1.

Kim był Giorggio Vasari, jak podzielił renesans oraz żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i
architektów. Notatka kilka zdań.

Giorggio Vasari był włoskim malarzem, architektem, pisarzem oraz historykiem.

Zebrał najwybitniejszych przedstawicieli renesansu od Cimabuego do Michała Anioła i opublikował w

książce p.t. „Żywoty najsławniejszych malarzy, rzeźbiarzy i architektów”.

Renesans dzieli na:

 okres dziecięcy – XIV w. – trecento, najlepszym wyrazem jest sztuka Giotta

 okres młodzieńczy – XV w. – quattrocento, najlepszym wyrazem jest sztuka Masaccio,
Donatella i Brunelleschiego
 okres dojrzały – XVI – cinquecento, najlepszym wyrazem jest sztuka Leonarda i Rafaela

2. Odsłuchaj poniżej wskazane filmy oraz scharakteryzuj oba te dzieła. Notatka ok. jedna strona A4.

A. Cimabue Madonna Świętej Trójcy - film z polskimi napisami

Madonna Świętej Trójcy jest autorstwa Cimabue, który malował w malarstwie bizantyjskim,
co potwierdzają wydłużone elementy ciała jak oczy Maryi, jej dłoń czy nos. Obraz pochodzi z Florencji
z 1290 roku. Został namalowany temperą na desce. Obecnie znajduje się w muzeum Galeria Uffizi.

W centrum obrazu siedzi Maryja z dzieciątkiem. Strzeże ich armia ośmiu aniołów. Złoty tron
może być jedynie symboliczny. Pod stopami Maryi można dostrzec wypukłe wgłębienie w tronie, co
może symbolizować drogę, co również można porównać do drogi do Domu Bożego, do samego Boga.
Jeszcze niżej dostrzegamy świętych proroków, którzy są mniej ważni od Maryi – co jest sprzeczne z
poprzednimi epokami. Jest to dowód, iż w renesansie kult Maryi był bardzo popularny. Dłoń kobiety
wskazuje na Jezusa, czyli uosobienie Boga. Może być to wyraz, iż za jej pośrednictwem można
rozmawiać z Bogiem. Wielkość postaci również jest ważna, gdyż symbolizuje wyniosłość – to co
ważne powinno być łatwo zauważalne.

Obraz ma kształt pięcioboku i jest typu Ducento. W obrazie widoczny jest łagodny modelunek
twarzy, co jest skutkiem odejścia od tradycyjnej formuły tworzenia twarzy.

B. Giotto, Madonna z Dzieciątkiem - film z polskimi napisami

Obraz został namalowany przez Giotto Bondone ok. 1310 roku. Dzieło zostało namalowane
dla Kościoła Wszystkich Świętych we Florencji. Obecnie znajduje się w tym samym miejscu, ale w
Galerii Uffizi.

Maryja na obrazie siedzi na wysokim tronie z baldachimem. Jej postać jest o wiele większa od
innych, co mówi, że jest najważniejsza jako matka Syna Bożego. Twarz Madonny zdaje się być
bardziej wąska, bez powagi, którą można zaobserwować na innych dziełach tego okresu. Ma się
wrażenie, że jej oczy lustrują nas z obrazu. Dzieciątko wznosi prawą dłoń w klasycznym geście
błogosławieństwa. Giotto użył ciekawego zabiegu umniejszając po bokach tronu sto proroków
Starego Testamentu, co łączy dwie księgi Biblii ze sobą jako nierozerwalną całość.

Schodząc stopniowo w dół obrazu widzimy dwóch aniołów, jeden z nich trzyma koronę
nawiązując do koronacji Maryi na Królową Niebios. U jej stóp klęczą dwaj kolejni aniołowie, trzymając
wazony z różami i liliami – symbolami czystości Maryi.