Activity: Paglikha ng Talumpati

“Pambansang Pagkakaisa”

Sa aking mga kaklase, mga tagapakinig, at mga tagapanood, magandang umaga sa inyong lahat. Sa
pagkakataong ito ay aking ibibigay ang talumpati na nais kong iparating sa inyo. Huwag na tayong
magpatumpik-tumpik pa, ito ay ukol sa pambansang pagkakaisa. Ang siyang salik sa tagumpay,
asenso, at kaunlaran ng isang estado. Ngunit sa kasamaang palad, ang malimit na kadahupan nito
sa ating bansang Pilipinas ay patuloy na nagpapabagal sa pag-usad patungong kinabukasan.

Oo, madali lamang sabihin na kulang tayo ng pagkakaisa sa ating bansa. Bagamat ito man ay totoo,
madalang sa ating mga Pilipino na itanong sa sarili kung parte nga ba tayo ng problema. Ang sagot
sa katanungang iyan ay oo, marami sa atin ang bahagi ng iskemang ito. Hindi ko nilalahat, ngunit
karamihan sa atin ay ganito. Normal na lamang ito mangyari sa ating lipunan, na tayo’y sarado ang
isip patungo sa isang panig. Pumipili tayo kaagad ng papanigan at kakalabanin. Bughaw o pula. DDS
o Dilawan. Galit sa gobyerno, o suportado ang gobyerno. Palagi nating itinatatak sa isip kung sino
ang kunong mabait at masama, pero hindi man lang natin kinokonsidera kung ano ang nararapat.

Kung sa tingin mo ay hindi ka pa rin ang ganitong klaseng tao, maaaring ikaw naman ang tipo na
biktima sa mali o kulang na impormasyon. Ito ang siyang pinaka-laganap sa ating mga kabataan.
May mabasa lang na headline ng isang artikulo sa Facebook o Twitter, ay magpapasiya na tayo
kaagad ng ating punto de vista patungo sa isyung iyon. Kahit binasa mo na ang buong artikulong
iyon, masasabi natin na hindi pa rin ito sapat. Kapag sa Ingles na mga termino, masyado pa rin itong
“one-sided”.

Sa ibang tao, kahit walang malawakang pagsasaliksik o pagbubukas ng mata sa kabilang panig, ay
nagpapahayag na kaagad ng kanyang pinal na saloobin. Oo, may kalayaan tayo na magpahayag ng
ating mga damdamin. “Freedom of speech” ika nga nila. Mabuti ito sa ating demokrasya at nararapat
lamang na mapanatili. Ngunit dapat din na ito’y ating isabuhay sa isang responsable at mahusay na
paraan. Sapagkat tayo’y mapalad na may malawakang kalayaan tayo sa bansa, datapwat
kinakailangan din natin ng pagkakaisa at lohikal na pangangatwiran sa kapwa.

Maging makatwiran tayo sa isa’t isa. Intindihin natin ang mga taong sumasalungat sa ating
ideolohiya. Sila’y mga tao, at may dahilan kung bakit gayon ang kanilang paniniwala. Kung sa tingin
natin na tayo’y nasa tamang panig, makipag-argumento tayo sa isang lohikal, mahusay, at marangal
na paraan. Huwag din kakalimutan ang pagbase sa tamang impormasyon, na hindi lamang
nanggaling sa iisa, dadalawa, o kakaunting sanggunian. Kumpletuhin ang iyong pagbabasihan. Bago
tayo magkaroon ng lakas ng loob na tahakin ang mga ganito, ang pagkomento at pagarugumento sa
mga mahahalagang isyung panlipunan, ay magsaliksik muna ng maiging maigi, at imulat ang mata sa
lahat ng panig.
Kinakailangan natin ng pagkakaisa dito sa bansa. Huwag tayo magpanig kung kanino na partidong
politikal, politiko, artista, o iisang indibidwal. Ipanigan natin ang bansang Pilipinas bago pa man ang
lahat. Sa lahat ng kinikilos, ay isaalang-alang ang kapakanan ng pangkalahatan. Maliwanag sa ating
lahat na kung gusto natin ng pag-unlad, pagkakaisa lamang ang kinakailangan nating matamasa.
Hindi man natin napapansin, ngunit maaaring tayo ay dagdag pa sa problema imbes na maging
hakbang sa solusyon.

Sa ating kasalukuyang katayuan, halos imposible nang makamit ito, bagkus mas lalo na sa
pagkumbinsi ng ating mga nakakatanda. Ngunit aking tatapusin ang talumpati sa pagbigkas ng isang
kilalang linya mula sa tulang “A la juventud Filipina” ni Dr. Jose Rizal. Ito ay “Ang kabataan ang pag-
asa ng bayan.”

Kahit sobrang pangkaraniwan na ng katagang ito, ay lubusan ang katotohanan na ibinibigay nito sa
ating mga mamamayan. Tama ang ating pambansang bayani na nasa atin ang susi sa kinabukasan
ng bansa. Kaya’t simulan natin ito sa ating mga sarili sa murang edad. Ngayo’t naisaad ko na ang
mga nararapat ninyong gawin, itatak sa isip na nasa inyong mga palad ang magiging landas ng
minamahal na Pilipinas.

Maraming salamat sa pakikinig, at doon nagtatapos ang aking talumpati.