Ang Kalungkutan Ay Suwail Na Bisita
"
Hindi siya magpapasintabi. Hindi siya magpapaalam.
Hindi niya itatanong kung may iba kang kasama.
Hindi siya tatawag sa telepono. Ni hindi nga kakatok.
Hindi niya kailangan,
May susi ang kalungkutan sa lahat ng pinto.
Kabisado niya ang pasikot-sikot ng iyong bahay.
Kabisado niya ang lahat ng mga hilig mong puntahan.
Pagkatapos ng hapunan,
Hindi niya huhugasan ang pinagkainan niyang mga pinggan.
Iiwan niya lang sa mesa ang mga tasa ng kape.
Pagkatapos ay hihiga siya sa'yong sofa at hindi na tatayo.
Pipilitin ka niyang manood ng TV magdamamag
Pero hindi ka patatahimikin.
Dadaldal siya sa'yong tabi habang
Sinusubukun mong intindihin ang palabas
Dadaldal siya sa'yong tabi habang binabasa mo ang iyong libro
Babangitin niya ang lahat ng ayaw mo na sanang alalahanin
lalo pa't pag-usapan
Itatanong niya sa'yo kung bakit ka mag-isa ngayong gabi?
Uusisain niya kung anong nangyari sa lagi mong kausap sa telepono
Kung bakit di ka lumabas kasama ang iyong mga kaibigan
Kapag sinabi niya 'to
Wag kang magkakamali na sabihin sa kanyang nandiyan kasi siya
Iisipin niyang pinapahalagahan mo siya ng husto. Hindi natin yan
gusto
Aayain ka niyang lumabas
dahil ayos lang naman daw sa kanyang sumama sa'yo
Wag kang mahuhulog sa patibong na'to
Ang Kalungkutan Ay Suwail Na Bisita
Ngunit mas malala siyang kasama sa pampublikong lugar
Hindi gusto ng mga gusto mo ang kanyang amoy
at wala sayong lalapit bukod siguro sa'yong mga kaibigan
Interesado ang mga kaibigan sa kalungkutan
Siya lang ang gusto nilang kausapin.
Siya lang ang kanilang kukumustahin
Pagkain ang pansin sa kalungkutan
At uuwi siya sa bahay mong busog habang ikaw ay said
Papipiliin ka niya minsan "Ako o pagkamanhid?
Pwede mong piliin ang huli pero hindi mo pa rin siya mapapaalis
Minsan din masasanay ka na
nandiyan pa rin siya sa bahay pero kaya mo nang tumawa
Ang kalungkutan ma'y pwedeng maging mapagbigay
Ilalakad ka niya sa mga gusto mong mahalin
Iuuwi niya sa bahay mo ang ilan Hahayaan kayong mag-isa
Pero babalik siya para kalampagin ang pinto sa'yong silid
Dahil ang gustong mahalin ay hindi mahal
At baka meron pang ibang mahal
O baka hindi kasi talaga ito tungkol sa pagmamahal, kundi sa kanya
Siyang nagpapadala ng mga mensahe sa kanilang tumitingin
May hindi ka tititigan
Siyang nagbubungkal ng mga kahon ng luma niyong mga larawan
Siyang hindi alam kung kailan lalayo
Siyang halos bahagi na ng iyong katawan
Siyang kahit ilang beses mong sabihan na wag galawin ang iyong
bahay
Na wag kausapin ang iyong mga kaibigan
Na wag kang hanapan ng maaaring mahalin
Hinding hindi ka susundin
Ang kalungkutan ay suwail na bisita
Pero minsan, halimbawa isang madaling araw
Matapos niyong magtalo ng matindi.
Makikita mo siyang tahimik sa'yong sala
Ipagtitimpla mo siya ng kape. Kakausapain siya nang kay hinahaon
Kikilalanin, pagkatapos ay aalayan ka niya ng awit, o di kaya ng tula
Ikkwento kung bakit siya nandirito.
Kung bakit ayaw ka niyang patahimikin
At ganito mo siya kakaibiganin. Minsa'y ganito ka rin niya iiwan
Wala muling pasabi. Lilingon ka at walang sasalo sa'yong tingin
Kundi ang bahay na ikaw lang ang laman.
Ang kalat na kailangan mo nang sinupin
Ang awit, ang tula, mga supling ng inyong pagniniig
At may pamamaalam pa bang ganito katamis?
Minahal mo siya sa wakas
At kay ligaya mo sa kanyang pag alis.