1. Ignacy dorastał w mieszczańskim domu o tradycjach patriotycznych.

Ojciec był żołnierzem, wielkim zwolennikiem Napoleona Bonaparte. W

duchu żołnierskim wychowywał syna. Wpajał mu przywiązanie do cesarza,
respekt do Napoleona, zainteresowanie polityką i poczucie
odpowiedzialności za kraj. To patriotyzm i idealizm nakazały Rzeckiemu
wziąć udział w Wiośnie Ludów i walczyć na Węgrzech w 1848r. Po ojcu
Ignacy odziedziczył bezkrytyczną wiarę w potęgę rodziny Bonaparte, dzięki
której (jak sądził) Polska będzie mogła odzyskać niepodległość. Po śmierci
ojca wychowywała go ciotka, która oddała go na praktykę do Minclów jako
subiekta w sklepie. Stary Mincel bardzo zżył się ze swymi pracownikami-
jadał z nimi przy jednym stole, nauczał Ignacego swego fachu, opowiadał o
towarach w sklepie, lecz także karał za występki swych subiektów (np.
podjadanie towarów). Atmosfera w sklepie była patriarchalna, panowała
niemiecka i kupiecka solidarność.W 1846r. Mincel umiera a sklep
dziedziczą dwaj jego synowie. Jeden z nich Jan żeni się z Małgorzatą i
przenosi część galanteryjno-mydlarską sklepu na Krakowskie
Przedmieście, a wraz z nim Ignacy udaje się do nowego miejsca pracy. Do
tego też sklepu w późniejszym czasie trafia Wokulski, który staje się
najlepszym przyjacielem Rzeckiego.

2.Ignacy Rzecki poznał Augusta Katza podczas kampanii węgierskiej w

1848r. Tam obaj brali udział w powstaniu przeciwko panowaniu
austriackiemu. Ignacy za swe zasługi został nawet mianowany oficerem
wojsk powstańczych. Powstanie jednak upadło i biorący w nim udział
żołnierze musieli uciekać. Rzecki bardzo przeżywał wówczas śmierć
przyjaciela, który popełnił samobójstwo. Czasem odnosi się do niego w
swoich pamiętnikach.

3. Rzecki jest przedstawicielem społeczności idealistów romantyzmu. Jest

bardzo punktualny, dokładny i pokładany. Dzięki ojcu jest wielkim
zwolennikiem Napoleona, odtąd śledzi zawiłe rozgrywki polityczne, snuje
plany, żyje mrzonkami, uciekając w nie od coraz bardziej obcej i
niezrozumiałej dla niego rzeczywistości. Poczynania przyjaciela
(Wokulskiego) są dla niego niezrozumiałe. To on politycznie "uświadamiał"
młodego Stanisława, opowiadając mu o Napoleonie i rewolucjach. Nie
rozumie jak dawny powstaniec może wkładać tyle energii w zdobywanie
kobiety. Z natury jest bardzo spokojnym człowiekiem, preferuje ciche,
skromne i ustabilizowane życie. Nie rozumie sensu zdobywania majątku
wyłącznie dla powiększenia swego stanu posiadania. To właśnie Rzecki ma
najbardziej negatywne zdanie o teraźniejszości. Tęskni za demokratyczną
równością, walką "za wolność naszą i waszą", które zostały zastąpione pod
koniec wieku hasłem bogacenia się za wszelką cenę. Ignacy do śmierci
broni swych ideałów, choć już nikt oprócz niego w nie nie wierzy, większość
śmieje się z nich, a i on sam traci w nie wiarę i nadzieję