Professional Documents
Culture Documents
Whipped PDF
Whipped PDF
by jonaxx
Entice Ralene dela Merced Esquivel owns Alegria. Siya ang spoiled brat ng
mga dela Merced. All her whims, laging nasusunod. Lahat-lahat. Kaya hindi
siya sanay na may bagay siyang hindi nakukuha. Hindi niya nakukuha ang
atensyon ni Knoxx Montefalco. So she did everything to get his attention.
She was determined to make him fall so hard for her. No one can stop her,
even Knoxx's friend.
Kahit gaano niya pa ka alam na in love si Lumiere kay Knoxx, hindi niya
tinigilan si Knoxx. But then a tragedy shattered her heart into millions
of pieces. A tragedy she never thought to be possible.
Talaga palang hindi mo makukuha ang lahat ng bagay sa mundong ito kahit
gaano mo pa kagusto. May mga bagay talagang sadyang hindi para sayo.
There are loves you just can't hold alone. Loves who will drift no matter
how tight you hold them. People who just can't be yours no matter how
whipped you are.
=================
Whipped
————————————————————————————————————————-
=================
Simula
Simula
"Entice!" sigaw ni Manang Leticia.
Kung sa bagay, tama naman sila. Siyam na taong gulang yata ako noong
nangibang bansa kami kasama ang pinsan kong si Hector. Ibang-iba na ang
Alegria ngayon kumpara noon. Halos bukirin parin naman ang makikita pero
mas marami ng factories ngayon.
So mas lalo akong hindi magpapakita. Bakit ako magpapakita sa kanya kung
malalagot pala ako pag nagpakita ako?
Hester:
Nagpatuloy parin ako sa paglalakad. Inisip kong sana pala ay nag dala ako
ng kabayo. Ang sabi ni Hector ay pwede kong gamitin si Abaddon pero ang
sabi naman ni daddy ay hindi siya payag. Nalilito tuloy ako kung sino ang
susundin ko.
But then again, Manang Leticia will find me kung dinala ko ang kabayo
kaya mas mabuti na ring ganito lang ako, naglalakad.
Kumuha ako ng isang sanga ng kung anong kahoy. Natagpuan ko lang iyong
tuyo na sa daanan at dinala ko habang naglalakad.
Simula nang dumating ako dito, maraming nagtatanong sa akin noon. Kilala
nila ako pero hindi ko naman sila kilala. Siguro dahil masyado pa akong
bata noon kaya hindi ko na maalala.
"Noong isang araw lang po..." sinagot ko parin ang matanda at nginitian.
Kilala kami dahil pag aari ng aking Lola ang lupaing ito. Ekta-ektaryang
lupain ang pag aari namin sa Alegria at halos walang hindi nakakakilala
sa aming pamilya. My dad could even run for a place in the government and
win pero mas gugustuhin niyang mamahala sa buong farm. Besides, siya lang
naman at si Hector ang inaasahang mamahala sa malaking farm namin.
Luminga linga ako sa palayan. Ibang taniman naman ngayon ang dinadaanan
ko. Nakalimutan ko tuloy... tama ba itong dinadaanan ko ngayon?
Actually, there's another way around Tinago falls. Iyon ay ang pag ikot
sa highway. Sasakay ka pa ng Tricycle ng mga nasa lima hanggang sampung
minuto. Hindi ko nga lang iyon pinili dahil pumuslit lamang ako sa
mansyon. Besides, I enjoyed the journey.
Lumaki ang ngiti ko nang nakita na ang asul na tubig ng Tinago. The
pristine blue waters made my heart melt. Walang tao at ang balsa ay nasa
kabilang parte ng dinaanan ko, where the gazebo is...
Yumuko ako para magtanggal ng combat boots. I am going to swim. Kaya lang
ay wala akong damit pangligo at wala akong tuwalya.
Nakapaa na lang ako ngayon. Hinubad ko ang faded blue jeans. Hinubad ko
na rin ang puting spaghetti strap na suot ko. Nilapag ko ang kulay pulang
flannel shirt na pinalupot ko sa aking baywang.
Now I'm wearing only my undies. I can even go bare, you know. Kaya lang
ay natatakot naman akong mamaya ay may biglang pumunta dito.
Umakyat ako sa mga batong nasa tabi ng falls. I want to dive. Lagi ko
iyong ginagawa noong bata pa lang ako. Ngayon ay gagawin ko ulit. Nang
nasa kalagitnaan na ay naramdaman ko na ang kaba. The adrenaline made me
tremble so much. Tinaas ko ang aking dalawang kamay, preparing to dive.
In one swift motion, sumunod ang aking katawan sa aking mga kamay.
Sinalubong ko ang malamig na tubig.
Lumubog ako at agad bumawi para sa hangin. Nang nakaahon ang aking ulo ay
huminga ako at inayos ang aking buhok.
This is life.
Nakita ko ang pagbaba ng tingin niya sa aking katawan. Kumunot ang noo ng
lalaki. Kumalabog ang puso ko nang napagtanto kong wala nga pala akong
saplot.
Bumaling siya sa akin. His eyes were pretty intense. Tinatali niya ang
dulo ng lubid sa gazebo at sa bawat paghila niya sa tali ay mas lalo kong
nakikita ang kabuuan ng braso niya. His arms were big and tight.
Napalunok ako. Ganoon din kaya ito pag hinahawakan?
Inayos niya ang buhok niya. His Adam's Apple were protruding. Hindi ko
maalis ang tingin ko sa kanya. Abot-abot tuloy ang tahip ng aking puso
tuwing dumadapo ang seryoso at malalalim niyang mga mata sa akin.
"Pakikuha ng balsa patungo dito. Is that your clothes?" tanong niya sabay
turo sa mga damit ko.
"You might want to put your clothes there." Sabay turo niya sa balsa.
"Dito ka na sa gazebo magbihis para maihatid na kita sa mansyon. Unless
you want to walk again?"
Umiling kaagad ako. Masaya lamang akong naglakad kanina kasi alam kong
papunta ako dito sa Tinago. Hindi na masayang mag lakad pag pauwi na.
"Ilalagay ko ang mga damit ko sa balsa at ihahatid ko sa kinatatayuan mo
pero hindi pa ako aahon," sabi ko.
"You're grandma is looking for you. Marami pa akong gagawin. I'm not here
to wait for you till you're done," masungit niyang sinabi.
I can't help but notice all his manly features. Para bang hindi nagmadali
ang Panginoon nang ginawa Niya ang lalaking ito. God had all the time in
the world when He made this man. Dahan-dahan at masusi. Ang likhang ito
ang nagsilbing standard Niya sa mga sumunod pang gawa.
He would shame all the GQ models because of his jaw and his dark eyes.
He looked at me like I'm the best joke of his life. Umismid siya at
umiling.
"Kung hindi pa ako uuwi?" Nagtaas ako ng kilay. I can't help but flash a
playful grin.
Ngumiwi ako. Bad. "Kahit saglit lang. Fifteen minutes?" halos magmakaawa
ako.
"I don't have much time. Sasama ka ba o hindi?" matamang tanong niya.
Umahon ako. Uminit ang pisngi ko nang napagtantong makikita niya ako ng
naka underwear lang. Tiningnan ko siya at nakita kong inabala niya ang
sarili niya sa pagtatali ng lubid.
"So... fifteen minutes?" nangulit ako nang nasa tubig ulit ako.
"I'm leaving you..." aniya at hinayaan na ang lubid doon. Umamba siyang
aalis.
"W-Wait! Wait lang! Oo na! Magbibihis na! Papalapit na nga ako, 'di ba?"
"I have a towel in my Wrangler Jeep. Now if you can please wait..."
masungit niyang sinabi.
=================
Kabanata 1
Kabanata 1
Whip
Binigay niya sa akin ang tuwalya. Ngunit pagkatapos noon ay inayos niya
ang tali sa balsa.
Nakatingin ako sa kanya habang pinupunasan ang aking buhok. His back is
broad and wide. I can't take my eyes off him. Madalas ang ganitong
pangangatawan sa U.S., guys with big built. Pero hindi ako makahanap ng
pwedeng maihalintulad sa kanya. Maybe because most eighteen years olds
don't usually have muscles like that.
"Bilisan mo sa pagbibihis," anito nang nalingunan ako ng isang beses.
Ngumuso ako at tinuon ang pansin sa mga damit. Inayos ko ang aking pants
at tinali na ang flannel shirt sa aking baywang. Sinuot ko ang combat
boots at agad nang tumayo.
"So... hindi ka pala nagtatrabaho kay daddy. Kung ganoon, kay lola?"
tanong ko habang hinahabol siya sa paglalakad.
"Hindi," he answered.
Hindi siya sumagot. Nagtiim-bagang ako. This man is pretty snobbish. Ayaw
niya yatang kinakausap.
Tumakbo ako bahagya para maabutan ang mga malalaking hakbang niya.
"How old are you, Knoxx?" tanong ko dahil hindi niya ako sinagot sa
naunang tanong.
"I'm twenty-two. Pumasok ka na," aniya nang nasa harap na namin ang
kanyang Wrangler Jeep.
Kulay itim ito at walang salamin. It's pretty traditional and I instantly
imagined him trying to drive this vehicle.
Binuksan niya ang pintuan ng front seat at hindi niya na ako hinintay.
Umikot na siya at pumasok sa driver's seat. Nakatingin siya sa kalsada at
tamad na hinawakan ang clutch. Humugot ako ng hininga at umakyat na sa
sasakyan at sinarado ang pintuan.
He's four years older than me! Nag-aaral pa kaya ito? Nakatingin ako sa
kanya habang pinapaandar niya ang Wrangler. The engine roared into life.
Pinaharurot niya ito at sumabog ang buhok ko sa aking mukha dahil sa
hanging sumalubong sa amin.
I like his car. Inamoy ko ang simoy ng preskong hangin sa Alegria. Gumala
ang mga mata ko sa mga bagong bahay at tindahan na wala noon. Alegria is
really improving. Naiiwan ang mga mata ko sa mga bagong establisyimentong
nakikita.
Napalingon ako sa kanya. I can't help but suddenly smile at his question.
Nalulugod akong sagutin ang tanong niya.
Magtatanong pa sana ako kung hindi ko lang natanaw ang malaking gate ng
aming lupain. Our family's coat of arms and the Dela Merced's family name
is plastered in our big black gate.
Tumuwid ako sa pagkakaupo. Papagalitan ako ni mommy, panigurado. And I
think Lola will get mad at me too!
"Your lola is very upset! Stop behaving like a child! Alam mo bang tumaas
ang alta presyon ng lola mo dahil sa pagkawala mong bigla? Where have you
been?"
"En! Are you listening to me?" Mommy sighed. "Go and apologize to your
lola! Nasa kwarto siya kanina! Maayos na ang pakiramdam niya ngayon kaya
huwag mo nang ulitin iyon!"
Pinaandar ni Knoxx ang Wrangler at lumayo na ito. Bumukas muli ang aming
gate para makalabas ito.
Ngumisi ako. "I just want to go to Tinago, dad! Ayaw ninyo kasi akong
payagan! Where is Hector when you need him?" Umiling ako at umakyat na sa
aming hagdanan.
"Aalis sila ni Chesca, hindi ba? Where are they going for their honeymoon
and why is Koko so busy, dad? Hindi ko pa siya nakikita."
"Koko will drop by later along with Hector's friends dito sa bahay natin.
You should wait!" ani mommy.
"Entice! Where have you been for God's sake!" narinig ko ang boses ni
Lola.
"Saan ka dumaan, kung ganoon? Jusko, hija! Do you want to kill me?"
Umiling ako. "Dumaan lang ako sa plantation. I'm sorry. Anyway pinahanap
naman ako ni daddy kay Knoxx..." Binalingan ko si daddy.
"If you want to go out, you wait until Hector's friends are here," ani
daddy bago siya umalis para siguro ay magtungo sa kuwadra.
"I'm warning you, Entice. Don't do that again!" ani mommy at nagtawag na
ng kasambahay para linisin ang sahig. "Take a bath and change your
clothes! Masyado kang madungis!"
Umupo si Lola sa sofa. I'm feeling queasy too but then I can't leave.
Pumunta na si mommy sa kusina at ang pumalit sa kanyang pwesto ay ang
kasambahay. Si Lola naman ay nagpapahinga sa sofa. May naglalagay ng
juice sa kanyang baso at sa tabi niya ay ang aparatong pang kuha ng Blood
Pressure.
"I'm sorry again, La..." malambing kong sinabi sabay yakap sa kanya
galing sa likod.
"Don't do that again. Why don't you take a bath now, Entice?" natatawang
sabi ni Lola.
Tumango ako at tumalikod. Nanlaki ang mga mata ko nang nakita ko si
Manang Leticia na galit na galit.
"Manang,"
"Ikaw'ng bata ka!" sabay sunod niya sa akin sa aking kwarto. "Alam mo ba
kung ano ang nangyari sa Lola mo?"
Hinarap ko si Manang, determinado akong mabago ang topic. That's the only
way I can get away with this.
Umiling ako. Napatingin naman si Manang sa akin, nanliliit ang mga mata.
Tumango ako. "Bakit siya ang kumuha sa akin sa Tinago?" Umupo ako sa
aking kama, nanatili ang tingin ko kay Manang Leticia.
"Paano mo nalaman?"
Hindi parin ako makatingin kay Manang. Tumalikod ako, may ngiting
naglalaro sa aking labi.
"You know I've always loved Alegria. I hated being away kahit na madalas
na pumunta si mommy at daddy doon. There's a reason why Hector didn't
want to go back. He wants to be here. I want to be here too kaya bakit
hindi ako pinapayagan?"
Nanliit ulit ang mga mata ni Manang ngunit sinagot niya parin. "Sa dulo
ng lupain ninyo."
"Mom, I want to study here. Dito na lang po ako. Huwag niyo na akong
ibalik sa New York," sabi ko.
Tinitigan niya ako. Bigong bigo ako dahil alam kong hinding hindi siya
makakapayag. The last time we talked about this, nagtalo kami ng isang
oras at hindi ko na siya kinausap ulit.
Tumayo ako at ngumisi. "Mom, dito po sa Alegria ang gusto ko. Hindi ba
may kolehiyo dito? Doon na po ako!"
"Sa Lunes na ang simula ng kanilang pasukan. Huli ka na..." ani mommy.
"I'm sure Tomas can do something about it, Lina. Sige na. Pagbigyan mo na
ang anak mo. It's good that she wants to study here. Mas mababantayan
natin ang pag-aaral niya. Ang mabuti pa, sabihin mo kay Tomas na
magpatulong kayo kay Shirley, ang registrar ng paaralang iyon para
diretso nang tanggap si Entice," ani Lola.
"Narito na sina Hector. Tatawagan na niya ang mga kaibigan niyang pupunta
mamaya para sa salu-salo. Aayusin na ba ang mga pagkain?"
This day is the best day of my life! Nakapaa pa ako nang bumaba ako sa
hagdanan para salubungin ang pinsan ko. Nagkita na kami nito at ng
mapapangasawa niya pagdating ko pero agaran ang pag alis nila papuntang
Maynila kaya hindi kami nagkausap ng maayos.
Ang maputi na babae sa kanyang gilid ang ngumiti sa akin. Ang kulot na
buhok ni Chesca ay nakatali ngayon, mas lalong nadepina ang kanyang
collarbones dahil doon.
"Sa Tinago lang naman! Ang linaw parin ng tubig doon! Nilakad ko galing
likod patungo doon. Ang init tsaka nakakapagod!" sabi ko.
"Tumakas lang nga ako, 'di ba?" Humagikhik ako at bumaling sa kay Chesca.
"Dala namin ang susuotin mong gown sa kasal. Want to see it?"
Lumapad ang ngisi ko. "Sure!"
Bumaling siya sa sofa kung nasaan nakalatag lahat ng gown. Kulay dark
green ang motif nila. Magmumukha kaming mga diwata dahil doon. Isa ako sa
mga bride's maid. Ipinakita ni Chesca ang susuotin ko at agad ko itong
nagustuhan!
Nanliit ang mga mata ng pinsan ko. Pakiramdam ko ay may nasabi akong
hindi maganda. Tinutop ko ang aking bibig.
"You're too young for that. At isa pa, hindi kayo magkakasundo noon."
Tumawa si Chesca. Umirap naman ako sa aking pinsan. "I don't know what
you're talking about. Nagtanong lang naman ako. Can I use Abbadon?"
Tumango si Hector sa aking huling tanong. "Don't whip him too much. You
know I don't do that."
=================
Kabanata 2
Kabanata 2
Spoiled Brat
Papalubog na ang araw. Tanaw ko rin ito sa dulo ng lupain namin. Dinama
ko ang hangin na naging dahilan ng pagsabog ng aking buhok. Pipikit na
sana ako nang narinig ko ang pagtunog ng aming bakal na gate. May mga
sasakyang dumating. Isang pick up ang nauna. Sa likod ay may nakita akong
mga lalaking sakay.
Sumunod ang isa pang kulay pulang pick up na may ganoon ding mga sakay.
May ilang babae na akong nakikita.
Magkasundo kaming dalawa pero mas madalas ay matigas ang kanyang ulo.
Hinawakan ko ang latigo at hinampas sa kanyang likod para sumunod sa
gusto ko. Agad ay lumiko ito at tumakbo. Kumapit ako sa tali at bahagyang
bumaluktot para hindi mahulog.
Lumabas si Knoxx sa kanyang Wrangler. May dalawa pang lalaki ang lumabas
galing doon at may dalawa ring babae. They're not familiar to me.
Lumabas ang lalaking tumawag sa akin. Nagulat ako nang nakitang malaking
malaki na ang katawan ni Koko. Namukhaan ko siya ngunit hindi ko na halos
maalala ang kanyang katawan. Payat siya noong bata pa ako. Ngayon ay
halos sumabog ang kanyang damit dahil sa pagkakaporma ng kanyang katawan.
"Si Abby, Entice. Abby, si Entice, ang pinsan ni Hector at kababata ko."
"Hi!" Naglahad ako ng kamay sa babaeng nasa tabi ni Koko.
Bumaling ako sa mga nakatingin sa akin. Tahimik ang mga babae. Nginitian
ko sila, isa-isa. May iilang ngumiti pabalik pero ang mga kasamahan ni
Koko ay hindi.
Nag-iwas siya ng tingin. Ang kanyang mga kamay ay nasa kanyang bulsa.
Sumunod siya sa mga kasama. Ang dalawang babae ay kinakausap siya.
"By the way, eto nga pala ang pinsan kong si Entice. Galing itong U.S.
Ngayon lang siya ulit nakauwi ng Alegria," ani Hector sabay hawak sa
likod ng aking silya.
Kumuha ako ng pagkain. Puro grilled ang naroon. May inuman din pero
syempre ay mamaya na iyon. Sa mesa nina Chesca ay maingay. Gusto ko tuloy
lumipat doon. Masyado kasing tahimik ang mga babae dito. Hindi ko naman
makuha ang pinag uusapan ng mga lalaki.
"Ang tagal na nating hindi nagkita, Entice. Noon ang bata bata mo pa. Ang
liit mo pa... Ngayon?" Ngumisi si Koko sa akin.
"Ikaw din naman! Payatot ka pa noon, Koko! But see, people change.
Physically, I mean. That's called puberty," sabi ko.
"Almost ten years. Don't get me wrong, nakakabalik naman ako ng Pinas
pero hindi dito sa Alegria. My dad's usually based in Manila kaya
hanggang doon lamang ako tuwing umuuwi. And I don't last a month in
Manila too. Lagi akong bumabalik din ng New York."
"Oh? New York! Taga roon ang tita ko," anang isa pang lalaki.
"Anong masasabi mo na ikakasal na ang pinsan mo, Entice?" Tinanong ako ng
isang babaeng maganda, maputi, at may mapupulang labi. First glance ay
alam ko nang mahirap siyang pakisamahan but that didn't stop me.
"Kayo rin naman, bata pa. Well, if they feel so in love with each other
then let them. Falling in love and being caught by the one you love is
almost a miracle in this age. Hindi ba dapat ay ipagdiriwang iyon?"
Tiningnan ko sila isa-isa. Tumango ang mga lalaki ngunit ang mga babae ay
tahimik. Knoxx smirked. Nanatili ang tingin ko sa kanya. God, he really
is smoking hot!
"Why are you smirking? Is there something wrong with what I said?" tanong
ko.
"Well, you say it like marraige is too simple for you, young lady," ani
Knoxx sa marahang boses.
Pinaglalaruan niya ang bote ng beer. Uminit ang pisngi ko. I felt a
little embarassed. Tingin ba niya ay masyado akong bata para maging tinig
ng mga taong nagmamahalan?
"Have you been married before?" tanong ko. "You say it like you've tasted
the most disgusting marraige ever."
Nagtaas ng isang kilay si Knoxx. Halos mapamura ako. I like him! Dammit!
"I don't need to experience it. Kung matalino ka, makikita mo na iyon sa
mga taong nasa paligid sa iyo. But then you're right, if they're in love
then there's no problem."
"Knoxx..." may isang babaeng tumawag sa kanya kaya natigil ang titigan
namin.
Napawi ang ngiti ko. Tumingin ako sa epal na babae. May binulong iyon kay
Knoxx, dahilan kung bakit nagtawanan ang dalawa.
"I'm eighteen."
Umiling ako at binigay sa lalaki ang atensyon. "Hindi. Dito na ako magco-
college. Sa Alegria Community College. Bakit?"
Naghiyawan ang mga lalaki. Umiling naman ang mga babae. Nag high five ang
dalawang lalaking magkatabi.
"Well, hindi naman katawan ang hanap ko, Koko." That's a plus points
though.
Ngumisi ako sa kanya. "I'm not saying na ayaw ko iyong may magaganda ang
katawan. I'm just saying na hindi iyon ang priority ko."
"Anong pinag uusapan ninyo dito?" ani Hector nang lumapit sa amin.
"You're cousin's talking about her type of boys, Hector," agarang sagot
ni Knoxx.
Dammit! Mataman akong tinitigan ni Hector. Tumawa lamang ako para hindi
niya ako mapagalitan.
"Preach!" nagtaas ako ng kilay. "I'm not getting married yet, Hector.
It's just fun!"
"Koko," sabi ko. "Samahan mo naman ako sa kabilang table, oh. Nahihiya
ako doon."
"Hindi, ano ka ba! I'm just asking..." sabay lakad ko ulit patungo kina
Chesca.
"She got jealous. Alam mong may girlfriend iyong tao, sinasama mo pa sa
pag alis mo. Ni hindi ka nagpaalam," ani Knoxx sa akin.
Nagulat ako doon. "Jealous? Wala kaming ginagawang masama ni Koko, ah?
That's weird!"
"Well what you did was weird! Sinama mo pa si Koko! Hindi mo nakitang
ayaw ni Abby?" anang babaeng maarte.
"Well, I'm sorry if she got jealous! Magkaibigan kami ni Koko kaya hindi
ko inakalang magkakaganoon!" Umiling ako.
"Sinong tinatawag mong childish?" I admit it, medyo nairita ako doon.
"Whatever. You should apologize to Abby. She's upset," ani Knoxx sa akin.
"Why would I apologize? Kung mag sosorry ako, para ko na ring inaccept na
may kasalanan nga ako! wala akong kasalanan. That was a friendly
gesture!" sabi ko.
Sumulyap ako kay Knoxx na umiling ulit sabay tingin sa babaeng nasa tabi
niya. Nagtiim-bagang ako.
=================
Kabanata 3
Kabanata 3
"Asan si Abby?"
That was it. Pinili kong lumayo na lang muna sa grupo nina Koko at
nakiupo ako kina Chesca. Nakisabay ako sa tawanan nila at paminsan minsan
ay sumusulyap sa kabilang lamesa kung nasaan sina Koko. Nagkakatuwaan din
ang kabilang mesa.
"Are you excited?" tanong ko kay Chesca habang nilalagyan ng cheese ang
bread na kinuha ko.
Bukas na ang wedding nila ni Hector. Ang alam ko ay magiging abala sila
sa araw na ito for the final touches of their wedding. I am happy for
them. Hindi mapigil si Chesca sa pag kukwento tungkol sa ganda ng wedding
cake at sa ganda ng kinalabasan ng mga photoshoots nila ni Hector.
"Of course you two are models, paano hindi magiging maganda ang mga kuha
ng pictures?"
Umiling kaagad ako. "I can do it alone, dad. Huwag mo nga akong pahiyain.
For sure maraming estudyante doon."
"Yup. I'm not sure though if she'll need to take an exam. Entice, baka
bumagsak ka ha?" Tumawa ulit si daddy.
Pinasadahan ko ng tingin ang aking damit. I'm wearing a high waist jeans
and a midriff white longsleeve. Hindi naman kita ang pusod ko dahil sa
flannel short. Though my skin is kind of showing... nag kibit na lang ako
ng balikat.
Isang oras ako sa testing center. Halos mahilo ako sa mga tanong tungkol
sa Philippine History at sa Filipino grammar. Mabuti na lang at naalala
ko pa ang ibang natalakay noong grade school pa lang ako.
Kumuha ang babaeng taga cafeteria sa gusto ko. Inabot ko sa kanya ang
bayad at kinuha ko rin ang coke na binili ko.
He's tall and handsome. His eyes were deep and his hair is kind of messy.
Naka jersey shorts siya at itim na t shirt. May dala siyang basketball na
inilipat lipat niya sa kanyang kamay. Nag-iwas ako ng tingin. Gaano man
ka taas at kagwapo ang mga ka age kong lalaki, hindi talaga ako
naaattract.
"Anong pangalan mo?" tanong niya at nilipat ang dalang bola sa kabilang
kamay.
Naglakad ako palayo. Sumunod naman siya. I'm not rude so I answered.
Umupo ako sa isang upuan. Ikinagulat ko nang nagawa niyang umupo rin sa
harapan ko. Pinagtitinginan na kami ng iilang magkakasama sa kabilang
lamesa.
"I'm Joaquin," sabay lahad niya ng kamay.
Magkakakilala lang ang mga tao dito sa Alegria. Siguro dahil na rin iyon
sa liit ng probinsyang ito at sa kaonting tao at pamilya lamang ang mga
narito.
"Hmmm. Yup."
"Whoa!"
Binaba ko kaagad ang cellphone at binalikan ko ang mesa para kunin ang
aking softdrink. Ngumiti ako kay Joaquin na naabutan kong nakipag
kwentuhan saglit sa mga nasa kabilang mesa.
"I need to go. Nice meeting you, Joaquin."
"May gusto ka pang puntahan?" tanong ni daddy nang naka pasok na ako sa
aming sasakyan.
Ang alam ko ay pupuntahan na rin niya sina Mommy at Lola pagkatapos niya
akong ihatid. Inanyayahan niya pa nga akong sumama kaso ay hindi ako
interesado. I have other plans.
"Kung mag tatanong si Hector kung saan ang tungo niyo, ano ang sasabihin
ko?"
"Manong, hindi naman po ako doon gagala. Sa malapit lang po ako. Gusto ko
lang sumakay."
Wala siyang nagawa dahil sumakay na ako kay Abaddon. Kaonting lakad lang
bago ko nilingon ulit ang tagapangalaga.
"Aalis na po ako? Babalik din agad." Ngumisi ako at bahagya nang nilatigo
si Abaddon, I want a fast take off.
Mabilis nga ang naging takbo ni Abaddon. Hindi ko alam kung tama ba ang
tinatahak ko kaya diniretso ko ito sa azukarera kung nasaan maraming
trabahador ang naroon.
"Sa Tinago ang dulo dito..." Tinuro niya ang daang diretso. "Ito naman sa
highway..." sabay turo niya sa kabila.
Naalala ko iyong bahay ni Aling Nena na doon tatahakin. Bumaling ulit ako
sa matanda.
Kumunot ang noo ng matanda. Kung hindi niya kilala ay maghahanap ako ng
ibang trabahador na nakakakilala.
"Montefalco, oo! Iyong nakatira ba doon?" Tinuro niya ang ibang daanan.
"Diretso ka lang muna sa Highway. Tapos sa dulo ng lupaing ito, may mga
isa o dalawang ektarya diyan na may iba't ibang tanim. Sa gitna ay may
medyo malaking bahay. Bahay iyon ng mga Navarro pero ang naroon na ngayon
ay ang apo nilang Montefalco ang apelyido."
Wala naman siguro gaanong Montefalco dito, hindi ba? Tumango ako at
tinapik ang ulo ni Abaddon.
Ekta ektarya ang lupain namin kaya medyo malayo rin ang narating ko. Nang
may nakita akong isang malaking bahay sa di kalayuan ay hindi na ako nag
atubiling lapitan.
Ang bahay na iyon ay mukhang makaluma ngunit kita parin ang pagiging
makabago nito. Tingin ko ay ilang beses na itong na renovate. May veranda
ito sa ikalawang palapag. Hard wood ang gamit sa mga dingding nitong
parang nasa panahon pa ng kastila ang disento. Dark brown ang kulay ng
buong bahay. Nakabukas ang pinto nito sa harap at nakita ko ang pamilyar
na sasakyan sa gilid ng bahay. It's Knoxx's Wrangler!
Sa isang galaw ay bumaba ako kay Abaddon. Pinwesto ko siya sa may damo at
may kaonting tubig at putik. Tinali ko siya sa puno ng acacia'ng nasa
bukana ng lupain kung saan nakatayo iyong bahay.
Nakabukas ang nguso ng Wrangler. Tila ba may umaayos dito kanina pero
wala akong makitang tao.
Bumaling siya sa nguso ng kanyang sasakyan at may inayos yata doon. Hindi
ako nililingon ay tsaka siya nagsalita.
"Bakit ka nandito?"
"I'm bored so namasyal muna ako. Are you alone in this house?"
Humilig ako sa nguso ng kanyang Wrangler at agad akong nakakuha ng grasa
galing doon!
"Oh!" Tiningnan ko ang mga kamay kong itim na ngayon. Kinagat ko ang
aking labi. "Paano 'to matatanggal?"
Sinarado niya ang nguso ng kanyang wrangler at doon niya nilagay ang
tabo. Binasa ko ang aking kamay doon at unti unting tinanggal ang itim
kahit na mukhang matatagalan ako.
"Sira ba ang Wrangler mo?" tanong ko para maistorbo ang galit niya sa
akin.
Nag-iwas siya ng tingin at ginulo niya ang kanyang buhok. Dammit! Could
this guy get any hotter? Nilingon niya ako. His eyes pierced through me.
Umawang ang labi niyang mapupula. Hindi ko matanggal ang mga mata ko sa
kanya! Kung nakamamatay lang ang titig ay kanina pa may lamay dito.
Kinagat ko ang labi ko at tiningnan ang aking mga kamay na nasa loob ng
tabo. Medyo nawala na ang grasa doon kaya tumigil na ako sa paghuhugas.
Bumaling ako sa kanya.
"Why are you here?" tanong niya. Mukhang hindi siya kuntento sa aking
sagot kanina.
=================
Kabanata 4
Kabanata 4
Sumilong
"Why are you here?"
"I told you I was bored. Sumakay ako kay Abaddon at namasyal. I found
this house. Nandito na ba ito noon?" Tumingala ako sa two-storey old
looking house nila.
Tumango ako. "Yup. Pero hindi ako nagagawi dito. Hindi ka ba dito
lumaki?" Kumunot ang ulo ko.
"No... You should go now... mukhang uulan," ani Knoxx sabay iwan sa akin
para kumuha ng tubig at maghugas na rin ng kanyang kamay.
Sumunod ako doon para matingnan kung ano ang kinukuha niya. His biceps
were strained as he carried two boxes at a time. Tumabi ako dahil
inilapag niya iyon malapit lang sa kinatatayuan ko.
Hindi niya na ako sinagot dahil panay ang hakot niya sa mga kahong nasa
likod ng kanyang Wrangler. Pagkatapos ng sampung kahon ay tumigil na siya
sa paghahakot.
"You should really go now. Baka hinahanap ka na sa inyo..."
Ngumisi ako. "They're busy for Hector's wedding. By the way, you're going
to be there right?" Wala kasi ang pangalan niya sa wedding invitation but
he can be a guest of course.
"Bakit hindi mo iyan patingnan sa talyer?" tanong ko. "There are shops
here, right?"
May inayos siya doon. Pilit akong dumungaw kahit na wala naman talaga
akong alam sa sasakyan.
Kinagat ko ang labi ko. May pawis na sa kanyang noo. I can't help but
stare at his serious face. I can stay here all day and just watch.
Umakyat siya sa hagdan ng bahay. May double doors ito na binuksan niya
para makapasok. Sa labas ay kitang kita ko ang mga antique na gamit doon
sa loob. Marmol ang sahig ng loob ng bahay at may chandelier pang
makaluma. Umakyat ako ng isang baytang. Bumaling si Knoxx sa akin.
Nalaglag ang panga ko. Well, I'm not sure if he's being mean to me or he
just doesn't want anyone seeing us together or even inside his house.
"Just stay there... Or just go home now... It's gonna rain..." malayo na
ang boses niya.
"Just log in to your Facebook and do things like that..." Narinig ko ang
halakhak niya sa loob ng bahay.
Ilang sandali ang nakalipas ay may patak ng ulan sa aking braso. Sunod
sunod na ito hanggang sa maaari na akong mabasa. Nilingon ko ang double
doors papasok ngunit hindi ako dumiretso doon.
Kitang kita ko ang pagkakagulat niya nang nakita akong nakatayo doon.
Nilapag niya sa isang mesa ang kanyang mug. Pumasok siya sa loob ng bahay
at sa pagbabalik niya ay may dala na siyang isang malaking payong!
Hinawakan niya ang aking braso. Nanlaki ang mata ko. Hindi ko
maintindihan kung bakit kahit galit siya ay lubos aking nagalak!
"Sumilong ako-"
"Sumilong?" Sinilong niya ako sa kanyang payong. "Silong ba 'yan?" sigaw
niya ulit.
Hinigit niya ako paalis doon. Dumikit ako sa kanya para hindi mabasa ng
ulan. Nakatitig na rin ako sa sobrang pagkamangha sa galit niya.
Pinapasok niya ako sa kanila. Nilagay niya ang payong sa isang malaking
jar at dumiretso siya sa isang kwarto. Lumabas siya doon ng may dala ng
tuwalya. Humatsing ako at suminghot. Magkakasipon yata ako. Kasal pa
naman ni Hector at Chesca bukas.
Tumango ako. "Akala ko ambon lang kaya doon ako sumilong. Nagulat na lang
ako nang biglang bumuhos-"
Tiningnan ko ang damit kong basang basa. Ang aking boots ay naging
dahilan kung bakit ang marmol na sahig ay naging maputik.
"Do you have some... spare clothes? I think I need to change nga para
hindi ako sipunin..."
Bumaba si Knoxx na may dalang mga damit. Tila nalilito siya habang
nilalapag ang mga damit niya. Hindi ko alam kung bakit.
Tumango ako at tinanggap ang mga damit niya. Pumasok ako sa banyo para
magbihis pero napatingin ako sa mga gamit doon. Maraming imported na
showergel, shaving cream, at kung anu-ano pa. Lahat ng gamit doon ay
panlalaki. I can imagine Knoxx taking a shower here... May bathtub pa!
Napangiti ako habang nagbibihis. Isang malinis na puting t shirt ang
pinasuot niya sa akin. Para sa shorts ay isang itim na jersey naman. My
undies are wet too. Hindi ko na nga lang hinubad dahil wala naman akong
pamalit.
Sumunod ako sa kanya ng nakapaa. Humatsing ulit ako kaya napalingon siya
sa akin. Umiling siya habang nagsasampay ng damit ko. Hindi ko maiwasan
ang pagngiti.
Nilapag niya sa harap ko ang brewed coffee. Kinuha ko ang isang mug at
ako na mismo ang nagsalin ng kape doon.
"Paano si Abaddon at ang mga damit ko? Hintayin ko na lang matuyo ang
damit ko..."
"Hintaying matuyo? Ano? Bukas ka pa uuwi? You need to go before Hector
conducts a search and rescue operation for you..."
Kaya iyon nga ang nasunod. Nang nagkalahati ako sa aking kape ay nagyaya
na siyang umuwi na ako. Ihahatid niya daw ako gamit ang Wrangler.
Pinaandar niya ang Wrangler. Diretso ang andar nito palayo doon.
Hindi siya sumagot. Sumulyap lamang siya at nakita kong umigting ang
kanyang panga.
"Bakit ka nagtatanong?"
"Well, I'm just curious. Who's that girl again? Si... Lumi? Iyong kausap
mo sa party ni Hector kahapon. Siya ba ang girlfriend mo?"
Suminghap siya. "I don't have a girlfriend..."
"Ahh..." Slow motion akong tumango. "Akala ko may magagalit pag nakita
tayong dalawa."
Lumabas ako roon at lumipat ang tingin ni daddy sa akin. Natigil siya sa
pagbaba at bumagal ang bawat hakbang niya.
"You know Hector will use Abaddon tomorrow, right?" paunang tanong ni
daddy.
"Dad, nagpaalam ako kay Hector. Hindi siya umiling kaya siguro pumayag
siya. And besides, hindi ko alam na uulan. Kung alam ko, sana hindi na
lang ako namasyal."
Ngumiwi ako at bumaling kay Knoxx na kay daddy lang ang buong atensyon.
Ngumiti ako at kumaway. Pumasok siya ng wala man lang sukli sa akin.
Naabutan ako ni daddy na ngayon ay nakaigting na ang panga.
"How many times do we have to tell you, Entice? Dapat ay hindi ka basta
bastang gumala! You're a girl, for God's sake!"
"Namasyal at gumala, pareho lang iyon! Ang tigas talaga ng ulo mo!"
=================
Kabanata 5
Kabanata 5
Alipin
"Ano ang gusto mo para sa buhok mo?" tanong ng bading na mag aayos sa
akin.
Si Chesca ay nasa likod ko. Inaayusan na rin siya ng isa pang make up
artist. Ang ibang mga bride's maid ay nasa kabilang kwarto naman at
inaayusan na rin. Sa salamin ay kitang kita ko na tinatanaw ni Chesca ang
aking repleksyon.
Kinuha ng bading ang hair iron ngunit pinigilan ko kaagad siya dahil sa
huli niyang sinabi. I don't want to look any younger than my age. In
fact, I want to look a year older or something.
"Okay then. Curl my hair. Iyong sa baba lang and I want it half
ponytail." Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin.
I've seen Chesca's brother. He's cute and that's all. Hindi ko alam kung
bakit niya ito sinasabi ngayon.
"Naku! You know, Entice... Schoolmates kami ni Knoxx noong college. He's
a known heartbreaker. Well, maybe he's changed now. Ilang taon na rin ang
lumipas. Just be careful."
Pumikit si Chesca para sa kanyang eye make up. Ngumiti ako. I'm not sure
why I'm attracted, though. We'll find it out.
"So what?"
Ang totoo ay wala naman talaga akong gustong kurso. Kaya kinuha ko iyong
kurso ni Knoxx at ni Hector. Seems interesting. Tutal ay nasa Alegria ako
at sagana ng sa agrikultura, iyon na ang kukunin ko.
"So what? Akala ko ba napag usapan na natin ito? I want you to take up
Business Administration," giit ni mommy.
"Mom, why is Hector allowed to get that course? Tapos ako, hindi?"
Marahan kong sinabi.
"Siya ang magmamana ng buong rancho, Entice. You... You're going for your
dad's company in Manila. Not the ranch!" Dismayadong sinabi ni mommy.
"I'm for Agri Biz, mom. Please, hayaan mo na ako," sabi ko.
Umiling si mommy at marami pang sinabi bago ako nilubayan. Hindi niya na
ako kinulit muli kaya natahimik na rin ako.
Lumabas ako, kasama ang mga bride's maid. Marami palang imbitado si
Chesca. Pinaghalong mga kaibigan niya sa Manila at kaibigan niya dito sa
Alegria ang naroon. Kulay dark green ang lahat ng suot namin, iba iba
lang ang disenyo.
Sa malayo pa lang ay kita ko na ang kapatid ni Chesca na si Craig.
Nilingon kaagad ako ni Chesca nang nakalapit ang dalawang lalaki.
"Entice, this is my brother, Craig Alde. Ito naman ang pinsan kong si
Theodore..."
Kinausap nila ako saglit tungkol sa detalye ng pag uwi ko dito sa Pinas
ngunit nagkahiwalay din kami nang tawagin na ng photographers ang mga
bride's maid.
Tumagal ng isang oras at kalahati ang buong pictorial. Kaming mga bride's
maid kasama si Chesca. Tapos ang mga groom's men ay sa likod naman kasama
si Hector.
Marami ng tao doon. Hindi ko na makikita kung nasaan ang iba kaya nag
concentrate na lang ako sa paglalakad patungong gitna.
Bumaling ako sa bukana ng simbahan para makita ang iba pang mga papasok
sa loob. Nahagip ng tingin ko si Knoxx sa malayong likod. Nakaputing long
sleeve shirt siyang nakatupi hanggang siko. Katabi niya iyong si Lumi at
iba pang mga kaibigan ni Hector.
"Don't do that. She needs to study," naabutan kong saway ni Hector kay
Chesca.
"Asus! Hindi rin naman type ni Entice si Craig. At isa pa, babalik ang
dalawang iyon sa Maynila. Bukas. Kaya it won't hurt if they became
acquainted with each other..."
"Basta! Mabuti pang mag aral na lang muna siya..." parinig ni Hector.
"Chesca was eighteen when she met you. Nag aaral din siya noon. It's
called multi tasking." Ngumisi ako.
"Tsss. Mag aral ka muna! You're too young for anything," malamig na
sinabi ni Hector.
Si Koko at Abby ay sumasayaw na sa gitna kasama ang iba pang mga naroon.
The music was slow and boring.
"Hmmm..."
Ako mismo ang unang tumayo at naghila kay Craig papuntang dancefloor.
Pinalupot ko ang aking braso sa kanyang leeg at nilagay niya naman ang
kanyang kamay sa aking baywang.
"Looks like you have an eye for someone, huh?" ani Craig sa isang
malambing na boses.
Hindi naman pala siya manhid. Not bad... Bumaling si Craig sa kung sinong
tinitingnan ko.
Knoxx was standing close to Lumi. What does she see in her? Maybe her
long straight hair, or her pitch black eyes? What is it? Dahil ba hindi
na siya bata? Dahil pareho sila ng edad at siguro'y magkapareho din ang
isipan?
Napatingin ako kay Craig. Oh come on! Ni hindi niya nga ako tinitingnan,
pagseselosin pa? Hinding hindi iyon magseselos. "I'm not that cheap..."
Pagkasabi niya noon ay hinila niya palapit ang aking katawan. Tinaas ko
ang kilay ko bilang hamon. Ngumisi siya.
Tumikhim ako. I know it's wrong but who knows, Craig probably likes Lumi
kaya niya iyon ginawa.
"Si Craig talaga. Type niya siguro iyong kaibigan mo," humagikhik ako.
Naglahad siya bigla ng kamay sa akin. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat.
He's seriously asking me to dance with him?
Walang pag aalinlangan kong nilagay ang aking kamay sa kanya. Hinigit
niya ako palapit sa kanyang katawan. Kumalabog ang puso ko. Hindi ko alam
kung anong pakiramdam ito. It's foreign and amazing!
Hindi napawi ang gulat ko kahit ganoon ang linya niya. "I don't want my
partner back..."
Nag iwas siya ng tingin sa akin. "Then don't dance with him. Simple."
Nag tiim bagang ako. "Let your partner enjoy this dance with mine,
Knoxx."
Binalik niya ang mata niya sa akin. "Ayaw mo nga sa partner mo, si Lumi
pa kaya?"
Nanuyo ang lalamunan ko. He sounds so protective of her. May kung anong
mabigat na nakadagan sa aking puso. Kinagat ko ang aking labi.
Nagkatinginan kaming dalawa.
Ilang sandali siyang hindi nagsalita. Nanatiling madilim ang kanyang mga
mata. His expression is always unreadable. Misteryoso. Parang laging may
tinatago. Ayaw magpapasok ng kahit na sino. May matatayog na dingding sa
pagitan ng ibang tao. Pero para kay Lumi, wala. Para kay Lumi, walang
dingding. Para kay Lumi, nakalahad ang lahat. Ang buong pagkatao at
maaaring pati ang kaluluwa.
"You speak of love like you know a thing about that. You're too young for
that," mabilis niyang sagot.
"I am young, yes. But I am not too young to not feel it. No one is too
young for it..."
Umigting ang panga ni Knoxx. Parang kinukurot ang puso ko. I know it's a
shallow thing to feel hurt just because of this. I've been to charity
works with my father. We fed the poor. I've met people in depressing
areas and living depressing lives. Maliit na problema lamang ito. Ngunit
kahit paano ko iyon isipin, hindi ako kaagad nakabawi.
Bumagsak ang balikat ko. Nanghina ang kamay kong nakakapit sa kanyang
balikat.
Nagulat ako nang hinawakan ni Knoxx ang kamay kong nanghihina. Inayos
niya iyon sa balikat niya.
"Hold on. I'll take you back to your partner."
He's right. Siya ang maghahanap sa kanila dahil siya naman itong atat na
maibalik ako kay Craig. Inilapit ko ang sarili ko sa kanyang katawan.
Pinalupot ko ang kamay ko sa kanyang batok. I am determined to enjoy this
dance, no matter what.
"Look for them. Just tell me when you see them, para maibalik mo na ako
kay Craig," sabi ko at ngumisi.
Umiling siya at marahang pumikit. Para bang isa akong malaking problema
sa kanya.
Ilang sandali pa ang lumipas ngunit hindi parin niya natatagpuan si Craig
at Lumi. Nakita ko si Koko na kasayaw si Abby sa dancefloor. Nginitian ko
lang si Koko habang tinitingnan niya si Knoxx.
Unti unting pinroseso ng aking utak ang sinabi ni Knoxx. Ngumisi ako at
tiningala ko siya.
Umiling ako at mas lalong ngumisi. "Persistent, huh? Umupo na tayo. Your
dad will get furious..."
Kinagat ko ang labi ko. I don't care about my dad! Pero sa oras na iyon
pakiramdam ko kahit anong sabihin ni Knoxx ay susundin ko.
=================
Kabanata 6
Kabanata 6
Gutom
Inuman ang nagpahaba sa gabi. Nakisali ako sa mesa nina Koko para
malibang ako. Antok na ako at lumalalim na ang gabi ngunit sinikap kong
makisama.
Sumulyap ako kay Knoxx. Nakita kong humikab ang katabi niyang si Lumi.
Hinigit ng bahagya ni Lumi ang braso ni Knoxx. Lumingon si Knoxx sa
kanya.
Nang nakaalis na ay nagpasya rin akong matulog na. I wonder what's really
the score between them?
"Hindi, kapag natuto ka na. Dapat kang matuto dahil ang kurso mo ay pang
agrikultura," ani daddy.
Tumalon ako at nilapag ang latigo sa lupa. Dumiretso ako kay daddy para
matuto.
Hindi natapos sa tamang oras ang subject na iyon. Mas maaga dahil kaonti
lang naman ang diniscuss. Lumabas kaagad ako sa silid pagkatapos noon.
Sa likod niya ay iilang mga kaibigan niyang nakatingin sa amin. The boys
were smiling while the girls were looking serious. Tatlong lalaki ang
kasama niya at dalawang babae. Ang mas matangkad na babae ay hinahawi ang
buhok, ang mataba naman ay matalim akong tinititigan. Nginitian ko silang
pareho ngunit nanatili ang kanilang mga ekspresyon.
Sinenyasan lang niya ang mga itong mauna na sila ngunit hindi sila
gumalaw. Nanatili siyang nakatingin sa aking schedule. He took out his
schedule too and compared them.
Sumulyap muli ako sa kanyang mga kasama. Looks like I'm not welcomed but
what choice do I have?
Umiling ako. "Hindi. Dito na lang ako mag lalunch kasi baka makatulog ako
kung umuwi pa ako sa bahay. I don't want to be late..."
I know the girls hated me for a reason. Hindi ko nga lang alam kung ano
ang rasong iyon.
Sumama ako sa kanila sa canteen. Mas marami pala sila sa inasahan ko.
Tingin ko ay isang buong section sa high school ang barkada ni Joaquin.
Nakisama ako sa kanila. Panay ang tanong sa akin kung marami daw ba
kaming alagang mga hayop sa hacienda.
"Kapag ba may project tayo, pwedeng sa inyo tayo gagawa?" tanong ng isang
lalaki.
"Oo naman!" Tumawa ako.
"Ha? Bakit? Ang boring naman. Pwede namang gala muna tayo bago ka umuwi.
Alas tres pa lang naman..." ani Joaquin.
Bahagya akong natigilan. I like that idea but I also have plans for
tomorrow.
"Nasa bahay ng mga Alde. Ba't ka nagmamadali?" kumunot ang kanyang noo.
"Kuya, pa sakay kay Abaddon? Uuwi din naman ako agad..." sabi ko.
Hinaplos ko ang mukha ni Abaddon. Hinila ko ang lubid niya para makalabas
na siya sa kuwadra. Kitang kita ko ang pag aalinlangan ni Kuya sa
pagpapahiram sa akin ngunit wala siyang nagawa.
I pouted. "Makakalabas din naman ako dito kapag dadaan ako sa tubuhan, e.
Mas mabuti ngang sa gate ako lumabas para at least sa kalsada, hindi ba?"
"Sige na naman. Tsaka uuwi din ako. Di ako gagabihin. May kailangan lang
akong puntahan. Importante."
Ilang minuto akong sakay ni Abaddon nang nakita ko na ang lumang bahay ni
Knoxx. Naroon ang kanyang Wrangler kaya nakakasiguro akong naroon din
siya.
"Namasyal lang ako. Iiwan ko muna si Abaddon dito, ha?" ngiti ko.
Bumaba ako kay Abaddon at nilapag ko ang latigo sa gilid. Inayos ko ang
sarili ko at pinasadahan ng tingin ang kanilang bakuran.
"Wala si daddy, nasa Maynila." Ngumiti ulit ako at tiningnan ang looban
ng kanilang bahay. Kumalam ang sikmura ko. Sa pagmamadali kong makapunta
dito ay hindi na ako nakapag merienda man lang sa bahay.
"Umuwi ka na... May mga gagawin pa ako," sabi ni Knoxx sabay kuha sa mga
nakahilerang basket ng manga.
Kumuha ako ng isang basket at binuhat ito. Medyo mabigat pero kaya naman.
Dalawang basket ang nabubuhat ni Knoxx. Nauubos naman ang dalawang kamay
ko sa isang basket lamang.
"I won't. Tutulungan na kita. Pahingi nitong manga, ha? Isa lang... Gutom
na ako, e," sabay lakad ko at lagay ng basket na dala sa isang truck.
Nanlaki ang mga mata ko. Lumapad din ang ngisi ko. Umiling siya at
dumiretso sa loob.
=================
Kabanata 7
Kabanata 7
Gulo
NIlagpasan namin ang malalaking sofa nito dahil dumiretso siya sa kusina.
Sumama ako roon. Kitang kita ko ang pagiging engrande din nito. It was
almost as big as our kitchen. Ang pinaka nakakabagabag lang ay talagang
mag isa siya sa mala mansyong bahay na ito. Sino naman kayang taga linis
dito? Mukha namang malinis ang buong bahay.
Sumulyap lamang siya sa akin. His thick eyebrows defined his usual scowl.
"I'm not cooking..." aniya.
Uminit ang pisngi ko. Masyado ba akong naging assuming doon. Humilig ako
sa counter. Pinagmasdan ko siyang kumukuha ng kung ano sa fridge. May
kinuha siyang mga gulay doon at isang nasa loob ng plastic.
Sumulyap ulit siya sa akin ngunit binalewala ang sinabi ko. May nilagay
siya sa loob ng isang microwave oven. Pilit kong tiningnan iyon pero
hindi ko nakita kung ano.
Kumuha siya ng iilang mga gulay. I saw a cucumber, tomato, and lettuce.
Hiniwa niya sa maninipis na bilog ang cucumber at kamatis.
Ngumiwi ako. I can get away with that. I just don't want to interrupt
him. Nakapangalumbaba ako habang tinitingnan siyang naghihiwa. His arms
flexed as he sliced the cucumber. Hindi ko kailanman naisip na maganda
palang panoorin sa kusina ang mga lalaki. No... especially him, actually!
"You live alone. Bakit? Asan ba ang tiyuhin mong si Maximo Navarro?"
tanong ko.
Sumulyap muli siya sa akin. Tila nagulat dahil kilala ko ang kanyang
tiyuhin.
"I don't really like crowds, anyway. I like peace and quiet and your
house is peaceful and quiet."
"I'm not a kid anymore. Alam nilang kaya ko na ang sarili ko," maagap
kong sinabi.
"Kaya mo na ang sarili mo? You're not a kid? You're just eighteen! Hindi
ibig sabihin na dahil hindi ka na minor de edad, matanda ka na!"
"What I'm trying to say is that I can take care of myself. Hindi ko naman
siguro ikakapahamak ang pagpunta dito, hindi ba?" Nagtaas ako ng kilay.
"Ang byahe papunta dito, Entice... You are so stubborn. At ang byahe rin
pabalik..." may diin sa kanyang pagkakasabi.
Tumindig ang balahibo ko doon. Hindi ko alam kung dahil ba iyon sa pag
tawag niya sa aking pangalan. It felt nice. Para bang talagang hindi na
ako bata.
"I am with Abaddon. He's a great horse. And I'm not going to get lost
going home so chill..." ngumisi ako. "Thanks for the concern..."
"Huwag mo munang kainin 'yan, mainit pa..." aniya at iniwan ako doon.
Kinagat ko ang labi ko at kinuha ang pinggang may sandwich. Kung kakain
ako, doon ako sa labas.
"Pagkatapos kong kumain, tutulong ako ha?" sabi ko sabay lapag ng pinggan
sa lamesa.
Ngumiwi ako habang tinitingnan ang pipino. I tried to bite it one more
time. Nilunok ko na lang agad. Tiningnan ko naman ang kamatis at inalis
ang mga buto nito. Kinagatan ko ng kaonti iyon at napatango na lang ako.
Narinig kong humalakhak siya. Nag angat ulit ako ng tingin sa kanya.
Umiling siya at nagpatuloy sa pagbubuhat ngunit tumatawa na.
"Why are you laughing?" tanong ko.
Damn it! May problema kaya sa mukha ko? Tiningnan ko sa salamin ng mga
bintana at wala namang problema.
Tinapos ko ang pagkain at ininom ang tubig. Bumaba kaagad ako para
lapitan ang nakahilerang mga basket ng manga. Kumuha ako ng isa at
binuhat iyon para mailipat sa likod ng truck.
"Hindi mo rin naman kaya. Give it up. Save your energy. Uuwi ka pa..."
Nakadalawang basket ako sa loob ng ilang minuto. Hindi ko alam kung ilan
na sa kanya pero alam kong masyado akong mabagal.
"Akin na!" aniya nang nakitang nahihirapan ako sa pangatlo. "You're just
slowing me down..."
Kaonti na lang ang nakahilerang mga basket. Pagod na pagod na ako. Pawis
na rin ako kaya ang nakalugay kong buhok ay tinali ko na. My feet hurts
from all the walking.
Dumiretso ako sa veranda ng bahay niya at agad hinubad ang aking boots.
Tiningnan ko ang mga paa kong pulang pula.
Tinitigan niya ako habang nagpupunas ng kamay. His jaw was clenched the
whole time. Alam kong gusto niya lang namang umuwi ako.
Nasa ere na ang aking kamay at ang malamig na tubig. Tinanggap niya iyon
at napangiti ako. I don't know why this brings me so much happiness.
Ininom niya ng isang bagsakan ang tubig na inalay ko. Even when sweating,
he still smells so damn great.
Halos lumiwanag ang buong buhay ko sa kanyang sinabi. I can't believe I'm
rewarded by that!
Tiningnan niya akong mabuti. Ngumiti lang ako sa kanya kaya nagpatuloy
siya sa pagluluto. Pagkatapos magluto ay nilagay niya na ang kanin at
ulam sa lamesang inayos ko.
Muntik na akong masamid. "Kay Manang Leticia. 'Tsaka wala naman si daddy,
eh kaya di ako nakapagpaalam."
Tumango ako at naisip ang magiging reaksyon ni Hector. Well, Knoxx is his
friend so he'll probably trust Abaddon to him.
"Hello..."
Kitang kita ko ang pag kuyom ng kanyang kamao. Napainom ako ng tubig. I
know what this is and I know what he meant by that! Oh come on, it's
still seven!
"Tito, andito po ang anak ninyo sa- Ganoon po ba? Hindi ko alam. Ang
sabi- Opo, ngayon din po. Sorry hindi ko agad sinabi... Sige..."
"Sino 'yon?"
"Oh, come on! Namasyal lang ako... My parents are overreacting. Tumawag
si dad?"
"Nasa bahay ninyo ang daddy mo. Let's go!" aniya at agad na dumiretso
paalis ng bahay.
Sumunod ako sa kanya. Binuksan niya ang kanyang Wrangler at pumasok siya
doon. Pumasok rin ako sa front seat at nag ayos ng seatbelts. Nilingon ko
siya at kitang kita ko ang galit sa kanyang mga mata.
"It's seven in the evening. You're with a horse... alone... and you
didn't ask permission properly!" iritado niyang sinabi nang pinaandar ang
sasakyan.
"This is Alegria, you're talking about. I know every corner of this place
at isa pa, hindi naman ako pupunta o sasama sa taong alam kong ipapahamak
ako."
"Really? You think hindi kita ipapahamak kung ganoon?" He raised his
voice.
"Yes! You're Hector's friend... You're dad's student. I'm here because
I'm bored and I don't have any friend na pwedeng-"
"Why don't you go to Koko, then? You two seem very close!" Hinampas niya
ng bahagya ang manibela at tumingin siya sa labas na parang may problema.
"Because of you! You tricked them and they were fooled! I don't need men
who can be tricked by a little girl like you! Paano na lang kung ibang
tao ang manloko?-"
"Wala akong ginawang masama. I just went out to kill boredom and-"
"At hindi ka nagpaalam ng maayos!? Now you're going to pay for it!"
"Tito, this is all my fault. Kung naisip ko lang sanang maaaring tumakas
siya dito, hindi ko na sana siya hinayaang magtagal sa bahay," singit ni
Knoxx.
"Wala kayo dito! Wala sila! Wala akong mapagtatanungan! I asked Manang
kung pwede ba akong lumabas kasi-"
"Entice! We'll talk in your room. You're grounded!" ani daddy na halos
nagpatalon sa akin.
Yumuko ako. Hiyang hiya sa lahat ng gulong nagawa ko. Damn it!
=================
Kabanata 8
Kabanata 8
Yakap
"Entice, your dad just wants you to learn. Na sa mga ganitong bagay,
dapat nagpapaalam ka ng maayos..." ani mommy.
Binagsak ko ang aking katawan sa aking kama at nilunod ang aking mukha sa
aking unan. Naisip ko kung paano ang ekspresyon ni Knoxx kanina habang
pinapagalitan ako.
"Nagpaalam ako ng maayos kay Manang Leticia. Siya lang naman kasi ang
naiwan dito-"
"I left my phone here. I don't need it. Hindi ko naman inasahang
gagabihin ako..." paliwanag ko.
"Kanina habang wala ka pa, galit na galit ang daddy mo, Entice. I'm just
not sure if he'll be convinced na huwag na silang sisantehin. Maybe you
can convince him."
"Huh? Bakit naman?" Kumunot ang noo niya at lumapit siya sa akin.
Nagkibit ako ng balikat. Ayaw ko nang mag explain kung paano nangyari.
"Sure!"
Kaya ganoon ang eksena ng mga sumunod na araw. Literal na bahay eskwela
lang ang ginagawa ko. Minsan ay naiisip kong manatili na lang muna sa
eskwela ng ilang oras tutal ay hindi naman ako makakagala pag nakauwi.
Lumapad ang ngisi ni Joaquin. Walang pasubaling kinuha niya ang aking
bag. Ang isang kamay niya'y ukupado sa bolang pambasketball.
"Ako na. Ako ang hahanap ng mauupuan mo doon. Itatabi kita sa mga
kaibigan ko," aniya.
May iilang mas matatandang players doon. Mga senior at junior ang naroon
at panay ang tawanan lamang, para bang naglalaro lang sila. Samantalang
ang mga freshmen tulad ni Joaquin ay sobrang siniseryoso ang laro.
"Go Joaquin!" ani Heather at iba pang mga babae sa likod. "Go Agri Biz!"
"Naku! Dapat magpaturo itong team natin sa mas magaling para mas
humusay!"
"Hindi kasi papayag ang daddy ko. Next time sasama ako..." sabi ko.
Tumango ako. Uminit ang aking puso. At least now I made some friends.
Tumunog ang cellphone ko, patapos ang laro nina Joaquin. Ayaw ko sanang
sagutin ang driver pero kailangan. I don't want him to be scolded by my
dad too.
Tiningnan ko ang court. Tumabla ang score nina Joaquin sa kalaban dahilan
kung bakit kailangan ng overtime. Kinagat ko ang labi ko at nilingon si
Heather.
"O sige!"
"Ayos lang, Entice. Kung ititext mo naman siguro ang mommy mo o ang lola
mo, maiintindihan nila. Ayaw ko lang magaya sa mga tauhang sinisante ng
daddy mo..."
Ngumuso ako. Naalala ko na naman iyon. I should ask Dad to take them back
again.
"You know what their names are, Manong Rene? Iyong sinisante po ni
daddy?"
Pagkapasok namin sa gate ng mansyon ay iyon ang tanging nasa isip ko. I
would rather suffer another week of punishment than let other people be
suffer for what I did.
Nang nakita niya ako pagkalabas ko ay iniwas niya ang tingin sa aming
sasakyan. He's wearing a black tight shirt and a tattered maong pants.
"Bakit ngayon ka lang? Hindi ba hanggang alas tres lang ang pasok mo?"
tanong niya.
Binayo ng kaba ang aking dibdib. Hindi ko alam para saan iyon.
"I am still..."
Uminit ang pisngi ko. "Bakit? Sa school lang din naman kami nanood ng
game, ah? 'Tsaka mag uusap kami ni daddy mamaya. Sasabihin ko sa kanyang
ibalik niya sa trabaho si Pedro at si Baldo. Kasalanan ko naman at
pinagbabayaran-"
"Mabuti at namulat ko. You should. You don't know how you affect people's
lives. Konting pagkakamali mo, sila ang masisisi. Kaya dapat huwag kang
padalos dalos sa mga ginagawa mo..." aniya sabay tali sa kabayo doon sa
kuwadra.
Uminit ang gilid ng mga mata ko. Hindi ko alam kung bakit ilang beses
naman akong napagalitan ay ngayon lang tumama sa akin.
"I'm glad you know their names. Kasi nakakahiya naman sa kanila kung
nasisante sila at ni hindi mo alam ang kanilang mga pangalan. They are
suffering because of what you did. Their work mean so much to them. Si
Pedro, breadwinner ng pamilya nila. Siya ang nagpapaaral sa mga kapatid
niya. Ito ang bumubuhay sa kanila."
"Alam ko. Pero hindi ibig sabihin na dahil hindi mo sinadya, ayos lang."
"At may apo na si Baldo. Siya ang bumibili ng gatas para sa bata at sa
loob ng apat na araw na wala siyang trabaho, ano sa tingin mo ang iniinom
noong batang iyon?" Bumaling siya sa akin.
Nanlaki ang mata ni Knoxx pagkatingin niya sa akin. Umatras ako ng isa
pang beses dahil gusto kong tumakbo. Ayaw kong makita niya akong umiiyak.
He reached for my face pero hinawi ko ang kamay niya. I'm not crying or
what! I'm just moved by it. Mawawala din ito at ayaw ko nang tinatahan
ako.
Kumunot ang noo niya nang hinawi ko ang kanyang kamay kaya marahas niyang
hinawakan ang aking palapulsuhan at hinila niya ako pabagsak sa kanyang
dibdib.
Hindi siya nagsalita. Kinagat ko ang labi ko at pinunasan ang aking luha
habang yakap yakap niya pa ako. Unti unting kumalas ang pagkakayakap
niya. May narinig akong mga yapak.
Lumipat ang mga mata niya kay Knoxx ngunit bumalik ulit iyon sa akin.
"Kararating mo lang?" tanong niya sabay pasada sa aking uniporme.
Tumitig si daddy sa akin ng ilang sandali. Sumulyap ulit siya kay Knoxx
ng isa pang beses. Tahimik lamang ito sa likod ko.
Tumango kaagad ako. Bumaling ako kay Knoxx para tingnan ang kanyang
magiging reaksyon. Nakatingin lamang siya kay daddy.
"Sige na, Knoxx. Malayo pa ang inyo..." Tinapik ni daddy ang balikat ni
Knoxx bago tumulak papasok sa mansyon.
"Your punishment is lifted, En. Seeing that you're regretting. I hope you
won't do it again."
Tumango ako. "Kailan po ang balik nila sa trabaho?" tanong ko kay daddy.
"Yes, dad."
Binuksan na ang mga pagkain namin. May apat na putahe sa aming lamesa.
Isa doon ang ginataang manok. Kumuha ako noon at nilagay sa maliit na
bowl. Napatingin si mommy sa akin.
=================
Kabanata 9
Kabanata 9
So Stubborn
Dad lifted my punishments. Hindi niya naman agad sinabi iyon pero nang
sinubukan kong magpaalam ng maayos sa kanya tungkol sa pamamasyal
kinabukasan ay hindi siya nagalit.
Mabilis ang patakbo ko kay Abaddon patungo sa bahay nina Knoxx. Hindi pa
ako nakakapunta doon ng ganito ka aga. I wonder what he's doing. Ang alam
ko ay ginabi sila kagabi sa pagpapaanak ng baka.
Maliwanag ang araw sa Alegria habang bumabyahe ako patungo sa kanila. Ang
mga magsasakang nadadaanan ko ay abala sa mga ginagawa.
Bukas din ang pintuan ni Knoxx. Gising na siya. Talagang maaga siyang
nagigising, huh? Ano kaya ang ginagawa niya? Tutulong ako kung ano man
ang ginagawa niya ngayon.
May kausap siya. Nakita kong lumabas sila sa bahay. Dalawang beses siyang
tumingin sa akin nang nahagip ako ng kanyang paningin. Ngumisi ako at
lumapit. Isang lalaki ang kausap niya.
Napatingin na rin iyong kausap niya. Nang nakita ako ay agad tumuwid sa
pagkakatayo.
"What are you doing here? Hindi ba ay grounded ka? Tumakas ka, Entice?"
he sounded tensed.
Umirap ako. "Dad lifted it. Kahit tanungin mo pa siya..." ngumisi ako.
Tiningnan ko ang loob ng bahay niya. Nakita ko ang isang basket ng mga
tshirt na marurumi. Siguro ay ipapalaba niya iyon. Kanino naman?
"Anong ginagawa mo?" tanong ko nang nakita siyang isa isang tinitingnan
ang mangga at may ibang nilalagay sa isa pang basket at may ibang sa
sako.
Hindi siya sumagot. Mukhang mabusisi ang ginagawa niya dahil tinitingnan
niyang mabuti ang balat.
"Tinitingnan ko kung alin ang maayos at alin ang hindi," sagot niya.
"Manood ka na lang ng TV diyan..."
Kinagat ko ang labi ko. Wala rin naman akong ginagawa. Hindi ko rin naman
masasabing wala akong alam sa gawaing bahay dahil sa ibang bansa, ako
naman din ang naglilinis.
Pinagpawisan na ako nang nag mop sa buong sala. Malawak kasi ito at
maraming sulok. Tinali ko ang buhok ko at kahit may takas ay binalewala
ko na lang. Abala ako sa ginagawa. Tinabi ko rin kanina pa ang aking
boots at nakapaa na lang ako ngayon.
Tumango ako. Ang totoo, ito lang ang alam kong gawin. Hindi ako gaanong
maalam sa pagluluto o sa kahit anong ibang gawaing bahay. But I think
that's enough. Ang iba nga ay kahit paglilinis, hindi alam kung paano.
"Isarado mo ang pintuan. Don't open it while I'm not yet back."
"I have food inside my fridge if you're hungry. You can also watch TV.
I'll be back. Ilang minuto lang ako..." aniya.
Tinalikuran niya na ako at sinarado niya ang pintuan. Nilock niya iyon
galing sa loob at tuluyan na siyang tumulak.
Bitbit ang buong basket na ay lumabas ako ng bahay galing sa likod para
maghanap ng pagsasampayan. Mayroon doon kaya dumiretso na ako sa bathroom
para magsimulang maglaba. Hinanap ko muna ang sabong panlaba at may
nakita akong powder. Paano ba gamitin ito?
Tiningnan ko ang mga damit. Paano ba labhan ang mga maong? Naisip kong
mga t shirt na lang muna ang unahin ko dahil mukhang mas madali iyon.
Kahit na marurumi ang t shirt ni Knoxx, mababango parin ito. His natural
manly scent is missed with his shower gel. Napangiti ako habang nilalagay
silang lahat sa isang balde.
"Entice!" sigaw ni Knoxx galing sa sala. Tumindig ang balahibo ko. Kahit
pagtawag niya lang sa pangalan ko, halos hindi ko na kaya.
May nilagay siyang supot sa counter. Lumipad ang mga mata ko doon. Sa
puti at manipis na supot ay nakakita ako ng isang tsinelas.
"Bakit mo nilabhan? I did not ask you to do that. I can do that!" aniya
sabay lapit sa akin.
"Stop it-"
"If you're scared na isusumbong kita kay daddy dahil sa mga ginagawa ko,
don't be. I did this willingly-"
"That's not it!" Mas lalong lumalim ang kanyang boses. "Hindi ka nandito
para gawin ang mga bagay na iyan!"
"Leave those alone. Ako na ang bahala sa mga iyan!" Tiningnan niya ang
mga ginawa ko.
Dalawang supot ang nasa counter. Ang kulay pink na tsinelas ay hindi
parin nawawala sa aking utak.
"You don't even know how to do the laundry, damn it! Doon ka na sa sala
at manood ka ng TV kung gusto mong payagan kitang manatili dito sa bahay
ko!" pagalit niyang sigaw.
Halos mapatalon ako doon. Yumuko ako at tiningnan ko ang mga kuko ko.
Nakita kong medyo napudpud ang kuko ko sa hinlalaki. Kinagat ko ang labi
ko at tinago ito.
"But... I just want to help-"
"I don't want you to do the laundry..." aniya. "You're not even doing
yours, right?" Mas mahinahon na siya.
"Hindi nga ako marunong pero maayos naman ang ginawa ko kahit paano... I
can do it. Kahit sa mga t shirt lang..."
"You really are so stubborn." Bumaba ang tingin niya sa aking paa.
Napatingin rin ako doon. Pumikit siya ng mariin at umigting ang kanyang
panga.
Kinagat ko ang labi ko. I don't want to push my luck. Kahit na nagagalit
na siya ay gusto ko paring mangiti. He accepted it. Alam niyang dito ako
laging pupunta pag wala akong ginagawa kaya siya bumili ng tsinelas.
Halos hindi ako makahinga sa sobrang saya. "Wala, e." Hindi nakatakas ang
saya sa tono ko.
Dumilim ang kanyang mga mata. "Kukuha ako ng t shirt ko. The next time
you come here, bring an extra..."
"Sige!"
Umalis siya para kunan ako ng damit. Bago ko sinunod ang gusto nyang
mangyari ay kinuha ko ang mga tapos ko nang labhan para maisampay na sa
labas. Hindi ko na tatapusin iyong mga maong dahil baka pagalitan niya
ako.
Umiling siya at tumingin ulit sa mga paa ko. "Wear the slippers I bought
you!"
Siya na ang nag ayos ng lamesa para sa aming dalawa. Naabutan ko siyang
matalim akong tinitingnan habang nagsusuot ako ng tsinelas.
"Knoxx, can I take a bath on your bathroom? Ang dungis ko na, e."
"Babalik si Omeng ngayong ala una at mag iinventory ako sa lahat ng mga
dineliver."
Napatingin siya sa akin. Ilang sandali niya akong tinitigan na ako mismo
ay sumuko na. Hindi ko kaya ang intensidad ng kanyang mga mata.
=================
Kabanata 10
Kabanata 10
Estupida, Entice
Hinatid niya ako sa kanyang kwarto pagkatapos kong maligo. Basang basa pa
ang buhok ko kaya ayaw ko pang matulog pero nagpahatid parin ako.
Naputol ang titigan namin nang sinarado niya ang kanyang pintuan. Nang
tuluyan na siyang nawala ay dumipa na ako at binagsak ang sarili sa
kanyang malambot na kama. Naamoy ko kaagad ang kanyang bango. Sa
bedsheets at sa comforter ay nakapikit iyon. Hinagkan ko ang puting unan
at napangiti na lang ako.
Tumayo ako at pinasadahan ng tingin ang buong kwarto. May aircon doon at
may dalawang pintuan patungo kung saan. Malinis at maayos ang
pagkakaarrange ng gamit. May nakapatay na laptop sa isang study table,
katabi ng table lamp. May nakita din akong frame na may lumang picture.
Binuksan ko ang isang pintuan. Bumungad sa akin ang isang walk in closet.
Everything's made of hardwood. Kahit ang mga kabinet, walang marka ng
modernisasyon. Sinarado ko iyon at binuksan ang isa pang pintuan. It was
a bathroom complete with a classic bath tub.
Humiga ulit ako sa kanyang kama. Mabilis ang pintig ng puso ko at hindi
ko alam kung makakatulog ba ako.
Kinusot ko ang mga mata ko. I feel so tired but I need to get up. Nang
tiningnan ko ang buong kwarto, natigilan pa ako dahil hindi ko naalala
kung nasaan ako. Nang tuluyan nang pumasok sa isip ko ay sinuot ko na ang
tsinelas at dinungaw ang bintana. Sa gilid ay nakita kong may isang truck
na dumating. Sinalubong iyon ni Knoxx.
Nang tatlong palapag na lang bago ako makababa ay nakita kong hindi si
Knoxx ang nagtitimpla noon sa kusina. I saw a girl.
Kinusot kong muli ang mga mata ko para makita. Napatingin siya sa akin at
natigilan nang nakita ako. Kitang kita ko ang gulat sa mga mata ni Lumi.
She's here. Pumupunta pala siya dito?
Alas kwatro na at pakiramdam ko'y hindi iyon ang tamang oras para uminom
ng mainit na kape.
"Bakit ka natutulog-" Natigil siya nang narinig naming pareho ang mga
yapak ni Knoxx papasok sa bahay.
"Hindi na. Mauna na sila... Coffee?" sabay tingin niya kay Knoxx.
Nakatingin ulit si Lumi sa akin. Ngumiti ako sa kanya ngunit hindi niya
sinuklian iyon.
"She did some chores..." ani Knoxx para mabasag ang katahimikan.
Umiling si Lumi.
"Ang ibang puti ay nag mukhang pink. Sinama mo sa isang balde ang mga
puti at ang pula?"
"That's okay-"
Tama si Lumi. Kitang kita ko ang pagiging pink ng mga puti. Ang dalawang
pulang t shirt ay sinama ko kanina sa iisang balde. Mabuti na lang at ang
itim at grey ay hindi naman naapektuahn.
"I can bleach your whites if you want. Para hindi naman 'yan magka
ganyan," ani Lumi kay Knoxx.
Nanlamig ang tiyan ko. Lumunok ako kahit nahihirapan dahil barado ang
aking lalamunan.
Pinisil ko ang aking mga daliri sa aking likod. Naalala ko iyong sinabi
ni daddy na magpahatid daw ako kay Knoxx.
Hinawakan ko ang mukha ni Abaddon nang tumigil siya sa pag inom ng tubig.
Maybe I should go now? Ngayong hindi pa gumagabi? Pero kasi sinabi ni
daddy na magpahatid daw ako kay Knoxx. Baka isipin na naman ni daddy na
hindi ko siya sinusunod pag umalis akong mag isa.
Kumalabog ang isang basket. Nakita kong binuhat iyon ni Knoxx at nilagay
sa likod ng truck. Tumingin siya sa akin. Hinampas niya ang gilid ng
truck dahilan kung bakit binuhay ni Omeng ang engine nito.
Umandar iyon kaya hinila ko si Abaddon sa gilid para pagbigyan ang truck.
Nang tuluyan itong nakalabas ay umupo si Knoxx sa veranda. Nakatingin
siya sa akin. I don't know what to say but I'll say something anyway.
"Hindi naman madalas pero pumupunta siya dito pag naaabutan niya ang
truck sa daanan," ani Knoxx.
Sumisikip ang dibdib ko. Patuloy kong sinuklay ang buhok ni Abaddon.
Tahimik na ako. Kailangan kong magsalita.
"Sorry nga pala sa ginawa ko sa damit mo. Next time, aayusin ko na. Hindi
ko alam na kailangang ihiwalay ang puti at dekolor."
"I know. I know you don't know how to do the laundry..." humalakhak ulit
siya.
Tumaas ang dalawang kilay niya at mas lalong lumapad ang ngiti. Uminit
ang pisngi ko. Tinaas niya ang kanyang mga kamay.
"Hindi..."
I feel stupid. Bumaling ulit ako kay Abaddon at tiningnan kong mabuti ang
kanyang mukha. Hindi bale, at least may natutunan ako. Next time, aayusin
ko na. Hindi na ako nagsalita.
Ilang sandali ang katahimikan bago siya tumayo at lumapit sa akin. Hindi
ako halos makagalaw sa kaba. Damn it!
"Maayos ba ang tulog mo?" tanong niya sabay hawak din sa pisngi ni
Abaddon.
"Maayos..."
"Knoxx!" ani Lumi na nasa likod ng bahay. "Ikaw na ang mag prepare sa
spices. Di pa ako tapos sa paglalaba."
Tiningnan ko siya paalis ngunit diretso ko ring binawi ang tingin ko. I
feel so small, really. Too small, actually. I couldn't fit.
Nagpasya akong pumasok na para tingnan ang dalawa. Tawanan ang bumungad
sa akin sa kusina. Pareho silang nakaharap sa stove at amoy ng tinola ang
nalalanghap ko sa hangin.
"I'll prepare the plates..." nag presinta ako. I should've left an hour
ago. Kung bakit ko hinayaan ang sarili kong manatili dito para lang
manlamig ay hindi ko alam. Estupida, Entice...
Kinuha ko ang mga plato sa lalagyanan. Kinuha ni Knoxx sa akin ang mga
plato kaya napatingin ako sa kanya.
Masarap nga iyon. Lalo na dahil mainit pa. Hindi ko maipagkaila. Tumango
si Lumi sa tanong ko.
Ngumisi siya. "Sana pala nanood ka kanina habang niluluto ko ito. Para
malaman mo..."
Then, I can't turn back time. Maybe I should ask Manang Leticia.
"Hindi ka nagluluto, 'di ba? Kasi may mga kasambahay naman kayo sa
inyo..."
Nahihiya akong tumango. "Pero gusto ko namang matuto."
"Why do you have too? Hindi naman yata mauubusan ng kasambahay sa inyo."
"It's still better if I can cook..." Napatingin ako kay Knoxx na nasa
pagkain lang ang buong atensyon.
Nag usap sila ni Knoxx tungkol sa mga tauhan. Hindi ko makuha ang pinag
uusapan kaya tahimik na lang akong kumain.
"Ako na," ani Knoxx. Mamaya pagbalik natin. Kailangan mo nang umuwi kaya
ngayon na kita ihahatid."
Tumayo siya. Ganoon din si Lumi na humikab na. Uminom ako ng tubig at
sumunod sa kanilang dalawa. I guess that's the end for today. I don't
know if I'll be back tomorrow.
"Pwede bang isama mo na lang din si Pedro pabalik dito nang sa ganoon,
agad niyang makuha si Abaddon ngayong gabi?"
Kumunot ang noo niya. "Okay... why? You wan't to return Abaddon so bad in
your stables. Di ka na babalik dito?" he smirked.
=================
Kabanata 11
Kabanata 11
Curious
Sa sumunod na araw, nagpunta ulit ako kina Knoxx. Hindi nga lang kasing
aga noong pagpunta ko noong Sabado. Sumama pa kasi ako kay mommy at lola
para makapag simba. Hapon na nang napadpad ako kina Knoxx at tulad ng
dati, abala siya sa mga bagong harvest ng manga.
Hinatid niya ako nang gumabi. Kaming dalawa lang ang nasa bahay niya at
nagulat ako dahil wala naman doon si Lumi. Magtatanong na sana ako
tungkol doon ngunit ayaw kong maging masyadong kuryoso. Masaya na ako na
ganoon ang kinalabasan sa araw na iyon.
Hindi ko masyadong gamay ang mga minor subjects namin. Hirap na hirap
tuloy ako sa Agri Econ. Hindi ko masyadong gamay ang math at maraming
math sa Economics na ito.
Tiningnan ko siya. Kumunot ang kanyang noo habang tinitingnan ang nilagay
ko sa aking yellow pad.
"Bakit ba kasi ngayon mo ito ginagawa?" Hinarap niya ang aking papel at
kinuha ang aking calculator.
Pinasadahan ko ng tingin ang mga kaklase naming unti unti nang umaalis sa
classroom. Ang ibang mga lalaki ay nag-aantay na kay Joaquin. Sina Trixie
at Heather naman ay nasa labas na.
"Sorry. Sige na, ako na lang nito," sabay harap ng assignment ko.
May lumapit na dalawa pang barkada niya. May dala din silang bola. Hindi
ako sigurado kung may practice ba sila ngayon o tunay na game.
I hate to decline his offer but I need to. Dadalhin ko na lang itong
assignment ko kina Knoxx, baka sakaling may alam siya kung paano. At isa
pa, pag umuwi ako ng gabi baka hindi na ako payagan ni daddy na pumunta
kina Knoxx.
"Hindi na. Sorry, Joaquin. Nagmamadali kasi akong umuwi..." sabi ko.
"O sige..." Kinuha ni Joaquin ang kanyang bag. Nakaplaster na ang ngiti
sa kanyang labi. "Lika, ihatid na kita sa gate..."
"Sorry talaga. Babawi naman ako, Joaquin. Sige na... Good luck sa game,
ha?" sabay ngiti ko.
Tumango ako kahit na hindi ko naman iyon ginagawa. Madalas ay siya ang
nagtitext tuwing nakakalimutan ko kaya nag rereply na lang ako.
"Oo, e. Ang bilin ng daddy mo, magsasakyan ka na lang daw. Ihahatid kita
doon."
Hindi ako nakapagsalita. Talagang alam ni daddy kung saan ang punta ko.
At pumayag pa siyang ihatid ako ng sasakyan.
Kaya nang nakarating ako sa bahay ay dumiretso ako sa kwarto para maligo
at makapagbihis. Hinagilap ko ang mga gamit ko para doon na mag-aral kina
Knoxx. Nagmamadali kaagad akong bumaba at dumiretso sa aming sasakyan.
Abala yata sina daddy at mommy sa farm. Si Lola ay malamang nasa kanyang
study at si Hector at Chesca, wala sa bahay.
Hindi tulad ng byahe sa kabayo, mas mabilis akong nakarating gamit ang
aming sasakyan. Nilingon ko si Manong nang nasa labas na kami ng bahay
nina Knoxx.
"Manong, huwag ka nang mag antay ha? Magpapahatid na lang ako kay
Knoxx..." sabi ko.
Medyo natagalan ako sa araw na ito. Maputik doon dahil siguro sa ulan
tuwing umaga kaya nag ingat ako sa paglalakad. Tahimik kong sinungaw ang
ulo ko sa gate para makita kung naroon ba siya.
Nakita ko ang likod niya. Nakahawak ang magkabilang kamay niya sa makina
ng Wrangler. Ngumiti ako.
Bumaling siya sa gate ng isang beses at namataan niya ako. Binalik niya
ang tingin niya. Siguro ay matagal niyang na proseso.
Kumunot ang noo niya sa akin. Kitang kita ko ang mantsa ng grasa sa
kanyang puting t shirt. Kumuha siya ng pamunas at nagpunas siya ng kamay.
Pumasok ako sa gate.
Tumingin siya sa akin bago tumagilid. Kitang kita ko ang paghuhubad niya
ng t shirt. Galing sa batok ang paghila niya sa tshirt hanggang sa
nahubad na ito ng tuluyan. Tumikhim ako.
Kinuha niya ang libro ko at naunang pumasok sa bahay. Dumiretso naman ako
sa pintuan at nakita ko doon ang tsinelas ko. I removed my boots at
nagpalit ako ng tsinelas na bigay niya.
Nilagay niya ang aking libro sa coffee table at umupo siya sa sofa.
Ngumuso ako at umupo na rin doon sa sofa.
Umaliwalas ang kanyang mukha nang nabuklat ang aking libro. Nandoon lahat
ng tanong na pinapasagutan ng teacher namin.
"You should read the whole chapter later, nang maintindihan mo..." aniya.
Tumango ako.
Umupo ako sa hapag. Pinasadahan ko ng tingin ang buong mesa na naka handa
na. Usually ako ang naglalagay ng mga kubyertos ngunit hindi ngayon.
Naging abala kasi ako sa paggawa ng assignment.
Uupo na sana siya nang biglang tumunog ang kanyang cellphone. Dumiretso
siya doon at sinagot iyon.
"Hello... Yeah... Yup. Sige... Yup..." Iyon lang ang narinig ko. "Maayos
naman ako. Ingat din po kayo, dad."
"Cagayan de Oro?" ulit ko. "Ang layo naman. Bakit mag isa ka dito? Ba't
di ka samahan ng daddy mo? Mommy mo?"
Nanlaki ang mga mata ko. I never thought that he's got siblings! Mukha
kasi siyang only child or something. Tagapagmana o ano...
"May mga kapatid ka? Maliliit pa?" Hindi ko maimagine na may mga bata
siyang kapatid.
"Babae o lalaki?"
"Babae at lalaki. Sunod sa akin 'yong lalaki, 'yong babae mas bata..."
"Well, you know about my family. I don't know about yours!" paliwanag ko.
"Azrael at Claudette."
"What? Are you gonna add Azrael on Facebook?" matigas na ingles ang gamit
niya.
"Tsss."
"Bakit ba?" natigil siya sa pagkain. "Ang sabi ko, sunod sa akin."
"Mas bata sa'yo ng isang taon, kung ganoon?" I said with enthusiasm.
"You are way older than me, actually..." sabay tawa ko.
Sinimangutan niya ako lalo. Natulala na ako kakaisip na may mga kapatid
siya. Naisip ko ang kapatid niyang babae. Paniguradong maganda iyon. Ano
kaya ang itsura ng Cagayan de Oro?
Tiningnan ko siya at matalim ang tingin niya sa akin. Nag ngising aso
ako.
"Wala!"
"I can't help but be curious. Especially ganito ka kung maka react!"
Ngisi ko ulit.
Kinuha ko ang cellphone ko para icheck ang Facebook. Hindi ako madalas
nag oopen noon kaya hindi ko rin siya hinanap.
Tinalikuran niya ako at tinaas niya ito. Sinubukan kong abutin iyon
ngunit hanggang siko lang ang kamay ko. Kahit na tumalon ako ay hindi ko
maabot ang kamay niyang nasa ere.
Panay ang talon ko ngunit hindi siya natinag. Kitang kita ko ang
pagsscroll niya sa Facebook ko. Tiningnan niya ang profile ko at mga
pictures ko doon.
Then he pushed exit. Dinelete niya ang app kong Facebook at Messenger
bago binalik sa akin ang aking cellphone.
=================
Kabanata 12
Kabanata 12
Mango Float
I went home with a smile plastered on my face. He did not put his number
on my phone, like what I expected pero ayos na ako sa Skype niya.
I checked it before I went to sleep and saw that he's online. Malayo siya
sa kanyang pamilya kaya ito siguro ang ginagamit niya para makatawag sa
kanila.
Mas naging busy kami sa sumunod na mga araw. Mas dumami ang mga
assignments ko mula Econ hanggang Botany, kaya tuwing pumupunta ako kay
Knoxx, puro iyon ang inaatupag ko. Luckily, he's always willing to help.
But then...
"Bukas ha? Sabi mo!" ani Joaquin sabay paikot ng bola sa kanyang thumb.
"O sige. Magkita kita tayo sa soccer field sa tapat ng simbahan. Sinu
sino ba ang sasama?"
"Huwag na tayo sa Tinago, lagi kami doon last week. Mabuti pa sa rancho
niyo na lang tayo mag picnic! May mga pine trees ba doon?"
"Pero may sisilungan naman tayo, hindi ba?" tanong nila, nangungunot ang
noo.
"Ako na ang bahala sa lahat. Mag dala na lang kayo ng extra shirts dahil
medyo maputik sa rancho ngayon."
Tipid na ngiti ang binigay sa akin nina Ayana at Susie. Hindi ako
sigurado kung magugustuhan ba nila iyon. Hindi naman kasi ako close sa
kanila.
Ngumiti ako. I would like to talk to them more para bukas ngunit
kailangan ko nang umalis.
"Opo..." Ngumiti ako. "May gagawin ako 'tsaka ihahanda ko pa ang lahat
bukas."
"Tutulong din naman kahit paano. Basta, ha? Itext ninyo ako bukas."
"Alas diez na lang dahil baka hindi ako makagising ng maaga," ani Drixie.
Umiling ako.
"Next time, ask them to stay, hija. We have so many free rooms!" giit ni
Lola na kung hindi lang ako nagmamadali ay pinatulan ko na.
Nakarating ako kina Knoxx na busy siya sa ginagawa. Mas lalo kasing
dumami ang naharvest nila sa plantation. Gusto ko sanang bumisita doon
ngunit 'tsaka na lang kapag doon din ang punta niya.
Nanliit ang mga mata ko habang tinitingnan kung tama na ba ang nabuhos
kong crushed Grahams.
Tama na yata kaya lalagyan ko na ulit ng manga. Kanina pa kasi nag aayos
si Knoxx sa labas kasama ang kanyang mga tauhan kaya hindi ko na siya
inabala. Naiinis pa naman iyon kapag pinilit kong tumulong kaya heto ako
sa loob at gumagawa ng Mango float. Iyon lang din naman ang alam kong
gawin. I don't know how to bake. Magpapaturo pa ako.
Kitang kita ko ang pagkalito niya. Nilapag niya ang baso sa counter at
humalukipkip. "Para saan?"
"Sabi dito... kailangan daw ng parchment paper bago lagyan ng crackers,"
sabay tingin ko sa cellphone ko.
"Really?"
"Oo! For easy removal of the dessert!" Nasapo ko ang noo ko.
"Do you really have to follow that? Pwede namang wala na iyon..." Umiling
siya. "You really don't know how to do this, do you?"
Uminit ang pisngi ko. Oo nga naman. Pwede namang wala na iyon. Natatakot
lang ako na pumalpak. This is my first time!
Ngumisi siya. Damn, his smile. "Bakit?" Umiling pa siya tila nalilito
kahit alam niya na ang sagot.
Nabunutan ako ng tinik doon. I resumed what I'm doing after that.
Gusto kong ubusin lahat ng manga na dinala niya dito sa kitchen para sa
Mango Float ko pero masyadong marami iyon. I should research of other
recipes para makagawa ulit ako nito.
Masayang masaya ako nang natapos ko ang tatlong layer. Gagawin kong apat
dahil kasya pa naman.
Kumikinang ang morenang kutis ni Lumi nang papasok siya sa bahay. May
dala siyang paper bag. Nagkatinginan kaagad kami.
"Oo. Uh..." tumingin ako sa likod niya baka sakaling hinatid siya ni
Knoxx ngunit hindi. Mag isa siya. Naroon parin si Knoxx sa labas. I feel
like this is normal for the both of them.
"Hmm. Yup..." Medyo nawalan ako ng gana ngunit pinilit ko ang sarili ko.
"Marami kasing manga kaya naisip kong gumawa."
Tumango tango lamang ako. I don't know but I feel like she is really
doing something for Knoxx. Iyong tipong nakakatulong. Naisip ko tuloy
kung anu anong mga bagay ba ang nagawa ko para kay Knoxx. Pakiramdam ko
ay ako naman lagi ang tinutulungan niya.
He didn't know.
"Oo. Hindi mo ako nakita kasi nasa likod ka at nag didiskarga. Dumiretso
na ako dito para maayos itong pagkain, like the usual."
Napalunok ako. This is their usual thing. I'm not against that. Sa bagay,
nandito na silang dalawa kahit noong wala pa ako. At isa pa, tatlong
linggo pa lang kaming magkakilala ni Knoxx.
"Yup..." Tiningnan ko ang aking plato. Hindi ako makatagal sa titig niya.
"Nasa fridge. Apat na oras pa daw pwedeng kainin kaya di na 'yon aabot
pagkatapos kumain. Bukas na lang..."
"Let's go..." ani Knoxx nang nakitang nakaupo parin si Lumi sa sofa at
nanonood ng TV.
Mabilis ang takbo ng isip ko. Galing sa pag alis namin ni Knoxx at ang
kanyang pagbabalik. Pinilig ko ang ulo ko para matigil ang pag iisip.
Nakaharap na ako sa Wrangler at hindi ko pa iyon mabuksan.
"Naku! Hindi ko matitikman ang Mango Float kasi mamaya pa 'yon. Sabihin
mo kung masarap, ha? Makakakain kayo ni Lumi..." sabi ko.
Hindi ko mabasa ang iniisip niya. Ang tanging alam ko ay seryoso siya.
"I'm going to make another one. This time, para sa bahay naman.
Masasarapan siguro si mommy at daddy. Do you have spare mangoes? I'm
gonna make some..." ngumiti ako at nilingon siya.
Tinigil niya ang makina at tumingin siya sa akin. His eyes were dark and
brooding. Hindi talaga ako makatagal. I feel like I'll lose myself if I
stare too much at him.
"I'm gonna put some baskets at the back then... Ilan ba ang kailangan
mo?"
Tumawa ako. "Basket? Ang dami naman. Konti lang kaya ang naubos ko
kanina. Five mangoes will be fine..."
Akala ko isang basket lang pero nakita kong kumuha pa siya ng isa.
Tinanggal ko na ang aking seatbelts para makalabas.
"Tama na!" Tumawa ako nang nakita ko ang pangatlo. Halos hindi na
magkasya sa likod.
Bumaling siya sa akin. Napawi ang ngiti ko. Humilig siya sa kanyang
sasakyan. Hinawakan ko ang pintuan ng front seat. I don't know why we're
staring at each other's eyes but...
"Bukas ko na kakainin 'yong mango float. Para matikman mo rin ang gawa
mo..." aniya.
Ngumuso ako.
Kabanata 13
Kabanata 13
Paligsahan
Maaga akong nagising nang nag Sabado. Naligo at nagbihis ako sa aking
kwarto. Hindi pa nakakapag almusal ay inayos ko na ang itinerary nina
Joaquin mamaya.
Ang plano ko'y una naming gagawin ang kumain dito sa aming bahay. Sa
dining room muna dahil may plano naman kaming mag picnic mamaya. Ang
sunod ay mangabayo. Marami kaming kabayo kaya pasusubukan ko sa kanila
ang mga iyon. Kapag marunong naman sila ay mangangabayo kami hanggang
doon sa Rancho. Hindi rin naman kasi iyon kalayuan.
Umiling si Manang at ngumiti. "Naku, salamat hijo pero tapos na ito. Ang
bait mo talaga... O, Entice! Ano na? Tingnan mo 'to!" biglang nag iba ang
tono niya nang banggitin niya ako.
Unti unti akong lumapit sa mesa para makita ang mga basket. Nakita kong
kumpleto naman iyon kasama ang mga banig na gusto ko.
"Ako na, Manang..." ani Knoxx sabay kuha sa dalawang basket at nilapag
kaagad sa mesang nasa gilid.
Manghang mangha parin ako na nandito siya. Buong akala ko hindi kami
magkikita ngayong araw pero heto siya, pambungad sa umaga ko.
Mabilis ko siyang tinalikuran. Nanlamig ang tiyan ko, hindi ko alam kung
bakit. I should really be happy for seeing him but... Tuwing naiisip ko
na magkasama sila ni Lumi buong gabi. Saan kaya natutulog si Lumi?
Pinapatulog niya ako sa kwarto niya kaya malamang pati si Lumi ay umaabot
doon, hindi ba?
"Sa may simbahan po. Doon ko pinaghintay ang mga kaibigan ko."
Maingay sila sa loob. Halatang excited ang lahat. Nakasama din kasi ang
lahat at kanina pa ako tinatanong kung anu-ano ang plano ko.
Mas dumami ang pinag usapan nila tungkol sa kabayo. Nanahimik na lang
ako.
"Wow!" sabay sabay nilang nasabi ito nang bumukas ang gate ng aming
mansyon.
"Iyan 'yong coat of arms ng dela Merced sa aming gate... Medyo malayo pa
patungo sa mansyon..." sabi ko.
Tumigil ang aming sasakyan sa tapat mismo ng mansyon. Lumabas kaagad kami
doon. Dumiretso ako sa hagdanan at nakita kong naroon si mommy at lola,
naghihintay at parehong ngiting ngiti.
"Walo po. Eto nga po pala si Joaquin..." sabi ko sabay lahad kay Joaquin.
Ngumiti si lola sa mga babae. "O, tuloy kayo sa aming bahay. May hinanda
kaming pagkain sa inyo..."
Sobrang tahimik nila nang tumuloy sila sa aming bahay. Ang bawat hakbang
ay tipid kaya napapangiti ako. Sumusunod si Joaquin sa akin at ang iba
naman ay sumusunod rin sa kanya.
Napapatingala sila sa mga paintings ng mga ninuno ko. Nasa dingding kasi
ang mga ito sa sala.
"Eto 'yong mga great great grandfathers ko. 'Tsaka 'yong mga lola ko rin.
At etong latest ay si Lolo ko. Iyong asawa ni Lola..." Ngumisi ako.
"Asus! Ito talaga. Close ang mga Cuevas sa Revamonte kaya 'di ba dapat
alam mo?" nanliit ang mga mata ni Heather.
Giniya ko sila sa dining room kung saan sabay sabay ulit silang
nagsinghapan. Hindi ko alam kung dahil ba sa mahabang lamesa o sa
malaking painting sa gilid.
"Grabe! 'Yong dining table namin nasa tapat lang ng TV, Entice, ang inyo
may separate room!" humalakhak si Drixie.
"Hindi ako masyadong kumain dahil baka mamaya sumakit ang tiyan ko pag
nangangabayo..."
Nag pahinga kami saglit sa sala. Panay ang tingin nila sa mga paintings
at picture frames sa paligid.
"Maarte nga lang. Si Hector ang bait!" ani Susie sabay ngisi.
Binigyan ko ang mga lalaki ng tag iisang kabayo. Tumanggi noong una si
Joaquin dahil hindi raw siya marunong ngunit nang sinubukan niya nang
sumampa ay mabilis rin namang natuto.
Ngumisi ako at bumaba kay Abaddon. Sinundan ako ng tingin ni Joaquin. Ang
mga babaeng si Susie, Drixie at Ayana ay nanatiling nakatingin sa mga
kaibigan naming nag eenjoy na mangabayo. Panay ang picture nila.
"Hindi pero hindi talaga ako marunong. Teka lang... subukan ko. Bitiwan
mo ang tali..." aniya.
Nakipag high five si Joaquin sa mga boys at maging kay Heather. Sumampa
ulit ako kay Abaddon at pinatakbo siya patungo sa kanila para i
congratulate si Joaquin. Nang nakalapit ako ay siya namang pagkakakita ko
sa dalawang palapit na kabayo. It was Koko... and Knoxx.
"Uy! Magkaklase pala kayo ni Entice..." ani Koko sabay tingin sa akin.
"Oo, e."
"O, Koko... Napabalik kayo?" tanong ko sabay lipat ng mata kay Knoxx.
Tumaas ang kilay ni Knoxx at kitang kita ko ang paghinga niya ng malalim.
Lumapit si Joaquin sa akin. "Kaya ko namang dalhin ang mga iyon pero mas
maganda nga naman kung nakakabayo, kaya salamat."
"Siya... sige, didiretso na kami sa inyo para makuha ang mga basket..."
ani Koko.
"Sige..."
Tahimik parin si Knoxx. Sumunod lamang siya kay Koko. Ngumuso ako. Kung
hindi pa sinabi ni Heather na kilala niya si Knoxx ay maaaring nanatili
akong nakatitig sa likod nila.
"He's a varsity player, noon pa. Lagi akong napapadpad sa ACC noon para
manood sa game ni Hector at ni Knoxx, Entice! Naku!" sabay hagalpak ni
Drixie ng tawa.
Ngumisi lamang ako. Kumuha ako ng tuyong kahoy para may libangan ako
habang naglalakad. Panay ang tawanan ng mga boys tungkol sa kung saan at
ang mga girls ay kina Koko at Knoxx nag rerevolve ang topic.
"Hindi pa niya girlfriend 'yon..." ani Heather. "Kaibigan lang, ang alam
ko. Kaklase sila sa ACC noon."
"Koko, pahiram nga ng kabayo. Itong si Henry oh, ang yabang. Race daw
kami patungong rancho..."
"Sige nga. Paligsahan kayo. Ang unang makarating sa rancho, siya ang
panalo..."
"Damn you! I know how to ride, Henry..." iritado ngunit pabirong sinabi
ni Joaquin.
Bumaling ulit ako kay Knoxx. Baka siya ang makakasalba sa dalawa.
Nanatili ang titig ni Knoxx sa akin at mabilis siyang bumaba sa kabayo.
Damn!
Isa pa itong si Koko na mukhang walang gustong gawin kundi ang ientertain
ang sarili.
"Joaquin, please stop it! Magaling ka na, oo na! Sige na!" sabi ko in
frustration.
Matalim ang titig ko kay Knoxx. Damn it! Hindi ba niya alam na siya ang
gusto ko? Is he blind or something?
Holy crap!
Kinagat ko ang labi ko. Bakit ganito? Kahit galit ako sa pag eencourage
niya sa nangyari ay para akong hindi makahinga sa hindi mapangalanang
feeling.
=================
Kabanata 14
Kabanata 14
Dead Tired
Mabilis ang patakbo ng mga kabayo. Tinatanaw lang namin at iyon habang
naglalakad kami. Panay ang tilian ng mga girls at nagtawanan naman sina
Ben at Bob.
"Joaquin!" malakas kong sigaw nang nakitang tumagilid siya pero mas
bumilis ng takbo ang kabayo.
Mabilis na ang takbo ko, ganoon din ang kalabog ng puso ko. Nagtakbuhan
din ang mga kaibigan ko, panay ang tawag kay Joaquin.
May gasgas ang kanyang braso. Kaonti lang pero dumudugo at pulang pula
iyon.
Sinubukan niyang umupo. Inalalayan ko siya. Ayos lang? Ako ang mananagot
pag may nangyaring masama.
Hinihingal ang mga kaklase namin nang nakarating sila sa amin. Dinumog
kaagad si Joaquin ng girls. Naglahad naman ng kamay si Henry sa kanya.
Tinanggap ni Joaquin ang kamay ni Henry. Tumayo siya ngunit paika ika ang
kanyang paglalakad.
Hindi na ako makangiti kahit na tawanan lang ang ginawa ng mga boys. Ang
mga girls ay halos hindi mapakali sa nangyari. Nagkatinginan si Heather
at Drixie.
"Oo. Ayos lang 'to..." ani Joaquin kahit na dumudugo na ang kanyang
braso.
Mabilis akong lumapit kay Koko para kunin sa basket iyong kit. Nilapag
nila ni Knoxx ang dalawang basket sa ilalim ng puno ng Acacia. Mabuti na
lang at binuksan ni Heather ang isang basket at nag presintang siya na
ang mag ayos ng banig.
"Entice, ako na ang bahala dito sa mga pagkain. Gamutin mo na lang muna
si Joaquin..." ani Ayana.
Tumabi siya kay Joaquin. Tiningnan ni Joaquin ang kanyang braso. Nag
squat din ako sa harap niya para makita ng maayos ang sugat.
"You are guests and this is their land. She thinks she's responsible for
your recklessness," baritonong boses ni Knoxx ang nagsalita galing sa
likod.
Nagtiim bagang na lamang ako. Alam niya pala, pinahiram niya parin ng
kabayo.
Tumayo na ako at nagmartsa patungo kay Knoxx. Alam kong may sadya sila ni
Koko dito sa rancho. Pinatawag sila ni daddy. But then dad also told them
to help us out, bakit babalik na sila kaagad?
"Teka lang, Knoxx..." humalakhak si Koko, mukhang aliw pa kasama ang mga
babae.
Naglakad siya, umikot sa kabayo. Para bang gusto niya akong iwasan.
Sinundan ko siya.
Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Ayaw kong mag isip ng kahit ano
doon ngunit hindi ko maiwasan. Lalo na't hindi siya lubusang makatingin
sa akin.
Tuluyan niya na akong tiningnan. His eyes were full of unexplained fury.
Umigting lamang ang kanyang bagang. Hinihintay kong magsalita siya pero
wala siyang sinabi.
Ngumisi siya. It was full of sarcasm. "Well, I didn't know he can't ride
a horse. I didn't know it was all a bull."
"Kaya nga ayaw ko sanang mangyari iyong paligsahan. Hindi siya marunong,
Knoxx..."
"Babalikan kita dito. Let the other girl tend his wounds..."
"En! Alis na kami! Sa rancho lang! Lapit lang tayo!" Ngisi ni Koko.
Tumango ako at kinawayan siya. Mas malaki ang naibigay kong ngiti kesa sa
dapat kong ipinakita.
Nakaplaster ang ngiti sa aking mukha nang bumalik ako sa puno ng Acacia.
Kumpleto na ang mga banig at nakalatag na rin ang mga pagkain.
"Oo! Sige..."
Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ni Knoxx. But it seems like he's
jealous or something. Hindi naman kaya nag iilusyon lang ako? Ayaw kong
mag ilusyon pero pinagbigyan ko ang sarili ko ngayon.
Sumagi sa isip ko ang pagtulog ni Lumiere sa bahay nina Knoxx pero pilit
ko iyong binura. Just this once, let me have my fair share of happiness.
So what if they have something in between them? At least at the end of
all these, I know that Knoxx made me so happy once. Damn it! Happy dahil
nagseselos? I must be out of my damn mind!
Hindi ako makatingin kay Joaquin. "Wala... tinanong ko lang kung nanganak
na ba iyong mga baka..."
Napabuntong hininga ako doon. Hindi ko na alam kung ano pang isasagot ko
kung sakaling dumami pa lalo ang tanong niya.
Pinagsilbihan ko ang mga kaibigan ko. Mabuti na lang at medyo sanay din
sila sa picnic kaya sila na mismo ang nag aayos ng pagkain. Sa mga
kubyertos at juice ako tumulong. Nang naupo ulit ako sa tabi ni Joaquin
ay binuksan niya ulit ang topic.
"Hindi. Ngayon lang yata nga iyon nakadalaw ulit pagkatapos ng isang
linggo..." hindi ako makatingin.
Nililigawan? Hindi ko alam iyon. I prepared myself for this but I still
can't help but be shocked.
"Ikaw dapat ang nakakaalam niyan, hindi ba, Joaquin?" Nanliit ang mga
mata ni Susie.
"Wala akong alam tungkol diyan. Besides, she's not really close to the
Revamontes. Kahit na magkaapelyido. Hindi siya kinilala ng gobernador
bilang anak noong una, Susie. Kaya malay ko..."
"Oo! Anak sa labas, actually. Kaya hindi kinikilala ng pamilya. 'Yan din
ang dahilan kung bakit siya mahirap. Hindi angat ang pamilya ng nanay ni
Lumi... kapag napangasawa niya si Knoxx Montefalco, tiyak aangat 'yan ng
husto!" ani Susie.
Umusog ako ng kaonti. Naputol din ang linya ng pag iisip ko.
Muntik ko nang nakalimutan na nandito nga pala ako para libangin sila.
Tumayo ako at pilit na iniwan ang mga naiisip.
Tumayo sila at naging excited. Tuloy tuloy naman ang lakad ko. Talaga
bang pagkatapos ng saya ay lungkot kaagad? Laging may kapalit.
"Dito ang mga kambing..." sabi ko sabay turo sa bakuran kung saan
malayang nakakatakbo ang mga kambing.
Marami pa akong pinakita sa kanila. They even saw some of our men in
action. Kapag walang ginagawa ay madalas nag ro-rodeo ang mga tauhan ni
daddy bilang katuwaan.
Ilang oras kaming nanatili doon. Tuwang tuwa sila kaya hindi ko na
inistorbo. Papalubog na ang araw nang tinabihan ako ni Joaquin.
Tipid akong ngumiti at sinalubong siya. Nilingon ko ang mga kaibigan ko.
"Dad, eto ang mga kaibigan ko. This is Heather, Drixie, Susie, Ayana,
Bob, Ben, Henry, and Joaquin..."
Tumango si daddy. "Nice meeting you all! Nag enjoy ba kayo dito sa
rancho! Kumain na ba kayo?" masayang tanong ni daddy.
Hindi ko napigilan ang pag irap. Maglalakad lang kami ng mga kaibigan ko.
"Maglalakad lang kami ng mga kaibigan ko, dad. Hindi kami nagdala ng
kabayo."
"Hindi naman ako ang sasakay sa kabayo. Si Entice naman po. She looks
dead tired," he smiled freaking seductively. Halos tumakbo ang mga mata
ko palayo.
=================
Kabanata 15
Kabanata 15
Camera
Pagkarating namin sa bahay ay handa na ang long table kung nasaan mas
marami ang pagkain. Tuwang tuwa si mommy at lola sa pagdating namin na
agad nila kaming pinadiretso sa lamesa.
Halos hindi ko nga iyon magalaw. I'm really not hungry. Siguro ay
masyadong naparami ang kain ko kanina sa picnic.
"Mamaya na ako. Entice, sina Knoxx at Koko nasa kusina. Hindi ba sumama
ang daddy mo?"
Muntik na ako nabilaukan sa sinabi ni mommy. Kumunot ang noo niya sa
akin.
"Papunta na rin iyon dito. May tiningnan lang sa kabilang barn house,
mom..."
Tumango si mommy at binalingan ulit ang mga kaibigan ko. Lola filled them
with stories about my childhood while we were eating. Interisado rin sila
kay Hector kaya sinali pa iyon ni lola.
Hector was my bitch when we were young. It was so easy to manipulate him.
Later on, they all realized it. Kaya naman mas dinidisiplina ako ni daddy
kumpara sa kanya.
Kung hindi lang tumawag ang daddy ni Ayana ay baka maabutan kami ng siyam
siyam sa mga kwento ni Lola. I thanked God that his dad called her. Baka
pa malaman nila lahat lahat ng tungkol sa akin.
"Inutusan ko si Mang Rene sa bayan kasama ang isa pang driver..." ani
mommy nang hinila niya ako sa kusina.
Sa counter ay naroon si Koko at Knoxx, nag uusap. Seryoso ang mga kwento
ni Koko pero kitang kita ko ang paglipat ng mga mata ni Knoxx sa akin.
Damn it!
"May ginagawa pa si Mang Rene, Entice. Si Knoxx na lang," ani Koko sabay
ngisi.
"No problem. I'm sure pag ang apo ko naman ang mapapadpad sa inyo, you
will all be also hospitable with her," ngiti ni Lola.
"Syempre po..."
"Entice, sumama ka ha? Sabihin mo kay Knoxx, door to door mong ihatid ang
mga kaibigan mo."
"Kahit pag uwi, adventure parin!" tawa ni Susie nang nakalapit na kami sa
sasakyan ni Knoxx.
"Sa bayan lang kami, Entice. Kami nina Susie, Ayana, at Henry..." ani
Joaquin.
Sumulyap siya sa akin. His brows were up again. Like he's not pleased.
Nanatili ang mata ko sa kanya. Matapang dahil hindi siya makabaling sa
akin.
Tumigil ang sasakyan sa tapat ng bahay nina Bob. Tiningnan ko ang puting
gate nila.
"Sige, text mo ako sa desisyon mo, ah?" aniya nang nakababa na sila sa
sasakyan.
"Ihahatid namin sa gate nila si Ayana tapos malapit lang bahay namin kina
Henry kaya walang problema..."
"Oo. Uuwi na rin..." tumikhim ako. "Sige na... alis na kami..." awkward
kong sinabi.
Tumuwid ako sa pagkakaupo. Bakit nga ba? It's not like I'm... Pinilig ko
ang ulo ko. Hindi dapat ako magalit dahil lang sa mga nalaman ko. Wala
akong karapatang magalit. Maaaring masama ang loob ko pero hindi niya
deserve ang tratuhing ganito dahil lang nagtatampo ako. It's not like he
asked me to like him. Hindi niya kasalanan na gusto ko siya at nagseselos
ako.
"Kailangan bang may sabihin ako?" tumingin ako sa labas.
Sumulyap siya sa akin. Hinila niya ang kambyo at biglang bumilis ang
takbo ng sasakyan. Halos maiwan ang kaluluwa ko at medyo bumilis din ang
takbo ng puso ko.
Hindi siya sumagot. Nanatiling seryoso ang mga mata niya na nakadirekta
sa madilim na kalsada.
"Anyway, wala rin naman akong ginagawa sa bahay mo. I don't cook so...
wala akong pakinabang unlike Lumi..."
Mas lalong bumilis ang takbo ng sasakyan. Tumahimik ako. Hindi rin naman
kasi siya sumagot.
Fuck. Hindi ako makapaniwala sa sinabi niya. Parang kinukurot ang puso
ko. Hindi ko alam kung bakit.
Huminahon ang pagpapatakbo niya. 'Tsaka lang ako nag relax nang normal na
ang bilis ng Wrangler.
"I heard you're courting her. I wasn't informed. Dapat pala hindi ako
pumupunta sa bahay ninyo. I feel awful..." sabi ko.
"But... she stays in your house some nights... What are you two? Fuck
buddies?"
Halos tumilapon ako sa biglaang pag tigil ng kanyang sasakyan. Ang bilis
bilis ng takbo ng puso ko. Bubugahan ko na sana siya ng galit ngunit
naunahan niya ako.
"I-I'm just using my common sense! Two people, not lovers, friends lang,
tapos natutulog sa bahay ng magkasama? What's it called-"
"She did not sleep on my bed and there's nothing in between us. Where the
hell did you get those ideas?"
"So... you roll your eyes too much when your jealous, huh?"
Niliko niya ang sasakyan sa aming gate. Hindi ko alam kung magpapasalamat
ba ako na nakauwi na kami at matitigil na itong pag uusap namin o
malulungkot.
Pagkatigil ng sasakyan niya ay agad kong binuksan ang pintuan ko. Lalabas
na sana ako ngunit bumagsak ang katawan ko pabalik sa upuan dahil sa
paghila niya sa aking braso.
"Tell me, are you jealous?" tanong niya, nakataas ang kilay.
Bumaba ang tingin niya sa aking labi. Ang hirap hirap lumunok. He smiled
devilishly. Binitiwan niya ako.
"Skype when I get home. I'll show you how alone I am in my house..."
Kumalabog ang puso ko. Hindi na iyon dahil sa kaba. It is a very foreign
feeling. Very new. Hindi ko mapangalanan iyon. Tumindig rin ang balahibo
ko.
"Pwede namang magtago ang kahit sino sa likod ng camera mo kaya hindi
rin..." nag iwas ako ng tingin.
Humagalpak siya ng tawa. Uminit ang pisngi ko. Damn! Totoo naman ah?
Kumunot ang noo ko. Ayaw ko nang nakikita niya ako bilang bata. Hinablot
ko ang braso ko galing sa kanyang kamay at padabog kong sinarado ang
pinto ng kanyang sasakyan.
Naririnig ko parin ang kanyang halakhak. Mas lalo lamang uminit ang
pisngi ko habang nagmamartsa patungo sa loob ng bahay.
"Knoxx..."
Dire diretso ang tungo ko sa kwarto. Sumalampak agad ako sa kama. Kinalma
ko ang sarili ko bago ako nagtungo sa bathroom para makaligo.
Halos napatalon ako nang tumunog ang aking cellphone. Mabilis ko iyong
dinampot at tiningnan.
Holy crap!
Umupo ako sa aking kama at agad na sinagot ang tawag. Then I saw him on
my screen. Naka puting t shirt siya at nakahiga sa kanyang kama.
Damn! Tumindig ang balahibo ko. Hindi ko alam na ganito pala kasaya
magSkype.
"No one's behind the camera, don't worry..." Tumawa ulit siya.
Humiga ako at natahimik na lamang. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko.
Kitang kita ko ang pagpungay ng kanyang mga mata. He licked his lips and
all I can do is sigh. Really? Relax, heart.
"Hindi siya dito nakatira. Nakikitulog lang siya dito kapag ginagabi na
siya. Are we going to talk about her all night though?"
Umiling siya.
=================
Kabanata 16
Kabanata 16
Pumalpak
Nagpaturo akong magluto. Tuwing Linggo, hindi ako pumupunta kina Knoxx
dahil nagpapaturo akong magluto. I just can't get it right, though.
Inabot pa ng ilang araw bago ko makuha ang pagpi-prito ng isda.
Uminit ang pisngi ko. Ilang araw na rin akong nagsasabi sa kanya na
ipagluluto ko siya ng hapunan. Ngayon ko iyon naisipan. Nag aral ulit ako
kaninang umaga kaya ako tinanghali sa pagdating sa kanilang bahay.
Pinasadahan niya ng tingin ang buong kusina. Alas kuatro pa lang pero
magsisimula na ako sa pagsusubok na magluto ng pritong isda.
"'Wag na. Kaya ko na dito. I can deal with this. Saulo ko naman kung saan
nakalagay ang mga ingredients-"
Tumaas ang kanyang kilay nang mas lumapit ako. Tila nagtataka sa ginagawa
ko. Nag iwas ako ng tingin. I know he knows what I mean.
"Please, Knoxx..."
Kabado na ako nang kumulo na ang oil. I am still not sure if I'm doing it
right.
Umupo muna ako ng ilang saglit at tiningnan ang cellphone ko. Hinanap ko
kung paano ang paggawa ng fried fish. Iba iba ang direksyong nakalagay at
walang definite na minuto kung kailan dapat baliktarin ang isda.
Hindi pala mabilis. Inabot pa yata ako ng siyam siyam pero medyo nasunog
parin ang kabilang side. Damn it!
Nanginig siya. "Hindi ko naabutan ang truck kaya naglakad ako patungo
dito..."
"What were you thinking? Hindi maganda ang panahon, dapat ay hindi ka na
lang nagpunta dito..." ani Knoxx.
"I want to, Knoxx. At ang importante naman ay safe ako, 'di ba?"
Halos mapamura ako nang naamoy ko ang niluluto ko. Pang anim na isda na
ito. Don't tell me sunog parin? Damn it!
Iniwan ko sila para tingnan ang aking niluluto. Dismayado kong kinuha ang
isda sa kawali. Anim na isda ang nasayang ko.
Bumaling ako kay Lumi. Wala na si Knoxx sa tabi niya, siguro ay bumalik
sa kwarto. Pinalupot ni Lumi ang tuwalya ni Knoxx. Basang basa ang
kanyang buhok at kumikinang ang kanyang pisngi dahil sa tubig-ulan.
"Hindi ka marunong magluto?" natatawa niyang sinabi.
Tiningnan niya ang mga isdang nasayang. Umiling siya at nilipat sa akin
ang mga mata.
Napalunok ako. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. I ran out of
confidence.
"Akin na..." humakbang siya malapit sa stove dahilan kung bakit napatabi
ako.
My stomach felt hollow. Iyong parang nakatakas lahat ng mga may buhay
doon. Naiwala kong lahat.
"Sunog ang mga ito!" umiling ulit siya, dismayado rin tulad ko.
Kinuha ni Lumi ang mga isda at isa isang nilagay sa kawali. Pinagmasdan
ko ang mga isda. Sumulyap siya sa akin. Hindi naman ako makatingin sa
kanya.
"Tss... Aray!" nakita kong natalsikan ng oil ang kanyang kamay. "Ang
lakas naman ng apoy!"
Lumapit ako sa kanya para tingnan ang natalsikan ng oil. Mukhang sobrang
nasaktan siya dahil sa pagngiwi niya.
Uminit ang pisngi ko sa sobrang hiya. Great! Just great! Pinisil ko ang
mga daliri ko.
"Kasi naman, sunog 'yong ulam mo tonight kung siya ipagluluto mo..."
Sabay nila akong tinapunan ng tingin. Hindi ako makatingin kahit kanino.
Lalo na kay Knoxx. Kinagat ko ang labi ko.
"I think it's all just fine. I'll check the fishes. Sa likod lang naman
'yong sunog-"
Mas lalo akong kinabahan nang nilapitan ni Knoxx ang nasa tabi kong
pinggan, kung saan ang mga isdang sunog. Lumayo ako ng bahagya. In case
he'll get angry, at least not in my face.
Gamit ang tinidor ay binaliktad ni Knoxx ang mga isdang naprito ko na.
Yes, I don't have any talents.
Kitang kita ko ang pag igting ng panga ni Knoxx. Oh, great! Natigil lang
ang pag susuri niya nang biglang humatsing si Lumi.
Mas lalo akong lumayo. Hinila ko ang upuan sa dining table at umupo na
lang doon. Pakiramdam ko, wala talaga akong pakinabang.
Nag iwas ako ng tingin. Imbes na manatili doon ay inabala ko ang sarili
ko sa pagkuha ng pinggan at mga kubyertos. May dalawang isdang niluluto
si Lumi. Kanila na iyon. Tig iisa sila. Akin na lang lahat ng sunog.
"Huwag kang makulit, Knoxx... I can do this..." tumawa si Lumi.
"I think this is just fine..." aniya at kinuha ang pinggan kung nasaan
iyong mga sunog na isda.
Hiyang hiya ako. Hindi ko alam kung anong pwedeng sabihin kaya nanatili
akong tahimik.
Nilapag niya ang pinggan sa gitna ng mesa. Kitang kita kong sunog na
sunog nga ang mga ito. I'm not really hungry, anyway. Kaya ko iyang
kainin.
"Heto na..." ani Lumi at nilagay sa isa pang plato ang dalawang isdang
niluto niya.
"I told you to change, Lumi. Nasa sala ang damit na pwede mong isuot..."
Dumiretso si Lumi sa sala. Sumunod si Knoxx sa kanya. It's okay that he's
worried. Tulad lang ito noong nahulog si Joaquin sa kabayo at nag worry
din ako. Bumagsak ang tingin ko sa mga isdang luto ko... I am really
freaking useless.
Pakiramdam ko, naubos ang dugo sa aking mukha. "Why? Dahil pumalpak?"
Nagsalubong ang mga kilay niya. "Dahil hindi ka marunong. Bakit kasi
hindi mo ako hinahayaang manood sa'yo pag nagluluto. Sana ay naturuan pa
kita..."
Nilapag niya ang mga baso sa gilid ng aming mga pinggan. Sasagot na sana
ako ngunit natigil ako dahil bumukas ang pintuan ng bathroom. Naka suot
ng jersey at maiksing shorts si Lumi. Ang straight at basa niyang buhok
ay nakalugay ngayon.
Nilagyan ni Knoxx ng kanin ang aking pinggan. Nilagay niya rin ang isdang
luto ni Lumi sa aking pinggan. Ikinagulat ko iyon. Napatingin si Lumi sa
akin, pagkatapos kay Knoxx.
"Hindi ka kakain ng luto ko?" tanong ni Lumi. "Sunog 'yang iba, ah?"
Nagbara ang lalamunan ko. Umupo si Lumi sa harap ko. Nanatili ang titig
niya sa akin. Seryoso at halos matalim.
Natigil lamang ang titig niya nang humatsing siya at suminghot. Hinawakan
ni Knoxx ang leeg niya.
Suminghot ulit si Lumi. "Ang sakit ng ulo ko... Pagkatapos kong kumain,
pwede bang magpahinga muna sa kwarto?" sumulyap si Lumi sa akin.
Tahimik ako sa byahe pauwi. Ang bagal magmaneho ni Knoxx ngayon, sobrang
nakakapanibago.
"I'll try to come here. Siguro ng mga dapit hapon. Dadaan lang ako..."
Uminit ang pisngi ko. Pilyong ngiti ang nakita ko kahit na nakatingin
siya sa kalsada.
"Hindi mo na dapat binigay sa akin iyong luto ni Lumi. I'm willing to eat
what I cooked, Knoxx."
"I am also willing to eat what you cooked. And I don't expect you to just
suddenly become good at it..." Sumulyap siya sa akin. "Matututo ka rin."
Tumango ako. Medyo gumaan ang pakiramdam ko doon.
Ilang sandali ang lumipas at tahimik ulit kami. Sa gilid ng aking mga
mata ay natatanaw ko siyang sumusulyap sa akin.
Nang narating na namin ang mansyon, dahan dahan kong kinalas ang
seatbelts. Nag angat ako ng tingin sa kanya at naabutan ko na siyang
nakatingin na sa akin. Para bang tinitimbang niya ang mood ko.
"I'll drive fast so... don't waste too much time in your bathroom..."
aniya.
Wala na rin siyang nasabi. Wala na rin akong nasabi dahil alam kong wala
sa lugar ang mga naiisip ko. I just can't believe that I'm jealous over
something so shallow. Wala lang naman iyon, hindi ba? And like I said,
Knoxx is not obliged to not make me jealous. We're not lovers.
"You done with your bathroom routine?" his voice was husky.
"I think she's better. Nasa baba, nanonood ng TV kaya baka maayos na
'yon?"
"I am..." kumunot ang noo niya. "Why? But she's okay now..."
"She's fine, I think. You're the one who's not okay, En..."
Nanatiling pilyo ang ngiti niya. Kinagat niyang muli ang pang ibabang
labi. His eyes looked heavy. At hindi ko mapigilan ang sarili ko sa
pamumuri sa kanya. Kahit na inaantok, sobra sobra parin ang attraction ko
sa kanya. How could one guy this be good looking? He should be illegal!
=================
Kabanata 17
Kabanata 17
Tuwing Linggo, mas madalas na hindi ako nagpupunta kina Knoxx. Hindi
naman rin pwedeng araw araw na lang ako sa kanila. Nakakahiya naman. At
isa pa, ayaw kong mag duda si mommy at daddy sa kung anong mayroon kami
ni Knoxx dahil sa totoo, wala naman talaga.
"O, saan ka ngayon?" tanong ni Manang Leticia sa akin nang nakita akong
kumukuha ng kabayo.
"Asus si Entice, parang hindi naman namin alam kung saan ka nagpupunta
tuwing nangangabayo ka!"
Kumalabog ang puso ko nang natanaw na ang bukas na gate nina Knoxx. Like
usual, it's open. Tinali ko si Abaddon sa pinagtatalian kong kahoy.
Nanlaki ang mga mata ko. Nandito parin siya? Hindi pa siya umaalis? Akala
ko nakitulog lang dahil may sakit?
Nagtaas siya ng kilay. Seryoso parin ang kanyang mukha. "Tapos? Bakit ka
nagpunta?"
Umiling siya at pinasadahan ng mga daliri ang kanyang buhok. Umupo siya
sa sofa ng sala at pinatong ang kaliwang hita sa kanan. Her legs showed.
"Itatry ko... lang sana kung kaya ko nang magprito. Nag patulong kasi ako
kanina-"
"Baka maubos mo ang ulam niya sa buong linggo na 'to kung aaraw arawin mo
'yang pagsusubok mong magluto..."
Tumikhim ako. Bakit niya tinatanong ito ngayon? Bumaling ako sa kanya.
She's Knoxx's friend. Matagal na silang magkaibigan at ayaw kong
manghimasok sa kanilang dalawa pero hindi ko na napigilan lalo na ngayong
tinitira niya ako.
"Bibisita lang sana ako. I like being here..." Nagkibit ako ng balikat.
Umangat ang gilid ng kanyang labi. "You like being here? You like him,
don't you? That's why you like being here, hindi ba?"
Nagulat ako sa tiyak na tono niya. Bahagya akong nairita pero pinigilan
ko ang sarili ko. After all, she's still Knoxx's friend.
Tumaas ang isang kilay ko. I really can't help it. I can see through her
so much and it's clear that she's a bitch.
"I don't mind you being here. Ikaw, bakit ayaw mong nandito ako?"
Napawi ang ngiti niya. "You're a bother to him. Imbes na magtrabaho siya
ng maayos, he's baby sitting you. Wala kang alam na gawaing bahay kaya
hindi ka nakakatulong. Tingin ko ay pabigat ka dito."
Bumilis ang aking paghinga. Chill, Entice. Wala siyang karapatan maging
spokesperson ni Knoxx. Wala siyang alam.
"Kung kaya niya lang maging malupit sa'yo, magiging malupit siya. Pero
hindi dahil sa daddy mo. Tinitingala niya ang daddy mo kaya wala siyang
magawa kahit na iritado na siya sa pagpupunta mo dito..."
Umigting ang bagang ko. I can't believe what she's telling me is piercing
my heart too much. Hindi ko matagalan!
"Bakit ikaw ang nagsasalita para sa kanya? Hindi ba mas maganda kung sa
kanya ko mismo marinig ang mga ito? After all, it's his opinion... like
whagt you said."
Parang may idudugtong pa siya pero hindi niya tinuloy. Hinintay ko iyon
ngunit tinikom niya na ang bibig niya.
"Kung ganito ang bubungad sa akin ngayon, I might as well come back next
time. Iyong wala nang eepal. I'm not going to fight for a chance, today.
Hindi ko gawain iyon. If you're telling me all these because you want me
gone. Then, the floor is all yours, Lumi..."
Tinali ko si Abaddon sa mga bakuran kung saan nag rorodeo ang aming mga
tauhan. Umupo ako sa kahoy at pinagmasdan ang malawak na kapatagang pag
aari namin.
Bakit kaibigan ni Knoxx si Lumi? She's a damn bitch! And should I tell
him that?
No. Nandito na si Lumi bago pa ako dumating. Knoxx would probably hate me
if I told him that I dislike her. At ayaw kong mangyari iyon. As long as
she's not going to harm me, I'm good. That should be it.
Bumaba ako para maharap siya. Umakyat ako sa bakuran para makapasok doon.
Tinulungan niya ako pababa kahit hindi ko naman kailangan.
"Lika, tulungan mo ako. Ikaw ang bahala sa lubid, ako ang huhuli sa
halimaw..."
Tumango kaagad ako. Alam ko ang ibig niyang sabihin. Madalas naming
nilalaro ito ni Hector at Koko noon. Hindi nga lang kami pinapahuli dahil
masyado pa kaming mga bata, pero ngayon kayang kaya na yata ni Koko.
I laughed hard till the sun sank down. Pagod na pagod rin ako. Dalawang
beses kong nahuli ang baka. Malaki ang ngiti ko, at hindi ko inakala na
pagkatapos ng ilang taon, marunong parin pala talaga akong magtapon ng
lubid.
Pagkauwi ko sa bahay, sobra sobra ang pagod ko. Natulog na lang ako sa
aking kama. At least I don't get to think about Lumi and what she said.
Palapit na ang midterms kaya mas lalo kaming naging busy. Nang nagkaroon
ako ng time sa lunch break ay 'tsaka ko naisipang hanapin ang cellphone
ko para ma check ang kahit ano.
"Wala..."
"I texted you, by the way. Pag... uh... gusto mo lang," nag aalinlangang
sinabi ni Joaquin. Nagkamot siya sa ulo at nakita kong pumula ang pisngi
niya.
Nasa labas na kami ng school at pinadala ko na lang kay Manong Rene ang
aking bag. Pinagpaalam ko na rin ito kay mommy. Pinatext ko si Manong at
sinabi kong sasama ako kina Joaquin. Kung hindi ko pa naipakilala ang mga
kaibigan ko, maaaring hindi na ako pinayagan ni mommy. Pero dahil kilala
niya na, mas magaan ang loob niya.
"Hindi na." Hinubad ko ang flannel shirt ko. "May spaghetti strap naman
ako and I don't mind going home wet, Joaquin."
Nakakunot parin ang noo ni Joaquin. Parang siya itong hindi mapakali na
wala akong ibang damit.
Nag ambagan kami ng pera. Ngayon ko lang napagtanto na masaya pala ang
ganito. Bakit ngayon ko lang naisipang sumama ay hindi ko alam. Pilit
kong inalis sa isip ko iyong dapat na pagpunta ko kay Knoxx ngayon. It's
just one day, come on Entice. Pagbigyan mo rin minsan ang mga bagay na
ganito.
Pagkabalik ni Joaquin, dala niya na ang isang damit para sa akin. He
handed it to me.
Tig aapat o lima kami sa tricycle. Hindi ko alam paano pinagkasya ng boys
ang sarili nila sa likod ng driver. Basta tawanan at asaran na lang ang
ginawa namin habang nagbabyahe.
"Buti at sumama ka Entice! Hindi ba may short cut dito patungo sa dam
niyo tapos diretso sa mansyon?"
"Oo. Kaya lang malayo 'tsaka ayaw kong lakarin, baka gabihin pa ako."
Namangha agad ako nang natanaw na namin ang malinis at malinaw na tubig
ng tinago. Kalmado at nakakarelax iyon.
"O, girls! Mamaya na ha! Ilalatag muna natin 'tong banig sa gilid ng puno
bago tayo lalangoy!"
Nilangoy nila patungong balsa. Ngumiwi ako at mas lalo lang na excite!
"Hoy! Hintayin niyo naman kami!" sigaw ni Heather ngunit hinila na ako ni
Susie sa tubig.
"Kaya mong lumangoy patungo dito, Entice?" panunuya ang tono ni Joaquin.
=================
Kabanata 18
Kabanata 18
Umahon ang boys nang nakaramdam ng gutom. Tama lang na dinamihan namin
iyong biniling mga pagkain kanina. Kaming mga girls naman ay nasa balsa
pa at nag uusap usap tungkol sa kung anu-anong bagay.
"Ang gwapo talaga n'ya no?" naabutan kong patiling sinabi ni Susie kay
Drixie.
"'Yong mga senior players. Ang rurumi kasing maglaro. Hindi ka naman kasi
nanonood ng practice game!" wika ni Drixie sabay ngiwi.
"Hay naku, Entice! Grabe 'yang ginagawa mo, ha! Hindi ka nauubusan! Buti
na lang ngayon, andito ka!"
Ngumiti lamang ako. Hindi ko alam kung anong idudugtong gayong ayaw kong
malaman nila kung ano talaga ang ginagawa ko tuwing hindi ako sumasama sa
kanila.
Kulay orange na ang langit. Si Drixie, ayaw umahon kaya dinalhan na lang
nina Bob at Henry ng kamote.
Ang mga boys naman ay nagkaroon ulit ng panibagong katuwaan. Umakyat sila
sa falls at may balak pa yatang tumalon.
Nagtilian kami. Nagulat ako nang nalaman kong hindi pa iyon nagagawa ng
mga girls.
Nasa baba silang lahat. Pakiramdam ko ay sobra sobra ang pag aalala nila.
They forgot, we own this place.
"I'm not. May mga mas magaling pa. That was an amateur dive..." sabay
ngisi ko.
Umiling si Joaquin.
Tumawa ulit ako. "Sige next time. Iyong mas mahaba ang panahon natin
dito..."
Habang nag uusap kami tungkol sa ginawa ko ay natanaw kong umilaw din ang
lamp sa gazebo. May lalaking nakahilig sa railings doon at nakatingin sa
amin.
Even from afar, I can see that his eyes were dark and heated. Well,
that's his usual expression. But this time, it made me tremble.
"Si Knoxx?" tanong ni Drixie nang naaninag din kung sino ang nasa gazebo.
Nagkibit ako ng balikat, nakatitig parin kay Knoxx. Hindi ko alam. Hindi
ko talaga alam.
"Siya ba ang pinasundo ng daddy mo, Entice?" tanong ni Joaquin na
nagpabaling sa akin.
Sumisid ako, nagpasyang pupunta sa balsa. Alam kong malapit na rin kaming
umuwi. Hindi kami pwedeng gabihin dahil kailangan pang umuwi ng mga may
strict ang parents.
Nilangoy din nila ang distansya ng falls patungong balsa. Pero nang
nakaabot kami doon ay nagpasya din silang umahon na dahil dumidilim na.
Wala na akong nagawa. Sumama na ako sa kanila pabalik sa may puno kung
nasaan si Ayana.
Ang mga kasama ko ay kanya kanya nang kuha sa kanilang mga bag. Ang
tanging kinuha ko ay iyong flannel shirt ko at ang maong. Nanginginig na
ako habang tumatayo sa gilid ng puno.
Naibsan ang lamig sa aking katawan. Nagiguilty tuloy ako dahil hindi
masyadong nakapatuyo si Joaquin dahil pinahiram niya agad ako ng tuwalya.
"Isuot mo 'yang t shirt ko tapos 'yong flannel shirt mo..." sabi niya.
Naghubad kaagad siya ng t shirt at nagpalit. Para akong natuklaw ng ahas.
Pakiramdam ko ang dami dami kung utang na loob kay Joaquin.
Nilingon ko ang mga girls na nag ayos ulit ng mga sarong sa likod ng
isang puno para makapag bihis. Nagsiksikan si Susie, Drixie, at Heather
doon sa loob. Tingin ko, kung sasama pa ako, hindi na kami magkakasya
kaya lumapit na lang ako sa likod ng puno nila.
Agad kong hinubad ang spaghetti strap shirt ko. Mabilis ko ring sinuot
ang t shirt na bigay ni Joaquin. Sinunod ko iyong flannel shirt ko.
Inayos ko ang maong ko at sinuot iyon ng madali. I still feel wet though.
Nilagay ko sa aking balikat ang tuwalya ni Joaquin.
Bumalik ako sa puno kung nasaan si Ayana. Nag aayos na siya ng gamit
habang abala ang lahat sa pagbibihis. Tumulong ako sa kanya para mas
mapadali. Kaya laking gulat ko nang tumulong din si Knoxx sa pagliligpit.
Nagtiim bagang ako. Sandali akong napatitig sa kanya. Ganoon din siya sa
akin.
Tumaas ang isang kilay niya. "Did your dad tell you I'm coming though?"
may bahid na sarcasm ang tono niya.
With no turning back, I walked behind him. Nasa kanyang bulsa ang
dalawang kamay niya at tahimik niyang tinatahak ang daan patungo sa
highway.
Hindi rin ako nagsalita. Ano naman ang sasabihin ko? Wala akong maisip na
topic. Siguro ay ito na ang resulta ng labis labis na pagtatampo! Damn!
"Nag swimming ka pero wala kang dalang damit?" pauna niya nang natanaw na
namin ang Wrangler.
Binuksan niya ang pintuan para sa akin. Imbes na manatili ang mga mata ko
sa kanya ay lumipat ito sa pintuan. Damn it! Bakit bigla kong napapansin
ang maliliit na gesture?
Tumango siya. Nag angat ulit ako ng tingin sa kanya and then I saw him
bite his lower lip. "Get in now..."
Pumasok ako sa loob ng Wrangler. Akala ko isasarado niya na ang pinto
kaya nagulat ako nang nanatili itong bukas. Nakahawak siya doon at ang
isang kamay ay nasa gilid ng upuan ko.
"Well... I don't have a choice. I don't mind wearing just the flannel
polo shirt, though. Hindi naman ako maarte. But I'm glad someone gave me
a shirt to use."
Kitang kita ko ang pag igting ng panga niya. I am not sure if he's angry
or frustrated... or both.
Hindi parin siya gumalaw kung nasaan siya. Nagtataka ako at kinakabahan
rin. I can't explain what I'm feeling. I shouldn't be happy for this
simple, stupid thing but, damn it, I am.
"Hindi na ako pumunta muna sa inyo. Pumunta ako kahapon, wala ka naman at
si Lumi lang ang naroon."
"Pumunta ako, nandoon si Lumi... Sabi niya..." Marami siyang sinabi. "...
nasa plantation ka."
"Andon parin pala siya? I thought you said she's just sleeping overnight?
Hindi ko alam na overnight din pala the next day..."
Humalakhak siya. Iyon pa ang naging dahilan kung bakit ako napatingin.
Nakangisi siyang nakatitig sa akin. Para bang may malalim na iniisip.
Umirap ako. "Yeah... Like close friend. You're friends since forever and
you just met me..."
Marahan niya ulit na giniya ang mukha ko sa kanya pero nanatili ang mga
mata ko sa labas. I don't want to look at him.
Nanlaki ang mga mata ko. Bumaba ang isang kamay niya at hinawakan ang
kamay ko. Ang init ng palad niya. Natigil ako sa paghinga nang yumuko
siya at nilapit niya ang kanyang mukha sa akin.
He gave me a soft and hot kiss. Hindi ako nakagalaw sa sobrang gulat.
Nang bumitiw siya sa halik ay sobrang lapit niya parin sa aking mukha.
Ang paghinga niya ay ramdam na ramdam ko sa aking labi. He licked his
lips. Nakatitig ako sa kanya ngunit siya'y nakatingin sa aking labi.
"Your lips are cold. We should go home..." his voice was husky.
I licked my lips too. Umangat na ang tingin niya sa akin ngayon. Ngumiti
siya at umiling bago binitiwan ang kamay ko at sinarado ang pinto.
=================
Kabanata 19
Kabanata 19
"I left my phone. Tinanghalo ako ng gising kaya nagmadali ako. You called
me this morning?"
It was weird. Hindi naman siya tumatawag tuwing umaga. Nilingon ko siya
at nanatili ang kanyang mga mata sa kalsada. Palapit na kami sa mansyon.
"Yeah..."
"Skype?" I asked.
Natahimik ako. May number siya sa akin? Gusto ko na tuluy'ng i check ang
cellphone.
Lihim akong napangiti. Hindi niya nilagay ang numero niya sa cellphone ko
pero kinuha niya naman iyong akin.
"Pumunta ka sa amin?"
The car slowed down. Lumiko ito sa gate ng aming mansyon at tuluyan ng
pumasok. How I wish the ride was longer.
Uminit ang pisngi ko. So he really did it! My dad did not ask him to find
me!
Nanatili akong nakatitig sa kanya nang tinigil niya ang sasakyan sa tapat
ng mansyon. Bumaling siya sa akin.
"By the way, tomorrow, if you have plans on going to our house, huwag mo
nang ituloy."
"It's been two months since you're visiting my home. Aren't you bored?"
Kaya iyon ang nasa utak ko habang nasa eskuwelahan sa sumunod na araw.
Magmamadali ulit akong umuwi dahil maghihintay si Knoxx sa akin doon.
Maiiwan ko sila kung mas lalo pa silang bumagal. Mabilis ang lakad ko.
Pati ang pagliko sa library para lang makagawa na ng mga kailangang
gawin.
Nagkatinginan sila. I know what they're thinking but I can't help this
anymore. Anyway, hindi ako effective pag group study. Hindi ako
makaconcentrate. Magiging black sheep lang ako sa kanila kapag sumama
ako.
"Hindi na muna. Mas gusto ko kasing mag isang mag review..." sabi ko
habang nagsisimula nang magsulat.
Knoxx:
I'm here...
Ako:
Pauwi na ako. :D
Natatakot nga lang akong i point out iyon dahil baka ihinto niya ang
lahat ng ito. I'm happy we're like this. I can't believe I am even
content. But then I know we need a definition. Sooner or later, my
parents would realize it. Lalo na ngayong si Knoxx na mismo ang bibisita
sa akin sa amin.
"Well, then... I should leave you two?" sabay tingin niya kay Knoxx.
Tumango siya ngunit kitang kita ko ang kapilyuhan sa kanyang mga mata.
"Bababa din ako.."
Mabilis kong tinakbo ang grand staircase namin para lang makadiretso sa
aking kwarto. Nang nakarating naman ako ay nagmadali ako sa pagbibihis.
Dumiretso kaagad ako sa shower. I need a quick bath. I've been studying
like mad since 7:30 this morning!
Halos mapatalon siya nang narinig ako. Nilingon niya kaagad ako.
Sinalubong ko siya ng yakap.
Nagkatinginan kami ni Knoxx. We're now left alone in our living room.
Nasa lamesa ang mga pagkain pati na rin ang mga libro ko.
Nagkibit ako ng balikat. Tinapik niya ang tabi niya sa sofa. Bigla akong
nahinto. He's asking me to sit beside him. Not that hindi ko pa iyon
nararanasan. I am so willing to sit beside him all the time but this is
the first time I saw him ask me!
"Huh?"
Napatingin ako sa kanyang labi. All I think about was his kiss last
night. Pinindot niya ang ilong ko.
Tinulungan niya ako sa Agri Econ. Pati sa pag rereview ay tinuruan niya
ako.
Araw-araw simula noon ay ganoon ang eksena. Lagi akong inspirado sa pag
aaral dahil siya ang nagtuturo sa akin. Nakakahiya pag hindi ko makuha
kaya sobra sobra ang pagsisikap ko na matuto.
Bigo ako pero wala akong magagawa. Tapos na ang midterms at malapit na
ang finals. May group work kami para sa finals at matatagalan ako para
tumulong sa groupmates kong sina Joaquin. Nahihiya na nga ako dahil
pagkatapos ng klase, binibigyan ko lang sila ng written output at hindi
na tumutulong sa paghahanda ng kahit ano.
"Baka matagalan ako sa pag uwi kasi... uh... may group work kami," sabi
ko.
"I don't know. Maybe 6 PM? Hindi ko masasabi kasi magdedepende iyon sa
groupmates ko. Nahihiya na rin kasi ako, araw araw wala ako sa meetings."
Tumango si Knoxx.
It's been almost three weeks since my last visit. Kahit Sabado, hindi ako
nakakabisita sa kanila dahil umaga palang nasa rancho na siya.
"Huwag na," maagap niyang sinabi. "Susunduin kita sa school. I'll wait
for you while you're doing your thing..."
Nanlaki ang mga mata ko. That's actually a better idea pero nakakahiya
naman! "Really?"
Knoxx:
I'm in your school. Where are you?
Ako:
Nang narating namin ang cafeteria, nilatag kaagad ng mga kaibigan ko ang
mga libro. Ang dalang Macbook ni Joaquin ay naka set up na rin. Pati ang
mga laptop ni Heather, Henry, at ni Ayana.
Kitang kita ko ang halos pagkabali ng mga leeg ng mga babae sa cafeteria.
Kahit na si Heather at Drixie ay napatingin sa lamesa sa likod, kung saan
siya uupo.
"H.. Hmm?"
"Anong nangyari kay Mang Rene? Ba't siya ang sumusundo sa'yo?"
"Ah... Eh... Siguro sinusundo si Mommy o Daddy. Hindi ko alam."
"Hindi naman driver 'yan ah? Ba't ka laging sinusundo?" Kumunot ang noo
ni Drixie at lumiit ang kanyang boses.
Kitang kita kong nakakunot ang noo ni Knoxx sa kabilang table. Nakatingin
siya sa akin at nilipat niya ang tingin kay Joaquin. Binalik niya ulit sa
akin at nagtaas siya ng isang kilay na parang nagtatanong.
"Sige na! Bilisan na natin 'to..." sabi ko sabay tingin sa mga kaklase
ko.
Knoxx:
Ako:
Nagtataka lang kung ba't ikaw ang sumusundo sa akin. Bakit hindi si
Manong Rene...
My phone beeped again after a few minutes. Nahihiya na ako dahil nandoon
nga pero text naman nang text.
Knoxx:
Nag angat ako ng tingin sa kanya. Kitang kita ko ang kasamaan sa kanyang
mga mata. It's like he's pissed and he wants to play. I don't like it.
Joaquin is a good friend to me. Wala siyang ginagawang masama.
Sinimangutan ko si Knoxx bilang pagbabanta. Umangat ang gilid ng kanyang
labi. He mouthed something. I didn't get it at first.
Kinagat niya ang kanyang labi at inulit ang sinabi. Kahit hindi ko
naririnig ay uminit ang pisngi ko.
=================
Kabanata 20
Kabanata 20
Trust Me
"I'll leave you with a take home exam..." anang panghuli naming
professor.
Sa araw na ito, dalawang oras dapat kaming magbababad sa Agri Econ pero
ipinagpaliban ito gaya ng mga naunang mga subjects.
Wala akong sinalihang paligsahan kahit na panay ang lakad nilang sumali
ako sa swimming, tinanggihan ko parin. Hindi ako masyadong interesado.
Ala una pa lang at wala na kaming pasok. Inisip kong sundin ang gustong
mangyari ni Drixie ngunit nawalan din agad ng gana nang malaman kong may
practice din si Heather at Susie sa softball.
"Titingnan ko kung saan ako. Inuuhaw ako, pupunta na lang muna ako ng
cafeteria..."
Ako:
Lumipas ang limang minuto at hindi siya nagreply. Hinagilap ko ang aking
gamit at tumayo na.
It's boring here. Mas mabuti pang umuwi at mamasyal kina Knoxx. Ilang
linggo na rin akong hindi napapadpad doon dahil siya parati ang pumupunta
sa amin.
Wala pa ang aming sasakyan kaya pumara ako ng tricycle. Mabuti na lang at
mayroon agad. SIguro dahil marami na rin ang umuwi, tulad ko.
Tumigil ito sa tapat ng matayog naming gate. Binati ko ang mga guards at
nagulat pa sila sa maaga kong pagdating.
Hindi na ako nagbihis dahil naka maong at boots na rin naman ako.
Dumiretso ako sa kabalyerisa upang makuha si Abaddon. Pumayag naman ang
nagbabantay. Hindi tulad noon na pahirapan pa.
"Ah! Mamamasyal lang ako. Napaaga kasi bukas ang simula ng Intramurals.
Early dismissal..."
Pagkatapos ng kaonting paliwanag ay iginiya ko na si Abaddon palabas ng
gate. Suminghap ako at napangiti nang tuluyan nang nakalabas sa gate.
Medyo matagal tagal na rin akong hindi nakakapangabayo ng ganito. Paano
ba naman kasi si Knoxx, gustong siya na lang ang bumisita.
Noong una hindi ko pa lubusang napansin na may tao. Kalaunan napawi ang
ngiti ko nang makitang naroon si Lumi.
Nag ca-carwash silang dalawa ni Knoxx sa Wrangler. Bakat ang bra ni Lumi
sa puting spaghetti strap na suot niya. May kaonting bubbles sa kanyang
buhok. Naka topless naman si Knoxx habang pinupunasan ang salamin ng
sasakyan.
They were friends even before I came. There must've been something deeper
between them. Something beyond what I'm feeling. Kaya ba hindi iyon
nabanggit ni Knoxx sa akin?
Bumaling ako kay Abaddon. Mabilis kong kinalas ang kanyang tali. I feel
so stupid! Hindi ko alam kung paano ako umasa at nag ilusyon ng ganito.
Knoxx never told me we're something. I'm not even sure if we're friends!
At ako, nag ilusyon at umasa! There's someone else more deserving of my
illusions and it's Lumi. Matagal na silang magkakilala at magkaibigan.
Marami na silang napagdaanan! At tulad ng sinabi ni Lumi, hindi naman
talaga ako gusto ni Knoxx! Nakikisama lamang siya sa akin dahil
nirerespeto niya si daddy.
Tumikhim ako at kinalma ang sarili. Pakiramdam ko pulang pula ang mga
mata ko dahil sa nag aantabay na luha. Mabuti na lang at hindi ako
tuluyang naluha. Ikakahiya ko pa iyon dahil may ibang tao pala rito!
That move reminds me of someone. I just couldn't point who or what but...
Damn it!
Lumapad ang naglalarong ngisi sa kanyang labi. Lumakas ang tawanan nina
Knoxx at Lumi kaya mas lalo akong kinabahan. I whipped Abaddon's back so
he can now start galloping out of that place.
"Oh! Where are you going?" matigas na Ingles ang banggit niya sa mga
salita.
Hindi ko na siya pinansin. Nagpatuloy sa pagkabig si Abaddon palayo doon.
I feel shitty. Hindi ko alam kung tama bang mainis ako sa kahit kanino
ngayon. Siguro ang tamang kaiinisan ko lang ay ang sarili ko. Ako ang
gumawa nito sa sarili ko. Ako ang umasa!
Nakasunod pala ang lalaking nakausap ko kanina. Tinabi niya ang kanyang
kulay brown na kabayo kay Abaddon habang nagpatuloy ako sa pag alis.
Hindi na kasing bilis ng takbo ni Abaddon kanina noong papunta pa lang
ako dito.
His thick eyebrows and deep set eyes reminds me of someone. His narrow
nose and angled jaw is a head turner. Malaki ang kanyang pangangatawan at
hula ko'y nasa late 20s na siya or early 30s. I don't know. I am not
sure. I should be scared now because of this stranger but I'm not.
Something's telling me that I shouldn't be scared of him. Anyway, masyado
pa akong gulantang sa nakita ko sa bahay ni Knoxx. Nag lalakbay pa ang
isip ko doon.
"Who are you and why are you following me?" tanong ko nang di siya
tinitingnan.
"I'm Max, by the way. I'm sorry hindi ko naipakilala ang sarili ko. If
you would just stop the horse and let me chat with you a little..."
Hindi ko siya sinunod. Imbes, mas lalo kong binilisan ang takbo ni
Abaddon. Max? I don't know anyone in that name here.
Pumantay ang kanyang kabayo kay Abaddon. Lumihis ako ng daanan para
maiwala siya. Pumasok ako sa tubuhan ngunit sumunod siya. Napagod ako sa
pilit na pagbilis ng takbo kaya hinayaan ko ang tamang kabig ni Abaddon.
"Ilang buwan pa lang ako sa Alegria at hindi naman ako gumagala..." sabi
ko.
Doon?
Marahas ko siyang binalingan ulit. Bakit nga pala siya nandoon sa bahay
nina Knoxx?
Bumaba ako sa kabayo. Tumigil din ang kanyang kabayo at hinarap ako.
Tinitingala ko siya, hindi parin natatapos sa kanyang tawa.
Sinuklay ko ang buhok ni Abaddon gamit ang aking mga daliri. Hinila ko
siya sa mga baldeng tubig na nakita ko para makainom siya ng tubig.
"The question should be, why are you in my house..." ani Max.
Kumunot ang noo ko sabay tingin sa kanya. In his house? Alin doon ang
bahay niya? Bukod sa bahay ni Knoxx ay wala nang ibang naroon sa malapit!
Nagtaas siya ng kilay. That's why he's familiar! "Yup... Anong ginagawa
mo sa bahay ko kanina?"
Umiling ako. "I just want to... uh... you know..." Bumaling ulit ako kay
Abaddon. "Visit... Pasyal lang... ganoon..."
Tinungtong niya ang isang paa sa bato at tinukod niya ang kanyang siko sa
tuhod. He looked like a hot cowboy. Kulang na lang ng sumbrero. This is
where Knoxx got his mysterious genes, huh?
Lumapit ako sa kanya. Hindi na masyadong mainit at gumuguhit na sa langit
ang kung anu-anong kulay. Hudyat na hapon na at malapit nang lumubog ang
araw.
"There..." Tinanggal niya ang kamay niya nang nakitang maayos na akong
nakatungtong doon.
"Bring your horse... let's chase the sun till it sinks..." Kumindat siya
at bumalik sa kanyang kabayo.
"Ano pang hinihintay mo? You don't trust me?" tumaas ang kanyang kilay.
=================
Kabanata 21
Kabanata 21
Mutual
Bumagal ang takbo ng kanyang kabayo. Ganoon din ang ginawa ko kay
Abaddon. When he was near the cliff, he stopped completely. Nilingon niya
ako at ngumisi siya.
Ang mga mata ko ay nasa sinag parin ng araw. Tinigil ko si Abaddon nang
nakalapit na at natanaw ko ang napakalaking rice field at tubuhan sa baba
ng bangin. Sa malayo ang mga bulubunduking maaaring sakop parin ng
Alegria. Sa lambak ay sumungaw ang papalubog na araw.
"You think Alegria's just all about del Merced Dam and Tinago Falls?"
Hindi ako nakasagot sa panunukso niya sa akin. Alright, I get it. Bata pa
lang ako nang umalis kami dito. Ang tanging napuntahan ko ay ang kaharian
ng mga dela Merced.
Binigay ko sa kanya ang aking atensyon. Nanatili naman ang kanyang mga
mata sa papalubog na araw. He's slightly smirking while he's watching the
sunset.
Nanatili ang mga mata niya sa araw habang pinapaulanan ko siya ng mga
tanong at sinasagot niya ako ng walang pagtataka.
"Bunso?"
Tumango siya.
Sumang-ayon ako sa kanya. Hindi ko naisip ang pagdilim. Ang mga dinaanan
pa naman namin ay puro mga taniman na maaaring walang ilaw pag gabi.
Gusto kong maasar pero hindi ko nagawa. Mas inuna kong inatupag ang
pagpapasunod kay Abaddon.
He smiled.
"I hope I'm not disturbing you..." sabi ko para mabasag ang katahimikan.
Gosh! That question is a hard one. Ni hindi ko alam kung ano ang isasagot
ko. Am I Knoxx's friend? I am not even sure...
"Bakit hindi ka tumuloy?" tanong niya na wala ulit akong maisagot. Damn!
Ilang saglit ang pinalipas ko dahil ayaw kong sagutin ang tanong.
"I mean he's doing something. I don't want to disturb anyone in any
way..."
"I'm sorry for laughing... So... hindi ka pumasok sa bahay dahil busy
siya. Want me to tell Knoxx about it?"
"Naku! Huwag na! Nakakahiya naman 'tsaka ayos lang 'yon! Pwede namang
pumunta sa ibang araw."
The hell! I did not say that and I'm definitely not going, okay? But I
won't say that...
Humagalpak ulit siya. I can't find the humor in my answer but I did not
mind. Malapit na rin kami sa mansyon. Tanaw ko na ang mga ilaw ng bahay
namin.
Hindi kami dadaan sa main gate. Sa gilid at mas maliit na gate kami
papasok. Mabuti na lang at noong nakita kami ng mga guards ay namukhaan
agad nila ako.
Nagpatuloy kami sa pagpasok. I am not even sure if it's okay to bring him
near our house. Paniguradong magtatanong si mommy, daddy at lola kapag
nakita nila akong may kasama. Though I'm pretty sure they know this
man...
"No problem. Sa kalsada na ako dadaan pag uwi so... can I pass through
the gates?"
His eyes turned to whatever's in front of us. I was waiting for him to
reply but it didn't came. I traced his vision and I saw who's waiting on
our stairs.
"Entice!"
Lumipat ang mga mata ni daddy sa kasama ko. Ang kaninang matigas na
ekspresyon ay lumambot. Tumawa siya at sabay noon ang pagbaba ni Maximo
sa kabayo.
"Oo, uncle... hindi ako nakapasyal dahil may inatupag ako sa kabilang
probinsya..."
"Kumusta ka na?"
"At anong ginagawa mo sa dulo ng farm?" Kumunot ang noo ni daddy sa akin.
"Namamasyal lang ako..." Sumulyap ako kay Knoxx na nakakunot parin ang
noo habang tanaw ako.
"Malaki na pala ang anak n'yo, Uncle. Noon, musmos pa lamang siya..."
Tumawa siya.
"Yup. Noong nagbibinata ka, kinder pa lang itong anak ko. Did she give
you a hard time?" ngumisi si daddy.
Gusto kong magpasalamat dahil napalitan ang masamang timpla ni daddy nang
nakita kung sino ang kasama ko. I was about to butt in when Knoxx stole
the spotlight.
"Opo!"
Kalmado ang kanyang tinig. Tumikhim ako at pinilit ding maging kalmado.
Dinugaw ko ang mga dayami sa sahig na umuuga sa bawat pagtapak ko.
Hinawakan niya ang pintuan ng kwarto ni Abaddon. His biceps look strained
as his hands gripped the doors tightly.
"Because... we saw each other? At gusto niya rin akong ihatid dito?"
"Why are you turning your back on me? We are talking!" Kalmado parin ang
boses niya ngunit nakatakas na ang kinikimkim na iritasyon.
"You did not answer my calls! You did not reply to my texts!"
Hinarap niya na ako. Isang hakbang at nalapit siya sa akin. Isang hakbang
lang at abot abot na ang tahip ng aking puso. Ni halos hindi ako
makahinga.
Aatras na sana ako pero hinawakan niya ang braso ko. My heart boomed in
every beat. It's making me feel so uneasy. How could a man affect me this
much?
"Ano ka? Sino s-sa atin ang hindi nag reply! I texted you once, you did
not reply. Tapos ako ngayon ang susumbatan mo?"
"I replied. You're the one who did not check your phone!"
Yes. I did not check it. Para ano pa, 'di ba? Abala rin naman siya. At
isa pa, pagkatapos ng nakita ko? Ayaw ko na lang muna. Mabuti na rin
iyong ginawa namin ni Maximo, e. At least for a while, I forgot about the
stupid problem!
"Pagdating ko dito, wala ka! We were worried sick! Sa akin ka lang naman
pumupunta kung nawawala ka sa bahay n'yo! Wala ka rin sa Tinago! You're
dad was so worried, Entice!"
"Pagdating mo dito? Kaya ba ikaw na lang ang pumupunta dito sa amin dahil
may tinatago ka sa inyo?"
Hindi siya agad nakasagot. Nanatili ang tingin niya sa aking mga mata.
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako dahil napatahimik ko siya o mas lalong
maiinis! The fact that he's speechless means I'm right!
"Whatever!"
Tinalikuran ko ulit siya. Hinawakan niyang muli ang aking braso. Hindi
niya lang ako hinarap, hinila niya ako patungo sa pintuan ni Abaddon.
Isang kamay ang hinilig niya sa pintuan para maharangan ako kung
magtangka mang umalis.
"I am asking you. What do you mean by that?" tanong niyang muli.
Tumingin ako sa kanya. Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa mga luhang
nananatili.
He brushed his lips on mine briefly. Halos mapasinghap ako sa ginawa niya
ngunit di ko ginawa. Hell, I won't let him see how affected I am. Kahit
pa alam kong useless iyon dahil alam kong alam niyang sobra sobra akong
affected ngayon.
"Why don't you kiss Lumi instead... Tutal ay naabutan ko kayong kulang na
lang maghalikan."
Umirap ako.
He licked his lips again. Nanatili ang mga mata ko sa kanyang labi.
Pakiramdam ko ay pinaglalaruan niya akong mabuti. Dehado ako dahil alam
kong alam niya na halos baliw ako sa kanya.
"Oh yes... That one... probably the only interaction we had that day..."
aniya.
"At tingin mo naniniwala ako, ha? Only interaction shit..." umirap ulit
ako. "And anyway, kung marami pa kayong interaction, ayos lang... I'm not
saying that you two shouldn't interact. Crush lang kita, hindi kita
boyfriend... kaya wala akong karapatan... So if she's living with you, it
doesn't matter. My opinion shouldn't matter to you, too..."
Nakatitig parin siya sa akin. Sinubukan kong suklian ang titig niya
ngunit hindi ko magawa. Nakakapaso.
"She's not living with me. But she slept in our house today... Iyon lang.
And how many times do I have to tell you that we're nothing. Asaran lang
iyong nakita mo. I'm sorry if you got it wrong, Entice..."
Natigilan ako. Halos mawala ako sa lalim ng kanyang mga mata. Seryosong
seryoso din ang kanyang titig sa akin.
"Oh? Bakit kayo natagalan?" baritonong boses ni Maximo ang narinig naming
dalawa galing sa labas.
=================
Kabanata 22
Kabanata 22
Good Night
Lumayo ako kay Knoxx dahil sa pagpasok ni Maximo doon. His broad
shoulders blocked my sight. Hindi ko tuloy makita si Maximo.
"We'll I'm just here to tell you that your dad has invited me to dinner.
Knoxx, huwag nating paghintayin si Uncle Thomas."
"Fine..." ani Maximo at sumulyap siya sa akin bago kami iniwan doon.
Suminghap ako at sumunod na. This can't be. I can't be with Knoxx in a
small place. Nakakalimutan ko lahat ng nangyari dahil lang sa isang
halik. Yes, I admit it. I like his kisses. I like him. I like him too
much, actually. He must be mad for saying that our feelings are mutual
dahil hindi niya alam kung gaano ko siya kagusto!
Umigting ang panga niya. "Mag kuya ka nga! He's way older than you!"
Nagtaas ako ng kilay. "You're older than me too. Do I have to call you
kuya?"
"He's old..."
Nanlaki ang mga mata niya. Pumula ang kanyang pisngi at kinain ng
malalaking hakbang ang distansyang nakapagitan sa amin.
"And you even know that?" tumaas ng kaonti ang tono ng kanyang boses.
Muling umigting ang panga niya. Hindi niya sinagot pero sa katahimikan
niya at sa hindi pagtanggi ay alam ko na.
"Then what do you want me to do? Throw her out there? Scold her for doing
things like that?"
Natigilan ako sa sinabi ni Knoxx. Pakiramdam ko ay pulang pula ang pisngi
ko sa gumagapang na init na nararamdaman ko. Alright, yes, I am jealous
but... this is damn embarrassing!
"Oo! Why the hell did you let her sleep in your home in the first place!"
walang filter kong sinabi. Bahala na. Fire in the hole, Entice!
"I told you she needed a place to stay and I have plenty of rooms in my
house!"
Maybe, I just don't really understand what friendship means. Maybe, I'm
too young to understand what he's doing. Maybe, I am overreacting. Pero
sobra sobra ang pagkakapunit ng puso ko kanina at hanggang ngayon!
"Edi sige! Yeah! Sabi mo makikialam ako, 'di ba? Kung hahayaan mo akong
makealam then get her out of your house!"
Hindi ko alam kung mahihiya ba ako o ano. Basta ang alam ko, iyon ang
nilalaman ng utak ko.
Nang narating ko ang dining room namin, naroon na sina mommy, daddy,
lola, at Maximo. Umupo kaagad ako sa harap ni Maximo na katabi lang ni
mommy.
Nagsimula na silang kumain kaya kumuha na rin ako ng sarili kong pagkain.
Sumulyap ako kay Maximo na ngayon ay nakatoon ang atensyon sa mga
sinasabi ni daddy tungkol sa negosyo.
"Kaya nga sinasabi ko sa'yo, paniguradong magaling ka rin kung ikaw ang
magpapalakad ng inyo..." ani daddy.
"Magaling si Knoxx, uncle. 'Tsaka alam n'yo namang wala talaga akong
interes sa farming. Hindi ako para rito."
Pumasok si Knoxx sa dining room. Halos maestatwa ako sa kaba. But he
calmly sit beside me.
"Huwag na po. Ako na ang nagpakain. Mukhang pagod na pagod. Malayo yata
ang binyahe."
"Sa may bangin lang po, uncle. Akala ko nakapunta na itong anak n'yo doon
dahil mukhang mahilig mangabayo pero hindi pa pala..."
"Nagpupunta naman siya kay Knoxx halos araw-araw. Tingin ko'y namamasyal
naman ang dalawa..." tumago si daddy.
"Talaga? Well that's good. I can see that my nephew and your daughter is
getting along very well..."
Tumawa si daddy at tumingin kay Knoxx. Nilingon ko si Knoxx at kitang
kita ko ang pag iwas niya ng tingin kay daddy. "Of course... Syempre,
pasensyoso si Knoxx at itong anak ko may pagkamakulit..."
Kahit na gustong gusto kong tingnan ang reaksyon ni Knoxx ay hindi ako
bumaling. Everyone looked at him. I didn't.
Dammit! Sabay na kumunot ang noo ni mommy at daddy sa akin. Umiling ako
bilang pagdedeny sa paratang ni Knoxx.
Maximo smirked. Parang may pinapanood na palabas kaya tuwang tuwa siya.
"Nag aaway kayong dalawa?" tanong ni mommy sabay tingin ulit sa akin.
What the hell? Bakit kailangan pang sabihin iyon ni Knoxx sa harap ng
mommy at daddy ko ngayon.
"Extend your arms. I'm sure kaya mo 'yan..." tumaas ang isang kilay ko.
"Entice..."
"Please..."
"Extend your arms. What's the use of that?" maarte kong sinabi.
His dark eyes were darker. His jaw was more intense. Ramdam ko ang
pinipigilan niyang frustration.
"Busog na ako. Mag aayos lang ako sa taas. I need a good shower..." sabi
ko.
"O sige... Mukhang pagod ka ha? Sa bagay, ang tagal mo ring hindi
nakapangabayo..." wika ni mommy.
Dahil maaga akong natulog (kumpara sa mga nakaraang araw), maaga rin
akong nagising. I checked my phone again and saw nothing but Joaquin's
texts, Heather's rants, and Drixie's general messages. Wala nang iba.
Nagmartsa ako palabas ng kusina. Magtatanong sana ako kung may kasambahay
bang lumabas o di kaya'y may gising na.
Sumulyap ako sa loob ng kabalyerisa. Medyo madilim at mga dayami lang ang
nakikita ko.
Malalaking kamay ang una kong nakita nang hinawakan nito ang kural ng
kabalyerisa. Then I saw a familiar black watch. Bumilis ang takbo ng puso
ko. This early? Why is he here? Sumungaw ang mukha ni Knoxx. He's topless
and his hair is now a bit messy.
"Oo. May sinampay si Nelia kanina. Nag saing na 'yon. Bakit? Wala pa bang
ulam diyan?"
Hindi matanggal ang mga mata ko kay Knoxx. Lahat ng tanong ko kay Pedro
kanina ay nawala sa aking utak.
"Si Knoxx ang kasama ko dito. Di pala umuwi kagabi. Dito lang sa
kabalyerisa natulog."
Umigting muli ang panga niya at tinalikuran na ako para ayusin ang
kanyang t shirt. Pinaghalong saya at pagkakainis ang nararamdaman ko. Is
that even possible to feel so many emotions at one time? I don't know.
This is driving me crazy!
Kumunot ang noo ko at hinanap ang kanyang mukha. "Anong sinabi mo?"
=================
Kabanata 23
Kabanata 23
Okay
Halos hindi ako makakain sa hapag sa kakaisip kay Knoxx. Gusto kong
magtanong kay Manang Leticia kung nakapag almusal na ba si Knoxx pero
ayaw ko namang ituloy dahil baka kung ano pa ang isipin.
"Oo. May papanoorin lang na game, dad..." sabi ko. "Alis na po ako."
Binuksan niya ang front seat at nilahad niya sa akin. Luminga ako at
nakita kong wala pa ang aming sasakyan. I have no choice but to be with
him, huh?
Pumasok ako sa loob. Sinarado niya naman ang pintuan at umikot para sa
driver's seat. Inayos ko ang seatbelts at hinintay kong ayusin niya rin
iyong sa kanya.
Nang pinaandar niya ang sasakyan, I suddenly want to ask him if he's done
with breakfast... or if he slept good last night? Talaga bang sa stables
siya natulog? I don't believe him.
Is Lumi so important that he couldn't get her out of his house? Well,
anyway kung walang matakbuhan ang bitch na iyon... I just really hope
they're not in some relationship.
Nilingon ko si Knoxx.
Uminit ang pisngi ko. Pwede naman palang bumalik si Lumi, bakit kailangan
sa bahay makitira minsan?
"Hindi. Minsan lang siya nakikiusap. Isang araw o dalawa lang." Sumulyap
siya sa akin.
"Tsss... You just don't really know how to shoo her away. She's not from
your house, bakit kailangan siyang tumira sa inyo?"
"She was playing, Entice! And damn it..." hinampas niya ang manibela at
medyo bumagal ang takbo ng sasakyan. "That was nothing to me..." may
idudugtong pa siya pero pinigilan niya ang sarili niya.
Nanatili ang mga mata ko sa kalsada. Kita ko sa gilid ang mga titig niya
sa akin. I feel ruthless. I feel like I'm being so harsh on him. But what
can I do? This feeling is all new to me.
"And you kissed my uncle..." halos bulong ang pagkakasabi niya nito.
Tumingin ako sa labas. Lumalabas ang mga salita sa aking bibig na parang
wala lang. Maybe I am really so mad that all the words came rushing out
my mouth.
Tinabi niya ang sasakyan sa gilid ng aming gate. Kahit nas labas pa lang
kami ay kita kong kokonti pa lang ang estudyante sa loob. I wonder if my
friends are there now?
"I am courting you, I gave you the right to me. If you say yes... you
give me the right to you," seryoso niyang sinabi.
Nagkatitigan kaming dalawa. Hindi pa ako nakapag react noong una dahil
hindi pa ito tuluyang pumasok sa aking isipan. Nang nanuot ito ay 'tsaka
pa lang ako hindi makahinga.
Unti untin nag init ang aking pisngi. Did he seriously say he's going to
court me?
"Your sembreak's coming, are you allowed to travel? Magtatanong ako sa
daddy mo kapag tapos na ang finals n'yo, I'm bringing you to Cagayan de
Oro, my hometown."
"H-H-Huh?"
Nanlaki ang mga mata ko. Halos napaatras ako sa mga sinabi ni Knoxx.
Medyo napaawang naman ang labi niya. Pansin ko ang pagkakalito sa kanyang
mga mata.
"You're... not ready for this..." Bumagsak ang mga mata niya sa kanyang
kamay na nakahawak sa gilid ng aking upuan.
Tamad siyang bumaling sa akin. Ilang sandali niya akong tinitigan lamang
bago nagsalita.
"I always forget that you're too young for a serious relationship... I'm
sorry."
Parang kinukurot ang puso ko sa sinabi niya. What too young? I'm not
young! I'm a lady! I can decide for my own! I can do things a woman can!
I'm not a child anymore!
Hindi ko alam kung bakit nangingilid ang luha ko. Nakatitig parin siya sa
akin. Takot na takot akong makita niya ang nagbabadyang luha. Takot na
takot akong mapansin niya ang sobra sobra kong emosyon.
Kinalas niya ang aking seatbelts. Umiling ako. Gusto niya na yatang
pumasok na ako sa school pero ako, ayaw ko pa. I need to hear what he
just said again. I need to process it!
"I-I want to know... what do you mean by that? I-I-I don't understand..."
"Tss... You want me attracted to you but when I finally am, you're
shocked. Bata ka pa nga..."
"Are you ready for that, though?" nag iwas siya ng tingin.
I can't contain my feelings. Nag iwas ako ng tingin kay Knoxx at tumango
ako.
"Okay..."
Isa-isa na silang dumating. First game ang Agri Biz sa basketball ngayon
at hindi pa dumadating si Joaquin.
"Hindi naman kasi siya first five. Seniors ang mauunang pumasok," ani
Susie. "'Tsaka may cheering pa naman. Mamayang hapon pa ang basketball.
Masyado kayong excited."
"Go Agri Biz! Go! Go! Agri Biz!" sigaw ko sabay talon.
Ang ingay rin ng mga tao sa paligid. They are all cheering on their bets.
Umakbay si Heather sa akin at nang natapos ang isang presentation ay
nagtatalon ulit kami.
Tumalon ulit ako at nilingon ang aking katabi sa pag aakalang si Heather
o Drixie parin ang naroon pero natigilan ako nang nakita kong si Lumi ang
naroon.
Umangat ang gilid ng kanyang labi. Tumindig ang balahibo ko. It was as if
her smile is sarcastic.
Hinarap niya sa akin ang kanyang cellphone. It was quick but I've seen
it.
Knoxx:
Lumi, can you please go home for today? Para magkaayos na rin kayo ng
nanay mo.
Lumi:
Knoxx:
Nasa kina Entice ako. Umuwi naman si Maximo. I really think you should go
home now...
Hindi ko nabasa ang whole conversation dahil tinapon niya ang cellphone
niya sa aking dibdib. Sa sobrang gulat ko ay napaatras ako. Ang sakit
sakit nang tumama sa aking dibdib ang kanyang cellphone. Halos napamura
ako.
=================
Kabanata 24
Kabanata 24
Aalis
"Napaka walang hiya mo! Ikaw pa mismo ang nagpaalis sa akin? Ayaw nga ni
Knoxx na umalis ako pero ikaw? Ikaw? Sinabi mo sa kanyang ayaw mo akong
naroon!"
"Bakit hindi ka na lang umuwi? May bahay naman kayo, ah? You're just
making your distress an excuse to get close to Knoxx!"
"How dare you! At ikaw pa talaga ang nakakapagsabi niyan! Who are you to
say that? Wala kang karapatan!"
Lumi pushed Drixie away once again. Muntik nang nadapa si Drixie. Nanlaki
ang mga mata ko sa galit at gulat. I advanced to get to Lumi. Tinulak ko
ang kanyang mga balikat dahilan kung bakit siya napaupo sa sahig.
Pagkatayo niya ay kitang kita na ang pagbuhos ng kanyang mga luha. I was
taken aback by the amount of tears she was shedding. Para bang sobra
sobra ko siyang nasaktan sa ginawa ko.
That's what we are right now. Nanliligaw siya pero hindi ko pa naman
sinasagot. I don't want to sound too cocky by telling them that.
Especially that he just courted me this day.
"Hindi. But there are times when she sleeps there... I don't know. Ayaw
niya sa bahay nila," sabi ko.
"Kaya pala hindi siya umuuwi? Ilang araw na siya doon?" tanong ni Henry.
Umiling ako.
"Kayo na?" ulit niya. Siguro dahil hindi niya naman nakita ang pag iling
ko.
Tumikhim ako. Kahit hindi na ako sumagot, parang alam na ng mga matang
nakatingin sa akin ang susunod.
"Baka naman totoong wala talagang matirhan si Lumi. But anyway, what she
did... ang sumugod dito, hindi iyon maganda," ani Susie.
The first game for basketball in the afternoon was Agri Biz versus
Education. Hindi kasama si Joaquin sa first at second quarter. Syempre,
puro seniors at juniors ang pinapapasok. And when he finally went in on
the third, hindi rin maganda ang performance niya.
After the game, we went to the field para manood naman ng game sa
softball.
Hapon na at may mga texts na akong nakuha galing kay Knoxx. Hindi nga
lang ako diretsong nag reply dahil hindi ko alam kung sasabihin ko ba sa
kanya ang pagsugod ni Lumi dito.
Knoxx:
Knoxx:
Ako:
Naagaw noon ang atensyon niya. Kumunot ang kanyang noo at kitang kita ko
ang pagtataka.
"Ay naku, tinulak niya kaya ako noong hinarangan ko siya. Hinampas niya
ng cellphone si Entice!" singit ni Drixie sabay tango tango kay Knoxx.
Kitang kita ko ang pag igting ng panga ni Knoxx. Para bang pinoproseso
niya pa ang sinabi ni Drixie. Gusto ko tuloy kutusan si Drixie. Dapat ay
hindi niya sinabi ng ganoon ganoon ang lahat ng ginawa ni Lumi.
"She's sort of moody this past few days. Pinagsabihan ko siya tungkol sa
pag alis niya. Bakit siya pumunta sa'yo?" tumingin si Knoxx sa akin,
halatang nag iisip. "Anong ginawa niya? Sinaktan ka niya?"
Ayaw kong umo-o. Ayaw ko ring tumanggi. I know they're friends and I am
trying to understand that. Kahit na nahihirapan parin talaga ako. "Ang
sabi niya, ako daw ang nagpaalis sa kanya sa bahay niyo."
"What? Hindi ko iyan sinabi sa kanya! Where did she get the idea?"
Kinuha niya ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa. I know that he wants
to text her but I blocked the phone from his sight.
"Stop texting her. Alam na siguro noon ngayon na nalaman mo na ang
kanyang ginawa. Hindi na iyon babalik sa inyo sa kahihiyan," sabi ko.
Tumayo ako kaya ganoon din ang ginawa niya. I suddenly want to go to
their house.
"Bakit?" I pouted.
"Not till Maximo's out of that house..." Nag iwas siya ng tingin.
Umirap ako. "Ang OA mo! It's only a kiss on the cheek!" bulong ko.
"Tss..."
I'm wearing a black spaghetti strap with a red flannel button down long
sleeves. Tumingin din ako sa aking damit. Iniisip ko kung may problema ba
doon o ano.
"Don't remove this one when Maximo's around..." sabay haplos niya sa
aking kwelyo.
"Why?" I smirked.
"Yes!"
Pinagbigyan niya ako. Ang dami dami niya pang binigay na rules sa akin.
Natatawa na lang ako. I find it cute when he's over protective. Naiisip
niya sigurong tipo ko rin si Maximo dahil tulad niya, mas matanda ito sa
akin. Hindi rin maipagkakaila na gwapo si Maximo. Nakakatuwa din siyang
kasama.
"Uh-huh."
"I can't welcome you. Marumi ang kamay ko..." ani Maximo.
"Yeah, you really can't..." sa malayo ay dinig ko ang sinabi ni Knoxx.
Nakita niya yata ang aking ekpresyon kaya mas lalong lumapad ang ngiti
niya. "My nephew thinks I'm going to hit on you when you come here."
"Knoxx, I never thought this day would come. You are so possessive over a
girl. What happened to the mature relationship you said you want to
have?"
"Don't worry, nephew... It's my last two weeks here in Alegria. Aalis na
ulit ako..." sigaw ni Maximo.
"Aalis si Maximo?"
Knoxx ignored my question. He only eyed me intensely. Nagkibit ako ng
balikat at nagkunwaring inosente.
=================
Kabanata 25
Kabanata 25
Yes
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay daddy at mommy ang tungkol sa
gustong mangyari ni Knoxx. Hindi ko pa sinasabi kahit noong nagfinals na
kami. Kaya naman, laking gulat ko nang inunahan ako ni daddy sa hapag.
I've decided. Even before finals... na sasama ako kay Knoxx. I'm used to
traveling. I'm sure my parents will let me travel. Siguro, ang mahirap
lang ngayon ay ang iexplain sa kanila na I'm going to the hometown of
Knoxx Montefalco.
Uminom ako ng tubig. Ngunit alam kong pinapanood ni daddy ang aking
magiging reaksyon.
"Opo..."
Somehow that made me feel better. Papayagan niya ako. Kasi kung hindi,
hindi siya magtatanong kung kailan ang alis namin.
"So... papayag ka po, dad?" Lumiwanag ang mukha ko. I feel like he's open
to whatever's going on with Knoxx and me.
Sinundo niya ako sa bahay para ihatid sa aming paaralan. I greeted him
with a wide smile.
"Yes!"
"Huwag na. Ako na ang magsasabi sa kanila mamaya. Mag iimpake na rin kasi
ako..." sabi ko.
"Basta!" I smiled.
I can sense his growing curiousity. Syempre, lagi niya na akong sinusundo
simula noong nanligaw siya sa akin. Ito ang huling araw ng exam namin at
magtataka talaga siya kung bakit sa araw na ito ay hindi ako makakapayag
na siya ang susundo sa akin.
Umiling ako. Talagang hindi niya ako titigilan kung wala akong tamang
rason. "When's your birthday?"
"Why?"
"Basta! I'll buy you a gift today kaya si Manong Rene ang susundo sa
akin. I don't want you to see what I'll give you."
Though, yes... it's a half lie. Hindi naman talaga iyon regalo para sa
birthday niya. I can't help but smile when I think about it. Because, I
realized that it's awkward to go to his hometown and meet his family
without proper label.
Napawi ang ngiti ko. What? I didn't know that! And when?
"Yes..."
Pareho kaming natigilan. Iniisip ko pa kung kailan iyon. Nag aantay lang
siya sa sasabihin ko.
"It was months ago!" sabay kuha ko sa aking cellphone para tingnan ang
kanyang kaarawan.
"That was when you went to Tinago with your friends. And I picked you
up..." his voice was husky.
Unti unti siyang lumapit sa akin. Halos hindi na ako makahinga. Gusto
kong umatras para mas makahinga ako ng maayos pero hindi ko ginawa.
Tumango siya.
"That's okay... I got to kiss you the first time that day, anyway." He
smiled devilishly.
Ngumuso ako. Right! Iyon iyong araw na una niya akong hinalikan!
Sobrang lapit niya na sa akin. I could kiss him if I pushed myself to him
but I didn't. I'll reserve that kiss later. Since sasagutin ko na rin
naman siya mamaya.
"Basta! I'll give you a gift! Lalo na ngayong hindi mo pa pala sinabi sa
akin iyong birthday mo!"
I went to our school to do the last batch of my exams. Nakapag aral naman
ako kahit paano. Kahit na mahirap lalo na't ang nagtuturo sa akin ay si
Knoxx. He's a good teacher but I just get distracted with his lips or his
eyes.
"Entice! Saan ka ngayong sembreak? Sa Lunes, pupunta kami sa Alps. Mag
oovernight kami doon..." ani Heather.
"Joaquin, see you soon!" sabi ko nang napansin ang kanyang pagiging
tahimik.
Napangiti ako sa plano ko. Magsusuot ako ng flannel shirt at sa loob nito
ay ang spaghetti strap na iyon. Sasagutin ko si Knoxx sa araw na ito. And
I want it with style. I'll show it to him when the time is right.
"Opo..."
Ipinakita sa akin ang kulay grey kong speghetti strap. Kulay itim ang mga
salitang nakasulat doon.
Ako:
Dire diretso ang labas ko. Ayaw kong mapurnada ang plano ko. I won't let
anyone ruin anything today...
He ran his fingers through his hair. Medyo basa ang kanyang buhok. Siguro
dahil sa pawis sa pagtatrabaho.
Hindi ko mapigilan ang pagngiti ko. Ganoon siguro talaga kapag masaya. It
really shows in everything that you do.
"Sasamahan pa sana kita pero may inutos ang daddy mo sa akin. Babalikan
kita mamaya..." aniya.
"It's okay, Koko. I'm sure Knoxx will be here anytime now..."
Humikab ako at tiningala ang mainit na araw. Natulala ako doon. Naputol
lamang ang paninitig ko sa langit nang may naaninag akong anino.
Nilingon ko kaagad ang dumating. Thinking it was Knoxx, I was all smiles.
But when I saw who it was, napaatras ako.
"Oo. Bakit?" Humalukipkip ako. I showed her that I'm not going to put up
with her shit today.
Nagtiim bagang ako. The nerve of this girl to say that. Bakit? Anong
nangyari kay Knoxx?
"I don't really know what's your point. Why do you have to really push
that Knoxx is yours. Natanong mo na ba siya kung gusto ka niya? Natanong
mo na ba siya kung anong mayroon sa amin-"
Humakbang siya palapit sa akin. I want to back off. I don't want a cat
fight right now. Ngunit hindi ako umatras. Ang pag atras ay isang
palatandaan ng takot. And I'm not scared. Not even a bit.
"Tanungin mo na ngayon! Knoxx did all these because your dad wants you
tamed. You're a brat! At nakita niyang si Knoxx lamang ang makakapagpaamo
sa'yo. Dahil siya lamang ang makakapagpasunod sa'yo. Dahil patay na patay
ka sa kanya!"
I slapped her hard. Not because I'm so angry at her but because my faith
is shaking. At ayaw ko ng ganoon.
"Because your dad asked him! Bakit hindi mo tanungin ang daddy mo, ha?"
giit niya.
"Hindi ako naniniwala sa'yo! He told me you two are just friends! You two
are nothing! Don't fool me! Gusto mo lang siraan kaming dalawa!"
"Dadalhin niya ako sa kanilang probinsya! I'll meet his parents! I'll-"
"I will meet his parents! Besides... ako lang ang pwede niyang ipakilala
sa kanyang pamilya! You'll see! At bakit hindi mo tanungin ng mabuti ang
daddy mo tungkol sa lahat ng ito? Tanunngin mo siya!"
Tinulak ko siya sa sobrang galit ko. Bakit ayaw niya paring madala! Bakit
ganito parin ka kitid ang kanyang utak?!
Hinatak niya ang aking buhok. Ngumiwi ako sa sobrang sakit. Hinila ko rin
ang kanyang buhok para masaktan siya. Ang matutulis niyang kuko ay bumaon
sa aking braso kaya nang bawiin ko ang aking kamay ay hapdi ng hangin at
pawis ang naramdaman kong pumasok sa nakabukas kong balat. Sa sobrang
takot at galit na pinaghalo ay tumakbo ako palayo.
Kinuha ko ang latigong ginamit ko kanina kay Abaddon. And I saw how the
animals went to Lumi, habang siya'y tumatakbo patungo naman sa akin.
I lost all the warmth in me. Napalitan ito ng bayolenteng panlalamig lalo
na noong nakita kong nadapa dahil may nakasalubong na isang kabayo. The
animals went near her as they ran as fast as they can, enjoying the
thrill of freedom I gave them.
Kitang kita ko kung paano gumulo ang buhok niya nang isang beses siyang
gumulong dahil sa pagkakadagan ng isang kabayo.
And when all the animals went away, nangangatog ang mga paa ko habang
humahakbang. In my head, I want to get out of there. It's her fault after
all! That's what she gets!
I can see her shoulders shaking. I can hear her angry sobs. Hindi parin
siya nakakatayo.
Nabalot din ang kamay niya ng dugo. Galing iyon sa pang ibabang parte ng
kanyang katawan. She's injured somewhere on her feet?
"Ang anak namin ni Knoxx!" she cried. "Walang hiya ka Entice! Walang hiya
ka!"
=================
Kabanata 26
Kabanata 26
Nanuot sa aking mga buto ang panlalamig na naramdaman ko. Hindi ako
makagalaw. I know I need to help her but my feet just won't move.
'Tsaka lang ako natauhan nang narinig kong sumisigaw si Koko sa malayo.
Siguro ay kahit doon, kitang kita ang paghandusay ni Lumi.
Agad kong hinawakan ang kamay ni Lumi para alalayan siya patayo ngunit
tinampal niya ang kamay ko. Mas lalong humapdi ang sugat sa aking braso.
Natulala ulit ako sa aking sugat.
"Knoxx!" sigaw ni Lumi na siyang nagpabalik sa aking ulirat.
Umiiyak si Lumi at punong puno ng dugo ang kanyang skirt. Hindi ako
makagalaw habang tinitingnan silang dalawa. Si Knoxx na nakaluhod sa kay
Lumi at si Lumi na hinahawakan ang kamay ni Knoxx.
Knoxx scooped Lumi in a swift motion. Buhat buhat niya na ito sa kanyang
mga bisig.
"The baby will be saved, don't worry..." napapaos na boses ni Knoxx ang
sumagot para kay Lumi.
Hindi parin ako makagalaw. Tumakas ang luha sa aking mga mata nang hindi
ko namamalayan.
Nilingon ako ni Koko ngunit wala akong naging reaksyon. Alam kong
inaasahan nila ako para kumuha ng tractor o sabihin man lang sa mga
tauhan na kailangan namin ng tulong pero hindi ko ginawa. I was too
stunned to even blink.
Parang nakikita ko ang unti unting pag guho ng aking mundo. My world
crumbled right before my eyes and there was nothing I can do. If Knoxx is
truly the father of the child, then it's all over for me.
It's over for me. Oo, dahil hindi ko makakayang makipagrelasyon kay Knoxx
ngayong nalaman kong may magiging anak siya sa ibang babae. I grew up in
a complete and happy family. I want children to grow up like me. Taliwas
sa paninindigan ko ang pagpapatuloy kay Knoxx dahil lamang gusto ko siya.
Tiningala ko siya. I've never been this devastated. I've never been this
scared. I've never been this embarrassed my whole life.
Kung sana ay hindi ako naging makitid. Kung sana ay mas nag ingat ako.
"Bakit? Kapag ba hindi iyon anak ni Knoxx, Entice, pwede mo nang gawin
iyon?" nanggagalaiting sinabi ni Koko. Ginulo niya ang kanyang buhok.
Natulala ako sa lupa kung saan nahiga si Lumi kanina. Traces of her blood
were still there. Napatayo ako nang bigla kong naalala ang duguan niyang
skirt.
"Kahit saan mo tingnan, mali ang ginawa mo! Paano kung may nangyaring
masama sa baby? O kay Lumi? Tingin mo mapapatawad ka ni Knoxx?"
"It's impossoble! It's not Knoxx's child-"
"Walang ibang malapit kay Lumi kundi si Knoxx! Ang mabuti pa, sundan mo
sila sa ospital! At kahit na anong sabihin mo, kahit na hindi kay Knoxx
iyong bata, hindi ibig sabihin noon na pwede mo nang saktan si Lumi!"
pagalit niyang sinabi sa akin sabay lakad niya patungo sa barn house.
I couldn't move. I could not even fight back. Syempre, dahil alam ko na
kasalanan ko nga ang lahat ng ito. I tried to defend myself. I tried to
reason out.
Hindi... Hindi ko kasalanan. Sinaktan niya rin ako. Una niya akong
sinaktan! Sinugod niya ako dito! She harrassed me too! I was hurt too!
Gumanti lang ako!
Pinilig ko ang ulo ko. Alam ko... No matter how much I defend myself, my
conscience is telling me that I am at fault. I want her hurt. I want to
defend myself by hurting her back. I want her impaired so she can't hurt
me. And this is the price I paid.
Walang tigil ang buhos ng luha ko habang nagmamartsa ako sa aming bahay.
Nanlalamig ang aking mga kamay habang pinipihit ang door handle.
Takot lamang ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Wala nang iba. I
couldn't even describe what I'm feeling for Knoxx. I can't name it. My
heart seemed hollow and numb. I don't feel anything for him.
Isang bagsakan kong nilagay ang mga damit ko sa loob ng aking maleta.
Panay ang tulak ko sa aking mga damit sa loob ng maleta. I would run.
Yes. That was my only plan. And it's irrevocable. Kahit na harangan ako
ni daddy, mommy, o lola, hinding hindi magbabago ang isip ko.
I would run... alone... Nanginging ang aking kamay sa takot. What will
happen to me? Am I going to prison? And who would sue me? Lumiere? Knoxx?
Oh my God!
"Anong nangyayari?"
Humihikbi ako. Hindi ko masagot ang tanong ni Manang. Basta ang lahat ng
damit ko ay pinasok ko sa maleta.
Mabilis kong kinuha kay Manang Leticia ang telepono kahit na hindi pa
siya natatapos magsalita. Kitang kita ko ang galit kay Manang Leticia.
I'm am so damn freaking scared that her anger doesn't scare me anymore.
"Why can't you..." Sinapo ko ang aking noo. "Tell me! Nakiusap ka ba sa
kanya to put up with all my caprices? Ha? Did you ask him to tame me?!"
He couldn't deny it. Binalik ko kay Manang Leticia ang telepono. Bumaling
ako sa aking maleta. Hindi ko na impake lahat lahat pero hindi ko na
pinanghinayangan ang kahit ano.
Halos napaatras ako nang nag abang si Koko sa akin sa pintuan. Nanlaki
ang mga mata niya nang nakita ang maleta sa aking likod.
Umiling ako.
With the amount of blood Lumiere lost, I'm sure I'm going to jail.
I locked all the doors. I will leave before anyone hunts me down. Iyon
lamang ang tangi kong naiisip.
Sinubukan ni Koko na buksan ang sasakyan. Ganoon din si Manong Rene pero
huli na ang lahat. I stepped on the gas. Nobody can stop me.
=================
Kabanata 27
Kabanata 27
With Child
I left our car near the bus terminal. Sumakay ako ng bus patungong
Maynila, mag isa. Ito ang unang pagkakataong sumakay ako ng bus ng mag
isa. I'm scared, I can't deny it. Pero mas nakakatakot ang manatili sa
Alegria.
Maaaring ipagtatanggol ako ng mga magulang ko. They would save me from
anything that can ruin my name. But it's not going to be enough for me.
My conscience will haunt me. Leaving is my only choice.
I turned my phone off. Gabi na nang sumakay ako ng bus kaya sa bus na rin
ako nagpalipas ng gabi. Hindi pa ako nakakapaghapunan ngunit naalis na sa
isip ko ang gutom dahil sa nangyari.
Madaling araw akong nakarating sa Maynila. I'm not really familiar with
the city too. Iyon pa ang isa sa ikinakatakot ko.
Kumuha ako ng isang room sa isang hotel malapit sa airport. Wala nang
tumatakbo sa utak ko kundi ang pagbalik sa America.
Kung babalik ako doon, tatanggapin ako ng mga kamag-anak namin. What do I
do next? Mag aaral? Magtatrabaho? Hindi ko alam kung alin.
"Ma'am, we have wifi in this hotel. The password is with your key."
Pinahiram ako ng isang laptop. I opened Skype and found out that Hector's
online. Kinlick ko kaagad ang kanyang icon para matawagan.
Kumalabog ang puso ko. I'm thankful that Knoxx's icon is offline. Hindi
ko alam kung anong nangyayari sa Alegria ngayon pero tingin ko'y abala pa
ang lahat sa nangyari kay Lumi.
"Entice..." tinig ni Hector ang narinig ko.
Itim pa ang screen kaya hindi ako sumagot. Nang nakita ko na siya sa
harap ko ay 'tsaka lang ako nagsalita.
"Hector..."
Nagtiim bagang ako. I knew it! Alam niya na yata ang nangyari.
Paniguradong noong umalis ako, tinawagan kaagad ni mommy o daddy si
Hector.
"Hector, please huwag mong sabihin kahit kanino. Nasa Maynila ako. I need
to go out of the country... Please, help me."
"Nag aalala si Tito Thomas at Tita Lina sa'yo! Asan ka ba?" tanong ni
Hector na parang di ako narinig.
"I'll call them once I'm out of the country. I just really need to be out
of the country! Please naman, kupkupin n'yo ako ni Chesca!"
"We're in New York, Entice. Paano ang pag aaral mo diyan?" ani Chesca.
"Ano ba talaga kasi ang nangyari? Iniwan mo ang Jeep sa bus terminal? Nag
drive ka? Hindi ba automatic lang ang alam mo? Si Tito Thomas ay nasa
ospital para panagutan ang ginawa mo sa anak ni Governor Revamonte!
Antayin mo ang pag luwas nila diyan bago ka magdesisyon."
Parang gumuho ang aking mundo. Siya lang ang tanging naisip kong hingan
ng tulong. Bumagsak ang mga mata ko sa keyboard ng laptop. Pakiramdam ko
ay wala akong maaasahan. I should just go get a ticket. I stayed in an
apartment at Los Angeles when I was fifteen, syempre kasama ko noon ang
ilang relatives ko. Doon na lang siguro ako pupunta.
Umirap siya at tumango. "In exchange of this, I want to know what exactly
happened. And you will live with us here in New York. Bawal kang bumukod,
as this is your house anyway..."
"I have an idea. Sinabi sa akin ni Tito Thomas iyong pagkakaospital daw
ni Lumi... Pinakawalan mo ang mga hayop sa rancho?" ani Hector sa akin.
"Hindi ko alam na buntis siya! But then I know too that it was a wrong
thing to do, pregnant or not. I know it's bad, Hector. And I'm scared..."
bumuhos ang luha ko at nanginig ang labi ko. "I'm really, really scared.
I'm eighteen and they might file a case against me!"
"You really think hindi kayang lumaban ni Tito Thomas? Besides, baka
pwedeng ma areglo ito kapag nag usap lang ng mabuti."
"I am not yet ready to face my problem yet. I just want to go away from
this mess, Chesca," sabi ko.
"Kung ganoon, book a ticket now. I'll tell Tito Thomas," ani Hector
pagkatapos ay umiling siya. "The day you were born, you were a pain in
the ass. Hanggang ngayon, you're a pain in the ass..."
Pagod na pagod ako sa byahe pero walang pakealam si Hector sa akin. Hindi
na rin ako umangal. Kasalanan ko dahil hindi ko kinausap ang mga magulang
ko bago ako umalis. Mag isa akong nag desisyon at pinangunahan ako ng
takot pero kung ibabalik ulit ang lahat ng iyon, ito parin ang gagawin
ko. There's just no other way for me.
"What happened? Sana kinausap mo man lang kami! Alam mo bang sobra sobra
ang pag aalala ko nang ibinalita ni Manang Leticia iyong nangyari sa'yo!
You're lola got sick!" sabay iyak niya.
Nanlamig ako. This is why Hector was so pissed. Nilingon ko ang aking
pinsan na ngayon ay nakatingin lang sa akin at nakahalukipkip.
"You're lola's in bed! Ayaw niyang magpa ospital kahit na ang taas ng
blood pressure niya dahil sa nangyari. You're dad's busy with the
Revamontes! And I'm here thinking about you! Hindi ka man lang tumawag sa
akin! Kung wala si Chesca at Hector, baka inatake na rin ako sa puso!"
sigaw ni mommy sabay iyak.
"I'm really sorry, mom. I'm fine here. Natatakot lang po talaga ako sa
nangyari-"
"Talagang pinakawalan mo ang mga baka at kabayo? For what reason? You
want to hurt her?"
"I know... I'm sorry. I was just so scared that time. She's hurt me too.
But I know that's not enough reason to do that. I'm sorry. I'm sorry..."
Alam kong mali na kay mommy ako nag so-sorry. Dapat pala kay Lumi ako nag
so-sorry. But then... it's too late for that now.
"And she's pregnant!" nagpatuloy sa pag iyak si mommy. "My goodness! Did
you know about that?"
Umiling ako. "Hindi ko po alam, mommy! I swear hindi ko alam!" sabi ko.
Ayaw kong mag sumbong. Hindi ko ugali iyon. But I need to explain my
side. I need to somehow enlighten my mom about it.
"I don't know... She went there, nagsimula siya ng away. Pinagsalitaan
niya ako ng masama and she hurt me physically."
"'Yang sugat sa braso mo ba ang tinutukoy mo?" malamig na tanong ni
Hector.
"Because yes, I truly am guilty..." nangilid ang aking luha. "I really
did it. Kahit anong cover up ang gawin ni daddy para masalba ang pangalan
ko diyan sa Alegria, makaka takas parin ang katotohanan-"
"But we can all say that you did it because she's hurt you, Entice!
That's a completely different story!"
"Na ano, self defense lang iyon? There's another one who's involved her,
mom. Kahit saan ko tingnan sa akin ang sisi ng lahat. She's with a child!
She's pregnant..." napalunok ako. "And... I want to ask... Is the child
o-okay?"
"Holy shit..." napapikit ako at tinakpan ko ng aking mga palad ang aking
mukha.
All hopes of forgiveness went out of the window. She lost the child!
"En, makinig ka... Don't be scared, your dad is doing everything para
maging maayos ka. He's doing really well. Nag uusap sila ni Knoxx at ng
mga Revamonte. Si Lumi na lang. After all these, paniguradong magiging
maayos na..."
Hindi ko parin tinatanggal ang aking palad sa aking mukha. I can't take
it. I wish the time would stop or something.
=================
Kabanata 28
Kabanata 28
More To Life
"'Yong baby namin, Entice! Anong ginawa mo?" boses ng isang lalaking
nanggagalaiti ang narinig ko bago ako nagising.
Nagpunas ako ng pawis. Kahit malamig, hindi parin napigilan ang pamamawis
ko dahil sa masamang panaginip.
Ang sabi ni daddy noong huli ko siyang nakausap ay maayos na daw si Lumi.
A week after it happened, nakaalis na si Lumi sa ospital. Ang sabi ng
doktor, before the assault, Lumi was almost always bleeding na daw. At
dahil ayaw niyang malaman ng sambayanan na buntis siya, hindi siya
nagpapacheck up. Mas lumala lamang ang nangyari noong galit na galit
siyang sumugod sa akin.
Unlike the old times, mas grabe siya kung makapagpaalala sa akin sa pag
uwi ko. Noong nasa U.S. ako, ni halos di niya ako tinatanong kahit na
gustong gusto ko nang umuwi. Si mommy at daddy ang madalas na bumibisita
sa akin noon, pero ngayon, sila naman ang atat sa pag uwi ko. Siguro
dahil alam nilang malaki ang posibilidad na hindi na ako bumalik.
"'Tsaka na..."
"Iba ang pagbabasa ng tungkol sa farming, iba rin iyong pinag aaralan mo
talaga, Entice," giit ni daddy.
"When?" ani daddy sa nag aalalang tono. "If you're thinking about your
relationship with Knoxx, hija, inaamin kong pinagsabihan ko nga si Knoxx
ng tungkol sa'yo. But I never told him to court you. Ni hindi ko sinabi
sa kanyang dalhin ka niya sa kanila at ipakilala sa kanyang pamilya. He
moved on his own will..."
Umiling ako. "Yes, dad. I just really need some space right now. This
isn't about him, anymore. This isn't about me being... betrayed. Gusto ko
lang huminga muna sa lahat ng nangyari. I did something wrong. Very
wrong. I know I should be there, saying my apologies to Lumi and Knoxx
pero hindi ko pa kaya sa ngayon. I am just too guilty-"
"You don't have to be guilty! The child's not in good condition even
before it happened, Entice!" ani daddy.
Hindi ako nagsalita. Hinaplos ni mommy ang braso ni daddy. Kahit na sila
lang ang nag uusap ay naririnig ko ito.
Lumabas si Hector sa kwarto kaya nag angat ulit ako ng tingin. Sinundan
niya si Chesca sa banyo.
"Mom, Dad, I'll call you later. I need to prepare..." sabi ko para
matulungan si Hector at Chesca sa kung anong problema.
"I'll try. Paano kung sa ibang App na lang, daddy?" sabi ko.
"Huwag na!" giit niya. "Skype lang! Ibalik mo 'yong dating account mo!"
"Is she p-pregnant?" Hindi ko alam kung bakit biglaan akong nanlamig.
Parang gusto kong tumakbo. Hindi ko ma pin point ang nararamdaman ko
pagkatapos kong bitawan ang tanong na iyon.
"Pinag iinitan niya lagi ako tuwing umaga. Parang laging badtrip sa akin
pag umaga..." ani Hector.
Hindi parin ako makagalaw. I am deeply happy for them! So happy... Ngunit
ang alaala ng nangyari kay Lumi ay bumuhos sa akin. I feel like I
shouldn't come near Chesca. I feel like it's going to be my fault again.
I feel like I shouldn't be here!
Napatingin si Hector sa akin. Tumulo ang luha sa aking mga mata. I'm
really happy for them. But I'm so fucking scared about something.
"Hindi pa namin sinasabi kay Tita Lina at Tito Thomas. Pati kay Lola, En.
She's 3 months pregnant..." ani Hector at tiningnan ako mula ulo hanggang
paa.
"Hector, kailangan kong bumukod. Natatakot ako! Natatakot ako!" sabi ko.
Tahimik lamang ako. Tumigil na sa pag iyak at ang tanging ginawa ay umupo
sa kama nila. Tiningnan ko ang aking mga kuko.
"Ang sabi ni Hector, uuwi kami pagkatapos ng ilang buwan. Gusto niyang sa
Pinas ko ipanganak ang anak namin..." umupo si Chesca sa tabi ko.
Sinuklay niya ang aking buhok. Nilagay niya ang ilang tikwas sa likod ng
aking tainga. Her touch was so gentle.
"But I changed my mind. I'll be here. I'll help you get over that
feeling. You'll help me with my pregnancy. At tutulungan mo rin ako sa
pag aalaga sa anak ko, once he or she's out!"
Hindi ako nakaimik. The look on Chesca's eyes told me that she's darn
serious about it.
Nandito sila sa New York para magtravel. Nag honeymoon kasi sila sa isang
isla sa Carribean at nag stop over lamang dito para magbakasyon. They
should've gone home a month ago pero dahil sa pagdating ko ay napa extend
ang dalawa. Ngayon, nag desisyon si Chesca na dito niya ipapanganak ang
kanyang dinadala, I'm thrilled and scared at the same time. Hindi maalis
sa utak ko iyong nangyari kay Lumi. But then again, like what Chesca
said, I'll get over it. I will.
Limang buwan na ang tiyan si Chesca nang pinaalam namin kay mommy at
daddy ang balita. Sa sobrang saya ni Lola ay gusto niya na kaming pauwiin
lahat doon. They both refused and I can't help but feel so emotional.
Pakiramdam ko, gusto na nilang umuwing pareho pero ayaw nila akong iwan
mag isa dito.
"So ano, ipapadala ko na lang ang gift ko sa pamangkin ko, Ateng?" boses
ni Craig, ang nakababatang kapatid ni Chesca ang nasa Skype.
It's been almost four months simula noong napunta ako dito sa New York.
Dito na kami nagpasko ni Chesca at Hector. Hindi ko maipagkakailang
mabuting ideya nga ang pananatili nila dito. I feel a little better
knowing that I'm with them.
"Sige, mag aantay ako! Pagkapanganak mo, umuwi agad kayo dito!" ani
Craig.
Tumawa si Chesca. Afterwards, she ended the call with Craig. Pinagpatuloy
ko na ang pag totoothbrush. Medyo napaaga ako ngayon kaya hindi ko
kailangang mag madali papuntang trabaho.
Halos hindi ako huminga. Pakiramdam ko, kapag huminga ako ay malalaman ni
Knoxx na nasa parehong room lang kami ni Hector at Chesca.
Ang alam ko, nagalit si Hector kay Knoxx noong unang buwan ko dito. But
later on, like how boys do it... nagkabati rin ang dalawa. Hindi ko nga
lang alam na tumatawag si Knoxx sa Skype ni Hector.
"Ah! Oo, nasabi niya nga. Iyong lolo mo naman kasi ang nagtanim ng mga
manggang iyon. Naturally, Tito Thomas would offer you that. Hindi rin
kawalan sa amin ang higit isang ektaryang iyon, Knoxx. But if I were you,
I won't buy that piece of land..."
=================
Kabanata 29
Kabanata 29
Rational
Nag susuklay ako ng buhok habang umiinom ng kape. Panay ang mando ni
Chesca sa gustong pagkain kay Hector.
Umiling ako. She's giving my cousin a hard time. Well, not Chesca, I'm
sure. I mean... she... The little baby girl inside her tummy.
"Okay. Pero kasi kahapon, hindi mo kinain iyong niluto kong pancakes..."
mahinahong sinabi ni Hector, kaharap ang mga ingredients.
But then later on, I realized nobody's going to answer the call so I need
to answer it myself.
Umirap ako. "He's got a girlfriend already. Come on, Hector. Don't be so
nosy..." sabi ko at binuksan na ang pintuan para makaalis na sa bahay.
Alegria felt like a very far away land. Tulad na lang ng naramdaman ko
noong una akong umalis doon. Pakiramdam ko, hindi ko na ulit ito
makikita.
Seven months na simula nang umalis ako doon pero pakiramdam ko ang tagal
tagal na noon. Sa sobrang tagal ay pakiramdam ko panaginip lang ang
lahat. Hindi ko alam kung mabuti ba iyon o hindi. Siguro, mabuti na rin.
Para tuluyan ko nang makalimutan ang lahat.
"Entice, kailan ba ang uwi n'yo at tuwing nagkakasalubong kami ng mga
kaibigan mong si Drixie, Heather, at Joaquin ay nagtatanong sila ng
tungkol sa'yo!" ani Manang Leticia nang isang beses ay tumwag si Lola.
"Hindi ko alam, Manang. Just tell them I'm out of the country-"
Nasa loob kami ng ospital ngayon. Kahapon pa lang ay narito na kami dahil
iyon na ang sinabi ng doktor. Today is the real thing. Chesca's inside
the labor room. Kaya hindi rin pinuputol ang tawag dahil gusto na ni Lola
masilayan ang kanyang apo sa tuhod.
"Wait..."
Tumayo ako at sumunod kay Hector. Mukhang tapos na nga ang panganganak.
Nasa loob pa si Chesca at hindi pa kami pinapapasok. Tinaas ng isang
nurse ang baby.
Nilipat ko ang aking paningin kay Chesca. Nanlaki ang mga mata ko habang
tinitingnan siyang walang malay.
"She's fine. She's just exhausted. She's just asleep. No need to worry
about her-"
"Is she stable? Does she need anything to make it feel better?"
nagpapanic niyang paulan ng tanong.
"Hector, ganyan yata pagkatapos manganak. Naubos siguro ang lakas niya.
Tulog lang ang katapat niyan..." sabi ko.
"What's the name of the baby?" tanong ng nurse na may dalang clip board.
Tumingin si Hector sa akin. "She wants you to name the baby, Entice. Did
you prepare a name?"
"What? Did I prepare a name? Like I know that I'm naming my niece,
Hector?" pagalit kong sinabi.
Napakurap kurap ako. Hindi sinabi ni Chesca sa akin iyon pero mukha ngang
maaari niya itong gawin. Bago siya nag labor ay nagtanong siya sa akin ng
kung anong magandang pangalan. I just couldn't believe na sa loob ng
siyam na buwan ay hindi siya nakapag isip ng pangalan. Ako nga nakapag
isip agad ng pangalan sa mismong araw na nalaman kong buntis siya, siya
pa kaya?
Umiling ako at napagtantong totoo nga ito. Hector won't tell me that kung
hindi naman ito ni request ng asawa niya."Macy Bernice, then..." sabi ko.
I checked the spelling. Ako pa mismo ang nag correct sa pangalan. Ang
tanging concern ni Hector ay ang makapasok siya sa room ni Chesca at
maalagaan ito. Gusto rin niyang lumapit sa baby pero mukhang mananatili
pa muna ito sa nursery.
Inayos ko ang itim na fedora hat na suot ko. Inatake ng mainit na sinag
ng araw ang aking balat, pababa kami ng eroplano.
"Hector..." tawag ko sa aking pinsan na karga karga ang bata. "Give Macy
to me. We need you for the luggage," sabi ko.
She's two months old now. Noong una ay hesitant pa kaming ibyahe siya
pero sobra sobra ang pagdadrama ni Lola kaya kinailangan na naming umuwi
na.
"My God! I'll die this year and I won't be able to see my great grand
child in person!" iyon ang iyak ni Lola kaya pinagbigyan na rin ni Chesca
at Hector.
"Hello..." ani Chesca sa kanyang phone. "We just landed, Craig. Nandyan
na ba- Okay... Kukunin lang namin ang luggage tapos lalabas na rin," ani
Chesca.
"Okay..." ani Chesca sabay kuha kay Macy sa akin. "She's exhausted."
Tumango ako. "Kawawa naman."
"Hindi bale, we'll stay here in Manila for today. Bukas pa ang byahe
natin pabalik ng Alegria."
"Pamangkin ko!" nanggigigil na sinabi ni Craig sabay kuha kay Macy galing
kay Chesca.
"Entice?" gulat niyang sinabi. Mula ulo hanggang paa ay ginala niya ang
kanyang mga mata sa akin. Tumawa lamang ako. "You look so different!"
=================
Kabanata 30
Kabanata 30
A Peek
Umirap ako habang tinitingnan si Craig na kaliwa't kanan ang mga babae.
Ang pinsan niyang si Teddy ay ganoon din sa harap ko. Mag isa ako sa
malaking sofa na inuupuan ko dito sa isang club.
"Come on! Have fun!" ani Craig sabay halik sa babaeng inaakbayan.
She's a half, I guess. Kita sa features ng mukha niya na may dugo siyang
Amerikano. The other girl on his side is an international model.
Napangisi ako at iling ulit.
"Babyahe pa kami bukas, Craig. I'd rather just chill..." sabi ko kahit na
nag aalinlangan pa akong sumama sa Alegria.
Alas dos ng umaga ang byahe namin mamaya. Kailangan nakauwi na ako bago
pa mag alas onse para naman makatulog ako saglit. There's no chance to
change my mind unless I run away now.
Aside from him, my mom and dad would go hysterical if I don't go home.
Wala akong kawala.
Kumusta na kaya ang Alegria? Kumusta ang mga kaibigan ko doon? How's
Joaquin, Heather, Ayana, Drixie, Bob, Henry, Ben, and Susie? Naroon kaya
si Maximo? Si Lumi, kumusta na kaya?
Napalunok ako. Simula nang dumating ako sa New York, ang tanging
binabalita lang sa akin ng mga magulang ko ay iyong tungkol sa pakikipag
areglo nila sa mga Revamonte. I heard they stopped Lumi from filing a
case against me. Mas inalala raw kasi ni Lumi ang pangalan ng mga
Revamonte. Her dad wants it hushed. I feel bad for her, though. But...
kailangan kong magpasalamat doon. Dahil sa desisyon na iyon ay malaya pa
akong nakakalakad dito ngayon sa Maynila.
Hinatid ako ni Craig sa bahay ng alas onse. Pareho lang din kasi kaming
babyahe. Of course, sa makalawa ay bibinyagan si Macy Bernice sa mansyon.
Naghahanda na nga sina mommy at daddy, e. Sa garden gaganapin at espesyal
ang event. Maraming dadalo, ang sabi pa ni Manang ay inimbita niya rin
ang mga kaibigan kong sina Joaquin. Alam nilang naroon ako.
Nakinig lang ako ng music habang bumabyahe na kami. Dalawang sasakyan ang
dala. Sa unang sasakyan ay ako, si Chesca, baby Macy, Hector, at isang
katulong. Sa kina Craig naman ay si Theodore, at ilang body guards ni
Hector.
I imagined how the world would probably change for Lumi kung natuloy ang
kanyang baby. Pait ang dulot ng kaonting alaala na iyon. I have forgiven
myself for what I have done. Ngunit alam kong may peklat na sa aking utak
ang nangyaring iyon. I would probably never forget.
Nagising ako sa iyak ni Baby Macy. Agad nanlaki ang mga mata ko. Ni hindi
ako dumaan sa pagkusot dahil sa biglang pagkakagising.
Tumahimik siya at humikab. I kissed her cheek and rocked her softly.
"Pwede ka nang mag-asawa..." biro ni Hector.
Tinampal ni Chesca ang braso ng pinsan ko. "Ang galing mag suggest..."
pagod na sinabi ni Chesca. "Pero pag nakita ka niyang magka boyfriend,
mapapaaway 'yan..."
Tumawa bigla si Hector. "Well, that's weird... Okay... Sige nga, anong
mga gagawin mo?"
Tinapik niya ang driver habang tinatanong ako. Tumango iyon at nagsalita.
Siguro ang tinutukoy nito ay ang pag sstop over namin para kumain saglit.
Umirap ako. "May natutunan ako kahit paano sa trabaho ko, 'no!"
"Iba kapag ginagawa mo na kesa sa binabasa mo, Entice. You need help..."
ani Hector.
Tumango siya.
Tumango si Chesca. "I guess I need to accept it," tumawa siya. "I married
a cowboy, e. Mag aaral na ako sa pagbibilang ng baka."
The conversation went on. Chesca wanted a city life. Iyon ang alam ko.
Kaya rin sila nagpuntang New York para maexperience ni Chesca ang ganoong
pamumuhay.
Nag stop over kami sa isang maliit na restaurant. Binigay ko kay Chesca
si Macy nang tulog na ito. Nakatulog ulit ako pagkabalik namin sa
sasakyan at nang nagising na ako ay ang pamilyar na mga tindahan sa
bukana ng Alegria ang nakita ko.
Pilit kong hinahanapan ng bago ang Alegria. Maybe I'm expecting too much.
Nothing has actually change. Ang mga puno, ganoon parin katayog. Ang mga
maberdeng halaman ay ganoon parin ang ayos. Ang mga bahay na maliliit ay
ganoon parin ang hitsura. Nothing changed and it's weird... I don't know
why.
"Oh Entice! Oh Entice!" Lola cried and showered me with so many wet
kisses.
"Alalang alala kami sa'yo simula ng..." tumigil si Lola. "Nevermind! I'm
just really glad you're back!"
"I wouldn't be here if I'm not okay, Lola. I'm fine!" maligaya kong
sinabi.
Natawa ako at napailing sa kay Lola. Niyugyog niya ako, binalewala ang
pagtawa.
"Jusko, hija! You look so grown up! Where's my grand child?" tanong niya
sa akin.
"Mama, tama na 'yan. You sound like she's kidnapped or what. Ganyan
talaga. Hindi 'yan habambuhay bata!" singit ni Mommy sabay yakap at halik
sa akin.
Nanatili kami doon sa sala. Parang hindi nag uusap sa Facetime kung
makapagkumustahan. It was okay... I missed it.
"Chesca, Hector, ang mabuti pa ay hayaan niyo na lang muna ako dito kay
Macy. Babantayan ko siya kasama ang kasambahay para makapag pahinga naman
kayo..." ani Mommy.
"Ches, sige na. Uhaw si mommy at Lola kay baby Macy. Hayaan mo na..."
sabi ko.
Umidlip ako ng ilang sandali. Nang nagising ako ay nais ko pang matulog
pero hindi na ako madalaw dalaw ulit ng antok.
Tumayo ako at hinawi ang kurtina sa aking kwarto. Sa labas ay nakita kong
tutok pa ang araw. Tiningnan ko ang aking relo at nakita kong alas tres
pa lang ng hapon.
May crib na doon pero kinakarga at sinasayaw niya parin si Macy. Hinawi
ko ang buhok sa aking balikat.
Nanatili ang titig ni mommy sa akin. Ngumiti ako. Bago ako umuwi ay
nagpadala ako ng pera kay daddy. I told him to buy me a manual car.
Isinoli niya ang pera ko dahil siya na lang daw ang bibili pero pinilit
ko iyon. I told them na hindi ako uuwi kapag di ako pinagbigyan.
=================
Kabanata 31
Kabanata 31
Suplada
I drove past the huge gate. Hindi na ako tinanong ng guards kung saan ako
pupunta at hindi ko mapigilan ang pag ngiti. At least something really
changed here in Alegria.
Diretso ang pagtakbo ng sasakyan ko. Iba talaga ang probinsya, kaonti
lang ang sasakyang dumadaan sa mga kalsada.
Nadaanan ko ang simbahan at ang soccerfield. They all looked the same.
Suko na ako sa paghahanap ng pagbabago.
Niliko ko ulit ang M3 sa daanan patungong Tinago. Shortcut ang daan pag
galing sa aming rancho pero kapag sa kalsada ay iikot ka pa.
I stepped on the gas. Mabilis ang takbo ng bago kong sasakyan. I can't
help but smile and cheer for my own success. Pakiramdam ko nagmaterialize
ang success ko sa pamamagitan nito.
Tunog sports car pa ang makina kapag pinapabilis ang takbo kaya tumawa
ako at umiling. I'm losing my mind over my car. Damn it!
I parked my car under the big Acacia tree. Sa bukana na iyon ng Tinago.
Mag lalakad pa ng ilang metro bago maaninag ang gazebo at ang falls.
Gaya ng dati, wala masyadong nagpupunta dito. Well, kung tutuusin isa
lang naman ito sa maraming anyong tubig dito sa Alegria. If you live
here, you would rather go to the beach. Isang lugar na wala dito at nasa
susunod na lalawigan pa.
Nang naaninag ko na ang tubig galing sa talon ay mas lalo nang bumilis
ang mga hakbang ko. Like all the other things here in Alegria, Tinago
Falls did not change too. The clear blue water is still as inviting as it
was. Sa maliit na boardwalk sa gilid ng gazebo ay nilapag ko ang aking
bag at cellphone. I removed my black peep toes. Umupo ako sa dulo ng
boardwalk at binabad ang paa sa tubig.
Malamig ang tubig galing sa talon. Mas lalo tuloy akong naengganyong
maligo.
Sa gilid ng talon naroon ang balsa. Gusto kong languyin ang distansyang
nakapagitan. Tiningnan ko ang rock formations sa may talon at gusto ko
ring umakyat doon para tumalon.
Buti na lang talaga nag two piece ako! I know I'll be tempted!
Nag echo ang boses ko sa buong paligid. Tumawa ako at ganoon ulit ang
nangyari. Pagkatapos malibang sa nangyari ay nilangoy ko na ang distansya
doon patungo sa balsa.
Masakit sa paa kaya dahan dahan ang paglalakad ko. Pati ang pag akyat sa
talon ay dinahan dahan ko dahil medyo masakit iyon. Hindi na nga talaga
ako sanay sa ganito. Maybe I should've brought some slippers or
something.
Nang nakaakyat sa gitna ay tumigil na ako. I can climb till it's peak but
I'm content here. Isa pa, mag isa lang ako kaya kailangan kong mag ingat.
Humugot muna ako ng malalim na hininga bago ako nag dive. Umikot ako ng
isang beses bago bumagsak sa tubig. Nang nasa tubig na ay agad akong
nagsisi. Sana pala talaga inakyat ko na lang hanggang sa tuktok para mas
marami akong magawa.
I did it twice. Sa pangalawa ay dalawang ikot at inabot ko pa ang tuhod
ko bago ako bumagsak. Hinihingal na ako sa pangatlo at mas mataas kong
dive kaya nang bumagsak ay nagpasya na akong tumigil. I don't want to
strain my legs.
His slow clap filled the whole place. Luminga linga ako para makita kung
sino iyon kahit na may ideya na ako. That voice. That baritone. That
accent. It's him!
Nanlamig ang loob ng sikmura ko. Hindi dahil sa malamig na tubig pero
dahil sa nararamdaman ko.
Unlike the last time I saw him on the screen, his hair now is properly
trimmed. Maliwanag pa kaya kitang kita ko ang pagbabago sa kanyang mukha.
He's growing his stubble! Kahit wala pa ay kita ko ang anino nito sa
kanyang pisngi pababa sa leeg. Napalunok ako. If anything, it made him
look so damn hot!
Aakyat na sana ako sa balsa nang napagtanto ko kung ano lang ang suot ko
ngayon.
Tiningnan ko ang katawan niya. He's wearing a white v neck t shirt and a
blue faded jeans. His strained arms looked so tight in that position.
Nahihirapan na akong lumunok at huminga. Lalanguyin ko pa naman ang
distansya dito patungo sa gazebo, kung saan siya nakatayo.
Kinuha ko rin ang damit ko. Nilagay ko ang aking cellphone sa loob ng bag
at dinampot ko ang aking pumps.
Tahimik lamang siya habang ginagawa ko iyon. Mabilisan ang pagbibihis ko.
Ni hindi ako nakapag palit ng undergarments dahil sa presensya niya. Nang
nagpakita na ako ay nahanap ko kaagad siya sa may gazebo, ngayon ay
nanonood parin sa akin at nakapamulsa. Seryoso na ang kanyang mga mata
ngayon.
"Are you here to kill me?" panimula ko para maibsan ang kaba.
Sumunod siya sa akin. Ramdam ko ang mga mabibigat niyang yapak sa likod.
"You know what I did to Lumi and your child... If you're here to finally
vent-"
Napawi ang tawa niya at unti unting nagseryoso. His intense gaze made me
dizzy. Ganito ba talaga palagi pag siya ang kaharap ko? There's always
something about his eyes. Parang palagi siyang malupit. Parang laging
galit. Kahit nakangiti ay parang malupit parin ang kanyang titig.
Nalaglag ang panga ko. I don't want to be stunned but I can't help it.
Hindi ko alam kung ano ang isasagot ko sa kanya.
Humugot siya ng malalim na hininga bago nagsalita muli.
"You think I would court you if that happened? Pag nakabuntis ako,
Entice..." Nanliit ang mga mata niya. "Hindi kita papaunlakan ng kahit
titig man lang," mariin niyang sinabi.
Padabog kong sinarado ang aking pintuan. Umirap ako sa loob. Doon lamang
ako nakahinga ng mabuti.
Nakangisi siya habang pinagmamasdan akong umalis doon. Nang nakalayo ako
ay nanlamig ang aking kamay.
=================
Kabanata 32
Kabanata 32
Too Short
"Pakealam mo ba..."
Dire diretso ang lakad ko patungo sa loob ng bahay. I don't know why he's
here. Nang pumasok ako sa double doors ay dumiretso na ako sa pag akyat
sa hagdanan.
Sumulyap ako sa pintuan at nakita kong tamad siyang pumasok sa bahay. The
nerve of this man!
"Kakain na!"
Naloko na talaga pag kahit sa hapag ay narito si Knoxx. Ano bang sadya
niya dito at bakit pa siya pinapayagan ni daddy na pumasok sa mansyon?
Oh right! He said he's not the dad of Lumiere's child. Pero sino nga ba
ang ama ng anak ni Lumi? Nasaan na kaya siya ngayon? Naroon parin kaya
siya sa bahay nina Knoxx? Madalas parin ba silang nagkikita? Oh!
Nevermind that! I don't care!
I slipped on a dark blue dress. Nakita ko kasing puro mga silky lingerie
ang dala ko bilang pambahay. Ayaw ko namang mag suot ng pajama tulad
noon. I feel damn stupid.
Pababa na ako ng hagdanan nang narinig ko ang ingay sa sala. Maraming tao
doon. Una kong nakita ay si Koko at iilang babaeng kaibigan ni Hector. I
can't remember them much but I know Abby.
"Entice!" Lumiwanag ang mukha ni Koko at nilapitan niya ako.
Iniwan ko sila doon nang kumain ako sa dining area. Narinig ko pa kay
Manang Leticia na lumipat sila sa labas at mas mabuti iyon dahil hindi ko
na kailangang dumaan muna sa kanila bago makaakyat at makapasok sa
kwarto.
May nakahandang long table doon kung saan sila nagtatawanan at nag
iinuman. Wala si Chesca, siguro'y abala sa anak niya. Si Hector ay naroon
sa tabi ni Knoxx at nakikipagtawanan.
Nanatili akong nakadungaw doon hanggang sa isang beses na tumingala si
Knoxx sa bintana ng aking kwarto. Mabilis akong umalis doon, kumakalabog
ang puso. Damn it! Makatulog na nga lang!
Dilat na dilat ako sa aking kama. Nakatingin lamang ako sa kisame. It's
been a while huh? This really keeps me up at night.
Tulad ng kasal nina Hector at Chesca, abala ang lahat sa garden dahil
doon gaganapin ang salu-salo.
"Dios Mio, hija, iyan ba talaga ang susuotin mo? Hindi ba magagalit ang
pari niyan?" puna ni Manang Leticia. "Sus maryusep, itong batang ito,
oo!"
Panay ang sunod niya sa akin habang naglalakad ako sa sala. Abala ang
lahat sa binyag at wala nang nakakapansin sa akin. Si Manang lang talaga
itong paranoid at sobra kung makapuna.
Isang white tube top dress ang suot ko. It's short alright. Shorter than
my usual dresses. Pero magsusuot naman ako ng itim na blazer para may
istilo naman ang puting simpleng dress.
"Manang, chill ka lang! Wala nang pakealam ang pari sa susuotin ng mga
ninang. He will only care about baby Macy!"
"Hindi ka na bata! Okay lang sana kung bata pa iyang katawan mo pero
hindi. Dios ko, hija, masisilipan ka niyan!"
Sa simbahan ay naroon na ang mga guests. Maraming imbitado kaya puno ang
simbahan.
Halos mapatalon pa ako nang nakita ko ang mga kaibigan ko doon.
"Kumusta ka na? Marami kang utang na kwento sa amin, ha!" ani Drixie.
Napuna kong hindi sila kumpleto pero dahil dumating na ang pari ay
nagpaalam muna ako na pumunta sa kina mommy.
Naging abala na ako dahil isa ako sa mga ninang ni Macy. Ganoon din ang
mga kaibigan ni Chesca na puro maiingay at nakakatawa.
Uminit ang pisngi ko at nanatili ang mga mata ko sa kanya. Bumalik ang
tingin niya sa akin at ngayon ako naman ang nag iwas ng tingin.
Niyaya ko ang mga girls na sumakay sa aking sasakyan. Tutal ay ang mga
boys, kay Joaquin sasakay.
"May atraso ka sa mga Revamonte? Asus! Tingin ko, kasalanan din naman ni
Lumiere iyon. Noong sinugod niya tayo sa gym, buntis na siya non! Eh kung
sinampal ko siya noon, edi mas napaaga pa iyong nangyari 'di ba!"
"Hindi! I'm not taking sides, Heather. Sinasabi ko lang naman na dapat
hindi na siya sumugod sugod kung alam niyang buntis siya."
"Hindi si Knoxx ang ama ng anak niya?" tanong ko kahit alam ko na.
Crowded ang daanan dahil sa dami ng sasakyan. Naroon na ang ibang guests
sa mga lamesa.
Nginitian ko ang mga relatives na naroon. Nagmano ako sa aking mga Tito
at Tita at pinakilala din ako ni mommy sa iilang mga kakilala.
Dinala ako ni mommy sa kabilang table. Pinakilala niya ako sa ilang mga
businessmen na kilala din ni Daddy. Kalaunan ay nagpasya akong pumasok na
muna sa bahay habang nag poprogramme pa para saglit na mag freshen up.
Nilagpasan ko si Knoxx para makaalis doon.
Dire diretso ang lakad ko nang bigla akong natapilok dahil sa isang
malaking bato sa bakuran! Nadapa ako! Napapikit ako sa sakit na
naramdaman ko sa aking binti.
Hinawakan niya ako sa baywang at tinulungan niya ako sa pagtayo. His arms
brushed my boob once. Okay lang iyon dahil natural lang iyon. Tinulungan
niya ako. But then when his arms brushed the other one, tinulak ko na
siya.
"I was just helping her. Natalisod siya kaya pinatayo ko. Is it my fault
that your dress is too short. Kaonting galaw mo lang, kita ka na?"
"Tama na 'yan, Entice! Knoxx is right... You should change. Your dress is
too short..." ani daddy.
Mabilis ang paghinga ko habang tinitingnan pabalik balik ang dalawa. May
laro na naman siguro silang dalawa, no? This time, it's going to be
different!
"Knoxx!"
=================
Kabanata 33
Kabanata 33
Not Yours
Ang puting tube dress ko ay punong puno ng putik. Kinailangan ko pang mag
shower para mawala ang putik sa aking katawan.
Isang oras yata ang itinagal ko doon sa loob. Humanap ako ng puting
spaghetti strap dress para masuot. Pagkatapos mag ayos ay lumabas na ako
ng kwarto. Dumungaw kaagad ako sa baba ng grand staircase. Umirap na lang
ako nang makita si Knoxx na nakaupo sa sofa.
Pababa ako nang nag angat siya ng tingin at tumayo. I tried to act normal
kahit na para na akong nililipad ng hangin habang bumababa sa hagdanan.
Concentrate, Entice, kung ayaw mong madapa ulit sa harap niya.
"Bakit ka pa nandito? Kaya ko naman ang sarili ko. It's just the mansion
to our garden, anyway."
"Ang dami niyong handa, Entice! Sira ang diet ko nito!" ani Drixie.
Nahagip ng aking mga mata si Knoxx na nasa tabi nina Koko at Oliver.
Nakatingin siya sa akin. His smirk was still plastered on his face.
Nag enjoy ang mga kaibigan ko sa party. Lalo na nang natapos ang
programme at puro kainan at inuman na lang ang naroon.
Nasa isang table na kami nina Joaquin, Bob, Ben, Henry, Drixie, at
Heather. May beer ang bawat isa sa kanila habang lumalalim ang gabi.
Panay ang tawanan nila tungkol sa mga nangyari sa classmates namin habang
wala ako.
I can only smile. Masaya siguro kung hindi ako umalis pero hindi rin
naman ako nagsisising nangibang bansa ako. Mas naging maliwanag sa akin
ang mga bagay bagay dahil sa pag alis ko.
"Nagulat talaga kami noong umalis ka. Bigla bigla na lang! Pero nang
narinig ko ang balita, naisip kong nakakatakot nga..." ani Heather.
Malayong mesa sina Knoxx at sina Koko at panay na ang tawanan nila.
Siguro may tama na rin ang iilan sa kanila kaya ganoon.
"Do you know where she is now? I mean..." Pinasadahan ko ng tingin ang
paligid. "Her friends are here. Bakit wala siya dito?"
Not that I want to see her, though. I'm just curious. Kahit na sabihing
siguro'y hindi siya inimbitahan ni mommy at daddy para na rin sa akin.
Tumingin silang lahat kay Joaquin na para bang may alam ito. Umiling si
Joaquin.
"I already told you, wala akong alam. Wala ring alam si Ate kaya..."
Nagkibit siya ng balikat. "Maybe she's with her mom. Ang alam ko iyon.
Magpapare-elect kasi si Gov sa susunod na halalan at baka makasira sa
kanya ang dalawa kaya nilayo."
Nagkibit ulit ng balikat si Joaquin. "I don't know too. Hindi ko rin
naman kasi naitanong. We thought it was Knoxx Montefalco, silang dalawa
lang kasi ang close."
Napalunok ako. Knoxx can't be lying. Hindi niya ugali iyon, alam ko.
Nang mas lalong lumalim ang gabi ay isa isa nang tumawag ang kani
kanilang mga magulang. Hinahanap na sila kaya kahit na nagkakatuwaan pa
kami ay wala na akong magagawa.
Ngumisi si Drixie at niyakap ako. I don't know if she's just happy that
we saw each other or it's the alcohol talking.
Hinatid ko sila sa sasakyan ni Joaquin. Kinawayan ko sila nang palayo.
Babalik na sana ako sa mansyon nang tinungo ako ni Hector sa kinatatayuan
ko.
Hinila niya ako patungo sa lamesa nina Koko. Nagtatawanan na ang kanilang
tropa. Hindi na ako makasabay sa mga biro nila. Syempre, maliban sa hindi
ko naman sila close friends, medyo lasing na rin sila.
Knoxx was just there laughing with them. Nakaupo siya hindi tulad nina
Koko, at ilan pang kaibigang lalaki na nag sasayawan na. Even Hector
danced with them. Umiling lamang si Chesca sa kabilang table. Nilubos
lubos na ng dalawa habang si Baby Macy ay inaalagaan pa nina mommy at
lola.
Umupo lamang ako doon at tiningnan sila. Umupo sa tabi ko ang isa sa mga
kaibigan ni Hector at nagsimulang magtanong tungkol sa America.
"Yup..."
I really don't remember if I met this guy or what but he's a friend of
Hector so I don't want to be rude.
"Ah! I thought you were in Manila. Madalas kaming pumapasyal doon kasama
si Oliver. Sa bahay niyo sa Maynila?"
"Sabi ko..."
Tumawa ulit ako habang iniinom ang pangalawang shot. Umiling ako at
nilapit ang mukha sa kanyang tainga. Ayaw kong inuulit ulit ang mga
sinasabi ko.
"Wala pa! May gusto kasing ipaasikaso si daddy sa akin sa kanyang mga
lupain, e!"
"Ang sabi ko, Wala pa! May kailangan kasi akong asikasuhin sa mga lupain
ni daddy!" sigaw ko.
Hindi pa ako natatapos ay may biglang humila sa akin patayo. Napatayo ako
ng wala sa oras. Madilim na mga mata ni Knoxx ang sumalubong sa akin.
Unti unting bumangon ang galit sa aking damdamin pero pilit ko iyong
tinago.
Ngumiti ako. "What is it, Knoxx?" kahit na alam kong di niya ako
maririnig.
Sinenyasan niya ang tsinito ng kung ano at bago ko pa makita ang reaksyon
ng kausap ko ay hinila niya na ako palayo doon. What the hell?
Binawi ko ang braso ko. "Bitiwan mo nga ako! What the hell is your
problem?"
"He's taking advantage of you, can't you see?" singhal niya sa akin.
Ngumiwi ako. "And? Diyos ko naman, Knoxx! If I was harrassed, you would
know. I would've slapped him!" sabi ko.
Nanlaki ang mga mata niya. Ang alak na dumaloy sa aking dugo ay bahagyang
natigilan nang nakita ko ang galit at iritasyon sa kanyang mga mata.
Nag antay ako ng idudugtong pero walang dumating kaya humakbang ako ng
isang beses palapit sa kanya. He towered over me but it doesn't matter.
My feelings doesn't matter. My heart racing so fast doesn't matter!
"Oo! Because I know that's unintentional and very platonic! We were just
talking about something trivial! "
"Paano mo nalamang wala lang iyon sa kanya? I know boys, Entice. I know
parties. You are young and still learning! Ni hindi mo napapansin na-"
"Don't you dare tell me what to do! Kung gusto kong magpahawak, edi
magpapahawak ako! Labas ka na doon! Party or not, I know people. I know
boys. Hindi lang ikaw ang kilala kong lalaki at hindi lang ikaw ang
nakasalamuha ko, Knoxx. Mas mulat pa yata ako sa'yo! So... stop being so
possessive, Knoxx Montefalco. I am not yours!" sigaw ko sabay tulak at
iwan sa kanya doon.
Dumiretso na ako sa mansyon. I would've stayed and piss him off more kung
hindi lang parang gripong tumulo ang mga luha ko. Damn it!
=================
Kabanata 34
Kabanata 34
Natatakot Ka
Tinusok ko ang scrambled egg sa aking pinggan. Siguro'y kung kumain ako,
mawawala na itong sakit ng ulo ko.
May biglang pumasok sa dining area galing sa kitchen. Noong una akala ko
kasambahay o di kaya'y si Manang Leticia. Hindi ko man lang sinulyapan
habang sumusubo ako at nagtanong.
"Nasan sina..."
Ginala ko ang mga mata ko sa kanya. Tumayo lang kasi siya sa hamba ng
pintuan na parang nagmamasid lang sa akin. And damn even if he probably
went home late last night, he still looked so good.
The smirk on his face stayed. Parang kagabi lang ay sinigaw sigawan ko
siya. I remembered all my lines. I was tipsy and yes, walang preno ang
aking bibig. Hindi ko inakalang magpapakita siya sa akin kinaumagahan at
suot pa ang ngisi niya.
Palipat lipat ang tingin ko sa dalawa. Hindi man lang sinagot ni Manang
ang mga tanong ko.
"Ang mommy mo, Lola, si Chesca, Hector at baby Macy ay nagpunta sa bahay
nina Chesca. Alam mo namang hindi nakadalo kahapon iyong Auntie niya
dahil hirap kay Siling... Pinuntahan nila ngayon. At ang daddy mo lumuwas
kanina..."
"Ganoon po ba?"
Kung ganoon, mag isa ako sa bahay na ito? And why is Knoxx here?
"Nga pala... bilin ni Hector na sabihin sa'yo na hiniram nila iyong Sedan
mo. Sakay doon sina Chesca, Hector, at ang baby kasama ang tagabantay.
Ang mommy at Lola mo kasama ang body guards sakay ng isa pang sasakyan
n'yo. Iyong daddy mo naman, dala patungong Maynila iyong isa pang SUV.
Kasi iyong Jeep Commander ni Hector, nasiraan yata. Kaya nandito si
Knoxx..."
Nilagpasan kong muli siya pag alis ko sa dining area. Tinakbo ko ang
paakyat sa grand staircase. Nasulyapan kong nanatili siya sa kinatatayuan
niya at nakatingin sa akin.
Bulgar na bulgar ang paninitig niya mula ulo hanggang paa. I want to
smirk but I tried to act calm and composed.
Mabilis ang lakad ni Knoxx and I need to keep up with him so binilisan ko
rin ang lakad ko.
"You sure you're wearing that here in Alegria?" iwas tingin niyang
tanong.
Those eyes should be darn illegal. Pumasok ako nang di sinasarado ang
pintuan. Hindi rin naman kasi papatakbuhin, paaandarin lang.
"Hmmm... This is fine. Kailangan lang siguro talaga mapalitan muna ang
battery para hindi na mamroblema si Mang Rene."
Tinigil ko ang pag andar. Sumungaw siya sa gilid ng nakakunot ang noo.
"Pinatay mo?"
Malumanay ang kanyang boses. Ang isang paa ay inakyat niya na sa gilid ng
sasakyan at ang dalawang kamay ay nasa bukana ng pintuan. Hindi ako
makagalaw. He's so near me. Bumibilis ang pintig ng puso ko.
"Oo."
Natahimik ako. Tama siya. Hindi ko alam. I just know it's at the end of
our rancho. I just don't know where it is exactly.
Napaawang ang bibig ko. Gusto kong magsalita pero wala akong panlaban.
Naabutan kong nakatingin siya sa aking labi kaya agad kong tinikom ang
bibig ko.
He smirked. "Hindi mo alam? I can drive the Wrangler for you. I'll take
you there if you want."
Tumikhim siya ng bahagya at nakita kong sumilay muli ang ngisi. Kinuha
niya ang kanyang t shirt sa aking tabi.
Pinakawalan ko ang hininga ko. I want to curse and call all the devils in
this world. What the hell was that, Knoxx Montefalco?
Binaba niya ang nguso ng Jeep Commander. Mabuti na lang at tinted ito
kaya di niya kita ang inis ko.
Hinubad niya ang kanyang itim na sleeveless. Galing ulit sa batok ang
paghubad niya noon at mabilis niyang dinausdos ang grey t shirt bilang
pamalit.
Tiningnan niya ako sa loob. Mukha akong tanga doon. Hindi kumikibo dahil
sa panonood sa kanya kanina.
"Let's go..." Naglahad siya ng kamay at ngumisi. Para bang tinutukso niya
ako.
=================
Kabanata 35
Kabanata 35
Stop It
I know Berto can fix the Jeep Commander. Siya naman iyong mekaniko nina
Daddy pero bakit kay Knoxx inasa? Hindi naman siya mekaniko, ah? True
that I've seen him fix his own ride but not someone else's. Pakana na
naman ba ito ni Daddy? What needs to be fixed in me this time?
Ako ang nagdala sa aking sarili sa kanya. Ako ang nagpumilit na pumasok.
And he didn't like me. He clearly showed me his true feelings. It was my
dad and his respect for my dad... iyon ang naging dahilan kung bakit
binigyan niya ako ng tsansa. Iyon ang dahilan kung bakit pinayagan niya
ako. If not for that, I would never stand a chance... even to just knock
on the doors of his heart.
Ni hindi ko alam kung tunay nga ang kanyang nararamdaman noon para sa
akin. It was so complicated. He's always with Lumi. Hindi ko alam kung
anong mayroon sa kanila bago ako at wala akong karapatan doon.
Hindi kalayuan ang binyahe namin. Dulo lang naman ng rancho sa may
bandang west patungo kina Knoxx kaya niliko niya kaagad ito sa rough road
na nadadaanan lamang ng truck pag harvest.
"This... this is your land, right?" tanong ko nang namataan ang
plantation nila ng mangga.
Ang alam ko lang ay punong mangga ang mga tanim noon. Hindi ko inakalang
ganito ka lapit sa lupain ng mga Navarro iyon.
Tiningala ko siya at nakita kong kagat kagat niya ang kanyang labi habang
binibilisan ang takbo ng Wrangler. What the hell?
A smile plastered on his face. What the hell was that for? Sinadya niya
ba iyon?
"Yes," aniya.
Umiling ako at binuksan ang pintuan. Tiningnan ko ang mga puno ng mangga
na may mga naka guhit na numero sa bawat katawan. Ilan kaya lahat ang
puno ng mangga dito? I should ask daddy. At ang sabi niya'y may ilang
ektarya pang walang tanim sa banda rito.
Lumabas na din si Knoxx sa sasakyan. Nauna niyang tinungo ang mga puno.
Nag aalinlangan ako dahil medyo maputik at matalahib.
The hell will I take it. Naglakad ako palapit sa kanya pero hindi ko
tinanggap ang kamay niya. Hindi bale na kung maputikan ang sandals ko.
Hindi bale na kung mahirapan ako, kaya ko pa naman ang sarili niya.
Hindi ko siya nilingon dahil sa gilid ng aking mga mata ay ramdam ko ang
paninitig niya sa akin.
Naisip kong tama siya pero hindi ko iyon sasabihin. Hindi na ako kumibo.
Habang tumatagal ang paglalakad ay mas lalong bumibigat ang sandals ko.
Mas lalong bumagal ang aking paglalakad. Minsan ay naiiwan pa ako ni
Knoxx kaya bumabalik siya para magkasabay kami. I hate it so I pretend
that I'm looking at the trees, their leaves, their fruit, and whatnots...
"Okay!"
Tinapik niya ang kanyang hita at tumingala sa akin. Kitang kita ko ang
pag pasada ng kanyang mga mata sa aking hita. Sisigawan ko na sana siya
ngunit tinapik niya ulit ang kanyang hita.
Hinawakan niya ang paa ko. Nabigla ako kaya bahagya kong iniwas.
Tiningala niya ulit ako. Nahagip ko ulit ang pagpasada ng kanyang mata sa
bandang hita ko.
Damn it, Entice! Bumilis ang pintig ng puso ko habang tinitingnan siyang
inaayos ang aking sandals.
Binaba niya ang paa ko at sa kabilang paa naman siya ngayon. Mabilis
siyang matuto. Isang kalabit niya lang sa sandals ko sa kabila ay
natanggal niya na kaagad. Nilapag niya ang paa ko sa kanyang hita at
nagsimula ulit siyang linisin ang aking sandals.
Kinagat ko ang labi ko. This is too much. I know it is. Dapat ay hindi na
ako sumama sa kanya. Iyan tuloy ngayon, hindi na ako makahinga habang
tinitingnan siyang nakaluhod sa paanan ko.
"Done..." aniya.
Binalik niya sa aking paa ang sandals. Binalik niya rin ang paa ko sa
lupa. Tumayo siya at tinapon lang kung saan ang tuyong sanga.
Hindi na matanggal ang mga mata ko sa kanya. Naninikip ang dibdib ko,
hindi ko alam kung bakit.
Nauna siya sa akin. Mabuti na lang at hindi niya makikitang nakatitig ako
sa likod niya. His back was slightly moist. Pinagpawisan siya sa ginawa.
Nilingon niya ako at tiningnang muli ang aking sandals. Suminghap siya at
binalikan ako.
"I'm gonna carry you so don't slap me for touching anything..." aniya sa
malamig na tono.
Ayaw kong magpakarga sa kanya. Kung ang simpleng hawak niya lang sa aking
paa ay milya milya na ang tinakbo ng utak ko, paano na kaya kapag kinarga
niya pa ako?
"Stop wriggling, Entice!" sigaw niya habang iniiwas ang mukha sa akin.
Tinampal ko ang mukha niya. Nagpumiglas ako. Maging ang mga paa ko'y
tinadyak tadyak ko.
"Madudulas ka lang pag binaba pa kita! Stop fighting, alright! Just look
at the land!"
"Damn it! Paano ako makakapag concentrate kung ganito ang ayos! Ibaba mo
ako! Ngayon din!" sigaw ko sabay pagpupumiglas.
"Stop it, will you? Inaayos lang kita dahil nalalaglag ka. Huwag kang
malikot!"
Humigpit ang hawak ng kanyang kamay sa aking tagiliran at sa likod ng ang
tuhod. Natigil ako sa paggalaw. Tiningnan ko siyang mabuti. Pumungay ang
mga mata niya. I suddenly saw how tired he is... Tired of... what?
"Stop moving. I'm feeling something else, Entice. Pag hindi ka tumigil,
mahihirapan ako," napapaos ang kanyang tinig.
"What?"
Rinig na rinig ko na ang puso ko. May ideya ako sa sinasabi niya pero
hindi ako sigurado. I don't want to assume.
Nakapirmi lang siya. Hindi siya naglakad o humakbang man lang. Yumuko
siya at inamoy lang ang buhok ko.
"What the hell are you doing, Knoxx?" sigaw ko at bahagyang gumalaw ulit.
"I said stop moving for a while... Stop it. It's for your own good..."
his tone sent shivers down my spine.
"Huh? B-Bakit?"
Kinagat ko ang labi ko. What the hell? I think... I know what's happening
with him. Heat traveled in my bloodstream. I can feel it. Galing sa aking
balikat, sa aking mukha, hanggang sa aking mga paa. I stopped moving. I
suddenly want to get closer to him. I don't understand.
Kabanata 36
Warning: SPG
----
Kabanata 36
Shorts
Nilapag niya ako sa isang malaking bato. Hinawakan niya ang kamay ko
hanggang sa maibalanse ko ang sarili ko. Hindi niya pa sinasagot ang
tanong ko.
"Like how you let me in way back? That was your own decision? Kahit na
sobra sobrang ang iritasyon mo sa akin?"
"Yes. Your father asked me to tame you because he said you're a brat."
"Hindi na ako kailangang pakiusapan ni Tito Thomas para lang samahan kita
dito. I'll bring you here if I want to."
Umalis ako doon. Hindi ko kayang manatili. Baka mamaya isumbat ko ang
lahat lahat. Hindi na rin naman iyon kailangan. Nakapag desisyon ako noon
na umalis hindi dahil nalaman kong napag utusan lamang siya. Umalis ako
dahil sa kasalanan ko kay Lumi at sa kanya.
"Huwag kang masyadong lumayo. Baka madulas ka na naman sa putikan!" sigaw
ni Knoxx na naroon parin sa bato.
Nasa gitna na ako ng lupain. Sinisigawan ako ni Knoxx pero hindi ako
nakinig. Mabuti na lang at hindi mainit. Sa ganitong walang puno ay
mapapaso siguro ako kung sobrang init.
Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Dalawang hakbang ay hirap ako dahil
sa putik. Dalawa pang hakbang ay nawalan na ako ng pag-asa. Masyadong
malakas ang ulan na basang basa na ako kahit ilang sandali pa lang ng
pagsisimula nito.
Binawi ko ang kamay ko. The last thing I'd do is to hold his hand, damn
it!
Kumulog pang muli at mas lalong bumuhos ang malakas na ulan. Tumakbo ako
para sumilong sa puno ng manga kahit na alam kong walang epekto iyon.
Umikot siya. Siya rin ay basang basa. Pinaandar niya kaagad ang sasakyan
para makaalis kami doon.
Walang imik siyang nag drive habang ako'y nag aayos sa sarili. I probably
look like a mess. Tiningnan ko ang sarili ko sa salamin at nakita kong
may kaonting putik pa sa mukha ko! Damn it!
Nilingon ko siya at walang bahid na putik sa kanyang mukha. He's all sexy
with his wet hair and his mad face.
Nakakainis talaga!
Unti unti kasing tumitigil ang makina kahit na malayo pa naman ang amin.
"Ano-"
Bago pa ako makapagsalita ay kinarga niya ulit ako. Tinakbo niya ang
distansya doon hanggang sa kanyang bahay.
"Ano? Papalipasin muna natin ang ulan dito bago kita ihatid sa inyo!
And... you're a mess. You should at least change," ani Knoxx.
"Paano kung hindi tumigil ang ulan? Edi dito ako magdamag, ganoon? Ihatid
mo na lang ako sa bahay. Wala akong damit dito, Knoxx. Mas mabuting sa
amin na lang!" sabi ko.
Bahagyang umangat ang kanyang labi. Nilagpasan niya ako at nilagay niya
sa pintuan ang tsinelas na pink ko noon. Hindi niya ba ako narinig?
"Knoxx! Knoxx, ang sabi ko uuwi ako!" sabay sunod ko sa kanya nang hindi
tinatanggap iyong tsinelas.
I don't care if I bring dirt on his marble floor. Ang kailangan ko ngayon
ay ang makauwi sa bahay.
"Uuwi ka nga, pagkatapos ng ulan," ani Knoxx sabay kuha ng tuwalya at
damit sa loob ng isang kwarto.
Ang kailangan ko sa buhay na ito ay ang mga tamang desisyon. Happy ever
afters are just for fairytales. Hindi ganoon kadali ang lahat sa tunay na
buhay. Love... or your lover may fail you. Iyon ang dahilan kung bakit
kumukonti ang sumusugal sa mundong ito. And I am not one of them. No...
Lumabas ako sa banyo na suot ang t shirt ni Knoxx. And damn the man did
not even bother giving me a fucking shorts!
"Wala ka bang shorts? Bakit t shirt lang ito?" tanong ko, hindi lubusang
makalabas ng bathroom dahil sa sitwasyon.
Nakatopless parin siya habang gumagawa ng kung ano sa kusina niya. His
back muscles flexed as he carried the thermos.
Tiningnan ko ang damit ko. Ang puting t shirt niya ay hanggang hita ko
naman. It's true that it looks like a dress but... it's still too short
to be!
Nilagay niya ang isang tinapay sa kanyang bibig. Kagat kagat niya dahil
mukhang mainit pa ito.
Tinulak niya ang tasa ng hot chocolate sa mesa at tiningnan ako. Binaba
niya ang tinapay para makapagsalita.
"Ano ba!"
"You're fine that way! Besides, ako lang naman ang nandito!" aniya sabay
pasada ng tingin sa suot ko.
"If it's too short then why can't I see your panties? Come on, Entice!
Don't be too complicated now... Pinapahirapan mo lang ako. Eat..." aniya
sabay tulak ulit sa hot chocolate.
"Ano? You want me to roam around here without shorts, Knoxx? Hindi ba
noon, may binibigay ka namang shorts? Is it too hard to find one?" tanong
ko.
Binalewala niya ang sinabi ko at dahan dahan niyang inangat ang tasa ng
hot chocolate para matanggap ko pero imbes na tanggapin ko ay tinabig ko
ang kanyang kamay. Kitang kita ko ang pagngiwi niya nang tumama ang
mainit na tsokolate sa kanyang kamay.
Sa gulat ko ay nanlaki ang mga mata ko. I suddenly want to attend to him
pero nanatili akong nakatayo. Nagpunas siya sa kanyang kamay at nilingon
ako.
Kitang kita ko ang galit sa kanyang mga mata habang tinitingnan ako. Mas
lalo lang bumilis ang pintig ng puso ko. His jaw clenched. His brows
furrowed. Isang malaking hakbang ang kumain sa distansya naming dalawa.
"Hindi ka nakikinig, e!" sabi ko, hinahabol na ang hininga.
"Pwede na 'yan! What's wrong with wearing that? You wore a dress shorter
than that yesterday, Entice! And you were with other people? Ngayong ako
lang, ayaw mo ng mas mahabang damit? And mind you, that's decent. It
doesn't even show your cleavage! Unlike what you wore yesterday!"
Para siyang bulkang sumabog. Nangatog ang tuhod ko habang tinitingnan ang
galit na galit niyang mga mata. Even so... I can't just stop here because
of my trembling legs.
Diniin niya ang sarili niya sa akin. Napakurap kurap ako. Ang kaninang
nangangatog na binti ay sumusuko na ngayon. Pakiramdam ko ay nahihilo
ako.
"It's dif- different. This one... is big... and... uhm! Just give me the
damn shorts! Ano? Ubos na ba ang shorts mo at 'di mo ako mapagbigyan?"
Kitang kita ko ang pamumungay ng mga mata niya habang dinudungaw ako.
Pagkasabi niya noon ay hindi ko na maramdaman ang aking binti. Heat ran
on my bloodstream. I can feel it between my thighs. Lalo na nang
hinalikan niya ako.
Unlike before, his kisses now were dark, hungry, and almost in need.
Isang hawak niya lang sa pang upo ko ay nawala na ako sa aking sarili.
Everything went black. All I know is that I want his kisses too. I want
more of it.
Kinarga niya ako. His hand stayed on my butt for support. The in between
of my thighs were exposed! Sabing kailangan ko ng shorts, e!
Pinalupot ko ang aking braso sa kanyang leeg. His scent filled me,
hypnotizing me, making me kiss him back.
Hindi ko alam kung paano namin narating ang kanyang kwarto. Mabilis ang
hininga ko at klase klaseng emosyon ang naramdaman ko. Alam kong mali
ito. Mali dahil ayaw ko nang ma invilve dito but all my rational thoughts
went out of the window. Damn it!
And then his sweet kisses resumed. Napapikit ulit ako at wala nang
nasabi. His hands rested on my stomach, making circular motions. Parang
nakukulangan ako. Parang hindi ko kakayanin kung hanggang doon lang iyon.
I moaned for whatever reason. And I feel like he understood. His hand
slipped in between my thighs. Halos hindi ako huminga nang naramdaman ko
iyon.
He kissed me again. His hand gently parted my folds. Uminit ang pisngi ko
nang naramdaman kong ninanamnam ng daliri niya ang pakiramdamn doon. I
felt it. The liquid pleasure that flowed in between them. Para na akong
lasing habang hinahalikan ako ni Knoxx.
It was all too much. Hindi ko na mailarawan ang nararamdaman ko. All i
know is I want him closer to me. I want him so close. Hindi ako kuntento
sa ganito lang. I reached for the buttons of his pants.
"No..." aniya.
"You're still-"
"A kid? What? What?" pagalit kong hamon.
Tinanggal ko agad ang butones ng kanyang maong. I unzipped his pants and
felt all his glory. Para akong kinuryente pero hindi ako nagpahalata.
Damn it! Actually, I am the one who's chickening out.
He did not stop caressing my boobs. And all I can say was that polite
word. I need him now. I want him now.
Maliit na mura ang pinakawalan niya. Na para bang iyong sinabi ko ang
tanging trigger para sa kanya.
Habang ginagawa niya iyon ay paunti unting bumibilis. It still hurts but
then the pleasure it gave me was just too much. I forgot how painful it
is. Hanggang sa unti unti kong naramdaman iyon. The world spun around me.
Shocks of pleasure vibrated inside me na halos makalimutan ko na kung
anong nangyayari.
His movements came faster and faster. Sinabayan nito ang pintig na
nararamdaman ko until he just suddenly withdraw. Nagmura siya at
nagsalita ng kung ano. Pumikit ako at huminga ng malalim. What the hell
was that? Damn it!
=================
Kabanata 37
Kabanata 37
I'm Sorry
Unti unti kong binuhat ang kanyang braso para makawala ako sa kanya.
Umupo ako sa kama at tiningnan siyang mabuti. His eyelashes and brows are
thick. It defines all the expressions in his eyes tuwing dilat. His lips
are thin and red. And his narrow nose fitted perfectly in his beautiful
face.
Maybe I'll figure this out in the long run. Maybe... he's right. I'm too
young for all of these.
I panicked. Dumiretso ako sa kusina para mahagilap ang mga damit kong
naroon. Kahit basa ay pilit kong sinuot ang mga ito.
"Nasa taas po, natutulog. Anong ipapasabi n'yo nang masabi ko sa kanya
pagkagising niya?" tanong ko.
"Ah. Eh. Pinapasabi kasi sa akin ni Lita na bibisita si Lumi dito mamaya.
Paki sabi kay Knoxx... Dumaan lang ako para sabihin 'to..."
Nagtiim bagang ako. Lumi... Lumi's just here in Alegria? And she'll visit
Knoxx later! She'll be here later!
What if we see each other? Ano ang gagawin ko? Ano ang gagawin niya?
Hanggang ngayon ba, galit pa siya sa akin? Hanggang ngayon ba, ako ang
sinisisi niya sa pagwala ng kanyang anak. And did Knoxx feel the same?
Inisip din ba ni Knoxx na kasalanan ko ang lahat? Is that the reasopn why
when I was abroad, he did not do anything to contact me? Not that I want
to communicate to him. Guho pa ang mundo ko noon...
And they say Lumi isn't in Alegria? Or she isn't seen here in Alegria?
Pero bakit nandito siya ngayon? At bakit pupunta siya dito mamaya?
Nag land slide sa utak ko lahat ng mga tanong. I just can't keep up with
them.
Ayaw kong lumabas ng kwarto at medyo masakit pa ang ulo ko. Siguro ay
lalagnatin o sisipunin ako.
Kumalabog ang puso ko. Mag aalas sais na ng gabi at kakalabas ko lang sa
bathroom. Nakatapis pa ako nang nilingon ko ang pintuan.
"Po?"
Nanatili ang mga mata niya sa aking katawan ng ilang saglit. Bahagya
akong naasiwa sa ginawa ni Manang.
Tinanggap ko ang tray. Dito na lang ako kakain sa aking kwarto. Ayaw kong
lumabas.
"Siya nga pala... pumunta si Knoxx dito kanina pero hindi ka sumasagot sa
kwarto kaya umalis na rin."
Napalunok ako sa sinabi ni Manang. Nag iwas ako ng tingin. Kitang kita ko
ang pag aantay niya sa aking reaksyon kaya minabuti kong putulin ang
usapan doon.
Umalis din si Knoxx dahil pupunta din naman si Lumi sa kanila. Bakit niya
pa ako pupuntahan dito?
Nilingon ako ni Mommy habang sinasayaw si Baby Macy. "Inatake sa puso ang
Lola Siling ni Chesca kanina."
Nanlaki ang mga mata ko. Kaya sila natagalan kina Chesca?
"Lina, akin na muna ang bata..." ani Manang Leticia kay Mommy.
Umiling si Chesca. "Pupunta po muna ako sa bahay. Kailangan ako nina Mama
at Papa ngayon. Dito na lang muna si Hector. Hector, ikaw na lang muna
ang bahala kay Macy..." ani Chesca sabay tingin sa kanyang anak.
Nilingon ko si mommy na abala kay Lola. Napatingin rin ako kay Hector na
ngayon ay nalilito kung sino ang sasamahan niya.
"Chesca, ako na muna ang bahala kay... uh... baby Macy..." May pag
aalinlangan kong sinabi.
"Kami na lang muna ang bahala kay Baby Macy, Hector... Chesca... Ang
mabuti pa, puntahan n'yo sina Francis ngayon. Kailangan nila kayo... Kaya
namin si Macy..." ani Manang Leticia.
"Walang problema, Chesca. Isa pa, matutulog lang naman siya ngayong gabi.
Kayang kaya ko iyon..."
Ngumiti ako. She smiled back. Kinuha ni Manang Leticia si baby Macy at
sinayaw muli. Si Lola ay dahan dahang inalalayan ni mommy at ng mga nurse
pa akyat sa kanyang kwarto.
Napatingin ako kay Koko... at kay Knoxx. Kitang kita ko sa mga mata ni
Knoxx ang galit. Pagkatapos ay simpatya at takot naman ang nakita ko.
Hindi ko maintindihan ang lahat ng emosyon galing sa kanyang mga mata.
"Hector, I'll just check baby Macy before we go..." ani Chesca.
Tumango si Hector. "Aayusin ko rin ang sasakyan bago umalis. Magkita tayo
sa labas..." ani Hector. "Koko... Knoxx..."
Sumunod si Koko kay Hector. Si Chesca naman ay umakyat nang muli. Susunod
na sana ako kung hindi ko lang narinig ang sinabi ni Knoxx.
Parang kinukurot ang puso ko sa pagkakasabi niya nito. Ngayon, nawala ang
galit sa kanyang mga mata. Tanging pagsusumamo, pagkabigo, guilt, at awa
na lang ang naroon. Hindi ko alam kung para saan ang mga emosyong iyon.
But I feel like it's a slap to me. Pakiramdam ko tingin niya'y mahirap
ipaintindi sa akin na wala lang iyon kaya humihingi siya ng patawad
ngayon. Pagkakamali. That's the right word for that. Pagkakamali.
My chest hurts like a bitch. I know what you mean by that Knoxx. Sa lahat
ng tao, ako pa talaga ang kinaawaan mo? Hindi. Alam kong wala lang iyon
lahat. Alam kong nadala ka lang sa init ng pangyayari. Alam ko. It's just
the instincts talking and nothing more.
=================
Kabanata 38
Kabanata 38
It Changed You
Hindi ako makatulog sa kakaisip. Naging mainam din iyon para mabantayan
ko ng husto si Macy habang wala si Hector at Chesca.
Tumango ako. "Salamat, Pia. Ako na ang bahalang magpa inom kay baby
Macy."
Pinakain ko muna ang taga bantay ni Baby Macy. Para naman may kapalitan
ako mamaya sa pagbabantay.
Halos silang lahat ay abala sa burol. Ako lang ang maiiwan sa bahay kung
sakaling umalis ulit si Chesca at Hector pagkagising nila.
Kinuha ko ang gatas ni Baby Macy at inabot niya agad iyon sa aking kamay.
Tila ba nagpapahiwatig na gusto niyang uminom kaya pinagbigyan ko siya.
"Oo. Nasa taas..." sabi ko sabay baba kay Baby Macy lagay sa crib.
Nakahiga siya habang umiinom ng gatas. Hinawakan kong mabuti ang bote ng
gatas. I thank God for this. I don't have to face Knoxx or look at him in
the eye.
Inunahan ko na siya. I know he'll bring that up and I know where I stand.
I know why he apologize and he shouldn't feel guilty for it. I asked for
it.
Bumaling ako sa kanya. His eyes are now full of anger and frustration.
"We're adults. Mas bata ako sa'yo pero I'm not saying that I'm purely
innocent in my thoughts, Knoxx. So it's okay. What happened between us,
you don't have to feel guilty about it. I asked for it and you only did
what I wanted. No need to say sorry for it..." Matabang kong sinabi.
"So what do you mean? Lahat ng nangyari para sayo, wala lang?" tanong
niya.
Nag iwas ako ng tingin. Magsasalita na sana ako ngunit naunahan ako ng
kakarating na Manang Leticia.
"Kaming dalawa lang ni Hector. May usapan kaming pupunta sa farm ngayon
tapos didiretso sa kina Chesca," ani Knoxx sabay tingin sa akin. "Gusto
mong sumama, Entice?"
"Entice, tingnan mo nga ang diapers ni Macy. Kapag puno na, palitan mo.
Iaakyat ko muna ang agahan ng Lola mo. Ikaw Knoxx, kumain ka na ba?"
tanong ni Manang.
"Tapos na po... Salamat..." sagot ni Knoxx.
I panicked. Ayaw kong mag usap ulit kami ni Knoxx tungkol sa nangyari
kahapon kaya hinawakan ko ang diapers ni Macy. Mukhang medyo marami na
nga iyon at kailangan nang palitan.
"Knoxx, can you please hold the bottle for me? Kukunin ko lang ang spare
diapers..."
"Yup..."
Nagmartsa na ako palayo doon. Dumiretso ako sa kwarto ni Baby Macy para
makakuha ng maraming diapers at mga kailangan kapag bibihisan siya.
Pababa ako nang nakitang hinahawakan na ni baby Macy ang isang daliri ni
Knoxx. Parang may humawak sa puso ko habang tinitingnan ang dalawa.
Hindi siya nakapagsalita. Pinahawak ko sa kanya ang mga wet wipes at ang
mga diapers. Nilapag ko muna sa lamesa ang malinis na mat para doon ko
palitan ng diaper si Macy.
He did what I want him to do. Tinabi ko muna iyong dating diaper at
kinuha ang inabot ni Knoxx.
Binigay niya rin iyon. Mabuti na lang at hindi naman tumae si Macy kaya
hindi masyadong mahirap. Pinunasan ko ang kanyang puwitan hanggang sa
harap. Tahimik si Knoxx habang ginagawa ko iyon.
Tumitig si Knoxx sa akin ng ilang sandali bago niya tuluyang binigay ang
hinihingi ko. Umiling ako at dinampian si Macy ng malinis at tuyong
pamunas.
Tinapos ko ang pag aayos ng diaper bago ko kinarga si Macy para ibigay sa
kanyang mommy. Nilaro ni Chesca ang anak bago lumingon sa akin.
"Napainom ko na rin siya ng gatas. Ches, if you're busy today. I can take
care of Macy for you. It's okay..."
"Hector..."
"Kung ganoon, Hector. Saan nga pala ang punta n'yo?" tanong ko.
"Pupunta kami ng farm. Nagpaharvest ako ng ilang fresh flowers para kay
Lola Siling. Kami ni Knoxx ang kukuha noon since it's wet season. Wala sa
kondisyon ang Jeep at maayos ang Wrangler niya kaya iyon ang gagamitin
namin papunta sa plantation."
Napatingin ako kay Knoxx. Nakakunot ang noo niya habang tinitingnan ako.
Bumaling ako kay Hector at kitang kita ko ang pag lipat ng tingin niya
kay Knoxx tapos sa akin.
"I will eat my breakfast first bago umalis... Chesca..." tawag niya sa
asawa.
"Nag aalmusal din. Ako na lang muna ang magbabantay. Malapit na rin
matapos si Pia sa pagkain kaya dadating din iyon agad."
Pinasa niya ulit sa akin ang bata. Sinayaw ko ng ilang saglit dahil
ramdam kong antok ito. But she wouldn't close her eyes so I smiled.
"And you're not ready for me..." mas malamig niyang sinabi.
"What are you talking about?" malamig at mahina kong sinabi para hindi
marinig ng kahit na sino sa bahay.
Isang beses siyang humakbang. Nanatiling ganoon ang ekspresyon. His eyes
are dark, evil, and angry.
"I said sorry because you left me. I thought I offended you somehow... I
thought, I should've stopped myself that day... Sana hindi ako nagpadala
sa mga daing mo."
"I get it, Knoxx. Please? I won't be clingy just because something
happened between us. I won't need you to-"
"Shhh..." Hinaplos niya ang labi ko dahilan kung bakit hindi ako
nakapagsalita.
"I waited for you to get over the tragedy. And... it changed you. It
changed you a lot." Tumango siya.
My eyes widened. Nag init ang gilid sa aking mga mata habang hinahabol ko
ang aking paghinga.
"I can deal with that. I can deal with you," mahinahon niyang sinabi.
"Ma'am, ako na po ang bahala kay Macy..." sabi ni Pia nang dumating siya.
Umatras ako kay Knoxx at agad na binigay si Baby Macy sa taga bantay
niya. Parang pinipiga ang puso ko sa sinabi ni Knoxx kaya umalis ako
doon. Hindi ko kaya ang bilis ng pintig ng puso ko. Hindi ko kaya ang mga
titig niyang parang tumatagos pati sa kaluluwa ko. It was as if he's
seeing all of me. It's scary. I'm scared to be so open to him. I'm scared
to be so vulnerable.
=================
Kabanata 39
Kabanata 39
Forgiveness
Hindi magandang nananatili akong tulala dito. Tumitig ako sa TV. Nanatili
namang nakatingin si Chesca sa akin.
"Sige na, sige na..." ani Manang Leticia, natataranta habang pinapaalis
iyong isang kasambahay.
Kumunot ang noo ko at tumayo na. Kita ko ang pera at piraso ng papel sa
kamay ng kasambahay. I found an escape!
"O... O sige... Mag ingat ka, ha? 'Tsaka alam mo ba iyang nilista ko?
Basa mo ba?" tanong niya.
"O siya... sige na. Sita, balik na lang sa ginagawa mo. Mabuti na lang at
nandito si Entice."
Wala masyadong sasakyan sa daanan kaya dire diretso ang drive ko. Ito
talaga ang gusto ko sa probinsya. Kaya ang sarap magkaroon ng sariling
sasakyan dito.
Sa bayan ako pumunta. Dumiretso ako sa wet market dahil pakiramdam ko
naroon lahat ng kailangang bilhin.
Basa ang sahig kaya nagsisi agad ako kung bakit hindi ako nag heels.
Nahirapan ako sa paglalakad. Binubuhusan ng mga tindera ng tubig ang
isdang binibenta nila kaya napaatras ako tuwing ganoon. Halu-halo din ang
amoy. Hindi mo alam kung galing ba iyon sa mga karne o sa mga lamang
loob.
Maingay din ang mga tindera. Kapag nakita nilang nalilito ka ay mas
lalong tumataas ang boses nila.
"Oh? Bakit ikaw ang namamalengke? Asan ang mga katulong n'yo?"
Hindi ko siya kilala ngunit gaya noon, sanay na ako. May mga tao dito sa
Alegria na namumukhaan kaming mga dela Merced. I'm used to strangers
talking to me.
May tiningnan siyang kung ano sa likod ko. Noong una ay hinayaan ko iyon.
Nagpasalamat ako at naglakad na patungo sa mga bawang para makabili.
Sinulyapan ko kung anong nasa likod ko. Nang nakita ko kung sino iyon ay
natigil ako sa kalagitnaan ng paghakbang.
In a white lacey spaghetti strap dress is Lumiere Revamonte. Naestatwa
siya habang tinitingnan ako.
Unti unting nanlamig ang mga parte sa katawan ko. My eyes widened. I
don't know how to react. Para akong natuklaw ng ahas. Para akong nakakita
ng multo.
She looked the same. Only prettier, this time. Kumikinang sa pagkamorena
ang kanyang balat. Matangkad at manipis ang pangangatawan kumpara sa
akin. I'm tall, too but not as tall as her. I'm slender but not as slim
as her. Para siyang Victoria Secret model na nagmaterialize sa harap ko.
Nanlaki pa lalo ang mga mata ko nang nakita kong pumula ang ilong ni
Lumi. Nangilid ang mga luha sa kanyang mga mata at nanginig ang kanyang
balikat.
A year ago, I would've run for the hills in this situation. Pero alam ko
na may pagkakamali ako sa nangyari. Kahit na anong rason, alam ko na
kasalanan ko iyon. And what was lost because of my recklessness? Her
child. A life. A human being. An angel.
She probably thought I'm going to run again. No... A year ago, I ran
because I was so scared. But then the experience taught me diplomacy.
Kahit gaano ka pa ka takot, ka galit, kapag kasalanan mo, kasalanan mo
talaga. Kailangan mong harapin at humingi ng tawad. That's the rule of
man. I am human and I want to be humane. To be humane, I must know all
this.
I killed her child. I inflicted her pain. Her child suffered. And it was
all because of my anger... Bakit ako galit? Dahil sa mga sinabi niya sa
akin tungkol kay Knoxx. And it will all boil down to my want for love. It
all boils down to my want to have Knoxx.
Hinawakan kong mabuti ang mga pinamili ko. I want to reach for her. To
even hug her. Sinubukan ko siyang abutin pero sa kalagitnaan ay pinigilan
niya ako.
Kinagat ko ang labi ko. Ang mga luha ay nagbabadya na ring pumatak sa
akin.
"At ni hindi ka man lang nagpakita! All your family did was cover you up!
Pay whoever just to cover your name! Ginamit mo ang kapangyarihan n'yo!
At ikaw? Asan ka? And all this time I thought you're not that kind of
girl!"
"Napaka walang hiya mo! Duwag ka! Napakawalang puso mo!" sigaw niya sa
akin.
Tumulo ang luha ko. Tinanggap ko ang lahat ng mga sinabi niya.
Hindi ko maituloy. Yes, I want to inflict pain but I don't want that to
happen. I'm not going to kill her!
"Ano? Ha?"
Pinagtitinginan na kami ng mga tao sa palengke. Pinalis ni Lumi ang luha
sa kanyang mga mata.
"I'm sorry, Lumi. I'm sorry. Hindi ko alam na may dinadala ka... I was
young... and stupid. I did not like what you said and I was scared
you'll..."
Nanliit ang mga mata niya. "Bumalik ka na lang ngayon kasi tapos na ang
lahat. Malinis na, 'di ba? Malinis na ang pangalan mo..."
Nanghina ako sa mga sinabi niya. Hindi ko na nilingon ang mga tindera at
mamimiling nanunuod sa amin. Hindi ko alam kung alam ba nila ang ibig
sabihin ni Lumi o hindi.
Wala akong nagawa kundi suminghot. Bumagsak ang mga mata ko sa aking mga
kamay. Nanghina ako.
Nag angat ako ng tingin sa kanya. Pilit niyang pinupunasan ang mga luha
niyang ayaw tumigil sa pagtulo.
"I'm sorry..."
Nagkatinginan kami. Matalim na mga mata ulit ang ipinakita niya sa akin.
I can sense her anger. Pero kaakibat ng galit na nararamdaman niya ay ang
pagod at panghihinayang.
"Anong magagawa ng sorry mo?" pagod niyang tanong. "Wala, 'di ba?
Maibabalik ba nito ang nawala? Hindi. Maibabalik ba nito ang dati...
hindi?"
"But... I can correct what I did, Lumi. Babawi ako sa'yo..." nanginig ang
boses ko.
Nanatili akong nakatayo habang pinagmamasdan siyang palayo. Ang mga takas
na buhok niya'y sinabit niya sa kanyang tainga. Humupa ang mga taong
nakatingin sa amin kanina at naging normal ulit ang lahat sa palengke.
Nanatili akong nakatayo ng ilang minuto.
Nang natuyo ang mga luha ko ay huminga ako ng malalim at pagod na
humakbang palayo doon. Bumalik ako sa sasakyan. Nawala ulit ang
kapayapaang nararamdaman ko.
=================
Kabanata 40
Kabanata 40
Commitments
Pagkabalik ko sa bahay ay kulang kulang pa ang mga binili ko. Hiyang hiya
tuloy ako kay manang Leticia. So much for trying to help.
Tumango tango siya pero ramdam ko ang iritasyon. "O sige... Sige... Ipapa
utos ko na lang 'tong iba sa kasambahay."
Hindi na ulit muna ako nagvolunteer sa mga gawaing bahay o kahit ano.
Sa bahay lang muna ako nang sumunod na araw. Palaging naroon si Knoxx.
Minsan sa baba, kasama si Hector at daddy. Minsan nasa kabalyerisa.
Minsan pa nasa garahe kaya ayaw ko ring gamitin ang sedan para lumabas at
mag lakwatsa.
Napatalon ako nang kinatok ni Hector ang pintuan ng kwarto ko. Nabitiwan
ko ang kurtina sa aking bintana. Halos mapamura ako.
Hinawakan ko ang door handle pero hindi ko ito pinipihit. Hinintay kong
magsalita si Hector. Hinampas niya ang aking pintuan.
"Entice!"
"Hindi ka ba lalabas?"
Umirap ako at bahagyang binuksan ang pintuan. Tumaas ang isang kilay
niya.
Sumama na ako kay Daddy noong isang gabi doon. Kaonti lang ang taong
bumisita noong nagpunta kami at hindi rin naman kami nagtagal dahil
gabing gabi na iyon.
Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. Unti unti kong sinarado ang pintuan.
Nagkamot ako ng batok. "Hector, bukas na ako pupunta. I'm not in the
mood."
Fuck!
Tinakpan ko ang aking mukha at inalala ulit ang madilim na mga mata ni
Knoxx. I should really stop on crushing him like this. It's stupid!
Dapat ay hindi na sinama si Lola dahil baka tumaas ang altapresyon ngunit
nagpumilit parin.
"It's harvest next week. Ano? May plano ka ba? Sayang naman iyon kung
ngayong nandito ka na ay hindi parin natin iyon mapapakinabangan..." ani
daddy.
"Noon ba, Dad, anong ginagawa n'yo sa lupaing iyon?" tanong ko.
"Iba parin iyong application ng mga ideya mo. Just try, this time. Walang
mawawala. Ikaw ang kumuha ng mga tao. Ikaw ang magpaikot ng pera. Ikaw
rin ang mag arkila ng truck na ipapahakot mo at sa pag dedeliver mo."
"Kanino ko ibebenta?" tanong ko.
"Exactly! Find that out! Sino ba dito sa Alegria ang bumibili ng mga
harvest na ganyan? O baka gusto mong diretso sa Maynila?"
"Come on, Dad. Aabot pa 'yan ng Maynila? Konti lang naman 'yan."
"Malay mo..."
Iyon ang pinag usapan namin buong byahe. He's determined to make me busy
with that. In the end, nakumbinsi niya ako sa responsibilidad.
Nachachallenge ako. Gusto ko na agad mag tanong tanong kung saan ang
magandang magpahakot ng mga ihaharvest.
Isang malaking itim na tent ang pinag silungan ng mga tao. May iilang mga
upuan na hindi naman napuno ng tao kaya hindi kami nahirapang pumwesto.
He's wearing a white long sleeve polo. Naka tupi iyon hanggang siko.
Nanibago agad ako. This is the first time I saw him wear something
formal. Halos mabuwal ako sa kinauupuan ko lalo na nang tumayo na kaming
lahat para sa dasal na ibibigay.
Tanging ang pag iyak lang ang naririnig namin. Pumikit ako at nagdasal
para sa kaluluwa ng Lola ni Chesca.
"Entice?"
He's wearing a black long sleeve polo. Nakatupi iyon hanggang siko.
Nakatayo siya at nakangiti habang dinudungaw ako. Napatayo ako sa gulat.
Ngumiti siya. Sa ilang buwan naming hindi pagkikita ay nakita kong wala
masyadong pinagbago sa kanya. He's still so attractive! At kung may
nagbago man ay mas naging manly siya ngayon.
I did not want to steal the scene so humakbang ako palayo doon. Sumunod
siya sa akin.
Hinagod niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Ngumuso siya at nagtaas
ng kilay.
Nag iwas agad ako ng tingin at umirap sa kawalan. Bakit kailangan niya
pang pumarito?
"Oo. Kauuwi ko lang. Dumiretso agad ako dito dahil narinig ko ang
pagkamatay ni Lola Siling..."
Tumango si Knoxx.
"Hmmm. We'll talk about it... Aalis na ang pamilya mo. Sa inyo, 'di ba?
Gusto mong sumabay sa akin para pag usapan natin iyan?"
Hindi ko siya tiningnan. Malamig ang boses niya at alam kong nagpipigil
na siya ng galit.
"Oo nga naman, Knoxx. May pag uusapan lang kami nI Maximo."
"You two can talk later. Pagkauwi mo... Sa akin ka sumakay..." His words
were marked with finality.
Humalakhak siya. "I guess you're just the same Entice, huh?"
Nagmartsa agad ako patungo kay Knoxx. Binuksan niya na ang pintuan at
mukhang may inaayos sa driver's seat. Si Koko ay nakahalukipkip sa gilid
ng Wrangler. Mukhang may seryoso silang pinag usapan. Bumagal ang
paglalakad ko.
Uminit ang pisngi ko sa narinig. Ayaw kong magpatuloy sila sa pag uusap
kaya agad kong pinutol.
Napatalon si Knoxx nang nilingon niya ako. Kitang kita ko ang gulat sa
kanyang pagmumukha. Mas lalo lamang akong nairita. Ano? Inisip niyang
narinig ko ang pinag usapan? Oo! Narinig ko!
"Kay Maximo na ako sasabay. Ang tagal na naming hindi nagkita... Mag
uusap pa kami!"
Tumawa si Maximo. "It's okay... Hindi na rin muna ako pupunta sa inyo
dahil may importante akong gagawin. Can I have your number instead? So we
can plan out kung kailan tayo magca-catch up?"
Bumuga ako ng hininga. Nakakunot ang noo ni Knoxx sa akin. Nilingon ko si
Maximo.
"Ha? Ba't naman? Sayang..." Dammit! Kanino ako sasabay ngayon? Ibig
sabihin kay Knoxx?
Iniwan na ako nina Mommy at Daddy. Siguro'y inisip nila na may sasabayan
na ako. Or worst! Dad asked Knoxx to be with me, kaya ganoon.
"Okay..."
Nang tumalikod si Maximo ay pumikit ako ng mariin. Now, I'm trapped again
with him. Bakit ganito ang laging nangyayari?
"You gave your number so easily..." padabog niyang sinarado ang pintuan
ng kanyang sasakyan.
Tamad at padabog akong naglakad patungo doon. Hinintay niya ako. His eyes
zeroed on mine. Hindi nagbago ang kanyang eskpresyon habang hinihintay
ako.
Bumaling ulit ako sa kanya nang nasa pintuan na ako ng kanyang sasakyan.
Halos mahilo ako sa sobrang lapit ng aming titigan.
Hindi ko siya kayang tingnan. Parang kumikirot ang puso ko sa tono niya
pa lang. Paano na kung titingnan ko pa siya.
"Wala..."
"I already told you, Knoxx. That was nothing. I'm an adult..."
"Bullshit..."
"I call bullshit on that. If that was nothing, you should've stayed. You
didn't! At iyon? Wala lang sa'yo? Bullshit! You're telling me you're
giving away your virginity for free?"
"I'm not like other girls. I did it. We did it. You did not rape me. And
you don't need to commit just because something happened between us!"
"I am not going to ask for committments just because something happened
between us! I want a relationship with you!" Sigaw niya.
Parang may dumaang sakit sa aking dibdib. Kitang kita ko ang frustration
sa kanyang mga mata. Kinagat ko ang labi ko. It distracted him. Bumaba
ang mga mata niya sa aking labi ngunit agad niyang binalik ulit sa aking
mga mata.
Hindi ako sumagot. Nanatili rin siyang tahimik. Ilang minuto ang nagdaan
na tahimik kaming dalawa. Ang tanging naririnig ko ay ang mabibigat
niyang hininga.
Halos maubos na ang mga tao doon. Isa isa nang nag alisan ang mga
sasakyan. Kahit na gusto ko na ring umalis na kami, ayaw ko paring
magsalita. Hinayaan ko siyang manahimik. Ganoon din siya sa akin.
Hinigit niya ang aking seatbelts. Halos mapatalon ako. Chineck niya kung
inayos ko ba bago niya sinarado ang pintuan.
Kitang kita ko ang pag iling niya noong dumaan siya sa harapan. Sinundan
ko siya ng tingin hanggang sa nasa pintuan na siya ng driver's seat.
=================
Kabanata 41
Kabanata 41
Love
Pumasok ako sa loob ng bahay. Napansin ko kaagad ang mga bisita naming
kamag-anak at kaibigan nina Chesca. Naroon si Craig, ang kanyang kapatid
at si Teddy na pinsan. Nag uusap usap sila habang nasa sala.
Gusto kong umakyat sa kwarto para mapag isa pero alam kong hindi iyon
magandang gawain lalo na ngayong may mga bisita kami.
I spent the time with them. Nilalaro ni Craig si Baby Macy habang nasa
gilid niya ako at nakatitig sa TV.
Sumama naman si Knoxx kay Hector at kay Daddy sa dining area kung nasaan
ang mga matatanda.
"Kay Knoxx..." ni hindi ko na siya tiningnan. Mas dadami lang ang tanong
niya kung bibigyan ko siya ng kung anong ekspresyon.
Sumapit ang gabi at inilabas na ang mga pagkaing hinanda ni Lola ngayong
hapunan para sa lahat. Dumiretso na kami sa mahabang lamesa namin sa
dining area.
We all listened as lola reminisced her past with Lola Siling. She even
brought up a very sensitive topic.
"Kaya naman nireto talaga namin itong si Carolina at Francis noon. We're
that close..." sabay ngiti ni Lola.
Halos mailuwa ko ang aking pagkain. Napatingin ako kay Mommy at sa daddy
naman ni Chesca. Seriously? Nireto ni Lola si Mommy kay Tito Francis?
"Siya nga..." anang Auntie ni Chesca. "Pero talo ang pagrereto ng mga
magulang sa tunay na pagmamahal..."
"Kumusta na nga pala iyong nangyari last year? Dinig ko nandito na daw
ulit sa Alegria ang anak ni Gov..."
Nanatili ang mga mata ko kay Daddy. Bumaling ang Auntie ni Chesca sa
akin.
"Tiya, what's done is done. The family apologized for what happened. It's
not like sinadya iyon ni Entice. Ni hindi namin alam na buntis si Lumi ng
mga panahong iyon..." singit ni Chesca.
"I know. Napatanong lang ako dahil narinig kong bumalik na raw siya
galing sa probinsya ng kanyang ina. Naisip ko lang na ngayong nakabalik
na rin si Entice... e..."
Kitang kita ko ang gulat sa mga mata ni Mommy, Daddy, at Lola. Para pang
gusto nilang umapila sa sinabi ko kahit na iyon naman talaga ang totoo.
Ni hindi ko na nilingon ang ibang tao sa mesa nang sagutin ko iyon. I was
so sure that it's the right thing to say... It is the right thing cuz
it's the truth!
"Kailan?" tanong ni Hector.
Hindi siya nagsalita. Nag antay siya sa ikukwento ko. I'm so tired of
letting them control what happened. Kasalanan ko ito kaya dapat harapin
ko ito. Hindi na nila ako kailangang pagtakpan pa.
"I ran some errands for Manang Leticia. I volunteered. Doon ko nakita si
Lumi. Galit parin siya sa akin..." napaos ang boses ko. "Personal akong
humingi ng tawad. And I understand where she's coming from and why she's
still mad at me."
"Don't worry about it, hija. Nag usap na kami ng mga Revamonte..." ani
Lola pero pinutol ko siya.
Hindi ang mga Revamonte ang magpapatawad sa akin kundi si Lumi. At hindi
ang pamilya ko ang dapat humihingi ng tawad, kundi ako.
"No... I understand why she's still mad. And I'm willing to wait for her
forgiveness. It's my fault."
"We don't need to sugarcoat it. Pinakawalan ko ang mga hayop sa rancho.
They all ran towards her, that's the reason why her baby died."
Ang sakit sabihin niyon sa harap ng maraming tao. That's the truth. With
no bias. It's the third side of the story. And I accept it. I take full
responsibility for it.
Tumango rin si Mommy. "She didn't mean it. She didn't want to do that..."
ani Mommy na parang kinukumbinsi ang lahat.
"By the way, saan n'yo ilalagay nga pala ang mga damit ni Siling?"
Sa tanong ni Lola na iyon ay naiwas sa topic na iyon ang lahat. Tinusok
ko ng tinidor ang pork belly sa aking pinggan. Hindi na ulit ako nakisali
sa usapan. Nanatili sa aking pinggan ang aking mga mata.
Nag angat ako ng tingin sa banda ni Knoxx at nakita kong nakatingin din
siya sa akin. His deep-set eyes were in a strange expression. His strong
chiseled jaw clenched so tight.
Pagod kong binalik ang mga mata ko sa aking pinggan at tinapos ko ang
pagkain.
Ang mga ilaw sa kabalyerisa ang tanging nakikita sa likod ng aming bahay.
Nahirapan ako sa pagtingin sa mga stone path para hindi ako makaapak sa
putik. At nang sa wakas ay napalapit na sa kabalyerisa ay hinanap ko
kaagad si Abbadon.
Pinaamoy ko sa kanya ang aking kamay bago ko hinaplos ang kanyang buhok.
Hinaplos ko ang malambot nitong buhok.
"Ano ba ang dapat kong malaman? May dapat ba siyang sabihin sa akin?"
tanong kong naghahamon.
"Ang sinabi mo'y nagalit siya sa'yo? What did she tell you?"
"She told me that I ruined her life. Which is... true... And it's her
right to be angry..." matapang kong sinabi.
Nanliit ang mga mata ko. I wonder what he's expecting to hear? Hindi ko
maaaring idetalye sa kanya ang lahat ng sinabi ni Lumi. It will be
redundant. My last statement sums up her rage for me.
"Ano ba ang inaasahan mong sabihin niya, Knoxx? Do you have a secret with
her? Na ini expect mong sinabi niya sa akin sa huling pagkikita naming
dalawa?"
Umiling si Knoxx sa akin. Nanatili ang mabibigat niyang mga mata sa akin.
"What do you want to know then? Na may lihim kayong pag uusap na dalawa?
At ayaw mong malaman ko? Come on, Knoxx. Sanay na ako diyan... And it's
okay with me. Kahit noon naman, hindi ako nakekealam sa inyong dalawa ni
Lumi. Whatever it is between you two..."
"There's nothing in between us. How many times do I have to tell you?
We're just good friends..."
Para akong sinaksak sa puso kahit na wala namang masakit sa sinabi niya.
Ilang beses ko na itong narinig pero bakit mas masakit ngayon?
"Oh come on... Fine! But the girl likes you, just so you know. Well, alam
kong hindi ka naman ganoon ka manhid. Noon pa man, alam mo na iyan. She
likes you... There. I'll make it easy for you two..." nag iwas ako ng
tingin.
"So?"
Nakataas ang kilay ni Knoxx sa akin. I can feel his bottled up anger.
"I already expected this from you, Entice. Too bad..." aniya.
Pumungay ang mga mata niya. His broad shoulders rose. At ang dalawa
niyang kamay ay humawak sa dingding sa aking likod.
"You want her forgiveness so... you'll push me away to earn it. You push
me to her so she'll be satisfied. You'll push me so she'll be happy... Is
that it? Huh?" pabulong niyang sinabi.
Kumalabog ang puso ko. Para bang may binabasa siya sa aking mga mata.
Kuhang kuha niya ang gusto kong gawin. Kuhang kuha niya ang naiisip ko
kahit sa likod ng aking utak.
Inangat niya ang baba ko. Pinipilit na magkatinginan kami pero nanatili
ang mga mata ko sa baba. Kahit na nakaangat na ang mukha ko sa kanya ay
hindi ko parin siya pinagbigyan ng tingin.
"I want to know if you still like me after what happened. I want to know
that it's not a fleeting feeling for you. I want to see that it's not
just a phase. And I can see that it's not a phase. You still like me like
how you liked me a year ago. Look at me..." utos niya sa isang malambing
na boses.
"That's all I want to know, Entice. That this... for you... is not puppy
love. I want a mature relationship with you... so... so bad. Kahit noon.
At alam mo iyan. I just don't want to make it fast... because you're
young..."
Kinagat ko ang labi ko. Hindi ko parin siya tinitingnan kahit na sobra
sobra na ang kagustuhan kong tingnan ang kanyang mga mata.
"At ngayon, sa pagbabalik mo. I hoped you got over what happened. I gave
you the space you need. I gave you the room to grow and to forgive
yourself. But... right now, kung ako ang magiging kapalit ng pagpapatawad
mo... Kung ang pag layo mo sa akin ang kapalit ng pagpapatawad mo sa
iyong sarili..." Bahagya siyang humalakhak. "I say no... There's another
way, for sure. I won't let you sacrifice me for that. Look at me..."
Nag tiim bagang ako at inangat ko ang tingin sa kanya. Dinilaan niya ang
kanyang pulang labi. His eyes were bloodshot and his nose turned pink.
Napaawang ang bibig ko. I never thought he could look this beautiful when
he's frustrated!
"Gusto mong lumayo, 'di ba? Go ahead... Come on, Entice, push me away!
Push me so far away..."
"Itulak mo ako palayo... Subukan mo... Subukan mong mabuti," aniya. "I
did not let you grow just to slip away. Hindi kita tiniis para lang
makawala sa akin ng ganyan."
Nag iwas ulit ako ng tingin. His eyes were hypnotizing. Namamanhid ang
tuhod ko sa tono niya at nanginginig ang kamay ko sa kanyang mga mata.
"Because while you were crushing on me, I was falling in love with you.
While you were busy growing, I am already stuck here waiting till you've
grown enough."
Hinawakan niya ang aking baywang. At ang isang kamay ay humawak sa aking
palapulsuhan.
I like Knoxx. I like him too much. And I'm afraid that liking him is my
downfall. I want Lumi's forgiveness. I want to forget what happened. I
want to forget that I killed her child. I want her to look at me with a
smile on her face because she finally forgave me for what happened. I
want to be responsible for what I did.
Nakita kong dala niya ang spare key ng aking kwarto. Naabutan niya akong
umiiyak. Imbes na punasan ko ang mga luha ko ay binaon ko na lang ang
aking mukha sa unan. It's pointless. Naabutan niya na ako.
Hindi ako sumagot. Halos hindi ako huminga para mapigil ang sarili ko sa
paghikbi.
Hindi parin ako sumagot. I just want to be alone. I hope dad realizes it.
Umuga ang kama dahil umupo siya sa aking tabi. Hindi ako sumagot at
nanatiling tahimik si daddy ng ilang minuto. I actually thought he went
out of my room pero nang suminghap siya ay nakuha kong naroon parin siya.
"Pasensya ka na, Entice. I really just thought that Knoxx is a good man
for you. He's mature and he's good in making decisions. He's not
impulsive. He's intelligent. And yes, inaamin ko na inutusan ko nga siya
noon na bantayan ka at pakisamahan ka. But darling Entice, I never wanted
this to happen to you. If I have only known..."
Natigil ako sa pag iyak dahil. Nag antay pa ako sa mga sasabihin ni daddy
ngunit sinarado niya na ang pintuan.
=================
Kabanata 42
Kabanata 42
Let's See
"Hindi na, Entice. Mahihirapan ang sasakyan mo doon. Isa pa, maputik
ngayon kaya kailangan ng mas maganda tulad ng pick up..."
"Kaya mo bang kausaping mag isa ang pag aarkilahan mo ng truck? Baka
mamaya ay mahirapan ka sa pakikipag negotiate kaya tinawagan ko na si
Maximo kanina. Siya ang magiging gabay mo sa gagawin mo ngayong araw."
So this is what it is, huh? Ang sabi niya ay hindi na niya ipapasama sa
akin si Knoxx kapag aasikasuhin ang farm. Kaya ngayon, si Maximo ang
ipapasama niya. May alam si Maximo sa pamamahala ng mango plantation.
'Tsaka sa pagkakaalam ko, hindi naman ito mahirap aralin dahil hindi
naman high maintenanca ang mga punong manga.
"Hindi ba nakakahiya kay Maximo, Dad? He seems very busy..." sabi ko,
naiisip iyong hindi niya pagsama sa bahay.
"Hindi naman siguro siya papayag kung abala siya, hindi ba?"
"Oh, Entice. You can eat first... Hindi naman tayo nagmamadali..."
natatawang sinabi ni Maximo.
Nag aantay ang isang kulay black na Isuzu sa labas. Pinagbuksan niya ako
ng pintuan kaya agad akong pumasok.
"No problem... You know you can always count on me, Entice. I just wonder
why your Dad asked me. Bakit hindi ang pamangkin ko gayong... si Knoxx
ang paborito niya pagdating sa ganito?"
"Thanks..."
"You're welcome..."
The ride is smooth. Pinag usapan namin ang iba't ibang trucking at ang
kani kanilang mga offer. May mahal pero maganda at mabilis ang delivery,
may mura pero hindi maganda ang mga truck na gamit.
"You know, you don't really need nice looking trucks. Ang importante ay
mabilis ang delivery..." ani Maximo.
"Paano kung masiraan along the way? Hindi ba mas mabilis kung mas maganda
ang mga truck?"
Tumango si Maximo at tiningnan ang mga truck na dumadaan sa aming
harapan.
Nag fill up ako ng form doon para makapagpabook ng ilang truck para sa
delivery. Dalawa lang ang kinuha ko at pababalikin ko lang sila kapag
magkulang.
"Pwede mo ring i omit ang driver dahil marami naman kayong drivers,
Entice..."
"Well, he thinks it's better that way. But really, nasa diskarte iyan."
Pinagbuksan niya ako ng pintuan at nginuso niya ang loob. Pumasok ako
habang nag iisip kung saan ko nga ba ipagbibili iyon.
"Hmmm..."
Kinuha niya ang seatbelts ko. Hindi ko namalayan na hindi ko pala ito
naisuot dahil sa pag iisip. Siya na mismo ang nagsuot nito. Sobrang lapit
ng mukha niya sa akin, I can smell his manly scent.
"That's okay..."
Hindi ko naman alam kung ano ang magiging reaksyon ko doon kaya natahimik
na lang ako. Pinaandar niya ang sasakyan at tumulak na kami.
I can't ask him to drive me to the next municipality para lang maghanap
ng mapag bebentahan ko ng harvest.
"Okay then... Pupunta tayo sa suki ko noon..." aniya sabay ngiti sa akin.
His smile is teasing me. Para bang may ibang kahulugan ito pero ayaw ko
lang isipin. Napalunok ako. Niliko niya ang sasakyan sa palengke.
"Ganyan talaga ang presyo ngayon per kilo. Marami kasi talagang harvest
ngayon..." anang representative ng bodega.
"Ang mura naman kasi..." may pag aalinlangan kong sinabi habang
tinitingnan ang papel kung saan naroon ang presyo ng manga.
"Iyan na ang pinakamahal ngayon. Marami kasing harvest ngayon sa farm,
e," ulit niya.
"Mababawi mo rin 'yan, Entice. Marami naman iyong inyo..." ani Maximo.
Gusto ko pa sanang pag isipan pero kung hindi ko 'to susubukan ay hindi
naman ako matututo.
"So... we're done? Shall we have our lunch?" tanong ni Maximo, palayo
kami sa bodega.
"Dito na lang tayo?" sabay turo niya sa isang grill hindi kalayuan sa
bodegang pinuntahan namin.
I thought we're going to their house. Mabuti na lang at dito lang naman
pala.
Simpleng karenderya lang ang kakainan namin. Grilled madalas ang luto
nila kaya iyon na rin ang inorder naming dalawa. Umupo kami sa isang
lamesang pangdalawahan.
Umiling siya. "Nah... I don't want you to go home hungry kaya dito na
tayo. And besides, we still need to talk to your father's men para doon
sa paghaharvest hindi ba? And then we'll go to the plantation."
"Yeah... Maximo, thanks ah? Hindi ko inakalang medyo mahirap pala ito."
"Siguro nga. And besides, these are all experiments. Ganyan talaga ang
una, experiment pa..." Ngumiti ako.
Makahulugan ngayon ang titig niya. His eyes are intense. Halos makita ko
doon si Knoxx sa kanyang mga mata, only a little bit different. Only it's
not him.
Humalakhak siya. "Oh, I like you blushing. So does that mean I should
compliment you often? You gave me an idea..."
I've never been in a relationship but I've been with boys. At ganitong
ganito kung pumorma ang mga lalaki lalo na iyong gaya niya. I know he's
westernized and aggressive. I can feel it and I can see it.
"And the way you call me? I find it so hot..." pabulong niyang sinabi.
Nanlaki ang mga mata ko. Nanghina ang tuhod ko sa sinabi niya. Pakiramdam
ko, I crossed some damn invisible line. Napainom ako ng tubig at napawi
ang ngiti ko.
"I really thought we'd never see each other again, Entice. Akala ko
umalis ka na for good..." aniya.
"Well, here I am. And besides, I came back because I have to... And this
is my home."
Tumango siya. "Noong nalaman kong bumalik ka, bumalik din ako..."
Napatingin ako sa mga mata ni Maximo. His eyes are deep. Almost
unreadable. It's like an infinite abyss. Parang kung susubukan mong
himayin ang lahat ng nakapaloob roon ay makukulong at malulunod ka lang.
"Are you kidding me?" Bahagya akong tumawa para maibsan ang kaba.
"I know you like him. Come on... I don't think you want to keep that as a
secret either. Or should I say you liked him?"
Ngumuso ako. "Well, yes, Maximo. And I'm not keeping it as a secret
either."
"Yeah. Sa bahay lang din naman ako madalas pero nakakakain din dito
minsan."
"Sige, bah!"
Buti naman at naging madali na ang pag uusap habang kumakain. Tawanan na
lang ang nangyari at hindi na umabot ulit doon sa kanyang sinabi kanina.
Pinapark niya ang sasakyan sa labas ng opisina ng aming farm. Hirap akong
lumunok at hindi ako nakapagsalita.
"Kung ganoon, hindi ito isasama sa harvest ni Knoxx? May ibang trucking
na kinuha?"
Tumikhim ako. "Opo. Titingnan ko lang kung maayos ba. Alam kong maayos
iyong kay Knoxx pero baka kasi masyadong malayo naman iyong kabilang
bayan. Aside sa gastos sa sasakyan ay kailangan pang dagdagan ng labor."
"Tumutulong naman ang mga tauhan ni Knoxx sa pag gawa niyan noon."
"Ay kuya, nakakahiya naman kasi kay Knoxx kung hahayaan ko silang
tumulong. Kailangan kong tumayong mag isa..."
"Sa bagay... Tama naman. Pero mas maganda kasi ang benta sa kabilang
bayan. Wala kasing mango plantation doon..."
Una akong nag iwas ng tingin. Tumikhim ako at binuksan ang pintuan.
Narinig kong humalakhak si Maximo. Uminit ang pisngi ko at napapikit ako
ng marahan.
Nakakunot ang kanyang noo nang tumingin siya sa akin. Para bang basang
basa niya ang bagong nangyari. Ni hindi ko alam kung iyon ba ang
ikinagagalit niya o talagang laging iritado ang kanyang mga mata.
Huminga siya ng malalim at nagtaas ng kilay. Yumuko siya para ihilig ang
walis na dala sa isang puno ng manga. Nag iwas rin ako ng tingin. Maximo
blocked my view.
"Let's go?"
=================
Kabanata 43
Kabanata 43
For Me
Tumingala ako para tingnan ang mga puno ng manga. Sa gilid ng aking mga
mata ay pansin ko ang paninitig ni Knoxx. Lumapit pa siya sa amin kaya
mas lalo lang akong kinabahan.
"Nag lilinis lang ng konti..." ani Knoxx kay Maximo.
"It doesn't really matter. Wala naman akong ginagawa buong araw..."
Nagtaas siya ng kilay sa akin. "Done with the deals?"
"Yes, we're done. Dating trucking ang kinuha namin at dito lang sa
Alegria ipagbibili."
"Oh... So this won't join our harvest this week?" Nilingon ni Knoxx ang
mga puno at pagkatapos ay bumaling ulit sa akin.
"Parang ganoon," sagot ni Maximo. "Entice, tingnan natin ang ibang mga
puno doon..."
"Hmm. Wise. Pero hindi ba puro na lang puno ng manga? Why don't you plant
some vegetables or something?"
Tumango ako. Si Knoxx ang nagsabi sa akin na manga parin dapat ang itanim
ko sa tabing lupain pero iba ang gustong mangyari ni Maximo.
"Mas mabuting manga parin. That way, sabay lang kapag harvest. Less
maintenance and less hassle kumpara sa mga gulay..." boses ni Knoxx ang
nasa likod ko.
"Entice!" tawag ni Maximo sabay hawak sa kamay ko.
Binitiwan niya ako at umakyat siya sa manga. Ang bilis niyang nakaakyat.
Nagulat ako at nakaupo na agad siya sa sanga. His playful smile flashed.
Kumuha siya ng dalawang bunga ng manga.
"Sure!"
Hinagis niya sa akin ang bunga at naamoy ko kaagad ang mabangong amoy ng
prutas.
Tumango ako at tiningnan ang bunga. Pinunit ko ang balat ng manga. Umagos
sa daliri ko ang katas ng manga kaya lumayo ako ng bahagya para hindi mag
mantsa sa aking damit.
Tumalon si Maximo at agad na nasa aking harapan. Kinuha niya ang manga sa
aking kamay at siya na mismo ang nagbalat nito para sa akin.
Pinunasan ko ang gilid ng aking labi gamit ang aking kamay. Huminga ng
malalim si Knoxx at lumapit sa akin. Umalpas agad ang kaba sa aking
dibdib nang nakitang papalapit siya.
Hinawakan niya ang kamay kong puno ng katas ng manga at pinunasan niya
iyon gamit ang isang dark sleeveless shirt.
Nagtaas ng kilay si Knoxx sa akin. Kinuha niya ang kamay kong nakahawak
sa manga. Iginiya niya ito sa kanyang bibig. Kinagatan niya ang aking
manga.
Kinuha niya ang manga sa aking kamay. Kumagat siya sa manga at nanatiling
ganoon habang pinupunasan niya ang kamay ko.
He looked so damn cute while biting the mango. Medyo magulo ang buhok
niya at medyo pawis rin.
Kinuha niya ang manga sa kanyang bibig at tumitig sa akin. "I don't want
to stalk. I waited until you're here. Saan kayo kumain ng tanghalian?"
Umakyat ulit si Maximo sa isang puno. Pinitas niya ang isang manga at
hinagis niya ulit sa akin. Mabuti na lang at nasalo ko ito kahit medyo
nahirapan. Nawala agad ako sa sarili ko dahil sa kay Knoxx.
Medyo matigas ang mangang ito. Hindi hinog kaya hirap akong balatan.
Lumapit si Maximo na may dalang kutsilyo. Binigay ko sa kanya ang manga
at binalatan niya ito sa harap ko.
Isang slice ang binigay niya sa akin. Tinanggap ko ito. Napatingin siya
sa likod ko kung nasaan siguro si Knoxx sa mga panahong iyon.
"Huwag na. May lakad ako bukas. Ano, Entice? Ayos na ba sa makalawa?"
nilingon kami ni Maximo.
"Yup... Ilang taon na akong hindi nakakaligo doon, e. Well, if you have
other ideas, we can go somewhere else?"
Umiling ako.
Actually, wala akong ideya dahil wala akong plano na lumabas kasama siya.
But I feel like it's mean to reject him. He helped me with all of these
at kahit simpleng labas ay hindi ko mapaunlakan?
"Okay..."
"What do you want to eat?" tanong ni Maximo nang pinark niya ang sasakyan
sa labas ng bahay nina Knoxx.
The last time I went here, something happened between me and Knoxx!
Napalunok ako habang naaalala ang lahat. I can still feel his heat on my
skin. This is not the right time to think about it, though.
"Well then..."
Sinarado niya ang pintuan ng sasakyan. Ganoon din ang ginawa ko. Naroon
na ang Wrangler ni Knoxx sa usual spot nito. Bukas din ang pintuan kaya
paniguradong naroon na siya.
"I'm gonna make some buffalo wings..." ani Maximo nang sumunod ako sa
kusina.
"Oh... It's okay, though, Knoxx. Hindi niya na kailangang mag tsinelas...
Dito tayo sa kusina, Entice."
Sumunod ako kay Maximo nang 'di tinitingnan si Knoxx. Bigla akong natakot
sa reaksyon na ipinakita ni Knoxx kanina.
"Sit here..." sabay lahad niya sa upuan sa dining table.
Tumango ako at umupo na doon. Pinanood kong naghanap siya ng mga rekados
sa ref at sa mga cabinet.
"Hmm. I bet, ito ang unang beses na nakapunta ka ulit dito simula noong
umalis ka, Entice?" ani Maximo.
Bahagyang natawa si Knoxx. "No, Max. Not her first time after she went
out of the country..." Nagtaas ng kilay si Knoxx.
"Uh," tumikhim ako. "Nakapunta na ako dito... Uh, bago namatay si Lola
Siling..."
Tumawa ulit si Knoxx. "For what reason do you think? For me, Maximo..."
Nagkatinginan ang dalawa. Tumayo ako para sana basagin ang tensyong
namagitan. Hindi bumitiw si Knoxx. Kung madilim noon pa man ang kanyang
ekspresyon ay mas lalo lang itong nagdilim ngayon.
"Is that... Lumi?" Nilingon ko ang sala at nakita ko ang pagpasok niya sa
pintuan.
Holy crap! It is her!
"Why don't you go there and entertain her, Knoxx..." ani Maximo sa isang
matabang na boses.
"May tao ba..." ani Lumi at natigilan nang nakapasok sa kusina at nakita
kaming tatlo doon.
"Why is she here, Knoxx?" tanong ni Lumi kay Knoxx sabay lapit.
Halos umiwas ako ng tingin para lang huwag maramdaman ang kirot. Kitang
kita ko ang pag iwas ni Knoxx kay Lumi. Nilagpasan niya ito at lumapit sa
akin.
"She's here for dinner, Lumi," matigas na sabi ni Knoxx sabay tingin sa
akin. "Sa sala tayo..."
Hindi ko alam kung sasama ba ako sa kanya o mananatili doon. Matalim ang
bungad ng tingin ni Lumi sa akin. That inspired me to go with Knoxx.
"Knoxx, why don't you invite Lumi to our living room, instead?" ani
Maximo na may halong panunuya.
"I am for Entice and you know that," walang kurap na sinabi ni Knoxx.
Inangat ni Knoxx ang aking baba para magtama ang aming mga mata.
"You know I won't stop till I covince you to go with me, right?"
mahinahon niyang sinabi.
Dinilaan niya ang kanyang labi. His red lips are now wet and redder.
Shit!
Nanatili ang mga mata niya sa akin. Like I'm some disgusting criminal and
she's offended! I don't know if I can stand the way she looks at me but I
know I freaking deserve it. I understand where she's coming from and I
won't judge her just because she couldn't forgive me. It's okay. I don't
know how much it hurts to lose a child. She's in that situation. I have
no right to judge her battles.
=================
Kabanata 44
Kabanata 44
Without Inhibitions
Nakaupo si Knoxx sa mas malaking sofa. Ako naman ay nasa pang isahan. Ang
ingay lang ng TV ang bumalot sa amin.
Nilingon siya ni Lumi. Alam kong intensyon niyang tingnan si Knoxx dahil
sa sinabi nito pero napatingin siya sa akin.
"Bibisita lang sana ako." Sumulyap ulit siya sa akin. "Ikaw, Entice,
anong ginagawa mo dito?" Mas mahinahon na ngayon ang tono niya.
"I told you she's here for dinner. Dito siya kakain, Lumi. Do you have
some problem with that?"
"I don't have a problem with that, Knoxx. D-Dito na rin ako
magdidinner..."
Nilingon ako ni Knoxx. 'Tsaka lang ako nakapag relax nang tuluyan nang
tumingin si Knoxx sa akin. Parang doon lang ako nakahinga ng mabuti.
"You chose to sell the mangoes in the market, huh? Sana ako na lang
talaga ang pinili ni Tito Thomas na tumulong sa'yo..."
Inunahan ko si Knoxx. "Si Maximo ang nag imbita sa akin dito, Lumi..."
"Ang akala ko si Knoxx ang nag imbita sa'yo dito..." Ngumiti si Lumi.
"Bakit ka sumama kay Knoxx sa sala kung ganoon? Sana pala ay inantay mo
si Maximo sa loob?"
"Lumi, I invited her to be with me. She said yes. Do you have a problem
with that?"
Nawala ang ngiti sa mukha ni Lumi. Napawi ulit ang galit at pagkapalaban.
"Wala naman, Knoxx..."
"Knoxx, he invited me here. It's rude to leave him alone in the kitchen."
"Well, mabuti na rin at iniwan mo ang dalawa para makapag usap sila."
Relationship? Well... It's always like that and I'm not surprised.
"Ganoon ba..."
Tumawa si Maximo at nilapitan ulit ang niluluto niya. Iniwan ko hanggang
doon ang usapin. I don't want to talk about it. Isa pa, siguro ay isa rin
si Maximo sa nag hihinala sa dalawa. Malapit sila, bago ako dumating.
Knoxx told me over and over again that they're just friends. I can only
imagine his girl friends back in college and high school...
"Anong oras nga pala kitang susunduin sa inyo bukas? Are you fine with
4PM?" tanong ni Maximo.
Nagpatuloy kami sa pag uusap tungkol doon. Magdadala daw siya ng pagkain
kaya nag offer din akong magdala ng drinks. Sinabi ko rin sa kanya na
pwede namang hindi niya na ako sunduin at magkita na lang kami sa Tinago.
"Nah! Mag aaksaya ka lang ng gasolina. Besides, dadaan talaga ako sa inyo
kaya kukunin na kita doon, okay?"
"I'm done cooking, Knoxx. Sasabay ba kayo ni Lumi o kayong dalawa lang
mamaya?" tanong ni Maximo habang nilalapag ang pagkain sa lamesa.
"Sasabay ako sa inyo. You have all the right to invite or reject Lumi,
Maximo," anas ni Knoxx habang nilalapag sa lamesa ang mga plato.
Tumayo ako at kumuha ng mga kubyertos para sa apat na tao. Hindi nila
pwedeng itaboy si Lumi.
"Ako na ang tatawag kay Lumi..." sambit ko pagkatapos nilapag ang mga
kubyertos sa mga pinggan na nilagay ni Knoxx.
"Okay..." aniya.
Tumango siya.
Nagtaas ng kilay si Knoxx kay Maximo. "Why? When you invite her here,
lagi ba siyang hinahanap ni Tito Thomas? That's probably because he
doesn't trust you enough..." Humalakhak pa si Maximo.
"Uh, walang pakealam si Mama. 'Tsaka pag nandito ako kina Knoxx, hindi
niya naman ako pinagbabawalan..." Nilingon niya si Knoxx.
Bumaling rin si Knoxx sa kanya. "Hindi ba ay pinagbawalan ka na niya
simula nang-"
"Ikaw na ang maghatid kay Lumi, Knoxx. Ako na ang maghahatid kay Entice
pagkatapos nating kumain," utos ni Maximo.
"Well, that's good. You're not in some danger here in Maximo and Knoxx's
house. Mapagkakatiwalaan ang dalawa. I'm glad your mom knows that..."
sabi ko.
"Nagtitiwala naman ang mama ko sa Alegria. Isa pa, gobernador ang papa
ko. He's a good leader. Iyan ang dahilan kung bakit kaonti lang ang
krimen dito... And of course the Navarros are good people, Entice. Kung
bakit naiisip mong may panganib dito ay hindi ko alam... Hindi ba,
Knoxx?" nilingon niya si Knoxx.
Umiling ako. "I'm not saying that they are dangerous, Lumi. Ang sinasabi
ko ay mapagkakatiwalaan silang tao. Na mabubuti sila-"
Huminga ako ng malalim at tinignan ang pagkain ko. Tahimik na lang akong
kumain.
"Gusto ko talagang pumunta dito. I'm sure hindi rin naman magagalit si
Mama kung sabihin ko sa kanyang dito ulit ako matulog ngayon..." ani
Lumi.
Tumawa si Maximo. "Iuwi mo siya kung ganoon, Knoxx. Abala kaming dalawa
ni Entice. Wala kaming panahon para sa inyong dalawa..."
Tumayo si Maximo para iligpit ang pinggan. Tiningnan niya rin ang sa
akin. Tapos na rin ako kaya hinayaan ko siyang iligpit na rin ang akin.
"Shall we go, then, Entice? Ayaw kong isipin ni Tito Thomas na inaabuso
ko ang binibigay niyang kalayaan sa ating dalawa..."
Tahimik akong sumama kay Maximo. Binitiwan niya lang ang kamay ko nang
nakalabas na kaming dalawa sa bahay. Dumiretso siya sa kanyang sasakyan.
Madilim kaya hindi ko makita ng maayos ang kanyang ekspresyon.
"Besides, I know you're not comfortable with Knoxx and Lumiere around."
Nilingon niya ako. Umiling ako. It's true but hell I won't tell him that.
Okay lang. Okay lang. Kaya kong mag tiis. Kaya pa naman. Kaya kong
makisama. It's uncomfortable but I can manage.
"Okay lang naman, Maximo. But... hmm... I guess you're right. I should go
home. Kanina pang umaga tayo lumabas ng bahay, naghahanap na siguro si
Daddy."
"Kailangan din talaga muna nating iwan ang dalawa. Baka may importanteng
pag uusapan na mas magagawa nila kapag wala tayo..." humalakhak si
Maximo.
Nagtiim bagang ako at nilingon ang bahay. Pinaandar niya ang sasakyan at
umalis na kami doon. Inayos ko ang aking seatbelts.
Ano kaya ang pag uusapan ni Knoxx at Lumi? Ano ang tinutukoy ni Maximo?
"Hindi nga ako uuwi agad. Magpapalipas na lang siguro muna ako sa bayan
at may bibisitahing kaibigan. Para kung sakaling may pag usapan ang
dalawa, sila na lang muna..."
Seriously? Nilingon ako ni Maximo, tila ba tinitingnan kung ano ang
magiging reaksyon ko.
I slightly smiled. I don't know how to react but being upset about it
surely isn't a good reaction.
"Ganoon ba. Well, whatever it is... I hope they settle it..." sabi ko at
nanatili ang mga mata sa kalsada.
"Hmm. By the way, in your stay out of the country for months, did you
have a boyfriend?" biglaan niyang tanong.
Ilang sandali pa siya bago nagsalita. I actually thought that it's the
end of our conversation but then...
"Really, Entice?"
Niliko niya ang sasakyan papasok sa aming mansyon. Ang tamang pasasalamat
pagkauwi ko ay ang pag imbita ko sa kanya sa loob pero hindi ko ginawa.
Kinawayan ko siya para makaalis niya. He got the hint so he started the
engine again. Nakatayo ako sa hagdanan ng aming mansyon at parang nag
ugat ang aking mga paa doon.
Para akong nawalan ng gana. Parang naubusan ng lakas. Hindi naman lubos
ang pagod ko at hindi rin naman inaantok pero tila naubos ang sigla sa
akin.
Noong umalis ako, Lumi clearly told me that she wanted Knoxx. She even
said that Knoxx is the father of her unborn child. That's how she
desperately wants Knoxx for herself.
Besides, hindi magiging mahirap para kay Knoxx na mahalin ang kaibigan
niyang iyon. Kahit na ang sinasabi niya sa akin ay ako ang mahal niya...
Well, I guess. I will find someone else. Bata pa naman ako, 'di ba?
Parang kinukurot ang aking puso sa naiisip. Masakit naman talaga dahil
gusto ko siya, hindi ba? Mahirap naman talaga kasi pinangarap ko siya.
Forgiveness over my heart? I guess so... It's always worth it. It's my
peace of mind versus my wants... It's worth it. I guess that's it. I
guess it's okay to sacrifice it this time. I think it's realistic that
way.
Habang natutulala ako ay nakita ko sa gilid ng aking mga mata ang isang
sasakyang nagpark. Probably Hector. Ipapasok siguro mamaya iyang sasakyan
niya sa garahe.
Halos mapaatras ako nang nakitang si Knoxx iyon! What the hell?
Unti unti kong naramdaman ang pag iinit sa aking mga mata. Is it worth
it, Entice? To just let go for someone's forgiveness? But it's my fault!
I did something so wrong! I did it with the intention to hurt! I should
pay for it!
Hindi ako nakasagot. Ni hindi ako nakagalaw man lang. Ang alam ko lang ay
sobra sobra ang sakit sa aking lalamunan na hindi ako makalunok.
Pinaglaruan niya ang mga daliri ko. Gustong gusto ko na itong bawiin para
abangan ang luhang nagpalabo sa aking paningin. Pero ayaw ko rin itong
bawiin dahil gustong gusto ko ang init na nararamdaman ko sa kanyang
kamay.
"I'm not leaving this place unless you'll come with me..." marahan niyang
sinabi.
Kinagat ni Knoxx ang kanyang labi at binitiwan ang kamay ko. In just one
swift motion, he scooped me to his arms. Kumapit ako sa kanyang leeg at
hinilig ko ang aking ulo sa kanyang dibdib.
Bahala na.
Bahala na ito.
Kung hindi man ako papatulugin ng konsensya ko, bahala na. Edi
bangungutin na ako habang buhay!
"I won't stop until you love me without inhibitions. I won't stop until
you fall so hard you'll forget..."
Humigpit lalo ang yakap ko sa kanyang leeg. Naramdaman kong mas lalo niya
akong idiniin. Humalakhak siya.
"There..."
=================
Kabanata 45
Kabanata 45
Naramdaman kong nakapasok na kami nang nanuot sa nakapikit kong mga mata
ang ilaw galing sa aming chandelier. Wala pang nag rereact at wala din
siyang binabati. Napahinga ako ng malalim.
Really? But I think I have fallen in love with you so much, Knoxx.
Naisip ko tuloy kung tunay bang doon matutulog sa kanila si Lumi. At kung
uuwi ba siya ngayong gabi. Not that I want him to sleep in our stables
again...
Oo nga pala, hindi niya alam kung nasaan ang kwarto ko. Tumigil siya sa
paglalakad. Unti unti kong dinilat ang mata ko at nakita kong tama naman
ang pinuntahan niya.
Tumingala ako sa kanya. Dinungaw niya ako, his eyes are full of
gentleness. Hindi ko halos matanggap na sobrang lambot ng pakikitungo
niya sa akin. I could melt.
Tumango ako. Tumango rin siya sa akin at pinihit ang door handle para
makapasok.
"I can't be here for long. I'll leave you immediately, don't worry."
Gusto kong umalma. Lalo na noong hiniga niya na ako sa kama. Dahan dahan
ang ginawa niya. Tila ba ay mababasag ako kung hindi siya mag ingat.
Kinagat ko ang labi ko habang tinitingala siya.
Ginala niya ang paningin sa akin at natigil siya sa aking mga paa.
Tiningnan ko rin iyon. I'm still wearing my sandals.
Humugot siya ng hininga at tinanggal iyon. Isang kalabit lang ang ginawa
niya sa bawat isa.
"Uhm..."
"Hmm. Umuwi na si Lumi sa kanila. And I'm sure your dad will be furious
if he finds me here... or even just in your living room."
Oo nga pala. Iniisip ni dad na ayaw ko kay Knoxx. And yes, at some point
I hated him. I didn't want to be near him. I can't... but...
"Don't worry. I'll come here tomorrow, pagkatapos kong ayusin ang para sa
harvest at pagpunta sa plantation."
Inangat ko ang tingin ko kay Knoxx. Kitang kita ko ang naglalarong ngiti
sa kanyang labi. Damn!
"Okay..."
Inangat ko ulit ang mga mata ko nang bigla siyang tumayo at walang
pasubaling lumapit sa akin. Pinatakan niya ng halik ang aking noo.
Nanlaki ang mga mata ko sa kanyang ginawa.
Tumigil siya, malapit parin ang mukha niya sa akin. He then smiled.
Tumindig ang balahibo ko. Kung pwede lang akong mas mabaon sa kama ay
kanina pa ako nalunod dito.
He stops again and looks at me. I feel like I'm hypnotized. Nanginginig
ang binti ko kahit hindi ko naman iyon gamit.
Then he took another kiss on my lips this time. It's swift at first. But
then he tried to kiss me again, this time deeper. Nawalan na lang ako ng
lakas. Tumindig ulit ang balahibo ko. If only I have the guts to pull him
closer, then I would.
Nang tuluyan na siyang nakalabas ay sinapo ko na lang ang mukha ko. I'm
hopeless. This thing with Knoxx is just so hopeless.
"Damn!"
Hindi ako nakatulog. Oo. Imbes na payapa akong makatulog dahil sa
naramdamang seguridad sa ginawa ni Knoxx, hindi ako dinalaw ng antok.
Madaling araw na nang naging desperada ako sa pagtulog kaya tinanghali
tuloy ako sa pag gising.
"Siya nga pala, Entice..." ani Manang Leticia habang kumakain ako.
This is brunch now. I woke up around 11:30 AM, agad akong bumaba para
kumain dahil sa gutom.
"Nagpunta dito si Knoxx kaninang mga alas syete, nagtatanong kung gising
ka na..." ani Manang Leticia.
What?
Ginabi yata sila kagabi kina Chesca. Gusto daw kasing gumala ni Lola kung
saan saan kaya pinagbibigyan nila ang matanda.
Ngumiti ako at sinalubong si Macy. Iyon ang plano ko ngayong araw para
naman maibsan ang pag iisip ng tungkol kay Knoxx.
Sana pala binigay ko sa kanya ang aking numero. Para naman hindi ako
mukhang tanga dito sa kakaisip kung ano na...
Umiling ako.
"Wala naman..."
Kumunot ang noo ko. "I'm sorry. Hindi ko kasama ang cellphone ko habang
nasa kwarto ni Macy."
"Oh! You're with your... uh... niece? Okay lang. I don't want to
disturb..." sabi niya sabay turo sa labasan ng bahay.
"Oh! No! No! It's okay. She's asleep now. I've been with her for two
hours. Talagang nakaligtaan ko lang ang cellphone ko..."
I feel like I'm not going to be able to reschedule this. Kaya kung kaya
ko naman ngayon ay gagawin ko na. Besides, it's just a little favor. Noon
ko pa alam na mahilig talaga si Maximo sa magagandang tanawin.
Ipinakita ko sa kanya ang bag ko. Umaliwalas ang kanyang mukha. Tumango
siya at nilahad ang pintuan ng bahay.
Bahagya akong napangiti nang may naalala sa hagdanan. Pinatunog niya ang
kanyang pick up kaya napawi ang ngiti ko at napatingin ako doon.
Pumasok ako sa loob at inayos ang seatbelts. I opened the door for him
galing sa loob. He smiled at me but it was quick. Agad niyang pinaandar
ang sasakyan, ngayon, seryoso na ang mukha.
Nagtaas siya ng kilay at sumulyap siya sa akin. Tumawa na lang ako. This
is a short trip, I might as well enjoy it.
The ride was smooth and fast. Hindi rin naman kasi kalayuan ang Tinago sa
amin. He parked the car near the mahogany trees.
Sabay kaming lumabas ni Maximo. It's four in the afternoon at kahit tutok
pa ang araw ay hindi na siya ganoon kasakit sa balat. Maganda nang mag
swimming ngayon. At pag nainitan ay magpapasilong na lang sa malalaking
puno.
"Noong pagbalik ko. Ito ang una kong binisita. I missed it, e."
"And I thought this is your first time since you left!" Natatawa niyang
sinabi.
Nanatili ang mga mata ko sa talon. Tuwing pumupunta ako dito, madalas
kong naiisip na pwede rin namang 'di ako maligo. Pero kapag nasa harap ko
na ang Tinago, imposibleng mangyari iyon! I am gonna swim!
Sa gilid ng aking mata ay nakita kong naghubad si Maximo ng t shirt.
Hindi ko siya nilingon para mabigyan siya ng privacy. But when he removed
his shorts, napatalikod na ako.
"We have food here too. Just in case you get hungry..." ani Maximo.
He dived right after he removed his clothes. Now, damn it! I'm wondering
if he's wearing a shorts or not!
Tumalikod siya sa akin. I can see the muscles of his back. Para siyang
professional swimmer kung makalangoy patungo sa baba ng talon.
I removed my sandals too. Nag aalinlangan pa akong mag dive pero panay
ang sigaw ni Maximo sa akin.
Tumawa ako. I should loosen up, alright? Kaya tumalon ako. Nawala agad
ang pag aalinlangan ko nang naramdaman ang malamig na tubig ng Tinago na
nanunuot sa aking balat.
Luminga linga ako. Umikot para hanapin siya. Bahagya pa akong kinabahan
sa pagkawala pero laking gulat ko nang bigla siyang sumulpot sa likod ko.
"Gotcha..." he said.
Lumapit siya sa akin. Umatras ako dahilan kung bakit napahilig ako sa
batong uupuan niya sana kanina. He locked me there. Hinawakan niya ang
bato, nasa gitna ako ng dalawang kamay.
=================
Kabanata 46
Kabanata 46
I'm Cold
Hindi ko na siya hinintay na mag react. I immediately went under his arms
to swim away. Mabuti naman at hindi naman siya umalma sa ginawa ko.
Mabilis ang pintig ng puso ko, hindi dahil sa paglangoy kundi para sa isa
pang nararamdaman.
Tumigil ako nang nakaabot sa balsa. Nilingon ko ang talon para hanapin si
Maximo ngunit wala na siya doon.
The image of his back side emerged on the crystal clear water. Halos
hindi ako makahinga sa kaba nang umahon siya sa harapan ko.
Hinawakan niya ang balsa. And like what happened the last time, I got
trapped again.
"I want to climb and dive! Can you do that, Maximo?" hamon ko sa kanya
para lang maiwala siya sa posisyon naming dalawa.
But then his eyes is fixed on me. Parang hindi niya ako narinig habang
tinititigan niya ako.
"Then, sige! Tara! Try mo!" maligaya kong sinabi para maitago ang kaba.
Napatingin ako sa kanya. Ayaw kong magkaroon ang lamat ang pagkakaibigan
namin ni Maximo. But the only way to make him understand is to thicken
the blurred lines between us.
"No... I-I'm sorry..." sabi ko sabay amba ulit na kakawala pero hindi
natinag ang kanyang braso.
Mas lalo niyang nilapit ang kanyang katawan sa akin. His biceps flexed.
Imbes na kumawala ay pumirmi ako. i'm sure Maximo whould take the hint if
I talk to him properly.
"Maximo, we're just friends. And friends don't kiss..." sabi ko sabay
ngisi.
Pilit akong ngumiti para maibsan ang awkwardness. Nanatiling seryoso ang
mukha ni Maximo.
"Then let's take it to the next level. I want a kiss, Entice..." aniya sa
isang malamig na boses.
"Maximo..."
Lalangoy sana ako palayo ngunit hinawakan niya ang aking palapulsuhan at
ipinako sa balsa. He trapped me again!
"Maximo, please!"
Pilit akong huminahon ngunit hindi ko magawa. Not when the man I'm with
has bloodshot eyes! Pakiramdam ko ay galit na galit siyang bigla sa akin1
"You ruined it a long time ago!" sigaw niya sa akin. "So kiss me!"
Pilit niya akong hinalikan kaya sinalubong ko ang mukha niya ng sampal.
Ramdam ko sa mga daliri ko ang pagkakadali ng kanyang pisngi hanggang
ilong sa isang sabog ng sampal.
Hinawakan niya ang magkabilang kamay ko at ipinako niya ang mga ito sa
balsa!
"What!? Maximo!"
"It's just a kiss, come on! Halik lang ang kabayaran ng lahat ng
nangyari! Hindi mo pa magawa? Ha?"
Nag iba ang kanyang tono. Puno ng poot at hinanakit na iyon ngayon. Hindi
ko na siya makita ng maayos dahil sa pagpupumiglas ko ngunit isa lang ang
sigurado ko, his eyes are full of unmeasurable hatred.
"After what you did, ito lang ang hiningi ko! Tapos hindi mo pa ako mapag
bigyan? Come on..."
Mas lalo niyang diniin ang sarili niya sa akin. Nararamdaman ko na ang
kanyang dibdib sa aking dibdib. Patuloy ko siyang tinulak ngunit wala
paring nangyayari.
Hindi ako nakapagsalita. Inisip ko kung ano ang ibig niyang sabihin. I
have an idea but I refuse to acknowledge it. It's impossible!
"You moved because you were guilty, right?" Mariin niyang sinabi.
"Right?" Pasigaw na ang huli.
"You were guilty of trying to hurt Lumi! You were guilty because you
killed my child!"
Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Nanghina ako. Nawalan ng lakas.
Maximo... Maximo is the father of Lumi's child?
Tumawa siya pero kitang kita ko ang luha sa gilid ng kanyang mga mata.
"You killed my child..." ulit niya.
"And now you came back like nothing happened! Ginamit mo ang impluwensya
ng pamilya mo para makawala sa krimeng ginawa mo! Ha? Bakit?"
Niyugyug niya ako. Nangilid na rin ang mga luha sa gilid ng aking mga
mata.
"And I trusted you! I thought you're a nice girl! I thought you're great!
But then you're not! Tinakbuhan mo ang responsibilidad mo at bumalik ka
na malinis na ang lahat!"
"Ano? Kalimutan na lang iyong anak ko? Ha? Kakalimutan mo na lang? Tutal,
hindi naman siya pinanganak, e. Nasa sinapupunan pa lang! Kakalimutan mo
na lang? And act like nothing happened! You can even fucking face Lumi
after that! And now can you face me! Ha? Ngayong nalaman mo na anak ko
iyon, kaya mo ba akong tingnan!?"
Humikbi ako. Mainit na luha ang dumaloy sa aking pisngi. Nakatitig ako
kay Maximo.
"I'm sorry..."
"Anong magagawa ng sorry mo, ha? Maibabalik mo ba ang anak ko? Ha?" sigaw
niya.
Hinampas niya ang balsa. Napapikit ako ng ilang sandali. Dumilat ako at
nakita ko siyang nakatingin na lang sa akin. He looks angry and
disappointed.
"And why did you do that, tell me! I need an answer! I need a reason! I
need a valid reason! Bakit mo... Bakit mo kinailangang saktan si Lumi?
Nangangati ba ang kamay mo na kailangan mong manakit ng tao? For what
reason? WHY?" sigaw niya.
"She... I know it's not enough reason but I felt thr-threatened... She-"
"You fucking know that there's just no enough reason to hurt other people
pero, fuck, bakit mo ginawa!? Ha?"
Humikbi ako.
"And you can walk here in Alegria like nothing happened? I despise your
family! I despise you! You are evil! Para lang kay Knoxx, kaya mo nang
manakit ng inosente-"
"Maximo, I didn't know that Lumi's pregnant. If... If I have known, sana
nagpabugbog at nagpasabunot na lang ako-"
Binalik niya ang kamay niya sa balsa. Natigil ako sa pagsasalita dahil
nilapit niya ang mukha niya sa akin.
Inamoy niya ang aking dibdib. Tinulak ko siya ng buong lakas pero
nagpumilit siya. Nakawala na kanina ang mga paa ko kaya nagkaroon ako ng
pagkakataong sipain siya pero bago ko pa magawa ay isang bagsak ng tubig
ang narinig namin.
Fuck!
Alam kong malakas si Knoxx at maganda ang pangangatawan pero mas mature
si Maximo! Kasing tangkad lang halos ang dalawa at kasing laki lang halos
ang katawan.
Inangat ni Knoxx ang dalawang kamao. Kitang kita ko ang pag igting ng
panga niya at ang galit ng ekspresyon sa mukha niya.
"Kung hindi ka gusto ni Lumi, sana hindi na nangyari ang lahat ng ito!"
sigaw ni Maximo.
Umakyat ako sa balsa para pigilan ang dalawa ngunit huli na. Nagsimula na
sila!
"Do not try my patience!" sigaw ni Knoxx sabay suntok pa ng isang beses.
Lumaban si Maximo pero umatras si Knoxx. Kitang kita ko ang galit kay
Knoxx.
"Knoxx! Please!"
Sumuntok siya at dumapo iyon kay Knoxx. Imbes na tumigil si Knoxx ay mas
lalo siyang lumapit at mas lalong naging agresibo.
"Anong ginawa mo, Maximo? Tangina tingin mo may pakealam ako sa kahit ano
pagdating sa kanya? Ha?" sigaw ni Knoxx.
"Iyang mahal mo, pinatay ang dapat sana'y pamangkin mo! She's violent and
evil! And you like that? Huh?" sigaw ni Maximo.
Umigting ang panga ni Knoxx. Nakataas parin ang kanyang kamao kaya
lumapit ako sa kanya. Unti unti siyang tumuwid sa pagtayo. His eyes went
wide.
His fist loosened up. Dahan dahan niyang hinawakan ang pisngi ko. Ang
init init ng kanyang palad.
Tumawa si Maximo.
"After all those years of playing with girls, you're seriously giving me
this shit now? And to an undeserving one, huh?"
"If she's evil, dapat hinayaan niya na lang akong lumpuhin ka," ani Knoxx
sabay dausdos ng kanyang kamay sa aking baywang.
Binaba niya ang mga mata niya sa akin. Pumikit siya ng marahan bago
tumango.
Iginiya niya ako malayo kay Maximo. Nanatili si Maximo sa balsa. Tatawa
tawa siya habang pinagmamasdan kami.
Tumango ako.
"Swim first. Kapag nasa gazebo ka na, 'tsaka ako susunod," aniya.
Gusto kong magsabay kami pero hindi ko na siya sinubukan. I guess that's
the only way I could make him at peace.
Sa higpit ng hawak niya sa aking kamay ay ramdam ko parin ang galit niya.
His Wrangler is parked near Maximo's pick up.
Hindi niya sinarado ang pintuan. Tiningnan niya muna ako ng mabuti.
Nanginginig ako sa lamig. Gusto kong magbihis pero mahihirapan ako dito
sa loob ng sasakyan.
Hinaplos ng kanyang hinlalaki ang aking pang ibabang labi. Napatingin ako
sa kanyang kamay.
Bumuhos ulit ang luha ko. Ano kaya ang nangyari kung hindi siya dumating?
Ano kaya ang nangyari sa amin ni Maximo kung wala si Knoxx?
Ramdam ko ang kanyang ilong sa aking leeg. Ramdam ko ang kanyang labi sa
aking dibdib. Diniin niya ang kanyang mukha doon at lumayo pagkatapos.
"Fuck! Muntik na 'yon! Fuck!" sigaw niya sabay hampas sa upuan ko.
"Ayos lang ako, Knoxx. Ayos lang ako..." paulit ulit kong sinabi.
Namumula ang kanyang mga mata habang tinitingnan ako. He looks exhausted.
Umiling siya at nagmura ulit.
=================
Kabanata 47
Kabanata 47
Loyalty
"I'm sorry. I should've told you that Maximo's the father of Lumi's
child..." ani Knoxx nang pinarada ang sasakyan sa harap ng double doors
namin.
Hindi ako nakapagsalita. I was too shocked to even utter a word. Hindi ko
rin talaga inakalang si Maximo ang ama ng anak sana ni Lumi.
I can see anger and rage in his eyes. Tingin ko ay hindi pa siya tapos.
Tingin ko, kumalma lamang siya dahil sa akin.
"Please don't. Galit na galit siya, Knoxx. And you know what anger can
do..."
"I'm angry too. Let's see what it can do..." ani Knoxx.
Bago pa ako nakaapila ay may narinig na kaming mga yapak sa likod niya.
Nagulat ako sa ginawa niya. I can almost sense anger in him. Nasa gilid
niya ako. Hawak niya parin ang aking palapulsuhan.
Kitang kita ko ang pag igting ng panga ni Knoxx. Yumuko siya at unti
unting tumango.
"Knoxx!"
"Kung ganoon, hijo... mas mabuti pang umalis ka na muna dito!" mahinahon
ngunit may diin na sinabi ni Daddy.
Umatras si Daddy at hinila niya ako kasama niya. Ayaw kong sabihin kung
ano talaga ang tunay na nangyari dahil ayaw ko nang palakihin ang gulo
ngunit ayaw ko ring isipin ni Daddy na si Knoxx ang may kasalanan sa
nangyaring ito.
"He saved you? Hindi ba ay lagi ka na lang umiiyak dahil sa kanya? Siguro
ay namumugto ang mga mata ko dahil sa pamimilit mo sa kanya sa iyong
pagtingin! Ayaw ko ng ganoon para sa'yo, anak! You deserve better!"
"Hindi ganoon, daddy! It was Maximo! Si Maximo ang may galit sa akin! And
Knoxx was there, he saved me from his rage, daddy! Hindi si Knoxx, kundi
si Maximo!"
"He's the father of Lumi's lost child, Dad! At alam mong ako ang may
kasalanan sa pagkamatay ng anak niya. Maximo wants me to pay for it-"
"Then tell me who's the father of Lumi's child kung hindi si Maximo?"
hamon ko.
"He came back for this, Entice?" Parang naliwanagan si Daddy sa kanyang
sinabi.
"Entice, you don't look fine. Where have you been? And Thomas, will you
tell me what's wrong?"
Maagap ang pag alma ko. Unang pangungusap pa lang ay umiiling na ako.
No. Not this time again. I won't run from it. Kung kailangan kong
managot, mananagot ako. Hindi ko kailangan ng proteksyon. This is my
fault and it means it is my responsibility.
"I'll face it. I'm tired of running from it. I'm tired of moving out of
Alegria because of it. I'm gonna face it, daddy."
Hindi ako bumaba. Nanatili muna ako sa taas para makinig. Bahagya akong
dumungaw at nakita kong naroon din si Hector sa sala, nakikinig sa
dalawa.
"That's too much, Thomas. Wala namang sinabi si Entice na sinaktan siya
ni Knoxx, hindi ba?"
"Tito, hindi ba noong nakipag areglo kayo ay malaki ang tulong ni Knoxx?"
singit ni Hector. "You told me that."
"He probably cares for the Revamontes too. Ayaw ng mga Revamonte na
masira ang pangalan nila."
"Pinaglaban niya ang katahimikan ng lahat. He did not push the case
against Entice. At least give him that..." ani Mommy.
I figured the Sedan would be too obvious kung ginamit ko kaya naisipan
kong si Abaddon ang sasakyan ko ngayon palabas ng mansyon.
Sa likod ako dumaan. Sa plantation ako dadaan, titiisin ko ang init ng
araw. I want to see if Knoxx is okay. I want to tell him what my father
is thinking.
Sumunod siya sa gusto ko. Kumapit ako sa latigo at sa lubid kay Abaddon.
Mas lalo akong kumapit sa latigo. Mag iingat ako ngayon. Hindi ako bababa
kay Abaddon unless makita kong si Knoxx ang nasa loob ng bahay.
Ilang minuto lang ang binyahe ko at napalapit na ako sa bahay nina Knoxx.
Tanaw ko na ang gate at kita ko na ang nakaparadang Wrangler.
Dire diretso ang tanong niya. Bumaba ako para itali si Abaddon. Wala
akong tsinelas kaya naghanda na ako para sa sakit na mararamdaman pag
apak sa simento ngunit bago pa nangyari ay nasalo na ako ni Knoxx. Binaba
niya ako ng marahan.
"I'm worried about you. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa'yo kagabi.
Hindi ako pinalabas nina Mommy at Daddy."
"It was only right! After what happened to Tinago, Entice, dapat lang na
doon ka muna!"
Umigting ang panga niya. Kinuha niya ang tali ni Abaddon at itinali niya
iyon sa puno. Hindi siya umimik. It makes me wonder what he's thinking.
Nilingon niya ako at bumaba ang mga mata niya sa aking paa.
"Hinanap ko si Maximo kahapon. Gustong gusto kong basagin ang mukha niya.
That's the only way I'll be satisfied, Entice."
Napalunok ako. "He has all the right to get angry. To seek for revenge.
What I did to his child was unforgiveable, Knoxx."
Umiling si Knoxx. "He has the right to get angry. Pero wala siyang
karapatan na gawin ang ganoong paraan sa'yo! Tell me, anong ginawa niya?
He kissed you? And what? Where?"
Tiningnan niya ang aking leeg, ang aking dibdib, at ang aking mga mata.
Kitang kita ko ang pag aalab ng galit sa kanyang mga mata. His eyebrows
were thick. It defined his beautiful expressive eyes. At kung galit na
siya nito, masasabi ko na talagang mas lalo lamang siyang gumugwapo
tuwing ganito.
Kinagat ni Knoxx ang kanyang labi. Binaba niya ako sa pintuan at naroon
na ang tsinelas ko noon.
=================
Kabanata 48
Kabanata 48
I Love You
"Yes, yes, I will. Konting oras lang ang hinihingi ko, dad- It's nothing.
I can handle Maximo... Uuwi din ako..."
Sinundan ko si Knoxx. Agaran niya kasing binaba ang tawag na para bang
ayaw niyang makausap ang kanyang ama.
"Anong sinabi ng Daddy mo?"
Lalo lamang akong kinabahan. "Your dad wants you home? Because of this?"
Alam kong kaya nang mag desisyon ni Knoxx para sa sarili niya pero
natatakot ako para sa gusto ng kanyang mga magulang.
Paano na lang kung malaman niya ang iniisip ni Daddy tungkol sa kanya?
Paano kung maging si Knoxx ay kasuhan ng pamilya ko? Ano na lang ang
iisipin ng kanyang pamilya? He would probably finally decide to just go
home.
Nangilid ang luha sa aking mga mata. Sa pag iisip pa lang na aalis siya
dito ay nangungulila na ako. I feel so guilty. Ang puno't dulo nito ay
ako. Kung wala ako, sana ay tahimik sila. Sana ay walang alitan sa
pagitan ng mag tiyuhin. Sana ay walang alitan sa pagitan ng magkaibigang
Lumi at Knoxx!
"And if your family finds out that my dad's kind of blaming you, Knoxx...
Anong iisipin nila?"
Kinagat ko ang labi ko. Tinitigan lang ako ni Knoxx. Hinihintay ang
sasabihin ko.
"I heard him. He told my mom that you are to blame too-"
"I was to blame too. He was right. Hindi ko agad sinabi sa'yo na si
Maximo ang ama ng nawalang anak ni Lumi. I tried my best to protect you,
but I couldn't. I didn't know that Maximo's that angry to do that to
you."
"No, you're not to blame! Alam ko naman iyon, Knoxx. Maximo is your flesh
and blood. And Lumi's your friend."
"Tsss. This is what you get if you follow the rules too much..." aniya.
"It was all simple the first years. Until you came... naging mahirap na
lang bigla ang mga patakaran."
"To let his women in when they need a place to stay or when he's around.
So I did..."
"His women? Marami siyang babae, kung ganoon? Hindi lang si Lumi?"
"They met because of me. Lumi's my college friend. One time, pumunta siya
dito para bumisita at naabutan niya si Maximo. That's how they met..."
Para akong naliwanagan sa lahat. Maximo is a playboy. But who's Lumi for
him?
Napatingin si Knoxx sa akin. Kinagat niya ang kanyang labi at tinaas ang
isang kilay.
Tumango siya. "He didn't know that she's pregnant. Ilang araw pa, Entice,
bago nalaman. Lumi told me about it. I want to reach Maximo pero ayaw
niyang sabihin ko. All I can do was to at least take care of her. Kadugo
ko ang laman ng tiyan niya, Entice. I would eventually tell Maximo when
the time comes but that happened."
Nag iwas ako ng tingin. May kaonting tinig sa kaibuturan ko. Matagal ko
na itong gustong isatinig pero masyado akong napangunahan ng guilt.
Tumango ako. "Sinugod niya ako sa rancho sa mismong araw na iyon. She
told me that you two are together at ginugulo ko kayong dalawa."
Knoxx licked his lower lip. "And did you believe her? I asked you to be
with me in Cagayan de Oro, Entice. Hindi pa ba iyon sapat na dahilan para
malamang ikaw ang gusto ko?"
"She told me that you two were together. That my dad only asked you to
tame me and that was all."
"You know that. Yes, your dad asked me. Pero hindi niya ako inutusang
ligawan ka. Hindi niya ako inutusang dalhin ka sa amin. Hindi niya ako
inutusang mahulog sa'yo... Entice, I respect your dad so much pero hindi
niya ako mapipilit kung ayaw ko talaga."
Nanuyo ang lalamunan ko. Hinaplos niya ang aking pisngi. Ang init ng
kanyang palad ay nanuot sa aking mukha. He licked his lips once again.
"She... she told me that you two were together." Tiningnan ko ang aking
braso sa eksaktong lugar kung saan ako nakalmot ni Lumi noon. "Nagmarka
ang kuko niya rito noon. I was bleeding. She tried to pull my hair kaya
tumakbo ako. Her anger was scary. Ang tanging naisip kong paraan para
matigil siya ay ginawa ko. I didn't know that she was carrying a child in
her womb. And when she told me that it was your child, Knoxx-"
Nanginig ang boses ko. "I was devastated. Pero agad ko ring nakalimutan.
Ang tanging naisip ko ay ang aking pagkakasala. Blood... blood came
running down her legs, Knoxx. A lot of it..."
"Shh... Shh..."
Sapo niya ang magkabilang pisngi ko. Hindi ako mapakali. Marami akong
gustong sabihin. Unti unting bumibigat ang aking puso sa nakaboteng
emosyon.
"She lost a lot of blood that I was positive na nawala ang baby. Ang baby
ni Lumi. Ang baby mo. I... I thought you just want me but you had a
relationship with Lumi. Before. I thought you chose me but I am going to
become a homewrecker. Ang dami. Ang dami kong naisip. But then in the
end, ang nakapagpaalis sa akin sa Alegria ay ang aking guilt. That I
really did destroy Lumi's fate. That I really killed her child. Your
child-"
"Shh... That wasn't my child, En. I'm sorry. I'm sorry you have to go
through this. I didn't know..."
"Shh... You didn't tell me exactly what happened a year ago, En. I gave
you the space you need because I knox you feel guilty. Sinabi ni Hector
sa akin na na trauma ka. And maybe the only way to help you is to stay
away. And just wait here..."
"Hindi ko alam kung anong mayroon sa kanila ni Maximo pero patay na patay
si Lumi sa'yo... That's why she told me that you're the father of her
child, Knoxx-"
"Anong magagawa niyan kung ako naman ang patay na patay sa'yo? Huh?"
Mas lalong lumalim ang kanyang mga halik sa akin. I kissed him back
twice. He moaned.
Tumigil ako para tingnan ang nahulog na vase. Hindi naman iyon nabasag.
Knoxx continued to kiss me. Hinihingal siya habang ginagawa iyon. He did
not even care about the vase.
Nanatiling nakapikit ang aking mga mata. My hands are all over him.
Trying to find something in his skin.
Hinilig niya ako sa dingding. Hindi ko alam kung saang parte na kami ng
bahay dahil nakapikit ako.
Hinilig niya ako doon para mahalikan niya ang aking dibdib. Klase klaseng
emosyon ang naramdaman ko sa ginagawa niya sa akin. His lips showered
desperate kisses on my neck. Pakiramdam ko hinding hindi siya nasasatisfy
sa paghalik sa akin doon. Pilit niyang binaba ang kanyang halik sa aking
dibdib.
Dinala niya ako sa kama. Dumilat ako at nakita kong nasa kwarto niya na
kami. Nang nakahiga na ako ay hinubad niya kaagad ang kanyang t shirt.
His muscles flexed as he tried to reach out to me again.
I can't help but moan. I felt the liquid heat of desire gushed in between
my thighs. Gumapang ang kanyang kamay sa aking dibdib. His hand kneaded
my breasts. Dahil sa kiliting naramdaman ko ay hinila ko palapit sa akin.
I need more of him. I need more of Knoxx Montefalco. I probably would
never be satisfied.
Tinapon niya lang iyon at nagpatuloy siya sa paghalik sa akin. Bumaba ang
kanyang halik sa aking dibdib. He unclasped my bra in one move. He
covered my breast with his hot mouth. Pilit akong dumilat para tingnan
siya habang ginagawa iyon. He licked it. His mouth closed over the tip.
Halos mabulag ako sa tindi ng naramdaman ko.
Sinabunutan ko siya habang ginagawa niya iyon. His other hand played with
my other breast. Then he went to that other breast. He covered it with
his mouth too. Ang isang kamay ay bumaba sa aking baywang, sa aking
balakang, sa aking hita. And there... the piece of cloth in between our
touch is offending! It feels rough because of my hypersensitive skin down
there.
Pero sa isang galaw niya ay naibaba niya ang aking underwear. He then
touched the folds. Nanghina ang kamay kong nakahawak sa kanyang buhok. I
lost all my senses. Ang tanging nararamdaman ko na lang ay ang lahat ng
ginagawa ni Knoxx sa akin.
He kissed my lips again. I was too aroused to even kiss back. And he knew
that. Kaya pagkatapos ng tatlong malalim na halik ay bumaba ulit siya. At
first I thought he'd kiss my two mounds once again but then when I saw
him near my thigs, halos mapaigtad ako.
Hinawakan niya ang magkabilang paa ko para mapirmi iyon. Then he plunges
in between my thighs. Halos mapasigaw ako nang naramdaman ko ang init ng
kanyang halik doon.
His lips found mine again. I was too exhausted to even kiss him back.
Pero patuloy siya sa paghalik sa akin.
Then his big hand covered my breast again. He played with the tip.
Nagkatinginan kaming dalawa. Mapupungay ang kanyang mga mata. Kinakagat
niya ang kanyang labi habang tinitingnan ako halos napapapikit na rin sa
kanyang ginagawa.
Kinagat ko ang labi ko at tiningnan ang kanyang katawan. He's still his
wearing his maong pants. The only thing I'm thinking right now is how
much I want to give him pleasure.
Napaawang ang kanyang bibig. Bumaba ang kanyang tingin sa aking labi.
Pumikit siya ng marahan bago siniil muli ako ng halik.
Nang tumigil siya ay ako na mismo ang nag hubad ng kanyang pants. I want
to give him pleasure. That's the only thing that's on my mind.
Slowly he rubbed his against mine. Ang sakit ay unti unting napalitan ng
panibagong pakiramdam. His fingers went down on me. While he's thrusting,
his fingers glided on my folds. Ilang sandali lang, he gave me another
mind blowing release!
=================
Kabanata 49
Kabanata 49
My Feelings
I glanced at the wall clock near the window. Tanghali na. Maybe I should
cook something.
Hindi ako magaling magluto pero kahit paano ay may alam naman ako.
Bumangon ako para makapagbihis. Nilingon ko ulit si Knoxx. He's still
fast asleep. I smiled. Unlike what happened the first time, I'm not going
to leave him now.
For today, I'm cooking adobo. Hindi ako masyadong maalam sa pagluluto
pero hindi naman siguro ako mahihirapan kung titingnan ko sa internet
kung paano.
Tinali ko ang buhok ko. I'm getting serious here. Nang nailagay ko na ang
lahat ng rekados at pati ang manok sa kaldero ay tinikman ko na. It
tastes like how it's supposed to taste. Nalasahan ko ang toyo at bawang.
The chicken's fresh so it tastes good.
Napangiti ako nang tinikman ko ang kaonting sabaw nito. Ngunit naagaw ang
atensyon ko nang may narinig akong kalabog galing sa hagdanan ng bahay.
Nilingon ko iyon at nakita ko si Knoxx na nakabihis na ng maong at t
shirt.
Kumunot ang noo ko. Bakit siya nagpapanic? His hair is still disheveled
and he still looks tired.
Tumawa ako.
Hinila niya ako patungo sa upuan. Umupo siya roon at tiningala ako.
"Akala mo umuwi ako? Pinagluto lang kita." I smiled. "You were so tired."
"You left me alone the first time. What do you expect, En? Akala ko
umalis ka ulit. And I'm not tired, I'm just really at peace when I'm with
you..." aniya.
Niyakap niya ang aking baywang. Wala akong nagawa kundi ang bumigay. His
face tickled my tummy. Pabalik balik niya itong hinalikan pababa.
Tumindig ang balahibo ko.
"Knoxx!"
I'm still sore. Nakatulog lang siya, parang ayos na ulit. Damn it!
"We should tell your dad about this..." he murmured against my tummy
again.
"About what we're doing? Are you crazy, Knoxx? 'Tsaka na siguro. Kapag
maayos na ang lahat. Tingin ko'y magagalit si daddy pag sinabi natin
agad."
"But we're doing unprotected sex. You could get pregnant. I want him to
know that I'm serious about you. We can get married first before that
happens..."
Lumapad ang ngisi ko. Ramdam ko ang init sa aking puso. Kahit na hindi
pormal ang pagkakasabi niya, I was moved by how he's considering the
future. Na hindi lang ito panandalian sa kanya. Na alam niya ang mga
posibilidad.
"Of course, I want to. With you, Knoxx. Pero hindi ba masyado pa tayong
bata?"
Binaon niya ulit ang kanyang mukha sa aking tiyan. Tumawa na ako pero
nanginig ang boses ko. Dammit! Nagiging emosyonal ako sa ginagawa niya.
Oh shit! Tumingala ako para bumalik sa tear ducts ang mga luha.
Pagkatapos naming kumain ay pareho kaming panay ang sagot sa mga tawag.
Manang Leticia called a lot.
"Manang. Uuwi na ako ngayon. You don't need to send Pedro here. Chill,
okay?"
I hate to admit it but she's right. Parang dati lang. Parang noong
tumatakas lang ako.
Si Knoxx naman ay abala rin sa kanyang cellphone. His family calls him
every now and then. Hindi ko alam kung para saan pero tingin ko ay
talagang pinapauwi na siya.
Nang dumating si Pedro ay sumama na ako. Knoxx said it's better that way
too. Ayaw niyang mag alala si Daddy sa akin.
"I'll talk to your dad tomorrow. Huwag muna ngayon. I believe they're all
looking for Maximo. I'll look for him too. Sa ngayon, I want you to stay
in your mansion. Ayaw kong mangamba habang naghahanap sa aking tiyuhin."
Tumango ako.
For the rest of the day, nanatili ako sa bahay. Hinintay ko rin si Daddy
na 'tsaka na nakauwi nang naghapunan na kami.
Nalaman ko rin kasi na wala si Maximo nang isettle nila ito noon. Kaya
rin hindi nalaman nina Daddy at Mommy kung sino talaga ang tunay na ama
ng dinadala ni Lumi.
"Anong oras, daddy?" tanong ko.
"Yes."
"Anyway, you don't have to answer all the questions, Entice. We have
lawyers to answer their inquiries," ani Hector.
Natigilan ako. That's one hard question. Isang bagay na kung totohanan ay
mahihirapan akong sagutin. Because although I want to tell the truth, I
can't deny how scared I still am.
"Yes, sinadya ko iyon. I opened the gates for the animals because I
didn't have a choice. She chased me. I was bleeding. There's no one
there. At alam kong maaabutan niya ako kung tumakbo ako. The animals were
cows and horses, they did not attack Lumi. Tumakbo lamang sila para
makalabas. And I take full responsibility for what happened."
"You will get sued with that answer, Entice..." ani Hector.
"It's already up to them if they will push the case. Hector, I want to
finally get over this. If paying for this means going to jail, if they
can't forgive me for what I did, then I'll face it."
Walang nagawa sina Hector at daddy sa gusto kong mangyari.
Oo, kabado ako. Oo, umiyak ako buong gabi sa posibilidad na makulong ako.
Oo, takot na takot ako. But I need to face this so I'll heal. Maaaring
pansamantalang naibsan ang sakit ng sugat noon pero hindi ito maghihilom
kung hindi ko haharapin ang puno't dulo ng problema.
Maaga akong nagising kahit na halos hindi ako nakatulog. Isang black
dress ang sinuot ko. Tinali ko ang buhok ko at nagsuot ako ng wayfarers.
This is it. Ito ang araw na malalaman ko kung ano talaga ang para sa
akin.
Nilingon ko si Joaquin. Alam kong malapit ang mga Cuevas sa mga Revamonte
noon pa man. Siguro ay kay Joaquin rin nila nalaman ang lahat ng
nangyayari.
"Yes..."
"Good luck! We believe in you..." ani Joaquin sabay hawak sa aking braso.
"Sana nga... Oh, wala kayong pasok?" tanong ko para maibsan ang tensyon.
Nanginig pa ang boses ni Drixie nang sinabi niya iyon. Ang kulot niyang
buhok ay sumasayaw sa bawat pag iling. Niyakap ko siya. Niyakap ko sila,
isa-isa. Kahit na nandito ang pinakamasamang alaala sa Alegria, nandito
rin ang mga pinakamaganda. These people are one of it.
"Thank you. I'll be fine..."
Malaki ang kanilang pamilya. Nasa labas ang mga tiyuhin o di kaya'y
pinsan ni Lumi.
Nilingon ko ang matandang Revamonte. He's wearing a black suit. May kulay
brown siyang tungkod. Ang kulay puti niyang buhok ay mahaba at nakatali.
May kasama siyang bodyguard, tulad ni Lola.
Tulad ng sabi ni Hector, naroon na nga ang mga lawyers namin. Ang mga
bodyguards namin ay nakatayo sa magkabilang gilid ng pintuan. Nilapag ng
aming ibang katulong ang mineral water sa aming lamesa.
Pumasok ang matandang Revamonte kasama ang anak nitong ilang taon lang
ang agwat. That's Lumi's father.
"Simulan na natin ito nang matapos na. Ang akala ko noon ay hindi na ulit
tayo magpapatawag ng ganitong pagtitipon, pero isang malaking
pagkakamali."
Tumawa pa si Don Pantaleon. Nilingon niya ang nasa gilid. Mestizo ang mga
Revamonte. Siguro ay nagmana si Lumi sa kanyang inang kulay kayumanggi.
"We are here to settle this once and for all. I will speak for Lumiere
Revamontes side. At tulad noon, the story remains the same. Afternoon of
September 29, nagkita si Lumiere at Entice sa Rancho dela Merced. Sa loob
ng rancho, pinakawalan ng nakababatang dela Merced ang mga baka at kabayo
sa kulungan, dahilan kung bakit nadapa si Lumiere Revamonte at nalaglag
ang anak nila ni Maximo Navarro..." anang abogado ng mga Revamonte.
"May I interrupt," ani Lola. "Gusto niyo bang magsampa ng kaso sa apo ko,
Pantaleon?"
"Kaya nga tayo nandito, para pag usapan iyan..." anang matandang
Revamonte.
"We want to hear your side, Dona Valerija..." anang ama ni Lumiere.
"No... I don't want to waste our time explaining here. Kung magsasampa
kayo kahit na narinig na ninyo ang eksplenasyon ng apo ko, then what's
the use of all these?"
Natahimik ang lahat sa pagsasalita ko. This is it. Kabado man ako,
sasabihin ko ang lahat. My feelings, my point of view, my truth. And if
they can't forgive me, then that's too bad.
=================
Kabanata 50
This is the last chapter. Thank you for making it this far.
---
Kabanata 50
One Reason
Nanlaki ang mga mata ni Lumi. Nanatili ang tingin ko sa kanya. I'm
telling everyone my story. Above all, I'm telling her my side.
"I was so excited. Kahit alas kuatro pa kami dapat magkita ay naroon ako
ng mas maaga. Kobe Marasigan can attest to that. We talked before the
incident. Wala nga lang si Koko noong dumating na si Lumi..." sabi ko.
"Nagulat ako noong nakita ko si Lumi doon. Dahil hindi naman siya iyong
inaasahan kong makita. Paano niya nalaman na naroon ako ay hindi ko
alam..."
"She was already angry when she approached me. Hindi na ako nasorpresa
dahil hindi iyon ang unang pagkakataon na sumugod siyang galit sa akin."
"You mean this isn't the first encounter, Miss Esquivel?" tanong ng
abogado namin.
Tumango ako.
Nagkatinginan ang mga nakikinig. Nanatili ang mga mata ko kay Lumi na
ngayon ay punong puno na ng luha.
"Alam ko na noon na gusto niya si Knoxx. One time, she went to our
school. Sinugod niya ako roon. My friends can attest to that too. Joaquin
Cuevas, kung kilala n'yo siya. Naroon siya nang nangyari iyon."
"She has the right to stay when she wants to," ani Maximo.
"Sinugod niya ako sa gymnasium dahil doon. Pinagtutulak niya ang mga
kaibigan ko. The reason why we made a scene there-"
"So that's not the first time you attacked Lumiere Revamonte, Miss
Esquivel?" tanong ng abogado ng kabila.
"She did not attack Lumiere. She responded to Lumiere's attack. That's a
completely different story. May I ask, nag aaral pa ba itong si Lumi?"
sabi ng abogado ko.
"Hindi."
"Yes, Attorney."
"Then, why were you there Miss Revamonte? To confront Miss Esquivel? May
I ask, are you pregnant that time too?"
"Sige, Entice, sabihin mo sa kanila kung paano ikaw ang unang nanakit!"
Kinagat ko ang labi ko. Umingay ulit sa munting pag uusap tungkol sa
sinabi ni Lumi. Yes, it's true. Ako nga ang unang nanakit. Ako ang
nanampal. This is why i feel so guilty the whole time.
Nanginig ang labi ko. This is it. I am not going to hold back.
"I was young and naive, yes. Sinampal ko si Lumi dahil sa sinabi niya. I
was so mad that she came all the way there just to inform me that. Hindi
ba pwedeng hayaan niya na lang akong masaktan kung totoo man ang sinabi
niya? Then she told me that Knoxx loved her. Na siya ang ipapakilala ni
Knoxx sa parents-"
Fuck.
"Yes. I slapped her, Attorney. Hinatak niya rin ang aking buhok. Sobrang
sakit ng ulo ko sa ginawa niya. I am no saint. I can't just stand there
and let her pull my hair like that. So I pulled her hair too."
"May I remind you that Miss Esquivel didn't know that your client is
pregnant that time," anang abogado ko.
"She's stronger than me. Kaya noong nagkasakitan na kami, dehado ako. Ang
matutulis niyang kuko ay nagmarka sa aking braso. Tatlong mahahabang
sugat galing sa kanyang kuko ang nasa aking braso. I panicked. Tumakbo
ako palayo. Ang tanging makakadivert sa kanyang atensyon ay kung
papakawalan ko ang mga baka at kabayo sa kulungan nila."
"You are the first one who attacked, then you ran para mabuksan ang
kulungan ng mga hayop at madaganan si Miss Revamonte, hindi ba?" tanong
ng abogado ni Lumi.
"The animals were cows and horses. They don't usually attack humans.
These are friendly farm animals. Nagkataon lang na gusto nilang kumawala.
If Miss Esquivel wants Lumi to suffer, she should've opened the cage of
the bulls," sabi ni Attorney.
Nalaglag ang panga ko. Alam kong dito patungo ang usapan, kanina pa lang.
Pero iba parin talaga ang pakiramdam na ibintang sa'yo ng harap harapan.
"Yes, I am. I am scared. I feel sorry for her baby. I feel so bad. I
didn't know how to accept the truth. Lalo na noong nalaman kong anak nila
ni Knoxx iyon. Not that kung hindi iyon anak ni Knoxx, ay wala nang
halaga sa akin. Mas lalo lang akong nasaktan sa nagawa ko dahil anak pa
ng taong mahal ko ang nagawan ko ng masama."
"That's my child. Not Knoxx's..." ani Maximo sabay tingin kay Lumi.
"She told you that it's Knoxx's Montefalco's child, Miss Esquivel?"
tanong ng aking abogado.
"It doesn't matter. We're talking here about the unborn child! Nawala ang
bata sa kagagawan ng iyong kliyente. She said she's guilty. That's
enough!" sabi ng abogado ni Lumi.
"Yes, I feel so guilty. I regret what happened. I'm sorry, Lumi. I'm
sorry, Maximo. I'm sorry... I didn't mean it. Hindi ko gustong ganoon ang
mangyari sa bata. Umalis ako dahil takot ako. I don't know how to face
that responsibility. I am guilty. Hindi ako pinatulog ng nangyari. Pero
bumalik parin ako dito sa Alegria. Not just because of my family, but
because I want to correct all the wrongs that I did. I know..."
Humikbi ako. Hindi ko na napigilan ang aking mga luha. Kung ano man ang
desisyon ngayon, bahala na ang Panginoon. Whatever's meant to be, it will
happen.
"I know hindi na maibabalik ang lahat. Hindi na maibabalik ang anak niyo,
Maximo. Kahit ilang sorry pa ang gawin ko rito. I know that it's my
fault. So whatever you want to give me right now, I'll take it.
Forgiveness, anger, anything. Just let me fight this battle fair and
square. Just let me reason out. Because I really didn't want it to
happen. Hindi ko ginustong mawala ang baby. if I have known that Lumi's
with your child, sana ay nagpabugbog ako sa kanya noon..."
Hinawakan ni mommy ang aking kamay at hinila niya ako palapit sa kanya.
She wants me to stop talking already but I'm not yet done.
"Lumi, I may never know how you feel about your child but please know
that I am deeply sorry. Pinagsisisihan ko ang lahat. Bumalik ako ng
Alegria para magkaayos tayo. Bumalik ako dito para man lang kahit paano
ay maayos ko ang nasira. Dahil alam ko, habangbuhay akong makokonsensya
sa nangyari. Even if you forgive me right now, I would always carry the
bad memory with me."
"Why don't you tell everyone what happened to you and Maximo, Miss
Esquivel? We were told that something happened in Tinago Falls..." sabi
ng aking abogado.
Sinapo ni Hector ang kanyang noo. Kitang kita ko ang frustration niya.
"You don't deserve that, Entice! Huwag mo namang ibaba ang sarili mo ng
ganito para lang sa kasalanang iyan. You were provoked! That's self
defense! And she's on our land! That's trespassing!" ani Hector.
Nilingon niya ang kanyang anak para ibigay ang desisyon. Nanatili ang
tingin ni Governor sa akin. His eyes are expressive. Ang mahahaba at
makurba niyang pilik mata ay mas lalong nagpadepina sa kanyang mga mata.
"I'll leave the decision to my daughter, Lumiere Revamonte and the father
of the child, Maximo Navarro."
Kinagat ko ang labi ko. I forgive Maximo for what he did. Alam kong
masama iyon. Alam kong maaaring napahamak ako kung hindi dumating si
Knoxx. But if he can man up and apologize for everything, like me, he
still deserves my forgiveness.
Hindi man maibabalik pa ang relasyon namin noon, dahil sa kamalian ko at
kamalian niya, at least I can be casual.
"Do you want to sue Miss Esquivel for what happened, Maximo?" mababang
boses ang gamit ni Governor kay Maximo.
Walang binabatong mga bagay ang Panginoon kung hindi nararapat. Kung
kasuhan ako ngayon, ibig sabihin, dapat lang talaga iyon sa akin. That
even destiny wants to further investigate about my case. That my
apologies and feelings aren't enough.
"Naniniwala ako na kahit anong gawin ko, hindi na maibabalik ang nawala
kong anak. She... was young and desperate. I understand what happened. I
can see that it can be an accident. But I also acknowledge that she
opened the gates on purpose. Hindi ko kakasuhan si Entice. It's useless."
"And I am sorry for what happened in Tinago, Entice. I know you were
scared of me. You are right. Sinubukan kong hawakan ang batas at hatulan
ka sa aking paraan. And you are right that I was only driven by my
emotions. I'm sorry..."
"Lumi..." ani Lola sa isang seryosong tinig. "I believe that your
decision is the most important decision here. Ikaw ang ina, ikaw ang
lubos na nawalan, ikaw ang nasaktan ng aking apo. I can hear your plea. I
know what it feels like to lose a child. Whatever is your decision, I'm
sure Entice will humbly accept it."
Huminahon si Lumi. Nakatingin lamang siya sa lamesa. Pinunasan ng kanyang
ina ang kanyang pisngi. Kumikinang ang kanyang mukha sa luha. Namumugto
na rin ang kanyang mga mata.
Tumayo ang matandang Don. Nilingon niya ang mga batang Revamonte. Tumayo
agad ang mga ito.
Tumayo rin si Lola. Ganoon din ang ginawa ni Hector at Chesca. "Thank
you. We're sorry for the trouble."
"Thank you. Thank you for the decision. Maximo, Lumi... I know that in
your eyes, your opinion of me will never change. But thank you for
hearing me out. Thank you for reaching out when I tried to reach out.
Sapat na iyon sa akin..."
Nilingon ko siya. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako pero nang nakita
kong seryoso siya ay kinabahan na ako. Alam kong pinapauwi na nga siya ng
kanyang mga magulang. I don't know if it's because of what happened or
there's something else but...
"Maximo, stop the bull..." ani Chesca.
"My sister, Claudine Montefalco, hated me for what happened. And her
husband thinks I'll do something really bad for Knoxx. Kaya bago iyon,
pinauwi siya. And Knoxx, the obedient son, obeyed his father..."
Hinawakan ko ang braso ni Mommy. I think he's really telling the truth
now. Ayaw ko mang magtiwala, nararamdaman kong sa puntong ito, talagang
totoo ang sinasabi niya.
"Why he's not here for his beloved Entice? There's only one reason. Dahil
nakaalis na siya. Umuwi na sa Cagayan de Oro..."
=================
Wakas
---
Wakas
Alam kong malalagpasan ni Entice ang meeting na iyon. She wants this
over. It will be over after that meeting. I made sure of that.
"I told you I'll be home anytime soon, Mom. Hindi n'yo na kailangang
pumunta pa dito!" I said.
"Isang linggo na iyang anytime soon mo, Knoxx. You are really so
stubborn!" ani Mommy.
Noon pa man, magkaibigan na kami ni Lumi. Unang beses akong napunta dito
sa Alegria, siya ang unang nakilala ko.
I hate to admit it but I used her knowledge to get by everyday. Kung saan
dadaan na mas malapit patungo sa bahay. Kung saan makakabili ng mga
kakailanganin. Kahit sa farming ay maalam siya kaya siya rin ang madalas
na tinatanong ko.
I'm not used to that. Back in Cagayan de Oro, I used to develop romantic
relationships with girls, hindi ko inakalang dito sa Alegria hindi na
ganoon ang iniisip ko para sa mga babae.
Though yes, I admit it. Dahil nasama ako sa basketball team ng course ko
sa school, naging malapit ulit ako sa mga babae tulad noon. I can play
with their hearts if I want to. Kaya lang, iba na ang gusto ko ngayon.
I'm more interested with farming, personal growth, stock market, soil,
and harvests.
Hindi ko alam kung bakit nagbago. Siguro iba talaga ang buhay kung nasa
syudad ka kesa sa nasa bukid. At ito ang pagbabago ko simula nang tumira
ako dito.
"Yes, yes... The favor you asked me. You know, Montefalco. Mabuting
nagtatanong ka sa mga magsasaka para sa lupain n'yo pero iba parin talaga
kapag sa eksperto ka magtatanong. Iyang ginagawa n'yo ni Maximo, hindi
kayo masyadong kikita d'yan. That's what my Tito said."
"Juice na lang..."
Nakita ko sa isang frame ang batang picture ni Hector kasama ang mga
magulang niya. Good times. I can't imagine life without my Mom and Dad.
Buti na lang at may Lola, Tiyahin, at Tiyuhin naman si Hector. Life isn't
that bad.
Maputi ang babae at mapupula ang kanyang pisngi. Malaki ang ngisi niya
habang nakaupo sa isang kabayo.
The girl grew up hot. Whew! Puberty. Shut up, Knoxx. High school pa lang
yata 'to, e.
Her hair's flowing waves were so natural. Ang mga mata niya'y malalalim
at mapang-akit. There's an innocent look on her face at first glance.
Pero pagtititigan mo siya, you'll find her really sexy.
Nilingon ko ang iba pang picture. May isang frame doon na nasa beach
iyong babae. Damn, girl! The space in between her thighs made me jump.
Pulang pula ang kanyang balat dahil sa init ng araw. Ang kulay itim
niyang bikini ay bagay na bagay sa kanyang maputing balat.
Tiningnan ko pa ang ibang frame. Siguro ay nasa ibang bansa ang babaeng
ito. Westernized. High school siya doon. Knowing kids from the west? I'm
not stereotyping but losing their virginity at a young age is usual.
Bigla akong nairita sa naiisip. I hate the thought of it. God! Ganito na
ba ako ka tigang para pati iyon ay kainisan? Because I want her to lose
it to me...
Agad akong napaikot. Halos manlamig ako sa kinatatayuan ko. Ano ba iyong
mga iniisip ko kanina! Tangina naman! At si Hector, ang galing tumayming!
Kung kailan ako nagpapantasya 'tsaka naman darating!
Late 30s or early 40s nang nakilala ko si Sir Thomas Esquivel. Nilingon
niya ang mga muwebles sa likod ko.
Fuck!
Damn it! It's like they know what I'm thinking! Tumango ako at di na
nagpahayag ng interes. Hindi ko naman hinalikan ang picture kanina para
maging ganito ka guilty!
"So... I heard you want to build a cattle ranch?" tanong ni Tito Thomas.
"Yes... I'm interested. Pero wala akong alam sa mga hayop. I just thought
they're a good source of income lalo na't hindi kalakihan ang farm lands
namin..." sabi ko.
"He's the son of Claudine Navarro, Tito. Hindi kilala ni Tito ang Mommy
mo, Knoxx. Si tita Lina kasi iyong lumaki dito sa Alegria. Tito Thomas
grew up in Manila."
"Ah! Ikaw iyong tinutukoy niya na mamamahala ng farm? Kasi ayaw noon sa
farming, e. Ibang business ang gusto niya," ani Tito Thomas.
Tumango ako.
That's how I started learning about farm and Alegria. Magaling si Tito
Thomas. Mahusay niyang napapalakad ang rancho. Malaki na iyong lupain
nina Hector noon pero mas naging malago ang rancho dahil sa kanyang Tito.
Because the first time I saw her in the picture, I almost lost my senses.
And the first time I saw her in person, I couldn't sleep at night.
Almost naked, wet, and very hot... Sa likod niya ay ang talon ng Tinago.
"Knoxx?"
Isang mahabang paghinga ang gumising sa akin.
"Hindi ka pa gumigising? Gising na, oy!" ani Lumi sabay kalabog sa aking
pintuan.
Umupo ako sa aking kama. Naka lock ang pintuan ko. The bulge on my
sweatpants won't fucking go down.
I am so fucking done with this. Hindi ko kayang paamuhin ang babaeng iyon
kung ako mismo ay ganito ka baliw. Mag iisang linggo na akong
nagpapantasya sa kanya kahit sa pagtulog. I can't go near her! I can't!
To hell with that woman!
"Hi! Dito ka pala nakatira?" bigla siyang nagpakita sa bahay isang araw
Mas lalo iyong naging mahirap! Mas lalo lamang akong susundan ng aking
pantasya.
Shit!
I have not been this so hard for a girl for the past twenty years or so!
Damn it!
"There's always that one girl, Knoxx. One girl..." sabi ng pinsan ko
habang nag iinuman kami.
"One girl, huh? Bakit ikaw? Mayroon?"
"In your life, you'll get so many hard ons... And it's just going to be
two types of hard ons. Two. Only two types of hard ons. Hard ons for the
sexy girls, and hard ons for that one girl. You get me? It's like... One
girl... and the others. Ganoon iyon. That's how you differentiate it."
"It's not your fucking organ..." anang isang pinsan ko. "It's your
feelings."
"Dame, we get it! You're in love... Do you get hard on for the girl that
you love?"
Natahimik si Damon.
"Oh, eh... tangina. Iyon 'yon! Hard on for the girl you love. And hard on
for the other sexy girls."
My plan... was to wait for Entice to come back. Malinaw kong sinabi kay
Hector na mahal ko ang pinsan niya. Nang umalis siya, gusto kong sumunod
sa Amerika.
But when Hector told me that she's got it bad, nagdalawang isip ako.
She's traumatized. She's even scared for Chesca's pregnancy. Iniisip ni
Entice na mapapatay niya ang batang nasa sinapupunan ni Chesca.
I was angry at what she did. That wasn't right! But then... that's for
that moment. Pagkatapos kong ihatid si Lumiere sa ospital ay hinanap ko
kaagad si Entice.
She was sorry for it. I want to know why she did it. I want to know how
she's feeling. But it's too late.
"My cousin is scared, Knoxx. Takot siya sa kasalanan niya. And tell me,
dapat ba siyang matakot?"
Natahimik ako.
"Dapat, hindi ba? Dahil totoong kasalanan niya iyon. Let her be scared.
Let her recover. We will help her."
"I will help her, Hector. You mean wala kang tiwala sa akin?"
"Iuuwi ko siya diyan. Hindi lilipas ang isang taon, nandyan na ulit siya.
Huwag kang mag alala..."
"Your cousin is young. Her feelings for me might change! Lalo na kapag
malayo siya sa akin. Like I would risk this, really? Are you fucking
kidding me?"
Nasa screen na siya ngayon. Siguro ay kanina pa niya naririnig ang usapan
namin ni Hector. Lagi kong sinasabi ito kay Hector noon. Ngayon lang
naging ganito ka init ang usapan. I want Entice to come back now. Kung
hindi ay ako ang pupunta sa kanya.
Nanghina ako.
"If Entice's love for you will fade, then maybe that's how it really goes
for the two of you..."
"It can be helped, Chesca. Kung magkasama kami, hindi ganoon kadaling
makalimot."
"Trust me. When Hector left me, the time and distance didn't matter. My
anger didn't matter. Because my feelings stayed. If her feelings will
stay after a few months of being away from you, then masaya 'di ba? Dahil
matatag. Hindi ba iyan iyong inaalala mo? Na ang bata niyang puso ay
makalimot sa'yo? Na pwede pang magbago ang lahat dahil bata pa siya?
Now..."
I just simply want to nurture her feelings. Ayaw kong magsisi sa huli
dahil hindi ko napanatili ang pagtingin niya sa akin.
"Now you have to prepare your self. We'll do our best to keep her away
from boys that would probably make her forget about you. And you... you
have to prepare for the worst. If you forget about her, then kawawa si
Entice."
I want to reason out. I want to be there too. But I know they're right.
If she's really traumatized, then seeing me would probably mean Alegria
and other things.
"Hello, Dad? Where are you? I've been here for forty-five minutes!"
"What? Bakit?"
"What?"
"What are you talking about? Hindi ba sinabi ko sa'yo na umuwi ka na!?
And you bring your girl here. Did you ask permission yet? Huwag kang mag-
alala, pupunta rin kami diyan. Just not right now. Your mom is settling
things with your Tito Maximo. And while that is happening-"
"What do you mean? Ibig mong sabihin... Ibig mong sabihin hindi kayo
papunta dito?"
Mabilis akong umikot para makasakay na sa Wrangler. Nag hintay ako para
sa wala! My mom and my siblings trolled me!
"Mom!"
"Yes, Knoxx..."
Before this meeting, I have already talked to Lumi, Maximo... and Tito
Thomas.
I hate what happened to us. I hate that I'm already so harsh on her. I
used to be sweet and appreciative. But something between us changed.
"Hating on her won't make your baby come to life, Lumi! At oo,
naintindihan kita. Nagalit din ako sa nagawa niya. And I won't blame you
if you can't forget! That was your baby. But she regrets it! We can't
turn back the time! All you can do now is decide if you'll forgive her or
not! Kung ayaw mo, at least huwag mo na siyang guluhin!"
"Knoxx! Hindi mo naiintindihan!"
Hindi ko sinasabing siya ang dapat sisihin. Ang gusto kong makita niya na
hindi lang dapat si Entice ang sinisisi niya. She has to acknowledge her
fault too.
"I would never forgive you if you hurt her," malamig kong sinabi.
"Bakit? Bakit sa nangyari sa akin, kaya mong magpatawad pero kapag kay
Entice?"
I still can't trust him. Ano na naman kaya ang binabalak nito? Nag usap
na kami ng mahinahon at inamin niya na ang mga kasalanan niya. Pero I
still can't really trust him.
Sa ngayon, anong magagawa ko? Wala. Hindi ko mahanap si Entice. Bago ako
pupunta sa kanila, pupuntahan ko muna ang bahay. Baka naman tama si
Maximo.
Kaya nag drive ulit ako patungo sa bahay. Mabilis ang takbo dahil atat na
ako.
Fuck!
Nilingon niya ako. Kitang kita ko ang mga luha sa kanyang pisngi. Pulang
pula ang kanyang ilong at pisngi. Nanlaki ang mga mata niya.
Gusto kong magalit. Bakit siya umiiyak diyan? Pero dahil sa mga luha
niya, nanghina ako. How I can't watch her cry... Parang kinukurot din ang
puso ko.
Niyakap ko siya pabalik pero wala nang mas hihigpit pa sa yakap niya.
"Akala ko umalis ka na! Sabi nila umalis ka na..." nanginginig ang boses
ni Entice.
Humihikbi siya dahil sa kanyang pag iyak. Her eyes were wide and swollen.
Kinagat ko ang labi ko.
Immediately.
I love how she can light the fire, tapos sa huli ay manghihina pag
masyado na akong nag iinit. Para siyang natutunaw kapag masyado na niya
akong naakit.
"No... Really... I love you..." halos mag makaawa siyang paniwalaan ko.
Unti unti kong hinubad ang kanyang dress. Hinalikan ko siyang muli. My
kisses went from her lips to her neck. Sinabunutan niya ang buhok ko at
mas lalong diniin sa kanyang balat.
I like it when she does that. That means she want me in. She's that
aroused.
Bumaba ang kamay ko sa kanyang dibdib. I molded them. I covered one with
my mouth. Napaungol ulit siya ng ilang beses.
I flicked my tongue on its tips. My other hand went down on her panties.
Then inside her panties.
Then she started grinding sa ritmo ng paghaplos ko. Napangiti ako habang
tinitingnan siya. Dinungaw niya ako. Hindi na maka focus ang mga mata
niya sa akin. She's lost... completely. To me.
Pinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko. She's bright red now. Paulit ulit
niyang hinihingi sa akin ang isang bagay. But damn I love seeing her moan
like this... beg like this. I love seeing her so lost to me!
"Yes, En..." bulong ko.
Then slowly I pushed myself inside her. Her hot wet insides welcomed me.
Then she started grinding. I thrusted inside her slowly ngunit mabilis na
ang pacing ng pag grind niya.
"En, slowly... Or I'm going to climax too soon..." bulong ko sabay halik
sa kanyang tainga.
Then I started doing it fast. The way she wants me to do it... only
that... right now, my pacing is faster than hers.
Then one moan so loud, I knew. Mas lalo kong binilisan. I want to be with
her!
Pagod na ako. Siya, hindi parin nawawala ang energy. Kanina pa siya
picture nang picture.
It's weird. I don't take photos here. It's my home. I'm not a tourist.
"Sinu-sino nga ulit ang susundo sa atin, Knoxx?" tanong ni Entice habang
hinihintay namin ang aming luggage.
Paulit ulit kong sinasabi ang mga pangalan ng pinsan ko kanina. Hanggang
ngayon, gusto niya parin na inuulit ulit ko.
Hinawakan ko ang kamay niya. Pinagsalikop ko ang mga daliri namin nang
papalabas na kami.
"Sila 'yan? Ang dami..." aniya sabay atras at halos tago sa aking braso.
Kumunot ang noo niya at mas lalong umatras. I chuckled. You're still
really so young. But damn it, you made me grow... you made me fall... and
so whipped.