Vertebral Kolon Anatomisi

ve Biyomekaniği
Dr. Öğr. Üyesi Turhan Kahraman
• Omurga aksiyel iskelet sisteminin esas
bölümünü oluşturan ve vertebral
segmentlerden oluşan bir yapıdır.

• Kuvvetli muskülokütanöz yapılar ve

ligamentlerle desteklenen vertebral
kemik segmentlerinin birleşmesinden
oluşur.

• 33-34 vertebranın üst üste gelmesiyle

oluşan bu bütünlüğün ilk 24 vertebrası
birbirine eklemler aracılığıyla bağlanırlar.
• Kalan 9-10 vertebradan 5 tanesinin
birleşmesinden pelvik kuşakla
eklem yapan bir kemik olan sakrum
oluşmuştur.

• En altta bulunan küçük ve tam

gelişmemiş 4 veya 5 tane
vertebranın birleşmesinden koksiks
oluşur.
VERTEBRAL KOLON

• 32-33 vertebra
 7 servikal
 12 torakal
 5 lumbal
 5 sakral
 3-4 koksigeal
• 23 disk
• Servikal (C1 ve C2 vertebra
hariç), torakal, lomber
vertebralar birbirlerinden
intervertebral diskle ayrılırlar.

• Sakral ve koksigeal
vertebralar ise birbirleriyle iki
ayrı kemik oluşturacak
şekilde füzyon yapmışlardır.

• Bunlar psödovertebra olarak

da bilinirler.
Vertebral Kolonun Görevleri

Omurga 3 temel biyomekanik fonksiyona sahiptir.

• Stabilite; Baş ve gövdenin üst kısmı ve taşınan herhangi bir

dış yük ile bunlarla ilişkili eğilme momentlerini pelvise
aktarır, gövdeyi stabilize eder.

• Mobilite; Bu üç vücut bölgesi arasındaki yeterli fizyolojik

harekete izin verir.

• Koruma; Medulla spinalisin bütünlüğünü korur, potansiyel

hasar oluşturacak güç ve hareketleri engeller.
Vertebral Kolunun Genel
Özellikleri
• Tipik olarak bir vertebra önde bir korpus,
arkada ise lateralde pediküllerin, arkada ise
laminaların oluşturduğu bir arcustan oluşur.
• Vertebralar yukarıdan başlayarak aşağıya
doğru bir kütle artışı gösterir. Bunun nedeni
alt segmentlerde taşınan kompresyon
yükünün daha fazla olmasıdır.
• L5’ten sonra ise yük pelvise aktarıldığı için son
koksigeal vertebraya kadar boyutlarda
küçülme gözlenir.
 Vertebral Kolonun Genel Özellikleri

• En büyük
transvers
çap:
L4-L5

• En büyük
sagital çap:
L2-L3
Vertebral Kolonun Eklemleri
• Anteriordan bir intervertebral disk ve posteriordan 2 faset eklem
bir araya gelerek üç eklem kompleksi oluşturur.
• Vertebra korpusları arasında amfiartrodial, processus artikülaris
superior ve inferior arasında diartrodial tipte eklemleşme söz
konusudur.
Amfiartrodial eklem: Vertebra cisimlerinin eklem yüzeyleri ile
bunların arasındaki intervertebral diskten oluşmaktadır.

• Bu eklem ön ve arka longitudinal ligamentler aracılığıyla

birleştirilerek kuvvetlendirilmiştir.
Diartrodial eklem:

Bunlar “zigoapofiziyal eklem”,

“apofizer eklem” veya “faset
eklemi” olarak adlandırılırlar.

• Vertebra arkuslarında üst ve

alt artiküler çıkıntılar
arasındaki kapsüllü sinovyal
eklemlerdir.

• Faset eklemleri; eklem

kapsülüne, artiküler
kıkırdağa ve rudimenter
menisküslere sahiptir.
• Eklem kapsülü, sinoviyal membranı ve periostunda serbest
sinir uçları bulunduğu için ağrıya hassas yapılardır.

• Faset eklem kapsülü iki tabakadan oluşur.

• Dış tabaka paralel kollajen liflerden oluşan yoğun bir bağ

dokusudur, iç tabaka ise ligamentum flavuma benzeyen
elastik liflerden oluşur.
• Faset eklemleri eklem boşluğuna
uzanan eklem kapsülünün uzantıları
menisküslere sahiptir.

• Menisküsün fonksiyonu yükleri daha

büyük eklem yüzeyleri boyunca
dağıtmak ve stabiliteye katkıda
bulunmaktır.

• Menisküs nadiren eklem kıkırdağı

arasında tuzaklanabilir.
Vertebral kolon

• Medulla spinalisin etrafını sararak onu mekanik streslere

karşı korur.
• Pelvis üzerine oturmuş bu sütun destek vazifesi görerek
vücudun dik durmasını sağlar.
• Baş ve vücut üst kısmının ağırlığını taşır ve pelvise aktarır.
• Kolonun dengesini sağlayan ve hareketliliğini temin eden pek
çok kas için origo yeridir.
• Hareketlilik esnasında oluşabilecek şokları eklem ve diskleri
ile kendi öz yapısı ile etkisiz hale getirir.
 Fonksiyonel ünite

• Vertebral kolonun hareket

segmentidir.

• İki vertebra ve ilişkili yumuşak

dokudan meydana gelir.

• Fonksiyonel ünitede oluşacak

yetersizlik ve dejenerasyon, yük
dağılımını değiştirir ve ağrı ya da
dejenerasyona yol açar.
Anatomik ve fonksiyon olarak fonksiyonel ünit 2 kısımda incelenir.

Ön segment: iki vertebra corpusu + intervertebral disk + ALL + PLL

Arka segment: arkus vertebra + facet (apophysial) eklemler + spinöz
processler + transvers processler + lig. Flavum
 Ön segment

• Vertebral kolonun ana desteği ve şok absorbanıdır.

• Lateral fleksiyon ve rotasyonda esas rol oynar.
 Vertebra Korpusu

• Silindirik ve kum saati

görünümündedir.
• Bu görünüm nörovasküler
yapılar için geçiş yolu sağlar.
• Primer olarak iyi kanlanan
hücresel yapıdan oluşur.
• Yüklenmeleri tolere edebilmek
amacı ile vertikal ve transversal
trabekülleri vardır.
• Vertebra korpuslarının genişliği ve yüksekliği yukarıdan
aşağıya doğru gittikçe artar.

• Şekilleri de bölgeden bölgeye değişir.

• Bu özellik dayanıklılık ve strese karşı direnç ile ilişkilidir.

• Bu nedenle omurga kırıklarının insidansı alt lomber bölgede

daha azdır.
 İntervertebral Disk

İki bölümden oluşur: • Yükleri taşır

1. nucleus pulposus • Segmentler arasında dağıtır
2. anulus fibrosus • Aşırı hareketi önler
• Avasküler yapıdadır.

• Anulusun bir kısmı hariç difüzyonla

beslenir.

• Bu durum yüklenmelerde olası

iskemiyi engeller.
 Nucleus pulposus

• Diskin merkezinde olmakla birlikte servikalde diskin

anterioruna doğru, lumbalde diskin posteriorunda yerleşir.

• Mukoprotein jel + kollajen liflerden oluşur.

• Glikozaminoglikan – hidrofil

• %70-90 sudur ve yaşla birlikte azalır.

 Normal genç disk
%80-88 su

Normal orta yaşlı disk

Nucleus pulposus normal
dejeneretif süreçte su kaybına
uğramış ve jel özelliği
kaybetmiş.

Ciddi dejenere disk

Nucleus pulposus dehidrate ve
jel özelliği kaybetmiş.
Nucleus ve annulus arasındaki
sınır su kaybından dolayı ayırt
edilemiyor.
 Hidrolik sistem

• İstirahatteki normal diskte iç basınç tüm yönlere eşit dağıtılır.

• Disk kompresyonu ile komprese olmayan nükleus esnek
anuler lifleri genişletir.
• Omurganın fleksiyonu ile nükleer sıvı posterior anuler
liflerde genişlemeye, anterior anüler liflerde sıkışmaya neden
olur.
Anulus fibrosus
• Diskin dış sınırını oluşturur.
• Fibrokartilaj + kollajen liflerden oluşur.
(tip1 gerilmeye karşı>tip2 kompresyona karşı)
• 15-25 arası değişen sayıda lamellerden oluşur.
• Her laminadaki kollajen lifler son plak düzlemi ile 30˚, komşu
laminadaki liflerle 120˚lik açıda dizilir.
• Böylece lifler çaprazlaşır ve sağlamlaşır.
• Bu dizilim torsiyon ya da eğilme şeklindeki kuvvetlere
dayanmayı sağlar.
• Lifin fizyolojik sınırını aşan bir güç varlığında lif elastisitesini
ve yapısal bütünlüğünü kaybeder.

• Maksimum gerilme ve uzama  kompresyon, rotasyon ve

makaslama ile ortaya çıkar.

• Anulusun ana fonksiyonlarından birisi de nükleusun yer

değiştirmesine karşı koymaktır.
 Arka segment

Hareketin yönünü belirler.

Nöral ark
• Pedinkül, lamina
• Facet eklemler
• 2 transvers process
• 1 Spinöz process
• Interspinöz ve supraspinöz lig.
• Lig. Flavum.
• Intervertebral foramen
Pedinkül

• Vertebral kolon ve transvers

spinözler arasında tübüler yapıdadır.

• Vertebranın rotasyon, fleksiyon ve

extansiyon hareketleri sırasındaki
gerilime karşı koyar.

• Kompresif yüklere karşı oldukça

güçlü trabeküler yapısı vardır.

• Komşu vertebra pedikülü ile spinal

sinir geçiş yeri intervertebral
forameni oluşturur.
Lamina

• İki transvers ve bir spinöz process

eklem arasında uzanır

• Düz yapıdadır.

• Özellikle rotasyonel harekette spinöz

proses ve artiküler proces arasında
yükü elimine eder.

• Bu nedenle laminektomi
ameliyatlarında mümkün olduğunca
korunması önemlidir.
Faset eklem

• Alttaki vertebranın prosesus

zygoapophysealis superiorları ile üstteki
vertebranın prosesus zygoapophysealis
inferiorları arasında oluşan plana tipinde,
kapsüllü, diartrodial ve sinovyal
eklemlerdir.

• Kayma hareketine izin verir.

• Kapsül eklem yüzeyinden superior ve

inferiora doğru uzar ve ekleme ekstra
hareket olanağı sağlar.
Faset eklem

• Fasetlerin taşıdığı aksiyel yük % 0-33 arasında değişkenlik

gösterir.

• Omurganın pozisyonuna göre diskin ve fasetlerin yük

paylaşımları değişkenlik gösterir.
• (hiperekstansiyonda da en fazla)

• Makaslama streslerine karşı koyar.

 Faset eklem

• Dizilimi fonksiyonel birimin hareketinin yönünü belirler.

• Lumbal bölgede faset eklem transvers düzlemle 90, frontal

düzlemle 45 derecelik açılaşma yapar.

• Bu açı fleksiyon, ekstansiyon, lateral fleksiyona ve çok az

rotasyona olanak sağlar.

• Lumbosakral eklem faseti ise daha obliktir ve daha fazla

rotasyona olanak sağlar.
• Fleksiyon
• Ekstansiyon
• Lateral fleksiyon
• Rotasyon

• Lateral fleksiyon
• Rotasyon
• Bir miktar ekstansiyon ve
fleksiyon

• Fleksiyon
• Ekstansiyon
• Lateral fleksiyon
• Rotasyon YOK!
Lumbosakral
eklem
Spinöz ve Transvers
Prosesler

• Eklem yüzeyleri
olmamakla birlikte
pek çok kas, ligament
ve fasya için bağlantı
noktasıdır.
İntervertebral foramen

• Spinal sinirler için çıkış kanalıdır.

• Boyutu disk yüksekliği ve pedikül yapısına

bağlıdır.

• Yaşla birlikte disk yüksekliğinde azalma

görülür ve ligament hipertrofisine bağlı
olarak daralır.

• Fleksiyonda çapı artar, ekstansiyonda

azalır.
Omurganın ligamentleri

• Omurganın intrinsik stabilitesine katkıda bulunan viskoelastik

yapılardır.

• Omurga ligamentler çoğu esas olarak kollajen liflerden

oluşmuştur.

• Vertebral kolonun direncini arttırırlar.

• Ligamentler gerilme şeklindeki yükleri bir vertebradan

diğerine aktarır ve fizyolojik sınırlar içinde minimum direnç
ile pürüzsüz harekete izin verir.
İntersegmental Ligamentler
• anterior longitudinal ligament
• posterior longitudinal ligament
• supraspinoz ligament
• Longitudinal Ligamentler

• Longitudinal olarak vertebral kolon

boyunca seyreder ve herhangi bir
yöndeki aşırı hareketi önlerler.

• Vertebra korpusu ve intervertebral

diskin ön tarafında anterior longitudinal
ligament (ALL), arka tarafında ise
posterior longitudinal ligament (PLL)
bulunur.

• PLL daha incedir, disk seviyesinde

yelpaze gibi açılır ve gevşek olarak diske
yapışır.
• ALL oksipital kemikteki tuberkulum
pharyngeum ve atlas vertebranın ön
tüberkülünden başlar ikinci sakral
vertebraya kadar uzanır.

• Bu ligament vertebra cisimlerine

sıkıca, disklerin anulus fibrozusuna ise
gevşek bir şekilde yapışır.

• Ekstansiyon sırasında gerilir ve

hiperekstansiyonu engeller.
• PLL foramen magnumun arka kenarı ve
dura materden başlar, koksiks tabanına
kadar uzanır.

• Uzantılar aracılığıyla disklere sıkıca bağlı

olup, vertebra cisimlerine bağlantısı
oldukça gevşektir.

• Lumbal bölgeden itibaren daralmaya

başlar.

• L5 ile S1 arasında kalınlığı başlangıçtaki

kalınlığının yaklaşık yarısına iner.

• Fleksiyon sırasında gerilmektedir.

• Supraspinöz ligament:

• Bütün kolumna vertebralis boyunca spinöz proseslerin

posterior kenarlarını bağlayan multisegment bir ligamenttir.

• Supraspinöz ligamentler, fleksiyon sırasında spinöz prosesin

hareketlerini kısıtlar.
İntrasegmental Ligamentler
interspinöz ligament
intertransvers ligament
ligamentum flavum
Lateral vertebral lig.
Lig. alaria
• İnterspinöz ligament:

• Superior spinöz prosesin alt sınırının, inferior spinöz prosesin

üst sınırına bağlantısını sağlayan intersegmental
ligamentlerdir.

• Spinal ligamentlerin içinde en güçsüz olanıdır.

• Görevi; fleksiyon esnasında spinöz prosesin distraksiyonu

kısıtlamaktır.
• İntertransverse ligamentler;

• İki komşu transvers çıkıntı arasında uzanan bağlardır.

• Lateral fleksiyon ve rotasyon esnasında spinal stabiliteyi

sağlarlar.
• Ligamentum flavum:

• Atlas’tan birinci sakral vertebraya kadar

tüm laminaları birbirine bağlar.

• Yüksek oranda elastik lif içerme özelliği

ile farklılık gösterir.

• Servikal bölgeden aşağı doğru inildikçe

kalınlaşır ve her seviyede spinal
köklerle komşuluk gösterir.
• Diğer tüm ligamentlerin kollajen içeriği
fazla  sert  hareketlere karşı koyar
• Lig. Flavum elastin içeriği fazla 
elastik
• Nötral pozisyonda bile bir miktar
gergindir
• İntervertebral diske baskı yapar
• İntradiskal basınçta artış sağlar
• İntrinsik destek sağlar
• Capsula articularis;

• Faset eklemlerin fibröz kapsülündeki kollagen liflerden

oluşmaktadır.

• Torakal ve lumbal bölgede daha kısa ve sıkı şekilde

yerleşmişlerdir.

• Tüm omurga hareketleri esnasında zigopofizyel eklemlerde

kayma hareketine izin verir.

• Rotasyon hareketinde ise bir taraftaki kapsül aşırı gerilir.

• Ligemantum Cruciatum
Atlantis;

• 2 lig. Alaria ve 1 apikal

ligamentten oluşur.

• Dens axis’in transverse

ligamentle birlikte
stabilizasyonunu sağlar.
Vertebral Kolon Trabeküler
Sistemler
• Wolf kanununa göre korpusa binen
yükü trabeküler sistem karşılar.

• 3 tip trabeküler sistem bulunur.

• Vertikal
• Oblik
• Horizontal
Vertikal Trabeküler Sistem

• Odontoid proseste (C2) başlar ve

koksikse kadar devam eder, disklere
rastlayan kısımlarda kesinti gösterir.

• Omurgaya dik gelen kompresyon

streslerine karşı koyar.

• En dayanıklı trabeküler sistemdir.

Oblik Trabeküler Sistem

• 4 tanedir.
• Her iki tarafta alt ve üst oblik trabeküler
sistem vardır.

• Üst Oblik Sistem:

Bir üst vertebranın artiküler çıkıntısından
başlar ve vertebranın karşı tarafında
sonlanır.

• Alt Oblik Sistem:

Alt artiküler çıkıntıdan başlar ve
vertebranın karşı tarafında sonlanır.

• Torsiyon stresslerine karşı koyar.

 Horizontal Trabeküler Sistem

• Vertebrayı horizontal düzlemde keser.

• Sağ ve sol olmak üzere 2 sistemden oluşur.

• Transvers prosesten başlar ve vertebra korpusuna giderek

karşı taraf horizontal trabeküler sistemle birleşir.

• Gerilim kuvvetlerine karşı vertebrayı korur.

Vertebral kolon kasları
 Vertebral Kolon Kasları
M. erector spinae
Çift taraflı kasıldığında ekstanisyon, tek taraflı
kasıldığında lateral fleksiyon ve rotasyon
hareketini yaptırırlar.

M. İliocostalis: İliumdan kostalara, kostalardan

kostalara uzanır. En lateraldeki kastır.

M. Longissimus: Procesus transversuslarda

seyreder. Ortadaki kastır.

M. Spinalis: Spinöz çıkıntılarda seyreder. En

medialdeki kastır.
M. semispinalis:
M.semispinalis çift taraflı
kasıldığında omurgaya ve başa
ekstansiyon, tek taraflı kasıldığında
gövdeyi karşı tarafa döndürürler.

Mm. rotatores:
Çift taraflı kasıldığında omurgaya
ekstansiyon, tek taraflı kasıldığında
rotasyon hareketi yaptırır.

Mm. multifidi:
Çift taraflı kasıldığında omurgaya
ekstansiyon, tek taraflı kasıldığında
rotasyon hareketi yaptırır.
Mm. interspinales:
- Çift taraflı kasıldıklarında
omurganın ekstansiyon hareketine
katkıda bulunurlar.

Mm. intertransversarii :
- Tek taraflı kasıldıklarında
omurgaya lateral fleksiyon
hareketi yaptırırlar.

M. quadratus lumborum:
- Çift taraflı kasıldığında pelvis ve
lumbal omurgayı stabilize eder.
Tek taraflı kasıldığında omurgaya
lateral fleksiyon hareketi yaptırır.
M. obliquus externus abdominis:
• Çift taraflı kasıldığında omurgaya
fleksiyon yaptırır. Tek taraflı
kasıldığında lateral fleksiyon ve aynı
taraftaki omuzu öne getirecek şekilde
rotasyon yaptırır.

M. obliquus internus abdominis:

• Çift taraflı kasıldığında omurgaya
fleksiyon yaptırır. Tek taraflı
kasıldığında lateral fleksiyon ve karşı
tarafın omuzunu öne getirecek şekilde
rotasyon yaptırır
M. transversus abdominis:
• En derin planda yerleşmiş karın
kasıdır.
• Kasıldığında omurganın lateral
fleksiyon ve rotasyon
hareketlerine katılır.

M. rectus abdominis:
• Kasıldığı zaman omurgaya
fleksiyon yaptırır.
• Ana fleksörler
• Abdominal kaslar (rektus abdominis, internal ve eksternal
oblik, tranversus abdominis)
• Psoas majör ve minör

• Ana ekstansörler
• Erektör spina
• Muldifidus
• İntertransversar kaslar
• Fleskiyon hareketini abdominal kaslar başlatır
• Gövde ağırlık momentiyle hareket devam eder
• Pelvik tilt ile daha fazla fleksiyon oluşur
• Bu sırada erektör spinalar ve kalça ekstansörleri eksantrik
kasılır

• Psikolojik stres varlığında kas aktivasyonları artar 

omurgaya binen yük artar  yaralanma riski artar
• Normal ayakta dik duruşta öne
fleksiyon momenti etkin.
Lumbal bölgedeki
yüklenmeler
• Aynı hareket yapılırken her seferinde farklı şekilde yapıldığı
saptanmıştır (Kinetik, kinematik ve spinal yüklenme analiz
sonuçları)

• Farklı motor stratejiler devrede

• Yorgunluğa rağmen maksimum performansı sürdürmek

temel amaç
• Omurgaya binen yüklenmeler benzer
• Son çalışmalarda squatta daha fazla yüklenme olduğu
bildirilmekte
• Squat dengeyi daha çok bozar
• Önemli olan ağırlığın gövdeye yakın olması (yük kolu kısa)
• Kişiye özel teknik seçimi önemli
Yürüme

• Yürüme sırasında yüklenme çok az

• Bel ağrısında en uygun egzersiz
• Hız arttıkça yüklenme artar!
Egzersiz

• Erektör spina ve abdominal kaslar için kuvvetlendirme

egzersizleri sırasında ciddi yüklenmeler olabilir
• Mekik egzersizi dizler düz ya da
fleksiyonda benzer yüklenmeye
neden olur.
• Yalnızca omuz kuşağının yerden
kalkması hedef kasların çalışması
için yeterli
• Bu modifiye harekette yüklenmeler
çok daha az
 Spinal stabilite

• Fizyolojik yüklenme altında omurganın bütünlüğünü

koruyabilmesi için nörolojik defisit ve şiddetli ağrı
olmamalıdır.

• Spinal stabilitenin sürdürülmesinde;

Pasif
Aktif
Nöral Kontrol sistemin etkileşimi önemlidir.
PASİF SİSTEM
Vertebra, intervertebral diskler, faset eklem, ligamanlar,
eklem kapsülü (pasif muskuloskeletal alt sistem)

AKTİF SİSTEM
Spinal kaslar ve tendonlar (aktif muskuloskeletal alt sistem)

NÖRAL KONTROL SİSTEMi

reseptörler, sinirler ve santral sinir sistemi
 Aktif sistem

• Spinal stabilitenin sürdürülmesinde anlamlı fonksiyonel

farklılık gösteren iki kas sistemi bulunur.

1. Global kas sistemi

2. Lokal kas sistemi
 Global kas sistemi

• Direkt olarak gövdeye ve omurgaya bağlı olmayan kaslardır.

• Genel gövde stabilizasyonu sağlarlar.

• Rektus abdominus, obliqus abdominus externus ve lumbar

iliocostalis

• İntra-abdominal basınca yardımcı olur veya lumbodorsal

fasyada gerilime yol açarak ağırlık kaldırma boyunca
ekstansör kuvvetler oluşturur.
Lokal kas sistemi

• Direkt olarak lumbal vertebralara yapışan kaslardır (Psoas

hariç).

• Lomber multifudus, quadratus lomborum, ilicostalis ve

longissumusun lomber parçası, transversus abdominus,
diafragma

• Direkt olarak lumbal segmentlerin kontrolünü ve stabilitesini

sağlamaktır.

• Düşük istemli kas kontraksiyonunda dahi kesin segmental

stabilite sağlayabilir.
• Mekanik stabilitenin devamında, fonksiyonel aktiviteler
esnasında global kaslar ile lokal kaslar arasındaki
koordinasyon önemlidir.

• Özellikle nötral zon içinde, lumbal omurganın hareket

segmentinin sağlanmasında
• Transversus abdominus
• Diafragma
• Lumbal multifudus ko-kontraksiyonu önemlidir.
 Nöral kontrol sistem

• Aktif sistem ile etkileşerek dinamik stabiliteyi sağlar.

• Disfonksiyonunda spinal dokularda yaralanma riski ortaya

çıkar.
Transversus abdominis

• İntraabdominal basıncı kontrol

eden temel kas
• Gövdede fleksiyon olmadan
ekstansiyon momenti yaratır.
• Transversus abdominis + diyafram
+ pelvik taban kasları herhangi bir
ekstremite hareketi başlamadan
önce kasılır
Kaslarda ko-kontraksiyon

• Yüklenme arttıkça
• Kas ko-kontraksiyonu
• Omurga kompresyonu
• Gövde sertliği artar
• Beklenmeyen bir yüklenmede kas aktivitesi %70’e kadar artış
gösterir  yaralanma riski
• Beklenen yüklenmelerde ko-kontraksiyon ile yükler absorbe
edilir
Devamlı yüklenmeler

• Mekanoreseptörlerde desensitizasyon
• Refleks stabilizasyon kasılmalarında ciddi azalma ya da
tamamen ortadan kalkma (multifidus kasları)
• Yorgunluk oluşmadan bile omurga stabilitesinde azalma
• Koruyucu kas aktivitesinde azalma
Eksternal destekler

• Bel kemerlerinin etkinliği tartışmalı

• Bel yaralanmalarının önlenmesi için

kullanımı önerilmemekte

• Lumbal ve torakal hareketleri

engellemek için takılan kemer/korse
lumbosakral eklemde kompansatuar
hareketlere neden olur