Professional Documents
Culture Documents
Κρητική λογοτεχνία
- 1.1. HΟLTON, D., επιμ. [1997] 2002. Λογοτεχνία και κοινωνία στην Κρήτη της Αναγέννησης. Μτφρ.
Ναταλία Δεληγιαννάκη, 4η έκδ. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
- 1.2. ΑΛΕΞΙΟΥ, Σ. 1988. Η Κρητική λογοτεχνία την εποχή της Βενετοκρατίας. Στο Κρήτη. Ιστορία και
πολιτισμός, επιμ. Ν.Μ. Παναγιωτάκης. Τόμος δεύτερος, 197-229. Ηράκλειο: Τοπική Ένωση Δήμων και
Κοινοτήτων Κρήτης.
- 1.3. ΜΑΡΚΟΜΙΧΕΛΑΚΗ, Α. 2004. Οι ποιητές του Χάνδακα (14ος-18ος αι.)/ The poets of Candia
(14th-18th centuries). Στο Το Ηράκλειο και η περιοχή του. Διαδρομή στο χρόνο. Heraklion and its area. A
journey through time, επιμ. Νίκος Γιγουρτάκης, 269-311. Ηράκλειο: Κέντρο Κρητικής Λογοτεχνίας και Γενική
Γραμματεία Ολυμπιακών Αγώνων.
- 2.1. PERI, M. 1999. Του πόθου αρρωστημένος. Ιατρική και ποίηση στον «Ερωτόκριτο». Μτφρ. Αφροδίτη
Αθανασοπούλου. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
- 2.2. Αφιέρωμα των «Επτά Ημερών» (εφ. Η Καθημερινή) στον Ερωτόκριτο
- 3.1. ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ, Σ. 1993. Έρευνες για το πρόσωπο και την εποχή του Γεωργίου Χορτάτση.
Ηράκλειο: Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών.
- 3.2. ΓΙΟΥΡΓΟΣ, Κ. (επιμ.) 2000, Γεώργιος Χορτάτσης. Ο πατέρας του Νεοελληνικού Θεάτρου. Στο
ένθετο: Η Καθημερινή. «Επτά Ημέρες» (3/12/2000).
- 4.1 ΑΛΕΞΙΟΥ, Σ. 1999. Κρητικά Φιλολογικά. Μελέτες. Αθήνα: στιγμή.
- 5.1. & 5.2.
- 5.1. ΑΠΟΣΚΙΤΗ, Μ., 2003. Κρητολογικά. Αναγεννησιακά και νεώτερα. Αθήνα: στιγμή.
- 5.2. ΧΟΛΤΟΝ, Ντ. 2000. Μελέτες για τον Ερωτόκριτο και άλλα νεοελληνικά κείμενα. Αθήνα: Εκδόσεις
Καστανιώτη.
- 6.1. & 6.2.
- 6.1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ, Ν.Μ. 1998. Κρητικό Θέατρο. Μελέτες. Επιμ. Στέφανος Κακλαμάνης - Γιάννης
Μαυρομάτης. Αθήνα: στιγμή.
- 6.2. ΠΟΥΧΝΕΡ, Β. 1991. Μελετήματα Θεάτρου. Το Κρητικό Θέατρο. Αθήνα: Εκδόσεις Χ. Μπούρα
- 7.1. BAKKER, W. & VAN GEMERT, A. 1998. Proceedings of the Symposium «Η Κρητική Λογοτεχνία στο
κοινωνικό και ιστορικό της πλαίσιο». Amsterdam 19-21 June 1997 in honour of Wim Bakker. Cretan Studies 6.
Amsterdam: Adolf M. Hakkert - Publisher.
- 7.2. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ, επιμ., 2006. Ζητήματα ποιητικής στον Ερωτόκριτο. Ηράκλειο:
Βικελαία Δημοτική Βιβλιοθήκη.
- 8.1. Πεπραγμένα των Διεθνών Κρητολογικών Συνεδρίων (1961 - )
- 8.1.1. ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ «Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ», επιμ. 1991. Πεπραγμένα του Στ΄ Διεθνούς
Κρητολογικού Συνεδρίου. Τόμος Β΄. Χανιά.
- 8.1.2. ΔΕΤΟΡΑΚΗΣ, Θ. & ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ, Α., επιμ. 2004. Πεπραγμένα Θ΄ Διεθνούς Κρητολογικού
Συνεδρίου Ελούντα, 1-6 Οκτωβρίου 2001. Τόμος Β1: Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή περίοδος. Ιστορία,
γλώσσα και λογοτεχνία. Ηράκλειο: Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών.
- 8.2. Πρακτικά των διεθνών συνεδρίων «Neograeca Medii Aevi» (1986 - )
- 8.2.1. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΗΣ, Ν.Μ., επιμ. 1993. Αρχές της Νεοελληνικής λογοτεχνίας. Πρακτικού του
Δεύτερου Διεθνούς Συνεδρίου «Neograeca Medii Aevi» (Βενετία, 7-10 Νοεμβρίου 1991). Τόμος Πρώτος και
Δεύτερος. Βενετία: Βιβλιοθήκη του Ελληνικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Σπουδών της
Βενετίας - αρ. 14.
- 8.2.2. JEFFREYS, E. & JEFFREYS, M. επιμ. 2005. Neograeca Medii Aevi V. Αναδρομικά και
Προδρομικά. Approaches to Texts in Early Modern Greek. Οξφόρδη.
1.1. HΟLTON, D., επιμ. [1997] 2002. Λογοτεχνία και κοινωνία στην Κρήτη της
Αναγέννησης. Μτφρ. Ναταλία Δεληγιαννάκη, 4η έκδ. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές
Εκδόσεις Κρήτης.
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Είναι ένας συλλογικός τόμος οκτώ συγγραφέων, όλοι πανεπιστημιακοί καθηγητές που,
εκτός από την ιστορικό Χρύσα Μαλτέζου, είναι ειδικευμένοι σε θέματα της παλαιότερης
νεοελληνικής λογοτεχνίας, οι περισσότεροι στην κρητική λογοτεχνία της βενετοκρατίας.
Από τα δέκα κεφάλαια του βιβλίου, τα έξι (αρ. 4-9) αναφέρονται σε ισάριθμα λογοτεχνικά /
θεατρικά είδη της κρητικής Αναγέννησης, δύο αποτελούν γενικότερες θεωρήσεις
πολιτισμικών φαινομένων (αρ. 1, 10), ένα (αρ. 2) αναφέρεται στο ιστορικό υπόβαθρο της
εποχής και στη δομή της βενετοκρητικής κοινωνίας, και ένα (αρ. 3) παρουσιάζει τη
λογοτεχνική παραγωγή στην Κρήτη πριν από τον αιώνα της ακμής. Στο τέλος, τον τόμο
συμπληρώνει ένας Βιβλιογραφικός οδηγός και Βιβλιογραφία.
Εισαγωγικές μελέτες
Ο επιμελητής του τόμου υπογράφει το πρώτο κεφάλαιο του τόμου, το οποίο αναφέρεται
σφαιρικά στο φαινόμενο της κρητικής Αναγέννησης, προκειμένου να φωτιστούν κάποιες
πλευρές των πνευματικών σχέσεων Κρήτης και Βενετίας που αποτέλεσαν το πλαίσιο της
λογοτεχνικής δραστηριότητας που περιγράφεται στα επόμενα κεφάλαια.
Στην αρχή, ο Holton παρουσιάζει σύντομα την ελληνική κοινότητα της Βενετίας, μιλά για
Στη συνέχεια, ο συγγραφέας εξετάζει δύο μορφές τέχνης στις οποίες επίσης η επαφή με τη
Βενετία είχε καθοριστική σημασία, τη ζωγραφική και τη μουσική, και ολοκληρώνει το
εισαγωγικό του κεφάλαιο με ένα τρίτο μέρος, που το συνδέει με το κυρίως θέμα του
βιβλίου, δηλαδή με τη λογοτεχνική παραγωγή σε έμμετρο λόγο. Αφού αναφερθεί στη
συνήθη διάκριση της παραγωγής αυτής σε δύο περιόδους, περιγράφει τα γενικά
χαρακτηριστικά των έργων: ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, ομοιοκαταληξία και δημώδη
γλώσσα. Αφιερώνει ακόμη μία παράγραφο στη δημώδη πεζογραφία της εποχής, που δεν
αποτελεί αντικείμενο του βιβλίου, και κλείνει με ένα σχολιασμό του όρου «Κρητική
Αναγέννηση» και με την απήχηση που είχαν τα εξεταζόμενα κρητικά έργα μετά την πτώση
της Κρήτης (1669).
Η Χρύσα Μαλτέζου, στο δεύτερο κεφάλαιο, εξετάζει το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο
μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε η κρητική λογοτεχνία δικαιολογώντας την παράμετρο
«Κοινωνία» στον γενικό τίτλο του τόμου. Το σύντομο «Ιστορικό διάγραμμα» των τεσσάρων
αιώνων της βενετοκρατίας ακολουθείται από περιγραφή των επαναστατικών κινημάτων
των Κρητικών εναντίον της Βενετίας και περιγραφή των κοινωνικών τάξεων. Ξεχωριστά
γίνεται λόγος για το θρησκευτικό ζήτημα που δημιουργήθηκε από τη δογματική διαφορά
κατακτητών και ντόπιου στοιχείου, και για την οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων.
Η συγγραφέας δίνει έμφαση στον κοινό βενετοκρητικό πολιτισμό που δημιουργήθηκε από
τη μακρόχρονη συμβίωση των δύο στοιχείων, περιγράφει τη μορφή που είχαν οι πόλεις της
Κρήτης, με πολεοδομικό πρότυπο τη μητρόπολη Βενετία, μιλά για τη θέση της γυναίκας
στην κρητική κοινωνία και περιγράφει ακόμη την οργάνωση των επαγγελμάτων στις πόλεις
αλλά και τη ζωή των χωρικών της υπαίθρου, εντελώς διαφορετική από αυτήν στα αστικά
κέντρα.
Το τελευταίο μέρος του κεφαλαίου είναι αφιερωμένο στην καθημερινή ζωή με αναφορές
στην ενδυμασία και την τοπική κουζίνα, τα τραγούδια και τα τυχερά παιχνίδια, που οι
κάτοικοι τα «αγαπούσαν με πάθος», αλλά και στα λίαν επικίνδυνα παιδικά παιχνίδια. Ο
αναγνώστης του τόμου αυτού εύκολα θα εκτιμήσει τη σπουδαιότητα του εν λόγω κεφαλαίου
για την πληρέστερη κατανόηση των λογοτεχνικών έργων με τα οποία θα έρθει σε επαφή στη
συνέχεια, ειδικά με είδη όπως η κωμωδία, που αντλούσαν το υλικό τους από τη σύγχρονη
ζωή.
Ο Arnold van Gemert οργανώνει το κεφάλαιό του σε δύο ενότητες. Πρώτα αναφέρεται με 5
ξεχωριστά υποκεφάλαια στους ισάριθμους σημαντικότερους ποιητές της εποχής: Σαχλίκη,
Ντελλαπόρτα, Φαλιέρο, Μπεργαδή και Πικατόρο. Δίνει για καθέναν βιογραφικά στοιχεία,
όπου είναι γνωστά, περιγράφει τα σωζόμενα έργα τους, ως προς τη μορφή και το
περιεχόμενο, και κάνει λόγο για τις πιθανές μεταξύ τους σχέσεις. Η παρουσίαση
εμπλουτίζεται με ολιγόστιχα αποσπάσματα, που δίνουν στον αναγνώστη μια πρώτη ιδέα για
τα έργα αυτά.
Ξεχωριστή αναφορά, στο τέλος του κεφαλαίου, γίνεται στη σχέση των πρώιμων έργων με
την προφορική παράδοση, ένα θέμα που θα απασχολήσει και τη συγγραφέα του τελευταίου
κεφαλαίου. Η σχέση αυτή ήταν αμφίδρομη: επώνυμα δημιουργήματα πέρασαν στο χώρο της
προφορικότητας της δημοτικής ποίησης, ή, αντίστροφα, άντλησαν στοιχεία από λαϊκές
δοξασίες, έθιμα και τραγούδια του προφορικού πολιτισμού. Στις «τελικές παρατηρήσεις»
του, ο van Gemert ανακεφαλαιώνει τα χαρακτηριστικά των πρώιμων έργων με κριτήριο
κυρίως τις πηγές τους.
Δεδομένου ότι πρόκειται για έργα σχεδόν άγνωστα έξω από ένα περιορισμένο κοινό
ειδικών, το ωραία οργανωμένο κεφάλαιο του van Gemert (σε συνδυασμό με τον
Βιβλιογραφικό του Οδηγό) αποτελεί ένα χρησιμότατο εργαλείο για την εκκίνηση της
ενασχόλησης με την περίοδο αυτή.
Ποιμενική ποίηση
Με το τέταρτο κεφάλαιο εισερχόμαστε στο κυρίως θέμα του τόμου, τη λογοτεχνία στην
αναγεννησιακή Κρήτη. Τα επόμενα έξι κεφάλαια εξετάζουν ένα λογοτεχνικό είδος το
καθένα. Η αρχή γίνεται με το ποιμενικό δράμα και ειδύλλιο, όπου η συγγραφέας αφιερώνει
το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλαίου της στη διεξοδική περιγραφή τεσσάρων έργων, τριών
θεατρικών και ενός ειδυλλίου.
Πρόκειται για τα ποιμενικά δράματα Πανώρια, Πιστικός Βοσκός και Amorosa Fede, και για
το ανώνυμο ποιμενικό ειδύλλιο Βοσκοπούλα. Δεδομένου ότι μόνο το πρώτο και το τελευταίο
Ωστόσο η Bancroft-Marcus ποίκιλλε το τμήμα αυτό του τόμου και με δύο ακόμη
υποκεφάλαια, τα οποία τοποθέτησε πριν από την περιγραφή των έργων: το πρώτο
αναφέρεται στο όρος Ίδη (Ψηλορείτης) ως τυπικό σκηνικό των κρητικών ποιμενικών έργων,
τοπική προσαρμογή της ουτοπικής Αρκαδίας, και το δεύτερο αποπειράται ένα βιογραφικό
σχεδίασμα του Γεωργίου Χορτάτση, συγγραφέα της Πανώριας και σπουδαιότερου από τους
γνωστούς κρητικούς θεατρικούς συγγραφείς της εποχής.
Στο πλαίσιο του πρώτου υποκεφαλαίου, η συγγραφέας συμπληρώνει την εικόνα των
κρητικών ποιμενικών έργων με δύο ποιμενικά επεισόδια που βρίσκονται μέσα σε
μεγαλύτερα έργα, στην Γιόστρα των Χανιών και στον Ερωτόκριτο.
Στο πέμπτο κεφάλαιο, ο Alfred Vincent περιγράφει το θεατρικό είδος της κωμωδίας με τα
τρία σωζόμενα δείγματά του, τον Κατζούρμπο, τον Στάθη και τον Φορτουνάτο. Εκτός από
την περιγραφή των έργων, που γίνεται περίπου όπως στο προηγούμενο κεφάλαιο, η
ουσιαστικότερη συμβολή του κεφαλαίου αυτού στην έρευνα είναι το υποκεφάλαιο για τις
σχέσεις της κρητικής κωμωδίας με την ιταλική και το, πολύ εκτενέστερο, υποκεφάλαιο για
την απεικόνιση της κρητικής κοινωνίας μέσα στην κωμωδία, που ήταν το μόνο από τα
αναγεννησιακά θεατρικά είδη που όφειλε να δείχνει τη σύγχρονή του πραγματικότητα, έστω
και μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της σάτιρας.
Και το κεφάλαιο για την τραγωδία ακολουθεί το ίδιο σχήμα της περιγραφής των επιμέρους
σωζόμενων έργων (Ερωφίλη, Ροδολίνος και ο κρητοεπτανησιακός Ζήνων), δεν
περιλαμβάνει όμως άλλα υποκεφάλαια με γενικότερα θέματα σχετικά με το εξεταζόμενο
θεατρικό είδος. Η παρουσίαση των τραγωδιών είναι εκτενής, ιδιαίτερα της Ερωφίλης, και
διακρίνεται στις ενότητες: Βασικές πληροφορίες, Δραματουργική ανάλυση, Αισθητική της
γλώσσας και της στιχουργίας, Σκηνική παρουσίαση, Ιδεολογικό μήνυμα και ιστορικό
υπόβαθρο, Μεταγενέστερες τύχες. Το κεφάλαιο τελειώνει με γενικές συγκριτικές
παρατηρήσεις ανάμεσα στα τρία έργα.
Ιντερμέδια
Στη συνέχεια, συνεξετάζει τα ιντερμέδια που έχουν κοινές πηγές, χωριστά εκείνα που
βασίζονται στην Ελευθερωμένη Ιερουσαλήμ του Τάσο και εκείνα που βασίζονται στις
Μεταμορφώσεις του Οβιδίου σε διασκευή Anguillara. Το κεφάλαιο κλείνει με την
προσπάθεια ανίχνευσης των πηγών των ιντερμεδίων που συνοδεύουν το κείμενο της
κωμωδίας Φορτουνάτος του Μαρκαντώνιου Φόσκολου. Το δεύτερο αυτό κεφάλαιο της
Bancrtoft-Marcus είναι η πρώτη παρουσίαση στη βιβλιογραφία του συνόλου των σωζόμενων
κρητικών ιντερμεδίων και των πηγών τους - ένα ακόμη δείγμα της σπουδαιότητας του
παρόντος τόμου για τους ερευνητές.
Για αυτό το σύντομο έργο των 1144 στίχων, που δεν παραδόθηκε χωρισμένο σε πράξεις και
σκηνές, συζητά θέματα που έχουν προκαλέσει τις διαφωνίες των ερευνητών, όπως η
ταυτότητα του ποιητή του (μη αποδεχόμενος την αδύναμη απόδοση στον Βιτσέντζο
Κορνάρο) και η θεατρικότητά του∙ προχωρεί κατόπιν στη διερεύνηση των σχέσεων με το
ιταλικό πρότυπο, στην ανίχνευση της πρωτοποριακής εξέλιξης της πλοκής, και στην
αποτύπωση των ψυχολογικών διακυμάνσεων των προσώπων∙ για να καταλήξει σε μια
περιγραφή της λογοτεχνικής προσωπικότητας του ποιητή και στο συμπέρασμα ότι το έργο
του είναι «ένα αριστούργημα».
Ερωτόκριτος
Ο επιμελητής του τόμου κάνει μιαν, ανάλογη με την προηγούμενη, παρουσίαση του
Ερωτόκριτου του Κορνάρου στο ευρύ περιθώριο που του αφήνει η έκταση ενός ολόκληρου
κεφαλαίου. Ο συγγραφέας δίνει πρώτα μιαν επισκόπηση του είδους της μυθιστορίας
ξεκινώντας από τα ελληνιστικά χρόνια, για να καταλήξει στη συνένωση της ελληνικής και
της δυτικής μυθοπλασίας στον Ερωτόκριτο, που αποτιμάται ταυτόχρονα ως έργο της
Αναγέννησης και ως κορωνίδα της ελληνικής μεσαιωνικής μυθιστορίας.
Ο αναγνώστης του κεφαλαίου στη συνέχεια θα παρακολουθήσει σύντομη συζήτηση για την
ταυτότητα του ποιητή Βιτσέντζου Κορνάρου, τη σχέση του έργου με το ιταλικό του πρότυπο
και την πενταμερή δομή του. Εκεί που ο συγγραφέας επιμένει περισσότερο είναι η
περιγραφή των κύριων θεμάτων που απασχολούν τον ποιητή (αστάθεια της τύχης,
κοινωνικές διακρίσεις, ξενιτιά κ.ά.), η μελέτη των προσώπων, με εξέχουσα τη θέση της
Το κεφάλαιο με το οποίο κλείνει το βιβλίο είναι μια πρωτοποριακή μελέτη της Margaret
Alexiou για τη σχέση δύο συγκεκριμένων έργων της κρητικής λογοτεχνίας, του Απόκοπου
από την πρώιμη φάση και της Θυσίας του Αβραάμ από την εποχή της ακμής, με τη λαϊκή
παράδοση, προκειμένου να δείξει ότι ο συνδυασμός γραπτού και προφορικού (αλλά και
εκκλησιαστικού-κοσμικού, βυζαντινού-ιταλικού) μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ενός
«διαφορετικού ποιοτικά είδους λογοτεχνικού κειμένου».
«Εργαλεία»
Στο τέλος του τόμου, ο αναγνώστης θα βρει τα τρία ερευνητικά εργαλεία που τον καθιστούν
έργο πολύτιμο για το ειδικό κοινό, αφετηρία κάθε νέας μελέτης για τα θέματα που
εξετάζονται εδώ. Εκτός από το Ευρετήριο και τη Βιβλιογραφία (ενημερωμένη από τη
μεταφράστρια του τόμου σε σχέση με την αγγλική πρώτη έκδοση), που είναι αυτονόητα για
ένα τέτοιο βιβλίο, η πραγματική προσφορά είναι ο Βιβλιογραφικός Οδηγός που συνέταξε
κάθε συγγραφέας χωριστά για το κεφάλαιό του. Ακολουθώντας περίπου τη δομή του
αντίστοιχου κεφαλαίου, ο συγγραφέας δίνει τις βιβλιογραφικές παραπομπές του
συνοδευόμενες από σύντομη αναφορά στο θέμα όπου εντάσσονται.
Μαζί με τη μελέτη του ίδιου «Η Κρητική λογοτεχνία και η εποχή της», που έχει δημοσιευτεί
αυτοτελώς από τις εκδόσεις Στιγμή (199…) πρόκειται για μια κλασική γραμματολογική
εισαγωγή στο θέμα μας, που διακρίνεται στις ενότητες: 1. Η πρώιμη φάση, και 2. Η περίοδος
της ωριμότητας, όπως έχει παγιωθεί να μελετάται η Κρητική λογοτεχνία.
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Στην Εισαγωγή του, ο Peri, αφού εξηγήσει την οπτική γωνία από την οποία θα
δει το θέμα του, κατατοπίζει τον αναγνώστη για το κείμενο που αποτελεί τον
κεντρικό ιστό του βιβλίου του, δίδοντας την περίληψη του Ερωτόκριτου και μια
σύντομη επισκόπηση των συζητήσεων για την ταυτότητα του ποιητή και το
πρότυπό του. Κλείνοντας εξηγεί ότι στράφηκε στην ιατρική για να καταλάβει
κάποιες αφηγηματικές λύσεις, εκφράσεις και αντιλήψεις του έργου, κάπως
1ο κεφάλαιο
Το πρώτο κεφάλαιο με τον λιτό τίτλο «Amor hereos» (ας πούμε περίπου
«Αγάπη ερωτική») επιχειρεί να δώσει μιαν ευσύνοπτη σύνθεση της
μεσαιωνικής ιατρικής σκέψης σχετικά με την αρρώστια του έρωτα, μέσα
από ένα συμπαγές corpus ιατρικών εγχειριδίων που γράφτηκαν στη
διάρκεια έξι αιώνων (11ος-17ος).
2ο κεφάλαιο
3ο κεφάλαιο
4ο κεφάλαιο
Επίλογος - Βιβλιογραφία
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Χρονολογήσεις
Στη δεύτερη και στην τρίτη ενότητα του πρώτου μέρους συζητά
θέματα χρονολόγησης των άλλων δύο γνωστών έργων του
Χορτάτση, της Πανώριας και της Ερωφίλης. Για μεν τη
συγγραφή τους δείχνει ότι τοποθετείται στο διάστημα
1595-1600, χωρίς ωστόσο να μπορούμε να γνωρίζουμε ποιο
από τα δύο γράφτηκε πρώτο, ενώ παραστάσεις και των δύο
έργων έγιναν στα Χανιά στο διάστημα 1600-1604, όπως
συμπεραίνει ερμηνεύοντας σημεία της αφιέρωσης της
Πανώριας σε βενετοκρητικό ευγενή που ζούσε στα Χανιά.
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Εισαγωγικές παρουσιάσεις
Άλλες μελέτες
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Γενικές μελέτες
Κρητικό θέατρο
Ερωτόκριτος
Άλλες μελέτες
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Ερωτόκριτος
«Συμπληρωματικά σχόλια»
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Οι κρητικές Ακαδημίες
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Επτανησιακά έργα
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γλωσσολογία
Ένα θέμα που μελετάται, όπως είπαμε, πολύ λιγότερο από ό,τι
η έμμετρη παραγωγή της Κρητικής λογοτεχνίας, είναι η
δημώδης πεζογραφία στην Κρήτη της βενετοκρατίας, την
οποία παρουσιάζει ο Hans Eideneier. Ο συγγραφέας
επικεντρώνεται στο έργο των Ναθαναήλ Μπέρτου, Ιωάννη
Μορεζίνου, Αγάπιου Λάνδου και Νικηφόρου Βενετζά,
προχωρώντας κυρίως σε γλωσσικές παρατηρήσεις.
Κρητικό θέατρο
Ερωτόκριτος
Ο David Holton στη δική του μελέτη [βλ. ΧΟΛΤΟΝ 2000, αρ.
5.2. σε αυτή την παρουσίαση, τη δέκατη μελέτη] κάνει μιαν
επισκόπηση των κριτικών και ερμηνευτικών ερευνών γύρω από
τον Ερωτόκριτο που έγιναν κυρίως μετά το 1991, οπότε είχε
δημοσιεύσει μιαν ανάλογη επισκόπηση ο David Ricks. Η
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Γενικά στοιχεία
Επισκόπηση ερευνών
Ο Κρητικός Χαρίδημος
Υφολογικά
Πηγές
Προφορικότητα
Μετρική
Βιβλιογραφία
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Τασούλα Μαρκομιχελάκη
Τασούλα Μαρκομιχελάκη