School of Extremes: The Sadist (SSPG)

by xakni_allyM

Galing sa isang boys school si Janus. Nalipat sya sa Martenei upang maiwasan ang
isang eskandalong kinasangkutan nya sa dati nyang pinapasukan. Akala nya sa
paglipat nya ng school ay tuluyan nang maitatago ang madilim nyang nakaraan.
Ngunit dahil nakursunadahan sya ng isa sa mga founders ng 7 Demons, muli nyang
mapagdadaanan ang kalbaryong pinagdaanan nya sa dati nyang school. But this time,
its worst. Because it will already involve not only his body but also his heart.

Warning: Don't read if you are against boyxboy relationships. This is a work of
fiction.
THIS STORY IS NOT FOR MINOR READERS. SCENES ARE FOR CONSENTING ADULTS ONLY.

This story is dedicated to my best friend - Charlie Ibay Bautista.

Story Cover By: covermeredd

This story is inspired by the OST of Japanese Drama Boyxboy Series Takumi Kun,
"Nocturne" and Japanese Manga Okane Ga Nai.

=================

Prologue

Dahan-dahan syang ibinagsak ni Marcus sa kamang pag-aari nito. Umiikot ang paligid
nya dahil sa kalasingan kaya hinayaan lang nya itong tanggalin ang jacket at damit
nya. Pati nang tanggalin nito ang sapatos at pants nya ay hinayaan nya lamang ito
thinking na bibibisan lang sya ng binata.

Pero nang hilahin na nito ang brief nya pababa ay nagmulat na sya ng mata. Bakit
pati iyon ay kailangan nitong tanggalin?

"M-marcus, b-bakit p-pati yan?" Nakipaghilahan sya dito para hindi nito tuluyang
maibaba ang kanyang panloob.

"This is the night I've been waiting for, Janus. In order for you to be my lover, I
have to claim your body." Mahigpit nitong hinawakan ang dalawang kamay nya at
itinaas sa headboard ng kama. Pinaikot nito ang katawan nya kaya napasubsob sya
paharap sa kama. Mahigpit na idiniin ng isa nitong kamay ang mga kamay nya habang
hinila ng isa pa nitong kamay ang brief nya. Tuluyan na nitong naalis ito at
ibinato sa kung saan.

"A-no ba ang pinagsasabi mo Marcus?! Bakit mo ba ginagawa sa akin ito?!" Nahihilo

man ay pilit na nanlalaban sya para makawala dito. Isang malakas na suntok ang
ibibigay nito sa isa nyang hita kaya napatigil sya sa pagpiglas at namilipit sa
sakit.

"Ahh!" Naramdamam nya ang pagtali nito sa dalawa nyang kamay sa kanyang likuran.
"M-marcus, ano ba ang ginagawa mo?! Bakit mo ako ginaganito? A-anong lover ba ang
pinagsasabi mo?! Pareho tayong lalaki!" Naramdaman nyang pinaluhod nito ang kanyang
mga tuhod.

"Yun nga ang hindi ko maintindihan eh! Pareho tayong lalaki but why do I feel
sexually aroused whenever I see you?! Alam ko sa sarili kong hindi ako bakla! At
alam kong ganon ka rin because eversince you came I've been watching you. Pero
bakit ganito? Bakit hindi ako matahimik kapag tinitignan kita? Why do I need this
painful urge to fuck you?!"

Nagsipagtayuan ang mga balahibo nya nang marinig nya ang mga sinabi nito. No! Hindi
ito pwedeng mangyari sa kanya. Kaya nga sya umalis sa boys high ay dahil dito tapos
ngayon, wala pa syang isang buwan sa bago nyang school ay mangyayari na ang
pinakakinatatakutan nya.

Nangilabot sya nang pilitin nitong paghiwalayin ang binti nya. Alam nyang kitang-
kita nito ang likuran nya.

"No! Marc--aah!" Pandidiri ang una nyang naramdaman nang maramdaman ang dila nito
sa kanyang butas. No! Sinubukan nyang umiwas pero mahigpit ang pagkakakapit nito sa
magkabilang binti nya. Nasaktan lang sya sa ginawa nya. Hindi rin nya maiwasang
tayuan sa kakaibang pakiramdam na bumabalot sa kanya.

"Hmmmp, Ma-marcus s-stop...ah shit!"

Pero habang tumatagal ang ginagawa nitong pagdila ay nagsisimula ng uminit ang
parteng dinidilaan nito hangang sa balutin na ng nakakapasong init ang buong
katawan nya.

"Wh-what are you d-doing?!" Nanghihinang tanong nya nang maramdamang may malagkit
na tubig itong ipinahid sa butas nya.

"Argh!" Mahabang daliri ang pumasok doon. Pinilit nyang muling umiwas pero mahigpit
ang mga paa nitong nakaapak sa mga tuhod nya.

"Mar-cus, ple-ase paka-walan mo na--aaah!" Nagpabalik-balik ang mga mahahabang

daliri nitong pumasok sa butas nya. Bumaluktot ang mga daliri sa kanyang mga paa
dahil sa hapding kanyang nararamdaman. Ang isang kamay ni Marcus ay pumalibot sa
matigas nyang pagkalalaki at nagtaas baba doon. Tiniis nya ang lahat. Siguro kapag
nagsawa na ito ay pakakawalan din sya nito. Wala syang ibang nagawa kundi pilipitan
ng katawan at umungol.

"Ahmp!! Haah! Haah!" Hingal na hingal sya pagkatapos nyang maramdaman na ilinabas
na nito ang mga daliri sa butas nya. He also came on Marcus's other hand. Sa wakas,
tapos na.
Napamulagat sya nang may ipasok itong maliit na bagay sa likuran nya at itinulak
ito ng mga daliri nito papasok sa kaloob-looban nya. Sindak syang napamulagat ng
mga mata nang maramdaman ang pagtibok ng parte nyang pinasukan ng capsule.

"Don't worry, that drug won't harm you. It will just make you relaxed." Pinanuod
lang ni Marcus ang unti-unting panghihina ng katawan nya na epekto ng gamot. Nang
makita nitong wala na syang lakas ay kinalas na nito ang pagkakatali nya at
ihinarap sya dito. He still tried standing pero hindi na talaga sya makagalaw.
Nanginginig ang buong katawan nya. Nawalan ng lakas ang mga buto nya. The only
strongest sensation he felt was the throbbing inside his ass. Binalot sya ng takot
dahil nararamdaman nya ang pangangailangan nitong mapasok. Lalong lumakas ang
pagtibok nito nang pumatong ang hubad na katawan ni Marcus sa kanya.

"W-why...?" Hinang-hina syang tumingin dito. Isa ito sa pinakagwapo at may

pinakamagandang katawan sa mga nakilala nyang lalaki. Mayaman, matalino, sikat,
founder ng isang secret notorious gang. Bakit sa kanya pa ito gumagawa ng ganitong
kahalayan? For cryin' out loud, pareho silang lalaki! Hindi ba ito nandidiri?

Sinubukan nyang iiwas ang mukha nang tangkain sya nitong halikan sa labi. Pero agad
sya nitong sinabunutan at muling ihinarap ang kanyang mukha dito. Mahigpit din
nitong hinawakan ang panga nya para hindi nya maigalaw pa ang kanyang mukha. He
tried pushing his body away from him pero walang lakas ang mga braso nya. Sinibasib
ni Marcus ng halik ang bibig nya but he didn't open his mouth. Marcus bit his lower
lip hard drawing out some blood from it.

"Ah!" he whimpered. Marcus then entered his probing tongue inside his mouth. He
found his tongue and he nipped on it.

"Mmph." Was all he could do. He can feel Marcus's hot, hard manhood poking on his
body. He knew from the feel of it that he is way bigger and longer than his which
is brushing on his flat, muscled tummy. He can't help the moan escaping from his
mouth when Marcus bit on his flesh down to his already hard nipples. He felt his
hand on his shaft going up and down, slowly at first then faster.

"Uh!uh! Uh!" Napatingala sya dahil ang pandidiri sa ginagawa nito sa kanya ay
napalitan na ng masarap na sensasyon. Ilang mahigpit na pagtaas at baba pa ng kamay
nito at tuluyan na syang naglabas. It was so good that his body deliciously
vibrated from his orgasm. He closed his eyes tightly as he felt that earth
shattering sensation. Marcus used his cum to make his hole wet.

Napamulagat sya nang ilagay nito sa mga braso nito ang magkabilang binti nya making
his lower part face him at ihinawak nito ang mga kamay sa magkabilang balikat nya.

"Now, its my turn." Nanlilisik ang mga mata nitong nakatingin sa kanya. His heart
pounded in anticipation.

"M-marcus. " nanigas sya sa takot sa gagawin nito at mararamdaman nya.

Marcus kissed his lips passionately and slowly entered his rear.
"Mmmph!" Flesh by flesh, his rock hard shaft penetrated his ass. The pain was
unbearable. His breathing stopped because of the flesh cutting pain.

"Umph!" He groaned inside his mouth.

"Bear it. I'm halfway in." Humihingal nitong bulong as he bit on his neck.

"Argh! Ahhh!" Napaarko ang kanyang katawan sa hapdi at sakit. Marcus pushed his
whole length harder way deep, deep inside of  him.

"Uhh! ARGH!" Marcus groaned like a hungry monster. He slowly pulled then pushed
harder. Sa umpisa iilan lang ang paglabas at pagpasok nito until his movements went
faster, almost animalistic. It was painfully raw.

Masakit. Mahapdi. Masarap. He felt it all from the man who devirgined his ass and
claimed him as his lover.

Marcus Liam Martenei. Heir of the Martenei Group of Companies. Gwapo, macho,
matalino, sadista. Supreme leader of the 7 Demons. He carries the name The Sadist
in the world of the gangsters.

And he is Chester Janus Serna. A campus hearthrob. The man with the most innocent
eyes. And this is his story in the hands of his sadist lover.

=================

Chapter 1

He was kissing my naked back while his hands were all over my body. Dito nya ako
dinala after nyang sabihin kanina na dito na ako titira sa penthouse nya kasama
sya. I thought after the first time, kontento na sya dun. Hindi na nya kasi ako
ginulo sa loob ng isang linggo. He was just around the campus. Patingin-tingin with
that creepy eyes of his.

Marami na akong narinig tungkol sa gang nila. Mga sikretong pag-uusap dahil kapag
nalaman ng mga members nila na pinag-uusapan sila, mananagot ang mga
nagtsitsismisan tungkol sa kanila. Wala silang patawad. Mapababae, lalaki, high
school, college, even teachers pinaparusahan nila kapag may hindi nagustuhan sa mga
nagawa o nasabi. Hindi ko maiwasang panayuan ng balahibo nang magkwento yung isang
kakilala ko nang pasyalan nya ako sa kwarto ko. Akala ko nung saktan nya ako at
pwersahin ang sarili nya sa akin ay ang pinakagrabeng magagawa nya. I realized that
he won't be called The Sadist for nothing. Maraming naospital, naoperahan at muntik
na mamamatay because of the severe punishments he gave them using torture gadgets.
May isa pa nga daw na nalumpo. Hindi naman sila makapagsumbong sa admin dahil pag-
aari ito ng gumawa ng mga parusang iyon sa kanila. Students were shut down in the
campus. Isang linggo lang na bakasyon during Xmas break at one month during summer.
Isa pa masyadong influential ang pamilya ng mga founder. Nagsasampa ka pa lang ng
kaso, hinaharang na nila. Even if you have millions to use fighting against them,
wala pa ring mangyayari. "Abandon all hope, ye who enter here" ang tema dito. Once
you enter the school, hindi ka na makakalabas hanggang grumaduate ka ng college.
Kung sa education lang, every student will have the best here in Martenei. Kaya
nilang makipagsabayan sa ibang prestigous school here and abroad.

Ang problema lang talaga ay ang form ng discipline under the 7 Demons.  Kaya
masyadong mababait ang mga estudyante dito. Walang gulo. Walang away. Lahat ay
seryoso sa kanilang pag-aaral.

After my exams kanina, nagulat ako when five tall students approached me.

"The supreme leader wants to talk to you." One of them told me.

"Bakit daw?" Kinakabahan kong tanong. Inakbayan ako ng isa pa at hinila na without
answering my question. Isinikay nila ako sa kotse at dinala sa isang building na
may pitong palapag. Minsan palang ako nakapasok sa gusaling ito. That was during
the welcome party for new students. Bawal daw kasi sabi ng admin ang pumasok dito
ng walang paalam. At nakita kong iilan lang ang pumapasok at lumalabas na mga
estudyante na karamihan ay nakatshirt ng itim mula dito.

Sumakay kami ng elevator. Dumoble ang kaba ko nang ngitian ako ng mga sumundo sa
akin nang ihatid nila ako sa harap ng nakasaradong kwarto.

"Goodluck." One of them told me as he swiped a card to open the door.

"Give this to him." Wala sa loob na inabot ko ito and the next thing I know iniwan
na nila ako. Kahit kinakabahan ay hindi ko mapigilang humanga sa ganda ng kwarto.

"You like it?" Napalingon ako sa nagsalita. Nasalubong ko ang gwapong mukha ni
Marcus. Nakakapanindig talaga ng balahibo ang mga mata nya. Nag-iwas ako ng tingin.

"Dito ka na titira." Gulat akong napabalik ng tingin sa kanya.

...

I moaned when I felt his hands going inside my pants. He is playing with my shaft.
Mahigpit ang pagkakahawak nya dito. His thumb was playing on its head.

"Aw!" I bit my lower lip when he bit my shoulder hard. Matatalim ang mga ngipin nya
at siguradong magmamarka ang mga ito sa balat ko. He licked the skin he bit and
kissed it.
"A-aah!" His hand was now going up and down on my now hard cock.

"You like this?" Bulong nya sa tenga ko.

"N-no! Uhh!" Mas hinigpitan nya ang pagkakahawak dito.

"Really? Your body says otherwise. Hmm. I love hearing your sexy moan because of
what I'm doing to your body." Panandalian nyang inalis ang kamay nyang nakahawak sa
akin at kinalas ang sinturon ko. I held on my pants. Ayoko nang maulit pa ang
ginawa nya sa akin.

"Why are you still against it? Didn't you enjoy what I did to you last time?"
Matiim syang tumingin sa akin as he pushed my pants down as I struggle to pull it
up.

"Hindi ka ba nandidiri sa ginagawa mo? Hindi ako bakla. At sabi mo ganun ka rin.
Ano ba!" My body struggled when he harshly held both of my hands on my back with
just one hand and was successful in pulling my pants down.

"I will do what I want with you and I don't give a fuck kahit lalaki ka pang tulad
ko. I wanna make your body mine and mine only. If you don't want this, I will make
you want it, need it and love it until you beg for it. I like you. I need to have
you in my life. Tingin mo ba ginusto kong pumatol sa kapwa ko lalaki? Pero mula
nang makita kita, I changed my mind. There's this power that pulls me into you. I
thought after claiming you, titigil na ako. After our first, hinayaan na kita di
ba? Pero as I was watching you from a far, para akong nasasakal. I want to do it
over and over again with you. I want you to feel the same need I feel for you." He
passionately kissed my lips. Inipon ko ang lahat ng lakas ko and pushed him hard.
Nalaglag sya mula sa kama. Nagmamadali akong tumayo, pulled my pants up and ran for
the door. Malapit na ako dun when I felt him pushed me hard against it. Tumama ang
katawan ko dito. Then he hit me on my jaw na nagpahilo sa akin. Isa pang suntok ang
tumama sa mukha ko ang tuluyang nagpahina sa akin. I felt blood gushing out from my
lips as I fell face down on the floor. Pilit nya akong itinayo at kinaladkad
papunta sa kama. He pushed me there. Nagdidilim pa ang paligid ko dahil sa impact
ng mga suntok nya kaya wala akong nagawa nang muli nyang ibaba ang pantalon ko at
tuluyan na itong tanggalin mula sa mga paa ko. Saglit syang tumitig sa akin bago
nya hinubad ang mga kasuotan nya. Then he went above me. His thick shaft brushing
on me. He held on my neck and kissed the blood on my lips.

"Hmm even your blood tastes good." He kissed me full on the lips. Natikman ko pa
ang dugo ko sa dila nya. He sucked on my tongue. Napakapit ako sa bed sheet.

"Kung gusto mong mabugbog muna, you are free to struggle. Kahit ano pa ang gawin mo
in the end, I will still fuck you. So if I were you, just fucking relax and enjoy
what I will do to you." He sucked on my neck. Biting it. Licking it. Sucking it.
Ganun din ang ginawa nya sa dibdib ko. He is an aggresive lover yet a passionate
one. Naghahalo ang hapdi at sarap sa katawan ko dahil sa bibig nya. He kissed my
ribs down to my abdomen. Hinaplos nya ang kaselanan ko. And as he was licking my
belly button, he was pulling my underwear down. Kumawala ang matigas kong
pagkalalaki na agad nyang hinawakan. My body involuntarily arched as he gripped on
it.

"I want to taste you." There's so much emotion on his voice then I felt his tongue
licked my head. My mouth formed an O when he put me inside his hot mouth.

"Ahh!" FUCK! His mouth going up and down on me made my knees weak. He went deeper.
Up-down. Slowly then faster. I could already feel his throat. My head reached his
tonsil. Hindi ko na napigilan nang labasan ako sa loob ng bibig nya. Shocked akong
napatingin sa kanya. He just fucking swallowed my cum!

"Hmm. Ganun pala ang lasa nun. Masarap." He moved up and kissed me.

"Kiss me back." He commanded me. I closed my eyes and did what he told me. We both
shared a passionate kiss.

"Do you want me inside you?" Bulong nya habang hinahalikan ang panga ko.

Ano ang isasagot ko? Sobrang nadadala na ako ng mga ginagawa nya.

"Y-yes!"

"Good! Akala ko kailangan muna kitang itali." he grabbed the lube on his bedside
table and put some on my ass. "I bought this with you on my mind." I was just
holding my breath. He carried me infront of him, feet on his sides. He kissed my
lips before pushing my body up. Napakapit ako sa balikat nya.I felt  the head of
his shaft on my hole.

"Put me inside slowly." Sinunod ko sya. His hand helped me.

"A-a-ahh!" Napangiwi ako. Malaki ang ulo nya. Nabanat ang balat ko before ko
maipasok ang sa kanya. Ulo pa lang masakit na.

"Hi-hindi k-ko ata ka-ya." Pinagpapawisan na ako. I tried releasing him. Naramdaman
ko ang dalawang kamay nyang yumakap sa baywang ko. Hindi ko inasahang bibiglain nya
akong ibababa sa katawan nya.

"Argh!" Sabay kaming umungol.

"Uh! Ah!ah! Uh!" It is painfully delirious and delicious. His legs and hands helped
me move up and down.

"Argh! Masarap! Masikip pero masarap! Ugh." He pulled me harder up and down. He was
holding my ass. He pushed me towards the bed and held my hands. Our fingers are 
holding together as he dominated our activity. He pushed and pulled harder until I
felt his hot cum inside me. Pareho kaming hinihingal nang bumagsak sya sa tabi ko.
Ikinulong nya ako sa matigas at malaki nyang katawan. Muli kong naramdaman ang mga
labi nya sa likuran ko.

"Much that I wanted to take you again, I want you to take a rest first." I closed
my eyes but opened it again when he placed something on my neck. Napatingin ako
dito. Isinuot nya sa akin ang dogtag nya. Nakaengrave dun ang pangalan nya. May mga
nakadisenyo ding maliliit na diamante sa gilid nito.

"Yan na muna ang mark ko sayo. Soon, my name will be marked on your body. I will
personally do it." He touched my ass. May humaplos na kamay sa puso ko sa ginawa
nya.

Patulog  na ako when I felt him carry me like a bride.

"Bago ka matulog, let's do it under the shower first." He kissed my nape.

Nakaramdam ako ng pinaghalong kaba at excitement.

Am I already liking him too?

=================

Chapter 2

"U-ugh! M-m-marcuuss!" He was pushing and pulling his cock harder on my rear. Halos
madikit na sa bathroom wall ang katawan ko sa lakas ng pagbayo nya sa likuran ko.
Three more hard pushes and pulls then I felt our release. Nanginginig ang mga binti
ko nang tanggalin nya yung kanya sa likuran ko. I felt his hot, sticky cum flowing
down from my ass. Nanghihina akong kumapit sa wall. Kinabig nya ang katawan ko
paharap sa kanya and kissed me passionately.

"Fuck! I want you again." He whispered as his lips went to kiss my hard nipples.

"N-no! E-enough!" I pushed him. Hindi naman sya nagpapigil.

"Cge clean first. I'll wait for you in 'our' bed." He passionately kissed me before
finally leaving me alone. I stood up slowly. Masakit ang butas ko. I could still
feel the length of his cock there. Binuksan ko ang shower. I winced in pain sa
hapding naramdaman ko sa likuran kong walang kasawaan nyang pinasok. Fuck! Mahapdi
talaga sya! Nang makabawi ako ng lakas ko ay saka ko ipinagpatuloy ang paliligo.

Tinitignan ko ang sarili ko sa salamin sa taas ng sink. May pasa ako sa panga at
mayroon din sa katawan ko. I looked at my shoulder through the mirror. Bakas doon
ang ginawang pagkagat ni Marcus kanina. I felt the tears on my eyes. How could I
enjoy the violation he did to my body?! For the first time in my life, I cried. I
feel dirty.

Lumaki ako sa masayang pamilya. Simple. Hindi mayaman. Hindi mahirap but my parents
taught me well. Nagsakristan pa naman ako. Pero hindi napigilan ng mga yun ang
nangyayaring kahalayan sa katawan ko. I survived the men from boys high who like
Marcus wanted my ass. Yes, men. Three students from my old school harrassed me to
get inside my pants. Gangster din sila pero natakasan ko sila. Not knowing na dito
pa pala sa nilipatan ko mangyayari sa akin ang karahasang iyon. I stared at my
face. Maamo ang mukha ko. My best asset is my eyes. They said, it reflects
innocence. Parang mata ng anghel. Sabi nila daig ko pa ang ganda ng ibang babaeng
nasa mga pelikula at magazines. Okay lang din naman ang height ko. Mas matangkad
lang ng ilang pulgada si Marcus sa akin. Tamang-tama lang din naman ang laki ng
katawan ko. Hindi payat. Hindi tadtad ng muscles. Maputi din ako. Kung naging babae
nga lamang sana ako, baka laman na ako ng mga beauty contest. Yan ang mga dahilan
kumbakit pati mga kapwa ko lalaki ay nagpapatayan to get a piece of me. Ayoko.
Lalaking-lalaki ako. Hindi pa man ako nakakaranas magkanobya ay alam ko na sa
sarili ko na babae ang gusto kong maging una sa lahat ng meron ako. Never did I
imagine na mapupunta pala ako sa lalaking mas macho at mas lalaki pang tignan kesa
sa akin. Sya pa naman ang Supreme Leader ng 7 Demons. Alam kong sa namamagitan sa
amin, hinding-hindi na ako makakawala.

"What's taking you so long?" Nagulat ako nang marinig ang boses ni Marcus sa may
pinto. Agad kong pinunasan ang mukha ko at naglakad papunta sa doon. He was
intently looking at me as I struggle to walk. Naaapektuhan ng sakit ng likuran ko
ang paglalakad ko. Hindi ko mapigilang mamula sa nagdaang emosyon sa mukha nya. I
know that look. He is hungry for me. Again. He swallowed hard.

"Kumain ka na then matulog. Bukas ipapakilala kita sa members ng 7 Demons."

Inalalayan nya akong maupo sa lamesang may mga nakahandang masasarap na pagkain.
Umupo sya sa harap ko at linagyan ng pagkain ang plato ko. Sa gutom ko ay hindi na
ako nagpatumpik-tumpik pa.

...

"Bakit kailangan mo pa akong ipakilala?" I asked him as he was brushing my arms. We

are already in bed. Pumipisil-pisil sya doon sending me a silent invitation.

"Bakit hindi? They should know that you are mine." He kissed my shoulder blades.
Napapikit ako dahil di ko maiwasang maakit sa bango nyang bagong ligo.

"I don't care whether you are a man like me. I just want them to know that I own
you. You are the only one who can make me as hard as this." Idiniin nya ang matigas
nyang pagkalalaki sa likuran ko. Napahinga ako ng malalim.

"M-marcus, h-hindi ko pa kaya. Ma--sakit pa." Hiyang-hiya kong sabi sa kanya.

"Okay! Your mouth will do." Iniharap nya ako sa kanya.

"What?! No!" Mariin kong tanggi. Nanlisik ang mga mata nyang nakatingin sa akin.
"Nagawa ko nga sayo, bakit di mo kayang gawin sa akin?!" Marahas nyang hinawakan
ang dalawang braso ko. Bumaon sa mga ito ang mga kuko nya.

"P-please, ipagawa mo na sa akin ang lahat wag lang yun." Pagmamakaawa ko sa kanya.
Natigilan syang napatitig sa mukha ko. Gumaan na rin ang pagkakadaklot nya sa mga
braso ko.

"Alam mo ba kung bakit ikaw ang pinili ko? Dahil iyon sa mga mata mo. Pure.
Innocent. Bonus na lang ang ganda ng bawat parte ng mukha mo and of course your
body. Im so glad that you are already mine. That Im your first in everything. At
sisiguraduhin kong hanggang sa huli akin ka lang. This is my first serious
relationship. Girls just come and go for fuck. But you? I'll make sure that it will
last." Linaro ng isang kamay nya ang dogtag na isinuot nya sa akin.

"M-marcus." He kissed the dogtag then lay beside me.

"Hihintayin ko ang time na magagawa mo na sa akin ang gusto ko. But for the
meantime, pleasure my body with your lips and hands."

"Huh?!" Umupo sya at inalis ang mga suot nya. Humarap sya sa akin and held me up.

"Let's make out." He kissed me at binuhat papatong sa katawan nya.

"Kiss me all over." Sinabunutan nya ang ulo ko at ibinaba sa leeg nya. Nung una ay
hindi ko alam ang gagawin ko. Pumikit ako at inalala ang paraan ng paghalik nya sa
akin. Ginaya ko ito. He groaned when he felt my lips and tongue biting, licking and
sucking his flesh. Ginanahan ako ng marinig ko ang pag-ungol nya. I sucked his
nipples. Bumaba ang halik ko sa dibdib nya, sa 8 pack abs nya, sa puson nya. Saglit
akong natigilan nang mabangga ng baba ko ang tayung-tayong sundalo nya.

"Hold it." Namamaos nyang utos. I feel sensual when he helped me hold his cock.
Dalawang kamay ang ginamit ko para mahawakan iyon ng buo. It was pulsating.

"Ohh! M-move your hands up and down." Muli nyang utos. Sinunod ko ang utos nya. His
breathing became harsh.

"Faster! Faster!" Utos nya pagkaraan ng ilang segundo. Napatingala sya nang
pinabilis ko ang pagtaas at pagbaba ng mga kamay ko.

"Argh! Ah! Fuck! Fuck! Argh!" Tumirik ang mga mata nya. He released his hot cum on
my hands. Umupo sya and kissed me passionately. After the kiss ay inabot nya ang
tissue at lininis ang kalat nya. He embraced me as we lay face to face on the bed.

"Now sleep." Hinalikan nya ang noo ko at isiniksik ang ulo nya sa leeg ko.
=================

Chapter 3

Kapapasok ko pa lang sa loob ng cr nang mapatingin ang lahat ng nasa loob sa akin.

"Cj, paano napunta sayo yang dogtag ni Marcus Martenei?" Lakas loob na tanong sa
akin ng isang kaklase kong lalaki. Nagbawas muna ako ng tubig sa katawan at
naglinis ng kamay bago harapin ang nagtatanong.

"Binigay nya." Tinangka ko na ang umalis pero tinulak nila ako.

"Binigay?! Baka naman ninakaw mo?" Nag-aakusang sabi ng isa sa kanila.

"Kung hindi ka maniniwala sa isasagot ko then wag kang magtatanong." Sinubukan ko

ulit humakbang palampas sa kanila pero itinulak nila ako ulit. Naramdaman kong may
humawak sa mga braso ko at linagay iyon sa likuran ko. Isa sa kanila ang dumukot ng
dogtag sa loob ng uniform ko.

"Kay Marcus nga ito mga pare. Magnanakaw ka. Mananagot ka ngayon sa 7 Demons."
Hinila nya ito ng marahas kaya naalis ang pagkakalock nito. Naalala ko ang bilin ni
Marcus kaninang umaga na wag ko daw tatanggalin iyon sa katawan ko kundi bugbog
sarado ako sa kanya.

Nagpumiglas ako sa mga nakahawak sa akin.

"Bitawan nyo ako! Give that necklace back, asshole!" Galit kong bulyaw sa lalaki.

"Porke gwapo ka ang yabang mo na. Kabago-bago mo pa lang dito, nagnanakaw ka na!"
Sinuntok nya ako sa sikmura.

"Argh!" Sunud-sunod na suntok ang ginawa nila sa katawan at mukha ko. Sumali na
kasi ang iba. Sinubukan kong lumaban pero mahigpit ang kapit ng dalawang estudyante
sa mga braso ko.

"Pare kahit patayin natin sa bugbog yan, wala tayong kasalanan dahil ninakawan nya
ang supreme leader. Kaya cge sa kanya natin iganti ang naranasan natin sa kamay ng
7 demons!" Ilang sipa at suntok pa ang ibinigay nila sa akin na nasa lapag na ng
banyo. Tumigil lang sila nang marahas na pumasok si Marcus. Agad na gumilid at
nagsiyukuan ang mga estudyante. Matiim syang nakatingin sa akin habang dahan-dahan
akong bumangon. Bumaling sya ng tingin sa mga estudyanteng bumugbog sa akin.

"Bakit nyo sya sinaktan?" Nasa likod ng mahinahon nyang boses ang galit nya.
Kitang-kita iyon sa nanlilisik nyang mga mata.
"M-marcus na-nakita naming suot nya i-tong dogtag mo. Ni-nakaw nya----" inagaw ni
Marcus ang dogtag na hawak ng lalaki at ibinulsa.

"Wala syang ninakaw sa akin dahil kusa ko itong ibinigay sa kanya. Kayo ang
magnanakaw dahil kinuha nyo ang pag-aari nya sa marahas na paraan... Bawat bakas ng
kamao at paa nyo sa katawan nya ay may parusang kapalit." Sumenyas sya sa mga
kasama at inescortan ang mga lalaki palabas ng cr.

Lumapit sya sa akin at inalalayan akong makatayo. Iniwas ko ang mukha ko sa tangka
nyang paghawak pero dumiretso ang kamay nya sa panga ko at pinilit akong ihinarap
sa kanya. He studied my face.

"Fuck!" Marahas nyang pagmumura nang makita ang mga pasa ko. Idinikit nya ang noo
ko sa labi nya. Hinalikan nya ako doon. Bumaba ang halik nya sa ilong ko then sa
labi ko. He kissed me passionately.

"Hmm, kahit bugbog sarado ang mukha mo, ansarap mo pa ring halikan."

"Marc--" he kissed me again pulling my head towards his. His hands went on my butt
and pulled my body against his body. He only stopped when he heard some gasps.
Napalingon kaming dalawa sa mga estudyanteng nanunuod sa amin. Napahiya akong
kumalas kay Marcus.

"Ituloy natin ito mamaya sa penthouse, love." Wika nya na parang kaming dalawa lang
ang nasa cr.

"Marcus!" Naeeskandalo kong bulyaw sa kanya. Nag-iinit ang buong mukha ko sa mga
pinagsasabi nya.

"I want to put my dick inside your ass and listen as you shout and moan in pain and
pleasure over and over again." Shit talagang lalaki ito. Napapahiyang naglakad na
ako paalis. Hinabol nya ako and held my hand. Pilit ko iyong tinatanggal pero mas
humigpit ang hawak nya dito.

"He is mine! Next time na istorbuhin nyo ako as I make love to him, dudukutin ko
ang mga mata nyo! Understand?!" Bulyaw pa nito sa mga estudyante na rinig sa buong
hallway. Fucking a!

...

I horribly watched as Marcus used a baseball bat to paddle the legs of the students
who hurt me. Nakataas ang kamay ng bawat isa sa kanila. They are all crying in
pain.

"Masanay ka na. Ganyan talaga magparusa si Marcus." Itinapon nya sa lamesa ang
bulak na may gamot na pinanlinis nya sa mukha ko. Napatingin ako sa kanya na
nakatitig sa mukha ko. Sya si Clem. Isa sa mga 7 Demons.

"No wonder Marcus fell for you, you are such a beautiful man." Mapupungay ang mga
matang tumingin sya sa akin.

"Ah thanks..." ipinakilala ako ni Marcus sa kanila kanina bilang nobyo nya. At
dahil doon ay opisyal na akong member ng 7 Demons.

"Matagal pa ba yan? Masakit kasi ang katawan ko. Gusto ko sanang magpahinga."
Tumingin ako sa kinaroronan nina Marcus. Yung mga daliri sa paa naman ng mga
estudyante ang dinudurog nya gamit ang baseball bat.

"May higaan sa bdsm room. Gusto mo bang dun ka muna? Matagal pa yan. Di pa nag-
iinit si Marcus sa lagay na yan." Napailing na lang ko. Napahawak ako sa tyan kong
nanakit nung tumayo ako.

"What's wrong?" Tanong ni Clem nang makita ang ginawa ko.

"Nasipa kasi." sumunod ako sa kanya. May pinasok kaming kwarto na maraming bakal na
kagamitan na hindi ko naman malaman ang gamit. Marami ding mga kadena at bakal na
nakadikit sa pader.

"Here, dito ka na lang. Pasensya ka na. Yan lang ang pinakamaayos dito." Itinuro
nya ang higaang may mga nakakabit pang kadena sa apat na poste ng mga ito.

"Okay lang. Iidlip lang ako." Nahiga na ako. The painkiller I swallowed is really
making me drowsy.

"Cge sasabihin ko na lang kay Marcus na magpapahinga ka lang sandali." Hindi na ako
sumagot. I closed my eyes at ilang saglit pa ay tulog na ako.

=================

Chapter 5

I walked towards the main campus determined. Ikalawang araw na ito mula nung
layasan ko si Marcus. Pilit kong iniiwas ang sarili ko sa mga taong alam kong may
kinalaman sa kanya. Mga kaklase ko nga lang ang kinakausap ko.

Ayoko syang makita. Masama pa rin ang loob ko sa mga naexperience ko dahil sa
kanya. Sya ang dahilan kumbat ako nasaktan ng ibang tao. I became vulnerable
because of him.

"Serna answer the problem in the board." Utos ng guro sa akin. Pumunta ako sa harap
para magsolve. Buti na lang matalino ako kahit papano.
"Hmm. Since your answer is correct, why don't you solve the other two problems?!" I
sighed. Simula nung malaman sa buong campus na bumalik ako sa dorm, nag-iba na ang
treatment ng tao sa akin. They look at me with disgust and judgment. Masakit man sa
pride, I didn't mind them. Pati teachers ko, pinag-iinitan din ako. Pinapahirapan.
Kung mawawala ang scholarship ko because I defied their leader, masaya akong aalis.
Yun na lang naman talaga ang hinihintay ko. Ang tuluyang makawala sa power at
influence ni Marcus Martenei.

"Pare, pinag-iinitan ka na naman ni BP." BP is Baklang Panot, our Math teacher.

Ngumiti ako ng mapakla sa kanya.

"Yaan mo na pare. Bitter lang yan kasi naunahan sya ni Marcus sayo."

Gulilat akong napatingin sa kanya.

"Pare, pinatulan ko ang imbitasyon nya kahapon. Alam mo namang mahina ako sa Math.
Kapag bumagsak ako dito, mawawala ang chance ko na magpatuloy sa pag-aaral dito.
Alam mo pare, grabeng makasipsip yan. Kala ko nga matatanggal na etits ko sa
kasisipsip nya kahapon. Nakakadiri pero no choice kesa naman pahirapan at pagtripan
sa klase nya." Nag-init ang mukha ko sa sinabi nya. Naalala ko kasi yung ginawa sa
akin ni Marcus.

"Alam mo pare, survival to the fittest lang ang laro sa school na ito. Sabi nga
nila, if you can't beat them, join them." Patuloy sya sa pagbulong.

"Pare, hindi ako ganun." Pinalaki ako ng magulang ko na magalang, may takot sa
Diyos at marunong ipaglaban ang karapatan. Sa pisikalan lang talaga ako natatalo
dahil ashmatic ako. Nawala lang nung magsimula akong magbasketball.

"Pare bakit namumutla ka?" Pangungulit pa rin ni Peter.

"May sinat pa kasi ako gawa nung pambubugbog sa akin."

"Bakit pumasok ka pa?"

"Sarmiento, Serna! Kung magliligawan kayo, lumayas na kayo sa klase ko!" Galit na
bulyaw ni BP sa amin.

"Sorry, Sir." Sabay naming sabi sa kanya.

"Ikaw, Serna, hindi porke matalino ka dinadaldal mo na yang bobong si Sarmiento.

Pumunta ka mamaya sa faculty at may ipapagawa ako sayo." Seryosong sabi ng guro.

"Y-yes sir."
Napapabuntong-hininga na lang ako habang naglalakad papunta sa building ng mga
Grade 9. May meeting si BP at ako ang inutusan nya para magturo ng Math sa klase
nyang yun. Akala ko pa naman kung ano na ang ipapagawa nya.

"Good afternoon, Grade 9." Bago ko pa maipagpatuloy ang sasabihin ko ay nagtilian

na ang mga kababaihan doon.

"Shet si Cj Serna! Ang gwapo! Ehh!"

"So gwapo! So sarap! Ehh!"

"Fafa! Ehh!"

Napailing na lang ako. Tingin pa lang nila, nahuhubaran na ako.

"Class, please keep quiet and be attentive as I explain to you how to solve this
equation." The girls sighed and stared at me with their dreamy eyes. Hindi ako
nagpaapekto at ipinagpatuloy ang lesson.

Pagkatapos ng klase ay hapung-hapo ako. Pahirapan ang pagiging student teacher ko

dun. Andami-dami nilang tanong kahit paulit-ulit ko nang naexplain yung mga
formula. Sinadya nila malamang yun para magdouble subject ako sa kanila. Nalampasan
pa tuloy ako ng gutom.

"Oh Serna, bakit andito ka pa. Umuwi ka na sa dorm at magpagpahinga." Salubong sa

akin ni BP.

"Ibibigay ko lang po sana itong mga papel ng ..." agad nyang hinablot yun at
itinulak na ako palabas ng faculty room. Bakit ba parang takot sya at minamadali
akong umuwi?

"Umuwi ka na at kumain. Magtake ka na rin ng gamot. Bakit ka pa pumasok kung

linalagnat ka pala."

"Kailangan po kasing mailabas yung init sa loob ng katawan ko. Hinihika po kasi ako
kapag umabot na ng 40 ang lagnat ko." Lalong nag-iinit ang temperatura ko. Mukhang
aatakehin nga ata ako ng sakit ko.

Habang naglalakad ako papunta sa dorm ay nanginginig na ako sa ginaw. Hindi na ako
nakapunta sa canteen para kumain at bumili ng gamot. Nanghihina na ako. Ang gusto
ko na lang gawin ay mahiga at matulog. Halos hilain ko na ang mga paa ko patungo sa
dorm. Papasok na sana ako nang mabangga ako ng mga estudyanteng naghahabulan.
Napasadlak ako sa lupa. Umiikot na ang paligid ko. Nagdidilim na ang paningin ko.
Bago ko pa tuluyang maipikit ang mga mata ko ay may narinig pa akong tumawag sa
pangalan ko pero tuluyan nang nagdilim ang paligid ko.
=================

Chapter 6

Nagising ako na hindi makahinga. Napahawak ako sa dibdib ko nang maramdaman kong
may naglagay ng oxygen mask sa mukha ko. Ilang malalalalim na paghinga ang ginawa
ko.

"Breathe, Janus. Breathe." Nagmulat ako ng mga mata at nakita ang nag-aalalang
mukha ni Marcus Martenei na nakatunghay sa akin. Hawak nya ang oxygen mask na
tumutulong sa akin na makahinga ng maayos. What is he doing here? At kailan pa ako
nagkaroon ng oxygen mask sa kwarto ko?

Iginala ko ang tingin ko sa kwartong kinaroroonan ko. I realized na andito ako

ngayon sa ospital dahil sa mga medical equipments na nasa paligid pero para akong
nasa isang mamahaling hotel suite dahil sa nagmamahalang mga kagamitan.

"You have to eat para makainom ka na ng gamot." Wika nya nang maitaas nya ang upper
part ng kamang kinahihigaan ko. Hindi ako sumagot. Napatingin ako sa suot kong
pajama set. Sigurado akong sya ang nagpalit ng damit ko. I looked at him as he is
using the intercom ordering someone to bring us food.

"I have to go." I told him after his call.

"Kapag magaling ka na, saka ka na lumabas sa kwartong ito." Madiing utos nya.
Sasagot pa sana ako nang pumasok ang isang nurse na may dalang pagkain. Inilapag
nya yun sa gilid ng kama. Aabutin ko na sana ang kutsara pero naunahan ako ni
Marcus. Sya ang naglagay ng pagkain dun sa plato at tinangka akong subuan. Nag-iwas
ako ng mukha. Napatingin ako sa nurse na tulalang pinapanuod ang ginagawa ni
Marcus. Sinundan nya ang tinatahak ng mata ko at nakita ang nurse na hindi pa
nagagawang makaalis.

"What are you still doing standing there? Leave!" Bulyaw nya dito. Tarantang
napatakbo ang kawawang nurse sa pinto para lumabas.

"At ikaw, kumain ka na para makainom ka na ng gamot." Baling nya sa akin. Muli
akong nag-iwas ng mukha nang tangkain nyang subuan na naman ako.

"You're really mean. Bakit hindi na lang ikaw ang umalis? Leave me alone." Malamig
kong turan sa kanya.

"If you will let me feed you, then I'll leave." mahinahong turan nya opposite to
the way he treated the nurse. Hinayaan ko syang pakainin ako. Tinulungan din nya
akong makainom ng gamot. Akma akong tatayo nang mabilis syang umalalay sa akin.
"Where are you going?" Tarantang umalalay sya para makatayo ako ng maayos.

"Cr." Tipid kong sagot. Nakaalalay lang sya sa likod ko. Damn. Masakit pa rin ang
buong katawan ko.

After doing my business and brushing my teeth ay lumabas na ako. Hindi na ako
nagulat nang maabutan syang naghihintay sa labas ng banyo. Nakaalalay pa rin sya
hanggang sa makasampa ako sa kama.

"Pakipatay yung aircon. Giniginaw ako." Utos ko sa kanya na agad naman nyang
sinunod. Hindi ako sanay sa aircon. Hindi ko nga binubuksan ang aircon ko sa dorm.
Lihim akong napangiti. Sino ang mag-aakalang nagagawa kong utus-utusan ang leader
ng kinatatakutang gang dito sa school. Nang magbalik sya ay sinuotan pa nya ako ng
jacket.

"Pakipatay yung ilaw paglabas mo." Muli kong utos sa kanya. Nahiga na ako dahil
inaantok na ako. Binuksan nya muna ang lampshade bago nya pinatay yung main light
ng kwarto. Napalingon ako nang maramdaman kong lumundo ang bandang likuran ko.

"Tinatamad na akong maglakad." He explained. Tumalikod ulit ako sa kanya.

"Sa sofa ka matulog." Utos ko.

"Hindi ako kasya." Oo nga naman. Bakit di ko naiisip na sobrang laki at tangkad
pala ng lalaking ito.

"Ako na lang dun." Akma akong babangon nang iyinakap nya ang braso nya sa katawan
ko.

"Just sleep." Sya naman ang nag-utos. Magsasalita pa sana ako ng bigla nya akong
halikan sa labi.

"Alam kong di ka sanay na may katabing matulog pero dapat masanay ka na simula
ngayon." Humigpit ang yakap nya sa akin.

"Pero..."

"Shut up o higit pa sa halik ang gagawin ko sayo." Seryosong saad nya.

I kept my mouth shut. He kissed the back of my head. I tried to sleep.

Napakaawkward ng pwesto namin pero aminado naman akong kumportable ang katawan ko
sa pagkakayapos nya. Nag-aagaw na ang diwa ko at antok when I heard him whisper at
the back of my neck.

"I love you."

=================

Chapter 7

Marcus

"I love you." Bulong ko sa leeg nya. I wanna kiss his neck. I wanna bite it. Pero
nagpigil ako. I don't want him to freak out. Pinakiramdaman ko ang paghinga nya ng
malalim. I smiled nang marinig ko ang kanyang marahang paghilik. I pulled him
closer to my body. Its not actually me who is giving him warmth. It is him who gave
me back the warmth I needed ever since.

I really like Chester Janus Cruz Serna. I know I already love him. It started when
I carried him in my arms three months ago. Pauwi na kami mula sa isang bar kasama
ang 7 Demons nang salubungin nya ang van na sinasakyan namin. Takot na takot sya
nung time na yun. Bago pa man ako makababa mula sa sasakyan ay bumagsak na sya.
Mabuti na lang at nahabol ko ang ulo nya bago pa man ito tumama sa sementadong
kalsada. When my hands touched his head, nakaramdam ako ng kakaiba. Its as if he is
a missing part of me. Habang binubugbog ng 7 Demons ang mga humahabol sa kanya, I
was just staring at his beaten body. Kung hindi pa tinawag ni Clem ang atensyon ko,
mananatili akong tulala doon. I did not let them help me carry him. Habang umaandar
ang sasakyan, I was just staring at him. Nagulat ako nang bigla syang magmulat ng
mata. His eyes are the most beautiful eyes I have ever seen. I was drowned staring
at them.

"Help me." He whispered.

"Sleep. You are safe now." He smiled at me. Bumilis ang tibok ng puso ko. I wanted
to press my lips to that smile of his. But I felt awkward. Bakit ko hahalikan ang
kapwa ko lalaki? But when he went back to unconciousness, nagsisi ako kumbakit ko
pa hindi itinuloy.

I was so worried for him when the nurses took him away from me. Napahawak ako sa
puso ko. Alam kong nagagalit ito seeing him being touched by others' hands. I tried
to ignore it. But when I got home, hindi ako makatulog. Hindi maalis sa isip ko ang
mukha nya lalo na ang mga mata nya. I called my lawyers. Pinaimbestigahan ko sya
pati na ang mga humahabol sa kanya ng gabing yun. When I got the result of the
investigation, I decided to make him a student of my school. Yes. Martenei
University is mine. Ipinamana sa akin ito ng Papa ng Daddy ko bilang bunsong apo
nya. Wala kumwestyon sa desisyon ng lolo ko dahil alam naman ng lahat na ako ang
paborito. Nag-iisa rin akong anak na lalaki kaya kapag nakapagtapos ako ng college
ay sa akin din mapupunta ang karamihan sa mga kompanyang pag-aari ng mga magulang
ko. My two older sisters know the rules.

I did everything to make him transfer here in Martenei offering him the best
scholarship there is. Walang pasisidlan ang tuwa ko when he finally said yes.

During his first few days in the school, I was just silently watching him through
the cctvs installed around the campus na nakadirekta sa tab ko. Nagpalagay din ako
sa kwartong napili ko para sa kanya. But as I was watching him talk and smile at
others, nakaramdam ako ng inggit. I wanted him to do those things to me too. I got
obssesed. A desire has been awakened inside my heart and mind. I wanted him to be
mine. Wala pa man ay naghanda na ako. Pinarenovate ko ang penthouse ayon sa taste
nya. I bought things for him waiting to be given at a perfect time. Everytime I
watch him, I was planning how to get him. Until I overheard him say no to a
classmate inviting him to a bar. Nalaman kong mahina pala ang alcohol tolerance nya
so I planned everything. Nagpakuha din ako ng drug para mas mapadali ang plano ko.
I organized a party for transferees so that he would be forced to attend. And he
did. I was introduced to him at hindi ko na sya hiniwalayan. I kept on making him
talk hanggang hindi nya na napapansing napaparami na ang naiinom nyang alak. When
he got tipsy, I led him to the penthouse. There I forced him. I hurt him. I raped
him. At hindi ko pinagsisisihan iyon. He made me feel warm. He made me happy. What
I did may disgust him and the others but I don't give a shit. I am Marcus Martenei.
I am free to do things just to make me happy. And I succeeded. I was able to claim
his body. I thought it was enough. But as he goes on with his life after what I did
to him, it was I who did not move on. Tuwing nakakasalubong ko sya, there was this
unnerving urge for me to kiss him and make him mine again. Kinaya ko ng one week
kahit gabi-gabi akong puyat sa kaiisip sa kanya. Pero when I suffered a whole night
without sleep, I finally made up my mind. I am going to make him mine again. And
this time, I want it to be official and exclusive.

When he said no and ran away from me, my obssesion blinded me

Lumabas ang pagiging sadista ko. Nasaktan ko na naman sya. I forced my self to him.
But I was luckier this time. Napasuko ko sya. Kahit hindi sya magsalita, he
silently agreed when he answered my demands. I was so damn happy that I gave him my
precious dogtag. Nasira lang ang lahat when that rapist raped him. He was calling
my name but it was too late. She succeeded in having a taste of him. I really can't
blame her. Janus has this power to make every human being devour him alive. And
just like me and the others, she wanted a piece of him. I was so fucking mad. I was
the one who made her bleed that night when Janus left me. I didn't stop beating her
up hanggat hindi sya nagsusuka ng dugo. Until now, nasa ospital pa sya. I don't
care if she is a part of my gang. She touched my property so she deserves that
punishment.

This time, Janus made it harder for me. Iwas sya ng iwas. Hinayaan ko sya thinking
that nagpapalamig lang sya. On the otherhand, mas lalong lumakas ang feelings ko
towards him to the point na tahimik ko syang sinusundan na paramg anino nya as he
goes around the campus. Alam kong nabubully sya silently. I just let them basta
hindi sya masasaktan, thinking na kapag naramdaman nyang pinagkakaisahan sya,
babalik sya sa akin. But he didn't. And I admire his guts. Hindi sya nagpapaapekto
kahit pati mga teachers nya ay sumasali na sa pambubully sa kanya.

That late afternoon, I got to know that he was sick. I quickly asked his teacher to
send him home habang palihim ko pa rin syang pinasusundan. Luckily, andoon ulit ako
nang mawalan sya ng malay. Ako ang nagtakbo sa kanya dito sa ospital. And now, he
is back in my arms. This time, I swear, I will do everything within my power not to
let him go. Akin lang sya. Akin lang si Chester Janus Serna. And I am willing to
hurt and even kill anyone who will try to take him away from me.

=================
Chapter 8

"Yang mga kamay mo." Pananaway ko kay Marcus nang bumaba ang mga kamay nya sa lower
part ng baywang ko. Hinawakan ko ang magkabilang kamay nya.

"What's wrong?! Nahawakan ko na naman ito dati ah. Let me just finish bathing you
okay?" Napabuntong-hininga na lang ako. Pagod na pagod na ako sa kakulitan nya.
Masasayang lang ang effort kong makipagdebate dahil matatalo rin naman ako sa huli.
Ikalawang araw ko na ngayon dito sa ospital. May go signal na ako mula sa doktor
para makauwi. Mabuti na lang at Sunday bukas kaya may isang araw pa akong pahinga.
Aalis na sana ako nang ipagpilitan ni Marcus na maligo daw muna ako dahil
nangangamoy na raw ako. At dahil napahiya ako, pumayag ako not knowing na sasabayan
nya ako. Ang galing mang set up ng tarantado. At dahil daw baka nanghihina pa ako
kaya pinapaliguan nya ako ngayon.

Nahigit ko ang hininga ko nang magdaan ang gitnang daliri ni Marcus sa sensitibong
parte ng likuran ko.

"Don't touch me there." Nanuyo bigla ang lalamunan ko nang magtaas-baba ang daliri
nya doon. He keeps on rubbing on it and my cock stiffened.

"I love touchin you here." Pabulong nyang sabi until he reached out and kissed my
neck.

"Marc--" hindi ko na natapos banggitin pa ang pangalan nya dahil ihinarap nya na
ako sa kanya at hinalikan ng agresibo sa labi almost leaving me breathless, his
hand moving up and down on my soldier.

"I miss you. I miss touching you. I miss kissing you." He whispered on my ear while
kissing it. His lips went down on my neck.

"S-stop it," nakakadala ang mga ginagawa nya pero kailangan kong magpigil. Bago pa
man makababa ang ulo nya sa dibdib ko ay hinawakan ko na ang ulo nya.

"Marcus this is wrong! Stop please!" pinatigas ko ang boses ko.

"Im just exercising my freedom of expression to you. Ineexpress ko lang naman ang
nararamdaman ko sayo, what is wrong with that?!" Seryoso syang tumingin sa akin at
bahagyang lumayo.

"Mali dahil pareho tayong lalaki!" Sigaw ko sa kanya.

"I don't care!" Sigaw din nya. Natatakot man sa galit na nasa mukha nya ay pinilit
kong magpakatatag.
"But I do, Marcus. Ayoko nito." Napayuko ako ng ulo.

"Ayaw mo? Sinong nagsasabi? Yang isip mo? Yang puso mo? O  yang pride mo because
your body says otherwise." Napasinghap ako nang hawakan nya ang harapan ko.

"This shouts that it wants me, Janus! And this wanting me will dictate your mind
and next your heart and finally your whole system! You want me too, Janus. Admit
it." Nag-uutos pati ang mga mata nya.

"You're just like them, Marcus. That's just lust. I cannot do this anymore! Can't
you see what it has done to me?! It made my life complicated!" I shouted back.

"Tell me, Janus, kung mali ang ginagawa ko, why does it feel so right to my heart?!
Why am I happy whenever I am with you? If this is just LUST, why do I have to trash
my pride, forget who I am, and love you unconditionally? If I just want sex, why do
I have to stick with your ass if there are women and even men who are much willing
than you who would make things easier for me?! Putang ina, Janus, do you think that
I, Marcus Martenei, would stoop down this low if I don't love you?! I'm in love
with you, Chester Janus Cruz Serna. And if I need to prove it to you over and over
again, I will. Kahit pagtawanan ako ng buong school, patutunayan ko sayong mahal
kita." tumalikod na sya at lumabas ng banyo. Naiwan akong nakasandal sa pader. Alam
kong lahat ng sinabi ko sa kanya ay ang tama sa mata ng tao, sa mata ng lipunan at
sa mata ng Diyos. Pero nang makita at marinig ko ang kaseryosohan at determinasyon
sa lahat ng binitawan nyang salita ay may isang bahagi ng damdamin ko ang nakalabit
nya. May kurot sa aking puso ang lahat ng isiniwalat nya. Tama sya. Paano nga bang
hindi mo paniniwalaan ang mga sinabi nya? He is Marcus Martenei for heaven's sake.
He is a walking god in this place on earth and soon he may even conquer the world
sa talino at galing nya. Hinahangaan, kinatatakutan, tama o mali man ang ginagawa
ay iginagalang, minamahal. Ako? Ano lang ba ako kumpara sa kanya sa school na ito?
Oo matalino ako at oo magandang lalaki ako pero hanggang dun lang ako. Kapag wala
ang mga yan, bukod sa maayos at matinong pamilya ay wala na akong maipagmamalaki!
Paano kung makahanap sya ng mas magandang lalaki na mamahalin sya at mamahalin din
nya? Paano kapag natutunan ko na syang mahalin ay marealize nyang babae pala ang
talagang gusto nya? Saan ako pupulutin kapag nangyari iyon?

Teka! Bakit ba kinoconcern ko ang sarili ko sa mga isiping iyon eh hindi ba at

tinanggihan ko na sya?!

Oh, God please, don't tell me... May damdamin na rin ba ako sa kanya? O nadadala
lang ako ng makabagbag damdaming pananalita nya?

Hindi ko na sya naabutan nang makalabas ako ng banyo. Hindi ko alam kung bakit
biglaang nanikip ang dibdib ko. Bakit ba ako ganito kaapektado knowing that I've
hurt him? Damn! Ano ba ang nangyayari sa akin?!

I went straight to my dorm pagkagaling ko sa ospital. It feels cold and empty.

Dalawang araw at dalawang gabi lang kaming nagkasama at nagtabi sa pagtulog pero
bakit hinahanap-hanap ko na sya? Na kahit anong pagtanggi ng isip at puso ko ay
nagkakaganito ako dahil sa kanya? Damn! Linilito nya ako!
Napatingin ako sa pinto nang may kumatok doon. Bumilis ang tibok ng puso ko.
Kinakabahan ako. Natatakot. At ano itong damdaming biglang lumalakas sa kaibuturan
ko? Bakit nasasabik akong bigla na makita sya?!

I calmed myself as I walk towards the door. Ilang minuto lang akong nakatitig sa
knob habang patuloy sa pagkatok ang tao sa harap ng kwarto ko. Nag-ipon muna ako ng
lakas ng loob bago ko binuksan ang pinto.

Damn.

=================

Chapter 9

Hindi ko alam kung ngingiti ako o magngingitngit. Si Peter lang pala yung kumakatok
sa pinto ng kwarto ko. Kinabahan pa ako.

"Pare! Namiss kita!" Bigla nya ako yinakap and by instinct, naitulak ko sya.

"Hey! Ang sensitive mo naman!" Nauna pa syang pumasok sa akin sa loob. Wala akong
nagawa kundi pumasok na rin at sundan sya.

Maliit lang ang dorm ko pero andoon na lahat. May munting sofa, maliit na kitchen
na kumpleto sa gamit at dining area, may ref pa, sariling cr, study area kung saan
may desktop computer. Nang dumating nga ako ay may laptop, tab at iphone pa akong
naabutan and a note saying na sa akin na raw ang mga yun. At syempre tulugan na
hindi ko maintindihan kumbat sobrang laki.

"Nakakainggit talaga dito sa kwarto mo, pare. De aircon pa. Di ba pwedeng

makikwarto na lang?" Nang-aasar pa itong binuksan ang aircon at tumalon sa kama ko.

"Grabe, anlambot ng kama mo. Sarap tulugan."

"Para kang timang. Bakit hindi ba at  pare-pareho naman ang rooms dito?" Kumuha ako
ng canned soda at iniabot sa kanya. Everyday may pumupunta dito sa kwarto ko para
maglinis at labahan ang mga maruruming damit ko. May nagluluto rin para sa akin at
naglalagay ng mga pagkain sa ref.

"Loko, alam mo bang sa bawat kwarto dito sa dorm ay walang kagamitan na tulad ng
sayo. Tigdalawa pa bawat kwarto kaya walang privacy. Sarap maging scholar ah. Sabi
nila, pinarenovate daw ito para sa kauna-unahang scholar dito sa Martenei na ikaw
pala. Swerte mo. Marami nga ang naiinggit sayo nung una. Pero nung malaman nila na
si Marcus Martenei pala ang nag-utos ng lahat ng ito, wala ng nagsalita. Lahat
tikom na." Nagulat ako sa nalaman ko. Buong akala ko pare-pareho ang itsura at
kagamitan dito kaya nga hangang-hanga ako nung una sa pamamalakad ng eskwelahang
ito. Hindi naman ako nagtatanong sa iba o pumapasok sa mga kwarto nila dahil
mahiyain ako gawa ng mga pangyayaring napagdaanan ko noon sa boys high. Itong si
Peter lang talaga ang nangungulit sa akin. Ngayon nalaman ko na si Marcus pala
talaga ang dahilan kumbakit ko tinatamasa ang ganitong karangyaan sa school na ito,
ngayon ko napatunayan na totoo lahat ng sinabi ng babaeng rapist na iyon tungkol sa
mga ginawang paghahanda ni Marcus sa pagdating ko. At frankly speaking, I feel
special. Pero nang bumalik sa alaala ko yung mga nangyari sa amin at ginawa nila sa
akin, dagling nawala ang damdaming iyon.

"Bakit ka nga pala pumunta dito?" Pag-iiba ko ng usapan kay Peter para mawala yung
Marcus topic namin.

"Mangangamusta lang at makikipagtsismisan na rin. Hahaha. Nalaman ko kasi na

itinakbo ka ni Marcus sa school hospital nung ikalawa. Grabe ka palang magkasakit
pare." Uminom ito ng softdrink bago muling nagsalita nang hindi ako sumagot.

"Pare how does it feel na maraming patay na patay sayong mga babae dito sa school
plus, nakukuha mo rin ang atensyon ng may-ari nitong school?" Napabaling ako sa
kanya bigla.

"May-ari ng school?! Did you just say na si Marcus ang may-ari nitong school?"
Nakita ko ang pamumutla ni Peter.

"Ha?! Ah eh di ba nga sya yung nag-iisang anak na lalaki ng may-ari nitong MU eh di

syempre eventually sa kanya rin ipapamana ito at magiging owner nito." Nagmamadali
nyang paliwanag. Hindi ako convinced.

"You should have said that. Pero iba yung pagkakasabi mo." Nagdududa kong sabi.

"Ano ka ba, Cj. Masyado ka talagang matalino at bawat salita ko kailangan mo pang
ianalyze. Wag ka ngang magchange topic. Sagutin mo yung tanong ko. Ano ang
pakiramdam na maraming babae ang inlove sayo? At ano ang pakiramdam na pati si
Marcus naiinlove na sayo." Nabilaukan ako sa sinabi nya.

"Hahaha. Ang hirap bang tanggapin na maraming dead na dead sayo? Pare kung alam mo
lang. Halos maghubad na yung mga babae kapag nakikitang daraan ka sa direksyon
nila. Andami-dami ko nga binabasurang loveletters mula sa locker mo eh." Ibinulong
nya ang huling sinabi nya.

"Ano? Anong loveletters sa locker ko? Wala naman akong nakikita ah." Yun lang kasi
ang narinig kong sinabi nya.

"Wala ba? Ah dami kasi nagsasabi na padadalhan ka ng love letters. Akala ko naman
may nagbibigay na at nababasa mo na. "

"Wala naman. Oh namamawis ka pa rin eh nakaaircon na nga dito sa loob?" Butil-butil

na kasi ang pawis nya sa noo.

"Ha? Eh pasmado ako. Haha. Oo pasmado ako, pare. Oh sagot na. Winawala mo na naman
eh."

"Ano ba ang dapat kong maramdaman? Di syempre, awkward."

"Awkward?! Pare, isang ngiti mo lang hihimatayin na yung mga yun tapos yan pa ang
nararamdaman mo?!" Hindi makapaniwalang sabi ni Peter.

"Pare, hindi naman ako artista para tilian nila ng ganun. Nakakairita rin kung
minsan. Lalo pa kung sunod nang sunod at tanong nang tanong. Minsan nakakaflatter
din naman pero madalas nakakaasar. Wala naman na akong magagawa don kaya hinahayaan
ko na lang. Magsasawa rin sila."

"Eh si Martenei? Anong nararamdaman mo na may special treatment sya sayo?" Napipi
ako sa tanong nya. Hindi ako makahanap ng ibang salita kundi

"Awkward. Pareho kaming lalaki kaya imposible yang sinasabi mong inlove sya sa
akin. Baka humahanga lang kasi mas gwapo ako kesa sa kanya." Pagbibiro ko. Hindi ko
na binaggit na naringgan ko na sya ng 'i love you' kasi baka guni-guni ko lang
iyon.

"Haynako pare kung alam mo lang." Wala sa sariling sabi nya.

"Kung alam ko lang na...?"

"Kung alam mo lang na... nagugutom na ako! Tara, kain tayo sa labas. Nagugutom ka
rin sigurado. Malapit ng magdinner kaya halika na." Hinila nya na ako. Natatawa
akong bumitaw at pumunta sa closet para kumuha ng jacket. Napatitig ako sa mga
damit na naroon. Pati ang mga yun ay naabutan ko ng nakaayos nung dumating ako.
Puro bago at original. Puro mahal. Di ko nga ginagalaw dahil nakakapanibagong
magsuot ng mga magagarang damit. Pati sando at boxers meron. Yung sampung pares
lang ng uniporme at mga pantulog ang ginagamit ko. Now, I know why ganito karami
ang mga damit dito at kung kanino galing.

"Ay kabayong dalawa ang ulo!" Gulat na sigaw ni Peter. Mabilis akong lumapit at
ibinukas ng maige ang pintuan ng kwarto ko. Nakita ko si Clem na may kasamang
tatlong lalaki. May mga bitbit silang tupperware. Napanganga kami ni Peter sa
kanila.

"Buti naman at andito ka pa. Oh pagkain mo." Dire-diretso silang pumasok at

ipinatong sa dining table ang mga dala.

"Wag ka na raw lumabas at baka mahamugan ka. Mabinat ka pa. Ah, wag mo din daw
palang kalimutang uminom ng gamot pagkatapos mong kumain." Nakangiting sabi nito
bago sila umalis.

"Pare! Answerte mo talaga!" Nagmadaling umupo si Peter at pinagbubuksan ang

tupperware. Langya, di man lang tinanong kung kanino galing ang masasarap na
pagkain iyon at basta na lang kumain pagkatapos kumuha ng mga plato at kurbyetos
namin. Naupo na rin ako at pinanuod syang linalantakan na ang masasarap na pagkain.

...

"Cj, paturo naman dito oh!"

"Cj, ito paano isolve?"

"Cj, paturo naman dito sa Physics. Di ko kasi naintindihan yung lecture kanina."

"Cj..."

"Cj..."

"Cj..."

See? Kapapasok ko pa lang sinalubong na ako ng mga kaklase kong babae para
magpaturo ng kung anu-ano. Yan na ang pang-araw-araw nilang pagsalubong sa akin.
Nung una okay lang. Pero ngayon, nakakairita na. Ewan ko ba. These past few days,
naiirita na ako sa mga babaeng sunod nang sunod. Kulang na lang dumugin nila ako na
parang langgam at ako ang kawawang candy. Kahit saan ako pumunta may bumabati o
kaya kumakausap. May mga nag-aabot ng mga regalo na tinatanggihan ko. Nakakainis.

Saka lang sila tumitigil kapag pumasok na ang teacher.

"Nakabusangot ka na naman. Mula nung magkasakit ka, bihira ka na lang ngumiti ah."
pabulong na sabi ni Peter.

"Ewan ko ba kumbakit ako iritado." bulong ko pabalik.

"Alam ko kung bakit ka nagkakaganyan." bulong nya ulit. Nagtatanong ang mga matang
tumingin ako sa kanya.

"May namimiss ka. May gusto kang makita." Nanunukso ang mga tinging tumitig sya sa
akin.

"Namimiss? Gustong makita? Sino naman?" Nag-init ang dalawang pisngi ko. Mukhang
alam ko na kung sino ang tinutukoy nya. Sabay kaming napatingin sa pinto nang may
kalakasang bumukas iyon at pumasok ang isang matangkad, napakagwapo at machong
lalaki.

"Good morning. Pwedeng makisit in?"

=================

Chapter 10

Nagtilian ang mga kaklase kong babae. I can't blame them. Napakagwapo naman kasi ng
lalaking bumungad sa aming mga mata. Simpatikong-simpatiko ito sa suot na poloshirt
na puti.

"Mr. Martenei, wala bang klase ngayon ang mga senior high at narito ka para makisit
in?"

"What I do in my life is none of your business, Mr. Macario." Napatahimik ang

lahat. Napaubo ang guro sa pagkakapahiya. Napasunod ang mga mata ng mga estudyante
nang pumunta sya sa kinauupuan ni Peter.

"Alis dyan." Utos nya dito. Nakakabanas. Ang angas talaga ng lalaking ito.
Nakayukong tumayo ang kawawang lalaki.

"Peter, dyan ka lang." Matigas ko ring utos sa aking kaibigan. Napatingin hindi
lamang silang dalawa kundi pati buong klase sa akin. Tumayo ako.

"With all due respect, Mr. Martenei, that seat is already occupied. Please find a
vacant seat for you." Matigas ngunit magalang kong sabi sa kanya. Lumapit sya at
tumapat sa akin. Napatingala tuloy ako sa kanya. Napalunok ako nang matiim nya
akong tinitigan. His eyes are full of challenge.

"Eh kung dito ko gusto? May magagawa ba ang pagtanggi mo?" Naghahamon ang boses
nya.

"If you can't follow a simple rule, then how can you become a good leader of this
university in the future?" Hindi umaatras na sabi ko.

Nagtagisan kami ng titig. Sya ang unang bumawi at ngumiti.

"Okay, if Mr. Class President says so, who am I not to oblige?" Tumungo sya sa
likuran ni Peter at dun umupo dahil doon may bakante. Nagkatinginan kami ni Peter
na halos maihi na sa takot at sabay na kaming umupo.

Bakit ba ito andito? At ano ang gusto nyang palabasin? Ayoko mang aminin pero alam
ko ang dahilan ng pakikisit in nya dito sa klase namin. Ako. Dahil andito ako.

Nang magrecess na ay agad akong tumayo at inaya si Peter. Takot naman itong
napasulyap kay Marcus kaya napatingin na rin ako sa kanya.
"Ako ba hindi mo aayain?" Nangingiting tanong nya sa akin.

"Hindi tayo close." Walang buhay kong sabi sa kanya.

"Hindi close?! Eh anong tawag mo sa lahat ng ginagawa ko para sayo?" Tumayo sya at
lumapit sa akin.

"Desisyon mong gawin ang mga yun. Hindi kita pinilit." Hinabol ng mga mata ko ang
papalayong si Peter na sumisenyas na mauuna na raw sa cafeteria.

"Tingin mo bakit ko ginagawa lahat ng yun para sayo?" Muli akong bumaling sa kanya.

"Trip." Sinalubong ko ang kanyang tingin.

"Trip?! Kung trip kong gawin yun bakit sayo pa?"

"Ba, malay ko sayo!" Parang bata kong pabalang na sagot. Naiirita talaga ako sa
kanya. Natawa naman sya sa akin.

"Kung trip pala ang tawag mo dun, then as your benefactor dapat lang na gagawin mo
lahat ng ipapagawa ko sayo di ba? Baka nakakalimutan mong ako ang dahilan kung
bakit ka scholar ngayon?"

"Kung ang pangtitrip sa akin ang kapalit ng scholarship na yan, hindi ba at sobra-
sobra na ang nakuha mo mula sa akin? Kung di ka pa rin kontento dun, then isaksak
mo yang ipinagmamalaki mong scholarship sa baga mo!" Binangga ko ang balikat nya.
Malapit na ako sa may pinto nang hinigit nya ako pasandal sa pader at sinakal.

"Magpasalamat ka at gusto kita. Dahil kung hindi, kanina pa dumudugo yang nguso mo
sa kawalan ng respeto sa akin." Namumula na ang mukha nya sa galit. Hindi ko
maiwasang makadama ng takot.

"Then itigil mo na ang pantitrip sa akin!" Nagulat ako nang bigla nya kumyusin ng
halik ang labi ko. Parang mabubura ang mga labi ko sa tindi ng halik nya.
Nagpumiglas ako pero ipit na ipit ang katawan ko sa pader. Nang hindi na ako
makahinga ay saka lang nya ako binitawan.

"Patutunayan ko sayong hindi kita pinagtritripan lang, Chester Janus Serna.

Maghintay ka lang." Padarag nya akong binitawan at mabibigat ang mga paang umalis.
Napasandal ako sa pader at napapikit ng mariin habang hinahabol ang aking paghinga.

After ng break, hindi na bumalik si Marcus. Nakahinga ako ng maluwag. Pero paglabas
ko matapos ang huli kong klase ay may mga nakapilang kalalakihan sa labas ng
classroom namin. Lahat sila ay may hawak na white roses at isa-isang ibinibigay sa
akin. Tinanggihan ko nung una pero bakas sa mukha nila na kapag hindi ko kinuha ang
mga iyon ay malalagot ako. Nahihiya man dahil pinagtitinginan na ako, wala akong
nagawa kundi tanggapin ang mga yun. Nang makarating ako sa dulo ay may dalawang
babaeng nakahawak ng malaking tarp. Nagdikit ang mga kilay ko sa nakasulat.

I'm sorry for being rude.I really like you.

MM

Naghiyawan ang lahat. Napailing na lang ako at napatingin sa mga rosas. Hindi ganon
kadali ang gusto mong mangyari, Marcus. Hindi ganon kadali.

Kinabukasan at ng mga sumunod pang araw ay ganon lagi ang eksena tuwing uwian. Puro
white roses ang binibigay nila sa akin. Sign of purity daw ng intention sa akin ni
Marcus. Halos mapuno na ng mga bulaklak ang kwarto ko. Buti na lang at hindi nito
natitrigger ang asthma ko. Alam kong ito na yung sinasabi ni Marcus na
pagpapatunay. Ang panliligaw nya sa akin. Aamin ko kahit lalaki ako, nakakakilig
din naman ang pag-eeffort nya. Hindi sya nahihiyang ipaalam sa lahat na sya yung
admirer ko. Kagaya kaninang umaga habang naglalakad ako papunta sa building namin,
may helicopter na dumaan para lang maghulog ng mga papel.

CJCS

I like you. Will you be mine?

MM

Tao rin naman ako para hindi makaramdam ng kakaiba. Alam ko rin na kahit hindi sya
magpakita sa akin, alam kong andyan lang sya sa tabi-tabi at nagmamasid. At sa
totoo lang, namimiss ko na rin talaga sya.

Handa na ba akong sumubok, lunukin ang pride ko at itaya ang puso ko para kay
Marcus? Kaya ko ba? My mind says not yet. My heart says yes. Alin ang susundin ko?

=================

Chapter 11

Hindi ako mapakali sa kinauupuan ko. Nasa likod kasi ng kinauupuan ni Peter si
Marcus at kapag tumingin ako sa gawi nya, makikita at makikita ko sya. Yes, after
days of not showing his face, andito na naman sya para makisit in. Napapailing na
lang ako sa kinauupuan ko dahil nagkakagoosebumps na ako sa tindi ng tingin na
ginagawa nya sa akin. Sa loob ng apat na oras na classes namin ay wala syang ibang
ginawa kundi iyon. Nag-iinit at pinagpapawisan na ang buong katawan ko dahil
damang-dama ko ang aura nya sa buong classroom. Maging ang guro ay natataranta na
sa pagdidiscuss sa napakatahimik nyang klase. Lahat ay nakikinig. Walang gustong
magsalita.
"Mr. Serna, please compare and contrast Iliad and Odyssey as to their plot."
Kinakabahang utos ng teacher. Tumayo ako and cleared my mind off of Marcus. Pumunta
ako sa harap.

"Odyssey is the mirror image of Iliad." Habang nagpapaliwanag ay tumitingin ako sa

lahat maliban kay Marcus. Ayokong madistract ng matiim at malalalim nyang mga
tingin.

"Very good, Cj." Nagmamalaking sabi ng guro bago ako pinabalik sa upuan ko. Hindi
naiwasang napatingin ako kay Marcus na may naglalarong kakaibang ngiti sa mga labi.

"Prepare for a long quiz tomorrow. Enjoy your lunch. Goodbye class." Parang
sinisilihan ang mga paang umalis na ang guro. Ilinigpit ko na rin ang mga gamit ko
at tumayo.

"Let's go." Napalingon ako kay Marcus na nasa likuran ko.

"Sasabay ako kay Peter." Malamig kong sabi sa kanya sabay sulyap sa kaibigan kong
parang sira ang tyan ang itsura. Ayokong ipahalata kay Marcus na nananabik ako sa
kanya.

"Ah Cj pare, mauna na ako. Sasabay kasi ako kay Amanda maglunch." Bago pa ako
makasagot ay nagtatatakbo na sya palabas ng room.

"So wala ka ng kasabay maglunch kundi ako. Tara." Nakangiting paanyaya nya.

"Hindi na ako maglulunch. Di pa pala ako gutom." Iniwan ko na sya at naglakad na

rin papunta sa pintuang palabas ng room. Nagulat ako nang unahan nya ako sa
paglalakad para isara at ilock ang pinto ng classroom. Nakahalukipkip pa syang
sumandal doon.

"Sige kung ayaw mong maglunch eh di dito na lang tayo." Naghahamon ang boses na
sabi nya.

"Pwede ba, Marcus. Tigilan mo na ako." Naiirita kong sabi sa kanya. Kunwari.

"Ayaw mo pa rin akong makita? Di ba pinagbigyan na kita ng ilang araw? Antagal

naman ng sumpong mo." Biglang naging mapanukso na ang boses nya.

"Hindi ako sinusumpong. Naiirita lang ako sayo."

"Naiirita? Bakit naiirita ka ba sa ilang araw kong di pagpapakita?" Nanlaki ang mga
mata ko sa kanya.
" Are you implying na nagkakaganito ako dahil namimiss kita?" Hindi makapaniwalang
sabi ko sa kanya.

"Bakit... hindi ba?" Humakbang ako paatras nang maglakad sya palapit sa akin.

"Naiirita ako kasi... kasi..." shit! Bakit ngayon pa nablangko ang isip ko! Asar!

Napaigtad ako nang tumama ang katawan ko sa teacher's table.

"Ako kasi namimiss na kita. Hindi na ako makatiis kaya pinuntahan na kita dito."
Napaatras ang kalahati ng katawan ko dahil ginigitgit nya ako. Napasinghap ako nang
magdikit ang pang-ibabang parte ng mga katawan namin at naramdaman ko ang matigas
nyang pagkalalaki na nagtatago sa loob ng slacks nyang suot. Sinapo nya ang ulo ko
and pulled me up towards his body. Napakapit ako sa edge ng mesa nang magsalubong
ang mga labi namin. His kiss is very aggresive and fiery. Puno ito ng pananabik.
It's burning me that made me open my mouth to accept his probing tongue. Hindi na
ako nakatiis. Namimiss ko talaga sya. Lalong lumalim ang paghalik nya sa akin nang
tumugon ako dahil tuluyan nang nanlabo ang isip ko. All I have in mind is that I
miss his kisses. Para itong masarap na tubig na pumapawi sa pagkauhaw ko.

"Janus... Janus..." paulit-ulit nyang bulong sa pangalan ko habang bumababa sa leeg

ko ang mainit nyang labi.

Naitulak ko sya palayo nang makarinig ako ng sunud-sunod na pagkatok sa pinto ng

classroom. Napatingin ako sa kanya na may matamis na ngisi sa labi.

"You answered my kisses." Namula ako. Shit! Bakit ganon?! Bakit ko sya hinayaang
halikan ulit ako?! At ako namang si Tangengot, bumigay na talaga.

Naramdaman ko na lang hinihila nya ako palabas ng classroom.

"Masama ang pakiramdam nya. Hindi na sya papasok mamayang hapon." Sabi nya sa
nakatulalang kaklase ko na syang kumakatok sa pinto kanina.

"Ha?! Hindi! Teka!" Bago pa ako makareklamo ay mabilis na syang tumakbo habang
hila-hila ako kaya wala akong nagawa kundi ang mapatakbo na rin pasunod sa kanya.
Nagpagilid lahat ng nakakasalubong namin kaya mas naging mabilis ang pag-alis namin
sa building. Dumiretso kami sa dorm ko. Hindi na ako nagulat nang maglabas sya ng
duplicate key ng kwarto ko. Hinila nya ako papasok at isinandal sa pinto. Sinibasib
nya ako ng halik. Halos nguyain na nya ang mga labi ko sa sobra nyang pananabik.
Maging ako ay nakaramdam na rin ng excitement sa ginagawa nya. Napaliyad ako nang
halikan nya ako sa leeg.

"Hmm, Marcus!" Napasinghap pa ako nang maglagay sya ng ilang marka ng ngipin doon.

"I miss you, love." Nanghihinang nagpahila na lang ako papunta sa kama. Para akong
nagayuma. Naging sunud-sunuran ako sa lahat ng utos nya. Tinulungan nya akong
mahubad ang suot kong uniporme. Nahigit ko ang hininga ko nang padaanan ng mga labi
at dila nya ang dibdib ko, ang nipples ko, ang puson ko. Humawak ang kamay nya sa
matigas na pagkalalaki ko habang paikot-ikot ang dila nya sa belly button ko.

"Marcus! Ohh!" Gumalaw pataas at pababa ang kamay nya. Napapikit at napaungol ako
ng malalim when I felt my release. I felt him move up my right leg.

"I love you." He whispered as he enters me.

"Aaargh!" Napakapit ako sa katawan nyang nagsimula nang tumaas-baba. He deeply

kissed me on my lips as his movements became stronger, deeper and faster.

"Janus... Janus... i... love ... you!"

"Oh! Marcus! I...love...you...too!"

=================

Chapter 12

Tulala akong nakatingin sa kawalan habang hingal na hingal si Marcus sa tabi ko.
Fuck! Did I just say...i love him, too?! Damn!

"Thank you." Bulong nya sa akin habang yinayakap ang katawan ko palapit sa kanya.
Hindi ko sya sinagot. Nahihiya ako. Bakit ko nasabi iyon?! Dala lang kaya iyon ng
bugso ng sensasyong ipinadama nya sa akin kanina? O talagang iyon na ang
nararamdaman ko sa kanya?

"Did you really mean it?" Binibigyan nya ng mumunting halik ang balikat ko.

"Alin?" Patay malisya kong tanong sa kanya.

"Yung sinabi mo kanina." Napapikit ako dahil kumakagat-kagat na sya doon sa

hinahalik-halikan nya kanina.

"Alin nga?" Halos pabulong kong tanong sa kanya. Fucking shit! Ayokong umamin!
Kahit anong gawin nya, hinding-hindi ako aamin.

"Yung sinabi mong mahal mo rin ako." Ihinarap nya ako sa kanya at inumpisahang
halikan ang mga nakapikit kong mga mata, ilong at labi.

"May sinabi ba akong ganon?" Nanghihina na ako dahil sa mga ginagawa ng mga labi at
mga kamay nya.
"Do you want me to remind you?" Nanunukso nyang pinaikot-ikot ang dila nya sa belly
button ko na nagpapasinghap sa akin ng ilang ulit.

"M-marcus! Uhh!" Sinasabayan ng pag-iikot ng isang kamay nya sa pagkalalaki ko ang

ginagawa ng dila nya sa belly button ko. Nabubuhay muli iyon, lumalaki, tumitigas,
tumitibok, nag-iinit. He went up on me and kissed my lips softly as his hand
continue playing.

"I love you." He murmured still kissing me. I can't help savouring his kisses.

"Say it back." He bit on my upper lip when I didn't answer. His hand is going up
and down on my cock rapidly.

"U-u-uhh!" Langya! Paano ako makakapagsalita kung nagdedeliryo na ako sa sarap ng

ginagawa nya?

"Say it back!" This time mas pinabilis nya pa ang ginagawa ng kamay nya.
Napatingala ako sa makapugtong-hiningang sensasyon na dumadaloy sa bawat laman ko.

"You asked for this!" Ilinagay nya sa mga braso nya ang dalawang binti ko at
pinasok nya ako. He pounded like an armalite on me. Naghahalo ang hapdi at sarap at
ang nakababaliw na kuryente hindi lamang sa katawan ko kundi sa buong pagkatao ko.

"A-a-ah-ah-ahh!" Hindi ko na mapigilang mapasigaw sa tindi ng ginagawa nya. Para na

akong nasusunog nang buhay. He was pounding on me with unbelievable strength, speed
and power. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. With all the inhibitions forgotten,
I grabbed his face and kissed him full on the lips. He answered it with so much
tenderness. Bumitaw ako sa kanya. Looking at him doing me lifted me up on a place I
never imagined I would be.

"I---oh!" Isang malakas na pagsalpok ng katawan namin ang ginawa nya. Tumitig ako
sa kanya. His eyes are encouraging me to say the words he wanted to hear.

"Love---umph!" He did the strong pounding again. Damn fuck!

"You! Ah! Hah! Ugh!" Nagkasunud-sunod na ang paghataw ng katawan nya sa akin. Halos
tumirik na ang mga mata ko when I felt his release. Binitawan nya ang mga binti ko
at yinakap ako. Sabay kaming naghabol ng hininga.

I was already sleepy when I felt him moving my body and hugging me from my back.

"I love you, too..." he murmured on my neck and I can't help not to smile.

Marcus
I am watching him sleep. Napakaamo talaga ng mukha nya. Kung hindi lang sa ilang
features ng mukha nya na mula sa isang lalaki, mapagkakamalan syang babaeng anghel.

Napangiti ako habang pinapadaan ang palad ko sa braso nya. Wala akong kasing saya
nang marinig ko syang sabihing mahal na rin nya ako. Ngayon ko lang naramdaman ang
ganito. Kumbaga napalitan ang pagtapak ko sa pride ko ng ilang ulit. I never said
'i love you' to any person. Not even to my family. Nakakatakot sabihin ang mga
salitang iyon para sa akin. Nakakangilo. Pero sa kanya, parang automatic na iyon
kung masabi ko. Alam ko sa sarili kong iyon talaga ang nararamdaman ko. At gusto ko
iyong malaman nya at maramdaman nya. At handa akong patunayan iyon sa kanya at sa
lahat. Handa akong gawin ang lahat para sa kanya. Handa akong igive up ang lahat
kung hihilingin nya. Ganon na kataas ang level ng damdamin ko para sa kanya.
Nakakapanibago dahil sa kanya ko lang naramdaman ang kabahan, matakot, magmahal.
Iba talaga si Janus. He has awakened my sleeping heart. Akala ko nung una, tama na
ang matikman sya, ang madama sya. Pero habang tumatagal lalong lumalalim at
tumitindi ang nararamdaman ko. Now, I know mahal ko na talaga sya.

Napangiti ako sa aking sarili habang nakapatong ang palad ko sa tapat ng puso nya.
Sumasabay ang tibok ng puso ko sa bawat pagtibok ng puso nya. Nakakagulat. Akala ko
nga wala na akong puso. Sa dami ng karahasang nagawa ko sa ibang tao akala ko
tuluyan nang namatay ang puso ko. But when he came, muli itong tumibok, muli itong
nabuhay.

Lumayo ako sa kanya at dahan-dahang bumangon. Naririnig ko kasing tumutunog ang cp

ko. Kinuha ko ito at pumunta sa may veranda ng kwarto ni Janus pagkatapos kong
maisuot ang boxers ko.

"Marcus, kailangan ka dito sa torture room." Boses ni Ryan ang narinig ko.

"Im busy." Malamig kong tugon sa kanya. Nagsindi ako ng sigarilyo.

"Nakita na namin yung stalker ni Cj." Narinig kong pahabol nya. Muli akong humithit
ng sigarilyo. Nakaramdam ako ang pangangati ng kamao ko.

"Marcus?" Tawag ni Ryan nang hindi nya marinig ang pagsagot ko.

"Im coming." Matigas kong sabi sa kanya. Pinatay ko ang sigarilyo, bumalik sa
kwarto at nagbihis. Bago tuluyang umalis ay dinukwang ko si Janus at magaang
hinagkan sa labi. Kinailangan ko pa ng matinding self-control para maihiwalay ang
mga labi ko sa kanya.

"See you later, love." Bulong ko sa nahihimbing nyang diwa. "As long as I am
breathing, no one's gonna hurt you."

I walked towards the door and made sure it is locked bago ako tuluyang umalis.
=================

Chapter 13

Itinaas ko ang isang kamay ko. Hingal na hingal ang dalawang member ng gang na
ibinaba ang sinturong ipinamamalo nila sa likod ng nahuli nila Ryan na stalker daw
ni Janus. Lumagok muna ako sa bote ng beer na nasa baso at saka ako tumayo. Mahigit
kalahating oras na syang sinisinturon, hindi pa rin nya sinasabi kung sino ang nag-
utos sa kanya na palihim na sundan si Janus ko. Janus ko dahil akin sya.

"Hindi ka ba talaga magsasalita?" Titig na titig ako sa likod nya na nangangasul na

dahil sa mga namuong dugo.

"Wala akong alam! Crush lang ng kapatid ko si Janus kaya sinusundan-sundan ko sya
at kinukuhanan ng pictures! Maawa ka na sa akin, Sir Marcus." Natawa ako sa sinabi
nya.

"Hindi ako tanga na ganyan mo kadaling mapapaniwala. Crush ng kapatid?! Sinong

kapatid?! Yung tinext mo kanina na magkasama kaming umalis sa classroom nya? Para
lang sa kaalaman mong gago ka, tinawagan namin ang taong yun at lalaki ang sumagot.
At sinong maniniwala na crush lang ng kapatid mo si Janus? Buong maghapon sa loob
ng apat na araw mo syang kinukuhanan ng mga pictures?! Gagawin mo pa akong bobo! "
sinapak ko sya.

"Boss, napag-utusan lang ako. Parang awa nyo na boss! Kapag hindi ko ginawa yung
pinapagawa nila, sasaktan nila ang girlfriend ko, boss!" Pagmamakaawa nya sa akin.

"Natatakot ka sa kanya pero di ka natatakot sa akin?! Cge, tutal ayoko nang

magtagal dito dahil may naghihintay sa akin, kapag sinabi mo kung sino yung nag-
utos sayo pakakawalan kita ng buhay." Ilinabas ko ang isang army knife at ilinapit
ang talim nun sa mukha nya. "Pero kung sasayangin mo lang ang oras ko, ipaparamdam
ko sayo ang isang uri ng sakit na ngayon mo lang matitikman." Matigas ang boses
kong banta. Kitang-kita ko ang sobrang takot sa kanyang mga mata pero nanatiling
tikom ang kanyang bibig.

"Boss! Sir Marcus! Maawa na po kayo! Maawa na po kayo!" Pumwesto ako sa likuran nya
at sinulatan ito ng 7 Demons gamit ang talim ng army knife. Sinigurado kong
maooccupy ng sinulat ko ang buong likod nya. Bingi ako sa sigaw nyang puno ng
sakit. Wala akong pakialam kahit tumalsik ang naipong dugo sa akin dahil sa
pagkakasinturon nito kanina habang isinusulat ko ang pangalan ng gang. Amoy na amoy
ko ang lansa ng kanyang dugo pero wala akong pakialam. Magsisilbi itong warning
para sa mga magtatangkang kantiin si Janus.

"AAHH!" halos maihi sya ng basain ko ng alcohol ang sugat nyang ginawa ko.

"Magsasalita ka na siguro?" Ipinakita ko sa kanya ang espesyal na lighter na hugis

baril. "Hihintayin mo pa bang sunugin ko ang sugat mo gamit ang apoy mula sa
lighter na ito?!" Nanggigil kong sabi.
"M-magsasalita n-na a-ko! A-ang C-co-cotton Mo-uth G-gang! Si-sila p-po a-ang n-
nag-utos! S-sila po!" Nanginginig na ang katawan nya sa sakit.

"Magsasalita ka naman pala, dinumihan mo pa ako!" Iniabot ko sa isang miyembro ang

lighter.

"Sunugin mo na yung sugat nya bago pa yan maubusan ng dugo." Malamig kong utos sa
member.

"Opo, master." Yumuko sya at pumunta na sa likuran ng lalaki para simulan ang
pinaguutos ko. Napuno ng nakakabinging sigaw ang buong torture room. Nangangamoy na
ring sunog na balat at laman ng tao ang buong paligid. Nagsindi ako ng sigarilyo at
naupo sa tabi ni Ryan.

"Master, tindi ng pagkasadista mo! Bakit mo pa pinasunog eh umamin naman na sya?"

Walang pangunguwestyon ang boses nya. Instead, puno iyon ng amusement.

"Hindi ako nagpaparusa na hindi ko tinatapos. Mag-utos ka ng mag-iimbestiga sa

Cotton Mouth Gang na iyon at alamin mo kung bakit sila interesado kay Janus."
Tinungga ko ang beer pagkatapos kong sabihin iyon. Tumigil na sa kakasigaw ang
lalaki. Nawalan na ng malay dahil sa sakit.

"Speaking of which, mukhang gising na ang Janus mo." Napatingin ako sa tab na
tinitignan nya. Napangiti ako nang makitang pupungas-pungas pa si Janus na naupo sa
kama. Agad kong kinuha ang tab para hindi makita ni Ryan ang pagtayo ni Janus na
hubad papunta ng banyo.

"Possessive." Panunukso ni Ryan na binalewala ko.

"Magpahatid ka ng pagkain namin sa dorm. Maliligo na muna ako saka ako didiretso
doon." Utos ko sa kanya. Tumayo na ako bitbit ang tab. "Kayo na rin ang dumispatsa
dyan. Paturukan mo ng anti-tetano."

"Opo, master." Sumaludo pa sya gamit ang bote ng beer.

Nagmamadali na akong umalis paakyat ng penthouse para maglinis ng katawan. Ayokong

paghintayin ng matagal si Janus ko.

Nang matiyak kong mabango na ako ay tumungo na ako sa dorm ni Janus. Biglang
sumikdo ang puso ko nang pagbuksan nya ako ng pinto. Sumilay ang matamis na ngiti
sa aking labi nang makita ko ang bahagyang pamumula ng kanyang mga pisngi nang
makitang ako ang kumakatok.

"Hindi mo ba ako papapasukin, love?" Malambing kong tanong sa kanya. Agad nya akong
hinila sa loob pagkatapos nyang tignan ang kaliwa at kanan ng hallway kung may
nakarinig sa sinabi ko. Natatawa ako sa ikinikilos nya.

"Ano ka ba, Marcus! Paano kung may makarinig sayo?!" Pagalit nyang sinabi sa akin.

"Eh ano naman? Hindi ba at sinagot mo na ako?" Panunukso ko sa kanya.

"Anong sinagot? Kelan?" Nag-iiwas sya ng tingin. Lalong tumingkad ang pamumula ng
mga pisngi nya. Nang mapansing tinitignan ko ang mga iyon ay nagmamadali syang
tumalikod para tumalilis pero mabilis ko syang nahabol at nayakap mula sa kanyang
likod.

"Wala kang dapat ikahiya. Siguradong sa umpisa lang yan. Masasanay ka rin."
Ipinatong ko ang baba ko sa balikat nya.

"Marcus." Napangiti akong muli nang hawakan nya lang ang mga braso kong nakayakap
sa katawan nya at hindi magpumiglas.

"Janus, nung sabihin mo kaninang mahal mo rin ako, that's the seal of our
relationship. You are now mine and I am now yours." Ihinarap ko sya at itinaas ko
ang mukha nyang nakayuko.

"I love you." Masuyo kong bulong sa kanya. Ngumiti sya ng tipid. Dahan-dahan kong
ibinaba ang labi ko patungo sa labi nya nang makarinig kami ng katok.

"Sandali." Kumawala sya sa pagkakayakap ko at tinungo ang pinto.

"Fuck! Istorbo!" Pagmumura ko. Wala na akong magawa kundi mapakamot ng ulo.

=================

Chapter 14

"Cj, di ba player ka ng basketball sa dati mong school?" Tanong ni Enrique habang

hinihintay namin ang susunod naming teacher. Katatapos lang ng lunch break.

"Oo." Sagot ko habang busy sa pagbuklat ng libro para magpatay-oras.

"Sali ka sa team natin pare." nasa Grade 10 na kasi ako. Marcus told me to take up
an exam para maacclerate ako sa Senior High pero tumanggi ako. Sinabi kong mas
gusto kong pagdaanan ang Grade 10. I did not tell him that the real reason was that
I need time for my self. Simula kasi last week na magkaigihan kami at pilitin nya
akong doon na sa penthouse nya tumira para daw makaiwas ako sa mga matang
mapanghusga (as if naman makakaiwas ako talaga), sya na lang ang lagi kong
nakikita. Okay lang naman kasi mabait sya, maasikaso, malambing, maalaga pero gusto
ko ring makihalubilo sa iba. Ayokong sa kanya lang umiikot ang social life ko.
"Kelan ba yung try outs?" Interesado kong tanong sa kanya.

"Mamayang 4pm, pare."

"Cge, pupunta ako." Nakangiti kong sabi sa kanya.

"Okay pare, sabay na tayong pumunta sa gym pagkatapos ng klase natin mamaya.
Aasahan kita ha." Nakipagfist bump pa ito bago bumalik sa pwesto nya.

"Oy Cj, sasali ka ba talaga sa team ng grade natin?" Tanong ni Peter.

"Oo. Para naman may exercise ako."

"Hindi ba kayo nageexercise ni Marcus gabi-gabi?" Nanunukso nyang kantyaw sa akin.

Sarap sapakin porket sya yung natatanging nasabihan ko tungkol sa amin ni Marcus
Martenei.

"Tarantado. Sports ang tinutukoy ko. Ikaw bakit di mo subukang magtry out nang
magkasilbi ka naman?" Pagbibiro ko sa kanya.

"Ano? Para magtatatakbo na parang engot dun?! Pare tumatalbog palayo sa akin ang
bola kapag nagbabasketball ako! Kaya sorry, hinding-hindi ako sasali sa basketball
team na yan kahit ipahabol mo pa ako sa aso." Humalukipkip pa sya.

"Talaga lang ha?!" Natatawa ako sa kalokohan nya. Hay, sa kanya lang ako nakakatawa
ng malaya. Kapag si Marcus kasi ang kasama ko, napakaseryoso nya. Nakakatakot
biruin at baka bigla akong masapak.

"Itaga mo pa sa ulong panot ni BP!" napahalakhak na ako ng tuluyan sa kanya.

"Mukhang nagkakasiyahan kayo ah!" Napalingon kami sa bagong dating na si Marcus.

Bago pa man ako makasagot ay mabilis nya na akong dinukwang at nahagkan sa labi.
Nakita kong nag-iwas ng tingin si Peter. Nang lingunin ko ang mga kaklase ko ay
puro sila busy. Walang nakatingin sa amin. Last time kasi na may pangyayaring
ganito at nakita ni Marcus na pinapanuod nila kami ay binulyawan nya ang mga ito
kaya wala nang umulit.

"So bakit ka tumatawa?" Magkadikit ang kilay na tanong nya sa akin.

"Wala, nagkakabiruan lang kami nitong si Peter. Bakit ka nga pala napadaan dito?"
Nakatingala ako sa kanya. Tinatamad akong tumayo eh.

"Ireremind ko lang yung pupuntahan natin mamayang 5pm." Nakangiti nya ng sagot.
"Ah cge. Magkita na lang tayo dun sa penthouse mo."

"Penthouse natin." Pagtatama nya sa akin. "Cge alis na ako. Wag kang malilate.
Mainipin ako." I rolled my eyes. Alam ko na yun. Dinaan nya nga ako sa dahas at
paspas dahil doon di ba?

"Oo na. Cge na, parating na yung teacher namin. Mamaya maabutan ka na naman dito."
Masuyo kong pagtataboy sa kanya. Kahit naman may pagkaarogante yan, love ko na rin
yan.

Muli nya akong hinagkan ng mabilis sa noo at umalis na. Naramdaman kong saka lang
nakahinga ng maluwag ang mga kaklase ko nang makalabas sya.

"Whew! Grabe! Tindi talaga ng dating nyang si Martenei mo, Cj!" Pangangantyaw ni
Peter.

"Oo nga. Akala ko kanina hihimatayin ka na sa nerbyos eh." Natatawa kong saad sa
kanya. Nagkakatawanan kami nang bigla syang may maalala.

"Pare, hindi ka ba magpapaalam sa kanya na magtatry out ka sa basketball?"

Seryosong tanong nya.

"Saka na kapag nakapasok na ako pare."

"Eh paano yan? May lakad kayo mamaya di ba?"

"Tapos na siguro yung try out before mag 5pm pare. Hahabol na lang ako o magtetext
sa kanya." Napatahimik na kami nang pumasok ang teacher namin.

Martenei University Gym

"Congrats pare! Ang galing mo pala sa shooting." Nakangiting nakipag-high five sa

akin si Enrique. Humihingal na sinagot ko yun.

"Pwede na bang umalis pare? May lakad pa kasi ako eh." Tumingin ako sa malaking
orasan ng gym. 4:45 na.

"May 5 minute game pa raw tayo pare. Panunuorin lang daw tayong maglaro ni Coach."
Pareho kaming nakatingin sa last na magtatry out na walang iba kundi si Peter. Yes.
You heard it right. Andito sya at nagtatry out. Nainggit siguro kaninang paalis na
kami ni Enrique. Awa ng Diyos, sa tatlong bolang ipinasa sa kanya, wala syang
naishoot kahit na isa.
Napalapit kami kay Coach nang pumito sya.

"O ikaw Serna, kateam mo sina Gomer, Marquez, Mitrado at Cornelia. Kayo naman..."
hindi ko na napakinggan ang iba pang sinabi ni Coach dahil muli akong napatingin sa
orasan. 5pm na. Late na ako sa usapan namin ni Marcus. Huli na para pumunta ako sa
bench para itext syang malilate ako dahil pinapunta na kami ni Coach sa gitna.

Nang magsimula ang laro, tuluyan ko nang nakalimutan ang usapan namin ni Marcus.
Masyado na akong concentrated sa laro. Nanalo naman ang team na kinabibilangan ko.
Pagkatapos kaming bilinan ni Coach ay agad na akong tumakbo para kunin ang back
pack ko. 5:28 na. Late na talaga ako sa usapan namin ni Marcus. Hindi na ako
nagbihis. Kinuha ko ang cp ko mula sa bag para sana itext sya kaso lowbat naman na
ito.

"Pare lagot ka! Super late ka na." Pananakot ni Peter habang palabas kami ng
locker.

"Tarantado! Wag ka ngang manakot dyan." Naiinis ako dahil di ko maiwasang kabahan.
Baka nga galit na sa akin si Marcus.

Sa katitingin ko sa wristwatch na kasusuot ko ay hindi ko na nakita ang linalakaran

ko kaya bumangga ako sa naninigas na katawan ni Peter na nakaharang pala sa harapan
ko.

"Ano ba?!" Sita ko sa kanya pero di man lang nya ako pinansin. Sinundan ko ang
tinitignan nya at nakasalubong ko ang namumulang mga mata ni Marcus. Sinalakay ako
ng takot nang bigla syang sumigaw.

"All of you! Get the fuck out of this gym now!" Mabagsik syang tumingin sa mga
taong andoon. Halos madapa ang lahat para lang makalabas.

Bumilis ang tibok ng puso ko nang makita syang galit na naglalakad papunta sa akin
na tanging naiwan sa loob ng gym kasama sya.

=================

Chapter 15

"So you ditched me for this stupid try outs?!" Madilim ang mukhang tumigil sya ng
isang dipa mula sa akin. Sobrang kaba man ay sinubukan kong mag-ipon ng lakas ng
loob para sagutin sya.

"Look, I was not planning to ditch you. Pupunta talaga ako dun. Nagkataon lang na
nagkaroon ng game at maraming binilin----"

"Shut up! Bakit ka sumali sa try outs nang hindi muna nagpapaalam?!" Damn! Dapat ba
pabulyaw lahat ng tanong nya? Nagsisimula na ring uminit ang ulo ko.

"I didn't know na kailangan ko pang magpaalam sa admin kung gusto kong sumali sa
isang sports. At pwede ba wag kang mambulyaw dahil nasa harap mo lang naman ako."
Naiinis kong sabi sa kanya.

"May pakialam dapat ako sa anumang sports na sasalihan mo! At ayokong hindi ka
nagpapaalam, pinaghihintay mo ako, at ipinagpapalit mo ang lakad natin dahil sa
letseng basketball na yan!" Gigil na sigaw nya.

"Don't I get to decide on my own now, Marcus?! Wala ba akong sariling utak para
gawin ang gusto kong gawin at kailangan pang ipagpaalam sayo ang lahat ng ikikilos
ko?" He is fucking ridiculous! "At ilang ulit ko bang dapat sabihin sayo na wala
akong balak na paghintayin ka. Nagkaroon lang ng di inaasahang game! Hindi ka ba
makaintindi?!" Shit! Now Im the one who is being ridiculous explaining myself again
and again to someone na sarado na ang utak.

"Quit basketball. Dahil dyan mawawalan ka na ng time sa akin!" He said as if

sigurado syang papayag ako agad.

"No, Marcus! Kapapasok ko pa lang, paaalisin mo na agad ako dahil lang sa nalate
ako sa usapan natin? No way!" Im really pissed off sa mga pinagsasabi nya!

"Sige maglaro tayo. Kapag ako ang nanalo, you're gonna quit basketball." Naghahamon
ang boses nya. Hinintay ko ang sasabihin nya na kapalit kapag ako naman ang nanalo
pero tikom ang bibig nya kaya ako na ang nagsabi.

"Kapag ako ang nanalo, hindi ako magkuquit at ako ang magdedesisyon para sa sarili
ko." Puno ng determinasyong sabi ko. I saw him smirk.

"As if you're gonna win against me." Nanunuyang sabi nya. Asshole talaga.

"Hindi ka ba magpapalit?" Nakajeans at shirt kasi sya.

"No need." Malamig pa sa yelong sabi nya habang drinidribol ang bolang napulot nya.
Ipinasa nya ito na may kalakasan sa akin. Muntik pa akong mapaigik sa lakas ng
impact nang saluhin ko ito. I dribbled at naglakad papunta sa kabilang court na
nakadipa ang isang kamay paharang sa panggwagwardiya nya. Binabangga nya ng may
kalakasan ang katawan ko pero ayokong magpatinag. Nang ishoshoot ko na ito ay
tinapalan ako ng katawan nya. Sa lakas ng pagbangga ng katawan nya ay napahagis ako
paupo sa sahig.

"Hey, that's a foul!" Galit kong bulyaw sa kanya. Nginisihan nya lamang ako.

"It's my game, love. I get to say the rules." Kinuha nya ang bola at sya naman ang
nagdribble. Napatayo ako agad at hinabol sya.
...

Kanina pa ako napipikon sa maduming laro nya. Napakabayolente nyang maglaro.

Ginagamitan nya ako ng mga dirty tactics sa napakasimpleng laro ng basketball.
Nakakaisang shoot pa lang ako samantalang nakakaapat na sya. Isang puntos na lang
panalo na sya kaya mahigpit ko syang binabantayan. Hindi ko pinapansin ang
malalakas na paniniko nya. Actually, kanina pa ako hinihingal at kanina pa
nananakit ang mga kalamnan ko sa mga pagbangga nya. Asar na asar na ako sa mga
pinaggagagawa nya. Nagconcentrate ako ng maige. Ayokong matalo at madiktahan sa
lahat ng gagawin o ikikilos ko. At sa isang kisapmata, naagaw ko ang bola. Mabilis
ko itong idrinibble at matuling tumakbo sa kabilang court. Lalo kong binilisan ang
pagtakbo nang maramdaman ko na sya sa likuran ko. Tumalon ako for a jumpshot pero
nawala ang concentration ko sa pagbato ng bola nang hilahin nya pababa ang shorts
ko. Hinubuan ako ng walanghiya!

"Shit!" Namali pa ang paa ko nang bumagsak ako sa sahig. Matalim ang mga matang
tinignan ko si Marcus na relax na naglalakad papunta sa kabilang court habang
nagdidribble ng bola. Walang hirap nya itong ishinoot mula sa three points arc.
Nakangisi syang bumalik sa kinaroroonan kong nakasalampak pa rin sa sahig.

"You are gonna quit." Puno ng kumpiyansya nyang sabi.

"Andumi mong maglaro! You made me feel stupid!" Kunot-noong sabi ko sa kanya.
Nawala ang ngisi nya.

"Because you are stupid!" Nanggigigil na sabi nya. Nagpanting ang tenga ko.

"Oo nga naman. Napakastupid ko na tanggapin ang hamon mo. Napakastupid ko para
sumunod sa lahat ng sinasabi mo. At napakastupid ko na pumayag na paglaruan mo!"
Pinilit kong tumayo kahit may sprain ang isang paa ko. Napangiwi ako sa sakit.
Paika-ika akong naglakad papunta sa bench na pinaglagyan ko ng back pack ko.

"Janus..." narinig ko ang boses nya sa likuran ko habang dahan-dahan akong

naglalakad papunta sa pinto ng gym.

"At alam mo ba ang pinakastupid na nagawa ko?" Liningon ko sya. Puno ng pag-aalala
at pagkalito ang mukha nya. "Yun ay ang pumatol sayo." Tinalikuran ko na sya at
pinabilis ang paglalakad kahit sobrang sakit na ng paa ko...

At ng puso ko.

=================

Chapter 16

"Aw!" I hissed as Peter throws me on the sofa sa kwarto ko sa dorm.

"Thank you ha!" I sarcastically told him as he laughs at my dilemma.

"Grabe pare, sadista talaga yung boyfriend mo. Pinilay ka na nga, andami mo pang
pasa. Tsk!" Pagpapalatak nya. "Ikaw naman kasi pare, inindyan mo pa."

"Pare, ilang beses ko bang sasabihin na wala naman talaga akong balak na hindi sya
siputin? Pupuntahan ko naman talaga sya! Nalate lang naman ako ng ilang minuto!
Mahirap bang intindihin na nalate lang ako?!" Nabwibwisit kong tanong sa kanya. Ano
ba? Kailangan bang paulit-ulit?!

"Pare dahil sa basketball kaya kayo nag-aaway. Magquit ka na dyan." mahinahon nang
sabi nya.

"Pare it's more than that. Kung ayaw nyang hindi ako nagpapaalam, ayoko naman na
ginagawa nya akong remote-controlled robot na pinapagalaw nya ng ayon sa gusto lang
nya. Masyado naman nya akong dindikahan. May sarili akong utak pare. I can make
decisions on my own. Sasabihin ko naman sa kanya ang pagsali ko sa team hindi ba
sya makapaghintay? Parang inaalisan nya na ako ng karapatan sa ginagawa nya."

"Pare hindi naman siguro ganun yun. Baka he was just so much into you kaya ganun."

"That's it! Pare, two weeks pa lang kami. Nakakasakal na sya. Ano ba yung sinasabi
nyang mawawalan ako ng oras sa kanya? Pare, araw-araw kaming magkasama. Paano ako
mawawalan ng oras sa kanya?! Pare gusto ko rin namang makihalubilo sa iba. Yung
mailalabas ko yung kakayahan ko at magagawa ko yung gusto ko. Sa ginagawa nya
ngayon, he is treating me as a mere thing and not someone important to him. Ganun
ba ang tingin nya sa akin pare? Laruan lang ba nya ako?!" I blurted out. Naghahalo
na ang nararamdaman ko kay Marcus. Andoon ang pagtatampo, ang galit, ang sama ng
loob.

"Cj." Nag-aalalang tawag ni Peter sa akin.

"Mahal ko na sya, Peter. Alam kong mahal ko na sya pero kung ganito rin lang naman
na sinasakal at sinasaktan na ako ng kung anong meron kami, we better stop this...
Pare, pwedeng iwan mo muna ako? Gusto ko nang magpahinga." Tumayo na ako at
tumatalon-talong nagpunta sa kama. Hindi ko na muling liningon pa si Peter.

Nang mapag-isa ako ay binalikan ko ang mga nangyari sa gym. Wala naman akong balak
ilihim kay Marcus ang pagsali sa basketball team. Alam kong makakapasok ako and I
wanted it to be a surprise sana. I wanna make him proud of me dahil sa totoo lang,
sila lang naman ni Peter ang malapit sa akin at nakakausap ko. Ang hirap kasi kay
Marcus kung minsan, kalalaki nyang tao eh napakaclingy nya. Hindi sya marunong
maghintay. Ang gusto nya kung anong sinabi nya, yun lagi ang nasusunod. Nung
naglalaro kami, gusto ko lang naman na may mapatunayan sa kanya. Pero ano ang
nangyari? Linaro nya lang yung game namin na pabalewala  pero ginawa nya ang lahat
para mawalan ako ng chance na manalo to the point na nasasaktan na ako sa mga
ginagawa nya. Kailangan ba talagang hubuan pa nya ako para lang di pumasok yung
bolang ishoshoot ko?! Tinawag pa nya akong stupid! Fuck! Mahal ko sya pero kung ang
mga simpleng bagay lang ay dadaanin nya pa sa dahas, we better stop seeing each
other.

Marcus

Damn it!

Ibinato ko ang tab matapos kong marinig ang sinabi ni Janus kay Peter. Naramdaman
ko ang pagkirot sa loob ng dibdib. Hearing him say those words is like rubbing salt
to my wound. Mas masakit pa ito sa sinabi nya sa akin kanina sa gym.  Tinungga ko
ang ikawalong bote ng beer na nasa harapan ko.

"Master." Flame called my attention.

"I really fucked up, huh?!" Malamig kong sabi sa kanya. Saglit lang akong sumulyap
sa kanya at muling ibinalik ang atensyon ko kay Ryan na kasalukuyang ginagamitan ng
vibrator ang isa sa dalawang babaeng estudyante na nahuling nagdrodrawing ng
grafitti sa wall ng cr.

"Palamigin mo muna ang ulo. Alam mo naman kapag bata, medyo matampuhin." Uminom din
sya sa boteng hawak nya.

"Masyado na ba akong possessive?" Muli kong tanong sa kanya pagkaraan ng ilang

minuto.

"Hahaha. Ganyan talaga. Una mo di ba?" Tumango ako. "Master, kung ayaw mong mawala
sya sayo, kailangan mo ring mag-adjust sa kanya. Iba si Janus, iba ang 7 Demons.
Wag mo syang tratuhin bilang tauhan mo. Tratuhin mo sya bilang partner mo. Bigyan
mo sya ng time para sa sarili nya, hayaan mo syang magdesisyon para sa sarili nya.
Give and take lang yan, Master." Tinapik ni Flame ang balikat ko at hinila ang
kasama ng babaeng pinaparusahan ni Ryan  papasok ng bdsm roon. Inubos ko na rin ang
laman ng bote ko at umalis na.

Habang naliligo ako ay pinag-iisipan ko ng paulit-ulit ang sinabi ni Flame kanina.

Siguro nga ay kailangan kong tanggapin ang pagkakamali ko kung ayaw kong tuluyan
akong layuan ni Janus.

Nang makapagbihis na ako ay hinanap ko sa study table ang susi ng kwarto ni Janus
sa dorm. Sa nangyari kanina alam kong di sya uuwi dito sa akin. Nang mahanap ko ang
susi ay agad ko iyong ibinulsa at binuhat ang may kabigatang box na ibibigay ko
sana sa kanya bilang regalo para sa aming ikalawang linggo bilang magkarelasyon. I
sigh as I walk towards the door. Kung kinakailangan lumuhod ako sa harap nya para
mapatawad nya ako ay gagawin ko.

I don't want to lose Janus. Masisira ako.

=================

Chapter 17

Puno ng pag-iingat akong pumasok sa kwarto nya. Walang ingay akong naglakad palapit
sa kinahihigaan nyang kama. Tulog na tulog na sya dala ng pagod at stress sa
nangyari kanina. Ni hindi man lang sya nakapagbihis at sigurado akong pati dinner
ay hindi rin sya kumakain. Wala na kasi akong inuutusang magpunta rito para magdala
ng mga kailangan nya dahil nga dalawang linggo na syang sa penthouse nakatira
kasama ko.

Marahan kong ipinatong sa study table ang box at hinila ang upuan sa gilid ng kama
kung saan nakaharap si Janus.

Heto na naman. Muli na namang bumibilis ang tibok ng puso ko. Automatic na umangat
ang kamay ko papunta sa buhok nyang tumatakip sa mukha nya. Ngunit nang hahawakan
ko na lang sana ito ay bigla syang gumalaw. Naikuyom ko ang palad ko. Kitang-kita
ko ang pagbalatay ng sakit sa mukha nya gawa ng sprain nya sa kanyang munting
paggalaw. Nakaramdam ako ng guilt. I never thought na aabot sa ganito ang galit ko
to the point na nasaktan na naman sya dahil sa akin.

Tumayo ako upang kumuha ng towel pamunas nya at bihisan. Habang binibihisan ko sya
pagkatapos ko syang ispongebath ay di ko maiwasang makadama ng galit sa aking
sarili. Kitang-kita ko ang pangangasul ng ilang parte ng katawan nya na alam kong
ako ang may gawa. Kung dati ay nasisiyahan akong makakita ng mga ganitong klase ng
pasa na bunga ng aking pananakit, ngayon ay nakadadama ako ng pagsisisi lalo na
nang makita ko ang isang paa nyang namamaga.

Pagkatapos ko syang bihisan ay maingat akong nahiga sa tabi nya. Maingat ko ring
ipinatong ang braso ko sa katawan nya at pinanuod ang pagtaas at pagbaba ng dibdib
nya. Ilang oras din ang ginugol ko sa pagtitig sa kanyang maamong mukha. Nang
makadama ako ng antok ay ilinapit ko ang mga labi ko sa mga labi nya at masuyong
hinalikan sya.

"I'm sorry, love." I softly said. Bigla akong natigilan. Isa rin ang salitang
'sorry' na wala sa bokabularyo ko. Damn! Nung una 'i love you'. Ngayon, 'sorry'
naman. Napailing na lang ako. This young man is slowly making changes on me without
him knowing it. And fuck, I'm starting to love those changes.

...

"M-marcus?!" Namamaos na boses ni Janus ang gumising sa akin.

"Hey!" Namamaos ko ring bati sa kanya. Nag-iwas man sya ng tingin, hindi naman sya
kumalas sa pagkakayakap ko sa kanya.

"Anong ginagawa mo dito?" Hindi pa rin tumitinging tanong nya.

"Andito ka kaya dito rin ako." Bulong ko sa kanya. Mas lalo kong hinigpitan ang
pagkakayakap ko sa katawan nya.

"Galit ako sayo." Malamig nyang sabi. Pinaharap ko sya sa akin.

"I know. Nandito rin ako para mag-apologize. Im sorry, love. Nadala lang ako ng
galit ko. I didn't mean to hurt you. Hindi ko inakalang aabot ng ganito. I'm
really, really sorry." Tumitig sya sa akin ng matiim. Pinag-aaralan nya ang
sincerity sa mga mata ko. I swear I can feel na isa akong mikrobyo sa ilalim ng
microscope dahil sa intensidad ng ginagawa nyang pagtitig sa akin. Natatakot na ako
at pinagpapawisan ng malapot pero nakatitig pa rin sya. Damn! Ang hirap nyang
amuin. After almost half an hour, nakita ko syang napailing.

"I don't want to accept your apology unless you promise me that you will respect my
decisions and you will let me decide on things na may kinalaman sa akin. Promise me
those and we're good." Ako naman ang napailing. Akala ko madali lang sa akin ang
umoo kapag hiniling nya iyon. Pero habang tinititigan ko sya, samu't saring isipin
na naman ang pumasok sa utak ko. Can I really let him decide on his own without my
knowledge? Paano kung mapahamak sya? Paano kung magkamali sya?

Pumikit muna ako ng mariin bago tumango. Damn! Bahala na! Mas pababantayan ko na
lang sya sa mga members at kay Peter. Yes ang kaibigan nyang si Peter ang bantay ko
sa kanya. Tagareport ng mga ginagawa at sinasabi ni Janus.

"I wanna hear you say it." Napabaling muli sa kanya ang atensyon kong saglit na
nawala.

"Hindi lang salita, Janus ko, pati sa gawa, ipinapangako ko na gagawin ko lahat ng
gusto mo." I kissed his lips savagely. Umungol sya sa loob ng bibig ko at lalo
nitong pinainit ang pakiramdam ko. Inumpisahan ko nang kalasin ang pagkakabutones
ng pajama nya. My kisses went down to his jaw, down to his neck, down to his
nipples, down to his ribs, down to his belly button. As I was pulling down his
pajama bottom, I heard him protesting.

"Ma-rcus... m-may sprain... ako!" He moaned.

"Love, we don't have the lube so I'll just satisfy you okay?"

"Pa-pano ka?" He blushed that made him look more delectable. My cock stiffened but
I have to control its urges. I don't want to hurt Janus. I just want him satisfied.

"Just close your eyes, love. Isipin mo na lang, pambayad utang itong gagawin ko.
Happy 2nd week!" I softly kissed his lips as my hand plays with his jewel. He
groaned and moaned louder when my hand's movements went faster.

"I love you, Janus." After saying that, my mouth went down on his shaft and I gave
him a mindblowing job.
=================

Chapter 18

"Hi, Cj. Naglunch ka na ba?" That's Stella. One of my classmates na may crush daw
sa akin.

"Papunta pa lang." I politely told her.

"Um, pwedeng sumabay." Pagpapacute nya.

"Ha? Ah kasi..." Pupuntahan ko sana si Marcus para isorpresa ng lunch para sa 2nd
Monthsary namin. Lalo na at sobrang bait ng baby ko sa akin mula nung mag-away kami
dahil sa basketball. Yup. Baby ang endearment ko sa kanya. Baby Damulag.

"Cge na. Birthday ko kasi ngayon. Please? Gift mo na sa akin, please." She pleaded.

"Okay." Napipilitan kong sagot.

"Yehey!" Umangkala ang kamay nya sa braso ko. Gusto ko sanang tanggalin iyon pero
umiral ang pagkagentleman ko kaya hinayaan ko na lang. Malapit na kami sa canteen
nang magpahintay sya dahil magreretouch daw sya saglit. I patiently waited for her.
Nang walang anu-ano'y narinig ko syang tumili mula sa loob ng cr. Nagmamadali akong
pumasok at hinanap sya sa loob pero hindi ko sya nakita.

"Stella?" I searched for her sa mga cubicle pero wala sya hanggang sa makarating
ako sa huling cubicle.

"Stella, are you there?" Kumatok ako at nakahinga ng maluwag nang bumukas ang
pinto. Hinigit nya ako papasok and the next thing I know ay hinahalikan nya na ako.
She put a candy on my mouth at naramdaman kong nag-init ang katawan ko. Tumayo at
tumibok din ang pagkalalaki ko.

"S-stella?!" She drugged me.

"This is what I really want for my birthday, Cj. I want you to fuck me!" She
unbuckled my belt and pulled down my pants. She touched my shaft and placed it on
her mouth. Hindi ako makagalaw sa pagkabigla. My cock went in and out of her mouth.
I was feeling feverish. Hindi ko na alam ang nangyayari. Basta ang alam ko ay
napakasarap sa pakiramdam ang ginagawa ng bibig nya sa akin. Tingin ko sa kanya ay
si Marcus sya.

"M-marcus! Ahh!"I heard my phone ringing pero hindi ko iyon pinansin. Napasabunot
ako ng mahigpit sa buhok nya.
"Ahh! Mar-cus! Mar-cus!" I pushed my cock inside her mouth. She went up and kissed
me on the lips.

"Fuck me, Cj. Fuck me." She kissed my neck. Pinaupo nya ako sa toilet bowl. She was
about to sit down on my lap when someone pulled her out from the cubicle. Nakarinig
ako ng mga kalabog at mga nagsisigawan pero hindi ko iyon pinagtuunan ng pansin.

"Mar-cus! Mar-cus!" I repeatedly called his name. Sa nanlalabong tingin ay nakita

ko syang pumasok sa cubicle.

"Marcus! Marcus!" Pangalan nya lang ang nasasabi ko. He touched my face and saw
that my iris are dilated. Inabot ko sya at hinalikan.

"I want you! I wanna fuck you!" Paulit-ulit ko iyong ibinulong sa tenga nyang
hinahalikan ko. My kisses went down to his neck. I was feeling desperate. Isa-isa
kong tinanggal ang pagkakabutones ng damit nya. Hindi ko pinansin ang pagpunas nya
ng tissue sa kaselanan ko. Lumuhod sya sa harap ko at isinubo ang pagkalalaki ko.

"Uh! Uhmp! Uh!" I moaned and moaned as his head went up and down. When he felt that
I was about to have my release, his hands continued his mouth's work.

"Fuckk! Ah!" He used my cum and wet my whole.

"I wanna fuck you, baby, please?" I begged him. Hinubad nya ang pants nya at
patalikod na umupo sa harap ko my cock penetrating his rear.

"Aah shit! Fuck!" He groaned.

"Marcus! Oh God! You feel so good." I held on his waist and pushed his body harder
into me.

"Argh!" Napakapit sya sa pinto ng cubicle as his ass went up and down as fast as he
could. I made a loud groan as I reached my climax. Nanghina ako ng tuluyan hanggang
sa makatulog.

I was already inside the torture room when I woke up. My head was lying on his lap.
His fingers are playing with my hair.

"Baby?" I called his attention. Agad syang yumuko sa akin.

"Hey, love. How do you feel?" May pag-aalalang tanong nya sa akin. Pinakiramdaman
ko ang sarili ko.

"My head hurts. My cock too." Natawa sya sa sinabi ko.

"It will surely hurt coz you gave my ass a one good fuck. Later, it will be my
turn." Bulong nya before kissing my lips. Napahiwalay ako sa kanya when I heard
someone scream. Bumangon ako mula sa kandungan nya and saw Ryan and Vinxie fucking
Stella at the same time. I was also shocked to see a twin doing the same to a young
girl. Kilala ko ang batang iyon dahil nakita ko sya sa room ng mga Grade 8 once.

"What the hell?" Napatingin ako kay Marcus nang kabigin nya ako palapit sa katawan
nya.

"That's her punishment for drugging you and for trying to taste what should be
mine." Gilaslas akong napatingin sa kanya.

"Marcus."

"Cmon love let's eat. Nagutom ako sa ginawa natin kanina sa girls' cr." Nanunukso
syang ngumisi sa akin.

"Ginawa?" Takang tanong ko sa kanya.

"Oh you can't remember? Cge ikukwento ko mamaya sa penthouse. Don't worry, uulitin
natin para maalala mo. Tara na." Hinila nya na ako palabas ng torture room.

=================

Chapter 19

I was looking at Janus taking pictures sa park na pinuntahan namin. Gamit nya yung
rinegalo kong Nikon D3X nung second weeksary namin. Fuck! What a word. Weeksary?!

Napatingin ako nang tumunog ang tab ko indicating that I received an email. I
opened it at tumambad sa akin ang result ng investigation about Breedrax Gang. Ito
ang ikatlo sa mga gang na kumidnap kay Janus noon. Buti na lang nahuli namin noon
yung stalker ni Janus na inutusan ng Cotton Mouth Gang. Nalaman ko rin ang tungkol
sa Red Snake Gang at ang pinakahuli nga ay ang Breedrax. Nag-init ang ulo ko nang
malaman ko na kaya kinidnap ng tatlong gangs si Janus ay dahil kursunada pala sya
ng leader ng bawat gang na galing lahat sa Boys High. Ayon sa investigation,
nagkaroon pa ng competition ang tatlong gang na ito para malaman kung kanino dapat
mapunta si Janus. Kung ano-ano palang pambubully at pananakot ang ginawa sa kanya
ng tatlong leader na yun just to lure him. Isa sa kanila ang nananakot noon kay
Janus na ipagkakalat ang mga videos nya. Mga videos na naliligo sya ng hubo't hubad
na labis na nagpakulo ng dugo ko nang mapanuod ko. Buti na lang at nakatakas sya
noon dahil kung hindi, alam kong pinagpapasa-pasahan na sya ng tatlong manyak na
yun.

"Hey, anong binabasa mo?" Agad kong pinindot ang close button ng email nang maupo
sya sa tabi ko. Ayokong malaman nya na muli na namang kumikilos ang bawat gang para
mag-unahan sa pagkuha sa kanya.

"May pinadala lang si Alfonso na pictures ng mga mapupunished mamaya." Ibinaba ko

ang tab at inakbayan sya. Hinapit ko sya palapit sa katawan ko.

"Marami ka bang nakuhanan?" Ibinaba ko ang kamay ko sa baywang nya para magkaroon
sya ng space para kumilos.

"Yeah. Tignan mo." Isa-isa nyang ipinapakita ang mga nakuhanan nya at nagkwekwento
tungkol sa mga ito. Nag-asta akong interesado pero ang totoo sa mukha lang nya ako
nakatitig. Pinagmamasdan ko ang bawat pagkibot ng makipot nyang bibig. Ang paglabas
ng dimples sa baba ng kanyang magkabilang mga labi kapag ngumingiti sya. Ang
pangingislap ng kanyang mga mata at ang pamumula ng kanyang mga pisngi kapag
nahuhuli akong nakatitig sa kanya. May kumikiliti sa loob ng tyan ko kapag
ngumingiti sya ng matamis sa akin. Yun ata yung sinasabi ni Clem na kilig.

"Hindi ka nakikinig." He pouted. Mabilis kong hinalikan ang nakanguso nyang mga
labi. Tinampal nya ang bibig ko.

"Maraming tao." Pananaway nya sa akin.

"Ngayon ka pa nahiya samantalang kanina pa ako nakalingkis sayo." Pagbibiro ko sa

kanya. Namumula naman syang kumawala sa pagkakayakap ko.

"Sira-ulo!" He growled. Natawa naman ako sa kanya. Tawa ako ng tawa hanggang
makarinig ako ng magkakasunod na click.

"Hey! Stop taking my picturers!" Galit akong tumayo. Syempre, kunwari lang.

"Ayoko nga! Ngayon lang kita nakitang tumawa ng todo eh. Maganda nga ito para may
panakot tayo sa mga daga dun sa penthouse mo!" Tumakbo sya palayo sa akin.

"Lagot ka kapag naabutan kita!" Sigaw ko habang hinahabol sya.

"M-m-marcuss! Ooh!" I slowly entered him from behind. Andito kami ngayon sa cottage
ng resort na sunod naming pinuntahan. Pagdating namin dito ay agad kong pinainom ng
wine si Janus pagkatapos naming kumain ng meryenda. I love making love with him
whenever he is drunk. Why? He becomes wild.

I aggresively kissed his neck contrary to the smooth movement of my hips.

"Hmm! You are so sweet, love!" Paulit-ulit kong bulong habang binbigyan ng
mumunting kagat ang balikat nya.

"Oh! Uhmp!" Ungol nya ng maramdamang bumibilis na ang paggalaw ko sa likuran nya.
Inalis ko ang pagkakapatong ng isang paa nya sa toilet bowl at pinayuko sya pahawak
sa sink ng banyo. I raised his hips and made my pounding stronger. Lalong lumakas
ang pag-ungol nya sa bawat pagpasok ko ng malakas sa kanya. Napahawak ang isang
kamay nya sa pagkalalaki nya at mabilis na nagtaas-baba doon. When I saw what he is
doing lalo kong ihinataw ang katawan ko sa kanya. Alam kong malapit na rin sya.
Isang malakas na pagpasok at hindi ko na sya binitawan. Naramdaman ko ang mainit na
likidong lumabas mula sa akin sa loob nya. Alam kong puno na rin ng ganong likido
ang kamay nya.

"Aaahh!" Ungol nya ng dahan-dahan kong alisin ang akin sa kanya. Binuhat ko sya na
parang babaeng bagong kasal at dinala sa kama. He kissed me aggresively. See? This
is what I like most kapag nakainom sya. He goes so wild. Hinayaan ko syang magsawa
sa paghalik sa kabuan ko. Napasabunot ako sa kanya ng kagatin nya ng bahagya ang
mga nipples ko. Hinawakan nya ang kahandaan ko habang naglalaro ang mga labi nya sa
singit ko.

"Ja-nus! Shit! Oh! Fuck!" Kiliting-kiliti ako sa sensasyong kumukuryente sa akin

dahil sa paglalaro ng mga kamay nya at mga labi nya. Nang bumilis pa lalo ang
paggalaw ng mga ito ay bumangon na ako at inangat sya at hinalikan ng mariin sa
bibig.

"Aw-aw style tayo, love." Bulong ko sabay kagat sa tenga nya.

"Aw-aw?!" Nagtatakang tanong nya. Pinatalikod ko sya at pinaluhod. Pinayuko ko ang

kanyang katawan at pinahawak sya ng mahigpit sa kama.

"I'll teach you how to doogie, love." Nanginginig na bulong ko at bumulusok na ako
papasok sa kanya.

I was rubbing his back as I was spooning him when my phone rang. Janus is sleeping
soundly at hindi man lang nagising sa pag-iingay ng phone. I slowly got up and
accepted the call. Its already past 10. Who could be calling at this time of the
night? Lumabas ako ng veranda and lit a cigarette as I put the phone on my ear.

"What?!" I said after puffing from the cigarette.

"Master." It's Flame.

"I told you not to disturb me." Inis kong sabi sa kanya.

"Master, wag mong ihihiwalay si Janus sayo. I heard na anytime this month, kukunin
na nila sya sayo."

"What?! Sino sa tatlong gang ang nagbabalak nun? Gawan nyo ng paraan yan!"
Nakaramdam ako ng takot.

"Nag-uunahan sila. Kapag nagkasundo ang mga yun, mas lalong delikado. We will be
outnumbered." Seryosong tugon nya sa akin.

"Fuck!"

Shit! No! Hindi ako papayag na mahawakan nila ni dulo man ng daliri ni Janus.

=================

Chapter 20

"Mmph!" Saglit akong napatigil sa aking ginagawa at napatitig sa hubad na katawan

ni Janus. His hands are bounded on the headboard habang inuupuan ko ang mga binti
nya. May nakapasak din na bimpo sa kanyang bibig na kagat-kagat nya. Narito kami
ngayon sa penthouse at trinatrabaho ko ang marka ko sa katawan nya. Pinunasan ko ng
towel ang kanyang basang likod.

"Kaya pa?" I softly asked him. Matagal bago sya tumango. Nang makita ko iyon ay
muli kong ipinagpatuloy ang aking ginagawa sa likurang bahagi ng waistline nya.
Nang muli kong idinikit sa balat nya ang kagamitang iyon ay muli syang umungol sa
sakit.

"Konting tiis na lang. Malapit nang matapos." I softly whispered as I finished up

the design of the tattoo symbolizing our names.

Hinipan ko ang namumulang balat nya bunga ng pagkakatattoo ko ng mga pangalan namin
at pagkatapos ay umalis na ako sa pagkakadagan sa kanya at inalis na rin ang
pagkakatali nya. Hindi sya gumagalaw. Muli kong pinagmasdan ang Arabic Character na
pinagsunod na pangalan namin at napangiti. Pareho kami ng tattoo sa parehong lugar
ng katawan.

"Okay ka lang?" I worriedly asked habang pinupunasan ko ang basang mukha nya sa
pawis. I got mine three weeks ago. Pinagawa ko kay Clem.

"Ansakit naman ng regalo mo sa akin ngayong third month natin." Pagbibiro nya sa
nanghihinang boses. Hindi ko sya sinagot. Nahiga ako sa tabi nya at iniangat ang
kalahati ng katawan nya papatong sa akin. Hinagkan ko sya sa labi ng puno ng
pagsuyo.

"Thank you." Bulong ko sa labi nya pagkatapos ko syang halikan. Another first.
Ngayon lang ako nagpasalamat sa isang tao. Hindi ko maramdaman ang awkwardness ng
pagkakasabi ko ng salitang yun. Instead, I feel delighted. I feel happy. Lahat ng
problema, lahat ng issue, lahat ng madidilim na kahapon at hinaharap ay
nakakalimutan ko basta yakap ko sya sa aking tabi. I don't give a fuck about those
anymore. Ang importante ay ang ngayon. Magkasama kami. Masaya.

"Kelan ka uuwi?" I asked him dahil hindi pa sya nagsasabi. May one week Christmas
break ang lahat.
"A day after tomorrow." Inaantok nyang sabi.

"Ihahatid kita." Hinagkan ko ang papikit nya ng mga mata.

"Ikaw, saan ka magkiChristmas?" He murmured.

"Pinapauwi kami sa France. Doon daw kami lahat ng angkan ng Martenei magispend ng
Pasko at New Year. Gusto mong sumama?" Yinuko ko sya ngunit ang mahihinang hilik
nya ang sumalubong sa akin.

Muli kong hinagkan ang noo nya. Kung ako lang ang magdedesisyon, ayoko sanang
malayo kay Janus. Gusto kong bawat oras ay nakikita ko sya. Gusto kong alam ko ang
lahat ng ginagawa nya. Kulang na lang na pati paghinga nya ay bilang ko. Ngunit
kailangan ko ring intindihin na may mga tungkulin kami sa aming kanya-kanyang
pamilya. Natatakot man na malayo ako sa kanya ng ilang araw dahil sa mga pagbabanta
sa buhay nya ay kailangan kong lunukin ang takot ko. May mga uutusan na lang ako
para mabantayan sya kahit wala ako.

Pumikit ako at hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya at hinintay ang pagdating ng

antok sa aking kamalayan.

Paris, France

Nakaupo ang lahat ng miyembro ng aming pamilya sa isang nakapahabang mesa na

punung-puno ng masasarap na American, Italian at Japanese cuisines. Nasa kabisera
ang aming abuelo na sa edad na 84 ay malakas pa rin. Sa apat na anak nyang lalaki
at dalawang babae, tanging ang ama ko lang ang nakapag-asawa ng Pilipina.
Magkakatabi ang magkakapamilya.

"Kumusta ang unibersidad, Marcus." Tumingin sa akin ang lahat.

"Nangunguna sa Pilipinas, lolo." Tipid kong sagot.

"Mabuti. Nabalitaan ko ngang marami ang humahanga sa pamamalakad mo sa eskwelahang

ibinigay ko sayo." Tipid na ngiti lang ang isinagot ko sa kanya.

"Tama ka, Papa. Napakagaling talaga ng pamamalakad ng aking unico hijo sa

unibersidad. Marami ang humahanga sa apelyido natin sa Pilipinas dahil sa kanya."
Singit ng Daddy ko. Uminom muna sya ng alak bago bumaling sa akin. "Ngunit ano
itong nababalitaan ko Marcus na may mga pinapaimbestigahan ka raw na mga gang mula
sa ibang eskwelahan? Nanggugulo ba sila sa mga estudyante mo?" Napatingin ako kay
Dad. Kailanman ay hindi sya nakikialam sa mga ginagawa ko sa unibersidad ngunit
bakit ngayon ay alam nya ang ginagawa kong pagpapamanman sa tatlong gang na nag-
uunahang makakuha kay Janus. Kaya nga hindi pa ako makakilos para mapabura sila sa
mundo ay dahil ayokong malaman ng pamilya ko na nakikigulo ako sa labas ng
university. Pero ngayon ano ito?! Tinitigan ko ang aking ama. Napakainosente ng
ngiti nya ngunit iba ang nababasa ko sa kanyang mga mata. Sinalakay ako ng kaba.
Hindi maaari. Bakit alam nya ang tungkol kay Janus?

"Hijo?" Inagaw ng aking abuelo ang pansin ko. Maging ang aking mga tyuhin, tyahin
at mga pinsan at mga ate ko ay naghihintay sa sasabihin ko.

"Mayroon lang silang isang estudyanteng ginugulo, lolo. At responsibilidad kong

pangalagaan sya at proteksyonan." Liningon ko ang Daddy ko na titig na titig sa
akin. Muli syang uminom mula sa kanyang kopita.

"Ganyan ba kaespesyal ang estudyanteng iyon sayo?" May paghahamon sa kanyang mga
mata. He smirked at me. I smirked at him too. With a face and voice full of
determination, I told him...

"Isa lang ang masasabi ko, Dad. Kakalabanin ko ang lahat para sa kanya."

=================

Teaser:

"Fuck! Fuck! Damn it! JANUS!!! Breathe, love, breathe!!!"

"P-please...please... save him! I beg you! Please! No! Janus!!! No! Damn it!
Breathe!!!"

"I'm very sorry, Mr. Martenei, we did everything we can but..."

"JANUS!!!"

.........................................................

Hi readers! Merry Xmas! Ganda ng gift ko sa inyo no?nyahaha. Pampaexcite lang po

yang teaser na yan. Don't hate me please.hahahaha.

Marami pang mangyayaring twists sa kwento ng dalawa nating bida. Support all the
way ha.

Salamat ulit kay covermeredd para sa story cover ng The Sadist at The Twins.Salamat
din ulit kay foreveryours2007 para sa covers ng 5 Kings Series at Phoenix
Series.Add me on fb: xakni_allyM

Hanapin nyo na lang po.hehe.

Love u all ♥♡♥

=================

Chapter 21

Katatapos ko lang tumulong na maglinis ng mesa pagkatapos ng Noche Buena ng

pamilya. Andito ako ngayon sa ibabang bahagi ng double deck na pinagsesheran namin
ng nakatatanda kong kapatid na si Nick.

"Cj, wala ka bang napapansin tuwing lumalabas tayo?" Biglang tanong nya na
nagpawala sa atensyo ko sa paglalaro ng dogtag ni Marcus.

"Napapansin?" Bukod sa masyado syang tahimik kapag lumalabas kami ay wala naman iba
pa. Hindi ko kasi ugali ang tumingin-tingin sa paligid o sa mga nakakasalubong
naming mga tao.

"Wala naman, kuya. Bakit ano ba ang napapansin mo?"

"Tuwing nagbabasketball tayo sa court, may mga kalalakihang nanunuod lagi sa atin.
Akala ko nung una mga miron lang. Pero tuwing naglalaro tayo andun din sila.
Minsan, nakita ko pa ang isa na nagbivideo sa atin."

"Ha?! Baka naman nakucutetan lang sila sa atin kuya." Napatawa pa ako. Naalala ko
ang mga fangirls ko sa school na walang ginawa kundi magtititili at kumuha ng
pictures ko tuwing may game kami. Sinabihan ko na lang nga kay Marcus na hayaan na
lang sila.

"My instinct is telling me na iba sila. May iba sa kanila." Pagdiriin ni Nick.

"Kuya, you worry too much. Saglit, I have to answer this call."Bumangon ako para
lumabas. Tumatawag kasi si Marcus at ayokong marinig ng kapatid ko ang pag-uusapan
namin.

"Bakit kailangan mo pang lumabas? Babae mo ba yan?" Nanunuksong yinuko ako ni Nick
mula sa taas ng double deck.

"Mahal ko ito." Sagot ko sa kanya bago ako tuluyang lumabas ng kwarto namin.

Simple lang ang pamilya namin. Nagtratrabaho si Papa bilang accountant ng isang
pribadong kumpanya. Si Mama naman ay kawani ng gobyerno. Sekretarya sya ng mayor ng
bayan namin. Nakatira kami sa isang maliit na bungalow na hanggang ngayon ay
hinuhulugan pa rin nila sa isang real estate company. Kahit ganon, pinalaki nila
kami na hindi mapaghangad, masunurin at may takot sa Diyos. Pareho kaming matalino
ng kapatid ko. Scholar din sya tulad ko. Sa Japan sya nag-aaral ngayon, nasa
ikalawang taon at kumukuha ng Computer Engineering. Accelerated sya ng dalawang
beses kaya sa edad na 18 ay nasa kolehiyo na. Nakapasa din ako para maaccelerate sa
Grade 10 nung nasa Grade 8 pa lamang ako ngunit mas gusto kong pagdaanan ang mga
taon ng highschool. Ayokong may malampasan.

Pumunta ako sa maliit na lanai ng aming bahay at sinagot ang tawag ni Marcus. Alam
kong naiinis na sya. Mainipin pa naman ang isang iyon.

"Marcus." Ah! Napakasarap bigkasin sa aking mga labi ng kanyang pangalan.

"Love," malambing na boses nya ang nanuot sa aking tenga. "Facetime tayo. Gusto
kitang makita." Masuyo nyang utos.

"Cge." Pinatay ko ang tawag at hinintay ang muling pagtunog ng aparato. Sino ang
mag-aakala na ang isa sa mga taong nagbigay sa akin ng bangungot noon ang unang
taong mamahalin ko bukod sa aking pamilya? Alam kong mali ang relasyon naming
dalawa. Mali sa mga mata ng tao, mali sa mata ng Diyos. Alam kong iyon ang
kakaharapin namin ni Marcus sa future. Pero sa ngayon, ayoko munang isipin iyon.
Masaya ako sa kanya iyon ang mahalaga.

Agad kong nakita ang gwapong mukha ni Marcus ng iaccept ko ang tawag nya sa
Facetime. His deep set eyes, big pointed nose, his manly lips and his wavy hair na
umaabot na sa baba ng mga mata nya. His features opposing mine. Nakadagdag pa sa
appeal nya ang kanyang nakakatakot na aura.

"Love." Muli nyang bati sa akin.

"Hi, baby. Merry Christmas!" Malambing kong sabi sa kanya. Kita ko ang pagpikit
nya. Waring ninanamnam ang pagtawag ko sa kanya ng baby. Unlike him, hindi ko
kayang sabihin iyon nang hindi kaming dalawa lang. Ewan ko pero madalas akong
makaramdam pa rin ng hiya.

"I miss you. Wish you were here." Malambing rin nyang tugon sa akin. Nakadama ako
ng lungkot. I feel the same way.

"Namimiss din kita. Di bale, after New Year magkikita din naman tayo diba?" Ngumiti
sya sa sinabi ko. May lambong ang kanyang mga mata.

"Hey, may problema ba?" Nag-aalala kong tanong sa kanya. Ngayon ko lang sya
nakitang medyo problemado.

"Ah. Wala. Medyo nagkasagutan lang kami ni Dad kanina." Nag-iwas sya ng tingin.

"Tungkol saan?" Kinakabahan kong tanong.

"Wala yun. About sa business lang ng pamilya."

"Ano ang tungkol dun?"

"Konting di pagkakaintindihan lang. Kumusta ang tattoo mo?" Ramdam kong iniiwasan
nya ang topic na yun kaya hindi na ako nangulit pa.

"Fully healed. Naglalaro na nga ako ng basketball eh." Marami pa kaming

napagkwentuhan. Ngunit nang mahalata nyang inaantok na ako ay sya na ang kusang
nagpaalam.

"Love, ipapasundo kita after New Year. Gusto kong salubungin mo ako sa airport."
Bilin nya. Sasagutin ko na sana sya nang maagaw ang atensyon ko nang may biglang
kumislap sa madilim na parte sa labas ng bahay. Pinakiramdaman ko kung may gagalaw
sa banda roon pero wala naman akmg nakita.

"Janus?" Pagtawag nya sa akin. Napansin atang nawala ang atensyon ko sa kanya.

"Huh?!" Isang huling sulyap pa ang ginawa ko sa kinakitaan ko ng pagkislap bago ko

muling tignan ang phone.

"I said I love you." Napangiti ako sa kanya. Napakavocal talaga nya. Samatalang ako
medyo nahihiya pa.

"I love you too, baby damulag." Pagbibiro ko sa kanya.

"Humanda ka sa akin pag-uwi ko." Pagbabanta nya pero may pilyong ngiti sa kanyang
mga labi.

"Bye." Natatawa kong tugon sa kanya bago pinatay ang cp. Pumasok na ako sa bahay.

Kung alam mo lang, Martenei. I can hardly wait.

Nakalimutan ko na ang nakita ko kanina.

=================

Chapter 22

Airport

"Andyan na raw ang baby mo." Nanunuksong sabi sa akin ni Flame. Unlike Ryan, medyo
friendly sya. Napatawa sya ng malakas nang makita ang pamumula ng pisngi ko.
"Ang cute naman ng bata. Kaya patay na patay si Master sayo eh." Napanguso ako sa
kanya. Bata pa ba ang 17? Okay 16. Next month pa pala ako magsi-17.

"Andyan na sya." Narinig kong sabi ni Ryan pagkaraan ng sampung minuto. Napatingin
tuloy ako sa tinignan nya. Nakita ko ang bulto ni Marcus habang inaabot sa mga
sumalubong na 7 Demons ang mga bagahe nya. Nagslow motion ang lahat. Nakita ko ang
unti-unti nyang pagngiti, ang 'akin-ang-mundo' nyang paglalakad, ang pagtalbog ng
buhok nya sa ulo nya at ang matikas nyang pangangatawan. Para pa nga syang
kumikislap habang papalapit sya sa akin. Ano ba yan! Para namang first time ko
syang makita. Napakamot tuloy ako ng batok. Langya para akong babaeng nakakita ng
supercrush nyang lalaki sa inaakto ko. Bakla na ata ako ah.

Dahil sa pagmumuni-muni, hindi ko na tuloy namalayang nasa harap ko na si Marcus.

Nagulat na lang ako nang matagpuan ang sarili kong nasa loob ng kanyang matitigas
na braso. Muntik pa akong mapaigik ng malakas ng maramdaman ko ang mga labi nya sa
leeg ko at mamasa-masang humalik doon. Damn! Kahit malamig sa loob ng airport ay
naramdaman ko ng unti-unting pagkalat ng init mula sa balat kong hinalikan nya.
Bahagya ko syang itinulak. Nagpatinaod naman sya.

"Gusto kong mag-cr muna bago tayo bumyahe." Nasa boses nya ang pag-uutos sa mga
kasamahan namin. Nangislap ang mga mata nilang napatingin sa akin at pagkatapos ay
sa kamay ni Marcus na hanggang ngayon ay nasa balikat ko pa. Napalunok tuloy ako ng
malalim.

"Second floor."  Mabilis na tugon ni Ryan ngunit mas mabilis ang paglakad ni Marcus
habang akbay pa rin ako. Bahagya nyang pinisil ang balikat ko. Shit! Bigla akong
nakadama ng pagkaalinsangan sa inaakto nya.

Nang makarating kami sa second floor ng airport ay agad nya akong hinila sa loob ng
cr. Ngunit bago pa ako tuluyang maisara ni Marcus ang pinto ay kitang-kita ko ang
pagpila ng mga kasamahan namin patakip sa pintuan ng cr. Ibinalya ako ni Marcus sa
likod ng pinto at sabik na hinagkan sa labi. Damang-dama ko ito kahit agresibo ang
ginagawa nyang paghalik. Ipinaparating din ng kanyang mga halik ang labis na
pangangailangan nya sa akin. Sinagot ko ang halik nya. Lalong lumalim ang ginagawa
nyang paghalik hanggang sa maramdaman kong inaalis nya na ang suot kong jacket,
kasunod ng pagtaas nya sa aking tshirt. Saglit na naghiwalay ang mga labi namin ng
tanggalin nya ang tshirt sa ulo ko. Binuhat nya ako at ipinatong sa sink ng cr.
Saglit nya lang akong hinalikan sa labi ng bumaba ang halik nya sa leeg ko. That
did it. Tuluyan nang naputol ang pangamba kong mahuhuli kami dahil sa nakakarupok
na init na dala ng mga halik ni Marcus. Inabot ko rin ang laylayan ng kanyang
tshirt at hinubad yun sa kanya while he was busy unbuckling my belt. Habang ako
naman ang kumakalas sa sinturon nya ay hinihila na nya pababa ang pantalon ko
kasama ang boxer ko. Napakapit ako sa gilid ng sink ng bumaba ang mukha nya sa
pagitan ng mga hita ko.

"God! M-marcus." Napasabunot ang isang kamay ko sa ulo nyang nagsisimula nang
magtaas-baba. Dama ko ang nakakapanginig laman na kuryente habang nasa loob ng
bibig nya ang pagkalalaki ko. My toes curled sa sobrang lakas ng kuryenteng
dumadaloy doon. Before I could release ay ibinaba nya na ako, pinatalikod at
pinayuko papatong ang kalahati ng katawan ko sa sink. Linagyan nya ng lubricant ang
likurang bahagi ko na basta na lang nyang ibinato sa baba ng masiyahan sya.
At dahan-dahan, pumasok sya sa akin. Halos mapatid ang mga ugat ko sa leeg sa
ginawa kong pag-ungol nang magsimula syang gumalaw.

"Oh God! Uhmp! Uhh!" Bahagya nyang inangat patagilid ang ulo ko at hinagkan ako sa
labi habang patuloy sya sa paggalaw sa likuran ko. Humawak ang isa kamay nya sa
pagkalalaki ko at naglaro doon.

"Ja-nus! Uh! Ohh!" He groaned as he pounded on me.

"Mmph! Ugh!" Kinumuyos nya ako ng halik nang sabay naming naibsan ang aming
pananabik sa isa't-isa.

Hingal na hingal syang nakasandal sa basang likod ko. Ako man ay naghahabol na rin
ng hininga. Umabot sya ng tissue mula sa sink at lininis ang likuran ko pati yung
kanya. Naramdaman ko ang pagyuko nya at ang maiinit nyang halik sa tattoo kong
iminarka nya.

Ihinarap nya ako at muling hinagkan sa labi.

"Kung ako ang masusunod, gusto ko ng isa pa. Pero nag-aalala ako at baka mahirapan
ka ng maglakad mamaya." Bulong nya habang kinakagat-kagat ang ilang bahagi ng panga
ko. Hindi ko maiwasang mapairap sa kanya.

"Sabik much?" Panunukso ko sa kanya. Muli nya akong hinagkan sa bibig, tapos sa
ilong at sa magkabilang mga mata.

"More than you'll ever know, love. Tara na nga. Ituloy natin ito mamaya sa
penthouse, ha." Kumalas na sya at pinagpupulot ang mga damit namin. Tinulungan nya
muna akong magbihis bago nya ayusin ang sarili nya. Malaki ang ngiti nyang lumabas
mula sa cr samantalang nakayuko lang ako. Pagkatapos ng lahat, ngayon ako sinalakay
ng hiya lalo na nang kindatan ako ni Flame.

"Uwi na tayo." Narinig kong utos ni Marcus pero hindi ko pa rin inaangat ang ulo ko
hangang maramdaman ko pang pagpatong at pagdausdos ng kamay nya sa kamay ko. His
pinky held on mine. Napatingin tuloy ako sa kanya. He mouthed ' i love you'.
Napangiti na ako ng tuluyan. Langya kang magpakilig Martenei! Magkakaheart attack
na ata ako sa lakas ng pagtambol ng dibdib ko dahil sa mga ginagawa mo.

......................................................

Opinions please...

Tingin nyo ba may future ang boyxboy relationship?

Answer with utmost sincerity please.

Salamat!

=================

Chapter 23

"Hey, is this your way of celebrating my birthday? Masyado mo akong pinapagod."

Pagrereklamo ko kay Marcus habang hingal na hingal. Katatapos lang naming
magjogging dito sa oval. Isang linggo na kaming nagjojogging tuwing umaga. Bukas
kasi ay birthday ko na. Ayokong bumangon na namimintig ang mga binti.

"Mabuti yan para tuluyan nang matanggal yang hika mo." Nagpupunas sya ng pawis.

"Mamaya nyan hindi na ako makapaglakad sa ginagawa mo." Pinatalikod nya ako at
pinunasan ang likod kong basang-basa sa pawis. Wala namang pumapansin sa amin dahil
kokonti pa lang naman ang tao at ang atensyon nila ay nasa stage kung saan
nagprapraktis ang isang banda from the college department.

"Punta tayo doon." Aya ko sa kanya habang hindi pa rin maalis ang tingin sa bandang
tumutugtog.

"And why?!" Sus. Selos na naman ito. Ganyan talaga sya kapag nakukuha ng iba ang
atensyon ko.

"Gusto ko yung tinutugtog nila." The band is currently playing When I Was Your Man
ni Bruno Mars. Paborito ko yung Fil-Am singer na yun.

Bago pa makareklamo si Marcus ay naglakad na ako patungo dun. Alam ko namang

susunod sya sa akin. Natawa pa ako nang may mangilan-ngilang fan girls na nang
nakita akong paparating ay nagtilian. Akmang lalapitan nila ako para batiin ng
makita nilang kasunod ko si Marcus na alam kong magkadikit na naman ang mga kilay
kaya nagkasya na lang sila sa simpleng pagkaway sa akin at pagbibigay-daan. Tumigil
ako sa baba ng stage.

"Tsk! Lousy!" Naaasar na bumubulong-bulong si Marcus sa tabi ko.

"Shh! Tahimik. I love Bruno Mars." Pananaway ko kay Marcus.

"What the?!" Galit na tumingin sya sa akin.

"I mean I love his songs! His songs not him." Hay, barabas. Mamaya ipaassasinate pa
nya si Bruno Mars mahirap na. Kumalma naman sya sa narinig nya.

"Talaga?"
"Yeah."

"Ano ba ang pinakagusto mong kanta nya?" Kulit naman. Di ba nya nakikitang nag-
eenjoy ako sa pakikinig dito.

"Just the way you are." Balewala kong sabi sa kanya. Titig na titig ako sa
kumakanta habang nagpipiano.

"Janus?" Pangungulit nya ulit.

"Hmm?" Hindi ko pa rin sya tinitignan.

"What if makakanta ko sayo yun? Ano ang kapalit?" Napalingon ako sa kanya. The
Great Marcus Martenei kakantahan ako?! The fuck! Nagsitayuan nga ang balahibo ko
nung marinig ko syang kumanta ng Martenei Hymn sa sobrang baba ng tono nya tapos
ngayon kakantahin nya yung kanta ni Bruno Mars. Alam kong kung may ikinakahiya
syang gawin ay yun ang pagkanta.

"Kelan?"

"Basta. Ano ang magiging kapalit?"

"I'll go down on you." Seryoso kong sabi. Hah! Take that! Alam kong imposibleng
magawa nya yun.

Nagulat ako nang paalisin nya yung nagpipiano kahit di pa nila tapos yung kantang
kanilang tinutugtog. Nanlamig ang mga palad ko at tumulo ang pawis ko nang pumwesto
sya sa piano. Putcha! Seriously, Martenei?! Handa mong ipahiya ang sarili mo para
lang doon?! Nanlaki ang ulo at mga mata ko nang magsimula na sya. Nalintikan na!
Ipapahiya nya lang ang sarili nya!

JUST THE WAY YOU AREOh!Your eyes, your eyes make the stars look like they're not
shiningYour hair, your hair falls perfectly without you tryingYou're so beautiful
and I tell it every

Hey, I know, I know when I compliment you, you won't believe meAnd it's so, it's so
sad to think that you don't see what I seeBut everytime you ask me if you look
okay, I say

When I see your faceThere's not a thing that I would changeCoz you're amazingJust
the way you are

PUTCHA!
Hindi ako nagmura dahil sa takot sa gagawin ko sa kanya mamayang gabi. Nagmura ako
dahil sa pagkamangha.

Nakanganga lamang ako the whole time na kumakanta sya. Bakit ganun?! Bakit ngayong
kumakanta sya biglang gumanda yung boses nya?! Bagay na bagay yung kanta sa
mababang timbre ng boses nya! Napahawak ako sa dibdib ko nang biglang may uminit
doon sa tapat mismo ng puso ko.

Bigla akong nabingi mula sa ingay ng paligid. Hindi ko na naririnig ang sumunod na
pagkanta nya. Ang tanging tunog lang na naririnig ko ay ang pagtambol ng puso ko.
It keeps on shouting his name. Titig na titig ako sa kanya pero hindi ko naman
naririnig ang boses nya.

"So paano ba yan? Mamayang gabi ha." Nanunuksong isinara nya ang bibig ko. Hindi
ako makapagsalita. Ramdam ko ang pag-iinit ng mga mata ko.

"Happy birthday, love." Masuyo nya pinunasan ang luhang naglandas sa pisngi ko.
Hinayaan ko sya. Hindi na namin alintana ang mga tingin ng mga estudyante sa
paligid. Sa namamaos na boses, sinabi ko ang mga salitang kanina pa isinisigaw ng
puso ko.

"I love you, Marcus Martenei."

And I sealed it with a kiss.

"Jaaannus!" Daing ni Marcus habang tinutupad ko ang ipinangako ko sa kanya kanina.

I am doing him. Walang pag-aalinlangan. Walang kahalong pandidiri. All I want to
make him feel is happiness. A satisfaction that right now, ako lang ang
makapagbibigay.

My head went up and down. Dahan-dahang bumababa, dahan-dahang tumaas. I want to

feel him. I want him to feel me. All I feel right now is the love pouring out from
my heart for this man. Ah! Ganito rin siguro ang nararamdaman ni Marcus tuwing
ginagawa nya sa akin ang bagay na ito.

"Fas-ter, love! More! I want more!" Alam kong kung hindi sya nakatali kanina pa nya
ako isinusubsob sa gitna nya. I went deeper until I gagged. Did I tell you before
that he is big? Forgive me but he is not big. He is huge.

"Mmmore! Love! Uuh!" Para isang masunuring bata, I went deeper and faster. Wala
nang ibang nagawa pa si Marcus kundi ang maghihihiyaw sa sobrang kuryenteng
nararamdaman nya.

"M-move out n-now, Janus! I-i'm coming! Get off!" Umiling lang ako na lalong
nagpalakas ng ungol nya. Ilang saglit pa ay lumabas na ang kanina pa nya
pinipigilan. Dama ko ang pagdaloy ng mainit na tubig na iyon sa mga ugat nyang nasa
dila ko. Nanginginig na ang buong katawan nya. I closed my eyes and swallowed after
letting his shaft go. Nang magmulat ako ay nakasalubong ko ang kanyang mga mata.
Bakas sa mga ito ang labis na gulat at pagkamangha.

"What?" Kinakabahan kong tanong. Hindi ba nya nagustuhan ang ginawa ko?

"Release me." Mahina nyang bulong. Kinalas ko ang pagkakatali nya.

"Marcus!" Bigla nya akong sinalakay at halos mapunit na ang mga suot ko sa
pagmamadali nyang matanggal ang mga iyon sa katawan ko.

"You've given me the best, I'll give you the greatest!" He attacked my lips and the
rest is history.

I can only describe what happened that night in just one word. It's...

AMAZING.

=================

Chapter 24

dahil ikaw lang ang sumagot, dedicated sayo ito YAMSTIQU.

"Hey let's take a pic." Itinaas ni Janus ang camera and we both smiled as it
clicked. Narito kami ngayon sa beach house namin sa Boracay celebrating his 17th
birthday.

"Magheart tayo using our hands." He rolled his eyes on me.

"Korni." He said pero idinikit din nya ang kamay nya sa kamay ko then he took a
picture of our hands forming the heart. After that, hindi ko na binitiwan ang kamay
nya. Pinagkrus ko ang mga daliri namin.

"Marcus."

"Hmm?"

"Kailangan kong umuwi sa bahay bukas pagbalik natin sa school."

"Ha? May problema ba?" Deep inside, gusto kong tumanggi. Pero alam kong pamilya nya
ang pupuntahan nya at wala akong karapatang pagbawalan sya.
"Don't know. Probably gusto nilang icelebrate ko ang birthday ko kasama sila kahit
late na. Namimiss na rin nila siguro ako."

"Alam mong bawal lumabas na wala sa schedule di ba?" He sheepishly smiled at me.

"Cge na, baby. Payagan mo na ako. Namimiss ko na rin ang parents ko eh."
Napabuntong hininga ako. Kapag ganitong tinatawag nya akong baby, nawawala ang
tapang ko. Yun kasi ang magic word nya sa akin eh. Matalino talaga. Alam kung
kailan gagamitin ang salitang hindi ko matatanggihan.

"Isang araw ka lang doon." Matigas kong sabi.

"Yeah."

"Babalik ka rin kinabukasan." Linangkapan ko ng pagbabanta ang boses ko.

"Opo."

"Promise me."

"Promise."

"Do you really love me?" Tanong ko sa kanya pagkaraan ng ilang minutong
katahimikan.

"Yeah." Ngumiti sya sa kawalan.

"I wanna hear you say it." Ihinarap ko sya sa akin.

"It." Nakakalokong ngumiti sya.

"Janus." Pinaningkitan ko sya ng mata.

"Mahal kita." I smiled and kiss his lips.

"Kahapon kinantahan mo ako. Ngayon ako naman. At hindi ako hihingi ng kapalit dahil
chorus lang ang kakantahin ko. Hahaha." Napangiti ako sa kanya. Alam kong mahusay
syang kumanta at kung chorus lang ang gusto nyang kantahin para sa akin then so be
it. Ang importante makantahan nya ako.

"Bakit chorus lang?" Pangungulit ko sa kanya.

"Kasi yung chorus lang ang makakadescribe ng nararamdaman ko sayo." Nakakacurious
naman.

"Cge nga." Pag-eencourage ko sa kanya.

"And I'll always love you,Deep inside this heart of mineI do love you.And I'll
always need you,And if you ever change your mindI'd still, I will love you.

Wish you'll never leave me,Our love's a mysteryYou can break a heart so easily.The
days and nights reveal how much I feel for youTime has come for me to see how much
your love has meant to me.

I'll always love you,Deep inside this heart of mineI do love you.And I'll always
need you,And if you ever change your mindI'd still, I will love you."

"O ayan hinabaan ko na para wala ka ng reklamo." Tatawa-tawang sabi nya.

Pwede bang umiyak ang isang Marcus Martenei. No. I won't let him see me cry kahit
sobrang natouch ako sa kinanta nya. Bagkus, yinakap ko sya ng mahigpit. Mahigpit na
mahigpit.

"Marcus, di na ako makahinga." Narinig kong pagrereklamo nya.

Ilinayo ko sya ng bahagya.

"Kung hindi ka na makahinga, ako ang hihinga para sayo. Or better yet, ako ang
magsisilbing hangin mo para makahinga ka." I told him avoiding my voice to crack
with the overwhelming emotion I am feeling right now.

"Naks! Ang drama mo, Mr. Sadist." Pangangantyaw nya.

"Drama pala ha." Tawa sya ng tawa nang buhatin ko sya papasok ng resthouse.

That night, I made love to him like tomorrow's the end of the world. Yes it is love
making. Not plain sex. Not a simple fuck. Every kiss, every touch, every suck and
ever thrust is full of love.

Maaga kaming umuwi kinabukasan. Inihatid ko sya mismo sa harap ng bahay nila. Hindi
na ako pumasok pa para magpakilala dahil ayokong magtanong ang parents nya tungkol
sa akin.

That day without him with me at the penthouse has been the longest. Hindi ako
mapakali. Something's bugging me but I don't know what it is. I tried calling Janus
pero hindi sya sumasagot. Ipinagsawalang bahala ko iyon thinking na busy lang sya
sa pagsecelebrate ng birthday nya kasama ang mga magulang nya.
Kinagabihan, kailangan ko pang magpakalunod sa alak para lang makatulog ako dahil
di ko maiwasang magtampo at mag-alala dahil hanggang sa oras na iyon ay wala pa
ring tawag o text man lang si Janus. Hindi rin nya sinasagot ang mga tawag ko.
Natulog tuloy akong lasing na lasing.

The following morning, ang cellphone ko agad ang hinagilap ko. Finally, I received
a text from him. Nabawasan ang pag-aalala ko kahit na ipinadala nya ang text ng ala
una ng madaling araw.

The next thing I know ay ibinabato ko na ang cellphone habang daklot ko ang aking
dibdib. Paulit-ulit na bumabalik sa utak ko ang mensaheng ipinadala nya sa akin.

Don't wait for me anymore. Hindi na ako babalik ng Martenei. Kalimutan mo na lang
na nagkakilala tayo.

=================

Chapter 25

Nagmamadali akong naligo at nagbihis. Kung para kay Janus ay ganon lang kadali
iyon, para sa akin ay hindi. Kailangan nyang magpaliwanag. Kailangan nyang klaruhin
sa akin ang rason ng pakikipaghiwalay nya. No! Hindi ako papayag na magkahiwalay
kami. Kung kinakailangang lumuhod ako sa harap nya at lunukin ang pride at pagkatao
ko, gagawin ko wag lang syang makipaghiwalay sa akin. Kung kailangan kong
magmakaawa so be it.

"Baka naman naguguluhan na yung bata." Liningon ako ni Flame habang tinatahak namin
ang daan patungo kina Janus. Sya ang pinagdrive ko dahil wala akong tiwala sa
sarili ko ngayon. Nangininig ang mga kamay ko sa pinaghalo-halong galit, pag-
aalala, sakit at kung anu-ano pang emosyon na hindi ko mapangalanan.

"Baka narealize nyang babae talaga ang gusto nya." Sabat ni Vinxie na nasa likuran
ng kotse. Hindi ko namalayang naabot ko na sya mula sa pagkakaupo ko sa passenger
seat at sinasakal.

Hinigpitan ko ang kapit ng mga kamay ko sa leeg nya.

"Arkk!" Halos lumawit na ang dila nya sa ginagawa kong pananakal. Itinigil ni Flame
ang kotse at tinulungan sina Ryan at Clem sa ginagawang pagkalas ng mga kamay ko sa
leeg ni Vinxie.

"Master, calm down! Pinapatagal mo ang pagpunta natin kay Janus." Upon hearing
that, saka ko lang binitawan ang leeg nya.

"Say it again and Im gonna break your fucking neck!" I coldy told her habang umuubo
syang hinihilot ang leeg nya. Napailing na lang ang tatlo.

After an hour and thirty burning minutes, nakarating din kami sa bahay nina Janus.
Agad akong umibis sa kotse at walang pagdadalawang-isip na pumasok sa bakuran ng
bahay nila kasunod ang apat kong kasama.

"Janus! Janus!" I yelled his name. Bumukas agad ang pinto ng bahay nila ang kanyang
ina na halatang galing sa mahabang pag-iyak. His father has a dark aura as well.
With their looks, alam ko nang kilala na nila ako.

"Where is he?" Diretso kong tanong.

"Umalis ka na." Matapang na pagtataboy ng ama ni Janus. Gusto ko na syang suntukin

pero pinigilan ko ang sarili ko. I smirked at them.

"Hindi ako aalis dito hanggat hindi kami nakakapag-usap." I sternly told them.

"Wala sya dito." Bumakas sa mukha nya ang pag-aalala. Bigla ring umiyak ang ina
nya.

"Where the hell is he?!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko at nasigawan ko na

sila.

"Master." Naramdaman ko ang pagpatong ng kamay ni Ryan sa balikat ko. Tinignan ko

sya, warning him na kapag hindi nya tinanggal ang kamay nya sa balikat ko ay
ibabalibag ko sya. Agad naman nyang nakuha ang mensahe at inalis na ang kamay.

"Hindi namin alam." Fuck!!! Gusto ko na talagang magwala at pumatay.

"Tell me what happened." Mariin kong utos sa kanila. They let us enter the house.

"May pumunta rito three days ago. Nagpakilala syang Leander Martenei." Gulat akong
napatingin sa ama ni Janus. Ano ang ginawa rito ng Daddy?! Napahigit ako nang
hininga nang marealize ko ang naganap sa kanilang paghaharap. My dad told them
about us! Pumikit ako ng mariin at pumunta sa pader. Pinagsusuntok ko iyon hanggang
kumalma ang matinding galit sa dibdib ko. Wala akong pakialam kahit magkasugat ang
kamao ko. Bumalik lang ako sa sala nang matiyak kong kaya ko na silang harapin.

"Ibinigay nya ito." Iniabot nya ang isang short brown envelop na namumutok sa
laman. I opened it and saw pictures of Janus and I in some intimate poses. May mga
cd's din na alam kong sensitibo ang laman. Napatingin ako sa ina ni Janus ng
humagulgol sya ng iyak.

"How could you corrupt our son? Napakabata pa nya para mamulat sa ganyang
kamunduhan! Sinira mo ang buhay nya! Sinira mo ang future nya!" Panunumbat nya sa
akin. Nakadama ako ng labis na pag-aalala para kay Janus. Alam kong labis na
kahihiyan at paghihirap ang pinagdaan nya kagabi sa pakikiharap sa kanyang mga
magulang na sya lang. Tang ina! Mag-isa nyang hinarap lahat nang iyon. Napasabunot
ako sa aking sarili dala ng labis na panggigil sa aking ama na kung kaharap ko lang
ngayon ay di ako mangingiming saktan.

"I love him and I don't need your opinion! Now, tell me where he is!"

Matagal na naglaban ang titigan namin ng ama ni Janus. Parehong ayaw sumuko.

"You are going to tell me or Im going to look for him in this house by myself?"
Paghahamon ko sa ama nya. Nakita ko ang pagyuko nya.

"Wala sya dito. Kagabi pagkatapos naming mag-usap ay pumasok na sya sa kanyang
silid. Pagkaraan ng isang oras ay nakarinig ako na may nagbukas ng gate. Pumunta
ako sa silid nya ngunit wala na sya. Tanging sulat lang ang iniwan nya na
nagsasabing kailangan nya munang umalis para makapag-isip."

"Damn it!" Napasigaw na ako sa labis na pag-aalala at takot. Saan pumunta si

Janus?! He is not thinking of suicide, right?! No! Baka nagkakamali lang ako.
Malayo iyon sa personality nya. Alam kong naguguluhan lang sya ngayon at hindi nya
iisiping magpakamatay dahil sa kahihiyang dinanas.

"Babalitaan ko na lang kayo kapag nahanap ko na sya." I coldly told them at

tumalikod na. Kasunod kong lumabas ang apat. They were talking about using gps in
tracking where he is. Samantalang ako ay busy sa pag-iisip kung saan sya pumunta.

Malapit na kami sa kotse nang may tumawag kay Ryan.

"Putang ina!" Lahat kami ay napatingin sa kanya nang malakas syang nagmura.
Tumingin sya sa akin nang may takot sa mga mata. Lumapit ako sa kanya at hinigit
ang kwelyo ng damit nya.

"Asan sya?!" Matigas kong tanong. Puno nang pagbabanta ang aking mga mata.

What he told me took my breath away and almost gave me a heart attack.

"Master... they got Janus! Nasa tatlong gang si Janus!"

=================

Chapter 27

Putang ina!
Kanina ko pa gustong manuntok. Kanina ko pa gustong magwala pero sa kinakaharap
kong problema ngayon wala akong magawa kundi ang labis na manginig sa galit.

Napatingin ako sa mga kasama ko. Lahat sila ay abala sa pagtawag at pagtrack kung
nasaan si Janus.

"Found him!" Napatakbo kaming lahat kay Vinxie na nasa harap ng laptop.

"Are you sure about that location?" Napatingin kami sa mapa kung saan may isang
maliit na pulang bilog na nagbiblink.

"San Pedro, Laguna. Nasa isang abandonadong building ang device. Yung dogtag ni
Master yan. Patay kasi yung phone ni Janus kaya yan ang ginamit ko. Hindi ba at
linagyan ko yan ng crystal-like tracking device?" Nagyayabang na ngumisi ang babae.
May silbi din naman pala sya sa akin.

"Master, ano ang plano?" Tanong ni Ryan.

"Isang oras mula dito ang byahe. Call the cops. Hanapin mo si Gen. Mindo. Tell him
na ako nagpapatawag sa kanya. Tell him the location and that they should be there
in 5 minutes." I cannot risk the life of Janus if I will wait for the 7 Demons to
go to him. Gusto ko ng mabilis at daanin sa legal ang lahat.

Mahigpit ang pagkakakuyom ng mga kamao ko habang nakatingin sa labas ng sasakyan.

Nangangati na itong gumawa ng karahasan. Sinuntok ko ang nananakit kong dibdib.
Naghahalo-halo doon ang mga emosyong di ko mailabas-labas. Patalon akong bumaba sa
sasakyan. I am hoping na hindi pa huli ang lahat.

Nakita kong nakaposas na ang karamihan sa mga gangster na naroon. Ano ba ang laban
nila sa mga armadong pulis? Hinigit ko ang unang gangster na naabot ko.

"Where is he?!" Nanggagalaiti kong tanong sa kanya.

"S-seventh floor." Nanginginig nyang sagot. Mabilis ko syang itinulak pasalya sa

sementadong daan. Tumakbo ako papasok ng building kasunod ang 7 Demons. Hindi ko
pinansin ang namimitig ko nang mga binti na nagmamadaling umaakyat ng patakbo sa
walang katapusang hagdaan.

4th floor.

5th floor.

6th floor.

Malapit na, malapit na ako, Janus. Hintayin mo ako. Andito na ako. Ililigtas kita.
Dama ko ang pag-akyat ng dugo sa ulo ko nang makita ko ang isang hubad na bulto na
nakapaibabaw sa pamilyar na bulto ni Janus. Galit na galit ko syang hinila at
pinagsusuntok habang abala sina Flame sa panggugulpi sa dalawang kasama nyang tulad
nya ay hubad din. Pinagsisipa ko sya hanggang sa wala akong nakikitang dugo na
isinusuka nya. Ibinagsak ko ang mabigat kong paa sa mukha nya hanggang sa mawalan
sya ng malay.

Halos magdugo ang labi ko sa matinding pagkagat ko nang makita ko ang duguang
katawan ni Janus na hindi na kumikilos. Putang ina namang kahayupan ang ginawa nila
sa kanya. Napakarami nyang mga sugat at pasa. Halos nangangasul na ang karamihan ng
parte ng katawan nya.

Agad kong binuhat ang katawan nya pasandal sa katawan ko. Hindi ko na napigilan ang
pagdaloy ng luha ko nang makita ko ang nakakaawa nyang mukha. Halos di ko na sya
makilala. Pati ito ay hindi nila pinatawad. Nangingitim na ang isang mata nya, may
bakas ng dugo ang ilong nya at putok ang labi nya. May mga namuong dugo dahil sa
labis na pagkagat at pagsipsip.  Tang ina naman. Naninikip ng sobra ang paghinga ko
nang makita kong paisa-isa na lang ang kanyang malalim na paghinga. Sumidhi ang
sobrang takot sa pagkatao ko. Takot na takot ako. Sa nanginginig na kamay ay
hinaplos ko ang kanyang mukha. Napapikit ako ng mariin nang mabasa ng malapot na
likido ang braso kong kinasasandalan nya. Dugo. Alam kong dugo nya yun.

"Janus?! Oh God! Oh God! Please, love, breathe! Breathe!" Hindi ko na makilala ang
boses ko habang paulit-ulit kong sinasabing huminga sya.

Hirap na hirap syang iminulat ang kanyang mga mata. Nananakit na ang lalamunan ko
sa labis ng pagpipigil kong humagulgol ng iyak.

"M-m-mar-cus?" Nanghihinang tawag sa nya sa akin. Hindi ko na napigilan at agad

akong napahagulgol ng iyak.

"Don't talk. Just breathe, love, breathe for me please! Wag kang mamamatay! Hindi
ko kaya! Mamamatay ako kapag nawala ka! Mamamatay ako! Please, love, breathe!
Breathe!" Pagmamakaawa ko sa kanya. Putang ina naman! Kung ito na ang karma ko sa
ginagawa kong pananakit ng iba, sobra-sobrang sakit naman! Sana ako na lang. Sana
sa akin na lang nila ginawa ang karahasang ito. Bakit kay Janus pa? Bakit sya pa
ang sobrang pinahirapan ng kapalaran? Wala naman syang kasalanan kundi ang mahalin
ako.

"M-ma-hal---ki-ta..." Fuck! Naninikip na ang dibdib ko. Hindi na rin ako makahinga
sa sobrang takot. Yinakap ko sya ng mahigpit. Mamamatay ako. Mamamatay ako kapag
nawala sya. Naramdaman ko ang pagbigat ng kanyang katawang nakasandal sa akin.
Gulat akong napalayo sa kanya.

"No! Janus! NOOO!!!" Yinugyog ko ang katawan nya sa sobrang takot ko.

"Ahhh! Putang ina!" I shouted with all my might releasing all the pain in my heart.
Wala na akong pakialam sa nangyayari. Iyak na lang ako ng iyak habang yakap sya.
Nakalimutan ko na kung nasaan ako. Nakalimutan ko na ang mga kasama ko. Nakalimutan
ko na rin kung sino ako. Humagulgol ako sa sobrang pagdadalamhati. Wala na akong
nararamdaman kundi ang sakit. Ang sobrang hapdi ng puso ko.

"M-master, narito na po ang mga medics." Iniangat ko ang mukha kong tigmak na ng
luha. Kitang-kita ko ang labis na awa sa mga mata ni Flame. Tumingin ako sa
paligid. Lahat sila ay nakatingin sa akin ng may luha sa mga mata.

Napatingin ako sa dalawang medic na kinukuha ang katawan ni Janus mula sa akin.
Dahan-dahan ko syang ibinigay sa kanila. Lumayo ako habang inaayos nila ang
pagkakahiga nya sa board at kumutan ang hubad na katawan nya. Nakita kong may
nagbibigay sa kanya ng cpr. Napapikit ako ng makita kong umiling ang isa sa kanila.
Tumalikod ako at sumandal sa pinakamalapit na pader. Muling dumaloy ang maiinit na
luha sa pisngi ko. Napaupo ako at napasabunot sa aking buhok. Pinanuod ko ang
paulit-ulit nilang pagbibigay ng cpr sa katawan nya. Hindi ko na alam kung ilang
ulit at kung gaano katagal ang ginagawa nila sa kanya. Namamanhid na ang buong
katawan ko. Bigla akong napalingon sa kanila nang humiyaw ang isang medic.

"He's back!" Nagkaroon ng lakas ang mga tuhod ko. Napabangon ako at napatakbo sa
kanila. Bumangon ang  pag-asa sa puso ko. Sinuotan nila ng oxygen mask si Janus.
Napahawak ako sa kamay nya habang binubuhat na namin ang board na kinahihigaan nya.

"Lumaban ka, Janus. Kailangan kita. Mahal na mahal kita." Paulit-ulit kong bulong
sa kamay nyang mahigpit kong hawak.

=================

Chapter 28

Ang hagulgol ng ina ni Janus ang lalong nagpapasidhi na galit at pag-aalalang

nararamdaman ko. Saglit akong napalingon sa kanya at nakita kong pilit syang
pinapakalma nina Clem at Vinxie. Ang ama naman nya ay tulad kong walang habas na
naglalakad ng pabalik-balik sa hallway. Mag-tatatlong oras nang nasa loob ng Trauma
Room si Janus at naiinip na ako sa paglabas ng doktor na tumitingin sa kanya.

Napayuko ako sa pantalong suot ko nang marinig ko ang pagtunog ng cp ko. Sinenyasan
ko si Clem na sumama sa akin. Nagpunta kami sa smoking area ng floor na
kinaroroonan namin. Agad nyang ilinabas ang isang kaha ng Marlboro Black at
lighter. Nanginginig ang kamay kong kumuha ng isang stick at isinubo ito. Kailangan
ko ng pampakalma.

"Fuck!" I hissed nang ayaw sumindi ng letseng lighter.

"Ako na, master." Inagaw ni Clem ang lighter sa kamay ko at sya na ang nagsindi.
Nang makahithit at buga ako ay ilinabas ko na ang telepono at ako na ang tumawag
kay Flame.

"Master, nasa amin na yung tatlo." Napangiti ako ng mapait. Kahit anong bugbog at
pananakit ang gawin ko sa kanila ay hindi na maibabalik pa ang ginawa nila kay
Janus.

"Good. Magpadala ka ng isang milyon sa account ni General para sa ulo nilang tatlo.
Sabihin mong walang nangyaring pagkuha. Alam nyo na kung saan nyo sila dadalhin.
Siguraduhin nyo lang na humihinga pa sila pagdating ko dyan." Naglalaro na sa isip
ko ang mga masasakit na gagawin ko sa tatlong yun.

"Yes, Master. Kumusta dyan?" Humugot ako ng malalim na hininga.

"Wala pang balita."

"Let's hope and pray na magiging okay din ang lahat." Napangiti ako ng mapait.
Hope? Pwede pa. Pero pray? Hindi ako nagdarasal. The word God is only an expression
to me.

Pinatay ko na ang tawag pagkatapos kong magpaalam. Bumalik na rin kami agad sa
kinaroroonan ni Janus para muling maghintay.

Isang oras pa ang lumipas bago lumabas ang doktor. Agad namin syang sinalubong.
Hindi pa man sya nakakapagsalita ay nagkagulo na sa loob ng Trauma Room.

"Doc! Doc! Yung pasyente po!" Tarantang tawag ng nurse.

Halos maunahan ko pa ang doktor papasok ng kwarto at kitang-kita ko ang marahas na

pag-angat at pagbagsak ng katawan ni Janus nang paulit-ulit sa kinahihigaan nya.

"Fuck! What is happening?! Damn it!" Takot na takot ako sa nakikita kong nangyayari
sa kanya. Lalo na nang pagkaguluhan sya ng mga nurse at doktor sa paligid nya.

"The patient is having a seizure, Mr. Martenei! Hindi mo pwedeng makita ito! Please
lumabas ka na muna!" Pakiusap ng nurse na pinipigilan ang paglapit ko sa
kinaroronan nya.

"No! Dito lang ako!" Dalawang nurse na ang pumipigil sa pagwawala ko. Hinarap ako
ng doktor.

"Please, Mr. Martenei, lumabas ka muna." Kitang-kita ko ang pagkabahala sa mukha ng

doktor habang pasulyap-sulyap sa kinaroroonan ni Janus.

"P-please...please... save him! I beg you! Please! No! Janus!!! No! Damn it!
Breathe!!!" Hiyaw ako nang hiyaw habang hinihila nila ako palabas.

Napaluhod ako sa hallway sa sobrang sakit at takot na nararamdaman ko nang makita

ko ang nangyayari kay Janus kanina. Nakapanghihina ng katawan at loob. Ngayon lang
ako nakaramdam ng ganito katinding takot sa tanang buhay ko.

Nagpalahaw naman sa iyak ang ina nya habang yakap ng ama nya na tahimik ding
lumuluha nang makita ang itsura ko.

"Master." Nagtulungan sina Vinxie at Clem para maitaas ang nanghihina kong katawan
paupo sa mga upuang nasa labas ng kwarto. Hinayaan ko sila dahil wala na akong
lakas para tumutol.

Another agonizing minutes passed bago muling lumabas ang doktor. Kinailangan ko
pang maalalayan nina Clem para lang makalapit sa kanya.

"The trauma he experienced was too much for his body. 87 percent ng katawan nya ay
nabugbog. As of now stable sya but he has to go thru a series of test para malaman
kung saan at gaano katindi pa ang extent ng injuries nya." Hinarap ako ng doktor.

"I'm very sorry, Mr. Martenei, we did everything we can but the patient is in coma
right now. Yung nangyaring seizure kanina ay hindi simpleng seizure lang. It's a
cardiac arrest. Because of the physical trauma he received on his head, he is
suffering  anoxic brain injury. I'm sorry but he is now in persistent vegetative
state." Parang bombang sumabog sa tenga ko ang ipinahayag ng doktor.

Napaluha na naman ako. Kinuwelyuhan ko ang doktor at hinigit ko sya palapit sa

akin. Hindi ko na pinapansin ang paghigit nina Clem at Vinxie sa magkabilang braso
ko. I have to know something bago ako tuluyang masiraan ng ulo.

"How many percentage of survival am I to expect?!" Halos di ko na maibuka ang mga

labi ko sa ginawa kong pagtatanong.

Lalong dumilim ang aura ng doktor.

"Seven percent. His chance of survival from the coma is only seven percent. I'm so
sorry."

=================

Chapter 30

After taking a bath, I went immediately to my closet. Kailangan kong magmadali.

Kailangan ako ni Janus doon. Nakabihis na ako at paalis na lang nang masulyapan ko
ang dslr na rinegalo ko kay Janus. Tila may magnet itong humila sa akin at inabot
ito. Wala sa sariling napaupo ako sa kama at pinindot ang power on nito. Bumungad
sa akin ang aming mga kamay na nakapormang puso. Ang larawang huli nyang kinunan.
Tinitigan ko iyon ng matagal. Nag-init bigla ang mga mata ko nang bumalik sa aking
alaala ang huli naming pag-uusap. Naririnig ko ang malambing nyang boses mula sa
aking alaala.
Mahal kita.

Kasi yung chorus lang ang makakadescribe ng nararamdaman ko sayo.

And I'll always love you,Deep inside this heart of mineI do love you.And I'll
always need you,And if you ever change your mindI'd still, I will love you.

Wish you'll never leave me,Our love's a mysteryYou can break a heart so easily.The
days and nights reveal how much I feel for youTime has come for me to see how much
your love has meant to me.

I'll always love you,Deep inside this heart of mineI do love you.And I'll always
need you,And if you ever change your mindI'd still, I will love you.

Lumunok ako ng ilang beses. Pilit kong inaalis ang bikig ko sa nananakit kong
lalamunan dahil sa pinipigilan kong pag-iyak pero kusang pumatak ang mga luha ko.

Ganon pala kapag umiiyak ang isang tao. Kahit anong pigil ang gawin mo, kusa at
kusa itong lalabas.

Pininusan ko ang basa kong pisngi. Pinindot ko ang rewind button ng camera hoping
na kapag nakita ko ang ibang larawan nya ay gagaan ang loob ko. Ngunit isa iyong
maling desisyon dahil ng makita ko ang larawan naming dalawa na masayang nakangiti
sa camera ay hindi ko na napigilan ang tuluyang pag-alpas ng iyak na kanina ko pa
pinipigilan.

"Tang ina naman! Mga hayop sila, Janus! Mga hayop sila!" Humahagok na ako sa
sobrang pag-iyak. Ayaw tumigil ng mga luha sa parang gripo nilang pagpatak.

"Janus! Pp-please wag mo na-man akong i-iwan. Mahal na mahal kita, love. Hindi...
hindi ko kakayanin ang magpatuloy na mabuhay kapag wala ka, Janus." Itinabi ko ang
camera at sumubsob na sa kama kung saan nakadikit pa ang amoy nya. Damn it! Lalo
tuloy nanikip ang dibdib ko.

"Ahh! Fucking shit! Fucking shit!!!" Tumayo ako at pinagbabato lahat ng mahawakan
ko. Tumigil lang ako nang mapagod na ako. Humihingal akong napaupo sa sahig na puno
ng kalat. Nakakagulat na lahat ng binasag ko ay mga kagamitan ko lang. Instinct na
rin siguro ang nagdikta na hindi ko kantiin ang mga gamit nya.

Nang kumalma na ako ay agad akong tumayo para lumabas ng penthouse. Nakatanggap ako
ng tawag mula kay Ryan na hintayin ko na lang daw ang balita tungkol sa tatlong
gang leader na kinatay ko. Hindi na nakakagulat iyon. Sinigurado ko namang
mamamatay sila sa ginawa ko kanina. Himala lang ang bubuhay sa kanila. At gaya ng
sinabi ko sa doktor na tumingin kay Janus, hindi ako naniniwalang may himala.

Papunta na ako sa parking lot nang may humintong magarang sasakyan sa harapan ko.
Umibis dito ang aking ama. Dumoble ang bigat ng loob ko. Umakyat ang lahat ng dugo
sa ulo ko. Hindi ko pinigilan ang kamao ko nang dumapo ito sa kanyang panga. Hilo
syang bumagsak sa sementadong daan ng parking lot. Bago pa sya makapagsalita ay
kinaladkad ko na sya pabalik ng kotse. Pinalabas ko ang driver at pumwesto ako sa
manibela.

"Mamili ka, dad. Tatahimik ka habang nagdadrive ako o kailangan muna kitang
patulugin sa pamamagitan ng mga suntok ko bago ka sumama sa akin?!" Para akong
bulkang anumang sandali ay sasabog na sa tindi ng galit ko sa kanya. Matalino ang
ama ko. Alam kong alam nyang gagawin ko ang banta ko kung hindi sya susunod sa
gusto ko. Hinintay ko syang tumango bago ko pinatakbo ang sasakyan na animo'y
nakikipaghabulan sa sampung demonyo. Kung madidisgrasya kami ngayon ay mas mabuti.
Mas mabuting mauna na akong mawala kesa maghintay sa unti-unting pagkawala ni
Janus. Hindi ako tanga. Alam kong suntok sa buwan na kung mabubuhay pa si Janus.
Pero hindi ko talaga kakampi ang tadhana. Buhay pa rin akong nakarating sa ospital.

I dragged my father out of the car. I don't give a shit to the people staring at
us. Saka ko lang sya binitawan nang makarating kami sa kwarto ni Janus. Gulat na
napatayo ang mga magulang nya ng padarag kong itulak ang ama ko papunta sa harap ng
kama na kinahihigaan ni Janus.

"Tignan mo sya, Dad dahil baka ito na ang huling pagkakataon mong makita syang
humihinga. Tignan mo sya!" Galit na galit kong sigaw sa kanya.

"M-marcus." Titig na titig sya kay Janus na balot ng benda ang ulo at bugbog sarado
ang mukha. May nakakabit na napakaraming wire sa kanya bukod pa sa oxygen mask na
tumutulong sa kanyang huminga.

"Kasalanan mo! Kasalanan mo kung bakit nangyari yan sa kanya! Kung hindi ka
nakialam hindi mangyayari sa kanya yan! Kasalanan mo lahat yan!" Nanginginig na ang
buong katawan ko sa sobrang galit.

"H-hijo." Napalingon din ako sa ina ni Janus. May pakikiusap sa kanyang mga mata.

"Ano?! Hindi ba at hinusgahan nyo rin sya ng malaman nyo ang pagmamahalan namin?!
Kaya sya umalis dahil ipinaramdam nyo sa kanyang mali sya! Dahil ipinaramdam nyo sa
kanya na nandidiri kayo sa kanya!" Panunumbat ko sa kanila.

"Sana ako na lang ang hinusgahan nyo! Sana ako na lang ang sinaktan nyo! Cge,
tignan nyo sya. Tignan nyo kung paano sya naghihirap at nag-aagaw buhay! Ngayon nyo
sya husgahan! Ngayon nyo kami husgahan! Putang ina!" Tumakbo ako palabas ng kwarto
ni Janus. Halos hindi ko na makita ang dinaraanan ko dahil sa nakakabulag na mga
luhang pumuno sa mga mata ko.

Takbo na lang ako ng takbo. Hanggang mamataan ko ang isang kataga.

Chapel
Agad akong pumasok doon at dumiretso sa ibaba ng taong nakapako sa krus.

"Di ba ikaw ang tinatawag nilang Diyos? Di ba ikaw ang pinaniniwalaan nilang
nagligtas sa mundo? Sabi nila makapangyarihan ka! Sabi nila gumagawa ka ng himala!
Paniwalang-paniwala si Janus sayo. Mahal na mahal ka nya. Kailangan ka nya ngayon.
Bigyan mo sya ng himala! Hayaan mo syang mabuhay!" Napaluhod ako sa sobrang
pagdadalamhati at sama ng loob.

"Gusto mo ba akong magmakaawa?! Yun ba ang hinihintay mo?! Cge, nagmamakaawa ako
sayo ngayon! Nakaluhod akong magmamakaawa! Parang awa mo na! Please! I beg you!
Please, buhayin mo si Janus. Buhayin mo ang taong mahal na mahal ko. Ihinihingi ko
na ng tawad lahat ng naging kasalanan ko. At kung kasalanan man ang mahalin sya ng
higit pa sa pagmamahal ko sa sarili ko, cge pati iyon ay ihinihingi ko na ng tawad.
Basta buhayin mo lang sya please! Buhayin mo sya parang awa mo na. Parang awa mo
na." Ang pagsigaw ko ay nauwi sa pag-iyak. I cried, cried and cried. Iniiyak ko
lahat ng sakit. Iniiyak ko lahat ng pait. Iniiyak ang lahat ng takot ko at
pangamba. Iniiyak ko lahat ng pagmamahal ko sa isang lalaking nagngangalang Chester
Janus Serna.

=================

Patalastas

Oh musta? May mga tissue pa ba kayong tira?haha. Gaya ng sinabi ko, magreserve kayo
para bukas.

C'mon girls, inspire me more.

Ano ang masasabi nyo sa pagmamahalang Marcus at Janus? Tingin nyo ba nangyayari
talaga yung ganitong klase ng pagmamahalan? May future nga ba ang love story nila?

Kung makakaharap mo ngayon si Marcus, ano ang sasabihin mo sa kanya? Kay Janus ano
ang sasabihin mo?

At kung ikaw ang author ng kwentong ito, ano ang gusto mong mangyari sa kwento
nila?

Kahit isa lang ang sagutin nyo dyan, masaya na ako.

Salamat.

=================

Chapter 31
Hinaplos ko ang mahaba nang buhok ni Janus. Pagkatapos ay bumaba ang kamay ko sa
kanyang mga mata na labis kong kinabaliwan noon, sa kanyang maliit ngunit may
katangusang ilong, sa kanyang makikipot na mga labi.

Ilinapit ko sa tenga nya ang bibig ko at bumulong.

Gumising ka na, love. Magsisiyam na buwan ka nang nakahiga dyan. Hindi pa ba

nananakit ang likod mo?

Bumaba ang paghaplos ko sa kanyang malamig na braso.

Tignan mo, ampayat mo na. Baka nga hindi mo na kayang magjogging o humawak ng bola.
Bangon na, love. Miss na miss na kita alam mo namang nasanay na ang mga mata kong
lagi kang nakikita. Namimiss na ng mga labi ko ang mga labi mo. Namimiss ka na ring
yakapin ng mga braso ko. Namimiss na ring maglibot ng mga kamay ko sa buong katawan
mo. Pero alam mo ba ang pinakanamimiss ko? Yung pagngiti mo, yung mga mata mong
nagsasabi sa aking ako ang pinakagwapong lalaki sa mundo, yung pagtawag mo sa akin
ng baby at yung pagsasabi sa aking mahal mo ako.

Napaangat ako mula sa kanya ng pumasok ang doktor at kinausap ako.

"Mr. Martenei, I'm very sorry to tell you na habang tumatagal sa pagkakacoma ang
pasyente, mas lalong lumiliit ang chance nyang magising mula sa coma." Paninimula
nya gamit ang napakaseryosong boses.

"What are you trying to tell me exactly, doc?" Magkadikit ang kilay na tanong ko sa
kanya.

"Habang tumatagal sya sa kalagayan nyang yan, mas lalo lang syang naghihirap. Mas
lalo lang kayong nahihirapan bukod pa sa milyong halagang lumalabas sa inyo buwan-
buwan."

"Do I look like I fucking care sa mga ginagastos ko sa ospital na ito para lang
magpatuloy ang paghinga nya?!" Galit kong utas.

"How about the patient? Kung makakapagsalita sya sayo ngayon at sasabihing hirap na
hirap at pagod na pagod na sya ano ang gagawin mo? Ano ang isasagot mo?"

"You've probably heard of the term Euthanasia." Pagpapatuloy nya nang hindi ako
makapagsalita.

Euthanasia? Mercy Killing?

"Hell, no!" Nanggagalaiti kong sigaw sa doktor.

"Pumayag na ang mga magulang nya. Ayaw na nilang maghirap pa ang anak nila. Doon
din naman ang pupuntahan nya anytime soon. I'm sorry to say this to you, Mr.
Martenei pero machine na lang ang bumubuhay sa kanya." Malungkot akong tinignan ng
doktor bago sya tuluyang lumabas sa kwarto.

I looked at Janus. Hapis na hapis nga ang kanyang mukha. Napakapayat na rin nya.

Kaya ko ba? Kaya ko bang pakawalan sya? Kaya ko bang tuluyang putulin ang
napakanipis na pag-asa kong mabubuhay pa sya?

Tama ang doktor. Matagal na ang paghihirap nya. Alam kong pagod na pagod na sya sa
kalagayan nya ngayon.

Tumulo na naman ang luha ko. Sa tinagal-tagal ni Janus sa ospital na ito, nasanay
na rin ako sa biglaang pagtulo ng luha ko.

Janus, love, bigyan mo naman ako ng konting sign. Will I still hold on? Will I
finally let you go? Madaya ka rin, love. Ikaw ang bumuo ng puso ko pero ikaw din
ang bumasag. Di ka pa nasiyahan. Ilang ulit mo pa itong dinurog. Ngayon, dudurugin
mo na naman.

Mahal na mahal pa rin kita, Janus. Wala na akong mamahalin pang iba kundi ikaw
lang.

Napalingon akong muli sa pinto nang pumasok ang pamilya ni Janus. Matagal kaming
nagpakiramdaman hanggang may marinig akong nagsalita.

"Hijo, unang-una nagpapasalamat kami sa lahat ng naitulong mo sa amin para kay

Janus. Kung umasa lang kami sa ikinabubuhay namin, baka hindi namin naibigay ang
mga naibigay at naitulong mo. Sising-sisi kami sa nangyari sa bunso namin. Tama ka.
Malaki ang kasalanan namin sa naganap. Kung hindi namin sya hinusgahan at inintindi
na lamang, sana hindi sya aalis nang gabing iyon. Hindi sana sya napahamak. Wala
sana sya sa kinalalagyan nya ngayon. Patawarin mo kami, Marcus." Lumingon ako sa
kanya. Mukhang alam ko na ang tinutumbok ng mga salita nya. Huminga sya ng malalim
at kumapit sa palad ng ama at sa braso ng panganay na kapatid ni Janus. Waring
nanghihingi ng suporta at lakas ng loob para sa susunod nyang sasabihin.

"Hijo, sana maintindihan mo, napakasakit man pero kailangan na nating tanggapin ng
hanggang dito na lang ang buhay ni Janus. Aminin na natin na tuwing nakikita natin
ang kanyang nakakaawang kalagayan ay nagdurugo ng paulit-ulit ang mga puso natin.
Nagdesisyon na kaming itigil ang makinang bumubuhay sa kanya. Hirap na hirap na ang
anak ko. Pakawalan na natin sya." Napayakap sya sa ama ni Janus at nag-iyakan sila.

Putang ina naman! Kanina ko pa naririnig ang salitang sorry na yan! Bakit ba sa
akin pa napunta ang napakahirap na desisyunan?!

Tumalikod ako para umalis. Gulung-gulo na ang isip ko. Nalilito ako. Fuck! Ang
hirap naman nito. Gusto kong matigil na ang paghihirap nya pero di pa ako handang
pakawalan sya.

Dumiretso ako sa bar ng penthouse at ilinabas ang matatapang na alak na naroon sa

chiller ng bar. Hindi na ako nag-abala pang kumuha ng shot glass. Pagbukas na 
pagbukas ko ay diretso ko nang ininom ang alak mula sa bote. Gusto kong pamanhirin
ng alak ang puso kong hindi na tumitigil sa pagkirot. Hindi ko pa man
napapangalahati ang alak ay ibinato ko na ang bote. Wala akong pakialam kung saan
ito tumama. Hindi ko na kayang magpigil pa. Sasabog na ang dibdib ko sa sobrang
sakit. Muli akong naghinagpis sa kapalaran namin ni Janus. Binigo sya ng doktor.
Binigo sya ng Diyos na pinaniniwalaan nya. Bukas o sa makalawa, ang pagkabigo nya
ay ako naman ang magdadala. 

Muli akong nagbukas ng alak at tumungga mula sa bote. Kung maaalis lang ng alak ang
bawat sakit, kung magagawa lang nito ipalimot ang pait, oras-oras akong iinom nito.

"Marcus, son." Napalingon ako sa aking ama. Pero saglit lang at muli kong itinuon
ang pansin ko sa usok ng sigarilyong hinihithit ko.

"I know this would be the greatest decision that you will make. It would be the
most painful. It would hurt you until you cannot breathe anymore. But, son, you are
still young. There is a bright future waiting for you. And I know, Janus will be
the first one to be happy for you once you have achieved what you have always
dreamt of." Hindi ko pa rin sya linilingon o sinasagot man lang. Ano ba ang alam
nya sa nararamdaman ko ngayon? Ni hindi nya nga alam ang ibig sabihin ng salitang
pagmamahal. Naramdaman ko ang paglapat ng kamay nya sa likuran ko.

"I'm very sorry for your lost son. I'm very sorry for what I have done. If I only
knew how much you care for that boy, if I have only known how broken you will
become in losing him, I will not do the things that I have done. I love you, son.
And it pains me more to see you suffering because of me." Maemosyon ang bawat
salita nya. Tumatagos iyon. Kilala ko ang ama ko. Never syang nagpakumbaba. Never
syang humingi ng tawad at naging bokal sa pagsasabi ng kanyang nararamdaman.
Napaharap ako sa kanya at napakayakap ng mahipit. I've finally found someone I can
hold on to. Kailangan ko ang ama ko sa gagawin kong pinakamasakit na desisyon sa
buong buhay ko.

"Dad, how could I let go of someone I love so much? My decision will kill him."
Umiiyak kong sabi. Yinakap ako ng mahigpit ng ama ko.

"You are not going to kill him, son. You are going to end his sufferings. You are
going to set him free."

=================

Chapter 32

"Just do it, son. I'll be waiting for you." Narinig kong sabi ni Dad pero diretso
lang ang tingin ko sa walang kagalaw-galaw na katawan ni Janus. Mabibigat ang
hakbang na naglakad ako papasok at isinara ang pinto sa likuran ko. Nagrequest kasi
ako nang isang buong araw na kasama sya bago ko sya tuluyang... pakawalan.

Ibinaba ko ang backpack nya at naupo sa monoblock na nasa gilid ng kama. Hinawakan
ko ang halos wala nang buhay nyang palad.

"Alam mo bang nainlove ako sayo simula pa nang unang makita kita hanggang ngayong
hindi ka na makatayo mula dyan sa kama? Sa sobrang pagmamahal ko sayo, nakalimutan
ko na ang paniniwala at mga pinaninindigan ko. Pati nga yung pride ko ibinasura ko
para sayo. I was expecting us to last a lifetime. Pero langya naman, love! Mas
matagal ka pang nahiga dyan kesa sa anim na buwang pinagsamahan natin." Pagbibiro
ko sa kanya kahit sobrang nanginginig na ang boses ko.

"Dati tinanong ko ang sarili ko kung bakit ikaw pa. Pero ayaw sumagot ng utak ko
kaya itong puso ko ang sumagot. Pakinggan mo ang sagot nya ha." Ilinagay ko sa
tapat ng puso ko ang kamay nya. "Naririnig mo ba, love? Pangalan mo lang ang
itinitibok nyan."

Dinala ko sa labi ko ang kamay nya at paulit-ulit na hinagkan. Habang ginagawa ko

iyon ay andyan na naman ang mga luhang kusang tumulo sa mga mata ko. Napahagulgol
ako habang nakalapat ang kamay nya sa pisngi ko.

"Ja-nus, lahat sila nagsasabing nahihirapan ka na. Lahat sila nagsasabing pagod ka
na. Please, kahit isang galaw o pisil lang. Bigyan mo ako ng isang sign at hindi
kita pakakawalan. Kahit isa lang, please. Kahit isa lang." Yumugyog na ng tuluyan
ang mga balikat ko sa pag-iyak. Matagal akong umiyak habang nakasandal sa balikat
nya. Pilit na umaamot ng konting init mula dito ngunit walang init akong nadama.

"Look at what you've done to me, Serna. You've just made me the biggest crybaby in
this world." Pinunasan ko ang mga luha ko.

"Wag kang mag-alala. I promise yun na ang huling iyak ko para sayo, love. Martenei
ako di ba? Kakayanin ko ito para sayo. Tutuparin ko lahat ng pangarap ko para sayo.
Lahat ng gagawin ko ay para sayo. Kahit... kahit wala ka na... ikaw lang. Ikaw lang
ang magmamay-ari sa akin, Janus." Matagal ko syang tinitigan. Gusto kong memoryahin
ang kanyang mukha kahit na memoryado ko na iyon. I just found my self singing his
song repeatedly habang titig na titig sa mukha nya. My hands still holding his.

And I'll always love you,

Deep inside this heart of mine

I do love you.

And I'll always need you,

And if you ever change your mind

I'd still, I will love you.

Hindi ko na napansin ang pagtakbo ng oras. Andoon lang ako sa tabi nya, tinititigan
at hinahaplos sya. Hindi ko pinapansin ang pagsakit ng pang-upo ko o ang pagkalam
ng sikmura ko. This will be the last time I will see him breathing.

"Mr. Martenei, it's time." Kinakabahang sabi ng nurse.

"Just give me 5 more minutes." Namamaos ang boses kong sabi sa nurse na tumayo lang
sa tabi ng pintuan.

"Fuck! Masyado silang paasa, Janus. Masyado akong pinaasa ng Diyos mo at ng

sinasabi nilang himala. Tignan mo ngayon, ako pa rin pala ang magdedesisyon para
sayo. Ang hirap. Ang hirap-hirap. Ang sakit-sakit. Saan na ako pupulutin pagkatapos
nito, Janus? Kakayanin ko ba ang makita kang mawala? Ang makita kang ilibing?
Sorry, akala ko matapang ako. Pero alam mo naman di ba? Alam mo namang ikaw ang
kahinaan ko. Hindi ko kaya, love. Hindi ko kayang makita kang unti-unting mawala.
Naduduwag ako. Sorry, love. Sorry. Sorry. Sorry. Sorry. S-so-rry." Hinagkan ko sya
sa labi. Ninamnam ko ang huling pagkakataon na mahahagkan ko sya. I don't care if
his lips are the coldest and almost lifeless I have ever kissed. Muling tumulo ang
mga luha ko.

"Goodbye, love. Mahal na mahal na mahal kita, Chester Janus Serna." I turned my
back. Muli kong kinuha at backpack nya. Lumabas na ako ng pintuan.

"Son." Sinalubong ako ng ama kong naghihintay sa labas ng pintuan. Nandoon din ang
pamilya ni Janus na kausap ang doktor. I sadly smiled at him and left.

Habang naglalakad ako sa hallway ay nag-umpisang bumalik ang mga masasayang sandali
namin ni Janus. Lahat ng magagandang alaala nya na alam kong tanging maiiwan sa
akin. Napakapit ako sa dibdib ko nang biglang manakit iyon. Nanghihina akong
napasandal sa pader at napaupo sa malamig na sahig. Alam ko. Alam na alam ko ang
pakiramdam na iyon. He is gone. He is finally gone. Tapos na. Tapos na ang
paghihirap nya. He will finally rest in peace. Malayo sa mapanghusgang mata ng
mundo. I ducked on my shoulders and silently cried. Kinagat ko ng mariin ang labi
ko para hindi ako mapahagulgol ng iyak. Pero hindi ang labi ko ang sumakit kundi
ang puso ko. I can feel my heart shattering into tiny pieces.

Sana maging masaya ka sa pupuntahan mo, love. Kahit na maiwan akong nagdurusa dito
ngayon, basta matapos na ang paghihirap mo, masakit man tatanggapin ko na lang.

I will never forget you. Ikaw lang ang kikilalanin at mamahalin ng mga mata ko, ng
mga labi ko, ng katawan ko at ng puso ko.

Till we meet again, Chester Janus Serna,

=================

Chapter 33

Three years later

"ARGH! ARGH! ARGH!" Walang habas kong ihinahataw ang latigong hawak ko sa likuran
ng lalaking nakatali sa loob ng Torture Room. Nang mapagod ako ay saka lang ako
tumigil. Pumunta ako sa harapan ng estudyanteng linatigo ko. Kitang-kita ko sa
mukha nya ang sobrang sakit dala ng mga sugat na gawa ng latigo. Nakita ko rin doon
ang takot sa maaari ko pang gawin sa kanya.

"Ma-maa-wa ka, Ma-master." Nanghihinang sabi nya.

"Ang yabang mo kanina sa pagkwestyon sa desisyon ko sa meeting ng College Supreme

Council tapos ngayon magmamakaawa ka rin pala! Pasensya ka na lang pero wala na sa
bokabularyo ko ang salitang iyan." Lumayo ako sa kanya at muling hinawakan nang
mahigpit ang latigo.

"My God!" The student groaned.

"Are you going to pray for some miracle? Cge tignan natin kung kayang alisin ng
ipinagdarasal mong himala itong sakit ng pagtama ng latigo sa katawan mo." Buong
lakas kong ipinalo ang latigo sa katawan nya. Paulit-ulit hanggang sa mawalan sya
ng malay. Ibinato ko ang latigo at pumunta sa kinauupuan nina Ryan at Flame na
pailing-iling sa akin.

"Wala ka pa ring kupas, Master. Magbabakasyon na kaya ba halos araw-arawin mo na

ang pagpaparusa sa buong College department?" Nakangising inabutan ako ni Ryan ng
beer na agad kong ininom.

"Masyado ka nang sensitive ngayon, Master. Napapansin ko lang na konting kibot

lang, nangangatay ka na." Pagbibiro ni Flame.

"Feel ko lang." Malamig kong wika sa kanya.

"Ahh, Master, hindi mo pa rin ba sya pupuntahan? 20th birthday nya ngayon di ba?"
Nag-aalangang tanong sa akin ni Flame.

Natigilan ako sa sinabi nya. May kumurot sa puso ko. Tatlong taon na pala ang
dumaan. Ambilis ng panahon. Parang kahapon lang nung tinalikuran ko sya sa ospital.

"H-hindi ko pa kaya." Agad akong tumalikod pagkatapos kong magpaalam. Agad akong
umakyat sa penthouse. Nakatitig lang ako sa pintuan nang ilang minuto. Dahan-dahan
kong inaangat ang kamay kong may hawak ng cardkey. Nanginginig ko itong isinwipe.
Napahinga ako ng malalim ng marinig ko ang pagclick ng pinto. Nag-ipon muna ako ng
sapat na lakas ng loob bago ako tuluyang pumasok. Halos hilain ko na ang mga paa ko
para lang makapaglakad. Dumiretso ako sa kama at nanghihinang naupo. Iginala ko ang
tingin ko sa kobrekama at mga unan. Isa-isa kong hinaplos ang mga ito. Tatlong taon
na palang hindi ako natutulog sa kamang ito. Pero parang kahapon lang nung
magkatabi kaming natutulog dito. Parang kahapon lang nung yinayakap ko sya at
hinahagkan at inaangkin at minamahal sa ibabaw ng kamang ito. Parang kahapon lang
yung pagtatawanan namin. Parang kahapon lang nung... damn! Kaya ayaw kong pumasok
sa penthouse dahil lahat ng sulok nito, lahat ng kagamitang naririto ay may tatak
na nya. Sya.

Three years and I only refer to that person as sya. Kapag kasi gusto kong banggitin
ang pangalan nya, nawawalan ng muscle ang bibig ko. Nawawala ang boses ko. Ganun
kahirap kung pipilitin kong banggitin ang pangalan nya.

Napasulyap ako sa study table. Naipilig ko ang aking ulo ng makakita ako ng
pamilyar na bultong nakaupo doon at busy na nagsusulat. Napatayo ako at napahakbang
papunta doon habang dumadagundong ang dibdib ko. Pero nang makalapit na ako ay
biglang nawala ang imahe. Napatitig ako sa camerang irenegalo ko sa kanya na nasa
ibabaw ng study table. Naupo ako at matagal na tinitigan iyon. Umangat ang kamay ko
para haplusin iyon pero napapiksi ako sa malakas ng kuryenteng dumaloy sa kamay ko
nang madikit iyon sa camera. Binawi ko agad ang kamay ko. Naipatong ko iyon sa
study table. Napatingin ako sa kinapapatungan ng kamay ko nang may malamig na bagay
akong nahawakan doon. Inalis ko ang kamay ko at tumambad sa akin ang dogtag ko.
Humapdi ang mga mata ko nang makita ko ang pagkislap ng mga maliliit na dyamanteng
nakapalibot doon.

Tang ina, Martenei, wag kang iiyak!

Nang matiyak kong kumalma na ako ay hinawakan ko ang kwintas at itinapat sa mukha
ko. Para akong nasisiraan ng ulo na kinausap ito, kinausap ko sya.

"Birthday mo na naman pala ngayon. Happy 20th birthday, love. Siguro kung andito ka
ngayon, medyo tumangkad ka na at may mga muscle na sa katawan. Siguro nawala na ang
mga baby fats mo. Siguro mahaba na ang buhok mo tulad ko. Langya, tatlong taon na
rin pala akong hindi nagpapagupit." Napatawa ako ng pagak.

"Pasensya ka na ha. Sa nakalipas na mga taon, ngayon lang ulit ako nakapasok dito
sa kwarto natin. Pasensya ka na kung hindi kita nadadalaw sa memorial park. Baka
kasi bigla ko iyong hukayin para makita ka. Pasensya ka na rin kung hindi ko na
nadalaw ang pamilya mo. Huling balita ko kinuha na sila ng kuya mo sa Japan.
Sinigurado naman ni Dad na maganda ang magiging trabaho ng kuya mo doon."

"Kumusta ka na sa kinaroonan mo ngayon? Masaya ka na siguro kasi tahimik dyan. Wala

na ang mga mapanghusgang utak at bibig ng mga tao. But, I bet minsan nalulungkot ka
rin no? Kasi wala ako dyan para yakapin at hagkan ka. Nag-iisa lang kasi ang Marcus
Martenei sa mundo.

Kung ako ang kukumustahin mo, ang masasabi ko lang ay buhay ako. Yun lang. Hindi
kasi ako mabuti. Hindi kasi ako masaya. Alam mo namang hanggang ngayon, ikaw lang
ang makakapagpasaya sa akin. Eh wala ka na. Kaya habambuhay na akong hindi masaya.
Alam mo, paminsan-minsan na lang tumutulo ang mga luha ko ngayon. Hindi gaya nung
unang taon na mawala ka. Gabi-gabi akong umiiyak. Tang ina ngang mga luha eh.
Antitigas ng ulo. Hindi ata nila narinig yung ipinangako ko sayong hindi na ako
iiyak. Hinahayaan ko na lang. Napapagod na ako at lahat sa pagpunas, hindi pa rin
maampat-ampat. Sabagay, kapag naubos na sila nakakahinga na ako ng maluwag.

Iiwan ko na naman ang mga alaala mo rito ha. Para kasi akong nasusunog ng buhay
kapag nakatira ako dito. Doon na ako sa 6th floor. Sa tabi ng kwarto ni Flame. Wala
man sya sa kalahati nitong penthouse, okay ka ako doon. At least, masikip ang kama,
hindi ko naiisip na katabi kita.

Isusuot ko ulit itong dogtag ha. Para kahit papano, kasama kita. Mahal na mahal pa
rin kita." Tumayo na ako pagkatapos kong isuot ang kwintas. Muli kong pinagala ang
mga mata ko sa buong penthouse bago ako humakbang paalis. Kasasara ko lang ng
pintuan ng tumunog ang cellphone ko.

"Dad." Bati ko sa tumawag.

"Son, how are you?" Nag-aalalang tanong nya.

"I'm fine." Malamig kong tugon sa kanya. Narinig ko ang kanyang pagbuntong-hininga.

"Okay. I will let myself believe that." Nanunuya nyang sabi.

"Dad!" Naiirita kong sabi sa kanya.

"Coz very soon I know when you will tell me that you are fine, you would really
mean it." He's talking shit again.

"Whatever. I have to go." Pagpapaalam ko sa kanya. Hindi ko na sya hinintay pang

makasagot. Pinatay ko na ang tawag.

Bumalik ako sa torture room. Marami pang naghihintay para maparusahan doon.

=================

Chapter 34

I watch as Ashlee's body went up and down on me in a fast pace.

"O-oh! G-god! Francis! Mmph!" She pushed and pulled repeatedly and after a few more
minutes, we both felt our release. She laid beside me embracing me.

"I love you." She whispered on my ears as her hand roams around my body.
Hindi ko sya sinagot. Nakatitig lang ako sa kawalan.

"Hey you are supposed to say it back." Bumangon sya para umupo.

"Say what?" Balewala kong tanong sa kanya.

"Shit! What's wrong with you, Francis?! I just gave you a mindblowing sex and this
is what you do to me?!" Singhal nya sa akin.

"What do you want me to do? Tell you that I also love you even if I don't mean it?
The fuck is good, Ashlee. But that's all it is. Just a good fuck." Malamig kong
tugon sa kanya. Napabangon na rin ako nang magsimula syang pagbabayuhin ang dibdib
ko.

"Fuck you, Francis! I gave you myself! I loved you!" Pinigilan ko ang mga kamay nya
at baka tumama pa iyon sa sensitibong bahagi ng ulo ko.

"Yeah you gave your self just like how you gave it to Ben yesterday." Tigalgal
syang napatingin sa akin. Lumayo ako sa kanya at kinuha ang mga damit ko para
magbihis.

"You don't love me, Ashlee. You are just after my name, my looks, my popularity and
my dick. Thought I wouldn't know right? You underestimated me. I wouldn't be a A+
student for nothing." Tinalikuran ko sya. Wala pang isang linggo ang relasyon namin
ay nalaman ko nang nakikipagsex din pala sya sa iba. Ayos lang yun dahil ganun
naman ang kalakaran dito sa California. Pero yung magdemand syang mahalin ko sya?
Ibang usapan na yun.

"Francis. Didn't I make you happy?" Umiiyak na tanong nya.

"It's just a plain sex with you, Ash. Yes, you satisfied me. But you didn't make me
happy." Tuluyan na akong lumabas sa bahay nya at sumakay sa sports car na pag-aari
ko.

Sanay na ako sa mga babaeng tulad ni Ashlee. They lure me to sex pero hindi naman
nila ako mapasaya. Wala naman silang gusto sa akin kundi kung ano ang nakikita ng
kanilang mga mata. Gwapo, matangkad, matalino, magaling sa academics. Yan ako.
Kapag narinig na nila ang pangalang Francis Jose, para na silang kiti-kiting hindi
mapakali.

After 45 minutes, nakarating na ako sa malaki naming bahay. Naghihintay na sa akin

ang mga magulang kong parehong doktor sa utak. They are both neurosurgeons.  Kaya
nga Biology ang kinukuha ko dahil gusto kong sumunod sa mga yapak nila. I want to
be a neurosurgeon. Five years more or less matutupad ko na iyon. Nasa ikalawang
taon pa lang kasi ako ng kurso ko ngayon. Dapat nasa senior high pa lang ako but my
father insisted that I have to go thru an acceleration program kaya eto. Napaaga
ang pakikibaka ko sa kolehiyo.

"And where have you been, young man?" Naninitang tanong ni Mommy.

"Sweetheart, itinatanong pa ba yan? Can't you see from his looks that he has just
been between a lady's legs?" Tumawa ng malakas si

Daddy.

"Manolo!" Naeeskandalong sigaw ni Mommy.

"Magtataka ka pa ba, Fatima? Sa kagwapuhang taglay ng anak natin, na alam na alam

mong minana nya sa akin, hindi na nakapagtataka kung maraming nahuhumaling na
kababaihan sa kanya. Hindi ba at ganun ka rin sa kanya noon?" I rolled my eyes
towards my father. Mana sa kanya? Kahit kanino mo itanong, mapabata man o matanda,
wala magsasabing magkamukha kami. Masyadong matapang ang mukha nila ni Mommy para
silang laging galit. Kaya nga sila kinatatakutan sa ospital na pinagtratrabahuan
nila. Yung mukha ko naman, napakaamo. Mukha daw ng isang babae. Sabi ni Dad, naawa
daw sa kanila ang Diyos kaya binigyan sila ng anak na may maamong mukha. Kung may
isa man akong siguradong namana mula sa kanila ay ang kanilang katalinuhan.

"Oo nga pala, anak. Uuwi na tayo ng Pilipinas." Napangiti ako kay Mommy. Sa
pagkakatanda ko mula sa mga kwento nila, matagal na panahon na ring hindi kami
nakakauwi doon.

"Mom, ilang taon ako nung huli tayong pumunta doon?" Excited kong tanong. After the
accident that happened to me almost four years ago, nagkaroon na ako ng permanent
amnesia. Ang tanging alaala na lang na nasa memorya ko ay ang mga nangyari sa akin
mula nang magising ako sa coma.

"Ah. Si-siguro mga limang taon ka pa lang noon." Natigilan ako nang magkatinginan
ang parents ko ng matagal. Sabagay, they hate talking about the past. Ayaw na daw
nilang iremind sa akin ang mga alaalang nakalimutan ko. Ewan ko ba kung bakit.
Mababait ang mga magulang ko. Maalaga at mapagmahal. They spoil me too much dahil
ako lang ang nag-iisa nilang anak.

Nang tumahimik sila ay binago ko na ang topic.

"Mom, permanent na ba tayo doon?"

"Yes, anak. May ipapatayo kaming clinic ng daddy mo roon." Nakangiti nang sagot ni
Mommy.

"Eh, Mom, saan po ako mag-aaral sa Philippines?" Napailing ako nang makita ko ang
saglit na pagdaan ng takot sa mga mata ng magulang ko. Agad din naman iyong nawala
na naisip kong namamalikmata lang siguro ako.
"Dad?"

"Sa Martenei University anak. Doon ka na papasok."

=================

Chapter 35

It's been three weeks nang pumasok ako dito na Martenei U. So far, so good.
Nakakapanibago pero when it comes to acads okay naman. Parang nasa UCLA din ako.
Magkasing-lawak lang ang dalawang university. At ang isang nakakabilib dito ay
disiplinado ang mga estudyante. Iilan lang ang nakikita kong mga pasaway at bully.

"Hi, Francis."

"Hi cutie pie."

"Hi handsome."

Hay. Girls. Kahit saan ako dumaan, may mga bumabati. Nginingitian ko na lang sila.
Wala namang mawawala di ba? Pero hindi ko pinapatulan yung mga nagpapalipad-hangin
lalo na yung mga nag-iiwan ng notes dito sa locker ko. Okay, notes with their
numbers on it.

Napabungtong-hininga ako ng buksan ko iyon at may mga sulat na nahulog. Marami na

naman akong lilinisin. Yumuko ako at sinimulang pulutin ang kalat. Yes. Para sa
akin, kalat lang ang mga iyon. I never read them. Puro lang naman pambobola ang
laman ng mga iyon. Pagtayo ako ay nagulat na lamang ako nang may tumulak sa akin
pasandal sa locker ko. And the next thing I know, may humahalik nang babae sa akin.
Itinulak ko sya palayo.

"I'm right, sabi ko na nga ba hindi ka lang gwapo. Masarap ka rin." The girl in a
nurse's uniform tried to kiss me again. Iniwas ko ang mukha ko. Damn! Akala ko ba
iba ang mga Amerikana sa mga Pilipina? Bakit napakaaggresive naman ng babaeng ito.

Someone pulled her away from me. Akala ko makakahinga na ako ng maayos pero another
pair of lips kissed me. Then another. And another. Their hands are all over me. May
humihila na rin ng suot ko. Instinctively, my hands went up on my head. Protecting
it. Hawakan na nila ang lahat wag lang ang ulo ko.

Fuck what is happening in this country. I am being publicy raped by these lunatic
girls!

"WHAT THE HELL IS GOING ON HERE?!" a man's voice boomed and the girls stop
attacking me. Finally, I'm saved.
"Ano ang pinagkakaguluhan nyo?!" Walang sumagot sa mga babae. I think that's my cue
to stand up. I put my hands down and stood up. Tinignan ko ang suot ko. Lukot na
iyon, may mantsa ng lipstick at worst may punit. Napatingin din ako sa mga braso
kong mahapdi. Maraming kalmot sa mga iyon.

"Ano wala bang sasagot?!" Galit na boses ng lalaking sumigaw kanina. Malaki ang
katawan nya at matangkad din sya. Nakasuot sya ng pangbaseball get up. Matalim ang
mga mata nyang iniisa-isa ang mga babaeng nagtila mannequin nang nakatayo.

"Ah, excuse me." Pagkuha ko sa atensyon nya.

"WHA----?!" Nagtatakang tumitig ako sa kanya. Bakit hindi nya ituloy ang sasabihin
nya at nakanganga lang sya sa akin na parang nasisindak. Napangiti ako. Nagulat ba
sya sa kagwapuhan ko? Naah, most probably, nagulat sya dahil sigurado akong puno ng
lipstick ang mukha ko.

"Uhm, sorry for the messy face." Kinuha ko ang panyong pabaon ni Mommy sa akin at
pinunasan ang mukha ko. Napangiwi pa ako nang humaplos sa mga labi ko ang panyo. My
lips are swollen. Hindi ko na alam kung lipstick pa rin ba o dugo ang mumantsa sa
panyo. Napaatras ako dahil nang mag-angat ako ng mukha ay napakalapit na ni
Baseball Player sa akin. Titig na titig sya sa mukha ko. WTF! Don't tell me gusto
nya rin akong halikan?! Excuse me, kahit gwapo sya hindi ako magpapahalik sa kanya.
For God's sake, I'm not gay! Ano ba ang nangyayari at ganito ang mga tao dito sa
Martenei kung makatingin?

Nagulat ako nang higitin nya ang kuwelyo ng uniform ko.

"What the fucking fuck?! J-janus?!" Nanlalaki ang mga matang yinugyog nya ako. I
pushed him away. Is he a lunatic too?!

WHO THE HELL IS JANUS?!

Damn! Kanina pa ako kinikilabutan sa mga tinging ibinabato nila sa akin. May
FrancisJose fever ba ang mga tao dito sa Martenei? Yung mga estudyante kung
makatingin para akong anghel na bumaba sa lupa. Itong anim na tao namang nasa harap
ko kung tignan ako ay parang may nakakahawa akong sakit. Tumayo ang isa sa kambal
at lumapit sa akin.

"Who are you? What's your name? What are you doing here?" Kulang na lang umusok sya
sa lamig ng boses nya.

"What do you want from me?!" Balik tanong ko sa kanya.

"Just answer my fucking question!" Galit na bulyaw nya at nakita kong umangat ang
kamao nya. On instinct, I protected my head. Wala akong pakialam kahit magmukha
akong katawa-tawa sa harapan nila.
"What are you doing?" Umayos ako ng upo at tinignan ng pagalit si Baseball Man. If
he didn't drag me here, I wouldn't be in this humiliating situation.

"If you wanna hit me, do it on the other parts of my body and I won't give a shit.
Just don't hit me on my head." Seryoso akong tumingin sa kanila.

"And why is that?!" Napatingin ako sa babaeng nagsalita. Itim na itim ang buhok nya
ganun din ang mga mata nya. I looked at her eyes.

"Because I'm gonna die." I flatly told her. Mahabang katahimikan ang bumalot sa
amin. Lahat kami ay nagpapakiramdaman.

"I got it!" Sigaw nang babaeng maliit at may mga nanunuyang mga mata. Napatingin
kaming lahat sa kanya. Tumitig muna sya sa akin bago nagsalita.

"Francis Sandoval Jose. Brenthood Hills. 20 years old. From Los Angeles,
California. Only son of Dr. Manolo and Dr. Fatima Jose. Second year, BS Bio."

"Saan ka naghighschool?" Tanong nung isa na tinawag nilang Ryan kanina.

"Sa LA." Yun ang sabi ng parents ko kaya yun ang sinagot ko.

"Damn it! He looks like him, talks like him and even acts like him! But that
fucking info tells otherwise! This is fucking impossible!" Sigaw ni Baseball Man.

"Flame, calm down. Asan si Master? Kailan ang balik nya?" Tanong nung isang kambal.

"Next week." Sagot nya pero matiim pa ring nakatingin sa akin.

"Well, let's just hope that they wouldn't meet when he gets back." Sabi naman nung
isa.

"Wait! What is going on?" Takang tanong ko sa kanila.

"You better make sure that you are not who we think you are or else hell's gonna
break loose." Kumindat sa akin ang babaeng may pulang buhok.

Sino ba sila?!

Bakit kung anu-ano ang sinasabi nila?!

Ano ba ang nangyayari?!

=================

Chapter 36

I am sitting on a bench, reading a book when someone sat beside me. I look at that
person at napailing. Sya na naman.

"Hi! Bagay mo pala ang nakaglasses." I rolled my eyes on her. Apat na araw na akong
kinukulit ng babaeng ito na ang pangalan daw ay Clem. She's acting like a fan.
Kahapon nga ay bigla na lang nya akong hinalikan sa pisngi sabay pindot sa cp nya
para daw may remembrance kami. Ang nakakainis pa, ang kulit, kulit, kulit nya.
Andami-dami nyang tanong.

"Alam mo kapag umiirap ka, Janus na Janus ka talaga." I closed the book that I was
reading tutal hindi na rin naman ako makapagconcentrate. Hinarap ko sya.

"Who is that Janus you always talk about?" Actually, nakukulili na ang tenga ko sa
pangalang iyon. Puro sya kamukha ko daw si Janus, magkaugali daw kami ni Janus,
magkaasta daw kami ni Janus. Kulang na lang sulatan nya yung noo ko ng Janus.
Tumitig sya sa akin ng matagal.

"Chester Janus Serna." Dahan-dahan nyang binanggit ang pangalang iyon.

"What?!" Matiim kasi ang pagkakatitig nya ngayon sa akin. Waring pinag-aaralan ang
magiging reaksyon ko.

"Doesn't it ring a bell?" Balik-tanong nya.

"Never heard. Sino ba kasi sya?"

"Siya? Hmm. Isang batang may maamong mukha, may magagandang mga mata na parang
laging iiyak, maliit ngunit matangos na ilong, mamula-mulang makipot na mga
labi----"

"Teka ako ata yung dinedescribe mo eh." Pagrereklamo ko sa kanya.

"Eh anong magagawa ko eh kamukha mo nga sya." Angil nya sa akin.

"Relax!" Natatawang kong sabi sa kanya. "Cge na ipagpatuloy mo na."

"Tse! Si Janus isang sweet at malambing na bata. Yun bang tipong kapag nakita mo
sya its either kakainin mo sya ng buhay o proproteksyonan mo sya ng buhay mo,
matalino, mapagmahal, sya yung baby namin sa 7 Demons. Mahal na mahal sya ng master
namin." Ahh! Kaya naman pala bukambibig nila yung taong yun.

"Where is he?" Tumingin muna sya sa malayo bago bumalik ang tingin nya sa akin.

"He died." Ay! Kawawa naman.

"Do you wanna know how he died?" Tanong nya sa akin nang hindi na ako sumagot.

"Accident?" Baka sakali kong hula.

Mapait syang ngumiti.

"Kung sana ay ganun lang." Mahina nyang bulong.

"Eh ano?" Pangungulit ko.

"He was brutally raped." Napaawang ang bibig ko sa sinabi nya.

"He was raped by three gangsters. Beaten up black and blue." May lumambong na
lungkot sa kanyang mga mata.

"We were late in saving him. Sinigurado kasi ng mga walanghiyang gumawa sa kanya
nun na sa malayo sya itatago. Master avenged Janus. Sinigurado nyang naghirap muna
at naubusan ang mga yun ng dugo bago sila mamatay. Hinila isa-isa ang mga ngipin,
pinutulan ng dila at ari, ipinasak lahat sa bunganga nila ang mga iyon at saka
namin tinahi ang kanilang mga bibig." Kinilabutan ako sa sinabi nya. Gusto kong
masuka.

"How about Janus?"

"May malaking sugat sya sa ulo. Tapos nawalan pa ng oxygen yung utak nya for a
couple of minutes. He was in coma for nine months then they've decided to execute
euthanasia para matapos na yung paghihirap nya." Napatingin ako sa malayo. Pareho
pala kaming nacoma nung Janus. Sabi ng  parents ko almost two years daw akong
nacoma. Buti na lang hindi sila naggive up sa akin. Yun nga lang, nawala ang lahat
ng alaala ko at wala ng chance o hope na maibalik pa ang mga iyon.

"Francis?"

"Huh?!" Muli akong napalingon sa kanya.

"Lutang ka."
"Ah, may naalala lang ako." I smiled at her.

"Ano yun?" Ibinaling ko sa iba ang tingin ko. I'd like to tell her what happened to
me pero mahigpit na bilin ng parents ko that I should not tell someone my secret.
May chance daw kasi na samantalahin ako ng iba.

"Yung kakilala ko. Naaksidente din sya at nacoma. Pero hindi naggive up yung
parents nya sa kanya. After almost a year, he woke up. But he got permanent
amnesia. Wala na syang maalala from his past."

"Asan na sya ngayon?" Interesadong tanong nya.

"Nasa LA."

"Ah, Francis kumusta yung dorm mo?" Okay change topic sya.

"Okay naman. Kaya lang kung minsan maingay. Rakista kasi yung dormmate ko. Kapag
nagpapatugtog na sya, lumalabas na ako. Sumasakit ang ulo ko kapag masyadong
malakas yung tugtog."

"Bakit ba sensitive yang ulo mo?"

"May crack na kasi sya. Got it from a car crash." Tumango-tango sya.

"Alam mo dun sa building namin, may isang kwartong bakante pa. Kung gusto mo, dun
ka na lang lumipat para solo mo at hindi ka na maistorbo ng kung sinoman kapag nag-
aaral ka. " nakangiti nyang pag-iimbita sa akin.

"Saan ba yung building nyo?"

"Sa 7 Demons Building." Napangiwi ako sa pangalang sinabi nya.

"Ano naman ang pangalan ng magiging kwarto ko? Limbo?!" Pagbibiro ko sa kanya.

"Hahaha. Ang pangalan ng magiging kwarto mo ay... PENTHOUSE!" Tatawa pa sana ako
pero napalingon kaming dalawa dahil sa isang malakas at matigas na boses.

"CLEM!"

.........................................................

Nahahabaan na ba kayo sa kwento?

=================

Chapter 37

"CLEM!"

Oopps! Sino na naman ito?

Hindi ko maiwasang panindigan ng balahibo habang pinagmamasdan ng lalaking ito ang

kabuohan ko. Para nya na akong hinuhuburan sa klase ng tinging ibinibigay nya sa
akin.

The fuck is his problem?!

Nakakatakot ang mga mata nya. Namumula ang mga ito at para bang anytime maglalabas
ng apoy.

"J-j-janus?!" Napairap ako. Isa pa ito kung maka-Janus sa akin.

"Oh God! Janus!" Hinila nya ako at agad na yinakap! What the hell?!

"Oh God! Oh God! Oh God!" Fucking A! Bakla ba itong gwapong lalaking ito?! Sayang
naman macho pa naman! Pero sorry na lang sya, di kami talo.

"We-wait! Teka! Bi-bitawan mo ako pwede?!" Pilit ko syang itinutulak pero masyadong
malakas ang braso nyang nakayakap sa akin.

"Let me go, please! I can't breathe anymore!" Nang marinig ang sinabi ko ay saka
lang nya ako binitawan pero nakahawak pa rin sya sa mga braso ko.

"Marcus!" Napalingon ako sa apat na pamilyar na kalalakihang nag-interrogate sa

akin noon. Napatingin din ako kay Clem na impit na umiiyak. What the hell is going
on?!

"Janus! Janus!" Napatingin ako sa lalaking yumakap sa akin. May luha sa kanyang mga
mata. Nakaramdam ako ng awa sa kanya. Sino ba sya? Kaano-ano nya yung Janus?
Kapatid ba nya? Pinsan? Bestfriend? O baka naman boyfriend?! Nakapanghihinayang
naman kung bakla talaga sya.

"Sorry, hindi Janus ang pangalan ko. At hindi kita kilala para yakapin mo."
Ipiniksi ko ang aking mga braso para mabitawan nya.
"Master." Napalingon ako kay Ryan. Did he just say...? Oh damn! Bakla nga sya at
boyfriend nya yung namatay na si Janus Serna.

"Janus." Muli nyang tawag sa akin.

"It's Francis. Francis Jose. Not Janus Serna." I told him calmly. I have to
understand his emotions right now. Baka hindi pa sya nakakamove on sa kanyang, er,
boyfriend.

"No! Alam kong ikaw yan. Ikaw yan, love!" Love?! He called me love?! Eww.

"Hindi po ako si Janus. Francis po ako. F-R-A-N-----Ummph!" What the hell?!?!?! Why
is he kissing me?!?!?!

Pinilit ko syang itinulak pero mas dumoble ang lakas nya ngayon. And his lips. His
punishing lips. I struggled. Pero habang nagpupumiglas ako lalong humihigpit ang
pagkakayakap nya sa akin. Lalong nagiging marahas ang paghalik nya sa akin. So I
just let him kiss me.

Nang maramdamang hindi na ako lumalaban ay naging iba na ang paraan ng paghalik
nya. Ang kaninang agresibong mga halik ay naging masuyo, puno ng pananabik,
nanghihingi ng katugon.

Bago pa ako tuluyang madala ay inipon ko ang lahat ng lakas ko at itinulak sya.
Nang mapalayo sya ay agad ko syang sinuntok sa mukha.

"Fuck you!" Mura ko sa kanya. Pinunasan ko ang mga labi kong hinalikan nya.

"Don't come near me again!" Pagbabanta ko sa kanila. Galit ako. Galit na galit.
Wala na akong pakialam kung bugbugin nila ako. How dare this asshole kiss me?!
Fuck!

Agad kong kinuha ang aklat kong nasa bench at nagmamartsang naglakad palayo sa
kanila. Damn, demons!

Marcus

"Master," nag-aalalang tawag sa akin ni Flame habang pinagmamasdan ang papalayong

si Janus. His warmth, his lips, hindi ako pwedeng magkamali. Sya yun.

Nang matanggap ko kagabi ang ipinadalang larawan nila ni Clem, pakiramdam ko ay

binagsakan ako ng mundo. Ilang oras akong tulala at nakatitig lang sa larawan nila.
Hindi ako makapaniwalang buhay sya at narito sa school ngayon. I have to see him
myself. Kinuha ko agad private jet ng pamilya at ako mismo ang nagsilbing piloto
para lang makauwi ako agad dito sa Pilipinas. Halos basagin ko ang mga camera sa
AVR room makita lang ang kinaroroonan nya. Nang makita ko sya, my instinct told me
that it was him. Nagmamadali akong pumunta sa kinaroroonan nila ni Clem. And my
eyes and instinct did not deceive me. It's him. My Janus.

Hell knows how much effort I gave para hindi sya yakapin at hagkan agad. I have to
hear him talk first. Pero nang magsalubong ang mga mata namin, kahit walang
recognition doon para sa akin, nawala ang lahat ng control ko. I have to feel him
breathing. I have to hear and feel his heartbeat.

Nang magreklamo syang hindi na sya makahinga lalong nagwala ang puso ko. Nakilala
nito ang boses nya.

And I kissed him. His warm breath, lucious lips and sweet tongue confirmed it all.
He really is my Janus.

Masakit ang suntok nya at minura pa nya ako pero hindi ako nakaramdam ng galit.
Bagkus ay masaya ako. Masayang-masaya ako.

Napakarami mang katanungan ang nasa isip ko ay hindi na mahalaga yun sa ngayon. He
is alive. That is all that matters.

"Marcus?!" Liningon ko si Clem.

"Hinalikan mo sya." I told her accusingly.

"Sa pisngi lang naman. Pasalamat ka sa akin, Master. Kundi dahil sa pic..."

"Thank you, Clem. Thank you."

"Ano ang plano mo ngayon, Master." Tanong ni Ryan.

"Pumunta ka sa pinagmulan nyang lugar at doon ka mag-imbestiga. I need to know kung

ano ang talagang nangyari sa kanya." I sternly told him.

"Marcus, I didn't mean to burst your bubble pero paano tayo makakasiguro na sya nga
si Janus." Flame asked.

"Aside from my instinct, there is something else that would tell na sya talaga si
Janus."

"What?!" Sabay-sabay nilang tanong.

I smiled mysteriously at them.

Damn! I'm so happy.

=================

Chapter 38

That fucking asshole!

Paulit-ulit kong mura sa lalaking humalik sa akin as I was brushing my teeth.

Argh! I can't believe I will be kissed by a man. Kung sa States open ang ganong
lalaki sa lalaki, inakala kong dito sa Pilipinas ay hindi. But I was fucking wrong.
What's happening to the Filipinos? Bakit lahat sila, mapababae o lalaki bigla na
lang nanghahalik?

Tinitigan ko ang sarili ko sa salamin. Namumula pa rin ang mga pisngi ko sa galit.
Fuck that Tarzan!

Bigla akong napatingin sa namamaga kong labi. Langya naman! Bakit nagbablush ako
nung maalala ko kung paano nya ako hinalikan? Tsaka bakit parang kilala sya ng mga
labi ko? Bakit parang pamilyar yung lasa nya sa akin? Yung amoy nya? Yung init ng
katawan nya?

Ito ba yung sinasabi nila na the heart remembers what the mind forgets.

No! Imposible! Imposibleng ako si Janus. Patay na yung taong yun. Hindi ako iyon.

"Francis! Kanina ka pa dyan sa banyo! Buhay ka pa ba?!" Tawag ni Chris. Ang kasama
ko dito sa kwarto. Hay, bwiset. Kung anu-ano tuloy ang naiisip ko dahil sa Tarzan
na yun. Bakit Tarzan? Haba ng buhok ng tarantado eh. Pumunta na ako sa higaan ko at
pinilit na makatulog. Buti na lang at Sabado bukas. May reason na hindi ako
maglibot sa campus. Mahirap na at baka makasalubong ko pa yung grupong iyon at kung
anu-ano na naman ang sasabihin sa akin.

"Francis! Francis, gising!" Pinilit kong binuksan ang inaantok kong mga mata.

"What?! It's Saturday. Walang pasok." Naghihikab kong sabi.

"May naghahanap sayo sa labas." Gosh! Ang aga namang istorbo. Pupungas-pungas muna
akong pumunta ng banyo para maghilamos at magtoothbrush. Paglabas ko ay may
dalawang lalaki nang kasama si Chris sa loob at ilinalabas na nila ang mga gamit
ko.

"Hey! Bakit nyo pinapakialaman ang mga yan?!" Nagtataka kong tanong sa kanila.
"Di ba inimbitahan ka ni Clem na dun ka na sa amin titira?" Sagot ni Ryan.

"Yeah pero hindi pa ako pumapayag." Kinuha ko ang damit ko at ibinalik sa closet
pero muli iyong kinuha ni Flame at idineretso sa malaking maleta kasama ang iba
pang gamit ko.

"Pwes, pumayag na kami." Balewalang sabi ni Ryan.

"Ha?!" Ang gulo nila. Ako ang inimbatahan so ako dapat ang pumayag at hindi sila!

Hindi na nila ako pinayagang makapagreklamo pa. Ni hindi ko napalitan ang pajamang
suot ko. Agad na nila akong hinila palabas ng dorm at isinakay sa kotseng
naghihintay. Based on their expressions parang sinasabi nilang I should shut up or
else...

Napatingala ako sa pitong palapag na gusaling pinagparkan ni Flame. Maganda rin

naman ang building. Glass structure sya.

"Tara!" Anyaya sa akin ni Flame. May choice pa ba ako? Sumakay kami ng elevator na
nasa GF.

"Ah guys, saan ba ang magiging kwarto ko?" Inabutan ako ni Ryan ng cardkey. Nabasa
ko ang katagang Penthouse.

"Bakit dito?" Muli kong tanong pero hindi na nila ako sinagot hanggang sa
makarating kami sa 7th floor. Sumunod lang ako sa kanila hanggang sa tumigil sila
sa isang nakasaradong pinto.

"Use the cardkey to open the door." Utos ni Ryan. I did what I was told. Pinauna
nila akong pumasok sa loob at hindi ko maiwasang mamangha. Maganda at marangya ang
penthouse. Pasado sa panlasa ko. Naglakad ako palibot dito. Gandang-ganda ako.

"Guys, hindi ba masyadong malaki at marangya ang kwartong ito para sa akin?" Tanong
ko habang busy pa rin ang mga mata ko sa paghanga sa karangyaan ng silid.

"You deserve it." Gulat akong napalingon sa malamig na boses na yun. Napanganga ako
sa nakita kong itsura ng taong nagsalita. Biningi ako ng dagundong ng dibdib ko.
Hindi na sya si Tarzan. Sya na si ...

"I'm Marcus Martenei. Sorry about what happened yesterday." Simpatiko syang ngumiti
sa akin. Takte! Sayang! Sayang na sayang ang kagwapuhan ng lalaking ito dahil sya
ay isang bakla. Nag-init ang pisngi ko nang maalala ko ang ginawa nya sa akin
kahapon. Fuck! Am I really blushing infront of this gay?! Darn!

"What are you doing here?!" Pilit kong itinago ang di maipaliwanag na kaba sa
dibdib ko sa pamamagitan ng bored na tono.

"Just giving you a warm welcome." Muli akong napalingon sa kanya nang maalala ko
ang apelyidong binanggit nya.

"Martenei?" Curious kong tanong.

"Yes. Owner of this university, Council President, Supreme Leader of the 7 Demons.
I practically own everything inside this school. Including you."

"Excuse me?!" Hindi ko kasi narinig yung huling sinabi nya.

"Wala. Ang sabi ko ayusin mo na yung mga bagong gamit mo sa closet at be ready for
tonight." Kumislap ang mga mata nya.

"Walang bago sa mga gamit ko. Lahat luma. At what do you mean be ready for
tonight?" Taka kong tanong sa kanya.

"Be ready for your Welcome Party."

=================

Chapter 39

"Naks! Ang gwapo ng baby, ah!" Nakangising ginulo ni Clem ang buhok ko. Pinalo ko
ang kamay nya.

"Hindi na ako baby." Nakangusong sabi ko sa kanya. Napatawa sya inasta ko.

"Well, for us, ikaw lang nag-iisang baby namin." Hay eto na naman sya.

"Tell me, kanino ka ba nagpapacute ha?"

"Uh, para sa sarili ko?" Iginala ko ang paningin ko sa maluwang na silid. Marami
nang tao. They look like gangsters to me dahil lahat sila nakajacket kundi man
nakatshirt ng itim.  Ako lang ang nakaapple green na polo shirt. Ganda ng kwarto.
May mga maliit na table sa gilid. May bar, dance floor at mini stage kung saan may
bandang tumutugtog. Para itong maliit na disco bar. Sosyal naman ng building na
tutuluyan ko.

"Ows? Baka naman sa kanya?" Sinundan ko ang itinuturo nya and found Marcus Martenei
entering the room. Gaya kahapon, napanganga na naman ako sa clean cut nyang buhok.
Unlike nung una ko syang makita. Para syang taong gubat sa haba ng buhok nya.
"Ahem!" Pag-aagaw pansin ni Clem.

"I'm not gay." Naaasar kong sabi ko sa kanya.

"And so as he."

"So si Janus ang gay sa kanila?"

"Akala ko ba hindi ka bakla?"

"Wha--? Anong kinalaman ng sinabi ko sa sagot mo sa tanong ko?!"

"Kung ano yung sinabi mo, yun na ang sagot sa tanong mo." Ang gulo talaga nilang
kausap.

"Drinks?" May ilinagay na dalawang bote ng beer ang estudyanteng nagseserve sa

amin. Nakaupo kami malapit sa stage.

"Light at isang bote lang. " iniabot nya sa akin ang isang bote.

"Hina mo pa ring uminom." Pangangantyaw nya.

"Whatever." Pasuplado kong sagot sa kanya.

"Alam mo we're really thankful na andito ka." Pagbabago nya ng usapan.

"Bakit naman?" Lumagok muna ako ng alak.

"Kasi ngumingiti na naman sya. Masaya na naman sya." Nakangiti nyang sabi. Uminom
ulit ako bago magsalita.

"Huh? Sino?" Inginuso nya ang stage. Napalingon ako doon at nakita si Marcus
Martenei na umupo sa isang stool habang may hawak na gitara. Sya ba ang tinutukoy
ni Clem? Wala tuloy sa loob na dire-diretso kong nainom ang lahat ng alak sa bote.

"Para sayo ito. Thanks for bringing back the life in me." Lasing na ba ako o
talagang nakatingin sya sa akin habang sinasabi iyon? Tumaas ang lahat ng balahibo
ko sa katawan ng magkasalubong ang mg mata namin. Tulala lang akong nakatingin sa
kanya hanggang sa magsimula syang kumanta.

Standing by my windowListening for your callSeems I really miss you after all
Time won't let me keepThese sad thoughts to my selfI'd just like to let you knowI
wish I've never let you go

Napakalungkot naman ng boses nya. Nakakadala. Parang maiiyak na sya.

And I'll always love you,Deep inside this heart of mineI do love you

And I'll always need you,And if you ever change your mindI'd still, I will love
you.

Wish you've never left me,Our love's a mysteryYou can break a heart so easily

The days and nights reveal how much I feel for youTime has come for me to see how
much your love has meant to me

Bakit ganito? Bakit damang-dama ko yung sakit sa boses nya? Para akong nawawalan ng
oxygen sa baga. Hindi ko na napansing inabot ko pa ang isang bote at diretsong
ininom ito.

And I'll always love you And if you ever change your mind I'd still, I will love
you.

Time like a river keeps on rolling right on by Nothing left for me to do so I watch
the river rise

And I'll always love you,Deep inside this heart of mineI do love you

And I'll always need you,And if you ever change your mindI'd still, I will I'd
still, I will love you

Sa hindi malamang dahilan, biglang nanakit ang ulo ko at nanikip ang dibdib ko.
Hindi na ako makahinga ng maayos. Napatingin ako sa tatlong bote ng beer na wala ng
laman. Shet! Di ko man lang namalayang naubos ko ang mga yun.

"Francis, okay ka lang?" Nag-aalalang tanong ni Clem.

"H-hindi. E-xcuse me." Nagmamadali akong tumayo. At kahit na sa hindi steady na

paglakad lumabas ako ng kwarto.

Ilang malalalim na paghinga ang ginawa ko habang tila pinupukpok ng martilyo ang
ulo ko. Kasalanan ito nung Martenei na ito.

"Ja--Francis?! Okay ka lang ba?" Nag-aalalang tawag nya sa akin. Speaking of the
devil talaga.

"Yeah!" Napasabunot na ako sa buhok ko dahil lalong lumakas ang pagtibok ng ulo ko
ng marinig ko ang boses nya.

"Aahh!" Napasigaw na ako sa sobrang sakit. Damn! What's happening to me? Nanlalamig
na ang buong katawan ko sa tila yelong pawis ng lumalabas sa akin.

Bigla na lang dumilim ang paligid.

=================

?Chapter 40

"Francis?! Francis?!" Tinapik-tapik ko ang pisngi nyang nanlalamig. Mabuti na lang

at maagap ko syang nasalo.

"What happened?! Why did he pass out?" Galit na tiningala ko si Clem.

"Linasing mo sya." Akusa ko sa kanya. Natatawa syang napataas ng mga kamay at

umatras.

"Ayaw mo ba nun, Marcus? Magagawa mo na ang gusto mong gawin sa kanya." Humagikgik
pa ng malandi ang babae.

"Kung hindi ko sya nasalo baka tumama na ang ulo nya sa semento! Di ba ikaw na rin
ang nagsabi na sensitive ng ulo nya." Inalis ko ang nakatabing na buhok sa mga mata
ni Janus... Napabuntong-hininga ako. Francis na pala sya ngayon.

"Na hindi naman nangyari di ba? Cge na buhatin mo na sya at dalhin sa penthouse.
Hubaran mo tapos..." pilya itong kumindat.

"Clem..." pananaway ko sa kanya.

"Pwede mong hawakan...haplusin... pisilin... halikan... kagatin... sipsipin..."

nanuyo ang lalamunan ko sa sinasabi nya habang nakatingin ako sa walang kagalaw-
galaw na katawan ni Francis.

"Fuck!" Tumulo ang pawis ko.

"At higit sa lahat..." tinignan ko sya ng matalim na sinagot nya ng ngisi.

"Tignan mo kung mayroon syang tattoo sa briefline nya. Hahahaha. Constipated ka,
Master?" Pangangantyaw nito.

"Damn you! Paano mo nalaman yung tungkol sa tattoo nya?!"

"Di ba ako yung naglagay nung sayo at nabanggit mo noon na lalagyan mo rin sya ng
kaparehong tattoo sa kaparehong lugar? Sayang nga. Nakita ko na sana kung matambok
yung kinaadikan mo." Humahalakhak syang umalis para bumalik sa Function Room ng
building kung saan ginaganap ang welcome party para kay Francis.

What a perv! I carried his limp body and went to the elevator. Nagpatulong ako sa
nakasalubong kong member ng 7 Demons para mabuksan ang pinto ng penthouse.

Dahan-dahan ko syang ilinapag sa gitna ng kama at pinagmasdan ng matagal. Pinanuod

ko ang banayad nyang paghinga. Hindi pa rin ako makapaniwalang andito sya ulit sa
tabi ko. Abot-kamay. Buhay. Humihinga.

Paano kung mali ang instinct mo na sya si Janus?

My logic asked. Well, there's only one way to know. Pumunta muna ako sa closet para
kumuha ng pajama set na bihisan nya.

I slowly sat beside him. Parang may sariling utak ang kamay ko na umangat at
hinaplos ang makinis na mukha ni Francis. Ah, the same warmth of Janus. Lumakas ang
loob ko. Dahan-dahan kong itinaas ang tshirt nya at inalis sa katawan nya.
Sumalubong sa akin ang magandang hugis ng kanyang katawan. Walang baby fats. Halata
na ring may abs sya.

I looked at his shoulder. Nag-iimbita ito. Ipinilig ko ang ulo ko. Kalma, little
Marcus, kalma.

I looked at his nipples down to his ribs and farther down to his flat abdomen and
further down to his v line. Damn. Iniimbita rin ako ng mga iyon!

"Pwede mong hawakan...haplusin... pisilin... halikan... kagatin... sipsipin..."

Tang-ina mo, Clem! Bakit paulit-ulit na nagrereplay ang sinabi mo dito sa utak ko?!

Nahihirapan na akong huminga ng dumako ang tingin ko sa belt nya. Naninigas ang mga
daliri ko at pinagpapawisan ako ng malapot habang unti-unti ko iyong kinakalas. I
carefully unbuttoned his jeans at nag-iwas ng tinging hinila iyon pababa ng pababa
ng pababa. Tinanggal ko muna ang sapatos nya bago ko natanggal ng tuluyan ang
pantalon nya.

Umangat ako at naestatwa ng masalubong ng mga mata ko ang kanyang nakaumbok na

pagkalalaki.
"Pwede mong hawakan...haplusin... pisilin... halikan... kagatin... sipsipin..."

"Pwede mong hawakan...haplusin... pisilin... halikan... kagatin... sipsipin..."

"Pwede mong hawakan...haplusin... pisilin... halikan... kagatin... sipsipin..."

Wala sa sariling lumapit ako sa kanya. Malapit na malapit na malapit. I can almost
feel his breath on my face. I can almost feel the warmth of his skin. I can almost
feel the loud beating of his heart.

Napalunok ako nang dumako ang mga mata ko sa mamula-mula nyang labi na bahagyang
nakabuka. Bumaba ang mukha ko patungo roon.

=================

Chapter 41

"ANO?! BINIHISAN MO LANG SYA?!" Sigaw sa akin ni Clem.

"Kanina ko pa sinasabi di ba?!" Bulyaw ko rin sa kanya.

"Sayang! Pagkakataon mo na nga pinalampas mo pa! Nahubaran mo na nga at lahat!

Brief na lang, Master! Brief na lang hindi mo pa sinilip! Ano ba naman yan?!"
Panenermon pa nya.

"Ah shit!" Sinabunutan ko ang sarili ko habang tatawa-tawang pinapanuod ako ng 7

Demons.

"Hindi mo itinuloy tapos ngayon mapufrustrate ka ng ganyan, Master." Pangangantyaw

ni Flame.

"Damn it! Ewan ko ba! Hahalikan ko na dapat sya pero bigla akong natakot." Tumungga
ako sa bote ng beer.

"Sabagay kay Janus ka lang naman takot eh di ba, Master?" Tumalim ang mga mata ko
kay Ryan.

"Alam na ng lahat yan bakit kailangan mo pang ibroadcast?!" Naiinis kong sabi sa
kanya.

"Eh di paano na yan, Marcus? Di bitin ka? Tara sa kwarto ko." Nang-aakit na bulong
ni Vinxie.
"Shut up!" Lalo akong nanggigil nang muling tumibok si little Marcus. Ah! Fuck!
Gustong-gusto na nitong pumasok.

"Tandaan mo, Master, hindi ka na nakikilala ni Janus. Paano na yan? Alam mo namang
hindi lalambot yan hanggang hindi nakakapaglabas. C'mon you can take me from
there." She seductively held my arms.

"Patulan mo na nang mabawasan yang frustration mo kesa naman buong madamag na

nakatayo yan. Ansakit nyan sa puson." Sulsol pa ni Ryan. Uminom ako ng beer.

Nang medyo may tama na ako ay agad ko nang hinila si Vinxie papunta sa banyo. Hindi
ko na kaya. Sa loob ng mga taong wala si Janus, ilang beses na ring ginamit ko ang
katawan ni Vinxie para mag-alis ng frustration at tension.

I pushed her on the wall of the cubicle as I unbutton my jeans. Wala nang paligoy-
ligoy pa at anumang seremonyas agad ko syang pinasok ng marahas.

"Ahh! Fuck! Fuck! Fuck!" Sigaw sya ng sigaw habang ihinahataw ko ang pagkalalaki ko
sa kanya. Nakakailang labas-masok na ako pero hindi pa rin ako makontento. My
little Marcus seemed looking for something that it cannot find from her core.

Frustrated kong ilinabas ang akin. Ipinatong ko ang isang paa nya sa toilet bowl
and roughly took her in the ass.

"Ouch! Ah! Fuck! Stop! Stop it Marcus! Ah! Fuck! It hurts!" Nagpumiglas sya pero
mas idiniin ko pa sya sa pader. Mas ginawa kong marahas ang paglabas-masok ko sa
kanya. Putang ina! Napufrustrate na talaga ako! Bakit nagmamatigas pa rin ang
pagkalalaki ko at ayaw makisama?

"Shit!" Agad kong tinanggal ang akin. At itinaas ang pantalon ko. Nanlulupaypay
namang napaupo si Vinxie sa sahig ng cubicle.

"F-fuck you, Marcus!" Nanghihina nyang mura.

"You asked for it." I flatly told her and left.

Agad akong umakyat sa penthouse. Dumiretso ako sa banyo at naligo. With just a
towel on my waist, I went to the bed.

Tulog na tulog pa rin si Francis doon na pabara-bara kong sinuotan ng pajama

kanina. I laid to the part where is facing. Habang pinagmamasdan ko sya ay mas
lalong nanigas ang pagkalalaki ko. Mas bumilis ang pagtibok nito.

"Sorry, love. Next time, gagawin natin ito kapag gising ka na." Inabot ko ang kamay
nya at hinalikan. Kung sya talaga si Janus, alam kong hindi sya basta-basta
magigising sa gagawin ko.

Tinanggal ko ang twalya sa baywang ko at inalalayan ang kamay ni Francis pahawak sa

pagkalalaki ko.

"Ahhh!" Hindi ko maiwasang mapaungol nang maramdaman ng pagkalalaki ko ang mainit

nyang kamay.

"F-f-fuck!" Nanginginig ang buong katawan ko nang itaas-baba ko ang kamay nyang
hawak ko sa pagkalalaki ko. Mas lalong nag-igting ang pagkatigas ni Little Marcus
nang pabilisin ko ang paggalaw ng mga kamay namin.

"Uh! Ja-nus! Ugh! Ugh! Ughh!" Halos mamilipit na sa sobrang sensasyon ang katawan
ko. Nakakabaliw ang kuryenteng dumadaloy sa dugo at bawat himaymay ko. Sumasabay na
rin ang baywang ko sa pagtaas-baba ng mga kamay namin. At ilang saglit pa ay
lumabas na ang kanina pa dapat lumabas.

Hingal na hingal ako pagkatapos. Nang makabawi ako ng lakas ay inabot ko ang twalya
at pinunasan ang kamay ni Francis na nabasa sa ilinabas ko. Pati na rin ang
ikinalat ko ay lininis ko. Napatawa ako sa ginawa ko. Fuck! I'm such a perv! Buti
na lang at heavy sleeper ang lalaking ito.

Damn! Sya lang pala ang kailangan ko para mailabas ko ang gusto kong ilabas na sya
rin ang dahilan. I lightly kissed his lips.

Tumayo ako at naglakad papunta ng closet. Eksaktong naisuot ko ang tshirt at pants
nang may narinig akong nagsalita.

"M-marcus?" He groaned. Nag-init ang pisngi ko. I suddenly felt guilty.

Agad akong napalapit sa kanya.

"Kumusta ang pakiramdam mo?"

"Medyo okay na." Nakahinga ako ng maluwag.

"What are you doing here?" Nagtatakang tanong nya.

"Ha?! Hrmp!" I cleared my throat. Tang ina!

"Ah, hinatid kita at binihisan. Nagpass out ka kasi sa kalasingan." Nag-iwas ako ng
tingin nang bumaling sya sa akin.

"Ganun ba? Salamat." Napatingin sya sa kamay nya na para syang nanlalagkit. Awkward
din akong napatingin don. Nakita kong ilang ulit syang nagclose open habang takang
nakatingin sa kamay nya.

"Ah cge, aalis na ako. Matulog ka ulit." Nagmamadali na akong lumabas ng penthouse.

Francis

Sinundan ko ng tingin ang papalabas na bulto ni Marcus.

Nalasing ba talaga ako kanina? Sabagay sa pagkakatanda ko nakatatlong bote ako eh

isa lang ang kaya ko.

Muli akong napatingin sa kamay kong nanlalagkit. Parang nangangalay iyon. Inilapit
ko iyon sa mukha ko na agad ko ring nailayo. I know that smell! Oh shit! Did I
fucking masturbate in my sleep?! Napatingin ako sa pajama top na suot ko. Lukot yun
at yung isang butones ay nasa hindi tamang butas. Damn! Nakita kaya ni Marcus ang
ginawa ko? I tend to do wild things pa naman when I'm drunk. Shit! Kaya ba para
syang guilty kanina? Nakakahiya! Naramdaman ko ang pagsilab ng init sa buo kong
mukha.

I groaned in frustration. Tuluyan na akong bumangon at nagpunta sa banyo para

maghugas ng kamay.

=================

Chapter 42

"How was it?" Kagagaling lang ni Ryan mula sa pakikipag-usap sa taong inutusan nya
para mag-imbestiga tungkol sa katauhan ni Francis Jose. It has been a week
pagkatapos ng Welcome Party.

"Wala syang authentic record kung saan sya nag-HS." Napatingin ako sa kanya mula sa
panunuod ko kay Francis mula sa tab.

"Imposible." Napapantistukahan kong sabi sa kanya. "Paano sya makakapagpre-med kung

wala syang high school records?"

"May ibingay silang hs transcript mula sa isang school pero nung pumunta yung
invesgitor doon para magtanong, the records show na walang nag-aral doong Francis
Sandoval Jose. Natrace namin mula sa pinanggalingan nyang ospital where his parents
used to work na five months lang sya nagstay doon as a coma patient. His parents
did a brain operation on him and after a month, nagising na sya from his coma
without any trace of memory from his past. Sa LA na sya nagpagaling at nagrecover.
After a year nag-aral na sya sa UCLA."

"Where are his parents now?"

"May pinatayo silang maliit na clinic sa Bulacan. Alam mo, Master based sa kaso ni
Francis at sa financial capacity ng parents nya, they need to have major sponsors
para sa mga naging gastusin nya."

"Financial capacity?"

"Ayon dito sa investigation, kahit gaano kasikat at kagaling na mga doktor ang
parents nya, hindi daw sila financially stable dahil matagal na nalulong si Dr.
Manolo Jose sa sugal."

"Your point is?"

"Kung sino nga ba ang gumastos sa ospital, operations at recovery expenses ni

Francis." Wika nito habang inscan ang mga papel na binabasa. "Oh, here it is. LM
Global Company." Nabingi ako sa sinabi nya.

"LM Global Company?" Nanghihina kong ulit sa pangalan ng kompanya. Nasuffocate ako
bigla.

"Master?" Nag-aalalang tawag ni Ryan sa pagkawindang ko.

"Company yun ni Dad." Hindi makapaniwalang sabi ko sa kanya. Fuck shit! My father
has a lot of explaining to do. I swear, masasakal ko sya kapag nagkita kami.

Binalot kami ng mahabang katahimikan ni Ryan. Kapwa abala sa kung anuman ang
iniisip namin.

"Master, we have to do it." Determinadong sabi ni Ryan.

"Do what?" Takang tanong ko sa kanya.

"See his tattoo. That's the last evidence we need."

"Hindi ko kaya kung ako lang mag-isa. It's either I'll rape him or I'll kill him
out of frustration." Hindi ko talaga alam kung paano ko sya patutunguhan kung
malalaman ko ang katotohanan. I'm feeling the same fear I felt nung malaman kong
nakidnap si Janus ng tatlong gang. Nakakafrustrate!

"Then, sasamahan ka namin."

"What are you going to do?" Nginisihan nya ako.

"Ako na ang bahala."

Francis

"Uy pare, long time no see!" Masayang bati ni Chris sa akin habang nakaupo ako sa
bench malapit sa soccer field. It's five pm at tinatamad pa akong umuwi sa
penthouse kaya nanunuod na muna ako ng mga nagprapractice ng soccer. Kung hindi
lang sa naging injury ng ulo ko, sana soccer player na rin ako ngayon.

"Sobrang saya mo ata?" Natatawang inabot ko ang pakikipagkamay nya.

"Oo naman pare. Akala ko di na kita makikita ng buhay eh." Tumatawang inakbayan nya
ako.

"Ha? Bakit mo naman nasabi yan?" Nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Pare, hindi mo ba alam na members ng 7 Demons yung sumundo sayo lastweek? Langya
pare, mga kinatatakutan yun dito sa school. Tell me, anong ginawa nila sayo?"
Interesadong tanong nya.

"Wala naman silang ginawa sa akin. They're actually okay."

"Wooh! Pare ikaw na! Alam mo bang walang nakakalapit na ibang estudyante mga yun?
Ang galing mo naman! Don't tell me sa 7 Demons building ka na rin nakatira
ngayon?!" Nanlalaki ang mga mata nyang tanong. Saglit akong natulala sa mata nya.
Pulang-pula kasi ito.

"Yeah." Tss. Kung makapagreact naman to. Nagulat ako ng bigla nya akong hilahin
patayo at paalis ng soccer field.

"Hey, where are we going?" Napapasunod na lang ako sa paghila nya.

"We are going to heaven pare, we are going to celebrate!" Hiyaw nito. Is he high?

So ito pala ang sinasabing heaven ni Chris.

Narito kami sa Function Hall ng dorm kasama ang iba pang lalaking college students.
Birthday daw ng isa sa kanila kaya may konting inuman at sayawan. May mga
inimbitahan din silang mga babaeng estudyante na wild nang nagsasayawan sa gitna.

"Pare nag-eenjoy ka ba?" Lasing na tanong ni Chris.

"Pare, I think I have to go. It's already late." Huling tingin ko sa wristwatch ko
kanina ay alas nueve na ng gabi.
"Pare, walang lalabas dito hanggat wala pang alas dose. Walang pasok bukas kaya
okay lang na magpakasaya tayo. Here subukan mo ito pare." May pilit syang
ipinahawak sa akin na sigarilyong may sindi. Wala itong filter.

"Pare I don't do drugs." Iling ko sa kanya.

"Bakla ka ba pare? Bakla lang ang tumatanggi dyan." Nagpanting ang tenga ko sa
sinabi nya. All of a sudden, bumalik ang mga naging pag-uusap namin ni Clem tungkol
kay Janus at Marcus.

"Hihithit na yan! Hihithit na yan!" Sigaw ni Chris na nakakuha ng atensyon. They

all went around us and cheered.

"Hihithit na yan! Hihithit na yan!" I puffed. Pero inihit ako ng ubo. Pinagtawanan
ako ng lahat.

"Wooh! Isa pa! Isa pang hithit-buga." And again, I puffed. This time, hindi na ako
inubo. Muli akong humithit. At ilang ulit pa.

Then, I found my self in the middle of the dancefloor, dirty dancing with a girl.
Her arms snaking around me. One of her hands went inside my pants and touched my
manhood. She licked my neck and whispered,

"Let's fuck." I suddenly became excited. Ang huling sex ko ay kay Ashlee pa. I felt
my manhood got excited too. Pinagana pa ito ng alcohol at booze kanina.

"Where?" I asked her. Hindi sya sumagot bagkus ay hinila nya ako pa punta sa
madilim na bahagi ng kwarto.

Itinulak nya ako paupo sa isang sofa at umupo sya paharap sa akin. We aggresively
kissed each other not minding the other students taking some pictures and videos.

Mas naging agresibo ang babae ng pisilin ko ang bewang nya. Sya na ang dominante sa
aming dalawa.

Napatingala ako ng dumaan ang mainit nya mga labi sa hubad kong dibdib. Damn! She's
fast. Ni hindi ko napansin na natanggal na pala nya ang butones ng uniform ko.

"Ohh! Ugh! Fuck!" I closed my eyes and groaned when she bit my left nipple.

Then suddenly biglang nagkagulo ang paligid. May mga nagsigawan at nagtakbuhan but
I didn't mind them for I was busy with what the girl is doing to my body.
Nang bigla na lang may may malakas na tunog na nagpatahimik sa lahat.

"BANG!"

May nagpaputok ng baril. Naestatwa ang babae sa ibabaw ko. Ilang saglit pa ay may
humila na sa buhok nya paalis sa ibabaw ko.

"Clem." I called her name. Madilim ang mukha nyang nakatingin sa akin ngunit mas
madilim ang mga mata ng taong nasa likuran nya. I whispered his name on my mind.

Marcus Martenei.

=================

Chapter 43

"Fix yourself." Malamig na sabi ni Marcus sa akin. I immediately tried to button up

my uniform pero dahil sa pagkatipsy ko sa alak, hindi ko maayos na maibutones ang
mga ito.

Napabuntong-hininga si Clem at pinalo ang mga kamay ko. Sya na mismo ang nagbutones
ng uniform ko.

"Alam mo bang sobrang nag-alala kami sayo kanina? Akala namin may nangyari na
namang masama sayo! Mabuti na lang at may nagpost ng picture mo sa IG!" Pagalit na
sabi nya sa akin.

"Really? Concern pala kayo sa akin." Humagikgik ako. Nagtataka nya akong tiningala.
Ilinapit nya ang ilong nya sa akin.

"Hey, are you trying to kiss me?" Natatawa kong ilinayo ang ulo ko.

"Nagmarijuana ka." She stated without any doubt.

"Hihithit na yan! Hihithit na yan!" I cheered. Tawa ako ng tawa. Binatukan nya ako.

"Ouch! Not the head please." Pananaway ko sa kanya.

Napapikit ako sa pagkahilo nang hilahin nya ako patayo. Muntik pa kaming matumba
dahil sa bigat ko.

"Careful!" Narinig kong sabi ni Marcus. Nagmulat ako ng mata. I saw him and his
friends standing infront of the students who were standing motionless.
"Sino ang nag-imbita kay Jose dito?!" Flame's voice boomed.

"A-ako po, Master." Chris went infront of them.

"Dalhin yan." Utos ni Flame sa mga members na nasa likod nila.

"They've got booze." napalingon ako kay Clem na nagsabi noon. Inirapan nya ako.

"Bigyan ng tiglilimang suntok sa sikmura ang mga yan. Use brass knuckles." Utos
naman ni Ryan. Nawala ng bahagya ang hilo ko. Fuck! Does that include me?

"Who was the bitch making out with Jose?" Si Marcus naman ang nagtanong. Lumapit
ang isang nakayukong babae sa kanya. Nagulat ako ng sabunutan ni Ryan ang babae at
itinulak sa isang member ng 7 Demons.

"Dalhin din yan!" Utos nya. Then, lahat sila tumingin sa akin. Napalunok ako nang
kunin ako ni Marcus kay Clem and dragged me out of the room.

"Lagot ka na." Clem even whispered to me as we were walking palabas ng dorm.

We rode a van. Along the way, Clem blindfolded me.

"Goodluck." Pinitik pa nya ang ilong ko. Damn woman. Di ko tuloy maiwasang matakot.

Nang tumigil ang sasakyan inalalayan nila ako pababa. They even whispered
instructions and directions para hindi ako madapa. Then we entered a freezing room.
Itinali nila ang kamay ko sa likod at pinaupo ako sa sofa.

"What the hell is happening?!" Malakas kong sabi when I heard some noise then
Chris' voice screaming in pain.

"Relax, mamaya ka pa." I recognized Ryan's voice. Ilang minuto ko ring narinig ang
ingay at ang pagsigaw ni Chris.

"It's my turn." narinig kong sabi ni Ryan. Then I heard na parang may umaandar na
machine and a girls voice groaning in pain.

Fuck! Tumutulo na ang pawis ko kahit sobrang lamig ng kwartong kinaroroonan ko.

"You're next." Marcus whispered to my ears. Kinilabutan ako hindi dahil sa galit sa
boses nya kundi dahil sa init ng hininga nyang tumama sa mukha ko. His breath
smells of alcohol, cigarette and mint. Naramdaman kong itinayo nya ako at ipinasok
sa kwartong hindi na masyadong malamig. Alam kong may mga kasama kami based on the
footsteps I heard.

"What are you going to do to me?" Kinakabahan kong tanong nang may kumulas sa
pagkakatali ko sa likod.

"Please don't hit me on the head." Pakiusap ko sa kanila. Itinaas nila ang mga
kamay ko forming the v at ipinosas nila sa mga nakasabit sa taas. Hindi pa rin nila
inaalis ang blindfold ko.

"I will not hurt you. We will just ask some questions." Flame said. May masangsang
syang pinaamoy sa akin. After a few minutes, I felt lightheaded. Nag-iinit din ang
katawan ko. My manhood is on fire.

"What's your real name?" Someone asked.

"Francis. Francis Sandoval Jose." I said almost a whisper.

"How old are you and when is your birthday?" I tried moving my body to ease the
heat.

"20. February 14." Nakarinig ako ng lalaking suminghap.

"Saan ka naghigh school?"

"Notredame High."

"Why are you suffering from amnesia?"

"Carcrash."

"Who told you that?"

"My parents."

"What did they tell you about your past?"

"Nothing."

"And why is that?"

"They don't like reminiscing about the past." I heard someone frustratedly screamed
fuck.

"Do you have a tattoo?" Matagal bago ako nakasagot.

"I don't remember getting one."

Matagal na katahimikan ang namayani. I am getting more and more frustrated. My

manhood too.

"Iwan nyo na kami." I recognized it as Marcus'.

"Kaya mo na ba?" Flame's.

"Yeah." Nakarinig ako ng mga yabag papunta sa direksyon ng pinto.

"Are you in heat?" Marcus whispered. Lalo akong pinagpawisan nang dumampi ang
mainit nyang hininga sa leeg ko.

"Yeah,"

"Gusto mo bang tanggalin ko ang suot mo?"

"Yeah." Fuck! Hindi na ako makapag-isip ng matino. The sensation inside my body is
driving me nuts.

"Which one do you want me to remove?" He seductively asked. In my current state,

his voice is too damn seductive. I swallowed hard.

"Everything." Namamaos kong sagot.

"Say please." I didn't talk. Parang nahihiya ako. I felt his hands on my shoulders.
Pumipisil iyon doon. Nahigit ko ang hininga ko.

"Say please." Muling utos nya. He kissed my neck. I moaned. Napatingala ako.
Silently inviting him to do more. God! Why am I feeling this way. I should be
grossed out from his kisses because we are both men pero hindi yun ang nararamdaman
ko. I want more of him from him.

"Undress me. Please!" Pinunit nya ang uniform ko. Wala akong naramdamang takot. I
feel wild. Lalo akong nag-init nang damhin nya ang katawan ko. Nagdedeliryo na ako
sa pakiramdam na bumabalot sa akin.
"Oh God! Kiss me!" Hindi nya na kailangan ng pangalawang imbitasyon. I felt his hot
lips on mine tasting, biting then sucking my tongue. I kissed him back with equal
heat.

Then his lips went down on my body. Licking, biting, sucking, kissing.

"Ohh! Umph!" It felt good. Really, really good. Lalong nanikip ang pantalon ko nang
maglakbay ang kamay nya at mapunta sa sinturon ko. Hindi na ako magkapag-isip ng
tama. All I want right now is to find release for this frustration inside me.

"I want you naked." He said as he kiss me again.

"Yes." I whispered back when he released my lips. Naramdaman kong kinakalas nya na
ang pantalon ko. Dahil wala akong makita, mas nakaramdam ako ng excitement sa
susunod na mangyayari. Ibinaba nya na ang pantalon ko. Hinaplos nya ang naninigas
kong laman.

"Ohh! Fuck! Umph!" Halos mabali ang likod ko sa pag-arko ng katawan ko dahil sa
pagkakuryenteng dala ng paglalaro ng kamay nya sa ibabaw ng boxer ko. Pumunta sya
sa likuran ko at doon nya ako pinaghahalikan. Yumakap ang mga kamay nya sa katawan
ko at pumisil ang mga iyon sa baywang ko. He held onto my briefs.

"Re-move it now." Utos ko sa kanya. Napufrustrate na talaga ako. Kanina pa kasi

sya nakahawak sa garter nito pero hindi naman nya ibinababa. Fuck! Nag-aalanganin
ba sya? I swear I'm gonna beat him up kapag hindi nya itinuloy ang nasimulan nya.

"I... I..." ramdam ko ang kaba sa boses nya.

"I swear I'm gonna fuck the first woman I'll see outside if you'll turn chicken at
this point." Hinihingal kong sabi sa kanya.

"Fuck!" Pagmumura nya. Napangisi ako ng maramdaman ko ang unti-unting pagbaba ng

brief ko. Then, i heard him shout.

"Oh God! Oh God!"

Naramdaman kong kinalas nya ang pagkakatali ng mga kamay ko. Inalis din nya ang
blindfold ko. Napapikit ako dahil sa pagkasilaw.

"Janus! I miss you, love. I miss you so damn much." He kissed me aggresively,
frustratedly. I can feel his tears on my face. I pushed him.

"I'm not Janus." I told him weakly.

"Janus or Francis man ang pangalan mo, wala na akong pakialam dun. Ang importante
nagbalik ka. Buhay ka. Mahal kita." He kissed me again and again.

At ako ay nalunod sa mga halik nya. Nakalimutan ko na ng tuluyan kung sino ako at
sino sya.

Dahan-dahan nya akong pinahiga sa sahig. He kissed me all over my body. Hinalikan
nya ako ng puno ng pananabik at pagmamahal.

"Oh!" Iba. Ibang-iba ang halik nya sa mga natikman ko na. Dama ko ang paggalang,
pagmamahal at sinseridad. Ito. Ito ang matagal ko nang hinahanap. Kaya pala. Kaya
pala hindi ko lubusang madama ang kasiyahan ng pakikipagtalik ko sa iba. Si Marcus
lang pala ang makapagpapadama sa akin nun. Sya lang at wala ng iba.

Ungol ako ng ungol sa ginagawa nya paghalik at paghaplos sa buong katawan ko.
Bumalik ang nakakakiliting sensasyon sa akin ng maghubad sya. I felt hotter. Walang
pagtatanong kung bakit namin gagawin ang isang bagay na ginagawa lamang ng isang
babae at isang lalaki. Bagkus, nararamdaman kong gusto ng puso at katawan ko ang
gagawin namin. Walang kwestyon. Walang pandidiri. Ramdam kong hindi lang sex ang
mamamagitan sa amin. It's lovemaking.

"Ready?" Namamaos nyang tanong sakin. Ilinagay nya ang isang binti ko sa braso nya.
Tumango ako sa kanya. Im so excited yet scared. Ngayon ko lang mararanasan ito.

But as he entered me, everything seems familiar. His length, his warmth, his
hardness. Kilala sya ng katawan ko. The sense of familiarity aroused me more and
more. Naramdaman ko ang sensasyong matagal ko nang hinahanap-hanap. I can feel his
soul making love with mine.

"Uh! Ugh! Oh! Haah!" I moaned and groaned over and over again as he pounded on me.
It's him. He is the one my body is looking for for all these years. Nabura ang
lahat ng marka ng iba sa katawan ko. Sya lang. Sya na lang ang kinikilala nito.

"I love you. I love you." He whispered over my ears as I felt our release.

Ikinulong nya ako sa malaki nyang katawan. Even this feels familiar. Pinaunan nya
ako sa braso nya at hinagkan sa noo. Bago tuluyang agawin ng antok ang diwa ko ay
narinig ko pa ang sinabi nya.

"Sleep, love. Tomorrow, we will continue our lovestory."

=================

Our Page

Hi girls. Ganda ng gising ko. Why? Dahil may fb page na ako na gawa ni
Phoenix_08.nyahaha.
Sa mga may tanong...

Sa mga gustong sabihin...

Sa mga nainlove sa 5 Kings...

Sa mga umiyak at tumawa at kinilig kina Marcus at Janus...

Sa mga nagmamahal sa stories ko...

page natin ito.

Usap-usap tayo ha.

Xakni allyM's Series

Kita-kita tayo dyan!

=================

Chapter 44

hi ulet! Konting chapters na lang matatapos na ang kwento nina Marcus at Janus.
Pero kung magrerequest kayong habaan, sino ba naman ako para tumanggi di ba?hahaha.
Enjoyin ang lovestory nila habang bakasyon pa. Love u guys! See u sa fb page natin!

...................................................

Hinapit ko sya palapit pa sa katawan ko. My heart is beating so fast. Gusto na

nitong sumabog sa sobrang saya. Damn! Sobrang saya. Kung pwede ko lang ipagsigawan
sa buong mundo kung gaano ako kasaya ngayon, siguradong wala na akong boses bukas.

Nang makita ko ang tattoo nya kanina, halos malagutan ako ng hininga. Parang sinipa
ng kabayo ang dibdib ko sa sobrang sakit nito. Sakit na dulot ng sobrang
kaligayahan. When I kissed his lips, I wasn't able to control my tears from
falling. Ngayon ko narealize na hindi lang pala galit at takot ang nakakapagpaiyak
sa isang tao kundi pati ang sobrang kaligayahan. Lahat ng pumatak na luha ko ay
iisang tao lang ang dahilan. Si Chester Janus Serna. Ang Janus ko.

Muli kong hinagkan ang ulo nya. I now believe that there is a miracle. I now
believe that there is really a God listening to a soul's prayers. Nakakahiya mang
aminin na sa nakalipas na tatlong taon, gabi-gabi kong hinihiling sa Diyos na
ibalik nyang muli sa akin si Janus. Yeah. Napakaimposible ng dinarasal ko gabi-gabi
dahil alam naman ng lahat na patay na si Janus. I even bargained with Him na kapag
naibalik nya ng buhay sa akin si Janus, saka lang ako maniniwala that He does
exist. And God made me a believer. Ibinalik nya sa akin si Janus. Buhay, humihinga,
mainit, nanununtok. Ibinalik nya ang selos, galit, takot at pagmamahal sa puso ko.
Ibinalik nya ang kaluluwa ko sa katawang lupa ko.

Wala na akong mahihiling pa. Bumalik na sya. At gagawin ko ang lahat para mahalin
nya ako ulit sa katauhan nya ngayon bilang Francis.

After some time, binihisan ko na sya. Isinuot ko sa kanya ang tshirt ko dahil punit
na ang uniform nya. Thank God, hindi ko nasira ang pantalon nya kundi nakaboxers
lang akong lalabas dito sa BDSM room.

I carried his sleeping body out of the room.

"Master." Tawag sa akin ni Clem. Nasa likod nya ang iba except Vinxie. Nagtatanong
at nananabik ang kanilang mga mata.

"It's him." I beamed at them. Bumakas ang matinding saya sa mukha nila.

"Yes!" Nagtatatalon pa si Clem at naghigh five pa ang iba.

"What's your plan now, Master?" Tanong ni Flame.

"Nothing. I'm just gonna enjoy being with him. Babawiin ko yung three years na
nawala sa amin." Yinuko ko si Francis at hinagkan ang ulo nya sa harap nila.
"Magpahinga na kayo. Madaling-araw na. Ah, Flame, gusto kong magset ka ng meeting
kina Dr. Jose. Ryan, contact Mr. Nick Serna. Pauwiin mo sya dito." Ihuhuli ko si
Dad. Gusto kong masagot ang mga katanungan ko. Nang tumango sila ay umakyat na ako
sa penthouse. Sinamahan ako ni Clem.

"So how was it, Marcus? Honeymoon ba ang peg?" Ngumisi sya.

"Better than the first time. Much, much better." Alam kong kumikislap ang mga mata
ko ngayon.

"Ayi! Muling ibalik ang tamis ng pag-ibig. Hahaha. Pero hinay-hinay lang, Master.
Alam mo namang iba ang paniniwala ni Janus ngayon dahil sya na si Francis. Hindi pa
natin alam ang magiging reaksyon nya sa nangyari sa inyo."

"Kung hindi man ako naaalala ng isip nya, ang katawan at puso nya ang magpapaalala
sa kanya kung sino at ano ako sa buhay nya." Pumasok na ako sa penthouse.

"Goodluck with that." Isinara nya na ang pinto at umalis.

Inilapag ko muna si Francis sa sofa. Kumuha ako ng towel at lininis ang katawan
nya. Nang mapunta sa tattoo nya ang paningin ko ay hinagkan ko iyon ng paulit-ulit.
I let my lips linger on his mark. My mark on his body na ako mismo ang gumawa. Nang
malinis ko na sya ay inayos ko na ang higa nya sa kama at kinumutan ko din sya then
hininaan ko ang aircon. I took a bath. I dried my hair at pumasok na sa comforter.
Pareho kaming hubad. Hinagkan ko sya sa labi at yinakap. I want my body to give him
warmth na tanging ako lang ang makapagbibigay sa kanya.

"Thank you. I owe You my life back." I silently prayed and with a smile, I slept.

Francis

I woke up and found out that someone is kissing my back. My naked back. Tamang-
tamang nag-angat ako ng ulo nang dumagan sya sa akin. Fuck! Hubad din sya! I can
feel his throbbing member on my ass.

"M-marcus?" Namamaos kong tawag sa kanya. I know it's him. My instinct tells me so.

"Good morning, love." He moaned on my ears. Umakyat ang init sa katawan ko as he

licks on my ears down to my jaw and neck.

"S-stop! Ohh!" Napakapit ako sa bedsheet sa kuryenteng dala ng mga halik nya.

"Th-this is ohh...mmm. Wrong! Uhmp!" Kinilabutan ako nang bumaba ang kamay nya sa
likuran ko.

"Walang tama o mali kapag nagmamahal ka. Feel your heart. It screams for my name.
Your body tells you that it belongs to me." Saglit syang lumayo at may ilinagay na
gel sa likuran ko.

"This will make you happy, will make me happy, will make us happy. We belong
together. We are for each other." Kumapit ang mga kamay nya sa likod ng mga kamay
ko. Doon sya kumuha ng lakas nang pasukin nya ako. Nakaramdam ako ng munting kirot
nang magsimula syang pumailalim. Kirot na masarap sa pakiramdam. Kirot na
hinahanap-hanap ng katawan ko.

Napatingala ako sa sensasyon nang biglain nyang ipasok ang kabuoan nya sa akin.

"Oh God! Fuucck!" Umarko ang katawan ko. Nanginig ang mga kalamanan ko nang
magpabalik-balik sya roon.

"God! I miss you! Oh! Uhmp! Uh! Ah!" He groaned so loud and it made me want for
more.
"Uh!uhmp! MARCUS!" I shouted his name as he shouted mine.

"Francis! Janus ko! Francis!" then he finally let go.

Trembling from our lovemaking, he laid beside me. I closed my eyes and calmed my
nerves.

"What now?" I asked him.

"You are mine. I am yours. And nobody, nothing can take you away from me anymore."
He kissed my lips. I savored the feeling. My mind says no. But my heart, my heart
agrees to what he just said.

I belong to him.

=================

Chapter 45

"What are you thinking?" Inagaw ni Marcus ang atensyon ko mula sa pagmumuni-muni.

"This." I looked at his hands playing with mine.

"Are you having regrets?" Nag-iwas sya ng tingin. Dumilim ang aura nya.

"Honestly? No. Wala akong maramdamang pagsisi and I don't know why. You are a
stranger to me yet I found my self trusting you so much. Yung naramdaman ko kagabi
at kanina while, umm, we are d-doing that, parang my body knows what's gonna
happen. Parang... damn, ang hirap iexplain eh. I'd like to think that I am really
that Janus you guys were talking about. Pero, damn, my mind, my mind refuse to
believe it." Napahawak ako sa aking noo nang magsimulang sumakit ang ulo ko.

"Francis?! Hey!" Natatarantang hinilot ni Marcus ang ulo ko nang may makapa syang
malambot na parte sa likod nito. Agad nyang inalis doon ang kamay nya na animo'y
napaso.

"Argh!" Napaupo na ako sa sakit. May tumulong dugo mula sa ilong ko.

"Your nose is bleeding! Fuck!" Nataranta na ng tuluyan si Marcus. Napatayo sya at

agad tumakbo para kumuha ng tissue pamunas sa ilong kong dumudugo.
"Shit! Shit naman! Shit!" Para syang hilong-talilong na nagpapalakad-lakad sa gilid
ng kama. Napasabunot pa sya sa buhok nya. Kahit nananakit ang ulo ay di ko tuloy
maiwasang matawa.

Magkadikit ang kilay na tumingin sya sa akin na pinupunusan ang dugo sa ilong ko
gamit ang tissue na binigay nya. Nawawala na ang sakit ng ulo ko.

"How dare you laugh at me?!" Naiinis nyang tanong.

"Coz you're funny! Para kang hilong modelong hubad! Hahaha!" Tuluyan nang nawala
ang pananakit ng ulo ko. Napahiga na ako sa kama sa sobrang pagtawa.

Nagdive si Marcus sa kama at yinakap ako kaya natigil ang pagtawa ko.

"You fucking scared the hell out of me!" Nanginginig nyang sabi sa akin.

"Ganun talaga ako kapag nagpipilit na maalala ang past that's why my parents do not
talk about my past." I looked at his handsome face. May mga stubbles na sya pero
lalo lang yung nagpalakas sa sex appeal nya. Damn. This is the first time na
humanga ako sa kapwa ko lalaki.

"You have to pay for it." Nagtatampo pa ring sabi nya.

"Pay for what?" Taka kong tanong. He kissed my lips. Gosh! I love the warmth of his
lips brushing into mine. Fucking A! I'm not turning gay, am I?

"Marcus!" Nagulat ako nang tanggalin nya ang kumot na nakatakip sa hubad kong
katawan. I tried to put my hands on my shaft but his hands are faster than mine.

"Payback time!" He grinned at me. Itinulak nya ang katawan ko pahiga at pumwesto
sya sa pagitan ng mga hita ko.

"Oh no! No, Marcus! Don't do it!" Umangat ang katawan ko at bahagya ko syang
itinulak pero hindi sya nagpatinag.

"Uh!" Napaliyad ang katawan ko at tuluyan nang napahiga nang isubo nya ang nasa
gitna ko. Napakapit ako sa headboard ng kama and let him drive my mind, my heart
and my body crazy.

...

"How sure are you that I am Janus?" Tanong ko sa kanya. Kasalukuyan akong nakaunan
sa dibdib nya.
"My eyes tell me, my mind tells me, my heart tells me, my body tells me. Hmm. May
isang parte ng katawan mo ang nanigurado nun. " he was combing my hair with his
fingers and I feel so damn good.

"Which body part?" I naughtily asked him.

"Secret. Baka dumugo na naman kasi ang ilong mo kapag nakita mo." He kissed my
nape. Sa totoo lang, kissing monster ba sya? Kanina pa sya halik nang halik eh.

"Here." Tinanggal nya ang dogtag nya at isinuot sa akin.

"This used to be yours." Hinalikan nya iyon. Kinuha ko ito at pinagmasdan.

"It's beautiful." Humahangang tinitigan ko iyon.

"Just like you. You are beautiful." Malambing nyang sabi sa akin.

"Hey, I'm not gay." Reklamo ko sa kanya.

"Who says you are? And just in case you are one, then I'll happily declare that I
am too." Ibinangon nya ako.

"Ligo ka na. We are going somewhere." Utos nya sa akin.

"Saan?" Takang tanong ko sa kanya.

"School Chapel. Sunday ngayon di ba?"

"Nagsisimba ka pala." Pagbibiro ko sa kanya. Nguniti muna sya sa akin ng sobrang

tamis bago nya sinabing...

"I now believe in God and in miracles."

=================

Chapter 46

"Shit!" Pagmumura ko sa harap ni Flame.

"Ikaw na lang ang pumunta sa kanila bukas, Master. At least, wala na silang
magiging excuse." Langya. Nagmamatigas yung mga kinikilalang parents ni Francis na
makipagmeet up sa akin. Tatlong linggo na nila akong pinaghihintay sa wala. Nag-
iinit tuloy ang ulo ko.

"Sige, bukas pupunta ako doon. Isusurpresa ko na lang sila para wala na silang
kawala." Napatingin ako sa grupo ng mga kalalakihan na kung hindi binubugbog sa
hirap ay binubugbog naman sa sarap. Initiation day kasi para sa gustong maging
member ng 7 Demons ngayon at sa totoo lang ayoko munang sumali sa pangtotorture ng
mga estudyante. Nahihiya pa ako sa Diyos.

"Kumusta naman si Francis?"  Pagbabago ni Flame ng topic.

"Ayun, aral nang aral. Pinupuno daw kasi nya yung utak nya ng bagong kaalaman dahil
nga napakaluwang pa ng memory nya."

"Hindi mo pa ba sya kinukwentuhan about his past." May hinila itong isang
estudyanteng babae at pinaluhod sa harap nya sabay ...

Nag-iwas ako ng tingin. I don't wanna pollute my mind.

"Iniiwasan kong magkwento at maipakita yung mga bagay about his past. Magpupumilit
kasi syang alalahanin yun just like when he saw his tattoo two days ago.
Nagnosebleed na naman sya. Kumbaga new information lang ang pwede sa kanya."
Pagpapaliwanag ko sa sitwasyon ni Francis.

"Ah! The oh! mysteries of the uh! hu-man fuck! brain, Mas-ter." Napailing na lang
ako sa nagpapakasarap na si Flame. Inubos ko na ang laman ng bote ng alak na hawak
ko.

"I gotta go. Baka naghihintay na sya sa akin." Hindi na ako nasagot ni Flame dahil
abala na sya sa babaeng nahila nya.

Ako? Stop na ako dyan.

Nagmamadali akong umakyat sa penthouse at dahan-dahang pumasok sa loob. Nadatnan

kong nag-aaral na naman sya. Just like Janus before, walang gabing hindi ko sya
nakikitang nagbabasa o nagsusulat. Except that he is wearing reading glasses now.
Agad akong lumapit at yumakap mula sa likuran nya.

"Hey, nagbabasa ka na naman." Bati ko sa kanya. Napalatak na lang ako sa makapal na

librong nasa harap nya.

"Assignment." Simple nyang sabi. Hinalikan ko muna sya sa ulo bago ako pumunta sa
banyo para maligo.
Tapos na akong maligo at akmang bubuksan ko na ang closet nang mapatingin ako sa
traveling bag sa tabi nito. Bigla akong kinabahan. Kumuha agad ako nang bihisan at
isinuot ito.

"San ka pupunta? Bakit nakaready ang travelling bag mo sa closet." Kinakabahang

tanong ko sa kanya.

"May fieldtrip kami bukas sa Baguio." Hindi lumilingong sagot nya. Abala pa rin sa
pagsusulat.

"Bakit hindi ka nagpapaalam?" Matigas kong sabi sa kanya.

"Papayagan mo ba ako kung magpapaalam ako?" Tuluyan nya nang isinara ang libro at
humarap sa akin.

"Papayag ka ba?" Pag-uulit nya nang hindi ako makasagot.

"Four days and three nights kami sa Baguio." Pumasok ang takot sa dibdib ko. Apat
na araw at tatlong gabi ko syang hindi makikita?! Paano kung madapa sya at tumama
yung ulo nya sa semento? Paano kung mahulog yung school bus sa bangin? Paano kung
lasingin sya doon ng mga kasama nya? Paano kung mapahamak sya? No!

"Hindi ka pupunta doon." Mas matigas na sabi ko. Napatayo sya sa gulat.

"And why not?! Grades ko ang nakasalalay doon, Marcus."

"Ako na ang bahalang kumausap sa teacher mo."

"No! Wag mong gawin yan. Ayokong may masabi ang mga prof ko at ang ibang students
na kaya mataas ang grades ko ay dahil sayo!" nag-init ang ulo ko sa pagbulyaw nya.

"That's not the point!" Sigaw ko sa kanya. I cannot contain my anger anymore.

"And what is your fucking point?!" Sigaw nya ng mas malakas. Nanghihina akong
napaupo sa kama. Bumalik sa isip at puso ko ang takot at pag-aalala na naramdaman
ko nung huli syang magpaalam sa akin at hindi na bumalik. Napasapo ako sa ulo ko.
Alam kong kapag napahamak na naman sya, hindi ko na kakayanin.

"Marcus, I do not doubt your love for me nor your concern for my safety. But
please, please trust me. I'm doing this for my self. This is for me. Magtiwala ka
naman sa akin. Wag mo akong ikulong na parang ibon. Nakakasakal." After saying
that, he turned his back and went out.

Kaya ko na ba? Kaya ko na bang magtiwala sa kanya na kakayanin nyang mag-isa kahit
wala ako sa tabi nya para bantayan sya?
....

"Master, nasa edad na si Francis. Hayaan mo syang pumunta sa gusto nyang puntahan.
Gawin ang gusto nyang gawin." As usual si Clem ang taga-advice ko.

"Clem, the last time na pinayagan ko syang umalis hindi na sya bumalik."

"Marcus, wag kang masyadong possesive sa kanya. Kung napapansin mo, unlike Janus na
napapasunod mo sa lahat ng gusto mo, si Francis may pagkarebelde. Habang
pinipigilan, lalong sumisige. Hayaan mo syang matuto. Marcus, mas matalino na si
Janus ngayon. Tiwala lang." tinapik pa nya ang likod ko.

"Natatakot pa rin ako, Clem." Natawa sya sa akin. Humithit muna sya ng sigarilyo
bago sya sumagot.

"Eh di samahan mo." Natatawang sabi nya sa akin.

"Mas lalong ayaw nya yun." Lukot ang noo na sabi ko sa kanya.

"Problema ba yun? Eh di samahan mo pero wag kang magpakita." Maang akong napatingin
sa kanya.

"Magdisguise ka, Master!" Tumawa nang tumawa ang bruha. Napatawa na rin ako.

Antalino mo, Clem!

=================

Chapter 47

I just got out from the bathroom when Marcur arrived. Hindi ko sya pinansin.
Nakakatampo kasi. Since we became a couple, he always asks a lot of questions like
where am I, what am I doing, who am I talking to. I found it sweet but sometimes he
overdoes it. He is quite possesive. When we go out together, gusto nya lagi ako sa
tabi nya, lagi syang nakatingin sa akin, he always want me to do things according
to what pleases him. Minsan nakakainis na din coz it seems that he doesn't trust
me.

When my prof told me about our trip to Baguio, I knew it would be an issue to him.
So I waited for him to discover it dahil di ko alam kung paano magpapaalam sa
kanya. Sinadya kong iwan sa gilid ng closet yung travelling bag ko. And just what
I've expected, our conversation about my fieldtrip did not turn out good.

Binuksan ko ang closet at kumuha ng magkaternong pajama. I put on the bottom first.
Hindi na ako nag-abala pang magboxers kasi nasisikipan ako. And I wanna silently
torture Marcus. For tonight, I will say no to him.

Ikinakabit ko na ang butones ng pajama top ko nang lumapit sya sa likod ko at

tinulungan akong ibutones ang pajama with his hands around me.

"Love, sorry kanina." He sincerely apologized. But what caught my attention was his
breath. It has a combination of alcohol, cigarette and mint and the smell arouses
me. Damn! Ako yata ang matotorture ah! Calm down, boy! I whispered on my little man
slowly standing up.

I removed his hands on my body and went straight to bed.

"Payag ka na ba?" I coldly asked him contradicting the heat I am feeling inside.

Sumunod sya sa kama at pumwesto sa likod ko. His hands went on my shoulders and
started massaging them.

"Basta mag-iingat ka doon." Diniinan nya ang isang part ng balikat ko and I wasn't
able to stop my moan.

"Umph. Y-yeah." Damn. Expert pala ang kamay nya sa pagmasahe.

"Masarap ba?" Patuloy lang sya sa pagmasahe sa mga balikat at mga braso ko and it
feels so damn good.

"O-oo." He led me down the bed.

"Tanggalin mo yung pantaas mo. Lalagyan ko ng oil para mas maging madulas."
Sinunod ko ang sinabi nya while watching him reach out a bottle. Pinahiga nya ako
padapa.

"Why are you doing this?" I groggily asked while he is massaging my back.

"To let you know how sorry I am, na payag na akong pumunta ka sa Baguio and I trust
you." His hands expertly massaged my back.

"Let's remove this as well." He pulled down the pajama bottom, put a pillow under
my middle and start massaging my ass. Damn it. Sinasabi ko na nga ba na imbes na
sya ang matotorture ako ang natotorture ngayon. Wala talaga akong panalo sa
lalaking ito.
Sarap na sarap na ako sa pagmamasahe nya kaya hindi ko na namalayang napaghiwalay
nya na pala ang mga binti ko. The next thing I know, he was already penetrating my
behind.

"O-oh! Mar-cus! Uh!" Fuck it! His glorious body is on top of me like a king.
Commanding, invading my whole being.

"L-lovee! Uh! Uhm!" His movements are becoming faster and the pounding of my heart
is becoming faster too.

"Uh!ugh! Ugh!" Sumasabay ang paghinga naming dalawa sa paglabas at pagpasok nya as
if in sync.

"G-god! I love you. Ugh!" His body trembled above me as he found his release. I
followed him after a few seconds. He cleaned us up and we both slept at each
other's arms.

When I woke up the next morning, wala na sya sa tabi ko. I immediately took a bath
and checked my back pack. I found an envelop containing a hundred thousand bucks in
cold cash, an atm card and a note that says I should take care. I was about to put
it in a drawer when Drew, one of my classmates called saying I'm already late. Wala
tuloy sa loob na naishoot ko ulit yung envelop sa bag kasama ang phone ko. I took
my travelling bag and ran towards the door.

When I arrived at our meeting place, ako na lang pala talaga ang hinihintay. Damn
that Martenei. Pinuyat ako at hindi man lang ako ginising.

My teacher told me my seat number and when I found it, someone is already there.

"Hi. Pwedeng tumabi?" I politely asked him. Agad naman syang tumayo at pinaupo ako
sa tabi ng bintana where I really wanted to sit.

While travelling, hindi ko mapigilan ang mapatingin sa tabi ko. Balbas sarado sya
at nakashades. He is not familiar to me. I'm sure I have not seen him before.

"Anong course mo?" I curiously asked.

"Physical Therapy." Napakunot noo ako sa baba ng boses nya.

"Ah okay. Um, do you mind if I sleep? Napuyat kasi ako kagabi. If ever mapasandal
ako sayo, pakigising na lang ako." He mysteriously smiled at me. Nanindig ang
balahibo ko sa ngiti nyang yun.

Fuck!!!
I just sat with a fucking gay!

=================

Chapter 48

This asshole is really freaking me out. Kanina pa sya tingin nang tingin. I can
feel his stares on my back. Kahit sa mga stop over namin, nakasunod lang sya sa
likod ko. Bwisit na bwisit tuloy ako nang makarating kami ng Baguio dahil hindi ako
nakatulog sa takot ko na tsansingan nya ako.

Nang makarating kami sa hotel na pagistayan namin, tumabi ako agad sa isang kaklase
ko.

"Francis, sino yung katabi mo? Ngayon ko lang sya nakita sa department natin."
Mikey asked.

"Yun din sana ang itatanong ko sayo eh." I whispered to him.

"Baka transferee." Pagkikibit-balikat nya. I agreed.

"Hi, Francis! Sana magkaroom tayo noh?" Napatingin ako sa nagsalita. Its George,
our gay classmate. What the hell! Bakit ba ako napapaligiran ng mga bakla ngayong
araw na ito?!

Bago pa ako makasagot, our prof already called our attention. He gave out room keys
para sa magkakaroom mate. I was silently praying na hindi ko makaroom yung balbas-
saradong bakla sa bus kanina. Mas gugustuhin ko pang si George ang makatabi kesa
naman sya. At least, mas matangkad ako kay George. Kapag tsinansingan nya ako,
patutulugin sya ng kamao ko. Samantalang yung mukhang hoodlum na baklang yun,
masyadong matangkad at malaki ang katawan. Baka di ko kayanin.

"Jose, dito ka sa room 069. Kasama mo si Suc." Suc?! What a fucking last name!
Napamulagat ako nang makita ko ang itinuturo nyang si Balbas Sarado.

"Sir, can I get a room for my self?" Buti na lang pala nadala ko yung pabaon ni
Marcus sa akin at maaafford ko ang kumuha ng sarili kong room. Nakita kong tumingin
muna kay Balbas Sarado ang prof, inabot ang susi at pabulong na nag-usap bago sya
sumagot.

"No, Jose. Dun ka sa room nyo ni Suc. Now, go to your room, iwan nyo lang ang bag
nyo and we will all go to SBU para sa conference." Utos ng prof na nagmamadaling
umalis.
Damn it! Padabog tuloy akong pumunta sa elevator. Nang makarating sa kwarto namin
ay agad ko na lang iniwan ang mga bag ko sa sulok. Paalis na sana ako nang mapansin
kong iisa lang ang kama na naroon. Ang nakapagtataka pa, queen size iyon.
Napatingin tuloy ako kay Balbas Sarado. Fucking A! Magtatabi kami sa pagtulog?!
What the fucking fuck! Sabi nga ni Flame.

Nagmamadali akong bumaba at nagpunta sa bus. He sat beside me again at hindi ko na

lang sya kinausap at baka masuntok ko pa sya ng dinaoras. Nangako pa naman ako kay
Marcus na mag-iingat ako.

When we arrived at the conference, nawala na ang atensyon ko kay Balbas Sarado na
believe it or not, katabi ko na naman.

Nang makabalik kami sa hotel, nagdinner na kami sa restaurant na nasa ground floor
nito. At sa kasamaang palad, katabi ko na naman sya. And I'm already getting pissed
by each minute na nagkakasalubong ang mga mata namin.

"Francis, may disco dito sa hotel. Punta tayo." Mikey invited me.

"Sure." I immediately agreed dahil matagal na rin akong hindi nakakapasok ng disco
and I wanna see if okay ang mga disco dito sa Baguio.

"Maaga pa tayo bukas." Sabat ni Balbas Sarado.

"Kung gusto mo pare sumama ka na lang." Mikey invited him.

"Magulo ang disco dito sa Baguio. Baka mapagtripan tayo."

"Pare, sa dami natin, malabong may mantrip sa atin."

"Malalasing tayo. Magagalit si prof."

"Pare magagalit kung malalaman. Kaya nga tatakas tayo papunta doon mamaya."

Habang nag-uusap sila, palalim nang palalim ang pagdidikit ng mga kilay ko. There's
really something in the way Balbas Sarado talks and acts. Saglit akong nagpaalam sa
kanila and told them I have to call my room mate sa school. If he is who I think he
is, alam kong hindi sya susunod.

I went to the reception of the hotel with a plan on my mind. Swerte naman at babae
ang naroon.

"Hi! Good evening!" Pagpapacharming ko sa napatulalang receptionist.

"H-hi!" Namumula syang sagot. Lihim tuloy akong napangiti.

"Can you do me a favor, please. I just wanna check my friend's room number.
Birthday nya kasi ngayon and we wanted to surprise him. Hindi kasi ako sure sa
ibinigay nilang room number nya." Ilinabas ko ang pamatay kong dimples sa pagngiti.

"Uh, what room number ba?" When she put her stray hair on her ear, I already know
she's smitten.

"Could you please check the names on room 069." Muli ko syang nginitian.

"Sir ang nakacheck in po doon ay sina Francis Jose and Ram Suc." Ram Suc?!

"Ah okay. Doon nga. Salamat ha." I winked at her before leaving repeating the name
she said on my mind.

Ram Suc?

Damn! Napangisi na lang ako habang pailing-iling. I called a roomboy when I arrived
at our floor.

"Magdala ka ng isang bote ng Jack Daniels sa room 069. ASAP. " ngingiti-ngiti akong
pumasok sa room. Lagot ka sa akin mamaya. Ram Suc pala ha.

I took a shower nang makapasok ako sa room. Nakatapis lang akong lumabas and as
expected naroon na ang room mate ko.

"Maliligo ka ba?"

"Akala ko ba tatawag ka?"

Nagkasabay naming tanong sa isa't isa. Pareho kaming natigilan. Nag-iwas sya ng
tingin kaya lalo akong napangisi.

"May dinalang alak dito yung roomboy." Itinuro nya ang Jack Daniels sa mesa.

"Ah, pampaantok at pampainit." I stressed the last word. I saw him swallow hard.
"Tinatamad na kasi akong magdisco kaya dito na lang ako mag-iinom." Tumango sya at
kinuha ang back pack nya. Binuksan ko ang alak at diretsong uminom mula sa bote.
Fuck! Ampait! Kailangan ko ng lakas ng loob kaya tiniis ko ang pait. Isang tagay pa
at isang tagay pa, nag-iinit na talaga ako.
Pumunta ako sa kama nang hindi nagbibihis at tuwalya lang ang suot. Hinintay ko
syang lumabas. Napatingin sya sa akin nang lumabas sya ng banyo na nakapajama na.

"Tulog na tayo." Itinuro ko ang hihigaan nya. Alanganin pa syang pumunta roon after
nyang patayin ang ilaw. Nang makahiga na sya ay tinanggal ko na ang tuwalyang nasa
bewang ko and started playing with my manhood.

"I hope you don't mind, namimiss ko na kasi ng sobra yung boyfriend ko." Lingon ko
sa kanya habang nagtataas-baba ang kamay ko sa kahandaan ko. I triumphantly smiled
nang makita ko syang titig na titig dun.

"Uuh! Aah! Haah! Marcuus!" I exaggeratedly moaned. I felt him come nearer, his hand
reaching my manhood.

"Would you like to kiss it, Ram Suc?" I seductively asked him. Gulat syang
napatingin sa akin.

"Or should I call you...

Marcus?" Nalaglag ang panga nya.

"F-francis." I pulled his face and kissed him aggressively. Tulala pa rin syang
napatingin sa akin nang matapos ang halik.

"I miss you, baby." Ihiniga ko sya at ako na mismo ang umibabaw sa kanya.

=================

Chapter 50

"Argh! Fuck!" I groaned. Walangyang, Martenei. Nanginginig pa rin ang mga tuhod ko
sa ginawa nya sa akin kagabi.

"F-francis, inom ka pa kaya ng isa pang tablet ng pain killer?" Fuck you, Martenei.
Just fuck you.

"You want me to die of drug overdose?" Naiirita kong tanong sa kanya.

"Sorry! A-anong gagawin ko? You want me to take you to the hospital?" Nag-aalalang
tanong nya. Akmang bubuhatin nya na ako pero itinulak ko sya. Seriously, Martenei?!
"And what will you tell them? Will you tell them that you overfucked me? Aww!" I
groaned again.

"Ah shit!" Nagpalakad sya ng pabalik-balik sa harap ko habang nakasabunot sa buhok

nya. Nakakatawa syang pagmasdan lalo na at nakalimutan nya atang wala pa syang suot
na kahit ano.

Pagkatapos kasi ng 'pagseselos' nya kagabi, agad nya na akong binuhat padapa sa
kama dahil sobrang nanginig talaga ang mga binti ko. Pinusan nya ang katawan kong
naliligo sa pawis at saka ako binihisan. Pinainom din nya ako ng painkiller. Ganong
ayos na ako nakatulog. When I woke up a while ago, di ko na maigalaw ang buong
katawan ko. Nataranta sya at pinainom ako ng gatas saka pinainom ulit ng pain
killer. Di na talaga ako nakaattend ng conference.

"Halika ka na lang dito. Matulog na lang tayo ulit." Naawa naman ako sa
pagkataranta nya. Agad syang pumasok sa kumot na nakapatong sa akin.

"Sobrang sakit pa ba?" Kinakabahang tanong nya.

Sa totoo lang parang nabulldozer ang likod ko sa sobrang hapdi. I can still feel
him there. But looking at his worried face right now made the pain easier to bear.

"I hate you." Bulong ko sa kanya.

"Sorry, love. Even if you hate me, I still love you so much." Hinaplos-haplos nya
na ang likuran ko.

"Kapag hindi pa rin ako nakapaglakad bukas, lagot ka talaga sa akin, Martenei."
Kunwari'y galit na sabi ko sa kanya.

Fuck, ano na lang ang iisipin nila kung dalawang araw kaming hindi makakalabas dito
sa kwarto namin?

"What if mauna na lang tayong umuwi? Ako na lang ang bahalang magsabi sa prof mo na
masama ang pakiramdam mo." Napatingin ako sa kanya. Magandang idea yun.

"Ah, Marcus, since dadaan tayo sa Bulacan, can I visit my parents?" Nakita ko ang
pagkagulat sa kanyang mga mata pagkatapos ay ang pagdilim ng kanyang aura. Kunot
noong napatingin ako sa kanya. Don't tell me na pati sa parents ko, magseselos sya?

"Yeah. We should visit them." Seryoso nyang sabi.

"Galit ka?" Hindi na kasi sya nangiti at seryoso lang na nakatingin sa kawalan.

"Nope. May naaalala lang ako. Actually, excited na akong makilala sila. Matulog ka
na ulit. Kakain tayo kapag nagising ka na." He rubbed my back and soon after,
nakatulog na ako.

San Jose del Monte, Bulacan

"I can't believe you bought a car para lang sa pag-uwi natin dito." Di pa rin ako
makapaniwala sa ginawa nya. Gusto pa nga nyang bumili ng wheelchair para sa akin
buti na lang at napigilan ko sya. Kaya ko na namang maglakad.

"Ayokong magcommute tayo. Baka may manantsing pa sayo, makapatay pa ako." Pinark
nya ang sasakyan sa tapat ng bahay na nabili ng parents ko.

"Ang sabihin mo, magseselos ka na naman. Really, Marcus? Kailangan bang pagbantaan
mo ang buhay nung kawawang sales rep dahil lang napatitig sya sa akin saglit?!"
Tinulungan nya akong tanggalin ang seatbelt ko.

"Di ba sabi ko sa akin ka lang? Dapat hanggang tingin lang sila sayo. Bawal ang
titig." I rolled my eyes on him.

"Tss. Exaggerated." Bulong ko at umibis na sa sasakyan. Nagulat pa nga ako dahil

nasa likod ko na agad sya. Kamag-anak ba nya si Flash?

Inalalayan nya ako papasok ng gate. Sabay kaming napatingin sa maindoor ng bumukas
iyon. Patakbong lumabas si Mommy at sinalubong kami. Yumakap sya agad sa akin.

"Francis! Bakit di mo naman sinabing uuwi ka? Sana nakapagluto ako ng paborito mo,
anak." Puno ng pananabik ang mukha ni Mommy.

"Eh di kapag sinabi ko di hindi na surprise Mom. By the way, si Marcus nga pala
Mom. Marcus, meet my beautiful mom, Dr. Fatima Jose." Nakangiting bumaling si Mommy
kay Marcus. Nagulat ako ng mapalitan ng pagkasindak ang ngiti sa mukha nya.
Napatingin naman ako kay Marcus na seryosong nakatingin sa Mommy ko.

"A-anong apelyido ng kaibigan mo, Francis?" Hindi humihiwalay ang tingin nya kay
Marcus.

"Martenei, Mom. He is Marcus Martenei. Do you know him? Hey, what's wrong?!" Takang
tanong ko dahil biglang namutla ang Mommy ko.

"Ha?! Ah, wala anak. Tara, pumasok na tayo." Nagmamadali syang pumasok sa bahay.
Tumingin ako kay Marcus ng may pagtatanong. Nagkibit-balikat lang sya at sumunod na
kami papasok ng bahay.
Takang-taka na talaga ako sa nangyayari. My usual jolly father infront of my
friends, is just sitting down silently while we are having dinner. Wala yung mga
pagtatanong at pagbibiro nya. Napatingin ako kay Mommy na nakayuko lang din sa
kinakain nya. Are they afraid of Marcus? Alam siguro nila na sya yung may-ari ng
school.

"Dad, how's the clinic?" Pagbasag ko sa nakakabinging katahimikan.

"It's okay, son." Maikling sabi ng ama ko. Nakakapanibago.

"Hey, are you guys not happy that we are here?" Napatingin ang mga magulang ko kay
Marcus. Ang Mommy ko ang unang nagsalita.

"We are happy that you are here, son. But we cannot say the same to your company."
Buong kaseryosohan nyang sabi.

"Mom!" Kailan pa naging bastos ang Mommy ko sa bisita?

"Are you in relationship with him, Francis?" Galit na tanong nya sa akin.

"Mom! Can we talk about this later? We are eating!"

"Tama ang anak mo, Fatima. Mamaya na natin pag-usapan ito." Matigas na sabi ni Dad.

Pare-pareho na kaming nawalan ng ganang kumain. Dinala ko si Marcus sa silid ko.

"Pasensya ka na sa parents ko. Nashock lang siguro sila na mas macho pa kesa sa
akin ang nakabulag sa anak nila." Pagbibiro ko sa kanya trying to lighten up the
mood.

"Are they always like that to you?" Umupo sya sa gilid ng kama ko at pinagtitignan
ang mga gamit ko na nasa bedside table.

"They are the best parents, Marcus. They've given me the best that they can. May
mga bagay lang siguro na hindi nila maintindihan gaya ng man to man relationship.
I'm an only child kaya overprotective sila sa akin." Nahiga ako sa lap nya. He
played with my hair.

"How sure are you that they are your parents? You do not look like them."
Napatingin ako sa mga mata nya. May nasisinag akong galit doon.

"Have you not met them before when I was still Janus?" I forced my self to remember
the past. May tumibok na kirot sa noo ko. Palakas na palakas ng tibok hanggang sa
namalayan ko na lang na nakasapo na ako sa ulo ko. I tried to keep it from Marcus
dahil baka mataranta na naman sya but it's becoming more and more painful at each
passing minute.

"Argh!" Napasigaw na ako sa matinding sakit.

"Francis! Francis!" Naririnig ko na ang pagsigaw ni Marcus habang namimilipit ako

sa kama.

"Anong nangyayari dito?! What did you do to our son?!"

"Francis?! Son, calm down! Mommy's here."

Galit na boses nina Daddy at Mommy ang sumunod kong narinig. Fuck! Sobrang sakit ng
ulo ko.

Pinagtulungan nila akong iupo at halos di ko na naramdaman ang pagtusok ng karayom

sa braso ko.

"Argh! Mom, ansakit! Argh!" Umiiyak na dinala ni Mommy ang ulo ko sa kandungan nya
at hinaplos-haplos iyon.

"Kayanin mo, anak. Pumikit ka. Matulog ka muna." Bulong nya ng paulit-ulit. Pinilit
kong imulat ang mga mata ko. Nang makita ko si Marcus na nakatiim-bagang na
nanunuod sa nangyayari, I tried reaching out to him. Agad naman syang lumapit sa
akin at hinawakan ang kamay ko at hinalikan.

"I'm sorry," bulong nya. I faintly smiled at him. Naaagaw na ng antok ang sakit.

"I-i... l-love you." Tuluyan na akong nakatulog.

=================

Chapter 51

"Alam nyo na siguro kung bakit ako narito." Matigas na sabi ko sa mga kinikilalang
magulang ni Janus.

"Sa labas tayo mag-usap." Pormal na sabi ni Dr. Manolo Jose. Pinagmasdan muna namin
ang ginawang pag-ayos ng asawa nya sa pagkakahiga ni Francis bago kami magkakasunod
na lumabas. Dinala nila ako sa lanai. Nagsindi ng sigarilyo si Dr. Manolo Jose and
even offered me one. Kumuha ako dahil nagsisimula na akong makaramdam ng tensyon.

"Dinala sya sa Nevada ni Mr. Leander Martenei sa dating ospital kung saan kami
nagtratrabaho. Sinabi nyang he survived the procedure they executed on him.
Tinanggal na nila ang machine that was helping him breathe but he keeps on
breathing as if telling the world that it was not his time yet. Napakarare ng case
nya kaya mahigit isang buwan din namin syang pinag-aralan. Then we decided to do a
complicated operation on his brain injury. My w-wife got too attached to him. Ganun
na rin ako. We told Mr. Martenei that we are going to do the operation for him if
he will let us have him after the operation since he would lose all his memory from
the past. Being with people whom he knew from the past would ruin his brain,
eventually causing it to bleed, since he would try to remember them . Mas
mahahandle namin sya. He agreed and let the real parents sign an agreement that
when he wakes up from the operation, sa amin na sya. Kami na ang kikilalanin nyang
mga magulang. Pangalan na namin ang dadalhin nya. So you see, Mr. Martenei, you
pose a great danger to him." Bumuntong-hininga muna sya bago tumingin sa akin at
napasulyap sa asawa nyang umiiyak ng tahimik.

"Napamahal na sya sa amin. Dahil sa kanya, nawala ang pagkalulong ko sa sugal.

Ipinadama nya sa amin ang pagmamahal na matagal na naming hinahanap-hanap since my
wife couldn't bear a child. Lumipat kami sa LA para magsimula ng bagong buhay. Doon
na rin sya nagpagaling. Mr. Martenei, your father, supported us financially.
Binilhan nya kami ng magandang bahay, ipinasok sa malaking ospital doon, sinagot
nya ang lahat ng expenses ni Francis. Nagpapadala rin sya ng monthly allowance ni
Francis para mabili nya ang lahat ng gusto nya at mabuhay sya ng marangya. Sadyang
mabait at disiplano lang talaga ang batang iyon kaya kahit namumuhay na sya sa
karangyaan, nanatili pa rin syang mabait na anak. Bilang kapalit, buwan-buwan din
kaming nagrereport sa ama mo. Nagpapadala ng mga larawan at videos nya na
pinapadala naman ng ama mo sa totoong pamilya ni Francis. " habang nagkukwento sya
ay mas lalong naninikip ang dibdib ko sa galit sa kanila, sa mga magulang ni Janus
lalung-lalo na sa aking ama. How dare them manipulate Janus' life!

"Bakit hindi nila pinaalam sa akin ito?" Galit kong tanong sa kanila.

"Hindi pa ba?" Tumiim ang tingin nya sa akin. "You are a threat to his life yet
your father forced us to come here in the Philippines at pag-aralin si Francis sa
eskwelahang pag-aari ng pamilya nyo." I did not correct them na pag-aari ko ang
eskwelahang iyon. It's not called for at this moment.

"Mr. Martenei, if you do not want to risk his life, makontento ka na lang sa
sitwasyon nya ngayon. He is ours now. And we do not agree with his relationship
with you. His love for you will kill him kung ipipilit mo ang nakaraan sa kanya."
Fuck! How selfish this man can get?

"You are wrong. He is not yours to begin with. He. Is. Mine. Wala kang karapatang
diktahan ako sa gusto kong gawin nor diktahan si Francis na sumunod sa lahat ng
gusto nyo. Hiniram nyo lang sya ng ilang taon. How dare you bargain his life for
your sake?! Kung mahal nyo sya, mas mahal ko sya. Mas mahal sya ng totong magulang
nya! Dahil sila, willing silang mawalan ng anak para lang mabuhay ito. Kayo?
Willing kayong isacrifice ang kaligayahan nya para lang hindi sya mawala sa inyo!
You do not deserve to be called as his parents! Napakaselfish nyo!" I roared on
them.

"At ikaw?! Do you deserve to have him back?! Baka nakakalimutan mong dahil sa
pagmamahal nya sayo nuon kaya sya napahamak! Kaya sya muntik mamatay! Ngayon
gagawin mo na naman!" Bulyaw rin nya sa akin. Tang ina! Kung hindi lang sya matanda
na baka kanina ko pa sya ibinalibag.
"Kaya sya napahamak ay dahil sa tulad nyong mapanghusga! Wala kayong alam kaya wag
kayong manghusga! Ito ang tatandaan nyo, akin lang si Francis. At walang sinuman
ang makakakuha sa kanya mula sa akin! Dahil kapag sinubukan ng kung sino na agawin
sya sa akin, kapag sinubukan nilang saktan sya, papatay ulit ako! Kahit pa ng mga
kinikilala nyang magulang o kahit pa ng aking sariling ama!" Naglaban ang tinginan
naming dalawa. Kapwa na kami humihingal sa galit namin sa isa't isa. Matagal kaming
nagtitigan. Walang gustong unang sumuko.

"Dad? Marcus? What's going on?" Lahat kami ay napatingin sa kanya. Wala unang
gustong magsalita. Bumuntong-hininga muna sya bago nya ako hinila sa tabi nya.

"Mom, Dad, I know you are against our relationship. I'm sorry for hurting you but I
really love him. My heart says that I belong to him. Please, Dad, Mom, please
you've been very supportive to me ever since. Sana po suportahan nyo ako ulit dito.
Mahal ko kayo. Mahal ko rin po sya. Please, accept him as a part of my life now."
Pakikiusap nito sa mag-asawang doktor.

"Francis." Nakita ko ang pagtanggi sa mukha ng mag-asawa.

"Do you want me to beg, Dad?" Akmang luluhod na ito pero napigilang ito ng ama.

"No. Do not do that, son. I'm sorry. Forgive you father and mother for making it
hard for you. Cge, we will already give you our blessings. Basta ipangako nya lang
na hindi ka masasaktan dahil sa kanya." Sumusukong sabi ng ama nya. I saw how his
face lit up. Nagyakap ang mag-anak.

"Thank you, Dad, Mom."

"We love you so much, son. Ayaw naming mawala ka sa amin. Hindi ko kakayanin."
Umiiyak na sabi ng ina nya.

"Mom, di ako mawawala sa inyo. I will always be your baby." Hinagkan nito ang
kinikilalang ina sa noo habang tinatapik naman ng ama nito ang likod nya. They are
all smiles.

I sigh in relief. Game 1 is over.

=================

Chapter 52

"You did great." Hinahaplos ni Marcus ang ulo ko habang nakaunan ako sa dibdib nya.
Narito kami sa kwarto ko. Ready na kaming matulog. We decided na bukas na kami uuwi
sa Martenei.
"Lumalakas kasi ang loob ko kapag nakikita kita." Pinaghawak ko ang mga kamay
naming dalawa at pinagmasdan yun. Even our hands fit together perfectly.

"Even if I do not remember about the past, basta andyan ka palagi sa tabi ko, I can
survive. Wag mo akong iiwan." I kissed his fingers.

"Three years, Francis. I regreted every damn seconds of letting you go. I learned
how to pray. Every night. Just to see you again. Just to be with you again. Just to
love you again. You will never have an idea on how I struggled to survive my ruined
life every fucking day."

"Hush, baby. Anuman ang mangyayari pa sa future, I promise, hindi na kita iiwan
ulit." Bumangon ako at hinagkan ko sya ng buong pagsuyo sa labi. Pinalalim ko ang
paghahalikan namin.

"F-francis. Let's just cuddle. I know you still cannot take me." Gumagaralgal ang
boses nya habang pinipigilan ang ulo ko sa pagbaba sa leeg nya. I didn't listen to
him. Habang binibigyan ko ng munting mga halik ang leeg nya ay itinataas ko na ang
tshirt nya.

"F-franciiis!" He moaned when my tongue played with his nipple as my fingers played
with the other. Hus! Kunwari pa syang aayaw-ayaw, kung makaungol naman parang nag-
iimbita pa.

Pinadaan ko ang labi ko sa dibdib nya pababa sa abs nya. Tayong-tayo na ang
pagkalalaki nya sa loob ng suot nyang pajama. I gripped it.

"Ffuuuck!" Napaliyad si Marcus at napatingala. Itinaas-baba ko ang kamay ko dun

silently cursing. Kaya pala hindi na ako makalakad nung 'nagselos' sya sa Baguio.
Mataba pala talaga at mahaba. Matigas na matigas.

Hinubad ng isa kong kamay ang pajama nya. Napatawa pa ako dahil sumilip na ang ulo
ng kanya sa taas ng brief nya. Ginamit ko ang pajama nya para ipantali sa dalawang
kamay nya sa headboard ng magkadikit.

"W-what are you d-doing?" Humihingal na tanong nya.

"I'm gonna pleasure you." I seductively told him.

"Bakit kailangan mo pa akong itali?" Pagrereklamo nya.

"Safety first." Itinuro ko ang ulo ko. Tumayo ako at tinanggal ang tshirt ko.
Ginamit ko iyon at itinali sa ulo nya na natatakpan lang ang mga mata nya. Hinubad
ko na rin ang iba pang kasuotan ko bago ako muling umakyat sa kama. Pumwesto ako sa
gitna ng mga binti nya. Unti-unti kong ibinaba ang boxers nya. Ungol naman sya ng
ungol samantalang wala pa naman akong ginagawa. Muli kong hinawakan ang pagkalalaki
nya na tayung-tayo sa sobrang tigas. Napalunok ako sa laki nya at haba. Fuck kasya
kaya sa bibig ko ito? Paano kung mabulunan ako?!

"Aah! Aaahh!" Ungol nya ng magtaas-baba ang kamay ko. Ilinapit ko ang mukha ko
doon. I kissed its tip. Licking. Tasting. I let my tongue linger on its meatus.

"Ungh!" I looked at him as I let my tongue play. Pawis na pawis sya. He is biting
his lips hard. I tried to accomodate him inside my mouth. Hanggang kalahati lang
ang kaya ko.

"Mmm-ungh! Shiiiiit!" I went down and up. Down and up. Tenderly. Softly. Feeling
every bit of his flesh inside my mouth.

"J-janus! Hmmph!" I smiled. There's always this tug in my heart whenever he calls
me Janus. I feel better.

I put one of his legs in between us.

"F-francis?!" Nasa boses nya ang kaba nang banayad na padaanan ng akin ang balak
kong pasukin.

"I love you, baby. Tonight, I will be the one to make us one." Dahan-dahan ang
ginawa kong pagpasok. Waring pinapakiramdaman ang papasukin kung kakayanin ang laki
ko. Dahan-dahan. Inot-inot. Unti-unting pumapasok ang akin. Pabalik-balik hanggang
sa lumalim ng lumalim ng lumalim. Banayad ang ginagawa kong pagpasok at paglabas. I
wanna feel his tightness. I want him to feel my greatness. Flesh by flesh.

"Aargh! Mmmph!" Tinakpan ng palad ko ang bibig nya. Tumutulo na ang pawis sa mukha
ko. Napayukyok ako sa leeg nya nang unti-unti kong pabilisin ang aking paggalaw.
Hanggang sa hinayaan ko na ang beywang ko sa naaayon na bilis na gusto nya.
Tinitigan ko sya habang mabilis ang paggalaw ko. His face is distorted but I know
later, it will be filled with earthly pleasure just like what he makes me feel
every night before sleeping.

"Aah! Hah! Hah!" I feel powerful above him. Ganito pala ang pakiramdam ng pakikiisa
ng katawan sa taong mahal mo. It's not only our bodies that are connected. I can
feel our souls making love.

Tinanggal ko ang kamay ko sa bibig nya at pinalitan ito ng bibig ko. I kissed him
harshly. I wanna make him feel that I own him. I own his body, heart and soul. Just
like how he makes me feel whenever he is above me. I increased my speed. Owning
him. Marking him. Loving him over and over again.

He is mine.

Marcus Liam Martenei is mine.

=================

Chapter 53

Narito ako sa field at pinanunuod ang mga nagpapractice ng soccer. Ayokong mag-
isang tumambay sa penthouse. Namimiss ko kasi si Marcus. Isang buwan at tatlong
linggo pa lang kaming magkasama at hindi na ako mapakali na wala sya sa tabi ko.

"Hi Janus! Oopps! Francis ka na pala ngayon." I looked up at the red-haired woman
infront of me. Tumawa sya ng tawa na hindi naman natutuwa. There is something in
her laughter that I cannot name.

"You are?" I don't remember her name. But I know, member sya ng grupo ni Marcus.

"Oh! I'm Vinxie, dear. Asan si Marcus my love? Ay! Your love mo na pala sya
ngayon." There's poison on her voice. I can feel it.

"He is in Japan right now. May importanteng inasikaso. Ano ba ang gusto mo?" Hindi
na ako nagpaligoy-ligoy pa.

"How well do you know Marcus Martenei? Alam mo ba ang totoong pagkatao nya bukod sa
mga ipinapakita nya sayo?" Umupo na sya sa tabi ko sa bench dito malapit sa oval.

"Sapat na ba ang nakikita ng iyong mga mata o ang ipinapakita nya? You don't know
the real Marcus Martenei." Pagtutuloy nya ng hindi ako makasagot. Puno ng pang-
uuyam ang boses nya.

"At ikaw, kilala mo sya?" Ano ba ang gustong palabasin ng babaeng ito?

"Nine years. Nine years na kaming magkasama ni Marcus. Hindi lang sa school na ito
kundi maging sa ibabaw ng kama. Lalo na sa mga panahong wala ka sa tabi nya. I have
given him things you cannot give." There's a pang of jealousy in me because of what
she said. Nagsimulang manginig ang kamay kong nakakuyom.

"And what is that?" Galit ko nang turan sa kanya.

"A child. I'm two months and one week pregnant with his baby." Buong kumpyansang
sabi nito. Hinaplos pa nito ang tyang impis pa. Pakiramdam naman nya ay may sumabog
na bomba sa harap nya. Fuck! She is pregnant with Marcus' child?!
"Mahal ko si Marcus mula pa nung unang makita ko sya. Ilinapit ko ang sarili ko sa
kanya. Naging magkabarkada kami hanggang sa nabuo ang 7 Demons. Tanggap ko sya
kahit sadista sya. Tanggap ko kahit ikaw ang mahal nya ngayon. Ngayon. Matalino
ka, Francis. Alam mong panandalian lang ang pagkahumaling sayo ni Marcus. Paano
kayo 10 years from now? Tingin mo ba sapat na kayo sa isa't isa? Wala ka bang balak
magkaroon ng pamilya? Sya kaya? Papayag ba syang wala syang maging tagapagmana? He
may be your everything today pero paano ka bukas?" Isa-isang pumapasok ang mga
katanungan nya sa isip ko.

"D-does he k-know a-bout the b-baby?" Naninikip na ang dibdib ko. Nagsisimula na
ring manakit ang ulo ko.

"Kilala ko si Marcus. Alam kong ikaw ang pipiliin nya kapag sinabi ko sa kanya ang
tungkol sa bata. At gagawin nya ang lahat para hindi ka masaktan. Matitiis mo bang
saktan ako ni Marcus dahil sayo? Kaya mo bang mapatay nya ako o ang baby ko dahil
sayo? Mag-isip ka Francis. Pag-isipan mo ang magiging hakbang mo." Tumayo nya sya
at iniwan akong nakasapo sa aking ulo. Damn! Kumikirot ang crack ng ulo ko. May
mainit at makapal na tubig na tumulo mula sa ilong ko. Blood. I tried to calm my
self. Hindi ako pwedeng magpass out dito lalo at wala si Marcus para saklolohan ako
just in case. Huminga ako ng malalim ng ilang beses.

"Francis?" I heard Clem's voice.

"C-clem... h-help me. Argh!" Muntik na akong malaglag sa damuhan buti na lang at
maagap nya akong nahawakan.

"Tulong!" I heard her scream. I wanted to pass out at that moment. Pero ayaw
makisama ng kamalayan ko. Sobrang sakit na ng ulo ko pati na ng dibdib ko.

I felt some hands assist me. Pinatayo nila ako at tinulungang maglakad. And every
step I make is a burden. Nadaragdagan ang sakit ng ulo ko at dibdib ko.

"Argh!" I screamed in pain.

"Fuck! Fuck! Buhatin nyo na sya! Fuck!" Clem shouted over and over again that made
my head ache more. May biglang tumigil na sasakyan sa tabi ko. Naramdaman kong
mabilis ngunit buong ingat nila akong ipinasok sa loob.

"What happened? Bakit inatake ka na naman ng pagsakit ng ulo mo?! " sigaw ni Flame
mula sa driver's seat. I did not answer his question. Nakapikit lang ang mga mata
ko all the time. Medyo nababawasan na ang pananakit ng ulo ko.

"Don't shout at him!" Angil ni Clem sa kanya.

"Fuck! Alam mo ba kung ano ang gagawin sa atin ni Master kapag may nangyaring
masama sa kanya?" Matigas na sabi ni Flame.
"So-sorry." I mumbled.

"Don't get me wrong Francis. Hindi ako galit sayo. Nag-aalala din ako." Lumambot
ang boses ni Flame. Hindi ko na sya sinagot.

Dinala nila ako sa school hospital. Agad naman nila akong inasikaso. Nang okay na
ang lahat ay nagpahatid na ako sa penthouse.

"Ano ba talaga ang nangyari?" Tanong ni Clem habang inaayos ang comforter sa
katawan ko. Matiim namang nakatingin sa aming dalawa si Flame.

"Nothing." I cannot risk Vinxie's life kapag nagsumbong ako.

"Padadalahan na lang kita ng pagkain mo dito." Tinanguan ko sya at ipinikit na ang

mga mata ko silently dismising them.

When I heard the door of the room closed, nagmulat ako ng mga mata. I let my tears
fall.

=================

Chapter 54

"Hindi sya kumain ng dinner. Hindi rin nya ginalaw ang breakfast nya. Hindi sya
pumasok. Nang kausapin sya ni Clem, paisa-isa ang mga sagot nya." Napamura ako sa
sinabi ni Flame. What's wrong with Francis?

"Is he sick?"

"Inatake sya ng sakit ng ulo kahapon." Pagsusumbong pa nito.

"What?! Fuck!" Binalot ng sobrang pag-aalala ang pagkatao ko. I wanted to be

Doraemon right now. Yun bang dudukot lang ako sa bulsa ko ay may pintuan nang
lalabas papunta kay Francis. Yeah. I watch that freaking kiddie show because of
him. Adik kay Doraemon ang lalaking yun.

"Check the footages of our CCTVs. Find out kung sino yung huling taong nakausap
nya." Utos ko kay Flame.

"I already did. It's Vinxie." Nagdikit ang mga kilay ko sa pangalang binanggit nya.

"What did that fucking bitch tell him?!" Napakuyom ang kamao ko. I wanted to hit
Vinxie right now hanggang sa dumugo ang bunganga nya.
"I don't know. Simula kahapon hindi pa sya nagpapakita. Hindi rin sya makontak sa
phone nya. Nagpadala na nga ako ng mga maghahanap sa kanya."

"Damn that bitch! Cge magpadala ka ng susundo sa akin sa airport. I'm going home
right now." Hindi ko na sya hinintay pang makasagot. Bumaling ako sa mga magulang
ni Janus, his real parents.

"I expect you to be there for him sa Pasko." I wanted them to be my Christmas gift
for Janus four months from now. I actually invited them to go home with me ngunit
wala pa raw silang lakas ng loob na harapin ang bunsong anak nila. Binabagabag pa
rin sila ng guilt sa nangyaring kapahamakan kay Janus noon. I pity them. Pero hindi
ko sila pwedeng itali at basta na lang iuwi sa Pilipinas. I also need to prepare
him para sa pagkikita nilang mag-anak.

"Oo. Sapat na sigurong panahon yun. Mr. Martenei, labis ang pagpapasalamat namin sa
inyong mag-ama dahil sa ginawa nyo para sa anak namin. Habambuhay naming tatanawing
utang na loob sa inyo yun. Muli hijo, patawad." I should be happy dahil tapos na
ang mga alalahanin ko sa mga magulang ni Janus ngunit hindi ako tuluyang
makapagsaya. Nag-aalala ako sa kanya.

"See you." Huling paalam ko sa kanila bago ako sumakay sa naghihintay na taxi. I
tried calling his number pero patay ito. I redialled over and over again kahit
mapudpod na ang daliri ko pero wala pa rin. Hindi tuloy ako makaupo at makapag-isip
ng maayos kahit nasa loob na ako ng eroplanong pauwi ng Pilipinas.

Halos banggain ko na ang mga taong nakakasalubong ko sa airport. Nang makita ko ang
kotse ng university sa parking area agad akong lumapit doon at pinalabas ang
driver. Hindi na ako nagtaka na walang founder ang sumalubong sa akin. Siguradong
ayaw nilang sumalo sa pag-aalala at sa galit ko. Hindi pa man sya nakakabalik sa
loob ay mabilis ko nang pinaandar ang sasakyan. I wanted to be distracted by
driving dahil baka hindi na ako makatiis at takbuhin ko na ang isang oras na byahe
para lang makarating agad sa university.

Agad akong sinalubong ni Ryan nang makapasok ako sa 7 Demons building. Awa ng
Diyos, bahagya ko nang napakalma ang sarili ko. 

"Where is that bitch?!" Pagalit kong tanong sa kanya.

"Hindi pa sya nahahanap." Mabilis syang sumusunod sa paglalakad ko.

"Find her soon. Gusto ko syang makausap ngayong araw din na ito. Ngayon. Hindi
bukas." Pagdiriin ko kay Ryan.

"Yes, master." Naghiwalay na kami nang pumasok ako sa elevator at sya naman ay
dumiretso na sa Torture Room.
"Francis?" Pagtawag ko sa kanya. Wala sya sa sala. Wala rin sya sa kusina. Pumasok
ako sa kwarto ngunit tanging magulong higaan lang ang nakita ko. Pumunta ako sa
banyo at nakita kong hubad syang nakatalikod habang bumabagsak ang tubig sa kanya
mula sa shower. Nakahinga ako ng maluwag at nabawasan ang pag-aalala ko.

Naghubad ako ng damit. Agad ko syang yinakap mula sa likod. Gulat syang napalingon
sa akin.

"M-marcus?!" Hinagkan ko ang mga labi nya ng buong pagsuyo. Matagal bago sya
tumugon. Hinawakan ko ang gitna nya at kasabay ng pagsuyo ng mga labi ko sa mga
labi nya ay sinuyo rin ng kamay ko ang pagkalalaki nya. Nang gumalaw ang mga labi
nya at tumugon na sa mga halik ko ay pinalalim ko na ginagawa kong paghalik. God!
Isang araw ko lang syang hindi nakasama pero sobrang nanabik na ako sa kanya.
Tuluyan ko na syang ihinarap sa akin. Hindi ko pa rin binibitawan ang mga labi nya.
Hininaan ko ang shower at pinaglakbay ko ang mga kamay ko sa buong katawan nya.

"M-m-marcus! Umph!" napatingala sya ng bumaba ang mga labi ko sa sensitibong parte
ng leeg nya. Binuhat ko ang isang paa nya sa braso ko at kumapit ang kamay ko sa
pader ng banyo.

"I miss you." Muli ko syang hinagkan kasabay ng unti-unti kong pagpasok sa kanyang
likuran.

"Ugh! Ugh! Mar-ugh! Cus-ugh." God! His moans are music to my ears. These made me
want for more. Pinalakas ko ang pagpasok at paglabas ko sa kanya. Impit na syang
napapasigaw.

"Shout for my name, love! Hah! Hah! Shout for my name! " utos ko sa kanya at mas
pinalalim ko pa ang nararating ko.

"Mmph! Marcus! Marcus!" Itinodo ko na ang pagpasok and fired away inside him. Hindi
ko muna tinanggal ang akin nang ibinaba ko ang binti nya. Inabot ko yung kabilang
paa nya at yun naman ang binuhat ng braso ko.

"M-marc---?! ugh!" Mabilis ang ginawa kong muling paggalaw. Damn it! I cannot get
enough of him.

"Ano ba ang problema? Hindi ka kumakain. Hindi ka rin pumasok." Nakayakap ako sa
katawan nyang hanggang ngayon ay hubad pa rin. Narito na kami sa kama pagkatapos
kong ibsan ang pananabik ko sa kanya.

"W-wala." Nag-iiwas nyang tugon.

"Pwede ba namang magkaganyan ka dahil lang sa wala? Mas matalino ka sa ating dalawa
but you cannot fool me. Gusto mo bang magpaimbestiga pa ako?" Seryoso kong sinabi
sa kanya.
"Wala nga." Kumalas sya sa pagkakayakap ko at bumangon. Pumunta sya sa closet at
nagbihis.

"Janus." Tawag ko sa totoong pangalan nya. Saglit syang natigilan mula sa pagsusuot
nya ng tshirt. Bumangon ako at lumapit sa kanya. Kumuha na rin ako ng damit at
shorts. Bago pa sya makalayo sa akin ay hinigit ko na ang isang braso nya. Nag-
iinit na ang ulo ko.

"Ano ang sinabi sayo ni Vinxie?" kitang-kita ko ang pagtalim ng mga mata nya.

"Ano ang sinabi sayo ni Vinxie?!" Damn it! Hindi ko na napigilan ang galit ko kaya
napasigaw na ako sa kanya. Saka lang ako natigilan nang makita ko ang pagbalatay ng
sakit sa mukha nya.

"F-francis." I tried reaching for him pero pumiglas sya mula sa pagkakahawak ko at
tumakbo palabas ng kwarto at tinungo ang pinto.

"Shit!" Pagmumura ko sa sarili ko. Mabilis ko syang hinabol. Nakita ko syang tulala
na nakatayo sa nakabukas na pinto kung nasaan nakatayo si...

"Vinxie! You fucking bitch!" Inilang hakbang ko lang ang pagitan naming tatlo at
hinila si Vinxie at sinakal.

"Arkh!!!" Halos lumawit ang dila nya sa higpit ng pagkakasakal ko sa kanya.

"Marcus! Don't hurt her!" Buong pwersa akong itinulak ni Francis kaya nakabitaw ako
sa pagkakasakal sa kanya. Pumagitna sya sa amin ng walang hiyang babae.

"Umalis ka sa harap nya, Francis." Madiin kong utos.

"No! Wag mo syang sasaktan, Marcus!" Mas madiing utos ni Francis sa akin.

"And why not?!" Bulyaw ko sa kanya.

"Because she is pregnant!" Wh-what?! Nabuntis ni Francis si Vinxie?! Paano?!

Kelan?! Saan?!

"Fuck you!" Sigaw ko sa kanilang dalawa. I cannot contain my anger anymore. Gusto
ko silang pataying dalawa.

"It's not mine, asshole. It's yours! So fuck you, Martenei, FUCK YOU!" Itinulak nya
ako at mabilis na umalis. Naiwan akong tulala sa harap ng nakangiting si Vinxie.
=================

Chapter 55

"Francis?" I heard Clem calling me pero hindi ako huminto sa mabilis paglalakad.

"Sandali! Ano ba!" Naramdaman ko ang mga hakbang nya na patakbo nang humahabol sa
akin pero diretso pa rin ako sa mabilis kong paghakbang. Nang makalabas ako ng
building ay saka lang ako tumigil at tumingin sa paligid. What now?

"Ano ba?! Hindi mo ba naririnig ang pagtawag ko sayo!" Pagrereklamo nya. Hindi ko
sya pinapansin. Galit ako. Galit na galit!

Tumakbo ako palayo kay Clem. Ayokong makita nyang naiiyak na ako sa galit.

"Francis!" Narinig kong sigaw nya pero hindi ko sya nilingon. Takbo lang ako ng
takbo na hindi pinapansin ang sensation sa aking likuran. Fuck Marcus! Kung
makipagsex sa akin akala mo wala ng bukas. Yun pala... yun pala! Damn him! Tumakbo
pa ako nang tumakbo hanggang sa makarating ako sa oval. Tumakbo ulit ako paikot
doon kahit hingal na hingal na ako sa pagod at sobrang init ng araw na tumatama sa
balat ko. Nakita kong pinagtitinginan na ako ng mga estudyanteng naabutan ko doon
dahil ako lang naman ang tangang tumatakbo doon ng tanghaling tapat. I ran and ran.
Trying to ease the pain in my heart. Nananakit na ang mga binti ko pero hindi pa
rin ako tumigil. Kahit na naiwan ko na ang suot kong sapin sa paa takbo pa rin ako
nang takbo. Hanggang sa nadapa ako. Sumubsob ang buong katawan ko sa damuhan.
Malakas. Kumalabog. Hindi ako nakabangon. And I cried. Umiyak ako hindi dahil sa
sakit ng katawan kong sumadlak sa lupa. Umiyak ako dahil sa sakit ng puso ko. Sakit
na dulot nina Vinxie at Marcus. Yumugyog ang buong katawan ko sa sobrang pag-iyak
na ginawa ko. Fuck! Ang sakit ng dibdib ko. Para akong binabarena sa puso.

"Fuck you, Marcus! Fuck you!" Dinaklot ko ang dibdib ko. Damn it! Bakit ayaw
tumigil ng sakit?! Hindi ko alam kung gaano ako katagal umiyak. Naramdaman ko na
lang na may humihila sa katawan ko.

"Stupid! Stupid! Stupid!" Sigaw ng sigaw si Clem habang ibinabangon ako. Pinunasan
ko ang luha ko habang pinapagpag ni Clem ang katawan kong marumi.

"Shit! May sugat ka!" Itinuro nya ang noo ko na nagsisimula nang humapadi.

"Antanga mo!" Nanggigil na bulyaw nya sa akin. Fucking A! Tumulo ulit ang luha ko.
She's right. Antanga-tanga ko! Antanga kong iyakan ang gagong si Marcus na yun.
Fuck! Walang silbi ang talino ko ngayon. Hindi madiktahan ng matalino kong utak ang
mga mata ko na tumigil sa pag-iyak. Hindi madiktahan ng matalino kong utak ang puso
kong tumigil sa pagsakit.

"Ano ba ang nangyayari sayo?" Malumanay nyang tanong. Umupo sya sa harap ko at
hinawakan ang magkabilang braso ko. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko.
Napayakap ako sa kanya. Muling yumugyog ang mga balikat ko.

"Tama ka, antanga ko, Clem." Gumagaralgal kong sabi sa kanya. Shit! Bakla na nga ba
ako talaga at iniiyakan ko na ang isang lalaki?

"Tahan na. Tara na ng malinisan na natin yang mga sugat mo." Sya na mismo ang
pumunas sa mukha ko gamit ang marumi nang panyo at inalalayan nya akong makatayo.
Akay pa rin nya ako papunta sa sasakyang naghihintay. Nakita ko si Ryan na
nagtatanong ang mga matang nakatingin sa akin. Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya.
Sumakay kami ni Clem at nagdrive si Ryan patungo sa 7 Demons building.

"Nagwawala si Marcus." Biglang sabi ni Ryan sa amin.

"Ayoko muna syang makita." Walang kabuhay-buhay na tugon ko sa kanya.

"Doon muna kami sa kwarto ko. Gagamutin ko ang sugat nya." Salo ni Clem sa akin.
Nang makita nyang tumango si Ryan ay nagpatiuna na syang bumaba. Agad syang
isinikay ni Clem sa elevator at inalalayang palabas nang makarating kami sa 6th
floor.

"Tara, dito tayo." Inakay nya ako sa isang pintuan na ginamitan din nya ng card
key.

Nang makapasok kami sa loob ay dumiretso ako sa sofa. Maganda ang kwarto nya hindi
man iyon kasinglaki ng penthouse. Umupo si Clem sa harap ko bitbit ang first aid
kit.

"Aw!" Sinamaan ko sya ng tingin ng diinan nya ang bulak sa noo ko. Pati ang mga
sugat sa tuhod ko at palad ay ginamot nya at linagyan ng gasa. Hinarap nya ako
pagkatapos.

"Siguro naman, magkwekwento ka na." Nag-iwas ako sa kanya ng tingin.

"I wanna get drunk first bago ako magkwento." Matagal nya akong tinitigan.

"Cge pero kumain ka muna saka tayo magpapakalasing." Tinanguan ko sya. May
tinawagan sya sa telepono at ilang saglit pa ay may dumating nang members ng gang
na may dalang pagkain at alak.

Pinilit kong kumain kahit walang lasa ang mga masasarap na pagkain sa harap ko.
Wala pa mang kalahati ang nauubos ko ay umayaw na ako. Agad kong inabot ang alak at
binuksan iyon nang hindi tinitignan ang pangalan. Tamang-tama at malamig iyon.
Dire-diretso akong uminom kahit may natatapon na sa gilid ng bibig ko.

"Ano ba! Hinay-hinay naman! Wala ka naman sigurong laklakin pati bote di ba?"
Inagaw nya sa akin ang bote ngunit kinuha ko rin iyon pabalik at muling tinungga.
Gusto kong magpakalasing. Yung lasing na lasing. Yung nanlulupasay sa sobrang
kalasingan. Habang iniinom ko ang mapait na likido ay muli akong napaluha. Ah!
Dahil ito sa pait ng alak. Tama. Dahil lang ito sa pait ng alak at hindi dahil kay
Marcus.

"TAMA NA!" Muling inagaw ni Clem ang bote ng alak at ibinato ito. Napasubsob na ako
sa mga palad ko.

"Linoko nya ako, Clem! Sinaktan nya ako!" Yinakap ako ni Clem.

"Hindi pa natin alam ang totoo. Pakinggan mo muna ang paliwanag ni Marcus."
Mahinahon nyang pakiusap sa akin. Pero sarado na ang isip at tenga ko.

"Ito na siguro yung karma ko, Clem. Noong Janus pa ako at minahal ko sya, napahamak
ako. Ngayong Francis na ako at minahal ko ulit sya, dinudurog na naman ang puso ko.
Dapat siguro itigil ko na ito, Clem. Nasasaktan na naman ako eh." Naramdaman kong
hinaplos nya ang likod ko. Hinaplos ng hinaplos hanggang sa makatulog na ako.

Napasapo ako sa ulo kong kumikirot ng magising ako. Pati mga mata ko ay mahapdi.

"Damn!" I groaned. Nang masigurado kong kaya ko nang magmulat ng mata ay yun nga
ang ginawa ko. Sumalubong sa akin ang pamilyar na silid. Muli akong napapikit.

"Damn you, Clem! Traitor!" Alam ko namang kahit sya yung umalalay sa akin kanina ay
na kay Marcus pa rin ang loyalty nya. Napailing na lang ako at pumunta na ng banyo.

Pagkatapos ko doon ay lumabas na ako at tinungo ang pinto palabas ng kwarto. May
nauulingan akong nag-uusap.

"Paanong nangyaring nabuntis kita?!" Galit na boses ni Marcus ang naulingan ko.
Nanghina ako sa narinig ko kaya napakapit ako sa pader. So it's confirmed. Buntis
nga si Vinxie.

"Nung Summer! Hindi ba at pinuntahan kita sa France noon bago ako umuwi dito?!"
Boses naman ni Vinxie.

"Why didn't you tell me that you were fertile?!" Lalong bumangis ang boses ni
Marcus.

"Why didn't you use protection?!" Galit na ring sabi ng babae.

"You fucking know that I do not use protections, damn you!"

"We both enjoyed it, Marcus! Have you forgotten how you moaned in pleasure above
me?" Shit! Nakaramdam ako ng kurot sa puso ko. Napapikit ako sa sakit.

"Vinxie!" Narinig ko ang boses ni Flame.

"Get rid of it." Matigas na sabi ni Marcus. Napamulagat ako ng mata. Ipapapatay ni
Marcus ang sarili nyang anak? Tuluyan na akong lumabas ng silid.

"How dare you, Marcus?!" Sigaw ni Vinxie sa kanya. Nakita kong sasapakin nya na ang
babae kaya mabilis ko sya nilapitan.

"No, Marcus! Wag mong patayin ang anak mo." Matigas kong sabi sa kanya. Lumamlam
ang mga mata nyang tumingin sa akin.

"It's my choice, Francis." Sabi nya pagkaraan ng mahabang katahimikan. "Hold her!
I'm gonna rid of it myself!" Utos nito kina Flame at Ryan na naroon din pala. Agad
nilang hinawakan ang magkabilang braso ni Vinxie na nagmumura na.

"You cannot do it to your child, Marcus! Walang hiya ka!" Sigaw na ng sigaw ang
babae.

"I am the Sadist, remember?! Watch me!" Nasa boses nya ang determinasyon. Pati ako
ay nataranta na.

"Kapag itinuloy mo yan, aalis ako! Aalis ako, Marcus at iiwan kita." Pagbabanta ko
sa kanya. Naglaban ang tinginan naming dalawa. Walang gustong unang sumuko. Sya ang
unang nagsalita.

"Cge. Hindi ko ipapatanggal ang bata sa isang kundisyon." Lahat kami ay napatingin
sa kanya.

"You will not leave me. You will not run away from me again." Napanganga ako sa
kanya.

"Ano?! At paano kami ng magiging anak natin?!" Galit na tanong ni Vinxie.

"Buntis ka lang sa anak mo. Kapag lumabas yan, saka pa lang ako makakasigurado na
ako nga ang ama nyan. Ano ba ang gusto mong mangyari? Ang pikutin ako?! Masyado ka
naman atang naninigurado na porke buntis ka na sa sinasabi mong anak ko ay susundin
ko na ang lahat ng gusto mo! Baka nakakalimutan mong si Marcus Martenei ang
ginagago mo! Hindi mo ako basta mapapaikot." Matalim na tinignan ni Marcus si
Vinxie.

"At kapag nalaman ko na pinaglololoko mo lang ako, sisiguraduhin ko na pati ang

kaluluwa mo sisigaw sa sakit sa gagawin ko sayo!" Tumayo ang balahibo ko sa sinabi
ni Marcus.
"Fuck you, Marcus! Magpapakamatay ako! Tignan ko lang kung hindi ka bulabugin ng
konsensya mo!" Nanggagalaiting sigaw ni Vinxie. Nanigas ako nang tumawa na parang
demonyo si Marcus.

"Tingin mo ba may konsensya pa ako, Vinxie?! Cge gawin mo yang sinasabi mo. Bakit
naman kita pipigilan? Mas mabuti nga iyon nang wala na akong iisipin pa. At ito ang
tatandaan nyo, wag na wag nyo akong pagbabantaan, lalo na ang pagbantaang iiwan nyo
ako. " tumitig sya sa akin na naninigas na sa takot. "Dahil papatay ako. Papatay
ako."

=================

Chapter 56

"Master." Napasulyap ako kay Flame.

"Nasa penthouse na ba sya?"

"Nasa library pa, Master." Tumingin ako sa wristwatch ko at napabuntong-hininga

nang makitang alas sais na ng hapon. Isang linggo nang late umuwi si Francis.
Halatang iniiwasan nya ako. Kung hindi ko pa pipilitin, hindi pa sya sasabay sa
aking kumain. At sa pagtulog, malamig din sya. Nakatalikod lagi. Kapag nangalabit
ako ay tumatanggi. I tried explaining pero hindi sya nakikinig. Hinayaan ko lang
muna sya sa nakalipas na mga araw. Pero hindi pwedeng magtagal pa ito. Monthsary pa
naman namin bukas. Kung hindi lang dahil sa tarantadong Vinxie na iyon. Hindi kami
magkakaganito.

"And the bitch?" Tanong nya kay Ryan na as usual, mayroon na namang babaeng
pinapatay. Pinapatay sa sarap.

"Bantay-sarado, Master." Tugon nito sa busy sa paglapirot sa harap ng babaeng

hubo't hubad na nakatali sa sahig.

"Siguraduhin nyo lang na safe yung sinasabi nyang baby sa tyan nya." Ayokong
mapahamak iyon kung totoong sa akin sya. Isa pa, ayokong tuluyang magalit sa akin
si Francis kapag nawala ang batang iyon. Si Francis ang priority ko. At kung
mapapatunayan nga na sa akin yung batang dinadala ni Vinxie, hindi pa rin mababago
ang priority ko. Si Francis pa rin.

"Kumusta pala yung pinapaprepare ko para bukas?" Tanong ko kay Flame who was busy
jacking off habang pinapanuod si Ryan. Dah! Bakit ba ako napapaligiran ng mga
pervert na demonyo. Nakakainggit tuloy. Damn! Isang linggo na akong tigang at
kinululit na ako ni little Marcus. Ayoko namang gumamit ng iba dahil ayaw
magrelease ni little Marcus sa iba.

Lalo akong pinagpawisan nang pumunta na si Flame sa likuran ng babae habang nasa
harap nito si Ryan. Halos sabay silang umaatras-abante. Fuck! Naiimagine ko si
Francis habang umuungol sa pinaghalong sakit at sarap ang babae lalo pa at
nanginginig na ang pagkalalaki ko. Tang ina ka talaga, Vinxie! Kasalanan mo lahat
ito, damn you!

Kagagaling lang ni Francis sa banyo  nang dumating ako. As usual, titignan nya lang
ako saglit bago nya ipagpapatuloy ang kanyang ginagawa. Napailing na lang ako.
Pumasok na ako sa banyo at naligo. Lilinisin ko ng mabuti ang katawan ko. Hindi ako
makakapayag na hindi nya ako pakikinggan at hindi ako makakascore ngayong gabi.
Wala ng silbi ang pagpipiano ko.

Nang makalabas ako sa banyo ay hindi na ako nagbihis pa. With just a towel on my
waist, lumapit ako sa side ni Francis.

"Alam kong gising ka. Mag-usap tayo." Hindi sya tumugon ni dumilat ay hindi nya
ginawa.

"Francis, sorry na. Hindi ko naman kagustuhan yung nangyari. Kung pwede ko lang
ibalik yung time na inakit nya ako, hindi ko sya papatulan." Hinaplos ko ang
balikat nya. He jerked off. Lihim akong napangiti. Alam ko namang namimiss nya na
rin ang mga haplos ko. Tiniis ko kasing hindi sya patulugin sa mga haplos ko bilang
kapalit ng hindi nya pagsagot sa mga pangangalabit ko.

"Love, hindi pa tayo sigurado kung akin iyon. What if it's just a trap? Do you want
me to fall on her trap? Ganyan ba kababaw ang pagmamahal mo sa akin na gabi-gabi
mong isinisigaw sa apat na sulok ng kwartong ito? Basta-basta mo na lang ba akong
ipamimigay? Hahayaan mo bang iba ang makinabang sa mga labi kong ilang beses ng
pinaungol ka sa sarap? Hahayaan mo bang iba ang makinabang sa mga kamay kong halos
magpapilipit sayo sa kilig kapag humahaplos, pumipisil, kumukurot at nagpapala sa
iyong katawan mula taas hanggang baba? Hahayaan mo bang iba ang makinabang sa
mahaba, malaki, mataba, at matigas kong..."

"Enough!" Nanlilisik ang mga mata nyang tumingin sa akin pagkatapos ay sa kamay
kong nasa likuran nya na at humahaplos. Lihim akong napangiti dahil alam kong
tumatayo na ang kanya na visible sa kanyang suot na pajama. Pinagbawalan ko na kasi
syang magsuot ng briefs tuwing matutulog kami dahil mahuhubad din naman iyon o
maibababa.

"Are you seducing me, Martenei?" Naniningkit ang mga mata nyang tanong. Obvious ang
hingal sa kanyang boses.

"Naaakit ka na ba?" Malagkit akong tumitig sa kanya at pinagbuti pa ang pagpisil ko

sa kanyang dalawang burol. Napapikit at napakagat-labi sya ng padaanan ng daliri ko
ang pagitan ng mga iyon. Psychology plus seduction, baby!

"I miss you." Ilinapit ko ang mga labi ko pahaplos sa mga labi nya. Hindi ko sya
hinalikan. Ihinahaplos ko lang ang mga labi ko. Nakikipagpalitan lang ako ng mga
maiinit na hininga sa kanya. Ilinipat ko ang kamay ko papasok sa harapan ng pajama
nya. Lalo syang napapikit nanng haplusin ko ang gising na gising nyang pagkalalaki.
Nahigit nya ang kanyang hininga ng marahas ko itong pisil-pisilin. Napahiga na sya
ng tuluyan sa kama at napaliyad ng itaas-baba ko ang aking kamay.
"Matitiis mo bang iba ang gumawa nito sayo o iba ang gumawa nito sa akin?"
Pinabilis ko ang paggalaw ng kamay ko. Habang ibinababa ang pajama nya ng isang
kamay ko.

"Ma-marc-marcus!" Napangiti ako ng lumiliyad na talaga sya. Ibinaba ko ang mukha ko

sa hawak kong bahagi nya. Hinipan ko ito and it shivered.

"Uh! M-marc---ugh!" Namilipit na ang katawan nya nang isubo ko ito. God! He tastes
so good. His velvety and smooth tip is giving my tongue a wonderful feeling. When
it went deeper in my mouth, naramdaman ko ang  pagsabunot ng dalawang kamay nya sa
mga buhok ko assisting my head on its movements. Halos mabaliw na sya as he inhaled
and exahaled sharply because of the pleasure I am giving him. Before he could
release, I've already held his feet up on his sides and slowly but surely
penetrated his rear. Sabay kaming napaungol ng malakas. And soon after, we are both
shouting each other's name as our bodies were connected as one.

"Paano kung anak mo talaga iyon?" Tanong nya sa akin habang nakayakap ako sa
likuran nya.

"Eh di anak. Susuportahan ko. Ibibigay ko ang pangalan ko. But that's all I could
give. Hanggang doon lang ang kaya ko."

"Kawawa ang bata kapag lumaki syang walang pamilya."

"Mas mahihirapan sya kung sa akin sya lalaki at wala ka sa tabi ko. Baka sa kanya
ko lang maibubunton ang galit ko sa mundo kapag nawala ka ulit sa piling ko. Ikaw
lang, Janus Serna o Francis Jose, ang kaligayahan ko. Sayo lang umiikot ang buhay
ko. Kapag nawala kang muli, mawawalan ako ng silbi sa mundo." Hinigpitan ko ang
pagkakayakap ko sa kanya.

"Paano si Vinxie?" Muli nyang tanong.

"Sya ang naglagay sa sarili nya sa kinalalagyan nya ngayon. Kung gusto nyang
palakihin ang bata, papayag ako. Kung gusto nyang iwan sa atin, papayag din ako."

"Sa atin?" Humarap sya sa akin. May kislap sa kanyang mga mata.

"Oo. Dalawa tayong tatayo bilang ama nya. Bubuo tayo ng pamilya kasama ang baby
kung ibibigay sya sa atin ng babaeng yun." Hinagkan ko sya ng malambing sa labi.

"So are we good now, Mr. Francis Jose?"

"Treat her nicely and we're good."

"I'll try." Pagbibigay ko sa kanya.

"Promise me one thing, Marcus Martenei." Tumitig sya sa mga mata ko.

"Kung sakali mang kailangan mong mamili sa amin ng magiging anak mo, ipangako mong
sya ang pipiliin mo." Seryoso nyang sabi.

"What?! Ayoko!" Labis na pagtanggi ko.

"Cge, bahala ka. Hindi mo na ulit ako mahahalikan, mayayakap, mahahaplos,

MAAANGKIN." Natigilan ako sa sinabi nya at sa itsura nyang nang-aakit. Fuck! Alam
ko ang ginagawa nya. Ginagamit nya sa akin ngayon ang ginamit ko sa kanya kanina!
Napalatak ako. Psychology plus seduction, baby?!

"Ano na?!"

"Oo na!" Bulyaw ko sa kanya.

"Napipilitan ka lang ata eh." Nakalabi nyang sabi. Napatitig ako sa mga labi nya na
pinapula pa ng madidiing mga halik ko sa kanya kanina. Fuck, Janus. Why do you have
to be so damn cute and delicious?

"Oo na." Mahinahon kong sabi na nagpangiti sa kanya.

"Sa isang kundisyon din." Namamaos kong sabi sa kanya. Nararamdaman kong may
nagigising na namang bahagi ko.

"Ano yun?" Kinunotan nya ako ng noo.

"Marcus!" Pagrereklamo nya ng padapain ko ang katawan nya.

"One more round, Janus." I went above him. And you already knew what happened next.

=================

Chapter 57

"Saan ba tayo pupunta?" Naiinis kong tanong kay Marcus. Kaninang dumating ako sa
penthouse ay pinagbihis nya ako at pinagsuot ng tuxedo. Akala ko lalabas kami para
magdinner sa isang hotel pero nung nasa loob na kami ng kotse ay linagyan nya ako
ng blindfold at headset. Sus! Ano kaya ang linuluto nitong sorpresa para sa akin?

Pero nung isang oras na mahigit syang nagdadrive ay nagsimula akong makadama ng
pagkainip at gutom. Saang lupalop ba ng Pilipinas nya ako dadalhin. At dun na
nagsimula ang pagrereklamo ko sa kanya. After twenty more minutes, sa wakas tumigil
na rin sya. Bumaba na kami at naglakad, hindi pa rin nya tinatanggal ang headset at
blindfold ko.

"Marcus, naiinis na ako." Pagalit kong sabi sa kanya. Sa wakas, tinanggal na rin
nya ang headset ko pero pinanatali ang blindfold.

"Akala ko ba ako ang mainipin sa ating dalawa, bakit nagmumuryot ka pa dyan eh

malapit na tayo. Oh hagdan. Akyat ka." Hindi na ako nagsalita. Humakbang na lang
ako paakyat. I can hear some people murmuring pero hindi ko naman maintindihan ang
pinag-uusapan nila.

"Tayo ka lang dyan. Wag kang gagalaw." Bilin nya nang sa wakas ay makarating kami
sa pupuntahan namin.

"Teka san ka pupunta?"

"Dito lang ako sa harap mo. Kapag nagbilang ako, saka mo lang tatanggalin yang
blindfold mo ha. Promise me."

"Oo na." Sa totoo lang, kating-kati na akong tanggalin ito pero ayoko namang sirain
ang plinaplano ni Marcus.

"Love, ready na. 1... 2... 3!" Tinanggal ko na ang blindfold ko. Nasilaw pa ako sa
spot light na nakatutok pala sa akin. Nang makapag-adjust na ang mga mata ko ay
saka pa lang ako napatingin kay Marcus. May spotlight din nakatutok sa kanya.
Napakagwapo nya sa suot nyang gitara. Tumingin ako sa paligid. Kadiliman lang ang
nakita ko. Tumingala ako. Napakaraming bituin sa langit. May nakasukbit sa kanyang
gitara at may mike sa harap nya.

"Nasaan tayo?" Nagtataka kong tanong sa kanya dahil nakapagtatakang kami lang ang
andito.

"Happy monthsary, love. I love you so much, Chester Janus Cruz Serna. Na kahit
Francis Sandoval Jose na ang dala-dala mo ngayon, ikaw pa rin ang Janus ko. Ang
lalaking minahal ko sa una naming pagkikita. Ang lalaking iniyakan ko ng ilang
taon. Ang tanging taong nagmamay-ari ng buong pagkatao ko, ng buong puso ko at ng
buong buhay ko." Humapdi ang mga mata ko. Not because of the spotlight but because
of the words that he said.

"This is my song for you, love. Straight from my heart."

I WON'T GIVE UP

When I look into your eyesIt's like watching the night sky or the beautiful
sunriseThere's so much they hold
And just like them old stars.I see that you've come so farTo be right where you
areHow old is your soul?

Well, I won't give up on usEven if the skies get roughI'm giving you all my loveI'm
still looking up

And when you're needing you're space to do some navigatingI'll be there patiently
waiting to see what you find

Cause even the stars they burnSome even fall to the earthWe've got a lot to
learnGod knows we're worth it

No, I won't give up on usEven if the skies get roughI'm giving you all my loveI'm
still looking up, still looking up

Pinunasan ko ang luhang bumasa sa pisngi ko at naglakad papunta sa kanya.

"Nakakaiyak ba ang pagkanta ko, love?" Napatawa ako dahil kitang-kita ko ang
palihim nyang pagpunas sa kanyang mga mata.

"Akala mo ba tapos na? Sorry, love hindi na ako makapaghintay pa hanggang sa maging
doktor ka na." Ibinaba nya ang gitara at may dinukot sa bulsa nya. Kinuha nya ang
mike at lumuhod sya sa harap ko.

"Mr. Chester Janus Serna, Francis Sandoval Jose, will you marry me?" Itinaas nya
ang kahita sa akin. It is a ring na may mga diamonds sa palibot nito.

"M-marcus." Natulala ako sa pagkislap ng singsing dahil sa tama ng spotlight.

"Marry me." Tumingin ako sa kanya at sinabi ang mga salitang gusto nyang marinig.

"Yes." Tumayo sya at isinuot sa palasingsingan ko ang singsing. Hinawakan nya ang
mukha ko at masuyo akong hinalikan sa labi. Sinagot ko ito ng halik na
magpaparamdam sa kanya kung gaano ko sya kamahal. Matagal kaming nagsalo sa halik
na puno ng pagmamahal namin sa isa't isa.

Napahiwalay ako sa kanya ng makarinig ako ng malakas na hiyawan at palakpakan.

Bigla ring nagliwanag ang paligid. Damn! Nasa oval pala kami. Hiyawan ng hiyawan
ang mga members ng 7 Demons sa pangunguna nina Clem, Ryan, Flame, Winter at Summer.
At tiyak kong narito ang lahat ng estudyante ng Martenei University.

"Marcus!" Naniningkit ang mga matang tumingin ako sa kanya. Niyakap nya ako at
binulungan.
"I love you, Francis Jose soon to be Martenei." At muli akong nabingi sa masigabong
palakpakan at hiyawan.

=================

Chapter 58

It's been six months since Marcus proposed to me. Napakiusapan ko naman syang kapag
nakagraduate na ako ng Premed kami 'magpapakasal'. At pumayag naman sya.

Papunta ako ngayon kay Vinxie. Pagkatapos magpropose ni Marcus sa akin, nakaugalian
ko na ring dalawin ang babae. Though nung una masama ang treatment nya sakin,
nowadays it seems na nagiging open na sya sa akin. She is starting to trust me.
Naaawa ako sa kanya knowing that Marcus will never love her the way she wanted it.

"Vinxie." I called her attention. Nakasilip sya sa bintana ng silid nya habang
hinahaplos ang malaki na nyang tyan. Three weeks from now manganganak na sya.
December 21 to be exact. Sabi ko nga sana umabot ng 25 para tamang-tama na
Christmas.

"Francis." Nakangiti nyang baling sa akin. Madalas ko na syang nakikitang nakangiti

ngayon. Hindi katulad dati na puro angil lang ang isinasagot nya sa akin.

"Nakapili ka na ba ng pangalan para sa baby?" Umupo ako sa sofa at tumabi sya sa

akin.

"Jarius Vei. Pangalan mo, ni Marcus, at pangalan ko." Napangiti ako sa kanya.

"At ikaw ang magiging daddy ng anak ko." Napatitig ako sa kanya. May lambong ng
lungkot sa kanyang mga mata.

"Pasensya ka na kay Marcus. Medyo busy lang sya kaya hindi sya nakakadalaw. Alam mo
na, graduating na kasi." Pagtatakip ko.

"Wag kang mag-alala. Alam ko naman na kahit kailan, hindi ako matatanggap ni
Marcus. At itong baby, tinanggap lang naman nya dahil sayo. Salamat sa kabutihan
mo, Janus. Napakabait mong tao. No wonder Marcus is truly, madly and deeply in love
with you. Hindi lang ang buhay ni Marcus ang binago po. Pati na rin ang buhay ko."
Yinakap nya ako. Ramdam ko ang sincerity sa boses nya.

"Hus, binobola mo lang ako kasi sasamahan kitang bumili ng damit ni Jarius eh.
Don't worry nagbigay si Marcus ng pambili." Natawa sya sa akin.

"Hindi ba sya sasama?" Nasa kotse na kami nang magtanong sya.

"Susunod na lang daw sya." Nakangiti kong baling sa kanya. Ako ang nagmamaneho.

"Buti pinayagan ka nyang umalis na walang kabuntot na bantay."

"Some people following me when I walk really freaks me out. Kaya ayun napilit ko na
wag akong pasamahan." I stopped the engine and went down the car. Pumunta ako sa
side ni Vinxie at inalalayan sya pababa.

"Thank you ulit, Janus. Maeexercise na ang mga paa ko sa mahabang lakaran."
Nakakapit sya sa braso ko as we walk towards the entrance of the mall.

"It's good for you. Walking is a good exercise for pregnant women especially
malapit ka nang manganak." Nasa loob na kami ng mall at paakyat na ng escalator.

"Opo, Doc Daddy!" Natawa kaming pareho sa biro nya.

The day at the mall with her was great. Nakakaexcite mamili ng mga gamit ng baby.
Masaya ako. Everything is at their rightful places.

"Are you sure kaya mo?" Vinxie asked for the nth time simula nang lumabas kami sa
Baby and Me hanggang dito sa parking lot ng mall. Hindi ko sya masisi dahil halos
matabunan na ako ng pinamili namin. Ansarap kasing magshopping ng gamit ng baby eh.
Malapit na kami sa kotse nang biglang matigil sa paglalakad si Vinxie.

"Oh bakit?" Nagtatakang tanong ko sa kanya pero gimbal lang syang nakatingin sa
lalaking nasa harap namin. Nakangisi ito at titig na titig kay Vinxie.

"Kumusta na, little girl? Namiss mo ba si Kuya?" So, kuya pala ito ni Vinxie.
Humakbang ito palapit ngunit umatras ang babae na ipinagtaka ko. Something is
wrong.

"Natatakot ka pa rin, little girl? Sino naman ito? Ah, asawa mo sigurado. Tignan mo
nga naman ang swerte mo, little girl. Pagkatapos ka naming pagsawaan ni Daddy, may
naakit na naman sayo." Damn! Tarantado ba ito? I instinctively went infront of
Vinxie.

"Back off, asshole!" Pagbabanta ko sa kanya. Asan na ba ang mga guards dito sa
parking area? I put on a fighting stunt. Handa akong lumaban kung kinakailangan.
Pero pareho kaming nahintakutan ng maglabas sya ng baril at itinutok sa amin.

"Matapang ka? Cge harapin mo ito." Itinutok nya sa amin ang baril.

"Ano ba ang gusto mo, kuya? Bakit ayaw mo pa akong patahimikin?" Nasa boses ni
Vinxie ang takot at galit.
"I want you, little girl. Akin ka lang. Come back to me. Wala na si Daddy. Patay na
sya kaya masosolo na kita. Di ba sabi mo mahal mo si Kuya? Kaya halika na. Tayo ang
magsama! Tayo ang gagawa ng pamilya!" God! This man is crazy!

"Ayoko sayo! Hindi na kita aarg!" Napauklo si Vinxie sapo ang tyan.

"Vinxie!" Agad ko syang inalalayan.

"Ja-nus, sumasakit ang tyan ko! Manga-manganganak na ata ako!" Fuck!

"Look, mister. Manganganak na sya! Let us go and I will take her to the hospital."
Pakiusap ko sa lalaki.

"Hindi! Sasama ka sa akin, Vinxie! Ako! Ako ang magpapaanak sayo!" Bulyaw nito sa
amin at ipinagduldulan pa ang baril.

"Hindi! Hindi ako sasama sayo! Demonyo ka! Aargh!" Lalo akong nataranta ng
mamilipit sya sa sakit. Hindi ko na alam kung paano ko sya hahawakan.

"Ah ganon?! Pwes, papatayin na lang kita kesa iba pa ang makinabang sayo!"

BANG!

Ipinutok nya ang baril ngunit naging maagap ako sa paprotekta kay Vinxie. Sumirit
ang kirot sa buong katawan ko. I can feel the burning pain of the bullet on my
back.

BANG!

At isa pang nakakabinging putok ang narinig ko. Lalong bumigat ang likod ko. Dama
ko ang pagtagos ng bala rito.

"NO!!!" I recognize that voice. It's Marcus.

"Oh God! Francis." Sinapo nya ang nanghihinang katawan ko mula kay Vinxie na
namimilipit na dala ng labor. Maingay ang paligid. Nagkakagulo. I can hear someone
screaming and cursing.

"M-marcus, ma-manga-nganak na sya. U-una-hin m-mo sya." Utos ko sa kanya.

"No! Ayoko!" Kitang-kita ko ang takot, galit at sobrang pag-aalala sa mukha nya
partikular sa kanyang mga mata.
"Y-you p-ro-mised." Namimigat na ang takulap ng mga mata ko. At ilang saglit pa ay
tuluyan ko na silang ipinikit.

Marcus

"N-No! Janus! Putang ina naman! Hindi pwede! Hindi mo ako pwedeng iwan ulit! Hindi
pwede! Tang ina! Tang ina!" Binuhat ko ang katawan nya at itinakbo sya papunta sa
naghihintay na van. Agad akong inalalayan ng mga member ng 7 Demons. Wala na akong
pakialam sa paligid. Mamatay na silang lahat wag lang si Janus. I drove like a
maniac papuntang ospital. Pasulyap-sulyap ako sa katawan ni Janus sa likod na
alalay ni Ryan. Sigaw din ng sigaw si Vinxie sa likod na alalay naman ni Clem.
Fuck! I don't give a damn about her in labor.

Agad kong binuksan ang pintuan ng van nang makarating kami ng ospital. Mabilis
namang nakaalalay ang mga tao doon at idineretso si Janus sa operating room. Si
Vinxie sa delivery room.

Lakad ako ng lakad pabalik-balik sa harap ng OR. Limang oras na akong naghihintay,
nakapanganak na ang tang inang babae at lahat, hindi pa rin lumalabas ang doktor na
umopera kay Janus. Naglabas ako ng sigarilyo at nagsindi.

"Master, bawal magyosi dito." Sinamaan ko sya ng tingin. Ilang hithit-buga pa ang
ginawa ko. Fuck! Ito na naman yung mabigat at masakit na pakiramdam sa dibdib na
una kong naramdaman maglilimang taon na ang nakalilipas. Sinuntok ko ang dibdib ko
para maibsan ang sakit at bilis ng pintig nito. Takot na takot ako ngayon. Pigil na
pigil ko ang pag-iyak kaya pati lalamunan ko ay nananakit na.

Napatingin kaming lahat nang bumukas ang pintuan ng OR. Lumabas doon ang pagod na
doktor. Agad ko syang sinalubong.

"The patient is okay now. Sa laman tumama ang mga bala, thank God." Napapikit ako
at nakahinga ng maluwag. Hinayaan ko na ang mga luhang tumulo.

Yes, thank God!

=================

Final Chapter

SALAMAT:

JuvannPhoenix_08Bk_onlygirlYamstiquMoninaBautistaAqsicarizaLiemhardzSimple_me1007Ay
aflores7MechumechuEdlinejoycePauleenyClaudineYambotMpcanadaBifurcumKISHAJaiMacasieb
MaritesManaog3Milkypink_16Jhen_0584Silent Readers
Thank you sa comments, votes especially sa saya, luha, at kilig.

Sa susunod ulit.

I was feeling agitated. Tumingin ako sa kinaroroonan ng mga parents ko. Mga dahil
andito silang lahat, my biological and adoptive parents. Kitang-kita ang kasiyahan
sa kanilang mga mukha. Yeah, I've met them. They explained, apologized and I
accepted them, understood them and loved them. Mahirap din ang pinagdaanan nila at
ayoko na iyong dagdagan pa.

Nasa tabi nila si Marcus kasama ang dalawang taong anak na si Jarius. Our son. I
was so happy when he already accepted and learned to love that charming little boy
na replica nya. I always laugh whenever I remember how Marcus would get jealous to
his son kapag naaagaw nito ang atensyon ko. Hay. Kung makikita lamang ni Vinxie ang
anak siguradong hindi nya ito iiwan nuon. Nagising na lang ako na wala na sya at
tanging isang sulat ng paghingi ng tawad at pagpapaalam ang iniwan nya kasama ang
anak nya. Sinabi rin nyang kami daw ni Marcus ang deserving na maging parents ni
Baby Jarius. Pinahanap ko sya nuon kay Marcus pero walang Vinxie na natagpuan.
Kunsabagay, hindi mo talaga mahahanap ang taong ayaw magpahanap.

Napatingin ako sa harap nang magkaroon ng masigabong palakpakan at makitang lahat

ng mga katabi ko ay nakatingin sa akin nang may malalaking ngiti. Muling
pumailanlang ang boses.

"Summa Cum Laude for Bs Biology, Francis Sandoval Jose."

Tumayo ako at naglakad papunta sa stage. Muli akong lumingon sa gawi nina Marcus.
Nakatayo sila at proud na proud na nakatingin sa akin. Something touched my heart.
Masayang-masaya ako ngayon at wala nang mahihiling pa.

France

"Congratulations!" Hindi magkamayaw ang mga pagbating aking naririnig mula sa mga
taong sumaksi sa aking pakikiisang dibdib sa tanging taong minahal ko. Ah. Sinong
mag-aakala na wala pang isang linggo mula nang marinig ko ang mga salitang iyon sa
graduation ko ay muli na naman akong babatiin ng lahat? Pero this time, dalawa na
kaming binabati.

Yup. Dito ako dinala ni Marcus. Akala ko bakasyon lang namin at ipapakilala lang
nya ako sa kanyang buong angkan pero diretso na pala kaming magpapakasal. Masaya
dahil tinanggap ang pagmamahalan namin ng kanyang buong pamilya nang walang
pagtatanong at panghuhusga. Tinulungan kami ng ama ni Marcus na humarap sa kanila.
Pambayad utang daw nya sa amin sa ginawa nyang pagpapahiwalay sa amin nuon.
Napatunayan daw nya na true love talaga ang namamagitan sa amin ni Marcus.
Masayang-masaya ako ngayon at wala nang mahihiling pa.
"I love you, Mr. Martenei." Marcus whispered as he slowly goes up and down my body.

"I-i lo-ve y-you mo-more... aah!" I can feel his big, hard, long, round flesh going
in and out of me.

"No! I love you, more! Ha-ah!" He groaned.

"M-mas ma-hal aah ki-ta! Ummph!" Namilipit ako nang pabilisin nya ang paggalaw nya.

"Ako! Ako! Hah! Hah! A-ko ang mas nag-uh-mama-hah-hal sayo! Uuh!" Mas bumilis pa
ang paggalaw nya. Mas itinaas din nya ang dalawang binti ko na nasa mga braso nya.
Halos napapagitnaan na ng mga ito ang ulo ko. Lalo tuloyy akong napaungol dahil sa
nakakakuryenteng bagay na lumalalim ng lumalalim sa kaloob-looban ko. I loudly
sigh. Ano ba, Marcus. Bakit ba wala akong panalo sayo?!

"Ugh! Ummph!" Ayan di na ako nagsalita. Umungol na lang ako ng umungol. San pa ba
kundi sa sarap?

Buong magdamag nya akong pinaligaya sa iba't ibang posisyon na hindi ko inakalang
magagawa namin. Honeymoon nga daw namin, di ba? At eto sya ngayon, nakaunan sa
dibdib ko, pagod na pagod. Humihilik. Bakas ang saya sa mukha. Ganun din ako.
Masayang-masaya at wala nang mahihiling pa.

I was Chester Janus Serna. Now, Francis Jose Martenei. And this is my story in the
hands of my now beloved husband, Marcus Liam Martenei.

=================

What Inspired Me to Write

Please check out the video I just uploaded at our page - Xakni allyM Series or at
my fb account - Xakni allyM.

Di ko pa kasi mahanap sa youtube.haha.

Nocturne by Epik High.

Isa sa mga music ng Takumi-kun Series na nagsilbing inspirasyon para gawin ko ang
The Sadist.

Arigato.

=================
Nominated Ang The Sadist!!!!

https://fb.com/l/1IZ9NXnWBkWkIh4

https://m.facebook.com/profile.php?id=1447336855563265

Like nyo lang po yung page and vote ha.

Salamat Jason Villanueva!

=================

Salamat!

Sa mga nagvote ng story na into. Sorry kasi di ko kayo maisa-isa dahil Hindi ko
Alam kung paano makukuha ang mga pangalan nyo.

Sa Mga nagcomment na Sina:Jayson

Villanueva@californist@shigani@_hunbieOH@mpcanada@jaimacasieb@RiriTheStalker@simple
_me1007@jeannelile@CClyne@claudineyambot@maritesmanaog3@milkypink_16Jhen_0584@crild
yl@ultramega_lollylolly@redmoonandstars@mrDreamCatcher_@-krislee@-
jendandav@breezetime@-kaidoss@michaellashz@-
trisixpayb@JacquilineCalendro@boy_girl02@JungyongRi14@angeld86@wifeynikriswufan_17@
odytania@gothis_princess726@ajarao@nooneownme@usalsjegv@alizameda_collins@iamprecio
us27@scontravidas@rai_chu@bettybooplebiram@alfaida@gorgeousjayd@maimaiks@lambo-
kun@rosechicksatilliopoint@gutzie@ryzelfamisaran@lioness76@namakimonoako@bk_onlygir
l@woman_cat17@yahnie04 @jazzz13@pauleenz@mechumechu@geurimiteoola@ciel07@zobell@jwa
yland@amity1994@ayaflores7@kubyertos@shrapnelle@chiizkeeyk@hannaheart@cathrinamaeca
stillo@bifurcumkishka@yellowtogreen@rhainelegrata@kimpie26@edlinejoyce@silverhyacin
thexo@patajiwosi @phoenix_08@iamyourlovelystalker@foreveryours2007@heyheyhera@jaija
nalfeche@umaizaful@shenenen@ellabyuuujagiya@collinprincipio@pafajiwosi@clao607@moni
nabautista@missdiana@rumelgulapa@kearnt@patheticme05@jodalyn22@jackiedaclison@peach
jimenez@yamstiqu@umaizaful@vin_terrega@simple_me1007@liemhardz@mignonettefarron

Sa mga silent readers

Sana support po natin ang The Sadist sa The Wattpad BxB Awards PH.

Sana manalo para magka Book 2 sila.

The Sadist Book 2 Synopsis:

What if Marcus meets an accident, acquires amnesia and becomes a homophobic?

Will he still love the only man that he has ever cared for and loved?

Will Francis hold on to their love, marriage and family if Marcus turns to be the
worst person again?

ayan na ang plot...

pero tatapusin ko muna ang mga ongoing ko ha.

give me some time to finish my works then update na tayo sa mga ongoing.

miss you all.

=================

What If....

What if yung book 2 ng The Sadist ay hindi na story nina Marcus at Janus aka
Francis kundi...

Story na ni Jarius Vei na anak ni Marcus at ni Francis (si Vinxie talaga ang nanay
pero iniwan nya ang bata sa pangangalaga ng dalawa)? Boyxboy din ang story.

Opinions please....

=================

The Sadist 2

Hi! Alam nyo na po bang nagsimula na ang The Sadist 2? I'm inviting you po to read
it. Sana suportahan at mahalin nyo rin ang kuwento ng anak ni Marcus. Pasensya na
kung hindi ko mapagbibigyan yung gusto ng iba pero sana tangkilin nyo pa rin ang
kwento ni Jarius kahit na bxb sya.

I'll see you there.

Yung nasa taas po ang book cover kung hindi nyo mahanap yung story sa works ko.