Επιµέλεια: Ματούλα Χρυσού

ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΝΑΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΗΝ

ΑΦΗΓΗΣΗ

1. ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΕΙΡΑ

Α)ΑΝΑΧΡΟΝΙΕΣ
§ Αναδροµή
§ Πρόληψη

Β)ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΣΗΣ

§ In medias res
§ Ab ovo

2) ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ

Α) Επιτάχυνση=

(Χρόνος της αφήγησης < Χρόνος της ιστορίας)

§ Έλλειψη= δεν αφιερώνεται καθόλου χρόνος στα

γεγονότα.
Υποβιβάζει τα αντίστοιχα σηµεία της ιστορίας.

Χωρίζονται σε:

I. Ρητές= Προκύπτουν είτε από την ένδειξη

του χρονικού διαστήµατος που
αποσιωπούν (πχ 1945) είτε από την
ένδειξη του χρόνου που κύλησε µέχρι να
ξαναρχίσει η αφήγηση (πχ πέντε µήνες
µετά).

II. Υπονοούµενες= Δεν δηλώνονται στο

κείµενο, αλλά ανακαλύπτονται από τον
αναγνώστη εξαιτίας κάποιου
χρονολογικού κενού ή αφηγηµατικών
ασυνεχειών.
 § Περίληψη= µεγάλης διάρκειας γεγονότα
αποδίδονται σε µικρό µέρος του κειµένου.
Χρησιµοποιείται κυρίως στις αναδροµές.

Β) Επιβράδυνση=

(Χρόνος της αφήγησης >Χρόνος της ιστορίας)

Ο αφηγητής παρουσιάζει αναλυτικά γεγονότα που
διαρκούν ελάχιστα.
Υπογραµµίζει τα γεγονότα και αναδεικνύει τη
σηµασία τους.

§ Παύση= Ένα κοµµάτι του κειµένου που δεν

αντιστοιχεί στην εξέλιξη της ιστορίας.
Παρουσιάζεται µε τη µορφή περιγραφής
(προσώπου, ζώου, πράγµατος, κατάστασης) ή µε
τη µορφή σχολίου.

§ Επιµήκυνση= Εκτεταµένη, διεξοδική αφήγηση-

ακόµη και σε πολλές σελίδες- γεγονότων που
διαρκούν ελάχιστες στιγµές.

Γ) Σκηνή=

(Χρόνος Αφήγησης= Χρόνος Ιστορίας)

Η έκταση του κειµένου και η διάρκεια των γεγονότων

ισοδυναµούν.
Η σκηνή χρησιµοποιείται στον διάλογο, αφού τα
γεγονότα παρουσιάζονται λεπτό προς λεπτό, όσο
χρόνο δηλαδή χρειάζονται οι ήρωες για να
ανταλλάξουν µερικές φράσεις.

3) ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ

Α) ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ=

Ο αφηγητής διηγείται µια φορά αυτό που συνέβη µία

φορά.
 Β) ΠΟΛΥΜΟΝΑΔΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ=

Ο αφηγητής διηγείται πολλές φορές ένα γεγονός που

έγινε πολλές φορές.
Με αυτόν τον τρόπο τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός,
υπάρχει κυκλικότητα και ό,τι συνέβη στο παρελθόν
επαναλαµβάνεται στο παρόν και θα ξανασυµβεί στο
µέλλον.

Γ) ΘΑΜΙΣΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ=

Ο αφηγητής διηγείται µία φορά ένα γεγονός που

συνέβη πολλές φορές.
Πρόκειται για σχηµατοποίηση σε µια σειρά από
συµβάντα ή συµπεριφορές τα οποία προβάλλονται ως
τυπικά.
Περιλαµβάνουν και αφηγήσεις που επαναλαµβάνονται
κάθε χρόνο πχ θερισµός, τρύγος, αλώνισµα.

Δ) ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ=

Ο αφηγητής διηγείται περισσότερες φορές ένα

γεγονός που συνέβη µία φορά.
Με αυτόν τον τρόπο δίνεται βαρύτητα εκ µέρους του
αφηγητή σε αυτό το γεγονός.
Επίσης, η συγκεκριµένη τεχνική µπορεί να
χρησιµοποιηθεί σε αφηγήσεις που αναζητείται η λύση
ενός αινίγµατος. Σε αυτή την περίπτωση το
διηγούµενο γεγονός µπορεί να επαναλαµβάνεται µε
µικρές στιλιστικές παραλλαγές και µε αλλαγές στην
οπτική γωνία της αφήγησης.