Ang Propetang si Daniel at ang Tatlong Anak ay nagmula sa maharlikang tribo ng Juda.

Noong
taong 599 bago si Kristo, sa paghahari ni Joachim, na tinatawag ding Jeconias (I Chron. 3:16, at II Cron.
36:8), habang mga bata pa, ang mga matuwid na ito ay dinala palayo bilang mga bihag sa Babilonya
kasama ng iba pang mga Hudyo ni Nabuchodonosor. Ibinukod niya sila sa iba pang mga bihag upang
paglingkuran siya, at pinangalanan silang ganito: Pinangalanan si Daniel na Baltazar; Ananias, Sedrach:
Misail, Miach; at Azarias, Abednago. Sila'y pinalaki sa looban ng hari, at itinuro ang karunungan ng mga
Caldeo; at pagkatapos ng tatlong taon, nalampasan nila ang lahat ng mga pantas na Caldean (Dan. 1).

Pagkatapos noon, si Daniel, na bata pa, ay binigyang-kahulugan ang mahiwagang imaheng

nakita ni Nabuchodonosor sa isang panaginip, isang imahen na binubuo ng iba't ibang mga metal, ngunit
nabasag at nabasag sa alikabok ng isang batong naputol at naging isang bundok. Ang pangitaing ito ay
malinaw na inilalarawan sa bundok ang taas ng kabanalan ng Birhen at ang kapangyarihan ng Banal na
Espiritu na sumalubong sa kanya. Sa pamamagitan ng larawan ng Bato, si Kristo ay inilalarawan, Na
walang binhing isinilang sa kanya, at Na sa Kanyang pagdating bilang Diyos ay dudurog at wawasak sa
lahat ng kaharian ng mundo, na inilalarawan sa pamamagitan ng panaginip; at ibabangon Niya ang mga
naniniwala sa Kanya sa Kanyang Kaharian sa Langit, na walang hanggan at walang hanggan (ibid. 2:31-
45). Pagkatapos, ipinahiwatig niya sa propesiya ang panahon ng Kanyang pagpapakita sa Jordan, ang
simula ng Kanyang pangangaral ng Ebanghelyo, ang panahon ng Kanyang pagliligtas na Pasyon, at ang
pagtigil ng pagsamba ayon sa Batas Mosaic, (ibid. 9:14-). 27). Inilarawan Niya nang napakahusay ang
marilag at kakila-kilabot na larawan ng Kanyang ikalawang pagdating, na inihaharap sa pamamagitan ng
mga salita, na parang may buhay na mga kulay, ang maapoy na trono na ilalagay, ang Walang Hanggang
Hukom Na uupo doon, ang ilog ng apoy na aagos sa harapan. Siya, ang pagtawag sa pagsagot sa harap
ng walang kinikilingan na luklukan ng paghatol, ang mga bukas na aklat ng bawat gawa ng bawat isa, ang
libu-libo sa mga naglilingkod sa Kanya, at ang sampung libo sa kanila na nakatayo sa Kanyang harapan
(ibid. 7:9-10). ). Si Daniel (na ang pangalan ay nangangahulugang "Diyos ay hukom") ay tinawag na "tao
ng mga pagnanasa" ng mga Anghel na nagpakita (ibid. 9:23), dahil buong tapang niyang hinamak ang
bawat pagnanasa ng katawan, maging ang mismong tinapay na kailangan para sa pagpapakain. . Higit pa
rito, natanggap niya ang pangalang ito dahil, sa kanyang pananabik para sa kalayaan ng kanyang tribo, at
sa kanyang pagnanais na malaman ang kanilang kalagayan sa hinaharap, hindi siya tumigil sa
pagsusumamo sa Diyos, nag-aayuno at nakaluhod ng tatlong beses sa isang araw. Dahil sa panalanging
ito siya ay itinapon sa yungib ng mga leon, matapos siyang akusahan ng kanyang mga kaaway bilang
isang lumabag sa utos na inilabas sa pamamagitan ng pagpapahayag ng hari, na walang sinuman ang
dapat sumamba o humingi ng anuman mula sa Diyos o sa mga tao para sa tatlumpung araw, ngunit mula
lamang sa hari. Ngunit nang itikom ang mga bibig ng mga leon sa pamamagitan ng banal na
kapangyarihan, at nagpakita sa kanila na tila siya ay isang pastol ng mga tupa, ipinakita ni Daniel ang
masamang kapangyarihan ng kabanalan (ibid. 6:1-23).

Ang Tatlong Anak, sina Ananias ("Si Yah ay mapagbiyaya"), Misail ("Sino ang Diyos?), at si Azarias ("Si Yah
ang tagapag-ingat"), dahil tumanggi silang mag-alay ng pagsamba sa imahe ni Nabuchodonosor, sila ay
itinapon sa ang apoy. Sila ay hindi nasaktan sa gitna ng apoy - maging ang kanilang buhok ay hindi
nasunog-sa pamamagitan ng pagbaba ng Anghel ng Panginoon, iyon ay, ang Anak ng Diyos. Habang
naglalakad-lakad sa pugon, na parang nasa gitna lamang ng hamog, kinanta nila ang unibersal na himno
ng pagpupuri sa Diyos, na matatagpuan sa Ikapito at Ikawalong Odes ng Banal na Salmo. ang walang
kamali-mali na panganganak ng Birhen; sapagkat siya, nang matanggap niya ang Apoy ng pagka-Diyos sa
loob ng kanyang sinapupunan, ay hindi nasunog, ngunit nanatiling birhen, kahit na siya ay bago
manganak.

Samakatuwid, ipinagdiriwang ng Simbahan ang Tatlong Bata at si Daniel sa araw na ito, sa Linggo ng mga
Ninuno, at sa Linggo bago ang Kapanganakan ni Kristo, dahil inilarawan nila at ipinahayag ang Kanyang
Pagkakatawang-tao. Higit pa rito, sila ay mula sa lipi ni Juda, kung saan, si Cristo ay sumibol ayon sa
laman. Nakumpleto ng banal na Tatlong Anak ang kanilang buhay na puno ng mga araw; tungkol sa
Propetang si Daniel, siya ay nabuhay hanggang sa paghahari ni Ciro, Hari ng Persia, na siya rin ay
nakiusap na ang kanyang bansa ay payagang makabalik sa Jerusalem at ang Templo ay muling itayo, at
ang kanyang kahilingan ay ipinagkaloob. Siya ay nanirahan sa Kapayapaan, na nabuhay ng mga
walumpu't walong taon. Ang kanyang propesiya na aklat, na nahahati sa labindalawang kabanata, ay
nasa ikaapat na ranggo sa mga dakilang Propeta.