დასავლეთ ევროპული ლიტერატურა

შილერი

1. შილერი გოეთესთან ერთად იყო განმანათლებელი ლიტერატურით გერმანელი. 1759

წელს დაიბადა ვიულტენბერგის საჰერცოგო მარბახში. შილერი არ იყო დიდგვაროვანი.
მამამისი–დალაქი. ჯერ დალაქი იყო, ფერშალი,მერე ოფიცერი.ბიზნესი ჰქონდათ.
შილერმა პატარამ ისწავლა წერა–კითვა. 5–6 წლის იყო და შეისწავლა ლათინური ენა.
დედა ყოლია განათლებული, ლიტერატურას უკითხავდა. მშობლებისს მიზანი იყო მისი
პასტორობა. 1765 წელს მისი ოჯახი სოფლიდან გადასახლდა ქალაქში. მან იქ ლათ
სკოლა დაამთავრა, აქ პირველად გაეცნო ოპერას და დრამატურგიულ თეატრს. ამან
განაპირობა მისი დრამატურგობა. შემდგომ მისი გზა ისე განვითარდა, რომ მას არ ჰქონდა
ამის სურვილი, მაგრამ მის წინააღმდეგ ჩაირიცხა ევგენის კარლ შლეს თავიდან
სკოლაში. შილერმა ამას მარტივად აუღო ალღო, მიუხედავად იმისა, რომ მას არ სურდა.
მისი სამხედრო ოფცერი იყო და ამან განაპირობა. ოფიცრები ადევნებდენ თვალ–ყურს და
ცდილობდნენ ბავშვები აღეზარდათ მორჩილ ჩინოვნიკებად. ამ სკოლაში დაკანონებული
იყო გაწკეპლა, თვალთვალი, გაჩხრეკა, წერილების კონტროლი. მან დაამთავრა და
ლეგიონის ექიმის წოდებაც მიიღო. სკოლაში ჰქონდა დაწერილი პიესა „ყაჩაღები“ და ეს
პიესა დაამთავრა მან 1782 წლის მაისში, ქალაქ მანჰაიმსშში. როცა გაიგო ჰერცეგომა ეს
ყველაფერი შილერს კარცელში ჯდომა მიუსაჯა და უბრძ. ყველაფერი ეს მიეტოვებინა.
მან კარცელში მოიფიქრა გეგმა პიესისთვის „ვერაგობა და სიყვარული“.
2. მას ახასიათებდა გაქცევა ერთი ქალაქიდან მეორეში. 1782 წლიდან მანჰაიმის თეტრში
დრამტურგ. გოეთეს რეკომენდაციით, იენის უნივერსიტეტში მიიწვიეს ისტორიის
პროფესორად. ამავე დროს შეიძლება ითქვას, რომ მხატვრულ ნაწარმოებებზე მუშაობდა.
„გაერთიანებული ნიდერლანდების ესპანეთიდან“ .
3. ვაიმარშ გადასახლებდა გოეთესს. მათი მოწინავე „ყაჩაღბი“ შტურმელური“ვერაგობა და
სიყვარული. ის აუჯანყდა ძველ რეჟიმს და მოითხოვდა რესპუბლიკის დამყარებას.
შემდეგ ის დარწმუნდა, რომ შტურმელური იდეები ჩამოეშორებინა.
4. „ვერაგობა და სიყვარულის“ შემდეგ, „დრულ კარლოს“ დაიწერა. იგი დადებითი
ემოციებით შეხვდა საფრანგეთის ბურჟუაზიულ რევოლუციას 1789 წელს. საფრანგეთის
ნაციონალურმა კრებამ შილერი რესპუბლიკის საპატიო მოქალაქედ ცნო.
5. 1805 წელს გარდაიცვლა, 46 წლის ასაკში. ამავე დროს, მთელი სიცოცხლის განმავლობაში
ის ოცნებობდა, გერმანიაში შექმნილიყო რესპუბლიკური წყობა, რომ მომავალ თაობას
თავი თავისუფლად ეგრძნო.

„ყაჩაღები“

1. ჰონ მოორების საგვარეულო სახლში ცხოვრობდა მაქსიმილიანი(მამა) და ფრანცი. ამავე

დროს, გრაფის აღზრდილი და მისი უფროსი კარლ მორის – შვილის საცოლე– ამილია
ებელ რაიხი. ლაიფციგელი კორესპონდენტის მიერ ფრანცის დავალებით მამასთან
მიწერილი წერილი, სადაც გრაფის უფროსი შვილის კარლ მორის აღვირი ცხოვრების
შესახებ ეწერა. ის სწავლობდა ლაიფციგის უნივერსიტეტში. რატომ მოიწერა? ეს იყო
ფრანცის დავალება, ის ცდილობდა, მისი ქონება ჩაეგდო ხელში. გრძნობდა, რომ მამას
კარლი ძალიან უყვარდა და ის მახინჯი იყო, ფიქრობდა, რომ მამა ყველაფერს კარლს
გადააბარებდა. მან დაავალა ლაიფციგელს, ეთვალთვალა კარლ მოორისთვის. ეს
წერილი მამას აჩვენა ფრანცმა. კარლ მორი შეაძრწუნა წერილის შინაარსმა, ამის შემდდეგ,
მამამ ნება დართო ფრანცს, რომ თავადდ ემართა სასახლე. მას უნდა მიეწერა ძმისთვის
წერილი, რომელშიც აცნობებდა, რომ მამას მისი სახელის გაგონებაც არ სურდა.
ლაიფციგში ერთ–ერთ სარდაფში სტუდენტები იკრიბებიან. კარლ მორიც იქ არის. იგი
ელის მამის პასუხს თავის მიერ გაგზავნილ წერილზე. მან მოინანია თავისი ცხოვრება და
დაპირდა, რომ შემდგომში ძალიან სერიოზული საქმით დაკავდებოდა. მან მიიღო
ფრანცის მიერ დაწერილი წერილი, მას ჩამოერთვა მემკვიდრეობა და აღარ აღიარებდნენ.
კარლ მორი იყო დეპრესიულ მდგომარეობაში. სარდაფში შეკრებილი
ახალგაზრდებიდან ერთ–ერთი მათგანი, შპილბერგი ამბობდა: სთავაზობდა
მდიდრებისთვის ფული წაერთმიათ, თანხა გამოეყენებინათ. გადაწყვიტეს, შეექმნაათ
ყაჩაღთა ბანდა. შპილბერგს ბელადობა უნდოდა. მისდა გასაკვირად ყველამ კარლი
აირჩია. კარლს იმედი ჰქონდა, რომ მამის უსასოება დაევიწყა და დათანხმდა. ფრანცი
ცდილობდა, კარლი დაემცირებინა ამალიას თვალში. ფრანცმა მას უთხრა: სახე კარლს
ჩონჩხად ექცა, დააახასიათა მისი გარეგნობა ცუდად. პირიდან საშინელი სუნი
ამოსდისო. ამალიამ ფრანცის ერთი სიტყვაც არ დაიჯერა. ფრანციც გრძნობდა, რომ მალე
მოუბრუნდებოდა გული მამას კარლზე. ამიტომ მან შეიმუშავა ახალი გეგმა. მან
დაიყოლია ერთ–ერთი აზნაურის უკანონი შვილი– გენარე. კარლმა ფონ ედელ რაიხს
წაართვა ამალია, დაუბრუნდა ამალია. კარლი რუსეთ–პრუსისს ომში იღებს
მონაწილეობას, დამარცხდა. ბოჰემიის ტყეებში იქ ყაჩაღობდა. ნადავლიდან თავის წილს
ქვრივ–ობლებს ურიგებდა. სასახლეს ფრანცი მართავდა. ამალია ხელში ვერ
ჩაიგდო.გენარმა უთხრა. კარლი ალყაში მოექცა, თუმცა თავის დაღწევა მოახერხეს.
მალევე ყაჩაღებს ჩეხი აზნაური შეურთდა. ყველა ძვირფასი დაკარგა, სიყვარულზე–
ამალიაზე. ამ კაცმა კარლს მიძინებული მოგონებები გაუღვიძა, მამა და საცოლე ენახა.
სხვა სახელით მაკლებურგელით სასახლეში შეაღწია. ამალიას შეხვდა, წინაპართა
სურათებში მამამისის სევდიანი სახეც დაინახა. კარლი ვერავინ იცნო, გარდა ფრანცისა,
მაგრამ არავის არაფერი არ უთხრა. მსახური აიძულა მოეკლა, მაგრამ ამის შემდეგ ის
იძულებული გახდა, სასახლე დაეტოვებინა, ამალია მეორედ ნახა ბოლოს. კარლი
დაუბრუნდა თავის მეგობრებს. და დილით ეს ადგილები უნდა დაეტოვებინა. მაქამდე
სიბნელეში დაიარებოდა, მიადგა აკლდამას, იქ გერმანი იყო ჩასული,პატიმრის
დასამწყვდევად, კარლმა მოხუცი დაიხსნა, ჩონჩხს გავდა, მამა იცნო. იმ საშინელ ღამეს არ
მომკვდარა. კარლმა ფრანცსა და მას შორის არსებობა დაივიწყა, შეჭრილიყვნენ
სასახლეში და ფრანცი დაეტყვევებინათ. გრაფი მოორი ემშვიდობებოდა სასახლეს.
ფრანცი სულის სიმშვიდეს ვერ პოულობდა. მას ესიზმრა, რომ სამსჯავროზე იდგა.
კარლმა დანიელი–მოსამსახურეს მღვდლის მოსაყვანად გააგზავნა. მღვდლის წინაშე
 გულახდილ საუბარს ვერ ახერხებდა, ვერ ნანობდა,ცდილობდა, გულგრილად ისმენდა
საუბარს სულის უკვდავების შესახებ. სასახლეს ყაჩაღები დაესხნენ. ფრანცმა თავი
მოიკლა. ყაჩაღები დაბრუნდნენ, კარლი ტყეში ელოდებოდა მათ. კარლ მოორს ამელია
მოუყვანეს. მოხუცმა გრაფმა თავისი შვილი იცნო, მალევე გარდაიცვალა. ამალია მზად
იყო კარლისთვის. მათ შორის ყაჩაღების ფიცი იდგა. ამელია მიხვდა. სიკვდილზე ოცნება
დაიწყო. კარლ მორმა ბოლომდე გამოსცალა სიცოცხლის ფიალა, იცოდა, რომ ბოროტებას
ბოროტების წინ ვერ გამოასწორებდა, მასზე გამოაცხადეს დიდი თანხა, შემდგომ ღარიბი
კაცი შემოხვდა, რომელსაც დიდი ოჯახი ჰქონდა. ბოლოს კარლ მორმა ამ ღარიბში ჰპოვა.
შვებასა და კმაყოფილებას ვერ განიცდიდა.
2. ვიდრე ყაჩაღების წერას დაიწყებდა, ის სკოლის მოსწ. იყო. დანიელ შუბარტს ჰქონდა
მოთხრობა 2 ძმის შესახებ. მან ეს ნაწამროები დაამუშავა და ამ ნაწარმოების ფონზე შექმნა
ის. ამ ნაწარმოების მთავარი მოქმედი პირი არის 2 ძმა, განსხვავებულნი ერთმანეთისგან.
„ჩვენ დავწერთ ისეთ წიგნს, რომლსაც ჯალათი აუცილებლად დაწვავს“. შილერის
წინამორბედი მწერალი იყო ლესინგი. იგი სხვადასხვა ქალაქს იხსენიებდა თავის
ნაწარმოებებში, ხოლო შილერი პირდაპირ გერმანიას უთითებდა. ის ეპიგრაფი „რასაც
წამალი ვერ რკუნავს რკუნავს რკინა რასაც რკინა ვერა ვერცხლი. უნდა მივმართოთ
ბრძოლით მკურნალობის მეთოდს. ამავე დროს, ისიც არის მნიშვნელ. წიგნის პირველი
გამოცემ. რევოლუციურ ხასიათზე მიანიშნებს, მეორე გამოცემა წიგნის „ტირანიის
წინააღმდეგ“. შილერმა რესპუბლიკის შექმნის საკითხი და ტირანიის დამხობა
წარმოადგინა.
3. ამ ნაწარმოების გმირი კარლ მორია. გერმანიის უხამსი სინამდვილის მოწმეა. ეს არის
პიროვნება, რომელიც განსხვავებულია იმჟამინდელი მოქალაქეებისგან. კარლ მორი
კითხულობს პლუტარქეს წიგნს.( მოთხრობილია დიდი ადამიანების ცხოვრება, ის
ზიზღს იგრძნობს თავისი განათლებული ეპოქისადმი, რომელიც საინამდლეში არ იყო.
მას სურს, რომ გერმანია რესპუბლიკად გადაიქცეს. მაგრამ ის თავის იდეალებზე მეტს
ვერაფერს გვეუბნება. მას ჯერ საზოგადობა ვერ გაუგია. კარლ მორმა გადადგა
პრაქტიკული ნაბიჯი. მან შეადგინა მამაცი ადამიანებით დაკომპლექტებული ყაჩაღების
გუნდი. წავიდა ბოჰემის ტყეში, შური რომ ეძია გახრწნილ საზოგადობაზე. თავისი
კეთილშობილებით საზოგად ომი გამოუცხადა მათ. . მას ბოჰემის ტყისკენ ეწეოდა
მიზანი, ზოგი მათგანი ცუდად იქცეოდა. ბავშვებს ჰყრიდა ცეცხლში.....კარლმა მოკლა
რამდენიმე, რომელიც ხალხის მტერი იყო. ერთ–ერთ კათოლიკე მღვდელთან საუბარს
ვისმენთ:ეს ლავის ბეჭედი. მესამე ნაწილს ღარიბებს და ობლებს ურიგებდ. ერჩის
დამნაშავეებსჯილი ს, მაგრამ როდესაც ბოროტ ბოროტებით უპასუხებ შენც ბოროტი
ხდები. კარლ მორი წარმოჩნებდა აულაგმავი და თავნება, ასეთ ადამინების არ
შეუძლიათ საზოგადოების გარდაქმნა. ხალხი მხარს არ უჭერს მის ამბოხს. ბოლოს და
ბოლოს ის მიხვდება, რომ მარტო ამას ვერ შეძლებს, ვერც ყაჩაღებით. კარლი ბოლოს
აღიარებს მის უსუსორობას. „ვცდილობდი შემეცვალა სამყარო“ ბოროტებით პასუხი
შედეგის მომტანი არ არის. კარლს არ ძალუძს, დაიბრუნოს წარსული, ნანობს, რომ არ
შეძლია თავისი ზნეობრივი არსებით საზოგადოების დახმარება. მას მისჯილი აქვს,
 მინიმუმ პატიმრობა. კარლმა უნდა აღადგინოს თავისი ზნეობრივი საქციელით კანონები
და წესრიგი, იმით, რომ ამ კაცს დაეხამროს, მას დააფინანსებენ ამის გამო.
4. კარლ მორის ძმა– ფრანც მორი. ისინი ძალიან განსხვავდებიან. მორი ფიზიკურად
მახინჯია, ამიტომ უჩივის ბედს. „რატომ მარგუნა ბედმა მახინჯი ცხვირი...“ ეს არის
გაბოროტებული პიროვნება, თავისი ფიზიკური შეხედულობის გამო. დესპოტი,
ეგოისტი, დაუნდობელია. ასეთი ადამიანებისთვის დამახასიათებელია ტირანული
ქმედებები მათ მიმართ, ვინც მისი ხელქვეითია. ის საშინელ ექსპლუატაციას უწევს მის
ხელქვეითებს.
5. ნაწარმოებმა გააკრიტიკა ფეოდალური აბსოლუტური ყოფა. მან მორის სახით გვიჩვენა
ტიპური წარმომადგენელი. შილერმა კი, იმჟამინდელი სიმართლე გვიჩვენა.
6. ყაჩაღები სხვადასხვა თეატრის სცენაზე დაიდგა. ბურგერების სხვადასხვა წევრებმა
,სწორედ მაშინ მოისმინეს მთავარი არსი. თაეტრმა წარმატებებს მიაღწია. „როცა გინდა
რაღაცის შეცვლა, მაგრამ არასწორ გზას ირჩევ, ის შედეგს ვერ მოგიტანს“.

შილერის ბიოგრაფია

იოჰან კრისტოფფრიდრიხ შილერი (1759-1805) იყო მწერალი, რომელიც განიხილებოდა, როგორც

პირველი გერმანელი ისტორიკოსი. მე -19 საუკუნის გარიჟრაჟზე მან მოახდინა სოციოკულტურული
შინაარსის აგების კვლევის მოდელის სისტემატიზაცია.

მეამბოხე და მეამბოხე, შილერი იყო ექიმი, ფილოსოფოსი, ისტორიკოსი, პოეტი და დრამატურგი.

მან მხოლოდ 45 წლის განმავლობაში ძალიან ინტენსიური ცხოვრება იცხოვრა. იგი იყო ევროპული
რომანტიკული მოძრაობის საფუძვლების ერთ-ერთი შემქმნელი.

მხოლოდ მეოთხედი საუკუნის განმავლობაში მისი მოღვაწეობა გავრცელდა მთელ ევროპასა და მის
ფარგლებს გარეთ. მან დაწერა 17 პიესა, ცხრა ბალადა და ცხრა ფილოსოფიური ტექსტი. გარდა
ამისა, მან შექმნა და წარმართა ორი ჟურნალი. შილერმა შეიმუშავა ოთხი მნიშვნელოვანი
ისტორიული გამოკვლევა, რომელიც ახალი თაობების ნიმუშებად იქცა.

ბიოგრაფია
შილერების ოჯახი ლუდვინგსბურგში გადავიდა, როდესაც ფრიდრიხი 13 წლის იყო. შემდეგ წელს,
1773 წელს, ვიურტემბერგის ჰერცოგის გადაწყვეტილებით, იგი გაგზავნეს ჰოჰე კარიშხულის
სამხედრო აკადემიაში.იმ დროს არისტოკრატიას, რომელიც თითოეულ ქალაქს ხელმძღვანელობდა,
ჰქონდა ძალაუფლება ყველა ოჯახზე, რომლებიც მის საკუთრებაში ცხოვრობდნენ.

სწავლა
ჰოჰე კარისხულში ფრიდრიხმა იურიდიული, იურიდიული მეცნიერებების შესწავლა დაიწყო. იმ
ეტაპზე, 1774 წელს იგი შტუტგარტის ცენტრში გადაიყვანეს და იძულებული გახდა, მედიცინის
სფეროში გადასულიყო. ამ უნივერსიტეტში იგი შეუერთდა „Sturm und Drang“(„ქარიშხალი და
სტრესი“) მოძრაობას. ეს იყო კულტურული ტენდენცია, რომელმაც თავისი კვალი დატოვა,
როგორც მუსიკაში, ასევე ვიზუალურ ხელოვნებაში.

20 წლის ასაკში, 1779 წელს, მან წარადგინა და დაამტკიცა სადოქტორო ნაშრომი და ერთი წლის
შემდეგ დატოვა აკადემია სამხედრო ექიმის წოდებით.

1781 წელს ციხე ჰოენასპერგში ფრიდრიხის სტუმრობისას იგი შეხვდა ქრისტიან შუბარტს. ეს
აღმოჩნდა პერსონაჟი, რომელიც მას შემდეგ აღნიშნავდა მის ცხოვრებას.

თქვენი შემოქმედების შეზღუდვები

1782 წელს ფრიდრიხი დაესწრო ხელისუფლების მიერ აკრძალულ სამუშაოს, რომლის ავტორია
ანდრეზ სტრეიხერი. ამის შემდეგ, ხელისუფლება თავს დაესხა დამსწრეებს, რომლებიც არღვევდნენ
წესებს და ვურტემბერგის ჰერცოგმა, კარლოს ევგენიომ იგი 14 დღით დააპატიმრა. მან ასევე
აუკრძალა მას "კომედიებისა და მსგავსი რამეების დაწერა".

მაგრამ სასჯელი არ შემოიფარგლებოდა მხოლოდ მისი შემოქმედების აკრძალვით ან ცენზურით,

მაგრამ ჰერცოგი უფრო შორს წავიდა. ფრიდრიხი სამხედრო მკურნალად გაგზავნეს ჰერცოგის
ყველაზე ცუდ პოლკში. მათ მას მცირე ხელფასი გადაუხადეს და აუკრძალეს სამოქალაქო
მოსახლეობის მომსახურება.

1782 წელი იყო დატვირთული წელი შილერის ცხოვრებაში. შემდეგ მან გადაწყვიტა შტუტგარტში
გაქცეულიყო თავის მეგობართან, სტრაიხერთან ერთად.

მუშაობა და სიყვარული
1783 წელს იგი მუშაობდა ბიბლიოთეკრად თურინგიაში, სხვა მეგობართან, რეივალდ
მემინგენელთან ერთად. ის დაქორწინდა შილერის ერთ-ერთ დაზე. იმავე წელს იგი დაინფიცირდა
მალარიით, რამაც მისი ჯანმრთელობა დაასუსტა. ამ დროს ის ფინანსურ პრობლემებში აღმოჩნდა,
რადგან კონტრაქტი არ განახლდა. მაგრამ ჰერცოგი კარლოს ავგუსტო, რომლის მოღვაწეობა
ხასიათდებოდა კულტურის მხარდაჭერით, ფრიდრიხის დასახმარებლად საჭირო აღმოჩნდა.
სპექტაკლიდან –„დონ კარლოსის“ რამდენიმე მონაკვეთის მოსმენის შემდეგ, ჰერცოგმა
გადაწყვიტა,დანიშნოს იგი ვაიმარის მრჩევლად.

ქორწინება
28 წლის ასაკში, 1787 წელს მან გაიცნო დები შარლოტა და კაროლინა ფონ ლენგეფელდები. შემდეგ
ის დაქორწინდა შარლოტაზე. შემდეგ მან გაიცნო კიდევ ერთი დიდი მეგობარი, იოჰან ვოლფგანგ
ფონ გოეთე, რომელიც მასზე 10 წლით უფროსი იყო.

1790 წელს, 31 წლის ასაკში დაქორწინდა შარლოტა ფონ ლენგეფელდზე. სამწუხაროდ, თვეების
შემდეგ ფრიდრიხს ტუბერკულოზი დაემართა. სამი წლის შემდეგ, 1793 წელს დაიბადა მისი
პირველი ვაჟი, კარლ შილერი. 1795 წელს გარდაიცვალა მისი მამა და დაიკო ნანეტი და დაიბადა
მისი მეორე ვაჟი: ერნსტ შილერი.

1805 წელს, 45 წლის ასაკში, ფილტვების ანთებით გარდაიცვალა. ეს წარმოიქმნა ტუბერკულოზით,

რომელიც ამდენ ხანს ებრძოდა მას. თავდაპირველად იგი დაკრძალეს მასობრივ სამარხში, რომელიც
ქალაქს ჰქონდა გამოჩენილი მოქალაქეებისთვის.

შემდეგ მისი ნეშტი ვაიმარის სხვა სასაფლაოზე გადაასვენეს და გოეთემ თავად მოითხოვა მის
გვერდით დაკრძალვა.

წვლილი განათლებაში
1788 წელს მან გამოაქვეყნა ისტორიული ნაშრომი სახელწოდებით ნიდერლანდების
გაერთიანებული პროვინციების ესპანეთის მთავრობისგან გამოყოფის ისტორია. ამ პუბლიკაციიდან,
1789 წელს იგი შევიდა მასწავლებლად, ქალაქ იენას უნივერსიტეტში. იქ მან დაიწყო ისტორიის
გაკვეთილების სწავლება, მისი ცოდნის გაზიარების გატაცებით აღძრა ყველა და ყველაფერი, რადგან
ხელფასს არ იღებდა.

რას ნიშნავს უნივერსალური ისტორია და რისთვის არის ის გამოყენებული? იმავე წელს ის

დაუმეგობრდა ალეხანდრო ფონ ჰუმბოლდტს.

ჯერ კიდევ 1790 წელს შილერს ჰქონდა მკვლევარისა და დრამატურგის რეპუტაცია. სწორედ ამიტომ
გადაწყვიტეს ერნესტო ენრიკე დე შელმელმანმანმა და აგვისტემბერგელმა ფრედერიკ II- მ მას ხუთი
წლის პენსიის დანიშვნა.
ფრიდრიხ შილერი ითვლება პირველ დიდ გერმანელ ისტორიკოსად. იგი პატივს სცემდა
ჰუმბოლდტს და აღფრთოვანებული იყო მსოფლიოს სპეციალისტების მიერ. მან დააკავშირა
ისტორიული კვლევა სპექტაკლების, ლექსების და ე.წ. ბალადების გავრცელებაზე.

ინოვაციები საგანმანათლებლო სფეროში

ფრიდრიხი იყო გერმანული რომანტიზმის ერთ-ერთი პირველი წარმომადგენელი. რომანტიზმი იყო
მე -18 საუკუნის ბოლოს კულტურული, მან გრძნობებს პრიორიტეტი მისცა გონებაზე.

ფრიდრიხ შილერმა ხაზი გაუსვა ისტორიის, აზროვნების თავისუფლებისა და აზროვნების სწავლის

აუცილებლობას.

შილერმა დაადგინა, რომ მაღალი ზნეობრივი ღირებულებების მქონე სახელმწიფოს და

კაცობრიობის მიღწევას რაციონალური განათლება სჭირდება. ასე ჩააყენა მან თავისი წიგნის 27
ასოში „ადამიანის ესთეტიკური განათლების შესახებ“. მისთვის რაციონალურობა და ემოციურობა
იდეალურად გაწონასწორებული უნდა ყოფილიყო. მან აღნიშნა, რომ თამაში აუცილებელია,
როგორც კულტურის თერაპია. მან დააყენა პატივისცემა ადამიანის ქმნილების, როგორც
ერთადერთი გზა. ეს ყველაფერი აზროვნების აბსოლუტური თავისუფლებით გამოირჩევა.

გარკვეული ხნით მის ხედვას დევნიდნენ ძირითადად ისინი, რომლებიც ეწინააღმდეგებოდნენ

ადამიანის უფლებების პატივისცემას. ზოგიერთმა სექტორმა სცადა მისი დაკარგვა, დროთა
დავიწყების დროსაც კი.

ბავშვობა
13 წლის ასაკში, ქალაქ ლუდვინგსბურგში ცხოვრების დროს, მაშინდელმა ახალგაზრდა ფრიდრიხმა
დაწერა ორი პიესა. პირველი იყო „აბესალომი“ და შემდეგ შექმნა ზარი ქრისტიანები. 

ახალგაზრდობა და ზრდასრულობა
1781 წელს მან ასევე დაასრულა „ყაჩაღები“ და ანონიმურად გამოაქვეყნა. ეს ნამუშევარი არის
დრამა, სადაც გონიერება და გრძნობა უპირისპირდებიან ერთმანეთს, მიზეზი თავისუფლების
წინააღმდეგ. სპექტაკლის მთავარი გმირები არიან ქურდების ჯგუფის წევრები, რომლებსაც კარლი
მეთაურობდა, გრაფის ერთ-ერთი ვაჟი.

ნაწარმოები მთლად ფიქტიური არ იყო, ვინაიდან ფრიდრიხმა შეაგროვა მაშინდელი საზოგადოების

რეალობის ნაწილი. იმ დროს, ბევრმა ახალგაზრდა ამბოხებულმა სამხრეთ გერმანიაში ყაჩაღთა
ბანდების შექმნა დაიწყო. მიზანი: გაბატონებული პოლიტიკური და ეკონომიკური სტრუქტურის
წინააღმდეგობა იყო. .

სპექტაკლის პრემიერა შედგა, როგორც სპექტაკლი მანჰეინის ეროვნულ თეატრში და მაშინ ის

კანკალს იწვევს დამსწრე ახალგაზრდებს შორის.