Renesans jest epoką otwierającą czasy nowożytne w historii ludzkości, która zapisała się niewiarygodnie mocno.

Inna nazwa
tej epoki to odrodzenie, czyli powrót do najlepszych wzorców nakreślonych przez twórców starożytnych.
Epoka renesansowa to XV i XVI wiek, więc czasy po dość mrocznym średniowieczu, które całą uwagę człowieka kierowało ku
religii i bogobojności, co widać zarówno w sztuce jak i architekturze. Renesans natomiast to epoka indywidualności i
skierowanie się ku rozumowi. Najwięksi twórcy epoki renesansowej to ludzie wszechstronnie uzdolnieni i wykształceni,
najznamienitszy przedstawiciel tego okresu to przecież Leonardo da Vinci – człowiek, który zajmował się jednocześnie
architekturą, malarstwem, medycyną, astronomią, był wynalazcą, filozofem i pisarzem. Podobnymi zdolnościami mógł się
pochwalić też Michał Anioł.

Michał Anioł, Bóg tworzy Adama

Epoka renesansowa w Europie pozostawiła wiele perełek architektonicznych i dzieł sztuki. Najbardziej twórcy w tym czasie
upodobali sobie ziemię Włoską i to tam można spotkać się z pozostałościami po epoce, ponieważ w Rzymie zamieszkiwali
najwięksi przedstawiciele kościoła z papieżami na czele, którzy byli najlepszymi mecenasami kultury. Dlatego też budowano
mnóstwo świątyń i pałaców dla duchowieństwa ozdabianych scenami biblijnymi, jednak w odróżnieniu od średniowiecza
miały one przesłanie pozytywne. Najbardziej znana budowla renesansowa to Bazylika św. Piotra i Pawła.
Jednak większości ludzi renesans kojarzy się z malarstwem, które tak jak inne dziedziny sztuki i kultury w tej epoce zaczęły
czerpać z antyku. W obrazach znów pojawiały się ludzkie akty, a malarze tworzący we Włoszech rozpowszechnili techniki
portretowania i tworzenia pejzaży. Co ważne to malarstwo renesansowe, jako pierwsze wprowadziło farby olejne, a do tego
deskę, na której malowano dotychczas zastąpiło płótno. Cechą charakterystyczną jest też pojawienie się w obrazach
perspektywy i w początkowej fazie tworzenia dzieła szkicu, na którym opierał się malujący. Jeśli chodzi o freski to w tym
okresie odeszło się od robienia ich tzw. metodą na mokro, czyli w zasadzie zaczęto tworzyć malowidła na ścianach i
sklepieniach.

Sandro Botticelli, Narodziny Wenus, 1485

Malarstwo w renesansie było dziedziną, która rozwijała się chyba najszybciej. Opisując tą epokę nie sposób nie wspomnieć o
takich malarzach jak: Michał Anioł Buonarroti, Rafael Santi, Leonardo da Vinci, Pietro Perugino, którzy należeli do tzw. szkoły
włoskiej podzielonej na kilka odłamów ze względu na obszar Włoch, w jakim mieszkali. Byli też malarze szkół północnych, czyli
mieszkańcy Niemiec: Albrecht Durer, Lucas Cranach Starszy i Matthias Grünewald, Francuzi François Clouet i Jean Clouet oraz
niderlandczycy Piotr Bruegel („Wieża Babel”), Hieronim Bosch i Hans Memling („Sąd ostateczny”).
Nawet ludzie, którzy niezbyt interesują się sztuką i kulturą na pewno znają największe dzieła malarstwa renesansowego. Te
najbardziej popularne stworzyli właśnie twórcy włoskiego pochodzenia i są to:
• Sandro Botticelli „Narodziny Wenus”,
• Michał Anioł „Bóg tworzy Adama”,
• Leonardo da Vinci „Dama z gronostajem”, „Mona Lisa”, „Ostatnia wieczerza”.