CIRI-CIRI TULISAN KUNO DAN KLASIK

Tulisan Kuno penuh dengan kata-kata pinjaman Sanskrit dengan susunan ayat bersifat
Melayu. Banyak perbezaan bunyi dan tatabahasa misalnya bunyi b ialah w dalam Melayu
kuno (Contoh: bulan – wulan). bunyi e pepet tidak wujud (Contoh dengan – dngan atau
dangan),Awalan ber- ialah mar- dalam Melayu kuno (contoh: berlepas-marlapas), Awalan di-
ialah ni- dalam bahasa Melayu kuno (Contoh: diperbuat – niparwuat). Terdapat bunyi
konsonan yang diaspirasikan seperti bh, th, ph, dh, kh, h (Contoh: sukhatshitta) dan Huruf h
hilang dalam bahasa moden (Contoh: semua-samuha, saya: sahaya). Buktinya dapat dilihat
pada tulisan Pallava.Keempat-empat buah batu bersurat pada abad ketujuh menggunakan
tulisan Palava ( sejenis tulisan India Selatan Purba bagi penyebaran agama Hindu ).
Pertama pada Batu Bersurat Kedukan Bukit (Palembang), bertarikh 605 Tahun Saka,
bersamaan dengan 683 M (Masihi). Kedua, Batu Bersurat Talang Tuwo (Palembang),
bertarikh 606 Tahun Saka, bersamaan dengan 684 M. Ketiga, Batu Bersurat Kota Kapur
(Pulau Bangka), bertarikh 608 Tahun Saka, bersamaan dengan 686 M dan keempat Batu
Bersurat Karang Brahi (Hulu Jambi), bertarikh 614 Tahun Saka, bersamaan dengan 692
M.Bukti kedua ialah Tulisan Nagiri yang digunakan pada Batu Bersurat Gandasuli. Tulisan
Nagiri berasal dari utara India dan Tulisan Kawi yang digunakan pada batu bersurat di
Joreng (1179M) dan Padang Lawas (1213M) yang terletak di Tapanuli, Sumatera Utara.
Kawi berasal daripada perkataan Sanskrit kavi =penyair. Tulisan ini berbentuk kursif pada
peringkat awalnya ditulis pada daun lontar.

Bagi tulisan Melayu klasik , Pada awal perkembangannya, sistem tulisan yang
digunakan masih menampakkan pengaruh kebudayaan India. Namun apabila kebudayaan
Islam bertapak di Kepulauan Melayu, tulisan pada batu-batu bersurat mula menampakkan
perubahan. Pada mulanya, Bahasa yang digunakan merupakan bahsa Arab dan tulisan
Arab Kufi. Bukti pertama yang menunjukkan tulisan Arab mula digunakan dalam Bahasa
Melayu terdapat pada Batu Bersurat Terengganu/ Sungai Teresat ( 1303M ) dan tulisan
yang digunakan ialah tulisan Jawi. Tulisan Jawi merupakan sistem tulisan yang
menggunakan abjad Arab dan enam abjad tambahan yang dicipta oleh orang Melayu
sendiri, tulisan ini ditulis dari kanan ke kiri dan tidak mempunyai huruf besar dan huruf kecil.
Bentuk huruf-hurufnya akan berubah apabila ditulis secara tunggal ,berantai atau
bersambung. Dalam Daftar Ejaan Melayu oleh Za’ba, jumlah huruf yang terdapat dalam
sistem ejaan Jawi ialah 33 huruf