Special Chapter

NOAH
“I’m really worried,” sabi ko sabay halik sa kanyang tangina.

Hindi talaga ako kumportable na narito siya sa bahay at sinubukan pa niyang mag-bake. She’s obviously
pregnant with my child. I want her to rest on our bed at least pero gaya ng dati, makulit at
nagmamatigas pa rin siya.

“Don’t worry about me, Noah”

“Dapat ay nasa ospital ka na ngayon. Not here, baking cookies. Damn!” I murmured in her shoulders.

“But this is what I want, Noah…”

Mababaliw na yata ako. This is what she wants and of course I can’t say no to her. Simula noong kinasal
kami, nagging misyon ko na yata sa buhay ang pagbigyan siya sa lahat, gaano man kahirap para saakin.
Gaya ngayon. She’s very pregnant. About two weeks until her due date. I want her that way badly. Pero
anong laban ko kung ang misyon kong tuparin ang gusto niya? At sa ngayon, ang gusto niya ay ang
manatili rito sa bahay at mag-bake ng cookies.

“Don’t worry. Dad won’t get mad at you for it.”

I groaned. Tinitignan ko ang paghalo niya sa mga ingredients.

“It’s not about your father. This is me, Megan. I’m paranoid. I want you in the hospital---”

“Ang sabi ni Coreen, ayos pa, Noah. Dalawang lingo pa, kaya ayos lang lang,” pagrarason niya.

“I don’t care what Coreen told you”

“We should. Na-experience niya na ‘to kaya dapat maniwala tayo.”

“I don’t care what Coreen says, Meg. I’m extremely worries,” sabi k nang seryoso para makita nya na
talagang hindi ko na nagugustuhan ang pagmamatigas niya.

I want her pregnant. I love her, and I want a family with her. Matutupad ko na ang pangarap kong iyon.
Pero hindi ko alam nag anito pala kahirap iyon.

Her morning sickness alone is freeking me out. Hindi ko kayang nakikita siyang nasusuka, umiiyak, at
nagrereklamo. I always panic whenever I see her in pain, or when I see tears in her eyes. Gusto ko agad
siyang mapa-check sa ospital, kung ayos lang ba siya, and won’t hear anyone’s opinion about it dahil
hinding hindi ako mapapnatag.

As for her mood swings, my brothers have warned me it was like going through hell. I’ve prepared for it.
In fact, I am very prepared for all her emotional breakdowns pero hindi iyon dumating. Instead, ako yata
ang mababaliw sa pagbubuntis niya. Because looking back at the earlier stage of her pregnancy…
“Where ia Megan?” tanong ko sa kasambahay pagkauwi ko.

Isang mahabang araw ‘yon ng mga crucial meetings. I’ve been involved with our company. Hindi na sana
pero dahil nagpatulong ang mga kapatid ko ay pumayag ako. Hinati-hati ko ang mga assets ko ilang taon
na ang lumipas. I risked investing on failing companies, but it paid off because they were all doing great.
There was not much work needed because of how I handled my assets pero dahil kahit paano’y ayaw ko
namang hayaan ang kompanya ng pamilya, tumutulong pa rin ako.

Nang araw na ‘yon, buong araw akong nasa meetings. Sa umaga nasa meeting ako para sa Daddy ni
Megan, mula hapon hanggang gabi naman ay para kay Rozen. I usually have a flexible schedule pero sa
lahat ng araw, pinili talaga ni Megan na lumabas sa natatanging araw kung kailkan busy ako.

KInalas ko nang bahagya ang aking necktie. I groaned when I realized that maybe she was just bored.
Baka nagsawa na rin sa akin dahil tuwing lumalabas kamik lagi kaming magkasama. I let her spend some
time with Coreen, too. Pero hindi yata sapat iyon sa kanya.

But she’s pregnant! Baka anong mangyari sa kanya?

A tiny mestiza, with chinky eyes and short dress. I could imagine her clutching her shopping bags.
Ngumuso ako at hinilot ang snetido. God, she didn’t even look pregnant. Ilang buwan na pero hindi pa
rin siya mapagkamalang buntis. Siguro dahil masyado siyang balingkinitan.

“Sir Noah, hindi po ba nag-text si Ma’am? E, hindi pa po nakakauwi…”

Oh. Gabi na, ah?

“Tignan ko,” sabi ko nang napagtanto kong hindi ko ng apala natignan na ang cellphone ko dahil
pagkatapos ng mg ameetings ay nagmaneho na ako agad pauwi.

I opened my phone and saw her text.

Pinauwi ko muna ang driver kasi ihahatid naman

ako ni Ysmael. Love you

I gritted my teeth. I didn’t see this coming. She was with who? Ysmael?

Pumikit ako nang mariin at kinalma ang sarili. I was on the verge of calling and berating her but I’ve
learned to control my emotions these past few months. Mukhang naging malaking impluwensya sa
kanya ang pamumuhay sa ibang bansa kaya sinasanay ko ang sarili kong mas maging mapagtiwala sa
kanya kahit pa taliwas ang nararamdaman ko.

I needed to calm the fuck down. I know my wifes loves me…

Pero hindi ko kaya. Pinindot ko ang numero ni Megan sa aking cellphone at mabilis na kinuha ang susi ng
aking sasakyan sa maliit na lamesa.

I kept calling but my call couldn’t get through. Her phone’s battery was probably drained. Yes, that was
probably it.
Napatayo ako, hindi ko alam ang gagawin. Gusto ko siyang puntahan at sunduin pero saan?

Damn it! I had to make some calls. I had to… at least…

Hindi ko alam. Huminga ako nang malalim at naupo ulit.

Gusto ko siyang bigyan ng bodyguard. Not just a bodyguard and driver whom she could order to go
home whenever she wanted to, pero ayaw niya ng ganoon. Gusto ko na talaga siyang bigyan, sa ayaw at
sa gusto niya!

Ano ba kasi ang iniisip niya at bakit sumama pa siya sa kay Ysmael? Okay. She loves me. It doesn’t
matter. But…

Damn, Maria Georgianne Elizalde!

“Manang, pakisabi sa driver na pakibalikan lang muna si Megan sa mall kung saan niya huling Nakita,”
sabi ko pagbaba sa sala.

Kalmado pa rin naman ako. Kitang-kita ko ang pag-alala ni Manang dahil sa utos ko. Pumikit ako ng
mariin. Hindi ko maitago sa sarili ang bilis ng tibok ng puso dahil sa takot at kaba.

“Po? Bakit?” natataratang tanong ni Manang. “May nangyaripo ba, Sir Noah?”

Umiling ako at nagsalin na lang ng alak. I needed to somehow calm my nerves, or else. Hindi ko alam
anong gagawin ko sa’yo Megan! Nag- alala ako nang husto pero ayaw ko ring mag-panic at ipakita sa
‘yong hanggang ngayon, hindi ko pa rik kayang maging mahinahon sa ganitong mga pagkakataon.

Well, she was okay seeing me with Coreen. Wala siyang problema kahit kontiroon. Dapat lang dahil
bukod sa matagal ko nang napatunayan na pagkakaibigan lang talaga ang nararamdama ko para kay
Coreen, masaya at kontento na ako na nasa akin na siya ngayon. Tanggap ng lahat. Pero ako, hindi ko
yata kaya siyang makitang may kasamg iba. Lalo na iyong may gusto sa kanya!

I needed to work on that. Pero hindi pa in ako nakakausad. I’m still her jealous fucking husband. She’ll
eventually get tired of that so I have to at least try to get better! Damn it!

“Wala naman. Nag-alala lang ako…” sagot ko sabay inom sa alak para makalma ang sarili.

Ngumiwi si Manang. Simula noong bumukod kami ng bahay, memorize na ng mga kasambahay ang mga
galaw naming ni Megan. Lalona nik Manang. She knows whenever I’m overreacting.

“Hmm. Naku, Sir, ayos lang ‘yon si Ma’am. Hindi nama siya matamlay nang umalis at ang sabi ng driver,
kasama naman daw ninya ang kaibigan niya kaya ayos lang ‘yon.”

Tumango ako para hindi na ako mapangalaran. Nagpaalam naman siya para ibalita na rin sa driver ang
gusto ko.

Naupo ako sa counter habang tinitignan ang whiskey na iniinom. Calm down, Noah. Calm The fuck
down. She’s fine!

Fuck! I’m hopeless. I look like a miserable jealous husband. Kung hindi pa man, ako nga iyon
Isang oras mahigit akong naghintay nang inanunsyo ng kasambahay na dumating na si Meg. Narinig ko
ang pagkataranta ng kasambahay sa pagkuha sa mga dalang gamit niya.

Nagmadali agada ko sa paglabas ng bahay para maipakita kay Ysmael na hinihintay ko nga si Meg. But
the bastard’s car immediately drove off before I could get out of the house.

Ngiti ni Megan ang sumalubong sa akin. She looked radiant. Her cheeks were pinkish as she beamed at
me. I couldn’t help but get mad at myself for being so busy. Kung hindi sana, ako sana ang kasama niya
at ako dapat ang nagpapasaya sa kanya!

“Hello, handsome!” she as she hugged me tight.

I sighed and huigged her back. Sa dami ng iniisip ko kanina, hindi ko alam bakitsa huli ay natanggap ko
na lang na nandito na siya. Na ayos lang ang nangyari. This was what was important. But I still had to ask
her few things. Bakit sila magkasama!? Nag-alala ako, ah! Bakit niya pinauwi ang driver?

She sniffed my neck; tumingkayad siya para abutin iyo at mailapit ang ilong niya.

“You’ve been drinking, hmmm…” she said, teasing.

Umiwas ako ng tingin. Now, what, Noah Elizalde? Palilipasin mo ulit ang mga hinaing mo dahil sa
paglalambing niya?

“I like your scent when you drink whiskey, Noah…” she whispered.

Damn it! Is she serious?

She kissed my neck slowly--- nangingiliti at nakakapanghina. Hinawakan ko ang palapulsuhan niya at
marahan siyang inilayo sa akin. Nakita ko ang gulat na may bahid ng ngiti sa kanyang mga mata. How
confident! Damn her!

I lifted her up in my arms at nagsimulan na akong pumasok sa loob. Pinulupot niya ang kanyang braso sa
aking leeg.

“I missed you the whole day, gwapo,” she chuckled.

Nagtagis ang panga ko habang kinikiliti niya ang aking pisngi. Matalim ko siyang tinignan.

“Bakit mo kasama si Ysamel?”

She smirked. “Hmm. Nagkita lang kami sa mall.”

“And you let the driver go home without you?” tanong ko habang maingat siyang inaakyat sa
pangalawang palapag kung nasan ang kwarto.

“Yes. Naawa ako kay Manong, e. Magdi-diner lang naman kami ni Ysamael. And besides, he offered to
drive me home.”

Kung pagbabawalan ko siya baka isipin niyang masyado naman akong mahigpit. She’ll realize eventually
that she is married the wrong man! Fuck! I don’t want that! But if I let her be, she’ll do it over and over
again until I die of worrying!

“Miss you, suplado…” she whispered, teasing me again.

SImula noong nabuntis siya, she became very aggressive in bed. Not that I don’t like it. Of course, I love
it! Natatakot lang ako minsan dahil buntis siya at baka kung anong mangyari.

Wait, hold on a minute… why am I thinking about bedding her now when my problem with her isn’t
solved yet? Ang bilis ko talagang bumigay!

Iniwas ko ang pisngi ko sa kanyang daliri. Ngumuso ako ng makitang mas lalo siyang natuwa roon.

“Oh… I really like you…” she chuckled longingly.

Damn it!

Marahan akong umupo sa kama at pinanatili siya sa aking bisig. I positioned her on me, parting her legs
and letting them rest on the bed. She looked a little flushed. Hinawakan niya ako at idiniin ang sarili. Just
enough to hit her spot with mine.

“Let’s shower,” she whispered.

This is so fucking hard!

Matalim ko siyang tinitigan pero nanatili ang ngiti sa kanyang labi. She liked me mad. Ikamamatay ko
yata ito nang maaga.

“I’m jealous,” simple kong nasabi.

Kinagat niya ang labi niya at nanlaki ang kanyang mata. She looked thrilled, kung hindi pa man ganoon
kanina. Humagalpak siya ng tawa. Nanginginig ang kanyang balikat sa katatawa at wala akong nagawa
kundi ang hawakan siyang Mabuti nang hindi malaglag sa akin.

“But why?” she asked surprised.

“That man likes you, Megan.”

“I’m pregnant with our child, Noah. Na-turn off na si Ysmael,” aniya, nangingiti pa.

Mas lalo lang akong nairita sa sarili ko. Bakit tuwang tuwa pa siya na ganito ang nagyayari sa akin?

“Not sure about that. But I’m still very turned on with you…” napapos kong sabi.

Kinagat niya ang labi niya para pigilan ang ngiti. Her chinky eyes were twinkling, and her cheeks, bright
red.

“I know I should trust you… but…” I said, defeated.

Hindi siya nagsalita. Bumuntonghininga ako.

“I’m always worried about you. You have a driver who should’ve helped you, pero pinauwi mo. Anmd I
find it so hard to trust someone who once loved you, Meg. Pakiiramdam ko…”

Inilipat niya ang kanyang palad sa aking pisngi. Inangat niya ang aking mukha para magkatinginan kami.

“Nagseselos ako. Nagseselos pa rin ako…” bigo kong ulit bilang panghuling paliwanag sa lahat.

“Noah…” she whispered.

“Hmmm…” sagot ko sabay hawak ko sa kanyang hita.

I felt calm. I was probably just overreacting. She’s mine. Will always be. Have always been… mine.

“Mahal kita. Ikaw lang. Buong buhay ko… Hindi ko na kayang magmahal pa ng iba, ibinuhos ko na sa
‘yo,” sabi niya sa akin.

I twisted my lips to hide my smile but I failed miserably. Napangiti ako kaya imbes na hayaan siyang
magpatuloy, inatake ko siya ng maiinit na halik.

That was her early stage of the pregnancy. Ngayon malaki na ang kanyang tiyan, iba naman ang inaalala
ko. Gusto kong sa ospital na muna siya mamalagi habang naghihintay kami ng scheduled delivery niya.

“Oh my gosh, Noah…” she calmly said nang makawala siya sa akin dahil may kukunin sana siya sa
malapit na cabinet.

But her water broke.

Hindi ko alam kung paano ko nagawa iyon. To see her not panicking and looking fine made me more
worrisome.

At sa lahat ng oras na pwedeng maipit sa traffic ang aming driver ay ngayon pa talaga.

“Noah! Noah! Just… call an ambulance,” Megan calmly suggested.

Fuck that! I’m driving my wife to the hospital! I can’t afford to wait another minute to call an
ambulance!

I immediately scooped her to my arms. Hindi na ako nag dalawang-isip na dumiresto sa garahe para sa
aking sasakyan.

“Noah, wait lang! iyong bini-bake ko, papatayin ko lang ‘yong oven!”

“That can fucking wait, Megan! We’ll ask the maids to turn it off!”

“Pwede namang ambulance---”

“I’ll fucking die of heart attack if we fucking wait for it!” sigaw ko nang natantong hindi siya natataranta
kahit na dapat ay takot na siya.

Mabilis ngunit maingat ang patakbo ko sa sasakyan. Lalo na nang marinig ko siyang umiyak dahil na
masakit na raw.

Sa likod ko siya pinaupo para mas maayos. Hinawkan ko ang kamay niya nang mahigpit, to assure her
that everything’s gonna be fine. Kahit pa hindi ko na alam ang gagawin ko! Gusto ko nang paliparin ang
sasakyan!

“Don’t worry… Malapit na tayo!” sabi ko, keeping my eyes on the road.

I was panicking, alright. But I had to calm myself just so I could drive fast and safely. I needed to calm
myself so I could I assure her that everything was going to be fine.
Iniwasan ko lahat ng daan na ma-traffic nang walang kahirap-hirap at idinaan siya sa mga mas mabilis na
daanan.

“Noah!” she screamed and squeeze my hand.

Para akong sisnisilaban tuwing naririnig ko ang sigaw at iyak niya. Fuck, this won’t happen again! My
heart was beating so fast and loud, hindi na ako magtataka kung aatakehin ako ngayon.

“We’re almost there…” I said sweetly, trying to hide my shaking voice.

“Noah!” she cried again and squeeze my hand.

Nanginginig pa rin ako tuwing naalala ko ang lahat ng iyon. Kahit ngayong naghihintay na ako sa labas ng
delivery room. Patuloy pa rin ang panginginig ng mga kamay ko. When we got to the hospital, the staff
responded immediately. Hindi na nahihirapan pa sa pagpasok sa kanya pero nang makita kong umiiyak
siya, parang sinaksak ang puso ko nang paulit-ulit.

It was horrifying.

I don’t want to do this to her again.

I swear I’ll die first. She won’t go through this again!

“Calm down…” sabi ng kanina pang boses sa gilid ko.

My family came. Reina has been worried with me the whole time. Tahimik na si Rozen at Coreen na
kanina pa sinasabi sa aking normal lang ang lahat ng ito. This is not my kind of normal for Megan! I want
comfort for her. I can’t stand seeing her cry like that! I’ll die if I see her like that again!

Hinilamos ko ang nanginginig kong kamay sa aking mukha. Hindi pa rin matanggal sa isip ko ang
nagyayari. Hindi ako makalma hanggang sa marinig ko ang doctor na maayos ang lagay ng asawa ko.
That she’ll wake up soon or she’s very stable.

Mabilis akong tumayo nang lumabas ang attending doctor at ilang staff sa delivery room kung saan
ipinasok si Megan. My family and everyone was relieved when they heard that the baby was very
healthy. Maingat akong tumango pero hindi ko pa magawang kumalma.

“And Megan?” nanginig ang boses ko.

“Oh, your wife is also safe, Mr. Elizalde. She just needs rest from the operation. Walang ibang
komplikasyon, huwag kang mag-alala,” paliwang ng doctor.

I blinked my tears back pero ang kaba at ginhawang nararandaman ay masyadong mabigat. Tumikhim
ako at pumikit ng mariin. Tumingala ako para talagang mawala ang luha.

Thank God!

They were all excited to see the baby. Ipinakita na ito sa bintana ng nursery kaya nagsipuntahan na sila
roon.

“Noah!” Coreen called excitedly.

Lumapit ako at dumiretso na rin. My eyes widened when I saw a little baby boy. Hindi ko mapigilan ang
ngiti. Nag-init ang puso ko, hindi ko na kayang pigilan pa ang sarili ko.

Megan, I can’t believe I can fall more in love with you again. Ngumisi ako at nagsimula na silang mang-
asar.

“Gosh! He looks just like you!” bati ni Reina habang tumatawa at naiiyak.

Ngumuso ako at hinawakan ang salamin. Hindi na ako makapaghintay na mahawakan ang anak naming.
Nakita niya na ba ang anak naming? People said that if a child looks like the husband, it means that the
wife is crazy for him. You’re that crazy for me, Megan, huh? I smirked. Wala namang scientific
explanation iyon. Hindi ako naniniwala noon, pero maniniwala ako ngayon.

“Another one, Noah! Babae naman!” tukso ni Coreen.

God, I’m not sure about that. I don’t think I can let her go through that again. Mamamatay yata ako
bago mangyari iyon.

But a girl? Maybe. She’ll definitely look like her. I’m sure of that. I smirked again. Kaya lang baka paglaki
ng babae naming anak, ako naman ang mahirapan.

“I don’t know. If my daughter will be as beautiful as her mother, and as lively and active, I’d probably
end up going to jail for beating up all her suitors.”

Nagtawanan silang lahat.

“Mana ka pala sa Daddy niya, kung ganoon?” tukso ni Rozen.

Umiling ako. Now that he said it, I just realized that yes, maybe. Not my Megan. Definetly, I’m not giving
her away to anybody.

I couldn’t stop staring at our baby boy. We have a lifetime ahead of us, son. You are made out of love.
You will live for it. My tears fell and everyone fell silent.

I LOVE YOU, MARIA GEORGIANNE ELIZALDE. THANK YOU FOR SHOWING ME OUR MIRACLE.