Charakterystyka Jacka Soplicy

Jacek Soplica jest jednym z głównych bohaterów utworu Adama Mickiewicza pt.”Pan
Tadeusz”. Pochodził on ze średnio zamożnej szlachty, był ojcem tytułowego bohatera
Tadeusza oraz bratem Sędziego Soplicy. Jacka Soplicę poznajemy jako księdza Robaka,
bernardyna odzianego w habit z licznymi bliznami na twarzy i groźnym spojrzeniem.

W młodości Soplica był bardzo przystojnym, dobrze zbudowanym i silnym

mężczyzną z sumiastymi wąsami, dlatego nazywano go „Wąsalem”. Był duszą towarzystwa,
miał powodzenie u kobiet, lubił biesiady i spędzanie czasu na rozrywkach. Z opowieści
Gerwazego wynikało, że Jacek Soplica był porywczym i wybuchowym awanturnikiem i
niezbyt majętnym szlachcicem. Całe jego młodzieńcze życie toczyło się wokół pojedynków,
nie przepuścił żadnej okazji, żeby wziąć udział w bijatyce.

Miłością Jacka Soplicy była Ewa Horeszkówna, dlatego starał się o jej rękę. Niestety
została mu podana czarna polewka, która była symbolem odmowy jej ręki przez ojca -
Stolnika. W zemście Soplica podczas najazdu Moskali śmiertelnie ranił Stolnika, przez co
został uznany za zdrajcę i musiał emigrować z kraju. W tym czasie nastąpił przełom w jego
życiu, zmienił się w cichego, skromnego człowieka, który chciał odpokutować swoje winy.
Aby je zmazać podjął się zadania służenia krajowi. Przybrał imię Robak i został mnichem
bernardynem. Starał się być w pobliżu swojego syna Tadeusza i dbać o jego przyszłość.
Pragnął też pogodzenia rodów Sopliców i Horeszków.

Jacek Soplica jest bohaterem, w którym zachodzi ogromna przemiana, z zadziornego

awanturnika i zabójcy zmienia się w duchownego walczącego o dobro narodu i rodziny.
Uważam, że przemiana tego bohatera ma duży wpływ na jego ocenę, ponieważ pomimo
błędów jakie popełnił w młodości, chęć ich naprawienia i dążenie do odkupienia win za
wszelką cenę sprawiają, że zaczynamy widzieć w nim pozytywną postać.