‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺎم ﻛﺘﺎب ‪ :‬ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ‬

‫ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ‪ :‬ﭘﺎﻧﺘﻪ آ ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫» ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﻣﺠﺎزي ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ «‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه اول‪...‬‬

‫)ﻋﺮوﺳﻲ ﺷﻮم(‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم اول‪...‬‬

‫دوﺷﻴﺰه ي ﻣﺤﺘﺮﻣﻪ ي ﻣﻜﺮﻣﻪ‪ ،‬ﻧﻴﻨﺎ ﺳﻬﻴﻠﻲ آﻳﺎ ﺑﻪ ﺑﻨﺪه وﻛﻼﻟﺖ ﻣﻲ دﻫﻴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﺪاق ﻣﻬﺮﻳﻪ ي ﻣﻌﻠﻮم ﻳﻚ ﺟﻠﺪ ﻛﻼم ا‪ ...‬ﻣﺠﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻚ ﺷﺎﺧﻪ ﻧﺒﺎت‪ ،‬ﻳﻚ‬
‫ﺟﺎم آﻳﻨﻪ و ﺷﻤﻌﺪان و ‪ 1369‬ﻋﺪد ﺳﻜﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﻬﺎر آزادي و ﻳﻚ ﺳﻨﺪ ﺷﺶ داﻧﮓ ﻣﻨﺰل ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﻋﻘﺪ داﺋﻢ آﻗﺎي ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺳﻬﻴﻠﻲ‬
‫درﺑﻴﺎورم؟‬

‫ﺻﺪاي ﭘﺮ ﻧﺎز و ﻏﻤﺰه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﺮوس زﻳﺮ ﻟﻔﻈﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاد‪.‬‬
‫ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﺮم‪ ،‬ﺟﻌﺒﻪ ي ﺟﻮاﻫﺮاﺗﻲ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻮ ﻋﺮوس ﺧﻮدش داد‪.‬‬
‫ﻋﺮوس ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﭘﺮ از ﻧﺎز ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ اﺟﺎزه ي ﺑﺰرﮔﺘﺮﻫﺎ ﺑﻠﻪ!‬
‫ﺻﺪاي ﻛ‪‬ﻞ و ﺳﻮت و دﺳﺖ‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ﻃﺮف ﺷﻨﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺑﺎ ذوق ﺑﻠﻪ رو ﺑﻪ ﻋﺎﻗﺪ داد و ﺗﻮر از روي ﺻﻮرت ﻋﺮوس ﺧﻮدش ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬دﺧﺘﺮي‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺷﺐ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ و ﮔﺮان ﻗﻴﻤﺖ و ﺟﻮاﻫﺮاﺗﻲ درﺧﺸﺎن ﺑﺎ رﻗﺺ و ﻟﻮﻧﺪي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﺮوس و داﻣﺎد آﻣﺪ و ﺟﺎم ﻋﺴﻞ رو ﺑﻬﺸﻮن داد‪ .‬او ﺧﻮاﻫﺮ‬

‫داﻣﺎد ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺴﺘﺮن ﺳﻬﻴﻠﻲ! داﻣﺎد ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﭘﺮ از ﻋﺸﻖ‪ ،‬اﻧﮕﺸﺘﺶ رو ﺑﻪ ﻋﺴﻞ زد و ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ داﺧﻞ دﻫﺎن ﻧﻮ ﻋﺮوس ﺧﻮدش ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﺟﻮن‬
‫و دل ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻋﺮوس و ﮔﺎز ﻇﺮﻳﻔﺶ رو ﺑﻪ ﺟﻮن ﺧﺮﻳﺪ‪ .‬ﻋﺮوس ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﻮﻧﺪي ﺧﺎص ﺧﻮدش‪ ،‬ﻋﺴﻞ در دﻫﻦ داﻣﺎد ﮔﺬاﺷﺖ وﻟﻲ ﻧﺮﻳﻤﺎن اﻧﮕﺸﺖ‬
‫ﻫﻤﺴﺮش رو ﺑﻮﺳﻴﺪ و ﭼﺸﻤﻜﻲ ﺑﻪ ﻧﻮ ﻋﺮوس زﻳﺒﺎي ﺧﻮدش زد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﻋﺴﻞ‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ﻃﺮف ﻓﺨﺮ و ﭼﺸﻢ و ﻫﻢ ﭼﺸﻤﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ دادن ﻛﺎدو‬

‫ﺑﻪ ﻋﺮوس و داﻣﺎد ﺧﻮدش رو ﻧﺸﻮن ﻣﻲ داد‪ .‬وﻗﺘﻲ اﺗﺎق ﻋﻘﺪ ﺧﻠﻮت ﺗﺮ ﺷﺪ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺑﺎ ﺗﻨﻲ داغ و ﭘﺮ از ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻟﺐ ﺑﺮ ﻟﺐ ﻧﻮ ﻋﺮوس ﺧﻮدش‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻧﻴﻨﺎ ﻃﻌﻢ ﺑﺪي در دﻫﻨﺶ اﺣﺴﺎس ﻛﺮد و ﺑﻪ ﺳﺮﻓﻪ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻧﺮﻳﻤﺎن ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﺑﻮﺳﻪ ي اون ﺑﻮده ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮش رو اذﻳﺖ‬

‫ﻛﺮده ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻟﻲ ﺳﺮﻓﻪ ي ﻧﻴﻨﺎ ﺗﻤﻮﻣﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﺧﻮد ﻧﺮﻳﻤﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻓﻪ اﻓﺘﺎد و ﺳﺮش ﮔﻴﺞ ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﺗﻮان ﺻﺪا‬
‫زدن ﻛﺴﻲ رو ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎش ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﻧﻮ ﻋﺮوس ﺧﻮدش رو ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﺑﻴﺮون از اﺗﺎق ﺑﺒﺮه‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺎ‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﺳﺮﻓﻪ ﻧﻴﻨﺎ داﻣﻦ ﺳﭙﻴﺪ ﻋﺮوﺳﻲ ﭘﺮ از ﻟﻜﻪ ﻫﺎي ﺧﻮن ﺷﺪ و ﻧﻴﻨﺎ و ﻧﺮﻳﻤﺎن در آﻏﻮش ﻫﻢ ﺑﻪ روي ﺳﻔﺮه ي زﻳﺒﺎي ﻋﻘﺪ ﺳﻘﻮط ﻛﺮدﻧﺪ‪...‬‬

‫*****‬
‫‪ -‬ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ ي دو ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬

‫‪... -‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ...‬ﺣﺘﻤﺎً‪ ...‬آدرس ﻟﻄﻔﺎ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪... -‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاﻧﮕﻬﺪار!‬
‫ﻣﺮد ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﻳﺎد زد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮﻣﻲ!‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﺳﺒﺰه رو و ﻻﻏﺮي ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮدش رو ﺑﻪ اﺗﺎق رﺳﻮﻧﺪ و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ اﻋﻼم آﻣﺎدﮔﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺮو دﻧﺒﺎل ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور‪ .‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﮔﻮﺷﻲ ﻫﻤﺮاﻫﺶ رو ﺟﻮاب ﻧﻤﻴﺪه‪ ،‬و ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ آدرس‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬
‫ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ اﻧﺠﺎم اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور راه اﻓﺘﺎد‪...‬‬
‫*****‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي زﻧﮓ در ﻛﻪ روي اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻮد از ﺧﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم‪ .‬ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻛﺮﻣﻲ رو ﺗﻮي آﻳﻔﻮن دﻳﺪم‪ .‬ﮔﻮﺷﻲ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ اوﻣﺪم‪.‬‬

‫ﺧﻮدم رو ﺑﻪ دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ رﺳﻮﻧﺪم‪ .‬ﻗﻴﺎﻓﻪ ام داﻏﻮن ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎم از ﺑﻴﺪار ﺧﻮاﺑﻲ‪ ،‬ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﺻﻮرﺗﻢ رو آب زدم و ﻣﻮﻫﺎم رو زﻳﺮ ﺷﻴﺮ آب‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮدي آب ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ از ﺳﺮدردم ﻛﻢ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﻋﻮض ﻛﺮدم و از ﺧﻮﻧﻪ زدم ﺑﻴﺮون‪.‬‬
‫ﻛﺮﻣﻲ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ در رو ﺑﺎز ﻛﻨﻪ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺳﺮﻳﻊ ﺳﻮار ﺷﻮ ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫ازش ﺧﻮاﺳﺘﻢ آدرس رو ﺑﮕﻪ‪ .‬ﺧﻮﻧﻪ اي ﺑﻮد ﺳﻤﺖ اﻟﻬﻴﻪ ﺣﺪود ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻣﻌﻄﻠﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﭼﺮاﻏﻮﻧﻲ و ﺷﻠﻮﻏﻲ اﻓﺮاد‬
‫و ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﭘﻠﻴﺲ و آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪم‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم ﻣﺤﻞ‪ ،‬ﻳﻪ ﻋﺮوﺳﻲ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪم‪ .‬از ﻧﻮارﻫﺎي زرد رﻧﮓ رد ﺷﺪم‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزي‬
‫اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ داﺧﻞ راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﺮد! ﺻﺪاي ﮔﺮﻳﻪ و ﺟﻴﻎ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬زن و ﻣﺮد ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﭘﻠﻮ ﺧﻮرﻳﺸﻮن‪ ،‬ﻗﺎﻃﻲ ﭘﺎﺗﻲ واﻳﺴﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﺧﻢ‬
‫رو ﺑﻪ ﻛﺮﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ رو ﺧﻠﻮت ﻛﻦ‪ .‬اوﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺎﺟﺮا ﺑﻮدﻧﺪ رو ﻧﮕﻪ دارﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺮﺧﺺ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﻟﺰوم اﺣﻀﺎر ﺑﺸﻦ!‬
‫ﺑﺎ زدن ﺷﺘﺮق ﭘﺎﻫﺎش‪ ،‬ﻣﺜﻼ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ‪ .‬اول ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز زﻧﺎ و دﺧﺘﺮﻫﺎ رو ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﺗﻮي اون ﻫﻤﻬﻤﻪ‪ ،‬ﺳﺮ دردم داﺷﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزي رو ﻛﻨﺎر ﻛﺸﻴﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻛﺘﺮ اوﻣﺪه؟‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﻫﺴﺘﻦ!‬

‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ ،‬ﻣﻴﺰ و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ ﺳﺮﻧﮕﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻀﺎ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺑﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺟﻮوﻧﻲ داﺷﺖ ﺟﻴﻎ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻪ درش ﺑﺎ ﻛﻠﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﮔﻞ ﺗﺰﺋﻴﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد رﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن دﻛﺘﺮ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻣﺤﻞ ﺟﺮم ﻫﻤﻮن ﺟﺎﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور از داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور؟‬

‫‪... -‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬

‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﺳﺮم رو ﻣﻴﺎرم ﺑﺎﻻ ﻳﻜﻲ از اﻳﻦ دﺧﺘﺮﻫﺎي ﺗﻮي ﻋﺮوﺳﻴﻪ‪ .‬از آراﻳﺶ زﻳﺎد و ﻃﺮز ﻟﺒﺎﺳﺶ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ! ﺳﺮد و ﺧﺸﻚ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ ﺷﻤﺎ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺻﺪام زدﻳﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻮﻧﻪ ﻋﺒﺎﺳﻲ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺸﻴﻨﻢ؟‬
‫ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ اﺷﺎره ﻛﺮدم ﺗﺎ ﺑﺸﻴﻨﻪ‪ ،‬اوﻧﻢ اﻧﮕﺎر ﻣﻲ ﺧﻮاد روي ﻓﺮش ﻗﺮﻣﺰ ﻫﺎﻟﻴﻮود راه ﺑﺮه ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﻓﻴﺲ و اﻓﺎده‪ ،‬روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي‬
‫ﺑﻬﺶ زل زدم‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي روي ﻟﺒﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻮر دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺣﺮف ﻣﻲ زدم‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﻲ ﺑﺎ ﻋﺮوس ﻳﺎ داﻣﺎد دارﻳﺪ؟‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﺎزﻛﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺧﺘﺮﻋﻤﻪ ي ﻫﺮ دوﺷﻮن ﻣﻲ ﺷﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻋﻘﺪ ﺑﻮدﻳﻦ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮاﻫﺮ داﻣﺎد‪ ،‬روي ﺳﺮ ﻋﺮوس ﻗﻨﺪ ﻣﻲ ﺳﺎﺑﻴﺪﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬از ﺑﻌﺪ از ﺧﻮﻧﺪن ﺧﻄﺒﻪ ي ﻋﻘﺪ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻛﻪ زن ﻋﻤﻮﺗﻮن ﻋﺮوس و داﻣﺎد رو ﺑﺎ اون ﺣﺎﻟﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻴﺪ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺧﻄﺒﻪ ﺧﻮﻧﺪه ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺴﺘﺮن ﺟﺎم ﻋﺴﻞ رو آورد و ﺑﻌﺪ از ﺧﻮردن ﻋﺴﻞ و دادن ﻛﺎدوﻫﺎ ﻫﻤﻪ از اﺗﺎق ﻋﻘﺪ رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻛﻪ‬

‫ﺗﻮي اﺗﺎق ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻣﺎدر ﻧﺮﻳﻤﺎن ﻳﻌﻨﻲ زن داﻳﻴﻢ‪ ،‬رﻓﺖ ﺻﺪاﺷﻮن ﺑﺰﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺻﺪاي ﺟﻴﻐﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺮﺗﻮن ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺎﺑﻖ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺑﻮدﻳﻦ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟‬

‫ﺟﺎ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ؟ ﻧﺎﻣﺰد ﻧﺮﻳﻤﺎن؟ ﻧﺎﻣﺰدي ﻧﺒﻮده‪ ،‬از ﺑﭽﮕﻲ ﻳﻪ اﺳﻢ روي ﻣﻦ و اون ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﺷﺪﻳﻢ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ ﻋﻼﻗﻪ ﻫﺎﻣﻮن ﺑﺎ ﻫﻢ ﻓﺮق داره و‬
‫ﺧﻮدﻣﻮن ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ رو راﺿﻲ ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺟﻔﺖ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺘﻴﻢ!‬
‫ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرت و ﭼﺸﻤﺎش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﺸﻤﺎش ﺧﻴﺲ ﺑﻮد‪ ،‬وﻗﺘﻲ از ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺣﺮف ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ ﺧﻮاﻫﺮﺗﻮن ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎ ﻧﺎﻣﺰدي ﻳﺎ ﻫﻤﻮن ﻧﺸﻮن ﺑﻮدن رو ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻦ‪ ،‬ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ اﺻﺮار ﻛﺮد!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫ﻣﻨﻈﻮرﺗﻮن ﭼﻴﻪ؟ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻮن ﻧﺮﻳﻤﺎن رﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ دﻳﮕﻪ اي ازدواج ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﻦ ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻴﺶ اﻧﺘﻘﺎم ﮔﺮﻓﺘﻢ؟ در ﺿﻤﻦ ﻣﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ رو راﺿﻲ‬
‫ﻛﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ رﺷﺘﻪ ﺗﻮن ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﭘﻮﻧﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻴﺴﺎﻧﺲ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ دوﻟﺘﻲ دارم و ﺗﻮي ﺷﺮﻛﺖ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﭘﺪرم ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻛﺎر ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰي از ﺟﻴﻮه ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻴﻮه! ﺑﻪ ﮔﻤﻮﻧﻢ ﺳﺎل اول ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﻛﻤﻲ ﺷﻴﻤﻲ ﺧﻮﻧﺪﻳﻦ؟‬
‫ﭘﻮﻧﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ وﻟﻲ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻳﻪ ﻋﻨﺼﺮ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﺮا اﻳﻦ ﺳﻮال رو ﭘﺮﺳﻴﺪﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻛﺴﻲ ﺗﻮي ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺷﻤﺎ ﺷﻴﻤﻲ ﺧﻮﻧﺪه؟‬

‫ﭘﻮﻧﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﻓﻮق ﻟﻴﺴﺎﻧﺲ ﺷﻴﻤﻲ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ داره!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧُﺐ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﺧﻮدﺗﻮن و ﻣﻨﺰل رو ﺑﺬارﻳﺪ و ﺗﺎ اﻃﻼع ﺛﺎﻧﻮي از ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﻧﺸﻴﺪ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاي اداﻣﻪ ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﻪ ﺣﻀﻮرﺗﻮن اﺣﺘﻴﺎج‬
‫داﺷﺘﻴﻢ!‬

‫ﭘﻮﻧﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﻣﺴﺌﻮل اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺴﺘﻴﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﺷﻤﺎ رو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺗﺎ اﮔﻪ ﭼﻴﺰي ﻳﺎدم اوﻣﺪ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻧﺮﻳﻤﺎن و ﻫﻤﺴﺮش ﺗﻮي اﺗﺎق ﻋﻘﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ داﺧﻞ ﺑﻮدﻳﻦ؟‬
‫ﭘﻮﻧﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ ﺟﺪﻳﺪي ﻏﻴﺮ از اﻳﻦ ﻛﻪ دﻳﮕﺮان ﮔﻔﺘﻨﺪ دارﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﮕﻴﺪ؟‬
‫ﭘﻮﻧﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ! ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻌﺪ از ﺟﻴﻎ زن داﻳﻴﻢ رﺳﻴﺪم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي داﺷﺘﻦ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻛﺎري ﺑﻮد ‪ 118‬ﺷﻤﺎره ي ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ ي دو رو در اﺧﺘﻴﺎرﺗﻮن ﻣﻲ ذاره‪ ،‬و ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ‬
‫رﻓﺘﻴﻦ ﺑﻴﺮون از ﺳﺮ در ﺑﺰرگ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺷﻤﺎره رو ﺑﺮدارﻳﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص از اﺗﺎق رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﭘﻮف‪ ...‬ﻛ‪‬ﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻣﻮﺟﻮدات‪ ‬ﺑﺎ ﻗﺮ و ﻗﻤﻴﺶ ﻧﻴﺎن اﻳﻨﺠﺎ!‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﭘﻮﻧﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم اوﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﺑﻘﻴﻪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺴﺘﺮن ﺳﻬﻴﻠﻲ ﻇﺮف ﻋﺴﻞ رو ﺑﻪ ﻋﺮوس و داﻣﺎد ﺗﻌﺎرف ﻛﺮده‪ ،‬ﭘﺲ ﻳﻌﻨﻲ اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﻫﺴﺖ اون‬
‫ﻋﺴﻞ رو ﺑﺎ ﺟﻴﻮه ﻣﺨﻠﻮط ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮن رﺷﺘﻪ اش ﻫﻢ ﺳﺮ و ﻛﺎري ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ داره! ﺣﺮف ﻫﺎي دﻛﺘﺮ ﺗﻮي ﮔﻮﺷﻢ زﻧﮓ ﻣﻲ زﻧﻪ‪ .‬ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ‬

‫ﮔﺰارﺷﺶ رو ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻢ‪ .‬ﻣﺮگ آﻧﻲ و ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ي ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎ ﺟﻴﻮه‪ .‬اول ﻧﻴﻨﺎ ﺳﻬﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﻴﻤﺎري آﺳﻤﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻪ زودﺗﺮ واﻛﻨﺶ ﻧﺸﻮن داده و‬
‫ﺗﻤﻮم ﻛﺮده و ﺑﻌﺪ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺳﻬﻴﻠﻲ ﻣﺮﮔﻲ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ! وﻟﻲ ﻋﺴﻞ‪ ،‬ﺷﻴﺮﻳﻦ و ﺟﻴﻮه‪ ،‬ﻣﺰه ي ﺗﻨﺪ و ﺗﻴﺰي داره ﭘﺲ ﭼﺮا ﻧﺮﻳﻤﺎن ﻳﺎ ﻧﻴﻨﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺸﺪن؟ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻏﻠﻈﺖ‪ ‬ﻋﺴﻞ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺨﻠﻮط ﺷﺪن ﺟﻴﻮه ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ رﻧﮓ واﻛﻨﺶ ﻣﻲ داده و رﻧﮕﺶ ﺗﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﺪه ﭘﺲ ﭼﻪ ﻃﻮري ﺷﺪه ﻛﻪ ﻫﻴﭻ‬

‫ﻛﺪوم ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻃﻌﻢ ﻋﺴﻞ ﻧﺸﺪن؟ ﻣﮕﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻋﺴﻞ ﺑﺎ واﺳﻄﻪ اي ﺑﺎ ﺟﻴﻮه ﻣﺨﻠﻮط ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ! وﻟﻲ ﭼﻲ؟ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﺗﻮي ﻇﺮف ﻋﺴﻞ و ﺑﺪن ﻣﻘﺘﻮﻟﻴﻦ‬
‫ﻧﺒﻮد و‪ ...‬آﻫﺎن ﺧﻮدﺷﻪ ﻇﺮف ﻋﺴﻞ!!! ﺳﺮﻳﻊ از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻢ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻣﻴﺮم‪ .‬دﻛﺘﺮ درﮔﻴﺮ اﻣﻀﺎء ﺑﺎزي ﺑﺮاي ﻣﺮﺧﺺ ﻛﺮدن و اﺟﺎزه‬

‫ي ﻛﻔﻦ و دﻓﻦ ﻋﺮوس و داﻣﺎد‪ ‬ﻧﺎﻛﺎﻣﻪ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻳﺨﻲ ﻣﻲ زﻧﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور از اﻳﻦ ﻃﺮف ﻫﺎ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم دﻛﺘﺮ‪ ،‬ﻛﺎرﺗﻮن ﺑﺎ ﺟﺴﺪﻫﺎ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﮔﺰارﺷﻢ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ دﺳﺘﺖ ﻧﺮﺳﻴﺪ ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا وﻟﻲ ﺗﻮش ﭼﻴﺰي درﺑﺎره ي آزﻣﺎﻳﺶ ﻇﺮف ﻋﺴﻞ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا اﺗﻔﺎﻗﺎ اﻻن ﻛﺎر ﻇﺮف رو ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻤﻮم ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ اﮔﻪ دﺳﺖ ﻧﻮﻳﺴﺶ آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺖ ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺖ ﻧﻮﻳﺲ ﻓﻌﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮام‪ .‬از ﻛﺴﻲ ﻛﻪ آزﻣﺎﻳﺶ ﻛﺮده ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ روي ﻟﺒﻪ ي ﻇﺮف ﻳﺎ دﺳﺘﻪ ي ﻇﺮف ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺎم ﻫﻢ ﺑﻮده‪ ،‬اﺛﺮي از‬
‫ﮔﺮد ﺟﻴﻮه ﺑﻮده؟‬

‫دﻛﺘﺮ ﭼﻨﺪﺗﺎﻳﻲ ﻛﺎﻏﺬ زﻳﺮ و رو ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻫﺎن اﻳﻦ ﻫﻢ ﮔﺰارش‪ .‬آره‪ ،‬درﺳﺘﻪ‪ .‬ﻟﺒﻪ ي ﻇﺮف ﻣﻘﺪار ﻛﻤﻲ ﮔﺮد ﺟﻴﻮه ﺑﻮده و ﭼﻨﺪﻳﻦ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻛﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﺎل ﻛﻴﺎ ﻫﺴﺖ؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﺮوس و داﻣﺎد‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮِ داﻣﺎد و ﻣﺎدرِ داﻣﺎد و ﻳﻪ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺮداﻧﻪ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اوﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي آزﻣﺎﻳﺶ‪ ،‬اﻳﻦ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﺒﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻳﻪ ﻣﻈﻨﻮن ﻧﺎﺷﻨﺎس دارﻳﻢ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي ﻛﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻮﻧﺪن ﺑﺮاي آزﻣﺎﻳﺶ از اون ﺟﻤﻌﻴﺖ ﭼﻬﺎرﺻﺪ ﻧﻔﺮي‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﺮد داﺧﻠﺸﻮن ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن دﻛﺘﺮ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﺎﻳﭗ ﺷﺪه ي اﻳﻦ ﮔﺰارش ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻏﺮ ﻏﺮﻫﺎش از آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﺳﺮاغ ﻣﺎدر ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺎ اﻻن از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪه!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻮم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻳﺸﻮن ﺗﺎزه ﺑﻪ ﻫﻮش اوﻣﺪﻧﺪ وﺿﻌﻴﺖ روﺣﻴﺸﻮن ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺮﮔﻪ ي ﻣﺮﺧﺼﻴﺸﻮن رو دﻛﺘﺮ‬
‫ﻣﻌﺎﻟﺠﺸﻮن اﻣﻀﺎء ﻧﻜﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﺳﻮاﻻﺗﻮن ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮن ﻧﻜﻨﻴﺪ!‬

‫ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﺣﻮاﺳﻢ ﻫﺴﺖ!‬
‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮوﻧﻲ ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ واﻳﺴﺎده ﺑﻮد و داﺷﺖ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﻣﻲ زد ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﻦ اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﻲ‬

‫رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه روي ﺗﺨﺖ دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺗﺴﻠﻴﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬اﺟﺎزه ﻫﺴﺖ؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺶ داري ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺑﻠﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ ﺑﻪ ﻫﻮش اوﻣﺪﻳﻦ‪ .‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﺳﻮال ﻫﺎي ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺟﻮاب ﺑﺪه‪ ،‬ﻣﺮد ﺟﻮون ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﻜﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻟﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺑﺮاﻧﺪازش ﻛﺮدم ﻳﻪ ﺟﻮون دور و ﺑﺮ ﺳﻲ ﺳﺎل‪ ،‬ﺗﻴﭗ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ ،‬ﭼﻬﺮه ﺧﺸﻨﻲ داﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻪ ي ﻳﻪ اﺑﺮوش ﺧﺮاﺷﻴﺪه ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ﻛﺘﻚ ﺧﻮرده‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻋﺼﺒﻲ ﻫﻢ ﺑﻮد ﭼﻮن زﻳﺮ ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮه ي ﻣﻦ‪ ،‬داﺋﻢ ﺑﺎ ﭘﺎش روي زﻣﻴﻦ ﺿﺮب ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ؟‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮون‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻣﺪ ﺑﻬﻤﻨﻲ ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮم ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﻲ دارﻳﻦ؟‬
‫ﺣﺎﻣﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺮ زاده ﺷﻮن ﻫﺴﺘﻢ و ﭘﺴﺮ ﺧﺎﻟﻪ ي ﻧﺮﻳﻤﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮدﻳﻦ؟‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲِ ﭘﺴﺮﺧﺎﻟﻪ ام ﻧﺒﺎﺷﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ دﻗﻴﻖ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺣﻀﻮر ﻧﺪاﺷﺘﻴﻦ ﭼﻮن ﺗﻮي ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﺶ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻧﺒﻮدﻳﻦ!‬
‫ﺣﺎﻣﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺳﺮ ﻋﻘﺪ ﻛﺎدوي ﺧﻮدم رو ﺑﻪ ﻋﺮوس و داﻣﺎد دادم و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻣﻨﺰل‪ .‬ﺣﺎﻟﻢ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻧﺒﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎن‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻟﻄﻒ ﻛﻨﻴﺪ از اﺗﺎق ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻴﺮون ﺗﺎ ﻣﻦ از ﺧﺎﻟﻪ ﺗﻮن ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮال ﻳﺎ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻜﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺑﻬﻤﻨﻲ ﻓﺮدا راس ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﺻﺒﺢ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ ي دو ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬اﻻﻧﻢ ﺑﻴﺮون!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد و از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﻳﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻮد روي اون ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ ﻛﻪ ﻣﺎت ﺑﻬﻢ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬زل زدم‪ .‬ﺑﺎ‬
‫ﻟﺤﻨﻲ آروم و ﻣﺼﻤﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ ﻣﻲ دوﻧﻢ اﻻن وﻗﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﻧﻴﺴﺖ و ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐِ ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﺳﻮال ﻫﺎم ﺟﻮاب ﺑﺪﻳﻦ؟‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﺑﺎ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬آﺧﺮش ﻛﻪ ﭼﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮاب ﺑﺪم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ از روزﻫﺎي ﻗﺒﻞ ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ وﻗﺖ از ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻳﺎ ﻣﺮاﺳﻢ آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻳﺎ ﻗﺒﻞ ﺗﺮ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺰدﻳﻚ ﻳﻚ ﺳﺎل!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮﺗﻮن از ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻮﻣﻪ راﺑﻄﻪ ي ﻧﺰدﻳﻚ دﻳﮕﻪ اي ﻏﻴﺮ از ﻓﺎﻣﻴﻠﻲ داﺷﺖ؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺷﻴﺶ ﻣﺎﻫﻲ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﻜﺎر ﺑﻮدن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﺷﺮﻛﺖ ﺧﻮد‪ ‬ﭘﺴﺮﺗﻮن؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺒﻞ از ﻗﻀﻴﻪ ي ﻫﻤﻜﺎري‪ ،‬ﺗﻮي ﻓﺎﻣﻴﻞ راﺑﻄﻪ ﺷﻮن ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﻮد؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻴﻨﺎ دﺧﺘﺮ ﺷﻠﻮغ و ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮﻋﻜﺲ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﻛﻪ آروم و ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮد!‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻐﻀﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺣﺮف ﻫﺎش ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﺎر دﺳﺘﻢ ﺑﺪه و ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﺳﺮﻳﻊ ﺳﻮال ﺑﻌﺪي رو ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻮﻧﻪ‪ ،‬دﺧﺘﺮِ ﺧﻮاﻫﺮ ﺷﻮﻫﺮﺗﻮن‪ ،‬ﭼﺮا ﻗﺒﻮل ﻛﺮدﻳﻦ ﻧﺎﻣﺰدﻳﺸﻮن ﺑﺎ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺨﻮره؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎﻣﺰدي ﻧﺒﻮده‪ ،‬ﭘﺪر ﺷﻮﻫﺮِ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮزم وﻗﺘﻲ ﭘﻮﻧﻪ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ اوﻣﺪ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﺑﻪ ﺷﻮﻫﺮم ﮔﻔﺖ اﻳﻦ دﺧﺘﺮِ ﺳﻔﻴﺪ ﻣﻔﻴﺪ ﻣﺎلِ ﻧﺮﻳﻤﺎنِ ﺳﻴﺎه ﺳﻮﺧﺘﻪ ي ﺗﻮ!‬
‫ﻣﻦ ﺟﺪي ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ وﻟﻲ ﺷﻮﻫﺮم و ﺧﻮاﻫﺮ ﺷﻮﻫﺮم ﺟﺪي ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﭘﻮﻧﻪ داﻧﺸﮕﺎه ﻗﺒﻮل ﺷﺪ و ﻧﺮﻳﻤﺎن از ﺳﺮﺑﺎزي اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻛﻪ ﻧﺮﻳﻤﺎن‬
‫ﻫﻢ داﻧﺸﮕﺎه ﻗﺒﻮل ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺷﻮﻫﺮم ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﺣﺮﻓﺶ رو ﭘﻴﺶ ﻛﺸﻴﺪ وﻟﻲ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﭘﻮﻧﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮده و اوﻧﺎ ﻫﻴﭻ ﻋﻼﻗﻪ اي ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺪارﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺤﺚ ﻳﺎ ﺟﺪال ﻳﺎ دﻟﺨﻮري ﻫﻢ ﭘﻴﺶ اوﻣﺪ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﺟﺪي‪ ،‬ﭘﻮﻧﻪ اول ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ اوﻧﻢ ﻣﺜﻞ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﮕﻪ اﺻﺮاري ﻧﻜﺮدﻳﻦ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﺮﻳﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻓﺮاﻣﻮش ﺷﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺧﺎﻧﻮم ﻧﻴﻨﺎ ﺧﺪا ﺑﻴﺎﻣﺮز رﻓﺘﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻲ؟ ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﭘﻮﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ‪ ،‬اوﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﮔﻔﺖ و ﻫﻤﻪ ي ﺧﺮﻳﺪﻫﺎ رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮد ﻧﻴﻨﺎ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺴﻲ ﺑﺎ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻣﺘﻮن ﺧﺼﻮﻣﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺖ؟ رﻗﻴﺐ ﻋﺸﻘﻲ ﻳﺎ دﺷﻤﻦ ﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﻣﺸﻜﻞ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻟﺮزوﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ! ﻧﺮﻳﻤﺎنِ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺧﻮب ﺑﻮد اﺻﻼ آزارش ﺑﻪ ﻳﻪ ﻣﻮرﭼﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ در ﻗﻴﺪ و ﺑﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻮد‪ ،‬اﻫﻞ ﻧﻪ دود‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺸﺮوب‪ ،‬ﻫﻴﭽﻲ‪...‬‬

‫ﭘﺴﺮ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮ ﺑﻪ راﻫﻲ ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮﺣﻮﻣﻪ ﭼﻲ؟ ﺑﺎﻫﺎش راﺣﺖ ﺑﻮدﻳﻦ؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬آره راﺑﻄﻪ ام ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮده ي ﺷﻮﻫﺮم ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺑﺎ ﺟﺎرﻳﻢ ﻣﺎدر ﻧﻴﻨﺎ‪ .‬ﻧﻴﻨﺎ ﻫﻢ ﺟﺎي ﻧﺴﺘﺮن ﺧﻮدم دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺧﺘﺮﺗﻮن ﺷﺎﻏﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺗﻮي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻳﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﺧﺮﻳﻦ ﺳﺆال‪ ...‬ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺎم ﻋﺴﻞ دﺳﺖ زدﻳﻦ؟ و ﭼﺮا ﻋﺮوﺳﻲ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮادر ﺷﻮﻫﺮﺗﻮن ﻧﺒﻮد؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﺻﻼ ﻣﻦ و ﻧﺴﺘﺮن از ﺧﻮﻧﻪ ي ﺑﺮادر ﺷﻮﻫﺮم آوردﻳﻢ‪ .‬ﺧﻮﻧﻪ ي ﺑﺮادر ﺷﻮﻫﺮم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎ ﻛﻮﭼﻴﻜﺘﺮه و ﭼﻮن ﻃﺒﻘﻪ ي ﺑﺎﻻ رو ﺑﺮاي ﺷﺐ‬
‫اول ﻋﺮوس و داﻣﺎد آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﻧﺮﻳﻤﺎن ﮔﻔﺖ ﻋﻘﺪ و ﻋﺮوﺳﻲ ﻫﻢ اون ﺟﺎ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻴﭽﺎره ﭘﺴﺮِ ﻧﺎﻛﺎﻣﻢ ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﻲ رﺳﻪ ﻛﻪ‬
‫ﻋﺮوﺳﺶ رو ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ اش ﺑﺒﺮه!‬

‫ﺑﻐﻀﺶ از ﻟﺮزش ﺻﺪا ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎي اﺷﻚ و ﻫﻖ ﻫﻖ رﺳﻴﺪ‪ .‬زﻳﺮ ﻟﺐ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﺮدم و از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﻪ اﻳﺴﺘﮕﺎه ﭘﺮﺳﺘﺎري ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﺑﻬﺘﺮه ﻳﻪ ﺳﺮ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﺑﺰﻧﻦ! از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬راه ﻧﻔﺴﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻐﺾ ﺻﺪاي ﻣﺎدر ﻧﺮﻳﻤﺎن و ﺻﺤﻨﻪ ي ﻏﺮق ﺑﻪ ﺧﻮن داﻣﻦ ﻋﺮوﺳﻲ‬
‫ﻧﻴﻨﺎ‪ ،‬ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ رژه ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬دو ﺗﺎ آدم ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻳﻜﻲ ﺷﺎد‪ ،‬ﻳﻜﻲ آروم‪ ،‬اﻫﻞ ﻫﻴﭻ ﺧﻼﻓﻲ ﻧﺒﻮدن‪ .‬ﻫﺮ دو از ﻳﻪ ﺳﻄﺢ ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬از ﻟﺤﺎظ ﺛﺮوت‪ ،‬ﻓﺮﻫﻨﮓ‪،‬‬
‫ﺗﺮﺑﻴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻮر ﺑﻮده‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺸﻪ ﺷﺒﻲ ﺑﻪ اون ﻣﻬﻤﻲ ﺑﺮاي دو ﻧﻔﺮ ﺑﻲ ﮔﻨﺎه رو‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺴﻠﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار‬
‫ﺑﻮده ﻛﺎﻣﺸﻮن رو ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻛﻨﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ؟‬
‫اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺣﺮف زدم و ﻛﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻢ ﻛﻪ دﻳﺪم ﺗﻤﺎم ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن رو ﺗﺎ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﭘﻴﺎده اوﻣﺪم و ﻛﺮﻣﻲِ ﺑﻴﭽﺎره ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺟﻠﻮي در‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻳﻪ ﻟﻨﮕﻪ ﭘﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮِ ﻣﻨﻪ! ﺑﺎ ﺑﻲ ﺳﻴﻢ ﺑﻬﺶ ﺧﺒﺮ دادم ﺑﺮﮔﺮده ﭘﺎﺳﮕﺎه و ﺧﻮدﻣﻢ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎدر ﻋﺮوس‪...‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ .‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﻳﺎ آﻗﺎي ﺳﻬﻴﻠﻲ ﺗﺸﺮﻳﻒ دارﻧﺪ؟‬

‫زن ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬رﻓﺘﻦ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺑﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن ﻛﺴﻲ ﻣﻨﺰل ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫زن‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﻧﺎﺻﺮ ﺧﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﻬﺸﻮن ﺑﮕﻴﺪ از ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﺰاﺣﻤﺸﻮن ﻣﻲ ﺷﻢ!‬

‫زن‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ!‬
‫و ﺗﻨﺪي رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻳﻪ اﺗﺎق‪ .‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﻫﻮم‪ ...‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺧﻴﻠﻲ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﻲ اﻃﺮاف ﺑﻮدم ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﻣﻴﺰي اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﻛﻠﻲ ﻋﻜﺲ روش ﺑﻮد‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﻴﺰ‪ ،‬ﭼﻨﺪﺗﺎﻳﻲ ﻗﺎب ﻋﻜﺲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻢ از‬
‫اوﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺣﺠﺎب ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻋﺮوس و داﻣﺎد ﺑﺎ ﺑﺮادرِ ﻋﺮوس و ﭘﺴﺮ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ و ﺧﺸﻜﻲ ﻛﻨﺎر ﻫﻢ واﻳﺴﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل ﺣﻼﺟﻲ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﻣﺮد‬
‫ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺻﺪاﻳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎدر ﻳﻜﻲ از دوﺳﺖ ﻫﺎي دورانِ ﺧﺪﻣﺖ‪ ‬ﻣﻨﻪ!‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا‪ .‬ﻧﺎﺻﺮ ﺑﺮادر ﻧﻴﻨﺎ‪ ،‬ﺳﻴﺎه ﭘﻮش و ﺑﺎ ﺗﻪ رﻳﺶ ﭼﻨﺪ روزه‪ ،‬ﺟﻠﻮم واﻳﺴﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم!‬

‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺳﻼم‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن‪ ،‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺗﻮي ﺣﻴﺎط ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ از اﻳﻦ ﻃﺮف!‬
‫رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻳﻪ در و ﺑﺎزش ﻛﺮد‪ .‬دري ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻪ ﺑﺎﻟﻜﻦ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬دو ﺗﺎ ﺻﻨﺪﻟﻲ راﺣﺘﻲ و ﻳﻪ ﻣﻴﺰ ﺳﻔﻴﺪ اون ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﺗﺸﻜﺮي ﻛﺮدم و روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ درﻣﻮﻧﺪه اي زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ و اﺿﻄﺮاﺑﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻢ‬

‫ﻣﻨﺘﻈﺮه ﻳﻪ ﺧﺒﺮ ﺧﻮب ﻳﺎ ﻳﻪ ﺳﺮﻧﺦ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اوﻣﺪم ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺆال ازﺗﻮن ﺑﭙﺮﺳﻢ درﺑﺎره ي ﺟﺎم ﻋﺴﻠﻲ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲِ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﺮﺣﻮﻣﺘﻮن ﺗﻮي ﺳﻔﺮه ي ﻋﻘﺪ ﺑﻮد!‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬زن ﻋﻤﻮﺗﻮن ﮔﻔﺖ اون ﺟﺎم ﺑﺮاي ﺧﻮاﻫﺮﺗﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﺑﻮده ﭼﻮن اوﻣﺪﻧﺪ و از ﺧﻮﻧﻪ ي ﺷﻤﺎ ﺑﺮش داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﻃﻼﻋﻲ ﻧﺪارم‪ .‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﮕﻴﻦ ﭼﻪ ﺷﻜﻠﻴﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻇﺮف ﻋﺴﻞ دﺳﺖ ﻧﺰدﻳﺪ؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ در ﺟﺮﻳﺎن ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن و ﻧﺴﺘﺮن دﻧﺒﺎل ﻋﺴﻞ و ﭼﻴﺪن ﺳﻔﺮه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻫﻢ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻔﺮه رو ازش ﻛﺮاﻳﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﺴﻞ رو ﻛﻲ ﺧﺮﻳﺪ؟‬

‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲ ﻏﻴﺮ از ﺷﻤﺎ و اﻗﻮام درﺟﻪ ﻳﻚ ﻛﻪ در زﻣﺎن ﺧﻮﻧﺪن ﺧﻄﺒﻪ ي ﻋﻘﺪ در اﺗﺎق ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﺲ دﻳﮕﻪ اي ﻫﻢ ﺑﻮد؟‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺲ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﻲ‪ ...‬آﻫﺎن ﻧﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮش ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ از دوﺳﺖ ﻫﺎي ﺻﻤﻴﻤﻲ ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻴﻨﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻫﻤﻜﻼﺳﻲ ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎره ي ﺗﻤﺎس اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ رو ﺑﻬﻢ ﺑﺪﻳﻦ و اﻳﻦ ﻛﻪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﻮﻓﻪ ي ﻇﺮف ﻫﺎﺗﻮن رو ﺑﺒﻴﻨﻢ؟‬
‫از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬از اﻳﻦ ﻃﺮف!‬

‫ﺑﺎ دﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﻇﺮف ﻫﺎ و ﺟﺎم ﻫﺎ رو ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻧﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺪوم ﺷﺒﻴﻪ اون ﻇﺮف ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﺟﺎم ﺑﺎ دﺳﺘﻪ ي ﻃﻼﻳﻲ ﻛﻪ ﻳﻪ ﮔﻞ رز‪...‬‬

‫ﻧﺎﺻﺮ ﺳﺮﻳﻊ ﺣﺮﻓﻢ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﮔﻞ رز ﺳﻴﺎه و ﻟﺒﻪ ي ﺟﺎم ﻧﻘﺮه اي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻧﻤﻮﻧﻪ اش رو دارﻳﻦ؟‬

‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬اون ﻫﺪﻳﻪ ي ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻴﻨﺎ ﺑﻮد از ﻃﺮف ﻧﺎدر و ﻧﺎزﻧﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺮ و ﺑﺮادر رﺷﺘﻪ ﺷﻮن ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ دوﺷﻮن ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﺧﻮﻧﺪن وﻟﻲ ﻧﺎدر داﻧﺸﺠﻮي اﻧﺼﺮاﻓﻲ ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﺷﻴﻤﻲ ﻣﻮاد از داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮاﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭼﻲ؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ‪ ،‬ﮔﺮاﻳﺶ ﺳﺨﺖ اﻓﺰار دارم!‬

‫ﺑﺮاي ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ دﺳﺘﻢ رو ﺑﺮدم ﺟﻠﻮ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻟﻄﻔﺎ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس اﻳﻦ ﻧﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮﺷﻮن رو ﺑﺮام ﻳﺎدداﺷﺖ ﻛﻨﻴﺪ؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﻛﺎﻏﺬ داد دﺳﺘﻢ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﻧﺎدر و ﻧﺎزﻧﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎره ي ﺗﻤﺎس ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺧﺎﻧﻮم رو ﻫﻢ دارﻳﻦ؟‬

‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﻮزﻧﺎﻛﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻌﺪ از ﻋﺮوﺳﻲ ﻧﻴﻨﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺮاي اﻣﺮ ﺧﻴﺮ ﻣﺰاﺣﻤﺸﻮن ﺑﺸﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎن‪ ،‬ﺧﺐ ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬اﮔﻪ ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻲ ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﻳﺎدﺗﻮن اوﻣﺪ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺘﻲ از ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﺑﻮد ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ در ﺧﺪﻣﺘﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺎﺻﺮ دﺳﺘﻢ رو دوﺑﺎره ﮔﺮﻓﺖ و ﻓﺸﺎري داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮاﻫﺮم و ﻧﺮﻳﻤﺎن رو ﺳﺮﻳﻊ ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻤﺎم ﺗﻼش ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻨﻪ!‬

‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺧﻮاﻫﺶ ازﺗﻮن دارم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺧﺎرج از وﺟﺪان ﻛﺎرﻳﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺑﺮاﺗﻮن اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪم!‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮام ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ام ﺧﺒﺮ دﺳﺘﮕﻴﺮي ﻗﺎﺗﻞ رو ﺑﺪﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻦ اوﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮي ﺑﺎﺷﻢ ﻛﻪ اون ﻛﺜﺎﻓﺖ رو ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﻪ روش ﺧﻮدﺗﻮن ﻣﺠﺎزاﺗﺶ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ؟‬
‫ﻧﺎﺻﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺑﺮﺧﻮرد ﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻛﻨﻢ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺒﻴﻨﻢ وﻗﺘﻲ ﺧﻮاﻫﺮِ ﻣﻦ ﺗﻮي ﻟﺒﺎس ﻋﺮوﺳﻲ ﻏﺮق ﺑﻪ ﺧﻮن ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺷﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺗﺎ اون روز ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ دور ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭘﻨﺠﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﻧﺴﺘﺮن ﺳﻬﻴﻠﻲ؟‬

‫زن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺷﻤﺎ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫زن‪:‬‬
‫‪ -‬آه ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺟﺎي دﻳﮕﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ اﺗﺎق اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺷﻤﺎ!‬
‫زن‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ از اﻳﻦ ﻃﺮف ﻟﻄﻔﺎ!‬

‫دو ﻗﺪم ﻋﻘﺐ ﺗﺮ ازش راه اﻓﺘﺎدم‪ .‬دوﺳﺖ ﻧﺪارم ﺑﺎ ﻳﻪ زن ﻳﺎ دﺧﺘﺮ ﻫﻤﻘﺪم ﺑﺸﻢ‪ ،‬ﻃﻮري ﻛﻪ ﺷﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺟﻠﻮي در اﺗﺎﻗﻲ واﻳﺴﺎد و در رو‬
‫ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺗﻌﺎرف زد ﺑﺮم داﺧﻞ‪ .‬ﻣﻨﻢ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬اﺗﺎق ﺳﺎده و ﻣﺮﺗﺒﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﻔﺴﻪ‪ ،‬ﻳﻪ ﻣﻴﺰ و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺳﺎده‪ ...‬ﻧﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﻳﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻠﺪوﻧﻲ!‪ ...‬ﭘﺸﺖ‬

‫ﺳﺮم داﺧﻞ اﺗﺎق ﺷﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ در اﺗﺎق رو ﺑﺒﻨﺪه‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬در اﺗﺎق ﺑﺎز ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬ﻟﻄﻔﺎ!‬

‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎن‪ ،‬ﺑﻠﻪ‪ ...‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﻴﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن اﻳﺴﺘﺎده راﺣﺖ ﺗﺮم‪.‬‬
‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺧﺒﺮي ﺷﺪه‪ ،‬ﭼﻴﺰ ﺟﺪﻳﺪي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﺮا ﺑﻌﺪ از ﻫﺸﺖ روز ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻦ ﺳﺮ ﻛﺎر؟‬

‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﻜﺎﻟﻲ داره؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺮادر و زن ﺑﺮادر ﺷﻤﺎ ﺗﺎزه ﺳﻪ روزه ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎك ﺳﭙﺮده ﺷﺪﻧﺪ و ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻦ ﺳﺮ ﻛﺎرﺗﻮن‪ ،‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺤﻤﻞ ﻓﻀﺎي ﺧﻮﻧﻪ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻫﻤﺶ ﮔﺮﻳﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺶ ﻧﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺶ ﺷﻜﺎﻳﺖ و اﻟﺒﺘﻪ‪...‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻚ؟!‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺷﻚ‪ ...‬ﺑﻌﺪ از ﺣﺮف ﺷﻤﺎ و ﻫﻤﻜﺎراﺗﻮن ﻣﺒﻨﻲ ﺑﺮ ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﻧﺮﻳﻤﺎن و ﻧﻴﻨﺎ ﺑﺎ ﺟﻴﻮه‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺟﻮر دﻳﮕﻪ اي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻋﻤﻮم‬
‫ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻲ از دﻫﻨﺸﻮن دراوﻣﺪ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻓﻘﻂ از ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻋﻤﻮﺗﻮن‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﺗﻮن از ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺴﻤﻮﻣﻴﺖ ﺑﺎ ﺟﻴﻮه ﺧﺒﺮ داﺷﺖ!‬
‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻫﺎ‪ ...‬ﺑﻠﻪ وﻟﻲ اﻻن ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻋﻤﻮم ﻫﻢ ﺧﺒﺮ دارﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻓﺮدي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺎدر ﻫﺎدوي ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻦ؟‬

‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﻛﻲ ﻫﺴﺖ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ‪ .‬ﺷﻤﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮي ﺑﻮدﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺎم ﻋﺴﻞ دﺳﺘﺘﻮن ﺑﻮد؟‬
‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻮن ﻣﻦ اون ﺟﺎم ﻋﺴﻞ ﻟﻌﻨﺘﻲ دﺳﺘﻢ ﺑﻮده ﭘﺲ ﺑﺮادر و دﺧﺘﺮ ﻋﻤﻮم رو ﺑﺎ زﻫﺮ ﻣﺴﻤﻮم ﻛﺮدم؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺟﺎم ﻋﺴﻞ رو از ﺧﻮﻧﻪ ﻋﻤﻮﺗﻮن آوردﻳﻦ‪ ،‬دﺳﺖ ﺷﻤﺎ ﺑﻮده‪ ،‬ﻋﺴﻞ رو ﺷﻤﺎ ﺧﺮﻳﺪﻳﻦ‪ ،‬ﺟﺎم رو ﺷﻤﺎ ﺑﻪ داﻣﺎد ﺗﻌﺎرف ﻛﺮدﻳﻦ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ اﻧﮕﻴﺰه‬
‫ﻛﻪ اوﻧﻢ رﻳﻄﻲ ﺑﻪ آﻗﺎي ﻧﺎدر ﻫﺎدوي داره!‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داد زد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ رو ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دوﺳﺖ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﻧﺮﻳﻤﺎن و ﻧﺎﺻﺮ و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر ﻧﻴﻨﺎ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ آرزو داﺷﺘﻴﻦ ﺑﺎﻫﺎش ازدواج ﻛﻨﻴﺪ!‬

‫ﺑﺎ ﻏﻴﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن از اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ده دﻗﻴﻘﻪ ﻓﺮﺻﺖ دارﻳﺪ ﻟﺒﺎس ﻋﻮض ﻛﻨﻴﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﻴﺎﻳﺪ!‬
‫ﺑﺎ داد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﻣﻨﻮ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻛﻨﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺪ ﻫﺸﺖ دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻴﺮون ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون و ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻛﻪ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮد اﻃﻼع دادم ﺑﻴﺎد ﺑﺎﻻ‪ .‬رأس ده دﻗﻴﻘﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ داﺧﻞ اﺗﺎق‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻮﺷﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫داﺷﺖ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺎ ورود ﻣﻦ ﮔﻮﺷﻲ رو ﮔﺬاﺷﺖ ﻛﻨﺎر!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﺪ ﺑﻴﺎﻳﻦ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻟﻴﻠﻲ ﻧﺪاره‪ .‬ﺷﻤﺎ دارﻳﻦ ﻣﻨﻮ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮادرم و دﺧﺘﺮﻋﻤﻮم رو از دﺳﺖ دادم!‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺗﻮي ﻣﺮاﺳﻢ ﺧﺎﻛﺴﭙﺎري اﺻﻼ ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﺎ دﻳﮕﺮان رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻦ و ﻫﻴﭻ ﻏﻤﻲ ﻧﺪارﻳﺪ‪ .‬زودﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﺮﻛﺎرﺗﻮن ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻦ و ﻟﺒﺎس ﺳﻔﻴﺪ‬
‫و آراﻳﺶ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻏﻠﻴﻈﻲ دارﻳﻦ‪ ،‬از ﻟﻔﻆ ﺑﺮادر ﺑﺎ ﺣﺮص اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ آﻗﺎي ﻧﺎدر ﻫﺎدوي ﻫﻢ در ارﺗﺒﺎط ﻫﺴﺘﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻮن رﻳﺰ ﻣﻜﺎﻟﻤﺎت ﺷﻤﺎ رو‬
‫ﺑﺎ اﻳﺸﻮن دارم!‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻟﺮزوﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﮔﻤﺸﻮ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﻬﺶ ﻧﺪادم‪ .‬ﺻﺪاي در اﺗﺎق اوﻣﺪ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ و اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﻤﺮاﻫﻴﺸﻮن ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻬﺶ از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون و از آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎز ﻧﺴﺘﺮن رو آورد داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺟﻴﻎ ﺟﻴﻎ ﻫﺎش و ﺣﺮف‬
‫ﻫﺎش‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي رﻓﺘﻴﻢ! رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻢ و ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﺣﺮص و اﺿﻄﺮاب دﻧﺒﺎﻟﻢ اوﻣﺪ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰم ﻛﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻧﺴﺘﺮن ﻫﻢ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﺑﺎ‬

‫ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﺑﺮﺧﻮردﺗﻮن ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﻠﻨﺪ داد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮﻣﻲ!‬
‫ﻧﺴﺘﺮن از داد ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻴﺪ و ﺗﻮي ﺧﻮدش ﺟﻤﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ و ﺷﺘﺮق ﭘﺎﻫﺎش رو زد ﺑﻪ ﻫﻢ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬در ﺧﺪﻣﺘﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﺻﺒﺢ اوﻣﺪ ﻛﻼﻧﺘﺮي رو ﺑﻴﺎرش اﺗﺎق ﻣﻦ!‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ .‬رو ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن ﻛﻪ داﺷﺖ ﻧﺎﺧﻦ ﻫﺎش رو ﻣﻲ ﺟﻮﻳﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﺪ ﺑﮕﻴﺪ‪ ،‬ﺗﻬﺪﻳﺪي‪ ،‬اﻋﺘﺮاﺿﻲ؟‬

‫ﺑﺎ ﻏﻴﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ زور آوردﻳﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ده دﻗﻴﻘﻪ ﻓﺮﺻﺖ داﺷﺘﻴﺪ آﻣﺎده ﺑﺸﻴﺪ وﻟﻲ اﻣﺘﻨﺎع ﻛﺮدﻳﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻫﻨﻮز ﺟﺪي ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ!‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎدوي!‬

‫ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺎ دﻳﺪن ﻧﺎزﻧﻴﻦ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺎ ﺣﺮص اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ و ﻳﻜﻲ ﻣﺤﻜﻢ ﺧﻮاﺑﻮﻧﺪ ﺗﻮي ﮔﻮﺷﺶ‪ .‬ﺟﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎدوي ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻴﺪ وﮔﺮﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻬﻴﻠﻲ ﻣﻴﺮﻳﺪ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه!‬
‫ﻧﺎزﻧﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ دﺧﺘﺮِ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﻛﺎري ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﺮادر ﺑﻴﭽﺎره ي ﻣﻦ ﻛﺎرش ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻜﺸﻪ‪ .‬ﻧﺎدر اﻻن ﺑﻌﺪ از ﺟﺮﻳﺎن ﻧﻴﻨﺎ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎدي داﺷﺘﻪ‬

‫ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮادر ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﻛﻤﻚ ﻛﺮد؟‬
‫ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺎدر راﺿﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﻴﻨﺎ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﺮﺳﻪ‪.‬‬
‫ﻧﺴﺘﺮن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻴﻨﺎ؟ ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻬﺶ‪ .‬ﻧﻴﻨﺎ ﻫﺮ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﻧﺮﻳﻤﺎن رو‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﭘﻮﻧﻪ رو ﻛﻪ ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎل ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺎﻣﺰد ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺶ‬

‫ﻛﻨﺎر زد‪ .‬و ﺑﺮادر ﺗﻮ ﻧﺎدر‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻴﻨﺎ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻫﻤﻜﺎر ﻣﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺼﺪﺗﻮن ﻛﺸﺘﻦ ﻧﺒﻮد ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ ﻣﺴﻤﻮﻣﺸﻮن ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ؟‬

‫ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻋﺮوﺳﻲ ﺑﻬﻢ ﺑﺨﻮره‪ .‬ﻧﺎدر راﺿﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اوﻣﺪ ﺟﺎم رو ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬اون ﺟﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻛﺎدوي ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻴﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺎدر ﺑﻬﺶ‬
‫داده ﭼﻮن زﻣﺎن ﺗﻮﻟﺪش ﻣﻦ اﻳﺮان ﻧﺒﻮدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺗﻮي ﻋﺮوﺳﻲ ﺑﺮاي ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ و دادن اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﻌﺪ از دادن ﻛﺎدوش و ﻋﻜﺲ ﻳﺎدﮔﺎري ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮش‪ ،‬ﻋﺮوﺳﻲ‬
‫رو ﺗﺮك ﻛﺮد و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﺎدر‪ ،‬ﻧﻴﻨﺎ رو دوﺳﺖ داﺷﺖ ﺑﺮادر ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻛﺸﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺑﺎ ﺟﻴﻎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻜﺸﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﻏﻠﻈﺖ ﺟﻴﻮه رو اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮدم‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ!‬

‫ﺻﺪاي ﻣﺮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺴﺘﺮن؟‬

‫ﻧﺎﺻﺮ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و رﻧﮕﻲ ﭘﺮﻳﺪه ﺟﻠﻮي در اﺗﺎق واﻳﺴﺎده ﺑﻮد و زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﺴﺘﺮن! ﻧﺴﺘﺮن ﺑﺎ دﻳﺪن ﻧﺎﺻﺮ از ﺟﺎش ﭘﺮﻳﺪ و رﻓﺖ ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪ از اﺗﺎق‬
‫واﻳﺴﺎد‪ .‬ﻧﺎﺻﺮ رﻧﮕﺶ از ﺳﻔﻴﺪي ﻛﻢ ﻛﻢ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻛﺒﻮدي ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص داد زد‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﺮا؟ ﻫﺎن؟ ﻣﮕﻪ ﻧﺮﻳﻤﺎن ﺑﺮادرت ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻴﻨﺎ ﻣﺜﻞ ﺧﻮاﻫﺮت ﻧﺒﻮد؟ ﭼﺮا ﻛﺜﺎﻓﺖ؟‬

‫و دوﻳﺪ ﺳﻤﺖ ﻧﺴﺘﺮن و ﻛﻮﺑﻮﻧﺪش ﺑﻪ دﻳﻮار ﺟﻮري ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ ﻧﺴﺘﺮن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ زور از ﻫﻢ ﺟﺪاﺷﻮن ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﺎﺻﺮ رو ﻫﻞ دادم ﻋﻘﺐ و ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬آروم ﺑﺎش ﺗﺎ ﺧﻮدم ﺑﻴﺮوﻧﺖ ﻧﻜﺮدم!‬

‫از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داد ﻣﻲ زد و ﻓﺤﺶ ﻣﻲ داد و ﺑﺎ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ روي زاﻧﻮﻫﺎش اﻓﺘﺎد و ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ اش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺴﺘﺮن ﻇﺎﻫﺮش ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬روي‬
‫زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﺳﻴﻨﻪ اش ﺑﻪ ﺧﺲ ﺧﺲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬دو ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎز ﺧﺎﻧﻮم اوﻣﺪﻧﺪ و ﺑﺮدﻧﺶ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺶ داري ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎﺳﻒ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ درد ﻧﻤﻲ ﺧﻮره ﭼﻮن ﺧﻮﻧﻲ ﻛﻪ روي ﻟﺒﺎس ﭘﺎك ﻋﺮوﺳﻲ و اون ﺳﻔﺮه ي ﻋﻘﺪ رﻳﺨﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻤﺎﻗﺖ و ﺣﺴﺎدت‬
‫اﺣﻤﻘﺎﻧﻪ ي ﺷﻤﺎ ﭘﺎك ﻧﻤﻲ ﺷﻪ!‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺷﺪ‪...‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه دوم‪...‬‬

‫)ﺑﭽﻪ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟(‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم اول‪...‬‬

‫ﺑﻮي ﻣﺎه ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﺳﺮ و ﺻﺪاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎ‪ ،‬زﻧﮓ ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬ﺑﻮي ﮔﭻ ﺳﻔﻴﺪ و ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎي ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻛﻮﭼﻴﻚ ﻛﻪ آﻳﻨﺪه ﺳﺎزان اﻳﻦ ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺪون‬

‫ﻫﻴﭻ ﻏﻢ ﺑﺰرﮔﻲ ﺗﻮي ﺳﻴﻨﻪ ﺷﻮن‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻴﺸﻮن ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﺸﻖ ﺷﺒﺸﻮن ﺑﻮد و ﻫﺴﺖ‪ .‬از ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬از زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻗﻠﻢ و ﻛﺎﻏﺬ رو ﺑﻪ دﺳﺖ اﺑﻦ‬
‫ﺳﻴﻨﺎ دادﻧﺪ و ﺗﻮي زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻮدﻛﺎﻧﻪ و ﭘﺎك اون ﻫﺎ ﺣﺮف ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻌﻠﻢ ﻳﺎ آﻗﺎ ﻣﻌﻠﻤﺸﻮن ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺣﺮف آﺧﺮ ﺑﻮده و ﻫﺴﺖ!‬
‫دﺑﺴﺘﺎن ﻏﻴﺮاﻧﺘﻔﺎﻋﻲ ﺗﻌﻠﻴﻢ‪ ،‬در ﺷﻬﺮك ﻏﺮب‪ ،‬دﻫﻢ ﻣﻬﺮ ﻣﺎه‪ ،‬زﻧﮓ آﺧﺮ زده ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺨﺲ‪ ،‬ﺷﻴﻄﻮن و آروم ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﺳﺮ و ﺻﺪا از‬

‫ﻣﺪرﺳﻪ اوﻣﺪﻧﺪ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﭘﺪرﻫﺎ ﻳﺎ ﻣﺎدرﻫﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺷﻮن ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ ﺳﺮوﻳﺲ ﻫﺎي ﺧﺼﻮﺻﻲ و ﺷﺨﺼﻲ و ﺳﺮوﻳﺲ ﻣﺪرﺳﻪ‪،‬‬
‫ﺑﻴﺮون ﻣﺪرﺳﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺷﻴﻄﻮن وﻟﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﻮدﻧﺪ!‬

‫ﻣﺎﺷﻴﻦ ‪ 206‬ﻧﻘﺮه اي رﻧﮕﻲ ﺑﺎ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎي دودي ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﺪرﺳﻪ ﭘﺎرك ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬دو ﻣﺮد ﻗﻮي ﻫﻴﻜﻞ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻼه و ﻋﻴﻨﻚ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺸﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫دو ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺎي ﭘﺎرﺳﺎ و ﺣﺴﺎم‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﺧﻮراﻛﻲ و ﻛﻮﻟﻪ ﻫﺎي آوﻳﺰون از ﺷﻮﻧﻪ ﺷﻮن‪ ،‬ﺑﺪو ﺑﺪو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﺮوﻳﺲ ﺧﻮدﺷﻮن ﻣﻲ رﻓﺘﻨﺪ ﻛﻪ درِ‬

‫ﭘﮋو ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺗﻮي ﻳﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻳﻜﻲ از ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ردي از ﭼﺮخ ﻻﺳﺘﻴﻚ ﻫﺎ روي آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻫﺎ‬
‫ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد و ﻳﻪ ﻛﻮﻟﻪ ي ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺑﺎ ﻋﻜﺲ ﺑﺘﻤﻦ و ﭘﺴﺮي ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻲ دوﻳﺪ‪...‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫*****‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻣﻲ ﺷﻢ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﺮوﺳﻲ ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻦ!‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺳﺮدي ﺑﻪ ﮔﺮوﻫﺒﺎن ﻛﺮاﻣﺖ و ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن از دﻋﻮﺗﺘﻮن وﻟﻲ ﻣﻦ ﻫﻴﭻ ﻋﺮوﺳﻲ ﺷﺮﻛﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﻛﺎرت رو ﺑﻪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﺑﺪﻳﻦ!‬
‫ﻛﺮاﻣﺖ ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻣﺠﻠﺲ ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﺗﺎﻻرﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬در ﺣﺪ ﻛﻼس ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺮاﻣﺖ ﻣﻦ ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻋﺮوﺳﻲ ﺷﻤﺎ در ﺷﺄن ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﻼ ﻋﺮوﺳﻲ ﻧﻤﻴﺮم‪ .‬دﻟﻴﻠﻢ ﺷﺨﺼﻴﻪ وﻟﻲ ﭼﻮن از ﺣﺮﻓﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪي و‬
‫ﺑﻬﺖ ﺑﺮ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﻮدت و ﺧﺎﻧﻮﻣﺖ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﺮﺧﺼﻲ دو ﻫﻔﺘﻪ اي ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﻢ از ﺣﻘﻮﻗﺖ ﻛﻢ ﻧﺸﻪ و ﻫﻢ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻛﺎدوي ﻋﺮوﺳﻲ ﺷﻤﺎ و‬
‫ﺧﺎﻧﻮﻣﺖ!‬
‫دوﺗﺎﻳﻴﺸﻮن از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻛﺎرت رو ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﺷﺎدي اي ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎﺷﻮن ﺑﻮد‪ .‬اﻣﻴﺪوارم ﺗﺎ آﺧﺮ زﻧﺪﮔﻴﺸﻮن ﻫﻢ‬
‫ﺑﺮق ﺷﺎدي ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎي دوﺗﺎﻳﻴﺸﻮن ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﻮﻧﻪ!‪ ...‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪ .‬ﮔﻮﺷﻲ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﺻﺪاي ﻣﺮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ ﺷﻤﺎ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﻮ راﺗﻴﻦ ﻣﻨﻢ ﭘﻴﺮوز ﻛﺎﺗﺐ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ؟ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻳﺎدت اوﻣﺪ؟ زدي ﭼﺸﻤﻢ رو داﻏﻮن ﻛﺮدي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎﺗﺐ؟ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن اﻧﺪﻳﺸﻪ؟ آﻫﺎن‪ ،‬ﺳﻼم‪ .‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﻳﺎد ﻣﻦ ﻛﺮدي؟ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺳﺎل دﻳﻪ ي ﭼﺸﻤﺖ رو ﻣﻲ ﺧﻮاي؟‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺷﺪم‪ .‬ﭘﺴﺮم‪ ...‬ﭘﺴﺮم ﭘﺎرﺳﺎ رو دزدﻳﺪﻧﺪ!‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺗﻮ؟ ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﭘﺴﺮ داري‪ ،‬اﺻﻼ ازدواج ﻛﺮدي؟‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪...‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻐﺾ آﻟﻮدي از دﻳﺮوز و ﮔﻢ ﺷﺪن ﭘﺴﺮش ﮔﻔﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺎد ﻛﻼﻧﺘﺮي!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﺨﺶ ﺟﻨﺎﻳﻲ ام وﻟﻲ ﺑﻴﺎ‪ .‬ﻓﻘﻂ اﻳﻨﺠﺎ اوﻣﺪي ﻧﮕﻮ آﺷﻨﺎي ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﭼﻮن اﮔﻪ ﺑﺨﻮاي ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻲ ﭘﺮوﻧﺪه ات رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺪن‪ ،‬ﺑﺮاي‬

‫اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ روي ﭘﺮوﻧﺪه ي آﺷﻨﺎ ﻛﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬ﺗﺎ ﻛﻤﺘﺮ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ اون ﺟﺎم‪ ،‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﺘﻈﺮم‪ ،‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ‪.‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوم‪...‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ؟‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﺳﺮم رو ﺑﺎﻻ ﻣﻴﺎرم ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﻲ ﺗﻮي ﻣﺤﻞ ﻛﺎرم ﻣﻨﻮ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺻﺪا ﻣﻲ زﻧﻪ؟ ﻣﺮد ﺟﻮوﻧﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﺧﺴﺘﻪ وﻟﻲ ﺷﻴﻚ ﺑﺎﻻي ﺳﺮم ﺟﻠﻮي‬
‫در اﺗﺎﻗﻢ واﻳﺴﺎده‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮون‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻴﺮوزم‪ .‬ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺑﺎﻫﺎت ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﺸﻚ از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎن‪ ...‬ﺳﻼم ﺑﻴﺎ داﺧﻞ!‬

‫اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ دﺳﺖ دادﻳﻢ و ﺗﻌﺎرف ﻛﺮدم ﺗﺎ ﺑﺸﻴﻨﻪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ از ﻛﺠﺎ ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻲ ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎم و ﺷﻤﺎره ي ﻛﻼﻧﺘﺮي رو از ﻛﺠﺎ داﺷﺘﻲ؟‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﻴﺶ ﺗﻮي ﺷﺒﻜﻪ ﺧﺒﺮ دﻳﺪﻣﺖ ﺟﻠﻮي دادﺳﺮاي اﻧﻘﻼب ﺑﻮدي‪ .‬ﺑﻌﺪ اﺳﻤﺖ رو زﻳﺮ ﻧﻮﻳﺲ ﻛﺮد ﻣﻨﻢ ﻣﺜﻼ ﺑﺮاي ﭘﺴﺮم ﻛﻼس اوﻣﺪم ﻛﻪ ﺗﻮ‬
‫ﻫﻤﻜﻼﺳﻲ ﻣﻦ ﺑﻮدي!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻲ ﭘﺴﺮت اﺳﻤﺶ ﭼﻴﻪ؟ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺸﻪ؟ اﺻﻼ اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎن دزدي ﭼﻴﻪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬

‫‪ -‬اﺳﻤﺶ ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﺸﻪ‪ .‬راﺗﻴﻦ دارم دﻳﻮوﻧﻪ ﻣﻲ ﺷﻢ‪ .‬دﻳﺮوز ﺳﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺑﻮدم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻤﻢ زﻧﮓ زد و ﮔﻔﺖ ﭘﺎرﺳﺎ از ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﻴﻮﻣﺪه‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﻪ‬
‫اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎز راﻧﻨﺪه ي ﺳﺮوﻳﺴﺸﻮن دﻳﺮ رﻓﺘﻪ دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن‪ .‬آﺧﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ي دﻳﺮ ﻛﺮدن داﺷﺖ‪ .‬ﻃﺮف داﻧﺸﺠﻮﺋﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ رو آروم ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‬

‫ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻪ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎر ﺷﺪ و رﻓﺘﻢ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬دﻳﺪم ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ ﻣﻲ ﮔﻪ ﭘﺲ ﭘﺎرﺳﺎ ﻛﻮ؟ اون ﺟﺎ دﻳﮕﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪم اﻳﻦ دﻳﮕﻪ دﻳﺮ ﻛﺮدن ﺳﺎده ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ و ﺷﺮﻳﻚ ﻛﺎرﻳﻢ ﭘﺴﺮﻫﺎﻣﻮن ﻫﻢ ﺳﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮي ﻳﻚ ﻣﺪرﺳﻪ و ﻳﻪ ﺳﺮوﻳﺲ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ اون زﻧﮓ زدم و ﮔﻔﺖ ﭘﺴﺮ اوﻧﻢ دﻳﺮ ﻛﺮده دﻳﮕﻪ ﺗﺮس‬
‫ﺑﺮم داﺷﺖ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﻪ ﺷﺐ ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﻛﻪ ﺑﮕﻲ زﻧﮓ زدم اون راﻧﻨﺪه ي ﮔﻮر ﺑﻪ ﮔﻮري ﻫﻢ ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻴﺶ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺷﺮﻳﻜﻢ‪ ،‬رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻪ‬

‫آدرس ﺧﻮﻧﻪ ش‪ ،‬ﻛﺜﺎﻓﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻮد و ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﺮه دﻧﺒﺎل ﺑﭽﻪ ﻫﺎ و ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻫﻢ اﻃﻼع ﻧﺪاده‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﺎ ﺧﺸﺎﻳﺎر ﻫﻢ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺮه‪ .‬ﻣﻦ‬
‫ﻛﻨﺘﺮﻟﻢ رو از دﺳﺖ دادم و ﺑﺎﻫﺎش درﮔﻴﺮ ﺷﺪم‪ .‬ﺷﺒﻮﻧﻪ رﻓﺘﻴﻢ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﺷﻮن‪ .‬اوﻧﻢ از راﻧﻨﺪه ﺑﺪﺗﺮ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻳﻲ از ﺑﻴﺮون‬
‫ﻣﺪرﺳﻪ اوﻣﺪه ﻛﻪ اوﻧﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﻳﻪ دﻋﻮاي ﺳﺎده ي ﺑﭽﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻲ ﺷﻌﻮرِ ﻧﻔﻬﻢ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ از ﭘﺎرﺳﺎ و دوﺳﺘﺶ ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻛﻮﻟﻪ ي ﭘﺎرﺳﺎ رو‬
‫ﺗﺤﻮﻳﻠﻤﻮن داد و ﮔﻔﺖ ﺟﻠﻮي در ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻮده اوﻧﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﺗﻮي ﺧﻴﺎﺑﻮن ﮔﻤﺶ ﻛﺮده‪ .‬ﻫﻤﻮن ﺟﺎ اوﻧﻢ زدم داﻏﻮن ﻛﺮدم‪ .‬دﻳﺸﺐ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ‬
‫ﺷﻴﺶ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﻮدم‪ .‬ﺻﺒﺢ ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺳﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺖ اوﻣﺪم ﺑﻴﺮون و ﺑﻬﺖ زﻧﮓ زدم‪ .‬اﻻن اوﻣﺪم ﻛﻪ ﻛﻤﻜﻢ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﭘﺴﺮِ ﻫﺸﺖ ﺳﺎﻟﻪ ي ﻣﻦ از دﻳﺮوز‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻚ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺗﺎ اﻻن ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اول ﻳﻪ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﻛﻦ‪ ،‬دوم ﺷﺮﻳﻜﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﺮام ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدي رو دوﺑﺎره ﺑﺮاي ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻲ‪ ،‬ﺳﻮم‬
‫اﺳﻤﻲ از آﺷﻨﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺑﺮي‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﻲ آدرس ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ زدي رو ﻣﻲ ﺧﻮام از ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺪﻳﺮ ﻣﺪرﺳﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﻓﺮاش ﻣﺪرﺳﻪ و ﺗﻤﺎﻣﻲ راﻧﻨﺪه‬
‫ﺳﺮوﻳﺲ ﻫﺎي ﻣﺪرﺳﻪ‪ ...‬در ﺿﻤﻦ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻲ راﺣﺖ ﺑﺎ ﻣﻦ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﻲ ﺷﻤﺎره ي ﺗﻤﺎﺳﺖ رو ﺑﺬار و اﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﻤﺎره ﺧﻂ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ اﺗﺎﻗﻢ رو‬

‫ﻣﻴﺪم!‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﺶ ﻗﺒﻮل وﻟﻲ اﻻن ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻴﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺮﻳﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﻛﺮﻣﻲ رو ﺻﺪا زدم‪ .‬وﻗﺘﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ اﺣﺘﺮام داد و ﮔﻮش ﺑﻪ زﻧﮓ واﻳﺴﺎد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ﮔﺮوه ردﻳﺎﺑﻲ رو ﺧﺒﺮ ﻛﻦ‪ .‬ﺧﻮدﺗﻢ ﻳﻜﻲ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ رو ﺑﺮدار و ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ ﺑﭙﻮش!‬
‫ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻣﻲ رﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺷﻤﺎ‪ .‬ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮو ﺑﻴﺮون ﺗﺎ ﻣﻦ ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ ﺑﭙﻮﺷﻢ!‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ‪ ...‬ﻣﻤﻨﻮن از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻤﻜﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه وﻗﺘﻲ ﺗﺸﻜﺮ اﺻﻠﻲ رو ﺑﮕﻲ ﻛﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮت دﺳﺘﺶ ﺗﻮ دﺳﺘﺖ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو ﺑﻴﺮون ﺗﺎ ﻟﺒﺎس ﺑﭙﻮﺷﻢ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻮم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ و زاري ﭘﺴﺮ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﭘﺲ ﻟﻄﻔﺎ آروم ﺑﺎﺷﻴﻦ ﺗﺎ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎي ﻣﻦ ﻛﺎرﺷﻮن رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪن!‬
‫زن‪:‬‬
‫‪ -‬آﺧﻪ ﭼﻪ ﻃﻮري آروم ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻫﺎن‪ ...‬ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺠﺎﺳﺖ اون وﻗﺖ ﺷﻤﺎ دارﻳﺪ ﻛﻠﻲ ﺳﻴﻢ و ﭘﻴﭻ و ﻣﻬﺮه ﺗﻮي ﺳﻮراخ ﺳﻨﺒﻪ ﻫﺎي ﺧﻮﻧﻪ ام‬

‫ﻣﻲ ذارﻳﻦ‪ ،‬اﻧﮕﺎر دزدﻫﺎ اﻳﻨﺠﺎن!‬

‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ! از ﻛﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ؟‬

‫ﺑﺎ ﺟﻴﻎ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻴــــــﺮوز!‬

‫ﭘﻴﺮوز ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داد ﻣﻲ زﻧﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻬﺮي ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش ﺗﺎ ﻛﺎرﺷﻮن رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪن!‬
‫رو ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻓﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎرت ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺎ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮو ﺳﺮاغ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺮده ﻫﺎ رو ﻛﻨﺎر ﻧﺰﻧﻲ!‬
‫ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ و رﻓﺖ دﻧﺒﺎل ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻴﺮوز ﭘﺲ اﻳﻦ ﺷﺮﻳﻜﺖ ﻛﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪه؟‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﮔﻮﺷﻴﺶ رو ﺟﻮاب ﻧﻤﻴﺪه!‬
‫ﺗﺎ ﺣﺮﻓﺶ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺻﺪاي ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﺶ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ آﻣﺎده ﺑﺎش دراوﻣﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺸﺎﻳﺎره!‬
‫ﮔﻮﺷﻲ رو ﺟﻮاب داد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎﻳﻲ ﻣﺮد‪ ‬ﺣﺴﺎﺑﻲ؟‬
‫‪... -‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼـــــــﻲ؟ ﻛﺪوم ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن؟ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ؟ ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬اﻻن ﻣﻴﺎم!‬

‫ﻣﻬﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﭘﺎرﺳﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه؟‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ﺣﺴﺎم رو ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬راه ﺑﻴﻔﺖ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪.‬‬

‫ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دﻧﺒﺎﻟﻤﻮن ﺑﻴﺎد ﻛﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ دزدﻫﺎ ﻳﺎ ﻛﺴﻲ‪ ،‬ﺗﻤﺎس ﺑﮕﻴﺮه ﺧﺒﺮي از ﭘﺎرﺳﺎ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﻦ و ﭘﻴﺮوز ﻫﻢ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﻤﻲ ذارﻳﻤﺘﻮن!‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻗﺒﻮل ﻛﺮد و ﻣﻦ و ﭘﻴﺮوز راه اﻓﺘﺎدﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن!‬
‫ﺣﺴﺎم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺎ ﺳﺮي ﺷﻜﺴﺘﻪ روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاﺑﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬راﻧﻨﺪه ﺗﺎﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺗﺼﺎدف ﻛﺮده ﺑﻮد از دﻳﺸﺐ دﻧﺒﺎل ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﻮده ﻛﻪ اﻓﺴﺮي‬
‫ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺼﺎدف ﻣﻴﺎد ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺸﺨﺼﺎﺗﺶ رو ﺑﺎ ﺣﺴﺎم ﮔﻤﺸﺪه ﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻪ و زﻧﮓ ﻣﻲ زﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش!‬
‫راﻧﻨﺪه ﻛﻠﻲ ﮔﺮﻳﻪ و زاري و اﻟﺘﻤﺎس ﻛﻪ آﻗﺎ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم‪ ،‬ﺳﺮﻋﺘﻢ ﻛﻢ ﺑﻮد و اﻳﻦ ﺟﻮر و اون ﺟﻮر‪ ...‬ﻛﻤﻲ آروﻣﺶ ﻛﺮدم و ﺑﺎﻫﺎش ﺑﻪ ﺣﺮف ﻧﺸﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻓﻌﻼ ﺗﺼﺎدف رو ﺑﻲ ﺧﻴﺎل ﺷﻮ و ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺣﺴﺎم رو دﻳﺪي؟ ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻫﺎش ﻧﺒﻮد؟‬
‫راﻧﻨﺪه ﺗﺎﻛﺴﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ آﻗﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﺮﻋﺘﻢ ﺑﻪ ﻫﺸﺘﺎد ﻫﻢ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬ﻣﺴﺎﻓﺮم رو ﻛﻪ ﭘﻴﺎده ﻛﺮدم داﺷﺘﻢ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺸﺘﻢ ﻛﻪ ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﺪو ﺑﺪو اوﻣﺪ ﺗﻮي ﺧﻴﺎﺑﻮن‪ .‬داﺷﺖ‬
‫داد ﻣﻲ زد‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم دﻧﺒﺎل ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎﺑﺎش ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﭼﻮن زﻣﺎن ﺗﻌﻄﻴﻠﻲ ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ام ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎﻫﺎش ﻧﺒﻮد ﮔﻔﺘﻢ ﻳﺎ رد ﻣﻲ ﺷﻪ ﻳﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺗﺮﻣﺰ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮﻣﺰ ﻛﻨﻢ و زدم ﺑﻬﺶ‪ ...‬ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد‪،‬‬
‫رﺳﻮﻧﺪﻣﺶ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﺮش ﺷﻜﺴﺘﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﻣﻦ ﺳﺮﻋﺘﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ رو ﻛﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮد‪ ،‬دﻳﺪي؟ ﻣﺪﻟﺶ ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬
‫راﻧﻨﺪه ﺗﺎﻛﺴﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻳﻪ ﭘﮋو ‪ 206‬ﺑﻮد‪ .‬ﻃﻔﻠﻜﻲ ﺑﭽﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ در ﻫﻢ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺗﻨﺪ دوﻳﺪ و ﻣﻦ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﺮﻣﺰ ﺑﺰﻧﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼﻛﻲ‪ ،‬ﻧﺸﻮﻧﻲ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻲ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﺪﻳﺪي؟‬

‫راﻧﻨﺪه ﺗﺎﻛﺴﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻴﭽﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻓﻌﻼ ﺳﻮاﻟﻲ ازت ﻧﺪارم ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي‪ .‬ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻫﻢ رﺿﺎﻳﺖ دادﻧﺪ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻤﻨﻮن ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻻزم ﺑﻪ ﺗﺸﻜﺮ از ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي!‬

‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ راﻧﻨﺪه رﻓﺘﻢ ﺳﺮاغ ﺧﺸﺎﻳﺎر‪ .‬ﺑﺎ ﭘﻴﺮوز ﺗﻮي ﻣﺤﻮﻃﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دوﺗﺎﻳﻲ داﺷﺘﻨﺪ ﻋﺼﺒﻲ ﺳﻴﮕﺎر ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬رو ﺑﻪ ﺧﺸﺎﻳﺎر ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬از زﻣﺎن ﮔﻢ ﺷﺪن ﺣﺴﺎم ﺗﺎ اﻻن ﻛﺴﻲ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﺗﻤﺎس ﻧﮕﺮﻓﺖ؟‬
‫ﺧﺸﺎﻳﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ! ﻣﻦ و ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ ﺧﻴﺮ ﺳﺮﻣﻮن رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ ﺧﺎرج از ﺷﻬﺮ ﺑﺮاي اﺟﺎره ي ﻳﻪ ﺑﺎغ ﺑﺮاي ﻋﺮوﺳﻲ ﺑﺮادر ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ‪ ،‬ﺗﻮي رودﻫﻦ‪ .‬ﻗﺮار ﺑﻮد اون راﻧﻨﺪه ي‬
‫ﻋﻮﺿﻲ ﺣﺴﺎم رو ﺑﺒﺮه ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎدرم‪ .‬وﻗﺘﻲ ﭘﻴﺮوز زﻧﮓ زد و ﮔﻔﺖ ﭘﺎرﺳﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻢ دل ﻧﮕﺮان ﺷﺪم‪ ،‬زﻧﮓ زدم ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎدرم‪ .‬ﺗﺎ زﻧﮓ زدم اوﻧﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﺣﺴﺎم رو ﻧﻔﺮﺳﺘﺎدم ﭘﻴﺶ اون‪ .‬ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺣﺴﺎم اون ﺟﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎ رو ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺮﻛﺖ ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻧﻴﻪ؟‬
‫ﺧﺸﺎﻳﺎر‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻗﻴﺐ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎش اﺧﺘﻼف داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻦ؟ ﻛﺎرﻣﻨﺪ اﺧﺮاج ﺷﺪه؟ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺪ ﺟﻮر ﺑﺎﻫﺎش ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻴﻦ ﺗﻮ ﻛﺎر ﻳﺎ ﺗﻮي زﻧﺪﮔﻲ‬
‫ﺧﺼﻮﺻﻴﺘﻮن وﺟﻮد ﻧﺪاره؟‬
‫ﺧﺸﺎﻳﺎر ﻛﻤﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮم ﻧﻤﻴﺎد‪ .‬ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺗﺎﺳﻴﺲ ﺷﺪه‪ .‬ﻳﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺑﺎ ﻗﺮاردادﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ .‬ﻛﺎرﻣﻨﺪﻫﺎ ﻫﻢ ﺳﺮ ﺟﻤﻊ ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﻦ‪ .‬ﺗﺎ اﻻن اﺧﺮاﺟﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ ،‬رﻗﻴﺐ ﻛﺎري ﻫﻢ دارﻳﻢ وﻟﻲ ﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﻛﻪ ﺑﺨﻮاد ﻫﻤﭽﻴﻦ ﻛﺎر ﻛﺜﻴﻔﻲ ﺑﻜﻨﻪ‪ .‬ﺗﻮي ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﻢ ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ ﻣﻦ‬

‫ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻧﺪارم!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﻴﺮوز ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺷﺎﻳﺪ ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﻴﺎﻳﻢ وﻟﻲ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻛﻪ ﻣﻮرد ﻃﻤﻊ ﭘﻮل و ﺑﭽﻪ دزدي ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﺮاش ﻣﺪرﺳﻪ ي ﭘﺎرﺳﺎ و ﺣﺴﺎم ﮔﻔﺖ وﻗﺘﻲ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو دﻳﺪه‪ ،‬ﻛﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﺳﻮار ﺷﺪه و ﺣﺴﺎم داﺷﺘﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻣﻲ رﻓﺘﻪ‪ ،‬اوﻧﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﻳﻜﻲ از ﺷﻤﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اوﻣﺪﻳﻦ دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﭘﮋو ‪ 206‬ﺑﻮده ﻛﻪ ﻧﻪ رﻧﮕﺶ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻧﻪ ﺷﻤﺎره ﭘﻼﻛﺶ‪ ...‬ﺗﺎزه ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎش ﻫﻢ دودي ﺑﻮده‪ .‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﺟﻮر ﻣﻮاﻗﻊ‬

‫ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﻴﺰه اي ﻣﺜﻞ ﺣﺴﺎدت‪ ،‬ﺗﻼﻓﻲ ﻳﺎ ﺟﺮﻳﺎن ﻫﺎي ﻋﺸﻘﻲ و ﺣﺘﻲ داﺷﺘﻴﻢ ﻣﻮاردي ﻛﻪ ﺧﻮد ﭘﺪر ﻳﺎ ﻣﺎدر ﺑﺮاي ﺳﺮﭘﻮش ﮔﺬاﺷﺘﻦ روي‬
‫ﺑﻌﻀﻲ از ﻛﺎرﻫﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺣﻤﺎﻗﺘﻲ زدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ اول ﺗﻤﺎم ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻳﻌﻨﻲ ‪ 206‬ﺷﻴﺸﻪ دودي رو دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮام ﺗﻮي‬

‫دوﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻜﺎر‪ ،‬ﻓﺎﻣﻴﻞ و ﺣﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ اﺻﻼ ﻓﻜﺮش رو ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﻦ‪ ،‬ﻟﻴﺴﺖ ﻛﻨﻴﺪ! ﺷﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﺟﺰء ﻣﻈﻨﻮﻧﻴﻦ ﺷﺪﻳﻦ ﭘﺲ ﺗﻮﻗﻊ‬
‫و اﻧﺘﻈﺎر ﻫﺮ ﺑﺮﺧﻮردي از ﻣﻦ و ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎم داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻦ‪ .‬ﺳﻌﻲ ﻧﻜﻨﻴﺪ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﺑﮕﻴﺮﻳﻦ اﮔﻪ ﺗﻤﺎﺳﻲ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺣﺘﻲ ﻳﻪ ﻓﻮت اﻟﻜﻲ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ و ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎم ﺑﮕﻴﻦ‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﺑﭽﻪ ات رو ﻣﻲ ﻛﺸﻢ ﻳﺎ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭘﻠﻴﺲ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اول ﻓﻜﺮش رو ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻦ‪ ...‬اﮔﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻣﺎ ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ‬

‫ﭘﺲ دﻟﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﻧﺒﻮد ﻣﻦ و ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎم ﺳﺎل ﻫﺎ زﺣﻤﺖ درس و ﺳﺨﺘﻲ رو‪ ،‬ﺑﻪ دوش ﺑﻜﺸﻴﻢ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﺗﻮ ﭘﻴﺮوز‪ ،‬اﮔﻪ ﭘﺎرﺳﺎ رو ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاي‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻲ اﮔﻪ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﻮ رو ﻣﻲ ﺧﻮان ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ات ﺟﺎت رو ﻋﻮض ﻛﻨﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮي ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬آره راﺗﻴﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ اﻃﻤﻴﻨﺎن دارم!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻧﻪ! ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور‪ ...‬در ﺿﻤﻦ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻚ دارم ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺧﺎن ﺑﭽﻪ دزد ﺑﻮد!‬
‫ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮﻓﻢ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ده دﻗﻴﻘﻪ ﻫﻢ از ﺣﺮف ﻫﺎم ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﻳﺎدﺗﻮن رﻓﺖ از ﻧﻈﺮ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﮕﻪ ﺧﻼﻓﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺑﺸﻪ! اﻻﻧﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ اﻳﻦ ﺣﺴﺎم‬

‫ﺧﺎن ﺑﻪ ﻫﻮش اوﻣﺪه ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﺸﺎﻳﺎر و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﺶ و ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ ﭘﻴﺮوز رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺣﺴﺎم!‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﺎ رﻧﮓ و روي ﺳﻔﻴﺪ و ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻧﻴﻤﻪ دراز ﻛﺶ روي ﺗﺨﺖ ﺑﻮد و ﻣﺎدرش داﺷﺖ ﺑﺎ ﻗﺮﺑﻮن ﺻﺪﻗﻪ ﺑﻬﺶ آﺑﻤﻴﻮه ﻣﻲ داد‪ .‬ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﻣﻦ‬
‫ﻣﺎدرش اﺧﻢ ﻛﺮد‪ .‬از ﻗﺒﻞ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻴﺪار ﺷﺪ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻴﻦ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف زده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻫﻢ‬
‫ﭘﻴﺮوز و ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺑﺎ اﺧﻢ وارد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﺣﺴﺎم ﻫﻨﻮز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ رو ﺑﻪ ﺣﺴﺎم ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻣﺮد ﻛﻮﭼﻴﻚ‪ ،‬ﺧﻮﺑﻲ ﺣﺴﺎم ﺟﺎن؟‬
‫ﺑﺎ ﮔﻴﺠﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم آﻗﺎ‪ .‬ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺳﺮم درد ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ درد ﻛﻨﻪ ﭼﻮن اﻳﻦ آﻗﺎ ﺣﺴﺎم ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ دوﺳﺘﺶ رو ﻧﺠﺎت ﺑﺪه!‬

‫ﺑﺎ ﺗﺮس ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺎرﺳﺎ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻪ وﻟﻲ ﭘﻴﺪاش ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬اﻧﮕﺎر اﺷﺘﺒﺎﻫﻲ ﺳﻮار ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ دﻳﮕﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺳﺮوﻳﺴﺘﻮن ﺷﺪه‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎ دﻧﺒﺎل اون ﻣﺎﺷﻴﻨﻴﻢ!‬
‫ﺣﺴﺎم‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ آﻗﺎ اﺷﺘﺒﺎه ﺳﻮار ﻧﺸﺪ‪ .‬اوﻧﺎ ﻛﺸﻴﺪﻧﺶ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ اوﻧﻢ داد ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ دﻳﺪي ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ؟‬

‫ﺣﺴﺎم‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ دﺳﺖ ﮔﻨﺪه دﻳﺪم ﻛﻪ ﭘﺎرﺳﺎ رو ﻛﺸﻴﺪ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ .‬ﻣﻦ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻛﺮدم وﻟﻲ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﺪ ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎن دوِ ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﻮن‬
‫ﻫﺴﺘﻢ وﻟﻲ ﻧﺮﺳﻴﺪم ﺑﻬﺶ‪ .‬ﺑﻌﺪم ﻳﻪ ﺗﺎﻛﺴﻲ زد ﺑﻪ ﻣﻦ ﺟﻮري ﻛﻪ ﺳﺮم ﺧﻮن اوﻣﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ آﻗﺎ ﺣﺴﺎم‪ ،‬ﺗﻮ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻮي ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﻤﺮه ات ﺑﻴﺴﺘﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﻮﭼﻴﻜﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ آﻗﺎ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ روي ﻛﺎﻏﺬي ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺖ ﻣﻴﺪم ﺷﻤﺎره ﻫﺎي اون ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﻨﻮﻳﺴﻲ؟‬
‫ﺳﺮش رو ﺗﻜﻮن داد‪ .‬ﻛﺎﻏﺬي رو دادم دﺳﺘﺶ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدﻛﺎر ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﻂ ﻛﺸﻴﺪ و داد دﺳﺘﻢ‪ .‬روي ﻛﺎﻏﺬ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪" :‬د ‪ "293‬ﻫﻤﻴﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺶ ﻫﻤﻴﻦ؟‬
‫ﺣﺴﺎم‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺮﺳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻨﻢ ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﺮد ﻛﻮﭼﻴﻚ!‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ از اﺗﺎق ﺑﺮم ﺑﻴﺮون ﻛﻪ ﺻﺪام زد‪:‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎ!‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺣﻘﻴﻘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎﻧﻢ؟‬

‫ﺣﺴﺎم‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺪاش ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﻋﺰﻳﺰم‪ .‬وﻗﺘﻲ ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدم ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻢ ﭼﻪ دوﺳﺖ ﺷﺠﺎﻋﻲ داره!‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮد‪ .‬از اﺗﺎق رﻓﺘﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎره ﻫﺎ رو ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز ﻧﺸﻮن ﺑﺪم ﻛﻪ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﺶ زﻧﮓ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬از ﺧﻮﻧﻪ اﺳﺖ!‬
‫ﺟﺎﻧﻢ اﻟﻮ؟‬

‫‪... -‬‬
‫‪ -‬ﭼـــــﻲ‪ ...‬ﻛﻲ زﻧﮓ زدﻧﺪ؟ ﻛﻲ ﺑﻮد؟ ﭼﻲ ﮔﻔﺖ؟‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ و اﺧﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎ اﻻن ﻣﻴﺎﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ!‬
‫ﺗﺎ ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻬﺮي ﺑﻮد ﮔﻔﺖ ﻳﻪ ﻣﺮد زﻧﮓ زده ﮔﻔﺘﻪ ﺻﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﭘﻮل ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻋﺼﺮ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ‪ ...‬ﻛﻲ زﻧﮓ زده؟‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﮔﻪ ده دﻗﻴﻘﻪ اي ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﮔﻮﺷﻴﻢ رو درآوردم و زﻧﮓ زدم ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ردﻳﺎﺑﻲ‪ ،‬ﺗﺎ ﮔﻔﺖ ﺑﻠﻪ! ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺗﻮي اون ﺧﻮﻧﻪ ﭼﻪ ﻏﻠﻄﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻫﺎن؟ ﻃﺮف ده دﻗﻴﻘﻪ ﻗﺒﻞ زﻧﮓ زده ﺷﻤﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺑﻪ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﺣﺮف ﻧﻤﻲ زﻧﻲ ﻫﺎن؟‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻴﻢ ردﻳﺎﺑﻴﺶ ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي ﺗﻚ ﺗﻜﺘﻮن ﮔﺰارش رد ﻛﺮدم ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ!‬

‫و ﺗﻖ ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮدم‪ .‬رو ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫‪ -‬اﻟﻮ؟‬
‫ﺻﺪاي ﻛﻠﻔﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﮔﻮش ﻛﻦ اﮔﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ اون ﭘﻠﻴﺲ ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﻲ از ﺧﻮﻧﻪ ات ﻧﺮن ﺑﻴﺮون‪ ،‬اول ﻳﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﭽﻪ ات رو ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﺑﻌﺪ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺗﻴﻜﻪ ﻫﺎي‬
‫دﻳﮕﻪ اش رو از ﺑﺪﻧﺶ ﺟﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫رﻧﮓ ﭘﻴﺮوز ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻬﺶ اﺷﺎره ﻛﺮدم ﺑﻪ ﺣﺮف زدن اداﻣﻪ ﺑﺪه‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﻠﻴﺲ اﻃﻼع ﻧﺪادم‪.‬‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ اون ﺳﺮﮔﺮد ﻛﻲ ﺑﻮد ﺑﺎﻫﺎت اوﻣﺪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻫﺎن؟‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺟﻮن ﻋﺰﻳﺰم ﭘﻠﻴﺴﻲ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ راس ﺳﺎﻋﺖ ﻧُﻪ ﺷﺐ ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﺧﻮﻧﻪ ات رو ﭼﻚ ﻛﻦ‪ .‬ﺑﺮات ﻳﻪ ﻧﺸﻮﻧﻪ دارم!‬
‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ در ﺣﺪ ﺑﻠﻮف زدﻧﻪ وﻟﻲ ﺑﺮاي ﻣﺤﻜﻢ ﻛﺎري ﻣﺎ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدﻳﻢ ﻛﻼﻧﺘﺮي!‬
‫ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻪ وﺳﺎﻳﻞ رو ﺟﻤﻊ ﻛﺮدﻳﻢ و ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺳﭙﺮدم ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا از ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮن ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺟﻠﻮي در ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻢ‪ ،‬ﭘﻴﺮوز رو ﺑﻐﻞ ﻛﺮدم ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﻛﻲ ﻫﺴﺖ داره ﻣﺎ رو ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺳﺎﻋﺖ ﻧُﻪ ﺟﺎي اﻧﮕﺸﺖ‪ ،‬دﺳﺘﻤﺎل ﻳﺎ ﻟﺒﺎس ﺧﻮﻧﻴﻪ!‬

‫ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮ زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺷﺮط ﻣﻲ ﺑﻨﺪم ﻛﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻴﺴﺖ! ﻫﺮ وﻗﺖ رﻓﺘﻲ ﺳﺮ ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﺑﻬﻢ زﻧﮓ ﺑﺰن‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮام وﻗﺘﻲ ﺑﺴﺘﻪ ﻳﺎ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻲ رو‬
‫ﺑﺮش ﻣﻲ داري ﺑﺎ ﻣﻦ در ﺗﻤﺎس ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و رﻓﺖ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ! وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺳﺮﻳﻊ دادم ﺗﻤﺎم ﭘﮋوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اون ﺷﻤﺎره ﭘﻼك رو ﭘﺲ و ﭘﻴﺶ داﺷﺘﻨﺪ ﭼﻚ ﻛﻨﻨﺪ‬

‫وﻗﺖ ﮔﻴﺮ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻲ ﺷﺪم ﻛﻪ ﺳﺮﻧﺦ ﺧﻮﺑﻲ دﺳﺘﻢ ﻫﺴﺖ! ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎي ﭘﻮل داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻛﻮﻟﻪ ي ﺑﺘﻤﻦ‪ ،‬ﻳﻪ ﺻﺪاي ﻛﻠﻔﺖ‪ ،‬ﻳﻪ ﺷﻤﺎره‬
‫ﭘﻼك ﻧﺎﻗﺺ و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ راﭘﻮرت ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻪ ﺑﭽﻪ دزدﻫﺎ ﻣﻴﺪه‪ ...‬راﺗﻴﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﻦ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي رو ﺟﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻲ‪...‬‬

‫ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺪرﺳﻪ ي ﭘﺎرﺳﺎ‪ ...‬ﺗﻌﺠﺒﻢ از اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا ﻧﻤﻲ ذاﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ‬
‫ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ ﻳﻚ ﺑﭽﻪ ﻣﻲ اوﻣﺪ ﻛﻪ اوﻧﻢ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺎﺷﻪ! وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﻠﻮي در ﻣﺪرﺳﻪ رﺳﻴﺪم‪ ،‬ﻣﺪرﺳﻪ ﺗﻌﻄﻴﻞ ﺑﻮد‪ .‬از ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻂ ﺗﺮﻣﺰ ‪ 206‬رو‬
‫ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺷﺮوع ﻛﺮدم ﺑﻪ ﻗﺪم زدن‪ .‬ﺧﻂ ﺗﺮﻣﺰ ﻧﺒﻮد ﺑﻮي روﻏﻦ ﺳﻮﺧﺘﻪ و آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻛﻼﻓﻪ ام ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮز ﺑﺪي ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬دﻫﻨﻢ ﺗﻠﺦ ﺷﺪه‬

‫ﺑﻮد ﻧﺰدﻳﻚ دﻛﻪ اي واﻳﺴﺎدم‪ .‬ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﺗﻮي دﻛﻪ در ﺣﺎل ﭼﺮت زدن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم!‬
‫از ﺟﺎش ﺗﻜﻮن ﺧﻮرد و ﺑﺎ ﮔﻴﺠﻲ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ آب ﻣﻌﺪﻧﻲ ﻟﻄﻔﺎ!‬
‫ﺳﻼﻣﻢ رو ﺟﻮاب داد و ﻳﻪ ﺑﻄﺮي آب ﻣﻌﺪﻧﻲ ﮔﺬاﺷﺖ ﺟﻠﻮم‪ .‬ﭘﻮﻟﺶ رو ﺣﺴﺎب ﻛﺮدم‪ ،‬ﺗﺸﻜﺮي ﻛﺮدم و رﻓﺘﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم دور ﻧﺸﺪه ﺑﻮدم‪ ،‬اﺣﺴﺎس‬

‫ﻛﺮدم ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﻣﺮد ﭼﻴﺰي دﻳﺪه ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮن زاوﻳﻪ ي دﻳﺪش ﺑﻪ ﭼﻬﺎر راه ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‪ .‬دوﺑﺎره رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺪ روز ﭘﻴﺶ ﺑﻌﺪ از ﺗﻌﻄﻴﻠﻲ اﻳﻦ دﺑﺴﺘﺎن‪ ،‬ﭼﻴﺰ ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﻧﺪﻳﺪﻳﻦ؟‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺑﺎ اﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻼ؟‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﻚ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﺎرت ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺧﻮدم رو ﻧﺸﻮﻧﺶ دادم‪ .‬ﻳﺨﺶ ﺑﺎز ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ آﺧﻪ ﻳﻪ دﺑﻴﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻫﻢ اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺎﻫﺎم رﻓﻴﻖ ﺑﺸﻴﻦ و دﺧﺘﺮﻫﺎي ﻣﺮدم رو اذﻳﺖ ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫ﺧﻨﺪه ام ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬ﻣﻨﻮ اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﺪرﺟﺎن ﻓﻘﻂ ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻳﺎدت ﻧﻤﻴﺎد؟‬

‫ﺑﺎ ﺷﻚ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺗﺼﺎدف ﺑﻮد و ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻛﻪ از ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ اﻓﺘﺎد ﺑﻴﺮون‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎﺑﺎش ﺗﺎ ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﻛﻤﻜﺶ ﻛﻨﻢ ﺑﻠﻨﺪش ﻛﺮد و ﺑﺮدش ﺗﻮي‬

‫ﻣﺎﺷﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﺼﺎدف ﺣﺴﺎم رو ﻣﻲ ﮔﻪ!!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﻮد!‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﭘﺴﺮﻫﺎ ﻳﻪ ﺗﺎﻛﺴﻲ زد وﻟﻲ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ي ﺑﻌﺪي از ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ از اﻳﻨﺎ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎﺷﻮن ﺑﺎدوﻣﻴﻪ اﻓﺘﺎد ﺑﻴﺮون!‬
‫ﺳﺮﻳﻊ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ‪ 206‬ﻧﺒﻮد؟‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎي دودي ﺑﻮد‪ .‬اول ﺳﺮﻋﺘﺶ زﻳﺎد ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻌﺪش ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻴﺮون اﻓﺘﺎد‪ ،‬اوﻣﺪم ﺑﺮم ﻛﻤﻚ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻣﺮد ﮔﻨﺪه‬
‫ﺑﺎ ﻛﻼه ﺑﭽﻪ رو ﻛﺸﻴﺪ داﺧﻞ‪ .‬وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﭽﻪ زﺧﻤﻲ ﺷﺪ‪...‬‬
‫ﺗﺎ ﮔﻔﺖ زﺧﻤﻲ‪ ،‬دوﻳﺪم ﺳﻤﺖ ﺧﻴﺎﺑﻮن و ﺑﻠﻨﺪ داد زدم‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻃﺮف ﺑﻮد؟‬
‫داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ...‬ﻟﺐ اون ﺟﻮب ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﺧﺪا ﻛﻨﻪ اﻳﻦ رﻓﺘﮕﺮﻫﺎي زﺣﻤﺘﻜﺶ اﻳﻨﺠﺎﻫﺎ رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻧﻜﺮده ﺑﺎﺷﻦ‪ .‬ﻣﺜﻞ دﻳﻮوﻧﻪ ﻫﺎ آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻫﺎ و ﻛﻨﺎر ﺟﻮب و ﺟﺪول ﺧﻴﺎﺑﻮن رو ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم‪.‬‬
‫ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﭼﻨﺪ ﻟﻜﻪ ﻗﺮﻣﺰ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﻳﻪ دﺳﺘﻤﺎل درآوردم ﻛﺸﻴﺪم روش‪ .‬اَه ﻟﻌﻨﺘﻲ‪ ...‬ﺧﺸﻚ ﺷﺪه‪ .‬ﻳﻪ ﭼﺴﺐ ﻧﻮاري‬
‫ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻮي ﻛﺘﻢ ﺑﻮد درآوردم و ﭼﺴﺒﻮﻧﺪم ﺑﻪ آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻫﺎ‪ .‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاره! ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻢ زﻧﮓ زدم ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ و درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻴﺮو‬

‫ﻛﺮدم‪ .‬ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻋﻼف ﺑﻮدم‪ ،‬ﻫﻮا داﺷﺖ ﺗﺎرﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺑﻮد و روزﻫﺎي ﻛﻮﺗﺎﻫﺶ! ﺑﻌﺪ از ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﻋﻼﻓﻲ و ﭼﭗ ﭼﭗ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﻛﺎﺳﺐ‬
‫ﻫﺎ و ﻋﺎﺑﺮﻫﺎ ﮔﺮوه اوﻣﺪ و از آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداري ﻛﺮد‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺸﺨﻴﺼﺶ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺗﻴﺮي ﺑﻮد در ﺗﺎرﻳﻜﻲ! ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﻲ زﻳﺎد ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ .‬ﺗﻮي اﺗﺎﻗﻢ ﺑﺎ ﻛﻼﻓﮕﻲ ﺑﺎ ﻟﻴﺴﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺼﻔﻪ ﻧﻴﻤﻪ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻠﻨﺠﺎر ﻣﻲ رﻓﺘﻢ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﮔﻔﺘﻢ اﻟﻮ؟ ﺻﺪاي‬
‫ﺳﺮﺣﺎﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺒﻮد‪ ...‬راﺗﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ دﺳﺘﻤﺎل ﺧﻮﻧﻴﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻧﻔﺴﻢ رو ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﺑﻴﺮون دادم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﺪي‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺑﭽﻪ ي ﺧﻮب اون رو ﺑﺮام ﺑﻴﺎر‪ ...‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن!‬

‫ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ از ﭘﻴﺪا ﺷﺪن اون ﻟﻜﻪ ﻫﺎي ﻗﺮﻣﺰ ﻣﻲ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ رو ﻣﺠﺒﻮر ﻛﺮدم ﺑﺮن آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه و ﺷﺒﻮﻧﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﺪن اون ﻟﻜﻪ ﻫﺎ ﺧﻮن‬
‫ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﭘﻴﺮوز ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﺧﻮرد‪ .‬ﺟﻮاب ﻗﻄﻌﻲ‪ ،‬ﻟﻜﻪ ﻫﺎي ﺧﻮن ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻤﻮﻧﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﺎم ﻳﻪ ﻛﺎر ﻛﻮﭼﻴﻚ دﻳﮕﻪ ﻫﻢ دارم!‬

‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز و ﺗﻌﺠﺐ و ﻏﺮ ﻏﺮﻫﺎش ﺑﻪ زور ﺑﺮدﻣﺶ ﺳﻤﺖ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه و ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮن ﺑﺪه ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺶ اﺣﺘﻴﺎج دارم! اوﻧﻢ اول ﺑﺎ ﺑﻬﺖ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ آﺳﺘﻴﻨﺖ رو ﺑﺰن ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ دوازده ﺷﺐ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺮاي ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮام!‬

‫ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﻏﺮ ﻏﺮ ازش ﺧﻮن ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻣﻨﻢ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم اون ﭘﺎرﭼﻪ رو ﺑﺮاي ﺑﭽﻪ ﻫﺎي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﻓﺮدا رو ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻮن دﻳﮕﻪ ﻛﻢ ﻛﻢ داﺷﺖ ﺗﺤﻤﻠﺸﻮن‬
‫ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﺪ!‬

‫ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﺎي ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻮاب آﻣﺎده ﺷﺪ‪ ...‬آره‪ ...‬اون ﺧﻮن ﻫﺎ ﻣﺎلِ ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻮد و ﻣﻨﻢ ﻛﻢ ﻛﻢ ﺣﺮف ﻫﺎي ﭘﻴﺮﻣﺮد رو ﺑﺮاي ﭘﻴﺮوز ﺗﻌﺮﻳﻒ‬
‫ﻛﺮدم و ﮔﺮﻳﻪ ي ﻳﻪ ﭘﺪر رو ﺑﺮاي ﭼﻨﺪﻣﻴﻦ ﺑﺎر ﺗﻮي زﻧﺪﮔﻲِ ﻛﺎرﻳﻢ دﻳﺪم‪ ...‬ﮔﺮﻳﻪ اي ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻲ دﺳﺖ روي ﺷﻮﻧﻪ اش ﺑﺬاري و ﺑﮕﻲ‪ ،‬ﮔﺮﻳﻪ ﻧﻜﻦ‬
‫ﺧﻮدم ﺣﻠﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭘﻨﺠﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﻛﻴﻒ ﭘﻮل رو ﺑﻨﺪاز ﺗﻮي ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل در ﺧﻮﻧﻪ ات و ﺧﻮدﺗﻢ ﺑﺮﮔﺮد داﺧﻞ! ﻫﺮ ﺣﺮﻛﺖ اﺿﺎﻓﻪ اي اﻧﺠﺎم ﺑﺪي ﻳﺎ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻢ ﭘﺎي ﭘﻠﻴﺲ در ﻣﻴﻮﻧﻪ‪،‬‬
‫ﺟﺴﺪ ﺑﭽﻪ ات رو ﻛﺎدو ﭘﻴﭻ ﺑﺮات ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻢ!‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻠﻴﺴﻲ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ اﻻن ﺻﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ ﺗﻮي ﺳﺎك ﮔﻮﺷﻪ ي اﺗﺎﻗﻤﻪ ﺗﺎ راس ﺳﺎﻋﺖ ﻧُﻪ ﺑﻨﺪازﻣﺶ ﺗﻮي ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﭘﺲ ﺗﺎ ﺑﻌﺪ!‬
‫ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز اﺷﺎره ﻛﺮدم‪ .‬اوﻧﻢ ﺳﺮﻳﻊ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻣﺎدرش ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻲ ﺗﺎﺑﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻪ‪ ...‬ﺷﺐ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎزده ﭘﺴﺮت ﺑﺮﮔﺮده ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻓﺮﺻﺖ داري ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻲ!‬
‫و ﺗﻖ ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﭘﺎرﺳﺎ دﺳﺖ اوﻧﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن اﻻن ﺳﻪ ﺑﺎر ﻣﻲ ﺷﻪ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ذارن ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ!‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻲ؟ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﮕﻢ ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ام رو ﻧﺪﻳﻦ از ﭘﻮل ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬اوﻣﺪﻳﻢ و ﺟﺴﺪش رو ﺗﺤﻮﻳﻞ دادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﺎﻛﻲ ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺮﻳﺰم اﻳﻨﺎ‬
‫ﻫﻤﺶ ﺣﺪس و ﮔﻤﺎن ﺗﻮﺋﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻓﻌﻼ ﺳﺎك ﭘﻮل رو ﺑﻴﺎر ﺗﺎ آﻣﺎده اش ﻛﻨﻴﻢ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﭘﻮﻻ رو ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ردﻳﺎب ﻳﺎ روزﻧﺎﻣﻪ ﺑﺬاري!‬

‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮام ﭘﻮل ﻫﺎ رو ﺗﻮي اﻳﻦ ﺳﺎﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻴﺪم ﺑﺬاري!‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬

‫‪ -‬ردﻳﺎب داره؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﺪاره‪ ...‬ﭘﻮل ﻫﺎ رو ردﻳﻔﻲ ﺑﭽﻴﻦ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ‪ ...‬ﻫﻤﺶ ﭼﻚ رﻣﺰ و ﭼﻚ ﭘﻮﻟﻪ؟‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰت ﻛﺎري ﻧﻜﻨﻲ ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﺘﻮﻧﻢ ﭘﺎرﺳﺎ رو ﺑﺒﻴﻨﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش وﻗﺘﻲ اوﻧﺎ ﺑﻴﺎن ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗﻠﻔﻨﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪه ﺧﻮدم ﺣﻮاﺳﻢ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﭘﻮل ﻫﺎ رو ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻴﺪﻳﻢ! ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻔﺖ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺧﻮﻧﻪ ي ﭘﻴﺮوز ﺑﻴﺮون زدم‪ .‬ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ‪ 8:30‬ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ‪،‬‬
‫ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ‪ ،‬ﺻﻨﺪﻟﻲ رو ﺧﻮاﺑﻮﻧﺪه ﺑﻮدم و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﻬﺮداري ﺑﻴﺎد و ﺳﻄﻞ ﻫﺎ رو ﺧﺎﻟﻲ ﻛﻨﻪ! راس ﺳﺎﻋﺖ ﻧُﻪ‪ ،‬ﭘﻴﺮوز ﺑﺎ ﺳﺎك ﭘﻮل ﺑﻴﺮون‬
‫اوﻣﺪ و اﻧﺪاﺧﺘﺶ ﺗﻮي ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل و ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻪ رﻓﺖ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﻳﻪ ده دﻗﻴﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻣﻮﺗﻮري ﺑﺎ دو ﺗﺎ ﺳﺮﻧﺸﻴﻦ اوﻣﺪ‬

‫و ﺳﺎك رو از داﺧﻞ ﺳﻄﻞ آﺷﻐﺎل ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ دور ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو روﺷﻦ ﻛﺮدم و دﻧﺒﺎﻟﺶ اﻓﺘﺎدم‪ .‬ﻣﻤﻜﻦ ﻧﺒﻮد ﺑﻬﻢ ﺷﻚ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن‬
‫ﭘﻠﻴﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻓﺮاري ﻣﺸﻜﻲ دﻧﺒﺎل دزدﻫﺎ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﮔﻴﺮﻧﺪه رو روﺷﻦ ﻛﺮدم اول ﺻﺪاي ﺧﺶ ﺧﺶ ﻣﻲ اوﻣﺪ ﺑﻌﺪ واﺿﺢ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ام رو ﻫﻢ ﺣﻔﻆ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺗﺎ ﻫﻢ ﺳﻴﮕﻨﺎل داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻫﻢ ﺷﻚ‬
‫ﻧﻜﻨﻨﺪ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺟﺎي ﭘﺮﺗﻲ ﻣﻴﺮن‪ .‬از ﻣﺤﻞ ﻛﻪ دور ﺷﺪﻳﻢ ﺳﺮ ﻳﻪ ﭼﻬﺎر راه ﭘﺸﺖ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ واﻳﺴﺎدن‪ .‬ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻻﻳﻲ ﺧﻮدم رو ﺑﻪ ﻛﻨﺎرﺷﻮن‬
‫رﺳﻮﻧﺪم‪ .‬زﻣﺎن ﺳﻨﺞ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﻞ ﺛﺎﻧﻴﻪ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪا واﺿﺢ ﺷﺪ‪ ...‬ﻳﻜﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟـــﻮن! ﭼﻪ ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ داداش‪ ...‬ﻣﺎم ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ!‬
‫ﺻﺪاي ﻛﻠﻔﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﻮل ﻛﻪ دارﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﺮﻳﻢ ﺷﺮﻳﻜﻲ ﺳﻮار ﻣﻲ ﺷﻴﻢ!‬

‫ﻣﺮد اوﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺟﺎي ﺑﺎ ﺣﺎل داﺳﺘﺎن ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﭽﻪ از ﻛﺠﺎ ﺑﻴﺎرﻳﻢ ﺑﻬﺸﻮن ﺑﺪﻳﻢ!‬

‫ﺻﺪاي ﻛﻠﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﻗﺮاره ﺑﭽﻪ ﺑﺪﻳﻢ ﻫﺎن؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴﻪ ‪ ...‬ﭼﻬﺎر‪ ...‬ﺳﻪ‪ ...‬دو‪ ...‬ﻳﻚ‪ ...‬ﺻﻔﺮ‪.‬‬

‫ﺻﺪاي ﻛﻠﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﭽﻪ ي ﻣﺮده ﺑﺮاﻣﻮن ﺻﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮن آورد!‬

‫و ﺻﺪاي ﮔﺎز ﻣﻮﺗﻮر ﺗﻮي ﮔﻮﺷﻢ ﺑﺎ ﺑﻮق ﻫﺎي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺳﻮت ﻣﻲ ﻛﺸﻪ! ﺑﺎ دور ﺷﺪن ﻣﻮﺗﻮر ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣﻴﺎم و ﺗﺨﺖ ﮔﺎز ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺘﺸﻮن‬
‫ﭼﻨﺪ ﺧﻴﺎﺑﻮن رو رد ﻛﺮدﻧﺪ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻳﻪ ﺧﻴﺎﺑﻮن آﺷﻨﺎ و رﻓﺘﻨﺪ ﺗﻮي ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻪ‪ ...‬اوه اﻳﻨﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ ي‪ ...‬ﭘﺲ ﭘﺎرﺳﺎ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ و درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻴﺮو ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮﻧﻪ رو ﻣﺤﺎﺻﺮ ﻛﺮدﻳﻢ و رﻓﺘﻴﻢ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ‪ .‬دو ﺗﺎ ﻣﺮد ﮔﻨﺪه در ﺣﺎل ﺑﺎزي‬

‫ﻛﺮدن ﺑﺎ ﭘﻮل ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﺎ و اﻟﺒﺘﻪ ﺷﻜﺴﺘﻦ در اﺗﺎق ﺑﻪ ﺧﻮدﺷﻮن اوﻣﺪﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻧﺘﻘﺎﻟﺸﻮن دادﻳﻢ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ ،‬ﻣﺜﻼ ﺑﻲ ﮔﻨﺎه ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮدﻫﺎي‬
‫ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻗﺒﻮل دار ﻛﺎرﺷﻮن ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻛﻠﻲ ﭼﺮت و ﭘﺮت و ﺳﺮ و ﺻﺪا ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﻣﻮﺗﻮر و اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺘﺸﻮن رو روي ﻛﻴﻒ و ﺳﻄﻞ‬
‫آﺷﻐﺎل ﻧﺸﻮن دادﻳﻢ و ﭘﻮل ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﮔﺬاري ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺎ ﺣﺪودي ﻗﺎﻧﻊ ﺷﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﭽﻪ دزد ﺗﺸﺮﻳﻒ دارﻧﺪ! ﻳﻜﻴﺸﻮن ﺷﺮوع ﺑﻪ زر زر ﻛﺮد‪،‬‬
‫ﻫﻤﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﻛﻠﻔﺘﻲ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﻣﻦ و دوﺳﺘﻢ رو آزاد ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻳﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﭽﻪ رو ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻴﻢ ﺑﺮاي ﻧﻨﻪ ﺑﺎﺑﺎش!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آدم ﻛﻼ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﻧﮕﺸﺖ داره؟‬

‫ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮﮔﻲ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ‪ ...‬ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ ﻣﻦ ﺗﺨﺼﺼﻢ ﻗﻄﻊ ﻛﺮدنِ اﻧﮕﺸﺘﻪ ﻧﻪ ﺷﻤﺎرش ﺗﻌﺪاد اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﭘﺎرﺳﺎ ﭘﻴﺶ ﺷﻤﺎ ﺑﻮد ﺗﺎ اﻻن ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻴﭽﻲ از اﻧﮕﺸﺘﺎش ﻧﻤﻮﻧﺪه ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫دوﺗﺎﻳﺸﻮن از ﺟﺎﺷﻮن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﺮد ﺻﺪا ﻛﻠﻔﺖ ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻦ ﺑﭽﻪ اي دﺳﺖ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ و ﻣﺎ ﺑﻲ ﮔﻨﺎﻫﻴﻢ ﻣﻦ و دوﺳﺘﻢ ﻣﻲ رﻳﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺘﻤﺮگ ﺳﺮ ﺟﺎت!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬اﺻﻼ ﺟﺮم ﻣﺎ ﭼﻴﻪ‪ ،‬ﻫﺎن؟‬
‫رﻓﺘﻢ ﺟﻠﻮي ﺻﻮرﺗﺶ و ﻣﺤﻜﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻨﻢ اﻻن ﺳﺎﻋﺖ ‪ 11:30‬ﺷﺒﻪ وﻟﻲ ﺑﭽﻪ اي ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ اش ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ ﭘﺲ ﻓﻘﻂ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ وﻗﺖ داري ﺗﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﻛﻪ ﺑﮕﻲ ﭘﺎرﺳﺎ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﭼﻮن‬
‫اﻣﺸﺐ ﻣﺎه ﻛﺎﻣﻠﻪ و ﺷﺐ ﭼﻬﺎرده ﻣﺎه و ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﮔﺮگ ﻧﻤﺎي زﺧﻤﻲ و ﺗﺸﻨﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺳﺎﻋﺖ از ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﮕﺬره و ﻣﻦ ﺗﻮ رو ﺑﺎ دﻧﺪوﻧﻢ ﺗﻴﻜﻪ ﭘﺎره ات‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻨﻢ‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﻳﻌﻨﻲ ﻗﺎﻧﻮن ﻣﻦ‪ ،‬ﺣﻜﻢ ﻣﻦ‪ ،‬ﻗﺎﺿﻲ ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺲ اون دﻫﻦ ﮔﺎﻟﻪ ات رو ﺑﺎز ﻛﻦ و ﺑﮕﻮ ﭘﺎرﺳﺎ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ و ﻫﻤﺪﺳﺘﺖ ﻫﻢ ﻟﻮ ﺑﺪه‪ ...‬ﻣﻲ دوﻧﻢ‬

‫ﺑﻴﺸﺘﺮ از دو ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻳﻦ!‬

‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد‪ .‬دوﺑﺎره ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ ...‬ﻫﻴﭻ ﻛﺪوﻣﺸﻮن ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد داد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮﻣﻲ!‬
‫ﻛﺮﻣﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮدش رو رﺳﻮﻧﺪ و ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺮام ﻳﻪ ﭼﺎﻗﻮي دﻧﺪوﻧﻪ دار ارﺗﺸﻲ ﺑﻴﺎر‪ ...‬ﺗﻨﺪ‪ ،‬زود!‬
‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫وﻗﺘﻲ ﭼﺎﻗﻮ رو آورد در اﺗﺎق رو ﺑﺴﺘﻢ و دورﺑﻴﻦ و ﺿﺒﻂ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ رو ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدم و ﻳﻜﻲ از اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي ﻣﺮد ﺻﺪا ﻛﻠﻔﺖ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي ﻣﻴﺰ ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭼﻴﺰي درﺑﺎره ي ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻟﻲ ﻣﻲ دوﻧﻢ اﻧﮕﺸﺖ اﮔﻪ از ﺑﺮﻳﺪﻧﺶ ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺖ ﺑﮕﺬره دﻳﮕﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪش ﻧﻴﺴﺘﻦ‪ .‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺮاي‬

‫اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ روي ﻳﻜﻲ از اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي ﺗﻮ اﻣﺘﺤﺎن ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ...‬ﻗﺒﻮﻟﻪ؟‬

‫رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺳﻜﻮت ﻋﻼﻣﺖ رﺿﺎﺳﺖ!‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﭼﺎﻗﻮ رو ﺑﺬارم‪ ،‬داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬اﻧﺪاﺧﺘﻴﻤﺶ ﻣﺤﻞ دﻓﻦ زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎي ﺣﻮﻣﻪ ي ﺷﻬﺮ‪ .‬ﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻔﺴﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪﻳﻤﺶ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ اي در رو ﺑﺎز ﻛﺮد و‬
‫ﭘﺮﻳﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ ،‬ﺳﺮش ﺧﻮرد ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ي ﺟﻮب ﻛﻨﺎر ﺧﻴﺎﺑﻮن‪ .‬وﻗﺘﻲ دﻳﺪﻳﻢ ﺑﻲ ﻫﻮﺷﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﻫﻤﻮن ﺟﺎ وﻟﺶ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﺸﺪ‪ ...‬ﺑﺮدﻳﻤﺶ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪﻧﻤﻮن ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮن ازش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻇﻬﺮي ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ دوﺳﺘﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻤﺶ ﺗﻮي زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎ! ﻫﻢ دﺳﺖ‬
‫ﻫﻢ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﺎﻫﺎش در ارﺗﺒﺎﻃﻴﻢ ﻳﻪ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺑﻢ و ﺟﻮوﻧﻲ داﺷﺖ ﻳﻪ روز ﺑﻪ آدرﺳﻤﻮن زﻧﮓ زد و ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﻳﻪ ﺑﭽﻪ رو‬
‫ﺑﺮاش ﻧﮕﻪ دارﻳﻢ‪ .‬ﺻﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮن ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺷﺼﺖ ﺑﻪ ﭼﻬﻞ ﻫﻢ ﺗﻮاﻓﻖ ﻛﺮدﻳﻢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻧﺪﻳﺪﻳﻤﺶ‪ .‬ﻣﺸﺨﺼﺎت ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ رو داد و ﻳﻪ ﭼﻚ دو ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻲ ﺑﺎ‬

‫آدرس و ﻛﺎري ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﺮاش اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﻢ ﻫﻤﻴﻦ! ﭘﺲ دﻳﮕﻪ ﻣﺎ ﮔﻨﺎﻫﻲ ﻧﺪارﻳﻢ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ اون ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ رﺳﻴﻢ‪ ...‬اول ﭘﺎرﺳﺎ‪.‬‬

‫ﺑﻠﻨﺪ داد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮﻣﻲ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﻣﺎﺷﻴﻨﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺮژوﻛﺘﻮرﻫﺎ و وﺳﺎﻳﻞ ﭘﺰﺷﻜﻲ رو آﻣﺎده ﻛﻦ ﻳﻪ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﻛﻦ!‬
‫ده دﻗﻴﻘﻪ ﻧﺸﺪ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﻇﺎﻫﺮا ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاي اﻧﮕﺸﺘﺎت ﺳﺎﻟﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎي!‬

‫ﺑﻪ زور و ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺳﻮارﺷﻮن ﻛﺮدﻳﻢ و ﺑﺮدﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻞ زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎ! ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻧﺸﺪن از ﺧﻮد ﭘﺎرﺳﺎ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺟﺴﺪش ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﺎي ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻫﻢ ﺳﭙﺮدم ﻳﻪ ﺟﻮري ﺑﭙﻴﭽﻮﻧﻨﺶ!‬
‫ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬دو ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻮي ﺑﻮي ﮔﻨﺪ زﺑﺎﻟﻪ ﻫﺎ ﺑﻮدﻳﻢ ‪.‬دﻳﮕﻪ داﺷﺘﻢ ﻧﺎاﻣﻴﺪ ﻣﻲ ﺷﺪم ﻛﻪ‪...‬‬
‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻪ ﻟﻨﮕﻪ ﻛﻔﺶ ﭘﺴﺮوﻧﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ي ﮔﺮوه دوﻳﺪﻳﻢ اون ﺳﻤﺖ‪ .‬ﻳﻪ ﻟﻨﮓ ﻛﻔﺶ‪ ...‬ﺑﺎ دﺳﺖ ﺗﻤﺎم اون ﻗﺴﻤﺖ رو زدم ﻛﻨﺎر ﻣﻮﻫﺎ و ﺳﺮ ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻢ اوﻣﺪ‪ .‬ﺧﺪاي ﻣﻦ ﺗﻤﺎم‬

‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻳﻪ ﻣﺎﻳﻊ ﻟﺰج ﺳﺒﺰ رﻧﮓ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮن ﻫﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﺳﺮم رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي ﻗﻔﺴﻪ ﺳﻴﻨﻪ اش‪ ،‬ﻧﻤﻲ زد‪ ...‬ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺳﺮ و ﺻﺪاي زﻳﺎدي ﺗﻮي ﺳﺮم‬
‫ﺑﻮد‪ ...‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﺮدي ﺗﻮ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻤﻴﺮي! ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﺎﺳﺎژ ﻗﻠﺒﻲ دادم‪ .‬ﻫﻤﻪ واﻳﺴﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺰﺷﻚ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻫﻢ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﻻي‬
‫ﺳﺮم ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم زﻳﺮ دﺳﺘﻢ ﻧﺒﻀﺶ ﺿﻌﻴﻔﻪ! ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮب ﻣﺎﺳﺎژ دادم‪ ،‬ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎي ﻣﺎدرش و ﺑﻐﺾ‬

‫ﭘﻴﺮوز‪ ،‬اوﻣﺪ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻢ ﻫﺎم و ﺑﺎ دو دﺳﺘﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻮﺑﻮﻧﺪم روي ﺳﻴﻨﻪ اش ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﺧﻠﻂ ﻗﺮﻣﺰي ﭘﺮﻳﺪ ﺑﻴﺮون و ﺧﺲ ﺧﺲ ﺳﻴﻨﻪ اش ﺷﺮوع ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺰﺷﻚ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ داﺷﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺮش داد زدم‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا واﻳﺴﺎدي‪ ،‬ﺑﻴﺎ!‬
‫ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎرش ﻣﺸﻐﻮل ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮﺷﻲ ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و زﻧﮓ زدم ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز! ﺗﺎ ﮔﻔﺖ اﻟﻮ؟ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﻴﺎ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ارﺗﺶ ﭘﺎرﺳﺎ رو ﺑﺒﻴﻦ‪ ،‬ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدم!‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬زﻧﺪه؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻛﺜﻴﻒ ﺷﺪه!‬
‫ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ اﻓﺘﺎد و از ﺧﻮﺷﻲ داد ﻣﻲ زد‪.‬‬

‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ؟ ﺳﺎﻟﻤﻪ؟ اذﻳﺖ ﺷﺪه؟ اﺻﻼ ﻛﺠﺎ ﺑﻮد؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﻴﺮوز ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻴﺎ و ﺟﻮاب ﺳﻮاﻻت رو از دﻛﺘﺮش ﺑﮕﻴﺮ ﻣﻦ ﻓﻌﻼ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم!‬
‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﺧﺐ‪ ،‬ﺣﺎﻻ وﻗﺖ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن اﻳﻦ آﻗﺎي ﻣﺮﻣﻮزه!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺷﺸﻢ‪...‬‬

‫ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬از اون ﺷﻮك اول در اوﻣﺪه‪ .‬دﻛﺘﺮﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻦ از ﺑﻮي ﮔﻨﺪ و ﻛﺜﻴﻔﻲ ﻫﺎي زﻳﺎدي ﻛﻪ وارد رﻳﻪ ﻫﺎش ﺷﺪه ﻧﻤﻲ‬

‫ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺧﻮب ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺸﻪ وﻟﻲ اﻻن ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻧﺪاره ﻓﻘﻂ دﻳﮕﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮه ﻣﺪرﺳﻪ! دو روز ﭘﻴﺶ ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا ﻣﺸﻜﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﺪاره!‬
‫ﻓﻘﻂ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﺷﺐ ادراري ﭘﻴﺪا ﻛﺮده‪ .‬ﭘﺮﻳﺸﺐ ﺧﺸﺎﻳﺎر و ﺣﺴﺎم اﻳﻨﺎ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭘﺎرﺳﺎ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ اي ﺗﺐ و ﻟﺮز ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ‬

‫آروم ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﺒﺶ ﺧﻮدش رو ﺧﻴﺲ ﻛﺮد! وﻗﺘﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮه ﺳﻤﺘﺶ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺟﻴﻎ زدن ﻛﺮد و از ﻫﻮش رﻓﺖ! دﻳﺸﺐ ﺑﺮدﻣﺶ‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دﻛﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﻓﺸﺎر زﻳﺎدي روش ﺑﻮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اون ﻛﻪ ﻃﺒﻴﻌﻴﻪ ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق ﺗﺎ ﻳﺎدش ﺑﺮه ﻛﻠﻲ ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﻪ! ﺧﺐ ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ ﺟﺴﻤﻲ آﺳﻴﺐ ﺟﺪي ﻧﺪﻳﺪ‪ .‬درﺑﺎره ي ﻣﺪرﺳﻪ ﻫﻢ ﻣﻨﻢ ﺑﻮدم‪،‬‬
‫ﻧﻤﻲ رﻓﺘﻢ‪ .‬ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎش ﺑﻪ وﻗﺘﺶ ﻣﺪرﺳﻪ ﻫﻢ ﻣﻴﺮه‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻳﻪ ﺑﭽﻪ ﻣﺪرﺳﻪ اي ﻛﻤﺘﺮ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻛﺸﻮر ﺳﻘﻮط ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﭼﻲ ﻛﺎرم داﺷﺘﻲ ﻛﻪ زﻧﮓ زدي ﺑﻬﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎ ﺗﺎ ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮﻳﻢ! در ﺿﻤﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﭼﻨﺪ روز ﺑﮕﺬره ﺑﻌﺪ ازش درﺑﺎره ي اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻫﺎ ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﻛﻨﻢ!‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺒﺮﻳﺶ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ!‬

‫ﺑﺎ ﭘﻴﺮوز رﻓﺘﻴﻢ دﻧﺒﺎل ﭘﺎرﺳﺎ ﺗﻮي ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺗﺮس از ﻣﺪرﺳﻪ رو از ﺳﺮش ﺑﻨﺪازم! وﻗﺘﻲ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭘﻴﺮوز رﻓﺖ آﻣﺎده اش ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﭘﺎرﺳﺎ ﻣﻨﻮ دﻳﺪ از دﻳﺪﻧﻢ ذوق ﻛﺮد‪ .‬ﭘﻴﺮوز ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻦ دوﺳﺖ ﭘﻠﻴﺴﺸﻢ ﻛﻪ ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم ﺗﺎ اون رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم آﻗﺎ ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﺧﻮﺑﻲ؟‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﻋﻤﻮ ﭘﻠﻴﺲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ آﻗﺎ ﭘﺎرﺳﺎ دﻳﮕﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻛﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﭘﺎرﺳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻋﻤﻮ دﻳﮕﻪ ﻫﻢ ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﻤﻴﺮم‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي ﻋﻤﺮم ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺎزي ﻛﻨﻢ و ﺑﺮم ﻛﻼس ﻓﻮﺗﺒﺎل!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻓﺮﻳﻦ‪ ...‬ﺧﺐ اول ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺮاي آﻗﺎ ﭘﺎرﺳﺎ و دوﺳﺘﺶ ﺣﺴﺎم ﻳﻪ ﺟﺎﻳﺰه ي ﺧﻮب ﺑﺨﺮم!‬
‫ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﺧﻨﺪه و ﺳﺮ و ﺻﺪا و ﺳﻮال ﻫﺎي زﻳﺎد‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ از ﭘﻠﻴﺲ و دزد و داﻧﮕﺴﺘﺮ ﻛﻪ ﻫﻤﻮن ﮔﺎﻧﮕﺴﺘﺮ ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﻮد رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ رو‬
‫ﭘﺎرك ﻛﺮدم و رﻓﺘﻴﻢ داﺧﻞ‪ .‬اول از ﻫﻤﻪ ﺑﺮدﻣﺶ ﺳﻤﺖ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﭘﺴﺮوﻧﻪ ﻳﻪ ﻟﺒﺎس ﭘﻠﻴﺲ ﻧﺎز ﺑﺮاش اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدم‪ .‬ﻛﻠﻲ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﺶ ذوق ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﭘﻴﺮوز ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺮ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﺮاش ﺑﺨﺮه‪ .‬ﺧﻮب ﻛﻪ ﺧﺮﻳﺪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺎرﺳﺎ ﺟﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎي ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ‪ ،‬ﺧﺐ؟‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻋﻤﻮ ﭘﻠﻴﺲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اول ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﺮاي ﻳﻜﻲ از دوﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺑﺨﺮﻳﻢ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﻳﻪ ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﻤﻮن ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎ رﻓﺘﻴﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﭘﻴﺮوز ﻫﻢ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﭽﻪ ﻃﻔﻠﻲ از ﻛﻨﺎر ﻣﺎﺷﻴﻦ ‪ 206‬رد ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺎرﺳﺎ ﺟﺎن ﺗﻮ ﻛﻪ ﭘﺴﺮ ﺷﺠﺎﻋﻲ ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻋﻤﻮ ﭘﻠﻴﺲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻴﺎي ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺸﻴﻨﻴﻢ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ و ﭘﻠﻴﺴﻲ ﺑﺰﻧﻴﻢ؟‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻮدﻣﻮن ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﺑﻴﺎ دﻳﮕﻪ‪ ...‬ﻣﻦ روي ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻬﻢ ﺷﻤﺎ ﺣﺴﺎب ﻛﺮدم ﻫﺎ!‬

‫ﭘﺎرﺳﺎ ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻴﺎم‪ ،‬ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ‪ 206‬ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ‪ .‬اوﻟﺶ ﻛﻤﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﺑﻌﺪ از دوﺳﺘﺎش‪ ،‬از ﻣﺪرﺳﻪ اش ﮔﻔﺖ و ﻣﻨﻢ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﺠﺒﻮر ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ اون ﻣﺪرﺳﻪ ﺑﺮه‬

‫وﻟﻲ اﮔﻪ دﻟﺶ ﺑﺮاي ﺣﺴﺎم و دوﺳﺘﺎش ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ دﻳﮕﻪ ﻫﻢ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻪ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ دوﺳﺘﺎش دﻟﺸﻮن ﺑﺮاش ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﻪ‪.‬‬
‫اوﻧﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻧﻈﺮت اﻳﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﺨﺮم ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﻮﺑﻴﻪ وﻟﻲ زﻧﻮﻧﻪ ﺳﺖ ﻋﻤﻮ‪ ...‬ﺳﻮﺳﻮﻟﻴﻪ‪ ،‬ﺑﻪ درد دﺧﺘﺮﻫﺎ ﻣﻲ ﺧﻮره!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻲ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﺮدوﻧﻪ ﺑﺮداره! ﻳﻪ ﺳﻮال دﻳﮕﻪ ازت ﺑﭙﺮﺳﻢ‪ ...‬ﺗﻮ ﺷﺠﺎﻋﻲ‪ ،‬ﭘﺴﺮِ ﺧﻮﺑﻲ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اوﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ‬
‫اذﻳﺘﺖ ﻛﺮدﻧﺪ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻦ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﻬﺖ ﺑﺮﺳﻮﻧﻦ وﻟﻲ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻳﻜﺸﻮن رو ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ اذﻳﺘﺖ ﻛﺮده‪ ،‬ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ؟‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻋﻤﻮ ﭘﻠﻴﺲ‪ ،‬ﻓﻘﻂ اﮔﻪ اذﻳﺘﻢ ﻛﻨﻪ ﭼﻲ؟ ﺗﺎزه ﺑﺎﺑﺎم ﻫﻢ اذﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻳﻤﺶ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش‪ ...‬ﺑﺎﺑﺎت ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺠﺎﻋﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ اذﻳﺘﺶ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻮن از ﻧﻤﺎﻳﺸﮕﺎه زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون و ﺑﻪ ﭘﻴﺮوز ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮه ﺳﻤﺖ آدرﺳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻢ! ﺣﺪﺳﻢ ﺑﻪ ﻳﻘﻴﻦ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ اون ﺧﻮﻧﻪ‬
‫اي ﻛﻪ دزدﻫﺎ رو دﻧﺒﺎل ﻛﺮدﻳﻢ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﭘﻴﺮوز ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ اوﻣﺪي ﺑﺮاي ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮات آﺷﻨﺎﺳﺖ؟‬
‫ﭘﻴﺮوز‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺠﺮدي ﺧﺸﺎﻳﺎره!‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮف ﺑﺎﺑﺎش زد زﻳﺮ ﮔﺮﻳﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ اﻳﻨﺠﺎ اذﻳﺘﻢ ﻛﺮدﻧﺪ!‬

‫ﭘﻴﺮوز از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داﺷﺖ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮه ﭘﺎﻳﻴﻦ وﻟﻲ ﻧﺬاﺷﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻪ ﺗﺎ ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ از ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﻔﺮﺳﺘﻦ! ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ‬
‫ﺑﻌﺪ ﻳﻪ ﺗﺎﻛﺴﻲ ﺗﻠﻔﻨﻲ اوﻣﺪ و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺶ ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮدم از ﺧﻮﻧﻪ زد ﺑﻴﺮون‪ .‬ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﻟﺮزه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ‬
‫داﺷﺖ ﻳﻪ ﭼﻤﺪون رو داﺧﻞ ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ ﺗﺎﻛﺴﻲ ﻣﻲ ذاﺷﺖ‪ ،‬دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎي ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺣﻤﻴﺪي ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺮم ﺷﺮاﻛﺖ در ﺑﭽﻪ دزدي و اﺧﺎذي ﺑﺎزداﺷﺖ ﻫﺴﺘﻴﺪ!‬
‫ﺧﺸﺎﻳﺎر‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد‪ ،‬ﻫﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﻘﻴﻘﺖ رو‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ زور ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻧﺸﺪم!‬

‫ﭘﻴﺮوز از ﻣﺎﺷﻴﻦ اوﻣﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﺑﺎ دﻳﺪن ﺧﺸﺎﻳﺎر ﻛﻨﺘﺮﻟﺶ رو از دﺳﺖ داد‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ اوﻣﺪ ﺳﻤﺖ ﺧﺸﺎﻳﺎر و ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﻛﺸﻤﺖ ﻛﺜﺎﻓﺖ‪ ...‬ﺑﭽﻪ ي ﻣﻨﻮ ﺗﺎ ﻣﺮز ﺳﻜﺘﻪ ﺑﺮدي ﺑﻲ وﺟﺪان ﻧﺎﻣﺮد!‬
‫ﺑﺎ ﻫﻢ درﮔﻴﺮ ﺷﺪن‪ .‬ﺑﺎ ﻛﻤﻚ راﻧﻨﺪه ي ﺗﺎﻛﺴﻲ از ﻫﻢ ﺟﺪاﺷﻮن ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﻴﺮوزِ اﺣﻤﻖ ﺟﻠﻮي ﭘﺎرﺳﺎ؟ اون ﺑﭽﻪ داره از ﺗﺮس ﻣﻲ ﻣﻴﺮه!‬

‫ﭘﻴﺮوز ﺳﺮﻳﻊ دوﻳﺪ ﻃﺮف ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﭘﺎرﺳﺎ رو آروم ﻛﺮد‪ .‬ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺎرﺳﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ات ﻛﺮده‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺳﺮش آوردﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺗﺎ ﻣﺮز ﺳﻜﺘﻪ ﻛﺮدن رﻓﺘﻪ!‬
‫ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اذﻳﺘﺶ ﻛﻨﻢ‪ .‬اون دو ﺗﺎ دﻳﻮوﻧﻪ ﻫﺎ زﻳﺎده روي ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻬﺎر ﻣﺎه ﺑﻮد ﻛﻪ دﻋﻮت ﻧﺎﻣﻪ از ﻛﺎﻧﺎدا ﺑﺮام اوﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻴﺮوز ﺳﻬﻢ ﺷﺮاﻛﺘﻢ رو‬
‫ﻧﻤﻲ داد‪ .‬ﺑﻪ زور ﺗﻬﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺶ‪ ،‬اﻟﺘﻤﺎس‪ ...‬ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺪارم‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻲ دﻳﺪم ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﻴﺶ ﺧﺮج ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺎرﺳﺎ رو ﻣﻲ ﺑﺮم‬

‫ﭼﻨﺪ روزي ازش دور ﻧﮕﻪ ﻣﻲ دارم اوﻧﻢ ﻣﺠﺒﻮري ﭘﻮﻟﻢ رو ﻣﻴﺪه‪ .‬اون ﭘﻮل ﺣﻖ ﻣﻦ ﺑﻮد ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪ! زﻧﻢ و ﺣﺴﺎم رو ﻓﺮﺳﺘﺎدم اون ور‪،‬‬
‫ﺧﻮدﻣﻢ دارم ﻣﻴﺮم ﭘﻴﺸﺸﻮن! ﺑﻪ ﺧﺪا اذﻳﺘﺶ ﻧﻜﺮدم‪ .‬اون ﺷﺐ‪ ،‬ﻗﺒﻞ از ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪﻧﺶ ﻣﻨﻮ دﻳﺪ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد ﻣﻲ ﺧﻮام ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺑﺪم‪ .‬ﺻﺪاش روي‬
‫اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻘﺸﻪ ﺑﻬﻢ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ ،‬از ﺣﺮص زدم ﺗﻮي ﮔﻮﺷﺶ ﺗﺎ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺸﻪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﻲ ﻫﻮش ﺷﺪ!‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﭘﻴﺮوز رو ﺻﺪا زدم‪ .‬ﭘﻴﺮوز در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﭘﺎرﺳﺎ رو ﺑﻐﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻢ و ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟‬
‫دﺳﺘﺒﻨﺪم رو دادم ﺑﻪ ﭘﺎرﺳﺎ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﭘﺎرﺳﺎ ﺟﺎن اﻳﻦ رو ﺑﺰن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎي اﻳﻦ آﻗﺎ!‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﻣﻨﻮ اذﻳﺖ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺑﺎﺑﺎي ﺣﺴﺎﻣﻪ دوﺳﺖ ﺟﻮن ﺟﻮﻧﻴﻢ اذﻳﺘﺶ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﺧﺐ؟‬
‫ﺧﺸﺎﻳﺎر ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ!‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺷﺪ‪...‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﺳﻮم‪...‬‬

‫)دﺧﺘﺮي در ﺧﺎﻧﻪ راﺗﻴﻦ(‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم اول‪...‬‬

‫ﺧﻴﺎﺑﺎن ﻛﺎج ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻪ ﻣﻴﺪون‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ دو ﺻﺒﺢ ﻳﻪ ﭘﺮادو ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮓ ﺑﺎ دو ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﺑﺎ ﺳﺮ و وﺿﻌﻲ ﻣﺮﻓﻪ در ﺣﺎل ﺟﺮ و ﺑﺤﺚ ﺑﺎ دﺧﺘﺮي ﺑﺎ‬
‫ﻣﺎﻧﺘﻮي ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮓ و ﺑﺪن ﻧﻤﺎ و ﺷﺎﻟﻲ ﺳﺮخ و ﭼﻬﺮه اي ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ آراﻳﺶ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ! دﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﻧﺎز و ﻛﺮﺷﻤﻪ در ﺣﺎل ﻻس زدن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﺎز ﻧﻜﻦ دارﻳﻢ ﻣﻲ رﻳﻢ وﻳﻼي ﻟﻮاﺳﻮن ﻫﺎ! ﺗﻮ ﻋﻤﺮت اون ﺟﺎ رﻓﺘﻲ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻮن ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺮو!‬

‫ﭘﺴﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﺟﻬﻨﻢ و ﺿﺮر ﺑﻴﺎ ﺑﺎﻻ وﻟﻲ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﮕﻢ ﻧﺘﻮﻧﻲ راﺿﻴﻤﻮن ﻛﻨﻲ از ﭘﻮل ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎ؟‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻛﻲ!‬
‫*****‬

‫ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﺟﺎده ي ﻟﻮاﺳﻮن ﻳﻪ ﭘﺮاﻳﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻧﺸﻴﻦ ﻳﻚ زوج ﺟﻮان‪ ،‬ﻛﻨﺎر ﺟﺎده‪ ،‬درﺧﺘﻲ رو در ﺣﺎل ﺳﻮﺧﺘﻦ دﻳﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮان از روي ﻛﻨﺠﻜﺎوي‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﻧﮕﻪ داﺷﺖ و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻏﺮ ﻏﺮ ﻫﻤﺴﺮش‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺗﻴﺶ رﻓﺖ و ﺑﺎ دﻳﺪن ﺟﺴﺪي ﻛﻪ داﺧﻞ آﺗﺶ در ﺣﺎل ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺑﻮد از ﺗﺮس ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ دوﻳﺪ و ﻣﺜﻞ ﻳﻚ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﭘﻠﻴﺲ ﺧﺒﺮ داد‪!...‬‬
‫*****‬
‫‪ -‬اﻟﻮ‪ ...‬ﻧﻴﺴﺘﻲ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬ﻛﻮﺷﻲ؟‬
‫‪ -‬اﻟﻮ راﺗﻴﻦ‪ ...‬ﻋﺸﻖِ ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻨﺪ‪ ‬دﻣﺎغِ ﻣﻦ‪ ،‬ﻛﺠﺎﻳﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻨﺎل ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ؟‬
‫‪ -‬ﻫﻮ‪ ...‬ﭼﻨﺪ روز ﻧﺒﻮدم ﺑﺪ اﺧﻼق ﺷﺪي ﺑﺎز ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎم ﺑﺴﺎزﻣﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﻴﺎ‪ ،‬ﺟــــــــﻮن در ﺧﺪﻣﺘﻴﻢ!‬

‫‪ -‬ﻣﺮدك ﻫﻴﺰ ﺗﻮ از اول ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﺸﻢ داﺷﺘﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ از ﺳﺎل اول داﻧﺸﻜﺪه ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ دﻳﮕﻪ ﺳﺮ ﺻﺒﺤﻲ‪ ،‬ﺳﺮ ﻣﻨﻮ ﺧﻮردي‪ ،‬ﻗﺮﺑﻮن ﺻﺪﻗﻪ ام ﻫﻢ ﻛﻪ رﻓﺘﻲ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺮو ﻛﭙﻪ ات رو ﺑﺬار ﻛﻪ ﻣﻨﻢ ﺑﺮم ﺑﻪ ﻣﻤﻠﻜﺘﻢ ﺧﺪﻣﺖ ﻛﻨﻢ!‬
‫‪ -‬اوووف ﮔﻨﺪه‪ ،‬ﻣﻴﺎي ﺑﺎز راﺗﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪاﻧﮕﻬﺪارت ﺑﺎﺷﻪ ﻋﺰﻳﺰم!‬
‫ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻛﺮﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎي ﻋﺸﻖِ ﻣﻦ ﺑﻴﺮون ﻳﻪ ﻟﻨﮕﻪ ﭘﺎ واﻳﺴﺎده! ﻳﻚ ﭘﺮوﻧﺪه ﺗﻮي ﺟﺎده‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻨﺪ ﺷﺐ ﺑﻴﺪار ﺧﻮاﺑﻲ‪ .‬ﭘﺲ ﮔﺎز و آب و ﺑﺮق رو ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ! از ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻴﺮون و ﺑﺎ ﻛﺮﻣﻲ ﻣﻲ رﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﺟﺎده ﻟﻮاﺳﻮن‪ .‬ﻳﻪ ﺟﺴﺪ‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻛﻨﺎر ﺟﺎده ﻛﻪ ﻳﻪ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺟﻮون ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدﻧﺪ! ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﺣﺎدﺛﻪ ﻣﻲ رﺳﻴﻢ! ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﭘﺮاﻛﻨﺪه در ﺣﺎل ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده‬
‫ﻣﻲ ﺷﻢ‪ ،‬ﺑﻮي ﺳﻮﺧﺘﮕﻲ ﺑﺪي ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﻣﻲ ﺧﻮره ﻣﺜﻞ ﮔﻮﺷﺖ‪ ‬ﺳﻮﺧﺘﻪ‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﻣﻴﺮم‪ ...‬دﻛﺘﺮ و ﻫﻤﻜﺎرش در ﺣﺎل ﺑﺮرﺳﻲ ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬دﻛﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم دﻛﺘﺮ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻲ‪ ،‬ﺟﺴﺪ اﻳﻨﻪ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺑﺸﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺖ ﺟﺴﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ازش ﻧﻤﻮﻧﺪه‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺗﻮي ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻫﻮﻳﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺑﺨﻮرﻳﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ ﺧﻮدﺗﻮن رو ﺑﻜﻨﻴﺪ‪ .‬راﺳﺘﻲ ﻟﺒﺎﺳﻲ‪ ،‬ﻧﺸﻮﻧﻪ اي؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ‪ ...‬ﺗﺎزه ﺟﺴﺪ اﻧﮕﺎر ﻟﺨﺖ ﻣﺎدرزاد ﺑﻮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ ﺟﺴﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻳﻪ زﻧﻪ و وﻗﺘﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﺗﻨﺶ ﻧﺒﻮده!‬
‫ﺣﺮف دﻛﺘﺮ ﺑﺪ ﺟﻮر ﻣﻨﻮ ﺗﻮي ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﺑﺮه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻲ دوﻧﻴﻦ ﻛﻪ ازﺗﻮن ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮام؟ اﺣﺘﻤﺎل ﺗﺠﺎوز‪ ،‬درﮔﻴﺮي‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻲ رو ﺑﺮام ﻣﺸﺨﺺ ﻛﻦ‪ .‬ﭼﻮن ﻛﻤﻲ ﻛﺎرﺗﻮن ﻣﺸﻜﻠﻪ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺷﺐ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫ﻣﻴﺪم ﮔﺰارش رو ﺑﺮام ﺑﻔﺮﺳﺘﻲ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺷﺐ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺶ رو ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻲ ﺣﺪاﻗﻞ ﻳﻪ ﭼﻴﺰِ ﺑﻪ درد ﺑﺨﻮر ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﺑﺮﺳﻮن!‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻌﻲ ﺧﻮدم رو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻌﻲ و ﺗﻼﺷﺖ رو ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﮕﻴﺮ!‬
‫دﻛﺘﺮ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن ﻣﻴﺪه و ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮده ﺳﻤﺖ اون ﺗﻴﻜﻪ ﮔﻮﺷﺖ ﺳﻮﺧﺘﻪ! ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال از زن و ﻣﺮدي ﻛﻪ ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدﻧﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﻧﺪارن‬
‫ﻛﻪ ﺑﮕﻦ! ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﺗﻤﺎﺳﺸﻮن ﻣﻲ ﮔﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﺑﺮن ﻛﺎر دﻳﮕﻪ اي ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﻧﺪارم! از ﺟﺴﺖ و ﺟﻮي اﻃﺮاف‪ ،‬ﭼﻴﺰي دﺳﺘﻢ رو ﻧﻤﻲ‬
‫ﮔﻴﺮه‪ .‬ﺑﻪ اﺟﺒﺎر ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدﻳﻢ ﻛﻼﻧﺘﺮي!‬
‫ﻳﻪ ﺟﺴﺪ ﺑﻲ ﻫﻮﻳﺖ‪ ،‬ﻳﻪ زن ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﺪﻧﻲ ﺑﺮﻫﻨﻪ! اﺣﺘﻤﺎل ﭼﻬﻞ درﺻﺪ رو ﺑﻪ ﺗﺠﺎوز ﻣﻴﺪم و ﺷﺼﺖ درﺻﺪ رو ﺑﻪ دزدي! ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ از ﻛﺠﺎ‪ ،‬وﻟﻲ ﺧﺒﺮ‬
‫ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﺟﺴﺪ ﺑﻪ روزﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ و ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻣﻲ رﺳﻪ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰي از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﺮد ﻳﺎ زن ﻫﺴﺖ اﻋﻼم ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﺗﻤﺎم اون روز رو ﻣﺸﻐﻮل ﺟﺴﺖ و ﺟﻮ ﺗﻮي اﻓﺮادي ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎﺷﻮن اﻋﻼم ﮔﻤﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺸﻮن رو ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺻﺪ و ﭘﻨﺠﺎه‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬اوﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺮد ﻳﺎ ﺑﭽﻪ ﺑﻮد رو از ﻟﻴﺴﺖ ﺣﺬف ﻛﺮدﻳﻢ ﺑﺎزم ﺗﻌﺪاد ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ زﻳﺎد ﺑﻮد ﭼﻴﺰي ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﭼﻬﻞ ﺧﺎﻧﻮاده! اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﻪ‬
‫دﻛﺘﺮ ﻓﺸﺎر آوردم ﻛﻪ ﻓﺮدا ﻇﻬﺮ ﮔﺰارﺷﺶ روي ﻣﻴﺰم ﺑﻮد!‬

‫دﺧﺘﺮي ﺑﻴﺴﺖ و ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ‪ ...‬ﮔﺰارش دﻧﺪون ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪ ...‬دي ان اي ﻣﻮﺟﻮدش ﻫﻨﻮز ﻗﺎﺑﻞ آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻴﺴﺖ‪ ...‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺗﺠﺎوز ﺑﻮده ﭼﻮن ﺿﺮﺑﺎت‬
‫ﺑﺪي ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺶ وارد ﺷﺪه و ﺟﺎﻟﺐ ﺗﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از آﺗﻴﺶ زدﻧﺶ ﻣﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﺟﺴﻢ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮش اﺻﺎﺑﺖ ﻛﺮده و ﻣﺮگ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻮده! ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ‬
‫دﻳﮕﻪ اي ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻦ‪ ...‬ﻫﻴﭻ اﺛﺮي‪ ...‬ﺟﺴﺪ ﺑﺪ ﺟﻮر ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد!‬
‫ﺑﺎ اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ‪ ،‬ﻟﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﺧﺎﻧﻮاده ﻛﻪ دﺧﺘﺮ ﮔﻤﺸﺪه ﺗﻮي اﻳﻦ رﻧﺞ ﺳﻨﻲ داﺷﺘﻦ رﺳﻴﺪ! در ﺣﺎل ﺑﺎﻻ‪ -‬ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﺮدن ﻟﻴﺴﺖ و ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﻫﺎ ﺑﻮدم‬
‫ﻛﻪ ﻛﺮﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ اوﻣﺪه ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻛﺎر داره!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ ﻫﺴﺖ؟‬
‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﺳﺘﺶ داﺧﻞ!‬

‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ از اﺗﺎق رﻓﺖ ﺑﻴﺮون! ﺳﺮم ﻫﻨﻮز ﺗﻮي ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﺮدن ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺗﻖ ﺗﻖ ﻛﻔﺶ زﻧﻮﻧﻪ اي اوﻣﺪ و ﺑﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ‬
‫ﺑﺮام آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﻋﻄﺮ ﺳﺮد و ﻣﻼﻳﻢ‪ .‬ﻋﻄﺮي ﻛﻪ ﻳﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻬﻢ آراﻣﺶ ﻣﻲ داد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﻳﻪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻖ ﻛﺸﻴﺪم‪ .‬ﺻﺪاي ﻇﺮﻳﻔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم راﺗﻴﻦ!‬

‫ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬از دﻳﺪﻧﺶ ﺟﺎ ﺧﻮردم وﻟﻲ ﺧﻮدم رو ﻧﺒﺎﺧﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻨﻲ ﺧﺸﻚ و ﺳﺮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﻮﻧﺪي ﺧﺎص ﺧﻮدش ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻲ ﻋﺰﻳﺰم ژاﻟﻪ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺎﺑﻘﺖ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮﻣﻲ اﻳﺸﻮن رو راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻴﺮون! و ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﺴﺌﻮل ﻫﺴﺘﻢ راﻫﺸﻮن ﻧﺪﻳﺪن‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬

‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ اﻟﻜﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻣﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺮﻣﻲ اﮔﻪ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴﻪ دﻳﮕﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ آﺧﺮ اﻳﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎزداﺷﺖ و اﻧﻔﺮادي رو ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﻲ ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻮد؟‬
‫ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻤﺎرش ﻛﺮدم‪.‬‬

‫‪ -‬ﻳﻚ‪ ...‬دو‪ ...‬ﺳﻪ‪ ...‬ﭼﻬﺎر‪ ...‬ﭘﻨﺞ‪.‬‬

‫وﻗﺘﻲ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم ﺧﺒﺮي ازﺷﻮن ﻧﺒﻮد‪ .‬از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داﺷﺘﻢ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﺪم‪ .‬از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺗﻤﺮﻳﻦ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي!‬
‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﻪ ﻫﺪف زدم ﻳﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺸﺎب ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮدم وﻟﻲ ﻣﻲ دوﻧﻢ دﻳﮕﻪ آروم ﺑﻮدم! وﻗﺘﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺗﻮي اﺗﺎقِ ﻛﺎرم‪ ،‬ﮔﺰارش ﻛﺎﻣﻞ دﻛﺘﺮ‬

‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺴﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ روي ﻣﻴﺰم ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﮔﻤﺸﺪه ﻫﺎي ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم "ﻫﺎﻧﺎ ﻛﻴﺎﻧﭙﻮر" ﺳﺎل ‪ 89‬اﻋﻼم ﻛﺮدﻧﺪ از ﺧﻮﻧﻪ ﻓﺮار‬
‫ﻛﺮده و ﺑﺮاي ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻧﻤﻮﻧﻪ دي ان اي و ﮔﺰارش دﻧﺪون ﭘﺰﺷﻜﻴﺶ رو ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ در ﺻﻮرت ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﺟﺴﺪي ﺑﻲ ﻫﻮﻳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫اش رو در ﺟﺮﻳﺎن ﺑﺬارن! اﻻﻧﻢ ﺳﺎﺑﻘﻪ ي دﻧﺪون ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ آدرس و ﻧﺸﻮﻧﻲ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم‪ .‬ﺧﻮﻧﻪ اي ﺳﻤﺖ ﮔﻴﺸﺎ‪ ...‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ رو ﺻﺪا زدم و ﺑﺎﻫﺎش رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ‬
‫آدرس!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن اﻳﻦ ﻛﻮﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ﻳﺎ ﭼﭗ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻦ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎش‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺗﻮي ﻛﻮﭼﻪ ﺑﻴﺎي!‬

‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪم و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻛﻮﭼﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎﻳﻲ ﺧﻮﻧﻪ رد ﻛﺮدم ﻛﻪ رﺳﻴﺪم ﺑﻪ ﭘﻼك ‪ 5/13‬ﻫﻤﻴﻨﻪ! زﻧﮓ رو زدم‪ ،‬ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻴﻮﻣﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ‬
‫زﻧﮓ زدم‪ .‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﺧﺒﺮي ﻧﺸﺪ‪ .‬زﻧﮓ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻛﻨﺎري رو زدم‪ .‬زﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ...‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺧﺎﻧﻮم‪ ،‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻛﻨﺎرﻳﺘﻮن آﻗﺎي ﻛﻴﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫زن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ از داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﻴﺠﺎن زده اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻨﻴﺪ اﻻن ﻣﻴﺎﻳﻢ!‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺮد و زن ﺟﻮوﻧﻲ اوﻣﺪﻧﺪ ﺑﻴﺮون‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻛﻴﺎﻧﭙﻮر ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ داﺧﻞ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻐﻠﻲ و ﻛﻠﻴﺪ اﻧﺪاﺧﺖ و در رو ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ داﺧﻞ!‬
‫رو ﺑﻪ زن ﺟﻮون ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﺮو ﺗﻮ‪ ،‬ﻓﻌﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ اﻳﻨﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻲ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻲ ﺷﺪه!‬

‫زن ﻳﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و رﻓﺖ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮن!‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺳﻤﺖ آﻻﭼﻴﻖ‪ ،‬اﺻﻼ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﻮﺑﻪ؟ ﻣﻦ اﻫﻞ ﻣﻘﺪﻣﻪ ﭼﻴﻨﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ ﻳﻪ راﺳﺖ ﻣﻴﺮم ﺳﺮ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺎﻧﺎ ﻛﻴﺎﻧﭙﻮر ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻦ؟‬

‫رﻧﮕﺶ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﭘﺮﻳﺪ ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟ دزدي ﻛﺮده؟ ازش ﺷﻜﺎﻳﺖ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﻦ؟‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮِ ﻛﻮﭼﻴﻜﺘﺮﻣﻪ ﻛﻪ اي ﻛﺎش ﻧﺒﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﻴﺎﻳﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟ ﭼﻲ ﺷﺪه؟ اﮔﻪ ﻛﺎري ﻛﺮده ﻣﻦ ﮔﺮدن ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮم‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺷﺐ دﻳﮕﻪ ﻋﺮوﺳﻴﻤﻪ و ﻫﻤﻮن ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﻣﻢ ﺑﺮﻳﻢ آﻟﻤﺎن‪ .‬ﭘﺪر و‬

‫ﻣﺎدرم ﻫﻢ اون ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دو روز ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺷﻤﺎ رو در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮي ﺟﺎده ﻟﻮاﺳﻮن ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺪ و اﻻن ﻫﻢ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻴﻪ!‬
‫ﻧﻔﺴﺶ رو داد ﺑﻴﺮون و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣ‪‬ﺮد؟‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪﻳﻦ؟‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ --‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﻮﻛﻪ ﺷﺪم‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻫﺎﻧﺎ از ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬درﺳﺖ ﺷﺐ ﻋﺮوﺳﻴﺶ ﻓﺮار ﻛﺮد ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﻦ ﻣ‪‬ﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻛﻠﻲ ازش ﻣﺪارك داده ﺑﻮدﻳﻦ دﺳﺖ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ؟‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اوﻧﻢ ﻛﺎر ﻧﺎﻣﺰدش ﭘﮋﻣﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺮ ﺟﻮر ﺷﺪه ﭘﻴﺪاش ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آدرس و ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺎﺑﻘﺶ رو ﻟﻄﻒ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺪﻳﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺗﺎ ﺗﻜﻤﻴﻞ ﺷﺪن ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻣﻤﻨﻮع اﻟﺨﺮوج ﻫﺴﺘﻴﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا؟ اﮔﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻫﻤﺴﺮم ﺑﻔﻬﻤﻦ‪ ،‬ﺑﺮام ﺑﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬اوﻣﺪﻳﻢ و ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﻋﺮوﺳﻴﻢ رو ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻢ؟ ﻣﻦ درﺳﺖ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻋﻜﺴﺶ‬
‫رو ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ﻳﻪ ﺟﻮون ﻛﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﻣﺎه از ﮔﻢ ﺷﺪﻧﺶ دﻳﺪم‪ ،‬ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﺧﺎﻛﺶ ﻛﺮدم! و ﺧﻮاﻫﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺎﻧﺎ ﻧﺪارم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻫﺮﺗﻮن ﻣﻬﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ وﻟﻲ اﻻن ﻳﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ي ﻗﺘﻞ روي ﻣﻴﺰ ﻣﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻞ ﺑﺸﻪ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﻤﻜﺎري ﺧﻮدﺗﻮن رو داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﺟﺮاﻳﺪ از اﻳﻦ ﺟﺴﺪ و ﺣﺎدﺛﻪ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪن وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﻫﻮﻳﺘﺶ ﺑﺮاﺷﻮن ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺻﺪاش درﺑﻴﺎد ﺧﻮدﺗﻮن ﺗﻤﺎم‬
‫اﻃﻼﻋﺎت رو ﺑﻬﻤﻮن ﺑﺪﻳﻦ!‬
‫ﻛﻼﻓﻪ و ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﺪوﻧﻴﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻪ‪ ،‬ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ ...‬ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺮف ﻫﺎﺗﻮن ﺛﺒﺖ ﺑﺸﻪ!‬

‫ﺗﺎ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺑﺮه و آﻣﺎده ﺑﺸﻪ و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﺧﺒﺮ ﺑﺪه‪ ،‬ﻣﻨﻢ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ! روي ﺗﻤﺎم وﺳﺎﻳﻞ ﻣﻼﻓﻪ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬روي دﻳﻮار ﻳﻪ ﻋﻜﺲ‬
‫ﺑﺰرگ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﻳﻪ ﮔﺮوه دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺑﺮف ﺑﺎزي ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻋﻜﺲ رو ﻳﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ! از روي دﻳﻮار ﺑﺮش‬

‫داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻫﻢ ﺣﺎﺿﺮ و آﻣﺎده اوﻣﺪ داﺧﻞ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻗﺎب ﻋﻜﺲ رو ﺑﺮداﺷﺘﻤﺶ!‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﻤﻪ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺑﻪ ﻫﺎﻧﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮي اون ﻋﻜﺲ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫از ﺧﻮﻧﻪ زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻛﺮﻣﻲ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻤﻮن ﺳﺮﻳﻊ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو روﺷﻦ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎ ﺳﻮار ﺷﺪم رو ﺑﻪ ﻛﺮﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اول ﺑﺮو داروﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮاي ﺳﺮدردم ﻣﺴﻜﻦ ﺑﮕﻴﺮ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺑﺮو ﻛﻼﻧﺘﺮي!‬
‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺴﻜﻦ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ .‬ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺎ ﺧﻮردم‪ .‬ﺳﻼم ﻧﻈﺎﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٤٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دادم و ﺧﺸﻚ واﻳﺴﺎدم‪.‬‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻲ ﺳﺮﮔﺮد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻻزﻣﻪ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﺮرﺳﻲ ﻫﺎي اوﻟﻴﻪ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﻴﺎ اﺗﺎﻗﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و از اﺗﺎق رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻣﺴﻜﻦ رو ﺑﺪون آب ﺧﻮردم و رو ﺑﻪ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺗﻌﺎرف ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﺸﻴﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ از اول ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺟﺰ ﻫﺎﻧﺎ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ دﻳﮕﻪ اي ﻧﺪارم‪ .‬ﻛﻼ ﺳﻪ ﭘﺴﺮ و ﻳﻚ دﺧﺘﺮﻳﻢ‪ .‬ﭘﺪرم ﺗﺎﺟﺮه و ﻣﺎدرم ﻳﻜﻲ از دﺧﺘﺮﻫﺎي ﻋﺸﺎﻳﺮ ﺑﺨﺘﻴﺎري و از ﻧﻈﺮ ﺛﺮوت ﻫﻢ‬
‫ﺧﻴﻠﻲ از ﭘﺪرم ﺳﺮﺗﺮه! ﻫﺎﻧﺎ ﺗﻪ ﺗﻐﺎري ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﺎ ﺑﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺷﺮ و ﺷﻴﻄﻮن و اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻋﺰﻳﺰ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ در اﺧﺘﻴﺎرش ﺑﻮد‪ .‬از‬
‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ آﺧﺮﻳﻦ ﻣﺪل وﻟﻲ ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﭘﮋﻣﺎن از ﻫﺎﻧﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺖ‪ .‬ﻫﺎﻧﺎ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ روي ﺣﺮف ﭘﺪرم ﺣﺮف ﻧﻤﻲ زد‪ ،‬ﺑﺎﻫﺎش‬

‫ﻟﺞ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﻴﺴﺖ زن ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺸﻪ! وﻟﻲ ﭘﺪرم ﺳﺮﺳﺨﺘﻲ ﻧﺸﻮن داد‪ .‬اﻋﺘﺼﺎب ﻏﺬاي ﻫﺎﻧﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺑﺮادر ﻫﺮ ﻛﺎري ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺑﺎ‬
‫زور‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻬﺪﻳﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﺘﻚ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻣﺤﺒﺖ ﻓﺎﻳﺪه اي ﻧﺪاﺷﺖ ﻣﺮغ ﻫﺎﻧﺎ ﻳﻚ ﭘﺎ داﺷﺖ‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻳﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﻪ ﻛﻴﺶ داد و ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ‬
‫اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﻮ ﻣﺘﺸﻨﺞ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ آروم ﺑﺸﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اون ﺟﺎ ﻫﻢ ﻟﺠﺒﺎزي ﻫﺎي ﻫﺎﻧﺎ اداﻣﻪ داﺷﺖ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻳﻚ روز ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﺎﻧﺎ‬
‫ﮔﻢ ﺷﺪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﻌﺪ از ﻳﻪ ﺷﺒﺎﻧﻪ روز ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدﻳﻢ ﻣﺜﻞ ﺳﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﺦ و ﺑﻲ ﺣﺎل‪ .‬ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺗﻬﺮان ﻗﺒﻮل ﻛﺮد ﺑﺎ ﭘﮋﻣﺎن ازدواج ﻛﻨﻪ وﻟﻲ درﺳﺖ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ راﺿﻲ ﺷﺪه روز ﻋﺮوﺳﻴﺶ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻋﺮوﺳﻲ از آراﻳﺸﮕﺎه ﻓﺮار ﻛﺮد! ﻛﻤﺮ ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻜﺴﺖ‪ .‬ﭘﺪرم ﻛﻪ ﺳﻜﺘﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﺎدرم‬
‫ﻫﻢ ﻛﻪ ﺟﺎي ﺧﻮدش رو داﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺮادر ﺑﺰرﮔﺘﺮم ﻫﺎدي‪ ،‬ﻧﺎﻣﺰدﻳﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮار ﻫﺎﻧﺎ ﺑﻬﻢ ﺧﻮرد‪ ،‬زﻧﺪﮔﻴﻤﻮن از ﻫﻢ ﭘﺎﺷﻴﺪ! وﻟﻲ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ اﺗﻔﺎق زﻣﺎﻧﻲ‬
‫اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﻣﺎه دوﻧﺪﮔﻲ ﺑﺮاي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن ﻫﺎﻧﺎ‪ ،‬ﻳﻪ ﺷﺐ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﺮاب ﺑﻮد ﺑﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﻳﻜﻲ از دوﺳﺘﺎم‪ ،‬رﻓﺘﻴﻢ ﻳﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻛﻪ اي ﻛﺎش‬

‫ﻧﻤﻲ رﻓﺘﻢ‪ .‬اون ﺟﺎ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﻣﺠﻠﺲ‪ ،‬ﭘﺴﺮ ﻋﻴﺎﺷﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻋﻜﺲ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ي ﻫﺎﻧﺎ رو در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺑﻐﻞ ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﺎﻧﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ روي ﭘﺎش‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬روي دﻳﻮار زده ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ دوﺳﺖ دﺧﺘﺮﺷﻪ‪ .‬اون ﻛﺜﺎﻓﺖ از ﺗﻦ و ﺑﺪن ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻦ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻳﺦ‬
‫ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎﺳﻲ داد و ﮔﻔﺖ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﻫﻤﻮن ﺧﻮﻧﻪ اﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺎﻧﺎ اون ﺟﺎ ﺗﻦ ﻓﺮوﺷﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﺎي ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ رﺳﻴﺪ‪ ،‬زد زﻳﺮ ﮔﺮﻳﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﻟﻴﻮان آب ﺑﺮاش رﻳﺨﺘﻢ و ﺑﻪ زور ﺑﻪ ﺧﻮردش دادم!‬
‫ﻛﻤﻲ ﻛﻪ آروم ﺷﺪ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻦ ﭼﺮا ﻫﺎﻧﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻣﺮده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ از اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻴﻦ؟‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﮋﻣﺎن؟‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﺟﺎن ﺑﻴﺎ ﻧﺎﻣﺰدت رو ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم وﻟﻲ ﺑﺒﺨﺶ ﻛﻪ دﺳﺘﻤﺎﻟﻲ ﺷﺪه ﺑﺮاي ﻳﻪ ﻣﺸﺖ ﻧﺎﻣﺮد؟‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻮم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ از داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮون‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﮋﻣﺎن ﻛﻴﺎﻧﭙﻮر ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎش ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻴﭗ اﺳﭙﺮت وﻟﻲ ﺳﻴﺎه ﭘﻮﺷﻴﺪه‪ .‬ﻫﻴﻜﻞ ورزﻳﺪه اي داره ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ورزﺷﻜﺎره‪ .‬ﻛﻨﺎر ﭘﻴﺸﻮﻧﻴﺶ ﻳﻪ زﺧﻢ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮﺳﺖ‬
‫اﻧﮕﺎري ﺗﺎزه اﺳﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬در ﻣﺤﻞ ﻛﺎرﺗﻮن ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﻳﺎ ﺑﻴﺮون؟‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﺮﻗﻲ ﻧﺪاره!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻲ رﻳﻢ داﺧﻞ اﺗﺎق ﺧﻮدﺗﻮن!‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬از اﻳﻦ ﻃﺮف ﻟﻄﻔﺎ!‬

‫در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﺶ ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺗﻴﺰ ﻫﻢ ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮي ﺑﺰرگ ﻛﻪ اﻏﻠﺐ ﻛﺎرﻣﻨﺪاش دﺧﺘﺮﻫﺎي ﺟﻮون و ﺻﺪ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺸﺘﺮي‬
‫ﭘﺴﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ! ﭘﻮزﺧﻨﺪي روي ﻟﺒﻢ ﺟﺎ ﺧﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ ...‬ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻲ ﻣﻲ رﺳﻴﻢ ﻛﻪ روي درش ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ! ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﺎ آراﻳﺶ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﺗﻨﺪ ﭘﺸﺖ‬
‫ﻣﻴﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن ﭘﮋﻣﺎن و ﻣﻦ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﻣﺎﻧﺘﻮي ﻛﻮﺗﺎه‪ ‬اﻧﺪاﻣﻴﺶ ﺑﺪ ﺟﻮر داره ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻟﻮﺳﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﻨﺎب ﻣﻬﻨﺪس ﺧﻮش اوﻣﺪﻳﻦ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎن دارم‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﺗﺎ ﻛﻲ ﻛﺎرﻣﻮن ﻃﻮل ﺑﻜﺸﻪ‪ .‬ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ وﺻﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻴﺎد داﺧﻞ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻳﻦ؟ ﺑﻪ‬
‫ﻣﺴﺌﻮل ﺗﺪارﻛﺎت ﻫﻢ ﺑﮕﻴﻦ وﺳﺎﻳﻞ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ رو ﺑﻴﺎره اﺗﺎقِ ﻣﻦ ﺑﺮاي دو ﻧﻔﺮ!‬

‫ﻣﻨﺸﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﺟﻨﺎب ﻣﻬﻨﺪس!‬
‫ﭘﮋﻣﺎن در اﺗﺎق رو ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﺗﻌﺎرف ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﺑﺮم داﺧﻞ! اﺗﺎﻗﺶ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدﺷﻪ‪ ،‬ﺧﺸﻚ و ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ‪ .‬دﻛﻮري ﺑﺎ رﻧﮓ ﻫﺎي ﺳﻴﺎه و ﻛﻤﻲ ﻗﻬﻮه اي‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻓﺘﺮ ﺧﺸﻜﻲ دارﻳﻦ!‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺎرم و ﻣﺸﺘﺮي ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﺎن اﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ رو اﻳﺠﺎب ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﺗﻮن دﻟﻴﻞ اوﻣﺪن ﻣﻦ رو ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻛﺎرﺗﻮن ﮔﻔﺘﻨﺪ؟‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ درﺑﺎره ي ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﻫﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻧﻲ؟‬

‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﺎﻧﺎ رو ﻫﺎﻧﻲ ﺻﺪا ﻣﻲ زدﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎري ﻛﻪ دﺧﺘﺮﻋﻤﻮﺗﻮن رو دﻳﺪﻳﻦ ﻛﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺖ روز ﻧﺤﺴﻲ ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ازدواج ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ دﻟﻴﻠﻲ داره دﺧﺘﺮي ﻣﺜﻞ ﻫﺎﻧﺎ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮاش ﻣﻬﻴﺎﺳﺖ روز ازدواﺟﺶ ﻓﺮار ﻛﻨﻪ؟‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﮔﻔﺖ دوﺳﺘﻢ ﻧﺪاره ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ام ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻨﻪ اﺣﻤﻖ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺮﻳﺎن ﻛﻴﺶ ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻤﻲ ﻫﻮل ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﻳﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺳﺎده ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﺧﻮردي‪ ،‬دﻋﻮاﻳﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﺑﻴﻦ ﺷﻤﺎ و ﻫﺎﻧﺎ ﺑﻮد؟‬

‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ دﻟﺨﻮري ﺳﺎده ﺑﻮد!‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺳﻮال ﺑﻌﺪي رو ﺑﭙﺮﺳﻢ در اﺗﺎق زده ﺷﺪ و ﻣﻨﺸﻲ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺳﻴﻨﻲ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ دو ﻓﻨﺠﻮن ﻗﻬﻮه ﺑﺎ ﻛﻴﻚ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺧﺮاﻣﺎن ﺧﺮاﻣﺎن داﺷﺖ راه‬
‫ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﺷﺎره ي ﺳﺮ ﭘﮋﻣﺎن‪ ،‬اول ﺟﻠﻮي ﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﭘﮋﻣﺎن! ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي ﻫﻢ روي ﻟﺒﺶ ﺑﻮد‪ .‬اﺧﻤﺎم ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺗﻮي ﻫﻢ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ از اﺗﺎق‬
‫رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ ،‬دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﻮال ﻛﺮدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ! ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﻣﺎه ﺑﻲ ﺛﻤﺮ از ﮔﺸﺘﻦ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻳﻦ و ﺑﻲ ﺧﻴﺎل ﻫﺎﻧﺎ ﺷﺪﻳﻦ؟‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬دوﺳﺘﺶ داﺷﺘﻢ وﻟﻲ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻛﻪ ﺧﻮدم رو ﻓﺪا ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﭘﻴﺪا ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻮاده دﻳﮕﻪ ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﭼﻮن ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻋﺎﻗﺒﺖ اﻳﻦ ﺟﻮر‬

‫ﻓﺮارﻫﺎ ﭼﻴﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻌﻼ از ﺷﻬﺮ ﺧﺎرج ﻧﺸﻴﺪ ﭼﻮن ﺑﺮاي اداﻣﻪ ي ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎري ﺷﻤﺎ اﺣﺘﻴﺎج دارﻳﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ آﺧﺮﻳﻦ ﺳﻮال‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎل اﻳﻦ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺎﻧﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻳﻪ‬

‫رﻗﻴﺐ ﻋﺸﻘﻲ روز ﻋﺮوﺳﻴﺶ ﻓﺮار ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻪ؟‬

‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻧﮕﺎم ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﭘﺎي ﻛﺴﻲ وﺳﻂ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرش ﻣﻦ ﺑﻮدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎن! ﭘﺲ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻛﻮﭼﻴﻚ دﻳﮕﻪ اي ﻳﺎدﺗﻮن اوﻣﺪ از دوﺳﺖ ﻳﺎ آﺷﻨﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻓﺮار ﻫﺎﻧﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻳﻦ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﻤﺎره ي‬
‫ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ‪ ...‬ﺑﺎ اﺟﺎزه!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم‪.‬‬

‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﻬﻮه ﺗﻮن رو ﻣﻴﻞ ﻧﻜﺮدﻳﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﺣﺎل اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﺧﻮرم‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن!‬

‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﮕﻴﻦ ﻫﺎﻧﺎ رو ﻛﻲ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﻴﺪﻳﻦ؟‬

‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺪوم ﺧﺎﻧﻮاده؟ ﺑﺮادرش ﻛﻪ ﻧﮕﺮان ﻋﺮوﺳﻴﺸﻪ و ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ درﮔﻴﺮ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮدﺗﻮن‪ .‬ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻛﻔﻦ و دﻓﻨﺶ رو ﺑﻪ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻣﻲ ﺳﭙﺎرﻳﻢ ﻛﻪ‬

‫اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻳﻪ ﺟﺎي ﭘﺮت ﺧﺎﻛﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدم ﻣﻴﺎم ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻓﺎﻣﻴﻼش ﺗﺤﻮﻳﻠﺶ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﺟﻮر راﺣﺘﻴﻦ‪ .‬ﺑﺮاي ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻫﺎي ﻻزم‪ ،‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ اﻗﺪام ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺎ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم!‬
‫ازش ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﺮدم و از ﺷﺮﻛﺖ زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﺪم‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ رو ﺟﺎي دﻳﮕﻪ اي ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدم ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺧﻮدم‬
‫راﻧﻨﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬از ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻪ دور ﺷﺪم اوﻣﺪم ﭼﻬﺎر راه ﻣﻨﺘﻬﻲ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي رو رد ﻛﻨﻢ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻴﺰ و ﺳﺮدي ﺧﻮرد ﭘﺸﺖ‬
‫ﮔﺮدﻧﻢ و ﺻﺪاي ﻧﺎزﻛﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻜﻮن ﻧﺨﻮري ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻮ داري؟ از در و دﻳﻮارش داره ﺧﺎك ﻣﻲ ﺑﺎره‪ .‬ﭘﺮ از ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت و ﺳﻮﺳﻚ و ﺣﺸﺮه اﺳﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ دﻳﺪ زدﻧﺖ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻦ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدي؟ و ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺎوردﻣﺖ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﺮاي دﻛﻮراﺳﻴﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﺪي و ﺑﻬﺘﺮه‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎت ﻫﻢ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ وﮔﺮﻧﻪ؟‬
‫دﺧﺘﺮ ﺟﻮون‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ ﺧﻮب ﺗﺮﺳﻴﺪي ﻫﺎ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺪاري؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻟﻮﺳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻮچ‪ ...‬ﺟﺴﺪ ﻣﺴﺪﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻦ!‬

‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﺷﺎﻟﺶ رو ﻛﻪ از ﺳﺮش آوﻳﺰون ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻢ و دﻧﺒﺎل ﺧﻮدم ﻛﺸﻴﺪم ﺳﻤﺖ در ﺧﻮﻧﻪ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬اي ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰم‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺧﻮدت رو ﺑﻲ ﻃﺎﻗﺖ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺷﺐ وﻗﺖ دارﻳﻢ!‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ در رو ﺑﺎز ﻛﺮدم و ﻫﻮﻟﺶ دادم ﺗﻮي ﻛﻮﭼﻪ و در رو از روش ﺑﺴﺘﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺪاش ﻣﻲ اوﻣﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻮي ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﭼﺮا در رو ﺑﺴﺘﻲ ﻫﺎن؟‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ داﺧﻞ ﻛﻴﻒ و ﺳﻮﻳﭻ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ و از در ﭘﺸﺘﻲ زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺗﻮي ﻛﻮﭼﻪ‪ ،‬ﺟﻠﻮي در ﺧﻮﻧﻪ واﻳﺴﺎده ﺑﻮد و ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد از دﻳﻮار ﺑﺮه‬

‫ﺑﺎﻻ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دارم ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ اﮔﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻲ ﻓﻘﻂ ده دﻗﻴﻘﻪ وﻗﺖ داري وﮔﺮﻧﻪ دﻳﮕﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮدﺗﻪ ﻛﻪ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﺸﻲ!‬

‫ﺑﺎ دﻫﻨﻲ ﺑﺎز داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ده دﻗﻴﻘﻪ از ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺷﺮوع ﺷﺪ!‬
‫ﭘﺸﺖ ﻛﺮدم ﺑﻬﺶ و راه اﻓﺘﺎدم ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ .‬ﺻﺪاي ﻗﺪم ﻫﺎي ﺗﻨﺪش اوﻣﺪ‪ .‬ﺧﻮدش رو رﺳﻮﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﭼﻪ ﺟﻮري از ﺧﻮﻧﻪ اوﻣﺪي ﺑﻴﺮون؟‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻫﻔﺖ دﻗﻴﻘﻪ ﻓﺮﺻﺖ داري!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺪي ﺟﺪي ﭼﻪ ﺟﻮري اوﻣﺪي ﺑﻴﺮون؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﻨﺞ دﻗﻴﻘﻪ!‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ رﺳﻴﺪم و ﺳﻮار ﺷﺪم‪ .‬زل زدم ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺷﺪ دو دﻗﻴﻘﻪ!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ ات ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺎور ﻛﻦ ﻗﺼﺪ اذﻳﺖ ﻧﺪارم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻲ ﺛﺎﻧﻴﻪ‪ .‬ﺑﻴﺴﺖ و ﻧﻪ‪ ...‬ﺑﻴﺴﺖ و ﻫﺸﺖ‪ ...‬ﺑﻴﺴﺖ و ﻫﻔﺖ‪...‬‬

‫ﺷﻤﺎرﺷﻢ ﻛﻪ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ ده ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﭘﺮﻳﺪ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺐ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ده دﻗﻴﻘﻪ ات ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺣﺎﻻ ﺣﺮف ﺑﺰن!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﻤﻢ ﺳﺎﻗﻲ و ﻟﻲ ﻟﻲ ﻫﺮ ﭼﻲ دوﺳﺖ داري ﺻﺪام ﺑﺰن‪ .‬ﺗﻮ ﭘﺎرك ﺳﺎﻗﻲ‪ ،‬ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎ ﻟﻲ ﻟﻲ‪ ،‬وﻟﻲ ﺗﻮ ﭘﺮي ﺻﺪام ﻛﻦ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ اﻫﻞ ﻛﺠﺎم ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ‬

‫از ﻛﺠﺎ ﻫﻢ اوﻣﺪم ﻛﺎري ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎش ﻓﻘﻂ ﺑﺪون ﻛﻪ اون ﺟﺎده ﻟﻮاﺳﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺟﻨﺎزه رو ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ و زﺧﻤﻲ دﻳﮕﻪ ﻫﻢ داده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺒﺮ رو از ﻛﻲ ﺷﻨﻴﺪي و ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻦ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدي؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺒﺮ رو ﻛﻪ ﺗﻮي ﺗﻲ وي دﻳﺪم‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻢ وﻗﺘﻲ از ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ اوﻣﺪي ﺑﻴﺮون ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻛﺮدم‪ .‬اﺳﻢ و رﺳﻢ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﻮدي دﻳﮕﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‬
‫ﺳﺮﻳﻊ ﺷﻨﺎﺧﺘﺖ وﻟﻲ ﺧﻮدم ﻧﻴﻮﻣﺪم ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدم‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻨﺘﻢ ﻛﻪ ﻗﻔﻠﺶ ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﺑﺎ دو ﺗﺎ ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﺮدن ﺳﻨﺠﺎق ﺳﺮ‪ ،‬ﺑﺎز ﺷﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺗﻮي ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﻮده ﭼﻪ ﻃﻮري رﻓﺘﻲ ﺗﻮش؟‬

‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺳﺮﺑﺎز ﻻﻏﺮه ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻞ و ﭼﻞ ﺗﺸﺮﻳﻒ داره‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ رو دم در ﻛﻼﻧﺘﺮي ول ﻛﺮده ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻫﺎﻧﺎ ﺑﮕﻮ‪ ،‬از ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﺶ؟‬
‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻋﺮوﺳﻲ ﺧﻮﻧﻴﻦ و ﻣﺎﻟﻴﻦ ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬اﺳﻤﺶ ﻫﺎﻧﺎ ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ ﺑﻌﺪ از ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺗﻲ ﺗﻲ‪ .‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎرش ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اون‬
‫ﺑﺪﺟﻨﺲ ﺑﻌﺪ از ﻳﻚ ﻣﺎه از ﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ ﺳﺎل زودﺗﺮ ازش اوﻣﺪه ﺑﻮدم ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ‪ ،‬ﺟﻮري ﻛﻪ ﻫﺮ روز ﻳﺎ ﺗﻮي ﭘﺎرﺗﻲ ﻫﺎي ﺳﺎﻗﻲ ﺑﻮد ﻳﺎ آﺧﺮ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ‬
‫ﺗﻮ ﺑﻐﻞ اﻳﻦ و اون‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻬﺮ ﻣﺎه ﭘﺎرﺳﺎل ﻳﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ از ﺧﺮ ﭘﻮل ﻫﺎي ﮔﻨﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻦ و ﺗﻲ ﺗﻲ ﺷﺪﻳﻢ ﻣﺴﺌﻮل ﻣﻮاد و ﺳﻮرﺳﺎت و ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ وﻟﻲ‬
‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺗﻲ ﺗﻲ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺧﻮﻧﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺷﺪ و ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬ﺻﺒﺢ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ اوﻣﺪم ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻲ ﺗﻲ ﮔﻔﺖ اون ﺟﺎ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺑﻮده و‬

‫ﺟﺮﻳﺎن زﻧﺪﮔﻴﺶ رو ﺑﺮام ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮد!‬

‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اداﻣﻪ اش؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اوه ﺑﺎﺑﺎ‪ ...‬ﺗﻮي اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻫﻢ ﻳﻪ ﭼﻴﻜﻪ آب ﻣﻲ ذارن‪ ،‬ﮔﻠﻮم ﺧﺸﻚ ﺷﺪ‪ ،‬داﺳﺘﺎن ﻛﻪ ﺑﺮات ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬اﻳﻦ ده دﻗﻴﻘﻪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺷﺪ ﺻﺪ دﻗﻴﻘﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اداﻣﻪ اش رو ﻣﻲ رﻳﻢ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺮام ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ!‬

‫ﺳﻮﺗﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ‪ ...‬اﮔﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻴﺎم ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﻗﺎﻳﻢ ﻣﻮﺷﻚ ﺑﺎزي ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻛﺠﺎ؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮدت!‬
‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اول ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻪ آدرس اون ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ اون ﺷﺐ رﻓﺘﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اداﻣﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﻢ ﻣﻲ رﺳﻴﻢ!‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻦ رو روﺷﻦ ﻛﺮدم و راه اﻓﺘﺎدم‪ .‬اوﻧﻢ ﻣﺦ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻛﺎر ﮔﺮﻓﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺣﺮف زدن ﻛﺮد‪ .‬وﺳﻂ ﺻﺤﺒﺖ ﻫﺎش آدرس ﻫﻢ ﻣﻲ داد‪ .‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺣﺪﺳﻢ‬
‫درﺳﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻨﺰل ﻧﺎﻣﺰد ﮔﺮام!‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻨﻢ آدرس ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻳﺎ رﺳﺘﻮران ﻳﺎ ﻛﺎﻓﻲ ﺷﺎپ؟‬
‫از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪم و در ﺳﻤﺖ ﭘﺮي رو ﺑﺎز ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻤﻨﻮن از ﻛﻤﻜﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻛﻪ وﻇﻴﻔﻪ ات ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﮔﺮدي ﺧﻮﻧﻪ ات ﻳﺎ ﻫﺮ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻮدي ﭼﻮن ﻣﻦ دارم ﻣﻴﺮم ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﻛﻪ‬
‫ﻧﻤﻴﺎي‪ .‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﻣﻴﺪي ﺗﺎ اﮔﻪ ﻛﺎري ﺑﺎﻫﺎت داﺷﺘﻢ ﺧﺒﺮت ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﮔﻴﺠﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺮم؟ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﻣﻮاﻇﺐ ﺟﻮن ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﭼﻴﺰي دﻳﺪي؟ ﺷﺎﻫﺪ ﻗﺘﻞ ﺑﻮدي؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﺎر ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﺷﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ از ﺟﻮن ﻣﻦ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻛﻨﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻮن ﺗﻮ ارزش داره؟‬

‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﺪاره‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮي ﻟﺠﻨﺰار ﻏﺮق ﺷﺪم؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻘﻂ وﻇﻴﻔﻪ دارم ﻗﺎﺗﻞ رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ ﻫﻤﻴﻦ و ﺑﺲ!‬

‫از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪ و ﻋﺼﺒﻲ رﻓﺖ ﻛﻨﺎر ﺧﻴﺎﺑﻮن و ﺑﻠﻨﺪ داد زد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ي اون ﻧﺎﻣﺮدﻫﺎي دﻳﮕﻪ اي ﻫﻴﭻ ﻓﺮﻗﻲ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ﻧﺪاري!‬
‫از ﺣﺮﻓﺶ ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺟﻮاﺑﺶ رو ﺑﺪم ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻢ ﻧﻘﺶ زﻣﻴﻦ ﺷﺪ و ﻣﻮﺗﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ دور ﺷﺪ‪...‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭘﻨﺠﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟؟؟ اﻻن ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﻮﺷﮕﻞ و ﻣﺎﻣﺎﻧﻲ روي ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب اﺗﺎق ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﻴﺪه؟ روي ﭼﻪ ﺣﺴﺎﺑﻲ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻴﻪ آوردي ﺧﻮﻧﻪ؟‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬زﻧﮓ ﻧﺰدم ﻛﻪ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﺑﮕﻲ ﺷﻤﺎره ي ﺗﻤﺎس اون دﻛﺘﺮ ﮔﻮر ﺑﻪ ﮔﻮرت رو ﻣﻲ ﺧﻮام! در ﺿﻤﻦ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺗﻮ آوردﻣﺶ ﻧﻪ ﺧﻮدم‪ .‬اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ‬

‫ﻛﺎرواﻧﺴﺮاﺳﺖ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﮕﻪ ﺑﺪﺗﺮ! اﺻﻼ ﭼﺮا ﻧﺒﺮدﻳﺶ ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ ،‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ ...‬ﻫﺎ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ اﺻﻼ ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻨﮓ ﻛﺮدم ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ درﮔﻴﺮ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺸﻢ دﻳﮕﻪ ﻛﺸﺶ ﺟﺰﺋﻴﺎت دﻳﮕﻪ رو ﻏﻴﺮ از ﭘﺮوﻧﺪه ﻧﺪارم! ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎره ي اون دﻛﺘﺮ رو‬
‫ﻣﻴﺪي ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﺰﻳﺰم ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ اون زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻲ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻮدم راه ﻫﺎي ﺟﻠﻮﮔﻴﺮي رو ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬ﻧﻴﺴﺖ اﻻن ﻫﻨﮓ ﻛﺮدي ﺣﻮاﺳﺖ ﺟﻤﻊ ﻧﻴﺴﺖ! ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻓﻴﻪ‬
‫ﺑﺮي ﺗﺎ داروﺧﻮﻧﻪ ي ﺳﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮن و‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣــــــــﻴﻦ!‬
‫ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻓﺘﻲ ﻳﻜﻲ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻴﻪ‪ ،‬ﭼﻴﻪ‪ ،‬آوردي ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻌﺪ داد ﻫﻢ ﻣﻲ زﻧﻲ؟ ﺑﺮو ﻳﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﭘﻨﺒﻪ و اﻟﻜﻞ ﺑﺮاي ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﻲ ﺑﮕﻴﺮ ﺑﺮاي دﺳﺖ و ﭘﺎش‬

‫ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻲ اﻓﺘﺎده روي آﺳﻔﺎﻟﺖ ﻫﺎ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎل ﻛﻮﻓﺘﮕﻲ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻳﻪ ﭘﻤﺎد ﺑﮕﻴﺮ‪ .‬در ﺿﻤﻦ وﻗﺘﻲ ﺑﻬﻮش اوﻣﺪ زرﺗﻲ ﺳﺮش داد ﻧﺰﻧﻲ و ﻣﺜﻞ ﻫﺎﭘﻮ ﭘﺎﭼﻪ‬
‫ﺑﮕﻴﺮي‪ ،‬اول از ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ و اﻳﻨﺎش ﺑﭙﺮس ﺑﻌﺪ اﮔﻪ درد ﺳﻴﻨﻪ داﺷﺖ اوﻧﻢ از ﻧﻮع ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺎﻳﺪ دﻳﮕﻪ ﺑﺒﺮﻳﺶ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ رو ﺧﻮدم اﻧﺠﺎم ﺑﺪم؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬پ ن پ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻣﻦ اﻻن درﺑﺴﺖ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم ﻣﻴﺎم ﺑﺮات اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ اون ﻳﻪ دﺧﺘﺮه!‬

‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟـــــــﻮن‪ ...‬ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ اش ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺑﻜﻨﻲ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺴﺨﺮه‪ ...‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻬﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻤﺸﻮ ﺑﺎﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ آش و ﻻش ﺑﻐﻠﺶ زدي‪ ،‬آوردي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻦِ ﺑﺪﺑﺨﺖ‪ ،‬ﺗﺎزه ﻣﻲ ﮔﻲ ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺤﻞ ﺗﺼﺎدف ﻛﻪ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﻛﻤﻚ ﻛﺮد‪ ،‬اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ از ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻠﻚ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻛﻨﺎري وﻳﻠﭽﺮ ﻣﺎدرش رو ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺧﻮدﺷﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﺮد آوردﻳﻤﺶ داﺧﻞ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﻓﺮدا ﺑﺮي ﺑﻬﺸﺖ زﻫﺮا ﻳﻪ ﻗﺒﺮ ﺑﺨﺮي ﭼﻮن‪...‬‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﺪي داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬دﺧﺘﺮه ﺗﻠﻒ ﺷﺪ!!!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺎﺑﺎ رﻓﺘﻢ!‬
‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮدم‪ .‬ﺳﺮي ﺑﻪ ﭘﺮي زدم‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﺳﻴﻨﻪ اش ﺧﺲ ﺧﺲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬از ﺧﻮﻧﻪ زدم ﺑﻴﺮون و ﭼﻴﺰي رو ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺧﺮﻳﺪم و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻤﻮن ﻃﻮر ﺑﻲ ﺣﺎل روي ﺗﺨﺖ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻨﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺨﺖ و ﻣﻼﻓﻪ و ﺗﺸﻚ رو آﺗﻴﺶ ﺑﺰﻧﻢ! ﺷﺎﻟﺶ ﺧﻮﻧﻲ ﺑﻮد‪ ،‬از‬

‫ﺳﺮش ﺑﺮداﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎش زرد ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﻲ ﺧﻮن ﻗﺎﻃﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺤﻞ زﺧﻢ رو ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﻳﻪ ﻇﺮف آب و ﻳﻪ دﺳﺘﻤﺎل آوردم و ﺧﻮن‬
‫ﻫﺎي ﺻﻮرﺗﺶ رو آروم آروم ﭘﺎك ﻛﺮدم‪ .‬رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﺶ ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﻤﺎل‪ ،‬ﻗﺮﻣﺰ و ﻛﻤﻲ ﺳﻴﺎه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬دور ﭼﺸﻤﺎش ﺳﻴﺎه ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ از آراﻳﺶ‬
‫ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮب ﻛﻪ ﺗﻤﻴﺰ ﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﻢ ﺑﻪ ﻳﻪ زﺧﻢ ﮔﻮﺷﻪ ي ﭘﻴﺸﻮﻧﻴﺶ اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻧﺒﻮد وﻟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﮔﻴﺠﮕﺎﻫﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ رﮔﺶ ﭘﺎره‬

‫ﺷﺪه ﭼﻮن ﺧﻮن زﻳﺎدي اوﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺘﺎدﻳﻦ و ﭘﻨﺒﻪ ﺿﺪ ﻋﻔﻮﻧﻴﺶ ﻛﺮدم‪ .‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺎﻟﻪ ي رﻳﺰي ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﺳﺮش ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺗﺎزه ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫رو ﺧﻮب ﻣﻲ دﻳﺪم‪ .‬ﭼﺸﻤﺎش ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﮋه ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪي داﺷﺖ‪ .‬اﺑﺮوﻫﺎش ﻫﻢ ﻛﻮﺗﺎه ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺮ ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﻟﺐ و دﻫﻨﺸﻢ ﻛﻪ ﺧﻮب ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺠﺰﻳﻪ و ﺗﺤﻠﻴﻞ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٥٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﻮرﺗﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ‪» :‬ﻧﺎﻣﺤﺮﻣﻪ‪ ...‬ﻫﺎن! ﭘﺲ ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻧﺖ ﭼﻴﻪ؟«‬

‫از ﺟﺎم ﭘﺎﺷﺪم رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﮔﺸﻨﺸﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﻮپ آﻣﺎده ﻣﻲ ﻧﺪازم ﺗﻮي ﻗﺎﺑﻠﻤﻪ و ﻣﻲ ذارم روي ﮔﺎز! ﺧﻮدﻣﻢ ﻣﻴﺮم‬
‫ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﻛﺎرم و ﭼﻨﺪﺗﺎﻳﻲ از آدرس ﻫﺎي ﻛﺴﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ي ﻫﺎﻧﺎ ﻣﻈﻨﻮﻧﻦ‪ ،‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻳﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ‬

‫ﺻﺪاي ﺟﻴﻐﻲ اوﻣﺪ‪ .‬اﺳﻠﺤﻪ ام رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ و از اﺗﺎق ﻛﺎرم دوﻳﺪم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ از اﺗﺎق ﺧﻮاﺑﻢ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬ﺗﺎ در رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ ،‬ﺟﻴﻎ ﺑﻨﻔﺸﻲ ﮔﻮش‬
‫ﻫﺎم رو ﻛﺮ ﻛﺮد‪ .‬ﭘﺮي ﺑﺎ ﺳﺮي ﺑﺎﻧﺪاژ ﺷﺪه در ﺣﺎل ﺟﻴﻎ ﻛﺸﻴﺪن ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎزه ﻳﺎدم اوﻣﺪ ﻛﻪ اون ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻨﻪ! ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻮان داد زدم‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻛـــــﺖ!‬

‫ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا داد ﻣﻲ زﻧﻲ ﻫﺎن؟‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﮔﺸﺎد ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﻦ زل زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻻل ﺷﺪي؟‬
‫ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﻣﻨﻮ ﺑﻜﺸﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻌﻼ ﻧﻪ!‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﻠﺤﻪ ﺑﺮاي ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻴﻐﻲ ﻛﻪ زدي ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻛﺴﻲ اوﻣﺪه ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻳﺎدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮي اﺗﺎﻗﻲ!‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭼﺮا اﻳﻨﺠﺎم؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﻣﻮﺗﻮري زد ﺑﻬﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻢ آوردﻣﺖ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻮن ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺒﺮﻣﺖ!‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻲ ﺑﺒﺮي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻴﺪم ﻋﻤﺪي ﺑﻬﺖ زده ﺑﺎﺷﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ زدي!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺗﺮس ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻚ ﺣﺪﺳﻪ ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﺟﺎﻳﻴﺖ درد ﻧﺪاره؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮدي! اﺻﻼ ﻳﻪ دﻛﺘﺮ ﻧﻴﺎوردي ﺑﺎﻻي ﺳﺮم؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻮدت ﺑﺒﻴﻦ ﻛﺠﺎ درد داري‪ .‬راﺳﺘﻲ دﻓﻌﻪ ي آﺧﺮت ﺑﺎﺷﻪ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺟﻴﻎ ﻣﻲ زﻧﻲ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻟﺒﺎش رو ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺑﺎ!‬
‫از اﺗﺎق رﻓﺘﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻟﺒﺎﺳﺎش ﺧﺎﻛﻲ و ﻛﻤﻲ ﭘﺎره ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﺗﻴﺸﺮت و ﻳﻪ ﺷﻠﻮار از ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ ام ﺟﺎ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬دادم ﺑﭙﻮﺷﻪ‪.‬‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﺣﻤﻮم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو وﻟﻲ ﻧﻪ ﺣﻮﻟﻪ دارم ﺑﻬﺖ ﺑﺪم‪ ،‬ﻧﻪ وﺳﺎﻳﻞ ﺣﻤﻮم!‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد‪ ...‬زﺧﻤﻢ رو ﺑﺎز ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ اﻻﻧﻢ ﻧﺮو ﺣﻤﻮم‪ ،‬ﻳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﺮو‪ .‬ﺳﺮﮔﻴﺠﻪ ﻧﺪاري؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﮔﺸﻨﻤﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺪم ﺑﺨﻮري!‬

‫دﻧﺒﺎﻟﻢ اوﻣﺪ ﺗﻮي آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ و ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﻇﺮف ﺳﻮپ اﺧﻤﺎش رﻓﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ! ﺑﺎ ﻧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮپ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻲ! اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻪ رﺳﺘﻮراﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ وﻗﺖ ﻏﺬا درﺳﺖ ﻛﺮدن دارم‪ ،‬اﻳﻦ ﻓﻌﻼ ﺑﺮاي ﺑﺪﻧﺖ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﭼﻴﺰه!‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﺼﺎدف ﻛﺮدم از اون ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺷﺪه‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﻏﺬاي ﻣﻘﻮي ﺑﺨﻮرم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻚ رﺑﻊ ﻓﺮﺻﺖ داري ﺑﺨﻮري ﻳﺎ ﮔﺸﻨﻪ ﺑﻤﻮﻧﻲ!‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻋﺎدت داري ﻫﻤﺶ زﻣﺎن ﺑﮕﻴﺮي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬از اﻻن ﻳﻚ رﺑﻊ ات ﺷﺮوع ﺷﺪ!‬

‫ﺑﺎ ﻏﺮ ﻏﺮ ﺳﻮﭘﺶ رو ﺧﻮرد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﻮم ﺷﺪن ﻏﺬاش ﻳﻪ ﻛﺎﻏﺬ و ﺧﻮدﻛﺎر ﺟﻠﻮش ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ رو ﻛﻪ ﺑﻬﻢ زده ﺑﻨﻮﻳﺴﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﭼﻴﺰي ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﻔﺘﻲ ﺑﻨﻮﻳﺴﻲ!‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻼ ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺎﻧﺎ ﺑﻮدي؟‬

‫ﻫﻮل ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻲ اوﻟﺶ ﺑﻮدم وﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﻳﻪ آدرس دﻳﮕﻪ ﺑﺮام اوﻣﺪ‪ ،‬رﻓﺘﻢ اون ﺟﺎ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ رو ﻛﻪ ﻫﺎﻧﺎ ﺳﻮار ﺷﺪه دﻳﺪي؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻳﻪ ﻛﻤﺮي ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﻬﺘﺮه از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ از ﻫﺎﻧﺎ ﺟﺪا ﺷﺪي‪ ،‬ﺑﺮام ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻲ!‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺑﮕﻢ از ﺧﻮﻧﻪ ﻛﻪ زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون ﻫﺮ دوﻣﻮن ﺑﻪ ﻳﻪ آدرس ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ اوﻟﻲ ﻳﻪ ﻣﺮد ﺳﻦ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺰء ﻣﺸﺘﺮي ﻫﺎي ﺛﺎﺑﺖ ﺑﻮد‪ .‬دوﻣﻲ ﻳﻪ‬
‫ﭘﺎرﺗﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻮاد ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ .‬ﺗﻮي راه ﮔﺎﻫﻲ ﻫﺎﻧﺎ ﻳﻪ اوﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﻲ زد ﻛﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﺮ و وﺿﻊ اون ﺷﺐ ﻣﺎ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﺑﻮد!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اون ﺷﺐ ﻛﺪوم ﺧﻴﺎﺑﻮن ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﺪ؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬آدرس اوﻟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻴﺪون آزادي ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﻦ از ﻫﺎﻧﺎ‪ ،‬از ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻛﺎج ﺟﺪا ﺷﺪم و رﻓﺘﻢ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺮدي ﻛﻪ زﻧﮓ زده ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻗﺮص ﻫﺎ ﻳﺎ ﻫﻤﻮن ﻣﻮاد دﺳﺖ ﻛﺪوﻣﺘﻮن ﺑﻮد؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺖ ﻫﺎﻧﺎ‪ .‬اون ﺷﺐ ﻗﺮار ﺑﻮد اون ﺳﺎﻗﻲ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﻲ وﺳﻂ راه ﺑﺴﺘﻪ ﻗﺮص ﻫﺎ رو داد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻛﻤﻲ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﺗﻮ ﻗﺮص ﻫﺎ رو ﮔﺮﻓﺘﻲ و از ﻫﺎﻧﺎ ﺟﺪا ﺷﺪي؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ...‬ﻗﺮار ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﺸﺘﺮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ اوﻧﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد وﻟﻲ ﻟﺤﻈﻪ ي آﺧﺮ ﻫﺎﻧﺎ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻛﻤﺮي ﺳﻔﻴﺪ‬
‫رﻧﮕﻲ ﻛﻪ دو ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺟﻮون ﺗﻮش ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﻴﻮﻣﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺖ ﺧﺒﺮي‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﺪاد ﻛﻪ ﻣﻴﺎد ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪ -‬اول ﻛﻪ ﺳﻮار ﺷﺪ‪ ،‬اس داد ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺮم اون ﺑﺎ ﻫﻤﻮﻧﺎ ﻣﻴﺎد ﭘﺎرﺗﻲ وﻟﻲ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺸﺘﺮي ﻧﻤﻲ رﺳﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدم‪ ،‬رﻓﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﭘﺎرﺗﻲ ﻫﻢ ﻧﻴﻮﻣﺪ؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا از دم در اوﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ﺷﺐ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﺮه ﻳﻪ ﺑﺎغ ﺗﻮي ﻟﻮاﺳﻮن‪ ،‬دو ﻧﻔﺮن ﻣﻨﻢ اﮔﻪ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺮم ﺑﺎﻫﺎش! ﻣﻦ ﻗﺒﻮل ﻧﻜﺮدم ﭼﻮن ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﻛﺎر‬
‫ﺳﺎﻗﻲ ﺑﻮدن ﻫﻢ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﺑﻮد! ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدش ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮن ﭼﻨﺪ ﺗﺎﻳﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻮي اون ﺟﺎده ﻳﺎ اذﻳﺖ ﺷﺪن ﻳﺎ ﺧﻔﺘﺸﻮن ﻛﺮدن و ﭘﻮل‬
‫ﻳﺎ ﻃﻼﻳﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻦ ازﺷﻮن دزدﻳﺪن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﮕﻪ ﺧﺒﺮي ﺑﻬﺖ ﻧﺪاد؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻓﺮداش ﻛﻪ ﺗﻲ وي اﻋﻼم ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﻳﻪ ﺟﺴﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺗﻮي ﺟﺎده رو داد و ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻫﺎﻧﺎﺳﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻛﺪوم از ﺳﺮﻧﺸﻴﻦ ﻫﺎي ﻛﻤﺮي رو ﻧﺪﻳﺪي؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﻮد وﻟﻲ ﭘﻼك ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﻣﺪرﻛﻲ داﺷﺘﻲ و رو ﻧﻜﺮدي؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﻻن ﮔﻔﺘﻢ!‬

‫ﺷﻤﺎره ﭘﻼك رو ﺑﺮام ﻧﻮﺷﺖ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮﻳﻊ زﻧﮓ زدم ﻣﺮﻛﺰ ﺗﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺎﺷﻴﻦ رو درﺑﻴﺎرن! ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻠﻔﻨﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ رو ﺑﻪ ﭘﺮي ﻛﻪ داﺷﺖ ﻣﻲ‬
‫رﻓﺖ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺣﻤﻮﻣﺖ رو ﺑﺮي ﺗﺎ ﺑﻔﺮﺳﺘﻤﺖ ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎي اﻣﻦ!‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ اﻳﻨﺠﺎ اﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا اﻣﻦ ﺗﺮ از اﻳﻨﺠﺎ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ ﭼﻮن ﺻﺎﺣﺒﺨﻮﻧﻪ اش ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ و ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻤﻮﻧﻲ‪ .‬ﭘﺲ ﺳﺮﻳﻊ‬
‫دوش ﺑﮕﻴﺮ ﻛﻪ ﺑﺮﻳﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ از ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻲ؟‬
‫اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪﺧﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺘﺮﺳﻢ؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن وﻗﺘﻲ ﺗﻴﺰي ﭼﺎﻗﻮ روي ﮔﺮدﻧﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﻮن ﻧﺪادي؟‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﭻ دﺳﺘﺖ درد ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻳﻪ ﻣﭻ ﭘﻴﭽﻮﻧﺪي دﻳﮕﻪ! وﻟﻲ ﻧﺰدي ﻧﺎﻛﺎرم ﻛﻨﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ دﻟﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻧﺎﻛﺎرت ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﺗﻮ از ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻲ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻳﻪ زﻧﻢ و ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻮ رو از ﺧﻮد ﺑﻲ ﺧﻮد ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺗﺎزه ﺗﻮ ﻫﻢ ﺗﻨﻬﺎ و ﺧﻮﺷﮕﻞ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺗﻨﻬﺎ و ﺧﻮﺷﮕﻞ‪...‬‬

‫ﻣﻜﺎن ﻫﻢ ﻛﻪ داري!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮد و ﺧﺸﻜﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد دوش ﺑﮕﻴﺮي‪ ،‬زﺧﻤﺖ ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ! ﺗﺎزه ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻋﻔﻮﻧﺖ ﻫﻢ ﻛﺮده ﭼﻮن ﺗﺐ ﻛﺮدي و داري ﻫﺬﻳﻮن ﻣﻲ ﮔﻲ! درﺑﺎره ي ﺗﺮس ﻫﻢ‪...‬‬

‫آره‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ وﻟﻲ ﻧﻪ از ﺗﻮ ﻳﺎ ﺧﻮدم‪ ،‬از ﺧﺪاﻳﻲ ﻛﻪ داره ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺟﺎي ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ زودﺗﺮ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ!‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺗﺮﺳﻮ! ﻣﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻢ ﻛﺎر ﻫﻤﻮن ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﺟﺎﻧﺶ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ دﻳﺪﻳﺶ؟‬

‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﺗﻮﻟﺪش ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺎﻧﺎ ﻣﺜﻞ دﻳﻮوﻧﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ رﻓﺖ رﺳﺘﻮراﻧﻲ ﻛﻪ اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻣﻲ داد‪ ،‬از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﻢ دوﺳﺘﺶ داﺷﺖ ﻫﻢ‬
‫ازش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻟﻴﻠﺶ رو ﺗﻮ ﻣﻲ دوﻧﻲ؟‬
‫ﭘﺮي‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﺧﺎن ﻛﻴﺎﻧﭙﻮر ﺑﻬﺶ دﺳﺖ درازي ﻛﺮده ﺑﻮد اوﻧﻢ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮاده اش ﺑﺮن ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻫﺎﻧﺎ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺷﺸﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻫﻤﻪ ي ﻣﺸﺨﺼﺎت درﺳﺘﻪ؟‬

‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﺧﻮدرو ﻣﺎل ﭘﮋﻣﺎن ﻛﻴﺎﻧﭙﻮره!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي!‬

‫اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ داد و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون! ﺑﻌﺪ از ﺣﺮف ﻫﺎي ﭘﺮي‪ ،‬ﻛﺮﻣﻲ رو ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮدم ﻣﺤﻞ ﻛﺎر ﭘﮋﻣﺎن ﺗﻮي ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻪ آدم ﺟﺪي و ﺧﺸﻜﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ‬
‫دوﺳﺖ دﺧﺘﺮي‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﺎﻣﺰدي ﻫﻴﭽﻲ ﻓﻘﻂ ﻛﺎر‪ ...‬و ﺗﻔﺮﻳﺤﻲ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ!‬
‫ﭘﺮي رو ﺑﻪ زور از ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻴﺮون آوردم و ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮم‪ ،‬ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎي اﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻢ! اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه داﺷﺖ زﻣﺎن زﻳﺎدي ازم ﻣﻲ‬

‫ﮔﺮﻓﺖ و اﻳﻦ ﻣﻨﻮ ﻋﺼﺒﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎي ﭘﺮي ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ ﻣﻲ زدم ﻛﻪ ﺗﻠﻔﻦ داﺧﻠﻲ اﺗﺎﻗﻢ ﺑﻪ ﺻﺪا دراوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﻫﺎﺗﻮن ﻛﺎر دارن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ رﺳﻢ ﺧﺪﻣﺘﺸﻮن!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ اﺗﺎق اﺟﻼس ﺑﺎﺷﻴﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫و ﺗﻖ ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮدم‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ رو ﻛﻢ داﺷﺘﻢ! ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﮔﺰارش دﻛﺘﺮ رو ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬ﭼﻴﺰ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اي ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﻫﻢ ﻛﻪ ﻃﻲ‬
‫ﺗﻤﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﮔﺮﻓﺘﻢ اﺻﻼ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺎﻧﺎ ﻧﺪارﻧﺪ! ﺑﺮادرﺷﻢ ﻛﻪ درﮔﻴﺮ ﻛﺎرﻫﺎي ﻋﺮوﺳﻴﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﮋﻣﺎن ﻫﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺰ‬
‫ﺧﺎﺻﻲ ازش ﻧﺪﻳﺪم!‬

‫اَه اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻬﻢ رﻳﺨﺖ‪ .‬اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻛﻤﻚ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي اﻳﻦ وﺳﻂ ﻛﻢ ﺑﻮد! آدرس وﻳﻼ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻟﻮاﺳﻮن رو ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﮔﺸﺖ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل اﻳﻦ‬
‫ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻏﻴﺮ از ﭘﮋﻣﺎن و ﺑﺮادرش دﺳﺘﺸﻮن ﺗﻮي ﻛﺎر ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﻮد‪ .‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼك ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﺎل ﭘﮋﻣﺎن ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ ﺣﺲ ﺷﺸﻤﻢ ﻗﺒﻮل ﻧﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﻛﺎر اون‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬اﺣﺴﺎﺳﻢ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭘﺮي راﺳﺖ ﺑﮕﻪ! اﺻﻼ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻪ ﻃﻮر ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق اﺟﻼس‪.‬‬

‫ﺳﺮﺑﺎزي ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﺑﻮد ﺑﻪ اﺣﺘﺮاﻣﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺳﻼم ﻧﻈﺎﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺣﺖ ﺑﺎش‪ .‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻨﺘﻈﺮﻧﺪ!‬
‫ﺗﻘﻪ اي ﺑﻪ در زدم و ﭘﺲ از ﺷﻨﻴﺪن "ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ" رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬در رو ﻛﻪ ﺑﺎز ﻛﺮدم ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﭼﺎدري داﺧﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻼم ﻧﻈﺎﻣﻲ دادم‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﺴﺘﺎده راﺣﺘﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ ﻛﺎرﻣﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﻪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻳﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي دور اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدم و ﻧﺸﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎر ﭘﺮوﻧﺪه ي اون دﺧﺘﺮه ﺑﻪ ﻛﺠﺎ رﺳﻴﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮاﺣﻞ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ رو داره ﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ...‬ﭘﺲ ﺗﺎ ﭘﺲ ﻓﺮدا ﮔﺰارﺷﺶ اول وﻗﺖ روي ﻣﻴﺰم ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻗﺒﻞ از اﺗﻤﺎم وﻗﺖ اداري روي ﻣﻴﺰﺗﻮﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻬﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ﺳﺮِ ﻛﺎر ﺧﻮدﻣﻮن!‬
‫اﺷﺎره اي ﺑﻪ اون ﺧﺎﻧﻮم ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﺸﻮن ﺳﺘﻮان دوم آﭘﺎﻣﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ و از اﻣﺮوز ﺗﻮي ﮔﺮوه داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﻣﻲ ﺷﻦ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﻣﻦ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻨﻨﺪ!‬

‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮد و ﺧﺸﻜﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻻزم ﺑﻪ ﻳﺎدآوري ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮم و آﻗﺎ ﻫﻢ ﻓﺮﻗﻲ ﻧﺪاره!‬
‫ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺮﺻﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻤﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺣﻀﻮر ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم در ﮔﺮوﻫﺘﻮن ﻫﺴﺘﻴﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻣﺎ ﺳﺮﺑﺎز‪ ،‬ﺳﺮﺟﻮﺧﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺳﺘﻮان ﺳﻮم ﻫﻢ دارﻳﻢ وﻟﻲ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﻣﺸﺘﺮك ﻛﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﺗﻮي ﺗﺤﻘﻴﻘﺎﺗﺸﻮن از ﺑﺎﻗﻲ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻗﺒﻮل ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ وﻟﻲ ﺧﻮدﺷﻮن اﻛﺜﺮ ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺎ رو ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺣﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﻛﺎرم رو از اﻣﺮوز ﺷﺮوع ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺣﺘﻤﺎ!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و رو ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﻣﻲ رم ﻛﺎرﻫﺎي ﻧﻬﺎﻳﻲ ﭘﺮوﻧﺪه ي ﺟﺴﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪم!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻓﻘﻂ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد‪ .‬در اﺗﺎق رو ﺑﺎز ﻛﺮدم و ﺑﻪ ﺳﺘﻮان ﺗﻌﺎرف زدم‪ .‬اوﻧﻢ ﺳﺮﻳﻊ رﻓﺖ ﺑﻴﺮون! ﺧﻮاﺳﺘﻢ از اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺑﺸﻢ ﻛﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺪام زد ﺑﺎ ﻟﺤﻦ آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻧﻔﺴﻢ رو ﺑﺎ ﺣﺮص دادم ﺑﻴﺮون و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪.‬‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ژاﻟﻪ رو دﻳﺪي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ اي ﻫﻢ رﺳﻴﺪﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺸﺘﺮ از ده دﻗﻴﻘﻪ ﺗﻮي اﺗﺎﻗﻢ ﻧﻤﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺮﻓﺶ رو ﻛﻪ زد ﻣﻨﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻤﺶ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟ اون اوﻣﺪه ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺒﺮان ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺷﻤﺎ ﺗﻮي ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺧﺼﻮﺻﻲ ﻫﻤﻪ ي زﻳﺮدﺳﺘﺎﺗﻮن دﺧﺎﻟﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ؟‬
‫اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و از اﺗﺎﻗﺶ زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻛﻼﻓﻪ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ اﺗﺎﻗﻢ‪ .‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺑﻘﻴﻪ ي ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﺧﻮش و ﺑﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ!‬
‫ﺳﺘﻮان‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻣﺎده ﺑﺎش ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻪ آدرس ﺑﺮي!‬

‫ﺳﺘﻮان‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اوﻣﺪ داﺧﻞ اﺗﺎﻗﻢ روي ﻳﻪ ﺑﺮﮔﻪ آدرس ﺧﻮﻧﻪ ي اﻣﻨﻲ رو ﻛﻪ ﭘﺮي ﺗﻮش ﺑﻮد ﻧﻮﺷﺘﻢ و دادم دﺳﺘﺶ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻴﺮي ﺑﻪ اﻳﻦ آدرس و ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻛﻪ اون ﺟﺎﺳﺖ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ اﻳﻨﺠﺎﻳﻲ!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﭼﻲ ﺑﺮم ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﻴﺮون‪ ،‬ﺳﺮﺑﺎزي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻛﺮﻣﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮه‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ ﻣﻲ ﺑﺮت‪ .‬راﺳﺘﻲ ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ ﺑﭙﻮش!‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ! ﻣﻨﻢ ﺳﺮﻳﻊ ﮔﻮﺷﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ زﻧﮓ زدم ﺑﻪ ﭘﮋﻣﺎن‪ .‬ﻣﻨﺸﻴﺶ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﺟﻠﺴﻪ اﺳﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﺑﻘﻴﻪ ﺟﻠﺴﻪ دارﻧﺪ ﺑﻬﺸﻮن اﻃﻼع ﺑﺪﻳﻦ اﮔﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ دو ﻧﺒﺎﺷﻦ ﺑﺎ ﺣﻜﻢ ﺟﻠﺒﺸﻮن ﻣﻴﺎم!‬
‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺮادرش ﻫﻢ زﻧﮓ زدم‪ ،‬ﺗﺎ ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻟﻮ! ﺳﺮﻳﻊ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺑﻴﺎﻳﻦ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ دو!‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ اﻣﺮوز روز ﻋﺮوﺳﻲِ ﻣﻨﻪ اﻻن دارم ﻣﻴﺮم ﮔﻞ ﻓﺮوﺷﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﺗﺎ از ﺳﺮ ﺳﻔﺮه ي ﻋﻘﺪ ﺑﻠﻨﺪﺗﻮن ﻧﻜﺮدم ﺑﻴﺎﻳﻦ اﻳﻨﺠﺎ!‬

‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻳﻪ زﻧﮕﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ زدم‪ .‬ﺻﺪاي ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺷﺮﻟﻮك ﻫﻠﻤﺰ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻌﻼ در ﺣﺎل آﻓﺘﺎب ﮔﻴﺮي در ﺳﻮاﺣﻞ ﻗﻨﺎري ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻌﺪ ﻫﺎپ ﻫﺎپ ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻳﻪ ﺟﺴﺪ ﺳﻮﺧﺘﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ از ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻓﺴﺎد ﺑﻮده وﻟﻲ ﻳﻪ ﺷﺐ ﺗﻮي ﺟﺎده ﻟﻮاﺳﻮن ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻧﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺮادري ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮاﻫﺮش‬
‫ﻋﺮوﺳﻴﺶ رو ﻛﻨﺴﻞ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ و ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺎﺑﻘﺶ ﺑﻮده وﻟﻲ در ﻋﻴﻦ دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ازش ﻣﺘﻨﻔﺮه و دﺧﺘﺮي ﻛﻪ ﻛﻤﻲ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻬﺖ ﻣﻴﺪه‬
‫ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﺎﺻﻲ رو ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﻲ زدم‪ ،‬ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ ﺻﺪاي ﻧﻔﺴﺎش ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬ﺣﺮف ﻫﺎم ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟـــــــﺎن؟ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮﺑﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺎ ﻓﺮدا ﻇﻬﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺰارﺷﻢ روي ﻣﻴﺰ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﺟﺪي ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٦٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي دﺧﺘﺮه ﺷﻚ ﻛﻨﻲ و ﺑﺮادر رو ول ﻛﻨﻲ ﭼﻮن از ﺗﺮس آﺑﺮوش داره ﺳﺮﻳﻊ ﻛﺎرﻫﺎي ﻋﺮوﺳﻴﺶ رو ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ ﻣﺸﻜﻮك‬

‫ﻣﻲ زﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ اون دﺧﺘﺮه ﺑﻬﺘﺮه رو در روﺷﻮن ﻛﻨﻲ! ﺗﻮي ﻟﻮاﺳﻮن ﺑﺒﻴﻦ زﻣﺎن ﮔﻢ ﺷﺪن اون دﺧﺘﺮ ﭘﺎرﺗﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮده؟ ﻛﺪوم ﻳﻚ از ﻓﺎﻣﻴﻞ‪ ،‬دوﺳﺖ ﻳﺎ‬
‫آﺷﻨﺎ اون ﺟﺎ وﻳﻼ داﺷﺘﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدم‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﭘﮋﻣﺎن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻈﻨﻮن اﺻﻠﻲ اوﻧﻪ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺿﺎﻳﻊ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ زﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﺷﺐ ﻳﻪ ﻣﺸﺘﺮي دﻳﮕﻪ ﻫﻢ داﺷﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻓﺘﻪ ﺳﺮ ﻗﺮار ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺧﺘﺮه ﻣﻲ ﮔﻪ ﻧﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ دﺧﺘﺮه‪ ،‬ﻫﻤﻮن دﺧﺘﺮ اون ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ ات ﺑﺮدي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آره‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﺼﺎدف ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎزﻳﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﭼﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ رو ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻪ‪ .‬راﺳﺘﻲ ﺑﺎ دﺧﺘﺮه ﺻﻤﻴﻤﻲ ﺑﻮده؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬از ﮔﺬﺷﺘﻪ ي دﺧﺘﺮه ﺧﺒﺮ داﺷﺖ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮِ ﻳﻪ دلِ ﺳﻴﺮ‪ ،‬ﺟﻴﮕﺮ ﺧﻮردن ﺗﻮي ﻛﻠﺒﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺷﺮط ﻛﻪ دﺧﺘﺮه ﮔﻨﺎه ﻛﺎره!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺒﺮت ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻓﻌﻼ!‬
‫ﮔﻮﺷﻲ رو ﻛﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ اوﻟﺘﻴﻤﺎﺗﻮم ﻛﻪ ﺑﻬﺸﻮن داده ﺑﻮدم ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻋﺼﺒﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﻜﻢ ﺟﻠﺐ ﻣﻨﻮ ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ!‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻫﻢ اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﭘﮋﻣﺎن اﺧﻢ ﻛﺮد و رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺟﺴﺪ رو زﻳﺮ ﺧﺎك ﻧﻜﺮدﻳﻦ‪ ،‬ﭘﺲ اﻳﻦ اداﻫﺎ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺷﻤﺎ اﮔﻪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻳﻪ ﻣﻘﺘﻮﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﺗﻠﺶ ﭘﻴﺪا ﺑﺸﻪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﻫﻨﻮز ﺟﺴﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﺗﺤﻮﻳﻞ داده ﻧﺸﺪه!‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬اون ﻛﺜﺎﻓﺖ ﺣﻘﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺴﻪ دﻳﮕﻪ ﻫﺮ ﭼﻲ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺎ رو ﺑﻬﻢ رﻳﺨﺖ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه رو ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺗﺎ دو ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﻋﺮوﺳﻢ‬
‫رو از آراﻳﺸﮕﺎه ﺑﻴﺎرم وﻟﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﻞ ﻓﺮوﺷﻲ و آراﻳﺸﮕﺎه و اﻳﻨﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻮال ﺟﻮاﺑﺎي ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﻪ ﻫﺮزه ﺟﻮاب ﺑﺪم!‬
‫ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﺪي رو ﺑﻪ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ ﺗﺎ ﺧﻔﻪ ات ﻧﻜﺮدم!‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﭙﺮن ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻦ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻴﺪ ﺳﺮﺟﺎﺗﻮن ﻳﺎ ﺟﻔﺘﺘﻮن ﻣﻴﺮﻳﺪ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه!‬

‫ﻋﺼﺒﻲ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺳﺮﺟﺎﺷﻮن! رو ﺑﻪ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﺎدﺗﻮﻧﻪ ﻳﻚ ﻋﻜﺲ از ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮن ﺑﺮداﺷﺘﻢ؟‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬آره!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ دﺧﺘﺮي ﻛﻪ ﻛﻼﻫﺶ روي ﺻﻮرﺗﺶ اﻓﺘﺎده ﻛﻴﻪ؟‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻛﻤﻲ دﻗﺖ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺳﺎﻗﻲ‪ ،‬دﺧﺘﺮِ ﻋﻤﻪ ي ﻣﻨﻪ! ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻲ ﻫﺴﺖ رﻓﺘﻪ ﻛﺎﻧﺎدا!‬
‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زدم و رو ﺑﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﺳﻔﺮ ﻛﻴﺶ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﺎﻧﺎ دﺳﺖ درازي ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﺑﺪ ﺟﻮر ﺟﺎ ﺧﻮرد رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻫﺪي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﺎﻧﺎ ﺗﺠﺎوز ﻛﺮدﻳﻦ ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﺰﺧﺮﻓﻴﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﻦ؟‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺟﻮاب ﺑﺪم‪ ،‬ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﭘﺮي اوﻣﺪ داﺧﻞ اﺗﺎق‪ .‬ﻫﻮﺷﻨﮓ و ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ دﻳﺪن ﭘﺮي ﺟﺎ ﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮي ﻫﻢ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺳﺘﻮان ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﺮﻳﺪ!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ .‬رو ﺑﻪ ﭘﺮي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺑﺸﻴﻦ!‬

‫ﺑﺎ رﻧﮕﻲ ﭘﺮﻳﺪه و ﻟﺮزش دﺳﺘﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ‪ ،‬روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺰدﻳﻚ در ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻨﻢ از ﺷﺎﻫﺪ!‬
‫ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﺷﺎﻫﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﺎﻧﺎ ﺗﺠﺎوز ﻛﺮدﻳﻦ!‬

‫ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮه ﺳﻤﺖ ﭘﺮي ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ ﺳﺮ ﺟﺎت!‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﺮ ﺟﺎش!‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻌﻠﻮم ﻫﺴﺖ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟ ﺳﺎﻗﻲ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻗﻲ ﻳﺎ ﭘﺮي ﻳﺎ ﻟﻲ ﻟﻲ؟ ﻛﺪوم اﺳﻤﺘﻪ؟‬
‫ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲ زد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻛﺪوم ﻳﻜﻲ از ﺷﻤﺎ ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﻛﻤﺮي ﺳﻔﻴﺪ ﻫﺴﺘﺶ؟‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ!‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﺎﺷﻴﻨﻢ ﭘﺮادو ﺳﻔﻴﺪه!‬

‫اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﺟﻨﺎب ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻛﻴﺎﻧﭙﻮر ﻣﻦ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺟﺮم ﻗﺘﻞ ﻋﻤﺪ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎﻧﺎ ﻛﻴﺎﻧﭙﻮر ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻫﻮﺷﻨﮓ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪ ،‬ﻣﻨﮓ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺎﻫﺪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻛﻤﺮي ﺳﻔﻴﺪ ﻫﺎﻧﺎ رو ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺗﻮي ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻛﺎج ﺳﻮار ﻛﺮدﻳﻦ و ﺗﻮي ﺑﺎغ ﻟﻮاﺳﻮن دﻋﻮاﺗﻮن ﺷﺪه و ﺑﻌﺪ آﺗﻴﺸﺶ زدﻳﻦ و ﺗﻮي‬

‫ﺟﺎده وﻟﺶ ﻛﺮدﻳﻦ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻫﻢ ﺑﻬﺶ ﺗﺠﺎوز ﻛﺮدﻳﻦ!‬

‫ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ دﻫﻨﻲ ﺑﺎز ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺮي ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻧﻪ‪ ...‬ﭘﮋﻣﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ اون ﺑﻮد!‬
‫اﺧﻤﻲ ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﻲ؟‬
‫ﻓﻘﻂ ﺻﺪاي ﮔﺮﻳﻪ اش ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬داد زدم‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ ي ﺣﺮف ﻫﺎ و ﻛﺎرﻫﺎت دروغ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮ از ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﻫﺎﻧﺎ اﻃﻼع داﺷﺘﻲ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﺮادرش رو ﺑﻪ اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻛﺸﻮﻧﺪي ﺗﺎ ﻋﻜﺲ ﺧﻮاﻫﺮش رو ﺑﺒﻴﻨﻪ‬

‫وﻟﻲ ﭘﮋﻣﺎن ﻧﻪ؟ ﺑﺎور ﻧﻜﺮد‪ .‬ﻣﻦ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎش و دوﺳﺖ ﻫﺎي ﻧﺰدﻳﻜﺶ ﺳﻮال ﭘﺮﺳﻴﺪم‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﭘﻴﮕﻴﺮ ﻧﺎﻣﺰد ﮔﻢ ﺷﺪه اش ﺑﻮده ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﺟﻮري‬
‫ﺷﺮش رو ﻛﻢ ﻣﻲ ﻛﺮدي‪ .‬ﻧﻪ؟‬
‫ﭘﮋﻣﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﺳﺎﻗﻲ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻣﻲ دوﻧﺴﺖ ﻫﺎﻧﺎ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻣﻦ ﺗﻚ ﺗﻚ اﻓﺮاد اون ﻋﻜﺲ رو ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم و ازﺷﻮن ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻛﺮدم ﺗﻨﻬﺎ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺎﻧﺎ راﺑﻄﻪ ي ﺧﻮﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺖ و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﺪﺗﻲ ﻣﺨﻔﻲ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻗﻲ ﺧﺎﻧﻮمِ ﻣﺮﻣﻮز ﺑﻮد!‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ و ﭘﮋﻣﺎن ﻣﺜﻞ ﺗﺮﻗﻪ از ﺟﺎﺷﻮن ﭘﺮﻳﺪن و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺮﻳﺎد زدن ﻛﺮدن‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﺮن ﺳﻤﺘﺶ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻔﺘﺘﻮن ﺑﺸﻴﻨﻴﺪ ﺳﺮ ﺟﺎﺗﻮن!‬
‫از ﻓﺮﻳﺎدم ﺟﺎ ﺧﻮردﻧﺪ و ﻛﻼﻓﻪ ﺳﺮ ﺟﺎﺷﻮن ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪ .‬رو ﺑﻪ ﭘﺮي ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻮن ﺑﺤﺚ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﺣﺴﺎدت زﻧﺎﻧﻪ ﻳﺎ‪...‬؟‬

‫ﭘﺮي ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺴﺎدت ﻧﻪ! ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻫﺎﻧﺎ ﺑﻮد اون ﻫﻤﻪ ﭼﻲ داﺷﺖ وﻟﻲ ﭘﮋﻣﺎن رو ﭘﺲ زد ﺗﻮي ﺳﻔﺮ ﻛﻴﺶ ﻣﻦ اوﻣﺪم از ﻋﻼﻗﻪ ام ﺑﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﺑﮕﻢ ﻛﻪ دﻳﮕﻪ دﻳﺮ‬

‫ﺑﻮد‪ .‬اون ﻫﺎﻧﺎ رو راﺿﻲ ﻛﺮده ﺑﻮد ﻧﺎﻣﺰد ﺑﺸﻦ و ﺧﻮدش ﻫﻢ ﺻﻴﻐﻪ اي ﺑﻴﻦ ﺧﻮدﺷﻮن ﺧﻮﻧﺪ‪ .‬ﺷﺐ آﺧﺮي ﻫﻢ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺗﻮي ﻳﻚ اﺗﺎق ﺑﻮدﻧﺪ ﺻﺒﺤﺶ ﻫﺎﻧﺎ‬
‫از ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﺷﻴﺮﻳﻨﺶ ﺑﺎ ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺮام ﮔﻔﺖ! ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﻮي اون ﺳﻔﺮ از ﻫﻢ ﺟﺪاﺷﻮن ﻛﻨﻢ! ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﺷﺐ ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻫﺎﻧﺎ ﻧﻴﻮﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮﻳﺾ ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﮋﻣﺎن دور از ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻧﺎ ﻣﺸﺮوب ﺧﻮرد و ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎ از ﻫﻮش رﻓﺖ! ﺻﺒﺢ روز ﻋﺮوﺳﻲ ﻫﺎﻧﺎ و ﭘﮋﻣﺎن ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺎه ﺑﻌﺪ از ﺗﻮﻟﺪ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﻠﻲ ﻋﻜﺲ‬

‫از ﺧﻮدم ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ﭘﮋﻣﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم و ﺑﺮاي ﻫﺎﻧﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدم‪ .‬ﻫﺎﻧﺎ ﻫﻢ از ﻣﺮاﺳﻢ ﻋﺮوﺳﻲ ﻓﺮار ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻃﻮر اﺗﻔﺎﻗﻲ ﮔﻴﺮ اون ﺧﻮﻧﻪ ي ﻓﺴﺎد اﻓﺘﺎد‪ .‬ﺑﻌﺪ‬
‫از ﺳﻪ ﻣﺎه ﻛﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﭘﻴﺪاش ﻛﻨﻪ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ﺧﻮدم رو ﺑﻬﺶ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻧﺸﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز دﻧﺒﺎل ﻫﺎﻧﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ از‬

‫دوﺳﺘﺎي ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺑﻮد از دوﺳﺖ دﺧﺘﺮ ﺟﺪﻳﺪش ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﻣﻨﻢ ﻫﺎﻧﺎ رو ﺑﺎ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ دﻳﺪم‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺧﺒﺮ دادم و اوﻧﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن‬
‫ﻋﻜﺲ ﻫﺎي ﻫﺎﻧﺎ داﻏﻮن ﺷﺪ‪ .‬ﭘﮋﻣﺎن ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺖ وﻟﻲ دﻳﮕﻪ ﻣﻦ رو ﻫﻢ ﻧﻤﻲ دﻳﺪ! اون ﭘﺮادو و ﺟﺮﻳﺎن رو ﻣﻦ ﺟﻮر ﻛﺮده ﺑﻮدم‪ .‬وﻟﻲ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﻮﺷﻨﮓ‬
‫اﺷﺘﺒﺎه ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﺣﺮﻓﻢ رو ﻋﻮض ﻧﻜﺮدم ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﻣﻨﻮ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺑﻪ دردﺳﺮ ﺑﻴﻔﺘﻪ! وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﮋﻣﺎن ﮔﻔﺘﻢ دوﺳﺘﺶ دارم ﺗﻮ روم‬

‫واﻳﺴﺎد و ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻫﺎﻧﺎ رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻪ و ﻛﻤﻜﺶ ﻛﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺑﺪن! ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺑﺸﻪ وﻟﻲ ﭘﮋﻣﺎن ﺣﻖ ﻣﻦ ﺑﻮد!‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎش ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ از اﻋﺘﺮاف ﻫﺎش‪ ،‬ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺧﺸﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﮋﻣﺎن ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﻣﺮده ي ﺑﻲ رﻧﮓ و روح زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ دﻫﻦ ﭘﺮي! ﺻﺪاي‬
‫ﮔﺮﻳﻪ ي ﭘﺮي روي اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﮋﻣﺎن از ﺑﻬﺖ در اوﻣﺪ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺮي ﺣﻤﻠﻪ ﻛﺮد و ﮔﺮﻓﺘﺶ زﻳﺮ ﻣﺸﺖ و ﻟﮕﺪ‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ رو ﺻﺪا زدم و ﺧﻮدم ﺑﻪ زور‬
‫ﭘﮋﻣﺎن رو ازش ﺟﺪا ﻛﺮدم‪ .‬ﻫﻮﺷﻨﮓ ﺗﺎزه ﺑﻪ ﺧﻮدش اوﻣﺪ اوﻧﻢ ﻣﻲ زد ﺗﻮي ﺳﺮش و ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺮي‪ ،‬ﺑﻪ زور آروﻣﺸﻮن ﻛﺮدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﺮﻳﻦ ﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﺮوﺳﻴﺘﻮن ﺑﺮﺳﻴﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺟﻠﺴﻪ ي ﻣﻬﻢ ﺷﺮﻛﺘﺘﻮن!‬
‫ﻫﻮﺷﻨﮓ و ﭘﮋﻣﺎن ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﻮرﺗﻲ ﺧﺴﺘﻪ و داﻏﻮن از اﺗﺎﻗﻢ رﻓﺘﻨﺪ ﺑﻴﺮون! ﻳﻪ ﻟﻴﻮان آب ﺳﺮد ﺧﻮردم و وﻗﺘﻲ اﻋﺼﺎﺑﻢ ﻛﻤﻲ آروم ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ زﻧﮓ‬

‫زدم! ﺗﺎ ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻟﻮ؟ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ وﻗﺖ از ﺟﺰاﻳﺮِ ﻗﻨﺎري ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ ﻳﻪ دل ﺳﻴﺮ‪ ،‬ﺟﻴﮕﺮ ﻣﻬﻤﻮن ﻣﻦ ﻛﻠﺒﻪ ي ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ!‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺷﺪ‪...‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫)ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮﻧﻴﻦ(‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم اول‪...‬‬

‫دﻫﻢ دي ﻣﺎه‪ ،‬ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻚ ﺑﺎﻣﺪاد ﻣﺠﺘﻤﻊ آﭘﺎداﻧﺎ‪ ،‬ﻣﺮدي ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺳﻲ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ زﻧﻲ زﻳﺒﺎ‪ ،‬از ﺧﻮدروي ﭘﮋو ﭘﺎرس ﭘﻴﺎده ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬زن ﺑﺎ ﻧﺎز و ﻟﻮﻧﺪي ﺧﺎﺻﻲ‬

‫ﺳﺎك ﺑﭽﻪ اي رو ﺑﻪ ﻣﺮد داد و ﺧﻮدش دﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ي ﻧﺎز و ﻣﻠﻮس ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ اي رو در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺑﻌﺪ از ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪن از دزدﮔﻴﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬دﺳﺘﺶ رو ﺑﻪ دور ﻛﻤﺮ ﻫﻤﺴﺮ زﻳﺒﺎش اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ آﺳﺎﻧﺴﻮر رﻓﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ﭼﻬﺎرم و‬
‫واﺣﺪ ﺧﻮدﺷﺎن‪ ،‬ﻣﺮد از ﻛﺴﻞ ﺑﻮدن ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ و ﺧﺴﺘﮕﻴﺶ و ﻛﺎرﻫﺎي ﻓﺮداي اداره اش ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ آﺳﺎﻧﺴﻮر ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي ﭼﻬﺎرم رﺳﻴﺪ و از آﺳﺎﻧﺴﻮر‬

‫ﭘﻴﺎده ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬زن ﺑﺎ ﺧﺴﺘﮕﻲ زﻳﺎد ﺷﺎﻟﺶ رو روي ﺳﺮش ﺷﻞ ﻛﺮد و از ﻫﻤﺴﺮش ﺧﻮاﺳﺖ زودﺗﺮ در واﺣﺪﺷﺎن را ﺑﺎز ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﺮد ﺗﺎ ﻛﻠﻴﺪ اﻧﺪاﺧﺖ‪،‬‬
‫در واﺣﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬زن ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮش ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﻣﺮد در را ﻫﻞ داد‪ ،‬ﻓﻀﺎي ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎرﻳﻚ و ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد آرام داﺧﻞ ﺷﺪ و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻮرﻣﺎل ﻛﻮرﻣﺎل دﻧﺒﺎل ﻛﻠﻴﺪ ﺑﺮق ﮔﺸﺖ‪ .‬وﻗﺘﻲ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻛﻠﻴﺪ ﺧﻮرد ﺗﺎ ﭼﺮاغ را روﺷﻦ ﻛﺮد‪ ،‬ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ي زﻳﺒﺎﻳﺶ اﻓﺘﺎد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫زن ﺑﺎ اﺣﺴﺎس ﺗﺮس و ﻟﺮز ﺑﻪ ﺑﺎزوي ﻫﻤﺴﺮش ﭼﻨﮓ زد‪ .‬ﻣﺮد دﺳﺖ‪ ‬ﻫﻤﺴﺮش رو ﭘﺲ زد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺧﻮدش و ﻫﻤﺴﺮش رﻓﺖ‪ .‬زن‬
‫دﺧﺘﺮش رو ﻣﺤﻜﻢ ﺗﻮي ﺑﻐﻠﺶ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي از رﻓﺘﻦ ﻫﻤﺴﺮش ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد ﻫﻤﺴﺮش اوﻣﺪ‪ .‬زن ﺟﻴﻎ ﺧﻔﻴﻔﻲ ﻛﺸﻴﺪ و‬

‫اﺳﻢ ﻫﻤﺴﺮش رو ﺻﺪا زد وﻟﻲ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﻴﻮﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺮس ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ اﺗﺎق رﻓﺖ‪ ،‬وﻗﺘﻲ در اﺗﺎق ﻛﻤﻲ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺳﺎﻳﻪ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ زن رﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺟﻴﻎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻤﺖ در ورودي دوﻳﺪ وﻟﻲ از ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺷﺎﻟﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ‪ ،‬ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ ﺑﻠﻨﺪش و ﺑﻌﺪ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﻣﻄﻠﻖ‪...‬‬
‫*****‬

‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤـــﺖ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻳﻜﻲ از ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺎي ﻗﺒﻠﻲ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭼﻚ ﻧﻮﻳﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻚ ﻧﻮﻳﺴﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻚ ﻧﻮﻳﺲ ﻳﺎ ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺿﻤﻴﻤﻪ ي ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ؟‬

‫اول ﺟﺎ ﺧﻮرد ﺑﻌﺪ ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﺮﮔﻪ رو از دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﭘﺸﺘﺶ رو ﻧﮕﺎه ﻛﺮد‪ .‬اﺧﻤﺎش ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﻮي ﻫﻢ رﻓﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻦ ﻣﻨﺘﻈﺮم‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻲ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺳﻬﻞ اﻧﮕﺎرﻳﺘﻮن دارﻳﻦ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻗﺮﺑﺎن آدرﺳﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ دم دﺳﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﻛﺎﻏﺬ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ از ﺑﻲ ﻧﻈﻤﻲ ﻣﺘﻨﻔﺮم ﺗﻮي ﻣﺪرﺳﻪ ﻛﻒ دﺳﺘﺘﻮن ﭼﻴﺰي ﻧﻨﻮﺷﺘﻴﻦ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﻛﺮدم ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﻣﻌﺬرت ﺧﻮاﻫﻲ ﺷﻤﺎ رو ﻗﺒﻮل ﻧﻜﺮدم اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻗﺮاره اﻣﺮوز ﺑﺮه دادﮔﺎه اﮔﻪ اﻳﻦ ﮔﺰارش داﺧﻠﺶ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﺪي ﻳﻪ ﻗﺎﺗﻞ‬
‫آزاد ﺑﺸﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻫﺴﺘﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن دﻳﮕﻪ ﺗﻜﺮار ﻧﻤﻲ ﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ رو ﺑﺪون ﺳﺘﻮان‪ ،‬ﻛﻪ ﺗﻮي ﺗﻴﻢ ﻣﻦ ﺗﻜﺮاري وﺟﻮد ﻧﺪاره ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﻣﺴﺎوي ﺑﺎ اﺧﺮاج از ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه دﻗﺖ ﻛﻨﻲ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮﺧﺼﻲ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي وﻟﻲ ﻗﺒﻠﺶ ﻣﻴﺮي ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻳﻪ ﻛﭙﻲ از اﻳﻦ ﮔﺰارش ﻣﻲ ﮔﻴﺮي و ﺗﻤﺎم اﻣﻀﺎء ﻫﺎش رو ﻫﻢ ﺧﻮدت ﻣﻴﺮي دﻧﺒﺎﻟﺶ‬
‫ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻮد؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون! ﭘـــﻮف! ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﺟﺪﻳﺪاً ﺗﻮي اﻳﻦ داﻧﺸﻜﺪه ﻫﺎ ﭼﻲ ﻳﺎدﺷﻮن ﻣﻴﺪن!‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﻛﺎﻏﺬ ﺑﺎزي ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﻮدم‪ .‬ﺷﻴﻔﺖ ﺷﺐ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻨﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺸﺐ ﺣﻜﻤﺖ و اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺗﻮي ﮔﺮوﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ‬

‫ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻨﺞ ﺻﺒﺢ ﺑﻮد ﺑﻪ ﻓﻜﺮ اﻳﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﺨﻮرم و روزه ﺑﮕﻴﺮم ﻛﻪ ﺗﻠﻔﻦ زﻧﮓ ﺧﻮرد و ﮔﺰارش ﻳﻪ ﻗﺘﻞ رو دادﻧﺪ‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ رو ﺧﺒﺮ ﻛﺮدم‪.‬‬
‫ﻛﺮﻣﻲ ﻫﻢ ﺳﺮ ده دﻗﻴﻘﻪ ﺣﺎﺿﺮ و آﻣﺎده ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﻮن ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺳﻮار ﺷﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﻪ اﻳﻦ آدرس!‬

‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺠﺘﻤﻊ رﺳﻴﺪم آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ‪ ،‬ﭘﻠﻴﺲ و ﮔﺮوه ﺗﺠﺴﺲ اوﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻫﻢ ﺗﺎزه رﺳﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻛﺮﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﻛﻪ ﭘﺎرك ﻛﺮد ﺑﻪ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻪ ﻛﻪ ﺟﻤﻌﻴﺖ رو ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﺳﺮﺑﺎزي راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ﭼﻬﺎرم‪ ...‬ﺑﺎز ﻫﻤﻮن ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﺗﻜﺮاري‪،‬‬
‫ﻧﻮارﻫﺎي ورود ﻣﻤﻨﻮع‪ ،‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ و ﻣﺮدم ﺑﻴﻜﺎر ﻛﻪ از ﻫﺮ ﻃﺮف ﺳﺮك ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪن و ﭘﭻ ﭘﭻ ﻫﺎي اﻋﺼﺎب ﺧﻮردﻳﺸﻮن!‬
‫رو ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﭘﺎﻧﺰده دﻗﻴﻘﻪ ي دﻳﮕﻪ ﻓﺮﺻﺖ دارﻳﻦ اﻳﻨﺠﺎ رو ﺧﻠﻮت ﻛﻨﻴﺪ وﮔﺮﻧﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ اﻳﻦ در ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﻪ ﻓﻀﻮل ﻫﺎ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم‪ ،‬ﻛﻢ ﻛﻢ ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎ دﻛﻮر ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ در‬

‫ورودي ﻣﻘﺪار زﻳﺎدي ﺧﻮن رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﻣﻼﻓﻪ ﺳﻔﻴﺪ روي ﺟﺴﺪ ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬دﻛﺘﺮ از ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از اﺗﺎق ﻫﺎ ﺑﺎ ﭼﻬﺮه اي داﻏﻮن اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﺎ‬
‫دﻳﺪﻧﻢ اﺧﻤﺶ ﻏﻠﻴﻆ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﻳﻪ ﺟﺴﺪ دﻳﮕﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ رو ﺑﻪ دﻛﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ .‬دﻛﺘﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺟﺴﺪ؟‬

‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻪ ﺗﺎ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺎ ﻛﻪ دو ﺗﺎﺳﺖ!‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﻣﺮد ﺳﻲ ﺳﺎﻟﻪ ﻳﻪ زن ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ و‪...‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي ﻣﻜﺚ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﭘﺮ از ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ي ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ!‬

‫ﺳﺮم ﺳﻮت ﻛﺸﻴﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼــــــﻲ؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮد در ﺟﺎ ﻣﺮده ﻳﻪ ﺿﺮﺑﻪ ي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻪ ﺳﺮش وﻟﻲ زن‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﭽﻪ ﺑﻐﻠﺶ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺪي ﻛﻪ اوﻧﻢ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺧﻮرده اﻓﺘﺎد زﻣﻴﻦ و ﺑﭽﻪ‬
‫ﻫﻢ ﺳﺮش ﺑﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﺗﻤﻮم ﻛﺮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻫﻢ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدي؟ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮگ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻪ در ﺣﺎل ﺟﺴﺘﺠﻮي اﻃﺮاﻓﻴﻢ! ﻣﺮگ ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ دو و ﺳﻲ دﻗﻴﻘﻪ ﺻﺒﺤﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺳﺎﻋﺖ‪ ‬زن روي اون ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ زﻣﻴﻦ ﺷﻜﺴﺘﻪ‬
‫و روي ﻫﻤﻮن ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻧﺪه!‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم و از اﺗﺎق اوﻣﺪم ﺑﻴﺮون‪ .‬اﻃﺮاف رو دوﺑﺎره ﻳﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل ﺳﺮﻗﺖ ﻫﻢ ﺑﻮد ﭼﻮن ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ!‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺴﺪﻫﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﺷﺪ؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن! ﻣﺮد‪ ،‬ﭘﻴﻤﺎن ﺻﺪاﻗﺖ و ﻫﻤﺴﺮش ﭘﺮواﻧﻪ ﺣﺸﻤﺘﻲ و دﺧﺘﺮﺷﻮن ﻧﺎزﮔﻞ ﺻﺪاﻗﺖ‪ .‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻦ اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎزه ﻋﺮوس و داﻣﺎد ﺑﻮدن ﻛﻪ اوﻣﺪﻧﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﭽﻪ ﺷﻮن اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻪ دﻧﻴﺎ اوﻣﺪه‪ .‬ﻣﺮد ﻳﻪ ﺟﻮراﻳﻲ ﻫﻤﻜﺎر ﻣﺎ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮي ﻛﻤﺮگ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺨﺶ ﺑﺎزرﺳﻲ‪ .‬از ﻣﺮﻛﺰ اﺳﺘﻌﻼم ﻛﺮدم‪ ،‬ﺳﺎﺑﻘﻪ ي ﻛﺎرﻳﺶ ﺷﺶ ﺳﺎل ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﺧﺒﺮ دادﻳﻦ؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ اﻣﺸﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺑﺮادر ﻛﻮﭼﻴﻚ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﻮﻳﺎ ﺻﺪاﻗﺖ دﻋﻮت ﺑﻮدن‪ .‬ﻫﺮ دو ﺧﺎﻧﻮاده اون ﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ وﻟﻲ‬

‫ﻧﮕﻔﺘﻢ ﺑﻴﺎﻳﻦ اﻳﻨﺠﺎ‪ ،‬آدرس ﻛﻼﻧﺘﺮي رو دادم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬در و ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ رو ﭼﻚ ﻛﺮدي؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﮔﻮﻳﺎ ﺑﻪ زور وارد ﻧﺸﺪن ﭼﻮن روي در آﺛﺎر ﺧﺮاش ﻳﺎ زور‪ ،‬ﻧﺒﻮد‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه ﻫﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺣﻔﺎظ داﺷﺘﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﺻﻮرت از ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻣﺪارك ﻳﺎ اﺷﻴﺎي ﻗﻴﻤﺘﻲ ﺑﺮدار‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻫﺮ ﭼﻲ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﺑﻮده‪ ،‬ﺑﻴﺎر ﻣﻲ ﺧﻮام ﺗﺎ راس ﺳﺎﻋﺖ ﻧُﻪ ﺻﺒﺢ روي ﻣﻴﺰ اﺗﺎﻗﻢ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوم‪...‬‬

‫‪ -‬ﻧﺎزﮔﻠﻢ‪ ،‬اﻟﻬﻲ ﻣﺎﻣﺎﻧﻲ ﺑﺮات ﺑﻤﻴﺮه‪ ...‬ﺧــــــﺪا‪ ...‬ﻣﻨﻪ ﭘﻴﺮزن ﻫﺸﺘﺎد ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ زﻧﺪه ﺑﺎﺷﻢ و ﻧﻔﺲ ﺑﻜﺸﻢ وﻟﻲ ﮔﻞ ﻫﺎي زﻧﺪﮔﻴﻢ ﭘﺮ ﭘﺮ ﺑﺸﻦ!‬

‫از ﺻﺒﺢ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺻﺪاﻗﺖ اوﻣﺪﻧﺪ ﺟﺎر و ﺟﻨﺠﺎل ﺷﺮوع ﺷﺪه‪ .‬دو ﺗﺎ ﻣﺎدرﺑﺰرگ ﻫﺎ از ﺑﺲ ﺟﻴﻎ زدن ﻛﻪ ﺻﺪاﺷﻮن ﺑﻪ زور در ﻣﻴﺎد‪ .‬ﭘﺪرِ ﭘﻴﻤﺎن ﻛﻪ‬
‫ﻫﻤﻮن اول ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﺧﺒﺮ راﻫﻲ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﺪ!‬
‫ﺳﺮم دﻳﮕﻪ داره از درد ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬از اﺗﺎق ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺖ ﻣﺎدرﻫﺎ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻛﻤﻲ ﻣﻬﺮﺑﻮن ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪن ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﮔﺮدﻳﺪ ﻣﻨﺰل ﻫﺮ وﻗﺖ آﻣﺎده ي ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﺑﻮدﻳﺪ ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻴﻢ دﻧﺒﺎﻟﺘﻮن!‬
‫ﻣﺎدر ﭘﺮواﻧﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮري ﺑﺮم وﻗﺘﻲ ﺟﮕﺮ ﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎم ﺗﻮي ﺳﺮدﺧﻮﻧﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪن‪ ،‬ﻫﺎ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺘﻪ وﻟﻲ اﻻن ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻮال ﻫﺎي ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪﻳﻦ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺎدر ﭘﻴﻤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺳﻮاﻟﻲ؟ ﭼﻪ ﺟﻮاﺑﻲ؟ ﻣﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺳﻴﺎه ﺑﺨﺖ ﺷﺪم؟ ﭘﺴﺮِ دﺳﺘﻪ ﮔﻠﻢ ﭘﺮﭘﺮ ﺷﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﻣﻮﻧﺪن ﺷﻤﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﻲ ﻓﺎﻳﺪه اﺳﺖ ﭼﻮن ﺗﺎ ﭼﻨﺪ روز ﺟﻨﺎزه ﻫﺎ رو ﺑﻬﺘﻮن ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﻤﻲ دﻳﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﺪ ﻣﻨﺰل ﻛﻤﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﻫﺮ‬
‫زﻣﺎن آﻣﺎدﮔﻲ ﺻﺤﺒﺖ داﺷﺘﻴﻦ ﻣﻦ در ﺧﺪﻣﺘﻢ!‬
‫ﻣﺎدر ﭘﺮواﻧﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺟﮕﺮﮔﻮﺷﻪ ﻫﺎم رو ﺗﻴﻜﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﻛﻨﻴﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!! ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﻋﻠﺖ ﻣﺮﮔﺸﻮن رو ﺑﻔﻬﻤﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ اﻻن ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪم‪ ،‬ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺑﺪﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﺪ ﻣﻨﺰل!‬
‫ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ اﺷﺎره ﻛﺮدم ﻛﻤﻜﺸﻮن ﻛﻨﻪ! ﺑﻪ زور ﻓﺮﺳﺘﺎدﻣﺸﻮن ﺑﺮن ﺧﻮﻧﻪ‪ ...‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ اﺗﺎﻗﻢ!‬
‫ﭘــــﻮف! ﺧﺪا آﺧﺮ و ﻋﺎﻗﺒﺖ ﻣﻨﻮ ﺑﺎ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﻪ ﺧﻴﺮ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ ﺻﺪاﻗﺖ ﺑﺎ ﺑﺮادرِ ﭘﺮواﻧﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺪار‪ ،‬اوﻣﺪﻧﺪ داﺧﻞ اﺗﺎﻗﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﭼﻴﺰي ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز از ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﺟﺴﺪﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺑﺮادرﺗﻮن دوازده ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻢ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬واﻗﻌﺎ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻋﻠﺖ ﻣﺮﮔﺸﻮن ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﻪ ﺟﺴﺪﻫﺎ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﻤﻴﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺷﻤﺎ ﺟﻮاب ﺑﺪﻳﻦ!‬
‫رو ﺑﻪ ﭘﻨﺪار ﻛﻪ ﺑﺎ رﻧﮓ و روي ﭘﺮﻳﺪه داﺷﺖ ﻋﺼﺒﻲ ﭘﺎش رو ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﻲ زد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ دﻳﺸﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﻮدﻳﻦ؟‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﻣﻨﻴﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٧٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬

‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﺳﻮاﻟﺘﻮن رو ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﻮدﻳﻦ؟‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﺸﺐ ﻳﻪ ﻗﺮارِ ﻛﺎري داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺷﺎم ﻣﻬﻤﻮن ﺑﻮدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آدرس و اﺳﻢ ﻃﺮف رو ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ!‬
‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﻻزﻣﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻻزم ﻧﺒﻮد ازﺗﻮن ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ!‬
‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺷﻪ اﺳﻤﺸﻮن رو ﺑﺒﺮم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﺸﻮن ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺌﻮﻻن ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻫﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ اﺳﻤﺶ رو ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻴﻦ!‬
‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮارِ ﻛﺎرﻳﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺷﻪ اﺳﻢ ﺑﺒﺮم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎر ﺷﻤﺎ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺮﻛﺖ ﺻﺎدرات‪ ‬دارو دارم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﻣﺜﺎل ﻣﺮﺣﻮم ﭘﻴﻤﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮﺧﻮرد دارﻳﺪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺳﻢ و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻳﺸﺐ ﺑﻮدﻳﻦ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﻴﺎت!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﺸﺐ ﻣﮕﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮده؟‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻐﻞ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻮﺗﻴﻚ ﻟﺒﺎس دارم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ دوﺑﺎره ﺻﺪاﺗﻮن ﺑﺰﻧﻢ!‬

‫وﻗﺘﻲ ﭘﻮﻳﺎ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ ،‬دوﺑﺎره رو ﺑﻪ ﭘﻨﺪار ﻛﺮدم و ازش ﭘﺮﺳﻴﺪم‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺒﻞ از ازدواج ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﺮﺣﻮﻣﺘﻮن ﺑﺎ ﻣﺮﺣﻮم ﭘﻴﻤﺎن‪ ،‬آﺷﻨﺎﻳﻲ داﺷﺘﻴﻦ؟‬
‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﺮ‪ ،‬آﺷﻨﺎﻳﻲ و ازدواﺟﺸﻮن ﺳﻨﺘﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ واﺳﻄﻪ ي ﻳﻜﻲ از ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻫﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﺪت اﺧﺘﻼﻓﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻦ؟‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮم و ﭘﻴﻤﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ ﻛﻼ ﭘﻴﻤﺎن ﻫﻢ ﭘﺴﺮ آروﻣﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﺎرش ﺑﺎﻫﺎش درﮔﻴﺮي ﻧﺪاﺷﺘﻴﻦ!‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﺑﺎﻳﺪ درﮔﻴﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺷﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﮔﻤﺮك ﺳﺮ و ﻛﺎر دارﻳﻦ!‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧُﺐ‪ ،‬ﺑﺮادرش ﻫﻢ ﺳﺮ و ﻛﺎر داره!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮادرش ﺑﺎ ﺟﻮن ﻣﺮدم ﻛﺎري ﻧﺪاره!‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﻣﻨﻮ ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﻬﺘﺮه زودﺗﺮ ﺑﮕﻴﺪ ﺗﺎ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺧﻮدم رو ﺑﺪوﻧﻢ!‬
‫اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال و ﺟﻮاب درﺑﺎره ي داﻣﺎدﺗﻮن ﻣﺘﻬﻢ ﺷﺪن داره؟‬
‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺟﻮري ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ اﻧﮕﺎر ﻣﻦ اﻳﻦ وﺳﻂ ﮔﻨﺎﻫﻲ دارم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﺤﻦ ﺑﻴﺎن ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻨﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮاب ﺑﺪﻳﻦ ﺣﺘﻲ اﮔﻪ ﻣﺜﻞ ﻟﺤﻦ ﻳﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻣﺠﺮم ﻳﺎ ﻣﺘﻬﻢ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﭘﻨﺪار ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ داﻏﺪار ﺧﻮاﻫﺮﻣﻢ‪ .‬ﺟﺴﺪش رو ﻛﻪ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻧﻤﻴﺪﻳﻦ‪ ،‬روي ﺻﻨﺪﻟﻴﺘﻮن ﻟﻢ دادﻳﻦ دارﻳﻦ از ﻣﻦ ﻳﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻲ ﺳﺎزﻳﻦ! اﻻن ﺑﺎﻳﺪ دﻧﺒﺎل ﻛﺴﺎﻳﻲ ﺑﺎﺷﻴﺪ‬
‫ﻛﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻨﻮ و ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از اون ﺧﻮاﻫﺮ زاده ي ﺑﻲ ﮔﻨﺎه ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻮﻧﺪن‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﭼﻮﺑﻪ دار ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻴﻦ؟! اﺳﻢ و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻫﻢ ﻧﻤﻴﺪم ﺑﺒﻴﻨﻢ‬
‫ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﻜﻨﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮﻣﻲ!‬
‫ﻛﺮﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻗﺎ رو ﻣﻲ ﺑﺮي ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺗﻜﻠﻴﻔﺸﻮن ﻣﻌﻠﻮم ﺑﺸﻪ!‬
‫ﭘﻨﺪار رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ ﺑﺎ دﻫﻨﻲ ﺑﺎز داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ وﻗﺖ آﺗﻴﺸﺶ ﺧﻮاﺑﻴﺪ آزادش ﻛﻦ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺮﻣﻲ ﭘﻨﺪار رو ﺑﺮد ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه‪ .‬از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ و ﺳﺮدرد داﺷﺘﻢ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﺪم‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﺳﺮم رو ﺗﻜﻴﻪ دادم ﺑﻪ ﻣﻴﺰ‪ .‬ﺻﺪاي در اﺗﺎق اوﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻴﻮﻣﺪ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﺑﻮد داﺷﺖ ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﺧﻤﻲ ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎري داﺷﺘﻲ ﺳﺘﻮان؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﺑﺮادر ﻣﺮﺣﻮم ﺻﺪاﻗﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﻴﺎد داﺧﻞ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﮕﻮ ﺑﻴﺎد‪ ،‬راﺳﺘﻲ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ رﻓﺘﻨﺪ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﮔﺮد ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎدرِ ﭘﻨﺪار ﺣﺸﻤﺘﻲ و آدرس ﻣﺤﻞ ﺷﺮﻛﺘﺶ رو ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺑﮕﻴﺮ!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﺮﺧﺼﻲ ﮔﻔﺘﻢ و اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬ﭘﻮﻳﺎ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﭘﻨﺪار رو ﭼﺮا ﺑﺎزداﺷﺖ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮه اﻣﺸﺐ رو ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﻤﻮﻧﻦ!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺑﺮادرم داره؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺧﺎﻧﻮاده ي زن ﺑﺮادرﺗﻮن رو ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬

‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻗﺎي ﺣﺸﻤﺘﻲ ﺑﺎزﻧﺸﺴﺘﻪ ي اداره ي ﺑﺮﻗﻪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮﻣﺸﻮن ﻫﻢ ﺧﺎﻧﻪ داره‪ ،‬دو ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪارن ﻳﻜﻲ ﭘﻨﺪار ﻳﻜﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﭘﺮواﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺷﺮﻛﺖ‪ ‬ﭘﻨﺪار رﻓﺘﻴﻦ؟‬

‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺑﺎر وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﺎزه اﻓﺘﺘﺎح ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺑﺮاي ﻣﺮاﺳﻢ اﻓﺘﺘﺎح دﻋﻮت ﻛﺮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ؟‬

‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﭘﻴﺶ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻗﺒﻞ از آﺷﻨﺎﻳﻲ و ازدواج ﺑﺮادر ﻣﺮﺣﻮﻣﺘﻮن؟‬

‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﺗﻮي ﻳﻪ ﺳﻔﺮ زﻳﺎرﺗﻲ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺻﺪاﻗﺖ ﻫﻤﺴﻔﺮ ﺑﻮدن ﻛﻪ ﻫﻤﻮن ﺑﺎﻋﺚ آﺷﻨﺎﻳﻲ و رﻓﺖ و آﻣﺪ دو ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آدرس ﻣﺤﻞ ﻛﺎرﺗﻮن رو ﺑﺮام ﺑﻨﻮﻳﺴﻴﺪ!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ روي ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﺑﺮگ ﻛﺎﻏﺬ آدرﺳﺶ رو ﻧﻮﺷﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﺮﻳﺪ‪ ،‬در ﺿﻤﻦ ﺣﺮﻓﻲ از ﺑﺎزداﺷﺖ ﭘﻨﺪار ﺣﺸﻤﺘﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﺰﻧﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺳﻮء ﺗﻔﺎﻫﻢ ﺑﺸﻪ!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﺎزداﺷﺘﺶ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﺟﺪي زل زدم ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﺟﻨﺎب ﺻﺪاﻗﺖ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻮم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺧُﺐ ﭼﺮا ﻫﻤﻮن دﻳﺮوز ﻧﮕﻔﺘﻴﻦ؟‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮاده ام ﺑﺎﻫﺎش ﻣﺸﻜﻞ دارﻧﺪ اﮔﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﺎ اون ﺑﻮدم‪ ،‬ﺑﺮام ﺑﺪ ﻣﻲ ﺷﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا آدرس و ﻣﺸﺨﺼﺎﺗﺶ رو ﻫﻤﻮن دﻳﺮوز ﻧﺪادﻳﻦ؟‬
‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭘﻮﻳﺎ ﺑﻔﻬﻤﻪ‪ ،‬ﭼﻮن دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ ي ﭘﻮﻳﺎﺳﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻓﻘﻂ زﺣﻤﺖ ﻣﺎ رو زﻳﺎد ﻛﺮدﻳﻦ!‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻗﺮارِ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﺎ دﺧﺎﻟﺖ ﻫﺎش ﻧﺬاﺷﺖ ﺳﺮ ﺑﮕﻴﺮه ﭼﻮن ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﭘﻴﻤﺎن اﻳﻨﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺧﺎﻟﻪ اش ﻣﺸﻜﻞ‬

‫دارﻧﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻣﺸﻜﻠﻲ؟‬

‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻓﻘﻂ اﻧﮕﺎر ﺳﺮ ﻳﻪ زﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدر ﭘﻮﻳﺎ رﺳﻴﺪه اﺧﺘﻼف دارن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﺮﻳﺪ وﻟﻲ ﺣﻖ ﺧﺮوج از ﺷﻬﺮ رو ﻧﺪارﻳﺪ!‬
‫ﭘﻨﺪار‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪن ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﻮدم؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻦ!‬

‫ﭘﻨﺪار ﺑﻌﺪ از ﻧﻮﺷﺘﻦ آدرس و ﻧﺸﻮﻧﻲ دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ ي ﭘﻮﻳﺎ و زن ﭘﻨﻬﻮﻧﻴﺶ‪ ،‬رﻓﺖ‪ .‬ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﭘﻨﺪار اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ رو ﺻﺪا زدم اوﻧﻢ ﺳﺮﻳﻊ اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺗﻌﺎرف زدم ﺑﺸﻴﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻳﻚ روز ﻛﻪ ﭘﻨﺪار ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﻮد ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﺮدي؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻓﺘﻢ ﺷﺮﻛﺘﺶ‪ .‬ﻳﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺮﻛﺖ اﻳﻨﻢ ﻛﻮﭼﻴﻜﻪ وﻟﻲ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺸﺘﺮي ﮔﺮدن ﻛﻠﻔﺖ داره‪ .‬ﻛﺎرﻣﻨﺪاش ﻛﻪ ازش راﺿﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻨﺸﻴﺶ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻏﺮﻳﺒﻪ ﻧﺒﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ ﺑﻮد؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻮن دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ اي ﻛﻪ ازش ﺣﺮف زده ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف زدي؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺧﻮدش رو زن ﭘﻨﺪار ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺖ رﻓﺘﻪ ﻳﻪ ﺳﻔﺮ ﻛﺎري‪ .‬ﺟﺎﻟﺒﺶ اﻳﻦ ﺟﺎﺳﺖ از اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ اﻓﺘﺎده اﺻﻼ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﻓﺎﻣﻴﻠﻴﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻪ ﭘﺴﺮﺧﺎﻟﻪ اش ﻓﻮت ﺷﺪه؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎدرﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﺎﺗﻨﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﭼﻴﺰي از اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻧﮕﻔﺘﻢ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻗﺘﻲ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎي دﻳﮕﻪ ي ﺷﺮﻛﺖ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻢ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي اوﻣﺪ ﭘﻴﺪام ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪ ،‬راﺳﺘﻪ ﭘﻴﻤﺎن و ﺧﺎﻧﻮاده اش ﻣﺮدﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧُﺐ؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻦ؟ اوﻧﻢ ﮔﻔﺖ ﻧﻪ و اﻻن ﭘﻨﺪار ﺑﻬﺶ زﻧﮓ زده و ﮔﻔﺘﻪ ﺳﻔﺮش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﺮگ ﺧﻮاﻫﺮش ﻣﻨﺘﻔﻲ ﺷﺪه! و ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﻪ ﺗﻤﺎم‬
‫ﻛﺎرﻣﻨﺪﻫﺎ ﺑﮕﻪ ﺷﺮﻛﺖ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻣﺼﻴﺒﺖ وارده آﻣﺎده ﻛﻨﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺷﺮﻛﺘﻴﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻦ ﺑﺮاي ﻣﺪﻳﺮ ﻋﺎﻣﻠﺶ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده‪ ،‬اوﻧﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز!‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺸﻜﻮك ﻣﻲ زد ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮده‪ .‬ﻓﺮدا اول وﻗﺖ اﺣﻀﺎرش ﻛﻦ!‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﻧﻜﺘﻪ ي دﻳﮕﻪ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬زﻣﻴﻦِ ﺷﺮﻛﺖ‪ ،‬ﻃﻲ اﺳﺘﻌﻼﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺮدﻳﻢ ﺳﻪ دﻧُﮕﺶ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺎدرِ ﭘﻮﻳﺎ ﺻﺪاﻗﺘﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﻪ دﻧﮓ دﻳﮕﻪ ﭼﻲ؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﻴﻨﻪ‪ ،‬ﺳﻪ دﻧﮓ دﻳﮕﻪ ﻗﺮار ﺑﻮده آﺧﺮ اﻳﻦ ﻣﺎه ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﻨﺪار ﺑﺸﻪ و ﭘﻮل رو ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ وارﻳﺰ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻮﺿﻮع داره ﭘﻴﭽﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﻪ!‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﭘﻨﺪار ﻛﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﺑﻮده ﭘﺲ ﻛﻲ ﺑﻪ ﻣﻨﺸﻴﺶ ﺧﺒﺮ داده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﻢ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﭼﻲ ﻫﺴﺖ؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ دﻓﺘﺮﭼﻪ اش رو ﻧﮕﺎه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻴﺘﺎ ﭼﻨﺎري!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﻳﻜﻲ از اﻗﻮام ﺑﻮده‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﺮو رﻳﺰ ﻣﻜﺎﻟﻤﺎت ﺷﺮﻛﺖ و ﺷﻤﺎره ﺗﻤﺎس ﭘﻨﺪار و اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم رو ﺑﺮام درﺑﻴﺎر‪ ،‬ﺗﺎ آﺧﺮ وﻗﺖ اﻣﺮوز روي ﻣﻴﺰم‬
‫ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ در ﺣﺎل ﻛﻠﻨﺠﺎر ﺑﻮدم ﺗﺎ ﺗﻴﻜﻪ ﻫﺎي ﮔﻢ ﺷﺪه ي اﻳﻦ ﺟﺮﻳﺎن رو ﺑﻪ ﻫﻢ وﺻﻞ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻫﻢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم از ﻣﺤﻞ ﻛﺎر ﭘﻴﻤﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻃﻲ اﺳﺘﻌﻼﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدم ﻳﻪ ﻛﺎرﻣﻨﺪ ﺳﺎده و ﻣﻨﻀﺒﻂ ﻛﻪ ﻧﻪ اﺧﻄﺎري‪ ،‬ﻧﻪ ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﻜﻲ ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻲ! ﻳﻪ ﻛﺎرﻣﻨﺪ‪ ‬ﻧﻤﻮﻧﻪ‪ .‬ﻫﻤﺴﺮش ﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬

‫دار ﺑﻮده ﻧﻪ دﺷﻤﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﭼﻴﺰي‪ .‬ﭘﻨﺪار ﻫﻢ ﻛﻪ ﻃﻲ ﺷﺶ ﻣﺎه اول ﺳﺎل ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ ي ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ دﻧﺒﺎل ﻣﺠﻮز و ﺧﺮﻳﺪن ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ‬
‫ﻛﻤﻜﺶ ﻛﻨﻪ از ﮔﻤﺮك رد ﺑﺸﻪ‪ .‬ﭘﻮﻳﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﺟﻨﺴﺎش رو وارد ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻴﻜﻪ ﻟﺒﺎس ﻛﻪ آدم ﻛﺸﺘﻦ ﻧﺪاره! ﺑﺎﻳﺪ ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ‬
‫رو ﺑﺨﻮﻧﻢ ﺷﺎﻳﺪ اون ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﺑﺪه! ﺗﺎزه ﻳﺎدم اوﻣﺪ ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدم ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ رو ﺑﻴﺎره وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﭘﻴﺪاش ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﻳﻪ‬

‫ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﺑﻴﺴﺖ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻫﺴﺖ ﮔﺰارش رو ﮔﺮﻓﺘﻪ و اوﻣﺪه ﺳﻤﺖ ﻛﻼﻧﺘﺮي! ﺑﻌﺪ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎﺧﻴﺮ‪ ،‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﺗﺸﺮﻳﻒ‬
‫آوردﻧﺪ‪ .‬در زد و ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬زل زدم ﺑﻬﺶ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻳﻨﺠﺎ ﺗﺎ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ دو ﺳﺎﻋﺖ راﻫﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﺮﻣﻲ رﻓﺘﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺴﺖ دﻗﻴﻘﻪ ي ﭘﻴﺶ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ راه اﻓﺘﺎدي ﭘﺲ ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ي ﻣﻦ‪ ،‬ﻳﻚ رﺑﻊ‬
‫ﭘﻴﺶ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ ﺑﻮدي! دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﭼﻴﻪ؟‬
‫اﺧﻢ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬داﺷﺘﻢ ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ رو ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪم!‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮﻓﺶ ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪم و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎم ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻛﺎرﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰي ﻣﻨﻮ ﺻﺪا ﻣﻲ زﻧﻴﺪ! ﻣﻦ وارد ﮔﺮوه ﺟﻨﺎﻳﻲ ﻧﺸﺪم ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﺑﺸﻴﻨﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺎﻛﺖ ﺑﺎز ﺷﺪه اي رو داد دﺳﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﺰارش رو درآوردم و ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺮ اﺛﺮ ﺿﺮﺑﻪ ي ﺷﻲء‪ ‬ﻣﺤﻜﻤﻲ ﺑﻪ ﺳﺮش در ﺟﺎ ﻓﻮت ﻛﺮده وﻟﻲ‬

‫ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻔﮕﻲ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻤﻮن ﺷﺎﻟﺶ ﺑﻮده‪ ،‬ﺗﻤﻮم ﻛﺮده‪ .‬اون ﻃﻔﻞ ﻣﻌﺼﻮم ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﺻﺎﺑﺖ ﺳﺮش ﺑﻪ ﺳﺮاﻣﻴﻚ ﻫﺎ ﺗﻤﻮم ﻛﺮده‪ .‬ﻣﺮگ‬
‫ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎﺷﻮن ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ از ﻫﻢ ﺑﻮده‪ .‬ﺑﭽﻪ آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﻛﺮده‪ .‬اﺛﺮي از درﮔﻴﺮي روي ﻫﻴﭻ ﻛﺪوم از ﺟﺴﺪﻫﺎ ﻧﺒﻮده!‬

‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﻲ ﻓﺮض ﻫﺎي اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺳﺮﻓﻪ ي ﺣﻜﻤﺖ اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻛﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮﻓﺖ رو ﺑﺰن!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻳﻪ ﻓﺮﺿﻴﻪ دارم!‬

‫ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻮش ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟‬
‫ﺳﻜﻮت‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد؟‬

‫ﺳﻜﻮت‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺸﻜﻞ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﭼﻴﻪ؟ ﭼﺮا ﺑﻪ ﺣﺮﻓﻢ ﮔﻮش ﻧﻤﻴﺪﻳﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻮﺷﻢ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺎﻛﺘﻢ ﺗﺎ ﺣﺮﻓﺖ رو ﺑﺰﻧﻲ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﺮﺿﻴﻪ ي ﻣﻦ اﻳﻨﻪ‪ ...‬اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺗﻞ آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮن ﺣﺘﻤﺎ ﻛﻠﻴﺪ داﺷﺘﻪ ﻛﻪ رﻓﺘﻪ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ و اﺣﺘﻤﺎﻻ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﺑﻮدن ﭼﻮن ﻃﺒﻖ ﮔﺰارش‬
‫ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ اول ﭘﻴﻤﺎن ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﭘﺲ ﻫﻤﺴﺮش ﺣﺘﻤﺎ ﺻﺪاي زد و ﺧﻮرد ﻳﺎ ﻓﺮﻳﺎدي ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ رﺳﻴﺪه و رﻓﺘﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق و‪...‬‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎ!‬

‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اوﻣﺪ دﻧﺒﺎﻟﻢ‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ رو ﺻﺪا زدم و رو ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﻢ ﺟﺎي دﻳﮕﻪ اداﻣﻪ ي ﻓﺮﺿﻴﺎﺗﺖ رو ﺑﮕﻲ!‬
‫وﻗﺘﻲ ﻛﺮﻣﻲ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ اوﻣﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺑﻬﺶ آدرس ﻣﺤﻞ ﺟﻨﺎﻳﺖ رو دادم! ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮدم‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ داﺷﺖ ﺗﻮي دﻟﺶ ﺑﻬﻢ‬

‫ﻓﺤﺶ ﻣﻲ داد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﻛﻪ رﺳﻴﺪم ﺑﻪ ﻛﺮﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺴﻴﺮ دﻳﮕﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ رﻳﻢ! ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺎده ﺑﺸﻪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ داﺧﻞ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن رﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎ آﺳﺎﻧﺴﻮر رﻓﺘﻴﻢ ﻃﺒﻘﻪ ي ﭼﻬﺎرم‪ .‬ﻧﻮارﻫﺎي ورود ﻣﻤﻨﻮع زرد رﻧﮓ از ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﭘﺎره ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﻛﻤﻲ ﺑﺎز ﺑﻮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﮕﻪ در رو ﭘﻠﻤﭗ ﻧﻜﺮدﻧﺪ؟‬

‫اﻧﮕﺸﺘﻢ رو ﺑﻪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ي ﺳﻜﻮت ﮔﺬاﺷﺘﻢ و اﺳﻠﺤﻪ ام رو درآوردم‪ .‬در رو ﻛﻤﻲ ﻫ‪‬ﻞ دادم‪ .‬ﺧﻮﻧﻪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬آروم رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﭼﻴﺰ‬

‫ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬درِ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﺎز ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﭘ‪‬ﺮ از ﭘ‪‬ﺮ! ﭼﻮن ﻳﻜﻲ ﺗﻤﺎم ﺗﺸﻚ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب رو ﺗﻴﻜﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪاي دوﻳﺪن ﻛﺴﻲ اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﺑﻮد‪ ،‬ﻫ‪‬ﻠﺶ دادم و دوﻳﺪم ﺳﻤﺖ در ﻳﻜﻲ داﺷﺖ ﺗﻨﺪ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻣﻲ رﻓﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪.‬‬
‫دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻛﺮدم‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻳﻪ ﻣﺮد ﺟﻮوﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن زد ﺑﻴﺮون‪ ،‬ﻣﻨﻢ دﻧﺒﺎﻟﺶ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺟﻮون‬

‫ﭼﻨﺪ ﻗﺪم از ﻣﻦ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺳﻮار ﻳﻪ ﻣﻮﺗﻮر ﺷﺪ و ﺗﻨﺪ ﮔﺎز داد‪ .‬دوﻳﺪم ﺳﻤﺖ ﺧﻴﺎﺑﻮن‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﺪ ﭘﺎرك ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﺟﻠﻮي ﻳﻪ ﻣﻮﺗﻮري رو‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﭘﻴﺎده اش ﻛﺮدم و ﺧﻮدم ﺳﻮار ﺷﺪم و ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ دﻧﺒﺎﻟﺶ رﻓﺘﻢ‪ .‬اﺳﺤﻠﻪ ام رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺗﻮي ﻛﻤﺮم و ﺑﺎ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ اﻃﻼع دادم‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ‬
‫ﭼﻬﺎر راه رو رد ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ي ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻣﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﺗﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ رو رد ﻛﺮد ﻛﻪ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎي راﻧﻨﺪﮔﻲ ﻫﻢ دﻧﺒﺎﻟﻤﻮن اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮ ﻳﻪ‬
‫ﻛﻮﭼﻪ اوﻣﺪ ﺑﭙﻴﭽﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﺗﻮان ﮔﺎز دادم و رﺳﻴﺪم ﺑﻬﺶ و از ﭘﺸﺖ ﺑﺮﺧﻮرد ﻛﺮدم ﺑﻬﺶ و ﺧﻮرد زﻣﻴﻦ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺗﻌﺎدﻟﻢ رو از دﺳﺖ دادم و از روي‬
‫ﻣﻮﺗﻮر اﻓﺘﺎدم‪ .‬ﺻﺪاي آﺧﺶ اوﻣﺪ‪ .‬ﻣﻮﺗﻮر اﻓﺘﺎده ﺑﻮد روش‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮم ﮔﻴﺞ ﻣﻲ رﻓﺖ و ﭘﺎم ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ وﻟﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻃﺮف ﻫﻢ ﻫﻨﻮز ﮔﻴﺞ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ‬
‫زﺣﻤﺖ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺗﻜﻮن ﺑﺨﻮره و ﻣﻮﺗﻮر رو از روي ﺧﻮدش ﺑﻨﺪازه اون ﻃﺮف‪ ،‬ﺑﻪ روش اﺳﻠﺤﻪ ﻛﺸﻴﺪم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻜﻮن ﻧﺨﻮر!‬
‫دﺳﺘﺎش رو آروم ﺑﺮد ﺑﺎﻻ‪ .‬ﻛﻼه ﻛﺎﺳﻜﺖ ﺳﺮش ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻼﻫﺖ رو ﺑﺮدار!‬
‫ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻛﻼﻫﺶ رو از ﺳﺮش ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻤﺶ ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﻮون‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮرد ﺳﻨﺶ ﺑﻴﺴﺖ و دو ﻳﺎ ﺑﻴﺴﺖ و ﺳﻪ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺣﺮف زدﻧﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﻮﺗﻮر ﺳﻮارﻳﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﭼﻮن ﭼﻨﺪ ﺑﺮگ ﺟﺮﻳﻤﻪ روي دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻲ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺮﻓﻲ ﻫﻢ زد؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدم ازش ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻮ ﺑﺮو ﺗﻪ ﺗﻮي ﻗﻀﻴﻪ ي اﻳﻦ ﺳﻨﺪ رو درﺑﻴﺎر‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ رو ﻫﻢ ﺑﻴﺎر اﻳﻨﺠﺎ!‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٨٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺳﻼم ﻧﻈﺎﻣﻲ رﻓﺖ دﻧﺒﺎل ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﺮم ﺳﺮ وﻗﺖ اﻳﻦ آﻗﺎي ﻣﺮﻣﻮز ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﭘﺎرﮔﻲ ﻟﺒﺎس ﻫﺎم و زﺧﻤﻲ ﺷﺪن ﭘﺎم ﺷﺪ!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ رﺳﻴﺪم ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي از ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻛﺮدم‪ .‬ﻛﻤﻲ ﻋﺼﺒﻲ ﺑﻮد‪ .‬رﻓﺘﻢ داﺧﻞ اﺗﺎق‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ اﺧﻤﺎش رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ! روي‬

‫ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﺑﻬﺶ زل زدم‪ .‬زﻳﺮ ﻧﮕﺎه ﺧﻴﺮه ام ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻃﺎﻗﺖ آورد‪ .‬ﻛﻼﻓﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎ اﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﻛﻲ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻫﺮ وﻗﺖ ﻛﻪ ﺑﮕﻴﻦ ﺟﻨﺎب ﺳﻬﺮاب ﭼﻨﺎري ﺗﻮي ﻣﺤﻞ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ وﻛﻴﻞ ﻣﻲ ﺧﻮام!‬
‫اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ از اﻳﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﻨﻢ و ﺗﻮ!‬
‫ﺳﻬﺮاب‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺪارم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧُﺐ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﺷﻤﺎ رو ﺑﻪ ﺟﺮم ﻗﺘﻞ ﭘﻴﻤﺎن ﺻﺪاﻗﺖ و ﭘﺮواﻧﻪ ﺣﺸﻤﺘﻲ و ﻧﺎزﮔﻞ ﺻﺪاﻗﺖ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼــــــﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺮوﻧﺪه رو اﻻن ﺑﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺗﺖ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ اول وﻗﺖ ﻣﻴﺮي دادﺳﺮا!‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻪ ﻳﻜﻲ زد ﺑﻪ در!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺗﻮ!‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﻮد‪ ،‬اﺷﺎره ﻛﺮدم اﻻن ﻣﻴﺎم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻛﻪ از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم رو ﺑﻪ ﺳﻬﺮاب ﻛﻪ ﻋﺼﺒﻲ ﭘﺎش رو ﺗﻜﻮن ﻣﻲ داد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻴﺮم ﻛﺎرﻫﺎي دادﮔﺎه ﻓﺮدات رو آﻣﺎده ﻛﻨﻢ‪ .‬در ﺿﻤﻦ اﻣﺮوزم ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮري ﺑﻪ آﺧﺮ وﻗﺖ ﺗﺎ ﺑﺮي‪ ،‬دادﮔﺎه ﺗﻌﻄﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه اش از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون و ﭘﺸﺖ ﺷﻴﺸﻪ واﻳﺴﺎدم‪.‬‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ ﺧﻮدش اوﻣﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اداﻣﻪ ي ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪ .‬ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻮ اﺗﻬﺎﻣﺶ ﻗﺘﻞ ﺳﻪ ﻧﻔﺮه و ﺣﻜﻤﺶ اﻋﺪام‪ .‬ﻳﻪ ﻛﻤﻲ ﺑﺘﺮﺳﻮﻧﺶ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻓﺮﺳﺘﺎدم دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻳﻪ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس‬
‫زﻧﺪان ﺗﻨﺶ ﻛﻦ ﺑﺎ دﺳﺘﺒﻨﺪ ﺑﻴﺎرش اﺗﺎق ﻣﻦ!‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫از ﻣﺤﻞ اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ زدم ﺑﻴﺮون‪ ،‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻢ‪ .‬ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ ﺑﺎ ﭘﻮﻳﺎ اوﻣﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ از ﺟﺎﺷﻮن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﺳﺎده!‬
‫ﭘﻮﻳﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ اون ﺧﺎﻧﻮمِ ﺳﺘﻮان از ﻣﺎدرم ﺳﻮاﻻﺷﻮن رو ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﻜﺎﻟﻲ داره ﻣﻨﻢ ﺳﻮال ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ و ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬رو ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺘﻮن ﻛﻪ ﺑﻬﺘﺮه؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ اون روزﻫﺎي اول ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﻜﺎﻟﻲ ﻧﺪاره ﺣﺎل ﺷﻤﺎ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻻن ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﻮال ﻫﺎي ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن آﻗﺎي ﭘﻨﺪار ﺣﺸﻤﺘﻲ‪ ،‬ﻣﺎل ﺷﻤﺎﺳﺖ؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﺮﻳﻪ ي ﻋﺮوس ﺧﺪاﺑﻴﺎﻣﺮزم ﺑﻮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻪ ﻃﻮر ﺑﻪ اﺳﻢ ﺷﻤﺎﺳﺖ؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬زﻣﺎن ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﭘﻴﻤﺎن ﻃﻔﻠﻲ ﻫﻨﻮز ﻛﺎرش روي ﻏﻠﺘﻚ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده ي ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﻢ ﻣﻬﺮﻳﻪ ي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد زﻣﻴﻦ رو دادم‪ .‬اوﻧﺎ‬
‫ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدﻧﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬زﻣﻴﻦ‪ ،‬اون زﻣﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻌﺪ از ازدواج‪ ،‬ﻣﻬﺮﻳﻪ ي ﭘﺮواﻧﻪ رو داد ﻳﻌﻨﻲ ﻗﺮار ﺷﺪ ﺑﺪه ﻣﻨﻢ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺳﻨﺪ رو ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺶ ﺑﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﭘﺮواﻧﻪ راﺿﻲ ﻧﺸﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻬﺘﺮه ﭼﻮن ﭘﻮﻳﺎ و ﺻﺪاﻗﺖ راﺿﻲ ﻧﺒﻮدﻧﺪ اون زﻣﻴﻦ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﺮﻳﻪ ﺑﺪم ﺑﻪ ﭘﺮواﻧﻪ‪ .‬راﺳﺘﺶ اون زﻣﻴﻦ ﻳﻪ ﻛﻢ ﻣﺸﻜﻞ داره و ﻛﻠﻲ ﻃﺮﻓﺪار!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻣﺸﻜﻠﻲ؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺟﻮاب ﺑﺪه‪ ،‬ﭘﻮﻳﺎ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎﻣﺎن!‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻴﺮون!‬

‫ﭘﻮﻳﺎ ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ي دوﻣﻪ ﻛﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺗﺎ ﻛﺎرﺗﻮن ﺑﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻧﺮﺳﻴﺪه ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪش ﺳﺮ ﺟﺮﻳﺎن ﭘﻴﻤﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧُﺐ از زﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻦ!‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ دﻳﮕﻪ‪ ،‬ﺻﺪاﻗﺖ رو ﺑﻪ زور راﺿﻲ ﻛﺮدم‪ ،‬ﭘﺮواﻧﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ﺳﺎﺧﺖ داد‪ ،‬ﭘﻨﺪار ﻫﻢ ﺳﻪ دﻧﮓ ازم ﺧﺮﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻬﺮﻳﻪ ي ﭘﺮواﻧﻪ رو ﺣﺴﺎب‬
‫ﻛﺮدﻳﻢ ﭘﻮﻟﺶ اﻧﺪازه ي ﺳﻪ دﻧﮓ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻨﺪار ﻳﻪ ﻣﻬﻨﺪس ﻧﺎﻇﺮ آورد اوﻧﻢ ﺳﺎﺧﺖ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ واﺣﺪ اﺟﺎره دادﻳﻢ و ﺗﻮﻧﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﭘﻮﻟﺶ ﻳﻪ ﻛﻢ از‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫زﻧﺪﮔﻴﻤﻮن رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﻨﻴﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺴﻲ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻧﺒﻮد؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﭘﻮﻳﺎ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ اون ﺟﺎ رو ﭘﺎﺳﺎژ ﻛﻨﻪ وﻟﻲ ﻣﺎ اون زﻣﺎن ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺑﻮدﺟﻪ ﻧﺪارﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﭘﻨﺪار ﻛﻪ ﺑﺮادر ﺧﺎﻧﻮم ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻤﻚ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره وﻟﻲ ﺑﻌﺪش ﺑﺎ اﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻛﻨﺎر اوﻣﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭘﻮل ﺳﻪ دﻧﮓ دﻳﮕﻪ رو از ﭘﻨﺪار ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮار ﺑﻮد ﺷﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﻴﺎره ﻛﻪ ﻳﻪ ﻗﺮار ﻛﺎري داﺷﺖ و ﻧﻴﻮﻣﺪ‪ .‬ﺳﻨﺪ دﺳﺖ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻗﺮار ﺑﻮد اﻧﺘﻘﺎل ﺳﻨﺪ ﺑﺪﻳﻢ ﭼﻮن ﻳﻜﻲ از دوﺳﺖ ﻫﺎي‬

‫ﭘﻴﻤﺎن وﻛﻴﻞ ﺑﻮد‪ ،‬وﻟﻲ ﭘﻨﺪار ﺷﺐ ﻧﻴﻮﻣﺪ و ﭘﻴﻤﺎﻧﻢ ﻳﺎدش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺳﻨﺪ رو ﺑﻴﺎره و ﺑﻌﺪم ﻛﻪ‪!...‬‬
‫ﺻﺪاش ﺧﺶ دار ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺷﻚ ﻫﺎش ﮔﻮﻟﻪ ﮔﻮﻟﻪ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ اﮔﻪ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﻌﺪا ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫اﺷﻚ ﻫﺎش رو ﭘﺎك ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻲ ﺧﻮام ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ روح ﻋﺰﻳﺰاﻧﻢ ﺑﻪ آراﻣﺶ ﺑﺮﺳﻪ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ اون ﻃﻔﻞ ﻣﻌﺼﻮم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮﻣﻲ!‬
‫ﻛﺮﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻮش ﺑﻪ زﻧﮓ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﻳﻪ ﻟﻴﻮان آب ﺧﻨﻚ ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮم!‬

‫ﺑﻌﺪ از آروم ﺷﺪن ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ ازش ﺧﻮاﺳﺘﻢ درﺑﺎره ي ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﺎﺗﻨﻴﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻪ! اوﻧﻢ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ زﻣﻴﻦ ﺑﻬﺶ ارث رﺳﻴﺪه ﻛﻪ ﺷﻮﻫﺮش‬
‫ﺑﺎﻻ ﻛﺸﻴﺪه و ﺑﺎ ﻳﻪ زن دﻳﮕﻪ از ﻛﺸﻮر رﻓﺘﻪ ﺣﺎﻻ اون و دو ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎش دﻧﺒﺎل زﻣﻴﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺮ ﻧﺎﺗﻨﻲ ﺷﻤﺎ از ﺟﺮﻳﺎن ﻗﺘﻞ ﭘﺴﺮ ﻣﺮﺣﻮﻣﺘﻮن ﺧﺒﺮ داره؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﺎﻧﻮم ﺻﺪاﻗﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدش ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺮ و دﺧﺘﺮش ﻫﻢ ﺗﺎزه ﭘﺮﻳﺮوز ﻓﻬﻤﻴﺪن اوﻣﺪن ﺗﺴﻠﻴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻴﺪ ﻣﻨﺸﻲ ﺷﺮﻛﺖ ﭘﻨﺪار‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻴﺘﺎ ﭼﻨﺎري ﺑﻮده؟‬

‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼـــــــﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬در ﺿﻤﻦ ﺑﻪ ادﻋﺎي آﻗﺎي ﭘﻨﺪار ﺣﺸﻤﺘﻲ اﻳﺸﻮن ﻫﻤﺴﺮﺷﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫رﻧﮕﺶ ﺑﺪ ﺟﻮر ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺻﺪاش زدم ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻠﻲ ﻧﺸﻮن ﻧﺪاد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﭘﻮﻳﺎ رو ﺻﺪا زدم‪ ،‬اوﻧﻢ اوﻣﺪ داﺧﻞ و ﺑﺎ دﻳﺪن ﺣﺎل ﻣﺎدرش دﺳﺖ‬
‫و ﭘﺎش رو ﮔﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﺧﺎﻧﻮم ﻓﺮﺳﺘﺎدﻣﺸﻮن ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ .‬ﻫﻤﻮن ﻣﻮﻗﻊ ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ ي ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺮﻣﻮزِ ﭘﻨﺪار ﭘﻴﺪا ﺷﺪ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﺧﺎﻧﻮم ﭼﻨﺎري اوﻣﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻴﺎرش داﺧﻞ‪ ،‬ﺧﻮدﺗﻢ ﺑﻴﺎ‪.‬‬

‫ﺑﺎ وارد ﺷﺪن ﺳﻴﺘﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﭘﻨﺪار زدم‪ .‬دﺧﺘﺮي ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺳﺒﺰه ﺑﺎ آراﻳﺸﻲ ﺗﻨﺪ و ﻣﺎﻧﺘﻮ ﺧﻔﺎﺷﻲ ﮔﺸﺎد ﻣﺸﻜﻲ ﺑﺎ ﺷﺎل ﺧﻴﻠﻲ ﺳ‪‬ﺮ ﻛﻪ ﻫﺮ‬
‫دﻗﻴﻘﻪ ﺑﺎﻳﺪ درﺳﺘﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧُﺐ ﺧﺎﻧﻮم ﭼﻨﺎري؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺰﺧﺮﻓﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﻲ ﺑﺎ ﺟﻨﺎب ﭘﻨﺪار ﺣﺸﻤﺘﻲ و ﭘﻮﻳﺎ ﺻﺪاﻗﺖ دارﻳﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻋﺸﻮه ي ﺣﺎل ﺑﻪ ﻫﻢ زﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﺎﻣﺰد‪ ‬ﭘﻨﺪار و دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ي ﻧﺎﺗﻨﻲ ﭘﻮﻳﺎ ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫رو ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺧﻢ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﺘﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺮو اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﺑﮕﻮ اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﻴﺎد!‬

‫از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﻌﺪ از ﮔﻔﺘﻦ اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن و اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺗﺎ وﻗﺘﻲ اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﻴﺎد ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰدم و ﺳﻮاﻟﻲ از ﺳﻴﺘﺎ ﻧﭙﺮﺳﻴﺪم‪ .‬اوﻧﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي داﺷﺖ ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد! اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺮﮔﺸﺖ و دوﺗﺎﻳﺸﻮن‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام اوﻣﺪﻧﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻴﺰم و ﻳﻪ ﻛﺎﻏﺬ رو ﺑﻪ ﻃﺮﻓﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺪن ﻛﺎﻏﺬ‪ ،‬اﺧﻤﺎم رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ و رو ﺑﻪ ﺳﻴﺘﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﺧﺎﻟﻪ ﺗﻮن رﻓﺖ و آﻣﺪ دارﻳﻦ؟‬

‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ‪ ،‬ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎﻣﺎن ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻮدن ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر ﺑﺎ ﭘﻨﺪار آﺷﻨﺎ ﺷﺪﻳﻦ؟‬

‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻌﺪ از ﻋﺮوﺳﻲِ ﭘﻴﻤﺎن و ﭘﺮواﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮن ﻫﻢ رﻓﺖ و آﻣﺪ داﺷﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺮواﻧﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ازدواج ﻣﺎ ﺑﻮد و ﭘﻴﻤﺎن ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ زﻧﺶ دور ﻣﺎ رو ﺧﻂ ﻛﺸﻴﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺷﺐ ﺣﺎدﺛﻪ ﻛﺠﺎ ﺑﻮدﻳﻦ؟‬

‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧُﺐ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ رﺳﺘﻮران‪ ،‬اوﻧﻢ ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺰدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮادرﺗﻮن ﻛﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ؟‬
‫ﺟﺎ ﺧﻮرد ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮادرﺗﻮن‪ ،‬ﺟﻨﺎبِ ﺳﻬﺮاب ﭼﻨﺎري؟‬
‫ﺧﻮدش رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻟﻲ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻮﻧﻪ ش ﺑﻮده!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬

‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻟﻲ ﻗﺒﻞ از اوﻣﺪن ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻫﺎش ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺖ رﻓﺘﻪ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﭘﻴﺶ ﻣﺎدرم!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ!‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎرش!‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫وﻗﺘﻲ اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺳﻬﺮاب ﻛﻪ دﺳﺘﺒﻨﺪ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد‪ ،‬اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ ،‬رﻧﮓ ﺳﻴﺘﺎ ﻣﺜﻞ ﮔﭻ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺑﻬﺖ داﺷﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﺮادرﺗﻮن ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﻪ؟‬
‫ﺳﻬﺮاﺑﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺳﻴﺘﺎ ﺟﺎ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﻫﺎ ﭼﻴﻪ؟ ﭼﺮا ﺑﺮادرم رو ﺑﺎزداﺷﺖ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن اﻳﺸﻮن ﻣﺘﻬﻢ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬

‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﭼﺮﺗﻲ رو ﮔﻔﺘﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺪارك و ﺷﻮاﻫﺪي ﻛﻪ دارﻳﻢ‪ .‬دﺷﻤﻨﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻟﻪ ﺗﻮن و ﻧﺎﻣﺰدي و ﺷﺮاﻳﻂ ﻋﺠﻴﺐ ﺷﺮﻛﺖ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻤﺎ ﺑﻌﺪ از ده روز ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﺮگ ﭘﺴﺮﺧﺎﻟﻪ ﺗﻮن‬
‫ﺷﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺳﻴﺘﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ آره‪ ،‬ﻣﻦ اون زﻣﺎن ﺗﻬﺮان ﻧﺒﻮدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﭼﻨﺎري ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ رو ﻣﻲ دوﻧﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﮔﺮم ﻛﺮدن ﭘﻨﺪار ﺣﺸﻤﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدﺗﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ ﺳﻨﺪ زﻣﻴﻦ رو از ﭼﻨﮕﺸﻮن‬
‫درﺑﻴﺎرﻳﻦ و ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻬﺘﺮ از ﭘﻨﺪار! ﺷﺐ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺷﻤﺎ ﻃﻲ ﺗﻤﺎس ﺑﻴﺴﺖ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺮادرﺗﻮن داﺷﺘﻴﻦ‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻴﻦ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻨﺰل ﭘﻴﻤﺎن ﻧﻴﺴﺖ‬

‫و اون ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺳﻨﺪ رو ﺑﺮداره‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﻴﻤﺎن ﺑﺎ ﺗﻤﺎﺳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺗﺎﺧﻴﺮ ﭘﻨﺪار ﺑﺎﻫﺎش داره ﻣﻲ ﮔﻪ ﻛﻪ ﺳﻨﺪ رو ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮده! ﺷﻤﺎ ﻫﻢ دﻳﺪﻳﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ‬
‫ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺼﻴﺒﺘﻮن ﺷﺪه‪ ،‬ﭘﺲ ﻧﻘﺸﻪ ﺗﻮن رو اﺟﺮا ﻛﺮدﻳﻦ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت ﭼﻴﻪ دارﻳﻦ ﺑﻬﻢ ﻣﻲ ﺑﺎﻓﻴﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺰﺧﺮف ﻧﻴﺴﺖ ﺧﺎﻧﻮم‪ ،‬ﺣﻘﻴﻘﺘﻪ‪ .‬ﻣﺎ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺑﺮادرﺗﻮن رو ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻘﺘﻮﻟﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﭼﺮا ﺑﻌﺪ از اون ﺣﺎدﺛﻪ ﺑﺮادرﺗﻮن ﺑﺎﻳﺪ از ﻛﺎرش‬
‫اﺳﺘﻌﻔﺎ ﺑﺪه؟‬
‫ﺳﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﭘﺮوﻳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺴﻲ رو ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮدﻳﻦ ﻣﺘﻬﻢ ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻣﻦ و ﺑﺮادر ﺑﻲ ﮔﻨﺎﻫﻢ رو ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟‬
‫اوﻣﺪم ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻢ ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻛﻨﺎر ﻣﻴﺰ ﻣﻦ واﻳﺴﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻪ ﻋﻜﺲ از ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﺮم از ﭘﺮوﻧﺪه ﻛﺸﻴﺪ ﺑﻴﺮون و ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻲ ﮔﻨﺎه؟ اﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻲ ﮔﻨﺎه ﻫﺴﺘﻴﺪ‪ ،‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻋﻜﺲ ﺟﺴﺪ ﻧﺎزﮔﻞ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻴﺘﺎ ﻧﮕﺎﻫﺶ رو از ﻋﻜﺲ دزدﻳﺪ وﻟﻲ ﺳﻬﺮاب ﺑﺎ دﻳﺪن ﻋﻜﺲ زد زﻳﺮ ﮔﺮﻳﻪ! ﺑﺎ ﮔﺮﻳﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﻬﺸﻮن ﺑﺮﺳﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻗﺼﺪﻣﻮن ﻳﻪ ﺳﺮﻗﺖ ﺳﺎده ﺑﻮد!‬
‫ﺳﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻬﺮاب ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!‬

‫ﺳﻬﺮاب‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺧﻔﻪ ﺷﻮ‪ ،‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ اﻳﻦ ﭼﻨﺪ روز ﻣﺜﻞ دﻳﻮوﻧﻪ ﻫﺎ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﺑﻌﺪ دﺳﺖ ﻫﺎي دﺳﺘﺒﻨﺪ زدش رو آورد ﺑﺎﻻ و رو ﺑﻪ ﺳﻴﺘﺎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ دﺳﺖ ﻫﺎ رو ﺑﺒﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻨﻮز ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻮن اون ﻃﻔﻞ ﻣﻌﺼﻮم روﺷﻮن ﻣﻮﻧﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از اون ﺷﺐ ﺑﮕﻮ!‬
‫ﺳﻬﺮاب‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻴﺘﺎ زﻧﮓ زد و ﮔﻔﺖ ﭘﻴﻤﺎن ﺳﻨﺪ رو ﺧﻮﻧﻪ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ‪ .‬ﻳﻚ ﺳﺎل در ﺑﻪ در دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮدﻳﻢ ﺗﺎ اون ﺷﺐ‪ ...‬ﭘﻨﺪار ﻛﻪ اوﻣﺪ دﻧﺒﺎل ﺳﻴﺘﺎ‪ ،‬ﻣﻨﻢ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ي ﭘﻴﻤﺎن‪ .‬ﻛﻠﻴﺪ رو ﺳﻴﺘﺎ از روي دﺳﺘﻪ ﻛﻠﻴﺪ ﭘﻨﺪار زده ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ رﻓﺘﻢ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ رو ﮔﺸﺘﻢ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﺎي ﻳﻚ ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﻴﺘﺎ‬
‫ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ داره ﻣﻴﺮه ﺧﻮﻧﻪ و ﮔﻔﺖ ﭘﻴﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﻨﺪار ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺳﻨﺪ رو ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﭘﻴﺶ وﻛﻴﻠﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ اﻟﻜﻲ‬

‫ﺧﻄﺮ ﻛﺮدم‪ ،‬ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪم‪ ،‬اوﻣﺪم از اﺗﺎق ﺑﺮم ﺑﻴﺮون ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺣﺮف زدن اوﻣﺪ و ﭘﻴﻤﺎن اﻳﻨﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ و‪...‬‬
‫ﮔﺮﻳﻪ اش ﺷﺪﻳﺪﺗﺮ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻬﺮاب‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻴﻬﻮﺷﺶ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻢ در ﺑﺮم‪ .‬وﻟﻲ ﭘﻴﻤﺎن ﺗﺎ اوﻣﺪ داﺧﻞ ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻫﻮل ﺷﺪم و ﺑﺎ ﭼﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﺑﻮد‬
‫زدم ﺗﻮي ﺳﺮش‪ .‬ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎدش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬در رو ﻧﻴﻢ ﺑﺎز ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ از دﻳﺪن ﺳﺎﻳﻪ ام ﺗﺮﺳﻴﺪ و دوﻳﺪ ﺳﻤﺖ در ورودي‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪا اﺻﻼ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﭼﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻟﺶ رو ﻛﺸﻴﺪم ﻛﻪ اوﻧﻢ ﺧﻮرد زﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﺎﻟﺶ ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد دور ﮔﺮدﻧﺶ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم دﻳﺪم‬

‫ﺧﻮدش و ﺑﭽﻪ اش ﻏﺮق ﺑﻪ ﺧﻮن ﺷﺪﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا دوﺑﺎره ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﺮم ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻦ؟‬

‫ﺳﻬﺮاب‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ‪ ،‬دوﺑﺎره ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺳﻨﺪ رو اﺣﻴﺎﻧﺎ ﺑﺮﻧﮕﺮدوﻧﺪن ﺧﻮﻧﻪ ي ﭘﻴﻤﺎن!‬

‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﺳﻬﺮاب ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺳﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﺣﺮص و ﺻﻮرﺗﻲ ﻗﺮﻣﺰ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬رو ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮم دﺳﺘﺒﻨﺪ ﺑﺰن!‬
‫ﺳﻴﺘﺎ ﺑﺎ ﺟﻴﻎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟ ﺑﺮاي ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﻖ ﺧﻮدﻣﻮن؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻪ رﻓﺖ ﺳﻤﺘﺶ ﻫﻲ ﺟﻴﻎ ﻣﻲ زد و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺒﺮش!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ ﺑﻪ زور ﺑﺮدش ﺑﻴﺮون ﺑﺎ اﻋﺼﺎﺑﻲ داﻏﻮن ﺑﻪ اﻳﻤﺎﻧﻲ ﻫﻢ اﺷﺎره ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺳﻬﺮاب رو ﺑﺒﺮه و ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ اﻋﺘﺮاﻓﺎﺗﺶ رو ﻛﺎﻣﻞ دوﺑﺎره ﺿﺒﻂ‬
‫ﻛﻨﻪ! ﺑﺎ ﺧﻠﻮت ﺷﺪن اﺗﺎق ﺳﺮم رو ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺗﻜﻴﻪ دادم و ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم‪ ،‬اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻋﺼﺒﻴﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺘﻠﻲ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﻘﺘﻮل‬
‫داﺷﺘﻢ وﻟﻲ ﺑﭽﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻪ؟‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺷﺪ‪...‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﭘﻨﺠﻢ‪...‬‬

‫)ﺷﺎﻫﺰاده ﺧﺎﻧﻮم روﺳﻲ(‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم اول‪...‬‬

‫روﺳﻴﻪ‪ -‬ﻣﺴﻜﻮ‪ -‬ﻛﺎخ ﻛﺮﻣﻠﻴﻦ‬

‫دو ﻣﺮد‪ ،‬ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت‪ ،‬ﻣﻨﺘﻈﺮ اﺟﺎزه ي ورود ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﺨﺎﺋﻴﻞ و ﮔﺮي‪ ،‬دو ﺑﺮادر ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻫﺎي ﺧﺎص‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﺎخ اﺣﻀﺎر ﻣﻲ‬

‫ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از اﺟﺎزه ي ورود ﺑﻪ داﺧﻞ اﺗﺎق ﺑﺎ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻣﺮﻣﻮز ﻛﺎخ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎم و‪.‬پ ﻣﻼﻗﺎت ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮدي ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﻲ ﺧﺸﻚ و ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﺗﻴﺰﺑﻴﻦ و ﻫﻮﺷﻲ‬
‫ﻓﻮق اﻟﻌﺎده‪ ،‬ﻛﻪ در ﻃﻲ ﺳﻲ ﺳﺎل ﺧﺪﻣﺖ در روﺳﻴﻪ‪ ،‬ﺟﺎ ﭘﺎي ﺑﺰرﮔﺘﺮﻳﻦ اﻓﺴﺮان ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ! ﺑﺮاي دو ﺑﺮادر ﻳﻪ ﭘﺎﻛﺖ ﺣﺎوي ﮔﺬرﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﻗﻼﺑﻲ‪ ،‬ﻳﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﻠﻴﺪ ﻣﻨﺰل در ﺳﻌﺎدت آﺑﺎد ﺗﻬﺮان و ﻳﻪ ﺣﺴﺎب ﺑﺎﻧﻜﻲ ﺑﻪ ارزش ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﻳﻮرو و ﻳﻚ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ ﻣﻬﻢ ﺑﺪون رواﺑﻂ ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬آﻣﺎده ﻛﺮده ﺑﻮد! ﻳﻚ‬

‫ﺧﻄﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻫﺰاده ﻫﺎي ﺧﺎﻧﺪان ﺳﻠﻄﻨﺘﻲ ﺳﺎﺑﻖ روﺳﻴﻪ!‬

‫دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻛﺎﺗﻴﺎ از ﺷﺎﻫﺰاده ﻫﺎي روﺳﻲ‪ ،‬ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬داﻧﺸﺠﻮي ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﻫﻮا‪ -‬ﻓﻀﺎ در آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﭼﻨﺪﻳﻦ ﻧﺨﺒﻪ ي ﺑﺮﺗﺮ دﻧﻴﺎﺳﺖ!‬

‫در ﻛﺎخ ﻛﺮﻣﻠﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﺎك دﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﺎﻣﻞ ﻳﻚ ﻟﺒﺎس راﺣﺘﻲ ﺳﺮ ﻫﻤﻲ‪ ،‬ﻳﻪ ﻛﻴﻒ ﻟﻮازم ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺳﻲ دي آﻫﻨﮓ و ﻳﻚ ام ﭘﻲ ﻓﻮر‪ ،‬ﺳﺒﻚ‬
‫و ﺳﺎده ﻣﻨﺘﻈﺮ اون دو ﺑﺮادر ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﺮاي ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺑﻪ اﻳﺮان ﻫﻤﺮاﻫﻴﺶ ﻛﻨﻨﺪ!‬
‫*****‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻳﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻫﻞ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻤﻨﻮن از ﺗﻮﺟﻪ ﺗﻮن!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎرﻳﺪ ﻣﺎدر‪ ،‬ﭘﺪر‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮ‪ ،‬ﺑﺮادر‪ ،‬ﻧﺎﻣﺰد ﻳﺎ ﻫﺮ ﻛﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎش راﺣﺖ ﻫﺴﺘﻴﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺎ ﻛﻞ اﻛﻴﭗ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﻴﺎم؟ وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ ﻧﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻟﻄﻔﺎ دﻳﮕﻪ اﺻﺮار ﻧﻜﻦ‪ .‬اﻻﻧﻢ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮي دﻧﺒﺎل ﻛﺎرﻫﺎي ﭘﺮوﻧﺪه‬
‫ي ﺳﺮﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺖ دادم!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺖ و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون! اوووف از دﺳﺖ اﻳﻦ زﻧﺎ! ﻫﻤﺶ ﻏﺮ ﻏﺮ! ﺳﺮم رو ﺧﻮرد‪ ...‬ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻨﺞ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ‬

‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ دﻳﮕﻪ ﺷﻴﻔﺖ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﺪم ﺑﻌﺪ از دوازده روز ﻣﻴﺮم ﺧﻮﻧﻪ! ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻻزم ﺑﻮد ﻧﻮﺷﺘﻢ و ﭘﺴﺖ ﺷﺐ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺳﺮﮔﺮد ﺧﺮﺳﻨﺪي دادم و‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺧﻢ ﻫﺎي ﺣﻜﻤﺖ‪ ،‬از ﻛﻼﻧﺘﺮي زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﺮاي ﻛﺎرﻫﺎي ﺷﺨﺼﻲ و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ از ﺳﺮوﻳﺲ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻳﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻲ‬
‫ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺴﻴﺮ رو ﭘﻴﺎده رﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻳﻪ آژاﻧﺲ رﺳﻴﺪم‪ .‬ﭘﻴﺮﻣﺮدي ﻧﻮﺑﺖ ﺳﺮوﻳﺴﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﻣﺴﻴﺮم ﻳﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦِ ﭘﺮاﻳﺪ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻧﺸﻮﻧﻢ داد و‬
‫راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻢ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ از ﻣﺴﻴﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺮ ﺗﺮاﻓﻴﻚ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻟﻄﻔﺎ!‬
‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺴﻴﺮﺗﻮن ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﺘﻞ اﺳﺘﻘﻼﻟﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﻨﺪ ﻣﺴﻴﺮ ﭘﺮ ﺗﺮاﻓﻴﻚ دارﻳﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ اون ﺟﺎ ﻛﻪ ﺑﺮﺳﻴﻦ از ﭼﻨﺪ ﻣﻴﺎﻧﺒﺮ راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﺘﻮن ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و راه اﻓﺘﺎد‪ .‬رادﻳﻮش رو ﻫﻢ روﺷﻦ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻮج اﺧﺒﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺧﺒﺮ ورزﺷﻲ‪ ،‬اﻗﺘﺼﺎدي‪ ،‬ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺣﻮادث‪ ...‬ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ دو‬
‫ﺗﺎ ﭼﻬﺎر راه ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ام ﻳﻪ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰِ اﻋﺼﺎب ﺧُﺮد ﺑﻮد ﻛﻪ زﻣﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﻳﻪ ده دﻗﻴﻘﻪ ﻓﻘﻂ ﭼﺮاﻏﺶ ﺑﻮد و ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٩٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮﺷﻮن واﻳﺴﺎدي!‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ زودي در رﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ از ﺧﻴﺎﺑﻮن دﺳﺖ ﭼﭙﻲ ﺑﺮﻳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺴﻴﺮ ﻣﻦ ﻧﺰدﻳﻜﺘﺮه!‬
‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﻃﺒﻖ ﻋﺎدﺗﻢ وﻗﺘﻲ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻢ ﺑﻪ اﻃﺮاﻓﻢ‪ ،‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ و آدم ﻫﺎ زل ﻣﻲ زﻧﻢ و دﻗﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺳﻤﺖ راﺳﺘﻢ ﻳﻪ ﭘﮋو ‪ 405‬ﺑﻮد‪ ،‬دو ﺗﺎ از اﻳﻦ ﺑﭽﻪ‬
‫ژﻳﮕﻮﻻ‪ .‬ﺳﻤﺖ ﭼﭙﻢ ﻳﻪ ﭘﺎﺗﺮول ﻣﺸﻜﻲ رﻧﮓ ﺑﺎ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎي دودي‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﺶ ﻳﺎد ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي اﻳﻦ ﺑﺎدﻳﮕﺎردﻫﺎ ﻣﻲ اﻓﺘﺎدم‪ .‬ﻳﻪ ﻛﻢ دﻗﺖ ﻛﺮدم‪ ،‬اﻧﮕﺎر‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎش ﺿﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺘﺎد از اﻳﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ﻛﻨﺠﻜﺎوﺗﺮ ﺷﺪم‪ .‬ﭼﻴﺰي از داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﻧﺒﻮد‪ .‬درﮔﻴﺮ دﻳﺪ زدن ﻣﺎﺷﻴﻦ‬
‫ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻮق ﻧﺎﻫﻨﺠﺎري از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪا ﻟﻌﻨﺘﺸﻮن ﻛﻨﻪ اﻳﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﮋوﻳﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺮدم آزارﻫﺎ!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﭘﮋو دوﺗﺎﻳﺸﻮن داﺷﺘﻨﺪ ﻫﺮ ﻫﺮ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺸﻮن اﻋﺘﻨﺎ ﻧﻜﻨﻴﺪ راه ﻫﻨﻮز ﺑﺎز ﻧﺸﺪه؟‬
‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ رﻓﺘﻨﺪ!‬
‫ﺧﻮدم رو ﺟﻠﻮﺗﺮ ﻛﺸﻴﺪم ﺗﺎ ﺟﻠﻮ رو ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ .‬ﺟﻠﻮﻣﻮن ﭘﺮاﻳﺪ‪ ،‬ﻛﻤﺮي‪ ،‬ﭘﺎﺟﺮو و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ دﻳﮕﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺑﮕﻢ ﭘﻴﺎده ﻣﻲ ﺷﻢ‪ ،‬دﻳﺪم ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮ‬
‫ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﺎ‪ ،‬ﻳﻪ ﻣﺮد ﻗﻮي ﻫﻴﻜﻞ ﺑﺎ ﻛﺖ و ﺷﻠﻮاري ﺳﻴﺎه ﭘﻮش و ﻳﻚ ﻋﻴﻨﻚ ﺳﻴﺎه ﺑﺰرگ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪ و ﻣﺜﻞ دﻳﻮوﻧﻪ ﻫﺎ از روي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ ﭘﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ دﻳﮕﻪ ﭼﻪ ﺣﺮﻛﺘﻴﻪ؟‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺟﻮاب ﺑﺪم‪ ،‬ﻣﺮد ﺑﻪ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﺎ رﺳﻴﺪ و ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﻳﻪ اﺳﺤﻠﻪ درآورد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد و ﺑﻮق ﻫﺎي‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﺗﻴﺮاﻧﺪازي از ﺑﻬﺖ ﺻﺤﻨﻪ دراوﻣﺪم و ﺳﺮﻳﻊ اﺳﻠﺤﻪ ام رو ﻛﺸﻴﺪم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻲ ﭘﺪر ﺟﺎن؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﻴﺮﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﺎ ﺣﺴﻴﻦ! اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آروم ﺑﺎش‪ ،‬ﻣﻦ اﻓﺴﺮ ﭘﻠﻴﺴﻢ‪ ،‬ﺳﺮت رو ﺑﺪزد ﺑﺨﻮاب روي ﺻﻨﺪﻟﻲ‪ ،‬از ﺟﺎت اﺻﻼ ﺗﻜﻮن ﻧﺨﻮر‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﺑﻨﺪه ي ﺧﺪا از ﺗﺮﺳﺶ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲ زد‪ .‬در ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻪ ﭘﮋو ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ از ﻣﺎﺷﻴﻦ اوﻣﺪم ﺑﻴﺮون‪ .‬دﻳﻮوﻧﻪ داﺷﺖ ﻫﻨﻮز ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫دراز ﻛﺶ ﻳﻪ ﺗﻴﺮ ﻫﻮاﻳﻲ زدم ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺳﺮم رو ﺑﺎﻻ آوردم دو ﻧﻔﺮ دﻳﮕﻪ از ﭘﺎﺗﺮول ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻜﻴﺸﻮن‬

‫ﻛﻪ دﺳﺘﺶ ﺗﻮي ﻣﺴﻴﺮ دﻳﺪم ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻴﺮ اﻧﺪازي ﻛﺮدم و ﺧﻢ ﺷﺪم‪ .‬ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد و ﺟﻴﻎ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬ﻫﺮج و ﻣﺮج ﺑﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺮد ﺳﻴﺎه ﭘﻮش دوﺑﺎره‬
‫ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮد‪ .‬ﻳﻪ ﺳﻤﻨﺪ ﺟﻠﻮي دﻳﺪم ﺑﻮد و ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮب ﺑﻬﺶ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﺷﺎﻧﺴﻲ ﺑﻬﺶ ﺗﻴﺮ زدم و اوﻧﻢ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫دوﻳﺪن ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﺪون ﻟﺤﻈﻪ اي ﺻﺒﺮ ﻛﺮدن دﻧﺒﺎﻟﺶ دوﻳﺪم‪ .‬از روي ﺳﻘﻒ و ﻛﺎﭘﻮت ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ رد ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻧﺎﻣﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﺪ ﻣﻲ دوﻳﺪ‪ .‬ﭘﻴﭽﻴﺪ‬
‫ﺗﻮي ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻪ‪ ،‬وﻗﺘﻲ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻓﻘﻂ در آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﻪ ﻣﺰداي ﻃﻼﻳﻲ دﻳﺪم ﻛﻪ رد ﺷﺪ‪ .‬ﻟﻌﻨﺘﻲ!!!‬
‫ﺑﺎ ﻣﻮﺑﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ اﻃﻼع دادم و درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻴﺮو و آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻞ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي‪ .‬ﻫﻤﻬﻤﻪ ي زﻳﺎدي ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ آﺳﻴﺐ‬
‫دﻳﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻳﻜﻲ ﺑﺎزوش ﺧﺮاﺷﻴﺪه ﺑﻮد و ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ ﻏﺶ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﺗﻔﺎق ﺧﺎص دﻳﮕﻪ اي ﻧﻴﻔﺘﺎده ﺑﻮد! رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﺗﺮول‪ .‬داﻏﻮن‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﻃﺮاﻓﺶ ﭘﺮ از ﭘﻮﻛﻪ ﻫﺎي ﻓﺸﻨﮓ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻫﻢ داﺧﻠﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺷﻤﺎره ﭘﻼﻛﺶ رو ﻳﺎدداﺷﺖ ﻛﺮدم و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ راﻧﻨﺪه ي آژاﻧﺶ‪.‬‬

‫ﺑﻨﺪه ي ﺧﺪا رﻧﮓ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺪاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺮاﻳﻪ ي ﻣﻦ ﭼﻪ ﻗﺪر ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬

‫ﺑﺎ ﻳﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ اﻻن ﺑﺎ ﻗﻔﻞ ﻓﺮﻣﻮن ﻣﻲ اﻓﺘﻪ دﻧﺒﺎﻟﻢ! ﺑﻴﺴﺖ ﺗﻮﻣﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي داﺷﺒﻮرد و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن‪ .‬اﮔﻪ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﻣﺸﻜﻠﻲ دارﻳﻦ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎﺷﻴﺪ ﺗﺎ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺑﻴﺎد!‬
‫ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﻲ زدم وﻟﻲ اون ﺳﺎﻛﺖ زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ! در ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﺴﺘﻢ و ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺑﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻫﺎي راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ اوﺿﺎع رو ﻛﻨﺘﺮل‬
‫ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم دﺳﺘﻢ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ دﻳﺪم ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﻛﻼه و ﻋﻴﻨﻚ و ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ واﻳﺴﺎده‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪ -:‬ﭼﻴﺰي ﺷﺪه؟‬
‫ﺻﺪاي ﻧﺎزﻛﻲ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﺴﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻴﺪم!‬

‫ﺑﺎ ﻫﻤﻮن ﻟﺤﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ؟‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻮ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﺑﺒﺮ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟ ﺷﻤﺎ ﻛﻲ ﻫﺴﺘﻴﻦ؟ ﮔﻢ ﺷﺪﻳﻦ؟‬

‫ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﻧﺒﺮي‪ ،‬اوﻧﺎ ﻣﻴﺎن دﻧﺒﺎﻟﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺻﻼ ﺗﻮ از ﻛﺠﺎ اوﻣﺪي؟‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ ﻓﻘﻂ اﺷﺎره ﻛﺮد ﺑﻪ ﭘﺎﺗﺮول! ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ‪ ،‬اون ﺗﻮ ﺑﻮدي؟‬

‫ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﺗﺮس دﺳﺘﻢ رو ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬دوﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻳﮕﻪ ي ﺧﻴﺎﺑﻮن‪ .‬ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪم‪ .‬دﺳﺘﻢ رو از دﺳﺘﺶ ﻛﺸﻴﺪم ﺑﻴﺮون و ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎ؟ ﺗﻮ ﻛﻲ ﻫﺴﺘﻲ؟‬
‫ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺟﻮﻧﺖ رو دوﺳﺖ داري ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎي!‬
‫آروم اﺳﻠﺤﻪ ام رو ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺣﺎﻻ ﻣﻲ ﮔﻲ ﻛﻲ ﻫﺴﺘﻲ!‬

‫ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻳﻪ ﺟﺎي اﻣﻦ ﻧﺒﺮي ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲ زﻧﻢ!‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺗﻬﺪﻳﺪش ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺻﺪاي ﺗﻴﺮاﻧﺪازي اوﻣﺪ و ﺑﻌﺪش ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺧﻮﻧﻲ ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ﻣﻦ اﻓﺘﺎد‪...‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬

‫ﺳﺮﻳﻊ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎر و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻋﻤﻞ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬اﻻﻧﻢ دﻛﺘﺮ ﻣﻴﺎد درﺑﺎره ي وﺿﻌﻴﺘﺶ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻴﺪه!‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم و دوﺑﺎر رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻧﻴﻤﻜﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم دﻳﺮوز رو روش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬وﻟﻮ ﺷﺪم‪ .‬ﺑﻴﺪار ﺧﻮاﺑﻴﻢ ﺷﺪ ﺳﻴﺰده روز! ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ‬
‫دﻛﺘﺮ از اﺗﺎﻗﺶ اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭼﻲ ﺷﺪ؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺧﻮرده ﺑﻪ ﻛﺘﻔﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻧﺒﻮد‪ ،‬درآوردﻳﻤﺶ‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ اﻣﺸﺐ دﻳﮕﻪ ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﺎي ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻫﻮش ﻧﻴﺎد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﻳﻪ اﺗﺎق ﺧﺼﻮﺻﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎ ﺧﻮدﺗﻮن ﻫﻢ دﻛﺘﺮ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ اش ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻫﻢ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام!‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﭘﺮﺳﻨﻞ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ ،‬ﺧﻮدﻣﻢ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ رو ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺸﻜﺮي ﻛﺮدم و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻧﻴﻤﻜﺖ‪ .‬از ﺧﺴﺘﮕﻲ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﻛﺴﻲ ﻛﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم رو ﻛﻪ ﺑﺎز ﻛﺮدم ﺳﺘﻮان‬

‫ﺣﻜﻤﺖ رو دﻳﺪم ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﭼﺸﻤﺎي ﺑﺎزم‪ ،‬ﻫﻮل ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﺟﺎ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺒﺮ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي رو ﺷﻨﻴﺪم‪ .‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻳﻪ ﺳﺮﺑﺎز ﻛﺮده ﺑﻮدﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻨﻢ اوﻣﺪم ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﭼﺮا اوﻣﺪي؟ ﻃﺮف ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺟﻮوﻧﻪ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ دﻛﺘﺮ ﮔﻔﺖ ﻳﻪ دﺧﺘﺮه!‬

‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻋﻤﻞ ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺶ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻛﻪ اون ﺟﺎ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮاب آﻟﻮد اﺟﺎزه داد ﺑﺮم داﺧﻞ‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ دﻧﺒﺎﻟﻢ‬
‫اوﻣﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﺨﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺟﻠﻮش ﭘﺮده ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ اﻳﻦ ﻃﺮف رو ﻧﮕﺎه ﻛﻦ ﻣﻦ اون ﻃﺮف!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﺎﺳﻤﺶ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮاد ﻛﻪ داري ﺗﺎﺑﻠﻮي ﺑﺎﻻي ﺗﺨﺖ رو ﺑﺨﻮون‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻮﻳﺘﺶ ﻫﻨﻮز ﻧﺎﻣﺸﺨﺼﻪ!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ دو ﺗﺎ ﭘﺮده رو زد ﻛﻨﺎر اﺳﻢ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﻳﻚ ﭘﺮده دﻳﮕﻪ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺮده رو آروم زدم ﻛﻨﺎر روي ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺎﺷﻨﺎس! ﺧﻮدش‬

‫ﺑﻮد‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻮد‪ .‬رﻓﺘﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ‪ .‬ﺻﻮرت ﮔﺮد و ﺳﻔﻴﺪي داﺷﺖ‪ .‬اﺑﺮوﻫﺎي ﺧﻮش رﻧﮓ‪ ‬ﻗﻬﻮه اي‪ ،‬ﺑﻴﻨﻲ ﺳﺮ ﺑﺎﻻ و ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻟﺒﺎي‬
‫ﻛﻮﭼﻴﻚ ﻗﻠﻮه اي ﻛﻪ ﺑﻲ رﻧﮓ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻟﻮﻟﻪ ﺗﻨﻔﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي دﻫﻨﺶ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﻳﻪ ﻛﻢ ﺗﻮي ذوق ﻣﻲ زد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎش ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﮋه ﻫﺎي‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻠﻨﺪي داﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ دار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﻴﻜﻪ ﻣﻮي ﻃﻼﻳﻲ از زﻳﺮ روﺳﺮي ﻟﺒﺎس ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن اوﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻣﺤﻮ ﺻﻮرﺗﺶ ﺷﺪم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮﻓﻪ‬

‫ي ﺣﻜﻤﺖ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪.‬‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدﺷﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬

‫اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي زل زد ﺑﻬﺶ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺎﺻﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻣﺪارك ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺻﺒﺢ اول وﻗﺖ ﻣﻴﺮي ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻫﻮﻳﺖ رو ﻣﻴﺎري ﻳﻪ ﻃﺮح ازش ﺑﺰﻧﻪ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻛﻲ ﻣﺮاﻗﺒﺶ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺷﻤﺎ ﺧﺴﺘﻪ اﻳﺪ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺣﻮاﺳﻢ ﺑﻬﺶ ﻫﺴﺖ اﮔﻪ ﺑﻪ ﻫﻮش اوﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﻮن ﺧﺒﺮ ﻣﻴﺪم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮي ﻣﻨﺰل ﭼﻮن ﺻﺒﺢ اول وﻗﺖ ﺑﺎﻳﺪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﻲ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺟﺪي ﺑﻬﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﻛﻪ ﺧﻮدش رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺳﻜﻮت آروم ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﺮد و رﻓﺖ!‬
‫ﻣﻨﻢ ﻳﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ آوردم ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ زل زدم ﺑﻬﺶ‪ .‬ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش واﺿﺢ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬روش ﻣﻼﻓﻪ ﺳﻔﻴﺪي ﺑﻮد وﻟﻲ از‬
‫روي ﻣﻼﻓﻪ ﻫﻢ دﺳﺘﺶ ﻛﻪ ﺗﻴﺮ ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﺷﺪه‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ زل زده ﺑﻮدم ﺑﻬﺶ و ﺻﺤﻨﻪ ي ﺗﺼﺎدف و ﺗﻴﺮاﻧﺪازي‬

‫رو ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﻣﺮور ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻳﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺟﻮون اوﻣﺪ و وﺿﻌﻴﺘﺶ رو ﭼﻚ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ اﻳﻨﺠﺎﻳﻴﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰي ﺷﺪه؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻜﺎرﺗﻮن ﺑﺮاﺗﻮن ﻳﻪ ﻛﻢ ﺧﻮارﻛﻲ آوردﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻬﺎر ﺻﺒﺢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎرﺗﻮن ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻟﻄﻔﺎ ﻧﻤﺎزﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻬﻢ ﻧﺸﻮن ﺑﺪﻳﻦ!‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﺑﻌﺪ از ﻧﻮﺷﺘﻦ وﺿﻌﻴﺘﺶ ﺗﻮي ﺑﺮﮔﻪ ي ﻛﻨﺎري ﺗﺨﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻳﻦ ﻃﺮف!‬
‫از اﺗﺎق زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون و ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻧﻤﺎزﺧﻮﻧﻪ و ﺳﺮوﻳﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ رو ﻧﺸﻮﻧﻢ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻓﺘﻦ وﺿﻮ ﺑﺮاي ﺧﻮﻧﺪن ﻧﻤﺎز رﻓﺘﻢ! ﺗﻮي ﻧﻤﺎزﺧﻮﻧﻪ ﻳﻜﻲ دو ﺗﺎ‬
‫ﻣﺮد ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﻧﻤﺎز ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪ‪ ،‬اون ﻳﻜﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻣ‪‬ﻬﺮم رو از ﺟﻴﺒﻢ درآوردم و ﺑﻌﺪ از ﺧﻮﻧﺪن اذان و اﻗﺎﻣﻪ ﻗﺎﻣﺖ ﺑﺴﺘﻢ! ﻧﻤﺎزم ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﺳﺮم رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي ﻣ‪‬ﻬﺮ‪ .‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﮔﻠﻪ ﻛﻨﻢ ﻧﻪ ﺷﻜﺮ ﻛﻨﻢ! وﻟﻲ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﺷﻜﺮ ﻛﺮد ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﮔﻠﻪ ﻫﻢ ﻛﺮد! ﺧﺪا ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي‬

‫ﻣﺸﻜﻼت ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺖ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺎﻫﺎش ﻧﺰد! آروم زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮدم‪» .‬ﺧﺪاﻳﺎ ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺎﻫﺎت ﻧﺪارم!«‬
‫ﺳﺮ از ﻣﻬﺮ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و از ﻧﻤﺎزﺧﻮﻧﻪ زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ي ﻣﺮﻣﻮز ﻛﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻟﺒﺎس ﭘﺴﺮوﻧﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل‬
‫اون ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺳﺮِ ﺟﺎش ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﻲ اﻳﻦ ﺳﻜﻮت ﺣﺲ ﺑﺪي ﺑﻬﻢ ﻣﻲ داد‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق در رو ﻛﻪ ﺑﺎز ﻛﺮدم ﻳﻪ ﺳﺎﻳﻪ‬

‫دﻳﺪم ﻛﻪ از ﭘﻨﺠﺮه دور ﺷﺪ‪ .‬دوﻳﺪم ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ دﺧﺘﺮ‪ ...‬ﻛﺴﻲ روش ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺳﻴﻢ ﻫﺎي دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻲ ﻫﻮش‬
‫اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺘﻢ ﻳﻪ ﺷﺒﺢ ﺳﻔﻴﺪ داﺷﺖ ﻣﻲ رﻓﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون دوﻳﺪم‪ .‬ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎرت ﺗﻮي اﺗﺎق رﻳﻜﺎوري ﻛﻤﻚ ﻛﻦ!‬
‫و دوﻳﺪم ﺳﻤﺖ ﻣﺤﻮﻃﻪ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﺒﻮد‪ .‬رﻓﺘﻢ ﭘﺸﺖ ﻣﺤﻮﻃﻪ ﻳﻪ ﻣﻼﻓﻪ ي ﺳﻔﻴﺪ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد روي زﻣﻴﻦ ﻛﻤﻲ ﺧﻮﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬اﻃﺮاف رو ﺧﻮب ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم‪ .‬اَه‬
‫ﻟﻌﻨﺖ ﺑﺸﻲ راﺗﻴﻦ ﻛﻪ ﮔﻨﺪ زدي! اوﻣﺪم ﺑﺮﮔﺮدم ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺧﺶ ﺧﺸﻲ از ﭘﺸﺖ ﻳﻪ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ اوﻣﺪ‪ .‬آروم اﺳﻠﺤﻪ ام رو درآوردم و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ‬
‫آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺳﺮﻛﻲ ﻛﺸﻴﺪم ﻳﻪ ﺷﺒﺢ داﺷﺖ ﺑﺎ در آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ور ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬آروم ﻧﺰدﻳﻜﺶ ﺷﺪم و اﺳﻠﺤﻪ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي ﺳﺮش‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ آروم دﺳﺘﺖ رو ﺑﮕﻴﺮ ﺑﺎﻻ و ﺑﺮﮔﺮد ﺳﻤﺖ ﻣﻦ!‬

‫ﻳﻪ دﺳﺘﺶ رو آورد ﺑﺎﻻ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ دو ﺗﺎ دﺳﺘﺎت!‬
‫ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﻛﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺎش‪ ،‬زود ﺑﺮﮔﺮد ﺳﻤﺖ ﻣﻦ!‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ‪ .‬ﺗﻮي ﻧﻮرِ ﻛﻢ‪ ،‬ﭼﻬﺮه اش رو ﺗﺸﺨﻴﺺ دادم ﻫﻤﻮن دﺧﺘﺮ ﻣﺮﻣﻮز ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻓﺮار ﻛﺮدي؟‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ دﺳﺘﻢ درد ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﻋﻤﻞ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﮔﺸﻨﻤﻪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮي ﺧﻮﻧﻪ ات؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻴﻜﻪ اول ﺣﺮﻓﺖ ﻣﻮاﻓﻘﻢ وﻟﻲ ﺑﺎﻗﻴﺶ ﻧﻪ! ﺗﻮ رو ﻣﻲ ﺑﺮم ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻌﺪ از ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪن ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻲ رﻳﻢ ﻛﻼﻧﺘﺮي!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺧﻮان ﻣﻨﻮ ﺑﻜﺸﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻮن ﭘﺮﺳﺘﺎره!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﺗﻮ رو ﺑﻜﺸﻪ اون ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﻮ رو ﭼﻚ ﻛﻨﻪ!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎ آﻣﭙﻮل ﻫﻮا؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ راه ﻣﻲ اﻓﺘﻲ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﺖ وﮔﺮﻧﻪ ﺑﺪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﻲ ﺧﻮاي ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ زور!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺖ ﻧﻤﻲ زﻧﻲ ﭼﻮن ﺗﻮ ﻳﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻲ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫از ﺣﺮﻓﺶ ﺟﺎ ﺧﻮردم ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ دﺧﺘﺮان و زﻧﺎن ﻏﺮﻳﺒﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﻲ زﻧﻦ!‬

‫ﮔﻴﺞ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻮدم‪ .‬زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ ﻳﻚ دﺳﺘﺶ ﻫﻢ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮ!‬

‫وﻗﺘﻲ اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺗﺎزه ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ زﻳﺒﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻳﻲ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﻛﻪ ﺗﻮي اون ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺑﺮق ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺑﺮﻣﺖ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ .‬ﭘﻠﻴﺲ اون ﺟﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻬﺖ آﺳﻴﺒﻲ ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدت!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﻧﺰﻧﻲ و دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎي!‬

‫اﺧﻢ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺗﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﮔﻪ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻏﻴﺮ از ﺧﻮﻧﻪ ي ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﻣﻴﺮم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻫﺎن! اون وﻗﺖ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻦ ﻗﻠﻌﻪ و دژ ﻣﺤﻜﻤﻪ؟‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﻧﺒﻮﺳﻴﺪي ﻳﺎ ﻧﮕﻔﺘﻲ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ‪ ،‬ﭘﺲ ﺟﺎي ﻣﻦ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ اﻣﻨﻪ!‬
‫دﻫﻨﻢ از ﺣﺮﻓﺶ ﺑﺎز ﻣﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﻛﻲ ﻣﻨﻮ ﻣﻲ دﻳﺪ اول ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﺑﻮﺳﻴﺪ ﺑﻌﺪ ﻣﻨﻮ اذﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﭼﻮن ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ!‬

‫ﺑﺎ ﮔﻴﺠﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ دﺧﺘﺮ ﺟﻮن ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻨﺞِ ﺻﺒﺤﻪ‪ ،‬ﻛﻢ ﻛﻢ داره ﻫﻮا روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺧﺴﺘﻪ ام ﺑﺎ اﻣﺮوز ﻣﻲ ﺷﻪ ﭼﻬﺎرده روز ﻛﻪ ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪم ﭘﺲ ﺑﻴﺎ ﻣﺜﻞ‬
‫ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺧﻮب ﺑﺮو ﺗﻮي ﺗﺨﺘﺖ!‬

‫ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰد و اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺟﻮري ﻛﻪ ﻓﻘﻂ دو ﻗﺪم ﺗﺎ ﻣﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﺧﻢ اﺳﻠﺤﻪ رو ﺑﺎﻻﺗﺮ آوردم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﺟﺎت واﻳﺴﺎ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻳﻚ‪ ،‬دو‪ ،‬ﺳﻪ‪ ...‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻲ روي زﻣﻴﻦ!‬

‫ﺗﻮي ﺷﻮك ﺣﺮﻓﺶ ﺑﻮدم ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﺗﻴﺮ اوﻣﺪ و دﺳﺘﻢ رو ﻛﺸﻴﺪ و دوﺗﺎﻳﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻳﻢ زﻳﺮ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ‪ .‬دﺳﺘﺶ رو ﭘﺲ زدم و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻴﺮ‬

‫اﻧﺪازي ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ دﺳﺘﻢ رو ﻛﺸﻴﺪ و داد زد‪:‬‬

‫‪ -‬اﺣﻤﻖ اوﻧﺎ ﺑﺎ دورﺑﻴﻦ ﺷﺐ از روي ﭘﺸﺖ ﺑﻮم دارﻧﺪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻣﻲ ﻛﻨﻦ‪ ،‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻫﺎت رو ﺣﺮوم ﻧﻜﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﺮو زﻳﺮ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺗﺎ ﻣﻦ ﻳﻪ ﺳﺮﻛﻲ ﺑﻜﺸﻢ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ در ﭘﺸﺖ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ ،‬ﻣﻴﺮﻳﻢ داﺧﻞ و ﺑﺎ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﺶ ﻓﺮار! ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش و ﺑﺬار ﻣﻦ ﻛﺎرم رو ﺑﻜﻨﻢ!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ دﻳﺪه ﺷﺪي ﭘﺲ اﻻن ﺗﻮي ﻟﻴﺴﺖ ﻣﺮگ اوﻧﺎ ﻫﺴﺘﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺤﺚ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ اوﻧﺎ دارﻧﺪ ﺗﻮي ﻳﻪ ﻣﻜﺎن ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻣﻲ ﻛﻨﻦ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن وﻗﺖ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻃﺒﻘﻪ ي ﭼﻬﺎرم ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﻦ ﻣﻦ ﻣﻴﺮم ﭘﺸﺖ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ وﻗﺘﻲ روﺷﻨﺶ ﻛﺮدم در رو ﺑﺎز ﻣﻲ‬
‫ﻛﻨﻢ ﺑﻴﺎ داﺧﻞ!‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺟﻮاب ﺑﺪم رﻓﺖ ﺳﻤﺖ در‪ .‬ﺗﻮي ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺼﻤﻴﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺑﻪ ﻃﺒﻘﻪ ي ﭼﻬﺎرم ﻛﺮدم‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دو ﻧﻔﺮن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺻﺪاﻫﺎ از ﺳﻪ ﻃﺮف ﻣﻴﺎد‪ ،‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮن!‬
‫ﻳﻪ ﺧﺸﺎب رو ﻛﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮدم ﺧﺸﺎب ﺑﻌﺪي رو ﺟﺎ زدم ﻛﻪ در ﺳﻤﺖ راﻧﻨﺪه آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺧﻮدم رو ﻛﺸﻴﺪم اون ﺳﻤﺖ و اﻧﺪاﺧﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﺷﻴﺸﻪ‬

‫ي ﺟﻠﻮي آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺧﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮ ﺳﺮش رو ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺻﺪاي ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و ﺻﺪاي آژﻳﺮ ﭘﻠﻴﺲ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭘﻠﻴﺲ ﻧﺸﻲ روﺷﻦ ﻛﻦ ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫ﺳﻮﻳﭻ روي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ رو روﺷﻦ ﻛﺮدم‪ ،‬ﺗﻴﺮاﻧﺪازي دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ از در ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪.‬‬
‫ﻫﻤﻬﻤﻪ زﻳﺎد ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻠﻴﺲ ﻫﻢ دﻧﺒﺎﻟﻤﻮن اﻓﺘﺎدن‪ ،‬ﺳﺮﻋﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﻛﻢ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﻳﻮاش ﻣﻴﺮي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺰﻧﻢ ﻛﻨﺎر اوﻧﺎ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎي ﻣﻨﻦ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﮔﺎز ﺑﺪه ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮام ﺑﺮاي ﺧﻮدم و ﺧﻮدت ﺑﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺮو ﭘﺸﺖ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﻮ!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻄﺎر ﻣﺠﺪد ﭘﻠﻴﺲ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ رو زدم ﻛﻨﺎر‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺮﺑﺎز دوﻳﺪﻧﺪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ .‬ﻳﻜﻴﺸﻮن در رو ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺖ ﻫﺎ روي ﻓﺮﻣﻮن‪ ،‬ﺳﻮﻳﭻ رو ﺑﺪه ﺑﻪ ﻣﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ از داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬

‫ﺳﺮﺑﺎز ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮدار رادان ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﻳﻜﻲ ﺑﺨﻮاﺑﻮﻧﻢ ﺗﻮي ﮔﻮﺷﺶ ﻳﻪ ﺳﺮوان اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ اول ﺟﺎ ﺧﻮرد ﺑﻌﺪ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬

‫ﺳﺮوان‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺳﺮﺑﺎز رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آزاد‪ ،‬ﺷﻤﺎ اوﻣﺪﻳﻦ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﻳﺎ ﻧﻴﺮوﻫﺎﺗﻮن رو ﮔﺬاﺷﺘﻴﻦ ﻣﺤﻞ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي؟‬
‫ﺳﺮوان‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺎ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدﻳﻢ دارﻧﺪ ﺑﺎ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﺻﺪاي ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻣﻲ اوﻣﺪ ﭼﺮا ﻫﻤﻮن ﺟﺎ ﻳﻪ ﺳﺮي از ﮔﺮوه ﻫﺎﺗﻮن رو ﻧﺬاﺷﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺳﺮوان‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺎ‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٠٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭼﻲ؟ دﻳﺮوز ﺗﻮي ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻣﺎﺷﻴﻨﺎ رو ﺑﻪ رﮔﺒﺎر ﻣﻲ ﺑﻨﺪن‪ ،‬اﻣﺮوز ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ .‬واي ﺑﻪ ﺣﺎل ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﭘﻠﻴﺲ ﻫﺎي اوﻧﻴﻢ!‬

‫ﺳﺎﻛﺖ ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ‪ ‬ده‪ ‬اﻣﺮوز ﮔﺰارش ﻛﺘﺒﻲ اﻳﻦ ﺣﺎدﺛﻪ روي ﻣﻴﺰ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺷﺎﻫﺪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي دﻳﺮوز از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻓﺮار ﻛﺮده ﻣﻦ داﺷﺘﻢ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ‬
‫دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻛﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺷﺪ‪ .‬اﻃﺮاف ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن رو ﺑﮕﺮدﻳﻦ وﺟﺐ ﺑﻪ وﺟﺐ از ﭘﺮﺳﻨﻞ و ﺗﻤﺎم ﻛﺎرﻛﻨﺎن اون ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ ...‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺗﺎ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ اون‬
‫ﻋﻮﺿﻲ ﻫﺎ ﺗﻮي زﻧﺪان ﺑﺎﺷﻦ!‬

‫ﺳﺮوان‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮه ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺻﺪاش زدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮوان!‬
‫ﺳﺮوان‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺳﺮﺑﺎز ﻳﻪ ﻫﻔﺘﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺧﺪﻣﺖ و دو روز اﻧﻔﺮادي‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﺮﺧﺼﻲ!‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﭘﻠﻴﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻨﺪي؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻋﺼﺒﻲ ﻣﻲ ﺷﻲ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﮕﻪ ﭘﺎرﺳﻲ ﺑﻠﺪي؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ وﻟﻲ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد داري دﻋﻮا ﻣﻲ ﻛﻨﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻴﺎده ﺷﻮ ﺑﺒﺮﻣﺖ ﻳﻪ ﺟﺎي اﻣﻦ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﺳﺮﻳﻊ ﭼﻮن دﺳﺘﻢ داره ﺧﻮن ﻣﻴﺎد ﺿﻌﻒ ﻫﻢ دارم!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫از ﻋﻘﺐ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻳﻪ ﺳﺎك ﭘﺰﺷﻜﻲ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺟﻠﻮي ﻳﻪ ﺗﺎﻛﺴﻲ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬اول ﺳﻮار ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﻛﺎرت ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻧﺸﻮﻧﺶ دادم ﺳﻮارﻣﻮن‬

‫ﻛﺮد! آدرس ﺧﻮﻧﻪ رو دادم‪.‬‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬دارﻳﻢ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ رﻳﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺎده ﺷﺪﻳﻢ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎﺷﻲ؟‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻢ اذﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻛﺖ!‬
‫اﺧﻢ ﻛﺮد و روش رو ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ درك ﻛﻪ ﺑﻬﺖ ﺑﺮ ﺧﻮرد‪ .‬ﻫﻤﺶ ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﻢ وز وز ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺟﻠﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻦ! ﻛﺮاﻳﻪ رو ﺣﺴﺎب ﻛﺮدم و ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﻴﺎده ﺑﺸﻪ‪ .‬ﻛﻠﻴﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬در رو ﺑﺎز ﻛﺮد‪ ،‬رو‬
‫ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز اﺧﻢ داﺷﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺗﻮ!‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺮد و ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﻮد‪ .‬اول ﭘﺮده ﻫﺎ رو ﻛﺸﻴﺪم و ﺳﻮﻓﺎژ رو روﺷﻦ ﻛﺮدم‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﻳﺨﭽﺎل رو زدم ﺑﻪ ﺑﺮق! ﺗﻮش ﺧﺎﻟﻲِ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫رﻓﺘﻢ ﺗﻠﻔﻦ رو وﺻﻞ ﻛﺮدم ﻗﺒﻞ از ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﭘﻴﻐﺎم ﻫﺎ‪ ،‬زﻧﮓ زدم ﺑﻪ ﺳﻮﭘﺮي ﻣﺤﻞ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ ﺳﻔﺎرش داﺷﺘﻢ!‬
‫‪... -‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ! ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﻦ و ﻛﻨﺴﺮو ﻏﺬاﻳﻲ‪ ،‬ﻳﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﺑﺮﻧﺞ‪ ،‬ﻳﻪ روﻏﻦ ﻣﺎﻳﻊ‪ ،‬دوغ و ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ‪ ،‬ﭼﺎي‪ ،‬ﻗﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺨﻢ ﻣﺮغ‪ ،‬ﻧﻮن و دو ﻛﻴﻠﻮ ﺳﻴﺐ زﻣﻴﻨﻲ و ﭘﻴﺎز و ﮔﻮﺟﻪ‪،‬‬
‫ﺧﻴﺎر و‪!...‬‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮدم‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻲ دﻳﮕﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﺑﺮاي ﻧﺎﻫﺎر و ﺷﺎم ﻻزﻣﻪ! ﻣﻲ ﺧﻮام ﺗﺎ ﻛﻤﺘﺮ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دم در ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮدم‪ .‬رو ﺑﻪ دﺧﺘﺮ ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي اﻃﺮاف رو دﻳﺪ ﻣﻲ زد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ده دﻗﻴﻘﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ آب رو ﺑﺎز ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﮔﺮم ﺑﺸﻪ ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﻪ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬آب ﺑﺮاي ﭼﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺮي ﺣﻤﻮم؟‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي زﺧﻤﻢ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ دوﺑﺎره زﺧﻤﻢ رو ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻟﺒﺎس ﻋﻮض ﻛﻨﻢ ﻣﻴﺎم!‬

‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ اﺗﺎﻗﻢ و ﻳﻪ ﺗﻴﺸﺮت ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي روي ﺗﺨﺖ ﺑﻮد ﻫﻤﻮن رو ﭘﻮﺷﻴﺪم و ﻳﻪ ﺷﻠﻮار ورزﺷﻲ ﻫﻢ ﭘﺎم ﻛﺮدم‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم ﺧﺴﺘﻪ ﺧﻮاب ﺑﻮد‪ .‬از اﺗﺎق‬
‫زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬دﺧﺘﺮ روي ﻣﺒﻞ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﭼﺸﻤﺎش ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻲ؟‬
‫ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ دﺳﺘﻢ درد ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﺒﺎﺳﺖ رو ﺑﺰن ﺑﺎﻻ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬زﻳﺮ ﻛﺘﻔﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻟﺒﺎﺳﻢ رو در ﺑﻴﺎرم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدت ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن ﻛﻨﻲ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ وﺳﺎﻳﻞ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن رو ﺑﻴﺎر ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﺳﺎك ﭘﺰﺷﻜﻲ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺒﻞ‪ .‬روي ﻣﺒﻞ دو ﻧﻔﺮي ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬دﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﺑﻮد‪ .‬روي ﻟﺒﺎس ﻛﻤﻲ ﺧﻮﻧﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﺸﺎر ﻧﺪه ﺑﻴﺸﺘﺮ دردت ﻣﻴﺎد!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻟﺒﺎﺳﻢ رو ﻣﻴﺪم ﻛﻨﺎر ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻧﺶ ﺑﺎز ﺷﺪه ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم اوﻧﻢ آروم ﻟﺒﺎﺳﺶ رو از روي ﺷﻮﻧﻪ اش داد ﻛﻨﺎر‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﺑﺨﻴﻪ ﻫﺎ و زﺧﻢ اﺧﻤﺎم رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎن رو ﻋﻮض ﻛﻨﻲ ﺧﻮﻧﻲ ﺷﺪه اوﻧﻢ ﭼﻮن ﻓﺸﺎرش دادي!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﭘﺲ ﺑﺨﻴﻪ ﻫﺎ ﺑﺎز ﻧﺸﺪه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﺧﻮدت از ﭘﻨﺠﺮه ﭘﺮﻳﺪي ﺑﻴﺮون؟‬

‫ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﺮام ﻣﻴﺎري؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﻧﺪارم ﺳﻔﺎرش دادم اﻻن ﻣﻴﺎرن!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺿﻌﻒ دارم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻﻧﺎ دﻳﮕﻪ ﻣﻴﺎرن!‬
‫دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ اﮔﻪ ﺷﺪ ﻗﻨﺪي ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺎرم ﺗﺎ ﺑﺨﻮره ﻛﻪ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺧﻮﻧﻪ اوﻣﺪ! ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن زﻧﮓ از ﺟﺎش ﭘﺮﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آروم ﺑﺎش ﺧﺮﻳﺪﻫﺎ رو آوردﻧﺪ‪.‬‬
‫رﻓﺘﻢ دم در و ﺧﺮﻳﺪﻫﺎ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﻌﺪ از ﺣﺴﺎب ﻛﺮدن‪ ،‬اوﻣﺪم ﺑﺎﻻ!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺗﻮش ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬
‫ﺑﻪ زﺣﻤﺖ وﺳﺎﻳﻞ رو ﺑﺮدم ﺗﻮي آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﻋﺴﻞ ﭼﺸﻤﻚ ﻣﻲ زد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﻋﺴﻞ ﻫﺴﺖ!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻋﺴﻞ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ دارم!‬

‫ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ از ﻧﻮن ﺟﺪا ﻛﺮدم و ﺳﺮ ﭘﻨﻴﺮ رو ﻫﻢ ﺑﺎز ﻛﺮدم و ﻳﻪ ﻟﻘﻤﻪ ﺑﺮاش درﺳﺖ ﻛﺮدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﮕﻴﺮ ﺑﺨﻮر!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻫﺴﺖ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺨﻮر ﺳﻢ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻟﻘﻤﻪ رو از دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ و آروم ﮔﺎز زد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ دﺳﺘﺎت رو ﺑﺸﻮري؟‬
‫ﺳﺮش رو ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻪ ﺗﻜﻮن داد‪ .‬دﺳﺖ ﻫﺎم رو ﺷﺴﺘﻢ و اﻓﺘﺎدم ﺑﻪ ﺟﻮن ﻧﻮن و ﭘﻨﻴﺮ‪.‬‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺨﻮر!‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻘﻤﻪ ﻛﻦ ﻣﻦ دﺳﺘﻢ درد داره!‬
‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪم ﺗﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻪ! ﻳﻪ ﻟﻘﻤﻪ ﺑﺮاش درﺳﺖ ﻛﺮدم و دادم دﺳﺘﺶ‪ .‬وﻗﺘﻲ دوﺗﺎﻳﻲ ﭘﻨﺞ ﺗﺎ ﻧﻮن رو ﺧﻮردﻳﻢ و ﺳﻴﺮ ﺷﺪﻳﻢ رو ﺑﻬﺶ‬

‫ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن دارم از ﺧﺴﺘﮕﻲ ﺑﻲ ﻫﻮش ﻣﻲ ﺷﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻲ؟‬
‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻧﻢ ﭘﺲ ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻧﺪاژ رو آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺟﻠﻮي آﻳﻴﻨﻪ ﺑﺰن روش!‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و از آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺧﺮﻳﺪﻫﺎ رو ﻛﻤﻲ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻛﺮدم و رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ‪ .‬ﻳﻪ ﺑﺎﻧﺪاژ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺿﺪﻋﻔﻮﻧﻲ ﻛﺮدم و‬
‫دادم دﺳﺘﺶ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﻛﺸﻮﻫﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺴﺖ ﺑﺮدار!‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮﺳﻲ!‬
‫از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺻﺪاش زدم‪:‬‬

‫‪ -‬دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮم؟‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ اﺳﺘﺮاﺣﺘﺖ رو ﻛﺮدي‪ ،‬از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﻮار اون ﭘﺎﺗﺮول ﺷﺪي ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺎﻋﺖ رو ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻴﺪي‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬

‫دﺧﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ وﻟﻲ ﻗﺒﻠﺶ ﻳﻪ ﺳﻮال!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﭙﺮس!‬
‫اوﻣﺪ ﺟﻠﻮم واﻳﺴﺎد و زل زد ﺑﻬﻢ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺎﺻﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻮ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﻤﺖ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻮم‪...‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻣﻦ دارم ﻣﻴﺮم ﻛﻼﻧﺘﺮي اﻣﺮوز اﺳﺘﺜﻨﺎً ﺗﻮ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻦ ﭼﻮن ﺷﺐ ﺳﺨﺘﻲ داري ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻠﻲ ﺑﻪ ﺳﻮال ﻫﺎي ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪي! اﻻﻧﻢ ﻧﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺴﺖ ﻧﻪ‬
‫ﻟﭗ ﺗﺎپ ﻳﺎ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ ﻧﻪ ﻫﻴﭻ وﺳﻴﻠﻪ ي ارﺗﺒﺎﻃﻲ دﻳﮕﻪ‪ ،‬در ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﻗﻔﻠﻪ ﻛﻠﻴﺪ زاﭘﺎس ﻫﻢ ﻧﺪاره ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﺮﻳﺰي و در ﺿﻤﻦ ﻣﻦ‬
‫ﻛﺴﻲ رو ﻧﺪارم ﭘﺲ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ زﻧﮓ در ﺧﻮﻧﻪ رو ﻧﻤﻲ زﻧﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻛﻠﻴﺪ دارم ﻫﺮ وﻗﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻛﻠﻴﺪ ﻣﻲ اﻧﺪازم ﻣﻴﺎم ﺗﻮ‪ .‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻮاب آﻟﻮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ در اﺗﺎﻗﻤﻢ ﻗﻔﻠﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا داري از ﺗﻮي ﺳﺎﻟﻦ داد ﻣﻲ زﻧﻲ؟‬
‫ﭘــــﻮف! ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ رﻓﺘﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫در ﺧﻮﻧﻪ رو ﻗﻔﻞ ﻛﺮدم و زدم ﺑﻴﺮون! آژاﻧﺲ ﻳﻪ ده دﻗﻴﻘﻪ اي ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻣﻌﻄﻞ ﺷﺪﻳﻦ!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ‪ ...‬ﻛﺠﺎ ﺑﺮم ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ‪ ،‬در ﺿﻤﻦ ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ! وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي رﺳﻴﺪم اﻧﮕﺎر اوﺿﺎع ﻛﻤﻲ ﻏﻴﺮﻋﺎدي ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورودم اﺣﻀﺎر ﺷﺪم ﭘﻴﺶ ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﺮ وﻗﺖ اوﻣﺪﻳﻦ ﺑﻴﺎﻳﻦ دﻓﺘﺮﺷﻮن ﻛﺎر ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻤﻲ دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫و ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ راﻫﺮوﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﻲ رﻓﺖ اﺷﺎره ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺗﺎ ده دﻗﻴﻘﻪ دﻳﮕﻪ ﻣﻴﺎم!‬

‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺒﺶ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺧﻮدم‪ .‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ اﺗﺎق ﻧﺮﺳﻴﺪم ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻋﺼﺒﺎﻧﻲ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن وﻟﻲ ﻳﻪ آدم زﺑﻮن ﻧﻔﻬﻢ و ﺑﻲ ﺷﻌﻮر ﺗﻮي اﺗﺎﻗﺘﻮن روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺷﻤﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﻫﺮ ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ از ﺟﺎﺷﻮن ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻤﻲ ﺷﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﭘﺮﺳﻨﻞ ﻫﻢ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻴﺪن؟‬
‫اﺧﻤﻲ ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ ﺑﺮو ﻛﻨﺎر ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه اﻳﻨﺠﺎ؟‬
‫و ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ وارد اﺗﺎق ﺷﺪم‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورودم ﺑﻪ اﺗﺎق از دﻳﺪن ﺻﺤﻨﻪ ي رو ﺑﻪ روم ﺧﺸﻜﻢ زد‪.‬‬
‫‪ -‬ﺳـــــــﻼم راﺗﻴﻦ!‬

‫ﺗﻮي ﺑﻬﺖ دﻳﺪﻧﺶ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﻢ ﻓﺮﻳﺎد زد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻴﺪ اﻳﻨﻢ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ‪ .‬اﮔﻪ ﻛﺎري ﻧﻜﺮدم ﺑﻬﺘﻮن اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺑﻼﻳﻲ ﺳﺮت ﻣﻲ آوردم ﻛﻪ‪!...‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ي ﺑﻠﻨﺪ اون دﻟﻘﻚ‪ ،‬ﺣﻜﻤﺖ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ و ﺑﺎ دﻫﻨﻲ ﺑﺎز زل زد ﺑﻬﺶ! ﻣﻨﻢ از ﺑﻬﺖ دراوﻣﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!!!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬زﻫﺮ ﻫﻼﻫﻞ ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ ...‬ﺗﻮ ﻛﺪوم ﮔﻮري ﺑﻮدي‪ ،‬ﻫﺎن؟ اﻳﻦ ﭼﻪ ﭘﺮﺳﻨﻞ ﻛﺸﻜﻴﻪ ﻛﻪ داري؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ اوﻣﺪي؟‬

‫اﺧﻢ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻮچ ﻧﻮچ ﭘﺴﺮ ﺑﺪ‪ ،‬ﻳﺎدت رﻓﺖ ﺑﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺮت ﺳﻼم ﻛﻨﻲ؟‬
‫روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم زل زده ﺑﻮد ﺑﻬﺶ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮي ﻧﻜﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻫﺎش رو ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮل ﻓﺸﻦ زده ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻗﻬﻮه اي‬

‫ﺷﻴﻄﻮﻧﺶ‪ ،‬اون ﺑﻴﻨﻲ ﺑﺰرگ ﮔﻼﺑﻴﺶ‪ ،‬اون دﻫﻦ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮش و ﻓﻚ ﻣﺤﻜﻢ اﺳﺘﺨﻮوﻧﻴﺶ‪ ...‬ﻛﻪ ﭼﻬﺎرﺷﻮﻧﻪ و ﻋﻀﻼﻧﻲ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ﺧﻴﺮه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ!‬
‫ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪ زدﻧﺶ ﺑﻮدم ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ ﺣﻜﻤﺖ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي ﺳﺘﻮان!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻜﺮار ﺗﻮي دﻫﻦ ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﭼﺮﺧﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺮﺧﺼﻲ!‬

‫اوﻧﻢ ﺑﺎ ﮔﻴﺠﻲ اﺣﺘﺮام ﺷﻞ و وارﻓﺘﻪ اي ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ .‬در رو ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﺑﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻛﻪ از ﺟﺰاﻳﺮ ﻗﻨﺎري ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره دﻳﮕﻪ‪ ،‬دﻟﻢ ﺑﺮاي ﺳﻪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دو دﻗﻴﻘﻪ و ﺳﻲ ﺛﺎﻧﻴﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺎﺑﺎ ﻓﻴﻠﻤﺶ رو دارم‪ .‬ﺳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﺳﺮ راﺳﺖ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اون ﻣﻲ زدم رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪ .‬ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪم ﻟﺒﺨﻨﺪم ﺧﺸﻚ ﺷﺪ! ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ؟‬
‫زاﻧﻮ زدم ﺟﻠﻮش و ﺑﺎ دﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺳﺮدي ﭼﺮخ وﻳﻠﭽﺮ رو ﺣﺲ ﻛﺮدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻋﻤﻞ ﺑﻪ آﻟﻤﺎن ﻧﺮﻓﺘﻲ‪ ،‬ﻫﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬رﻓﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮔﺸﺘﻢ ﻧﺒﻮد ﻧﮕﺮد ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫زل زدم ﺑﻬﺶ‪ .‬روي ﻟﺒﺎش ﺧﻨﺪه داﺷﺖ وﻟﻲ ﻏﺼﻪ ﭼﺸﻤﺎش داﻏﻮﻧﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺖ اﻳﻦ ﺑﺎر اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﭘﻨﺠﺎه و ﭘﻨﺞ درﺻﺪه ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻲ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻲ!‬
‫ﺳﻮﺗﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻪ ﭘﻨﺠﺎه و ﭘﻨﺞ درﺻﺪ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻳﻚ درﺻﺪ از ﺻﺪ درﺻﺪ ﻛﻤﺘﺮه‪ .‬اوﻣﺪﻳﻢ ﻣﻦ ﺟﺰء اون ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺞ درﺻﺪ ﺑﻘﻴﻪ ﺑﻮدم اون وﻗﺖ‬
‫ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن ﻧﺎراﺣﺘﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آره وﻟﻲ ﻏﺼﻪ ﻧﺨﻮري ﻫﺎ ﻳﻪ ﭘﺰﺷﻚ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم ﺗﻮپ‪ ،‬دﻧﻴﺎ ﻧﻈﻴﺮش رو ﻧﺪﻳﺪه‪ .‬اﻳﺮاﻧﻲ‪ ،‬ﻣﺘﺨﺼﺺ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻲ‪ ،‬ﻛﺎرش ردﺧﻮر ﻧﺪاره! ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻛﻢ ﺳﻨﺶ‬
‫ﺑﺎﻻﺳﺖ!‬
‫ﺑﻮي اﻣﻴﺪ ﺗﻮي ﺣﺮﻓﺎش ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻴﺦ اﻟﺮﻳﻴﺲ اﺑﻮ ﻋﻠﻲ ﺣﺴﻴﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺳﻴﻨﺎ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻣﺸﻜﻞ داره‪ ،‬اوﻧﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ‪ ،‬ﻧﻨﻪ ﺑﺎﺑﺎي ﻣﺎ ﻧﻄﻔﻪ ﻫﻢ ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﺑﻪ رﺣﻤﺖ اﻳﺰدي‬
‫رﻓﺘﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴـــــــﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﻣﻨﻮ ﻛﺸﻴﺪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش و ﻣﻮﻫﺎم رو ﺑﻬﻢ رﻳﺨﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﻣﻦ ﺑﺸﻨﻮ‪ ،‬ﺑﻜﺶ ﺑﻴﺮون اﻳﻦ ﺟﻴﻎ ﺟﻴﻐﻮﻫﺎ رو از ﻛﺠﺎ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدي؟‬
‫ﺳﺮم رو ﻛﺸﻴﺪم ﻋﻘﺐ و ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر از دﺳﺘﺖ ﺷﺎﻛﻲ ﺑﻮد؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺎ آژاﻧﺲ اوﻣﺪم اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﻛﺮﻣﻲ ﻛﻤﻜﻢ ﻛﺮد ﺑﻴﺎم ﺗﻮي اﺗﺎﻗﺖ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻴﮕﺮِ ﺟﻴﻎ ﺟﻴﻐﻮ ﻫﻢ اوﻣﺪ ﻣﻨﻮ دﻳﺪ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺷﻤﺎ؟ ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﭼﺎﻗﻮ!‬

‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮ ﺳﻴﺐ ﺑﺎش ﻣﻦ ﭼﺎﻗﻮ ﺗﺎ دورت ﺑﮕﺮدم‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ راﺗﻴﻦ ﻳﻪ ﺟﻴﻐﻲ زد ﻛﻪ ﻧﮕﻮ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺗﺎﺗﺮ داﺷﺘﻴﻢ اﻳﻦ ﺟﺎ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺳﻴﺎه ﺑﺎزي ﺑﻮد وﻟﻲ ﻛﺎش دﻳﺮﺗﺮ ﻣﻲ اوﻣﺪي‪ .‬ﻫﻤﭽﻴﻦ ﻛﻪ از ﭘﻨﺠﺮه ﺗﻮ رو دﻳﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻛﻪ ﻣﺎﻣﺎﻧﺸﻮن رو ﻣﻴﺎرن ﮔﻔﺖ‪ ،‬واﻳﺴﺎ ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺮد رو‬
‫ﺑﻴﺎرم‪ ،‬ﭼﭗ و راﺳﺘﺖ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﭘﻘﻲ زدم زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ ﺧﺪاﻳﻲ اﻳﻦ رو از ﻛﺠﺎ آوردي‪ ،‬ﺳﻮژه ي ﺧﻨﺪه ﻣﻮن ﺟﻮره ﻫﺎ!‬
‫ﺧﻨﺪه ام رو ﺧﻮردم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻔﺎرش ﺷﺪه ي ﺳﺮﻫﻨﮕﻪ!‬

‫اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻻ ﻻ! ﭘﻴﺮﻣﺮد‪ ،‬ﺟﻮون ﭘﺴﻨﺪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﺳﻔﺎرﺷﺶ رو ﻛﺮده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه اش ﻧﻮﺷﺘﻪ از ﺑﺨﺶ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر اوﻣﺪه‪ ،‬ﺧﻮدش درﺧﻮاﺳﺖ داده‪ .‬ﻧﻤﺮات ﺗﺌﻮرﻳﺶ ﻛﻪ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه اش ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮﺑﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ دو ﺗﺎ ﻣﺸﻜﻞ‬
‫داره!‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﻮ ﺧﻮدم ﻣﻲ دوﻧﻢ‪ :‬ﻳﻚ‪ -‬زﻧﻪ‪ ،‬دو‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻗﻴﻘﺎ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺮي ﭘﻴﺶ ﺳﺮﻫﻨﮓ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ اوﻣﺪي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١١٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻮن اوﻧﻢ دﻳﺮ اوﻣﺪ‪ .‬ده دﻗﻴﻘﻪ ﻗﺒﻞ از ﺗﻮ اوﻣﺪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻧﻤﺎﻳﺶ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﺧﺒﺮدار ﺷﺪه؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺎﺷﻮ اول ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪ .‬ﺷﻴﻔﺖ ﺷﺐ ﻫﻢ ﺑﻲ ﺧﻴﺎل! ﻣﻲ ﺑﺮﻣﺖ ﻳﻪ ﺷﺎم ﻣﺸﺖ ﺳﻪ ﻧﻔﺮه!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﻮﻧﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎ اﻳﻦ آﭘﺎﻣﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻧﻤﻴﺎم‪ .‬ﻟﻘﻤﻪ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ ﺗﻮ ﮔﻠﻮم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آﭘﺎﻣﻪ ﻛﻴﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎ ﺷﻤﺎ ﭼﻲ ﺻﺪاش ﻣﻲ زﻧﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ رو؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ رو دﻳﮕﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ اﺳﻤﺶ آﭘﺎﻣﻪ اﺳﺖ؟‬
‫ﻳﻪ ﻛﻢ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد و ﺑﻌﺪ ﭘﻘﻲ زد زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ .‬اﺧﻢ ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ ﭘﺎﺷﻮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮش ﺧﻨﺪه ﺷﺪي ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻧﺒﻮدي!‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﻢ در رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﺣﺮﺻﻲ ﻛﻨﺎر ﻳﻜﻲ از ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺶ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﺑﺪ ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪ! ﻟﺒﺨﻨﺪم‬
‫رو ﺟﻤﻊ ﻛﺮدم و ﺻﺪاش زدم‪ .‬اوﻣﺪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺷﺎره ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﺸﻮن ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺎﻣﻴﻦِ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ از ﭘﺮﺳﻨﻞ اﻳﻦ ﺟﺎ!‬

‫اول ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮد ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﻄﻮن ﺑﻬﺶ ﺧﻴﺮه ﺷﺪه ﺑﻮد!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻮﺧﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟ ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺷﻮﺧﻲ دارم ﺧﺎﻧﻮم! ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﻪ ﻛﺎرﺗﻮن ﺑﺮﺳﻴﺪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺮش رو ﭘﺎﻳﻴﻦ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام رﻓﺖ! رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻴﺎي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺧﻤﺖ رو ﺑﺨﻮرم‪ ،‬ﻣﻴﺎم ﻋﺰﻳﺰم!‬

‫ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي ﺑﻬﺶ رﻓﺘﻢ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺮاش ﺟﻮك ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﻟﺒﺨﻨﺪش ﮔﺸﺎدﺗﺮ ﺷﺪ! ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم و وﻳﻠﭽﺮش رو ﻫﻞ دادم ﺑﻴﺮون و رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ! ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ دﻳﺪن وﺿﻌﻴﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﺸﻤﺎش اﻧﺪازه ي ﺗﻮپ زده ﺑﻮد ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ و ﭼﺸﻤﻜﻲ زد و ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻤﺎش اﻻن ﻣﻲ زﻧﻪ ﺑﻴﺮون!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ درك ﻳﻪ زن ﻛﻤﺘﺮ!‬
‫ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻪ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ ،‬اﺳﺘﻮار ﻳﻜﻢ اﻛﺮﻣﻲ‪ ،‬ﻳﻪ ﻣﺮد ﺳﻦ ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻨﺠﺎه داﺷﺖ‪ ،‬آذري زﺑﺎن و ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻣﻬﺮﺑﻮن و ﺳﺎده دل ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺮ‬
‫ﭼﻨﺪ از ﻣﺎ از ﻟﺤﺎظ ﺳﻨﻲ ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﺑﻮد وﻟﻲ از ﻧﻈﺮ درﺟﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ ﺑﻮد! ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑ‪‬ﻪ ﺳﻼم اﺳﺘﻮار اﻛﺮﻣﻲ‪ ...‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﺗﺮﻓﻴﻌﺖ ﻛﻮ؟‬

‫اﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ ﭼﻪ ﻗﺎﺑﻞ داره‪ ،‬ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎرﻳﺪ ﻣﻨﺰل‪ ،‬ﺷﺎﻣﻲ‪ ،‬ﻧﺎﻫﺎري در ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺷﻴﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻴﺎم وﻟﻲ ﺑﻪ ﻳﻪ ﺷﺮط!‬

‫اﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﺮ ﻛﻨﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﮕﻪ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻧﺬاري‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺎ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺗﺮﻳﻢ!‬
‫اﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ اﺳﺖ اﺣﺘﺮام ﺟﺰء واﺟﺒﺎت ارﺗﺸﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺧﻮدم ﻳﻪ ﺳﺘﻮن ارﺗﺸﻢ ﻣﻲ ﮔﻢ ﻧﺬار‪ ،‬ﺳﺘﻮن دوﻣﺶ ﻛﻪ راﺗﻴﻨﻪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺗﺎج ﺳﺮ ارﺗﺶ‪ ،‬ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ ﺳﺘﻮن ﭘﻨﺠﻢ دﺷﻤﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻨﺎب‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮕﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﻮن ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺧﻮدﻣﻮﻧﻪ!‬

‫اﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ راﺗﻴﻦ ﻛﻪ اﻻن ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻣﻴﺎد از دم‪ ،‬ﺳﺘﻮن ﻫﺎي ارﺗﺶ رو ﺗﺨﺮﻳﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫در زدم! ﻫﻨﻮز ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ رو ﻧﺸﻨﻴﺪم ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ وﻳﻠﭽﺮش رو ﻫﻞ داد ﺟﻠﻮ و ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ در ﺧﻮرد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ دﻳﻮوﻧﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﮔﻮﺷﺶ ﺳﻨﮕﻴﻨﻪ!‬

‫ﺻﺪاي ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اوﻣﺪ! وارد اﺗﺎق ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰش ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺳﺮش ﺗﻮي ﻳﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺘﺮام ﻣﺤﻜﻤﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺧﺒﺮدار‬
‫واﻳﺴﺎدم‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي ﺳﻜﻮت ﺑﻮد ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﻮت زدن ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺧﺸﻚ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻋﺮض ﺷﺪ ﭘﻴﺮﻣﺮد!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ ،‬دﺳﺖ ﺳﺮﻫﻨﮓ از ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻮﻧﺪ! ﺳﺮش رو ﺑﺎﻻ آورد و اول ﺑﻪ ﻣﻦ آزاد ﺑﺎش داد ﺑﻌﺪ رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮري ﭘﻴﺮﻣﺮد؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻲ اوﻣﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﻤﺮاه دارم اﻳﻦ راﺗﻴﻦِ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺧﺸﻚ ﺷﺪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺳﺮد و ﺑﻲ روح ﺑﻬﺶ زل زدم‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫وﻳﻠﭽﺮ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻫﻞ دادم ﺳﻤﺖ ﻳﻜﻲ از ﻣﺒﻼ و ﺧﻮدم روش ﻧﺸﺴﺘﻢ! ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺘﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻳﻜﺮاﺳﺖ اوﻣﺪم ﭘﻴﺶ راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰي از ﺗﻴﺮاﻧﺪازي دﺳﺘﮕﻴﺮت ﺷﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬اﺻﻼ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪم ﻛﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ ﻗﻴﺎﻓﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﻜﻞ‪ .‬اﺻﻼ ﺳﺎﻳﻪ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻦ‪ .‬ﺗﻠﻔﺎت ﻧﺪاﺷﺖ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا دو ﺗﺎ از ﺑﻴﻤﺎرﻫﺎي ﺑﺨﺶ ‪ ccu‬دﻳﺸﺐ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺷﻮك ﺻﺪاي ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺗﻤﻮم ﻛﺮدﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻮون ﻳﺎ ﭘﻴﺮ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﭘﻴﺮﻣﺮد و ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﺳﻲ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﭼﻬﺎر راه ﭼﻲ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ‪ ،‬ﻣﺠﺮوح ﺳﺮﭘﺎﻳﻲ ﺑﻮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز وﻗﺖ ﻧﻜﺮدم ﮔﺰارش ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﺶ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺷﺪه ﺑﺨﻮﻧﻢ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻨﻮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺗﺮوﻟﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻳﻪ ﻣﺮد اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺧﺮﻳﺪه ﺷﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬دو ﻧﻔﺮ ﺗﻮ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮدن‪ .‬ﻧﻪ ﺧﻮﻧﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻫﻴﭽﻲ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‪ .‬ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﻢ ﺑﻮده ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﺗﻮ رﺳﻮﻧﺪﻳﺶ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن وﻟﻲ ﺑﻌﺪ از ﺟﺮﻳﺎن ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﻪ ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺷﺪ‪ ،‬ﮔﻢ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﭼﺮا ﺑﺎ آﻣﺒﻮﻻﻧﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ آﺑﻜﺶ ﺷﺪه ﺑﻮد از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن زدي ﺑﻴﺮون؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدم! ﺻﺒﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺧﻮدم ﻫﻢ آﺑﻜﺶ ﻣﻲ ﺷﺪم؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬دﺧﺘﺮه ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ دﺧﺘﺮه وﻗﺘﻲ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻛﺮده ﺑﻮدم ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ اوﻣﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﭼﺮا ﺗﻮ؟ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻃﺮف دﺧﺘﺮه‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ‬

‫دوﻧﻴﻦ آﺑﻢ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﺗﻮي ﻳﻪ ﺟﻮب ﻧﻤﻲ ره وﻟﻲ ﺑﻪ ﺗﺎزه ﻛﺎري ﻣﺜﻞ ﺳﺘﻮان ﻫﻢ اﻋﺘﻤﺎد ﻧﻜﺮدم و ﺧﻮدم ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻧﻤﺎز اون اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻫﻮﻳﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ورود ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ اون ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﻢ ﻛﺎﻣﻼ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ اﻳﻦ ﺟﺎ اﻗﺎﻣﺖ داره ﺧﻮﻧﻪ اش ﺳﻤﺖ ﺳﻌﺎدت آﺑﺎده‪ ،‬ﻣﺸﻜﻠﻲ ﻧﺪاره!‬
‫دﺧﺘﺮي ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﭘﺴﺮوﻧﻪ ﻏﻴﺐ ﺷﺪه‪ .‬ﻫﺮ دو ﺗﺎ ﺻﺤﻨﻪ ﻫﻢ ﺗﻮ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﻻن ﻣﻨﻮ ﭼﺮا اﺣﻀﺎر ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ از ﺑﺎﻻ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎرم دو ﺗﺎ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي در ﻣﺤﻞ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺗﻮي روز روﺷﻦ‪ ،‬اﻳﻦ ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺟﻮاﺑﺶ رو ﺑﺪم‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻛﺎرِت ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﭘﻴﺮﻣﺮد!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻫﺎ زﻳﺎد ﻧﺸﺪه ﺑﻬﺘﺮه ﻳﻪ ﺳﺮﻧﺦ از اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﻣﺸﺐ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺳﺮ ﭘﺴﺘﻢ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻣﺮﺧﺼﻲ ﭼﻨﺪ روزه ﻣﻲ ﺧﻮام‪ .‬ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﺮوﻧﺪه رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي‪ .‬ﭼﻨﺪ روز؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ده روز!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ زﻳﺎده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭘﻨﺞ روزه ﭘﺮوﻧﺪه ﺣﻞ ﺷﺪه روي ﻣﻴﺰﺗﻮﻧﻪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺧﺴﻴﺲ ﺷﺪي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻳﻪ ﭼﻴﻜﻪ آب ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﻳﻪ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪم ﻧﺪادي دﻫﻨﻤﻮن ﺧﺸﻚ ﺷﺪ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﮕﻢ ﺑﺮات ﭼﺎي ﺑﻴﺎرن!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ دﻳﮕﻪ دارﻳﻢ ﻣﻲ رﻳﻢ ددر دودور!‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﻤﺮﻧﮓ ﺳﺮﻫﻨﮓ و ﻏﻢ ﭼﺸﻤﺎش‪ ،‬اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ دادم و ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻫﻞ دادم از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮام اﻳﻦ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ رو ﺑﺒﻴﻨﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺗﻮ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﻴﺮ و ﺧﺮﻓﺖ ﺷﺪه ﻣﻦ ﻧﺸﺪم ﻫﺎ!‬

‫ﭘـــﻮف از دﺳﺖ ﺗﻮ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ!‬
‫از ﻛﻼﻧﺘﺮي زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون ﻛﺮﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ اداره در اﺧﺘﻴﺎرﻣﻮﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ و ﺳﺮﮔﺮد رو ﻣﻲ رﺳﻮﻧﻲ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدي ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻛﺮﻣﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺗﻮي ﻣﺴﻴﺮ آروم ﺑﺮاي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺟﺮﻳﺎن رو ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدم‪ .‬وﻗﺘﻲ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﻣﻲ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﭘﻴﺎده ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻛﺮﻣﻲ رو ﻣﺮﺧﺺ ﻛﺮدم و ﻛﻠﻴﺪ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻢ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ اﻳﻨﻢ ﻛﻠﺒﻪ ي ﻣﺤﻘﺮ ﻣﺎ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻨﻮز ﺑﻲ ﻋﺮﺿﻪ اي!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻢ اﻻن دﺧﺘﺮه ﻣﻲ ﭘﺮه ﺑﻴﺮون و ﻛﻠﻲ ﻣﺎﭼﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ ﻛﺠﺎ رﻓﺘﻲ ﻋﻘﺸﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻢ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﺑﮕﻮ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﻲ ﺗﻮي اﺗﺎﻗﺸﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ؟‬

‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻴﻮﻣﺪ‪ .‬ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ داد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺮه ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺻﺪاش ﺑﺰن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ رﺑﻄﻲ داره اﺳﻤﺶ ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻲ ﺳﻮاد اون ﺟﻮري ﻟﻬﺠﻪ داري ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﻟﻬﺠﻪ ات ﻣﺜﻞ اون ﺧﺮوس ﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻴﻪ ﻧﻤﻲ ﻓﻬﻤﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻛﺖ!‬

‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﺶ ﻛﻪ در اﺗﺎق ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﻲ ﺧﻮاب آﻟﻮد و ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻴﭽﻴﺪه اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻳﻘﻪ ي ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺷﻞ ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫و ﺑﺪﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﻔﻴﺪي ﻣﻲ زد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎش ﺧﻤﺎر ﺑﻮد و ﻟﺒﺎش ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد! ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ زل ﻧﺰدم ﺑﻬﺶ ﺳﺮم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﻮاب ﺑﻮدي؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﺗﻮ ﻛﻲ اوﻣﺪي؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺶ ﻋﺼﺮ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﭘﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪم ﻧﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدي‪ .‬راﺳﺘﻲ زﺧﻤﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﻓﻘﻂ ﻛﻤﻲ درد دارم!‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺧﻮﻧﺮﻳﺰي ﻧﻜﺮده زﺧﻤﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم از وﻗﺘﻲ ﻛﺎﺗﻴﺎ از اﺗﺎق اوﻣﺪه ﺑﻴﺮون ﺻﺪاﻳﻲ از ﻫﺎﻣﻴﻦ درﻧﻴﻮﻣﺪه! ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ از دﻳﺪن‬

‫ﻗﻴﺎﻓﻪ اش زدم زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ .‬ﺑﺎ دﻫﻦ ﺑﺎز زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ‪ .‬از ﺧﻨﺪه ي ﺑﻠﻨﺪم از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻫﻢ ﺗﺎزه ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮرد‪ ،‬اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﻴﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﺘﺮس آﺷﻨﺎﺳﺖ!‬
‫اوﻣﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻪ ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ زاﺧﺎروف؟‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺗﻮ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻫﻨﻲ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻣﻲ دوﻧﻲ اﻳﻦ ﻛﻴﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﺳﺮي ﺧﻢ ﻛﺮد و ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﺸﻮن ﻛﺎﺗﻴﺎ زاﺧﺎروف از ﺷﺎﻫﺰاده ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎي روﺳﻴﻪ و ﻳﻜﻲ از ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻫﺎي دﻧﻴﺎ و در رده ﺑﻨﺪي ﺟﻬﺎﻧﻲ ﺷﺸﻤﻴﻦ ﻧﺨﺒﻪ ي دﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﺎﺗﻴﺎ زاﺧﺎروف‪ ،‬آﺧﺮ اﻳﻦ ﻣﺎه ﻣﻴﺮم ﺗﻮي ﺑﻴﺴﺖ و ﭘﻨﺞ ﺳﺎل‪ ،‬ﺳﺎﻛﻦ ﻟﺲ آﻧﺠﻠﺲ‪ .‬در ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﺎﺳﺎ ﻣﺸﻐﻮﻟﻢ‪ .‬داﻧﺸﺠﻮي ﻓﻮق دﻛﺘﺮا ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫ﺳﻪ روز ﭘﻴﺶ ﺳﺎﻋﺖ دوازده ﺷﺐ ﺑﻪ وﻗﺖ اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬وارد ﺗﻬﺮان ﺷﺪم‪ .‬ﺑﺎ دو ﺗﺎ از ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎم‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ؟ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﺑﻮده؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟ ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﻛﻲ ﻫﺴﺘﻲ؟‬
‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻮي رﺷﺘﻪ ي ﺧﻮدم ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﻧﺨﺒﻪ ي دﻧﻴﺎ ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎزه ﺷﺎﻫﺰاده ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻴﻦ ﻣﺎدﻣﺎزل!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺨﺒﻪ ﺑﻮدﻧﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺧﻼﺻﺖ ﻛﻨﻦ؟ اﺻﻼ ﭼﺮا ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻪ ﺗﻮرﻳﺴﺖ ﻧﻴﻮﻣﺪي؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻧﺎ ﺗﻮي آﻣﺮﻳﻜﺎ و روﺳﻴﻪ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺟﺎي دﻳﮕﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﭘﻴﺪام ﻛﻨﻦ وﻟﻲ اﻳﺮان ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻮن اﻳﻦ ﺟﺎ ﺳﺮزﻣﻴﻨﻴﻪ ﻛﻪ راﺣﺖ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎزه ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﺧﺮاب ﻛﺎري ﺑﻜﻨﻦ ﭼﻮن اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺧﻮان ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﻛﺎر ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ وﻟﻲ‬
‫اﻻن ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺻﺪاش در اوﻣﺪه‪ .‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ دﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﻫﺴﺘﻴﻦ ﻛﻪ ﻛﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﺮورﻳﺴﺘﻲ اﻧﺠﺎم داده ﭘﺲ اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮرن ﺧﻮدﺷﻮن رو ﮔﻢ و ﮔﻮر‬
‫ﻛﻨﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ از ﺣﺴﺎس ﺑﻮدن ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ اﻳﻦ ﺟﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮدﻳﻦ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻨﻮز ﺑﺎور ﻧﺪارم ﻛﻪ ﻓﻘﻂ دﻧﺒﺎل ﺗﻮﺋﻦ! ﺣﺘﻤﺎ ﭼﻴﺰ ﺑﺎ ارزﺷﻲ داري ﻛﻪ دﻧﺒﺎﻟﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﮔﺸﻨﻤﻪ اﻻن دو ﺳﺎﻋﺘﻪ داري از ﻣﻦ ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺷﺎم آﻣﺎده ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر ﺗﻮام ﺷﺎﻫﺰاده ﺧﺎﻧﻮم؟‬

‫ﭼﺸﻤﺎش رو رﻳﺰ ﻛﺮد و ﺑﺎ اﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ راﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﮔﺸﻨﻤﻪ ﺑﺮﻳﻢ ﺷﺎم ﺑﻴﺮون ﻣﻬﻤﻮن راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﻋﻘﻞ ﻛﻞ‪ ،‬اﻳﺸﻮن ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺒﻪ ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﺗﻮي ﺧﻴﺎﺑﻮﻧﺎ راﻫﺶ ﺑﺒﺮم؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﻏﺬا ﺳﻔﺎرش ﺑﺪي ﺑﺮﻳﻢ رو ﭘﺸﺖ ﺑﻮم ﺑﺨﻮرﻳﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻧﻈﺮ ﻧﺪه!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺎرﺳﻲ ﺣﺮف ﻧﺰﻧﻴﺪ‪ .‬اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻳﺎ روﺳﻲ ﻳﺎ ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﻳﺎ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎﻳﻲ ﻳﺎ ﻫﻨﺪوراﺳﻲ ﻳﺎ ﻳﻮﻧﺎﻧﻲ ﻳﺎ ﭘﺮﺗﻐﺎﻟﻲ ﻳﺎ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﺪ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺧﻮب ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﻮﺗﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﻮن ﻣﻦ اوﻧﻢ ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻦ! ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻓﻘﻂ زﺑﻮن ﻣﻨﮕﻮﻟﺴﺘﺎن رو ﺑﻠﻨﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ اوﻧﻢ اﻳﻦ ده روز ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ ﺑﺰﻧﻪ ﺣﻠﻪ!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم رو ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻴﺮم ﻏﺬا ﺑﮕﻴﺮم‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﻳﻪ ﻟﭗ ﺗﺎپ ﻳﺎ ﮔﻮﺷﻲ ﺑﻬﻢ ﺑﺪي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﭼﻲ؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﻪ اﻳﻨﺘﺮﻧﺖ وﺻﻞ ﺑﺸﻢ‪ .‬ﻫﻢ اﻳﻤﻴﻠﻢ رو ﭼﻚ ﻛﻨﻢ ﻫﻢ ﺑﺮاي ﺑﺎدﻳﮕﺎردام ﭘﻴﺎم ﺑﺬارم!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٢٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﻜﺎن اﻳﻦ ﻛﻪ ردت رو ﺑﺰﻧﻦ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ از ﻛﺪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﺷﺪه اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ذوق ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ از ﻳﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ دﻳﮕﻪ و از ﻳﻪ ﺳﺮور ﻣﺠﺎزي ﺑﺮاﺷﻮن ﭘﻴﺎم ﻫﺎي اﻟﻜﻲ ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻲ؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬واردي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﺻﺒﺮ ﻛﻦ از ﺗﻮ وﺳﺎﻳﻠﻢ ﻟﭗ ﺗﺎﭘﻢ رو ﺑﻴﺎرم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻜﺮده!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز اﻳﻦ ﺟﺎﻳﻲ؟ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮو ﻏﺬا ﺑﮕﻴﺮ‪ .‬ﻓﺴﺖ ﻓﻮد ﻧﮕﻴﺮي‪ ،‬ﻏﺬاي اﻳﺮاﻧﻲ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺳﻪ ﭘﺮس ﺑﺨﺘﻴﺎري ﺑﺎ دوغ و ﻣﺨﻠﻔﺎت ﻓﻘﻂ ﮔﻮﺟﻪ ﻳﺎدت ﻧﺮه!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴــــــــﻦ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﮔﺸﻨﻤﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن راﺗﻴﻦ ﻏﺬا ﻣﻴﺎره ﻣﺎ ﻫﻢ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻓﻴﻪ ﺑﺮﮔﺮدم و ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺳﺮ از ﺟﺎي دﻳﮕﻪ ﻏﻴﺮ از اﻳﻤﻴﻞ درآوردﻳﻦ ﺟﻔﺘﺘﻮن رو ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎﺑﺎﺑﺰرگ ﺑﺮو!‬

‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ اﺗﺎق ﻟﺒﺎس ﻋﻮض ﻛﺮدم و ﻛﻴﻒ ﭘﻮﻟﻢ و ﻛﻠﻴﺪ ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ‪ .‬از اﺗﺎق ﻛﻪ رﻓﺘﻢ ﺑﻴﺮون ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ در ﺣﺎل دﺳﺘﻜﺎري ﻟﭗ ﺗﺎپ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ رﻓﺘﻢ!‬
‫ﺟﻔﺘﺸﻮن ﺳﺮﺷﻮن رو ﺗﻜﻮن دادﻧﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﻲ ﻳﻜﻲ ﻛﻢ ﺑﻮد ﻳﻪ دﻳﻮوﻧﻪ ي دﻧﻴﺎي ﻣﺠﺎزي دﻳﮕﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪ!‬

‫از ﺧﻮﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻢ زﻳﺮ ﭼﺸﻤﻲ اﻃﺮاف رو ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﻴﺰ ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﻫﻢ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻪ رﺳﺘﻮران ﺳﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮن ﺑﻮد از ﻫﻤﻮن ﺟﺎ‬
‫ﻏﺬا ﻣﻲ ﮔﻴﺮم ﭼﻮن اﮔﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻴﺸﺘﺮ اون دو ﺗﺎ رو ﺑﺎ ﻫﻢ ﭘﺎي ﻟﭗ ﺗﺎپ ﺑﺬارم ﺑﺎزار ﺑﻮرس ﻧﻴﻮﻳﻮرك رو ﻫﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﺗﺎ رﺳﺘﻮران ﭘﻴﺎده رﻓﺘﻢ ﻳﻪ ﻛﻤﻲ ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد ﺳﻔﺎرش دادم و ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪ اي ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺳﻔﺎرﺷﻢ آﻣﺎده ﺑﺸﻪ و ﺣﺴﺎب ﻛﻨﻢ و ﺑﺮﮔﺮدم ﺳﻤﺖ‬
‫ﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ و ﻧﻴﻢ! وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ رﺳﻴﺪم و ﻛﻠﻴﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻢ رﻓﺘﻢ ﺗﻮ از دﻳﺪن ﺻﺤﻨﻪ ي رو ﺑﻪ روم ﺧﺸﻜﻢ زد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ روي زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و‬
‫ﭘﺎﻫﺎش رو دراز ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻫﻢ ﺳﺮش رو ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮد روي ﭘﺎﻫﺎش‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ داﺷﺖ ﻣﻮﻫﺎي ﻛﺎﺗﻴﺎ رو ﻧﺎز ﻣﻲ ﻛﺮد! ﺑﺎ دﻳﺪن ﺣﺎﻟﺘﺸﻮن ﺧﻮد ﺑﻪ‬

‫ﺧﻮد اﺧﻤﺎم رﻓﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴـــﺲ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺧﻮاﺑﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮر ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ .‬ﭼﺮا رو ﭘﺎي ﺗﻮ ﺧﻮاﺑﻴﺪه؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬داﺷﺖ درد و دل ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮد!‬

‫ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﻏﺬا رو ﺑﻬﺶ ﻧﺸﻮن دادم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻗﺪر ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﺸﻨﻤﻪ ﮔﺸﻨﻤﻪ‪ ،‬ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮد؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﭼﻲ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺒﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﮕﻪ ﺣﺮف زد؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﻔﺖ وﻟﻲ از ﻃﺮح ﻛﺎرش ﻓﻬﻤﻴﺪم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اول ﺑﺮو ﺳﻔﺮه اي ﭼﻴﺰي ﺑﻴﺎر ﺑﻨﺪاز ﻛﻪ ﺿﻌﻒ ﻛﺮد‪ .‬ﺗﺎزﺷﻢ ﻏﺬا از دﻫﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﻪ!‬

‫ﻏﺬاﻫﺎ رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ و رﻓﺘﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻟﺒﺎس ﻋﻮض ﻛﺮدم و ﻳﻪ ﺗﻴﺸﺮت ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺷﻠﻮار راﺣﺘﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪم‪ .‬ﺻﺪاي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻛﺎﺗﻴﺎ رو ﺑﻴﺪار ﻣﻲ‬
‫ﻛﺮد ﻣﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺎﺷﻮ دﺧﺘﺮ ﺧﺮس ﮔﻨﺪه! ﺧﻮﻧﻪ ي ﺷﻮﻫﺮت اﻳﻦ ﻣﺪﻟﻲ ﺑﺨﻮاﺑﻲ روز دوم ﻃﻼﻗﺖ ﻣﻴﺪه!‬
‫ﻟﭗ ﺗﺎﭘﻢ رو از ﺗﻮي ﻛﻤﺪ ﺑﺮﻣﻲ دارم و ﻣﻴﺮم ﺗﻮي ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺗﻜﻨﻮﻟﻮژي رو دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ؟‬
‫ﭼﺸﻤﻢ اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻛﻪ ﺧﻮاب آﻟﻮد زل زده ﺑﻪ ﻣﻦ‪ .‬ﺳﺮم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ ﻳﻪ آﺑﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺑﺰن ﺑﻴﺎ ﺗﺎ ﻏﺬا ﺳﺮد ﻧﺸﺪه!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از ﻏﺬا ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺮام ﺗﻬﻴﻪ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺳﺮ ﺑﺎدﻳﮕﺎردﻫﺎ اوﻣﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ اون ﺟﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ رﺳﻴﻢ!‬
‫از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و رﻓﺖ ﺗﻮي ﺳﺮوﻳﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ ﺗﺎ آﺑﻲ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺰﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﭼﻲ ازش ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اول ﺑﺮو ﺳﻔﺮه اﻳﻨﺎ رو ﺑﻴﺎر ﺗﺎ ﺑﻌﺪ!‬

‫ﭘـــﻮف ﻳﻪ ﺣﺮف ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬آدم رو دق ﻣﻴﺪه‪ .‬ﺑﺎ ﻏﺮ ﻏﺮ رﻓﺘﻢ ﺗﻮي آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ و ﺳﻔﺮه‪ ،‬ﻟﻴﻮان و ﭼﻨﺪ ﺗﻴﻜﻪ ﻧﻮن آوردم‪ .‬از اون ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ از ﻗﺎﺷﻖ و‬
‫ﻇﺮوف ﻳﻚ ﺑﺎر ﻣﺼﺮف ﺑﺪم ﻣﻴﺎد‪ ،‬ﻗﺎﺷﻖ‪ ،‬ﭼﻨﮕﺎل و ﺑﺸﻘﺎب ﻫﻢ ﺑﺮداﺷﺘﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺳﻔﺮه رو روي زﻣﻴﻦ ﭘﻬﻦ ﻛﺮدم و ﻏﺬاﻫﺎ رو ﺗﻮش ﭼﻴﺪم ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻮ‬
‫و ﺻﻮرﺗﻲ ﺧﻴﺲ از دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺗﻮ اﺗﺎق راﺗﻴﻦ ﻳﻪ ﺣﻮﻟﻪ ي ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎ راه راه آﺑﻲ ﻫﺴﺖ‪ ،‬اون رو ﺑﺮدار ﺻﻮرﺗﺖ رو ﺧﺸﻚ ﻛﻦ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ژﻛﻮﻧﺪي ﺑﻬﺶ زد و رﻓﺖ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻣﻦ! ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺪ دﻓﻌﻪ ﺣﻮﻟﻪ ام رو ﻋﻮض ﻛﺮدم ﺑﺎز ﺗﻮ آﻣﺎرش رو داري؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون دﻓﻌﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮدم دﻳﺪم ﺗﻮي ﻛﻤﺪت ﻳﻪ ﻧﻮ داري‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺘﻤﻲ ﻣﻦ ﺑﺮم اون رو ﻣﻲ ذاري ﺳﺮ ﺟﺎي ﻗﺒﻠﻲ و از اون ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﻛﺴﻲ دﻳﮕﻪ اي اﺻﻼ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ات ﻧﻤﻴﺎد و اﮔﺮم ﻓﺮض ﻣﺤﺎل ﻛﺴﻲ ﻏﻴﺮ از ﻣﻦ ﺑﻴﺎد ﺑﻪ وﺳﺎﻳﻠﺖ دﺳﺖ ﻧﻤﻲ زﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﻨﻮز ﻧﻮ ﻣﻮﻧﺪه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻲ ﺧﻴﺎل ﺣﻮﻟﻪ‪ ،‬اﻳﻨﻢ ﻏﺬا و ﺳﻔﺮه‪ ،‬ﺑﮕﻮ ازش ﭼﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺮﻳﺎﻧﺶ ﻣﻔﺼﻠﻪ ﺷﺎﻳﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﺑﺬار ﺑﻌﺪ از ﻏﺬا از ﺧﻮدﺷﻢ ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﻴﻢ!‬
‫دﻳﮕﻪ ﻧﺸﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻢ ﭼﻮن ﻛﺎﺗﻴﺎ اوﻣﺪ ﺳﺮ ﺳﻔﺮه‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻣﻴﺰ ﻧﺎﻫﺎرﺧﻮري ﻧﺪاره ﻣﺎدﻣﺎزل‪ .‬روي زﻣﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻴﻨﻲ ﺳﺨﺘﺖ ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﭘﻴﻚ ﻧﻴﻚ ﻛﻪ ﻣﻴﺮي روي ﭼﻤﻨﺎ ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻲ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره دﻳﮕﻪ ﻳﻪ ﻏﻨﭽﻪ ﮔُﻞ رز ﻣﺜﻞ ﺗﻮ‪ ،‬ﻳﻪ ﮔُﻞ ﻣﺮﻳﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ و ﻳﻪ ﮔُﻞ ﺧﺮ زﻫﺮه ﻣﺜﻞ راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴــــــﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻐﺾ داري ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ُ -‬ﮔﻞِ ﺑﺪ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻛﻨﺎر ﺳﻔﺮه ﺟﻮر ﺑﺎﻣﺰه اي ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬اول ﻇﺮف ﻏﺬاي اوﻧﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و رو ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺗﻮي ﻇﺮف ﺑﺮات ﺑﺮﻳﺰم ﻳﺎ ﺗﻮي ﻫﻤﻮن ﻇﺮف ﻳﻚ ﺑﺎر ﻣﺼﺮف ﻣﻲ ﺧﻮري؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮرم‪ ،‬ﻓﻘﻂ اﺳﻢ اﻳﻦ ﻏﺬا ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺨﺘﻴﺎري ﻳﻪ ﻧﻮع ﻛﺒﺎب اﻳﺮاﻧﻲ‪ ،‬اﻳﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺮﻧﺞ‪ ،‬اون ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ ﺳﻔﻴﺪ ﻫﻢ دوغ ﺧﻮﺷﻤﺰه اﺳﺖ ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎﻧﺶ ﻣﻲ ارزه!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ اوﻟﻴﻦ ﻗﺎﺷﻖ ﻏﺬا رو ﻛﻪ ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﻮي دﻫﻨﺶ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﻬﺎر ﭼﺸﻤﻲ زل زده ﺑﻮد ﺑﻬﺶ‪ .‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﻲ ﺧﻴﺎل داﺷﺘﻢ اوﻟﻴﻦ ﻗﺎﺷﻖ ﻏﺬا رو ﻣﻲ ﺑﺮدم‬
‫ﺳﻤﺖ دﻫﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮف ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺗﻮي راه رﺳﻴﺪن ﺑﻪ دﻫﻨﻢ روي ﻫﻮا ﻣﻮﻧﺪ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﻤﺰه اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻮﺷﺘﺶ ﺗﺎزه اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻮﺷﺖ ﭼﻴﻪ‪ ،‬ﺧﻮك؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮد و زد زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ .‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺧﻨﺪه اش ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺖ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪه‪ .‬ﺗﻮي اﻳﺮان ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮك ﻧﻤﻲ ﺧﻮرن ﭼﻮن ﺣﺮاﻣﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻤﺎم ﻣﺴﻠﻤﻮﻧﺎي دﻧﻴﺎ اﻳﻦ ﺟﻮر ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮك‬
‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮرن!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻫﻮم وﻟﻲ ﺧﻮﺷﻤﺰه اﺳﺖ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫و ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﺷﺮوع ﻛﺮد ﺑﻪ ﻏﺬا ﺧﻮردن و ﻫﺎﻣﻴﻨﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﺸﺎد ﻏﺬاش رو ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻟﻘﻤﻪ ﻣﻮﻧﺪه رو ﺑﻪ زور ﺧﻮردم و ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ﺣﺮف ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺗﻮي‬

‫ذﻫﻨﻢ ﺗﻜﺮار ﻧﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻏﺬا ﺑﺎ ﺑﻪ ﺑﻪ و ﭼﻪ ﭼﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﺳﻔﺮه رو از وﺳﻂ ﻛﺸﻴﺪم ﻛﻨﺎر و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﮕﻮ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺎي ﺑﻌﺪ از ﻏﺬا‪ ،‬راﺗﻴﻦ ﻳﺎدت رﻓﺖ؟‬
‫ﺑﻬﺶ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي رﻓﺘﻢ و رو ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺳﺘﺮاﺣﺘﺖ رو ﻛﺮدي‪ ،‬ﻏﺬات رو ﺧﻮردي اﻻن دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي؟ دﺳﺘﺖ ﺑﻬﺘﺮه؟ ﭘﺎﻧﺴﻤﺎﻧﺶ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟ ﺑﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻨﺪي؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻨﺎ ﻣﻲ ﮔﻪ‪ ،‬ﭼﺎي ﺑﻌﺪ از ﻏﺬا ﺑﺨﻮرﻳﻢ!‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ داﺷﺖ ﺷﻜﻠﻚ در ﻣﻲ آورد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي رو ﺗﻤﻮم ﻛﻨﻲ ﭼﻮن وﻗﺖ زﻳﺎدي ﻧﺪارﻳﻢ!‬

‫اوﻧﻢ ﺳﺎﻛﺖ زﻳﭗ دﻫﻨﺶ رو ﻛﺸﻴﺪ! ﻟﭗ ﺗﺎﭘﻢ رو روﺷﻦ ﻛﺮدم و رو ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺗﻮ ﺣﺮف ﻫﺎت رو زدي وﻟﻲ ﻧﮕﻔﺘﻲ ﻛﻲ ﻛﻤﻜﺖ ﻛﺮد از روﺳﻴﻪ وارد اﻳﺮان ﺑﺸﻲ ﻳﻚ ﻣﻘﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﻳﻪ ي روﺳﻴﻪ؟ درﺑﺎره ي ورودت ﻫﻢ‪ ،‬اﻳﺮان‬

‫ﭘﺮواز ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻧﺪاره ﻛﻪ ﺑﮕﻢ از اون ﺟﺎ ﻳﻪ راﺳﺖ اوﻣﺪي‪ ،‬ﭘﺎﺳﭙﻮرﺗﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺪرﻛﻲ ﻧﻪ ﭘﻮﻟﻲ ﻫﻴﭽﻲ! اون روزم ﻟﺒﺎس ﻫﺎي‬
‫ﭘﺴﺮوﻧﻪ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدي‪ ،‬ﭘﺲ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭼﻬﺮه داده ﺑﻮدي ﻛﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﻲ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﺧﻮدت ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺮاﺗﻮن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﺘﻞ اﻗﺎﻣﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻴﻦ‪.‬‬
‫ﺗﻮي ﺳﻌﺎدت آﺑﺎد ﻣﺴﻴﺮي ﻛﻪ ﺑﻬﺘﻮن ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮدﻧﺪ از ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮﺗﻮن دوره! ﭼﻮن ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺒﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﺪﻳﻦ! وﻟﻲ‬
‫ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﺎي ﻫﺘﻞ اﺳﺘﻘﻼل ﺑﻮدﻳﻦ اون ﺟﺎ ﻗﺮاري‪ ،‬ﭼﻴﺰي داﺷﺘﻲ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ از روﺳﻴﻪ وارد اﻳﺮان ﺷﺪم ﺑﺎ ﻫﻮﻳﺖ ﺟﻌﻠﻲ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻛﺘﻲ ﻟﻮرن! ﭼﻮن ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﺗﻮش ﺑﻮدﻳﻢ ﻫﻤﻮن ﺷﺐ اول ﻟﻮ رﻓﺖ‪ ،‬ﺗﻮي ﻫﺘﻞ ﻫﻢ ﻗﺮار‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ اون ﺟﺎ اﺗﺎق ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ‪ .‬ﭘﺎﺳﭙﻮرﺗﻢ دﺳﺖ ﻣﻴﺨﺎﺋﻴﻞ ﻣﻮﻧﺪ ﻳﻜﻲ از ﺑﺎدﻳﮕﺎردﻫﺎ‪ .‬ﻛﻴﻒ ﻳﺎ ﭼﻤﺪون ﻣﺴﺎﻓﺮﺗﻲ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺷﺨﺺ‬

‫ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﻬﻤﻲ ﻫﻢ ﻛﻤﻜﻢ ﻧﻜﺮد ﻓﻘﻂ ﻳﻜﻲ از اﻓﺴﺮان ارﺗﺶ روﺳﻴﻪ ﺗﻮي ﻣﺴﻜﻮ ﻛﻪ اوﻧﻢ ﺣﻀﻮري ﻧﺪﻳﺪﻣﺶ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ ﺧﻮدم رو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻛﻤﻜﺖ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ اول ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪوﻧﻢ ازت ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮان؟‬

‫ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻣﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪم ازش ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮان؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ اﻳﻤﻴﻠﺖ رو ﭼﻚ ﻣﻲ ﻛﺮدي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم اﻛﺜﺮ اﻳﻤﻴﻼت رو رﻣﺰ ﮔﺬاري ﻛﺮدي‪ .‬رﻣﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺪﻫﺎي ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﻔﻮذ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﮔﻴﺮﻧﺪه‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ و ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻳﻤﻴﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ زﺑﻮن روﺳﻲ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﮔﺬاﺷﺘﻲ ﻣﻦ ﺳﺮك ﺑﻜﺸﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﻓﻜﺮ ﻛﺮدي ﻣﻦ روﺳﻲ ﺑﻠﺪ ﻧﻴﺴﺘﻢ وﻟﻲ‬

‫اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮدي!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ از ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﻮرد‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ روﺳﻲ ﺑﻠﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻢ ﻣﻦ ﺑﻠﺪم ﻫﻢ راﺗﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﻤﺎﻣﻮن ار روس ﻫﺎي ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻛﻮ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻤﻲ ﺑﻠﺪﻳﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻛﺎﺗﻴﺎ اﺧﻤﺎش ﺣﺴﺎﺑﻲ رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪي‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﻣﻨﻮ ﺑﻜﺸﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﮕﻪ ﭼﻲ ﺗﻮي اﻳﻤﻴﻞ ﻫﺎي ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺧﻮﻧﺪي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﻳﻪ ﻓﺮﻣﻮل ﺳﺎﺧﺖ ﺳﻮﺧﺖ اﺗﻤﻲ ﺑﺮاي ﻓﻀﺎ ﭘﻴﻤﺎ ﻃﺮاﺣﻲ ﻛﻨﻪ ﻛﻪ از آب و ﻳﻪ ﻋﻨﺼﺮ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ دﻳﮕﻪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﻣﻬﻢ ﻧﺒﺎﺷﻪ! ﻣﻦ اوﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮي ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﺮﻛﻴﺐ آب و ﻳﻚ ﻋﻨﺼﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎزﻳﺎﻓﺖ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺳﻮﺧﺘﻲ رو ﻃﺮاﺣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺟﻮ و ﻳﺎ اﻧﺴﺎن و‬

‫زﻣﻴﻦ ﺧﻄﺮﻧﺎك ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺣﺮﻓﺶ رو اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬و ﺳﻮﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻣﺎده ي ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه از اﺗﻢ ﻫﻢ داره ﻛﻪ ﺗﻮي ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻤﺐ ﻫﺴﺘﻪ اي ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﻴﺮه!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬دوﻟﺖ‪ ‬ﻣﻦ‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﭼﻴﺰي دﺳﺖ ﻣﻨﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪم ﺑﻪ روﺳﻴﻪ‪ .‬ﻣﻦ دﺷﻤﻦ ﻫﺎي زﻳﺎدي دارم ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻃﻠﺒﺎن روﺳﻴﻪ از ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻳﻜﻲ از ﺷﺎﻫﺰادﻫﺎي ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه از زﻣﺎن ﺗﺰار ﺑﺰرگ ﻳﺎد ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺧﻮان اﻳﻦ ﻛﺸﻒ‪ ،‬دﺳﺖ اوﻧﺎ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﻲ دوﻟﺖ روﺳﻴﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاد از اون ﺑﺮاي‬

‫ﺳﺎﺧﺖ ﺳﻼح اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻪ‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ ﺧﻮام!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه اوه ﭘﺲ ﻃﺮف ﺣﺴﺎﺑﻤﻮن ﺧﻮد دوﻟﺖ روﺳﻴﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻪ؟ ﭼﻮن ﺳﻠﻄﻨﺖ ﻃﻠﺒﺎن ﻳﻌﻨﻲ اوﻧﺎ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ! دوﻟﺖ ﻣﻦ دﻣﻮﻛﺮاﺗﻴﻜﻪ!‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﺻﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ روي اﻳﻦ ﻃﺮح ﺳﻮﺧﺘﻲ ﻛﺎر ﻛﺮدي؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﻃﺮح ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﻣﺪت دو ﺳﺎل روي ﻃﺮح ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدم وﻟﻲ وﻗﺘﻲ زﻣﺎن آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻬﺎﻳﻲ رﺳﻴﺪ ﻳﻪ ﻫﻤﻜﺎر روﺳﻲ‬
‫ﺑﻬﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﺮد‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻳﻚ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺮ ﻧﺒﻮد ﺑﻠﻜﻪ از ﻃﺮف دوﻟﺖ روﺳﻴﻪ آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺟﺎﺳﻮﺳﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از ﻧﺘﻴﺠﻪ ي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ آﻣﻴﺰ ﺳﻮﺧﺖ و‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻦ از ﻣﺮﺣﻠﻪ ي آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﭘﺎك ﺑﻮدنِ ﺳﻮﺧﺖ‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﻃﻼﻋﺎت رو ﺑﺮاي ﻳﻜﻲ از اﺳﺎﺗﻴﺪم در داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎروارد ﻓﺮﺳﺘﺎدم وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ‬
‫ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ از رﺳﻴﺪن اﻃﻼﻋﺎت‪ ‬ﻣﻦ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از اون اﻃﻼﻋﺎت ﻛﭙﻲ داري؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ وﻟﻲ ﻛﺪ ﺑﺎز ﻛﺮدن اون اﻃﻼﻋﺎت ﺟﺎﻳﻲ ﺛﺒﺖ ﻧﻴﺴﺖ ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ اوﻧﺎ ﻣﻨﻮ زﻧﺪه ﻣﻲ ﺧﻮان!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از ورودت ﺑﻪ اﻳﺮان ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻦ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ‪ .‬اﺳﺘﺎدم ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪ‪ ،‬اﻓﺴﺮ ﻗﺪﻳﻤﻲ ارﺗﺶ ﺑﻪ اﺳﻢ و‪.‬پ‪ ،‬دو ﺗﺎ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎم‪ ،‬ﮔﺮي و ﻣﻴﺨﺎﻳﻞ و دوﺳﺘﻢ ﭼﺎك از ﻟﺲ آﻧﺠﻠﺲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ دوﺳﺘﺖ‪ ،‬از اون ﺑﮕﻮ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺎك ﻳﻜﻲ از ﻓﻴﺰﻳﻜﺪان ﻫﺎي ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ي ﺳﺎزﻣﺎن ﻧﺎﺳﺎﺳﺖ‪ .‬ﺳﻲ ﺳﺎﻟﺸﻪ‪ ،‬ﻳﻪ ﻣﺮد ﺟﻨﺘﻠﻤﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻌﻨﺎ‪ .‬روي ﭘﺮوژه ي ﺳﺎﺧﺖ ﻳﻜﻲ از ﻣﻮﺷﻚ ﻫﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻫﻢ ﻫﻤﻜﺎر ﺑﻮدﻳﻢ دوﺳﺘﻴﻤﻮن از اون ﺟﺎ ﺷﺮوع ﺷﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻃﺮح ﺳﻮﺧﺖ ﺗﻮ ﺧﺒﺮ داره؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ وﻟﻲ از ﻛﺪ ﻧﻬﺎﻳﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ دوﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺣﺴﺎس ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻬﺶ داري؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ دوﺳﺘﻲ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺰدي‪ ،‬ﭼﻴﺰي؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻜﺎرﻳﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ اون اﻃﻼﻋﺎت ﻛﺠﺎﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ از اﺳﺘﺎدت ﭼﻴﺰي ﺑﻔﻬﻤﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه‪ ،‬درﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎش اَﻣﻨﻪ!‬
‫ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎﻣﻮن ﺳﻜﻮت ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﭘﺲ ﺟﺮﻳﺎن ﻳﻪ ﺟﻮري ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻫﺴﺘﺶ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ اﻻن اﻃﻼﻋﺎت ﻫﻨﻮز ﻫﻤﺮاه ﺧﻮدﺗﻪ ﻛﻪ اون ﺷﺐ ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻬﺖ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬آره؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ وﻟﻲ اوﻧﺎ ﺑﻪ راﺗﻴﻦ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮدﻧﺪ ﭼﻮن ﻣﻨﻮ زﻧﺪه ﻣﻲ ﺧﻮان!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ؟ ﭼﺮا؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ در ﻛﻨﺎر ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻏﻴﺮ از اون ﺑﺎدﻳﮕﺎردﻫﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﻣﻴﺮه ﭼﻮن ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻛﺴﻲ از اﻳﻦ اﻃﻼﻋﺎت ﭼﻴﺰي ﺑﺪوﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺗﻮ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺳﻔﺎرت روﺳﻴﻪ ﺑﺪﻳﻢ ﻧﻪ دوﻟﺖ اﻳﺮان! ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻔﻬﻤﻴﻢ ﭘﺸﺖ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﺎﺷﻪ! ﻳﻪ ﻃﺮﻓﺶ دوﻟﺖ روﺳﻴﻪ‪ ،‬ﻳﻪ ﻃﺮف دﻳﮕﻪ اش آﻣﺮﻳﻜﺎ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬دوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ درﮔﻴﺮ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻛﺸﻤﻜﺶ ﺗﻮي ﺧﻮد دوﻟﺖ ﻣﻨﻪ‪ .‬اﻳﻦ ﭘﺮوژه ﺗﻮي ﻧﺎﺳﺎ ﺑﻪ ﺛﺒﺖ رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﺑﺎ ﺑﻮدﺟﻪ ي ﻣﺎﻟﻲ دوﻟﺖ روﺳﻴﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت‬

‫ﭘﻨﻬﺎﻧﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻣﺸﻜﻞ اﺻﻠﻲ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﻮي اﻳﺮان ﻣﻄﺮح ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﭼﻮب ﺳﻼح ﻫﺴﺘﻪ اي دوﺑﺎره ﻣﻲ ﺧﻮره ﺗﻮي ﺳﺮ ﻛﺸﻮر! ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ اﻳﺮان ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮﻟﻪ‪ ،‬زﻳﺮ ذره ﺑﻴﻦ‬
‫ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻳﮕﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ ﺳﻮﺧﺖ ﻣﺎل ﻓﻀﺎ ﭘﻴﻤﺎ ﺑﺎﺷﻪ وﻟﻲ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺳﺎﺧﺖ ﺳﻼح ﻫﺴﺘﻪ اي ﻫﻢ داره!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﻣﻦ اوﻣﺪم اﻳﺮان ﭼﻮن ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺟﺮﻳﺎن ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺸﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ﻓﻜﺮ ﻛﺮدي‪ ،‬اﮔﻪ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه رو ﺑﺨﻮام ﺣﻞ ﻛﻨﻢ ﭘﺎي ﺳﻴﺎﺳﺖ ﻫﻢ وﺳﻂ ﻣﻴﺎد ﭼﻮن ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻫﺎ روﺷﻦ ﺑﺸﻪ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺷﻪ اوﻧﺎ رو ﺣﺎدﺛﻪ ﻧﺸﻮن داد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺣﺎدﺛﻪ اي؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻼ ﺳﻮء ﻗﺼﺪ ﺑﻪ ﻳﻪ اﻓﺴﺮ ﭘﻠﻴﺲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ اﺳﻤﻲ از ﺷﻤﺎ ﺑﺮده ﻧﺸﻪ و ﻛﺴﻲ رو ‪‬ﻋﻠَﻢ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ دﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻪ راﺗﻴﻦ رو ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ اﻣﻜﺎﻧﺶ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺗﻮ ﻳﻪ ﭘﻠﻴﺴﻲ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ دﺷﻤﻦ داري؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺷﻤﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﻮاد ﺑﺎ ﻳﻪ اﺳﻠﺤﻪ ي ﺧﻮدﻛﺎر‪ ،‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﻣﺮدم رو ﺗﻮي روز روﺷﻦ ﺳﻮراخ ﺳﻮراخ ﻛﻨﻪ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه و زﺑﻮن ﭘﺎرﺳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻳﻪ ﻧﻔﺮ رو ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺖ ﺗﺸﻨﻪ اﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮش ﻛﺮدي!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺧﻮدﻣﻮن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮت ﻧﮕﻮ ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻴﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راه دﻳﮕﻪ اي ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻴﻢ ﻫﻢ ﻛﺎﺗﻴﺎ رو از ﺷﺮ اوﻧﺎ ﺣﻔﻆ ﻛﻨﻴﻢ ﻫﻢ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﺎاﻫﻠﺶ ﻧﻴﻔﺘﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ رﻓﺘﻢ ﺗﻮي ﻓﻜﺮ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﮔﻴﺞ ﺷﺪم ﭼﻪ راه دﻳﮕﻪ اي ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻪ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻳﻪ راه راﺣﻞ دارم!‬

‫ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ دوﺗﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻳﻪ ﻛﻢ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﻛﺮد ﺑﻌﺪ زل زد ﺗﻮي ﺻﻮرت ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻛﻦ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭘﻨﺠﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ ات رو ﺑﺮداﺷﺘﻲ؟ دﻳﺮوز ﻛﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺮوز ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﻪ آزﻣﺎﻳﺶ ﺑﺮﺳﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺧﺪا ﻛﻨﻪ ﺧﻮﻧﺘﻮن ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺨﻮره‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ‬
‫ﻣﺤﻀﺮ ﻫﻢ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺣﺎج آﻗﺎ ﻣﻮﺳﻮي ﻋﻘﺪ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ دﻫﻨﺶ ﻫﻢ ﺷﮕﻮن داره!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎدي ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎن دﻟﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻳﻦ ﺑﺎﻟﻜﻦ ﺗﺎ ﺳﻄﺢ ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻳﻪ ده ﻣﺘﺮي ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﻲ ﺗﺎ ﻧﻮد ﻛﻴﻠﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ ﺑﻠﻨﺪ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ وزن داﺷﺘﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٣٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎﺷﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﺸﺘﺎد و ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮ ﺑﺎ اﺳﺘﺨﻮون‪ ،‬ﭘﺲ ﺳﻌﻲ ﻛﻦ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰﻧﻲ ﻛﻪ ﭘﺮت ﺑﺸﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭼﻮن ﻣﺠﺒﻮرن ﺑﺎ ﻛﺎردك از روي زﻣﻴﻦ ﺟﻤﻊ ات ﻛﻨﻦ!‬

‫آب دﻫﻨﺶ رو ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮﮔﻲ ﻗﻮرت داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﭘﻮ ﺟﻮن ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﺪون ﭼﺮت و ﭘﺮت ﮔﻔﺘﻦ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎم ﮔﻮش ﻛﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻲ دل ﺗﻨﮕﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﮕﻮ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺗﻮي ﺣﺮف ﻫﺎي ﻛﺎﺗﻴﺎ درﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻣﻲ ﮔﻪ ﻳﻪ رﻣﺰ داره ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ اون ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ اﻃﻼﻋﺎت رو ﺑﺎز ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ اوﻧﻮ ﺑﻪ ﻛﺲ دﻳﮕﻪ‬
‫اي ﻫﻢ داده‪ ،‬اﮔﻪ ﻧﺪاده اﺳﺘﺎدش ﭼﻪ ﻃﻮري اﻃﻼﻋﺎت رو ﺑﺎز ﻛﺮده؟ درﺑﺎره ي اﻃﻼع ﻧﺪاﺷﺘﻦ دوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ از ﭘﺮوژه و ﻛﺸﻔﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده‪ ،‬ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﺎ ﻳﻪ‬
‫ﻋﻄﺴﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬اوﻧﺎ ﻓﺮداش ﻣﻲ ﮔﻦ ﭘﻠﻴﺲ اﻳﺮان آﻧﻔﻮﻻﻧﺰاي ﻛﻮﻓﺘﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰﺷﻮن ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ دورﺑﻴﻦ و دﻛﻤﻪ ﺗﺎ ﺗﻮي اﺗﺎق‬
‫ﺧﻮاب ﻳﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﺳﺎده ي ﺳﻮﻣﺎﻟﻲ رو ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻦ اون وﻗﺖ ﻧﻤﻲ دوﻧﻦ ﺗﻮي ﺳﺎزﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻛﺸﻮر ﺧﻮدﺷﻮﻧﻪ و ﺑﺮاﺷﻮن ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺑﺮگ ﺑﺮﻧﺪه اﺳﺖ ﭼﻪ‬
‫اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده اوﻧﻢ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ادﻋﺎي داﻧﺸﻤﻨﺪاﺷﻮن‪ ،‬ﺷﺸﻤﻴﻦ ﻧﺨﺒﻪ ي دﻧﻴﺎ ﺗﻮي ﺳﺎزﻣﺎﻧﺸﻮن ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ؟ در ﺿﻤﻦ‪ ،‬روﺳﻴﻪ و آﻣﺮﻳﻜﺎ در ﺣﺎل رﻗﺎﺑﺖ‬

‫ﺑﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﭼﻪ ﻫﺴﺘﻪ اي و ﻏﻴﺮه‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ درﮔﻴﺮ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ دوﻟﺖ روﺳﻴﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺣﻔﺎﻇﺘﺶ‪ ،‬ﻛﺎﺗﻴﺎ رو از آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺧﺎرج ﻧﻜﺮده؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺶ اﻳﺮان؟ اﻳﺮاﻧﻲ ﻛﻪ اﮔﻪ ﻗﻀﻴﻪ ﻟﻮ ﻣﻲ رﻓﺖ دوﺑﺎره ﺗﺤﺮﻳﻢ ﻫﺎي ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺷﺎﻣﻞ ﺣﺎﻟﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮف ﻫﺎم‪ ،‬رﻓﺖ ﺗﻮي ﻓﻜﺮ! ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺗﻮﻃﺌﻪ اي ﺑﺮاي ﺑﺪﻧﺎم ﻛﺮدنِ اﻳﺮاﻧﻪ؟!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻛﺎﺗﻴﺎ رو ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﮕﻴﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺧﻤﺎش ﺣﺴﺎﺑﻲ رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﻓﻜﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﺶ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ اﻳﻦ ﺟﻮري اﺧﻤﺎش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﻲ رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ذﻫﻨﺖ رﺳﻴﺪه؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﺳﻢ ﺑﮕﻢ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ!‬

‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ اﺗﺎق ﺑﻌﺪ از ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد دﻳﺮوز ﻛﺎﺗﻴﺎ و ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪن ﻣﻦ ﺧﻮدش رو ﺗﻮي اﺗﺎق ﺣﺒﺲ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﻛﻪ رﺳﻴﺪم ﻧﻔﺴﻢ رو ﺑﻴﺮون‬
‫دادم و در زدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻴﺎم ﺗﻮ؟‬

‫ﺻﺪاي ﺧﺸﺪاري ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻫﺎت ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺪارم‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎم ﺑﺬار!‬

‫ﻧﻔﺴﻢ رو ﺑﺎ ﺣﺮص ﺑﻴﺮون دادم و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﺮص ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ ي اﻳﻨﺎ از ﮔﻮر ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎدي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺗﻮ داداش‪ ،‬ﻳﻪ ﻧﻈﺮ ﺣﻼﻟﻪ!‬

‫ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي ﺑﻬﺶ رﻓﺘﻢ و دوﺑﺎره ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺒﻴﻦ وﻗﺖ زﻳﺎدي ﻧﺪارﻳﻢ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﻓﺮار ﻛﻨﻲ ﻳﺎ اﻳﺮان ﺑﻤﻮﻧﻲ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ؟‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد‪ .‬در زدم و دوﺑﺎره ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻣﻦ دارم ﻣﻴﺎم داﺧﻞ اﺗﺎق!‬
‫در اﺗﺎق رو آروم ﺑﺎز ﻛﺮدم و رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﭼﺮاغ ﻫﺎ رو ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬در اﺗﺎق رو ﺑﺎز ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪ ي اﺗﺎق ﻛﺰ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه ي اﺗﺎق ﺑﺎز‬
‫ﺑﻮد و ﻧﻮر ﭼﺮاغ ﺑﺮق ﺗﻮي ﻛﻮﭼﻪ ﻳﻪ ﻛﻢ ﻓﻀﺎي اﺗﺎق رو روﺷﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺘﻢ رو دراز ﻛﺮدم و ﭼﺮاغ اﺗﺎق رو روﺷﻦ ﻛﺮدم! ﮔﻮﺷﻪ ي اﺗﺎق‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ‬

‫ﺗﺨﺖ روي زﻣﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﭘﺎﻫﺎش رو ﺟﻤﻊ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﻛﻮﺗﺎه ﺑﻬﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻴﺶ ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬وﺿﻌﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ‬
‫رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪ ﺟﻮري ﺑﻌﺪ از ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ زد ﺳﺮش داد زدم‪ .‬رﻓﺘﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ آروﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ ﻛﺎﺗﻴﺎ اﻻن ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻳﻪ راه ﺣﻞ ﻣﻨﻄﻘﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻬﺖ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﭼﺮا ﻓﻜﺮ ﺧﻮدت و ﻣﺎ رو ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺳﺮي ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺖ درﮔﻴﺮ‬

‫ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ ازدواج ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﺸﻪ اﻳﺮان ﺑﻤﻮﻧﻢ و ﺧﻄﺮي ﻫﻢ ﺗﻬﺪﻳﺪم ﻧﻜﻨﻪ!‬

‫ﭘــــﻮف! ﺣﺘﻤﻲ ﺑﺎﻳﺪ دوﺑﺎره ﺳﺮش داد ﺑﺰﻧﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﻬﺘﺮه اﻳﻦ ﻓﻜﺮ و راه ﺣﻞ ﻣﺴﺨﺮه رو از ﺳﺮت دور ﻛﻨﻲ ﭼﻮن اﺻﻼ اﻣﻜﺎن ﻧﺪاره ﺣﺘﻲ ﻓﻜﺮش ﻫﻢ ﻣﺤﺎﻟﻪ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ي ﺣﺮﻓﻢ ﺷﺪي؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﺎﻣﻴﻨﺎ ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﮔﻪ ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﺸﻢ و ﭼﻨﺪ ﻛﻠﻤﻪ ﻋﺮﺑﻲ ﺑﮕﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج ﻛﻨﻴﻢ!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻏﻠﻂ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺗﻮ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﺗﺎزه ﻓﻬﻤﻴﺪم ﭘﺎرﺳﻲ ﺣﺮف زدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ‪ .‬ﺑﺒﻴﻦ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻣﻦ ﻧﻴﻮﻣﺪم ﺑﺎﻫﺎت درﺑﺎره ي ﻓﻜﺮ ﻣﺴﺨﺮه ات ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬اوﻣﺪم ﻛﻪ ﺗﻮ ﻳﻪ ﺳﺮي از ﺣﺮف ﻫﺎ رو ﺑﺮام روﺷﻦ ﻛﻨﻲ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ رو ﺑﺮات ﺗﻮﺿﻴﺢ دادم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﻳﻪ ﺳﺮي ﺣﺮف ﻫﺎت ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮﻧﻪ و ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاﻣﻮن ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدي ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﻛﻢ داره!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫زل زدم ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎش و ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ رو ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮاش ﺗﻜﺮار ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ رﻧﮕﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﺣﺮف ﻫﺎم ﻛﻪ ﺗﻤﻮم‬
‫ﺷﺪ ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ رو ﺑﺮات ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدم!‬
‫اوﻣﺪم ﺑﮕﻢ ﺧﻮدﺗﻲ! ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﺮﻓﻪ اي ﻛﺮد و آﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﻟﭗ ﺗﺎﭘﺶ ﻫﻢ روي ﭘﺎش ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﺒﺎس ﺗﻨﺘﻮن ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻛﻪ اوﻣﺪم ﺗﻮ!‬

‫ﻋﺼﺒﻲ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ؟‬

‫ﺑﻬﻢ زﺑﻮن درازي ﻛﺮد و رو ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺟــــﻮنِ ﺧﻮدم‪ ،‬ﺧﻮﺑﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﻫﺎﻧﻲ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻨﺎ ﻣﻦ زﺷﺘﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻟﺒﺶ رو ﮔﺎز ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻛﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ زﺷﺖ ﻫﺴﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻣﻦ ﮔﻮش دادي؟ ﻣﮕﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﺒﻞ ﻧﮕﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ رو از ﺳﺮت ﺑﻨﺪاز دور!‬

‫ﺗﺎ ﻛﺎﺗﻴﺎ اوﻣﺪ اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﺑﻜﻨﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﭘﺮ ﻧﺸﺎﻃﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ رو ول ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﻳﻪ ﺑﺎزي ﺟﺎﻟﺐ اﻧﺠﺎم ﺑﺪم!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎزي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﺗﻮي اﻳﺮان ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻦ اﺳﻢ و ﻓﺎﻣﻴﻞ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ ﻧﻔﺮي ﻳﻪ ﻛﺎﻏﺬ ﺑﻬﺘﻮن ﻣﻴﺪم ﺗﻮ و راﺗﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻳﻪ اﺳﻢ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻴﻦ ﻛﻪ اوﻟﺶ ﺑﺎ اون ﺣﺮف ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ‬

‫ﺣﺮف و ﻳﺎ پ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎزي ﺟﺎﻟﺒﻲ ﻣﻴﺎد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎزﻳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ دو روز دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻜﻠﻴﻒ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه رو روﺷﻦ ﻛﻨﻢ اون وﻗﺖ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاي اﺳﻢ و ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺑﺎزي ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬دو روزه ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎ رو ﺣﺒﺲ ﻛﺮدي ﺗﺎ ﭘﺎرك ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬ﻣ‪‬ﺮدﻳﻢ از ﺑﻴﻜﺎري ﺗﻲ وي ﻫﻢ ﻛﻪ ﻧﺪاري‪ ،‬ﻧﻪ ﺿﺒﻄﻲ‪ ،‬ﻧﻪ‬
‫ﻣﺎﻫﻮاره اي‪ ،‬ﻧﻪ ﭘﺎﺳﻮر‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﻧﺮدي‪ ،‬ﻧﻪ ﺷﻄﺮﻧﺠﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ودﻛﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻧﻪ آﺛﺎر ﻟﻬﻮ و ﻟﻌﺒﻲ‪ ،‬ﻧﻪ‪!...‬‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﺣﺮﻓﺶ رو ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻛﻮﻓﺖ‪ ،‬ﻧﻪ زﻫﺮﻣﺎر‪ .‬ﻛﻲ ﻣﻦ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ رو داﺷﺘﻢ ﻫﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺪاري ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻢ اﮔﻪ داﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻲ رﻓﺘﻢ ﺣﺎﻟﺶ رو ﻣﻲ ﺑﺮدم!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻴﻦ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ‪ ،‬ﺑﺎزي ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺴﺘﻲ؟‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬آره وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻬﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ ﻫﺎ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ اﻻن ﺑﺮو دﺳﺖ و ﺻﻮرﺗﺖ رو ﻳﻪ آﺑﻲ ﺑﺰن ﺑﻌﺪ ﺑﺎزي رو ﺷﺮوع ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﻳﻪ دوش ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪ ،‬ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدم‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺣﺖ ﺑﺎش ﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻻزم داﺷﺘﻲ از ﻛﻤﺪ راﺗﻴﻦ ﺑﺮدار‪ .‬از ﺣﻤﻮم اﺗﺎق راﺗﻴﻦ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻦ!‬
‫ﺻﺒﺮ ﻛﺮدم ﻛﺎﺗﻴﺎ از اﺗﺎق ﺑﺮه ﺑﻴﺮون ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺮﺳﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ از اﺗﺎق رﻓﺖ ﺑﻴﺮون ﺑﺎﻟﺸﺖ روي ﺗﺨﺖ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﭘﺮت ﻛﺮدم ﺳﻤﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ‬

‫ﻣﺤﻜﻢ ﺧﻮرد ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬واي ددم ﻳﺎﻧﺪي! دﺳﺘﺖ ﺑﺸﻜﻨﻪ راﺗﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻼق ﺑﺸﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ‪ ،‬ﻛﻮﻟﻲ ﺑﺎزي درﻧﻴﺎر‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي راه اﻧﺪاﺧﺘﻲ؟ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي اﺳﻢ و ﻓﺎﻣﻴﻞ ﻳﻪ ﻗﻞ دو ﻗﻞ ﻳﺎدش ﺑﺪي!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﻮرﺗﺶ رو ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﻲ ﻣﺎﻟﻴﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺣﺮﺻﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪم ﺗﻮ ﭼﻪ ﻃﻮري ﺳﺮﮔﺮد ﺷﺪي!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮر؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ ﻣﻨﮕﻮﻻ اوﻣﺪي ﻫﺮ ﭼﻲ ﻓﺮﺿﻴﻪ داري ﺑﺮاي ﻃﺮف رو ﻛﺮدي! ﺗﻮ ﻣﮕﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎش ﺷﻚ ﻧﺪاري‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﺑﻪ روي ﻃﺮف زدي؟ ﺧﺐ اوﻧﻢ‬

‫دوﺑﺎره ﺣﺮف ﻫﺎش رو ﻋﻮض ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻪ ﻫﻪ ﺑﺎ ﻣﺰه‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري ﻛﻪ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮد ﺷﺪي‪ .‬اﻳﻦ ﻗﺪر اﻳﻨﺠﺎ ﻧﮕﻬﺶ ﻣﻲ دارم ﺗﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ اﻳﻨﺎ رو ول ﻛﻦ ﻧﺎﻫﺎر ﭼﻲ داري؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ دارم! از وﻗﺘﻲ رﻓﺘﻲ ﺟﺰاﻳﺮ ﻗﻨﺎري ﭼﻲ ﺷﺪه ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﮔﺸﻨﻪ ات ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آخ ﻧﮕﻮ اون ﺟﺎ ﻳﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﻣﻲ داد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻮدي و ﻣﻲ دﻳﺪي‪ .‬ﻏﺬاﻫﺎ ﻫﻤﺶ ﺗﻮپ از اون ﻣﻬﻤﺘﺮه ﺟﻴﮕﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮدن ﻛﻪ ﻏﺬا رو ﺳﺮو ﻣﻲ ﻛﺮدن‪ ،‬آدم‬
‫رﻏﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺗﺎ ﺗﻪ ﻇﺮف رو ﻟﻴﺲ ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺳﻴﺒﻞ ﻛﻠﻔﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﻧﻮن ﺧﺸﻚ ﻣﻲ ذاري ﺟﻠﻮ آدم ﻫﻤﻮن ﻫﻢ ﺑﺎ ﺻﺪ ﻟﻴﺘﺮ آب ﻧﻤﻲ ره ﭘﺎﻳﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ داري ﺑﺎ اون ﻟﭗ ﺗﺎپ ﻓﻜﺴﺘﻨﻲ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ ﻫﻢ ﻓﻜﺖ ﺗﻜﻮن ﻣﻲ ﺧﻮره ﻫﻢ اﻧﮕﺸﺘﺎت؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دارم ﺳﺎﻳﺖ ﻧﺎﺟﺎ رو ﻫﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼــــــــــﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ‪ ،‬ﻗﻠﺒﻢ اوﻣﺪ ﺗﻮ دﻫﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻲ داري ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دارم ﺳﺎﻳﺖ ﻧﺎﺟﺎ ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻴﺮوي اﻧﺘﻈﺎﻣﻲ ﺟﻤﻬﻮري اﺳﻼﻣﻲ اﻳﺮان رو ﻫﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ رﺑﻄﻲ ﻧﺪاره ﻣﺜﻞ اون دﻓﻌﻪ ﻛﻪ ﺳﺎﻳﺖ راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ و راﻧﻨﺪﮔﻲ رو ﻫﻚ ﻛﺮدي و ﻫﻢ زﻣﺎن ﺗﻤﺎم ﭼﺮاغ ﻗﺮﻣﺰﻫﺎي ﺗﻬﺮان رو ﺑﻪ ﻣﺪت ﺑﻴﺴﺖ دﻗﻴﻘﻪ‬

‫ﺳﺒﺰ ﻛﺮدي ﺗﺎ ﺣﺮﻓﺖ رو ﺑﻪ ﻛﺮﺳﻲ ﺑﺸﻮﻧﻲ ﻧﺸﻪ‪ .‬ﭼﻮن ﻣﻦ دﻳﮕﻪ رﻳﺶ ﮔﺮو ﻧﻤﻲ ذارم!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺬار‪ ،‬اون دﻓﻌﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺣﺎل اون ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﺑﮕﻴﺮم‪ ،‬زﻳﺎدي ادا ﻣﻲ ﻛﺮد ﻛﻪ ﻣﺎ اﻳﻨﻴﻢ ﻣﺎ اوﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﺎ اﻳﻦ ﺟﻮري ﻛﺴﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﻫﻜﺶ‬
‫ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻦ از ﺗﻮ ﻧﺸﻨﻴﺪن!‬
‫ﺷﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﺳﺮش رو ﺗﻮي ﻟﭗ ﺗﺎپ ﻓﺮو ﻛﺮد و ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﭼﻴﺰي ﺗﺎﻳﭗ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺳﺮش ﺗﻮي ﻛﺎرش ﺑﻮد ﺑﻤﺐ ﻫﻢ ﻛﻨﺎرش ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻛﻨﻲ‬

‫ﺣﻮاﺳﺶ ﭘﺮت ﻧﻤﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻬﺶ ﺧﻮدم رو روي ﺗﺨﺖ وﻟﻮ ﻛﺮدم‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺪون ﻛﺎﺗﻴﺎ و ﺣﺮف ﻫﺎش‬
‫ﻣﻐﺰم رو اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﺪم! ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﭼﺸﻤﺎم ﮔﺮم ﺷﺪ ﻛﻪ ﺑﻮي ﻣﻼﻳﻢ و ﺧﻨﻜﻲ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﺧﻮرد‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪم‪ ،‬ﺑﻮي ﺷﺎﻣﭙﻮ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻳﻜﻲ ﺧﻢ ﺷﺪه روي ﺻﻮرﺗﻢ و ﻧﻔﺲ داﻏﻲ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ام‪ .‬روي ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺧﻴﺲ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ‬

‫ﻫﺎي ﺧﻤﺎر و ﻣﻮﻫﺎي ﺧﻴﺲ ﺧﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد روي ﺻﻮرﺗﻢ‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮدم و ﺻﻮرﺗﻢ رو ﻛﺴﻴﺪم ﻛﻨﺎر‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺳﺮم رو ﻛﺸﻴﺪم ﻋﻘﺐ‬
‫ﭼﻮن ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺻﻮرﺗﺶ ﻧﺰدﻳﻚ ﺻﻮرت ﻣﻦ ﺑﻮد ﻣﺤﻜﻢ ﭘﻴﺸﻮﻧﻲ ﻣﻦ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻲ اون و آﺧﺶ در اوﻣﺪ‪ .‬از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داﺷﺘﻢ ﮔﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺎ اﺧﻢ‬
‫داﺷﺖ ﺑﻴﻨﻲ اش رو ﻣﻲ ﻣﺎﻟﻴﺪ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﻫﺮ ﻫﺮ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﺧﻮاﺑﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻲ ﺻﺪام ﺑﺰﻧﻲ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ‪...‬‬

‫ﺣﺮﻓﻢ رو اداﻣﻪ ﻧﺪادم‪ .‬ﻧﻔﺴﻢ رو دادم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻟﻌﻨﺖ ﺑﻪ ﺷﻴﻄﻮن!‪ ...‬رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ از ﺧﻨﺪه ﻛﺒﻮد ﺷﺪه ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺒﻨﺪ دﻫﻨﺖ رو ﺗﺎ ﻧﺒﺴﺘﻤﺶ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ دﻳﺪ ﺑﺪ ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪم ﺑﻪ زور ﺧﻮدش رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد! رو ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اوﻧﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن اﺧﻤﺎي ﻣﻦ ﺑﺎ رﻧﮓ و روي ﭘﺮﻳﺪه روي ﺗﺨﺖ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ي آدم ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻦ!‬

‫ﻛﺎﺗﻴﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﭽﻪ ي آدم؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻪ ﺧﻨﺪه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ رو ﻛﻪ ﻧﮕﻔﺘﻲ ﺑﮕﻮ آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ زاﺧﺎروف‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ اﺳﻤﺖ رو دروغ ﮔﻔﺘﻲ؟‬
‫ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰد‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﻧﺨﺒﻪ ﺑﻮدن و ﺗﻤﺎم اون داﺳﺘﺎن ﻣﺴﺨﺮه ﻫﻢ دروغ ﺑﻮد؟‬

‫ﺳﺮش رو ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻴﺲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻓﻘﻂ اﺳﻢ ﺧﻮدم رو دروغ ﮔﻔﺘﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ ﺗﻮ اﻻن ﭼﺎره اي ﻧﺪاري ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﻛﻨﻲ!‬
‫ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ اﻋﺘﻤﺎد دارم ﻛﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻮﻧﺪم!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﻪ داد و ﻓﺮﻳﺎد راﺗﻴﻦ اﻋﺘﻨﺎﻳﻲ ﻧﻜﻦ ﺑﺮاﻣﻮن ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻦ‪ ،‬راﺳﺘﺶ رو ﺑﮕﻮ‪ .‬ﭼﻮن اﮔﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮات ﻣﻲ اﻓﺘﺎد ﺗﺎ اﻻن اﻓﺘﺎده ﺑﻮد!‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي زل زد ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ و ﻛﺎﺗﻴﺎ دوﻗﻠﻮ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﻲ اﻧﺪازه ﺑﻪ ﻫﻢ ﺷﺒﺎﻫﺖ دارﻳﻢ ﺣﺘﻲ واﻟﺪﻳﻦ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﻣﺎ رو ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺪن‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺪوم از ﻣﺎ‬
‫ﻣﺸﻜﻠﻲ ﭘﻴﺶ ﻣﻴﺎد ﺟﺎﻫﺎﻣﻮن رو ﺑﺎ ﻫﻢ ﻋﻮض ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﻧﺮم اﻓﺰار دارم‪ .‬ﻫﻮش ﻓﻮق اﻟﻌﺎده ﻧﺪارم‪ IQ ،‬ﻣﻦ در ﺣﺪ ﻧﺮﻣﺎﻟﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﻛﺎﺗﻴﺎ از اول‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﻢ از ﻣﻦ ﺑﺎﻫﻮش ﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺤﻞ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻣﺴﻜﻮﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮي ﺷﺮﻛﺖ ﭘﺪرم ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻳﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﻴﺘﻲ ﺳﺨﺖ اﻓﺰار و ﻧﺮم اﻓﺰار‪ .‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻲ دوﻧﻴﻦ ﺗﻮي آﻣﺮﻳﻜﺎ و ﻧﺎﺳﺎ ﻣﺸﻐﻮﻟﻪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮب ﺑﻮد ﺗﺎ دو ﻣﺎه ﭘﻴﺶ ﻛﻪ ﻣﻦ از ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻳﻪ اﻳﻤﻴﻞ درﻳﺎﻓﺖ ﻛﺮدم‪ ،‬از ﻛﺸﻒ ﻣﻬﻤﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت رﻣﺰي‪ .‬دوﻟﺖ آﻣﺮﻳﻜﺎ ﻃﻲ ﻳﻪ ﻃﺮح ﻣﺸﺘﺮك ﺑﺎ دوﻟﺖ ﻣﻦ ازش ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﺎﻟﻲ و ﺟﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ وﻟﻲ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺖ‪ .‬ﻃﺮﺣﺶ ﺑﻪ‬

‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻧﺮﺳﻴﺪ‪ .‬اوﻟﻴﻦ ﺳﻮﺧﺖ ﻫﺴﺘﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺷﻚ رﺳﻴﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻳﻪ ﮔﺎز ﺳﻤﻲ ﺷﺪ و ﻗﺮارداد ﺑﻴﻦ دو ﻛﺸﻮر ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮرد! ﻛﺎﺗﻴﺎ ﻃﺮح رو ﺑﺮاي‬
‫اﺳﺘﺎدش ﺗﻮي ﻫﺎروارد ﻓﺮﺳﺘﺎد ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻤﻮ ﻳﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﻗﻔﻞ و رﻣﺰ رو ﻫﻢ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻣﻦ ﺑﺮاش ﺑﺸﻜﻨﻢ ﭼﻮن اون زﻣﺎن ﭘﻴﺶ ﻋﻤﻮ ﻳﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮدم‪ .‬ﻛﺎﺗﻴﺎ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﻋﻤﻮ ﺑﺮاي ﺑﺎز ﻛﺮدن ﻛﺪ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻌﺪ از ﺷﻜﺴﺘﻦ ﻛﺪ ﻋﻤﻮ ﺗﻮي ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺧﻮرد و از ﻳﻜﻲ از‬

‫ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎش ﻛﻤﻚ ﺧﻮاﺳﺖ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬و ﻫﻤﻮن ﺑﺎﻋﺚ ﻣﺮﮔﺶ ﺷﺪ؟‬
‫ﺳﺮش رو ﺗﻜﻮن داد و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺸﺪاري ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ اون ﺷﺐ ﻣﻦ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻴﺮون ﻛﻤﻲ ﻫﻮا ﺧﻮري‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ اﺻﻼ ﺗﺤﻤﻞ ﻓﻀﺎي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﻲ رو ﻧﺪاﺷﺘﻢ وﻗﺘﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ داﻏﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻋﻤﻮ‬
‫ﻳﺎﺷﻴﻦِ ﺑﻴﭽﺎره ﻛﺸﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺗﻤﺎم آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎﻫﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﺧﺒﺮ دادي؟‬

‫آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺮار ﻛﺮدم‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﮔﺮي و ﻣﻴﺨﺎﻳﻞ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻋﻤﻮ ﺑﻮدﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻲ روﺳﻴﻪ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﻧﮕﻔﺘﻲ ﭼﺮا اوﻣﺪي اﻳﺮان؟‬
‫آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺴﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻧﺒﺎل ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﻮدن‪ ،‬از دوﻗﻠﻮ ﺑﻮدن ﻣﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻦ‪ .‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺖ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺪﻟﺶ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻇﺎﻫﺮ ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻳﻢ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻬﻤﻮن ﺷﻚ ﻛﻨﻦ‪ .‬ﭘﺮوﻧﺪه ي ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ ي ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺗﻚ ﻓﺮزﻧﺪي ﺑﻮدن ﻛﺎﺗﻴﺎ رو ﻧﺸﻮن ﻣﻲ داد! ﭘﺲ ﻣﻦ ﺧﻮدم رو ﺑﻪ ﺟﺎي ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺟﺎ زدم و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺑﺎدﻳﮕﺎردﻫﺎ ﺑﻪ اﻳﺮان رﺳﻮﻧﺪم ﺗﺎ ﻛﻤﻲ زﻣﺎن ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﺪم ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻪ ﻃﺮﺣﺶ رو ﺗﻤﻮم ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬و‪ .‬پ اﺣﻴﺎﻧﺎ ﻧﻤﻲ ﺷﻪ وﻻدﻳﻤﻴﺮ ﭘﻮﺗﻴﻦ رﺋﻴﺲ ﺟﻤﻬﻮر ﻛﺸﻮر روﺳﻴﻪ؟‬
‫آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا وﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺣﺎﻣﻲ ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﺸﻮن از ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻜﻲ از ﻧﻮاﺑﻎ روﺳﻴﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﭘﺎي ﻳﻜﻲ از ﺷﺨﺼﻴﺖ ﻫﺎي ﺳﻴﺎﺳﻲ وﺳﻂ ﺑﺎﺷﻪ ﭘﺲ رواﺑﻂ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻫﻢ وﺳﻂ ﻣﻴﺎد‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ دوﻟﺖ اﻳﺮان ﺧﺒﺮ داره ﺗﻮ اﻳﻦ ﺟﺎﻳﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻢ و ﻣﻴﺮم ﺗﻮي اﺗﺎﻗﻢ‪ ،‬ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻢ رو ﺑﺮﻣﻲ دارم‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﻣﻴﺎد ﺗﻮي اﺗﺎق‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎره ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﺑﮕﻮ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﮕﻮ!‬
‫ﺷﻤﺎره ي ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﻣﻲ ﮔﻪ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺷﻤﺎره اش رو ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪ .‬ﺗﺎ ﻣﻲ ﮔﻪ اﻟﻮ! ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﺑﺬارم روي آﻳﻔﻮن‪ .‬ﮔﻮﺷﻲ رو روي آﻳﻔﻮن ﻣﻲ ذارم‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺮﮔﺮد ﻛﺎري داﺷﺘﻲ؟‬

‫ﻣﻦ ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﺑﺎ ده روز ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻣﻦ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ روي ﭘﺮوﻧﺪه ﻛﺎر ﻛﻨﻲ و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر دﻳﺪاري ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﺎزه ﻛﻨﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻛﺎﺗﻴﺎ زاﺧﺎروف ﺗﻮي روﺳﻴﻪ اﺳﺖ ﻳﺎ آﻣﺮﻳﻜﺎ؟‬
‫ﺻﺪاﻳﻲ ازش درﻧﻴﻮﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﭼﻴﺰي ﻧﻤﻲ ﮔﻴﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﻨﻮ اﺣﻤﻖ ﻓﺮض ﻛﺮدﻳﻦ در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺘﻢ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٤٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻛﺴﻲ ﺷﻤﺎ رو اﺣﻤﻖ ﻓﺮض ﻧﻜﺮده ﻻزم ﺑﻮد ﻛﺴﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﺪوﻧﻪ ﻳﻪ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﻛﺎﺗﻴﺎ زاﺧﺎروف اﻳﺮاﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﻣﻨﻮ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮدي؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺧﻮدت درﮔﻴﺮ ﺷﺪي‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺮاﻗﺒﺖ رو ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺧﻴﺎﻟﻢ از ﺑﺎﺑﺖ اﻣﻨﻴﺘﺶ راﺣﺖ ﺷﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺣﻞ ﺷﺪه اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺳﻔﺎرت روﺳﻴﻪ داده ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻲ اﮔﻪ ﺑﻪ ﻗﻴﻤﺖ اﺧﺮاﺟﻢ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﺘﻨﻔﺮم از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻨﻮ اﺣﻤﻖ ﻓﺮض ﻛﻨﻪ!‬
‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ آروم ﺑﺎش!‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﻣﺴﺨﺮه اي ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ آروﻣﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن ﻣﻴﺪه و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬واﻗﻌﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺗﺤﻮﻳﻠﺶ ﺑﺪي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬اﻻﻧﻢ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﻴﺎد دﻧﺒﺎﻟﺶ!‬
‫ﺻﺪاي ﮔﺮﻳﻪ ي آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻢ‪ .‬روي ﻣﺒﻠﻲ ﺗﻮي ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﺷﺖ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬

‫آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺑﺮﮔﺮدم‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻮ رو دوﺳﺖ دارم راﺗﻴﻦ ﺑﺎ ﻣﻦ ازدواج ﻛﻦ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻫﺎﻣﻴﻦ زد زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺮش ﺟﻮﻧﺶ در ﺧﻄﺮه‪ ،‬ﺧﻮدش ﮔﻮﻟﻪ ﺧﻮرده وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻲ ﮔﻦ ﻋﺸﻖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه آﻣﺎده اش ﻛﻨﻲ ﭼﻮن اﻻن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﻴﺪاش ﻣﻲ ﺷﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﮕﻪ ﻳﻪ ﻛﻠﻤﻪ از ﺣﺮف ﻫﺎش رو ﺑﺎور ﻧﺪارم‪ .‬ﻧﻪ اوﻣﺪﻧﺶ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ ﻧﻪ ﺣﺮف ﻫﺎش‪ .‬از ﻧﻈﺮ ﻣﻦ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ اﺳﺖ اﺻﻼ ﭘﺮوﻧﺪه اي ﻧﺒﻮده!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ رﻓﺖ ﺳﻤﺖ آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ ﻳﺎ ﻫﺮ ﭼﻲ ﻛﻪ اﺳﻤﺶ ﺑﻮد و ﺳﻌﻲ ﻛﺮد آروﻣﺶ ﻛﻨﻪ‪ .‬اون ﻛﺎر ﻣﺴﺨﺮه ي ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدن رو اداﻣﻪ ﻣﻲ داد‪ .‬از ﺗﻠﻔﻨﻢ ﺑﻪ‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺻﺪاي زﻧﮓ در اوﻣﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻦ ﺗﻮي اﺗﺎﻗﻢ‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﺳﺮﻫﻨﮓ اوﻣﺪ و رﻓﺖ ﻣﻨﻮ ﺻﺪا ﺑﺰن!‬
‫اوﻣﺪم ﺑﺮم ﺗﻮي اﺗﺎق ﻛﻪ آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ ﺻﺪام زد‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و زل زدم ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎش از ﮔﺮﻳﻪ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻟﺐ ﻫﺎي ﺳﺮﺧﺶ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ‪ .‬آروم اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻜﻢ ﺑﺎ ﺻﺪاي‬
‫ﺑﻐﺾ داري ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻬﺖ دروغ ﺑﮕﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪي ﺑﻌﺪ از ده ﺳﺎل ﻳﻪ ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻧﺼﻴﺐ ﻣﻦ ﺑﺸﻪ! اﻣﻴﺪوارم ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻲ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﻲ!‬

‫اوﻣﺪم ﺑﺮﮔﺮدم ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﻮدش رو اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﻮي ﺑﻐﻠﻢ و ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻤﺮم رو ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪم و ﻣﺜﻞ ﭼﻮب ﺳﺮ ﺟﺎم ﺧﺸﻚ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻃﻮل ﻛﺸﻴﺪ ﺗﺎ ﻫﻠﺶ ﺑﺪم ﻛﻨﺎر و ﺑﺎ ﺣﺮص ﺑﮕﻢ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻢ! ﻧﻪ ﻗﻠﺒﻢ ﺑﻪ ﻃﭙﺶ اﻓﺘﺎد‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﺮﻣﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﺦ و ﺧﺸﻚ اﻧﮕﺎر ﻧﻪ‬
‫اﻧﮕﺎر ﻳﻪ دﺧﺘﺮ زﻳﺒﺎ و ﻟﻮﻧﺪ ﺗﻮي ﺑﻐﻠﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ! ﺻﺪاي در و ﺣﺮف زدن اوﻣﺪ و ﺧﺪاﺣﺎﻓﻄﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ! ﺧﻮدم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ روي ﺗﺨﺖ و‬
‫ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ‪ .‬در اﺗﺎﻗﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺻﺪاي ﻫﺎﻣﻴﻦ اوﻣﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ اﺻﻼ ﻛﺎرت درﺳﺖ ﻧﺒﻮد ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻣﻲ ذاﺷﺘﻲ ﺑﺮﮔﺮده‪ .‬اﮔﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاش ﺑﻴﻔﺘﻪ ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭼﺮا اوﻣﺪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻳﺎ ﺗﻠﻔﻨﻢ رو ﺟﻮاب داد؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺸﺖ وﮔﺮﻧﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻮﺗﺎه ﻧﻤﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ دارم ﺑﻔﻬﻤﻢ ﻛﻲ ﭘﺸﺖ اﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮاﻫﺎﺳﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﻫﻤﻜﺎر ﺣﺴﻮد!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻮن ﭼﺎك‪ .‬اﮔﻪ آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ اﺳﻤﺶ رو درﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺳﺮ ﻳﻪ ﻧﻬﺎر رﺳﺘﻮران ﺷﺎﻧﺪﻳﺰ ﻛﻪ ﭘﺎي ﺣﺴﺎدت ﻛﺎري وﺳﻄﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺒﻮل!‬
‫*****‬
‫روز دﻫﻢ اﺗﻤﺎم ﻣﺮﺧﺼﻲ! اﻣﺮوز ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻛﻼﻧﺘﺮي‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ آروم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورودﻣﻮن ﺳﺮﻫﻨﮓ اﺣﻀﺎرﻣﻮن ﻛﺮد و ﺧﺒﺮ‬
‫ﺳﻼﻣﺘﻲ آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ و رﺳﻴﺪﻧﺶ ﺑﻪ روﺳﻴﻪ رو داد‪ .‬ﻗﺎﺗﻞ ﻋﻤﻮش ﻳﻜﻲ از داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎي ﻛﺎﺗﻴﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻃﺮح اوﻟﻴﻪ ﺳﻮﺧﺖ رو ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻪ‬
‫آﻣﺮﻳﻜﺎ ﺑﻔﺮوﺷﻪ وﻟﻲ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ زﻣﺎن ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ دﺳﺘﮕﻴﺮ ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻗﺘﻞ اﻋﺘﺮاف ﻛﺮده! اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺟﻨﺎﻳﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺰء ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ زدن ﺑﺎ‬

‫ﻳﻪ دﺧﺘﺮ روﺳﻲ و ﺗﻴﻜﻪ ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﻳﻪ ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد ازدواج و اﻟﺒﺘﻪ ﺳﻮژه ي ﺧﻨﺪه ﺷﺪن ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﻮن آﻧﺎﺳﺘﺎزﻳﺎ ﻗﺒﻞ از ﺧﺮوج از اﻳﺮان ﻳﻪ‬
‫دﺳﺘﻪ ﮔﻞ رز ﺳﻔﻴﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد اوﻧﻢ ﺑﻪ آدرس ﺧﻮﻧﻪ! ﺑﺎ ﻛﺎرﺗﻲ ﻛﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪:‬‬
‫‪I LOVE YOU Ratin‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺷﺪ‪...‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﺷﺸﻢ‪...‬‬

‫)ﻣﺮگ در ارﺗﻔﺎع ﺳﻪ ﻫﺰار ﭘﺎ(‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم اول‪...‬‬

‫ﻓﺮودﮔﺎه اﻣﺎم ﺧﻤﻴﻨﻲ‪ -:‬ﺳﺎﻋﺖ دو ﺑﺎﻣﺪاد‪ -‬روز ﻳﻚ ﺷﻨﺒﻪ ﺑﻴﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ اﺳﻔﻨﺪ ﻣﺎه‬

‫ازدﺣﺎم زﻳﺎد ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﺮا رﺳﻴﺪن ﻧﻮروز و ﺗﻌﻄﻴﻼت‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﻓﺸﺎر زﻳﺎد ﻛﺎري ﻛﺎرﻛﻨﺎن ﻓﺮودﮔﺎه ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎي اﻳﺮان اﻳﺮ ﭘﺮواز‬

‫ﺷﻤﺎره ‪ ،c12‬ﭘﺮواز ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ از اﺳﺘﺎﻧﺒﻮل ﺗﺮﻛﻴﻪ‪ ،‬روي ﺑﺎﻧﺪ ﻓﺮودﮔﺎه اﻣﺎم ﺑﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎﺧﻴﺮ ﻓﺮود ﻣﻴﺎد‪ .‬ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ اﻳﻦ ﭘﺮواز ﺑﺎ ﺧﻮاب آﻟﻮدﮔﻲ و‬
‫ﺧﺴﺘﮕﻲ از ﺳﻔﺮ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ از ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ در ﺣﺎل ﺧﺎرج ﺷﺪن ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﺮﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﭘﺮواز‪ ،‬ﮔﻴﺘﻲ ﺣﻤﻴﺪي ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻗﺴﻤﺖ درﺟﻪ ﻳﻚ ﭘﺮواز ﻣﻴﺮه ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻪ ﻫﻤﻪ ي ﻣﺴﺎﻓﺮﻳﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺳﺮوﻳﺲ ﻫﺎي ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ رو ﭼﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و در اﻳﻦ ﺣﻴﻦ ﻣﺘﻮﺟﻪ ي ﻣﺮدي‬

‫ﻣﻲ ﺷﻪ ﻛﻪ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ دراز ﻛﺶ ﻗﺮار داره‪ .‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮده ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﻣﻴﺮه‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺻﺪاش ﻣﻲ زﻧﻪ‪.‬‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬آﻗﺎ؟ ﺟﻨﺎب ﺑﻴﺪار ﺷﻴﻦ؟‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻤﻲ ده‪.‬‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻓﺮود اوﻣﺪه آﻗﺎ؟‬

‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻤﻲ ﺷﻨﻮه‪ .‬آروم دﺳﺘﺶ رو روي ﺷﻮﻧﻪ ي ﻣﺮد ﻣﻲ ذاره ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺳﺮ ﻣﺮد ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺮﮔﺮده و ﮔﻴﺘﻲ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺻﻮرت رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه ي‬
‫ﻣﺮد و ﻟﺒﺎس ﺧﻮﻧﻲِ اون ﺟﻴﻐﻲ ﻛﺸﻴﺪ و از ﺣﺎل رﻓﺖ‪...‬‬
‫*****‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻛﻤﺘﺮ از ﻳﻚ ﺗﻮﻣﻦ ﺑﺮام ﺧﺮج ﻛﻨﻲ ﺑﺎﻫﺎت ﻧﻤﻴﺎم!‬
‫ﻛﻼﻓﻪ از دﺳﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش ﺗﺎ اﻳﻦ ﮔﺰارش رو ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪﺷﻢ ﻛﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺒﺮﺗﺖ ﺧﺮﻳﺪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﻓﺮدا ﻋﻴﺪه ﻣﻦ ﺣﺘﻲ ﻳﻪ ﺟﻮراب ﻫﻢ ﻧﺨﺮﻳﺪم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ‪ ،‬ﺧﺐ ﺧﻮدت ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮو ﺑﺨﺮ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬د‪ ‬ﻧﻪ د‪ !‬ﺧﻮدﻣﻢ ﺑﻠﺪم ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﺑﺮم وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻴﺎي‪ ،‬آﺧﻪ ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮدن ﺟﻴﺐ ﺗﻮ ﻳﻪ ﺣﺎل دﻳﮕﻪ ﻣﻲ ده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ده دﻗﻴﻘﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎﺷﻲ ﺧﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﻲ ﺷﺎﻣﻢ ﺑﻬﺖ ﻣﻴﺪم ﺑﺬار اﻳﻦ ﮔﺰارش رو ﻛﺎﻣﻞ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ ﻣﺜﻞ اون ﺑﺎﺑﺎﻫﺎي ﺑﺪ ﻋﻨﻖ ﻛﻪ ﺳﺮ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺷﻮن رو ﺑﺎ وﻋﺪه و وﻋﻴﺪ ﮔﺮم ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬واﻻ ﺗﻮ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎم ﺑﺪﺗﺮي!‬
‫ﻣﺜﻼ زﻳﭗ دﻫﻨﺶ رو ﺑﺎ دﺳﺖ ﻣﻲ ﺑﻨﺪه و ﺳﺎﻛﺖ زل ﻣﻲ زﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ! ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﺑﺎﻗﻴﻤﺎﻧﺪه ي ﮔﺰارﺷﻢ رو ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻢ و ﭘﺮوﻧﺪه ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ‬

‫ﻣﻲ ﻛﺸﻢ و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻨﻢ از اﻳﻦ‪ .‬ﺣﺎﻻ زر ﺑﺰن!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫دﻫﻨﺶ رو ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ زدن ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﻣﺜﻞ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻪ زﻳﺮ آب ﻏﺮق ﻣﻲ ﺷﺪه‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوف داﺷﺘﻢ ﺧﻔﻪ ﻣﻲ ﺷﺪم‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺟﻨﮕﻲ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه رو ﺑﺪه ﺑﻪ ﺳﺘﻮان ﺟﻴﮕﺮ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺪه ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ .‬ﺧﻮدم و ﺧﻮدت ﻫﻢ ﺟﻴﻢ ﺑﺸﻴﻢ‪ ،‬ﺧﺮﻳﺪ ﻋﻴﺪ!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ رو ﺻﺪا ﻣﻲ زﻧﻢ و ﭘﺮوﻧﺪه رو ﻣﻴﺪم ﺑﻬﺶ‪ .‬ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮﺧﺼﺶ ﻛﻨﻢ ﺻﺪاي ﺗﻠﻔﻦ اﺗﺎق ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺗﺎ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺟﻮاب ﺑﺪم ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺗﻠﻔﻨﻪ ﮔﻮﺷﻲ رو ﺑﺮﻣﻲ داره و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ زﻧﻮﻧﻪ اي ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬آراﻳﺸﮕﺎه رز ﻧﺎرﻧﺠﻲ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ؟‬

‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭘﺸﺖ ﺧﻂ ﻛﻲ ﻫﺴﺖ و ﭼﻲ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻦ ﻛﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﻪ و ﺻﺪاش رو ﻋﻮض ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻴﺪ و ﺗﻌﻄﻴﻼت ﺧﻂ رو ﺧﻂ ﺷﺪه ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫‪... -‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ!‬
‫‪... -‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫‪... -‬‬

‫‪ -‬اﻻن ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺳﺮ ﻳﻪ ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﺮم ﻫﺴﺘﻨﺪ اوﻣﺪن ﻣﻲ ﮔﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن ﺑﺮﺳﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫‪... -‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ! ﺑﻨﺪه ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ! ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎن در ﭘﻨﺎه ﺣﻖ!‬

‫و ﮔﻮﺷﻲ رو ﺧﻴﻠﻲ رﻳﻠﻜﺲ ﻗﻄﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﺎ اﺧﻢ و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ زل زدم ﺑﻬﺶ وﻟﻲ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ دﻫﻦ ﺑﺎز داره ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﻛﺎري داري؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ ﺧﻮدش رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺮه‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﺸﻜﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎدي ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﺗﻴﭗ دوم ﺷﺎﻫﺪي ﺑﻮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻲ!؟ ﺳﺮﺗﻴﭗ دوم ﺷﺎﻫﺪي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺎ ﻛﻲ ﻛﺎر داﺷﺖ ﻛﻪ ﺧﻮدت رو ﺟﺎي ﻣﻦ ﺟﺎ زدي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﺧﻮدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ‪ ،‬ﺑﻲ ﺧﻴﺎل ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ اﻻن دﻳﮕﻪ ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻫﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري ﺷﻠﻮغ ﻫﺴﺖ واي ﺑﻪ ﺣﺎل اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎي ﺳﺮِ ﺷﺐ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎز ﭼﻪ ﮔﻨﺪي زدي؟‬

‫ﺑﺎ اﺧﻢ اﻟﻜﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ و ﮔﻨﺪ!؟‬

‫ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻋﺼﺒﻴﻢ زل زدم ﺑﻬﺶ‪ .‬ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﺑﺎﺑﺎ‪ ...‬ﺻﺒﺢ از ﺳﻴﺴﺘﻢ اﻳﻨﺠﺎ وﺻﻞ ﺷﺪم ﺳﺘﺎد‪ ،‬ﭼﻨﺪﺗﺎﻳﻲ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ اﻧﺠﺎم دادم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮال ﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﺗﺮﻓﻴﻊ درﺟﻪ ي ﺳﺎل ﺑﻌﺪ رو ﻛﺶ رﻓﺘﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﻛﭙﻲ ﻛﺮدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺳﺮﻫﻨﮓ از ﻛﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻛﺎر ﺗﻮﺋﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن ﺗﺎ ﮔﻔﺘﻢ اﻟﻮ! ﮔﻔﺖ‪ ،‬اون ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺎﻣﻴﻦ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ اون ﺟﺎ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎر ﻫﺮ ﺳﺎلِ ﺗﻮﺋﻪ ﺑﺎﻗﻴﺶ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎن ﺑﺎﻗﻲ؟ ﻫﻴﭽﻲ دﻳﮕﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻫﺴﺖ! ﻫﻤﻴﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺧﻮدﻣﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺗﺮﻓﻴﻊ ﺑﮕﻴﺮه ﻛﻪ ﻟﻐﻮش ﻛﺮدم‪ .‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺳﺘﻮان دوم ﻛﻪ‬
‫ﻛﺮدﻣﺶ اﺳﺘﻮار ﺳﻮم و ﺧﻮدم و ﺧﻮدت رو ﻛﺮدم ﺳﺮﺗﻴﭗ دوم!‬

‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ اول ﺗﻮي ﺑ‪‬ﻬﺖ ﺣﺮف ﻫﺎﺷﻢ ﺑﻌﺪ ﻣﻲ زﻧﻢ زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ .‬اوﻧﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺧﻨﺪه ي ﻣﻦ ﭘﺮرو ﻣﻲ ﺷﻪ و ﺑﺎ ﺧﻮﺷﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎل ﻛﺮدي؟‬
‫ﺧﻨﺪه ام رو ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﺮدا اول وﻗﺖ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻧﺎﻣﻪ ي ﻋﺬرﺧﻮاﻫﻲ رﺳﻤﻲ ﻣﻴﺮي ﺳﺘﺎد ﭘﻴﺶ ﺳﺮﻫﻨﮓ دوم ﺷﺎﻫﺪي ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﺮدا ﺗﻌﻄﻴﻠﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻠﻴﺲ ﺗﻌﻄﻴﻠﻲ ﻧﺪاره اﻻن ﭘﺎﺷﻮ ﺗﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﺼﺒﻲ ﻧﺸﺪم!‬
‫اوﻣﺪم از روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺸﻢ ﻛﻪ دوﺑﺎره ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬زل زدم ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﭼﺸﻤﺎش رو ﮔﺸﺎد ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ ﺑﺎﺑﺎ؟‬

‫ﮔﻮﺷﻲ رو ﺑﺮﻣﻲ دارم‪ .‬ﺧﺒﺮ ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﻳﻪ ﺟﺴﺪ ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﭘﺮوازﻫﺎي ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﻓﺮودﮔﺎه اﻣﺎم ﺧﻤﻴﻨﻲ رو ﻣﻴﺪه! ﺗﻠﻔﻨﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ رو ﺑﻪ‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﺳﺮ ﺻﺤﻨﻪ ي ﺟﺮم ﻣﻴﺎي ﻳﺎ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻲ؟‬

‫ﺑﺎ ﻏﺮ ﻏﺮ ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﻣﻴﺎد‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻣﻲ ﺑﺮم و ﺑﺎ ﻛﺮﻣﻲ ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﻓﺮودﮔﺎه‪ .‬ﺗﻮي ﻣﺴﻴﺮ ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺧﻢ ﻛﺮده ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ رو‬
‫ﺑﻪ ﺧﻴﺎﺑﻮن زل زده‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺟﻠﻮ از ﺗﻮي آﻳﻨﻪ ي ﺑﻐﻞ ﺑﺎ دﻳﺪن اﺧﻢ ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ و ژﺳﺖ ﺣﻜﻤﺖ‪ ،‬ﻳﺎد ﻛﺎر ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ اﻓﺘﻢ‪ .‬ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﺣﻜﻤﺖ وﻗﺘﻲ‬
‫ﺣﻜﻤﺶ ﻣﻲ اوﻣﺪ دﻳﺪن داﺷﺖ‪ .‬ﺧﻨﺪه ام ﻣﻲ ﮔﻴﺮه و ﺑﻪ زور ﺧﻨﺪه ام رو ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲ ﻛﻨﻢ! ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﻣﻲ رﺳﻴﻢ‪ .‬ﺳﺎﻟﻦ اﻧﺘﻈﺎر ﭘﺮ از ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎي ﻧﻮروزﻳﻪ‬
‫ﻛﻪ ﻳﺎ ﻣﻴﺎن ﻳﺎ ﻣﻴﺮن! ﺣﺮاﺳﺖ ﻓﺮودﮔﺎه ﻣﺎ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻧﺪ ﻓﺮود راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﻣﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﻣﺨﺼﻮص ﻋﺒﻮر روي‬
‫ﺑﺎﻧﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ راه ﻣﻲ اﻓﺘﻴﻢ از ﻳﻜﻲ از ﺣﺮاﺳﺘﻲ ﻫﺎ ﺟﺮﻳﺎن رو ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اوﻧﻢ ﻣﻲ ﮔﻪ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺴﺪي ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از‬
‫ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻫﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه‪ .‬اﻃﺮاف ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﭘﻠﻴﺲ ﻓﺮودﮔﺎه و آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﻣﻲ ﺷﻢ و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻴﺎي ﺑﺎﻻ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﺮﻣﻲ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺴﺪ رو اﻧﺘﻘﺎل ﺑﺪن ﺑﻪ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﻣﻦ ﻳﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ اﻧﺪازم‪ .‬ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن ﻣﻴﺪم و ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎي ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ رﻳﻢ‪ .‬ﺧﻠﺒﺎن و ﺧﺪﻣﻪ ي ﭘﺮواز ﺑﺎ اﺑﺮوﻫﺎي در ﻫﻢ رو ﺑﻪ روم ﻇﺎﻫﺮ ﻣﻲ ﺷﻦ‪ .‬از ﻳﻜﻲ از‬

‫ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﭘﻴﺪا ﺷﺪن ﺟﺴﺪ رو ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ درﺟﻪ ﻳﻚ اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﭘﺮده رو ﻛﻨﺎر ﻣﻲ زﻧﻢ و ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺖ درﺟﻪ ي ﻳﻚ‪ ،‬دﻛﺘﺮ و‬
‫ﮔﺮوﻫﺶ در ﺣﺎل ﺑﺮرﺳﻲ اﻃﺮاف ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻣﻬﻤﺎﻧﺪاري روي ﻳﻜﻲ از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ در ﺣﺎل ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدﻧﻪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ از ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﻮدﻣﻢ ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺖ دﻛﺘﺮ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻗﺖ داره روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ ﺧﻮن روش رﻳﺨﺘﻪ رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم دﻛﺘﺮ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟‬

‫دﻛﺘﺮ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪام ﺳﺮش رو ﺑﺎﻻ ﻣﻴﺎره‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي ﻣﻲ زﻧﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑ‪‬ﻪ ﺳﻼم ﺳﺮﮔﺮد‪ ،‬ﺧﻮﺑﻲ؟ ﺧﺒﺮ از ﻛﺠﺎ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻛﻪ ﺧﻮﺑﻢ! ﺧﺒﺮ ﻫﻢ از اﻳﻦ ﺟﺴﺪ ﺑﻲ ﺟﻮن ﭼﻲ دارﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺪ!‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺰ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻃﺮف رو ﺑﺎ ﻳﻪ ﺷﻲ ﺗﻴﺰ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ اش ﻓﺮو ﻛﺮدﻧﺪ و اون ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻫﻢ ﺑﺎ ﭘﺎره ﺷﺪن ﻗﻔﺴﻪ ﺳﻴﻨﻪ اش ﺗﻤﻮم ﻛﺮده!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮگ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﻮده ﻳﺎ آﻫﺴﺘﻪ؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻴﻄﻲ ﻛﻪ ﺗﻮش ﺑﻮده ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺎﺗﻞ ﺟﻮري رﻓﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﺮده ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻬﺶ ﺷﻚ ﻧﻜﻨﻪ ﭘﺲ اﺣﺘﻤﺎﻻ آﺧﺮﻫﺎي ﭘﺮواز ﻛﺎرش رو ﺗﻤﻮم ﻛﺮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻟﺖ ﻗﺘﺎﻟﻪ؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻳﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﻫﻨﻮز ﺗﻮي ﺑﺪن ﻣﻘﺘﻮل ﻣﻮﻧﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺴﻢ ﻧﻮك ﺗﻴﺰ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻮي ﺑﺪﻧﺶ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ و اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﻜﺮده درش ﺑﻴﺎره ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻮي ﺑﺪن ﻣﻘﺘﻮل ﻣﻮﻧﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺎﻋﺖ دﻗﻴﻖ ﻣﺮگ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ دﻗﻴﻖ ﺑﮕﻢ‪ .‬ﺟﺴﺪ دﻣﺎي ﺑﺪﻧﺶ ﮔﺮﻣﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﮔﺮﻣﺎﻳﻲ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻳﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺰاﺣﻤﻪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﺎ اﻧﺘﻘﺎل ﺑﻪ آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه راﺣﺖ ﺗﺮ زﻣﺎن ﻣﺮگ رو‬

‫ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻫﻢ ﻫﺴﺖ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ رﻧﮓ ﻗﺮﻣﺰ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ رﻧﮓ روي ﮔﻮﻧﻪ ي ﺳﻤﺖ ﭼﭙﺸﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻓﻌﻼ ﺑﻪ ﻛﺎرﺗﻮن ﺑﺮﺳﻴﺪ ﺟﺰء ﺑﻪ ﺟﺰء و ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ دﻗﻴﻖ و واﺿﺢ ازﺗﻮن ﮔﺰارش ﻣﻲ ﺧﻮام!‬
‫دﻛﺘﺮ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﻣﺸﻐﻮل وارﺳﻲ ﺳﺮ ﻣﻘﺘﻮل ﺷﺪ! ﺑﺎ دﻗﺖ اﻃﺮاف رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدم ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ از‬
‫ﺷﻴﺸﻪ ي ﻛﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ دﻧﺒﺎل اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻳﺎ ﻣﻮ ﻳﺎ ﭼﻴﺰ ﺑﻪ درد ﺑﺨﻮر ﺑﺎﺷﻪ! ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ رﻓﺘﻢ‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ در ﺣﺎل ﺳﻮال و ﺟﻮاب‬
‫ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﺷﺎره اي ﺑﻬﺶ ﻛﺮدم و اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻫﻮﻳﺖ ﻣﻘﺘﻮل؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻴﺴﺖ ﭘﺮواز رو ﭼﻚ ﻛﺮدم‪ .‬ﻣﺮد اﻳﺮاﻧﻲ اﻻﺻﻞ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺟﺎﺳﻢ ﻛﺸﻤﻴﺮي ﻛﻪ از ﺗﺮﻛﻴﻪ‪ ،‬ﭘﺮوازِ رﻓﺖ و ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﺮاي اﻳﺮان داﺷﺘﻪ و ﭘﺮواز ﺑﺮﮔﺸﺘﺶ‬
‫ﻓﺮدا ﺷﺐ ﺑﻮده ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﭘﺮواز!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮده؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ ﻣﻲ ﮔﻦ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮده وﻟﻲ ﻃﻮل ﭘﺮواز ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﺟﺎش رو ﻋﻮض ﻛﺮده و ﻛﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﻢ ﻃﺮف؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اول ﺳﻔﺮ ﻳﻪ ﻣﺮد ﺑﻪ ﻧﺎم داوود ﺗﻮﻛﻞ ﻛﻨﺎرش ﺑﻮده وﻟﻲ ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ اﺳﻤﺶ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﺑﻮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻴﺴﺖ ﭘﺮواز رو ﻣﻲ ﺧﻮام و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ آدرس و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺗﻤﺎس ﺗﻤﺎم ﻛﺎدر ﭘﺮواز و ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪاري ﻛﻪ ﭘﻴﺪاش ﻛﺮده و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ و‬

‫ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻮارد!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻟﺴﺎﻋﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺟﺴﺪ رو ﺑﻪ ﺑﻴﺮون اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻴﺪن‪ .‬ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﭼﺸﻤﻢ ﻣﻲ ﺧﻮره ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻛﺮﻣﻲ ﻣﻨﺘﻈﺮ واﻳﺴﺎده‪ .‬رو ﺑﻪ دﻛﺘﺮ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي ﺟﺴﺪ رو ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﺸﻮن ﺑﺪم!‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﭘﺲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻳﻜﻲ دو ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﺟﺴﺪ رو ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻗﺖ زل زده ﺑﻪ ﭼﻬﺮه اش‪ ،‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي رو ﺑﻪ دﻛﺘﺮ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻧﮕﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﭘﺮﻳﺪه ﺧﻮن زﻳﺎدي از دﺳﺖ داده؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻪ روي ﺟﺴﺪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻟﻚ ﭼﻴﻪ‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻳﻪ ﻛﻢ ﺧﻴﺮه ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﻪ ﻟﻜﻪ و ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ي ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻛﺘﺮ ﺟﻮن ﺳﺮ ﭼﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻟﻜﻪ ﺧﻮن ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻠﻜﻪ ﻳﻪ رژ ﻟﺒﻪ؟‬

‫ﻣﻦ و دﻛﺘﺮ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ ﮔﻴﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻧﺪاره رژ ﻟﺒﻪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ!‬
‫دﻛﺘﺮ ﺑﺎ ﺻﺪاﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻪ ﺧﻨﺪه داره ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ اﮔﻪ رژ ﺑﻮد ﻣﻦ ﻳﻪ دل و ﺟﻴﮕﺮ ﻣﻬﻤﻮﻧﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ از اﻻن ﺑﮕﻢ ﺑﺎﺧﺘﻲ دﻛﺘﺮ ﺟﺎن!‬
‫دﻛﺘﺮ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن ﻣﻴﺪه و ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎش اﺷﺎره ﻣﻲ ﻛﻨﻪ اوﻧﺎ ﻫﻢ ﺟﺴﺪ رو اﻧﺘﻘﺎل ﻣﻴﺪن ﺑﻪ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ‪ .‬ﻛﻢ ﻛﻢ اﻓﺮاد ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﻣﻲ ﺷﻦ‪ .‬رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ‬

‫ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺟﻮك ﭼﻲ ﺑﻮدي ﮔﻔﺘﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٥٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻮك ﻧﻴﺴﺖ داداش‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺳﺎﻟﻪ اﺳﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﭼﻲ؟‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﭘﺮ از ﺷﻴﻄﻨﺖ زل ﻣﻲ زﻧﻪ ﺑﻬﻢ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﺑﻮس ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺟﻴﮕﺮ‪ ،‬ﻗﻠﻮه‪ ،‬دل‪ ،‬ﻧﻮن ﺳﻨﮕﻚ‪ ،‬دوغ‪ ،‬ﺳﺒﺰي‪ ،‬ﭘﻴﺎز!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش ﺗﺎ ﮔﺰارش رو ﺑﺨﻮﻧﻢ‪ .‬اﺻﻼ ﺷﺎﻳﺪ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮدي!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﻳﻪ آدم ﺑﺎﺗﺠﺮﺑﻪ داره ﻧﻈﺮ ﻣﻴﺪه ﺑﺎز ﻛﻦ دﻳﮕﻪ!‬

‫ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ رو ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻘﺘﻮل ﺗﻮي ﺳﻴﻨﻪ اش ﻳﻪ ﺳﻮﻫﺎن ﻧﺎﺧﻦ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه ﻛﻪ اﻟﺒﺘﻪ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺘﻲ روش ﻧﻤﻮﻧﺪه‪ .‬ﻣﺮگ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﻚ‬
‫ﺑﺎﻣﺪاد ﺗﺸﺨﻴﺺ داده ﺷﺪه‪ .‬درﮔﻴﺮي ﻳﺎ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ ﻣﻘﺘﻮل ﻧﺪاﺷﺘﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﭘﻮﺳﺖ زﻳﺮ ﻧﺎﺧﻦ اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي ﻣﻘﺘﻮل ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﺮاي آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﺎﭼﻴﺰه‪ ...‬و اﻣﺎ‬
‫ﻟﻚ روي ﮔﻮﻧﻪ ﭼﭙﺶ ﺣﺪس ﻫﺎﻣﻴﻦ درﺳﺖ ﺑﻮد‪ ،‬رد‪ ‬رژ زﻧﺎﻧﻪ اﺳﺖ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻴﮕﺮ رو اﻓﺘﺎدي!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﻦ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻧﻪ ﺑﺮگ ﻟﺒﻮ ﺣﺎﻻ ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﻳﻢ ﺧﺮﻳﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟ ﺗﺐ داري؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن اﻻن ﺑﺎﻳﺪ از ﻛﻠﻲ آدم ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻛﻨﻴﻢ اون وﻗﺖ ﺑﺮﻳﻢ ﺧﺮﻳﺪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﺳﺮ ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺮﻳﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻐﺎزه ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ دﻟﻤﻮن وا ﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻜﺮده ﺑﺎز ﻧﺮي ﻛﺮﻣﻲ رو ﺻﺪا ﺑﺰﻧﻲ دﺳﺘﻮر ﺑﺪي ﺑﻬﺶ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻴﺎره‪ ،‬ﻛﻠﻲ آدم ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﻣﻨﺘﻈﺮن ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻊ ﺳﻮال ﺟﻮاب ﭘﺲ ﺑﺪن‪ ،‬ﺑﺮن‬
‫ﺷﺐ ﻋﻴﺪي ﺧﻮﻧﻪ ﺷﻮن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ داره ازﺷﻮن ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺧﺪﻣﻪ ي ﭘﺮواز ﺑﺎ ﺗﻮ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎز ﺳﺒﻴﻞ ﻛﻠﻔﺖ؟‬
‫ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي ﺑﻬﺶ ﻣﻴﺮم و ﻛﺮﻣﻲ رو ﺻﺪا ﻣﻲ زﻧﻢ‪.‬‬
‫اوﻟﻴﻦ ﻧﻔﺮ ﺧﻠﺒﺎنِ ﭘﺮواز‪ ،‬ﻛﺎﭘﻴﺘﺎن ﻛﺎﺷﺎﻧﻲ از ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻫﺎي ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﻲ‪ .‬ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻛﺎرﻳﺶ ﻧﻘﺺ ﻧﺪاره ﭘﺎك‪ ‬ﭘﺎﻛﻪ‪ .‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﻟﻴﺴﺖ ﭘﺮواز رو‬

‫ﭼﻚ ﻛﺮده و ﺗﺎ زﻣﺎن ﺟﻴﻎ ﺳﺮﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﻣﻘﺘﻮل رو ﻧﺪﻳﺪه و ﺑﺮﺧﻮردي ﻧﺪاﺷﺘﻪ! ﻛﻤﻚ ﺧﻠﺒﺎن ﻫﺎ ﻫﻢ ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﻧﮕﻔﺘﻦ‪ .‬ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ رﺳﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻌﺪادﺷﻮن زﻳﺎد ﺑﻮد ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﺎي ﺳﺎﻋﺖ دو ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻪ اﺗﺎق ﺧﻮدش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد و دو ﻧﻔﺮ‪ ،‬دو ﻧﻔﺮ ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ‬
‫ﺳﻮال و ﺟﻮاب از ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ رو ﺗﻤﻮم ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬اﺣﻀﺎرش ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﻣﻬﻤﺎﻧﺪاري ﻛﻪ ﺟﺴﺪ رو ﭘﻴﺪا ﻛﺮده‪ ،‬ﺑﻴﺎرش داﺧﻞ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺎﺑﻘﻪ ي ﻛﺎرﻳﺶ رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدم ﺗﺎزه اوﻟﻴﻦ ﻣﺎه ﺗﺮﻓﻴﻌﺶ ﺑﻮده و دوﻣﻴﻦ ﭘﺮواز ﺧﺎرﺟﻲ اﻳﻦ ﻣﺎﻫﺶ! ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻓﺮم ﻣﺨﺼﻮص ﻛﺎرش ﻣﻴﺎد داﺧﻞ‪.‬‬

‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻪ‪ .‬ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﺮرﺳﻴﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ داره ﺑﺎ آراﻳﺸﻲ ﻣﺤﻮ‪ .‬ﻛﻤﻲ ﻫﻢ اﺳﺘﺮس داره‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻫﻤﻜﺎرم ازﺗﻮن ﺳﻮال ﭘﺮﺳﻴﺪه وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮام ﭼﻨﺪ ﻣﻮرد رو ﺑﺮام روﺷﻦ ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ در ﺧﺪﻣﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎ ﺳﺮ ﻣﻲ زﻧﻴﺪ و ﺑﻪ ﻛﺎرﻫﺎ ﻧﻈﺎرت ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ درﺳﺘﻪ؟‬

‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎدر ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ ﻫﻢ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬دو ﺗﺎ آﻗﺎ و ﻏﻴﺮ از ﺧﻮدﺗﻮن دو ﺗﺎ ﺧﺎﻧﻮم!‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ درﺳﺘﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﻪ ﺟﺎش رو ﺑﺨﻮاد ﻋﻮض ﻛﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻛﻨﻴﺪ؟‬

‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬در ﺑﻌﻀﻲ ﻣﻮارد ﺑﻠﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻼ؟‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺜﻼ ﺗﺮس از ارﺗﻔﺎع داره و ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﻛﻨﺎر ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺸﻴﻨﻪ ﻳﺎ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﻛﻮﭼﻴﻚ و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع و ﻏﻴﺮه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ اﮔﻪ ﺑﺨﻮاد‬
‫ﺟﺎش رو ﻋﻮض ﻛﻨﻪ اول از ﻣﺎ ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺴﺎﻓﺮي ﻛﻪ ﺟﺎش رو ﺑﺎ اون ﺧﺎﻧﻮم ﻋﻮض ﻛﺮد رو ﻳﺎدﺗﻮﻧﻪ؟‬

‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻳﻪ آﻗﺎي ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺟﻮون ﺑﻮد ﻛﻪ از اول ﭘﺮواز ﻫﻲ ﻏﺮ ﻣﻲ زد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻫﺎي اﻟﻜﻲ‪ .‬ﻳﻚ ﺑﺎر ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﻣﺮد ﻧﺪارﻳﻦ‪ .‬ﻳﻪ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﻳﻦ آﻗﺎ ﺧُﺮ ﺧُﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ! ﻳﻪ ﺑﺎرم ﺳﺮ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﺟﺎش ﻧﺸﺴﺖ داد‬

‫زد‪ ،‬ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻳﺎدﺗﻮن ﻧﻤﻴﺎد؟‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ وﻗﺘﻲ ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﭘﻴﺎده ﺷﺪ ﺳﺎك دﺳﺘﻲ ﻣﺮد رو ﺑﺮداﺷﺖ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎﻟﻪ اون آﻗﺎﺳﺖ وﻟﻲ ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﻣﺎﻟﻪ ﺧﻮدﻣﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭼﻚ ﻧﻜﺮدﻳﻦ؟‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﺶ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺸﺪ ﭼﻮن ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ ﺳﺎﻛﺶ ﮔﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد و داﺷﺖ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ ﻗﺒﻞ از ﻓﺮود ﺑﺤﺚ ﻣﻲ ﻛﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ ﻓﺮود ﺑﻴﺎﻳﻦ ﻣﻘﺘﻮل ﻫﻨﻮز زﻧﺪه ﺑﻮد ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺘﻮﺟﻬﺶ ﺷﺪﻳﻦ؟‬

‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻮن ﭼﺸﻤﺎش ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و اون ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﻫﻢ ﺧﻮاب ﺑﻮد و ﺳﺮش اﻓﺘﺎده ﺑﻮد روي ﺷﻮﻧﻪ ي ﻣﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ ﻣﺸﻜﻮك دﻳﮕﻪ اي ﻳﺎدﺗﻮن ﻧﻤﻴﺎد؟‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺐ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻛﻪ ﻳﺎدﺗﻮن اوﻣﺪ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎ ﻣﺎ در ﺗﻤﺎس ﺑﺎﺷﻴﻦ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﻓﻌﻼ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺗﻮي ﻫﻴﭻ ﭘﺮوازي ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺷﺎﻣﻞ‬
‫ﺑﺎﻗﻲ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎﺗﻮن ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮم؟‬

‫ﻣﻦ‪ -:‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﺑﺎزم از ﻫﻤﻜﺎرﻳﺘﻮن ﻣﻤﻨﻮن!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺳﺮ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻲ اﻧﺪازم‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮه‪ ،‬اﺣﺴﺎس ﮔﺸﻨﮕﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺳﻔﺎرش ﻏﺬا ﺑﺪم ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ‬

‫دو ﺗﺎ ﻇﺮف ﻏﺬا ﻣﻴﺎد داﺧﻞ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺎ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺳﻔﺎرش دادﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن‪ ،‬ﺑﺬارﺷﻮن روي ﻣﻴﺰ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺧﻮدت ﻧﺎﻫﺎر ﺧﻮردي؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪ -:‬ﺧﺐ ﭼﻴﺰي از ﺑﻘﻴﻪ ي ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ ﻳﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ دﺳﺘﮕﻴﺮت ﺷﺪ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ ﻛﻪ ﺣﺮف ﻫﺎﺷﻮن ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺷﺒﻴﻪ ﻫﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﻨﻮز اون ﺧﺎﻧﻮم و آﻗﺎ رو ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮدﻳﻢ‪ .‬آدرس ﺧﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻛﺮﺟﻪ و ﻣﺮد ﻫﻢ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ‪ .‬وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺪوم ﻣﻄﻠﺐ ﺟﺎﻟﺐ ﺗﻮﺟﻪ اي ﻧﺪارن‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﻧﺸﻮﻧﻲ ﻣ‪‬ﺮد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دو ﺳﺎل ﭘﻴﺸﻪ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﻛﺴﻲ ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آدرس ﻛﺮج ﭼﻲ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ اﺳﺘﻌﻼم ﻛﺮدم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﻣﺴﺘﺎﺟﺮه‪ .‬ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﻧﻪ اش ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﻫﻨﻮز از ﺳﻔﺮ ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﺮد ﭼﻲ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻧﻢ ﺷﻐﻠﺶ آزاده‪ .‬ﻫﻤﺴﺎﻳﻪ اش ﻣﻲ ﮔﻪ ﻧﺰدﻳﻚ‪ ‬دو ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﻧﻪ اش ﺧﺎﻟﻴﻪ‪ .‬زن و ﺑﭽﻪ اي ﻫﻢ ﻧﺪاره‪ .‬ﻛﻼ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ ﻛﺴﻲ ﺟﻮر ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻮء ﺳﺎﺑﻘﻪ ﭼﻲ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺟﺴﺪ ﭘﻴﺪا ﺷﺪ اوﻧﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺰء ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎﻳﻲ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻦ ﻛﻪ از ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﭘﻴﺎده ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﺎﻧﺪارﻫﺎ ﮔﻔﺖ اوﻧﺎ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از اﺗﻮﺑﻮس ﻫﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺮاﺳﺖ ﭘﺮواز ﺑﻲ ﺳﻴﻢ ﻣﻲ زﻧﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ رو ﻧﮕﻪ‬
‫دارﻧﺪ‪ ،‬وﻟﻲ اون دو ﻧﻔﺮ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮﻧﺪن ﻟﻴﺴﺖ ﭘﺮواز‪ ،‬در ﺑﻴﻦ ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ ﻧﺒﻮدﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺐ روي اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ ﻛﺎر ﻛﻦ ﺣﺘﻤﺎ ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ دارﻧﺪ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي!‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻮاﺳﺖ از اﺗﺎق ﺑﺮه ﺑﻴﺮون ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺮدي؟‬

‫از ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮدم ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ ﺷﻮك زده ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اﺧﻤﺎش رﻓﺖ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻜﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺠﺮدي دﻳﮕﻪ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻮاﻟﺘﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﺷﺨﺼﻴﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي ﺳﺘﻮان!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﻲ رو ﺑﺮه‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﻲ اﻓﻲ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺰدي‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮي‪ ،‬داداﺷﻲ‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎﻳﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﺪاري!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺑﺮاي ﭼﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ راﺗﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﺎ رو ﻧﻤﻲ ﺑﺮه ﺧﺮﻳﺪ ﻋﻴﺪ‪ ،‬ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﻤﺎ اﮔﻪ ﺳﻠﻴﻘﻪ ي ﺧﺮﻳﺪ ﻋﻴﺪ داري و ﺗﺠﺮﺑﻪ ي ﺧﺮﻳﺪ ﺑﺮاي آﻗﺎﻳﻮن ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻨﺪه ﺗﺠﺮﺑﻪ ي اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ رو ﻧﺪارم ﺑﺎ اﺟﺎزه!‬

‫ﺑﻌﺪ از ﮔﺬاﺷﺘﻦ اﺣﺘﺮام از اﺗﺎق ﻣﻴﺮه ﺑﻴﺮون‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﺮﻳﺪ ﻋﻴﺪ ﻣﻲ ﺧﻮام!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه اﻣﺴﺎل اﻳﻦ ﻗﺪر ﺑﺮات ﻋﻴﺪ ﻣﻬﻢ ﺷﺪه؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻣﺴﺎل ﻋﻴﺪي ﻫﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪه ﻳﺎراﻧﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮان ﺑﺪن‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻛﻦ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺎ ﭘﻮل ﻳﺎراﻧﻪ ﻳﻪ ﺟﻮراب ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺨﺮم!‬

‫ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن ﻣﻴﺪم و ﻇﺮف ﻏﺬا رو ﺑﺮﻣﻲ دارم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻏﺬا ﭼﻲ ﻫﺴﺖ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻔﺘﻪ ﭘﻠﻮ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﻳﺦ زده از ﺑﻼد ﻛﻔﺮ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﺑﺮﻧﺞ ﮔﻮﻟﻪ ﺷﺪه ﺑﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﻳﺦ زده ي ﺑﺮزﻳﻠﻲ!‬
‫واﻗﻌﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺣﺮﻓﺶ درﺳﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻏﺬاش ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪ ﻣﺰه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺒﻴﻦ ﺑﺮﻛﺖ ﺧﺪا رو ﭼﻪ ﺟﻮري ﺣﻴﻒ و ﻣﻴﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﻮم ﺷﺪن ﻏﺬا ﻫﺎﻣﻴﻦ دوﺑﺎره ﮔﻴﺮ داد ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻴﺮون ﻛﻪ ﻋﺼﺒﻲ ﺳﺮش داد زدم‪ .‬اوﻧﻢ ﻣﺜﻼ ﻗﻬﺮ ﻛﺮد و ﻧﻤﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﻛﺮده ﻧﺘﻴﺠﻪ اش‬
‫ﭼﻲ ﺷﺪه! در ﺣﺎل ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ زدن ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﻳﻪ ﭘﻮﺷﻪ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻋﻜﺲ و ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر و داوود ﺗﻮﻛﻞ! ﻳﻪ ﻧﻜﺘﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﻫﻢ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اون زن و ﻣﺮد ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺴﺒﺖ داﺷﺘﻨﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻧﺴﺒﺘﻲ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﺎ ﻫﻢ ازدواج ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ اﻻن ﻃﻼق ﮔﺮﻓﺘﻦ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﭘﻮﺷﻪ رو ازش ﻣﻲ ﮔﻴﺮم و اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ رو ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻢ‪ .‬درﺳﺘﻪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮاده اي‪ ،‬دوﺳﺘﻲ‪ ،‬آﺷﻨﺎﻳﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﺪارن؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻫﺮ دو ﺷﻮن ﺗﻚ ﻓﺮزﻧﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﭘﺪر و ﻣﺎدر داوود ﻓﻮت ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻣﺎدر ﭘﻴﺮ داره ﻛﻪ ﺣﻮﻣﻪ ي ﺷﻬﺮ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻗﻮاﻣﺸﻮن ﭼﻲ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬در ﺣﺎل ﺑﺮرﺳﻴﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﭘﻴﮕﻴﺮي ﻫﺎش ﺑﺎ ﺗﻮ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن دو ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺳﺎل ﺗﺤﻮﻳﻠﻪ اﺟﺎزه ي ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻣﻴﺪﻳﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ اﻻن ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪه؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻔﺖ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي وﻟﻲ ﺻﺒﺢ اول وﻗﺖ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺎش!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن در ﺿﻤﻦ ﻳﻪ ﺻﺤﺒﺘﻲ ﻫﻢ داﺷﺘﻢ!‬

‫ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻨﻮم!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺴﺎرت ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﻳﻜﻲ از ﺑﺴﺘﮕﺎن ﻣﺎ ﺑﻮﺗﻴﻚ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻣﺮدوﻧﻪ داره‪ ،‬ﻗﻴﻤﺖ ﻫﺎش ﻫﻢ ﻣﻘﻄﻮﻋﻪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ و ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه‬
‫ﺳﻔﺎرش ﺑﺪم؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺑﮕﻢ ﻧﻪ! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻮل ﺳﺎﻳﺰ ﻛﻤﺮ ﻣﻦ ﭘﻨﺠﺎه‪ .‬ﺑﺮاي ﺷﻠﻮار ﻫﻢ ﺗﻚ اﺳﭙﺮت ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺪون ﺧﺶ و ﺟﺮﺧﻮردﮔﻲ‪ ،‬ﺗﻴﺸﺮت ﻫﻢ از اﻳﻦ ﭼﺴﺒﻮﻧﺎ ﻣﻲ ﺧﻮام رﻧﮓ روﺷﻦ ﺳﺎﻳﺰ‬
‫‪ XL‬از ﻫﺮ ﻛﺪوم دو ﺗﺎ ﭼﻮن ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﻫﻢ ﺳﺎﻳﺰ ﻫﺴﺘﻴﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ؟‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﺷﻠﻮارش ﻛﻤﺮﺑﻨﺪ ﻧﺨﻮره ﻛﻪ ﺑﻬﺖ اﺿﺎﻓﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻴﺪم!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻨﺪ و ﻛﺠﺎ ﺑﺮاﺗﻮن ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ ﺑﭙﻮش ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﻫﻢ ﺗﺎ ﻛﻤﺘﺮ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﻣﻴﺎﻳﻢ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﻣﻲ ذاره و ﻣﻴﺮه‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدت ﺑﺎﻫﺎش ﻣﻴﺮي‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﺎر دارم!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﺎ ﻛﻤﺘﺮ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ اون ﻛﺎﻏﺬﻫﺎي ﻛﻮﻓﺘﻴﺖ رو ول ﻧﻜﻨﻲ ﻫﻤﺶ رو آﺗﻴﺶ ﻣﻲ زﻧﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺟﺪي ﺟﺪي زل زده ﺑﻪ ﻣﻦ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!!!‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ژﺳﺖ ﻣﺴﺨﺮه ات رو ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻦ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪي ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺗﻤﻮم ﺳﺎل ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺑﺎ اون رادﻳﻮ داﻏﻮﻧﺖ ﺳﺎل رو ﺗﺤﻮﻳﻞ‬
‫ﻛﺮدي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺑﺰرﮔﺖ ﻛﺮدم ﭘﺲ ﺑﺮاي ﻣﻦ ادا ﻧﻴﺎ‪ .‬اﻻﻧﻢ ﺑﺮادري‪ ،‬رﻓﺎﻗﺖ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺳﺮ ﺟﺎش وﻟﻲ اﻣﺴﺎل ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﺮاﻧﻢ دﻳﮕﻪ ﻗﺮار ﻧﻴﺴﺖ از اﻳﻦ اداﻫﺎ ﺑﻴﺎﻳﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮد و ﺣﺮﻓﺶ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺑﭽﻪ ي ﺧﻮب ﻣﻴﺰم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮدم و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺣﻜﻤﺖ و ﻫﺎﻣﻴﻦ رﻓﺘﻴﻢ ﺑﺮاي ﺧﺮﻳﺪ! ﺑﻮﺗﻴﻚ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎﻟﻪ‬
‫ﭘﺪر ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻠﻲ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺳﻠﻴﻘﻪ ي ﺣﻜﻤﺖ و ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻮدم ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮدم ﻳﻪ ﺗﻴﺸﺮت‬
‫ﺳﻮرﻣﻪ اي ﺑﺮداﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﻏﺮ ﻏﺮ رﻧﮕﺶ رو ﺑﻪ آﺑﻲ ﻛﻤﺮﻧﮓ آﺳﻤﺎﻧﻲ ﺗﻐﻴﻴﺮ داد! ﭘﺮرو ﭘﺮرو ﺑﺮاي اﻧﺘﺨﺎب ﺷﻠﻮار از ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻤﻚ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫اوﻧﻢ ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﺳﺮخ و ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪن ﻳﻪ ﺷﻠﻮار ﺟﻴﻦ ﻣﺸﻜﻲ ﺑﺮاش اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻂ ﺧﻮردﮔﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻳﻪ ﺷﻠﻮار ﻟﻲ آﺑﻲ ﺗﻴﺮه‬

‫ﺑﺮداﺷﺘﻢ‪ .‬ﻛﻔﺶ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ از ﺗﺒﺮﻳﺰ ﺳﻔﺎرش داده ﺑﻮد ﺗﺎ ﺳﺎل ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﺑﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ رﻓﺖ روي ﻫﺰار‪ ،‬رﻧﮕﻢ‬
‫ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬از ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺗﺎ اﻻن ﺗﻮي اﻳﻦ زﻣﺎن اﻳﻦ ﺟﻮري ﻣﻲ ﺷﺪم‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺣﺎﻟﺶ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺧﺮﻳﺪﻫﺎ رو ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﺧﻮاﻫﺶ و ﻧﻪ و ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﻧﺪاره ﺣﺴﺎب ﻛﺮدﻳﻢ و ﻋﻴﺪ رو ﺟﻠﻮ ﺟﻠﻮ ﺗﺒﺮﻳﻚ ﮔﻔﺘﻴﻢ و رﻓﺘﻴﻢ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺳﺎل اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻊ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺼﻮص ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮد!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻮم‪...‬‬

‫‪ -‬ﻋﻴﺪت ﻣﺒﺎرك داداﺷﻲ!‬

‫‪ -‬ﻋﻴﺪ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺒﺎرك!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﻛﻢ دﻳﮕﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ دﻟﻢ ﺳﺒﺰي ﭘﻠﻮ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﻲ ﺷﺐ ﻋﻴﺪ ﻣﻲ ﺧﻮاد‪ ،‬ﺑﺮﻳﻢ دﻳﮕﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﭼﻴﺰي ﺟﺎ ﻧﺬاري!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٦٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻨﻈﻮرت رادﻳﻮي داﻏﻮﻧﺘﻪ ﻛﻪ ﺑﺬار ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﻴﻪ! ﺑﻨﺠﻞ‪ ،‬ﻣﺎل ﻋﻬﺪ ﺷﺎه وزوزﻛﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ رﺳﺘﻮران ﻳﺎ ﻛﻠﺒﻪ ي ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻠﺒﻪ ي ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ‪ ...‬ﻓﻘﻂ زود ﺗﺎ ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎش ﺗﻮي دلِ ﺑﻘﻴﻪ ﺷﻨﺎ ﻧﻜﺮدن!‬

‫وﺳﺎﻳﻞ ﻫﻔﺖ ﺳﻴﻦ رو از روي ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺷﻤﻊ ﻫﺎ رو ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ! ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﺎي ﻛﻠﺒﻪ دوﺗﺎﻳﻴﻤﻮن‬
‫ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﻋﻴﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎﺷﻮن‪ ...‬وﻟﻲ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ‪!...‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻤﻮن ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﺗﺎ ﺟﻠﻮ در اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﻼم ﺑﺮ ﺑﺮادران دﻻور!‬
‫ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﻼم دادﻳﻢ‪ ،‬ﻋﻴﺪ رو ﺗﺒﺮﻳﻚ ﮔﻔﺘﻴﻢ و دﻳﺪه ﺑﻮﺳﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺎﺑﺎ ﺟﻮن ﺑﻴﺎر اون ﺳﺒﺰي ﭘﻠﻮ ﻣﺎﻫﻲ رو ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﺪارم!‬
‫ﺑﺎ ﺷﻮﺧﻲ و ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﻫﺎﻣﻴﻦ دﺳﺖ ﭘﺨﺖ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ رو ﺧﻮردﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺴﻪ دﻳﮕﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻧﺨﻮر!‬

‫ﺑﺎ دﻫﻦ ﭘﺮ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ ﮔﺪا ﻣﺎل ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ؟‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﺶ ﻛﻦ راﺗﻴﻦ ﺟﺎن ﺑﺬار راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد ﻣﻨﻢ از ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ درﺑﺎره ي ﻛﺎرش ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﻣﻮﺑﺎﻳﻠﻢ اوﻣﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎره ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫ﺻﺪاي زﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫زن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺣﻜﻤﺖ ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﺷﺪه؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺰاﺣﻢ ﺷﺪم وﻟﻲ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﮔﺰارش دادﻧﺪ ﺟﺴﺪ داوود ﺗﻮﻛﻞ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آدرس!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ آدرس رو داد و ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮدﻣﻮن رو ﻣﻲ رﺳﻮﻧﻴﻢ!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﻗﻄﻊ ﺗﻤﺎس ﺣﻜﻤﺖ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ‪ .‬ﺟﺴﺪ ﻳﻜﻲ از ﻣﺴﺎﻓﺮﻫﺎ ﭘﻴﺪا ﺷﺪه!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻮن ﻣﺮد ﻣﺸﻜﻮك‪ ،‬داوود ﺗﻮﻛﻞ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻋﻴﺪي ﻣﻨﻮ ﺑﺪه ﺑﻌﺪ ﺑﺮو!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﻧﻤﻴﺎي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺎﺷﻮ ﺧﻮدت رو ﺟﻤﻊ ﻛﻦ دﻳﺮ ﺷﺪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻨﻮ ﻋﺼﺒﻲ ﻧﻜﻦ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﺑﭽﻪ ﺷﺪي‪ ،‬ﭘﺎﺷﻮ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اول ﻋﻴﺪي‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﻴﺎم!‬

‫ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﻪ ﺣﺮص ﺧﻮردن ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﺶ ﻛﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﺟﻮن!‬

‫و رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﭼﻮﺑﻲ ﻛﻪ ﻣﺨﺼﻮص اﺳﺘﺮاﺣﺘﺶ ﺑﻮد و ﻗﺮآﻧﺶ رو ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻮﺳﻴﺪش و از داﺧﻠﺶ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﻛﺪوﻣﻤﻮن ﻧﻔﺮي ﻳﻪ ﭘﻨﺞ ﺗﻮﻣﻨﻲ ﺗﺎ‬
‫ﻧﺨﻮرده ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻴﺪي داد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آخ ﺟﻮن ﻋﻴﺪي!‬
‫و ﻋﻴﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﻟﭗ ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ رو ﺑﻮﺳﻴﺪ و رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺒﻴﺜﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺗﻮ؟‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺧﻢ ﺷﺪم دﺳﺖ ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ رو ﺑﺒﻮﺳﻢ ﻛﻪ ﻧﺬاﺷﺖ و ﭘﻴﺸﻮﻧﻴﻢ رو ﺑﻮﺳﻴﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺘﺘﻮت درد ﻧﻜﻨﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻣﻮن ﻛﺮدﻳﻦ ﺑﺎ اﺟﺎزه ﺗﻮن ﻣﺎ دﻳﮕﻪ ﺑﺮﻳﻢ!‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﻋﻠﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﭼﻴﻪ‪ ،‬ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺎم!‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻏﺮ ﻏﺮ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺮدﻣﺶ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﻛﻮﻟﺶ ﻛﺮدم و ﮔﺬاﺷﺘﻤﺶ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ! ﺗﺎ آدرﺳﻲ ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد‬
‫و زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺟﻠﻮ! ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬داﺷﺒﻮرد رو ﺑﺎز ﻛﻦ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي اون ﺟﺎ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎﻟﻪ ﺗﻮﺋﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬از رﻧﮕﺶ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﻴﻮﻣﺪ ﭘﺎرﺳﺎل ﻫﻢ ﺑﺮام از اﻳﻦ ﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدﻛﺎر ﻓﺮﺳﺘﺎدي!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻀﻮل ﺧﺎن‪ ،‬ﺳ‪‬ﺖ ﺧﻮدﻛﺎر ﻣﺎلِ ﺧﻮدﻣﻪ!‬

‫اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﻃﺮف؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﺑﻨﺪه ﺧﺪا!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻤﻲ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ رﻓﺘﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺟﻨﺲ ﺑ‪‬ﻨﺠﻞ ﺑﺨﺮي ﺑﻬﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺷﺎﻧﺘﻴﻮن اﻧﺪاﺧﺘﻪ‪ ،‬ﻧﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬

‫ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﻗﺮ و ادا داﺷﺒﻮرد رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻛﺎدوش رو ﺑﺮداﺷﺖ‪ .‬ﻳﻪ ﺳ‪‬ﺖ ﻛﺎﻣﻞ اﻓﺘﺮ ﺑﺮاش ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﺎ ﻳﻪ ﻋﻄﺮ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﮔﻮﺟﻲ! از ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﺟﻴﻐﻲ‬
‫ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻣﺖ ﮔﺮم داداشِ ﮔﺪا!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﮔﻮﺷﻢ ﻛﺮ ﺷﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﻟﻮس ﺑﺎزي ﻫﺎ ﭼﻴﻪ از ﺧﻮدت درﻣﻴﺎري‪ ،‬ﻳﻪ ﻛﻢ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺎش!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﮕﻪ ﻫﺎﭘﻮ ﻧﺸﻮ ﻛﻪ از ﻋﻴﺪي ﺧﺒﺮي ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ا‪ !‬ﺗﻮ ﻫﻢ از اﻳﻦ ﻛﺎرﻫﺎ ﺑﻠﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬پ‪ ‬نَ پ‪!‬‬

‫ﺑﻪ آدرس ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﻢ‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺟﻠﻮي ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻣﺤﻞ ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭘﺎرك ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻌﻼ ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﺟﺴﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮﻣﻮﻧﻪ وﻗﺘﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻛﺎدوت رو ﺑﺪه!‬
‫ﻳﻪ ﻛﻢ ﭼﺸﻤﺎش رو ﻟﻮچ ﻛﺮد و ﭘﻘﻲ زد زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ ﺑﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻨﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ زن و ﺷﻮﻫﺮﻫﺎي ﻋﺎﺷﻖ! ﭼ‪‬ﺸﻢ ﻋﺰﻳﺰم ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ وﻗﺘﻲ داﻣﻦ ﮔﻞ ﮔﻠﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﺎپ و ﺷﻠﻴﺘﻪ ام رو ﺑﺮات ﭘﻮﺷﻴﺪم و ﻣﻮﻫﺎم ﻫﻢ ﻫﻮﻳﺠﻲ ﻛﺮدم و‬
‫ﻟﺒﺎم رو ﺻﻮرﺗﻲ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﭼﺸﻤﺎﻣﻢ آﺑﻲ و ﻣﺜﻞ ﻳﻪ زن ﺧﻮﻧﻪ دار ﺑﻮي ﻗﻮرﻣﻪ ﺳﺒﺰي دادم‪ ،‬ﺑﻬﺖ ﻋﻴﺪي ات رو ﻣﻴﺪم!‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮر ﻛﻪ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻣﻲ ﮔﻔﺖ وﻳﻠﭽﺮش رو از ﺻﻨﺪوق آوردم و ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺑﺸﻪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮﻓﺎت ﺗﻤﻮم ﻧﺸﺪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻮن دﻳﮕﻪ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻢ ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور‪ ،‬ﭘﺲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻞ ﺑﺪه ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫دو ﺗﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻠﻴﺲ و ﻳﻪ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺟﻠﻮي در ﺧﻮﻧﻪ اي ﭘﺎرك ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻛﻤﻲ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺐ ﻋﻴﺪي ﻓﻴﻠﻢ ﺳﻴﻨﻤﺎﻳﻲِ ﻣﮕﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰن اﻻن درﺳﺘﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫رو ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻳﻪ رﺑﻊ دﻳﮕﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻏﻴﺮ از اﻓﺮاد ﺧﻮدﻣﻮن اﻳﻦ اﻃﺮاف ﻧﺒﺎﺷﻪ وﮔﺮﻧﻪ ﻫﺮ ﻛﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬

‫ﺳﺮﺑﺎز‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺣﻜﻤﺖ ﺗﻮي ﺣﻴﺎط ﺑﻮد و ﻛﻨﺎر ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎش رو ﻣﺎﺳﺎژ ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان!‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪام ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻋﻴﺪﺗﻮن ﻣﺒﺎرك!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ‪ .‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮﻣﺸﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﺳﺎﻟﻲ ﻫﺴﺖ ﺑﻌﺪ از ﻣﺘﺎرﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮم ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ازدواج ﻛﺮده‪ .‬اﻣﺸﺐ ﻫﻢ ﺧﻮﻧﻪ ي ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﺑﻮده ﻛﻪ‬
‫وﺳﻂ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻘﺘﻮل زﻧﮓ ﻣﻲ ﺧﻮره و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﻣﻲ ﮔﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮه ﺧﻮﻧﻪ ﻛﺎر ﻣﻬﻤﻲ داره‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻪ ﻣﻘﺘﻮل دﻳﺮ ﻛﺮده و ﮔﻮﺷﻴﺶ‬

‫ﻫﻢ ﺟﻮاب ﻧﻤﻴﺪه ﺑﺎ ﺑﺮادرش ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮده ﻛﻪ ﺟﺴﺪش رو ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬دﻳﮕﻪ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻌﻼ ﻫﻤﻴﻦ! ﺑﺮادره ﻫﻢ ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬اﻻﻧﻢ ﺑﻴﺮوﻧﻪ‪ ،‬دارﻧﺪ ازش ﺳﻮال ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻛﺘﺮ داﺧﻠﻪ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو درﺑﺎره ي زن ﺳﺎﺑﻖ ﺷﻮﻫﺮش ازش ﺑﭙﺮس و ﻫﺮ ﭼﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﺪت ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬از ﺳﻔﺮش ﺑﻪ ﺗﺮﻛﻴﻪ و اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻗﺒﻠﻲ اش دﺳﺖ‬
‫ﻛﻴﻪ و ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻮارد!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬وﺿﻌﻴﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد درﮔﻴﺮي در ﻛﺎر ﺑﻮده‪ .‬ﺟﺴﺪ وﺳﻂ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﻠﻲ ﺧﺮده ﺷﻴﺸﻪ ﻫﻢ‬

‫اﻃﺮاﻓﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن اﻳﻦ ﺻﺤﻨﻪ ﭼﺸﻤﺎم ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺎر ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮم ﺗﻴﺮ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﺑﺎز ﻛﺮدم ﺗﺎ ذﻫﻨﻢ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﺸﻪ!‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ در ﺣﺎل ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداي و ﻋﻜﺲ ﺑﺮداري ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﺳﻼم‪ ،‬ﻋﻴﺪﺗﻮن ﻣﺒﺎرك‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ!‬

‫ﺗﻚ و ﺗﻮك ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺴﺘﻪ اي ﺟﻮاﺑﻢ رو دادﻧﺪ‪ .‬رو ﺑﻪ دﻛﺘﺮ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﺑﺮرﺳﻲِ ﮔﺮدنِ ﻣﻘﺘﻮل ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم دﻛﺘﺮ ﺟﺎن‪ ،‬ﺧﺐ ﺳﺎل ﻧﻮ ﻣﺒﺎرك! ﭼﻲ داري ﺑﺮام؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺮﮔﺮد ﺳﺎل ﻧﻮ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺒﺎرك! ﺟﺰ ﻳﻪ ﺻﻮرت‪ ‬داﻏﻮن ﻛﻪ ﭘﺮ از ﺧﺮده ﺷﻴﺸﻪ اﺳﺖ و ﺗﻴﻜﻪ ﺷﻴﺸﻪ اي ﻛﻪ ﺗﻮي ﮔﺮدﻧﺶ ﻓﺮو رﻓﺘﻪ و درﮔﻴﺮي‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﺗﻠﺶ داﺷﺘﻪ ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﻧﺪارم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺮگ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺪوداي ﺳﺎﻋﺖ ده و ﺧﺮده اي‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺑﺮادر ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﭘﻴﺪاش ﻛﺮده ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺳﻴﻨﻪ اش ﻛﻤﻲ ﺧﺲ ﺧﺲ ﻣﻲ ﻛﺮده ﺗﺎ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ اوﻣﺪه ﺗﻤﻮم ﻛﺮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮادر ﺧﺎﻧﻮﻣﺶ ﺑﻪ ﭼﻴﺰي ﻫﻢ دﺳﺖ زده؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﮔﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ دﺳﺘﻤﺎل ﮔﺮدﻧﺶ رو ﻓﺸﺎر داده ﭼﻮن ﺧﻮن زﻳﺎدي داﺷﺘﻪ از دﺳﺖ ﻣﻲ داده!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﺧﺴﺘﻪ اي و ﻛﻠﻲ ﻛﺎر روي ﺳﺮت رﻳﺨﺘﻪ وﻟﻲ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﺖ رو ﺑﻜﻦ ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﮔﺰارﺷﺶ روي ﻣﻴﺰم ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ ام رو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﺗﺸﻜﺮي ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﻣﻴﺮم اﻃﺮاف ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ ﺻﺪام ﻣﻲ زﻧﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ و ﻛﺠﺎ؟‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ رد‪ ‬ﻛﻔﺶ زﻧﻮﻧﻪ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺧﻮاب!‬
‫ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺧﻮاب‪ .‬ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ اﺳﺖ روي ﻓﺮش ﭼﻨﺪ رد‪ ‬ﻛﻔﺶ ﮔﻠﻲ ﻫﺴﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮرﺳﻲ ﺑﺸﻪ!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن روي روﺗﺨﺘﻲ ﻳﻪ رد ﺧﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ رﻧﮓ ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮن؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻘﺪارش ﻛﻤﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻧﻢ ﺑﺮاي آزﻣﺎﻳﺶ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺮداري ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻛﺲ دﻳﮕﻪ اي ﺗﻮي اﻳﻦ اﺗﺎق ﻧﻴﺎد!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﮕﻲ اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد‪ .‬وﺿﻊ دﻛﻮر و ﺧﻮﻧﻪ ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪه ﻃﺮف وﺿﻌﻴﺖ ﻣﺎﻟﻲ ﻣﺘﻮﺳﻄﻲ داﺷﺘﻪ‪ .‬ﺑﻘﻴﻪ ي ﺧﻮﻧﻪ‬

‫رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﻣﻜﺎن ورود ﺑﻪ زور ﻧﻴﺴﺖ اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﻫﺴﺖ ﻣﻘﺘﻮل ﺧﻮدش در رو ﺑﺮاي ﻗﺎﺗﻞ ﻳﺎ ﻗﺎﺗﻠﻴﻦ ﺑﺎز ﻛﺮده ﻳﺎ اوﻧﺎ ﻗﺒﻞ از اوﻣﺪﻧﺶ ﻣﻨﺘﻈﺮش‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﺣﻴﺎط‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ داﺷﺖ از ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم دﻳﮕﻪ ﺳﻮال و ﺟﻮاب ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺻﺪاش زدم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ!‬
‫اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻢ‪.‬‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻛﺎﻣﻞ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻘﺘﻮل ﺑﻌﺪ از وارد ﺷﺪﻧﺶ ﺑﻪ اﻳﺮان در ارﺗﺒﺎط ﺑﻮده رو ﺑﮕﻴﺮ‪ ،‬راﺳﺘﻲ ﺧﺒﺮي از اﻳﻦ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﻧﺸﺪ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺴﺪ رو ﻛﻪ اﻧﺘﻘﺎل دادﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي ﻣﻨﺰل ﺑﺮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺻﺒﺢ ﺑﺮي ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﻲ و ﺛﺒﺖ اﺣﻮال دﻧﺒﺎل ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر و اﻟﺒﺘﻪ‬
‫ﻣﺨﺎﺑﺮات و رﻳﺰ ﻣﻜﺎﻟﻤﺎت ﻣﻘﺘﻮل و آﺧﺮﻳﻦ ﺗﻤﺎﺳﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﭘﻴﮕﻴﺮ ﺑﺎش ﺑﺒﻴﻦ ﺟﻮاب اﺳﺘﻌﻼم درﺑﺎره ي ﺟﺎﺳﻢ ﻛﺸﻤﻴﺮي رو ﻧﻤﻲ ﺧﻮان‬
‫ﺑﻬﻤﻮن ﺑﺪن ﻳﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻳﻪ ﺟﺴﺪ دﻳﮕﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ اﻣﺸﺐ ﺧﺒﺮ ﺟﺪﻳﺪي از ﻻﺑﻪ ﻻي ﺣﺮف ﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ اوﻣﺪ ﺑﻬﻢ اﻃﻼع ﺑﺪه‪ .‬ﻓﻌﻼ ﺧﺪا ﻧﮕﻬﺪار!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن‪ ...‬ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ!‬
‫از ﺧﻮﻧﻪ زدم ﺑﻴﺮون از اﻓﺮاد ﻓﻀﻮل ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻛﺮﻣﻲ داﺷﺖ ﺑﮕﻮ و ﺑﺨﻨﺪ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﻦ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ اﻓﺘﺎد ﺑﺮاي ﻓﺮدا اﻻﻧﻢ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻓﻘﻂ زود ﺑﺮﻳﻢ ﻛﻪ ﻛﻢ ﻛﻢ داره ﺳﺮ دردﻫﺎم ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﻣﮕﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﺧﺮده ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎي ﭘﺮ ﺧﻮن‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ ي ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ و ﻳﻪ ﺻﻮرت داﻏﻮن‪ ...‬ﻫﻤﻴﻦ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫‪ -‬درﮔﻴﺮي ﺷﺪﻳﺪ ﺑﻮده‪ .‬ﺑﻪ ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺟﺴﻢ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻛﻪ ﻫﻤﻮن ﮔﻠﺪون ﺷﻴﺸﻪ اي ﺑﻮده از رو ﺑﻪ رو ﺑﻬﺶ وارد ﺷﺪه و ﺑﺎ‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻗﺪ ﻣﻘﺘﻮل‪ ،‬ﻗﺎﺗﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﺎ ﻫﻢ ﻗﺪش ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻪ ﻳﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ازش ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ‪ ،‬ﺿﺮﺑﻪ ﻫﻢ ﺳﺮﻳﻊ زده ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻦ اﺣﺘﻤﺎل اﻳﻦ ﻛﻪ‬
‫ﻛﺎرِ ﻳﻪ زن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻛﻤﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن ﻗﺪرت ﺑﺪﻧﻴﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮد ﻛﻤﺘﺮه‪ ،‬اون ﮔﻠﺪون ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻗﺪرت زﻳﺎدي ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻘﺘﻮل اﺻﺎﺑﺖ ﻛﻨﻪ ﭘﺲ ﻧﻴﺮوي زﻳﺎدي ﻻزﻣﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻈﺮت ﻣﺨﺎﻟﻔﻢ ﺳﺘﻮان‪ ...‬زﻣﺎن ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻗﺪرت ﺑﺪﻧﻲ ﻓﺮد ﭼﻪ زن ﭼﻪ ﻣﺮد زﻳﺎد ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺿﺮﺑﻪ زدن ﺑﺎﻳﺪ ﻃﺮف آﺷﻨﺎ ﺑﻮده ﺑﺎﺷﻪ ﭼﻮن‬
‫ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ از ﻧﺰدﻳﻚ وارد ﺷﺪه ﭘﺲ ﻣﻘﺘﻮل ﻃﺮف رو ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﺶ اوﻣﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﺮﺿﻴﻪ ي ﻫﺮ دوِ ﺷﻤﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺎﻣﻠﻪ وﻟﻲ اﺣﺘﻤﺎل دﻳﮕﻪ اي رو ﻫﻢ در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻗﺎﺗﻞ ﻳﻪ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﻫﻢ داﺷﺘﻪ‪ .‬راﺳﺘﻲ ﺟﻮاب اﺳﺘﻌﻼم درﺑﺎره‬
‫ي ﺟﺎﺳﻢ ﻛﺸﻤﻴﺮي اوﻣﺪ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻘﺘﻮل ﺟﺎﺳﻢ ﻛﺸﻤﻴﺮي ﺳﻲ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻟﻪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ ﻗﺎﺳﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺰان ﺗﺤﺼﻴﻼت ﺳﻴﻜﻞ‪ .‬ﺑﺎ ارﺛﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﻮت ﭘﺪر و ﻣﺎدرش‬
‫ﺑﻬﺶ رﺳﻴﺪه ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻛﺮده ﺑﻪ ﺗﺮﻛﻴﻪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ دو ﺳﺎﻟﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه ﻣﻮاد ﻏﺬاﻳﻲ داره‪ .‬وﺿﻊ زﻧﺪﮔﻴﺶ ﻫﻢ رو ﺑﻪ راﻫﻪ‪ .‬ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﻣﻬﺎﺟﺮﺗﺶ‬
‫ﺑﻪ ﺗﺮﻛﻴﻪ‪ ،‬اﻳﺮان ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮده‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺧﻮاﻫﺮ داره ﻛﻪ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺮ ارث و ﻣﻴﺮاث ﻗﻬﺮﻧﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻳﺎ ﻧﻪ وﻟﻲ‬
‫ﺧﻮاﻫﺮش ﺗﻮي ﻳﻪ آژاﻧﺲ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﻲ ﻣﺸﻐﻮﻟﻪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﻣﻘﺘﻮل زن و ﺑﭽﻪ اي ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﭘﻴﮕﻴﺮش ﻧﺸﺪه‪ .‬دوﺳﺖ و آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻫﻢ‬
‫ﻧﺪاره‪ .‬از ﻫﺘﻞ ﻫﺎ اﺳﺘﻌﻼم ﻛﺮدم ﺑﺮاي زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ وارد اﻳﺮان ﻣﻲ ﺷﺪه ﺑﻪ اﺳﻢ ﺧﻮدش ﺗﻮي ﻫﺘﻞ آزادي ﺟﺎ رزرو ﻛﺮده ﺑﻮده ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي ﻳﻚ ﺷﺐ ﻛﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اوﻧﻢ ﻗﺴﻤﺘﺶ ﻧﺸﺪه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﭼﻲ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻫﻴﭽﻲ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺮ ﺟﺎﺳﻢ ﻛﺸﻤﻴﺮي رو اﺣﻀﺎر ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ ﺗﺎ آﺧﺮ وﻗﺖ اداري ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﺧﻮدش رو ﺑﺮﺳﻮﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻤﺎس ﻫﺎي ﺷﺐ ﻗﺘﻞ داوود ﺗﻮﻛﻞ رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدي؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ از ﻳﻪ ﺑﺎﺟﻪ ي ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺧﻮﻧﻪ اش ﺑﻮده‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ‪ .‬ﭼﻴﺰ ﻣﺸﻜﻮك دﻳﮕﻪ اي ﻧﺒﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي‪ .‬ﻫﺮ وﻗﺖ ﺧﻮاﻫﺮ ﺟﺎﺳﻢ اوﻣﺪ‪ ،‬ﺧﻮدت ﺑﺮاي ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﺑﺮو‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﻛﺎدر ﭘﺮواز رو ﭼﻚ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﻋﻜﺴﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ازش ﻧﺪارﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﻋﻜﺲ از ﺛﺒﺖ اﺣﻮال ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ ،‬ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮي ﺟﺮاﻳﺪ ﻋﻜﺴﺶ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮔﻤﺸﺪه ﺑﺰن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ اﻣﺮوز ﻫﻢ ﺻﺒﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ اﮔﻪ ﭼﻴﺰي دﺳﺘﻤﻮن رو ﻧﮕﺮﻓﺖ اﻗﺪام ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻛﺎدر ﭘﺮواز ﭼﻲ ﻛﺎر داري؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٧٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي اﻳﻦ وﺳﻂ ﻏﻠﻄﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬

‫ﻳﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﺧﻮﻧﺪن دوﺑﺎره ي ﮔﺰارش ﻫﺎ ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﺳﺮاﺳﻴﻤﻪ وارد ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر رو ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدﻳﻢ!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺠﺎ؟‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ ،‬اﻻن اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر رو اون ﺟﺎ ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﺮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺮﻣﻲ رو ﺻﺪا ﻛﻦ ﻣﻲ رﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻴﺎي ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم و از اﺗﺎق زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ‪ ،‬اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ ﭼﻪ ﺟﻮري ﭘﻴﺪاش ﻛﺮده؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺎدرﺷﻮن اون ﺟﺎ ﺑﺴﺘﺮي ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻮي ﭘﺬﻳﺮش ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺴﻦ ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺷﻜﺴﺘﻪ داﺷﺘﻪ از ﭘﺮﺳﺘﺎر درﺑﺎره ي اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻲ‬

‫دﺧﺘﺮش ﻣﺮﺧﺺ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﺮده‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﭘﺮﺳﺘﺎر اﺳﻢ ﻣﺮﻳﺾ رو ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻪ‪ ،‬اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﮕﻔﺖ از ﻛﻲ ﺑﺴﺘﺮي ﺑﻮده؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎﻟﺐ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻚ دو ﻫﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺼﺎدف ﺑﺴﺘﺮﻳﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻗﺒﻞ از ﺣﺎدﺛﻪ ي ﭘﺮواز!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫رﻓﺘﻢ ﺗﻮي ﻓﻜﺮ‪ .‬اﮔﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻮده ﭘﺲ ﻛﻲ ﺳﻮار ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺷﺪه؟‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺎ ﻛﺮﻣﻲ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﺮدﻳﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ ﻫﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ رﻓﺖ اﻳﻤﺎﻧﻲ رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻪ! ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻌﻀﻲ ﻫﺎ ﭼﭗ ﭼﭗ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎﻧﻢ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اذﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﻲ ﻣﻨﻮ ﻫﻤﺶ دﻧﺒﺎل ﺧﻮدت اﻳﻦ ﻃﺮف و اون ﻃﺮف ﻣﻲ ﺑﺮي ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺬارم!‬
‫اﺧﻤﻲ ﻛﺮدم و ﺑﻬﺶ ﺗﻮﭘﻴﺪم‪:‬‬
‫‪ -‬زر اﺿﺎﻓﻪ ﻧﺰن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﻫﺎﭘﻮ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ دو ﺗﺎ ﺟﺴﺪ روي دﺳﺘﻤﻪ ادا ﻧﻴﺎ دﻳﮕﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﺣﻀﻮرت اﺣﺘﻴﺎج دارم!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺮج داره داداش!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي رو ﺟﺪﻳﺪ درﺑﺎره ات ﻛﺸﻒ ﻛﺮدم!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر ﭘﻮﻟﻜﻲ ﺷﺪي! ﻫﻤﺶ ﻣﻲ ﺧﻮاي ازم ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻴﺮي!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﺧﺮس ﻳﻪ ﻣﻮ ﻛﻨﺪن ﻫﻢ ﻏﻨﻴﻤﺘﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺒﻴﺜﻲ زد و اﺑﺮو ﺑﺮام ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ‪ .‬ﭘـــﻮف از دﺳﺖ اﻳﻦ ﺑﺸﺮ!‬
‫رﻓﺘﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺬﻳﺮش و ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺷﻤﺎره اﺗﺎق رو ﺑﭙﺮﺳﻢ ﻛﻪ اﻳﻤﺎﻧﻲ اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ و ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ رو ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﭘﺸﺖ ﺗﻠﻔﻦ ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬دوﺑﺎره ﺗﻜﺮار ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﺗﺎق ﭼﻨﺪه؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺗﺎق ‪ .156‬ﻓﻘﻂ ﻫﻨﻮز ﮔﻴﺠﻪ‪ ،‬زودم از ﺣﺮف زدن ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬

‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق در زدم‪ .‬ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ اﺟﺎزه ورود داد‪ ،‬وﻟﻲ وارد ﻧﺸﺪم‪ .‬از اﻳﻤﺎﻧﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪم‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﻜﻤﺖ داﺧﻞِ اﺗﺎﻗﻪ؟‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﺻﺪاش زدم‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ!‬
‫از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون اوﻣﺪ‪.‬‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﺿﻌﻴﺘﺶ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻫﺴﺖ داﺧﻞ ﺑﺸﻴﻢ؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫وارد اﺗﺎق ﺷﺪم‪ .‬ﻳﻪ اﺗﺎق دو ﺗﺨﺘﻪ ﺑﻮد! ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺴﻦ روي ﻳﻜﻲ از ﺗﺨﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎي ﺷﻜﺴﺘﻪ دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬روي ﺗﺨﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻨﺠﺮه ﻫﻢ‬
‫ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻧﺴﺒﺘﺎ ﻣﻴﺎن ﺳﺎل ﺑﺎ دﺳﺖ و ﭘﺎي ﮔﭻ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺮي ﺑﺎﻧﺪاژ ﺷﺪه دراز ﻛﺸﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ!‬
‫زن ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﺟﻮاﺑﻢ رو داد‪ .‬ﭘﻴﺮزن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻏﺮ ﻏﺮ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﺟﻮاب داد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ از داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ ﻫﻤﻜﺎرم ﻋﻠﺖ ﺣﻀﻮر ﻣﺎ رو ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻮﺿﻴﺢ دادﻧﺪ‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟‬
‫زن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﻫﺴﺘﻴﻦ؟‬
‫زن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺧﻮدﻣﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻛﻲ ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪﻳﻦ؟‬

‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺰدﻳﻚ دو ﻫﻔﺘﻪ اي ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﻋﻠﺖ؟‬
‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺼﺎدف‪ ...‬ﺑﺎ ﻣﺎدرم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ ام ﻣﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻣﻮﺗﻮري ﺗﺼﺎدف ﻛﺮدﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻏﻞ ﻫﺴﺘﻴﻦ؟‬
‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺴﺖ ﺗﻮي ﻳﻪ آژاﻧﺲ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻛﺎرم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬آﻗﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ داوود ﺗﻮﻛﻞ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﺑﻘﻢ ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎر ﻛﻲ اﻳﺸﻮن رو دﻳﺪﻳﻦ؟‬

‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﺑﻮد‪ ،‬اوﻣﺪه ﺑﻮد آژاﻧﺲ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﭘﻴﺶ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﺑﺮاي ﺗﻬﻴﻪ ﺑﻠﻴﻂ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻘﺼﺪي؟‬
‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺗﺮﻛﻴﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﺪن ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ رو دﻳﺪﻳﻦ؟‬
‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﭼﻮن ﻟﻴﺴﺖ اﻧﺘﻈﺎر ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد و آﺧﺮ ﺳﺎل‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ي ﻣﻦ ﺷﺪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻛﺮد اﺳﻤﺶ رو ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻨﺪازم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺎرﺗﻲ ﺑﺎزي؟‬

‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﮔﻔﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﻋﻠﺖ ﺟﺪاﻳﻴﺘﻮن رو ﺑﭙﺮﺳﻢ؟‬
‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻴﻜﺎري داوود! ﺳﺮ ﺟﻤﻊ ﻳﻚ ﻣﺎه ﺛﺎﺑﺖ ﺳﺮ ﻳﻪ ﻛﺎر واﻳﻨﻤﻴﺴﺘﺎد ﻣﻨﻢ ﻋﺎﺻﻲ ﺷﺪم و وﻗﺘﻲ ﻛﻠﻲ از اﻃﺮاف و ﻓﺎﻣﻴﻞ ﺧﻮدم و ﺧﻮدش ﻗﺮض ﮔﺮﻓﺖ‬
‫و ﺗﻮش ﻣﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻃﻼق دادم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﺰﻟﻲ ﻛﻪ اﻻن ﺳﺎﻛﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﻛﻴﻪ؟‬
‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎل ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺷﻪ وﻟﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﻓﺮوش ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻗﻒ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﻓﺮوﺧﺘﺶ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﺗﻌﻄﻴﻼت ﻧﻮروز ﻣﺮﺧﺼﻲ داﺷﺘﻴﻦ؟‬

‫ﻣﺮﺿﻴﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﺎزه ﻛﺎرم‪ .‬اﻻﻧﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺘﻢ ﺑﻴﺮوﻧﻢ ﻧﻜﺮدﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون روز ﻛﻪ ﺷﻮﻫﺮ ﺳﺎﺑﻘﺘﻮن ﺑﺮاي ﺧﺮﻳﺪ ﺑﻠﻴﻂ اوﻣﺪ‪ ،‬ﻛﺪوم ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎﺗﻮن ﻛﺎرش رو اﻧﺠﺎم داد؟‬
‫ﻳﻪ ﻛﻢ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺧﺎﻧﻮم ﻛﺸﻤﻴﺮي ﺑﻮد ﺑﻠﻪ ﺟﻤﻴﻠﻪ ﻛﺸﻤﻴﺮي!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭘﻨﺠﻢ‪...‬‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻤﻴﻠﻪ ﻛﺸﻤﻴﺮي!‬

‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮف ﺣﻜﻤﺖ ﺳﺮ رو از روي ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺎﻻ ﻣﻴﺎرم‪ .‬ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻻﻏﺮ اﻧﺪام و رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ ،‬ﺟﻠﻮي روم واﻳﺴﺎده‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي ﺳﺘﻮان!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬

‫اﺷﺎره ﺑﻪ ﻳﻜﻲ از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻪ‪ .‬ﻣﺸﺨﺼﻪ اﺿﻄﺮاب داره ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺧﺎﻧﻮم ﻛﺸﻤﻴﺮي ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ ﺑﺮاي ﭼﻲ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬

‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻜﺎرﺗﻮن ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻓﻮت ﺑﺮادرم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻛﺠﺎ ﺳﺎﻛﻦ ﻫﺴﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺗﻬﺮان!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﺮادرﺗﻮن ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه؟‬

‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻲ ﻧﻪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻜﺎرﺗﻮن ﮔﻔﺘﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺎم ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻮال و ﺟﻮاب!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آﺧﺮﻳﻦ ﺑﺎري ﻛﻪ ﺑﺮادرﺗﻮن رو دﻳﺪﻳﻦ ﻛﻲ ﺑﻮد؟‬

‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺳﻪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎن ﻓﻮت ﭘﺪرم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻏﻴﺮ از اون ﺗﺎرﻳﺦ رﻓﺖ و آﻣﺪ دﻳﮕﻪ اي ﻧﺪاﺷﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ دﻟﻴﻠﻲ ﺑﺮاي رﻓﺖ و آﻣﺪ ﻧﺒﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺟﺴﺪ رو ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﻫﻤﻜﺎرم ﮔﻔﺖ ﺟﺴﺪ رو ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻟﺮزوﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﺟﺎﺳﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺧﺘﻼف ﺷﻤﺎ و ﺑﺮادر ﻣﺮﺣﻮﻣﺘﻮن ﺳﺮ ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰ زﻳﺎد ﻣﻬﻤﻲ ﻧﺒﻮد ﻓﻘﻂ ﺳﺮ ﻳﻪ ﻣﻘﺪار ارث ﻛﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻻن ﺣﻞ ﺷﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﻣﺮگ ﺑﺮادرﺗﻮن؟‬

‫از ﺣﺮﻓﻢ ﺟﺎ ﺧﻮرد و رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ! وﻛﻴﻞ ﭘﺪرم دﻧﺒﺎل ﻛﺎرﻫﺎش ﺑﻮد‪ .‬زﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻬﻢ ارث رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﺧﻼﻓﻲ داﺷﺖ ﻛﻪ ﺣﻞ ﺷﺪ‪ .‬رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﺳﻢ ﻧﺪاره!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻐﻞ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻪ دار ﻫﺴﺘﻢ!‬

‫اﺑﺮوي ﺑﺎﻻ ﻣﻲ اﻧﺪازم و ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﻛﻲ ﺧﺎﻧﻪ داري ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟‬

‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻮﻫﺮم دوﺳﺖ ﻧﺪاره ﺑﺮم ﺳﺮ ﻛﺎر ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎﻳﻲ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻴﺴﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻧﻪ ﺑﺮادرﺗﻮن رو دﻳﺪﻳﻦ و ﻧﻪ ﺷﺎﻏﻞ ﻫﺴﺘﻴﻦ؟‬

‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ داوود ﺗﻮﻛﻞ و ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻴﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺗﺘﻪ ﭘﺘﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬

‫ﻧﻪ ﺧﻴﺮ اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﻓﻜﺮ ﻛﺮده ﻣﻦ اﺣﻤﻘﻢ! ﻣﺘﻨﻔﺮم از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ زل ﺑﺰﻧﻪ ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎم و ﺑﮕﻪ‪ ،‬ﻧﻪ! در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي ﻣﺪارك ﺑﺮ ﻋﻠﻴﻪ اوﻧﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي رو ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻨﻴﺪ ﺧﺎﻧﻮم! دو ﺗﺎ ﺷﺎﻫﺪ دارم ﻛﻪ ﺷﻤﺎ رو در ﻣﺤﻞ ﻛﺎرﺗﻮن‪ ،‬آژاﻧﺲ ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎﻳﻲ دﻳﺪن ﻛﻪ ﺑﻪ آﻗﺎي داوود ﺗﻮﻛﻞ ﺑﻠﻴﻄﻲ‬

‫ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻓﺮوﺧﺘﻴﻦ‪ .‬اﺳﻤﺘﻮن ﺛﺒﺖ ﺷﺪه‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﻫﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﺳﺎﺑﻖ داوود ﺗﻮﻛﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺷﻤﺎ رو در ﺣﺎل رزرو ﺑﻠﻴﻂ ﺑﺮاي‬
‫اﻳﺸﻮن دﻳﺪن‪ .‬اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎ روي آﻟﺖ ﻗﺘﺎﻟﻪ اﻳﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اون ﺳﻴﻨﻪ ي ﺑﺮادرﺗﻮن رو ﭘﺎره ﻛﺮدﻳﻦ‪ .‬ﭼﻪ ﺟﻮري اﻳﻦ ﻛﺎر رو اﻧﺠﺎم دادﻳﻦ؟ ﺑﺎ آراﻣﺶ؟‬
‫ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار رو ﭼﻪ ﺟﻮري راﺿﻲ ﻛﺮدﻳﻦ ﺟﺎﺗﻮن رو ﻋﻮض ﻛﻨﻪ؟ وﻗﺖ ﻛﺸﺘﻦ ﺑﺮادرﺗﻮن ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎش زل زدﻳﻦ؟ و ﺑﻌﺪ از ﺧﻼص ﻛﺮدن ﺑﺮادرﺗﻮن ﮔﻮﻧﻪ‬
‫اش رو ﺧﻮاﻫﺮاﻧﻪ ﺑﻮﺳﻴﺪﻳﻦ؟ ﭼﺮا ﺟﻮاب ﻧﻤﻴﺪﻳﻦ؟‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زدم ﺳﺮش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد و ﺻﺪاي ﮔﺮﻳﻪ اش ﻣﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺎﻧﻮم ﻛﺸﻤﻴﺮي! ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﺑﻬﺘﻮن ﺷﻚ ﻧﻜﻨﻪ و ﭘﻴﮕﻴﺮ ﻛﺎرﻫﺎﺗﻮن ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻛﺎر داوود ﺗﻮﻛﻞ رو ﻫﻢ ﺗﻤﻮم ﻛﺮدﻳﻦ؟‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي داد ﻣﻲ زﻧﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧـــــﻪ! ﻫﻤﺶ ﻳﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺑﺸﻪ! وﻗﺘﻲ ﻛﺎرم رو ﺷﺮوع ﻛﺮدم ﺗﻮي ﻣﺎه اول ﻛﺎرم ﺟﺎﺳﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎ آژاﻧﺲ ﻣﺎ ﺳﺮ و ﻛﺎر‬
‫داﺷﺖ‪ .‬اون ﻋﻮﺿﻲ ﺑﺎ ﭘﻮل و ﺣﻖ ﻣﻦ ﻣﻲ رﻓﺖ ﺗﺮﻛﻴﻪ‪ ،‬دﺑﻲ و ﻫﺰار ﺟﺎي دﻳﮕﻪ ﺧﻮﺷﮕﺬروﻧﻲ‪ ،‬اون وﻗﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻳﻪ ﻗﺮون دوزار ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺷﺐ‬

‫ﺟﻮن ﻣﻲ ﻛﻨﺪم! وﻗﺘﻲ دﻳﺪ ﺗﻮي آژاﻧﺲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﺻﻼ ﺑﻪ روي ﺧﻮدش ﻧﻴﺎورد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻳﻪ ﺟﻮري ازش ﺳﻬﻤﻢ رو ﺑﮕﻴﺮم ﻛﻪ ﻧﺪاد! ﻣﻦ اﺻﻼ‬
‫ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﻣﺮﺿﻴﻪ و داوود ﻗﺒﻼ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﻮدن‪ .‬ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻳﻪ آﺷﻨﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ! ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻘﺸﻪ ﻛﺸﻴﺪم‪ .‬ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﺳﻔﺮﻫﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺟﺎي ﻣﺮﺿﻴﻪ و ﺑﻪ اﺳﻤﺶ ﺑﻠﻴﻂ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺳﻮار ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺷﺪم‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺎﺗﺮك رو روﺷﻦ ﻛﻨﻢ! ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﺟﺎﺳﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدم اﻣﺎ زﻳﺮ ﺑﺎر‬

‫ﻧﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد ﭼﻴﺰي ﺑﺸﻨﻮه‪ .‬ﻳﻪ ﻛﻢ ﺑﺤﺜﻤﻮن ﺷﺪ ﻛﻪ اﮔﻪ اﺧﻄﺎر رﺋﻴﺲ ﻧﺒﻮد ﻫﻤﻮن ﻟﺤﻈﻪ از آژاﻧﺲ اﺧﺮاج ﻣﻲ ﺷﺪم‪ .‬آﺧﻪ اون ﺟﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺑﺤﺜﻤﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد! ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺮم دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺣﺘﻲ اﮔﻪ ﺗﻪ دﻧﻴﺎ ﺑﺮه! ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮده ﺗﺮﻛﻴﻪ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺑﻤﻮﻧﻢ ﺷﻮﻫﺮم ﺷﻚ ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻳﻪ ﺗﻮر دو روزه رﻓﺘﻢ‪ ،‬زﻣﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ‬ﺟﺎﺳﻢ رو ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻢ وﻟﻲ اون ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺖ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﻮن ﭘﺮواز ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدم‪ .‬ﺗﻮي ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﻗﺴﻤﺖ‬
‫درﺟﻪ ﻳﻚ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﭘﻮل ﻫﺎي ﻣﻦ داﺷﺖ ﻛﻴﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﭘﻮﻟﻲ ﻛﻪ ﺳﻬﻢ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻗﺴﻤﺖ درﺟﻪ ﻳﻚ ﺑﻮدم‪ .‬ﻳﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻪ از ﭘﺮواز ﮔﺬﺷﺖ‬
‫ﺳﺮ ﺣﺮف رو ﺑﺎ اون آﻗﺎ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬اون ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﺑﺎز ﺗﺸﻜﺮ ﻛﻪ ﻛﺎرش رو راه اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﺑﺮاش ﺑﻠﻴﻂ ﺟﻮر ﻛﺮدم‪ .‬ﺻﻨﺪﻟﻲ‬

‫ﻣﻦ ﺑﻴﻦ دو ﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ﺑﻮد و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺟﺎﺳﻢ ﺟﻠﻮي دﻳﺪم ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺟﺎم رو ﺑﺎ ﭼﺮب زﺑﻮﻧﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﻛﻞ ﻋﻮض ﻛﺮدم‪ .‬ﺟﺎﺳﻢ اول ﺧﻮاب ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻛﻪ ﺑﻴﺪار ﺷﺪ‬
‫زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺮاغ ﻫﺎ رو ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ و ﭼﺮاغ ﻫﺎي رﻧﮕﻲ روﺷﻦ ﺑﻮد‪ .‬دﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬رﻓﺘﻢ ﻛﻨﺎر ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻦ ﺷﺪ ﺟﺎ ﺧﻮرد‬
‫وﻟﻲ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻳﻪ ﻛﻢ از وﺿﻊ ﺧﺮاب زﻧﺪﮔﻴﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اوﻧﻢ ﺟﻮاﺑﻢ رو داد وﻟﻲ‪ ...‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي ﺗﺸﻜﺮ ﮔﻮﻧﻪ اش رو ﺑﻮﺳﻴﺪم‬
‫اﻋﺼﺎﺑﺶ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺖ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻏﺮ ﻏﺮ ﻛﺮد‪ ،‬داﺷﺖ ﻋﺼﺒﻴﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻛﻲ ﺗﻪ ﺑﺮگ ﺑﻠﻴﻄﻢ رو دﻳﺪ و اﺳﻤﻢ رو ﺧﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ آﺳﻤﺎن اﻳﺮان‬
‫ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار رو ﺻﺪا ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬اﺻﻼ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻛﻲ ﺳﻮﻫﺎن ﻧﺎﺧﻦ ﮔﻴﺮم رو ﺗﻮي ﺳﻴﻨﻪ اش ﻓﺮو ﻛﺮدم‪ .‬ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻋﺼﺒﻴﻢ‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد!‬
‫ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ اش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬داوو ﺗﻮﻛﻞ رو ﭼﺮا ﻛﺸﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺟﻤﻴﻠﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق از ﻛﺎرم اﺳﺘﻌﻔﺎ دادم و ﺧﻮدم رو ﮔﻢ و ﮔﻮر ﻛﺮدم‪ .‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ از ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺮاي ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻫﻮﻳﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻨﻢ و ﺷﻮﻫﺮم ﺧﺒﺮ ﻣﺮگ‬
‫ﺟﺎﺳﻢ رو ﺷﻨﻴﺪ ﻣﺠﺒﻮرم ﻛﺮد ﺑﺮم ﭘﻴﺶ وﻛﻴﻞ ﻛﻪ ﺗﻜﻠﻴﻒ ارث و ﻣﻴﺮاث روﺷﻦ ﺑﺸﻪ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬دوﺑﺎره ﮔﺮﻳﻪ اش رو از ﺳﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺣﻜﻤﺖ رو ﺻﺪا زدم ﻛﻪ اوﻧﻢ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﻬﻤﺎﻧﺪار و ﻫﻤﺴﺮ داوود ﺗﻮﻛﻞ اوﻣﺪﻧﺪ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺧﺎﻧﻮم ﻛﺸﻤﻴﺮي رو ﺑﺒﺮي!‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺟﻤﻴﻠﻪ ﻛﺸﻤﻴﺮي‪ ،‬از ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﭘﺮﺳﻴﺪم‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻫﻤﻮن ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻓﻮدﻻﭘﻮر ﺑﻮد؟‬

‫ﮔﻴﺘﻲ ﻛﻤﻲ ﻓﻜﺮ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻫﻤﺴﺮ داوود‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﻫﻤﻴﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﺑﻮد‪ ،‬اﺳﻤﺸﻮن ﺗﻮي ﻟﻴﺴﺖ ﭘﺮواز ﻫﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﺧﺎﻧﻮم ﺣﻤﻴﺪي‪ ،‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﺪت ﺧﻴﻠﻲ ﺷﻤﺎ و ﻫﻤﻜﺎراﺗﻮن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮدﻳﻦ اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ و ﻛﺎدر ﭘﺮوازﺗﻮن ﻫﻢ‬

‫ﻧﺎﻣﻪ ي رﺳﻤﻲ از ﻃﺮف ﻣﺎ ارﺳﺎل ﻣﻲ ﺷﻪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻛﺎرﺗﻮن ﺑﺮﮔﺮدﻳﻦ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺎﻣﻮر ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﻣﻌﺬور!‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭘﺲ اﮔﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻛﺎري ﻧﺪارﻳﺪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮم؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﺎﻧﻮم‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﺑﺎزﻫﺎ ﺷﻤﺎ رو ﻣﻲ رﺳﻮﻧﻪ!‬
‫ﮔﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻠﻴﺲ ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﺨﺼﻲ و ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ!‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﺟﺎزه!‬

‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﮔﻴﺘﻲ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ داوود ﻛﻪ اﺳﻤﺶ زﻫﺮه اﺳﺖ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﭼﻴﻪ! اﻳﻦ زن ﻛﻪ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﻧﺒﻮد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ اﻳﺸﻮن ﺧﺎﻧﻮم ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﭼﻮن اﻳﺸﻮن در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺴﺘﺮي ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫زﻫﺮه‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ! ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫زﻫﺮه‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻛﻲ ﺑﺎ داوود رﻓﺘﻪ ﺗﺮﻛﻴﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭻ ﻛﺲ!‬

‫زﻫﺮه‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٨٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫زل ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻬﺶ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻜﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ اوﻣﺪﻳﻦ‪ ،‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﺮﻳﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻫﻢ ﭘﻴﮕﻴﺮ ﭘﺮوﻧﺪه ي ﻗﺘﻞ ﻫﻤﺴﺮﺗﻮن ﻫﺴﺘﻴﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ داوود ﺑﺎ اون زﻧﻴﻜﻪ رﻓﺘﻪ ﺧﻮﺷﮕﺬروﻧﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬

‫از ﺣﺮﻓﺶ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اﺧﻢ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﺧﺎﻧﻮم!‬

‫زﻫﺮه‪:‬‬
‫‪ -‬اون زن ﮔﻮر ﺑﻪ ﮔﻮر ﺑﺎ ﭘﻮل ﻣﻦ رﻓﺘﻪ ﻋﺸﻖ و ﺣﺎل ﺑﻌﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ درس ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻣﻴﺪﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﻧﺰدﻳﻚ‪ ‬ﻳﻚ ﻣﺎﻫﻪ ﺗﻮي ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺴﺘﺮي ﻫﺴﺘﻦ‪ .‬اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﻛﻪ اﻻن رﻓﺘﻦ ﺑﺎزداﺷﺘﮕﺎه ﺑﻪ ﺟﺎي ﺧﺎﻧﻮم ﻓﻮﻻدﭘﻮر ﺗﻮي اون ﭘﺮواز‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ!‬
‫از ﺣﺮﻓﻢ ﺧﺸﻜﺶ زد ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﺗﻮي اون ﭘﺮواز ﻧﺒﻮده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﻣﻲ زﻧﻪ زﻳﺮ ﮔﺮﻳﻪ و ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ زار ﻣﻲ زﻧﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻖ ﻫﻖ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ اﻟﻜﻲ ﺑﻪ داوود ﺷﻚ داﺷﺘﻢ؟‬

‫ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﺑﮕﻢ زل ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻬﺶ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻜﻲ ﺑﺎ ﺷﻚ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﺗﻮن داﺷﺘﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮﺗﻮن رو ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻮﻧﺪﻳﻦ؟‬
‫زﻫﺮه‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﺑﺎ ﻣﺮﺿﻴﻪ رﻓﺘﻪ ﻣﺴﺎﻓﺮت‪ ،‬دﻋﻮاﻣﻮن ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﺧﻮدش ﺑﻮد ﻧﻤﻲ ﮔﻔﺖ رﻓﺘﻪ ﭼﻲ ﻛﺎر‪ .‬ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ي ﺧﺮﻳﺪ ﺟﻨﺲ ﻣﻲ رﻓﺖ و ﻣﻲ‬
‫اوﻣﺪ‪ .‬ﻫﻤﺶ ﺑﻮي ادﻛﻠﻦ زﻧﻮﻧﻪ ﻣﻲ داد‪ .‬ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻨﻢ ﺑﻴﺎم‪ ،‬ﺟﻮاب ﺳﺮ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ داد‪ .‬دﻳﮕﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮدم اون ﺷﺐ ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻛﻪ از ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎدرم‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺤﺜﻤﻮن ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ اﮔﻪ ﻣﺮﺿﻴﻪ ﺟﻮﻧﺖ ﺑﻮد ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎ ﺧﻮدت ﻣﻲ ﺑﺮدﻳﺶ ﻣﺴﺎﻓﺮت‪ .‬اوﻧﻢ در ﺟﻮاﺑﻢ ﮔﻔﺖ آره‪ .‬ﻣﻨﻢ اﺻﻼ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم‬

‫ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻪ ﮔﻠﺪون رو ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ ﺧﺮد ﻛﺮدم!‬

‫ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ اش ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺻﺪاي ﮔﺮﻳﻪ اش ﺣﻜﻤﺖ رو ﺻﺪا زدم‪.‬‬
‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻳﺸﻮن ﺑﻪ ﺟﺮم ﻗﺘﻞ داوود ﺗﻮﻛﻞ ﺑﺎزداﺷﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﻴﺎت ﺑﺎ دﻗﺖ ﺛﺒﺖ ﺑﺸﻪ!‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫وﻗﺘﻲ اﺗﺎق ﺧﻠﻮت ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺑﺰرگ ﻣﻴﺎد داﺧﻞ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎن ﻋﺰﻳﺰت اون در اﺗﺎق رو ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺒﻨﺪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮم داره از درد ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ از ﺑﺲ اﻳﻦ ﭼﻨﺪ روز ﮔﺮﻳﻪ و ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺑﻮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻏﺼﻪ ﺧﻮردي داداش! ﺑﻴﺎ ﺑﺮات ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺷﻤﺰه آوردم!‬
‫ﺟﻌﺒﻪ رو ﻣﻲ ﮔﻴﺮه ﺳﻤﺘﻢ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻋﺸﻖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎزش ﻛﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺷﻚ ﺟﻌﺒﻪ رو ﻣﻲ ﮔﻴﺮم‪ .‬ﺳﺒﻜﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﺑﺮرﺳﻴﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻮي ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻤﻴﺪه‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮردﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎزش ﻛﻦ ﻋﺸﻘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻛﺎﻓﻴﻪ ﺳﺮ ﻛﺎري ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻛﺒﻮدت ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻨﺪه و زل ﻣﻲ زﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ‪ .‬ﻳﻮاش در ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﺎز ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﺳﻴﺎه و ﭘﺸﻤﺎﻟﻮ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪي ﻣﻲ ﭘﺮه ﺑﻴﺮون و ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﻣﺜﻞ‬

‫ﭘﻮدر ﻣﻲ ﭘﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﻢ! ﻳﻪ ﻋﺮوﺳﻚ زﺷﺖ ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ ﻛﻪ رﻧﮕﻲ ﺷﺪه! ﻣﺎت ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻢ‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬از ﺧﻨﺪه در ﺣﺎل ﺳﻜﺘﻪ زدﻧﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ‪ ،‬رو آب ﺑﺨﻨﺪي اﻳﻦ ﭼﻲ ﺑﻮد دﻳﮕﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﺮوز روز ﺟﺸﻦ ﻫﺎﻟﻲ ﻳﺎ ﻫﻤﻮن ﺟﺸﻦ رﻧﮓ ﺗﻮي ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎﻧﻪ!‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ در ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ زﻧﺪﮔﻴﻤﻮن ﺑﺎ ﻛﺸﻮرﻫﺎي دﻳﮕﻪ در ﻫﻤﻪ ﺣﺎل ﻫﻤﺪردي ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻫﻤﺶ ﻛﻪ ﺳﻴﻞ و زﻟﺰﻟﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻪ ﺑﺎر ﺗﻮي ﺷﺎدﻳﺸﻮن‬
‫ﺷﺮﻳﻚ ﺑﺎﺷﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎ رو ﻣﻲ ﮔﻲ ﻛﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺳﺮت ﻧﻴﺎرم؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻗﻴﻘﺎ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ اﻳﻦ رﻧﮓ ﻫﺎ رو ﭼﻪ ﺟﻮري ﭘﺎﻛﺸﻮن ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻴﺴﺖ و ﭼﻬﺎر ﺳﺎﻋﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟ ﻣﻲ ﻛﺸﻤﺖ ﻫﺎﻣﻴــــﻦ!‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺷﺪ‪...‬‬

‫ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﻔﺘﻢ‪...‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم اول‪...‬‬

‫ﺷﻬﺮ ر‪‬م اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ‬

‫ﻓﺮاﻧﭽﺴﻜﺎ رأس ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺶ ﺻﺒﺢ ﺑﺎ ﻛﻮﻟﻪ و ﻟﺒﺎس ورزﺷﻲ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺷﻤﺎره ي ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺞ ﻣﺠﺘﻤﻊ ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ر‪‬زﺗﺎ ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺮه‪ .‬ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮي ﺳﺎده و‬

‫ﺳﺎك ورزﺷﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺳﻔﻴﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﻣﻮرد ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ! ﮔﺮوه ﺷﻨﻮد اداره ي ﭘﻠﻴﺲ ﻣﻨﻄﻘﻪ ي ﻫﻔﺖ ﺧﻴﺎﺑﺎن ﺟﻨﻮﺑﻲ‪ ،‬دو ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺗﻠﻔﻦ‬
‫ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﻛﻪ ﺧﺒﺮ از ﻳﻚ ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ ي ده ﻛﻴﻠﻮﻳﻲ ﻫﺮوﺋﻴﻦ ﻣﻲ داد را از ﻳﻜﻲ از ﺧﺒﺮﭼﻴﻦ ﻫﺎي اداره ي ﭘﻠﻴﺲ ردﻳﺎﺑﻲ ﻛﺮدﻧﺪ ﻛﻪ اوﻧﺎ رو ﺑﻪ اﻳﻦ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن و دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻓﺮاﻧﭽﺴﻜﺎ ﺗﻮرﻧﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﻲ ﻛﺮد!‬

‫دو ﻧﻔﺮ از ﮔﺮوه ﺷﻨﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎ ﻣﻮﺗﻮر ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻓﺮاﻧﭽﺴﻜﺎ ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬دﺧﺘﺮك ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﻪ ﭘﺎرك ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﻣﻲ رود و‬
‫ﻣﺜﻞ ﻫﺮ روز ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬دو ﻣﺎﻣﻮر ﻣﺮاﻗﺐ ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬از درب ﺟﻨﻮﺑﻲ ﭘﺎرك ﻣﺮدي ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ورزﺷﻲ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي و ﻛﻼه و ﻋﻴﻨﻚ‬

‫ﻣﺸﻜﻲ وارد ﭘﺎرك ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ ﻗﺎﺑﻞ دﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﺳﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﻲ ﻣﺮد‪ ،‬ﺟﻮان‪ ،‬ﺑﻴﻦ ﺑﻴﺴﺖ و ﻧﻪ و ﺳﻲ ﺳﺎل اﺳﺖ‪ .‬ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺎ اﻧﺪاﻣﻲ ورزﻳﺪه‪ ،‬ﭼﻬﺎر‬
‫ﺷﺎﻧﻪ و ﻗﻮي‪ .‬ﺳﺎك ورزﺷﻲ ﻣﺮد ﺑﻪ رﻧﮓ ﺳﻔﻴﺪ ﺑﺎ آرم ‪ D@G‬اﺳﺖ‪ .‬وﺳﺎﻳﻞ ﺧﻮد را روي ﻧﻴﻤﻜﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﺬارد و آرام ﺷﺮوع ﺑﻪ دوﻳﺪن ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺗﺎ‬
‫ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻓﺮاﻧﭽﺴﻜﺎ ﻣﻲ دود وﻟﻲ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ او ﺑﻪ راه ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دوﻳﺪن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ وﺳﺎﻳﻞ ﺧﻮد ﻣﻲ رود و از ﺳﺎك‬

‫ورزﺷﻲ ﺧﻮد ﺣﻮﻟﻪ اي ﺑﺮاي ﺧﺸﻚ ﻛﺮدن ﻋﺮق ﺻﻮرت ﺧﻮد ﺧﺎرج ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻓﺮاﻧﭽﺴﻜﺎ ﻫﻢ دوﻳﺪن ﺧﻮد را ﺗﻤﺎم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺳﺎك ﺧﻮد از‬
‫روي ﻧﻴﻤﻜﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮد در ﻛﻨﺎرش اﻳﺴﺘﺎده اﺳﺖ از ﭘﺎرك ﺧﺎرج ﻣﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺑﺮﺧﻮرد ﻳﺎ ﺗﻤﺎﺳﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫ﻓﺮاﻧﭽﺴﻜﺎ ﻣﻲ روﻧﺪ و دﺧﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ روزﻫﺎي ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻣﻨﺰﻟﺶ ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدد و ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻧُﻪ ﺻﺒﺢ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﺤﻞ ﻛﺎر ﺧﻮد ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣﻨﺰل ﺧﺎرج‬
‫ﻧﻤﻲ ﺷﻮد‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ده دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻪ ﻧُﻪ ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﺧﺒﺮﭼﻴﻦ ﺧﺒﺮ اﻧﺘﻘﺎل ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎرﻣﺎ ﻣﻲ دﻫﺪ‪ .‬ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺎ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد‪...‬‬
‫*****‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ!‬

‫ﻧﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﺠﺎﺳﺖ! رو ﺑﻪ اﻳﻤﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﻛﺠﺎ رﻓﺘﻪ؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﻛﻼﻓﻪ ﻛﻞ ﻛﻼﻧﺘﺮي رو ﻣﻲ ﮔﺮدم‪ .‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ اﻧﮕﺎر اﺻﻼ ﺣﻜﻤﺘﻲ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﻧﺒﻮده! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ دﻳﺸﺐ ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﺎي ﺻﺒﺢ داﺷﺖ ‪ Vampire‬ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻛﭽﻠﻢ ﻛﺮد از ﺑﺲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺗﻮ اﺳﺘﻴﻔﻦ‪ ،‬ﻣﻦ دﻳﻤﻮﻧﻲ! اون وﺳﻂ ﻳﻪ اﻟﻨﺎ ﻛﻢ ﺑﻮد از ﺑﺲ ﻫﻮ ﻫﻮ ﻛﺮد و ادا درآورد ﺳﺮ درد ﺷﺪم!‬
‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﺰارش ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ﻫﺎي ﺧﻮدﺷﻮن ﺿﻤﻴﻤﻪ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻣﻴﺰ ﻣﺸﻐﻮل ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ اﻳﻤﺎﻧﻲ‬
‫اوﻣﺪ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮﻳﺪ اﺗﺎﻗﺸﻮن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي!‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﺑﺮاي دو روز ﺑﺮﮔﻪ ي ﻣﺮﺧﺼﻲ ﭘﺮ ﻛﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﻀﺎش ﻛﺮدﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮﮔﻪ اي ﻛﻪ روي ﻣﻴﺰ ﻧﻴﺴﺖ؟ ﺧﻮدش ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬

‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻴﺶ ﻣﻨﻪ! ﺧﻮدﺷﻮن ﻫﻢ ﺣﺎﻟﺸﻮن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺒﻮد رﻓﺘﻨﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺬارش اﻣﻀﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﺮﮔﻪ رو ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻌﺪ از اﺣﺘﺮام ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ رو ﺑﺨﻮﻧﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ذارﻣﺶ ﻛﻨﺎر‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﻮن دادن ﺑﻪ ﮔﺰارش ﻫﺎم ﻛﻪ‬
‫ﺻﺪاي ﻧﺎزﻛﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺳﺮم رو ﺑﺎﻻ ﻣﻴﺎرم ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﺪوم اﺣﻤﻘﻲ اﺳﻢ ﻣﻨﻮ ﺻﺪا زده ﻛﻪ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ .‬اﺧﻤﻢ ﭘﺮ رﻧﮓ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺴﺨﺮه اﻳﻦ ﭼﻪ رﻓﺘﺎرﻳﻪ‪ ،‬ﻫﺎن؟‬

‫ﭼﺸﻤﺎش رو ﮔﺮد ﻣﻲ ﻛﻨﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺧﻮﺑﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم و ﻛﻮﻓﺖ‪ ،‬دﻳﻤﻮن و اﺳﺘﻴﻔﻦ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻮﻧﺪه‪ ،‬ﺗﺎزه ﻓﺼﻞ دوﻣﺸﻢ‪ .‬اوووه ﻛﻠﻲ ﻗﺴﻤﺖ داره! اﻳﻨﺎ رو ول ﻛﻦ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺗﻬﺮان ﺑﺰرگ و ﻛﻼن ﺷﻬﺮ ﻳﻪ دوﻧﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻫﻢ ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮر؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮ اﻻن ﭼﻨﺪ روزه ﭘﺮوﻧﺪه اي ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬دوﺳﺖ داري ﺑﺎﺷﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺑﺨﺶ ﭘﻠﻴﺲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻮدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن اون ﺟﺎ ﻛﺮ ﻛﺮ ﺧﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻦ ﻃﺮف رو ﻣﻴﺎرن‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻦ ﭼﺮا ﮔﺮﻓﺘﻨﺖ! ﺑﺎ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪ ،‬ﺗﻮي ﻳﻪ ﻣﻐﺎزه رﻓﺘﻢ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ رﻳﺨﺘﻦ و‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻨﻢ‪ .‬ﻣﻲ ﮔﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ آدم ﻣﻴﺮن ﻣﻐﺎزه ﻛﺴﻲ ﺑﻬﺸﻮن ﮔﻴﺮ ﻧﻤﻴﺪه ﭼﺮا ﺗﻮ رو ﮔﺮﻓﺘﻦ؟ ﻣﻲ ﮔﻪ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻣﻐﺎزه ﺑﻮدم ﻛﺮﻛﺮه ﻫﺎي‬
‫ﻣﻐﺎزه ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد!!!‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺣﺮف ﺧﻮدش ﻫﺮ ﻫﺮ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺻﻼ ﺧﻨﺪه ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﮔﺮﻳﻪ داره!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎر ﻣﻦ از ﮔﺮﻳﻪ ﮔﺬاﺷﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺮ آن ﻣﻲ ﺧﻨﺪم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﻀﺎي اﻳﻦ ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺮم ﭘﻴﺶ ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬ﻣﻴﺎي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻛﺎرت داره؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺳﺘﻲ آﭘﺎﻣﻪ ﻛﻮ؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺻﺪ ﻫﺰار ﺑﺎر ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ‪ .‬ﻳﻜﻲ آﺧﺮش ﻣﻲ ﺷﻨﻮه‪ .‬ﺗﻮ ﻣﺜﻼ ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻤﻠﻜﺘﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اوه ﻫﺎﭘﻮ ﺷﺪي ﺑﺎز؟ ﺣﺎﻻ ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻮ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻳﻪ ﺑﺮﮔﻪ ﻣﺮﺧﺼﻲ ﭘﺮ ﻛﺮده و ﺧﻮدش ﺑﻪ ﺧﻮدش ﻣﺮﺧﺼﻲ داده‪ .‬ﺑﺮﮔﻪ رو ﻫﻢ داده ﺑﻪ اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ا‪‬؟ ﭼﻲ ﻛﺎره اش ﺑﻮده؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ اﻻن ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد و اﺳﺘﻮار اﻳﻤﺎﻧﻲ رو ﺻﺪا زد‪ .‬اﻳﻤﺎﻧﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ و اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﭼﺮا ﺧﻮدش ﺑﺮاي ﺗﻘﺎﺿﺎي ﻣﺮﺧﺼﻲ ﺻﺒﺮ ﻧﻜﺮد؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻟﺸﻮن ﺧﻮب ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﺟﻮﺧﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮم رﻓﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪه و ﻧﮕﺮان؟‬
‫اﻳﻤﺎﻧﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﺮي!‬

‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ اﻳﻤﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ رو ﻳﺎدداﺷﺖ ﻛﻦ ﭼﻮن از اﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ‪ ،‬ﻣﺎه دﻳﮕﻪ آﭘﺎﻣﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاد‪ .‬ﺣﺎﻻ دو روز اﻳﻦ ﻃﺮف و اون ﻃﺮف ﻣﻲ ﺷﻪ وﻟﻲ‬
‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻨﺪه ي ﺧﺪا درد ﻃﺒﻴﻌﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ!‬

‫ﺗﺎزه ﻣﻨﻈﻮرش رو ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻢ‪ .‬اﺧﻤﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ و ﺑﺎ ﻏﻴﺾ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴــــﻦ!‬
‫ﻧﻴﺸﺶ رو ﺟﻤﻊ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﺳﺮش رو ﻣﻲ اﻧﺪازه ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﺑﺮﮔﻪ ي ﻣﺮﺧﺼﻲ رو ﺑﺮﻣﻲ دارم و اﻣﻀﺎش ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﺬره ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ‬
‫رﻳﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ .‬ﺳﺮﺑﺎزي ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ در ﺣﺎل ﭼﺮت زدﻧﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﺎ از ﺟﺎ ﻣﻲ ﭘﺮه و اﺣﺘﺮام ﻣﻲ ذاره‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻤﺒﻮد ﺧﻮاب داري؟‬
‫رﻧﮕﺶ ﻣﻲ ﭘﺮه ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دوﺳﺖ داري ﺑﺨﻮاﺑﻲ ﺑﮕﻮ ﺗﺎ ﻳﻪ ﺟﺎ ﺑﺮات ﺗﻮي اﻧﻔﺮادي ﺑﻨﺪازن!‬

‫ﺑﺎ دﺳﺘﭙﺎﭼﮕﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﻤﻴﺎد!‬
‫ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ زل ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻬﺶ و ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺖ در و در ﻣﻲ زﻧﻢ‪ .‬ﺻﺪاي ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﻴﺎد! وﻳﻠﭽﺮ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻫﻞ ﻣﻴﺪم و ﻣﻲ رﻳﻢ داﺧﻞ‪ .‬اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ‬
‫ﺧﺸﻜﻲ ﻣﻲ ذارم‪ .‬ﺳﺮش رو ﻣﻴﺎره ﺑﺎﻻ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻤﻮن ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي ﻣﻲ زﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﭘﻴﺮﻣﺮد‪ ،‬ﺧﻮﺑﻲ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺟﺎن؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ آﻫﻲ ﻣﻲ ﻛﺸﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺎ راﺗﻴﻦ ﺑﺎﺷﻪ و ﺣﺎﻟﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﻪ و ﺧﻮب ﺑﺎﺷﻪ؟‬

‫ﺣﻮﺻﻠﻪ ي ﺣﺮف ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻧﺪارم و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮدي ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن! ﺑﺎ ﻣﻦ ﻛﺎري داﺷﺘﻴﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺸﻴﻦ ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﺴﺘﺎده راﺣﺘﻢ!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮف ﻫﺎم ﻃﻮﻻﻧﻴﻪ‪ ،‬ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻲ‪ ،‬ﺑﺸﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺣﺘﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ دو ﺳﺎﻋﺖ ﻃﻮل ﺑﻜﺸﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻳﻚ ﻣﺎه ﻫﻢ ﻃﻮل ﺑﻜﺸﻪ ﺑﺎزم اﻳﺴﺘﺎده راﺣﺘﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه! ﻣﻲ ﭘﻮﻛﻲ دﻳﻮوﻧﻪ!‬

‫ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي ﺑﻬﺶ ﻣﻴﺮم ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﺎزﻛﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳـــــﺶ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ اﻳﻦ ﺳﺮﮔﺮد ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاد روي ﺣﺮف ﻣﻦ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﻴﺎره!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻨﺪه ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺟﺴﺎرﺗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﺮ دﺳﺘﻮري ﺑﺪﻳﻦ ﺑﻨﺪه وﻇﻴﻔﻪ دارم اﻃﺎﻋﺖ ﻛﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﻬﺖ دﺳﺘﻮر ﻣﻴﺪم ﻛﻪ ﺑﺸﻴﻨﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫و ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻫﻞ ﻣﻴﺪم و ﻧﺰدﻳﻚ ﻳﻜﻲ از ﻣﺒﻞ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺑﺮم و ﺧﻮدﻣﻢ ﻣﻲ ﺷﻴﻨﻢ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻲ روح زل ﻣﻲ زﻧﻢ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻜﻲ ﻣﻲ‬
‫ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬در ﺧﺪﻣﺘﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺢ ﻳﻪ ﻓﻜﺲ از ﺳﺘﺎد ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر اوﻣﺪه ﻛﻪ از وارد ﺷﺪن ﻳﻚ ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ ي ﻗﺎﭼﺎق ﺑﻪ ﻣﻘﺪار ده ﻛﻴﻠﻮ ﻫﺮوﺋﻴﻦ از ﺳﻤﺖ ﻣﺮزﻫﺎي ﺗﺮﻛﻴﻪ‪ ،‬ﺧﺒﺮ‬

‫داده‪ .‬ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻛﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﻴﺴﺖ وﻟﻲ دﻳﺸﺐ ﺧﺒﺮ ﻳﻚ ﻗﺘﻞ ﻣﺸﻜﻮك در ﻳﻜﻲ از ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎي اﻣﻦ ﺳﻔﺎرت اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ رو دادﻧﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺎﻣﻮر ﭘﻠﻴﺲ ﺑﻴﻦ‬
‫اﻟﻤﻠﻞ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ي ﻗﺒﻞ از ﺷﻬﺮ ر‪‬م اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺑﻪ اﻳﺮان وارد ﺷﺪه و ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﺿﺮب ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه! ﺧﺒﺮ و ﭘﺮوﻧﺪه ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﻓﻘﻂ اﻓﺮاد ﺑﺎ‬

‫ﺗﺠﺮﺑﻪ رو ﻣﻲ ﺧﻮان‪ .‬ﻣﻨﻢ اﺳﻢ ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ رو دادم‪ .‬ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﻴﭻ ﻛﺪوم از ﭘﺮﺳﻨﻞ ﺑﺨﺶ ﺟﻨﺎﻳﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﺒﺮدار ﺑﺸﻦ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻣﺎﻣﻮرﻳﺖ‬
‫اداري ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻣﻴﺪم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺳﺘﺎد ﻫﻤﻜﺎري ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺰﺋﻴﺎﺗﺶ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺪوﻧﻴﺪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻳﻚ ﭘﺮوﻧﺪه ي ﻣﺸﺘﺮك و ﻣﺤﺮﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ زﻳﺮ دﺳﺘﻮر و ﻧﻈﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻣﻦ و ﺳﺮﺗﻴﭗ دوم‬
‫ﺷﺎﻫﺪي ﻫﺴﺘﻴﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺷﻢ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي اﻳﻨﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ ﻣﻲ ﺷﻢ ﺑﺮاﺷﻮن ﻳﻪ ﺑﺎر اﺿﺎﻓﻪ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻣﻨﻮ ﻛﭽﻞ ﻛﺮدي ﻛﻪ ﺗﻮي ﻧﻴﺮوي ﭘﻠﻴﺲ ﻧﮕﻬﺖ دارم ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻓﻜﺮت ﻣﻲ رﺳﻴﺪ‪ .‬اﻻن ﻫﻢ اﻳﻦ ﻳﻪ دﺳﺘﻮره!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﮔﻪ درﮔﻴﺮي ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺰن ﺑﺰن و ﺗﻴﺮاﻧﺪازي و ﮔﺮوﮔﺎن ﮔﻴﺮي‪ ،‬ﭼﻲ؟‬
‫از ﭼﺮت و ﭘﺮﺗﺎش ﻛﻼﻓﻪ ﺷﺪم‪ .‬ﻣﻦ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻴﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﺮس اﻟﻜﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮ ﭼﻴﻪ ﺑﺎﺑﺎ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﮔﺰارﺷﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ دادي ﺑﻪ ﺳﺮﺗﻴﭗ دوم ﺷﺎﻫﺪي دادي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎن؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪١٩٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﻧﺪادي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﺳﻤﻲ‪ ،‬ﭼﻴﺰي از ﮔﺮوه ﻳﺎ ﻓﺮد ﺧﺎﺻﻲ ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه اﻻن ﻫﻢ ﺑﺮﻳﺪ‪ .‬اﻣﺸﺐ رو اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﺪ ﭼﻮن از ﻓﺮدا‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻪ اﻳﻦ آدرس و ﺗﺎ ﻫﺮ زﻣﺎن ﻛﻪ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺗﻤﻮم‬

‫ﺑﺸﻪ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺮﻧﮕﺮدﻳﻦ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ اﮔﻪ دﻟﻤﻮن ﺑﺮاي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﻫﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪ ﻧﻴﺎﻳﻢ؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻦ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺧﻮرﻳﻢ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ دﻟﺘﻮن ﺑﺮاي اﻳﻦ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺗﻨﮓ ﺑﺸﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺗﻨﮓ ﻣﻲ ﺷﺪ!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻜﻲ رو ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺮوﻧﺪه رو ﺑﺮاي ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﻲ ﻣﻲ دﻳﺪ‪ ،‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ؟‬

‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺣﺮﻓﻲ ﭘﺮوﻧﺪه رو ﻣﻲ ﮔﻴﺮه ﺳﻤﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻣﺤﻜﻢ از اﺗﺎق ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ اي در ﻫﻢ ﻣﻴﺎد دﻧﺒﺎﻟﻢ! ﺳﻜﻮت ﺑﺪي‬
‫ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺮﻗﺮاره ﻛﻪ ﺻﺪاي زﻧﮓ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﺮ دوﻣﻮن رو از ﺟﺎ ﻣﻲ ﭘﺮوﻧﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫ﺻﺪاي ﻣﺮد ﺟﻮوﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ ي دو ﺗﻬﺮان ﺑﺰرگ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮور؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدم ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺷﻤﺎ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ آﺷﻨﺎي ﻗﺪﻳﻤﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺟﺎ ﻧﻤﻴﺎرم!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ اﻳﻦ ﻣﺪت از ﺷﺮ ﻛﺎﺑﻮس ﻫﺎت ﺧﻼص ﺷﺪي؟‬

‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻋﺼﺒﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻮدﺗﻮن رو ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻴﺪ آﻗﺎ!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺒﻼ ﺑﺎﻫﻮش ﺗﺮ ﺑﻮدي راﺗﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻻن ده ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻓﺮﺻﺖ داري ﺧﻮدت رو ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻲ وﮔﺮﻧﻪ‪...‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز وﺳﻮاس زﻣﺎن داري؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﺪ ﭘﻨﺞ ﺛﺎﻧﻴﻪ!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺬاري روي آﻳﻔﻮن ﺗﺎ ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺑﺮادر دوﻗﻠﻮت ﻫﻢ ﺑﺸﻨﻮه!‬
‫از ﺣﺮﻓﺶ ﺟﺎ ﻣﻲ ﺧﻮرم‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻛﻲ ﻫﺴﺘﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ ام ﻧﮕﺮان ﻣﻲ ﺷﻪ و ﮔﻮﺷﻲ رو ﻣﻲ ذاره روي آﻳﻔﻮن‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻳﻪ آﺷﻨﺎ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺪوﻣﺸﻮن؟ ﺷﻮﻫﺮ ﺳﻮم ﻳﺎ ﭼﻬﺎرم ﺧﺎﻧﻢ ﺟﻮن ﻳﺎ ﺷﻮﻫﺮ ﺳﺒﻴﻞ ﻛﻠﻔﺖ ﻧﻨﻪ ﺟﻮن؟‬
‫ﻣﺮد ﺧﻨﺪه ي ﺑﻠﻨﺪي ﺳﺮ داد و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺟﺪﻳﺪت ﭼﻪ ﻃﻮري؟‬

‫ﻋﺼﺒﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ده ﺛﺎﻧﻴﻪ ات ﺧﻴﻠﻲ وﻗﺘﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه اﻳﻦ ﺳﻴﺎه ﺑﺎزي رو ﺗﻤﻮم ﻛﻨﻲ!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ! ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﺎﺷﻲ وﻟﻲ ﻧﻪ دﻳﮕﻪ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻛﻪ ﻛﺎﺑﻮس ﺷﺐ ﻫﺎي اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﺖ رو ﻧﺸﻨﺎﺳﻲ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎﺑﻮس اﺳﻢ ﭘﺴﺮه؟ ﺟﺪﻳﺪ ﻣﺪ ﺷﺪه؟‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻫﻨﻮز ﺣﺲ ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﻲ ﺧﻮدت رو داري ﺳﺮﮔﺮد‪ ،‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم ﺑﻌﺪ از اون ﮔﻠﻮﻟﻪ اي ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺗﻮي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮاﺗﺖ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﺎدﮔﺎري‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺣﺴﻲ ﺑﺮاي ﺷﻮخ ﻃﺒﻌﻲ ﺑﺎﻗﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮﻓﺶ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ دوﺑﺎره ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﻮ؟ ﺧﺐ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ زﺑﻮﻧﺘﻮن ﺑﻨﺪ اوﻣﺪه؟ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﻛﺎﺑﻮس ﺷﺐ ﻫﺎت ﻳﻌﻨﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ راﺗﻴﻦ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوم‪...‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴــــــﻪ؟ ﻫﻨﻮز ﻧﻔﻬﻤﻴﺪﻳﻦ از ﻛﺪوم ﺧﺮاب ﺷﺪه زﻧﮓ زده؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﺧﻮﻧﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮﮔﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ا‪‬؟ ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم از ﺗﻮي ﻣﻐﺎزه ي ﻋﻤﻪ ات زﻧﮓ زده! ﻣﻲ ﮔﻢ از ﻛﺠﺎ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدﻣﻮن!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ داد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼــــﻲ؟ از ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻦ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎره ي ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدت ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﺜﻞ آدم ﺣﺮف ﺑﺰن!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎل ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ اﺳﺖ!‬

‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي واﻗﻌﻲ ﻳﺦ ﻛﺮدم‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اون ﻛﺜﺎﻓﺖ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎدر ﻣﻦ ﺑﻮده؟ ﻋﺼﺒﻲ داد ﻣﻲ زﻧﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺟﻤﻊ ﻛﻦ ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﮕﻲ؟‬

‫ﺑﺎ ﺧﺸﻢ زل زدم ﺑﻬﺶ ﻛﻪ ﺧﻮدش ﻓﻬﻤﻴﺪ ﭼﻪ ﺣﺮﻓﻲ زده!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮﺧﺼﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ دارﻳﻢ ﺷﺪه از ﻛﺎر ﻫﻢ اﺳﺘﻌﻔﺎ ﻣﻴﺪم وﻟﻲ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﭘﻴﺪاش ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺧﻮدم ﺑﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻮدم دﺳﺘﻨﺒﺪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﺰﻧﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮام ﺟﻠﻮي ﭘﺎم ﺑﻪ زاﻧﻮ درﺑﻴﺎد! ﺑﺎﻳﺪ‪...‬‬
‫ﻓﺮﻳﺎد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺣﺮﻓﻢ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧـــــﻪ!‬
‫ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪم! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ اﺻﻼ داد ﻧﻤﻲ زد‪ ،‬اوﻧﻢ ﺳﺮ ﻣﻦ؟؟؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام‪ ،‬دﻳﮕﻪ در ﺑﻪ دري ﺑﺴﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﮕﻲ ﺗﺎ ﺧﻮدش ﭘﻴﺪاش ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺗﺎ اﻻن ﭘﻴﺪاش ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﺟﺎي ﺗﻮ‪ ،‬روي اﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺒﻮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮِ ﻣﻨﻪ؟ ﺑﮕﻮ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻜﺶ‪ .‬آره‪ ،‬ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻨﻪ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ‪ ...‬ﻣﺮگ و ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﻣﻮن اوﻣﺪ ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻨﻪ راﺗﻴﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮور!!!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺟﻮاﺑﻢ رو ﺑﺪه ﻓﺮﻳﺎد ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﺷﻨﻴﺪم‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟‬
‫اﻧﮕﺎر اﺻﻼ ﻳﺎدﻣﻮن رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﻫﻨﻮز ﺗﻮي ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻫﺴﺘﻴﻢ‪ .‬ﻛﻼﻓﻪ دﺳﺘﻲ ﺗﻮي ﻣﻮﻫﺎم ﻛﺸﻴﺪم و ﺑﺎ ﺣﺮص اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن اﺗﺎق ﻣﻦ!‬

‫ﻟﺤﻦ ﺻﺤﺒﺘﺶ‪ ،‬اﺳﺘﻴﻞ ﺑﺪﻧﺶ‪ ،‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻲ روي ﻟﺒﻢ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪ .‬ﺧﺎﻃﺮه ﻫﺎي زﻳﺎدي ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ ﻫﺠﻮم آورد! ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺮﻳﻢ؟‬

‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻞ ﺑﺤﺚ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ و دﻳﮕﻪ ﻫﻴﭽﻲ!‬
‫ﺻﻨﺪﻟﻴﺶ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻫﻞ دادم‪ .‬ﻓﻀﺎي ﺑﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﭘﺮﺳﻨﻞ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺑﺪ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﻨﻮ‬

‫روي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﺸﻨﻴﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ .‬در زدم‪ ،‬ﮔﻔﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ‪ ،‬رﻓﺘﻴﻢ داﺧﻞ! اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺧﺸﻜﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻮﻧﺪم‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻳﻜﻲ از ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ ﺑﮕﻪ ﺗﻮي ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟‬
‫ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺗﻜﺮار‪ ،‬ﻫﻤﺶ ﺗﻜﺮار ﺧﺎﻃﺮه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺒﺮ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ اﻓﺴﺮ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﺗﻮي ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻦ دارﻳﺪ ﺻﺪاي ﻧﺨﺮاﺷﻴﺪه اﺗﻮن رو ﺑﻪ رخ ﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ ﺑﻮد ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و ﺳﺮﮔﺮد ﻛﻪ ﺣﻞ ﺷﺪ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه دﻋﺎ ﻛﻨﻢ ﮔﻨﺪ ﻧﺰﻧﻪ! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﺎﻛﺖ ﻓﻘﻂ زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ و ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲ زد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد!‬
‫ﺑﺎزم ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺧﺸﻚ و ﺑﻲ روح زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ ﻣﻨﻮ رو ﺳﻔﻴﺪ ﻛﻨﻴﺪ؟ ﻫﻨﻮز ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺷﺮوع ﻧﺸﺪه ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي دو ﺳﺎﻟﻪ ﭘﺮﻳﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ؟‬
‫ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻦ‪ ،‬داﻏﻮﻧﻤﻮن ﻧﻜﻦ! وﻟﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻲ ﺧﻴﺎل داﺷﺖ اداﻣﻪ ﻣﻲ داد!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻧﮕﺮاﻧﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ‪!...‬‬

‫ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺣﺮف ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎﻟﺒﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﮕﺮاﻧﻪ؟ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﮕﻲ ﻧﮕﺮان ﭼﻲ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴـــﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﺮان رو ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻦ؟ دوﺑﺎره داره اون اﺗﻔﺎق ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺻﺒﺤﺶ ﻳﺎدﺗﻪ؟ ﺻﺒﺤﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﺷﻮﺧﻲ ﺷﻮﺧﻲ دﻋﻮاﻣﻮن ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ‬

‫ژﺳﺖ ﻣﺴﺨﺮه رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدي داﺷﺘﻲ ﻧﺼﻴﺤﺘﻤﻮن ﻣﻲ ﻛﺮدي‪ ،‬ﻳﺎدﺗﻪ؟ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي دو ﺳﺎﻟﻪ ﭘﺮﻳﺪﻳﻦ ﺑﻪ ﻫﻢ‪ ،‬وﻟﻲ ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﻳﺎدﺗﻪ؟ ﻧﻪ‪،‬‬
‫ﻳﺎدت ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻓﻘﻂ ﻛﺎﺑﻮس ﺷﺐ ﻫﺎي ﻣﻦ و راﺗﻴﻨﻪ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺤﺚ ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي ﺗﻮ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮ ﺑﻪ ﻛﺠﺎ رﻓﺘﻲ؟ ﺑﺎزم ﺗﻮي‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻼﻧﺘﺮي و ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻮﻧﺪ و ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﻣﻬﺮﺑﺎن! ﺗﻮ ﻛﺠﺎ ﺑﻮدي؟ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﺒﻮدي! وﻗﺘﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺖ روي ﻫﻮا ﺑﺎزم ﻧﺒﻮدي!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺒﻮدم؟ ﺗﻮي اﻳﻦ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﻛﻲ ﺣﻤﺎﻳﺘﺘﻮن ﻛﺮد؟ ﻳﻌﻨﻲ ﻓﻘﻂ درد و ﺑﺪﺑﺨﺘﻴﺶ ﻣﺎلِ ﺷﻤﺎ ﺑﻮد؟ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ راﺣﺘﻪ ﺻﺒﺢ از ﺧﻮﻧﻪ ات ﺑﺰﻧﻲ ﺑﻴﺮون ﻳﻚ‬
‫ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ ﺟﺴﺪ زن و دﺧﺘﺮت رو ﺑﺎ ﺟﺴﻢ آﺑﻜﺶ ﺷﺪه ي دو ﺗﺎ ﭘﺴﺮت ﺗﺤﻮﻳﻠﺖ ﺑﺪن‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ راﺣﺖ ﺑﻮد؟ اون ﻳﻪ اﺗﻔﺎق ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻮدم اون‬
‫اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﺎد!‬

‫ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻮاﻧﻢ ﻓﺮﻳﺎد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬اﺗﻔﺎق؟ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ي زﻧﺪﮔﻴﻤﻮن رﻓﺖ رو ﻫﻮا ﻛﺠﺎ ﺑﻮدي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺣﺮﻓﻢ رو اداﻣﻪ داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻲ از ﺗﻮي ﺗﻦ ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ درآوردن؟ دﻗﻴﻖ ﻫﻔﺪه ﺗﺎ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﺠﺪه ﺗﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻜﻴﺶ ﻫﻨﻮز ﺗﻮي ﺗﻦ ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪه‪ .‬اون وﻗﺖ رﻓﺘﻦ ﺗﻮ‬
‫ﻳﻚ اﺗﻔﺎق ﺑﻮد؟ دو ﻣﺎه ﺗﻤﻮم ﺧﺎﻧﻮاده ات ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺷﺪن ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺑﺎد اﻧﺪاﺧﺘﻲ ﺗﻮي ﮔﻠﻮت ﻛﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ دارم و اﻳﻨﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ارﮔﺎن‬
‫ﻓﻼن‪ ،‬ﺳﺮدار ﻓﻼن ﭘﺸﺖ ﻣﻨﻪ و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﻫﻴﭻ ﻏﻠﻄﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻜﻨﻪ‪ ،‬وﻟﻲ ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﻧﺘﻴﺠﻪ اش اﻳﻦ ﺷﺪ ﻛﻪ ﭼﻬﺎر ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﻣﻦ روي اﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺟﺎ‬
‫ﺧﻮش ﻛﺮدم‪ .‬راﺗﻴﻦ اﺳﻢ و ﻫﻮﻳﺘﺶ رو ﻋﻮض ﻛﺮد و ﻓﺮﺷﺘﻪ ي زﻧﺪﮔﻴﻤﻮن‪ ،‬ﻣﺎدرﻣﻮن ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﺮﻳﻦ ﺧﻮاﻫﺮ دﻧﻴﺎ رﻓﺖ زﻳﺮ ﺧﺎك! و ﺗﻮ ﺷﺪي‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ! ارﺗﻘﺎء درﺟﻪ ﮔﺮﻓﺘﻲ‪ ...‬ﺗﻮي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮدن درﺟﻪ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﻧﻪ ﭘﺪر ﺑﻮدن! ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﺑﻬﺘﺮه درﺟﻪ ﻫﺎت رو ﺑﻨﺪازي دور ﭼﻮن دوﺑﺎره اﺷﺘﻮﻛﺎن‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ وﻟﻲ اﻳﻦ ﺑﺎر ﺗﻮ دﻳﮕﻪ ﭘﺪر ﻧﻴﺴﺘﻲ ﻓﻘﻂ ﺳﺮﻫﻨﮕﻲ و ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﻫﻢ ﺳﺮﮔﺮدﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﻳﻪ ﻣﺠﺮم رو ﺑﺎزداﺷﺖ ﻛﻨﻴﻢ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻮم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور و ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺧﻮدﻣﻮن ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺷﻤﺎ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ دوم ﺳﺒﺤﺎن اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻫﺴﺘﻢ از ﺑﺨﺶ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر!‬

‫اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ آزاد ﺑﺎش داد‪.‬‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ از ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه درﺧﻮاﺳﺖ ﻛﺮدم ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻴﺮوﻫﺎﺷﻮن رو ﺑﺮام ﺑﻔﺮﺳﺘﻦ و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ رو ﻛﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ي درﺧﺸﺎﻧﻲ ﻫﻢ دارﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮدﻧﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم ﺑﺎ ﺗﻼش و ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه رو ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎري ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻓﺮاد ﺑﺎ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺗﻤﻮم ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﻴﺪوارم‪ ...‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﭙﺮﺳﻢ اﺗﺎق اﺳﻜﺎن ﻣﻦ و ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻛﺠﺎﺳﺖ ﺗﺎ وﺳﺎﻳﻠﻤﻮن رو ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻛﻨﻴﻢ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺎﻧﺰده ﺗﺎ اﺗﺎق داره ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ ﻳﻚ اﺗﺎق در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻛﻠﻴﺪ اﺗﺎق رو از ﺳﺘﻮان دوم ﺑﺨﺸﻲ ﺑﮕﻴﺮﻳﺪ‪ .‬ﺷﻤﺎره اﺗﺎق ﻫﻢ روش‬

‫ﺣﻚ ﺷﺪه!‬
‫ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮدﻳﻢ و اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ! ﺑﻌﺪ از ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ وﺳﺎﻳﻠﻤﻮن ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ‪ .‬اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ داﺷﺖ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي‬
‫ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد! ﻳﻪ ﻣﺮد ﺟﻮون ﺳﻲ و ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻋﻀﻼت ورزﻳﺪه و ﻗﺪي ﺑﻠﻨﺪ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻫﻢ ﻗﺪ و ﻫﻢ ﻫﻴﻜﻞ ﻣﻦ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺻﻮرﺗﺶ از ﻣﻦ ﺳﻔﻴﺪﺗﺮ ﺑﻮد‬

‫ﭼﻬﺮه ي ﺟﺬاﺑﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﺳﺮﻫﻨﮓ دوﻣﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﻮون ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﻲ اﻃﺮاف ﺑﻮدم ﻛﻪ اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻤﻮن‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬واﺣﺪ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎ ﺷﻤﺎ و ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻌﺮﻓﺖ ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر‪ ...‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور‪ ،‬ﺷﻤﺎ و ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ از‬
‫ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﺑﺸﻪ ﻳﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻫﻤﻜﺎري ﻣﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ ردﻳﺎﺑﻲ و اﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺘﻞ اون اﻓﺴﺮ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﺑﺎ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺧﺐ‬
‫ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت ﺗﻜﻤﻴﻠﻲ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻦ داده ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬اﻻن اﮔﻪ ﺳﻮاﻟﻲ ﻫﺴﺖ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺨﺶ اﻃﻼﻋﺎت و ﺗﺠﺴﺲ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻴﺪ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ اﻟﺒﺘﻪ‪ ،‬از اﻳﻦ ﻃﺮف!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻳﻜﻲ از اﺗﺎق ﻫﺎ و ﺑﻪ اﻓﺴﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اون ﺟﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﻌﺮﻓﻴﻤﻮن ﻛﺮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ي ﮔﺮوه از اﻓﺴﺮﻫﺎي ﻛﺎر ﻛﺸﺘﻪ ي ﺑﺨﺶ ﻫﺎي‬

‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از اﻓﺴﺮﻫﺎ ﻣﭻ ﺷﺪ و ﻟﭗ ﺗﺎﭘﺶ رو روﺷﻦ ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺮم ﻳﻪ ﺑﺎزدﻳﺪ از ﺧﻮﻧﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
‫ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﻤﻠﻴﺎت‪ ،‬ﻳﻚ ﻣﺎه در اﺧﺘﻴﺎرﻣﻮن ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻳﻪ ﺧﻮﻧﻪ ي وﻳﻼﻳﻲ ﺑﺰرگ ﺗﻮي ﺷﻬﺮك ﻏﺮب ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻴﻌﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب و‬

‫دﻳﺪ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﻛﻨﺎرش ﻳﻪ آﻣﻮزﺷﮕﺎه ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻛﻪ ﺑﺮرﺳﻲ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺷﻠﻮغ و ﭘﺮ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑﻮد ﭘﺲ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎ ﻣﺸﻜﻮك ﻧﻤﻲ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬اﻃﺮاف رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدم‪ .‬دورﺑﻴﻦ ﻫﺎ رو ﺗﻮي زاوﻳﻪ ي ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺼﺐ ﻛﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺤﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺸﻪ ﻳﻚ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﭼﻬﺎر ﻃﺒﻘﻪ‬
‫ي ﻣﺴﻜﻮﻧﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻛﻪ ﺑﻪ ﮔﺰارش ﻳﻜﻲ از ﺧﺒﺮﭼﻴﻦ ﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر‪ ،‬از اول اﻳﻦ ﻣﺎه رﻓﺖ و آﻣﺪﻫﺎي ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ در ﻃﺒﻘﻪ ي ﺳﻮم اﻳﻦ آﭘﺎرﺗﻤﺎن در‬

‫ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮده وﻟﻲ ﻣﻮرد ﻣﺸﻜﻮك و ﺷﺨﺺ ﺧﺎﺻﻲ رو ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻛﻨﻦ وﻟﻲ ﭼﻨﺪ ﺷﺐ ﭘﻴﺶ ﻳﻜﻲ از ﻧﻔﻮذي ﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﻣﻮاد ﺑﻬﺸﻮن ﺧﺒﺮ داده‬
‫ﻛﻪ ﻓﺮدا ﺷﺐ ﻳﻚ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﺰرگ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ارﻛﺎن اﺻﻠﻲ ﻳﻜﻲ از ﺑﺎﻧﺪﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻗﺎﭼﺎق ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر در اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ‬
‫ﺷﺮﻛﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪ زدن ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺑﺎ دورﺑﻴﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻟﻮﺳﻲ ﺻﺪام زد‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي رﻓﺘﻢ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎدي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻫﺎن‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮد ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎرﻳﻦ!‬

‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺮﺻﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ اﺳﻤﻢ رو ﺻﺪا ﻧﺰن ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻟﻮس ﺻﺪا ﻧﺰن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اوﻛﻲ‪ ،‬ﺣﺎﻻ اﻳﻨﺎ رو ول ﻛﻦ‪ .‬ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﻟﭗ ﺗﺎﭘﻲ ﻛﻪ روي ﭘﺎش ﺑﻮد رو ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻋﻜﺲ ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ ﺑﻮد از ﻛﺴﻲ ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻴﻤﻮن رو ﺑﻪ آﺗﻴﺶ ﻛﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ رو از ﻛﺠﺎ آوردي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻋﻜﺴﺶ رو دارن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﺑﻂ و ﻧﺎﺷﻨﺎس!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺑﻂ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻧﻪ اﺳﻤﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻫﻮﻳﺘﻲ! از ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻫﻢ ﭘﺮﺳﻴﺪم ﭼﻴﺰ زﻳﺎدي ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ازش درﺑﻴﺎرن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻬﺸﻮن ﻣﻌﺮﻓﻴﺶ ﻛﻨﻴﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﻛﻠﻪ اش رو ﻓﺮو ﻛﺮد ﺗﻮي ﻟﭗ ﺗﺎپ‪ .‬ﻣﻨﻢ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻲ ﻛﻪ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ رﻓﺖ داﺧﻠﺶ‪ .‬در زدم و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ‬

‫ﻣﻮﻧﺪم اﺟﺎزه ي ورود داده ﺷﺪ‪ .‬اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻋﺼﺒﻲ و اﺧﻢ آﻟﻮد ﺑﺎ ﻳﻚ اﻓﺴﺮ ﺧﺎﻧﻮم در ﺣﺎل ﺑﺤﺚ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ اﺧﻤﺎش از ﻫﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد؟‬

‫اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن! اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ درﺑﺎره ي اون ﻋﻜﺲ و راﺑﻂ دارم!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﻮم ﺷﺪن ﺣﺮﻓﻢ اﻓﺴﺮ زن ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ و ﻣﻦ ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪم‪ .‬ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺟﻮون ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ زﻳﺒﺎ ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﻋﻜﺲ ﻫﺎي دﺧﺘﺮﻫﺎي اﻳﺮوﻧﻲ‬

‫ﻗﺪﻳﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻢ و اﺑﺮو ﻣﺸﻜﻲ و ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ و ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎز و ﻟﺐ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر رﻧﮓ ﺧﻮن داﺷﺘﻦ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻗﺮﻣﺰ و اﻟﺒﺘﻪ ﻏﻨﭽﻪ! وﻟﻲ اﻧﮕﺎر ﻟﺒﺎس ﻓﺮم‬
‫و ﭼﺎدرش ﺑﺮاش ﺑﺰرگ ﺑﻮد ﭼﻮن ﺗﻮش ﻳﻪ ﺟﻮراﻳﻲ ﮔﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ دﻳﺪ زدﻧﻢ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪ‪ .‬دوﺑﺎره ﺧﺸﻚ و ﺳﺮد ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺎﻗﻲ ﻫﻤﻜﺎران ﻫﻢ در ﺟﺮﻳﺎن ﺑﺎﺷﻦ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺟﻠﺴﻪ ي ﻣﻌﺎرﻓﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎﺳﺖ و ﺑﺮرﺳﻲ اﻗﺪاﻣﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﻧﺠﺎم دادﻳﻢ و ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ دو ﺗﺎ از ﭘﻠﻴﺲ‬
‫ﻫﺎي ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻗﺮاره ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻛﻤﻜﻤﻮن ﻛﻨﻦ ﺑﺎﺷﻴﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺎ اﺟﺎزه!‬
‫اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ اون دﺧﺘﺮ از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ داغ ﻛﺮده ﺑﻮدم‪ .‬ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻌﺪ ﻳﻜﻲ از‬

‫ﮔﺮوﻫﺒﺎن ﻫﺎ ﺧﺒﺮ داد ﻛﻪ اون دو ﺗﺎ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ اوﻣﺪن و ﻳﻜﻲ رﻓﺖ ﺧﺒﺮش رو ﺑﻪ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ داد‪ .‬ﺳﺒﺤﺎن ﺑﺎ اون اﻓﺴﺮ دﺧﺘﺮ از اﺗﺎق اوﻣﺪﻧﺪ ﺑﻴﺮون‪ .‬دﺧﺘﺮه‬
‫اﺧﻤﺎش ﺗﻮي ﻫﻢ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺳﺒﺤﺎن ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي رﻓﺖ ﺳﻤﺖ اون دو ﺗﺎ ﻣﺎﻣﻮر و ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮد و ﺑﻬﺸﻮن ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ‬
‫ﻫﻤﻪ رو ﺻﺪا زد و ﮔﻔﺖ ﺗﻮي ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺟﻤﻊ ﺑﺸﻴﻢ‪ .‬وﻗﺘﻲ اﻓﺴﺮا ﺟﻤﻊ ﺷﺪن ﻳﻪ ﭼﻴﺰي در ﺣﺪود ﺳﻲ ﻧﻔﺮ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎن اول از ﺣﻀﻮرﻣﻮن ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮد‬
‫و دوﺑﺎره ﺑﻪ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﻫﺎ ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ‪ .‬دو ﺗﺎ ﻣﺮد ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﺳﻲ ﺳﺎﻟﻪ ﻫﺮ دو اﺧﻤﻮ و ﺟﺪي ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي اﺳﭙﺮت و ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎن ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ‬
‫اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺧﻮدﻣﻮن رو ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺟﻠﺴﻪ ي ﻣﻌﺎرﻓﻪ رو ﺷﺮوع ﻛﺮد‪ .‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ درﺟﻪ ي اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ از ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻴﺸﺘﺮ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ‬
‫ﺑﺒﻴﻨﻢ درﺟﻪ ي اون دﺧﺘﺮه ﭼﻴﻪ؟ وﻟﻲ اون ﺳﺎﻛﺖ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و دﺳﺘﺎش رو ﺗﻮي ﻫﻢ ﻗﻔﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﺳﺮ آﺳﺘﻴﻨﺎش رو دﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﻳﻴﻦ و اﺧﻢ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي روي ﻟﺒﻢ ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﭼﺮﺧﻮﻧﺪم ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ‪ ،‬داﺷﺖ ﺑﺎ اﺧﻢ ﺑﻪ دﺧﺘﺮه ﻧﮕﺎه ﻣﻲ‬

‫ﻛﺮد‪ .‬ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺧﻮدم رو ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮور از ﺑﺨﺶ داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻣﻦ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﺑﻪ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﺧﻮش آﻣﺪ ﮔﻔﺖ و ﺧﻮدش رو ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه از داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﭘﺲ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻣﺘﺮﺟﻢ ﻧﺪارﻳﻢ!‬

‫ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪي ﻫﻢ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪ ﺗﺎ رﺳﻴﺪ ﺑﻪ اون دﺧﺘﺮ! ﺟﺎي ﺗﻌﺠﺐ داﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ اﻓﺴﺮ ﺧﺎﻧﻮم داﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ اوﻧﻢ ﻫﻤﻴﻦ دﺧﺘﺮه ﺑﻮد‪ .‬از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺻﺪاي ﻧﺎزﻛﻲ ﺑﻪ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻫﺴﺘﻢ از ﺑﺨﺶ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر!‬

‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن درﺟﻪ و ﻓﺎﻣﻴﻠﺶ اﺑﺮوﻫﺎم ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد رﻓﺖ ﺑﺎﻻ‪ .‬از ﻧﻈﺮ درﺟﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮد و اﻟﺒﺘﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﻧﺴﺒﺘﻲ ﺑﺎ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﻫﻨﻮز اﺧﻤﺎش‬
‫ﺗﻮي ﻫﻢ ﮔﺮه ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻪ ﺣﺴﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ اﻧﮕﺸﺘﻢ رو ﺑﻜﺸﻢ ﺑﻴﻦ اﺑﺮوﻫﺎش و ﺑﮕﻢ اﺧﻢ ﻧﻜﻦ ﻧﺎزﻧﻴﻦ ﻣﻦ! از ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي‬
‫ذﻫﻨﻢ ﺗﻜﺮار ﻛﺮدم ﺧﺸﻜﻢ زد‪ .‬ﺣﺴﺎﺑﻲ از دﺳﺖ ﺧﻮدم ﻛﻼﻓﻪ ﺷﺪم‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺒﺤﺎن دﺳﺖ از ﺧﻮد درﮔﻴﺮي ﺑﺮداﺷﺘﻢ‪ .‬ﺳﺒﺤﺎن اﺷﺎره اي ﻛﺮد ﺑﻪ ﻛﻨﺎر‬
‫دﺳﺘﺶ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﺸﻮن ﺳﺮﮔﺮد ﺟﻮزف ﭘﺎﺗﺮه ﻻ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺳﺮوان ادواردو ﺗﺮه زي! ﻛﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﻪ ﻣﺎ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﻦ اﻳﻦ دو اﻓﺴﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﺘﻞ‬
‫ﻫﻤﻜﺎرﺷﻮن ﻛﻪ ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎي اﻣﻦ ﺳﻔﺎرت اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ رخ داده و ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ اي ﻛﻪ از ﺳﻤﺖ ﻣﺮز ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺑﻪ اﻳﺮان وارد ﺷﺪه اﺟﺎزه ي دﺧﺎﻟﺖ در اﻳﻦ‬
‫ﭘﺮوﻧﺪه رو دارﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﻫﺮ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﺣﺘﻲ ﻛﻮﭼﻜﺘﺮﻳﻦ ﻣﻮارد رو در اﺧﺘﻴﺎرﺷﻮن ﻗﺮار ﺑﺪﻳﻦ و ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮاي راﺣﺘﻴﺸﻮن اﻓﺴﺮاﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﻠﻂ ﺑﻪ‬

‫اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﻦ ﻣﻤﻨﻮن از ﻫﻤﻜﺎري ﺷﻤﺎ!‬

‫ﺑﻌﺪ رو ﻛﺮد ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﮔﻔﺘﻨﺪ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ درﺑﺎره ي راﺑﻂ ﻣﺮﻣﻮز ﻣﺎ دارﻧﺪ راﺑﻄﻲ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﻋﻜﺲ ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ ازش در اﺧﺘﻴﺎر دارﻳﻢ!‬

‫ﺑﻌﺪ اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻟﻄﻔﺎ ﺷﺮوع ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬راﺑﻂ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي! ﻣﺘﻮﻟﺪ ‪1358‬ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻞ رﺷﺘﻪ ي ﻣﻬﻨﺪﺳﻲ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮ از داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻳﻜﻲ از ﭘﺴﺮﻫﺎي‬
‫ﺳﺮﻣﺎﻳﺪار ﻣﻌﺮوف ﻣﻨﻮﭼﻬﺮ وزﻳﺮي ﻛﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺗﻮي ﻳﻚ ﺣﺎدﺛﻪ ي ﺗﻴﺮاﻧﺪازي در ﻣﺤﻞ ﻛﺎرش ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه! اﻳﻦ ﻓﺮد ﺗﺎزه ﺑﻪ اﻳﺮان ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‪.‬‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﺧﺒﺮي ﻛﻪ ازش دﺳﺘﮕﻴﺮﻣﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻗﺎﻣﺖ ﻳﻜﺴﺎﻟﻪ اش در ﺷﻬﺮ ر‪‬م اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﺳﺖ! در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻬﺮاﻧﻪ‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﺗﻤﺎس ﺛﺒﺖ ﺷﺪه‬
‫ازش ﺗﻤﺎﺳﻲ ﺑﻮده ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻣﻨﻄﻘﻪ ي دو و داﻳﺮه ي ﺟﻨﺎﻳﻲ داﺷﺘﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﻮن ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻛﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ي ﻗﺘﻞ ﭘﺪرش در ﺟﺮﻳﺎن ﺑﻮده!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻤﺎﺳﺶ ﺛﺒﺖ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﻴﺮ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﺗﻤﺎس ﺧﻮﻧﻪ ي ﻳﻜﻲ از ﭘﺮﺳﻨﻞ ﻛﻼﻧﺘﺮﻳﻪ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٠٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﺑﺮرﺳﻲ ﻗﺘﻞ ﭘﺪرش ﺑﻮده!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر‪ ،‬ﺧﺐ اﻃﻼﻋﺎت دﻳﮕﻪ اي ﻫﻢ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﻣﻦ و ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺳﺮوان ﺑﻮدﻳﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻤﻚ ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ‬
‫ﻗﺎﺗﻞ ﭘﻴﺪا ﻧﺸﺪ و ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي اون ﭘﺮوﻧﺪه ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺖ از ﻗﺎﺿﻲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺗﺎ ﺧﻮد ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺗﺎوان ﺳﺨﺘﻲ دادﻧﺪ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ‪،‬ﺣﺎﻻ اون ﺟﺮﻳﺎن ﻳﺎدم اوﻣﺪ‪ .‬ﭘﺲ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ اﻻن در ﭘﻮﺷﺶ ﻳﻚ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﻲ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺣﺘﻤﺎﻻ!‬
‫اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻢ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ اﻻن وﻗﺖ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻓﺮدا ﺷﺐ رو ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪم‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ ﻓﺮدا ﺷﺐ ﺟﺸﻨﻲ‬
‫در راﻫﻪ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻫﻢ دﻋﻮﺗﻴﻢ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ ﻓﻘﻂ ده ﻧﻔﺮﻣﻮن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﻤﺎن و ﭘﻨﺞ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر‪ .‬ﺧﺒﺮﭼﻴﻦ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ اﻳﻦ ﻳﻚ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻴﻪ وﻟﻲ ﺑﻌﺪ‬
‫از اﺗﻤﺎم ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻗﺮاره ﻳﻚ ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ ي ﺑﺰرگ ﻫﺮوﺋﻴﻦ ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از اﻓﺮاد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻫﻤﻴﻦ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﺑﻂ و ﻓﺮد ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﻣﺎ ﻛﻪ‬

‫ﻣﻀﻨﻮن ﺑﻪ ﻗﺘﻞ اﻓﺴﺮ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ و ﻳﻜﻲ از اﻓﺮاد ﺑﺎﻧﺪ ﺧﻔﺎش ﺷﺐ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺴﺘﻌﺎر اودﻳﺴﻪ ﻛﻪ ﻗﺮاره ﭘﻮل ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ رو ﺗﻬﻴﻪ ﻛﻨﻪ‪ ،‬در اﻳﻦ ﺟﺸﻦ‬
‫ﺷﺮﻛﺖ دارﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﻛﺎر ﻣﺎ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺷﺐ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان و ﺗﺤﺖ ﻫﻴﭻ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﻧﺒﺎﻳﺪ درﮔﻴﺮي ﺻﻮرت ﺑﮕﻴﺮه اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﻤﺎن ﻣﻴﺮن ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺒﻴﻪ‬
‫ﻛﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﺷﺮوع ﻛﺮد ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺪن اﺳﺎﻣﻲ‪ .‬ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺟﺰء ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺎ ﺑﻮدﻳﻢ و در آﺧﺮ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻜﻲ اﺳﻢ اون ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ رو ﻫﻢ ﺧﻮﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫ﻣﻬﻤﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﺪارك دﻳﺪﻳﻢ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﻓﺮدا ﺷﺐ ﻫﻴﭻ ﻧﻮع ﺳﻼح ﺳﺮد ﻳﺎ ﮔﺮم ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻤﺮاﻫﺘﻮن ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﻳﻚ ﻧﺎﺧﻦ ﮔﻴﺮ‪ .‬ﭘﺲ‬

‫ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺸﺐ اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎﺗﻮن رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺑﺪﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻜﻨﻴﺪ!‬

‫ﻫﻤﻪ ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ و اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺧﺘﻢ ﺟﻠﺴﻪ رو اﻋﻼم ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه اﻧﮕﺎر ﻛﻮه ﻛﻨﺪم ﻓﻘﻂ ﺧﺪا ﻛﻨﻪ ﻓﺮدا ﺷﺐ ﻳﻪ ﺷﺎم درﺳﺖ و ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺑﺨﻮرﻳﻢ ﻏﺬاي اﻣﺸﺐ ﻛﻪ ﻋﺪس ﭘﻠﻮﺋﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬از ﻛﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از اون ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻮش ﻛﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن رو ﺑﺮداﺷﺘﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻛﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻛﻪ ﻧﺪاري ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻮن ﺧﺎﻟﻲ ﺑﺨﻮري!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﻜﺎل ﻧﺪاره اﻻن اﺷﺘﻬﺎ ﻧﺪارم!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻪ ﻛﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺻﺪام زد‪ .‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ زﺣﻤﺘﻲ ﺑﺮات داﺷﺘﻢ ﺳﺮﮔﺮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺘﻮر ﺑﺪﻳﻦ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻜﺎرت ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻗﺮاره ﻓﺮدا ﺷﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﻫﺎت ﺑﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﻴﺎد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺣﺮف ﻣﻦ ﺳﻔﺎرش و ﺧﻮاﻫﺶ ﻧﻴﺴﺖ‬
‫ﺑﻠﻜﻪ دﺳﺘﻮره ﺳﺮﮔﺮد‪ ،‬ﻓﺮدا ﺷﺐ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺘﻴﻦ ﺑﻴﺮون ﺗﺎ زﻣﺎن ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ اﮔﻪ ﻳﻪ اﺧﻢ ﺑﻴﻦ اﺑﺮوﻫﺎي ﺳﺮوان ﺑﻴﻔﺘﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺷﻐﻠﺖ‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻮد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬اﻧﺘﺨﺎﺑﺖ ﻛﺮدم ﭼﻮن ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﺎر و ﻫﺪﻓﺖ ﻫﺴﺘﻲ ﭘﺲ‪ ،‬ﻓﺮدا ﺷﺐ در ﻧﻘﺶ ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻦ راﺋﻴﺘﻲ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ‬
‫در ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺣﻀﻮر ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﻛﻨﻲ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎرم‪...‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬اﻻن ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ رﺳﻢ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻟﻄﻔﺎ ﺑﻴﺎﻳﻦ داﺧﻞ ﺣﻴﺎط!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫از دﻳﺮوز و ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻬﻢ رﻳﺨﺘﻪ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﺧﻮدش ﺧﺒﺮ داره ﻳﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ اﻓﺴﺮﻫﺎ وﻗﺖ ﺧﻮﻧﺪن اﺳﺎﻣﻲ ﺑﺮاي ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ آرزوي‬
‫ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﻛﺮدﻧﺪ ﺟﺰ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز زل زد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ! ﻫﺮ ﺟﺎ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﻢ وز وز ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﻣﺮوزم ﻳﻜﻲ از‬
‫ﮔﺮﻳﻤﻮرﻫﺎي ﺳﻴﻨﻤﺎ اوﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻗﻴﺎﻓﻪ و دادن ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ اﻣﺸﺐ ﺑﭙﻮﺷﻴﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از اﻓﺴﺮﻫﺎ درﺑﺎره ي‬

‫ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ و اﻣﻜﺎن ﻓﺮار اﺣﺘﻤﺎﻟﻲ از ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن روي ﻧﻘﺸﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد؟‬

‫ﺑﺎ دﻳﺪﻧﺶ ﻳﺎدم اﻓﺘﺎد ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻦ ﺑﻮده ﺑﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬آخ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻓﻜﺮم ﭘﻴﺶ ﻧﻘﺸﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺑﻮد‪ ،‬اوﻣﺪم ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن!‬
‫اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون‪ ،‬ﻣﻨﻢ دﻧﺒﺎﻟﺶ رﻓﺘﻢ‪ .‬رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﺣﻴﺎط ﭘﺸﺘﻲ ﻛﻪ دﻳﺪي ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن رو ﺑﻪ رو ﻧﺪاﺷﺖ و روي ﻳﻜﻲ از ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎزم ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺑﺎﺑﺖ ﺗﺎﺧﻴﺮ‪ .‬ﺑﻨﺪه در ﺧﺪﻣﺘﻢ!‬
‫ﺳﺮش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﮕﺎري ﻣﻌﺬب ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ و زﻳﺮ ﭼﺸﻢ ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ رو زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﺰي ﺷﺪه ﺳﺮوان؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻠﻪ‪ .‬ﻣﻦ ﻳﻪ ﺳﻮال ازﺗﻮن داﺷﺘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺳﺮش رو آورد ﺑﺎﻻ وﻟﻲ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻧﻤﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺴﺎرت ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ وﻟﻲ ﻳﻪ ﺳﻮال ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﺼﻮﺻﻲ داﺷﺘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻦ در ﺧﺪﻣﺘﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﺗﻨﺪ و ﺳﺮﻳﻊ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن! ﺷﻤﺎ رﻗﺺ ﺗﺎﻧﮕﻮ ﺑﻠﺪﻳﻦ؟‬

‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺮم رو آوردم ﺑﺎﻻ و زل زدم ﺑﻬﺶ‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﮔﻞ رز ﺳﺮخ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﻮ از ﺧﺠﺎﻟﺖ‬
‫ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺎش رو ﺟﻤﻊ ﻛﺮده ﺑﻮد اﻧﮕﺎر ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ اﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ رو ﮔﻔﺘﻪ! ﺟﺎ ﺧﻮردم وﻟﻲ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ اﻣﺸﺐ؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آروم و ﻟﺮزوﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ ﻻزم ﻧﺒﺎﺷﻪ وﻟﻲ اﮔﻪ ﻻزم ﺷﺪ ﻳﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اي ﺟﻮر ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ از زﻳﺮش در ﻣﻲ رﻳﻢ‪ .‬ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺳﺒﺤﺎن‪ ...‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﻬﺘﻮن ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاي راﺣﺘﻲ در ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ اﻣﺸﺐ ﻣﺤﺮم ﺑﺸﻴﻢ؟‬

‫ﻫﻨﮓ ﻛﺮدم ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼــــــﻲ؟‬
‫از ﻓﺮﻳﺎدم ﺗﺮﺳﻴﺪ و رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ و ﺧﻮدش رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن‪ .‬اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ درﺑﺎره ي ﺑﻌﻀﻲ از ﻛﺪﻫﺎي ﺣﻔﺎﻇﺘﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﻮد وﻟﻲ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﺰدﻳﻜﺸﻮن ﻛﻪ رﻓﺘﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺣﺎﻟﺘﻢ‪ ،‬اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﺑﺎز ﻫﺎﭘﻮ ﺷﺪي راﺗﻴﻦ؟‬

‫اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا اﺧﻢ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﺪ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻣﻦ‪ .‬ﻫﻢ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻫﻢ ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻳﺎ ﺳﺮوان ﻛﻪ دﻧﺒﺎﻟﻢ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ ،‬رﻓﺘﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق‪ .‬ﻋﺼﺒﻲ ﭘﺎم رو ﺗﻜﻮن ﻣﻲ دادم‪ .‬ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻫﻢ ﮔﻮﺷﻪ ي اﺗﺎق واﻳﺴﺎده‬

‫ﺑﻮد و ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎز اﺧﻢ داﺷﺖ و ﺳﺮش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬در اﺗﺎق ﺑﺎز ﺷﺪ و اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﭼﻴﺰي ﺷﺪه ﺳﺮﮔﺮد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﭙﺮﺳﻢ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮاره ﺷﻤﺎ و ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان زوج ﺟﻮان وارد ﮔﺮوه ﺑﺸﻴﻦ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻘﺪﻣﺎت ﻛﺎر آﻣﺎده ﺑﺸﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ از اﻓﺴﺮﻫﺎ رو اﻧﺘﺨﺎب ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ ﻧﻴﺮوي زﺑﺪه ﺗﻮي ﮔﺮوﻫﺘﻮن ﻫﺴﺖ؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد اﻳﻦ ﻳﻪ ﺧﻮاﻫﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻪ دﺳﺘﻮره‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻣﺠﺎزاﺗﺶ ﭼﻴﻪ؟ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺧﺮﺟﺶ ﻳﻪ اﻣﻀﺎﺳﺖ ﭘﺎي ﺑﺮﮔﻪ ي ﺧﻠﻊ درﺟﻪ ات!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﺑﻪ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻧﺪارم وﻟﻲ اﻳﻦ دﺳﺘﻮر ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ رو ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻢ؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼــــــﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ در ﺟﺮﻳﺎن ﻧﺒﻮدﻳﻦ؟‬
‫اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ رو ﺑﻪ ﺳﺮوان ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺣﺮﻓﺖ رو زدي؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻤﻪ و ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻫﻴﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪ ي ﺣﺎﺷﻴﻪ اي ﺗﻮي ﻛﺎرم ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﺬاره ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه اﻳﻦ ﻛﺎر رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﻢ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻦ‬
‫ﺑﺎش ﻫﺮ ﻛﺲ دﻳﮕﻪ اي از اﻓﺴﺮﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻮد اﻳﻦ درﺧﻮاﺳﺖ رو داﺷﺘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮوان اﮔﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﻮي ﻣﻬﻤﻮﻧﻴﻪ ﻛﻪ ﺑﻨﺪه ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﻗﻮل ﻣﻴﺪم ﺑﺮﺧﻮردي ﺻﻮرت ﻧﮕﻴﺮه!‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺪي؟ ﻛﺪوم زن و ﺷﻮﻫﺮي ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺎ دﻋﻮت ﺑﺸﻦ و ﺧﺎﻧﻮﻣﻪ ﺑﺎ روﺳﺮي و ﺷﺎل و ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﺎﺷﻪ و ﻣﺮده ﺑﺎ‬
‫ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﭼﻨﺪ ﻣﺘﺮي از اون‪ .‬ﺣﺮف زدﻧﺶ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ‪ ،‬ﺣﺮﻛﺎت ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ؟ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﮔﺮد اﮔﻪ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﺮﻳﺪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻴﺪ اﺷﺘﻮﻛﺎن‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺎﻣﻲ ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﻮن اﻃﻤﻴﻨﺎن ﺻﺪ درﺻﺪ ﻣﻴﺪم ﻛﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ رﺋﻴﺲ اﺻﻠﻲ ﻫﻤﻮن اﺷﺘﻮﻛﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭘﺲ دﻳﮕﻪ دﻳﺪ زدن و رﻓﺘﻦ و ﺧﻄﺮ ﻛﺮدن‬

‫ﻧﺪاره‪ .‬اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺎ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﻪ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻴﺰﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻬﻤﻮن ﻫﺎي اﺻﻠﻲ رو ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ اش ﻧﮕﻪ ﻣﻲ داره ﭘﺲ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
‫زن و ﺷﻮﻫﺮي ﻛﻪ از ﻣﻬﻤﻮن ﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺗﻮي ﻳﻚ اﺗﺎق ﺟﻠﻮي دو ﺗﺎ دورﺑﻴﻨﻲ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻧﻈﺎره ﮔﺮ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي‬

‫اون ﺟﺎ ﭼﻪ راه ﺣﻠﻲ ﻫﺴﺖ؟ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﺳﺮﻳﺎل ﻫﺎي آﺑﻜﻲ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﺎل و ﻣﺎﻧﺘﻮ روي ﺗﺨﺖ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﺖ و ﺷﻠﻮار روي ﻛﺎﻧﺎﭘﻪ؟ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﻲ دوﻧﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻔﻮذي ﺑﻮدم‪ ،‬اﻓﺮادي ﻛﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺷﺮﻛﺖ دارﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻲ ﺑﻨﺪ و ﺑﺎر و ﻫﺮزه ﺑﺎﺷﻦ ﭘﺲ ﻳﻌﻨﻲ وﻗﺘﻲ وارد اون‬
‫ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ و اون اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺷﺪي اﻧﺘﻈﺎر اﻳﻨﻮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻋﺖ دو ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺎن ﺗﻮي اﺗﺎﻗﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺸﻦ ﺧﻮاﺑﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ! ﺳﺮﮔﺮد اﻧﺘﺨﺎب‬

‫ﺷﺪﻳﻦ ﭼﻮن ﺑﺮاي ﻳﻚ ﻣﺮد‪ ،‬ﺟﺬاب و ﻋﺎﻟﻲ ﻫﺴﺘﻴﻦ ﭘﺲ زن ﻫﺎي ﻫﻮس ﺑﺎزي ﻛﻪ ﭘﺎي ﺛﺎﺑﺖ اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﻫﻮش و ذﻛﺎوت زﻧﺎﻧﻪ ﺷﻮن‬
‫در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺬاﺑﻴﺖ ﻳﻚ ﻣﺮد ذﻫﻨﺸﻮن رو ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﺧﻴﻠﻲ راﺣﺖ در اﺧﺘﻴﺎرت ﺑﺬارن و ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺎ زن ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺳﺘﻮن ﺛﺎﺑﺖ اﺧﺒﺎر و‬
‫زد و ﺑﻨﺪﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻣﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪم ﭼﻮن زﻳﺒﺎﻳﻲ ﺗﻮي ﭼﻬﺮه ام ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ رو ﺟﺬب ﻛﻨﻪ و اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺨﻠﻴﻪ ي اﻃﻼﻋﺎت ﻣﺮدان ﭘﺴﺖ و‬
‫ﻓﺮوﻣﺎﻳﻪ! درﺑﺎره ي رﻗﺺ ﺗﺎﻧﮕﻮ ﻛﻪ ﺑﻬﺶ اﺷﺎره ﻛﺮدم‪ ،‬اون ﺟﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﺴﻲ ﺗﻮي ﭘﻴﺴﺖ رﻗﺺ ﻫﻤﺮاﻫﺶ رو ﺑﺎﻫﺎت ﻋﻮض ﻛﺮد ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ دو ﺣﺎﻟﺖ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ ﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي رﻗﺺ ﺑﺎﺷﻪ ﻳﺎ ﺑﺮاي ﺷﺒﺶ‪ ...‬ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﻳﻪ ﺳﺮﮔﺮد و ﺟﺪا از اون ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻏﻴﺮت آرﻳﺎﻳﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻏﻴﺮﺗﺖ اﺟﺎزه‬
‫ﻧﻤﻴﺪه ﻫﻤﭽﻴﻦ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺸﻪ و اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺖ و واﻛﻨﺶ ﺷﻤﺎ ﺣﺘﻲ اﮔﻪ در ﺣﺪ ﻳﻚ اﺧﻢ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻳﻚ اﺷﺘﺒﺎه! اون ﺟﺎ ﻣﻲ ﺷﻪ زﻧﮓ ﺧﻄﺮ‬
‫ﺑﺮاي ﻟﻮ رﻓﺘﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﺳﻪ ﺳﺎل ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ روش زﺣﻤﺖ ﻛﺸﻴﺪه و ﻳﻚ ﺳﺎل ﻣﻦ وﻗﺖ روش ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎم روزﻫﺎ و ﻣﺎه ﻫﺎ ﺑﺮاي ﺑﻪ دام‬

‫اﻧﺪاﺧﺘﻦ اﻓﺮادي ﻛﻪ ﻓﻘﻂ اﺳﻢ آدﻣﻲ رو ﻳﺪك ﻣﻲ ﻛﺸﻦ! ﺣﺎﻻ دﻟﻴﻞ ﻣﻨﻮ ﺑﺮاي اون ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺳﺎده ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺑﺎ ﺳﺮي ﺑﺎﻻ و ﭼﺸﻤﺎﻧﻲ ﻣﺼﻤﻢ ﺣﺮف ﻫﺎش رو زد‪ .‬ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪم ﺗﻮي اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺧﺪﻣﺘﻢ ﻫﻤﭽﻴﻦ دﺧﺘﺮي ﻧﺪﻳﺪه ﺑﻮدم‪ .‬ﻣﻐﺰم ﻫﻨﮓ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ رو ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﻏﺮور داﺷﺖ ﺑﻪ ﺧﻮاﻫﺮش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﻳﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﺑﮕﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ رو ﻣﻲ ﺧﻮﻧﻴﺪ ﻳﺎ وﻗﺖ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ؟‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭘﻨﺠﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻣﻦ ﻗﺒﻮل ﻧﺪارم ﭼﺮا ﻫﻤﺶ ﺗﻮ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬

‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﻏﻠﻴﻈﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام زوج داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺪي ﺣﺎﺿﺮم ﺟﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻋﻮض ﻛﻨﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮدي ﻣﻦ اﻓﻠﻴﺞ ﺑﻪ ﭼﻪ درد ﺗﺎﻧﮕﻮ رﻗﺼﻴﺪن ﻣﻲ ﺧﻮرم!‬

‫از ﺣﺮﻓﺶ ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮدم ﻳﺦ زد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ؟؟؟‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ اﻋﺘﺮاض ﻛﻨﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ --‬رﺑﻄﻲ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﺗﻮ ﻧﺪاره ﺗﻮ ﻫﻢ ﺟﺰء ﻣﻬﻤﻮن ﻫﺎي اﺻﻠﻲ ﻫﺴﺘﻲ ﭘﺲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ي ﻣﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﻣﻬﻢ ﺑﺎﺷﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺎم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﻮرﺗﻤﻮن ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ وﻟﻲ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎﻣﻮن ﭼﻲ؟ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن اﻳﻦ ﻫﻤﻪ اﺣﻤﻖ ﺑﺎﺷﻪ و ﻣﻦ رو ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺒﻴﻨﻪ و ﺷﻚ ﻧﻜﻨﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻨﺘﺮل از راه دور!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬وﻟﻲ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ راﺿﻲ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﺗﻮي ﻧﻔﻮذ و ﺗﺨﻠﻴﻪ ي اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻬﺘﺮﻳﻨﻲ‪ .‬ﺳﺮوان ﻳﺎ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﻛﺎﻣﭙﻴﻮﺗﺮﻫﺎي اوﻧﺎ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي اوﻧﻢ ﻳﻪ ﻧﻘﺸﻪ دارم‪ ،‬ﭼﻤﺪون ﺟﺎدوﻳﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﻳﻜﻲ رﻓﺘﻪ ﺑﺮام ﺑﻴﺎرﺗﺶ! راﺳﺘﻲ ﺗﻮ ﭼﺮا اﻳﻨﺠﺎﻳﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻛﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻪ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮه ﻧﺎﻫﺎرت رو ﻛﻪ ﻛﻮﻓﺖ ﻛﺮدي ﺧﻮاب ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻧﺪاري ﭘﺲ ﺑﺮو ﺣﻤﻮم دﻳﮕﻪ‪ .‬ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﻋﺎﻗﺪ ﻣﻴﺎد!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎدي ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟ ﺧﺪاﻳﻲ ﺑﺪت ﻣﻴﺎد ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﺑﺎ وﻗﺎر‪ ،‬ﺳﻨﮕﻴﻦ‪ ،‬زﻳﺒﺎ‪ ،‬ﺟﺬاب و ﻛُﭙﻲ ﺧﻮدت ﺳﺮﺗﻖ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﻪ ﻣﺪت ﻳﻚ ﻣﺎه ﻣﺤﺮم ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻧﺎراﺣﺘﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻢ ﻧﺎراﺣﺖ‪ ،‬ﻫﻢ ﮔﻴﺞ و از ﻫﻤﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ دﻟﻮاﭘﺴﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ ﻛﻨﺎر اﮔﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاي ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﻴﻔﺘﻪ ﭼﻲ! ﺟﻮاب ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﭼﻲ ﺑﺪم؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ راه داره ﺗﺎ ﻫﻴﭻ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﺑﺮاش ﻧﻴﻔﺘﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ راﻫﻲ؟‬
‫ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎت در آﻏﻮش ﭘﺮ ﻣﻬﺮ ﺧﻮدت ﻧﮕﻬﺶ داري!‬
‫اوف از دﺳﺖ اﻳﻦ! آدم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﻫﻴﺰ ﻣﻤﻠﻜﺘﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدﺗﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻢ ﺻﺪاي در اﺗﺎق اوﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺳﺮﮔﺮد‪ ،‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ و ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن‪ ،‬اﻻن ﻣﻲ رﺳﻴﻢ ﺧﺪﻣﺘﺸﻮن!‬

‫رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺷﻴﻄﻮن ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﺎز ﭼﻪ ﻧﻘﺸﻪ اي ﺑﺮام ﻛﺸﻴﺪن!‬
‫ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم و دوﺗﺎﻳﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ .‬در زدم‪ ،‬اﺟﺎزه ورود داد‪ .‬رﻓﺘﻴﻢ داﺧﻞ و اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬راﺣﺖ ﺑﺎﺷﻴﻦ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺑﺸﻴﻨﻴﺪ!‬
‫اﺷﺎره ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﺮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺗﺎ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﻛﻨﺎرم ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﺻﺪاي در اﺗﺎق ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺗﻮ!‬
‫در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ اﺷﺎره ي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺳﺮوان ﻫﻢ اوﻣﺪ دﻟﻴﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺻﺪاﺗﻮن زدم رو ﻣﻲ ﮔﻢ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﭼﻨﺪ ﻧﻜﺘﻪ ي ﻧﻬﺎﻳﻲ و اﺻﻠﻲ رو ﺑﻬﺘﻮن ﻳﺎدآوري ﻛﻨﻢ‪ .‬اول اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ‬
‫از اﻓﺴﺮﻫﺎ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭼﻴﺰي از ﺟﺮﻳﺎن ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺑﺪوﻧﻪ و ﻣﻦ ﺣﻀﻮر ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ رو در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﺑﺮاﺷﻮن ﻳﻪ ﺟﻮري ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺎور ﻛﺮدم‪ .‬دوم ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه‬
‫از ﺣﻀﻮر در اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت و ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ وﺿﻌﻴﺘﺸﻮن و اﺣﺘﻤﺎل اﻳﻦ ﻛﻪ اﻣﺸﺐ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺸﻪ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻫﺎﺷﻮن دﺳﺘﺮﺳﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﺪ‪ ،‬اﻣﺘﻨﺎع ﻛﺮدﻧﺪ‬

‫وﻟﻲ وﺳﺎﻳﻠﻲ ﺑﺮاي ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ از ﺳﺮوان و ﺷﻤﺎ ﺳﺮﮔﺮد در اﺧﺘﻴﺎرﺗﻮن ﻗﺮار ﻣﻴﺪن‪ .‬ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﮔﺮﻳﻤﻮر ﺑﺎﻗﻲ اﻓﺴﺮﻫﺎ رو داره آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻪ زﻣﺎن ﻛﻤﻲ‬
‫دارﻳﻢ ﺳﺮﮔﺮد‪ .‬ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺎﺿﺮ و ﻣﺮﺗﺐ و ﻟﺒﺎس ﭘﻮﺷﻴﺪه زﻳﺮ دﺳﺖ ﮔﺮﻳﻤﻮر ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺳﺮوان ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﮔﺮﻳﻢ‬
‫ﺑﻪ اﺗﺎق اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻦ ﻣﻴﺎﻳﻦ ﺗﺎ ﺻﻴﻐﻪ ي ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺧﻮﻧﺪه ﺑﺸﻪ و اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻤﺮﻳﻦ رﻗﺺ ﺗﺎﻧﮕﻮ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﻦ‪ .‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎل اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ ﺑﻌﺪ از‬

‫ﺧﺮوج از ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺑﺎﺷﻴﻦ زﻳﺎده ﭘﺲ ﻗﺎﻋﺪﺗﺎ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﻧﻤﻲ ﮔﺮدﻳﻦ اﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺣﻞ ﺷﺪ‪ .‬اﻳﺸﻮن ﻳﻚ ﻛﻠﻴﺪ‬
‫آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻦ دادﻧﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻨﺰل ﺳﺎﺑﻖ ﻳﻜﻲ از آﺷﻨﺎﻫﺎﺷﻮﻧﻪ و ﺑﺮاي ﺳﻜﻮﻧﺖ ﺷﻤﺎ آﻣﺎده ﺷﺪه‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﮕﻢ اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺎﻣﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﻓﺴﺮﻫﺎﺳﺖ ﭘﺲ ﺣﻮاﺳﺘﻮن ﺟﻤﻊ ﺑﺎﺷﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺷﻤﺎ اﻓﺮادي ﺑﺎﺷﻴﺪ ﻛﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺷﺪﻳﻦ و وارد ﮔﺮوه ﺷﺪﻳﻦ ﭘﺲ ﻓﻘﻂ روي ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﻫﺪف ﺗﻤﺮﻛﺰ ﻛﻨﻴﺪ‪.‬‬

‫ﺧﺐ‪ ،‬اﮔﻪ ﺳﻮاﻟﻲ دارﻳﺪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﭙﺮﺳﻴﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﮔﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻔﻮذي ﺟﺰء ﮔﺮوه ﺷﺪﻳﻢ ﭘﺲ دﻳﮕﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺣﺘﻲ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ﭘﺲ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﺎ ﺷﻤﺎ در‬
‫ارﺗﺒﺎط ﺑﺎﺷﻴﻢ؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺸﻜﻞ ﻫﻤﻴﻨﻪ ﻣﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﻤﻲ دوﻧﻴﻢ اوﻧﺎ ﭼﻪ اﻣﻜﺎﻧﺎت ردﻳﺎﺑﻲ دارﻧﺪ‪ .‬از ﺷﻴﻮه ﻫﺎي ﻣﺮﺳﻮم ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻴﻢ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اوﻧﺎ ﺑﺎﻫﺎﺷﻮن‬
‫آﺷﻨﺎﻳﻲ دارﻧﺪ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺟﻮر ﻣﻮاﻗﻊ دورﺑﻴﻦ ﻳﺎ ﻣﻴﻜﺮوﻓﻦ ﻛﻮﭼﻴﻜﻲ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻣﻴﺮﻳﺪ ﻛﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﻌﺪ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﺪت زﻣﺎن ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ اﻳﻦ داره ﻛﻪ آﻳﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻔﻮذي وارد ﮔﺮوه ﺑﺸﻴﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ‪ .‬ﺳﻮال دﻳﮕﻪ اي ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﻫﺮ دو ﮔﻔﺘﻴﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺑﺮﻳﺪ آﻣﺎده ﺑﺸﻴﺪ!‬

‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم دو ﺗﺎﻳﻲ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ و ﻣﻮﻗﻊ ﺧﺎرج ﺷﺪن ﺳﺮوان در اﺗﺎق رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﻣﻘﺪم ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون ﻣﻨﻢ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻢ ﺗﺎ آﻣﺎده ﺑﺸﻢ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﺗﻮي اﺗﺎق ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز رو ﺑﻬﻢ زل زد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻤﺪون ﺟﺎدوﻳﻴﺖ ﻧﺮﺳﻴﺪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢١٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﺮا رﺳﻴﺪه‪ ،‬ﺗﺮ و ﺗﺎزه اﻻن آوردﻧﺶ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اول ﺑﺮو ﺣﻤﻮم داﻣﺎدي ﺗﺎ ﺑﻌﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﺪي ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺗﻮ! اﻳﻨﺎ ﻫﻤﺶ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻪ ﻧﻪ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺷﺎﻧﺲ زده ﭘﺲ ﻛﻠﻪ ي ﺗﻮ‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻦ ازش‪ .‬ﺗﺎ ﻛﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاي از ﺟﻨﺲ ﻟﻄﻴﻒ دوري ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﮔﻮﺷﺎم ﻣﺨﻤﻠﻴﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻻ اﻳﻨﺎ رو ول ﻛﻦ وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺣﻴﻒ ﺷﺪ ﻫﺎ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎز ﭼﻲ ﺣﻴﻒ ﺷﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬آي دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺧﻮدم وﻗﺖ داﻣﺎدﻳﺖ ﺣﻤﻮﻣﺖ ﻛﻨﻢ و ﻟﺒﺎس ﺗﻨﺖ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﻪ اﻟﻜﻲ ﭼﻪ راﺳﺘﻜﻲ!‬
‫ﺧﻨﺪه روي ﻟﺒﺶ ﺑﻮد وﻟﻲ ﭼﺸﻤﺎش ﻗﺮﻣﺰ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮاش ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺘﻪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻣﻦ ﺳﻬﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﺷﺮﻛﺖ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و دﺳﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻢ زﻳﺮ ﭘﺎﻫﺎش از ﺣﺮﻛﺘﻢ ﺟﺎ ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻮ ﭼﺘﻪ؟ ﮔﻔﺘﻦ ﺗﺎﻧﮕﻮ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻛﻨﻴﺪ ﻧﻪ ﺑﻐﻞ ﻛﺮدن‪ ،‬ﺑﻲ ﻧﺎﻣﻮس!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮت ﻧﮕﻮ!‬

‫ﺷﺮوع ﻛﺮد اﻟﻜﻲ داد زدن و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﺎزﻛﻲ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻤﻚ‪ ،‬ﻣﺮﺗﻴﻜﻪ ي ﻣﺰﺧﺮف ﺗﻮ از اول ﻫﻢ ﺟﺴﻢ ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ!‬
‫ﺑﺮدﻣﺶ داﺧﻞ ﺣﻤﻮم ﮔﺬاﺷﺘﻤﺶ ﻟﺐ ﺳﻜﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي رﺧﺘﻜﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻔﺴﻢ ﻳﻪ ﻛﻢ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﭼﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪي!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎك ﺗﻮ ﺳﺮت ﻛﻨﻦ‪ ،‬ﺧﻮدت ﻫﻤﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﻣﻦ زن ﭼﺎق دوﺳﺖ دارم ﻳﺎدت رﻓﺖ؟‬
‫ﺑﺎ ﺗﺎﺳﻒ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم و ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم ﻟﺒﺎﺳﺎش رو درﺑﻴﺎره ﻳﻪ ﺷﻠﻮارك زﻳﺮ ﺷﻠﻮارش ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻨﻮز اﻳﻦ ﻋﺎدت رو داري ﺗﺐ ﻧﻜﻨﻲ از ﮔﺮﻣﺎ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﻘﻠﺖ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪره‪ ،‬اﮔﻪ وﺳﻂ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺧﻮاﺳﺘﻦ ﺑﻬﻤﻮن ﺗﺠﺎوز ﻛﻨﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺧﻮﺑﻪ ﻛﻪ زﻳﺮ ﭘﻴﺮﻫﻨﻲ ﻫﻢ ﻧﺪاري ﺳﺮﻳﻊ‬
‫ﻛﺸﻒ ﺣﺠﺎب ﻣﻲ ﺷﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎي ﺟﻨﺎب ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﺒﺮﻣﺖ داﺧﻞ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﻪ ﺷﺴﺘﻦ ﺳﺮم ﺑﺮﺳﻢ!‬
‫ﺧﻨﺪه اي ﻛﺮد و اﺟﺎزه رو ﺻﺎدر ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻮﺧﻲ و ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﺳﺮم رو ﺷﺴﺖ و ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﺎﻣﻮﺳﻲ ﺑﻮدن ﺑﺎﻗﻲ ﻣﻮارد ﭘﺸﺘﺶ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﺮد از ﺑﭽﮕﻲ‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﺑﻮد ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ دوش ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻦ اول ﺳﺮ اون رو ﻣﻲ ﺷﺴﺘﻢ و ﭘﺸﺘﺶ رو ﻟﻴﻒ ﻣﻲ زدم و ﻣﻲ رﻓﺘﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﻦ ﻣﻲ‬
‫ﺷﺪ اون ﻓﻘﻂ ﺳﺮم رو ﻣﻲ ﺷﺴﺖ و ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻗﻲ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﻧﻴﺴﺖ و ﻣﻲ زد ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺗﺎزه ﺷﻴﺮﻫﺎي آب رو ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ دوش ﻣﻲ ذاﺷﺖ‬

‫ﻛﺎري ﻛﻪ ازش ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺑﻮدم و ﺷﺎﻣﭙﻮ رو ﻫﻢ ﺗﻮي آب ﻣﻲ رﻳﺨﺖ ﺗﺎ ﻛﻔﻲ ﺑﺸﻪ! از ﻳﺎدآوري اون روزﻫﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي روي ﻟﺒﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺣﺴﺎس‬
‫ﺳﻮزﺷﻲ روي ﺑﺎزوم ﻟﺒﺨﻨﺪم ﺟﻤﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ اﺧﻢ ﺷﺎﻣﭙﻮ رو ﭘﺮت ﻛﺮده ﺑﻮد ﺳﻤﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺘﻪ دﻳﻮوﻧﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﺣﻤﻮم داﻣﺎدي اﻟﻜﻴﻪ ﻛﻪ ﻧﻴﺸﺖ ﺗﺎ ﺑﻨﺎﮔﻮش ﺑﺎز ﺷﺪه‪ .‬زود ﺑﺎش ﺑﺮﻳﻢ ﺑﻴﺮون ﺣﻤﻮم زاﻳﻤﺎن ﻫﻢ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم ﺧﻮدش رو ﺧﺸﻚ ﻛﻨﻪ و ﻟﺒﺎس ﺗﻨﺶ ﻛﻨﻢ‪ .‬وﻗﺖ ﺣﻤﺎم ﻳﺎ دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ اﺧﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاش ﺳﺨﺘﻪ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻤﻜﺶ ﻛﻨﻪ وﻟﻲ ﭼﺎره‬
‫اي ﻧﺪاره ﺑﺎ ﺷﻮﺧﻲ و ﺧﻨﺪه از اون ﺣﺎﻟﺖ اﺧﻢ درآوردﻣﺶ و از ﺣﻤﻮم داﻣﺎدي ﺑﻪ ﻗﻮل ﻫﺎﻣﻴﻦ زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺗﻮي اﺗﺎق ﻳﻪ ﻛﺎور ﻟﺒﺎس روي ﺗﺨﺖ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ ﻛﺖ و ﺷﻠﻮاره!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎزش ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺬار ﻣﻮﻫﺎم رو ﺧﺸﻚ ﻛﻨﻢ ﺑﻌﺪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺎﺑﺎ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﭼﻬﺎر و ﻧﻴﻤﻪ اﻻﻧﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﻴﺪاش ﺑﺸﻪ زود!‬
‫ﺑﺎﺷﻪ اي ﮔﻔﺘﻢ و ﻛﺎور رو ﺑﺎز ﻛﺮدم از دﻳﺪن ﻳﻚ دﺳﺖ ﻓﺮاك ﻣﺸﻜﻲ و ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺳﻔﻴﺪ و ﭘﺎﭘﻴﻮن ﻣﺸﻜﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاﻫﺶ ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺎ ﺧﻮردم!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﻮﺗﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ! ﻣﻨﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام آﻗﺎ! ﻣﻦ ﭘﺸﻴﻤﻮن ﺷﺪم‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻣﻴﺎم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻓﺮاك ﻧﭙﻮﺷﻴﺪم!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﭙﻮﺷﺶ!‬
‫ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭘﻮﺷﻴﺪم‪ .‬دﻗﻴﻖ اﻧﺪازه ي ﺗﻨﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺷﺮوع ﻛﺮد ﺑﻪ دﺳﺖ زدن وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻔﺴﻢ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا دﻟﺸﻮره‬
‫داﺷﺘﻢ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺎي زﻳﺎدي رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺌﻮل ﭘﺮوﻧﺪه رﻫﺒﺮي ﻛﺮدم وﻟﻲ!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي در اﺗﺎق از ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل اوﻣﺪم ﺑﻴﺮون‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫در ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺳﺮﻫﻨﮓ اوﻣﺪ داﺧﻞ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬راﺣﺖ ﺑﺎش ﺳﺮﮔﺮد آﻣﺎده اي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﺮﻳﻤﻮر ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎﻳﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻤﻚ ﻛﺮدم و ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﺳﺮﻫﻨﮓ از اﺗﺎق رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻴﺮون! ﺗﻮي ﻳﻪ اﺗﺎق ﻛﻪ وﺳﺎﻳﻞ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﭼﻬﺮه ي ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ردﻳﺎﺑﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺮﻳﻤﻮر ﻣﺸﻐﻮل‬
‫ﻛﺎرش ﺷﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﺣﺪود ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺶ زﻳﺮ دﺳﺖ ﮔﺮﻳﻤﻮر ﺑﻮدم‪ ،‬دﺳﺖ ﺗﻨﺪي داﺷﺖ‪ .‬در ﺟﻮاب ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻫﻢ ﻛﻪ ﭘﺮﺳﻴﺪ زود ﻛﺎرم ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ ﮔﻔﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻮرﺗﻢ ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ زودﺗﺮ ﻛﺎرم ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮد‪ ،‬ﺧﻮﺷﮕﻠﻲ دﻳﮕﻪ!‬

‫ﮔﺮﻳﻤﻮر اول رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺘﻢ رو روﺷﻦ ﺗﺮ ﻛﺮد و ﺑﺮاي ﭼﺸﻤﺎم ﻟﻨﺰ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬اﺑﺮوﻫﺎم رو ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺮداﺷﺖ ﺻﻮرﺗﻢ رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﺮم‬
‫ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ ﻣﺎﺳﺎژ داد و ﻳﻪ ﻣﺎﻳﻊ ﺧﻨﻚ رﻳﺨﺖ روي ﭘﻮﺳﺘﻢ ﻛﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺻﻮرﺗﻢ ﻛﺸﻴﺪه ﺗﺮ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻤﻴﺮي ﺑﻪ رﻧﮓ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺪن اﻧﺴﺎن ﺑﻴﻨﻲ ام رو ﻛﻤﻲ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻗﻮس داد ﻳﻪ رﻳﺶ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻫﻢ ﭼﺴﺒﻮﻧﺪ زﻳﺮ ﻟﺒﻢ! ﻣﻮﻫﺎم رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺎژﻳﻚ رﻧﮓ زد‪ .‬ﻻ ﺑﻪ ﻻي ﻣﻮﻫﺎم رﮔﻪ ﻫﺎي ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﻨﻢ رو‬

‫ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻧﺸﻮن ﺑﺪه! وﻗﺘﻲ ﻛﺎرش ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت زوم ﻛﺮده ﺑﻮد روي ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺴﻮدي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﺎ ﻣﻨﻮ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ درﺳﺖ ﻛﻨﻦ ﻳﺎ ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺖ رو ﻣﻲ ﺷﻮرم!‬

‫ﻣﻦ ﺑﻪ اداﻫﺎش ﻋﺎدت داﺷﺘﻢ وﻟﻲ ﮔﺮﻳﻤﻮر و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﺮﻳﺪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﺟﺪي ﻧﮕﻴﺮﻳﺪ اﻳﻨﺎ اداﻫﺎﺷﻪ ﻣﺜﻼ ﺣﺴﻮدي ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﺎزﻛﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮ ﭼﻴﻪ دﺧﺘﺮ ﻛﺶ ﺷﺪي ﺟﻴﮕﺮ!‬

‫از ﻟﺤﻦ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻨﺪه ﻣﻮن ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻫﻢ آﻣﺎده ﺷﺪه ﺑﺮﻳﻢ اﺗﺎق ﻣﻦ ﻛﻪ زﻣﺎن ﻧﺪارﻳﻢ!‬

‫اول ﺳﺮﻫﻨﮓ وارد اﺗﺎق ﺷﺪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ اﻳﻨﻲ ﻛﻪ ﺟﻠﻮي ﻣﻦ واﻳﺴﺎده آدﻣﻪ ﻳﺎ ﭘﺮي؟! ﻳﻚ دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻧﻮم ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ زﻳﺒﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﻃﻼﻳﻲ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﻣﺸﻜﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ آراﻳﺶ ﻛﺸﻴﺪه ﺗﺮ ﺷﺪه و ﺻﻮرﺗﻲ ﺻﺎف و ﻟﺐ ﻫﺎي ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻮﭼﻴﻚ و اﺑﺮوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻧﺘﻬﺎش ﻳﻚ ﻧﮕﻴﻦ‬
‫ﻛﻮﭼﻴﻚ ﻛﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﻣﺎﻧﺘﻮي ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺠﻠﺴﻲ ﺑﻪ رﻧﮓ ﻣﺸﻜﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد و ﺷﺎﻟﻲ ﻫﻢ رﻧﮕﺶ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻣﻮﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش رو ﺧﻮب ﺑﭙﻮﺷﻮﻧﻪ!‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر ﻛﻪ ﻣﻦ از دﻳﺪﻧﺶ ﺟﺎ ﺧﻮردم اوﻧﻢ ﻣﺎت ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي زل زد ﺑﻪ ﻣﻦ‪ .‬ﻫﺮدوﻣﻮن ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮن رو ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدﻳﻢ! اول ﻣﻦ ﺳﺮم رو‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﻣﻦ راﺗﻴﻨﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﭼﺸﻤﺎم ﻫﺮز ﺑﺮه! ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ﺣﻮاﺳﻢ رو ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻨﻢ از ﺳﺮوان ﻛﻪ ﺑﺎ ﻇﺎﻫﺮي ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ و اﻟﺒﺘﻪ زﻳﺒﺎ آﻣﺎده ي ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻪ! ﺧﺐ ﺷﻤﺎ ﻫﺮ دو ﻧﻔﺮ آﻣﺎده اﻳﺪ؟‬
‫ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻴﻢ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺮاﻣﻮن ﺻﻴﻐﻪ ي ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ رو در ﺣﻀﻮر ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮﻧﺪ‪ .‬دو ﺗﺎﻳﻲ ﺳﺮﻣﻮن ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻧﻪ ﻫﻴﺠﺎﻧﻲ‪ ،‬ﻧﻪ اﺳﺘﺮﺳﻲ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻲ‪ .‬از‬
‫ﻫﺮ ﻧﻮع ﺣﺴﻲ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮدم‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﺮﻳﻪ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺧﻮد ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد روزﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺤﺮم ﺑﻮدﻳﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﺳﻲ‬

‫روز‪ ،‬ﺳﻲ ﻋﺪد ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ ﻣﺮﻳﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺟﻮاب ﺑﻠﻪ رو از ﻫﺮدوﻣﻮن ﮔﺮﻓﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﻫﺮ دوﻣﻮن ﺗﺒﺮﻳﻚ ﮔﻔﺖ‪ .‬ﻛﻪ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه ي ﻣﻦ و‬
‫ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮوان ﻧﺼﻴﺒﺶ ﺷﺪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻢ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور و ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ اﻻن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت واﻗﻌﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ زن و ﺷﻮﻫﺮ ﻫﺴﺘﻴﺪ و اﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻤﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬ﺧﻮدم ﺑﻪ ﺷﺨﺼﻪ ﻛﺎري ﺑﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﺪارم ﺷﻤﺎ دو ﻧﻔﺮ از ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻫﺎي ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﻫﺴﺘﻴﻦ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺧﻮدﺗﻮن و اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ‬

‫ﺧﻮام ﻫﻴﭻ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﺎد‪ .‬ﻟﺠﺒﺎزي و ﻏﺮور و ﺳﺮﭘﻴﭽﻲ ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬اون ﺟﺎ دﻳﮕﻪ ﺳﺮﮔﺮد و ﺳﺮوان ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬درﺟﻪ و ﻛﻤﻚ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲ دوﻧﻴﻢ‬
‫ﻛﻴﺎ اون ﺟﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻳﺎ ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻗﺮاره ﺑﺮاﺗﻮن ﺑﻴﻔﺘﻪ ﭘﺲ ﺑﺎ ﻫﻤﺪﻳﮕﻪ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﻫﻤﻜﺎري رو ﺑﻜﻨﻴﺪ ﭼﻮن ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻃﺮﻳﻘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﻗﻮل ﺑﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻴﻢ‬
‫اﻣﻨﻴﺖ ﺟﺎﻧﻲ ﺷﻤﺎ رو ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪﻳﻦ؟‬

‫ﻣﻦ و ﺳﺮوان ﺑﺎ ﻫﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻧﻮﺑﺘﻪ ﻣﻨﻪ و وﺳﺎﻳﻠﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪﻳﻪ ازدواج ﺑﺮاﺗﻮن در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ!‬
‫ﻳﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺟﻮاﻫﺮ از ﻳﻪ ﺳﺎك دﺳﺘﻲ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد در آورد و ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻣﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻛﺎرش ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺪه ﺑﻪ ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻮم!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ازش ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺳﺮوان‪ .‬ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﻲ ﺳﺮخ‪ ،‬ﺟﻌﺒﻪ رو از دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ و آروم ﺑﺎزش ﻛﺮد‪ .‬ﻳﻪ ﺳﻴﻨﻪ رﻳﺰ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ و درﺧﺸﺎن ﻛﻪ‬

‫ﻳﻚ ﺗﻴﻜﻪ ﺟﻮاﻫﺮ ﺑﺰرگ ﺳﺒﺰ رﻧﮓ وﺳﻂ ﺳﻴﻨﻪ رﻳﺰ ﻗﺮار داﺷﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻳﻚ ﺟﻔﺖ ﮔﻮﺷﻮاره ي ﺑﻠﻨﺪ آوﻳﺰ و ﻳﻚ دﺳﺘﻨﺒﺪ ﻇﺮﻳﻒ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن وﻟﻲ اﻳﻦ ﻛﺎر ﻻزم ﻧﺒﻮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻮاﻫﺮ وﺳﻂ ﻳﻚ دورﺑﻴﻦ ﻛﻮﭼﻴﻜﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﻜﻮن ﺗﻮي ﮔﺮدن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﺑﺮداري ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻮاره ﻫﺎ ﺣﻜﻢ ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن رو دارﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮد‬
‫ﻣﻐﻨﺎﻃﻴﺴﻲ اوﻧﺎ ﺗﺎ ﺷﻌﺎع ﺻﺪ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮي ﻫﺴﺖ‪ .‬دﺳﺘﻨﺒﺪ ﻫﻢ ﻣﺒﺎرﻛﺘﻮن ﺑﺎﺷﻪ اون دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰي داﺧﻠﺶ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﺳﺮوان ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺎزي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﻢ ﻫﺪﻳﻪ ﻣﻦ!‬

‫ﻳﻪ ﺟﻌﺒﻪ دﻳﮕﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺳﺮوان از دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎزش ﻛﺮد‪ .‬ﻳﻪ ﺟﻔﺖ ﺣﻠﻘﻪ داﺧﻠﺶ ﺑﻮد! ﻫﺮ دو ﻣﻨﺘﻈﺮ ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻴﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻪ ﻛﺎراﻳﻲ اوﻧﺎ رو‬
‫ﺑﮕﻪ وﻟﻲ اون ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﺒﺎرﻛﺘﻮن ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬زن و ﺷﻮﻫﺮ ﺑﺪون ﺣﻠﻘﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻦ!‬

‫ﻣﻦ ﻛﻪ ﺳﺮم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ وﻟﻲ ﺻﺪاي »ﺑﺪﺟﻨﺲ« ﮔﻔﺘﻦ رﻳﺰ ﺳﺮوان رو ﺷﻨﻴﺪم!‬
‫ﺑﺎ اﺻﺮار ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺣﻠﻘﻪ ﻫﺎ رو دﺳﺖ ﻫﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻴﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻳﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻦ ﻏﻮل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻮد ﻳﺎ دﺳﺖ ﻫﺎي ﺳﺮوان آدم ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ! ﭼﻮن‬

‫دﺳﺘﺎش ﺗﻮي دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻦ ﮔﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ! اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي ﺳﻔﻴﺪ و ﻛﺸﻴﺪه اي داﺷﺖ و اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻨﻚ‪ .‬ﻟﺮزش ﻛﻤﻲ ﻫﻢ داﺷﺖ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻛﻪ اﻧﮕﺸﺖ ﻏﻮﻟﻢ‬
‫رو ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﺣﻠﻘﻪ رو اﻧﺪاﺧﺖ دﺳﺘﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﻣﺮاﺳﻢ ﻧﻔﺲ ﮔﻴﺮ ﺣﻠﻘﻪ‪ ،‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺮﻳﻦ رﻗﺺ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻟﺒﺎس ﺳﺮوان‬
‫از اﺗﺎق رﻓﺖ ﺑﻴﺮون ﭼﻮن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺖ ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎز و ﻟﺨﺘﻴﻪ! وﻗﺘﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﺑﺎدا ﺑﺎدا ﻣﺒﺎرك ﺑﺎد‪ ،‬ﺧﻮﻧﺪ و رﻓﺖ ﺑﻴﺮون ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﻤﺖ‬

‫ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺻﻮﺗﻲ ﻛﻮﭼﻴﻜﻲ رﻓﺖ ﻛﻪ ﻛﻨﺎر اﺗﺎق ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻚ آﻫﻨﮓ آروم ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﻣﻦ اﺷﺎره ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺳﺮي ﺑﺎﻻ و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺳﺮوان و‬
‫ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﻌﻈﻴﻢ ﺧﻢ ﺷﺪم و دﺳﺘﻢ رو ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ دراز ﻛﺮدم‪ .‬ﺳﺮوان ﻫﻢ ﺑﺎ آراﻣﺶ ﻣﺎﻧﺘﻮ و ﺷﺎﻟﺶ رو درآورد ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﻦ واﻗﻌﺎ دﺳﺘﻢ‬
‫ﺗﻮي ﻫﻮا ﺧﺸﻚ ﺑﻤﻮﻧﻪ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﺷﺐ ﺑﺴﻴﺎر زﻳﺒﺎ و ﻧﻔﺲ ﮔﻴﺮي ﺑﻪ رﻧﮓ ﻧﻘﺮه اي ﺗﻨﺶ ﺑﻮد‪ .‬اﻧﺪام ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎﻻ ﺗﻨﻪ ي ﻟﺒﺎس ﺑﻪ ﺻﻮرت‬
‫دﻛﻠﺘﻪ ﺑﻮد و ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﻲ ﻫﺎي ﺑﺪﻧﺶ رو ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻲ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻜﻢ ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﻠﻨﺪي داﻣﻦ روي زﻣﻴﻦ ﻛﺸﻴﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ و ﻃﺮح ﻫﺎي‬
‫ﻧﻘﺮه اي ﻟﺒﺎس ﺑﻪ ﺻﻮرت درﺧﺸﺎﻧﻲ ﺟﻠﻮه ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺤﻮ ﻟﺒﺎس ﺑﻮدم ﻛﻪ دﺳﺖ ﺧﻨﻚ ﺳﺮوان ﺗﻮي دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻦ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و‬
‫ﺟﻮر ﻛﺮدم و ﻳﻚ دﺳﺘﻢ رو ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﻛﻤﺮ ﺳﺮوان ﺑﺮدم ﺑﺮاي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﻟﺮزش ﻛﻤﻲ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺶ وارد ﺷﺪ وﻟﻲ ﺑﺪن ﻣﻦ از اون ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺧﺸﻜﻲ داﺷﺖ در ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬رﻗﺼﺶ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻲ ﺑﻮد ﻧﺮﻗﺼﻴﺪه ﺑﻮدم وﻟﻲ ﭘﺎي رﻗﺺ ﻣﻌﺮﻛﻪ اي ﺑﻮد‪ .‬ﻗﺪش ﺑﺎ اون ﻛﻔﺶ ﻫﺎي ﭘﺎﺷﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺗﺎزه‬

‫ﺑﻪ زﻳﺮ ﭼﻮﻧﻪ ي ﻣﻦ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﻣﻦ در ﺣﺴﺮت اﻳﻦ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﭼﻮﻧﻪ ام رو ﺑﺬارم روي ﺳﺮش و ﺑﻮي ﺧﻮﺷﻲ ﻛﻪ ازش ﻣﻲ اوﻣﺪ رو اﺳﺘﺸﻤﺎم ﻛﻨﻢ! ﻟﻌﻨﺖ‬
‫ﺑﻬﺖ راﺗﻴﻦ ﺧﻮدت رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﺬﻛﺮات ﺳﺮﻫﻨﮓ دو دور رﻗﺼﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﺳﺮوان ﺳﺮش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻮﻫﺎي ﻃﻼﻳﻴﺶ ﻛﻪ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻮي ﻋﺠﻴﺒﻲ‬

‫ﻣﻲ داد زل زده ﺑﻮدم ‪.‬ﺑﺎ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﮔﻔﺘﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ از اون ﺣﺎل و ﻫﻮا ﭘﺮت ﺷﺪم ﺑﻴﺮون و ﺑﺪون ﻛﻤﺘﺮﻳﻦ ﻣﻴﻠﻲ ﺳﺮوان رو از ﺧﻮدم دور ﻛﺮدم‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﻪ ﺣﺪ ﻻزم ﻛﺎﻓﻴﻪ! ﻣﻦ ﻣﻴﺮم ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺑﺎﻗﻲ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ آﻣﺎده ﺷﺪﻧﺪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺧﺎرج ﺷﺪن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﻪ ﺳﺮوان ﻛﻪ ﺳﺮش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد و ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎﻧﺘﻮش رو ﺑﭙﻮﺷﻪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮوان!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻟﺮزوﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺋﻴﺘﻲ ﻫﺴﺘﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﺤﻮ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﺳﺮوان؟‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﻫﺮ دوﻣﻮن ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﺧﻮدﻣﻮن ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﭼﻲ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ‪ ،‬زل زدم ﺑﻬﺶ و ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻟﻨﺰ ﮔﺬاﺷﺘﻲ؟ ﭼﻮن ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﭼﺸﻤﺎت اﻳﻦ رﻧﮕﻲ ﻧﺒﻮد‪ ،‬درﺳﺘﻪ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮب‪ ...‬راﺗﻴﻦ!‬

‫دو ﻗﺪم ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻫﺎش ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻟﺤﻦ ﺻﺪا زدن اﺳﻤﻢ ﺑﻮد ﻳﺎ اون ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮ ﻳﺎ ﻟﺐ ﻫﺎي ﺻﻮرﺗﻲ ﻏﻨﭽﻪ ﺷﺪه ﻳﺎ اﺻﻼ ﺧﺎﺻﻴﺖ اون‬
‫ﻛﻠﻤﺎت ﻋﺮﺑﻲ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﻛﻪ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻣﻦ اوﻟﻴﻦ دﺧﺘﺮ زﻧﺪﮔﻴﻢ رو ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ راﺋﻴﺘﻲ ﺗﻮي آﻏﻮﺷﻢ ﺑﮕﻴﺮم و ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻋﻬﺪ ﺑﺒﻨﺪم ﻛﻪ ﺗﺎ‬
‫آﺧﺮﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﺑﺎﺷﻢ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺷﺸﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬دو ﺗﺎ دورﺑﻴﻦ ﺳﻤﺖ ﭼﭙﻪ‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺷﻮن از در ﺧﻴﻠﻲ زﻳﺎده‪ .‬ﺳﻪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﻧﺰدﻳﻚ اﺳﺘﺨﺮه ﻛﻨﺎر ﭼﺮاغ ﻫﺎي ﺗﺰﺋﻴﻨﻲ ﺑﺎغ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﻻي ﭘﺸﺖ ﺑﻮم دو ﺗﺎ ﺳﺎﻳﻪ دﻳﺪم!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﻦ ﻳﻪ آﻻﭼﻴﻘﻪ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ ﺑﺰرگ ﺗﺮ از ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻪ‪ .‬ﻳﻪ ﻣﺮد ﻏﻮل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﺲ!‬
‫ﻳﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻫﺴﺖ وارد ﺧﻮﻧﻪ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﺑﺮﻋﻜﺲ‪ ،‬اون ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ اﺗﻔﺎق ﻧﻴﻔﺘﺎد‪ .‬ﭼﻮن وﻗﺘﻲ ﺑﻌﺪ از آﻣﺎده ﺷﺪن و ﺗﻜﺮار ﺳﻔﺎرش ﻫﺎي‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ از در ﭘﺸﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﭘﺎﺟﺮو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺎﺷﻴﻨﻤﻮن و ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﮔﺮوه ردﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻧﻨﺪه زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ ،‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن رو ﺑﻪ‬
‫رو و ﻣﺤﻞ ﺟﺸﻦ ﻛﻪ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﭘﻴﺎده ﺑﺸﻴﻢ ﻳﻚ ﻣﺮد‪ ‬ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ ﻣﺴﻦ دم در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﺳﺮ و وﺿﻊ ﻣﻦ اوﻣﺪ‬
‫ﺟﻠﻮ و ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻤﺎن ﻃﺒﻘﻪ ﺳﻮم ﻫﺴﺘﻴﻢ؟‬

‫وﻗﺘﻲ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ دادﻳﻢ‪ ،‬ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﺪ و آدرس ﺧﻮﻧﻪ اي وﻳﻼﻳﻲ ﻧﺰدﻳﻚ اﻟﻬﻴﻪ رو داد‪ .‬ﻏﺎﻓﻠﮕﻴﺮ ﺷﺪﻳﻢ وﻟﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدﻳﻢ اﻋﺘﺮاﺿﻲ ﻧﻜﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺑﺮد ﻣﻴﻜﺮوﻓﻦ ﻫﺎ از ﻛﺎر ﻣﻲ اﻓﺘﺎد! ﻳﻚ ﺳﺒﺪ ﮔﻞ ﺑﺰرگ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ ﻫﺮ دوﺗﺎﻣﻮن ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻨﺎر‬
‫ﮔﻮش ﻫﻢ ﭘﭻ ﭘﭻ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ ﻛﻪ ﻳﻌﻨﻲ دارﻳﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺮﻣﺎي ﺑﺪﻧﺶ رو ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﺷﺎﻟﺶ رو ﺑﻲ‬

‫ﺣﺠﺎب اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮد روي ﺳﺮش‪ .‬ﻫﻲ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه دﺳﺘﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮه ﺳﻤﺖ ﺳﺮش و ﺷﺎﻟﺶ رو درﺳﺖ ﻛﻨﻪ وﻟﻲ ﺑﻪ زور ﺧﻮدم رو ﻛﻨﺘﺮل ﻣﻲ ﻛﺮدم‬
‫و ﻫﻲ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺗﻜﺮار ﻣﻲ ﻛﺮدم‪» :‬راﺗﻴﻦ ﮔﻨﺪ ﻧﺰﻧﻲ!«‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ وﻳﻼ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﻣﺮد ﻳﻪ اﺷﺎره ﺑﻪ راﻧﻨﺪه ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ ﭘﻴﺎده ﺑﺸﻪ و ﺧﻮدش ﻧﺸﺴﺖ ﭘﺸﺖ رل و ﺑﻌﺪ از ﭘﻴﺎده ﺷﺪن ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﺮد‪،‬‬
‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ اي!‬
‫ﺳﺒﺪ ﮔﻞ رو دادﻳﻢ دﺳﺖ راﻧﻨﺪﻣﻮن! و رﻓﺘﻴﻢ داﺧﻞ وﻳﻼ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﺑﻪ ﻣﺤﻮﻃﻪ ي وﻳﻼ ﺷﺮوع ﺑﻪ دﻳﺪ زدن اﻃﺮاف ﻛﺮدﻳﻢ ﺗﺎ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ درب‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﺻﻠﻲ‪ .‬ﻣﺮد ﻫﻴﻜﻠﻲ و ﺧﺸﻨﻲ ﻣﻘﺎﺑﻞ درب ورودي واﻳﺴﺎده ﺑﻮد‪ .‬اول ﻣﻨﻮ ﺑﺎزرﺳﻲ ﺑﺪﻧﻲ ﻛﺮد و ﻛﻴﻒ راﺋﻴﺘﻲ رو ﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺎرت دﻋﻮت!‬
‫ﻛﺎرت دﻋﻮﺗﻤﻮن ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﻬﻨﺪس ﺳﭙﻬﺮ ﻣﺸﺘﺎق و ﺑﺎﻧﻮ ﺑﻬﺎرك اﻣﺠﺪي ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺪن ﻛﺎرت و ﭼﻚ ﻛﺮدن ﻟﻴﺴﺖ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﻤﻮن ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺒﺪ ﮔﻞ رو‬

‫ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ داﺧﻞ!‬
‫وﻗﺘﻲ وارد ﺷﺪﻳﻢ ﻳﻜﻲ از ﺧﺪﻣﺘﻜﺎرﻫﺎي ﺧﺎﻧﻮم اوﻣﺪ ﺳﻤﺖ راﺋﻴﺘﻲ و رﺧﺘﻜﻦ رو ﻧﺸﻮﻧﺶ داد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻣﻨﺘﻈﺮت ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و رﻓﺖ‪ .‬ﻣﻨﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻴﺐ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﻲ اﻃﺮاف ﺑﻮدم‪ .‬از درب ﺳﺎﻟﻦ ﺗﺎ ﺧﻮد ﺳﺎﻟﻦ ﻳﻪ راﻫﺮو ﺑﺎرﻳﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺪﻣﺘﻜﺎر اﻳﺴﺘﺎده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻬﻤﻮن ﻫﺎ رو راﻫﻨﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻛﻤﻲ ﺑﻮي ﻋﻄﺮﻫﺎي ﺗﻨﺪ و ﺗﻴﺰ اﻃﺮاف ﭘﺮاﻛﻨﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮي ﻫﻤﻮن ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻛﻪ راﺋﻴﺘﻲ رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‬
‫ﺗﻌﻮﻳﺾ ﻟﺒﺎس‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﮔﺮوه زن و ﻣﺮد وارد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬دو‪ -‬ﺳﻪ ﺗﺎ از ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ ﻛﻪ ﺣﺠﺎب ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎي آراﻳﺶ ﺷﺪه وارد ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ اﺻﻼ‬
‫اﻧﮕﺎر ﺗﻮي ﻫﻤﻮن ﺣﻴﺎط ﻣﺎﻧﺘﻮ و ﺷﺎﻟﺶ رو درآورده ﺑﻮد ﭼﻮن ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺎس ﺷﺐ ﺧﻴﻠﻲ ﻟﺨﺘﻲ وارد ﺷﺪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪ زدن‬
‫اﻃﺮاف ﺑﻮدم ﻛﻪ ﻳﻪ ﺑﻮي ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻼﻳﻢ ﻣﺜﻞ ﻋﻄﺮ ﺳﻴﺐ ﺳﺒﺰ ﭘﻴﭽﻴﺪ ﺗﻮي دﻣﺎﻏﻢ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪم و ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﻢ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮد‪،‬‬

‫ﺳﭙﻬﺮ! ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ راﺋﻴﺘﻲ ﺷﺪم‪ .‬ﭼﺸﻤﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﺮق ﺧﺎﺻﻲ ﺗﻮش ﺑﻮد‪ ،‬ﻟﺐ ﻫﺎي ﺻﻮرﺗﻴﺶ و ﺳﻔﻴﺪي ﺻﻮرﺗﺶ داﺷﺖ ﻛﺎر دﺳﺘﻢ ﻣﻴﺎد‪.‬‬
‫ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮدم و ﺑﺎزوم رو ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ ﻋﺰﻳﺰم؟‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ زد و ﺑﺎزوم رو ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬وارد ﺳﺎﻟﻦ ﻛﻪ ﺷﺪﻳﻢ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻴﺞ ﻣﻮﻧﺪم‪ .‬ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺰرگ و ﻣﺠﻠﻞ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ ﻣﻼﻳﻤﻲ ﻓﻀﺎ رو ﭘﺮ ﻛﺮده‬
‫ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﺑﻮي ﺳﻴﮕﺎر و ﻋﻄﺮﻫﺎي ﺗﻨﺪ ﺧﻮرد ﺑﻪ دﻣﺎﻏﻢ و ﺑﺎﻋﺚ ﮔﻴﺠﻴﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻓﻀﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺠﻠﻞ و ﭘﺮده ﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ درﺑﺎر آوﻳﺰون ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﮔﭽﺒﺮي ﻫﺎي ﺷﺎﻫﺎﻧﻪ! اﻧﮕﺎر وارد ﻳﻜﻲ از ﺗﺎﻻرﻫﺎي ﻛﺎخ ﮔﻠﺴﺘﺎن ﺷﺪي‪ .‬ﻣﻴﺰﻫﺎي دو ﻧﻔﺮه ﻳﺎ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮه اي اﻃﺮاف ﭼﻴﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪﻣﺘﻜﺎرﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﺑﺎ‬
‫ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻣﺘﺤﺪ اﻟﺸﻜﻞ در ﺣﺎل ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬وﺳﻂ ﺳﺎﻟﻦ رو ﺑﺎ ﻧﻮرﻫﺎي رﻧﮕﻲ ﻧﻮرﭘﺮدازي ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر اون ﻗﺴﻤﺖ رو ﺑﺮاي رﻗﺺ در ﻧﻈﺮ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺮرﺳﻲ اﻃﺮاف ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎ ﻓﺸﺎر ﻛﻮﭼﻴﻜﻲ ﻛﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﺎزوم وارد ﻛﺮد‪ ،‬ﺣﻮاﺳﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﻮي‪،‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻴﻠﻲ آروم ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺖ اﺑﺮوﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﭗ ﻣﻦ اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻴﺰﺑﺎن داره ﻣﻴﺎد ﺳﻤﺖ ﻣﺎ!‬
‫ﻣﻦ راﺗﻴﻨﻢ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت و ﺟﺬاب ﺑﺎﺷﻢ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ! ﺑﺎ آراﻣﺶ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ راﺋﻴﺘﻲ اﺷﺎره ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬وﻟﻲ دﻳﺪن ﻣﻴﺰﺑﺎن ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﻮن‬

‫ﺗﻮي رگ ﻫﺎم ﻣﻨﺠﻤﺪ ﺑﺸﻪ! اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﻢ ﻗﺪم ﺑﺎ ژاﻟﻪ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﻧﺎﻣﺰد ﺳﺎﺑﻘﻢ داﺷﺖ ﻣﻲ اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻤﻮن! ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺣﺮﻛﺖ اول‪ ،‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻨﮕﻴﻦ‬
‫ﺑﻮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫وﻗﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻜﻤﻮن رﺳﻴﺪن ﺗﺎزه ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻇﺎﻫﺮﺷﻮن رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﻓﺮاك ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻪ رﻧﮓ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮي و ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ‬

‫ﺟﺬاب‪ .‬اون ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﺠﺶ ﻫﻢ روي ﻟﺒﺶ ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ژاﻟﻪ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﻟﺒﺎﺳﺶ دو ﺗﻴﻜﻪ ﺑﻮد! ﻳﻪ ﭘﺎرﭼﻪ ي راﺳﺘﻪ ﺑﺮاي ﺟﻠﻮي ﺳﻴﻨﻪ اش و ﻳﻜﻲ‬
‫ﺑﺮاي ﭘﻮﺷﻮﻧﺪن ﺑﺎﺳﻨﺶ‪ .‬ﺑﺎﻗﻲ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﻳﺮي ﺑﻪ رﻧﮓ ﺑﺪن ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ آراﻳﺸﻲ ﻏﻠﻴﻆ و ﺗﻨﺪ و ﻋﻄﺮي ﻣﺰﺧﺮف! ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم اﺧﻢ ﻧﻜﻨﻢ!‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن دﺳﺘﺶ رو دراز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﺴﺘﻢ و ﻧﺎﻣﺰدم ژاﻟﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧﻲ ﻣﺎ ﺧﻮش اوﻣﺪﻳﻦ!‬
‫دﺳﺘﺶ رو ﺑﺎ ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻢ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم آروم ﻓﺸﺎر ﺑﺪم‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺜﻼ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﭙﻬﺮ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫و اﺷﺎره اي ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﻛﺮدم و دوﺑﺎره ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬و ﺗﻚ ﺳﺘﺎره ي زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺑﻬﺎرك!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ!‬
‫ﺑﺎ ژاﻟﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ دﺳﺖ دادم‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﻟﻤﺲ ﻛﺮد و ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺘﺎش رو ﺑﻪ دﺳﺖ ژاﻟﻪ زد‪ .‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬
‫ﻳﻜﻲ از ﻣﻴﺰﻫﺎ اﺷﺎره ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ اون ﻃﺮف و از ﺧﻮدﺗﻮن ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﻛﻨﻴﺪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ دﻳﮕﻪ ﻣﻴﺎﻳﻢ ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن!‬
‫ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﺗﺸﻜﺮي ﻛﺮدﻳﻢ و رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﻴﺰي ﻛﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن اﺷﺎره ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ ﺧﻴﺮه ﺷﺪم ﺑﻪ دﺳﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺷﺘﻮﻛﺎن دﺳﺖ دادم‪ .‬اﻧﮕﺎر‬
‫دﺳﺘﻢ داﺷﺖ آﺗﻴﺶ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺳﺮم ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺧﻮدم درﮔﻴﺮ ﺑﻮدم‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰي ﺷﺪه؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻢ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم روي ﻣﻴﺰ ﻳﻪ ﺟﻮراﻳﻲ ﻏﻴﺮ ﻋﺎدﻳﻪ‪ ...‬ﭼﻨﺪ ﻇﺮف ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ و ﻣﻴﻮه و ﺗﻨﻘﻼﺗﻲ ﻣﺜﻞ ﭘﺴﺘﻪ و ﺑﺎدوم و ﻏﻴﺮه روي ﻣﻴﺰ ﺑﻮد و‬
‫اﻟﺒﺘﻪ وﺳﻂ ﻣﻴﺰ ﻳﻪ ﮔﻠﺪون ﺑﺰرگ از ﮔﻞ ﻫﺎي ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻳﻪ ﺳﻴﻢ ﺳﻴﺎه رﻧﮓ دور ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎي ﮔﻠﻬﺎ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل دادم ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬از آدﻣﻲ ﺑﺎ‬
‫ﻫﻮش و اﺣﺘﻴﺎط‪ ‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻌﻴﺪ ﻧﺒﻮد ﭘﺲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ راﺋﻴﺘﻲ و ﺧﻢ ﺷﺪم ﺳﻤﺖ ﺻﻮرﺗﺶ و دﻫﻨﻢ رو ﭼﺴﺒﻮﻧﺪم ﺑﻪ ﮔﻮﺷﺶ و ﺧﻴﻠﻲ آروم ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻴﻜﺮون!‬
‫ﺣﺎﻟﺘﻢ ﺟﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﮕﺎر دارم ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ و ﻻﻟﻪ ي ﮔﻮﺷﺶ ﺑﻮﺳﻪ ﻣﻲ زﻧﻢ! ﺧﻴﻠﻲ آروم ﺧﻮدم رو ﻛﻨﺎر ﻛﺸﻴﺪم‪ .‬رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﺶ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬

‫ﻣﺤﻮي دﺳﺘﺶ رو ﺗﻮي دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺧﻨﻚ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻋﻄﺶ دﺳﺘﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻪ!‬
‫ﺧﺪﻣﺘﻜﺎري ﺑﺎ ﻳﻪ ﺳﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﮔﻴﻼس داﺧﻠﺶ ﺑﻮد اوﻣﺪ ﺳﺮ ﻣﻴﺰﻣﻮن! ﻣﺎ ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﻧﺴﺮد دو ﺗﺎ ﺟﺎم ﺑﺮداﺷﺘﻴﻢ و ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ ﺟﻠﻮﻣﻮن!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﺎزي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﭙﻬﺮ ﺟﻮﻧﻢ ﺑﺮﻳﻢ ﺑﺮﻗﺼﻴﻢ؟‬

‫آﻫﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﺷﺪ ﻳﻚ آﻫﻨﮓ آروم اﻧﮕﻠﻴﺴﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ رﻗﺺ ﻧﺪاﺷﺖ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮدت رو ﺗﻜﻮن ﻣﻲ دادي‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻟﺒﺘﻪ ﻋﺰﻳﺰم ﻓﻘﻂ ﻟﺒﻲ ﺗﺮ ﻛﻦ ﺑﻌﺪ!‬

‫دوﺑﺎره ﺧﻢ ﺷﺪم ﺳﻤﺘﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻌﻼ ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﺮ ﻛﺠﺎ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺎ رو ﻛﻪ ﺗﺎزه واردﻳﻢ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ داره ﭘﺲ اﻻن اﻳﻦ ﺟﺎم ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﻲ رو ﺟﻮري ﻣﺰه ﻣﺰه ﻛﻦ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر داري‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮري!‬
‫و ﺧﻮدم رو ﻛﺸﻴﺪم ﻛﻨﺎر‪ .‬ﺟﺎم ﻫﺎ رو ﺑﺎﻻ آوردﻳﻢ و ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ زدﻳﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ و ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﺑﻬﺎر زﻧﺪﮔﻴﻢ!‬

‫ﺟﺎم رو ﺑﺮدم ﺳﻤﺖ ﻟﺒﻢ‪ ،‬ﺑﻮي ﺗﻴﺰ ﻣﺸﺮوب ﺧﻮرد ﺑﻪ دﻣﺎﻏﻢ‪ ،‬ﺟﻮري واﻧﻤﻮد ﻛﺮدم ﻛﻪ دارم ﻣﻲ ﺧﻮرم‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﻟﺐ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ رو زد ﺑﻪ ﻟﺒﻪ ي‬
‫ﺟﺎم و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ و ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﻠﻮﺳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوم ﭼﻪ ﻗﺪر ﺷﺮاﺑﺶ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎﻟﻲ ﺗﺮ از ﺷﺮاب ﻫﺎي ﻣﻦ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻢ ﺷﺪ و ﺧﻴﻠﻲ ﻏﻴﺮﻣﻨﺘﻈﺮه ﮔﻮﻧﻪ اش رو ﻣﺎﻟﻴﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ام و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻋﺰﻳﺰم ﺗﻮ ﺗﻚ ﺧﻮدﻣﻲ!‬

‫ﻣﻨﮓ ﺷﺪم! ﺧﺪا ﻟﻌﻨﺘﺖ ﻛﻨﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺮاي ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﺗﻮﺋﻪ ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺑﺎﻳﺪ از زﻧﺪان ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ي ﺣﺒﺲ اﺣﺴﺎس ﻫﺎ و ﻏﺮاﻳﺰم ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎم!‬
‫ﺧﻮدم رو ﻛﺸﻴﺪم ﻛﻨﺎر و از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﺟﻠﻮي راﺋﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﻛﻤﻲ ﺧﺠﺎﻟﺖ زده ﺑﻮد اﻳﺴﺘﺎدم و دﺳﺘﻢ رو دراز ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻓﺘﺨﺎر ﻣﻴﺪﻳﻦ ﺑﺎﻧﻮ؟‬

‫اوﻧﻢ ﺑﺎ ﻟﻮﻧﺪي ﺧﺎﺻﻲ دﺳﺘﺶ رو ﮔﺬاﺷﺖ ﺗﻮي دﺳﺘﻢ و رﻓﺘﻴﻢ وﺳﻂ ﭘﻴﺴﺖ رﻗﺺ!‬
‫آﻫﻨﮓ ﻛﻪ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ ،‬ﻳﻚ آﻫﻨﮓ ﺧﺎﻃﺮه اﻧﮕﻴﺰ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ آﻫﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺧﻮش آﻳﻨﺪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﻛﺪوم ﻣﻮرد از‬
‫اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺧﻮش آﻳﻨﺪ ﺑﻮده؟‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺨﺼﻮص رﻗﺺ رﺳﻴﺪﻳﻢ آﻫﻨﮓ ﻋﻮض ﺷﺪ! ﻳﻚ آﻫﻨﮓ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎﻳﻲ ﺑﻮد آﻫﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﻚ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻲ رﻗﺼﻴﺪي‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺟﺎي‬
‫آﻫﻨﮓ رﻳﺘﻢ ﺗﻨﺪي داﺷﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺟﺎ ﺧﻴﻠﻲ آروم ﺑﻮد‪ .‬آﻫﻨﮕﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻣﺮاﺳﻢ ﻧﺎﻣﺰدﻳﻢ ﺑﺎ ژاﻟﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺎﻟﻲ رﻗﺼﻴﺪﻳﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻫﺎي آروم و ﺧﻨﻚ و ﻋﻄﺮ ﺳﻴﺐ ﺳﺒﺰ ﺗﻮي آﻏﻮﺷﻢ از ﻋﺎﻟﻢ ﺗﻠﺦ ﺧﺎﻃﺮات اوﻣﺪم ﺑﻴﺮون‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺗﻴﻜﻪ ﻳﻪ ﭼﺮخ ﺑﺰن ﺟﻮري ﻛﻪ رو ﺑﻪ روي اون زوج ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎﺷﻲ!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺗﻮي آﻏﻮش ﻣﻦ ﭼﺮخ زد ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ دﻟﻢ ﺑﺮاي ﻋﻄﺮ ﺧﻨﻜﺶ ﺿﻌﻒ رﻓﺖ!‬

‫آﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﻧﺼﻔﻪ ﻛﻪ رﺳﻴﺪ ﺗﻮي ﻳﻪ ﭼﺮخ رﻗﺺ‪ ،‬دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ از دﺳﺘﻢ ﺟﺪا ﺷﺪ و دﺳﺖ زﺑﺮ و ﺧﺸﻜﻲ ﺟﺎش اوﻣﺪ‪ .‬ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﻋﻮض ﺷﺪ و ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎم‬
‫ﺻﻮرت ﭘﺮ از آراﻳﺶ ژاﻟﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ! ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻟﻮﺳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٢٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳـــﻼم!‬

‫ﺧﻮدم رو ﺳﺮﻳﻊ ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه ﺳﻼم ﺑﺎﻧـــﻮ!‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﻣﻲ رﻗﺼﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮﺳﻲ!‬
‫ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻮب دﻳﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ دﻟﻢ ﻳﻪ ذره ﻧﮕﺮان راﺋﻴﺘﻲ ﺑﻮد‪ .‬رﻗﺺ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ژاﻟﻪ ﺑﺎزوم رو ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻗﺺ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺑﺮاي ﻣﻦ!‬
‫و ﺗﻮي دﻟﻢ اﺿﺎﻓﻪ ﻛﺮدم ﻣﺰﺧﺮوف ﺗﺮﻳﻦ ﺑﻮد ﺣﺘﻲ از اوﻟﻴﻦ ﺑﺎري ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎت رﻗﺼﻴﺪم ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻮد!‬
‫ﻛﺸﻮن ﻛﺸﻮن ﻣﻨﻮ ﺑﺮد ﺳﻤﺖ ﻣﻴﺰي ﻛﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه داﺷﺖ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪن ﻣﻦ و ژاﻟﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﺰ‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﻣﺎ و ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﭼﺸﻤﻜﻲ زد‪ .‬وﻗﺘﻲ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻨﺎر راﺋﻴﺘﻲ ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ،‬ژاﻟﻪ ﺑﺎزوم رو ول ﻛﺮد‪ .‬دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ رو ﺑﺮاي آروم‬
‫ﺷﺪن ﺣﺮﺻﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺴﺘﻪ اي ﺑﻪ ﻟﺐ ﻫﺎم ﺑﺮدم و ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎز اون دﺳﺖ ﻫﺎي ﻓﻮق اﻟﻌﺎده رو ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد و اﺣﺴﺎﺳﻢ ﺑﻮﺳﻴﺪم و ﺧﻴﺮه‬
‫ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎش ﻛﻪ ﻳﻪ ﺑﺮق ﺧﺎﺻﻲ ﺗﻮش ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺎر زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪه؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻬﺮﺑﻮن ﻣﻦ!‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻟﺤﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ اي درﺳﺖ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ و اﺷﺘﻮﻛﺎن!‬
‫ﭘﻮزﺧﻨﺪ و ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺳﺮد اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻌﺪ از ﺣﺮف ژاﻟﻪ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﺮد ﻛﻪ ژاﻟﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻳﻚ وﺳﻴﻠﻪ اﺳﺖ ﺑﺮاي رﺳﻴﺪن ﺑﻪ ﻳﻚ ﻫﺪف‪ ‬ﭘﺴﺖ دﻳﮕﻪ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﻣﻌﺮف ﺷﻤﺎ ﺑﺮاي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻛﻲ ﺑﻮده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻛﺘﺮ ذرﻳﻦ دﻧﺪان ﭘﺰﺷﻚ ﺑﻬﺎرك ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺎي ﻣﺎ ﺣﻀﻮر داﺷﺖ و ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺗﺎرﻳﺦ ﻣﺎ رو دﻋﻮت ﻛﺮد!‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ذرﻳﻦ! دﻛﺘﺮِ ﻛﭽﻞِ ﺧﭙﻞ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻟﻲ ﻫﺮﻣﺰ اﺻﻼ ﺧﭙﻞ ﻳﺎ ﻛﭽﻞ ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ درﺳﺘﻪ!‬
‫و از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ژاﻟﻪ رو ﻛﺸﻴﺪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ رو ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ!‬

‫ﺑﻌﺪ از دور ﺷﺪن اﺷﺘﻮﻛﺎن و ژاﻟﻪ ﻫﺮ دو زدﻳﻢ زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬رﻗﺺ ﭼﻪ ﻃﻮر ﺑﻮد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎﻟــــﻲ!‬
‫دﺳﺘﺶ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻴﺎ روي ﭘﺎم ﺑﺸﻴﻦ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼــــﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ!‬
‫ﺧﻴﻠﻲ آروم و ﻧﺮم ﻧﺸﺴﺖ روي ﭘﺎم‪ .‬ﮔﺮﻣﺎي ﺧﺎﺻﻲ ﺗﻮي وﺟﻮدم ﭘﻴﭽﻴﺪ اﻻن وﻗﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﻴﺴﺖ زﻳﺮ ﮔﻮﺷﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮدم‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻲ ﻋﻜﺲ ﺑﮕﻴﺮي؟‬
‫آروم ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره وﻟﻲ ﻛﻢ ﭼﻮن ﻫﻤﺶ دﺳﺘﺶ روي ﮔﺮدﻧﻢ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺷﻚ ﻛﺮده؟‬
‫ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ و ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺷﻚ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ وﻟﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﻮي ﺧﺎﺻﻲ ﻣﻴﺪم!‬

‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻮي ﺳﻴﺐ ﺳﺒﺰ ﻣﻴﺪي!‬

‫ﻛﻤﻲ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢ و دوﺑﺎره رﻓﺘﻴﻢ وﺳﻂ‪.‬‬

‫ﭼﻨﺪ ﮔﺮوه ﻣﻬﻤﻮن ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ ﻣﺸﻜﻮك ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﻛﺜﺮﺷﻮن ﻣﺮد و ﻣﺮﻣﻮز ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺧﻴﻠﻲ دور و ﺑﺮﺷﻮن ﻣﻲ ﭘﻠﻜﻴﺪ‪ .‬ژاﻟﻪ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺑﺎري اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ‬
‫ﻛﻪ ﺧﻮدﻣﻮن رو ﺑﻪ ﻧﺪﻳﺪن زدﻳﻢ‪ .‬ﺗﻮي ﻳﻪ ﺻﺤﻨﻪ از رﻗﺺ‪ ،‬ﻛﻪ ﭼﺮﺧﺶ ﻧﺪاﺷﺖ راﺋﻴﺘﻲ ﻳﻚ ﭼﺮخ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ زد و ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺮﻣﻮزي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﻜﺲ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﺎﻣﺎن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻛﻲ؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺐ ﻫﺎي ﻏﻨﭽﻪ ﺷﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻧﺸﻮﻧﺖ ﻣﻴﺪم!‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﺟﻮري ﻧﻜﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﻧﻜﻦ!‬
‫و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺮه ﺑﻪ ﻟﺒﺎش ﺷﺪم‪ .‬رﻧﮕﺶ ﻣﺜﻞ ﻟﺒﻮ ﺳﺮخ ﺷﺪ و ﺧﻮدش رو ﺗﻮي ﺑﻐﻠﻢ ﻗﺎﻳﻢ ﻛﺮد ﺑﺎ ﺳﺮﺧﻮﺷﻲ ﺗﻮي آﻏﻮﺷﻢ ﻓﺸﺎرش دادم!‬
‫ﻛﻢ ﻛﻢ زﻣﺎن ﺳﺮو ﻏﺬا رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻠﻒ ﺳﺮوﻳﺲ ﺑﻮد‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ رو ﻧﺸﻮﻧﺪم ﺳﺮ ﻣﻴﺰ و ﺧﻮدم رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﻴﺰ ﻏﺬاﻫﺎ ﻛﻤﻲ ﺷﻠﻮغ ﺑﻮد ﻳﻪ ﺑﺸﻘﺎب‬
‫ﺑﺰرگ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﭼﺸﻢ دوﺧﺘﻢ ﺑﻪ ﻏﺬاﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ روي ﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪ .‬از ﺑﺮه ﻛﺒﺎب ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت درﺳﺘﻪ وﺳﻂ ﻣﻴﺰ ﺑﻮد ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻧﺪوﻳﭻ ﺳﺮد‬
‫ﻛﺎﻟﺒﺎس! ﻛﻤﻲ ﺟﻮﺟﻪ ﺑﺪون ﺑﺮﻧﺞ ﻛﺸﻴﺪم ﺑﺎ ﺳﺎﻻد و ﻳﻪ ﻧﻮﺷﻴﺪﻧﻲ ﻟﻴﻤﻮﻳﻲ و ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﻴﻜﻪ ژﻟﻪ ي ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﻴﺰ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮﺳﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﺑﺮﻧﺞ ﻧﻜﺸﻲ!‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زدم و ﻛﻨﺎرش ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﭼﻨﮕﺎل رو ﺑﻪ دﺳﺘﺶ دادم‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺑﺪون ﻓﻜﺮ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ دارم ﺑﺎ ﻳﻪ دﺧﺘﺮ ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ‬
‫زﻳﺒﺎ ﺗﻮي ﻳﻚ ﻇﺮف ﻏﺬا ﻣﻲ ﺧﻮرم ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮردن ﻛﺮدم!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﺷﺎم و رﻗﺺ آﺧﺮش ﻛﻢ ﻛﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ﻛﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺿﺮﺑﻪ ي ﻧﻬﺎﻳﻲ رو زد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎز ﻳﻪ ﻧﻘﺸﻪ ي ﺟﺪﻳﺪ داره‪،‬‬

‫رﻓﺖ ﭘﺸﺖ ﻳﻪ ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن و اول از ﺣﻀﻮر ﻣﻬﻤﻮﻧﺎ ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮد و در اداﻣﻪ ﮔﻔﺖ ﭼﻨﺪ ﮔﺮوه ﻣﻲ ﺧﻮان ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻗﺼﻦ ﻛﻪ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﺟﺰء‬
‫اوﻧﺎ ﺑﻮدﻳﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫آﻫﻨﮓ رﻗﺺ ﻳﻚ رﻗﺺ ﻫﻴﭗ ﻫﺎپ اﺳﭙﺎﻧﻴﺎﻳﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﺠﺒﻮري ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ رﻓﺘﻴﻢ وﺳﻂ‪ .‬وﻗﺘﻲ رﻗﺺ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪ ،‬دﻟﺸﻮره ي ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﺷﺮوع‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﭼﺮﺧﺶ ﻫﺎ و ﺿﺮﺑﻪ زدن ﻫﺎي ﭘﺎي راﺋﻴﺘﻲ ﺷﻮر ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺗﻮي دﻟﻢ راه اﻧﺪاﺧﺖ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎ آﺧﺮﻫﺎي آﻫﻨﮓ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﭼﻪ ﺟﻮري دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ از‬
‫دﺳﺖ ﻣﻦ ﺟﺪا ﺷﺪ و ژاﻟﻪ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮم و ﻫﻨﻮز ﺗﻮي ﺷﻮك ﺑﻮدم ﻛﻪ آﻫﻨﮓ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ و ﺻﺪاي دﺳﺖ و ﺳﻮت ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي وﺣﺸﺘﻨﺎك اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬رﻗﺺ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﻬﺮ از ﻫﻤﺮاه ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ي اﻣﺸﺒﺖ ﺧﻮﺷﺖ ﻣﻴﺎد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬رﻗﺺ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻨﻈﻮرت ﻧﺸﺪم؟‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻢ ﭘﺎﻫﺎي رﻗﺺ ﻋﻮض ﺷﺪ و آﻫﻨﮓ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﭘﺲ ﺑﻬﺎرك زﻧﺪﮔﻲ ﺗﻮ ﺗﺎ ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﻴﺪ در آﻏﻮش ﻣﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﻫﻔﺘﻢ‪...‬‬

‫ﺗﻮي اﺗﺎق ﺧﻮاب ﻣﺜﻞ آدم ﻫﺎي ﻣﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ اراده اي از ﺧﻮدﺷﻮن ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻪ ژاﻟﻪ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻣﻮﻫﺎش رو ﺟﻠﻮي آﻳﻨﻪ ﺷﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﻛﺮد ﺧﻴﺮه ﺷﺪم‪.‬‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺎي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ ﭘﻴﺶ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻢ اوﻣﺪ‪ .‬رﻗﺺ ﻋﺎﻟﻲ راﺋﻴﺘﻲ و دﺳﺖ ﺧﻨﻜﺶ ﻛﻪ از دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﻦ ﺟﺪا ﺷﺪ و ﺗﻮي دﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﺸﻦ‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺖ!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﺎ ژاﻟﻪ وارد اﺗﺎق ﺷﺪﻳﻢ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻢ ﺗﻮي ﻳﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺳﺮد و ﺧﺸﻚ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﻢ ﻛﻪ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﺑﺰرگ دو ﻧﻔﺮه ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻬﻮع ﮔﺮﻓﺘﻢ و‬
‫ﺧﻮدم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﻮي ﺳﺮوﻳﺲ ﺑﻬﺪاﺷﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺑﻮد و ﻫﺮ ﭼﻲ ﺧﻮرده ﺑﻮدم رو ﺑﺎﻻ آوردم! ژاﻟﻪ ﻫﻢ ﻣﺜﻼ ﻧﮕﺮان! ﻫﻲ ﻣﻲ زد ﺑﻪ در ﻣﺜﻼ دﻟﻮاﭘﺴﻢ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺳﭙﻬﺮ ﺟﺎن ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺣﺎﻟﻢ از اﻳﻦ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﺑﺎزي ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﻋﻖ ﻣﻲ زدم‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﺳﺮم رو ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻢ روي ﺻﻮرﺗﻢ زﻳﺮ ﺷﻴﺮ آب‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻢ و از دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ زدم ﺑﻴﺮون!‬

‫ژاﻟﻪ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻟﻮﺳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺪه ﻋﺰﻳﺰم‪ ،‬ﻧﻪ؟‬

‫ﺑﺎ ﺗﻨﻔﺮ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻟﻢ داره از ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮره!‬
‫ﺑﺎزوم رو ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﺸﻮﻧﺪم ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آروم دراز ﺑﻜﺶ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﺮات ﺷﻴﺮ ﻋﺴﻞ ﺑﻴﺎرم اﺛﺮ ﻣﺴﺘﻲ از ﺳﺮت ﺑﭙﺮه ﺟﻮﻧــــﻲ!‬
‫ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮدم رو ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺗﻮي دﻫﻨﺶ ﻧﺰﻧﻢ! روي ﺗﺨﺖ دراز ﻧﻜﺸﻴﺪم ﭼﻮن ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري ﻓﺎﺗﺤﻪ ي ﻟﺒﺎس ﻫﺎ ﺧﻮﻧﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد دﻳﮕﻪ ﺑﺪﺗﺮ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭼﺮوﻛﺸﻮن ﻧﻜﻨﻢ!‬

‫ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﻦ اﻻن ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮدم از اﺗﺎق رﻓﺖ ﺑﻴﺮون دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺑﺮم ﺗﻚ ﺗﻚ اﺗﺎق ﻫﺎي وﻳﻼ رو ﺑﮕﺮدم و راﺋﻴﺘﻲ رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻢ وﻟﻲ اﻳﻦ ﻋﻤﻠﻴﺎت‬
‫ﻟﻌﻨﺘﻲ!!!‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮدم و اﻳﻦ ﻛﻪ ﮔﻮر ﺑﺎﺑﺎي ﻋﻤﻠﻴﺎت‪ ،‬راﺋﻴﺘﻲ اﻻن ﺣﺘﻤﺎ در ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻄﻪ درﮔﻴﺮ ﺑﻮدم ﻛﻪ ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﻴﻮان ﺑﺰرگ ﺗﻮي دﺳﺘﺶ اوﻣﺪ داﺧﻞ!‬
‫ﻟﻴﻮان رو ﺳﻤﺖ ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺨﻮر ﺳﭙﻬﺮ ﺟﺎن ﺷﻴﺮ ﻋﺴﻠﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ رو ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻟﻴﻮان رو از دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺳﺮ ﻛﺸﻴﺪم‪ .‬زﺑﻮﻧﻢ ﺳﻮﺧﺖ وﻟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ آﺗﻴﺸﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي وﺟﻮدم ﺷﻌﻠﻪ ور ﺑﻮد ﻫﻴﭻ ﺑﻮد! وﻗﺘﻲ اون ﻣﺎﻳﻊ‬
‫ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻛﻮﻓﺘﻲ رو ﺧﻮردم ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﻟﻮﻧﺪي ﺧﺎﺻﻲ اوﻣﺪ ﻛﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﻛﻢ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻦ ﺗﺎ ﻳﻜﻲ دو ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺧﻮدم آروﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﻫﻤﻮن ﻳﻪ ذره ﺷﺮﺑﺘﻲ رو ﻫﻢ ﻛﻪ ﺧﻮردم روش ﺑﺎﻻ ﺑﻴﺎرم ﺗﺎ دﻳﮕﻪ زر ﻧﺰﻧﻪ! ﺳﺮم داﺷﺖ از ﻫﺠﻮم ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﺣﺮﻛﺎت و اﺗﻔﺎق ﻫﺎ ﻣﻨﻔﺠﺮ‬
‫ﻣﻲ ﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﻨﻢ و ﻣﻐﺰم رو ﺑﻪ ﻛﺎر ﺑﻨﺪازم!‬
‫ﺷﻮﻧﻪ ﻛﺮدن ﻣﻮﻫﺎي ﻛﻮﻓﺘﻴﺶ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﭼﻨﺪﺷﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮ ﺷﺪي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ دوش ﺑﮕﻴﺮم!‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻣﻲ رﻳﻢ!‬
‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫از ﺣﺮﻓﻢ ﺟﺎ ﺧﻮرد وﻟﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ زوري زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﺟﻮر راﺣﺘﻲ!‬
‫ﺧﻮدم رو ﻛﺸﻮﻧﺪم ﺳﻤﺖ ﺣﻤﻮم ﺑﻪ ﻣﺤﺾ وارد ﺷﺪن آﻫﺴﺘﻪ در ﺣﻤﻮم رو ﻗﻔﻞ ﻛﺮدم‪ .‬اﻃﺮاف رو دﻳﺪ زدم ﭼﻴﺰ ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬دورﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ‬
‫ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ اون ﻣﻮ و ﺻﻮرت دوش ﺑﮕﻴﺮم ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري ﻫﻢ وﻗﺘﻲ ﺳﺮم رو زﻳﺮ ﺷﻴﺮ آب ﮔﺮﻓﺘﻢ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﭘﻮﺳﺖ ﺻﻮرﺗﻢ داغ‬

‫ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم اون ﻻﻳﻪ ﭘﻮﺳﺘﻲ ﺑﺮﮔﺮده ﻳﺎ ﺑﺮﻳﺰه ﭘﺎﻳﻴﻦ!‬
‫ﻛﺖ رو از ﺗﻨﻢ درآوردم و ﭘﺎﭘﻴﻮن رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﻇﺎﻫﺮم اﺻﻼ ﺑﻪ آدم ﻫﺎي ﻣﺮﺗﺐ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد‪ .‬ﺗﺎزه ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻳﻪ ﻧﻔﺲ راﺣﺖ ﺑﻜﺸﻢ‪ .‬از ﻛﺖ و ﺷﻠﻮار‬
‫ﻣﺘﻨﻔﺮم! اول ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﺟﻮري از ﺷﺮ اﻳﻦ ژاﻟﻪ ﺧﻼص ﺑﺸﻢ از اﺗﺎق ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﺮم ﺑﻴﺮون ﭼﻮن ﻫﻤﻪ ﺟﺎ اون دورﺑﻴﻦ ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻫﺴﺖ‪ .‬اﺗﺎﻗﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺗﻮش اﺳﻴﺮه ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻛﺠﺎﺳﺖ‪ .‬اَه ﮔﻨﺪش ﺑﺰﻧﻦ‪ .‬ﻳﻪ راﻫﻲ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ راﺗﻴﻦ!‬
‫دوش رو ﺑﺎز ﻛﺮدم و ﺧﻮدم ﺗﻮي رﺧﺘﻜﻦ ﻣﺸﻐﻮل ﻓﻜﺮ ﻛﺮدن ﺷﺪم‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻓﻜﺮي ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﺟﻮري‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاره ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮم ﺑﻴﺮون ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺷﻚ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﺳﺮم رو ﻛﻤﻲ ﺧﻴﺲ ﻛﺮدم و ﭘﻴﺮاﻫﻨﻢ رو آب زدم اﻧﮕﺎر ﺗﻨﻢ ﺧﻴﺴﻪ! از ﺣﻤﻮم زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺳﺮم ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد و ﺗﻮي ﻓﻜﺮ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺟﻮري اﻣﺸﺐ رو ﺑﻪ ﺻﺒﺢ‬
‫ﺑﺮﺳﻮﻧﻢ! ﺻﺪاي ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﺎﻓﻴﺖ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﺳﺮم رو ﺑﺎﻻ آوردم ﺗﺎ ﺑﮕﻢ ﺳﻼﻣﺖ ﻧﺒﺎﺷﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن وﺿﻊ ژاﻟﻪ ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪم! ﻳﻪ ﻟﺒﺎس دو ﺗﻴﻜﻪ و ﻗﺮﻣﺰ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻻ ﺗﻨﻪ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﻨﻪ اش‬
‫رو ﻣﻲ ﭘﻮﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي داﺷﺖ ذوق زده ﻣﻨﻮ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬از دﻳﺪﻧﺶ ﺟﺎ ﺧﻮردم‪ .‬ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮕﺎش ﻧﻜﺮدم‬

‫و ﺳﺮم رو ﭼﺮﺧﻮﻧﺪم ﺳﻤﺖ آﻳﻨﻪ و ﺑﻪ زور ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮﺳﻲ!‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اَه ﭼﺮا ﻟﺒﺎﺳﺎت رو در ﻧﻴﺎوردي؟‬
‫ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﻣﻴﺎم ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ زﻳﺮ ﺷﻠﻮارﻳﻤﻢ ﺑﻴﺎرم وﮔﺮﻧﻪ ﻣﻲ آوردم!‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻢ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﻫﻤﻴﻨﺎ رو ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ در ﺑﻴﺎري!‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮﻓﺶ ﺑﺮس رو از ﺟﻠﻮي آﻳﻨﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﻣﻮﻫﺎم رو ﺑﺎﻫﺎش ﺷﻮﻧﻪ ﻛﺮدم‪ .‬از ﺗﻮي آﻳﻨﻪ ﺣﻮاﺳﻢ ﺑﻪ ژاﻟﻪ ﻫﻢ ﺑﻮد روي ﺗﺨﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫دراز ﻛﺶ داﺷﺖ ﻧﮕﺎم ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻛﻪ روي ﻟﺒﺶ ﺑﻮد ﺑﺎﻋﺚ ﺗﻬﻮع ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ!‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﭙﻬﺮ ﺟﺎن ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ‪ ‬ﺳﻪ ﺻﺒﺤﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ ﮔﻠﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا!‬
‫ﺑﺮس رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺳﺮ ﺟﺎش و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ‪ .‬ﻛﺘﻢ ﻣﭽﺎﻟﻪ روي زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮش داﺷﺘﻢ و ﺻﺎﻓﺶ ﻛﺮدم و ﮔﺬاﺷﺘﻤﺶ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻛﻪ‬
‫ﺟﻠﻮي آﻳﻨﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم ﺑﺮﺟﺴﺘﮕﻲ ﭼﻴﺰي زﻳﺮ دﺳﺘﻢ اوﻣﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس دوﺑﺎره دﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪم‪ ،‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺗﻮي آﺳﺘﺮ ﻛﺖ‬
‫ﺟﺎﺳﺎزي ﺷﺪه ﺑﻮد ﺣﺘﻤﺎ ﻛﺎر ﺳﺮﻫﻨﮕﻪ‪ .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل ﻛﺖ رو ﺑﺮدم ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ‪ .‬ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺎﺗﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاي دوﺑﺎره ﻛﺘﺖ رو ﺑﭙﻮﺷﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ!‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪ ﺳﻤﺘﻢ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺘﺖ رو ﺑﺪه ﺑﺮات آوﻳﺰون ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد!‬

‫اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺗﻮي ﺟﻴﺒﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﺑﺮاي اﻣﺸﺐ ﻻزﻣﺶ دارم!‬
‫ﺑﺎ ﻗﻬﻘﻬﻪ ي ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﺠﻬﺰ اوﻣﺪي؟‬
‫دﻳﮕﻪ ﺗﺤﻤﻠﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ .‬اوف ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺑﺎ اﺧﻢ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻛﺮدم ﻛﻪ رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟ از ﺷﻮﺧﻴﻢ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪي؟‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬

‫ﻛﻨﺎر آﺳﺘﺮ ﻳﻪ زﻳﭗ ﺑﻮد ﺑﺎزش ﻛﺮدم‪ .‬اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ ﭼﺎﻗﻮ ﻳﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﻓﺮو ﻛﻨﻢ ﺗﻮي ﮔﻠﻮي ژاﻟﻪ ﺗﺎ دﻳﮕﻪ زر زر ﻧﻜﻨﻪ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ دﺳﺘﻢ رو‬
‫داﺧﻠﺶ ﺑﺮدم ﺗﻤﺎم ذوﻗﻢ ﻛﻮر ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﻋﻄﺮ ﺑﻮد ﻫﻤﻴﻦ! از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺳﺮم رو ﺑﻜﻮﺑﻮﻧﻢ ﺑﻪ دﻳﻮار!‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻧﺒﺎل ﻋﻄﺮ ﺑﻮدي؟‬
‫ﻛﻼﻓﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬
‫از دﺳﺘﻢ ﺷﻴﺸﻪ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ --‬ﺑﺒﻴﻨﻢ ﭼﻪ ﻋﻄﺮي ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ ﻫﻤﺴﺮت داده ﻛﻪ ﺷﺐ ﻫﻢ ازش اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬آره؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص در ﺷﻴﺸﻪ رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﺑﻮﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﺧﻴﺎر ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﺧﻮش ﺑﻮ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﻛﻪ از ﻋﻄﺮش ﻣﺪﻫﻮش ﺷﺪم ﺗﺎزه اﺳﻢ ﻣﺴﺨﺮه اي ﻫﻢ داره ﭼﻲ؟ وﻣﭙﺎﻳﺮ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ زد ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﺷﻴﺸﻪ رو از دﺳﺘﺶ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺪن اﺳﻤﺶ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم ﻛﺎر ﻫﺎﻣﻴﻨﻪ ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ دردم ﻣﻲ ﺧﻮره‪.‬‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺟﺪي دوﺳﺘﺶ داري؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﺎﺷﻘﺸﻢ!‬
‫ﻋﻄﺮ رو از دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﻪ ﮔﻮش و ﮔﺮدﻧﺶ زد! ﻛﺖ رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ روي زﻣﻴﻦ‪ .‬ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻣﺜﻼ ﺗﺤﺮﻳﻚ ﻛﻨﻨﺪه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮاغ ﻫﺎ رو ﺧﺎﻣﻮش ﻛﻦ!‬
‫ﭼﺮاغ ﻫﺎ رو ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدم و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ‪ .‬دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻮر اﺗﺎق ﻧﻮر آﺑﺎژور ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻮر زرد ﻣﻼﻳﻤﻲ رو ﭘﺨﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺧﻮدم رو ﻛﻤﻲ ﻛﺸﻴﺪم ﻋﻘﺐ وﻟﻲ ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻤﺎر ﻧﺰدﻳﻜﻢ ﺷﺪ وﻗﺘﻲ ﻧﺰدﻳﻚ ﺻﻮرﺗﻢ رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﻣﻦ آﻣﺎده ﺑﻮدم‬
‫ﻳﻚ ﻛﺸﻴﺪه ي ﻣﺤﻜﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻮﻧﻢ زﻳﺮ ﮔﻮﺷﺶ ﻛﻪ ﺳﺮش اﻓﺘﺎد روي ﺗﺨﺖ‪ .‬اﻧﮕﺎري ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪ! ﻧﻔﺲ راﺣﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪم و ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ ﻛﺮدم! ﺳﺮش رو‬

‫ﻛﻤﻲ از ﺧﻮدم دور ﻛﺮدم‪ .‬ﭘﻴﺪا ﻛﺮدن دورﺑﻴﻦ رﻳﺴﻜﺶ ﺑﺎﻻ ﺑﻮد وﻟﻲ آﺧﺮش ﭼﻲ؟‬
‫ﭘﺘﻮﻳﻲ ﻛﻪ روي ﺗﺨﺖ ﺑﻮد رو ﻛﺸﻴﺪم ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﺗﻜﻮﻧﻲ ﺑﺨﻮره ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮر ﻓﻘﻂ ﺧﻮاﺑﻴﺪ! ﻫﻲ ﭘﺘﻮ رو ﮔﻮﻟﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدم و ﻣﻲ‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻢ روي ژاﻟﻪ و ﻧﺎﻟﻪ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬از ﺗﺼﻮر اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ دارم اﻳﻨﺠﺎ ادا درﻣﻴﺎرم وﻟﻲ راﺋﻴﺘﻲ؟ ﺣﺘﻲ اﮔﻪ اﻧﮕﺸﺘﺶ ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﻪ ﻗﺴﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرم‬

‫ﺧﻮدم ﺧﻔﻪ اش ﻛﻨﻢ!‬

‫ﺷﺐ ﻫﺎي زﻳﺎدي ﺑﻌﺪ از اون ﺣﺎدﺛﻪ ي ﺷﻮم ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﻴﺪار ﺑﻮدم و ﻫﺮ ﺛﺎﻧﻴﻪ ي اون ﺷﺐ ﻫﺎ ﺑﺮام ﻛﺎﺑﻮس ﺑﻮد وﻟﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا اﻣﺸﺐ ﺗﻤﻮم ﻧﻤﻲ ﺷﺪ؟‬
‫ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭘﺘﻮ ﻛﺸﺘﻲ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺴﺸﻪ دﻳﮕﻪ از ﺳﺮﺷﻢ زﻳﺎده! ﭘﺘﻮ رو ﻛﺸﻴﺪم روي ﺧﻮدم و ﺑﺎ ﻓﻜﺮﻫﺎي ﻋﺠﻴﺐ و ﻏﺮﻳﺐ ﻛﺸﺘﻲ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻢ! ﺣﺲ ﺗﻠﺦ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﺮاﻳﻄﻲ ﭘﻴﺶ اوﻣﺪه ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﻛﻨﺘﺮﻟﺶ ﻛﻨﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺿﻌﻴﻒ ﺷﺪن اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻖ ﻛﺸﻴﺪم و ﺳﻌﻲ‬
‫ﻛﺮدم ﺑﻪ ﻏﺪه اي ﻛﻪ ﺗﻮي ﮔﻠﻮم در ﺣﺎل رﺷﺪ ﻛﺮدﻧﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﻨﻢ! ﭼﺮاغ آﺑﺎژور ﻫﻢ ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدم و ﺗﻮي ﺷﻚ و ﺑﺪ ﺑﻴﻨﻲ ﺧﻮدم ﻏﺮق ﺷﺪم‪ .‬ﻳﻌﻨﻲ اﻻن‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن داره ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ؟ از ﺗﺼﻮر ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺑﻴﻦ راﺋﻴﺘﻲ و اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﻴﺎد ﺗﻤﺎم وﺟﻮدم ﮔﻮﻟﻪ ي آﺗﻴﺶ ﺷﺪ! ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻪ‬
‫ﻗﺪر ﺗﻮي ﺧﻮدم و ﻓﻜﺮم ﻏﺮق ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﻪ اي از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪم‪ .‬اول ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﺧﻴﺎﻻﺗﻲ ﺷﺪم وﻟﻲ ﻧﻪ اﻧﮕﺎر ﻳﻜﻲ داﺷﺖ ﻣﻲ زد ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه‪ .‬ﻳﻪ‬

‫ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ ﺷﺪم وﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻨﻪ اﺣﻤﻖ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ اﻳﻦ دورﺑﻴﻦ ﻫﺎ و ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻛﺠﺎﺳﺖ ﭘﺲ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻄﺮ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﭙﻬﺮ؟‬

‫ﺳﺮﻳﻊ ﭘﺘﻮ رو ﮔﻮﻟﻪ ﻛﺮدم و اﻧﺪاﺧﺘﻢ روي ژاﻟﻪ ﻛﻪ ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺤﻨﻪ ﺟﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﻪ ﻗﻮل ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﺎك ﺗﻮ ﺳﺮي اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺨﺖ ﺧﻮاب ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻓﻮﻗﺶ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮره‪ .‬ﻧﻴﻢ ﺧﻴﺰ ﺧﻮدم رو ﺑﻴﻦ ﭘﻨﺠﺮه و ﺗﺨﺖ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و آروم ﭘﺮده رو ﻛﺸﻴﺪم ﻛﻨﺎر! و ﻣﻐﺰم از دﻳﺪن ﺻﺤﻨﻪ ي‬

‫ﺟﻠﻮي روم ﻗﻔﻞ ﻛﺮد! راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻳﻪ ﭘﺎرﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﺪﻧﺶ رو ﭘﻮﺷﻮﻧﺪه ﺑﻮد روي ﻳﻪ ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺖ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻮد ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﮔﺮﺑﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬وﻗﺘﻲ‬
‫دﻳﺪ ﻣﻦ ﻣﺜﻞ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺟﻠﻮي ﭘﻨﺠﺮه ﺧﺸﻚ ﺷﺪم ﻣﺤﻜﻢ زد ﺑﻪ ﺷﻴﺸﻪ ﺟﻮري ﻛﻪ از ﺟﺎم ﭘﺮﻳﺪم! ﺳﺮﻳﻊ ﭘﻨﺠﺮه رو ﺑﺎز ﻛﺮدم و راﺋﻴﺘﻲ ﺗﻮي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ‬

‫ﺧﻮدش رو ﭘﺮت ﻛﺮد ﺗﻮي ﺑﻐﻠﻢ ﺟﻮري ﻛﻪ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺧﻮدم رو ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻢ و دوﺗﺎﻳﻲ اﻓﺘﺎدﻳﻢ روي ﺗﺨﺖ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﺑﻪ ﭼﻲ ﺧﻮردم ﻛﻪ‬
‫ﻛﻤﺮم درد ﮔﺮﻓﺖ و ﺻﺪاي اﻓﺘﺎدن ﭼﻴﺰي رو ﺷﻨﻴﺪم!‬
‫اوووف ژاﻟﻪ ي ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﺎ ﭘﺮت ﺷﺪن ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ از ﺗﺨﺖ ﭘﺮت ﺷﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ!‬

‫ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﻣﺤﻜﻢ راﺋﻴﺘﻲ رو ﺗﻮي آﻏﻮﺷﻢ ﻓﺸﺎر دادم و ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺣﻤﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ ﺳﻤﺖ در ﺗﺎ ﺑﺒﻴﻨﻦ ﺻﺪاي ﭼﻲ ﺑﻮده؟‬
‫ﺑﻮي ﻋﻄﺮ ﺳﻴﺐ ﺳﺒﺰ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﻢ ﺧﻮرد ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم و ﺑﺮق ﭼﺸﻢ ﻫﺎي راﺋﻴﺘﻲ رو ﺗﻮي ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﺗﺸﺨﻴﺺ دادم! وﻗﺘﻲ دﻳﺪم ﺧﺒﺮي ﻧﺸﺪ از ﺑﻬﺖ‬
‫و ﮔﻴﺠﻲ در اوﻣﺪم و ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﻛﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻛﺮدي‪ ،‬ﻫﺎن؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ زل زده ﺑﻮد ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎم و ﺳﺎﻛﺖ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﻔﺘﻲ از اون ﺑﺎﻻ ﭘﺮت ﺑﺸﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻳﺎ ﻛﺴﻲ ﺑﺒﻴﻨﺘﺖ؟ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ درك اﮔﻪ ﺑﻼﻳﻲ ﺳﺮت ﻣﻲ اوﻣﺪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﺎﻛﻲ ﺑﻪ ﺳﺮم ﻣﻲ رﻳﺨﺘﻢ‪ ،‬ﻫﺎن؟‬

‫ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻓﺸﺎرش ﻣﻲ دادم‪ .‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ اﻧﻘﺪر ﻓﺸﺎرش ﺑﺪم ﻛﻪ ﺗﻮي ﺗﻤﺎم وﺟﻮدم ﺣﻞ ﺑﺸﻪ! زل زده‬
‫ﺑﻮدم ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎش‪ .‬ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل ﭼﻴﻪ؟ ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮدم آروم ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮﻟﺪ دوﺑﺎره ي ﻣﻦ ﺗﻮي آﻏﻮﺷﻢ داﺷﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﭘﺮ از ﺷﻮق ﻧﻔﺲ ﻣﻲ‬
‫ﻛﺸﻴﺪ! ﺧﻮب داﺷﺘﻢ ﻣﻲ ﭼﻠﻮﻧﺪﻣﺶ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﺎزي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳــــﻼم!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻨﺠﺎب ﺑﺎزي درآوردي روي درﺧﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻻ اوﻣﺪي ﺳﻼم ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟ اﺻﻼ ﻛﺠﺎ رﻓﺘﻲ؟ ﭼﻪ ﺟﻮري از دﺳﺖ اﺷﺘﻮﻛﺎن در رﻓﺘﻲ؟ اذﻳﺘﺖ ﻛﺮد؟ اﮔﻪ ﻓﻘﻂ‬
‫دﺳﺘﺶ ﺑﻬﺖ ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﻪ ﻗﺴﻢ ﻣﻲ ﺧﻮرم ﺧﻮدم ﺗﻚ ﺗﻚ اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎش رو ﺑﺸﻜﻨﻢ ﻣﺮدك‪!...‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي رﻳﺰ راﺋﻴﺘﻲ ﺣﺮﻓﻢ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻨﺪي؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﻧﻔﺴﻲ ﺑﮕﻴﺮ ﺧﻔﻪ ﻧﺸﻲ ﺳﺮﮔﺮد! ﻓﻜﺮ ﻛﺮدي ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري ﻣﻲ ذارم ﻫﺮ ﺑﻲ ﻣﻘﺪاري ﺧﻮدش رو ﺑﻬﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﻛﻨﻪ؟ در ﺿﻤﻦ ﺳﻌﻲ ﻛﻦ ﺗﻮي‬
‫ﮔﻮﺷﻢ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﻨﻲ ﻧﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻲ ﭼﻮن ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﻫﺎ روي ﺗﺨﺖ ﻛﺎر ﺷﺪه!‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آروم ﺟﻮاب دادم‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ اﻻن اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺎزوﻫﺎت رو از دورم ﺑﺎز ﻛﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ!‬

‫ﻛﻤﻲ ﺣﻠﻘﻪ ي آﻏﻮﺷﻢ رو ﺷﻞ ﻛﺮدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺬاري ﻣﻦ روي ﺗﺨﺖ دراز ﺑﻜﺸﻢ؟‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﺎت ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻢ ﺧﻮﺑﻪ ﺣﺎﻻ زود‪ ،‬ﺗﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻳﻊ ﺣﺮﻓﺖ رو ﺑﺰن؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮف ﺧﺎﺻﻲ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﺳﺮ ﻛﺎر ﺑﻮدﻳﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻪ ﻏﻴﺮ از ﻣﻦ و ﺗﻮ ﺑﻪ دو ﺗﺎ زوج دﻳﮕﻪ ﻫﻢ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻫﻤﺮاه ﻫﺎ ﻋﻮض ﺑﺸﻪ رو زده! وﻗﺘﻲ از ﺗﻮ ﺟﺪا ﺷﺪم ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻨﻮ‬
‫ﺑﺮد ﺳﻤﺖ ﻳﻚ راﻫﺮو ﻛﻪ ﺗﻮش ﭼﻨﺪ ﺗﺎ در اﺗﺎق ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻳﻚ ﺷﻜﻞ و ﻳﻚ رﻧﮓ‪ .‬اون ﺧﺎﻧﻮم ﻳﻪ در ﻧﺸﻮﻧﻢ داد و ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺮم ﺗﻮ! ﻣﻨﻢ ﺑﺪون ﻛﻮﭼﻚ‬
‫ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺮﻓﻲ رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬اوﻧﻢ در رو ﻗﻔﻞ ﻛﺮد و رﻓﺖ‪ .‬اﺗﺎق ﻓﻀﺎي ﺧﻴﻠﻲ روﻳﺎﻳﻲ و آروﻣﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﺗﺨﺖ دو ﻧﻔﺮه ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ اون ﺟﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ‬

‫دﻗﻴﻘﻪ اي ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﭼﺮﺧﺶ ﻛﻠﻴﺪ اوﻣﺪ و ﺑﻌﺪش ﺑﻪ ﺟﺎي اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻳﻪ ﻣﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﻫﻴﻜﻠﻲ ﺷﺒﻴﻪ ﻫﻤﻮن ﺑﺎدﻳﮕﺎردي ﻛﻪ دم در دﻳﺪﻳﻢ اوﻣﺪ داﺧﻞ‬
‫ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﺜﻴﻒ و ﺣﺎل ﺑﻪ ﻫﻢ زن‪ .‬از دﻳﺪﻧﺶ ﭼﻨﺪﺷﻢ ﺷﺪ وﻟﻲ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪم ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻦ دان ﺳﻪ دارم! ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﭘﺲ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ﻓﻘﻂ‬
‫ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭼﻨﺪش دﻳﮕﻪ زد و ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ در ﺧﺪﻣﺘﺘﻢ ﺟﻴﮕﺮ! ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺟﺎ ﺧﻮردم وﻟﻲ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﺑﺎﺷﻢ ﭘﺲ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻣﻴﺮم ﺧﻮدم‬
‫رو ﺑﺮاي ﻳﻪ ﺷﺐ ﺑﻴﺎد ﻣﻮﻧﺪﻧﻲ آﻣﺎده ﻛﻨﻢ و ﺧﻮدم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﻮي ﺣﻤﻮم! و ﻫﺮ ﭼﻲ دﻋﺎ و ﺳﻮره ي ﻗﺮآن ﺑﻮد ﺧﻮﻧﺪم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﺮش ﻧﺰﻧﻪ ﺑﻴﺎد ﺗﻮي‬
‫ﺣﻤﻮم ﻛﻪ ﺧﺪا ﺻﺪام رو ﺷﻨﻴﺪ و ﻧﻴﻮﻣﺪ‪ .‬ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻫﺎي ﻛﻔﺸﻢ ﻣﻴﺨﻲ ﺑﻮد ﻳﻪ ﺟﻮر ﺳﻮزن ﺗﻮش ﻛﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎﺷﻨﻪ ﻛﻔﺸﻢ رو ﻣﻲ ﺷﻜﺴﺘﻢ ﺗﺎ ﺳﻮزن‬
‫درﺑﻴﺎد‪ .‬اون ﻟﺤﻈﻪ واﻗﻌﺎ ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﻛﺎرآﻳﻲ داره وﻟﻲ ﺣﺘﻤﺎ اﻟﻜﻲ ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه اﺻﺮار ﻣﻲ ﻛﺮد ﻣﻮﻗﻌﻲ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﺧﻄﺮ ﻛﺮدم ازش‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻢ! ﻣﻨﻢ ﻛﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻳﺎ ﺳﮓ دﻳﮕﻪ‪ ،‬ﻓﺮﻗﻲ ﻧﺪاﺷﺖ ﭘﺎﺷﻨﻪ ي ﻛﻔﺶ ﺧﻮﺷﮕﻠﻢ رو ﺷﻜﺴﺘﻢ و ﺳﻮزن رو درآوردم‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ اي دوش رو ﺑﺎز‬

‫ﻛﺮدم و ﻛﻼه ﮔﻴﺴﻢ رو آب زدم ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺧﺮاب ﺷﺪه ﺑﺒﻴﻦ؟‬

‫ﺑﺎ دﺳﺘﺶ زد روي ﺳﺮش ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺻﻮرﺗﻢ ﺧﻴﺲ ﺑﺸﻪ! دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ اﻧﮕﺎر ﻫﻨﻮز آب داره؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮﻓﺖ رو ﺑﺰن ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٣٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ دﻳﮕﻪ اوﻣﺪم از ﺣﻤﻮم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﭼﺮاغ ﻫﺎ ﺧﺎﻣﻮش ﺑﻮد و اون ﻣﺮدك ﻫﻢ ﺑﺎ ﺷﻴﺸﻪ ي زﻫﺮﻣﺎري ﻟﺐ ﺗﺨﺖ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺷﻠﻮارك ﻣﺴﺨﺮه ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﭼﺮاغ ﺧﻮاب ﻓﻀﺎي اﺗﺎق رو روﺷﻦ ﻛﺮده ﺑﻮد! ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺪر ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ وﻗﺘﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺰدﻳﻜﻢ ﺑﺸﻪ ﺳﻮزن رو ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﺶ ﻓﺮو ﻛﺮدم‪ .‬آﺧﻲ‬

‫ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﻴﻜﻠﺶ ﭘﻨﺠﺮ ﺷﺪ! ﻣﻨﻢ وﻗﺘﻲ از ﭘﻨﺠﺮه زدم ﺑﻴﺮون ﺗﻚ ﺗﻚ اﺗﺎق ﻫﺎ رو از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺳﺮك ﻛﺸﻴﺪم وﻟﻲ ﻫﻴﭻ‬
‫ﻛﺪوم اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺗﻮش ﻧﺒﻮد‪ .‬آﺧﺮﻳﻦ ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬اﺗﺎق ﻫﻤﻮن ﻣﺮدﻛﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ازش ﻋﻜﺲ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻣﺎﻣﺎن! داﺷﺖ ﺑﻪ ﺻﺪاﻫﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﻧﺎﻟﻪ و ﺟﻮن و ﺑﻌﻀﻲ ﺣﺮف‬
‫ﻫﺎي دﻳﮕﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﻮدش ﺧﻴﻠﻲ واﺿﺢ ﻧﺒﻮد وﻟﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻛﻤﻲ از ﺣﺮف ﻫﺎش رو ﺑﺸﻨﻮم ﺗﻮي ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎي ﺗﺨﺖ دورﺑﻴﻦ وﺟﻮد داره‬

‫ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﻫﺎ ﻫﻢ ﺗﻮي ﭼﺮاغ ﺧﻮاب ﻫﺎ ﻛﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ .‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻔﺖ از اﺗﺎق اون ﻣﺮدك ﺳﭙﻬﺮ ﺻﺪا ﻧﻤﻴﺎد‪ .‬ﺑﺮو ﺑﺒﻴﻦ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه ﻛﻪ اوﻣﺪم ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ‬
‫ﭘﻴﺪات ﻛﺮدم در ﺿﻤﻦ اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻣﺮد ﺟﻮون دﻳﮕﻪ دﻳﺪم ﻛﻪ از وﻳﻼ ﺧﺎرج ﺷﺪ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﻢ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ ﻛﻪ آﺗﻴﺸﻢ زد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺒﻮل داري ﻛﺎر ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ ﻛﺮدي؟‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ از روي درﺧﺖ ﭘﺮت ﻣﻲ ﺷﺪي ﻳﺎ ﮔﻴﺮ ﻣﻲ اﻓﺘﺎدي در ﺟﺎ ﻣﺮده ﺑﻮدي وﻟﻲ ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻛﺎرت ﺑﻲ ﻧﻘﺺ ﺑﻮد ﻋﺰﻳﺰم!‬
‫ﻛﻠﻤﻪ ﻋﺰﻳﺰم ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه از دﻫﻨﻢ در اوﻣﺪ‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي اﺗﺎﻗﻢ ﭼﻮن ﻛﻢ ﻛﻢ داره ﺻﺒﺢ ﻣﻲ ﺷﻪ و اﻣﻜﺎن ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻣﻦ ﺿﻌﻴﻒ ﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻲ ﭼﻪ زﺟﺮي ﻛﺸﻴﺪم ﺗﺎ اﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ از ﺣﺎدﺛﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮاﻫﺮ و ﻣﺎدرم و ﻫﺎﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎد ﻫﻴﭻ وﻗﺖ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺗﺮس ﻧﺪاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺣﺘﻲ وﻗﺘﻲ‬
‫ﻫﺸﺖ ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ رو از ﺑﺪﻧﻢ در آوردﻧﺪ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬از ﭼﻲ ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻲ؟‬

‫ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﺶ زﻣﺰﻣﻪ ﻛﺮدم‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻪ وﻗﺘﺶ ﺑﺮات ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﻟﻲ اﻻن ﻣﻲ ﺧﻮام ﻛﺎري ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺗﻮ آروم ﺑﺸﻲ ﻫﻢ ﻣﻦ ﭼﻮن ﻣﻲ دوﻧﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪي‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ ﻧﻔﺴﻢ؟‬

‫ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺴﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﺘﺮﺳﻴﺪم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺋﻴﺘﻲ!‬
‫ﺑﺮاي اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد اﺳﻤﺶ رو ﺻﺪا ﻣﻲ زدم‪ .‬ﺑﺎ اﺣﺴﺎس و ﻟﻄﻴﻒ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎﻧﻢ؟‬
‫ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰدم ﻓﻘﻂ ﻟﺒﺎﻫﺎي ﺧﺴﺘﻪ ام رو روي ﮔﻮﻧﻪ اش ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﺑﻮﺳﻴﺪﻣﺶ! وﺳﻮﺳﻪ ي ﻟﺒﺎش رو داﺷﺘﻢ وﻟﻲ اﻻن ﻧﻪ! ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎش ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺷﺪ‬
‫ﺟﻮري ﻛﻪ ﻣﻦ داﺷﺘﻢ داغ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آروم ﺷﺪي؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟــــﻮﻧﻢ!‬
‫ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺬار ﺑﺮم‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺟﻠﻮي ﭘﻨﺠﺮه ﻫﻢ ﻧﻴﺎ ﺑﺬار ﭘﺎ ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻪ ﻣﻬﺮﺑﻮن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮدت ﺑﺎش ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻤﺖ ﻋﺰﻳﺰم!‬
‫ﺧﻮدم ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از راﺋﻴﺘﻲ از اون ﺑﻮﺳﻪ آروم ﺷﺪم‪ .‬ﺟﻮري ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و دﻳﮕﻪ ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮدم راﺋﻴﺘﻲ ﭼﻪ ﺟﻮري از ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﻣﻨﻢ ﺑﺎ ﺣﺲ ﺷﻴﺮﻳﻦ اون ﺑﻮﺳﻪ و ﻋﻄﺮ ﺳﻴﺐ ﺳﺒﺰي ﻛﻪ ﺗﻮي ﺑﻴﻨﻲ ام ﻣﻮﻧﺪﮔﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد ﺧﻮدم رو ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاب ﺳﭙﺮدم! ﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﺷﺮاﻳﻂ‬
‫ﺧﻮاب رو ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻦ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي دﺷﻤﻦِ ﺧﻮﻧﻲ ام ﺧﻴﻠﻲ آروم ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺮد!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﻫﺸﺘﻢ‪...‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﭽﻠﻢ ﻛﺮدي ﺑﺎﺑﺎ دﺳﺖ از ﺳﺮم ﺑﺮدار!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﮕﻮ دﻳﮕﻪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ رو؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﻮﺋﻪ ﻧﺎﺟﻨﺲ رو ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺧﻮدت رو ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﮕﻮ! ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﻪ ﻧﺎم دﺧﺘﺮ اﺻﻼ اﻃﺮاف راﺗﻴﻦ ﺧﺎن ﭘﻴﺪا ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬اون دﺧﺘﺮِ ﮔﻮر‬
‫ﺑﻪ ﮔﻮر ژاﻟﻪ رو ﻫﻢ ﺑﺎ اﺧﻼق ﮔﻨﺪت ﻋﺎﺻﻲ ﻛﺮدي‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺖ رﻓﺖ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﭼﻲ ﺷﺪه اﻳﻦ ﺳﺮوان ﺟﺎن رو از ﺻﺒﺢ ﻛﻪ از ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻦ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬
‫ﻣﺤﻮ ژﻛﻮﻧﺪ ﻣﻲ زﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﭘﺴﺮم ﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ اون ﺳﺮوانِ ﻫﻠﻮ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎت ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻳﻪ ذره ﻣﻮﻧﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻜﺮده دﻳﮕﻪ اداﻣﻪ ﺑﺪي! در ﺿﻤﻦ دﻓﻌﻪ ي آﺧﺮت ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻪ ﻧ َﻔﺲِ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻲ ﻫﻠﻮ‪ .‬اﻓﺘﺎد داداش؟‬
‫ﭼﺸﻤﺎش اﻧﺪازه ي ﺗﻮپ زد ﺑﻴﺮون‪ .‬دﻫﻨﺶ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺑﺎز ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﺧﺸﻚ ﺷﺪه!‬

‫از دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ اش زدم زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ .‬در ﺣﺎل ﻏﺶ ﺧﻨﺪ ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺣﺮص داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ زﻫﺮ ﻣﺎر ﻛﺒﺮي‪ ،‬ﺑﻮآ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺶ اوﻣﺪه‪ .‬ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻲ ﺷﺪه ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻮري ﻛﻮك‪ ‬ﻛﻮﻛﻲ داداش؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺧﻨﮓ ﻧﺒﻮدي! ﺑﻮدي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬واﻻ زﻣﺎن ﺟﻨﻴﻨﻲ ﻫﻢ ﺑﻨﺪﻣﻮن ﻳﻪ ﺧﻨﮓ ﺑﻮد ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ آره وﻟﻲ اﻻن ﻧﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺷﻐﻠﺶ ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺴﻢ ا‪ ...‬اﻳﻦ ﺳﺮوان ﭼﻲ ﻧﺸﻮﻧﺖ داده ﻛﻪ ﺷﻐﻞ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﻫﻢ ﻳﺎدت رﻓﺘﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﻨﻲ ﻛﻪ اﺟﺎزه ﻧﻤﻲ دادم از ﻛﻨﺎر ﺳﺎﻳﻪ ام‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮدي ﺑﻪ ﻧﺎم دﺧﺘﺮ رد ﺑﺸﻪ ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﺎ دﺧﺘﺮي ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻳﻚ ﻣﺎه ﻛﻪ‬

‫ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ آﺧﺮ و ﻋﺎﻗﺒﺘﺶ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻣﺤﺮم ﻛﺮدم ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﻌﻨﺎ ﺧﻮﺷﮕﻞ و اﻟﺒﺘﻪ ﻛﻤﻲ ﺑﺎﻫﻮﺷﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﭼﻪ رﺑﻄﻲ ﺑﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ داره؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﺎدﺗﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺳﺮ ﺟﺮﻳﺎنِ ﻧﺎﻣﺰدي ﺑﺎ ژاﻟﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺶ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ ﺑﻴﺎ ﻳﻪ ﺑﺎر ﻧﻔﺲ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﻴﻦ‪ ،‬دﻳﮕﻪ اﻧﮕﺎر ژاﻟﻪ اي ﺑﻪ دﻧﻴﺎ ﻧﻴﻮﻣﺪه‪ .‬وﻟﻲ‬

‫ﺑﺎ اون ﻫﻤﻪ ﺑﺤﺚ و ﺟﺪال ﺑﺎ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﺸﺪ ﺑﺮم ﻧﻔﺲ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ رو ﺑﺒﻴﻨﻢ! ﻣﻦ ﻗﺒﻞ از ﻗﺒﻮل ﭘﻴﺸﻨﻬﺎد راﺋﻴﺘﻲ ﭘﺮوﻧﺪه اش رو ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬اﺳﻢ ﻣﺮﺑﻲ رزﻣﻲ‬
‫ﻛﺎرش ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻧﻴﺎزي ﺑﻮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺗﻮي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﻢ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﺧﻮدش رو ﻧﺸﻮن داد و ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎق ﻫﺎ رو ﺑﺮاش ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدم‪ .‬وﻗﺘﻲ از ژاﻟﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺧﻨﺪﻳﺪ‪ .‬از اﻳﻦ ﻛﻪ‬
‫ﺻﺒﺢ ﺑﻌﺪ از ﺑﻴﺪار ﺷﺪن‪ ،‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺳﺮ ﻣﻴﺰ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ازﻣﻮن ﺗﺸﻜﺮ ﻛﺮد و ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺪوﻣﻤﻮن ﻳﻪ ﺟﻌﺒﻪ ي ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ي ﺧﻮدش ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻫﺪﻳﻪ داد‬

‫و ﮔﻔﺖ از اوﻣﺪﻧﻤﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪه و ﺑﻌﺪش ﻫﻢ رﻓﺖ! ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ از ﺧﻮﻧﻪ زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون و رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻛﻠﻴﺪش رو ﺳﺮﻫﻨﮓ‬
‫داده ﺑﻮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻌﺒﻪ رو ﺑﺎز ﻛﺮدي؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﻳﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻮآ ﺑﻮد ﺣﺘﻤﻲ ﺑﺎز ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن و دورﺑﻴﻨﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺮو دﻳﮕﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺶ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻲ داره ﺗﻮي اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﺎﺷﻲ! ﺑﺮو ﺑﺒﻴﻦ ﺳﺮوان داره ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﺑﻪ! ﺗﺎ رﻓﺘﻴﻢ و ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﻫﺰار ﺑﺎر ﻣ‪‬ﺮدم و زﻧﺪه ﺷﺪم‪ .‬ﻛﻼ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻣﺰﺧﺮﻓﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪ ﺑﺎر ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭘﺎﺷﻢ و ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺗﻮي دﻫﻦ اون ﻣﺮدك‬

‫ﻣﺰﺧﺮف ﺑﺰﻧﻢ وﻟﻲ‪!...‬‬

‫ﺣﺮﻓﻢ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺮﺧﻮردش ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﻮد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﮔﻔﺘﻲ ﺗﻮ و راﺋﻴﺘﻲ رو اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺘﻤﻲ ﺷﻚ ﻛﺮده ﺑﻬﺘﻮن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﻢ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﺎرﻣﻮن ﺗﻤﻮﻣﻪ‪ .‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ وﻗﺘﻲ ﻛﻪ دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ رو ﮔﺮﻓﺖ و اون ﻣﺰﺧﺮﻓﺎت رو ﮔﻔﺖ ﻳﻌﻨﻲ اﮔﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻧﺒﻮد ﺗﺎ اﻻن ﺻﺪ ﺑﺎر‬
‫ﻛﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻣﺶ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻﻧﻢ ﻳﻪ ﺣﻮﻟﻪ ي ﺗﻨﻲ ﺑﭙﻮش از اﺗﺎق ﺑﺮو ﺑﻴﺮون ﺗﺎ دورﺑﻴﻨﺎ ﻓﻜﺮﻫﺎي ﺑﺪ ﺑﺪ ﺑﻜﻨﻦ!‬
‫ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي ﺑﻬﺶ رﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻳﻪ ﺷﻠﻮار راﺣﺘﻲ و ﻳﻪ ﺗﻴﺸﺮت ﻛﻪ ﺑﻪ ﻗﻮل ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺎ ﻋﻀﻠﻪ ﻫﺎم ﻛﺸﺘﻪ ﻣ‪‬ﺮده ﺑﺪم‪ ،‬از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻢ! ﺧﻮﻧﻪ‬
‫اي ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻠﻴﺪش رو داده ﺑﻮد ﻣﺎل زﻣﺎﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻣﻮﻗﻊ داﻧﺸﺠﻮﻳﻲ ﺑﻌﺪ از ﻛﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻦ و ﺳﺨﺘﻲ ﻛﺸﻴﺪن ﻫﺎي زﻳﺎد و ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻫﺎي ﺳﺨﺖ‬
‫ﺗﻴﺮاﻧﺪازي و ردﻳﺎﺑﻲ و زﻧﺪﮔﻲ ﺧﺸﻚ‪ ،‬ﻣﻲ اوﻣﺪﻳﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ و دوﺗﺎﻳﻲ ﻓﻘﻂ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﺷﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻣﻲ ﺧﻮردﻳﻢ و ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻳﻢ‪ .‬ﻧﻪ‬
‫ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻧﻪ زوري ﻧﻪ ﺳﺮﻫﻨﮕﻲ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫از ﺗﻮي آﺷﭙﺰﺧﻮﻧﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺷﺎل روي ﺳﺮش و ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﺣﺘﻤﺎل دادم ﻣﺎﻟﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎﺷﻪ در ﺣﺎل ﮔﺸﺘﻦ ﺗﻮي ﻛﺎﺑﻴﻨﺖ ﻫﺎ‬
‫ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻧﺒﺎل ﭼﻲ ﻫﺴﺘﻲ؟‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺻﺪام از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺷﻤﺎﻳﻴﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻧﺒﺎل ﭼﻲ ﻫﺴﺘﻲ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺎي و ﻛﺘﺮي‪ .‬ﺳﺮ درد دارم ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺘﻤﺎ ﭼﺎي ﺑﺨﻮرم ﺗﺎ ﺣﺎﻟﻢ ﺧﻮب ﺑﺸﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺒﺮﻣﺖ دﻛﺘﺮ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﺎي ﺑﺨﻮرم ﺑﻬﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻢ از ﺳﺮ و ﺻﺪاي اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻛﻮﻓﺘﻴﻪ!‬

‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﻗﻮﻃﻲ ﭼﺎي رو از ﻛﺎﺑﻴﻨﺖ ﻛﻨﺎر ﮔﺎز ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم و دادم دﺳﺘﺶ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻛﺘﺮي ﻫﻢ ﻧﺪارﻳﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﺑﻮده وﻟﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ زد ﺳﻮراﺧﺶ ﻛﺮد ﻳﻪ ﺳﻤﺎور ﻫﺴﺖ ﺑﺬار ﻣﻴﺎم راش ﻣﻲ اﻧﺪازم!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن!‬

‫ﻳﻪ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺎ ﺳﻤﺎور ﻛﺸﺘﻲ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﻳﻪ ﭼﺎي ﮔﺬاﺷﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻫﺎﻣﻴﻦ داره از ﻓﻀﻮﻟﻲ ﻣﻲ ﻣﻴﺮه!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺳﺮﮔﺮد ﺧﻴﻠﻲ ﺻﻤﻴﻤﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﻗﻞ دﻳﮕﻪ ي ﻣﻨﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟ ﺑﺎ ﺳﺮﮔﺮد دوﻗﻠﻮ ﻫﺴﺘﻴﻦ! ﭘﺲ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻓﺎﻣﻴﻠﻴﺘﻮن ﻓﺮق داره!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺮﻳﺎﻧﺶ ﻃﻮﻻﻧﻴﻪ‪ .‬ﺳﺮ ﻳﻪ اﺧﺘﻼف ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ ﻣﻦ ﻓﺎﻣﻴﻠﻢ رو ﻋﻮض ﻛﺮدم!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬از اون ﻣﻮﻗﻊ اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﺮاي ﺳﺮﮔﺮد اﻓﺘﺎد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺗﻜﺮار اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺑﺮام ﺳﺨﺖ ﺑﻮده ﺣﺘﻲ ﺗﻮي ﺧﻠﻮت ﺧﻮدﻣﻮن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺻﺤﺒﺘﺶ رو ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﻟﻲ ﻓﻌﻼ ﻛﻪ ﺷﺪي ﺧﺎﻧﻮم ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﮕﻢ‬
‫ﺗﺎ ﻣﮕﻪ اﻳﻦ ﻏﺪه ي ﺑﺪﺧﻴﻤﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﮔﻠﻮم داره رﺷﺪ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎد‪ .‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻓﻘﻂ ﺷﺐ ﻫﺎ ﻛﺎﺑﻮﺳﺶ رو ﻣﻲ دﻳﺪم‪ .‬ﻛﺎﺑﻮس اﻳﻦ‬
‫ﻛﻪ روز آﺧﺮ ﺳﺎل ﺑﺎ ﻣﺎدرت ﻛﻪ ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺎدر دﻧﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺳﻔﺮه ﻫﻔﺖ ﺳﻴﻦ ﺑﭽﻴﻨﻲ و ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮت ﻛﻪ ﻣﺜﻞ اﺳﻤﺶ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻪ ﺳﺮ ﻋﻴﺪي ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺜﻞ‬
‫ﺑﭽﻪ ﻫﺎي دو‪ -‬ﺳﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﻛﻞ ﻛﻞ ﻛﻨﻲ وﻟﻲ ﻳﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﻪ ي زﻧﺪﮔﻲ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮاده رو ﺑﺮﻳﺰه ﺑﻪ ﻫﻢ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺴﺌﻮل ﻳﻚ ﭘﺮوﻧﺪه ي‬
‫ﺟﻨﺎﻳﺖ رﻓﺖ‪ .‬ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻨﺶ ﺗﻮي ﺣﻴﺎط ﺳﻔﺮه ﭼﻴﺪه ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻣﺎﻫﻲ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي داﺷﺖ از ﺗﻮي ﺣﻮض ﻣﺎﻫﻲ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ زﻧﮓ در ﺧﻮﻧﻪ رو زدﻧﺪ‪ .‬ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺳﺎل ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻮي آش رﺷﺘﻪ و ﺳﺒﺰي ﭘﻠﻮ ﺑﺎ ﻣﺎﻫﻲ‪ ،‬ﺑﻮي زﻧﺪﮔﻲ و ﻣﺤﺒﺖ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ‬

‫ﭘﻴﭽﻴﺪه ﺑﻮد! وﻗﺘﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎن در رو ﺑﺎز ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﻮي ﻳﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ زدن رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ در وﻟﻲ ﺧﻮاﻫﺮم‪ ،‬ﻫﻢ ﺧﻮن ﻣﻦ‪،‬‬
‫ﺗﻮي اﺳﻴﺪ و درد داﺷﺖ ﺟﻮن ﻣﻲ داد‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻛﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎن رو ﺑﻐﻞ ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﭘﺎي ﺑﺮﻫﻨﻪ دوﻳﺪم ﺗﻮي ﻛﻮﭼﻪ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ دﻧﺒﺎﻟﻢ‪ ...‬ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ‬
‫ﻧﺮﺳﻴﺪﻳﻢ ﻛﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺪﻧﻢ رو ﺳﻮزن ﺳﻮزن ﻛﺮدﻧﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺪﻧﻢ ﺗﻴﺮ ﻛﺸﻴﺪ و ﺧﻮردم زﻣﻴﻦ‪ .‬وﻗﺘﻲ ﭼﺸﻤﻢ رو ﺑﺎز ﻛﺮدم دﺳﺖ ﻫﺎ و ﭘﺎﻫﺎم‬

‫ﺑﺎﻧﺪاژ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﺳﻪ ﻣﺎه از ﻛﻤﺎ اوﻣﺪه ﺑﻮدم ﺑﻴﺮون‪ .‬وﺿﻊ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﻪ ﺑﺎر زﻳﺮ ﺗﻴﻎ ﺟﺮاﺣﻲ رﻓﺖ وﻟﻲ ﺑﺎزم ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻦ ﻳﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻛﻪ‬
‫ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮاﺗﺶ ﺟﺎ ﺧﻮش ﻛﺮده رو ﺑﻴﺮون ﺑﻴﺎرن ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻮﻧﺪ و ﻳﻚ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭼﺮﺧﺪار‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻮدم رو ﻣﻼﻣﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﭼﻮن‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ از اون اﺗﻔﺎق‪ ،‬ﺗﻬﺪﻳﺪ ﺗﻠﻔﻨﻲ و ﻧﺎﻣﻪ اي زﻳﺎد ﻣﻲ ﺷﺪ وﻟﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺖ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺧﻮﺑﻪ و اون ﺣﻮاﺳﺶ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮدﻣﻮن ﻫﻢ‬

‫رﻋﺎﻳﺖ ﻛﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﻣﺸﻜﻠﻲ ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺎد وﻟﻲ ﻣﻦ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻜﺮدم ﭼﻮن ﺑﻬﺶ اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﭘﻲ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎ رو ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻳﻚ اﺳﻢ‬
‫رﺳﻴﺪ‪ ،‬ﻣﺮدي ﺑﻪ ﻧﺎم اﺷﺘﻮﻛﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ! ﭘﺴﺮ ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ دارﻫﺎي ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد ﻛﻪ در ﻣﺤﻞ ﻛﺎرش ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد و اون زﻣﺎن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه‬

‫ي ﻓﻌﻠﻲ ﻣﺴﺌﻮﻟﺶ ﺑﻮد‪ .‬از ﻗﺎﺿﻲ اون ﭘﺮوﻧﺪه ﺗﺎ دﻛﺘﺮ ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻫﻤﻪ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺗﺎوان دادﻧﺪ ﭼﻮن ﻗﺎﺗﻞ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﭘﻴﺪا ﻧﺸﺪ! و اﻣﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ي زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺗﻮي ﺑﺪي و ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮده‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻌﺪ از اون ﺟﺮﻳﺎن روﺣﻴﻪ ام رو ﺑﺪﺟﻮر ﺑﺎﺧﺘﻢ وﻟﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺑﺎزم ﻫﻤﻮن‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻳﻚ ﺑﺎر رﻓﺖ آﻟﻤﺎن وﻗﺘﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ از ﭘﻨﺠﺎه درﺻﺪ ﻛﻤﺘﺮه ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ .‬وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﺎﻣﺰدﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﺟﺒﺎر ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮد رو ﺑﻪ‬

‫ﻫﻢ زدم‪ .‬ﻓﺎﻣﻴﻠﻢ رو ﻋﻮض ﻛﺮدم‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬زﻧﺪﮔﻲ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰم رو! اﻻﻧﻢ ﭘﺸﻴﻤﻮن ﻧﻴﺴﺘﻢ ﭼﻮن ﻳﻪ ﮔﺮه ي ﻛﻮر ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و ﺳﺮﻫﻨﮕﻪ!‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺣﺮف ﻣﻲ زدم ﭼﺸﻤﺎم ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺮور دردﻧﺎك اون ﺧﺎﻃﺮﻫﺎ ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ ﺑﺮاي راﺋﻴﺘﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﺮدم!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻐﺾ دار راﺋﻴﺘﻲ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﮔﻠﻮﻟﻪ‪ ،‬ﮔﻠﻮﻟﻪ از ﭼﺸﻤﺎش اﺷﻚ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪.‬‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭘﺴﺮ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺟﻮﻧﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﻛﺠﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ دﻗﻴﻘﺎ اﺗﻔﺎﻗﻴﻪ ﻛﻪ ﺑﺮاي ﻣﺤﺒﻮب ﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺑﻲ رزﻣﻲ ﻛﺎرم ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ اﻓﺘﺎد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ از ﺷﺎﮔﺮداش ﺑﻮدي‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﻤﺶ از ﺗﻮ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺮﺑﻲ ﻣﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺟﻮﻧﻢ ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﮕﻮ! ﺷﻴﻄﻮن و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﻲ‪ .‬ﺗﻮي ﺑﺎﺷﮕﺎه ﻧﺎﺟﺎ از دﺳﺖ ﺷﻴﻄﻨﺘﺎش ﻛﻼﻓﻪ ﺑﻮدن وﻟﻲ ﻫﻤﻪ دوﺳﺘﺶ‬
‫داﺷﺘﻦ‪ .‬ﻫﻤﻴﺸﻪ از ﺷﻤﺎ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺟﻮن ﻳﻪ وﻗﺖ ﻫﺎﻳﻲ ﺗﻮي ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻫﺎ اﮔﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻢ ﻛﺎري ﻣﻲ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻲ ﮔﻔﺖ دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺎم‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎرﻳﺖ! ﻳﻚ ﺑﺎر ﻣﻦ ﺧﻄﺎي ﺑﺪي ﻛﺮدم‪ ،‬ﺗﺄﺧﻴﺮم داﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﺑﻮﺳﻴﺪم و ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺧﻄﺎ ﭼﻪ ﺑﻲ ﺧﻄﺎ ﻋﺮوس ﺧﻮدﻣﻲ!‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﭼﻴﺰي ازش ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺻﺪاي ﭼﻬﭽﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﻗﻨﺎري ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺪاي ﻗﻨﺎرﻳﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺎﻳﺘﻮن ﺳﺮد ﺷﺪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮِش ﮔﺮدون ﺗﻮي ﻗﻮري‪ .‬ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻣﻲ ﺧﻮرﻳﻢ!‬

‫ﺑﺎﺷﻪ اي ﮔﻔﺖ و ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺳﻴﻨﻲ ﺑﻪ دﺳﺖ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق‪ .‬در اﺗﺎق ﺧﻮاب رو ﺑﺎز ﻛﺮدم اول راﺋﻴﺘﻲ رﻓﺖ داﺧﻞ ﺑﻌﺪ ﻣﻦ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ وارد‬

‫ﺷﺪﻧﻢ ﻳﻪ ﺑﺎﻟﺸﺖ ﻣﺤﻜﻢ ﺧﻮرد ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﻢ و آﺧﻢ دراوﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﻮ زدم ﺗﺎ دﻓﻌﻪ ي دﻳﮕﻪ ﻧﺸﻴﻨﻲ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻗﺼﻪ ي ﺣﺴﻴﻦ ﻛﺮد ﺷﺒﺴﺘﺮي و ﻣﻨﻮ ﻳﺎدت ﺑﺮه!‬

‫ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮر ﻛﻪ دﻣﺎغ ﺑﺪﺑﺨﺘﻢ رو ﻣﻲ ﻣﺎﻟﻴﺪم ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺪ‪‬ه ﺑﺮات ﭼﺎي آوردﻳﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬زن داداش ﻳﻪ ﭼﺎي ﻗﻨﺪ ﭘﻬﻠﻮ ﺑﺪه!‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺖ از ﺧﺠﺎﻟﺖ آب ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟـــــﻮن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اذﻳﺖ ﻧﻜﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ﻛﻠﻲ اﺷﻚ دﺧﺘﺮ ﻣﺮدم رو درآوردي اون وﻗﺖ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺣﺴﺎس و ادب و ﻓﺎﻣﻴﻠﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ ﭼﺎﻳﻲ ﺑﺪه اذﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ ﮔﻔﺘﻪ اﺷﻜﺶ رو درآوردم؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻼﻏﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻼﻏﻪ ﻛﻴﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﺎﻳﺶ رو از دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﺮﻓﺖ و ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺧﻮرد‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺧﺪا ﺧﻴﺮت ﺑﺪه دﺧﺘﺮ‪ ،‬ﮔﻠﻮم ﻣﺜﻞ ﺻﺤﺮاي ﺳﻴﻨﺎ ﺧﺸﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد! وﻟﻲ ﺟﺪي‪ ،‬ﺷﻮﻫﺮ از اﻳﻦ ﺑﻲ اﺣﺴﺎس ﺗﺮ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ ﺳﺮﮔﺮد؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﺎﺑﺎ ﺳﺮﮔﺮد ﭼﻴﻪ‪ ،‬راﺣﺖ ﺑﺎش ﻣﻦ ﻫﺎﻣﻴﻨﻢ اﻳﻦ راﺗﻴﻨﻪ‪ ،‬ﺗﺎزه ﻳﻪ آﭘﺎﻣﻪ ﻫﻢ دارﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﮕﻮ‪ ،‬ﻫﻠﻮ‪ .‬وﻟﻲ ﺑﮕﻤﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎت ﺗﻤﻮم ﻧﺸﺪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﭼﻴﻪ ﺣﺮف‪ ‬رك و راﺳﺘﻪ‪ .‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ درﺳﺖ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﺑﻨﺪه ي ﺧﺪا ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻦ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻲ راﺋﻴﺘﻲ ﺟﺎن ﻣﺎ ﻫﻔﺪه‬
‫ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻮردﻳﻢ ﻳﻌﻨﻲ دوﺗﺎﻳﻲ روي ﻫﻢ اﻟﺒﺘﻪ اﻳﻨﻮ ﻧﺎﻣﺮدا ﺗﺎ ﺗﻬﺶ رو اﻧﮕﺸﺖ ﻛﺮدﻧﺪ وﻟﻲ ﻣﻦ ﻧﻪ‪ ،‬ﻳﻜﻲ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده درﻧﻤﻴﺎد‪ .‬اﻳﻨﻮ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ داﺳﺘﺎن‬
‫ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ از ﻛﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪي ﻣﻦ ﭼﻲ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻣﻲ ﻛﺮدم؟‬
‫ﺑﺎ ﺷﻴﻄﻨﺖ رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﮔﻮﺷﻮاره ﻫﺎ ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻮاره ﻫﺎش ﭼﻲ ﻛﺎر داري؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪم ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﭼﻲ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺧﻮرده ﺗﻮ ﻫﻢ ﻛﻮﻓﺖ ﻛﺮدي‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر ﺧﻨﮕﻲ؟ ﺟﻨﺎبِ ﺧﻨﮓ‪ ‬ﻧﻴﺮوي ﭘﻠﻴﺲ‪ ،‬ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﻫﺎ ﻫﻨﻮز‬
‫ﺗﻮي ﮔﻮش راﺋﻴﺘﻲ ﺟﻮﻧﻪ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﻳﺎدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮد درﺷﻮن ﺑﻴﺎرم ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻚ ﺑﺎر دﻳﮕﻪ ﺑﮕﻲ ﺳﺮﮔﺮد ﺗﻮﺑﻴﺨﻲ‪ .‬ﺗﻮﺑﻴﺨﺘﻢ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮاﻣﻮن ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰي درﺳﺖ ﻛﻨﻲ اﻧﺪازه ي ﻛﻠﻪ راﺗﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺑﻲ ﺗﻔﺎوﺗﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻨﻢ از ﺗﻨﺒﻴﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﺟﻮن‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮﻳﻢ ﺳﺮ وﻗﺖ ﻧﻘﺸﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻘﺸﻪ ي ﭼﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻳﻪ ردي از ﻣﻮاد ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻣﻮاد ﺗﻮي آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ در ﺣﺎل ﻣﺮاﻗﺒﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ وﻳﻼﻳﻲ ﻛﻪ رﻓﺘﻴﻦ‪ .‬اﻳﻨﺎ ﻫﻤﻪ ﻳﻪ ﺟﻮر ﺻﺤﻨﻪ ﺳﺎزﻳﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺘﻞ اون اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻲ اون ﻳﻪ ﭘﻠﻴﺲ اﺧﺮاﺟﻲ ﺑﻮده؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ! ﺗﻮ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﺗﻬﺶ رو از ﭘﻠﻴﺲ ﺑﻴﻦ اﻟﻤﻠﻞ درآوردم در آﺳﺘﺎﻧﻪ ي اﺧﺮاح ﺷﺪن ﺑﻮده ﻛﻪ اﻳﻨﺠﺎ دﺧﻠﺶ رو ﻣﻴﺎرن اﻧﮕﺎر زد و ﺑﻨﺪ زﻳﺎد داﺷﺘﻪ! ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‬
‫اون ﻣﻘﺪار ﻣﻮاد رو ﭼﻪ ﺟﻮري از ﮔﻤﺮك اﻳﺮان رد ﻛﺮدﻧﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻴﺮم ﮔﻤﺮك اﻳﺮان ﺷﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺗﺮﻛﻴﻪ ﭼﻲ‪ ،‬اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﭼﻲ؟ از ﻳﻚ ﻛﺸﻮر ﻛﻪ رد ﻧﺸﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻮاد اﻳﺮان ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺮﻛﻴﻪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٤٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا اون ﺟﺎ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺷﺘﻮﻛﺎن اون ﺟﺎ ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ي زﻳﺎدي داره‪ .‬راﺑﻂ و ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻄﻤﺌﻦ‪ ،‬ﻳﺎدت ﻧﻴﺴﺖ! ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺷﺪ رﻓﺖ اون ﺟﺎ ﺟﻮري ﻛﻪ درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫دادﻧﺪ ﺑﺮاي ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﺑﺮش ﮔﺮدوﻧﻦ وﻟﻲ دوﻟﺖ ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺗﺤﻮﻳﻠﺶ ﻧﺪاد‪ .‬ﭘﺲ اون ﺟﺎ دﻣﺶ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﻨﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺎ رو ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ دوم اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﮔﻔﺘﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬وﻟﻲ ﮔﻔﺖ رﻳﺴﻜﺶ ﺑﺎﻻﺳﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﻲ ﭘﺲ ﻣﻦ و ﺗﻮ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﻧﺘﻮﻧﻴﻢ‪ ،‬اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻴﺪﻳﻢ ﺧﺒﺮﭼﻴﻦ ﻣﺎ راﺳﺖ ﮔﻔﺘﻪ و ﻣﻮادي وارد اﻳﺮان ﺷﺪه ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ ده ﻛﻴﻠﻮ ﻧﺒﻮده ﻛﻤﺘﺮ ﺑﻮده‪ .‬ﭼﻮن ﻫﻢ رﻳﺴﻜﺶ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮه و‬

‫ﻫﻢ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻠﺶ آﺳﻮﻧﺘﺮه!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ و ﺳﺮﮔﺮد ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آخ ﺟﻮن‪ ،‬اوﻻ ﻇﻬﺮ ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰي دارﻳﻢ‪ ،‬دوﻣﺎ اﻳﻨﺎ ﻫﻤﺶ ﻇﺎﻫﺮﺳﺎزي ﺑﻮده‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺣﻮاس ﻣﺎ رو ﭘﺮت ﻛﻨﻪ‪ .‬ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﻳﻪ ﺗﺴﻮﻳﻪ ﺣﺴﺎب‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﺑﺎﻫﺎش دارﻳﻢ ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺣﻮاس ﻣﺎ رو ﭘﺮت ﻛﺮد ﭼﻮن ﻣﻲ دوﻧﺴﺖ ﻣﺎ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﻫﺴﺘﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻜﺎن اﺧﺘﻔﺎش رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻮن وﻳﻼ ﻳﺎ ﺧﻮﻧﻪ ي ﭘﺪرﻳﺶ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي اﻳﻦ اﺗﻔﺎﻗﺎت ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺑﻪ ﭘﺪرش ﺷﺮوع ﺷﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺪون ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺮﻳﻢ ﺷﻜﺎر؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آره اﻳﻦ ﺑﺎر ﺧﻮدﻣﻢ ﻣﻴﺎم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺲ وﻳﻼ ﻳﺎ ﺧﻮﻧﻪ ي ﭘﺪرﻳﺶ ﻛﺪوﻣﺶ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اول‪ ،‬اﺳﻠﺤﻪ ي ﻣﻨﻮ از ﮔﺎو ﺻﻨﺪوﻗﺖ ﺑﺪه ﻛﻪ ﺑﺮاي اﻣﺸﺐ ﻻزم دارم‪ .‬دوم‪ ،‬ﺷﻤﺎ دو ﺗﺎ ﻫﻢ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﺸﻴﻦ ﭼﻮن اﻣﺸﺐ ﻗﺮاره ﺑﺮﻳﻢ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ‪ .‬ﺳﻮم‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ‬

‫ي ﭘﺪرﻳﺶ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻨﻄﻘﻪ اش ﻣﺜﻞ وﻳﻼ ﻳﻪ ﺟﻮراﻳﻲ ﭘﺮﺗﻪ! ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺗﺒﺮﻳﺰي ﻣﻦ آﻟﻮ زﻳﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﻧﻬﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬اَه ﻧﻜﻦ ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬داﻏﻮن ﺷﺪم‪ .‬دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ راه ﺑﺮم‪ ،‬ﻛﻤﺮم درد ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺴﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺮگ! واﻳﺴﺎ ﺳﺮﺟﺎت دﻳﮕﻪ‪ ...‬اﻳﻦ اداﻫﺎ ﭼﻴﻪ داري از ﺧﻮدت درﻣﻴﺎري ﻫﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﮔﻤﺸﻮ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ روي ﻛﻤﺮ ﻣﻦِ ﺑﺪﺑﺨﺖ داري ﺑﺎ ﭘﻴﭻ و ﻣﻬﺮه ور ﻣﻴﺮي ﻛﻪ ﭼﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺑﻴﺎم ﺗﻮي وﻳﻼ‪ ...‬ﭼﻴﺰي ﻫﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدت وﺻﻞ ﻛﻨﻲ ﭼﻮن اﮔﻪ ﮔﻴﺮ ﺑﻴﻔﺘﻲ و ﺑﮕﺮدﻧﺖ ﻛﺎرت ﺗﻤﻮﻣﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ اﻳﻦ ﭼﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﻛﻤﺮم رو داﻏﻮن ﻛﺮدي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ردﻳﺎب ﺣﺴﻲ زﻳﺮ ﭘﻮﺳﺘﻴﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ ردت رو ﺑﮕﻴﺮم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﻫﺎﻣﻮن ﻧﻤﻴﺎي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻓﺴﺮِ ﺧﻨﮓ‪ ‬ﻧﻴﺮوي ﻧﺎﺟﺎ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺿﻌﻢ ﻛﺠﺎ ﭘﺎﺷﻢ ﺑﻴﺎم ﻫﺎن؟ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻮدم رو اﺳﺘﺘﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﻴﺎﻳﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻲ راه ﻣﻲ اﻓﺘﻴﻢ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ده دﻗﻴﻘﻪ دﻳﮕﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻳﻜﻲ زﻧﮓ زدم ﻳﻪ ون ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﻴﺎره!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ون؟ ﺗﺎﺑﻠﻮﺋﻪ ﻛﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ دم و دﺳﺘﮕﺎه رو ﻛﻮل ﻛﻨﻢ ﺑﻴﺎرم‪ .‬اﺻﻼ ﺗﻮ ﭼﺮا اﻣﺮوز اﻳﻦ ﻗﺪر ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻣﻲ ﮔﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا اﺳﺘﺮس دارم!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ راﺋﻴﺘﻲ ﺟﻮﻧﻪ ﻛﻪ اﺳﺘﺮس داري!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ رو ﻛﻲ ﺧﺒﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻧﺶ دﻳﮕﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ي ﺗﻮﺋﻪ!‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ؟ ﭼﻪ ﺟﻮري؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻳﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﺮت رو ﺑﺨﺎروﻧﻲ ﺗﺎ ﺣﺴﮕﺮ ﻓﻌﺎل ﺑﺸﻪ و ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ردﻳﺎﺑﻴﺖ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬وﺳﺎﺋﻞ ردﻳﺎﺑﻴﺖ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ آدﻣﻴﺰاد ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫اوﻣﺪ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻪ ﻛﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﻣﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﻦ ﺧﻴﺮه ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺮ ﺗﻜﺎورﻣﻮن ﭼﻪ ﻃﻮره؟‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم رو ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﻳﻪ ﻟﺒﺎس ﭼﺮﻳﻜﻲ ﻟﺒﻨﺎﻧﻲ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد و ﺻﻮرﺗﺶ رو ﺑﺎ ﻧﻘﺎب ﭘﻮﺷﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺶ ﻣﻲ اوﻣﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اي ﺟﻮﻧﻢ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ!‬

‫ﻃﻔﻠﻲ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻛﺸﻴﺪ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻨﺪه اش ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺎزه ﻓﻬﻤﻴﺪم ﭼﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮﻓﻪ ي اﻟﻜﻲ ﻛﺮدم و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﺮﺳﻴﺪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اول ﻛﻤﻚ ﻛﻦ ﻣﻦ ﺑﺮم ﺗﺨﻠﻴﻪ روح و روان ﺗﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻳﻢ ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺸﻴﻢ!‬

‫ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم رﻓﺖ ﺗﻮاﻟﺖ و ﺧﻮدﻣﻢ رﻓﺘﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺗﺎ آﻣﺎده ﺑﺸﻢ‪ .‬ﻟﺒﺎس ﻣﺸﻜﻲ ﺳﺮ ﻫﻤﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪم و ﻛﻴﻒ ﻛﻤﺮي ﻛﻪ وﺳﺎﻳﻠﻢ ﻣﺜﻞ ﭼﺮاغ ﻗﻮه‪ ،‬ﭼﺎﻗﻮ‪،‬‬
‫زﻧﺠﻴﺮ و ﺑﺎﻗﻲ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﺗﻮش ﺑﻮد رو ﺑﺴﺘﻢ ﻛﻤﺮم و آﻣﺎده از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻜﻢ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﺎن ﺻﺪاﺗﻮن ﻣﻲ زﻧﻦ!‬

‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ دﺳﺘﺸﻮﻳﻲ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪي ﺑﺮاي ﻣﻨﻢ ﺑﺬار ﻛﻨﺎر!‬
‫ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﺗﻮ ﻛﻪ‪ ...‬وﻟﻲ ﺻﺪا ﺗﻮي ﮔﻠﻮم ﺧﻔﻪ ﺷﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ اﮔﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﻴﺎم؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ!‬

‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ و ﻛﻤﻜﺶ ﻛﺮدم و ﮔﺬاﺷﺘﻤﺶ روي وﻳﻠﭽﺮ‪ .‬ﺑﺎزم اﺧﻤﺎش ﺗﻮ ﻫﻢ ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻲ ﻧﻲ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﭼﺮا اﺧﻤﺎش ﺗﻮ ﻫﻤﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻟﻮﺳﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎﻳﻲ ﺟﻴﺶ ﻛﺮدﻣﺎ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻌﻀﻲ وﻗﺖ ﻫﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻮي ﻣﺨﺘﻪ ﻧﻪ ﻛﻤﺮت!‬

‫ﺑﺮدﻣﺶ ﺗﻮي اﺗﺎق و ﻟﺒﺎس ﻫﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﺧﻮدم ﺗﻨﺶ ﻛﺮدم‪ .‬ﺣﺎﺿﺮ و آﻣﺎده دﺳﺖ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬رأس ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎزده ﺷﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺗﻚ‬
‫زﻧﮓ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺧﻮرد‪ .‬از وﻗﺘﻲ اﺣﺘﻤﺎل ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن رو ﺗﻮي ﻣﺠﺴﻤﻪ داده ﺑﻮدﻳﻢ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺧﻲ و ﺧﻨﺪه ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ و ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻫﻢ ﺑﺮده‬
‫ﺑﺮدﻳﻢ ﺗﻮي زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﺗﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎت ﺣﻤﻠﻪ رو ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش آﻣﺎده ﻛﻨﻪ ﺑﺮاي ﻃﺒﻴﻌﻲ ﻧﺸﻮن دادنِ ﻧﺒﻮدﻧﻢ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺷﺐ ﺟﻤﻌﻪ رو اﻧﺘﺨﺎب‬

‫ﻛﺮده ﺑﻮد و ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﻲ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﻣﻲ زد ﺗﺎ ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻴﻢ و ﻣﺜﻼ ﻣﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺧﻠﻮت ﻛﻨﻴﻢ! ﻫﻴﭽﻴﺶ ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻤﻜﻠﺖ ﻧﻤﻲ ﺧﻮرد واﻻ!‬
‫از زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺣﺘﻴﺎط زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻳﻪ ون ﻣﺸﻜﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻛﺮدم و ﺧﻮدم ﭘﺸﺖ رل ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﺟﻠﻮ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﺸﺴﺖ‪ .‬ﻃﻮل ﻣﺴﻴﺮ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﻘﺸﻪ اش رو ﺑﺮاﻣﻮن ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲ داد‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﻪ ي ﭘﺪرﻳﺶ ﻳﻚ درب ﺧﺮوﺟﻲ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺪاره ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻮاﺳﻤﻮن رو‬

‫ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻴﻢ اﻣﻴﺪي ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﭼﻮن اون ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻪ ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﻤﺎﻧﺪو ﺑﺎزي درﺑﻴﺎره!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ رﺳﻴﺪﻳﻢ دﻟﺸﻮره ام ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﺪ‪ .‬ون رو ﻛﻤﻲ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ از ﺧﻮﻧﻪ ﭘﺎرك ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻳﺎ اﺻﻼ ﺣﺪﺳﻤﻮن درﺳﺘﻪ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻨﻢ از ﺧﻮﻧﻪ ي وﺣﺸﺖ‪ ،‬ﺑﺮﻳﺪ‪ .‬ﻓﻘﻂ دﻳﮕﻪ ﺳﻔﺎرش ﻧﻜﻨﻢ ﺣﻮاﺳﺘﻮن رو ﺟﻤﻊ ﻛﻨﻴﺪ!‬

‫دﺳﺘﻢ رو ﺑﻪ ﻋﺎدت ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ي ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ زدم ﺑﺎﻻ آوردم اوﻧﻢ ﺣﺮﻛﺖ رو اﻧﺠﺎم داد و ﻣﺸﺘﻢ رو‬
‫ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﭼﻴﺰي ازت ﻧﺨﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬وﻟﻲ اﻻن ازت ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ ﺧﻮام راﺗﻴﻦ ﮔﻴﺮش ﺑﻨﺪاز!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش داداش ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ!‬
‫اﺧﻤﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﺳﺮش رو ﻛﺸﻴﺪم ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم و ﺑﻮﺳﻴﺪﻣﺶ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻨﺪﻳﺶ ﻧﻜﻦ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎي ﺧﺎرﺟﻲ دﻳﺪي ﺗﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻣﻲ ﮔﻦ دوﺳﺘﺖ دارم ﻳﻚ دﻓﻌﻪ ﻳﻜﻴﺸﻮن ﻣﻲ ﻣﻴﺮه!‬

‫ﭘـــــﻮف! اﻳﻦ ﻫﺎﻣﻴﻦ آدم ﻧﻤﻲ ﺷﻪ!‬

‫ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﺳﻔﺎرش ﻫﺎي ﻻزم رو ﻛﺮد و از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬اﻃﺮاف ﺧﻮﻧﻪ رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد وﻟﻲ‪ ...‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻛﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﺮه ﺳﻤﺖ در ﺧﻮﻧﻪ ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم و دﺳﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي دﻫﻨﺶ‪ .‬از ﺣﺮﻛﺘﻢ ﺟﺎ ﺧﻮرد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎم ﻛﺮد ﺑﺎ ﺳﺮ ﺑﻪ دورﺑﻴﻨﻲ اﺷﺎره ﻛﺮدم‬
‫ﻛﻪ ﺑﺎﻻي در ﻧﺼﺐ ﺑﻮد! ﭼﻨﺪ ﻗﺪم رﻓﺘﻴﻢ ﻋﻘﺐ! دﺳﺘﻢ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻢ دورﺑﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻢ ﺣﻔﺎظ ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ اون ﻃﺮف ﻳﻪ ﺧﺒﺮﻫﺎﻳﻲ ﻫﺴﺖ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺮاي رد ﮔﻢ ﻛﺮدن ﻣﺎﺳﺖ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻳﻨﺠﺎ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻪ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ از دﻳﻮار ﺑﺎﻻ ﺑﺮﻳﻢ‪ .‬ﺳﻴﻢ ﺧﺎردار ﻫﻢ ﻛﺸﻴﺪﻧﺪ ﺳﻌﻲ ﻛﻦ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺳﻴﻢ ﻫﺎ رو ﺑﺒﺮي ﻛﻪ آﺳﻴﺐ ﻧﺒﻴﻨﻲ‪ .‬ﻟﺒﻪ ي دﻳﻮار‬

‫ﺑﺎرﻳﻜﻪ ﭘﺲ ﺧﻴﻠﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ روش راه ﺑﺮي ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ رد ﺷﺪي ﺑﭙﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه از دﻳﻮار ﻏﺮﺑﻲ ﺑﺮﻳﻢ اﮔﻪ ﻓﺮض ﻣﻦ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ درﺧﺖ ﻫﺎي ﺳﺮو اون ﺳﻤﺖ ﺟﻠﻮي دﻳﺪه ﺷﺪﻧﻤﻮن رو ﻣﻲ ﮔﻴﺮن!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ‪ ...‬اول ﻣﻦ ﻣﻴﺮم ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ ﭘﺸﺖ دﻳﻮار ﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻌﺪ ﺗﻮ ﺑﻴﺎ ﻓﻘﻂ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش!‬

‫دﺳﺘﺶ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و از ﺗﺎرﻳﻜﻲ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﺮدﻳﻢ و رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ دﻳﻮار ﻏﺮﺑﻲ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﻗﻼب ﺑﮕﻴﺮي ﺑﺮم ﺑﺎﻻ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬
‫دﺳﺖ ﻫﺎي ﻇﺮﻳﻔﺶ رو ﺗﻮي ﻫﻢ ﮔﺮه زد و آﻣﺎده ﺑﺮام ﻗﻼب ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن دﺳﺖ ﻫﺎي ﻇﺮﻳﻔﺶ ﻳﺎد ﭘﺎﻫﺎي ﮔﻨﺪه ام اﻓﺘﺎدم‪ .‬ﻃﻔﻠﻲ دﺳﺘﺶ‬
‫ﻟﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫اوﻧﻢ دﻳﺪ ﻣﻦ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬دﺳﺘﺎت درد ﻣﻲ ﮔﻴﺮه!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﻳﺪ ﺑﺎﻻ!‬

‫ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺮم ﺑﺎﻻ ﺧﻢ ﺷﺪم و روي دﺳﺘﺎش ﻳﻪ ﺑﻮﺳﻪ ي ﻧﺮم زدم و ﭘﺎم رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ و رﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻ از ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺳﻴﻢ ﺧﺎردار ﺗﺎ ﻟﺒﻪ ي دﻳﻮار ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮاي ﭘﺎ‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﻣﻨﻮ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري ﻧﮕﻪ داري؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬
‫ﻳﻪ ﺳﻴﻢ ﭼﻴﻦ ﻛﻮﭼﻴﻚ از ﺟﻴﺒﻢ درآوردم و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ از ﺳﻴﻢ ﺧﺎردارﻫﺎ رو ﻗﻴﭽﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﺑﺸﻪ رد ﺷﺪ رو ﻣﻲ ﺑﺮﻳﺪم دو ﺳﻪ ردﻳﻒ رو‬

‫ﺑﺮﻳﺪم‪ .‬اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم دارم ﺗﻜﻮن ﻣﻲ ﺧﻮرم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪي؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻤﻮم ﻧﺸﺪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻛﻦ آﺧﺮﻳﺶ رو ﻣﻲ ﺧﻮام ﻗﻴﭽﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﺳﻴﻢ ﺧﺎردار رو ﺑﺮﻳﺪم و ﺧﻮدم رو ﻛﺸﻴﺪم ﺑﺎﻻ‪ .‬ﻳﻪ ﻛﻢ ﺳﺨﺖ ﺑﻮد وﻟﻲ رد ﺷﺪم و اﻃﺮاف رو ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﻮد و درﺧﺖ ﻫﺎ ﺟﻠﻮي دﻳﺪ رو ﮔﺮﻓﺘﻪ‬

‫ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺘﺖ رو ﺑﺪه ﺑﻜﺸﻤﺖ ﺑﺎﻻ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺷﻪ ﺟﺎ ﺑﺮاي اﻳﺴﺘﺎدن ﻧﺪاره ﺑﭙﺮ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺧﻮدم رو ﺑﻜﺸﻢ ﺑﺎﻻ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻴﻢ ﺧﺎردارﻫﺎ رو ﺑﺮﻳﺪم و اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺟﺎ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻴﺎ‪ .‬ﻣﻌﻄﻞ ﻧﻜﻦ!‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪم و دﺳﺘﻢ رو دراز ﻛﺮدم‪ ،‬دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ ﺑﺎﻻ‪ .‬اﻧﺪازه ي ﻳﻪ ﻧﻔﺮ ﻛﻪ روي دﻳﻮار واﻳﺴﻪ ﺟﺎ ﺑﻮد‪ .‬روي ﻟﺒﻪ ي دﻳﻮار ﻧﺸﻮﻧﺪﻣﺶ و‬
‫دﺳﺘﺶ رو ول ﻛﺮدم و ﺧﻮدم ﭘﺮﻳﺪم ﭘﺎﻳﻴﻦ‬
‫اوﻧﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮم ﭘﺮﻳﺪ! ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم و ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن از اﻳﻨﺠﺎ دﻳﺪ ﻧﺪاره ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺸﺖ ﻫﻢ از اﻳﻨﺠﺎ ﻣﻲ رﻳﻢ ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﻧﺸﻮﻧﻪ ﺑﺬارﻳﻢ ﻛﻪ ﮔﻢ ﻧﻜﻨﻴﻢ!‬
‫ﻳﻪ ﻧﻮار رﻧﮕﻲ از ﻛﻴﻒ ﻛﻤﺮي ام درآوردم و راﺋﻴﺘﻲ رو دﻧﺒﺎل ﺧﻮدم ﻛﺸﻴﺪم و از ﭘﺸﺖ درﺧﺖ ﻫﺎ اوﻣﺪﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻴﺴﺖ ﻗﺪم ﺗﺎ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﻓﺎﺻﻠﻪ‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻴﻢ‪ .‬روي دﻳﻮارش ﺳﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﻛﻢ از ﻫﻢ ﻗﺮار داﺷﺖ آﺧﺮ دﻳﻮار از زﻣﻴﻦ ﻛﻤﻲ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﺑﻮد‪ .‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﭘﻠﻪ اي ﭼﻴﺰي ﻣﻲ ﺧﻮرد و ﺣﺘﻤﺎ‬

‫در ورودي ﻫﻢ داﺷﺖ! ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ اﻃﺮاف اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد! ﺑﻪ دﻳﻮار رو ﺑﻪ رو اﺷﺎره ﻛﺮدم و ﺧﻮدم ﺧﻤﻴﺪه دوﻳﺪم ﺳﻤﺖ دﻳﻮار راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﭘﺸﺖ‬
‫ﺳﺮم اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎﻻي ﺳﺮﻣﻮن ﻳﻪ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﺷﺎره اي ﻛﺮدم و ﺳﺮم رو آروم ﺑﺮدم ﺑﺎﻻ ﻳﻪ اﺗﺎق ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﻮد ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭘﻨﺠﺮه‬
‫ي ﺑﻌﺪي ﻫﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻃﻮر! ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪي ﻛﻪ ﺗﻮي دﻳﺪم ﺑﻮد رﺳﻴﺪﻳﻢ‪ .‬درﺳﺖ ﺣﺪس زده ﺑﻮدم ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﭘﻠﻪ ﺑﻮد ﺻﺪاي ﺑﺎز ﺷﺪن ﻳﻪ در اوﻣﺪ‪ ،‬ﺳﺮﻳﻊ ﻛﺸﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﻋﻘﺐ و ﭼﺴﺒﻴﺪﻳﻢ ﺑﻪ دﻳﻮار‪ .‬ﺻﺪاي ﻣﺮد ﺟﻮوﻧﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ ﺣﺮف ﻣﻲ زد‪.‬‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮون‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﻨﻮز ﻧﻴﻮﻣﺪه؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻨﻮز‪ ،‬وﻟﻲ راﺑﻂ اوﻣﺪه!‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮون‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺮش ﻃﺒﻘﻪ ي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭼﻤﺪون ﻫﺎ رو ﺑﺒﻴﻨﻪ!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺒﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻴﺎد؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮد ﺟﻮون‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﻴﺎد ﺗﺎ اﻻن اوﻣﺪه ﺑﻮد!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻴﺎد‪ ،‬ﺑﺒﻴﻨﻪ ﺑﺪون اون ﺑﺎ راﺑﻂ ﺻﺤﺒﺖ ﻛﺮدي ﻗﺎﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﻫﺎ!‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮون‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻗﺎﻃﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﭼﻤﺪون ﻋﻮض ﺷﺪه!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼـــــﻲ؟‬
‫ﻣﺮد ﺟﻮون ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد ﻓﻘﻂ ﺻﺪاي ﭘﺎ اوﻣﺪ‪ .‬ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺎرﻳﻜﻲ دﻳﺪ ﻧﺪاﺷﺖ وﻟﻲ اﮔﻪ ﻛﺴﻲ ﻣﻲ اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬ﭼﻨﺪ‬
‫دﻗﻴﻘﻪ اي ﺻﺒﺮ ﻛﺮدﻳﻢ وﻗﺘﻲ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﻴﻮﻣﺪ راﺋﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﭘﻨﺠﺮه ي ﺑﺎﻻي ﺳﺮﻣﻮن اﺷﺎره ﻛﺮد‪ .‬از ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﺎز ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﭘﻨﺠﺮه رو آروم ﻛﺸﻴﺪم ﺑﺎﻻ ﺻﺪا‬
‫ﻧﺪاد‪ ،‬اﺗﺎق ﺗﺎرﻳﻚ ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺘﻢ داﺧﻞ اﺗﺎق و راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ دﻧﺒﺎﻟﻢ اوﻣﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﺻﺒﺮ ﻛﺮدم ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺎم ﺑﻪ ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻋﺎدت ﻛﻨﻪ‪ .‬اﻧﮕﺎر اﺗﺎق ﺧﻮاب ﺑﻮد ﭼﻮن‬
‫ﻳﻪ ﺗﺨﺖ ﻳﻚ ﻧﻔﺮه‪ ،‬ﻳﻪ ﻛﺘﺎﺑﺨﻮﻧﻪ ي ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر و ﻳﻪ ﻣﻴﺰ ﭼﻮﺑﻲ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﻛﻪ روش ﻳﻪ ﻟﭗ ﺗﺎپ ﺑﻮد‪ ،‬دﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﺪ! رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ در اﺗﺎق ﺻﺪاي ﺻﺤﺒﺖ‬
‫ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬دوﺗﺎﻳﻲ ﮔﻮﺷﻤﻮن رو ﭼﺴﺒﻮﻧﺪﻳﻢ ﺑﻪ در‪ .‬ﺻﺪاي ﻳﻪ ﻣﺮد ﺑﻮد ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﻬﺠﻪ ي ﺧﺎص ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﺻﺪا ﻧﺎﻣﻔﻬﻮم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻌﺪ‬

‫از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﻫﺮ ﻛﻲ ﻫﺴﺖ داره اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ! ﻣﻨﻢ ﻛﻪ زﺑﻮن ﻧﻔﻬﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﺪم ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻪ! ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﻛﻨﺎر‬
‫ﮔﻮش راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺖ دارم ﺑﻔﻬﻤﻢ اﻳﻦ ﻛﻪ داره ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻪ ﻛﻴﻪ؟‬

‫ﻣﺸﻐﻮل ﮔﻮش دادن ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﻲ ﺳﺮ و ﺗﻪ ﺑﻮدم ﻛﻪ دﻳﺪم راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻢ ﺷﺪ و از ﺳﻮراخ ﻛﻠﻴﺪ در ﻧﮕﺎﻫﻲ اﻧﺪاﺧﺖ و ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ دﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﺎ اﺧﻢ‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ؟‬
‫ﺧﻢ ﺷﺪم و از ﺳﻮراخ ﻛﻠﻴﺪ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم ﭼﻴﺰ واﺿﺤﻲ ﻧﺒﻮد ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﻣﺮد ﭘﺸﺖ ﺑﻪ در اﺗﺎق ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و داﺷﺖ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﺑﻠﻐﻮر ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻮن اﻓﺴﺮ ﺧﻮدﻣﻮﻧﻪ ادواردو!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﻴﻢ رﺧﺶ رو دﻳﺪم!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺪاي ﻳﻪ ﻣﺮد دﻳﮕﻪ ﻫﻢ اوﻣﺪ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎش ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺶ!‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺳﺮ و ﺻﺪاﻳﻲ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻴﭽﻴﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬دﻳﺪي ﮔﻔﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺶ اﻻﻧﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺮدﻧﺶ ﺗﻮي زﻳﺮزﻣﻴﻦ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ در ﺑﺮه!‬
‫ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﺷﻮن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﻣﻨﻈﻮرﺷﻮن ﻛﻴﻪ؟ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻪ ﻛﺴﻲ رو ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ؟ ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻗﺎﺑﻞ دﻳﺪن ﻧﺒﻮد ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺎﻛﺖ ﺗﻜﻴﻪ دادم ﺑﻪ در‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻴﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ﺑﻴﺮون و ورودي زﻳﺮزﻣﻴﻦ رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﻫﺴﺖ داﺧﻞ ﻫﻤﻮن زﻳﺮزﻣﻴﻨﻪ‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺧﻼف ﺟﻬﺘﻲ ﺑﻮد ﻛﻪ اوﻣﺪﻳﻢ!‬
‫از اﺗﺎق زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺧﻮدﻣﻮن رو رﺳﻮﻧﺪﻳﻢ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ درﺧﺖ ﻫﺎ و ﺧﻼف ﺟﻬﺘﻲ ﻛﻪ اوﻣﺪﻳﻢ‪ ،‬رﻓﺘﻴﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ‪ .‬ﻗﺴﻤﺘﻲ ﻛﻪ روﺷﻨﺎﻳﻲ زﻳﺎدي ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻴﺰ‬
‫و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻗﺮار داﺷﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺮد دور ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و داﺷﺘﻨﺪ ﺣﺮف ﻣﻲ زدﻧﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻣﺮد ﻫﻴﻜﻠﻲ ﻫﻢ اﻃﺮاﻓﺸﻮن واﻳﺴﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﺴﻠﺢ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻮدﻧﺪ ﭼﻮن ﻗﻴﺎﻓﻪ ﻫﺎﺷﻮن ﺑﻪ اﻓﺮاد ﺧﻼف ﻣﻲ ﺧﻮرد‪ .‬رﻓﺘﻴﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ‪ .‬ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬از ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ و ﻣﺸﺮوب ﻣﻲ‬

‫ﺧﻮردﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ اﺷﺎره ﻛﺮدم‪ .‬دورﺑﻴﻦ ﻛﻮﭼﻴﻜﺶ رو درآورد و ﭼﻨﺪ ﺗﺎﻳﻲ ﻋﻜﺲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ﻫﺎﺷﻮن روي اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‬
‫‪ -‬اﻳﻨﺠﺎم ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺒﻮد آروم ﺗﻜﻮﻧﺶ دادم ﻛﻪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻢ و ﻛﻨﺎر ﮔﻮﺷﻢ آروم ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ رو ﻧﮕﺎه ﻛﻦ!‬
‫ﻳﺎ دﺳﺘﺶ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﻳﻪ در ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺑﻮد ﻛﻪ دو ﻧﻔﺮ از ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ ﺟﻠﻮش واﻳﺴﺎده ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬زﻳﺮزﻣﻴﻦ؟‬
‫ﺳﺮش رو ﺗﻜﻮن داد‪ .‬ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﺮدم ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ از اوﻣﺪﻧﻤﻮن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻌﻄﻞ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ زودﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﭘﻴﺪا ﻣﻲ‬
‫ﻛﺮدﻳﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﺗﺎ ده دﻗﻴﻘﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺣﻮاﺳﺸﻮن رو ﭘﺮت ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﻮري؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬دارم ﺑﻬﺶ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻣﺸﻐﻮل دﻳﺪ زدن اﻃﺮاف ﺷﺪم‪ .‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻛﻠﺖ ﻛﻤﺮي ﻛﻪ دور از ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺮش داﺷﺘﻢ و دو ﺳﻪ ﺗﺎ ﭼﺎﻗﻮ و ﻳﻪ زﻧﺠﻴﺮ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ از ﭘﺲ ﭼﻬﺎر‬
‫ﺗﺎ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻛﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻮ ﺟﻮراﺑﺸﻮن اﺳﻠﺤﻪ دارﻧﺪ درﮔﻴﺮ ﺑﺸﻢ!‬

‫ﻓﻜﺮم درﮔﻴﺮ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ دﻳﺪم ﻫﻤﻪ ي ﻣﺮدﻫﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺷﻴﺸﻪ ي زﻫﺮﻣﺎري رو ﺑﺎ ﺟﺎم ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ روي ﻣﻴﺰ ﺑﻮد‪ ،‬اﻧﺪاﺧﺘﻦ ﭘﺸﺖ درﺧﺖ ﻫﺎ و‬
‫ﺳﺮ و وﺿﻊ ﺧﻮدﺷﻮن رو درﺳﺖ ﻛﺮدﻧﺪ!‬
‫ﺗﻌﺠﺐ ﻛﺮدم ﭼﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﺪ؟ ﻫﻤﺸﻮن دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ واﻳﺴﺎده ﺑﻮدﻧﺪ ﻛﻪ دﻳﺪم ﻳﻪ ﻣﺮد ﻏﻮل ﻣﺎﻧﻨﺪ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﺨﺮاﺷﻴﺪه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬رﺋﻴﺲ ﮔﻔﺖ ﺑﻴﺎﻳﻦ ﺗﻮي زﻳﺮزﻣﻴﻦ ﻛﻠﻪ ﭘﻮك ﻫﺎ!‬

‫ﻣﺮدﻫﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﺟﻮﺟﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ راه اﻓﺘﺎدﻧﺪ‪ .‬ﻫﻤﺸﻮن از ﻫﻤﻮن دري ﻛﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ ﺑﻮد رﻓﺘﻨﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ! از اون ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ ﻫﻢ ﻓﻘﻂ دو ﻧﻔﺮﺷﻮن‬
‫ﻣﻮﻧﺪن‪ .‬رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﻢ از ﺧﻠﻮﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻪ ﺟﻮري ﺣﻮاس اﻳﻦ دو ﺗﺎ رو ﻫﻢ ﭘﺮت ﻛﻨﻴﻢ آﻣﺎده اي؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻣﺎده ام!‬
‫اﺳﻠﺤﻪ ام رو درآوردم‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ﭘﺎم ﻳﻪ ﺷﺎﺧﻪ ي ﺧﺸﻚ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮش داﺷﺘﻢ و ﺷﻜﻮﻧﺪﻣﺶ‪ .‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪﻧﺪ‪ ،‬دو ﺗﺎ دﻳﮕﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و اﻳﻦ ﺑﺎر ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ‬

‫ﺷﻜﻮﻧﺪم‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎ ﻛﻪ ﺧﭙﻞ ﺑﻮد و ﺑﻪ ﻣﺤﻞ اﺧﺘﻔﺎي ﻣﺎ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺳﻤﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺑﻮدﻳﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﭙﻞ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺪاي ﭼﻲ ﺑﻮد؟‬

‫اون ﻣﺤﺎﻓﻆ دﻳﮕﻪ ﻛﻤﻲ ﻻﻏﺮﺗﺮ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ؟‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﭙﻞ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻧﮕﺎر ﻛﺴﻲ اون ﺟﺎﺳﺖ!‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ دﻳﮕﻪ ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي ﮔﻮش ﻛﺮد و دﻳﺪ ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﻤﻴﺎد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺻﺪاﻳﻲ ﻧﻤﻴﺎد!‬
‫ﻳﻪ ﺷﺎﺧﻪ دﻳﮕﻪ ﺷﻜﺴﺘﻢ‪.‬‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﭙﻞ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻨﻴﺪي؟‬
‫ﻣﺤﺎﻓﻆ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﻲ ﻳﺎ ﻣﻦ ﻛﺮ ﺷﺪم!‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﭙﻞ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٥٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي اون ﺟﺎﺳﺖ‪ ...‬ﻣﻴﺮم ﻳﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻨﺪازم!‬

‫اﺷﺎره ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﺮه ﻋﻘﺐ‪ .‬ﻛﻤﻲ رﻓﺖ ﻋﻘﺐ ﺟﻮري ﻛﻪ ﭼﺴﺒﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﻮار! درﺧﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ ﭘﺸﺘﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه ﺑﻮدﻳﻢ ﺗﻨﻪ ي ﺑﺰرﮔﻲ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎي ﺧﺸﻚ زﻳﺎدي ﻫﻢ ﺟﻠﻮﻣﻮن ﺑﻮد ﺟﻮري ﻛﻪ دﻳﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﺪﻳﻢ! ﻣﺤﺎﻓﻆ ﺧﭙﻞ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮﺗﺮ و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي رﻳﺰ ﺷﺪه داﺷﺖ ﺗﻮي ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ رو‬

‫ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم ﺑﺎ ﻣﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺖ ﻛﻪ اﺳﻠﺤﻪ اش رو درآورد‪ .‬ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺷﺪ‪ .‬دﺳﺘﺶ رو ﺗﻮي ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ دراز ﻛﺮد ﻛﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم‪ .‬ﺣﺎﻟﺘﺶ ﺟﻮري ﺑﻮد ﻛﻪ اﻧﮕﺎر اﻓﺘﺎد روي ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ‪ .‬ﺗﺎ ﭼﺸﻤﺶ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ زدم ﺗﻮي ﺳﺮش و اوﻧﻢ ﺑﻲ ﻫﻮش اﻓﺘﺎد روي ﺷﺎﺧﻪ‬
‫ﻫﺎ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﺗﻜﻮﻧﺶ ﻧﺪادم‪ .‬ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه ي اون ﻣﺤﺎﻓﻆ اوﻣﺪ ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ ﻛﻠﻪ ﭘﺎ ﺷﺪي ﭘﺎﺷﻮ ﺑﺎﺑﺎ!‬

‫وﻗﺘﻲ دﻳﺪ ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﻤﻴﺪه اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮﮔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﻫﻴﻜﻞ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺘﻮﻧﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺸﻲ!‬
‫اوﻣﺪ ﺑﻠﻨﺪش ﻛﻨﻪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﺷﺪ ﭘﺨﺶ زﻣﻴﻦ ﺷﺪ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﻲ ﻫﻮﺷﺶ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻦ دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ‬
‫و ﻛﺸﻴﺪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻢ!‬
‫اﻃﺮاف رو ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم‪ ،‬ﻛﺲ دﻳﮕﻪ اي ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﻪ در ﻛﻪ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺟﻠﻮﻣﻮن ﻳﻪ راه ﭘﻠﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ رﻓﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﺮاغ ﻣﺴﻴﺮ رو روﺷﻦ‬

‫ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬آروم آروم رﻓﺘﻴﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬رو ﺑﻪ روﻣﻮن دو ﺗﺎ در آﻫﻨﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﻳﻜﻲ از درﻫﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﺑﺎز ﺑﻮد و ﺻﺪاي داد و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬رﻓﺘﻢ ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ‪،‬‬
‫آروم در رو ﻫﻞ دادم‪ .‬از ﻻي در ﻧﮕﺎه ﻛﺮدم‪ ،‬ﻳﻪ ﺳﺎﻟﻦ ﺑﺰرگ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي اﻳﺴﺘﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻳﻜﻲ ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺑﻪ در داﺷﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺻﺪاش‬
‫آﺷﻨﺎ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪم ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ادﻋﺎي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻮدن رو دارﻳﺪ ﭼﻪ ﻃﻮر از ﭘﺲ ﻫﻤﭽﻴﻦ آدﻣﻲ ﺑﺮﻧﻴﻮﻣﺪﻳﻦ؟‬
‫ﻛﺴﻲ ﺟﻮاﺑﺶ رو ﻧﺪاد‪ .‬ﺧﻮب دﻗﺖ ﻛﺮدم‪ ،‬ﺻﺪاي ﺧﻮد اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﻮد‪.‬‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻳﻊ ﻛﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن رو ﺑﮕﺮدﻳﻦ!‬
‫ﺻﺪاي ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ در ﻛﻨﺎري رو ﻫﻞ دادم‪ .‬دﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﺑﺎز ﺑﺸﻪ‪ ،‬ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ راﺋﻴﺘﻲ رو ﻛﺸﻴﺪم ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم و رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ ،‬در‬
‫رو ﺑﺴﺘﻢ‪ .‬ﺻﺪاي ﺑﻴﺮون اوﻣﺪن و دور ﺷﺪن ﻣﺮدﻫﺎ اوﻣﺪ‪ .‬ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪم و ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ رو ﺗﻮي ﺑﻐﻠﻢ ﻣﺤﻜﻢ ﻓﺸﺎرش دادم ﺑﺎ ﺗﻜﻮن‬

‫ﺧﻮردﻧﺶ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﺻﻮرﺗﺶ دﻗﻴﻖ رو ﺑﻪ روم ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮي ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ اﺷﻚ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺮا ﭼﺸﻤﺎت ﺧﻴﺴﻪ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن درد دارم!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺤﻜﻢ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻓﺸﺎرش دادم و دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻮن دارم ﺗﻮي آﻏﻮﺷﺖ ﻟﻪ ﻣﻲ ﺷﻢ!‬

‫دﺳﺖ ﻫﺎم رو ﺷﻞ ﺗﺮ ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﻔﺴﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﻳﻚ ﻗﺪم رﻓﺖ ﻋﻘﺐ‪ .‬ﺣﻮاﺳﻢ رو ﺟﻤﻊ ﻛﺮدم و ﮔﺮﻣﺎ و ﺑﻮي ﺧﻮش راﺋﻴﺘﻲ رو ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم از ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ‬
‫دور ﻛﻨﻢ! ﺗﺎزه ﻣﺘﻮﺟﻪ ي اﻃﺮاﻓﻢ ﺷﺪم‪ ،‬ﻳﻪ اﺗﺎق ﻛﻮﭼﻴﻚ ﻛﻪ ﺗﻪ اﺗﺎق ﭘﺮ از ﻛﺎرﺗﻮن ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺸﻮن‪ .‬ﻳﻜﻴﺸﻮن رو ﺑﻠﻨﺪ ﻛﺮدم ﺳﺒﻚ ﺑﻮد درش رو ﺑﺎز‬

‫ﻛﺮدم ﺗﻮش ﭘﺮ از ﭘﻮﺷﺎل ﻫﺎي رﻧﮕﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻛﺎرﺗﻮن رو ﺳﺮ و ﺗﻪ ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻲ ﺗﻮش ﻧﺒﻮد! راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻛﺎرﺗﻮن رو ﺑﺎز ﻛﺮد‪ ،‬ﻫﻴﭽﻲ داﺧﻠﺸﻮن‬
‫ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻪ رﻳﺨﺖ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻴﭽﻲ؟ از ﺣﺮص ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﻛﺎرﺗﻮن ﻫﺎ رو ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﺮدم و ﻣﻲ اﻧﺪاﺧﺘﻢ اﻳﻦ ﻃﺮف و اون ﻃﺮف‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺳﺮﻳﻊ‬
‫اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻢ و دﺳﺖ ﻫﺎم رو ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮدم‪.‬‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻪ رو ﺧﺒﺮ ﻛﺮدي ﭼﺘﻪ؟ ﭼﻲ ﺷﺪه ﻣﮕﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه! ﻣﮕﻪ ﻛﻮري ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ اﺗﺎﻗﻚ ﺑﻴﺴﺖ ﻣﺘﺮي رو ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻲ اﻧﮕﺎر ﻛﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮن ﺳﻴﺼﺪ ﻣﺘﺮي رو وﺟﺐ ﺑﻪ وﺟﺒﺶ ﮔﺸﺘﻲ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﻣﻲ ﮔﻲ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺟﻮاﺑﺶ رو ﺑﺪم در اﺗﺎﻗﻚ ﺑﺎز ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﻮن ﻣﺮدك ﻏﻮل ﻣﺎﻧﻨﺪ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻤﻮن ﻧﻴﺸﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻬﻤﻮن ﻫﺎي ﻧﺎﺧﻮﻧﺪه رو ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﻳﻪ ﻛﻢ ﺗﻜﻮن ﺑﺨﻮر دﻳﮕﻪ اَه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ ﻣﻦ اﻻن ﻗﺎﻃﻲ ام اوﻟﻴﻦ ﻛﺎري ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺑﺎز ﻛﺮدن دﺳﺖ ﻫﺎم اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪم ﺧﻔﻪ ﻛﺮدن ﺗﻮﺋﻪ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ! ﺑ‪‬ﺪه دارم راﻫﻨﻤﺎﻳﻴﺖ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ اﻋﺼﺎب ﻧﺪارم‪ ،‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻧﻤﻮن ﭼﺸﻤﻤﻮن ﺑﻪ ﺟﻤﺎل ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﺎن ﻫﻢ روﺷﻦ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮي ﻳﻪ اﺗﺎﻗﻚ وﻳﻠﭽﺮش رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﮔﺎز‪ ،‬ﺑﺎ دﻳﺪﻧﺶ ﺗﻤﺎم‬
‫وﺟﻮدم ﻳﺦ زد‪ .‬اﻧﮕﺎر اﺷﺘﻮﻛﺎن وﻗﺖ ورود ﺑﻪ وﻳﻼ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻣﻲ ﺧﻮره و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ وﺿﻌﻴﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻴﺮش ﻣﻲ اﻧﺪازن‪ .‬ﻛﺎش ﺑﻪ ﺣﺮف ﻣﻦ و‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﺮد و ﻳﻜﻲ از ﻧﻴﺮوﻫﺎي ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ رو ﺑﻪ ﻋﻨﻮان راﻧﻨﺪه ﺑﻪ ﻛﺎر ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ!‬

‫ﻣﺮد ﻏﻮل ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ رو ﭘﺮت ﻛﺮد ﺗﻮي ﻳﻪ اﺗﺎﻗﻚ و دﺳﺖ ﻫﺎﻣﻮن رو ﺑﺎ ﻃﻨﺎب ﺑﻪ ﻳﻪ ﻟﻮﻟﻪ ي ﮔﺎز ﺑﺴﺖ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻲ از ﻫﻢ ﻓﺎﺻﻠﻪ داﺷﺘﻴﻢ ﻧﻤﻲ‬
‫ﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻴﻢ! ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﻣﺮدك‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﺮ ﻣﻨﻮ ﺧﻮرد ﻛﻪ ﻛﻤﺮت رو ﺑﺨﺎرون ﺗﺎ ﺣﺴﮕﺮ ﻓﻌﺎل ﺑﺸﻪ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻋﻼﻣﺖ رو درﻳﺎﻓﺖ ﻛﻨﻪ و‬

‫ﭘﻴﺪاﻣﻮن ﻛﻨﻦ! اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﺴﺘﻢ اﺷﺘﻮﻛﺎن از ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮﻳﻦ اﻓﺮاد ﺑﺮاي ﺷﻜﻨﺠﻪ ي ﻃﺮف اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﻣﻦ‬
‫دو ﻧﻔﺮ از ﻋﺰﻳﺰﺗﺮﻳﻦ اﻓﺮاد زﻧﺪﮔﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ي دﻧﻴﺎي ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻦ ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻧﺪ!‬
‫ﻣﺸﻐﻮل ﻛﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﻃﻨﺎب ﻫﺎ ﺑﻮدم و راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﻘﻼي ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد! اﺗﺎﻗﻚ ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد و ﻓﻘﻂ ﻳﻪ‬

‫ﺗﻴﻜﻪ ﻣﻮﻛﺖ روي زﻣﻴﻦ ﭘﻬﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺪون ﭘﻨﺠﺮه و راه ورودي‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﺗﻬﻮﻳﻪ ي ﻛﻮﭼﻴﻚ رو ﺑﻪ ﺑﻴﺮون ﻧﺼﺐ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ ﮔﻔﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﻪ ﺣﺴﺎب‬
‫ﻣﻴﺎد!‬
‫دﺳﺖ ﻫﺎم درد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﻛﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﻃﻨﺎب ﻫﺎ ﺑﻮد!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻃﻨﺎب ﻫﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻔﺘﻪ‪ ،‬ﮔﺮه اش ﻛﻮره‪ ،‬ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﺑﺎز ﻧﻤﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﺮه ﻣﻠﻮاﻧﻲ زدﻧﺪ‪ .‬ﻃﻨﺎب اﺿﺎﻓﻪ اش رو ﻛﻒ دﺳﺘﺖ ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬اون رو ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻞ ﻛﻨﻲ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه ﺧﻴﻠﻲ ﺳﻔﺘﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اوﻣﺪﻳﻢ و دﺳﺘﻤﻮن ﻫﻢ ﺑﺎز ﺷﺪ ﺑﻌﺪش ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎي اﺗﻮﻣﺎﺗﻴﻚ اوﻧﺎ ﺷﻴﺮﺟﻪ ﺑﺰﻧﻴﻢ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻴﺮﺟﻪ ﻛﻪ ﻧﻪ ﺗﻮ ﻛﻤﺮت رو ﺑﺨﺎروﻧﻲ ﺗﻤﺎم ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺣﻠﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﺸﺎدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻢ اﻻن ﻫﺎﭘﻮﻳﻲ وﻟﻲ ﺟﻮون داداش ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻨﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺻﻼ ﺻﺒﺮ ﻛﻦ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺗﻮ ﻣﮕﻪ ﻗﺮار ﻧﺒﻮد ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎﺷﻲ ﭘﺲ ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﭼﺮا وﻗﺘﻲ دﻳﺪي دارﻧﺪ ﻣﻴﺎن ﺳﻤﺘﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو روﺷﻦ ﻧﻜﺮدي و ﭘﺎ ﻧﺬاﺷﺘﻲ‬
‫روي ﭘﺪال ﮔﺎز و از ﻣﺤﻞ دور ﻧﺸﺪي ﺗﺎ دﻳﮕﻪ ﺗﻮ ﮔﻴﺮ ﻧﻴﻔﺘﻲ!‬

‫ﺣﺮﻓﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﺎ دﻳﺪن اﺧﻢ ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﺎزه ﻓﻬﻤﻴﺪم ﭼﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪ .‬راﺗﻴﻦ ﮔﻨﺪ زدي‪ ،‬ﺑﺎز ﻳﺎدش اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎز ﻧﺎﺗﻮاﻧﻴﺶ رو ﺑﻪ رخ ﻛﺸﻴﺪم!‬
‫ﺑﺎ ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺶ اﻋﺼﺎﺑﻢ ﺧﺮده ﻫﻴﭻ ﻛﻮﻓﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺪا ﻧﻜﺮدﻳﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎزه ﮔﻴﺮ ﻫﻢ اﻓﺘﺎدﻳﻢ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﺒﺎه ﻛﻪ ﻧﻜﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ اون ﻫﻤﻪ آدم و دم و دﺳﺘﮕﺎه و ﺣﻔﺎظ! ﺣﺘﻤﺎ ﻳﻪ ﭼﻴﺰي ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ي ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻫﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻮ رو ﻛﻲ ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺖ ﺧﻮد اﺷﺘﻮﻛﺎن؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻠﺞ ﺑﻮدﻧﻢ ﮔﻴﺮم اﻧﺪاﺧﺖ!‬

‫ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴــــﻦ!‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻧﮕﺮان ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ اوﻧﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ از ﻃﺮﻳﻖ ﺷﻤﺎ ﻣﺎ رو ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﺬارﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻧﮕﺮان ﺧﻮدم ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﮕﺮانِ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎ ﺑﻪ ﻟﺤﻦِ ﻧﮕﺮان راﺗﻴﻦ اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻋﺎدت ﻛﺮدﻳﻢ ﺧﻴﺎﻟﻲ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﭘــــﻮف! ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﺑﺎز ﺑﺎﻳﺪ ﺧﺮﺟﺶ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ از دﻟﺶ درﺑﻴﺎد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﻮل ﻣﻴﺪم از اﻳﻨﺠﺎ ﻛﻪ ﺧﻼص ﺷﺪﻳﻢ ﺑﺬارم ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ﭼﻬﺎر راه رو ﻛﻨﺘﺮل ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﺧﻮﺑﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬زﺣﻤﺖ ﻛﺸﻴﺪي اﻳﻦ ﻛﻪ ﻛﺎر ﻫﺮ روز ﻣﻨﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻮ ﻛﻪ ﺗﺎ اﻻن اﻧﺠﺎم ﻧﺪاده ﺑﺎﺷﻢ!‬
‫ﺗﻮي اﻳﻦ وﺿﻌﻴﺖ ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﺪاده ﺑﺎﺷﻪ! ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﺨﻮاي اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪم!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﮕﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﮕﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬داﻣﺎدم ﻛﻦ!‬

‫ﻫﻨﮓ ﻛﺮدم ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻤﻮن ﻳﻪ ذره ﻫﻮش و ﺣﻮاﺳﻢ ﻫﻢ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻮﻗﻌﻴﺖ ﭘﺮﻳﺪ! ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼــــﻲ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬زﻧﺪه از اﻳﻨﺠﺎ رﻓﺘﻴﻢ ﺑﻴﺮون ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮام ﺑﺮي ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻗﻮل دادي ﻫﺎ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري ﻛﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﭘﺎﻣﻪ ﺟﻴﮕﺮ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﭘﺎﻣﻪ ﻛﻴﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﺧﻮدﻣﻮن دﻳﮕﻪ دوﺳﺘﺶ دارم‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺎﻫﺎش ﻣﺰدوج ﺑﺸﻢ!‬
‫ﻧﻤﻲ دوﻧﺴﺘﻢ ﭼﻲ ﺑﮕﻢ ﺑﺎ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺬار از اﻳﻦ ﺑﻼﺗﻜﻠﻴﻔﻲ درﺑﻴﺎﻳﻢ ﭼﺸﻢ‪ ،‬وﻟﻲ ﺗﺎ ﺗﻜﻠﻴﻒ ﭘﺎﻫﺎت ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺸﻪ ﻣﻦ ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﻤﻴﺪم!‬
‫ﺣﺮﻓﻢ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اون ﻛﻪ ﺣﻠﻪ ﻳﻪ دﻛﺘﺮ ﺗﻮي آﻟﻤﺎن ﭘﻴﺪا ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺣﺎﺿﺮه ﻋﻤﻠﻢ ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺷﺎﻧﺲ ﻋﻤﻞ رو ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﭘﻨﺠﺎه و ﭘﻨﺞ درﺻﺪ ﺑﻪ ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺞ درﺻﺪه! ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺮاح‬
‫ﻣﻐﺰ و اﻋﺼﺎب ﺗﻮي آﻟﻤﺎﻧﻪ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻫﺎ رو‪ ،‬روي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات اﻧﺠﺎم ﻣﻴﺪه!‬
‫واﻗﻌﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم ﺗﻮي اﻳﻦ وﺿﻊ ﺧﺒﺮ اﻣﻴﺪوار ﻛﻨﻨﺪه اي ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﻮر ﻣﻲ ﮔﻲ ﻗﺒﻮل!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻗﺒﻮل ﻛﺮدي ﺑﮕﻢ ﻗﺒﻞ از ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻨﻢ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺧﺒﺮ دادم ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺧﻮدﻣﻮن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼــــﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﭼﻲ ﻧﺪاره دﻳﮕﻪ! آدرس دادم ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ده ﻛﻴﻠﻮ ﻫﺮوﺋﻴﻦ ﻫﺴﺖ و اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻧﺎﻣﻲ ﻫﻢ وﺟﻮد داره و دﻳﮕﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻪ ده‪-‬‬
‫ﺑﻴﺴﺖ ﻧﻔﺮي ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﺎ دﻧﺪون ﻣﺴﻠﺢ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻪ ي اﻳﻨﺎ رو ﺑﻪ ﺳﺒﺤﺎن ﻳﻌﻨﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﮔﻔﺘﻴﻦ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻫﻤﺶ رو ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﻗﻠﻢ رو ﻳﺎدت رﻓﺘﻪ‪ ،‬ادواردو ﻫﻤﻮن اﻓﺴﺮ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﻫﻢ ﺟﺰء اﻳﻨﺎﺳﺖ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺪي! ﺧﻮدﺗﻮن دﻳﺪﻳﻨﺶ؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻓﻘﻂ وﻗﺘﻲ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻣﺮد دﻳﮕﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﻲ ﻛﺮد زﺑﻮﻧﺶ رو ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﻨﻴﻢ؟‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻢ در اﺗﺎﻗﻚ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻳﻪ ﻣﺮد ﮔﻨﺪه ﺑﺎ اﺷﺘﻮﻛﺎن اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﻣﺮدك ﻳﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﺮاي اﺷﺘﻮﻛﺎن ﮔﺬاﺷﺖ و ﺧﻮدش از اﺗﺎق رﻓﺖ‬
‫ﺑﻴﺮون‪ .‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﻢ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻟﻢ داد و ﭘﺎش رو روي ﭘﺎش اﻧﺪاﺧﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﺎق دﻳﺪار‪ ،‬ﺑﺮادران ﺳﻪ دﻗﻴﻘﻪ اي‪ .‬دﻟﺘﻮن ﺑﺮام ﺗﻨﮓ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﻳﻮاﺷﻜﻲ اوﻣﺪه ﺑﻮدﻳﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﺮ ﺑﺰﻧﻴﺪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬دل ﺗﻨﮓ ﻛﻪ ﻧﻪ ﻳﻪ ﻛﻢ دﻟﻤﻮن ﻫﻮس ﻣﺸﺖ و ﻣﺎل دادن ﻛﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺘﺖ ﻧﺸﺪ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي ﻳﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺸﺖ و ﻣﺎل ﭼﺮا؟ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺧﺸﻨﻲ ﺗﻮ ﺳﺮﮔﺮد وﻳﻠﭽﺮي! ﺗﺎ اﻻن ﻛﻪ ﺻﺤﺒﺖ از ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎري و ﻋﻤﻞ ﺟﺮاﺣﻲ ﺑﻮد!‬

‫ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺗﻮي اﻳﻦ ﺧﺮاب ﺷﺪه دورﺑﻴﻦ و ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﻣﺜﻞ آب ﺧﻮردن ﭘﻴﺪا ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻋﺼﺒﻲ ﻣﺎ ﺳﻪ ﺗﺎ‪ ،‬ﺧﻨﺪه ي ﺑﻠﻨﺪي ﺳﺮ داد و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺳﺘﻲ ﺗﺎ ﻳﺎدم ﻧﺮﻓﺘﻪ اول ﺑﮕﻢ دﻛﺘﺮ اﺷﻠﻮك ﺳﻼم رﺳﻮﻧﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺮاح ﻣﻐﺰ و اﻋﺼﺎب در آﻟﻤﺎن ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﻋﻤﻞ ﻫﺎي ﺧﺎص رو روي ﺳﻴﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﺮﻛﺰي اﻋﺼﺎب ﻧﺨﺎﻋﻲ اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪ .‬ﺣﻴﻒ ﺷﺪ ﭼﻮن ﺳﻼم ﻣﺨﺼﻮص ﺑﺮات ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺑﻮد وﻟﻲ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ دﻛﺘﺮﻫﺎي اﻳﻦ زﻣﺎن اﺻﻼ ﻧﮕﺮان ﺳﻼﻣﺘﻲ‬
‫ﺧﻮدﺷﻮن ﻧﻴﺴﺘﻦ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻛﻪ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﻟﺐ ﺑﻪ ﻣﺸﺮوب ﺑﺰﻧﻪ ﭼﻮن ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺳﻜﺘﻪ ي ﻗﻠﺒﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ و دﻛﺘﺮ اﺷﻠﻮك ﻣﺮﺣﻮم ﻫﻢ اﺻﻼ ﻣﻮاﻇﺐ‬
‫ﺳﻼﻣﺘﻴﺶ ﻧﺒﻮد!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ زل زد ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ رﻧﮕﻲ ﭘﺮﻳﺪه داﺷﺖ ﺑﻬﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻛﺞ زد و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن ﻣﻦ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻢ از ﺷﻤﺎ ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻛﻨﻢ ﭼﻮن ﺑﺪون اﺟﺎزه وارد ﻣﻠﻚ ﻣﻦ ﺷﺪﻳﻦ و دو ﺗﺎ از ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎي ﻣﻦ رو ﺑﻲ ﻫﻮش‬
‫ﻛﺮدﻳﻦ و ﺑﺎﻋﺚ ﺑﻪ ﻫﻢ ﺧﻮردن ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻣﻦ ﺷﺪﻳﻦ و در ﺿﻤﻦ ﺧﺴﺎرت ﺻﺪ ﻣﻴﻠﻴﻮﻧﻲ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ وارد ﻛﺮدﻳﻦ ﭼﻮن وﺳﺎﻳﻞ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﭘﺪر ﻣﺮﺣﻮﻣﻢ رو ﻛﻪ‬
‫در اﺗﺎﻗﻲ ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﻤﺎﻣﺎً داﻏﻮن ﻛﺮدﻳﻦ!‬

‫ﺣﺮﻓﺶ رو ﺑﺎ ﭼﺸﻤﻚ ﻣﺴﺨﺮه اي رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻤﻮم ﻛﺮد‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻓﻴﻠﻢ ﺟﻨﺎﻳﻲ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬اوه ﻣﺎدﻣﺎزل راﺋﻴﺘﻲ ﻳﺎ ﻫﻤﻮن ﺑﻬﺎرك زﻧﺪﮔﻲ ﺳﭙﻬﺮ ﻋﺰﻳﺰﻣﻮن!‬

‫از ﺣﺮﻓﺶ ﺟﺎ ﺧﻮردم‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﺮدﻳﻦ اﻧﻘﺪر اﺣﻤﻘﻢ ﻛﻪ ﻓﺮق ﻣﻮ ﺑﺎ ﻛﻼه ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ رو ﻧﺪوﻧﻢ اوﻧﻢ ﻣﻨﻲ ﻛﻪ ﺧﻮدم ﻳﻜﻲ از ﺑﺮﺗﺮﻳﻦ ﮔﺮﻳﻤﻮرﻫﺎ ﺗﻮي اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ در اﺧﺘﻴﺎرﻣﻪ؟‬
‫ﺑﻲ ﺗﻔﺎوت ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﭙﻬﺮ و ﺑﻬﺎرك؟ از ﭼﻲ ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻲ؟‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ژاﻟﻪ از زﻣﺎن ورودت ﺷﻨﺎﺧﺘﺖ‪ .‬ﺧﻴﻠﻲ ﺳﺨﺖ ﺧﻮدش رو ﻛﻨﺘﺮل ﻛﺮد ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﻳﻚ زﻣﺎﻧﻲ ﻧﺎﻣﺰد ﻋﺰﻳﺰت ﺑﻮده!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎﻣﺰد ﻣﻦ ﻳﺎ راﺑﻂ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﻛﺎري ﻫﺎي ﺗﻮ؟‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ اﺣﻤﻖ ﻧﺒﺎش‪ ،‬ژاﻟﻪ ﺑﺎ آدم ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﺪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﻣﻦ ﺑﻪ دﻧﻴﺎي ﻫﻴﺠﺎن و ﺗﺠﺎرت ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ درﺟﻪ اي از‬
‫ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ رﺳﻴﺪ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺗﺼﻮرش رو ﺑﻜﻨﻲ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎي دﻧﻴﺎ ﻗﺘﻞ و ﻗﺎﻧﻮن ﺷﻜﻨﻲ ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ دﻳﮕﻪ ﭼﺮا؟ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ اﻳﻨﺎ ﻋﺰﻳﺰ ﭘﺮ ﭘﺮ ﺷﺪه داري ﺗﻮ دﻳﮕﻪ ﺳﻨﮓ ﻗﺎﻧﻮن رو ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ ات ﻧﺰن‪ .‬ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﻪ ﻧﺘﻮﻧﻪ از ﻣﺴﺌﻮل اﺟﺮاي ﻫﻤﻮن ﻗﺎﻧﻮن‬
‫ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﻛﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺸﻪ! اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻢ ﺧﺎﻧﻮم ﺟﻮان ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺷﻜﻨﻲ ﻛﺮده ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻴﻦ ﻧﻪ ﻣﻦ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﮔﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﺷﻜﻦ ﻧﻴﺴﺘﻲ ﭼﺮا ﻣﺎ رو ﻣﺜﻞ ﻣﺠﺮم ﻫﺎ ﻃﻨﺎب ﭘﻴﭻ ﻛﺮدي؟ ﺧﻮدﻣﻮن ﻣﺴﺌﻮل اﺟﺮاي ﻗﺎﻧﻮن ﻫﺴﺘﻴﻢ آزادﻣﻮن ﻛﻦ ﺟﻨﺎب ﺗﺎﺟﺮ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﺟﻮان ﺷﻤﺎ اﮔﻪ ﻣﺴﺌﻮل اﺟﺮاي ﻗﺎﻧﻮن ﺑﻮدﻳﻦ از دﻳﻮار ﺑﺎﻻ ﻧﻤﻲ اوﻣﺪﻳﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻣﺤﺘﺮﻣﺎﻧﻪ از ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﻧﻪ اﺟﺎزه ي ورود ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ از‬
‫ﺷﻤﺎ ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ ﺑﺸﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬آﺧﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮان ﭘﺬﻳﺮاﻳﻲ از ﻣﺎ رو ﻧﺪاره ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ روش ﺧﻮدﻣﻮن ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﭼﻨﺪ ﻗﺪﻣﻲ رﻓﺖ ﺳﻤﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﺑﺎ ﭘﺎش ﺿﺮﺑﻪ ي آروﻣﻲ ﺑﻪ وﻳﻠﭽﺮش زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮان ﺗﻮ در ﭼﻪ ﺣﺪه؟ ﭘﺎﻫﺎت ﺑﻪ ﺗﻨﺪي زﺑﻮﻧﺖ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﻨﻪ؟ واي ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻳﺎدم ﻧﺒﻮد ﻛﻪ ﻳﻪ ﻳﺎدﮔﺎري ﻣﺨﺼﻮص از ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮي ﻛﻤﺮت‬
‫داري و ﻫﻤﻮن ﻳﺎدﮔﺎري ﺟﻠﻮي ر‪‬وِشِ ﻣﺨﺼﻮص ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه رو ﮔﺮﻓﺘﻪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻋﺼﺒﻴﻤﻮن ﻛﻨﻪ‪ .‬ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎش روي اﻋﺼﺎﺑﻤﻮن ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون رﻓﻴﻘﺎت دارﻧﺪ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻦ ﻛﻪ ﻣﺎ رو ﺑﺎ ﺣﺮف ﻣﺸﻐﻮل ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻲ؟‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺪ‪‬ه دارم ﺑﺮاﺗﻮن ﺣﺮف ﻫﺎي ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻣﻲ زﻧﻢ ﺗﺎ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ زﻣﺎن رﺳﻴﺪن ﻛﻤﻚ ﺳﺮ ﺑﻴﺎد؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي اون ﺣﺮف ﻫﺎي ﺷﻴﺮﻳﻨﺖ ﺑﮕﻲ ﭼﺮا ﭘﺪر ﻣﻨﻮ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ رﺳﻮﻧﺪي؟‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬آخ ﻳﺎدم رﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺗﻮ دﺧﺘﺮ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻫﺴﺘﻲ‪ .‬ﻃﻔﻠﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻬﺖ ﺳﺨﺖ ﮔﺬﺷﺖ ﻧﻪ؟ ﺗﻮي روزﻧﺎﻣﻪ ﺧﻮﻧﺪم روز ﭘﺪر‪ ،‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺟﻠﻮي ﺧﻮﻧﻪ‬
‫اش ﺗﺮور ﺷﺪ‪ .‬ﻣﺮد ﻧﺎزﻧﻴﻨﻲ ﺑﻮد وﻟﻲ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻨﺠﻜﺎو ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ روز دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ اﻳﻦ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﻛﺎر دﺳﺘﺶ ﻣﻴﺪه!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﻴﻒ دﺳﺖ ﻫﺎم ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ وﮔﺮﻧﻪ اون َﻓﻜ‪‬ﺖ رو ﻣﻲ آوردم ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺎ دﻳﮕﻪ زر اﺿﺎﻓﻲ ﻧﺰﻧﻲ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻮچ ﻧﻮچ ﭼﻪ ﻣﺎدﻣﺎزل ﺑﺪدﻫﻨﻲ! واﻗﻌﺎ راﺗﻴﻦ ﺑﺎ ﻫﻤﭽﻴﻦ آدﻣﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي زﻧﺪﮔﻲ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ! ﻣﻲ دوﻧﻲ ﭼﺮا ﭼﻮن ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻨﻲ رﻫﺎ و‬
‫آزاد‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ اﺳﺎرﺗﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ‪ ،‬ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ زن ﺟﻤﺎﻋﺖ‪ .‬زن ﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ درد ﻳﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ ﺧﻮرن ﺷﻬﻮت اﻧﺴﺎن‪ .‬اوﻧﻢ اﻳﻦ زﻣﻮﻧﻪ اﺣﺘﻴﺎج ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﻧﺪاري‬
‫ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ راﺣﺖ ﺑﺎ ﭘﻮل ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﺑﺨﺮي!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺜﺎﻓﺖ ﻫﺮزه!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬از ﺷﺎﮔﺮد ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺟــــﻮن ﺑﻴﺸﺘﺮ از اﻳﻨﺎ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺑﻲ ﻛﻪ ادﻋﺎي ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺑﻮدن رو داﺷﺖ ﻧﺘﻮﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي ﻣﺮگ ﺧﻮدش و‬
‫دﺧﺘﺮش و اﻟﺒﺘﻪ ﺗﻴﺮ ﺧﻮردن ﭘﺴﺮﻫﺎش رو ﺑﮕﻴﺮه!‬
‫ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺎ دﻧﺪوﻧﺎم ﺗﻴﻜﻪ ﺗﻴﻜﻪ اش ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻢ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن دﻳﮕﻪ وﻳﻼ ﺷﻠﻮغ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻣﺮدان ﭘﻮﺷﺎﻟﻲ ﻗﺎﻧﻮن وارد ﺷﺪن!‬

‫ﻫﻨﻮز ﺣﺮﻓﺶ ﺗﻤﻮم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻫﺎ رﻳﺨﺘﻨﺪ داﺧﻞ اﺗﺎق‪ .‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﻢ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮﻧﺴﺮد دﺳﺖ ﻫﺎش رو ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪!...‬‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﻳﺎزدﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺳﺮﮔﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﭘﺎي ﻛﺎري ﻛﻪ ﻛﺮدي واﻳﺴﻲ!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﭘﺎي ﺣﺮف و ﻛﺎرﻫﺎي ﺧﻮدم واﻳﺴﺎدم ﭼﻪ اﻣﺮوز ﭼﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﭼﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺷﻤﺎ ﻫﻢ واﻳﺴﺎدي؟‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮔﻨﺪي ﻛﻪ زدﻳﻦ اﺧﺮاﺟﺘﻮن ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﻔﺎرش ﺟﻨﺎب ﺳﺮﺗﻴﭗ دوم ﺷﺎﻫﺪﻳﻪ وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻢ ﺷﻤﺎ ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور و ﻫﻢ‬

‫ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﻫﻢ ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ رو ﺑﺎ ﻛﻤﺎل ﻣﻴﻞ اﺧﺮاج ﻣﻲ ﻛﺮدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺪوﻧﻢ! ﭼﺮا ﺑﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ اون ﺧﻮﻧﻪ ﻣﺎل ﻛﻴﻪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎري ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﺪ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﺧﻮﻧﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺎل ﻳﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻴﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي‪ .‬ﺑﺮاي ﺧﻮدش و ﻣﻬﻤﻮﻧﺎش ﻛﻪ از ﺗﺎﺟﺮﻫﺎي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﺎ ﻛﻠﻲ ﻛﻤﺎﻧﺪو ﺑﺎزي ﮔﺮدن ﻳﻜﻲ از ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻫﺎش رو ﺷﻜﻮﻧﺪﻳﻦ و ﻛﻠﻲ ﺑﻪ وﺳﺎﻳﻞ ﺧﻮﻧﻪ اش ﺿﺮﺑﻪ زدﻳﻦ‪ ...‬ﺑﺮاي ﺗﻚ ﺗﻚ اون‬
‫اﺳﻠﺤﻪ ﻫﺎ ﻣﺠﻮز داﺷﺘﻪ! اﻓﺴﺮﻫﺎ وﺟﺐ ﺑﻪ وﺟﺐ وﻳﻼ رو ﮔﺸﺘﻦ ﻫﻴﭽﻲ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻪ دورﺑﻴﻨﻲ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮﻧﻲ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻲ! ﺣﺘﻲ ﻳﻪ ﺷﻴﺸﻪ اﻟﻜﻞ ﻃﺒﻲ ﻫﻢ ﭘﻴﺪا‬

‫ﻧﻜﺮدﻳﻢ ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﻣﺸﺮوب!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اون ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺎ رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻳﻌﻨﻲ اﺳﻴﺮ ﻛﺮدن ﻣﺎﻣﻮر ﻗﺎﻧﻮن!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﻜﻢ ورود داﺷﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪادم‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺣﻜﻢ ورود داﺷﺘﻴﻦ؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﭼﻲ ﺳﺮﮔﺮد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻫﻢ ﺑﮕﻲ ﻣﺜﻞ ﺑﻌﻀﻲ ﻫﺎ ﺑﺮه ﻫﻮﻳﺘﺶ رو ﻋﻮض ﻛﻨﻪ ﭼﻮن از ﺻﺒﺢ دارم ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻣﻘﺎم ﺟﻮاب ﭘﺲ ﻣﻴﺪم ﻛﻪ ﭼﺮا دو ﺗﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭘﺴﺮﻫﺎي اﺣﻤﻖ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻳﺪ ﻃﻮﻻﻳﻲ در ﻫﻮش و ﻟﻴﺎﻗﺖ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻨﺪ زدن ﺑﻪ ﻳﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻲ ﻛﻪ ﻳﻪ ﻃﺮﻓﺶ دوﻟﺖ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻳﻪ ﻃﺮﻓﺶ ﺑﺨﺶ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر و‬

‫داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ ﻣﺎ‪ .‬ﺧﻮدت ﺑﮕﻮ ﺳﺮﮔﺮد ﺟﺎي ﻣﻦ ﺑﻮدي ﭼﻪ ﺗﻨﺒﻴﻬﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدت و ﻫﻤﻜﺎرات در ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺘﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮا ﺗﻨﺒﻴﻪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺸﻮﻳﻘﺖ ﻛﻨﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺸﻮﻳﻘﻢ ﻧﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻦ و ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ اون ﻣﺮدك اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﻣﻴﺦ ﺑﻜﺸﻴﻦ ﺗﺎ زﺑﻮﻧﺶ ﺑﺎز ﺑﺸﻪ! اﻻﻧﻢ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮه ﺗﺎ دﻳﺮ ﻧﺸﺪه و اون ﻣﺮدك آزاد ﻧﺸﺪه ﺣﻜﻢ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺧﻮﻧﻪ ي ﺧﻮدش و وﻳﻼي ﭘﺪرﻳﺶ رو ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ ﺗﺎ ﻣﺪارك رو ﺑﻴﺸﺘﺮ از‬
‫اﻳﻦ ﮔﻢ و ﮔﻮر ﻧﻜﺮده!‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻻ ﺳﺮﮔﺮد ﻗﺮون وﺳﻄﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻛﺴﻲ رو ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺛﺎﻧﻴﺎ آﻗﺎي وزﻳﺮي ﺻﺒﺢ ﺑﺎ رﻓﻊ اﺗﻬﺎم آزاد ﺷﺪ و ﻛﻠﻲ ﻫﻢ ﻟﻄﻒ ﻛﺮد ﻛﻪ از ﺷﻤﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ‬
‫ﺷﻜﺎﻳﺖ ﻧﻜﺮد! ﺛﺎﻟﺜﺎ ﺣﻜﻤﻲ در ﻛﺎر ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻮن ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺑﺎزرﺳﻲ وﺟﻮد ﻧﺪاره! اﻻﻧﻢ ﻣﺮﺧﺼﻲ ﺳﺮﮔﺮد‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﻛﺎري ﻳﻪ ﮔﺰارش آﺑﺮوﻣﻨﺪ‬

‫ﺑﺮاي اﻳﻦ ﮔﻨﺪ ﺑﺰرﮔﺖ ﺑﻨﻮﻳﺴﻲ ﺗﺎ ﻛﻤﻲ از ﻣﺠﺎزاﺗﻲ ﻛﻪ ﺑﺮات در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻛﺎﺳﺘﻪ ﺑﺸﻪ!‬
‫ﺣﺮف ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدم ﻳﺦ زد ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﺎ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺷﺎﻧﺲ ﺗﺠﺴﺲ دوﺑﺎره رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه وﻟﻲ ﻧﺪاد!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺸﻨﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﮔﺰارﺷﻲ ﺑﻨﻮﻳﺴﻢ ﻛﻪ ﺟﺒﺮان ﻗﺘﻞ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮم رو ﻫﻢ ﺑﻜﻨﻪ!‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺧﻤﺶ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻢ و از اﺗﺎق زدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺳﺮم در ﺣﺎل اﻧﻔﺠﺎر ﺑﻮد‪ .‬دﻳﺸﺐ ﺑﻌﺪ از رﺳﻴﺪن ﭘﻠﻴﺲ ﻫﺎ‪ ،‬ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ ﺷﺮوع ﺑﻪ‬
‫ﺑﺎزرﺳﻲ وﻳﻼ ﻛﺮدن‪ .‬ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ رﻓﺘﻴﻢ ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺤﻞ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻛﻠﻲ اول دﻋﻮا و ﻏﺮ ﻏﺮ ﻛﺮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻄﺮي‬
‫ﻛﻪ ﻛﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ ﻳﻪ ﻓﺎﻳﻞ ﺻﻮﺗﻲ داره از ﺣﺮف ﻫﺎي ﺑﻴﻦ اﺷﺘﻮﻛﺎن و ﻣﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﻣﻴﻜﺮوﻓﻮن ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺮاﺷﻮن ﻓﺮﺳﺘﺎده‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ‬
‫ﺗﻮش ﺑﺎﺷﻪ! وﻟﻲ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ دردﻣﻮن ﺑﺨﻮره‪ .‬ﺻﺒﺤﺶ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺎ ﺣﻜﻢ ﺑﺮﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ ي رو ﺑﻪ روﻳﻲ رو ﺗﻔﺘﻴﺶ ﻛﻨﻴﻢ! ﺟﻮﻧﻲ ﺑﺮاي واﻳﺴﺎدن ﻧﺪاﺷﺘﻢ از‬
‫ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﺧﻮاب ﺧﻮدم رو ﺗﻮي ﻳﻜﻲ از اﺗﺎق ﻫﺎ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪم‪ ،‬ﺻﺒﺤﺶ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻛﻠﻲ اﻣﻴﺪ و اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ رﻓﺘﻢ ﻛﻼﻧﺘﺮي ﻛﻪ ﺧﺒﺮ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﺑﮕﻴﺮم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮپ و ﺗﺸﺮ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪم! ﺑﺎ اﻋﺼﺎﺑﻲ داﻏﻮن رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎﻗﻢ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﺗﻮي اﺗﺎق ﻣﻨﺘﻈﺮم ﺑﻮدن ﺑﻪ‬

‫ﻣﺤﺾ ورودم ﺑﻪ اﺗﺎق ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ ام ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ‪ ،‬ﭘﺮﻳﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آره ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﺮش داد!‬

‫اﺧﻤﺎش رﻓﺖ ﺗﻮي ﻫﻢ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٦٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﭘﺮﻳﺪ؟ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ ازش ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻛﺮدﻧﺪ؟‬

‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮي وﻳﻼي ﭘﺪر ﮔﻮر ﺑﻪ ﮔﻮرش ﻟﻢ داده و داره ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻨﺪه!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﺑﻬﺖ زده ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻤﻠﻴﺎت از دﺳﺖ رﻓﺖ؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم و ﻳﻪ ﺑﺮگ ﺑﺎ آرم ﻧﺎﺟﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺳﺮم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻛﺮدم‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬داري ﭼﻲ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻲ؟‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪادم‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﺴﺖ ﻣﻦ از ﺑﺮﮔﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺮ ﻧﺎﺟﺎ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺑﺎ ﺗﻮام!‬
‫ﺑﺎزم ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ و ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﻣﻲ ﻧﻮﺷﺘﻢ! ﻋﺼﺒﻲ وﻳﻠﭽﺮش رو ﻫﻞ داد ﺳﻤﺘﻢ و ﻛﺎﻏﺬ رو ﺳﺮﻳﻊ از زﻳﺮ دﺳﺘﻢ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑِﺪش ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬

‫ﻣﺤﻞ ﻧﺪاد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺪن ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺪن دو ﺧﻂ اول ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺰدلِ ﺗﺮﺳﻮ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﻣﮕﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎﻣﺰد ﻋﺰﻳﺰﺗﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاد اﺳﺘﻌﻔﺎ ﺑﺪه!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﻧﮕﺎم ﻛﺮد ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ ﻣﻲ ﺧﻮاي اﺳﺘﻌﻔﺎ ﺑﺪي؟‬
‫ﻛﻼﻓﻪ از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﻀﺎم رو ﻛﻪ ﺑﻠﺪي ﺑﻨﺪاز ﭘﺎش و ﺑﺪه دﺳﺖ ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬

‫ﻣﺤﻠﻢ ﻧﺪاد و اﺧﻤﺎش ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺗﻮي ﻫﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﻧﮕﺮان راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ از اﺗﺎق ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻴﺮون ﻛﻪ ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺖ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺟﻌﺒﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ‬
‫اوﻣﺪ داﺧﻞ اﺗﺎق‪ .‬اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺷﺎدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻣﺮﺧﺼﻲ ﺧﻮش ﮔﺬﺷﺖ؟‬

‫رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ اﺧﻤﺎش ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد و زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي رﻓﺘﻢ و ﺑﻲ ﺣﺎل ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺑﺪ ﻧﺒﻮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻗﺮﺑﺎن اﮔﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻦ ﺑﺮﻳﺪ ﻳﻪ ﻋﺮض ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن داﺷﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻋﺠﻠﻪ داري؟‬

‫ﺣﻜﻤﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﺠﻠﻪ ﻛﻪ ﻧﻪ وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ دﻫﻨﺘﻮن رو ﺷﻴﺮﻳﻦ ﻛﻨﻴﺪ!‬

‫و ﺟﻌﺒﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻤﺘﻢ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺣﻜﻢ ﺗﺮﻓﻴﻌﺖ اوﻣﺪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻗﺮﺑﺎن ﺧﺒﺮش آﺧﺮ اﻳﻦ ﻣﺎه ﻣﻴﺎد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ اﻳﻦ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ؟‬

‫ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺧﺠﺎﻟﺖ زده اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺶ اﻣﺮ ﺧﻴﺮه ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﺮاي اﻣﺮوزم دﻳﮕﻪ ﺑﺴﻪ! ﻧﮕﺮان ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﺎ رﻧﮓ و روي ﭘﺮﻳﺪه ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ زل زده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻛﻼﻓﻪ اي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﻲ ﻛﺪوم ﻳﻚ از ﭘﺮﺳﻨﻞ ﺑﻪ ﺟﺮﮔﻪ ي ﻣﺘﺎﻫﻠﻴﻦ ﭘﻴﻮﺳﺘﻦ؟‬

‫ﺟﻌﺒﻪ ﺷﻴﺮﻳﻨﻲ رو ﮔﺬاﺷﺖ روي ﻣﻴﺰ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮاي ﻋﺮوﺳﻲ ﺧﻮدﻣﻪ ﻗﺮﺑﺎن! ﻛﺎرت دﻋﻮت رو ﻓﺮدا ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮم ﻣﻴﺎرم ﺧﺪﻣﺘﺘﻮن!‬
‫ﺑﺎ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺒﺎرﻛﻪ ﺳﺘﻮان ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺸﻴﻦ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ ﺑﺎ ﺑﻐﻀﻲ ﻛﻪ از ﺻﺪاش ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺒﺎرك ﺑﺎﺷﻪ ﺳﺘﻮان!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬رو ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ واﻳﺴﺎدم ﺗﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ي داﻏﻮن ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻧﺒﻴﻨﻪ‪ ،‬اوﻧﻢ اﻧﮕﺎر ﻣﺘﻮﺟﻪ رﻓﺘﺎر‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﺸﺪ‪ .‬رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻲ دوﻧﻢ ﺷﺎﻳﺪ درﺳﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ وﻟﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺮﺧﺼﻲ ﺑﺮاي دو ﻫﻔﺘﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ!‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺟﻮاﺑﺶ رو ﺑﺪم ﺻﺪاي ﺟﻴﻎ راﺋﻴﺘﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﺸﻨﺞ ﻛﺮده ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﮓ ﻣﻮﻧﺪم ﺑﺎ ﺟﻴﻎ دوم راﺋﻴﺘﻲ ﺳﺮﻳﻊ ﭘﺮﻳﺪم ﺳﻤﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ .‬رو ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻪ ﺧﺸﻜﺶ زده ﺑﻮد‪،‬‬

‫داد زدم‪:‬‬
‫‪ -‬در اﺗﺎق رو ﺑﺒﻨﺪ!‬

‫ﻣﺎت ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺘﻮان اون درِ ﻟﻌﻨﺘﻲ رو ﺑﺒﻨﺪ!‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮدش اوﻣﺪ و در رو ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺴﺖ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮﻳﻊ از ﻛﻴﻔﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻛﻨﺎر وﻳﻠﭽﺮش آوﻳﺰون ﺑﻮد ﻳﻪ آﻣﭙﻮل آﻣﺎده ﺑﺮاي ﺗﺰرﻳﻖ درآوردم و ﺗﺎ اوﻣﺪم‬
‫ﺑﻬﺶ ﺑﺰﻧﻢ دﺳﺖ و ﭘﺎش ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ‪ ،‬رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺖ و ﭘﺎش رو ﻣﺤﻜﻢ ﺑﮕﻴﺮ!‬
‫ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ آﻣﭙﻮل رو زدم و رو ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﮔﻴﺞ ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﻪ ﻛﺮﻣﻲ ﺑﮕﻮ ﺑﻴﺎد ﻛﻤﻚ!‬
‫ﺣﻜﻤﺖ ﺳﺮﻳﻊ رﻓﺖ‪ .‬ﺟﻮ ﺑﺪي ﺑﻮد ﺑﻴﭽﺎره ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ ﻓﺸﺎر و اﺳﺘﺮس رو ﺗﺤﻤﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد! ﺑﺎ ﻛﻤﻚ ﻛﺮﻣﻲ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﺮدﻳﻢ ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ .‬وﻗﺘﻲ از‬
‫اﺗﺎق ﺧﺎرج ﺷﺪﻳﻢ ﺳﺮﻫﻨﮓ داﺷﺖ ﻣﻲ رﻓﺖ ﺑﻴﺮون ﻛﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن وﺿﻊ ﻣﺎ ﻣﺜﻼ ﻧﮕﺮان ﺷﺪ و اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ‪.‬‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬دارﻳﻢ ﻣﻲ رﻳﻢ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‪ ،‬ﻓﺮﺻﺖ ﮔﺰارش ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﺪارم وﻟﻲ اﺳﺘﻌﻔﺎم روي ﻣﻴﺰه ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬
‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻬﺖ زده اش از ﻛﻼﻧﺘﺮي زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎﻫﺎم اوﻣﺪ وﻟﻲ ﺑﻪ ﺣﻜﻤﺖ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻴﻮﻣﺪﻧﺶ ﺑﻬﺘﺮه! ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﺷﻴﺮﻳﻨﻲِ‬
‫ﺧﺒﺮت‪ ،‬دﻟﻤﻮن رو زد از ﺑﺲ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺑﻮد!«‬
‫ﺗﺎ ﺧﻮد ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن زﻳﺮ ﮔﻮش ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻏﻠﻂ ﻛﺮدم داداﺷﻲ‪ ،‬ﺷﻜﺮ ﺧﻮردم‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎت رو ﺑﺎز ﻛﻦ!«‬
‫اﻳﻦ ﺣﻤﻠﻪ ﻫﺎي ﻋﺼﺒﻲ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺷﺮوع ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﻗﺮارش ﻣﻲ دادم‪ .‬اﻣﺮوزم ﻛﻪ از زﻣﻴﻦ و زﻣﺎن ﺑﺮاﻣﻮن اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﻴﺪن‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻛﻮل ﻛﺮدم ﺑﺮدم داﺧﻞ‪ .‬ﭘﺮﺳﺘﺎري اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮادرﻣﻪ‪ ،‬ﺣﻤﻠﻪ ي ﻋﺼﺒﻲ داﺷﺖ!‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺬارش روي ﺑﺮاﻧﻜﺎرد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﺎ وﻗﺘﻲ دﻛﺘﺮ اوﻣﺪ ﺑﺎﻻي ﺳﺮش و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ اش ﻛﺮد و د‪‬ز دارو و اﺳﻢ دارو رو ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪ ﺑﻪ دﻳﻮار ﺗﻜﻴﻪ داده ﺑﻮدم و دﺳﺘﻢ ﺗﻮي دﺳﺖ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﻮد و ﻣﺤﻜﻢ دﺳﺘﺶ رو ﻓﺸﺎر ﻣﻲ دادم! ﺑﻌﺪ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻠﻨﺠﺎر رﻓﺘﻦ‪ ،‬دﻛﺘﺮ ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻄﺮ رﻓﻊ ﺷﺪه ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ داروش رو ﺗﺰرﻳﻖ ﻛﺮدﻳﻦ‪ ،‬اﻻﻧﻢ آراﻣﺒﺨﺶ اﺛﺮ ﻛﺮده ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻤﺶ داﺧﻞ ﺑﺨﺶ ﺗﺎ زﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﻧﻔﺴﻢ رو ﺑﻴﺮون دادم و ﺑﺎ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن دﻛﺘﺮ!‬
‫ﺗﻮان ﻧﺪاﺷﺘﻢ دﻧﺒﺎﻟﺸﻮن ﺑﺮم ﻛﻨﺎر دﻳﻮار ﺳﺮ ﺧﻮردم ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ!‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻛﻨﺎر دﻳﻮار زاﻧﻮ زده ﺑﻮدم ﻛﻪ راﺋﻴﺘﻲ دﺳﺘﺶ رو از ﺗﻮي دﺳﺘﻢ درآورد و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺟﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ!‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺑﺴﺘﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ دﺳﺖ و ﭘﺎم ﻫﻨﻮز داره ﻣﻲ ﻟﺮزه!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﺮدﻧﺪ ﺗﻮي ﺑﺨﺶ ﺗﺎ ﺑﻬﺶ رﺳﻴﺪﮔﻲ ﻛﻨﻨﺪ دﻳﮕﻪ ﺟﺎي ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ! دﺳﺘﻢ رو ﺑﮕﻴﺮ و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ!‬

‫ﺑﺎ ﺑﻐﻀﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﺳﺎل ﻫﺎ ﺗﻮي ﮔﻠﻮم ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬دﺳﺖ ﻫﺎي ﺗﻮ ﻛﻮﭼﻴﻜﻪ ﻋﺰﻳﺰم‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮام ﻳﻜﻲ ﻛﻤﻜﻢ ﻛﻨﻪ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺑﻬﺶ ﺗﻜﻴﻪ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم از ﺑﺲ ﺧﺸﻚ ﻣﻮﻧﺪم و ﻫﻴﭽﻲ ﻧﮕﻔﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ ﻣﻨﻢ‬
‫آدﻣﻢ‪ ،‬ﻣﻨﻢ روح و رواﻧﻢ آزرده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺴﻤﻪ‪ ...‬ﻛﻲ اﻳﻦ ﻛﺎﺑﻮس ﻫﺎي ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﻛﺴﻲ ﻛﻤﻜﻢ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ ﻫﺎن؟ راﺋﻴﺘﻲ از ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﻳﺪم‪.‬‬

‫دﻟﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﻨﻢ و ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻛﺴﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎم‪ ،‬ﺷﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﻧﻪ ام ﺑﻴﺎد و ﺗﻮي ﺳﺨﺘﻲ ﻫﺎ ﻛﻤﻜﻢ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﻋﺰﻳﺰم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺑﺎﺷﻲ ﻧﻔﺴﻢ! ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺑﺎز ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ از ﻋﺰﻳﺰﻫﺎي زﻧﺪﮔﻴﻢ ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻢ ﭘﺮ ﭘﺮ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺧﻮدم ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﻳﺪ دﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﻛﺎﺑﻮس ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬اﮔﻪ‬
‫ﻳﻪ ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﺳﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺗﻤﻮم ﺷﺪه اﻳﻦ ﻣﺤﺮﻣﻴﺖ ﻫﻢ ﺑﺎﻃﻞ ﻣﻲ ﺷﻪ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﺗﻮ ﻓﺮﺷﺘﻪ ي اﻧﺘﺨﺎﺑﻲ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ي ﻣﻨﻲ! ﺑﻌﺪ از‬
‫ﺧﻮﻧﺪن ﭘﺮوﻧﺪه ات رﻓﺘﻢ ﺳﺮ وﻗﺖ ﻋﻜﺲ ﻫﺎي ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ‪ .‬ﺧﻮدت ﺑﻮدي‪ ،‬ﻣﻌﺼﻮم و ﺧﺎص‪ .‬ﭘﺸﺖ ﻫﺮ ﻋﻜﺲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻓﺮﺷﺘﻪ ي راﺗﻴﻦ ﻣﻦ! اﻻن‬

‫ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم دﻧﺒﺎل اﻳﻦ ﻗﻀﻴﻪ‪ .‬ﺑﺪون درﺟﻪ ي ﺳﺮﮔﺮدي‪ ،‬ﺑﺪون ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻛﺴﻲ‪ ،‬ﺧﻮدم ﺗﻨﻬﺎ‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻪ ﺗﺴﻮﻳﻪ ﺣﺴﺎب ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و اون اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻟﻌﻨﺘﻴﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﻠﻤﻪ از ﺣﺮف ﻫﺎم ﺻﺪاي ﻫﻖ ﻫﻖ راﺋﻴﺘﻲ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﺗﺎ اﺷﻚ ﻫﺎش آﺗﻴﺸﻢ ﻧﺰﻧﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از ﺳﺮ ﺑﺎز ﻛﺮدن ﺑﻐﻀﻢ ﻣﻲ رﻓﺘﻢ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬دﺳﺘﺖ رو ﺑﺪه ﻣﻦ!‬

‫دﺳﺘﻢ رو ﺑﺎﻻ آوردم‪ ،‬ﭼﺸﻤﺎم ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﻳﻪ دﺳﺖ ﺑﺰرگ و زﻣﺨﺖ و ﮔﺮم دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﺸﻴﺪم ﺑﺎﻻ‪ .‬ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻴﺲ رو ﺑﻪ روم ﺳﺎﻛﺖ واﻳﺴﺎده ﺑﻮد‪ ،‬دﺳﺘﻢ ﺗﻮي دﺳﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل ﻧﺒﻮد ﻟﺮزش دﺳﺘﺶ رو ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ درد ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ ﻫﺎم ﺑﻮد ﻳﺎ‬

‫ﺑﻴﻤﺎري ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﻳﺎ اﺷﻚ ﻫﺎي راﺋﻴﺘﻲ و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻢ دﺳﺖ ﻫﺎي ﮔﺮم ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﻮدم رو ﺗﻮي آﻏﻮﺷﺶ ﺑﻨﺪازم و ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺑﺎ اوﻟﻴﻦ‬
‫اﺷﻜﻲ ﻛﻪ از ﭼﺸﻤﻢ ﭘﺎﻳﻴﻦ اوﻣﺪ ﭼﺸﻤﺎم رو ﺑﺒﻨﺪم و ﺑﮕﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم ﺑﺎﺑﺎ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم دوازدﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﺧﻮاﺑﺖ ﺑﺮده ﺑﻮد اذﻳﺖ ﺑﻮدي‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮي ﺧﻮﻧﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ!‬
‫ﺧﻮدم رو از روي ﺗﺨﺖ ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮدم و ﺧﻮاب آﻟﻮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻢ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ از دﻛﺘﺮش ﺳﻮال ﻛﻨﻢ ﭼﺮا ﺑﻬﻮش ﻧﻤﻴﺎد؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪم ﮔﻔﺖ آراﻣﺒﺨﺶ ﻫﺎ ﻗﻮي ﺑﻮده ﻓﻌﻼ ﺧﻮاﺑﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﻫﻨﮓ رﻓﺖ؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن داد و ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎﻧﻢ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﮔﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﻔﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺎ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺤﺮم ﺷﺪﻳﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﺒﺮ ﻧﺪاره‪ .‬ﺑﺮﮔﺮده ﺑﻬﺶ ﻣﻲ ﮔﻢ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ!‬
‫از ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و رﻓﺘﻢ ﻧﺰدﻳﻚ راﺋﻴﺘﻲ‪ .‬ﺳﺮش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد و ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ي ﭼﺎدرش ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬دﺳﺖ ﻫﺎي ﻛﻮﭼﻴﻜﺶ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬ﺑﺎ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﻦ!‬

‫ﺳﺮش رو آورد ﺑﺎﻻ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﺧﻴﺲ ﺑﻮد‪ .‬دﺳﺖ ﻫﺎش رو ﺑﺎﻻ آوردم و ﺑﻮﺳﻪ اي ﻧﺮم روﺷﻮن زدم‪ .‬ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ از ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰي ﺑﺘﺮﺳﻪ‪ ،‬ﻧﻔﺲ ﻣﻨﻲ ﺗﻮ! ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺗﻮي ﺧﻮاﺑﺶ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ دﻳﺪ ﻫﻤﭽﻴﻦ ﻋﺮوﺳﻲ ﮔﻴﺮش ﺑﻴﺎد!‬
‫ﻟﺒﺎي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﺑﺎز ﺷﺪ‪ .‬ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻢ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﺧﻢ ﺷﺪم روي ﺻﻮرﺗﺶ‪ .‬ﺟﺎ ﺧﻮرد ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻧﺖ ﺗﺎ ﻟﺒﺎش ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻛﻪ‬
‫ﭼﺸﻤﺎش ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺒﻢ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ ،‬ﺑﺪﻧﻢ ﮔﺮ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻮي ﺑﻮﺳﻪ داﺷﺘﻢ اﻣﺎ ﻟﺐ ﻫﺮﮔﺰ؟ ژاﻟﻪ رو ﻫﻢ اﺻﻼ ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠﻪ ي ﻟﺐ‬

‫ﭘﻴﺶ ﻧﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ‪» :‬ﻓﻘﻂ ﻟﺒﺎم رو ﻣﻲ ذارم روي ﻟﺒﺎش ﻫﻤﻴﻦ دﻳﮕﻪ ﻫﻴﭽﻲ!«‬
‫ﻧﻔﺲ ﻫﺎم داغ ﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻟﺒﻢ رو روي ﻟﺒﺶ ﺑﺬارم ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬وﻳﺎر دارم ﻫﻮس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻫﺎ؟‬
‫دوﺗﺎﻳﻲ دﺳﺖ ﭘﺎﭼﻪ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﺷﺪﻳﻢ و ﺑﺮﮔﺸﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﮕﺎه ﻛﺮدﻳﻢ‪ .‬ﻳﻪ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﺎز ﺑﻮد ﻳﻜﻲ ﺑﺴﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﻴﺸﺨﻨﺪي داﺷﺖ ﻣﺜﻼ زﻳﺮ‬
‫زﻳﺮﻛﻲ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮن ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ رو ول ﻛﺮدم رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺗﺨﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ ﺗﻮي ﺑﻐﻠﻢ‪ .‬اﻧﺪازه ي ﺗﻤﺎم ﺗﺮس و ﻟﺮزﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺪت‬
‫ﻣﺤﻜﻢ ﺗﻮي آﻏﻮﺷﻢ ﻓﺸﺎرش دادم‪ ...‬آﺧﺶ در اوﻣﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻮي ﺑﺮو ﻛﻨﺎر! ﻧﻔﺲ زﻧﺪﮔﻴﺖ ﭼﻨﺪ ﻗﺪم اون ورﺗﺮ واﻳﺴﺎده!‬
‫آروم ﻫﻠﺶ دادم ﻋﻘﺐ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﮔﻤﺸﻮ ﺑﻲ ﺗﺮﺑﻴﺖ! دو روز ﻋﻼف ﺷﺎزده اﻳﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﭘﺮﺳﺘﺎرﻳﺖ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟــــــﻮن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ ﺧﻮﺑﻲ؟‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺣﺮف ﻣﻦ رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ زن داداش اﻳﻦ ﻗﺪر ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻜﺶ رﻧﮕﺖ ﺷﺪه ﻣﺜﻞ ﻟﺒﻮ!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﺎزه ﻳﺎد راﺋﻴﺘﻲ اﻓﺘﺎدم‪ .‬ﻃﻔﻠﻲ ﺳﺮش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺑﻮد و از ﺧﺠﺎﻟﺖ ﺳﺮخ ﺷﺪه ﺑﻮد! رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺷﻴﻄﻨﺖ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﺮد‪،‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬آدم ﺑﺎش!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸـــــﻢ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻟﺮزوﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺮم دﻛﺘﺮ ﺧﺒﺮ ﻛﻨﻢ!‬
‫و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﭘﺎش رو ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﻴﺮون ﻫﺎﻣﻴﻦ زد زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ ،‬ﺑﺎ اﺧﻢ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻮﻓﺖ ﺑﻪ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺧﻨﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﺟﻮن داداش ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮب ﺷﺪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻣﺮد آﺷﺘﻲ ﻛﺮدي؟‬

‫ﻛﻒ ﻛﺮدم! ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ از ﻛﻲ ﺑﻴﺪار ﺑﻮدي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬از وﻗﺘﻲ ﻛﻪ زن داداش ﮔﻔﺖ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ از اوﻟﺶ؟‬
‫ﺷﻴﻄﻮن ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﻗﺒﻞ از اون ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﻮده ﻛﻠﻚ؟‬
‫ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي رﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﺤﺮف!‬

‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻣﻦ ﻣﻮﻧﺪم‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻪ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻲ ﺻﺤﻨﻪ ي رﻣﺎﻧﺘﻴﻚ ﺧﻠﻖ ﻛﻨﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﮔﻤﺸﻮ ﺑﭽﻪ ﭘﺮرو‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻣﻦ ﭼﻤﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﺖ ﻧﻴﺴﺖ! ﻳﻪ ﺑﻮس ﺳﺎده ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﺑﮕﻴﺮي‪ ،‬ﺧﺸﻨﻲ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺑﺪﺑﺨﺖ رو ﺗﻮي ﺑﻐﻠﺖ ﻓﺸﺎر ﻣﻲ دادي ﻛﻪ از درد ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮادر ﺟﺎن!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎنِ ﺑﺮادر ﺟﺎن!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺮت ﻧﮕﻮ ﺧﺐ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﭼﺮت ﻧﮕﻢ‪ ،‬ﭘِﺮت ﺑﮕﻢ؟‬
‫ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ و ﻓﻘﻂ ﻧﮕﺎش ﻛﺮدم‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﭘﻮ ﺟﻮن‪ ،‬ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻣﺮد آﺷﺘﻲ ﻛﺮدي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺜﻞ آدم!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻳﻚ دﻓﻌﻪ اي ﭘﺮﻳﺪي ﺑﻐﻠﺶ ﻧﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ از ﻛﺠﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮ آدم ﺑﻮدنِ ﺗﻮ اﻳﻦ ﺟﻮرﻳﻪ دﻳﮕﻪ!‬
‫ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪم ﺗﺎ ﺣﺮﺻﻢ ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪ .‬ﺑﺎ آراﻣﺶ زل زدم ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎش و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ ،‬ﺣﻜﻤﺖ ﻧﺸﺪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ ﺧﺐ؟‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن ﻣﻨﻢ ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ‪ ،‬راﺋﻴﺘﻲ ﻧﺸﺪ ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻓﺮق داره!‬

‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻓﺮﻗﻲ‪ ،‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ راه ﺑﺮي ﻣﻦ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫از ﺣﺮﻓﺶ ﺟﺎ ﺧﻮردم ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺻﻼ ﻣﻨﻈﻮرم اﻳﻦ ﻧﺒﻮد!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﻣﺤﺮم ﺷﺪم وﻟﻲ ﺑﻌﺪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم دوﺳﺘﺶ دارم‪ .‬ﺧﺐ اﻧﻜﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ وﻗﺘﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺷﺎﮔﺮد ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮده‬

‫ﺑﻬﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪم وﻟﻲ ﺗﻮ ﺣﺘﻲ ﺑﺎ ﺣﻜﻤﺖ ﻏﻴﺮ از ﻛﺎر ﺻﺤﺒﺘﻲ ﻧﻜﺮدي‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﻲ ازش ﻧﺪاري!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﭘﺎﻣﻪ ﺣﻜﻤﺖ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺑﻴﺴﺖ دي ‪ ،1362‬ﺳﺎﻛﻦ ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ دوم ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ي ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮي‪ ،‬ﭘﺪرش ﺷﻐﻞ آزاد داره‪ ،‬ﻣﺎدرش ﺧﺎﻧﻪ داره‪ ،‬ﺧﻮﻧﻪ‬
‫ﺷﻮن ﺳﻤﺖ ﭘﺎﺳﺪاراﻧﻪ! ﻳﻪ ﺑﺮادر ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺗﺮ از ﺧﻮدش داره ﻛﻪ ﺗﺎزه اﻣﺴﺎل ﭘﺸﺖ ﻛﻨﻜﻮرﻳﻪ! ﺗﻮي داﻧﺸﻜﺪه ﻫﻢ از داﻧﺸﺠﻮﻫﺎي ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﻮده! ﺧﺎﻧﻮاده‬
‫ي ﭘﺪرﻳﺶ ﻛﻢ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ اﻳﻨﺎ ﻧﺪاره ﭘﺲ ﺷﻮﻫﺮش ﻏﺮﻳﺒﻪ اﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﺎدرش ﺗﻚ ﻓﺮزﻧﺪه ﭘﺲ ﺷﻮﻫﺮش از ﻓﺎﻣﻴﻞ درﺟﻪ ﻳﻚ ﻧﻤﻲ‬
‫ﺗﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬در ﺿﻤﻦ ﺑﻪ ﻏﺬاﻫﺎي ﻓﺴﺖ ﻓﻮت ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ داره ﭼﻮن ﻳﻪ ﺳﺮي ﻳﻜﻲ از ﺳﺮﺟﻮﺧﻪ ﻫﺎ ﭘﻴﺘﺰا ﺳﻔﺎرش داد‪ ،‬آﭘﺎﻣﻪ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﺶ ﺣﺎﻟﺶ ﺑﺪ ﺷﺪ‪،‬‬
‫اون ﺟﺎ ﻓﻬﻤﻴﺪم‪ .‬ﺗﺎزﮔﻲ ﻫﺎ ﺑﻬﺶ ﺷﻚ ﻛﺮده ﺑﻮدم ﭼﻮن ﻳﻪ رژ ﻛﻢ رﻧﮓ ﺻﻮرﺗﻲ روي ﻟﺒﺎش ﺑﺮق ﻣﻲ زد‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس ﺑﻮد وﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﺮاي ﻣﻨﻲ ﻛﻪ‬

‫درﺳﺘﻪ ﻓﻠﺞ ﺷﺪم وﻟﻲ دل ﻛﻪ دارم ﭘﺲ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ رو ﭼﻮن ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻋﺸﻘﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻢ!‬
‫ﺣﺮف ﻫﺎش ﺑﺮام ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬

‫ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺴﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﺮدي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺑﻴﺮون ﻣﻲ ﺧﻮام ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪ .‬اﻳﻨﻢ ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻳﻚ ﺑﺎر اﺗﻔﺎق ﻣﻲ اﻓﺘﻪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﻮام ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻢ!‬
‫ﺑﻲ ﺣﺮف ﺧﻢ ﻣﻲ ﺷﻢ روي ﺻﻮرﺗﺶ و ﭘﻴﺸﻮﻧﻴﺶ رو ﻣﻲ ﺑﻮﺳﻢ و از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون ﻣﻴﺮم!‬
‫ﺗﻮي راﻫﺮوي ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﻣﻴﺮم ﺳﻤﺘﺸﻮن‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺗﻠﺨﻲ ﻣﻲ زﻧﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻬﻮش اوﻣﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره وﻟﻲ اﻻن ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ از ﺣﺮﻓﻢ ﺟﺎ ﺧﻮرده ﭼﻮن ﻫﺎﻣﻴﻦ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪ دﻳﮕﻪ اﻣﻜﺎن راه رﻓﺘﻨﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻮده و ﺧﻮدش رو ﻧﺒﺎﺧﺖ ﺑﺎ ﻛﻠﻲ‬

‫اﺻﺮار و ﻗﻠﺪر ﺑﺎزي ﺗﻮي ﻧﻴﺮوي ﭘﻠﻴﺲ ﻣﻮﻧﺪ وﻟﻲ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻳﻪ ﺟﺮﻳﺎن اﺣﺴﺎﺳﻲ‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي راﺋﻴﺘﻲ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎﻧﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻮدي ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ؟‬

‫ﺑﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﮔﻢ ﺣﺎل ﺳﺮﮔﺮد ﭼﻪ ﻃﻮر ﺑﻮد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ دﻳﮕﻪ ﭼﻴﺰي ﺑﺮوز ﻧﻤﻴﺪه!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻫﺎت ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬در ﻣﻮرد؟‬
‫رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻨﻬﺎﻣﻮن ﻣﻲ ذاري ﺳﺮوان!‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ راﺋﻴﺘﻲ اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫و رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻴﺎي ﻳﻪ ﺟﺎﻳﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎ ﺑﻴﺎم؟ ﭘﺲ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﻲ ﻣﻲ ﺷﻪ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻧﺒﺎﻟﻢ ﺑﻴﺎ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ‪ ،‬در ﺿﻤﻦ ﺑﻴﺎﺑﻮن ﻛﻪ وﻟﺶ ﻧﻜﺮدي اﻳﻦ ﻫﻤﻪ دﻛﺘﺮ و ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺣﻮاﺳﺸﻮن ﺑﻬﺶ ﻫﺴﺖ!‬

‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻛﻨﺠﻜﺎوي ﻣﻦ ﺧﻮدش ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﻦ راه اﻓﺘﺎد‪ .‬ﻣﻨﻢ دﻧﺒﺎﻟﺶ راه اﻓﺘﺎدم! ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﭘﺸﺘﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻮد ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻬﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻢ‪ ،‬ﻟﺒﺎس‬
‫ﺷﺨﺼﻲ ﺗﻨﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻪ ﭘﻴﺮاﻫﻦ ﺑﺎ ﺷﻠﻮار ﭘﺎرﭼﻪ اي ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﻛﺖ و ﺷﻠﻮار ﻏﻴﺮ از ﻋﻜﺲ ﻫﺎي ﻋﺮوﺳﻴﺶ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺗﻨﺶ ﻧﺪﻳﺪم! ﭼﻬﺎر ﺷﻮﻧﻪ و ﻗﺪ‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮدن رو ازش ﺑﻪ ارث ﺑﺮده ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺎش ﻛﻤﻲ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﻤﻲ ﻫﻢ اﻧﮕﺎر ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎش ﺧﻤﻴﺪه ﺗﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﺳﺮﻫﻨﮓ‬

‫ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ اﺑﻬﺖ و ﻣﺤﻜﻢ ﻗﺪم ﺑﺮ ﻣﻲ داﺷﺖ!‬

‫از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺧﺎرج ﺷﺪﻳﻢ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺗﻮي ﻣﺤﻮﻃﻪ واﻳﺴﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻬﺶ ﺑﮕﻢ ﻛﻪ دارم ﺑﺎ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﻴﺮم و ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٧٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدم ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻣﻴﺎي!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻗﺪر ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﻪ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ اﻧﺪازه ي ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺣﻖ ﺑﻮدن ﺑﺎ ﭘﺴﺮم رو دارم ﻣﮕﻪ ﻧﻪ راﺗﻴﻦ؟‬

‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺑﺪم‪ .‬ﺳﻮار ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﺷﺪم ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻫﻤﻮن ﭘﮋو ‪ 405‬ﻧﻘﺮه اي رو داﺷﺖ‪ .‬ﻣﺎﺷﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻧﺸﺪ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎﻫﺎش راﻧﻨﺪﮔﻲ‬
‫ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻫﺮ ﭼﻲ از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن دورﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﺪﻳﻢ ﻳﻪ ﺣﺲ ﻋﺠﻴﺒﻲ ﺗﻮي وﺟﻮدم ﺟﻮوﻧﻪ ﻣﻲ زد! ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ راﻧﻨﺪﮔﻲ ﻛﺮد از ﻣﺴﻴﺮش ﺗﺸﺨﻴﺺ دادم داره‬
‫ﻣﻴﺮه ﺳﻤﺖ ﺑﻬﺸﺖ زﻫﺮا! ﭼﺸﻤﺎم ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎدﺛﻪ ﻫﺎي اﻳﻦ ﻣﺪت ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﻢ اوﻣﺪ‪ .‬ﺗﺎ ﭼﻬﻠﻢ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﻣﻬﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ‬
‫ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬ده روز ﻫﻢ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ‪ .‬ﻋﻼف ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎري‪ ،‬ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺠﺎه روز ﺑﻲ ﺧﺒﺮي در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺻﺮار و اوﻗﺎت ﺗﻠﺨﻲ ﻫﺎي ﻣﻦ و‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮوز ﺳﺎﻛﺖ و ﺳﺮد ﺑﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺎﺷﻴﻨﺶ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ رو آورد ﺑﻬﺸﺖ زﻫﺮا و دو ﺗﺎ ﺗﻴﻜﻪ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎه ﻧﺸﻮﻧﻤﻮن داد و‬
‫ﺑﻌﺪش رﻓﺖ ﻛﻤﻲ دورﺗﺮ از ﻣﺎ واﻳﺴﺎد! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮدش رو ﺧﺎﻟﻲ ﻛﺮد ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮد‪ ،‬داد زد‪ ،‬ﻓﺮﻳﺎد ﻛﺸﻴﺪ‪ ،‬ﮔﻠﻪ ﻛﺮد وﻟﻲ ﻣﻦ ﺳﺮد و ﺧﺸﻚ زل زدم ﺑﻪ‬

‫ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﮔﻮاﻫﻲ ﻣﻲ داد ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮ دﻧﻴﺎ ﺗﻚ و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺪون رﺳﻴﺪن ﺑﻪ آرزوﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ داﺷﺘﻦ زﻳﺮ اﻳﻦ ﺳﻨﮓ ﻫﺎ ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﺪ! درﻳﻎ از‬
‫ﻳﻚ ﻗﻄﺮه اﺷﻚ‪ ...‬ﻫﻤﻮن ﺟﺎ راﺗﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه رو ﺧﺎك ﻛﺮدم و ﺷﺪم راﺗﻴﻦ ﻣﻬﺮﭘﺮور‪ ،‬ﻫﻮﻳﺖ ﺟﺪﻳﺪ‪ .‬از ﺧﻮﻧﻪ اي زدم ﺑﻴﺮون ﻛﻪ دﻳﮕﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ اي‬
‫ﻧﺒﻮد ﺑﻴﻦ ﻣﻦ و ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﻧﮕﻪ داره و ﻳﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻧﺒﻮد ﺗﺎ واﺳﻄﻪ ي ﻛﻞ ﻛﻞ ﻫﺎي ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺸﻪ! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎﻫﺎم ﻧﻴﻮﻣﺪ ﻫﻤﻮن ﺟﺎ دو ﺳﺎﻟﻲ ﺑﺎ ﺳﺮﻫﻨﮓ‬

‫ﺑﻮد وﻟﻲ ﺑﻌﺪش رﻓﺖ دور دﻧﻴﺎ‪ .‬در اﻳﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل ﻫﺮ ﺑﺎر از ﻳﻪ ﻛﺸﻮر ﺗﻤﺎس ﻣﻲ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬روﺣﻴﻪ اش رو ﺑﻪ دﺳﺖ آورد وﻟﻲ ﻣﻦ ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي و ﺳﻨﮓ‬
‫دل ﺷﺪم! ﺷﻐﻠﻢ ﺷﺪ ﺧﻮﻧﻪ و زﻧﺪﮔﻴﻢ‪ .‬دﻳﮕﻪ واﺑﺴﺘﮕﻲ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻢ دﻳﮕﻪ ﻛﺴﻲ ﻧﺒﻮد ﺗﺎ ﺧﻼﻓﻜﺎرﻫﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎرم ﻗﺮار ﺑﺪن‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮدم‬
‫ﺑﺪون ﻫﻴﭻ واﺑﺴﺘﮕﻲ و ﺗﻌﻠﻖ ﺧﺎﻃﺮ!‬
‫ﺗﻮي ﻓﻜﺮ و ﺧﻴﺎل ﺧﻮدم ﻏﺮق ﺑﻮدم ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪ .‬ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﻨﻪ ﺳﺮد و ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻴﺎده ﺷﻮ!‬
‫و ﺧﻮدﺷﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ از ﻣﻦ رﻓﺖ‪ .‬از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺷﺪم و دﻧﺒﺎﻟﺶ رﻓﺘﻢ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ راه رو ﺑﻠﺪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺳﻴﺎه ﻛﻪ رﺳﻴﺪم زاﻧﻮ زدم و ﻓﺎﺗﺤﻪ اي‬
‫ﺧﻮﻧﺪم‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﻻي ﺳﺮم واﻳﺴﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺻﺪاي ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪش ﻣﻲ اوﻣﺪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺧﺶ داري ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ وارد داﻧﺸﻜﺪه ﺷﺪم ﻳﻪ ﺟﻮون ﺧﺎم و ﻧﭙﺨﺘﻪ ﺑﻮدم ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ زور و اﺟﺒﺎر ﭘﺪرش اوﻣﺪه ﺑﻮد اﻓﺴﺮ ﺑﺸﻪ‪ .‬ﻛﻤﻲ از دوره ي آﻣﻮزﺷﻢ اواﻳﻞ‬
‫اﻧﻘﻼب ﺑﻮد‪ .‬ﺗﺎ دو ﺳﺎل اول ﻛﻪ از ﺗﺮس ﮔﻠﻮﻟﻪ و ﺗﻔﻨﮓ و دزد و ﻗﺎﺗﻞ ﺷﺐ ﻫﺎ ﻛﺎﺑﻮس ﻣﻲ دﻳﺪم وﻟﻲ ﻣﮕﻪ ﭘﺴﺮ ﺗﻴﻤﺴﺎر ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺣﻖ اﻋﺘﺮاض ﻫﻢ داره؟‬
‫ﺗﺎ اواﻳﻞ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺑﻮد ﻓﺎرغ اﻟﺘﺤﺼﻴﻞ ﺷﺪم‪ .‬ﻳﻪ اﺳﺘﺎد رزﻣﻲ داﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﺮس ﺗﻮ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﭘﻠﻴﺲ واﻗﻌﻲ ﻧﺸﻲ!« و‬

‫ﻣﻦ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺧﻼص ﺷﺪه ﺑﻮدم ﺑﺮام ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮد‪ ،‬درﺟﻪ و اﻋﺘﺒﺎر ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺮﮔﺮدم ﺷﻬﺮ ﺧﻮدﻣﻮن! ﻛﺮج زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻳﻢ‬
‫وﻟﻲ اﺻﺎﻟﺘﻤﻮن از ﻃﺮف ﭘﺪري ﺑﻪ ﺧﻮزﺳﺘﺎﻧﻲ ﻫﺎ ﻣﻲ رﺳﻴﺪ و ﻣﺎدري ﺑﻪ ﺗﻬﺮان! ﺑﻪ ﻣﺤﺾ رﺳﻴﺪﻧﻢ ﻫﻨﻮز ﺧﻮب آﻏﻮش ﭘﺮ ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮام رو‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻧﭽﺸﻴﺪه ﺑﻮدم ﻛﻪ ﭘﺪرم ﺣﻜﻢ ﺟﺒﻬﻪ رﻓﺘﻦ رو داد دﺳﺘﻢ! ﻣﻨﻢ ﺑﺎ زور ﻛﺘﻚ و ﺧﺸﻢ راﻫﻲ ﺟﺒﻬﻪ ﺷﺪم‪ .‬ﭼﻪ روزﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي ﺧﻮن ﻫﻢ رزم ﻫﺎم دﺳﺖ و‬

‫ﭘﺎ ﻧﺰدم وﻟﻲ ﺗﺮس و اﺿﻄﺮاﺑﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻤﻠﻜﺖ و ﻣﺮدم ﻧﺒﻮد ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺟﻮن ﺧﻮدم ﺑﻮد! ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﻳﻪ ﺷﺐ ﻧﺰدﻳﻚ ﻳﻜﻲ از ﻋﻤﻠﻴﺎت ﻫﺎ ﺑﻮد‬
‫ﻛﻪ ﻳﻪ ﮔﺮوه ﻧﻴﺮوي اﻋﺰاﻣﻲ ﺟﺪﻳﺪ اوﻣﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻪ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﺷﻮﻧﺰده‪ -‬ﺑﻴﺴﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﻗﺎﻃﻴﺸﻮن ﺑﻮد‪ .‬اﻧﺪام ﻇﺮﻳﻔﻲ داﺷﺖ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻳﻪ ﭼﻔﻴﻪ روي ﺻﻮرﺗﺶ‬

‫ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﻬﺮه اش رو ﻧﺸﻮن ﻧﻤﻲ داد وﻟﻲ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺮاﻣﺶ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻬﺶ رﺣﻤﺖ ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻦ! اون زﻣﺎن ﻫﻢ رﺳﻴﺪه ﺑﻮد ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺷﺮﻛﺖ در ﻋﻤﻠﻴﺎت‬
‫رو داﺷﺖ وﻟﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل ﮔﺮوﻫﺎن راﺿﻲ ﺑﻪ اوﻣﺪﻧﺶ ﻧﺒﻮد‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻮد ﻳﺎ ﺑﺰرگ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﺎﻧﺲ زﻧﺪﮔﻴﻢ ﻛﻪ ﻣﺴﺌﻮل‬
‫ﺑﺮﮔﺮدوﻧﺪن اون ﺳﺮﺑﺎز ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺷﺪم‪ .‬ﻣﻲ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﺮاﻣﻮن اﻫﻤﻴﺖ داره وﻟﻲ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻳﻦ ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻼك ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﻮد‬

‫ﺣﺘﻲ اﮔﻪ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺎﺷﻪ! ﺑﺎ ﻛﻠﻲ دردﺳﺮ راﻫﻲ ﺷﺪﻳﻢ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﺎ رﺳﻴﺪن ﺑﻪ اﻫﻮاز ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺗﺎ ﻣﺮز ﺳﻜﺘﻪ رﻓﺘﻢ وﻟﻲ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ اﻫﻮاز رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺗﻘﺪﻳﺮ‬
‫ﻣﻦ رﻗﻢ ﺧﻮرد و زﻧﺪﮔﻴﻢ ﻋﻮض ﺷﺪ‪ .‬اون ﺳﺮﺑﺎز ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﺮد ﻛﻪ ﻇﺮف دو ﺳﺎﻋﺖ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﺶ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﻣﺎﻣﻮر ﺑﻮدم ﺑﺮش‬
‫ﮔﺮدوﻧﻢ‪ .‬اون ﺟﺎ ﭘﺴﺖ و ﻣﻘﺎم ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻫﻤﻪ رزﻣﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﺴﻴﺠﻲ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﭘﺴﺮ وزﻳﺮ ﺑﺎﺷﻲ ﻳﺎ ﭘﺴﺮ ﻳﻪ ﮔﺪا ﻓﺮﻗﻲ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﺧﻮدم ﺑﻮدم و‬
‫ﺑﺲ! ﻧﻪ ﻣﺪرﻛﻢ ﻧﻪ اﺳﻢ ﭘﺪرم! ﭘﺲ ﺑﺪون ﺣﺮف دوﺑﺎره ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺧﻂ ﻣﻘﺪم! ﭼﻨﺪ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮي ﻛﻪ از اﻫﻮاز دور ﺷﺪﻳﻢ ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻫﺎي ﻳﻜﻲ از ﭘﺎﻳﮕﺎه‬
‫ﻫﺎي ﺑﻴﻦ راه ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺧﺮاب ﺷﺪ و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺷﺐ رو اون ﺟﺎ ﺑﻤﻮﻧﻴﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﻣﺪت ﻫﻢ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺣﺮف ﺿﺮوري‪ ،‬ﺣﺮف ﺧﺎص ﻳﺎ ﺑﺮﺧﻮردي ﺑﺎ اون ﺳﺮﺑﺎز‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﻢ! ﺗﺎ اون ﺷﺐ ﻛﻪ ﻳﻪ اﺗﺎق ﺳﻪ در ﭼﻬﺎر ﻧﻤﻨﺎك دادن و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ رو‪ ،‬روﺑﺮاه ﻛﻨﻨﺪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﻢ! ﻓﺸﺎر و اﺳﺘﺮس اﻳﻦ ﻣﺪت‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﻛﻪ اون ﺷﺐ ﻋﺼﺒﻲ و ﺑﺪﺧﻠﻖ رﻓﺘﺎر ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺑﺎ ﺳﺮﺑﺎزِ ﺟﻮون ﺗﻨﺪي ﻛﺮدم وﻟﻲ ﻫﺮ ﺑﺎر اون ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ ﻛﻪ اذﻳﺘﺘﻮن‬

‫ﻛﺮدم!« از دﺳﺘﺶ ﻛﻼﻓﻪ ﺑﻮدم‪ .‬ﺧﺴﺘﻪ و ﻛﻮﻓﺘﻪ روي ﻳﻪ ﭘﺘﻮي ﻧﺎزك ﻛﻪ داده ﺑﻮدن دراز ﻛﺸﻴﺪم ﺗﺎ ﻣﮕﻪ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﺒﺮه! ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻪ ﻗﺪر از ﺧﻮاﺑﻴﺪﻧﻢ‬
‫ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺸﻨﮕﻲ از ﺧﻮاب ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﺻﺤﻨﻪ اي دﻳﺪم ﻛﻪ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻨﻮ ﻋﻮض ﻛﺮد‪ .‬اون ﺳﺮﺑﺎز ﺧﻮاﺑﺶ ﺑﺮده ﺑﻮد وﻟﻲ ﭼﻔﻴﻪ اش از‬
‫دور ﺳﺮش ﺑﺎز ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮي ﺗﺎرﻳﻜﻲ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻧﺒﻮد وﻟﻲ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻜﺶ رﻓﺘﻢ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ اش ﺟﺎ ﺧﻮردم‪ .‬اون ﻳﻪ‬

‫دﺧﺘﺮ ﺟﻮون و ﺑﻲ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﻮد! ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ اﺛﺮ ﺧﺴﺘﮕﻲ و ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺘﻪ‪ ،‬رﻓﺘﻢ ﻧﺰدﻳﻜﺶ ﺧﻮاﺳﺘﻢ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺒﻴﻨﻢ‬
‫درﺳﺖ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ﻛﻪ ﺗﻮي ﻳﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﭼﻪ ﺟﻮري اﻧﺪاﺧﺘﻢ روي زﻣﻴﻦ و زاﻧﻮش رو ﮔﺬاﺷﺖ زﻳﺮ ﮔﻠﻮم! ﺑﺎ دﻳﺪن‬
‫ﺧﺲ ﺧﺲ ﮔﻠﻮم از ﻓﺸﺎر ﭘﺎش ﻛﻢ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪ ،‬اﮔﻪ ﻓﻜﺮ ﺣﺮف زدن ﻳﺎ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎد ﺑﻪ ﺳﺮم ﺑﺰﻧﻪ ﺧﻮدم ﺑﻪ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﻣﺮگ رﻓﺘﻢ! ﺑﻤﺎﻧﺪ‬
‫ﻛﻪ اون ﺷﺐ ﭼﻲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺖ‪ .‬ﺻﺒﺢ ﻫﻢ دﻳﺪم ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﺑﺒﺮ زﺧﻤﻲ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ و از اول ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﻗﺮآن ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪ و‬
‫اﺟﺎزه ي ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻤﻲ داد‪ .‬ﺑﻌﺪ از اون اﺗﻔﺎق ﻣﻦ ﺷﺪم ﺟﻦ و اون ﺑﺴﻢ ا‪ ،...‬ﻣﻮش و ﮔﺮﺑﻪ ﺑﺎزﻳﻤﻮن ﺷﺮوع ﺷﺪ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﺠﺮوح ﺷﺪم و ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ‬
‫ﻋﻘﺐ! اون ﺟﺎ ﺑﻮد ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪم دﻟﻢ رو ﺗﻮي ﻫﻤﻮن ﺧﺎﻛﺮﻳﺰﻫﺎ ﺟﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ! ﻣﺮﺧﺺ ﺷﺪن ﻣﻦ ﻣﺼﺎدف ﺷﺪ ﺑﺎ ﺻﻠﺢ ﺑﻴﻦ اﻳﺮان و ﻋﺮاق و اﺗﻤﺎم ﺟﻨﮓ! ﺑﺎ‬
‫ﭘﺎي ﻣﺠﺮوﺣﻢ ﻛﻪ ﻳﺎدﮔﺎري از ﺟﻨﮓ داﺷﺖ وﺟﺐ ﺑﻪ وﺟﺐ ﺗﻬﺮان رو دﻧﺒﺎﻟﺶ ﮔﺸﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻔﻬﻤﻢ اﺳﻤﺶ ﻓﺮﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﺗﻬﺮان ﺳﺎﻛﻨﻪ! ﺑﺎ‬

‫درﺟﻪ ي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮ وارد ﻛﻼﻧﺘﺮي ﺷﺪم ﻫﻤﻴﻨﻲ ﻛﻪ اﻻن ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺘﻢ! اون ﺟﺎ ﭘﻴﺪاش ﻛﺮدم‪ ...‬ﻫﺰار ﺑﺎر در ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺷﻜﺴﺘﻢ و ﻏﺮورم ﺧﺮد ﺷﺪ ﺗﺎ‬
‫آب دﻳﺪه ﺷﺪم‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﺪم ﻳﻪ ﭘﻠﻴﺲ وﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎس و اون ﺷﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ي زﻧﺪﮔﻴﻢ! ﻓﺮﺷﺘﻪ اي ﻛﻪ ﻣﺜﻞ اﺳﻤﺶ ﺑﻮد ﺑﻲ ﻧﻈﻴﺮ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮي ﻛﻪ ﺷﻐﻞ و ﺷﺮف رو‬
‫ﺑﺮام آورده ﺑﻮد‪ ،‬ﻛﺴﻲ ﻛﻪ از وﺟﻮد ﻣﻦ و ﺧﻮدش‪ ،‬ﺳﻪ ﺗﺎ دﺳﺘﻪ ﮔﻞ ﺗﺤﻮﻳﻞ اﺟﺘﻤﺎع داد ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻨﻮ ﺿﺮﺑﻪ ﻓﻨﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﺗﻮي ﻫﻤﻪ ي ﻟﺤﻈﺎت‬

‫زﻧﺪﮔﻲ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ رو ﺑﺎ ﻳﻪ آه ﺗﻤﻮم ﻛﺮد و زاﻧﻮ زد روي ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ‪ .‬ﺑﺎ اوﻟﻴﻦ اﺷﻜﻲ ﻛﻪ از ﭼﺸﻤﺶ اوﻣﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم ﻛﺎﺑﻮس ﻫﻤﻪ ي ﻋﻤﺮم اﻳﻦ ﺑﻮد ﻛﻪ ﭼﺮا ﺣﻮاﺳﻢ رو ﺑﻬﺶ ﻧﺪادم‪ ،‬ﻛﺠﺎي زﻧﺪﮔﻴﻢ اﺷﺘﺒﺎه ﻛﺮدم ﻛﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻋﻴﺪي ﺳﺎل ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺟﺴﺪ زن‬

‫و دﺧﺘﺮ و ﺗﻦ آﺑﻜﺶ ﺷﺪه ي ﭘﺴﺮﻫﺎم رو ﺗﺤﻮﻳﻠﻢ ﺑﺪن! ﻛﻤﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻣﺮگ ﻣﺎدرت و ﺧﻮاﻫﺮت ﺧﻤﻴﺪه ﺷﺪ ﺑﺎ وﺿﻊ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻤﻴﺪه ﺗﺮ ﺷﺪم وﻟﻲ رﻓﺘﺎر ﺗﻮ‬
‫و ﻛﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻦ ﻣﻦ از ﻃﺮف ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻨﻄﻖ ﻛﻮر و اﺷﺘﺒﺎﻫﺖ ﻛﻤﺮم رو ﺷﻜﺴﺖ راﺗﻴﻦ! ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺷﺪم رﺋﻴﺲ و ﺗﻮ زﻳﺮ دﺳﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪،‬‬

‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻗﺮﺑﺎن! ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم ﺑﺎﻫﺎت ﺑﻮدم وﻟﻲ ﭘﺪر ﻧﺒﻮدم‪ ،‬ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎن ﺑﻮدم‪ ،‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ! ﺗﻤﺎم زﺟﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮگ ﻓﺮﺷﺘﻪ و‬
‫ﻣﻬﺮﺑﺎن ﻛﺸﻴﺪم اﻧﺪازه ي ﻗﺮﺑﺎن ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺎي ﻣﺰﺧﺮف ﺗﻮ ﻧﺒﻮد راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ اش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﻐﺰم ﻫﻨﮓ ﻛﺮده ﺑﻮد ﺣﺮف ﻫﺎش ﻣﺜﻞ ﻳﻪ ﭘﺘﻚ ﺗﻮي ﺳﺮم ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻲ اﺧﺘﻴﺎر ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدم‪ .‬دﺳﺖ اﻧﺪاﺧﺖ دور‬

‫ﺳﺮم و ﭘﻴﺸﻮﻧﻴﻢ رو ﺑﻮﺳﻴﺪ‪ .‬اﺷﻚ ﻫﺎش روي ﺳﺮم ﻣﻲ رﻳﺨﺖ‪ .‬ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﭼﻪ ﺟﻮري ﺑﻮﺳﻪ ﺑﻪ دﺳﺘﺶ زدم و ﻃﻠﺐ ﺑﺨﺸﺶ ﻛﺮدم!‬
‫ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﺗﻮي ﺣﺎل و ﻫﻮاي ﺧﻮدﻣﻮن ﺑﻮدﻳﻢ‪ .‬دﻳﮕﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ دﻧﺒﺎل ﻛﺮدن ﻳﺎ ﻧﻜﺮدن ﻗﻀﻴﻪ ي ﻗﺘﻞ ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬اﻻن ﻓﻘﻂ‬
‫ﭘﺪرم‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺮام ﻣﻬﻤﺘﺮﻳﻦ ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺟﺎ ﺷﻨﻴﺪي‪ ،‬ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﺶ ﺑﺮﺳﻪ و ﺧﻮدم ﺑﮕﻢ ﺑﺮاي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪي‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي راﺗﻴﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸﻢ ﻗﺮﺑﺎ‪ ...‬ﻳﻌﻨﻲ ﭼﺸﻢ ﭘﺪر!‬

‫ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬در ﺿﻤﻦ اﺳﺘﻌﻔﺎت ﭘﺎره ﺷﺪ ﭘﺲ اﻻن ﺗﻮ ﻫﻨﻮز ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻲ و ﻳﻪ ﭘﺮوﻧﺪه ﺟﻨﺎﻳﻲ داري ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﻠﺶ ﻛﻨﻲ‪ .‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ات‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﭘﺪر ازت ﺧﻮاﻫﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺑﺮو دﻧﺒﺎل اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻣﻲ ﺧﻮام ﺗﻘﺎص اﻳﻦ ﻣﺪت رو ازش ﺑﮕﻴﺮي و اﻳﻨﻢ ﺑﺪون ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻦ و ﺣﻤﺎﻳﺘﻢ‬

‫در اﺧﺘﻴﺎر ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻴﻢ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺳﻴﺰدﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺪارم ﻳﻌﻨﻲ ﻧﺪارم!‬

‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﺎ ﺧﻮدم ﺗﻚ ﺗﻚ اﺳﺘﺨﻮﻧﺎت رو ﺧﺮد ﻧﻜﺮدم ﺣﺮف ﺑﺰن!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻬﺪﻳﺪﻫﺎ ﺣﺮﻓﻲ از ﻣﻦ ﺑﻴﺮون ﻧﻤﻴﺎد ﭼﻮن ﻣﻦ ﭼﻴﺰي ﻧﺪارم ﻛﻪ ﺑﮕﻢ!‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ اﻣﺘﺤﺎن ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﺣﺮﻓﻲ ازت درﻣﻴﺎد ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮﮔﻲ دﻫﻨﺶ رو ﻛﺞ ﻛﺮد‪ .‬آﺳﺘﻴﻦ ﻫﺎم رو زدم ﺑﺎﻻ و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ‪ .‬ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻣﺶ ﺑﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺗﻜﻮن ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺑﺨﻮره دﺳﺘﺶ رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮﻧﺴﺮدي اﻧﮕﺸﺖ ﺷﺴﺘﺶ رو ﺗﻮي دﺳﺘﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻳﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻜﻮﻧﺪﻣﺶ! ﻓﺮﻳﺎدي زد ﻛﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﺳﻮت ﻛﺸﻴﺪ وﻟﻲ اﺻﻼ ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﺜﺎﻓﺖ‪ ...‬واي‪ «...» ...‬دﺳﺘﻢ رو ول ﻛﻦ رواﻧﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺟﺎي اﻳﻦ ﻛﻪ دﻫﻨﺖ رو ﺑﺎ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺧﻮدت ﺧﺴﺘﻪ ﻛﻨﻲ ﺑﮕﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﻧﻌﺮه ﻣﻲ زد و ﻓﺤﺶ ﻣﻲ داد‪ .‬ﺑﻲ ﺣﻮﺻﻠﻪ اﻧﮕﺸﺖ دﻳﮕﻪ اش رو ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﺗﺠﺮﺑﻴﻢ ﺗﻮي دوران ﻣﺪرﺳﻪ ﺿﻌﻴﻒ ﺑﻮده‪ ،‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﺑﺪن اﻧﺴﺎن ﭼﻨﺪ ﺗﺎ اﺳﺘﺨﻮون داره وﻟﻲ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﺟﺰ اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي‬

‫ﭘﺎ و دﺳﺖ ﻫﺎت و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﭻ دﺳﺘﺖ! در ﺿﻤﻦ ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﮔﺮدﻧﺖ رو ﻫﻢ ﺑﺸﻜﻨﻢ اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺒﻠﺶ اﮔﻪ ﺣﺮف زدي ﻛﻪ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮه‪ ،‬ﻧﺰدي دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻲ‬
‫ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻲ ﭼﻮن ﮔﺮدﻧﺖ ﺷﻜﺴﺘﻪ و ﺑﻴﻬﻮش اﻓﺘﺎدي!‬
‫از درد ﺻﻮرﺗﺶ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﻳﻪ ﻓﺤﺶ دﻳﮕﻪ داد ﻛﻪ اﻧﮕﺸﺖ دﻳﮕﻪ اش رو ﻫﻢ ﺷﻜﺴﺘﻢ!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻮه ﺧﻮردم! ﻧﻜﻦ رواﻧﻲ‪ ....‬ﻣﻲ ﮔﻢ‪ ...‬ﻣﻲ ﮔﻢ‪ ...‬ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻢ ﻻﻣﺼﺐ!‬
‫دﺳﺘﺶ رو ول ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻮش ﻣﻴﺪم!‬

‫از درد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﻧﻔﺲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﺸﺐ ﻣﻴﺮه ﻳﻌﻨﻲ ﭘﺮواز داره ﻓﻘﻂ ﻫﻤﻴﻦ رو ﻣﻲ دوﻧﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻲ و ﻛﺠﺎ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻴﺸﻜﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻪ!‬
‫اﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎي ﺷﻜﺴﺘﻪ اش رو ﻓﺸﺎر دادم و ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ ﺑﺮام ﻛﺎري ﻧﺪاره ﻫﻤﻴﻦ اﻻن ﺗﻮي ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ اﺳﺘﺨﻮون ﻫﺎي ﺟﻔﺖ دﺳﺖ ﻫﺎت رو ﺧﺮد ﻛﻨﻢ ﭘﺲ ﻣﺜﻞ آدم ﺣﺮف ﺑﺰن!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﺸﺐ ﻛﺎرﻫﺎش رو اﻧﺠﺎم داد اﻣﺸﺐ ﭘﺮواز داره ﻣﻴﺮه ﺗﺮﻛﻴﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ رو ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻟﻲ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﺎ آﺧﺮﻳﻦ ﭘﺮواز ﺑﺮه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻮاد رو ﻛﺠﺎ ﺟﺎﺳﺎز ﻛﺮده؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺶ ﻛﻴﻠﻮش رو ﻓﺮوﺧﺘﻪ ﭼﻬﺎر ﻛﻴﻠﻮ دﻳﮕﻪ ﻫﻢ ﻛﻢ ﻛﻢ رد ﻛﺮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ اﻻن داره ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﭘﻮل ﻫﺎ ﻣﻴﺮه؟‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻴﺮه؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬آره!‬
‫ﺑﻪ ﺣﺮف ﻫﺎش ﻓﻜﺮ ﻛﺮدم ﻳﻪ ﺟﺎي ﻛﺎر ﻣﻲ ﻟﻨﮕﻴﺪ‪ .‬اﺷﺘﻮﻛﺎن آدﻣﻲ ﻧﺒﻮد اﻳﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ و ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ و ﺳﺮﮔﺮﻣﻲ رو راه ﺑﻨﺪازه ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﻨﻈﻮري داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ راه از اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺑﻴﺎد و ﻛﺎري اﻧﺠﺎم ﻧﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ اﺷﺘﻮﻛﺎن اﻣﺸﺐ داره ﻣﻴﺮه؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﺧﻮدم ﺑﻠﻴﻄﺶ رو اوﻛﻲ ﻛﺮدم!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻧﻢ ﺗﻨﻬﺎﻳﻲ! ﻫﻤﻪ ي ﻣﻮاد رو ﻫﻢ ﻓﺮوﺧﺘﻪ و دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻲ داره ﺑﺮﻣﻲ ﮔﺮده ﺗﺮﻛﻴﻪ ﻛﻪ از اون ﺟﺎ ﺑﺮه اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﺼﺪ رو داره!‬

‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺎﻳﺪ اﺳﺘﺨﻮوﻧﺖ رو ﺑﺸﻜﻨﻢ ﻧﻪ؟‬
‫و ﻗﺒﻞ از اﻳﻦ ﻛﻪ ﻓﺮﺻﺘﻲ ﺑﻪ زر زدﻧﺎش ﺑﺪم دﺳﺘﺶ رو از ﻣﭻ ﺷﻜﺴﺘﻢ و اون از درد ﺑﻪ ﮔﺮﻳﻪ اﻓﺘﺎد و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺤﺶ دادن ﻛﺮد!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬آي دﺳﺘﻢ رواﻧﻲ ﻋﻮﺿﻲ »‪ «...‬و »‪ «...‬داﻏﻮﻧﻢ ﻛﺮدي!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اون دﺳﺖ دﻳﮕﻪ ات ﻫﻨﻮز ﻣﻮﻧﺪه!‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم دﺳﺘﺶ رو ﺑﮕﻴﺮم ﺑﺎ ﺑﻲ ﺣﺎل ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻛﺎر ﻳﻜﻲ رو ﺗﻤﻮم ﻛﻨﻪ اﺳﻢ ﻃﺮف ﻣﺤﻤﻮده ﻳﻪ ﺧﺮده ﺣﺴﺎب ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺑﺎﻫﺎش داره ﻫﻤﻴﻦ!‬

‫از درد داﺷﺖ ﺑﻴﻬﻮش ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻪ اﺳﻢ ﺑﻲ اﻫﻤﻴﺖ! دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺧﻼﺻﺶ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺑﺴﺶ ﺑﻮد! ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ درد و ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻴﺶ از اﺗﺎق زدم‬
‫ﺑﻴﺮون‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﻴﺮون اﺗﺎق ﻋﺼﺒﻲ داﺷﺖ ﻗﺪم ﻣﻲ زد ﺑﺎ دﻳﺪﻧﻢ اوﻣﺪ ﺳﻤﺘﻢ و ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر ﻓﺮﻳﺎد ﻣﻲ زد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﺰي ﻧﻴﺴﺖ ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻧﻮازﺷﺶ ﻛﺮدم ﻧﺎز ﻧﺎزي ﺑﻮد دردش اوﻣﺪ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺮﻓﻲ ﻫﻢ زد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اول ﻛﻪ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﺑﻌﺪ ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻣﻮﻧﺪه ﺗﺎ ﺑﺎ ﻳﻚ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ اﺳﻢ ﻣﺤﻤﻮد ﺗﺴﻮﻳﻪ ﺣﺴﺎب ﻛﻨﻪ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻤﻴﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﭼﻴﺰ دﻳﮕﻪ اي ﻧﺪاره ﺑﮕﻪ ﻳﻌﻨﻲ اﻻن ﺣﺘﻤﺎ از درد ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪه!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﭼﻲ ﻛﺎرش ﻛﻨﻲ؟ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻪ ﻛﻪ ﻏﻴﺒﺶ زده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ راﺑﻂ ﺳﺎده اﺳﺖ‪ .‬زﻣﺎﻧﻲ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﮔﺮﻓﺘﻴﻤﺶ ﺧﻮﻧﻪ ي دوﺳﺖ دﺧﺘﺮش ﺑﻮد ﻛﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ردش رو زده ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از اون ﺧﻮﻧﻪ ﻫﻢ اﺷﺘﻮﻛﺎن‬
‫ﺧﺒﺮ ﻧﺪاره!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎل ﺑﺎﻳﺪ ﻗﺒﻞ از ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪن اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺮﮔﺮده!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻌﻼ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺑﻬﺪاري رو ﭘﻴﺪا ﻛﻨﻲ ﺗﺎ ﺑﻴﺎد ﻳﻪ ﺟﻮري دﺳﺖ ﻫﺎش رو درﺳﺖ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﭼﻲ ﻛﺎرش ﻛﺮدي؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﭽﻲ ﻧﺸﺪه زﻧﺪه اﺳﺖ!‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق و در رو ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻲ! اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪه؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮم ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن آﻣﺎده ﺷﻮ ﺑﺮﻳﻢ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ اﻳﻦ ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻤﺎﻧﻲ ﻣﻮاﻇﺒﺶ ﻫﺴﺖ!‬
‫از زﻳﺮزﻣﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﺮاﻣﻮن ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻳﻜﻲ از راﺑﻂ ﻫﺎي اﺷﺘﻮﻛﺎن رو اون ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑﻴﺮون زدﻳﻢ! ﺗﻮي ﻣﺴﻴﺮ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن‬

‫ﻓﻘﻂ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻳﻚ اﺳﻢ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻣﺤﻤﻮد ﻛﻴﻪ؟ وﻟﻲ ﻣﻐﺰم اﻳﻦ ﻗﺪر درﮔﻴﺮي داﺷﺖ ﻛﻪ اﺻﻼ ﭼﻴﺰي ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ ﻧﺮﺳﻴﺪ! وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن رﺳﻴﺪﻳﻢ‬
‫ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﻫﺎﻣﻴﻦ وﻟﻲ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﺮا ﭘﺮﺳﺘﺎرﻫﺎي ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﻳﻪ ﺣﺎﻟﺘﻲ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮن ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺎﻧﻢ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﮕﺮان ﻧﺸﻲ ﻫﺎ وﻟﻲ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺮﺳﺘﺎرﻫﺎ دارﻧﺪ ﺑﺪ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮن ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﻣﻤﻜﻨﻪ ﺑﺮاي ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺗﻔﺎﻗﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬
‫ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﻫﺎﻣﻴﻦ دوﻳﺪم‪ .‬ﺗﺎ در رو ﺑﺎز ﻛﺮدم ﺑﺎ دﻳﺪن ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ داﺷﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻧﻤﺎز ﻣﻲ ﺧﻮﻧﺪ ﺗﻤﺎم وﺟﻮدم آروم ﺷﺪ! ﻛﻨﺎر در ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮدم‬

‫ﻧﻤﺎزش ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺗﻤﻮم ﺷﺪن ﻧﻤﺎزش ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﻼم ﺑﺮ ﺑﺮادر ﮔﺮام ﭼﻪ ﻋﺠﺐ از ﻧﺎﻣﺰد ﺑﺎزي دﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪﻳﻦ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻋﻠﻴﻚ ﺳﻼم‪ ،‬ﻛﺪوم ﻧﺎﻣﺰد ﺑﺎزي ﻣﺮد ﺣﺴﺎﺑﻲ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﺮا ﻣﻦ اﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﻛﻨﻢ رﻧﮓ و روت ﺑﺎز ﺷﺪه ﻫﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮاﻫﺸﺎ از اﻳﻦ ﻓﻜﺮﻫﺎ ﺟﻠﻮي راﺋﻴﺘﻲ ﻧﻜﻦ ﺑﺪﺟﻮر ﻣﻌﺬب ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬اون ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﻫﺎي ﺗﻮ ﻋﺎدت ﻧﺪاره ﻣﻦ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ ﻗﺼﺪي ﻧﺪاري وﻟﻲ اون‬

‫ﻫﻨﻮز ﺑﺎﻫﺎت اﺣﺴﺎس ﻧﺰدﻳﻜﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ ﺧﻴﻠﻲ دوﺳﺘﺶ داري؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬واﻗﻌﺎ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﺑﮕﻢ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﻲ دوﻧﻢ دﻳﮕﻪ اون راﺗﻴﻦ ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي ﻧﻴﺴﺘﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت ﻣﻦ ﻫﻤﻮن آدم ﻗﺒﻠﻲ ام؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ! اون راﺗﻴﻦ ﻛﺠﺎ و ﺗﻮﺋﻪ اﺣﺴﺎﺳﺘﻲ ﻛﺠﺎ؟ وﻟﻲ داداﺷﻲ ﻣﺒﺎرﻛﻪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﻞ ﺑﺰرگ ﺗﺮم ﺗﻜﻠﻴﻒ زﻧﺪﮔﻴﺶ داره ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ رو ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺣﺴﺮت ﺑﺎري ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﺗﻮ ﻓﻜﺮ ﺳﺘﻮان ﺣﻜﻤﺘﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻬﻤﻴﺪي ﺷﻮﻫﺮش ﻛﻴﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﮕﻪ ﻣﻬﻤﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﻧﻤﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي آزﻣﺎﻳﺸﮕﺎه ﭘﺰﺷﻜﻲ ﻗﺎﻧﻮﻧﻴﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آدم ﻗﺤﻂ ﺑﻮد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻧﮕﺮان ﭼﻲ ﻫﺴﺘﻲ وﻗﺘﻲ ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰدي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﻣﻦ دﻳﮕﻪ آﭘﺎﻣﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﺲ ﺣﺮف اﺻﻠﻲ ﺗﻮ ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي اون اﺗﺎﻗﻚ وﻳﻼ ﻳﺎدﺗﻪ؟ ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻮن رو اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺷﻨﻴﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻬﻤﻴﺪ ﻣﻦ ﻳﻜﻲ رو دوﺳﺖ دارم و ﻣﻦ ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻢ از ﻃﺮف اون ﺧﻄﺮي ﺗﻬﺪﻳﺪش ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺟﺪا از اﺣﺴﺎﺳﺎت اون ﻳﻜﻲ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎي ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ﻣﮕﻪ‬
‫ﻧﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬درﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻢ راﺋﻴﺘﻲ درﺑﺎره اش ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ‪ ،‬از دﻳﺸﺐ ﺗﺎ اﻻن ﻛﺠﺎ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدي؟ ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺶ رو ﺑﺮام ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻲ ﻫﺎ ﺑﺪون ﺳﺎﻧﺴﻮر!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴـــﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺗﺮس ﺳﺎﺧﺘﮕﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪه ﻫﺎﭘﻮ ﺟﻮن؟‬

‫ﭘـــﻮف آدم ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻨﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻜﻲ از راﺑﻂ ﻫﺎي اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﮔﻴﺮ آوردﻳﻢ و‪...‬‬
‫ﺗﻤﺎم ﺟﺮﻳﺎن رو ﺑﺮاش ﺗﻮﺿﻴﺢ دادم اوﻧﻢ ﺑﺎ دﻗﺖ ﮔﻮش داد و ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﻮم ﺷﺪن ﺣﺮف ﻫﺎم ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺸﻜﻮﻛﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﮔﻔﺖ اﺳﻤﺶ ﻣﺤﻤﻮده؟‬
‫ﻣﻦ ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﭼﻴﺰي ﻳﺎدت اوﻣﺪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ وﻟﻲ‪...‬‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪ ﺣﺮﻓﺶ رو ﺗﻤﻮم ﻛﻨﻪ در اﺗﺎق ﺑﺎز ﺷﺪ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ اوﻣﺪ داﺧﻞ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ دﻳﺪن ﻣﺎ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﺴﺮﻫﺎي ﭘﺮ دردﺳﺮ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻃﻮرن؟‬

‫ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﻼﻣﻲ دادﻳﻢ و ﺟﻮاب ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺧﺐ زن داداش ﻛﺠﺎﻳﻲ ﻛﻪ دﻟﻤﻮن ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻨﮓ ﺷﺪه؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ اﺟﺎزه ﺗﻮن ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﻣﺤﻤﻮد رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻳﻢ ﻣﻌﺠﻮن ﺑﺴﺘﻨﻲ ﺑﺨﻮرﻳﻢ!‬

‫ﺗﻮي ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺳﺮﻫﻨﮓ و ﺣﺮف راﺋﻴﺘﻲ‪ ،‬ﻳﺦ زدم رﻧﮕﻢ ﭘﺮﻳﺪ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫اوﻧﻢ ﺑﺎ ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮدﺷﻪ اون ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﺎ ﺑﺎﺑﺎ ﺗﺴﻮﻳﻪ ﺣﺴﺎب ﻛﻨﻪ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ ي وا رﻓﺘﻪ ي ﻣﺎ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺮداي ﮔﻨﺪه ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻧﺪاره ﻛﻪ اﻻن ﺑﺮاﺗﻮن ﺳﻔﺎرش ﻣﻴﺪم ﺑﻴﺎرن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﻮﺧﻲ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺧﻴﻠﻲ ﺟﺪي ﭘﺮﺳﻴﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﭘﻴﺶ زﻣﺎن ﭘﺮوﻧﺪه ي ﻗﺘﻞ وزﻳﺮي ﻛﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗﺎﺗﻞ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﺪ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ از ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﻮرد و ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻈﻮرت ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺑﻂ ﮔﻔﺘﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺎ ﻓﺮدي ﺑﻪ ﻧﺎم ﻣﺤﻤﻮد ﺗﺴﻮﻳﻪ ﺣﺴﺎب داره ﺑﺮاي ﻫﻤﻴﻦ ﻫﻨﻮز اﻳﺮان ﻣﻮﻧﺪه ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ ﻫﻢ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻫﻨﻮز ﻣﺒﺎدﻟﻪ ﻧﺸﺪه!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻬﻤﻪ ﻛﻲ ﺑﻪ وزﻳﺮي ﺗﻴﺮ اﻧﺪازي ﻛﺮد؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﺮش رو اﻧﺪاﺧﺖ ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي آروم و ﻟﺤﻨﻲ ﻛﻪ ﺑﺮام ﻏﺮﻳﺒﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ؟‬
‫ﺳﺮش رو ﺑﺎﻻ آورد و ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ زدﻣﺶ‪ ،‬اﻻﻧﻢ دﻧﺒﺎل ﻣﻨﻪ‪ .‬اﺷﻜﺎل ﻧﺪاره ﺣﺎﺿﺮم ﺑﺮم ﺑﺎﻫﺎش ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻢ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭼﻬﺎردﻫﻢ‪...‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﻮ؟‬
‫ﺻﺪاي ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﻴﻒ! ﺧﻮﻧﻪ ﻗﺸﻨﮕﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻨﻮز روي دﻳﻮارﻫﺎش رد ﺧﻮن ﻫﺴﺖ ﻳﺎ ﭘﺎﻛﺶ ﻛﺮدﻳﻦ؟‬
‫ﺻﺪاي ﺧﻮد ﻛﺜﺎﻓﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٨٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺧﻮن ﺑﻲ ﮔﻨﺎه ﻫﻴﭻ وﻗﺖ ﭘﺎك ﻧﻤﻲ ﺷﻪ!‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ راﺑﻄﻢ رو ﮔﻴﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻲ وﻟﻲ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اون ﭼﻪ ﻗﺪر ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ﺑﻬﺖ اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺪه ﻫﺎ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﻼﻋﺎﺗﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ اﺣﺴﺎس ﻛﻨﻲ ﻣﻦ ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم دﻧﺒﺎﻟﺘﻢ ﻛﺎﻓﻴﻪ!‬
‫ﺻﺪاي ﺧﻨﺪه اش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮﮔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻮك ﻧﮕﻮ‪ .‬راﺗﻴﻦ ﺗﻮ ﺣﺘﻲ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻲ ﻳﻚ ﺣﻜﻢ ﺳﺎده ي ﺑﺎزرﺳﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﻦ ﺑﮕﻴﺮي اون وﻗﺖ ادﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ دﻧﺒﺎل ﻣﻨﻲ؟ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﮔﻪ ﺣﻜﻤﻲ‬
‫ﻫﻢ ﺑﻮد ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻲ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﺑﺮﺳﻲ ﭼﻮن ﻣﻦ ﻳﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﻛﺠﺎ ﺧﻮدت رو ﻗﺎﻳﻢ ﻛﺮدي ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻲ راﺗﻴﻦ اﻳﻦ ﻟﺒﺎس ﻫﺎ رو ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺪازي دور‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ راﺋﻴﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ از ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻪ از ﻧﻈﺮ ﻫﻴﻜﻞ ﻓﻜﺮ ﻧﻜﻨﻢ ﻫﻢ اﻧﺪازه‬
‫ﺑﺎﺷﻦ ﻧﻪ؟ اﻟﺒﺘﻪ ﻳﻪ ﺗﺎپ دو ﺑﻨﺪه ي ﺳﺒﺰ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ ﺳﻔﻴﺪ و ﺟﺬاب راﺋﻴﺘﻲ ﻣﻴﺎد؟‬

‫ﮔﻮﺷﻲ ﺗﻠﻔﻦ ﺗﻮي دﺳﺘﻢ ﺧﺸﻚ ﺷﺪ‪ .‬ﻳﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻗﻔﻞ ﻛﺮدم‪ .‬اون ﻋﻮﺿﻲ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ي ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮد؟‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﻓﻘﻂ ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ از اون ﺟﺎ ﻧﻴﺎي ﺑﻴﺮون ﺧﻮدم ﺗﻴﻜﻪ ﺗﻴﻜﻪ ات ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺰرگ ﺷﻮ راﺗﻴﻦ! ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻲ ﺳﺎل ﺳﻦ داري وﻟﻲ ﻫﻨﻮز ﻣﺜﻞ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﻋﺖ رو اﻋﻼم ﻣﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬آﺧﻲ ﺗﺎزه ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺨﻮﻧﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻻن ﺧﻮدت رو ﻣﺮده ﺑﺪون اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻧﺎاﻣﻴﺪم ﻛﺮدي‪ .‬ﻣﻦ ﻣﺮد ﻋﻤﻠﻢ‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻗﺪم از ﺗﻮ ﺟﻠﻮﺗﺮم اﻧﺪازه دو ﺗﺎ ﺧﻮن ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮ و اﻟﺒﺘﻪ ﻳﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ي ﻛﺎﻟﻴﺒﺮ ﺷﻮﻧﺰده ﻛﻪ‬
‫ﺗﻮي ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﻗﻞ ﺳﻪ دﻗﻴﻘﻪ ات ﺟﺎ ﻣﻮﻧﺪه اﻟﺒﺘﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﺪاره!‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺷﺎره ﻛﺮد ﻛﻪ ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻢ‪ .‬اﻳﻦ ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻛﻪ اون زر ﻣﻲ زد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺳﺎﻛﺖ و اﺧﻢ آﻟﻮد ﮔﻮش ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ داري ﺗﺠﺪﻳﺪ ﺧﺎﻃﺮات ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﺳﺮﮔﺮد؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ داره ﺑﺮاي ﺣﻜﻢ اﻋﺪاﻣﺖ ﺧﻮدش رو آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ ﺑﺒﻴﻦ ﻛﻲ داره ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬ﻧﻴﺮوي زﺑﺪه ي ﭘﻠﻴﺲ‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ ﻟﻴﺎﻗﺘﺶ رو روي وﻳﻠﭽﺮش ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪه ﻛﻪ اوﻧﻢ ﻣﺪﻳﻮن ﻣﻦ و‬
‫ﺗﻴﺮاﻧﺪازي دﻗﻴﻖِ ﻣﻨﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮب ﺷﺪ ﻣﻦ ﺗﻴﺮ ﺧﻮردم ﺗﺎ ﭼﻴﺰي ﺑﺮاي ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﺮدن و ﭘﺰ دادن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻲ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻪ ﻫﻨﻮز زﺑﻮﻧﺖ ﻛﺎر ﻣﻲ ﻛﻨﻪ اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻦ ﻋﺼﺐ ﺷﻨﺎﺳﻲ ﻧﺨﻮﻧﺪم وﻟﻲ از اون ﺟﺎ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻪ ﻣﺸﻜﻞ ﺗﻮ ﻋﻼﻗﻪ دارم درﺑﺎره اش ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻛﺮدم و ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫ﺷﺪم ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎل آﻳﻨﺪه اﮔﻪ ﺗﻴﺮ رو از ﭘﺸﺘﺖ در ﻧﻴﺎري ﭼﻨﺪ ﻋﺼﺐ دﻳﮕﻪ ات ﻫﻢ از ﺑﻴﻦ ﻣﻴﺮه ﭼﻮن ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﻴﺴﺖ و ﻫﻲ ﭼﺮخ ﻣﻲ زﻧﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺪي؟ ﺑﺬار ﭼﺮخ ﺑﺰﻧﻪ دﻟﺶ ﺗﺎب ﺗﺎب ﻋﺒﺎﺳﻲ و ﭼﺮخ و ﻓﻠﻚ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻪ؟ ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻮ اﻳﻦ ﻗﺪر ﻧﮕﺮان ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﻫﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﺮﺧﺶ ﮔﻠﻮﻟﻪ‬
‫ﻫﺎي ﻛﻤﺮ ﻣﻦ رو ﻫﻢ ﻣﻲ ﺷﻤﺎري‪ ،‬ﺑﺎﺑﺎ اﻳﻮل داري!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﮕﺮان؟ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﺧﻴﺎل ﺑﺎﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻮ و اون ﺑﺮادر ﺧﻨﮕﺖ ﻛﻲ ﻫﺴﺘﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺮان ﺣﺮﻛﺖ ﻫﺎي ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﻗﺪﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﻣﻲ داري ﻣﻦ و راﺗﻴﻦ ﻳﻪ ﻗﺪم از ﺗﻮ ﺟﻠﻮﺗﺮﻳﻢ اﻳﻦ ﺳﻴﺎه ﺑﺎزي رو ﻫﻢ درآوردي ﻛﻪ ﻣﺜﻼ ﺧﻴﻠﻲ ادﻋﺎي ﺑﺰرگ ﺑﻮدن و ﻣﻬﻢ ﺑﻮدن‬
‫ﻛﻨﻲ وﻟﻲ ﻣﻲ دوﻧﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن آدم ﻫﺎﻳﻲ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺧﻮدﺷﻮن رو ﮔﻨﺪه ﻧﺸﻮن ﻣﻴﺪن در ﺻﻮرﺗﻲ ﻛﻪ ﺟﺰ ﻳﻪ آدم ﺳﺎده ﺑﺎ ﻫﻮﺷﻲ اﻧﺪازه ي ﺟﻠﺒﻚ‪،‬‬

‫ﻧﻴﺴﺘﻦ! اﻻﻧﻢ اﻳﻦ ﻗﺪر ﺗﻮي اون ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﺎش ﺗﺎ ﻣﺜﻞ ﺗﺎر ﻋﻨﻜﺒﻮت ﻫﺎي ﻫﻤﻮن ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺸﻲ!‬
‫و ﺗﻖ ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ دﻫﻨﻲ ﺑﺎز داﺷﺘﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻛﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺣﺮف ﻣﻲ زد ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮدم! راﺋﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎش از ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻴﺮون زده ﺑﻮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻳﻪ ﻛﻤﭙﻮت آﻧﺎﻧﺎش ﺑﺪﻳﻦ دﺳﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻠﻮم ﺧﺸﻚ ﺷﺪ!‬
‫ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎ ﭼﻴﻪ ﮔﻔﺘﻲ ﻫﺎن؟ ﭼﺮا ﻋﺼﺒﻲ ﺗﺮش ﻛﺮدي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ وﻗﺘﻲ ﺑﻬﺖ ﻣﻲ ﮔﻦ ﺧﻨﮓ ﻧﺎراﺣﺖ ﻣﻲ ﺷﻲ‪ .‬ﺷﻨﻴﺪي ﻛﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺟﻠﺒﻚ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ ﺧﻨﮓ! ﺑﺮادر ﻣﻦ‪ ،‬ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻦ‪ ،‬ﻧﮕﺮان ﭼﻴﻪ ﺗﻮ ﻫﺎن؟‬
‫ﻣﺎدرت و ﺧﻮاﻫﺮت ﻣﺮدﻧﺪ دﻳﮕﻪ ﺗﻮي اﻳﻦ دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺮادرت ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻢ ﻓﻠﺞ ﺷﺪه‪ ،‬ﻓﺎﻣﻴﻠﺖ رو ﻋﻮض ﻛﺮدي‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻛﺎرت رو داري‪ .‬ﻧﻪ دوﺳﺘﻲ ﻧﻪ‬
‫آﺷﻨﺎﻳﻲ‪ ،‬ﻫﻴﭽﻲ! ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻨﻬﺎي ﺗﻨﻬﺎ! ﺑﺎﺑﺎت ﻛﻪ اون ﺳﺮﻫﻨﮓ ﭘﻴﺮﻣﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮدش رﻓﺘﻪ دﻧﺒﺎل اون ﻛﺜﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺰدﺗﻢ ﻛﻪ ﻛﻨﺎرت ﻧﺸﺴﺘﻪ اﻳﻨﺎ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟‬

‫ﻳﻌﻨﻲ ﭼﺮا ﺣﺴﺎس ﻣﻲ ﺷﻲ ﭼﺮا داغ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﭼﻴﺰ ﺟﺪﻳﺪي ﺑﺮاي از دﺳﺖ دادن ﻧﺪاري! ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻛﻪ داداﺷﺖ ﻓﻠﺠﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﻣﺎدر داري و ﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺮ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﺟﻬﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﺑﺎت رو ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺻﺪا ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ‪ .‬اون ﻫﻤﻴﻦ رو ﻣﻲ ﺧﻮاد ﻛﻪ داﻏﻮﻧﺖ ﻛﻨﻪ ﻛﻪ زﺟﺮت ﺑﺪه‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺧﺮدت ﻛﻨﻪ‪ .‬ﺑﻔﻬﻢ اﻳﻦ ﻓﻜﺮ رو از‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺗﻮي ﻛﻠﻪ ات ﺑﻨﺪاز ﺑﻴﺮون‪ .‬راﺗﻴﻦ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺣﺮص ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﻛﺴﻲ زﻧﺪه ﻧﻤﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻲ ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻧﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاي‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﺑﮕﻴﺮي ﺧﺐ ﺑﺮو دﻧﺒﺎﻟﺶ ازش ﻣﺪرك ﻣﺤﻜﻤﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ‪ ،‬راﺑﻂ ﭘﻴﺪا ﻛﻦ‪ .‬ﻧﺸﻴﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻫﻲ ﻏﺼﻪ ﺑﺨﻮر و ﺑﺎد ﺗﻮ ﮔﻠﻮت ﺑﻨﺪاز و داد‬
‫ﺑﺰن ده دﻗﻴﻘﻪ‪ ،‬ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻧﻴﻢ ﺛﺎﻧﻴﻪ دﻳﮕﻪ ﻣﻴﺎم ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻣﺖ! ﺑﻔﻬﻢ داره ﺑﺎﻫﺎت ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﻨﻪ‪ .‬اﮔﻪ اون ﭘﺪرش رو دوﺳﺖ داﺷﺖ ﻛﻪ ﻳﻪ راﺳﺖ‬

‫ﻣﻲ رﻓﺖ ﺳﺮ وﻗﺖ ﺧﻮد ﺑﺎﺑﺎ و ﻛﻠﻜﺶ رو ﻣﻲ ﻛﻨﺪ وﻟﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎزي ﻛﻨﻪ راﺗﻴﻦ‪ ،‬ﺑﺎ اﻋﺼﺎﺑﺖ‪ .‬ﭼﺮا دﻧﺒﺎل ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﺎن؟ ﭼﻮن ﻣﻦ ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ‬
‫ﻧﺸﻮن ﻧﻤﻴﺪم‪ .‬ﻓﻜﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎﻳﺪ داغ ﻛﻨﻢ ﭼﻮن ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش ﻳﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﻳﺎدﮔﺎري ازش دارم! اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺗﺮﺗﻴﺐ داد ﺑﺮاي ﭼﻲ؟ ﭼﻮن‬
‫ﻓﻬﻤﻴﺪ دوﺑﺎره ﻳﻜﻲ ﺑﺮات ﻣﻬﻢ ﺷﺪه ﺣﺴﺎس ﺷﺪي روي راﺋﻴﺘﻲ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﺎﻫﺎت ﺑﺎزي ﻛﻨﻪ راﺗﻴﻦ‪ .‬ﺗﻤﺎم اﻳﻦ ﻣﺪت اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻧﺎﻣﻲ داﺷﺖ ﺑﺎزﻳﺖ ﻣﻲ داد‪.‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﻮدت ﺑﻴﺎي ﺑﻬﺘﺮه‪ .‬اﻳﻦ آدﻣﻲ ﻛﻪ ﺟﻠﻮي ﻣﻨﻪ راﺗﻴﻨﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺮد و ﺧﺸﻚ و ﺟﺪي دﻧﺒﺎل ﻛﺎرش ﺑﻮد‪ ،‬اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﻲ ﻧﺒﺎش ﻣﮕﻪ ﻳﺎدت ﻧﻴﺴﺖ وﻗﺘﻲ‬
‫اوﻣﺪي ﺗﻮي اﻳﻦ ﺷﻐﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ ﻛﻨﻲ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد و زل زد ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ اﮔﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﺮﻧﺪه ﺑﺎﺷﻲ و اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺷﺮش از ﺳﺮت ﺑﺎز ﺑﺸﻪ ﺑﮕﻮ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ ﻫﻤﻪ ي اﺣﺴﺎس ﻣﻦ!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺑﺨﺸﻴﺪ ژاﻟﻪ ﺟﻮن ﻫﺴﺖ؟‬

‫زن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ؟‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺎﻧﻮم ﻃﺎﻟﺒﻲ!‬
‫زن‪:‬‬
‫‪ -‬آه ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺑﻴﺎ ﺑﺎﻻ ﺧﺎﻧﻮﻣﻲ!‬
‫و ﺗﻖ در رو ﺑﺎز ﻛﺮد‪.‬‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻋﺠﻠﻪ دارم ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻴﺪ ﺑﻪ ژاﻟﻪ ﺟﺎن ﺑﮕﻴﺪ ﺑﻴﺎد ﭘﺎﻳﻴﻦ!‬
‫زن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ اﻻن ﺻﺪاش ﻣﻲ زﻧﻢ وﻟﻲ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺑﺪه ﻫﺎ ﺑﻴﺎ ﺑﺎﻻ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻤﻨﻮن ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﻲ ﻣﻮﻧﻢ!‬
‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ در ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ و ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ اي ﺧﻨﺪون و ﻣﺎﻧﺘﻮي ﻛﻮﺗﺎه و ﺷﺎل آوﻳﺰون ﺑﻴﺮون اوﻣﺪ‪ .‬ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ اﻓﺘﺎد رﻧﮕﺶ‬
‫ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﮔﺮد داﺧﻞ ﻛﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﻻي در و راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ دﺳﺘﺶ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﺸﻴﺪش ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﺎ ﺟﻴﻎ ﺟﻴﻎ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬وﻟﻢ ﻛﻦ ﻛﺜﺎﻓﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻴـــــﺲ ﺳﺎﻛﺖ! ﻛﻮﻟﻲ ﺑﺎزي درﺑﻴﺎري ﻫﻤﻴﻦ ﺟﺎ ﺧﻔﻪ ات ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬اﺧﻼق ﺳﮓ ﻣﻨﻮ ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﻲ‪ ،‬ﭘﺲ دﻧﺒﺎﻟﻤﻮن ﺑﻴﺎ!‬

‫دﻫﻨﺶ رو ﺑﺴﺖ و راﺋﻴﺘﻲ ﻫﻢ دﺳﺘﺶ رو ﻣﺤﻜﻢ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮدش ﺳﻤﺖ ﻣﺎﺷﻴﻦ و ﺳﻮارش ﻛﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ و راﺋﻴﺘﻲ و ژاﻟﻪ ﻋﻘﺐ! ﺑﻪ ﻣﺤﺾ‬
‫ﺳﻮار ﺷﺪن رو ﺑﻪ راﻧﻨﺪه ﻛﻪ ﻳﻜﻲ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎي داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬راه ﺑﻴﻔﺖ!‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻮ ﻛﺠﺎ ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻦ ﻫﺎن؟‬
‫ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻛﺖ ﻣﻲ ﺷﻲ ﻳﺎ ﺳﺎﻛﺘﺖ ﻛﻨﻢ؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ول ﻛﻦ‪ ،‬دﺳﺘﻢ رو ﻛﻨﺪﻳﺶ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻴﻠﻲ آروم دﺳﺘﺶ رو ول ﻛﺮد‪ .‬رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﻣﻲ رﻳﻢ ﺳﺘﺎد ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬

‫ﺑﻪ ژاﻟﻪ ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺣﺮص ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد ﮔﻮﺷﻲ دادم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ زﻧﮓ ﺑﺰن ﺑﻪ ﻣﺎدرت‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﺑﺎ دوﺳﺘﺖ رﻓﺘﻲ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ اﻳﻦ ﺗﻴﭗ و ﻇﺎﻫﺮ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ رﻧﮓ و روﻏﻦ ﻧﺪاري وﮔﺮﻧﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻮري ﺑﻮدي!‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺟﺪﻳﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻫﺴﺘﻢ ﺧﺎﻧﻮم‪ .‬ﺑﻬﺘﺮه ﻛﺎري رو ﻛﻪ ﺑﻬﺘﻮن ﮔﻔﺘﻢ اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﻦ!‬

‫ﻣﻲ دوﻧﺴﺖ ﻋﺼﺒﻲ ﺑﺸﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ! اﺧﻼﻗﻢ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد‪ .‬زﻧﮓ زد و ﮔﻔﺖ ﺑﺎ دوﺳﺘﺶ ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ در ﺣﺎل دور زدن و ﺣﺮف زدن ﻫﺴﺘﻨﺪ! ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﻮم‬
‫ﺷﺪن ﺗﻠﻔﻨﺶ رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳﺮوان رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺳﺘﺎد ﻳﻪ ﭼﺎدري‪ ،‬ﭼﻴﺰي ﺑﻨﺪاز ﺳﺮش!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫ﺑﻌﺪ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻮي راه ﺑﻮدن و ﭼﺸﻢ ﻏﺮه ﻫﺎي ژاﻟﻪ و ﻟﺒﺨﻨﺪﻫﺎي دﻟﮕﺮم ﻛﻨﻨﺪه ي راﺋﻴﺘﻲ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﺳﺘﺎد! ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﭘﻴﺎده ﺷﺪن از ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﻪ‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮوان ﻣﻦ اﻃﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ام‪ .‬ﻳﻪ ﭼﺎدر ﺑﻨﺪاز ﺳﺮش ﺑﻴﺎرش اون ﺟﺎ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﺎﻋﺖ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫رﻓﺘﻢ داﺧﻞ ﺳﺘﺎد‪ .‬ﺟﻮ ﺑﺪي ﺑﻮد ﺑﻌﺪ از اون ﻋﻤﻠﻴﺎت و ﻛﻤﺎﻧﺪو ﺑﺎزي ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ‪ ،‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﺪﺟﻮر ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﺑﮕﻮ‬
‫ﻣﮕﻮ داﺷﺘﻦ! ﻣﻨﻢ ﺳﻌﻲ ﻛﺮدم دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻢ وﻟﻲ اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﻓﺮق ﻣﻲ ﻛﺮد اﮔﻪ ژاﻟﻪ و ﻓﺮﺿﻴﻪ ي ﻫﺎﻣﻴﻦ درﺑﺎره ي اﻳﻦ ﻛﻪ اون از ﻛﺎرﻫﺎي اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺧﺒﺮ‬
‫داره درﺳﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺳﻪ ﺗﺎﻳﻲ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺑﺸﻴﻢ‪ ،‬اوﻧﻢ ﻛﺠﺎ ﻣﺮز اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن!‬
‫ﺳﺮﺑﺎز‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺮﺑﺎن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬در زدم‪ ،‬اﺟﺎزه ورود داد‪ ،‬رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺑﺎ ﻳﻜﻲ از اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﻫﺎ و ﺧﻮد ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ دور ﻳﻪ‬

‫ﻣﻴﺰ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورود ﻣﻦ زل زدن ﺑﻪ ﻣﻦ!‬

‫اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮم ﻃﺎﻟﺒﻲ اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ!‬
‫ﻫﻤﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻮاب ﺳﻼﻣﻢ رو دادﻧﺪ و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه آزاد ﺑﺎش داد‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮدم ازش ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻴﺴﺖ راﺗﻴﻦ ازش ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻛﻨﻪ؟‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻮدم اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻣﻴﺪم!‬

‫ﻧﻈﺮي ﻧﺪادم ﺑﺮام ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد‪ .‬ژاﻟﻪ ﻳﻪ زﻣﺎﻧﻲ ﻧﺎﻣﺰد ﻣﻦ ﺑﻮده و ﭼﻨﺪ ﻣﺎﻫﻲ ﺑﺎﻫﺎش در ﺣﺪ ﺻﺤﺒﺖ و ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﻫﺎي ﻣﺴﺨﺮه ي ﺧﺎﻧﻮادﮔﻲ رﻓﺖ و آﻣﺪ‬
‫داﺷﺘﻢ‪ ،‬اﻻن ﻓﻘﻂ ﺑﺮام ﻳﻪ ﺳﺮﻧﺦ از اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻣﻬﻢ ﺑﻮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ژاﻟﻪ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻋﺮوس ﺧﺎﻧﻮاده ي ﻣﺎ ﺑﺸﻪ؟‬

‫ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻧﺸﺪه؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻲ ﻓﻜﺮش ﻫﻢ اذﻳﺘﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬آﻗﺎﻳﻮن ﺳﺎﻛﺖ!‬
‫ﭼﺸﻢ ﻏﺮه اي ﻛﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ رﻓﺖ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ زﻳﭗ دﻫﻨﻤﻮن ﺑﺴﺘﻪ ﺑﺸﻪ! ژاﻟﻪ ﻋﺼﺒﻲ داﺷﺖ ﺑﺎ ﺳﺒﺤﺎن ﺑﺤﺚ ﻣﻲ ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺧﺎﻧﻮم ژاﻟﻪ ﻃﺎﻟﺒﻲ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﻫﺎ ﭼﻴﻪ؟ ﭼﺮا ﻣﻨﻮ آوردﻳﻦ اﻳﻨﺠﺎ؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻮال ﻣﻦ ﻧﺸﺪﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم؟‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻧﻔﻬﻤﻢ ﭼﺮا ﻣﻨﻮ آوردﻳﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﻳﻚ ﻛﻠﻤﻪ ﻫﻢ ﺣﺮف ﻧﻤﻲ زﻧﻢ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺮ ﺛﺎﻧﻴﻪ اي ﻛﻪ ﺗﻮ داري اﻳﻨﺠﺎ وﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ و ﮔﻠﻮ ﺧﺶ ﻣﻴﺪي ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻋﺎﻣﻞ ﻫﻤﻪ ي ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻫﺎﺳﺖ از ﻣﺎ دورﺗﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ ،‬ﭘﺲ‬
‫ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺳﻮال ﻫﺎي ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪي!‬
‫ژاﻟﻪ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻴﻨﻪ زل زد ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ! ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺳﻮال ﭘﺮﺳﻴﺪ ﻓﻘﻂ ﺳﻜﻮت ﺣﺮص درآر ژاﻟﻪ ﺟﻠﻮي‬

‫ﭼﺸﻤﺎﻣﻮن ﺑﻮد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﺟﻮري ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاره ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ دوازده ﻇﻬﺮه زﻣﺎن ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺪارﻳﻢ ﻓﻘﻂ ﻛﺎر ﺧﻮدﻣﻪ!‬

‫ﺑﺮاي ﻣﻮاﻗﻌﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺑﺎزﺟﻮ رو ﺻﺪا ﺑﺰﻧﻴﻢ ﻳﺎ اﻃﻼﻋﺎﺗﻲ ﺑﻬﺶ ﺑﺪﻳﻢ ﻳﻪ زﻧﮓ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺟﻮري ﻛﻪ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ ﭼﺮاغ زﻳﺮ ﻣﻴﺰ ﻧﺰدﻳﻚ‬
‫ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﺎزﺟﻮ روﺷﻦ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺪون ﺻﺪا‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺎزﺟﻮ ﺑﻔﻬﻤﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﺎرش داره! ﻳﻚ ﺑﺎر ﻓﺸﺎرش دادم! ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻫﻢ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺮﻓﻲ ﻧﻤﻲ زﻧﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻓﻘﻂ راﺗﻴﻦ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ ازش ﺣﺮف ﺑﻜﺸﻪ!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺗﻮ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺧﻴﻠﻲ زﻣﺎن ﻧﺪارﻳﻢ!‬

‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم و ﻗﺒﻞ از رﻓﺘﻦ ﺑﻪ اﺗﺎق ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺳﺘﻲ ﻫﺮ ﭼﻲ ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﺣﺮﻓﻲ ﻳﺎ ﺣﺮﻛﺘﻲ دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻜﻨﻴﺪ‪ .‬ﺳﻴﺎه و ﻛﺒﻮد ﻫﻢ ﺷﺪ ﻛﺴﻲ داﺧﻞ ﻧﻤﻴﺎد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﻘﻂ داداش ﺻﻮرﺗﺶ رو داﻏﻮن ﻧﻜﻨﻲ ﻫﺎ!‬
‫ﻣﻦ‪ -:‬ﺑﺎﺷﻪ ﺣﻮاﺳﻢ ﻫﺴﺖ!‬
‫در اﺗﺎق رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﻲ اﻋﺘﻨﺎ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺳﻤﺘﻢ ﻧﮕﺎه ﻧﻜﺮد‪ .‬ﺧﻮﻧﺴﺮد رﻓﺘﻢ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻧﺸﺴﺘﻢ و زل زدم ﺑﻬﺶ‪ .‬از دﻳﺪﻧﻢ ﺟﺎ ﺧﻮرد!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﻪ روش ﺧﻮدم ازت ﺣﺮف ﺑﻜﺸﻢ ﻳﺎ ﺧﻮدت ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻲ؟‬

‫ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻫﺴﺘﻢ!‬
‫رﻧﮕﺶ ﭘﺮﻳﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺗﺮس ﺑﻬﻢ زل زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺎﻧﻮم ﻃﺎﻟﺒﻲ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﻮال ﻫﺎي ﻫﻤﻜﺎرم ﻧﺸﺪﻳﻦ‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻣﻀﻨﻮن ﻳﻚ ﭘﺮوﻧﺪه ﺟﻨﺎﻳﻲ و ﻗﺎﭼﺎق ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﻫﺴﺘﻴﻦ ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺟﺎي‬
‫ﺳﺎﻛﺖ ﺑﻮدن و زل زدن ﺑﻪ در و دﻳﻮار ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﻨﺎﻳﺖ ﭼﻲ؟ ﻣﻮاد ﭼﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺎﻣﺰد ﺷﻤﺎ اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي ﺑﺎ ده ﻛﻴﻠﻮ ﻫﺮوﺋﻴﻦ و ﻗﺘﻞ ﻳﻚ اﻓﺴﺮ ﻋﺎﻟﻲ رﺗﺒﻪ دوﻟﺖ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﻌﻘﻴﺒﻪ‪ ،‬اون وﻗﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﮔﻴﻦ ﻣﻮاد ﭼﻲ؟ ﺟﻨﺎﻳﺖ‬

‫ﭼﻲ؟‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺷﻤﺎ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻲ؟‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬اﺻﻼ ﭼﻪ ﻣﺪرﻛﻲ دارﻳﻦ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﺗﻬﻤﺖ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻫﺎن؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺷﻤﺎ از دﻻرﻫﺎﻳﻲ ﺑﮕﻲ ﻛﻪ رد و ﺑﺪل ﺷﺪه و ﻣﺤﻞ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﭘﻮل ﻫﺎ!‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻻر؟ ﭘﻮل؟ ﻣﻦ اﺻﻼ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﺗﻮ از ﭼﻲ ﺣﺮف ﻣﻲ زﻧﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﭘﺲ از ﭼﻴﺰي ﺧﺒﺮ ﻧﺪاري؟‬
‫ﺳﺮش رو ﺑﻪ ﻣﻌﻨﻲ ﻧﻪ ﺗﻜﻮن داد‪ .‬ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺟﻮاﺑﺘﻮن ﻛﻼﻣﻲ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺮاي ﺿﺒﻂ در ﭘﺮوﻧﺪه!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ از ﻫﻴﭽﻲ ﺧﺒﺮ ﻧﺪارم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﻮ اﻧﻜﺎر ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﻛﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻧﺎﻣﻲ ﻧﺎﻣﺰد ﺷﻤﺎﺳﺖ؟‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻧﺎﻣﺰد ﻣﻦ اﺳﻤﺶ اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮﻳﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ در ﺗﺎرﻳﺦ ﭘﺎﻧﺰده ﺧﺮداد اﻣﺴﺎل ﺗﻮي ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ورود ﻧﺎﻣﺰدﺗﻮن ﺑﻮدﻳﻦ ﻳﺎ ﻧﻪ؟‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺑﻮدم‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﻧﺒﺎﺷﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺣﺘﻤﺎ از ﻣﺒﺎدﻟﻪ ي آﺧﺮ ﺷﺐ ﻫﻢ ﺧﺒﺮ دارﻳﻦ؟‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺒﺎدﻟﻪ اي ﻧﺒﻮد ﻳﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺳﺎده و ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ از دوﺳﺘﺎن ﻧﺎﻣﺰدم و ﻫﻤﻜﺎراش ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻋﺘﻲ رﻗﺺ و ﺷﺎم ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺧﻮﻧﻪ ﻫﺎﺷﻮن!‬
‫ﻫﺮ ﭼﻲ ﻣﻦ ﺑﻴﺸﺘﺮ ازش ﺳﻮال ﻣﻲ ﭘﺮﺳﻴﺪم ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﻮدش و ﺣﺮف ﻫﺎش ﻣﺴﻠﻂ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﻫﻢ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﺮﺧﻲ از ﺣﺮﻛﺎﺗﺶ رو ﺑﻔﻬﻤﻢ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺟﺎﻟﺐ ﺷﺪ ﭘﺲ ﺷﻤﺎ ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺷﺮﻛﺖ داﺷﺘﻴﻦ؟‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫از ﺟﺎم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و رﻓﺘﻢ دورﺑﻴﻦ و ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺑﻮد رو ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮدم و ﺑﺎ ﺣﺮص رو ﺑﻪ ژاﻟﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﻫﺎ رو ﺗﻤﻮﻣﺶ ﻛﻦ‪ .‬ﻛﻪ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺳﺎده ﺑﻮد آره؟ ﭘﺲ اون ﻟﺒﺎس آﺑﻲ ﻛﻮﻓﺘﻲ ﭼﻲ ﺑﻮد ﺗﻨﺖ؟ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ﻛﺪوم ﺳﮕﻲ واق واق‬

‫ﻣﻲ ﻛﺮدي ﻫﺎن؟ اون اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻟﺠﻦ وﻗﺘﻲ داﺷﺖ زن ﻫﺎي ﻣﺮدم رو ﻣﻲ ﺑﺮد ﺗﻮي اﺗﺎق ﺧﻮدش ﺗﻮ ﻛﺪوم ﮔﻮري ﺑﻮدي ﺗﻮي اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺳﺎده؟ ژاﻟﻪ از‬
‫ﻛﻲ ﺑﻪ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪي؟ اﻳﻦ ﺑﻮد دﺧﺘﺮي ﻛﻪ ﻳﻪ روزي ﺳﻴﻨﻪ اش رو ﺟﻠﻮ ﻣﻲ داد و از ﻧﺠﺎﺑﺖ ﺣﺮف ﻣﻲ زد! اﮔﻪ اﻳﻦ ﻧﺠﻴﺐ ﺑﻮدﻧﻪ ﻛﻪ از اﻳﻦ ﺑﻪ‬
‫ﺑﻌﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﺗﻮي دﻫﻦ اوﻧﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﺠﻴﺐ ﻫﺴﺘﻦ! ﮔﻨﺪ ﺷﺪي‪ ،‬ﻛﺜﺎﻓﺖ ﺷﺪي‪ .‬ﺑﻪ درك! ﻣﻲ دوﻧﻲ از ﭼﻲ آﺗﻴﺶ ﻣﻲ ﮔﻴﺮم از اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ رﻓﺘﻲ ﺳﺮ وﻗﺖ‬
‫ﻋﻮﺿﻲ اي ﻛﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮ ﻣﻨﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﻳﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ از اون ﻫﻔﺪه ﺗﺎ ﮔﻠﻮﻟﻪ اي ﻛﻪ ﺗﻦ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ رو آﺑﻜﺶ ﻛﺮد ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﺑﺮاي ﺑﺮادرم‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺣﺎﻻ ﺗﻮﺋﻪ ﺳﺮ ﺗﺎ ﭘﺎ ادﻋﺎ ﻣﻴﺎي ﻣﻲ ﮔﻲ ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﻮده؟‬
‫ﺗﻤﺎم ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻦ داد ﻣﻲ زدم ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺖ داﺷﺖ ﻧﮕﺎم ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬وﻗﺘﻲ ﺣﺮﻓﻢ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬زل زدم ﺑﻪ دﻫﻨﺶ و ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺗﻮي زﻧﺪﮔﻲ ﻣﺰﺧﺮﻓﺖ ﻳﻚ ﻛﺎر ﻣﺜﺒﺖ اﻧﺠﺎم ﺑﺪي و ﺑﮕﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺎ ﻛﻲ و ﻛﺠﺎ ﻣﺒﺎدﻟﻪ رو اﻧﺠﺎم داده؟‬

‫ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﺳﺎﻛﺖ ﻓﻘﻂ زل زد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺳﻮزﻧﺎﻛﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ ﺑﻮدي؟ ﭘﺲ ﻣﻦ اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻜﺮده ﺑﻮدم اون ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺮص دادن و ﺳﺮد ﺑﻮدن ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺼﻮص ﺗﻮﺋﻪ راﺗﻴﻦ! ﭼﺮا آﺷﻨﺎﻳﻲ ﻧﺪادي؟ اون دﺧﺘﺮه ﻛﻲ ﺑﻮد؟‬
‫ﺑﺎﻫﺎش ازدواج ﻛﺮدي آره؟ ﭘﺲ ﻣﻦ ﭼﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ اﻣﻴﺪت ﺗﺎ اﻻن ﻧﺸﺴﺘﻪ ام ﻫﺎن! اﮔﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻨﺠﺎ رﺳﻴﺪم ﻫﻤﺶ ﺗﻘﺼﻴﺮه ﺗﻮﺋﻪ ﻧﺎﻣﺮده؟‬

‫ﺑﺎ ﺧﻮﻧﺴﺮدي ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺑﺮاي ﮔﻠﻪ ﻫﺎي ﺳﻮزﻧﺎك ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ي ﺗﻮ ﻧﺪارم! ﻧﺰدﻳﻚ ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻪ ﻣﻨﻮ ﻣﻌﻄﻞ ﺧﻮدت ﻛﺮدي ﺑﻬﺘﺮه ﺟﻮاب ﺳﻮال ﻫﺎي ﻣﻨﻮ ﺑﺪي! اﻻن اﺷﺘﻮﻛﺎن‬
‫ﻛﺠﺎﺳﺖ؟ اون ﻣﺤﻤﻮﻟﻪ ي ﻛﻮﻓﺘﻲ رو ﺑﻪ ﻛﻲ ﺗﺤﻮﻳﻞ داد؟‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺗﻮ رو دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ زﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻬﺖ ﺑﺪم وﻟﻲ ﺗﻮ ﭼﻲ؟ ﻣﻨﻮ ﭘﺲ زدي ﭼﺮا؟ ﭼﻮن ﻗﺪم ﻛﻮﺗﺎﻫﻪ‪ ،‬ﭼﺎﻗﻢ‪ ،‬زﺷﺘﻢ ﻳﺎ ﺑﻴﭽﺎره و و ﺑﻲ‬
‫ﭘﻮﻟﻢ‪ ،‬ﻛﺪوﻣﺶ؟‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﺧﻼق ﻣﻨﻮ ﻣﻲ دوﻧﻲ اﮔﻪ ﺣﺮف زدي ﻛﻪ ﻫﻴﭻ اﮔﻪ ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺪه ﺗﺎ آﺧﺮ ﻋﻤﺮت ﺗﻮي اﻳﻦ اﺗﺎق ﻧﮕﻬﺖ ﻣﻲ دارم ﺗﺎ ﻓﺴﻴﻞ ﺑﺸﻲ ﭘﺲ ﻓﻘﻂ ده دﻗﻴﻘﻪ ﺑﻬﺖ‬
‫وﻗﺖ ﻣﻴﺪم ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻲ ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺑﺎﻳﺪ از اول ورود اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺗﺎ زﻣﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮده ﺑﺮام ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻨﻲ‪ ،‬ﻓﻬﻤﻴﺪي؟‬
‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﺷﻚ ﺗﻤﺴﺎﺣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺮﻳﺰه از اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ زدم ﺑﻴﺮون! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻳﺪن ﻗﻴﺎﻓﻪ ي داﻏﻮﻧﻢ ﺑﺎ ﻣﺴﺨﺮﮔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اوه ﺑﺎﺑﺎ ﻫﺎﭘﻮ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﺧﻮد ﻛﺜﺎﻓﺘﺶ اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﻣﺨﻔﻲ ﻛﺮده!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬وﻗﺘﻲ آوردﻳﻨﺶ ﺳﺘﺎد ﻛﺴﻲ ﻫﻢ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﻤﺎ ﺷﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ از ﻛﺎرﻫﺎش ﺧﺒﺮ داره؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ژاﻟﻪ ﻓﻀﻮل ﺗﺮ ﺗﻮي دﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬اﻣﻜﺎن ﻧﺪاره ﺗﻮي ﻛﺎرﻫﺎي اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺳﺮك ﻧﻜﺸﻴﺪه ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬زﻣﺎن داره از دﺳﺖ ﻣﻴﺮه‪ ،‬اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﻢ اﻣﺸﺐ ﺳﺎﻋﺖ دوازده ﭘﺮﻳﺪه!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﺗﻮي اﺗﺎق ازش ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻛﻦ وﻟﻲ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺎﻣﺰد راﺗﻴﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺟﻮاب ﻣﻴﺪه!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺪ ﻓﻜﺮي ﻫﻢ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻻزم ﻧﻜﺮده‪ ،‬ﻣﻲ دوﻧﻲ ﻛﻪ ژاﻟﻪ زﺑﻮﻧﺶ ﭼﻪ ﻗﺪر ﺗﻠﺨﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮام راﺋﻴﺘﻲ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﺸﻪ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺗﻮ دﺧﺘﺮم‪ ،‬ﻣﻨﻢ ﻣﻴﺮم ﺣﻜﻢ ﺗﻔﺘﻴﺶ ﺧﻮﻧﻪ ي ژاﻟﻪ رو آﻣﺎده ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ازش ﺣﺮف درﺑﻴﺎري!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻤﺎم ﺳﻌﻲ ﺧﻮدم رو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬
‫ﺑﻌﺪ از رﻓﺘﻦ ﺳﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬راﺋﻴﺘﻲ رﻓﺖ داﺧﻞ اﺗﺎق‪ .‬ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻪ ﺑﻌﺪ از ﻇﻬﺮ ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎن ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻤﻲ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬ژاﻟﻪ ﺑﺎ دﻳﺪن راﺋﻴﺘﻲ ﭘﻮزﺧﻨﺪي زد و‬

‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ ﺑﺎز ﺗﻮ رو ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ ﻛﻪ از ﺣﺲ و ﻇﺮاﻓﺖ زﻧﺎﻧﻪ اﺳﺘﻔﺎده ﻛﻨﻲ و ﺑﻪ ﭼﻴﺰﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻲ ﻫﺴﺖ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻢ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٢٩٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ اﻳﻨﺠﺎ ﺳﺮوان ﻧﻴﺮوي ﭘﻠﻴﺲ ﻧﻴﺴﺘﻢ! ﻫﻤﺴﺮ ﻛﺴﻲ ام ﻛﻪ ﺗﻮي اون ﻣﻬﻤﻮﻧﻲ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺑﺮاش ﻋﺸﻮه ﻣﻲ اوﻣﺪي!‬
‫ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟ ﭘﺲ اون زﻧﻲ ﻛﻪ ﻫﻤﺶ آوﻳﺰون راﺗﻴﻦ ﺑﻮد‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻮدي!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮ ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﻪ ﻧﺎﻣﺰدت ﻛﺴﻲ ﻛﻪ دوﺳﺘﺶ داري ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻲ ﻣﻨﻢ دارم ﺗﻤﺎم ﺗﻼﺷﻢ رو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ راﺗﻴﻦ ﻫﻤﺴﺮم ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻢ!‬

‫ژاﻟﻪ ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻪ ادﻋﺎي ﻛﻤﻚ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮ داري؟ ﻧﻪ ﺟﻮﻧﻢ‪ ،‬اﻳﻦ ﺣﻘﻪ ﻫﺎ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﺷﺪه اﻳﻦ دروغ ﻫﺎي ﺷﺎﺧﺪار رو ﺑﺮو ﺑﺮاي ﻳﻪ اﺣﻤﻖ ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻛﻦ ﻧﻪ ﻣﻦ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻮﻧﺴﺮد از ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه ﺟﻠﻮي دﺳﺘﺶ ﻳﻪ ﻋﻜﺲ ﻛﺸﻴﺪ ﺑﻴﺮون و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ رو ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻲ؟‬
‫ژاﻟﻪ ﺑﺪون ﻧﮕﺎه ﻛﺮدن ﺑﻪ ﻋﻜﺲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮدم‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ دروغ ﻧﮕﻮ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ اﺻﺮاري داري ﺑﮕﻲ ﻣﻦ دروغ ﻣﻲ ﮔﻢ؟‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻮن راﺗﻴﻦ رو ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺳﻢ اون آدﻣﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ از ﻛﺴﻲ ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺶ ﺑﻴﺎد!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻃﻮر؟‬
‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬اون اﻧﺘﺨﺎب اوﻟﺶ ﻣﻦ ﺑﻮدم دﺧﺘﺮي ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺗﻤﻮﻣﻪ‪ ،‬ﭼﻪ از ﻧﻈﺮ زﻳﺒﺎﻳﻲ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﻄﺢ ﺗﺤﺼﻴﻼت‪ .‬اﻣﺎ ﺗﻮ ﭼﻲ ﻳﻪ زﻳﺮ دﺳﺖ ﻛﻪ درﺟﻪ‬
‫ات ﻫﻢ ازش ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺗﺮه! ﺣﺘﻤﺎ دﻧﺪون ﺗﻴﺰ ﻛﺮدي ﺑﺮاش ﻧﻪ؟ ﻫﺮ ﭼﻲ ﺑﺎﺷﻪ راﺗﻴﻦ ﺟﺬاب و ﺧﻮﺷﮕﻠﻪ‪ ،‬ﻳﻪ ﻣﺮد ﺗﻤﺎم ﻋﻴﺎر ﭘﺮ از اﺣﺴﺎس! ﻣﺎ ﺣﺘﻲ ﺧﻮﻧﻪ‬
‫روﻳﺎﻳﻲ ﺧﻮدﻣﻮن رو ﻫﻢ آﻣﺎده ﻛﺮدﻳﻢ!‬
‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن ﺗﻌﺮﻳﻒ ﻫﺎش زد زﻳﺮ ﺧﻨﺪه و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺎ رو ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮد ﻳﺎ داﺷﺖ ﻣﻨﻮ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺎﻛﺖ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﺪﺟﻨﺴﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ اﻳﻦ ﺟﻮري ﻛﻪ ﺗﻮ ﻣﻲ ﮔﻲ ﭘﺲ ﭼﺮا اﻻن ﻓﻘﻂ ﺳﺮش داد زدي؟ اﺻﻼ اﮔﻪ ﺗﻮ اﻧﺘﺨﺎب راﺗﻴﻦ ﺑﻮدي ﭘﺲ ﭼﺮا اﻻن ﻣﻦ ﻛﻨﺎرش ﻗﺪم ﺑﻪ ﻗﺪم دارم‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻟﺬت زﻧﺪﮔﻲ ﻛﺮدن رو ﻣﻲ ﺑﺮم؟ ﺗﻮ ﭼﻲ از اﺣﺴﺎس ﭘﺮ ﺷﻮر اون ﻣﻲ دوﻧﻲ؟ در ﺣﺎﻟﻲ ﻛﻪ ﺣﺘﻲ دﺳﺘﺶ ﻣﻮﻫﺎي ﺗﻮ رو ﻟﻤﺲ ﻧﻜﺮده!‬

‫ژاﻟﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻪ! ﻟﺬت؟ در ﺿﻤﻦ ﻛﻲ ﮔﻔﺘﻪ راﺗﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ دﺳﺖ ﻧﺰده؟‪...‬‬

‫ﺣﺮﻓﺶ رو ﻧﺎﺗﻤﻮم ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي زل زد ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ! ﺟﻮري ﻛﻪ اون ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺷﻚ ﻛﺮدم ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻲ ﮔﻔﺖ اﻻن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺰﺧﺮف!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﻫﻤﻴﻨﻪ ﺳﺮﻧﺦ ﺧﻮدش اوﻣﺪ دﺳﺘﻤﻮن!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺪت ﻓﻘﻂ ﮔﻮش ﻣﻲ داد ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺑﻄﻪ ي ﺳﺮﮔﺮد و اﻳﻦ ﺧﺎﻧﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ ﺳﺮﻧﺦ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﻮچ ﻧﻮﭼﻲ ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ذﻫﻨﺘﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﻣﻨﺤﺮﻓﻪ ﻫﺎ! ﺑﺪﺑﺨﺖ ﻓﻠﻚ زده ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺘﻪ داره زر ﻣﻲ زﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻮن ﺗﻴﻜﻪ اش رو ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻦ؟‬
‫وﻗﺘﻲ دﻳﺪ زل زدﻳﻢ ﺑﻪ دﻫﻨﺶ ﻧﻔﺴﺶ رو داد ﺑﻴﺮون و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ‪ ،‬ﺧﻨﮓ ﺑﻮدﻧﺖ داره واﮔﻴﺮ دار ﻣﻲ ﺷﻪ! ﺑﺎﺑﺎ‪ ،‬ژﻟﻪ ﺑﺎ ﻃﻌﻢ ﺟﻠﺒﻚ ﮔﻔﺖ ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ دﻳﺪه! ﭘﺲ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻪ اون ﺟﺎ ﺑﺎﺷﻪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﻧﻪ اي ﻧﻴﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻳﻪ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﺑﻮد ﻛﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﺨﺮﻳﻤﺶ ﺑﺮاي ﻋﺮوﺳﻲ ﻛﻪ ﺧﺪا رﺣﻢ ﻛﺮد و اﻳﻦ ﺑﻼ ازم دور ﺷﺪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آدرﺳﺶ رو ﺑﺪه ﺷﺮط ﻣﻲ ﺑﻨﺪم اﺷﺘﻮﻛﺎن اون ﺟﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﮕﻮ ﭘﻴﺮﻣﺮد ﺣﻜﻢ ﺑﺎزرﺳﻴﺶ رو ﺑﺪه!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي در اﺗﺎق از ﺟﺎ ﭘﺮﻳﺪﻳﻢ‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺻﻮرﺗﻲ ﻗﺮﻣﺰ از ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اوه اوه ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ دﺧﺘﺮه‪!...‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻜﺶ ﺳﺮوان راﺣﺖ ﺑﺎش! وﻟﻲ اﻳﻦ رو ﻫﻢ ﺑﺪون داداش ﻣﻦ ﮔﻼﺑﻲ ﺑﻴﺪ‪ ،‬ﺧﻴﺎﻟﺖ ﺗﺨﺖ اﻳﻦ ژﻟﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ زر زﻳﺎدي زده!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻣﻬﻢ اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ زل زده ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎم و ﻣﻲ ﮔﻪ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﺳﺮوان ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﻫﻤﺴﺮﺷﻲ ﺑﮕﻮ ﻛﺠﺎش ﺧﺎل داره!‬

‫ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﻠﻨﺪ زد زﻳﺮ ﺧﻨﺪه‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻧﺨﻨﺪ ﻛﻲ ﺑﺨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻛﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻛﺸﻴﺪم ﻛﻨﺎر و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن وﻗﺘﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺮﮔﺮد‪ .‬زﻣﺎن ﻛﻢ دارﻳﻢ ﺑﻬﺘﺮه راه ﺑﻴﻔﺘﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ اون آﭘﺎرﺗﻤﺎن!‬

‫رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ از ﺧﻨﺪه ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺗﺸﺮ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺎﻛﺖ ﺑﺎش!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﺐ آﺧﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﮔﻔﺖ ﺗﻮ ﻫﻴﭻ ﺟﺎت ﺧﺎل ﻧﺪاره ﻛﻪ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد اﮔﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺗﻮي ﻋﻤﻠﻴﺎت ﺑﺎﺷﻲ ﺗﻨﻬﺎت ﻣﻲ ذارﻳﻢ ﺗﺎ ﺧﻨﺪه ﻫﺎت ﺗﻤﻮم ﺑﺸﻪ!‬
‫و ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ دﺳﺘﻢ رو ﮔﺮﻓﺖ و ﻛﺸﻮﻧﺪم ﺑﻴﺮون!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺣﻜﻢ رو داد دﺳﺘﻤﻮن‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻴﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎي ﺗﺠﺴﺲ و ﺑﺨﺶ ﻣﻮاد رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ آﭘﺎرﺗﻤﺎﻧﻲ ﻛﻪ زﻣﺎن ﻧﺎﻣﺰدي ﺑﺎ ژاﻟﻪ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم!‬
‫وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻛﻮﭼﻪ ي ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ رﺳﻴﺪﻳﻢ ﻳﻪ ون ﺳﻔﻴﺪ ﺟﻠﻮي آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﭘﺎرك ﺷﺪه ﺑﻮد!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬آدرس ﻫﻤﻴﻨﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره ﻓﻘﻂ واﺣﺪش رو ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻳﻌﻨﻲ ﻳﺎدم رﻓﺘﻪ ﻫﻤﻜﻒ ﺑﻮد ﻳﺎ ﻃﺒﻘﻪ دوم!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻴﻠﻲ اوﻧﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﻢ داﺧﻞ!‬
‫ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻴﺎده ﺑﺸﻴﻢ ون ﺳﻔﻴﺪ رﻧﮓ ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ زﻳﺎدي از ﻛﻨﺎرﻣﻮن ﮔﺬﺷﺖ ﺟﻮري ﻛﻪ آﻳﻨﻪ ي ﺳﻤﺖ راﻧﻨﺪه ﻛﻨﺪه ﺷﺪ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﺮا اﻳﻦ ﺟﻮري ﻛﺮد؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﻦ دﻧﺒﺎﻟﺶ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻴﺮم داﺧﻞ‪ ،‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﻳﺪ دﻧﺒﺎﻟﺶ!‬
‫و ﺳﺮﻳﻊ از ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﻴﺮون ﭘﺮﻳﺪ‪ .‬ﻣﻨﻢ ﺳﺮﻳﻊ دور زدم و رﻓﺘﻢ دﻧﺒﺎل ون ﺳﻔﻴﺪ! ﻧﺰدﻳﻚ ﭼﻬﺎر راه‪ ،‬ﺑﻬﺶ رﺳﻴﺪم! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﺤﻜﻢ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻋﻘﺐ‬

‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻲ ﺳﻴﻢ رو ﺑﺮداﺷﺘﻢ و ﺑﻪ ﻣﺮﻛﺰ اﻃﻼع دادم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ‪ .‬در ﺣﺎل ﺗﻌﻘﻴﺐ ﻳﻚ ون ﺳﻔﻴﺪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺷﻤﺎره ﭘﻼﻛﺶ رو ﺑﺎ ﮔﻞ ﭘﻮﺷﻮﻧﺪن‪ .‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﻮﺑﺎن ﻫﻤﺖ در ﺣﺎل ﺣﺮﻛﺖ‬

‫ﻫﺴﺘﻴﻢ!‬
‫ﻣﺮﻛﺰ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺴﻠﺢ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﻨﻮز ﻣﺸﺨﺺ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻟﻄﻔﺎ از دورﺑﻴﻦ ﻫﺎي اون ﻣﻨﻄﻘﻪ ورودي ﻫﺎي ﻧﺰدﻳﻚ رو ﺑﻬﻤﻮن اﻃﻼع ﺑﺪﻳﻦ‪.‬‬

‫ﻣﺮﻛﺰ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺷﻤﺎ ﻳﻪ ‪ 405‬ﻧﻘﺮه اﻳﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻣﺮﻛﺰ‪:‬‬
‫‪ -‬روﻳﺖ ﺷﺪﻳﻦ دو ﺗﺎ از ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎ ﻫﻢ ﺻﺪ ﻣﺘﺮ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﻬﺘﻮن ﻣﻠﺤﻖ ﻣﻲ ﺷﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻬﺎر راه رو رد ﻛﻦ‪،‬ﻓﺮﻋﻲ ﺑﻌﺪي ﺑﭙﻴﭻ ﺑﻪ راﺳﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬از ﺟﻠﻮش در ﻣﻴﺎﻳﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﺣﻮاﺳﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻋﻘﺐ ﻧﻤﻮﻧﻲ!‬
‫ﭼﻬﺎر راه رو رد ﻛﺮدم از ﻓﺮﻋﻲ ﭘﻴﭽﻴﺪم‪.‬‬
‫ﻣﺮﻛﺰ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺴﻴﺮﺗﻮن رو اداﻣﻪ ﺑﺪﻳﻦ‪ .‬ﺧﺮوﺟﻲ ﺑﻌﺪي ﺑﻦ ﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬اﻧﺘﻬﺎي ﺧﻴﺎﺑﻮن ﻫﻔﺘﻢ ﺳﻤﺖ راﺳﺖ ون ﺳﻔﻴﺪ در ﺣﺎل رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻳﻚ ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ ﻃﺒﻘﺎﺗﻴﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮو ﺗﻮي ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ!‬

‫دﻧﺒﺎل ون ﺳﻔﻴﺪ ﺗﺎ ﻃﺒﻘﻪ ي آﺧﺮ ﭘﺎرﻛﻴﻨﮓ رﻓﺘﻴﻢ‪ .‬ﻃﺒﻘﻪ ي آﺧﺮ ﺧﺒﺮي ﻧﺒﻮد ﻓﻘﻂ ﻣﺎ و اون ون ﺳﻔﻴﺪ ﻛﻪ رﻓﺖ آﺧﺮﻳﻦ ﺟﺎ ﭘﺎرك ﻛﺮد و ﻣﺎﺷﻴﻦ رو‬
‫ﺧﺎﻣﻮش ﻛﺮد‪ .‬ﺷﻴﺸﻪ ﻫﺎي ﻣﺎﺷﻴﻦ دودي ﺑﻮد ﭼﻴﺰي ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﻧﺰدﻳﻚ ﺗﺮ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﻴﺎده ﺑﺸﻢ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮاد دوﺑﺎره راه ﺑﻴﻔﺘﻪ!‬

‫ﺷﻴﺸﻪ رو آروم دادم ﭘﺎﻳﻴﻦ و ﺳﺮم رو ﺑﺮدم ﺑﻴﺮون‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﭼﻪ ﺟﻮر ﻣﺎﺷﻴﻨﻴﻪ ﻛﻪ در ﻋﻘﺒﺶ ﻳﻪ ﺗﻴﻜﻪ ﺷﻴﺸﻪ دودي ﺧﻮرده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﻠﺤﻪ ات آﻣﺎده اﺳﺖ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اون ﻳﻜﻲ دﻳﮕﻪ رو ﻫﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎت ﻣﻲ ﺑﻨﺪي ﺑﺪه ﺑﻪ ﻣﻦ!‬

‫اﺳﻠﺤﻪ رو دادم دﺳﺘﺶ‪ .‬ده دﻗﻴﻘﻪ اي ﺳﺎﻛﺖ زل زده ﺑﻮدﻳﻢ ﺑﻪ ون ﺧﺎﻣﻮش‪ .‬ﻧﻪ ﻣﻦ ﻓﻜﺮي داﺷﺘﻢ ﻧﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭘﻴﺎده ﻣﻲ ﺷﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاد‪ .‬ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻪ اﻳﻨﺠﺎ واﻳﺴﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻜﻨﻪ ﭘﻴﺎده ﺷﺪن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﻮري ﻫﺎن؟ ﺗﻮ ﻛﻮري‪ ،‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻛﻮر ﻧﻴﺴﺘﻢ ﺟﻠﻮ ﻫﻢ دﻳﻮاره‪ .‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎ ﻗﺎﺷﻖ دﻳﻮار رو ﻛﻨﺪن و رﻓﺘﻦ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﻣﻴﺮم ﺑﻴﺮون!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮو ﻣﻦ ﻫﻮات رو دارم!‬

‫ﺷﻴﺸﻪ ﺳﻤﺖ ﺧﻮدش رو ﻛﺸﻴﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺧﻴﻠﻲ آروم در رو ﺑﺎز ﻛﺮدم‪ .‬ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﭘﺎم رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي زﻣﻴﻦ ﺻﺪاي ﺷﻜﺴﺘﻦ ﺷﻴﺸﻪ و ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺷﻴﺸﻪ ﻋﻘﺐ رو زدﻧﺪ و ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻛﻼه ﺳﻴﺎه ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﺎ ﻛﺮد‪ .‬ﺳﺮﻳﻊ ﺧﻮدم رو ﻛﺸﻴﺪم داﺧﻞ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺘﻲ!‬

‫ﺳﺮم رو زﻳﺮ ﻓﺮﻣﻮن ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺳﺮﻳﻊ اﺳﺘﺎرت زدم‪ .‬ﺷﻴﺸﻪ ﺟﻠﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ داﻏﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺳﻠﺤﻪ اش ﺧﻮدﻛﺎره‪ ،‬راﺗﻴﻦ راه ﺑﻴﻔﺖ!‬

‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ روﺷﻦ ﺷﺪن ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ ،‬ﻳﻪ دور ﻳﻪ ﻓﺮﻣﻮﻧﻪ زدم‪ ،‬ﺟﻮري ﻛﻪ ﺑﺘﻮﻧﻢ از روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻋﻘﺐ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﻨﻢ! و ﺧﻮدم رو ﻛﺸﻴﺪم ﻋﻘﺐ رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ‬
‫ﻛﻪ داﺷﺖ اﺳﻠﺤﻪ رو آﻣﺎده ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه دوﺗﺎﻳﻲ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﺑﻲ ﺳﻴﻢ اﻃﻼع ﺑﺪه! ﻓﻌﻼ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ داره آﺑﻜﺶ ﻣﻲ ﺷﻪ اﻳﻦ رو درﻳﺎب!‬
‫ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﻪ ي اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻫﺎ ده دﻗﻴﻘﻪ ﻫﻢ ﻃﻮل ﻧﻜﺸﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻢ ﺷﻮ!‬
‫ﺳﺮم رو ﻛﻪ ﺧﻢ ﻛﺮدم‪ ،‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺷﻴﺸﻪ رو ﺑﺎ ﻳﻪ ﺗﻴﺮ ﺧﺮد ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ اﻃﻼع ﺑﺪي ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﻮدرو آﺗﺶ زا ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻢ دوام ﻧﻤﻴﺎرﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﺑﺮﻳﻢ داداش!‬
‫ﺷﺎﻳﺪ دو ﺗﺎ ﺧﺸﺎب ﺗﻤﻮم ﻛﺮدﻳﻢ وﻟﻲ ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاﺷﺖ‪ .‬ﻓﺎﺻﻠﻤﻮن ﺗﺎ ون ﺑﻴﺴﺖ ﻣﺘﺮي ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭼﻨﺪ ﺑﺎري ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺗﻴﺮاﻧﺪاز ﺷﻠﻴﻚ ﻛﺮد وﻟﻲ ﺷﻴﺸﻪ‬
‫ﻫﺎش ﺿﺪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻮد ﻓﻘﻂ اﻧﺪازه اي ﻛﻪ اﺳﻠﺤﻪ اش و ﻳﻪ ﻛﻢ از ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺸﻪ ﺷﻴﺸﻪ رو ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﻮد! ﻣﺸﻐﻮل ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺑﻮدﻳﻢ ﻛﻪ در ﺳﻤﺖ‬
‫راﻧﻨﺪه ي ون ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻳﻚ ﻣﺮد ﺑﺎ ﻳﻪ ﺳﺎك ﺳﻴﺎه اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون و ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺘﻲ دو ﺗﺎ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬راﺗﻴﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻲ اﻳﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺷﺎﻣﻞ ﻛﺸﻮر ﻋﺰﻳﺰﻣﺎن اﻳﺮان ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ ﺗﻮ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺰدﻳﻚ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺘﻪ دارﻳﻢ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻫﻴﺸﻜﻲ ﻧﻴﻮﻣﺪ ﺑﮕﻪ ﭼﻪ ﺧﺒﺮه! ﺑﺎ اﻳﻦ ﺻﺪاي ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻋﺠﻴﺒﻪ! ﻃﺒﻘﻪ ﻫﺎي ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻛﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ و آدم ﺑﻮد‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﻤﻪ در رﻓﺘﻨﺪ؟‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻢ ﺻﺪاي آژﻳﺮ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﻠﻴﺲ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﻢ از ﭘﻠﻴﺲ!‬
‫ﺧﺸﺎب رو ﻋﻮض ﻛﺮدم اوﻣﺪم دوﺑﺎره ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﻧﻔﺮ دوﻣﻲ دﻳﮕﻪ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻧﻤﻲ ﻛﺮد ﺧﻮدش رو ﻛﺸﻴﺪ ﺳﻤﺖ در و ﺗﺎ اوﻣﺪ در ﺳﻤﺖ راﻧﻨﺪه‬
‫رو ﺑﺎز ﻛﻨﻪ رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ داد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺰﻧﺶ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺳﺮﻳﻊ ﺑﺎ ﻳﻚ ﺗﻚ ﺗﻴﺮ زدش‪ .‬اوﻧﻢ ﻧﻘﺶ زﻣﻴﻦ ﺷﺪ! ﺗﻴﺮاﻧﺪاز دﻳﮕﻪ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﻢ ﺗﻴﺮاﻧﺪازﻳﺶ ﻗﻄﻊ ﻧﻤﻲ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اوﻣﺪن ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎي ﮔﺸﺖ‬
‫ﭘﻠﻴﺲ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺷﺪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻣﻦ دﻳﮕﻪ ﺧﺸﺎب ﻧﺪارم ﺗﻮ ﭼﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻨﻢ اﻳﻦ آﺧﺮﻳﺸﻪ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻧﻜﻦ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﻋﻼﻣﺖ ﺑﺪه ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻫﺪﻓﺶ ﺑﮕﻴﺮن ﺧﻮدت ﺑﺮو ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺎﺷﻴﻦ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﺟﻮري؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻧﺪه ﻋﻘﺐ ﺑﮕﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﻮي دل ون!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫رﻓﺘﻢ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﻮن و ﻣﺎﺷﻴﻦ رو دوﺑﺎره روﺷﻦ ﻛﺮدم ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﺳﺮش رو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﭘﺎﻳﻴﻦ‪ .‬ﭘﺎم رو ﮔﺬاﺷﺘﻢ روي ﭘﺪال ﮔﺎز و ﺗﺎ ﺗﻪ ﻓﺸﺎر دادم و دﻧﺪه‬
‫ﻋﻘﺐ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻣﺤﻜﻢ ﻛﻮﺑﻮﻧﺪم ﺑﻪ ون ﺟﻮري ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ از روي ﺻﻨﺪﻟﻲ ﭘﺮت ﺷﺪ ﭘﺎﻳﻴﻦ و داد ﻛﺸﻴﺪ! ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ ون‪.‬‬

‫ﺗﻴﺮاﻧﺪازي ﻗﻄﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻣﺎﺷﻴﻦ رو ﺑﺎز ﻛﺮدم ﺗﻴﺮاﻧﺪاز ﺧﻮﻧﻲ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد ﻛﻒ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪ .‬ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﭘﺮ از ﭘﻮﻛﻪ ﻫﺎي ﻓﺸﻨﮓ ﺑﻮد و ﻳﻚ ﺳﺎك ﺳﻴﺎه‪.‬‬
‫ﻳﻜﻲ از ﻣﺎﻣﻮرﻫﺎ اوﻣﺪ ﺟﻠﻮ‪ .‬اﺳﻠﺤﻪ اش رو ﮔﺮﻓﺖ ﺳﻤﺘﻢ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺨﻮاب روي زﻣﻴﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور ﻫﺴﺘﻢ از ﺑﺨﺶ ﺟﻨﺎﻳﻲ و اﻻن ﻫﻢ ﻣﻲ ﺧﻮام ﻛﺎرت ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ام رو درﺑﻴﺎرم!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺧﻴﻠﻲ آروم ﻛﺎرت رو از ﺟﻴﺒﻢ درآوردم و ﺑﻪ ﺳﻤﺘﺶ ﻧﺸﻮن دادم‪ .‬ﻳﻪ ﺳﺘﻮان ﺑﻮد‪ ،‬اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﺮﻣﻨﺪه ﻗﺮﺑﺎن اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺣﺖ ﺑﺎش‪ .‬اون ﺗﻴﺮاﻧﺪاز دﻳﮕﻪ ﭼﻲ ﺷﺪ زﻧﺪه اﺳﺖ؟‬

‫ﺳﺘﻮان‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﺗﻴﺮ ﺑﻪ ﺷﻮﻧﻪ اش اﺻﺎﺑﺖ ﻛﺮده!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺎرﻫﺎي ﻻزﻣﻪ رو اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﻲ ﺿﺒﻂ ﺑﺸﻪ‪ ،‬اﻧﮕﺸﺖ ﻧﮕﺎري‪ ،‬ﺳﺎﺑﻘﻪ اﻳﻦ دو ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﻲ‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪي ﺳﺘﻮان؟‬
‫اﺣﺘﺮاﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم ﺳﻤﺖ اون ﺗﻴﺮاﻧﺪاز دﻳﮕﻪ ﻛﻪ ﻳﺎد ﻫﺎﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدم و ﺳﺮﻳﻊ دوﻳﺪم ﺳﻤﺖ ﭘﮋو ﻛﻪ داﻏﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬در ﻋﻘﺐ رو ﺑﺎز ﻛﺮدم ﺑﺎ دﻳﺪن ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ‬
‫ﺑﻴﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد و از درد ﺻﻮرﺗﺶ ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻳﺦ زدم!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺿﻌﻴﻔﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻲ؟‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻬﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ ﻛﻪ داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧـــــﻪ! ﺑﻬﻢ دﺳﺖ ﻧﺰن زﻧﮓ ﺑﺰن اورژاﻧﺲ!‬
‫دﺳﺖ ﭘﺎﭼﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﺮﻳﺎد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻜﻲ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻪ ﺑﻪ اورژاﻧﺲ ﺳﺮﻳﻊ!‬

‫ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﺑﻬﺶ دﺳﺖ ﺑﺰﻧﻢ‪ .‬ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷﻴﻦ داﻏﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻫﻢ ﭘﺎﻫﺎش ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻪ ﺟﻮري زﻳﺮ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده ﺑﻮد!‬
‫ده دﻗﻴﻘﻪ ي زﺟﺮ آور ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺻﺪاي آژﻳﺮ آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ اوﻣﺪ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﭼﺸﻤﺎش ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬زﻧﮓ ﺑﺰن ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺒﻴﻦ اوﻧﺎ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﺮدﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اول ﺗﻮ!‬
‫داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬زﻧﮓ ﺑﺰن ﻟﻌﻨﺘﻲ!‬

‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺧﻢ ﺑﺸﻢ ﺳﻤﺘﺶ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﻛﺸﻴﺪم ﻋﻘﺐ ﻳﻜﻲ از اﻓﺮاد آﻣﺒﻮﻻﻧﺲ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮﻳﺪ ﻛﻨﺎر ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﺗﻴﺮ اﻧﺪازي اﻳﻦ ﺟﻮري ﺷﺪ ﺑﻴﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻴﺮ ﻫﻢ ﺧﻮرده؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎش ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺻﺪاي ﻣﻨﻮ ﻣﻲ ﺷﻨﻮي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺪون اﻳﻦ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﺎش رو ﺑﺎز ﻛﻨﻪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬آره!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻲ ﭘﺎﻫﺎت رو ﺗﻜﻮن ﺑﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬دردت از ﻳﻚ ﺗﺎ ده ﭼﻨﺪه؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ 9.99 -‬ﺗﺎ!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭼﻲ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ از ﻛﻤﺮ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻓﻠﺞ ﻫﺴﺘﻢ وﻟﻲ اﻻن دﺳﺖ ﻫﺎم و ﮔﺮدﻧﻢ ﺣﺲ ﻧﺪاره و درد ﺗﻴﺰي داره!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻳﺪ در ﻣﺎﺷﻴﻦ رو اره ﻛﻨﻴﻢ و ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ رو ﺑﺮدارﻳﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﺿﻌﺶ ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻪ؟‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻓﺸﺎرش رو ﻧﮕﻴﺮم ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻢ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻧﮕﺎر ﺳﺮم ﺧﻴﺴﻪ!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺳﺮت ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻮرده و ﺧﻮﻧﻲ ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ در رو ﺑﺎز ﻛﻨﻴﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ ﻗﺪر ﻃﻮل ﻣﻲ ﻛﺸﻪ!‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﭼﻬﻞ دﻗﻴﻘﻪ وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ زودﺗﺮ درش ﺑﻴﺎرﻳﻢ!‬
‫اﺷﺎره اي ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎرش ﻛﺮد اوﻧﻢ اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻚ و در ﺟﻠﻮ رو ﺑﺎز ﻛﺮد و ﻛﻤﻲ ﺧﻢ ﺷﺪ داﺧﻞ ﻣﺎﺷﻴﻦ‪.‬‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻳﻦ ﻃﺮف ﻧﻤﻲ ﺷﻪ رﻓﺖ داﺧﻞ! از اﻳﻨﺠﺎ ﻓﻘﻂ ﺷﻜﻤﺶ ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ .‬ﺳﻤﺖ در راﻧﻨﺪه ﻫﻢ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮﻳﻢ ﭼﻮن اﻣﻜﺎن اﻳﻦ ﻛﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ راﻧﻨﺪه ﺑﻪ ﺳﺮش‬
‫ﻓﺸﺎر ﺑﻴﺎره ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ زﻧﮓ زدي ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎﺷﻪ ﺑﻌﺪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن زﻧﮓ ﺑﺰن!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٠٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺧﻴﻠﻲ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﻜﻨﻲ اﺣﺴﺎس ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻲ ﻗﻔﺴﻪ ي ﺳﻴﻨﻪ ات ﺗﻴﺮ ﻣﻲ ﻛﺸﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دردش ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺮم ﻛﻤﺘﺮه!‬

‫ﻫﻤﻜﺎرش وﺳﺎﻳﻠﻲ رو آورد‪ ،‬ﻳﻪ اره آﻫﻦ ﺑﺮي ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺑﻮد‪ .‬ﻳﻚ ﭘﺎرﭼﻪ اﻧﺪاﺧﺖ روي ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻋﻨﻮان ﭘﺎرﭼﻪ رو ﻛﻨﺎر ﻧﺰن!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﮔﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻛﻪ اﻳﻨﺠﺎ ﮔﻴﺮ ﻧﻤﻲ ﻛﺮدم!‬

‫ﻣﺮد رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﻳﺪ ﻛﻨﺎر ﺗﻮي دﺳﺖ و ﭘﺎ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ!‬
‫و ﻋﻴﻨﻚ ﺑﺰرﮔﻲ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺶ زد و دﺳﺘﻜﺶ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎرش ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺑﺮﻳﺪن در ﻛﺮدﻧﺪ! ﻣﻨﻢ زﻧﮓ زدم ﺑﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬اﻻن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ زﻧﮓ ﺑﺰﻧﻢ ﺑﻬﺖ ﺑﺎﻻﺧﺮه ﮔﺮﻓﺘﻴﻤﺶ راﺗﻴﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﻫﻴﺠﺎن ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﺪي؟‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ اي ﻛﻪ ﺑﻪ اﺳﻢ ژاﻟﻪ ﻃﺎﻟﺒﻲ ﺑﻮد ﻧﺰدﻳﻚ ﺳﻪ ﻛﻴﻠﻮ ﻫﺮوﺋﻴﻦ و ﻳﻚ ﺳﺎك ﭘﺮ از دﻻر ﭘﻴﺪا ﻛﺮدﻳﻢ و اﻟﺒﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ وﻗﺖ ﺑﺎزرﺳﻲ‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻫﻢ ﺧﻮدش رو ﺻﺎﺣﺒﺨﻮﻧﻪ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﺮد و ﺑﺎﻋﺚ ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎدﻧﺶ ﺷﺪ اﻻﻧﻢ دارﻳﻢ ﻣﻨﺘﻘﻠﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﺳﺘﺎد ﺑﺮاي ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺒﺮ ﻓﻮق اﻟﻌﺎده اي ﺑﻮد ﺳﺮﻫﻨﮓ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﺮدﻳﻦ؟ اﻻن از ﻣﺮﻛﺰ ﺧﺒﺮ ﺗﻴﺮاﻧﺪازي رو ﺷﻨﻴﺪم‪ ،‬ﺷﻤﺎﻫﺎ ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟‬

‫ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪم و ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺘﻢ!‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬اﻟﻮ راﺗﻴﻦ ﭼﻴﺰي ﺷﺪه؟‬

‫ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ وﻟﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﮔﻴﺮ اﻓﺘﺎده!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻤﺘﺮ از ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ اون ﺟﺎم!‬

‫ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﮔﻮﺷﻲ رو ﻗﻄﻊ ﻛﺮد!‬

‫رو ﺑﻪ ﻣﺮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻪ ﻗﺪر ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻴﻦ؟ ﻛﻤﻚ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﻦ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﻛﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻴﻬﻮش ﺑﺸﻪ!‬

‫ﺳﺮم رو از ﭘﻨﺠﺮه راﻧﻨﺪه ﺑﺮدم داﺧﻞ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺮس ﺻﺪاش زدم‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎزم ﺟﻮاب ﻧﺪاد‪ .‬رو ﺑﻪ ﻣﺮد ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻮاب ﻧﻤﻴﺪه!‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻴﻬﻮش ﺷﺪه ﺑﺎﻳﺪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ در رو ﺟﺪا ﻛﻨﻴﻢ وﮔﺮﻧﻪ ﺧﻴﻠﻲ دﻳﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ!‬
‫از ﺣﺮﻓﺶ زاﻧﻮﻫﺎم ﺳﺴﺖ ﺷﺪ و ﺷﻞ و وارﻓﺘﻪ روي زﻣﻴﻦ اﻓﺘﺎدم!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد؟‬
‫ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﺑﺮ ﻣﻲ ﮔﺮدم ﺳﻤﺖ دﻛﺘﺮ و ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ؟‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬وﺿﻌﻴﺘﺶ رو ﺛﺎﺑﺖ ﻛﺮدﻳﻢ وﻟﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻋﻤﻠﺶ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬وﺿﻌﻴﺖ ﭘﺎش ﺧﻴﻠﻲ ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻋﺼﺒﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻣﻜﺎن ﻋﻤﻞ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬وﺿﻌﺶ رو ﻣﻲ دوﻧﻴﺪ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟﻪ دﻗﻴﻖ وﺳﻂ ﻧﺨﺎﻋﺶ ﮔﻴﺮ ﻛﺮده‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮام ﺟﻮﻧﺶ رو ﺑﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﻨﺪازﻳﻦ!‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﺑﺎ وﻳﺪﻳﻮ ﻛﻨﻔﺮاس ﺑﺎ ﻫﻤﻜﺎري ﻳﻚ ﭘﺮوﻓﺴﻮر آﻟﻤﺎﻧﻲ از ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻣﺮﻛﺰي ﺷﻬﺮ ﻛُﻠﻦ آﻟﻤﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺮوﻓﺴﻮر ﺑﺎﺧﻨﺮ اﻳﻦ ﻋﻤﻞ رو اﻧﺠﺎم‬
‫ﺑﺪﻳﻢ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻣﻜﺎن اﻋﺰام ﻓﻮرﻳﺶ ﺑﻪ ﺧﺎرج ﻧﻴﺴﺖ؟‬

‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﻣﺎ ﺣﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻴﻢ ﺑﺮاي ﻳﻪ رگ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﺎده دﺳﺘﺶ رو ﺧﻴﻠﻲ ﺣﺮﻛﺖ ﺑﺪﻳﻢ‪ ،‬اون وﻗﺖ ﺷﻤﺎ ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺗﻜﻮﻧﺶ ﺑﺪﻳﻦ؟ ﮔﻠﻮﻟﻪ از ﺟﺎي ﻗﺒﻠﻲ‬
‫ﺧﻮدش ﺗﻜﻮن ﺧﻮرده و اﻳﻦ ﻣﻲ دوﻧﻴﻦ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻲ؟ اﻻن ﺷﻤﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﮔﻪ ي رﺿﺎﻳﺖ ﻋﻤﻞ رو اﻣﻀﺎ ﻛﻨﻴﺪ!‬
‫ﺗﺎ اوﻣﺪم ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻢ ﻛﺴﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ ﺻﺪام زد‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺖ ﺻﺪا‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ رﻧﮓ و روي ﭘﺮﻳﺪه اوﻣﺪ ﻧﺰدﻳﻜﻢ‪ .‬ﺗﺮس رو ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎش ﻣﻲ دﻳﺪم‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻛﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﺗﺮس رو ﺗﻮي وﺟﻮدش ﺣﺲ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺪ‪ .‬اﻻن ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮﮔﻪ ي رﺿﺎﻳﺖ ﺑﺮاي ﻋﻤﻠﺶ رو اﻣﻀﺎ ﻛﻨﻢ!‬
‫دﻛﺘﺮ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﭘﺪرﺷﻮن ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﻧﮕﺮان ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ‪ ،‬ﭼﻲ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻜﻨﻢ؟‬

‫دﻛﺘﺮ دﺳﺘﻲ روي ﺷﻮﻧﻪ ي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻴﺎﻳﻦ ﺗﺎ وﺿﻌﻴﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﺮاﺗﻮن ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺑﺪم!‬
‫ﺑﺎ دور ﺷﺪن ﺳﺮﻫﻨﮓ و دﻛﺘﺮ اﺻﻼ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪم ﻛﻲ ﭘﺎﻫﺎم ﺳﺴﺖ ﺷﺪ و روي ﻧﻴﻤﻜﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﺰدﻳﻜﻢ ﺑﻮد ﻧﺸﺴﺘﻢ! ﻛﻼﻓﻪ و ﻋﺼﺒﻲ ﺑﻮدم‪ .‬ﺗﻨﺪ ﺗﻨﺪ ﭘﺎم رو ﺗﻜﻮن‬
‫ﻣﻲ دادم و ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻏﺮ ﻏﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم‪ .‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ ﭼﻪ ﻗﺪر ﮔﺬﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺻﺪاي ﻧﺎزي از ﺣﺎل ﺧﻮدم ﺑﻴﺮون اوﻣﺪم‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻳﻲ ﻧﮕﺮان ﺑﻬﻢ زل‬
‫زده ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺑﺎ ﻛﻲ اوﻣﺪي؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺒﺤﺎن اوﻣﺪم‪ .‬ﭼﻲ ﺷﺪ؟ ﺣﺎل ﺳﺮﮔﺮد ﺧﻮﺑﻪ؟‬
‫ﻛﻼﻓﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮب ﻧﻴﺴﺖ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﻋﻤﻞ ﺑﺸﻪ‪ ،‬رﻳﺴﻜﺶ ﺑﺎﻻﺳﺖ!‬

‫ﻛﻨﺎرم ﻧﺸﺴﺖ و دﺳﺘﻢ رو ﻛﻪ ﻋﺼﺒﻲ روي ﭘﺎم ﻣﻲ ﻛﻮﺑﻴﺪم ﺗﻮي دﺳﺖ ﻫﺎي ﺧﻨﻜﺶ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﻣﻦ ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺮي ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺗﻬﺪﻳﺪ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫دﺳﺖ ﻫﺎي ﺳﻔﻴﺪ و ﻛﻮﭼﻴﻜﺶ ﺗﻮي دﺳﺖ ﻫﺎي ﺑﺰرگ ﻣﻦ ﮔﻢ ﻣﻲ ﺷﻪ! ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺧﺴﺘﻪ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺋﻴﺘﻲ دارم ﻛﻢ ﻣﻴﺎرم‪ .‬اﺻﻼ ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ اون اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻟﻌﻨﺘﻲ از ﻛﺠﺎ ﺳﺮ و ﻛﻠﻪ اش ﭘﻴﺪا ﺷﺪ! اول ﻣﺎدرم و ﺧﻮاﻫﺮم و ﭘﺪرم ﺣﺎﻻ ﻫﻢ ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ .‬اﮔﻪ ﺑﻼﻳﻲ‬

‫ﺳﺮ اون ﺑﻴﺎد‪ ...‬ﺣﺘﻲ ﻓﻜﺮش ﻫﻢ داﻏﻮﻧﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻬﺘﺮه ذﻫﻨﺖ رو درﮔﻴﺮ اﻳﻦ اﺣﺘﻤﺎل ﻫﺎ ﻧﻜﻨﻲ‪ .‬ﻣﻦ اﻳﻤﺎن دارم ﻛﻪ ﺳﺮﮔﺮد ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب ﻣﻲ ﺷﻪ!‬

‫دﺳﺘﺶ رو ﻣﺤﻜﻢ ﻓﺸﺎر ﻣﻴﺪم و زل ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ و ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﻛﻪ ﺗﻮ اﻳﻨﺠﺎﻳﻲ!‬
‫ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ ﻗﺮﻣﺰ ﻣﻲ ﺷﻪ‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ دارم ﺟﺰء ﺑﻪ ﺟﺰء ﺻﻮرﺗﺶ رو ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺳﺮﻫﻨﮓ رو ﻣﻲ ﺷﻨﻮم‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺳﺮﻳﻊ از ﺟﺎ ﻣﻲ ﭘﺮم‪ .‬ﺑﺎ ﺗﺮس ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎش ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﺸﻢ ﻫﺎش ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪه‪ .‬ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺗﺎ ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﻳﮕﻪ ﻣﻴﺮه اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاي ﺑﺒﻴﻨﻴﺶ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﻧﺮﻓﺘﻴﻦ داﺧﻞ؟‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻦ ﺻﺒﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ وﻗﺘﻲ از اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ﺳﺎﻟﻢ اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ!‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﻣﻦ ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻤﺶ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺳﺮي ﺗﻜﻮن ﻣﻴﺪه و ﻣﻴﺮه ﺳﻤﺖ دﻛﺘﺮ! ﻣﻨﻢ ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﻣﻴﺮﻳﻢ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ .‬در ﻣﻲ زﻧﻢ و دﺳﺖ ﺗﻮي دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ ﻣﻲ رﻳﻢ داﺧﻞ! روي‬
‫ﻳﻪ ﺗﺨﺖ ﻣﺨﺼﻮص دراز ﻛﺸﻴﺪه‪ .‬ﭘﺎﻫﺎش رو ﺑﺎ آﺗﻞ ﺑﺴﺘﻦ‪ .‬از ﮔﺮدن ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻴﻦ رو ﺗﻮي آﺗﻞ و ﻣﻴﻠﻪ ﻣﺤﻜﻢ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ‪ .‬ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻮي ﺑﺪﻧﺶ ﺗﻜﻮن ﺧﻮرده‬
‫و ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻬﺮه ﻫﺎ ﻓﺸﺎر ﺑﻴﺸﺘﺮي ﺑﻴﺎد‪ .‬ﭼﻴﺰي ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ازش ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻴﺪم! ﺑﻪ ﺗﺨﺘﺶ ﻧﺰدﻳﻚ ﺷﺪم‪ .‬ﻣﻮﻫﺎي ﺧﻮﺷﮕﻠﺶ ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ‬
‫رﻳﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬از ﺷﻴﺸﻪ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﻫﺎ روي ﺻﻮرﺗﺶ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻳﻲ ﺧﺮاش ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﺳﻂ اﺑﺮوﻫﺎش اﺧﻢ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬دﺳﺖ ﻛﺸﻴﺪم روي ﺻﻮرﺗﺶ‪ .‬روي‬

‫اﺧﻢ ﺑﻴﻦ اﺑﺮوش رو ﺑﺎز ﻛﺮدم!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﺑﻴﺪن؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﺘﻤﺎ درد داﺷﺘﻪ ﻳﺎ اﺛﺮ داروﻫﺎي ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻠﻪ وﮔﺮﻧﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﺧﻮاب؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫راﺋﻴﺘﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻪ ﻛﻪ ﻟﺐ ﻫﺎي ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻜﻮن ﺧﻮرد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎ ﻳﻪ ﻋﻤﺮه ﺧﻮاﺑﻴﻢ داداش!‬

‫ﺑﺎ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺧﻮﺑﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ اﺳﺘﺨﻮن ﭘﺎت ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ و دﺳﺖ ﭼﭙﺖ ﻛﻮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﻪ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻳﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺗﻮي ﺑﺪﻧﺖ ﺑﻨﺪري ﺑﺮه‪ ،‬آره ﺧﻮﺑﻢ؟ وﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ ﻛﻮري‪،‬‬

‫ﺧﻨﮕﻲ‪ ،‬ﺑﺪت ﻣﻴﺎد آﺧﻪ اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﭘﻴﭻ و ﻣﻬﺮه رو ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻲ ﺟﻠﺒﻚ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺪا رو ﺷﻜﺮ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻮﺑﻪ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﻠﻴﻚ ﺳﻼم زن داداش‪ ،‬ادب ﺷﻤﺎ رو ﻗﺮﺑﻮن‪ .‬اﻳﻦ ﻛﻪ زرت ﻣﻲ ﮔﻪ ﺧﻮﺑﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑ‪‬ﺪه ﻧﮕﺮاﻧﺘﻢ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آخ راﺳﺖ ﻣﻲ ﮔﻲ‪ ،‬از ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﻣﻦ اﻳﻦ ﻣﺪت ده ﻛﻴﻠﻮ ﻛﻢ ﻛﺮدي ﭘﺴﺮ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﺧﺪاﻳﻲ ﻫﻢ ﺳﻬﻢ ﺷﻴﺮم رو ﺧﻮردي‪ ،‬ﻫﻢ ﮔﻮﺷﺖ ﻫﺎي ﺗﻨﻢ رو آب ﻛﺮدي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ دﻳﮕﻪ دارم ﻣﻴﺮم ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺷﻴﺮﻫﺎ و ﮔﻮﺷﺖ ﻫﺎ ﺟﻮاب ﭘﺲ ﺑﺪم!‬
‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﺠﺎ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺒﻠﺶ اون ﻣﻬﺘﺎﺑﻲ رو روﺷﻦ ﻛﻦ ﺗﺎ ﺑﮕﻢ!‬
‫ﺗﻌﺠﺒﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻣﻲ ﺷﻪ اﺗﺎق روﺷﻨﻪ وﻟﻲ ﻣﻴﺮم ﻻﻣﭗ رو روﺷﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ اﻳﻨﻢ ﭼﺮاغ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن ﻧﻮر ﻻﻣﭗ دﻗﻴﻘﺎ اﻓﺘﺎده روي ﺻﻮرﺗﻢ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬آره!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫زن داداش ﺗﻮي ﻛﻴﻔﺖ ﺷﻮﻧﻪ داري؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻮﻧﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آره‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮام راﺗﻴﻦ ﻳﻪ ﻛﻢ ﻣﻮﻫﺎم رو ﻣﺮﺗﺐ ﻛﻨﻪ!‬
‫ﺟﺪي و ﺑﺪون ﻣﺴﺨﺮه ﺑﺎزي ﺷﻮﻧﻪ اي از راﺋﻴﺘﻲ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻣﻮﻫﺎش رو ﻣﺮﺗﺐ ﻛﺮدم!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي آروﻣﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻪ ﻟﻴﻮان آب ﺑﺬار ﺑﺎﻻي ﺳﺮم!‬

‫ﻣﻨﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺎﻻ دو ﺗﺎ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﺑﺬار ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺘﻢ ﻳﻜﻲ اﻳﻦ ور ﻳﻜﻲ اون ور!‬
‫ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻫﺎ رو ﻫﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺣﺎﻻ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﻲ آﻣﺎده اﺳﺖ ﺑﺬار ﺗﻤﺎم ﺣﺮف ﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﺪت ﺗﻮي ﮔﻠﻮم ﻣﻮﻧﺪه ﺑﮕﻢ! اول‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﻲ ﭘﺎي ﺑﺮﮔﻪ ي رﺿﺎﻳﺖ ﻋﻤﻞ رو اﻣﻀﺎ‬
‫ﻛﺮده ﻫﺮ اﺗﻔﺎﻗﻲ ﻛﻪ ﺗﻮي اون اﺗﺎق ﻋﻤﻞ اﻓﺘﺎد ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻮدش رو ﻣﻘﺼﺮ ﺑﺪوﻧﻪ‪ .‬ﺑﺴﻪ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﻫﻤﺶ ﺑﺎ ﺧﺎﻃﺮات و ﻋﺬاب وﺟﺪان ﻫﺎي اﻟﻜﻲ‪ ،‬اﮔﻪ ﻣﻦ‬
‫ﺑﻮدم‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﻮدي‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎن و آﺑﺠﻲ زﻧﺪه ﺑﻮد‪ ،‬ﮔﺬﺷﺖ! دوم‪ ،‬ﻗﺼﺪ ﻣﺮدن ﻧﺪارم ﻛﻪ دارم اﻳﻦ ﺣﺮف ﻫﺎ رو ﻣﻲ زﻧﻢ ﻫﺎ ﻧﻪ ﺧﻴﺮ از اﻳﻦ ﺧﺒﺮﻫﺎ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﺎ ﻧﻲ‬
‫ﻧﻲِ ﺷﺸﻢِ ﻧﺪﻳﺪه ي ﺷﻤﺎ رو ﻧﺒﻴﻨﻢ از دﻧﻴﺎ ﻧﻤﻴﺮم! ﺳﻮم‪ ،‬دوﺳﺖ دارم وﻗﺘﻲ زﻣﺎن دادﮔﺎه‪ ‬اون ﻟﻌﻨﺘﻲ رﺳﻴﺪ روي دو ﺗﺎ ﭘﺎﻫﺎم ﺑﺮم ﺳﻤﺘﺶ و اﻧﺪازه ي ﺗﻤﺎم‬
‫اﻳﻦ ﺳﺎل ﻫﺎ و زﺟﺮﻫﺎ ﺗﻒ ﻛﻨﻢ ﺗﻮي ﺻﻮرﺗﺶ وﻟﻲ ﻗﺒﻠﺶ ﻣﺎﻳﻌﺎت ﺧﻴﻠﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮرم ﭼﻮن دﻫﻨﻢ ﺧﺸﻚ ﺑﺎﺷﻪ ﻛﻪ ﺗﻒ ﻧﺪارم! ﭼﻬﺎرم‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻘﻄﻪ ﭼﻴﻦ‬
‫ﭼﻮن ﺧﻴﻠﻲ ﻧﺎﻣﻮﺳﻲ ﺑﻮد ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻴﺴﺖ ﺣﺎﻻ اون زﻧﮓ رو ﺑﺰن ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮام ﺑﺮم ﺗﺎﺗﻲ ﺗﺎﺗﻲ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﺣﺮف ﻫﺎش ﻛﻪ ﺗﻤﻮم ﻣﻲ ﺷﻪ ﺑﺎ اﺧﻢ وﺣﺸﺘﻨﺎﻛﻲ زل ﻣﻲ زﻧﻢ ﺑﻬﺶ و ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﺧﻮاي ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺑﻤﻴﺮي اﻳﻦ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎ رو ﺑﺲ ﻛﻦ!‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻪ ﻛﻪ ﺻﺪاي در اﺗﺎق ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺟﻮوﻧﻲ وارد ﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻦ و راﺋﻴﺘﻲ ﺳﻼم ﮔﺮﻣﻲ ﻛﺮد و رو ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺳﺮﮔﺮد! ﺣﺎﻟﺘﻮن ﺧﻮﺑﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاد‪ .‬ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ ﺳﻤﺘﺶ دﻫﻨﺶ ﺑﺎز ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد و ﭼﺸﻤﺎش ﮔﺮد ﺷﺪه ﺑﻮد!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮﺑﻲ؟ ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬

‫دﻫﻨﺶ رو ﺟﻤﻊ ﻛﺮد و ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز رو ﺑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻛﺸﺪاري ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﻼم ﺧﺎﻧﻮم ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻣﮕﻪ ﻣﻲ ﺷﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎر زﺣﻤﺖ ﻛﺶ و ﻣﻬﺮﺑﻮن ﺑﺎﺷﻴﻦ و ﻣﺎ ﺑﻴﻤﺎرﻫﺎ ﺧﻮب ﻧﺒﺎﺷﻴﻢ؟‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﻮﻧﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اوﻣﺪم ﻓﺸﺎرﺗﻮن رو ﭼﻚ ﻛﻨﻢ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺆدﺑﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺟﺎن ﻣﻲ ﺷﻪ ﻟﻄﻔﺎ آﺳﺘﻴﻦ ﻟﺒﺎﺳﻢ رو ﺑﺪي ﺑﺎﻻ ﺧﺎﻧﻮم اذﻳﺖ ﻣﻲ ﺷﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﺸــــﻢ!‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻪ اذﻳﺘﻲ‪ ،‬وﻇﻴﻔﻪ ي ﻣﻨﻪ‪.‬‬
‫و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻧﺎزي ﻫﻢ زد‪.‬‬

‫ﻓﺸﺎرش و دﺳﺘﮕﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻛﻨﺎر ﺗﺨﺘﺶ ﺑﻮد رو ﭼﻚ ﻛﺮد و ﭼﻨﺪ ﺧﻂ ﻫﻢ ﺗﻮي ﭘﺮوﻧﺪه اش ﻧﻮﺷﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ اﻻن ﻣﻲ ﺑﺮﻳﻨﺶ اﺗﺎق ﻋﻤﻞ؟‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ -:‬ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺟﺰء ﻛﺎدر اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ﻫﺴﺘﻴﺪ؟‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺨﺼﻮﺻﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﭼﻴﻪ ﺑﺎﻧﻮ ﺑﻬﻢ ﺑﮕﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻳﺎ اﺻﻼ ﻫﺎﻣﻴﻦ‪ .‬ﻓﻌﻼ ﻛﻪ ﺑﺎزداﺷﺖ اﻳﻦ ﺗﺨﺖ ﻫﺴﺘﻴﻢ و ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﻣﺎﻓﻮق ﻣﺎ!‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻟﺒﺨﻨﺪي زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻤﭽﻴﻦ ﺟﺴﺎرﺗﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻢ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻬﺮﺑﻮن دﻳﮕﻪ اي زد و ﺧﻮاﺳﺖ از اﺗﺎق ﺑﺮه ﺑﻴﺮون ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ اﺳﻢ ﺷﻤﺎ ﭼﻴﻜﺎ ﻃﻠﻮﻋﻴﻪ؟ آﺧﻪ روي ﭘﻼك اﺳﻤﺘﻮن روي روﭘﻮش ﺑﺪ ﺧﻮرده!!!‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻣﻴﭽﻜﺎ ﻃﻠﻮﻋﻲ!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ اﺑﺮوﻳﻲ ﺑﺎﻻ اﻧﺪاﺧﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي دﺧﺘﺮ اﻟﺒﺘﻪ ﭘﻴﺮزن ﻫﻢ ﻣﻌﻨﻲ ﻣﻴﺪه ﻧﻪ؟‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻠﻪ ﻳﻪ اﺳﻢ روﺳﻲ و ﺑﺎ ﻣﻌﻨﻴﻪ‪ .‬ﺑﺎ اﺟﺎزه ﻣﻦ ﺑﺮم ﺑﻪ ﻫﻤﻜﺎرﻫﺎم ﺑﮕﻢ ﺑﻴﺎن ﺑﺮاي ﻋﻤﻞ آﻣﺎده ﺗﻮن ﻛﻨﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ اﺟﺎزه ﻣﺎ ﻫﻢ دﺳﺖ ﺷﻤﺎﺳﺖ!‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر ﻛﻪ رﻓﺖ ﺑﻴﺮون ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ زل زدﻳﻢ ﺑﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﺧﻲ دﺧﺘﺮ ﻧﺎز ﻣﻦ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺑﻠﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﺑﺪﺟﻨﺴﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻦ از ﺑﻠﻪ ﻫﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺣﺘﻤﺎ اﻻن اﺳﻢ ﺑﭽﻪ ﻫﺎش رو اﻧﺘﺨﺎب ﻛﺮده!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﺑﭽﻪ دار ﺑﺸﻴﻢ!‬

‫ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﻛﻤﻲ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺳﺮش ﮔﺬاﺷﺘﻴﻢ ﻛﻪ از اون ﺣﺎل و ﻫﻮاي وﺻﻴﺖ ﻛﺮدن دراوﻣﺪ!‬
‫ﭘﺸﺖ در اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ﻓﻘﻂ راه ﻣﻲ رﻓﺘﻢ و ﻋﺼﺒﻲ ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﻧﻴﻤﻜﺖ ﺗﺎ دﻳﻮار رو ﻣﺘﺮ ﻣﻲ ﻛﺮدم! راﺋﻴﺘﻲ ﻛﺘﺎب دﻋﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺸﻐﻮل راز و ﻧﻴﺎز ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﭼﻴﺰ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺑﺮاي اﻳﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد‪ .‬زﻣﺎن‪ ،‬ﺧﺐ ﻛﺎدر ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ‪ ،‬ﭘﺮوﻓﺴﻮري ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻤﻚ ﻛﻨﻪ‪ ،‬راز و ﻧﻴﺎز راﺋﻴﺘﻲ و از ﻫﻤﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﻧﺬر ﻣﻦ‬
‫ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮب ﺷﺪ ﭘﺎي ﭘﻴﺎده ﺑﺮم ﻣﺸﻬﺪ زﻳﺎرت آﻗﺎ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﻣﻮﺳﻲ اﻟﺮﺿﺎ )ع(‪ .‬ﻳﻚ ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬دو ﺳﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻋﺖ ﮔﺬﺷﺖ وﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﺧﺒﺮي‬
‫ﻧﺸﺪ‪ .‬از ﺷﺪت اﺿﻄﺮاب داﺷﺘﻢ ﺑﺎﻻ ﻣﻲ آوردم از ﺳﺎﻋﺖ دو ﺑﺮده ﺑﻮدﻧﺶ اﺗﺎق ﻋﻤﻞ‪ ،‬اﻻن ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺰدﻳﻚ ﻫﺸﺖ ﺷﺐ ﺑﻮد! ﺿﻌﻒ داﺷﺘﻢ‪ .‬ﻛﻼﻓﻪ ﺑﻮدم‪،‬‬
‫ﻫﻤﻪ ي ﺣﺲ ﻫﺎي دﻧﻴﺎ ﺗﻮي وﺟﻮدم ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮد! اﮔﻪ ﺗﺎ ﭘﻨﺞ دﻗﻴﻘﻪ دﻳﮕﻪ ﻧﻴﺎرﻧﺶ ﺑﻴﺮون ﺧﻮدم ﻣﻴﺮم داﺧﻞ‪ .‬ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺷﻤﺎرش ﻛﺮدم!‬
‫ﻳﻚ دﻗﻴﻘﻪ‪ ...‬دو دﻗﻴﻘﻪ‪ ...‬ﺳﻪ دﻗﻴﻘﻪ‪ ...‬ﭼﻬﺎر دﻗﻴﻘﻪ‪ ...‬ﭘﻨﺞ دﻗﻴﻘﻪ! وﻗﺖ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ! ﺗﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﺮم در رو ﺑﺎز ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺎري از اﺗﺎق اوﻣﺪ ﺑﻴﺮون! ﺳﺮﻳﻊ‬

‫دوﻳﺪم ﺳﻤﺘﺶ‪.‬‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪ؟‬

‫ﺣﺮﻓﻲ ﻧﺰد و دوﻳﺪ رﻓﺖ اﻧﺘﻬﺎي راﻫﺮو! راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ دﻳﺪن ﺣﺎﻟﺖ دوﻳﺪن ﭘﺮﺳﺘﺎر و ﻗﻴﺎﻓﻪ ي ﺑﻬﺖ زده ي ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﭼﻲ ﺷﺪه؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ!‬
‫در اﺗﺎق رو ﻫﻞ دادم و رﻓﺘﻢ داﺧﻞ‪ .‬ﭼﻴﺰ ﺧﺎﺻﻲ ﻧﺒﻮد ﻳﻪ راﻫﺮو ﺑﺎ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺷﻴﺮ آب! ﺻﺪاي دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎ و ﻫﻤﻬﻤﻪ ي ﭘﺮﺳﺘﺎر و دﻛﺘﺮﻫﺎ ﻣﻲ اوﻣﺪ‪ .‬ﺣﺘﻲ ﻣﻲ‬

‫ﺗﻮﻧﻢ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرم ﺻﺪاي ﺿﺮﺑﺎن ﻗﻠﺐ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻣﻲ ﺷﻨﻴﺪم! ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺟﻠﻮﺗﺮ ﺑﺮم‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺎري ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ از اﺗﺎق اوﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﺎ‬
‫دﻳﺪن ﻣﻦ اول ﺟﺎ ﺧﻮرد ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻋﺼﺒﻲ ﺷﺪ و رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﺮﻳﺎد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺮون آﻗﺎ! ﻛﻲ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اﺟﺎزه داد ﺑﻴﺎﻳﻦ داﺧﻞ‪ ،‬ﺑﺮﻳﺪ ﺑﻴﺮون!‬

‫ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻮرد ﺑﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﻫﺎي ﺧﻮﻧﻲ ﻛﻪ دﺳﺘﺶ ﺑﻮد ﺑﺎ ﺑﻬﺖ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻳﻨﺎ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ داد زد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴــــــــــﺮون!‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﮕﻢ ﻣﻦ ﺻﺪام از ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪﺗﺮه ﻛﻪ ﺻﺪاي ﺑﻮق دﺳﺘﮕﺎﻫﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬از ﺑﺲ ﺗﻮي ﺳﺮﻳﺎل ﻫﺎي اﻳﺮاﻧﻲ اﻳﻦ ﺻﺪا رو ﺷﻨﻴﺪم دﻳﮕﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﺴﺘﻪ ﻫﻢ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻢ ﻛﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺿﺮﺑﺎن ﻧﺪاره!‬
‫ﻫﻤﻪ ي وﺟﻮدم ﻳﺦ زد‪ ،‬ﻗﻠﺒﺶ ﺿﺮﺑﺎن ﻧﺪاره؟‬

‫ﭘﺮﺳﺘﺎر دوﻳﺪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق و ﻣﻨﻢ اﺣﺴﺎس ﻛﺮدم دﺳﺘﻢ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ ﺑﻪ ﻃﺮف ﻋﻘﺐ و دري ﻛﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ و ﺗﺎﺑﻠﻮي ورود ﻣﻤﻨﻮع!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﻫﻔﺪﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬آﺧﻲ ﺗﺴﻠﻴﺖ ﻣﻨﻮ ﭘﺬﻳﺮا ﺑﺎش راﺗﻴﻦ! ﺳﺨﺘﻪ ﻧﻪ؟ ﻫﻢ ﺑﻨﺪت از دوره ﺟﻨﻴﻨﻲ ﺗﺎ اﻻن زﻳﺮ ﺧﺮوارﻫﺎ ﺧﺎك ﺧﻮاﺑﻴﺪه‪ .‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﭼﻪ ﺟﻮر ﻃﺎﻗﺖ‬
‫آوردي؟ اﺻﻼ ﭼﺮا اوﻣﺪي ﺳﺮﻛﺎر‪ ،‬آﻫﺎن ﻫﻤﻮن اﻧﺠﺎم وﻇﻴﻔﻪ و اﻳﻨﺎ ﻧﻪ؟‬
‫و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ و اﺑﺮو ﺑﻪ ﻟﺒﺎس ﻣﺸﻜﻲ و ﺗﻪ رﻳﺸﻢ اﺷﺎره ﻛﺮد‪ .‬ﺧﺸﻚ و ﺑﻲ روح زل زدم ﺑﻬﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﺗﻮ اﻧﻔﺮادي ﺟﺎ ﺧﻮش ﻛﺮده ﺑﻮدي ﻛﻪ اﻳﻦ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ ﻣﻦ ﺑﺪي؟‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬دارم ﺑﺎﻫﺎت ﻫﻤﺪردي ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺳﺮﮔﺮد‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮدم زﺟﺮ ﻛﺸﻴﺪه ام‪ .‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﻪ ﺗﺎ ﺧﻮن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻳﻚ ﺧﻮن‪ ،‬ﺗﺎزه ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﺪه!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻮاي زﻧﺪان ﺑﺎﻋﺚ ﻣﻲ ﺷﻪ آدم ﺧﻔﻘﺎن ﺑﮕﻴﺮه وﻟﻲ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ اﻳﻦ ﻛﻪ آﻧﻔﻮﻻﻧﺰا ﮔﺮﻓﺘﻲ‪ ،‬ﺗﺐ داري و ﻫﺬﻳﻮن ﻣﻲ ﮔﻲ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺑﺎﺑﺎ روﺣﻴﻪ ات ﻫﻢ ﺧﻮﺑﻪ! ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﻴﻠﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮري ﺗﺎ از ﺷﻮك درﺑﻴﺎي!‬
‫ﺑﻲ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﮔﻪ ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎت ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺑﻬﺘﺮه ﺑﻪ ﺳﻮال ﻣﻦ ﺟﻮاب ﺑﺪي‪ .‬دو ﻛﻴﻠﻮ ﻫﺮوﺋﻴﻨﻲ ﻛﻪ ازت ﻛﺸﻒ ﻛﺮدﻳﻢ از ﻛﻲ‪ ،‬ﻛﺠﺎ و ﭼﻪ ﻃﻮر ﺧﺮﻳﺪي؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٨‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي زل زد ﺑﻪ ﻣﻦ و ﭼﻴﺰي ﻧﮕﻔﺖ! ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ اي ﻛﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬اﻻن ﻣﺜﻼ ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺮاي ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪاري؟‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﺣﺮف ﻫﺎت رو ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻤﻲ ﺷﻢ‪ .‬ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﻨﻮ ﺗﻮي اﻧﻔﺮادي ﻣﺜﻞ ﺧﻼﻓﻜﺎرﻫﺎي ﺳﺎﺑﻘﻪ دار اﻧﺪاﺧﺘﻴﻦ ﺑﺪون اﻣﻜﺎن ﺗﻤﺎس ﺑﺎ وﻛﻴﻠﻢ ﺑﻌﺪ اﻧﺘﻈﺎر‬
‫داري ﺑﻪ ﺑﻤﺐ ﮔﺬاري ﻳﺎزده ﺳﭙﺘﺎﻣﺒﺮ ﻫﻢ اﻋﺘﺮاف ﻛﻨﻢ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻪ ﻫﻪ ﺑﺎ ﻣﺰه‪ .‬ﺷﻤﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﻛﺎري ﺗﻮي ﻣﻤﻠﻜﺖ رو ﺑﮕﻮ ﺧﺎرج از ﻛﺸﻮر ﭘﻮﺳﺘﺖ ﻛﻨﺪه اﺳﺖ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ ﺑﺮات ﻧﮕﺮان ﺗﺮ ﺷﺪم‪ ،‬آﺧﻪ ﭼﻪ ﻗﺪر اﺣﺴﺎس ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ! ﺗﻮي روز روﺷﻦ داري ﺑﻪ ﻳﻪ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﺗﻬﻤﺖ ﻣﻲ زﻧﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻤﺮدﻳﻢ و ﻣﻌﻨﻲ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ رو ﻫﻢ ﻓﻬﻤﻴﺪﻳﻢ!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻗﺒﻮل‪ ،‬اﻳﻦ اﺗﻔﺎق ﻛﺎر ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻧﻴﺴﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺷﻬﺮوﻧﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻲ ﻧﻴﺴﺘﻲ و ﻳﻪ ﺟﺎﻧﻲ ﺧﻄﺮﻧﺎﻛﻲ؟‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ اﻳﻦ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﺮادرت ﺟﻠﻮي ﭼﺸﻤﺎت ﭘﺮ ﭘﺮ ﺷﺪه و داري اداي آدم ﻫﺎي ﺧﻮﻧﺴﺮد رو درﻣﻴﺎري!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﻗﻲ ﻫﺮوﺋﻴﻦ ﻫﺎ رو ﻛﺠﺎ ﻗﺎﻳﻢ ﻛﺮدي؟ ﻫﺪف و ﻣﺤﻞ ﻣﺒﺎدﻟﻪ ي ﺑﻌﺪي ﺑﺮاي اون دو ﻛﻴﻠﻮ ﻛﺠﺎ ﺑﻮد؟‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬اﻻن اﻳﻨﺎ رو داري از ﻣﻦ ﺳﻮال ﻣﻲ ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ از ارواح ﺧﺒﻴﺚ ﺗﻮي اﺗﺎق ﺳﻮال ﻛﺮدم!‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬آﺧﻪ ﺳﻮاﻻت ﺟﻮاﺑﻲ ﻧﺪاره ﻳﻌﻨﻲ از ﻃﺮف ﻣﻦ ﺑﻲ ﺟﻮاﺑﻪ ﭼﻮن ﻧﻪ ﺗﻮي ﻋﻤﺮم ﻫﺮوﺋﻴﻨﻲ دﻳﺪم ﻧﻪ ﻣﻲ دوﻧﻢ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬وﻗﺘﻲ ﺑﻪ راﺣﺘﻲ ﻳﻪ ﻟﻴﻮان آب ﺧﻮردن اﻧﺪاﺧﺘﻤﺖ ﻫﻠﻔﺪوﻧﻲ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ ﻣﻮاد ﭼﻴﻪ!‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣١٩‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﭘﻠﻴﺰ رﻳﭙﻴﺖ؟ ﻣﻦ زﺑﻮن ﺷﻤﺎ ﻧﻔﻬﻤﻴﺪ!‬

‫داﺷﺖ ﻛﻢ ﻛﻢ اﻋﺼﺎﺑﻢ رو ﺧﻂ ﺧﻄﻲ ﻣﻲ ﻛﺮد‪ .‬اوﻣﺪم ﺑﻜﻮﺑﻢ ﺗﻮي دﻫﻨﺶ ﻛﻪ ﭼﺮاغ زﻳﺮ ﻣﻴﺰ روﺷﻦ ﺷﺪ و اﺣﻀﺎر ﺷﺪم ﺑﻴﺮون‪ .‬از اﺗﺎق ﺑﻴﺮون رﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﺎ راﺋﻴﺘﻲ ﺟﻠﻮي ﻣﺎﻧﻴﺘﻮر دورﺑﻴﻦ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺎﻟﺖ ﻫﺎي اون ﻟﻌﻨﺘﻲ رو ﺑﺮرﺳﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدﻧﺪ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬داره ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻣﻲ ﮔﻪ‪ .‬دورﺑﻴﻦ رو ﺧﺎﻣﻮﺷﺶ ﻛﻨﻢ ﺑﻪ روش ﺧﻮدم اداﻣﻪ ﺑﺪم؟‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ ﻣﻤﻜﻨﻪ وﻛﻴﻠﺶ ﻫﻤﻴﻦ اﻣﺮوز دوﺑﺎره ﺑﺮاي درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﻴﺎد‪ .‬ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ دﺳﺘﺸﻮن ﺑﺪﻳﻢ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺧﺴﺘﻪ اﻳﺪ ﺳﺮﮔﺮد ﺣﺎﻟﺘﻮن ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﻬﺘﺮه ﻣﻦ اداﻣﻪ ﺑﺪم!‬
‫ﺑﺎ اﺧﻢ رو ﺑﻬﺶ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻻزم ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺮوان! در ﺿﻤﻦ ﺣﺎل ﻣﻦ ﻫﻢ ﺧﻮﺑﻪ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ اداﻣﻪ ﻣﻴﺪم!‬

‫ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻋﺘﺮاض ﻣﻦ رﻓﺖ داﺧﻞ‪ .‬ﺑﺎزم ﻫﻤﻮن ﭼﺮت و ﭘﺮت ﻫﺎ رو ﺗﺤﻮﻳﻞ داد و ﺣﺮف از ﻋﻘﺐ ﻧﺸﻴﻨﻲ و ﺣﺎل ﺑﺪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻓﺎﻳﺪه ﻧﺪاره ﺗﺎ اﻻﻧﻢ ﺑﻪ زور ﻧﮕﻬﺶ داﺷﺘﻴﻢ‪ .‬اﻣﺮوز اﮔﻪ ﻣﺪرك ﻣﺤﻜﻤﻪ ﭘﺴﻨﺪي ﺑﺮاي ﻗﺎﺿﻲ ﻧﻔﺮﺳﺘﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ آزادش ﻛﻨﻴﻢ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﻧﻜﺸﻴﺪم ﻛﻪ آزاد ﺑﺸﻪ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﺲ ﭼﻲ ﻛﺎر ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮد ﺣﺮﻓﻲ ﻛﻪ ﻧﻤﻲ زﻧﻪ‪ .‬ژاﻟﻪ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻴﺴﺖ از ﺗﺮس اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻛﺠﺎ ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪه‪ .‬اﻃﻼﻋﺎت ﺑﻪ درد ﺑﺨﻮري ﻧﺪارﻳﻢ‪ .‬ﻗﺮار ﺑﻮد‬
‫ﺑﺮاﻣﻮن ﻓﻴﻠﻢ و ﺻﺪاي ﺿﺒﻂ ﺷﺪه ﺑﻴﺎره ﻛﻪ ﺧﻮدش ﮔﻢ و ﮔﻮر ﺷﺪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﻣﻲ ﮔﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺳﺮ ﺑﻪ ﻧﻴﺴﺘﺶ ﻛﺮده؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺣﺘﻤﺎﻟﺶ ﻫﺴﺖ!‬
‫ﻋﺼﺒﻲ داد زدم‪:‬‬

‫‪ -‬اَه ﻟﻌﻨﺘﻲ‪ ،‬ﭼﺮا اﻳﻦ ﻗﺪر اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه ﻗﺎﻃﻲ ﺷﺪه ﺑﻪ ﺧﺪا دﻳﮕﻪ دارم ﻛﻢ ﻣﻴﺎرم!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٠‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﻧﮕﺮاﻧﻲ؟‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﺎﺷﻢ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺮات ﻣﻬﻤﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ! ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﻲ و اﻋﺼﺎب ﺧﺮدي ﻣﻲ ﮔﻲ ﺑﺮام ﻣﻬﻤﻪ؟‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺎ اﻻن اﺻﻼ ﺗﻮي اﻳﻦ ﭘﺮوﻧﺪه اﺣﺴﺎس راﺣﺘﻲ ﻧﻜﺮدي؟‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺣﺴﺎس ﭼﻲ؟ راﺣﺘﻲ رو ﺑﺎ ﻛﺪوم "ه" ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻦ؟‬
‫ﺑﺎ ﻟﺐ ﻫﺎي آوﻳﺰون ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻦ ﻣﻴﺮم اﺗﺎﻗﻢ‪ ،‬ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﺻﺪام ﻛﻨﻴﺪ ﺳﺮﮔﺮد!‬

‫اﺣﺘﺮام ﻧﻈﺎﻣﻲ ﮔﺬاﺷﺖ و رﻓﺖ!‬

‫اَه ﮔﻨﺪش ﺑﺰﻧﻦ ﻳﻌﻨﻲ اﻻن ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪ؟ وﺳﻂ اﻳﻦ درﮔﻴﺮي ﻛﻪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﻢ اﺑﺮاز اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻛﻨﻢ ﻛﻪ‪ ...‬اَه ﮔﻨﺪش ﺑﺰﻧﻦ!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ دﻗﻴﻘﻪ ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺑﺎ وﻛﻴﻞ اﺷﺘﻮﻛﺎن از ﺗﻪ راﻫﺮو ﭘﻴﺪاﺷﻮن ﺷﺪ اﺧﻤﺎم ﺣﺴﺎﺑﻲ ﺗﻮي ﻫﻢ رﻓﺖ! ﺑﻪ ﻣﻦ ﻛﻪ رﺳﻴﺪن اﺣﺘﺮام ﺑﻲ ﺣﺎﻟﻲ‬

‫ﺑﺮاي ﺳﺮﻫﻨﮓ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و ﻋﺼﺒﻲ زل زدم ﺑﻪ وﻛﻴﻞ اون ﻣﺮدك!‬

‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻛﻲ از اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي داره ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻪ؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﻫﻨﮓ دوم اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ!‬
‫ﺳﺮﻫﻨﮓ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻳﻦ ﻟﺤﻈﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺒﻮدن ﻣﺪارك آزاده!‬

‫وﻛﻴﻠﺶ ﺑﺎ ﭘﻮزﺧﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه اي ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺳﺮﮔﺮد ﺗﻼش ﺧﻮﺑﻲ ﺑﻮد!‬
‫ﺟﻮاﺑﺶ رو ﻧﺪادم و در اﺗﺎق ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ رو ﺑﺎز ﻛﺮدم و رﻓﺘﻢ داﺧﻞ در اﺗﺎق رو ﺑﺴﺘﻢ‪ .‬ﺳﺮﻫﻨﮓ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﻛﺮد‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺮص رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ‬

‫دورﺑﻴﻦ اﺗﺎق و از ﭘﺮﻳﺰ ﻛﺸﻴﺪﻣﺶ و رﻓﺘﻢ ﺳﻤﺖ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻛﻪ داﺷﺖ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﭘﻴﺮوزﻣﻨﺪاﻧﻪ اي ﻧﮕﺎم ﻣﻲ ﻛﺮد! ﺧﻢ ﺷﺪم روي ﺻﻮرﺗﺶ و زل زدم ﺗﻮي‬
‫ﭼﺸﻤﺎي ﭘﺮ از ﻏﺮور ﭘﻮﺷﺎﻟﻴﺶ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي و ﻣﺤﻜﻤﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢١‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫‪ -‬ﺑﺒﻴﻦ وﻛﻴﻠﺖ اﻻن ﺑﻴﺮون اﺗﺎق واﻳﺴﺎده ﺗﺎ ﺗﻮ رو ﺑﺒﺮه ﺑﻪ ﻫﻤﻮن دﻧﻴﺎي ﻛﺜﻴﻔﻲ ﻛﻪ ﺗﻮش ﺑﻮدي و ﻣﺜﻞ ﻳﻪ زاﻟﻮ ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﻲ ﻣﻲ ﻛﺮدي‪ .‬ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ روي‬

‫اون ﻣﻮاد ﻟﻌﻨﺘﻲ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺗﻮ ﺑﻮده ﻳﺎ ﻧﻪ! ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﺧﻮاﻫﺮ و ﻣﺎدر ﻣﻦ ﺗﻮي ﺧﻮن ﺧﻮدﺷﻮن ﻏﻠﺖ زدﻧﺪ و ﺑﺮادرم ﺗﻮي ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺳﺎﻧﺪوﻳﭻ ﺷﺪ! ﻣﻬﻢ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺗﻤﻮم ﺣﺴﺮت ﮔﻔﺘﻦ ﭘﺪر ﺑﻪ دل ﻳﻪ ﭘﺪر ﻣﻮﻧﺪ! اﻳﻨﺎ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻬﻢ ﺑﺮاي ﻣﻦ اﻳﻨﻪ ﻛﻪ ﻧﺬارم ﺗﻮي ﻣﻤﻠﻜﺖ ﻣﻦ‪ ،‬اﻳﻦ آب و ﺧﺎك اﻫﻮراﻳﻲ‬

‫ﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻨﺪ ﻛﺎري ﻛﻨﻲ و ﺗﺨﻢ ﻛﺜﺎﻓﺖ ﺑﻜﺎري‪ .‬ﭘﺲ ﺑﺪون از اﻳﻦ در ﺑﺎ ﻫﺮ ﻛﻠﻚ و زوري ﻛﻪ رﻓﺘﻲ ﺑﻴﺮون ﺗﺎ آﺧﺮ اﻣﺸﺐ دوﺑﺎره ﺟﺎت ﺗﻮي اﻧﻔﺮادي‬
‫اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﺷﺪه آدم ﺑﻜﺸﻢ ﺑﻨﺪازم ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ ات اﻳﻦ ﻛﺎر رو ﻣﻲ ﻛﻨﻢ ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺮدي ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻟﻴﺎﻗﺖ داري‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮔﻤﺸﻮ ﺑﻴﺮون!‬
‫ﺗﻮي ﭼﺸﻤﺎش ﺧﺎﻟﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻲ ﺟﻮﻧﻲ زد و از ﺟﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﻣﺰﺧﺮﻓﻲ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮات ﻛﺎرت ﭘﺴﺘﺎل ﻣﻲ ﻓﺮﺳﺘﻢ ﺳﺮﮔﺮد!‬

‫ﺻﺤﻨﻪ ﺟﺮم ﻫﺠﺪﻫﻢ‪...‬‬

‫‪ -‬ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﭘﺮوازش ﻣﻮﻧﺪه واﻳﺴﺎدي ﭼﻲ رو ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻛﻨﻲ ﻫﺎ؟‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﺑﻪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻛﻪ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺴﺨﺮه داره وﺳﺎﻳﻠﺶ رو روي ﻧﻮار ﻧﻘﺎﻟﻪ ﻣﻲ ذاره ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﻨﻢ راﺋﻴﺘﻲ ﺑﺎ ﻋﺼﺒﺎﻧﻴﺖ دﺳﺘﻢ رو ﻣﻲ ﻛﺸﻪ و ﻣﻲ ﮔﻪ‪:‬‬
‫‪ -‬راﺗﻴﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺑﻲ اﺣﺴﺎﺳﻲ ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻤﻮم ﺷﺪ از دﺳﺘﻢ در رﻓﺖ!‬

‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻴﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻬﻢ؟ از ﺧﻮراك ﺷﺒﻢ واﺟﺐ ﺗﺮ ﺑﻮد از ﻫﻮاﻳﻲ ﻛﻪ ﻧﻔﺲ ﻣﻲ ﻛﺸﻢ واﺟﺐ ﺗﺮ ﺑﻮد زﻧﺪﮔﻴﻢ رو ﺑﻪ دﻧﺪون ﻧﻜﺸﻴﺪم ﺗﺎ اﻻن ﻳﻪ آﺷﻐﺎﻟﻲ ﻣﺜﻞ اون ﺑﻴﺎد و‬
‫ﮔﻨﺪ ﺑﺰﻧﻪ ﺑﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﺎورﻫﺎ و آرزوﻫﺎم!‬
‫ﻛﻢ ﻛﻢ داﺷﺘﻢ داد ﻣﻲ زدم‪ .‬راﺋﻴﺘﻲ دﺳﺘﺶ رو ﮔﺬاﺷﺖ روي دﻫﻨﻢ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻴﺲ‪ ،‬ﺳﺎﻛﺖ! ﻫﻤﻪ دارﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫﻤﻮن ﻣﻲ ﻛﻨﻦ!‬

‫ﺑﺎ ﺣﺮص دﺳﺘﺶ رو ﭘﺲ زدم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ درك‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻬﻨﻢ!‬

‫ﺗﺎ اوﻣﺪ ﭼﻴﺰي ﺑﮕﻪ دﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻋﻘﺐ ﻛﺸﻴﺪه ﺷﺪ‪ .‬دو ﺗﺎ ﻣﺮد اﺧﻤﻮ ﺑﺎ ﻟﺒﺎس ﻫﺎي ﺣﺮاﺳﺖ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺎ ﺑﻲ ﺳﻴﻢ ﺟﻠﻮم ﺳﺒﺰ ﺷﺪﻧﺪ‪ .‬ﻳﻜﻲ از ﻣﺮدﻫﺎ‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻟﻄﻔﺎ ﻫﻤﺮاه ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻦ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ ﻫﺴﺘﻢ و اﻳﺸﻮن ﻫﻢ ﺳﺮﮔﺮد ﻣﻬﺮﭘﺮور از داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٢‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬

‫‪ -‬اﻃﻼع دارﻳﻢ ﻗﺮﺑﺎن وﻟﻲ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺎ ﺑﻴﺎﻳﻦ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺮاي ﻳﻪ داد زدن؟‬

‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺧﻴﺮ ﻳﻪ آﻗﺎﻳﻲ ﺑﻪ اﺳﻢ اﺳﺘﻴﻔﻦ ﺳﺎﻟﻮاﺗﻮره ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ!‬

‫ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻛﻲ؟‬
‫ﻣﺮد‪:‬‬
‫‪ -‬ﺷﻤﺎ ﺗﺸﺮﻳﻒ ﺑﻴﺎرﻳﺪ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺟﻨﺎب ﺳﺮﮔﺮد؟‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﭼﺎره اي ﻧﻴﺴﺖ ﺳﺮوان ﻫﻤﺮاﻫﺸﻮن ﻣﻲ رﻳﻢ!‬

‫ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﺣﺮاﺳﺖ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﺮﺳﻴﻢ ﺗﻮي ذﻫﻨﻢ داﺷﺘﻢ ﺑﻪ ﻳﺎد ﻣﻲ آوردم ﻛﻪ اﻳﻦ اﺳﻢ رو ﻛﺠﺎ ﺷﻨﻴﺪم ﭼﻮن ﺑﺮام ﻋﺠﻴﺐ آﺷﻨﺎ ﺑﻮد!‬
‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﻣﺮد ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪ .‬در اﺗﺎق رو ﺑﺎز ﻛﺮده ﺑﻮد و ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮد ﺑﺮﻳﻢ داﺧﻞ‪.‬‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اول ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎ!‬
‫راﺋﻴﺘﻲ رﻓﺖ داﺧﻞ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ورودش‪ ،‬ﺻﺪاي واي ﮔﻔﺘﻨﺶ اوﻣﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻮل ﺧﻮدم رو اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﻮي اﺗﺎق و ﺑﺎ دﻳﺪن ﺻﺤﻨﻪ ي رو ﺑﻪ روم ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪم‪.‬‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دو ﺗﺎ ﭼﻮب دﺳﺘﻲ زﻳﺮ ﺑﻐﻞ ﺑﺎ ﻳﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺧﺒﻴﺚ داﺷﺖ ﺑﻬﻢ ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد!‬
‫ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد اﺷﺘﻮﻛﺎن داﺷﺖ ﻓﺮار ﻣﻲ ﻛﺮد‪ ،‬ﻣﻬﻢ ﻧﺒﻮد ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي اﺷﻜﻲ زل زده ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ،‬اﻳﻨﺎ ﻫﻴﭻ ﻛﺪوم ﻧﻤﻲ ﺗﻮﻧﺴﺖ ﺟﻠﻮي رﻳﺰش ﺳﺪ‬
‫اﺷﻚ ﻫﺎم رو ﺑﮕﻴﺮه‪ .‬ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﮔﺮﻳﻪ ﻛﻪ ﻧﻪ‪ ،‬زار زدم‪ .‬ﻫﻢ ﺑﻨﺪم از زﻣﺎن ﻧﻄﻔﻪ ﺗﺎ اﻻن روي ﭘﺎﻫﺎي ﺧﻮدش واﻳﺴﺎده و داره ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﭘﺮ از‬
‫اﺷﻚ ﺑﻬﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻲ زﻧﻪ‪ .‬ﺳﻤﺘﺶ ﭘﺮواز ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ .‬ﻣﺤﻜﻢ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻣﺶ ﺗﻮي ﺑﻐﻠﻢ‪ .‬ﺣﺴﺶ ﻣﻲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﺗﻚ ﺗﻚ اﺳﺘﺨﻮون ﻫﺎي ﺗﻨﺶ رو زﻳﺮ دﺳﺖ ﻫﺎم‬

‫ﻓﺸﺎر ﻣﻴﺪم‪ .‬ﺑﺎ ﻟﺬت ﺑﻪ آخ ﮔﻔﺘﻨﺶ ﮔﻮش ﻣﻴﺪم‪ .‬ﺳﻜﻮت اﺗﺎق ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ و ﺗﻨﺪ ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ و اﻓﺘﺎدن ﭼﻮب دﺳﺘﻲ ﻫﺎي زﻳﺮ ﺑﻐﻠﺶ ﺷﻜﺴﺖ!‬
‫ﺑﻌﺪ از ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺑﺮادرم رو‪ ،‬اﻳﺴﺘﺎده ﺗﻮي آﻏﻮش ﻛﺸﻴﺪم‪ .‬ﭼﻪ ﻟﺬﺗﻲ از اﻳﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮه؟‬
‫ﻫﻖ ﻫﻖ ﮔﺮﻳﻪ ام ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻣﺤﻜﻢ ﺗﻮي ﺑﻐﻞ ﺧﻮدم ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻟﺮزﻳﺪ وﻟﻲ ﺣﺲ داﺷﺖ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬دﻳﮕﻪ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٣‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻨﻮز اوﻟﺸﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬درد داري؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﺗﺎ وﻗﺘﻲ ﺗﻮ ﻛﻨﺎرﻣﻲ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎ ﻫﻢ دوﺑﺎره ﮔﻴﺮش ﻣﻲ اﻧﺪازﻳﻢ ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻴﺲ زل زدم ﺑﻬﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ؟‬
‫ﭼﺸﻤﻜﻲ زد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻳﻤﺶ ﻧﻪ داداش‪ ،‬ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻣﺶ!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻋﻤﺮا ﺑﺬارم ازم ﺟﻠﻮ ﺑﺰﻧﻲ داداش!‬

‫ﺑﺎ ﺻﺪاي ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪم‪ .‬ﭘﺮواز ﻧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﻣﻘﺼﺪ رم اﻳﺘﺎﻟﻴﺎ و اﻳﻦ ﻳﻌﻨﻲ رﻓﺘﻦ اﺷﺘﻮﻛﺎن؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻣﻴﺎي ﺑﺮﻳﻢ ﻳﻪ ﻫﺪﻳﻪ ﻛﻮﭼﻴﻚ ﺑﻬﺶ ﺑﺪﻳﻢ؟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻲ؟‬
‫دروﻏﻪ اﮔﻪ ﺑﮕﻢ از ﺣﺮﻓﺶ ﻛﻼﻓﻪ ﻧﺸﺪم‪ .‬وﻟﻲ ﺗﺎ اوﻣﺪم ﺣﺮﻓﻲ ﺑﺰﻧﻢ در اﺗﺎق ﺑﺎز ﺷﺪ و اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻋﺼﺒﻲ ﺑﺎ دو ﺗﺎ ﻣﺮدي ﻛﻪ ﻣﺎ رو آورده ﺑﻮدﻧﺪ اوﻣﺪ‬
‫داﺧﻞ‪ .‬ﻳﻪ ﻋﺮوﺳﻚ ﺑﺰرگ ﺷﺎﺳﺨﻴﻦ ﻫﻢ دﺳﺖ ﻳﻜﻲ از ﻣﺮدﻫﺎ ﺑﻮد!‬
‫ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﺒﻮد‪ .‬ﺑﺎ دﻳﺪن ﻣﻦ و ﻫﺎﻣﻴﻦ وﺳﻂ اﺗﺎق ﺧﺸﻜﺶ زد‪ .‬رﻧﮕﺶ ﻣﺜﻞ ﮔﭻ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد‪ .‬ﭼﺸﻤﺎش زده ﺑﻮد ﺑﻴﺮون و ﺧﻴﺮه ﺧﻴﺮه‬
‫داﺷﺖ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﻛﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻤﺮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﻮب زﻳﺮ ﺑﻐﻞ واﻳﺴﺎده ﺑﻮد‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ ﺑﻪ اﺷﺘﺮودل ﭼﻪ ﻃﻮري؟ از ﻫﻮاﭘﻴﻤﺎ ﺟﺎ ﻣﻮﻧﺪي؟‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن اﺻﻼ ﺗﻜﻮن ﻧﺨﻮرد‪ ،‬ﻣﺎت ﻣﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬آﺧﻲ ﻋﺮوﺳﻚ ﺑﺎزي ﻣﻲ ﻛﺮده؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٤‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺑﺎ ﻣ‪‬ﻦ ﻣ‪‬ﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺗﻮ؟ زﻧﺪه اي؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻧﻪ اﺷﺘﺮودل ﺟﺎن ﻣﻦ روح ﺳﺮﮔﺮد ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻫﺴﺘﻢ اوﻣﺪم ﺗﻮ رو ﻫﻢ ﺑﺎ ﺧﻮدم ﺑﺒﺮم‪ .‬وﻟﻲ ﻧﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮزخ ﺑﻪ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻟﻴﺎﻗﺶ رو داري‪ ،‬زﻧﺪان!‬
‫اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺧﻮدش رو ﺑﻪ ﺳﺨﺘﻲ ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺣﻘﻪ ي ﭘﻠﻴﺴﻲ؟ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ ﻓﻮت ﻛﺮده‪ ،‬اون ﻳﻜﻲ ﻣﻲ ﺧﻮاد ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ ي اﻧﺘﻘﺎم ﺣﺮف ﺑﻜﺸﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ ﻫﻮش ﺳﺮﺷﺎر ﭘﻠﻴﺴﻲ اﻳﻦ ﻛﻪ ﻳﻜﻲ در ﺑﻪ در دﻧﺒﺎل ﻣﺪرك ﺑﺎﺷﻪ ﻣﺪرﻛﻲ ﻛﻪ اﻻن ﺗﻮي ﺑﻐﻠﺘﻪ ﻳﻚ اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺗﺮ و ﺗﺎزه!‬
‫ﺗﺎ ﺣﺮف ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻋﺮوﺳﻚ رو از دﺳﺖ ﻣﺮد ﭼﻨﮓ زد و اﻧﺪاﺧﺘﺶ ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺟﻮري ﻛﻪ ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﻋﺮوﺳﻚ ﺟﺮ ﺧﻮرد و ﮔﺮد ﺳﻔﻴﺪ‬
‫رﻧﮕﻲ رﻳﺨﺖ روي ﻟﺒﺎس اﺷﺘﻮﻛﺎن! و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻟﺤﻦ ﺟﺪي ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺟﺮم ﺣﻤﻞ ﻣﻮاد ﻣﺨﺪر ﺑﺎزداﺷﺖ ﻫﺴﺘﻴﺪ! ﻣﺪرك ﻫﻢ‪ ،‬اﺛﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﺷﻤﺎ روي اﻳﻦ ﻋﺮوﺳﻚ و آﺛﺎر ﻫﺮوﺋﻴﻨﻲ ﻛﻪ روي ﻟﺒﺎس‬
‫ﺷﻤﺎﺳﺖ و ﺷﺎﻫﺪﻳﻦ ﻣﺎﺟﺮا ﺳﻪ ﻧﻔﺮ از ﻛﺎدر ﺣﺮاﺳﺖ ﻓﺮودﮔﺎه ﻣﻬﺮآﺑﺎد ﺗﻬﺮان و ﺳﺮﻫﻨﮓ ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﺳﺮوان اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ از‬
‫داﻳﺮه ﺟﻨﺎﻳﻲ!‬

‫و رو ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬دﺳﺘﻨﺒﺪ ﺳﺮﮔﺮد!‬
‫ﺑﺎ دﻫﻨﻲ ﺑﺎز داﺷﺘﻢ ﻧﮕﺎش ﻣﻲ ﻛﺮدم ﻛﻪ ﭘﺎش رو ﮔﺬاﺷﺖ روي ﭘﺎم‪ .‬ﺧﻮدم رو ﺟﻤﻊ و ﺟﻮر ﻛﺮدم و دﺳﺘﻨﺒﺪم رو ﻛﻪ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﻪ ﻛﻤﺮم ﺑﻮد دﺳﺘﺶ دادم‪.‬‬

‫اوﻧﻢ ﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎي ﻟﺮزون رﻓﺖ ﺳﻤﺖ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﮔﻴﺞ و ﺑﻪ دﺳﺘﺎش دﺳﺘﻨﺒﺪ زد و ﻧﻔﺲ ﻋﻤﻴﻘﻲ ﻛﺸﻴﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﻪ دﻧﻴﺎي ﺧﻮدت ﺧﻮش اوﻣﺪي اﺷﺘﻮﻛﺎن وزﻳﺮي!‬
‫اﻳﻦ ﻗﺪر ﮔﻴﺞ ﺑﻮدم ﻛﻪ اﺻﻼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﺸﺪم ﻛﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن رو ﺑﺮدﻧﺪ ﺑﻴﺮون و ﻛﻲ ﻫﺎﻣﻴﻦ وﻟﻮ ﺷﺪ روي ﺻﻨﺪﻟﻲ! ﺑﺎ اﻓﺘﺎدﻧﺶ ﺑﻪ ﺧﻮدم اوﻣﺪ و ﻧﮕﺮان رﻓﺘﻢ‬
‫ﺳﻤﺘﺶ و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻲ ﺷﺪي؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﺗﻮ ﻋﻤﺮم اﻳﻦ ﻗﺪر ﺟﺪي ﻳﻪ ﻣﺠﺮم رو ﻧﮕﺮﻓﺘﻢ‪ .‬دﻫﻨﻢ ﺧﺸﻚ ﺷﺪ‪ .‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﻳﻚ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻼك ﺷﺪم‪ .‬ﮔﻮﺷﻢ ﻫﻨﻮز ﺻﺪاي وز وز ﻣﻲ ده از ﺑﺲ اﻳﻦ‬

‫ور و اون ور زﻧﮓ زدم آﻣﺎر ﮔﺮﻓﺘﻢ‪ .‬اﺷﺘﺮودل ﻛﺠﺎ رﻓﺘﻪ ﭼﻲ ﻛﺎر ﻛﺮده‪ ،‬ژﻟﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ اﻳﻦ ﻣﺪت ﻛﺠﺎ ﮔﻢ و ﮔﻮر ﺑﻮده‪ ،‬اوووف ﭼﻪ ﻗﺪر ﺣﺮص زدم‬
‫اﻧﺪازه اي ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﻧﻦ ﺑﻨﺪازﻧﺶ زﻧﺪان ﻫﺮوﺋﻴﻦ ﺟﻮر ﻛﺮدم‪ .‬اَه دﻫﻨﻢ ﻛﻒ ﻛﺮد ﻳﻪ ﻣﻴﻠﻚ ﺷﻴﺮ ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﻲ ﻣﻲ ﺧﻮام‪ ،‬راﺳﺘﻲ اﻳﻦ ﺧﻴﺮ ﻧﺪﻳﺪه ﭼﺮا‬
‫ﮔﻔﺖ ﺗﻮ زﻧﺪه اي ﻫﺎن؟!‬

‫ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺣﺮف زد‪ ،‬وﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺳﺎﻛﺖ ﺷﺪ زدم زﻳﺮ ﺧﻨﺪه و ﺣﺎﻻ ﻧﺨﻨﺪ ﻛﻲ ﺑﺨﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﺧﻮﺷﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬اﻳﻨﺎﻳﻲ ﻛﻪ اﻻن ﮔﻔﺘﻲ راﺳﺖ ﺑﻮد؟‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٥‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬پ ﻧﻪ پ ﭘﺎﻳﻴﻦ اوﻣﺪﻳﻢ دوغ ﺑﻮد ﻗﺼﻪ ي ﻣﺎ دروغ ﺑﻮد!‬

‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻤﻮم‪ ،‬ﺣﺎﻻ دﻳﮕﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﻨﺘﻈﺮ دادﮔﺎه ﺑﻮد! ﺑﻘﻴﻪ ي ﭼﻴﺰﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﻗﻀﺎﻳﻲ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ وﻟﻲ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺟﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻣﺪرك ﻣﺤﻜﻤﻪ ﭘﺴﻨﺪ ﺟﻤﻊ‬

‫ﻛﺮدم ﻛﻪ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل زﻧﺪان روي ﺷﺎﺧﺶ ﻫﺴﺖ اﻟﺒﺘﻪ ﻏﻴﺮ از ﻗﺘﻞ اﻓﺴﺮ اﻳﺘﺎﻟﻴﺎﻳﻲ ﻛﻪ اوﻧﻢ ﺣﻜﻢ اﺑﺪ ﺑﺮاش ﻣﻲ ﺷﻪ! ژﻟﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﻢ ﻛﻪ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﺧﻮﻧﻪ ي‬
‫ﻣﺎدرش ﻗﺎﻳﻢ ﺷﺪه‪ .‬ﺗﻤﺎم ﻓﻴﻠﻢ ﻫﺎ و ﺻﺪاﻫﺎي ﺿﺒﻂ ﺷﺪه رو ﻫﻢ ﺗﺤﻮﻳﻞ ﺳﺒﺤﺎن ﺟﺎن‪ ،‬ﺑﺮادر زن ﺟﺎن‪ ،‬دادم ﺗﺎ ازﺷﻮن ﻧﻬﺎﻳﺖ اﺳﺘﻔﺎده رو ﺑﻜﻨﻪ!‬
‫ﺑﺎورم ﻧﻤﻲ ﺷﺪ! ﻳﻌﻨﻲ ﺗﻤﻮم ﺷﺪ؟ ﺑﺎ ﺳﺮﺧﻮﺷﻲ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬روزي ﻛﻪ رﻓﺘﻢ ﺑﺎزﺟﻮﻳﻲ اﺷﺘﻮﻛﺎن ﺷﻬﺎدت ﺣﻀﺮت اﻣﺎم ﺟﻌﻔﺮ ﺻﺎدق )ع( ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺸﻜﻲ ﭘﻮﺷﻴﺪه ﺑﻮدم ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ رﻓﺖ و آﻣﺪ ﺑﻪ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺖ‬
‫رﻳﺶ ﻛﻮﺗﺎه ﻛﺮدن ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﺗﻪ رﻳﺶ روي ﺻﻮرﺗﻢ و ﻟﺒﺎس ﻣﺸﻜﻲ ﺷﺪ ﻓﻮت ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﻲ! ﺣﺎﻻ اﻳﻨﺎ رو ﺑﻲ ﺧﻴﺎل ﻣﻲ ﺧﻮاي ﻛﺠﺎ ﺑﺮﻳﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﻳﺎ ﻛﻼﻧﺘﺮي‪،‬‬
‫اﺻﻼ ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ دوﺳﺖ داري!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﺮ ﺟﺎ؟‬
‫ﺳﺮي ﺗﻜﻮن دادم و ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﺗﻮ ﺑﺨﻮاي!‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬اول‪ ،‬ﻣﻲ رﻳﻢ ﺳﺮ ﺧﺎك ﻣﺎﻣﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ و آﺑﺠﻲ ﻣﻬﺮﺑﺎن‪ .‬دوم‪ ،‬ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺮ دﻳﺪن ﻣﺎﻣﻴﭽﻜﺎ اون ﭘﺮﺳﺘﺎره ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻮد‪ .‬ﺳﻮم‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮام راﻧﻨﺪﮔﻲ‬
‫ﻛﻨﻢ‪ .‬ﭼﻬﺎرم‪ ،‬روي ﻧﺬري ﻛﻪ ﺑﺮاي ﺳﻼﻣﺘﻲ ﻣﻦ ﻛﺮدي ﺣﺴﺎب ﻛﻦ ﭼﻮن ﻣﻲ ﺧﻮاﻳﻢ دو ﺗﺎﻳﻲ ﺧﺎﻧﻮم ﻫﺎﻣﻮن رو در ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ‪ ،‬روز ﺗﻮﻟﺪ آﻗﺎ اﻣﺎم رﺿﺎ‬
‫)ع(‪ ،‬ﺗﻮي ﺣﺮم ﻋﻘﺪ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﭼﺸﻤﻚ ﺷﻴﻄﻮﻧﻲ ﻫﻢ زد! ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز زل زدم ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ و دﻫﻨﻲ ﺑﺎز روي ﺻﻨﺪﻟﻲ وﻟﻮ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﻣﺎ دو ﺗﺎ رو ﻧﮕﺎه ﻣﻲ ﻛﺮد! ﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﺑﺎﺑﺎ‬
‫و راﺋﻴﺘﻲ از ﻓﺮودﮔﺎه زدﻳﻢ ﺑﻴﺮون اوﻟﻴﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮي ﻣﻲ رﻓﺘﻴﻢ ﺳﻤﺖ ﺑﻬﺸﺖ زﻫﺮا‪ .‬ﺣﺲ ﻋﺠﻴﺒﻲ داﺷﺘﻢ اﻧﮕﺎر ﻳﻪ وزﻧﻪ ي ﺑﺰرگ از روي دوﺷﻢ‬
‫و ﮔﻠﻮم ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ! ﺳﺮ ﻣﺰار ﺣﺎل ﻫﺎﻣﻴﻦ و ﺑﺎﺑﺎ ﮔﻔﺘﻨﻲ ﻧﺒﻮد ﮔﺮﻳﻪ ﻫﺎي اون ﺑﺎ ﺑﻐﺾ ﻣﻦ ﺷﺪ ﻳﻪ ﺑﺮگ دﻳﮕﻪ از زﻧﺪﮔﻲ!‬

‫ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﺳﺖ ﺗﻮي دﺳﺖ راﺋﻴﺘﻲ ﮔﺮﻳﻪ ﻛﺮدم‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ ﻫﺎﻣﻴﻦ رو ﺑﻐﻞ ﻛﺮده ﺑﻮد و دﻟﺪاري ﻣﻲ داد‪ ،‬ﻣﺮدوﻧﻪ و آروم! ﺑﻲ ﺣﺮف وداع ﻛﺮدﻳﻢ و رﻓﺘﻴﻢ‬
‫ﺳﻤﺖ ﺑﻴﻤﺎرﺳﺘﺎن از ﺧﻮش ﺷﺎﻧﺴﻲ و ﻧﻴﺶ ﺑﺎز ﻫﺎﻣﻴﻦ ﻓﻬﻤﻴﺪم ﻛﻪ ﺧﺎﻧﻮم ﭘﺮﺳﺘﺎر ﺷﻴﻔﺘﺶ ﺑﻮده! ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ زﺑﻮﻧﺶ ﻣﺎر رو از ﺳﻮراخ ﺗﺎ ﻗﻠﻪ ﻗﺎف ﻣﻲ ﺑﺮه‬
‫ﭼﻪ ﺑﺮﺳﻪ ﺑﻪ ﻳﻪ ﺑﻠﻪ ﻧﺎﻗﺎﺑﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ! ﻧﻤﻲ دوﻧﻢ اﻳﻦ ﭘﻨﺞ ﺳﺎل ﺧﻴﻠﻲ زود ﮔﺬﺷﺖ ﻳﺎ اﻳﻦ ﻣﺪﺗﻲ ﻛﻪ دادﮔﺎه ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪ و اﺷﺘﻮﻛﺎن ﻣﺤﻜﻮم و ﻣﺪارﻛﻲ ﻫﻢ‬

‫ﻛﻪ ﻫﺎﻣﻴﻦ ﭘﻴﺪا ﻛﺮده ﺑﻮد ﻣﺤﻜﻤﻪ ﭘﺴﻨﺪ و دﻧﺪون ﮔﻴﺮ ﻗﺎﺿﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﺗﻮي اﻳﻦ ﻣﺪت ﻣﻦ ﺗﻮي ﺧﻮدم و ﺑﻐﺾ ﻛﻬﻨﻪ اي ﻛﻪ ﺗﻮي ﮔﻠﻮم ﺑﻮد‪ ،‬ﻏﺮق ﺑﻮدم‪.‬‬
‫ﻓﻜﺮم‪ ،‬ﺟﺴﻤﻢ و روﺣﻢ درﮔﻴﺮ اون اﺗﻔﺎق ﻟﻌﻨﺘﻲ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ي ﺣﺲ ﭘﻠﻴﺴﻴﻢ ﺗﻮي اون ﻟﺤﻈﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻣﻲ ﺷﺪ‪ .‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﻳﻪ روزي ﭘﺮوﻧﺪه ي اﻳﻦ‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٦‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻣﺎﺟﺮا ﻫﻢ ﻣﺨﺘﻮﻣﻪ ﺑﺸﻪ! و ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﺧﻮن ﻣﺎدر و ﺧﻮاﻫﺮ ﻳﻪ ﺧﺎﻧﻮاده رو رﻳﺨﺖ ﺑﻪ ﻣﺠﺎزاﺗﺶ ﺑﺮﺳﻪ!‬

‫*****‬
‫ﭼﻨﺪ روز ﺑﻌﺪ‪...‬‬

‫‪ -‬راﺗﻴـــــــــﻦ!‬
‫ﺑﺎ ﺣﺮص ﻣﻲ ﮔﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬ﭼﻴﻪ؟‬

‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺑﺎﺑﺎ ﭘﺎﻫﺎم ﺗﺎول زد ﻳﻪ ﻛﻮﭼﻮﻟﻮ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻴﻢ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﮔﻤﺸﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ دﻳﻮوﻧﻪ‪ .‬ﻫﻨﻮز ﭘﻨﺞ ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮي ﺗﻬﺮان ﻫﻢ رد ﻧﻜﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻲ ﺧﻮاي اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻛﻨﻲ؟‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ‪:‬‬
‫‪ -‬ﺧﺐ ﺑﺎﺑﺎ اﻳﻦ ﺟﻮري ﺗﺎ روز ﺗﻮﻟﺪ ﻫﻢ ﻧﻤﻲ رﺳﻴﻢ‪ ،‬ﺷﻮﺧﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﺪ ﻫﺰار ﻛﻴﻠﻮﻣﺘﺮ راﻫﻪ!‬
‫ﻣﻦ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﻦ ﻛﻪ ﻣﻲ دوﻧﻢ دردت ﭼﻴﻪ! ﺗﻮي ﻛﻮﻟﻪ ﺑﺮات ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﻫﻤﺶ رو ﻧﺨﻮري ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻲ!‬
‫ﺑﺎ ﻧﻴﺶ ﺑﺎز اﻓﺘﺎد ﺑﻪ ﺟﻮن ﻛﻮﻟﻪ اش و ﻫﺮ ﭼﻲ ﺷﻜﻼت داﺧﻠﺶ ﺑﻮد ﺗﻮي ﻳﻪ ﭼﺸﻢ ﺑﻪ ﻫﻢ زدن ﺗﻤﻮم ﻛﺮد!‬
‫رو ﺑﻪ راﺋﻴﺘﻲ و ﻣﺎﻣﻴﭽﻜﺎ ﮔﻔﺘﻢ‪:‬‬

‫‪ -‬ﻫﻨﻮزم ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﻳﻦ ﺑﺎ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﺑﺎﺑﺎ ﺑﻴﺎﻳﻦ؟‬

‫دوﺗﺎﻳﺸﻮن ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫‪ -‬ﻧﻪ!‬
‫ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺑﺎ دﻫﻦ ﭘﺮ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫‪ -‬از اﻻن ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻛﻨﻴﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﻧﻴﺪ ﺑﮕﻴﻦ ﺑﻠﻪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻜﺮار ﻛﻨﻴﺪ! اوﻫﻮم اوﻫﻮم‪ ...‬دوﺷﻴﺰه ﻫﺎي ﻣﻜﺮﻣﻪ راﺋﻴﺘﻲ اﻋﺘﺼﺎﻣﻲ و ﻣﺎﻣﻴﭽﻜﺎ ﻃﻠﻮﻋﻲ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﻴﺐ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻘﺪ داﺋﻢ آﻗﺎﻳﺎن راﺗﻴﻦ ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﻫﺎﻣﻴﻦ ﺧﻮﺷﮕﻞ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺑﻪ ﺻﺪاق ﻣﻬﺮﻳﻪ ي ﻣﻌﻠﻮم ﭼﻬﺎرده ﻋﺪد ﺳﻜﻪ ﺗﻤﺎم ﺑﻬﺎر آزادي و ﭼﻬﺎرده ﺷﺎﺧﻪ ﮔﻞ رز‬
‫ﺳﺮخ و ﻳﻚ ﺳﻔﺮِ ﺣﺞ‪ ،‬در ﺑﻴﺎﻳﻴﺪ؟‬

‫دوﺗﺎﻳﺸﻮن ﺑﺎ ﻧﺎز ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ اﺟﺎزه ي ﺑﺰرﮔﺘﺮﻫﺎ‪ ،‬ﺑﻠﻪ!‬

‫ﭘﺎﻳﺎن‪ :‬ﻣﻬﺮ ‪91‬‬

‫اﻧﺘﺸﺎر ‪ :‬ﻓﺮوردﻳﻦ ‪92‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٧‬‬
 ‫ﺳﺮﮔﺮد راﺗﻴﻦ – ﭘﺎﻧﺘﻪ آ‪ 65‬ﻛﺎرﺑﺮ اﻧﺠﻤﻦ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬ ‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ‬

‫ﻛﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ ي ﻣﺠﺎزي ﻧﻮدﻫﺸﺘﻴﺎ «‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬

‫‪wWw.98iA.Com‬‬ ‫‪٣٢٨‬‬