Stosunek Polaków do zagłady Żydów:

II wojna światowa przyniosła olbrzymie straty w ludności. Przez 6 lat zginęło

ponad 60 mln osób. Stanowiło to około 3% całej populacji ziemskiej. Samej
ludności żydowskiej europejskiej zginęło ponad 6 milionów. Przyczyniła się do
tego ogromna nienawiść III rzeszy do osób pochodzenia żydowskiego.
II rzeczpospolita stanowiła bardzo ważny ośrodek dla żydów w czasie okresu
międzywojennego. Wielu polskich miastach znajdowały się synagogi oraz inne
miejsca przeznaczanego dla tego wyznania. Również Otwock był bardzo
ważnym ośrodkiem dla żydów. II wojna światowa zmieniła totalnie oblicze.
Przegrana Polski spowodowała, że byliśmy zależni od rzeszy niemieckiej.
Dlatego wiele osób pochodzenia żydowskiego wylądowało w gettach.
Ograniczono im wiele praw, no i ostatecznie większość z nich skazano na
długoletnia katorgę, która doprowadziła do śmierci. Polacy często chcieli im
pomóc, gdyż obalenie wspólnego wroga, pozwoliły by na odzyskanie wolności i
spokoju. Jednak czy zawsze tak było? Chciałabym przedstawić parę przykładów
Getto było straszliwym miejsce dla żydów. Było to miejsce totalne oddzielone
od jakiekolwiek innej ludności. Nie było tam bieżącej wody, lekarstw ani
godnego pożywienia. Często Niemcy traktowali żydów jaką tanią siłę roboczą.
Kazali im robić nie ludzkie rzeczy. W getcie znajdowały się również dzieci, często
zagłodzone i przestraszone rzeczywistością. Dlatego ludność Polska chciała
uratować te dzieci przed śmiercią. Jedną z postaci, która przyczyniła się do
olbrzymiej pomocy dzieciom żydowskich była Irena Sendlerowa. Polska
działaczka społeczna i charytatywna. Od początku okupacji niemieckiej
zaangażowała się w niesienie pomocy Żydom. Jej pomoc polegała na uwalnianiu
dzieci z getta warszawskiego. Wyprowadzano je głownie przez gmach Sądów
Grodzkich przy ulicy Leszno. Później opiekowała się tymi dziećmi dając im ciepły
posiłek oraz nocleg. Następnie zmieniano im dokumenty na polskie, aby
niemieckie gestapo nie domyślało się że byli kiedyś Żydami. Uczono też ich
pacierza po polsku. W październiku 1943 sama została aresztowana przez
niemiecką policją, jednak dzięki organizacji „Żegota” została uwolniona.
Za wieloletnią pomoc została odznaczona orderem orła białego ale przede
wszystkim order Sprawiedliwego wśród Narodów Świata. Jest to najwyższe
izraelskie odznaczenie cywilne nadawane nie ludności żydowskiej.
Janusz Korczak był wybitnym polsko-żydowskim lekarzem oraz pedagogiem.
Stworzyło oryginalny system pracy z dziećmi potocznie zwaną pedagogiką
emancypacyjną. W czasie okupacji opiekował się dziećmi w getcie warszawskiej.
Czytał im książki, bajki oraz zabawiał ich w tym trudnym czasie. Chciał po prostu
żeby jak najmniej odczuwali strachu związanego z tą wojną. Podczas wielkiej
likwidacji getta warszawskiego został wywieziony wraz z dziećmi do obozu
zagłady w Treblince. Chociaż przyjaciele Korczaka jak i sama niemiecka policja
chciała go uwolnić, to postanowił pozostać do końca ze swoimi
„wychowankami”. Prawdopodobnie zginął wraz z dziećmi w sierpniu 1942 roku.
Jego pomoc była bardzo istotna, ponieważ działał bardzo bezpośrednio.
Do końca wspierał swoich wychowanków i był z nimi w każdej trudnej chwili.
Pośmiertnie został odznaczony orderem orła białego.
Dzieci Ulmów zostali beatyfikowani 10 września 2023 roku za pomoc żydom w
czasie II wojny światowej. Siedmioro polskich dzieci rolników Wiktorii i Józefa
Ulmów z Markowej. Ich historia jest niezwykle przejmująca. Prawdopodobnie w
drugiej połowie 1942 Józef i Wiktoria Ulmowie przyjęli pod swój dach ośmioro
żydowskich uciekinierów. Ukrywali ich prawie 2 lata. Zaoferowali im przede
wszystkim dom, ciepły posiłek oraz opiekę. Była to ogromna pomoc. Niestety
niemiecka policja odkryła to przestępstwo i dnia 24 marca 1944 cała rodzina
została rozstrzelana. Wraz z nimi zginęli też ukrywani Żydzi.
Chciałabym teraz przytoczyć historie swojego prapradziadka Bronisława
Liszewskiego. Moi przodkowie w czasie II wojny światowej bardzo dużo się
przemieszczali. Mój prapradziadek pracował jako zarządca majątków przez co
przemieszczał się pomiędzy nimi. Znalazł się w końcu w okolicach Treblinki,
obozu zagłady dla żydów. Pewnej nocy kiedy prapradziadek wraz z rodziną
chciał przenocować w stodole, znalazła tam śpiącą osobę narodowości
żydowskiej. Chciał mu pomóc jednak nie było wtedy stanie mu jej zaoferać.
Niestety akurat przez wieś jechała niemiecka policja i zauważyła całą akcję.
Żyd próbował przekupić prapradziadka, wkładając mu woreczki ze złotem.
Zobaczył to niemiecki policjant i kazał natychmiast zaprzęgnąć konie i jechać do
Treblinki. Prapradziadek więc pojechał z niemieckim policjantem i żydem do
obozu zagłady. Był tam całą noc. Cała rodzina bała się że Niemcy go zabili. Nad
ranem jednak powrócił na majątek rodziny cały i zdrowy.
Na koniec chce podkreślić że nie zawsze Polacy pomagali Żydom. Również
ludność polska wspierała niemiecko policje i przyczyniała się do śmierci ludności
żydowskiej. Za pieniądze od gestapo, wydawali żydów do aresztu. Jednak takich
sytuacji było mniej.
Podsumowując polska ludność przyczyniła się do uratowaniu wielu tysięcy
osób narodowości żydowskiej. Chodź nie zawsze się ona udawała, to za wszelką
cenie chcieli im pomoc. Sami Polacy też w czasie wojny nie posiadali zbyt wielu
praw, ale chcieli pomagać słabszym. Wielu Polaków zginęło za pomoc żydów.
Ci co przeżyli, zostali odznaczeni wieloma medalami. Wielu żydów do dziś
pamięta wielką pomoc Polaków w czasie II WŚ. Chociaż ostatnio nasze relacje z
Izraelem nie są najlepsze, to trzeba pamiętać że przyczyniliśmy się do
niesamowitej pomocy humanitarnej. To my pierwsi powiedzieliśmy o
Holokauście w czasie II WŚ. Szkoda jednak że na początku zostaliśmy
zbagatelizowani i ważniejsza była polityka niż życie ludzkie…