Βασίλειο της Ιερουσαλήμ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε
να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι
ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 04/09/2010.

Βασίλειο της Ιερουσαλήμ

15  Ιουλίου 1099–18  Μαΐου 1291

Έμβλημα

Σημαία

Χώρα Συρία, Λίβανος και Ισραήλ

Πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ, Τύρος και Άκρα
Γλώσσες λατινική γλώσσα
Θρησκεία Καθολική Εκκλησία
Πολίτευμα Κληρονομική μοναρχία και Πατριμονιαλισμός
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Βασίλειο της Ιερουσαλήμ ήταν ένα από τα κράτη που δημιούργησαν στη Μέση
Ανατολή οι Σταυροφόροι.

Ιδρύθηκε το 1099 μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ από τους σταυροφόρους της
Α΄ Σταυροφορίας, αλλά ο Γοδεφρείδος ντε Μπουιγιόν, που επέλεξαν για να διοικεί
την περιοχή αρνήθηκε να πάρει τον τίτλο του βασιλιά, γιατί κάτι τέτοιο θεωρούσε ότι
δεν μπορούσε να το κάνει στα μέρη που έζησε ο Χριστός, πρόσωπο μεγαλύτερο από
κάθε βασιλιά. Πήρε όμως τον τίτλο Προστάτης του Πανάγιου Τάφου. Τον επόμενο
χρόνο πέθανε και τη θέση του κατέλαβε ο αδελφός του, ο Βαλδουίνος της Βουλώνης,
που έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ.

Ήταν το σημαντικότερο από όλα τα σταυροφορικά βασίλεια, καθώς η επικράτειά του

εκτεινόταν στην περιοχή που έζησε ο Χριστός, και υπήρχαν πολλοί και παλαιοί
προορισμοί προσκυνητών, όπως το σπήλαιο της γεννήσεως στη Βηθλεέμ και ο
Πανάγιος Τάφος στην Ιερουσαλήμ. Αυτό το βασίλειο ήταν ένα κράτος διοικούμενο
από καθολικούς χριστιανούς Ευρωπαίους σε μία περιοχή όπου οι περισσότεροι
κάτοικοι ήταν μουσουλμάνοι και γι' αυτό το λόγο, εκτός από μερικά διαλείμματα
ειρήνης, οι συγκρούσεις με τους γειτονικούς μουσουλμάνους ηγεμόνες ήταν κάτι το
συνηθισμένο. Η Ιερουσαλήμ είναι και για το Ισλάμ ιερή πόλη και αυτό το γεγονός
πείσμωνε ακόμη περισσότερο τους μουσουλμάνους.

Το βασίλειο της Ιερουσαλήμ μέχρι το 1187 καταλάμβανε περίπου την ίδια έκταση
που καλύπτει το σημερινό Ισραήλ, και οι περιοχές της Λωρίδας της Γάζας και της
Δυτικής Όχθης, καθώς και κάποιες μικρές γειτονικές περιοχές. Οι μουσουλμάνοι της
περιοχής με επικεφαλής τον Σαλαντίν κατάφεραν να το περιορίσουν και να
ανακαταλάβουν το 1187 την Ιερουσαλήμ. Το βασίλειο της Ιερουσαλήμ επέζησε, αλλά
καταλάμβανε μόνο μια στενή λωρίδα γης στις ακτές της Παλαιστίνης. Η Ιερουσαλήμ
ανακτήθηκε από τον Φρειδερίκο Β΄ με συνθήκη το 1229, στη διάρκεια της ΣΤ΄
Σταυροφορίας, για να χαθεί οριστικά το 1244. Το βασίλειο της Ιερουσαλήμ
καταλύθηκε από τους Μαμελούκους το 1291.

Οι βασιλείς της Ιερουσαλήμ

 1099-1100 : Γοδεφρείδος ντε Μπουιγιόν (Godefroy de Bouillon)
 1100-1118 : Βαλδουίνος Α΄ της Ιερουσαλήμ (Μποντουέν, Baudouin I de
Jérusalem) (ο πρώτος που έφερε τον τίτλο του Βασιλιά της Ιερουσαλήμ,
αδελφός του προηγουμένου)
 1118-1131 : Βαλδουίνος Β΄ της Ιερουσαλήμ (Baudouin II de Rethel),
εξάδελφος του προηγουμένου
 1131-1143 : Μελισάνθη της Ιερουσαλήμ (Mélisande de Rethel), κόρη του
προηγουμένου, μαζί με το σύζυγό της Φούλκων Ε΄ των Ανζού (Foulque V
d'Anjou)
 1143-1162 : Βαλδουίνος Γ΄ της Ιερουσαλήμ (Baudouin III d' Anjou) (γιος των
προηγουμένων)
o 1143-1152 : Αντιβασιλεία της Μελισάνθης της Ιερουσαλήμ
 1162-1174 : Αμαλρίκ Α΄ της Ιερουσαλήμ (Amaury I d' Anjou), αδελφός του
Μποντουέν Γ΄
 1174-1185 : Βαλδουίνος Δ΄ της Ιερουσαλήμ (Baudouin IV d' Anjou), γιος του
Αμαλρίκ Α΄
 1185-1186 : Βαλδουίνος Ε΄ της Ιερουσαλήμ (Baudouin V de Montferrat).
Υιός της Σιβύλλας Ανζού και του Γουλιέλμου του Μομφερράτου.
 1186-1190 : Σίβυλλα Α' της Ιερουσαλήμ (Sibylle Ι d' Anjou) μαζί με το
σύζυγό της Γκυ των Λουζινιάν (Guy de Lusignan). Κόρη του Αμαλρίκ Α'.