Zamanında kalem tutmak ne kadar ağır gelirmiş elime

Bir güzelliği tarif edebilmek ne güzel şeymiş sevgi ile

Zerafeti ve duyguları bir yorgan yapıp üzerime örtmek seni
Saçlarında kokan toprak ve gülen ilkbahar

Mesafenin beklettiği aşkın en zarif ve naif hali..

Çaresiz düşüncelerin arasına kaçıp içimi kıpırdatan güzel sözlerin,gözlerin.
Elimde kalem ve yüreğimde sevgiyle bekliyorum bugün seni
Sarılmak,koklamak ve bağrıma basmak hissetmek kalbini

İstanbul'un trafiğinde düşünmek,hayal etmek seni

Ne güzel gelirmiş anlıyorum yazarken
Yüzündeki tebessüm rüzgar gibi çarpardı yüreğime eminim
Bugün düşünüyorum ve hissediyorum da,seviyorum seni

Tüm bu bekleyişlerin arkasında kendini hissettiren yazın sıcağı var

Gönlümde tomurcuklanan umut ve hayallerin filizleri
Bir ada,bir mavi deniz ile ufka bakmak seninle
Bir sahil kenarı olup senin gibi bir denizle çarpışmak..

Gözlerinin saklandığı kenar mahalleler,yağan yağmurlar

Islanan teninden yüzüne vuran bembayaz bir aydınlık
Gece yanan sokak lambaları gibi yolları aydınlatman
Ne güzel şeymiş sana yazmak,bulutlu bir günün altında

Saf duyguların yetişmeye yüz tuttuğu bucaksız bir bahçe

Yorgunluk ve kırgınlığı çürütüp baharlar açtıran kalbimde
Yürüdüğüm yolların ardından çıkman kadar tesadüf olan her şey
Ve tam zamanında gelip güzelleştirmen bu hayatı, yanımda olman...

Buraların umutsuzluğu çok olur yorar ve kırar tüm insanları

Bir şekilde kırıp geçmek için huzursuzlukları elini tutmak şimdi
Kıyıda köşede oturup dert yakınmaktan öte şeyler mesela
Şu zamanlarda kalbimin tam ortasında hissetmek seni