm MIKE!, you're?

Nilahad nito ang kamay nit okay Devon. Di naman malaman ni Devon kung makikipag-
kamay
siya dito o hindi. Napansin ni Nav ang pagaalinlangan ni Devon.

Nav: Don't worry Little girl, harmless yan. Kahit mukhang mangangagat.

Pakunwaring su-suntukin naman ito ng kaibigan na nagpa-kilalang Mike.

Mike: pare naman. Walang laglagan..

Lyndon: Nav, siya ba yung tinutukoy mo samin dati?

Napatingin naman si Devon sa lalaki. Naka-kunot noong tiningnan naman niya si Nav,
na napakamot sa batok nito.

Nav: I've told them about you, Devon. Kinuwento ko sa kanila about dun sa girl na
nakapagpa-amuse sa akin.

Sherwin: Ipakilala mo na lang kaya kami ano?

Nav: Sorry. Ahmmm, Guys, meet Ms. Luna Devon Roque. First year siya dito sa
department natin.
Devon, ito ang mga harmless kung kaibigan. Mike Roxas, Sherwin Santos, Lyndon
Lenesis.

Isa-isa naman itong nakipag-kamay sa kanya. Hindi man aminin ni Devon, pero
nararamdaman
niya na pawang mababait ang mga taong ito. at mukhang, hindi na rin niya maiiwasan
ang
mapansin ng mga ito. lalo na at nakipag-kilala na ang mga ito sa kanya. Bahala na
kung anu
ang isipin ng mga tao sa paligid. Ang importante hindi siya ang nag first move para
mapalapit
sa mga ito. nag-paalam na siya sa mga ito.

Devon: sige, mga kuya, una na po ako!

Mike: saan ka ba pupunta? Sa canteen ba? Sabay na tayo. Doon din kami papunta.

Devon: Huh?! Ah- wag na! ba-

Lyndon: Baka may maka-kita na kasama mo kami?

Devon: parang ganun na nga.

Sherwin: Hay naku! Wag mi silang pansinin. Inggit lang ang mga iyon sa iyo! Tara.

At inakbayan pa siya ng binata at niyaya na siya ng mga ito na umalis. Nakita naman
niya si
Nav na pangit-ngiti lang sa tabi.
Nakita ni Devon na may kausap si Nav sa cellphone. Pagka-tapos ng pag-uusap nito sa
cellphone
at binalingan na siya nito.

Nav: Saan ba kayo magki-kita ng ate mo?

Devon: Dito daw sa canteen. Hintayin ko lang daw siya.

Luminga-linga si Devon hanggang makita ang kapatid patungo sa kanilang pwesto.

Kumaway pa
siya dito. gumanti din ito ng kaway. Ngunit bigla namang tumigil ito sa pag-kaway
at hindi
maintindihan ni Devon ang kaka-ibang ekspresyon nito habang papa-lapit sa kanila.
At ng maka-lapit na ito sa kanila. Agad naman niyang pina-kilala ang mga kasama
niya.

Devon: Izay, siya nga pala. May kasama ako. Pero wag kang mag-alala, hindi naman
sila
magpapa-libre.

Mike: Pero, pwede rin kung gu-

Binatukan naman ito ni Nav dahil sa sinabi.

Devon: By the way, Guys meet my Sister Ven Chrizza Roque. Third year siya, sa HRM
department siya. Sis, this is Mike Roxas, Sherwin Santos, Lyndon Lenesis. And this
is
Navinel John Marquez. Third years sila sa department namin.

Isa-isang nakipag-kamay ang mga ito sa ate niya. Una si Muke, followed by Sherwin,
then si Lyndon. Napansin naman ni Devon na ng si Nav na ang makiki-pag kamay sa ate
niya,
parang may pag-aalinlangan sa mga mata nito. Hindi naman naka-ligtas sa panigngin
niya
ang pagpisil sa kamay ng ate niya ni Nav at ang naging reaksiyon nito sa ginawa ng
binata.

Sherwin: So, dahil bago tayo sa isa't-isa, ililibre tayong lahat ni Nav. Diba
PArekoy?

Nav: At bakit naman ako? May patago ka ba?

Lyndon: wag ka namang magpakita ng ka-kuripotan mo sa ate ni Devon, baka..

Tumaas-taas pa ang kilay ng lalaki sa halip na ituloy ang sasabihin. Umorder na ang
lahat at
magsisimula na sialng kumain ng biglang dumating si James. Dahil naka-talikod siya
mula dito.
una nitong binate ang mga kaibigan nito. Huli na ng napansin sila nito ng ate
niya.

James: Anung naisipan nyo at kumain kayo dito? o! may kasama pala kayo.

Tumayo silang lahat. Humarap naman sila ng ate niya sa bagong dating. At nakita
niya ang
pagka-gulat nito.

James: ikaw?

Lyndon: Kilala mo pare si Devon?

James: Oo! Ka-klase ko siya. Kayo? Paano niyo sa nakilala?

Mike: Nav just introduce us to Devon a while ago. Then, si Devon naman ang nagpa-
kilala sa
amin sa ate niya. Kaya magkaka-sama kami dito.

Devon: Sister ko si Ven Chrizza Roque. Sis, si Ja-James kaklase ko.

Ngumiti naman ang binata ng pagkatamis-tamis sa ate niya at nakipag-kamay.

Sherwin: Okay! Kompleto na tayo! Chibugan na!

Thery are all sitting in a rectangular table. Position: Mike, Sherwin at si Nav sa
left side.
Lyndon, Devon, Chrizza sa right. Sa isang dulo naman si James umupo sa pagitan nina

Mike at Lyndon. Okay naman ang kwentuhan ng lahat. Si Mike ang pinaka-kwela sundan
pa ni Sherwin at Lyndon, kaya naman hindi maiwasan ni Devon ilabas abg pagiging
kwela.
Kabaligtaran ng ate niya at ni Nav. Napapansin ni Devon ang panaka-nakang pag-
sulyap ni
Nav sa ate niya at ganun din ito sa kanya. Parang may something sa dalawa. Pero
alam ni
devon na hindi na niya dapat pa itong malaman at pang-himasukan pa. si james naman
ay
tahimik lang na nakikinig sa kwentuhan ng mga kasama. Ayaw man niya, pero di
maiwasan
na mapa-ngiti sa tuwing nakikitang tumatawa si Devon. At parang may kung anu na
nagtu-tulak
sa kanya at napapa-tingin siya sa mga labi nito. At sa tuwing tumitingin siya sa
mga labi ng
dalaga ay pinagpa-pawisan siya.

James: Anung problema mo James Anthony? Nasisiraan ka na ba?

Kastigo ni James sa sarili dahil sa nangyayari sa kanya sa mga oras na iyon.

Girl1: Girls,nabalitaan niyo ba? May bago daw lipat dito sa department natin!

Girl: really? Hmmmm.. mga gwapo ba?

Girl2: No! sa pagkaka-alam ko mga babae daw. Galing States.

Girl3: Oh mY! So ibig sabihin, dadami na ang magiging karibal natin sa mga gwapo
dito?

Girl: Of course not! Hinding-hindi mangyayari yun! Mas matagal na tayo dito. at
wala pa sa
kalahati ng mga naging sacrifices natin ang pwede nilang gawin.

Girl1: Pero what if?

Girl3: Hush! Ladies! Hahayaan nyo bang maagaw na lang ng ganun-ganun ng mga
possible
threats na iton ang mga future husbands natin?

All: Ofcourse not!

Girl3: Yun naman pal eh!

Ito ang napangkinggang usapan ni Devon habang nagla-lakad sa hallway ng department

nila.
"Grabe pala ang mga ilusyon sa katawan ng mga babaeng ito!", natatawang saad ni
Devon sa isip niya. Napa-isip naman si Devon sa kung sino ang mga tinutukoy na
"threats" ng mga babaeng iyon.

Devon: sana naman hindi mga paranoid.

Papasok na sana si Devon ng classroom nila ng biglang may kaka-iba siyang

naramdaman na malapit lang sa kanya. Kaka-ibang aura ito. "Parang,�", ani niya sa
isip. Pero winaglit agad ni Devon ang isiping iyon. Impossible! Kung meron man
silang ka-uri sa lugar na iyon, dapat ay hindi nito pina-pahalata ang totoong
katauhan tulad ng ginagawa nila ng ate niya. Dahil iyon ang nasa batas nila. At
mula pa sa kanunu-nunuan nila ang kautusan na iyon. Unless, galing sa ibang grupo
ang mga ito. hindi maganda ang paki-ramdam ni Devon sa nangyayari. Pero wag naman
sana.

Teacher: Ms. Roque, may problema ba? Bakit di ka pa pumapasok? Magsisi-mula na

tayo.

Devon: sorry Maam.

Naka-kunot noong tiningnan ni James ang bagong dating na si Devon. Mula noong naka-
raang araw na naka-sabay nila ito sa pag-kain, nasundan pa iyon hanggang kahapon.
At siguradong hanggang mamaya kasabay na naman nila nag dalaga. Tiningnan niya ulit
ito, at nakikita niyang parang kabado ito. "Hmmm.. Anu naman kaya ang drama nitong
babaeng ito?", tanung ni James sa isipan niya. Natuon ang atensiyon ni James sa
guro ng mag-salita ulit ito.

Teacher: So bago tayo mag-simula. May I introduce to you, your new classmates for
this Semester. Ladies, please Come in.

Nang pumasok ang mga bagong ka-klase nina Devon, doon niya nakomperma ang hinala.
Kapareho nga niya ang mga ito. at galing ang mga ito sa angkan na naka-alitan ng
abuela niyanoong nabubuhay pa ito. Alam niya iyon dahil sa hugis clover sa kaliwang
bahagi ng leeg ng mga ito. minsan ng nai-kwento ng lola niya ang tungkol sa angkan
ng mga Celeres. Ito ang natatangi sa lahat ng mga angkan na tumiwalag sa batas ng
samahan ng mga mangku-kulam. At ibinilin ng kanyang abuela na wag na wag niyang
tatangkaing kalabanin ang sinumang nag-mula sa angkan ng mga ito. Dahil ang mga ito
ay walang sinusunod na batas.

Devon: Luna Devon, kumalma ka! Kumalma ka!

Paulit-ulit na sinasabi ni Devon sa sarili. Nahihiwagaan naman si James sa katabing

dalaga dahil sa nakikita niyang panginginig nito. Nakikita din niya na namumutla na
ito.

James: Anung problema nitong babaeng ito?

Tanung ni James sa sarili. Isa-isa ng nagpakilala ang mga bagong dating.

Mitch: Hi! Mitchele Lyn Celeres. Nice to meet you.

Lucia: Maria Lucia Celeres is my name.

Dice: Candice Morhein Celeres, you can just call me Dice (this)

Teacher: They are from Canada, pero they are pure Filipino.

Lucia: Maam, can we ask you and the class a favor?

Teacher: Sure? What is it?

Lucia: May we ask our classmates to please introduce themselves one by one. para
naman po it is easy for us to know them better.

Mitch: Lucy, is right Maam. Para madali kaming makipag-kaibigan.

Teacher: I think that would be a great idea. So class?

Ayaw pa sana ng iba ngunit wala na ring nagawa ang mga ito ng isa-isa silang
pinatayo para magpa-kilala. Abot-abot ang dasal ni Devon na sana ay hindi siya
mahalata ng mga ito. si Devon ang nasa pinakang-huli kaya siya ang huling magpapa-
kilala. Mauuna si James tapos sunod siya. It is James turn to introduce himself. At
nakita ni Devon ang kislap sa mga mata ni Mitch habang tinitingnan ang binata.
Nakaramdam naman ng inis ang dalaga sa nakita. Titig a titig ito sa binata habang
nagpapa-kilala ito. at mukhang tuwang-tuwa pa ang damuho sa sobrang obvious na
pagtitig ni Mitch dito. "at bakit ka naman naasar Devon? Care mo naman kung
magtitigan sila?", saway niya sa sarili. Tapos na si James magpa-kilala. It is her
turn now. Nangingilig ang tuhod niya. Kaya kina-kailangan niyang kumuha ng suporta
sa sandalan ng kanyang upuan. Dahil kung hindi. Matutumba siya.

Devon: H-hi! I'm Lu-lu

Teacher: Is there something wrong Ms. Roque?

Devon: Ho? Ahmmm� wala naman po masyado Maam.

Teacher: Proceed.

Devon: Hi! I'm Luna Devon Roque. Nice meeting you. And sana magka-sundo tayo.

Lucia: For sure we will! I can feel it.

At nginitian siya nito ng isang ngiting paki-ramdam ni Devon ay may iba pang
kahulugan.

Nav: Good morning!

Devon: (nagulat) Nav! Ginulat mo naman ako! Anung atin?

Nav: wala naman! Napa-daan lang talaga ako. Nakita kita at tyaka napansin ko na
tulala ka. May sakit ka ba? Masama ba ang paki-ramdam mo?

Sinalat pa ng binata ang noo ni Devon.

Devon: Okay lang ako. May iniisip lang. medyo malalim lang.

Sabay ngiti sa kausap.

Nav: sabi mo eh! Sige, I need to go! May klase na kami. Ingat.

Devon: Bye! Galingan mo huh! Aja!

Nav: OO ba.

Kumindat pa ito sa kanya. Bigla namang napa-buntong hininga si Devon pag-kaalis ni

Nav. Hindi talaga maalis sa isipan ni Devon ang mga ngiting iyon ng bagong ka-
klase. Medyo kinakabahan din siya. At yun ang hindi niya maintindihan. Mukhang
hindi naman siya nakilala ng mga ito. "Sana nga!!!", piping dasal ni Devon. Ng
biglang�

Devon: Ay butiking tokwa!

Nang lumingon si Devon nakita niyang papalapit si James kanya na medyo pawisan. At
bigla na lang siyang naka-ramdam na parang naiinitan di yata siya. Na impossible
naman dahil naka-silong siya sa isang shed.

James: Are you okay?

Huma-hangos na tanung nito.

Devon; huh? A-anu?

James: tinatanung kita kung okay ka lang! diba tinamaan ka ng bola?

Biglang natauhan si Devon sa tanung na iyon ni James. Naalala niya. May tumama nga
pala sa ulo niya kanina. At bigla-biglang nag-bago ang mood ng dalaga. At galit ng
hinarap ang kausap.

Devon: Ako? Okay lang? eh kung ikaw kaya ang batuhin ko ng bola sa ulo?

James: Whoah! Wait lang Ms. Easy lang. chillax!

Devon: chillax? Chillax?

At walang anu-anu ay hinampas ni devon ng bag niya si James.

James: for what is that?

Devon: para saan? Para sa pagkaka-tama ng bola sa ulo ko! Na kaga-gawan mo!

Dahil sa lakas ng pagkaka-sabi ni Devon naka-agaw sila ng atensyion mula sa iba

pang mga estudyante na naroroon. Naka-ramdam naman ng hiya ang dalaga. Pero hindi
na niya pwede pang bawiin ang sinabi. Bahala na! maya-maya may lumapit na isang
lalaki sa kanila. Kiniha nito ang bola na malapit sa paanan ni Devon.

Lalaki: Ms, okay ka lang ba? Pasensya ka na. napa-lakas kasi ang palo nung kasama
ko. Kaya ka natamaan. Pasensiya na talaga.

Devon: Anung si-sina- diba siya ang-

Lalaki: Huh? Ang ibig mong sabihin, ang akala mo ay siya ang bumato ng bola? Naku
MS, nagkaka-mali ka!

Napamaang namang tumingin si Devon kay James na sa mga oras na iyon ay naka-ngiti
sa kanya na parang nang-aasar pa. pinamulahan naman si Devon dahil sa nalaman.
"Nakaka-hiya ka Devon!", pagalit niya sa sarili.

James: what now?

Devon; Anung what? Anung gusto mo?

James: Wala ka man lang bang sasabihin sa akin?

Devon: A-anu na-namang gusto mong sabihin ko sayo?

James: Tingnan mo tong taong 'to.

"anu ka ba Devon, alam mo naman kung nau ang tinutukoy niya diba?", kausap niya sa
sarili. Naka-ngiwing tumingin si Devon sa lalaki na naka-tingin din pala sa kanya.
Lalo tuloy siyang natigilan. "Anu ba! Devon. Umayos ka! Magso-sorry ka lang naman
diba? Sabihin mo na kasi, para matapos na ito!"

Devon: So-so

James: Anu?

Devon: Sorry!

Pag-kasabi nito ay patakbong nilisan ni Devon ang lugar na iyon. Grabe nakaka-hiya!
Yan ang napapala! Samantalang si James naman ay dim aka-paniwal sa ginawa ng
dalaga.

James: Grabeh! Tsktsk

Nailing na umalis si James sa lugar na iyon. Pero di pa rin maiwasan na mapa-ngiti

sa tuwing naaalala ang nakaka-awang ekspresyon nito sa mukha ng malaman na wala
siyang kinalaman sa pagkaka-tama nito ng bola. Kasalukuyan siyang nagjo-jogging
kasama ang mga ka-myembro niya sa track'n field ng makita niya ang nangyari sa
dalaga. Kaya walang anu-ano ay nilapitan niya ito. ngunit di inaasahan ang gagawin
nitong pag-trato sa kanya. "Really something", natatawang sabi ni James sa sarili.
Mitch: HI! Pwede maki-upo?

Nabitiwan ni Devon ang hawak na kutsara ng makita kung sino ang nag-salita mula sa
kanyang likuran.

Dice: Hey! Diba youre one of our classmate? Your. Your�

Lucia: Luna Devon Roque, right?

Devon; Huh?! O-oo! Tama ka! Si-sige u-upo kayo.

Dice: Sure ka ba? I mean di mo ba kasama boyfriend mo ngayon?

Devon: Boyfriend? Wala ako nun.

Umupo rin ang tatlo. Parang na-concious naman sa pagkain si Devon. Ramdam kasi niya
ang titig ng mga ito sa kanya. "Cool ka lang Devon. Mukhang mababait naman sila.".
tumingin siya sa mga bagong dating. Ngumiti ang mga ito sa kanya. Kaya naman
nginitian niya rin ang mga ito. ngunit hindi inaasahan ang sasabihin ng mga ito.

Lucia: Ganyan ka ba talaga? You seem aloof from the people here.

Devon: huh?!

Lucia: diba dapat ang mga tulad natin, pina-pakita hindi ang ganyang ugali?

Devon: teka. Hindi ko kayo mai-

Mitch; C'mon Luna Devon. Alam kong alam mo kung anu ang tinutukoy ni Lucy.

Ngumiti pa ito sa kanya. Kinabahan na naman siya. Ang ngiting iyon.

Devon: Hindi ko naman talaga alam ang sina-

Lucia: Luna Devon Roque, or better to say Luna Devon Mercedes

Devon: Anung pi-

Dice: Akala mo siguro hindi ka naming kilala. Tsktsktsk..

Devon: Bakit nyo sinasabi sa akin ito? anung gusto niyo?

Lucia: O! easy lang! masayado ka namang nagpapa-halata masyado.

Mitch: Gusto lang naming pormal na magpa-kilala. Besides, were family right? We
came from the same ancestors.

Lucia: Yun nga lang,

Devon: Yun nga lang ano?

Dice: Yun nga lang may mga tao lang talagang gusto sila lang ang laging tama.

Devon: May gusto ba kayong puntuhin?

Lucia: Pagkaka-alam ko matalino ka. So dapat Alam mo yun.

At iniwan nila si devon na abot-abot ang kaba at takot na nararamdaman. Samantala

sa di kalayuan. Naka-masid lang si James sa direksiyon ni Devon. Nakita na naman
nito ang pagka-bahala at animong takot sa mga mata nito. Naka-ramdam naman ng pag-
aalala si James para sa dalaga. Pero agad din niyang inalis iyon sa isip. "May
atraso pa sa kin ang babaeng yan. Bakit ba mag-aalala ako sa kanya?", saad ni James
sa sarili. Samantala, nagulat naman si Devon ng makita niyang paparating ang ate
niya. At mukhang nagma-madali ito.

Devon: Izay, anung problema? Parang nagmamadali ka ah? Saan ang lakad?

Chrizza: Von, okay ka lang ba?

Devon: Huh? Ano bang pinag-sasabi mo?

Chrizza: don't hide it from me. Naramdaman ko din sila!

Devon: Izay!

Chrizza: Did they do something to you? Alam ba nila ang totoo mo-

Devon: wala silang ginawa or sabihin natin ginagawa as of now. And yes! Alam nila
ang totoo kong pag-katao. Izay, natatkot ako! Baka may gawin sila. Baka sa-

Chrizza: Calm down, Von.! Walang mangyayari sayo na kahit ano1 as long as nandito
ako. Hindi ko hahayaang may gawin sila sayo! Hindi!

Devon: Eh, hindi naman tayo laging mag-kasama. Dapat kasi tinuturuan ako ni Mama,
para naman kaya kong pro-

Chrizza: Von, hindi pa ito ang tamang pan-

Devon: Kelan pa? pag nagawan na nila ako ng kung anu kayang gawin ng mga yun? Kung
kai-

Chrizza: Wala silang gagawin sayo! Just keep your distance from them. Wag kang
gagawq ng bagay na maaring maka-sangkot sayo at sa kahit sa sino man sa kanila.

Magsa-salita pa sana ang ate niya ng may-bigla nag-salita mula sa likuran nila.
Nav: Hi! Goodmorning!

Nakita ni Devon ang naging reaksiyon ng ate niya after mapa-kinggan ang boses ng
taong bumati sa kanila. Lalo tuloy lumakas ang hinala niya na merong something ang
ate niya at si NAv.

Nav: Am I disturbing something? Sige, ba-

Devon: No! okay lang Nav. Hin..di naman

Chrizza: Von, una na ako. Sa bahay na lang tayo mag-usap ulit.

Nav: Zay,

Chrizza: una na ako, b�bye Nav

Napansin ni Devon ang pag-bagsak ng mga balikat ni Nav sa pag-alis ng ate niya.
Gusto niya sanang tanungin ang binata, naunahan lang nga siya ng hiya.

Devon: Nav, una na rin ako. May next class pa kasi ako. Pasensya na.

Nav: No! its fine. Napa-daan lang din naman ako dito. go ahead. Baka ma-late ka pa.

Devon: Sige, bYe.!

James: Hey!

Devon: Ay butiking kabayo! Anu ba? Mahilig ka ba talgang manggulat?

James: Ginulat ba kita? hindi naman ah! Masyado ka lang malalim mag-isip!

Devon: At ako pa ang sinisi nitong lalaking ito? at anu naman kung ma-

James: Hep! Hep! Teka lang huh. May napapansin kasi ako. Bakit ganyan ka lagi maki-
tungo sa akin? Pero sa iba�

Devon: At anung gusto mong sabihin? Na sinasadya kong lahat ito?

James: hindi nga ba?

Devon: Ha! Ang kapal din naman ng apog mo ano? At anu naman ang mapapala ko kong
sadyain ko nga?

James: Para mapasin kita!

Devon: ha-ha-ha! Joke ba yun? Please, kung magpa-patawa ka galingan mo naman.

James: sige tumawa ka lang. lalo ka lang nagiging obvious.

Devon: obvious? Obvious about what?

James: na may gusto ka sa akin!

Devon: anung vitamins mo? Na-ulanan ka ba? Baka naman, OMG!!!!!

James: Bakit ganyan ang reaksiyon mo?

Dahan-dahan pang lumapit si Devon habang di ina-alis ang pagka-gulat sa mukha nito.
Para namang naiinis si James sa sarili. Parang nabaligtad yata ang sitwasyon. Ang
plano niya ay inisin ang dalaga, pero parang iba yata. Naiilang din siya sa lapit
ng distansiya nila sa isat-isa

James: A-anung ga-ga

At lumapit pa si Devon. Apat na pulgada na lang ang layo ng mga mukha nila sa
isa't-isa ng parang nata-uhan si Devon sa ginagawa. Para tuloy bumalik siya sa
nangyaring aksidenteng halik sa pagitan nila ni James. Sa pagkaka-alala sa eksenang
iyon parang na-blangko ang isip ni Devon at nag-simula ng mamula ito dahil sa
pagka-hiya. At ang pagba-bagong ito sa ekspresyon sa mukha ng dalaga ang nag-pa
balik sa tamang hwesyo ni James. and what can be seen is a naughty smile from
James. dito biglang kinabahan si Devon. Lalayo na sana siya sa binata ng kapitan
siya ni James sa magka-bilang balikat.

James: Saan ka pupunta?

Naka-ngiti nitong sinabi sa kanya.

Chrizza: Von, Von�.. Von!!!!!!

Devon: Huh? Bakit?

Selena: Anak, anu bang nangyayari sayo?

Devon: Bakit po?

Chrizza: Kanina ka pa naming kinaki-usap dito ni mama. Tyaka tingnan mo yang kina-
kain mo. Anung akala mo dyan? water-color na kailangang paghalu-haluin?

Tiningnan ni Devon ang kinakain at tama nga ang kapatid niya.

Selena: at anak, ahmmm kung hindi ka nabi-bingi sa ingay ng alaga mo, kami ng ate
mo. Binging-bingi na.

Devon: Po?

Narinig nga ni devon ang ingay na nagmu-mula sa labas ng baya nila. Alam niya king
saan galing ang ingay na iyon. Ito lang naman ang pumigil sa kalokohang nangyari
kanina.

Chrizza: Von! Anu ba? Talo mo pa ang na-rape sa itsura mo ah!

Selena: Luna Devon,

Devon: Ma?

Selena: Mag-sabi ka nga ng totoo. May nangyari ba sayo ngayon sa sa eskwelahan nyo?
Yung totoo?

Sasabihin ba niya o hindi! OMG Devon! "nakakahiya", ani sa isip ni Devon.

Devon: Ahmmm.. wal�wala naman pong nang-yari.pagod lang po ako! Marami kasing pro-

Selena: MAgsa-sabi ka baa ng totoo? O kailangan ko oang basahin kung anu ang nasa
isip mo para malaman ko ang totoo?

Devon, nakalimutan mo yata na nanay mo ang kausap mo. Tulad nga ng sabi nila, .
Kahit anung tago natin makikita at mahahalata nila. Napa-bunting hininga na lang si
Devon ng malalim. Mukhang kailangan niyang aminin kahit mahirap at nakaka-hiya.
Chrizza: Von, anu na? aamin? Aamin?

Devon: Anu, kasi. Ganito yun. Ahmmmmm� ka-kanina kasi may, may

Selena: Anak?

Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf!

Chrizza: Ay anu bang aso yan! Ang ingay! Puntahan mo nga muna yung alaga mo Von-von
at baka batuhin na tayo ng kapit-bahay.

Devon: Ha? A- si-sige sige!

Dali-daling pumunta sa maingay na nilalang na iyon si Devon. pagka-kita sa kanya ng

tuta, ay papilig-pilig pa ito ng buntot na lumapit ito sa kanya. Napa-ngiti siyang
kinarga ito. dalawang beses na siya nitong iniligtas.

Devon: Isa kang anghel! Aso nga lang! salamat huh! You save me for the second time.
I owe you a lot, pup!

At para namang naintindihan nito ang mga sinabi at tumahol muli.

Devon: hmmmmm.. anu kayang pangalan ang pwede sayo? Dapat kasing cute mo!

Habang nag-iisip ng pangalan para sa bagong alaga, umupo muna si Devon sa duyan na
nasa bakuran nila. Pero sa halip na pangalan para sa alaga ang pumasok sa isip ni
Devon, ang nangyari kanina ang paulit-ulit na nagla-laro sa isip niya.

Devon: Anu ba! Umalis ka nga sa isip ko! Hindi ko naman pwedeng gamitin ulit ang
magic ko. Mabubusaan na naman ako ni Mama. Baka tuluyan na niya akong pag-bawalan
na gumamit ng magic! Waaaaaaaaaaaaaah!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nalaman kasi ng Mama niya na gumamit siya ng mahika. Hindi nga lang ang totoong
dahilan.

Devon: Ikaw? Chuchuruchuru, ano ba dapat kong gawin para maka-limutan ko yung
nangyari? Makaka-limutan ko nga ba?

Tanung niya sa hawak na tuta. Tumingin lang ito sa kanya.

Devon: Argh!!! Anu ba Devon! feeling mo naman sasagot yan sayo. Mababaliw ako!
Baliw na yata ako! Nanay! Help! Tulungan nyo KO!

Chrizza: Von-von! Pasok ka na daw dito sa bahay.

Tawag sa kanya ng kapatid. Ibinaba niya ang tuta at nag-lakad papasok sa bahay
nila.

Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf!

Nilingon niya ang tuta.

Devon: Sosyal ka huh! ayaw mo dito sa labas. Sige halika. Sa kwarto ko ikaw
matutulog. Wag ka lang dun magka-kalat huh?

Kinuha na niya ang alaga at tumuloy na sa bahay nila.

Devon: Bahala na Bukas.

Chapter 16-My WitchHeart
Mother: James! james!

Naririnig ni James ang tawag at katok ng mama niya kanina pa. at kanina pa rin niya
ito hindi pina-pansin. Puyat siya. Paki-ramdam nga nya, wala pang isang oras ang
tulog niya simula ka-gabi. At parang mabi-biyak ang ulo niya sa sakit dahil sa
puyat at idagdag pa ang sigaw ng mama niya.

Mother: Anu ba, James Anthony? Naka-ilang ulit na akong tumatawag sayo ah! Bumangon
ka na dyan! James Anthony!

Lalo pang itinabon ni James sa sarili ang kumit at ang mga unan sa kanya. Ayaw niya
bumangon. Dahil ayaw nyang pumasok!

Mother: James Anthony! Nauubusan na ako ng pasensya sayo!

James: Ma, ayaw kong pumasok! Holiday ngayon! Rizal Day, Bonifacio Day, Apolinario
Day, Agui-

Mother: At saang kalendaryo mo naman nabasa yan! At the count of three at hindi ka
pa dyan lumalabas, makikita mo ang hinahanap mo James Anthony!

Hindi na sumagot si James. hinintay niya na mag-salita pa ang mama niya. Pero wala
na siyang napa-kinggan pa.

James: Napagod na siguro.

Ganun na lang ang gulat ni James sa biglang pag-bukas ng pinto ng kwarto niya. Pero
ang labis niyang ikina-gulat ay ng buhusan siya ng mama niya ng malamig na tubig.

James: Ma! what's wrong with you?

Mother: kapag hindi ka pa bumangon diyan. Kumukulong tubig naman ang ibu-buhos ko
sayo!

Nagba-banta nitong sabi sa kanya. Mabigat man sa kalooban. Masakit man sa mata at
ulo, wala ng nagawa si James kundi bumangon at mag-handa para pumasok. Pag-baba
para mag-almusal, hindi na niya nadatnan doon ang ina. Ayon sa katulong ay nagma-
madali daw ito, dahil amy meeting sa opisina. Kumuha lang ng sandwich si James at
dumiretso na sa University.

Sa Klase nina Devon

Devon: Ang sakit ng ulo ko! Talo ko pa ang lasing. Anu beh!

Nai-iyak na si Devon dahil sa sakit ng ulo niya. Hindi kasi siya naka-tulog nang
nag-daang gabi. Hindi dahil sa ingay o anu pa man. Kundi dahil sa paulit-ulit ng
pag-flashback sa eksena kahapon between her and James. samantala, pag-pasok ni
James sa classroom nila, ay un niyang nakita ang dahilan ng puyat niya. Base sa
itsura nito, na naka-yuko sa lamesa, para rin itong puyat.

James: Bakit naman siya mapupuyat? Hindi kaya�..

Mitch: Hi Mr. Leal! GoodMorning!

James: Goodmorning din. Please drop the formality MS. Celeres. You can call me with
my first name.

Mitch: Really? Same din sakin. You can call me Mitch or anything you want.
James: Yeah sure.

Mitch: So ibig sabihin nito, Friends na tayo?

James: OO naman.

Narinig naman ni Devon ang pag-uusap na iyon nina Mitch at James. ewan ba niya kung
bakit naiinis siya sa binata sa pagiging sweet nito.

Devon: Please drop the formality MS. Celeres. You can call me with my first name.

Panga-gagaya ni Devon sa sinabi ni James kay Mitch. Pero syempre sa isip niya lang
iyon.

Mitch: So, James kung hindi nakaka-abala, pwede ka kayang mag-join samin mamaya
para sa lunch?

James: Ha? Hindi kaya nakaka-hiya

Mitch: No!No! it's our honor na maka-sama ka sa pagkain. Yun lang naman eh kung
walang magagalit.

James: MAga-galit? As far as I know, wala naman.

Mitch: Really? Oh my! That's a deal James. You can't back-out to that.

James: Don't worry, you have my word.

Mitch: thank you so much!

Hinawakan pa ni Mitch ang dalawang kamay ni James. at iyon ang nakitang eksena ni
Devon ng mag-taas siya ng tingin. Nakita ni Devon ang ngiti ni James. hindi man
lang ito nailang kahit marami ang nakaka-kita. para namang na-pako na ang tingin ni
Devon sa eksenang iyon. Nag-patuloy pa ang dalawa sa pag-uusap habang hawak ni
Mitch ang kamay ni James. nakita niya ang pag-ngiti ni James sa mga sinasabi ni
Mitch dito. narinig din niya ang halakhak ng binata na noon lang niya napa-kinggan.
Hindi tulad kapag nagkaka-salubong sila or nagki-kita. puro away at sagutan lang
sila parati.

Dice: What do you think? Aren't they a lovely pair?

Nagulat si Devon ng biglang may nag-salita sa harapan niya. Kaya naman napa-tuwid
siya ng upo. Nakita niya ang dalawa pang kapatid ni Mitch na sina Dice at Lucia.

Lucia: Are jealous, Ms. Mercedes?

Devon: MS. Celeres, Roque po ang apelyido ko at hi-

Lucia: wag ka ng mag-panggap kapag kami ang kaharap mo, Ms. Mercedes. Oh! I know.
Sorry! I forgot. You and your sister is in a disguise nga pala. Tsktsktsktsk� bakit
ba kailangan pang mag-panggap?

Devon: I don't know what youre talking about!

Lucia: Alam mo ba kung anu ang ayaw na ayaw ko sa isang tao, Ms. "Roque"?

Tumingin siya dito. at isang nakaka-takot na pares ng mga mata ang nakita niya.
Lucia: Yun ay ang ipag-pilitan ang isang bagay kahit hindi naman dapat. Yung mga
taong ipinipilit na wala silang alam kahit meron. Yung mga taong buking na nga,
nagma-mang maangan pa.

Dice: Lucy, calm down. Ayaw mo naman sigurong maistorbo ang moment ni Mitch, diba?

Lucia: Sorry, naka-limutan ko.

Dice: Ms. Roque, siya nga pala. Say hi for us sa kapatid. Napansin kasi naming
kanina na medyo iwas siya sa amin! And we don't know why! My God! Anu pa't naging
parehas tayo ng pinanggalingan, kung mag-iiwasan lang tayo diba?

Sabay na tumalikod sina Dice at Lucia kay Devon. napa-tingin naman si Devon kayna
James at Mitch na masarap pa rin ang kwentohan.

Lucia: Siya nga pala,

Napa-tingin si devon sa nag-salita. Si Lucia.

Lucia: wag na wag mong gagawin ang ginawang pagtra-traydor ng lola mo sa lola
namin. Ng agawin niya ang dapat ay ang napa-ngasawa ng mahal naming abuela.

Devon: Hindi mang-aagaw ang lola ko!

Natahimik ang lahat ganun na rin sina Mitch at James sa ginawang pag-sigaw ni
Devon. nai-iyak na tumakbo pa-alis si Devon sa lugar na iyon. Hindind-hindi
magagawa ng mahal niyang lola ang sinasabi ng mga ito. alam niyang isa ito sa mga
naging dahilan ng alitan ng pamilya nila at ng mga Celeres. Pero alam niya at
naniniwala si Devon na walang katotohanan ang mga paratang na iyon. Hindi na rin
pumasok si Devon sa sumunod pa niyang mga klase.
Hindi mapa-kali si James sa upuan niya. Meron kasi siyang hinahanap kanina pa.

James: Wala pa rin siya. (sa isip ni James)

Kahit kanina na kasabay niyang nag-lunch sina Mitch, parang paki-ramdam ni James
pilit lahat ng mga ngiti at tawa niya. Hindi kasi siya ma-palagay. Nag-aalala siya
para kay Devon aminin man niya o hindi. At naiinis siya sa sarili dahil sa
nararamdamang niyang pag-aalala para sa dalaga. Lalo lang tumitindi ang pag-aalala
niay sa tuwing maa-alala niya ang napapa-iyak na mga mata ni Devon ng patakbong
itong umalis sa classroom nila.

James: Anu bang problema niya? Weird! Tapos bigla na lang sumigaw kanina. (sa isip
pa rin)

Teacher: Mr. Leal!

James: at bakit naman ako mag-aalala? Care ko sa kanya. Di naman kami close. (sa
isip pa rin)

Teacher: Mr. Leal! (sigaw ng teacher nila)

Biglang napa-tayo si James at nai-bulalas ang kanina ay nasa isip lang niya.

James: Hindi ako ang-aalala sa kanya!

Teacher: Mr. Leal, kanino ka hindi nag-aalala?

Naka-ngiting tanung ng guro nila. Napa-tingin naman si James sa mga ka-klase. Ang
iba sa mga ito ay nangi-ngiti at ang iba naman ay nagta-taka. "Anu ka ba, James
Anthony? Tama bang sumigaw?", sa isip ni James

James: Pasensiya na po. It's nothing Maam.

Pabuntong-hiningang umupo si James at napa-kamot sa ulo. Kung ang ibang mga ka-
klase ni James ay hindi maintindihan kung bakit nagka-ganun si James, sina Mitch at
nagkaka-ideya kung bakit.

Mini-Forest ng University

Samantala si Devon naman ay piniling hindi na pumasok sa klase nila ng araw na

iyon. Nahihiya siya sa ginawa kanina at ayaw din niyang makita muna sina Lucia.
Baka kung anu pa ang magawa niya sa mga ito. na alam niyang pagsisi-sihan din niya.

James: Bakit hindi ka pumasok?

Akala ni Devon ay nagha-hallucinate lang siya ng marinig ang boses ng nag-salita

ngunit gulat siyang nilingon ang nagsa-salita ng muli itong nag-tanung sa kanya.

James: Bakit hindi ka pumasok?

Devon: Anung ginagawa mo dito?

James: Ako ang unang nag-tanung diba?

Devon: Eh paano kung ayawa kong sagtin ang tanung mo?

James: Bakit hindi ka pumasok?

Devon: Para kang sirang plaka!

James: Bakit hindi ka na lang sumagot!

Devon: Sino ka naman para sagutin ko? Tatay ba kita? kanu-anu ba kita?

James: ganyan ka ba talaga?

Devon: Huh?

James: Ikaw na nga ang ina-alala, galit ka pa? No doubt kung bakit ilag lahat sayo.
Bakit may pinagma-malaki ka ba?

Devon: Teka. Te-

James: anu mo nga ba naman ako? Anu nga ba naman ako? Pasensya ka na ha! Tanga lang
talaga ako para mag-alala sayo. Naka-limutan ko, hindi nga pala tayo close.
Pasensiya ka na talaga, Ms. Roque.

Habang papa-layo si James sa lugar na iyon, naka-tingin lang si devon. hindi siya
maka-paniwala sa mga sinabi nito. At sa tingin niya, naging OA ang reaksiyon niya
kanina.

Devon: Argh!!!! Devon anu? Anu ang ginawa mo?!!!!!!! Anung gagawin ko ngayon?

Chrizza: MAg-sorry ka! Yun ang pwede mong gawin!

Devon: Izay! Anung ginagawa mo dito?

Chrizza: napa-daan lang ako. Then nakita kita para kang may kausap. then nakita ko
si James na sene-sermunan ka. Kaya di muna ako nag-pakita. Bakit mo naman kasi
sinabi yung mga iyon?

Devon: Eh, kasi.. kasi

Chrizza: ksi ano? Tsktsktsk.. Von-von naman. Nagma-magandang loob na nga iyong tao.

Devon: Hindi naman niya kailangan mag-alala

Chrizza: wag ka na ngang sumagot ng sumagot diyan. Puntahan mo na iyong tao at mag-
sorry ka! Anu man nag stand mo, mali pa rin! Kaya, mag-sorry ka na sa kanya.

Devon: Izay naman! Al-

Chrizza: magso-sorry ka o sasabihin ko kay mama ang nangyari sa niyong dalawa sa

lugar na ito?

Parang binuhusan ng yelo ang itsura ni Devon matapos marinig ang sinabi ng kapatid
niya.

Devon: A-al

Chrizza: Naka-limutan mo yata kung anu tayo? Kanina ko lang nalaman. Pumunta kasi
ako dito. I tried na mag-imbestiga kung anu ang nangyari sayo kahapon.then yun,
nalaman ko! At nakita ko pa!

Devon: panu mo nalamang sa lugar na�..

Chrizza: tinanung ko ang alaga mo kung saan mo siya nakita!

Devon: tingnan mo 'to! Diba bawal ta-

Chrizza: maparaan yata 'to!

Weird but true. Isa sa mga espesyal na kakayahan ng kapatid niya ay kaya nitong
kausapin ang mga hayop.

Chrizza: sige na! gorla ka na! dali! Baka maka-layo pa yun.

Devon: kailangan ba talaga?

Chrizza: Von, pag-mali ka dapat humingi ka ng sorry.

Devon: Fine! Pero promise me na hindi mo sasa-

Chrizza: Aalis ka ba o hindi?

Devon: aalis na! eto na!

Patakbo siyang umalis sa lugar na iyon. Baka kasi mag-bago pa isip ng ate niya.

Devon: Teka saan ko ba hahanapin ang lalaking iyon? Saan? Saan?

James: Akala mo kung sino! Siya na nga ang ina-alala siya pa ang galit! At ikaw
naman James Anthony, paunta-punta ka pa dun.! Feeling mo naman close kayo!
Arghhhhhhhhh!!!!!!!! Pati pag-kausap sa sarili ko naga-gawa ko na dahil sa babaeng
yun!!!!!!! Hindi na 'to mauulit!!!!! Hinding-hindi na!!!!!!!

Devon: Sorry�.
Lumingon si James sa pinanggalinga ng tinig na iyon. At nagulat siya sa nakita niya
na nakatayo sa pintuan ng kwartong iyon.

James: ANung ginagawa mo dito? o baka naman may naka-limutan ka pang sabihin?

Devon: James, sorry! sorry sa mga sinabi o. nabigla kasi ako at

James: GAnun ka ba lagi kung nabibigla? Kung ganyan ka lagi wala kang magiging
kaibigan!

Devon: Alam ko! Sa totoo lang, hindi naman talga ako ganito. Kahit noong nandun pa
ako sa amin.

James: So sa akin ka lang ganyan maki-tungo? Swerte ko pala! Salamat huh!

Devon: James, hindi sa ganun. Anu kasi� ahmmmmmmm. Ayaw ko lang ng gulo!

James: ayaw mo ng gulo? At ang nakita mong paraan para maka-iwas ka sa gulo eh,
tarayan ako! Iwasan ako! Sungitan ako? Ganun ba?

Devon: natataun lang naman lahat yun!

James: Eh, bakit kay Nav ang bait-bait mo. Little girl pa ang tawag sayo. Eh, ako
tawagin ko lang ang pangalan mo, paki-ramdam ko guguho na ang mundo!

Devon: James naman eh!!!! Humihingi na ako ng sorry.. patawarin mo na ako!!!

Parang bata pa na nag-papadyak si Devon sa harap ni James. para namang nawala lahat
ng inis at galit na nararamdaman ni James habang pinag-mamasdan ang itsura ng
dalaga.

Devon: Oh bakit pangiti-ingiti ka dyan? painagta-tawanan mo ako? Ikaw pala masama

ang ugali dyan eh! Humihingi na nga ng tawad, pagta-tawanana mo pa!

James: Para kang bata!

Devon: Anu? Ako bata? Bata ka dyan.

James: mangako ka!

Devon: huh?! Ako? Mangangako? Bakit?

James: mangangako ka na hindind-hindi mo na ako pagta-tarayan, susungitan at pagta-

taasan ng boses!

Devon: ganun?

James: ganun na nga! At dapat isasa-puso at isasa-buhay mo yan!

Devon: wow! Panatang maka-bayan ba i-two???

James: mangangako ka ba o hindi?

Devon: hmmmmmmmm pag-iisipan ko,�..

James: devon�

Biglang bumilis ang tibok ng puso ni Devon ng banggitin ng binata ang pangalan
niya. Iyon kasi ang kauna-unahang pagka-kataong tinawag siya nito sa pangalan niya
na hindi galit. At parang ang sarap pakinggan ng pangalan niya kapag ito ang
bumabanggit. Agad namang pinalis sa isip niya ang huling na-isip.

Devon: Oo na! ako po ay nangangako simula sa araw na ito hindi ko nap o susungitan
si Ginoong James Anthony Leal at pagta-taasan pa ng boses. Pero depende pa rin kung
siya ang magsi-simula. Okay naba?

Hindi malaman ni James kung maasar o matutuwa sa mga sinabi ni Devon. napapa-iling
na lang ang binata.

Devon: ano? Okay ba?

James: Hindi! Hindi pa okay!

Devon: anu? James naman! Anung balak mo sa akin, gawing alipin! Tol walang talo-
talo!

James; Ilibre mo ako! Ilibre mo muna ako bago tayo tuluyang maging okay!

Devon: mangutong ba? Sus! Grab ka talaga! Tsktsktsk.. sige! Sige! Pero ako mamimili
ng kaka-inin nating ha! Hindi ako rich, medyo lang!

James: wag kang mag-alala hindi naman ako mapili sa pag-kain!

Devon: Good!! So, lets go! Nagugutom na rin ako!

Na-una ng mag-lakad si Devon ng maramdaman niyang hinila ni James ang kamay upang
hawakan nito. Naka-ramdam naman ng parang kuryente si Devon na dumadaloy sa katawan
niya sa mga oras na iyon.

Devon: a-anu ang gi-ginagawa mo?

James: Hmmm? Bakit? Wala naman ah!

Devon: Ah� kamay ko! Pwedeng paki-bitiwan? Baka kasi may�. Alam mo na.. may maka-
kita baka kung anu pa ang isipin�

James: hayaan mo sila! Wala akong kehr.

Devon: kung ikaw wala, ako meron! Bitiwan mo! Dali!

James: Ayaw ko! Nagu-gutom na ako!

Devon: james naman!

Parang walang saysay ang pagre-reklamo ni devon dahil dire-diretso lang si James sa
pag-lakad habang siya ay hila-hila nito.
Mike: Nav, kanina ka pa di mapa-kali dyan. may hinhanap ka ba?

Sherwin: Baka naman hina-hanap si Little girl.

Nav: tigilan nyo ako. Pati ba naman si Devon sinasali nyo pa sa mga kalokohan nyo?

Mike: Concern�.

Nag-high five pa ang mga ito na ikina-iling na lang ni Nav. Pero tama ang mga ito,
may hina-hanap nga siya. Yun nga lang hindi si Devon. hanggang sa may makita siya
na dalawang pamilyar na nilalang na sabay na nagla-lakad patungo sa lugar na
kinaroroonan nila. At ikina-gulat pa niya ay magka-hawak ang mga ito ng kamay.
Lyndon: Nav, anu? Nakita mo nab a ang hina-hanap mo?

Nav: Guys, you need to see this!

At itinuto niya sa mga kasama ang nakita niya. Kanya-kanyang reaksiyon ang mga ito.
hindi naman lingid sa mga ito ang hindi magandang samahan at namu-muong away sa
pagitan ng dalawag nilalaang na iyon.

Mike: Is this for real?

Lyndon: You must be kidding me, Nav!

Sherwin: May himala!!!!!!!!!! Sinabi ko na nga ba maling-mali si Nora. Idol ko pa

naman siya. Tsktsktsk.

Binalingan ng mga kasama si Sherwin dahil sa sinabi nito.

Sherwin: o bakit ganyan kayo maka-tingin? Problema?

Samantala�..

Devon: James, pinag-titnginan na tayo ng mga tao oh! Baka lang hindi mo napapansin?

James: wag mo nga silang pansinin. Wag mo na silang i-kehr!

Girl: hi James�.. ahmmmmm.. what are you doing with her? I mean bakit mo siya
kasama.. and tyaka.. bakit your holding her hand?

James: ah eto ba?

Tinaas pa nito ang kamay niya na hawak nito.

James: ahm� sabihin na lang natin na may atraso siya sa akin at ito ang kapa-
rusahan niya.

Girl1: ganun ba? So ibig sabihin ganyan ka mag-parusa? I mean�

James: Yes!!! Lalo na kung si Devon ang involve!

Devon; Anu? James!

James: So, if you'll excuse us, ili-libre pa kasi ako ni Devon. nagu-gutom na kasi
ako.

At hinila na siya nito pa-pasok sa cafeteria. Pagkaupong-pagka-upo nila, sinermunan

ni Devon si James tungkol sa mga pinagsa-sabi nito kanina.

Devon: and what do you mean by that? Anung parusa? At meron ka pang nalalaman na
ganun ka mag-parusa lalo na pag ako ang involve? Are playing games with me James?
what are you up to?

James: Teka lang! isa-isa, okay? Chillax ka lang!

Devon: panu ako makaka-pag chillax kung sa tingin pa lang ng mga babaeng iyon ay
para na akong sinasaksak. Tapos lalo mo pang pinalala dahil sa mga sinabi mo! Gosh!
Anu bang gusto mong mangyari?

James: alam mo Devon, lalo ka lang magkaka-problema kung hindi ko sinabi yun.
Devon: at dapat pa pala akong magpasalamat sayo?

James: making ka kasi muna! I dit it for you! Kung hindi ako sumagot kanina,
malamang mas lalong masama ang iisipin nila. Baka isipin nilang ginayuma mo ako. Or
worst kinulam kaya!

Para namang tinamaan si Devon sa huling sinabi ni James.

Devon: hindi naman lahat ng mangku-kulam masasama.

Napansin ni James ang pagba-bago sa reaksiyon ni Devon dahil sa sinabi niya.

James: Sorry! I didn't mean it. alam ko namang your totally different from the
other girls. Your not that desperate to have someone to be by your side. Like for
example a�.. boyfriend. Coz you have that strong personality. That you can stand on
your own. Without asking any help from other people. Especially� from me.

Naguluhan naman si Devon sa mga sinabing iyon ni James. pero nararamdaman niyang
may kinalaman pa rin ito sa nangyari kanina.

Devon: nag-sorry na ako diba? Galit ka pa rin? (malungkot ang face)

James: Huh? Of course not! When I say I forgive I do! I mean it! tsk! C'mon Devon,
mas prefer ko pa ang mala-dragon na Devon, kesa sa Mara a.k.a Devon. di bagay sayo!

Devon: at anung ibig mong sabihin? Gusto mong masaktan?

James: Yan.. yan! Ang sinasabi ko! Ang cute mo talaga.

At pinisil pa nito ang ilong niya. Habang naka-ngiti na naka-tingin sa kanya.

Parang na-conciuos naman si Devon sa sarili. Napa-tungo na lang siya dahil parang
kinilig siya sa ginawa ng binata. And seeing him this close and smiling at her.
Paki-ramdam niya siya na ang pinaka-magandang babae sa mundo.

James: Hey! I just sais that you're cute. Tapos tu-tungo ka lang dyan. parang
nakaka-hurt ka naman ng feelings.

Nagmag-taas siya ng mukha, nakita niyang itong naka-nguso at parang nagta-tampo.

Napa-ngiti na lang siya. Who would have thought, na meron palang taong cute at
gwapo pa rin kahit naka-simangot na.

Devon: Fine! Cute kung cute. O-order ba tayo o tutunganga na lang?

James: O-order syempre! Dito ka lang, I'll order for us. Stay put! Wag mo akong
tatakasan ha? That's an order!

Devon: opo lieutenant Leal!

James: Good! Private Roque! I'll be quick!

Sinundan na lang ni Devon ng tingin ang binata. Natatawas siya dahil sa ginawa
nitong lingon ng lingon sa kanyang pwesto. Siguradista talaga!
Selena: Anak? Ikaw ba yan?

Devon: Ha/ bakit Ma may iba ka pa po bang anal bukod samin ni Izay?

Selena: Hindi anak, that's not what I mean. Nagulat lang ako to see you this early!
Wala ka bang sakit?
Devon: Ma! wala na ba akong karapatang magising ng maaga? Para namang may kaka-iba
kung magising ako ng maaga!

Selena: meron tlaga anak! Ito kasi ang pinaka�unang pagka-kataon na nagising ka ng
maaga! Ever since, kahit noong bata ka pa lang, late ka palagi kung magising!

Devon: there is nothing constant in this world but change! Nagba-bago lahat mother!
Lalo na ang tao! Lalo na ako!!!!!

Selena: Haynaku! Anak! Sana tuloy-tuloy na yana! Para hindi na ako mapaos sa pag-
gising sayo tuwing umaga!

Sa bahay ng mga Leal

Katulong: Goodmorning Maam!

Mother: GoodMorning! Gising nab a si James?

Katulong: kanina pa po Maam. Siya na nga po ang nag-prepare ng breakfast ngayon!

Mother: nagbi-biro ka ba? Ang anak ko? Maagang nagising? At naglu-luto?

Katulong: hindi po ako nagbi-biro Maam. Totoo po! Nabigla rin nga po ako ng makita
ko si Se�orito na nasa kusina.at Maam, mukhang maganda ang mood ng anak niyo!

Mother: really? Hmmmm� magandang senyales ito! sige at baba na ako. Gusto kong
makita ng sarili kong mga mata ang sinasabi mo.

Nadatnan ng Mama ni James ang anak na naglu-luto at pakanta-kanta habang sumasayaw!

James: "Pop-it! lock-it! polka dot it! countrify it hip-hop it

Put you hawk in the sky from side to side

Jump to the left stick it glide.

Zig-zag across the floor shuffle in diagonal"

Ma! anung ginagawa o dyan?

Mother: bakit nagulat ka yata anak? Are you not going to greet me goodmorning?

James: So sorry Ma. goodmorning Ma!

Lumapit pa ito sa ina at hinalikan sa pisngi.

Mother: so what we have here? Our maid told me that you're cooking.

James: yep! Nagising kasi ako ng maaga, so wala naman akong ginagawa. I decided to
make myself helpful. So I cokk our breakfast for today. Hope you like it Ma.

Mother: ofcoure I do! Anything basta galing sayo. Wag lang lason!

James: Ma! why would I ever do that to the most beautiful, gorgeous, intelligent
ang loving mother in this whole wide universe!

Mother: bolero! Sige na bilisan mo na diyan. Ng maka-kain na tayo.

James: oki-doki!

After breakfast nag-madali ng umalis si James. may kailangan pa kasi siyang daanan
bago dumiretso sa school.

Mother: maaga pa ijo. Aalis ka na agad?

James: may dadaanan pa po kasi ako.

Mother: babae ba?

James: sige na MA. una na ako!

Mother: when will I meet her?

James: Love you Ma.

At nagmadali ng sumakay si James sa kotse nito. Naiwan naman ang ina na nangi-ngiti
sa kini-kilos ng anak.

Sa bahay ng mga Roque

Chrizza: For real talga MA? si Von-von ang nag-luto nito?

Devon: Akala mo siguro ikaw lang may hidden talent. Well ako din!! Wahahahah!!!!

Chrizza: Ma, punta tayo sa ospital mamaya ha!

Selena: BAkit? May problema ka ba anak?

Chrizza: I just want to undergo some laboratory examinations. Apat o lima siguro. I
just want to check kung walang na-apektuhang body organs sa katawan ko dahil sa mga
niluto ni Von-von!

Binato ni Devon ng table napkin ang kapatid at naka-ngusong tumingin sa ina. Na sa

mga oras na iyon ay pinipigilang tumawa dahil sa mga sinabi ng kapatid niya.

Devon: Ma! pati ba naman ikaw?

Selena: Sorry dear! Di ko lang talaga mapigilan.

Devon: Hmpf! Maka-pasok na nga!

Chrizza: wait! Sabay na ako sayo!

Devon: pag-ka tapos mo akong pag-tawanan?

Chrizza: Ito naman, di mabiro.

Naputol ang usapan nila ng may napa-kinggan silang busina ng sasakyan sa tapat ng
bahay nila. Sumilip ang mama nila sa bintana. Nakita nito ang isang kotseng naka-
parada sa labas.

Selena: May kotse sa labas. May susundo ba sa inyo?

Nag-madaling binuksan nina Chrizza at Devon ang pintuan at tiningnan kung kilala
nila ang may-ari ng sasakyang iyon. Sakto namang labas ng nagma-maneho ng kotseng
iyon.
Devon: james?

Chrizza: Nav?

Selena: kilala niyo sila? Aba! At kagwa-gwapo!

James: Goodmorning Devon!

Nav: Goodmorning Chrizza!

Nav/James: Goodmorning po MAam!

James: devon! devon! hintayin mo naman ako! Uy!

Lalo pang binilisan ni Devon ang pagla-lakad para hindi siya ma-abutan ng binata.
Pero na-abot pa rin siya nito at hinila sa isang tabi. Hingal na hingal ito. para
namang naka-ramdam ng awa ang dalaga para kay James. pero hindi! Naiinis siya dito!
naiinis!

James: bakit mo naman ako iniwan sa parking lot? Tapos ang bilis mo pang mag-lakad!

Devon: gusto mong malaman? Ha? Dahil naiinis ako sayo!

James: naiinis? Bakit? Wala naman akong ginagawa ah!

Devon; wala? Eh anu yung drama mo na sinundo mo pa ako sa amin?

James: dahil lang dun nagalit ka na? devon naman ang babaw mo!

Devon: ako pa? anu lang ang sasabihin ng mga-

James: dammit Devon! kalian ka ba titigil sa pag-iisip sa kung anu ang iisipin ng
mga tao sa tuwing mag-kasama tayo? Why do you always care about them? Anu ba ang
ikinata-takot mo? Tell me! O baka naman ikinahi-hiya mo akong kasama?

Natulala na lang si devon sa kaharap. Kitang-kita niya nag alit an galit si James.

James: Speak up!

Devon; wag mo akong sigawan!

James; akala ko ba okay na tayo? Pero ano na naman ito, Devon? bakit ba lagi ka na
lang gumagawa ng mga bagay ng pinag-aawayan natin? Ganun mo ba ka-ayaw na makasama
ako? Tell me! Sabihin mo sa akin ng harapan!

Devon: hindi naman sa ganun��. Ayaw ko lang kasi ng pinag-uusapan.

James: diba sabi ko sayo, wag mo silang papansinin. Sarili mo lang ang pinahi-
hirapan mo.

Devon: mAdaling sabihin, mahirap gawin.

James; walang mahirap na Gawain kung desidido ka!

Napa-tungo na alng si devon sa sinabi ni James. tama naman kasi ito. at syempre
mali siya!

James: pwede bang wag na tayong mag-away? Kakapag-bati lang gnatin diba? Di ka ba
nagsa-sawa na away tayo ng away?
Devon: nag-sasawa�

James: Yun naman pala. So please naman Devon! Please!

Devon: Sorry!

James: Anu?

Devon: sabi ko Sorry!

James: Cute!

Classroom

Mitch: Hi! James! goodmorning Devon. mag-kasaaby kayo?

James: oo! Sinundo ko siya sa bahay nila.

Mitch: si-sinundo mo siya? Diba.. hindi naman kayo close?

James: dati yun, ngayon super close na kami. Diba devon?

Devon: ha? Parang ganun na nga!

James: Sige Mitch, andyan na si Maam. Mauna na ako sa upuan ko.

Lucia: Sis, bakit naka-simangot ka!

Mitch: si James, sinundo si Devon sa bahay nila.

Dice: what? Diba hindi naman close yung dalawang iyon? I smell something fishy.

Mitch: gusto ko si James Lucy!

Dice: So anu naman ngayon?

Mitch: Lucy, help me! I want him! Baka maagaw siya ni Devon!

Dice: ae, si James gusto ka kaya niya?

Mitch: will you please shut up, Dice!

Lucy: Calm down, Mitch. Hindin mangyayari yun. If you want James, you can have him.
You will have him!

Tuwang-tuwa si Mitch sa narinig mula sa kapatid. She know that when Lucy said that
she can hace James, it will happen.

Dice: anung plano? May naisip ka na ba, Lucy?

Lucy: just follow my lead and everything will come out the way we want it to be.

Sa canteen

Nav: Anung drama niyong dalawa?

James: ha? Bakit?

Nav: bakit hindi kayo nag-aawy?

James: tingnan mo 'tong taong ito, sa halip na matuwa na hindi na kami nag-aaway ni
Devon gusto pa kaming mag-away. Grabe ka 'tol!

Nav: so tell me Little Girl, anung ginawa sayo nitong pinsan ko?

Devon: pinakain? As of now wala pa naman.

James: pina-tulan mo pa yang pinsan ko!

Habang kumakain nagkwe-kwentohan sina James, Nav at Devon. ng dahil dito ay unti-
unti pang naki-kilala ni Devon si James dahil na rin sa mga sekretong ibunu-bunyag
sa kanya ni Nav. Ngunit maya-maya. Napa-hawak si Devon sa ulo niya, dahil sumasakit
iyon. Napansin ito ni James.

James: Devon, okay ka lang?

Devon: ha? O-oo o-okay lang ako.

Pero lalo pang sumakit ang ulo ni Devon. paki-ramdam niya ay sasabog ito.

Devon: aaaaaaaaaa.!!!!!

James: Devon! anung nangya-yari sayo?

Devon: ang sa-sakit!!!!!!

Nav: sandal tatawagin ko ang ate mo. James, ikaw muna bahala kay Devon.

Devon: James, ang saaaaaaaaakit!!!!

James: anung masakit sayo? Devon!!!!!

Devon: ang saaakit!! Aaaaa!!!!!! Ang sakit ng ulo ko!!!!!!!

Napa-kapit si Devon sa braso ni James. ngunit dahil sa sakit ay nahi-higpitan ni

Devon ang pagkaka-kapit niya sa binata. Nasasaktan si James sa pagkaka-hawak sa
kanya ni devon pero mas nasasaktan siya dahil sa nakikitang kalagayan ni Devon.

James: sandal na lang Devby!! Sandali na lang!

Devon: di ko na kaya!!!!! Ja-james..

Naka-agaw na rin ng pansin sa ibang mga naroroon sa canteen ang nangyayari kay
Devon. kaya naman pinagka-guluhan na sila ng mga ito. maya-maya pa ay nawalan na ng
malay si Devon. eksakto naman ang pag-dating ng ate nito at ni Nav.

Chrizza: Devon! james, anung nangyari sa kanya?

James; hindi ko alam!

Chrizza: Von-von! Gumising ka! James, pwede mo ba kaming ihatid sa bahay?

James: Oo naman!

Binuhat na ni James ang walang malay na si Devon papuntang sasakyan. At

nagmamadaling pinaharorot nito iyon.

Kinabukasan hindi pumasok si Devon. lalo tuloy kina-bahan si James ng hindi makita
ang dalaga. Hindi na niya kasi ito dinaan sa kanila dahil na-late siya ng gising ng
umagang iyon. Hindi siya maka-tulog kagabi dahil sa labis na pag-aalala dito. ng i-
uwi nila ito sa bahay ng mga Roque, hindi pa rin ito nagi-gising. Nakita niya ang
pag-luha ng mama nito ng makita ang anak. Ng tumawag siya ng nag-daang gabi sa
bahay ng mga ito, sinabi ng ate nito na hindi pa rin ito nagi-gising. Kaya't lalo
siyang hindi mapa-kali. May sakit kaya ito? pero ang sigla-sigal nito! Napa-hilamos
na lang si James sa kai-isip. Binasag naman ng isang tinig ang pag-iisip iya.

Mitch: Goodmorning James!

James: Goodmorning.(matamlay nitong sagot)

Mitch: anung problema? May sakit ka ba?

James: wala. Wala ito. di lang ako masyadong naka-tulog kagabi.

Mitch: ganun ba? Ahm.. gusto mo bang mag-mall mamaya? Balita ko kasi maaga tayong
makaka-uwi, dahil wala yung isa nating prof? so what do you think? Para naman medyo
maging okay ka!

James: thank you Mitch! Pero as of now, alam kong hindi ang pagma-mall ang magpapa-
buti sa paki-ramdam ko.

Mitch: so what is it? tell me! Baka may magawa ako!

James: that's so nice of you Mitch.

Mitch: is it about Devon?

Hindi nai-tago ni Mitch sa tinig ang galit, ngunit hindi naman ito naman ito
napansin ni James. matamlay na ngiti ang isinagot ni ames na lalo pang nagpa-tindin
ng galit ni Mitch.

Mitch: Anu ba ang nang�..yari sa kanya?

James: actually hindi ko alam at hindi ko maintindihan. Nag-alala talaga ako.

Mitch: baka naman, may sakit yung tao.

James: I don't know.

Nav: James, let's go!

James: SIge mMitch mauna na kami.

Mitch: Teka! ! saan kayo pupunta?

Nav: pupunta kami sa bahay nina Devon.

At wala ng iba pang salita nawala na sa paningin ni Mitch ang dalawa. Hindi na
napigilan ni Mitch ang galit kaya't sinipa nito ang kaharap na bangko. Nakita naman
nina lucy ang ginawa ng kapatid kaya agad nila itong nilapita.

Lucy: Mitch! What are you doing?

Mitch: Lucy! Ang sabi mo sa akin mapapa-saakin si James! pero parang paki-ramdam ko
iba ang nangyayari?

Dice: Hindi ka nga nya gusto! Si Devon ang gusto nun!

Lucy: shut up dice!

Dice: whatever! Bahala nga kayo dyan!

Lucy: listen Mitch! Nagsi-simula palang tayo.

Mitch: tama! Nagsi-simula pa lang nga tayo. Pero paki-ramdam ko talo na ako! Ayoko
Lucy! Akin si James! akin lang siya.

Lucy: Mitch! Hinaan mo ang boses mo kung ayaw mong maka-agaw ng pansin dito!

Mitch: anung paki-alam ko! Pansinin nila ako at gagawin ko silang mga palaka!

Isang sampal ang dumapo sa pisngi ni Mitch.

Mitch: why did you do that?

Lucy: to calm you down! And to remind you about our main reason why we're here! At
hindi kasama doon si James! ikaw na nga ang hina-hayaan dyan sa kapritsuhan mo,
ikaw pa ang galit. Listen, ako ang bahala dito sa walang kwenta mong problema. I'll
make sure na mapupunta sayo si James. but make sure na hindi ka makaka-limut sa
totoong pakay natin dito!

Mitch: oo! Alam ko yun! Hindi naman ako nakaka-limut! Please Lucy, make him mine!
Make him mine!!!!!

Lucy: don't worry! A promise is a promise!

Sa bahay ng mga Roque

Selean: Izay, paki-tingnan nga kung sino yung tao sa labas. Meron kasing kuma-
katok.

Chrizza: Sige po!

Pag-bukas ng pinit, nagulat pa si Chrizza ng makita sina NAv at James.

Chrizza: anung ginagaw niyo dito?

James: pasensiya na! makiki-balita sana kami tungkol kay Devon.

Selena: Izay, sinu yan?

James: Goodmorning po Mrs. Roque

Selena: NAv, James! pasok kayo.

Nav: pasensiya napo ku-kumustahin lang po nami ang lagay ni Devon.

Selena: Pasok kayo mga ijo.

James: Kumusta po si Devon?

Selena: hindi pa rin siya nagigising hanggang ngayon. Pero kumpara kahapon, maganda
na ang kulay ng balat niya. Ibig sabihin, magiging okay na siya. Kailangan na lang
niya siguro ng mas mahabang pahinga.

Nav: Mrs. Roque, matanung ko lang po. Meron po bang sakit si Devon. yun pwede pong
maging basehan ng nangyari sa kanya kahapon?

Tumingin muna ang ginang sa anak nitong si Chrizza bago mag-salita.

Selena: sa totoo lang ijo, wala eh. Masiglang bata iyang si Von-von simula pagka-
bata pa lang. mas sakitin pa nga itong si Izay. Kuna may sakit man siya, hindi ko
masasabi.

James: Pwede kop o bang makita si devon? kung papaya lang naman po kayo.

Selena: Oo naman ijo. Halika at sasamahan kita.

Naiwan sina Nav at Chrizza sa sala. Ngunit wala ni isa man sa mga ito an gang-
salita. Madalian lang ang naging pag-silip ni James sa dalaga. Dahil parang hindi
niya kayang tingnan ang dalaga sa ganung kalagayan. Maka-lipas lang ang isang oras
ay nag-paalam na rin ang mga ito sa pamilya Roque.

Devon; Let me go James!

James: Paano kung ayaw ko? O Ms. Roque, nasan na ang tapang mo? At tyaka diba, ikaw
ang lumapit sa akin, kaya ganito ang pwesto natin ngayon?

Devon: Ka-kaya nga ako na ang lumalayo.

Sa halip na sumagot, ngumiti lang ito. at unti-unting inilapit ang mukha kay Devon.

Devon: Ja-ja-mes�

At tuluyan ng lumapat ang mga labi ni James sa mga labi ni Devon. "Mali ito! mali
ito!", sigaw ni Devon sa isip niya. Dapat ay itinulak na niya ang binata. Pero
bakit parang lumalambot lahat ng buto niya sa katawan. Paki-ramdam ni devon tutumba
siya. Kaya naman napakapit si Devon sa may dibdib ni James. nalilito si James.
dapat na niyang bitawan ang dalaga. And besides hindi naman sa lips niya gustong
halikan si Devon. gusto lang niyang takutin ito. kaya't di niya maintindihan kung
bakit lumapat ng tuluyan ang mga labi niya sa labi ni Devon. nagulat si James ng
maramdaman ang mga kamay ni Devon sa kanyang dibdib. Ang mga kamay ni James na nasa
mga balikat ni Devon ay tuluyan ng yumakap sa dalaga. Naramdaman ni Devon ang
tuluyang pag-yakap sa kanya ni James. unti-unti na ring gumagalaw ang mga labi ni
James na nag-dulot pa ng lalong panla-lambot ng mga buto ni Devon. Kaya't lalo
siyang napa-kapit kay James. Unti-unti na ring lumalalim ang mga halik na nata-
tanggap ni Devon mula kay James. na naging dahilan para tuluyan nang mawala sa
tamang pag-iisip si Devon.

Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf!

Napa-mulat si James at Devon dahil sa ingay ng narinig. Walang nakapag-salita sa

kanila sa simula. Ngunit.. Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf!

Nai-tulak ni Devon si James. nararamdaman ni Devon ang pagka-manhid ng katawan

niya. Lalo na ng mga labi niya. Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf! Arf!

Napa-tingin si Devon sa maingay na nilalang na iyon. Wala sa sarili na dinampot ni

Devon ang mga gamit. Paalis na sana siya ng bumalik ang dalaga at kinuha rin ang
dahilan kaya natigil ang nagaganap kani-kani lang. si James naman ay naiwan at
napako sa kinatatayuan dahil sa nangyari.
Nasa isang gubat siya, nakikita ni devon ang sarili na nag-lalakad sa isang masukal
na gubat. Lakad-takbo ang ginagawa niya. Nararamdaman niya ang bilis ng tibok ng
puso niya at bilis ng pag-hinga. May naririnig siyang boses ngunit di niya mawari
kung saan iyon nag-mumula. Sa di kalayuan ay isang pigura ng tao ang nakita niya.
Ngunit hindi niya maaninag ito. kina-kawayan siya nito. Animong tinatawag siya nito
upang lumapit dito. sa likuran naman niya ay may mga sumisigaw ng pangalan niya.
Marami ang mga ito. sa kanan niya ay may isa pang pigura ng isang tao. Naka-lahad
ang mga kamay nito sa kanya. Ngunit ganoon na lang ang takot niya ng makita ang
animoy sinulid na naka-tali sa buong katawan nito. At ang dulo ng sinulid ay hawak
ng isa pang pigura na nasa likuran nito. Nagulat na lang siya ng saksakin siya nito
sa tapat ng puso niya ng patalim. Habol hiningang tini-ngala niya ang sumaksak sa
kanya. Nakita niyang lumuluha ito. naka-rinig na naman siya ng tinig. Tinatawag
nito ang pangalan niya. Kilala niya kung sino ang nag-mamay-ari ng boses na iyon.

Devon: Mama! Mama!

Ngunit walang tunog na lumalabas sa kanyang bibig. Paulit-ulit niyang tinawag ang
mama niya. Ngunit hindi pa rin niya nakikita ang mama niya. Tanging ang tinig lang
nito ang napapa-kinggan niya.

Devon: Mama! Mama!

Lumiwanag ang paligid. May boses na naman siyang naririnig. Palapit ito ng palapit
sa kanya. Ngunit hindi niya makita ang mukha ng may-ari ng tinig na iyon. Paulit-
ulit lang nitong sinasabi ang pangalan niya at inu-utusan siya nitong imulat ang
mga mata niya. Pero paano niya iyon gagawin kung mulat na ang mga mata niya.

Tinig: Devon! Devon. Imulat mo ang iyong mga mata! Devon! Devon. Imulat mo ang
iyong mga mata!

Nawala ang tinig. Nawala ang liwanag. At ang nakikita ni Devon sa mga oras na iyon
ay ang mga gamit sa kwarto niya.

Devon: Panaginip. Napa-kasamang panaginip!

Chrizza: Von-von? Mama! Gising na si Von-von!

Nakita ni devon ang pagmamadali ng ate niya na lapitan siya. Nagulat pa siya ng
yakapin siya nito at naramdamang umi-iyak ito.

Devon: anung drama mo Izay?

Chrizza: I'm so happy! I'm so happy!

Selena: devon!

Devon: mama!

Dali-daling lumapit ang lumuluhang ina ni devon at mahigpit na niyakap ang anak na
kanina pa nagta-taka sa kinikilos ng ina at kapatid.

Devon: teka lang Ma! anung nangyari? Bakit kayo umiiyak ni Izay?

Chrizza: Masaya lang kami!

Devon: masaya? Bakit? Nanalo ba tayo sa loto?

Nagka-tinginan si Chrizza at selena.

Selena: anak, wala ka abng naa-aalala?

Devon: naa-alala? Meron po ba dapat?

Chrizza: Von, you've been asleep for almost a day and a half! Wala ka ba talagang
maalala?

Devon: No way! Tulog? Ako? Wa�..wala akong ma-alala eh�� ma! izay!

Selena: Hayaan mo na lang kung wala kang ma-alala.

Devon: pero

Selena: mas mabuti iyon para sa iyo!

At muling pang niyakap ni selena si Devon. nagta-taka talaga si Devon sa nangya-

yari. Bakit wala siyang ma-alala? Mukhang wala nang balak pang sabihin ng kanyang
ina at kaaptid kung anu talaga ang nang-yari. Sino ang pwede niyang tanungin? Kung
isang araw at kalahati siyang tulog, anu kayang nang-yari bago siya maka-tulog/ at
meron ba o wala siyang kasama ng mga oras na iyon? Kung meron, sino?

Pag-katapos kumain napag-desisyunan ni Devon na magpa-hangin sa labas ng bahay

nila. Sa duyan sa likod-bahay nila siya dumiretso. Agad naman siyang sina-lubong ng
alaga niyang si Chuchuruchuru.

Arf!Arf!Arf!Arf!

Devon: Hi there, pup! Miss me?

Kinalong ni Devon ang tuta pag-upo niya sa duyan. Nagpa-kawala ang dalaga ng isang
malalim na hininga. Napa-tingin naman ang tuta sa kanya ng dahil sa ginawa niyang
pag-hinga.

Devon: nagulat ka ba? Alam mo, naguguluhan talaga ako! Hindi ako makapag-isip ng
maayos. Bakit paki-ramdam ko may isang bahagi ng alaala ko ang nawawala. Haiszt!
Talo ko pa ang nagka-amnesia, mild nga lang. sino ang pwedeng maka-tulong sa akin.

Voice: ako!

Devon: matutulu-.. ha? Sino ang nag-salita? Anu bay an kung anu-anu ang naririnig
ko! Naba-baliw na rin yata ako.

Voice: hindi ka baliw! Wala sa lahi nyo!

Napa-tayo si Devon sa muling pagkaka-rinig sa boses na iyon. Mas malakas na iyon sa

dati. At paki-ramdam niya ay malapit ito, napaka-lapit!

Devon: naku! Naku! May maligno pa yata dito!

Voice: mangku-kulam ka, takot ka sa maligno?

Devon: panu mo nalaman yun? Aaahhh!!! Devon umayos ka! Wag mong ka-usapin ang
sarili mo!

Voice: grabe ka naman! Magka-boses ba tayo?

Devon: kung sino ka man! Mag-pakita ka! Hi-hindi ako nata-takot sayo!

Voice: hindi daw! Eh bakit nanginginig ka?

Devon: a-ako? Na�.nanginginig? ako?

Voice: wag ka ngang magma-ang maangan. Sino pa ba ang tinutukoy ko, eh dadalawa
lang naman tayo dito!

Devon: asan ka ba? Mag-pakita ka!

Voice: hellow? Kanina pa ako nasa harapan mo! Nakaka-hurt ka naman masyado!

Devon: eh hindi kita makita!

Voice: tumungo ka kaya!

Dahan-dahang tumungo si Devon. sa pag-tungo niya ang tangi niyang nakita ay si

Chuchuruchuru.

Churu: hi!

Devon: i-ikaw? Chu-chu..chu��

Churu: Chuchuruchuru at your service! Churu for short. Kahit di ko masyadong feel
ang name ko, okay na rin. Uy! Bakit di ka na umimik dyan!

Devon; nagsa-sa

Churu: diba obvious? Eto nga oh, kausap mo!

Devon: naba-baliw na nga ako.

At tuluyan na ng nawalan ng malay si Devon.

Churu: anubeh! Masakit ka sa bengs, dear. Mahimatay ba? Kaloka! Bibinyagan agad ang
powers ko! Hmmmmm�. Makapag warm-up nga muna.

Arf! Arf! Arf!

Selena: Devon, anak. Gising na! devon.

Devon: hmmmmm? Anung oras nap o ba, Ma?

Selena: ala-sais na. banagon ka na. papasok ka pa.

Devon: five minutes na lang Ma. fi-

Nang ma-realize ni Devon kung nasaan siya, napa-bangong bigla ang dalaga.

Devon: ha? Teka! Asan ako? Ma, paano po ako naka-pasok dito sa kwarto ko?

Selena: anu ba namang klaseng tanung yan, Devon?

Devon: eh kasi� kagabi, nandun ako sa�

Arf! Arf! Arf!

Selena: tingnan mo, pati itong alaga mo ginigising ka na!

Devon: ikaw! Lumayo ka sa akin! Mama ilayo mo sa akin yan!

Selena: devon! anu bang nangya-yari sayo! Bumangon ka na dyan!

At lumabas na ng kwarto niya ang mama at naiwan siya at ang tuta sa harap niya.

Devon: pe-pero�
Churu: goodmorning Dear!

Devon: Mamaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Nagta-takbong lumabas si Devon sa kwarto niya.

Churu: hala! Sumigaw? Wait up dear!

Sa school

Hindi muna tumuloy si Devon sa klase nila ng umagang iyon. Sa mini-forest muna siya
nag-tigil. Nagbaba-sakali na may maaalala siya sa lugar na iyon.

Devon: bakit nga ba dito ako dumiretso? Hindi na talaga ako nag-iisip.

James: Devon!

Devon: ay butiki! Anu ba naman James! an gaga-aga nanggu-gu-

Hindi na natuloy ang sasabihin ni Devon dahil niyakap siya agad ni James at pina
ikot-ikot pa.

Devon: james!!! tumigil ka nga! Nahi-hilo ako!

James: sorry! sorry! na-excite lang ako. Masaya lang ako!

Devon: halata nga! Teka anung gina-gawa mo dito?

James: may nakapag-sabi kasi sakin na pumasok ka na daw. Pumunta naman ako sa
klasroom natin, wala ka dun sa canteen naman imposible kasi maaga pa, para kumain.
Kaya dito kita pinuntahan! At yun tama naman ako! So, how are you ffeling now? Okay
ka nab a? masakit pa ba ang ulo mo? Sigurado ka bang kaya mo nang pumasok?

Devon: prrrrrrrrrrrrtttttttt! Time-out muna! Ang dami mong sinabi! Ang dami mong
tanung! Pwede bang isa-isa? Magulo pa kasi pag-iisip ko, at hindi ko kayang i-
absorb lahat ng mga sinabi mo.

James: ganun ba? Maupo na kaya muna tayo?

Devon: mabuti pa nga! Bakit yata excited kang makita ako?

James: ha? Excited ba ako? Hindi naman ah!

Devon: hehehe.. teka lang James, may itatanung ako, okay lang ba?

James: oo ba! Wag lang kung pwede kang umutang, may pinag-iipunan kasi ako.

Devon: hindi noh!

James: buti naman!

Devon: tse!

James: eto naman, galit agad. So anu ang ita-tanung mo? Favorite color ko? Blue.
Favorite ulam,� hmmmmmmm meron ba?

Devon: James Anthony Leal! Pwede ba! Seryoso ako!

James: peace!

Devon: wag na lang kaya!

Akma nang tatayo si devon ng hilahin siya ni James para umupo ulit.

James: sorry na!

Devon: argghhhhh!!!!

Ginulo pa ni devon ang buhik niya na inayos rin ni James. ngumiti ito sa kanya.
Ngiting naging dahilan para mag-wala nanaman ang puso niya. "Anu ka bang puso ka!
Wag ka ngang makulit!", pagalit niya sa sarili.

James: Wag ka nang magalit. Anung ita-tanung mo? Tungkol ba sa nangyari sa iyo?

Devon: ha? Paano mo nalaman?

James: tumawag ako sa inyo ka-gabi kaso tulog ka na daw, ate mo ang naka-usap ko.
Ang sabi niya, hindi mo daw ma-alala ang nangyari sayo. Totoo ba?

Devon: oo eh! Paki-ramdam ko tuloy parang kulang na ang buhay ko! Dahil sa
nawawalang alaalang iyon. Pwede mo ba akong tulungan?

I-kinuwento ni James sa dalaga kung anu ang nangyari dito noong nag-daang araw.
Pero kahit anung gawing pagba-balik tanaw ng dalaga, wala pa rin siyang ma-alala sa
mga nangyari.

Devon: wala pa rin akong matandaan James!

Nai-iayak na saad ni Devon. nakita ni James na nahi-hirapan ang dalaga. May kung
anu sa loob niya na nag-uutos sa kanya na yakapin ang dalaga. Ngunit meron namang
bahagi ng isip niya na wag gagawin iyon dahil baka humantong lang iyon sa isang
bagay na hindi na nya maari pang takasan kahit kalian. Subalit parang may sariling
kusa at natagpuan na lang ni James nay aka-yakap na niya si Devon.

James: tama na Devon. hayaan mo na. wag mong pilitin ang sarili mong ma-alala.
Malay mo makaka-buti para sayo na wag ng ma-alala pa ang nangyari.

Ibinuhos ni Devon lahat ng mga nararamdaman niya sa pag-iyak. Hindi alintana ang
posibilidad nabaka may maka-kita sa kanila ni James. all she know and feel on that
moment she is safe. Secured and protected by this guy who is with no second
thoughts and hesitations comforted her. And make her feel that there is someone in
the person of James Anthony Leal, who is willing and ready to care for her.

Devon: james salamat ha.

Ayon kay Devon ngunit hindi nagta-taas ng tingin at naka-baon pa rin ang mukha sa
dibdib ni James.

James: anu ka ba! Para kang others. Friends naman tayo diba?

Mahinang tawa lang ang isinagot ni Devon. ngunit sa isang bahagi ng lugar na iyon,
isang nanli-lisik na pares na mga mata ang naka-tanaw kayna James at Devon.
Matapos mai-labas lahat ng emosyon, hina-handa naman ni Devon ang sarili para sa
isang pang bagay na dapat harapin, ang nagsa-salita niyang alaga. Sa likod-bahay
nag-tungo si Devon ng gabing iyon. At tama ang hinala niya dahil naro-roon ang tuta
niya. At sosyal naka-sakay pa sa duyan. Nagulat naman si Devon ng mag-salita ito.
hindi pa rin talaga siya maka-paniwala. Pero nandito na siya, kaya tuloy-tuloy na
ito.

Churu: Hay salamat! Dumating ka rin! Kanina pa kita hinihintay.

Devon: hinihintay mo ako?

Churu: diba obvious? Well, hindi ka naba takot sa akin? Hindi ka naba tatakbo o
sisigaw? Kasi honestly dear, your getting into my nerves na talaga!

Devon: aba ayos ka talaga! Wa na akong ma-say!

Churu: and why so?

Devon: sosyal na sosyal kang mag-salita. Par kang socialite na tao. Tsktsktsk..
talo mo pa ako!

Churu: sinabi mo pa! ewan ko ba sayo. Sa pamilya mo, ikaw lang ang maton.

Devon: ha? Kilala mo ang pamilya ko? Teka-teka. Sino ka ba talaga?

Churu: So sorry, I forgot to introduce myself. I'm Serafina Kiya, ang iyong
guardian.

Devon: serafina kiya? Guardian? You mean, guardian dog? Teka paano ako nagka-roon
ng guardian/ bakit si ate wala? Si mama din. Si papa. Yung ti-

Churu: hephep! Stop! Para hindi ka mailto, hayaan mo akong mag-paliwanag, okay?

Devon; okay! Sige go! Linawan mo ha?

Churu: eto naman, nag-request pa. sige, ganito kasi yun. Actually, ang Lola Luna mo
ang natagala sa akin para maging guardian mo.

Devon: Si nanay?

Churu: yes dear! Tompak! Nag-aalala kasi sayo ang lola mo. Dahil nga hindi mo
magamit ng maayos ang powers mo. And alam din naman niya na hindi na rin tatagal
ang buhay niya, so she asked help from other witches para mabuhay ako! I mean para
mag-karoon ka ng guardian.

Devon: bakit ako? Bakit ako lang? si ate? Hindi rin naman niya nagagamit ng maayos
ang powers niya diba?

Churu:eh kasi�. Ang ate mo� anu�.

Devon: anu?

Churu: hindi mo kasi katulad ang ate mo.

Devon; in what way? Papaano?

Churu: bakit ang dami mong tanung?

Devon: bakit hindi mo na lang sagutin?

Churu: kasi naman! Okay! Fine! Ang ate mo, eh aware na kung anu ang kaya nyang
gawin. Her abilities kunbaga. Effortless iyang nagagamit ang lahat ng kanyang
powers kahit hindi niya namamalayan or even without training. Pero ikaw, kahit ang
Lola Luna mo, hindi ma-figure out kung anung klaseng kapangyarihan meron ka.
Devon: meron akong alam! I can make people forget things.

Churu: pero isang beses sa isang fullmoon mo lang pwedeng gawin. Tapos yun pa yung
kaisa-isang alam mo kasi yun ang palihim mong pinag-aralan ng isang taon galing sa
libro ng mama mo.

Devon: paano mo-

Churu: dear, alam ng lahat ang ginawa mo. Hinayaan ka na lang nila. Pero ano? Wala
ng sumunod diba? Kahit yung mga simpleng mahika di mo magawa.

Devon: eh kasi nga ayaw akong payagan ni mama.

Churu; dahil yun ang na-isip niyang paraan para ilayo ka sa pwedeng mang-yari sa
iyo.

Devon; mangyari sa akin? Anung ibig mong sabihin.

Churu: bilang kahuli-hulihang apo ni Luna Devina Mercedes, nakita sa iyong

kapalaran na maaring mangyari o ma-ulit sa iyo ang lahat ng nangyari sa Lola mo
before. Kunbaga History repeats itself! At magsi-simula ang lahat pag-dating mo ng
ika-labing anim na tao. Na-isip ng mama mo na kung hindi ka matutulad sa Lola mo na
may alam na maraming mahika hindi ka matutulad dito. at yun din ang dahilan kung
bakit kinaialangan niyong umalis sa lugar ninyo.

Devon: Mangyari sa akin ang nangyari sa Nanay? Anung specific na nangyari?

Churu: ang akuin ang responsibilidad na pamunuan ang buong angkan. Ang panatilihing
nasusunod lahat ng mga batas at lahat dapat ay susunod sa anumang naisin mo.
Haaaaaaaayyyyyyyyy!!! In short, ikaw ang pa-palit sa pwesto ng Lola mo. Ang maging
El Supremo ng buong lahi ng mga mangku-kulam. Alam mo naman siguro kung gaano
kalaking responsibilidad iyon. At kung nata-tandaan mo, eto rin ang naging dahilan
kung bakit nag-karoon ng hidwaan ang pamilya nyo sa pamilya ng mga Celeres.

Devon: Paano naman nakaka-siguro si Mama na sa pag-iwas niya sa akin sa pamumuhay

bilang isang ganap na mangku-kulam sa pamamagitan ng hindi pag-aaral ng ibat-ibang
mahika at pag-alis naming sa lugar na kina-lakihan ko, hindi mangyayari sa akin ang
mga bagay na iyon? Ikaw na rin ang nag-sabi, nabasa iyon sa kapalaran ko! So kahit
anung gawin ni Mama, hindinh-hindi ko maiiwasan ang mga bagay na dapat mangyari.
Mag-aral man ako o hindi ng mahika!

Churu: dear, puso mo! HB ka naman masyado. Intindihin mo na lang na para rin sayo
ang ginawa ng mama mo. She just love you that much. Na kahit ang kapalaran mo kaya
niyang palitan wag ka lang mapa-hamak!

Devon: nagu-guluhan ako, Churu!

Churu: hay naku! Wag ka ng maguluhan! Pwede? Ang bigat mo sa bengs! Well anyway,
back to real business tayo. Luna Devon Liro Mercedes, are you in are you out?

Devon: ha? Anung are you in? are you out?

Churu: ang ibig kong sabihin, handa ka bang maging estudyante ko?

Devon: ha? Bakit teacher ka ba? Magtu-turo ka sa University naming? Anung subject?

Churu: OMG!!!!!! Malalagas ang bengs ko sayo dear!!!! Sa tingin mo? Possible ang
sinasabi mo? Maging estudyante ko sa subject ng Magic and Spells!!!!!!!
Devon: weeh???? Seryoso ka?

Churu: sa tingin mo nagbi-biro ako?

Devon: oo!!!!

Churu: Devina!!! Anubeh etong apo mo!!! Apo mo ba talaga ito????????? arrgghhh!!!!

Devon: anung binubulong mo dyan?

Churu: oo o hindi? Mag-aaral ka o hindi?

Devon: pwede pag-isipan muna?

Churu: wala ka ng oras para mag-isip. Malapit ka ng mag- seventeen!!!!!

Devon: o anu naman kung magse-seventeen na ako?

Churu: fullmoon po kasi sa araw na iyon. So ang ibig sabihin tuluyan ka na pong
mabi-binyagan bilang isang full-pledge Witch! At ang hirap naman kung wala ka man
lang alam na kahit isang mahika diba?

Devon: eh diba ayaw nga akong gawing witch ni Mama?

Churu: ayaw man o hindi ng Mama mo, wala siyang magagawa kundi sumunod sa
tradisyon. Ang pagiging witch mo nasa dugo yan. Aba! Takot lang ng Mama mo sa Lola
mo.

Devon: Anu bang gina-gawa pagbi-binyagan ang isang magiging full pledge na witch?

Churu: kung nandun ka pa sa lugar niyo, ang mga matatanda sa angkan ang nagsa-
sagawa nun. Pero dahil malayo kayo sa lugar natin, hindi ko alam. Ang mama at papa
mo ang magde-desisyun.

Devon: Ganun?... wala na siguro akong pag-asa�.

Churu: cheer up dear! Kaya nga nandito ako! So are you or are you out?

Devon: magpa-paalam muna ako sa mama ko.

Churu: sa tingin mo papayagan ka? Ganito na lang, aalis muna ako. After three days
babalik ako. Sa pag-balik ko, doon mo sabihin ang ka-sagutan mo. Okay bayun?

Devon: saan ka pu-punta?

Churu: may bi-bisitahin lang akong kaibigan. Sige na, matulog ka na! kailangan mo
ng lakas. Marami ang mangya-yari so kailangan mong magkaroon ng lakas ng katawan at
isip para harapin ang mga iyon.

Devon: anung sinasabi mo?

Churu: malalaman mo din! Goodnight!

Pagka-sabi nito, bigla itong nag-laho sa paningin ni Devon. laglag ang balikat ng
pumasok sa bahay nila si Devon. masyadong maraming bagay siyang nalaman ngayong
gabi. Parang ang hirap paniwalaan at intindihin.
Mitch: Hi James! Goodmorning!
James: Goodmorning.

Mitch: Ahmmmmm��. May gagawin ka ba mamaya? After ng class natin sa hapon?

James: actually Mitch, meron eh.

Mitch: ganun? Ahmmm.. hindi mo ba pwedeng i-postpone yan? I mean� ahmmm� kasi..
birthday kasi ni Lucy.. so I'm thinking if you could join us mamaya para i-
celebrate.. pero dahi�

James: wa-wait! Are you sure pwede ako su-

Mitch: yes! Yes! Ofcourse! You'll be our most important guest.

James: hmmmm�. Siguro pwede kong i-postpone muna ang gagawin ko mamaya..

Mitch: for real? Oh my! Oh my! I can't believe it!

James: maniwala ka. (smie, then pinisi ang ilong ni Mitch)

At ang gesture na iyon kay Mitch ni James ang na-abutan ni Devon. mag a-about face
sana si Devon ngunit tinawag naman siya ni Mitch.

Mitch: Hi Ms. Roque! Saan ka pupunta? Di ka pa ba papasok?

Devon: Huh?! Pa-pasok na ako! May naka-limutan lang ako.

James: Goodmorning Devon.

Devon: Morning. Si-sige pasok na ako.

Hindi mapa-kali si Devon habang nasa klase siya. At nai-nins siya kung bakit!

Devon: Anu ba namang paki-alam ko? Sweet sila eh! Bagay pati sila! Kaibigan lang
naman kami ni James. at tyak, anu ba naman Luna Devon, obvious naman na gusto ni
Mitch si James! at tyaka mukhang�� gusto rin siya ni�� (isip)

Nilingon ni Devon ang binatang katabi niya. Abalang-abala ito sa paki-kinig sa

klase unlike her na hindi makapag-concentrate. Napa-buntong hininga na lang si
Devon sa nai-isip. Dapat wala siya paki-alam. Pero bakit parang nalu-lungkot siya.

Samantala, naba-bahala naman si James kay devon. dahil halata dito na hindi mapa-
kali simula pa lang ng klase nila. Nakita din niya nya na nilingon siya nito pag-
katapos ay bumuntong hininga pa.

James: Anu naman kayang nangya-yari sa kanya?(isip)

Hapon after class

Mitch: James!

Napa-hinto sa pagla-lakad si Devon ng mapa-kinggan ang boses ni Mitch na sinigaw

ang pangalan ni James. Nakita niyang naka-ngiting lumapit ito sa binata at ganun
din si James dito.

Mitch: Ready?

Napa-kinggang tanung ni Devon kay James ni Mitch. At naka-ramdam ng paninikip ng

dibdib si Devon sa narinig at nakikitang eksena.
James: yes! Ikaw?

Mitch: super!

James: great! So tara na! sa parking lot muna tayo, gagamitin natin ang kotse ko.

Mitch: sweet James!

James: Hindi naman. Shall we?

Tumango lang si ang dalaga at walang keming hinawakan ang kamay ni James. parang
wala lang kay James na makipag-holding hands kay Mitch.

Devon: eh anu naman kung makipag-holding hands si James kay Mitch? Care mo naman
Devon? (sa isip)

Nang malapit na ang mga ito sa pwesto niya ay nag-tago si Devon sa isang sulok at
hindi umalis doon hanggat hindi nakaka-lagpas ang dalawa. Habot tingin ang ginawa
ni Devon sa dalawang nilalang na iyon na masaya pang nagku-kwentohan habang nagla-
lakad.

Dice: aren't they a lovely couple?

Nagulat pa si Devon ng ma mag-salita mula sa kanyang likuran. Tiningnan niya kung

sino ang salita. Nagulat siya ng makita si Dice na naka-sandal sa padera at naka-
ngiti ng nakaka-loko sa kanya. Umalis ito sa pagkaka-sandal at lumapit sa kanya.

Dice: bagay sila noh? What do you think Ms. Roque?

Devon: anu namang paki-alam ko?

Dice: wala nga ba?

Devon: maiwan na kita, uuwi na ako.

Dice: mahilig ka ba talagang mag-panggap? Alam mo kung sasali ka sa isang pageant

at iyan ang talent mo� tsktsktsk� dear, wala ka man lang pag-asang manalo ni
consolation prize.

Devon: anu bang kailanga mo?

Dice: wala naman. Natutuwa lang ako ng kailangan mo pang mag-tago diyan sa gilid
wag ka lang nilang makita. Na parang hindi na co-compliment sa sinabi mong wala
kang paki-alam.

Devon: ewan ko sayo.

Dice: fine! Sabi mo eh! Ang bad-bad ko naman kung kailangan pa kitang i-torture
para lang umamin diba? Besides, wala sa lahi naming ang puma-patol sa�..

Hindi nito tinuloy ang sinasabi sa halip ay lumapit pa lalo sa kanya, sa may bandag
tenga niya at muling nag-salita.

Dice: sa mahihina.

Pagka-sabi nito, tuloy-tuloy itong nag-lakad ngunit huminto din ilang metro ang
layo sa kanya.
Dice: isang pa-alala lang, wag na wag mong magagawang pa-iyakin si Mitch, dahil
hinding hindi kami magda-dalawang isip na, pumatol sayo. Yun lang, bye!

At tuluyan na siyang iniwan nito. Hanggang pag-uwi ay nasa isip pa rin ni Devon
hindi ang sinabi sa kanya ni Dice kundi ang nakita niyang eksena nina James at
Mitch. Bakit ba paki-ramdam niya masyado siyang apektado sa nakita niya!

Devon: Kung ayaw mo ng gulo, wag ka nang maki-gulo! (sa isip)

Pangatlong araw nang napa-pansin ni Devon ang pag-labas nina James at Mitch. At
pangatlong araw na rin niyang ini-iwasan na maka-salubong ang dalawa na mag-kasama.
Tanga na kung tanga, pero i-iwas siya sa mga ito hangga't maari. Nang hapong iyon
ay hindi na muna umuwi si Devon, nag-tungo muna siya sa mini-forest para magisip-
isip. Kaya naman ganun na lang ang gulat niya ng makita ang binatang ini-iwasan sa
lugar din iyon. At sinasabayan pa iyon ng sunod-sunod at malakas ng tibok ng puso
niya na halos ika-pugto na ng hininga ni Devon.

Devon: Kailangan kong maka-alis dito.(sa isip)

Dahang-dahang lumakad palayo si Devon para hindi maka-gawa ng ingay. Para hindi
siya mapansin ni James. ngunit mukhang hindi siya sina-sang ayunan ng pagka-kataon.
Naka-tapak si Devon sa isang madulas na bagay, na naging sanhi para madulas siya at
mapa-sigaw.

James: Devon?!!

Devon: aray ko po!! Naku naman!!! Aray! Aray!!!

James: anung nang-yari sayo? Okay ka lang? may masakit ba sayo?

Sunud-sunod na katanungan ni James kay Devon ng lapitan siya nito para tulungan.
Parang may sariling isip at tumingala siya sa binata. Nakita ni Devon ang pag-
aalala sa mga mata nito.

Devon: ang ganda ng mata niya.(isip)

Agad ding pinalis sa isip niya ang bagay na iyon ng ma-alala si Mitch. Dali-daling
tumayo si Devon kaya naman na-out of balance siya ulit. Buti na lang at nasalo siya
ng binata.

James: mag-ingat ka nga!

Yakap siya ng binata. Parang namanhid ang katawan ni Devon. dahil kapag tumingin
siya sa binata siguradong mangya-yari na naman ang eksenang nangyari din sa lugar
na iyon. Hindi na ang-isip, tinulak ni Devon ang binata palayo sa kanya at nagma-
madaling umalis sa lugar na iyon.

James: Hey! Are you not going to thank me for helping you?

Sigaw nito na ikina-tigil niya sa pagla-lakad. Nai-inis si Devon sa sarili niya.

Siguradong hindi nagustuhan ng binata ang ginawa niya. "What't wrong with you
Devon????" huminga ng malalim si Devon. bumilang hanggang 5�

Devon: Salamat!!!!

Sigaw ni Devon na hindi man lang tumingin sa binata at tumakbo na naman ng palayo
sa lugar na iyon.

James: anung problema nun? Parang sira. Wala naman akong ginagaw ah!!!! Anu ba
Devon! sasali ka pa sa isipin ko.!
Parang gustong magpa-padayk ni James sa mga oras na iyon. Nag-punta siya sa lugar
na iyon nagba-baka sakaling makikita at makaka-usap si Devon. tatlong araw na niya
kasi itong hindi nakak-usap dahil sa palaging pagyaya ni Mitch at ng mga kapatid
nito sa kanya. Hindi naman siya maka-tanggi. Masyado siguro siyang mabait. Nami-
miss na niya ang dalaga. Kahit masayang kasama sina Mitch, hindi pa rin niya maalis
sa isip niya ang mga kwento at tawa ni Devon. kaya naman hindi niya ina-asahan ang
naging kilos ng dalaga kanina.

James:Devon!!!! arrrrrrrrggghhhhh!!!!!!

Sa bahay ng mga Roque

Devon: Ma, sa likod-bahay lang ako huh!

Selena: sige! Pero wag kang magta-tagal malamig an ang panahon. Baka magka-sakit
ka.

Devon: opo!

Dumiretso agad si Devon sa likod-bahay para tiyakin kung naroon si Churu.

Devon: Churu! Churu! Nandito ka na ba?

Churu: hallooow????? Miss mo ko?

Devon: ay palaka!

Churu: anu ba? Mukha ba akong palaka? Aso po ako, hindi palaka!

Devon: pasensiya na! nagulat ako! Bigla-bigla ka kasing luma-labas.

Churu: bawas-bawasan mo nga yang pagka-kape mo!

Devon: hindi po ako nagka-kape!

Churu: whatever! Well, nakapag-desisyun ka na ba?

Devon: yes!

Churu: and your decision is?

Devon:I'll study magic! Turuan mo ako Master Churu!

Churu: OMG! Anu beh? Saan nanggaling ang Master Churu thing? Wag! Nakaka-tanda!

Devon: eh anung gusto mong itawag ko sayo?

Churu: hmmmmmmmmm� Kiya na lang!

Devon: kiya? Ahhh.. okay! Master Kiya!

Churu: anu beh! Kiya lang, wala ng master! Nakaka-HB ka dear.

Devon: ganun? Okay, Kiya!

Kiya: yan! Oh, diba, parang sisters lang tayo!

Devon: kelan tayo magsi-simula?

Kiya: this coming Saturday. Pero hindi dito.

Devon: huh? Saan naman? Baka hindi ako payagan ni Mama!

Kiya: remember, kung saan ako pumunta noong umalis ako? Doon tayo sa kaibigan ko!
About sa Mama mo, ikaw na ang bahalang dumiskarte.

Devon: ano? Kiya naman. Anung gagawing kong palusot?

Kiya: gusto mo bang matuto o hindi?

Devon: gusto! Pe-

Kiya: yun naman pala eh! Kaya mo yan! Ikaw pa, dating ninja!

Devon: per-

Kiya: bye!

At bigla na lang itong nag-laho sa paningin ni Devon. napa-padyak si Devon sa

nangyari.

Devon: Kiya naman eh! Aaaarrrrrggggggggh!!

Padabog si Devon na pumasok sa bahay nila. Papahirapan pa siya ni Kiya. Naka-

tulugan na ni Devon ang pagi-isip sa kung papa-ano siya makaka-lusot sa Mama niya.

Nav: Devon! devon!

Devon: Nav!

Nav: goodmorning!

Devon: Goodmorning din. Anung atin? Seldom na kitang makita ah!

Nav: bakit miss mo'ko?

Devon: asa!!!! So kumusta?

Nav: ikaw talaga! Okay lang. bye the way little girl, may gagawin ka ba sa sabado?

Devon: bakit? Anung meron?

Nav: birthday ko kasi, baka kasi pwede kang um-attend? Yun lang naman eh kung wala
kang gagawin.

Devon: ganun ba? Ahmmmmmmmmm�.. Nav.. kasi� may pupuntahan kasi ako sa Saturday.
Pasensiya na!

Nav: no! no! okay lang! nagba-baka sakali lang naman.

Devon: pasensiya na talaga! Happy birthday na lang!

Nav: sige! Pero may utang ka sakin ha!

Devon: ganun? 5-6 ka ba?

Nav: heheh.. sige, mauna na ako! Bilisan mo, baka ma-late ka!

Devon: opo! Bye!

Nagta-takbo na ang binata patungo sa ikalawang palapag ng building. Nanghi-hinayang

si Devon at hindi siya maka-kasama sa birthday ni Nav. Pero no choice! First come
first serve!

James: Devon!

Devon: bakit?

James: pwede ba tayong mag-usap?

Devon: may klase tayo!

Hindi na sumagot pa ang binata at basta-basat na lang hinila si Devon. nag-pumiglas

si Devon para maka-wala pero mahigpit ang kapit ni James sa kanya at lao lang
humihigpit pag pumipiglas siya.

Devon: Anu ba James? nasa-saktan ako!

James: sumama ka na lang kasi!

Devon: eh ayaw ko nga eh! May klase pa tayo, baka hindi mo na-aalala!

James: wala tayong klase! May sakit si Mrs. Valdez.

Devon: paano mo nalaman?

James: I have my sources!

Devon: magu-usap lang tayo bakit kailangan mo pa akong kalad-karin?

Hindi na nag-salita pa si James. sa parking lot sila dumiretso ng binata.

James; get in?

Devon: ayoko nga!

James: gusto mo pa bang buhatin kita?

Devon: ewan.

Napa-sigaw si Devon ng buhatin nga siya ni James pasakay sa kotse nito. La-labas
sana siya pero naka-lock ang pinto. Sumakay na rin ito at sinimulang pa-andarin ang
sasakyan.

Devon; this is kidnap! This is crime! Isu-sumbong kita sa pulis!

James: tumahimik ka nga!

Devon: kapal mo! I hate you James! I hate you!

James; salamat! Atleast kahit galit ka, naga-gawa mo na akong ka-usapin.

Natigilan naman si Devon sa sinabing iyon ni James.

James: anu bang problema mo? Akala ko ba okay na tayo? Anu na namang nagawa ko
sayo? Hindi talaga kita maintindihan. Ang moody mo!

Devon: bakit ka sumisigaw�..

Naka-ngusong tanung ni Devon, pero naka-tungo naman. Parang bata tingnan si Devon
sa itsura nito.

James: sumisigaw ba ako? Ha? Sumisigaw ba ako?

Devon: so-sorry. (bulong)

James: may sinasabi ka?

Devon: ang sabi ko sorry!

Lihim na nangit-ngit si James sa sinabi ng dalaga.

James: bakit ba hindi kita matiis?(bulong)

Devon: saan mo ba ako dadalhin?

James: makikita mo rin. Malapit na rin tayo!

Devon: kidnapping talag 'to!

James: okay lang! gwapo naman ang kidnapper mo!

Devon: kapal!

Ngumiti lang si James sa halip na sumagot sa dalaga. Nakita ni Devon ang pag-
ntgiting iyon ni James. at para na-namang nagu-unahang kabayo ang tibok ng puso
niya.

Devon: anu na naman ito? puso tumigil ka! Puso tumigil ka!

Paulit-ulit na sigaw ni Devon sa sarili para pakalmahin ang nagwa-walang puso niya.
Napansin siguro ni James ang pana-nahimik ni Devon kaya muli itong nag-salita.

James: okay ka lang devon?

Devon: ha? Ako? O-oo okay lang. okay lang ako, wag ka lang ngi-ngiti.

Hindi na naisa-tinig ni Devon ang huling sinabi. Nakakahiya kaya.

James: here we are!

Nagma-madaling bumaba si James sa kotse. Binuksan ang pinto at inalalayan si Devon

pababa.

Devon: wow! Ang ganda parang palasyo!

James: welcome to our humble home!

Devon: anun?!!! Ba-bahay nyo�.. yan?

James: yup! Like it?

Devon: teka-teka!!! Anung ginagawa natin dito?

James: I want you to meet my mom! Halika pa-

Devon: anu? Okay ka lang? bakit mo-

James; wag na maraming tanung, pasok na tayo!

Magsa-salita pa sana si Devon ngunit hinila na siya papasok ni James sa bahay ng

mga ito.
Devon: what??!!!

Mother: bakit ija, hindi mo ba alam?

Devon; kasi po..

James: MA! magkwe-kwentohan na lang ba tayo o ka-kain?

Mother: ay oo nga pala! Ija, halika na! nandito rin ang mga pinsan ni James, ipa-
pakilala kita pagka-tapos nating kumain.

Devon: hindi po ba nakaka-hiya?

Mother: feel at home ka alng ija. Harmless naman kami dito. walang aswang sa
pamilya namin. Don't worry!

Naka-ngiting turan ng ina ni James. nai-ilang naman si Devon sa sitwasyon. Pero

nakaka-taba ng puso ang warm treatment sa kanya ng ina ng binata. Gayun din ang mga
kamag-anak nito sa kanya.

Pinsan: James, siya na ba ang ipapa-kilala mo sa Lola?

Natahimik ang maingay na paligid ng dahil sa katanungang iyon. Tumingin siya kay
James para mag-tanung sana. Pero napa-titig lang siya ng makitang naka-tingin din
pala ito sa kanya. Katabi niya ang mama ni James sa mga oras na iyon. Si James
naman ay katapat niya sa kabilang panig ng lamesa. Nang dahil sa titig na iyon ay
muling na-namang bumilis ang tibok ng puso ni Devon. alam niyang namu-mula na siya.
Hindi na niya kailangan pang tumingin sa salamin. Lalong hindi siya maka-hinga ng
mag-simulang mag-salita ito.

James: Matagal pa naman bago ako magpa-kilala ng babae sa Lola. Pero sisiguraduhin
kong siya ang magiging una at huli! At kung sino man ang babaeng iyon, isang bagay
lang ang ipa-pangako ko sa kanya, hinding-hindi ko siya papa-iyakin at sasaktan.

Habang nagsa-salita si James hindi nito ina-alis ang mga titig nit okay devon.
paki-ramdam tuloy ni Devon kilala niya kung sino ang tinutukoy nito. Si Mitch! Pero
bakit parang may isang munting tinig sa isang bahagi ng isip niya ang sumisigaw na
siya ang babaeng iyon. Si Devon na ang unang nag-bawi ng tingin. Hindi siya sanay
sa mga ganoong eksena.

Mother: Anu ba naman kayo, wag niyo muang pag-usapan yan. Bata pa ang baby James
ko. Saka nayan pag-usapan pag nasa tamang panahon na.

Pagka-tapos kumain, nag-tungo si Devon sa Azotea ng bahay nina James. at doon

malayang pinakawalan ni Devon ang hanging na kanina pa hindi maka-labas ng maayos
dahil sa kaba na nararamdaman. Mula sa pwesto niya ay naki-kita niya ang mga bisita
ni James na nagkaka-siyahan.

James: are you having fun?

Devon: james! wag ka ngang mang-gulat!

James:magugulatin ka masyado! Want some juice?

Devon: no thanks! Ang dami ko ng na-inom kanina. Grabe ka naman! Bakit di mo sinabi
na birthday mo pala ngayon!

James: kung sinabi ko ba sasama ka?

Devon: huh?...hmmmmm

James: kita mo na!

Devon: bakit ako?

James: anung bakit ikaw?

Devon: bakit ako ang dinala mo dito? bakit hindi si��. Mitch?

James: si Mitch? Bakit naman siya napasok sa usapan?

Devon: diba� ka�yo na?....

James: sinong may-sabi? Wow! Grabe! Buti ka pa alam mo! Tsktsktsk�. You have a
great imagination Devon!

Devon: bakit hindi ba?

James: at ano naman ang naging batayan mo to say na Me and Mitch are couple?

Devon: kasi�.. diba� lagi� ak-

James: I think I know na! nasabi mo yan kasi, lagi kaming lumalabas? At mag-kasama
kumain tuwing lunch?

Devon:hmmmmmm� parang ganun na nga�.

Naka-talikod si Devon kay James kaya hindi namalayan ng dalaga ang pag-lapit nito
sa kanya. Parang kinuryente si Devon ng maramdaman ang pag-yakap ni James mula sa
likuran niya.

Devon: ja-james�.a---nung gi-gina-gawa mo? Ba-

James: nagse-selos ka ba Luna Devon?

Paki-ramdam ni Devon ay sasabog na siya dahil sa sobrang pamu-mula ng pisngi niya.

Parang uminit din ang paligid at triple pa ngayon ang bilis ng tibok ng puso ni
Devon.

James: Luna Devon�..

James say Devon's names continuesly that it became a music to Devons ears. Humigpit
pa ang pakaka-yakap sa kanya ni James. Sa muling pag-sambit ni James sa pangalan ni
Devon, isang katiyakan na ang malinaw sa dalaga. May nararamdamn siyang espesyal
para dito. A feeling that is different from what she feels for her mother, her
sister and friends. A feeling so new, yet her heart seems to know it for a long
time ago. Feeling of security, happiness and contentment with the man hugging her
so tight at that very moment. Napa-pikit na lang si Devon sa natuklasan niyang
damdamin para sa binata.
James: Mitch and I are just friends. We have nthing especial that you need to be
jealous about.

Devon: at sinong may sabing nagse-selos ako?

James: My heart!

Devon: kapal mo!

James: Luna Devon, can you be my girl?

Devon: ja-james�..

James: I know its too soon, pero hindi ko na alam ang gagawin sa sarili ko. Maba-
baliw na yata ako. Hindi lang kita makita hindi na ako mapa-kali. Lagi kitang hina-
hanap. I became so attatched with your smile ang laughter.

Chrizza: Von-von!!! Anu ba???

Devon: huh? May sinasabi ka ba ate?

Chrizza: naku naman! Tulala ka nanaman. May sakit ka ba?

Sinalat pa ng ate niya ang noo niya. Pero walang naging reaksiyon si Devon sa
ginawa nito. Na lalo pang nagpa-alala kay Izay.

Chrizza: Devon, umamin ka nga. May nangyari basa bahay nina James?

Nang mabanggit ang pangalan ni James, parang sasabog na naman ang dibdib ni Devon
sa bilis ng tibok ng puso ni Devon.

Devon: Izay, matutulog na ako�. Goodnight.

At tumalikod na si Devon sa ate niya. Nag-kunwaring tulog si Devon. ayaw na niyang

buksan pa ang nangyari sa bahay nina James.

Kinabukasan

Mike: Ui! James! bakit di ka mapa-kali dyan?

Sherwin: oo nga! Kanina ka pang lingon ng lingon. Gusto mo bang mabalian ng leeg?

James: alam nyo? Kalalaki nyong tao, ang chismoso nyo?

Lyndon: showbiz ka kasi�

James: isa ka pa!

Nav: hey guys! Tigilan nyo nga si James�. at bakit ba nagta-tanung pa kayo kung
bakit lingon ng lingon yan! Pa-inosente pa kayo!

Sherwin: isa ka pa Nav! Baka hindi mo napapansin, pinagma-masdan ka rin namin!

Nav: bakit agent ba kayo?

Mike: wushu!!!! Mag-pinsan nga kayo!

Lyndon: ui si Devon!

James: asan?

Lyndon: joke lang!

Pa-dabog na iniwan ni James ang mga kasama.

Mike: hala ka, Don! Nagsin-tampororot na si James!

Lyndon: asar naman agad!

Sa Mini-Forest

Galit na sinipa ni Devon ang mga dahon na nada-daan niya.

James: argh!!! Devon! na-saan ka ba?

Nang araw na iyon hindi pumasok si Devon. nagta-tanung na rin siya sa ibang ka-
kilala kung bakit hindi pumasok ang dalaga para sa make-up class nila ng araw ng
sabado na iyon. Na-taon naman na may praktis sa basketball sina Nav kaya andun ang
mga kaibigan ni James kahit walang pasok.

James: ini-iwasan mo ba ako????!!!!!!!! Stupid James!! stupid James!!!!!

aaaaaahhh!! Bakit ba ako nag-padala sa emosyon ko?

Samantala sa isang parte ng isang gubat

Kiya: parang wala ka sa sarili mo? May pronlema ba?

Devon: ha?? Kina-kabahan lang ako�

Kiya: echos ka naman!! As if naman yun talaga ang dahilan. Bilisan mo na lang dyan.

Devon: malayo pa ba tayo? Parang isang oras na tayong nagla-lakad eh..

Kiya: patience dear! Oh! Ayun na!

Devon: ang alin? Puno lang ang naki-kita ko.

Dire-diretso si Kiya pa-tungo sa punong nakita ni Devon. at nagulat talaga ang

dalaga ng makita na biglang nawala si Kiya ng lumapit ito sa puno.

Devon: a-anu..

Boses ni Kiya: tatayo ka lang ba dyan?

Devon: kiya? Asan ka?

Boses ni Kiya: sumunod ka na lang para malaman mo.

Devon: pero saan ako da-

Boses ni Kiya: saan ba ako dumaan?

Devon: pe-pero..

Boses ni Kiya: wala ng pero-pero. Magku-kusa ka ba o pwe-pwersahin pa kita?

Di pa rin maka-paniwala si Devon sa nasak-sihan. Ilang Segundo lang ang naka-lipas,
umihip ang isang malakas na hangin na nagtaboy kay devon patungo sa puno.

Devon: a-anu.. kiya!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Hapong-hapo si Devon ng araw na iyon. Ma-aga siyang pumasok dahil balak niyang
matulog muna. Pagka-uwi niya galing sa unang araw ng training niya kasama si Kiya
at ang kapatid nito na si Piya, paki-ramdam ni Devon dalawang beses siyang umakyat
ng bundok ng walang pahinga. Nag-umpisa kasi sila sa physical training. Naubos
siguro ang oras nila sa physical training palang. Sabi kasi ng mag-kapatid
kailangang i-kondisyon muna ang katawan niya. Maas madali daw kasi kong nasa
mabuting kalagayan ang katawan niya bago siya mag-simulang mag-aral ng mga spells.

Devon: parang gusto ko ng sumuko

Bulong ni Devon sa sarili habang naka-subsob ang mukha sa desk ng kanyang upuan.
Babalik siya ulit sa lugar na iyon sa sunod na sabado. Anu na-naman kayang palusot
ang gagawin niya sa mama at kapatid niya para maka-alis. Nag-alala naman si Devon
ng malaman na may make-up class pala sila ng nag-daang sabado. Maka-ilang tawag din
ang natanggap ni Devon at ng kapatid niya galing kay James. dahil hina-hanap siya
nito. Hindi na lang niya iyon sina-sagot dahil baka lalo lang siyang mawala sa
focus. Hindi na naman nagtanung ang mama at kapatid niya ng dumating siya sa bahay
nila. At pinagpa-salamat na rin niya iyon. Dahil baka hindi niya kayaning sagutin
pa ang mga tanuung ng mga ito dahil na rin sa pagod. Muntik namang mahulog sa
kinau-upuan si devon ng may sumigaw mula sa likuran niya. Hindi naman niya ito
nilingon para kilalanin kung sino ito. dahil kilalang-kilala niya ang boses na iyon
tulog man siya.

James: Luna devon!

Niyugyug pa nito ang balikat niya.

James: luna Devon! tinatawag kita diba? Bakit di mo ako pina-pansin? Bakit di ka
pumasok last Saturday? Saan ka nag-punta? Devon!

Hindi pa rin pinansin ni Devon si James.

Mitch: Goodmorning James! devon? si Devon ba yan? Tulog yata James. teka, nag-
breakfast ka na ba? Gusto mong kumain? Treat ko?

Tumingin muna si James sa nagtu-tulug-tulugang dalaga. Pigil-hininga naman si devon

sa kung anu ang isa-sagot ni James sa alok ni Mitch.

James: Sure! Kailangan ko nga sigurong kumain. Nasi-siraan na yata ako para
kausapin ang tulog.

Mitch: okay! Lets go?

Maya-maya ay napa-kinggan ni Devon ang pag-sara ng pinto ng classroom nila. Ang

masigurong naka-labas na sina James at Mitch, umayos ng upo si Devon at
eksaheradong pinakawalan ang hangin na kanina pa niya pini-pigil.

Devon: ang dali mo namang bumigay james Anthony Leal! Hmpf!!!!!! Nada-dala ka pala
sa pa-treat treat!!!!! Naku!!!!!!

Sa inis ni Devon ay hinampas niya ang desk na kanyang bangko. Yun nga lang sa lakas
ay nasaktan ang kamay niya.

Devon: aray!! Aray!!! Ko!!! Malas talaga!!!!!!

Sa Canteen

James: Devon!

Narinig ni Devon ang pag-tawag sa kanya ni James. kaya naman binilisan niya ng
lakad palayo sa binata. Nakita naman ni James ang ginawang pagma-madali ng dalaga
at alam niyang siya ang dahilan noon.

James: aba't!!!!!!! devon!!!!!

Binilisan pa ni Devon ang pag-lakad. Ngunit na-abutan din siya ni James sa may
parking lot. Agad nitong hinablot ang braso ni Devon.

James: hey!!!!

Devon: anu ba? Bitiwan mo nga ako!

James: para ano? Para takbuhan mo naman ako? Anu na naman ba ang problema? Dahil ba
dun sa nangyari sa bahay namin? Devon, hindi naman kita pini-pilit na sagutin ang
nararamdaman ko para sayo! Sinabi ko lang naman ang nararamdaman ko! Hinayaan
kitang hindi sumagot ng tanungin kita kung pwede kitang maging kasintahan. Pero
hindi ko hahayaan na gawin mong dahilan ang bagay na iyon para iwasan na naman ako.
Devon, please don't do this to me!

Na-pako naman sa kinata-tayuan niya si Devon ng yakapin siya ni James.

James: Please Devon�.. kung ayaw mo sakin, pwede pa naman siguro tayong maging mag-
kaibigan. Mata-tanggap ko pa iyon, pero hindi ang pag-iwas mo.

Devon: hindi naman ako umi-iwas sayo ah.

Naka-ngusong sagot ni Devon. bumitiw naman si James sa pagkaka-yakap sa kanya at

nagta-takang tiningnan si Devon.

James: hindi mo ako ini-iwasan ng lagay na iyon? Diba tinakbuhan mo ako kanina.
Tapos kanina sa classroom, baka akala mo, alam kong gising ka.

Devon: ayaw ko lang ng gulo. Diba kasama mo si Mitch.. so bakit tina-tawag mo pa

ako?

James: mitch? Si Mitch na naman?

Devon: oh! Bakit ganyan ka maka-tingin? Problema mo?

James: na-isip ko lang, hindi kaya nagse-selos ka?

Devon: anu??? Ang kapal mo!!

Akmang ta-talikod si Devon ng hilahin siya ni James para yakapin ulit.

James: wala ka namang dapat ipag-selos, Luna Devon.

Devon: sinung nagses-selos? In your dreams Mr. Leal!

James: kung ganun, hini-hiling ko na sana panaginip na lang lahat ng ito!!!!!

Devon: ja-james��
James: bakit ba ang hilig mong mag-deny?

Kumalas ito sa pagka-kayakap sa kanya at tini-tigan siya sa mga mata ni James.

James: Ms. Luna Devon Roque, pwede ba kitang ligawan?

Narinig ni Devon ang pag-singhap ng mga naro-roon. Sigurado siyang kanina pa sila
ng mga ito pina-panuod. May nari-rinig din siyang mga bulungan. Pero masyado ng
mabilis at malakas ang tibok ng puso niya para maintindihan at mapakinggan pa ang
mga iyon.

James: sige, maghi-hintay ako sa sagot mo. Pero for now, alis muna tayo at hina-
wakan nito ang kamay niya. Kaya lang..

Devon: aray!

James: bakit? Anung nangyari? May masakit ba sayo?

Tiningnan nito ang kamay niya na hawak nito.

James: Bakit nama-maga ito?

Devon: ha? Anu kasi�. Kani-

Hindi na siya hinintay pa nitong mag-paliwanag. Sa halip ay binuhat siya nito sa

kotse. At dali-daling pinatakbo ang kotse patungo sa ospital.
Sa Park

Devon: alam mo ang OA mo. Bakit mo sinabing grabe ang lagay ng kamay ko dun sa
doctor?

James: kung hindi ko yun sasabihin, siguradong hindi ka noon aasikasuhin ng mabuti.
Iba na rin yung sigurado.

Kasalukuyan silang nagla-lakad ni Devon sa parke. Naki-kita ni James ang mga ngiti
ng dalaga sa mga bata na nagla-laro doon. Umihip ang isang malamig na hangin
dahilan para yakapin ni Devon ang sarili. Nakita iyon ni James kaya dalian niyang
ibinigay kay Devon ang suot nyang jacket.

Devon: wag na james! okay lang ako.

James: di ka okay.!

Wala na ring nagawa ang dalaga. Niyaya ni James si Devon na ma-upo sa isa sa mga
bench na naroroon.

James: dito muna tayo ha!

Devon: ayaw mo pang umuwi? Baka nag-aalala na sayo ang mama mo.

James; eh sayo?

Devon: nakita tayo ni Izay na sumakay sa kotse mo. Umuwi lang daw ako bago mag-
nine.

James: ang bait naman ni ate! ^_^

Devon: ate ka dyan! kapatid mo?

James: future!

Naka-ngiting sagot ni James. naka-titig lang sina James at Devon sa isa't-isa. Nag-
simula na naman ang pag-tambol ng puso ni Devon. hindi na rin normal ang pag-hinga
niya ng mga oras na iyon. Na-kita niya ang unti-unting paglapit ng mukha ni James
sa kanya. Halos tatlong pulgada na lang ang layo ng mga labi ni James sa labi ni
Devon ng mag-salita ang binata.

James: Devon, pwede mo akong itulak o sampalin habang maaga pa.

Pero sa halip na gawin ang mga sinabi ni James sa kanya, parang may sariling isip
ang mga kamay ni Devon. sa halip na sampal ang gawin, isang masuyong haplos sa
mukha ang ginawa ni Devon sa binata. Naulat si James sa ginawa ni Devon. pero
parang naging senyales na rin iyon para kay James na ituloy ang gustong gawin sa
mga oras na iyon. The moment their lips meet, fireworks seem to be everywhere.
Music of love is playing again and again saying that it is forever. At that very
moment two hearts become one. Promise of forever between two hearts in love. Nang
mag-hiwalay ang kanilang mga labi, nag-salita si James.

James: does this mean�.

Devon: hmmm�..

Kinuha ni James ang dalawang kamay ni Devon dinala iyon sa kanyang labi at
hinalikan.

James:Luna Devon Roque, I James Anthony Leal, pro-

Devon: No! Please don't!

James: what do yu mean by that?

Devon: please don't promise me anything, James. I don't believe in promises.

James: don't worry I wo-

Devon: Please! If your feeling for me is real, just show it! just make me feel that
its true. Ayoko sa huli, pareho tayong masasaktan dahil sa mga pangakong pwedeng
mapako.

James: okay. If that's what you want. Hindi ako manga-ngako. Gagawin ko na lang
lahat ang mga dapat gawin para maniwal ka na ang nararamdaman ko para sayo ay
totoo. Basta bigyan mo lang ang ako ng chance at pagkaka-taon at panahon para mapa-
tunayan ang sarili ko sayo.

Devon: oo ba!

James: so ibig bang sabihin nito,�. Ahmmmmm.. tayo na?

Devon: siguro�.

James: devon�

Devon: di pa ba obvious? Talga 'to!

James: really???? Totoo?

Sa halip na sumagot ay hinalikan na lang ni Devon si James sa mga labi. Nabigla

naman si Devon ng biglang magsi-sigaw si James at magta-talon na parang bata!
James: yeeeeeees!!!!!!!!!!!!!! Kami na ni Luna Devon!!!!!! kami na!!!!!!!!!!!!

Devon: james!! wag ka ngang maingay dyan! baka mapag-kamalan kang sira!

James: I LOVE YOU LUNA DEVON!!!! I LOVE YOU!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Sa Bahay ng mga Celeres

Mitch: aaaaaaaaaaaaahhhhhhhhh!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Lucia: Mitchle Lyn!!!! Anu nangya-yari sayo?

Dice: anu bang ingay yan? Oh my!!!! What happened here?

Sa kwarto ni Mitch ay naroroon ang mga piraso ng basag na salamin. Ang mga vase at
iba pang gamit ay sira-sira na rin. Habang si Mitch ay naka-upo sa tapat ng basag
na salamin ,umi-iyak at sumisigaw. Nilapitan siya ng kanyang mga kapatid. Nakita ng
mga ito ang dugo sa kamao nito. Maaaring ito ang ginamit ng dalaga para basagin ang
salamin sa harap nito.

Lucia: mitchele what are you doing with yourself????

Mitch: I saw it!!! I saw them!!!!!

Dice: them? Who?

Mitch: James and that damn bitch Luna Devon!!! lucy, you promised me! You promised
me that I'll have James. pero bakit iba ang nangyayari?????!!!!!!!!

Lucia: calm down, Mitch!! Ca-

Mitch: calm down???????? At ano??? Para ano?? Para manuod kung gaano ka-saya ang
Devon na yan sa piling ni James? no Lucy!!!! I had enough!!! Tama na ang pagiging
kalmado ko all this time. Siguro panahon na para paalalahanan nag Devon na yan kung
sino ang kina-laban niya.

Dice: Mitch, wag kang mag-padala sa emosyon mo! Remember the reason why we are
here. At hindi kasama dun si James!!!!!!!!!!

Mitch: wala akong paki-alam!!!!!

Lucia: mitch!!! Ayusin mo ang sarili mo. Mag-uusap tayo mamaya.

Bago pa lumabas si Lucia, muli itong tumingin sa kapatid. At nag-wika

Lucia: kung gusto mong makuha si James, ayusin mo ang sarili at kilos mo. Kayang-
kaya kong ibigay sayo ang gusto mo, Mitch alam mo yan. Pero dapat kaya mo ring
ibigay ang gusto ko.

Dice: Lucy!!! Wag mong sabihing�.

Lucia: bini-bigyan ko alng siya ng option. Hindi ko siya pinipilit.

Pag-katapos sabihin iyon, tuluyan ng lumabas sina Lucia at Dice sa kwarto ni Mitch.
Alam ni Mitch kung anung "gusto" ang tinutukoy ni Lucia na dapat niyang ibigay
dito. at hindi ito basta-basta. Dahil ilang beses din niyang tinanggihan iyon. Pero
sa pagka-kataong iyon, mukhang makukuha na nga ni Lucia ang "gusto" nitong makuha.
Mitch: kahit anu ga-gawin ko makuha lang kita James Anthony Leal!!! Dahil akin ka
lang! akin!!
Chrizza: totoo? Hindi ka ba nag bi-biro?

Devon: oo nga sabi! Pang-sampung tanung mo na yan. Kaya please tama na!!! nato-
torete na ako sayo!

Chrizza: pero paano nangyari? Diba magka-galit kayo nun?

Devon: nang-yari na ang nang-yari!! Tyaka diba, matagal na kaming nagka-bati diba?

Chrizza: iba talaga pag-tinamaan ng pana ni Kupido. Tsktsktsk�.

Devon: kaw, Izay? Kalian?

Chrizza: ikaw ang topic dito, kaya wag mong i-baling sa akin.

Devon: may past ba akyo ni Navinel?

Chrizza: at bakit naman nasama ang lalaking iyon sa usapan?

Devon: OO o hindi lang ang sagot. May past ba kayo ni Nav?

Nakita ni Devon ang paga-alinlangan ni Chrizza na sagutin ang tanung niya dito.

Devon: kung ayaw mong sagutin,okay lang.

Chrizza: Yes!

Devon: ha? Anung yes?

Chrizza: diba tina-tanung mo kung may past kami ni Nav? Yes! Naging kami nga!

Devon: really? So what happened? Bakit parang ilag kayo sa isa't-isa?

Chrizza: dahil wala siyang kwentang lalaki! Duwag!

Devon: ha? Paki-explain.

Chrizza: wag mo ng alamin. Tyaka tina-tanung mo lang naman kung naging kami diba?
Hindi na kasama dun ang kwento ng past namin.

Devon: Izay naman! KJ ka! I-kwento mo na kasi! Hindi ako makaka-tulog niyan.

Chrizza: at bakit naman?

Devon: siyempre! I-isipin ko kong anu ang naging dahilan ng separation ni Nav!
OMG!! Magkaka-eyebags ako nito!! Izay, pity me! Pa-pangit ako nito!!!

Chrizza: care ko?

Devon: Izay naman!

Chrizza: Goodnight!

Tumalikod na si Chrizza sa kapatid para putulin na ang usapang iyon. Bago matulog,
naka-isip si Devon kung pa-paano malalaman ang buong istorya.

Devon: kung ayaw sabihin ni Izay ang dahilan, pwede naman akong mag-tanung sa isa
pang tao na involve din.

Naka-ngiting naka-tulog si Devon dahil sa na-isip.

Nasa isang gubat siya, nakikita ni devon ang sarili na nag-lalakad sa isang masukal
na gubat. Lakad-takbo ang ginagawa niya. Nararamdaman niya ang bilis ng tibok ng
puso niya at bilis ng pag-hinga. May naririnig siyang boses ngunit di niya mawari
kung saan iyon nag-mumula. Sa di kalayuan ay isang pigura ng tao ang nakita niya.
Ngunit hindi niya maaninag ito. kina-kawayan siya nito. Animong tinatawag siya nito
upang lumapit dito. sa likuran naman niya ay may mga sumisigaw ng pangalan niya.
Marami ang mga ito. sa kanan niya ay may isa pang pigura ng isang tao. Naka-lahad
ang mga kamay nito sa kanya. Ngunit ganoon na lang ang takot niya ng makita ang
animoy sinulid na naka-tali sa buong katawan nito. At ang dulo ng sinulid ay hawak
ng isa pang pigura na nasa likuran nito. Nagulat na lang siya ng saksakin siya nito
sa tapat ng puso niya ng patalim. Natumba siya sa lupa. Habol hiningang tini-ngala
niya ang sumaksak sa kanya. Nakita niyang lumuluha ito. Naki-kita ni Devon ang pag-
daloy ng dugo mula sa kanyang dibdib. Mula sa liwanag na nagmu-mula sa buwan, na-
aaninag niya ang itsura ng taong sumaksak sa kanya. Ngunit unti-unti ng dumidilim
ang paningin niya para makita ng maayos ang mukha nito. Naririnig ni Devon ang mga
boses na tumatawag sa kanya. Pinilit niyang gumapang, ngunit napaka-bigat ng
katawan niya para gawin iyon. Unti-unti ng nauubusan ng hangin si Devon.

Devon: Tu-----lu�ngan�. Nyo ako���.. tu---long

Chrizza: Von!!! Von-von!!! Gising!! Bina-bangungot ka!!!! Von-Von!!!!

Devon: tulong!!!!

Napapa-kinggan ni Devon ang boses ng ate nya. Ngunit hindi nya ma-imulat ang
kanyang mga mata. Nararamdaman din niya ang pagyugyog nito sa kanyang balikat.
Tinatawag na rin ng ate niya ang kanyang ina.

Selena: anung nangya-yari?

Chrizza: ma!! si Von-von!!! Bina-bangungot na naman!!!!

Selena: anak!!! Devon, imulat mo ang mga mata mo!

Devon: Mama!!!

Chrizza: Ma!!! nata-takot na ako!!!

Selena: Izay, hindi lang ito basta-basta bangungot�. May gumagawa nito sa kapatid
mo!!!

Chrizza: gumagawa? Sino? Bakit?

Selena: wag ka ng mag-tanung, kunin mo ang itim na libro sa kahon na nasa ilalim ng
kama naming ng papa nyo. Dalian mo!

Chrizza: O�Opo!!!

Selena: Anak.. kapit ka lang! lakasan mo ang loob mo! Nandito lang kami ng ate mo!

Narinig ni Devon ang mga salitang iyon ng kanyang ina. Kaya naman nag-karoon siya
ng lakas ng loob para lumaban. Ngunit, kasabay ng pag-lakas ng loob, ay ang unti-
unting pag-hirap niya sa pag-hinga.

Chrizza: Mama!! Mama!! Eto na po!!

Selena: hanapin mo ang pahina 65! Tapos ibigay mo sa akin ang libro.

Akala ni Izay ay madali ang paghahanap ng pahinang sinabi sa kanya ng kanyang ina.
Ngunit nagka-mali siya. Hindi ordinaryong libro iyon. Dahil wala sa ayos o sequence
ang mga numero na naro-roon.

Chrizza: Ma! bakit ganito ito? hin-hindi ko�

Boses: tao po! Tao po!

Chrizza: amy tao po sa labas!

Selena: tingnan mo muna kung sino! Ako ng bahal sa kapatid mo!

Devon: Ma�. hi---------hindi po a------kooo ma-

Selena: ssssshhhh� wag ka nang mag-salita pa anak. Ipunin mo na lang ang lakas mo.
Nasaan na ba yun?

Piya: Goodeve po!

Chrizza: Ma, hindi ko siya

Selena: Zerisa Piya?

Piya: Buti naman at na-aalala mo pa ako!

Chrizza: Ma, kilala mo?

Selena: oo! Anu-

Piya: mamaya na tayo mag-kwentohan, mas kailangan ng atensyon ng anak mo, Selena.

Lumapit kay Devon ang bagong dating. Hinaplos nito ang mukha ng dalaga na puro
pawis na sa mga oras na iyon.

Piya: Kinu-kulam siya! At napaka-lakas ng kapangyarihan nito para mapasok ang

panaginip ng kapwa niya mangku-kulam.

Selena: may ideya ka ba kung sino?

Piya: meron akong kilala! Ngunit matagal na siyang wala sa mundong ito. Maliban
lang kung ang gumagawa nito sa anak mo ay galing rin sa kanyang angkan.

Selena: Ang mga Celeres ba?

Chrizza: excuse me po! Baka naman gusto niyong tulungan ang kapatid ko? Nahi-
hirapan na po siya. Mama!!

Piya: akong bahala sa kanya!

Hinawakan ni Piya ang kaliwang palad ni Devon. bumulong ito ng mga salita sa
hangin. wala namang maintindihan isa man sa mga salitang iyon si Chrizza. Ilang
minute pa ang lumipas ay isang maitim, manipis at mahabang bagay ang hinila ni Piya
mula sa gitna ng palad ni Devon. nang makita iyon ni Chrizza.

Chrizza: Sinulid? Bakit sinulid?

Piya: ito ang ginagamit ng angkan ng mga Celeres sa pangku-kulam.

Selena: pero bakit ang anak ko? Matagal ng wala ang Nanay gayundin ang Pinuno ng
angkan nila! Wala akong naki-kitang dahilan para gawan nila ng masama ang aking
anak.

Piya: maaaring wala tayong naki-kita. pero sila ay meron. Maging ma-ingat kayo
hindi lang sa mga gina-gawa niyo. Gayundin sa mga taong nasa inyong paligid. Maging
mapag-matiyag kayo! Bantayan niyo ang bawat isa, lalo na si Devon. nara-ramdaman
kong hindi ito ang huli. Hindi lang basta-basta ang gumawa nito sa anak mo Selena.

Selena: ta-tandaan ko iyan. MAraming salamat, Piya.

Piya: tungkulin naming iyon, Selena. Bago ako umalis, ma-aari ba kitang maka-usap
Selena?

Selena: oo ba! Maiwan muna kita dito sa kapatid mo Izay.

Chrizza: Opo Mama!

Selena: Doon tayo sa sala.

Dice: Anung nang-yari, Lucy?

Lucia: merong kumontra sa ginawa ko! Malakas siya!

Mitch: hindi pa ba patay ang Devon na iyon?

Lucy: wag mo akong madaliin Mitchele! Alam ko ang ginagawa ko!

Dice: hayaan mo na si Lucy, Mitch! Naka-plano na ang lahat. Kung magma-madali tayo
baka mabolelyaso pa!

Mitch: patawad�

Lucy: marunong akong tumupad sa pangko, Mitchele! Alam mo iyon.

Sa Classroom

James: Devon! Goodmorning!

Devon: Good-morning�

James: may problema ba?

Devon: ha? Wala� medyo masakit lang ang katawan ko.

Hinila ni James ang bangko para maka-tabi kay Devon. minasahe pa ng binata ang ulo
ni Devon hanggang balikat.

James: alam mo, ganito ang ginagawa ng mama ko kapag masakit ang ulo ko. Pero hindi
ko masasabi na magaling din ako pag-dating sa pagma-masahe. First time ko kasi mag-
masahe..

Devon: swerte kop ala.. salamat James..

James: anything for my Dearest�

Devon: baduy!!!
James: punta tayo sa bahay mamaya.

Devon: ha? Bakit? Anung meron?

James: dapat ba may dahilan?

Devon: hindi naman�. Baka kasi nakaka-hiya sa ma-

James: Devon, my mother likes you! Tina-tanung nga niya lagi sa akin kung kelan ka
babalik sa bahay. Wala ka naman sigurong gagawin ngayon?

Devon: gagawin?

Biglang na-alala ni Devon ang isa sa mga pakay niya ng araw na iyon.

Devon: ahmmm� siguro, hintayin mo na lang ako sa may parking lot mamaya.. may ka-
kausapin lang muna ako.

James: baka gusto mong samahan kita? at sino ba ang gusto mong kausapin? Kilala ko
ba?

Devon: sa akin na lang yun.

James: baka lalaki yan?

Devon: seloso!

Sa halip na sumagot pa, isang mabilis na halik sa mga labi ni Devon ang ginawa ni
James na ikina-bigla ng dalaga.

Devon: James!!! ba-

James: anung masama? Girlfriend naman kita!

Devon: kahit na! baka may ma-

Hindi na natuloy ang gustong sabihin ni Devon dahil sa halik ni James. ngunit di
katulad ng na-unang halik, hindi agad iyon tinapos ni James. unti-unti na ring
nada-dala si devon sa mga halik na iyon. Kung hindi lang may tumikhim sa likuran
nila at nag-salita.

Mitch: baka hindi niyo naki-kitang may iba pang tao kayong kasama dito!

Devon: ahmmm� so-sorry..

Pinalo ni Devon si James sa braso na pangiti-ngiti lang sa tabi niya.

James: bakit?

Devon: kaw kasi!

James: I love you!

At hinalikan pa ni James si Devon sa pisngi bago bumalik sa pwesto niya. Nakita

iyon ni Mitch na lalo pang nagpa-tindi ng nararamdaman niyang poot sa dibdib.

Mitch: mag-saya ka lang Luna Devon Mercedes, sulitin mo na lhat ng panahon na meron
ka habang kasama mo pa si James. dahil isang araw gigising ka, wala na ang lahat sa
iyo. Kundi ang tanging bagay na nati-tira para sayo ay kamatayan!!
Ito ang nasa isipan ni Mitch habang matamang pinagma-masdan si Devon. pagka-tapos
ng klase nila ng hapon na iyon, agad na hinanap ni devon ang taong pakay niya.
Unang nakita niya si Sherwin.

Devon: Sherwin, goodafternoon!

Sherwin: little girl!!! Kumusta? Ang tagal nating hindi nag-kita ah?

Devon: tagal? Nakita mo kay ako kahapon!

Sherwin: na-miss lang kita. so anung atin?

Devon: ahmmm� hina-hanap ko kasi si Nav. Nakita mo ba siya?

Sherwin: si Nav? Bakit?

Devon: may ita-tanung lang ako! Anu na-saan siya?

Sherwin: nasa court siya, pero dalian mo na rin at pa-uwi na rin yun. Kaka-tapos
lang ng basketball practice naming.

Devon: sige-sige. Salamat!

Sa Basketball Court

Devon: Nav! Nav! Sandal!

Nav: little girl? Anung gina-gawa mo dito?

Devon: buti na lang na-abutan pa kita!

Nav: bakit? May problema ba?

Devon: may ita-tanung lang sana ako�.

Nav: sure! Anu ba yun? Ooooooppps� wag lang sa pera. Wa-

Devon: tungkol kay Chrizza, sa ate ko!

Nakita ni Devon ang naging reaksiyon ni Nav, nang banggitin ang pangalan ng ate
niya.

Devon: alam ko na, nagkaroon kayo ng past ni Ate.

Nav: pa-�..paano mo nalaman?

Devon: I asked her last night! At naging honest naman ang kapatid ko.

Nav: alam mo nap ala, anu pa ang kailangan mo sa akin?

Devon: Nav, hindi naman sa nanghi-himasok ako, gusto ko lang kasing malaman kung
anu ang nangyari sa inyo ni Izay. Bakit kayo nagka-hiwalay?

Nav: diba tinanung mo na si Izay, bakit tinatanung mo pa ako?

Devon: hindi naman niya sinabi lahat. Kaya���.. napag-desisyunan ko na ikaw na lang
ang tanungin�
Nav: I'm so sorry, Devon. Pero nangako ako sa sarili ko na hindi ko na kailanaman
bu-buksan pa ang issue tungkol samin ni Chrizza. At alam kong iyon din ang gusto
niya.

Devon: hindi ba ako lulusot? I mean� I really want to know the story behind your
breakup!

Nav: so sorry, Little girl! Not unless si Chrizza ang unang mag-salita, I wont tell
you anything. Mauna na ako sayo!

James: Devon!

Nav: ayan nap ala sundo mo! Ingat! Say hi for me sa ate mo.

Bago pa ito umalis ay ginulo pa nito ang buhok niya. Nag-hi lang it okay James at
tuluyan ng umalis.

Devon: saying naman!

James: anung pinag-usapan niyo?

Devon: wala� may tinanung lang ako! Lets go!

James: okay! Sinabi mo eh!

Saturday

Nasa Gubat muli si devon para mag-sanay.

Kiya: nabalitaan ko mula sa Kapatid ko ang nangyari sayo. Mukhang nagsi-simula na!

Devon: sa tingin mo ba, sila ang may..

Kiya: sino pa bas a tingin mo? Bukod sa mga Celeres wala ng iba pang naka-laban na
angkan ang iyon abuela. Kaya mas dapat kang maging seryoso sa pag-aaral mo para sa
pagha-handa para sa nalalapit mong kaarawan.

Devon: OO alam ko! Teka lang, asan si Piya?

Kiya: may kailangan siyang tapusin, hindi muna natin siya makaka-sama ngayon. Handa
ka na bang matuto ng mahika?

Devon: handing-handa na!

Kiya: magsi-simula muna tayo sa mga basic magic and spells na dapat mong matu-
tunan. Tulad ng elevation, invinsibility, teleportation at konting elemental magic.

Devon: ang dami naman!!!

Kiya: madami ka dyan? konti pa yan! Wala pa sa kalahati. Basic muna para kahit pa-
paano may alam ka na, bago ka pa maging fully pledge witch. Para din di ka
masyadong dehado sa mga nasa paligid mo.

Devon: ganun?

Kiya: ganun na nga! Ai naku tama na nga itong kwentohan na ito! mag-simula na tayo!

Devon: anu ang u-unahin natin?

Kiya: elevation na muna. Isa lang ang dapat na meron ka pag-gagawin mo ang magic na
ito. FOCUS!!! You must your purpose or goal or yung main object kung bagay, hayop
or tao.

Devon: tao? Magpa-palutang ako ng tao?

Kiya: yes! You can even elevate yourself, kung gu-gustuhin mo!

Devon: wow! Amajing!!!!! Mag-umpisa na tayo, para maka-rami!!!!!

Kiya: just try to imitate what I'm going to do. Magsi-simula tayo sa�� that one!
yung sanga na nasa ibabaw ng naka-tumbang puno. Ili-lipat ko iyon sa��. Sa ibabaw
ng lamesa sa kanan mo.

Pumwesto si Kiya sa unahan ni Devon. nagulat pa siya ng biglang tumayo ito.

dalawang beses ito nag in-hale at exhale. Itinaas nito ang kanang kamay/paa(aso si
Kiya diba?). itinapat sa sanga malayo dito. ipinikit nito ang mata, maka-lipas lang
ang ilang segundo ay nakita na ni Devon ang pag-angat ng sanga mula sa kinapa-
patungan nito.

Devon: whoah!!! Ang galing!!!

Unti-unting gumalaw ang sanga patungo sa direksiyon niya.

Kiya: wag na wag kang mawawala sa konsentrasyon. Dapat ay malinis ang iyong isipan
mula sa anumang uri ng isipin o issue. Dahil kung hindi, kahit ang mapa-angat ng
isang pulgada ay hindi mo magagawa.

Ilang Segundo pa ang lumipas ay tuliyan ng na-ilipat ang sanga sa mesa katabi ni
Devon.

Kiya: ikaw naman. Subukan mo! Itong kutsara ang ili-lipat mo sa ibabaw ng naka-
tumbang punong iyon.

Devon: ako? Di pa a-

Kiya: di ka pa handa? Kelan pa? sige na! di ka ka-kain kung hindi mo naga-gawa ang
ginawa ko.

Devon; anu?

Kiya: gusto mong ma-gutom or what?

Devon: fine!! Fine!!! Eto na.. magsi-simula na po!!!

Devon close her eyes focus her mind on the spoon. Slowly, she put on her mind to
elevate the spoon and that she needs to transfer it ot other place. Kiya on the
other hand, watch and observe Devon on her first trial. Ilang minute na ang naka-
lipas ngunit hindi pa rin napapa-galaw o lutang ni devon ang kutsara.

Kiya: Devon! whats wrong?

Devon: I'm trying my best, Kiya!

Kiya: you must not only try it, but do it Devon! Wag mong pagdu-dahan ang kakayanan
mo. You're a witch! You'll always be! Kaya dapat sisiw lang sayo ang bagay na yan.

Devon: pero Kiya! Ito ang first ko!

Kiya: walang first-first sa mga katulad natin Devon! wala! So do it!

Devon: Okay!!!! Gagawin ko na! just give me enough time.

Kiya: you have all the time that you need, Devon. you just need to learn how to use
it well.

After hearing everything that Kiya said, Devon starts to focus her mind once again.
She just hopes she'll do it fine this time.

Devon: Focus!! Focus!!!! Focus Devon!!!

Kiya: alisin mo lahat ng mga isipin mo!!

Devon: I'm doing it!!!

FOCUS!! FOCUS!!! Yan ang ginawa ni Devon for almost an hour. Halos sumakit na ang
ulo ni Devon, sa kaka-Focus niya. Pero like what many people belives, pag may
tiyaga may sinigang! At last, nai-angat na ni Devon ang kutsara mula sa ibabaw ng
lamesa. Now, ang dapat na gawin ay ilipat iyon san aka-tumbang puno.

Devon: FOCUS Devon!!! You're almost there. Slowly but surely dapat�. Unti-unti
lang�

Nasa kalahati na ng distansiya si Devon sa pagli-lipat ng kutsara ng biglang

tumunog ang cellphone niya.

Devon: ay butiki!

Dahil sa bagay na iyon, ay nawala sa concentration si Devon at nahulog ang kutsara

sa lupa.

Devon: Aw� saying! Konti na lang!

Kiya: Devon! diba sinabihan n akita bawal ang cellphone kapag andito tayo?

Devon; sorry! naka-limutan kong i-silent.. ahmmmm� excuse muna�

Dali-daling nilapitan ni Devon ang bag niya kung saan naroroon ang maingay niyang
cellphone. Isang tawag iyon, galing kay James. nilingon ni Devon si Kiya para sana
humingi ng permiso para sagutin ang tawag.

Kiya: fine! Paki-bilisan lang. at that would be the last time na magiging
destruction ang cellphone na iyan.

Devon: oki oki!!! Thanks thanks!!!!

Lumayo si Devon ng kaunting distansiya mula kay Kiya.

Devon: James? bakit?

James: Asan ka? Pumunta ako sa house niyo kanina. Pero sabi ng mama mo, may
pinuntahan ka daw? Wala naman tayong pasok ngayon ah!

Devon: ahmmmm�� pumunta lang ako sa�� mall!!! Nandito ako sa mall!!

James: nasa mall ka? Where? Puntahan kita now!

Devon: pupunta ka? No!!!

James: ha? No? bakit?

Devon: ahmmm�.. pa-..pa-uwi na rin ako!!!! So baka hindi mo na rin ako ma-abutan.

James: okay, so sa bahay nyo na lang ako maghi-hintay!

Devon: No! I mean�

James: Devon, asan ka ba talaga?

Devon: anu kasi� ahmmmmm�..

James: fine! I get it! ayaw mo akong makita!

Devon: no! hindi yun ma-

James: bye. Kita na lang tayo sa school sa Monday. Kung hindi mo ako pagta-taguan.

Iyon lang at pinutol na nito ang tawag.

Devon: James! ja-���.. naku naman! Arghhhhh!!!!

Kiya: umuwi ka na!

Devon: ha?

Kiya: sabi ko umuwi ka na!

Devon: di pa ta-

Kiya: alam ko naman na hindi ka na makakapag-concentrate sa training natin. Kaya

umuwi ka na lang. bumalik ka na lang bukas.

Devon: bukas? Pero, baka hindi ako pa-

Kiya: papayagan ka nun!

Devon: ni Mama?

Kiya: yup! Nabanggit na ng kapatid ko sa Mama mo about our training.

Devon: at pumayag siya?

Kiya: bakit hindi? Magaling yata mag-paliwanag ang ate ko! Tyaka even your mom
believes that sa panahon ngayon at sa mga nangyayari sayo these past few weeks,
kailangan na niyang kalimutan ang pag-pigil sayo to learn magic. Dahil aminado siya
na maraming mga unnecessary things and people ang nakaka-salamuha mo.

Devon: really? Whoah!! That's a relief! Atleast ngayon nabawasan na ang ala-lahanin
ko! Thank you talaga!!!!

Kiya: whatever!!! Go! Umalis ka na! baka hini-hintay ka na ng boyfriend mo!

Devon: how did you

Kiya: hello? Who's on the line? May naligaw ba dito? at nag-taka pa kung paano ko
nalaman! Gosh! Umalis ka na lang nga!!! Dapat maaga ka bukas!

Devon: so sorry!!! sige2x!!!!! bye bye na!! thanks thanks talaga.

Nagma-madaling umalis si Devon sa training ground nila ni Kiya. Lakad-takbo ang
ginawa ng dalaga at habang daan ay kinokontak niya si James.

Devon: James! sagutin mo! James naman!!!!!!!

Sa pagma-madali ay hindi napansin ni Devon ang naka-usling uagt ng puno sa daan. Na

naging dahilan para matalisod at tumumba siya. Nabitiwan ni Devon ang cellphone at
nadaganan ng matumba siya.

Devon: araaaaaaaaay!!!!! Naku naman!!

Tinig: Miss okay ka lang?

Devon: Obvious ba?

Tinig: tulungan na kita!

Devon: wag na! kaya ko!

Tumayo si devon mula sa pagkaka-tumba. Nakita niya kung sino ang nagma-may-ari ng
tinig na iyon. Isang Lalaki. Bigla niyang na-alala ang cellphone niya.

Devon: naku naman! Nasira! Lagot ako kay ate!

Hindi na pinansin ni Devon ang lalaki at dali-daling umalis sa lugar na iyon.

Samantala ang lalaki naman ay iiling-iling na pinag-masdan ang nagma-madaling
dalaga.
Maagang pumasok si Devon na araw na iyon. Kahit masakit pa ang katawan at ulo niya
dahil sa training niya kahapon with Kiya. Binawela na lang niya ang mga iyon,
kailangan niyang maka-usap si James. hindi niya kasi ito naka-usap bukod sa sira
ang cellphone niya, talagang hindi sinasagot ng binata ang mga tawag niya gamit ang
landline nila. Mukhang nag-tampo talaga ito sa kanya. Sa sobrang pagma-madali hindi
na napansin ni Devon ang isang paparating na estudyante. Huli na ng makita niya
ito, dahil nagka-bongguan na sila. Buti na lang mabilis ito kaya naman napigilan
nito ang pag-bagsak niya sa sahig. Pero dahil sa ginawa nito, ay ito ang natumba sa
sahig worst, napa-ibabaw siya dito. naging alerto naman si Devon sa naging pisisyon
nila kaya dali-dali siyang tumayo at inayos ang sarili. Nagulat naman siya ng mag-
salita ito.

Estudyante: you?

Devon: ha? Kilala mo ako?

Estudyante: di mo ba ako nata-tandaan? Ahmmmmm.. sa gubat, remember? Nung natumba

ka? Nung sabado! Hindi ako pwedeng mag-kamali, ikaw nga yun!

Devon: nung sabado�.. right! Ikaw nga yun!

Estudyante: talaga bang lagi kang nagma-madali? Kasi sa tuwing nagkaka-salubong

tayo lagi kang nagma-madali at natu-tumba!

Devon: hindi naman. Teka lang, dito ka nag-aaral? Bakit nga-

Estudyante: bago lang kasi ako dito. by the way I'm Samuel Cruz. Transfer student
from Samsters University.

Devon: Luna Devon Roque, nice meeting you Sa-

Sam: Sam na lang.

Devon: nice meeting you Sam. Devon na lang din ang itwag mo sakin.

James: Devon!

Devon: sige Sam, mauna na ako sayo. Nice meeting you again.

Sam: same here!

James: Who's that?

Devon: ahmmm� bagong ka-kilala� James, can we talk?

James: about what?

Devon: last Saturday, noong tumawag ka� anu ka-

James: Let's not talk about it anymore! Wala ng dapat pang pag-usapan pa.

Devon: James, let me explain� hi-

Naputol ang sasabihin ni Devon ng yakapin siya ni James.

Devon:ja-james�..

James: ssshhhh�. I'm so sorry Devon. naging makitid ang utak ko. Nag-alala lang
naman ako sayo� tumawag ang Ate mo sakin kagabe. She told me na dinalaw mo yung
pinsan mo kasi may sakit. Tyaka matagal na kayong hindi nagki-kita kaya gusto mong
sulitin ang panahon na meron kayo lalo na at hindi maganda ang kalagayan niya.

Devon: pinsan? Pinsan ko?... aaaaaaaaaahhhhh.. tama� tama yun� dumalaw nga ako sa
pinsan ko. Na-miss ko talaga siya.

James: pero sana sa susunod, ipa-alam mo rin sakin yung mga lakad mo. Para hindi na
ako nag-aalala pa. tingnan mo ang nangyari, nagka-problema pa tayo.

Devon: pasensiya na. biglaan lang kasi� pasok na tayo� baka magka-iyakan pa tayo.

Nav: Devon! Devon!

James: Nav! Anung gina-gawa mo dito?

Nav: James�. Devon, pwede ba tayong mag-usap?

Devon: bakit? May problema ba?

Nav: Gusto mong malaman ang totoong nangyari diba?

James: Anu? Totoong nangyari? Saan? Devon?

Naintindihan agad ni Devon ang ibig sabihin ni Nav.

Devon: Ahmmmm� James, mauna ka na. susunod na lang ako. May pag-uusapan lang kami
ni Nav.

James: Samahan na kita.

Devon: No James! I'll be fine!

Nav: lets go?

Devon: Sige James, mauna na kami. Tara!

James: hintayin na lang kita sa classroom. Nav, ikaw na ang bahala kay Devon.

Sinundan na lang ng tingin ni James ang papalayong sina Nav at Devon.

Sa Mini-Forest

Devon: Nav, sure ka na ba talaga na sasabihin mo sa akin ang story nyo ng Ate?

Nav: Devon, kayo ba ni James? I mean..

Devon: Yes! Bakit?

Nav: alam ba niya ang totoo mong pagka-tao?

Nagulat si devon sa tinanung sa kanya ni Nav.

Devon: anung ibig mong sabihin?

Nav: ang totoo nyan, ang dahilan kung bakit kami nagka-hiwalay ng ate mo ay, I
found out na hindi siya ordinaryong tao. Na she's totally different from others.

Devon: paki-linaw na-----naman..

Nav: Your'e a witch!

Nang-hina ang mga tuhod ni Devon ng dahil sa narinig. Napa-upo si devon sa isa sa
mga bench sa lugar na iyon.

Devon: pa-pa

Nav: You're sister told me before. Pero naging duwag ako para tanggapin iyon.
Nilayuan ko siya. Dahil sa maling paniniwala ko tungkol sa mga tulad niyo. I even
treated your sister as if, may nakaka-hawa siyang sakit. Huli na bago ko ma-realize
how stupid I am para gawin ang bagay na iyon. Proving how fool I am. I forgot the
true meaning of love is acceptance. Naging bulag at bingi ako ng mga panahong iyon.
Nasaktan ko ng labis ang nagi-isang babaeng minahal ko ng lubos. Kaya eto ako
ngayon, nagsisi. Hinihiling nasana ma-ibalik ko ang naka-raan para sana hindi ko
siya nasaktan.

Devon: alam mo ang lahat ng tungkol sa akin all this time? At wala ka man lang
sinabi sa akin?

Nav: Devon, wala akong ideya tungkol sayo, not until malaman kong kapatid ka ni
Izay. Pero kami ang isyu ngayon dito. It's all about you and James.

Devon: anung tungkol samin?

Nav: alam nab a niya na hindi ka ordinaryong babae? That you are a witch!

Devon: no�. importante pa ba yun?

Nav: of course! Devon, nag-aalala ako sa kung anung pwedeng maging reaksiyon ng
pinsan ko once na malaman niya ang tungkol sayo! Sa totoo mong pagka-tao! Devon,
I'm worried nab aka ma-ulit lang ang nangyari sa ate mo sayo!
Devon: No! iba sayo si James!

Nav: paano mo nasabi?

Devon: coz�. He promise me!

Nav: nag-promise din ako sa ate mo na hinding-hindi ko siya iiwan no matter what.
Pero anu? Nang malaman ko ang totoo, na-bali lahat ng pangako ko! Devon, lets face
the reality, hindi magiging madali ang pag-tanggap sa katotohanan. Lalo na kung
patatagalin mo pa! mas mahi-hirapan siyang tanggapin!

Devon: hindi lahat ng tao katulad mo Nav. Duwag!

Nav: hindi nga. Kaya baka mas matindi pa ang mangyari sayo kesa sa ate mo. You
don't know everything about my cousin. Kahit ako hindi ko siya ganun ka-kilala.
Kaya hindi ko masasabi kung anung kaya niyang gawin or pa-paano siya mag-isip!

Devon: hi-hindi ko kaya�..

Tinabihan ni Nav si Devon at kinuha ang mga kamay nito.

Nav: Devon, look at me. Mas lalo ka lang masasaktan kung patatagalin mo pa ang pag-
amin sa kanya. Mas mabuti kung habang maaga pa lang ay nili-linaw mo na ang lahat.
Habang hindi pa malalim ang pinag-samahan niyo. Oo masasaktan ka kasama iyon, pero
isipin mo na lang, mas madali niyang matatanggap kung habang maaga pa, inamin mo na
sa kanya ang totoo. Ayokong matulad kayo sa nangyari sa amin ng ate mo.

Devon: pero paano kung, hin�di niya ako matanggap?

Nav: then you need to set him free. Kung mahal ka talaga ng pinsan ko, matatanggap
ka niya! Kahit anu ka pa!

Devon: pag-iisipan ko�.

Nav: gawin mo habang maaga pa� paano, mauna na ako sayo�.. goodluck!!!

Devon: salamat

Naiwan si Devon na nagta-talo ang isip kung susundin niya ang sinabi ni Nav,
tungkol sa pag-amin niya.

Devon: Devon! paano ka na? isip! Isip! Isip!

Sa Bahay ng mga Leal

Mother: James, anak pwede ba kitang maka-usap?

James: about what ma?

Mother: tungkol sa inyo ni Devon.

James: sige po. May problema po ba Ma?

Mother: alam naba niya anak?

James: hindi pa po! Pero sasabihin ko din po sa kanya!

Mother: kalian?
James: sa birthday party po niya. Sa susunod na buwan.

Mother:anu sa tingin mo ang magiging reaksiyon niya?

James: I just hope, maganda.

James: may problema ba, Devon? bakit tayo nandito?

Devon: masama bang magyaya?

James: eto naman� nagta-taka lang ako. We're three weeks as a couple at ngayon ka
lang nag-yaya na lumabas tayo. At ang ganda ng venue natin ha.. park!

Devon: di umuwi na lang tayo!

Akmang tatayo na si Devon mula sa pagkaka-upo ng hilahin siya pa-balik ni James

para manatili sa kinau-upuan niya.

James: galit ka naman agad! Sorry! Masaya lang ako! Okay?

Devon: ewan!

James: it's Saturday. Wala ka bang lakad ngayon?

Devon: wala�.. break ko muna�

James: break? Saan? May trabaho ka na?

Devon: ha? Break ko���. Sa pag-bisita sa pinsan ko.ahmmmmmm James� can I ask you
something?

James: buzz interview ba? Honestly, definitely, Precisely, Accurately, Devon!

Devon: James, I'm being serious here�

James: serious din naman ako sa sinabi ko eh� di ka ba nani-niwala?

Devon: James, do you really love me? Or, your just doing this to prove that kahit
sino, pwede mong pa-ibigin?

James: Wha-what? Devon, are you trying to point out something?

Devon: James, mahal mo ba talaga ako?

James: Luna Devon Roque, when I say I love you believe me coz its true. I never
felt anything like this for other girls before. Alam kong alam mo na hindi lang
ikaw ang babaeng naging parte ng buhay ko, pero nata-tanging ikaw lang ang minahal
ko sa unang pagkaka-taon. Bukod sa Mama ko at Lola ko, ikaw lang ang babaeng
pinahalagahan ko ng tunay. I never respect anyone as I respect you now. And I can
never imagine my life, my future without you by myside! I know it's kinda early to
say na tayo hanggang huli. Pero I'll do everything na makakaya ko para manatili ka
sa piling ko! I just love you that much that I can do everything just to make you
stay by myside forever!

Devon: James, mamahalin mo pa kaya ako, pag-nalaman mo ang totoo? Paano kung hindi
ako ang babaeng ini-isip mong ako? Paano kung iba ako sa ina-

James: Devon, kung anu ka pa man, tatanggapin at mamahalin pa rin kita! hindi ganun
ka-babaw ang nararamdaman ko para sayo! Isa lang naman ang hinihiling ko, ang
pagka-tiwalaan mo ako.

Devon: James I'm a-

"maybe its true that I can't leave without you.."

Devon: excuse me, may tumatawag

James: go on.

Devon: Hello!

Kiya: Don't you ever try na aminin sa boyfriend ang tungkol sayo!

Devon: Kiya? Paano mo nala-

Kiya: your sister told me! Kaya pala hindi ka pumunta dito para mag-train!

Devon: kiya, I need to do this!

Kiya: yes! You can do that, but not now!

Devon: pero kelan pa?

Kiya: kapag kaya mo na siyang ipag-tanggol!

Devon: pero Kiya,

Kiya: no more pero2x! I'll be waiting you here! Bye.

Iyon lang at pinutol na nito ang tawag. Napa-buntong hininga naman si Devon sa
sinabi ni Kiya.

Devon: Anu ba yan! Kung kelan may lakas na ako ng loob para sabihin�.

James: May problema ba? Sino ang tumawag?

Devon: ha? Si Mama�. Pinapa-uwi na kasi niya ako�

James: Ganun ba? Ahmm� teka may sasabihin ka sakin diba?

Devon: ha? Ahmmmm�. Naka-limutan ko na! sige na James.. kailangan ko ng umuwi.

James: iha-hatid na kita.

Devon: okay lang?

James: para kang others!

Devon: thank you!

Habang nasa loob ng kotse, kapansin-pansin ang pananahimik ni Devon. napuna ito
agad ni James dahil hindi naman ganoon dati si Devon. nararamdaman ng binata na may
malalim pang dahilan kung bakit kailangang umuwi ni Devon pati ang pananahimik
nito. Pero mas piniling wag nang magtanung ni James.

James: hihintayin ko na lang na siya mismo ang mag-sabi sakin.

Bulong ni James sa sarili.

Sa Bahay ng mga Roque

Chrizza: bakit umuwi ka agad? Anung nangyari sa pag-amin mo? Nagalit ba? Na-

Devon: I didn't do it!

Chrizza: bakit?

Devon: tumawag si Kiya!

Chrizza: ha? Pinigilan ka niya?

Tumango lang si Devon bilang kasagutan.

Chrizza: pero bakit niya ginawa iyon?

Devon: hindi pa daw ito ang tamang panahon para sabihin ko ang katotohanan kay
James. hindi ko pa daw kayang ipag-tanggol si James.

Chrizza: ipagtanggol? Kanino?

Devon: Izay, alam mo kung sino at anu ang tinutukoy ko at ni Kiya.

Chrizza: anung plano?

Devon: pupunta ako ngayon sa gubat. I need to do a serious training with Kiya.
Siguro oag nakita na niya na malaki na ang improvement ko, she will alow me to
confess the truth kay James. and maybe by that time, kayak o na siyang protektahan.

Chrizza: Goodluck sis! Sana mas maganda ang ending niyo ni James.

Devon: wala naba talagang pag-asang magkaba-

Chrizza: hindi kami ang issue ngayon. And besides, kung gu-gustuhin naman niya,
baka meron. Pero through these years, wala siyang ginawa. At worst pa dun, naging..

Devon/Chrizza: babaero na siya!

Niyakap ni Devon ang kapatid. Don't worry Izay, matapos ko lang itong isipin ko,
I'll help sa pag-ayos ng love story mo!

Chrizza: whatever! Sige na! lumakad ka na, hinihintay ka na sigurado ni Kiya. Ingat
ha!

Devon: ikaw na alng amg-sabi kay Mama.

Chrizza: alam na niya yun!

Sa Gubat

Kiya: mag-simula na tayo!

Devon: Pasensiya na Kiya.

Kiya: bago ka gumawa ng desisyon, subukan mong hindi lang sa isang tao mag-tanung
ng opinion.

Devon: sorry
Kiya: mag-focus ka na lang!

Naging determinado si Devon sa training niya. Kailangang lumakas siya, hindi lang
para sa pamilya niya at para sa sarili niya. Kailangan niyang lumakas para kay
James. Para ma-protektahan niya ito. Lumipas ang mga araw. Ang mga araw ay naging
linggo at ang linggo ay naging buwan. Tama! Isang buwan na rin ang nakakaraan ng
mag-simula siyang mag-train kasama si Kiya. Masasabi na ring malaki na ang pinag-
bago niya. Tulad nga ng sabi ni Kiya, nalagpasan na niya ang first level. At ngayon
ay handa na siya sa mas-komplikado pang pag-sasanay.

Devon: Aaminin ko na kay James ang totoo, Kiya. Alam kong hindi pa ako ganun ka-
lakas, pero malaki na ang pinag-bago ko! Sana hayaan mo na akong umamin sa kanya.
Kiya?

Kiya: Sa tingin ko naman, pwede mo ng gawin ang gusto mo. Pero mag-iingat ka lang.
at wag ka ring masyadong umasang matatanggap ka niya.

Devon: OO! Alam ko iyon. Pero wag na sanang maulit pa ang nangyari sa ate ko sa
akin. Sana, mas maging suwerte ako.
Nav: aaminin mo na sa kanya?

Devon: OO! Kinakabahan na nga ako!

Nav: wag kang kabahan! Masama yan!

Devon: sa tingin mo, anung magiging..

Nav: hindi ko rin alam. Pero ipag-dasal mo na lang na mas malawak ang oang-unawa
niya. At manaig ang pagma-mahal niya sayo.

Devon: wish me luck Nav!

Nav: Wish you luck!

Devon: Sige, Nav. Sleep na ako. Kailangan ko ng lakas para bukas.

Nav: sige, sweetdreams!

Devon: para sakin ba yan o sa ate ko?

Nav: bahala ka kung paano mo ma-interpret yung message ko. Night�

Ibinaba na ni Devon ang cellphone. Tinawagan niya si Nav, para maka-usap bago ang
pag-amin niya kay James bukas. Kahit papaano, nabawasan ang kaba na nararamdaman
niya.

Devon: Tomorrow is the day! Aja! Aja Luna Devon! sana kayanin Ko!

Natulog si Devon ng may ngiti sa mga labi at kaba sa dibdib. Sana lang maging
maganda ang resulta ng gagawin niya bukas.

James: Devon! Devon!

Devon: James! buti nakarating ka!

James: naka-salubong ko kasi si Mike kanina pag-pasok ko, sinabi niya sakin na
gusto mo daw akong makita. Na nandito ka sa mini-forest. Sana tinawagan mo na lang
ako.
Huminga na malalim si James bago muling mag-salita.

James: Anu bang sasabihin mo sa akin?

Devon: ahmmmmm�. Kasi James anu�

James: what?

Devon: you need to know something really important. At sana mapatawad mo ako�

James: wa-wait�.. ma-upo nga muna tayo� kinabahan ako bigla�

Devon: James, I'm not wht you think I am! I'm totally different.

James: I know!

Devon: you know? But� ho-how?

James: Devon, kaya nga kita mahal eh. Your different from other girls. Your not
desperate na makuha ang mga bagay na gusto mo. Simple ka! Mabait. Ma-

Devon: James, hindi yun!

James: eh anu?

Devon: Hindi ako ordinaryong babae. I'm a witch!

James: then I'm a wizard! Perfect couple diba?

Devon: James�.. I'm being serious here.

James: seryoso din ako! Mas seryoso ako, Devon!

Devon: James�.

James: Devon, alam mo kung ayaw mo sa akin, sabihin mo ng maayos! Hindi kung anu-
ano pa ang sinasabi mo!

Devon: James! Totoo ang sinasabi ko! Kaya ko nga sinasabi ito sayo, kasi gusto
kita! mahal na kita eh!

James: yun naman pala eh! You know from the very start that I love you! Pinili kita
over those beautiful and gorgeous ladies na nagha-habol sa akin. Dahil alam kung
totoo ka! Walang pagpa-panggap! Tapos ganito? Ganito lang mapapala ko?

Devon: James, listen to me! I'm telling you the truth! Making ka naman!

James: NAkikinig ako! Hindi lang kita maintindihan kung bakit mo sinasabi sakin ang
mga yan! Niloloko mo lang ba ako? O baka naman, this is your own way para i-dump na
lang ako? Bakit? Are you tired of me, Devon? Nagsa-sawa ka naba na araw-araw ako
lagi ang kasama mo? May nag-utos ba sayo na ito ang sabihin mo sakin ngayon?

Devon: Arghhhhhh! James! Walang nag-uutos sakin! Wala! Ayaw ko na lang na may
humahadlang pa sa puso at isip ko para tuluyang mahalin ka! Diba sabi mo, kahit anu
pa man ako, mamahalin mo at tatanggapin pa rin ako? Pero bakit ngayon? Bakit ka
ganyan?

James: Bakit Devon, kung nag-kapalitan ba tayo ng posisyon ngayon, magiging iba ba
ang sasabihin mo? Baka nga sabihin mo pang may iba na akong babae. Na nagsa-sawa na
ako sayo.

Devon: James, ipa-paliwanag ko.

James: ewan ko Devon! Ewan ko! Wag na muna tayong mag-kita! Paalam!

Devon: James! Bumalik ka! James�..

Chrizza: Devon! Devon gising!

Devon: James.. sa-sandali..

Chrizza: Devon! gising!

Devon: Ha? I-Izay? Si-si James? nasaan siya?

Chrizza: Na-nanaginip ka!

Devon: panaginip?

Chrizza: anu ba ang napanaginipan mo? At tinatawag mo pa si James!

Devon: I'm confessing to him! Inamin ko sa kanya about the real me. Nagalit siya,
Izay. Sinabihan pa niya ako na siguro ay nagsa-sawa na daw ako sa kanya� iniwan
niya ako, Izay� natatakot ako!

Hindi na napigilan ni Devon ang mapa-iyak. Sa panaginip pa lang hindi na niya

nakaya, what more kung sa tunay na sitwasyon na.

Chrizza: sssssshhhh.. Von-von, panaginip lang yun. Kaya mo yan.

Devon: hindi ko kakayanin Izay� hindi ko kakayanin.

Naka-tulugan na ni Devon ang pag-iyak. Na-aawa si Chrizza sa kapatid. Alam niya ang
sakit na maaaring maramdamn ni Devon sa posibleng hindi magandang pag-tanggap ni
James sa pag-amin ni Devon.

Kinabukasan sa University

Devon: Mike! Mike!

Mike: little girl! Goodmorning! May problema ba?

Devon: ahmmm.. si James? pumasok na ba?

Mike: hindi ka ba niya tinawagan?

Devon: hindi eh.. bakit? May nangyari ba?

Mike: actually, hindi makaka-pasok si James ngayon. Biglaan kasi ang pag-bisita ng
pamilya nila sa Lola nila. Sa Pampanga yun.

Devon: ah.. ganun ba? Hindi kasi siya tumawag..

Mike: Si Nav, ang tumawag samin. Mukhang nagma-madali nga yata.

Devon: sige salamat!

Mike: No problem�. Bye.

Devon: Wow! Devon, mukhang mabi-binggit pa ang pag-amin mo. Pero look on its
positive side. Makaka-pag ipon ipon ka pa ng maraming lakas ng loob. Ipag-pasalamat
mo na rin.

Biglang tumunog ang cellphone ni Devon. isang text message ang natanggap niya
galing kay James.

"Devon, sorry hindi na ako nakapag-paalam. Biglaan aksi ang pag-alis naming nina
Mama. May kailangan kasi kaming gawin sa bahay ng Lola ko. Baka hanggang Wednesday
pa ako dito. wag mo ako masyadong ma-miss ha! Babalik din ako. Hugs and kisses for
you, My love!"

Devon: baduy talaga kahit kalian

Nai-iling na saad ni devon matapo mabasa ang mensaheng iyon ni James.

Sam: Devon! Devon!

Devon: Sam! Huma-hangos ka?

Sam: hina-habol kasi kita.

Devon: Bakit naman? May problema ba?

Sam: kanina pa aksi kita tinatawag. Hindi mo naman ako pina-pansin!

Devon: Pasensiya na, marami kasi akong ini-isip.

Sam: sa tingin ko nga. Ahmm� saan ka pupunta ngayon?

Devon: sa canteen muna ako pupunta then diretso ako sa library. Magsa-sauli ng
libro.

Sam: samahan na kita!

Devon: sigurado ka?

Sam: Oo naman!

Mitch: ganyan ka pala.. wala lang dito si James kungkani-kanino ka na lang sumasa.
Tsktsktsk�.

Sam: anung sinasabi mo?

Mitch: wag kang sumabat, hindi ikaw ang kina-kausap ko!

Devon: anu bang problema mo Mitch.

Mitch: ikaw! At ang buo mong pag-katao!

Devon: anu? Pwede ba Mitch, ayoko ng gulo.

Mitch: ayaw mo ng gulo? Kung ganun, alamin mo ang mga hindi at dapat mong gawin.

Devon: hindi kita ma-intindihan.

Mitch; wag kang mag-maang maangan pwede ba? Alam kong alam mo ang tinutukoy ko! O
baka naman gusto mo pang ipag-sigawan ko dito kung anu ang tinu-tukoy ko?
Sam: excuse lang ha! Mitch, mau-una na ka-

Mitch: baka gusto mong pag-sabihan itong kasama mo na manahimik. Baka hindi niya
magustuhan ang pwede kong gawin sa kanya.

Devon: Sam, hayaan mo na lang siya. Umalis na tayo.

Tatalikod na sina Devon ng muling mag-salita si Mitch.

Mitch: Mag-saya ka na hanggat gusto mo Luna Devon. dahil malapit ka ng bumagsak.

Mapapa-sakin din ang nararapat para sa akin.

Hindi na pinatulan pa ni devona gn mga sinabing iyon ni Mitch. Magkaka-gulo lang.

baka mapa-hamak lang si Sam. Hindi niya alam kung anu ang kayang gawin ni Mitch.

Sam: ahmm. Devon, hindi naman sa nakiki-alam ako noh. Anu ba ang

Devon: Sa tingin ko mas ma-

Sam; It's fine! Di naman..

Devon: Pasensiya na Sam ha. Ayoko lang na madamay ka pa.

Sam: Sabi mo eh! Sige dalian na natin, baka marami na ang mga tao sa canteen.
Maubusan pa tayo ng makakain.

Devon: mukhang magkaka-sundo tayo pag-dating sa pag-kain.

Sam: it's good to know na may mapapagka-sunduan tayo.

Sa Classroom

Lucy: Handa ka na ba Dice?

Dice: ready as always! Si Mitch?

Lucy: wag na natin siyang isama. Magugulo lang tayo. Alam mo namang iba ang nasa
isipan niya sa mga panahong ito.

Dice: wala kang balak sabihin sa kanya ang tungkol sa lakad natin?

Lucy: pag-balik na lang natin siguro.

Dice: sige.. go.go.go tayo!!!!!!! Excited na ako.. hindi ko na mahintay kung anu
ang magiging reaksiyon ng maaring maka-kita sa atin doon!!!!

Lucy: ihanda mo rin ang sarili mo sa mga pwedeng mangyari sa pupuntahan natin.

Dice: Ai! Ai! Captain!!!

Sa Pampanga (Leal Resedence)

James: Ma, bakit tayo nandito?

Mother: Merong, pagpu-pulong ang mga kasapi nang ating angkan. May mga kasama rin
tayong ilang piling bisita galing sa ibang angkan.

James: Ma, baka naman pwedeng hindi na ako pumunta pa dito! at tyaka, bakit nadi-
dito si Nav, akala ko ba wala siyang alam.

Mother: wala nga. Ngunit ang Lola mo ang nag-papunta sa iba mong pinsan dito. gusto
rin niyang makita ang iba niyang apo. Hindi pwedeng hindi ka pupunta sa pagpu-
pulong. May matututunan ka dito bilang pagha-handa mo sa pagiging fully pledge na
mangku-kulam. Sa susunod na pag-bilog na ng buwan ang iyong tunay na kaarawan
James, kailangan mo ng matinding pagha-handa para dito. Ang iyong abuela ang
mamumuno ng gagawing ritwal para sayo. Importante ito dahil ikaw na ang huling
magma-mana ng lahat ng karunungan mula sa Lola mo at ang magpa-patuloy ng lahat ng
nasimulan ng ating lahi.

James: Ma, may maga-gawa ba ako para hin-

Mother: James! wag mong sabihing may ba-

James: Ma I'm worried!

Mother: is it about Devon?

James; Ma, I love her! I ca-

Mother: Kung hindi ka niya matanggap, mas makaka-buting ngayon palang sanayin mo na
ang sarili mo na wala siya sa buhay mo!

James: no Ma!

Mother: at anu James ang balak mo? Talikuran ang lahi mo ng dahil lang sa kanya?

James: Ma hi-

Katulong: se�ora, mag-sisimula na po.

Mother: Sige, susunod na kami. Think about it James. wag na wag mong ipa-pahiya ang
pamilya mo!

Naiwan si James na gulong-gulong ang isip. Mahal niya ang kanyang pamilya. Ngunit
hindi niya kayang mawala si Devon sa buhay niya.

James: What now James?

Sa Pagpu-Pulong

Esther: Magandang gabi sa lahat! Labis naming ikinaga-galak ang inyong pag-dalo sa
pagpu-pulong na ito. matagal-tagal na rin simula ng huli tayong nagkasama-sama ng
ganito. Bago tayo mag-simula nais kong ipahayag ang presensiya ng isang angkan na
matagal ng nalayo sa ating lupon. Ngunit sa araw na ito ay kasama natin. Ang angkan
ng mga Celeres.

Kasabay ng mahinang pa;akpakan ay ang bulong-bulongan ng mga naru-roon. Taas-noo

namang tumayo ang mag-kapatid na Candice at Lucia. Nagulat si James, na papasok pa
alng sa bulwagan ng mga oras na iyon mula sa likurang bahagi ng lugar ng makita
sina Dice at Lucy. Nakita ni James ang pag-sensyas ng kanyang ina upang lumapit
siya dito. ngunit hindi inalis ni James ang paningin niya sa mag-kapatid. Nakita
niyang tumingin si Lucy sa direksiyon. Gumuhit din ang pagka-gulat sa mukha nito sa
pagka-kita sa kanya.

Esther: maraming salamat sa pag-dalo sa pagpu-pulong na ito, naway maging hudyat

ito ng muling pagkaka-isa ng lahat ng mga angkan.

Natapos ng matiwasay ang ginanap na pagpu-pulong. Nagkaroon ng kasunduan ang lahat

ng mga naroroon na hindi iyon ang magiging huling pagkaka-taon ng kanilang pagsa-
sama sama. Napagkasunduna ng lahat na sa susunod ay pipili na sila ng magiging El
Supremo na mamumuno sa pangkalahatang angkan ng mga mangku-kulam.

Dice: Tingnan mo nga naman ang pagkaka-taon, dito pa tayo nagkita-kita.

Lucy: It's a surprise to see you here, Mr. James Real. What a small world we have!
Sinong maga-akala na ang isang James Real, or lets say James Gauis, ay isa palang
kalahi. Nakaka-tuwa naman.

James: I-i

Lucy: okay lang yan, kami ma'y nagulat din. Pero kabaliktaran naman, ang taong ina-
asahan naming nandirito ay wala.

James: Huh?

Dice: wala iyon. Sige mauna na kami.

James: sandal! Ang ibig bang sabihin nito, si mitch..

Lucy: oo naman! Kapatid naming siya. Matutuwa siya oras na malaman niya ito!

Dice: Sa tingin ko mapapa-dalas ang pagki-kita natin, James. so, paano, kailangan
na talaga naming umalis. Wala kasing kasama si Mitch sa bahay.

James: bakit nga ba hindi niyo siya kasama?

Lucy: sabihin na nating, mas makaka-buti kung wala siya dito�.

Yung lang at umalis na ang mag-kapatid. Iiling-iling na lang si James habang

piangmamasdan ang papa-alis na mag-kapatid.

James: kung sana lang ganun din si Devon. wala na sanang problema.

Chapter 40-My WitchHeart

Nav: Chrizza! Chrizza!

Alam ni Chrizza kung sino ang tumatawag sa kanya. Sa halip na tumigilt ay,
binilisan pa ni Chrizza ang paglalakad para hindi siya ma-abutan nito. Wala siyang
balak ka-usapin ang lalaking ito. Napamura ng mahina si Nav ng makita ang obvious
na pag-iwas sa kanya ng dalaga. Pero hindi siya papayag sa gusto nito. Tinakbo ni
Nav ang natitirang distansiya nila ni Chrizza para ma-abutan ito. agad nitong
hinablot ang kamay ng dalaga.

Chrizza: Anu ba! Bitiwan mo nga ako!

Nav: Let's talk Chr-

Chrizza: No! not now! Not tomorrow! Never!

Nav: wag kang sumigaw hindi ako bingi!

Chrizza: sisigaw ako kung gusto ko! Paki-alam mo!

Nav: pinagti-tinginan tayo ng mga tao!

Chrizza: eh diba sanay ka naman na na sayo lahat ng atensiyon? Ah� alam ko na! ayaw
mong makita ka na kasama ako� kunng ganun naman pala, paki-bitiwan aki. Ngayon na!

Nav: No! Not now! Not tomorrow! Never!

Pangga-gaya ng binata sa sinabi ni Chrizza. Malakas ang pagkaka-sabing iyon ni Nav.

Para tuloy naumid ang dila ni Chrizza, at natameme na lang.

Nav: Magu-usap tayo sa ayaw mo o hindi!

Yun lang at hinila na siya ng binata palayo sa lugar na iyon. Para namang may
kuryenteng dumadaloy sa buong katawan ni Chrizza sa pagkaka-hawak sa kanya ni Nav.
Unti-unti na ring bumunilis ang pintig ng puso niya dahil isa-isang bumabalik sa
kanyang alaala ang mga nangyari sa kanila ni Nav, noong masaya pa silang mag-
kasama. Dinala siya ng binata sa mini-forest. Sa lugar kung saan may malaking parte
sa relasyon nila ni Nav noon. Dire-diretso si Nav sa paboritong lugar nila sa mini-
forest at umupo ito sa bench na naro-roon. Hindi pa rin bini-bitiwan ng binita ang
kamay ni Chrizza. Tumukhim ang dalaga par asana maka-halata ang binata.

Nav: ha? May problema ba Iz? Upo ka.

Tinapik pa nito ang bakanteng lugar sa inu-upuan nito. Ngunit hindi na nito
hinintay pa ang magiging reaksiyon niya. Basta na lang siya nitong hinila, dahilan
para mapa-upo siya sa tabi nito. Ngunit hindi pa pala doon nagta-tapos ang lahat.
Walang anu-ano, kinabig siya nito at isang matamis na halik ang isinalubong nito sa
naka-awang niyang labi. Nagulat si Chrizza sa ginawang iyon ni Nav. Nagpu-pumiglas
si Chrizza para maka-wala sa ginagawang iyon sa kanya. Ngunit lalo lang iyon nagpa-
lalim ng mga halik sa kanya ng binata. Hindi pinakawalan ni Nav ang kanina pang
hawak na kamay ng dalaga. Kinabig pa niya ng husto ang batok ng dalaga at pinalalim
pa ang mga halik. Hinuli niya ang kamay nitong kanina pa bumabayo sa didbdib niya
at nilagay sa batok niya. Nai-iyak na si Chrizza sa nangyayari. Naramdaman ni Nav
na hindi na nanlalaban ang dalaga. Unti-unti na rin nitong tinutugon ang mga halik
niya. Tuluyan ng bumagsak ang mga luha ni Chrizza. Kasabay nito ay ang pag-amin na
nana-natili pa rin sa loob ng mga panahong nag-daan, hindi binago ng galit ang
pagma-mahal niya para sa binata. Ilang sandali pa ay, unti-unti pa ay tumigil an
ang pag-halik ni Nav kay Chrizza. Tinitigan ng binata ang lumuluhang mukha ng
tanging babae na nagma-may ari ng puso niya sa loob ng mahabang panahon hanggang
ngayon.

Nav: PAtawarin mo ako, Iz. Duwag ako sa hindi ko ag-tanggap sa tunay mong pagka-
tao. Hindi ko pinakinggan ang sigaw ng puso. Naging mahina ako. Pinagsi-sisihan ko
ang lahat ng ginawa ko at ang kinalabasan ng pagiging duwag ko. Mahal na mahal
kita. noon, kahapon, ngayon, bukas at kailanman. Ikaw lang. bigyan mo sana ako ng
pagkaka-taon para maka-bawi sa lahat ng mga nasayang na panahon. Bigyan mo pa sana
ako ng chance para ipa-ramdam sayo kung gaano kita kamahal.

Chrizza: bakit? Para saan pa? marami na ang nangyari ang nagbago.

Nav: hindi pa lahat! Ang nararamdaman ko para sayo ang pagmamahal ko! Hindi iyon
nagbabago. At hinding-hindi magbabago kahit kailanman!

Chrizza: Nav.. hin�masyadong mabilis ang nang-

Nav: just tell e you still love me, Iz! Tell me!

Chrizza: I� I can't!

Nav: pe---pro bakit?

Chrizza: Nav, hindi ako ordinaryong babae! Nakaka-limutan mo na ba? Wi-

Hindi na pina-tapos ni Nav ang sasabihin ni chrizza, dahil muli niya itong
hinalikan.

Nav: alam ko! At hindi ko iyon nakaka-limutan! Kaya nga nandito ako, humihingi ng
pangalawang pagkaka-taon. Dahil sa pagkaka-taong ito, mamahalin kita ng buong-buo!
Kasama ang tunay mong pag-katao! Hinding-hindi ko na hahayaan pang maging hadlang
sakin, satin ang tunay mong katauhan! Ven Chrizza Roque, Mahal na Mahal kita,
maging sino ka man! Ako ba mahal mo pa?

Kung kuma-kain siguro siya ng tsokolate kanina pa siya may diabetes. Sa tamis ng
mga sinasabi ni Nav sa kanya niya ngayon, para hindi na kakayanin pa ng puso at
isip niya na intindihin pa ang mga sinasabi ng binata sa mga oras na iyon. Pero isa
lang ang malinaw sa kanya sa mga oras na iyon. Mahal niya pa rin ang binatang ito.
at handa siyang mag-bigay ng isa pang pagkaka-taon kahit hindi nito hinihingi.

Chrizza: I never stop loving you, Navinel. I never do!

Hinaplos pa ni Chrizza ang pisngi ng binata na sa mga oras na iyon ay lumuluha na

rin!

Nav: ibig bang sabihin�..

Chrizza: Yes,

Nagulat si Chrizza ng tumayo ang binata at hinila siya nito patayo. Binuhat siya ni
Nav at inikot-ikot.

Chrizza: Nav, anu ba! Ibaba mo ako!

Sinunod naman siya nito, ngunit bumawi naman ng halikan siya nito sa mga labi. Sa
pagkaka-taong iyon, hindi na nag-pakipot pa si Chrizza, tinugon niya ng buong puso
ang mga halik ni Nav sa kanya! A brand new start for both Navine and Chrizza. Sana
nga lang ganito din ang sitwasyon nina James at Devon.

Chapter 41-My WitchHeart

Sam: Devon! Devon!

Nilingon ni Devon si Sam na humahangos.

Devon: Sam! Nagma-madali ka?

Sam: Kanina pa kita, hinahanap eh!

Devon: ikaw nga ang dapat kong hanapin. Hindi ka pumasok kanina sa first class
natin. Hinahanap ka ni Prof.

Sam: Touch naman ako!

Devon: bakit?

Sam: hinahanap mo ako! Ibig sabihin, name-miss mo ako!

Devon: asa ka pa!

Nagka-tawanan sila ni Sam sa sinabi niya. Close na agad sila ng binata sa maiksing
panahon lamang. Naka-tulong rin siguro ang parati nilang pagki-kita sa gubat sa
tuwing pa-uwi siya mula sa pagsa-sanay. Nalaman niynag doon pala naka-tira ang
pamilya nito. Ngunit hindi tulad ng karaniwang mga tumitira sa mga gubat, sa isang
mansion ito naka-tira. Napag-alaman din niyang isang business tycoon ang ama nito
na naka-base sa ibang bansa. Pan-samantala lang ang pamamalagi nina Sam sa lugar na
iyon. Sinasamahan kasi nila ng mama niya ang abuela nito na may sakit.

Devon: teka, bakit mo nga pala ako hinahanap?

Sam: eto, na-iwan mo sa bahay naming kahapon.

Ini-abot nito ang panyo niya.

Devon: sabi ko na nga ba doon ko ito na-iwan! Salamat ha!

Sam: nilabahan ko na rin yan.

Devon: baka may gayuma ito ha?

Sam: swerte mo! Naka-limutan kong lagyan!

Devon: loko talaga 'to!

James; Devon!

Devon: James! kanina ka pa?

James: ang tagal mo kasi, kaya lumabas na ako. Kasama mo pala si Sam?

Sam: Goodmorning.

James: Devon, lets go.

Nagpa-tiuna na si James ng hindi man lang tumitingin kay Sam.

Devon; ah.. Sam, una na kami.

Sam: Mukhang wala sa mood boyfriend mo ah!

Devon: pasensiya na! siga, ingat!

Sam: ingat din kayo.

Devon: James, sandali!

Tumakbo si Devon palapit kay James.

Devon: Uy! Bakit ang suplado mo kay Sam?

James: I acknowledge him kanina diba?

Devon: pero di ka nag-greet nung nag-greet siya sayo!

James: hindi mababawasan ang dumi sa payatas kung babatiin ko siya.

Devon: Anu ka ba naman! Bakit ganyan ka mag-isip? Labo mo!

James: bakit parang ang close niyo agad ni sam?

Devon: ha? Bakit hindi? Mabait naman siya! Kaya dapat maging mabait ka rin sa ka-
James: for what?

Devon: James! nakaka-inis ka na, baka akala mo!

James: nai-inis ka sa akin dahil sa lalaking yun?

Devon: bakit ka ba ganyan kay Sam? Wala namang ginagawa yung tao sayo na masama ah!

James: hihintayin ko pa ban a may gawin siya sa akin, bago ako magka-ganito sa
kanya?

Devon: youre unbelievable James Leal! Bahala ka sa buhay mo!

Tinalikuran na ni Devon si James at dali-daling nag-lakad palayo dito.

James: Hey! Where are you going?

Devon: uuwi na ako!!!!

James: hindi pwede! May pupuntahan pa tayo!

Hindi na sumagot si Devon at tuloy-tuloy na dumiretso sa sakayan ng jeep sa labas

ng University nila. Napa-kinggan niyang tinatawag siya ni James. pero wala siyang
balak na pansinin ito. buti na lang at pa-alis na ang jeep kaya hindi na siya na-
abutan pa ni James.

Roque Residence

Devon: arrggghhhh!!!!! James! ang hirap mong intindihin!!!

Chrizza: uy! Monologue ang drama mo ngayon?

Devon: ewan!

Chrizza: tumawag nga pala kanina si James. kaso nail-ligo ka. May problema ba kayo?

Devon: hay naku! Sa kanya mo itanung! Matu-tulog na ako.

Chrizza: Von, walang maa-ayos kung da-daanin mo sa init ng ulo. It's better kung
mag-usap kayo. Call him!

Devon: wala akong ginawa, bakti ako ang manu-nuyo?

Chrizza: Von, kelan ka pa naging ma-pride?

Devon: hindi ito pride, Izay. I'm just doing what is right!

Chrizza: at anu ang tama sa pag-iwas at pagmu-mukmok dito? may mangya-yari ba?

Devon: bahala siya!

Chrizza: Von.

Devon: Goodnight, Izay.

Leal Residence

Nav: Couz, anung emote natin ngayon? Pa wine-wine ka pa! sosyal!

James: wala ako sa mood.

Nav: at kelan ka pa nawala sa mood?

James: ngayon! Kita mo naman diba?

Nav: problema?

James: wala 'to! I-inum ko lang to.

Nav: itgil mo nga yan!

Tinabig ni Nav ang hawak na baso ni James.

James: anung problema mo?

Nav: mag-usap nga tayo! Hindi malulutas ng alak ang problema mo James!

James: ayoko ng kausap. Umalis ka na lang.

Nav: is it about Devon?

Kumuha lang ng bagong baso si James at nag-simula na namang uminon.

Nav: Chrizza, told me na mukhang may misunderstanding kayo ni Devon.

James: si Chrizza? Kelan pa kayo naging close?

Nav: hindi kami ang dapat pag-usapan dito. kayo ni Devon.

James: hayaan nyo na kami ang mag-ayos nitong konting problemang ito.

Nav: put in mind na sa maliit na problema nagsi-simula ang isang mas malakinh
problema. Kaya dapat habang maaga, mag-usap kayo.

James: I know. I'll talk to her tomorrow.

Nav: sige, paano. Mauna na ako..

James: please don't tell my mother na umi-inom ako.

Nav: alam ko. Bye.

James: Nav!

Nav: yes?

James: salamat.

Nav: wala yun. Para kang others.

Pagka-sara ng pinto, inisang tunga lang ni James ang natitirang alak sa basong
hawak niya. Kailangan na naiyng mag-pahinga. May tatapusin pa siyang problema
bukas. Hindi pwedeng magka-galit sila ni Devon, next week na ang birthday nila.
Birthday nila. Nalaman niyang parehas sila ng kaarawan ni Devon.

James: Destiny!

Ngunit hindi naging madali ang pag-tulog ni James. paki-ramdam niya ay may
pumipigil sa kanya na maka-tulog. Paikot-ikot lang si James sa higaan.

James: Arrrggghhh! Anu ba? Bakit hindi ako maka-tulog?

James starts chanting some words. Isa yung sleeping spell. Itinuro sa kanya iyon ng
mama niya when he was in high school. Naging problema kasi niya dati ang pag-tulog.
Ngayon na lang niya ulit iyon gagamitin.

James: sana effective pa!

Chapter 42-My WitchHeart

Sam: O! bakit di ka mapa-kali dyan?

Devon: ha? May sinasabi ka?

Sam: wag mong sabihin, kanina pa ako nag-sasalita hindi ka nakikinig?

Devon: ha? Ahmmm� anu kasi�

Sam: is there something wrong, Devon?

Devon: ahmmm..

Sam: Oh!.. how insensitive I am! Alam ko na kung bakit ka nagkaka-ganyan..

Devon: ha? Hindi! May ini-isip lang ako!

Sam: tama nga ako! Ini-i

Devon: hindi ko siya ini-isip noh? At bakit ko naman siya i-isipin? Siya itong
may�..

Sam: bakit ka tumigil?

Yumuko lang si Devon. halatang-halata na siya.

Sam: wala naman akong sinasabi na "SIYA" ang ini-isip mo. Ang sasabihin ko, ini-
isip mo ang exam natin bukag sa philosophy. Obvious ka naman masyado.

Devon: hindi na-

Sam: wag ka ng mag-deny! May away ba kayo ni James?

Devon: bakit mo naman nasabi?

Sam: kanina nung tinanung ka ni Ms. Megan kung bakit di pumasok si James, sabi mo
hindi mo alam. Na imposible naman!

Devon: at paano naman naging imposible?

Sam: Devo, girlfriend ka! Tapos hindi mo alam? Is it about yesterday?

Devon: ha? Kahapon? Ahhhh� yung hindi ka pinanasin ni James?..... No! of course
not!
Sam: devon.

Hinawakan ni sam ang kamay ni Devon. nakita kasi ng binata na nangi-ngilid na ang
luha ng dalaga. Sa ginawa ni Sam, tuluyan ng bumuhos ang pini-pigil na emosyon ni
devon.

Devon: ang hirap! Hindi kasi ako sanay na amgka-galit kami! I know, nag-simula
kaming hindi magka-sundo ni James. pero iba na ngayon, boyfriend ko na siya. At
hindi maganda sa paki-ramdam na nagkaka-ganito kami.

Patuloy na iyak ng dalaga. Awtomatiko namang kinabig ni Sam si devon at niyakap.

Hinagod pa ng binata ang likod ni Devon.

Sam: Ssshhhh.. gusto mo bang ka-usapin ko siya? Sa tingin ko naman nagse-selos lang
iyon gtao. Kung makaka-usap ko siya, siguradong maliliwanagan siya na wal siaygn
dapat ipag-selos o ipag-alala.

Devon: wag na sam! Hayaan mo kam ang umayos ng problema naming. Ayokong ma-involve
ka pa dito!

Lingid sa ka-alaman ng dalawa isang pares ng mga mata ang nagmamasid lang sa kanila
mula sa malapit. Bago ito umalis, isang ngiti ang makikita sa mga labi nito. Ngiti
ng pagka-panalo.

Sa canteen

Mitch: Dice, bakit ngayon ka lang?

Lucy: oo nga! Saan ka galing? Pa-ubos na itong kina-kain naming, wala ka pa.

Dice: here. Take a look at this.

Ipinatong ni Dice sa lamesa ang cellphone niya.

Lucy: o tapos? Anung gagawin naming sa cellphone mo?

Dice: kinuha muli ng dalaga ang cellphone nito at gamit ang cellphone, isang imahe
ang pinakita nito sa mga kapatid.

Mitch: sa-----saan mo 'to nakita? Nakuha? Bakit may ganito ka?

Dice: napa-daan lang kasi ako sa may bench sa may manggahan bago ako pumunta dito.
tapos may nakita kaong ka-aya aya s aking paningin. Kaya ito ang resulta.

Mitch? O tapos ? anung gagawin mo dyan?

Dice: gagawin ko? Or gagawin mo?

Mitch: ha?

Lucy: ang ibig sabihin ni Dice, gamitin mo ito para makuha ang gusto mo. Si James.
ipa-kita mo ito sa kanya. Ipakita mo kung anu ang ginagawa ng girlfriend niya sa
tuwing wala siya dito.

Mitcch: pero paano kung mag-taka siya kung bakit meron ako nito?

Dice: problema mo na iyon! Tinutulungan ka na nga. Wag mo naman ipa-ako sa amin

lahat ng dapat mong gawin.
Lucy: ikaw na ang mag-isip kung paano mo siya mapapaniwala. Kung gusto mo talagang
makuha si James, galingan mo sa pagku-kumbensi. Ikaw din, mawawalang silbi lahat ng
mga hinanda natin at plano.

Mitch: sigurado kayo dito?

Dice: ikaw? Sigurado ka bang gusto mo talagang makuha si James?

Lucy: puntahan mo na siya. Nasa mini-forest siya. Dalhin mo nga rin pala ito. i-
tali mo sa dulo ng daliri niya. Tapos umalis ka agad. Baka ma-abutan ka pa ng
karibal mo.

Mitch: paano ko maita-tali ito?

Dice: tara na nga Lucy! Ang daming tanung!

Iniwan nina Dice at Lucy si Mitch na hindi sigurado kung papaano gagawin ang inu-
utos sa kanya.
Mini-Forest

Tama nga ang mga kapatid ni Mitch, nasa lugar na iyon si James. lalapitan n asana
ni Mitch ang binata ng makita na amy kasama pala ito. si Nav. Napag-desisyunan ng
dalaga na ipag-paliban muna ang plano at nilisan ang lugar na iyon bago pa makita
ng iba.

Nav: hindi pa rin ba kayo nag-uusap ni Devon?

James: kinakabahan ako! Natatakot. Parang ang laki-laki ng kasalanan na ginawa ko.
Kaya nahihirapan akong kaharapin siya.

Nav: gusto mo ng tulong?

James: hmm?

Nav: pwede naming kayong i-set up na dalawa.

James: namin?

Nav: oo! Naming ni Izay! Bakit?

James: kelan pa kayo naging close?

Nav: hindi mo pa nga pala alam. Kami na ng kapatid ni devon. ni Izay.

James: paano? I mean, hindi naman naming nakikitang nililigawan mo siya!

Nav: hindi na kailangan. Remember yung girl na kinu-kwento ko sayo na naka-relasyon

ko when I was in high school? The girl that makes my world go round and my life
complete?

James: the girl you've made to cry because of your stupidness?

Nav: aha!!!

James: so its Chrizza all this time? Paano mo siya nakumbense?

Nav: nagpaka-totoo lang ako! And besides, kahit kalian hindi ang-bago ang feelings
ko for her.
James: weeh???

Nav: loko! Kahit ilang babae na ang naka-relasyon ko, isang babae lang ang nagmay-
ari ng puso at mundo ko. Chrizza yun! Si Chrizza lang. only that, marami akong
nasayang na panahon at oras dahil sa pagiging duwag ko. Kaya wag sanang mangyari
sayo ang nangyari sa akin. Wag mong pa-iralin ang ka-duwagan or pride. Pagsi-
sisihan mo lang yan.

James: I know! I have no plan na patagalin pa ang hindi magandang nangyaayari samin
ngayon. Isang linggo na lang birthday na namin. I'll talk to her tomorrow. I'm just
preparing and gathering all the energy and self-confidence I'll be needing for
tomorrow.

Nav: parang boy-scout lang ah!!! Tsktsktsk�

James: lol!!!!

Mike: anu bay an!! Andtio lang pala kayo. Kanina pa naming kayo hinhanap.

Sherwin: nagso-solo lang pala kayo!

Nav: ang drama!!!

Lyndon: sira!!!

Nag-patuloy ang kwentohan at tawanan. Sana lang ay hindi matapos ang kasiyahang ito
at hindi mapa-litan ng kalungkutan.

Chapter 43-My WitchHeart

Sa Bahay ng mga Roque

Chrizza: an gaga mo yatang matulog ngayon?

Devon: may masama ba dun?

Chrizza: may sinabi ba ako? Ngayon ka lang kaso maaga natulog. Eight pa lang kaya.

Devon: kailngan ko kasing magising ng maaga bukas. May dapat akong gawin.

Chrizza: at ang gagawin mo ba ay ang kausapin si James?

Devon: opo! Diba sabi mo dapat ayusin ko na itong di naming pagkaka-intindihan bago
pa amhuli ang lahat?

Chrizza: hindi mo ba hihintaying siya muna ang lumapit sayo?

Devon; paano kung ganun din ang gawin niya? Ang hintayin na ako ang unang lumapit
sa kanya. Eh di nag-hintayan naman kami. Eh di sa huli wala ring nangyari sa aming
dalawa! Minsan ko lang namang babaan ang pride ko. At hindi na ito mau-ulit!

Chrizza: paano kumg ayaw ka niayng kausapin?

Devon: ha?...ahmmmm� di ko pa nai-isip yan eh! Teka lang.

Chrizza: bakit?

Devon: kapatid ba talaga kita?

Chrizza: sa tingin mo? Teka.. teka/.. at bakit mo naman tinanung yan? At may pagdu-
duda ka pa niya? Grabe!

Devon: eh kasi naman po, sa halip na palakasin mo ang loob ko! At bigyan ako ng
maraming positive vibes, eh sa mga sinasabi mo, pinapahina mo pa lalo ang loob ko!

Chrizza: hinahanda lang kita sa iba pang pwedeng mangyari. Para mapag-isipan mo na
kung anu ang gagawin mo kapag yun ang nangyari!

Devon: haizst!!! Ewan! Sige na Izay, sleep na ako! At mag-concentrate ka na lang

dyan sa ka-text mo!

Chrizza: palusot ka pa! siya, sya! sleep well!!!! Goodluck para bukas!

Devon: thanks sis!

Bahay ng mga Leal

Mother: james? is that really you?

James: bakit Ma? may iba ka pa bang anak na ganito ka-gwapo?

Mother: hnmmmmm.. meron pa nga yata!

James: Ma!

Mother: just kidding! No,what I mean is, umi-inom ka ba talaga ng gatas as what I
am seeing now? Or ina-antok lang talaga ako?

James: hay naku! Ma, umi-inom naman talaga ako ng milk ever since I was a kid.

Mother: and you stop drinking, when you reach high school! Why change of mind , my
son?

James: I just wanna have a goodnight sleep.

Mother: why? Is there something bothering you? Or better to say, someone? Is she
the girl name Devon?

James: Goodnight Ma!

Mother: so it is her! C'mon son! You can tell me anything. Don't tell mo, nahihiya
ka mag-sabi sa akin? If you need advice or help, I'm willing! I can talk to her for
you!

James: No Ma! I need to do this on my own! It is my fault so I need to solve this

by myself! But thanks anyway. Maybe next time!

Mother:hmmmmmmm� well, if that's what you want! Goodnight son!

Mother: goodnight Ma!

Roque Residence
devon: NO!! noooo!!!! Ja---james�. don't do this! James!!!!!!!!

chrizza: devon! wake-up! Von!

Devon: James!!!

Chrizza: binabangungot ka na naman! Devon! anung napanaginipan mo!?

Sa halip na sumagot ay napahagulgol nang iyak si Devon. agad naman iton niyakap ni
Chrizza na nagugluhan na rin!

Chrizza: tell me sis! Si James ba ang napanaginipan mo? Anung nangyari?

Ngunit sa katanungang iyon ni Chrizza ay lalo pang
desisyunan ng dalaga na wag ng piloting mag-salita
lumipas at kumalma na rin si Devon. tumigil na rin
ng tubig ang na-ubos ni Devon. kaya naman nagpasya
ang kapatid.
napa-iyak si Devon. kaya napag-
pa si Devon. ilang minuto pa ang
ito sa pag-iyak. Tatlong baso na
na rin si Chrizza na kausapin

Chrizza: Von, anu ba ang napanaginipan mo?

Ngunit sa halip na sagutin ang kapatid sa tanung nito, iba ang naging kasagutan ni
Devon.

Devon: alam mo ba Izay, may sinabi sa akin si Kiya, bago siya umalis. Na ang mga
panaginip daw nating mga mangku-kulam ay hindi tulad ng mga panaginip ng
ordinaryong nilalang. Palagi itong nagpapa-kita ng kung anu ang maa-aring mangyari
sa hinaharap. At ang paulit-ulit na panaginip ay hindi magandang senyales. Lalo na
kung nag-simula ito sa isang malabong pangi-tain.

Chrizza: teka. Hindi kita mai-

Devon: dahil sa pag-dating ng tamang paahon at maging malinaw na ang nakikita mo sa

panaginip mo, baka hindi mo makaya ang makita mo doon.

At doon ay muli na namang tumulo ang mga luha ni Devon. wala na ring nagawa si
Chrizza kundi ang i-comfort ang kapatid. Hihintayin na lang niya na ito na mismo
ang mag-kwento kung anu man ang napanaginipan nito!

Ngunit lingid sa ka-alaman ng dalaga, hindi lang siya ang dinalaw ng isang nakaka-
pangilabot na panaginip.

James: hindi pwede! Hindi! Si De..von.. no! it can't be! Erase! Erase!....
bangungot lang iyon, James!! hindi mangyayari yun! Hindi dapat mangyari iyon!
Mini-Forest

Sa sumunod na araw, mas pinili ni James na hindi muna pumasok sa klase nila para sa
umagang iyon. Sa mini-forest siya dumiretso par asana maka-hanap ng kaliwanagan ng
isipan. Hindi pa rin nya magawang kalimutan ang isang masamang panaginip ng nag-
daang gabi.

James: hindi dapat mangyari iyon. How could I do that�.

Mitch: do what?

James: Mitch? Anung gina�

Mitch: naka-istorbo ba ako? Nakita kasi kita na papunta dito.. I thought,,kailangan

mo ng tu-

James: no I'm just fine� bakit di ka puma-

Mitch: late na rin naman ako� gusto mo bang mapag-isa?

James: ha? Ahmmm� not really�

Mitch: so can I join you here?

James: oo naman..

Umupo naman agad si Mitch sa tabi ni James.

Mitch: you look pale? Is there something bothering you?

James: hindi lang ako naka-tulog ka-gabi.

Napansin ni Mitch ang pag-iba ng expression ng mukha ni James. she feels that, he's
hiding something.

Mitch: you can tell me..

James: ha?

Mitch: C'mon James. I can sense that you're bothered. Im a friend. So you can tell
me. Kung anu man ang gumagambala sayo.

James: I'm just fine..

Mitch: no you're not! James,.

Hinawakan pa ni Mitch ang kamay ni James to assure him her support. Napa-buntong
hininga ang binata bago mag-salita.

James: actually�.. I had a bad dream last night. No� it's not only last night.
Matagal ko na itong napapa-naginipan. Kagabi lang lahat naging malinaw.

Mitch: panaginip? Tungkol saan?

James: it's about�. Devon..

Mitch: Devon? wait? Bad dream it is, pero it's about Devon. Whoah!! Kinda weird�

James: yeah� but unfortunately it is� ayoko na talagang ma-alala pa.

Nakita ni Mitch ang paghi-hirap sa mga mata ni James kaya naman may pinili na lang
niyang manahimik.

James: I'm sorry Mitch.. hindi ko talaga kayang i-kwento sayo ang kabuuan.. mahirap
para sa akin na ala-lahanin ang mga eksena sa panaginip kong iyon.

Mitch: anu ka ba! Okay lang iyon. Friend nga diba? I know! Let me have your hand.

jameS: ha?

Mitch: basta! Dali!

James gives her his hand like what she said. And to his surprise, Mitch tied a
black thread on his finger and ties the other end on her finger.

James: Mitch? Para saan� ito?

Mitch: ha? Ahmmmm�. Para� it will symbolize our friendship. See?

Ipinakita pa ng dalaga ang daliri nito na may tali rin ng sinulid.

James: thank you Mitch. Pinagaan mo ang loob ko.

Mitch: what friends are for? Ahmm.. sige mauna na ako� may usapan nga pala kami ni
Dice na magki-kita sa canteen.

James: hindi rin ba siya pumasok?

Mitch: ha?? Ah.. oo!! Tinatamad daw kasi siya.

James: wait paano nga pala�

Hindi na natuloy ang tanung ni James ng makitang wala na ang sinulid na naka-tali
sa kanyang daliri.

Mitch: sige bye!

Nagmadaling nilisan ni Mitch ang lugar na iyon na may ngiti sa kanyang mga labi.
Nag-tagumpay siya!

Mitch: sa wakas!

Samantala, sa loob ng classroom nina Devon, halata pa rin ang pagiging balisa ng
dalaga. Isama pa dito ang pag-aalala niya dahil sa hindi pag-pasok ni James. maya-
maya naman ay naka-ramdam ng kilabot sa buong katawan si Devon. na nag-dulot ng
hindi magandang paki-ramdam para sa dalaga.

Devon: anu itong nararamdaman ko? Kina-kabahan ako.

Saad ng dalaga sa sarili.

Chapter 44 �My WitchHeart

Nav: birthday na sa isang sunod na araw ng kapatid mo ah.

Chrizza: oo nga eh! Wala pa akong nai-isip na regalo. Sa tingin mo anung pwedeng
iregalo?

Nav: at ako talaga ang tinanung?

Chrizza: baka lang naman po may suggestion ka!

Nav: nagalit naman ito agad. Sa tingin ang magiging best na regalo eh, ang pag-
samahin sila ni James.

Chrizza: oo nga pala noh. Hindi pa rin nag-uusap ang dalawang iyon.
Nav: hay naku! Sabi sa akin ni James, kaka-usapin din daw niya si devon, pero
hanggan ngayon hindi pa rin.

Chrizza; pareho kasing pasaway.

Nav: oo nga! Buto na lang tayo noh?

Chrizza: ha? At bakit naging tayo ang usapan dito?

Nav: wala lang! I love You, IZ!

Chrizza: drama mo!

Nav: I love you!

Sa halip na sumagot ay isang halik ang itinugon ni Chrizza sa sinabi ni NAv.

Chrizza: okay na ba iyon?

Nav: parang nabitin yata ako!

Chrizza: Sira! Mauna na ako, may-klase na ako.

Nav: pwede bang um-absent ka muna? Punta tayo sa bahay.

chrizzA: ha? Anung gagawin natin dun?

Nav: papa-kilala kita sa Mama ko.

Chrizza: anu?

Mike: hey, Lovebirds!

Nav: anu ba naman! Istorbo oh!

Lyndon: ganyan ka na ngayon. Istorbo na kami para sa iyon!

Nav: ang drama niyo!

Sherwin: kain tayo. Ili-libre tayo ni Mike, bagong sweldo!

Chrizza: sige mauna na ako sa inyo.

Mike: aalis ka na agad? Sama ka na sa amin.

Nav: oo nga!

Chrizza: hindi ba nakak-hiya?

Sherwin: sa amin ka pa nahiya? We are familya!!!! Diba? Diba guys?

Lyndon: teme!!! Wahahha!!!

Chrizza: hindi naman siguro magagalit ang prof naming kung a-absent ako isang bese
lang naman.

Mike: yes! So tara na! sa canteen lang tayo ha!

Nav: akala ko ba bagong sweldo ka?

Mike: demanding ka naman tol! Ili-libre ka na nga.

Nav: lets go! Drama ka pa dyan.

Habang patungo sa canteen, nagkaka-tawanan pa ang lahat. Hindi lingid sa ka-alaman

ang maaring mangyari sa isa sa nga kasama.

Sa Bahay ng mga Celeres

Mitch: Dice!!! Lucy!!! Nasaan kayo?

Dali-daling umuwi si Mitch ng araw na iyon para ibalita ang tagumoay niya sa
kanilang plano. Kailangan ng masimulan ang plano nila. Ngunit walang nadatnan si
Mitch sa kanilang tahanan.

Mitch: hala!! Nasaan naman kaya yung dalawang iyon!??? Hmmmm� maka-tulog nga muna.
Hintayin ko na lang sila.

Samantala sa isang liblib na lugar, isang lihim na pagti-tipon ang naga-ganap.

Lalaki: anu na ang balita? Nasaan na ang pangako niyo?

Babae1: konting panahon na alng po, pinuno. Sinisigurado muna naming ang lahat para
sa mas ikaka-tagumpay ng ating plano.

Lalaki: siguraduhin niyo lang walang mangya-yaring kapalpakan. Mahabang panahon na

ang ipinaghintay namin para maisa-katuparan ang planong ito. wag niyo kaming
bibiguin. Dahil kung hindi,

Babae1: alam po naming. Bigyan niyo lang po kami ng panahon. Ipagkaka-loob po

naming sa inyo ang inyonh nais.

Sa Bahay ng mga Roque

Selena: Mayumi! Apong?

Apong: kumusta na Selena? Maari ba kaming pumasok?

Selena: ah.. opo!!! Tul-tuloy po kayo. Napa-dalaw po kayo?

Mayumi: matagal-tagal ka na ring hindi nada-dalaw sa ating lugar. Kaya naman napag-
desisyunan ng buong lipon na dumalaw na sa inyo.

Apong: gusto rin naming kumustahin ang lagay ninyon pamilya dito. at bukod pa doon,
malapit na ang kabilugan ng buwan.

Hindina nagulat pa si Selena sa binanggit ng bisita. Ngunit kinabahan naman siya sa

maaring mangyari sa pag-dating ng dalawa.

Selena: hanggang kalian po kayo mananatili dito?

Apong: mukhang ayaw mo kaming naririto, Selena?

Selena: hindi naman pos a ganun.. kasi..

Apong: ayos lang iyon, Selena. Nai-intindihan kita. ngunit, tandaan mong ang hina-
harap ay matagal ng na-ulat para sa anak mo. Hindi na maaring pigilan pa. kahit
ikaw o ang iyong ina.

Selena: Apong, hayaan niyo na po ang anak ko sa simpleng buhay. Lumayo po kami
para..

Mayumi: Selena, hindi iyon ang ipinunta naming dito.

Selena: ha?

Mayumi: isang buwan na ang nakaka-lipas ng biglang nagka-lamat ang libingan ng iyon
ina, Selena. Ipinag-walang bahala ng lahat iyon. Nang isang araw isang itim na
kalapati ang nakitang dumapo sa mismong puntod ng iyong ina.

Apong: at alam mo siguro ang ibig ipa-hiwatig noon.

Nan-lamig ang buong katawan ni Selena habang nakikinig sa kwento nina mayumi at
Apong. Tama ang mga ito, alam niya ang ibig sabihin ng mga nangyari sa puntod ng
kanyang ina. Isang masamang pangitain ang pagkaka-roon ng lamat sa puntod ng isang
mangku-kulam lalo na para sa isang pinuno. Nagba-badya iyon ng isang kalamidad o
isang paghi-hirap. Ngunit ang pag-dapo ng isang itim na kalapati sa isang punto ay
hindi talaga magandang pangyayari. Naniniwala ang kanilang lahi na ang mga hayop sa
kapa-ligiran ay may kanya-kanyang katungkulan para sa kanilang mangku-kulam. Ang
putting kalapati ay nagsi-silbing taga-dala ng balita. Ang isang aso ay nagsi-
silbing kanang kamay ng mga lalaking mangku-kulam at pusa naman para sa mga babae.
Ngunit ang itim na kalapati ay pinaniniwalaang ginamit ng mga sina-unang mangku-
kulam para magnakaw ng kaluluwa o kapangyarihan ng isang nilalang o ng isang
mangkukulam na yumao na. ang pag-nakaw ng kaluluwa o kapangyarihan ay isang
malaking kasalanan sa lahi ng mga mangku-kulam. Kamatayang walang-hanggan ang
kaparusahan sa sinumang gumawa nito. Ngunit matagal ng na-supil ang ganitong
gawain. Dahil takot ang mga ka-lahi nila na gawin ang bagay na iyon dahil sa bigat
ng kaparusahan.

Selena: sigurado po ba kayong itim na kalapati talga ang inyong nakita?

Mayumi: ako at ang aking anak ang mismong naka-kita. nandun kami sa lugar upang
dalawin ang punto ng aking ama, ng makita naming ng aking anak ang pag-dapo ng itim
na kalapati sa puntod ng inyon ina.

Selena: ngunit.. sino ang gagawa nun sa aking ina?

Apong: wala pa kaming ideya kung sino. Kaya kami nag-tungo dito para ipa-alam sa
inyo ang nangyari. At para na rin alarmahin kayo sa kung anu ,man ang ma-aaring
mangyari.

Mayumi: lalo na sa iyong bunsong anak.

Selena: kay devon? te-teka.. bakit napa-sam dito ang aking anak?

Apong: hindi naman siguro lingid sa iyong ka-alaman ang nabasang kapalaran para sa
iyong anak.

Selena: hindi..

Mayumi: maaaring may kinalaman ang nangyaring ito sa nalalapit na kaarawan ng iyong
anak.

Apong: ang nalalapit na pagiging ganap na mangku-kulam ni Devon.

Selena: wala�. Wala akong..

Apong: Selena, hayaan mo kaming manatili dito sa inyo hanggang sa dumating ang
kaarawan ng iyong anak. Para maka-sigurado tayo sa kanyang kaligtasan.

Hindi na magawang sumagot pa ni Selena. Masyadong napuno na nga pangamba ang

kanyang isipan para sa kung anung maaraing mangyari sa kanila. Lalo na sa kanyang
anak na si Devon. wag naman sana.

Selena: Ina, tulungan mo kami.

Saad ni Selena sa kanyang isipan.

Mike: Little Devz!!!!! Goodmorning!!!!
Devon: Goodmorning din!! Eto nga pala!!!!
Lyndon: invitation?
Sherwin: uy!!! Invited kami sa birthday mo????nakka-iyak naman!!!!
Mike: bakit tatlo lang ito? how about Nav and James?
Devon: ahmmm� si ate na ang nag-bigay ng para kay Nav.. at yung para kay James..
Lyndon: don�t worry.. we know it.. nakita ko siya sa mini-forest kani-kanina lang..
doon mo siya puntahan. Baka andun pa yun!
Devon: salamat!
Sherwin: at sana.. ipa-birthday niyo na sa isa�t-isa na sana ay magka-bati na
kayong dalawa!
Devon: alam ko� sige mauna na ako sa inyo!!!!!!!!!!!!! Punta kayo ha!!!
Mike: pwede ba kahit walang regalo?
Devon: hindi pwede!!! May gate passes!!! Hehhehe� biro lang!!!
Lyndon: wag niyo ng kulitin pa si Little Devz� sige na� wag mo ng pansinin itong
dalawang ito� mag-madali ka na.. at baka hindi mo ma-abutan yun..
Nag-paalam na si Devon sa tatlong kaibigan. Ramdam ni Devon ang bilis ng tibok ng
puso niya habang tina-tahak ang daan patungo sa kinaro-roonan ni James. talagang
natiis siya ng binata. Pero hindi tulad nito, hindi niya kayang tikisin ang binata.
Napag-desisyunan niyang siya na ang sumuyo dito. ilang hakbang na lang at natatanaw
na niya ang binata. Naka-talikod ito sa kanya. Pero kahit ganun, alam niyang si
James iyon. Hindi na maka-tiis si Devon kaya naman tinakbo na niya ang natitirang
distansiya sa pagitan nilang dalawa. Ngunit unti-unti ding bumagal ang kanyang pag-
takbo ng maaninag na hindi nag-iisa ang binata. May kasama ito. may kung anung
pwersa ang humatak sa kanya at nag-tago siya sa isa sa mga puno na naro-roon. Hindi
niya ugali ang manubok, pero sa pagkaka-taong iyon, mukhang matututo na siya. Ganun
na lang ang sindak na naramdamn niya ng mapatunayan na hindi nga nag-iisa ang
binata. Worst, nagha-halikan pa ang mga ito.
Devon: Mitch!
Nakita niya ang pag-yakap ng mga braso ng babae sa batok ni James. naka-yakap din
dito ang binata. Parang may, naka-bara sa lalamunan ni Devon. gusto niyang sumigaw
pero walang tinig na lumalabas mula sa kanya. Gusto niyang tumakbo at umalis sa
lugar na iyon, ngunit animong naka-dikit na ang mga paa niya sa kanyang
kinatatayuan. Nanghi-hina na ang mga tuhod ni Devon. ramdam na rin niya ang pangi-
nginig ng kanyang buong katawan. Samut-saring emosyon ang halos magpa-sabog sa
kanyng dibdib. Ngunit mula sa kung saan, at lingid sa kanyng control, kusang
kumilos ang kanyang mga paa patungo sa dalawang nilalang. Ang pag-hakbang niya ay
nag-dulot ng ingay na nagpa-hinto sa dalawa. Kitang-kita sa mga mata nito ang
pagka-gulat at pagtataka.
Devon: pa-----pasen�.siya na. ahmmm. Hin----di
James: kanina ka pa ba diyan?
Devon: ha?
Mitch: oh my!!! Naki---nakita mo ba kami??
Devon: ha???,,
James: what are you doing here, Ms. Roque?
Devon: Ms. Roque?
James: whats wrong with you? May kailangan ka ba?
Bakit ganito? Anung nangya-yari?
Devon: may ibi-bigay sana ako sa�.yo
Mitch: kanino?
Devon: ha?
James: anu ba? Puro ka ha!!!!
Nangagatog na ang tuhod ni Devon. pabilis ng pabilis ang tibok ng puso niya. Ang
daming tanung sa kanyang isipan. Pero kahit iyon, hindi na rin niya maintindihan.
At ang pakiki-tungo sa kanya ni James ay hindi rin niya maintindihan.
Devon: invitation nga pala para sa birthday ko. Punta kyo ha!
Mitch: talaga? Invite kami? James, baby, pupunta ba tayo?
James: baby, birthdate ko din ito! meron din akong sariling celebration sa house.
Mitch: oh yes!!! I forgot!!! Pero siguro kahit, dumaan muna tayo sa kanila, before
saparty mo!
James: okay lang ba sayo yun? Baka naman mapagod ka.
Mitch: baby!!! You�re so sweet naman�. You love me talaga!!!
James: ofcourse.. youre my one and only!!!
At hindi pa nakontento si James at ginawaran pa ng halik si Mitch! Hindi na kaya ni
Devon makita ang ka-sweetan ng dalawa.
Devon: okay lang naman.. kahit di kayo maka-punta. Ahmmm� happy birthday din
Ja�James..
James: thanks. So, shall we?
Patukoy nit okay Mitch.
Mitch: sorry talaga Devon, hindi ko naman pwedeng palampasin ang birthday ng Baby
ko. Sina Lucy, a-attend din, so hindi rin sila pwede. Ahmmmmm� magpapa-dala na lang
siguro kami ng gift. Ma-una na rin kami�. Da-daan pa kami sa library.. bye� HAPPY
BIRTHDAY nga pala..
At tuluyan na siyang iniwan ng dalawa. Nang maramdamang wala nang ibang nilalang sa
paligid, kusa ng dumaloy ang isang masaganang luha mula sa mga mata ni Devon. ang
kaninang sigaw na napigil kanina ay tuluyan ng pinakawalan ng dalaga. Nag-kalat sa
lupa ang mga inbitasyong hawak ni Devon. napa-upo sa lupa si Devon habang hawak ang
dibdib na sasabog na sa sakit. Wala ng maramdaman si Devon. manhid na ang buo
niyang katawan. Hindi alam ni Devon kung kelan siya tumigil sa pag-iyak. At hindi
rin niya alam kung pa-paano siya nakarating sa parke na lagi nilang pinu-puntahan
ni James. sa parke kung saan nag-simula ang lahat. Natawa si Devon sa na-isip.
Hindi nga pala sila doon nag-simula.. kundi sa lugar kung saan nakita niyang may
nakitang ibang ka-halikan si James. at sa muling pag-alala sa nangyaring iyon at
nag-simula na namang tumulo ang mga luha sa mga mata ni Devon.
Devon: anung ginawa ko sayo James? bakit??? Ganoon ba kababaw ang pagma-mahal mo
para sa akin? At sa maiksing panahon ay nagawa mo na ako agad kalimutan at ipag-
palit? Bakit James? Bakit?
Napahagulgol pa lalo si Devon dahil sa mga katanungan niyang iyon! Bakit nga ba?

Leal Residence
Nav: anu ito?
James: anus a tingin mo?
Nav: invitation!
James: alam mo naman pala eh.. nagta-tanung ka pa!
Nav: James, alam kung inbitasyon ito, at alam kung alam mong kung anu ang ibig king
sabihin sa tanung kong iyon. Bakit ka may ganito? I mean..
James: Couz, anu ba namang klaseng tanungyan? Birthday ko, so siguro normal lang na
mag-karoon ako ng ganyan.
Nav: James, hindi ito ang plano mo! So why a sudden change of plan?
James: change? Hindi ko plano? Anu bang pinagsa-sabi mo dyan! grabe! Ikain mo na
lang yan.
Nav: how about the birthday of Devon? are you not coming?
James: devon? Couz, birthday ko rin ang araw na iyon. Hindi naman siguro maka-
tarungan kung siya lang ang magce-celebrate diba?
Nav: James? nari-rinig mo ba ang sinasabi mo? Baka naman dahil magka-galit pa kayo
kaya mo yan nasasabi?
James: magka-galit? Bakit naman kami magiging magka-galit? Eh hindi nga kami close
nung tao! Ikaw ang dapat kung tanungin kung naririnig mo ang sinasabi mo! Couz,
naka-drugs ka ba?
Nav: hindi kita ma-intindihan James!
James: ako rin, hindi rin kita ma-intindihan. You seem weird! Grabe!
Na-tigil nag pagu-usap ng dalawa ng tumunog ang cellphone ni James. agad itong
sinagot ni James.
James: Baby!!! Napa-tawag ka?
Ilang minuto lang, ay natapos na din ang tawag na iyon.
James: si Mitch, tina-tanung kung anu daw favorite ko, at isa-sama sa menu para sa
party ko.
Nav: si Mitch? Sigurado ka? At baby pa ang tawag mo?
James: whats wrong with that? Wala namang maling ka-usapin ang girlfriend mo at
tawaging baby diba?
Nav: girlfriend? Si mitch? James!!!! kelan pa? at alam nab a ito ni Devon?
James: matagal na! at anung kinalaman ni Devon kung maging girlfriend ko man si
Mitch. Tea nga�.bakit ba kanina ka pa Devon ng Devon what is it with Devon at
kailangan siyang laging mabanggit sa usapan natin? Naka-drugs ka nga! Bahala ka nga
dyan!
At iniwan ni James si Nav na tulala at gulong-gulo sa mga sinabi at ikinilos ng
pinsan. May mali sa nangyayari! Hindi! Mas tamang sabihin na mali ang lahat ng
nangyayari! Kailangan niyang maka-usap si Devon. bukas na bukas!
Chapter 46-My WitchHeart
Chrizza: Von! Von! Gising na! anu ba!!! Kanina ka pa sinisigawan ng alarm clock mo!
Kung tao lang yan paos na yan! Bumangon ka dyan at gusto kang maka-usap ni Mama.
Hoy!!! Bangon!!!
Devon: mamaya na�
Chrizza: at anung plano mo? Hindi ka papasok?
Devon: hindi�
Chrizza: aba!! Aba!!! Gusto mo pa yata ng dahas ha!
Hinigit ni Chrizza ang kumot na naka-tabon sa buong katawan ng kapatid. Ngutni
kumuha lang ito ng unan para takpan ang mukha.
Chrizza: Mama!!!! Si Von-von ayaw pang bumangon!
Walang naging epekto ang sinabi ni Chrizza para bumangon ang kapatid hindi tulad
noon.parang naka-ramdam si Chrizza na may kaka-iba sa kapatid. Kaya naman nilapitan
niya ito at tinabihan.
Chrizza: Von, may sakit ka ba?
Walang tugon na natanggap si Chrizza mula dito.
Chrizza: Luna Devon, inu-utusan kitang bumangon! Ngayin din!
Selena: anung nangya-yari sa kapatid mo?
Chrizza: Ma, ayaw bumangon!
Nilapitan ni Selena ang anak at ganuun na lang ang kaba niti ng masalat ang noo
nito.
Selena: diyos ko! Anung nangya-yair sayo?
Chrizza: Bakit Ma?
Selena: napa-kataas ng lagnat ng kapatid mo!!! Dali! Tumawag ka ng ambulasya!
Chrizza: o-opo!!!!
Ilang minuto lang ay dumating na ang ambulasyang tinawagan ni Chrizza.
Sa Ospital
Selena: Doktor, kumusta po ang anak ko?
Dok: Mrs. Okay nap o siya ngayon. Pero under observation po siya. Mabuti na lang po
at nadala niyo siya dito sa ospital ng maaga, baka kung napa-ano pa kung pinatagal
niyo.
Selena: bakit pod ok? Malala po ba ang lagay ng anak ko?
Dok: the truth is, may mga symptoms kaming nakita sa anak niyo ng Tipos. Pero bukod
doon, may ilan ding hindi naming ma-identify kung sa anong uri ng sakit tumutukoy.
Nabigyan nap o namain ang inyon anak ng gamut. So under observation naman po siya.
Kapag naging maganda po ang response niya sa gamut na ibinigay naming sa kanya,
magandang senyales poi yon na nalagpasan niya ang karamdaman niya ngayon.
Selena: doc, please do everything you can to save my daughter. Please���
Dok: we will madam. Sige po mauna nap o ako sa inyo. Mamaya po ay o-obserbahan
naming muli ang inyong anak. Mas mabuti po kung magigising na siya bago ang sunod
na obserbasyon. Sige po.
Selena: salamat po Dok.
Chrizza: Ma, anung sabi ng doctor?
Selena: may tipos ang kapatid mo. Mabuti na lang at na-agapan natin� Izay, nata-
takot ako. Next day na ang ka-arawan niya. Ayokong mapahamak ang kapatid mo.
Sa sinabi ay tuluyan ng bumuhos ang emosyon ng ina ni Devon. si Chrizza naman ay
piniling wag mag-pakita ng lungkot, upang maging lakas ng kanyang ina sa mga
panahong iyon.
Sa School
Nav: hey, guys! Samahan niyo ako sa ospital mamaya.
Mike: ha? At anung meron? Check-up mo?
Nav: sira! Dadalawin natin si Little devs.
Lyndon; bakit? Anung nangyari?

Nav: tumawag sa aking si Iz, dinala raw nila kaninang umaga si Devon sa ospital.
Hindi pa daw ito nagigising. Under observation pa daw.
Sherwin: anu bay an! Diba birthday na nun next day? Dapat magpa-galing siya agad!
Aba at sayng ang pini-pare kong regalo for her!
Lyndon: alam nab a ni James yan?
Nav: hindi ko pa nga nakikita ang mokong na iyon.
Mike: wag niyo ng hanapin. Ayan oh!
James: couz! Hi pipol!!!
Lyndon: mukhang good shot ka ngayon pare ah?
James: sino ba ang hindi magiging good shot! Tapos na rin sa wakas ang preparation
for my birthday. And thanks to my baby Mitch! Oh? Bakit yata parang nalugi kayo
dyan?
Sherwin: have you heard the news?
James: what? What news?
Nav: nasa ospital si Devon. dinala siya doon kaninang umaga.
James: devon: oh I know her, classmate siya naming ni Mitch right? Dapat mag-
pagaling siya. Diba magbi-birthday din siya, same date as my birthday?
Mike: are you serious James?
James: what? Hey! What�s with the look people? May nasabi ba akong mali?
Lyndon: what really happen between you and Devon? diba okay na kayo? You�re even a
couple just last week. Then, ngayon its you and Mitch? Wha-
Nav: stop it Don!
James: What�s with me and Devon? first its Nav, now you guys too? Anu ba ang gusto
niyong mangyari? Magka-sira kami ng girlfriend ko?
Sherwin: hindi si Mitch ang-
Mitch: baby! You�re here pala. Kanina pa kita hina-hanap.
James: hi baby! Sorry, I just stop by. Pero pa-alis na rin ako!
Mitch: lets go! Baka ma-late pa tayo sa class!
James: right! Ma-una na kami. Send my regards to Her.
Pag-kasabi ni James ng mga katagang iyon ay dali-dali itong umalis kasama ni Mitch.
Mike: Nav, what really is going on?
Nav: hindi ko din alam. Wala akong alam.
Sherwin: maybe Devon knows it!
Nav: youre right. Pero hindi pa natin siya pwedeng tanungin. Kailangan nating mag-
hintay hanggang sa gumaling siya.
Lyndon: after class na alng tayo pumunta doon. Marami na rin kasing akong absent.
Nav: okay. Sige, tayo na at baka ma-late na naman tayo!
Sa Ospital
Selena: Dok, pina-tawag niyo daw po ako.
Dok: yes! Mrs. Roque. Have a sit.
Selena: salamat po! Ahmmm.. tungkol po ba ito sa kalagayan ng anak ko? So hows the
observation goes? Is it a good news Doc?
Dok: Mrs. Roque, meron po ba noong mga nag-daang panahon o taon na nag-karoon ng
problema ang anak niyo sa pag-hinga? O sakitin po ba siya noong bata pa siya? Pang-
ilang beses niyo na pong nai-sugod sa ospital ang inyong anak?
Selena: teka Dok. Ahmmmm pwede po bang diretsuhin niyo ako? Medyo kina-kabahan na
po ako sa mga tanung niyo..
Dok: Ginang, may nakita po kaming isang bagay na naka-bara sa isa sa mga
pangunahing tubo sa puso ng inyong anak. Masyado poi tong malaki at kahit ang
simple naming aparato ay madali itong na-detect.
Selena: naka-bara? Pero, hindi naman po nagka-------nagka-kamproblema ang anak ko
simula ng bata siya. Masigla po siya at malakas ang pangangatawan. At sa totoo po
ay ito ang unang pagka-kataong, dinala po naming siya sa ospital!
Dok: ma-aaring unti-unti ng nagpapa-kita ng senyales ang totoog sakit ng inyong
anak Mrs.
Selena: ano po�..
Dok: ngayon pa alng po ay ihanda niyo ang inyong sarili sa maaring pang mangyari sa
hina-harap.
Sa sinabing iyon ng Doktor kay Selena ay parang namanhid ang buong katawan nito na
pati ang pag-hinga ay hirap siyang gawin. Maya-maya ay parang nag-dilim ang buong
paligid ng ginang. Meron siya naririnig na tinig ngunit napa-kahina nito para
mapakinggang niya kung saan nagmu-mula.
Isang nakaka-silaw na liwanag ang natatanaw ni Devon mula sa isang parte ng lugar
na iyon. Papa-lapit ito ng papa-lapit sa kanya. Sa unti-unti nitong pag-lapit ay
naa-aninag nya na isa iyong tao na nababalutan ng labis na liwanag. Tumigil ito sa
pag-lapit sa kanya. At siya naman ang nag-umpisa na lumapit dito. ilang hakbang na
lang ang pagitan niya sa nilalang na iyon, ng biglang naglaho ang liwanag at
nabalutan ng nakaka-takot na kadiliman. May napapa-kinggan siyang tinig. Tina-tawag
siya niyon. Ngunit di naman niya matukoy kung saan iyon nangga-galing. Sa di
kalayuan isang pigura ng lalaki ang nakita niya. Naka-lahad ang mga kamay nito sa
kanya. Pamilyar sa kanya ang lalaking iyon ngunit di niya mawari kung sino ito.
Nang a-abutin na niya ang kamay nito ay bigla naman itong nag-laho. Biglang
nakaramdam ng grabeng sakit sa dibdib si Devon na halos hindi siya maka-hinga.
Habol ang hininga, pilit niyang nag-salita at huminga ng tulong. Ngunit walang
tinig na lumalabas sa kanyang bibig. Tumindi pa ang sakit sa dibdib ang nararamdam
ni Devon. napa-pikit siya sa tindi ng sakit. At sa muling pag-mulat niya ay isang
lalaki ang nasa harapan niya na may-hawak ng isang kutsilyo na puro dugo. Tiningnan
niya ang sariling mga kamay at ganun na lang ang gulantang ni Devon ng makita ang
dugo sa mga ito. at sa tapat ng dibdib niya ay malayang dumadaloy ang masaganang
dugo. Nakita niyang nguniti ang lalaki. Ngunit kasabay nito ang luhang dumadaloy sa
mga mata nito. Hikbi na lang ang tanging nagawa ni Devon.

Samantala�.

Chrizza: Dok, kumusta na po ang mama ko?

Dok: Okay naman siya ija, wag kang mag-aalala.

Chrizza: Anu po ba ang nangyari? Tungkol po ba sa kapatid ko?

Dok: Sige, ija. Ma-una na ako.. ipa-inom mo ito sa Mama mo, pangpa-kalma.

Chrizza: Dok, sandal po.

Hindi na pinansin ng doctor ang pag-tawag ni Chrizza dito. tiningnan na lang ni

Chrizza, ang inang natutulog. May masama siyang nararamdaman sa nangyari sa ina.

Chrizza: Ma, anu ba talaga ang nangyari?

Nurse: Ms, may nagha-hanap pos a inyo sa labas.

Chrizza: Sino daw po?

Nurse: Mga, kaibigan niyo daw po.

Chrizza: Sige po, salamat

Pag-labas ni Chrizza��

Nav: Iz!

Chrizza: Nav! Anung ginagawa niyo dito?

Nav: we're worried! So hows little Devs?

Chrizza: ganun pa rin! Hindi pa rin siya nagigising.

Lyndon: ilipat niyo kaya siya Maynila. Mas mabibigyan siya ng mas magandang medical
attention.

Mike: Don, is right. Pwede kong kontakin ang brother, sa St. Lukes siya nagwo-work.

Chrizza: Salamat sa pag-aalala. Pero hindi naming kakayanin ang gagastusin doon.
Besides, magagaling din naman ang mga doctor dito.

Sherwin: si Tita? Mama mo? Nasaan siya?

Chrizza: She's inside. Nawalan siya ng malay kanina. Hanggang ngayon natutulog pa
rin siya.

Nav: bakit? Anung nangyari sa mama mo?

Chrizza: I don't know. Ka-usap lang siya ng doctor kanina. Then, yun nga, bigla
siyang nawalan ng malay. Natatakot na nga ako. Masama ang paki-ramdam ko tungkol
dito.

Nakita ni Nav, ang unti-unting pag-patak ng mga luha ni Chrizza. Niyakap na lang
niya ang kasintahan para pagaanin ang loob.

Nurse: Ms, gising na po ang kapatid niyo.

Chrizza: ho? Si Devon

At dali-daling tinungo ni Chrizza ang kwarto na kinaro-roonan ng kapatid. Kasama

ang mga bagong dating na sina Nav.

Chrizza: Von? Von!!!!!

Tinakbo ni Chrizza ng yakap ang kapatid. Lumuluhang niyakap ni Chrizza ang kapatid.

Devon: Iz, di ako maka-hinga.

Chrizza: ay.. sorry!!! kumusta ang paki-ramdam mo? May masakit pa ba sayo? Anu-

Devon: Iz!!!! Okay ako!! Okay na ako!! Ako pa, dating ninja!!! Hahaha!!!

Chrizza: Devon naman..

Devon: si Mama? O Nav? And the gang?

Nav: How are you liitle Devs?

Devon: okay na ako!!!! Napa-dalawa kayo???

Mike: nag-alala kasi kami sayo. Buti naman kung ganun at ma-ayos ka na!!! so tuloy
na tuloy na, ang PARTY!!! PARTY!!! Bukas??

Sherwin: ano ka ba!!! May sakit na nga yung tao, party party pa rin ang tina-tanung
mo! Grabe ka!!! Tsktsktsk�.

Mike: syempre excited na ako para dun.. ibig sabihin kaasi nun, makaka-labas na si
Little Devs. Ibig sabihin nun, magaling na siya.

Lyndon: Pa-lusot ka pa!

Devon: anu ba kayo!! Syempre naman. Matu-tuloy ang party-party ko!!!!

Selena: Tama ang anak ko!!! Tuloy na tuloy tayo bukas.

Chrizza: Ma? okay ka na ba?

Devon: ha?? Bakit Izay, may nang-yari bas a Mama?

Selena: naku wala yun! Na-puyat lang ako. Wag mo ng intindhihin pa ang sinabi ng
ate mo. Teka, nagugutom ka nab a anak?

Devon: opo����.. kanina pa po, humi-hiyaw ang mga sawa sa tiyan ko.

Nav: sige, bibili kami nina Mike sa canteen. Tita kami nap o ang bibili. Mag-
pahinga na lang po kayo.

Sherwin: Sus naman pare! Nagpapa-lakas ka lang sa mama ni Chrizza.

Sa sinabing iyon, binatukan ni Nav ang kaibigan at hinila na lang palabas ang mga
kasama. Iniwang tumatawa si devon at si Chrizza. Naka-masid lang si Sel�#�
������]�#�`�&#y#p#� ������U����� ##r#E#� � �^�e���|�J�# ##:#u �#��� ���&��+
n#�#�#�#(#� �?��$���# c � L###D F�#�1�R�~�Q��������D � � � _ l � ~ D u � 8#N#S
�B�U���#�6�� i#G#� Q �����U�����#��� � N#�#C#� y����# � # # ����� C#{#�#E#� ��� �
�����~ � � :#P#Y#��������z���
J#]#�#(#� � \ `�+�g�c�S�/�����# $ ?���D �| � ? � e # � X _ � # �
u���X��4�#��#�#���� � ##E###-#z O � ������V F 2 - ����#�#���j�6�Q g###[#S#H �J�?
����������V � � X # ; F ��(�$�w�y��� 9 # + � � � z $ ���p������4 s 0 ����������# "
�����F G#N#Z 9 l ���S���~���H����#��� � � � 2 ������Z n ) \ Z # ���J�g�+ ��F���#
���� ####� h # ��n�r�F�r���O #� M ? ��#�&�Z���# # # � � S ������ ? l # ) n ~ h
�����#���\�������# # ? � c ; � � 2 � � �$ �#��J�y���# H j � Q " �J����#
 � ~ � w �# ���6���e K K S ��? ������"���S = K # ����6 Q + � S ����� K � � h
-��4�g�������# # 0 � /#� ' # # ������? # ����/�`���| � M ��l��S �# # �# S M w $
Q�?������� B �� \ B \ # ��������S�Z�; 9 6 4
K # �# M � e �{�����6 e � � ��&����������+ � 6 �j ��A��# �# ; # � � �- �������" 6
?
���F�`���# q � F e � ��a X �+ ����-� ������z � w e 9 D _ ' D �������# 6
~���4 ��6��Q � � # �+ K �# � # �������y��F ���������; � � � � � z ��n��`�����
" � &#V l�H���6�Z�����? B F M � � - � � ����~�l�
 # C�# � ���# ���� ����- �# � ��# � # � :#S ��$ # e�" F �/�����(��y�# � 0 ��� C#"
O G## �:#r�y�� �C�l ���# M #�Z Z #�i��6���L## j �#����H 0 ��#\���s �| # - �; � �e
# ���y�H� �q #�^�##' n#� � a �h#��l�� ��;
�F��P##�� � �# $���������#�� � -#
#���#���� �������i�{��#��| S�� # c c�# ��D�# ��# �Z��## /#� � J#� #:�C#F����
��K�~ #�^�� � �C#� O�� �4�0 c�� ~�S e Z #4 C#�� ���#1�[�X X�S��#�#��� �
��e#4�4��C���6 e��� ��K#4 � k#�w#��4���#��#[���#��w#�{�P#c���U�H "�� �#���#a
��.##�� �q ����� ���e���w#;�� #��
#
l �+ ����#��#S#q�##`����#�$ o�##���M ���^�B 4 ��w## � D ##w#��#� �#��0
������ �i��#:#�#:#$##�Q��T�" ������ �� #�#��y# ##�������8��c �l X ���#�#
�#�l��T�(�� Q u ##��U#� � /#��#�$��#^���o�a :�O�M ��$ f#� -###��# � C�#?#��#��2 V
z�K ��##�{�����O�l�{�l ��l��#F ~ �#�#M#�#��e r���$#���:#��#�u�_�A#� � P#S h
����)�}#X�"��#�� �#H ##�#x�_ 0�D�Z ����r��p�'�E#y#��#� �X ���i�w�� �n#�#t#�#U#�#�
Q =���]����#����#�� ����#�#r###��c�? ;�#�J#=��-#�� �## �#� A�s �����c����# -��#
�:#�###�#Y#�A�����= ��� = 6 �#z#r#�#r�����q�M���$
{�u����� �#M ##� `�##����9 �z � #�G###� ##�#U�S�F�`��@���" w�# � g�� s###�#�#� �##
q�D�@� � �s ����� X � h | #��=�#���6� #� $#M � ##G#�#f##s �#�~�_ V���-
�����a��������- ��� ��� � t#�#�#�## \ ����- c� �Y#��O�� �`�� ��2�`�;�
�2 #��e#= �#�#�###� Z $ M�����-���&�6 ##�#j#�#_#' ���x�#�����\�K���) c ##s#�#�#�#�
������T�[������#�#m#x#k#� Q�����y�00dbN ��� C #
#
#####0$####<00$0H<HHH<HHHTl`HTlTHH`�`lxxxxxH`���x�lxxx�� C#######K--
K�iZi���������������������������������������������������� ## � �##" ######�� # ��
# ######## ########
#�� ## ########## ########
#�� �# ########### #}### ####!1A##Qa#"q#2���##B��#R��$3br�
#####
%&'()*456789:CDEFGHIJSTUVWXYZcdefghijstuvwxyz�������������������������������������
������������������������������������� �# ########### ##w ######!
1##AQ#aq#"2�##B���� #3R�#br�
#$4�
%�####&'()*56789:CDEFGHIJSTUVWXYZcdefghijstuvwxyz����������������������������������
���������������������������������������
## #### ? �#�8#d��̰����W�#�ǥY#�#�
R��h*‫�(ݍ‬GS�U����P���)UI#�ƈ
fRi‫إ‬
Y���ipsҤc#�M5!Zc�#� ��2#R#`#�#�HE 1����
sTo"�"�8#�‫ �ڐ‬ԑ�!��6^‫�ڍ‬YW#��NIQ#�8#_����fQ��YuB#�#�#|�ْD�
�0 u&�4Hd���n��c�I=j‫ޥ‬sis#�[���?
��9�.�#2n�5I��Ky�##'�~�R\#4�=T`�#��Y��$�s�#��Ҥ���8#�h���6�ҥ�� #���x�O��2K{��^��
� ��ST�n#����N>YT�4�#hnK���N:��zH#�-�P��l�#*Ҭ�����b#kv?�&� ��#���
���S�rc��#wS�S##5��?�$� ��9mf#�BOʥn:�FF(#8��‫ܢ‬B��Ozv=��4� 6�##��@#�C]l��#
��#ң���#��2R#��;Fʇ#�#�S��Hc)���ᵜ֔����@�X� #vL���i�A�B#�8��c#�#<S˝�1#�
Sn#[юªźx#�Sǜ���s�#L#�r�#���#� �N��[@�PY�V�Q����B������I�қ*#�&�0��_J�ee3|
�#/QN�#Z+R�L$�#�#�T�b/#He���g֣�p� #<�5j#�n�####w����Tr 잔��vd9���+.~~��!
8<�<��8#��#�O�/#y?��NB�#�hrir�‫ܫ‬#‫ݏ‬e.�#�3R���F‫�}�\��ي‬##sBH.��Ě� |Ș#��#�?
�*���[�1���#y�#�J#S#34c�F�3�;~��?�O_#j`��`#�#��^�iT�\�#fl##�Ǚ�� �&��x���D��H���#��
Z��ay �#��]�3�O�Xi�62o��O���j�ST��#⿚�k��޸�g�5�FjFW�q��+"]J���#�#u� *‫ژ‬pG�g��/���(o-
w/�#�9(�L�h��#q�#*U�[��[Ж� ?�K�)#� �#� SPZ"�O��S���t���ͼ>U�j�$(�֭�#�P�n?
#P#J#�#@��
v_�Rb�+�F�c��Z�#'9�s#�#*��9aLqvG:M.�SI���3�#����J#(#ƊB ٣4 d�(+�^)O4
����ӭ9%#�@#"Z�����]�
���ES�#dU�:=�v��Օ�� ‫���ף‬#Ă[�A�NT
����
ܸ�)��V�IOr9��$�w'�c��#:�䈐�1#�#q��[�8�:D�er�#q#‫ݮ‬bKW�`�6�Ԇ�k��pj��
h�&FU*Q�4��[�#h�T���#�l#�##np{
#��:��%ߴ‫ئ‬稫 V.Z�m�~#�7�
#�#��8��x� ���(a42Y?�#�q�##�MXg#h'ިD�iϭ>���ƣ&��\�<��#�c�#造��#�Z QJ}�1�Z
G��b��IҖ�#H#֓#6�#o.�#�l\�a��~�C\c=-�?NEW��R}=l����؊�G%'�� ӣ1B�#�٧�
�y���N+F��3Ə#տ��
#�"��Kj�‫��ݕ‬Y#Zl#� g��2$�#�q�[2#��n"��#o"Q��h#�*.�5##�x�>T�Uq���T�#��#��˙&x�Y�
#����#��{�W��E�#tz{U�*e]ѿR85Z�#-�c�M��E��#ި�y#�qX���T�#����Q1��#���~)#y)#�#�5g=
#��@#�� �#`*�ө��#�#��i0^���c�#*�����-�##�=�.��#�G�#%T�:�#���*�
(z+�#vc��##������<�‫��ݷ‬E:�L���-j#��,O#�!M��g�*���(�#�#�##t�����[o7pe#o�f�Z^Cic#1�W
%A�}��w5�ml *�p_��uq�ܲ��� cUm‫�ݤ‬wQ¨D#�?�Mp\D@��Qh�H�4��#�IϦj��Ҿ�ut �
�&�U�#���j�##�?ʳ#���nt��e����E�#Ini#=�)� ٪K��sW�]�#w5X@IJ��4Ďs<R#A4�Ԟx�Pi��
�#��"�Nj {ԱI��1#C�
n�4�0sH##\-cK@�3�
~����?�'����X�7"�q(�#�hj�1�H~fe�#�#���
���pF #�-� #o#�~a8,��:W?�8M��{�MK�‫ؼ‬Wr�#�W �m2���A�[��nF#E �zU����?.
%�6�_�mn#yek��#W5��^#�VS#�c�#�`�#֚O�ܵp�$)�p(�#o�+\#�'9�!I�ُ�\~����^!
��y�BemeCB���+19�c�Zz˪1֑���1�‫��<׶‬1���‫�ۏ‬A�#-�˓L�⡓UK��(=�R[�� 慹��e�/Z�N�� |S�#|
��#�‫ޤ‬#߇��I8Q��##M����E#' �����#9�#
5zӳ�##�F�OJWN�Y�����(���"#�����U#�#��)�b�h��ؔ��QLC�J#��\�ve8"��i��#Q��E/�1�~�~�
��kZ!*b<�`#�l�'��ζ�k��8|W��7O��#P##�_KX#6��#d�����<#�'<�,�F<��t�pu�##ű
|��'��X#iҙ�HF#�#�#X�\�P�ի+�&A���W��-�?bE�=#�s�Y�p�;��2���Y##�‫ܛ‬
5��n���՜#2R#W�j���#E���� �kf�P�u6��F+�#+#�~'�V�ʪ��'E#�'0��#i���#
��J~�4#i�ɠc��R7aQ��#��4��8��Rʜf�4 �h��LA‫ޔ‬RR� �#�V#g#Z��#�X���#���nA$�Yc8I
r####�)�[�\T� �#�e.��#
��‫܃‬T�C��Eѽ+��#��7g��y#J�Pv��@�V ۫‫ڜ‬zqT�l��\d#'#�#�[�4�]#L��#t��"�}#�j40j#�U�nW#���,@�U
��cB# #=�����00db# ��� C #
#
#####0$####<00$0H<HHH<HHHTl`HTlTHH`�`lxxxxxH`���x�lxxx�� C#######K--
K�iZi���������������������������������������������������� ## � �##" ######�� # ��
# ######## ########
#�� ## ########## ########
#�� �# ########### #}### ####!1A##Qa#"q#2���##B��#R��$3br�
#####%&'()*456789:CDEFGHIJSTUVWXYZcdefghijstuvwxyz���������okay? Its your birthday!
You only deserve to be happy and at peace!

Devon: peace talaga ha? Sige na. need to go, may class pa kami.

Sherwin: okie-doki!!!! Happy birthday ulit!!

Devon: thanks.

Restaurant

Mitch: baby, okay ka lang?

James: Ha? Okay?... ye-yes!! Im fine! Bakit mo naman tinanung yan?

Mitch: para ka ksaing balisa. Is there something wrong? Parang ang lalim ng ini-
isip mo ah?

James: no wala 'to! Its just that����..

Mitch: hmmmmmm?

James: no nothing! Its nothing. Medyo kina-kabahan lang ako. Wala lang to. Don't
mind me.

Mitch: I have something for you. Here!

James: whats this? Supplement?

Mitch: yeah��. I-I bought it kanina,� for you.

James: okay, ma-try nga.

Mitch: no wait!

James: ha?

Mitch: may time yan na dapat mong inumin.

James: really? Talaga lang ha?

Mitch: eight ng gabi siya dapat inumin. So mamaya mo pa yan dapat inumin.

James: paano kung makalimutan ko?

Mitch: kasama mo naman ako mamaya diba? So ma-aalala mo yun.

James: okay! Sabi mo eh!

Chapter 49-My WitchHeart

Dice: Lucy, ready ka na?

Lucy: as always! Si mitch?

Dice: kanina pa siya sa bahay nina James.

Lucy: Good! Malapit na ang oras. Prepare the others. Sabihan mo silang magki-kita
tayong lahat sa usapang lugar.

Dice: Ai! Ai! Sister!

James Party

Mitch: Manang, si James po?

Manang: Nasa loob pa po, kasama ni Maam.

Mitch: ganun po ba. Sige po, paki-asikaso na po yung mga bisita.

Dice: Mitch!

Mitch: dice! Si Lucy?

Dice: hindi na daw siya pupunta dito. doon na,lang tayo magki-kita sa usapang
lugar. Si James?

Mitch: nasa loob pa.

Dice: malapit na ang oras. Puntahan mo na si James. a-alis na rin ako. May
pupuntahan pa akong birthday party.

Mitch: sige,

Dice: goodluck sistah!

James: Mitch!

Mitch: James! kanina pa kita hinahanap.

James: may pinag-usapan lang kamin ni Mama. Si Dice bay un? Pa-saan siya? Ahmmmm..
si Lucy?

Mitch: may nakalimutan kasi siya sa house, kailangan niyang balikan. Si Lucy naman,
mamaya pa daw siya pupunta dito.

James: I see, so how's everybody? Dumating ba lahat ng invited guest natin?

Mitch: actually nagsi-simula pa alng silang dumating. Ahmmmm.. hindi ko pa naki-

kita sina Nav dito.

James: wag mo na silang asahan. They texted na on the way na sila sa bahay ni
Devon.

Mitch: hey! Wag ka ngang ma-sad dyan. okay lang yan. May next time pa naman.

James: ewan! Basat I feel lang na parang may kulang. Maybe because, it's the first
time na wala sila dito.

Mitch: cheer up! Nandito naman ako diba?

James: I know! Thank you, Baby!

Mitch: you're most welcome! Tama na ang drama. Nandyan na ang iba mong bisita. You
them and me. So you still have the reason to be happy tonight!

Devons' Birthday

Nav: happy birthday little devs!!!

Sherwin & others: happy birthday!

Devon: salamat! Nag-abala pa kayo. Come in! pasok kayo! Nasa loob na yung iba.

Chrizza: o! nandito na pala kayo! Pasok kayo!

Sherwin: talagang papasok na ako! Woooh!!!!!!!!!!!!! Ang cute ng decoration! Sinong

gumawa nito?

Devon: si mama. Ang ganda nga eh!

Selena: hello everyone!

Lyndon: wow tita! Ang ganda-ganda mo naman tonight. Wait! Sigurado ba kayong
birthday party to ni Little Devs?

Mike: sira! Pati si tita, binobola mo!

Chrizza: mga praning, pumasok na lang kayo.

Nav: Mabuti pa! wag nga kayong mag-kalat ng lagim niyo dito!

Chrizza: Von! Halika na!

Devon: ha? Sandali lang!

Chrizza: sunod ka.

Devon: okay!

Nag-tungo si Devon sa likod ng bahay nila. At ganun na alng ang pagka-gulat niya
kung anu ang nakita niya roon.

Devon: Nanay??

James Party

Mrs. Leal: Ija, may hina-hanap ka ba?

Mitch: ho? Si James po ba?

Mrs. Leal: Nasa kusina siya kanina. Tingnan mo na rin, baka andun pa siya.

Mitch: salamat po.

Kusina

Mitch: james! nandito ka lang pala. Kanina pa kita hinahanap.

James: Bakit na-miss mo ako agad? Mag-kasama lang tayo kanina ah!

Mitch: ang kapal talaga! Hmm. By the way, here. Its time na inumin mo to!
James: so, ito pala ang dahilan kung bakit mo ako hinanap. Nakaka-pagtampo ka
naman.

Mitch: wag ka ng mag-drama pa. here, nilagay ko na siya sa baso para, madali mong
ma-inum.

Mrs. Leal: James, andito ka pa ba anak?

Mitch; dali inumin mo na!

James: oo wait! Ma, we're here!

Mitch: James! inumin mo na!

Mrs. Leal: mitch! Nadito ka rin pala.

Mitch: hi po! Ma-una na po ako. James, wait na lang kita sa labas.

Mrs. Leal: ijo, kanina ka pa hina-hanap ng mga pinsan mo. James anak, okay ka lang
ba?

Pakiramdam ni James, umi-ikot ang buong paligid niya. Nama-manhid na rin ang buo
niyang paki-ramdam. May nakikita siya sa kanyang isipan. Ngunit masyado itong
Malabo para maunawaan niya kung anu ang mga iyon.

Mrs. Leal: James, are you okay?

James: Ma, ang sakit��sa-�.kit ng ulo ko!!!!!!!!!!!!!!

Mrs. Leal: ijo, anak..anung nangya-yari sayo?????

James: Maaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dumilim ang buong paligid ni James. tanging ang pagka-basag ng basong hawak niya
ang hu,ing bagay na narinig niya sa mga oras na iyon. Isang nakaka-silaw na liwanag
ang gumising kay James. mga huni ng alagang ibon ng kanyang ina ang lalo pang nag-
pagising sa kanya.

James: Ah!!!!!!!!!!!! Ang aga-aga ang ingay!!!!!

Maid: Se�orito, pinapa-tawag nap o kayo ng inyon mama. Mag a-almusal na daw po
kayo.

James: paki-sabi susunod na ako.

Ngunit nagulat si James ng hindi niya madatan ang ina sa hapag. Nag-tungo siya sa
sala upang hanapin ito. hindi nga siya nagka-mali., narooron ito, ngunit hindi ito
nag-iisa. May kasama itong tatlo pa. pawing hindi niya ito mga kilala. Unang naka-
agaw ng kanyang atensiyon ang isang dalaga na tahimik lang na naka-masid sa kanyang
ina at sa kausap nitong babae.

James: Maganda siya!

Ani ni james sa kanyang isip. Ganun na alng ang gulat niya ng makitang tumingin ito
sa kanya. Ngi-ngitian niya sana ito, ngunit agad itong nagpa-kita ng di maganda ng
simangutan siya nito.

James: Maganda sana, pangit naman ang ugali.

Maya-maya ay narinig ni James na tinawag siya ng ina,.

Mrs. Leal: James alam kong andyan ka, lumabas ka na dyan. ipapa-kilala kita sa mga
bisita.

Agas siyang tumalima.

Mrs. Leal: selena, ito nga pala ang aking anak. James Athony. James, si Selena
isang kaibigan.

Selena: Magandang araw sayo ijo, ito naman ang mga anak ko. Ang aking panganay, si
Ven Chrizza, at ang aking bunso, Luna Devon.

Chrizza: magandang araw!

James: goodmorning!

Selena: Luna, hindi ka ba babati?

Devon: goodmorning.

Pigil ang tawa ni James ng makita ang sobrang halatang pagka-inis sa mukha ng
dalaga na ang pangalan ay Luna. Hindi may niya maintindihan kung bakit ito ilag sa
kanya, pero meron naman siyang kunting amusement na nararamdaman sa dalaga lalo na
kapag naka-tingin siya sa mga mata nito. May paki-ramdam siya na nakita na niya ang
mga matang iyon sa kung saan. Nasundan pa ang mga araw na bumibisita ang magi-ina
sa kanilang tahanan. Hindi man niya alam ang dahilan ng pagbisita ng mga ito,
natutuwa pa rin siya dahil nakikita niya ang dalagang si Luna.
Chapter 50-My WitchHeart

James: hey! Luna right?

Luna: anung kailangan mo?

James: wala!

Luna: eh, anung ginagawa mo dito?

James: sa pagkaka-alam ko bahay ko ito. eh ikaw?

Luna: wag kang mag-alala, aalis din kami dito.

James: meron ka ba?

Luna: bastos!!!!!

James: huh? Anung bastos sa tanung ko? Tinatanung ko lang kong meron ka! Kung meron
kang problema at parang lagi kang galit sa mundo, lalo na sa AKIN.

Luna: eh anu ba ang paki-alam mo?

James: meron! Dahil, hindi ako sanay na may nang i-isnab sa akin. Lalo na kung wala
akong gina-gawang masama. Hindi mo naman ako kilala. At hindi rin kita kilala. So
siguradoa kong hinid kita inagrabyado or something na ikaka-galit mo. O di
kaya�����..

Luna: oh bakit ganyan ka maka-tingin?

James: hindi kaya, paraan mo lang yan para mapansin kita?

Luna: hoy lalaki! Anung akala mo sa akin pa-pansin?

James: hindi ba?

Luna: aaaaaarrgghghhg!!!!! Ewan ko sayo!

Dali-dali itong umalis.

James: asar talo!!!!!

Mrs.leal: james! sinong sinisigawan mo diyan?

James: wala naman po Ma. oh, bakit ganyan ang itsura ng maganda kong mama?

Mrs. Leal: James, gusto mo bang bumisita sa Lola mo sa Pampanga? Matagal-tagal ka

naring hindi nakaka-punta doon? Name-miss ka na siguro ni Mama.

James: bakit naman po biglaan ang pag-punta ko doon?

Mrs. Leal: kasi, tumawag si mama, nami-miss ka na daw niya. Baka daw pwede ka
bumisita doon, lalo na ngayong malapit na ang kaarawan mo.

James: hmmmmmmmmmmmmmm� si Lola talaga, naglalambing na naman� sige po, siguro..

this coming Saturday. Sama ka ba Ma?

Mrs. Leal: ha??? Hindi ako makaka-sama, alam mo naman ako ang anga-asikaso sa
kompanya. So ikaw na lang anak.

James: Ma, may gusto ka bang sabihin sa akin?

Mrs. Leal: ha? Wala naman. Naku, para ka namang paranoid niyan anak. Kumain na lang
tayo ng hapunan mabuti pa.

James: I love you mama!!! Sobra!!!!!!!!!!!!!!!

Mrs. Leal: I love you more ANAK!!! Ikaw ang pinaka-mahalaga sa anu pa mang bagay
dito sa mundo.

Mrs. Leal: naman!!!! Ang drama queen ng mama ko! Kumain na nga po tayo!

Roque's Residence

Chrizza: Ma, si Von? Hina-hanap siya ng mga bisita niya ah.

Selena: nasa labas. Paki-tingnan nga at kanina pa yun.

Sa labas

Chrizza: Von! Von! Asan ka. Kanina ka pa hina-hanap sa loob. Anu bang gina-gawa mo?
Von?

Namanhid ang buong katawan ni Chrizza sa nakita niya sa likod bahay nila. Walang
boses na lumalabas mula sa kanya.

Chrizza: De------von���.

Halos parang bulong lang ang luma-labas mula sa lalamunan ng dalaga.

Chrizza: De------

Nav: Iz!! Nandito ka lang pala, kanina pa kita hina-hanap. Anung gi----

Chrizza: Na-----av�. Si����.

Dinalawang hakbang ni NAv ang natitirang distansiya nila ng kasintahan. Ma-agap

niyang nasalo ang dalaga bago ito tuluyang matumba sa lupa.

Nav: anung nangyari dito?

Chrizza: hi---hindi ko alam�

Tuluyan ng napahagulgol si Chrizza. Hindi naman malaman ni Nav kung pa-paano

mapapa-tigil ang kasintahan. Nara-ramdaman niya ang kilig ng katawan nito dahil sa
takot. Maging siya ay nata-takot rin sa nakikita. Dugo! Nag-kalat na dugo ang
makikita sa buong lugar na iyon. Naroon ang ilang piraso mula sa damit ni Devon na
suot-suot nito kanina.

Selena: Izay, anu ba? Kanina ka pa dyan! si Devon nakita mo na ba? Chrizza?
Anu---------------

Chrizza: ma!!!!!!!!!!!!!!!!!

Selena: Anung????? Ib-----ig sabihin nito??? Ang kapatid mo????

Pina-uwi nina Nav isa-isa ang mga bisita bago pa makita ang nakaka-gimbal na
sitwasyong iyon. Si Chrizza at ang mama nito ay nasa kwarto ng magkapatid. Pawing
mga tulala at umi-iyak. Wala mang ideya sa nangya-yari, mas pinili ni Nav at ng mga
kaibigan niyang manahimik na muna. Ngunit ang mga dugong iyon. Maari kayang kay
Devon iyon? Ngunit sino ang gagawang bagay na iyon sa dalaga? Wala silang
napakinggan na anumang inyag mula sa labas. Kaya nakapagta-taka kung pa-paano
nangyari ang bagay na iyon.

Nav: Iz, tita. Naka-uwi na po ang mga bisita. Sina Mike na po ang nag a-ayos ng
lahat ng dekorasyon. May gusto ba kayong inumin?

Chrizza: Nav, anung nangya-yari? Bakit nangya-yari ito?

Umi-iyak na saad ni Chrizza. Agad itong nilapita ni Nav at niyakap. Ramdam niya ang
bigat na dina-dala ng dalaga. Ang ina naman nito ay naka-tulala lang habang
tumutulo ang mga luha. Lubha itong nabigla sa nakita lalo na sa importanteng araw
na ito pa nangyari ang bagay na iyon.

Apong: mag-bihis kayong mag-ina. May pupuntahan tayo.

Selena: Apong!

Apong: tulad ng sinabi ko sa iyo, Selena. Nangya-yari na ang naa-ayon sa hula

tungkol sa iyong anak.

Selena: pero apong!!!!!!

Apong: wala na tayong oras Selena, nangyari na! hindi na natin ito pwedeng baguhin.
Pero ma-aari natin itong pigilan. Bago pa tuluyang malunod sa kadiliman ang iyong
anak.

Chrizza: Apong, alam niyo po ba ang nangyari sa kapatid ko? At nasaan po siya
ngayon?

Apong: nasa lugar siya ng ilusiyon at katotohanan.

Selena: ilusiyon? Katotohanan?

Apong: isang lugar na dalawang tao pa lang ang nakaka-punta. Ang iyong ina, at ang
iyong anak. Naka-labas ang iyong ina sa mundong iyon. Sa tulong na rin ng anking
niyang ka-alaman sa mahika. Ngunit para sa iyong anak. Mahihirapan siya. Lalo na at
sa mga oras na ito, hindi lang tadhana ang kalaban niya. Maging ang galit na nagmu-
mula sa puso.

Chrizza: galit? Puso? Kanino?

Apong: hindi ko rin alam. Kaya kung maaari, sumama na kayo sa akin.

Nav: sasama po ako.

Selena: dito ka na lang iho. Masyadong mapanganib.

Apong: hayaan mo siyang sumama.

Chrizza: pero Apong!

Apong: alam niya ang tunay mong pagka-tao, isang tunay na pag-ibig na kahit ang
pinaka-malakas na sumpa ay hindi kayang sugpuin.

Leal residence

James: Ma, sigurado ka bang ayaw mong sumama?

Mrs. Leal: James, pa-alis ka na at lahat, yan pa rin ang tina-tanung mo.

James: fine! Fine! Ta-tawag po ako agad kapag nasa stasyon na ako.

Mrs. Leal: hindi ka obligadond tumawag sa akin oras-oras. Sige na! enjoy and have a
safe trip anak! I love you!!!!!

James: ma, naman! Wag ka umiyak. Pampanga lang ako pupunta. Hindi pa ako mag-
aasawa. Okay?

Mrs. Leal: siya sige! Lumakad ka na! baka abutin ka pa ng gabi sa daan.

James: bye Ma!

Lumingon muli si James sa kanilang bahay, bago tuluyang pa-andarin ang sasakyan.
Nasa kalagitnaan na siya ng byahe ng ma-alala niyang i-check ang pitaka sa bag.
James: naku naman!!! James Anthony! Anung balak mo? Languyin ang Pampanga?

Kaya naman, nagma-daling bumlik si James sa bahay nila.

James: patay ako nito sa Mama. Tsktsktsk��. Masyado pa akong bata para maging
makaka-limutin.

Malapit na si James sa knilang bahay ng maka-ramdam siya ng kaka-ibang kaba sa

dibdib. At habang papa-lapit siya ay lalo pang lumalakas ang kaba niya sa dibdib.
Nakita niyang bukas ang ilaw sa kanilang bahay. Alas-onse na ng gabi. Maaring papa-
tulog pa lang ang mga katulong sa bahay nila. Dali-dali siyang pumasok sa bahay
nila. Ngunit sa pintuan pa lang ay, hindi na maka-paniwala si James sa nakita. Nag-
kalat ang dugo sa harapan ng kanilang bahay. At ang dugong iyon ay nangga-galing sa
dalawang patay na tao sa harapan niya. Hindi na niya nagawa pang mag-react sa
nakita. Dali-dali siyang pumasok sa kanilang bahay. At una niyagn hinanap ang
kanyang ina. Ilan pang nag-kalat na bangkay ng mga kasambahay nila ang nakita niya
sa loob ng bahay. Ngunit hindi na niya ito binigyang pansin. Mula sa study room ay
naka-rinig ng malakas ng ingay si James. boses iyon ng kanyang ina.

James: Ma!!!!!!!!!!!!!

Nangi-nginig na binuksan ni James ang pinto. Malamlam na liwanag ang sumalubong sa

kanyang mga mata. Mula sa malamlam na liwanag, nahagip niya ang isang pigura na
naka-upo sa isa sa mga sofa sa kwartong iyon.

James: Ma�..???

Isang nakaka-kilabot na mga mata ang sumalubong kay James. sa di mawaring dahilan
ay bumukas ang ilaw sa kwartong iyon. Na naging dahilan para makita ni James ang
kahindik-hindik na senaryong iyon. Ang kanyang ina, ay naka-upo sa sofa. Ngunit
walang buhay. nag-kalat ang dugo nito sa buong kwarto. Nakita niya ang butas sa
tapat ng dibdib nito. Isang kaluskos ang nagpa-baling kay James sa kanyang kanan.
Doon niya nakita ang isang babae. Naka-talikod ito sa kanya. Duguan din ito.
lalapitan niya sana ito ng bigla itong lumingon sa kanya. Ganun na lang ang gulat
niya ng makita niya ito.

James: Luna!

Ngunit di tulad ng Luna na lagi niyang nakikita. Ang mga mata nito ay puno ng
kadiliman. Mula sa bibig nito ay dumadaliy ang masaganang dugo. Ngunit ang lalong
nagpa-gimbal sa kanya ay ng makita ang hawak nito. ANG PUSO NG KANYANG INA!

Luna: Ja--------mes����.

James: An------------nung ginawa mo???????

Dahan-dahang humakbang si James palapit sa dalaga. May nagbago sa mga mata nito.
Ngunit hindi na niya iyon pinansin pa. ngunit habang palapit siya dito ay yun
namang para lalong lumalayo ang distansiya niya mula dito. hanggang sa unti-unting
nawawala na ito sa kanyang paningin. Pilit pa rin niyang hinabol ito hanggang
mapadpad siya sa isang luagr na mukhang pamilyar sa kanya. Isang gubat.

Chapter 51-My WitchHeart

Lakad-takbo ang gina-gawa ni devon. hindi niya alam kung kalian siya nag-simulang
tumakbo. Basta ang alam niya. Kailangan niyang maka-layo sa humahabol sa kanya.
Isang lalaki ang huma-habol sa kanya. Nagu-gluhan pa rin si devon kung papa-ano
siya nakarating sa gubat na iyon. Ang alam niya ay, ka-usap niya ang kanyang
abuela. Tama! Masayng ka-usap pa niya ang kanyang Lola sa likod-bahay nila. Nagulat
siya ng makita ang Lola dahil alam niyang matagal na itong yumao. Ngunit ayun dito,
sinadya talaga siya nito mula sa kabilang buhay para makita sa mahalagang araw na
iyon. Hindi na siya ang-tanung pa, napuno ng labis na saya ang kalooban niya sa
pagka-kita sa abuela. Nagta-tawanan pa sila nito ng biglang may aramdaman siyang
sakit mula sa kanyang balikat. Nang hawakan niya ang sumasakit na bahagi ng
katawan. Ganun na alng ang gulat niya ng makita ang dugo sa kanyang mga kamay. Nang
linunin niya kung sino ang gumawa niyon sa kanya, isang lalaking naka-itim ang
tumambad sa kanyang harapan. Tatakbo sana siya para humingi ng tulog, ng biglang
may humablot sa magka-bila niyang kamay. Ang Lola niya.

Devon: Nay? Ba---bakit?

Nakita ni Devon papa-lapit ng papalapit pa ng papalapit ang lalaki. Pinilit niyang

maka-wala. Nag-tagumpay naman siya ngunit napunit ang ilang pirasa ng kanyang damit
dahil sa higpit ng pagkaka-kapit sa kanya. Tumakbot siya ng tumakbo hanggang
marating niya ang lugar na kinala-lagyan niya sa mga oras na iyon. Wala ng
lumalabas na luha mula sa mga mata ni Devon. namanhid na rin ang paki-ramdam ng
kanyang buong katawan mula sa sakit na dulot ng sugat na tinamo niya kanina. Isa
lang ang nais niya sa mga oras na iyon. At iyon ang maka-alis sa lugar na iyon.

Devon: Mama!!!!!! Izay!!!!! Asan kayo???????

8888888888888888888888

Selena: apong, anu po ang gagawin natin sa mga piraso ng damit ng aking anak?

Apong: makaka-tulog ito para makita natin ang nangyari sa kanya. At kung maaari ay
makita kung asan siya sa mga oras na ito. Selena, nararamdaman kong hindi mabuti
ang kalagayan ng iyong anak sa mga oras na ito.

Chrizza: apong, tulungan niyo po kami!

Apong iyon ang gagawin naming ija. Nangako kami sa iyong ina Selena, na anu mana ng
mangyari sa hina-harap, tutulong at tutulong kami sa abot n gaming makakaya. Para
mai-ligtas ang iyong anak. Maging kapalit man nito an gaming mga buhay.

Sa isang malaking kawa, inilagay ang mga piraso ng damit ni Devon. pinalibutan iyon
ng ilan pang mga naroroon kasama si Apong. Katahimikan ang bumalot sa lugar na
iyon. At maya-maya lang ay nagsimula ng bumigkas si Apong at ang iba pang naro-roon
ng mga salitang hindi abot ng ka-alaman ng tao. Umihip ang isang napaka-lakas na
hangin. ngunit hindi nito natinag ang buong lupon na naro-roon.

Chrizza: Ma, natatakot ako.

Selena: manalig lang tayo, maa-ayos din ang lahat.

Maya-maya pa ay, isang makapal na usok ang nag-mula sa kawa. Nagkaroon ng mga imahe
sa usok na iyon. Noong una ay hindi maliwaang ang mga imahe na nakikita. Ngunit
ilang saglit lang, naging malinaw ang lahat. At ganun na lang ang pagka-bigla ng
lahat ng naka-saksi sa nasabing mga imahe na ipinakita sa mga usok na iyon.

Nanghi-hinang napa-upo si Selena sa lupa.

Selena: Mama? Ngunit bakit?

Apong: ngayong, malinaw na kung bakit, nawawala ang labi ng iyong ina Selena. Naka-
plano ang lahat. At ginamit nila ang nakuha nilang labi upang gawing pain para sa
iyong anak. Sa mga oras na ito, lalong dapat nating makita at malaman ang kinaro-
roonana ng iyong anak.

Selena: sinong gumawa nito? Anung kailangan nila sa aking anak?

Kiya: ang kanyang puso!

Chrizza: Kiya! Anung ginagawa mo dito?

Kiya: kumusta pipz!!! Apong!

Apong: Buti naman at naka-punta ka, Kiya!

Selena: Anung sinasabi mong puso?

Kiya: kung hindi ako nagka-kamali ang mga Celeres ang may kaga-gawan sa lahat ng
nangya-yari ngayon.

Chrizza: Celeres?

Kiya: OO! Apong, naa-alala mo po ba ang ipinagba-bawal na potion nating mga

mangkukulam?

Apong: ang potion ng pagiging immortal. Ang buhay na walang hanggan. Ngunit matagal
ng sinunog ang mga dokumento ukol doon! At ang mga Celeres, hindi maaring magka-
roon sila ng impormasyon tungkol doon!

Kiya: Dati ng naging myembro ng pulong ang ilang miyembro ng pamilya ng mga
Celeres. Kahit pa sumumpa sila ng katapatan sa pamumuno ng iyong ina Selena, iba pa
rin ang kapamilya. Maaring sa likod ng mga ipinapa-kita nilang katapatan, ay ang
ka-trayduran sa ating mga batas at higit na katapatan para sa kanilang angkan.

Selena: sandali! Anung kinalaman ng aking anak sa potion na ito? kahit pa sabihin
niyong na-ayon sa kapalaran na aking ina ang kapalaran ni Devon. wala na naman
akong naa-alala na may kinalaman si Ina sa potion na iyon.

Apong: kung hindi ako nagkaka-mali merong sampung ingredients para maka-gawa ng
potion na iyon. Ngunit puro parte ng halaman at hayop lang ang mga iyon.

Kiya: nagkaka-mali po kayo Apong.

Apong: Anung ibig mong sabihin, Kiya?

Kiya: na-ikwento po sa aking ng dating pinuno na may ika-labing isang ingredients

ang potion na iyon.

Selena: ika-labing isa?

Kiya: oo! At iyon ay nasa loob ng inyong anak.

Selena: anu? Teka, hindi kita maintindihan.

Kiya: hindi ba't isinugod niyo sa ospital noong nakaraang araw si Devon? dahil sa
may tipos siya. Ngunit ayon sa obserbasyon ng mga doctor, may iba pa silang
nakitang kaka-iba sa anak mo. Na may naka-bara sa kanyang puso.

Chrizza: Ma? anung sinasabi ni Kiya? Bakit wala akong alam tungkol doon?

Kiya: hindi yan ang importante ngayon Chrizza. Tama ako sa mga sinabi ko diba,
Selena?
Selena: pero paano mo nalaman ang mga iyon?

Kiya: an gang itinakda upang mag-bantay ng iyong Ina kay Devon. at tungkulin ko ang
alagaan at protektahan siya mula sa mga kaaway. Ngunit mukhang nabigo ako sa
tungkulin ko ng mangyari ang mga ito.

Selena: Teka, eh anung tungkol sa puso ng anak ko?

Kiya: simula ng ipa-nganak si Devon, meron ng naka-tanim na bato sa puso niya. Ito
ang hina-hanap ng ika-labing isang sangkap para sa potion na iyon. Ngunit sa oras
ng makuha nila ang batong iyon sa puso ni Devon, magiging sanhi ito ng kanyang
kamatayan.

Selena: Hindi!!! Hin-----di�. Hindi ito maari!!! Ang anak ko!

Chrizza: wala ba tayong pwedeng gawin? Para iligtas ang kapatid ko?

Kiya: sa mga oras na ito, nasa mundo siya ng ilusiyon at katotohanan. Tanging ang
sarili niya lang ang makaka-tulong sa kanya sa mga oras na ito.

Chrizza: pero�. Wala ba tayong pwedeng gawin? Para matulongan ang kapatid ko?

Nav: Iz, aalis lang ako! May nangyari sa bahay nina James!

Chrizza: anu daw?

Nav: nawawala si James. bigla daw kasing nahilo si James nung dalhin nila sa
kwarto, iniwan muna ni tita sandal para tumawag ng doctor, ngunit pag-balik nila
doon. Wala na si James. hindi naman pwedeng lumabas ng bahay si James na hindi
mapapansin ng gwardiya o kahit sin sa bahay nila. Nag-aalala na si tita.

Kiya: si James ang kasintahan ni Devon hindi ba?

Nav: OO! Paano mo nalaman?

Kiya: I have my sources. Bakit naman biglang mawawala ang James na iyon?

Nav: hindi rin iyon malaman kung bakit. Mauna na muna ako. Pasensiya na po, hindi
po muna ako makaka-tulong dito.

Kiya: Sandali lang, mangku-kulam ka rin ba?

Nav: ha? Hi-hindi po.

Kiya: so Bakit nandito ka?

Chrizza: boyfriend ko siya!

Nav: mauna na po ako!

Chapter 52-My WitchHeart

Lucy: Mitch, nasaan na si James?

Mitch: nandito na siya.

Lucy: magaling. Ngayon magsi-simula na ang habulan.

Mitch: Lucy, sigurado ka ba dito? I mean, hanggang kalian ang epekto ng pina-inom
mong potion kay James? paano kung maka-takas siya sa ginawa mong mundo?

Lucy: malakas ang galit sa puso ni James sa mga oras na ito. mas malakas at
makapangyarihan, kesa sa sinasabing pag-ibig na yan.

Mitch: pero paano si James?

Lucy: kapag tapos na siya sa kanyang misyon. Saka ko iba-balik ang katinuan sa isip
niya. Sa harap mismo ng kanyang pinakama-mahal na si Devon. na kayang pinatay.

Sa gubat

James: Luna!!! Lumabas ka! Nasaan ka? Bakit mo ginawa iyon sa aking Ina??????!!
Lumabas ka!!!!!!

Ang bigat-bigat ng nararamdaman ni James sa mga oras na iyon. Hindi pa rin mawala
sa isip niya ag nakitang eksena sa kanilang tahanan kani-kanilang. Kaya naman hindi
na niya magawa pang mag-isip kung pa-paano siya naka-punta sa gubat na iyon. Naka-
ramdam din ng kirot sa braso si James. doon niya lang napansin ang sugat na hindi
naman niya mawari kung saan nanggaling. Ngunit hindi iyon ang importante sa mga
oras na iyon. Kailangan niyang makita ang babaeng iyon. Napa-luhod si James sa lupa
ng muling ma-alala ang nangyari sa kanilang bahay. Ang dahilan kung bakit ngayon ay
tuluyan na siyang ulila. Ang mama na lang niya ang natitirang pamilya sa kanya.
Tapos, ganun-ganun lang mawawala!!!!!!!!! Magba-bayad ang babaeng iyon!!
Sisiguraduhin niya!!

James: hinding-hindi kita ha-hayaang maka-wala!!!!

Luna!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Magpa-kita ka!!!!!!! Wag kang duwag!!!! Anung
kasalanan sa iyo ng aking ina para ganunin mo!!!!!!!!!!!!!!!! Hinding-hindi kita
mapapa-tawad!!!!!!!!!!!!!!!!

Takbo muli si Devon. paki-ramdam niya may sumusunod sa kanya. Kahit hinang-hina na
at namamanhid ang buong katawan pinilit pa rin niyang tumakbo upang maka-layo kahit
hindi alam kung saan siya tutungo.

Devon: Mama!!!! Izay!!!!! Asan kayo???? Nata-takot na ako!!!! Tulungan niyo ako!!!!

Piping sigaw ni Devon!!!! alam niyang konting ingay lang niya, ay masusundan na
siya ng mga taong iyon. Kahit itsura ng kanyang abuela ang nakikita niya, alam niya
sa puso niya, na pisikal na anyo lang nito ang katulad ng kanyang lola. Maaring
gawa ito ng mahika!!! A-alamin niya iyon oras na maka-alis siya sa lugar na iyon.

Devon: nasaan ba talaga ako??? Teka lang, baka ilusyon lang ito!!! tama!!! Isang
ilusyon!! Pero paano ako makaka-alis dito??? wala namang itinuro sa akin si Kiya
tungkol sa ganitong trick! Naku naman!!!!!! Haizst!!!! Aww!!!! Ang dami ko na pa
lang sugat. Para na akong nag-ligo sa dugo!! Grabe!! Sige Luna Devon!! ka-usapin mo
pa ang sarili mo!!! Kailangan ko ng maka-alis dito!! pero paano? Saan???

Real world

Chrizza: Kiya, paano natin makikita kung nasaan si Devon? baka kung anu na ang
nangyayari sa kanya!!! Wala siyang ganung alam sa mga mahika!! Kiya?

Kiya: kailangan muna nating malaman ang punot-dulo ng lahat ng ito!! kung sino ang
nasa likod ng pag-kilos na ginawa at ang dahilan. Dahil kung hindi, baka ilagay
lang natin lalo ang buhay ni Devon.

Apong: may nala-laman ka ba, Kiya?

Kiya: malakas ang kutob ko, maaring sila ang may kaga-gawan nito!

Selena: sila??? Sinong sila??

Kiya: ang magka-kapatid na Celeres!! Ang kasalukuyang namu-muno sa angkan ng mga

Celeres. Minsan ko na silang nakita at alam kong may kaka-iba sa kanila!!! Apong
sigurado po ba talaga kayo na walng nakaka-alam ng tungkol sa nasa loob ng katawan
ni Devon bilang huling sangkap para sa pinagba-bawal na potion na iyon?

Apong: sini-sigurado ko iyon! Wala! Tanging ang mga matatanda lang ng angkan at ang
ina ni Selena ang nakaka-alam.

Kiya: sigurado po ba kayo na walang nag-traydor sa inyong lupon?

Apong: hi---hindi ko alam!!! Wala akong alam!!!

Selena: Kiya!! Saan ka pupunta?

Kiya: may ga-gawin lang ako!!!

Chrizza: kailangan mo ba ng kasama?

Kiya: pwede din..

Chrizza: Ma, samahan ko muna si Kiya.

Selena; Sige, mag-ingat kayo.

Kiya: ikaw ang mag-ingat Selena. Wag kang papa-linlang sa mga naki-kita ng iyong
mga mata.

Selena: A-anung?..................

Leal Residence

Nav: Tita!!!

Mrs. Leal: Nav!!!! Ijo!!! Si James,,.. ang pinsan mo,,,

Nav: Tita, calm down!! Tell me, what really happen?

Mrs. Leal: nawawala si James!!!!

Nav: paano po?? I mean, diba po sabi niyo inwan niyo lang siya sa kwarto niya dahil
nga nahilo siya? Tapos hindi niyo naman siya ankitang lumabas at wala rin namang
naka-kita sa kanyang lumabas!!!

Mrs. Leal: yun na nga ang problema!!! Ijo, natatakot ako para sa anak ko!! Baka
kung sino na ang kumuha sa kanya!!! Paano kung may ma---

Nav: Tita!!! Please,�.. tumawag na po ba kayo ng pulis??? Bakit wala pa po sila

dito??

Mrs. Leal: hindi sila makaka-tulong!!! Wala silang mai-tutulong!!!!

Nav: po?? Pero, kai----

Mrs. Leal: ma!!!!

Lola ni James: Anung nangyari dito?

Nav: lola??? Anu pong gina-gawa niyo dito?? teka?? Paa----

Lola ni James: Ijo!!!! Ahmmm�. Mamaya na lang ako magpapa-liwanag� Anak, anu bang
nangyari dito??? at bakit biglang mawawala si James???

Mrs. Leal: bigla na lang po kasing nahilo si James after niyang uminom nung nasa
basong juice. Then we brought him sa room niya. Lumabas lang kami para tumawag ng
doctor at para rin sabihan ang mga bisita na kung maari na umuwi na sila dahil
unexpected happened. Then when we came back, he's no longer on his room!! Ma!! what
am I going to do??

Lola ni James: calm down ija. I've just called someone na maaring maka-tulong
satin.

Mrs. Leal: who? Ma? can't we solve this on our own?? Bala gusto lang nila ng pera?
Im ready to give them the amount they want!!! Kahit magkano!!!

Lola ni James: Anak, you know yourself, na hindi ito tulad ng kidnapping na ini-
isip mo.

Mrs. Leal: No!!! Ma!!! hindi pwede!! Hindi ako papayag!!! I've done everything para
hindi mangyari ang sinabi sa hula tungkol sa anak ko!!! Umalis kami dito!! lumayo
na kami!! Nagsakripisyo na ang aking asawa upang ma-ilayo sa kapahamakan ang anak
ko!!! Hindi!! Hindi ako papayag!!!!

Nav: Ahmm.. Tita??? Wala po akong maintindihan.. baka po may gusto kayong
ipaliwanag!!!! Bakit po parang may ideya na kayo sa kung bakit ito nangyayari??
Lola??

Lola ni James: Nav, ijo. Our family, is not normal like what you think it is!!! To
be exact, we're not normal!!!

Nav: po?? Mas lalo po yatang gumulo!!!

Kiya: Lurdes!!! Kumusta??

Lola ni James: Kiya!!! Mabuti at naka-rating ka!!!

Kiya: alam mo namang hindi kita matatanggihan.. so, an--??? Ikaw??? Anung gina-gawa
mo dito??

Chrizza: Kiya, sigurado ka bang okay lang i-iwan ang wa---- Nav? Anung??

Nav: Iz!!! Bakit kayo nandito?

Lurdes: magka-kilala kayo?

Nav: She's my girlfriend Lola. Venus Chrizza Roque.

Chrizza: Lola Lurdes!! Kumusta po kayo?

Lurdes: its nice to see you again ija!!

Nav: magka-kilala kayo?

Lurdes: Yes!!! Apo siya ng matalik kong kaibigan.

Kiya: Lurdes bakit mo ako ipinatawag?

Lurdes: kailangan ko ng tulong mo, nawawala ang aking apo!

Chapter 53-My WitchHeart

Kiya: ang ibig mong sabihin, dating kasintahan ni Devon ang apo ni Lurdes? Tama ba
ang pagkaka-intindi ko, Chrizza?

Chrizza: OO!!! Pero, nitong huli mukhang may hindi sila pagkaka-intindihan ni
James.

Nav: at doon na nga pumasok sa eksena si Mitch, ang current girlfriend ni James.

Kiya: ang Mitch is a witch. A witch from the clan of the Celeres. At classmate siya
ni Devon, together with her other sisters. You even say na, masyadong biglaan ang
pagbe-break nina Devon at ang pakikipag-mabutihan ni James kay Mitch. And Nav, ang
sabi mo may kaka-iba sa kini-kilos ni James sa harap ni Devon?

Nav: yes!! As if bang hindi sila magka-kilala. Masyadong malamig ang pakiki-tungo
niya kay Devon. as far as I know, nagse-selos siya sa isang close friend ni Devon.
I convinced him to talk with Devon to clarify everything about her and his friend.
Akala ko okay na, pero mali!!! Kabaliktaran ang nangyari. Nagulat na algn ako ng
malaman ko na sila na ni Mitch! At akhit ang pakikitungo niya kay Devon bigla na
lang nag-bago, pati yung birthday ni Devon naging big deal sa kanya. Dahil hindi
kami makaka-attend ng birthday party niya. Sinisisi pa niya si Devon.

Kiya: Mrs. Leal, pwede ko po bang makita yung baso na ginamit ng anak niyo sa pag-
inom ng juice?

Mrs. Leal: Naku!!! Hindi na pwede. Naitapon na ng katulong naming kanina. Bakit?

Kiya: maari kasing maka-tulong sa atin ang bagay na iyon!! Baka iyon ang mag-linaw
ng dahilan kung bakit nahilo ang anak niyo.

Chrizza: Ahmmm.. Kiya, anu kasi.. ahmmmm.. baka mauna na ako, kailangan pa ako ni
Mama. Siguro..

Kiya: sandal lang Chrizza. Ahmm.. Mrs. Leal nasaan po si Mitch ng mga oras na
nangyari iyong pagka-hilo sa anak niyo?

Mrs. Leal: si Mitch? Nakita ko siya sa kusina, kasama ng���.. anak ko�� and��..

Kiya: and what Madam?

Mrs. Leal: Oh My!!!!! Possible kayang may kinalaman dito ang babaeng iyon?

Nav: po? Tita? What are you talking about?

Mrs. Leal: basta-basta na lang kasi siyang umalis ng makita ko siya sa kusina
kasama ang anak ko. Then right after na umalis siya, doon na naka-ramdam ng di
maganda si James. then yun nga nahilo na siya!!
Nav: excuse me po. I-inom lang po ako.

Lurdes: sige ijo.

Chrizza: Nawawala si James at nawawala din si Devon. kiya, maari kayang may�

Kiya: Malaki ang posibilidad na iisa lang ang nasa likod ng lahat ng ito!

Lurdes: Kiya, ito bang tinutukoy niyong Devon, siya ba ang nasasabing papalit sa
pwesto at bagong mamumuno sa lahat ng angkan ng mga mangku-kulam?

Kiya: oo siya na nga!!! Bakit Lurdes?

Lurdes: masama ito kung ganun!! Pareho silang nawawala. Si James at Devon.

Chrizza: ano pong ibig niyong sabihin?

Nav: Excuse me, kailangan niyong makita ito! sumunod po kayo sa akin!

Hindi na nag-tanung pa at kusa ng sumunod ang mga naroroon sa binata. Sa study room
sila dinala ng binata.

Lurdes: anu ba ang ginagawa natin dito?

Sa halip na sumagot ay, binuksan ni Nav ang pinot ng lugar. At ganun na lang ang
kilabot na naramdaman ng mga naroroon. Punong-puno ng dugo ang lugar! Sira-sira din
ang mga gamit doon. Basag ang bintana, naka-taob ang ilang gamit at wala sa ayos
ang buong kwarto.

Mrs. Leal: anung nangyari dito?

Chrizza: Nav, saan ka pu�

Nav: pumasok po kayo.

Nag-alinlangan ang mga ito maging si Kiya na pumasok. Ngunit napilit din ang mga
ito ng binata. At parang isang laro. Biglang nawala sa paningin nila ang kahindik-
hindik na itsura ng lugar. Sa halip, nagbalik ito sa isang maayos na kwarto. Hindi
na muling basag ang bintana. Nasa maayos ng pwesto ang mga kagamitan. At higit sa
lahat nawala na ang mga nag-kalat na dugo sa buong lugar.

Lurdes: anung ibig sabihin nito?

Kiya: paano mo ito nakita?

Nav: galing ako sa kusina, babalik n asana ako ng bigla akong maka-rinig ng ingay
mula dito. parang mga boses. Noong una nagulat din ako. Pero parang may pwersang
nag-tulak sa akin para pumasok at ganito nga ang nang-yari. Iba ang itsura ng
kwartong ito kapag nasa labas ka at kapag nasa loob ka nito.

"Tulong!!!! Tulungan niyo ako!!"

Chrizza: Devon!! boses ng kapatid ko iyon!!!

"Tulong!!!! Tulungan niyo ako!!"

Chrizza: Oh my!!! Devon!!!!!!!!!!!!!!!!!! nasaan ka????

"Izay, ikaw ba yan?? Nasaan ka??? Tulungan mo ako!!!!"

Chrizza: Diyos ko!! Kapatid ko nga!!! Kapatid ko!!!

Lurdes: kiya? Hindi kaya?

Kiya: lurdes, ito na siguro ang tamang panahon para sabihin mo sa amin ang iba mo
pang nalalaman tungkol sa potion ng pagiging immortal!! ang impormasyong alam ko
tungkol dito ay kulang pa. tanging ang mga matatanda lang ang nakaka-alam nito.

Chrizza: Kiya? Anung ibig mong sabihin??

Kiya: unti-unti ng nagtu-tugma ang mga nangya-yari. Mula sa pagka-wala ni Devon, sa

pagka-wala ni James.

Lurdes; kung hindi ako nagkaka-mali, maaring alam niyo na , na mayroong ika-
labintatlong sangkap ang potion na iyon. At ito ay matatagpuan sa puso ng iyong
kapatid at ito ay matagal ng nabasa sa kapalaran ng iyong kapatid.

Mrs. Leal: kung ganun! Ang lahat ng ito ay tungkol sa potion ng imortalidad at ang
ika-labintatlong sangkap. Ngunit, anung kina-laman ng anak ko rito?

Lurdes: alam mo siguro na si James bilang huling henerasyon sa ating angkan ay

naka-takdang makipag-isa sa natatanging mangku-kulam na siyang bagong mamu-muno sa
lahat ng angkan ng mga mangku-kulam. Ka-kabit ng tadhana niyang ito ay ang
katotohanang siya rin ang maaring maka-kuha ng ika-labintatlong sangkap ng kina-
kailangan para mabuo ang potion ng imortalidad. Na sa mga oras na ito ay nasa loob
ng katawan ni Devon.

Nav: ang ibig sabihin, naka-takda na itong mangyari??

Lurdes: hindi!!! Ang nangya-yari ngayon ay hindi naka-takda. Ito ay gawa ng mga
maka-sariling nilalang. Oo, tanging si James lang ang makaka-kuha ng sangkap na
iyon. Ngunit hindi na niya kailangan pang pumatay. Dahil kusa itong napu-punta sa
kamay ng magi-ingat nito. At siya na ang magde-desisyon kung gusto niya itong itago
o ibalik sa pinanggalingan nito. Kaya nga nagpasalin-salin ang ika-labintatlong
sangkap. mas pinili na itago ito sa loob ng katawan ng isang espesyal na mangku-
kulam upang hindi magamit sa kasamaan. At dahil sa pagsalin-salin nito, walang
nakaka-alam kung sino ang may hawak nito at kahit an gang taong nagta-taglay nito
sa kanyang katawan ay hindi rin alam na nasasa-kanya na ang sangkap na ito. kaya
naman na-natiling ligtas ito mula sa mga nagna-nais na makuha ito. hanggang sa
mabasa nga ang kapalaran ng isang bagong silang na sanggol. Bukod sa, siya ang
susunod na pinuno nasa sa kanya rin ang ika-labintatlong sangkap.

Chrizza: ang pagta-tagpo nina James at ng kapatid ko? Kasam ba ito sa kapalaran
nila?

Lurdes: hindi natin iyan masasabi. Maaring OO maari ring hindi. Na sadya lang
silang nilalang para sa isat-isa hindi dahil pareho silang mangku-kulam kundi upang
mag-mahalan.
Chrizza: ang mga Celeres, paano nila nalaman ang tungkol dito? ang tungkol sa
kapatid ko? Kay James?

Kiya: maaring may nakapag-sabi sa kanila. Maaring meron pa tayong dapat malaman.

Mrs. Leal: so ang ibig sabihin, si Mitch? All that happened before between my son
and her, kasama sa plano?

Nav: pero papa-ano nila nalaman ang tungkol kay Devon at James? hindi kaya merong
espiya ang pamilya nila? O di kaya, may nag-traydor sa inyo?
Kiya: sino po ba ang kasama niyo noong basahan niyo ng kapalaran si Devon? maaring
isa sa mga naro-roon? Lurdes?/

Lurdes: bukod sa mga mata-tanda, apat pa kaming naro-roon. Ang ina ni Selena, Ako
at ang aking kapatid at si Apong. Kami lang!

Chrizza: Kiya? May problema ba?

Kiya: wala naman. Ma-

Chrizza: Ma??? anung ginagawa niyo dito?? Apong?

Selena: Meron daw sasabihin sa atin si Apong.

Lurdes: Apong! Kumusta? Anung sa-sabihin mo?

Apong: Ako! Ako ang nag-sabi tungkol sa ank ni Selena at ang ika-labintatlong
sangkap na nasa loob ng katawan niya. Ako rin ang tumulong upang manakaw ang mga
labi ng yumaong pinuno.

Lurdes: Apong? Ba-bakit? Nangako tayong lahat nap o-protektahan ang sekretong iyon
n gating mga buhay!!! Anung??? Bakit???/

Apong: dahil sawa na ako!!! Sawa na akong lagi na lang nasa anino ninyong lahat!!
Laging may sinu-sunod!! Laging de-numero ang gina-gawa!!! Naging tapat ako sa ating
pinuno mula noon pa!!!! sa pag-yao ng ina ni Selena, uma-asa ako na mapu-punta na
sa akin ang katungkulan. Pero anu? Sa apo pala niya mapu-punta ang lahat ng pinag-
hirapan ko!!!!

Chrizza: pero hindi iyon dahilan upang ipa-hamak mo ang kapatid ko!!!!! Pinagka-
tiwalaan ka ng Lola ko!! Tapos ganito?? Ikaw rin pala ang magpapa-hamak sa aming
lahat??!!!!!

Nav: Iz, kalma ka lang!!!

Chrizza: paano ako ka-kalma. Ang kapatid ko andun sa luhar na iyon!! Ni hindi mana
lang natin alam kung papa-ano siya ilalabas doon!!

Apong: alam ko kung papa-ano mai-iligtas ang kapatid mo pati na rin ang apo mo
Lurdes. Una, kailangan muna nating malaman kung saan ang pinaka-sentro ng mahika na
ginamit. Doon tayo magsi-simula.

Chrizza: bakit mo ito gina-gawa/ diba ito ang gusto mo? Ang ma-matay ang kapatid ko
para makuha mo ang gusto mo?

Selena: tama na Chrizza! Kusang loob itong ginawa ni Apong. Hayaan nating tumulong
siya.

Lurdes: anu pa ang dapat nating gawin?

Apong; hanapin muna nating ang sentro ng mahika.

Mrs. Leal: mukhang nandi-dito na tayo.

Chrizza: napakinggan naming kanina ang boses ni Von-Von dito. at mukhang naririnig
niya rin ako!! Ngunit nawala lang bigla ang boses niya.

Apong: kung ganun, ka-kailanganin nating ng isang kawa ng mangku-kulam, tatlong

basong tubig, apat na bagay na pagmamay-ari ng dalawang bata. Luha ng mga taong
malapit sa kanila. At tatlong palito ng posporo.

Nav: posporo?

Lurdes: sa aming mga mangku-kulam, ang posporo ang sumi-simbolo sa isnag mangku-
kulam tuwing guma-gawa kami ng ritwal.

Nav: bakit tatlo?

Apong: para sa tatlong mangku-kulam na kaka-harapin natin. Hindi ito madali.

Kailangan ko ng tulong niyong lahat. Malakas ang magka-kapatid na iyon! Kailangan
rin nating malaman kung anu ang nangyari sa anak apo Lurdes. Maaring tulad ni
devon, ginamitan din ng kaka-ibang mahika ang anak mo. Para sa isang bagong sibol
na mangku-kulam, maaring hindi ito agad naramdaman ng anak mo.

Chrizza: mag-simula na tayo! Ba-bali lang muna ako sa bahay, para kumuha ng gamit
ni Devon.

Kiya: samahan na kita.

Selena: dito na muna ako. Tutulungan ko silang amg-handa.

Mrs. Leal: maari bang makita na natinkung anu ang nangyari sa anak ko?

Tumango si Apong bilang pag-sang-ayon. Maya-maya lang, nabalot ng makapal na usok

ang buong lugar. Nag-banggit pa ng ilang dasal si Apong at unti-unti nagpakita ng
mga imahe ang usok. Ipinakita niyon, mula sa pag-inom ni James ng ibinigay ni
Mitch, hanggang sa mga sumunod na eksena na sumagot sa kung papa-anong nawala si
James bigla-bigla.

Lurdes; nasa ilalim ng isang napaka-lakas na mahika ang aking apo!!!! At dinaan
nila iyon sa pagpapa-inom sa kanya!!!! Anak, natatakot ako sa kung anu ang pwedeng
mangyari kung hindi makaka-takas sa mahikang iyon ang anak mo!

Selena: makakaya natin ito!!

Chapter 54-My WitchHeart

Lucy: Dice, naka-handa nab a ang lahat? Malapit ng matapos ang habulan nina Devon.
dapat makuha natin agad ang sangkap bago pa mawala.

Dice: wag kang mag-alala. Matagal ang epekto ng ipina-inom natin kay James. si
Mitch nga pala?

Lucy: naro-roon siya. Bina-bantayan ang pinakama-mahal niyang lalaki. Baka daw
makawala pa!

Dice: grabe!!! Walang tayong magagawa, dahil pagka-tapos ng trabaho niya, babalik
na sa dati ang lahat. Liban nga lang sa babaeng iyon!! Pero anung balak mo kay
Mitch? Magwa-wala yun kapag nalaman nyang hindi rin pala mapu-punta sa kanya si
James?

Lucy: ako na ang bahala sa kanya!! Sa ngayon, manuod na muna tayo ng pelikula!!
Mukhang blockbuster hit ito!!! hahahhahha!!!

Somewhere

Devon: Izay!!! Nari-rinig mo ba ako???? Nasaan ka??? Bakit di ka na suma-sagot??

Nasaan ba talaga ako??? Bakit ako nandito?? Anung nangya-yari!!!!

Meron narinig sa Devon na kaluskus mula sa kung saan.

Devon: sinung nandyan?? Lumabas ka!!! Pwede mo ba akong tulungan?? Hello???

Ngunit nabigo siya. Hindi tao ang lumabas mula sa lugar na iyon, kundi isang maliit
na kuneho.

Devon: kuneho??? Ngayon lang yata ako naka-kita ng hayop sa lugar na ito. meron
pala! Maaring meron din mga taong malapit dito! pwede nila akong tulungan!!! Tao
may tao po ba dito?? tulungan niyo po ako!!!!

Samantal si James naman ay wala pa ring tigil sa pagha-hanap sa taong pumatay sa

kanyang ina. Takbo lakad ang ginawa niya. Hindi na niya inalintana kung nasusugatan
man siya. Hanggang sa mata-pilok siya san aka-usling ugat ng puno. Napadapa siya sa
lupa at mula sa bulsa ng kanyang pantaloon, isang maliit na kutsilyo ang tumalsik.
Tumayo si James at kinuha iyon.

James: kelan pa ito napunta sa bulsa ko? Para saan ito?

May narinig si James na animoy bumubulong sa kanya. Paulit-ulit iyon. Pero hindi
naman niya maintindihan. Habang tumatagal ay lalo pang lumalakas ang boses na
parang nasa ulo lang niya. Pero hindi pa rin niya iyon maintidihan. Parang malakas
na bulong ang napapakinggan niya. Hindi lang talaga malinaw.

James: kung anu-anu na ang naririnig ko!!! James Anthony!! Wag kang tumayo lang
dito!! hanapin mo na ang halimaw na iyon para mai-paghiganti mo na ang iyong ina!!!
Humanda ka sa akin!!!!

Leal Residence

Apong: handa nab a kayo?? Ngayon palang, pinaa-alalahanan ko na kayo. Maaring hindi
mag-tagumpay ang gagawin natin!! Wala itong kasiguruhan. Malakas ang pinag-samang
kapangyarihan ng mga Celeres. Tanging ang pinuno lang ang maaring maka-tapat sa mga
ito. ngunit dahil wala na siya dito, tayo-tayo ang dapat mag-tulungan.

Selena: gagawin ko ang laaht, mailigtas lang ang aking anak!!

Mrs. Leal: walang hindi gagawin at ti-tiisin ang isang ina para sa kanyang anak!!!
Ahanda ako sa anumang pwedeng mangyari!!

Kiya: wag kayong mag-alala, su-suportahan naming ang inyong hangarin na mailigtas
ang inyong mga anak!!! Basta, ilagay niyo lang ang buo niyong puso at isipan sa
gagawin natin. At siguradong malaki ang pag-asa natin na mag-tagumpay. Isa yan sa
mga tinuro ng aking master.

Lurdes: Apong mag-simula na tayo!!!

Inilagay lahat ng mga gamit nina Devon at James sa malaking kawa kasama ang iba
pang mga gamit. Nag-palabas ng isang apoy gamit ang kanyang mahika si Lurdes at
doon iniligay ang malaking kawa. Pinalibutan ng mga naro-roon maliban kay Nav ang
kawa. Pina-ngunahan ni Apong ang orasyon at sinundan naman nina Kiya ang mga
salitang sina-sambit ng matanda. Walang maintidihan si Nav sa mga sinasabi ng mga
kasama niya. Ngunit hindi na niya yun ininda pa. sinabayan na lang niya ng dasal sa
panginoon ang gina-gawang orasyon nina Chrizza.

Nav: Panginoon, tulungan niyo po kami!!!

Piping dasal ni Nav.

Ilang minuot pa at nag-salita si Apong.

Apong: nara-ramdaman ko ang malakas na kapangyarihan na ginamit dito. mukhang mahi-

hirapan tayo. Selena, ang orasyon na ito ay gagawa ng lagusan patungo sa kinaro-
roonan ng inyong mga anak, ngunit hindi ang eksakto lugar na kinaro-roonan nila.
Pero kung papalarin baka, sakali doon kayo dalhin ng lagusan. Isama mo ang iyong
anak at ang ina ni James. kayo ang da-daan sa lagusan. Maiwan kami dito nina Kiya
at Lurdes upang ipag-patuloy ang orasyon. Siguradong matutunugan kami ng mgaka-
kapatid na iyon. Iba na yung may sasalo sa inyo mula dito sa labas. Sa lagusan ding
ito kayo da-daanan pabalik. Pero bilisan niyo lang. hindi natin alam ang takbo ng
mga utak ng mga Celeres.

Lurdes: oras na mabuo ang lagusan pumasok kayo agad. Mag-iingat kayo!

Selena: si-siguraduhin po naming yan.

Mrs. Leal: at oras na bumalik po kami, sisiguraduhin naming kasama na naming sina
James at Devon.

Nav: sasama po ako!!

Kiya: wag na binata. Masyadong mapanganib.

Nav: pero gusto kong maka-tulong.

Kiya: mas makaka-tulong ka kung mananatili ka dito. wala kang kapangyarihan tulad
namin.

Chrizza: Nav, dito ka na lang. kaya naming 'to!!

Apong: Humanda na kayo!

Somewhere

Lucy: Dice, ihanda mo na si Mitch, malapit nang mag-kita sina James. dapat walang
maging abala sa madamdamin nialng pagki-kita. may iba akong nara-ramdaman.

Dice: Aye!!! Aye!! Captain!!! Excited na ako!!! Sa wakas, matutupad na rin ang
nina-nais n gating angkan. Ang muling makuha natin ang kapangyarihan upang pamunuan
ang lahat ng angkan ng mga mangku-kulam. Tulad ng dati, bago pa man dumating sa
mundo ang mga Mercedes!!!

Lucy: wag kang mag-alala, kahit anuman ang mangyari. Kung kailangan man nating mag-
sakripisyo ng milyong buhay, gagawin natin. Makuha lang muli ang respeto at
kapangyarihang inalis sa ating angkan. At unang-una na sa listahan ng mga magsa-
sakripisyo para sa atin ay ang pinaka-mamahal na apo ng mga Mercedes!!

Dice: sige na Sistah, pu-puntahan ko na si Mitch!

Somewhere Else

"Devon!!! Devon!!!! James anak!! Nasaan ka??"

Devon: Huh??!! Boses yun ni�..

"James!!!! anak!!! Mama to!!!!"

Devon: James??? nandito si James??

"Von-Von!!!! Nak, Mama to!!!! Kasama ko din si Izay!!! Anak,"

Devon: Mama!!!!!!!!!!!!!!! Nandito po ako!!!!!!

"Von!!!! James!!!! sumagot kayo kung nari-rinig niyo kami!!!!"

Devon: Ma!!!!!!!!!!!!!!! nari-rinig ko po kayo!!!!!!!!!!!!!!

"Anak!!!!!!!!!!!!!!!!!! Anak!!!!!!!!!!!!!!!"

Devon: ma!!!!!!!!!!!!! nandito po ako!!!!! Bakit ganun? Parang hindi nila ako
napapa-kinggan!!!!

James: bakit??? Sino ang hindi ka mapakinggan?

Devon: Ja---james????

James: nagulat ka yata??? Nata-takot ka???

Devon: James!!! nandito ka rin??/ pa---paano??? Ang dami mong sugat, na-pano ka??

James: ayos ka rin ano?? Parang wala lang kung umasta ka!!!

Devon: ha???// teka, galit ka ba???

"Devon!!!!!!!! Izay to!! Asan ka na???? James anak!!!!!"

Devon: nari-rinig mo bay un?? Nandito sina Mama, kasama ang mama mo!!!!

James: at anung gimik ito, Luna Devon??? pati nanay ko??? Patay na nga pinagla-
laruan mo pa!!!

Devon: James???? anung karapata mong mag-salita sa akin ng gayan???

James: Halimaw!!!!!!!!!!!!!!!!

Sinugo ni James si Devon, at mula sa kung saan, bigla na lang nasa kamay ni James
ang kutsilyong kanina ay nakita niyang tumalsik mula sa bulsa niya. Buti na lang at
naka-iwas si Devon. ngunit nahagip pa rin siya sa kanyang pisngi.

Devon: Ja-----james???? bakit????

Lumu-luhang tanung ni Devon kay James habang hawak ang pisngi niyang tinamaan ni
James. si James naman, hindi na nagwang bigyang pansin ang hawak ng kutsily dahil
sa buhos ng emosyon sa mga oras na iyon. Tanging ang tuma-takbo sa isipan niya ay
ang maipag-higanti ang kanyang ina na pinatay ng babaeng nasa harapan niya at umi-
iyak!!!

James: Walang karapatang umiyak ang isang tulad mo Luna Devon!!! isa kang
halimaw!!! Mama-matay tao ka!!!!!!!!!!!!!!!

Devon: Hi----hindi kita maintindihan, James�..

Unti-unting lumapit si Devon kay James. pilit ina-abot ang kamay ng binata. Ngunit,
parang wala sa sarili si James sa mga oras na iyon. Iwinasiwas ni James ang kamay
niya na may hawak sa kutsilyo kaya naman na-tamaan ang kamay ni Devon. na naging
sanhi ng isang malaking sugat dito. lumayo si Devon sa binata.
Devon: hindi ikaw, si James!!!! hin�di.. hindi!!!!!!!!!!!!!!

Tumakbo palayo si Devon!!! lalo pang namanhid ang buo niyang katawan dahil sa
malayang dalyoy ng dugo sa kanyang kamay na dulot ng sugat na gawa ni James.

Devon: James!!!! anung nangya-yari sayo!!!

"Devon!!!!! anak!!!!!!!!!!!! Asan ka na ba??? Mag-salita ka naman!!! Kasama mo ba

si James???"

Devon:: Ma!!!!!!!!!!!!!!!!!! bakit po hindi niyo ako mapa-kinggan!!!!!!!!!! Nandito

po ako!!!!!!!!!!!!!

Halos hindi na maka-hinga si Devon sa labis na bilis ng tibok ng puso niya. Paki-
ramdam niya sa-sabog na ito!!!! patuloy din ang pag-patak ng luha ng dalaga.

Devon; James, bakit???

Napa-tigil si Devon sa pagla-lakad, ng may makita siyang babae na naka-talikod na

naba-nalutan ng liwanag. Naalala niya, katulad rin ito ng nakita niya noong nasa
ospital siya. Sino kaya ang babaeng ito!!!

James: halimaw!!!!! Lumabas ka!!!!!!!!!!!! Wala ka ng mata-taguan pa!!!!!

magbabayad ka sa ginawa mo sa aking ina!!!!

"Anak nasaan ka!!!!!! Von!!!!"

Devon: Ma!!!

Babae: gusto mo na bang maka-alis sa lugar na ito?

Devon: po?

Babae: gusto mo bang maka-alis sa lugar na ito??

Devon; hindi kop o kayo kilala.

Babae: kung makikilala mo ba ako, sasagutin mo na ang kataungan ko?

Hindi naka-sagot si Devon sa sinabing iyon ng babae. Naka-talikod pa rin ito sa

kanya. Pero paki-ramdam niya, pamilyar ang boses at pigura nito sa kanya. Unti-
unting humarap ang babae sa kanya. At doon niya nakompirma ang paki-ramdam niya.
Pamilyar talaga ito sa kanya!!

Devon: Nanay???

Babae: kumusta na mahal kong Devon?

Lalapit n asana si Devon dito upang yakapin. Ngunit bigla niyang naalala ang
nangyari noon sa kanyang kaarawan. Kaya naman, umtras siya upang lumayo dito.
narinig niya ang mahina nitong pag-tawa.

Babae: nag-mana ka rin pala sa iyong ama!!!! Masuspetsiya!!!! Ngunit hindi kita
masi-sisi. Dahil bago ka mapunta dito, mukha ko ang nakita mo. Pero, pakinggan mo
ang sina-sabi ng puso mo.Doon mo lang malalaman kung dapat mo nga ba akong pagka-
tiwalaan.

Napa-iyak na ng tuluyan si Devon.

Devon: Nanay!!!!!

Tinakbo niya ang nati-tirang distansiya sa pagitan nialng mag-lola. At buong

pangungu-lilang niyakap ang mahal niyang abuela!!!!!

Devon: masaya po akong makita kayo!!! Miss na miss ko na na po kayo!!!!!!!!!!

Nanay!!!!!!!!!!!! Natatakot po ako!!!!!

Lola: Hush�� wag kang matakot Apo, nandito na ako.

"Devon!!!!!!!!!!!!!!"

Devon: nanay, nandito po sina Mama!

Lola: hindi ka rin nila mapapa-kinggan! Nababalot ng mahika ang lugar na ito.
ginawa ito para ikulong ka at ang kasama mo. Kahit gumamit pa ng mahika ang iyong
ina at ang mga kasama niya. Hindi pa rin kayo magta-tagpo hanggat hindi nangya-yari
ang naka-takdang mangyari dito sa lugar na ito. ang dahilan kung bakit nilikha ng
mga kalaban ang mundong ito.

Devon: Nanay. Wala po akong maintindihan! Bakit po ako nandito?? At si James, bakit
ganun po siya??? Nay. Parang hindi niya ako kilala. Gusto niya akong patayin!!!
Nahi-hirapan na po ako!! At tyaka Nay, ano pong gina-gawa niy dito? diba po.. pa�.

Lola: Oo!! Tama ka. Patay na nga ako. Pero ang pagma-mahal ko sa inyo, sa iyo ay
kailanman hindi mama-matay. May nakapag-sabi lang sa akin na may kaka-ibang nangya-
yari dito. kaya naman, humiling ako ng kaunting panahon para matulungan kayo. Apo,
ikaw ang mag-desisyon. Kung nais mo ng matapos ang paghi-hirap mong ito, sumama ka
sa akin.

Devon: ho? Sasama sa inyo?

Lola: tama. Ang pag-sama mo sa akin ay nang-ngahulugan na hindi ka na babalik pa

kahit kalian sa mundong ito.

Devon: Nay!!!... pero pa�

Lola: Oo o hindi lang, Devon.

Devon; sina Mama po??? Si�. James, anung mangya-yari sa kanya??

Lola: maku-kulong siya sa mundong ito habambuhay. Makaka-limutan ka ng mga taong

naka-salamuha mo. Mawa-wala ang existences mo dito sa mundo. Maging ang iyong ina
at kapatid ay makaka-limutan ka. Lahat ng naging parte mo sa mga buhay nila ay
mawa-wala.
Chapter 55-My WitchHeart

Devon: Hindi���. Makaka-limutan nila ako???? Nina Mama at Izay??? Ng mga naging
kaibigan ko?? Ni��. James?

Lola: mag-desisyon ka! Nais mo ng tapusin ang paghi-hirap mo hindi ba???

Devon: pero�.. Nay!! Wala na po akong ibang pwedeng pag-pilian??

Lola: Meron, ang mamatay dito. sa kamay ng lalaking mina-mahal mo!!

Nanlumo si Devon sa narinig. Lahat ng mga mahal niya sa buhay, mali-limutan siya at
ang mga alaala niya sa mga ito. gusto na niyang umalis sa lugar na iyon. Gusto na
niyang tumakas, lumayo. Pero kung gagawin niya iyon, habang-buhay na siyang����..
Devon: magiging sinungaling ako kung sasabihin kong, ayaw kong umalis. Pero Nay,
pinalaki niyo po ako nina Mama na hindi maka-sarili. Tinuruan niyo po ako na ang
mga sakripisyo hindi dapat para lang sa iisang tao. Kapag umalis po ako at sumama
sa inyo, mali-ligtas po ako. Pero may maiiwan naman po akong mga tao na masasaktan.
si James ang Mama niya. Kung ito po ang katuparan ng kapalaran ko, hindi po ako ta-
takbo at magta-tago. Kung kailangan ko pong mamatay sa mga kaamy ng taong mahal ko�
kahit masakit�� ta-tanggapin ko. Atleast kahit hanggang sa huli���. Naipa-kita ko
na totoo ang nararamdaman ko para sa kanya. Tyaka, nandito po sina Mama. Kahit sa
huling pagkakataon, maki-kita ko sila��. Nanay, hindi po ako sasama�. Dito lang po
ako��. Baka sakali, may magawa pa po ako para mai-balik ang lahat sa dati. Hindi
man ang pagmamahal ni James��� kahit man lang��� ang pagkakaibigan na meron kami�

Naka-ngiting tugon ni Devon sa kanyang Lola. Nata-takot siya sa kamatayang maari

niyang sapitin anumang oras ngayon. Pero masaya siyang mamamatay, dahil sa huling
hininga niya, ang taong pinakama-mahal niya ang huli niyang maki-kita.. nagulat
naman si Devon ng bigla siyang yakapin ng Lola niya.

Lola: hindi ako nagka-mali� matatag ka nga tulad ng iyong ama� mapag-mahal at tapat
tulad ng iyong ina. At may mabuting puso.

Devon: Nay?

Lola: kahit sa ganitong pagkaka-taon, mas inuna mo pang isipin ang iba kesa sa
sarili mong kaligtasan. Apo nga kita!!!!! bweno, Luna Devon Mercedes, mangya-yari
ang dapat mangyari. Ngunit tandaan mo, pag-ibig pa rin ang pinaka-makapangyarihang
mahika o potion sa mundo. Na kahit pagsama-samahin pa ang kapangyarihang taglay ng
lahat ng mga mangku-kulam sa buong mundo, hinding-hindi ito mahi-higitan. Wala sa
anumang klaseng potion o mahika ang tunay na kapangyarihan. Nasa pusong tapat na
umi-ibig at pag-ibig na dalisay ito mata-tagpuan. Sa tamang panahon, ang dilim ay
muling makaka-kita ng liwanag. At ang liwanag na iyong ang magbu-bukas ng daan
upang muling magka-tagpo ang mga pusong naka-takadang maging isa. Apo, tandaan mo
sana ang lahat ng ito. wag kang pada-daig sa mga naki-kita o naririnig mo lang.
dahil sa likod ng lahat ng mga naki-kita natin, ay nagta-tago ang katotohanan na
iilan lang an gang nakaka-kita.

Devon: Nay, hindi kop o�

Lola: Paalam, Apo. Mag-ingat ka lagi!!! Mahal na mahal ko kayo ng iyon kapatid at
ina.

Devon: Nay, anung nangya-yari sa inyo???? Nay??!!! Bakit po nagla-----

James: Luna!!!!!!!!!!!!!!!

Devon: James??? Nay si�..

Nang muling lingunin ni Devon ang lola niya, wala na ito sa kinaro-roonan nito.

James: akala mo siguro makaka-tago ka sa akin???? Humanda ka na sa katapusan mo!!!!

Devon: James!!! itigil mo ito!!! bakit mo ako gustong patayin?? Anung ginawa ko
sayo???

James: ang kapal ng mukha mo!!!!! Isa ka talagang halimaw!!!!!! Mapag-kunwari!!!!

Dapat ka ng mawala sa mundong ito!!!!

Devon: Jamess Anthony!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo???

Tuluyan ng bumuhos ang luha sa mga mata ni Devon.

Devon: ganyan ka ba ka-hina????? Hindi mo ba nai-intindihan?? Wala ka sa

katinuan!!!! James!!! ako to si Devon!!!! ang babaeng mahal mo!!!!! Naka-limutan mo
na ba????

James: Sino ka para mahalin??? Ang mga halimaw na tulad mo, ay walang karapatan
para mahalin at mag-mahal!!! Ang dapat sa inyo binu-bura sa mundong ito!!! kasama
ng pamilya mo!!!! Ang Mama ko na lang ang nati-tirang pamilya ko, kinuha mo pa!!!

Umi-iyak na rin si James sa mga oras na iyon.. nagulat si Devon sa mga sinabi nito
tungkol sa pag-patay niya sa Mama niyo.

Devon: pinatay ko???.... ang Mama mo???? James!!! anung kalukohan yan!!!

James: kalokohan??? Hindi kalokohan ang mga sinabi ko!!!!! Kitang-kita ng dalwang
mata ko,�. Ang kahyupan na ginawa mo!!!!!!!!!!!!!!! Ang mama ko lang ang buhay
ko!!!!!!

Devon: Ja�..mes�

Unti-unting lumapit si Devon kay James�� ang binata naman ay naka-tingin lang kay
Devon habang lumalapit ito sa kanya.

James: Anung balak??? Papatayin mo na rin ako????

Devon: james, hindi ko alam kung anung nangyari sayo. Wala akong maintindihan sa
lahat ng mga paratang mo!!!! James, hindi kaya, nasa ilalim ka lang ng isang
mahika?? Na may kumu-kontrol sayo sa mga oras na ito??? James, wala ka bang naa-
alala??? Sa akin?? Sa ating dalawa??? James, wag kang magpa-daig sa
kasinungalingang ito�. james hindi ko kayang gawin ang sinasabi mo�����. Masyado
kitang mahal para kunin o pata�

James: Mahal??? Hindi!!!! Hinidi ka marunong mag-mahal!!! Dahil halimaw

ka!!!!!!!!!!!!

Devon: Tumahimik ka!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! James, ganyan ba kababaw ang

pagma-mahal mo sa akin??? Ganyan ba kababaw?!!!!!!!!!!!!!

Somewhere

Lucy: Dice!!!!!!!!!!!!!!! Nasaan ka?????

Mitch: Lucy???

Lucy: Mitchille??

Mitch?? Anung gina-gawa mo dito????

Dice: Lucy, may problema tayo!!! Humihina na ang mahikang naka-balot sa lugar na
kinaro-roonan nina Devon.

Lucy: Anu?? Paano nangyari iyon???? Tama ako!!!!! May kumaka-laban sa atin!!!

Dice; maaring bumaligtad na ang matandang iyon!!! Lucy, anung gagawin natin??

Lucy: kailangan ng madaliin ang lahat!!!

Mitch: Si James??/ paano si Ja�

Lucy: Manahimik ka!!!!!!!! Yang lalaki pa ring yun ang ini-isip mo???? Tandaan mo
kung anu ang dahilan kung bakit tayo naririto.. at hindi iyon dahil sa lalaki
mo!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Dice: anung balak mo???

Lucy: mukhang mapapa-aga ang pagta-tapos ng pelikulang ito� Dice, ihanda mo na ang
mga ga-gamitin para sa ritwal���� ku-kunin na natin ang huling sangkap.

********

Selena: Nasaan kaya sila???

Chrizza: Ma, nata-takot na ako!!! Baka�..

Mrs. Leal: mag-tiwala tayo sa mga bata�.

********

Devon: James, maniwala ka��

"patayin mo siya James.. pinatay niya ang iyong ina� mani-niwala ka ba sa mga sina-
sabi ng halimaw na iyan?? Nana-isin mo bang may matulad pa na gaya mo na ninakawan
ng buhay at pamilya??"

James: Ahhhhhh!!!!!!1

Devon: James?? anung nangya-yari sayo??? Ja---

James: wag kang lalapit!!!!!!

Pa-ulit ulit ang mga katagang iyon sa isipan ni James. kasabay pa ng mga alaala ng
pagka-matay ng kanyang ina na paulit-ulit niyang naki-kita� hindi na namanlayan ni
James ang tuluyang pag-lapit ni Devon sa kanya. Ngayon ay magka-harap na ang
dalawa. Alalang-alala si Devon sa binata. Nakikita niyang nahi-hirapan ito. hindi
niya alam kung papa-ano tutulungan ang binata. Hinawakan niya ito sa balikat.

Devon: James, anung���

Isang malakas na kulog at kidlat ang narinig sa buong lugar. Lumakas ang ihip ng
hangin. may mga tinig na naririnig. Pag-hikbi na nagmu-mula sa kung saan. Pag-daing
ng kapig-hatian. Pag-patak ng luha ay walang humpay.

********

Chrizza: Ma, anu itong��

Selena: De��.von�

Tinakas ng lakas ang inang nangu-ngulila. Kalungkutan ang ngayon ay nadarama.

Ngunit wlag luha ang nakita.

********

Somewhere

Dice: Lucy? Bakit???? Anung nangyari??/

Lucy: hin---di ko alam!!!!!!! Anung nangyari??????????????!!!!!!!

Dice: hindi ba't��..

Lucy: Hindi ito maaari!!!!!!!!!!!!! Marami na akong isinakripisyo para lang mapunta
sa wala!!!!!!!!!!! Hindi ito maaring mangyari!!!!!!!!!!! Binigo ko ang aking
angkan��

Ang mga nina-nais na nag-mula sa kasamaan ay kailanman hindi matu-tupad. Hindi

kailanman mangya-yari ang anumang kagustuhan na puno ng kasamaan at puno ng paghi-
higanti. Ang lahat ng intensyon na puno ng pagku-kunwari at pagiging maka-sarili ay
magdu-dulot lang ng pang-habang buhay ng kalungkutan at pagka-bigo.
FINALE ^_^

James: Ma!!! gooodmorning!!!

Mrs. Leal: Buti naman at gising ka na!!! aba!! Kanina pa ang alarm clock mo na
kanta ng kanta ah!!! Baka hindi mo alam, Mr. James Anthony Leal, nakaka-bulabog
ka!!!

James: Ma naman!! First day of class ko to!! Wag mo naman akong sermonan..

Mrs. Leal: at bakit hindi??

James: Ma, ang wrinkles!!! Baka mag-labasan!!!

Mrs. Leal: at inuto mo pa talaga ako??? Kumain ka na nga!!! Itu-tulad mo pa ako sa

mga babae mo.. dina-daan sa bola.

James: Ma!!! alam mo namang pag-dating sayo, Im always stating facts!!! Why don't
you believe me??

Mrs. Leal: kasi mana ka sa Papa mo!!

James: na gwapo??

Mrs. Leal: Bolero kamo!!! Kumain ka na!!! da-daanan ka pa dito ng pinsan mo.

James: Ma!! gawin bang chaperon si Nav? Binata na ako!!!

Mrs. Leal: bago ka pa lang sa lugar na ito. wala na tayo sa America. Hindi pa natin
kilala ang mga tao dito. your Couz, can tour you around.

James: pwede naman kasing sa school na lang..

Mrs. Leal: I don't want any argument. I have my final say about this. So wag ka ng
kumontra? Okay?

James: Anu pa nga ba? Alam mo naman Ma, na hindi kita mahindian.

Mrs. Leal: Bolero!!!!

James: I love you Ma!!!

School

Nav: Uy!!!! Bakit ngiting-ngiti ka dyan?? may sira ka ba sa utak Couz?? Mag-sabi ka
lang para naman mabalaan ko na ang mga tao dito.
James: Anu ka ba. Nae-excite lang ako!!!

Nav: excite? Kelan ka pa na-excite sa first day of class??

James: ngayon lang!!!

Nav: at bakit?? Pwede mo po bang e-explain??

James: ahmmmm�.. sabihin na laang natin na��. excited ako sa pwedeng mangyari .. sa
oras na..

Nav: oras na??

Mike; Nav!!!!!!!!!!!!!

Lyndon: pare kanina pa namin kayo hina-hanap!! Eto ba yung cousin mo?

Nav; yeah, This is James Anthony Leal, my cousin from states. James this are my
tropang-baliw.. Mike, Lyndon,Sherwin.

Sherwin: Nice to meet you Pare.

James; same here!!!

Mike: Lets go!!!!! Excited na ako sa mga bagong bebot dito sa school!!!!

Lyndon: kahit kailan babaero ka!!!

Hindi na nagulat si James ng makitang nagta-takbuhan ang mga babae roon ng makitang
parating na sila. His cousin and his friend, ay sikat lang naman sa eskwelahang
iyon. Bukod sa Academic Excellence, Varsity Players pa ang mga ito at ilang beses
ng nakapag-uwi ng karangalan galing sa mga sinalihan nitong competition. And the
others are history.

Mike: Oh mY!!!! I can hear na ang mga sigawan ng mga babes!!!!!

Lyndon: Pag-pasensiyahan mo na yang si Mike� sa aming lahat, siya lang talaga ang
babaero�

Mike: grabe ka naman!!!!!! Bahala kayo!!! Basta ako e-enjoyin ko ang buhay ko!!!!

Nav: dalian niyo na!!!! mahu-huli na tayo sa klase. Wag niyo ngan hawaan ang pinsan
ko. Baka madamay pa yan sa mga kalokohan niyo!!

Ngi-ngiti-ngiti lang si James sa mga tinuran ng mga kasama. Ngayon ay papasok na

sila sa department building nila. He can now clearly hear the hiyawan and tiliin
most especially ng mga babae.He can hear his own heart beat. He is excited and
nervous at the same time. Parang nagma-manhid na ang mga kamay at katawan niya.
Pinagpa-pawisan na rin siya. And then all of a sudden, all those noise vanish. The
scream of those people on that place turns into murmurs. He can say that something
had happened at that very moment. James started walking. A few more steps and then
he stop. and now everyones sees what he did. Sa gitna ng crowd ay may isang
nilalang na sa mga oras na iyon ay nagre-reklamo. He cant stop smiling while
looking at that individual. And when that person look at him. He cant help but his
heart start beating so fast. Napa-iling na lang siya bu still reached his hand to
help her to stand.

James: Just like the old days�

Saad ni James sa isip.

Girl: Mister, marami pong salamat sa pag-tulong mo! Eto lang ang mapapyo ko sa'yo
huh! Umiwas ka sa maraming mga tao kung ayaw mong matulad sa pagkaka-subsub ko sa
semento, okay? Salamat ulit!

Dali-daling kinuha ng babae ang mga gamit niyang nasa sahig din at nag-martsang
umalis sa lugar na iyon. Nailing na lang si James habang pinagma-masdan ang papa-
alis na babae.

Sa Gubat

Devon: Ja------mes�.

Naka-tulala lang si James habang pinagma-masdan ang duguang babae sa harap niya.
Then without his awareness, unti-unting tumulo ang mga luha mula sa kanyang mga
mata. Pero bakit siya umiiyak? Bakit niya i-iyakan ang babaeng pumatay sa Mama
niya?

Devon: James, kahit��kahit gina�..wa mo� i---to, hin�.ding-hindi magba-bago��.. ang

pagma-mahal ko para sayo���..

James: Shut up!!! Tumigil ka na sa pagsa-sabi mong mahal mo ako!!!!!!!!!!!!!!

Devon: iyakin ka pala!!...

Nagulat siya ng makitang ngumiti ito. ngumit bakas pa rin sa mukha nito ang hirap
at sakit�

James: Why�. Are you sm-----

Devon: I love you�

Halos hindi na marinig ni James ang mga katagang iyon. Ngunit parang hindi sa tenga
niya kailangang marinig ang mga salitang iyon. Sa isang iglap, maki-kita na yakap-
yakap ni James si Devon habang patuloy na umi-iyak.

James: Devon�����

Devon: tala-----------ga bang,�.. hini���..hi----hintay mo pang�����.. sa---sabihin

ko yun sayo?

James: Im so sorry� Devon, patawarin mo ako!!!!

Devon: matino ka na ba ulit?

James: Please�� speak no more!! Ipunin mo ang lakas mo!! Aalis tayo sa lugar na
ito!!!

Devon: mukhang.,��.. hindi na pwede��. James, ingatan mo��� ang sarili mo ha?

James: Devon,�

Devon: wag kang malu-lungkot���

James: No!!!!!!! no!!! Devon!!!... please don't leave me!!!! Please��.

Devon: mu-multuhin na lang kita�. okay ba yun?

James: nagbi-biro ka pa!!!

Devon: I love you�.. I'll always lo----

James: de-----devon!!!!!!!!!!!!!!!! no!!! no!!! please don't leave me!!!!!

Please!!!! Somebody!!! Someone!!!!!!!!!!!!! please!!!!!!!!!!!!!! Tulungan niyo
kami~~~~!!!!!!!!!!!!! Devon� please.. wag mo'kong iwan!!!!

Niyakap ni James ng mahigpit ang walang buhay na katawan ni Devon. labis-labis ang
pag-sisisi ni James sa ginawa.

James: napaka-walang kwenta ko!!!! Sina-sabi kong totoo at tapat ang pagma-mahal mo
sayo!!! Pero ano?? Dahil lang sa isang mahika!! Sa isang walang kwentang mahika,
eto tayo ngayon.. eto ka ngayon�. Ang babaeng pinakama-mamahal ko!!!! Ang babaeng
nais kong pag-alayan ng lahat ng kaligayahan sa buong mundo, nang buhay ko����
Devon,.. patawarin mo ako!!!....ikaw lang���. ang tanging babaeng mamahalin ko
ngayon at bukas at maging sa kabilang buhay�. Mahal na Mahal kita.. tanging ikaw
lang!!!!! ikaw lang�..

Sa huling halik para sa minamahal, binuhos ang tunay at wagas na pag-ibig. Huling
halik na naging daan upang mag-simula at bumalik sa dati. Halik ng tunay na pagma-
mahal. Mula sa tapat na puso. At kasama ng halik na ito, ay ang pangako ng
pagmamahal na pang-habang buhay. At isang piping dalangin na muling makita at maka-
sama at tanging ini-ibig ng tapat at lubusan. Isang tinig ang narinig ni James mula
sa kung saan. Isang ngiti ang sumilay mula sa labing mapag-mahal. At mula sa
kadiliman, isang hibla ng liwanag ang sumilay mula sa kai-taasan. Na kahit anung
klaseng mahika ang gamitin ay hindi mapi-pigilan ang pag-kalat ng liwanag nito.

Sa School

Hindi nilubayan ni James ng tingin ang babaeng papa-layo sa kanya. Kahit likod na
lang nito ang naki-kita niya. Patuloy pa rin ang bilis ng tibok nag puso niya.
Tini-tigan niyang ang kamay niya na kaninang may hawak sa kamya nito. Hindi niya
mapigilan ang pag-daloy ng mga luha. Luha ng kaligayahan dahil sa pani-bagong pag-
asa na sa kanya ay ibinigay. Kaya't ipinangako ng binatang ito. Tapat na puso para
sa babaeng mahal. Isang pag-ibig na wagas at mas maka-pangyarihan sa kahit anumang
mahika o mangku-kulam.
devon: Ma~!!!! nandito na ako!!!!!

Selena: Maaga ka yata??? Si Izay?

Devon: Na-una na po ako!!! Hay naku!!! Alam mo ba Ma?? grabe ang mga tao dun!! Kung
maka-tili kala mo kung sino!!! Talo pa ang nagra-rally!!! Komosyon kung komosyon!!!
Dahi lang sa mga la�

Natigil si Devon sa iba pang sasabihin ng makita ang ina na nakaka-titig lang at
naka-ngiti sa kanya. Simula kahapon, kaka-iba na ang kini-kilos nito. Masa-sabing
weird naman talaga ang mama niya, pero iba na ang pagka-weird nito simula kahapon.
Kahapon na pag-dating nila sa bagong bahay nilang iyon. Lumipat kasi sila, dahil sa
trabaho ng magulang.

Devon: MA?? may prob-

Selena: Problema?? Wala naman anak!! Masaya lang ako!!!! Masayang-masaya. Sige ma-
iwan na kita, maglu-luto pa ako ng hapunan. Mag-palit ka na ng damit.

Devon: Sige Ma!

Pinagmasdan ni Selena ang anak habang pa-akyat sa hagdan. Di niya mapigilan ang ma-
iyak. Akala niya ay katapusan na para sa anak niya. Nang mga sandaling iyon, habang
nasa gubat sila.

Sa Gubat

Chrizza: Ma�. anu ito??

Selena: Anak�� ko��. An-

Habang nakaka-ramdama ng labis na pighati si Selena dahil sa pagkamatay ng anak,

(hindi pa man niya nakitang patay ito, ngunit bilang ina, na karugtung ng puso ng
isang anak, naramdaman niya ang pag-tigil ng pag-pintig ng puso ng anak na si Devon
na ang ibig sabihin ay ang pag-panaw nito.) isang pamilyar na tinig ang kanyang
narinig. Isang tinig ng pag-asa. Maya-maya lang ay binalot ang buong lugar na iyon
ng labis na liwanag. Ang isang pintig muli ng mahal na puso ng anak ang muling
narinig ng inang nagma-mahal.

At matapos ang liwanag na iyon, nagising si Selena sa sariling kwarto. Nang lumabas
siya, doon niya nakitang nasa sarili niya siyang tahanan. At labis na ikina-tuwa
niya aya ng makita ang dalawang importanteng kayamanan niya sa buhay, ang kanyang
mga anak, naka-ngiti ito, habang ina-ayos ang mga gamit. Paki-ramdam niya ay
nangyari an iyon. Na-iling na lang siya ng mapa-tunayan na totoo ang nara-ramdaman
niya. Nangyari na nga iyon. Iyon din ang eksena sa pag-dating nila sa bahay na
iyon. Bagong lipat sila sa lugar na iyon.

Selena: Ang ibig sabihin��..

Chrizza: Ma!!!! meryenda naman diyan!! Pagod na kami ni Von-von eh!!!!

Naka-ngiti siyang lumapit sa mga anak niya. At sabay na niyakap ang mga ito ng
mahigpit.

Selena: salamat Mama,

Saad ni Selena sa kanyang isipan. Patungkol sa kanyang ina. Alam niya! Kilala niya
ang tinig na iyon. Kahit sa kabilang buhay, hindi pa rin talaga sila pinab-bayaan
ng Lola ng mga anak niya.

Sa School

Kina-bukasan matapos ang insedenting pagkaka-subsub niya sa sahig, napag-alaman ni

Devon na isa palang miyembro ng kilalang grupo sa eskwelahang iyon ang taong
tumulong sa kanya. At bigl naman siyang naka-ramdam ng kaka-iba ng maalala ang
tagpong iyon. Habang magka-hawak kamay sila ng lalaking iyon. Ngumiti ito sa kanya.
Nakita nya iyon. Hindi nga lang niya masyadong nabigyang pansin dahil sa pagka-
abala niya dahil sa sentimyento niya sa pagkaka-subsub sa sahig.

Devon: Gwapo� AAAAArrgghhh!!!!! Anu ba Luna Devon!!!!! gumising ka nga!!!!!!!

Kabago-bago mo lang!!! gulo lang ang papasukan mo kapag���..

"Kapag anu?", ani ng Isang tinig.

Pag-lingon ni Devon. ang lalaking kani-kanina lang ay nasa isipan niya.

Devon: Anung gina-gawa mo dito?

James: I'm James Anthony Leal.

Devon: Care ko?

James: Meron ka ngayon? Ma-sungit ka pa rin.

Devon: pa rin? Bakit kilala ba kita? kahapon lang naman tayo angkita ah~~~!!!

James: ganyan ka ba magpa-salamat sa tumuling sayo?

Devon: bakit hiningi ko ba ang tulong mo?

Nagulat na lang si Devon ng biglang tumawa ito ng malakas!!!

Devon: baliw ka? Anung nakak-tawa?

James: ikaw?

Devon: baliw!!!!!!!!

Pa-martsang nilisan ni Devon ang lugar na iyon! Habang naka-ngiting pinagmasadan

lang ni James ang papa-alis na dalaga.

James: Asar-talo ka pa rin, Devon�..

Hindi iyon ang naging huling pagki-kita ng dalawa. Bukod sa bigla na lang ay naging
ka-klase niya ito. lagi pa niya itong naki-kita sa mga lugar na pinagta-tambayan
niya. At ngayon nga ay nasa mini-forest din ito. at abalang-abala sa gina-gawa
nito. Ang pag-titig nito sa kanya. Sa inis ay tumayo siya at pa-dabog na nilapitan.
Bigla namang bumilis ang tibok ng puso niya ng makitang ngumiti ito sa kanya sa
pag-lapit niya dito.

James: Yes, Ms. Devon, may maga-gawa ba ako para sayo?

Devon: o-oo!!!

Bakit siya kina-kabahan??

James; anu naman yun?

Mukhang hindi siya ta-tagal na malapit dito. pero mukhang may ibang plano ang
langit para sa kanila. Bigla na lang itong tumayo, lumapit sa kanya.

Devon: diyan ka lang!!! wa----ag kang

James: scared?

Devon: at ba-----bakit na�

James: You're really cute, when you blush..

Nan-laki ang mga mata niya sa sinabi nito. Nagfi-flirt ba ito? sa pag-urong niya,
hindi niya nakita na pababa na pala ang lupa. Kaya naman na-dulas siya. Buti na
alng at mabilis ang reflexes ni James. nasalo niya agad si Devon bago pa ito
tuluyang matumba. Pero mukhang napa-lala pa ng ginawa niya ang sitwasyon. Sa
posisyun nila ay isang hibla na lang ng buhok ang nati-tirang pagitan sa mga labi
nila. Nari-rinig nila ang tibok ngpuso ng bawat isa. Kitang-kita din ang gulat sa
mga mata ni Devon. ngunit may kusang galaw ang katawan ng tao. Sa isang iglap,
magka-lapat na ang mga labi nina Devon. hini-hintay ni James ang na itulak siya ni
Devon ngunit iba ang nangyari. Naramdaman niya ang dalawang kamay nito na naka-
yakap sa batok niya. Nalasahan din niya ang isang ma-alat na tubig sa pagitan ng
mga labi nila. Ini-layo niya ang mukha mula sa dalaga. Nagulat siyang makita itong
umi-iyak.

James: You're���..

Devon: Nakaka-inis ka!!!!!!!!!!!!!!!

James; anu??

Devon; nakaka-inis ka!!!!!!!

Nag-simulang suntok-suntukin ni Devon ang dibdib ni James. mabilis namang naka-

pitan ng binata ang kamay nito.

Devon: Hanggang ngayon, hindi ka pa rin nag-iisip!!

James: huh?

Devon: hanggang kailan mo balak sarilinin ang lahat ng ito? kailangan ko ba ulit
mamatay bago ka mag-tino mag-isip?

James: Devon! naa-al-----------

Devon: Opo!!

James: kelan pa?

Devon: ngayon lang�

Inilapat ni Devon ang isa niyang daliri sa labi ni James,

Devon: dahil dito�

Isang mahigpit na yakap sa babaeng mahal ang tanging na-gawa ni James. ngayon ay
magkasabay na silang lumuluha. At muli pa ay nag-tagpo ang kanilang mga labi.
Ngayon ay sabay na nilang haharapin ang bagong umaga. Magsi-simula ng bagong yugto
sa kanilang mga buhay ng magka-hawak kamay. At sa pagkaka-taong iyon, wala anu pa
man ang makaka-pigil sa pagma-mahal nila para sa isa't-isa. Wala na!!! lalo na at
kasama niya ang kanyang, WITCHHEART.!!!!!

"*******END*******''