|| ಓಂ ಓಂ ನಮೋ ನಾರಾಯಣಾಯ|| ಶ್ರೋ ವ ೋದವಾಾಸಾಯ ನಮಃ ||

ಶ್ರೋ ಕೃಷ್ಣದ ವೈಪಾಯನ ವ ೋದವಾಾಸ ವಿರಚಿತ

ಶ್ರೋ ಮಹಾಭಾರತ

ಮುಖ್ಾ ಕಥಾ ಪ್ರಸಂಗಗಳು (ಸಂಪ್ುಟ ೨)

ಡಾ| ಬಿ. ಎಮ್. ರಮೋಶ್
ಬನದಕ ೊಪ್ಪದ ಶ್ರೋ ಲಕ್ಷ್ಮೋನಾರಾಯಣ ದ ೋವರು
1
 ಮುಖ್ಯ ಕಥಾ ಪ್ರಸಂಗಗಳು
ಆರಣಾಕ ಪ್ವವ ..................................................................... 5
ಪಾಂಡವರು ವನವಾಸಕ ೆ ಹ ೊರಟಿದುದು .................................. 5
ಶೌನಕ ಗೋತ .................................................................... 11
ಅಕ್ಷಯಪಾತ ರ ................................................................... 25
ಧೃತರಾಷ್ರ-ವಿದುರರ ನಡುವ ಮನಸಾಾಪ್................................ 32
ವಾಾಸನು ಧೃತರಾಷ್ರನಿಗ ಸಲಹ ಗಳನಿಿತ್ತಾದುದು ......................... 43
ಮೈತ ರೋಯಶಾಪ್ ............................................................... 52
ಕಿರ್ೋವರವಧ.................................................................. 57
ಕಾಮಾಕ ವನಕ ೆ ಶ್ರೋಕೃಷ್ಣನ ಆಗಮನ ...................................... 68
ದ ವೈತವನ ಪ್ರವ ೋಶ ............................................................ 91
ದೌರಪ್ದೋ-ಯುಧಿಷ್ಠಿರ-ಭೋಮಸ ೋನರ ಸಂವಾದ ......................... 105
ಕಿರಾತಾರ್ುವನಿೋಯ ......................................................... 175
ಇಂದರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನ .............................................. 206
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಶ ೋಕ ....................................................... 220
ಬೃಹದಶವನ ಆಗಮನ ..................................................... 232
ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರ................................................................ 246
ಸೌಗಂಧಿಕಾ ಹರಣ ......................................................... 327

2
 ರ್ಟಾಸುರವಧ .............................................................. 374
ಯಕ್ಷಯುದಧ................................................................... 382
ನಿವಾತಕವಚ ವಧ ......................................................... 421
ಅರ್ುವನನ ಪ್ುನರಾಗಮನ ............................................... 447
ಅರ್ಗರ....................................................................... 457
ಕೃಷ್ಣ, ಮಾಕವಂಡ ೋಯ ಮತುಾ ನಾರದರ ಆಗಮನ.................... 488
ದೌರಪ್ದೋ-ಸತಾಭಾಮಯರ ಸಂವಾದ ................................... 498
ಘೊೋಷ್ಯಾತ ರ............................................................... 513
ದುರ್ೋವಧನನ ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶ ...................................... 548
ವ ೈಷ್ಣವ ಯಜ್ಞ............................................................... 568
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಸಪಪ್ಿ .......................................................... 579
ವಾಾಸ-ಯುಧಿಷ್ಠಿರರ ಸಂವಾದ ............................................ 582
ದೌರಪ್ದೋಹರಣ ............................................................. 588
ರ್ಯದರರ್ವಿಮೋಕ್ಷಣ...................................................... 602
ಕುಂಡಲಾಹರಣ ............................................................ 620
ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ ಿ .................................................................... 637
ಪಾಂಡವರು ವನವಾಸಿಗಳನುಿ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡಿದುದು .................... 667
ವಿರಾಟ ಪ್ವವ .................................................................. 672
ವಿರಾಟನಗರಿಯಲ್ಲಿ ಅಜ್ಞಾತ ವಾಸ ....................................... 672
ಕಿೋಚಕವಧ ................................................................... 719

3
ಉತಾರ ಗ ೊೋಗರಹಣ ........................................................ 774
ಅಭಮನುಾ ವಿವಾಹ ........................................................ 918

4
ಆರಣಾಕ ಪ್ವವ

ಪಾಂಡವರು ವನವಾಸಕ ೆ
ಹ ೊರಟಿದುದು
ದೊಾತದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋತ ಪಾರ್ವರು ದುರಾತಮ ಧಾತವರಾಷ್ರರು ಮತುಾ
ಅವರ ಅಮಾತಾರ ಮೋಲ ಕುಪಿತಗ ೊಂಡು ಗರ್ಸಾಹವಯದಂದ
ನಿಗವರ್ಸಿದರು. ಶಸರಧಾರಿಗಳಾದ ಅವರು ಕೃಷ್ ಣಯನ ೊಿಡಗ ೊಂಡು
ವಧವಮಾನ ದಾವರದಂದ ಹ ೊರಬಂದು ಉತಾರಾಭಮುಖ್ವಾಗ
ಹ ೊರಟರು. ಇಂದರಸ ೋನಾದ ಅವರ ಸ ೋವಕರು – ಒಟುು ಹದನಾಲುೆ
5
ಮಂದ – ತಮಮ ಪ್ತ್ತಿಯರನ ೊಿಡಗೊಡಿ ಶ್ೋಘ್ರ ರರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಅವರನುಿ
ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದರು. ಅವರು ಹ ೊರಡುತ್ತಾರುವುದನುಿ ತ್ತಳಿದ
ಪೌರರ್ನರು ಶ ೋಕಪಿೋಡಿತರಾಗ ಗುಂಪ್ುಗೊಡಿ ನಿರ್ವಯರಾಗ
ಭೋಷ್ಮ-ವಿದುರ-ದ ೊರೋಣ ಮತುಾ ಗೌತಮರನುಿ ನಿಂದಸುತಾಾ
ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡತ ೊಡಗದರು.
“ಪಾಪಿ ದುರ್ೋವಧನನು ಸೌಬಲನ ಪ್ರೋತಾಾಹದಂದ
ಕಣವ-ದುಃಶಾಸನರ ೊಡಗೊಡಿ ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಬಳಿಸಲು
ರ್ೋಚಿಸಿದಾಾನ ಂದರ ನಾವು ಮತುಾ ನಮಮ ಮನ
ಯಾವುವೂ ಸುರಕ್ಷ್ತವಲಿ. ಪಾಪಿಗಳ ಸಹಾಯದಂದ ಆ
ಪಾಪಿಯು ರಾರ್ಾವನುಿ ಪ್ಡ ದರ ಕುಲವೂ ಇರುವುದಲಿ,
ಆಚಾರವೂ ಇರುವುದಲಿ, ಮತುಾ ಧಮವವೂ ಇರುವುದಲಿ.
ಸುಖ್ವಾದರೊ ಹ ೋಗದಾೋತು? ದುರ್ೋವಧನನು
ಗುರುದ ವೋಷ್ಠ. ಆಚಾರ-ಸುಹೃರ್ಜನರನುಿ ಬಿಟುವನು. ಅವನು
ಸಂಪ್ತ್ತಾನ ದುರಾಸಿ, ಅಭಮಾನಿ, ನಿೋಚ ಮತುಾ ಕೊರರ
ಸವಭಾವದವನು. ದುರ್ೋವಧನನು ರಾರ್ನಾದ ಈ
ರ್ೊರ್ಯು ಶ ರೋಷ್ಿವಲಿ. ನಾವ ಲಿರೊ ಪಾಂಡವರು ಎಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗುತಾಾರ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಗ ೋ ಹ ೊೋಗುವುದು ಒಳ ೆಯದು.
ಪಾಂಡವರು ಅನುಕಂಪಿಗಳು, ಮಹಾತಮರು ಮತುಾ ಶತುರ-

6
 ಇಂದರಯಗಳನುಿ ಗ ದಾವರು. ವಿನಿೋತರು, ಕಿೋತ್ತವವಂತರು
ಮತುಾ ಧಮಾವಚಾರ ಪ್ರಾಯಣರು.”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಎಲಿರೊ ಒಂದಾಗ ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗ ಅಂರ್ಲ್ಲೋಬದಧರಾಗ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡರು:
“ನಿಮಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ನಿಮಮ ದುಃಖ್ದಲ್ಲಿ
ಭಾಗಗಳಾದ ನಮಮನುಿ ತ ೊರ ದು ಎಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾೋರಿ?
ನಿೋವು ಎಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾೋರ ೊೋ ನಾವೂ ಅಲ್ಲಿಗ ಬರುತ ೋಾ ವ .
ದಯವನ ಿೋ ಬಿಟು ಶತುರಗಳು ಅಧಮವದಂದ ನಿಮಮನುಿ
ಗ ದಾರು ಎಂದು ಕ ೋಳಿ ನಾವ ಲಿರೊ ತುಂಬಾ
ಉದವಗಿರಾಗದ ಾೋವ . ರ್ಕಾಾನುರಗ! ನಮಮನುಿ
ಕುರುರಾರ್ನಾಳುವ ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ ವಿನಾಶಹ ೊಂದಲು
ಸವವಥಾ ಬಿಡಬ ೋಡ! ಗುಣ-ದ ೊೋಷ್ಗಳ ಸಂಸಗವಗಳಿಂದ
ಶುಭಾಶುರ್ಗಳು ಹ ೋಗ ಆಗುತಾವ ಎನುಿವುದನುಿ ಕ ೋಳಿ.
ಸುಗಂಧವು ಹ ೋಗ ವಸರವನುಿ ಸುಹಾಸನ ಯುಕಾವನಾಿಗ
ಮಾಡುತಾದ ರ್ೋ, ಮಳ -ತ್ತಲ-ಪ್ುಷ್ಪಗಳು ಹ ೋಗ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಸುಗಂಧಯುಕಾವನಾಗ ಮಾಡುತಾವ ರ್ೋ
ಹಾಗ ಸಂಸಗವದಂದ ಒಳ ೆಯದಾಗುತಾದ . ಮೊಢರ
ಸಹವಾಸವ ೋ ಮೋಹಜಾಲದ ಮೊಲ ಮತುಾ ಸಾಧು-

7
ಸಮಾಗಮವು ಧಮವದ ಮೊಲ. ಆದುದರಿಂದಲ ೋ
ಶಮಪ್ರಾಯಣರು ಪಾರಜ್ಞ-ವೃದಾ-ಸುಸವಭಾವಿ-ಉತಾಮ
ತಪ್ಸಿವಗಳ ಜ ೊತ ಸಂಸಗವಮಾಡಬ ೋಕು. ಯಾರ ಕುಲ,
ವಿದ ಾ ಮತುಾ ಕಮವಗಳು ಉತಾಮವೋ ಅವರನುಿ
ಸ ೋವಿಸಬ ೋಕು. ಅವರ ಸಮಾಗಮವು ಶಾಸರಗಳಿಗಂತಲೊ
ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು. ಪಾಪಿಗಳ ಉಪ್ಸ ೋವನ ಯಂದ
ಪಾಪ್ವನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಪ್ುಣಾಶ್ೋಲ ಸಾಧುಗಳ
ಉಪ್ಸ ೋವನ ಯಂದ, ಕಿರಯೆಗಳಾಾವುದನೊಿ ಮಾಡದದಾರೊ,
ಪ್ುಣಾವನುಿ ಹ ೊಂದುತ ೋಾ ವ . ಅಸತಾರನುಿ
ನ ೊೋಡುವುದರಿಂದ, ಮುಟುುವುದರಿಂದ ಮತುಾ
ಅವರ ೊಂದಗ ಒಡನಾಡುವುದರಿಂದ ಧಮವಚಾರಿೋ
ಮಾನವರು ತಮಮನುಿ ತಾವ ೋ ಕಿೋಳುಮಾಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ .
ಬುದಧಯೊ ಕೊಡ ನಿೋಚರ ಸಮಾಗಮದಂದ
ಕ ಳಹ ೊೋಗುತಾದ . ಮಧಾಮರ ಸಹವಾಸದಂದ
ಮಧಾಮವಾಗರುತಾದ ಮತುಾ ಶ ರೋಷ್ಿರ ಸಮಾಗಮದಂದ
ಉತಾಮ ಸಿಿತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದುತಾದ . ಶ್ಷ್ುಸಮಮತ
ವ ೋದ ೊೋಕಾ ಲ ೊೋಕಾಚಾರಗಳಿಂದ ಹುಟುುವ ಯಾವ
ಗುಣಧಮವಗಳಿಂದ ಧಮವ-ಅರ್ವ-ಕಾಮಗಳು

8
 ಸಂರ್ವಿಸುತಾದ ಯೆಂದು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಕಿೋತ್ತವತವಾಗವ ರ್ೋ
ಆ ಎಲಿ ಸದುುಣಗಳ್ ಸಮನಾಗರುವ ಗುಣವಂತ
ನಿಮಮಡನ ವಾಸಿಸಲು ಶ ರೋರ್ೋಕಾಂಕ್ಷ್ಗಳಾದ ನಾವು
ಬಯಸುತ ೋಾ ವ .”
ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಪೌರರ್ನರಿಗ ಇಂತ ಂದನು:
“ಬಾರಹಮಣ ಪ್ರಮುಖ್ ಪ್ರಜ ಗಳು ನಮಮ ಮೋಲ್ಲನ ಸ ಿೋಹ-
ಕರುಣ ಗಳಿಂದ ಭಾವಿತರಾಗ ನಮಮಲ ಿ ಇಲಿದ ೋ ಇರುವ
ಗುಣಗಳ ಕುರಿತು ಹ ೋಳುತ್ತಾದಾಾರ ಂದರ ನಾವು
ಧನಾರಾದ ವು. ನಮಮ ಮೋಲ್ಲನ ಸ ಿೋಹ-ಅನುಕಂಪ್ಗಳಿಂದಾಗ
ನಿೋವು ಅನಾಥಾ ಕಾಯವಗಳನ ಿಸಗಬ ೋಡಿ ಎಂದು
ಭಾರತೃಸಹತನಾಗ ನಿಮಮಲಿರಲ್ಲಿ ನಾನು
ವಿಜ್ಞಾಪಿಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದ ಾೋನ . ಭೋಷ್ಮ ಪಿತಾಮಹ, ರಾರ್,
ವಿದುರ, ನಮಮ ರ್ನನಿ ಮತುಾ ಇತರ ಸುಹೃರ್ಜನರು ಈ
ನಾಗಸಾಹವಯ ನಗರದಲ್ಲಿದಾಾರ . ನಿಮಮ ಹತಕಾೆಗ
ನಿೋವ ಲಿರೊ ಶ ೋರಿ ಶ ೋಕಸಂತಾಪ್ವಿಹವಲರಾಗರುವ
ಅವರನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಬ ೋಕು. ದೊರ ಬಂದದಾೋರಿ. ಪ್ುನಃ
ಭ ೋಟಿಯಾಗುತ ೋಾ ವ ಎಂದು ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ನಿಮಮ
ಸ ಿೋಹಾನಿವತ ಮನಸಾನುಿ ನಿಮಮಲ್ಲಿ ಇಟುುಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ

9
 ಸವರ್ನರ ಕಡ ತ್ತರುಗಸಿ. ಇದ ೊಂದು ಕಾಯವವು ಈಗ ನನಿ
ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಾವಾಗ ಉಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ . ಈ
ಸುಕೃತಾದಂದ ನಾನು ಸಂತುಷ್ುನಾಗುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ ನನಗ
ಇದು ಸತಾೆರವಾದಂತಾಗುತಾದ .”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಧಮವರಾರ್ನಿಂದ ಕಳುಹಸಲಪಟು ಪ್ರಜ ಗಳ ಲಿರೊ
ದುಃಖಿತರಾಗ “ಹಾ ರಾಜಾ!” ಎಂದು ಘೊೋರ ಆತವಸವರದಲ್ಲಿ
ಕೊಗದರು. ಪಾಂಡವರನುಿ ಭ ೋಟಿಮಾಡಿ, ಅವರ ಗುಣಗಳನ ಿೋ
ಸಂಸಮರಿಸುತಾಾ, ದುಃಖಾತವರಾಗ ಸವಲಪವೂ ಮನಸಿಾಲಿದ ೋ ಅವರು
ಹಂದರುಗದರು.

ಪ್ುರರ್ನರು ಹಂದರುಗದ ನಂತರ ಪಾಂಡವರು ರರ್ಗಳನ ಿೋರಿ

ಜಾಹಿವಿೋ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮಾಣ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಆಲದ ಮಹಾ
ವೃಕ್ಷವಂದನುಿ ತಲುಪಿದರು. ದನವಿಡಿೋ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಿ
ದುಃಖಾಕಷ್ಠವತರಾಗದಾ ಆ ಪಾಂಡವರು ವಟವನುಿ ತಲುಪಿ
ಶುಚಿಯಾದ ಸಲ್ಲಲ ನಿೋರನುಿ ಮಾತರ ಕುಡಿದು ರಾತ್ತರಯನುಿ ಕಳ ದರು.
ಅವರ ಮೋಲ್ಲನ ಸ ಿೋಹದಂದ ಕ ಲವು ದವರ್ರು ಅಗಿರ್ಂದಗ
ಅರ್ವಾ ಅಗಿಯಲಿದ ೋ ಶ್ಷ್ಾಗಣ ಬಾಂಧವರ ೊಡಗೊಡಿ ಅವರನುಿ
ಅಲ್ಲಿಯವರ ಗೊ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಬಂದದಾರು. ಆ ಬರಹಮವಾದಗಳಿಂದ

10
ಪ್ರಿವೃತನಾದ ರಾರ್ನು ಕಂಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾದಾನು. ರಮಾವೂ
ದಾರುಣವೂ ಆದ ಮುಹೊತವದಲ್ಲಿ ಅವರವರ ಅಗಿಗಳನುಿ
ಹ ೊರತಂದರು ಮತುಾ ಬರಹಮಘೊೋಷ್ಗಳ ್ಂದಗ ಚಚ ವಯು
ಪಾರರಂರ್ವಾಯತು. ಹಂಸಗಳಂತ ಮಧುರ ಸವರಗಳಲ್ಲಿ
ವಿಪಾರಗರರ ಲಿರೊ ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿ ರಾರ್ನಿಗ ಆಶಾವಸನ ನಿೋಡುತ್ತಾರಲು
ಎಲಿರೊ ರಾತ್ತರಯನುಿ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಕಳ ದರು.

ಶೌನಕ ಗೋತ
ನಕ್ಷತರಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ ರಾತ್ತರ ಕಳ ದು ಪ್ರಭಾತವಾಗಲು
ಭಕ್ಷವನ ಿೋ ಉಂಡು ಜೋವಿಸುವ ವಿಪ್ರರು ವನಕ ೆ ಹ ೊರಡಲು
ಸಿದಧರಾಗ ಪಾಂಡವರ ಎದರು ನಿಂತರು. ಆಗ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ರಾರ್
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವರನುಿ ಉದ ಾೋಶ್ಸಿ ಇಂತ ಂದನು:
“ರಾರ್ಾ, ಸಂಪ್ತುಾ ಮತುಾ ಎಲಿವನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ದುಃಖಿತರಾದ ನಾವು ವನಕ ೆ ತ ರಳಿ ಫಲ-ಮೊಲಗಳನುಿ
ಸ ೋವಿಸಿ ಜೋವಿಸುತ ೋಾ ವ . ವನವು ಹಲವು ಆಪ್ತುಾಗಳು,
ಹಲವಾರು ಕೊರರಪಾರಣಿಗಳು ಮತುಾ ಸಪ್ವಗಳಿಂದ
ತುಂಬಿದ . ಅಲ್ಲಿ ನಿಮಗ ನಿರ್ವಾಗಯೊ ಅತಾಂತ

11
 ಕಷ್ುಗಳಾಗುತಾವ ಎನುಿವುದು ನನಿ ರ್ೋಚನ . ಬಾರಹಮಣರ
ಪ್ರಿಕ ಿೋಶವು ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ ಹಡಿಯುತಾದ . ಇನುಿ
ನನಿಂರ್ವನನ ಿೋನು? ವಿಪ್ರರ ೋ! ನಿಮಗಷ್ುವಾದರ
ಹಂದರುಗರಿ!”
ಅದಕ ೆ ಪ್ರತುಾತಾರವಾಗ ಬಾರಹಮಣರು ಹ ೋಳಿದರು:
“ರಾರ್! ನಿೋನು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವಲ್ಲಿಗ ೋ ನಾವೂ ಹ ೊೋಗಲು
ಸಿದಧರಾಗದ ಾೋವ . ನಿನಿ ರ್ಕಾರಾದ, ನಿನಿಲ್ಲಿ ಧಮವವನ ಿೋ
ಕಾಣುವ, ನಮಮನುಿ ಪ್ರಿತಾಜಸಬ ೋಡ! ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ
ಸದಾಚಾರವನ ಿೋ ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ ಬಾರಹಮಣ ರ್ಕಾರಿಗ
ದ ೋವತ ಗಳ್ ಅನುಕಂಪ್ವನುಿ ತ ೊೋರಿಸುತಾಾರ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳಿದನು:
“ದವರ್ರ ೋ! ನನಗೊ ಕೊಡ ಬಾರಹಮಣರಲ್ಲಿ ಪ್ರಮ
ರ್ಕಿಾಯದ . ಆದರ ನಮಮ ಒಟಿುಗ ಬರುವ ನಿಮಮ
ಕಷ್ುಗಳನುಿ ನನಗ ಸಹಸಲಾಗುತ್ತಾಲಿ. ಫಲ-ಮೊಲ-ಮೃಗ
ಮುಂತಾದವುಗಳನ ಿೋ ಸ ೋವಿಸಲ್ಲರುವ ನನಿ ಈ ತಮಮಂದರು
ದೌರಪ್ದಗ ಆದ ಅಪ್ಮಾನ ಮತುಾ ರಾಜಾಾಪ್ಹರಣದ
ಶ ೋಕದಂದ ವಿಮೋಹತರಾಗದಾಾರ . ಇನೊಿ ಹ ಚಿಿನ
ಕಷ್ುಗಳನುಿ ನಾನು ಅವರಿಗ ಕ ೊಡಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಅವರು

12
 ಸಾಕಷ್ುು ದುಃಖಿತರಾಗದಾಾರ .”
ಬಾರಹಮಣರು ಹ ೋಳಿದರು:
“ಪಾರ್ಥವವ! ನಮಮ ಆಹಾರದ ಕುರಿತು ನಿನಿ ಹೃದಯಕ ೆ
ಚಿಂತ ಬ ೋಡ. ನಮಮ ಆಹಾರವನುಿ ವನದಂದ ನಾವ ೋ
ಹುಡುಕಿ ತಂದುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ವ . ಅನುಧಾಾನ-ತಪ್ಗಳಿಂದ
ನಾವು ನಿನಗ ಶುರ್ವನುಿ ತರುತ ೋಾ ವ . ಅನುಕೊಲಕರ ಕಥ
ಮುಂತಾದವುಗಳಿಂದ ವನದಲ್ಲಿ ನಾವು ನಿಮಮನುಿ
ರರ್ಸುತ ೋಾ ವ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ! ನಾನೊ ಕೊಡ ಬಾರಹಮಣರ ಸಂಘ್ದಲ್ಲಿ
ರರ್ಸುತ ೋಾ ನ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂದ ೋಹವಿಲಿ. ನಾನು ಈ
ಸಿಿತ್ತಗ ಇಳಿದದ ಾೋನ ಂದು ನನಿಲ್ಲಿ ನೊಾನಭಾವವನುಿ
ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಿ ಮೋಲ್ಲನ ರ್ಕಿಾಯಂದ ಕಷ್ುಗಳಿಗ
ಅನಹವರಾದ ನಿೋವ ಲಿರೊ ಸವಯಂ ನಿೋವ ೋ ಆಹಾರವನುಿ
ತರುವುದನುಿ ನಾನು ಹ ೋಗ ನ ೊೋಡಲ್ಲ? ಪಾಪಿ
ಧಾತವರಾಷ್ರರಿಗ ಧಿಕಾೆರ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ನೃಪ್ನು ಚಿಂತ್ತಸುತಾಾ ನ ಲದ ಮೋಲ ಯೆೋ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡನು. ಬಾರಹಮಣರ ಮಧಾದಲ್ಲಿದಾ ರ್ೋಗ-

13
ಸಾಂಖ್ಾಗಳಲ್ಲಿ ಕುಶಲ ಶೌನಕ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಓವವ ಆತಮರತ್ತ
ವಿದಾವನ್ ದವರ್ನು ರಾರ್ನಿಗ ಇಂತ ಂದನು:
“ಸಾವಿರಗಟುಲ ಶ ೋಕಗಳು ಮತುಾ ನೊರಾರು ರ್ಯಗಳು
ದನದನವೂ ಮೊಢರನುಿ ಕಾಡುತಾವ . ಪ್ಂಡಿತರನಿಲಿ!
ನಿನಿಂರ್ಹ ಬುದಧವಂತರು ಜ್ಞಾನಕ ೆ ವಿರುದಧವಾದ, ಅನ ೋಕ
ದ ೊೋಷ್ಗಳಿರುವ ಮತುಾ ಶ ರೋಯಸಾನುಿ ನಾಶಗ ೊಳಿಸುವ
ಕಮವಗಳನ ಿಸಗುವುದಲಿ. ರಾರ್! ನಿನಿಲ್ಲಿ
ಅಷ್ಾುಂಗಗಳನ ೊಿಡಗೊಡಿದ ಸವವ ಅಶ ರೋಯಗಳನೊಿ
ನಾಶಪ್ಡಿಸುವ ಶೃತ್ತ-ಸೃತ್ತಸಮಾಯುಕಾ ಬುದಧಯದ .
ನಿನಿಂರ್ವರು ಕಷ್ು-ಕಾಪ್ವಣಾಗಳಿಂದ ಮತುಾ ಸೃರ್ನರ
ಕಷ್ುಗಳಿಂದ ದುಃಖ್ಪ್ಟುು ಶರಿೋರ-ಮನಸುಾಗಳಲ್ಲಿ
ಕುಸಿಯುವುದಲಿ. ಹಂದ ಮಹಾತಮ ರ್ನಕನು ನಿೋಡಿದ
ಆತಮವನುಿ ಸಿಿರಗ ೊಳಿಸುವಂರ್ಹ ಶ ಿೋಕಗಳ ಗೋತ ಯನುಿ
ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು.
ಮನಸುಾ ಮತುಾ ದ ೋಹಗಳಲ್ಲಿ ಉದಭವಿಸುವ ಎರಡು
ದುಃಖ್ಗಳು ಈ ರ್ಗತಾನುಿ ಕಾಡುತಾವ . ಇವುಗಳನುಿ
ಪ್ರತ ಾೋಕವಾಗ ಮತುಾ ಒಟಿುಗ ೋ ಹ ೋಗ
ಕಡಿಮಮಾಡಿಕ ೊಳೆಬಹುದ ನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು.

14
ವಾಾಧಿ, ಶರಮ, ಇಷ್ುವಿಲಿದುದನುಿ ಹ ೊಂದುವುದು, ಮತುಾ
ಇಷ್ುವಿದಾವುಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆವುದು – ಇವ ೋ ನಾಲುೆ
ಶರಿೋರ ರ್ನಮ ದುಃಖ್ಕ ೆ ಕಾರಣಗಳು. ಈ ಆದವಾಾಧಿಗಳನುಿ
ಎರಡು ಕಿರಯಾರ್ೋಗಗಳಿಂದ ನಿವಾರಿಸಿಕ ೊಳೆಬಹುದು:
ಅವುಗಳಿಗ ಪ್ರತ್ತೋಕಾರಗಳನುಿ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಮತುಾ
ಅವುಗಳ ಕುರಿತು ಯಾವಾಗಲೊ ಚಿಂತ್ತಸದ ೋ
ಇರುವುದರಿಂದ. ಬುದಧವಂತ ವ ೈದಾರು ಮನುಷ್ಾನ
ದುಃಖ್ವನುಿ ಮದಲು ಪಿರೋತ್ತಕರ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡುವದರಿಂದಲೊ ಮತುಾ
ಭ ೊೋಗವಸುಾಗಳನುಿ ನಿೋಡುವುದರ ಮೊಲಕವೂ
ಉಪ್ಶಮನಗ ೊಳಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತಾಾರ . ಕಾದ ಕಬಿಿಣದ
ಗುಂಡನುಿ ನಿೋರಿನ ಕುಂಡದಲ್ಲಿ ಅದಾದರ ನಿೋರೊ ಹ ೋಗ
ಬಿಸಿಯಾಗ ಕುದಯುತಾದ ರ್ೋ ಹಾಗ ಮಾನಸಿಕ
ದುಃಖ್ದಂದ ಶರಿೋರವೂ ಪ್ರಿತಪಿಸುತಾದ . ನಿೋರಿನಿಂದ
ಅಗಿಯನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಜ್ಞಾನದಂದ ಮನಸಾನುಿ
ಆರಿಸಬ ೋಕು. ಮನಸುಾ ಪ್ರಶಾಂತವಾದಾಗ ಶರಿೋರ
ದುಃಖ್ವು ಆರಿಹ ೊೋಗುತಾದ .
ಸ ಿೋಹವ ೋ ಮಾನಸಿಕ ದುಃಖ್ದ ಮೊಲ. ಸ ಿೋಹದಂದ

15
ಮೋಹವುಂಟಾಗುತಾದ ಮತುಾ ಮೋಹದಂದ ಜೋವಿಯು
ದುಃಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ಸ ಿೋಹವ ೋ ದುಃಖ್ದ ಮೊಲ
ಮತುಾ ಸ ಿೋಹದಂದಲ ೋ ರ್ಯವೂ ಹುಟುುತಾದ . ಶ ೋಕ,
ಹಷ್ವ, ಮತುಾ ಆಯಾಸ ಸವವವೂ ಸ ಿೋಹದಂದಲ ೋ
ಹುಟುುತಾವ . ಭಾವ-ಅನುರಾಗಳ ರಡೊ ಸ ಿೋಹದಂದಲ ೋ
ಹುಟುುತಾವ . ಇವ ರಡರಲ್ಲಿ ಮದಲನ ಯದಾದ ಭಾವವ ೋ
ಹ ಚುಿ ಅಶ ರೋಯಸೆರ ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಪ್ಟರಿನಲ್ಲಿ
ಹತ್ತಾದ ಬ ಂಕಿಯು ಹ ೋಗ ಸಮೊಲವಾಗ ಮರವನುಿ
ಸುಟುುಬಿಡುತಾದ ರ್ೋ ಹಾಗ ಅಲಪ ರಾಗದ ೊೋಷ್ವೂ
ಧಮಾವರ್ಥವಯನುಿ ನಾಶಗ ೊಳಿಸುತಾದ .
ಕ ೋವಲ ಪಾರಪ್ಂಚಿಕ ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸುವುದಲಿವ ಂದ ಮಾತರಕ ೆ ಅವನು
ತಾಾಗಯಾಗುವುದಲಿ! ಪಾರಪ್ಂಚಿಕ ವಿಷ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗ
ಅದರಿಂದಾಗುವ ದ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಅರಿತು
ಅದರಿಂದ ನಿವೃತ್ತಾಹ ೊಂದುವವನು ತಾಾಗ
ಎನಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಅಂರ್ವನು ವಿರಾಗಯೊ, ಎಲಿರ
ಪಿರೋತ್ತಪಾತರನೊ, ಯಾರ ೊಂದಗೊ ವ ೈರತವವಿಲಿದವನೊ
ಮತುಾ ಸವತಂತರನೊ ಆಗುತಾಾನ . ಆದುದರಿಂದ

16
ಸವಶರಿೋರದಂದ ಉದಭವವಾದ ತನಿವರು, ರ್ತರರು ಮತುಾ
ಧನಸಂಚಯದ ಮೋಲ್ಲರುವ ಸ ಿೋಹವನುಿ ಜ್ಞಾನದಂದ
ಕಡಿಮಮಾಡಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಪ್ದಮಪ್ತರವು ನಿೋರಿನಿಂದ ಹ ೋಗ
ಒದ ಾಯಾಗುವುದಲಿವೋ ಹಾಗ ಜ್ಞಾನಾನಿವತ ಮುಖ್ಾ
ಶಾಸರಜ್ಞರನುಿ ಮತುಾ ಕೃತಾತಮರನುಿ ಈ ಯಾವ ಸ ಿೋಹಗಳ್
ಹಡಿಯುವುದಲಿ.
ರಾಗಕ ೆ ಅಧಿೋನನಾದ ಪ್ುರುಷ್ನನುಿ ವಿಷ್ಯ ವಸುಾಗಳು
ಸ ಳ ಯುತಾವ . ಅವುಗಳ ಮೋಲ ಆಸ ಯುಂಟಾಗುತಾದ . ಆ
ಆಸ ಗಳು ಮುಂದ ತೃಷ್ ಣಯಾಗ ಪ್ರಿವತವನಗ ೊಳುೆತಾವ . ಈ
ತೃಷ್ ಣಯೆೋ ಸವವ ಪಾಪಿಷ್ು. ಇದ ೋ ನಿತಾವೂ ಮನುಷ್ಾನನುಿ
ಅಧಮವ ಮಾಗವಕ ೆ ಪ್ರಚ ೊೋದಸುತ್ತಾರುತಾದ ಮತುಾ ಘೊೋರ
ಪಾಪ್ಗಳಿಗ ಅವನನುಿ ಬಂಧಿಸುತಾದ . ಇದನುಿ
ತಾಜಸುವುದು ದುಮವತ್ತಗಳಿಗ ಬಹಳ ಕಷ್ು. ದ ೋಹ
ಜೋಣವವಾದರೊ ಇದು ಜೋಣವವಾಗುವುದಲಿ. ಇದು
ಪಾರಣವನ ಿೋ ಅಂತಾಗ ೊಳಿಸುವ ರ ೊೋಗ. ತೃಷ್ ಣಯನುಿ
ತಾಜಸುವುದ ೋ ಸುಖ್. ಈ ತೃಷ್ ಣಗ ಮದಲ್ಲಲಿ ಕ ೊನ ಯಲಿ.
ಮನುಷ್ಾನ ಒಳದ ೋಹವನುಿ ಸ ೋರಿ ಇದು ಅರ್ೋನಿರ್
ಅಗಿಯಂತ ಹುಟಿು ಅದನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸುತಾದ . ಕಟಿುಗ ಯು

17
ಹ ೋಗ ತನಿಿಂದ ಹುಟಿುದ ಬ ಂಕಿಯಂದಲ ೋ
ನಾಶಹ ೊಂದುತಾದ ರ್ೋ ಹಾಗ ತಾನ ೋ ಹುಟಿುಸಿಕ ೊಂಡ
ಲ ೊೋರ್ದಂದ ಮನುಷ್ಾನು ಸಹರ್ವಾಗ
ನಾಶಹ ೊಂದುತಾಾನ .
ಮತಾವರು ನಿತಾವೂ ಹ ೋಗ ಮೃತುಾವಿನ
ರ್ಯದಲ್ಲಿರುತಾಾರ ರ್ೋ ಹಾಗ ಸಂಪ್ತುಾಳೆವನು ಸದಾ
ರಾರ್, ನಿೋರು, ಅಗಿ, ಕಳೆರು ಮತುಾ ಸವರ್ನರ ರ್ಯದಂದ
ಇರುತಾಾನ . ಮಾಂಸದ ತುಂಡನುಿ ಆಕಾಶದಲ ಿಸದರ
ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು, ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿಟುರ ಪ್ಶುಗಳು, ನಿೋರಿನಲ್ಲಿಟುರ
ರ್ೋನುಗಳು ಹ ೋಗ ತ್ತಂದುಬಿಡುವವೋ ಹಾಗ
ಹಣವಿದಾವನಿಗ ಎಲಿದರಿಂದಲೊ ರ್ಯ! ಕ ಲವರಿಗ
ಅರ್ವವ ೋ ಅನರ್ವವಾಗುತಾದ . ಐಶವಯವ-ಕಿೋತ್ತವಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ
ಆಸಕಾನಾದ ಮನುಷ್ಾನಿಗ ಶ ರೋಯಸುಾ ದ ೊರ ಯಲಾರದು.
ಆದುದರಿಂದ ಹಣವು ಬರುತ್ತಾದಾಂತ ಮನಸಿಾನ ಮೋಹವು
ಹ ಚಾಿಗುತಾದ . ಕೃಪ್ಣತ , ದಪ್ವ ಮತುಾ ರ್ಯ-
ಉದ ವೋಗಗಳ್ ಹ ಚಾಿಗುತಾವ . ಅರ್ವಸಂಚಯದಂದ
ಮನುಷ್ಾರಿಗ ಹುಟುುವ ದುಃಖ್ಗಳನುಿ ಪಾರಜ್ಞರು
ಅರಿತುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಹಣವನುಿ ಗಳಿಸುವಾಗ ದುಃಖ್,

18
ಅದನುಿ ಇಟುುಕ ೊಳುೆವುದರಲ್ಲಿ ಮತುಾ
ಖ್ಚುವಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಕಷ್ು, ನಾಶವಾದರ ದುಃಖ್,
ಮತುಾ ವಾಯವಾದರ ದುಃಖ್. ಕ ಲವರು ಹಣಕಾೆಗ
ಕ ೊಲ ಯನೊಿ ಮಾಡುತಾಾರ !
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ತಾಜಸುವುದು ಕಷ್ು. ಪಾಲ್ಲಸುವುದು
ಅದಕಿೆಂತಲೊ ಕಷ್ು. ಗಳಿಸುವುದ ೋ ಅತ್ತ ಕಷ್ುವಾದ
ಸಂಪ್ತುಾ ನಾಶವಾದರ ಚಿಂತ್ತಸಬಾರದು. ಮೊಢರು
ಅಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ರರು. ಪ್ಂಡಿತರು ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುತಾಾರ .
ಬಾಯಾರಿಕ ಗ ಕ ೊನ ಯೆೋ ಇಲಿ. ಸಂತ ೊೋಷ್ವ ೋ ಪ್ರಮ
ಸುಖ್. ಆದುದರಿಂದ ಸಂತ ೊೋಷ್ವ ೋ ಪ್ರಮ ಧನವ ಂದು
ಪ್ಂಡಿತರು ಕಂಡುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಯೌವನ-ರೊಪ್-ಬದುಕು-
ದರವಾಸಂಚಯ-ಐಶವಯವ-ಪಿರಯರ ಸಹವಾಸ ಎಲಿವೂ
ಅನಿತಾ. ಪ್ಂಡಿತರು ಇವುಗಳನುಿ ಆಸ ಪ್ಡುವುದಲಿ.
ಕೊಡಿಡುವುದನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡು! ಅದರಿಂದಾಗುವ
ಕಷ್ುಗಳನುಿ ಯಾರು ತಾನ ೋ ಸಹಸಿಯಾರು?
ಉಪ್ದರವಗಳಿಲಿದ ೋ ಒಟುುಗೊಡಿಸುವವನುಿ ಕಾಣಲ್ಲಕೊೆ
ಸಿಗುವುದಲಿ! ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಧಾರ್ವಕರು ಸಂಪ್ತ್ತಾನ
ಅನಾಸಕಾರನುಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸುತಾಾರ . ಕ ಸರನುಿ ನಂತರ

19
 ಒರ ಸಿಕ ೊಳುೆವುದಕಿೆಂತ ಅದನುಿ ಮುಟುದರುವುದ ೋ
ಒಳ ೆಯದು! ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಬಯಸಬಾರದು.
ಧಮವದ ಪ್ರಕಾರ ನಡ ಯಬ ೋಕಾದರ ನಿೋನು ಸಂಪ್ತ್ತಾನ
ಬಯಕ ಯನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡು!”
ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭ ೊೋಗಸುವ ಇಚ ೆಯಂದ ನಾನು ಸಂಪ್ತಾನುಿ
ಬಯಸುತ್ತಾಲಿ. ಬರಹಮನ್! ವಿಪ್ರರನುಿ ಪ್ರ ಯಲು
ಬಯಸುತ ೋಾ ನ ಯೆೋ ಹ ೊರತು ಲ ೊೋರ್ದಂದಲಿ. ಈಗ
ಗೃಹಸಾಿಶರಮದಲ್ಲಿರುವ ನನಿಂರ್ವನು ಅನುಸರಿಸಿ
ಬಂದರುವವರ ಪಾಲನ -ಪ್ೋಷ್ಣ ಗಳನುಿ ಹ ೋಗ
ಮಾಡಬಲಿ? ಎಲಿವನೊಿ ಎಲಿರ ೊಂದಗ ಹಂಚಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು
ಎನುಿವುದನುಿ ಕಲ್ಲಸಿಕ ೊಡುತಾಾರ . ಅದರಂತ
ಗೃಹಸಿನಾದವನು ಅಡಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಳೆದವರಿಗ
ಕ ೊಡಬ ೋಕು. ಒಳ ೆಯ ಗೃಹಸಿನ ಮನ ಯಲ್ಲಿ – ಆಹಾರ,
ನ ಲ, ನಿೋರು ಮತುಾ ಸಾವಗತದ ಮಾತುಗಳು – ಈ ನಾಲೆಕ ೆ
ಎಂದೊ ಕ ೊರತ ಯರಬಾರದು. ಆತವನಾದವನಿಗ
ಹಾಸಿಗ ಯನುಿ ಕ ೊಡಬ ೋಕು. ನಿಂತು ಆಯಾಸಗ ೊಂಡವನಿಗ
ಆಸನವನುಿ ಕ ೊಡಬ ೋಕು. ಬಾಯಾರಿದವನಿಗ ನಿೋರನುಿ

20
ಕ ೊಡಬ ೋಕು. ಮತುಾ ಹಸಿದವನಿಗ ಊಟವನುಿ ನಿೋಡಬ ೋಕು.
ಒಳ ೆಯ ದೃಷ್ಠುಯಲ್ಲಿ ನ ೊೋಡಬ ೋಕು. ಒಳ ೆಯ ಮನಸಾನುಿ
ತ ೊೋರಿಸಬ ೋಕು. ಒಳ ೆಯ ಮಾತನುಿ ಆಡಬ ೋಕು. ಮತುಾ
ಮೋಲ ದುಾ ಬಂದವನನುಿ ಸಾವಗತ್ತಸಿ ನಾಾರ್ೋಚಿತವಾಗ
ಸತೆರಿಸಬ ೋಕು.
ಸರಿಯಾದ ಗೌರವವನುಿ ನಿೋಡದದಾರ ಅದು ಅಗಿಹ ೊೋತರ,
ಸಾಕಿದ ಪಾರಣಿಗಳು, ದಾಯಾದಗಳು, ಅತ್ತರ್ಥ-ಬಾಂಧವರು,
ಸ ೊಸ ಯಂದರು, ಸ ೋವಕರು ಎಲಿವನೊಿ ಸುಟುುಬಿಡುತಾದ .
ಕ ೋವಲ ತನಗ ೊೋಸೆರ ಮಾತರ ಅನಿವನುಿ ಮಾಡಬಾರದು
ಮತುಾ ವೃಥಾ ಪ್ಶುವನುಿ ಕ ೊಲಿಬಾರದು. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಅಡುಗ ಯನುಿ ವಿಧಿವತಾಾಗ ನ ೈವ ೋದಾ ಮಾಡದ ೋ
ತಾನ ೊಬಿನ ೋ ಊಟಮಾಡಬಾರದು. ನಾಯ-
ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಿಗ ಂದು ನ ಲದ ಮೋಲ ಸವಲಪ ಆಹಾರವನುಿ
ಹಾಕಬ ೋಕು. ಪ್ರತ್ತದನ ಬ ಳಿಗ ು-ಸಾಯಂಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ
ವಿಧಿವತಾಾಗ ವ ೈಶವದ ೋವವನುಿ ಮಾಡಬ ೋಕು. ಹೋಗ
ನಿತಾವೂ ವಿಘ್ಸ-ಅಮೃತಗಳನುಿ ಊಟಮಾಡಬ ೋಕು.
ತನಿನುಿ ಅವಲಂಬಿಸಿರುವವರು ತ್ತಂದು ಉಳಿದ ಆಹಾರವು
ವಿಘ್ಸ ಮತುಾ ಯಜ್ಞದಂದ ಉಳಿದ ಆಹಾರವು ಅಮೃತ.

21
 ಈ ರಿೋತ್ತ ವತ್ತವಸುವ ಗೃಹಸಾಿಶರಮದಲ್ಲಿರುವವರ
ಧಮವವ ೋ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ವಿಪ್ರ!
ನಿನಿ ಅಭಪಾರಯವ ೋನು?”
ಶೌನಕನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರ್ಾೋ! ಈ ರ್ಗತ್ತಾನಲ್ಲಿ ವಿಪ್ರಿೋತ ಅರ್ವಗಳನುಿ
ಕ ೊಡುವ ಅನ ೋಕ ಸಿದಾಧಂತಗಳಿವ ! ಒಳ ೆಯದ ಂದ ನಿಸಿದವು
ಕ ಟುವ ಂದೊ ಅನಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾವ . ತ್ತಳುವಳಿಕ ಯಲಿದವನು
ಶ್ಶಿ-ಹ ೊಟ ುಗಳಿಗಾಗ ಬಹಳಷ್ುು ಸಂಪಾದನ ಯನುಿ
ಮಾಡುತಾಾನ . ಮೋಹ-ರಾಗಗಳಿಂದ ಪಿೋಡಿತನಾಗ
ಸಂಪ್ತುಾ-ಇಂದರಯಗಳ ವಶದಲ್ಲಿ ಬರುತಾಾನ . ದುಷ್ು
ಕುದುರ ಗಳು ಮೊಢಾತಮ ಭಾರಂತ ಸಾರರ್ಥಯನುಿ
ಕ ೊಂಡ ೊಯುಾವಂತ ಇಂದರಯಗಳ ಂಬ ಕುದುರ ಗಳು,
ಮನುಷ್ಾನು ಎಷ್ ುೋ ಬುದಧವಂತನಾಗದಾರೊ, ಅವನನುಿ
ಕ ಟು ದಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಕ ೊಂಡ ೊಯುಾತಾವ . ಆರು ಇಂದರಯಗಳು
ತಮಮ ತಮಮ ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸುತ್ತಾರುತಾವ .
ಅವುಗಳನುಿ ಪ್ಡ ಯಲ ೋ ಬ ೋಕ ಂಬ ಸಂಕಲಪವು ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ
ಮೊಡುತಾದ . ಇಂದರಯ ಸಂಬಂಧ ವಿಷ್ಯಗಳ ಕುರಿತು
ಮನಸುಾ ಪ್ರಚ ೊೋದತಗ ೊಂಡಾಗ ಆಸ ಯು ಹುಟುುತಾದ

22
ಮತುಾ ಅವುಗಳನುಿ ಹ ೊಂದುವ ಅಭಾಾಸವುಂಟಾಗುತಾದ .
ಬ ಳಕ ಂಬ ಭಾರಂತ್ತಯಂದ ಪ್ತಂಗವು ಬ ಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದುಾ
ರ್ಸಮವಾಗುವಂತ ಮಾನವನು ಸಂಕಲಪದಂದ ಹುಟಿುದ
ವಿಷ್ಯ-ಕಾಮಗಳ ಂಬ ಬಾಣಗಳಿಗ ತುತಾಾಗ ಲ ೊೋರ್ವ ಂಬ
ಮಹಾಗಿಯಲ್ಲಿ ಬಿೋಳುತಾಾನ . ಆಹಾರ-ವಿಹಾರಗಳಲ್ಲಿ
ಮೋಹತನಾಗ ಅದ ೋ ಮಹಾಮೋಹಕ ಸುಖ್ಗಳಲ್ಲಿ
ಮಗಿನಾದವನಿಗ ತಾನು ಯಾರು ಎನುಿವುದರ ಅರಿವ ೋ
ಇರುವುದಲಿ. ಹೋಗ ಅವನು ಅವಿದ ಾ-ಕಮವ-ತೃಷ್ ಣಗಳು
ತ್ತರುಗಸುವ ಚಕರದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿ ಒಂದು ರ್ೋನಿಯಂದ
ಇನ ೊಿಂದು ರ್ೋನಿಗ ಸ ೋರುತಾಾ ಸಂಸಾರದಲ್ಲಿ ಬಿೋಳುತಾಾನ .
ನಿೋರು-ರ್ೊರ್-ಆಕಾಶಗಳಲ್ಲಿ ನಡ ಯುವ ಬರಹಮನಿಂದ
ಹಡಿದು ಹುಲ್ಲಿನ ಕಡಿಿಯವರ ಗನ ಈ ಸೃಷ್ಠು ಚಕರದಲ್ಲಿ
ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಹುಟುುತಾಾನ . ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಇರುವವರು
ಹ ೊೋಗುವ ಮಾಗವವಿದು. ಧಮವ-ಮೋಕ್ಷಗಳನುಿ ಬಯಸಿ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾವರ ಕುರಿತು ಈಗ ಕ ೋಳು.
ಕಮವವನುಿ ಮಾಡು ಮತುಾ ತಾಜಸು ಎನುಿವುದ ೋ
ವ ೋದವಾಕಾ. ಇದರ ಪ್ರಕಾರ ಅಭಮಾನದಂದ ಯಾವ
ಧಮವವನೊಿ ಆಚರಿಸಬಾರದು. ಸೃತ್ತಗಳ ಪ್ರಕಾರ

23
ಎಂಟು ವಿಧದ ಧಮವಮಾಗವಗಳಿವ : ಯಾಗ, ಅಧಾಯನ,
ದಾನ, ತಪ್ಸುಾ, ಸತಾ, ಕ್ಷಮ, ದಮ ಮತುಾ ಅಲ ೊೋರ್.
ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಮದಲ ನಾಲುೆ ಪಿತೃಗಳು ಹ ೊೋಗುವ
ಮಾಗವಗಳ ಂದು ವಗೋವಕೃತಗ ೊಂಡಿವ . ಇವುಗಳನುಿ
ಅಭಮಾನದಂದ ಮಾಡದ ೋ, ಕ ೋವಲ ಕತವವಾವ ಂದು
ಮಾಡಬ ೋಕು. ಇತರ ನಾಲುೆ ದ ೋವತ ಗಳ ಮಾಗವಗಳು. ಈ
ಎಂಟು ಮಾಗವಗಳ ಆಚರಣ ಯಂದಲ ೋ ಮನುಷ್ಾನು
ವಿಶುದಾಧತಮನಾಗುತಾಾನ . ಸಂಸಾರವನುಿ ಗ ಲಿಲು
ಬಯಸುವವರು ಉತಾಮ ಸಂಕಲಪ-ಸಂಬಂಧಗಳು, ವಿಶ ೋಷ್
ವರತಗಳು, ಗುರುಸ ೋವ , ಆಹಾರ-ರ್ೋಗಗಳು, ಆಗಮ-
ಅಧಾಯನಗಳು, ಕಮವ-ಸಂನಾಾಸ ಮತುಾ
ಚಿತಾನಿರ ೊೋಧಗಳಿಂದ ಕಮವಗಳನ ಿಸಗುತಾಾರ . ರಾಗ-
ದ ವೋಷ್ಗಳಿಂದ ವಿಮುಕಾರಾಗದುದರಿಂದಲ ೋ ರುದರ-ಸಾದಾ-
ಆದತಾ-ವಸು-ಅಶ್ವನಿಯರು ದ ೈವತವ ಐಶವಯವವನುಿ
ಪ್ಡ ದು ರ್ೋಗ ೈಶವಯವದಂದ ಎಲಿ ಪ್ರಜ ಗಳನೊಿ
ಪಾಲ್ಲಸುತಾಾರ .
ಕೌಂತ ೋಯ! ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಪ್ುಷ್ೆಲ ಶಾಂತತ ಯನುಿ
ಸಾಧಿಸಬ ೋಕು. ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಮನ ೊೋಸಿದಧ-

24
 ರ್ೋಗಸಿದಧಗಳನುಿ ಪ್ಡ . ತಂದ -ತಾಯಗಳಿಂದ
ಪ್ಡ ಯಬಹುದಾದ ಸಿದಧಯನುಿ ಪ್ಡ ದ ನಿೋನು
ಕಮವಮಯಯಾಗದಾೋಯೆ. ತಪ್ಸುಾ ಮತುಾ ದವರ್ರನುಿ
ಪಾಲ್ಲಸುವುದರ ಮೊಲಕ ಸಿದಧಯನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊೋ.
ಸಿದಧಯನುಿ ಪ್ಡ ದವರು ಅದರ ಸಹಾಯದಂದ
ಬಯಸಿದುದ ಲಿವನೊಿ ಮಾಡಬಲಿವರಾಗುತಾಾರ .
ಆದುದರಿಂದ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗ ನಿನಿ
ಮನ ೊೋರರ್ವನುಿ ಈಡ ೋರಿಸಿಕ ೊೋ.”

ಅಕ್ಷಯಪಾತ ರ
ಶೌನಕನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಪ್ುರ ೊೋಹತ ಧೌಮಾನ ಬಳಿಸಾರಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ವ ೋದಪಾರಂಗತ ಬಾರಹಮಣರು ನನಿನುಿ ಅನುಸರಿಸಿ
ಬಂದದಾಾರ . ಆದರ ನಾನು ಅವರನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಲು
ಶಕಾನಾಗಲಿ ಎಂದು ಅತ್ತೋವ ದುಃಖಿತನಾಗದ ಾೋನ . ಅವರನುಿ
ತಾಜಸಲೊ ಶಕಾನಿಲಿ ಮತುಾ ಅವರಿಗ ಕ ೊಡಲೊ ಶಕಾನಿಲಿ.
ಇಂತಹ ಪ್ರಿಸಿಿತ್ತಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕು?”

25
ಧಮವರ್ೃತರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಧೌಮಾನು ಧಮವಮಾಗವವನುಿ
ಹುಡುಕುತಾಾ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ರ್ೋಚಿಸಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹಂದ ಸೃಷ್ಠುಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪಾರಣಿಗಳು ಅತಾಂತ
ಹಸಿವ ಯಲ್ಲಿದಾಾಗ ಅವರ ಮೋಲ ಅನುಕಂಪ್ಗ ೊಂಡು
ಸವಿತ ಸೊಯವನು ಅವರನುಿ ತಂದ ಯಂತ ಪಾಲ್ಲಸಿದನು.
ಅವನು ಉತಾರಾಯಣಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ತನಿ ಕಿರಣಗಳಿಂದ
ತ ೋಜ ೊೋರಸವನುಿ ತಂದು ದಕ್ಷ್ಣಾಯನಕ ೆ ಹಂದರುಗ
ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಬಿತ್ತಾದನು. ಈ ರಿೋತ್ತ ರ್ೊರ್ರ್ಳಗ
ಸ ೋರಿದಾ ಸೊಯವನ ಕಿರಣಗಳಲ್ಲಿದಾ ರಸಗಳನುಿ ಔಶಧಿಗಳ
ಅಧಿಪ್ತ್ತ ಚಂದರನು ತನಿ ಶ್ೋತಲ ಕಿರಣಗಳಿಂದ
ಮೋಡಗಳನಾಿಗ ಪ್ರಿವತ್ತವಸಿ ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ
ಮಳ ಗರ ದನು. ಚಂದರನ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಒದ ಾಯಾದ
ರ್ೊಗತ ರವಿಯು ರ್ೊರ್ಯ ಪಾರಣಿಗಳಿಗ ಆಹಾರ ಮತುಾ
ಷ್ಡರಸ ಔಷ್ಧಿಗಳಾಗ ಬ ಳ ದನು. ಹೋಗ ರ್ೊತಗಳ
ಪಾರಣಧಾರಕ ಅನಿವು ಭಾನುಮಯವು. ಅವನ ೋ
ಸವವರ್ೊತಗಳ ಪಿತ. ಆದುದರಿಂದ ಅವನಿಗ ೋ ಶರಣು
ಹ ೊೋಗು. ರ್ನಮ-ಕಮವಗಳಿಂದ ಶುದಧ ಮಹಾತಮ ರಾರ್ರು
ಪ್ುಷ್ೆಲ ತಪ್ಸಿಾನಿಂದಲ ೋ ಸವವ ಪ್ರಜ ಗಳನೊಿ

26
 ಉದಧರಿಸುತಾಾರ . ಭೋಮ, ಕಾತವವಿೋಯವ, ವ ೈನಾ ಮತುಾ
ನಹುಷ್ ಇವರೊ ಕೊಡ ತಪ್ಸುಾ-ರ್ೋಗ-
ಸಮಾಧಿಗಳಲ್ಲಿದುಾಕ ೊಂಡು ಪ್ರಜ ಗಳಿಗ ೊದಗದ
ಆಪ್ತುಾಗಳನುಿ ನಿವಾರಿಸಿದರು. ಕಮವಗಳಿಂದ ಶುದಧನಾದ
ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಅವರಂತ ತಪ್ಸಾನುಿ ಮಾಡಿ ಈ ದವರ್ರನುಿ
ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸು!”
ಧೌಮಾನು ಹೋಗ ಸಮರ್ೋಚಿತ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಲು ವಿಶುದಾಧತಮ
ಧಮವರಾರ್ನು ಉತಾಮ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ನಿರತನಾದನು. ಆ ಧಮಾವತಮ
ಜತ ೋಂದರಯನು ಗಾಳಿಯನುಿ ಮಾತರ ಸ ೋವಿಸುತಾಾ ರ್ೋಗಸಿನಾಗ
ಪ್ುಷ್ಪ-ಉಪ್ಹಾರ-ಬಲ್ಲಗಳಿಂದ ದವಾಕರನನುಿ ಅಚಿವಸಿ
ಗಂಗಾನದಯ ನಿೋರನುಿ ಮುಟಿು ಪಾರಣಾಯಾಮ ನಿರತನಾದನು. ಆಗ
ಅವನು ಶಕರನು ಕಿೋತವನ ಮಾಡಿದ ಸೊಯವನ ಪ್ುಣಾಕರ
ನೊರಾಎಂಟು ನಾಮಾವಳಿಗಳಿಂದ ಅಚಿವಸಿದನು. ಶಕರನಿಂದ
ಇದನುಿ ನಾರದನು ಪ್ಡ ದನು ಮತುಾ ನಂತರ ನಾರದನು ಅದನುಿ
ಧೌಮಾನಿಗ ಉಪ್ದ ೋಶ್ಸಿದನು. ಧೌಮಾನಿಂದ ಪ್ಡ ದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಈ ನೊರಾಎಂಟು ನಾಮಾವಳಿಗಳನುಿ ರ್ಪಿಸಿ ಸವವಕಾಮಗಳನೊಿ
ಹ ೊಂದದನು. ಸೊಯವನ ನೊರಾಎಂಟು ನಾಮಾವಳಿಗಳು ಇಂತ್ತವ :
(೧) ಸೊಯವ (೨) ಆಯವಮ (೩) ರ್ಗ (೪) ತವಷ್ು (೫) ಪ್ೊಷ್

27
(೬) ಅಕವ (೭) ಸವಿತ (೮) ರವಿ (೯) ಗರ್ಸಿಾಮಾನ್ (೧೦) ಅರ್
(೧೧) ಕಾಲ (೧೨) ಮೃತುಾ (೧೩) ಧಾತಾ (೧೪) ಪ್ರಭಾಕರ
(೧೫) ಪ್ೃರ್ಥಿ (೧೬) ಆಪ್ಃ (೧೭) ತ ೋರ್ಸ್ (೧೮) ಖ್ (೧೯)
ವಾಯು (೨೦) ಪ್ರಾಯಣ (೨೧) ಸ ೊೋಮ (೨೨) ಬೃಹಸಪತ್ತ
(೨೩) ಶುಕರ (೨೪) ಬುಧ (೨೫) ಅಂಗಾರಕ (೨೬) ಇಂದರ (೨೭)
ವಿವಸಾವನ್ (೨೮) ದೋಪಾಾಂಶ (೨೯) ಶುಚಿ (೩೦) ಶೌರಿ (೩೧)
ಶನ ೈಶಿರ (೩೨) ಬರಹಮ (೩೩) ವಿಷ್ುಣ (೩೪) ರುದರ (೩೫) ಸೆಂದ
(೩೬) ವ ೈಶರವಣ (೩೭) ಯಮ (೩೮) ವ ೈದುಾತ (೩೯) ರ್ಠರ
(೪೦) ಅಗಿ (೪೧) ಇಂಧನ (೪೨) ತ ೋರ್ಸಾಂಪ್ತ್ತ (೪೩)
ಧಮವಧಿರ್ (೪೪) ವ ೋದಕತವ (೪೫) ವ ೋದಾಂಗ (೪೬)
ವ ೋದವಾಹನ (೪೭) ಕೃತ (೪೮) ತ ರೋತ (೪೯) ದಾವಪ್ರ (೫೦) ಕಲ್ಲ
(೫೧) ಸವಾವಮರಾಶರಯ (೫೨) ಕಲಾ ಕಾಷ್ಿ (೫೩) ಮುಹೊತವ
(೫೪) ಪ್ಕ್ಷ (೫೫) ಮಾಸ (೫೬) ಸಂವತಾರಕಾರ (೫೭) ಅಶವತಿ
(೫೮) ಕಾಲಚಕರ (೫೯) ವಿಭಾವಸು (೬೦) ಪ್ುರುಷ್ (೬೧) ಶಾಶವತ
(೬೨) ರ್ೋಗ (೬೩) ವಾಕಾಾವಾಕಾ (೬೪) ಸನಾತನ (೬೫)
ಲ ೊೋಕಾಧಾಕ್ಷ (೬೬) ಪ್ರಜಾಧಾಕ್ಷ (೬೭) ವಿಶವಕಮವ (೬೮)
ತಮೋನುದ (೬೯) ವರುಣ (೭೦) ಸಾಗರ (೭೧) ಅಂಶು (೭೨)
ಜೋಮೊತ (೭೩) ಜೋವನ (೭೪) ಅರಿಹ (೭೫) ರ್ೊತಾಶರಯ

28
(೭೬) ರ್ೊತಪ್ತ್ತ (೭೭) ಸವವರ್ೊತನಿಷ್ ೋವಿತ (೭೮) ಮಣಿ
(೭೯) ಸುವಣವ (೮೦) ರ್ೊತಾದ (೮೧) ಕಾಮದ (೮೨)
ಸವವತ ೊೋಮುಖ್ (೮೩) ರ್ಯ (೮೪) ವಿಶಾಲ (೮೫) ವರದ
(೮೬) ಶ್ೋಘ್ರಗ (೮೭) ಪಾರಣಧಾರಣ (೮೮) ಧನವಂತರಿ (೮೯)
ಧೊಮಕ ೋತು (೯೦) ಆದದ ೋವ (೯೧) ಆದತಾ (೯೨) ದಾವದಶಾತಮ
(೯೩) ಅರವಿಂದಾಕ್ಷ (೯೪) ಪಿತ (೯೫) ಮಾತಾ (೯೬) ಪಿತಾಮಹ
(೯೭) ಸವಗವದಾವರ (೯೮) ಪ್ರಜಾದಾವರ (೯೯) ಮೋಕ್ಷದಾವರ
(೧೦೦) ತ್ತರವಿಷ್ುಪ್ (೧೦೧) ದ ೋಹಕತಾವರ (೧೦೨) ಪ್ರಶಾಂತಾತಮ
(೧೦೩) ವಿಶಾವತಮ (೧೦೪) ವಿಶವತ ೊೋಮುಖ್ (೧೦೫) ಚರಾಚರಾತಮ
(೧೦೬) ಸೊಕ್ಷ್ಾಮತಮ (೧೦೭) ಮೈತ್ತರ (೧೦೮) ವಪ್ುಶಾನಿವತ.
ಆಗ ದವಾಕರನು ಪಿರೋತನಾಗ ಹುತಾಶನನಂತ ಉರಿದು
ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ ತನಿ ಸವರೊಪ್ವನುಿ ಪಾಂಡವನಿಗ ತ ೊೋರಿಸಿದನು.
“ರಾರ್ನ್! ನಿೋನು ಬಯಸಿದುದ ಲಿವನೊಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ.
ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳು ನಾನು ನಿನಗ ಆಹಾರವನುಿ
ನಿೋಡುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ಅಡುಗ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಫಲ-
ಗ ಡ ಿಗ ಣಸುಗಳು-ತರಕಾರಿ-ಪ್ದಾರ್ವಗಳು ಈ ನಾಲೊೆ
ತರಹದ ಅನಿಗಳು ಅಕ್ಷಯವಾಗುತಾವ . ವಿವಿಧ ಸಂಪ್ತೊಾ
ನಿನಿದಾಗುತಾದ !”

29
30
ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ಅಂತಧಾವನನಾದನು. ಆ ವರವನುಿ ಪ್ಡ ದ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಿೋರಿನಿಂದ ಮೋಲ ದುಾ ಧೌಮಾನ ಪಾದಗಳನುಿ
ಹಡಿದನು ಮತುಾ ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ಆಲಂಗಸಿದನು.
ದೌರಪ್ದರ್ಡನ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ಅಡುಗ ಮನ ಯಲ್ಲಿ
ಅಡುಗ ಯನುಿ ಸಿದಧಗ ೊಳಿಸಿದನು. ನಾಲುೆ ವಿಧದ
ವನಪ್ದಾರ್ವಗಳಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಆ ಅಡುಗ ಯು
ಅಕ್ಷಯವಾಯತು ಮತುಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಆ ಆಹಾರದಂದ
ದವರ್ರಿಗ ಲಿ ಭ ೊೋರ್ನವನಿಿತಾನು. ವಿಪ್ರರಿಗ ಭ ೊೋರ್ನವನಿಿತುಾ, ತನಿ
ಅನುರ್ರಿಗೊ ಊಟವಾದ ನಂತರ ಉಳಿದ ವಿಘ್ಸವನುಿ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸ ೋವಿಸಿದನು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ನಿೋಡಿ ಉಳಿದುದನುಿ
ದೌರಪ್ದಯು ಉಂಡಳು.
ಈ ರಿೋತ್ತ ದವಾಕರನಂತ ಯೆೋ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ದವಾಕರನಿಂದ ಮನ ೊೋಭಲಾಷ್ ಕಾಮನ ಗಳನುಿ ಹ ೊಂದ ಅದನುಿ
ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನಿೋಡಿದನು. ಪ್ುರ ೊೋಹತನ ನ ೋತೃತವದಲ್ಲಿ
ವಿಧಿಮಂತರಪ್ರಮಾಣದಂತ ತ್ತರ್ಥ-ನಕ್ಷತರ-ಪ್ವವಗಳ
ಯಜ್ಞಾರ್ಥವಗಳಾದರು. ಅನಂತರ ದವರ್ರಿಂದ ಪ್ರಿವೃತರಾಗ,
ಧೌಮಾನ ೊಂದಗ ಆ ಪಾಂಡವರು ಮಂಗಳಕರ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಿ
ಕಾಮಾಕವನುಿ ತಲುಪಿದರು.

31
ಧೃತರಾಷ್ರ-ವಿದುರರ ನಡುವ
ಮನಸಾಾಪ್
ಪಾಂಡವರು ವನಕ ೆ ತ ರಳಿದ ನಂತರ ಪ್ರಿತಪಿಸುತ್ತಾದಾ
ಧೃತರಾಷ್ರನು ಅಗಾಧಬುದಧ ಧಮಾವತಮ ವಿದುರನಿಗ ಇಂತ ಂದನು:
“ನಿನಿ ಬುದಧಯು ಭಾಗವವನದಷ್ ುೋ ಶುದಧವಾದುದು. ನಿನಿ
ಧಮವವು ಶ ರೋಷ್ಿ ಮತುಾ ಸೊಕ್ಷಮ. ಕುರುಗಳು ನಿನಿನುಿ
ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತ್ತ ಎಂದು ಒಪಿಪಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಅವರಿಗ ಮತುಾ
ನನಗ ಈಗ ಯಾವುದು ಒಳ ೆಯದು ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳು!
ವಿದುರ! ಇವ ಲಿ ನಡ ದುಹ ೊೋಯತಲಿ! ಈಗ ನಾನು ಏನು
ಮಾಡಬ ೋಕು? ಪ್ರಜ ಗಳು ನಮಮಂದಗ ೋ ಇರುವಂತ ಹ ೋಗ
ಮಾಡಬಹುದು? ಅವರು ನಮಮನುಿ ಸಮೊಲವಾಗ
ನಾಶಪ್ಡಿಸುವುದನಾಿಗಲ್ಲೋ ಅವರು
ನಾಶಹ ೊಂದುವುದನಾಿಗಲ್ಲೋ ನಾನು ಬಯಸುವುದಲಿ.”
ಅದಕ ೆ ವಿದುರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ನರ ೋಂದರ! ಧಮವದ ಮೊರು ಮೊಲಗಳಲ್ಲಿ ರಾರ್ಾವೂ
ಒಂದು ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ನಿನಿ ಶಕಿಾಯದಾಷ್ುು
ಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ದುಕ ೊಂಡು ನಿನಿ ಮಕೆಳು ಮತುಾ
32
ಕುಂತ್ತಯ ಮಕೆಳು ಎಲಿರನೊಿ ಪಾಲ್ಲಸು. ಇದ ೋ
ಧಮವವನುಿ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಶಕುನಿಯೆೋ ಮದಲಾದ
ಪಾಪಾತಮರು ಉಲಿಂಘಿಸಿದರು. ನಿನಿ ಮಗನು ಆ ಸತಾಸಂಧ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ರ್ೊಜಗ ಆಹಾವನಿಸಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದನು.
ಅಂದು ನಿೋನು ಅದನುಿ ನಡ ಯಲು ಬಿಟಿುದಾರೊ ಇಂದು
ನಿನಿನುಿ ಉಳಿಸಿಕ ೊಳುೆವ ಉಪಾಯವನುಿ ನಾನು
ಕಂಡಿದ ಾೋನ . ಇದರಿಂದ ನಿನಿ ಪ್ುತರನು ಪಾಪ್ಗಳಿಂದ
ಮುಕಾನಾಗ ಒಳ ೆಯವನಾಗ ಲ ೊೋಕದ ಗೌರವಕ ೆ
ಪಾತರನಾಗುತಾಾನ . ನಿನಿದಕಿೆಂತ ಅಧಿಕವಾಗ
ಪಾಂಡುಪ್ುತರರಿಂದ ಏನ ಲಿ ಪ್ಡ ದದಾೋರ್ೋ ಅವ ಲಿವನೊಿ
ಪಾಂಡುಪ್ುತರರಿಗ ಹಂದರುಗಸು. ರಾರ್ನಾದವನು
ತನಿದಾಗದುಾದರಲ್ಲಿ ತೃಪಿಾಯನುಿ ಪ್ಡ ದು ಇತರರದಾನುಿ
ಮೋಸದಂದ ತನಿದಾಗಸಿಕ ೊಳೆಬಾರದು ಎನುಿವುದ ೋ
ಪ್ರಮ ಧಮವ. ಶಕುನಿಯನುಿ ನಿಂದಸಿ ಪಾಂಡವರನುಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡಿಸುವುದ ೋ ನಿೋನು ಮಾಡಬ ೋಕಾದ ಮುಖ್ಾ
ಕಾಯವ. ನಿನಿ ಮಕೆಳು ಉಳಿಯಬ ೋಕ ಂದದಾರ ಇದನುಿ
ಆದಷ್ುು ಬ ೋಗ ಮಾಡು. ನಿೋನು ಇದನುಿ ಮಾಡದದಾರ
ಕುರುಗಳ ವಿನಾಶವು ನಿಶಿಯ. ಕುರದಧ ಭೋಮಸ ೋನ-
ಅರ್ುವನರು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವರ ಶತುರಗಳಾಾರನೊಿ
ಉಳಿಸುವುದಲಿ. ಯಾರ ರ್ೋಧನು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿಯೆೋ ಶ ರೋಷ್ಿ
33
ಗಾಂಡಿವ ಧನುಸಿಾನ ಕೃತಾಸರ ಸವಾಸಾಚಿ ಅರ್ುವನನ ೊೋ
ಮತುಾ ಯಾರ ರ್ೋಧನು ಭೋಮನಂತ ಬಲಶಾಲ್ಲರ್ೋ
ಅಂರ್ವರಿಗ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಏನನುಿ ಪ್ಡ ಯಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ?
ಹಂದ ನಿನಿ ಮಗನು ಹುಟುುವಾಗಲ ೋ ನಾನು ನಿನಗ “ನಿನಿ
ಈ ಪ್ುತರನನುಿ ಕುಲಕಾೆಗ ತಾಜಸು!” ಎಂಬ ಹತಕರ
ಮಾತನುಿ ಹ ೋಳಿದ ಾ. ಆದರೊ ನಿೋನು ಅದನುಿ ಮಾಡಲ್ಲಲಿ.
ಈಗಲೊ ಈ ಹತಮಾತುಗಳಂತ ಮಾಡದದಾರ ನಂತರ
ನಿೋನು ಪ್ಶಾಿತಾಾಪ್ ಪ್ಡುತ್ತಾೋಯೆ. ಪಾಂಡವರ ೊಂದಗ
ಒಂದ ೋ ರಾರ್ಾವನಾಿಳಲು ನಿನಿ ಮಗನು ಒಪಿಪಕ ೊಂಡರ
ಮತುಾ ನಿನಿ ಮಗನ ಮತುಾ ಅವನ ಸಹಾಯಕರು ನಿನಿ
ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿರಿಸಿಕ ೊಂಡರ ನಿೋನು ದುಃಖಿಸುವುದಲಿ.
ನಿನಿ ಮಗನು ಈ ಪಿರೋತ್ತಸಂರ್ೋಗಕ ೆ ವಿರುದಧವಾಗ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡರ ಅವನನುಿ ಸ ರ ಹಡಿದು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಅಧಿಪ್ತ್ತಯನಾಿಗ ನಿರ್ೋಜಸು. ಅವನ ೋ ಧಮವದಂದ ಈ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಆಳಲ್ಲ. ಆಗ ಸವವಪಾರ್ಥವವರೊ ನಮಗ
ವ ೈಶಾರಂತ ಅನುಯಾಯಗಳಾಗರುತಾಾರ . ದುರ್ೋವಧನ-
ಶಕುನಿ ಮತುಾ ಕಣವರು ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ ೊಂದಗ
ಪಿರೋತ್ತಯಂದರಬ ೋಕು. ದುಃಶಾಸನನು ಸಭಾಮಧಾದಲ್ಲಿ
ದೌರಪ್ದ ಮತುಾ ಭೋಮಸ ೋನರ ಕ್ಷಮಯನುಿ ಕ ೋಳಬ ೋಕು.
ಸವಯಂ ನಿೋನ ೋ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಸಂತವಿಸು. ಅವನನುಿ
34
 ಗೌರವಿಸಿ ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ ಸಾಿಪಿಸು. ಇದನುಿ ಮಾಡಿದರ ನಿೋನು
ಕೃತಕೃತಾನಾಗುವ !”
ಧೃತರಾಷ್ರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಿದುರ! ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರಿಗ ಮತುಾ ನನಗ ಇದನ ಿೋ -
ಅವರಿಗ ಹತವಾಗರುವ ಮತುಾ ನನಿವರಿಗ
ಅಹತವಾಗರುವ ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದ ಾ. ಇವು
ಯಾವುದೊ ನನಿ ಮನಸಿಾಗ ಹಡಿಯುವುದಲಿ. ಪಾಂಡವರ
ಪ್ರವಾಗ ನಿೋನು ಹ ೋಗ ಈ ರಿೋತ್ತಯ ನಿಶಿಯವನುಿ
ಮಾಡಬಲ ಿ? ನಿೋನು ನನಿ ಹತದಲ್ಲಿಲಿವ ಂದು
ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಪಾಂಡವರಿಗಾಗ ನಾನು ನನಿ ಮಗನನುಿ
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ತಾಜಸಿಯೆೋನು? ಅವರೊ ಕೊಡ ನನಿ
ಪ್ುತರರ ನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ಆದರೊ
ದುರ್ೋವಧನನು ನನಿ ದ ೋಹದಂದ ಹುಟಿುದವನು.
ಸಮತ ಯನುಿ ತ ೊೋರಿಸುವ ಯಾರು ತಾನ ೋ ಪ್ರರಿಗಾಗ
ನಾನು ನನಿ ದ ೋಹವನ ಿೋ ತಾಜಸುತ ೋಾ ನ ಎಂದು
ಹ ೋಳಿಯಾನು? ನಿೋನು ಎಂದೊ ನನಗ ತಪ್ಪನುಿ ಹ ೋಳಿಲಿ.
ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ ಈ ಅಧಿಕತನವನುಿ ಸಹಸುತ ೋಾ ನ . ಈಗ
ನಿೋನು ಎಲ್ಲಿ ಬ ೋಕಾದರೊ ಹ ೊೋಗಬಹುದು ಅರ್ವಾ
ಬ ೋಕ ಂದರ ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಇರು. ಸತ್ತಯಲಿದ ಸಿರೋಯು
ಸಂತವಿಸಿದರೊ ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋಗುತಾಾಳ .”
35
ಇದನುಿ ಹ ೋಳಿ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಎದುಾ ಅಂತಃಪ್ುರಕ ೆ
ತ ರಳಿದನು. “ಹೋಗಲಿ!” ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾ ವಿದುರನು ಪಾರ್ವರು
ಇರುವಲ್ಲಿಗ ತ ರಳಲು ತವರ ಮಾಡಿದನು.
ರ್ರತಷ್ವರ್ ಪಾಂಡವರಾದರ ೊೋ ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ
ಉದ ಾೋಶದಂದ ಜಾಹಿವಿೋ ತಟದಂದ ತಮಮ ಅನುಯಾಯಗಳ
ಸಹತ ಕುರುಕ್ಷ್ ೋತರದ ಕಡ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದರು. ಸರಸವತ್ತೋ, ದೃಷ್ದವತ್ತ
ಮತುಾ ಯಮುನ ಯನುಿ ದಾಟಿ ವನದಂದ ವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗುತಾಾ
ಸತತವಾಗ ಪ್ಶ್ಿಮದಕಿೆನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಿದರು. ಆಗ ಸರಸವತ್ತೋ
ದಡದಲ್ಲಿ ಮರುರ್ೊರ್ಯ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಕಾಮಾಕ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ
ಮುನಿರ್ನರಿಗ ಪಿರಯವಾದ ವನವನುಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ಬಹಳಷ್ುು
ಮೃಗಗಳು ಮತುಾ ದವರ್ರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಆ ವನದಲ್ಲಿ ಮುನಿಗಳಿಂದ
ಸಾಂತವನವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾ ವಿೋರರು ನ ಲ ಸಿದರು. ಆಗ ವಿದುರನೊ
ಕೊಡ ಪಾಂಡವರನುಿ ನ ೊೋಡುವ ಇಚ ೆಯಂದ ಒಂಟಿ ರರ್ದಲ್ಲಿ
ಸಮೃದಧ ಕಾಮಾಕ ವನಕ ೆ ಆಗರ್ಸಿದನು. ಶ್ೋಘ್ರ ಅಶವಗಳಿಂದ
ಎಳ ಯಲಪಟು ವಾಹನದಂದ ವಿದುರನು ಆ ಕಾನನಕ ೆ ಬಂದು
ಏಕಾಂತ ಸಿಳದಲ್ಲಿ ದೌರಪ್ದ, ಸಹ ೊೋದರರು ಮತುಾ
ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಧಮವರಾರ್ನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.
ದೊರದಂದಲ ೋ ವಿದುರನನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಆ ಸತಾಸಂರ್ ರಾರ್ನು
ಸಹ ೊೋದರ ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಹತ್ತಾರ ಕರ ದು ಕ ೋಳಿದನು:
“ಭ ೋಟಿಯಾದಾಗ ಕ್ಷತಾನು ಏನು ಹ ೋಳಬಹುದು? ಸೌಬಲನು
36
 ಹ ೋಳಿಕಳುಹಸಿದಂತ ಇನ ೊಿಮಮ ರ್ೊಜಗ ಕರ ಯಲು ಇಲ್ಲಿಗ
ಬಂದರಬಹುದ ೋ? ದುಷ್ು ಶಕುನಿಯು ಇನ ೊಿಮಮ
ರ್ೊಜನಲ್ಲಿ ನಮಮನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ ನಮಮ ಆಯುಧಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ಯಲು ಬಯಸಿರಬಹುದ ೋ? ಯಾರಾದರೊ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಾ
ಎಂದು ಆಹಾವನಿಸಿದರ ಇಲಿ ಎಂದು ಹ ೋಳುವುದಕ ೆ
ನನಗಾಗುವುದಲಿ ಭೋಮಸ ೋನ! ಆದರೊ ಹ ೋಗಾದರೊ
ಯಾರಾದರೊ ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ ಪ್ಣವಾಗ ಗ ದಾರ ನಮಗ
ಪ್ುನಃ ರಾರ್ಾಪಾರಪಿಾಯಾಗುವುದಲಿ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ.”
ಪಾಂಡವ ೋಯರ ಲಿರೊ ಎದುಾ ನಿಂತು ವಿದುರನನುಿ
ಬರಮಾಡಿಕ ೊಂಡರು. ಅವರಿಂದ ಸತೃತನಾದ ಅರ್ರ್ೋಢನು
ಯಥ ೊೋಚಿತವಾಗ ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ ೊಡನ ಕೊಡಿದನು. ವಿದುರನು
ವಿಶಾರಂತ್ತ ಪ್ಡ ದ ನಂತರ ಆ ನರಷ್ವರ್ರು ಅವನು ಬಂದರುವ
ಕಾರಣವನುಿ ಕ ೋಳಿದರು. ಅವನಾದರ ೊೋ ಅವರಿಗ ಅಂಬಿಕ ೋಯ
ಧೃತರಾಷ್ರನು ನಡ ದುಕ ೊಂಡಿದುದರ ಕುರಿತು ವಿಸಾಾರವಾಗ
ವಿವರಿಸಿದನು:
“ಅಜಾತಶತುರ! ನನಿನುಿ ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸುವ ಧೃತರಾಷ್ರನು
ನನಿನುಿ ಸಾವಗತ್ತಸಿ ಗೌರವಿಸಿ ಹ ೋಳಿದನು: ‘ಹೋಗ ಲಿ
ನಡ ದುಹ ೊೋಗರಲು, ಇಬಿರಿಗೊ ಸಮತ ಯನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿ,
ಅವರಿಗ ಮತುಾ ನಮಗ ಸರಿಯಾದುದು ಏನು ಹ ೋಳು!’
37
ನಾನು ಕೌರವರಿಗ ಏನು ತಕುೆದಾದುದ ೊೋ ಮತುಾ
ಧೃತರಾಷ್ರನಿಗೊ ಹತವೂ ಸರಿಯೊ ಆದುದ ೊೋ ಅದನುಿ
ಹ ೋಳಿದ ನು. ಆದರ ನನಿ ಸಲಹ ಯು ಅವನ ಮನಸಾನುಿ
ತಲುಪ್ಲ್ಲಲಿ, ಮತುಾ ಬ ೋರ ಏನನುಿ ಹ ೋಳಲೊ ನನಗ
ಮನಸಾಾಗಲ್ಲಲಿ. ಯಾವುದು ಪ್ರಮ ಶ ರೋಯವೋ ಅದನ ಿೋ
ನಾನು ಹ ೋಳಿದ . ಆದರ ಅಂಬಿಕ ೋಯನು ಅದನುಿ ಕ ೋಳಲ್ಲಲಿ.
ರ ೊೋಗಗ ಪ್ರ್ಾ ಆಹಾರವು ರುಚಿಕರವ ನಿಸುವುದಲಿದಂತ
ನನಿ ಮಾತುಗಳು ಅವನಿಗ ಹಡಿಸಲ್ಲಲಿ. ಪ್ರದುಷ್ು
ಸಿರೋರ್ೋವವಳನುಿ ಶ ರೋತ್ತರಯ ಕಡ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ಅವನನುಿ ಶ ರೋಯಸಿಾನ ಕಡ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ.
ಅರವತುಾ ವಷ್ವದವನು ಕುಮಾರಿಗ ಪ್ತ್ತಯಾಗ ಹ ೋಗ
ಇಷ್ುವಾಗುವುದಲಿವೋ ಹಾಗ ನನಿ ಮಾತುಗಳು
ರ್ರತಷ್ವರ್ನಿಗ ಇಷ್ುವಾಗಲ್ಲಲಿ! ಕೌರವರ ವಿನಾಶವು
ನಿಧವರಿತವಾಗದ ಮತುಾ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಶ ರೋಯಸಾನುಿ
ಕಾಣುವುದಲಿ. ಕಮಲದ ದಂಟಿಗ ನಿೋರು ಹ ೋಗ
ಅಂಟಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿವೋ ಹಾಗ ಒಳ ೆಯ ಸಲಹ ಯ
ಮಾತುಗಳು ಅವನಿಗ ತಾಗುವುದಲಿ. ಕೃದಧನಾದ
ಧೃತರಾಷ್ರನು ನನಗ ಹ ೋಳಿದನು: ‘ಭಾರತ! ನಿನಗ ಎಲ್ಲಿ
ಶರದ ಧಯದ ರ್ೋ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗು. ಈ ರ್ೊರ್ ಮತುಾ
ಪ್ುರವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಲು ಇನುಿ ನನಗ ನಿನಿ ಸಹಾಯವು
38
 ಅಗತಾವಿಲಿ.’ ಧೃತರಾಷ್ರನಿಂದ ತಾಕಾನಾದ ನಾನು
ತವರ ಮಾಡಿ ಸಮಾಲ ೊೋಚನ ಮಾಡಲು ನಿನಿಲ್ಲಿಗ
ಬಂದದ ಾೋನ . ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಹ ೋಳಿದ ಸವವವನೊಿ
ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಟುುಕ ೊೋ. ಅವನ ಿೋ ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ತನಿ
ಪ್ರತ್ತಸಪಧಿವಗಳಿಂದ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಸ ೊೋತವನು ಕ್ಷರ್ಸಿ
ಕಾಲವನುಿ ಉಪಾಸಿಸುತಾಾನ . ಅಗಿಯನುಿ ಹ ೋಗ
ವೃದಧಸುತ್ತಾೋವೋ ಹಾಗ , ನಿಧಾನವಾಗ ತನಿನುಿ ತಾನ ೋ
ವೃದಧಗ ೊಳಿಸಿಕ ೊಂಡು ಏಕ ೈಕನಾಗ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸುತಾಾನ . ತನಿ ಸಹಾಯಕರ ೊಂದಗ ಸಂಪ್ತಾನುಿ
ಹಂಚಿಕ ೊಂಡವನಿಗ ಅವನು ದುಃಖ್ದಲ್ಲಿರುವಾಗ
ಸಹಾಯಕರಿರುತಾಾರ . ಇದ ೊಂದು ಸಹಾಯಕರನುಿ
ಒಟುುಮಾಡಿಕ ೊಳುೆವ ಉಪಾಯ. ಸಹಾಯಕರಿಂದ
ಪ್ೃರ್ಥಿಯನ ಿೋ ಗ ಲಿಬಹುದು. ಪ್ರಲಾಪ್ವಿಲಿದ ೋ ಸತಾವನುಿ
ಹ ೋಳುವುದು ಶ ರೋಷ್ಿ. ಭ ೊೋರ್ನವನುಿ ಸಹಾಯಕರ ೊಂದಗ
ಸಮನಾಗ ಹಂಚಿಕ ೊಳುೆವುದು ಶ ರೋಷ್ಿ. ಇನ ೊಿಬಿರ
ಮದಲ ೋ ಸಾವರ್ವವು ಬರಬಾರದು. ಅಂರ್ಹ ನಡತ ಯು
ರ್ೊರ್ಪಾಲನನುಿ ವೃದಧಗ ೊಳಿಸುತಾದ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಿದುರ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಹಾಗ ಯೆೋ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ
ನಿನಿ ಮಹಾ ವಿವ ೋಕವನುಿ ಮನಃಪ್ೊವವಕವಾಗ
39
 ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಈ ಕಾಲದ ೋಶಗಳಿಗ ಹ ೊಂದುವಂರ್ಹ
ಮತ ೋಾ ನನಾಿದರೊ ಹ ೋಳಬಯಸಿದರ ಅದರಂತ ಯೊ
ಎಲಿವನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .”
ವಿದುರನು ಪಾಂಡವರ ಆಶರಮದ ಬಳಿ ಹ ೊೋದನಂತರ
ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಪ್ರಿತಪಿಸಿದನು. ಅವನು
ಸಭಾದಾವರದ ಕಡ ಹ ೊೋಗ ವಿದುರನ ನ ನಪ್ು ಬಂದು
ಮೋಹತನಾಗ ಪಾರ್ಥವವ ೋಂದರರ ಸಮಕ್ಷಮದಲ್ಲಿಯೆೋ ಮೊರ್ ವತಪಿಪ
ಬಿದಾನು. ಪ್ುನಃ ಎಚ ಿತುಾ ನ ಲದಂದ ಮೋಲ ದುಾ ಆ ರಾರ್ನು
ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತದಾ ಸಂರ್ಯನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನನಿ ತಮಮ ರ್ತರನು ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಧಮವನಂತ್ತದಾಾನ .
ಅವನನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡರ ನನಿ ಹೃದಯವು
ಹರಿದುಹ ೊೋಗುತ್ತಾದ . ಆದಷ್ುು ಬ ೋಗನ ೋ ನನಿ ಧಮವಜ್ಞ
ತಮಮನನುಿ ಹಂದ ಕರ ದು ತಾ!”
ಇದನುಿ ಹ ೋಳಿದ ಆ ನೃಪ್ತ್ತಯು ಕರುಣ ಯಂದ ಪ್ರಿವ ೋದಸಿದನು.
ಅನಂತರ, ಪಾಶಾಿತಾಾಪ್ದಂದ ಬ ಂದು ವಿದುರನ ನ ನಪಿನಿಂದ
ಸ ಳ ಯಲಪಟುು ಭಾರತೃಸ ಿೋಹದಂದ ಸಂರ್ಯನಿಗ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಹ ೊೋಗು ಸಂರ್ಯ! ನನಿ ತಮಮ ವಿದುರನನುಿ
ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ . ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಹ ೊಡ ದ ನನಿ ಪಾಪಿಷ್ು
ಪ್ರಹಾರದ ನಂತರವೂ ವಿದುರನು ಜೋವಂತವಿದಾಾನ ! ನನಿ
40
 ತಮಮನು ಎಂದೊ ಯಾವುದ ೋ ಸೊಕ್ಷಮವಾದ ತಪ್ುಪ-
ಸುಳುೆಗಳನೊಿ ಆಚರಿಸಿದವನಲಿ! ಆ ಪ್ರಮಬುದಧವಂತನು
ಈಗ ಏಕ ನನಿ ಕಾರಣದಂದ ತಪ್ುಪಕ ಲಸ
ಮಾಡಿದವನ ಂದಾಗಬ ೋಕು? ಆ ಪಾರಜ್ಞನು ತನಿ ಜೋವವನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಹ ೊೋಗ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ!”
ರಾರ್ನ ಆ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ, ಅವುಗಳನುಿ ಅನುಮೋದಸುತಾಾ,
ಸಂರ್ಯನು ಸರಿ ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ಕಾಮಾಕವನದ ಕಡ
ತವರ ಮಾಡಿದನು. ಸವಲಪವ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವನು ಪಾಂಡವರಿರುವ
ಆ ವನವನುಿ ಸ ೋರಿ ಅಲ್ಲಿ ರುರುಜನಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ, ಸಹಸಾರರು
ಬಾರಹಮಣರು, ವಿದುರ ಮತುಾ ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ , ದ ೋವತ ಗಳಿಂದ
ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ಶತಕರತುವಿನಂತ , ಕುಳಿತ್ತದಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಕಂಡನು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ತಲುಪಿ ಸಂರ್ಯನು ಅವನನುಿ
ಗೌರವಿಸಿದನು. ಮತುಾ ಭೋಮಾರ್ುವನರನೊಿ ಯಮಳರನೊಿ ಅವರಿಗ
ತಕೆಂತ ಅಭನಂದಸಿದನು. ರಾರ್ನು ಕುಶಲವನುಿ ಕ ೋಳಿದನು ಮತುಾ
ಸಂರ್ಯನು ಸುಖಾಸಿೋನನಾಗಲು ತಾನು ಬಂದರುವ
ಕಾರಣವ ೋನ ಂದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕ್ಷತಾ! ಅಂಬಿಕಾಸುತ ರಾರ್ ಧೃತರಾಷ್ರನು ನಿನಿನುಿ
ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡಿದಾಾನ . ಬ ೋಗನ ೋ ಹ ೊೋಗ ಅವನನುಿ ಕಂಡು
ಆ ಪಾರ್ಥವವನನುಿ ಪ್ುನಜೋವವಗ ೊಳಿಸು! ನರಶ ರೋಷ್ಿ
ಕುರುನಂದನ ಪಾಂಡವರಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ತಕ್ಷಣವ ೋ
41
 ರಾರ್ಸಿಂಹನ ಬಳಿ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು.”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಧಿೋಮಂತ, ಸವರ್ನವತಾಲ ವಿದುರನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ
ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ಪ್ುನಃ ಗಜಾಹವಯಕ ೆ ಹಂದರುಗದನು. ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ
ಪ್ರತಾಪ್ವಾನ್ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಧಮವಜ್ಞ! ಒಳ ೆಯದಾಯತು ನಿೋನು ಹಂದರುಗ ಬಂದ !
ಒಳ ೆಯದಾಯತು ನಿೋನು ನನಿನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡ !
ನಿನಿಿಂದಾಗ ಇತ್ತಾೋಚ ಗ ದನ ರಾತ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ನಿದ ಾಯಲಿದ ೋ ನನಿ
ದ ೋಹದ ವಿಚಿತರ ರೊಪ್ವನುಿ ಕಾಣುತ ೋಾ ನ .”
ಅವನು ವಿದುರರನುಿ ತನಿ ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ ಬಿಗದಪಿಪ, ನ ತ್ತಾಯನುಿ
ಆಘ್ರರಣಿಸಿ,
“ರ ೊೋಷ್ದಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿನಗ ಹ ೋಳಿದುದನುಿ ಕ್ಷರ್ಸು!”
ಎಂದು ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡನು. ವಿದುರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಅದನುಿ ನಾನು ಕ್ಷರ್ಸಿಯಾಗದ . ನಿೋನ ೋ ನಮಮ
ಪ್ರಮ ಗುರು. ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಲ ಂದ ೋ ನಾನು ಕ್ಷ್ಪ್ರವಾಗ
ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದ . ಧಮವಚ ೋತಸ ಪ್ುರುಷ್ರು ದೋನರು ಮತುಾ
ಕ ಳಗ ಬಿದಾವರ ಸಹಾಯಕ ೆಂದು ಏನೊ ವಿಚಾರಮಾಡದ ೋ
ಹ ೊೋಗುತಾಾರ . ಪಾಂಡುವಿನ ಮಕೆಳು ನನಗ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ನಿನಿ ಮಕೆಳ್ ಕೊಡ. ಅವರು ಕಷ್ುದಲ್ಲಿದಾಾರ ಎಂದು ನನಿ
ಮನಸುಾ ಇಂದು ಅವರ ಜ ೊತ ಯಲ್ಲಿದ .”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಅನ ೊಾೋನಾರ ಹತ್ತಾರ ಬಂದು ಆ ಇಬಿರು ಮಹಾದುಾತ್ತ
42
ಸಹ ೊೋದರರು ವಿದುರ ಮತುಾ ಧೃತರಾಷ್ರರು ಪ್ರಮ
ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ಹ ೊಂದದರು.

ವಾಾಸನು ಧೃತರಾಷ್ರನಿಗ
ಸಲಹ ಗಳನಿಿತ್ತಾದುದು
ವಿದುರನು ಹಂದರುಗ ಬಂದದಾಾನ ಮತುಾ ರಾರ್ನು ಅವನನುಿ
ಸಂತವಿಸಿದಾಾನ ಎಂದು ಕ ೋಳಿದ ಧೃತರಾಷ್ಾರತಮರ್ ದುಮವತ್ತ
ದುರ್ೋವಧನನು ಪ್ರಿತಪಿಸಿದನು. ಅವನು ಸೌಬಲ, ಕಣವ ಮತುಾ
ದುಃಶಾಸರನುಿ ಕರ ಯಸಿ ತನಿ ಬುದಧಯಂದ ಹುಟಿುದ ಕತಾಲ ಯನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುತಾಾ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ ಹತರತನಾಗರುವ ಮತುಾ ಅವರ
ಬುದಧವಂತ ರ್ತರನಾಗರುವ ಮಂತ್ತರ ವಿದುರನು
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಸಮಮತ್ತಯಂತ ಹಂದರುಗ ಬಂದದಾಾನ .
ವಿದುರನು ಪಾಂಡವರನುಿ ಹಂದ ಕರ ಯಸಲು ರಾರ್ನ
ಮನಸಾನುಿ ಪ್ುನಃ ಬದಲಾಯಸದ ೋ ಇರುವಂತ ನನಿ
ಹತದಲ್ಲಿ ಏನಾದರೊ ಸಲಹ ಮಾಡಿರಿ. ಪಾರ್ವರು
ಎಂದಾದರು ಇಲ್ಲಿಗ ಹಂದರುಗುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದರ
ನಾನು ಪ್ುನಃ ಜೋವವಿಲಿದವನಂತ , ಸಾರವಿಲಿದವನಂತ

43
 ಒಣಗ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ . ಅವರು ಇಲ್ಲಿಗ ಪ್ುನಃ ಬಂದು
ಅಭವೃದಧ ಹ ೊಂದುತಾಾರಾದರ , ಅದನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಳೆಲಾರದ ೋ ನಾನು ವಿಷ್ವನುಿ ಸ ೋವಿಸುತ ೋಾ ನ
ಅರ್ವಾ ನ ೋಣು ಹಾಕಿಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ ಅರ್ವಾ ಬ ಂಕಿಯಲ್ಲಿ
ಬಿೋಳುತ ೋಾ ನ .”
ಶಕುನಿಯು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಏಕ ಹೋಗ ಬಾಲ್ಲಷ್ವಾಗ ರ್ೋಚಿಸುತ್ತಾರುವ ?
ಒಪ್ಪಂದವನುಿ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದ ಅವರು
ಎಂದೊ ಹಂದರುಗುವುದಲಿ. ಪಾಂಡವರ ಲಿರೊ
ಸತಾವಾಕಾದಲ್ಲಿ ನಿಂತವರು. ನಿನಿ ತಂದ ಯ ಮಾತನುಿ
ಯಾವ ಕಾರಣಕೊೆ ಅವರು ಸಿವೋಕರಿಸುವುದಲಿ. ಅರ್ವಾ
ಒಂದು ವ ೋಳ ಅವರು ಅವನ ಮಾತನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿ ಪ್ುನಃ
ಪ್ುರಕ ೆ ಮರಳಿದರ ಅವರು ಒಪ್ಪಂದವನುಿ
ಮುರಿದುದಕಾೆಗ ಅವರ ೊಂದಗ ಇನ ೊಿಮಮ ಪ್ಣವನಿಿಟುು
ರ್ೊಜಾಡಬಹುದು. ನಾವ ಲಿರೊ ರಾರ್ನ
ಅನುವತ್ತವಗಳಂತ್ತದುಾ ತಟಸಿರಾಗರ ೊೋಣ ಮತುಾ
ಪಾಂಡವರನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಅವರನುಿ ಕಾಯುತ್ತಾರ ೊೋಣ.”
ದುಃಶಾಸನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾವ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುಾದು ಸರಿಯಾಗಯೆೋ ಇದ . ನಿನಿ
ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿರುವುದನುಿ ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಾಗಲ ಲಿ ನನಗ
44
 ಹತವ ನಿಸುತಾದ .”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ದುರ್ೋವಧನ! ನಿೋನು ಬಯಸಿದುಾದನ ಿೋ ನಾವ ಲಿರೊ
ಬಯಸುತ ೋಾ ವ . ನಮಮಲ್ಲಿ ಎಲಿರಲ್ಲಿಯೊ ಒಂದ ೋ
ಮತವಿರುವಂತ ತ ೊೋರುತಾದ .”
ಕಣವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳೆದ ೋ ತಕ್ಷಣವ ೋ ತನಿ ಮುಖ್ವನುಿ ತ್ತರುಗಸಿದನು.
ಇದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಕಣವನು ತನಿ ಶುರ್ಕಣುಣಗಳನುಿ ದ ೊಡಿದು
ಮಾಡಿ ಪ್ರಮ ಕೃದಧನಾಗ ರ ೊೋಷ್ದಂದ ತನಿನುಿ ತಾನ ೋ
ಉದ ರೋಕಿಸಿಕ ೊಂಡು ದುಃಶಾಸನ ಮತುಾ ಸೌಬಲರಿಬಿರನೊಿ
ಉದ ಾೋಶ್ಸಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನರಾಧಿಪ್ರ ೋ! ಇದರ ಕುರಿತು ನನಿ ವಿಚಾರವ ೋನು
ಎನುಿವುದನುಿ ಕ ೋಳಿ! ನಾವು ಒಟಿುಗ ೋ ಶಸರಗಳನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಕವಚಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ರರ್ಗಳನ ಿೋರಿ
ವನದಲ್ಲಿ ತ್ತರುಗುತ್ತಾರುವ ಪಾಂಡವರನುಿ ಕ ೊಲಿಲು
ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ! ಅವರ ಲಿರೊ ಯಾರಿಗೊ ತ್ತಳಿಯದ
ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗ ಶಾಂತರಾದ ನಂತರ ಧೃತರಾಷ್ರ
ಮತುಾ ನಾವು ಪ್ರತ್ತಸಪಧಿವಗಳಿಲಿದ ೋ ಇರಬಹುದು.
ಎಲ್ಲಿಯವರ ಗ ಅವರು ದೋನರಾಗರುತಾಾರ ೊೋ,
ಎಲ್ಲಿಯವರ ಗ ಅವರು ದುಃಖಿತರಾಗರುತಾಾರ ೊೋ, ಮತುಾ
45
 ಎಲ್ಲಿಯವರ ಗ ಅವರು ರ್ತರವಿಹೋನರಾಗರುತಾಾರ ೊೋ
ಅಲ್ಲಿಯವರ ಗ ನಾವು ಅವರನುಿ
ಹಡಿತದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಳೆಬಹುದು ಎಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ.”
ಅವನ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಅವನನುಿ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ “ಅದು
ಹೌದು!” ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾ ಎಲಿರೊ ಆ ಸೊತಪ್ುತರನನುಿ
ಗೌರವಿಸಿದರು. ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಸಂಕೃದಧರಾದ ಅವರ ಲಿರೊ ತಮಮ
ತಮಮ ರರ್ಗಳನ ಿೋರಿ ಪಾಂಡವರನುಿ ಕ ೊಲುಿವುದಕ ೆ ನಿಧವರಿಸಿ
ಒಟಿುಗ ಹ ೊರಟರು.
ಅವರು ಹ ೊರಟಿದುಾದನುಿ ತನಿ ದವಾ ದೃಷ್ಠುಯಂದ ಕಂಡು ತ್ತಳಿದ
ವಿಶುದಾಧತಮ ಕೃಷ್ಣ ದ ವೈಪಾಯನನು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದನು. ಲ ೊೋಕ
ಪ್ೊಜತ ಆ ರ್ಗವಾನನು ಅವರ ಲಿರನೊಿ ತಡ ಹಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿ,
ಅವಸರ ಮಾಡಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಪ್ರಜ್ಞಾಚಕ್ಷುವಿನಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ಹ ೋಳಿದನು.:
“ಧೃತರಾಷ್ರ! ನನಿ ಮಾತನುಿ ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊೋ. ಸವವ
ಕೌರವರ ಉತಾಮ ಹತಕಾೆಗ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ದುರ್ೋವಧನ ಮತುಾ ಅವನ ಅನುಯಾಯಗಳಿಂದ
ಮೋಸದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋತು ವನಕ ೆ ಆ ಪಾಂಡವರು ಹ ೊೋದುದು
ನನಗ ಇಷ್ುವಾಗಲ್ಲಲಿ. ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳು
ಪ್ೊಣವವಾದನಂತರ ಅವರು ತಮಮ ಕಷ್ುಗಳನುಿ
ನ ನ ಸಿಕ ೊಂಡು ಕೌರವರ ಮೋಲ ಕ ೊರೋಧದ ವಿಷ್ವನುಿ
ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡುತಾಾರ . ಏಕ ನಿನಿ ಈ ಪಾಪಾತಮ,
46
ಅತ್ತಮಂದಮತ್ತ ಪ್ುತರನು ಪಾಂಡವರ ಮೋಲ ಸದಾ
ಸಿಟುುಮಾಡಿಕ ೊಂಡು, ಅವರನುಿ ಸಂಹರಿಸಿ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಲು ಬಯಸುತಾಾನ ? ಆ ಮೊಢನನುಿ ಈಗಲ ೋ
ತಡ ಹಡಿಯಬ ೋಕು. ನಿನಿ ಮಗನು ಶಾಂತನಾಗಬ ೋಕು.
ವನದಲ್ಲಿ ಅವರನುಿ ಕ ೊಲಿಲುಿ ಬಯಸಿದರ ತನಿ
ಪಾರಣವನ ಿೋ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಪಾರಜ್ಞ ವಿದುರನು ಏನು
ಹ ೋಳಿದಾಾನ ೊೋ, ಭೋಷ್ಮ, ನಾನು, ಕೃಪ್ ಮತುಾ ದ ೊರೋಣರು
ಏನು ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋವೋ ಅದನುಿ ಒಳ ೆಯದ ಂದ ೋ ತ್ತಳಿ.
ಸವರ್ನರ ೊಂದಗ ಯುದಧಮಾಡುವುದು ಖ್ಂಡನಾಹವ.
ಯಶಸಾನುಿ ತರದ ಅಧಮವವನುಿ ಪ್ರತ್ತಪಾದಸಬ ೋಡ!
ಪಾಂಡವರ ಕುರಿತು ಈ ರಿೋತ್ತಯ ಸರ್ೋಕ್ಷ್ ಯದ ! ಅವರನುಿ
ಉಪ ೋಕ್ಷ್ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಅನಾಾಯವಾಗ ಮಹಾ
ಅಂತಾವನುಿ ತಲುಪಿದ ಹಾಗ ! ಈಗ ನಿನಿ ಮಂದಾತಮ
ಸುತನು ತನಿ ಸಹಾಯಕರಿಲಿದ ೋ ಒಬಿಂಟಿಗನಾಗ ವನಕ ೆ
ಹ ೊೋಗ ಪಾಂಡವರ ಸಹತ ವಾಸಿಸಲ್ಲ. ಈ ಸಂಸಗವದಂದ
ನಿನಿ ಪ್ುತರನಿಗ ಪಾಂಡವರ ೊಡನ ಸ ಿೋಹವುಂಟಾದರ ನಿೋನು
ಕಾಯವಸಿದಧಯನುಿ ಹ ೊಂದದಂತ ! ಆದರೊ
ಹುಟುುವಾಗಲ ೋ ಇದಾ ಶ್ೋಲವು ಅವನು
ಮೃತನಾಗುವವರ ಗ ಅವನನುಿ ಬಿಡುವುದಲಿ ಎಂದು
ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ . ಇದರ ಕುರಿತು ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ, ವಿದುರ
47
 ಮತುಾ ನಿನಿ ವಿಚಾರವ ೋನು? ವಿಷ್ಯವು ಕ ೈ ತಪಿಪ
ಹ ೊೋಗುವುದರ ಮದಲ ೋ ಯಾವುದು ಸರಿರ್ೋ ಅದನುಿ
ಮಾಡಬ ೋಕು!”
ಧೃತರಾಷ್ರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ಈ ದೊಾತದ ಮಾತು ನನಗೊ ಇಷ್ುವಾಗಲ್ಲಲಿ.
ಆದರ ವಿಧಿಯು ನನಿನೊಿ ರ್ೋರಿ ನನಿಿಂದ ಇದು
ನಡ ಯುವ ಹಾಗ ಮಾಡಿತು ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಇದು
ಭೋಷ್ಮನಿಗೊ, ದ ೊರೋಣ ಮತುಾ ವಿದುರರಿಗೊ
ಇಷ್ುವಾಗರಲ್ಲಲಿ. ಗಾಂಧಾರಿಯೊ ಇದನುಿ ಬಯಸಿರಲ್ಲಲಿ.
ಆದರೊ ಮೋಹದಂದ ದೊಾತವು ನಡ ದುಹ ೊೋಯತು!
ತ್ತಳಿದದಾರೊ ಕೊಡ ಪ್ುತರಸ ಿೋಹದಂದಾಗ ನಾನು ಆ
ಅಚ ೋತನ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಪ್ರಿತಾಜಸಲು
ಶಕಾನಾಗಲಿ!”
ವಾಾಸನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನೃಪ್ತ ೋ ವ ೈಚಿತರವಿೋಯವ! ನಿೋನು ಹ ೋಳುತ್ತಾರುವುದು ಸತಾ.
ಮಗನ ೋ ಶ ರೋಷ್ಿ. ಮಗನನುಿ ರ್ೋರಿ ಇನ ೊಿಂದಲಿ
ಎನುಿವುದನುಿ ನಾನೊ ಕೊಡ ಧೃಢವಾಗ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ . ಇಂದರನೊ ಕೊಡ, ಎಷ್ ುೋ
ಬ ಲ ಬಾಳುವಂರ್ಹದಾಗದಾರೊ ಮಗನಿಂತ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದ
ಸಂಪ್ತುಾ ಬ ೋರ ೊಂದಲಿ ಎನುಿವ ಸತಾವನುಿ ಸುರಭಯ
48
ಕಣಿಣೋರಿನಿಂದ ಕಂಡುಕ ೊಂಡಿದಾನು. ಇದಕ ೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ
ಸುರಭ ಮತುಾ ಇಂದರರ ನಡುವ ನಡ ದ ಸಂವಾದದ
ಒಂದು ಉತಾಮ ಮಹದಾಖಾಾನವನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಹಂದ
ಗ ೊೋವುಗಳ ಮಾತ ಸುರಭಯು ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ತುಂಬಾ
ರ ೊೋದಸಿದಳು. ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಇಂದರನಿಗ
ಅನುಕಂಪ್ವುಂಟಾಯತು. ಇಂದರನು ಹ ೋಳಿದನು: “ಶುಭ ೋ!
ಯಾವ ಕಾರಣಕಾೆಗ ನಿೋನು ಈ ರಿೋತ್ತ ರ ೊೋದಸುತ್ತಾರುವ ?
ದವೌಕಸರು, ಮನುಷ್ಾರು ಮತುಾ ಗ ೊೋವುಗಳು
ಕ್ಷ್ ೋಮದಂದದಾಾರ ತಾನ ? ಇದು ಸಣಣ
ವಿಷ್ಯವಾಗರಲ್ಲಕಿೆಲಿ!” ಅದಕ್ಕೆ ಸುರಭಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ತ್ತರದಶಾಧಿಪ್! ನಿಮಗ ಲಿರಿಗೊ ಯಾವುದ ೋ ರಿೋತ್ತಯ
ಆಪ್ತೊಾ ಬಂದ ೊದಗಲಿ! ನಾನು ನನಿ ಪ್ುತರನಿಗ ೊೋಸೆರ
ಶ ೋಕಿಸಿ ಅಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನ ೋಗಲ ಭಾರದಡಿಯಲ್ಲಿ ನನಿ
ದುಬವಲ ಪ್ುತರನನುಿ ರ್ಯಂಕರ ಬಾರಿಕ ೊೋಲ್ಲನಿಂದ ಆ
ರ ೈತನು ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡು! ಬಹಳಷ್ುು
ಆಯಾಸಗ ೊಂಡಿರುವವನನುಿ ಚ ನಾಿಗ
ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಕೃಪಾವಿಷ್ುಳಾಗದ ಾೋನ .
ನನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಶ ೋಕವು ಹುಟಿುದ . ಅಲ್ಲಿ ಒಬಿ
ಬಲವಂತನು ಅಧಿಕ ಭಾರವನುಿ ಹ ೊತ್ತಾದಾಾನ . ಇನ ೊಿಬಿನು
ಕಡಿಮ ಬಲವುಳೆವನು ಕೃಶನಾದವನು ಕಡಿವಾಣದಂದ
49
ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿದಾಾನ . ಅವನು ಹ ೋಗ ಭಾರವನುಿ
ಹ ೊರಬಲಿ ಎನುಿವುದರ ಕುರಿತ ೋ ಚಿಂತ್ತಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಒಂದ ೋ
ಸಮನ ಅವನನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾದಾರೊ, ತ್ತವಿಯುತ್ತಾದಾರೊ
ಅವನು ಆ ಭಾರವನುಿ ಎಳ ಯಲು ಶಕಾನಿಲಿ. ನ ೊೋಡು!
ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಅವನಿಗಾಗ ದುಃಖಾತವಳಾಗ
ದುಃಖ್ದಂದ ತುಂಬಾ ರ ೊೋದಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಕರುಣ ಯಂದ
ಕಣುಣಗಳಿಂದ ಕಣಿಣೋರು ಹರಿಯುತ್ತಾದ .” ಇಂದರನು
ಹ ೋಳಿದನು: “ಶ ೋರ್ನ ೋ! ನಿನಿ ಸಹಸಾರರು ಪ್ುತರರು
ಪಿೋಡನ ಗ ೊಳಗಾಗುತ್ತಾದಾಾರ . ಈ ಒಬಿನ ೋ ಪ್ುತರನ
ಪಿೋಡನ ಯಂದ ನಿೋನು ಏಕ ಕೃಪಾವಿಷ್ುಳಾಗದಾೋಯೆ?”
ಸುರಭಯು ಹ ೋಳಿದಳು: “ಶಕರ! ನನಗ ಸಹಸಾರರು
ಪ್ುತರರಿದಾರೊ ಸವವರೊ ನನಗ ಸಮನಾಗದಾಾರ . ಆದರ
ದೋನನಾದ ಸುತನ ಮೋಲ ಕೃಪ ಯು ಅಧಿಕ!”” ಸುರಭಯ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಇಂದರನು ಅತಾಂತ ವಿಸಿಮತನಾದನು
ಮತುಾ ಆತಮರ್ನು ಜೋವಕಿೆಂತಲೊ ಅಧಿಕವ ಂದು
ತನಿಲ್ಲಿಯೆೋ ರ್ೋಚಿಸಿದನು. ಆಗ ರ್ಗವಾನ್
ಪಾಕಶಾಸನನು ಅಲ್ಲಿ ತಕ್ಷಣವ ೋ ಅತ್ತ ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿ
ಕೃಷ್ಠಕನ ಹೊಳುವಿಕ ಗ ವಿಘ್ಿವನುಿಂಟುಮಾಡಿದನು.
ಸುರಭಯು ಹ ೋಳಿದಂತ ನಿನಿ ಮಕೆಳಲ್ಲಿ ಎಲಿರೊ
ಸಮನಾಗದಾರೊ ದೋನರ ಮೋಲ ಅಧಿಕ ಕೃಪ ಯರಲ್ಲ.
50
 ನಿೋನು ಹ ೋಗ ನನಿ ಮಗನ ೊೋ ಹಾಗ ಯೆೋ ಪಾಂಡುವೂ
ನನಿದ ೋ ಮಗ. ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ ವಿದುರನೊ ಕೊಡ.
ಸ ಿೋಹದಂದ ನಿನಗ ಇದನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿನಗ
ನೊರಾಒಂದು ಮಕೆಳಿದಾಾರ . ಆದರ ಪಾಂಡುವಿಗ ಐವರ ೋ
ಇದಾರೊ ಅವರು ಸರಳರಾಗದುಾ ತುಂಬಾ
ದುಃಖಿತರಾಗರುವಂತ ಕಾಣುತ್ತಾದಾಾರ . ಅವರು ಹ ೋಗ
ಕ ೊನ ಯವರ ಗ ಉಳಿಯುತಾಾರ ಮತುಾ ಹ ೋಗ ವೃದಧಸುತಾಾರ
ಎಂದು ಆ ದೋನ ಪಾರ್ವರ ಕುರಿತು ನನಿ ಮನಸುಾ
ಪ್ರಿತಪಿಸುತ್ತಾದ . ಕೌರವಾರು ಜೋವಂತರಾಗರಬ ೋಕ ಂದು
ಬಯಸುವ ಯಾದರ ನಿನಿ ಸುತ ದುರ್ೋವಧನನು
ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗ ಸಂಧಿಮಾಡಿಕ ೊಳೆಲ್ಲ.”
ಧೃತರಾಷ್ರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುದನುಿ ನಾನೊ ಮತುಾ
ಇಲ್ಲಿರುವ ಸವವ ನರಾಧಿಪ್ರೊ ತ್ತಳಿದದ ಾೋವ . ನಿೋನು
ಕುರುಗಳ ಸುಖ ೊೋದಯಕ ೆ ಯಾವುದು ಒಳ ೆಯದು ಎಂದು
ಹ ೋಳಿದ ರ್ೋ ಅದನ ಿೋ ನನಗ ವಿದುರನೊ, ಭೋಷ್ಮನೊ
ಮತುಾ ದ ೊರೋಣನೊ ಹ ೋಳಿದಾಾರ . ಒಂದುವ ೋಳ ನಾನು ನಿನಿ
ಅನುಗರಹಕ ೆ ಅಹವನ ಂದಾದರ ಮತುಾ ನಿನಗ ಕೌರವರ
ಮೋಲ ದಯೆಯದಾರ ನನಿ ಪ್ುತರ ದುರಾತಮ
ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಬ ೊೋಧಿಸಬ ೋಕು!”
51
ವಾಾಸನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಈಗ ಇಲ್ಲಿಗ ರ್ಗವಾನ್ ಋಷ್ಠ ಮೈತ ರೋಯನು,
ಪಾಂಡವ ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ಭ ೋಟಿಯಾದ ನಂತರ ನಿನಿನುಿ
ಕಾಣಲು ಬರುತ್ತಾದಾಾನ . ಈ ಮಹಾನೃಷ್ಠಯು ನಿನಿ ಕುಲಕ ೆ
ಶಾಂತ್ತಯನುಿ ತರುವುದಕ ೆ ಯಾವುದು ನಾಾಯವೋ ಅದರ
ಅನುಶಾಸನವನುಿ ನಿನಿ ಪ್ುತರ ದುರ್ೋವಧನನಿಗ
ನಿೋಡುತಾಾನ . ಅವನು ಏನ ೋ ಹ ೋಳಿದರೊ ಅದನುಿ ಶಂಕಿಸದ ೋ
ಕಾಯವಗತಗ ೊಳಿಸು. ಅದನುಿ ಕಾಯವಗತಗ ೊಳಿಸದದಾರ
ಅವನು ರ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ನಿನಿ ಮಗನಿಗ ಶಾಪ್ವನುಿ
ನಿೋಡಬಲಿರು!”
ಇದನ್ುು ಹಕೇಳಿದ ವ್ಾಯಸನ್ು ಹಕೊರಟು ಹಕೊೇದನ್ು.

ಮೈತ ರೋಯಶಾಪ್
ವಾಾಸನು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಮೈತ ರೋಯನು ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು
ಮತುಾ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಪ್ುತರರ ೊಂದಗ ಅವನನುಿ ಪ್ೊಜಸಿ
ಬರಮಾಡಿಕ ೊಂಡನು. ಅಂಬಿಕಾಸುತ ರಾರ್ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಆ
ಮುನಿಪ್ುಂಗವನಿಗ ಅಘ್ರಾವದ ಎಲಿ ಸತಾೆರಕಿರಯೆಗಳನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿ,
ಅವನು ವಿಶಾರಂತಗ ೊಳೆಲು ವಿನಯದಂದ ಕ ೋಳಿದನು:
52
 “ರ್ಗವನ್! ಕುರುರ್ಂಗಲಕ ೆ ನಿಮಮ ಆಗಮನವು
ಸುಖ್ಕರವಾಗತ ೋಾ ? ಐವರು ವಿೋರ ಪಾಂಡವ ಸಹ ೊೋದರರು
ಕುಶಲರಾಗರುವರಷ್ ುೋ? ಆ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರು
ಒಪ್ಪಂದದಂತ ಇರಲು ಬಯಸುತಾಾರ ತಾನ ೋ? ಕುರುಗಳ
ಒಳ ೆಯ ಭಾರತೃತವವು ಅವಿಚಿೆನಿವಾಗ ಉಳಿದುಕ ೊಳುೆತಾದ
ತಾನ ೋ?”
ಮೈತ ರೋಯನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯನುಿ ಮಾಡುತಾಾ ಅನುಕರಮವಾಗ
ಕುರುರ್ಂಗಲವನುಿ ಸ ೋರಿದ ನು. ಅಲ್ಲಿ ಕಾಮಾಕವನದಲ್ಲಿ
ಧಮವರಾರ್ನನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ನು. ಪ್ರಭ ೊೋ! ರ್ಟಾಜನ
ಧಾರಿಣಿ ತಪ್ೋವನ ವಾಸಿನಿ ಆ ಮಹಾತಮನನುಿ ನ ೊೋಡಲು
ಮುನಿಗಣಗಳು ಒಟಾುಗ ಬಂದು ಸ ೋರಿದಾವು. ಅಲ್ಲಿ ನಿನಿ
ಪ್ುತರರ ಕಪ್ಟತನ, ಮತುಾ ಅನಾಾಯವಾಗ
ದೊಾತರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ಬಂದ ೊದಗದ ಮಹಾ ಅಪಾಯದ
ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ ನು. ಆಗ ಕೌರವರ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸಿದ
ನಾನು ನಿನಿಲ್ಲಿಗ ಬಂದ . ನಿನಿ ಮೋಲ ನನಗ ಸದಾ ಅಧಿಕ
ಸ ಿೋಹ ಮತುಾ ಪಿರೋತ್ತಯದ . ನಿೋನು ಮತುಾ ಭೋಷ್ಮರು
ಜೋವಂತವಾಗರುವಾಗಲ ೋ ನಿನಿ ಪ್ುತರರು ಅನ ೊಾೋನಾರನುಿ
ವಿರ ೊೋಧಿಸುವುದು ಸರಿಯಲಿ. ಸವಯಂ ನಿೋನ ೋ ಪ್ರಗರಹ
ನಿಗರಹಗಳ ಮಧಾದಲ್ಲಿದಾೋಯೆ. ಆದರೊ ನಿೋನು ಏಕ
53
 ಬ ಳ ದರುವ ಈ ಘೊೋರ ಅನಾಾಯವನುಿ
ಉಪ ೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ? ನಿನಿ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ನಡ ದುದು ದಸುಾಗಳ
ವತವನ ಯಂತ್ತತುಾ! ತಾಪ್ಸಿಗಳ ಸಮಾಗಮದಲ್ಲಿ ಅದು ನಿನಿ
ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ಹ ಚಿಿಸುವುದಲಿ!”
ಆಗ ರ್ಗವಾನ್ ಋಷ್ಠ ಮೈತ ರೋಯನು ರಾರ್ ಅಮಷ್ವಣ
ದುರ್ೋವಧನನ ಕಡ ತ್ತರುಗ ಈ ಮೃದು ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ದುರ್ೋವಧನ! ನಿನಿದ ೋ ಒಳಿತಾಗ ಹ ೋಳುವ ನನಿ ಈ
ತ್ತಳುವಳಿಕ ಯ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳು. ಪಾಂಡವರನುಿ
ದ ವೋಷ್ಠಸಬ ೋಡ. ನಿನಿ, ಪಾಂಡವರ, ಕೌರವರ ಮತುಾ
ಲ ೊೋಕಕ ೆೋ ಏನು ಹತವೋ ಅದನುಿ ಮಾಡು! ಅವರ ಲಿ
ನರವಾಾಘ್ರರೊ ಶ ರರು, ವಿಕಾರಂತ ರ್ೋದಧರು. ಎಲಿರೊ
ಆನ ಗಳ ಬಲವುಳೆವರು ಮತುಾ ವರ್ರದಂತ ದೃಢರು.
ಅವರ ಲಿರೊ ಸತಾವರತ ಪ್ರಾಯಣರು. ಎಲಿರೊ ಅಭಮಾನಿ
ಪ್ುರುಷ್ರು. ದ ೋವಶತುರಗಳಾದ ಕಾಮರೊಪಿಣಿ ರಾಕ್ಷರನುಿ -
ಮುಖ್ಾವಾಗ ಹಡಿಂಬ, ಬಕ ಮತುಾ ರಾಕ್ಷಸ ಕಿರ್ೋವರರನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿದವರು. ಇವರಲ್ಲಿ ಕ ೊನ ಯ ರೌದಾರತಮನು ಆ
ಮಹಾತಮರನುಿ ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಸುತುಾವರ ದು
ಪ್ವವತದಂತ ಅಚಲವಾಗ ನಿಂತ್ತರಲು ಸಮರಶಾಿಘಿೋ
ಬಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ ಶ ರೋಷ್ಿ ಭೋಮನು ಕ್ಷುದರಮೃಗವನುಿ
ವಾಾಘ್ರವಂದು ಕ ೊಲುಿವಂತ ಬಲದಂದ ಸಂಹರಿಸಿದನು.
54
 ನ ೊೋಡು! ದಗವರ್ಯದಲ್ಲಿ ಭೋಮನು ಹ ೋಗ ರ್ರಾಸಂಧನನುಿ
ಉರುಳಿಸಿದನು. ಆ ಮಹ ೋಷ್ಾವಸ ರ್ರಾಸಂಧನು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಹತುಾಸಾವಿರ ಆನ ಗಳ ಬಲವನುಿ
ಹ ೊಂದದಾನು. ಯಾರ ಸಂಬಂಧಿಯು ವಾಸುದ ೋವನ ೊೋ
ಮತುಾ ಬಾವನು ಪಾಷ್ವತನ ೊೋ ಅವರನುಿ ಮುಪ್ುಪ ಮತುಾ
ಸಾವಿಗ ಅಧಿೋನನಾದ ಯಾವ ನರನು ತಾನ ೋ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಎದುರಿಸಿಯಾರು? ನಿನಿ ಮತುಾ ಪಾಂಡವರ ಮಧ ಾ
ಶಾಂತ್ತಯರಬ ೋಕು. ನಾನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಮಾಡು. ಇಲಿದದಾರ
ಮೃತುಾವಶನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಹೋಗ ಮೈತ ರೋಯನು ಹ ೋಳತ್ತಾರಲು ಅವನು ಆನ ಯ
ಸ ೊಂಡಿಲ್ಲನಂತ್ತದಾ ತನಿ ತ ೊಡ ಯನುಿ ತಟಿುದನು. ನಗುವಂತ ಮಾಡಿ
ಆ ದುಮವತ್ತ ದುರ್ೋವಧನನು ಏನನೊಿ ಹ ೋಳದ ೋ ತಲ ಯನುಿ
ತಗುಸಿ ತನಿ ಕಾಲ ಬ ರಳಿನಿಂದ ನ ಲದ ಮೋಲ ಬರ ಯತ ೊಡಗದನು.
ಹ ೋಳಿದುಾದನುಿ ಕ ೋಳದ ೋ ದುರ್ೋವಧನನು ನ ಲದ ಮೋಲ
ಬರ ಯುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮೈತ ರೋಯನು ಕ ೊೋಪಾವಿಷ್ುನಾದನು.
ಕ ೊೋಪಾವಿಷ್ುನಾದ ಆ ಮುನಿಸತಾಮ ಮೈತ ರೋಯನು ವಿಧಿಯ ಸ ಳ ತಕ ೆ
ಸಿಕಿೆ ಅವನನುಿ ಶಪಿಸಲು ನಿಧವರಿಸಿದನು. ಆಗ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಅವನ
ಕಣುಣಗಳು ಕ ಂಪಾಗಲು, ನಿೋರನುಿ ಮುಟಿು ಮೈತ ರೋಯನು ಆ
ದುಷ್ುಚ ೋತಸ ಧಾತವರಾಷ್ರನನುಿ ಶಪಿಸಿದನು:
“ನನಿನುಿ ಅನಾದರಿಸಿ ನನಿ ಮಾತುಗಳಂತ
55
 ನಡ ದುಕ ೊಳೆದ ೋ ಇದುಾದಕ ೆ ನಿೋನು ಸದಾವ ೋ ನಿನಿ
ಅಭಮಾನದ ಫಲವನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ! ನಿನಿ
ವಿದ ೊರೋಹದಂದ ನಡ ಯುವ ಮಹಾ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಬಲ್ಲ
ಭೋಮನು ತನಿ ಗದಾಪ್ರಹಾರದಂದ ನಿನಿ ತ ೊಡ ಯನುಿ
ಒಡ ಯುತಾಾನ !”
ಈ ಮಾತನುಿ ಆಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಮಹೋಪ್ತ್ತ ಧೃತರಾಷ್ರನು “ಈ
ರಿೋತ್ತ ಆಗದಂತ ಮಾಡು!” ಎಂದು ಆ ಮುನಿಯನುಿ
ಬ ೋಡಿಕ ೊಂಡನು. ಮೈತ ರೋಯನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿನಿ ಮಗನು ಶಾಂತ್ತಯನುಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡರ
ಶಾಪ್ದಂತ ನಡ ಯುವುದಲಿ. ಇದಕ ೆ ವಿಪ್ರಿೋತವಾಗ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡರ ಶಾಪ್ದಂತ ಯೆೋ ನಡ ಯುತಾದ !”
ಅದನುಿ ವಿಲಕ್ಷಣ ಮಾಡಿ ದುರ್ೋವಧನನ ತಂದ ಯು
ಮೈತ ರೋಯನನುಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮಸ ೋನನು ಕಿರ್ೋವರನನುಿ ಹ ೋಗ ಉರುಳಿಸಿದನು?”
ಮೈತ ರೋಯನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅಸೊಯೆಗ ೊಂಡಿರುವ ನಿನಗಾಗಲ್ಲೋ ಅವಿಧ ೋಯನಾಗರುವ
ನಿನಿ ಈ ಮಗನಿಗಾಗಲ್ಲೋ ನಾನು ಇದನುಿ ಹ ೋಳುವುದಲಿ!
ನಾನು ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದ ನಂತರ ಎಲಿವನೊಿ ವಿದುರನು
ನಿನಗ ಹ ೋಳುತಾಾನ .”
ಇದನುಿ ಹ ೋಳಿ ಮೈತ ರೋಯನು ಎದುಾಕ ೊಂಡು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದದಾನ ೊೋ
56
ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನು. ಕಿರ್ೋವರನ ವಧ ಯಂದ ಚಿಂತ್ತತನಾದ
ದುರ್ೋವಧನನು ಹ ೊರಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನು.

ಕಿರ್ೋವರವಧ
ಮೈತ ರೋಯನು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ ನಂತರ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕ್ಷತಾ! ಕಿರ್ೋವರನ ವಧ ಯ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .
ರಾಕ್ಷಸ ಮತುಾ ಭೋಮಸ ೋನರ ನಡುವ ಸಮಾಗಮವು ಹ ೋಗ
ಆಯತು ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳು.”
ವಿದುರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅವರು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳುತ್ತಾದುಾದನುಿ ಇದಕ ೆ ಮದಲ ೋ
ಕ ೋಳಿದ ಅಮಾನುಷ್ಕರ್ವ ಭೋಮನ ಕೃತಾವನುಿ ಕ ೋಳು.
ರಾಜ ೋಂದರ! ದೊಾತದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋತ ಪಾಂಡವರು ಇಲ್ಲಿಂದ
ಹ ೊರಟು ಮೊರು ಹಗಲು ರಾತ್ತರ ನಡ ದು ಕಾಮಾಕವ ಂಬ
ಹ ಸರಿನ ಆ ವನವನುಿ ಸ ೋರಿದರು. ಢಕಾಯತರಿಗ
ಸರಿಯಾದ ಸಮಯವ ನಿಸಿದ ಮಧಾರಾತ್ತರ ಕಳ ದ
ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ, ಭೋಮಕರ್ವಣಿ ನರರ್ಕ್ಷಕ ರಾಕ್ಷಕರು
ತ್ತರುಗುತ್ತಾರುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ತಾಪ್ಸರೊ ಮತುಾ ಉಳಿದ
ವನಚಾರಿಣಿಗಳ್ ನಿತಾವೂ ತ್ತರುಗಾಡುತ್ತಾರುವ ನರರ್ಕ್ಷಕರ

57
ರ್ಯದಂದ ಆ ವನದಂದ ದೊರವಿರುತಾಾರ . ಅಂರ್ಹ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಅದನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುತ್ತಾರುವಾಗ
ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಕಣುಣಗಳ ಭೋಷ್ಣ ರಾಕ್ಷಸನು
ದ ೊಂದಯನುಿ ಹಡಿದು ಅವರನುಿ ತಡ ಗಟುುತ್ತಾರುವುದನುಿ
ಕಂಡರು. ತನಿ ಮಹಾಬಾಹುಗಳನುಿ ವಿಸಾರಿಸಿ, ಮುಖ್ವನುಿ
ರ್ಯಾನಕವಾಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಆ ಕುರೊದವಹರು
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಅಡಿವಾಗ ನಿಂತನು. ಅವನ
ಎಂಟು ಕ ೊೋರ ದಾಡ ಗಳ್ ಬಾಯಯಂದ ಹ ೊರಕ ೆ
ಚಾಚಿದಾವು. ಕಣುಣಗಳು ಕ ಂಪಾಗದಾವು. ಅವನ
ತಲ ಗೊದಲುಗಳು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗ ನ ಟುಗ ನಿಂತ್ತದಾವು.
ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವನು ಸೊಯವನ ರಶ್ಮಗಳಿಂದ, ರ್ಂಚು
ಮತುಾ ಬ ಳೆಕಿೆಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಮೋಡದಂತ ಕಂಡನು.
ಮಳ ಸುರಿಸುವ ಮೋಡಗಳು ಜ ೊೋರಾಗ ಗುಡುಗು
ಸಿಡಿಲುಗಳಿಂದ ಆರ್ವಟಿಸುತಾಾ ಪಾರಣಿಗಳಿಗ
ರ್ಯತರುವಂತ ಅವನು ರಾಕ್ಷಸಿೋ ಮಾಯೆಗಳನುಿ ಬಳಸಿ
ಮಹಾ ನಿನಾದವನುಿ ಹುಟಿುಸಿದನು. ಅವನ ಕೊಗನಿಂದ
ಸಂತರಸಾರಾದ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಎಲಿ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿ ಚಿೋರುತಾಾ ಅಲ್ಲಿದಾ
ಪಾರಣಿಗಳು ಮತುಾ ರ್ಲಪಾರಣಿಗಳ ್ಂದಗ
ಚಿಲಾಿಪಿಲ ಿಗಳಾಗ ಹಾರಿಹ ೊೋದವು. ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ್ಲದಾ
ಜಂಕ , ಹುಲ್ಲ, ಕಾಡು ಕ ೊೋಣ, ಕರಡಿ ಮುಂತಾದ
58
ಪಾರಣಿಗಳು ಅವನ ಆರ್ವಟವನುಿ ಕ ೋಳಿ ರ್ಯದಂದ
ಓಡಲಾರಂಭಸಿದವು. ಅವನ ತ ೊಡ ಗಳ ವ ೋಗದ
ಹ ೊಡ ತಕ ೆ ಸಿಕೆ ಎತಾರವಾಗ ಬ ಳ ದ ಬಳಿೆಗಳು ತಮಮ
ಕ ಂಪ್ು ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ಹ ೊತುಾ ಮರಗಳನುಿ ಅಪಿಪಕ ೊಂಡವು.
ಅದ ೋ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ರ್ಯಂಕರ ಭರುಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸಿ
ಆಕಾಶವನ ಿಲಿ ಧೊಳಿನಿಂದ ಮುಚಿಿ ನಕ್ಷತರಗಳ ೋ ಕಾಣದ
ಹಾಗ ಮಾಡಿತು. ಪ್ಂಚ ೋಂದರಯಗಳಿಗ ತ್ತಳಿಯದಂತ
ಆಕರರ್ಸಿದ ಅತ್ತೋವ ಶ ೋಕದಂತ ಆ ಮಹಾ ಶತುರವು
ಪ್ಂಚಪಾಂಡವರ ಮೋಲ ಎರಗದನು.
ದೊರದಂದಲ ೋ ಕೃಷ್ಾಣಜನಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದಾ
ಪಾಂಡವರನುಿ ಕಂಡ ಅವನು ಮೈನಾಕ ಪ್ವವತದಂತ
ವನದಾವರದಲ್ಲಿ ತಡ ಗಟಿು ನಿಂತನು. ಅವನು
ಹತ್ತಾರಬರುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಕಮಲಲ ೊೋಚನ ಕೃಷ್ ಣಯು
ರ್ಯಭೋತಳಾಗ ನಡುಗುತಾಾ ತನಿ ಕಣುಣಗಳನುಿ
ಮುಚಿಿದಳು. ದುಃಶಾಸನನ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಎಳ ಯಲಪಟುು
ಕ ದರಿದ ಕೊದಲ್ಲನ ಅವಳು ಐದು ಪ್ವವತಗಳ ಮಧ ಾ
ಪ್ರವಾಹವಾಗ ಹರಿಯುತ್ತಾದಾ ನದಯಂತ ಕಂಡಳು. ಅವಳು
ಮೊರ್ಛವತಳಾಗ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಬಿೋಳಲು ಪ್ಂಚ ಪಾಂಡವರು
ಇಂದರಯಗಳು, ವಿಷ್ಯಗಳಿಗ ಅಂಟಿಕ ೊಂಡು ಸುಖ್ವನುಿ
ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಅವಳನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡರು. ಆಗ
59
ವಿೋಯವವಾನ್ ಧೌಮಾನು ಪಾಂಡುಪ್ುತರರು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ರಾಕ್ಷಸನು ಮಾಯೆಯಂದ ಕಾಣಿಸಿದ
ಘೊೋರರೊಪಿೋ ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ವಿವಿಧಮಂತರಗಳನುಿ
ಸರಿಯಾಗ ಬಳಸಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸಿದನು. ತನಿ ಮಾಯೆಯು
ನಾಶವಾಗಲು ಇಷ್ುವಾದ ರೊಪ್ವನುಿ ಧರಿಸಬಲಿ ಆ
ಅತ್ತಬಲನು ಕ ೊರೋಧದಂದ ಕಣುಣಗಳನುಿ ತ ರ ದು ಕ್ಷುದರನಾಗ
ಕಲಾಪಂತಾದಲ್ಲಿದಾ ಕಾಲನಂತ ಅವರಿಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು.
ಆಗ ದೋಘ್ವಪ್ರಜ್ಞ ರಾಜಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು: “ನಿೋನು ಯಾರು ಮತುಾ ಯಾರವನು? ನಿನಗ
ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕು ಹ ೋಳು!”
ಆ ರಾಕ್ಷಸನು ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ನಾನು ಕಿರ್ೋವರ ಎಂದು ವಿಶುರತನಾದ ಬಕನ
ಸಹ ೊೋದರ. ನಾನು ಈ ಶ ನಾ ಕಾಮಾಕ ವನದಲ್ಲಿ ನಿತಾವೂ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಾರನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ ತ್ತನುಿತಾಾ
ನಿಶ್ಿಂತ ಯಾಗ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಿ ಆಹಾರವಾಗ
ನನಿಲ್ಲಿಗ ಬಂದರುವ ನಿೋವು ಯಾರು? ನಿಮಮಲಿರನೊಿ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ ನಿಶ್ಿಂತ ಯಾಗ ತ್ತನುಿತ ೋಾ ನ .”
ಆ ದುರಾತಮನ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವನಿಗ
ಎಲಿರ ಹ ಸರು ಗ ೊೋತರಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದನು: “ನಿೋನು
ಈಗಾಗಲ ೋ ಕ ೋಳಿರಬಹುದು, ನಾನು ಪಾಂಡವ
60
ಧಮವರಾರ್. ಭೋಮಸ ೋನ, ಅರ್ುವನ ಮದಲಾದ ನನಿ
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ವನವಾಸದ ಮನಸುಾಮಾಡಿ ನಿನಿ ಹತ ೊೋಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಈ
ಘೊೋರ ವನಕ ೆ ಬಂದದ ಾೋವ .”
ಕಿರ್ೋವರನು ಹ ೋಳಿದನು: “ಒಳ ೆಯದಾಯತು!
ತುಂಬಾಸಮಯದಂದ ನನಗದಾ ಆಸ ಯನುಿ ದ ೈವವು
ಇಂದು ನಡ ಸಿಕ ೊಟಿುದ ! ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಕ ೊಲಿಬ ೋಕ ಂದು
ನಾನು ನಿತಾವೂ ಆಯುಧಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ಇಡಿೋ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನ ಿೋ
ತ್ತರುಗುತ್ತಾದ ಾ. ಆದರೊ ಅವನು ನನಗ ನ ೊೋಡಲೊ
ಸಿಕಿೆರಲ್ಲಲಿ. ತುಂಬಾ ಸಮಯದಂದ ಇದಾ ಆಸ ಯಂತ ಈಗ
ಅವನ ೋ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದುಾದು ಒಳ ೆಯದ ೋ ಆಯತು.
ಇವನ ೋ ವ ೋತರಕಿೋಯಗೃಹದಲ್ಲಿ, ಅಷ್ ೊುಂದು
ಬಲಶಾಲ್ಲಯಾಗಲಿದದಾರೊ ಬಾರಹಮಣನಂತ ಸುಳುೆ
ವ ೋಷ್ಧರಿಸಿ, ವಿದಾಾಬಲದಂದ ನನಿ ಪಿರಯ ಭಾರತಾ
ಬಕನನುಿ ಕ ೊಂದವನು. ಹಂದ ನನಿ ಪಿರಯ ಸಖ್
ವನಗ ೊೋಚರ ಹಂಡಿಂಬನನೊಿ ಕೊಡ ಈ ದುರಾತಮನ ೋ
ಕ ೊಂದು ಅವನ ತಂಗಯನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿದನು. ಈಗ ಆ
ಮೊಖ್ವನು ತಾನಾಗಯೆೋ ನನಿ ಈ ದಟು ಅರಣಾಕ ೆ ನಾವು
ಸಂಚರಿಸುವ ಸಮಯ ಆಧವರಾತ್ತರಯಾಗರುವಾಗ
ಬಂದದಾಾನ . ಇಂದು ನಾನು ತುಂಬಾ ಸಮಯದಂದ
61
62
ಇಟುುಕ ೊಂಡಿರುವ ದ ವೋಷ್ದಂದ ಅವನನುಿ ಹ ೊಡ ದು
ಅವನ ಬ ೊಗಸ ರಕಾದಂದ ಬಕನಿಗ ತಪ್ವಣವನುಿ
ನಿೋಡುತ ೋಾ ನ . ಇಂದು ನನಿ ಅಣಣ ಮತುಾ ಸಖ್ರ ಋಣವನುಿ
ತ್ತೋರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಈ ರಾಕ್ಷಸಕಂಟಕನನುಿ ಕ ೊಂದು ಪ್ರಮ
ಶಾಂತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದುತ ೋಾ ನ . ಹಂದ ಬಕನು ಅವನನುಿ
ಬಿಟುುಬಿಟಿುದಾರೊ ಇಂದು ನಾನು ನಿೋನು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಕಬಳಿಸುತ ೋಾ ನ .
ತುಂಬಾ ಪಾರಣವನುಿ ಹ ೊಂದರುವ ಈ ವೃಕ ೊೋದರನನುಿ
ಅಗಸಯನು ಮಹಾಸುರನನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಕ ೊಂದು,
ತ್ತಂದು, ಜೋಣಿವಸಿಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ .”
ಅವನ ಈ ಮಾತುಗಳಿಗ ಧಮಾವತಮ ಸತಾಸಂಧ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಿಟಿುನಿಂದ “ಹೋಗ ಂದಗೊ ಆಗುವುದಲಿ!”
ಎಂದು ರಾಕ್ಷಸನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು. ಆಗ ಮಹಾಬಾಹು
ಭೋಮನು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಹತುಾವಾಾಮ ಎತಾರವಿರುವ
ಮರವಂದನುಿ ಕಿತುಾ ಅದರ ಎಲ ಗಳನ ಿಲಾಿ ಹರಿದನು.
ಕಣುಣ ಮುಚಿಿ ತ ರ ಯುವುದರ ೊಳಗ ವಿರ್ಯ ಅರ್ುವನನೊ
ಕೊಡ ವರ್ರದಷ್ ುೋ ಘ್ರತ್ತಯನುಿಂಟುಮಾಡಬಲಿ ತನಿ
ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ ಅಣಿಮಾಡಿ ಟ ೋಂಕರಿಸಿದನು.
ಅರ್ುವನನನುಿ ತಡ ದು ಭೋಮನು ಆ ಘೊೋರದಶವನ
ರಾಕ್ಷಸನ ಡ ಗ ನುಗು “ನಿಲುಿ! ನಿಲುಿ!” ಎಂದು ಘ್ಜವಸಿದನು.
63
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಸಿಟಿುಗ ದಾ ಬಲಶಾಲ್ಲ ಪಾಂಡವನು
ಸ ೊಂಟವನುಿ ಬಿಗದು, ಕ ೈಗಳನುಿ ಮುಷ್ಠುಮಾಡಿ
ತ್ತರುಗಸುತಾಾ ಹಲುಿ ಬಿಗದು ತುಟಿಕಚಿಿದನು. ಮರವನ ಿೋ
ಆಯುಧವಾಗ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಭೋಮನು ವ ೋಗದಂದ ಅವನ
ಕಡ ಮುನುಿಗು ಯಮದಂಡದಂತ ಅವನ ನ ತ್ತಾಯಮೋಲ
ಜ ೊೋರಾಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಆದರೊ ಆ ರಾಕ್ಷಸನು
ಹ ೊಡ ತದಂದ ಒಂದು ಸವಲಪವೂ ರ್ರುಗಾಡಲ್ಲಲಿ. ಆಗ
ಅವನು ರ್ಂಚಿನಂತ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ತನಿ ದ ೊಂದಯನುಿ
ಎಸ ಯಲು, ಪ್ರಹಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಭೋಮನು ತನಿ
ಎಡಗಾಲ್ಲನಿಂದ ಒದ ದು ಅದನುಿ ಪ್ುನಃ ರಾಕ್ಷಸನ ಕಡ ಗ
ಎಸ ದನು. ಆಗ ಕಿರ್ೋವರನು ಬ ೋಗನ ಒಂದು ಮರವನುಿ
ಕಿತುಾ ಸಮರದಲ್ಲಿ ಕೃದಧ ದಂಡಪಾಣಿಯಂತ
ಪಾಂಡವನ ಡ ಗ ಎಸ ದನು. ಹೋಗ ಹಂದ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಬಯಸಿದ ಸಹ ೊೋದರರಾದ ವಾಲ್ಲ-ಸುಗರೋವರ ನಡುವ
ನಡ ದ ಹಾಗ ಎಲಿ ಮರಗಳನೊಿ ನಾಶಪ್ಡ ಸಿದ ಮರಗಳ
ಮಹಾಯುದಧವ ೋ ಪಾರರಂರ್ವಾಯತು. ಆನ ಗಳ ತಲ ಯ
ಮೋಲ ಎಸ ದ ಕಮಲದ ಹೊವಿನ ಎಸಳುಗಳಂತ
ಅವರಿಬಿರ ತಲ ಗಳ ಮೋಲ ಬಿದಾ ಮರಗಳು ಒಡ ದು
ಚೊರು ಚೊರಾದವು. ಆ ಮಹಾವನದಲ್ಲಿದಾ ಬಹಳಷ್ುು
ಮರಗಳು ಮುರಿದು ತುಂಡಾಗ ಚಿಂದಮಾಡಿ ಬಿಸಾಡಿದ
64
ಬಟ ುಗಳಂತ ಕಂಡುಬಂದವು. ರಾಕ್ಷಸ ಮುಖ್ಾ ಮತುಾ
ನರ ೊೋತಾಮನ ನಡುವ ಆ ಮರಗಳ ಯುದಧವು ಬಹಳಷ್ುು
ಸಮಯದ ವರ ಗ ನಡ ಯತು. ಆಗ ಕೃದಧ ರಾಕ್ಷಸನು ಒಂದು
ಬಂಡ ಗಲಿನುಿ ಎತ್ತಾ ಹ ೊೋರಾಟದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತದಾ ಭೋಮನ ಡ ಗ
ಎಸ ಯಲು ಭೋಮನು ತತಾರಿಸಿದನು. ಅವನು ಶ್ಲ ಯ
ಹ ೊಡ ತದಂದ ರ್ಡನಾಗಲು ಆ ರಾಕ್ಷಸನು ಸವಭಾವನುವು
ತನಿ ಹ ೊರಬಿೋಳುವ ಕಿರಣಗಳಿಂದ ಭಾಸೆರನನುಿ ಮುತುಾವ
ಹಾಗ ತನಿ ಬಾಹುಗಳನುಿ ಬಿೋಸಿ ಓಡಿಬಂದು
ಆಕರರ್ಸಿದನು. ಅವರು ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು ಹಡಿದು,
ಪ್ರಸಪರರನುಿ ಎಳ ಯುತಾಾ ಇಬಿರೊ ಪಾರಯಕ ೆ ಬಂದ
ಘ್ೊಳಿಗಳು ಹ ೊಡ ದಾಡುವಂತ ಕಂಡರು.
ಉಗುರು ದಾಡ ಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದಾಡುವ ಎರಡು
ಹುಲ್ಲಗಳಂತ ಅವರಿಬಿರ ನಡುವ ಬಹಳ ಹ ೊಡ ತದ ಆ
ಸುದಾರುಣ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು. ದುರ್ೋವಧನನ
ಮೋಲ್ಲನ ರ ೊೋಷ್ದಂದ ರ ೊಚಿಿಗ ದಾದಾ ವೃಕ ೊೋದರನ
ಬಾಹುಬಲವು ದೌರಪ್ದಯ ಕಣ ಣದುರಿಗ ಇನೊಿ
ಹ ಚಾಿಯತು. ಮುಖ್ದ ಕರಟ ರ್ಡ ದು ಸ ೊೋರುತ್ತಾದಾ
ಸ ೊಕ ೆದಾ ಆನ ಯು ಇನ ೊಿಂದು ಆನ ಯ ಮೋಲ ಎರಗ
ಬಿೋಳುವಂತ ಅವನ ಮೋಲ ಬಿದುಾ ರ ೊೋಷ್ದಂದ ತನಿ
ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಅವನನುಿ ಬಿಗಯಾಗ ಹಡಿದನು. ಅಷ್ುರಲ ಿೋ
65
ಆ ವಿೋಯವವಾನ್ ರಾಕ್ಷಸನು ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಬಲವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ಹಡಿದು
ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿದನು. ಆ ಇಬಿರು ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳು
ರ್ುರ್ಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದಾಡುತ್ತಾರುವಾಗ ಬಿದರು ಮಳ ಗಳ
ಘ್ಷ್ವಣ ಯಂದ ಬರುವಂತ ಘೊೋರ ಶಬಧವು
ಕ ೋಳಿಬಂದತು. ಆಗ ವೃಕ ೊೋದರನು ಅವನ ಸ ೊಂಟವನುಿ
ಹಡಿದು ಚಂಡಮಾರುತವು ಮರವನುಿ ಅಲುಗಾಡಿಸುವ
ಹಾಗ ಜ ೊೋರಾಗ ಅಲುಗಾಡಿಸಿದನು. ಭೋಮನ ಬಿಗಯಾದ
ಹಡಿತದಲ್ಲಿ ಸಿಕಿೆದಾ ಅವನು ರಣದಲ್ಲಿ ರ್ುಸುಗುಟುುತಾಾ
ದುಬವಲನಾದರೊ ಶಕಿಾಯದಾಷ್ೊು ಪಾಂಡವನನುಿ
ಎಳ ದಾಡಿದನು. ಅವನು ಈ ರಿೋತ್ತ
ಆಯಾಸಗ ೊಂಡಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ವೃಕ ೊೋದರನು
ಅವನನುಿ ಮೊಗುದಾಣವನುಿ ಹಾಕಿ ಎತಾನುಿ
ನಿಯಂತ್ತರಸುವಂತ ತನಿ ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಬಿಗಮಾಡಿದನು.
ಭ ೋರಿಯು (ನಗಾರಿಯು) ಒಡ ದು ಹ ೊೋದಂತ ಜ ೊೋರಾಗ
ಕೊಗ ಅವನನುಿ ತುಂಬಾ ಹ ೊತುಾ ಹ ೊರಳಾಡಿ
ಮೊರ್ ವಯಾಗುವವರ ಗ ತ್ತರುಗಸಿದನು. ಅವನು
ಕುಸಿಯುತ್ತಾದಾಾನ ಎಂದು ತ್ತಳಿದ ಪಾಂಡುನಂದನನು ಆ
ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ಹಡಿದು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಪ್ಶುವನುಿ ಕ ೊಲುಿವ ಹಾಗ
ಅವನ ಕುತ್ತಾಗ ಯನುಿ ಹಸುಕಿ ಕ ೊಂದನು. ಆ ಅಧಮ
66
ರಾಕ್ಷಸನ ಸ ೊಂಟವನುಿ ತನಿ ತ ೊಡ ಯಂದ ಹಡಿದಟುು
ವೃಕ ೊೋದರನು ತನಿ ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಅವನ ಕುತ್ತಾಗ ಯನುಿ
ಹಸುಕಿದನು. ಅವನ ಎಲಿ ಅಂಗಗಳ್ ರ್ಡವಾಗಲು ಮತುಾ
ತ ರ ದ ಕಣುಣಗಳು ತ ೋಲ್ಲಬರಲು, ಅವನನುಿ ನ ಲದ ಮೋಲ
ಬಿಸಾಡಿ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು: “ಪಾಪಿ! ಹಡಿಂಬ
ಮತುಾ ಬಕರ ಮೋಲ ನಿೋನು ಇನುಿ ಕಣಿಣೋರಿಡುವುದಲಿ. ನಿೋನು
ಈಗ ಯಮನ ಸದನಕ ೆ ಹ ೊೋಗಯಾಯತು!”
ಕ ೊರೋಧದಂದ ಕಣುಣಗಳನಿರಳಿಸಿ ವಸರ ಆರ್ರಣಗಳನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ, ನರಳಾಡುತ್ತಾದಾ ಬುದಧಯನ ಿೋ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ
ಆ ರಾಕ್ಷಸನಿಗ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಪ್ರವಿೋರನು
ಜೋವವಿಲಿದ ಹ ಣವನುಿ ಬಿಟುನು. ಕಪ್ುಪ ಮೋಡದಂತ್ತದಾ
ಅವನು ಹತನಾಗಲು ಆ ರಾರ್ಪ್ುತರರು ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ
ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು, ಭೋಮನ ಅನ ೋಕ ಗುಣಗಳನುಿ
ಪ್ರಶಂಸಿಸುತಾಾ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ದ ವೈತವನದ ಡ ಗ
ನಡ ದರು. ಹೋಗ ಕೌರವ ಧಮವರಾರ್ನ ವಚನದಂತ ಆ
ಕಿರ್ೋವರನು ಹತನಾದನು. ಆ ವನವನುಿ
ನಿಷ್ೆಂಟಕವನಾಿಗ ಮಾಡಿ ಅಪ್ರಾಜತ ಧಮವಜ್ಞನು
ದೌರಪ್ದರ್ಡನ ಅಲ್ಲಿ ವಸತ್ತಯನುಿ ಮಾಡಿದನು. ಆ ಎಲಿ
ರ್ರತಷ್ವರ್ರೊ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಸಮಾಧಾನಪ್ಡ ಸಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್-ಪಿರೋತ್ತಗಳಿಂದ ವೃಕ ೊೋದರನನುಿ
67
 ಪ್ರಶಂಸಿಸಿದರು. ಭೋಮನ ಬಾಹುಬಲದಂದ ರಾಕ್ಷಸನು
ಕ ಳಗುರುಳಿಸಲಪಟುು ನಾಶಗ ೊಂಡ ನಂತರ ಆ ವಿೋರರು
ಕಂಟಕವಿಲಿದ ೋ ಕ್ಷ್ ೋಮದಂದ ವನವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು.
ಅದ ೋ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವಾಗ ನಾನು ಭೋಮನ
ಬಲದಂದ ಹತನಾದ ಆ ಮಹಾ ರ್ಯಾನಕ
ದುಷ್ಾುತಮನನುಿ ಹರಡಿ ಬಿದಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ . ಅಲ್ಲಿ
ಸ ೋರಿದಾ ಬಾರಹಮಣರು ಹ ೋಳಿದಾಗಲ ೋ ನಾನು ಭೋಮನ ಈ
ಕೃತಾದ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ .”
ರಾಕ್ಷಸ ೊೋತಾಮ ಕಿರ್ೋವರನು ಈ ರಿೋತ್ತ ಹತನಾದುದನುಿ ಕ ೋಳಿದ
ರಾರ್ನು ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ಚಿಂತಾಮಗಿನಾದನು.

ಕಾಮಾಕ ವನಕ ೆ ಶ್ರೋಕೃಷ್ಣನ ಆಗಮನ

ಪಾಂಡವರು ಸ ೊೋತು ದುಃಖ್ಸಂತಪ್ಾರಾಗದಾಾರ ಎಂದು ಕ ೋಳಿ
ಭ ೊೋರ್ರು ವೃಷ್ಠಣ ಮತುಾ ಅಂಧಕರ ೊಡಗೊಡಿ ಆ ಮಹಾವನಕ ೆ
ಬಂದರು. ಪಾಂಚಾಲನ ದಾಯಾದಗಳ್, ಚ ೋದರಾರ್ ಧೃಷ್ುಕ ೋತು,
ಮತುಾ ಲ ೊೋಕವಿಶೃತ ಮಹಾವಿೋರ ಕ ೋಕಯ ಸಹ ೊೋದರರು ಕ ೊರೋಧ
ಮತುಾ ಸಂತಾಪ್ಗ ೊಂಡವರಾಗ ವನದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವರಲ್ಲಿಗ ಬಂದರು.
ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ ಝರಿದು “ಈಗ ಏನು ಮಾಡ ೊೋಣ?” ಎಂದು
ಆ ಎಲಿ ಕ್ಷತ್ತರಯಷ್ವರ್ರೊ ವಾಸುದ ೋವನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿ
68
ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರು.
ವಾಸುದ ೋವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ರ್ೊರ್ಯು ದುರ್ೋವಧನ, ಕಣವ, ಶಕುನಿ ಮತುಾ
ದುರಾತಮ ದುಃಶಾಸನ ಈ ನಾಲವರ ರಕಾವನುಿ ಕುಡಿಯುತಾದ !
ಅನಂತರ ನಾವ ಲಿರೊ ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಅಭಷ್ ೋಕಿಸ ೊೋಣ! ಮೋಸಮಾಡುವವರನುಿ ಕ ೊಲಿಬ ೋಕು
ಎನುಿವುದ ೋ ಸನಾತನ ಧಮವ!”
ಪಾರ್ವರ ಪ್ಕ್ಷಪಾತ್ತ ರ್ನಾದವನನು ಈ ರಿೋತ್ತ ಪ್ರಜ ಗಳನ ಿಲಾಿ
ಸುಟುುಹಾಕುವನ ೊೋ ಎಂಬಂತ ಕೃದಧನಾಗಲು ಅರ್ುವನನು
ಅವನನುಿ ಶಾಂತಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಸಂಕೃದಧ ಕ ೋಶವನನುಿ ಕಂಡು
ಧಿೋಮತ ಫಲುುನನು ಆ ಸತಾಕಿೋತ್ತವ, ಪ್ುರುಷ್, ಅಪ್ರಮೋಯ, ಸತಾ,
ಅರ್ತ ತ ೋರ್ಸ, ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಗಳ ಪ್ತ್ತ, ಲ ೊೋಕನಾರ್, ವಿಷ್ುಣ
ಮಹಾತಮನು ತನಿ ಪ್ೊವವ ದ ೋಹಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ ಕಮವಗಳನುಿ
ಹ ೊಗಳತ ೊಡಗದನು:
“ಕೃಷ್ಣ! ಹಂದ ನಿೋನು ಮುನಿಯಾಗ ಹತುಾ ಸಾವಿರ
ವಷ್ವಗಳು ಎಲ ಿಲ್ಲಿ ಸಾಯಂಕಾಲವಾಯತ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ಉಳಿದುಕ ೊಳುೆತಾಾ ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತದಲ್ಲಿ
ತ್ತರುಗಾಡುತ್ತಾದ ಾ. ಹಂದ ಹನ ೊಿಂದು ಸಾವಿರ ವಷ್ವಗಳು
ನಿೋನು ಪ್ುಷ್ೆರದಲ್ಲಿ ಕ ೋವಲ ನಿೋರನುಿ ಸ ೋವಿಸುತಾಾ
ವಾಸಿಸಿದ . ಮಧುಸೊದನ! ನೊರು ವಷ್ವಗಳು ನಿೋನು
69
ವಿಶಾಲ ಬದರಿಯಲ್ಲಿ ಕ ೋವಲ ಗಾಳಿಯನುಿ ಸ ೋವಿಸುತಾಾ
ಬಾಹುಗಳನುಿ ಮೋಲ ತ್ತಾ, ಒಂದ ೋ ಕಾಲ್ಲನಮೋಲ ನಿಂತ್ತದ ಾ.
ಸರಸವತ್ತೋ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳ ಸತರದಲ್ಲಿ ನಿೋನು
ನಿನಿ ಉತಾರಿೋಯವನುಿ ತ ಗ ದುಹಾಕಿ ಕ ೋವಲ ರಕಾನಾಳಗಳ ೋ
ಕಾಣಿಸುವಷ್ುು ಕೃಶನಾಗ ವಾಸಮಾಡುತ್ತಾದ ಾ. ಪ್ುಣಾರ್ನರಿಗ
ಸರಿಯಾದ ಪ್ರಭಾಸ ತ್ತೋರ್ವವನುಿ ಸ ೋರಿ ಅಲ್ಲಿ
ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ದವಾ ಸಹಸರ ವಷ್ವಗಳು ಒಂದ ೋ
ಕಾಲ್ಲನ ಮೋಲ ನಿಯಮದಂದ ನಿಂತು ತಪ್ಸಾನುಿ ಮಾಡಿದ ಾ.
ಕ ೋಶವ! ನಿೋನು ಕ್ಷ್ ೋತರಜ್ಞ. ಸವವರ್ೊತಗಳ ಆದ ಮತುಾ
ಅಂತಾ. ತಪ್ಸಿಾನ ಖ್ಜಾನ . ನಿೋನು ಯಜ್ಞ ಮತುಾ ಸನಾತನ.
ರ್ೊರ್ಯ ಮಗ ನರಕನನುಿ ಕ ೊಂದು ಮಣಿಕುಂಡಲಗಳನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ನಿನಿ ಸೃಷ್ಠುಗ ಅದರ್ೊತ
ಅಶವಮೋಧರ್ೋಗಾ ಕುದುರ ಯನುಿ ಸೃಷ್ಠುಸಿದ . ಲ ೊೋಕಗಳ
ವೃಷ್ರ್! ಸವವಲ ೊೋಕಜತ್! ಇದನುಿ ಮಾಡಿ ಅಲ್ಲಿ
ನ ರ ದದಾ ಸವವ ದ ೈತಾದಾನವರನೊಿ ಸಂಹರಿಸಿದ .
ಅನಂತರ ಶಚಿೋಪ್ತ್ತಗ ಸವ ೋವಶವರತವವನುಿ ಒಪಿಪಸಿ ನಿೋನು
ಮನುಷ್ಾರೊಪ್ವನುಿ ತಾಳಿದ . ನಿೋನು ನಾರಾಯಣ, ಹರಿ,
ಬರಹಮ, ಸ ೊೋಮ, ಸೊಯವ, ಧಮವ, ಧಾತ, ಯಮ, ಅನಲ,
ವಾಯು, ವ ೈಶರವಣ, ರುದರ, ಕಾಲ, ಆಕಾಶ, ಪ್ೃರ್ಥಿ,
ದಕುೆಗಳು, ಚರಾಚರರಿಗ ಹುಟುದ ೋ ಇರುವ ಗುರು,
70
ಸೃಷ್ುಕತವ, ಮತುಾ ಪ್ುರುಷ್ ೊೋತಾಮ. ದ ೋವ!
ರ್ೊರಿತ ೋರ್ಸ! ಚ ೈತರರರ್ ವನದಲ್ಲಿ ನಿೋನು ತುರಾಯಣವ ೋ
ಮದಲಾದ ಕರತುಗಳನುಿ ರ್ೊರಿದಕ್ಷ್ಣ ಗಳಿಂದ ಯಾಜಸಿದ .
ರ್ನಾದವನ! ನೊರರ ಒಂದ ೊಂದು ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿಯೊ
ಪ್ರತ ಾೋಕವಾಗ ನೊರು ಸಾವಿರ ಸುವಣವಗಳನುಿ ಇತುಾ
ಪ್ೊಣವಗ ೊಳಿಸಿದ . ಯಾದವನಂದನ! ಅದತ್ತಯ
ಪ್ುತರತವವನುಿ ಪ್ಡ ದು ನಿೋನು ಇಂದರನ ತಮಮ ವಿಷ್ುಣವ ಂದು
ವಿಶವದಲ್ಲಿ ವಿಖಾಾತನಾದ . ಶ್ಶುವಾಗ ನಿನಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ
ಸವಗವ, ಆಕಾಶ ಮತುಾ ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಮೊರು ಹ ಜ ಜಗಳಲ್ಲಿ
ಅಳ ದ . ರ್ೊತಾತಮನ್! ಸೊಯವನ ರರ್ದಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡು ದುಾಲ ೊೋಕ ಮತುಾ ಆಕಾಶಲ ೊೋಕಗಳನುಿ
ಆವರಿಸಿ, ನಿನಿ ತ ೋಜ ೊೋವಿಶ ೋಷ್ದಂದ ಸೊಯವನ
ತ ೋರ್ಸಾನೊಿ ರ್ೋರಿಸಿದ . ಮೌರವರನೊಿ ಪಾಶರನೊಿ
ಸದ ಬಡಿದು, ನಿಸುಂದ ನರಕರಿೋವವರನೊಿ ಸಂಹರಿಸಿ ನಿೋನು
ಪ್ುನಃ ಪಾರಗ ೊಜಯೋತ್ತಷ್ ಪ್ುರದ ದಾರಿಯನುಿ
ಕ್ಷ್ ೋಮಕರವನಾಿಗ ಮಾಡಿದ . ಜಾರುರ್ಥಯಲ್ಲಿ ಆಹುತ್ತಯನುಿ,
ಕಾರರ್, ರ್ನರ ಸಹತ ಶ್ಶುಪಾಲನನುಿ, ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ,
ಶ ೈರ್ಾ ಮತುಾ ಶತಧನವನನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ .
ಕಪ್ುಪಮೋಡಗಳಂತ ಘ್ಜವಸುತ್ತಾರುವ ಆದತಾವಚವಸ
ರರ್ದಂದ ರಣದಲ್ಲಿ ರುಕಿಮಯನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ ಭ ೊೋರ್ರ
71
ರಾಣಿಯನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿದ . ಕ ೊೋಪ್ದಲ್ಲಿ ಇಂದರಧುಾಮಿ
ಮತುಾ ಯವನ ಕಶ ೋರುಮರು ಹತರಾದರು. ಸೌರ್ಪ್ತ್ತ
ಶಾಲವನನುಿ ನಿೋನು ಸಂಹರಿಸಿದ ಮತುಾ ಸೌರ್ವನುಿ
ಹ ೊಡ ದುರುಳಿಸಿದ . ಐರಾವತ್ತೋ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ನಿೋನು ಕಾತವವಿೋಯವಸಮನಾದ ಭ ೊೋರ್ನನುಿ ಮತುಾ
ಗ ೊೋಪ್ತ್ತ-ತಾಲಕ ೋತುರಿೋವವರನುಿ ಸಂಹರಿಸಿದ .
ರ್ನಾದವನ! ಋಷ್ಠಗಳ ವಾಸಕೊೆ ರ್ೋಗಾವಾದ,
ಸಕಲ ೈಶವಯವರ್ರಿತ, ದಾವರಕ ಯನುಿ ನಿನಿ
ರಾರ್ಧಾನಿಯನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಇದನುಿ ಸಮುದರದಲ್ಲಿ
ಮುಳುಗಸುವ . ದಾಶಾಹವ! ನಿನಿಲ್ಲಿ ಕ ೊರೋಧವಿಲಿ,
ಮಾತಾಯವವಿಲಿ, ಸುಳಿೆಲಿ, ಕೊರರತ ಯಲಿ, ಮತುಾ
ಅಪ್ರಮಾಣಿಕತ ಸವಲಪವೂ ಇಲಿ. ಅಚುಾತ! ನಿನಿದ ೋ
ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಬ ಳಗುತಾಾ ನಿೋನು ಅವರ ಚಿತಾಮಧಾದಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತ್ತರುವಾಗ ಸವವ ಋಷ್ಠಗಳ್ ನಿನಿಲ್ಲಿಗ ಬಂದು
ಅರ್ಯವನುಿ ಯಾಚಿಸಿದರು. ಯುಗಾಂತದಲ್ಲಿ ನಿೋನು
ಇರುವವ ಲಿವನೊಿ ಕುಗುಸಿ ರ್ಗತಾನ ಿೋ ನಿನಿಲ್ಲಿ ನಿೋನಾಗ
ಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರುತ್ತಾೋಯೆ. ದ ೋವ! ಮಹಾದುಾತ್ತ! ನಿೋನು
ಬಾಲಕನಾಗರುವಾಗಲ ೋ ಮಾಡಿದ ಕೃತಾಗಳನುಿ ಹಂದನ
ಅರ್ವಾ ಮುಂದ ನಡ ಯುವ ಕೃತಾಗಳಾಾವುವೂ
ರ್ೋರಿಸಲಾರವು. ಪ್ುಂಡರಿೋಕಾಕ್ಷ! ಬಲದ ೋವನ
72
 ಸಹಾಯದಂದ ನಿೋನು ಈ ಕ ಲಸಗಳನುಿ ಮಾಡಿ
ವ ೈರಾರ್ರ್ವನದಲ್ಲಿ ಬಾರಹಮಣರ ಜ ೊತ ವಾಸಮಾಡಿದ ಾ.”
ಕೃಷ್ಣನ ಆತಮವ ೋ ಆಗದಾ ಪಾಂಡವನು ತನಿಲ್ಲಿಯೆೋ ಈ ರಿೋತ್ತ
ಹ ೋಳಿಕ ೊಳೆಲು ರ್ನಾದವನನು ಸಂತುಷ್ುನಾಗ ಪಾರ್ವನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋನು ನನಿವನು ಮತುಾ ಹಾಗ ಯೆೋ ನಾನೊ ನಿನಿವನು.
ನನಿವರೊ ನಿನಿವರ ೋ. ನಿನಿನುಿ ದ ವೋಶ್ಸುವವರು ನನಿನೊಿ
ದ ವೋಶ್ಸುತಾಾರ ಮತುಾ ನಿನಿನುಿ ಅನುಸರಿಸುವವರು ನನಿನೊಿ
ಅನುಸರಿಸುತಾಾರ . ನಿೋನು ನರ ಮತುಾ ನಾನ ೋ ಹರಿ
ನಾರಾಯಣ. ನರ-ನಾರಯಣ ಋಷ್ಠಗಳು ತಮಮ
ಲ ೊೋಕದಂದ ಈ ಲ ೊೋಕಕ ೆ ಬಂದದಾಾರ . ಪಾರ್ವ! ನಿೋನು
ನನಗಂರ್ ಬ ೋರ ಯವನಲಿ ಮತುಾ ನಾನು ನಿನಗಂತ
ಬ ೋರ ಯವನಲಿ. ನರ್ಮಬಿರಲ್ಲಿ ವಾತಾಾಸವಿರಲು ಸಾಧಾವ ೋ
ಇಲಿ.”

ಆ ಸಂಬಂಧಿಕ ಮತುಾ ರಾರ್ ವಿೋರರ ಸಮಾವ ೋಶದಲ್ಲಿ, ಧೃಷ್ುಧುಾಮಿ

ಮದಲಾದ ಭಾರತೃಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ಪಾಂಚಾಲ್ಲ
ಕೃಷ್ ಣಯು ಯಾದವರ ೊಂದಗ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಶರಣಾರ ಶರಣು
ಪ್ುಂಡರಿೋಕಾಕ್ಷನ ಬಳಿಹ ೊೋಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಪ್ರಜ ಗಳ ಸೃಷ್ಠುಯ ಮದಲು ನಿೋನ ೋ ಓವವ
73
ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಯಾಗದ ಾ, ಮತುಾ ಸವವರ್ೊತಗಳ ಸೃಷ್ಾುರನು
ನಿೋನಾಗದ ಾ ಎಂದು ಅಸಿತ-ದ ೋವಲರು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ನಿೋನು
ವಿಷ್ುಣ. ಮಧುಸೊದನ! ಯಾಗಮಾಡುವವನೊ ನಿೋನ ೋ
ಮತುಾ ಯಜ್ಞವನುಿ ಮಾಡುವುದೊ ನಿನಗ ೋ ಎಂದು
ಜಾಮದಗಿಯು ಹ ೋಳುತಾಾನ . ಪ್ುರುಷ್ ೊೋತಾಮ! ನಿೋನು
ಕ್ಷಮ ಮತುಾ ಸತಾವ ಂದು ಋಷ್ಠಗಳು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಕಶಾಪ್ನು
ಹ ೋಳಿದಂತ ಸತಾದಂದ ಹುಟಿುದ ಯಜ್ಞ. ಲ ೊೋಕಭಾವನ
ಲ ೊೋಕ ೋಶ! ನಾರದನು ಹ ೋಳುವಂತ ನಿೋನು ದ ೋವತ ,
ಸಾಧಾರು ಮತುಾ ವಸುಗಳ ಒಡ ಯನ ಒಡ ಯ. ವಿಭ ೊೋ!
ನಿನಿ ಶ್ರದಂದ ಸವಗವವನುಿ ಮುಟಿು ಪಾದದಂದ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ವಾಾಪಿಸಿರುವ . ನಿನಿ ರ್ಠರದಲ್ಲಿ ಈ
ಲ ೊೋಕಗಳಿವ . ನಿೋನು ಸನಾತನ ಪ್ುರುಷ್.
ವಿಧಾಾತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಪ್ರಿತಪ್ಾರಾಗ ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ತಮಮ
ಆತಮವನುಿ ಕಂಡುಕ ೊಂಡ ಆತಮದಶವನ ಸಿದಧಯನುಿ ಪ್ಡ ದ
ಋಷ್ಠಗಳಿಗೊ ಋಷ್ಠಸತಾಮನು ನಿೋನು. ರಣರಂಗದಂದ
ಹಂದ ಸರಿಯದ ೋ ಇದಾ ಪ್ುಣಾಕಾಯವಗಳನುಿ ಮಾಡಿದ,
ಸವವಧಮವಗಳಿಂದಲೊ ನಡ ದುಕ ೊಂಡು ಬಂದ
ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳಿಗೊ ನಿೋನ ೋ ಗುರಿ. ನಿೋನು ಪ್ರರ್ು. ನಿೋನು ವಿರ್ು.
ನಿೋನು ರ್ೊರ್. ನಿೋನು ಆತಮ. ನಿೋನು ಸನಾತನ.
ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರು, ಲ ೊೋಕಗಳು, ನಕ್ಷತರಗಳು, ಹತುಾ
74
ದಕುೆಗಳು, ಆಕಾಶ, ಚಂದರ, ಸೊಯವ ಎಲಿವೂ ನಿನಿಲ್ಲಿಯೆೋ
ಇವ . ಇರುವವುಗಳ ಮೃತುಾ ಮತುಾ ದವೌಕಸರ ಅಮರತವ
ಮತುಾ ಸವವ ಲ ೊೋಕಕಾಯವಗಳ್ ನಿನಿನ ಿೋ ಆಧರಿಸಿವ .
ದವಾ ಮತುಾ ಮಾನುಷ್ ಸವವ ರ್ೊತಗಳ ಈಶವರನಾದ
ನಿನಿಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಮೋಲ್ಲನ ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ನಾನು ನನಿ
ದುಃಖ್ವನುಿ ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದ ಾೋನ . ಕೃಷ್ಣ! ಪಾರ್ವರ
ಭಾಯೆವ, ನಿನಿ ಸಖಿೋ, ಮತುಾ ಧೃಷ್ುಧುಾಮಿನ ತಂಗ
ನನಿಂರ್ವಳು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಸಭ ಗ ಎಳ ದ ೊಯಾಲಪಟುಳು?
ಸಿರೋಧಮವಕ ೊೆಳಗಾಗ ರಕಾದ ಕಲ ಹ ೊಂದದ ಒಂದ ೋ
ಒಂದು ವಸರದಲ್ಲಿದುಾ ದುಃಖಿತಳಾಗ ನಡುಗುತ್ತಾದಾ ನನಿನುಿ
ಕುರುಸಂಸದಯಲ್ಲಿ ಎಳ ದು ತರಲಾಯತು.
ರರ್ಸವಲ ಯಾಗದಾ ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ರಾರ್ರ
ಮಧ ಾ ಪಾಪ್ಚ ೋತಸ ಧಾತವರಾಷ್ರರು ಗಹಗಹಸಿ ನಕೆರು.
ಪಾಂಡುಪ್ುತರರು, ಪಾಂಚಾಲರು ಮತುಾ ವೃಷ್ಠಣಗಳು
ಜೋವಂತವಿರುವಾಗಲ ೋ ಅವರು ನನಿನುಿ ದಾಸಿಯಂತ
ಭ ೊೋಗಸಲು ಬಯಸಿದರು. ಧಮವದಂತ ನಾನು ಭೋಷ್ಮ
ಮತುಾ ಧೃತರಾಷ್ರ ಇವರಿಬಿರದೊಾ ಸ ೊಸ ಯಲಿವ ೋ?
ಹಾಗದಾರೊ ಬಲಾತಾೆರವಾಗ ನನಿನುಿ ದಾಸಿಯನಾಿಗ
ಮಾಡಿದರು. ತಮಮ ಯಶಸಿವನಿೋ ಧಮವಪ್ತ್ತಿಯು ಈ ರಿೋತ್ತ
ಕಷ್ುಕ ೊೆಳಪ್ಟಿುರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿಕ ೊಂಡಿದಾ, ಯುದಧದಲ್ಲಿ
75
76
ಶ ರೋಷ್ಿ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ ಈ ಪಾಂಡವರನುಿ ನಾನು
ಧಿಕೆರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಭೋಮಸ ೋನನ ಬಲಕ ೆ ಧಿಕಾೆರ! ಪಾರ್ವನ
ಧನುವಿವಧ ಾಗ ಧಿಕಾೆರ! ಆ ಪಾಪಿಯು ನನಿನುಿ
ಎಳ ದಾಡುತ್ತಾದಾಾಗ ಇವರಿಬಿರೊ ಸುಮಮನಿದಾರು.
ಅಲಪಬಲರಾಗದಾರೊ ಕೊಡ ಗಂಡಂದರು ಹ ಂಡತ್ತಯನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸಬ ೋಕು ಎನುಿವುದು ಸದಾ ಸತಾವಂತರು ಆಚರಿಸುವ
ಶಾಶವತ ಧಮವಮಾಗವವಲಿವ ೋ? ಹ ಂಡತ್ತಯನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸುವುದರಿಂದ ಮಕೆಳು ರಕ್ಷ್ತರಾಗುತಾಾರ . ಮಕೆಳ
ರಕ್ಷಣ ಯಂದ ಆತಮವ ೋ ರಕ್ಷ್ತಗ ೊಳುೆತಾದ . ಅವಳಿಂದ ತಾನ ೋ
ಹುಟುುವುದರಿಂದ ಅವಳನುಿ ಜಾಯಾ ಎಂದು
ಕರ ಯುತಾಾರ . ಹ ಂಡತ್ತಯಂದ ರಕ್ಷ್ಸಲಪಟು ಗಂಡಂದರು
ನನಿ ಹ ೊಟ ುಯಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ ಹುಟುುತಾಾರ ? ಶರಣು
ಬಂದವರನುಿ ಇವರು ಎಂದಾದರೊ ರಕ್ಷ್ಸದ ೋ
ಬಿಟಿುದಾಾರ ಯೆೋ? ನಾನು ಅವರ ಶರಣು ಹ ೊೋದಾಗ ಈ
ಪಾಂಡವರು ನನಿನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿದರ ೋ? ಈ ಐವರಿಂದ ನನಿಲ್ಲಿ
ಹುಟಿುದ ಐವರು ಅರ್ತೌರ್ಸ ಕುಮಾರರ
ನ ಪ್ದಲ್ಲಿಯಾದರೊ ಇವರು ನನಗ ನ ರವಾಗಬ ೋಕಿತುಾ!
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಪ್ರತ್ತವಿಂಧಾ, ವೃಕ ೊೋದರನಿಂದ
ಸುತಸ ೊೋಮ, ಅರ್ುವನನಿಂದ ಶುರತಕಿೋತ್ತವ, ನಕುಲನಿಂದ
ಶತಾನಿೋಕ, ಮತುಾ ಕಿರಿಯವನಿಂದ ಶೃತಕಮವ –
77
ಇವರ ಲಿರೊ ಸತಾಪ್ರಾಕರರ್ಗಳು. ಪ್ರದುಾಮಿನಂತ
ಮಹಾರರ್ಥಗಳು. ಇವರು ಧನಿವಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿರೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಶತುರಗಳಿಂದ ಅಜ ೋಯರೊ ಆಗಲಿವ ೋ? ಹಾಗದಾರೊ
ಇವರು ದುಬವಲರಂತ ಏಕ ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡರು? ಅವರು ಅಧಮವದಂದ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಿ ಸವವರನೊಿ ದಾಸರನಾಿಗ ಮಾಡಿದರು ಮತುಾ
ರರ್ಸವಲ ಯಾಗ ಒಂದ ೋ ಒಂದು ವಸರದಲ್ಲಿದಾ ನನಿನುಿ
ಸಭ ಗ ಎಳ ದು ತಂದರು. ಅರ್ುವನ, ಭೋಮ ಅರ್ವಾ
ಮಧುಸೊದನ ನಿನಿನುಿ ಬಿಟುು ಬ ೋರ ಯಾರೊ ಬಿಗದದಾ
ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ ಉಪ್ರ್ೋಗಸಲು ಶಕಾರಿಲಿ.
ದುರ್ೋವಧನನು ಇನ ೊಿಂದು ಕ್ಷಣವೂ
ಜೋವಿಸಿರುತಾಾನ ಂದರ ಭೋಮಸ ೋನನ ಬಲಕ ೆ ಧಿಕಾೆರ!
ಅರ್ುವನನ ಗಾಂಡಿೋವಕ ೆ ಧಿಕಾೆರ! ಮಧುಸೊದನ! ಹಂದ
ಇವನ ೋ, ಇವರು ವರತನಿರತ ಬಾಲಕರಾಗದಾ ಏನು
ತಪ್ಪನೊಿ ಮಾಡದ ೋ ಇದಾದಾರೊ ತಾಯರ್ಂದಗ
ರಾರ್ಾದಂದ ಹ ೊರಗ ಹಾಕಿದನು. ಆ ಪಾಪಿಯು
ಭೋಮಸ ೋನನ ಭ ೊೋರ್ನದಲ್ಲಿ, ಆಗತಾನ ೋ ಸಂಗರಹಸಿದ,
ಮೈನವಿರ ೋಳಿಸುವ, ಮೊರ್ ವಗ ೊಳಿಸುವ, ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ ಕಾಲಕೊಟ
ವಿಷ್ವನುಿ ಬ ರ ಸಿದಾನು. ಇನೊಿ ಸಮಯ ಬಂದರದ ೋ ಇದಾ
ಭೋಮನು ಆ ವಿಷ್ವನುಿ ತನಿ ಆಹಾರದ ೊಂದಗ ೋ
78
ಜೋಣಿವಸಿಕ ೊಂಡನು. ಪ್ರಮಾಣಕ ೊೋಟಿಯಲ್ಲಿ ವಿಶಾವಸದಂದ
ನಿದ ಾಮಾಡುತ್ತಾದಾ ವೃಕ ೊೋದರನನುಿ ಕಟಿು ಗಂಗ ಯಲ್ಲಿ
ಒಗ ದು ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದನು. ಎಚ ಿತಾಾಗ ಮಹಾಬಾಹು
ಮಹಾಬಲ್ಲ ಕೌಂತ ೋಯ ಬಿೋಮಸ ೋನನು ಕಟುುಗಳನುಿ
ಹರಿದ ಸ ದು ಮೋಲಕ ೆದಾನು. ಇವನು ಮಲಗದಾಾಗ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ
ವಿಷ್ರ್ರಿತ ಕೃಷ್ಣಸಪ್ವಗಳಿಂದ ಇವನ ಎಲಿ ಅಂಗಾಗ
ಪ್ರದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿ ಕಚಿಿಸಲಾಗತುಾ. ಆದರೊ ಈ ಶತುರಹನು
ಸಾಯಲ್ಲಲಿ! ಎಚ ಿತಾಾಗ ಕೌಂತ ೋಯನು ಎಲಿ ಸಪ್ವಗಳನೊಿ
ರ್ಜಜ ಕ ೊಂದು ತನಿ ಎಡಗ ೈಯಂದ ಸಾರರ್ಥಗೊ ಪ ಟುನುಿ
ಕ ೊಟಿುದಾನು. ಇನ ೊಿಮಮ ವಾರಣಾವತದಲ್ಲಿ ಆಯೆವಯ
ಜ ೊತ ಈ ಬಾಲಕರು ಮಲಗದಾಾಗ ಇವರನುಿ
ಸುಟುುಹಾಕಲು ಪ್ರಯತ್ತಿಸಿದನು. ಇಂರ್ಹುದನುಿ ಯಾರು
ತಾನ ೋ ಮಾಡಿಯಾರು? ಬ ಂಕಿಯಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು
ಅವಳು ತುಂಬಾ ಚಿಂತ ಗ ೊಳಗಾಗ ಆ ಆಯೆವಯು
ಭೋತ್ತಯಂದ ಅಳುತಾಾ ಪಾಂಡವರಿಗ ಕೊಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಹಾ! ಹಾ! ಇಂದು ಈ ಬ ಂಕಿಯಂದ ಹ ೋಗ
ಬಿಡುಗಡ ಯನುಿ ಹ ೊಂದುತ ೋಾ ನ ? ಅನಾರ್ಳಾದ ನಾನು
ನನಿ ಬಾಲಕ ಪ್ುತರರ ೊಂದಗ ನಾಶಹ ೊಂದುತ ೋಾ ನ !” ಆಗ
ವಾಯುವ ೋಗ ಪ್ರಾಕರರ್ ಮಹಾಬಾಹು ವೃಕ ೊೋದರ
ಭೋಮನು ಆಯೆವ ಮತುಾ ಸಹ ೊೋದರರಿಗ
79
ಆಶಾವಸನ ಯನಿಿತಾನು. “ರ ಕ ೆವುಳೆವುಗಳಲ ಿಲಾಿ ಶ ರೋಷ್ಿ
ವ ೈನತ ೋಯ ಪ್ಕ್ಷ್ ಗರುಡನು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಹಾರುತ ೋಾ ನ
ಮತುಾ ರ್ಯದಂದ ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋರಿ.” ತಕ್ಷಣವ ೋ
ಆ ವಿೋಯವವಂತನು ಆಯೆವಯನುಿ ಎಡ ಸ ೊಂಟದ
ಮೋಲ , ರಾರ್ನನುಿ ಬಲಸ ೊಂಟದ ಮೋಲ , ಅವಳಿಗಳನುಿ
ರ್ುರ್ಗಳ ಮೋಲ ಮತುಾ ಬಿೋರ್ತುಾವನುಿ ಬ ನಿಮೋಲ
ಕೊರಿಸಿಕ ೊಂಡು, ಎಲಿರನೊಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಶಕಿಾಯಂದ
ಮೋಲ ಹಾರಿ ಆಯೆವ ಮತುಾ ಸಹ ೊೋದರರನುಿ
ಬ ಂಕಿಯಂದ ತಪಿಪಸಿದನು. ತಾಯರ್ಂದಗ ಆ
ಯಶಸಿವಗಳ ಲಿರೊ ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟು ಹಡಿಂಬವನದ
ಸರ್ೋಪ್ದ ಮಹಾರಣಾವನುಿ ತಲುಪಿದರು.
ಆಯಾಸಗ ೊಂಡ ಮತುಾ ತುಂಬಾ ದುಃಖಿತರಾದ ಅವರು
ತಾಯರ್ಂದಗ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಮಲಗಕ ೊಂಡರು. ಅವರು
ಮಲಗದಾಾಗ ಅಲ್ಲಿಗ ಹಡಿಂಬಾ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ರಾಕ್ಷಸಿಯು
ಬಂದಳು. ಆ ಕಲಾಾಣಿಯು ಭೋಮನ ಪಾದಗಳನುಿ ತನಿ
ತ ೊಡ ಯಮೋಲ ಗಟಿುಯಾಗರಿಸಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ತನಿ
ಮೃದು ಕ ೈಗಳಿಂದ ಒತುಾತ್ತದ
ಾ ಾಳು. ಅಮೋಯಾತಮ,
ಬಲವಾನ್, ಸತಾವಿಕರಮ ಭೋಮನು ಎಚ ಿತುಾ ಅವಳನುಿ
ಕ ೋಳಿದನು: “ಅನಿಂದತ ೋ! ಇಲ್ಲಿ ಏನನುಿ ಬಯಸಿ ಬಂದ ?”
ಅವರಿಬಿರು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರುವುದನುಿ ಕ ೋಳಿ ರಾಕ್ಷಸಾಧಮ,
80
ಭೋಮರೊಪ್, ಭೋಮದಶವನನು ಜ ೊೋರಾಗ ಗಜವಸುತಾಾ
ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದನು. “ಹಡಿಂಬ ! ಯಾರ ೊಂದಗ
ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರುವ ? ಅವನನುಿ ತಡಮಾಡದ ೋ ನನಿ
ಹತ್ತಾರ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ. ಇಬಿರೊ ಅವನನುಿ
ರ್ಕ್ಷ್ಸ ೊೋಣ!” ಆದರ ಆ ಮನಸಿವನಿೋ ಅನಿಂದತ ಯ
ಹೃದಯವು ಕೃಪ ಯಂದ ಪಿೋಡಿತವಾಗತುಾ ಮತುಾ
ಅನುಕಂಪ್ದಂದ ಅವನನುಿ ದೊರಮಾಡಲು ಬಯಸಲ್ಲಲಿ.
ಆಗ ಜ ೊೋರಾಗ ಕೊಗುತಾಾ ಆ ಘೊೋರರಾಕ್ಷಸ
ಪ್ುರುಷ್ಾದಕನು ವ ೋಗದಂದ ಭೋಮಸ ೋನನ ಹತ್ತಾರವ ೋ ಓಡಿ
ಬಂದನು. ಆ ಸಂಕೃದಧ ಮಹಾಬಲ್ಲ ರಾಕ್ಷಸನು ವ ೋಗದಂದ
ಓಡಿಬಂದು ತನಿ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಭೋಮಸ ೋನನ ಕ ೈಗಳನುಿ
ಇಂದರನ ವರ್ರದಂತ ಗಟಿುಯಾದ ಹಡಿತದಲ್ಲಿ ಹಡಿದನು.
ರಾಕ್ಷಸನು ಅವನ ಕ ೈಯನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡಾಗ
ಮಹಾಬಾಹು ಭೋಮಸ ೋನನು ತಡ ಯಲಾಗದ ಸಿಟಿುಗ ದಾನು
ಮತುಾ ಅಲ್ಲಿ ಸವವ ಅಸರವಿದುಷ್ರಾದ ಭೋಮಸ ೋನ ಮತುಾ
ಹಂಡಿಂಬರ ಮಧ ಾ ವೃತರ ಮತುಾ ವಾಸವರ ನಡುವ
ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ತುಮುಲ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು. ಭೋಮನು
ಹಡಿಂಬನನುಿ ಕ ೊಂದು, ಘ್ಟ ೊೋತೆಚನನು ಹ ತಾ
ಹಡಿಂಬ ಯನುಿ ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ
ಮುಂದುವರ ದನು. ಅಲ್ಲಿಂದ ತಾಯರ್ಂದಗ ಆ
81
ಯಶಸಿವಗಳ ಲಿರೊ ಬಾರಹಮಣರ ಗುಂಪ್ುಗಳ ್ಂದಗ
ಏಕಚಕರದ ಕಡ ಹ ೊರಟರು. ಅವರು ಹ ೊರಡುವಾಗ
ವಾಾಸನು ಅವರ ಪಿರಯಹತಕಾರಿ ಮಂತ್ತರಯಾಗದಾನು.
ಅದರಂತ ಸಂಶ್ತವರತ ಪಾಂಡವರು ಏಕಚಕರವನುಿ
ಸ ೋರಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಕೊಡ ಅವರು ಬಕ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ
ಮಹಾಬಲ, ಪ್ುರುಷ್ಾದ, ಹಡಿಂಬನಷ್ ುೋ
ರ್ಯಂಕರನಾಗರುವನನುಿ ಎದುರಿಸಿದರು. ಪ್ರಹಾರಿಗಳಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿ ಭೋಮನು ಆ ಉಗರನನೊಿ ಕ ೊಂದನು ಮತುಾ
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಎಲಿರೊ ದುರಪ್ದನ ಪ್ುರಕ ೆ
ಹ ೊೋದರು. ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಸವಾಸಾಚಿ ಪಾರ್ವನು
ನಿೋನು ಹ ೋಗ ಬಿೋಷ್ಮಕಾತಮಜ ರುಕಿಮಣಿಯನುಿ ಗ ದ ಾರ್ೋ
ಹಾಗ ಸವಯಂವರದಲ್ಲಿ ಇತರರು ಮಾಡಲ್ಲಕ ೆ
ಸಾಧಾವಾಗದದಾ ಮಹಾ ಕಾಯವವನುಿ ಮಾಡಿ ನನಿನೊಿ
ಕೊಡ ಗ ದುಾ ಪ್ಡ ದನು. ಇಷ್ ೊುಂದು ಬಗ ಯ ಕಷ್ುಗಳನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸಿ ದುಃಖಿತರಾದ ನಾವು ಆಯೆವಯಲಿದ ೋ
ಧೌಮಾನ ನ ೋತೃತವದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದ ಾೋವ . ಸಿಂಹವಿಕಾರಂತ
ಇತರರಿಗಂತಲೊ ಅಧಿಕ ವಿೋಯವವಂತರಾದ ಇವರು
ಹೋನರಿಂದ ಪಿೋಡಿಸಲಪಡುವಾಗ ನನಿನುಿ ಏಕ
ತ್ತರಸೆರಿಸಿದರು? ದುಬವಲರಿಂದ ಇವರು ಇಂತಹ
ಬಹಳಷ್ುು ದುಃಖ್ಗಳನುಿ ಸಹಸಿಕ ೊಂಡು ಬಂದದಾಾರ .
82
 ದೋಘ್ವಕಾಲದಂದ ಕ್ಷುದರಕರ್ವಗಳ ಪಾಪ್ಗಳು
ಉರಿಯುತ್ತಾವ . ನಾನು ದ ೊಡಿ ಕುಲದಲ್ಲಿ, ದವಾ
ವಿಧಿಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಹುಟಿುದ ಾೋನ . ಪಾಂಡವರ ಪಿರಯ ಭಾಯೆವ
ಮತುಾ ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡುವಿನ ಸ ೊಸ ಯಾಗದ ಿೋನ . ಇಂದರರ
ಸಮನಾಗದಾ ಈ ಐವರೊ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ
ವರಸತ್ತಯಾದ ನನಿ ಮುಡಿಯನುಿ ಹಡಿದು ಎಳ ದು
ತರಲಪಟ ು!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಮೃದುಭಾಷ್ಠಣಿ ಕೃಷ್ ಣಯು ಕಮಲದ ಒಳಮೈಯಷ್ ು
ಮೃದುವಾದ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಮುಖ್ವನುಿ ಮುಚಿಿಕ ೊಂಡು ಜ ೊೋರಾಗ
ಅತಾಳು. ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯ ದುಃಖ್ದಂದ ಹರಿದ ಕಣಿಣೋರ ಹನಿಗಳು
ಜ ೊೋಲುಬಿೋಳದದಾ, ಚ ನಾಿಗ ತುಂಬಿ ಬ ಳ ದದಾ ಸುಂದರ ಮಲ ಗಳ
ಮೋಲ ಸುರಿದು ತ ೊೋಯಸಿದವು. ಅವಳು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಕಣಣನುಿ
ಒರ ಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ಕಣಿಣೋರಿನಿಂದ ಕಟಿುದ
ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಕ ೊರೋಧದಂದ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದಳು.
“ಮಧುಸೊದನ! ನನಗ ಪ್ತ್ತಗಳ್ ಇಲಿ. ಮಕೆಳ್ ಇಲಿ.
ಅಣಣ ತಮಮಂದರೊ ಇಲಿ. ತಂದ ಯೊ ಇಲಿ ಮತುಾ
ಬಾಂಧವರು ಯಾರೊ ಇಲಿ! ಕ್ಷುದರರು ನನಿನುಿ ಕಾಡಿಸಿ
ಅಳಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಇವರು ನನಿನು􋣱ನಿಲವಕ್ಷ್ಸಿದರು. ಕಣವನು
ನ ೊೋಡಿ ನಗುತ್ತಾರುವಾಗ ನನಿ ದುಃಖ್ವು
ಕಡಿಮಯಾಗುವುದಲಿ.”
83
ಆಗ ಕೃಷ್ಣನು ಅವಳಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರ್ನಿ! ನಿನಿನುಿ ಕ ರಳಿಸಿದವರ ಪ್ತ್ತಿಯರು ಬಿೋರ್ತುಾವು
ಬಿಟು ಶರಗಳಿಂದ ಮುಚಿಲಪಟುು ರಕಾದ ಮಳ ಯಲ್ಲಿ
ತ ೊೋಯುಾ ಹ ೊಡ ತಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ ಜೋವ ತ ೊರ ದು
ವಸುಧಾತಲ ಯಲ್ಲಿ ಮಲಗರಲು ರ ೊೋದಸುತಾಾರ !
ಶ ೋಕಿಸಬ ೋಡ! ಪಾಂಡವರು ಏನನುಿ ಮಾಡಲು
ಸಮರ್ವರಿದಾಾರ ೊೋ ಅದನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ನಿೋನು ರಾರ್ರ
ರಾಣಿಯಾಗುತ್ತಾೋಯೆ ಎನುಿವ ಸತಾವನುಿ ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ .
ಆಕಾಶವ ೋ ಕ ಳಗುರುಳಿ ಬಿೋಳಲ್ಲ, ಹಮಾಲಯವು
ತುಂಡಾಗಲ್ಲ, ರ್ೊರ್ಯು ಸಿೋಳಿಹ ೊೋಗಲ್ಲ, ಸಾಗರವು
ಬತ್ತಾಹ ೊೋಗಲ್ಲ, ಕೃಷ್ ಣ! ನನಿ ಮಾತು ಹುಸಿಯಾಗುವುದಲಿ!”
ದೃಷ್ುದುಾಮಿನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ದ ೊರೋಣನನುಿ ಕ ೊಲುಿತ ೋಾ ನ . ಶ್ಖ್ಂಡಿಯು
ಪಿತಾಮಹನನುಿ, ಭೋಮಸ ೋನನು ದುರ್ೋವಧನನನುಿ,
ಮತುಾ ಕಣವನನುಿ ಧನಂರ್ಯನು ಕ ೊಲುಿತಾಾರ !
ಬಲರಾಮ-ಕೃಷ್ಣರನುಿ ಅವಲಂಬಿಕ ೊಂಡಿದಾರ ನಾವು
ವೃತರಹರನ ೋ ಬಂದರೊ ಅಜ ೋಯರಾಗರುತ ೋಾ ವ . ಇನುಿ
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಮಕೆಳು ಯಾವ ಲ ಖ್ೆಕ ೆ?”
ಇದನುಿ ಹ ೋಳಿ ವಿೋರರು ಎದುರು ಕುಳಿತ್ತದಾ ವಾಸುದ ೋವನನುಿ
ನ ೊೋಡಲು, ಅವರ ಮಧಾದಲ್ಲಿದಾ ಮಹಾಬಾಹು ಕ ೋಶವನು ಈ
84
ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಸುಧಾಧಿಪ್! ಆಗ ನಾನು ದಾವರಕ ಯಲ್ಲಿ ಇದಾದಾರ ನಿೋನು
ಈ ಕಷ್ುಕ ೆ ಒಳಗಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಕೌರವರು, ರಾರ್
ಅಂಬಿಕ ೋಯ ಮತುಾ ದುರ್ೋವಧನನು ನನಿನು􋣱ಕರ ಯದ ೋ
ಇದಾರೊ ದೊಾತಕ ೆ ಬರುತ್ತಾದ ಾ. ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ, ಕೃಪ್,
ಮತುಾ ಬಾಹಿೋಕರನೊಿ ಸ ೋರಿ ಎಲಿರಿಗೊ ದೊಾತದ
ಹಲವಾರು ದ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿಕ ೊಟುು ಅದನುಿ
ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾದ ಾ. ನಿಮಮ ಪ್ರವಾಗ ರಾರ್ ವ ೈಚಿತರವಿೋಯವನಿಗ
‘ರಾಜ ೋಂದರ! ನಿನಿ ಮಕೆಳು ಆಡುತ್ತಾರುವ ಈ ದೊಾತವನುಿ
ನಿಲ್ಲಿಸು!’ ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ಹಂದ ವಿೋರಸ ೋನನ ಮಗನನುಿ
ಹ ೋಗ ರಾರ್ಾರ್ರಷ್ಿನನಾಿಗ ಮಾಡಲಾಗತ ೊಾೋ ಅದ ೋ
ಮೋಸದಂದ ನಿಮಮನೊಿ ರಾರ್ಾರ್ರಷ್ಿರನಾಿಗ
ಮಾಡುತ್ತಾದಾಾರ ಎನುಿವುದನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಡುತ್ತಾದ ಾ.
ದೊಾತವಾಡುವುದರಿಂದ ಇನೊಿ ರ್ಕ್ಷ್ಸದ ೋ ಇರುವುದನುಿ
ಹ ೋಗ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ ಮತುಾ ದೊಾತದ ವಾಸನವು ಹ ೋಗ
ಮುಂದುವರ ಯುತಾದ ಎನುಿವ ಸತಾವನುಿ
ತ ೊೋರಿಸಿಕ ೊಡುತ್ತಾದ ಾ. ಹ ಂಗಸರು, ರ್ೊರ್ು, ಬ ೋಟ ಮತುಾ
ಮದಾಪಾನ ಇವು ನಾಲೊೆ ವಾಸನಗಳು ಕಾಮದಂದ
ಹುಟುುತಾವ ಮತುಾ ಮನುಷ್ಾನ ಭಾಗಾವನುಿ ಕಳ ಯುತಾವ .
ಶಾಸರಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದವರು ನಾನು ಹ ೋಳಿದುದ ಲಿವನೊಿ
85
ಒಪಿಪಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಆದರ ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ ದೊಾತದ ಕುರಿತು
ಇದನುಿ ಹ ೋಳಬಹುದು ಎಂದು ತ್ತಳಿದದಾಾರ . ಒಬಿನು
ಒಂದ ೋ ದನದಲ್ಲಿ ಎಲಿ ಸಂಪ್ತಾನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ
ಮತುಾ ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ದುಃಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ .
ಇನೊಿ ಭ ೊೋಗಸದ ೋ ಇದಾ ಐಶವಯವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ಕ ೋವಲ ಪೌರುಷ್ದ ಮಾತುಗಳು ಉಳಿದುಕ ೊಳುೆತಾವ . ಇದು
ಮತುಾ ಇನೊಿ ಇತರ ವಿಷ್ವನುಿ ಹುಟಿುಸುವ ಪ್ರಸಂಗಗಳ
ಕುರಿತು ಅಂಬಿಕಾಸುತನ ಎದುರಿಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾ. ನಾನು
ಹ ೋಳಿದ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿದಾರ ಕುರುಗಳ
ಧಮವವು ಕ ಡದ ೋ ಇರುತ್ತಾತುಾ. ಒಂದು ವ ೋಳ ನನಿ ಈ
ಸೌಮಾ ಮತುಾ ಸರಿಯಾದ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳದ ೋ
ಇದಾದಾರ ಅವನನುಿ ಬಲವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ಸರಿಯಾದ
ದಾರಿಗ ತರುತ್ತಾದ ಾ. ಇದ ೋ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಆ ಸಭ ಯಲ್ಲಿದಾ ಇತರ
ಸ ಿೋಹತರ ಂದು ತ ೊೋರಿಸಿಕ ೊಳುೆವ ಶತುರಗಳಿಗೊ
ತ ೊೋರಿಸಿಕ ೊಡುತ್ತಾದ ಾ ಮತುಾ ಮೋಸದಂದ ರ್ೊಜಾಡುತ್ತಾದಾ
ಎಲಿರನೊಿ ಸಂಹರಿಸುತ್ತಾದ ಾ. ಅನಾತವದಂದ ನಾನು
ದೊರವಿದ ಾನಾದುದರಿಂದಲ ೋ ನಿೋವು ದೊಾತದಂದ
ಉಂಟಾದ ಈ ಎಲಿ ಕಷ್ುಗಳನುಿ ಅನುರ್ವಿಸಬ ೋಕಾಗದ .
ನಾನು ದಾವರಕ ಗ ಮರಳಿ ಬಂದ ನಂತರವ ೋ ನನಗ
ಯುಯುಧಾನನಿಂದ ನಿಮಗಾದ ಕಷ್ುದ ಕುರಿತು
86
 ಯಥಾವತಾಾಗ ತ್ತಳಿಯತು. ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಕೊಡಲ ೋ
ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಬ ೋಸರಪ್ಟುು ತವರ ಮಾಡಿ ನಿನಿನುಿ
ನ ೊೋಡಲು ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದ ಾೋನ . ಸಹ ೊೋದರರ ಸಹತ
ಕಷ್ವದಲ್ಲಿರುವ ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಾವ ಲಿರೊ ತುಂಬಾ
ದುಃಖ್ದಲ್ಲಿದ ಾೋವ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೃಷ್ಣ! ನಿನಗ ಏಕ ಅಲ್ಲಿ ಇರಲ್ಲಕಾೆಗಲ್ಲಲಿ? ನಿೋನು ಎಲ್ಲಿ
ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುತ್ತಾದ ಾ ಮತುಾ ಏಕ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗದ ಾ?”
ಕೃಷ್ಣನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ರತಷ್ವರ್! ನಾನು ಶಾಲವನ ನಗರ ಸೌರ್ವನುಿ
ನಾಶಗ ೊಳಿಸಲು ಹ ೊೋಗದ ಾ. ಅದರ ಕಾರಣವನುಿ ನನಿಿಂದ
ಕ ೋಳು. ನಿನಿ ರಾರ್ಸೊಯ ಯಾಗದಲ್ಲಿ ನಾನು ಆ ವಿೋರ
ದಮಘೊೋಷ್ನ ಮಗ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ಮಹಾಬಾಹು
ಮಹಾಯಶ ರಾರ್ ದುರಾತಮ ಶ್ಶುಪಾಲನು
ರ ೊೋಷ್ವಶನಾಗ ನನಗ ಗೌರವ ಪ್ೊಜ ಯನುಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲು
ಪ್ರಯತ್ತಿಸಿದಾಗ ನಾನು ಅವನನುಿ ಸಂಹರಿಸಿದ . ನನಿಿಂದ
ಅವನು ಹತನಾದನ ಂದು ಕ ೋಳಿ ತ್ತೋವರ
ರ ೊೋಷ್ಸಮನಿವತನಾದ ಶಾಲವನು, ನಾನು
ನಿಮಮಂದಗರುವಾಗ ನಾನಿಲಿದ ದಾವರಕ ಗ ಉಪಾಯದಂದ
ಆಕರಮಣ ಮಾಡಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಬಾಲಕ ವೃಷ್ಠಣವಿೋರರು
87
ಹ ೊೋರಾಡಿದರು. ಆ ಕೊರರಿ ದುಮವತ್ತಯು ಬ ೋಕಾದರಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗಬಲಿ ಸೌರ್ವನ ಿೋರಿ ಬಂದು ಬಹಳಷ್ುು ಬಾಲಕ
ವೃಷ್ಠಣಪ್ರವಿೋರರನುಿ ಸಂಹರಿಸಿ ಎಲಿ ಪ್ುರ ೊೋದಾಾನಗಳನೊಿ
ನಾಶಪ್ಡಿಸಿದನು. ಅವನು ‘ವೃಷ್ಠಣಕುಲಾಧಮ ಮೊಢ
ವಸುದ ೋವಸುತ ವಾಸುದ ೋವನು ಎಲ್ಲಿದಾಾನ ?’ ಎಂದು
ಕೊಗದನು. ‘ಯುದಧವನುಿ ಬಯಸುವ ಅವನ ದಪ್ವವನುಿ
ನಾನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸುತ ೋಾ ನ . ಅವನ ಲ್ಲಿದಾಾನ
ಹ ೋಳಿ! ಎಲ್ಲಿದಾರೊ ಅಲ್ಲಿಗ ೋ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ . ಕಂಸ-
ಕ ೋಶ್ನಿಯರನುಿ ಕ ೊಂದ ಅವನನುಿ ಸಂಹರಿಸಿಯೆೋ
ಹಂದರುಗುತ ೋಾ ನ . ಅವನನುಿ ಕ ೊಲಿದ ೋ ನಾನು
ಹಂದರುಗುವುದಲಿ. ಇದು ನನಿ ಈ ಖ್ಡುದ ಮೋಲ್ಲನ
ಆಣ ! ಎಲ್ಲಿದಾಾನ ? ಎಲ್ಲಿದಾಾನ ?’ ಎಂದು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ
ಕೊಗ ಕ ೋಳುತಾಾ ನನ ೊಿಡನ ರಣದಲ್ಲಿ ಯುದಧಮಾಡ
ಬಯಸಿದ ಆ ಸೌರ್ರಾರ್ನು ಒಂದ ಡ ಯಂದ
ಇನ ೊಿಂದ ಡ ಗ ಹಾರಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾನು. ‘ಶ್ಶುಪಾಲನನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿದುದಕಾೆಗ ಇಂದು ನಾನು ಆ ಪಾಪ್ಕರ್ವ, ಕ್ಷುದರ,
ವಿಶಾವಸಘ್ರತ್ತಯನುಿ ಸಿಟಿುನಿಂದ ಯಮಸದನಕ ೆ
ಕಳುಹಸುತ ೋಾ ನ ! ನನಿ ಭಾರತಾ ಮಹೋಪಾಲ ಶ್ಶುಪಾಲನನುಿ
ಪಾಪ್ಸವಭಾವದಂದ ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿದವನನುಿ ವಧಿಸಿ
ನ ಲಕುೆರಿಳಿಸುತ ೋಾ ನ . ಆ ಭಾರತ ಬಾಲಕ ರಾರ್ನು
88
ಸಂಗಾರಮದ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿರದದಾಾಗ, ಬ ೋರ ಯ ವಿಷ್ಯದ
ಗುಂಗನಲ್ಲಿದಾಾಗ ಆ ವಿೋರನನುಿ ಕ ೊಂದ ರ್ನಾದವನನನುಿ
ಸಂಹರಿಸುತ ೋಾ ನ !’ ಹೋಗ ಕೊಗಾಡಿ ನನಿನುಿ ಬ ೈದು ಅವನು
ಕಾಮಗ ಸೌರ್ದಲ್ಲಿ ಆಕಾಶವನ ಿೋರಿದನು. ನಾನು ಹಂದರುಗ
ಬಂದ ನಂತರ ಆ ಸುದುಮವತ್ತ ದುಷ್ಾುತಮ
ಮಾತ್ತಾವಕಾವತಕ ನೃಪ್ನು ನನಿ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ ನು. ಅವನು ಅನತವವನುಿ
ಧಿಂಸ ಮಾಡಿದುದನುಿ, ನನಿ ಕುರಿತು
ನಡ ದುಕ ೊಂಡಿದುಾದನುಿ, ಮತುಾ ಅವನ ದುಷ್ೆಮವಗಳು
ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾರುವುದನುಿ ಕ ೋಳಿದಾಗ ನನಿ ಕಣುಣಗಳು ಕ ಂಪಾಗ
ರ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ಅವನನುಿ ವಧಿಸುವ
ನಿಶಿಯ ಮಾಡಿದ . ಆಗ ಸೌರ್ನನುಿ ಸಂಹರಿಸಲು ಹ ೊರಟ
ಮತುಾ ಅವನನುಿ ಹುಡುಕುತ್ತಾರಲು ನನಗ ಅವನು ಸಾಗರದ
ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಇದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ನು. ಆಗ ನಾನು
ಸಾಗರದಂದ ಹುಟಿುದ ಪಾಂಚರ್ನಾವನುಿ ಊದ
ಶಾಲವನನುಿ ಸಮರಕ ೆ ಆಹಾವನಿಸಿದ . ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಮತುಾ
ದಾನವರ ೊಡನ ತುಂಬಾ ಸಮಯದ ವರ ಗ ನಡ ದ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವರ ಲಿರನೊಿ ಗ ದುಾ ರ್ೊರ್ಗುರುಳಿಸಿದ ನು.
ಇದ ೋ ಕ ಲಸವು ನನಿನುಿ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರದಲ್ಲಿ ನಡ ದ
ಅವಿನಯದ ದೊಾತದ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ ಕೊಡಲ ೋ ನನಗ
89
 ಬರಲ್ಲಕಾೆಗದ ಹಾಗ ತಡ ಯತು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಾಸುದ ೋವ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುದರಿಂದ ತೃಪ್ಾನಾಗಲಿ.
ಸೌರ್ನ ವಧ ಯನುಿ ವಿಸಾಾರವಾಗ ಹ ೋಳು!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಸೌರ್ವಧ ೊೋಪಾಽಖಾಾನವನುಿ ವಿಸಾಾರವಾಗ
ವಣಿವಸಿದ ನಂತರ ಮಹಾಬಾಹು ಪ್ುರುಷ್ ೊೋತಾಮ
ಮಧುಸೊದನನು ಧಿೋಮಂತ ಪಾಂಡವರಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು
ಹ ೊರಟನು. ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಅಭವಂದಸಿದನು. ರಾರ್ ಮತುಾ ಮಹಾರ್ುರ್ ಭೋಮರು ಅವನ
ನ ತ್ತಾಯನುಿ ಆಘ್ರರಣಿಸಿದರು. ಪಾಂಡವರಿಂದ ಅಭಪ್ೊಜತ ಕೃಷ್ಣನು
ಸುರ್ದ ರ ಮತುಾ ಅಭಮನುಾವನುಿ ಕಾಂಚನರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿೆರಿಸಿ
ರರ್ವನ ಿೋರಿದನು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಸಮಾಧಾನ ಪ್ಡಿಸಿ,
ಆದತಾವಚವಸ ಸ ೈನಾ-ಸುಗರೋವರನುಿ ಕಟಿುದಾ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನು
ದಾವರಕ ಗ ತ ರಳಿದನು. ದಾಶಾಹವನು ಹ ೊೋದ ನಂತರ ಪಾಷ್ವತ
ಧೃಷ್ುದುಾಮಿನೊ ಕೊಡ ದೌರಪ್ದ ೋಯರನುಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ತನಿ
ನಗರಕ ೆ ತ ರಳಿದನು. ಚ ೋದರಾರ್ ಧೃಷ್ುಕ ೋತುವು ತನಿ ತಂಗಯನುಿ
ಜ ೊತ ಯಲ್ಲಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಪಾಂಡವರನುಿ ಕಂಡು ರಮಾ ಶಕಿಾಮತ್ತೋ
ಪ್ುರಕ ೆ ತ ರಳಿದನು. ಅರ್ತೌರ್ಸ ಕೌಂತ ೋಯರಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು
ಕ ೋಕಯನೊ ಕೊಡ ಪಾಂಡವರ ಲಿರನೊಿ ಆಮಂತ್ತರಸಿ ಹ ೊರಟನು. ಆ
ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಬಾರಹಮಣರು ಮತುಾ ಸಾಮಾನಾ ರ್ನರು,
90
ಒಂದ ೋ ಸಮನ ಹ ೊೋಗ ಎಂದು ಹ ೋಳಿದರೊ ಪಾಂಡವರನುಿ ಬಿಟುು
ಹ ೊೋಗಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು. ಆ ಗುಂಪ್ು ಕಾಮಾಕ ವನದಲ್ಲಿ ಆ
ಮಹಾತಮರ ಜ ೊತ ಗ ೋ ಇದುಾದು ಒಂದು ಮಹಾ ಅದುಭತವಾಗ
ಕಾಣುತ್ತಾತುಾ. ಆ ಮಹಾಮನ ವಿಪ್ರರನುಿ ಗೌರವಿಸಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಸಕಾಲದಲ್ಲಿ ರರ್ಗಳನುಿ ಕಟುಲು ಸ ೋವಕರಿಗ ಅಪ್ಪಣ ಯನಿಿತಾನು.

ದ ವೈತವನ ಪ್ರವ ೋಶ
ದ ವೈತವನ ಪ್ರವ ೋಶ
ದಾಶಾಹಾವಧಿಪ್ತ್ತಯು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ ನಂತರ ರ್ೊತಪ್ತ್ತ
ಪ್ರಕಾಶ, ವಿೋರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಭೋಮಸ ೋನಾರ್ುವನರು ಮತುಾ
ಯಮಳರು ಕೃಷ್ ಣ ಮತುಾ ಪ್ುರ ೊೋಹತನ ೊಡನ ಪ್ರಮ
ಅಶವಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ, ಬ ಲ ಬಾಳುವ ರರ್ವನ ಿೋರಿ, ವನಕ ೆ
ಹ ೊರಟರು. ಹ ೊರಡುವಾಗ ಶ್ಕ್ಷ್ಾಕ್ಷರಮಂತರವಿಧ ಾಗಳ ಬಾರಹಮಣರಿಗ
ಚಿನಿದ ನಾಣಾಗಳನೊಿ ವಸರ- ಗ ೊೋವುಗಳನೊಿ ದಾನವನಾಿಗ
ನಿೋಡಿದರು. ಇಪ್ಪತುಾ ಶಸರಧಾರಿಗಳು ಮುಂದ ನಡ ದರು ಮತುಾ
ಧನಸುಾ, ಕವಚಗಳು, ಲ ೊೋಹದ ಬಾಣಗಳು, ಉಪ್ಕರಣಗಳು
ಎಲಿವನೊಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹಂದ ನಡ ದರು. ಅನಂತರ ಸಾರರ್ಥ
ಇಂದರಸ ೋನನು ಬ ೋಗನ ೋ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯ ವಸರಗಳನುಿ, ದಾಸಿಗಳನುಿ,

91
ವಿರ್ೊಷ್ಣಗಳನುಿ ಒಟುುಮಾಡಿ ರರ್ದ ಹಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು
ಬಂದನು. ಪೌರರು ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿನ ಬಳಿ ಹ ೊೋದರು ಮತುಾ
ದೋನಸತವರಾಗ ಅವನನುಿ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿದರು. ಬಾರಹಮಣರು
ಪ್ರಸನಿರಾಗ ಅವನನುಿ ಮತುಾ ಕುರುರ್ಂಗಲದ ಮುಖ್ಾರ ಲಿರನೊಿ
ಅಭವಂದಸಿದರು. ಧಮವರಾರ್ನೊ ಕೊಡ ಪ್ರಸನಿನಾಗ ತನಿ
ಭಾರತೃಗಳ ್ಂದಗ ಅವರಿಗ ಅಭವಂದಸಿದನು. ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿಂತು
ಅಧಿಪ್ತ್ತ ಮಹಾತಮನು ಕುರುರ್ಂಗಲದ ರ್ನರಾಶ್ಯನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಆ ಮಹಾತಮ ಕುರುವೃಷ್ರ್ನು ಒಬಿ ತಂದ ಯು ತನಿ
ಮಕೆಳಲ್ಲಿ ತ ೊೋರಿಸುವ ಭಾವವನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿದನು. ಅವರೊ ಕೊಡ
ಆ ರ್ರತಪ್ರಮುಖ್ನಿಗ ಪ್ುತರರು ತಂದ ಗ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಇದಾರು.
ಅಲ್ಲಿ ಕುರುಪ್ರವಿೋರನನುಿ ಸುತುಾವರ ದು “ಹಾ ನಾರ್! ಹಾ ಧಮವ!”
ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾ ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ ರ್ನಸಂದಣಿಯೆೋ ಸ ೋರಿ ನಿಂತ್ತದಾವರ
ಎಲಿರ ಮುಖ್ದಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕ ಮತುಾ ಕಣಿಣೋರಿತುಾ.
“ಕುರುಗಳ ಶ ರೋಷ್ಿ ಅಧಿಪ್ತ್ತ! ಪ್ುತರರನುಿ ತ ೊರ ದು
ಹ ೊೋಗುವ ತಂದ ಯಂತ ನಿೋನು ನಮಮನುಿ ಬಿಟುು ಹ ೊರಟು
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾೋಯೆ! ನಗರ ಮತುಾ ಗಾರರ್ೋಣ ಪ್ರಜ ಗಳನುಿ
ಎಲಿರನೊಿ ತ ೊರ ದು ಧಮವರಾರ್ ನಿೋನು ಎಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾೋಯೆ? ಅತಾಂತ ಕ ಟು ಬುದಧಯ ಧಾತವರಾಷ್ರ,
ಜ ೊತ ಗ ಸೌಬಲ, ಮತುಾ ಪಾಪ್ಮತ್ತ ಕಣವನಿಗ ಧಿಕಾೆರ!
ಧಮವನಿತಾನಾದ ನಿನಗ ಪಾಪ್ವ ಸಗದವರು ಅನರ್ವವನುಿ
92
 ಬಯಸುತ್ತಾದಾಾರ . ಸವಯಂ ನಿೋನ ೋ ಈ ಅಪ್ರತ್ತಮ
ನಿವ ೋಶನವನುಿ, ದ ೋವಪ್ುರದಂತ ಪ್ರಕಾಶ್ತ ಮಹಾ
ಪ್ುರವನುಿ ನಿರ್ವಸಿರುವ . ಅಮೋಘ್ವಾಗ ನಿರ್ವಸಿರುವ
ಈ ಶತಕರತುಪ್ರಸಿವನುಿ ಬಿಟುುಎಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ?
ದ ೋವಸಭ ಯ ಪ್ರಕಾಶವನುಿ ಹ ೊಂದರುವ ಈ ಅಪ್ರತ್ತಮ
ಸಭ ಯನುಿ ಮಹಾತಮ ಮಯನು ನಿರ್ವಸಿದನು.
ದ ೋವರಹಸಾದಂತ್ತರುವ, ದ ೋವಮಾಯೆಯಂತ್ತರುವ ಇದನುಿ
ಬಿಟುು ಎಲ್ಲಿಗ ಹ ೊರಟಿರುವ ?”
ಧಮವ-ಕಾಮ-ಅರ್ವಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವ, ತ ೋರ್ಸಿವ
ಬಿೋರ್ತುಾವು ಅಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದ ಅವರಿಗ ಉಚೆ ಸವರದಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡಿ ರಾರ್ನು ದ ವೋಷ್ಠಗಳ ಯಶಸಾನುಿ
ಹಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ ! ದವರ್ಮುಖ್ಾರ ೋ! ನಿೋವು
ಒಬ ೊಿಬಿರಾಗ ಅರ್ವಾ ಒಟಿುಗ ೋ ನಮಮ ಜ ೊತ ಬಂದು
ಧಮಾವರ್ವಗಳನುಿ ಹ ೋಳುವ ಮಾತುಗಳಿಂದ ನಮಮ
ಪ್ರಮ ಸಿದಧಯು ಹ ೋಗ ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳಿಕ ೊಡಿ!”
ಅರ್ುವನನು ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಲು ಆ ಬಾರಹಮಣರು ಮತುಾ
ಸವವವಣವದವರು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡರು ಮತುಾ ಒಟಿುಗ ೋ ಆ
ಧಮವರ್ೃತ ವರಿಷ್ಿರನುಿ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿದರು. ಪಾರ್ವ
ವೃಕ ೊೋದರ, ಧನಂರ್ಯ, ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿ, ಮತುಾ ಯಮಳರನುಿ
ಬಿೋಳ ್ೆಟುು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಅನುಮತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ದು,
93
ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ತಮಮ ತಮಮ ಮನ ಗಳಿಗ ರಾಷ್ರಕ ೆ
ತ ರಳಿದರು. ಅವರು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ ನಂತರ ಸತಾಸಂಗರ,
ಧಮಾವತಮ, ಕೌಂತ ೋಯ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ತಮಮಂದರ ಲಿರಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳು ನಾವು ನಿರ್ವನ ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಬ ೋಕು. ಆದುದರಿಂದ ಮಹಾರಣಾದಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ುು
ಮೃಗಜಂಕ ಗಳಿರುವ, ಬಹಳ ಪ್ುಷ್ಪಫಲಗಳಿಂದ
ರಮಾವಾಗರುವ, ಮಂಗಳಕರ, ಪ್ುಣಾರ್ನರು ಬರಲು
ಉಚಿತವಾದ, ಆರ ೊೋಗಾಕರ, ಈ ಎಲಿ ವಷ್ವಗಳ್
ಸುಖ್ಕರವಾಗ ವಾಸಮಾಡಬಲಿ ಪ್ರದ ೋಶವನುಿ
ನ ೊೋಡ ೊೋಣ.”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದ ಧಮವರಾರ್ನಿಗ ಧನಂರ್ಯನು, ಗುರುವಿಗ ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ಆ ಮನಸಿವ, ಮಾನವಗುರುವನುಿ ಗೌರವಿಸಿ ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ನಿೋನಾದರ ೊೋ ಮಹಷ್ಠವಗಳ, ವೃದಧರ ಪಾದಗಳನುಿ
ಪ್ೊಜಸಿ ಕಾಲಕಳ ದವನು. ಮಾನುಷ್ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ನಿನಗ
ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಇರುವುದು ಏನೊ ಇಲಿ. ರ್ರತಷ್ವರ್! ನಿೋನು
ನಿತಾವೂ ದ ವೈಪಾಯನನ ೋ ಮದಲಾದ,
ಸವವಲ ೊೋಕದಾವರಗಳಿಗ - ದ ೋವಲ ೊೋಕದಂದ
ಬರಹಮಲ ೊೋಕ, ಮತುಾ ಗಂಧವವ-ಅಪ್ಾರ ಲ ೊೋಕಗಳಿಗೊ,
ನಿತಾವೂ ಸಂಚರಿಸುವ ನಾರದನನೊಿ ಸ ೋರಿ ಮಹಾತಪ್ಸಿವ
94
 ಬಾರಹಮಣರ ಉಪಾಸನ ಯನುಿ ಮಾಡಿದಾೋಯೆ. ಬಾರಹಮಣರ
ಸವವ ಗತ್ತಯನುಿ ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ನಿೋನು ಅವರ ಲಿರ ಪ್ರಭಾವಗಳನೊಿ
ಕೊಡ ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಶ ರೋಯಕಾರಣವನುಿ ನಿೋನ ೋ
ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಆದುದರಿಂದ ನಿೋನು ಎಲ್ಲಿ ಬಯಸುತ್ತಾೋರ್ೋ
ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿವಾಸವನುಿ ಮಾಡ ೊೋಣ. ಇದು ದ ವೈತವನ
ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಪ್ುಣಾರ್ನರು ಬರುವ, ಬಹಳಷ್ುು
ಪ್ುಷ್ಪಫಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿ ರಮಾವಾದ, ನಾನಾ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಣಗಳು
ಬರುವ ಸರ ೊೋವರ. ಒಂದುವ ೋಳ ನಿನಗ ಅನುಮತ್ತಯದಾರ
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳನುಿ ಕಳ ರ್ೋಣ ಎಂದು
ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಅರ್ವಾ ನಿೋನು ಬ ೋರ ಸಿಳವನುಿ
ರ್ೋಚಿಸಿದಾೋಯಾ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುದನುಿ ನಾನು ಒಪಿಪಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ .
ಪ್ುಣಾವೂ ವಿಖಾಾತವೂ ಆದ ಮಹಾ ದ ವೈತವನ
ಸರ ೊೋವರಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ.”
ಅನಂತರ ಧಮವಚಾರಿ ಸವವ ಪಾಂಡವರು ಬಹಳಷ್ುು
ಬಾರಹಮಣರ ೊಡನ ಪ್ುಣಾ ದ ವೈತವನಕ ೆ ಹ ೊರಟರು.
ಅಗಿಹ ೊೋತರಗಳನುಿ ಇಟು ಬಾರಹಮಣರು, ಅಗಿಹ ೊೋತರವಿಲಿದವರು,
ಸಾವಧಾಾಯಗಳು, ಭಕ್ಷುಗಳು, ರ್ಪಿಗಳು ಮತುಾ ವನವಾಸಿಗಳು
95
ಇದಾರು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಜ ೊತ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾವರಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ುು ನೊರು
ಬಾರಹಮಣರು, ತಪ್ಸಿವಗಳು, ಸತಾಶ್ೋಲರು ಸಂಶ್ತವರತರು ಇದಿರು.
ಹೋಗ ಬಹಳಷ್ುು ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಿ ರ್ರತಷ್ವರ್
ಪಾಂಡವರು ಪ್ುಣಾವೂ ರಮಾವೂ ಆದ ದ ವೈತವನವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು. ಬ ೋಸಗ ಯ ಕ ೊನ ಯಾಗದುಾದರಿಂದ ರಾಷ್ರಪ್ತ್ತಯು
ಆ ಮಹಾವನದಲ್ಲಿ ಹೊಗಳನುಿ ಸುರಿಸುತ್ತಾದಾ ಶಾಲ, ಮಾವು, ತಾಳ ,
ಮಧೊಕ, ಕದಂಬ, ಸರ್ವ, ಅರ್ುವನ ಮತುಾ ಮಲ್ಲಿಗ ಯ ಮರಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಆ ವನದ ಮಹಾದುರಮಗಳ ತುದಯಲ್ಲಿ ಮನ ೊೋರಮ
ಗಾಯನವನುಿ ಹಾಡುತ್ತಾದಾ ನವಿಲುಗಳು, ಚಕ ೊೋರ ಗಣಗಳು,
ಕಾನನಕ ೊೋಕಿಲಗಳು ಇದಾವು. ಆ ವನದಲ್ಲಿ ರಾಷ್ರಪ್ತ್ತಯು,
ಪ್ವವತಗಳಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ ಮದ ೊೋತೆಟ
ಸಲಗಗಳನ ೊಿಡಗೊಡಿದ ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ ಆನ ಯ ಹಂಡುಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಮನ ೊೋರಮ ಭ ೊೋಗವತ್ತಯನುಿ ಸರ್ೋಪಿಸಿ ಆ
ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಧೃತಾತಮರನೊಿ,
ಚಿೋರರ್ಟಾಧಾರಣಿಗಳನೊಿ, ಅನ ೋಕ ಸಿದಧಷ್ಠವಗಣಗಳನೊಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಯಾನದಂದಳಿದು ಆ ಧಮಾವತಮವಂತರಲ್ಲಿಯೆೋ ಶ ರೋಷ್ಿ
ರಾರ್ನು, ಅರ್ತೌರ್ಸ ತ್ತರವಿಷ್ುಪ್ರ ೊಂದಗ ಶಕರನು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ತಮಮಂದರು ಮತುಾ ತನಿ ರ್ನರ ಜ ೊತ ಆ ಕಾನನವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು. ಆ ಸತಾಸಂಧ ನರ ೋಂದರಸಿಂಹನನುಿ ನ ೊೋಡಲು
ಕುತೊಹಲದಂದ ಚಾರಣ ಸಿದಧರ ಗಣಗಳ್, ಇತರ
96
ವನವಾಸಿಗಳ್ ಕ ಳಗಳಿದು ಆ ಮನಸಿವನಿಯನುಿ ಸುತುಾವರ ದು
ನಿಂತರು. ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಎಲಿ ಸಿದಧರಿಗೊ ಅಭವಂದಸಿದನು ಮತುಾ
ರಾರ್ ಅರ್ವಾ ದ ೋವತ ಯಂತ ಅವರಿಂದ ಗೌರವಿಸಲಪಟುನು. ಆ
ಧಮವರ್ೃತರಲ್ಲಿ ವರಿಷ್ಿನು ಸವವ ದವಜಾಗರರ ೊಡನ ಅಂರ್ಲ್ಲೋ
ಬದಧನಾಗ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು. ಆ ಪ್ುಣಾಶ್ೋಲ ಮಹಾತಮನು
ತಂದ ಯಂತ ಧಮವಪ್ರ ತಪ್ಸಿವಗಳಿಂದ ಸಾವಗತಗ ೊಂಡನು. ನಂತರ
ರಾರ್ನು ಹೊಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದಾ ಒಂದು ಮಹಾವೃಕ್ಷದ ಬುಡದಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡನು. ರ್ರತಪ್ರಬಹವರಾದ ಭೋಮ, ಕೃಷ್ಾಣ,
ಧನಂರ್ಯ, ಯಮಳರು ಮತುಾ ಆ ನರ ೋಂದರನ ಅನುಚರರ ಲಿರೊ
ವಾಹನಗಳನುಿ ಬಿಟುು ಕ ಳಗಳಿದು ಬಂದು ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರು.
ಕ ಳಗ ಇಳಿದದಾ ಬಳಿೆಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದಾ ಆ ಮಹಾಮರವು ಅಲ್ಲಿಗ
ವಾಸಿಸಲು ಬಂದರುವ ಆ ಐವರು ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವ
ಉಗರಧನಿವಗಳಿಂದ ಆನ ಗಳ ಹಂಡುಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದಾ
ಮಹಾಗರಿಯಂತ ತ ೊೋರಿತು.
ಹಂದ ಸುಖ್ಜೋವನಕ ೆ ಹ ೊಂದಕ ೊಂಡು ಈಗ ಕಷ್ುಕ ೊೆಳಗಾದ ಆ
ಇಂದರಪ್ರತ್ತಮ ನರ ೋಂದರಪ್ುತರರು ಕಾನನವನುಿ ಸ ೋರಿ ಮಂಗಳಕರ
ಸರಸವತ್ತೋ ತ್ತೋರದ ಶಾಲವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸತ ೊಡಗದರು. ಆ ವನದಲ್ಲಿ
ಕುರುವೃಷ್ರ್ ಮಹಾನುಭಾವ ರಾರ್ನು ಆರಿಸಿದ
ಫಲಮೊಲಗಳಿಂದ ಸವವ ಯತ್ತಗಳನೊಿ, ಮುನಿಗಳನೊಿ,
ದವಜಾತ್ತಪ್ರಮುಖ್ಾರನೊಿ ಸತೆರಿಸಿದನು. ಆ ಮಹಾವನದಲ್ಲಿ
97
ಪಾಂಡವರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಸವವಸಮೃದಧ ತ ೋರ್ಸಿವ,
ಕುರುಗಳಿಗ ತಂದ ಯಂತ್ತದಾ ಪ್ುರ ೊೋಹತ ಧೌಮಾನು
ಪಿತೃಕಾಯವಗಳನೊಿ, ಹ ೊೋಮಗಳನೊಿ, ಅಗರಯಾಣಿಗಳನೊಿ
ಮಾಡಿಸಿದನು.

ಮಾಕವಂಡ ೋಯನ ಆಗಮನ

ಅವರು ಹೋಗ ರಾಷ್ರದಂದ ಹ ೊರಗ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರಲು ಶ್ರೋಮತ
ಪಾಂಡವರಿಗ ಅತ್ತರ್ಥಯಾಗ ಆ ಆಶರಮಕ ೆ ತ್ತೋವರ ಸಮೃದಧ ತ ೋರ್ಸಿವ
ಪ್ುರಾತನ ಋಷ್ಠ ಮಾಕವಂಡ ೋಯನು ಆಗರ್ಸಿದನು. ಆ
ಸವವವ ೋದವಿದುವು ದೌರಪ್ದ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ, ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಭೋಮಸ ೋನ
ಮತುಾ ಅರ್ುವನರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮಹಾತಮ ರಾಮನನುಿ
ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ನ ನ ದುಕ ೊಂಡು ಆ ಅರ್ತೌರ್ಸ ತಪ್ಸಿವಗಳ ಮಧ ಾ
ಮುಗುಳಿಕೆನು. ಮನಸುಾ ಕುಂದದ ಧಮವರಾರ್ನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇಲ್ಲಿರುವ ಎಲಿ ತಪ್ಸಿವಗಳ್ ನಾಚಿಕ ಯಂದ ಇದಾಾರ .
ಇತರರ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ, ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡುವಾಗ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡವನಂತ ನಿೋನು ಏಕ
ಮುಗುಳಿಗುತ್ತಾರುವ ?”
ಮಾಕವಂಡ ೋಯನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ನಾನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳೆಲೊ ಇಲಿ, ನಾನು
ನಗುತಾಲೊ ಇಲಿ. ನನಿನುಿ ಹ ೊಗಳಿಕ ೊಳುೆವುದರಿಂದ
98
99
ಅರ್ವಾ ದಪ್ವದಂದ ಈ ಹಷ್ವವು ಹುಟುಲ್ಲಲಿ. ಇಂದು
ನಿನಿ ದುಃಖ್ವನುಿ ಕಂಡು ನನಗ ಸತಾವತ ಧಾಶರರ್ಥ
ರಾಮನ ನ ನಪಾಯತಷ್ ುೋ. ಪಾರ್ವ! ಹಂದ ಆ ರಾರ್ನೊ
ಕೊಡ ಲಕ್ಷಮಣನ ೊಂದಗ ತಂದ ಯ ಆಜ್ಞ ಯಂತ ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಿ, ಧನುಿಸಾನುಿ ಹಡಿದು ಸಂಚರಿಸಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ನಾನು
ಅವನನುಿ ಗರಿ ಋಷ್ಾಮೊಕದಲ್ಲಿ ಕಂಡಿದ ಾ. ಮಯನನುಿ
ಗ ದಾ ಮತುಾ ನಮೊಚಿಯನುಿ ಸಂಹರಿಸಿದ ಸಹಸರನ ೋತರನ
ಸರಿಸಾಟಿಯಾದ ಆ ಮಹಾತಮ ಅನಘ್ ದಾಶರರ್ಥಯು
ತಂದ ಯ ನಿದ ೋವಶನದಂತ ವನವಾಸವನುಿ ಮಾಡಿ
ಸವಧಮವದಂತ ನಡ ದುಕ ೊಂಡನು. ಪ್ರಭಾವದಲ್ಲಿ ಶಕರನಿಗ
ಸರಿಸಮನಾದ, ಸಮರದಲ್ಲಿ ಅಜ ೋಯನಾದ ಆ
ಮಹಾನುಭಾವನೊ ಕೊಡ ಭ ೊೋಗಗಳನುಿ ತ ೊರ ದು
ವನದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸಿದನು. ನನಿಲ್ಲಿ ಬಲವಿದ ಯೆಂದು
ಅಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಮಗೊ! ನಾಭಾಗ,
ರ್ಗೋರರ್ ಮದಲಾದ ನೃಪ್ರೊ ಕೊಡ
ಸಾಗರಾಂತದವರ ಗನ ಈ ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಮತುಾ ನಂತರ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಸತಾದಂದಲ ೋ ಗ ದಾರು. ನನಿಲ್ಲಿ ಬಲವಿದ
ಎಂದು ಅಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಸಂತ
ಸತಾವರತ ಕಾಶ್ಕರೊಷ್ಗಳ ರಾರ್ನು ರಾಷ್ರ ಮತುಾ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ತ ೊರ ದುದಕ ೆ ಅಲಕವನ ಂದು
100
 ಕರ ಯಲಪಡುತಾಾನ . ನನಿಲ್ಲಿ ಬಲವಿದ ಎಂದು ಅಧಮವದಲ್ಲಿ
ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಹಂದ ಧಾತರನು ನಿಶಿಯಸಿದಾ
ವಿಧಿಯನುಿ ಗೌರವಿಸಿದ ಸಂತ ಸಪ್ಾ ಋಷ್ಠಗಳು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ
ಹ ೊಳ ಯುತಾಾರ . ನನಿಲ್ಲಿ ಬಲವಿದ ಎಂದು ಅಧಮವದಲ್ಲಿ
ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಪ್ವವತ ಶ್ಖ್ರಗಳಂತ ಇರುವ,
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಾಗದಾರೊ, ಧಾತುರವಿನ ನಿಯಮಗಳನುಿ
ಪಾಲ್ಲಸುವ ಆನ ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡು. ನನಿಲ್ಲಿ ಬಲವಿದ ಎಂದು
ಅಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಸವವ
ರ್ೊತಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡು. ವಿಧಾತರನು ಮಾಡಿಟು
ನಿಯಮಗಳಂತ ಪ್ರಭಾವಶಾಲ್ಲಗಳಾಗದಾರೊ ಸವಯಂ
ನಿಯಂತರಣದಂದ ನಡ ಯುತ್ತಾವ . ನನಿಲ್ಲಿ ಬಲವಿದ ಎಂದು
ಅಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಸತಾದಂದ,
ಧಮವದಂದ, ಯಥಾಹವವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾ,
ವಿನಯತ ಯಂದ ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಸವವರ್ೊತಗಳನೊಿ
ರ್ೋರಿಸಿ ಯಶದಲ್ಲಿ, ತ ೋರ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ವಿಭಾವಸು ಭಾಸೆರನಂತ
ಬ ಳಗಬಲ ಿ. ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಮಾಡಿದಾಂತ ಈ ಕಷ್ುಕರ
ವನವಾಸವನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಪ್ೊರ ೈಸು. ನಿನಿದ ೋ
ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ನಂತರ ನಿೋನು ಕೌರವರಿಂದ ಸಂಪ್ತಾನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ.”
ತಪ್ಸಿವಗಳ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಸ ಿೋಹತರ ೊಂದಗದಾ ಅವನಿಗ ಈ
101
ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದ ಮಹಷ್ಠವಯು ಧೌಮಾ ಮತುಾ ಪಾರ್ವರನುಿ
ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ಉತಾರ ದಕಿೆನ ಡ ಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನು.

ಬಕ ದಾಲಭಯನ ಉಪ್ದ ೋಶ
ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರು ದ ವೈತವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರಲು ಆ
ಮಹಾರಣಾವು ಬಾರಹಮಣರ ಗುಂಪಿನಿಂದ ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿತು.
ಬರಹಮಲ ೊೋಕದ ಸಮನಾಗದಾ ಆ ದ ವೈತವನ ಸರ ೊೋವರವು ಸತತವೂ
ಎಲಿಕಡ ಯಂದಲೊ ಪ್ುಣಾ ಬರಹಮಘೊೋಷ್ದ ಶಬಧದ ಗುಂಗನಿಂದ
ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿತುಾ. ಎಲ ಿಡ ಯೊ ಯರ್ುಷ್, ಸುಂದರ ಸಾಮ ಮತುಾ
ಗದಾಗಳ ಉಚಾೆರಣ ಗಾಯನಗಳ ಹೃದಯಂಗಮ ನಿಸವನವು
ಕ ೋಳಿಬರುತ್ತಾತುಾ. ಪಾಂಡವರ ಧನುಸಿಾನ ಘೊೋಷ್ ಮತುಾ ಧಿೋಮಂತ
ಬಾರಹಮಣರ ಬರಹಮಘೊೋಷ್ ಇವ ರಡೊ ಬಾರಹಮಣ ಮತುಾ ಕ್ಷತ್ತರಯರ
ಸಂಘ್ಟನ ಯಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ. ಆಗ ಸಂಧಾಾಸಮಯದಲ್ಲಿ
ಕೌಂತ ೋಯರನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಋಷ್ಠಗಳು ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡಿರಲು ಬಕ
ದಾಲಭಯನು ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಉದ ಾೋಶ್ಸಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ತಪ್ಸಿವ ಬಾರಹಮಣರ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಅಗಿಯಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಮಗಳನುಿ ಮಾಡುವ ವ ೋಳ ಯು ಪಾರಪಿಾಯಾಯತು
ನ ೊೋಡು! ನಿನಿ ರಕ್ಷಣ ಗ ಂದು ಧೃತವರತರಾಗರುವ ಈ
ರ್ೃಗುಗಳು, ಅಂಗರಸರು, ವಾಸಿಷ್ಿರು, ಕಾಶಾಪ್ರು,

102
ಆಗಸಯರು, ಮಹಾಭಾಗ ಆತ ರೋಯರು ಇವರ ಲಿ
ಉತಾಮವರತರು ರ್ಗತ್ತಾನ ಶ ರೋಷ್ಿ ಬಾರಹಮಣರು ನಿನ ೊಿಡನ
ಸ ೋರಿ ಪ್ುಣಾ ಧಮವಗಳಲ್ಲಿ ನಡ ಯುತ್ತಾದಾಾರ . ಈಗ ನಾನು
ನಿನಗ ಹ ೋಳುವ ಮಾತುಗಳನುಿ ಏಕಾಗರಚಿತಾನಾಗ ನಿನಿ
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಕ ೋಳು. ಬರಹಮವು ಕ್ಷ್ಾತರತವವನುಿ ಸ ೋರಿ
ಕ್ಷ್ಾತರತವ ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣತವ ಎರಡೊ ಒಟಿುಗ ೋ ಬ ಂಕಿ
ಮತುಾ ಗಾಳಿ ವನವನುಿ ಹ ೋಗ ಸುಡುತಾವ ರ್ೋ ಹಾಗ
ಶತುರಗಳನುಿ ಸುಟುುಹಾಕುತಾವ . ಈಗನ ಮತುಾ ಮುಂದನ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಗ ಲಿಲು ಬಯಸುವ ಯಾದರ , ಬಾರಹಮಣರನುಿ
ಬಿಟುು ಇರಲು ಇಚಿೆಸಬ ೋಡ. ಧಮಾವರ್ವಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದು
ತನಿ ಗ ೊಂದಲವನುಿ ತ ೊಡ ದುಹಾಕಿದ, ವಿನಿೋತ ದವರ್ರನುಿ
ಪ್ಡ ದು ನೃಪ್ನು ತನಿ ಸಪಧಿವಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಹಾಕುತಾಾನ .
ಪ್ರಜಾಪಾಲನ ಯಂದ ಸಂಪಾದಸಿದ ಅತ್ತ ಶ್ರೋಮಂತ ಮತುಾ
ಧಾರ್ವಕ ಬಲ್ಲಯು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ದವರ್ರಲಿದ ೋ ಬ ೋರ
ಯಾರದೊಾ ಮರ ಹ ೊೋಗಲ್ಲಲಿ. ವಿರ ೊೋಚನನ ಅಸುರ
ಮಗನಿಗ ಕಾಮ ಸುಖ್ದ ಕ ೊರತ ಯರಲ್ಲಲಿ ಮತುಾ ಸಂಪ್ತುಾ
ಕಡಿಮಯಾಯತ ಂದರಲ್ಲಲಿ. ಬಾರಹಮಣರನುಿ ಕೊಡಿಕ ೊಂಡು
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡನು ಮತುಾ ಅವರಿಗ
ಕ ಟುದನುಿ ಮಾಡಿದಾಗಲ ಲಾಿ ದುಃಖ್ಕ ೊೆಳಗಾದನು.
ಬಾರಹಮಣರನುಿ ಸತೆರಿಸದ ೋ ಇದಾರ ಈ ರ್ೊರ್ಯು
103
ಕ್ಷತ್ತರಯರನುಿ ಬಹಳ ಸಮಯದವರ ಗ ಪಿರೋತ್ತಸುವುದಲಿ.
ಆದರ ನಯ-ವಿನಿೋತ್ತಯಂದ ಕೊಡಿದ ಬಾರಹಮಣನು
ಯಾರಿಗ ಕಲ್ಲಸುತಾಾನ ೊೋ ಅವನಿಗ ಸಮುದರದಂದ
ಸುತುಾವರ ದ ಈ ರ್ೊರ್ಯು ತಲ ಬಾಗುತಾದ .
ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಮಾವುತನ ನಿಯಂತರಣವನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಆನ ಯ ಸಾಮರ್ಾವವು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ಬಾರಹಮಣರನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಕ್ಷತ್ತರಯನ ಬಲವು
ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುತಾದ . ಬಾರಹಮಣರಲ್ಲಿ ಅನುಪ್ಮ ದೃಷ್ಠುಯದ ಮತುಾ
ಕ್ಷತ್ತರಯರಲ್ಲಿ ಅಪ್ರತ್ತಮ ಬಲವಿದ . ಇವರಿಬಿರೊ ಒಟಿುಗ ೋ
ನಡ ದಾಗ ಲ ೊೋಕವು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳುೆತಾದ . ಮಹಾ
ಅಗಿಯು ಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸುವುದರಿಂದ ಹ ೋಗ ವನವನುಿ
ಸುಟುುಹಾಕುತಾದ ರ್ೋ ಹಾಗ ಬಾರಹಮಣರು ಜ ೊತ ಗರುವ
ರಾರ್ನು ರಿಪ್ುಗಳನುಿ ಸುಟುುಹಾಕುತಾಾನ .
ಇಲಿದರುವುದನುಿ ಪ್ಡ ಯಲು ಮತುಾ ಇದುಾದನುಿ
ಹ ಚಿಿಸಿಕ ೊಳೆಲು ಬುದಧವಂತನು ಬಾರಹಮಣರ ಸಲಹ ಯನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಅದರಂತ ನಡ ಯಬ ೋಕು. ದ ೊರ ಯದರುವುದನುಿ
ಪ್ಡ ಯಲು, ಪ್ಡ ದುದನುಿ ವೃದಧಗ ೊಳಿಸಲು, ಮತುಾ
ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯನುಿ ಹಡಿಯಲು ಯಶಸಿವನಿಯೊ,
ವ ೋದವಿದನೊ, ಬಹುಶುರತನೊ, ವಿಪ್ಶ್ಿತನೊ ಆದ
ಬಾರಹಮಣನ ೊಂದಗ ಜೋವಿಸಿಬ ೋಕು. ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ
104
 ನಿನಿ ನಡತ ಯು ಯಾವಾಗಲೊ ಉತಾಮವಾಗಯೆೋ ಇದ .
ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ ಯಶಸುಾ ಸವವಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಬ ಳಗುತಾದ .”
ಅವನು ಈ ರಿೋತ್ತ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಹ ೊಗಳಲು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ
ಬಾರಹಮಣರ ಲಿರೊ ಬಕ ದಾಲಭಯನನುಿ ಹ ೊಗಳಿದರು. ದ ವೈಪಾಯನ,
ನಾರದ, ಜಾಮದಗಿಯ, ಪ್ೃರ್ುಶರವ, ಇಂದರದುಾಮಿ, ಭಾಲುಕಿ,
ಕೃತಚ ೋತ, ಸಹಸರಪಾದ, ಕಣವಶರವ, ಮುಂರ್, ಅಗಿವ ೋಶ, ಶೌನಕ,
ಋತ್ತವಕ, ಸುವಾಕ್, ಬೃಹದಶವ, ಋತಾವಸು, ಊಧಿವರ ೋತ,
ವೃಷ್ಾರ್ತರ, ಸುಹ ೊೋತರ, ಹ ೊೋತರವಾಹನ, ಇವರು ಮತುಾ ಇತರ
ಬಹಳಷ್ುು ಸಂಶ್ತವರತ ಬಾರಹಮಣ ಋಷ್ಠಗಳು ಪ್ುರಂದರನನುಿ
ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಆಜಾತಶತುರವನುಿ ಸತೆರಿಸಿದರು.

ದೌರಪ್ದೋ-ಯುಧಿಷ್ಠಿರ-ಭೋಮಸ ೋನರ
ಸಂವಾದ
ದ ವೈತವನವನುಿ ಸ ೋರಿದ ಪಾರ್ವರು ಸಾಯಂಕಾಲದಲ್ಲಿ
ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ ಕುಳಿದುಕ ೊಂಡು ದುಃಖ್ಶ ೋಕಪ್ರಾಯಣರಾಗ
ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರು. ಆಗ ಪಿರಯೆ, ಸುಂದರಿ, ಚ ನಾಿಗ
ಬುದಧವಂತ್ತಕ ಯ ಮಾತನಾಡಬಲಿ, ಪ್ಂಡಿತ , ಪ್ತ್ತವರತ ಕೃಷ್ ಣಯು

105
106
ಧಮವರಾರ್ನಿಗ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಆ ಪಾಪಿ ದುರಾತಮ, ಸುಳುೆಗಾರ, ಧಾತವರಾಷ್ರನಿಗ ನಮಮ
ಮೋಲ ನಿರ್ವಾಗಯೊ ಅಷ್ ೊುಂದು
ದುಃಖ್ವಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಕಿೆಲಿ. ರಾರ್ನ್! ನಿೋನು ನನ ೊಿಂದಗ
ಮತುಾ ನಿನಿ ಭಾರತೃಗಳ ಲಿರ ೊಂದಗ ಜನವಸರಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ
ಹ ೊರಡುತ್ತಾರುವಾಗ ಅವನು ಏನಾದರೊ
ಮಾತನಾಡಿದನ ೋ? ಇಲಿ ತಾನ ೋ? ನಮಮನುಿ ವನಕ ೆ
ಕಳುಹಸಿ ಆ ದುಷ್ಾುತಮ ದುಮವತ್ತಗ ಪ್ಶಾಿತಾಾಪ್
ಏನಾದರೊ ಆಯತ ೋ? ಇಲಿ ತಾನ ೋ? ನಮಮಲ ಿಲಿರಿಗೊ
ಶ ರೋಷ್ಿನಾದ ಧಮವಪ್ರನಾದ ನಿನಗ ಅಂರ್ಹ
ಕಠ ೊೋರಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದ ಆ ದುಷ್ೃತಕರ್ವಯ
ಹೃದಯವು ಕಬಿಿಣದಾಾಗರಬ ೋಕು! ಸುಖ ೊೋಚಿತನೊ,
ದುಃಖ್ಕ ೆ ಅನಹವನೊ ಆದ ನಿನಗ ಈ ತರಹದ
ದುಃಖ್ವನುಿ ತಂದತುಾ ಆ ದುರಾತಮ ಪಾಪ್ಪ್ುರುಷ್ನು ತನಿ
ಸ ಿೋಹತರ ಪ್ಡ ರ್ಂದಗ ನಲ್ಲಯುತ್ತಾದಾಾನ . ನಿೋನು
ಜನಧಾರಿಯಾಗ ವನಕ ೆ ಹ ೊರಡುವಾಗ ನಾಲ ೆೋ ನಾಲುೆ
ಮಂದ ಪಾಪಿಗಳು ಕಣಿಣೋರು ಸುರಿಸಲ್ಲಲಿ. ನಾನು ಲ ಖ್ೆ
ಮಾಡಿದ ಾ - ದುರ್ೋವಧನ, ಕಣವ, ದುರಾತಮ ಶಕುನಿ,
ಅವನ ಕ ಟು ತಮಮ ಉಗರ ದುಃಶಾಸನ! ದುಃಖ್ದಂದ
ಬ ಂದ ಇತರ ಎಲಿ ಕುರುಗಳ ಕಣುಣಗಳಿಂದ ನಿೋರು
107
ಇಳಿಯುತ್ತಾತುಾ. ಈ ಹಾಸಿಗ ಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಹಂದ ನಿನಗದಾ
ಹಾಸಿಗ ಯನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡು ದುಃಖಿಸುತ ೋಾ ನ . ನಿನಗ
ಸುಖ್ವ ೋ ಸರಿಯಾದುದು. ದುಃಖ್ಕ ೆ ಅಹವನಲಿ!
ಸಭಾಮಧಾದಲ್ಲಿದಾ ರತಿದಂದ ಅಲಂಕೃತಗ ೊಂಡಿದಾ
ದಂತದ ಸಿಂಹಾಸನವನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡು ಈಗ ನಿನಿ
ದಭಾವಸನವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಶ ೋಕವು ನನಿ
ಉಸಿರುಕಟಿುಸುತ್ತಾದ . ರಾರ್ರಿಂದ ಸುತುಾವರ ದು ನಿೋನು
ಸಭ ಯಲ್ಲಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಾ. ಈಗ ಅದ ಲಿವೂ
ಇಲಿವ ಂದಾಗ ನನಿ ಹೃದಯಕ ೆ ಶಾಂತ್ತಯಾದರೊ
ಹ ೋಗರುತಾದ ? ಚಂದನದ ಲ ೋಪ್ವನುಿ ಹಚಿಿಕ ೊಂಡು
ಸೊಯವವಚವಸನಾಗದಾ ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿದಾ ನಾನು ಈಗ
ಧೊಳು-ಕ ೊಳ ಗಳಿಂದ ಲ ೋಪಿತನಾಗರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಮೊರ್ ವಹ ೊೋಗುವುದಲಿವ ೋ? ಹಂದ ನಿೋನು ಶುರ್ರವಾದ
ಬ ಲ ಬಾಳುವ ಕೌಶ್ಕವಸರಗಳಲ್ಲಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಾ. ಈಗ
ನಾನು ನಿೋನು ಚಿೋರಿಣವನುಿ ಧರಿಸಿದುದನುಿ
ನ ೊೋಡಬ ೋಕಾಗದ ! ಸಹಸಾರರು ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನಿನಿ
ಮನ ಯಂದ ಬಂಗಾರದ ತಟ ುಗಳಲ್ಲಿ ಎಲಿರ -
ಯತ್ತಗಳಿರಲ್ಲ, ಮನ ಯಲಿದವರಿರಲ್ಲ, ಗೃಹಸಿರಿರಲ್ಲ -
ಎಲಿರ ನಾಲ್ಲಗ ಯ ರುಚಿಯನೊಿ ತ್ತೋರಿಸುವ, ಚ ನಾಿಗ
ತಯಾರಿಸಿದ ಆಹಾರವನುಿ ಹ ೊತುಾ ತಂದು ಉತಾಮ
108
ಭ ೊೋರ್ನವನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದಾ ಆ ಒಂದು ಕಾಲವಿತುಾ. ಈಗ
ನನಗದು ಕಾಣದರುವಾಗ, ನನಿ ಹೃದಯಕ ೆ ಏನು
ಶಾಂತ್ತಯರಬಹುದು? ಹ ೊಳ ಯುವ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ
ಧರಿಸಿದಾ ಯುವಕರು ನಿನಿ ತಮಮಂದರಿಗ ಉತಾಮವಾಗ
ತಯಾರಿಸಿದ ಮೃಷ್ಾುನಿ ಪ್ದಾರ್ವಗಳನುಿ
ಉಣಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಇಂದು ಅವರ ಲಿರೊ ವನದಲ್ಲಿ
ವನ ೊೋತಪತ್ತಾಗಳನುಿ ತ್ತಂದು ಜೋವಿಸುತ್ತಾರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಅವರು ದುಃಖ್ಕ ೆ ಅನಹವರು. ನನಿ
ಮನಸುಾ ಶಾಂತ್ತಯನ ಿೋ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ
ಭೋಮಸ ೋನನು ದುಃಖಿತನಾಗ
ರ್ೋಚನಾಮಗಿನಾಗರುವುದನುಿ ನಾನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ಕಾಲವು ಕಳ ದಂತ ನಿನಗ ಸಿಟುು ಬರುವುದಲಿವ ೋ? ತನಿ
ಕ ಲಸಗಳನುಿ ತಾನಾಗಯೆೋ ಮಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾ, ಸುಖಾಹವ
ಭೋಮಸ ೋನನು ದುಃಖಿತನಾಗರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಿನಗ
ಕ ೊೋಪ್ವು ಹ ಚಾಿಗುವುದಲಿವ ೋ? ವಿವಿಧ
ವಾಹನಗಳಿಂದಲೊ ವಸರಗಳಿಂದಲೊ ತೃಪಿಾಗ ೊಂಡು
ಸುಖ್ವಾಗದಾ ಅವನು ವನದಲ್ಲಿರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಿನಗ
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಕ ೊೋಪ್ವು ಹ ಚಾಿಗುವುದಲಿ? ಆ ಪ್ರರ್ುವು
ಸವವ ಕುರುಗಳನೊಿ ಕ ೊಲಿಲು ಉತುಾಕನಾಗದಾನು. ಆದರ
ಆ ವೃಕ ೊೋದರನು ನಿನಿ ಅಪ್ಪಣ ಯನುಿ ಕಾಯುತಾಾ ಅದನುಿ
109
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡಿದಾಾನ . ಯಾರ ಎರಡು ಕ ೈಗಳು
ಕಾತವವಿೋಯಾವರ್ುವನನ ಸಹಸರಬಾಹುಗಳ
ಸಮಾನವಾಗರುವವೋ, ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುವ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ
ಕಾಲಾಂತಕನ ಸಮನಾದ, ಯಾರ ಶಸರಪ್ರಪಾತಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ
ಸವವ ಪಾರ್ಥವವರೊ ಶರಣು ಬಿದಾದಾರ ೊೋ, ನಿನಿ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ
ಬಾರಹಮಣರ ಉಪ್ಚಾರದಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗದಾ,
ದ ೋವದಾನವರಿಂದ ಪ್ೊಜತ ಈ ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರ
ಅರ್ುವನನೊ ಕೊಡ ಧಾಾನತತಪರನಾಗರುವುದನುಿ ಕಂಡು
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ನಿನಿ ಸಿಟುು ಹ ಚಾಿಗುವುದಲಿ? ದುಃಖ್ಕ ೆ
ಅನಹವನಾದ, ಸುಖ್ಕ ೆ ಅಹವನಾದ ಪಾರ್ವನು ವನವನುಿ
ಸ ೋರಿದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಿನಿ ಕ ೊೋಪ್ವು
ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾಲಿವ ಂದರ ನನಗ ಆಶಿಯವವ ನಿಸುತ್ತಾದ .
ಒಬಿನ ೋ ರರ್ವನ ಿೋರಿ ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ, ಮನುಷ್ಾರನೊಿ,
ಸಪ್ವಗಳನೊಿ ರ್ಯಸಿದ ಅವನು ವನವನುಿ ಸ ೋರಿದುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ನಿನಿ ಸಿಟುು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾಲಿ? ಆ
ಪ್ರಂತಪ್ನು ಅದುಭತ ಆಕಾರಗಳ ರರ್, ಕುದುರ ಗಳು ಮತುಾ
ಆನ ಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ದು ಬಲವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ
ಪಾರ್ಥವವ ೋಂದರರಿಂದ ಕಪ್ಪ ಕಾಣಿಕ ಗಳನುಿ
ಕಸಿದುಕ ೊಳೆಲ್ಲಲಿವ ೋ? ಅವನು ಒಂದ ೋ ಸಾರಿ ಐದುನೊರು
ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುವುದಲಿವ ೋ? ಅಂರ್ವನು ಈಗ
110
ವನವನುಿ ಸ ೋರಿದಾಾನ ಎಂದು ನ ೊೋಡಿ ನಿನಿ ಸಿಟ ುೋಕ
ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾಲಿ? ರಣದಲ್ಲಿ ತುರಾಣಿ ಹಡಿಯುವವರಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿ, ಶಾಾಮವಣವದ, ಎತಾರವಾಗರುವ ತರುಣ
ನಕುಲನು ವನದಲ್ಲಿದಾಾನ ಂದು ನ ೊೋಡಿ ನಿನಿ ಸಿಟ ುೋಕ
ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾಲಿ? ಸುಂದರ ಶ ರ ಮಾದರೋಪ್ುತರ ಸಹದ ೋವನು
ವನದಲ್ಲಿರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಿನಿ ಸಿಟ ುೋಕ ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾಲಿ?
ದುರಪ್ದನ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ, ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡುವಿನ
ಸ ೊಸ ನಾನು ವನವನುಿ ಸ ೋರಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿಯೊ ನಿನಿ
ಕ ೊೋಪ್ವು ಏಕ ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾಲಿ? ನಿನಿ ತಮಮಂದರನುಿ ಮತುಾ
ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿಯೊ ನಿನಿ ಮನಸುಾ ವಾರ್ಥತಗ ೊಳುೆವುದಲಿ
ಎಂದರ ನಿನಿಲ್ಲಿ ಇನುಿ ಏನೊ ಸಿಟುು ಉಳಿದರುವುದಕಿೆಲಿ!
ಆದರ ಸಿಟಿುಲಿದರುವ ಕ್ಷತ್ತರಯನ ೋ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಇಲಿ
ಎನುಿವುದಕ ೆ ವಿರುದಧ ಮಾತ ೋ ಇಲಿದರುವಾಗ ಇಂದು
ಕ್ಷತ್ತರಯನಾದ ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಆ ಮಾತ್ತಗ
ವಿರುದಧವಾಗರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಸಮಯವು
ಬಂದಾಗ ತನಿ ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ತ ೊೋರಿಸದ ೋ ಇರುವ
ಕ್ಷತ್ತರಯನನುಿ ಸವವರ್ೊತಗಳ್ ಸದಾ ಕಿೋಳಾಗ ಕಾಣುತಾವ
ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಶತುರಗಳನುಿ ಯಾವಾಗಲೊ ನಿೋನು
ಕ್ಷರ್ಸಬಾರದು. ಯಾಕ ಂದರ ನಿನಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದಲ ೋ
ಅವರನುಿ ಕಡಿದುರಿಳಿಸಲು ಸಾಧಾ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
111
ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ಹಾಗ ಯೆೋ ಕ್ಷಮಾಕಾಲದಲ್ಲಿ ಕ್ಷರ್ಸದ ೋ
ಇರುವ ಕ್ಷತ್ತರಯನು ಸವವರ್ೊತಗಳಿಗ ಅಪಿರಯನಾಗ ಇಲ್ಲಿ
ಮತುಾ ಇದರ ನಂತರ ನಾಶ ಹ ೊಂದುತಾಾನ .
ಈ ವಿಷ್ಯದ ಕುರಿತು ಪ್ುರಾತನ ಇತ್ತಹಾಸದಲ್ಲಿರುವಂತ
ವಿರ ೊೋಚನನ ಪ್ುತರ ಬಲ್ಲ ಮತುಾ ಪ್ರಹಾಿದರ
ಸಂವಾದವನುಿ ಉದಾಹರಿಸುತಾಾರ . ಅಸುರ ೋಂದರ
ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ ಬಲ್ಲಯು ತನಿ ತಂದ ಯ ತಂದ ದ ೈತ ಾೋಂದರ
ಪ್ರಹಾಿದನನುಿ ಧಮವದ ಆಗುಹ ೊೋಗುಗಳ ಕುರಿತು
ಕ ೋಳಿದನು: “ಅಜಾಜ! ಯಾವುದು ಒಳ ೆಯದು -
ಕ್ಷರ್ಸುವುದ ೊೋ ಅರ್ವಾ ಸ ೋಡನುಿ ತ್ತೋರಿಸುಕ ೊಳುೆವುದ ೊೋ?
ಇದರ ಕುರಿತು ನನಗ ಸಂಶಯವಿದ . ದಯವಿಟುು ನಾನು
ಕ ೋಳಿದುದಕ ೆ ಉತಾರಿಸು. ಇವ ರಡರಲ್ಲಿ ಯಾವುದು ಏನೊ
ಸಂಶಯವಿಲಿದ ೋ ಶ ರೋಯಸೆರವಾದುದು? ನಿೋನು ನನಗ
ತ್ತಳಿಸಿದ ಎಲಿದರಂತ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ .” ಈ ಪ್ರಶ ಿಗ
ಸವವ ನಿಶಿಯಗಳನೊಿ ತ್ತಳಿದ ಅವನ ಅರ್ಜ ಪ್ರಹಾಿದನು
ಅವನಿಗ ಎಲಿವನೊಿ ಹ ೋಳಿದನು: “ಸ ೋಡು ಯಾವಾಗಲೊ
ಒಳ ೆಯದಲಿ. ಹಾಗ ಯೆೋ ಕ್ಷಮಯೊ ಯಾವಾಗಲೊ
ಒಳ ೆಯದಲಿ. ಮಗೊ! ಆದುದರಿಂದ ನಿಸಾಂಶಯವಾಗ
ಇವ ರಡನೊಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರಬ ೋಕು! ನಿತಾವೂ
ಕ್ಷರ್ಸುವುದರಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ುು ದ ೊೋಷ್ಗಳಿವ : ಅಂರ್ವನ
112
ಸ ೋವಕರು ಮತುಾ ಇತರರು ಅವನ ೊಂದಗ ಉದಾಸಿೋನರಾಗ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಸವವರ್ೊತಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೊ
ಅವನನನುಿ ಎಂದೊ ನಮಸೆರಿಸುವುದಲಿ.
ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಸದಾ ಕ್ಷರ್ಸುವವನನುಿ ಪ್ಂಡಿತರು
ಟಿೋಕಿಸುತಾಾರ . ಅವನ ಸ ೋವಕರು ಅವನನುಿ ಕಡ ಗಾಣಿಸಿ
ಬಹಳಷ್ುು ದುಷ್ು ವಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗುತಾಾರ - ಆ
ಸಣಣಬುದಧಯವರು ಅವನ ಸಂಪ್ತಾನುಿ, ವಾಹನ, ವಸರ,
ಅಲಂಕಾರಗಳು, ಹಾಸಿಗ , ಆಸನಗಳು, ಭ ೊೋರ್ನ
ಪ್ದಾರ್ವಗಳು, ಪಾನಿೋಯಗಳು, ಹೋಗ ಸವವ
ಉಪ್ಕರಣಗಳನೊಿ ಕಸಿದುಕ ೊಳೆಲು ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತಾಾರ .
ಇನ ೊಿಬಿರಿಗ ಕ ೊಡಬ ೋಕು ಎಂದು ಆದ ೋಶವನಿಿತಾರ ಅವನ
ಬುದಧಯಲಿದ ಸ ೋವಕರು ಇಂರ್ವರಿಗ ೋ ಕ ೊಡಬ ೋಕ ಂದು
ತಮಮ ಯರ್ಮಾನನ ಆಜ್ಞ ಯಾಗದಾರೊ, ತಮಗ
ಬ ೋಕಾದಂತ ಕ ೊಟುು ಬಿಡುತಾಾರ . ಅವರು ಯರ್ಮಾನನಿಗ
ದ ೊರ ಯಬ ೋಕಾದ ಗೌರವವನುಿ ಅವನಿಗ ನಿೋಡುವುದಲಿ.
ಇಂರ್ಹ ಅಗೌರವವು ಮರಣಕಿೆಂತಲೊ ಕ ಟುದುಾ ಎಂದು
ಈ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ತ್ತಳಿದದಾಾರ . ಯಾವಾಗಲೊ
ಕ್ಷರ್ಸುವವನಿಗ ಅವನ ಕುಟುಂಬ, ಸ ೋವಕರು, ಮಕೆಳು,
ಅವಲಂಬಿಸಿರುವವರು, ಮತುಾ ಇತರರೊ ಕೊಡ
ಗಮನಕ ೊಡದ ೋ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಕ್ಷಮಾವಂತನನುಿ
113
ಹೋಯಾಳಿಸಿ ಅವನ ಪ್ತ್ತಿಯನೊಿ ಕ ೋಳುತಾಾರ ಮತುಾ
ಬುದಧಯಲಿದ ಹ ಂಡತ್ತಯೊ ಕೊಡ ತನಗಷ್ುಬಂದಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾಳ . ಯಾವಾಗಲೊ ಸುಖಿಗಳಾಗರುವ ಆ
ಅವಲಂಬಿತ ರ್ನರು ತಕುೆದಾದ ಸವಲಪ ಶ್ಕ್ಷ್ ಯನುಿ
ವಿಧಿಸಿದರೊ ದಂಗ ಯೆೋಳುತಾಾರ ಮತುಾ ಯರ್ಮಾನನ ೋ
ತಪಿಪತಸಿನ ಂದು ಸಾಧಿಸುತಾಾರ . ಇವು ಮತುಾ ಇನೊಿ ಇತರ
ದ ೊೋಷ್ಗಳು ಸದಾ ಕ್ಷಮಾವಂತನಾಗರುವವನಲ್ಲಿ ಇರುತಾವ .
ಈಗ ನಿತಾವೂ ಅಕ್ಷಮಾವಂತನಾಗರುವವನಲ್ಲಿ ಇರುವ
ದ ೊೋಷ್ಗಳ ಕುರಿತು ಕ ೋಳು! ಕಾರಣವಿದ ೊಾೋ ಅರ್ವಾ
ಕಾರಣವಿಲಿದ ರ್ೋ ಯಾವಾಗಲೊ ಸಿಟಿುನಿಂದ ಇದುಾ, ತನಿ
ಅಧಿಕಾರದಂದ ಸಿಟಾುಗ ವಿವಿಧ ಶ್ಕ್ಷ್ ಗಳನುಿ ವಿಧಿಸುವ
ಸಿಟಿುನವನನುಿ ರ್ತರರೊ ಕೊಡ ವಿರ ೊೋಧಿಸುತಾಾರ .
ಅಂರ್ವನನುಿ ಸವರ್ನರನೊಿ ಕೊಡಿ ಇಡಿೋ ಲ ೊೋಕದವರು
ದ ವೋಷ್ಠಸುತಾಾರ . ಇನ ೊಿಬಿರನುಿ ಅಪ್ಮಾನಿಸುವ ಅಂರ್ಹ
ಮನುಷ್ಾನು ತನಿ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು, ರ್ನರ
ಅನಾದರಣಿೋಯನಾಗುತಾಾನ . ಅಂರ್ವನು ಸಂತಾಪ್, ದ ವೋಷ್,
ಲ ೊೋರ್, ಮತುಾ ಶತುರಗಳನೊಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಸಿಟಿುನಿಂದ
ವಿವಿಧ ಕೊರರ ಶ್ಕ್ಷ್ ಗಳನುಿ ವಿಧಿಸುವ ಪ್ುರುಷ್ನು ಬ ೋಗನ ೋ
ತನಿ ಅಧಿಕಾರ, ಐಶವಯವ, ಪಾರಣ ಮತುಾ ಸವರ್ರನನೊಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ತನಗ ಒಳ ೆಯದನುಿ ಅರ್ವಾ
114
ಕ ಟುದನುಿ ಮಾಡುವವರನುಿ ಏನೊ ವಾತಾಾಸವಿಲಿದ ೋ
ಸಿಟಿುನಿಂದ ಶ್ಕ್ಷ್ಸುವವನಿಂದ ರ್ನರು ಬಿಲದ ೊಳಗ ಹ ೊಕೆ
ಸಪ್ವದಂತ ಹಂದ ಸರಿಯುತಾಾರ . ರ್ನರಿಂದ
ದೊರಮಾಡಲಪಟು ಅವನಿಗ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ
ಯಶಸುಾ ದ ೊರಕಿೋತು? ಒಂದು ಸಣಣ ಅವಕಾಶ ಸಿಕಿೆದರೊ
ಕೊಡ ರ್ನರು ಅವನಿಗ ಕ ಟುದನುಿ ಮಾಡಲು
ಕಾಯುತ್ತಾರುತಾಾರ . ಆದುದರಿಂದ ಯಾರೊ ನಿತಾವೂ
ಸಿಟಿುನಿಂದ ಇರಬಾರದು ಅರ್ವಾ ಮೃದುವಾಗಯೊ
ಇರಬಾರದು. ಸಮಯಕ ೆ ತಕೆಂತ ಮೃದುವಾಗುವವನು
ಮತುಾ ಸಮಯಕ ೆ ತಕೆಂತ ಸಿಟಾುಗುವನು ಈ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಮತುಾ ಇದರ ನಂತರದ ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಸುಖ್ವನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಈಗ ಕ ೋಳು. ಯಾವ ಯಾವ
ಸಂದರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮಾವಂತನಾಗರಬ ೋಕು ಎನುಿವುದನುಿ
ವಿಸಾಾರವಾಗ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ತ್ತಳಿದವರು ಹ ೋಳಿದ ಈ
ರಿೋತ್ತಯಂತ ನಿತಾವೂ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಹಂದ
ಉಪ್ಕಾರ ಮಾಡಿದವನನುಿ ಮುಂದ ಎಷ್ ುೋ ದ ೊಡಿ
ಅಪ್ರಾಧವನ ಿಸಗರಲ್ಲ, ಅವನು ಮಾಡಿದ ಉಪ್ಕಾರಕಾೆಗ
ಆ ಅಪ್ರಾಧಿಯನುಿ ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು. ತನಿ
ಆಶರಯದಲ್ಲಿರುವರು ತ್ತಳುವಳಿಕ ಯಲಿದ ೋ
ಅಪ್ರಾಧವನ ಿಸಗದರ ಅವರನುಿ ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು. ಏಕ ಂದರ
115
ಎಲಿ ಪ್ುರುಷ್ರಿಗೊ ಸುಲರ್ವಾಗ ಪಾಂಡಿತಾವು
ದ ೊರ ಯುವುದಲಿ. ತ್ತಳಿದು ಮಾಡಿ ತ್ತಳಿಯದ ೋ
ಮಾಡಿದ ವ ಂದು ಅಪ್ರಮಾಣಿಕವಾಗರವವರನುಿ, ಪಾಪ್ವು
ಎಷ್ ುೋ ಸಣಣದಾಗರಲ್ಲ, ಶ್ಕ್ಷ್ಸಬ ೋಕು. ಮದಲನ ಯ
ಅಪ್ರಾಧ, ಅದು ಯಾವ ಪಾರಣಿಯದ ಾೋ ಆಗರಲ್ಲ, ಅದನುಿ
ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು. ಆದರ , ಎರಡನ ಯದನುಿ, ಎಷ್ ುೋ
ಸಣಣದಾಗದಾರೊ, ಶ್ಕ್ಷ್ಸಬ ೋಕು. ಒಂದುವ ೋಳ ತ್ತಳಿಯದ ೋ
ಅಪ್ರಾಧವನುಿ ಮಾಡಿದಾರ , ಅದನುಿ ಸರಿಯಾಗ
ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ ಮಾಡಿ, ಅನಂತರವ ೋ ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು. ಮೃದುತವದಂದ
ಮೃದುವಾಗರುವವರನೊಿ ದಾರುಣವಾಗರುವವರನೊಿ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಬಹುದು. ಮೃದುವಾಗರುವವರಿಗ ಯಾವುದೊ
ಅಸಾಧಾವಿಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ಮೃದುವಾದ ಮನಸುಾ
ಅತಾಂತ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣವಾದುದು. ದ ೋಶ ಮತುಾ ಕಾಲಗಳ ರಡನೊಿ
ಮತುಾ ತನಿ ಬಲಾಬಲಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಿ
ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ದ ೋಶ ಮತುಾ ಕಾಲಕ ೆ ಸರಿಯಾಗರದ
ನಡತ ಯು ಸ ೊೋಲುತಾದ . ಆದುದರಿಂದ ಸರಿಯಾದ ದ ೋಶ
ಮತುಾ ಸಮಯಕ ೆ ಕಾಯಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಹಾಗ ಯೆೋ ರ್ನರ
ರ್ಯದಂದಾಗಯೊ ಓವವ ಅಪ್ರಾಧಿಯನುಿ
ಕ್ಷರ್ಸಬಹುದು. ಈ ವಿಧದ ಸಂದರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಕ್ಷರ್ಸುವುದ ೋ
ಒಳ ೆಯದು ಎಂದು ಹ ೋಳಿದಾಾರ . ಇವುಗಳನುಿ ಬಿಟುು ಇತರ
116
 ಸಂದರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಸಿಟಿುನಿಂದ ವತ್ತವಸಬಹುದು ಎಂದು
ಹ ೋಳಿದಾಾರ .
ನರಾಧಿಪ್! ಆದುದರಿಂದ ಸತತವೂ
ಅಪ್ಕಾರಗಳನ ಿಸಗುತಾಾ ಬಂದರುವ ಲುಬಧ ಧಾತವರಾಷ್ರರ
ಮೋಲ ನಿನಗ ಸಿಟುು ಬರುವ ಸಂದರ್ವವ ೋ ಬಂದದ .
ಕುರುಗಳ ಕುರಿತು ಕ್ಷಮಾಭಾವದಂದರುವ ಕಾಲವಿನುಿ
ಎನೊ ಉಳಿದಲಿ. ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ ಕಾಲವು
ಬಂದಾಗ ತ ೋರ್ಸಾನ ಿೋ ಬಳಸಬ ೋಕಾಗುತಾದ .
ಮೃದುಸವಭಾವದವರನುಿ ಗಮನಿಸುವುದಲಿ ಮತುಾ
ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣಬುದಧಯವರಿಂದ ರ್ನರು ದೊರವಿರುತಾಾರ . ಸಮಯ
ಬಂದಾಗ ಎರಡನೊಿ ತ್ತಳಿದವನ ೋ ಮಹೋಪ್ತ್ತ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ ! ಕ ೊರೋಧವು ಮನುಷ್ಾನನುಿ ಕ ೊಲುಿತದ
ಾ
ಮತ ಾ ಕ ೊರೋಧವ ೋ ಅವನನುಿ ಉಚೆಸಾಿನಕ ೆ
ಕರ ದ ೊಯಾಬಹುದು. ಒಳ ೆಯದು ಕ ಟುದುಾ ಎರಡಕೊೆ
ಕ ೊರೋಧವ ೋ ಮೊಲ ಎಂದು ತ್ತಳಿ. ಕ ೊರೋಧವನುಿ ಯಾರು
ಸಂಹರಿಸುತಾಾನ ೊೋ ಅವನಿಗ ಒಳ ೆಯದಾಗುತಾದ .
ಅದರಂತ ಯೆೋ ಪ್ುನಃ ಯಾರು ಕ ೊರೋಧವನುಿ ನಿತಾವೂ
ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಂಡಿರುವುದಲಿವೋ ಅಂರ್ಹ
ಪ್ುರುಷ್ನಿಗ ಕ ಟುದಾಗುತಾದ . ಕ ೊರೋಧವು ಪ್ರಮ
117
ದಾರುಣವಾದುದುಾ. ಪ್ರಜ ಗಳ ವಿನಾಶಕ ೆ ಕ ೊರೋಧವ ೋ
ಮೊಲವ ಂದು ಕಾಣುತ ೋಾ ವ . ಹೋಗರುವಾಗ ನನಿಂರ್ವನು
ಹ ೋಗ ಆ ಲ ೊೋಕನಾಶಕ ಕ ೊರೋಧವನುಿ ತಾಳಬ ೋಕು?
ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ನರನು ಪಾಪ್ಕೃತಾಗಳನುಿ ಮಾಡುತಾಾನ .
ಕೃದಧನಾದವನು ಗುರುವನೊಿ ಕ ೊಲಿಬಹುದು. ಕೃದಧ
ಪ್ುರುಷ್ನು ತನಗಂತ ಶ ರೋಯಸಿಾನಲ್ಲಿದಾವರನುಿ
ಮಾತುಗಳಿಂದ ಅಪ್ಮಾನಿಸುತಾಾನ . ಯಾಕ ಂದರ ,
ಕುಪಿತನಾದಾಗ ಏನನುಿ ಮಾತನಾಡಬ ೋಕು ಏನನುಿ
ಮಾತನಾಡಬಾರದು ಎನುಿವುದ ೋ ತ್ತಳಿಯುವುದಲಿ.
ಆದುದರಿಂದ ಕೃದಧನಾದವನು ಏನು ಮಾಡುತಾಾನ ಏನು
ಹ ೋಳುತಾಾನ ಎನುಿವುದು ಅವನಿಗ ೋ ಗ ೊತ್ತಾರುವುದಲಿ.
ಕ ೊರೋಧದಲ್ಲಿ ಅವಧಾರನುಿ ಕ ೊಂದಾನು ಅರ್ವಾ ವಧಾರನುಿ
ಸತೆರಿಸಿಯಾನು. ಕೃದಧನು ಸವತಃ ತನಿನೊಿ ಕೊಡ
ಯಮಸಾದನಕ ೆ ಕಳುಹಸಿಕ ೊಳೆಬಹುದು. ಈ
ದ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ಪ್ರಿಗಣಿಸಿಯೆೋ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಮ ಶ ರೋಯಸುಾ
ಮತುಾ ಅಲ್ಲಿ ಉತಾಮಗತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದಲು ಬಯಸುವ
ಬುದಧವಂತರು ಕ ೊರೋಧವನುಿ ತ ೊರ ಯುತಾಾರ .
ಬುದಧವಂತರು ವಜವಸುವ ಕ ೊರೋಧವನುಿ ನಾನು ಏಕ
ನನಿದಾಗಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು? ಇದರ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸಿಯೆೋ
ನನಿ ಸಿಟುು ಏರುವುದಲಿ. ತನಿ ಮೋಲ ಸಿಟಾುದವನ ಮೋಲ
118
ಯಾರು ಸಿಟಾುಗುವುದಲಿವೋ ಅವನು ಸವತಃ ತನಿನುಿ ಮತುಾ
ಇತರನನುಿ ಒಂದು ಮಹಾ ರ್ಯದಂದ ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾನ .
ಇಬಿರಿಗೊ ಚಿಕಿತಾಕನಾಗುತಾಾನ . ಶಕಿಾಯುಳೆ ಮನುಷ್ಾನು
ತ್ತರಸೆರಿಸಿದನ ಂದು ಅವನ ಮೋಲ ಅಷ್ ೊುಂದು
ಶಕಿಾಯಲಿದರುವ ಮನುಷ್ಾನು ಸಿಟುು ಮಾಡಿದರ , ಆ
ಮೊಢನು ತನಿ ಜೋವನವನ ಿೋ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ತನಿ
ಮೋಲ ಪ್ರರ್ುತವವನುಿ ಹ ೊಂದರದ, ಕಷ್ುಗಳನುಿ
ಹುಡುಕಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುವ ಅಂರ್ವನಿಗ ಪ್ರಲ ೊೋಕವು
ಸುಖ್ಕರವಾಗರುವುದಲಿ. ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಅಶಕಾರು ತಮಮ
ಸಿಟುನುಿ ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು ಎಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಹಾಗ ಯೆೋ ಸಿಟುು ಮಾಡದ ಬಲಶಾಲ್ಲಯು,
ಬುದಧವಂತನಾಗದಾರ , ತನಗ ತ ೊಂದರ ಕ ೊಡುತ್ತಾದಾವರ
ಕಷ್ುಗಳನೊಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸಿ, ಪ್ರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಆನಂದಸುತಾಾನ . ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಇದನುಿ ತ್ತಳಿದ
ಬಲವಂತರು ಮತುಾ ದುಬವಲರು ಇಬಿರೊ ನಿತಾವೂ,
ಕಷ್ುದ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೊ ಕೊಡ, ಕ್ಷಮಾವಂತರಾಗರಬ ೋಕು.
ಸಿಟುನುಿ ಗ ಲುಿವುದನುಿ ಸಾಧುಗಳು ಪ್ರಶಂಸಿಸುತಾಾರ .
ನಿತಾವೂ ಕ್ಷಮಾವಂತನ ೋ ಉತಾಮ ರ್ಯವನುಿ
ಹ ೊಂದುತಾಾನ ಎನುಿವುದ ೋ ಸಾಧುಗಳ ಅಭಪಾರಯ.
ಸುಳಿೆಗಂತ ಸತಾವ ೋ ಒಳ ೆಯದು, ಕೊರರತವಕಿೆಂತ
119
ಮೃದುತವವ ೋ ಒಳ ೆಯದು. ಸಾಧುಗಳಿಂದ ವಿವಜವತವಾದ
ಬಹುದ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದ, ಸುರ್ೋಧನನನುಿ
ಕ ೊಲಿಬಹುದಾದ ಕ ೊರೋಧವನುಿ ನನಿಂರ್ವನು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ
ನನಿದನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಳೆಲ್ಲ? ದೋಘ್ವದಶ್ವ ಪ್ಂಡಿತರು
ಯಾವುದನುಿ ತ ೋರ್ಸುಾ ಎಂದು ಕರ ಯುತಾಾರ ೊೋ ಅದರಲ್ಲಿ
ಕ ೊರೋಧವ ೋ ಇಲಿ ಎನುಿವುದು ನಿಶ್ಿತ. ಯಾರು ಹುಟಿುದ
ಕ ೊರೋಧವನುಿ ಪ್ರಜ್ಞ ಯಂದ ತಡ ಹಡಿಯುತಾಾನ ೊೋ
ಅಂರ್ವನನುಿ ತತವದಶ್ವ ವಿದಾವಂಸರು ತ ೋರ್ಸಿವಯೆಂದು
ಗೌರವಿಸುತಾಾರ . ಸಿಟಿುಗ ದಾವನು ಮಾಡಬ ೋಕಾದುದನುಿ
ಯಥಾವತಾಾಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳುೆವುದಲಿ. ಸಿಟಿುಗ ದಾ
ಮನುಷ್ಾನು ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕು ಎನುಿವುದನುಿ ಮತುಾ
ಎಷ್ುು ಮಾಡಬ ೋಕು ಎನುಿವುದರ ಕುರಿತು ನ ೊೋಡುವುದ ೋ
ಇಲಿ. ಕೃದಧನಾದವನು ದಂಡನ ಗ ಅಹವರಲಿದವರಿಗೊ
ದಂಡನ ಯನುಿ ನಿೋಡುತಾಾನ ಮತುಾ ಹರಿಯರನುಿ
ಅವಹ ೋಳನ ಮಾಡುತಾಾನ . ಆದುದರಿಂದ ಕ ೊರೋಧವನುಿ
ದೊರಮಾಡಿ ಕ ಲಸಮಾಡುವವನ ೋ ತ ೋರ್ಸಿವ
ಎಂದ ನಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಕ ೊರೋಧಕ ೊೆಳಗಾದವನಿಗ
ತ ೋರ್ಸಿವಯ ಗುಣಗಳಾದ ದಕ್ಷತ , ಅಸೊಯೆಪ್ಡ ಯದ ೋ
ಇರುವ, ಶೌಯವ, ಮತುಾ ಶ್ೋಘ್ಿತವವನುಿ ಹ ೊಂದಲು
ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಕ ೊರೋಧವನುಿ ಬಿಟು ಪ್ುರುಷ್ನು ತನಿ
120
ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ಸರಿಯಾಗ ಪ್ಡ ಯಬಹುದು. ಯಾವಾಗಲೊ
ಸಿಟುು ಮಾಡುವವನಿಗ ಕಾಲಬಂದಾಗ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ
ನಡ ದುಕ ೊಳೆಲು ಕಷ್ುವಾಗುತಾದ . ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಇರುವವರು
ಕ ೊರೋಧವನ ಿೋ ತ ೋರ್ಸ ಾಂದು ತಪ್ುಪ ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ .
ಲ ೊೋಕಗಳ ನಾಶಕಾೆಗಯೆೋ ಮನುಷ್ಾನಿಗ ಕ ೊೋಪ್ವು
ವಿಹತವಾಗದ . ಆದುದರಿಂದ ಸರಿಯಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ
ಪ್ುರುಷ್ನು ಕ ೊರೋಧವನುಿ ತಾಜಸಬ ೋಕು. ಸವಧಮವವನುಿ
ಅಲಿಗಳ ದರೊ ಪ್ರವಾಗಲಿ ಸಿಟಾುಗಬಾರದ ೋ ಇರುವುದ ೋ
ಶ ರೋಯಸುಾ ಎನುಿವುದಂತೊ ನಿಶಿಯವ ೋ ಸರಿ.
ಬುದಧಯಲಿದರುವವರು ತ್ತಳುವಳಿಕ ಯಲಿದರುವವರು
ಎಲಿವನೊಿ ರ್ೋರಿ ನಡ ಯುತಾಾರ ಂದಾದರ ನನಿಂರ್ವನು
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಅದನುಿ ರ್ೋರಿ ನಡ ಯಲ್ಲ? ಪ್ೃರ್ಥಿಗ ಸಮಾನ
ಕ್ಷಮಾವಂತರು ರ್ನರಲ್ಲಿ ಇಲಿದ ೋ ಇದಾದಾರ ರ್ನರಲ್ಲಿ
ಶಾಂತ್ತಯೆೋ ಇರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ ಕ ೊರೋಧವ ೋ
ಯುದಾದ ಮೊಲ. ದಬಾಿಳಿಕ ಗ ೊಳಗಾದವರು ದಬಾಿಳಿಕ
ಮಾಡಲು ಪಾರರಂಭಸಿದರ , ಗುರುವಿನಿಂದ ಪ ಟುುತ್ತಂದವನು
ಗುರುವನ ಿೋ ಹ ೊಡ ಯಲು ಹ ೊೋದರ ಇರುವವ ಲಿವುಗಳ
ವಿನಾಶ ಮತುಾ ಅಧಮವವು ನಿಶ್ಿತವಾಗುತಾದ .
ಬ ೈಯಲಪಟು ಎಲಿ ರ್ನರೊ ಪ್ುನಃ ಬ ೈಯಲು ಆಗುತ್ತಾದಾರ
ಅರ್ವಾ ಹ ೊಡ ತ ತ್ತಂದವನು ಪ್ುನಃ ಹ ೊಡ ಯಲ್ಲಕ ೆ
121
ಹ ೊೋದರ , ಹಂಸ ಗ ೊಳಗಾದವನು ಹಂಸಾಚಾರಕ ೆ ಇಳಿದರ ,
ತಂದ ಯರು ಮಕೆಳನೊಿ, ಮಕೆಳು ತಂದ ಯಂದರನೊಿ
ಹ ೊಡ ಯುವಂತಾದರ , ಗಂಡಂದರು ಹ ಂಡಂದರನುಿ ಮತುಾ
ಹ ಂಡಿರು ಗಂಡಂದರನುಿ ಹ ೊಡ ಯುವಂತಾದರ , ಹೋಗ
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ರ್ನರು ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಇದಾದಾರ ರ್ನರ ೋ
ಹುಟುುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ ಎಂದು ತ್ತಳಿ! ಏಕ ಂದರ , ಶಾಂತ್ತಯೆೋ
ಪ್ರಜ ಗಳ ಹುಟಿುಗ ಕಾರಣ ಎಂದು ತ್ತಳಿ. ಅಂರ್ಹ
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜ ಗಳ ಲಿರೊ ಬ ೋಗನ ಸಾಯುತಾಾರ . ಸಿಟ ುೋ
ಪ್ರಜ ಗಳ ವಿನಾಶಕೊೆ, ಅವರು ಇಲಿದಂತ ಮಾಡುವುದಕೊೆ
ಕಾರಣ. ಈ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ರ್ೊರ್ಗ ಸಮನಾದ
ಕ್ಷಮಾವಂತರು ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆವುದರಿಂದಲ ೋ ರ್ನರು
ಹುಟುುತಾಾರ ಮತುಾ ಇರುವಿಕ ಮುಂದುವರ ಯುತ್ತಾದ . ಎಲಿ
ಆಪ್ತುಾಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಪ್ುರುಷ್ನು ಕ್ಷಮಾವಂತನಾಗರಬ ೋಕು.
ಯಾಕ ಂದರ ಕ್ಷಮ ಎಂದರ ರ್ೊತಗಳ ಇರುವಿಕ ಮತುಾ
ರ್ನಮ ಎಂದೊ ಕರ ಯಲಪಟಿುದ . ಬಲವಂತರ
ಹೋಯಾಳಿಕ ಗ ೊಳಲಪಟು, ಹ ೊಡ ತತ್ತಂದ ಮತುಾ
ಸಿಟಿುಗ ೊಳಗಾದವನು ನಿತಾವೂ ಕ ೊರೋಧವನುಿ
ಗ ದಾರುವವನು ವಿದಾವಂಸ ಮತುಾ ಉತಾಮ ಪ್ುರುಷ್. ತನಿ
ಪ್ರಭಾವದಂದ ಸನಾತನ ಲ ೊೋಕಗಳ್ ಆ
ಮನುಷ್ಾನದಾಗುತಾವ . ಸವಲವವನ ಿೋ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವವನ
122
ಕ ೊೋಪ್ವು ಇದನೊಿ ಮತುಾ ಇತರ ಲ ೊೋಕಗಳನೊಿ
ನಾಶಪ್ಡಿಸುತಾದ . ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ನಿತಾವೂ
ಕ್ಷಮಾವಂತರನುಿ ಹ ೊಗಳಿ ಹಾಡುಹ ೋಳಿ ಕ್ಷಮಾವತ
ಮಹಾತಮ ಕಾಶಾಪ್ರು ಉದಾಹರಿಸುತಾಾರ : ‘ಕ್ಷಮಯೆೋ
ಧಮವ. ಕ್ಷಮಯೆೋ ಯಜ್ಞ. ಕ್ಷಮಯೆೋ ವ ೋದ. ಕ್ಷಮಯೆೋ ಶುರತ್ತ.
ಇದನುಿ ತ್ತಳಿದವನು ಎಲಿವನೊ ಕ್ಷರ್ಸಬಲಿನು. ಕ್ಷಮಯೆೋ
ಬರಹಮ. ಕ್ಷಮಯೆೋ ಸತಾ. ಕ್ಷಮಯೆೋ ಇರುವಂರ್ಹುದು ಮತುಾ
ಮುಂದ ಇರಬಹುದಾದಂರ್ುಹುದು. ಕ್ಷಮಯೆೋ ತಪ್ಸುಾ.
ಕ್ಷಮಯೆೋ ಶೌಚ. ಕ್ಷಮಯೆೋ ರ್ಗತಾನುಿ ಎತ್ತಾ ಹಡಿದರುವುದು.
ಬರಹಮವಿದರ, ತಪ್ಸಿವಗಳ ಮತುಾ ಯಜ್ಞವಿದರ ಲ ೊೋಕಗಳು
ಕ್ಷಮಾವಂತನಿಗ ಸ ೋರುತಾವ . ತ ೋರ್ಸಿವಗಳ ತ ೋರ್ಸ ಾೋ ಕ್ಷಮ,
ಕ್ಷಮಯೆೋ ತಪ್ಸಿವಗಳ ಬರಹಮ. ಸತಾವಂತರ ಸತಾವ ೋ ಕ್ಷಮ
ಮತುಾ ಕ್ಷಮಯೆೋ ದಾನ ಮತುಾ ಕ್ಷಮಯೆೋ ಯಶಸುಾ. ಬರಹಮ,
ಸತಾ, ಯಜ್ಞ ಮತುಾ ಲ ೊೋಕಗಳು ನ ಲ ಮಾಡಿರುವ
ಕ್ಷಮಯನುಿ ನನಿಂರ್ವನು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಬಿಟುುಬಿಡಲ್ಲ?
ಯಾಜಸುವವರು ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಅನುಭ ೊೋಗಸುತಾಾರ
ಮತುಾ ಹಾಗ ಯೆೋ ಕ್ಷಮಾವಂತರು ನಂತರದ ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ
ಅನುಭ ೊೋಗಸುತಾಾರ . ತ್ತಳಿದರುವ ಪ್ುರುಷ್ನು
ಯಾವಾಗಲೊ ಕ್ಷರ್ಸುತಾಾನ . ಎಲಿವನೊಿ ಕ್ಷರ್ಸುವವನ ೋ
ಬರಹಮನಾಗುತಾಾನ . ಈ ಲ ೊೋಕವು ಕ್ಷಮಾವಂತನದುಾ,
123
ಪ್ರಲ ೊೋಕವೂ ಆ ಕ್ಷಮಾವಂತನದ ಾೋ! ಕ್ಷಮಾವಂತರು ಇಲ್ಲಿ
ಸಮಾಮನವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾರ ಮತುಾ ಪ್ರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಶುರ್ಗತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾರ . ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ ಕ್ಷಮಯಂದ
ಸದಾ ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಂಡಿರುವ ಮನುಷ್ಾನಿಗ
ಉತಾಮ ಲ ೊೋಕಗಳು ದ ೊರ ಯುತಾವ . ಆದುದರಿಂದ
ಕ್ಷಮಯೆೋ ಶ ರೋಷ್ಿವ ಂದು ಅಭಪಾರಯ.’ ಇದ ೋ ನಿತಾವೂ
ಕ್ಷಮಾವಂತರಾಗರುವವರ ಕುರಿತು ಕಾಶಾಪ್ನು ಹಾಡಿದ
ಗೋತ . ಈ ಗೋತ ಯನುಿ ಕ ೋಳಿದ ನಿೋನು ಈಗಲಾದರೊ
ಕ್ಷಮಾವಂತಳಾಗರು. ಸಿಟುುಮಾಡಬ ೋಡ! ಶಾಂತನವ
ಪಿತಾಮಹನು ಶಮಯನುಿ ಪ್ೊಜಸುತಾಾನ . ಆಚಾಯವ
ವಿದುರ ಕ್ಷತಾನೊ ಶಮಯನ ಿೋ ಬ ಂಬಲ್ಲಸುತಾಾನ . ಕೃಪ್,
ಸಂರ್ಯರೊ ಕೊಡ ಶಮಯನ ಿೋ ಹ ೊಗಳುತಾಾರ .
ಸ ೊೋಮದತಾ, ಯುಯುತುಾ, ದ ೊರೋಣಪ್ುತರ, ಪಿತಾಮಹ
ವಾಾಸನೊ ಕೊಡ ನಿತಾವೂ ಶಮಯನ ಿೋ
ಪ್ರೋತಾಾಹಸುತಾಾರ . ಅವರು ಶಮಯ ಕುರಿತಾಗ ನಿತಾವೂ
ಅವನನುಿ ಪ್ರಚ ೊೋದಸುತಾಾರಿರುವುದರಿಂದ ರಾರ್ನೊ
ಕೊಡ ನನಗ ರಾರ್ಾವನುಿ ಕ ೊಡುತಾಾನ . ಹಾಗ ಬುದಧ
ಮಾಡದದಾರ ಲ ೊೋರ್ದಂದ ವಿನಾಶವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ .
ರ್ರತರು ನಾಶಹ ೊಂದುವ ದಾರುಣ ಕಾಲವು ಬಂದದ .
ಇದ ೋ ನನಗ ಇದೊವರ ಗ ಇರುವ ಮತುಾ ಸದಾ ಇರುವ
124
 ನಿಶಿಯ. ಸುರ್ೋಧನನಿಗ ಕ್ಷಮಯೆಂದರ ೋನ ೋ ತ್ತಳಿದಲಿ
ಮತುಾ ಅವನಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮಯನುಿ ಕಾಣುವುದಕಾೆಗುವುದಲಿ.
ನಾನಾದರ ೊೋ ಕ್ಷಮಯೆೋನ ಂದು ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ ಮತುಾ
ಕ್ಷರ್ಸಲು ಸಮರ್ವನಿದ ಾೋನ . ಕ್ಷಮ ಮತುಾ ಮೃದುತವ ಇವ ೋ
ಆತಮವಂತರು ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ ಸನಾತನ ಧಮವ.
ಅದರಂತ ಯೆೋ ನಾನೊ ಕೊಡ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ನಿನಿ ತಂದ ಪಿತಾಮಹರಂತ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕಾಗರುವ
ನಿೋನು ಬ ೋರ ಯೆೋ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ರ್ೋಚಿಸುತ್ತಾರುವ . ನಿನಿಲ್ಲಿ ಈ
ಗ ೊಂದಲವನುಿಂಟುಮಾಡಿರುವ ಧಾತರ ವಿಧಾತರರಿಗ
ವಂದನ ಗಳು! ಧಮವ, ಮೃದುತವ, ಕ್ಷಮ, ದಟುತನ, ಮತುಾ
ಕ ೊೋಮಲತ ಗಳಿಂದ ಯಾವ ಪ್ುರುಷ್ನೊ ಶ ರೋಯಸಾನುಿ
ಹ ೊಂದುವುದಲಿ. ಇಂದು ನಿನಗ ಬಂದ ೊದಗರುವ ಕಷ್ುಕ ೆ
ನಿೋನೊ ಅಹವನಲಿ ಮತುಾ ನಿನಿ ಈ ಮಹೌರ್ಸ
ತಮಮಂದರೊ ಅಹವರಲಿ. ಇಂದು ಅವರಿಗ ತ್ತಳಿದದ -
ನಿನಗ ಧಮವಕಿೆಂತಲೊ ಹ ಚಿಿಗ ಪಿರಯವಾದದುಾ ಏನೊ
ಇಲಿ - ಜೋವವೂ ಅಷ್ ೊುಂದು ಪಿರಯವಲಿ! ನಿನಿ ರಾರ್ಾವೂ
ಧಮವಕಾೆಗಯೆೋ, ಜೋವಿತವೂ ಧಮವಕಾೆಗಯೆೋ
ಎನುಿವುದನುಿ ಬಾರಹಮಣರೊ, ಹರಿಯರೊ, ದ ೋವತ ಗಳ್
ತ್ತಳಿದದಾಾರ . ಧಮವವನುಿ ಪ್ರಿತಾಜಸುವ ಮದಲು ನಿೋನು
125
ಭೋಮಾರ್ುವನರನೊಿ, ಮಾದ ರೋಯರನೊಿ ಮತುಾ ನನಿನೊಿ
ಸಹ ತ ೊರ ಯುತ್ತಾೋಯೆ ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .
ಧಮವವನುಿ ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸಿ ರಕ್ಷ್ಸುವ ರಾರ್ರನುಿ ಧಮವವ ೋ
ರಕ್ಷ್ಸುತಾದ ಎಂದು ಆಯವರಿಂದ ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ . ಆದರ ಅದು
ನಿನಿನು ರಕ್ಷ್ಸುವುದಲಿ ಎಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ. ನ ರಳು
ಹ ೋಗ ಪ್ುರುಷ್ನನುಿ ಸತತವೂ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾರುತಾದ ರ್ೋ
ಹಾಗ ನಿನಿ ಬುದಧಯೊ ಕೊಡ ನಿತಾವೂ ಆಚ ಈಚ
ಹ ೊೋಗದ ಧಮವವನ ಿೋ ಅನುಸರಿಸುತಾದ . ನಿನಿ
ಸರಿಸಮರನುಿ ಅರ್ವಾ ನಿನಗಂರ್
ಕಿೋಳುಮಟುದಲ್ಲಿರುವವರನುಿ, ಮತುಾ ನಿನಗಂರ್
ಒಳ ೆಯರಾಗರುವವರನುಿ ನಿೋನು ಎಂದೊ ಹೋಯಾಳಿಸಿಲಿ.
ಇಡಿೋ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ ಪ್ಡ ದ ಮೋಲೊ ನಿನಿ ತಲ ಯು
ಬ ಳ ಯಲ್ಲಲಿ! ಸಾವಹಾಕಾರ ಮತುಾ ಸವಧಮವದಂದ ನಿೋನು
ದವರ್ರನೊಿ, ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ, ಮತುಾ ಪಿತೃಗಳನೊಿ
ಸತತವೂ ಪ್ೊಜಸುತ್ತಾೋಯೆ ಮತುಾ ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾೋಯೆ. ನಿೋನು
ಸತತವೂ ಬಾರಹಮಣರ, ಯತ್ತಗಳ, ಮೋಕ್ಷ್ಣಿಗಳ ಮತುಾ
ಗೃಹಸಿರ ಎಲಿ ಆಸ ಗಳನೊಿ ಪ್ೊರ ೈಸುತ್ತಾೋಯೆ. ಆರಣಾಕರಿಗ
ನಿೋನು ಲ ೊೋಹದ ಪಾತ ರಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾೋಯೆ.
ಬಾರಹಮಣರಿಗ ಕ ೊಡಲಾಗದ ೋ ಇರುವಂರ್ಹುದು ಏನೊ
ನಿನಿ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಇಲಿ. ಪ್ರತ್ತ ಮುಂಜಾನ ಮತುಾ
126
ಸಾಯಂಕಾಲ ವ ೈಶವದ ೋವವನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿದ ನಂತರ
ಮದಲು ಅತ್ತರ್ಥಗಳಿಗ ಮತುಾ ಅವಲಂಬಿತರಿಗ
ಊಟವನಿಿತುಾ ಉಳಿದುದನುಿ ನಿೋನು ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾೋಯೆ.
ಇಷ್ಠುಗಳು, ಪ್ಶುಬಂಧಗಳು, ಕಾಮಾನಿರ್ತಾಗಳು,
ಪಾಕಯಜ್ಞಗಳು ಮತುಾ ಯಜ್ಞಕಮವಗಳು ನಿತಾವೂ
ನಡ ಯುತಾಲ ೋ ಬಂದವ . ರಾಷ್ರದಂದ ಹ ೊರಹಾಕಲಪಟುು
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ ಈ ವಿರ್ನ, ದಸುಾಗಳಿಂದ ಕೊಡಿರುವ
ಮಹಾರಣಾದಲ್ಲಿಯೊ ಕೊಡ ನಿನಿ ಧಮವವು ತಪ್ಪದ ೋ
ನಡ ಯುತ್ತಾದ . ನಿೋನು ಅಶವಮೋಧ, ರಾರ್ಸೊಯ, ಪ್ುಂಡರಿೋಕ
ಮತುಾ ಗ ೊೋಸವ ಇವ ಲಿ ಮಹಾಯಜ್ಞಗಳನೊಿ ಇಷ್ಠುಗಳನೊಿ
ರ್ೊರಿದಕ್ಷ್ಣ ಗಳನಿಿತುಾ ನ ರವ ೋರಿಸಿದಾೋಯೆ. ರ್ೊಜನಲ್ಲಿ
ವಿಷ್ಮ ಸ ೊೋಲ್ಲನಿಂದ ಪ್ರಿತಪಿಸಿದ ಬುದಧಯಂದ ನಿೋನು
ರಾರ್ಾ, ಸಂಪ್ತುಾ, ಆಯುಧಗಳು, ತಮಮಂದರನುಿ ಮತುಾ
ನನಿನೊಿ ಕೊಡ ಸ ೊೋತ . ಆಗ ನಿೋನು ಧಿಟುನಾಗದ ಾ,
ಮೃದುವಾಗದ ಾ, ಕ ೊಡುವವನಾಗದ ಾ, ವಿನಿೋತನಾಗದ ಾ,
ಮತುಾ ಸತಾವಾದಯಾಗದ ಾ. ಆದರೊ ರ್ೊಜನ
ವಾಸನದಂದ ನಿನಿ ಬುದಧಯು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಕ ಳಗುರುಳಿತು?
ನಿನಿ ಈ ದುಃಖ್ವನುಿ ಮತುಾ ಇಂರ್ಹ ಆಪ್ತಾನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ನನಿ ಬುದಾಯು ತುಂಬಾ ಗ ೊಂದಲದಲ್ಲಿದ ಮತುಾ ಮನಸುಾ
ದುಃಖ್ದಂದ ಸುಡುತ್ತಾದ . ಲ ೊೋಕವು ಈಶವರನ ವಶದಲ್ಲಿದ
127
ವಾಕಿಾಯಂದ ಅಲಿ ಎನುಿವುದರ ಕುರಿತಾಗ ಈ ಪ್ುರಾತನ
ಇತ್ತಹಾಸವಂದನುಿ ಉದಾಹರಿಸಿ ಹ ೋಳುತಾಾರ .
ವಿೋಯವಸಖಲನವಾಗುವ ಮದಲ ೋ ಮಾನವನ
ಸುಖ್ದುಃಖ್ಗಳನೊಿ, ಪಿರಯ ಅಪಿರಯವಾದವುಗಳನೊಿ
ಸವವರ ಒಡ ಯ ಧಾತನ ೋ ಕ ೊಡುತಾಾನ . ಜೋವಿಗಳು ಬ ೋರ
ಯಾರ ೊೋ ಆಡಿಸುತ್ತಾರುವ ಮರದ ಗ ೊಂಬ ಗಳಂತ ! ಆ
ಬ ೋರ ಯವನ ೋ ಜೋವಿಗಳ ದ ೋಹ ಮತುಾ ಕ ೈಕಾಲುಗಳನುಿ
ಚಲ್ಲಸುವಂತ ಮಾಡುತಾಾನ . ಈಶವರನು ಆಕಾಶದಂತ
ಸವವರ್ೊತಗಳಲ್ಲಿಯೊ ವಾಾಪ್ಾನಾಗ, ಅವುಗಳಿಗ
ಕಲಾಾಣಕರ ಮತುಾ ಪಾಪ್ಕಾರಕಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತಾಾನ .
ದಾರಕ ೆ ಕಟುಲಪಟು ಪ್ಕ್ಷ್ಯಂತ ಮನುಷ್ಾನು ತನಿ
ಸಾವರ್ಯಲಿ. ಈಶವರನ ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿರುವ ಅವನು ಸವತಃ
ತನಿ ಅರ್ವಾ ಬ ೋರ ಯಾರ ಸಾವರ್ಯಾಗರಲೊ
ಸಾಧಾವಿಲಿ! ದಾರಕ ೆ ಪ್ೋಣಿಸಿದ ಮಣಿಯಂತ ,
ಮೊಗುದಾಣದಂದ ಹಡಿಯಲಪಟು ಎತ್ತಾನಂತ ಮನುಷ್ಾನು
ಧಾತುವಿನಲ್ಲಿಯೆೋ ತನಮಯನಾಗ, ಅವನಿಗ ತನಿನುಿ
ಸಮಪಿವಸಿಕ ೊಂಡು ಅವನ ಆದ ೋಶವನ ಿೋ ಅನುಸರಿಸುತಾಾನ .
ಪ್ರವಾಹದ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಬಿದುಾ ಸಿಕುೆಹಾಕಿಕ ೊಂಡ
ವೃಕ್ಷದಂತ ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿ ಮನುಷ್ಾನೊ ತನಿ
ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿರದ ೋ ಕಾಲದ ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿರುತಾಾನ .
128
ಮನುಷ್ಾನಿಗ ಏನೊ ತ್ತಳಿದರುವುದಲಿ. ಅವನಿಗ ಅವನ
ಸುಖ್ದುಃಖ್ಗಳ ಮೋಲ ನಿಯಂತರಣವಿರುವುದಲಿ.
ಈಶವರನಿಂದ ಪ ರೋರಿತನಾಗ ಅವನು ಸವಗವಕೊೆ
ಹ ೊೋಗಬಹುದು ಅರ್ವಾ ನರಕಕೊೆ ಹ ೊೋಗಬಹುದು.
ಭರುಗಾಳಿಯ ಹ ೊಡ ತಕ ೆ ಸಿಕಿೆದ ಸಣಣ ಹುಲುಿಕಡಿಿಯು
ಗಾಳಿಯು ಚಲ್ಲಸಿದತಾ ಚಲ್ಲಸುವಂತ , ಸವವರ್ೊತಗಳ್
ಬಲ್ಲಷ್ಿವಾದ ದ ೈವಪ ರೋರಣ ಯ ಪ್ರಭಾವಕ ೆ ಸಿಲುಕಿರುತಾಾರ .
ಈಶವರನು ಪಾಪ್ ಅರ್ವಾ ಪ್ುಣಾಕಮವಗಳನುಿ
ಕಟಿುಕ ೊಂಡು ರ್ೊತಗಳಲ್ಲಿ ವಾಾಪ್ಾನಾಗ
ತ್ತರುಗುತ್ತಾರುತಾಾನಾದರೊ ಗಮನಕ ೆ ಬರುವುದಲಿ.
ಯಾವುದರ ಮೊಲಕ ವಿರ್ುವು ಶುಭಾಶುರ್ ಕಮವಗಳನುಿ
ಮಾಡಿಸುತಾಾನ ೊೋ ಆ ಕ್ಷ್ ೋತರವ ಂದು ಕರ ಯಲಪಡುವ
ಶರಿೋರವು ಧಾತು ವಿರ್ುವಿನ ಉಪ್ಕರಣ ಮಾತರ.
ಈಶವರನಿಂದ ಮಾಡಲಪಟು ಈ ಮಾಯೆಯ ಪ್ರಭಾವವನುಿ
ನ ೊೋಡು. ತನಿ ಮಾಯೆಯಂದ ಮೋಹಸಿ ರ್ೊತಗಳನುಿ
ರ್ೊತಗಳ ೋ ಕ ೊಲುಿವಂತ ಮಾಡುತಾಾನ . ವ ೋದದಶ್ವ
ಮುನಿಗಳು ಇದನುಿ ಕಂಡು ಬ ೋರ ಯೆೋ ದಾರಿಯನುಿ
ಹಡಿಯುತಾಾರ . ಆಕಾಶದಲ್ಲಿರುವವು ಬ ೋಗ ಬ ೋಗನ
ಪ್ರಿವತವನಗ ೊಳುೆತಾವ . ಪ್ುರುಷ್ರಿಗ ಒಂದು ರಿೋತ್ತ ಕಂಡರ
ಪ್ರರ್ುವು ಅದನುಿ ಬದಲಾಯಸುತಾಾನ . ಕಟಿುಗ ಯನುಿ
129
ಕಟಿುಗ ಯಂದ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ , ಕಲಿನುಿ ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ , ರ್ಡವಸುಾವನುಿ ರ್ಡವಸುಾವಿನಿಂದ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ಸವಯಂರ್ೊ, ಪ್ರಪಿತಾಮಹ ರ್ಗವಾನ್ ದ ೋವನು
ರ್ೊತಗಳಿಂದಲ ೋ ರ್ೊತಗಳನುಿ ಮರ ಸಿ ಕ ೊಲ್ಲಿಸುತಾಾನ .
ಒಟುು ಸ ೋರಿಸಿ, ಬಿಟುುಹ ೊೋಗುವಂತ ಮಾಡಿ, ಆ ಕುಶಲ
ಕಾಯವಕರ್ವ ರ್ಗವಾನ್ ಪ್ರರ್ುವು ಮಕೆಳು
ಗ ೊಂಬ ಗಳ ್ಂದಗ ಆಡುವಂತ ರ್ೊತಗಳ ್ಂದಗ
ಆಡುತಾಾನ . ಧಾತನು ರ್ೊತಗಳ ್ಡನ ತಂದ ಅರ್ವಾ
ತಾಯಯಂತ ವತ್ತವಸುವುದಲಿ. ಇತರ ರ್ನರು ಹ ೋಗ
ವತ್ತವಸುತಾಾರ ೊೋ ಹಾಗ ಇವನೊ ಕೊಡ ರ ೊೋಷ್ದಂದಲ ೊೋ
ಎನುಿವಂತ ವತ್ತವಸುತಾಾನ . ಆಯವರು, ಶ್ೋಲವಂತರು,
ವಿನಿೋತರು ತಮಮ ತಮಮ ಪ್ರವೃತ್ತಾಗಳಲ್ಲಿ ಬಳಲ್ಲರುವುದನುಿ
ಮತುಾ ಅನಾಯವರು ಸುಖ್ದಂದರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಿ
ಮನಸುಾ ಚಿಂತ ಯಂದ ವಿಹವಲವಾಗದ .
ನಿನಿ ಕಷ್ುಗಳು ಮತುಾ ಸುರ್ೋಧನನ ಸಮೃದಧ ಈ
ವಿಷ್ಮತ ಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಇದಕ ೆ ಎಡ ಮಾಡಿಕ ೊಟು
ಧಾತಾರನನುಿ ಧಿಕೆರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಆಯವಶಾಸರಗಳನುಿ
ಉಲಿಂಘಿಸಿ, ಕೊರರ, ಲುಬಧ, ಅಧಮವಚಾರಿ
ಧಾತವರಾಷ್ರರಿಗ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಕ ೊಟುು ಧಾತನಿಗ ಏನು
ಫಲದ ೊರ ಯುತಾದ ? ಕಮವವು ಅದನುಿ ಎಸಗದ
130
 ಕತಾವರನಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಾರನೊಿ ಕಾಡಿಸುವುದಲಿ
ಎಂದಾಗ ಅಂರ್ಹ ಕಮವಗಳ ಪಾಪ್ವು ಈಶವರನಿಗ
ತಾಗಬ ೋಕು ತಾನ ೋ? ಕತಾವರನಿಗ ಅಂರ್ಹ ಕಮವದ
ಪಾಪ್ವು ತಗಲುವುದಲಿವ ಂದಾದರ ಬಲವ ೋ ಎಲಿವಕೊೆ
ಕಾರಣವ ಂದಾದರ ದುಬವಲ ರ್ನರ ಕುರಿತು ನಾನು
ಶ ೋಕಿಸುತ ೋಾ ನ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದ ಮಾತುಗಳು ಉತಾಮ
ಶಬಧಗಳನ ೊಿಡಗೊಡಿವ ಮತುಾ ಚ ನಾಿಗದ . ಆದರ ನಿೋನು
ಹ ೋಳುವುದು ನಾಸಿಾಕರ ಭಾಷ್ ಯಂತ ನನಗ ಕ ೋಳುತ್ತಾದ .
ನಾನು ಧಮವದ ಫಲವನುಿ ಬಯಸಿ ನಡ ಯುತ್ತಾಲಿ.
ಕ ೊಡಬ ೋಕು ಎಂದು ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ ಯಾಜಸಬ ೋಕ ಂದು
ಯಜ್ಞಗಳನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಅದು ಫಲವನುಿ ಕ ೊಡಲ್ಲ
ಅರ್ವಾ ಕ ೊಡದರಲ್ಲ, ಒಬಿ ಗೃಹಸಿ ಪ್ುರುಷ್ನು
ಮಾಡಬ ೋಕಾದುದನುಿ ಯಥಾಶಕಿಾ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ನಾನು
ಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುತ ೋಾ ನ . ಆದರ ಧಮವದಂದ
ನಡ ಯುವುದು ಫಲವನುಿ ಕ ೊಡುತಾದ ಎನುಿವ
ಕಾರಣದಂದಲಿ. ಧಮವವನುಿ ಅತ್ತಕರರ್ಸಬಾರದ ಂದು
ಮತುಾ ಸತಾವಂತರಂತ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕ ಂದು. ಸವಭಾವತಃ
ನನಿ ಮನಸುಾ ಧಮವದಲ್ಲಿಯೆೋ ದೃಢವಾಗದ .
131
ಧಮವವನುಿ ಬಳಸಿಕ ೊಳೆಲು ಬಯಸುವವನು, ಮತುಾ
ಧಮವದಂತ ನಡ ದುಕ ೊಂಡು ಆಮೋಲ ಅದರ ಕುರಿತು
ಶಂಕಿಸುವವನು, ಮತುಾ ನಾಸಿಾಕನಾಗದುಾಕ ೊಂಡು
ಧಮವವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸುವವನು ಮತುಾ ಪಾಪ್ಬುದಧಯಂದ
ಧಮಾವಚರಣ ಮಾಡುವವನು ಧಮವದ ಫಲವನುಿ
ಹ ೊಂದುವುದಲಿ. ನಾನು ವ ೋದಪಾರಮಾಣಾದಂದಲ ೋ ಈ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ವ ೋದಗಳ ಪ್ರಮಾಣವ ೋ
ನಮಮಲಿರಿಗೊ ಮಾಗವದಶವನವಾಗದ .
ವ ೋದಪ್ರಮಾಣವಾಗರುವ ಧಮವದ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ಸಂಶಯಪ್ಡಬ ೋಡ. ಯಾವನು
ಧಮವದ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಂಶಯಪ್ಡುವನ ೊೋ ಅವನು
ರ್ನಾಮಂತರದಲ್ಲಿ ತ್ತಯವಗ ೊಾೋನಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ಶು-ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಾಗ
ಹುಟುುತಾಾನ . ಯಾರಿಗ ಧಮವದ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ಋಷ್ಠಪ್ರೋಕಾ ಪ್ರವಚನಗಳ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ದುಬವಲ
ಬುದಧಯರುವುದ ೊೋ ಅವರಿಗ , ಶ ರದರರಿಗೊ ವ ೋದಗಳಿಗೊ
ಎಷ್ುು ಅಂತರವಿರುವುದ ೊೋ ಅಷ್ ುೋ ಉತಾಮಲ ೊೋಕಗಳ್
ಮತುಾ ಮೋಕ್ಷಮಾಗವವೂ ಅತ್ತದೊರವಾಗುವವು. ಉತಾಮ
ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ ಯಶಸಿವನಿೋ ವ ೋದಾಧಾಾಯೋ
ಧಮವಪ್ರನನುಿ ಧಮಾವತಮರು ಕ ೋವಲ ಜ್ಞಾನಕ ೆ ಮತುಾ
ಧಮವಕ ೆ ಪಾರಧಾನಾತ ಯನುಿ ಕ ೊಟುು ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳಂತ
132
ಪ್ೊಜಸಿ ಗೌರವಿಸುತಾಾರ . ಶಾಸರಗಳನುಿ ತ್ತರಸೆರಿಸಿ
ಧಮವವನುಿ ಶಂಕಿಸಿಸುವ ಮಂದಬುದಧಯು ಶ ದರರು
ಮತುಾ ಕಳೆರಿಗಂತಲೊ ಪಾಪಿ. ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದಾ
ಮಹಾತಪ್ಸಿವ ಋಷ್ಠಗಳನುಿ -ಅಪ್ರಮೋಯಾತಮ,
ಧಮವದಂದ ಚಿರಂಜೋವಿಯಾಗರುವ ಮಾಕವಂಡ ೋಯ,
ವಾಾಸ, ವಸಿಷ್ಿ, ಮೈತ ರೋಯ, ನಾರದ, ಲ ೊೋಮಶ, ಶುಕ
ಮತುಾ ಧಮವದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿರತರಾಗರುವ ಸಿದಧ ಸುಚ ೋತಸ
ಋಷ್ಠಗಳನುಿ-ನಿೋನು ಪ್ರತಾಕ್ಷವಾಗ ಕಂಡಿದಾೋಯೆ.
ದ ೋವತ ಗಳಿಗಂತಲೊ ಹರಿಯರಾದ, ಶಾಪ್ ಮತುಾ
ಅನುಗರಹಗಳನುಿ ನಿೋಡಲು ಶಕಾರಾದ ಈ
ದವಾರ್ೋಗಸಮನಿವತರನುಿ ನಿೋನು ಪ್ರತಾಕ್ಷವಾಗ
ನ ೊೋಡಿದಾೋಯೆ. ಅಮರರಿಗ ಸಮಾನರಾದ, ಪ್ರತಾಕ್ಷವಾಗ
ಆಗಮಗಳ ವಿಚಾರವನುಿ ಕಂಡುಕ ೊಂಡ ಇವರ ೋ ನನಗ
ಸದಾ ಧಮವದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಲು ಹ ೋಳುತಾಾ
ಬಂದದಾಾರ . ಆದುದರಿಂದ ರಜ ೊೋಗುಣದಂದ ಪ್ರಭಾವಿತ
ಮನಸಿಾನಿಂದ ನಿೋನು ಧಾತರನನುಿ ಮತುಾ ಧಮವವನುಿ
ಅವಹ ೋಳನಮಾಡುವುದು ಮತುಾ ಶಂಕಿಸುವುದು ಸರಿಯಲಿ.
ಧಮವದಲ್ಲಿ ಅತ್ತಯಾಗ ಸಂಶಯವಿರುವವನಿಗ
ಪ್ರಮಾಣವ ನುಿವುದು ಏನೊ ದ ೊರ ಯದ ೋ ತನಿನ ಿೋ
ಪ್ರಮಾಣವ ಂದು ತ್ತಳಿದು ಇತರರ ಶ ರೋಯಸಾನುಿ
133
ಅಲಿಗಳ ಯುತಾಾನ . ಕಣಿಣಗ ಕಾಣುವ ಮತುಾ
ಇಂದರಯಸುಖ್ಕ ೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಲ ೊೋಕವ ೋ ಸಾಕ್ಷ್ಯೆಂದು
ತ್ತಳಿದು ಬುದಧಯಲಿದ ಬಾಲಕನಂತ ಬ ೋರ ಎಲ್ಲಿರ್ೋ
ಹ ೊೋಗುತಾಾನ . ಧಮವದಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವನಿಿಟುುಕ ೊಂಡು
ನಡ ಯುವವನಿಗ ಪಾರಯಶ್ಿತಾವ ನುಿವುದ ೋ ಇಲಿ. ಎಷ್ ುೋ
ರ್ೋಚಿಸಿದರೊ ಅಂರ್ಹ ಪಾಪಿ ಕೃಪ್ಣನು ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ
ಹ ೊಂದುವುದಲಿ. ವ ೋದಪ್ರಮಾಣಗಳನುಿ
ನಿರಾಕರಿಸುವವನು, ವ ೋದ ಮತುಾ ಶಾಸರಗಳ ಅರ್ವಗಳನುಿ
ನಿಂದಸುವವನು, ಮತುಾ ಕಾಮಲ ೊೋರ್ಗಳ
ಹಂದ ಹ ೊೋಗುವ ಮೊಢನು ನರಕವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ .
ಯಾರು ವ ೋದ ಮತುಾ ಧಮವಗಳ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಂಕಿಸದ ೋ
ಕತವವಾದೃಷ್ಠುಯಂದ ನಿತಾವೂ ಧಮಾವಚರಣ
ಮಾಡುವನ ೊೋ ಅಂತವನಿಗ ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ ಉತಾಮ
ಲ ೊೋಕಗಳು ಸಿಗುತಾವ . ಋಷ್ಠಗಳ ಪ್ರಮಾಣಗಳನುಿ
ಅಲಿಗಳ ಯುತಾಾ ಧಮವವನುಿ ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸದ ೋ ಸವವ
ಶಾಸರಗಳನುಿ ವಿರ ೊೋಧಿಸಿ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ ಮೊಢನು
ರ್ನಮರ್ನಾಮಂತರಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಸುಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದುವುದಲಿ.
ಶ್ಷ್ುರು ಆಚರಿಸುವ, ಸವವವನೊಿ ತ್ತಳಿದರುವ,
ಸವವವನೊಿ ಪ್ರಮಾಣಪ್ೊವವಕವಾಗ ಕಂಡಿರುವ
ಪ್ುರಾಣ ಋಷ್ಠಗಳು ಹ ೋಳಿದ ಧಮವದ ಕುರಿತು
134
ಸಂಶಯಪ್ಡಬ ೋಡ. ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗುವವರಿಗ
ಧಮವವಂದ ೋ ನೌಕ . ಬ ೋರ ಯಾವುದೊ ಅಲಿ. ಅದು
ಸಾಗರದ ಇನ ೊಿಂದು ದಡವನುಿ ಸ ೋರಲು ಬಯಸುವ
ವತವಕರಿಗರುವ ಹಡಗನಂತ .
ಒಂದುವ ೋಳ ಧಮವಚಾರಿಗಳು ಅನುಸರಿಸುವ ಈ
ಧಮವವು ನಿಷ್ಫಲವ ೋ ಆಗದಾರ ಈ ವ ೋಳ ಗ ಇಡಿೋ
ಪ್ರಪ್ಂಚವ ೋ ಗಾಢಾಂಧಕಾರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಹ ೊೋಗುತ್ತಾತುಾ.
ನಿವಾವಣದ ಹಂದ ಯಾರೊ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ.
ಮನುಷ್ಾರು ಪ್ಶುಗಳಂತ ಜೋವಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಯಾಗಗಳನುಿ
ಮಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ ಅರ್ವಾ ಯಾಗಗಳಿಗ ವಿಘ್ಿಗಳನ ಿೋ
ತರುತ್ತಾದಾರು ಮತುಾ ಅದರಿಂದ ಯಾವ ಲಾರ್ವನೊಿ
ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ತಪ್ಸುಾ, ಬರಹಮಚಯವ, ಯಜ್ಞ ಮತುಾ
ಸಾವಧಾಾಯ, ಅದರಂತ ಯೆೋ ದಾನ, ಆರ್ವವ
ಮುಂತಾದವುಗಳು ನಿಷ್ರರ್ೋರ್ಕವಾಗದಾರ ಹಂದನವರು,
ಅವರ ಹಂದನವರು ಮತುಾ ಅವರ ಹಂದನವರು
ಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಒಂದುವ ೋಳ ಈ
ಕಿರಯೆಗಳ ಲಿವೂ ನಿಷ್ರರ್ೋರ್ಕವಾಗದಾರ ಇವುಗಳನುಿ
ಆಚರಿಸಿದವರು ಅತಾಂತ ವಂಚನ ಗ ೊಳಗಾಗದಾರು ಎಂದು
ಹ ೋಳಬಹುದು! ಋಷ್ಠಗಳು, ದ ೋವತ ಗಳು, ಗಂಧವವರು,
ಅಸುರರು, ರಾಕ್ಷಸರು ಎಲಿರೊ ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳು. ಯಾವ
135
ಕಾರಣಕಾೆಗ ಇವರು ಅತ್ತ ನಂಬಿಕ ಯಂದ ಧಮವವನುಿ
ಆಚರಿಸುತ್ತಾದಾರು? ಧಮವವು ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ
ಫಲದಾಯಕ, ಮತುಾ ಧಮವವನಾಿಚರಿಸಿದರ ಧಾತಾರನು
ಶ ರೋಯಸಾನುಿ ನಿೋಡುತಾಾನ ಎಂದು ತ್ತಳಿದ ೋ ಅವರು ಸನಾತನ
ಧಮವವನುಿ ಆಚರಿಸುತಾಾ ಬಂದದಾಾರ . ವಿದ ಾ ಮತುಾ
ತಪ್ಸುಾ ಫಲವನುಿ ನಿೋಡುತಾವ ಎಂದು ಪ್ರತಾಕ್ಷವಾಗ
ಕಂಡಿದ ಾೋವ ಮತುಾ ತ್ತಳಿದದ ಾೋವ . ಧಮವವು ಫಲವನುಿ
ನಿೋಡುತಾದ ಮತುಾ ನಿಷ್ಫಲವಾಗುವುದಲಿ ಎಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾರ . ನಿನಿ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿಯೊ ಇದ ೋ ಆಗಲ್ಲಲಿವ ೋ?
ನಿನಿ ರ್ನಮದ ಕುರಿತು ನಿೋನು ಏನನುಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡಿದಾೋರ್ೋ
ಅದನ ಿೋ ಸಮರಿಸಿಕ ೊೋ. ಪ್ರತಾಪಿ ಧೃಷ್ುದುಾಮಿನೊ ಹ ೋಗ
ಹುಟಿುದ ಎನುಿವುದನುಿ ನಿೋನು ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಇದ ೋ ಅದಕ ೆ
(ತಪ್ಸುಾ ಫಲವನುಿ ನಿೋಡುತಾದ ಎನುಿವುದಕ ೆ) ಸರಿಯಾದ
ಉಪ್ಮಾನ. ಕಮವಗಳಿಂದ ಫಲದ ೊರ ಯುತಾದ ಎಂದು
ತ್ತಳಿದು ಸವಲಪದರಲ್ಲಿಯೆೋ ತೃಪಿಾಪ್ಡ ಯುವವನು
ವಿದಾವಂಸನು. ಬುದಧಯಲಿದವರು ಯಾವಾಗಲೊ ಎಷ್ ುೋ
ಸಿಕಿೆದರೊ ಅಸಂತುಷ್ುರಾಗದುಾಕ ೊಂಡು ಇಲ್ಲಿಯೊ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುವುದಲಿ ಮತುಾ ಧಮಾವಚರಣ ಯನುಿ
ಮಾಡದ ೋ ಇದಾ ಅವರಿಗ ಪ್ರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿಯೊ
ಧಮವರ್ನಿತ ಸುಖ್ವು ದ ೊರ ಯುವುದಲಿ.
136
ಕಮವಗಳಿಗ ಪಾಪ್-ಪ್ುಣಾಫಲಗಳು ಹ ೋಗ ಪಾರಪ್ಾವಾಗುತಾವ
ಮತುಾ ಕಮವಗಳು ಹ ೋಗ ಹುಟುುತಾವ ಮತುಾ
ನಾಶವಾಗುತಾವ ಎನುಿವುದು ದ ೋವರಹಸಾ. ಇವುಗಳನುಿ
ಯಾರೊ ತ್ತಳಿದಲಿ, ಪ್ರಜ ಗಳು ಇದರ ಕುರಿತು
ಕತಾಲ ಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಇದಾಾರ . ದ ೋವತ ಗಳ ಈ ಗೊಢ
ಮಾಯೆಯನುಿ ದ ೋವತ ಗಳು ರಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾಾರ . ಪಾಪ್
ಕಮವಗಳನುಿ ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಸುಟುುಹಾಕಿದ, ಕೃಶಾಂಗ
ಸುವರತ ಪ್ರಸನಿ ಮನಸಾನುಿ ಹ ೊಂದದ ದವರ್ರು ಮಾತರ
ಇವುಗಳನುಿ ಕಂಡುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಧಮವದ ಫಲವನುಿ
ಸದಾ ಕಾಣದ ಮಾತರಕ ೆ ಧಮವವನೊಿ ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ
ಶಂಕಿಸಬ ೋಡ. ಅಪ್ರಮತಾನಾಗ ಯಜ್ಞ-ಯಾಗಗಳನುಿ
ಮಾಡಬ ೋಕು ಮತುಾ ಅಸೊಯೆಪ್ಡದ ೋ ದಾನಮಾಡಬ ೋಕು.
ಕಮವಗಳಿಗ ಫಲವಿದ ಾೋ ಇದ . ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಧಮವವು
ಶಾಶವತವಾಗದ ಎಂದು ಬರಹಮನು ಕಶಾಪ್ನ ೋ ಮದಲಾದ
ತನಿ ಮಕೆಳಿಗ ಹ ೋಳಿದಾನು. ಆದುದರಿಂದ ಮಂರ್ು
ಕರಗುವಂತ ನಿನಿ ಸಂಶಯವು ನಾಶವಾಗಲ್ಲ. ಎಲಿವೂ
ಹೋಗ ಯೆೋ ಎಂದು ನಿಶಿಯಸಿ ನಿನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ
ನಾಸಿಾಕಾಭಾವವನುಿ ತ ೊರ . ಪಾರಣಿಗಳಿಗ
ಧಾತಾರನಾಗರುವ, ಸವಾವಂತಯಾವರ್ಯಾಗರುವ,
ಎಲಿರಿಗೊ ಸಾವರ್ಯಾಗರುವ ಪ್ರಮ ಪ್ುರುಷ್ನನುಿ
137
 ನಿಂದಸಬ ೋಡ. ಅವನನುಿ ಸ ೋರುವುದು ಹ ೋಗ ಂಬುದನುಿ
ತ್ತಳಿದು ಅವನಿಗ ಶರಣಾಗತಳಾಗು. ಯಾರ ಪ್ರಸಾದದಂದ
ಮನುಷ್ಾನು ಅಮತಾವನಾಗುತಾಾನ ೊೋ ಅಂರ್ಹ ಪ್ರಮ
ಪ್ುರುಷ್ನನನುಿ ಯಾವ ಕಾರಣದಂದಲೊ
ಅನಾದರಿಸಬ ೋಡ.”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಪಾರ್ವ! ನಾನು ಯಾವುದ ೋ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಧಮವದ
ಅವಹ ೋಳನ ಮಾಡುವುದಲಿ ಮತುಾ ತ್ತರಸೆರಿಸುವುದಲಿ.
ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತ ಈಶವರನನುಿ (ಚರಾಚರ ಪಾರಣಿಗಳಿಗೊ
ಸಾವರ್ಯಾದ ಪ್ರಮಾತಮನನುಿ) ನಾನ ೋಕ ನಿಂದಸಲ್ಲ?
ದುಃಖಿತಳಾಗ ಪ್ರಲಾಪ್ಮಾಡುತ್ತಾದ ಾೋನ ಎಂದು ನನಿನುಿ
ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊೋ. ಈ ರಿೋತ್ತ ಹಂದ ಯೊ ವಿಲಪಿಸಿದ ಾ.
ಈಗಲೊ ವಿಲಪಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಿನುಿ ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊೋ.
ಹುಟಿುರುವ ಎಲಿವಕೊೆ ಕಮವಮಾಡುವುದು ಕತವವಾ
ತಾನ ? ಸಾಿವರಗಳು (ಜೋವವಿಲಿದವುಗಳು) ಮಾತರ
ಕಮವಮಾಡುವುದಲಿ. ಇತರ ಎಲಿರೊ ಕಮವಗಳನುಿ
ಮಾಡುತಾಾರ . ತಾಯಯ ಮಲ ಯ
ಹಾಲನುಿಣುಣವುದರಿಂದ ಹಡಿದು ಸಾವಿನ ಹಾಸಿಗ
ಹಡಿಯುವವರ ಗ ಚಲ್ಲಸುವ ಎಲಿವೂ, ಅವರಲೊಿ
ಮುಖ್ಾವಾಗ ಮನುಷ್ಾನು, ಕಮವಮಾಡಿಯೆೋ
138
ಜೋವವ ೋತನವನುಿ ಗಳಿಸುತಾವ . ಕಮವಗಳ ಮೊಲಕವ ೋ
ಇಲ್ಲಿಯ ಮತುಾ ಮುಂದನ ಜೋವಗಳನುಿ ಗಳಿಸುತಾಾರ
(ಕಮವಗಳ ಮೊಲಕವ ೋ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ರ್ನಮಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತಾಾರ ). ಸವವಜೋವಿಗಳ್ ಉತಾಿನವನುಿ
(ವಿಕಾಸವನುಿ) ಚ ನಾಿಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿವ . ಎಲಿ
ಲ ೊೋಕಗಳಿಗೊ ಕಾಣಿಸುವಂತ ಪ್ರತಾಕ್ಷವಾಗ ತಮಮ ತಮಮ
ಕಮವಗಳ ಫಲವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತಾವ . ನನಗ ಕಾಣುವಂತ
ಹುಟಿುದವ ಲಿವೂ, ಧಾತಾ (ಫಲವನುಿ ಕ ೊಡುವವನು),
ವಿಧಾತ (ಕಮವಗಳನುಿ ನಡ ಸುವವನು) ರನೊಿ,
ನಿೋರನಲ್ಲಿರುವ ಬಕಪ್ಕ್ಷ್ಯೊ ಸ ೋರಿ, ತಮಮ ತಮಮ
ವಿಕಾಸವನುಿ ಮತ ಾ ಮತ ಾ ಬದುಕುತ್ತಾದಾಾರ . ಆದುದರಿಂದ
ನಿನಿ ಕಮವವನುಿ ಮಾಡು! ಅನುಮಾನಪ್ಡಬ ೋಡ!
ಕಮವದಂದ ಗಟಿುಯಾಗು (ಕಮವದ ಕವಚವನುಿ
ಕಟಿುಕ ೊೋ)! ಯಾಕ ಂದರ ತಾನು ಇದ ೋ ಕಮವವನುಿ
ಮಾಡಬ ೋಕು ಎಂದು ತ್ತಳಿದವನು ಸಾವಿರರಲ್ಲಿ
ಒಬಿನಾದರೊ ಇರುವನ ೊೋ ಇಲಿವೋ! ತನಿ
ಅಭವೃದಧಗ ೊೋಸೆರ ಮತುಾ ರಕ್ಷಣ ಗ ೊೋಸೆರ ಕ ಲಸವನುಿ
ಮಾಡಲ ೋ ಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಇನೊಿ ಗಳಿಸದ ೋ
ಗಳಿಸಿದುದ ಲಿವನೊಿ ತ್ತಂದರ
ಹಮಾಲಯಪ್ವವತದಷ್ಠುದಾರೊ ಸಾಕಾಗುವುದಲಿ. ತಮಮ
139
ತಮಮ ಕ ಲಸಗಳನುಿ ಮಾಡದ ೋ ಇದಾರ ಪಾರಣಿಗಳ ಲಿವೂ
ನಾಶಹ ೊಂದುತ್ತಾದಾವು! ಕಮವಗಳನುಿ ಮಾಡಿಯೊ
ಫಲವನುಿ ಪ್ಡ ಯದ ೋ ಇರುವ ಪಾರಣಿಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡಿದ ಾೋವ ಯೆೋ? ವೃತ್ತಾಯನುಿ ಮಾಡದ ೋ ಇರುವವರನುಿ
ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರನೊಿ ತ್ತಳಿದಲಿ! ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಎಲಿವೂ
ಮದಲ ೋ ನಿಶ್ಿತವಾಗರುತಾದ ಎಂದು ಹ ೋಳುವವರು ಮತುಾ
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಎಲಿವೂ ಅದೃಷ್ು (ಯಾವುದೊ
ನಿಶ್ಿತವಾಗಲಿ! ಎಲಿವೂ ತನಗಷ್ುಬಂದಂತ ನಡ ಯುತಾವ )
ಎನುಿವವರು ಇಬಿರೊ ಹಠವಾದಗಳು (ಪ್ರಸಪರರನುಿ
ವಿರ ೊೋಧಿಸುವವರು). ಇವ ರಡು ವಾದಗಳಿಗಂತಲೊ,
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಎಲಿವೂ ಕಮವವನುಿ ಮಾಡುವವನ ಬುದಧಯ
ಮೋಲ ಅವಲಂಬಿಸಿದ ಎನುಿವ ವಾದವನ ಿೋ
ಪ್ರಶಂಸಿಸಬ ೋಕು. ದ ೈವವನುಿ (ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ನಡ ಯುವುದ ಲಿವೂ ಮದಲ ೋ ನಿಧವರಿತಕ ೊಂಡಿದ
ಎಂದು) ನಂಬಿ, ಏನನೊಿ ಮಾಡದ ೋ ಸುಖ್ದ ನಿದ ಾಯನುಿ
ಮಾಡುವ ಸುದುಬುವದಧಯು ನಿೋರಿನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿದ
ಕ ೊಡಪಾನದಂತ ಮುಳುಗ ಹ ೊೋಗುತಾಾನ . ಹಾಗ ಯೆೋ
ಅದೃಷ್ುವನ ಿೋ ನಂಬಿರುವವನು, ಕಮವವನ ಿಸಗಲು
ಶಕಾನಿದಾರೊ ಕಮವಮಾಡದ ೋ ಕುಳಿತುಕ ೊಳುೆವವನು,
ರಕ್ಷಣ ಯೆೋ ಇಲಿದ ದುಬವಲನಂತ ಹ ಚುಿ ಕಾಲ
140
ಬದುಕುವುದಲಿ. ಅಕಸಾಮತಾಾಗ ಒಬಿ ಪ್ುರುಷ್ನು
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ಡ ದರ ಅವನಿಗ ಅದು ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್
ದ ೊರ ಯತ ಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ ಯೆೋ ಹ ೊರತು ಅದು ಅವನ
ಪ್ರಯತಿದಂದ ದ ೊರ ಯತು ಎಂದು ಯಾರೊ
ಹ ೋಳುವುದಲಿ. ಏನನುಿ ಪ್ಡ ದರೊ ಅದನುಿ ಅವರು
ದ ೈವವ ಂದು (ಇದು ಮದಲ ೋ ನಿಶಿಯಸಲಪಟಿುತುಾ
ಎಂದು) ಕರ ಯುತಾಾರ ಎಂದು ಮದಲ ೋ ದ ೈವದಂದ
ನಿಶ್ಿತಗ ೊಂಡಿರುತಾದ . ಆದರ ತನಿದ ೋ ಕಮವದಂದ ಒಬಿ
ಪ್ುರುಷ್ನು ಕಣುಣಗಳಿಗ ಕಾಣುವಂತಹ ಪ್ರತಾಕ್ಷ ಏನಾದರೊ
ಫಲವನುಿ ಪ್ಡ ದನ ಂದರ ಅದು ಪ್ುರುಷ್ಪ್ರಯತಿದಂದ
ಆಯತು ಎನುಿತಾಾರ . ಸವಭಾವತಃ
ಕಮವಗಳನ ಿಸಗುವಂರ್ಥರುವವನು ತನಿ ಪ್ರಯತಿದಂದ
ಹ ೊರತಾಗ ಬ ೋರ ಯಾವ ಕಾರಣದಂದಲೊ ಸಂಪ್ತಾನುಿ
ಹ ೊಂದುವುದಲಿ. ಅದು (ಪ್ರಯತಿಕ ೆ ಪ್ರತ್ತಯಾಗ)
ಸಾವಭಾವಿಕವಾಗ ತಾನಾಗಯೆೋ ಬಂದ ಫಲ ಎಂದು ತ್ತಳಿ.
ಹೋಗ ಅದೃಷ್ುದಂದ ಮತುಾ ದ ೈವನಿಶಿಯದಂದ,
ಸಾವಭಾವಿಕವಾಗ ಅರ್ವಾ ತನಿ ಪ್ರಯತಿದಂದ ಏನನುಿ
ಹ ೊಂದುತಾಾನ ೊೋ ಅದ ೋ ಅವನ ಪ್ೊವವಕಮವದ ಫಲ.
ಈಶವರ ಧಾತನೊ ಕೊಡ ಇದ ೋ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗ ತನಿ
ಕಮವವನುಿ ಮಾಡುತಾಾನ ಮತುಾ ಮನುಷ್ಾರಲ್ಲಿ ಅವರ
141
ಪ್ೊವವರ್ನಮದ ಕಮವಗಳಿಗನುಗುಣವಾಗ ಫಲವನುಿ
ಹಂಚುತಾಾನ . ಮನುಷ್ಾನು ಶುಭಾಶುರ್ವಾದ ಏನನುಿ
ಮಾಡಿದರೊ ಅದು ಅವನ ಪ್ೊವವಕಮವದ ಫಲದ
ಆಧಾರದ ಮೋಲ ಧಾತುವು ನಿಶಿಯಸಿದುದು ಎಂದು ತ್ತಳಿ.
ಈ ದ ೋಹವು ಕಮವವನುಿ ಮಾಡಿಸಲು ಧಾತುವು ಬಳಸುವ
ಒಂದು ಸಾಧನ ಮಾತರ. ಅವನ ೋ ಮನುಷ್ಾನನುಿ
ಪ್ರಚ ೊೋದಸುವುದು; ಮತುಾ ಮನುಷ್ಾನು ಅವನ
ಪ್ರಚ ೊೋದನ ಗ ಸಿಕಿೆ, ಅಸಹಾಯಕನಾಗ, ಕಮವಗಳನುಿ
ಮಾಡುತ್ತಾರುತಾಾನ . ಮಹ ೋಶವರನು ಒಂದ ಲಾಿ ಒಂದು
ಕಾಯವದಲ್ಲಿ ಸವವರ್ೊತಗಳನೊಿ ತ ೊಡಗಸುತಾಾನ ಮತುಾ
ಅದಕ ೆ ಇಷ್ುವಿದಾರೊ ಇಲಿದದಾರೊ
ಕಾಯವಮಾಡುವುದನುಿ ಅನಿವಾಯವವನಾಿಗಸುತಾಾನ .
ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಗುರಿಯನುಿ ನಿಶಿಯಸಿ ನಂತರ ಅದನುಿ
ಕಮವದಂದ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಬುದಧವಂತ ಪ್ುರುಷ್ನು
ಪ್ಡ ಯುವುದ ಲಿಕೊೆ ಕಾರಣ ತಾನು ಮದಲು
ಮನಸುಾಮಾಡಿರುವುದು. ಕಮವಗಳನುಿ ಎಣಿಸುವುದು
ಶಕಾವಿಲಿ ತಾನ ೋ? ಮಹಾಸೌಧಗಳು ಮತುಾ ನಗರಗಳು
ಪ್ುರುಷ್ಪ್ರಯತಿದಂದ ಸಾಧಿಸಿರುವಂರ್ವುಗಳಲಿವ ೋ?
ಎಳಿೆನಲ್ಲಿ ಎಣ ಣಯದ , ಹಸುವಿನಲ್ಲಿ ಹಾಲ್ಲದ ಮತುಾ
ಕಟಿುಗ ಯಲ್ಲಿ ಬ ಂಕಿಯದ ಎನುಿವುದನುಿ ತನಿದ ೋ
142
ಬುದಧಯಂದ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು ಮತುಾ ಅವುಗಳನುಿ ತನಿ
ಬುದಧ ಓಡಿಸಿಯೆೋ ಪ್ಡ ಯಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಈ
ಕಮವಸಿದಿಗಳ ಆಧಾರದ ಮೋಲ ಯೆೋ (ಕಮವ
ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಫಲವಿದ ಎನುಿವುದರ ಆಧಾರದ
ಮೋಲ ಯೆೋ) ಇಲ್ಲಿ ಜೋವಿಗಳು ಬದುಕುತಾಾರ . ಚ ನಾಿಗ
ವಿನಿಶ್ಿತಗ ೊಂಡ, ಕುಶಲತ ಯಂದ ಮಾಡಿದ ಕ ಲಸವನುಿ
ಇನ ೊಿಂದು ಕ ಲಸದ ೊಂದಗ ಹ ೊೋಲ್ಲಸಿ ಇದು ಒಬಿ
ಕುಶಲನು ಮಾಡಿದ ಕ ಲಸ ಎಂದು ವಾತಾಾಸಗಳನುಿ
ತ್ತಳಿಯಬಹುದು. ಪ್ುರುಷ್ನ ಕಾಯವಸಾಧನ ಯು ಇವಕ ೆಲಿ
ಕಾರಣವಲಿ ಎಂದದಾರ ಯಾಗಗಳಿಗಾಗಲ್ಲೋ
ದಾನಗಳಿಗಾಗಲ್ಲೋ ಫಲವು ದ ೊರ ಯುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ ಮತುಾ
ಗುರು-ಶ್ಷ್ಾರೊ ಇರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಪ್ುರುಷ್ನ ೋ ಕತೃವ ಎಂದು
ತ್ತಳಿದರುವುದರಿಂದಲ ೋ ಕಮವಸಿದಧಯನುಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸುತಾಾರ ,
ಮತುಾ ಸಾಧಿಸದ ೋ ಇರುವವನನುಿ ನಿಂದಸುತಾಾರ .
ಹಾಗರುವಾಗ, ಕಮವವು ನಾಶವಾಗುತಾದ ಎಂದು ಹ ೋಗ
ಹ ೋಳಬಹುದು? ನಡ ಯುವುದ ಲಿವೂ ಆಕಸಿಮಕ
ಎನುಿವವರಿದಾಾರ . ನಡ ಯುವುದ ಲಿವೂ ದ ೈವನಿಶ್ಿತ
ಎನುಿವವರಿದಾಾರ ಮತುಾ ನಡ ಯುವುದ ಲಿವೂ ಪ್ುರುಷ್ನ
ಪ್ರಯತಿದಂದ ಹುಟಿುದವು ಎಂದು ಹ ೋಳುವವರಿದಾಾರ . ಈ
ರಿೋತ್ತ ಮೊರು ಬಗ ಯಲ್ಲಿ ಹ ೋಳುವವರಿದಾಾರ . ಇನುಿ
143
ಕ ಲವರು ನಡ ಯುವುದ ಲಿವನೊಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆಲು ಈ
ಮೊರು ವಿಷ್ಯಗಳು ಮಾತರ ಸಾಲದು ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ .
ಎಲಿವನೊಿ ದ ೈವವು ತಂದದ ರ್ೋ ಅರ್ವಾ ಅದೃಷ್ುವು
ತಂದದ ರ್ೋ ಎಂದು ಕಾಣದ ೋ ಇದಾರೊ, ಪ್ರತ್ತರ್ಂದಕೊೆ
ದ ೈವದಂದಲೊ ಹುಟಿುರಬಹುದು ಅರ್ವಾ
ಅದೃಷ್ುದಂದಲೊ ಹುಟಿುರಬಹುದು - ಒಂದಕ ೊೆಂದು
ಪ್ೋಣಿಸಿಕ ೊಂಡಿರುವ ಘ್ಟನ ಗಳ ಸರಪ್ಳಿಯದ . ಕ ಲವು
ಆಕಸಿಮಕವಾಗ ಬರುತಾವ , ಕ ಲವು ದ ೈವದತಾವಾಗ ಬರುತಾವ ,
ಕ ಲವು ಸವಕಮವದಂದ ಬರುತಾವ . ಈ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ
ಮನುಷ್ಾನು ಫಲವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ಬ ೋರ ಯಾವ
ನಾಲೆನ ಯ ಕಾರಣಗಳಿಂದಲೊ ಅಲಿ ಎಂದು ಕುಶಲರು,
ತತವಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದವರು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಆದರೊ ಧಾತನು
ಜೋವಿಗಳಿಗ ಇಷ್ು ಮತುಾ ಅನಿಷ್ು ಫಲಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತಾಾನ .
ಹಾಗಲಿದ ೋ ಇದಾರ (ಕ ೊಡುವವನು ಅವನಲಿ ಎಂದದಾರ )
ಜೋವಿಗಳು ಎಂದೊ ಬಡತನದಲ್ಲಿರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಅವನಿಗ
ಬ ೋಕಾದುದ ಲಿವನೊಿ ಕಮವಮಾಡಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾ.
ಕಮವವನುಿ ಮದಲು ಮಾಡಿದರ ತಾನ ಫಲ
ದ ೊರ ಯುವುದು? ಮುಂದ ಮಾಡುವ ಕಾಯವಕ ೆ ಇಂದ ೋ
ಫಲವು ದ ೊರ ಯುವುದಲಿವಲಿ? ಈ ಮೊರು ರಿೋತ್ತಯ
ಅರ್ವಸಿದಧಗಳನುಿ ಯಾರು ಕಾಣುವುದಲಿವೋ ಅಂರ್ಹ
144
ಮನುಷ್ಾರು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅರ್ವಸಿದಧಯು ಹ ೋಗ
ಬರುತಾದ ರ್ೋ ಹಾಗ ಯೆೋ ತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಮಾನವನು
ಕಮವವನುಿ ಮಾಡಲ ೋ ಬ ೋಕು ಎಂದು ಮನುವು ತನಿ
ನಿಶಿಯವನುಿ ನಿೋಡಿದಾಾನ . ಪ್ರಯತಿಪ್ಡದ ೋ ಇರುವ
ಮನುಷ್ಾನು ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಸ ೊೋಲನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ .
ಕಮವಗಳನುಿ ಮಾಡಿದರ ತಾನ ೋ ಪ್ರಯತಿವು
ಸಫಲವಾಗುವುದು! ಆಲಸಾದಂದ ಏನನೊಿ ಮಾಡದ ೋ
ಕುಳಿತ್ತರುವವನು ಎಂದೊ ಫಲಸಿದಧಯನುಿ
ಹ ೊಂದುವುದಲಿ. ಒಂದುವ ೋಳ ಸರಿಯಾದ
ಕಾರಣದಂದಲ ೋ ಮಾಡಿದ ಕಮವಕ ೆ ತಕುೆದಾದ ಫಲವು
ದ ೊರ ಯದದಾರ ಅದಕ ೆ ಪಾರಯಶ್ಿತಾವು ಇದ . ಕಮವವನುಿ
ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಮನುಷ್ಾನು ತನಿ ಋಣದಂದ
ಮುಕಾನಾಗುತಾಾನ . ಆಲಸಾದಂದ ಮಲಗರುವ ಮನುಷ್ಾನಿಗ
ದರಿದರವ ೋ ಉಂಟಾಗುವುದು. ಆದರ ದಕ್ಷನಾದವನು
ಫಲವನುಿ ಹ ೊಂದ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ
ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ. ಸಂಶಯದಲ್ಲಿರುವವರಿಗ
ಫಲವು ದ ೊರ ಯದ ೋ ಇರಬಹುದು. ನಿಸಾಂಶಯನಾಗ
ಕಮವಮಾಡುವ ಧಿೋರನಾದ ಕಮವರತ ಮನುಷ್ಾನು
ನಿಸಾಂಶಯವಾಗಯೊ ಫಲವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಈ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾವು ಮತುಾ ನಾವು ನಡ ದುಕ ೊಂಡ ರಿೋತ್ತ
145
ಎಲಿವೂ ಅನರ್ವವಾಗವ (ಫಲವನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾಲಿ). ಆದರ
ನಿೋನು ಕಮವದಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗದಾರ ಯಾವುದೊ
ಸಂಶಯಾಸಪದವಾಗ ಉಳಿಯುವುದಲಿ. ಒಂದುವ ೋಳ ನಿನಗ
ಯಶಸುಾ ದ ೊರ ಯದ ೋ ಇದಾರೊ ಕೊಡ ಅದು ನಿನಿ ಮತುಾ
ನಿನಿ ಭಾರತರಾದ ವೃಕ ೊೋದರ, ಬಿೋರ್ತುಾ ಮತುಾ
ಯಮಳರಿಗ ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ತರುತಾದ . ಅವರ ಕಮವಗಳು
ಇತರರಿಗ ಸಫಲವಾಗದ ಎಂದಾದರ ನಮಮ ಕಮವಗಳ್
ಪ್ುನಃ ಫಲವನಿಿೋಯುವವು. ಆದರ ಕಮವವನುಿ
ಮಾಡಿದವನಿಗ ಮಾತರ ಆ ಕಮವದ ಫಲವ ೋನ ಂದು
ಮದಲು ತ್ತಳಿಯುವುದು. ರ ೈತನು ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ನ ೋಗಲ್ಲನಿಂದ ಹೊಳಿ, ಬಿೋರ್ವನುಿ ಬಿತ್ತಾ ಸುಮಮನ ೋ
ಕುಳಿತುಕ ೊಳುೆತಾಾನ ಮತುಾ ಮಳ ಯು ಅಲ್ಲಿ
ಕ ಲಸಮಾಡುತಾದ . ಒಂದುವ ೋಳ ಮಳ ಯು ಬಂದು ಅವನಿಗ
ಅನುಗರಹಸದ ೋ ಇದಾರೊ, ರ ೈತನನುಿ ಅಲ್ಲಿ
ದೊರಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ ಅವನು ಇನ ೊಿಬಿನು
ಮಾಡುವ ಸಕಲ ಕಮವಗಳನೊಿ ಮಾಡಿದಾಾನ .
ಒಂದುವ ೋಳ ನಾವು ಅಸಫಲರಾದರ ಅದರಲ್ಲಿ ನಮಮ
ಅಪ್ರಾಧ ಸವಲವವೂ ಇರುವುದಲಿ. ಈ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ
ಬುದಧವಂತನು ಕಾಣುತಾಾನ , ಅಸಫಲನಾದರ ತನಿನುಿ
ತಾನು ನಿಂದಸಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿ. ಕಾಯವಮಾಡಿದರೊ
146
ಸಿದಧಯು ದ ೊರ ಯಲ್ಲಲಿವ ಂದಾದರ ಅದರಲ್ಲಿ
ನಿರಾಸ ಹ ೊಂದಲು ಕಾರಣವಿಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ ಯಾವುದ ೋ
ಕಮವಕೊೆ ಎರಡು ಫಲಗಳಿರುತಾವ : ಸಿದಧಯಾಗುವುದು
ಅರ್ವಾ ಸಿದಧಯಾಗದ ೋ ಇರುವುದು. ಆದರ ಕಮವವನ ಿೋ
ಮಾಡದರುವುದು ಇನ ೊಿಂದು ವಿಷ್ಯ. ಒಂದು ಕಮವವು
ಸಿದಧಯಾಗಬ ೋಕಾದರ ಅದಕ ೆ ಹಲವಾರು ಅಂಶಗಳು
ಒಂದುಗೊಡಿ ಬರಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಕಾಯವಗುಣದ
ಅಭಾವದಲ್ಲಿ ಫಲವು ಕ ಟುದಾಗಬಹುದು ಅರ್ವಾ ಫಲವು
ದ ೊರ ಯದ ೋ ಇರಬಹುದು. ಆರಂರ್ವನ ಿೋ ಮಾಡಿರದ
ಕಾಯವದ ಗುಣವನಾಿಗಲ್ಲೋ ಫಲವನಾಿಗಲ್ಲೋ
ಕಾಣಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿವಲಿ! ತ್ತಳಿದವನು ಯಥಾಶಕಿಾಯಾಗ
ಯಥಾಬಲವಾಗ ದ ೋಶ, ಕಾಲ, ಉಪಾಯಗಳನುಿ
ಬುದಧಯಂದ ಒಟುುಸ ೋರಿಸಿ ತನಿ ಮಂಗಳ-ಒಳಿತ್ತಗಾಗ
ಮನಸುಾಮಾಡುತಾಾನ . ಪ್ರಾಕರಮವು ತ ೊೋರಿಸಿದಂತ
ಅಪ್ರಮತಾನು ಕಾಯವಮುಖ್ನಾಗಬ ೋಕು.
ಕಮವರ್ೋಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಕರಮವ ೋ ಎಲಿಕಿೆಂತ ಮುಖ್ಾ
ಅಂಶ. ಬಹಳಷ್ುು ಗುಣಗಳಲ್ಲಿ ತನಗಂತ
ಶ ರೋಷ್ಿನಾಗರುವವನನುಿ ಕಂಡಾಗ ಮನುಷ್ಾನು
ಅವನ ೊಂದಗ ಸೌಮಾ ಉಪಾಯಗಳಿಂದ ತನಿ
ಕಾಯವಸಾಧನ ಯನುಿ ಮಾಡಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಸಮಯವರಿತು
147
ಅಂರ್ವನ ವಿನಾಶಕ ೆ ಯತ್ತಿಸುತಾಲ ೋ ಇರಬ ೋಕು. ಅವನು
ಸಿಂಧುನದಯಂತ್ತರಬಹುದು ಅರ್ವಾ
ಪ್ವವತದಂತ್ತರಬಹುದು. ಮನುಷ್ಾಧಮವಕ ೊೆಳಗಾದವನು
ತಾನ ೋ? ಪ್ರಯತಿಶ್ೋಲನಾದವನು
ಶತುರವಿನಲುಿಂಟಾಗಬಹುದಾದ ನೊಾನತ ಯನುಿ ಹುಡುಕಿ
ಅವನ ವಿನಾಶಕ ೆ ಯತ್ತಿಸಿ ತಾನೊ ನಿದ ೊೋವಷ್ಠಯಾಗುತಾಾನ
ಮತುಾ ತನಿ ಸಲಹ ಗಾರರನೊಿ ನಿದ ೊೋವಷ್ಠಗಳನಾಿಗ
ಮಾಡುತಾಾನ . ಮನುಷ್ಾನು ಎಂದೊ ತನಿನುಿ ತಾನು ಕಿೋಳಾಗ
ಕಾಣಬಾರದು. ತನಿನುಿ ಕಿೋಳಾಗ ಕಾಣುವವನಿಗ ಯಶಸುಾ
ದ ೊರ ಯಲಾರದು. ಇದ ೋ ಲ ೊೋಕ ಸಿದಧಯ ಅಡಿಪಾಯ.
ಸಿದಧಗ , ಕಾಲ ಮತುಾ ಅವಸ ಿಗಳ ಆಧಾರದ ಮೋಲ
ಬಹಳಷ್ುು ದಾರಿಗಳಿವ ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ನನಿ
ತಂದ ಯು ಹಂದ ನಮಮ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಓವವ ಪ್ಂಡಿತನನುಿ
ಇರಿಸಿಕ ೊಂಡಿದಾನು. ಅವನ ೋ ನನಿ ತಂದ ಗ ಈ
ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದನು. ಅವನು ಹಂದ
ಬೃಹಸಪತ್ತಯಂದ ಹ ೋಳಲಪಟು ಇದ ೋ ಸಿದಾಧಂತವನುಿ ನನಿ
ಸಹ ೊೋದರರಿಗ ಕ ೊಟಿುದಾನು ಮತುಾ ಅವರ
ಸಂಭಾಷ್ಣ ಯನುಿ ನಾನು ನನಿ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಆಗ
ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡಿದ ಾ. ಯಾವುದ ೊೋ ಕ ಲಸಕ ೆಂದು ಅಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗದಾ ನನಿನುಿ ಅವನು ಸಂತವಿಸಿದಾಗ, ತಂದ ಯ
148
 ತ ೊಡ ಯಮೋಲ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡು ಕ ೋಳಿದ ಾನು.”
ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿಯ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಭೋಮಸ ೋನನು ಅತ್ತ
ಕುಪಿತನಾಗ ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ಕೃದಧನಾಗ ರಾರ್ನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸತುಪರುಷ್ರಿಗ ಉಚಿತವಾದ ರಾರ್ಧಮವದ
ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ನಡ ! ಧಮವ, ಕಾಮ ಮತುಾ
ಅರ್ವಹೋನರಾಗ ಹೋಗ ಏಕ ತಪ್ೋವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದ ಾೋವ ? ದುರ್ೋವಧನನು ನಮಮ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಧಮವದಂದ ಅರ್ವಾ ಪಾರಮಾಣಿಕತ ಯಂದ ಅರ್ವಾ
ವಿೋರತನದಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊಳೆಲ್ಲಲಿ. ಅವನು ಮೋಸದ
ರ್ೊಜನ ಮೊಲಕ ಅಪ್ಹರಿಸಲ್ಲಲಿವ ೋ? ಒಂದು ದುಬವಲ
ನರಿಯು ಬಲವಂತ ಸಿಂಹದ ಬಾಯಯಂದ ಹಸಿಮಾಂಸದ
ತುಂಡನುಿ ಕಸಿದುಕ ೊಂಡಂತ ನಮಮ ರಾರ್ಾವನುಿ ನರ್ಮಂದ
ಕಸಿದುಕ ೊಳೆಲಾಯತು. ಧಮವವ ಂಬ ಹರಿದುಹ ೊೋದ
ಚಾದರವನುಿ ಹ ೊದುಾ ಧಮವ ಮತುಾ ಕಾಮಗಳಿಗ
ಮೊಲವಾದ ಅರ್ವವನುಿ ಬಿಸಾಡಿ ಈ ದಟು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ
ಏಕ ಪ್ರಿತಪಿಸುತ್ತಾರುವ ? ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದ
ಅರ್ುವನನಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸಲಪಟು ನಮಮ ರಾರ್ಾವನುಿ ಶಕರನೊ
ಕಸಿದುಕ ೊಳೆಲು ಅಸಾಧಾನಾಗರುವಾಗ, ನಿನಿ
ಅನುಯಾಯಗಳಾದ ನಾವು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ
ನರ್ಮಂದ ಅದನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಲಾಯತು. ಕ ೈಯಲಿದವನು
149
ಬಿಲವದ ಹಣಣನುಿ ಕಿತುಾಕ ೊಂಡಂತ ಮತುಾ ಕುಂಟನು
ಹಸುವನುಿ ಕದುಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದಂತ , ನಿನಿ ಕಾರಣದಂದ,
ನಾವ ಲಿರೊ ಜೋವಂತವಿರುವಾಗಲ ೋ ನಮಮ ಐಶವಯವವನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದರಲಿ! ಧಮವದಲ್ಲಿಯೆೋ
ನಡ ಯುವುದರಲ್ಲಿ ಸುಖ್ವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವ ನಿನಗ
ಇಷ್ುವಾದುದನುಿ ಮಾಡಲ ಂದು ನಾವು ಈ ಮಹಾ
ವಾಸನವನುಿ ಸಹಸಿಕ ೊಂಡಿದ ಾೋವ . ನಿನಿ ಸಿದಾಧಂತವನುಿ
ಅನುಸರಿಸಿ ನಾವು ನಮಮ ರ್ತರರಿಂದ ದೊರರಾಗ
ಶತುರಗಳಿಗ ಆನಂದವನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದ ಾೋವ . ನಿನಿ ಶಾಸರವನುಿ
ಸಿವೋಕರಿಸಿ ಅಂದ ೋ ನಾವು ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ ಕ ೊಲಿದ ೋ
ಇದುಾದ ೋ ತಪಾಪಗ ಹ ೊೋಯತು. ಅದಕಾೆಗಯೆೋ ನಾವು ಈ
ದುಷ್ೃತವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾದ ಾೋವ . ಮೃಗದಂತ
ಜೋವಿಸುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡು. ವಿೋರರಲಿದವರು ಈ ರಿೋತ್ತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾರ ಯೆೋ ಹ ೊರತು ಬಲವಿರುವವರು ಹೋಗ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವುದಲಿ. ನಿನಿ ಈ ನಡತ ಯನುಿ
ಕೃಷ್ಣನಾಗಲ್ಲೋ, ಬಿೋರ್ತುಾವಾಗಲ್ಲೋ, ಅಭಮನುಾವಾಗಲ್ಲೋ,
ಸೃಂರ್ಯನಾಗಲ್ಲೋ, ನಾನಾಗಲ್ಲೋ ಮತುಾ ಈ ಇಬಿರು
ಮಾದರೋ ಸುತರಾಗಲ್ಲೋ ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ
ಅನುಮೋದಸುವುದಲಿ. ನಿೋನು ಧಮವ ಧಮವ ಎಂದು
ಸತತವೂ ವರತನಿರತನಾಗರುತ್ತಾೋಯೆ. ಈ ಜೋವನ ಕಷ್ುವನುಿ
150
ಸಹಸಲಾಗದ ನಿರಾಸ ಯುಂಟಾಗ ಈ ವಿಧದ ನಪ್ುಂಸಕ
ಜೋವನವನುಿ ಅವಲಂಬಿಸಿಲಿ ತಾನ ೋ? ದುಬವಲರಾದವರು
ಮಾತರ ತಾವು ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ುನಃ ಪ್ಡ ಯಲು
ಅಸಮರ್ವರಾಗ ನಿರಾಶ ಹ ೊಂದುತಾಾರ . ಜೋವನದಲ್ಲಿ
ನಿರಾಶ ಯು ಸವವಘ್ರತಕವಾದುದು ಮತುಾ
ನಿಷ್ಫಲವಾದುದು. ನಿನಗ ದೊರದೃಷ್ಠುಯದ ಮತುಾ
ಶಕಾನಾಗರುವ . ನಾವು ಪ್ರಾಕರರ್ಗಳ ಂದು ನಿನಗ ಗ ೊತುಾ.
ಆದರೊ ಶಾಂತಪ್ರನಾದ ನಿೋನು ಆಗರುವ ಅನರ್ವವನುಿ
ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾಲಿ. ತುಂಬಾ ಕ್ಷಮಾಪ್ರರಾಗರುವ
ನಮಮನುಿ ಧಾತವರಾಷ್ರರು ಅಶಕಾರ ಂದ ೋ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಇದು ರಣದಲ್ಲಿ
ಸಾಯುವುದಕಿೆಂತಲೊ ದುಃಖ್ತರವಾದುದು. ನ ೋರವಾಗ,
ಹಂದರುಗದ ೋ, ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಯುದಧಮಾಡಿದಾರ
ಚ ನಾಿಗರುತ್ತಾತುಾ. ನಾವ ಲಿರೊ ಸತಾರೊ ನಂತರ ಶ ರೋಯವಾದ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾದ ಾವು. ಅರ್ವಾ ಅವರನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿ ನಮಮ ರ್ೊರ್ ಸವವವನೊಿ ಹಂದ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡಿದಾರ ಅದೊ ಶ ರೋಯಸೆರವ ೋ
ಆಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿವ ೋ? ನಮಮ ಧಮವದಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕ ಂದರ , ವಿಪ್ುಲ ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ
ಬಯಸಿದರ , ವ ೈರಿಗಳನುಿ ಎದುರಿಸಿ
151
ಕಾಯವನಿರತರಾಗುವುದ ೋ ಸವವಥಾ ಒಳ ೆಯದು.
ಅನಾರಿಂದ ಅಪ್ಹೃತವಾದ ರಾರ್ಾಕಾೆಗ ನಾವು
ಯುದಧಮಾಡಿದ ವ ಂದರ ನಾವು ಸರಿಯಾದುದನ ಿೋ
ಮಾಡಿದ ವ ಂದು ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ . ಎಲಿರೊ
ಹ ೊಗಳುತಾಾರ ಯೆೋ ಹ ೊರತು ನಿಂದಸುವುದಲಿ. ತನಿನೊಿ
ಮತುಾ ರ್ತರರನೊಿ ಸಂಕಟಕ ೊೆಳಪ್ಡಿಸುವ ಧಮವವು
ಧಮವವ ನಿಸುವುದ ೋ? ಅದು ಧಮವವಲಿ, ಕುಧಮವ.
ಯಾವಾಗಲೊ ಧಮವವ ಂದು ಕುಳಿತ್ತರುವ ಪ್ುರುಷ್ನನುಿ
ಧಮವವ ೋ ದುಬವಲನನಾಿಗ ಮಾಡಿಬಿಡುತಾದ . ಸತಾವನನುಿ
ದುಃಖ್ಸುಖ್ಗಳು ಪ್ರಿತಾಜಸುವಂತ ದುಬವಲನಾದವನನುಿ
ಧಮಾವರ್ವಗಳ ರಡೊ ತ ೊರ ಯುತಾವ . ಧಮವಕಾೆಗ
ಕಷ್ುಪ್ಡುವುದು ಪ್ಂಡಿತನ ಧಮವವಲಿ. ಒಬಿ ಕುರುಡನು
ಸೊಯವನ ಬ ಳಕನುಿ ಅರಿಯದ ೋ ಇರುವಂತ ಅಂರ್ವನು
ಧಮವದ ಅರ್ವವನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವುದಲಿ. ಅದರಂತ
ಕ ೋವಲ ಐಶವಯವಕಾೆಗಯೆೋ ಹಣದ ಸಂಪಾದನ
ಮಾಡುವವನು ಹಣದ ಪ್ರರ್ೋರ್ನವನುಿ ತ್ತಳಿಯಲಾರನು.
ಅರಣಾದಲ್ಲಿ ಕೊಲ್ಲಗಾಗ ದನಗಳನುಿ ಕಾಯುವ
ಗ ೊೋಪಾಲಕನಂತ ಅವನು ಹಣದ ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿ ಮಾತರ
ಆಸಕಾನಾಗರುತಾಾನ . ಅತ್ತಯಾಗ ಹಣವನುಿ ಸಂಪಾದನ
ಮಾಡುವವನು, ಇತರ ಎರಡು ಗುರಿಗಳನುಿ (ಧಮವ
152
ಮತುಾ ಕಾಮ) ನಿಲವಕ್ಷ್ಸಿದರ ಸವವಜೋವಿಗಳಿಂದಲೊ ವಧಾ
ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣನನುಿ ಕ ೊಂದವನಷ್ುು ಎಲಿರ ನಿಂದ ಗ
ಪಾತರನಾಗುತಾಾನ . ಹಾಗ ಯೆೋ, ಸದಾ ಕಾಮಗಳನುಿ
ಪ್ೊರ ೈಸುವುದರಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗ, ಇತರ ಎರಡು
ಪ್ುರುಷ್ಾರ್ವಗಳನುಿ ನಿಲವಕ್ಷ್ಸುವವನಿಗ ರ್ತರರು
ಇಲಿವಾಗುತಾಾರ ಮತುಾ ಅವನು ಧಮವ ಮತುಾ
ಅರ್ವಗಳ ರಡನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಧಮವ ಮತುಾ
ಅರ್ವಹೋನನಾದವನು ಕಾಮಗಳನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿಕ ೊಂಡ
ನಂತರ, ಕ ೊಳವು ಬತ್ತಾಹ ೊೋಗುವ ತನಕ ಕಾಮದಲ್ಲಿ
ರರ್ಸುತ್ತಾರುವ ರ್ೋನಿನಂತ ಸಾಯುವುದು ಸತಾ. ಈ
ಕಾರಣದಂದಲ ೋ ಪ್ಂಡಿತರು ಧಮಾವರ್ವಗಳ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ಬಹಳ ಜಾಗರೊಕತ ಯಂದರುತಾಾರ . ಅಗಿಗ ಅರಣಿಯು
ಪ್ರಕೃತ್ತಯಾಗರುವಂತ ಕಾಮಪಾರಪಿಾಗ
ಧಮಾವರ್ವಗಳ ರಡೊ ಮುಖಾಾಂಗಗಳು. ಅರ್ವವೂ
ಸವವಥಾ ಧಮವದ ಮೊಲವಾಗರಬ ೋಕು. ಅದರಂತ
ಧಮವವೂ ಅರ್ವಪ್ರರ್ೋರ್ನವುಳೆದಾಾಗರಬ ೋಕು.
ಸಮುದರವು ಮೋಡವನೊಿ, ಮೋಡವು ಸಮುದರವನೊಿ
ಅವಲಂಬಿಸಿಕ ೊಂಡಿರುವಂತ ಧಮಾವರ್ವಗಳ ರಡೊ
ಒಂದನ ೊಿಂದು ಅವಲಂಬಿಸಿ ನಿಂತ್ತವ . ದರವಾಾರ್ವಗಳ
ಸಪಷ್ವಸಂರ್ೋಗದಂದಲ ೋ ಪಿರೋತ್ತ (ಕಾಮ)
153
ಉಂಟಾಗುತಾದ . ಕಾಮವ ಂಬುದು ಕ ೋವಲ
ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿರುವುದ ೋ ಹ ೊರತು ಅದಕ ೆ ಬ ೋರ ಯ
ಶರಿೋರವಿಲಿ. ಅದು ಅನಂಗ. ಯಾರೊ ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಲು
ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಅರ್ವವನುಿ ಅರಸುವ ಪ್ುರುಷ್ನು ಅದನುಿ
ಧಮವದಂದ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಕಾಮಾರ್ಥವಯು ಅದನುಿ
ಅರ್ವದಂದ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಆದರ ಕಾಮದಂದ ಎನನುಿ
ಪ್ಡ ಯಲೊ ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ , ಕಾಮದಂದ
ಇನ ೊಿಂದು ಕಾಮವು ಫಲವಾಗ ಹುಟುುವುದಲಿ.
ಕಾಮವನ ಿೋ ಫಲವ ಂದು ಉಪ್ಭ ೊೋಗಮಾಡುವುದರಿಂದ
ಕಟಿುಗ ಯನುಿ ಸುಟುರ ರ್ಸಮವ ೋ ಉಳಿದುಕ ೊಳುೆವಂತ
ಕಾಮದಂದ ಬ ೋರ ಏನು ಫಲವೂ ದ ೊರ ಯುವುದಲಿ. ಈ
ಅರಣಾದಲ್ಲಿರುವ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳನುಿ ಬ ೋಡನು ಹ ೋಗ
ಹಂಸ ಪ್ಡಿಸುತಾಾನ ೊೋ ಹಾಗ ಅಧಮವವು ಲ ೊೋಕದ
ಜೋವಿಗಳನುಿ ಹಂಸಿಸುತಾದ . ಕಾಮಲ ೊೋರ್ಗಳಿಗ
ಅಧಿೋನನಾಗ ಧಮವದ ನಿರ್ಸವರೊಪ್ವನುಿ ಯಾರು
ತ್ತಳಿಯುವುದಲಿವೋ ಅವನು ವಧಾಹವ. ಇಹ-
ಪ್ರಗಳ ರಡರಲೊಿ ಅವನು ದುಮವತ್ತಯೆನಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ .
ಅರ್ವವ ಂದರ ದರವಾಪ್ರಿಗರಹ ಎನುಿವುದು ನಿನಗ ತ್ತಳಿದ ೋ
ಇದ . ಅರ್ವದ ನಿರ್ಸವರೊಪ್ವನೊಿ ವಿಕೃತ್ತಯನೊಿ ನಿೋನು
ಚ ನಾಿಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾೋಯೆ. ವೃದಾಧಪ್ಾದಲ್ಲಿ ಅರ್ವಾ
154
ಮರಣಕಾಲದಲ್ಲಿ ಐಶವಯವವು ನಾಶವಾದರ
ಅನರ್ವಎಂದು ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ . ಅಂರ್ಹ ಪ್ರಿಸಿಿತ್ತ ಈಗ
ನಮಮದಾಗದ . ಪ್ಂಚ ೋಂದರಯಗಳು, ಮನಸುಾ ಮತುಾ
ಹೃದಯವು ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗದಾಗ ಉಂಟಾಗುವುದ ೋ
ಕಾಮ. ಎಲಿ ಕಮವಗಳಿಂದ ದ ೊರ ಯುವ ಉತಾಮ ಫಲವ ೋ
ಕಾಮ ಎಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ. ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಧಮವ,
ಅರ್ವ, ಕಾಮಗಳನುಿ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಯಾಗ ನ ೊೋಡಬಾರದು.
ಮನುಷ್ಾನು ಮದಲು ಧಮವಪ್ರನಾಗದುಾ ನಂತರ
ಅರ್ವವನುಿ ಪ್ಡ ದು ತದನಂತರ ಕಾಮವನುಿ
ಪ್ೊರ ೈಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಯಾವಾಗಲೊ ಈ ಮೊರನೊಿ
ಸ ೋವಿಸಬ ೋಕು. ದನದ ಮದಲಭಾಗದಲ್ಲಿ ಧಮವವನೊಿ,
ಮಧಾಭಾಗದಲ್ಲಿ ಧನವನೊಿ ಮತುಾ ಅಂತಾದಲ್ಲಿ
ಕಾಮವನೊಿ ಆಚರಿಸಬ ೋಕು. ಇದ ೋ ಶಾಸರಗಳು ಮಾಡಿಟು
ವಿಧಿ. ಮದಲು ಕಾಮವನುಿ ಅರಸಬ ೋಕು, ಮಧಾದಲ್ಲಿ
ಅರ್ವವನುಿ ಪ್ಡ ಯಬ ೋಕು ಮತುಾ ಜೋವನದ ಕ ೊನ ಯ
ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಧಮವವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಬ ೋಕು. ಒಂದಾದ ನಂತರ
ಇನ ೊಿಂದು. ಇದ ೋ ಶಾಸರಗಳು ಮಾಡಿಟು ವಿಧಿ. ಧಮವ,
ಅರ್ವ, ಕಾಮಗಳನುಿ ಯಥಾವತಾಾಗ ಕಾಲಕ ೆ ಸರಿಯಾಗ
ವಿರ್ರ್ನ ಮಾಡಿ ಕಾಲವನಿರಿತ ಪ್ಂಡಿತನು ಈ ಮೊರನೊಿ
ಸ ೋವಿಸುತಾಾನ . ಸುಖ್ವನುಿ ಅರಸುವವನಿಗ
155
ಸವವಪ್ರಿತಾಾಗವು ಒಳ ೆಯದ ೊೋ ಅರ್ವಾ ಸಾಧಿಸುವುದು
ಒಳ ೆಯದ ೊೋ ಎನುಿವುದಕ ೆ ಬುದಧಯುಪ್ರ್ೋಗಸಿ
ಉತಾರವನುಿ ಕಂಡುಕ ೊಳುೆಬ ೋಕು. ಅದನುಿ ನಿಧವರಿಸಿದ
ನಂತರ ತಕ್ಷಣವ ೋ ಮದಲನ ಯದನುಿ ಮಾಡಬ ೋಕು
ಅರ್ವಾ ಸಾಧನ ಗ ಪ್ರಯತ್ತಿಸಬ ೋಕು. ಯಾಕ ಂದರ
ಇವ ರಡರ ಮಧ ಾ ಓಲಾಡುವವನ ಜೋವನವು ರ ೊೋಗಷ್ುನ
ದುಃಖ್ಕ ೆ ಸಮಾನವಾದುದು.
ನಿೋನು ಧಮವವನುಿ ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ ಮತುಾ ಸದಾ
ಧಮವದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಡ ದುಕ ೊಂಡು ಬಂದದಾೋಯೆ. ನಿನಿ
ಸ ಿೋಹತರು ನಿನಿನುಿ ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿದಾಾರ ಮತುಾ ನಿನಿ
ಕಮವಚ ೊೋದನ ಯನುಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸುತಾಾರ . ದಾನ, ಯಜ್ಞ,
ಸಂತರ ಪ್ೊಜ , ವ ೋದಧಾರಣ, ಮಾರ್ವವ ಇವ ಲಿವೂ
ಫಲವನುಿ ನಿೋಡುವ ಉತಾಮ ಧಮವವ ೋ ಸರಿ. ಆದರ
ಅರ್ವವಿಹೋನನಾದವನು (ಬಡವನು) ಇದನುಿ
(ಧಮವವನುಿ) ಸ ೋವಿಸಲು ಶಕಾನಾಗುವುದಲಿ. ಬ ೋರ
ಯಾವುದು ಇದಾರೊ ಈ ಗುಣಗಳನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ
ಇರಿಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಈ ರ್ಗತ್ತಾನ ಮೊಲ ಧಮವ.
ಧಮವಕಿೆಂತ ಹರಿದಾದುದು ಬ ೋರ ಯಾವುದೊ ಇಲಿ.
ಮತುಾ ಈ ಧಮವವನುಿ ಮಹಾ ಸಂಪ್ತ್ತಾನಿಂದ ಮಾತರ
ಸ ೋವಿಸಲು ಸಾಧಾ. ಅಂರ್ಹ ಸಂಪ್ತಾನುಿ
156
ಬ ೋಡುವುದರಿಂದಾಗಲ್ಲೋ ದೋನತ ಯಂದಾಗಲ್ಲೋ ಎಂದೊ
ಪ್ಡ ಯಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿ. ಕ ೋವಲ ಸದಾ
ಧಮವಬುದಧಯಂದ ಮಾತರ ಅದನುಿ ಸಂಪಾದಸಲು ಶಕಾ.
ದವರ್ರಿಗ ಸಿದಧಯನುಿ ತರುವ ಯಾಚನ ಯು ನಿನಗ
ನಿಷ್ಠದಧವಾದುದು. ಆದುದರಿಂದ, ನಿನಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ
ಸಂಪ್ತ್ತಾನ ನಿನಿ ಕ ೊರತ ಯನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿಕ ೊೋ. ಭಕ್ಷ್ಾಟನ
ಮಾಡುವುದಾಗಲ್ಲೋ, ವ ೈಶಾರ ಅರ್ವಾ ಶ ದರರ
ಜೋವನವನುಿ ಅನುಸರಿಸುವುದಾಗಲ್ಲೋ ಕ್ಷತ್ತರಯರಿಗ
ಸರಿಯಾದುದಲಿ. ಕ್ಷತ್ತರಯರಿಗ ಅವನ ಎದ ಯ ಬಲವ ೋ
ಅತ್ತದ ೊಡಿ ಧಮವ. ಉದಾರತ ಯೆೋ ಧಮವವ ಂದು ತ್ತಳಿದ
ವಿದಾವಂಸರು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಉದಾರತ ಯನುಿ ನಿನಿದಾಗಸಿ
ಅದರಮೋಲ ಸಿಿರನಾಗ ನಿಲುಿ. ಎದ ಾೋಳು! ಸನಾತನ
ಧಮವವನುಿ ನಿೋನು ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಇತರರಿಗ ಕಷ್ುಕ ೊಡುವ
ಕೊರರ ಕಮವಗಳನುಿ ಕ ೊನ ಗ ೊಳಿಸಲ ೋ ನಿೋನು ಹುಟಿುದಾೋಯೆ.
ಪ್ರಜಾಪಾಲನ ಯಂದ ನಿೋನು ಪ್ಡ ಯುವ ಫಲವನುಿ
ಯಾರೊ ನಿಂದಸಲಾರರು. ಇದ ೋ ಧಾತನು ನಮಗ ವಿಹಸಿದ
ಸನಾತನ ಧಮವವಲಿವ ೋ? ಇದರಿಂದ ನಿೋನು
ವಿಚಲ್ಲತನಾದರ ಲ ೊೋಕದ ಹಾಸಾಕ ೆ ಒಳಪ್ಡುತ್ತಾೋಯೆ.
ಯಾಕ ಂದರ , ಸವಧಮವಕ ೆ ಹ ೊರತಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ
ಮನುಷ್ಾರನುಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸುವುದಲಿ. ನಿನಿ ಹೃದಯವನುಿ
157
ಕ್ಷತ್ತರಯ ಹೃದಯವನಾಿಗಸಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿರುವ
ದುಬವಲತ ಯನುಿ ಕಿತುಾ ಹಾಕು. ವಿೋಯವವನುಿ ತ ೊೋರಿಸು
ಮತುಾ ಹ ೊೋರಾಡಬ ೋಕಾದ ಯುದಧವನುಿ ಹ ೊೋರಾಡು.
ಕ ೋವಲ ಧಮಾವತಮನಾಗದುಾಕ ೊಂಡು ಯಾವ ರಾರ್ನೊ
ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ ಗ ಲಿಲ್ಲಲಿ ಅರ್ವಾ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಗಳಿಸಲ್ಲಲಿ.
ನರಿಯು ತನಿ ಆಹಾರವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವಂತ , ಕ್ಷುದರರೊ
ಲ ೊೋಭಗಳ್ ಆದ ರ್ನರಿಗ ಸಿಹಮಾತುಗಳನಿಿತುಾ
ಮೋಸಮಾಡಿ ರಾರ್ಾವನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕಾಗುತಾದ .
ದ ೋವತ ಗಳ ಅಣಣಂದರಾದ, ಅವರಿಗಂತ ಮದಲ ೋ
ಹುಟಿುದಾ, ಎಲಿ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿಯೊ ಸುಸಮೃದಧರಾಗದಾ
ಅಸುರರನುಿ ದ ೋವತ ಗಳು ಮೋಸದಂದಲ ೋ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದರು.
ಸವವವೂ ಬಲಶಾಲ್ಲಗ ೋ ಸ ೋರಿದುಾ ಎಂದು ತ್ತಳಿದು,
ಮೋಸದಂದ ನಿನಿ ಶತುರಗಳನುಿ ಗ ಲುಿವುದ ೋ ಶ ರೋಷ್ಿ.
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಧನುಧವರ ಅರ್ುವನನ ಸಮನಾದ ಇನ ೊಿಬಿ
ರ್ೋಧನಿಲಿ. ಗದಾಧರನಾದ ನನಿ ಸಮನಾದವರು
ಯಾರಿದಾಾರ ? ಉತಾಮ ಬಲಶಾಲ್ಲಯೊ ಕೊಡ ತನಿ ಸತವದ
ಆಧಾರದ ಮೋಲ ಯೆೋ ಯುದಧವನುಿ ಮಾಡುತಾಾನ . ನಿೋನೊ
ಕೊಡ ಪ್ರಮಾಣದಂದಲಿದ ೋ, ಉತಾಾಹದಂದಲಿದ ೋ,
ಸತವದಂದ ಹ ೊೋರಾಡು. ಸತವವ ೋ ಅರ್ವದ ಮೊಲ ಮತುಾ
ಇದಕ ೆ ಹ ೊರತಾದುದು ಸುಳುೆ. ಛಳಿಗಾಲದಲ್ಲಿ ಮರದ
158
ನ ರಳಿನಂತ ಇದು ಸುಳೆಲಿ. ಬಿೋರ್ವನುಿ ಬಿತುಾವ ಹಾಗ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ಡ ಯಬ ೋಕ ಂದರ ಸವಲಪ ಸಂಪ್ತಾನುಿ
ತಾಾಗಮಾಡಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಇದರಲ್ಲಿ ನಿನಗ
ಸಂಶಯವಿಲಿದರಲ್ಲ. ಆದರ ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದ
ಬಂಡವಾಳದಷ್ ುೋ ಅರ್ವಾ ಅದಕಿೆಂತಲೊ ಕಡಿಮ
ದ ೊರ ಯುತಾದ ರ್ೋ ಅಲ್ಲಿ ಬಂಡವಾಳವನುಿ ಹಾಕಬಾರದು,
ಯಾಕ ಂದರ ಅದು ತುರಿಕ ಯನುಿ ತುರಿಸಿಕ ೊಂಡಹಾಗ .
ಅದ ೋ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಸವಲಪ ಧಮವವನುಿ ತ ೊರ ದು ಮನುಷ್ಾನು
ಅಧಿಕ ಧಮವವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಅಂರ್ವನು
ತ್ತಳಿದವನು ಎಂದು ನಿಶ್ಿತನಾಗುತಾಾನ . ಪ್ಂಡಿತರು ತಮಮ
ರ್ತರರ ಮೊಲಕ ಶತುರಗಳನುಿ ಅವರ ರ್ತರರಿಂದ
ಬ ೋಪ್ವಡಿಸುತಾಾರ . ರ್ತರರಿಂದ ಬ ೋರ ಯಾಗ, ಅವರಿಂದ
ಪ್ರಿತಾಕಾನಾಗ ದುಬವಲನಾದಾಗ ಅವನನುಿ
ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಉತಾಮ ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳ್ ಕೊಡ
ಸತವದಂದಲ ೋ ಯುದಧವನುಿ ಮಾಡುತಾಾರ . ಕ ೋವಲ
ಶರಮದಂದ ಅರ್ವಾ ಸಿಹಮಾತುಗಳಿಂದ ಎಲಿರೊ
ಪ್ರಜ ಗಳನಾಿಗ ಸಿವೋಕರಿಸುವುದಲಿ. ದುಬವಲರು ಒಟಾುಗ
ರ್ತರರಿಲಿದ ಬಲಶಾಲ್ಲಯನೊಿ ಕೊಡ ಜ ೋನನುಿ
ಕಿೋಳುವವನನುಿ ಜ ೋನುಹುಳಗಳು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ಸಂಹರಿಸುತಾಾರ . ಸೊಯವನು ಹ ೋಗ ತನಿ ಕಿರಣಗಳಿಂದ
159
ಸವವ ಪ್ರಜ ಗಳನೊಿ ಪಾಲ್ಲಸುತಾಾನ ೊೋ ಹಾಗ ನಿೋನೊ ಕೊಡ
ಸೊಯವನಂತ ಆಗಬ ೋಕು. ನಮಮ ಪಿತಾಮಹರು
ಮಾಡಿದಹಾಗ ವಿಧಿಯಂದ ಈ ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಪಾಲನ
ಮಾಡುವುದ ೋ ನಮಮ ಪ್ುರಾತನ ತಪ್ಸುಾ ಎಂದು
ಕ ೋಳಿಲಿವ ೋ? ನಿನಿ ಈ ವಾಥ ಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಲ ೊೋಕದ
ರ್ನರು ಸೊಯವನು ತನಿ ಕಾಂತ್ತಯನುಿ ಮತುಾ ಚಂದರನು
ತನಿ ಸೌಂದಯವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾರ ೊೋ ಎಂದು
ಚಿಂತ ಗ ೊಳಗಾಗದಾಾರ . ರ್ನರು ಸ ೋರಿದ ಪ್ರಿಷ್ತುಾಗಳಲ ಿಲಿ
ನಿನಿ ಪ್ರಶಂಸ ಮತುಾ ಇತರರ ನಿಂದನ ಯೆೋ ನಡ ಯುತಾದ .
ಇದಕೊೆ ಹ ಚಿಿನದುದ ಂದರ , ಬಾರಹಮಣರು, ಹರಿಯರು
ಒಟಿುಗ ಸ ೋರಿದಾಗಲ ಲಿ, ಮೋಹವಿಲಿದ,
ಕಾಪ್ವಣಾದಂದಲಿದ, ಲ ೊೋರ್ದಂದಲಿದ, ರ್ಯದಂದಲಿದ,
ಅನೃತವಲಿದ, ಕಾಮದಂದಲಿದ, ಅರ್ವಕಾೆಗರದ ನಿನಿ ಈ
ಸತಾಸಂಧತ ಯನ ಿೋ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಪ್ಡ ಯುವಾಗ
ರಾರ್ನು ಸವಲಪ ಏನಾದರೊ ಪಾಪ್ವನುಿ ಗಳಿಸಿದರೊ
ಅವ ಲಿವನೊಿ ನಂತರ ವಿಪ್ುಲ ದಕ್ಷ್ಣ ಗಳನಿಿತುಾ ಯಜ್ಞಗಳ
ಮೊಲಕ ಇಲಿವಾಗಸಬಹುದು. ಚಂದರನ ಮೊಲಕ
ಕತಾಲ ಯಂದ ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದುವಂತ ಬಾರಹಮಣರಿಗ
ಗಾರಮಗಳನೊಿ, ಸಹಸಾರರು ಗ ೊೋವುಗಳನೊಿ
160
ಕ ೊಡುವುದರಿಂದ ಸವವಪಾಪ್ಗಳಿಂದ
ಬಿಡುಗಡ ಯಾಗುತಾದ . ಗಾರರ್ೋಣ ಮತುಾ ಪ್ುರರ್ನರ ಲಿರೊ,
ವೃದಧರೊ ಬಾಲಕರೊ ಸ ೋರಿ ನಿನಿನುಿ ಪಾರಯಶಃ
ಹ ೊಗಳುತಾಾರ .
ದುರ್ೋವಧನನಲ್ಲಿ ರಾರ್ಾವಿರುವುದು ನಾಯಯ
ಚಮವದಂದ ಮಾಡಿದ ಚಿೋಲದಲ್ಲಿ ಹಾಲ್ಲರುವಂತ ,
ಕಿೋಳುಜಾತ್ತಯವನಲ್ಲಿ ವ ೋದಗಳಿರುವಂತ , ಕಳೆನಲ್ಲಿ
ಸತಾಭಾಷ್ಣವಿರುವಂತ ಮತುಾ ಹ ಂಗಸರಲ್ಲಿ
ಪ್ರಾಕರಮವಿರುವಂತ ಸವವಥಾ ಅನುಚಿತವಾದುದು
ಎಂದು ರ್ನರು ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾರ .
ಈ ರಿೋತ್ತಯ ನಿವವಚನವು ಹಂದನಿಂದಲೊ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಪ್ರಸಿದಧವಾಗದ . ವಟುಗಳು ಅನುದನವೂ ವ ೋದವನುಿ
ಅಧಾಯನ ಮಾಡುವಂತ ಸಿರೋಯರೊ ಮಕೆಳ್ ಈ
ಶ ಿೋಕವನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾರುತಾಾರ . ನಿನಿ ರರ್ವನ ಿೋರಿ,
ಸವೋವಪ್ಕರಣಗಳನೊಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು, ತವರ ಮಾಡಿ,
ದವರ್ಶ ರೋಷ್ಿರು ನಿನಗ ಸಿದಧಯು ಬ ೋಗ ಆಗಲ್ಲ ಎಂದು
ವಾಚಿಸುತ್ತಾರಲು, ಇಂದ ೋ ಗರ್ಸಾಹವಯಕ ೆ ಹ ೊರಡು.
ಅಸರದಂತ್ತರುವ ನಿನಿ ಈ ತಮಮಂದರಿಂದ
ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟುು, ಸಪ್ವಗಳ ವಿಷ್ಸಮಾನ ಅವರ
ಆಯುಧಗಳ ್ಂದಗ ಮರುತುಾಗಳ ್ಡನ ವೃತರಹನು
161
 ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಹ ೊರಡು. ಅಸುರರನುಿ ಇಂದರನು
ಸಂಹರಿಸಿದಂತ ನಿನಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಶತುರಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸಿ
ನಿನಿ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ತ್ತರುಗ ಪ್ಡ . ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಬಿಡಲಪಟು
ಹದಾನ ಪ್ುಕೆಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಬಾಣಗಳ ಆಘ್ರತವನುಿ
ತಡ ದುಕ ೊಳುೆವ ಯಾವ ಮನುಷ್ಾನೊ ಈ ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ
ಇಲಿ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕೃದಧನಾದ ನನಿ ಗದಾವ ೋಗವನುಿ
ಸಹಸುವ ಯಾರ ೊಬಿ ವಿೋರನೊ ಇಲಿ, ಆನ ಯೊ ಇಲಿ,
ಮತುಾ ಒಳ ೆಯ ಕುದುರ ಯೊ ಇಲಿ. ಸೃಂರ್ಯರ,
ಕ ೈಕ ೋಯರ, ವೃಷ್ಠಣವೃಷ್ರ್ರ ಜ ೊತ ಗೊಡಿ ನಮಗ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ರಾರ್ಾವನುಿ ಹಂದ ಪ್ಡ ಯಲು ಏಕ
ಸಾಧಾವಾಗುವುದಲಿ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರತ! ನಿನಿ ಮಾತುಗಳು ನನಿನುಿ ಚುಚುಿತ್ತಾವ ಮತುಾ
ಕಾಡುತ್ತಾವ ಎನುಿವುದು ನಿಸಾಂಶಯವಾಗಯು ಸತಾ. ನಿನಿ
ಕಡುಮಾತುಗಳಿಗ ನಾನು ನಿನಿನುಿ ರ್ವಾಬಾಾರನ ಂದು
ತ್ತಳಿಯುವುದಲಿ ಯಾಕ ಂದರ ನನಿ ತಪಿಪನಿಂದಾಗಯೆೋ ನಿನಗ
ಈ ವಾಸನವು ಬಂದರುವುದು. ನಾನು ಧೃತರಾಷ್ರನ
ಮಕೆಳಿಂದ ರಾರ್ಾ ಮತುಾ ರಾಷ್ರವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವ
ಇಚ ೆಯಂದ ರ್ೊಜನ ದಾಳಗಳನುಿ ಹಡಿದ . ಆದರ
ಸುಬಲನ ಮಗ ಶಕುನಿಯು ಸುರ್ೋಧನನ ಪ್ರವಾಗ ನನಿ
162
ಎದುರಾಳಿಯಾಗ ಆಡಿ ಮೋಸಮಾಡಿದನು. ಆ
ಮಹಾಮಾಯ, ಪ್ವವತಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ
ಶಕುನಿಯು ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ರ್ೊಜನ ದಾಳಗಳನುಿ ಎಸ ದು
ಮಾಯೆಯನ ಿೋ ತ್ತಳಿಯದ ನನ ೊಿಡನ ಮಾಯೆಯನುಿ
ಬಳಸಿದನು. ಆಗ ನಾನು ಅವನ ಕಪ್ಟತನವನುಿ ಕಂಡು
ಕುಪಿತನಾದ . ಸರಿಯರಲ್ಲ, ಬ ಸ ಯರಲ್ಲ ದಾಳಗಳು
ಶಕುನಿಯು ಬಯಸಿದಂತ ಬಿೋಳುತ್ತಾವ ಎಂದು
ನ ೊೋಡಿದಾಗಲಾದರೊ ನಾನು ನನಿನುಿ
ನಿಯಂತ್ತರಸಿಕ ೊಳೆಬಹುದಾಗತುಾ. ಆದರ ಕ ೊೋಪ್ವು
ಮನುಷ್ಾನ ಆಲ ೊೋಚನ ಯನುಿ ಕ ೊಲುಿತದ
ಾ . ತಮಮ!
ಪೌರುಷ್, ಮಾನ ಮತುಾ ವಿೋಯವವು ಕಡ ಯುತ್ತಾರುವಾಗ
ತನಿನುಿ ತಾನು ನಿಯಂತ್ತರಸಿಕ ೊಳೆಲು ಸಾಧಾವಾಗುವುದಲಿ.
ನಿನಿ ಮಾತುಗಳನುಿ ನಾನು ಅಲಿಗಳ ಯುವುದಲಿ. ಅದು
ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಬ ೋಕ ಂದದಾತು ಎಂದು ತ್ತಳಿಯುತ ೋಾ ನ . ರಾರ್
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಮಗನು ನರ್ಮಂದ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಕಸಿದುಕ ೊಳುೆವ ಹಠ ಮಾಡಿದುಾದರಿಂದ ನಮಗ ಈ
ಕಷ್ುವು ಬಂದ ೊದಗದ . ಅದರಿಂದ ದೌರಪ್ದಯು ನಮಮನುಿ
ಪಾರುಮಾಡುವ ವರ ಗ ನಮಗ ದಾಸತವವು ಬಂದತು.
ನಾವು ಪ್ುನಃ ದೊಾತಕ ೆ ಸಭ ಗ ಬಂದಾಗ ಧೃತರಾಷ್ುನ
ಮಗನು ನನಗ ಏನು ಹ ೋಳಿದ ಎನುಿವುದನುಿ ನಿೋನು ಮತುಾ
163
ಧನಂರ್ಯ ಇಬಿರೊ ತ್ತಳಿದದಾೋರಿ. ಮತುಾ ದಾಳದ ಒಂದು
ಎಸ ತಕ ೆ ಪ್ಣವಾಗ ಏನನುಿ ಇಡಬ ೋಕು ಎನುಿವುದನುಿ ಅಲ್ಲಿ
ಸ ೋರಿದಾ ಭಾರತರೊ ಕ ೋಳಿಸಿಕ ೊಂಡರು. “ಅಜಾತಶತುರ!
ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳು ನಿನಗಷ್ುಬಂದಹಾಗ ವನದಲ್ಲಿ
ಎಲಿರಿಗೊ ತ್ತಳಿಯುವ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾೋಯೆ. ಅದರ
ನಂತರ ಒಂದು ವಷ್ವ ಯಾರಿಗೊ ತ್ತಳಿಯದಂತ
ಗೊಢವಾಗ ಮರ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಎಲಿ
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ವಾಸಿಸುತ್ತಾೋಯೆ. ನಿೋನು ಹೋಗ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಆ ವಷ್ವದಲ್ಲಿ ಭಾರತರ ಗೊಢಚಾರರು
ನಿನಿ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದರ ಮತುಾ ಗುರುತ್ತಸಿದರ ನಿೋನು ಅಷ್ ುೋ
ವಷ್ವಗಳು ಪ್ುನಃ ಅದ ೋ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾೋಯೆ.
ನಿಶಿಯವಾಗ ಈ ರಿೋತ್ತ ರ್ರವಸ ಯನುಿ ನಿೋಡು. ಆ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿನಿನುಿ ಹುಡುಕಲ್ಲಕಾೆಗದದಾರ ಮತುಾ
ನಮಮವರನುಿ ನಿೋನು ಮೋಸಮಾಡಿದರ , ಈ
ಕುರುಸಂಸದಯಲ್ಲಿ ಸತಾವನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ ಈ
ಐದುನದಗಳು ನಿನಿದಾಗುತಾವ . ನಿನಿಿಂದ ನಾವು
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಲಪಟುರ , ನಾವೂ ಕೊಡ, ಎಲಿ ಸಹ ೊೋದರರೊ,
ಭ ೊೋಗಗಳನುಿ ತ ೊರ ದು ಅಷ್ ೊುಂದು ಸಮಯ ಪ್ುರದ
ಹ ೊರಗ ವಾಸಿಸುತ ೋಾ ವ .” ಹೋಗ ಂದು ರಾರ್ನು ಕುರುಗಳ
ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದಾಗ ನಾನು “ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ!”
164
ಎಂದದ ಾ. ಅಲ್ಲಿ ಆಗ ಅತಾಂತ ಮೋಸದ ಆಟವು
ಆರಂರ್ವಾಯತು. ನಾವು ಸ ೊೋತ ವು ಮತುಾ ನಾವ ಲಿರೊ
ಕಾಡಿಗ ಹ ೊರಟ ವು. ಈಗ ನಾವು ಕೃಚೆರಾಗ
ಕೃಚೆರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ವನ-ದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿ ಸುತಾಾಡುತ್ತಾದ ಾೋವ .
ಸುರ್ೋಧನನೊ ಶಾಂತ್ತಯನುಿ ಬಯಸುತ್ತಾಲಿ. ಅವನು ತನಿ
ಸಿಟಿುಗ ಸಿಲುಕಿ ತುಂಬಾ ತಪ್ಪನುಿ ಮಾಡುತಾಾನ . ಅವನು
ಸವವ ಕುರುಗಳನೊಿ ತನಿವರನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿದಾಾನ
ಮತುಾ ಅವನ ವಶದಲ್ಲಿರುವವರು ಅವನನ ಿೋ
ಅನುಸರಿಸುತಾಾರ . ಸತಾವಂತರ ಸಮುಮಖ್ದಲ್ಲಿ ಒಪಿಪಕ ೊಂಡ
ಒಪ್ಪಂದವನುಿ ರಾರ್ಾಕ ೊೆೋಸೆರ ಯಾರುತಾನ ೋ
ಮುರಿಯುತಾಾರ ? ಧಮವವನುಿ ಉಪ್ಕರರ್ಸಿ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಆಳುವುದು ಆಯವರಿಗ ಮರಣಕಿೆಂತ ಹ ಚಿಿನದು ಎಂದು
ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ . ದೊಾತದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಒಂದು
ವಿೋರಕಮವವನ ಿೋ ಮಾಡಲು ಮುಂದಾಗದ ಾ.
ಪ್ರಿಘೊೋಪ್ಮವಾದ ನಿನಿ ಬಾಹುಗಳನುಿ ಮುಟಿುಕ ೊಂಡು
ನನಿ ಕ ೈಗಳನುಿ ಸುಡಲು ನಿಶಿಯಸಿದ ಾ. ಅರ್ುವನನು
ತಡ ದದುಾದರಿಂದ ನನಿ ಕ ೈಗಳನುಿ ಸುಡಲ್ಲಲಿ. ನಿೋನು ನನಿ
ಕ ೈಗಳನುಿ ಸುಟಿುದಾರ ಯಾವ ದುಷ್ೃತವಾಗುತ್ತಾತುಾ?
ಒಪ್ಪಂದವನುಿ ಮಾಡಿಕ ೊಳುೆವ ಮದಲ ೋ ನಿೋನು ಈ
ರಿೋತ್ತಯ ಪೌರುಷ್ದ ಮಾತನುಿ ಏಕ ಹ ೋಳಲ್ಲಲಿ? ಈಗ
165
ನಿನಗ ಇದಕ ೆ ಸಮಯ ದ ೊರಕಿದ . ಆದರ ತುಂಬಾ
ತಡವಾಯತು. ನಿನಿ ಸಮಯವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ನಿೋನು
ಈಗ ನನಿನುಿ ನಿಂದಸುತ್ತಾದಾೋಯಾ?
ಭೋಮಸ ೋನ! ವಿಷ್ದ ರುಚಿಯನುಿ ತ್ತಳಿದ ನಾವ ಲಿರೊ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವಾಗಲ ೋ ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿಯನುಿ ಎಳ ದಾಡಿದರು
ಮತುಾ ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿಯೊ ನಾವು ಶಾಂತರಾಗದ ಾವು
ಎನುಿವುದ ೋ ನನಗ ಅತಾಂತ ದುಃಖ್ವನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದ .
ಇಂದು ನಾವು ಏನು ಮಾಡಲೊ ಶಕಾರಿಲಿ.
ಬಿೋರ್ಬಿತ್ತಾದವನು ಬ ಳ ಗ ಹ ೋಗ ಕಾಯುತಾಾನ ೊೋ ಹಾಗ
ಕುರುವಿೋರರ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದಂತ ಮಾಡಿ ನಾವು
ಸುಖ ೊೋದಯದ ಕಾಲವನುಿ ಪ್ರತ್ತೋಕ್ಷ್ಸ ೊೋಣ. ಹಂದ
ಶತುರವಿನ ವಂಚನ ಯಂದ ವಂಚಿತನಾದ ವಿೋರನು
ವ ೈರಿಯು ಪ್ುಷ್ಪ-ಫಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿರುವನ ಂಬುದನುಿ
ಅರಿತು, ಸಮಯವನುಿ ತ್ತಳಿದು ಶತುರವಿನ ಮಹಾಗುಣವನುಿ
ಪೌರುಷ್ದಂದ ಯಾವಾಗ ಅಪ್ಹರಿಸುವನ ೊೋ ಆಗಲ ೋ ಆ
ವಿೋರನು ಪ್ರಪ್ಂಚದಲ್ಲಿ ಕಿೋತ್ತವವಂತನಾಗ ಬಾಳುತಾಾನ .
ಅವನು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿರುವ ಸಮಗರ ಸಂಪ್ತಾನೊಿ
ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ ಮತುಾ ಅವನ ಶತುರಗಳ ೋ ಅವನನುಿ
ಗೌರವಿಸುತಾಾರ . ಅವನ ರ್ತರರು ಅವನನುಿ ಅಧಿಕವಾಗ
ಪಿರೋತ್ತಸುತಾಾರ ಮತುಾ ದ ೋವತ ಗಳು ಇಂದರನ ಸ ೋವ ಯನುಿ
166
 ಹ ೋಗ ಮಾಡುತಾಾರ ೊೋ ಹಾಗ ಅನುಸರಿಸಿಕ ೊಂಡಿರುತಾಾರ .
ನನಿ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯು ಸತಾವಾದುದ ಂದು ತ್ತಳಿ. ಜೋವನ ಮತುಾ
ಅಮೃತತವಕ ೆ ಬದಲಾಗ ಧಮವವನುಿ ಆರಿಸಿಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ .
ರಾರ್ಾವಾಗಲ್ಲೋ, ಪ್ುತರರಾಗಲ್ಲೋ, ಯಶಸಾಾಗಲ್ಲೋ,
ಧನವಾಗಲ್ಲೋ ಎಲಿವೂ ಸ ೋರಿಯೊ ಸತಾದ ಒಂದಂಶಕೊೆ
ಸಮನಲಿ.”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾರಾರ್! ನಿೋನು ಅವರ ೊಂದಗ ಒಪ್ಪಂದ
ಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿದುಾದ ೋನ ೊೋ ಸರಿ! ಆದರ
ಕಾಲಬಂಧನಕ ೊೆಳಗಾದ, ನ ೊರ ಯ ಗುಳ ೆಯಂತ್ತರುವ
ಮತುಾ ಗಳಿತ ಹಣುಣ ಮರದಂದ ಹ ೋಗ ಯಾವಾಗಲಾದರೊ
ಬಿೋಳಬಹುದ ೊೋ ಹಾಗರುವ ಮನುಷ್ಾನಿಗ ರ ಕ ೆಗಳನುಿ
ಹ ೊಂದರುವ, ಅನಂತ, ಅಪ್ರಮೋಯ, ಸವವರನೊಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುವ, ಎಲ್ಲಿಯಾದರೊ ಕ್ಷ್ಪ್ರವಾಗ
ಹ ೊೋಗಬಲಿ ಕಾಲ ಅಂತಕನು ಯಾವಾಗಬ ೋಕಾದರೊ
ಪ್ರತಾಕ್ಷನಾಗಬಹುದು. ಸೊಜಯ ಮನ ಯಂದ ತ ಗ ದು
ಕಣಿಣಗ ಹಚಿಿಕ ೊಂಡರೊ ಡಬಿದಲ್ಲಿರುವ ಕಾಡಿಗ ಯು
ಕ ಲವ ೋ ಸಮಯದ ನಂತರ ಮುಗದುಹ ೊೋಗುವುದಲಿವ ೋ?
ಅದ ೋ ರಿೋತ್ತ ನಮಮ ಆಯಸೊಾ ಕೊಡ ಕಣುಣ ರ ಪ ಪ
ಬಡಿಯುವಿಕ ಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಮುಗದುಹ ೊೋಗ ಬಿಡುತಾದ .
167
ಹೋಗದಾರೊ ನಿೋನು ಕಾಲವನುಿ ನಂಬಿ ಕುಳಿತ್ತರುವ ಯಲಿ!
ಯಾರಿಗ ಚಿರಾಯುಷ್ಾವಿರುವುದ ೊೋ, ಯಾರು ತಮಮ
ಜೋವನದ ಮುಂದನ ದನಗಳು ಇದ ೋ ರಿೋತ್ತ ಇರುತಾದ
ಎಂದು ತ್ತಳಿದರುವವರ ೊೋ, ಯಾರಿಗ ಮುಂದನ ದನಗಳಲ್ಲಿ
ನಡ ಯಲ್ಲರುವ ವಿಷ್ಯಗಳ ಅರಿವು ಇಂದ ೋ ಇರುವುದ ೊೋ
ಅಂರ್ಹ ಕಾಲಜ್ಞರು ಮಾತರ ಸಮಯದ ನಿರಿೋಕ್ಷಣ
ಮಾಡುತಾಾ ಕುಳಿತುಕ ೊಳೆಬಹುದು. ಆದರ ಮುಂದನ
ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಇರುತ್ತಾೋವೋ ಅರ್ವಾ
ಸಾಯುತ್ತಾೋವೋ ಎನುಿವುದರ ಅರಿವ ೋ ಇಲಿದ ನಾವು
ನಿಷ್ಾೆರಣವಾಗ ಈ ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳನೊಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ
ಕಳ ದ ವ ಂದಾದರ ಯಾವ ವಿಧದ ಪ್ರರ್ೋರ್ನವೂ ಇಲಿದ ೋ
ನಮಮ ಆಯಷ್ಾವು ಕ್ಷಯಸಿಹ ೊೋಗುತಾದ . ಶರಿೋರವಿದಾವರಿಗ
ಶರಿೋರದ ಮರಣವು ನಿತಾ ಮತುಾ ನಿಶಿಯ. ಆದುದರಿಂದ
ಸಮಯಕ ೆ ಕಾಯುವ ಬದಲು ಈಗಲ ೋ ಪ್ರಯತಿ ಮಾಡಿ
ರಾರ್ಾವನುಿ ಹಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊಳ ್ೆೋಣ! ಯಾರು
ವ ೈರಿಗಳನುಿ ಧಿಂಸಮಾಡುವುದರಿಂದ ಪಾರಪ್ಾವಾಗುವ
ಕಿೋತ್ತವ-ಪ್ರತ್ತಷ್ ಿಗಳನುಿ ಪ್ಡ ಯದ ೋ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಅಗಣಾನಾಗರುವನ ೊೋ ಅವನು ಬಂಜ ಹಸುವಿನಂತ ಕ ಲ
ಸಮಯ ರ್ೊರ್ಗ ಭಾರನಾಗದುಾ ಸಾಯುತಾಾನ . ಯಾರು
ದೌಬವಲಾ ಮತುಾ ಹ ೋಡಿತನದಂದ ಶತುರಗಳನುಿ
168
ವಿನಾಶಗ ೊಳಿಸಲು ಯತ್ತಿಸದ ೋ ಆಲಸಿಕ ಯಂದ ಇರುವನ ೊೋ
ಅವನ ರ್ನಮವ ೋ ವಾರ್ವ ಮತುಾ ಅವನ ಹುಟೊು ಅತಾಂತ
ಕುತ್ತಾತವಾದುದು ಎಂದು ತ್ತಳಿಯುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ಬಾಹುಗಳು
ಚಿನಿದವು. ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಬಾಹುಗಳಿಂದ
ದ ವೋಷ್ಠಗಳನುಿ ಕ ೊಂದು ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಗಳಿಸಿ
ಪ್ರಖಾಾತನಾಗುವ . ಮೋಸಮಾಡುವವನನುಿ ಕ ೊಂದರ ಆ
ಪ್ುರುಷ್ನು ನರಕಕ ೆ ಹ ೊೋದರೊ ಅದು ಅವನಿಗ
ಸವಗವವಾಗ ಅನುರ್ವವಾಗುತಾದ . ಅಮಷ್ವದಂದ
ಹುಟಿುದ ಸಂತಾಪ್ವು ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಪಾವಕನಿಗಂತಲೊ
ಹ ಚುಿ; ಮತುಾ ಅದರಿಂದ ಬ ೋಯುತ್ತಾರುವ ನನಗ
ಹಗಲಾಗಲ್ಲೋ ರಾತ್ತರಯಾಗಲ್ಲೋ ನಿದ ಾಯಲಿ. ಇಲ್ಲಿ
ಬಿಲುಿಗಾರಿಕ ಯಲ್ಲಿ ಪ್ರವಿೋಣ, ಪಾರ್ವ ಬಿೋರ್ತುಾವು
ಗುಹ ರ್ಳಗನ ಸಿಂಹದಂತ ಪ್ರಿಸಂತಪ್ಾನಾಗದಾಾನ . ಈ
ಧನುಧಾವರಿರ್ಬಿನ ೋ ಸವವಲ ೊೋಕವನುಿ ಎದುರಿಸಲು
ಕಾತರಿಸುತ್ತಾದಾಾನ . ಮತುಾ ಮಹಾ ಆನ ಯಂತ ತನಿಲ್ಲಿರುವ
ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ ತಡ ಹಡಿದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾನ . ನಿನಿದ ೋ ಒಳಿತನುಿ
ಇಚಿೆಸುವ ನಕುಲ, ಸಹದ ೋವ, ಮತುಾ ಪೌರಢ ವಿೋರರ
ತಾಯ ಮೊಕರಂತ ರ್ಡವಾಗ ಕುಳಿತ್ತದಾಾರ . ನಿನಿ ಎಲಿ
ಬಾಂಧವರ ೊಂದಗ ಸೃಂರ್ಯರು ನಿನಗ ಒಳ ೆಯದನ ಿೋ
ಬಯಸುತಾಾರ . ನಾನು ಮತುಾ ಪ್ರತ್ತವಿಂಧಾನ ತಾಯ ಮಾತರ
169
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಸಂತಪ್ಾರಾಗ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾದ ಾೋವ . ಆದರೊ
ನಾನು ಹ ೋಳುವುದ ಲಿ ಅವರಿಗೊ ಸರಿಯೆನಿಸುತಾದ .
ಯಾಕ ಂದರ ಅವರೊ ಕೊಡ ವಾಸನವನುಿ ಹ ೊಂದದಾಾರ
ಮತುಾ ಎಲಿರೊ ಯುದಧವನುಿ ಸಾವಗತ್ತಸುತಾಾರ .
ನಮಗಂತಲೊ ನಿೋಚ ಮತುಾ ಅಲಪಬಲರಾದವರು ನಮಮ
ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಸಿದುಕ ೊಂಡು ಭ ೊೋಗಸುತ್ತಾದಾಾರ ಎಂದರ
ಇದಕಿೆಂತಲೊ ದ ೊಡಿ ಪಾಪ್ವು ನಡ ಯಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ.
ಶ್ೋಲವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆವ ರ್ಯದಂದ ಮೃದುತವ-
ಕ ೊೋಮಲತ ಗಳನುಿ ಬಳಸಿ ಕಷ್ುಗಳನುಿ ಸಹಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರ
ಬ ೋರ ಯಾರೊ ನಿನಿನುಿ ಹ ೊಗಳುವುದಲಿ. ಮೃದುವಾದ
ಬಾರಹಮಣನಂತ್ತರುವ ನಿೋನು ಕ್ಷತ್ತರಯಕುಲದಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ
ಹುಟಿುದ ? ಪಾರಯಶಃ ಕೊರರ ಬುದಧಗಳ ೋ ಕ್ಷತ್ತರಯ
ರ್ೋನಿಯಲ್ಲಿ ರ್ನಿಸುತಾಾರ . ಮನುವು ಹ ೋಳಿರುವ
ರಾರ್ಧಮವವನುಿ ನಿೋನು ಕ ೋಳಿದಾೋಯೆ - ಕೌರಯವ,
ಮೋಸಗಳಿಂದ ಕೊಡಿ ವ ೈರಿಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸಬ ೋಕು. ಕ ಲಸ
ಬಹಳಷ್ಠುದ . ಆಲಸಾದಂದ ಮಲಗರುವ ಹ ಬಾಿವಿನಂತ
ಏಕ ಇರುವ . ನಿನಿಲ್ಲಿ ಬುದಧ, ವಿೋಯವ, ವಿದ ಾ ಮತುಾ
ಉತಾಮ ಕುಲವಿದ . ನಮಮನುಿ ಅಡಗಸಿ ಇಡಲು ನಿೋನು
ಏನನುಿ ಬಯಸುತ್ತಾದಾೋರ್ೋ ಅದು ಒಂದು ಮುಷ್ಠು
ಹುಲ್ಲಿನಿಂದ ಹಮಾಲಯ ಪ್ವವತವನ ಿೋ ಮುಚಿಿಬಿಡಲು
170
ಪ್ರಯತ್ತಿಸುವಂತ ! ಸೊಯವನು ಹ ೋಗ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ
ಅಡಗಕ ೊಳೆಲು ಸಾಧಾವಾಗುವುದಲಿವೋ ಹಾಗ ಇಡಿೋ
ಪ್ೃರ್ಥಿಯಲ್ಲಿಯೆೋ ವಿಶುರತನಾದ ನಿನಗ ಗುಪ್ಾವಾಗ
ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನುಿ ಮಾಡಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ. ದ ೊಡಿ
ಶಾಲವೃಕ್ಷ ಮತುಾ ಪ್ುಷ್ಪರ್ರಿತ ರ ಂಬ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಪ್ಲಾಶವೃಕ್ಷದಂತ್ತರುವ, ಬಿಳಿಯ ಆನ ಯಂತ್ತರುವ
ಜಷ್ುಣವಾದರೊ ಅಜ್ಞಾತನಾಗ ಹ ೋಗ ವಾಸಿಸಬಲಿನು?
ಸಿಂಹಸಂಕಾಶರಾದ ಈ ಇಬಿರು ಕಿರಿಯ ಸಹ ೊೋದರ
ನಕುಲ-ಸಹದ ೋವರು ಹ ೋಗ ಅಜ್ಞಾತರಾಗ ಇರಬಲಿರು?
ಪ್ುಣಾಕಿೋತ್ತವ, ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ, ವಿೋರರ ತಾಯ, ಪ್ರಸಿದಧ ಕೃಷ್ ಣ
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಯಾರಿಗೊ ತ್ತಳಿಯದಂತ
ವಾಸಿಸಬಲಿಳು? ಮೋರು ಪ್ವವತದಂತ ಕಾಣುವ ನನಿನುಿ
ಅಜ್ಞಾತವಾಸದಲ್ಲಿ ಅಡಗ ವಾಸಿಸುವಾಗ ಮಕೆಳನೊಿ ಸ ೋರಿ
ರ್ನರು ಗುರುತ್ತಸಬಲಿರು. ಅಲಿದ ೋ ನಾವು ಬಹಳಷ್ುು
ರಾಷ್ರಗಳಿಂದ ರಾರ್ರನುಿ ಮತುಾ ರಾರ್ಪ್ುತರರನುಿ ತ ಗ ದು
ಹಾಕಿದ ಾೋವ . ಅವರು ಈಗ ಧೃತರಾಷ್ರನನುಿ
ಅನುಸರಿಸುತಾಾರ . ಪ್ದಚುಾತರಾದ ಅವರು ಅವರಿಗಾದ
ಅಪ್ಮಾನವನುಿ ನಿರ್ವಾಗಯೊ ಇನೊಿ ಮರ ತ್ತಲಿ ಮತುಾ
ಅವನಿಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ತರಲು ನಮಮನುಿ
ಸದ ಬಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತಾಾರ . ಅವರು ನಮಮ ಮೋಲ
171
 ಬಹಳಷ್ುು ಗೊಢಚರರನುಿ ಬಿಡುತಾಾರ , ಅವರು ನಮಮನುಿ
ಹುಡುಕಿ ಅವರಿಗ ನಮಮ ಕುರಿತು ವರದ ಮಾಡುತಾಾರ .
ಅದು ನಮಗ ಮಹಾ ರ್ಯವನುಿ ತಂದ ೊಡುಿತಾದ . ನಾವು
ಈಗಾಗಲ ೋ ಹದಮೊರು ತ್ತಂಗಳು ಪ್ೊತ್ತವ ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಿದ ಾೋವ . ಅವುಗಳನುಿ ಅಷ್ ುೋ ಸಂಖ ಾಯ
ವಷ್ವಗಳ ಂದು ತ್ತಳಿ. ಪ್ೊತ್ತಕಗಳು ಸ ೊೋಮವನುಿ
ಪ್ರತ್ತನಿಧಿಸುವಂತ ಒಂದು ತ್ತಂಗಳನುಿ ಒಂದು ವಷ್ವವ ಂದು
ತ ಗ ದುಕ ೊಳೆಬಹುದು ಎಂದು ತ್ತಳಿದವರು ಹ ೋಳುತಾಾರ .
ಅರ್ವಾ ನಿೋನು ಒಂದು ಹ ಚುಿ ಭಾರವನುಿ ಹ ೊತುಾ
ಹ ೊೋಗುವ ಒಳ ೆಯ ಎತ್ತಾಗ ತೃಪಿಾಯಾಗುವವರ ಗ
ತ್ತನಿಿಸುವುದರಿಂದ ಈ ಪಾಪ್ದಂದ ವಿಮುಕಾನಾಗಬಲ ಿ!
ಆದುದರಿಂದ ನಿೋನು ಶತುರಗಳನುಿ ವಧಿಸುವ ನಿಧಾವರ
ಮಾಡಬ ೋಕು. ಯಾಕ ಂದರ , ಎಲಿ ಕ್ಷತ್ತರಯರಿಗ
ಯುದಧಮಾಡುವುದರ ಹ ೊರತಾಗ ಬ ೋರ ಯಾವುದೊ
ಧಮವವಲಿ.”
ಭೋಮಸ ೋನನ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರ
ಪ್ರಂತಪ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ಚಿಂತಾಮಗಿನಾದನು.
ಸವಲಪ ಹ ೊತುಾ ರ್ೋಚಿಸಿ ಹೋಗ ೋ ಮಾಡಬ ೋಕು ಎಂದು ನಿಧವರಿಸಿ
ತಕ್ಷಣವ ೋ ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ಇದು ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದ ಹಾಗ ಯೆೋ ಇದ .
172
ಆದರ , ನಾನು ಹ ೋಳುವ ಬ ೋರ ವಿಷ್ಯವನೊಿ ಮನದಟುು
ಮಾಡಿಕ ೊೋ. ಕ ೋವಲ ಸಾಹಸದಂದ ಕ ೈಗ ೊಳುೆವ ಮಹಾ
ಪಾಪ್ ಕಮವಗಳು ವಾಥ ಯನ ಿೋ ತರುತಾವ . ಚ ನಾಿಗ
ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದ, ಚ ನಾಿಗ ತಯಾರಿಸಲಪಟು, ಚ ನಾಿಗ
ಕಾಯವಗತಗ ೊಂಡ ಒಳ ೆಯ ವಿಚಾರದ ರ್ೋರ್ನ ಯು
ಫಲವನುಿ ಕ ೊಡುತಾದ ಮತುಾ ದ ೈವವೂ ಅದಕ ೆ
ಬಲಗ ೈಯನುಿ ನಿೋಡುತಾದ . ನಿೋನಾದರ ೊೋ ಈಗ ನಿನಿ ಸವಂತ
ಬಲದಪ್ವ ಮತುಾ ಚಪ್ಲತ ಯಂದ ಇದನ ಿೋ
ಮಾಡಬ ೋಕ ಂದು ರ್ೋಚಿಸುತ್ತಾರುವ . ಆದರ ಅದರ ಕುರಿತು
ನನಿನುಿ ಕ ೋಳು. ರ್ೊರಿಶರವ, ಶಲ, ವಿೋಯವವಾನ್
ರ್ಲಸಂಧ, ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ, ಕಣವ, ವಿೋಯವವಾನ್
ದ ೊರೋಣಪ್ುತರ (ಅಶವತಾಿಮ), ದುರ್ೋವಧನನ ೋ
ಮದಲಾದ ದುಧವಷ್ವ ಧಾತವರಾಷ್ರರು ಎಲಿರೊ
ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದವರು ಮತುಾ ಸದಾ ಯುದಧಕ ೆ
ತಯಾರಿರುವವರು. ನರ್ಮಂದ ಕಾಡಿಸಲಪಟು ರಾರ್-
ಪಾರ್ಥವವರು ಕೌರವನ ಪ್ಕ್ಷವನುಿ ಸ ೋರಿಕ ೊಂಡಿದಾಾರ ಮತುಾ
ಅವರ ಮೋಲ ಸ ಿೋಹವನುಿ ಬ ಳ ಸಿಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಅವರು
ಈಗ ದುರ್ೋವಧನನ ಹತದಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗದಾಾರ , ನಮಮ
ಜ ೊತ ಗಲಿ. ಕ ೊೋಶವು ತುಂಬಿರುವುದರಿಂದ ಅವರು ತಮಮ
ಬಲವನುಿ ಹ ಚಿಿಸಿಕ ೊಳೆಲು ಮತುಾ ತಮಮ
173
ಪ್ಂಗಡದವರನುಿ ರ್ದರವನಾಿಗಟುುಕ ೊಳೆಲು ಎಲಿ
ಪ್ರಯತಿಗಳನೊಿ ಮಾಡುತಾಾರ . ಕೌರವ ಸ ೈನಾದ ಎಲಿರೊ -
ಮಕೆಳು, ಅಮಾತಾರು ಮತುಾ ಸ ೈನಿಕರು - ಎಲಿ ಸಂಪ್ತುಾ
ಭ ೊೋಗಗಳನೊಿ ತಮಮ ತಮಮಲ್ಲಿಯೆೋ ಹಂಚಿಕ ೊಂಡಿದಾಾರ .
ದುರ್ೋವಧನನಿಂದ ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ ಸಮಾಮನಿತರಾದ ಆ
ವಿೋರರು ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗ ೋ ತಮಮ ಪಾರಣವನುಿ
ಪ್ಣವನಾಿಗಡುತಾಾರ ಎಂದು ನನಿ ನಿಶಿಯ. ಭೋಷ್ಮ,
ಮಹಾಬಾಹು ದ ೊರೋಣ, ಮತುಾ ಮಹಾತಮ ಕೃಪ್ನು ನಮಮ
ಮತುಾ ಅವರ ೊಂದಗ ಒಂದ ೋ ಸಮನಾಗ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡರೊ, ರಾರ್ನ ಅನಿತ್ತಂದುದರ
ಋಣದಲ್ಲಿರುತಾಾರ ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .
ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಆ ಎಲಿ ದವಾಾಸರಗಳ ವಿಧಾವಂಸರು, ಎಲಿ
ಧಮವಪ್ರಾಯಣರು ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಎಷ್ ುೋ
ಅಮೊಲಾವಾಗದಾರೊ ತಮಮ ಪಾರಣವನುಿ ಅವನಿಗಾಗ
ತ ೊರ ಯಲು ತಯಾರಿದಾಾರ . ಇಂದರನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿದಾ
ದ ೋವತ ಗಳಿಂದಲೊ ಅವರು ಅಜ ೋಯರು ಎಂದು
ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಅವರಲ್ಲಿರುವ ಕಣವನಾದರ ೊೋ ಓವವ
ಮಹಾರರ್ಥ. ಸ ೋಡಿಟುುಕ ೊಳುೆವವನು. ನಿತಾವೂ
ಸಂಹೃಷ್ುನಾಗರುವವನು. ಸವಾವಸರಗಳನೊಿ ತ್ತಳಿದವನು,
ಮತುಾ ಅಭ ೋದಾ ಕವಚದಂದ ರಕ್ಷ್ತನಾಗರುವವನು. ಈ
174
 ಎಲಿ ಪ್ುರುಷ್ಸತಾಮರನೊಿ ರಣದಲ್ಲಿ ಗ ಲಿದ ೋ
ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಕ ೊಲಿಲು, ಬ ೋರ ಯಾರದೊಾ
ಸಹಾಯವಿಲಿದ ೋ, ನಿನಗ ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಎಲಿ ಧನುಸಾನುಿ
ಹಡಿದವರಲ್ಲಿಯೊ ಅತ್ತ ಲಾಘ್ವವನುಿ ಪ್ಡ ದರುವ
ಸೊತಪ್ುತರನ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸಿ ನನಗ ನಿದ ರಯೆೋ ಬರುತ್ತಾಲಿ.”
ಅತಾಮಷ್ವಣ ಭೋಮಸ ೋನನು ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡು
ದುಃಖಿತನಾದನು ಮತುಾ ಅಪಾಯವನುಿ ಅರಿತುಕ ೊಂಡು ಮುಂದ
ಏನನೊಿ ಮಾತನಾಿಡಲ್ಲಲಿ.

ಕಿರಾತಾರ್ುವನಿೋಯ
ಭೋಮಸ ೋನ-ಯುಧಿಷ್ಠಿರರಿಬಿರೊ ಹೋಗ ಪ್ರಸಪರ
ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವಾಗ ಅಲ್ಲಿಗ ಸತಾವತ್ತೋ ಸುತ, ಮಹಾರ್ೋಗ
ವಾಾಸನು ಆಗರ್ಸಿದನು. ಅವನು ಬರುತ್ತಾದಾಂತ ೋ ಪಾಂಡವರು
ಅವನನುಿ ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ ಪ್ೊಜಸಿದರು. ಅನಂತರ ಆ
ಮಾತನಾಡುವರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ನಿನಿ ಮನಸುಾ-ಹೃದಯಗಳಲ್ಲಿರುವ
ವಿಷ್ಯವನುಿ ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ . ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ನಾನು
ಬ ೋಗನ ೋ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದ ಾೋನ . ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ, ಕೃಪ್,
175
 ಕಣವ, ಮತುಾ ದ ೊರೋಣಪ್ುತರರ ಕುರಿತು ನಿನಿ
ಹೃದಯದವನುಿ ಆವರಿಸಿರುವ ರ್ಯವನುಿ ನಾನು ವಿಧಿಯ
ದೃಷ್ಠುಯನುಿ ಕಾರಣವನಾಿಗಟುುಕ ೊಂಡು
ನಾಶಪ್ಡಿಸುತ ೋಾ ನ . ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿ ನಿನಿ ಧೃತ್ತಯನುಿ ಹಂದ
ಪ್ಡ ಮತುಾ ಇದನುಿ ಕಾಯವಗತಗ ೊಳಿಸು.”
ಆಗ ಆ ವಾಕಾವಿಶಾರದ ಪಾರಾಶಯವನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಕರ ದು ಅತ್ತ ಪ್ರಮುಖ್ವಾದ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ರತಸತಾಮ! ಪಾರ್ವ ಧನಂರ್ಯನು ಮುಂದ ರಣದಲ್ಲಿ
ಶತುರಗಳನುಿ ಹಂದಾಗಸಿದಾಗ ನಿನಗ ಶ ರೋಯಸಾಾಗುವ
ಕಾಲವು ಪಾರಪ್ಾವಾಗುತಾದ . ಈಗ ನಾನು ಸಿದಧಯೆೋ
ಮೊತ್ತವಮತಾಾಗರುವ ಪ್ರತ್ತಸೃತ್ತ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ
ವಿದ ಾಯನುಿ ಶರಣು ಬಂದರುವ ನಿನಗ ಹ ೋಳಿಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ಸಿವೋಕರಿಸು. ನಿನಿಿಂದ ಇದನುಿ ಪ್ಡ ದು ಮಹಾಬಾಹು
ಅರ್ುವನನು ಸಾಧಿಸುತಾಾನ . ಅಸರಗಳಿಗಾಗ ಅವನು
ಮಹ ೋಂದರ, ರುದರ, ವರುಣ, ಧನ ೋಶ ಕುಬ ೋರ ಮತುಾ
ಧಮವರಾರ್ ಯಮರಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು. ತನಿ ತಪ್ಸುಾ-
ವಿಕರಮಗಳಿಂದ ಮತುಾ ಇದರಿಂದ ಅವನು ಸುರರನುಿ
ನ ೊೋಡಲು ಶಕಾನಾಗುತಾಾನ . ಇವನು ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ.
ನಾರಾಯಣನ ಸಹಾಯಕ. ಪ್ುರಾತನ. ಸನಾತನ. ಶಾಶವತ.
176
 ವಿಷ್ುಣವಿನ ಅಂಶದ ದ ೋವ ಮತುಾ ಋಷ್ಠ. ಇಂದರ, ರುದರ
ಮತುಾ ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರಿಂದ ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು ಈ
ಮಹಾಬಾಹುವು ಮಹಾಕಾಯವವನುಿ ಎಸಗುತಾಾನ . ಈ
ವನವನುಿ ಬಿಟುು ನಿನಗ ನಿವಾಸಕ ೆ ರ್ೋಗಾವಾದ ಬ ೋರ
ಯಾವುದಾದರೊ ವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗುವ ರ್ೋಚನ ಮಾಡು.
ಒಂದ ೋ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಸಮಯ ಇರುವುದರಿಂದ
ಸಂತ ೊೋಷ್ವಾಗುವುದಲಿ. ಮತುಾ ಇದರಿಂದ ತಾಪ್ಸಿಗಳ
ಶಾಂತತ ಗ ರ್ಂಗಮಾಡಿದಹಾಗೊ ಆಗುತಾದ . ನಿೋವು
ಬಹಳಷ್ುು ವ ೋದವ ೋದಾಂಗಪಾರಂಗತ ವಿಪ್ರರನುಿ
ಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವುದರಿಂದ ಮೃಗಗಳನುಿ ಬ ೋಟ ಯಾಡಿ
ಕಡಿಮಮಾಡುತ್ತಾೋರಿ. ಸಸಾಗಳು ಮತುಾ ಔಷ್ಧಿಗಳು
ಕಡಿಮಯಾಗುತಾವ .”
ತನಗ ಶರಣುಬಂದದಾ ಶುಚನಿಗ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ರ್ಗವಾನ್ ಪ್ರರ್ು
ರ್ೋಗತತವಜ್ಞ ಸತಾವತ್ತೋಸುತ ವಾಾಸನು ಆ ಅನುತಾಮ
ರ್ೋಗವಿದ ಾಯನುಿ ಧಿೋಮಂತ ಧಮವರಾರ್ನಿಗ ಹ ೋಳಿಕ ೊಟುನು.
ಕೌಂತ ೋಯನಿಗ ಅಪ್ಪಣ ಯನಿಿತುಾ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಅಂತಧಾವನನಾದನು.
ಧಮವತಮ ಮೋಧಾವಿೋ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಾದರ ೊೋ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ
ಅಭಾಾಸಮಾಡಿ ಆ ಬರಹಮನನುಿ ತನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಇಟುುಕ ೊಂಡನು.
ವಾಾಸನ ಮಾತ್ತನಿಂದ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ಅವನು ದ ವೈತವನವನುಿ
ಬಿಟುು ಸರಸವತ್ತೋ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿರುವ ಕಾಮಾಕ ಎನುಿವ ಕಾನನಕ ೆ
177
ಹ ೊೋದನು. ಋಷ್ಠಗಳು ದ ೋವ ೋಂದರನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸುವಂತ
ಶ್ಕ್ಷ್ಾಕ್ಷರವಿದರಾದ ಬಾರಹಮಣರೊ ತಪ್ಸಿವಗಳು ಸ ೋರಿಕ ೊಂಡು
ಅವನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದರು. ಕಾಮಾಕವನವನುಿ ಪ್ುನಃ ಸ ೋರಿ ಆ
ಮಹಾತಮ ರ್ರತಷ್ವರ್ರು ಅಮಾತಾರು ಮತುಾ ಅನುಚರರ ೊಂದಗ
ವಾಸಿಸತ ೊಡಗದರು. ಆ ಮನಸಿವ ವಿೋರರು ಧನುವ ೋವದಪ್ರರಾಗ
ಮತುಾ ಉತಾಮ ವ ೋದಗಳನುಿ ಕ ೋಳುತಾಾ ಅಲ್ಲಿ ಸವಲಪ ಕಾಲ
ನ ಲ ಸಿದರು. ನಿತಾವೂ ಅವರು ಶುದಧ ಬಾಣಗಳಿಂದ (ವಿಷ್ದಂದ
ಲ ೋಪಿತವಾಗರದ) ಮೃಗಗಳನುಿ ಹುಡುಕುತಾಾ ಬ ೋಟ ಗ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾರು ಮತುಾ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ ಪಿತೃ, ದ ೋವತ ಗಳು ಮತುಾ
ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನಿವ ೋದಸುತ್ತಾದಾರು.

ಸವಲಪ ಸಮಯದ ನಂತರ ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮುನಿಯ

ಸಂದ ೋಶವನುಿ ಸಮರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ವಿದತಪ್ರಜ್ಞ
ರ್ರತಷ್ವರ್ ಅರ್ುವನನಿಗ ಮುಗುಳಿಗುತಾಾ, ಕ ೈಯಂದ ಅವನ ಮೈ
ಸವರುತಾಾ ಸಾಂತವಪ್ೊವವಕ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು.
ವನವಾಸದ ಕುರಿತು ಸವಲಪ ರ್ೋಚಿಸಿ ಆ ಅರಿಂದಮ
ಧಮವರಾರ್ನು ಧನಂರ್ಯನಿಗ ರಹಸಾದಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರತ! ನಾಲೊೆ ಧನುವ ೋವದ ಮತುಾ ಅದರ ನಾಲುೆ
ಪಾದಗಳು ಈಗ ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ, ಕೃಪ್, ಕಣವ ಮತುಾ
ದ ೊರೋಣಪ್ುತರ ಇವರಲ್ಲಿ ಮಾತರ ಇವ . ಬಾರಹಮ, ದ ೋವ
178
ಮತುಾ ಅಸುರ ಎಲಿ ಅಸರಗಳ ಸರಿಯಾದ ಪ್ರರ್ೋಗ ಮತುಾ
ಉಪ್ಶಮನಗಳನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಇವರು ತ್ತಳಿದದಾಾರ .
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಮಗನು ಇವರ ಲಿರ ಹತ್ತಾರವಿದುಾ
ಉಡುಗರ ಗಳನಿಿತುಾ ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸುತಾಾ ಗುರುಗಳಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾನ . ಅವನು ಈ ಎಲಿ ರ್ೋದಧರ ೊಂದಗ
ಒಳ ೆಯದಾಗಯೆೋ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾನ .
ಪ್ರತ್ತಪ್ೊಜತರಾದ ಅವರು ಸಮಯಬಂದಾಗ ತಮಮ
ಶಕಿಾಯನುಿ ಅವನಿಗ ಕ ೊಡದ ೋ ಇರುವುದಲಿ. ಈಗ ಇಡಿೋ
ರ್ೊರ್ಯೆೋ ದುರ್ೋವಧನನ ವಶದಲ್ಲಿದ . ನಮಗ ನಿೋನ ೋ
ಆಶರಯ ಮತುಾ ಭಾರವ ಲಿವೂ ನಿನಿ ಮೋಲ ಯೆೋ ಇದ .
ಇಂರ್ಹ ಸನಿಿವ ೋಶದಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಮಾಡಬ ೋಕಾದ ಕಾಯವದ
ಸಮಯವು ಬಂದ ೊದಗದ ಯೆಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .
ಕೃಷ್ಣದ ವೈಪಾಯನನಿಂದ ನಾನು ಈ ವಿದ ಾಯನುಿ
ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡ ನು. ಇದನುಿ ನಿೋನು ಬಳಸಿದರ ಸವವ
ರ್ಗತೊಾ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾದ . ಈ
ಬರಹಮಜ್ಞಾನವನುಿ ಪ್ಡ ದು ನಿೋನು ಯಥಾಕಾಲದಲ್ಲಿ
ದ ೋವತ ಗಳ ಅನುಗರಹಕ ೆ ಪಾತರನಾಗುವ . ಸಾರಸಮನಿವತ
ಮುನಿಯಂತ ಧನುಸುಾ, ಕವಚ ಮತುಾ ಖ್ಡುಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ
ನಿನಿನುಿ ಉಗರ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗಸಿಕ ೊೋ. ನಂತರ ಯಾರೊ
ನಿನಿನುಿ ದಾಟದ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಉತಾರ ದಕಿೆನ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ
179
 ಹ ೊೋಗು. ಇಂದರನಲ್ಲಿ ಸಮಸಾ ದವಾಾಸರಗಳ್ ಇವ . ವೃತರನ
ರ್ಯದಂದಾಗ ಹಂದ ದ ೋವತ ಗಳು ತಮಮ ಶಕಿಾಗಳನುಿ
ಇಂದರನಿಗ ಸಮಪಿವಸಿದಾರು. ಒಂದ ಡ ಯಲ್ಲಿ ಅವ ಲಿರೊ
ಇರುವುದನುಿ ನಿೋನು ನ ೊೋಡುವ . ಶಕರನನ ಿೋ ಮರ ಹ ೊೋಗು.
ಅವನ ೋ ನಿನಗ ಅಸರಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತಾಾನ . ಇಂದ ೋ
ದೋಕ್ಷ್ ಯನುಿ ಪ್ಡ ದು ದ ೋವ ಪ್ುರಂದರನನುಿ ಕಾಣಲು
ಹ ೊೋಗು.”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಪ್ರರ್ುವು ಅವನು ಮಾತು, ದ ೋಹ ಮತುಾ ಮನಸಾನುಿ
ಶುದಧೋಕರಿಸಿ ನಿಗರಹಸಲು ವಿಧಿವತಾಾಗ ಮಂತರಗಳನುಿ ಉಪ್ದ ೋಶ್ಸಿ
ದೋಕ್ಷ್ ಯನಿಿತಾನು. ಅನಂತರ ಆ ಹರಿಯಣಣನು ವಿೋರ ತಮಮನಿಗ
ಅನುಜ್ಞ ಯನಿಿತಾನು. ಧಮವರಾರ್ನ ನಿದ ೋವಶನದಂತ ದ ೋವ
ಪ್ುರಂದರನನುಿ ಕಾಣಲು ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಸುಾ ಮತುಾ ಅಕ್ಷಯ
ರ್ತಾಳಿಕ ಗಳ ರಡನೊಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು, ಕವಚ. ಕ ೈ ಮತುಾ
ಅಂಗುಲರಕ್ಷ್ ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ, ಬಾರಹಮಣರು ಚಿನಿದ ನಾಣಾಗಳ ್ಂದಗ
ಸವಸಿಾವಾಚನ ಮಾಡುತ್ತಾರಲು ಅಗಿಯಲ್ಲಿ ಆಹುತ್ತಗಳನಿಿತುಾ, ಧನುಸಾನುಿ
ಹಡಿದು ಮೋಲ ನ ೊೋಡಿ ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ, ಧಾತವರಾಷ್ರರ
ವಧ ಗಾಗ ಆ ಮಹಾರ್ುರ್ ಮಹಾಬಾಹುವು ಹ ೊರಟನು.
ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದದಾ ಕೌಂತ ೋಯನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅಲ್ಲಿದಾ
ಬಾರಹಮಣರು, ಸಿದಧರು ಮತುಾ ಅದೃಶಾ ರ್ೊತಗಣಗಳು
“ಕೌಂತ ೋಯ! ನಿನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಏನನುಿ ಬಯಸಿದಾೋರ್ೋ
180
 ಅದನುಿ ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ!”
ಎಂದವು. ಸಿಂಹದಂತ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ಆ ಶಾಲವೃಕ್ಷದಂರ್
ತ ೊಡ ಗಳ ಅರ್ುವನನನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಮನಸಾರ ನ ೊೋಡಿ
ಕೃಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಮಹಾಬಾಹು ಧನಂರ್ಯ! ನಿೋನು ಹುಟುುವಾಗ
ಕುಂತ್ತಯು ನಿನಗ ಏನ ಲಿ ಬಯಸಿದಾಳ ್ೋ ಮತುಾ ನಿೋನು
ನಿನಗಾಗ ಏನನುಿ ಬಯಸಿದಾೋರ್ೋ ಅದು ನ ರವ ೋರಲ್ಲ!
ನಾವು ಮುಂದ ಎಂದೊ ಕ್ಷತ್ತರಯ ಕುಲದಲ್ಲಿ ರ್ನಮತಾಳದ ೋ
ಇರಲ್ಲ. ಯುದಧವನಿವಲಂಬಿಸಿ ಜೋವಿಸಬ ೋಕಾಗದ ೋ ಇರುವ
ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನನಿ ನಮಸಾೆರಗಳು! ನಿನಿ
ಸಹ ೊೋದರರ ಲಿರೊ ಅವರ ಎಚಿರದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಿನಿ
ಕುರಿತ ೋ ಮಾತನಾಡುತಾಾ, ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ನಿನಿ ವಿೋರಕೃತಾಗಳ
ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಆನಂದವನುಿ
ಪ್ಡ ಯುವರು. ಆದರೊ ನಿೋನು ತುಂಬಾ ಸಮಯ ಪ್ರಯಾಣ
ಮಾಡಿದರ ನಮಮ ಭ ೊೋಗ, ಧನ ಮತುಾ ಜೋವನದಲ್ಲಿಯೆೋ
ತೃಪಿಾ ದ ೊರ ಯುವುದಲಿ. ನಮಮಲಿರ ಸುಖ್, ದುಃಖ್, ಜೋವ,
ಮರಣ, ರಾರ್ಾ, ಐಶವಯವ ಎಲಿವೂ ನಿನಿ ಮೋಲ
ಅವಲಂಬಿಸಿವ . ನಿನಿನುಿ ನಾನು ಬಿೋಳುೆಡುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ಧಾತರ-ವಿಧಾತರರಿಗ ನಮಸಾೆರಗಳು!
ನಿನಿ ಮಾಗವವು ಮಂಗಳಕರ ಮತುಾ ಸುರಕ್ಷವಾಗರಲ್ಲ!
181
 ಅಂತರಿಕ್ಷ, ರ್ೊರ್ ಮತುಾ ನಿನಿ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಎಲಿ
ದವಾ ರ್ೊತಗಳಿಂದಲೊ ನಿನಗ ರಕ್ಷಣ ಯರಲ್ಲ!”
ಅನಂತರ ಆ ಮಹಾಬಾಹು ಪಾಂಡವನು ಧೌಮಾ ಮತುಾ
ಅಣಣಂದರನುಿ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿ ಸುಂದರ ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದು
ಹ ೊರಟನು. ಇಂದರನ ರ್ೋಗದಂದ ಅವನು ನಡ ದ ಮಾಗವದಲ್ಲಿದಾ
ಎಲಿ ಜೋವಿಗಳ್ - ದ ೊಡಿ ಮತುಾ ಸಣಣ ಜೋವಿಗಳ್ - ಅವನಿಗ
ದಾರಿಬಿಟುವು. ರ್ೋಗಯುಕಾನಾಗ ವಾಯುವಿನಂತ
ಮನ ೊೋವ ೋಗವನುಿ ಪ್ಡ ದದಾ ಆ ಮಹಾಮನಸೆನು ಒಂದ ೋ
ಹಗಲ್ಲನಲ್ಲಿ ಪ್ುಣಾ ಪ್ವವತ (ಹಮವತಪವವತ) ವನುಿ ತಲುಪಿದನು.
ಅವನು ದನರಾತ್ತರ ಆಯಾಸಗ ೊಳೆದ ೋ ಹಮವಂತ ಮತುಾ
ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತಗಳ ಕಣಿವ ಗಳನುಿ ದಾಟಿದನು.
ಇಂದರಕಿೋಲವನುಿ ತಲುಪಿದ ೊಡನ ಯೆೋ ಅಂತರಿಕ್ಷದಂದ ‘ನಿಲುಿ!’
ಎನುಿವ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಧನಂರ್ಯನು ನಿಂತನು. ಆಗ ಆ
ಸವಾಸಾಚಿಯು ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಬರಹಮಜ್ಞಾನ, ಮತುಾ ಕಳ ಯಂದ
ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾ ಹಳದ ಬಣಣದ, ರ್ಟಾಧಾರಿ, ಕೃಶನಾಗದಾ ತಪ್ಸಿವಯನುಿ
ಕಂಡನು. ಆ ಮಹಾತಪ್ಸಿವಯು ಅರ್ುವನನು ನಿಂತ್ತದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ
“ಧನುಸುಾ, ಕವಚ, ಖ್ಡು-ಬಾಣಗಳನುಿ ಮತುಾ
ಕ ೈರಕ್ಷ್ ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದರುವ
ಕ್ಷತ್ತರಯಧಮವವನುಿ ಅನುಸರಿಸುವ ಮಗೊ ನಿೋನು
ಯಾರು?”
182
ಎಂದು ಕ ೋಳಿದನು.
“ಸಿಟುು-ಸಂತ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ನಿಯಂತ್ತರಸಿದ ಬಾರಹಮಣ
ತಪ್ಸಿವಯರ ಶಾಂತತ ಯಂದ ತುಂಬಿರುವ ಇಲ್ಲಿ ಶಸರಗಳ
ಕ ಲಸವ ೋನೊ ಇಲಿ! ಇಲ್ಲಿ ಧನುಸಿಾಗ ಯಾವ ಕ ಲಸವೂ ಇಲಿ
ಮತುಾ ಸಂಗಾರಮದ ಅವಶಾಕತ ಯೊ ಇಲಿ. ಮಗೊ!
ಧನುಸಾನುಿ ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಕ ಳಗ ಹಾಕು. ಉತಾಮ ಗತ್ತಯನುಿ
ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ!”

ಹೋಗ ಆ ಬಾರಹಮಣನು ಅನಂತತ ೋರ್ಸಿವ ವಿೋರ ಅರ್ುವನನು ಬ ೋರ

ಯಾರ ೊೋ ಇರಬಹುದ ಂಬಂತ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳಿದನು. ಆದರೊ ಆ
ಸುದೃಢನಿಶಿಯಯ ನಿಲುವನುಿ ಬದಲು ಮಾಡಲ್ಲಕಾೆಗಲ್ಲಲಿ.
ನಂತರ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಆ ದವರ್ನು ಅವನಿಗ ನಗುತಾಾ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರಿಸೊದನ! ನಾನು ಶಕರ! ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ!
ವರವನುಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊೋ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದ ಸಹಸಾರಕ್ಷನಿಗ ಕುರುಕುಲ ೊೋದವಹ ಶ ರ
ಧನಂರ್ಯನು ಕ ೈಮುಗದು ನಮಸೆರಿಸಿ ಉತಾರಸಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ಇಂದು ನಿನಿಲ್ಲಿರುವ ಅಸರಗಳನ ಿಲಿವನೊಿ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಇದನ ಿೋ ನಾನು ಬಯಸುವ
ಆಸ . ಇದ ೋ ವರವನುಿ ನನಗ ಕರುಣಿಸು.”
183
ಅವನಿಗ ಮಹ ೋಂದರನು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ನಗುತಾಾ ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಧನಂರ್ಯ! ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ಯುವುದರಿಂದ ನಿನಗ ೋನು
ಸಾಧನ ಯಾದಂತಾಗುತಾದ ? ಕಾಮ ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಬ ೋಡು!
ಪ್ರಮ ಗತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ!”
ಸಹಸಾರಕ್ಷನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಧನಂರ್ಯನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಲ ೊೋಕಗಳ್ ಬ ೋಡ. ಕಾಮಗಳ್ ಬ ೋಡ.
ದ ೋವತವದಂದಲೊ ಸುಖ್ವ ಲ್ಲಿದ ? ತ್ತರದಶಾಧಿಪ್!
ಸವ ೈವಶವಯವಗಳನೊಿ ಬಯಸುವುದಲಿ. ವ ೈರಿಗಳ ್ಂದಗ
ಸ ೋಡನುಿ ತ್ತೋರಿಸಿಕ ೊಳೆದ ೋ ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿಯೆೋ
ತಾಜಸಿಬಂದರ ನನಗ ಸವವಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಶಾಶವತವಾಗ ಅಕಿೋತ್ತವಯು ಬರುತಾದ .”
ಈ ಮಾತನಾಡಿದ ಪಾಂಡುನಂದನನಿಗ ಸವವಲ ೊೋಕ ನಮಸೃತ
ವೃತರಹನು ಮೃದು ಮಾತುಗಳಿಂದ ಸಂತವಿಸುತಾಾ ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಮಗೊ! ರ್ೊತ ೋಶ, ತರಕ್ಷಯ, ಶ ಲಧರ, ಶ್ವನನುಿ ನಿೋನು
ಯಾವಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾೋರ್ೋ ಆಗ ನಿನಗ ಸವವ
ದವಾಾಸರಗಳನೊಿ ಇತರ ಅಸರಗಳನೊಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ಪ್ರಮೋಷ್ಠಿ ದ ೋವನನುಿ ಕಾಣಲು ಪ್ರಯತಿ ಮಾಡಬ ೋಕು.
ಅವನ ದಶವನ ಪ್ಡ ದ ನಂತರ ಸವಗವಕ ೆ ಬರಲು
ಸಿದಧನಾಗುವ .”
ಫಾಲುುನನಿಗ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಶಕರನು ಅಂತಧಾವನನಾದನು. ಆಗ
184
ಅರ್ುವನನು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ರ್ೋಗಸಮನಿವತನಾಗ ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು.

ಅರ್ುವನನ ಉಗರ ತಪ್ಸುಾ

ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ನಿರ್ೋಗದಂತ ಆ ಅರ್ತವಿಕರಮನು ಸುರ ೋಶವರ ಶಕರ

ಮತುಾ ದ ೋವದ ೋವ ಶಂಕರನನುಿ ಕಾಣಲು ಹ ೊೋದನು. ಆ
ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್, ಮಹಾಬಾಹು, ಮಹಾಬಲ, ಇಂದರನ ಮಗ,
ಸವವಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿಯೆೋ ಮಹಾರರ್ಥ ಅರ್ುವನನು
ಕಾಯವಸಿದಧಯಾಗಲ ಂದು ದವಾ ಧನುಸುಾ ಮತುಾ ಖ್ಡುವನುಿ

185
ಹಡಿದು ಉತಾರದಕಿೆನಲ್ಲಿ ಹಮಾಲಯ ಪ್ವವತದ ಕಡ ಹ ೊರಟನು.
ಅತಾಂತ ವ ೋಗವಾಗ, ತಪ್ಪಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ಮನಸಾನಿಿಟುು,
ಧೃತನಿಶಿಯನಾಗ ಅವನು ಒಂದು ಘೊೋರ, ಮುಳುೆಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದ, ನಾನಾ ಪ್ುಷ್ಪಫಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ, ನಾನಾ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದ, ನಾನಾ ಮೃಗಗಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ, ಸಿದಧಚಾರಣರಿಂದ
ಸ ೋವಿಸಲಪಟು ವನವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು. ಮಾನುಷ್ರಿಗ
ವಜವತವಾದ ಆ ವನವನುಿ ಕೌಂತ ೋಯನು ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ
ಸವಗವದಲ್ಲಿ ಶಂಖ್ ಮತುಾ ಪ್ಟುಹಗಳ ಶಬಧವು ಕ ೋಳಿಬಂದವು.
ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಜ ೊೋರಾಗ ಪ್ುಷ್ಪವೃಷ್ಠುಯಾಯತು ಮತುಾ
ಅವನನುಿ ಎಲಿ ಕಡ ಯಂದಲೊ ದಪ್ಪ ಮೋಡಗಳ ಜಾಲವು
ಮುಚಿಿಕ ೊಂಡಿತು. ಆ ಮಹಾಗರಿಯ ತಪ್ಪಲ್ಲನಲ್ಲಿ ವನದುಗವಗಳನುಿ
ದಾಟಿ ಶುರ್ ಅರ್ುವನನು ಹಮವತಪವವತದ ಶ್ಖ್ರದ ಮೋಲ
ವಾಸಿಸತ ೊಡಗದನು. ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಹಕಿೆಗಳ ಮಧುರ
ಚಿಲ್ಲಪಿಲ್ಲಯಂದ ೊಡಗೊಡಿದಾ ಚಿಗುರ ೊಡ ಯುತ್ತಾರುವ ಮರಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಮತುಾ ಬಹು ಸುಳಿಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದಾ, ನಿೋಲ
ವ ೈಢೊಯವವಣವದ, ಹಂಸಬಾತುಕ ೊೋಳಿಗಳ ನಾದದಂದ
ಕೊಡಿದ, ಸಾರಸಪ್ಕ್ಷ್ಗಳ ಕೊಗನಿಂದ ಪ್ರತ್ತಧಿನಿಸುತ್ತಾದಾ, ಕ ೊೋಗಲ ಗಳ
ಕೊಗು, ಮತುಾ ನವಿಲುಗಳ ದ ೊಡಿ ಕೊಗುಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ
ನದಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಆ ಮನ ೊೋಹರ ವನವನುಿ ಮತುಾ
ಅದರಲ್ಲಿರುವ ಪ್ುಣಾ ಶ್ೋತಲ ಶುದಧ ನದಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅತ್ತರರ್
186
ಅರ್ುವನನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡನು. ರಮಣಿೋಯ ವನಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುತಾಾ ಆ ಉಗರತ ೋರ್ಸಿವ ಮಹಾತಮ ಅರ್ುವನನು ಉಗರ
ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗದನು. ದಭ ವಯ ಚಾಪ ಯಮೋಲ ದಂಡ ಮತುಾ
ಜನಧಾರಿಯಾಗ ನಾಲುೆ ರಾತ್ತರಗಳಿಗ ೊಮಮ ಹಣುಣಗಳನುಿ ತ್ತನುಿತಾಾ
ಒಂದು ತ್ತಂಗಳನುಿ ಕಳ ದನು. ಎರಡನ ೋ ತ್ತಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಅವನು ಎಂಟು
ರಾತ್ತರಗಳಿಗ ೊಮಮ ಆಹಾರ ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾದಾನು. ಮೊರನ ಯ ತ್ತಂಗಳನುಿ
ಹದನ ೈದು ದನಗಳಿಗ ೊಮಮ ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಒಣಗ ಸತುಾ
ಬಿದಾರುವ ತರಗ ಲ ಗಳನುಿ ತ್ತನುಿತಾಾ ಕಳ ದನು. ನಾಲೆನ ಯ ತ್ತಂಗಳಿನ
ಹುಣಿಣಮಯು ಬಂದಾಗ ಮಹಾಬಾಹು ಪಾಂಡುನಂದನನು ಎರಡೊ
ಕ ೈಗಳನುಿ ಮೋಲ ತ್ತಾ, ಯಾವ ಬ ಂಬಲವೂ ಇಲಿದ ಕ ೋವಲ ಕಾಲ್ಲನ
ಅಂಗುಷ್ುದ ಮೋಲ ನಿಂದು ಕ ೋವಲ ಗಾಳಿಯನುಿ ಸ ೋವಿಸುತಾಾ ತಪ್ಸುಾ
ಮಾಡಿದನು. ಆಗ ಎಲಿ ಮಹಷ್ಠವಗಳು ದ ೋವ ಪಿನಾಕಿಯಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋದರು ಮತುಾ ಆ ಶ್ತ್ತಕಂಠ ಮಹಾಭಾಗನಿಗ ಸಾಷ್ಾುಂಗ
ನಮಸಾೆರ ಮಾಡಿ ಅವನ ದಯೆಯನುಿ ಕ ೊೋರಿದರು. ಫಲುುನನ
ಕ ಲಸದ ಕುರಿತು ಅವರ ಲಿರೊ ನಿವ ೋದಸಿದರು:
“ಈ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ಪಾರ್ವನು ಹಮವತಪವವತದ
ತುದಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಉಗರ ದುಷ್ೆರ ತಪ್ಸಾನುಿ ಮಾಡುತಾಾ
ಎಲಿ ದಕುೆಗಳನೊಿ ಹ ೊಗ ಯಂದ ತುಂಬಿಸಿದಾಾನ .
ದ ೋವ ೋಶ! ನಮಮಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೊ ಅವನು ಏನನುಿ
ಬಯಸುತ್ತಾದಾಾನ ನುಿವುದು ತ್ತಳಿಯುತ್ತಾಲಿ. ಎಲಿರನೊಿ
187
 ಸಂತಾಪಿಸುತ್ತಾದಾಾನ . ಅವನನುಿ ತಡ ಗಟುುವುದು
ಒಳ ೆಯದು.”
ಮಹ ೋಶವರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಂಹೃಷ್ುರಾಗ ಏನೊ ಚಿಂತ ಮಾಡದ ೋ ನಿೋವು ಎಲ್ಲಿಂದ
ಬಂದದಾೋರ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಗ ತ ರಳಿ. ಅವನ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿರುವ
ಸಂಕಲಪವನುಿ ನಾನು ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ . ಅವನು ಸವಗವವನೊಿ
ಬಯಸುತ್ತಾಲಿ. ಈಶವರತವವನೊಿ ಬಯಸುತ್ತಾಲಿ.
ಅಮರತವವನೊಿ ಬಯಸುತ್ತಾಲಿ. ಇಂದ ೋ ನಾನು ಅವನ
ಮನಸಿಾನ ಬಯಕ ಯನುಿ ಈಡ ೋರಿಸಿಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .”
ಶವವನ ಆ ವಚನವನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಸತಾವಾದ ಋಷ್ಠಗಳು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಪ್ುನಃ ತಮಮ ತಮಮ ಆಶರಮಗಳಿಗ
ಹಂದರುಗದರು.

ಕಿರಾತ-ಅರ್ುವನರ ಯುದಧ
ಆ ಮಹಾತಮ ತಪ್ಸಿವಗಳ ಲಿರೊ ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋಗಲು,
ಸವವಪಾಪ್ಹರ ಪಿನಾಕಪಾಣಿ ರ್ಗವಾನ್ ಹರನು ಕಾಂಚನ
ವೃಕ್ಷದಂತ ಕಾಂತ್ತಯುಕಾನಾಗ, ಗರಿಗಳಲ್ಲಿ ಇನ ೊಿಂದು ಮೋರು
ಪ್ವವತದಂತ ಹ ೊಳ ಯುತಾಾ ಕಿರಾತನ ವ ೋಷ್ವನುಿ ಪ್ಡ ದನು.
ವಿಷ್ರ್ರಿತ ಸಪ್ವಗಳಂತ್ತದಾ ಶ್ರೋಮಂತ ಧನುಸುಾ ಮತುಾ ಶರಗಳನುಿ
ಹಡಿದು, ಸಾಗರದ ಒಡಲನುಿ ಸುಡುವ ಅಗಿಯಂತ ಬ ಳಗುತಾಾ
188
ಕ ಳಗಳಿದನು. ಆ ಶ್ರೋಮಾನ್ ದ ೋವನು ಅದ ೋ ವ ೋಷ್ವನುಿ ಧರಿಸಿ,
ಹಾಗ ಯೆೋ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾ ದ ೋವಿ ಉಮರ್ಡನ ಮತುಾ
ವ ೋಷ್ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಕುಣಿದಾಡುತ್ತಾದಾ ನಾನಾ
ರ್ೊತಗಳ ್ಡನಿದಾನು. ಕಿರಾತವ ೋಷ್ವನುಿ ಧರಿಸಿದಾ ಸಹಸಾರರು
ಸಿರೋಯರ ೊಂದಗದಾ ದ ೋವನು ಅತ್ತೋವ ಸುಂದರನಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾದಾನು.
ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೆೋ ಆ ವನ ಸವವವೂ ನಿಃಶಬಧವಾಯತು ಮತುಾ ಝರಿ-
ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳ ನಿನಾದಗಳು ನಿಂತವು. ಅವನು ಅಕಿಿಷ್ುಕರ್ವ ಪಾರ್ವನ
ಬಳಿ ಬರುತ್ತಾದಾಂತ ಅದುಭತವಾಗ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ ಮೊಕ ಎಂಬ
ಹ ಸರಿನ ದತ್ತಯ ಪ್ರಮ ದುಷ್ಾುತಮ ಮಗನು ಹಂದಯ ರೊಪ್ವನುಿ
ತಾಳಿ ಅರ್ುವನನನುಿ ಕ ೊಲುಿವ ರ್ೋಚನ ಯಲ್ಲಿದುಾದನುಿ ಕಂಡನು.
ಆಗ ಫಲುುನನು ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಸುಾ ಮತುಾ ವಿಷ್ಕ ೆ ಸಮಾನ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಎತ್ತಾ, ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ದನುಸಾನುಿ ಬಿಗದು, ಠ ೋಂಕಾರವನುಿ
ಮಳಗಸಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಏನೊ ಪಾಪ್ಗಳನ ಿಸಗದ ೋ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದರುವ ನನಿನುಿ
ಕ ೊಲಿಲು ಬಯಸುತ್ತಾರುವ ಯಾದುದರಿಂದ ಅದಕ ೆ
ಮದಲ ೋ ನಾನು ನಿನಿನುಿ ಯಮಸಾದನಕ ೆ
ಕಳುಹಸುತ ೋಾ ನ !”
ದೃಢಧನಿವ ಫಲುುನನು ಅವನನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ
ಕಿರಾತರೊಪಿ ಶಂಕರನು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಅವನನುಿ ತಡ ದನು:
“ಕಪ್ುಪ ಮೋಡದಂತ್ತರುವ ಇವನಿಗ ಮದಲು
189
 ಗುರಿಯಟುವನು ನಾನು!”
ಆದರ ಅವನ ಮಾತನುಿ ಅನಾದರಿಸಿ ಫಲುುನನು ಆ ಪಾರಣಿಯನುಿ
ಹ ೊಡ ದನು. ಮಹಾದುಾತ್ತ ಕಿರಾತನೊ ಕೊಡ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ
ಅಗಿಶ್ಖ ಗ ಸಮಾನ ಅರ್ವಾ ರ್ಂಚಿನಂತ್ತರುವ ಶರವನುಿ ಅದಕ ೆೋ
ಗುರಿಯನಿಿಟುು ಹ ೊಡ ದನು. ಅವರಿಬಿರೊ ಬಿಟು ಬಾಣಗಳು ಒಂದ ೋ
ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ವವತದಷ್ುು ದ ೊಡಿದಾಗದಾ ಮೊಕನ ದ ೋಹದ ಮೋಲ
ಬಿದಾವು. ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ರ್ಂಚು ಮತುಾ ಸಿಡಿಲು ಬಿೋಳುವಂತ ಆ
ಎರಡು ಬಾಣಗಳ್ ಅವನ ಮೋಲ ಬಿದಾವು. ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ
ಬಾಯಯ ಸಪ್ವಗಳಂತ್ತರುವ ಆ ಎರಡು ಬಾಣಗಳ ಹ ೊಡ ತದಂದ
ಆ ರಾಕ್ಷಸನು ಸತುಾ, ತನಿ ವಿಭೋಷ್ಣ ರೊಪ್ವನುಿ ಹ ೊಂದ ಬಿದಾನು.
ಅರ್ತರಹ ಕೌಂತ ೋಯ ಜಷ್ುಣವು ಕಾಂಚನಪ್ರಭ ಯ,
ಕಿರಾತವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿದಾ, ಸಿರೋಯರ ಜ ೊತ ಗೊಡಿದಾ ಪ್ುರುಷ್ನನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ನಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ಶ ನಾ ವನದಲ್ಲಿ ಸಿರೋಗಣಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ದು
ತ್ತರುಗಾಡುತ್ತಾರುವ ನಿೋನು ಯಾರು? ಕನಕಪ್ರರ್! ಈ ಘೊೋರ
ವನದಲ್ಲಿ ನಿನಗ ರ್ಯವಾಗುವುದಲಿವ ೋ? ನನಿದಾಗದಾ ಈ
ಮೃಗವನುಿ ನಿೋನು ಏಕ ಹ ೊಡ ದ ? ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದಾ ಈ
ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ಮದಲು ನ ೊೋಡಿದುಾದು ನಾನು. ಬ ೋಕ ಂತಲ ೋ
ನಿೋನು ಇದನುಿ ಮಾಡಿರಬಹುದು ಅರ್ವಾ ತಪ ಪಂದು
ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಮಾಡಿರಬಹುದು. ಆದರ ನಿೋನು ಮಾತರ
190
 ಜೋವಂತನಾಗ ನನಿಿಂದ ತಪಿಪಸಕ ೊಳೆಲಾರ ! ಇಂದು ನಿೋನು
ನನ ೊಿಡನ ನಡ ದುಕ ೊಂಡಿದುಾದು ಬ ೋಟ ಯಾಡುವವನ
ಧಮವವಲಿ. ಪ್ವವತವಾಸಿಯೆೋ! ನಾನು ನಿನಿಿಂದ ನಿನಿ
ಜೋವವನುಿ ತ ಗ ಯುತ ೋಾ ನ .”
ಪಾಂಡವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಕಿರಾತನು ನಗುತಾಾ ಆ ಸವಾಸಾಚಿ
ಪಾಂಡವನಿಗ ಮೃದುಧಿನಿಯಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅದಕ ೆ ನಾನ ೋ ಮದಲು ಗುರಿಯಟಿುದ ಾಯಾದುದರಿಂದ
ಅದು ನನಗ ೋ ಸ ೋರಿದುಾ. ಮತುಾ ನನಿ ಬಾಣದ
ಹ ೊಡ ತದಂದಲ ೋ ಅವನು ಸತ್ತಾದುಾ. ನಿನಿಲ್ಲಿದಾ ದ ೊೋಷ್ವನುಿ
ಇನ ೊಿಬಿರ ಮೋಲ ಹಾಕುವಷ್ುು ನಿನಿ ಬಲದ ಕುರಿತು
ಗವವ ಪ್ಡಬ ೋಡ. ಮೊಢ! ನಿೋನು ನನಿನುಿ
ಅವಹ ೋಳಿಸಿದುದಕ ೆ ನನಿಿಂದ ನಿೋನು ಜೋವಂತ
ತಪಿಪಸಿಕ ೊಳೆಲಾರ ! ಸಿಿರನಾಗು. ಸಿಡಿಲ್ಲನಂತ್ತರುವ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುತ ೋಾ ನ . ನಿೋನೊ ಕೊಡ ನಿನಗ ಎಷ್ುು
ಸಾದಾವೋ ಅಷ್ುು ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡು!”
ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಘ್ಜವಸುತಾಾ ಅವರಿಬಿರೊ ಸಪ್ವಗಳಂತ್ತರುವ
ವಿಷ್ಕಾರಿೋ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಪ್ರಸಪರರನುಿ ಚುಚಿಿದರು. ಆಗ
ಅರ್ುವನನು ಬಾಣಗಳ ಮಳ ಯನ ಿೋ ಕಿರಾತನ ಮೋಲ ಸುರಿಸಿದನು.
ಅದನುಿ ಶಂಕರನು ಪ್ರಸನಿ ಮನಸಿಾನಿಂದ ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು.
ಪಿನಾಕಧಾರಿಯು ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಆ ಶರವಷ್ವವನುಿ ತಡ ದುಕ ೊಂಡು
191
ಶರಿೋರದಲ್ಲಿ ಗಾಯಗ ೊಳೆದ ೋ ಪ್ವವತದಂತ ಅಚಲವಾಗ
ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ತನಿ ಬಾಣಗಳ ಮಳ ಯು ನಿರರ್ವಕವಾದುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಧನಂರ್ಯನು ಪ್ರಮ ವಿಸಿಮತನಾಗ “ಸಾಧು! ಸಾಧು!”
ಎಂದು ಹ ೋಳತ ೊಡಗದನು.
“ಆಹಾ! ಈ ಹಮಾಲಯ ಶ್ಖ್ರದ ಮೋಲ ವಾಸಿಸುವ,
ಸುಕುಮಾರಾಂಗನು ವಿಹವಲನಾಗದ ೋ ಗಾಂಡಿೋವದಂದ
ಬಿಡಲಪಟು ಈ ಲ ೊೋಹದ ಬಾಣಗಳನುಿ
ತಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾನಲಿ! ಇವನು ಯಾರಿರಬಹುದು?
ದ ೋವನ ೊೋ, ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ರುದರನ ೊೋ, ಯಕ್ಷನ ೊೋ, ಇಂದರನ ೊೋ
ಇರಬಹುದ ೋ? ಈ ಶ ರೋಷ್ಿ ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ಮೊವತುಾ
ದ ೋವರುಗಳು ಒಟುುಗೊಡುತಾಾರ ಎಂದು
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ . ದ ೋವ ಪಿನಾಕಿಯನುಿ ಬಿಟುು ಬ ೋರ
ಯಾರಿಗೊ ನನಿಿಂದ ಬಿಡಲಪಟು ಸಹಸಾರರು ಬಾಣಗಳ
ಮಳ ಯ ಹ ೊಡ ತವನುಿ ಸಹಸಿಕ ೊಳೆಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ!
ದ ೋವತ ಯಾಗರಬಹುದು ಅರ್ವಾ ಯಕ್ಷನಾಗರಬಹುದು.
ರುದರನಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಾರ ೋ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದರಲ್ಲ, ಅವನನುಿ
ನನಿ ಈ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಯಮಸಾದನಕ ೆ
ಕಳುಹಸುತ ೋಾ ನ .”
ಆಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಜಷ್ುಣವು ಭಾಸೆರನು ತನಿ ಕಿರಣಗಳನುಿ
ಪ್ಸರಿಸುವಂತ ನೊರಾರು ಮಮವಭ ೋದ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುನು.
192
ಲ ೊೋಕಭಾವನ ರ್ಗವಾನ್ ಶ ಲಪಾಣಿಯು ಮಳ ಯಡಿಯಲ್ಲಿ
ಅಚಲವಾಗ ನಿಲುಿವ ಪ್ವವತದಂತ ಪ್ರಸನಿ ಮನಸಿಾನಿಂದಲ ೋ ಆ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ಸವಲಪ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೆೋ ಫಲುುನನ
ಬಾಣಗಳು ಮುಗದುಹ ೊೋದವು. ತನಿ ಬಾಣಗಳು ಇಲಿವಾದುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಅವನು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ತತಾರಿಸಿ ನಿಂತನು. ಆಗ ಜಷ್ುಣವು ಹಂದ
ಖಾಂಡವವನದಲ್ಲಿ ರ್ಗವಂತ ಅಗಿಯು ಕ ೊಟಿುದಾ ಎರಡು ಅಕ್ಷಯ
ಬತಾಳಿಕ ಗಳ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸಿದನು:
“ಬಾಣಗಳು ಮುಗದು ಹ ೊೋದವಲಿ! ಈಗ ನಾನು ನನಿ
ಧನುಸಿಾನಿಂದ ಏನನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಲ್ಲ? ಎಲಿ ಬಾಣಗಳನೊಿ
ಕಬಳಿಸುವ ಈ ಪ್ುರುಷ್ನಾದರೊ ಯಾರು? ಆನ ಯನುಿ
ಈಟಿಯ ಕ ೊನ ಯಂದ ಹ ೊಡ ಯುವಂತ ನಾನು ಇವನನುಿ
ಧನುಸಿಾನ ತುದಯಂದ ಹ ೊಡ ದು ದಂಡಧಾರಿ ಯಮನ
ಸದನಕ ೆ ಕಳುಹಸುತ ೋಾ ನ !”
ಪ್ರವಿೋರಹ ಕೌಂತ ೋಯನು ಧನುಸಿಾನ ತುದಯಂದ ಹ ೊಡ ಯಲು ಆ
ಗರಿಗ ೊೋಚರನು ಅವನ ಆ ದವಾ ಧನುಸಾನೊಿ ಕಸಿದುಕ ೊಂಡನು.
ತನಿ ಧನುಸಾನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಅರ್ುವನನು ಖ್ಡುವನುಿ ಹಡಿದು
ನಿಂತು ಯುದಧವನುಿ ಕ ೊನ ಗ ೊಳಿಸಲು ಇಚಿೆಸಿ, ಅವನನುಿ ಅದರಿಂದ
ವ ೋಗವಾಗ ಆಕರಮಣಿಸಿದನು. ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ಹ ೊಡ ದರೊ
ಮಡಾಿಗದಂತ್ತದಾ ಆ ಹರಿತ ಖ್ಡುವನುಿ ಕುರುನಂದನನು
ಧ ೈಯವದಂದ ತನಿ ರ್ುರ್ ಬಲದಂದ ಬಿೋಸಿ ಎಸ ಯಲು, ಅವನ
193
ತಲ ಯನುಿ ಹ ೊಡ ದ ಖ್ಡುವು ಚೊರುಚೊರಾಗ ಬಿದಾತು. ಆಗ
ಫಲುುನನು ಮರಗಳು ಮತುಾ ಕಲುಿಬಂಡ ಗಳಿಂದ
ಯುದಧಮಾಡತ ೊಡಗದನು ಮತುಾ ಆ ಮಹಾಕಾಯನು ಮರಗಳನೊಿ
ಕಲುಿ ಬಂಡ ಗಳನೊಿ ಸಹಸಿಕ ೊಂಡನು. ಆಗ ಮಹಾಬಲ್ಲ ಪಾರ್ವನು
ಬಾಯಯಂದ ಹ ೊಗ ಯನುಿ ಕಾರುತಾಾ ಆ ಕಿರಾತರೊಪಿ ರ್ಗವಂತನ
ಮೋಲ ರ್ಂಚಿನಂತ್ತದಾ ತನಿ ಮುಷ್ಠುಯಂದ ಗುದಾದನು. ಕಿರಾತನಂತ
ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ ಆ ಕಿರಾತರೊಪಿಯು ಇಂದರನ ವಜಾರಯುಧದಂತ್ತದಾ
ತನಿ ಮುಷ್ಠುಯಂದ ಫಲುುನನನುಿ ಗುದಾ ಅವನಿಗ
ನ ೊೋವುಂಟುಮಾಡಿದನು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿ ಘೊೋರ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು.
ಪಾಂಡವ ಮತುಾ ಕಿರಾತನ ಮುಷ್ಠುಯುದಧದಂದ ಚಟಚಟ ಶಬಧವು
ಕ ೋಳಿ ಬರುತ್ತಾತುಾ. ರ್ುರ್ಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದಾಡುತ್ತಾದಾ ಆ ಮೈ
ನವಿರ ೋಳಿಸುವ ಯುದಧವು ಸವಲಪ ಸಮಯ ವೃತರ ಮತುಾ ಇಂದರನ
ನಡುವ ನಡ ದ ಯುದಧದಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ. ಆಗ ಬಲಶಾಲ್ಲ ಜಷ್ುಣವು
ಕಿರಾತನ ಎದ ಯನುಿ ಬಿಗಯಾಗ ಹಡಿಯಲು ಕಿರಾತನು ಬಲದಂದ
ಪಾಂಡವನನುಿ ಮೊರ್ ವಗ ೊಳಿಸುವಂತ ಹ ೊಡ ದನು. ಅವರ
ತ ೊೋಳುಗಳ ಪ ಟಿುನಿಂದ ಮತುಾ ಅವರ ಎದ ಗಳ ಸಂಘ್ಷ್ವದಂದ
ಅವರ ದ ೋಹಗಳಿಂದ ಕಿಡಿ ಮತುಾ ಹ ೊಗ ಯುಕಾ ಬ ಂಕಿಯು ಹುಟಿುತು.
ಆಗ ಮಹಾದ ೋವನು ಅವನ ದ ೋಹವನುಿ ಬಿಗಯಾಗ ಹಡಿದು
ರ ೊೋಷ್ದಂದ ಜ ೊೋರಾಗ ಹ ೊಡ ದು ಅವನನುಿ
ಮೊರ್ ವಗ ೊಳಿಸಿದನು. ದ ೋವದ ೋವನ ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ ಮೈ
194
ಮದ ಾಯಾಗಲು ಫಲುುನನು ತನಿ ದ ೋಹದ ನಿಯಂತರಣವನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡನು. ಮಹಾತಮನಿಂದ ಸ ೊೋಲಲಪಟುು,
ಉಸಿರಾಡುವುದನೊಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಮೊರ್ ವಗ ೊಂಡು ಬಿದಾನು. ಆಗ
ರ್ವನು ಸಂತುಷ್ುನಾದನು. ರ್ಗವಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಓ ಫಲುುನ! ನಿನಿ ಅಪ್ರತ್ತಮ ಕಮವ, ಶೌಯವ ಮತುಾ
ಸಿಿರತ ಗಳಿಂದ ಸಂತುಷ್ುನಾಗದ ಾೋನ . ನಿನಿ ಸರಿಸಮನಾದ
ಕ್ಷತ್ತರಯನಿಲಿ! ಇಂದು ನಿನಿ ತ ೋರ್ಸುಾ ಮತುಾ ವಿೋಯವವು
ನನಿ ಸರಿಸಾಟಿಯಾಗತುಾ. ನಿನಿ ಮೋಲ ಪಿರೋತನಾಗದ ಾೋನ .
ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡು! ವಿಶಾಲಾಕ್ಷ! ನಿನಗ ನಾನು ಕಣುಣಗಳನುಿ
ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಹಂದ ನಿೋನು ಋಷ್ಠಯಾಗದ ಾ.
ದ ೋವತ ಗಳಾಗದಾರೊ ನಿೋನು ರಣದಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಶತುರಗಳನುಿ
ರ್ಯಸುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಅನಂತರ ಫಲುುನನು ಶ ಲಪಾಣಿ ಮಹಾದುಾತ್ತ ಮಹಾದ ೋವ ದ ೋವ
ಗರಿೋಶನನುಿ ದ ೋವಿಯ ಸಹತ ನ ೊೋಡಿದನು. ತನಿ
ಮಳಕಾಲುಗಳನೊಿರಿ ನ ಲಕ ೆ ಮುಟುುವಂತ ತಲ ಬಾಗ ನಮಸೆರಿಸಿ
ಪ್ರಪ್ುರಂರ್ಯ ಪಾರ್ವನು ಹರನನುಿ ಮಚಿಿಸಿದನು:
“ಕಪ್ದವನ ೋ! ಸವವರ್ೊತ ೋಶ! ರ್ಗನ ೋತರನಿಪಾತ್ತನ ೋ!
ಶಂಕರ! ರ್ಗವನ್! ನನಿ ತಪ್ಪನುಿ ಕ್ಷರ್ಸು! ದ ೋವ ೋಶ!
ನಿನಿನುಿ ಕಾಣಲ ೊೋಸುಗವ ೋ ನಾನು ನಿನಿ ಅಚುಿಮಚಿಿನ,
ತಾಪ್ಸರಿಗ ಉತಾಮವಾದ ಈ ಮಹಾಗರಿಗ ಬಂದು
195
 ತಲುಪಿದ ಾೋನ . ರ್ಗವನ್! ಸವವರ್ೊತನಮಸೃತ!
ಮಹಾದ ೋವ! ನನಿ ಈ ಅತ್ತಸಾಹಸವು
ಅಪ್ರಾಧವಾಗದರಲ್ಲ! ಶಂಕರ! ನಿನಗ ಶರಣು ಬಂದು
ನನಿನುಿ ನಿನಗ ಅಪಿವಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ತ್ತಳಿಯದ ೋ ನಿನ ೊಿಂದಗ
ಹ ೊೋರಾಡಿದ ನನಿ ಈ ತಪ್ಪನುಿ ಕ್ಷರ್ಸು!”
ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ವೃಷ್ರ್ಧಿರ್ನು ಫಲುುನನ ಸುಂದರ ಬಾಹುಗಳನುಿ
ಹಡಿದು, ನಕುೆ ಅವನಿಗ “ಕ್ಷರ್ಸಿದ ಾೋನ !” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು.

ಪಾಶುಪ್ತ ಪ್ರದಾನ
ರ್ಗವಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋನು ಹಂದನ ದ ೋಹದಲ್ಲಿ ನಾರಾಯಣನ ಸಹಾಯಕ
ನರನಾಗದ ಾ ಮತುಾ ಬದರಿಯಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ುು ಸಾವಿರ
ವಷ್ವಗಳ ಉಗರ ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸಿದ ಾ. ಪ್ುರುಷ್ ೊೋತಾಮ
ವಿಷ್ುಣವಿನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಮ ತ ೋರ್ಸುಾ ನಿನಿಲ್ಲಿಯೊ ಇದ .
ನಿೋವಿಬಿರು ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರರ ತ ೋರ್ಸ ಾೋ ಈ ರ್ಗತಾನುಿ
ಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾದ . ಶಕರನ ಅಭಷ್ ೋಕದಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಮತುಾ ಕೃಷ್ಣನು
ಮೋಡಗಳಂತ ಧಿನಿಸುವ ಮಹಾ ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದು
ದಾನವರನುಿ ನಿಯಂತ್ತರಸಿದಾರಿ. ಪಾರ್ವ! ಅದ ೋ
ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ ನಿನಿ ಕ ೈಯಂದ ನನಿ ಮಾಯೆಯನುಿ ಬಳಸಿ
ನಾನು ಕಸಿದುಕ ೊಂಡ . ನಿನಗ ಉಚಿತವಾದ ಆ ಎರಡು
196
197
 ಅಕ್ಷಯ ರ್ತಾಳಿಕ ಗಳನುಿ ಹಂದ ಪ್ಡ ದುಕ ೊೋ. ನಿನಿ
ಸತಾಪ್ರಾಕರಮವನುಿ ಮಚಿಿದ ಾೋನ . ನಿನಗ ಏನು ಬ ೋಕ ೊೋ ಆ
ವರವನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊೋ. ನಿನಿ ಸರಿಸಮನಾದ ಪ್ುರುಷ್ನು
ಮಾನವರಲ್ಲಿ ಅರ್ವಾ ದ ೋವಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಯಾರೊ ಇಲಿ.
ಕ್ಷತ್ತರಯರಲ್ಲಿ ನಿೋನ ೋ ಪ್ರಧಾನನಾದವನು.”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ವೃಷ್ಧಿರ್! ಪ್ರಭ ೊೋ! ನನಗ ಬ ೋಕಾದುದನುಿ
ಕ ೊಡಲು ಇಚಿೆಸುವ ಯಾದರ ದವಾಾಸರವಾದ ಬರಹಮಶ್ರ
ಎನುಿವ ಹ ಸರಿನಿಂದ ಯಾವುದು ಕರ ಯಲಪಡುತಾದ ರ್ೋ ಆ
ಘೊೋರ, ರೌದರ, ಭೋಮಪ್ರಾಕರಮ, ದಾರುಣ ಯುಗಾಂತವು
ಪಾರಪ್ಾವಾದಾಗ ರ್ಗತಾನುಿ ಪ್ೊತ್ತವ ಸಂಹರಿಸುವ,
ಪಾಶುಪ್ತವನುಿ ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಅದರಿಂದ ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ
ದಾನವರನೊಿ ರಾಕ್ಷಸರನೊಿ ರ್ೊತ, ಪಿಶಾಚಿ, ಗಂಧವವ
ಮತುಾ ಪ್ನಿಗರನೊಿ ದಹಸಬಹುದು. ಅದನುಿ
ಅನುಮಂತ್ತರಸಿದಾಗ ಅದರಿಂದ ಸಹಸಾರರು ಶ ಲಗಳು
ಮತುಾ ಉಗರವಾಗ ಕಾಣುವ ಗದ ಗಳು, ವಿಷ್ಕಾರುವ
ಬಾಣಗಳು ಹುಟುುತಾವ . ಇದರಿಂದ ರಣದಲ್ಲಿ ಭೋಷ್ಮ,
ದ ೊರೋಣ, ಕೃಪ್, ಯಾವಾಗಲೊ ಕಟುಕಾಗ ಮಾತನಾಡುವ
ಸೊತಪ್ುತರನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡಬಲ ಿ. ರ್ಗವನ್!
ರ್ಗನ ೋತರಹ! ಇದು ನನಿ ಮಟುಮದಲ್ಲನ ಬಯಕ . ನಿನಿ
198
 ಪ್ರಸಾದದಂದ ನಾನು ಸಮರ್ವನಾಗ ಹಂದರುಗಬಹುದು.”
ರ್ಗವಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಆ ಮಹಾ ಪಾಶುಪ್ತ ಅಸರವನುಿ ನಿನಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ಪಾಂಡವ! ಅದನುಿ ಧಾರಣಮಾಡಬಲ ಿ,
ಪ್ರರ್ೋಗಮಾಡಬಲ ಿ ಮತುಾ ಅದರಿಂದ
ಸಂಹಾರಮಾಡಬಲ ಿ. ಇದನುಿ ಮಹ ೋಂದರನೊ, ಯಮನೊ,
ಯಕ್ಷರಾರ್ನೊ, ವರುಣನೊ ಅರ್ವಾ ವಾಯುವೂ ತ್ತಳಿದಲಿ.
ಇನುಿ ಮನುಷ್ಾರಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗ ತ್ತಳಿದರಬ ೋಕು? ಆದರ ,
ನಿೋನು ಇದನುಿ ಯಾವಾಗಲೊ ಸಾಹಸದಂದ ಮನುಷ್ಾನ
ಮೋಲ ಪ್ರರ್ೋಗಸಬಾರದು. ಏಕ ಂದರ ಅಲಪತ ೋರ್ಸಿಾನವನ
ಮೋಲ ಇದು ಬಿದಾರ ಇಡಿೋ ರ್ಗತಾನ ಿೋ
ಸುಟುುಹಾಕಿಬಿಡುತಾದ . ಮೊರೊ ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಇದಕ ೆ
ಅವಧಾ ಎನುಿವವರು ಯಾವ ಚರಾಚರರೊ ಇಲಿ. ಮತುಾ
ಇದನುಿ ಮನಸಿಾನಿಂದ, ನ ೊೋಟದಂದ, ಮಾತ್ತನಿಂದ
ಅರ್ವಾ ಧನುಸಿಾನಿಂದ ಪ್ರರ್ೋಗಸಬಹುದು.”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಬ ೋಗನ ೋ ಪಾರ್ವನು ಶುಚಿರ್ೊವತನಾಗ ದಟುನಾಗ
ವಿಶ ವೋಶವರನ ಪಾದಗಳನುಿ ಹಡಿಯಲು ಅವನು “ಇದನುಿ
ಕಲ್ಲತುಕ ೊೋ!” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ನಂತರ ಅವನು
ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿನಿಗ ಅಂತಕನ ಮೊತ್ತವವತಾಾಗದಾ ಆ ಅಸರವನುಿ
ಹ ೋಗ ಪ್ರರ್ೋಗಸಬ ೋಕು ಮತುಾ ಹ ೋಗ ಹಂತ ಗ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು
199
ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳಿಕ ೊಟುನು. ಮೊರುಕಣಿಣನವನ ೊಡನ ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ಅದು ಆ ಮಹಾತಮನ ಬಳಿಬಂದತು ಮತುಾ ಅರ್ುವನನು
ಅದನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ಆಗ ಪ್ೃರ್ಥಿಯು - ಅದರ ಪ್ವವತ, ವನ,
ಮರಗಳು, ಸಾಗರ. ವನಪ್ರದ ೋಶಗಳು, ಮತುಾ ಗಾರಮನಗರಗಳ ್ಡನ
- ಕಂಪಿಸಿತು. ಆದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಹಸಾರರು ಶಂಖ್, ದುಂದುಭ,
ಮತುಾ ಭ ೋರಿಗಳ ಘೊೋಷ್ವು ಕ ೋಳಿಬಂದತು ಮತುಾ ಮಹಾ
ರ್ೊಕಂಪ್ವಾಯತು. ಆ ಜಾರ್ವಲಾಮಾನ ಘೊೋರ ಅಸರವು
ಅರ್ತೌರ್ಸ ಪಾಂಡವನ ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿ ಮೊತ್ತವವತಾಾಗ ನಿಂತ್ತದುಾದನುಿ
ದ ೋವದಾನವರು ವಿೋಕ್ಷ್ಸಿದರು. ತರಯಂಬಕನು ಅರ್ತೌರ್ಸ
ಫಲುುನನನುಿ ಮುಟುಲು ಅವನ ದ ೋಹದಲ್ಲಿ ಏನ ೋನು
ಅಶುರ್ಗಳಿದಾವೋ ಅವ ಲಿವೂ ನಾಶವಾದವು. ಶ್ರಬಾಗ ಅಂರ್ಲ್ಲೋ
ಬದಧನಾಗ ಪಾರ್ವನು ನಮಸೆರಿಸಲು ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗು ಎಂದು
ತರಯಂಬಕನು ಅರ್ುವನನಿಗ ಅನುಜ್ಞ ಯನಿಿತಾನು. ಆಗ ದ ೋವತ ಗಳ
ಪ್ರರ್ು, ಮಹಾಮತ್ತ, ಗರಿೋಶ, ಉಮಾಪ್ತ್ತ ಶ್ವ ರ್ವನು ದ ೈತಾರು
ಮತುಾ ಪಿಶಾಚರನುಿ ಕ ೊಲಿಬಲಿ ಮಹಾಧನುಸುಾ ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ
ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿನಿಗ ಕ ೊಟುನು. ಅನಂತರ ಅರ್ುವನನು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಆ ಶುರ್, ಈಶವರನು ಉಮರ್ಂದಗ ಆ ಗರಿ,
ತಟಾಕ, ಮತುಾ ಕಣಿವ ಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ, ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಮತುಾ
ಮಹಷ್ಠವಗಳಿಂದ ಸ ೋವಿತ ಗರಿಶ ರೋಷ್ಿವನುಿ ಬಿಟುು
ಆಕಾಶವನ ಿೋರಿದನು. ಅವನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಸೊಯವನು
200
ಲ ೊೋಕದಂದ ಅಸಾನಾಗುವಂತ ಪಿನಾಕಿೋ ವೃಷ್ರ್ಧಿರ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ಅದೃಶಾನಾದನು. ಪ್ರವಿೋರಹ ಅರ್ುವನನು “ನಾನು ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್
ಮಹಾದ ೋವನನುಿ ನ ೊೋಡಿದ !” ಎಂದು ಪ್ರಮ ವಿಸಿಮತನಾದನು:
“ತರಯಂಬಕ ಹರ ಪಿನಾಕಿೋ ವರದ ಸುಂದರನನುಿ ನಾನು
ನ ೊೋಡಿ ಮತುಾ ಅವನು ತನಿ ಕ ೈಗಳಿಂದ ನನಿನುಿ ಮುಟಿು
ನಾನು ಧನಾನಾದ ! ಅನುಗೃಹೋತನಾದ ! ನನಿನುಿ ನಾನ ೋ
ರ್ೋರಿ ಕೃತಾರ್ವನಾಗ ಹಂದರುಗುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಹಂದರುಗ
ಶತುರಗಳ ಲಿರನೊಿ ಗ ಲುಿವುದಕ ೆ ಇದನುಿ ಬಳಸುತ ೋಾ ನ .”

ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರಿಂದ ಆಯುಧಗಳ ಪ್ರದಾನ

ಆಗ ವ ೈಡೊಯವವಣವದಂದ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ ಎಲಿ ದಕುೆಗಳನೊಿ
ಬ ಳಗುತಾಾ ರ್ಲಚರಗಣಗಳಿಂದ, ನಾಗಗಳು, ನದನದಗಳು,
ದ ೈತಾರು, ಸಾಧಾರು, ಮತುಾ ದ ೋವತ ಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ದು,
ರ್ಲವಾಸಿಗಳ ಒಡ ಯ ಶ್ರೋಮಾನ್ ರ್ಲ ೋಶವರ ವರುಣನು ಆ
ಪ್ರದ ೋಶಕ ೆ ಆಗರ್ಸಿದನು. ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬಂಗಾರದ ಬಣಣದ,
ಸುಂದರ ವಿಮಾನವನ ಿೋರಿ, ಯಕ್ಷರಿಂದ ಅನುಸರಿಸಲಪಟು ಪ್ರರ್ು
ಕುಬ ೋರನು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದನು. ಇಡಿೋ ಆಕಾಶವನ ಿೋ ಬ ಳಗಸುತಾಾ
ನ ೊೋಡಲು ಅದುಭತನಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾದಾ ಶ್ರೋಮಾನ್ ಕುಬ ೋರನು
ಅರ್ುವನನನುಿ ಕಾಣಲು ಬಂದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಲ ೊೋಕಾಂತಕ
ಪ್ರತಾಪಿ, ದಂಡಪಾಣಿ, ಅಚಿಂತಾಾತಮ, ಸವವರ್ೊತಗಳನುಿ
201
ವಿನಾಶಮಾಡುವ, ವ ೈವಸವತ, ಧಮವರಾರ್ ಶ್ರೋಮಾನ್ ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್
ಯಮನು ಮೊತ್ತವವಂತ ಮತುಾ ಅಮೊತ್ತವವಂತ ಲ ೊೋಕಭಾವನ
ಪಿತೃಗಳ ್ಡನ ತನಿ ವಿಮಾನದ ಪ್ರಭ ಯನುಿ ಗುಹಾಕ-ಗಂಧವವ-
ಪ್ನಿಗ ಈ ಮೊರೊ ಲ ೊೋಕಗಳನೊಿ ಬ ಳಗಸುತಾಾ, ಯುಗಾಂತದಲ್ಲಿ
ಕಂಡುಬರುವ ಎರಡನ ಯ ಸೊಯವನ ೊೋ ಎನುಿವಂತ ತ ೊೋರುತಾಾ
ಆಗರ್ಸಿದನು. ಮಹಾಗರಿಯ ಶ್ಖ್ರಗಳನುಿ ವಿಚಿತರ ಕಾಂತ್ತಯಂದ
ಬ ಳಗಸುತಾಾ ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗದಾ ಅರ್ುವನನನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಸವಲಪವ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರ್ಗವಾನ್ ಶಕರನು
ಐರಾವತವನ ಿೋರಿ, ಸುರಗಣಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ದು,
ಇಂದಾರಣಿರ್ಡನ ಅಲ್ಲಿಗ ಆಗರ್ಸಿದನು. ಅವನ ತಲ ಯ ಮೋಲ
ಹಡಿದದಾ ಬಿಳಿೋಬಣಣದ ಛತರದಂದ ಅವನು ಬಿಳಿಯ ಮೋಡಗಳ
ಮರ ಯಲ್ಲಿದಾ ಚಂದರನಂತ ಶ ೋಭಸಿದನು. ಗಂಧವವರು ಮತುಾ
ತಪ್ೋಧನ ಋಷ್ಠಗಳು ಅವನನುಿ ಸಂಸುಾತ್ತಸುತ್ತಾರಲು ಅವನು
ಗರಿಶೃಂಗವನುಿ ಸ ೋರಿ ಉದಯಸುತ್ತಾರುವ ಸೊಯವನಂತ
ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ಆಗ ಮೋಡಗಳ ಧಿನಿಯನುಿ ಹ ೊಂದದಾ
ಧಿೋಮಂತ, ಪ್ರಮಧಮವಜ್ಞ, ದಕ್ಷ್ಣದಕಿೆನಲ್ಲಿರುವ ಯಮನು
ಶುರ್ಧಿನಿಯಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರ್ುವನ! ಅರ್ುವನ! ಇಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿರುವ
ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರಾದ ನಮಮನುಿ ನ ೊೋಡು. ನಮಮನುಿ
ನ ೊೋಡಲು ಅಹವನಾದ ನಿನಗ ದೃಷ್ಠುಯನುಿ
202
ನಿೋಡುತ್ತಾದ ಾೋವ . ನಿೋನು ಪ್ೊವವದಲ್ಲಿ ಅರ್ತಾತಮ
ಮಹಾಬಲ್ಲ ನರ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಋಷ್ಠಯಾಗದ ಾ. ಬರಹಮನ
ಆದ ೋಶದಂತ ನಿೋನು ಮಹಾವಿೋಯವ ಪ್ರಾಕರರ್ ಇಂದರನಿಗ
ಹುಟಿು ಮನುಷ್ಾರಲ್ಲಿ ಬಂದರುವ . ಮುಟುಲು
ಅಗಿಯಂತ್ತರುವ, ಭಾರದಾವರ್ನಿಂದ ರಕ್ಷ್ತ ಕ್ಷತ್ತರಯರನುಿ,
ಮನುಷ್ಾರಾಗ ರ್ನಮತಳ ದ ಮಹಾವಿೋರ ದಾನವರು, ಮತುಾ
ನಿವಾತಕವಚರನೊಿ ನಿೋನು ನಿಯಂತ್ತರಸಬ ೋಕಾಗದ .
ಸವವಲ ೊೋಕತಾಪಿನಿ ನನಿ ತಂದ ದ ೋವನ ಅಂಶವಾಗರುವ
ಮಹಾವಿೋರ ಕಣವನನುಿ ನಿೋನು ವಧಿಸುತ್ತಾೋಯೆ. ರ್ೊರ್ಯ
ಮೋಲ ಬಂದರುವ ದ ೋವ-ಗಂಧವವ-ರಾಕ್ಷಸರ ಅಂಶಗಳನುಿ
ನಿೋನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಉರುಳಿಸಿದ ನಂತರ ತಮಮ ತಮಮ
ಕಮವಫಲಗಳಿಗನುಗುಣವಾಗ ಗತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾರ .
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಕಿೋತ್ತವಯು ಅಕ್ಷಯವಾಗರುತಾದ . ನಿೋನು
ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಮಹಾದ ೋವನನುಿ ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಮಚಿಿಸಿದಾೋಯೆ. ವಿಷ್ುಣವಿನ ಜ ೊತ ಗೊಡಿ ನಿೋನು ರ್ೊರ್ಯ
ಭಾರವನುಿ ಕಡಿಮಮಾಡುತ್ತಾೋಯೆ. ತಡ ಯಲು
ಅಸಾದಾವಾದ ಈ ದಂಡಾಸರವನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸು. ಈ
ಅಸರದಂದ ನಿೋನು ಮಹಾಕಮವಗಳನುಿ ಎಸಗಬಲ ಿ.
ಇದನುಿ ವಿಧಿವತಾಾಗ ಮಂತರ, ಉಪ್ಚಾರ, ಮೋಕ್ಷ ಮತುಾ
ಹಂತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆವದರ ಜ ೊತ ಸಿವೋಕರಿಸು.”
203
ಆಗ ರ್ಲಧರ, ಶಾಾಮವಣಿವ, ರ್ಲವಾಸಿಗಳ ಒಡ ಯ, ಪ್ಶ್ಿಮ
ದಕಿೆನಲ್ಲಿ ಸಿಿತ, ಪ್ರರ್ು ವರುಣನು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ಕ್ಷತರಧಮವವನುಿ ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ
ಕ್ಷತ್ತರಯರಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಮುಖ್ಾ. ತಾಮರವಣವದ ವಿಶಾಲ
ಕಣುಣಗಳಿಂದ ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡು. ನಾನು ರ್ಲ ೋಶವರ ವರುಣ.
ಎದುರಿಸಲಸಾಧಾ ವಾರುಣ ಪಾಶಗಳನುಿ ನಿನಗ
ನಿೋಡುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಅದನುಿ ಹಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆವ
ರಹಸಾದ ೊಂದಗ ಸಿವೋಕರಿಸು. ಇದರಿಂದ ನಾನು
ತಾರಕಾಸುರನ ೊಡನ ಸಂಗಾರಮದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
ಸಹಸಾರರು ವಿೋರ ಮಹಾತಮ ದ ೈತಾರನುಿ ಬಂಧಿಸಿ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ ಾ. ಪ್ರಸಾದವಾಗ ನಿನಗ ಕ ೊಡುತ್ತಾರುವ
ಇವುಗಳನುಿ ನನಿಿಂದ ಸಿವೋಕರಿಸು. ಇದನುಿ ನಿೋನು
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದಾಗ ಅಂತಕನೊ ಕೊಡ ನಿನಿಿಂದ
ಉಳಿಯಲಾರ. ಈ ಅಸರದ ೊಂದಗ ನಿೋನು ಸಂಗಾರಮಕ ೆ
ಹ ೊೋದಾಗ ರ್ೊರ್ಯು ಕ್ಷತ್ತರಯರಿಲಿದಂತಾಗುತಾದ
ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ.”
ವರುಣ ಮತುಾ ಯಮರು ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ನಿೋಡಿದ ನಂತರ
ಕ ೈಲಾಸವಾಸಿ, ಧನಾಧಾಕ್ಷನು ಮಾತನಾಡಿದನು.
“ಸವಾಸಾಚಿ! ಸನಾತನ ಪ್ೊವವದ ೋವ! ಹಂದನ ಕಲಪಗಳಲ್ಲಿ
ನಿತಾವೂ ನಿೋನು ನಮಮ ಸಹಾಯಕ ೆಂದು ಶರರ್ಸಿದ .
204
 ನನಿಿಂದಲೊ ಕೊಡ ನನಗ ಪಿರಯವಾದ, ಶತುರಗಳ ಓರ್ಸುಾ,
ತ ೋರ್ಸುಾ ಮತುಾ ದುಾತ್ತಗಳನುಿ ಕಸಿದು, ಮೊರ್ ವಗ ೊಳಿಸುವ
ಅಂತಧಾವನ ಅಸರವನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸು.”
ಆಗ ಕುರುನಂದನ ಮಹಾಬಾಹು ಅರ್ುವನನು ವಿಧಿವತಾಾಗ
ಕುಬ ೋರನ ಮಹಾಬಲ ದವಾ ಅಸರವನೊಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ಆಗ
ದ ೋವರಾರ್ನು ಅಕಿಿಷ್ುಕರ್ವ ಪಾರ್ವನಿಗ ಸಂತವಿಸುತಾಾ
ಮೃದುವಾದ ಮೋಡಗಳ ಗುಡುಗನ ಸವರದಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕುಂತ್ತಯ ಮಗ ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ಹಂದ ನಿೋನು
ಈಶನಾಗದ ಾ ಮತುಾ ಉತಾಮ ಸಿದಧಯನುಿ ಹ ೊಂದ
ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ದ ೋವಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹ ೊೋಗದ ಾ. ಮಹತಾರವಾದ
ದ ೋವಕಾಯವವ ೋ ನಿನಿ ಕಾಯವ. ನಿೋನು ಸವಗವವನುಿ
ಏರಬ ೋಕಾಗದ . ಸಿದಧನಾಗರು! ನಿನಗ ೊೋಸೆರವಾಗ
ಮಾತಲ್ಲಯು ನಡ ಸುವ ನನಿ ರರ್ವು ರ್ೊರ್ಗ ಬರುತಾದ .
ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿನಗ ಇತರ ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .”
ಗರಿಯ ಮೋಲ ಸ ೋರಿದಾ ಆ ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಧಿೋಮಂತ
ಕುಂತ್ತಪ್ುತರ ಧನಂರ್ಯನು ವಿಸಿಮತನಾದನು. ಆಗ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ
ಅರ್ುವನನು ಸ ೋರಿದಾ ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರನುಿ ವಿಧಿವತಾಾಗ ಮಾತು-
ಫಲಗಳಿಂದ ಪ್ೊಜಸಿದನು. ಪ್ರತ್ತಯಾಗ ಧನಂರ್ಯನನುಿ ಸತೆರಿಸಿ
ಮನಸಿಾಗ ಬಂದಲ್ಲಿಗ ಮನ ೊೋವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗಬಲಿ ವಿಬುಧ ಸವವ
ದ ೋವತ ಗಳ್ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದದಾರ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಗ ತ ರಳಿದರು.
205
ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ ಅರ್ುವನನು ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು, ಕೃತಾರ್ವನಾದ
ಮತುಾ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿರುವ ಎಲಿವನೊಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಪ್ಡ ದದ ಾೋನ
ಎಂದು ತ್ತಳಿದು ತುಂಬಾ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡನು.

ಇಂದರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನ

ಅಮರಾವತ್ತಗ ಪ್ರಯಾಣ
ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ ನಂತರ ಶತುರನಿಬಹವಣ
ಪಾರ್ವನು ದ ೋವರಾರ್ನ ರರ್ವು ಬರುವುದರ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸಿದನು.
ಹೋಗ ಧಿೋಮತ ಗುಡಾಕ ೋಶನು ರ್ೋಚಿಸುತ್ತಾರುವಾಗಲ ೋ
ಮಾತಲ್ಲರ್ಂದಗ ಮಹಾಪ್ರಭ ಯುಳೆ ರರ್ವು ಆಗರ್ಸಿತು.
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಕತಾಲ ಯನುಿ ದೊರಮಾಡಿ, ಮೋಡಗಳನುಿ
ಕತಾರಿಸಿಬರುತ್ತಾದ ರ್ೋ ಎನುಿವಂತ ಅದು ಮಳ ಗಾಲದ ಮೋಡಗಳ
ಗುಡುಗನಂತ ಘ್ಜವಸುತಾಾ ದಶವನ ಿಲಾಿ ಆವರಿಸಿ ಬಂದತು.
ಅದರಲ್ಲಿ ಖ್ಡುಗಳು, ರ್ಯಂಕರ ಈಟಿಗಳು, ಉಗರರೊಪಿ ಗದ ಗಳು,
ದವಾಪ್ರಭಾವದ ಪಾರಸಗಳು, ಮಹಾಪ್ರಭ ಯುಳೆ ರ್ಂಚುಗಳು ಮತುಾ
ಸಿಡಿಲುಗಳ್, ವಾಯುವಿನಲ್ಲಿ ಸ ೊಪೋಟವಾಗುವ ಗುಡುಗನ ಶಬಾವುಳೆ
ಚಕರಯುಕಾ ಫಿರಂಗಗಳಿದಾವು. ಅದರಲ್ಲಿ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ
ಮಹಾಕಾಯ ದಾರುಣ ನಾಗಗಳ್, ಬಿಳಿಯ ಮೋಡದಂತ

206
ಸಿಚೆವಾದ ಮತುಾ ಹ ಚುಿ ಬಿಳುಪಾದ ಕಲ್ಲಿನ ರಾಶ್ಗಳ್ ಇದಾವು.
ಆ ರರ್ಕ ೆ ಚಿನಿದ ಬಣಣದ ಕಾಂತ್ತಯ ಹತುಾ ಸಾವಿರ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಕಟಿುದಾರು ಮತುಾ ಅದು ಗಾಳಿಯ ವ ೋಗವನೊಿ ರ್ೋರಿ ಸಂಚರಿಸುವ
ಸಾಮರ್ಾವವುಳೆದಾಾಗತುಾ. ಆ ಮಾಯಾಮಯ ಮಹಾರರ್ದ
ವ ೋಗವನುಿ ಕಣಿಣನಿಂದ ನ ೊೋಡಿ ಅಳ ಯಲು ಸಾಧಾವಿರಲ್ಲಲಿ. ಆ
ರರ್ದ ಮೋಲ್ಲದಾ ಬಿದುರಿನಂತ ನಿೋಳವಾದ, ಕಾಂತ್ತಯುಕಾ,
ವ ೈಡೊಯವ ಅರ್ವಾ ಕನ ಿೈದಲ ಯಂತ ನಿೋಲ್ಲಬಣಣದ,
ಸವಣಾವರ್ರಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತ ವ ೈರ್ಯಂತ ಧಿರ್ವನುಿ ಆ
ರರ್ದ ತುದಯಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನು ಕಂಡನು. ಆ ರರ್ದಲ್ಲಿದಾ, ಕುದಸಿದ
ಬಂಗಾರದಂದ ವಿರ್ೊಷ್ಠತನಾದ ಸೊತನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮಹಾಬಾಹು
ಪಾರ್ವನು ಅವನೊ ದ ೋವನಿರಬಹುದು ಎಂದು ರ್ೋಚಿಸಿದನು. ಈ
ರಿೋತ್ತ ರ್ೋಚಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ, ಮಾತಲ್ಲಯು ಫಲುುನನ ಬಳಿಬಂದು
ವಿನಯಾವನತನಾಗ ತಲ ಬಾಗ ಅರ್ುವನನಿಗ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಭ ೊೋ ಭ ೊೋ ಶಕಾರತಮರ್! ಶ್ರೋಮಾನ್ ಶಕರನು ನಿನಿನುಿ
ನ ೊೋಡಲು ಬಯಸಿದಾಾನ . ನಿೋನು ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಇಂದರನ
ಈ ರರ್ವನುಿ ಏರುವ ಕೃಪ ಮಾಡು. ಆ ಅಮರಶ ರೋಷ್ಿ, ನಿನಿ
ತಂದ ಶತಕರತುವು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನನುಿ ಇಲ್ಲಿಗ
ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ! ತ್ತರದಶಾಲಯರು ಅವನನುಿ
ನ ೊೋಡಲ್ಲ! ಎಂದು ನನಗ ಹ ೋಳಿದಾಾನ . ದ ೋವತ ಗಳಿಂದಲೊ,
207
 ಋಷ್ಠಗಣಗಳಿಂದಲೊ, ಗಂಧವವ ಅಪ್ಾರ ಯರಿಂದಲೊ
ಸುತುಾವರ ದರುವ ಶಕರನು ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಲು
ಪ್ರತ್ತೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾಾನ . ಪಾಕಶಾಸನಿಯ ಶಾಸನದಂತ ಈ
ಲ ೊೋಕದಂದ ದ ೋವಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲು ನನ ೊಿಂದಗ ಈ
ರರ್ವನ ಿೋರು. ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು ಪ್ುನಃ ಬರುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾತಲ್ಲ! ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿ ನಿೋನು ನೊರಾರು ರಾರ್ಸೊಯ
ಅಶವಮೋಧಗಳನುಿ ಮಾಡಿದರೊ ದುಲವರ್ವಾದ ಆ
ಉತಾಮ ರರ್ವನುಿ ಏರಿ ಹ ೊೋಗು. ರ್ೊರಿದಕ್ಷ್ಣ ಗಳಿಂದ
ಯಾಗಗಳನುಿ ಮಾಡಿದ ಸುಮಹಾಭಾಗ ಪಾರ್ಥವವರೊ,
ದ ೋವತ ಗಳ್, ದಾನವರೊ ಈ ಉತಾಮ ರರ್ವನುಿ
ಏರಲಾರರು. ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸದ ಯಾರೊ ಈ ದವಾ
ಮಹಾರರ್ವನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಅರ್ವಾ ಮುಟುಲು ಶಕಾರಿಲಿ.
ಇನುಿ ಅದನುಿ ಹ ೋಗ ಏರಿಯಾರು? ನಿೋನು ಹತ್ತಾ ನಿಂತು
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಸಿಿರಪ್ಡಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ನಂತರ ನಾನು
ಸುಕೃತನು ಸತಪರ್ದಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಈ
ಮಹಾರರ್ವನುಿ ಏರುತ ೋಾ ನ .”
ಅವನ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಶಕರಸಾರರ್ಥ ಮಾತಲ್ಲಯು
ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ರರ್ವನುಿ ಏರಿ ಕುದುರ ಗಳ ಗಾಳಗಳನುಿ ಹಡಿದನು.
ಆಗ ಕುರುನಂದನ ಕೌಂತ ೋಯ ಅರ್ುವನನು ಹೃಷ್ುಮನಸೆನಾಗ
208
ಗಂಗ ಯಲ್ಲಿ ರ್ಂದು ಶುಚನಾಗ ವಿಧಿವತಾಾಗ ರ್ಪ್ವನುಿ ರ್ಪಿಸಿದನು.
ನಂತರ ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ ಪಿತೃಗಳಿಗ ತಪ್ವಣವನಿಿತುಾ,
ಯಧಾವಿಧಿಯಾಗ ಶ ೈಲರಾರ್ ಮಂದರನನುಿ ಬಿೋಳ ್ೆಡಲು
ಮುಂದಾದನು:
“ಶ ೈಲ! ನಿೋನು ಸದಾ ಸಾಧುಗಳ, ಧಮವಶ್ೋಲರ,
ಪ್ುಣಾಕರ್ವ ಮುನಿಗಳಿಗ , ಮತುಾ ಸವಗವಮಾಗವದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗಲು ಬಯಸುವವರಿಗ ಆಶರಯನಾಗರುವ . ನಿನಿ
ಪ್ರಸಾದದಂದ ಸದಾ ಬಾರಹಮಣರು, ಕ್ಷತ್ತರಯರು, ಮತುಾ
ವ ೈಶಾರು ಸವಗವವನುಿ ಸ ೋರಿ ಅಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳ ಸಂಗಡ
ಗತವಾರ್ರಾಗರುತಾಾರ . ಮುನಿಗಳಿಗ ಆಶರಯದಾತ!
ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ಹ ೊಂದರುವವನ ೋ! ನನಗ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು.
ನಿನಿಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಳುೆತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿನಿಮೋಲ ಸುಖ್ವಾಗ
ಸಮಯವನುಿ ಕಳ ದ . ನಾನು ನ ೊೋಡಿದ ನಿನಿ ಅನ ೋಕ
ಶ್ಖ್ರಗಳು, ಕಣಿವ ಗಳು, ನದಗಳು, ಮತುಾ ಚಿಲುಮಗಳು
ಪ್ುಣಾಕರ ತ್ತೋರ್ವಗಳು.”
ಪ್ರವಿೋರಹ ಅರ್ುವನನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಶ ೈಲವನುಿ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು
ಭಾಸೆರನಂತ ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ ಆ ದವಾ ರರ್ವನುಿ ಏರಿದನು.
ಧಿೋಮಾನ್ ಕುರುನಂದನನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಆ ಆದತಾರೊಪಿ
ಅದುಭತಕರ್ವ, ದವಾ ರರ್ದ ಮೋಲ ೋರಿದನು. ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ
ನಡ ದಾಡುವ ಮತಾವರಿಗ ಕಾಣದ ೋ ಇರುವ ದಾರಿಯನುಿ ಸಾಗ
209
ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಸಹಸಾರರು ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಅದುವತವಾಗ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ
ವಿಮಾನಗಳನುಿ ಕಂಡನು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾವುದೊ ಸೊಯವನ ಅರ್ವಾ
ಚಂದರನ ಅರ್ವಾ ಬ ಂಕಿಯ ಬ ಳಕಿನಿಂದ ಬ ಳಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಆದರ
ಪ್ುಣಾಗಳಿಂದ ಸಂಪಾದಸಿದ ತಮಮದ ೋ ಪ್ರಭ ಯಂದ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾವು.
ತುಂಬಾ ದೊರಗಳಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ನಕ್ಷತರಗಳು ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ ಚಿಕೆ
ದೋಪ್ಗಳಂತ ತ ೊೋರುತಾವ . ಆದರ ಅವು ತುಂಬಾ ದ ೊಡಿವು.
ಪಾಂಡವನು ತಮಮದ ೋ ಅಗಿಯಂದ, ತಮಮದ ೋ ಒಲ ಯಲ್ಲಿ
ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ ಆ ಸುಂದರ ಪ್ರಕಾಶವುಳೆ ನಕ್ಷತರಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.
ಅಲ್ಲಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿಹತರಾದ ವಿೋರ ಸಿದಧ ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳು, ಮತುಾ
210
ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಸವಗವವನುಿ ರ್ಯಸಿದವರು ನೊರಾರು ಗುಂಪ್ುಗಳಲ್ಲಿ
ಸ ೋರಿದಾರು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಸೊಯವನ ರ್ವಲನದಂತ ತ ೋರ್ಸುಾಳೆ
ಸಹಸಾರರು ಗಂಧವವರು, ಗುಹಾಕರು, ಋಷ್ಠಗಳು ಮತುಾ ಅಪ್ಾರ ಯರ
ಗುಂಪ್ುಗಳಿದಾವು. ತಮಮದ ೋ ಪ್ರಭ ಯಂದ ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ ಆ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ ವಿಸಿಮತನಾದ ಫಲುುನನು ಮಾತಲ್ಲಯನುಿ
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಪ್ರಶ್ಿಸಲು ಅವನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ನಿೋನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವ, ರ್ೊತಲದಲ್ಲಿ
ನಕ್ಷತರಗಳಂತ ಕಾಣುವ, ತಮಮದ ೋ ಕುಂಡಗಳಲ್ಲಿ
ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಇವರು ಉತಾಮ ಕಮವಗಳನುಿ
ಮಾಡಿದವರು.”
ಆಗ ಅವನು ದಾವರದಲ್ಲಿ ಕ ೈಲಾಸಶ್ಖ್ರದಂತ ನಿಂತ್ತರುವ ನಾಲುೆ
ದಂತಗಳ ಬಿಳಿಯ ವಿರ್ಯ ಗರ್ ಐರಾವತವನುಿ ಕಂಡನು. ಆ
ಕುರುಪಾಂಡವಸತಾಮನು ಸಿದಧರ ಮಾಗವವನುಿ ದಾಟಿ ಹಂದ
ಪಾರ್ಥವವೋತಾಮ ಮಾಂಧಾತನಂತ ಕಾಂತ್ತಯಂದ ಬ ಳಗದನು. ಆ
ರಾಜೋವಲ ೊೋಚನನು ರಾರ್ರ ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ದಾಟಿ ಶಕರನ ಪ್ುರ
ಅಮರಾವತ್ತಯನುಿ ಕಂಡನು.

ಇಂದರಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನಿಗ ಸಾವಗತ

ಅವನು ಸಿದಧಚಾರಣರಿಂದ ಸ ೋವಿತ, ಎಲ ಿಲೊಿ ಕುಸುಮ, ಪ್ುಣಾ
ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಶ ೋಭತ, ರಮಾ ಪ್ುರಿಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಅಲ್ಲಿ
211
ಪ್ುಣಾಸುಗಂಧಿತ ಸೌಗಂಧಿಕಗಳ ವೃಕ್ಷಗಳಿದಾವು ಮತುಾ ಆ
ಪ್ುಣಾಗಂಧಿ ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಬಿೋಸಿದ ಗಾಳಿಯು ಅವನಿಗ
ಚಾಮರಗಳಂತ ಬಿೋಸಿದವು. ಅಪ್ಾರಗಣಗಳಿಂದ ಸ ೋವಿತ, ದವಾ
ಕುಸುಮಗಳಿಂದ ಕರ ಯುತ್ತಾವ ರ್ೋ ಎನುಿವ ಮರಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ದವಾ ನಂದನವನವನುಿ ಕಂಡನು. ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸದ ೋ ಇದಾ ಮತುಾ
ಅಗಿಯನುಿ ಪ್ೊಜಸದ ೋ ಇದಾವರಿಗ , ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಪ್ರಾಂಙ್ುಮಖ್ರಾದವರಿಗ , ಯಜ್ಞಗಳನುಿ ಮಾಡಲು
ಅಸಮರ್ವರಾದವರಿಗ , ವ ೋದ ಮತುಾ ಶೃತ್ತಗಳನುಿ ತಾಜಸಿದವರಿಗ ,
ಸುಳುೆ ಹ ೋಳುವವರಿಗ , ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗ ಸಾಿನಮಾಡದ ೋ
ಇರುವವರಿಗ ಮತುಾ ಯಜ್ಞ-ದಾನಗಳನುಿ ದೊರವಿಟುವರಿಗ ಆ
ಪ್ುಣಾಕತೃವಗಳ ಲ ೊೋಕವನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಶಕಾವಾಗುವುದಲಿ.
ಯಜ್ಞಗಳನುಿ ಕ ಡಿಸುವವರಿಗೊ, ಕುಡಿದು ದುಷ್ುಕೃತಾಗಳನುಿ
ಮಾಡುವವರಿಗೊ, ತಮಮ ಗುರುಗಳ ಹಾಸಿಗ ಯನುಿ
ಉಲಿಂಘಿಸುವರಿಗೊ, ಮಾಂಸವನುಿ ತ್ತನುಿವ ದುರಾತಮರಿಗೊ
ಎಂದೊ ನ ೊೋಡಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿ. ದವಾ ಗೋತನಿನಾದದಂದ
ತುಂಬಿದಾ ಆ ದವಾ ವನವನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು
ಶಕರನ ಪಿರೋತ್ತಯ ಪ್ುರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಬ ೋಕಾದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗಬಲಿ ಸಹಸಾರರು ದ ೋವ ವಿಮಾನಗಳು ನಿಂತ್ತರುವುದನುಿ
ಮತುಾ ಹಾರಾಡುತ್ತಾರುವುವನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಗಂಧವವರೊ
ಅಪ್ಾರರೊ ಪಾಂಡವನನುಿ ಸಂಸುಾತ್ತಸುತ್ತಾರಲು ವಾಯುವು ಹೊವಿನ
212
ಸುವಾಸನ ಯನುಿ ಹ ೊತುಾ ಪ್ುಣಾಕರ ಗಾಳಿಯನುಿ ಬಿೋಸಿದನು. ಆಗ
ಗಂಧವವರೊ, ಸಿದಧರೊ, ಪ್ರಮಋಷ್ಠಗಳ್ ಸ ೋರಿ ದ ೋವತ ಗಳು
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಅಕಿಿಷ್ುಕರ್ವಣಿ ಪಾರ್ವನನುಿ ಸಾವಗತ್ತಸಿದರು.
ಆಶ್ೋವಾವದಗಳಿಂದ ಸುಾತ್ತಸಲಪಟುು, ದವಾವಾದಾಗಳ ನಾದದ ೊಂದಗ
ಶಂಖ್ದುಂದುಭಗಳ ನಾದಗಳ ್ಂದಗ , ಮಹಾಬಾಹು ಪಾರ್ವನು
ಸುರಬಿೋದಯೆಂದು ವಿಶುರತವಾದ ಆ ನಕ್ಷತರಮಾಗವದಲ್ಲಿ ನಡ ದು
ಇಂದರನ ಆಜ್ಞ ಯಂತ ಎಲಿರೊ ಸುತುಾವರ ದು ಸುಾತ್ತಸುತ್ತಾರಲು
ಮುಂದುವರ ದನು. ಅಲ್ಲಿ ಸಾಧಾರೊ, ವಿಶ ಿೋದ ೋವರೊ, ಮರುತರೊ,
ಅಶ್ವನಿಯರೊ, ಆದತಾರೊ, ವಸುಗಳ್, ರುದರರೊ, ಅಮಲ
ಬರಹಮಷ್ಠವಗಳ್, ದಲ್ಲೋಪ್ನ ೋ ಮದಲಾದ ಬಹಳಷ್ುು ಮಂದ
ರಾರ್ಷ್ಠವ ನೃಪ್ರೊ, ತುಂಬುರು ನಾರದರೊ, ಹಹಾಹುಹೊ
ಮದಲಾದ ಗಂಧವವರೊ ಸ ೋರಿದಾರು. ಕುರುನಂದನನು
ಅವರ ಲಿರನೊಿ ವಿಧಿವತಾಾಗ ಭ ೋಟಿಮಾಡಿ, ನಂತರ ಅರಿಂದಮ
ದ ೋವರಾರ್ ಶತಕರತುವನುಿ ಕಂಡನು.
ಆಗ ಮಹಾಬಾಹು ಪಾರ್ವನು ಆ ಉತಾಮ ರರ್ದಂದಳಿದು ತನಿ
ತಂದ ಪಾಕಶಾಸನಿ ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ದ ೋವ ೋಂದರನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.
ಬಂಗಾರದ ದಂಡದ ಸುಂದರ ಶ ವೋತಛತರವನುಿ ಅವನ ಮೋಲ
ಹಡಿಯಲಾಗತುಾ ಮತುಾ ದವಾಗಂಧಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಚಾಮರವು
ಬಿೋಸಿ ಅವನಿಗ ತಂಪ್ನುಿ ನಿೋಡಿತು. ವಿಶಾವವಸು ಮದಲಾದ
ಗಂಧವವರು ಸುಾತ್ತವಂದನ ಗಳಿಂದ ಹ ೊಗಳಲು ದವಜಾಗರರು
213
ಋಗ ವೋದ ಯರ್ುವ ೋವದ ಸಾಮಗಳನುಿ ಹಾಡಿದರು. ಆಗ ಬಲಶಾಲ್ಲ
ಕೌಂತ ೋಯನು ಹತ್ತಾರ ಹ ೊೋಗ ಶ್ರಬಾಗಸಿ ನಮಸೆರಿಸಿದನು. ನಂತರ
ಶಕರನು ತನಿ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಅವನ ರ್ುರ್ಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಆಲಂಗಸಿ,
ಕ ೈಹಡಿದು, ತನ ೊಿಂದಗ , ದ ೋವರಾರ್ಷ್ಠವಗಳಿಂದ ಪ್ೊಜತ ಶಕರನ
ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿೆರಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಪ್ರವಿೋರಹ ದ ೋವ ೋಂದರನು ಅವನ
ನ ತ್ತಾಗ ಮುತಾನಿಿತುಾ, ಎಲಿರೊ ವಿನಯದಂದ ತಲ ಬಾಗಸಿಕ ೊಂಡಿರಲು
ಅವನನುಿ ತನಿ ತ ೊಡ ಯ ಮೋಲ ಕುಳಿೆರಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಸಹಸಾರಕ್ಷನ
ನಿರ್ೋಗದಂತ ಅಮೋಯಾತಮ ಪಾರ್ವನು ಎರಡನ ಯೆೋ ಇಂದರನ ೊೋ
ಎನುಿವಂತ ಶಕರನ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡನು. ಆಗ ವೃತರಶತುರವು
ಅರ್ುವನನ ಸುಂದರ ಮುಖ್ವನುಿ ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಮುಟಿು, ತನಿ
ಪ್ುಣಾಗಂಧದ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಸವರಿದನು. ಬಿಲ್ಲಿನ ಹಗುದಂದ
ಗಡುಸಾಗದಾ, ಬಂಗಾರದ ಸಾಂರ್ಗಳಂತ್ತದಾ ಅವನ ಸುಂದರ
ಬಾಹುಗಳನುಿ ಮೃದುವಾಗ ಸವರಿದನು. ಬಲಸೊದನ,
ವರ್ರಪಾಣಿಯು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಅವನ ತ ೊೋಳನುಿ ಮಲಿಮಲಿನ
ವರ್ರವನುಿ ಹಡಿದು ಕಲ ಯಾದ ತನಿ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಒತುಾತ್ತದ
ಾ ಾನು.
ಸಹಸಾರಕ್ಷ ವೃತರಹನು ಹಷ್ವದಂದ ತ ರ ದ ಕಣುಣಗಳಿಂದ
ಮುಗುಳಿಗುತಾಾ ಗುಡಾಕ ೋಶನನುಿ ಎಷ್ುು ನ ೊೋಡಿದರೊ
ತೃಪಿಾಯಾಗಲ್ಲಲಿವೋ ಎಂಬಂತ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾನು. ಒಂದ ೋ
ಸಿಂಹಾಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡ ಅವರಿಬಿರು ಚತುದವಶ್ಯಂದು
ಒಂದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಉದಯಸುವ ಸೊಯವಚಂದರರು
214
ಆಕಾಶವನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಸಭ ಯನುಿ ಶ ೋಭಸಿದರು. ಗೋತ
ಮತುಾ ಸಾಮಗಳಲ್ಲಿ ಕುಶಲರಾದ ತುಂಬುರುವ ೋ ಮದಲಾದ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಗಂಧವವರು ಅಲ್ಲಿ ಸುಮಧುರ ವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಗಾಯನ-ಸಾಮವನುಿ
ಹಾಡುತ್ತಾದಾರು. ಘ್ೃತಾಚಿೋ, ಮೋನಕಾ, ರಂಭಾ, ಪ್ೊವವಚಿತ್ತಾ,
ಸವಯಂಪ್ರಭಾ, ಉವವಶ್ೋ, ರ್ಶರಕ ೋಶ್ೋ, ಡುಂಡು, ಗೌರಿೋ,
ವರೊರ್ಥನಿೋ, ಗ ೊೋಪಾಲ್ಲೋ, ಸಹರ್ನಾಾ, ಕುಂರ್ರ್ೋನಿ, ಪ್ರಜಾಗರಾ,
ಚಿತರಸ ೋನಾ, ಚಿತರಲ ೋಖಾ, ಸಹಾ, ಮಧುರಸವರಾ, ಮತುಾ ಇತರ
ವರಾಂಗನ -ಪ್ದಮಲ ೊೋಚನ ಯರು, ಮಹಾಕಟಿ-ತಟಶ ರೋಣಿಯರು
ಸಿದಧರ ಮನಸಾನುಿ ಕಡ ಯುತಾಾ ತಮಮ ಸಾನಗಳನುಿ ಕಂಪಿಸುತಾಾ,
ಕಡ ಗಣಿಣನ ಮಧುರ ನ ೊೋಟದಲ್ಲಿ ಚ ೋತನ ಬುದಧ, ಮನಸಾನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸುತಾಾ ಅಲಿಲ್ಲಿ ನೃತಾಮಾಡುತ್ತಾದಾರು.

ಇಂದರನ ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನ ವಾಸ

ಶಕರನ ಇಂಗತವನುಿ ತ್ತಳಿದ ಗಂಧವವರೊ ಕೊಡಿ ದ ೋವತ ಗಳು
ಉತಾಮ ಅಘ್ಾವವನುಿ ಸಿದಧಪ್ಡಿಸಿ ಪಾರ್ವನನುಿ ಯಥಾವತಾಾಗ
ಅಚಿವಸಿದರು. ನೃಪ್ತಾತಮರ್ನಿಗ ಪಾದಾ ಆಚಮನಿೋಯಗಳನುಿ ನಿೋಡಿ
ಪ್ುರಂದರನ ಅರಮನ ಯನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಲು ಸಹಾಯಮಾಡಿದರು.
ಈ ರಿೋತ್ತ ಸಂಪ್ೊಜತನಾಗ ತನಿ ತಂದ ಯ ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ಎಲಿ
ಮಹಾಸರಗಳನೊಿ ಅವುಗಳನುಿ ಹಂತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆವ ವಿಧಾನಗಳ
ಜ ೊತ ಗ ಕಲ್ಲಯುತಾಾ ಜಷ್ುಣವು ವಾಸಿಸಿದನು. ಶಕರನ ಕ ೈಯಂದ
215
ಅವನಿಗ ಪಿರಯವಾದ ದುರುತಾಹ ವಜಾರಸರವನೊಿ, ಅಕಾಲದಲ್ಲಿಯೊ
ಮಹಾನಾದವನುಿಂಟುಮಾಡುವ ಸಿಡಿಲುಗಳನೊಿ, ನವಿಲು
ನೃತಾವಾಡಲು ಪ್ರಚ ೊೋದಸುವ ಮೋಘ್ಗಳ ನಿಮಾವಣ ಮತುಾ
ನಿವಾರಣ ವಿದ ಾಗಳನೊಿ ಕಲ್ಲತುಕ ೊಂಡನು. ಆ ಅಸರಗಳನುಿ
ಕಲ್ಲತುಕ ೊಂಡ ನಂತರ ಕೌಂತ ೋಯ ಪಾಂಡವನು ತನಿ
ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂದನು. ಆದರೊ ಪ್ುರಂದರನ
ನಿರ್ೋಗದಂತ ಅಲ್ಲಿ ಅವನು ಸುಖಿಯಾಗ ಐದು ವಷ್ವಗಳು
ವಾಸಿಸಿದನು. ಪಾರ್ವನು ಅಸರಗಳನುಿ ಕಲ್ಲತುಕ ೊಂಡ ನಂತರ,
ಸಮಯ ಬಂದಾಗ, ಶಕರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ಚಿತರಸ ೋನನಿಂದ ನೃತಾ ಗೋತಗಳನುಿ ಮತುಾ
ಮತಾವಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಇದಾ ದ ೋವತ ಗಳ
ವಾದಾಸಂಗೋತಗಳನುಿ ಕಲ್ಲತುಕ ೊೋ. ಇದನುಿ ಪ್ಡ ದರ
ನಿನಗ ಮುಂದ ಶ ರೋಯಸುಾಂಟಾಗುತಾದ .”
ಪ್ುರಂದರನು ಚಿತರಸ ೋನನನುಿ ಅವನಿಗ ಸಖ್ನಾಗ ಕ ೊಟುನು ಮತುಾ
ಪಾರ್ವನು ಅವನನುಿ ಭ ೋಟಿಯಾಗ ನಿರಾಮಯನಾಗ ರರ್ಸಿದನು.

ಒಮಮ ಮಹಷ್ಠವ ಲ ೊೋಮಶನು ತ್ತರುಗಾಡುತಾಾ ಪ್ುರಂದರನನುಿ

ನ ೊೋಡಲ ೊೋಸುಗ ಶಕರರ್ವನಕ ೆ ಬಂದನು. ಆ ಮಹಾಮುನಿಯು
ದ ೋವರಾರ್ನನುಿ ಭ ೋಟಿಯಾಗ ನಮಸೆರಿಸಲು ಅಲ್ಲಿ
ವಾಸವನ ೊಂದಗ ಆಸನದ ಅಧವಭಾಗದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ
216
ಪಾಂಡವನನುಿ ಕಂಡನು. ಆಗ ಶಕರನ ಅನುಜ್ಞ ಯಂತ ಪ್ೊಜಸಲಪಟು
ಆ ದವರ್ಶ ರೋಷ್ಿ ಮಹಾಋಷ್ಠಯು ದಬಾವಸನಯುಕಾ ಆಸನದ ಮೋಲ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡನು. ಇಂದಾರಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಪಾರ್ವನನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಅವನ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಚಾರವು ಬಂದತು:
“ಕ್ಷತ್ತರಯ ಪಾರ್ವನು ಹ ೋಗ ಇಂದರನ ಆಸನವನುಿ
ಪ್ಡ ದನು? ಅವನ ಯಾವ ಸುಕೃತ ಕಮವದಂದಾಗ ಈ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಗ ದಾರುವನು ಮತುಾ ಈ ದ ೋವನಮಸೃತ
ಸಾಿನವನುಿ ಪ್ಡ ದದಾಾನ ?”
ವೃತರನಿಷ್ೊದನ ಶಚಿೋಪ್ತ್ತ ಶಕರನು ಅವನ ವಿಚಾರವನುಿ ತ್ತಳಿದು
ಮುಗುಳಿಗುತಾಾ ಲ ೊೋಮಶನಿಗ ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದನು:
“ಬರಹಮಷ್ ೋವ! ನಿನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿರುವುದಕ ೆ ಉತಾರವನುಿ
ಕ ೋಳು. ಇವನು ಕ್ಷತ್ತರಯನಿಗ ಹುಟಿುದ ಕ ೋವಲ ಮನುಷ್ಾನಲಿ.
ಈ ಮಹಾರ್ುರ್ನು ನನಿ ಪ್ುತರನಾಗ ಕುಂತ್ತಯಲ್ಲಿ
ರ್ನಿಸಿದನು ಮತುಾ ಕಾರಣಾಂತರದಂದ ಅಸರಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ಯಲು ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದಾಾನ . ಈ ಪ್ುರಾಣ
ಋಷ್ಠಸತಾಮನನನುಿ ನಿೋನು ತ್ತಳಿದಲಿವ ೋ? ಹಾಗಾದರ
ಇವನು ಯಾರು ಮತುಾ ಇವನ ಉದ ಾೋಶವ ೋನು
ಎನುಿವುದನುಿ ನಾನು ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು. ಪ್ುರಾಣ
ಋಷ್ಠಸತಾಮರಾದ ನರ ಮತುಾ ನಾರಾಯಣರಿೋವವರು ಈಗ
ಧನಂರ್ಯ ಮತುಾ ಹೃಷ್ಠೋಕ ೋಶರಾಗದಾಾರ ಎಂದು ತ್ತಳಿ.
217
ಮಹಾತಮರು ಮತುಾ ಸುರರಿಗೊ ನ ೊೋಡಲು ದುಲವರ್ವಾದ
ಪ್ುಣಾ ಬದರಿೋ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನಿಂದ ವಿಶುರತ ಆ
ಆಶರಮಪ್ದದಲ್ಲಿ ವಿಪ್ರ ವಿಷ್ುಣ ಮತುಾ ಜಷ್ುಣ ಇಬಿರೊ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಅಲ್ಲಿಂದಲ ೋ ಸಿದಧಚಾರಣಸ ೋವಿತ
ಗಂಗ ಯು ಹರಿಯುತಾದ . ನನಿ ನಿರ್ೋಗದಂದ ಈ
ಮಹಾದುಾತ್ತ ಮಹಾವಿೋರರಿಬಿರೊ ರ್ೊರ್ಗ ಹ ೊೋಗ
ರ್ೊರ್ಯ ಭಾರವನುಿ ಕಡಿಮಮಾಡಲ್ಲದಾಾರ .
ನಿವಾತಕವಚರ ನುಿವ ಕ ಲವು ಅಸುರರು ವರದಾನದಂದ
ಮೋಹತರಾಗ ನಮಮ ವಿರುದಧವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾರ .
ಬಲದಪ್ವದಂದ ಕೊಡಿದ ಅವರು ಸುರರನುಿ ಸಂಹರಿಸಲು
ರ್ೋಚಿಸುತ್ತಾದಾಾರ . ಮತುಾ ಕ ೊಟು ವರದಂದಾಗ ಅವರು
ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ ಗಣನ ಗ ತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾಲಿ. ದನುವಿನ
ಪ್ುತರರಾದ ಆ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ ರೌದರರು ಪಾತಾಲದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದುಾ ದ ೋವತ ಗಳ ಎಲಿ ಸ ೋನ ಯೊ ಅವರ ೊಂದಗ
ಹ ೊೋರಾಡಲು ಅಸಮರ್ವವಾಗವ . ರ್ೊರ್ಗ ಹ ೊೋಗರುವ,
ಮಧುನಿಷ್ೊದನ, ಶ್ರೋಮಾನ್, ವಿಷ್ುಣ, ಹಂದ ರಸಾತಲವನುಿ
ಅಗ ಯುತ್ತಾದಾ ಸಗರನ ಮಕೆಳನುಿ ನ ೊೋಟಮಾತರದಂದ
ರ್ಸಮಮಾಡಿದ ಕಪಿಲನಾಮದಂದ ಇದಾ ರ್ಗವಾನ್ ದ ೋವ
ಅಜತ ಹರಿಯು ಪಾರ್ವನ ೊಂದಗ ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ
ನಮಮ ಈ ಮಹಾಕಾಯವವನುಿ ಮಾಡಿಕ ೊಡುತಾಾನ
218
ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ಅವರಿಗ
ಸರಿಸಮಾನನಾದ ಇವನು ಅವರ ಲಿರನೊಿ ಸಂಹರಿಸಬಲಿ,
ಮತುಾ ರಣದಲ್ಲಿ ಅವರನುಿ ಸಂಹರಿಸಿ ಈ ಶ ರನು ಪ್ುನಃ
ಮನುಷ್ಾರಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗುತಾಾನ . ನನಿ ನಿರ್ೋಗದಂದ ನಿೋನು
ಮಹೋತಲಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಕಾಮಾಕವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ
ವಿೋರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಕಾಣಬ ೋಕು. ಆ ಸತಾಸಂಗರ
ಧಮಾವತಮನಿಗ ನನಿ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ತ್ತಳಿಸಬ ೋಕು:
“ಫಲುುನನಿಲಿವ ಂದು ಬ ೋಸರಿಸಬ ೋಡ! ಅವನು ಅಸರಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ದು ತನಿ ಕ ಲಸವನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿ ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ
ಹಂದರುಗುತಾಾನ . ತನಿ ಬಾಹುವಿೋಯವವನುಿ
ಶುದಧಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಳೆದ ೋ ಮತುಾ ಅಸರಗಳ ಪ್ರವಿೋಣತ ಯನುಿ
ಪ್ಡ ಯದ ೋ ಅವನು ರಣದಲ್ಲಿ ಭೋಷ್ಮ ದ ೊರೋಣಾದಗಳನುಿ
ಎದುರಿಸಿ ಯುದಧಮಾಡಲು ಶಕಾನಿಲಿ. ಮಹಾಬಾಹು
ಮಹಾತಮ ಗುಡಾಕ ೋಶನು ಅಸರಗಳನುಿ ಕಲ್ಲತುಕ ೊಂಡಿದಾಾನ
ಮತುಾ ದವಾ ನೃತಾ ವಾದಾ ಗೋತಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಪ್ರಿಣತ್ತಯನುಿ
ಪ್ಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾನ . ಮನುಜ ೋಶಿರ! ನಿೋನಾದರೊ ನಿನಿ
ಭಾರತೃಗಳ ್ಂದಗ ಎಲಿ ವಿವಿಧ ತ್ತೋರ್ವಗಳನೊಿ
ಭ ೋಟಿಮಾಡಬ ೋಕು. ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿ ನಿೋನು
ಪ್ುಣಾಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು ನಿನಿ ಚಿಂತ ಯನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆವ .
ನಿನಿ ಪಾಪ್ಗಳನುಿ ತ ೊಳ ದುಕ ೊಂಡು ರಾರ್ಾವನುಿ
219
 ಸುಖ್ವಾಗ ಭ ೊೋಗಸುತ್ತಾೋಯೆ.” ವಿಪಾರಗರಯ! ನಿೋನೊ ಕೊಡ
ಮಹೋತಲದಲ್ಲಿ ತ್ತರುಗಾಡುತ್ತಾರುವಾಗ ಅವನನುಿ ನಿನಿ
ತಪ್ೋಬಲದಂದ ಕಾಯಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಗರಿದುಗವಗಳಲ್ಲಿ
ಮತುಾ ವಿಷ್ಮ ಪ್ರದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿ ಸದಾ ರೌದರ ರಾಕ್ಷಸರು
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುತಾಾರ , ನಿೋನು ಸದಾ ಅವರನುಿ ಅವರಿಂದ
ರಕ್ಷ್ಸಬ ೋಕು.”
ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ ಂದು ವಚನವನಿಿತುಾ ಸುಮಹಾತಪ್ ಲ ೊೋಮಶನು
ಮಹೋತಲವನುಿ ಸ ೋರಿ ಕಾಮಾಕ ವನಕ ೆ ಬಂದು ಅಲ್ಲಿ
ತಾಪ್ಸರಿಂದಲೊ ಭಾರತೃಗಳಿಂದಲೊ ಎಲಿಕಡ ಯಂದಲೊ
ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ಅರಿಂದಮ ಕೌಂತ ೋಯ ಧಮವರಾರ್ನನುಿ
ಕಂಡನು.

ಧೃತರಾಷ್ರನ ಶ ೋಕ
ಪಾರ್ವನು ಶಕರಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹ ೊೋದುದನುಿ ಋಷ್ಠಶ ರೋಷ್ಿ
ದ ವೈಪಾಯನನಿಂದ ಕ ೋಳಿದ ಅಂಬಿಕಾಸುತನು ಸಂರ್ಯನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸೊತ! ಧಿೋಮಂತ ಪಾರ್ವನ ಸಾಧನ ಗಳ ಕುರಿತು
ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ . ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಇದರ ಕುರಿತು
ಹ ೋಗಾಯತ ೊೋ ಹಾಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾೋಯಾ?
220
ಗಾರಮಾಧಮವದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮತಾನಾದ ನನಿ ಮಗ ದುಬುವದಧ
ಮಂದಾತಮ ಪಾಪ್ನಿಶಿಯನು
ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿರುವವರ ಲಿರನೊಿ ಸಾಯಸುತಾಾನ .
ಧನಂರ್ಯನನುಿ ರ್ೋದಧನಾಗ ಪ್ಡ ದ, ನಿತಾವೂ,
ಹಾಸಾದಲ್ಲಿಯೊ, ಸತಾವನ ಿೋ ಮಾತನಾಡುವ, ಮಹಾತಮನು
ತ ೈಲ ೊೋಕಾವನೊಿ ತನಿದಾಗಸಿಕ ೊಳೆಬಲಿ! ಮೃತುಾ ಮತುಾ
ವೃದಾಧಪ್ಗಳನುಿ ಗ ದಾದಾವನಾಗದಾರೊ, ಯಾರು ತಾನ ೋ
ಅರ್ುವನನ ಕಲ್ಲಿನ ಮೋಲ ಮಸ ದು ಹರಿತಾದ ಕಿವಿಗಳನುಿಳೆ
ಕಬಿಿಣದ ಬಾಣಗಳ ಎದುರು ನಿಲಿಬಹುದು?
ದುರಾತಮರಾದ ನನಿ ಮಕೆಳ ಲಿರೊ ಮೃತುಾವಶವಾಗದಾಾರ .
ಪಾಂಡವರ ೊಂದಗ ಇವರ ದುರಾಧಷ್ವ ಯುದಧವು
ನಡ ಯಲ್ಲಕಿೆದ ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಈ ಗಾಂಡಿೋವಧನುಸಾನುಿ
ಹಡಿದರುವನನುಿ ಎದುರಿಸುವ ರರ್ಥಕನನುಿ ನಾನು
ಕಾಣುತ್ತಾಲಿವಲಿ! ಎಂದು ದನರಾತ್ತರಯೊ ಚಿಂತ್ತಸುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ದ ೊರೋಣ ಮತುಾ ಕಣವರಿಬಿರೊ ಮತುಾ ಭೋಷ್ಮನ ೋ ಅವನ
ಎದುರಾದರೊ ಇಡಿೋ ಲ ೊೋಕಕ ೆೋ ಮಹಾ ಅಪಾಯವನುಿ
ಕಾಣುತ ೋಾ ನ ಯೆೋ ಹ ೊರತು ರ್ಯವನುಿ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ!
ಕಣವನು ಕರುಣಾಮಯ ಮತುಾ ಮರ ತುಹ ೊೋಗುವ
ಸವಭಾವವುಳೆವ. ಅವನ ಗುರುವು ಬಹಳ ವೃದಧ.
ಪಾರ್ವನು ಸಿಟ ುದಾದಾಾನ , ಬಲಶಾಲ್ಲಯಾಗದಾಾನ , ಮತುಾ
221
ದುಡುಕದ ೋ ಧೃಢನಾಗ ಯುದಧಮಾಡುವವನು.
ಎಲಿರ ೊಡನ ಯೊ, ಯಾರನೊಿ ಗ ಲಿಲಾಗದ ರ್ಯಂಕರ
ಹ ೊೋರಾಟದ ಮಹಾಯುದಧವು ನಡ ಯಲ್ಲದ ! ಎಲಿರೊ
ಅಸರವಿದರ ೋ, ಮತುಾ ಎಲಿರೊ ಮಹಾಯಶಸುಾ ಗಳಿಸಿದ
ಶ ರರ ೋ! ಇನ ೊಿಬಿರನುಿ ಗ ದಾರೊ ಎಲಿದರ ಒಡ ತನವನುಿ
ಬಯಸುವುದಲಿ! ಅಂತಾದಲ್ಲಿ ಇವರ ಅರ್ವಾ ಫಲುುನನ
ವಧ ಯಾಗುತಾದ ! ಆದರ ಅರ್ುವನನನುಿ ಕ ೊಲುಿವವರು
ಅರ್ವಾ ಗ ಲುಿವವರು ಯಾರು ಎಂದು ತ್ತಳಿಯುತ್ತಾಲಿ.
ಮೊಢರ ಮೋಲ ಉಂಟಾಗರುವ ಈ ಕ ೊೋಪಾಗಿಯನುಿ
ಹ ೋಗ ತಣಿಸಬಹುದು? ತ್ತರದಶಗಳ ಒಡ ಯನ
ಸಮನಾಗರುವ ಈ ವಿೋರನು ಖಾಂಡವದಲ್ಲಿ ಅಗಿಯನುಿ
ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿದ ಮತುಾ ರಾರ್ಸೊಯ ಮಹಾಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಸವವ
ರಾರ್ರನೊಿ ಗ ದಾ. ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ಬಿದಾ
ವಜಾರಯುಧವಾದರೊ ಸವಲಪವನುಿ ಉಳಿಸಬಹುದು ಆದರ
ಸಂರ್ಯ! ನನಿ ಮಗ ಕಿರಿೋಟಿಯು ಬಿಟು ಶರಗಳು ಏನನೊಿ
ಉಳಿಸುವುದಲಿ. ಸೊಯವನ ಕಿರಣಗಳು ಹ ೋಗ
ಚರಾಚರಗಳನೊಿ ಸುಡುತಾವ ರ್ೋ ಹಾಗ ಪಾರ್ವನ
ರ್ುರ್ದಂದ ಬಿಟು ಬಾಣಗಳು ನನಿ ಮಕೆಳನುಿ ಸುಡುತಾವ .
ಸವಾಸಾಚಿಯ ರರ್ಘೊೋಷ್ದಂದ ರ್ಯಾತವರಾಗ
ಭಾರತ್ತೋಯ ಸ ೋನ ಯು ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ
222
 ಚದುರಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವಂತ ಕಾಣುತ್ತಾದ . ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಒಂದ ೋ
ಸಮನ ತನಿ ಬತಾಳಿಕ ಗಳಿಂದ ಬಾಣಗಳನುಿ ಮುಂದ
ಸುರಿಸುತ್ತಾರುವ ಧನುಸಾನುಿ ಎಳ ದು ನಿಂತ್ತರುವ,
ಸೃಷ್ಠುಮಾಡುವ ಮತುಾ ಸೃಷ್ಠುಯಾದುದ ಲಿವನೊಿ
ಅಂತಾಗ ೊಳಿಸುವ ವಿಧಾತರನಂತ್ತರುವ ಕಿರಿೋಟಿಯುನುಿ
ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಆದರ ಆಗಲ ೋ ಬ ೋಕಾದುಾದನುಿ
ಆಗಬಾರದು ಎಂದು ತಡ ಯಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿವಲಿ!”
ಸಂರ್ಯನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ದುರ್ೋವಧನನ ಕುರಿತು ನಿೋನು
ಹ ೋಳಿದುದ ಲಿವೂ ಇರುವ ಹಾಗ ಯೆೋ ಇದ . ಅದರಲ್ಲಿ ಏನೊ
ಸುಳಿೆಲಿ. ಅರ್ತೌರ್ಸ ಪಾಂಡವರು ತಮಮ ಧಮವಪ್ತ್ತಿ
ಯಶಸಿವನಿೋ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಸಭ ಗ ಎಳ ತಂದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ,
ದುಃಶಾಸನನ ಮತುಾ ಕಣವನ ಆ ದಾರುಣ ಪ್ರಿಣಾಮನುಿ
ತರುವ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಚ ನಾಿಗ ನಿದ ಾಮಾಡುತಾಾರ
ಎಂದು ನನಗನಿಸುವುದಲಿ. ಹ ೋಗ ಏಕಾದಶ ತನು
ಸಾಿಣುವು ಹ ೊೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವನ ಬಿಲುಿಗಾರಿಕ ಯನುಿ
ಮಚಿಿಕ ೊಂಡ ಎನುಿವುದನುಿ ನಾನು ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ . ಅವನನುಿ
ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸಲು ಸವವದ ೋವ ೋಶ, ಕಪ್ದವ ರ್ಗವಾನನು
ಕಿರಾತನ ವ ೋಷ್ವನುಿ ಧರಿಸಿ ಫಲುುನನ ೊಂದಗ ಸವಯಂ
ಯುದಧ ಮಾಡಿದನು. ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
223
ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರೊ ಕೊಡ ಅಸರಕಾೆಗ ಅತಾಂತ ಕಷ್ುಕರ
ತಪ್ಸಾನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಕೌರವಷ್ವರ್ ಅರ್ುವನನಿಗ
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡರು. ಈ ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ಅನಾ ಯಾವ
ನರನಿಗೊ ಪ್ಡ ಯಲು ಸಾಧಾವಾಗದ ಆ ಈಶವರರ
ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ದಶವನವನುಿ ಫಲುುನನು ಪ್ಡ ದನು.
ಮಹ ೋಶವರನ ೋ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಲ್ಲಕಾೆಗದವನನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸುವ ವಿೋರ ಪ್ುರುಷ್ರು ಯಾರಿದಾಾರ ? ದೌರಪ್ದಯ
ಮಾನರ್ಂಗಮಾಡಿ ಪಾಂಡವರ ಕ ೊೋಪ್ಕ ೊೆಳಗಾಗ
ಮೈನವಿರ ೋಳಿಸುವ ಘೊೋರ ಯುದಧವನುಿ
ತಂದುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ ದೌರಪ್ದಗ ತನಿ ತ ೊಡ ಯನುಿ
ತ ೊೋರಿಸಿದ ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಭೋಮನು ಕಂಪಿಸುತ್ತಾವ
ತುಟಿಗಳಿಂದ ಮಹಾ ಮಾತನುಿ ಹ ೋಳಿದಾನು: “ಪಾಪಿ!
ಮೋಸದಂದ ರ್ೊಜಾಡುವವನ ೋ! ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳ
ನಂತರ ವರ್ರದಂತ್ತರುವ ನನಿ ಗದ ಯಂದ ನಿನಿ
ತ ೊಡ ಯನುಿ ಮುರಿಯುತ ೋಾ ನ !” ಅವರ ಲಿರೊ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಹ ೊೋರಾಟಗಾರರು. ಎಲಿರೊ ಅರ್ತ ತ ೋರ್ಸುಾಳೆವರು.
ಎಲಿರೊ ದ ೋವತ ಗಳಿಂದಲೊ ಗ ಲಿಲ್ಲಕಾೆಗದ ಸವವ ಅಸರ
ವಿದಾವಂಸರು. ವಿೋರರೊ ರ ೊೋಷ್ ಸಮನಿವತರೊ ಆದ
ಸಿಟಿುಗ ದಾ ಪಾರ್ವರು ನಿನಿ ಪ್ುತರರನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಕ ೊನ ಗಾಣಿಸುತಾಾರ ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .”
224
ಧೃತರಾಷ್ರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸೊತ! ಕಣವನು ಎಂರ್ಹ ಪೌರುಷ್ದ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದಾ! ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಸಭ ಗ ಎಳ ದು
ತಂದುದ ೋ ಈ ವ ೈರಕ ೆ ಕಾರಣವಾಯತು. ಅವರ ಭಾರತ
ಗುರು ಜ ಾೋಷ್ಿನು ವಿನಯದಂದ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವುದಲಿವಾದರ ನನಿ ಮೊಢ ಮಕೆಳು
ಹಾಗ ಯೆೋ ಇರುತಾಾರ . ನನಗ ಕಾಣಿಸುವುದಲಿ ಎಂದು
ನ ೊೋಡಿ ಈ ನಿವಿವಚ ೋಷ್ು ಅಚ ೋತನನ ಮಾತುಗಳನುಿ ಆ
ದುರಾದೃಷ್ುನು ಕ ೋಳುವುದಲಿ. ಅವನ ಸಚಿವರಾದ ಕಣವ,
ಸೌಬಲ ಮದಲಾದವರು ಆ ಬುದಧಯಲಿದವನ
ದ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ಹ ಚಿಿಸಿ ತಾವೂ ಮೊಢರಂತ್ತದಾಾರ . ಅರ್ತ
ತ ೋರ್ಸಿವ ಪಾರ್ವನು ಮೋಜಗ ಂದು ಬಾಣವನುಿ ಬಿಟುರೊ
ನನಿ ಮಕೆಳನುಿ ಸುಟುುರ್ಸಮಮಾಡುತಾದ . ಇನುಿ ಸಿಟಿುನಿಂದ
ಹ ೊೋರಾಡಿದರ ಹ ೋಗ ? ಪಾರ್ವನ ಬಾಹುಬಲದಂದ
ಬಿಡಲಪಟು, ಮಹಾಚಾಪ್ದಂದ ಬಿಡಲಪಟು, ದವಾ ಅಸರ
ಮಂತರಗಳಿಂದ ಹುಟಿುದ ಬಾಣಗಳು ಸುರರನುಿ ಕೊಡ
ಸದ ಬಡಿಯುತಾವ . ರ್ನಾದವನ, ಹರಿ ತ ೈಲ ೊೋಕಾನಾರ್ನನ ಿೋ
ನಂಬಿಕ ಯ ಸ ಿೋಹತನನಾಿಗ ಪ್ಡ ದ ಅವನು ಏನನುಿ ತಾನ ೋ
ಗ ಲಿಲ್ಲಲಿ? ಅರ್ುವನನು ಮಹಾದ ೋವನ ೊಂದಗ
ಬಾಹುಗಳ ್ಂದಗ ಎದುರಾದ ಎಂದು ಕ ೋಳಿದುಾದು ಮಹಾ
225
 ವಿಚಿತರವಾದುದು. ಹಂದ ಖಾಂಡವದಲ್ಲಿ ಅಗಿಯ
ಸಹಾಯಕ ೆಂದು ಫಲುುನ ದಾಮೋದರರು ಏನು
ಸಾಧಿಸಿದರು ಅದು ಎಲಿ ಲ ೊೋಕಕೊೆ ತ್ತಳಿದದ . ಪಾರ್ವ,
ಭೋಮ ಮತುಾ ಸಾತವತ ವಾಸುದ ೋವನು ಕೃದಧರಾದರ
ಅಮಾತಾರ ೊಂದಗ , ಬಾಂಧವರ ೊಂದಗ ನನಿ ಮಕೆಳು
ಸವವಥಾ ಇರುವುದಲಿ.”
ಸುದೋಘ್ವವಾಗ ಬಿಸಿಶಾವಸವನುಿ ಬಿಟುು ಅಂಬಿಕಾಸುತ
ಧೃತರಾಷ್ರನು ಸೊತನನುಿ ಕರ ಯಸಿ ಸಂರ್ಯನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಡುವಿನ ಮಕೆಳು, ದ ೋವರಾರ್ಸಮ ದುಾತ್ತಯುಳೆ
ಮಹಾಭಾಗ ದ ೋವಪ್ುತರ ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ದುಮವದರೊ, ದೃಢಾಯುಧರೊ, ಬಹುದೊರದ ವರ ಗ
ಬಾಣಬಿಡಬಲಿವರೊ, ಯುದಧವನುಿ ಗ ಲುಿವ
ನಿಧಾವರಮಾಡಿದವರೊ, ಬಹುಬ ೋಗ ಕ ೈ ಬಳಸುವವರೊ,
ಕ ೊರೋಧವು ದೃಢವಾಗರುವವರೊ, ಯಾವಾಗಲೊ
ಅಚಲ್ಲತರಾಗಯೊ, ಉಲಾಿಸವುಳೆವರೊ ಆಗದಾಾರ .
ಅಶ್ವನಿಯರಂತ ದುಃಸಹರೊ ಸಿಂಹವಿಕಾರಂತರೊ ಆದ
ಅವರಿಬಿರು ಭೋಮಾರ್ುವನರನುಿ ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು
ರಣದಲ್ಲಿ ನಿಂತರ ಆ ಸ ೈನಾವು ಉಳಿಯುತಾದ ಎಂದು ನನಗ
ತ ೊೋರುವುದಲಿ. ಆ ಇಬಿರೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅಪ್ರತ್ತರರ್ರು,
ದ ೋವಪ್ುತರರು, ಮಹಾರರ್ರು ದೌರಪ್ದಗ ನಿೋಡಿದ
226
 ಕಷ್ುವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಸಿಟಾುಗ ಎಂದೊ ಕ್ಷರ್ಸುವುದಲಿ.
ಸತಾಸಂಧ ವಾಸುದ ೋವನಿಂದ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ರಕ್ಷ್ತ
ಮಹ ೋಷ್ಾವಸ ವೃಷ್ಠಣಗಳು, ಮಹೌರ್ಸ ಪಾಂಚಾಲರು ಮತುಾ
ಪಾರ್ವರು ರಣದಲ್ಲಿ ನನಿ ಮಕೆಳ ಸ ೋನ ಯನುಿ
ರ್ಸಮಮಾಡಿಬಿಡುತಾಾರ . ಒಂದುವ ೋಳ ಯುದಧವಾಗುತಾದ
ಎಂದಾದರ ಬಲರಾಮ ಮತುಾ ಕೃಷ್ಣರ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿದಾ
ವೃಷ್ಠಣಗಳ ವ ೋಗವನುಿ ಪ್ವವತಗಳ್ ಕೊಡ ಸಹಸಲು
ಶಕಾವಾಗುವುದಲಿ. ಅವರ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಮಹ ೋಷ್ಾವಸ
ಭೋಮಪ್ರಾಕರರ್ ಭೋಮನು ವಿೋರರನುಿ ಘ್ರಯಗ ೊಳಿಸುವ
ಲ ೊೋಹದ ಮಳ ಗಳನುಿಳೆ ಗದ ರ್ಂದಗ
ಓಡಾಡುತ್ತಾರುತಾಾನ . ಹಾಗ ಯೆೋ ಸಿಡಿಲ್ಲನಂತ ಗಜವಸುವ
ಗಾಂಡಿೋವದ ಠ ೋಂಕಾರವನೊಿ ಭೋಮನ ಗದ ಯ
ವ ೋಗವನೊಿ ನರಾಧಿಪ್ರಿಗ ಸಹಸಲು ಸಾಧಾವಾಗುವುದಲಿ.
ಇವುಗಳನುಿ ಆಗ ನಾನು
ನ ನಪಿನಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಂಡಿರಬ ೋಕಾಗತುಾ. ಆದರ
ದುರ್ೋವಧನನ ವಶಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ ಅದರಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳೆದ ೋ ಹ ೊೋದ . ಈಗ ಅವುಗಳನುಿ
ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ .”
ಸಂರ್ಯನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಅದ ೊಂದು ಮಹಾ ತಪ್ಪನುಿ ನಿೋನು ಉಪ ೋಕ್ಷ್ಸಿ
227
ಮಾಡಿದ . ಪ್ುತರನ ಮೋಲ್ಲನ ವಾಾಮೋಹದಂದ ನಿೋನು
ಅದನುಿ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಸಮರ್ವನಾಗದಾರೊ ತಡ ಯಲ್ಲಲಿ.
ಪಾಂಡವರು ದೊಾತದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋತರು ಎಂದು
ತ್ತಳಿದಕೊಡಲ ೋ ಅಚುಾತ ಮಧುಸೊದನನು
ಕಾಮಾಕವನದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವರನುಿ ಭ ಟಿುಯಾದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಧೃಷ್ುದುಾಮಿನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿ ದುರಪ್ದನ ಮಕೆಳು,
ವಿರಾಟ ಧೃಷ್ುಕ ೋತು ಮತುಾ ಮಹಾರರ್ಥ ಕ ೋಕಯನೊ
ಪಾಂಡವರನುಿ ಭ ಟಿುಯಾದರು. ಪ್ರಾಜತರಾದ
ಪಾರ್ವರನುಿ ಕಂಡು ಅವರು ಅಲ್ಲಿ ಏನ ೋನು
ಮಾತನಾಡಿದರು ಎನುಿವುದನುಿ ಚಾರರಿಂದ ತ್ತಳಿದು
ಎಲಿವನೊಿ ನಾನು ನಿನಗ ತ್ತಳಿಸಿದ ಾೋನ . ಯುದಧದ ಪ್ರಸಂಗವು
ಬಂದರ ಅದರಲ್ಲಿ ಮಧುಸೊದನನು ಫಲುುನನ
ಸಾರರ್ಥಯಾಗಲ್ಲ ಎಂದು ಪಾಂಡವರು ಅಲ್ಲಿ
ಸ ೋರಿದಾವರ ೊಂದಗ ನಿಧವರಿಸಿದಾಗ ಹರಿಯು ಅದಕ ೆ
ಒಪಿಪಕ ೊಂಡನು. ಕೃಷ್ಣನೊ ಕೊಡ ಕೃಷ್ಾಣಜನವನುಿ
ಉತಾರಿೋಯವಾಗ ಹ ೊದ ಯುವ ಪ್ರಿಸಿಿತ್ತಯಲ್ಲಿದಾ
ಪಾರ್ವರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು: “ಅನಾ ರಾರ್ರಿಗ ದುಲವರ್ವಾದ
ಸಮೃದಧಯನುಿ ಇಂದರಪ್ರಸಿದಲ್ಲಿ ರಾರ್ಸೊಯಯಾಗದ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವರಲ್ಲಿ ನಾನು ನ ೊೋಡಿದ ಾ. ರ್ರತಷ್ವರ್!
228
ಅಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರ ಶಸರತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ರ್ಯಪ್ಟು ಎಲಿ
ಮಹೋಪಾಲರೊ - ವಂಗರು, ಅಂಗರು, ಪೌಂಡರರು, ಓಡರರು,
ಚ ೊೋಳರು, ದರವಿಡರು, ಅಂಧಕರು, ಸಾಗರತ್ತೋರದಲ್ಲಿ
ಪ್ಟುಣಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವವರು, ಸಿಂಹಳಿೋಯರು,
ಬಬವರರು, ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಮಿೋಚೆರು, ಸಾಗರದ
ಕ ೊನ ಯವರ ಗ ವಾಸಿಸುವ ನೊರಾರು ಪ್ಶ್ಿಮದ ೋಶದವರು,
ಪ್ಲಿವರು, ದರದರು, ಕಿರಾತರು, ಯವನರು, ಶಕರು,
ಹಾರಹೊಣರು, ಚಿೋನರು, ತುಖಾರರು, ಸ ೈಂಧವರು,
ಜಾಗುಡರು, ರಮಠರು, ಮುಂಡರು, ರಾಣಿಯರು ಆಳುವ
ದ ೋಶದವರು, ತಂಗಣರು ಮತುಾ ಇತರ ಬಹಳಷ್ುು ರಾರ್ರು
ನಿನಿ ಸ ೋವಕರಾಗ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಪಾಲ ೊುಳೆಲು ಬಂದದಾರು. ಆ
ಮಹಾ ಸಮೃದಧಯು ಚಪ್ಲವಾಗ ಅಷ್ುು ಬ ೋಗನ
ಬ ೋರ ಯವರ ಕ ೈಸ ೋರಿತಲಿ! ಅದನುಿ ಕಸಿದುಕ ೊಂಡವರನುಿ
ಜೋವಂತವಾಗ ಬಿಡುವುದಲಿ! ರಾಮ, ಭೋಮಾರ್ುವನರು,
ಯಮಳರು, ಅಕೊರರ, ಗದ, ಸಾಂಬ, ಪ್ರದುಾಮಿ, ಆಹುಕ,
ವಿೋರ ಧೃಷ್ುದುಾಮಿ ಮತುಾ ಶ್ಶುಪಾಲನ ಮಗನ
ಜ ೊತ ಗೊಡಿ ಇಂದ ೋ ರಣದಲ್ಲಿ ದುರ್ೋವಧನ, ಕಣವ,
ದುಃಶಾಸನ, ಸೌಬಲ ಮತುಾ ವಿರ ೊೋಧಿಸುವ ಇತರರನುಿ
ಕ ೊಲುಿತ ೋಾ ನ . ಅನಂತರ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರದಲ್ಲಿ
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ನಿೋನು ವಾಸಿಸಿ ಧೃತರಾಷ್ರನ
229
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ಡ ದು ಇಡಿೋ ರ್ುರ್ಯನ ಿೋ ಆಳಬಹುದು.”
ಆಗ ರಾರ್ನು ವಿೋರರ ಆ ಸಮಾಗಮದಲ್ಲಿ
ಧೃಷ್ುದುಾಮಿನೊ ಸ ೋರಿ ಎಲಿರೊ ಕ ೋಳುತ್ತಾರಲು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ನಾದವನ! ನಿನಿ ಮಾತನುಿ ಸತಾವ ಂದ ೋ ಸಿವೋಕರಿಸುತ ೋಾ ನ .
ನನಿ ಶತುರಗಳನುಿ ಅವರ ಸಂಬಂಧಿಕರ ೊಂದಗ
ಕ ೊಲುಿತ್ತೋಾ ಯೆ. ಆದರ ಕ ೋಶವ! ಇದನುಿ ಹದಮೊರು
ವಷ್ವಗಳ ನಂತರ ಸತಾವಾಗಸು. ಯಾಕ ಂದರ , ರಾರ್ರ
ಮಧಾದಲ್ಲಿ ನಾನು ವನವಾಸದ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನುಿ
ಮಾಡಿದ ಾೋನ .” ಧಮವರಾರ್ನ ಆ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ
ಧೃಷ್ುದುಾಮಿನ ೋ ಮದಲಾದ ಸಭಾಸದರು ಒಪಿಪಗ ಮತುಾ
ರ್ರವಸ ಯನಿಿತುಾ ಸಿಟಾುಗದಾ ಕ ೋಶವನನುಿ ಆ ಸಮಯಕ ೆ
ಉಚಿತವಾದ ಮೃದುಮಾತುಗಳಿಂದ ಸಂತವಿಸಿದರು.
ಅವರು ವಾಸುದ ೋವನು ಕ ೋಳಿಸಿಕ ೊಳುೆವಂತ ಬಹಳ
ಕಷ್ುದಲ್ಲಿದಾ ದೌರಪ್ದಗ ಹ ೋಳಿದರು: “ವರವಣಿವನಿೋ!
ದ ೋವಿೋ! ನಿನಿ ಕ ೊರೋಧದಂದಾಗ ದುರ್ೋವಧನನು ತನಿ
ಜೋವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಇದು ಸತಾವ ಂದು ತ್ತಳಿ.
ದುಃಖ್ಪ್ಡಬ ೋಡ! ನಿನಿ ಸಿಟುನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಿನಿ ಮೋಲ
ಹಾಸಾಮಾಡಿ ನಕೆ ಅವರ ಲಿರ ಮಾಂಸವನೊಿ ಪಾರಣಿ
ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ತ್ತಂದು ನಗುತಾವ ! ನಿನಿ ಉತಾಮಾಂಗಗಳನುಿ
ಹಡಿದು ಸಭ ಗ ಎಳ ದು ತಂದವರ ರುಂಡವನುಿ
230
 ಎಳ ದಾಡುತಾಾ ಹದುಾ ನರಿಗಳು ರಕಾವನುಿ ಕುಡಿಯುತಾವ !
ಕೊರರ ಮೃಗಗಳು ಅವರ ಹ ಣಗಳನುಿ ನ ಲದಮೋಲ
ಎಳ ದಾಡಿ, ಎಡ ಬಿಡದ ಕಬಳಿಸುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನಿೋನು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾೋಯೆ! ನಿನಿನುಿ ಕಾಡಿಸಿದ ಮತುಾ ಅದನುಿ
ನಿಲವಕ್ಷ್ಸಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾವರ ಶ್ರಗಳು ಕತಾರಿಸಿ ಬಿದುಾ
ರ್ೊರ್ಯು ಅವರ ರಕಾವನುಿ ಕುಡಿಯುತಾದ .”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಅಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದಾ ಎಲಿ ಉತಾಮಗುಣಗಳ ತ ೋರ್ಸಿವ
ಶ ರ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರು ಬಹುವಿಧದಲ್ಲಿ
ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರು. ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳು
ತುಂಬಿದ ನಂತರ ಧಮವರಾರ್ನು ಆರಿಸಿದ ಈ
ಮಹಾರರ್ಥಗಳು ವಾಸುದ ೋವನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿ
ನಮಮಮೋಲ ಆಕರಮಣ ಮಾಡುತಾಾರ .
ಧಮವರಾರ್ನ ೊಂದಗ ರಾಮ, ಕೃಷ್ಣ, ಧನಂರ್ಯ,
ಪ್ರದುಾಮಿ, ಸಾಂಬ, ಯುಯುಧಾನ, ಭೋಮ, ಮಾದರೋ
ಸುತರು, ಕ ೋಕಯರಾರ್ಪ್ುತರ, ಪಾಂಚಾಲಪ್ುತರರು -
ಇವರ ಲಿ ಲ ೊೋಕವಿೋರರೊ, ಅಜ ೋಯರೊ, ಮಹಾತಮರೊ,
ಸಮರದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋರಾಡಿ ತಮಮ ಜೋವವನುಿ ಉಳಿಸಿಕ ೊಳೆಲು
ಮುಂದಾಗುವ ತಮಮ ಬಾಂಧವರು ಮತುಾ ಸ ೈನಾಗಳ ್ಡನ
ಕ ೋಸರಿ ಸಿಂಹದಂತ ಕುಪಿತರಾಗದಾಾರ .”
ಧೃತರಾಷ್ರನು ಹ ೋಳಿದನು:
231
 “ದೊಾತದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ವಿದುರನು ನನಗ ಹ ೋಳಿದಾ –
“ನರ ೋಂದರ! ಒಂದು ವ ೋಳ ನಿೋನು ಪಾಂಡವರನುಿ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದರ ಅದು ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ಕುರುಗಳ
ಅಂತಾವಾಗುತಾದ . ಮಹಾರ್ಯಂಕರ ರಕಾದ ಪ್ರವಾಹವು
ಹರಿಯುವುದು!” ಸೊತ! ಹಂದ ಕ್ಷತಾನು ನನಗ ಹ ೋಳಿದ
ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗುತಾದ ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಪಾಂಡವರು
ಒಪಿಪಕ ೊಂಡ ಸಮಯದ ನಂತರ ಮುಂದ
ಯುದಧವಾಗುತಾದ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ.”

ಬೃಹದಶವನ ಆಗಮನ
ವನದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರ ಆಹಾರ; ಅರ್ುವನನ ಕುರಿತಾದ
ಚಿಂತ
ಶುದಧಬಾಣಗಳಿಂದ ವನಾ ಮೃಗಗಳನುಿ ಬ ೋಟ ಯಾಡಿ ಅದನುಿ
ಮದಲು ಬಾರಹಮಣರಿಗ ಬಡಿಸಿ ನಂತರ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್
ಪಾಂಡವರು ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಆ ಶ ರ ಮಹ ೋಷ್ಾವಸರು ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುವಾಗ ಅಗಿಯನುಿ ಹ ೊಂದದಾ ಮತುಾ ಅಗಿಯನುಿ
ಹ ೊಂದರದ ಬಾರಹಮಣರು ಅವರನುಿ ಅನುಸರಿಸಿ ಹ ೊೋಗದಾರು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಆಶರಯದಲ್ಲಿ ಮೋಕ್ಷದ ಹತುಾ ಬಗ ಗಳನೊಿ ತ್ತಳಿದದಾ

232
ಸಹಸಾರರು ಮಹಾತಮ ಸಾಿತಕ ಬಾರಹಮಣರು ಇದಾರು. ರುರು,
ಕೃಷ್ಣಮೃಗ, ಮತುಾ ಆಹಾರಕ ೆ ಅನುಗುಣವಾದ ಇತರ
ವನಾಪಾರಣಿಗಳನುಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಬ ೋಟ ಯಾಡಿ, ವಿಧಿವತಾಾಗ
ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನಿೋಡುತ್ತಾದಾರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬಿನೊ
ವಿವಣವನಾದವನು, ರ ೊೋಗಹ ೊಂದದವನು, ಬಡಕಲಾಗ ಅರ್ವಾ
ದುಬವಲನಾಗ, ದೋನನಾಗ ಅರ್ವಾ ಭೋತನಾಗ ಇರುವ ಮನುಷ್ಾನು
ಕಾಣುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಕೌರವಶ ರೋಷ್ಿ ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವರನುಿ
ಪಿರಯಪ್ುತರರಂತ , ಬಂಧುಗಳಂತ , ಸಹ ೊೋದರ ತಮಮಂದರಂತ
ಪ್ೋಷ್ಠಸಿದನು. ತಾಯಯಂತ ಯಶಸಿವನಿೋ ದೌರಪ್ದಯು ಮದಲು
ಎಲಿ ಬಾರಹಮಣರಿಗೊ, ಗಂಡಂದರಿಗೊ ಬಡಿಸಿ ನಂತರ ಉಳಿದ
ಆಹಾರವನುಿ ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾದಾಳು. ರಾರ್ನು ಪ್ೊವವದಲ್ಲಿ,
ಭೋಮಸ ೋನನು ದಕ್ಷ್ಣದಲ್ಲಿ, ಯಮಳರು ಪ್ಶ್ಿಮ ಮತುಾ ಉತಾರ
ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿ ತಮಮ ಧನುಸುಾಗಳನುಿ ಹಡಿದು ನಿತಾವೂ ಮೃಗಗಳನುಿ
ಮಾಂಸಕಾೆಗ ಬ ೋಟ ಯಾಡುತ್ತಾದಾರು. ಹೋಗ ಅವರು ಕಾಮಾಕ
ವನದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನಿಲಿದ ೋ ಉತಾಾಹಹೋನರಾಗ ವಾಸಿಸಿ, ಅಧಾಯನ,
ರ್ಪ್ ಮತುಾ ಹ ೊೋಮಗಳಲ್ಲಿ ಐದು ವಷ್ವಗಳನುಿ ಕಳ ದರು.
ಮಹಾತಮ ಪಾರ್ವನು ಅಸರಗಳಿಗ ೊೋಸೆರ ಶಕರಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹ ೊೋದ
ಬಳಿಕ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರು ಕೃಷ್ ಣಯಂದ ೊಡಗೊಡಿ ಕಾಮಾಕ
ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿದರು.

233
ಒಂದು ದನ ಆ ರ್ರತಶ ರೋಷ್ಿರು ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ ನಿರ್ವನ
ಹುಲುಿಗಾವಲ್ಲನಲ್ಲಿ ದುಖಾತವರಾಗ ಕುಳಿತ್ತದಾರು. ಅವರ ಲಿರೊ
ಧನಂರ್ಯನ ಕುರಿತು ಶ ೋಕಿಸುತಾಾ, ಧನಂರ್ಯನ ಅಗಲ್ಲಕ ಮತುಾ
ತಮಮ ರಾರ್ಾನಾಶದ ಕುರಿತು ರ್ೋಜಸುತಾಾ ಅಶುರಕಂಠರಾಗ
ಶ ೋಕಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗದಾರು. ಆಗ ಮಹಾಬಾಹು ಭೋಮನು
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾರಾರ್! ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ ಪಾರಣವು ಯಾರ ಮೋಲ
ಅವಲಂಬಿಸಿದ ರ್ೋ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ ಅರ್ುವನನು ನಿನಿ
ಆದ ೋಶದ ಮೋಲ ಯೆೋ ಹ ೊೋಗದಾಾನ . ಒಂದುವ ೋಳ
ಅವನಿಗ ೋನಾದರೊ ವಿನಷ್ುವಾದರ , ಪ್ುತರಸಮೋತರಾಗ
ನಾವು, ಪಾಂಚಾಲರು, ಸಾತಾಕಿ-ವಾಸುದ ೋವ ಎಲಿರೊ
ವಿನಾಶಹ ೊಂದುತ ೋಾ ವ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ.
ನಿನಿ ಆದ ೋಶದ ಮೋರ ಗ ತ ೋರ್ಸಿವ ಬಿೋರ್ತುಾವು ಮುಂದನ
ಹಲವಾರು ಕ ಿೋಶಗಳ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸದ ಯೆೋ
ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ ಎನುಿವುದಕಿೆಂತ ದುಃಖ್ತರವಾದದುಾ
ಇನ ಿೋನಿದ ? ನಮಮ ಶತುರಗಳನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ ಈ
ಮೋದನಿಯನುಿ ಪ್ಡ ಯಬಹುದ ನುಿವ ರ್ೋಚನ ಯಂದ
ನಾವ ಲಿರೊ ಆ ಮಹಾತಮನ ಬಾಹುಗಳ ಆಶರಯ
ಹ ೊಂದದ ಾವು. ಧಾತವರಾಷ್ರರು ಮತುಾ ಸೌಬಲನನುಿ
ಸಭಾಮದಾದಲ್ಲಿ ನಾನು ಕ ೊಲುಿವುದನುಿ ತಡ ಹಡಿದದುಾದ ೋ
234
ಆ ಧನುಷ್ಮತನ ಪ್ರಭಾವದಂದ. ವಾಸುದ ೋವನಿಂದ
ಪಾಲ್ಲತರಾದ ಮತುಾ ಬಾಹುಬಲ್ಲಗಳಾದ ನಾವು, ನಮಮ
ಕ ೊರೋಧವನುಿ ನಿನಿಿಂದ ಹುಟಿುದ ಸಹನಾಶಕಿಾಯಂದ
ಸಹಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದ ಾೋವ . ಯಾಕ ಂದರ , ಒಂದು ವ ೋಳ ಕೃಷ್ಣನ
ಸಹತ ನಾವು ಕಣವನ ಮುಖ್ಂಡತವದಲ್ಲಿರುವ ಶತುರಗಳನುಿ
ಕ ೊಂದದಾರ , ಸವ-ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಗ ದಾ ಈ ಎಲಿ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಆಳಬಹುದಾಗತುಾ! ಪೌರುಷ್ತವದ
ಯಾವುದೊ ಕ ೊರತ ಯಲಿದ, ಬಲ್ಲಗಳಿಗಂರ್ ಬಲವತಾರಾದ
ನಾವ ಲಾಿ ಈ ದು:ಸಿಾರ್ಥಗ ಬರಲು ನಿನಿ ದೊಾತ ದ ೊೋಷ್ವ ೋ
ಕಾರಣ! ಕ್ಷ್ಾತರಧಮವವನುಿ ಸಮವ ೋಕ್ಷ್ಸು. ವನಾಶರಯವು
ಕ್ಷತ್ತರಯನ ಧಮವವಲಿ. ರಾರ್ಾವ ೋ ಕ್ಷತ್ತರಯನ ಪ್ರಮ ಧಮವ
ಎಂದು ತ್ತಳಿದವರು ತ್ತಳಿದರುತಾಾರ . ಕ್ಷತರಧಮವವನುಿ
ತ್ತಳಿದಂತಹ ರಾರ್! ಧಮವಪ್ರ್ವನುಿ ನಾಶಮಾಡಬ ೋಡ.
ಹನ ಿರಡು ವರುಷ್ಗಳು ಮುಗಯುವುದರ ೊಳಗ ೋ
ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ ಕ ೊಂದು ಬಿಡ ೊೋಣ. ವನದಂದ
ಹಂದರುಗ, ಪಾರ್ವ-ರ್ನಾದವನರನುಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು,
ಮಹಾ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವರ ಲಿ ಪ್ಡ ಗಳನೊಿ ಬಹುಬ ೋಗ
ನಾಶಮಾಡಿಬಿಡ ೊೋಣ. ನಾನು ಧಾತವರಾಷ್ರರ ಲಿರನೊಿ
ಬ ೋರ ಲ ೊೋಕಕ ೆ ಕಳುಹಸಿಬಿಡುತ ೋಾ ನ . ನಾನು ಸೌಬಲ
ಸಹತರಾದ ಆ ಎಲಿ ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ ದುರ್ೋವಧನ,
235
ಕಣವ, ಮತುಾ ಪ್ರತ್ತಸಪಧಿವಸುವ ಎಲಿರನೊಿ ಸಂಹಾರ
ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ನಾನು ಅವರ ಲಿರನೊಿ ಮುಗಸಿದ ಬಳಿಕ
ನಿೋನು ವನದಂದ ಮರಳಬಹುದು. ಹೋಗ
ಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಿನಗ ಯಾವುದ ೋ ದ ೊೋಷ್ವೂ
ಬರುವುದಲಿ. ಇದರಿಂದ ಯಾವುದ ೋ ಪಾಪ್ವನುಿ
ಮಾಡಿದ ಾೋವ ಂದಾದರ , ಅವ ಲಿವನೊಿ ಒಂದಲಿ ಒಂದು
ಯಜ್ಞದಂದ ತ ೊಳ ದು ಉತಾಮ ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ.
ನಮಮ ರಾರ್ನು ಬಾಲ್ಲಶನಾಗರದದಾರ ಅರ್ವಾ
ದೋಘ್ವಸೊತರನಾಗರದದಾರ , ಇದು ಹೋಗ ಯೆೋ
ಆಗಬ ೋಕಾಗತುಾ. ಆದರ ನಿೋನು
ಧಮವಪ್ರಾಯಣನಾಗದಾೋಯೆ. ಮೋಸಗ ೊಳಿಸುವವರನುಿ
ಮೋಸದಂದಲ ೋ ಕ ೊಲಿಬ ೋಕ ಂದು ನಿಶಿಯವಾಗದ .
ಕೃತ್ತರಮರನುಿ ಕೃತ್ತರಮದಂದ ಕ ೊಂದರ ಪಾಪ್ವಿಲಿ ಎಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಇದೊ ಅಲಿದ ೋ ಧಮವರ್ಿರು ಒಂದು
ಅಹ ೊೋರಾತ್ತರಯು ಒಂದು ವಷ್ವಕ ೆ ಸಮ ಎಂದು
ಧಮವಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಈ ತರಹ
ಕಷ್ುಕಾಲದಲ್ಲಿ ವಷ್ವಗಳು ಪ್ೊಣವವಾಗುತಾವ ಎಂದು
ನಿತಾವೂ ವ ೋದವಚನವನುಿ ಕ ೋಳುತ ೋಾ ವ . ವ ೋದಗಳ ೋ ನಿನಿ
ಪ್ರಮಾಣಗಳಾಗದಾರ , ಒಂದ ೋ ದನದ ನಂತರ ಹದಮೊರು
ವಷ್ವಗಳ ಅವಧಿಯೊ ಮುಗಯತು ಎಂದು ತ್ತಳಿ.
236
 ದುರ್ೋವಧನನು ಇಡಿೋ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ ತನಿಡಿಯಲ್ಲಿ
ಮಾಡಿಕ ೊಳುೆವ ಮದಲ ೋ ಅವನು ಮತುಾ ಅವನ
ಸಂಬಂಧಿಗಳ ಲಿರನೊಿ ಸಂಹಾರ ಮಾಡಲು ಇದ ೋ
ಸಮಯ.”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾದಾ ಪಾಂಡವ ಭೋಮನ ಶ್ರವನುಿ
ಆಘ್ರರಣಿಸಿ, ಸಂತಯಸುತಾಾ ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಬಾಹು! ನಿಸಾಂಶಯವಾಗ ಗಾಂಡಿೋವ
ಧನುಧಾವರಿಯ ಜ ೊತ ಗೊಡಿ ನಿೋನು ಸುರ್ೋಧನನನುಿ
ಕ ೊಲುಿತ್ತೋಾ ಯೆ. ಆದರ ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳ ನಂತರ.
ನಿೋನ ೋನು ಹ ೋಳುತ್ತಾದಾೋಯೆ - ಪ್ರರ್ು! ಕಾಲ ಪಾರಪಿಾಯಾಗದ -
ಎಂದು? ಅನೃತವನುಿ ಹ ೋಳಲು ನನಗ ಇಷ್ುವಿಲಿ.
ಯಾಕ ಂದರ ನನಗ ಅದು ಗ ೊತ್ತಾಲಿ. ಕೌಂತ ೋಯ!
ಮೋಸವನುಿ ಪಾಪಿಗಳ ೋ ನಿಶಿಯಸುತಾಾರ . ಆದರೊ ನಿೋನು
ಬಂಧುಸಮೋತ ಸುರ್ೋಧನನನುಿ ಕ ೊಲುಿತ್ತೋಾ ಯೆ.”

ಬೃಹದಶವನಿಂದ ನಲ ೊೋಪಾಖಾಾನ ಮತುಾ ಅಕ್ಷಹೃದಯ

ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಈ ರಿೋತ್ತ ಭೋಮನಿಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾರಲು,
ಮಹಾಭಾಗ, ಮಹಾನೃಷ್ಠ ಬೃಹದಶವನು ಅಲ್ಲಿಗ ಆಗರ್ಸಿದನು. ಆ
ಧಮವಚಾರಿಯು ಆಗರ್ಸಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಧಮಾವತಮ

237
ಧಮವರಾರ್ನು ಶಾಸ ೊರೋಕಾವಾಗ ಮಧುಪ್ಕವದಂದ ಪ್ೊಜಸಿದನು.
ಅತ್ತರ್ಥಯು ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡು ವಿಶಾರಂತ್ತಸಿದ ನಂತರ ಮಹಾಬಾಹು
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವನ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಶ ೋಕತಪ್ಾನಾಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ಧನ ಮತುಾ ರಾರ್ಾವನುಿ ದೊಾತದಲ್ಲಿ
ಪ್ಣವಿಡಿಸಿಕ ೊಂಡು ಮೋಸ ಮತುಾ ದೊಾತ ಎರಡರಲೊಿ
ಪ್ರವಿೋಣರಾದ ಮೋಸಕ ೊೋರರು ಅಪ್ಹರಿಸಿದರು. ನನಗ
ರ್ೊಜಾಡುವುದು ಗ ೊತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಆದರೊ ಆ
ಪಾಪ್ನಿಶಿಯಗಳು ನನಿನುಿ ಮೋಸಗ ೊಳಿಸಿ, ನನಿ
ಪಾರಣಕಿೆಂತಲೊ ಹ ಚಾಿಗದಾ ನನಿ ಭಾಯೆವಯನುಿ ಸಭ ಗ
ಎಳ ದು ತಂದರು. ನನಗಂರ್ಲೊ ಹ ಚುಿ ಭಾಗಾಹೋನನಾದ
ರಾರ್ನು ಬ ೋರ ಯಾರಾದರೊ - ನಿೋನು ನ ೊೋಡಿದ ಹಾಗ
ಅರ್ವಾ ಕ ೋಳಿದ ಹಾಗ - ಇದಾನ ೋ ಈ ರ್ುವಿಯಲ್ಲಿ? ನನಿ
ಅಭಪಾರಯದಂತ ನನಗಂರ್ ಹ ಚಿಿನ ದುಃಖ್ವನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸಿದ ಮನುಷ್ಾನು ಇಲಿವ ೋ ಇಲಿ.”
ಬೃಹದಶವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾರಾರ್! ನಿನಗಂರ್ಲೊ ಅಲಪಭಾಗಾಶಾಲ್ಲ ಬಹುಷ್ಃ
ಇಲಿ ಎಂದು ಹ ೋಳುತ್ತಾದಾೋಯಾ? ನಿನಗ ಇಷ್ುವಾದರ ,
ಇದಕ ೆ ಒಂದು ಕಥ ಯನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ನಿನಗಂರ್ಲೊ
ಹ ಚುಿ ದುಃಖಿತನಾದ ರಾರ್ನ ೊಬಿನಿದಾ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
238
 “ರ್ಗವಾನ್! ಹ ೋಳು. ನನಿ ಈ ಅವಸ ಿಯನ ಿೋ ಹ ೊಂದದಾ
ಪಾರ್ಥವವನ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಬೃಹದಶವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಭಾರತೃಗಳ ಸಹತ ನಿನಗಂರ್ ಹ ಚುಿ
ದುಃಖ್ವನಿನುರ್ವಿಸಿದ ರಾರ್ ಪ್ೃರ್ಥವಿೋಪ್ತ್ತಯ ಕುರಿತು
ಗಮನವಿಟುು ಕ ೋಳು. ವಿೋರಸ ೋನ ಎನುಿವ ನಿಷ್ಧದ
ಮಹೋಪಾಲನಿದಾನು. ಅವನಿಗ ಧಮಾವರ್ವದಶ್ವಯಾದ
ನಳ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಪ್ುತರನಿದಾನು. ಪ್ುಷ್ೆರನು
ಮೋಸದಂದ ಅವನನುಿ ಗ ದಾನು ಮತುಾ ದುಃಖ್ಕ ೆ
ಅನಹವನಾದ ಅವನು ಭಾಯೆವಯ ಸಹತ ವನವಾಸವನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸಿದನು ಎಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ . ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಆ ರಾರ್ನಿಗ ಯಾವುದ ೋರಿೋತ್ತಯ
ಸಹಾಯಗಳಿರಲ್ಲಲಿ: ಅಶವಗಳಿರಲ್ಲಲಿ, ರರ್ವಿರಲ್ಲಲಿ,
ಸಹ ೊೋದರರಿರಲ್ಲಲಿ, ಬಾಂಧವರಿರಲ್ಲಲಿ. ನಿೋನಾದರೊ
ದ ೋವಸರ್ಮತ ವಿೋರ ಭಾರತೃಗಳಿಂದ ಮತುಾ ಬರಹಮಕಲಪರಾದ
ದವಜಾಗರರಿಂದ ಸುತುಾವರ ದದಾೋಯೆ. ನಿೋನು ಶ ೋಕಿಸುವುದು
ಸರಿಯಲಿ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸುಮಹಾತಮ ನಳನ ಚರಿತವನುಿ ವಿಸಾಾರವಾಗ ಕ ೋಳಲು
ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಶ ರೋಷ್ಿನಾದ ನಿೋನು ನನಗ ಆ ಕಥ ಯನುಿ
239
 ಹ ೋಳುವಂರ್ವನಾಗು.” ಆಗ ಬೃಹದಶವನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ
ನಲ ೊೋಪಾಖಾಾನವನುಿ ಹ ೋಳಿದನು.
ಬೃಹದಶವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಜ ೋಂದರ! ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಸುಹೃದಯರ ೊಡಗೊಡಿ
ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಇದರಿಂದ ಹ ೊರಬರುತ್ತಾೋಯೆ.
ಪ್ರಪ್ುರಂರ್ಯ ನಳನು ಈ ರಿೋತ್ತ ದೊಾತದಂದ
ಪ್ತ್ತಿರ್ಡನ ದುಃಖ್ಗಳನುಿ ಅನುರ್ವಿಸಿದನು.
ಏಕಾಕಿಯಾಗದಾರೊ ನಳನು ಘೊೋರ ದುಃಖ್ವನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸಿ ಪ್ುನಃ ಅರ್ುಾದಯವನುಿ ಹ ೊಂದದನು.
ನಿೋನಾದರೊ ಬಾರತೃ ಮತುಾ ಕೃಷ್ ಣಯ ಸಹತ ಇದಾೋಯೆ. ಈ
ಮಹಾರಣಾದಲ್ಲಿ ಧಮವದ ಕುರಿತು ಮಾತರ ಚಿಂತ್ತಸುತಾಾ
ಆನಂದವಾಗರು. ವ ೋದ-ವ ೋದಾಂಗ ಪಾರಗರಾದ ಈ
ಮಹಾಭಾಗ ಬಾರಹಮಣರ ೊಡನ ನಿತಾವೂ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ
ರಾರ್ನಿಗ ಪ್ರಿವ ೋದನ ಏನು? ಈ ಇತ್ತಹಾಸವು ಕಲ್ಲಯನುಿ
ನಾಶಮಾಡುತಾದ ಎನುಿತಾಾರ . ವಿಶಾಂಪ್ತ ೋ! ಇದನುಿ
ಕ ೋಳಿದ ನಿನಿಂರ್ವರಿಗ ಅಶಾವಸನ ಯನುಿ ನಿೋಡಲೊ
ಶಕಾವಿದ . ಮನುಷ್ಾನ ಭಾಗಾದ ಅಸಿಿರತ ಯನುಿ ನಿತಾವೂ
ಸಮರಿಸುತಾಾ ಅದರ ಆಗು-ಹ ೊೋಗುಗಳನುಿ ಸಮನಾಗ ಕಾಣು.
ದುಃಖಿಸಬ ೋಡ. ನಳನ ಈ ಮಹತ್ ಚರಿತ ಯನುಿ ಯಾರು
ಕರ್ನ ಮತುಾ ಸದಾ ಶರವಣ ಮಾಡುತಾಾನ ೊೋ ಅವನಿಗ
240
 ಅಲಕ್ಷ್ಮಯಾಗುವುದಲಿ. ಸಂಪ್ತುಾ ಅವನ ಬಳಿಗ ಹರಿದು
ಬರುತಾದ ಮತುಾ ಅವನು ಧನವಂತನಾಗುತಾಾನ . ಪ್ುರಾತನ
ಈ ಉತಾಮ ಇತ್ತಹಾಸವನುಿ ಕ ೋಳಿದರ , ಪ್ುತರರು, ಪೌತರರು,
ಪ್ಶುಗಳು ಮತುಾ ನರರಲ್ಲಿ ಅಗರಸಾಿನವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾರ
ಮತುಾ ಆರ ೊೋಗಾ-ಪಿರೋತ್ತಗಳನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾರ
ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ. ಅಕ್ಷಜ್ಞನಿಂದ ಪ್ುನಃ ನಿೋನು
ಪ್ರಾರ್ಯಗ ೊಳುೆವ ಎನುಿವ ನಿನಿ ಈ ರ್ಯವನುಿ ನಾನು
ನಿವಾರಿಸುತ ೋಾ ನ . ನಾನು ಅಕ್ಷಹೃದಯವನುಿ
ಪ್ರಿಪ್ೊಣವವಾಗ ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ . ನನಿಿಂದ ತ್ತಳಿದುಕ ೊ. ನಿನಗ
ಹ ೋಳಲು ನನಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವಾಗುತಾದ .”
ನಂತರ ಹೃಷ್ುಮನಸೆ ರಾರ್ನು ಬೃಹದಶವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ನಿನಿಿಂದ ಅಕ್ಷಹೃದಯವನುಿ ತ್ತಳಿಯಲು
ಇಚಿೆಸುತ ೋಾ ನ .”
ನಂತರ ಬೃಹದಶವನು ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವನಿಗ ಅಕ್ಷಹೃದಯವನುಿ
ಕ ೊಟುನು. ಹೋಗ ಕ ೊಟುು ಆ ಮಹಾತಪ್ನು ಸಾಿನಕ ೆಂದು ಅಶವಶ್ರಕ ೆ
ತ ರಳಿದನು. ಬೃಹದಶವನು ಹ ೊೋದ ನಂತರ ದೃಢವೃತ ಪಾರ್ವನು
ಅಲಿಲ್ಲಿ ತ್ತೋರ್ವ-ಶ ೈಲಗಳಿಂದ ಬಂದು ಸ ೋರಿದಾ ತಪ್ಸಿವ
ಬಾರಹಮಣರಿಂದ ಸವಾಸಾಚಿಯು ವತವಮಾನದಲ್ಲಿ ಕ ೋವಲ
ವಾಯುವನುಿ ಸ ೋವಿಸುತಾಾ ಉಗರ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗದಾಾನ ;
ಮಹಾಬಾಹುದವರ ಪಾರ್ವನು ಪ್ೊವವದಲ್ಲಿ ಯಾರೊ
241
ನ ೊೋಡಿದರದಂರ್ ಉಗರತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸುತ್ತಾದಾಾನ ; ಶ್ರಮಾನ್
ಧಮವ ವಿಗರಹನಂತ ಪಾರ್ವ ಧನಂರ್ಯನು ನಿಯತವರತ ತಪ್ಸಿವ
ಮತುಾ ಒಂಟಿ ಮುನಿಯಾಗದಾಾನ ಎಂದು ಕ ೋಳಿದನು.
ಮಹಾರಣಾದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವನು ತಪ್ಸುಾಮಾಡುತ್ತಾರುವುದನುಿ ಕ ೋಳಿ
ಕೌಂತ ೋಯನು ತನಿ ಪಿರಯ ಭಾರತಾ ರ್ಯನನುಿ ಕುರಿತು
ಶ ೋಕಿಸಿದನು.

ಅರ್ುವನನಿಗಾಗ ದೌರಪ್ದರ್ಡನ ಪಾಂಡವರ ಸಂವಾದ

ಆ ಸವಾಸಾಚಿ ಪಾಂಡವನು ಕಾಮಾಕದಂದ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ
ನಂತರ ಆ ಕೌರವರು ದುಃಖ್ ಮತುಾ ಶ ೋಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಹ ೊೋದರು.
ಆ ಎಲಿ ಪಾಂಡವರೊ ದಾರ ಕಡಿದ ಮಣಿಗಳಂತ ಅರ್ವಾ
ರ ಕ ೆಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಂತ ಅಪಿರೋತಮನಸೆರಾಗದಾರು.
ಅಕಿಿಷ್ುಕಮವಣಿಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಆ ವನವು ಕುಬ ೋರನನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಚ ೈತರರರ್ದಂತ ಆಗತುಾ. ಆ ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರನಿಲಿದ ೋ
ಪಾಂಡವರು ಕಾಮಾಕದಲ್ಲಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ವ ೋ ಇಲಿದ ೋ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾರು.
ಆ ಪ್ರಾಕಾರಂತ ಮಹಾರರ್ರು ಬಾಹಮಣರಿಗ ೊೋಸೆರ ಬಹುವಿಧದ
ಮೋದಾ ಮೃಗಗಳನುಿ ಶುದಧ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಸಂಹರಿಸಿಸುತ್ತಾದಾರು.
ನಿತಾವೂ ಆ ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರ ಅರಿಂದಮರು ವನದಲ್ಲಿ ದೊರ ದೊರ
ಹ ೊೋಗ ಆಹಾರಗಳನುಿ ತಂದು ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನಿವ ೋದಸುತ್ತಾದಾರು.
ಹೋಗ ಧನಂರ್ಯನು ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದ ನಂತರ ಆ
242
ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರು ಖ್ುಷ್ಠಯೆೋ ಇಲಿದ ೋ ಅಹೃಷ್ಿಮನಸೆರಾಗ ಅಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಆಗ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು ಜ ೊತ ಯಲ್ಲಿ ಇಲಿದ ತನಿ
ಮಧಾಮ ಪ್ತ್ತ ವಿೋರನನುಿ ಸಮರಿಸುತಾಾ ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿನಿಗ (ಹರಿಯ
ಪಾಂಡವನಿಗ ) ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿ! ಬಹುಬಾವಹು ಅರ್ುವನನ
ಸರಿಸಮನಾದ ಆ ದವಬಾಹು ಅರ್ುವನನಿಲಿದ ೋ ಈ ವನವು
ನನಗ ಹಡಿಸುತ್ತಾಲಿ. ಈ ಮಹಯು ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ
ಶ ನವಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾದ . ಕುಸುಮ ದುರಮಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಬಹು ಆಶಿಯವದಾಯಕ ಈ ವನವೂ ಕೊಡ
ಸವಾಸಾಚಿಯು ಇಲಿದದರಿಂದ ರಮಣಿೋಯವಾಗ
ತ ೊೋರುತ್ತಾಲಿ. ಮಳ ಯ ಮೋಡಗಳಂತ
ಕತಾಲ ಯಂದ ೊಡಗೊಡಿದ,
ಮತಾಮಾತಂಗಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ ಈ ಕಾಮಾಕವು ಆ
ಪ್ುಂಡರಿೋಕಾಕ್ಷನಿಲಿದ ೋ ಸಂತಸವನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾಲಿ. ಯಾರ
ಧನುಘೊೋವಷ್ವು ಸಿಡಿಲ್ಲನಂತ ಕ ೋಳಿಬರುತ್ತಾತ ೊಾೋ ಆ
ಸವಾಸಾಚಿಯನುಿ ಸಮರಿಸುತ್ತಾರುವ ನನಗ ಆಸರ ಯೆೋ
ಇಲಿದಂತಾಗದ .”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಲಲಾಪಿಸುತ್ತಾರುವ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಕುರಿತು ಶತುರವಿೋರರ
ಸಂಹಾರಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸುಮದಾಮೋ! ನಿೋನು ಏನನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋರ್ೋ ಅದು
243
 ನನಿ ಮನಸಾನುಿ ಸಂತಸಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾದ ಮತುಾ ನನಿ
ಹೃದಯಕ ೆ ಅಮೃತದ ರುಚಿಯನುಿ ಇತಾಹಾಗ ಆಗದ .
ಅವನ ಎರಡೊ ರ್ುರ್ಗಳು ಉದಾವಾಗದಾವು,
ನುಣುಪಾಗದಾವು ಮತುಾ ಪ್ರಿಘ್ದಂತ
ದಷ್ುಪ್ುಷ್ುವಾಗದಾವು, ಬಿಲುಿ, ಖ್ಡು, ಮತುಾ
ಗಧಾಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದ ಗುರುತುಗಳಿದಾವು, ಹಾಗೊ
ಮೋಲ ೊಾೋಳಿನ ಬಿಗಯಾದ ಬಳ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದವುಗಳಾಗ
ಐದು ತಲ ಯ ನಾಗನಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾವು. ಅಂತಹ
ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರನಿಲಿದ ೋ ಈ ವನವು ತನಿ ಸೊಯವನನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡಂತ್ತದ . ಪಾಂಚಾಲರು ಮತುಾ ಕುರುಗಳು ಆ
ಮಹಾಬಾಹುವಿನ ಆಶರಯದಲ್ಲಿಯೆೋ ಇದಾಾರ ಮತುಾ ಅವನ
ಎದರು ಸುರರನುಿ ತಂದು ಕೊಡಿಸಿದರೊ
ಹಂರ್ರಿಯುವವನಲಿ. ನಾವ ಲಿರೊ ಆ ಮಹಾತಮನ
ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಆಶರಯವನುಿ ಪ್ಡ ದದ ಾವು ಮತುಾ
ಶತುರಗಳನುಿ ಯದಧದಲ್ಲಿ ಗ ದುಾ ಮೋದನಿಯನುಿ ಪ್ಡ ಯುವ
ರ್ೋಚನ ಯಲ್ಲಿದ ಾವು. ವಿೋರ ಫಾಲುುನನಿಲಿದ ೋ ಕಾಮಾಕದಲ್ಲಿ
ಮನಸಿಾಲಿ ಮತುಾ ಈ ಮಹಯ ಎಲ ಿಡ ನ ೊೋಡಿದರೊ
ಖಾಲ್ಲ ಖಾಲ್ಲ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾದ .”
ನಕುಲನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಆ ಶ್ರೋಮಾನ್ ವಾಸವಿಯು ಉತಾರದಶ ಯಲ್ಲಿ
244
 ಹ ೊೋಗ ಮಹಾಬಲರನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಗ ದುಾ ಅಕಲಮಶ
ತ್ತತ್ತಾರಿ ಬಣಣದ, ವಾಯುವಿನಷ್ ುೋ ವ ೋಗಗಳುಳೆ ನೊರಾರು
ಗಂಧವವ ಹಯಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು ರಾರ್ಸೊಯ
ಮಹಾಕರತುವಿನಲ್ಲಿ ತನಿ ಪಿರಯ ಅಣಣನಿಗ ಪ ರೋಮದಂದ
ಒಪಿಪಸಿದನು. ಭೋಮಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದ, ಅಮರರ
ಸಮಾನ, ಭೋಮಸ ೋನನ ಅನುರ್ನಿಲಿದ ೋ ಈ ಕಾಮಾಕದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಲು ಇಷ್ುವಾಗುತ್ತಾಲಿ.”
ಸಹದ ೋವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹಂದ ಅವನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಮಹಾರರ್ಥಗಳನುಿ ಗ ದುಾ
ಧನ-ಕನ ಾಯರನುಿ ತಂದು ಮಹಾಕರತು ರಾರ್ಸೊಯದಲ್ಲಿ
ರಾರ್ನಿಗ ಸಮಪಿವಸಿದನು. ಆ ಅರ್ತದುಾತ್ತಯು
ವಾಸುದ ೋವನ ಸಮಮತ್ತಯಂತ ಸ ೋರಿರುವ ಯಾದವರನ ಿಲಾಿ
ಒಬಿನ ೋ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಗ ದುಾ ಸುರ್ದ ರಯನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಬಂದ. ನಮಮ ಈ ನಿವ ೋಶನದಲ್ಲಿ ಆ
ಜಷ್ುಣವಿನ ಬರಿದಾದ ಹಾಸಿಗ ಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಿ
ಹೃದಯಕ ೆ ಶಾಂತ್ತಯೆೋ ಇಲಿವಾಗದ . ಈ ವನದಲ್ಲಿ ಇನುಿ
ವಾಸಿಸಬಾರದು ಎಂದು ನನಿ ರ್ೋಚನ . ಯಾಕ ಂದರ ಆ
ವಿೋರನಿಲಿದ ಈ ವನವು ನಮಗ ಲಿರಿಗೊ
ರಮಣಿೋಯವ ನಿಸುತ್ತಾಲಿ.”

245
ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರ
ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯ ಕುರಿತು ಯುಧಿಷ್ಠಿರ-ನಾರದರ ಸಂವಾದ
ಧನಂರ್ಯನನುಿ ಅಗಲ್ಲದ ಆ ಮಹಾರರ್ಥ ಪಾಂಡವರು ಮಹಾಭಾಗ
ದೌರಪ್ದರ್ಂದಗ ಆ ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಅನಂತರ ಅವರು
ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಅಗಿಯ ತ ೋರ್ಸಿಾಗ ಸಮಾನ, ಬರಹಮಜ್ಞಾನದ
ಶ ೋಭ ಯಂದ ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ ಮಹಾತಮ ದ ೋವಷ್ಠವ ನಾರದನನುಿ
ಕಂಡರು. ಭಾರತೃಗಳಿಂದ ಪ್ರಿವೃತನಾದ ಶ್ರೋಮಾನ್ ಕುರುಸತಾಮನು
ದ ೋವತ ಗಳಿಂದ ಆವೃತನಾದ ಶತಕರತುವಿನಂತ ವಿಶ ೋಷ್
ಕಾಂತ್ತಯಂದ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾನು. ಸಾವಿತ್ತರಯು ವ ೋದಗಳನುಿ ಮತುಾ
ಅಕವ ಪ್ರಭ ಯು ಮೋರು ಪ್ವವತದ ಶ್ಖ್ರವನುಿ ಹ ೋಗ
ತ ೊರ ಯುವುದಲಿವೋ ಹಾಗ ಸತ್ತ ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿಯೊ ಕೊಡ
ಧಮವದಂತ ಪಾರ್ವರನುಿ ಬಿಟಿುರಲ್ಲಲಿ. ರ್ಗವಾನ್ ನಾರದ
ಮಹಷ್ಠವಯು ತನಗತಾ ಪ್ೊಜ ಗಳನುಿ ಪ್ರತ್ತಗರಹಸಿ ಧಮವಸುತನಿಗ
ಯುಕಾರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ಆಶಾವಸನ ಗಳನಿಿತಾನು. ಮತುಾ ಮಹಾತಮ
ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿದ ಾೋಶ್ಸಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಧಮವಪ್ರಾಯಣರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿನ ೋ! ನಿನಗ ಏನು
ಬ ೋಕಾಗದ ? ನಾನು ನಿನಗ ಏನನುಿ ಕ ೊಡಲ್ಲ? ಹ ೋಳು.”
ಆಗ ರಾರ್ ಧಮವಸುತನು ಭಾರತೃಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿ ದ ೋವಸಮ

246
ನಾರದನಿಗ ಪ್ರಣಾಮ ಮಾಡಿ ಅಂರ್ಲ್ಲೋಬದಧನಾಗ ಈ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಆಡಿದನು:
“ಸವವಲ ೊೋಕಾಭಪ್ೊಜತ! ನಿೋನು ಸಂತೃಪ್ಾನಾದ ಯೆಂದರ ,
ನಿನಿ ಪ್ರಸಾದದಂದ ನಾನು ಕೃತಾರ್ವನಾದ ಎಂದು
ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ಆದರೊ ಭಾರತೃಗಳ ಸಹತ ನನಿಮೋಲ
ನಿನಗ ಅನುಗರಹವಿದ ಯೆಂದಾದರ , ನನಿ ಹೃದಯದಲ್ಲಿರುವ
ಸಂದ ೋಹವಂದನುಿ ರ್ ೋದಸಬ ೋಕಾಗದ . ತ್ತೋರ್ವತತಪರನಾಗ
ಈ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿದವನಿಗ ಯಾವರಿೋತ್ತಯ
ಫಲವು ಲರ್ಾವಾಗುತಾದ ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳಬ ೋಕು.”
ಆಗ ಮಹಷ್ಠವ ನಾರದನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹಂದ ಭೋಷ್ಮನು
ಪ್ುಲಸಯನಿಂದ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡ ತ್ತೋರ್ವಮಹಾತ ಮಗಳನುಿ ವಣಿವಸಿ,
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ವಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಯಾರು ಪ್ೃರ್ಥಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತಾಾರ ೊೋ
ಅವರು ನೊರು ಅಶವಮೋಧ ಯಾಗಗಳ ಫಲವನುಿ ಪ್ಡ ದು
ಭ ೊೋಗಸುತಾಾರ . ನಿೋನು ಅದಕಿೆಂತಲೊ ಎಂಟುಪ್ಟುು
ಉತಾಮ ಧಮವಫಲವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ. ಈ
ಋಷ್ಠಗಳನುಿ ನಿೋನು ನಾಯಕನಾಗ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋಗುವುದರಿಂದ ಆ ಎಂಟುಪ್ಟುು ಫಲವು ನಿನಗ
ದ ೊರ ಯುತಾದ . ಈ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ರಾಕ್ಷಸಗಣಗಳು
ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾರುತಾವ . ನಿನಿನುಿ ಹ ೊರತು ಬ ೋರ ಯಾರಿಗೊ
247
ಅಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಋಷ್ಠಮುಖ್ಾರಾದ ಎಲಿರೊ -
ವಾಲ್ಲೀಕಿ, ಕಶಾಪ್, ಅತ ರೋಯ, ಕೌಂಡಿಣಾ, ವಿಶಾವರ್ತರ,
ಗೌತಮ, ಅಸಿತ ದ ೋವಲ, ಮಾಕವಂಡ ೋಯ, ಗಾಲವ,
ರ್ರದಾವರ್, ವಸಿಷ್ಿ, ಮುನಿ ಉದಾಾಲಕ, ಪ್ುತರನ ೊಂದಗ
ಶೌನಕ, ರ್ಪಿಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ವಾಾಸ, ಮುನಿಶ ರೋಷ್ಿ ದುವಾವಸ,
ಮಹಾತಪ್ಸಿವ ಗಾಲವ ಈ ಎಲಿ ಋಷ್ಠವರ ತಪ್ೋಧನರೊ
ನಿನಿ ಪ್ರತ್ತೋಕ್ಷ್ ಯಲ್ಲಿದಾಾರ . ಇವರ ೊಂದಗ
ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯನುಿ ಮಾಡು. ಸದಾದಲ್ಲಿಯೆೋ ಲ ೊೋಮಶ
ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಅರ್ತದುಾತ್ತ ದ ೋವಷ್ಠವಯು ನಿನಿನುಿ
ಭ ೋಟಿಯಾಗುತಾಾನ . ಅವನ ೊಂದಗ ನಿೋನು
ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಬ ೋಕು. ನನ ೊಿಂದಗೊ ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯನುಿ
ಮಾಡು. ರಾರ್ ಮಹಾಭಷ್ನಂತ ಮಹಾ ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ. ಧಮಾವತಮ ಯಯಾತ್ತಯಂತ , ರಾರ್
ಪ್ುರೊರವನಂತ ನಿೋನೊ ಕೊಡ ನಿನಿ ಧಮವದಂದ
ಶ ೋಭಸುತ್ತಾೋಯೆ. ರಾರ್ ರ್ಗೋರರ್ನಂತ , ವಿಶುರತ
ರಾಮನಂತ ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಸವವರಾರ್ರಲ್ಲಿ ರವಿಯಂತ
ಬ ಳಗುತ್ತಾೋಯೆ. ಮನುವಿನಂತ , ಇಕ್ಷ್ಾಾಕುವಂತ ,
ಮಹಾಯಶಸಿವ ಪ್ೊರುವಂತ , ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ವ ೈನಾನಂತ
ನಿೋನೊ ಕೊಡ ವಿಶುರತನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ. ಹಂದ ವೃತರಹನು ತನಿ
ಎಲಿ ಪ್ರತ್ತಸಪಧಿವಗಳನೊಿ ಸುಟುುಹಾಕಿದ ಹಾಗ ನಿೋನೊ
248
 ಕೊಡ ಶತುರಗಳನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸಿ ನಿನಿ ಪ್ರಜ ಗಳನುಿ
ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾೋಯೆ. ಸವಧಮವದಂದ ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಗ ದುಾ
ಧಮವದಂದ ಕಾತವವಿೋಯಾವರ್ುವನನು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ಖಾಾತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ.”
ರಾರ್ನನುಿ ಈ ರಿೋತ್ತ ಹುರಿದುಂಬಿಸಿ ರ್ಗವಾನೃಷ್ಠ ನಾರದನು ಆ
ಮಹಾತಮನಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಅಂತಧಾವನನಾದನು.
ಧಮಾವತಮ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಾದರ ೊೋ ಇದರ ಅರ್ವವನ ಿೋ ಚಿಂತ್ತಸಿ,
ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯ ಕುರಿತು ಪ್ುಣಾ ಋಷ್ಠಗಳಿಗ ನಿವ ೋದಸಿದನು.

ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯ ಕುರಿತು ಯುಧಿಷ್ಠಿರ-ಧೌಮಾರ ಸಂವಾದ

ಧಿೋಮಂತ ನಾರದನ ಮತುಾ ಸಹ ೊೋದರರ ಮನಸಾನುಿ ತ್ತಳಿದ ರಾಜಾ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಪಿತಾಮಹಸಮನಾದ ಧೌಮಾನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅಸರಗಳಿಗ ೊೋಸೆರ ನಾನು ಅರ್ತಾತಮ, ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರ,
ಸತಾಪ್ರಾಕರರ್ ಜಷ್ುಣವನುಿ ಕಳುಹಸಿದ ಾೋನ . ತಪ್ೋಧನ!
ಆ ವಿೋರನು ಅನುರಕಾನೊ ಸಮರ್ವನೊ ಹೌದು ಮತುಾ
ಅಸರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಣತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದದವನು. ಪ್ರರ್ು
ವಾಸುದ ೋವನ ಸಮ. ಪ್ರತಾಪಿ ವಾಾಸನು ವಿಕಾರಂತರಾದ
ಅರಿನಿಘ್ರತ್ತಗಳಾದ ಈ ಪ್ುಂಡರಿೋಕಾಕ್ಷ ಕೃಷ್ಣರಿೋವವರು
ಮೊರು ಯುಗಗಳಲ್ಲಿದಾ ವಾಸುದ ೋವ-ಧನಂರ್ಯರು
ಎನುಿವುದನುಿ ಅರಿತುಕ ೊಂಡಿದಾಂತ ನಾನೊ ಕೊಡ
249
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ . ನಾರದನಿಗೊ ಕೊಡ ಇದ ೋ
ವಿಷ್ಯವು ತ್ತಳಿದದ ಮತುಾ ಅವನು ಸದಾ ನನಿಲ್ಲಿ ಇದನುಿ
ಹ ೋಳುತ್ತಾರುತಾಾನ . ಇವರಿೋವವರು ಋಷ್ಠಗಳಾದ ನರ ಮತುಾ
ನಾರಾಯಣರು ಎಂದು ನಾನೊ ಕೊಡ ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ .
ಅವನು ಈ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಕಾ ಎಂದು ತ್ತಳಿದ ೋ ನಾನು
ಇಂದರನ ಸರಿಸಮಾನ ನರನಾದ, ಸುರರ ಮಗ
ಅರ್ುವನನನುಿ, ಸುರಾಧಿಪ್ ಇಂದರನನುಿ ಕಂಡು ಅವನಿಂದ
ಅಸರಗಳನುಿ ತರಲು ಕಳುಹಸಿದ ಾೋನ . ಭೋಷ್ಮ-ದ ೊರೋಣರು
ಅತ್ತರರ್ರು. ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಾದ ಕೃಪ್, ದೌರಣಿ,
ದುರ್ವಯರು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಧೃತರಾಷ್ರನ ಮಗನ ೊಂದಗ
ಭಾಗವಹಸುವರು. ಅವರ ಲಿರೊ ವ ೋದವಿದರೊ ಶ ರರೊ
ಆಗದುಾ ಎಲಿರೊ ಅಸರಗಳಲ್ಲಿ ಕುಶಲರಾಗದಾಾರ . ಸತತವೂ
ಪಾರ್ವನ ೊಂದಗ ಯುದಧಮಾಡಲು ಇಚಿೆಸುವ ಮಹಾಬಲ್ಲ
ಮಹಾರರ್ಥ ಸೊತಪ್ುತರ ಕಣವನು ದವಾಾಸರಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಣಿತ್ತ
ಹ ೊಂದದಾಾನ . ಅವನಲ್ಲಿ ಅಶವಗಳಿಗಂತ ವ ೋಗವಿದ .
ಭರುಗಾಳಿಯ ಬಲವಿದ . ಅವನು ರ್ುಗಲ ದಾ ಬ ಂಕಿಯಂತ
ಭ ೊೋಗವರ ಯುತಾಾನ ಮತುಾ ಬ ಂಕಿಯ ಕಿಡಿಗಳಂತ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಹಾರಿಸುತಾಾನ . ಆ ಅಸರಸಂತಾಪ್ನು
ಧಾತವರಾಷ್ರರು ಎಬಿಿಸಿದ ಭರುಗಾಳಿಯ ಧೊಳಿನ
ಮೋಡದಂತ . ಯುಗಾಂತದ ಬ ಂಕಿಯಂತ ಕಾಲನ ೋ
250
ಅವನನುಿ ನನಿ ಸ ೈನಾ ಕಕ್ಷಗಳನುಿ ರ್ಸಮಗ ೊಳಿಸಲ್ಲಕ ೆಂದು
ಹುಟಿುಸಿ ಬಿಟಿುದಾಾನ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ.
ಕೃಷ್ಣನ ಂಬ ಗಾಳಿಯಂದ ಮೋಲ ಬಿಿಸಿದ, ದವಾಾಸರಗಳ ಂಬ
ಮಹಾ ಮೋಡಗಳನುಿ ಇಂದಾರಯುಧದಂತ್ತರುವ
ಅರ್ುವನನ ಗಾಂಡಿೋವದ ರ್ಂಚಿನಿಂದ ಹ ೊಡ ಯಲಪಟು
ಸತತವಾಗ ಶರಗಳ ಮಳ ಯಂದ ಕಣವನ ಂಬುವ ಈ
ಬ ಂಕಿಯನುಿ ಯುದಾದಲ್ಲಿ ಆರಿಸಬಲಿದು. ಆ ಬಿೋರ್ತುಾವು
ಪ್ರಪ್ುರಂರ್ಯ ಶಕರನಿಂದ ಎಲಿ ದವಾಸರಗಳನೊಿ
ತಾನಾಗಯೆೋ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡು ಬರುತಾಾನ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ಅವರ ಲಿರಿಗ ಸರಿಸಾಟಿಯಾದವನು
ಅವನ ೋ ಎಂದು ನಾನು ಯಾವಾಗಲೊ ರ್ೋಚಿಸುತ ೋಾ ನ .
ಅವನನುಿ ರ್ೋರಿಸುವವರು ಯಾರೊ ಇಲಿ ಮತುಾ
ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಅವನ ಹಾಗ ಹ ೊೋರಾಡುವವರು ಯಾರೊ
ಇರುವುದಲಿ. ಧನಂರ್ಯ ಪಾಂಡವನು ತಂದರುವ ಎಲಿ
ಅಸರಗಳನೊಿ ನಾವು ನ ೊೋಡುತ ೋಾ ವ . ಬಿೋರ್ತುಾವು ತಾನು
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡ ಭಾರದ ಕ ಳಗ ಎಂದೊ ಕುಸಿದು ಬಿದಾಲಿ.
ಆದರೊ ಆ ವಿೋರನಿಲಿದ ೋ ಇದ ೋ ಕಾಮಾಕ ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಲು ಕೃಷ್ ಣಯೊ ಸ ೋರಿ ನಮಗಾಾರಿಗೊ
ಮನಸಾಾಗುತ್ತಾಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ಬ ೋರ ಯಾವುದಾದರೊ
ಒಳ ೆಯ, ಸಾಕಷ್ುು ಆಹಾರ ಮತುಾ ಫಲವು ದ ೊರಕಬಲಿ,
251
 ಶುಚಿಯಾದ, ರಮಣಿೋಯವಾದ, ಪ್ುಣಾಕರ್ವಗಳು
ಸ ೋವಿಸುವ ವನದ ಕುರಿತು ತ್ತಳಿಸು. ಅಲ್ಲಿ ನಾವು ಸತಾವಿಕರಮ
ವಿೋರ ಅರ್ುವನನ ಬರವನುಿ ಮಳ ಬ ೋಕಾದವರು
ಮೋಡಗಳ ನಿರಿೋಕ್ಷ್ ಯನುಿ ಹ ೋಗ ಮಾಡುತಾಾರ ೊೋ ಹಾಗ
ಅವನ ಬರವನುಿ ಕಾಯುತಾಾ ಸವಲಪ ಕಾಲ ಅಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಬಹುದು. ದವರ್ರು ಹ ೋಳಿರುವ ವಿವಿಧ ಆಶರಮಗಳ,
ಸರ ೊೋವರಗಳ, ನದಗಳ, ರಮಣಿೋಯ ಪ್ವವತಗಳ ಕುರಿತು
ಹ ೋಳು. ಬರಹಮನ್! ಅರ್ುವನನಿಲಿದ ೋ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಮಾಕವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಲು ಮನಸಾಾಗುತ್ತಾಲಿ. ಬ ೋರ ಕಡ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ!”
ಆಗ ಧೌಮಾನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ನಾಲೊೆ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿರುವ
ತ್ತೋರ್ವಯಾತಾರ ಕ್ಷ್ ೋತರಗಳನುಿ ವಣಿವಸಿದನು.

ಋಷ್ಠ ಲ ೊೋಮಶನ ಆಗಮನ

ಈ ರಿೋತ್ತ ಧೌಮಾನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರಲು ಅಲ್ಲಿಗ ಸುಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ
ಋಷ್ಠ ಲ ೊೋಮಶನು ಆಗರ್ಸಿದನು. ಆಗ ಪಾಂಡವಾಗರರ್ ರಾರ್ನು
ಬಾರಹಮಣರು ಮತುಾ ಗುಂಪಿನ ೊಡನ ದವದಲ್ಲಿ ಶಕರನು ಬಂದಾಗ
ಅಮರರು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಆ ಮಹಾಭಾಗನು ಬಂದ ೊಡನ ೋ ಎದುಾ
ನಿಂತನು. ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವನನುಿ ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ
ಅಚಿವಸಿ ಅವನ ಆಗಮನದ ಕಾರಣ ಮತುಾ ಸಂಚಾರದ ಉದ ಾೋಶದ
ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದನು. ಪಾಂಡುಪ್ುತರನ ಪ್ರಶ ಿಯಂದ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ
252
ಮಹಾಮನಸಿವಯು ಮೃದುವಾಗ ಹಷ್ವದಂದ ಪಾಂಡವನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ಇಷ್ುಬಂದಂತ ಸವವ ಲ ೊೋಕಗಳನೊಿ
ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಶಕರನ ಅರಮನ ಗ ಹ ೊೋಗ ಅಲ್ಲಿ
ಸುರ ೋಶವರನನುಿ ಕಂಡ ನು. ಅಲ್ಲಿ ನಿನಿ ತಮಮ ವಿೋರ
ಸವಾಸಾಚಿಯು ಶಕರನ ಆಸನದ ಅಧವಭಾಗದಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತ್ತರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ . ಪಾರ್ವನು ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ
ಹಾಗ ಕುಳಿತ್ತರುವುದನುಿ ಕಂಡು ನನಗ
ಮಹದಾಶಿಯವವಾಯತು. ಅಲ್ಲಿ ನನಗ ದ ೋವ ೋಶನು
ಪಾಂಡುಸುತರ ಬಳಿ ಹ ೊೋಗು ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ಈಗ
ನಾನು ಕ್ಷ್ಪ್ರವಾಗ ಅನುರ್ರ ೊಂದಗರುವ ನಿನಿನುಿ
ನ ೊೋಡಲು ಬಂದದ ಾೋನ . ಪ್ುರುಹೊತನ ಮತುಾ ಮಹಾತಮ
ಪಾರ್ವನ ಮಾತುಗಳಂತ ನಿನಗ ನಾನು ಅತಾಂತ ಪಿರಯಕರ
ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ಸಹ ೊೋದರರು ಮತುಾ
ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ ಅದನುಿ ಕ ೋಳು. ಆ ಮಹಾಬಾಹುವಿಗ
ಅಸರಗಳನುಿ ತರಲು ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದ ಾ. ರುದರನಿಂದ
ಪಾರ್ವನು ಬರಹಮಶ್ರ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಆ ಮಹಾಸರವನುಿ
ಪ್ಡ ದನು. ರುದರನು ಅದನುಿ ತಪ್ಸುಾಮಾಡಿ
ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡಿದಾನು. ಅಮೃತದಂದ ಉತಪತ್ತಾಯಾದ ಆ
ರೌದರ ಅಸರವನುಿ ಸವಾಸಾಚಿಯು ಅದರ ಮಂತರ, ಸಂಹಾರ,
253
ಸಪಾರಯ ಮತುಾ ಮಂಗಲದ ೊಂದಗ ಪ್ಡ ದದಾಾನ .
ಅರ್ತವಿಕರರ್ ಪಾರ್ವನು ವರ್ರ ಮತುಾ ದಂಡವ ೋ
ಮದಲಾದ ಇತರ ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಯಮ, ಕುಬ ೋರ,
ವರುಣ ಮತುಾ ಇಂದರರಿಂದ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡಿದಾಾನ .
ವಿಶಾವವಸುವಿನ ಮಗನಿಂದ ಅವನು ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ
ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ ಗೋತ, ನೃತಾ, ಸಾಮ ಮತುಾ
ವಾದಾಗಳನುಿ ಕಲ್ಲತುಕ ೊಂಡಿದಾಾನ . ಹೋಗ ಅಸರಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ದು, ಗಾಂಧವವವಿದ ಾಯನುಿ ಪ್ಡ ದು ನಿನಿ ತಮಮನ
ತಮಮ ಕೌಂತ ೋಯ ಬಿೋರ್ತುಾವು ಅಲ್ಲಿ ಸುಖ್ದಂದ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾನ . ಸುರಶ ರೋಷ್ಿನು ನನಗ ಹ ೋಳಿಕಳುಹಸಿದ
ಸಂದ ೋಶದ ಅರ್ವವನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು.
“ದವಜ ೊೋತಾಮ! ನಿೋನು ನಿಸಾಂಶಯವಾಗಯೊ
ಮನುಷ್ಾಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಅಲ್ಲಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ನನಿ ಈ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಹ ೋಳು. ನಿನಿ ತಮಮ ಅರ್ುವನನು
ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು, ದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ ಅಸಾಧಾವಾದ
ಮಹಾ ಸುರಕಾಯವವಂದನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿ ಕ್ಷ್ಪ್ರವಾಗ
ಬರುತಾಾನ . ನಿನಿ ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ನಿೋನು
ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿನಿನುಿ ತ ೊಡಗಸಿಕ ೊೋ. ತಪ್ಸಿಾಗಂತ
ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು ಇನ ೊಿಂದಲಿ. ತಪ್ಸ ಾೋ ಅತ್ತದ ೊಡಿದ ಂದು
ತ್ತಳಿ. ನಾನೊ ಕೊಡ ಕಣವನನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ .
254
ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಅವನು ಪಾರ್ವನ ಹದನಾರರ ಅಂಶವೂ
ಇಲಿ. ನಿನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಂಡಿರುವ ಅವನ ರ್ಯವನುಿ
ಸವಾಸಾಚಿಯು ಹಂದರುಗದ ಕೊಡಲ ೋ ನಾನು
ತ ಗ ದುಹಾಕುತ ೋಾ ನ . ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯ ಕುರಿತು ನಿೋನು
ಮನಸುಾ ಮಾಡಿರುವುದರ ಕುರಿತು ನಿಸಾಂಶಯವಾಗ
ಲ ೊೋಮಶನು ಎಲಿವನೊಿ ನಿನಗ ತ್ತಳಿಸಿಕ ೊಡುತಾಾನ .
ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ತಪ್ೋಯುಕಾನಾಗರುವುದರ ಫಲದ ಕುರಿತು
ಮಹಷ್ಠವಯು ಏನ ಲಾಿ ಹ ೋಳುತಾಾನ ೊೋ ಅದರಲ್ಲಿ
ಶರದ ಧಯಡು.”

ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಧನಂರ್ಯನು ಹ ೋಳಿ ಕಳುಹಸಿದುದನುಿ ಕ ೋಳು.

“ನನಿ ಅಣಣ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ರ್ಯ, ಧಮವ ಮತುಾ
ಶ್ರೋಯನುಿ ಕರುಣಿಸು. ತಪ್ೋಧನ! ಶ ರೋಷ್ಿ ಧಮವವನೊಿ
ತಪ್ಸಾನೊಿ ನಿೋನು ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಸನಾತನ ಶ್ರೋಮಂತ
ರಾರ್ರ ಧಮವವನೊಿ ನಿೋನು ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಪ್ುರುಷ್ರನುಿ
ಪಾವನಗ ೊಳಿಸುವ ಬ ೋರ ಏನು ಗ ೊತ್ತಾದಾರೊ ಅದನೊಿ ಆ
ತ್ತೋರ್ವಪ್ುಣಾದ ೊಂದಗ ಪಾಂಡವನಿಗ ದಯಪಾಲ್ಲಸಬ ೋಕು.
ಪಾರ್ಥವವರು ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ ಹ ೊೋಗ ಗ ೊೋವುಗಳ
ದಾನವನಿಿಡುವಂತ ಸಂಪ್ೊಣವಮನಸಿಾನಿಂದ ಈ
ಕಾಯವನಡ ಯಲ್ಲ!” ಎಂದು ವಿರ್ಯನು ನನಗ
255
ಹ ೋಳಿದಾಾನ . “ನಿನಿ ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿ ಅವನು ಎಲಿ
ತ್ತೋರ್ವಗಳನೊಿ ಸಂಚರಿಸಲ್ಲ ಮತುಾ ದುಗವ-ವಿಷ್ಮ
ಪ್ರದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿಯ ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತನಾಗರಲ್ಲ.
ದಧಿೋಚಿಯು ದ ೋವ ೋಂದರನನುಿ ಮತುಾ ಅಂಗರಸನು
ರವಿಯನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿದಂತ ನಿೋನು ಕೌಂತ ೋಯನನುಿ
ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸು. ಪ್ವವತಗಳ ಮೋಲ
ಆಕರಮಣಮಾಡುವ ಬಹಳಷ್ುು ರಾಕ್ಷಸರಿದಾಾರ . ನಿೋನು
ರಕ್ಷಣ ಯನಿಿತಾರ ಕೌಂತ ೋಯನನುಿ ಆಕರಮಣಿಸಿ
ಕ ೊನ ಗ ೊಳಿಸುವುದಲಿ.”

ಹೋಗ ಇಂದರನ ಆದ ೋಶ ಮತುಾ ಅರ್ುವನನ ನಿರ್ೋಗದಂತ

ನಿಮಮನುಿ ರ್ಯದಂದ ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾ ನಿಮಮ ಜ ೊತ ನಾನೊ
ಸಂಚರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಇದಕೊೆ ಹಂದ ಎರಡು ಬಾರಿ ಈ
ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಾೋನ . ಈಗ ನಿನ ೊಿಂದಗ ಬಂದು
ಅವುಗಳನುಿ ಮೊರನ ಯ ಬಾರಿ ನ ೊೋಡುತ ೋಾ ನ .
ಪ್ುಣಾಕರ್ವಗಳಾದ ಮನುವ ೋ ಮದಲಾದ ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳು
ರ್ಯವನುಿ ಕಳ ಯುವ ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಯನುಿ
ಕ ೈಗ ೊಂಡಿದಾರು. ಅಪಾರಮಾಣಿಕನಾದವನು, ಆತಮಸಾಧನ
ಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರದವನು, ವಿದ ಾಯಲಿದವನು,
ಪಾಪ್ಕಮವಗಳನುಿ ಮಾಡಿದವನು ಮತುಾ
256
 ವಕರಮತ್ತಯರುವ ಯಾವ ನರನೊ ಈ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ
ಸಾಿನಮಾಡುವುದಲಿ. ನಿೋನಾದರ ೊೋ ನಿತಾವೂ
ಧಮವಮತ್ತಯಾಗದುಾ, ಧಮವವನುಿ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡವನಾಗ, ಸತಾಸಂಗರನಾಗದಾೋಯೆ. ನಿನಿ ಎಲಿ
ಪಾಪ್ಗಳಿಂದ ವಿಮುಕಾನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ. ರಾರ್ ರ್ಗೋರರ್ನಂತ
ಮತುಾ ಗಯ, ಯಯಾತ್ತ ಮದಲಾದ ರಾರ್ರಂತ ನಿೋನೊ
ಕೊಡ ಆಗುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ನನಗ ಈ ಮಾತ್ತಗ ಉತಾರವ ೋ
ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ದ ೋವರಾರ್ನು ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡಿದಾಾನ ಎಂದರ
ಇದಕಿೆಂದ ಹ ಚಿಿನದು ಏನಿದ ? ಧನಂರ್ಯನ ಭಾರತನನುಿ
ಇಂದರನ ೋ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡ ಮತುಾ ನಿೋನು ಭ ೋಟಿಯಾದ
ನನಿಂರ್ವನಿಗ ಇದಕಿೆಂದಲೊ ಅಧಿಕವಾದುದು ಏನಿದ ?
ತ್ತೋರ್ವದಶವನದ ಕುರಿತು ನಿೋನು ನನಗ ಹ ೋಳಿದುದಕ ೆ
ಮದಲ ೋ ನಾನು ಧೌಮಾನ ಮಾತ್ತನಂತ ಮನಸುಾಮಾಡಿದ ಾ.
ತ್ತೋರ್ವದಶವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲು ನಿೋನು ಎಂದು ಮನಸುಾ
ಮಾಡುತ್ತಾೋರ್ೋ ಅಂದ ೋ ನಾನೊ ಕೊಡ ನಿಶವಯವಾಗಯೊ
ಹ ೊರಡುತ ೋಾ ನ .”
ಹ ೊರಡಲು ಮನಸುಾಮಾಡಿದಾ ಆ ಪಾಂಡವನಿಗ ಲ ೊೋಮಶನು
ಹ ೋಳಿದನು:
257
 “ಹಗುರಾಗು ಮಹಾರಾರ್! ಹಗುರಾದರ ಸುಲರ್ವಾಗ
ಹ ೊೋಗಬಹುದು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಕ್ಷ್ಾರ್ಥವಗಳಾದ ಬಾರಹಮಣರು, ಯತ್ತಗಳು, ಮತುಾ
ರಾರ್ರ್ಕಿಾಯಂದ ನನಿನುಿ ಗೌರವಿಸಿ ಅನುಸರಿಸಿ ಬಂದ
ಪೌರರ್ನರೊ ಹಂದರುಗಲ್ಲ. ಅವರು ಮಹಾರಾರ್
ಧೃತರಾಷ್ರನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ. ಅವರಿಗ ಯಥಾಕಾಲದಲ್ಲಿ
ಉಚಿತವಾಗ ದ ೊರ ಯಬ ೋಕಾದುದನುಿ ಅವನು
ನಿೋಡುತಾಾನ . ಒಂದುವ ೋಳ ಆ ಮನುಜ ೋಶವರನು ಅವರಿಗ
ಯಥ ೊೋಚಿತವಾದ ವೃತ್ತಾಯನುಿ ಕ ೊಡದದಾರ ನನಿ
ಪಿರೋತ್ತಹತಾರ್ವವಾಗ ಪಾಂಚಾಲನು ಅವರಿಗ ನಿೋಡುತಾಾನ .”
ಅನಂತರ ತಮಮ ಭಾರವನುಿ ಹ ೊತುಾಕ ೊಂಡು ಪೌರರ್ನರು, ವಿಪ್ರರು
ಮತುಾ ಯತ್ತಗಳು ತಮಮ ಅನುಯಾಯಗಳ ್ಂದಗ ಒಂದಾಗ
ನಾಗಪ್ುರದ ಕಡ ಹ ೊರಟರು. ಧಮವರಾರ್ನ ಮೋಲ್ಲನ
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಅವರ ಲಿರನೊಿ ರಾರ್ ಅಂಬಿಕಾಸುತನು ಸಾವಗತ್ತಸಿ
ವಿವಿಧ ಧನಗಳಿಂದ ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿದನು. ಅನಂತರ ಕುಂತ್ತೋಸುತ
ರಾರ್ನು ಸವಲಪವ ೋ ಬಾರಹಮಣರು ಮತುಾ ಲ ೊೋಮಶನ ೊಂದಗ
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಕಾಮಾಕದಲ್ಲಿ ಮೊರು ರಾತ್ತರಗಳನುಿ ಕಳ ದನು.
ವನವಾಸಿ ಬಾರಹಮಣರು ಪ್ರಯಾಣಕ ೆ ಹ ೊರಡುತ್ತಾದಾ ಕೌಂತ ೋಯನ
ಬಳಿ ಬಂದು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದರು:
258
“ರಾರ್ನ್! ನಿೋನು ನಿನಿ ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಮತುಾ
ದ ೋವಷ್ಠವ ಮಹಾತಮ ಲ ೊೋಮಶನ ಸಹತ
ಪ್ುಣಾತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ನಮಮನುಿ ಕೊಡ
ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗು. ನಿನಿ ಸಹಾಯವಿಲಿದ ೋ
ನಾವಾಗಯೆೋ ಆ ಪ್ುಣಾತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ ಹ ೊೋಗಲು ಶಕಾರಿಲಿ.
ಆ ದುಗವ ವಿಷ್ಮ ಪ್ರದ ೋಶಗಳು ಘೊೋರಮೃಗಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿವ ಮತುಾ ಆ ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಸಣಣ
ಗುಂಪ್ು ತಲುಪ್ಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ. ನಿನಿ ಸಹ ೊೋದರರು
ಶ ರರೊ ಧನುಧವರರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿರೊ ಆಗದಾಾರ .
ಶ ರರಾದ ನಿರ್ಮಂದ ಸದಾ ರಕ್ಷ್ತರಾಗ ನಾವೂ ಕೊಡ ಆ
ಪ್ರದ ೋಶಗಳಿಗ ಹ ೊೋಗಬಹುದು. ನಿನಿ ಕರುಣ ಯಂದ ನಾವು
ತ್ತೋರ್ವಯಾತಾರ ವರತದ ಶುರ್ ಫಲವನುಿ ಪ್ಡ ಯಬಹುದು.
ನಿನಿ ವಿೋಯವದಂದ ಪ್ರಿರಕ್ಷ್ತರಾದ ನಾವು ಆ
ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ಭ ೋಟಿಮಾಡಿ ಮತುಾ ಅಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿ
ಶುದಾಧತಮರಾಗುತ ೋಾ ವ . ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಈ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ
ಸಾಿನಮಾಡಿ ನರ ೋಂದರ ಕಾತವವಿೋಯವನಂತ , ಅಷ್ುಕನಂತ ,
ರಾರ್ಷ್ಠವ ಲ ೊೋಮಪಾದನಂತ , ವಿೋರ ಸಾವವಭೌಮ
ಪಾರ್ಥವವ ರ್ರತನಂತ ದುಲವರ್ ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ
ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ. ನಿನ ೊಿಂದಗ ನಾವೂ ಕೊಡ ಪ್ರಭಾಸವ ೋ
ಮದಲಾದ ತ್ತೋರ್ವಗಳನೊಿ, ಮಹ ೋಂದಾರದ
259
 ಪ್ವವತಗಳನೊಿ, ಗಂಗ ಯೆೋ ಮದಲಾದ ನದಗಳನೊಿ,
ಪ್ಿಕ್ಷವ ೋ ಮದಲಾದ ವನಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಲು
ಬಯಸುತ ೋಾ ವ . ನಿನಗ ಬಾರಹಮಣರ ಮೋಲ ಸಪಲಪವಾದರೊ
ಪಿರೋತ್ತಯದ ಯೆಂದಾದರ ನಮಮ ಮಾತ್ತನಂತ ಮಾಡು.
ಇದರಿಂದ ನಿನಗ ಶ ರೋಯಸುಾಂಟಾಗುತಾದ . ಈ ತ್ತೋರ್ವಗಳು
ಯಾವಾಗಲೊ ತಪ್ಸಾನುಿ ರ್ಂಗಗ ೊಳಿಸುವ ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ
ತುಂಬಿವ . ಅವರಿಂದ ನಮಮನುಿ ನಿೋನು ರಕ್ಷ್ಸಬ ೋಕು.
ಧೌಮಾ, ಧಿೋಮಂತ ನಾರದರು ಹ ೋಳಿದ ಮತುಾ
ಸುಮಹಾತಪ್ ದ ೋವಷ್ಠವ ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದ ಎಲಿ
ವಿವಿಧ ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ , ನಮಮನೊಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು,
ಲ ೊೋಮಶನಿಂದ ಪಾಲ್ಲತನಾಗ ಸಂಚಾರಮಾಡಿ
ಪಾಪ್ಗಳನುಿ ತಾಜಸು.”
ಹೋಗ ಅವರು ಹಷ್ವದ ಕಣಿಣೋರಿಟುು ಪಾರರ್ಥವಸಿದ ನಂತರ
ಭೋಮಸ ೋನನ ೋ ಮದಲಾದ ವಿೋರ ಸಹ ೊೋದರರಿಂದ
ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ಪಾಂಡವಷ್ವರ್ನು ಆ ಎಲಿ ಋಷ್ಠಗಳಿಗೊ
“ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ! ” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ಲ ೊೋಮಶ ಮತುಾ
ಪ್ುರ ೊೋಹತ ಧೌಮಾನಿಂದ ಅಪ್ಪಣ ಯನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡ ನಂತರ
ಆ ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿನು ತನಿ ಭಾರತೃಗಳ ಮತುಾ ದೌರಪ್ದಯ ಸಹತ
ಹ ೊರಡುವ ಸಿದಧತ ಗಳನುಿ ಮಾಡಿದನು. ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
ಮಹಾಭಾಗ ವಾಾಸ, ಮತುಾ ನಾರದ-ಪ್ವವತರು ಪಾಂಡವನನುಿ
260
ಕಾಣಲು ಕಾಮಾಕವನಕ ೆ ಆಗರ್ಸಿದರು. ರಾಜಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಅವರಿಗ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ ಪ್ೊಜ ಗ ೈದನು. ಸತೃತರಾದ ಆ
ಮಹಾಭಾಗರು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಈ ರಿೋತ್ತ ಹ ೋಳಿದರು:
“ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಯಮಳರ ೋ! ಭೋಮ! ನಿಮಮ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ
ಧಮವವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಿ! ಮನಸಾನುಿ ಶುದಧಮಾಡಿಕ ೊಂಡ ೋ
ಶುದಾಧತಮರಾಗಯೆೋ ಈ ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು.
ಶರಿೋರನಿಯಮವ ೋ ಮನುಷ್ಾನ ವರತವ ಂದು ಬಾರಹಮಣರು
ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಬುದಧಯಂದ ಮನಸಾನುಿ ಶುದಧಗ ೊಳಿಸುವುದ ೋ
ದ ೋವತಗಳ ವರತವ ಂದು ದವರ್ರು ಹ ೋಳುತಾಾರ .
ಕಲಮಷ್ವಿಲಿದ ಮನಸ ಾೋ ಶ ರರಿಗ ಪ್ಯಾವಪ್ಾ.
ಮೈತ್ತರೋಭಾವವನಿಿಟುುಕ ೊಂಡು ಶುದಧನಾಗ ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ
ಹ ೊೋಗು. ಮನಸಾನುಿ ಶುದಧವಾಗಟುುಕ ೊಂಡು ಮತುಾ
ಶರಿೋರನಿಯಮ ವರತನಾಗದುಾ ದ ೈವವರತವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಿದರ
ಹ ೋಳಿದ ಫಲವನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ ಪಾಂಡವರು “ಹಾಗ ಯೆೋ ಮಾಡುತ ೋಾ ವ !” ಎಂದು
ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಮಾಡಿದರು. ಲ ೊೋಮಶ, ದ ವೈಪಾಯನ, ನಾರದ ಮತುಾ
ದ ೋವಷ್ಠವ ಪ್ವವತನ ಪಾದಗಳನುಿ ಹಡಿದು ನಮಸೆರಿಸಲು ಅವರ
ಪ್ರಯಾಣವನುಿ ಸವವ ಮುನಿಗಳ್ ದವಾಮಾನುಷ್ರೊ ಹರಸಿದರು.
ಅನಂತರ ಧೌಮಾ ಮತುಾ ಇತರ ವನವಾಸಿಗಳನ ೊಿಡಗೊಡಿ ಆ
ವಿೋರರು ಅಲ್ಲಿಂದ ಮಾಗವಶ್ೋಷ್ವವು ಕಳ ದ ಪ್ುಷ್ಾದಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟರು.
261
ಕಠಿನ ಚಿೋರಾಜನಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ, ರ್ಟಾಧಾರಿಗಳಾಗ, ಅಭ ೋಧಾ
ಕವಚಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರಗ ಹ ೊರಟರು. ಇಂದರಸ ೋನನ ೋ
ಮದಲಾದ ಸ ೋವಕರ ೊಂದಗ , ಹದನಾಲುೆ ರರ್ಗಳಲ್ಲಿ,
ಅಡುಗ ಮಾಡುವ ಮತುಾ ಇತರ ಪ್ರಿಚಾರಕರ ೊಂದಗ , ಬಾಣ-
ರ್ತಾಳಿಕ , ಖ್ಡು ಮದಲಾದ ಆಯುಧಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು, ವಿೋರ
ಪಾಂಡವರು ಪ್ೊವಾವಭಮುಖ್ವಾಗ ಹ ೊರಟರು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ದ ೋವಷ್ಠವಸತಾಮ! ನನಿಲ್ಲಿ ಗುಣಗಳಿಲಿ ಎಂದು
ನನಗನಿಸುವುದಲಿ. ಆದರೊ ಅನಾ ಮಹೋಪ್ತ್ತ ಯಾರೊ
ಪ್ಡದಂರ್ಹ ದುಃಖ್ವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಿ
ಶತುರಗಳು ನಿಗುವಣರು ಮತುಾ ದಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುತ್ತಾಲಿ
ಎಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ. ಆದರೊ ಅವರು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಅಭವೃದಧಯನುಿ ಹ ೊಂದದಾಾರ . ಇದಕ ೆ
ಕಾರಣವ ೋನಿರಬಹುದು?”
ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಅಧಮವದಲ್ಲಿರುವವರು
ಅಧಮವದಲ್ಲಿದುಾಕ ೊಂಡ ೋ ವೃದಧಯನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾರ
ಎಂದು ನಿೋನು ಯಾವಾಗಲೊ ದುಃಖ್ಪ್ಡಬ ೋಕಾಗಲಿ.
ಧಮವದಂದ ವೃದಧಹ ೊಂದುವ ಮನುಷ್ಾನು
ಸುರಕ್ಷತ ಯನುಿ ಕಾಣುತಾಾನ ಮತುಾ ತನಿ ಪ್ರತ್ತಸಪಧಿವಗಳನುಿ
262
ಸ ೊೋಲ್ಲಸುತಾಾನ , ಅವರನುಿ ಸಮೊಲವಾಗ
ವಿನಾಶಗ ೊಳಿಸುತಾಾನ . ಅಧಮವದಂದ ವೃದಧಹ ೊಂದಯೆೋ
ಪ್ುನಃ ಕ್ಷಯವನುಿ ಹ ೊಂದದ ದ ೈತಾ ದಾನವರನುಿ ನಾನ ೋ
ನ ೊೋಡಿದ ಾೋನ . ಹಂದ ದ ೋವಯುಗದಲ್ಲಿ ಸುರರು ಹ ೋಗ
ಧಮವವನುಿ ತಮಮದಾಗಸಿಕ ೊಂಡರು ಮತುಾ ಅಸುರರು
ಹ ೋಗ ಧಮವವನುಿ ವಜವಸಿದರು ಎನುಿವುದನುಿ ನಾನು
ನ ೊೋಡಿದ ಾೋನ . ದ ೋವತ ಗಳು ತ್ತೋರ್ವಕ್ಷ್ ೋತರಗಳಿಗ
ಭ ೋಟಿನಿೋಡಿದರು. ಅಸುರರು ಹಾಗ ಮಾಡಲ್ಲಲಿ. ಅವರು
ಮಾಡಿದ ಅಧಮವದಂದ ಮದಲು ದಪ್ವವು ಅವರನುಿ
ಆವ ೋಶ್ಸಿತು. ಧಮವದಂದ ಮಾನವು ಹುಟಿುಕ ೊಂಡಿತು.
ಮಾನದಂದ ಕ ೊರೋಧವು ಹುಟಿುತು. ಕ ೊರೋಧದಂದ ನಾಚಿಕ
ಮತುಾ ನಾಚಿಕ ಯು ಅವರ ನಡತ ಯನ ಿೋ ನಾಶಗ ೊಳಿಸಿತು.
ಅವರು ನಾಚಿಕ ಗ ೊಂಡಾಗ, ಮಾನಕಳ ದುಕ ೊಂಡಾಗ,
ಹೋನನಡತ ಯುಳೆವರಾದಾಗ, ಮತುಾ ವರತಗಳನುಿ
ತ ೊರ ದಾಗ ಕ್ಷಮಾ, ಲಕ್ಷ್ಮ ಮತುಾ ಧಮವಗಳು ಸವಲಪಹ ೊತೊಾ
ನಿಲಿದ ೋ ಅವರನುಿ ತ ೊರ ದವು. ಲಕ್ಷ್ಮಯು ದ ೋವತ ಗಳ ಕಡ
ಹ ೊೋದಳು. ಅಲಕ್ಷ್ಮಯು ಅಸುರರ ಕಡ ಹ ೊೋದಳು.
ಅಲಕ್ಷ್ಮಯು ಸಮಾವ ೋಶಗ ೊಳೆಲು ದಪ್ವದಂದ ಮನಸಾನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ದ ೈತಾ ದಾನವರಲ್ಲಿ ಕಲಹವು
ಉಂಟಾಯತು. ಅಲಕ್ಷ್ಮಯು ಸಮಾವಿಷ್ುಗ ೊಳೆಲು
263
ದಾನವರು ದಪ್ವದಂದ ೊಡಗೊಡಿ ಕಿರಯಾಹೋನರಾಗ,
ಅಚ ೋತಸರಾಗ, ಮಾನಾಭಮಾನಿಗಳಾಗ ಅಲಪ
ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೆೋ ವಿನಾಶವನುಿ ಹ ೊಂದದರು.
ನಿಯವಶಸೆರಾಗ ದ ೈತಾರ ಲಿರೊ ಲಯಗ ೊಂಡರು.
ದ ೋವತ ಗಳಾದರ ೊೋ ಸಾಗರ, ನದ ಮತುಾ ಸರ ೊೋವರಗಳಿಗ ,
ಇತರ ಪ್ುಣಾಕ್ಷ್ ೋತರಗಳಿಗ ಧಮವಶ್ೋಲರಾಗ ಹ ೊೋದರು.
ತಪ್ಸುಾ, ಕರತು, ದಾನ, ಮತುಾ ಆಶ್ೋವಾವದಗಳಿಂದ ಅವರು
ಸವವಪಾಪ್ಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಶ ರೋಯಸಾನುಿ
ಹ ೊಂದದರು. ಹೋಗ ದಾನವಾಂತಕರು ಸವವರೊ
ಕಿರಯಾವಂತರಾಗ ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ ಹ ೊೋಗ ಉತಾಮ
ಸಾಿನಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದರು. ಹಾಗ ಯೆೋ ನಿೋನೊ ಕೊಡ ನಿನಿ
ಅನುರ್ರ ೊಂದಗ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿ ಪ್ುನಃ ನಿನಿ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ. ಇದ ೋ ಸನಾತನ ಧಮವ. ಇದ ೋ
ರಿೋತ್ತ ರಾರ್ ನೃಗ, ಶ್ಬಿರ, ಉಶ್ೋನರ, ರ್ಗೋರರ್,
ವಸುಮನ, ಗಯ, ಪ್ುರು, ಪ್ುರೊರವ ಇವರು ನಿತಾವೂ
ತಪ್ಸಾನುಿ ಮಾಡಿ, ಪ್ುಣಾ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ನಿೋರನುಿ ಮುಟಿು
ಮಹಾತಮರ ದಶವನ ಮಾಡಿ ಯಶಸುಾ, ಪ್ುಣಾ ಮತುಾ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ಡ ದರು. ಹಾಗ ನಿೋನೊ ಕೊಡ ವಿಪ್ುಲ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ. ಇಕ್ಷ್ಾಾಕುವು ತನಿ ಪ್ುತರ-ರ್ನ-
ಬಾಂಧವರ ೊಂದಗ , ಹಾಗ ಯೆೋ ಮುಚುಕುಂದ, ಮಹೋಪ್ತ್ತ
264
 ಮಾಂಧಾತ, ಮರುತಾರೊ, ದ ೋವತ -ದ ೋವಷ್ಠವಗಳಂತ
ತಪ್ೋಬಲವನುಿ ಹ ೊಂದದರು. ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಅದನುಿ
ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ. ದಪ್ವ ಮತುಾ ಮೋಹಗಳಿಂದ
ವಶ್ೋಕೃತರಾದ ಧಾತವರಾಷ್ರರು ದ ೈತಾರಂತ ಬ ೋಗನ
ನಾಶಹ ೊಂದುತಾಾರ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ.”

ತ್ತೋರ್ವಯಾತ ರ
ಹೋಗ ಅವರ ೊಂದಗ ಆ ವಿೋರರು ಅಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿ ಉಳಿದುಕ ೊಳುೆತಾಾ
ಕರಮೋಣ ನ ೈರ್ಷ್ಾರಣಾಕ ೆ ಆಗರ್ಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಗ ೊೋಮತ್ತ
ತ್ತೋರ್ವದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರು ಸಾಿನಮಾಡಿ ಗ ೊೋವುಗಳನೊಿ ಧನವನೊಿ
ದಾನವಾಗತಾರು. ಅಲ್ಲಿ ಕನಾಾತ್ತೋರ್ವ, ಅಶವತ್ತೋರ್ವ ಮತುಾ
ಗ ೊೋತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಕೌರವರು ದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ, ಪಿತೃಗಳಿಗೊ ಮತುಾ
ವಿಪ್ರರಿಗೊ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ತಪ್ವಣಗಳನಿಿತಾರು. ವೃಷ್ಪ್ರಸಿಗರಿಯ
ವಾಲಕ ೊೋಟಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ರಾತ್ತರಯನುಿ ಕಳ ದು ಪಾಂಡವರು
ಎಲಿರೊ ಬಾಹುದದಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿದರು. ದ ೋವತ ಗಳ ಯಾಗಕ್ಷ್ ೋತರ
ಪ್ರಯಾಗದಲ್ಲಿ ಕ ೈಕಾಲುಗಳನುಿ ತ ೊಳ ದು ಉತಾಮ ತಪ್ಶಿಯವಕ ೆ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರು. ಸತಾಸಂಗರರಾಗ ಶುದಧಮನಸೆರಾಗ ಗಂಗಾ
ಮತುಾ ಯಮುನ ಯರ ಸಂಗಮದಲ್ಲಿ ಆ ಮಹಾತಮರು ವಿಪ್ರರಿಗ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ದಾನವನಾಿಗತಾರು. ಅನಂತರ ಪಾಂಡುಸುತರು
ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ತಪ್ಸಿವಗಳು ಭ ೋಟಿಕ ೊಡುವ ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಯ
265
ವ ೋದಕ ಗ ಹ ೊೋದರು. ಅಲ್ಲಿ ವಿೋರರು, ಉತಾಮ ತಪ್ಸಾನಾಿಚರಿಸುತಾಾ
ಸತತವೂ ದವರ್ರನುಿ ವನ ೊೋತಮತ್ತಾಗಳಿಂದ ತೃಪಿಾಗ ೊಳಿಸುತಾಾ
ಉಳಿದುಕ ೊಂಡರು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಅವರು ಧಮವಜ್ಞ, ಪ್ುಣಾಕೃತ
ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳಿಂದ ಸತೃತ, ಸರಿಸಾಟಿಯಲಿದ ೋ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾ
ಗಯವನುಿ ಸ ೋರಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಗಯಶ್ರ ಸರ ೊೋವರವಿದ ಮತುಾ
ಇಲ್ಲಿಂದ ಪ್ುಣಾ ಮಹಾನದಯು ಹರಿಯುತಾದ . ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಋಷ್ಠಗಳಿಗ
ಪಿರಯವಾದ ಸುಪ್ುಣಾ ಉತಾಮ ಬರಹಮಸರ ೊೋವರ ತ್ತೋರ್ವವೂ ಇದ .
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಸನಾತನ ಧಮವನು ಸವಯಂ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಮತುಾ
ರ್ಗವಾನ್ ಅಗಸಯನು ವ ೈವಸವತನ ಬಳಿ ಹ ೊೋಗದಾ. ಅಲ್ಲಿ
ಮಹಾದ ೋವ ಪಿನಾಕಧೃತನು ನಿತಾವೂ ಸನಿಿಹತನಾಗರುತಾಾನ ಮತುಾ
ಅಲ್ಲಿಂದಲ ೋ ಸವವ ನದಗಳು ಉದಭವವಾಗುತಾವ . ಅಲ್ಲಿ ವಿೋರ
ಪಾಂಡವರು, ಮಹಾ ಅಕ್ಷಯವಟದ ಬಳಿ ಋಷ್ಠಗಳ ಮಹಾ
ಚಾತುಮಾವಸ ಯಜ್ಞವನುಿ ನಡ ಸಿದರು. ನೊರಾರು ಬಾರಹಮಣರು
ಅಲ್ಲಿ ನ ರ ದರು ಮತುಾ ತಪ್ೋಧನರು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ಸ ೋರಿದರು.
ಅಲ್ಲಿ ಆಯವ ವಿಧಿಯಂತ ಚಾತುಮಾವಸ ಯಾಗವನುಿ
ನ ರ ವ ೋರಿಸಲಾಯತು. ಅಲ್ಲಿ ವಿದ ಾ ಮತುಾ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ನಿರತ
ವ ೋದಪಾರಂಗತ ಮಹಾತಮ ಬಾರಹಮಣರ ಆ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಪ್ುಣಾ
ಕಥ ಗಳನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದಾರು. ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಇದಾ ವಿದಾಾವರತ ಸಾಿತಕ
ಕುಮಾರ ವರತಸಿಿತ ಶಮಠ ಎನುಿವವನು ಗಯ ಅಮೊತವರಯಸನ
ಕಥ ಯನುಿ ಹ ೋಳಿದನು.
266
ರಾರ್ಷ್ಠವಸತಾಮ ಅಮೊತವರಯಸನ ಮಗ ಗಯನು ಬಹು
ಭ ೊೋರ್ನ ಮತುಾ ಬಹು ದಕ್ಷ್ಣ ಗಳ ಯಾಗವಂದನುಿ ನಡ ಸಿದಾನು.
ಆ ಯಾಗದಲ್ಲಿ ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ಪ್ವವತಗಳಂರ್ಹ ಅನಿದ
ರಾಶ್ಗಳಿದಾವು. ನದಗಳಂತ ತುಪ್ಪದ ಹ ೊಳ ಯೆೋ ಹರಿದತುಾ. ಮಹಾ
ಬ ಲ ಬಾಳುವ ಪ್ದಾರ್ವಗಳ ಸಹಸಾರರು ಪ್ರವಾಹಗಳ ೋ ಹರಿದದಾವು.
ಪ್ರತ್ತದನವೂ ಕ ೋಳಿದವರಿಗ ಲಿ ಆಹಾರವು ದ ೊರ ಯುತ್ತಾತುಾ ಮತುಾ
ಬಾರಹಮಣರು ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಸುಸಂಕೃತ ಆಹಾರವನುಿ ರ್ುಂಜಸಿದರು.
ದಕ್ಷ್ಣ ಯನುಿ ನಿೋಡುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬಾರಹಮಣರ ಘೊೋಷ್ವು
ಸವಗವವನೊಿ ಸ ೋರಿತುಾ ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣರ ಶಬಧದ ಹ ೊರತಾಗ ಬ ೋರ
ಏನೊ ಕ ೋಳಿಬರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ರ್ೊರ್, ಆಕಾಶ, ನರ್ ಮತುಾ ಸವಗವಗಳು
ಆ ಪ್ುಣಾರ ನಡುಗ ಯ ಧಿನಿಯಂದ ತುಂಬಿಹ ೊೋಗತುಾ. ಅಂದ ೊಂದು
ಮಹಾ ಅದುಭತದಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ. ಅಲ್ಲಿಗ ದ ೋಶದ ೋಶಗಳಿಂದ
ಬಂದದಾ ಸುವಚವಸ ಮನುಷ್ಾರು ಶುರ್ ಅನಿಪಾನಗಳಿಂದ
ತೃಪ್ಾರಾಗ ಹಾಡನುಿ ಹಾಡಿದರು:
“ಗಯನ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಇನೊಿ ಊಟಮಾಡುವ ಪಾರಣಿಗಳು
ಯಾರಿದಾಾರ ? ಅಲ್ಲಿ ಇಪ್ಪತ ೈದು ಪ್ವವತಗಳಷ್ುು
ಭ ೊೋರ್ನವು ಉಳಿದದ ! ಇದಕೊೆ ಮದಲು ಯಾರೊ
ರಾರ್ಷ್ಠವ ಅರ್ತದುಾತ್ತ ಗಯನು ಮಾಡಿದ ಯಜ್ಞದಂರ್ಹ
ಯಾಗವನುಿ ಮಾಡಿಲಿ ಮುಂದ ಮಾಡುವವರೊ ಇಲಿ.
267
 ಗಯನ ಹವಿಸಿಾನಿಂದ ಪ್ರಿತಪಿವತರಾದ ದ ೋವತ ಗಳಾದರೊ
ಪ್ುನಃ ಬ ೋರ ಯಾರಿಂದಲೊ ಕ ೊಡಲಪಟು ಹವಿಸಾನುಿ ಹ ೋಗ
ಸಿವೋಕರಿಸುತಾಾರ ?”
ಸರ ೊೋವರದ ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಡ ದದಾ ಆ ಮಹಾತಮನ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ
ಈ ರಿೋತ್ತ ಬಹಳಷ್ುು ತರಹದ ಗೋತ ಗಳನುಿ ಹಾಡುತ್ತಾದಾರು. ನಂತರ
ರ್ೊರಿದಕ್ಷ್ಣ ರಾರ್ ಕೌಂತ ೋಯನು ಅಲ್ಲಿಂದ ಹ ೊರಟು
ಅಗಸಾಯಶರಮವನುಿ ತಲುಪಿ ದುರ್ವಯದಲ್ಲಿ ತಂಗದನು. ಅಲ್ಲಿ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಕ ೋಳಲು ಲ ೊೋಮಶನು ಅಗಸ ೊಯೋಪಾಖಾಾನ ಮತುಾ
ರ್ಗೋರರ್ನು ಗಂಗ ಯನುಿ ಧರ ಗ ತಂದುದನುಿ ಅವನಿಗ
ವಣಿವಸಿದನು. ಅನಂತರ ಕರಮೋಣ ಕೌಂತ ೋಯನು ಪಾಪ್ರ್ಯವನುಿ
ನಿವಾರಿಸುವ ನಂದ ಮತುಾ ಅಪ್ರನಂದಾ ನದಗಳಿಗ ಬಂದನು. ಆ
ನೃಪ್ನು ಅನಾಮಯ ಹ ೋಮಕೊಟವನುಿ ತಲುಪಿ ಅಲ್ಲಿ ರ್ೋಚನ ಗೊ
ಸಿಲುಕದ ಹಲವಾರು ಅದುಭತ-ಭಾವಗಳನುಿ ಕಂಡನು. ಅಲ್ಲಿ
ಮಾತನಾಡಿದರ ಮೋಡಗಳು ಕವಿಯುವವು ಮತುಾ ಸಹಸಾರರು
ಬಂಡ ಗಳು ಉರುಳುವವು. ಆದುದರಿಂದ ವಿಷ್ಣಣ ಮನಸೆ ರ್ನರು
ಅದನುಿ ಏರಲು ಅಶಕಾರು. ಅಲ್ಲಿ ವಾಯುವು ಸದಾ ಬಿೋಸುತಾಾನ ,
ದ ೋವತ ಗಳು ನಿತಾವೂ ಮಳ ಸುರಿಸುತಾಾರ . ಬ ಳಿಗ ು ಮತುಾ
ಸಾಯಂಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ ರ್ಗವಾನ್ ಹವಾವಾಹನನು
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಈ􋣱ರಿೋತ್ತಯ ಬಹುವಿಧದ ಭಾವ-
ಅದುಭತಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಪಾಂಡವನು ಪ್ುನಃ ಲ ೊೋಮಶನನುಿ ಆ
268
ಅದುಭತಗಳ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದನು.
ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಹಂದ ನನಗ ಏನನುಿ ಹ ೋಳಲಾಗತ ೊಾೋ ಅದನುಿ
ಏಕಾಗರಮನಸೆನಾಗ ಕ ೋಳು. ಈ ಋಷ್ರ್ ಶ್ಖ್ರದಲ್ಲಿ
ಋಷ್ರ್ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ತಾಪ್ಸನಿದಾನು. ಅನ ೋಕ ನೊರು
ವಷ್ವಗಳು ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗದಾ ಅವನು ಬಹಳ
ಕುಪಿತನಾಗದಾನು. ಅಲ್ಲಿ ಬ ೋರ ಯವರು
ಮಾತನಾಡುತ್ತಾದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಪ್ವವತಕ ೆ
ಹ ೋಳಿದನು. ಇಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೊ ಏನಾದರೊ
ಒಮಮಯಾದರೊ ಮಾತನಾಡಿದರ ಕಲುಿ ಬಂಡ ಗಳನುಿ
ಉದುರಿಸಬ ೋಕು. ಆ ತಾಪ್ಸನು ವಾಯುವನುಿ ಕರ ದು
“ಇಲ್ಲಿ ಶಬಧ ಬ ೋಡ!” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ಆದುದರಿಂದ
ಮಾತನಾಡಿದ ನರನನುಿ ಮೋಘ್ಗಳ􋣱ತಡ ಯುತಾವ . ಹೋಗ
ಆ ಮಹಷ್ಠವಯು ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಕ ಲವು ಕ ಲಸಗಳನುಿ
ಮಾಡಿಸಿದನು ಮತುಾ ಕ ಲವನುಿ ಇನ ೊಿಬಿರಿಗ
ನಿಷ್ ೋದಸಿದನು. ಹಂದ ದ ೋವತ ಗಳು ನಂದಾ ನದಗ
ಬರುತ್ತಾದಾರ ಂದು ಕ ೋಳುತ ೋಾ ವ . ಅವರು ಬಂದ ಕೊಡಲ ೋ
ದ ೋವತ ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಲು ರ್ನರು ಬರುತ್ತಾದಾರು. ಶಕರನ ೋ
ಮದಲಾದ ದ ೋವತ ಗಳು ಈ ರಿೋತ್ತ
ನ ೊೋಟಕ ೊೆಳಗಾಗುವುದನುಿ ಮಚಿಲ್ಲಲಿ. ಆದುದರಿಂದ
269
 ಗರಿಗಳಿಂದ ಕ ೊೋಟ ಯಂತ ಮಾಡಿ ಈ ಪ್ರದ ೋಶಕ ೆ ಯಾರೊ
ಬಾರದಹಾಗ ಮಾಡಿದರು. ಅಂದನಿಂದ ಈ ಪ್ವವತಕ ೆ
ನರರು ಏರುವುದ ೋನು ಬರುವುದಕ ೆೋ ಅಶಕಾರಾದರು.
ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸದ ಯಾರೊ ಈ ಮಹಾಗರಿಯನುಿ
ನ ೊೋಡಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿ ಮತುಾ ಹತಾಲ್ಲಕೊೆ ಆಗುವುದಲಿ.
ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ ಮಾತನುಿ ನಿಯಂತ್ತರಸಿಕ ೊೋ. ಇಲ್ಲಿ ಎಲಿ
ದ ೋವತ ಗಳ್ ಸದಾ ಉತಾಮ ಯಜ್ಞಗಳನುಿ
ಯಜಸುತ್ತಾದಾರು. ಈಗಲೊ ಅವುಗಳ ಈ ಗುರುತುಗಳು
ಕಾಣಿಸುತಾವ . ಈ ದೊವ ವಗಳು ದಬ ವಗಳ
ಆಕಾರಗಳಲ್ಲಿದುಾ ನ ಲವನುಿ ಮುಚಿಿವ . ಈ ಹಲವಾರು
ವೃಕ್ಷಗಳು ಯೊಪ್ಗಳಂತ್ತವ . ದ ೋವತ ಗಳು ಮತುಾ ಋಷ್ಠಗಳು
ಇಂದೊ ಇಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾರ . ಸಾಯಂಕಾಲ ಮತುಾ
ಬ ಳಗನ ವ ೋಳ ಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಅಗಿಯನುಿ ನ ೊೋಡುತ ೋಾ ವ .
ಇಲ್ಲಿ􋣱ಸಾಿನಮಾಡಿದವರ ಪಾಪ್ಗಳು ತಕ್ಷಣವ ೋ
ನಾಶಗ ೊಳುೆತಾವ . ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ ತಮಮಂದರ ೊಂದಗ
ಇಲ್ಲಿ ಸಾಿನ ಮಾಡು.􋣱ನಂದಾ ನದಯಲ್ಲಿ ಕ ೈಕಾಲುಗಳನುಿ
ತ ೊಳ ದು ಕೌಶ್ಕಿೋ ನದಗ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ಅಲ್ಲಿ ವಿಶಾವರ್ತರನು
ಉತಾಮ ಘೊೋರ ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸಿದಾನು.”
ಆಗ ಅಲ್ಲಿ ನೃಪ್ನು ತನಿ ತಂಡದವರ ೊಂದಗ ಸಾಿನಮಾಡಿದನು.
ಅನಂತರ, ಪ್ುಣ ಾ, ರಮಾ, ಮಂಗಳಕರ ನಿೋರಿನ ಕೌಶ್ಕಿೋ ನದಗ
270
ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿ ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇದು ದ ೋವನದ ಪ್ುಣಾ ಕೌಶ್ಕಿೋ. ಇಲ್ಲಿ ವಿಶಾವರ್ತರನ
ರಮಾ ಆಶರಮವು ಕಂಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾದ . ಇಲ್ಲಿ ಪ್ುಣಾ ಎಂದು
ಕರ ಯಲಪಡುವ ಮಹಾತಮ ಕಾಶಾಪ್, ಸಂಯತ ೋಂದರಯ,
ತಪ್ಸಿವ, ಋಷ್ಾಶೃಂಗನ ತಂದ ಯ ಆಶರಮವೂ ಇದ .
ಋಷ್ಾಶೃಂಗನ ತಪ್ಸಿಾನ ಪ್ರಭಾವದಂದ ವಾಸವನು
ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿದನು. ಅವನ ರ್ಯದಂದ
ಬಲವೃತರಹನು ಅನಾವೃಷ್ಠಿಯಾಗರುವಾಗ ಮಳ ಯನುಿ
ಸುರಿಸಿದನು. ಜಂಕ ಯಂದ ರ್ನಿಸಿದ ಆ ತ ೋರ್ಸಿವ ಪ್ರರ್ು
ಕಾಶಾಪ್ನ ಮಗನು ಲ ೊೋಮಪಾದನ ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ ಮಹಾ
ಅದುಭತವನುಿ ಮಾಡಿತ ೊೋರಿಸಿದನು. ಪ್ುನಃ ಬ ಳ ಗಳು
ಬ ಳ ಯುವಂತ ಮಾಡಿದ ಅವನಿಗ ನೃಪ್ ಲ ೊೋಮಪಾದನು
ತನಿ ಮಗಳು ಶಾಂತಳನುಿ ಸೊಯವನು ಸಾವಿತ್ತರಯನುಿ
ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಕ ೊಟುನು”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಾಶಾಪ್ನ ಮಗನಾಗ ಋಷ್ಾಶೃಂಗನು ಜಂಕ ಯಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ
ರ್ನಿಸಿದನು? ವಿರುದಧ ರ್ೋನಿಗಳಲ್ಲಿ ರ್ನಿಸಿದ ಅವನು
ಹ ೋಗ ತಪ್ಸಿವಯಾದನು? ಯಾವ ಕಾರಣಕ ೆ ಆ ಧಿೋಮಂತ
ಬಾಲಕನ ರ್ಯದಂದ ಬಲವೃತರಹನು
ಅನಾವೃಷ್ಠಿಯಾಗದಾರೊ ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿದನು?
271
 ಜಂಕ ಯ ರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಅವನ ಚ ೋತನಕ ೆ
ಆಸ ತ ೊೋರಿಸಿದ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ ಯತವರತ ಶಾಂತ್ತಯ
ರೊಪ್ವಾದರೊ ಹ ೋಗತುಾ? ಲ ೊೋಮಪಾದನಾದರ ೊೋ
ರಾರ್ಷ್ಠವಯೊ ಧಾರ್ವಕನೊ ಆಗದಾನ ಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ .
ಅವನ ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ ಪಾಕಶಾಸನನು ಏಕ ಮಳ ಯನುಿ
ಸುರಿಸಲ್ಲಲಿ? ಇವ ಲಿವನೊಿ ಹ ೋಗ ನಡ ಯತ ೊೋ ಹಾಗ
ವಿಸಾಾರವಾಗ ಹ ೋಳಬ ೋಕು. ಋಷ್ಾಶೃಂಗನ ಕಿರಯೆಗಳನುಿ
ಕ ೋಳಿಸು.”
ಆಗ ಲ ೊೋಮಶನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಋಷ್ಾಶೃಂಗನ ಕಥ ಯನುಿ
ವಣಿವಸಿದನು. ಅನಂತರ ಪಾಂಡವನು ಕೌಶ್ಕಿೋ ನದಗ ಪ್ರಯಾಣ
ಮಾಡಿ ಒಂದಾದ ನಂತರ ಇನ ೊಿಂದರಂತ ಎಲಿ ಪ್ುಣಾಕ್ಷ್ ೋತರಗಳಿಗ
ಹ ೊೋದನು. ಅವನು ಸಾಗರವನುಿ ತಲುಪಿ ಗಂಗಾ ಸಂಗಮದಲ್ಲಿ
ಐನೊರು ನದಗಳ ಮಧ ಾ ಸಾಿನಮಾಡಿದನು. ಅನಂತರ ವಿೋರ
ವಸುಧಾಧಿಪ್ನು ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಸಮುದರತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲಂಗ
ದ ೋಶದ ಕಡ ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡಿದನು. ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ಇದು ವ ೈತರಣಿೋ ನದಯರುವ ಕಲ್ಲಂಗ. ಇಲ್ಲಿ
ಧಮವನೊ ಕೊಡ ಯಜ್ಞಮಾಡಿ ದ ೋವತ ಗಳ ಶರಣು
ಹ ೊೋದನು. ಸತತವೂ ದವರ್ರು ಸ ೋವಿಸುವ ಈ ಉತಾರ
ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಗರಿಗಳಿಂದ ಶ ೋಭಸುವ ಯಜ್ಞರ್ೊರ್ಗ
ಋಷ್ಠಗಳು ಬರುತ್ತಾರುತಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ ಹಂದ ಋಷ್ಠಗಳ್ ಮತುಾ
272
 ಇತರರೊ ಕರತುಗಳನುಿ ಯಾಜಸಿ ದ ೋವಯಾನಗಳ
ಸಮನಾದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗದಾಾರ . ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ರುದರನು ಯಾಗದಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ಶುವು ನನಿ ಭಾಗ ಎಂದು ಹ ೋಳಿ
ಪ್ಶುವನುಿ ತ ಗ ದಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದನು. ಪ್ಶುವು
ಕಳವಾದಾಗ ದ ೋವತ ಗಳು ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದರು:
“ಬ ೋರ ಯವರಿಗ ಸಲಿಬ ೋಕಾದುದನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಡ!
ಸಕಲ ಧಮವವನೊಿ ನಾಶಗ ೊಳಿಸಬ ೋಡ!” ಅನಂತರ
ಅವರು ರುದರನನುಿ ಕಲಾಾಣರೊಪಿ ಮಾತುಗಳಿಂದ
ಸುಾತ್ತಸಿದರು. ಇಷ್ಠುಯ ಮೊಲಕ ಅವನನುಿ ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿ
ಗೌರವಿಸಿದರು. ಆಗ ಅವನು ಪ್ಶುವನುಿ ಬಿಟುು
ದ ೋವಯಾನದಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿ ರುದರನ
ಕುರಿತು ಒಂದು ಅನುವಂಶವಿದ . ಕ ೋಳು! “ಸವವ
ಭ ೊೋಗಗಳಲ್ಲಿನ ಉತಾಮ ಭಾಗವು ರುದರನಿಗ ಸ ೋರಬ ೋಕು
ಎಂದು ರುದರನ ಮೋಲ್ಲನ ರ್ಯದಂದ ದ ೋವತ ಗಳು ಶಾಶವತ
ಸಂಕಲಪ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡರು.” ನಿೋರನುಿ ಮುಟಿು ಈ
ಶ ಿೋಕವನುಿ ಯಾವ ನರನು ಹಾಡುತಾಾನ ೊೋ ಅವನು
ದ ೋವಯಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತಾಾನ ಮತುಾ ಅವನ
ಕಣುಣಗಳು ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತಾವ .”
ಅನಂತರ ಮಹಾಭಾಗ ಸವವ ಪಾಂಡವರೊ ಮತುಾ ದೌರಪ್ದಯೊ
ವ ೈತರಣಿಯಲ್ಲಿ ಇಳಿದು ಪಿತೃಗಳಿಗ ತಪ್ವಣವನಿಿತಾರು.
273
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ತಪ್ೋಧನ ಲ ೊೋಮಶ! ನ ೊೋಡು! ಈ ನದಯ ನಿೋರನುಿ
ಮುಟಿುದಕೊಡಲ ೋ ಮಾನುಷ್ಲ ೊೋಕವನುಿ ದಾಟುತ ೋಾ ನ !
ನಿನಿ ಪ್ರಸಾದದಂದ ಸವವಲ ೊೋಕಗಳನೊಿ ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ಇದು ಮಹಾತಮ ವ ೈಖಾನಸರ ರ್ಪ್ದ ಶಬಧ!”
ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ನಿೋನು ಕ ೋಳುತ್ತಾರುವ ಈ ಧಿನಿಯು
ಮೊರುನೊರು ಸಾವಿರ (ಮೊರು ಲಕ್ಷ) ರ್ೋರ್ನ ಯ
ದೊರದಂದ ಬರುವುದು. ನಿಃಶಬಧನಾಗರು. ರಮಾವಾಗ
ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತ್ತಾರುವ ಈ ವನವು ಪ್ರತಾಪ್ವಾನ್ ವಿಶವಕಮವನು
ಯಜ್ಞಮಾಡಿದ ಪ್ರದ ೋಶ. ಈ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿಯೆೋ ಸವಯಂರ್ುವು
ಪ್ವವತ, ವನ ಪ್ರದ ೋಶಗಳ ್ಂದಗ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಮಹಾತಮ ಕಶಾಪ್ನಿಗ ದಾನವನಾಿಗತಾನು. ದಾನವನಾಿಗತಾ
ಕೊಡಲ ೋ ರ್ೊರ್ಯು ದುಃಖಿತಳಾಗ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ
ಲ ೊೋಕ ೋಶವರ ಪ್ರರ್ುವಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು: “ರ್ಗವನ್! ನಿೋನು
ನನಿನುಿ ಯಾವ ಮತಾವನಿಗೊ ಕ ೊಡಬಾರದು. ನಿನಿ
ದಾನವು ನಿರರ್ವಕ. ನಾನು ರಸಾತಳಕ ೆ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ .”
ಅವಳು ವಿಷ್ಾದಗ ೊಂಡಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ರ್ಗವಾನ್
ಋಷ್ಠ ಕಶಾಪ್ನು ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಮಚಿಿಸಿದನು. ಅವನ
ತಪ್ಸಿಾಗ ಪ್ರಸನಿಳಾದ ರ್ೊರ್ಯು ನಿೋರಿನಿಂದ ಮೋಲ ದುಾ
274
 ವ ೋದರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ಬಂದಳು. ಅವಳ ೋ ಈ
ಸಂಸಾಿನಲಕ್ಷಣಗಳಿಂದ ವ ೋದಯಂತ ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತಾಾಳ . ಈ
ವ ೋದಯನ ಿೋರು. ನಿೋನು ವಿೋಯವವಂತನಾಗುವ . ನಿೋನು
ವ ೋದಯನುಿ ಏರಿದ ತಕ್ಷಣವ ೋ ನಾನ ೋ ನಿನಗ
ಆಶ್ೋವವಚನಗಳನುಿ ನಿೋಡುವ . ಮತಾವನು ಈ ವ ೋದಯನುಿ
ಮುಟಿುದ ಕೊಡಲ ೋ ಅದು ಸಮುದರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುತಾದ .
“ನಿೋನು ಅಗಿ, ರ್ತರ, ರ್ೋನಿ, ದವಾ ಆಪ್ ಮತುಾ ವಿಷ್ುಣವಿನ
ರ ೋತ ಹಾಗು ಅಮೃತದ ನಾಭ!” ಎಂಬ ಈ
ಸತಾವಾಕಾವನುಿ ಹ ೋಳುತಾಾ ಈಗ ಸಾವಕಾಶವಾಗ ಈ
ವ ೋದಯನುಿ ಏರು.”
ನಂತರ ಮಹಾತಮ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಾಗರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು.
ಅವನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಎಲಿವನೊಿ ಮಾಡಿದ ನಂತರ,
ಮಹ ೋಂದರಪ್ವವತಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ರಾತ್ತರಯನುಿ ಕಳ ದನು.
ಪ್ೃರ್ಥವಿೋಪ್ತ್ತಯು ಒಂದು ರಾತ್ತರಯನುಿ ಅಲ್ಲಿ ಕಳ ದ ನಂತರ,
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ತಾಪ್ಸರಿಗ ಪ್ರಮ ಸತಾೆರವನುಿ
ಮಾಡಿದನು. ಲ ೊೋಮಶನು ಅಲ್ಲಿರುವ ಎಲಿ ತಾಪ್ಸರನೊಿ –
ರ್ೃಗುಗಳನುಿ, ಅಂಗರಸರನುಿ, ವಾಸಿಷ್ಿರನುಿ ಮತುಾ ಕಾಶಾಪ್ರನುಿ –
ಕರ ಯಸಿದನು. ಅವರನುಿ ಭ ೋಟಿಮಾಡಿದ ರಾರ್ಷ್ಠವಯು
ಅಂರ್ಲ್ಲೋಬದಧನಾಗ ಅವರಿಗ ಅಭನಂದಸಿದನು, ಮತುಾ
ಪ್ರಶುರಾಮನ ಅನುಚರ ವಿೋರ ಅಕೃತವರಣನಿಗ ಕ ೋಳಿದನು:
275
 “ರ್ಗವಾನ್ ರಾಮನು􋣱ಎಂದು ತಾಪ್ಸರಿಗ
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ ? ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾನೊ ಕೊಡ
ಭಾಗವವನನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಅಕೃತವರಣನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅತಮನನುಿ ತ್ತಳಿದರುವ ರಾಮನಿಗ ನಿೋನು ಬರುತ್ತಾೋಯೆ
ಎಂದು ತ್ತಳಿದದ . ರಾಮನಿಗ ನಿನಿ ಮೋಲ ಪಿರೋತ್ತಯದ
ಮತುಾ ಬ ೋಗನ ೋ ನಿನಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಚತುದವಶ್ೋ
ಮತುಾ ಅಷ್ುರ್ಗಳಲ್ಲಿ ರಾಮನು ತಾಪ್ಸರಿಗ
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಈ ರಾತ್ತರ ಕಳ ದರ
ಚತುದವಶ್ಯಾಗುತಾದ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋನು ವಿೋರ ಮಹಾಬಲ್ಲ ಜಾಮದಗಿಯನುಿ
ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ ಮತುಾ ನಿೋನು ಅವನು ಹಂದ ನಡ ಸಿದ
ಎಲಿ ಕಾಯವಗಳನೊಿ ಪ್ರತಾಕ್ಷವಾಗ ಕಂಡಿದಾೋಯೆ.
ಆದುದರಿಂದ ಹ ೋಗ ಮತುಾ ಯಾವ ಕಾರಣಕಾೆಗ ರಾಮನು
ಕ್ಷತ್ತರಯರ ಲಿರನೊಿ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದನು
ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳು.”
ಆಗ ಅಕೃತವರಣನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಪ್ರಶುರಾಮನ ಕಥ ಯನುಿ
ಹ ೋಳಿದನು. ಅನಂತರ ಒಪ್ಪಂದದಂತ ಚತುದವಶ್ಯಂದು
ಮಹಾಮನಸಿವ ರಾಮನು ಆ ವಿಪ್ರರಿಗೊ, ಅನುರ್ರ ಸಮೋತ
276
ಧಮವರಾರ್ನಿಗೊ ದಶವನವನಿಿತಾನು. ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಆ ಪ್ರರ್ು
ರಾಜ ೋಂದರನು ಅವನನುಿ ಅಚಿವಸಿದನು ಮತುಾ ಆ ನೃಪ್ತ್ತಸತಾಮನು
ಬಾರಹಮಣರಿಗೊ ಪ್ರಮ ಪ್ೊಜ ಯನುಿ ಗ ೈದನು. ಜಾಮದಗಿಯನುಿ
ಅಚಿವಸಿ ಮತುಾ ಅವನಿಂದ ಗೌರವಿಸಲಪಟು ಪ್ರರ್ುವು ಮಹ ೋಂದರ
ಪ್ವವತದಲ್ಲಿ ಆ ರಾತ್ತರಯನುಿ ಕಳ ದು ದಕ್ಷ್ಣಾಭಮುಖ್ವಾಗ
ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದನು.
ಆ ಮಹಾನುಭಾವ ರಾರ್ನು ಮುಂದುವರ ದು ಎಲಿ
ವಿಪ್ರರಿಂದ ೊಡಗೊಡಿ ಒಂದ ೊಂದಾಗ ಸಾಗರತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಪ್ುಣಾ
ಮತುಾ ರಮಾ ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಪಾರ್ಥವವರ ಮಗ-
ಮಮಮಗನಾದ ಆ ಪಾಂಡುಪ್ುತರನು ಅನುರ್ರ ೊಂದಗ ಅವುಗಳಲ್ಲಿ
ವಿನಿೋತನಾಗ ಸಾಿನಮಾಡಿ ಪ್ುಣಾತಮ ಪ್ರಶಸಾ ಸಮುದರಗ ಗ
ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿಯೊ ಕೊಡ ಮಹಾನುಭಾವನು ಸಾಿನಮಾಡಿ
ಪಿತೃಗಳಿಗ ದ ೋವತ ಗಳಿಗ ತಪ್ವಣವನಿಿತುಾ, ಬಾರಹಮಣ ಪ್ರಮುಖ್ರಿಗ
ಧನವನುಿ ಹಂಚಿ, ಸಾಗರವನುಿ ಸ ೋರುವ ಗ ೊೋದಾವರಿಗ ಹ ೊೋದನು.
ಆಗ ದರವಿಡದಲ್ಲಿ ಪಾಪ್ವಿರಹತನಾಗ ಸಮುದರವನುಿ ಸ ೋರಿ
ಲ ೊೋಕಪ್ುಣಾಕ ಪ್ವಿತರಪ್ುಣಾ ಅಗಸಯತ್ತೋರ್ವ, ನಾರಿೋತ್ತೋರ್ವ ಮತುಾ
ಇತರ ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ವಿೋರನು ನ ೊೋಡಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಅಗರಧನುಧವರ
ಅರ್ುವನನನ ಪೌರಸಾಹಸ ಕಮವಗಳ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದನು. ಪ್ರಮ
ಋಷ್ಠಗಳ ಗುಂಪ್ುಗಳು ಅವನನುಿ ಗೌರವಿಸಲು ಪಾಂಡುಸುತನು
ಪ್ರಮ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ಹ ೊಂದದನು. ಆ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ ಣಯ
277
ಸಹತ ಮತುಾ ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಅಂಗಾಂಗಗಳನುಿ ತ ೊಳ ದು,
ಅರ್ುವನನ ವಿಕರಮಕ ೆ ಗೌರವಿಸಿ, ಮಹೋಪಾಲ ಪ್ತ್ತಯು ಪ್ೃರ್ಥಿಯಲ್ಲಿ
ರರ್ಸಿದನು. ಅರ್ುವನನನುಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಪ್ರಶಂಸಿಸುತಾಾ ಆ
ಉತಾಮ ನದೋ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಸಹಸಾರರು ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ
ದಾನವನಾಿಗತಾನು. ಸಾಗರತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಆ ಪ್ುಣಾ ತ್ತೋರ್ವಗಳನೊಿ
ಇನೊಿ ಇತರ ಬಹಳ ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗೊ ಹ ೊೋಗ ಕರಮೋಣವಾಗ ಆ
ಪ್ರಿಪ್ೊಣವಕಾಮನು ಪ್ುಣಾತಮ ಶ ಪಾವರಕವನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.
ಸಾಗರತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಕ ಲವು ಪ್ರದ ೋಶಗಳನುಿ ದಾಟಿ ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿಯೆೋ
ಖಾಾತ, ಹಂದ ದ ೋವತ ಗಳು ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸಿದ, ನರ ೋಂದರರರಿಗ
ಇಷ್ುವಾದ ಪ್ುಣಾತಮ ವನದ ಬಳಿಬಂದನು. ಅನಂತರ ಆ
ವಸುಧಾಧಿಪ್ ರಾರ್ನು ವಸುಗಳ, ಮರುದುಣಗಳ, ಹಾಗ ಯೆೋ
ಅಶ್ವನಿಯರ, ವ ೈವಸವತ, ಆದತಾ, ಕುಬ ೋರನ, ಇಂದರ, ವಿಷ್ುಣ, ವಿರ್ು
ಸವಿತುವಿನ, ರ್ಗ, ಚಂದರ ಮತುಾ ದವಾಕರನ, ಅಪಾಂಪ್ತ್ತ, ಮತುಾ
ಸಾಧಾಗಣದ, ಧಾತೃ, ಪಿತೃಗಳ, ಮತುಾ ಗಣಗಳ ್ಂದಗ ಮಹಾತಮ
ರುದರನ, ಸರಸವತ್ತಯ, ಸಿದಧಗಣಗಳ, ಪ್ೊಷ್ಣನ, ಮತುಾ ಇತರ
ಅಮರರ ಪ್ುಣಾ, ಅವರಿಗ ಪಿರಯವಾದ ಸುಮನ ೊೋಹರ
ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಉಪ್ವಾಸದಂದದುಾ ವಿವಿಧ
ರತಿಗಳನುಿ ಮಹಾಧನಗಳನುಿ ದಾನವನಾಿಗತುಾ ಎಲಿ ತ್ತೋರ್ವಗಳಲ್ಲಿ
ಸಾಿನಮಾಡಿ ಪ್ುನಃ ಶ ಪಾವರಕಕ ೆ ಬಂದನು, ಸಾಗರ
ತ್ತೋರದಲ್ಲಿರುವ ಆ ಎಲಿ ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗೊ ಹ ೊೋಗ, ತನಿ
278
ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಪ್ುನಃ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಿ ಬಾರಹಮಣರು
ಸಾಗರದಂದ ಪ್ಡ ದ ರ್ೊರ್ ಪ್ರಭಾಸ ತ್ತೋರ್ವಕ ೆ ಬಂದನು.
ಅಗಲವಾದ ಕ ಂಪ್ುಕಣುಣಗಳುಳೆ ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಅನುರ್ರು ಮತುಾ
ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ , ಲ ೊೋಮಶ ಮತುಾ ವಿಪ್ರರ ೊಂದಗ ಪಿತೃ-
ದ ೋವಗಣಗಳಿಗ ತಪ್ವಣವನಿಿತಾನು. ಧಮವರ್ೃತರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿನಾದ
ಅವನು ಹನ ಿರಡು ದನಗಳು ಕ ೋವಲ ನಿೋರು-ಗಾಳಿಯನುಿ
ಸ ೋವಿಸಿಕ ೊಂಡಿದುಾ ಪಾರತಃ ಮತುಾ ಸಂಧಾಾಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿ,
ಸುತಾಲೊ ಅಗಿಯನುಿ ಉರಿಯಸಿಕ ೊಂಡು ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸಿದನು.

ಪ್ರಭಾಸದಲ್ಲಿ ವೃಷ್ಠಣಪ್ರಮುಖ್ರು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ

ಸಂಧಿಸಿದುದು
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉಗರತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗದಾಾನ ಂದು ರಾಮ-
ರ್ನಾದವರನು ಕ ೋಳಿದರು. ಅವರಿಬಿರೊ ಎಲಿ ವೃಷ್ಠಣಪ್ರಮುಖ್ರು
ಮತುಾ ಸ ೈನಾದ ೊಂದಗ ಅರ್ರ್ೋಢ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿಗ ಬಂದರು. ಆ
ವೃಷ್ಠಣಗಳು ನ ಲದ ಮೋಲ ಮಲಗುತ್ತಾದಾ, ಅಂಗಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಧೊಳು
ತುಂಬಿಸಿಕ ೊಂಡಿದಾ ಪಾಂಡುಸುತರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮತುಾ ಇವುಗಳಿಗ
ಅಹವಳಲಿದ ದೌರಪ್ದಯನೊಿ ನ ೊೋಡಿ ಬಹಳ ದುಃಖಿತರಾಗ
ಆತವನಾದಮಾಡಿದರು. ಆಗ ಆ ಅದೋನಸತವರು ರಾಮ,
ರ್ನಾದವನ, ಕೃಷ್ಣನ ಮಗ ಸಾಂಬ, ಶ್ನಿಯ ಮಮಮಗ ಮತುಾ ಇತರ

279
ವೃಷ್ಠಣಗಳ ಬಳಿ ಬಂದು ಯಥಾಧಮವವಾಗ ಪ್ೊಜಸಿದರು.
ಅವರ ಲಿರೊ ಕೊಡ ಪಾರ್ವರನುಿ ಪ್ರತ್ತಪ್ೊಜಸಿದರು. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಪಾಂಡುಸುತರಿಂದ ಸತೃತರಾದರು. ಇಂದರನನುಿ ದ ೋವಗಣಗಳು
ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಅವರು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಸುತುಾವರ ದು
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರು. ಆ ಪ್ರಮಪ್ರತ್ತೋತನು ಅವರಿಗ ಮತುಾ ಕೃಷ್ಣನಿಗ
ತನಿ ಶತುರಗಳ ಎಲಿ ನಡತ ಗಳ ಕುರಿತು, ಮತುಾ ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವುದರ ಕುರಿತು, ಇಂದರನ ಮಗ ಪಾರ್ವನು
ಅಸರಗಳಿಗಾಗ ಇಂದರನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗದುಾದರ ಕುರಿತು
ವರದಮಾಡಿದನು. ಅವನ ಮಾತುಗಳನುಿ ಪ್ರತ್ತೋತರಾಗ ಕ ೋಳಿ,
ಅವರು ಕೃಷ್ರಾಗದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಆ ಮಹಾನುಭಾವ
ದಾಶಾಹವರ ಕಣುಣಗಳಿಂದ ರ್ನಿಸಿದ ದುಃಖ್ದ ಕಣಿಣೋರು ಹರಿಯತು.
ಆಗ ಹಸುವಿನ ಹಾಲ್ಲನಂತ , ಮಲ್ಲಿಗ ಯಂತ , ಚಂದರನಂತ , ಕಮಲದ
ಎಳ ಯಂತ ಬಿಳಿಯಾಗ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ ವನಮಾಲ್ಲ, ಹಲಾಯುಧ
ರಾಮನು ಪ್ುಷ್ೆರ ೋಕ್ಷಣ ಕೃಷ್ಣನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೃಷ್ಣ! ಮಹಾತಮ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ರ್ಟಾಧಾರಿಯಾಗ
ಚಿೋರವಸರಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ವನವನಾಿಶರಯಸಿ
ಕಷ್ುಪ್ಡುತ್ತಾದಾಾನ ಎಂದರ ಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುವವರಿಗ
ರ್ಯವಾಗಲ್ಲೋ ಅಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುವವರಿಗ
ಪ್ರಾರ್ವವಾಗಲ್ಲೋ ಇಲಿದಂತಲಿವ ೋ! ದುರ್ೋವಧನನು
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಆಳುತ್ತಾದಾಾನ . ಆದರ ರ್ೊರ್ಯು ಅವನನುಿ
280
ಕಬಳಿಸುವುದಲಿ. ಇದರಿಂದ ಅಲಪಬುದಧ ನರನು
ಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುವುದಕಿೆಂತ ಅಧಮವದಲ್ಲಿ
ನಡ ಯುವುದ ೋ ಲ ೋಸು ಎಂದು ಅಂದುಕ ೊಳೆಬಹುದು.
ದುರ್ೋವಧನನು ಅಭವೃದಧ ಹ ೊಂದುತ್ತಾದಾಾನ ಮತುಾ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ಅಸುಖಿಯಾಗದಾಾನ ಎಂದರ ಸಾಧಾರಣ ರ್ನರು ಏಳಿಗ
ಹ ೊಂದಲು ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕು ಎಂದು ಮನುಷ್ಾರಲ್ಲಿ
ಒಂದು ಶಂಖ ಯು ಮೊಡುವುದಲಿವ ೋ? ಧಮವವ ೋ
ಬಲವಾಗದಾ, ಧಮವರತನಾದ, ಸತಾಧೃತ್ತಯಾದ,
ದಾನಿಯಾದ ಈ ರಾರ್ನು ರಾರ್ಾವನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡನ ಂದರ , ಪಾರ್ವರು ಏಳಿಗ
ಹ ೊಂದಬ ೋಕ ಂದರ ಅವರು ಧಮವದ ದಾರಿಯನುಿ
ಬಿಡಬ ೋಕ ೋ? ಪಾರ್ವರನುಿ ಹ ೊರಗಟಿು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ
ಭೋಷ್ಮ, ವಿಪ್ರರಾದ ಕೃಪ್ ದ ೊರೋಣರು, ಕುಲದ ವೃದಧ
ರಾರ್ನು ಸುಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದದಾಾರ ? ರ್ರತ ಪ್ರಧಾನರ
ಪಾಪ್ಬುದಧಗ ಧಿಕಾೆರ! ಪಾಪ್ವ ಸಗದ ೋ ಇದಾ ಮಕೆಳನುಿ
ರಾರ್ಾದಂದ ಹ ೊರಹಾಕಿ ರಾರ್ನು ತನಿ ಪಿತೃಗಳನುಿ
ಸ ೋರಿದಾಗ ಏನು ಹ ೋಳುತಾಾನ ? ತಾನು ಇನ ೊಿಬಿರ
ಮಕೆಳ ್ಂದಗ ಸರಿಯಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳೆದ ೋ
ಪಾಪ್ವ ಸಗದ ಾೋನ ಂದ ೋ? ಪಾರ್ಥವವರಲ್ಲಿ ಕುರುಡನಾಗ
281
ಹುಟಿುದ ತಾನು ನನಿ ಬುದಧಯ ಕಣುಣಗಳಿಂದ ನ ೊೋಡದ ೋ
ಕೌಂತ ೋಯರನುಿ ರಾರ್ಾದಂದ ಹ ೊರ ಹಾಕಿದ ನ ಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾನ ಯೆೋ? ತನಿ ಪ್ುತರರ ೊಂದಗ ವಿಚಿತರವಿೋಯವನ
ಮಗನು ಪಿತೃಲ ೊೋಕದ ನ ಲದಲ್ಲಿ ಸಮೃದಧವಾಗ ಚಿಗುರುವ
ಬಂಗಾರದ ಬಣಣದ ಮರಗಳನುಿ ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ
ನ ೊೋಡುತಾಾನ . ಆ ಎತಾರ ಮತುಾ ಅಗಲ ರ್ುರ್ಗಳನುಿ
ಹ ೊಂದದ, ಅಗಲವಾದ ಕ ಂಪ್ು ಕಣುಣಗಳುಳೆವರನುಿ
ಕ ೋಳುವ ಅವಶಾಕತ ಯಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ ಅವರು ಶಸರಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಅವನ ತಮಮಂದರನುಿ
ಶಂಕ ಯಲಿದ ೋ ಅರಣಾಕ ೆ ಅಟಿುದರ ಂದು ಉತಾರಿಸುತಾಾರ .
ಈ ದೋಘ್ವರ್ುರ್ಗಳ ವೃಕ ೊೋದರನು ಆ ಶತುರಗಳ
ಸಮೃದಧ ಸ ೋನ ಯನುಿ ನಿರಾಯುಧನಾಗಯೆೋ
ಸದ ಬಡಿಯುತಾಾನ ! ಅವನ ಯುದಧಗರ್ವನ ಯನುಿ ಕ ೋಳಿದ
ಸ ೋನ ಗಳು ಮಲ ಮೊತರಗಳ ವಿಸರ್ವನ ಮಾಡುತಾವ !
ಹಸಿವ , ಬಾಯಾರಿಕ ಮತುಾ ಪ್ರಯಾಣದಂದ ಕೃಶನಾಗರುವ
ಈ ತರಸಿವಯು ಆಯುಧ ಬಾಣಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಅವರನುಿ
ಎದುರಿಸಿದಾಗ ಘೊೋರತರವಾದ ಈ ಅರಣಾವಾಸವನುಿ
ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡು ಅವರನುಿ ನಿಃಶ ೋಷ್ಗ ೊಳಿಸುತಾಾನ
ಎನುಿವುದು ನನಗ ಖ್ಂಡಿತವ ನಿಸುತಾದ . ಇವನ ವಿೋಯವ
ಮತುಾ ಬಲಕ ೆ ಸರಿಸಾಟಿಯಾದವನು ಎಂದೊ ಈ ಪ್ೃರ್ಥಿಯ
282
ರಾರ್ರಲ್ಲಿ ಇರಲ್ಲಲಿ ಮತುಾ ಇರಲಾರರು! ಛಳಿ, ಸ ಖ , ಗಾಳಿ
ಮತುಾ ಬಿಸಿಲ್ಲನಿಂದ ಬಳಲ್ಲ ಬ ಂಡಾಗದಾ ಇವನು
ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ತನಿ ಶತುರಗಳು ಉಳಿಯದಂತ
ಮಾಡುತಾಾನ ! ರರ್ದಲ್ಲಿ ಏಕಾಂಗಯಾಗದುಾ ಪ್ೊವವದಕಿೆನ
ರಾರ್ರನುಿ ರಣದಲ್ಲಿ ಅನುಚರರ ೊಂದಗ ಗ ದಾನಂತರ
ಸಾವಗತ್ತಸಲಪಟು ಆ ಅತ್ತರರ್, ತರಸಿವೋ ವೃಕ ೊೋದರನು
ಇಂದು ವನದಲ್ಲಿ ಚಿೋರವನುಿ ಧರಿಸಿಕ ೊಂಡು
ಕಷ್ುಪ್ಡುತ್ತಾದಾಾನ ! ದಂತಕೊರದಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದಾ ದಕ್ಷ್ಣಾತಾದ
ಮಹೋಪಾಲ ರಾರ್ರುಗಳನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ ಈ
ಸಹದ ೋವನನುಿ ಇಂದು ತಪ್ಸಿವಗಳಂತ ತಾಪ್ಸವ ೋಷ್
ಧರಿಸಿದುದನುಿ ನ ೊೋಡು! ಒಂಟಿಯಾಗ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು
ಪ್ಶ್ಿಮದಕಿೆನಲ್ಲಿದಾ ಯುದಧದ ಮತ ೋಾ ರಿದಾ ರಾರ್ರುಗಳನುಿ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ ವಿೋರನು ಈ ವನದಲ್ಲಿ ಇಂದು
ರ್ಟಾಧಾರಿಯಾಗ, ಮಲ್ಲನಾಂಗನಾಗ ಸಂಚರಿಸುತಾಾ,
ಫಲಮೊಲಗಳಿಂದ ಜೋವನವನುಿ ನಡ ಸುತ್ತಾದಾಾನಲಾಿ!
ಸಮೃದಧವಾದ ಸತರದ ವ ೋದಯಂದ ಉತಪನಿಳಾದ
ಅತ್ತರರ್ ರಾರ್ನ ಮಗಳು, ಸುಖಾಹವಳಾದ ಈ ಸತ್ತಯು
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಈ ವನವಾಸದ ದುಃಖ್ವನುಿ ಇಂದು
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡಿದಾಾಳ ? ತ್ತರವಗವಮುಖ್ಾನ, ಸರ್ೋರಣನ,
ದ ೋವ ೋಶವರನ ಮತುಾ ಅಶ್ವನಿಯರ - ಈ ಸುರರ ಮಕೆಳು,
283
 ಸುಖ್ಕ ೆ ಅಹವರಾಗದಾರೊ, ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಕಷ್ುಕರ
ಅರಣಾದಲ್ಲಿ ಅಲ ಯುತ್ತಾದಾಾರ ? ಹ ಂಡತ್ತರ್ಂದಗ
ಧಮವರ್ನನನುಿ ಗ ದುಾ, ತಮಮಂದರು ಮತುಾ
ಅನುಯಾಯಗಳ ್ಂದಗ ಅವನನುಿ ಹ ೊರಗಟಿುಯೊ
ದುರ್ೋವಧನನು ಅಭವೃದಧಹ ೊಂದುತ್ತಾದಾಾನಾದರೊ
ಗರಿಶ್ಖ್ರಗಳ ್ಡನ ಈ ರ್ೊರ್ಯು ಏಕ
ನಾಶವಾಗುತ್ತಾಲಿ?”
ಸಾತಾಕಿಯು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಮ! ಪ್ರಿವ ೋದನ ಪ್ಡುವ ಕಾಲವಿದಲಿ! ಅದನುಿ
ಅವರ ಲಿರೊ ಅನಂತರ ಮಾಡುತಾಾರ . ಒಂದು ವ ೋಳ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಏನನೊಿ ಹ ೋಳದದಾರೊ, ಈಗನ ಮತುಾ
ಹಂದನ ವಿಷ್ಯಗಳ ಕುರಿತು ನಾವು ರ್ೋಚಿಸಬ ೋಕು.
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅನಾರ್ರಾಗಲಿದರುವವರು ತಾವಾಗಯೆೋ
ಕಾಯವಗಳನುಿ ಪಾರರಂಭಸುವುದಲಿ. ಆದರ ಇವರ
ಕ ಲಸದಲ್ಲಿ ಯಯಾತ್ತಗ ಶ ೈಬಾನಿದಾಹಾಗ ನಾರ್ರಿದಾಾರ .
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅಂರ್ವರ ಕಾಯವವನುಿ ನಾರ್ರ ೋ ತಮಮ
ಅಭಪಾರಯದಂತ ಪಾರರಂಭಸುತಾಾರ . ಈ
ಪ್ುರುಷ್ಪ್ರವಿೋರರು ನಾರ್ವಂತರು. ಅನಾರ್ರಂತ
ದುಃಖ್ಪ್ಡಬ ೋಕಾದುದಲಿ. ಮೊರು ಲ ೊೋಕಗಳಿಗೊ
ನಾರ್ರಾದ ಈ ರಾಮ, ರ್ನಾದವನರಿಬಿರು, ಪ್ರದುಾಮಿ
284
ಮತುಾ ಸಾಂಬರು ಹಾಗೊ ಜ ೊತ ಗ ನನಿನೊಿ ನಾರ್ರನಾಿಗ
ಪ್ಡ ದರುವ ಇವನು ಏಕ ಸ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ವನವಾಸ
ಮಾಡಬ ೋಕು? ಇಂದ ೋ ನಾನಾ ಆಯುಧಗಳನುಿ, ಬಣಣದ
ಕವಚಗಳನೊಿ ಧರಿಸಿ ದಶಾಹವರ ಸ ೋನ ಯು ಹ ೊರಡಲ್ಲ.
ವೃಷ್ಠಣಬಲಕ ೆ ಸ ೊೋತು ಧಾತವರಾಷ್ರರು ತಮಮ
ಬಾಂಧವರ ೊಂದಗ ಯಮಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ.
ನಿೋನ ೊಬಿನ ೋ ಕುಪಿತನಾದರ ಈ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನ ಿೋ ಮುತ್ತಾಗ
ಹಾಕಬಹುದು, ಇನುಿ ಶಾಂಙ್ುವಧನಿವಯ ನಿಲುವು
ಏನಿರಬಹುದು? ದ ೋವಪ್ತ್ತ ಮಹ ೋಂದರನು ವೃತರನನುಿ
ಹಾಗ ಬಂಧುಗಳ ್ಡನ ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ ಸಂಹರಿಸು.
ಪಾರ್ವನು ನನಗ ಅಣಣನಿದಾಂತ , ಸಖ್ನಂತ ಮತುಾ
ಗುರುವೂ ಹೌದು ಮತುಾ ರ್ನಾದವನನ ಆತಮ ಸಮ.
ಆದುದರಿಂದ ನಮಮ ಮುಂದ ಈಗಲ ೋ ಮಾಡಬ ೋಕಾದ
ಉತಾಮ ಕಾಯವವಿದ . ಆ ಅಪಾರ ಕಾಯವವನುಿ ಮಾಡು.
ಅವನ ಅಸರಗಳ ಮಳ ಯನುಿ ನನಿ ಉತಾಮ ಅಸರಗಳಿಂದ
ಎದುರಿಸಿ ರಣದಲ್ಲಿ ಅವರ ಲಿರನೊಿ ಸಂಹರಿಸುತ ೋಾ ನ .
ಅಗಿಯಂರ್ಹ ಸಪ್ವವಿಷ್ಗಳಂತ್ತರುವ ನನಿ ಉತಾಮ
ಶರಗಳಿಂದ ಅವನ ದ ೋಹದಂದ ಶ್ರವನುಿ
ತುಂಡರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನನಿ ಹರಿತಾದ ಖ್ಡುದಂದ
ಬಲಪ್ರರ್ೋಗಸಿ ಅವನ ಶರಿೋರದಂದ ಶ್ರವನುಿ
285
ತುಂಡರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಅನಂತರ ದುರ್ೋವಧನ ಮತುಾ ಅವನ
ಎಲಿ ಅನುಯಾಯಗಳನೊಿ, ಕುರುಗಳ ಲಿರನೊಿ ಕ ೊಲುಿತ ೋಾ ನ .
ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಯುದಧಕ ೆ ಸದಧನಾದ ನನಿನುಿ
ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ್ಲರುವವರು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ನ ೊೋಡಲ್ಲ.
ಯುಗಾಂತದಲ್ಲಿ ಕಾಲಾಗಿಯು ಒಣಗದ ಮರವನುಿ
ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಒಬಿನ ೋ ಕುರುರ್ೋಧಮುಖ್ಾರನುಿ
ಸಂಹರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಪ್ರದುಾಮಿನ ಹರಿತಾದ ಶರಗಳನುಿ ಕೃಪ್,
ದ ೊರೋಣ, ವಿಕಣವ ಮತುಾ ಕಣವರು ಎದುರಿಸಲು ಶಕಾರಿಲಿ.
ಈ ನಿನಿ ಮಗ, ಕೃಷ್ಣನ ವಿೋರ ಮಗನು ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ
ನಿಲುಿತಾಾನ ಎಂದು ನಾನು ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ . ಸಾಂಬನು ತನಿ
ತ ೊೋಳುಗಳ ಬಲದಂದ ಸೊತ ಮತುಾ ರರ್ಗಳ ್ಂದಗ
ದುಃಶಾಸನನನುಿ ಕ ೊಂದು ಶ್ಕ್ಷ್ಸಲ್ಲ. ರಣ ೊೋತೆಟ
ಜಾಂಬವತ್ತೋಸುತನಿಗ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ
ಸಹಸಲಸಾಧಾವಾದುದು ಏನೊ ತ್ತಳಿದಲಿ.
ಬಾಲಕನಾಗರುವಾಗಲ ೋ ಇವನು ದ ೈತಾ ಶಂಬರನ
ಸ ೋನ ಯನುಿ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಾಶಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಗುಂಡಾದ
ತ ೊಡ ಗಳ ಮತುಾ ನಿೋಳಬಾಹುಗಳ ಅಶವಚಕರನನೊಿ ರಣದಲ್ಲಿ
ಇವನು ಸಂಹರಿಸಿದನು. ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಸಾಂಬನ ರ್ುರ್ಗಳ
ಮಧ ಾ ಸಿಲುಕಿ, ದೋಘ್ವಕಾಲ ಉಳಿದುಕ ೊಂಡ
ಮನುಷ್ಾರಾದರೊ ಯಾರಿದಾಾರ ? ಕಾಲ ಬಂದು ಯಮನ
286
ಮಧ ಾ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದ ಯಾವ ಮನುಷ್ಾನೊ ಹ ೋಗ
ಹ ೊರಬರಲಾರನ ೊೋ ಹಾಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವನ ಹತ್ತಾರ
ಬಂದು, ತನಿ ಜೋವದ ೊಂದಗ ಉಳಿದುಕ ೊಂಡವರು
ಯಾರಿದಾಾರ ? ನಮಮ ವಾಸುದ ೋವನು ತನಿ ಬ ಂಕಿಯಂತಹ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಮಹಾರರ್ಥ ದ ೊರೋಣ-ಭೋಷ್ಮರನುಿ, ತನಿ
ಮಕೆಳ ್ಂದಗ ಸ ೊೋಮದತಾನನೊಿ ಮತುಾ ಅವರ
ಸ ೈನಾಗಳ ಲಿವನೊಿ ಸುಟುು ಉರುಳಿಸುತಾಾನ . ತನಿ ಧನುಸುಾ,
ಬಾಣಗಳು ಮತುಾ ಚಕಾರಯುಧವನುಿ ಹಡಿದು ಗುರಿಯಟು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸರಿಸಾಟಿಯಲಿದ ಕೃಷ್ಣನಿಗ ದ ೋವತ ಗಳ ್ಡನ
ಸವವ ಲ ೊೋಕಗಳ್ ಸ ೋರಿ ಏನುತಾನ ಅಸಾಧಾ? ಅನಂತರ
ಅನಿರುದಧನು ಖ್ಡು ತ ೊೋಮರಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಈ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಮೊರ್ ವತಪಿಪಸಿ, ಅಂಗಾಗಳನುಿ ತುಂಡರಿಸಿ
ಕ ೊಂದು ಧಾತವರಾಷ್ರರಿಂದ, ಯಜ್ಞವ ೋದಯನುಿ
ದಬ ವಗಳಿಂದ ತುಂಬಿಸುವಂತ ತುಂಬಿಸುತಾಾನ . ಗದ,
ಉಲುಮಕ, ಬಾಹುಕ, ಭಾನು, ನಿೋರ್, ರಣಶ ರ ಬಾಲಕ
ನಿಷ್ಠ, ರಣ ೊೋತೆಟ ಸಾರಣ ಮತುಾ ಚಾರುದ ೋಷ್ಣರು ತಮಮ
ಕುಲಕ ೆ ಸರಿಯಾದ ಕಾಯವಗಳನ ಿಸಗುತಾಾರ . ವೃಷ್ಠಣ-
ಅಂಧಕ-ಭ ೊೋರ್ ರ್ೋಧಮುಖ್ಾರೊ ಸ ೋರಿ ಇಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿರುವ
ಕ್ಷತ್ತರಯ ಸ ೋನಾಶ ರರು ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಆ ಧೃತರಾಷ್ರನ
ಮಕೆಳನುಿ ಕ ೊಂದು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಉತಾಮ ಯಶಸಾನುಿ
287
 ಗಳಿಸಬ ೋಕು. ಧಮವರ್ೃತ ವರಿಷ್ು ಮಹಾತಮ ಕುರುಸತಾಮ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ದೊಾತದಲ್ಲಿ ಮಾತುಕ ೊಟುಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರ ಅಭಮನುಾವು ಈ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಆಳಲ್ಲ. ನಾವು ಬಿಟು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನ ಶತುರಗಳು
ಹತರಾದ ನಂತರ ಧಮವರಾರ್ನು ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಭ ೊೋಗಸುತಾಾನ . ಧಾತವರಾಷ್ರರು ಇಲಿದಹಾಗ
ಮಾಡುವುದು ಮತುಾ ಸೊತಪ್ುತರನನುಿ ಸಂಹರಿಸುವುದು
ನಾವು ಮಾಡಬ ೋಕಾದ ಯಶಸಿವೋ ಮತುಾ ಅತಾಂತ ಒಳ ೆಯ
ಕಾಯವವ ಂದು ತ್ತಳಿಯರಿ.”
ವಾಸುದ ೋವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾಧವ! ಇದು ಸತಾವ ನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ!
ನಿನಿ ಮಾತುಗಳನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸುತ ೋಾ ವ . ತಮಮದ ೋ
ರ್ುರ್ಬಲದಂದ ಗ ಲಿದ ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಕುರುವೃಷ್ರ್ನು
ಹ ೋಗೊ ಒಪ್ುಪವುದಲಿ. ಕಾಮದಂದಾಗಲ್ಲೋ,
ರ್ಯದಂದಾಗಲ್ಲೋ ಅರ್ವಾ ಲ ೊೋರ್ದಂದಾಗಲ್ಲೋ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ಧಮವವನುಿ ಬಿಡುವುದಲಿ. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಭೋಮಾರ್ುವನರೊ, ಅತ್ತರರ್ ಯಮಳರೊ, ದುರಪ್ದನ
ಮಗಳು ಕೃಷ್ ಣಯೊ ಕೊಡ. ಈ ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿಯೆೋ
ವೃಕ ೊೋದರ ಧನಂರ್ಯರಿಬಿರೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಅಪ್ರತ್ತಮರು. ಈ ಇಬಿರೊ ಮಾದರೋಸುತರಿಂದ
288
 ಪ್ುರಸೃತನಾದವನ ೋ ಈ ಇಡಿೋ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನು􋣱ಏಕ
ಆಳಬಾರದು? ಮಹಾತಮ ಪಾಂಚಾಲರಾರ್, ಕ ೋಕಯ ಮತುಾ
ಚ ೋದರಾರ್ರು ಮತುಾ ನಾವೂ ಕೊಡ ಒಂದಾಗ
ವಿಕರಮದಂದ ಶತುರಗಳ ಮೋಲ ಧಾಳಿಮಾಡಿದರ
ಸುರ್ೋಧನನು ಜೋವಲ ೊೋಕವನುಿ ತ ೊರ ಯುತಾಾನ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾಧವ! ನಿೋನು ಹ ೋಳುತ್ತಾರುವುದು ಸರಿಯಾದದ ಾೋ. ನನಗ
ರಾರ್ಾಕಿೆಂತಲೊ ಸತಾವನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುವುದು ಮುಖ್ಾ. ನನಿ
ಇರುವು ವಿಚಾರಗಳು ಕೃಷ್ಣನಿಗ ೋ ಗ ೊತುಾ. ಮತುಾ
ಕೃಷ್ಣನನೊಿ ನಾನು ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ
ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ . ಕ ೋಶವ! ಯಾವಾಗ
ಪ್ುರುಷ್ಪ್ರವಿೋರರು ಇದು ವಿಕರಮವನುಿ ತ ೊೋರಿಸಲು
ಸರಿಯಾದ ಸಮಯವ ಂದು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳುೆತಾಾರ ೊೋ ಆಗ
ರಣದಲ್ಲಿ ನಿೋನೊ ಶ್ನಿಪ್ರವಿೋರನೊ ಸುರ್ೋಧನನನುಿ
ಗ ಲುಿವಿರಿ. ಈಗ ದಶಾಹವ ವಿೋರರು ಹಂದರುಗಲ್ಲ. ನಾನು
ನರಲ ೊೋಕನಾರ್ರಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸಲಪಟಿುದ ಾೋನ ಎನುಿವುದು
ಧೃಡ! ಅಪ್ರಮೋಯರ ೋ! ಧಮವವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಿ! ಇನ ೊಿಮಮ
ಸಂತ ೊೋಷ್ದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗ ೊೋಣ!”
ಅವರು ಅನ ೊಾೋನಾರನುಿ ಕರ ದು ಅಭವಂದಸಿ ವೃದಧರನೊಿ
ಮಕೆಳನೊಿ ಎಲಿರನೊಿ ಆಲಂಗಸಿ ಯದುಪ್ರವಿೋರರು ತಮಮ ತಮಮ
289
ಮನ ಗಳಿಗ ತ ರಳಿದರು.

ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತಕ ೆ ಪ್ರಯಾಣ

ಕೃಷ್ಣನು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ ನಂತರ ಧಮವರಾರ್ನು
ವಿದರ್ವರಾರ್ನಿಂದ ವಿರಚಿತ ಉತಾಮ ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗ ಹ ೊರಟನು.
ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಸ ೊೋಮವನುಿ ಕಡ ಯುವಾಗ ಬಿದಾ ಸ ೊೋಮದಂದ ರ್ಶ್ರತ
ಪ್ರ್ೋಷ್ಠಣ ನದಯು ಹರಿಯುತಾದ . ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಇಲ್ಲಿ ನೃಗನು ಯರ್ಮಾನನಾಗ ಸ ೊೋಮದಂದ
ಪ್ುರಂದರ ಇಂದರನನುಿ ತೃಪಿಾಪ್ಡ ಸಿದನ ಂದೊ ಮತುಾ
ಮತ ೋಾ ರುವಷ್ುನುಿ ಕುಡಿದು ತೃಪ್ಾನಾದನ ಂದೊ ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ .
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಇಂದರನೊ ಸ ೋರಿ ದ ೋವತ ಗಳು ಮತುಾ
ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಯೊ ಕೊಡ ಬಹಳ ರ್ೊರಿದಕ್ಷ್ಣ ಗಳನಿಿತುಾ
ಬಹುವಿಧದ ಯಜ್ಞಗಳನುಿ ಮಾಡಿದರು. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ರಾಜಾ
ಆಮೊತವರಯಸನು ಪ್ರರ್ೊ ವರ್ರಧರ ಇಂದರನನುಿ ಏಳು
ಅಶವಮೋಧಯಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಸ ೊೋಮವನಿಿತುಾ ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿದನು.
ಯಾವಾಗಲೊ ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿ ಮರದಂದ ಅರ್ವಾ
ಮಣಿಣನಿಂದ ಮಾಡಿರುತ್ತಾದಾ ಎಲಿ ದರವಾಗಳ್ ಅವನ ಏಳ್
ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಗಾರದಂದ ಮಾಡಲಪಟಿುದಾವು. ಅವನ
ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿಯ ಪ್ರರ್ೋಗಗಳು ಏಳು ಪ್ರರ್ೋಗಗಳ ಂದು

290
ವಿಶುರತವಾಗವ . ಏಳರಲ್ಲಿ ಒಂದ ೊಂದು ಯೊಪ್ಗಳ
ಮೋಲೊ ಉಂಗುರಗಳನುಿ ಏರಿಸಲಾಗತುಾ. ಅವನ
ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಇಂದರನ ೊಂದಗ ದ ೋವತ ಗಳು ತಾವ ೋ
ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ಬಂಗಾರದಂದ ಮಾಡಿದಾ ಯೊಪ್ಗಳನುಿ
ನಿಲ್ಲಿಸಿದಾರಂತ . ಗಯರಾರ್ನ ಆ ಉತಾಮ ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿ
ಇಂದರನು ಸ ೊೋಮದಂದ ಬುದಧಕಳ ದುಕ ೊಂಡನು ಮತುಾ
ದವಜಾತ್ತಯವರು ದಕ್ಷ್ಣ ಗಳಿಂದ ಹುಚಿರಾದರು.
ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿರುವ ಮರಳನುಿ, ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತರಗಳನುಿ,
ಮಳ ಯ ನಿೋರಿನ ಹನಿಗಳನುಿ ಹ ೋಗ
ಸಂಖ ಾಮಾಡಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿವೋ ಹಾಗ ಆ ಏಳು
ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿ ಗಯನು ಸದಸಾರಿಗ ದಾನವಾಗ ನಿೋಡಿದ
ಸಂಪ್ತುಾ ಅಸಂಖ್ಾವಾಗತುಾ. ಒಂದು ವ ೋಳ ಮರಳು,
ನಕ್ಷತರಗಳು, ಮತುಾ ಹನಿಗಳನುಿ ಲ ಕೆಮಾಡಲು
ಸಾಧಾವಾಗುತ್ತಾದಾರೊ, ಎಣಿಕ ಯಂದ ಬಂದ ಸಂಖ ಾಗಂತ
ಹ ಚುಿ ಆ ದಾನಕ ೊಡುವವನ ದಕ್ಷ್ಣ ಯಾಗತುಾ.
ವಿಶವಕಮವನಿಂದ ಮಾಡಿಸಿದಾ ಬಂಗಾರದ ಗ ೊೋವುಗಳಿಂದ
ನಾನಾ ದಕುೆಗಳಿಂದ ಬಂದು ಸ ೋರಿದಾ ಬಾರಹಮಣರನುಿ
ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿದನು. ಮಹಾತಮ ಗಯನ ಯರ್ಮಾನತವದಲ್ಲಿ
ಎಲ ಿಲ್ಲಿಯೊ ಚ ೈತಾಗಳಿದುಾ ರ್ೊರ್ಯೆೋ ಚಿಕೆದಾಯತ ಂದು
ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ. ತನಿ ಕಮವಗಳಿಂದ ಅವನು ಇಂದರನ
291
 ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದನು. ಪ್ರ್ೋಷ್ಠಣಯಲ್ಲಿ
ಸಾಿನಮಾಡುವವರು ಅವನ ಲ ೊೋಕಗಳಿಗ ಹ ೊೋಗುತಾಾರ .
ಆದುದರಿಂದ ನಿೋನು ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಇಲ್ಲಿ
ಸಾಿನಮಾಡಿದರ ಪಾಪ್ಗಳನುಿ ತ ೊಳ ದಂತಾಗುತಾದ .”
ಆ ನರಶ ರೋಷ್ಿನು ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಪ್ರ್ೋಷ್ಠಣಯಲ್ಲಿ
ಸಾಿನಮಾಡಿದನು. ಅನಂತರ, ಆ ಅನಘ್ ತ ೋರ್ಸಿವಯು ವ ೈಡೊಯವ
ಪ್ವವತ ಮತುಾ ಮಹಾನದಗ ತನಿ ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ
ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿ ಅವನಿಗ ರ್ಗವಾನ್ ಋಷ್ಠ ಲ ೊೋಮಶನು ಅಲಿಲ್ಲಿದಾ
ರಮಣಿೋಯ ತ್ತೋರ್ವಗಳ ಕುರಿತು ಎಲಿವನೊಿ ಹ ೋಳಿದನು. ಸಮಯ
ಸಿಕೆಹಾಗ , ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಸಹಸಾರರು ಬಾರಹಮಣರಿಗ
ಸತೆರಿಸಿ ದಾನವನಾಿಗತುಾ ಅವನು ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ
ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದನು. ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ವ ೈಡೊಯವ ಪ್ವವತವನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ನಮವದಾ ನದಗ ಇಳಿದವನು ದ ೋವತ ಗಳ ಮತುಾ ರಾರ್ರ
ಲ ೊೋಕವನುಿ ಸ ೋರುತಾಾನ . ಇದು ತ ರೋತ ಮತುಾ ದಾವಪ್ರಗಳ
ಸಂಧಿ. ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದವನು ಸವವಪಾಪ್ಗಳಿಂದ
ಮುಕಾನಾಗುತಾಾನ . ಇಲ್ಲಿ ಕಾಂತ್ತಯುಕಾ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ
ಶಯಾವತ್ತಯ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಅಶ್ವನಿೋ
ದ ೋವತ ಗಳ ್ಂದಗ ಕೌಶ್ಕ ವಿಶಾವರ್ತರನು ಸ ೊೋಮವನುಿ
ಸ ೋವಿಸಿದಾನು. ಮಹಾತಪ್ಸಿವ ಭಾಗವವ ಪ್ರರ್ು ಚಾವನನು
292
 ಮಹ ೋಂದರ ವಾಸವ ಇಂದರನಲ್ಲಿ ಸಿಟಿುಗ ದುಾ ಅವನನುಿ
ಗರಬಡಿಸಿದನು. ಅವನು ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರೋ ಸುಕನ ಾಯನುಿ
ಪ್ತ್ತಿಯನಾಿಗ ಪ್ಡ ದನು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅವನಿಂದ ಹ ೋಗ ರ್ಗವಾನ್ ಪಾಕಶಾಸನ ಇಂದರನು
ಗರಹ ೊಡ ದಂತಾದನು ಮತುಾ ಆ ಮಹಾತಪ್ಸಿವ
ಭಾಗವವನಾದರೊ ಅವನಲ್ಲಿ ಏಕ ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡನು?
ಬರಹಮನ್! ನಾಸತಾ ಅಶ್ವನಿೋ ದ ೋವತ ಗಳು ಹ ೋಗ
ಸ ೊೋಮಪಾನ ಮಾಡುವಂತಾದರು? ಇವ ಲಿವನುಿ
ನಡ ದಹಾಗ ನನಗ ಹ ೋಳಬ ೋಕು.”
ಆಗ ಲ ೊೋಮಶನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಚಾವನ ಮಹಷ್ಠವಯ ಕಥ ಯನುಿ
ಹ ೋಳಿದನು. ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾಶ್ಸುವ ಹಕಿೆಗಳ ಧಿನಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ
ಸರ ೊೋವರವು ಚಾವನ ಋಷ್ಠಯದ ಾೋ! ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿೋನು
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಪಿತೃಗಳಿಗೊ ದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ
ತಪ್ವಣವನುಿ ನಿೋಡು. ಇದನುಿ ಮತುಾ ಸಿಕತಾಕ್ಷವನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಸ ೈಂಧವಾರಣಾಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಪ್ುಷ್ೆರಕ ೆ ಸ ೋರುವ
ಎಲಿ ಕಾಲುವ ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡು ಮತುಾ ಸಾಿನಮಾಡು.
ಋಷ್ಠಮುನಿಗಳ ನಿವಾಸಸಾಿನವಾದ, ಸದಾ ಹಣುಣಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿರುವ, ಸದಾ ಹರಿಯುತ್ತಾರುವ ನದಗಳಿಂದ,
293
ತಂಗಾಳಿಯಂದ ಕೊಡಿರುವ ಆಚಿೋವಕ ಪ್ವವತವ ೋ ಅದು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಹಲವಾರು ಸಾವಿರ ದ ೋವತ ಗಳ
ಚ ೈತಾಗಳಿವ . ಇದು ಋಷ್ಠಗಳು, ಅದರಲೊಿ ವ ೈಖಾನ
ಋಷ್ಠಗಳು ಮತುಾ ವಾಲಖಿಲಾರು ಉಪಾಸನ ಮಾಡುವ
ಚಂದರಮ ತ್ತೋರ್ವವು. ಇಲ್ಲಿ ಮೊರು ಪ್ುಣಾಕರ ಬ ಟುಗಳ್
ಮೊರು ರ್ಲಪಾತಗಳ್ ಇವ . ಇವ ಲಿವನೊಿ
ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿ ಯಥ ೋಚೆವಾಗ ಇಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡು.
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಶಂತನು, ಶುನಕ ಮತುಾ ನರ-ನಾರಾಯಣರಿಬಿರೊ
ಕೊಡ ಸನಾತನ ಸಾಿನವನುಿ ಪ್ಡ ದರು. ಇಲ್ಲಿ ಆಚಿೋವಕ
ಪ್ವವತದಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳು, ಪಿತೃಗಳು ಮತುಾ
ಮಹಷ್ಠವಗಳು ವಾಸಿಸಿ ತಪ್ಸಾನುಿ ಮಾಡಿದಾರು. ಅವರನುಿ
ಪ್ೊಜಸು. ಇಲ್ಲಿ ಆ ಋಷ್ಠಗಳು ಚರುವನುಿ ತ್ತನುಿತಾಾರ .
ಇದು ಅಕ್ಷಯವಾಗ ಹರಿಯುತ್ತಾರುವ ಯಮುನಾ. ಇಲ್ಲಿ
ಕೃಷ್ಣನು ತಪ್ಸಾನಾಿಚರಿಸಿದನು. ಯಮಳರು, ಭೋಮಸ ೋನ
ಮತುಾ ಕೃಷ್ಾಣ ಎಲಿರೊ ಕೃಶರಾದ ಸುತಪ್ಸಿವಗಳಂತ ಅಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ಇದು ಇಂದರನ ಪ್ುಣಾಕರ ಪ್ರಸರವಣ. ಇಲ್ಲಿ
ಧಾತಾ, ವಿಧಾತಾ ಮತುಾ ವರುಣರು ಮೋಲ್ಲನ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದರು. ಅವರು ಕ್ಷಮಾಗುಣವಂತರಾಗ,
ಪ್ರಮ ಧಾರ್ವಕರಾಗ ಇಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತಾಾರ .
ರಾರ್ಷ್ಠವಗಣರು ಸ ೋವಿಸುವ ಯಮುನ ಯೆೋ ಇವಳು. ನಾನಾ
294
 ಯಜ್ಞಚಿತ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಇವಳು ಪ್ುಣ ಾ ಮತುಾ
ರ್ಯವನುಿ ದೊರಮಾಡುವವಳು. ಅಲ್ಲಿ ರಾಜಾ
ಮಹ ೋಷ್ಾವಸ ಸವಯಂ ಮಾಂಧಾತ ಮತುಾ ದಾನಿಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಸ ೊೋಮಕ ಸಹದ ೋವರು ಯಜ್ಞಮಾಡಿದರು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ಶಾದೊವಲ ಮಾಂಧಾತನು ಮೊರು
ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ ವಿಶುರತನಾಗದಾನು. ಮಹಾಬಾರಹಮಣ!
ಆ ನೃಪ್ೋತಾಮ ಯೌವನಾಶವನು ಹ ೋಗ ಹುಟಿುದ? ಮತುಾ
ಆ ಅರ್ತದುಾತ್ತಯು ತನಿ ಪ್ರಾಕಾಷ್ ುಯನುಿ ಹ ೋಗ
ತಲುಪಿದನು? ಮೊರು ಲ ೊೋಕಗಳ್ ವಿಷ್ುಣವಿನಲ್ಲಿರುವಂತ
ಆ ಮಹಾತಮನ ವಶದಲ್ಲಿದಾವು. ಆ ಧಿೋಮಂತನ
ಚರಿತ ರಯನುಿ ಕ ೋಳಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಆ ಶಕರಸಮದುಾತ್ತ,
ಅಪ್ರತ್ತಮವಿೋರನು ಹುಟಿುದಾಗ ಮಾಂಧಾತ ಎನುಿವ
ಹ ಸರನುಿ ಹ ೋಗ ಪ್ಡ ದನು? ನಿೋನು ಹ ೋಳುವುದರಲ್ಲಿ
ಕುಶಲನಾಗದಾೋಯೆ!”
ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಆ ರಾರ್ ಮಹಾತಮನನುಿ ಲ ೊೋಕವು ಮಾಂಧಾತ ಎನುಿವ
ಹ ಸರಿನಿಂದ ಏಕ ಕರ ಯುತಾದ ಎನುಿವುದನುಿ ಗಮನವಿಟುು
ಕ ೋಳು ರಾರ್ನ್! ಇದ ೋ ಸಿಳದಲ್ಲಿ ಆ ಆದತಾವಚವಸನು
ದ ೋವಯಜ್ಞಗಳನುಿ ಮಾಡಿದನು. ಕುರುಕ್ಷ್ ೋತರದ
295
 ಮಧಾದಲ್ಲಿರುವ ಈ ಪ್ುಣಾತಮ ಪ್ರದ ೋಶವನುಿ ನ ೊೋಡು!”
ಆಗ ಲ ೊೋಮಶನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಮಾಂಧಾತನ ಚರಿತ ರಯನುಿ
ಹ ೋಳಿದನು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾತುಗಾರರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿನ ೋ! ರಾಜಾ ಸ ೊೋಮಕನು ಎಂರ್ಹ
ವಿೋಯವವಂತನಾಗದಾನು? ಅವನ ಕಮವಗಳ ಮತುಾ
ಪ್ರಭಾವದ ಕುರಿತು ನಿನಿಿಂದ ಕ ೋಳ ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರವ್ಾಗಿ ಲಕೊೇಮಶನ್ು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗಕ ರಜಾ
ಸಕೊೇಮಕನ್ ಕಥಕಯನ್ುು ಹಕೇಳಿ,
“ನಮಗ ತ ೊೋರುತ್ತಾರುವ ಇದ ೋ ಅವನ ಪ್ುಣಾಾಶರಮ. ಇಲ್ಲಿ
ಆರು ರಾತ್ತರಗಳನುಿ ಕಳ ದವನು ಒಳ ೆಯ ಗತ್ತಯನುಿ
ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ಇಲ್ಲಿ ನಾವೂ ಕೊಡ ಚಿಂತ ಯಲಿದ ೋ
ನಿಯತಾತಮರಾಗ ಆರು ರಾತ್ತರಗಳನುಿ ಕಳ ರ್ೋಣ!
ಅಣಿಯಾಗು!”
ಎಂದನ್ು. ಲ ೊೋಮಶನು ಮುಂದುವರ ದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಸವಯಂ ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಯು -
ಸಹಸರವಷ್ವಗಳ ಪ್ುರಾತನ ಇಷ್ಠುೋಕೃತ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ
ಸತರವನುಿ - ಯಾಜಸಿದನು. ಅಂಬರಿೋಷ್ ನಾಭಾಗನು
ಯಮುನಾತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಇಷ್ಠುಯನುಿ ನ ರವ ೋರಿಸಿದನು. ಯಜ್ಞ
ಮತುಾ ತಪ್ಸಿಾನ ಮೊಲಕ ಅವನು ಪ್ರಮ ಸಿದಧಯನುಿ
296
ಹ ೊಂದದನು. ಇದ ೋ ಪ್ುಣಾತಮ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ ನಾಹುಷ್
ಯಯಾತ್ತಯು ಹತುಾ ಪ್ದಮಗಳಷ್ುನುಿ ಸದಸಾರಿಗ ಕ ೊಟುು
ಯಜ್ಞಮಾಡಿದನು. ಇದನುಿ ನ ೊೋಡು! ಅರ್ತೌರ್ಸ
ಯಯಾತ್ತಯು ಇಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞಮಾಡಿ ಶಕರನ ೊಡನ ಸಪಧಿವಸಿ
ಸಾವವಭೌಮತವವನುಿ ಪ್ಡ ದನು. ನ ೊೋಡು! ಯಯಾತ್ತಯ
ಯಜ್ಞಕಮವಗಳಿಂದ ನಾನಾವಿಧದ ಅಗಿವ ೋದಗಳ ರಾಶ್ಗಳ
ಭಾರದಂದ ರ್ೊರ್ಯು ಸ ೊೋತು ತಗಾುದಂತ ಕಾಣುತಾದ .
ಇದು ಒಂದ ೋ ಎಲ ಯ ಶರ್ೋ ವೃಕ್ಷ, ಇದು ಉತಾಮ ಚ ೈತಾ.
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ರಾಮಸರ ೊೋವರನುಿ ನ ೊೋಡು ಮತುಾ
ನಾರಾಯಣಾಶರಮವನೊಿ ನ ೊೋಡು. ಇಲ್ಲಿ ಅರ್ತೌರ್ಸ
ಆಚಿೋವಕನ ಮಗನು ರೌಪ್ಾನದಯಲ್ಲಿ ತನಿ ರ್ೋಗದಂದ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಸಂಚರಿಸಿದನು. ಉಲೊಖ್ಲ
ಆರ್ರಣಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಪಿಶಾಚಿಗಳು ಹ ೋಳಿದ ನಾನು ಈ
ಅನುವಂಶವನುಿ ಓದುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು. ಯುಗಂಧರದಲ್ಲಿ
ಮಸರನುಿ ತ್ತಂದು ಅಚುಾತಸಿಲದಲ್ಲಿ ಒಂದು ರಾತ್ತರಯನುಿ
ಉಳಿದು ನಂತರ ರ್ೊರ್ಲಯದಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿ
ಪ್ುತರನ ೊಂದಗ ಇಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ. ಒಂದು
ರಾತ್ತರ ಇಲ್ಲಿ ಉಳಿದು ಎರಡನ ೋ ದನವೂ ಇಲ್ಲಿಯೆೋ
ಉಳಿದರ ಹಗಲು ಮಾಡಿದುದೊ ರಾತ್ತರ ಮಾಡಿದುದೊ
ಬದಲಾಗುವವು. ಇಂದು ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಉಳಿರ್ೋಣ. ಇದು
297
 ಕುರುಕ್ಷ್ ೋತರದ ದಾವರವ ಂದು ತ್ತಳಿ. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ರಾಜಾ
ನಾಹುಷ್ ಯಯಾತ್ತಯು ಬಹುರತಿಗಳಿಂದ ದ ೋವ ೋಂದರನು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ಕರತುವನುಿ ನ ರವ ೋರಿಸಿದನು. ಈ
ಯಮುನಾ ತ್ತೋರ್ವವನುಿ ಪ್ಿಕ್ಷ್ಾವತರಣ ಎಂದು
ಕರ ಯುತಾಾರ . ಇದ ೋ ನಾಕಪ್ೃಷ್ುದ ದಾವರವ ಂದು
ತ್ತಳಿದವರು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ ಸಾರಸವತ ಯಜ್ಞವನುಿ
ಮುಗಸಿ ಪ್ರಮ ಋಷ್ಠಗಳು ಯೊಪ್ ಉಲೊಖ್ಗಳನುಿ
ಹಡಿದು ಅವರ್ೃತಸಾಿನಕ ೆ ಹ ೊೋದರು. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ರಾಜಾ
ರ್ರತನು ಕೃಷ್ಣಸಾರಂಗವನುಿ ಹ ೊದಸಿ ಅಶವಮೋಧದ
ಕುದುರ ಯನುಿ ಬಿಟುು ಧಮವದಂದ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಪ್ಡ ದನು. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಮರುತಾನು ಉತಾಮ ಸತರವನುಿ
ದ ೋವಷ್ಠವಗಳ ಮುಖ್ದಂದ ಸಂವತವನನ ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿ
ನ ರವ ೋರಿಸಿದನು. ಇಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡು! ಸವವಲ ೊೋಕಗಳನೊಿ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾೋಯೆ ಮತುಾ ಎಲಿ ದುಷ್ೃತಗಳಿಂದಲೊ
ಶುದಧನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಅಲ್ಲಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಸಾಿನಮಾಡಿ, ಮಹಷ್ಠವಗಳು
ಹ ೊಗಳುತ್ತಾರಲು ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿನು ಲ ೊೋಮಶನಿಗ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಸತಾವಿಕರಮ! ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಸವವ ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಕಂಡ .
ಇಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತರುವಾಗ ಶ ವೋತವಾಹನ ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿನನುಿ
298
 ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ .”
ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ಪ್ರಮಋಷ್ಠಗಳ್ ಅದನ ಿೋ
ನ ೊೋಡುತಾಾರ . ಸುತುಾವರ ದರುವವರ ಏಕ ೈಕ ಶರಣ ಯಾದ
ಈ ಪ್ುಣಾ ಸರಸವತ್ತಯನುಿ ನ ೊೋಡು. ಇಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿದರ
ಪಾಪ್ಗಳ ಲಿವೂ ತ ೊಳ ಯಲಪಡುತಾದ . ಇಲ್ಲಿ ಇಷ್ುವಂತ
ಸುರಷ್ಠವಗಳು, ಋಷ್ಠಗಳ್, ಮತುಾ ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳ್ ಕೊಡ
ಸಾರಸವತ ಯಜ್ಞವನುಿ ನಡ ಸಿದರು. ಇದು ಐದು ರ್ೋರ್ನ
ಪ್ರಿಧಿಯರುವ ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಯ ವ ೋದ. ಇದು ಯಜ್ಞಶ್ೋಲ
ಮಹಾತಮ ಕುರುವಿನ ಕ್ಷ್ ೋತರ. ಇಲ್ಲಿ ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸಿ
ಮನುಷ್ಾರು ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗುತಾಾರ . ಸಾವನುಿ ಬಯಸಿದ
ನರರು ಸಹಸಾರರು ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿಗ ಬರುತಾಾರ . ಹಂದ
ದಕ್ಷನು ಇಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞಮಾಡಿದಾಗ ಈ ಆಶ್ೋವಾವದವನುಿ
ನುಡಿದನು: “ಇಲ್ಲಿ ಯಾವ ನರರು ಸಾಯುತಾಾರ ೊೋ ಅವರು
ಸವಗವವನುಿ ಗ ಲುಿತಾಾರ !” ಇದು ಪ್ುಣ ಾ, ದವ ಾ, ಅಘ್ವತ್ತೋ
ಸರಸವತ್ತೋ ನದಯು. ಇದು ಸರಸವತ್ತಯು ಅದೃಶಾಳಾಗುವ
ಸಿಳ. ಇದು ನಿಷ್ಾದರಾಷ್ರದ ದಾವರ. ಅವರ ಮೋಲ್ಲನ
ದ ವೋಷ್ದಂದ, ನಿಷ್ಾದರು ಅವಳನುಿ ತ್ತಳಿಯಬಾರದು
ಎಂದು ಸರಸವತ್ತಯು ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಹ ೊಕೆಳು. ಇದು
ಚಮಸ ಚಿಲುಮ. ಇಲ್ಲಿ ಸರಸವತ್ತಯನುಿ ಕಾಣಬಹುದು.
299
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಸಮುದರವನುಿ ಸ ೋರುವ ದವಾ ಪ್ುಣಾ ನದಗಳು
ಅವಳನುಿ ಸ ೋರುತಾವ . ಇದು ಸಿಂಧು ಮಹಾತ್ತೋರ್ವ.
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಅಗಸಯನು ಲ ೊೋಪಾಮುದ ರಯನುಿ ಭ ೋಟಿಯಾದನು
ಮತುಾ ಅವಳು ಅವನನುಿ ಪ್ತ್ತಯನಾಿಗ ವರಿಸಿದಳು. ಇದು
ಇಂದರನಿಗ ಪಿರಯವಾದ, ಪ್ುಣಾವೂ ಪ್ವಿತರವೂ,
ಪಾಪ್ನಾಶನವೂ ಆದ ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತ್ತಾರುವ ಪ್ರಭಾಸ ತ್ತೋರ್ವ.
ಇಲ್ಲಿ ವಿಷ್ುಣಪಾದ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಉತಾಮ ತ್ತೋರ್ವವು
ಕಾಣುತಾದ . ಇದು ಪ್ರಮಪಾವನಿೋ ರಮಾ ವಿಪಾಷ್ಾ ನದೋ.
ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ರ್ಗವಾನ್ ಋಷ್ಠ ವಸಿಷ್ಿನು ಪ್ುತರಶ ೋಕದಂದ
ತನಿನುಿ ತಾನ ೋ ಕಟಿುಕ ೊಂಡು ಬಿದಾಾಗ, ಏನೊ
ಗಾಯನ ೊೋವುಗಳಾಗದ ೋ ಪ್ುನಃ ಮೋಲ ದಾದಾನು. ಇದು
ಸವವಪ್ುಣಾಕಾರಕವಾದ ಕಾಶ್ೀರಮಂಡಲ. ಋಷ್ಠಗಳು
ವಾಸವಾಗರುವ ಈ ಪ್ರದ ೋಶವನುಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ
ನ ೊೋಡು. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಉತಾರದ ಋಷ್ಠಗಳ ಲಿರೊ, ನಾಹುಷ್
ಯಯಾತ್ತ, ಅಗಿ ಮತುಾ ಕಾಶಾಪ್ರು ಸಂವಾದವನುಿ
ನಡ ಸಿದಾರು. ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವುದು ಮಾನಸ ಸರ ೊೋವರದ
ದಾವರ. ಮಳ ನಿೋರಿನಿಂದ ತುಂಬಿದ ಇದನುಿ ಗರಿಗಳ
ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಶ್ರೋಮತ ರಾಮನು ರಚಿಸಿದನು. ಇದು
ವಿದ ೋಹದ ಉತಾರದಲ್ಲಿರುವ ಸತಾವಿಕರಮಕ ೆ ಪ್ರಖಾಾತವಾದ
ವಾತ್ತಕಷ್ಂಡ. ಇದರ ದಾವರವನೊಿ ಯಾರೊ ಉಲಿಂಘಿಸಿಲಿ.
300
 ಇದು ಉಜಾಜನಕ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಮಾರುಕಟ ು. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ
ರ್ಗವಾನೃಷ್ಠ ವಸಿಷ್ಿನು ಅರುಂಧತ್ತರ್ಡನ
ಸುಖ್ವಾಗದಾನು. ಇದು ಪ್ದಮದಷ್ುು ಕುಶಗಳ
ಹಾಸಿಗ ಯರುವ ಕುಶವನ ಸರ ೊೋವರ. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಶಾಂತಗ ೊಂಡ ರುಕಿಮಯ ಆಶರಮವೂ ಇದ .
ಸಮಾಧಿಗಳ ಸಂಕುಲದ ಕುರಿತು ನಿೋನು ಕ ೋಳಿದಾೋಯೆ. ನಿೋನು
ರ್ೃಗುತುಂಗ ಮಹಾಗರಿಯನುಿ, ಯಮುನಾ ನದಯ ಜ ೊತ
ಹರಿಯುವ ರ್ಲ ಮತುಾ ಉಪ್ರ್ಲ ನದಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾೋಯೆ. ಅಲ್ಲಿ ಉಶ್ೋನರನು ಯಾಗಮಾಡಿ
ಇಂದರನಿಂದ ಪ್ುರಸೃತಗ ೊಂಡಿದಾನು.”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಲ ೊೋಮಶನು ಇಂದರ-ಅಗಿಯರು ಗಡುಗ-
ಪಾರಿವಾಳಗಳಾಗ ಬಂದು ಉಶ್ೋನರನನುಿ ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸಿದ ಕಥ ಯನುಿ
ಹ ೋಳಿದನು. ಅನಂತರ ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನರ ೋಂದರ! ಮಂತರವಿದು ಬುದಧವಂತ ಔದಾಧಲಕಿ
ಶ ವೋತಕ ೋತು ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರಲಿ ಅವನ ಪ್ುಣಾ
ಆಶರಮವನುಿ ನ ೊೋಡು. ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ಬ ಳ ದ ವೃಕ್ಷಗಳು
ಸದಾ ಹಣುಣಗಳಿಂದ ತುಂಬಿವ . ಇಲ್ಲಿ ಶ ವೋತಕ ೋತುವು
ಮನುಷ್ಾದ ೋಹರೊಪಿಣಿ ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಸರಸವತ್ತಯನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಅಲ್ಲಿದಾ ಸರಸವತ್ತಯಲ್ಲಿ ಶ ವೋತಕ ೋತುವು
ವಾಣಿಯು ನನಗ ತ್ತಳಿಯುವಂತಾಗಲ್ಲ ಎಂದು
301
 ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡನು. ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇವರಿಬಿರು ಬರಹಮವಿದರಲ್ಲಿ
ವರಿಷ್ಿರಾಗದಾರು - ಮಾವ ಅಳಿಯರಾದ ಕಹ ೊೋಡನ ಮಗ
ಅಷ್ಾುವಕರ ಮತುಾ ಉದಾಾಲಕನ ಮಗ ಶ ವೋತಕ ೋತು.
ಅವರಿಬಿರು ಮಾವ-ಅಳಿಯರಾದ ವಿಪ್ರರು ಮಹೋಪ್ತ್ತ
ವಿದ ೋಹರಾರ್ನ ಯಜ್ಞಶಾಲ ಯನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ
ಅಪ್ರಮೋಯನಾದ ಬಂದಯನುಿ ವಿವಾದದಲ್ಲಿ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದರು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಲ ೊೋಮಶ! ಬಂದಯನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ ಆ ವಿಪ್ರನ
ಪ್ರಭಾವವ ೋನಿತುಾ? ಗುಣಗಳ ೋನಿದಾವು? ಅವನಿಗ
ಅಷ್ಾುವಕರನ ಂಬ ಹ ಸರು ಏಕ ಬಂದತು? ಅವ ಲಿವನುಿ
ನನಗ ಹ ೋಳು.”
ಆಗ ಲ ೊೋಮಶನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಅಷ್ಾುವಕರನ ಚರಿತ ರಯನುಿ ಹ ೋಳಿ,
“ಇಲ್ಲಿ ನಿನಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಮತುಾ ವಿಪ್ರರ ೊಡನ
ಸುಖ್ವಾಗ ನಿೋನು ವಾಸಿಸು. ಅರ್ರ್ೋಢ! ಅನಂತರ
ನನ ೊಿಡನ ಶುಚಿಕಮವಗಳು ಮತುಾ ರ್ಕಿಾರ್ಂದಗ
ಪ್ುಣಾಕ್ಷ್ ೋತರಗಳಿಗ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡುವ .”
ಎಂದನ್ು. ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಾರುವುದು ಮಧುವಿಲ ಸಂಗಮ.
ಇದು ಕದವರ್ಲ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಸಾಿನಘ್ಟು. ವೃತರನನುಿ
302
 ಸಂಹರಿಸಿದ ಶಚಿೋಪ್ತ್ತಯು ಅಲಕ್ಷ್ಮಯನುಿ ಪ್ಡ ದಾಗ ಈ
ಸಂಗಮದಲ್ಲಿ ಸಾಿನಮಾಡಿ ಸವವ ಪಾಪ್ಗಳಿಂದ ಬಿಡುಗಡ
ಹ ೊಂದದನು. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಮೈನಾಕ ಪ್ವವತವು ರ್ೊರ್ಯ
ಕುಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಮರ ಯಾಯತು ಮತುಾ ಅದತ್ತಯು ಮಕೆಳನುಿ
ಪ್ಡ ಯಲು ಹಂದ ಇಲ್ಲಿ ಅಡುಗ ಮಾಡಿದಳು. ಈ
ಪ್ವವತರಾರ್ನನುಿ ಏರಿ ಕೊಡಲ ೋ ಅಯಶಸೆರ,
ಅವಾಚನಿೋಯ ಅಲಕ್ಷ್ಮಯನುಿ ದೊರವಿಡಬಹುದು.
ಇವುಗಳು ಋಷ್ಠಗಳಿಗ ಪಿರಯವಾದ ಕನಖ್ಲ ಪ್ವವತಗಳು.
ಇಲ್ಲಿ ಮಹಾನದ ಗಂಗ ಯು ಕಾಣುತಾಾಳ . ಇಲ್ಲಿ ರ್ಗವಾನ್
ಸನತುೆಮಾರನು ಪ್ರಮ ಸಿದಧಯನುಿ ಹ ೊಂದದನು. ಇಲ್ಲಿ
ಸಾಿನಮಾಡುವುದರಿಂದ ನಿೋನು ಸವವಪಾಪ್ಗಳಿಂದ
ಮುಕಾನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ. ಪ್ುಣಾಾ ಎನುಿವ ಈ ನಿೋರಿನ
ಸರ ೊೋವರ, ರ್ೃಗುತುಂಗ ಪ್ವವತ ಮತುಾ ಗಂಗ ಯ
ನಿೋರನುಿ ಅಮಾತಾರ ೊಂದಗ ಮುಟುು. ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವುದು
ಸೊಿಲಶ್ರಸುವಿನ ರಮಣಿೋಯ ಆಶರಮ. ಇಲ್ಲಿ ಅಹಂಕಾರ
ಮತುಾ ಸಿಟುನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡು. ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುವುದು
ಶ್ರೋಮಾನ್ ರ ೈರ್ಾನ ಆಶರಮ. ಇಲ್ಲಿ ಭಾರದಾವರ್ ಕವಿ
ಯವಕಿರೋತನು ನಾಶಹ ೊಂದದನು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ರತಾಪ್ವಾನ್ ಋಷ್ಠ ರ್ರದಾವರ್ನು ಯಾವ ಗುಣಗಳನುಿ
303
 ಹ ೊಂದದಾನು ಮತುಾ ಋಷ್ಠಪ್ುತರ ಯವಕಿರೋತನು ಯಾವ
ಕಾರಣಕಾೆಗ ನಾಶಹ ೊಂದದನು? ಲ ೊೋಮಶ!
ಇವ ಲಿವನೊಿ ನಡ ದಂತ ಕ ೋಳ ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .
ದ ೋವತ ಗಳಂತ್ತರುವವರ ಕಮವಗಳ ಕಿೋತವನ ಯನುಿ
ಕ ೋಳಲು ನನಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವಾಗುತಾದ .”
ಆಗ ಲ ೊೋಮಶನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ರ ೈರ್ಾ-ಯವಕಿರೋತರ ಕಥ ಯನುಿ
ಹ ೋಳಿದನು. ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರತ! ಈಗ ನಿೋನು ಉಶ್ೋರಬಿೋರ್, ಮೈನಾಕ ಮತುಾ
ಶ ವೋತ ಗರಿಗಳನುಿ ಹಾಗೊ ಕಾಲಶ ೈಲವನೊಿ ದಾಟಿದಾೋಯೆ.
ಇಲ್ಲಿ ಗಂಗ ಯು ಏಳು ಪ್ರವಾಹಗಳಾಗ ರಾಜಸುತಾಾಳ . ಇದು
ರಮಾ ಮತುಾ ಶುದಧವಾದ ಸಿಳ. ಇಲ್ಲಿ ಅಗಿಯು ಸದಾ
ಉರಿಯುತ್ತಾರುತಾದ . ಈಗ ಇದನುಿ ಮನುಷ್ಾರು ನ ೊೋಡಲು
ಶಕಾರಿಲಿ. ಆದರ ಸಮಾಧಿಸಿಿತ್ತಯಲ್ಲಿದುಾ ಯಾವುದ ೋ
ವಿಚಲತ ಯಲಿದ ೋ ಇದಾರ ಈ ತ್ತೋರ್ವಪ್ರದ ೋಶಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡಬಹುದು. ಈಗ ನಾವು ಶ ವೋತಗರಿಯನೊಿ ಮತುಾ
ಮಂದರ ಪ್ವವತವನೊಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸ ೊೋಣ. ಅಲ್ಲಿ ಯಕ್ಷ
ಮಣಿಚರನೊ ಯಕ್ಷರಾರ್ ಕುಬ ೋರನೊ ವಾಸಿಸುತಾಾರ .
ಅನ ೋಕ ರೊಪ್ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ, ನಾನಾ ಆಯುಧಗಳನುಿ
ಹಡಿದ ಎಂರ್ತ ಂ
ಾ ಟು ಸಾವಿರ ಶ್ೋಘ್ರಚಾರಿ ಗಂಧವವರು,
ಅವರಿಗೊ ನಾಲುೆ ಪ್ಟುು ಕಿಂಪ್ುರುಷ್ರು ಮತುಾ ಯಕ್ಷರು
304
ಯಕ್ಷ್ ೋಂದರ ಮಣಿರ್ದರನನುಿ ಉಪಾಸಿಸುತಾಾರ . ಅವರ
ಸಂಪ್ತುಾ ಅಪಾರ ಮತುಾ ಗತ್ತಯು ವಾಯು ಸಮ. ಅವರು
ದ ೋವರಾರ್ನನೊಿ ಕೊಡ ಅವನ ಸಾಿನದಂದ ನೊಕಬಲಿರು
ಎನುಿವುದು ಸತಾ. ಈ ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳ ಕಣುಣಗಾವಲ್ಲರುವ
ಮತುಾ ಯಾತುಧಾನರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತವಾದ ಈ ಪ್ವವತಗಳು
ದುಗವಮ. ಆದುದರಿಂದ ಪ್ರಮ ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿರಬ ೋಕು.
ಕುಬ ೋರನ ಇನೊಿ ಇತರ ರೌದರ ಸಚಿವರು ಮತುಾ ರಾಕ್ಷಸ
ರ್ತರರಿದಾಾರ . ಅವರನೊಿ ಕೊಡ ನಾವು ಎದುರಿಸಬಹುದು.
ಆದುದರಿಂದ ವಿಕರಮದಂದ ಪ್ರಯಾಣಿಸಬ ೋಕಾಗುತಾದ .
ಕ ೈಲಾಸ ಪ್ವವತವು ಆರುನೊರು ರ್ೋರ್ನ ಗಳ
ಆಯತವನುಿ ಹ ೊಂದದ . ಆ ವಿಶಾಲಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ
ದ ೋವತ ಗಳು ಸಭ ಸ ೋರುತಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ ಅಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿ ಯಕ್ಷ,
ರಾಕ್ಷಸ, ಕಿನಿರ, ನಾಗ, ಪ್ಕ್ಷ್, ಗಂಧವವರು ಕುಬ ೋರನ
ಸನಿಿಧಿಯಲ್ಲಿದಾಾರ . ಇಂದು ತಪ್ಸುಾ, ದಮ, ಭೋಮಸ ೋನನ
ಬಲ ಮತುಾ ನನಿ ರಕ್ಷಣ ಯಂದ ಅವರ ಮಲ ಎರಗು.
ರಾಜಾ ವರುಣ, ಸರ್ತ್ತಂರ್ಯ ಯಮ, ಗಂಗ , ಯಮುನ
ಮತುಾ ಪ್ವವತವು ನಿನಗ ಮಂಗಳವನುಿ ನಿೋಡಲ್ಲ. ದ ೋವಿ
ಗಂಗ ೋ! ಇಂದರನ ಬಂಗಾರದ ಪ್ವವತದ ತುದಯಲ್ಲಿ ನಿನಿ
ಪ್ರವಾಹಘೊೋಷ್ದ ಧಿನಿಯನುಿ ಕ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಎಲಿ
ಅರ್ರ್ೋಡರೊ ಗೌರವಿಸುವ ಈ ನರ ೋಂದರನನುಿ ಈ
305
 ಗರಿಗಳಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸು. ಈ ಪ್ವವತಗಳನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಲು
ಸಿದಧನಾಗರುವ ಇವನ ರಕ್ಷಕ ಯಾಗರು ಓ ಶ ೈಲಸುತ ಯೆೋ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಲ ೊೋಮಶನ ಈ ಉದ ವೋಗವು ಹ ೊಸತು! ನಿೋವ ಲಿರೊ
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿರಿ ಮತುಾ ಪ್ರಮಾದಕ ೊೆಳಗಾಗದರಿ! ಈ
ಪ್ರದ ೋಶವು ಬಹಳ ಕಷ್ುಕರವಾದುದು ಎಂದು ಅವನ ಮತ.
ಆದುದರಿಂದ ಪ್ರಮ ಶುಚಿಯನುಿ ಆಚರಿಸಿ!”
ಅನಂತರ ಅವನು ಉದಾರವಿೋಯವ ಭೋಮನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮಸ ೋನ! ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಚ ನಾಿಗ ನ ೊೋಡಿಕ ೊೋ!
ಅರ್ುವನನು ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ ಇಲಿದ ೋ ಇರುವಾಗ ನಿೋನ ೋ
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಕಷ್ುದಲ್ಲಿರುವಾಗ ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾೋಯೆ.”
ಅನಂತರ ಮಹಾತಮ ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರ ಬಳಿಬಂದು ಅವರ
ನ ತ್ತಾಗಳನುಿ ಮೊಸಿ, ತ ೊೋಳುಗಳನುಿ ಮುಟಿು, ಕಣಿಣೋರು ತುಂಬಿದ
ಧಿನಿಯಲ್ಲಿ ಆ ರಾರ್ನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹ ದರಿಕ ಯಲಿದ ೋ ಅಪ್ರಮತಾರಾಗ ಮುಂದುವರ ಯರಿ.
ವೃಕ ೊೋದರ! ಅಂತಹವತ ರ್ೊತಗಳು ಮತುಾ ಬಲಾನಿವತ
ರಾಕ್ಷಸರಿದಾಾರ . ಅಗಿ ಮತುಾ ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಹ ೊೋಗಲು
ಶಕಾರಾಗುತ ೋಾ ವ . ಬಲವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ಹಸಿವ
ಬಾಯಾರಿಕ ಗಳನುಿ ನಿವಾರಿಸು. ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ ಬಲ
ಮತುಾ ದಕ್ಷತ ಯನುಿ ಅವಲಂಬಿಸು. ಕ ೈಲಾಸ ಪ್ವವತದ
306
 ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ ಋಷ್ಠಯ ಮಾತುಗಳನುಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ
ಚಚ ವಮಾಡಿ, ಕೃಷ್ ಣಯು ಹ ೋಗ ಹ ೊೋಗುತಾಾಳ
ಎನುಿವುದನುಿ ರ್ೋಚಿಸು. ಅವಳಿಗ ಹ ೊೋಗಲು
ಸಾಧಾವಾಗುವುದಲಿ ಎಂದು ನಿೋನು ರ್ೋಚಿಸಿದರ
ಸಹದ ೋವ ಮತುಾ ಧೌಮಾರ ೊಡನ ಅಡುಗ ಯವರನುಿ, ಎಲಿ
ಸ ೋವಕರೊ, ಪ್ರಿಚಾರಕರು, ರರ್ಗಳು, ಕುದುರ ಗಳು ಮತುಾ
ಮುಂದನ ಪ್ರಯಾಣದ ಕಷ್ುಗಳನುಿ ಸಹಸಲು ಅಶಕಾರಾದ
ಇತರ ವಿಪ್ರರು ಇವರ ಲಿರ ೊಂದಗ ಹಂದರುಗು. ನಾವು
ಮೊವರು - ನಾನು, ನಕುಲ ಮತುಾ ಮಹಾತಪ್ಸಿವ
ಲ ೊೋಮಶರು - ಅಲಾಪಹಾರಿಗಳಾಗ, ಯತವರತರಾಗ
ಮುಂದುವರ ಯುತ ೋಾ ವ . ಗಂಗಾದಾವರದಲ್ಲಿ ದೌರಪ್ದಯನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಂಡು ನಾನು ಬರುವವರ ಗ ವಾಸಿಸಿಕ ೊಂಡಿರು. ನನಿ
ಬರವನ ಿೋ ನಿರಿೋಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಂಡಿರು.”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರತ! ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯು ಆಯಾಸಗ ೊಂಡವಳ್
ದುಃಖಾತವಳ್ ಆಗದಾಾಳ . ಆದರೊ ಈ ಕಲಾಾಣಿಯು
ಶ ವೋತವಾಹನ ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡಲ ೊೋಸುಗ
ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡುತಾಾಳ . ಅರ್ುವನನನುಿ
ನ ೊೋಡದ ೋ ನಿನಗಾಗರುವ ದುಃಖ್ವು ನನಗೊ,
ಸಹದ ೋವನಿಗೊ ಮತುಾ ಕೃಷ್ ಣಗೊ ಇನೊಿ ಹ ಚಾಿಗರುವುದು.
307
ನಿನಿ ಅಭಪಾರಯದಂತ ಬ ೋಕಾದರ ರರ್ಗಳು, ಎಲಿ
ಪ್ರಿಚಾರಕರೊ, ಅಡುಗ ಯವರೊ ಮತುಾ ಅವರ
ಮೋಲ್ಲವಚಾರಕರೊ ಹಂದುರಿಗಲ್ಲ. ನಾನೊ ಕೊಡ ನಿನಿನುಿ
ಈ ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ ತುಂಬಿದ, ವಿಷ್ಮ ದುಗವಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದ ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ಬಿಟುುಬಿಡಲು ಇಚಿೆಸುವುದಲಿ.
ಈ ಮಹಾಭಾಗ , ಯತವರತ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯೊ ಕೊಡ
ನಿೋನಿಲಿದ ೋ ಹಂದರುಗಲು ಇಷ್ುಪ್ಡುವುದಲಿ. ಹಾಗ ಯೆೋ
ನಿನಿ ಸತತ ಅನುವರತನಾದ ಈ ಸಹದ ೋವನೊ ಕೊಡ
ಹಂದರುಗಲು ಬಯಸುವುದಲಿ. ಅವನ ಮನಸುಾ ಇದ ೋ
ಎಂದು ನನಗ ಗ ೊತುಾ. ಅದೊ ಅಲಿದ ೋ ನಾವ ಲಿರೊ ಕೊಡ
ಸವಾಸಾಚಿ ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಲಾಲಸರಾಗದ ಾೋವ .
ಆದುದರಿಂದ ನಾವ ಲಿರೊ ಒಟಿುಗ ೋ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡ ೊೋಣ.
ಬಹಳಷ್ುು ಕಂದರಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಈ ಪ್ವವತವನುಿ
ರರ್ಗಳ ಮೋಲ ಹ ೊೋಗಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ.
ಕಾಲಿಡುಗ ಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ಚಿಂತ್ತಸಬ ೋಡ.
ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು ಎಲ ಿಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗಲು ಅಶಕಾಳ ್ೋ ಅಲ್ಲಿ ನಾನು
ಅವಳನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ . ನನಗ ಹೋಗ
ಅನಿಿಸುತಾದ . ಚಿಂತ್ತಸಬ ೋಡ! ಸುಕುಮಾರ ವಿೋರ
ಮಾದರೋಪ್ುತರರಿಬಿರನೊಿ ಕೊಡ, ಅವರಿಗ ಅಶಕಾವಾದ ಕಷ್ು
ಪ್ರದ ೋಶಗಳಿಗ ನಾನು ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ .”
308
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮ! ನಿನಿ ಈ ಮಾತುಗಳು ನಿನಿ ಬಲವನುಿ
ವಧಿವಸುತಾವ . ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಮತುಾ ನಕುಲ
ಸಹದ ೋವರನುಿ ಈ ದೊರದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋಗಲು ಉತುಾಕನಾಗದಾೋಯೆ. ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ.
ಬ ೋರ ಯಾರಿಗೊ ಈ ರಿೋತ್ತ ಮಾಡಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ.
ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ ಈ ಸಹ ೊೋದರರಿೋವವರನೊಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು
ಒಯಾರ ನಿನಿ ಬಲವೂ, ಯಶಸೊಾ, ಧಮವವೂ, ಕಿೋತ್ತವಯೊ
ಹ ಚಾಿಗುತಾವ . ನಿನಗ ಆಯಾಸವಾಗದರಲ್ಲ ಮತುಾ ನಿನಗ
ಸ ೊೋಲಾಗದರಲ್ಲ.”
ಆಗ ಮನ ೊೋರಮ ಕೃಷ್ ಣಯು ನಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಭಾರತ! ನಾನು ನಡ ಯುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಕುರಿತು
ಚಿಂತ್ತಸಬ ೋಡ.”
ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತಕ ೆ
ಹ ೊೋಗಲು ಸಾಧಾವಾಗುತಾದ . ನಿೋನು, ನಾನು, ನಕುಲ,
ಸಹದ ೋವ ಮತುಾ ಭೋಮಸ ೋನ ನಾವ ಲಿರೊ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ
ತ ೊಡಗ ೊೋಣ ಮತುಾ ನಾವು ಶ ವೋತವಾಹನ ಅರ್ುವನನನುಿ
ನ ೊೋಡಬಹುದು.”
ಹೋಗ ಅವರು ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವಾಗ ಅವರು
309
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಆನ ಕುದುರ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ, ಕಿರಾತರು ಮತುಾ
ತಂಗಣರು ವಾಸಿಸುವ, ನೊರಾರು ಕುಣಿಂದರು ವಾಸಿಸುವ,
ಅಮರರು ಇಷ್ುಪ್ಡುವ, ಬಹಳ ಅಶಿಯವಕರವಾದ
ಹಮಾಲಯದಲ್ಲಿರುವ ಸುಬಾಹುವಿನ ಮಹಾ ದ ೋಶವನುಿ ಕಂಡರು.
ಕುಣಿಂದರ ರಾರ್ ಸುಬಾಹುವೂ ಕೊಡ ತನಿ ರಾರ್ಾದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ
ಅವರನುಿ ಕಂಡು ಪಿರೋತ್ತಪ್ೊವವಕವಾಗ ಪ್ೊಜಸಿ ಸಾವಗತ್ತಸಿದನು.
ಅವರು ಎಲಿರೊ ಪ್ೊಜಸಲಪಟುು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಸುಖ್ದಂದ
ಉಳಿದುಕ ೊಂಡರು. ಸೊಯವನು ಬ ಳಕುನಿೋಡಿದಾಗ ಅವರು
ಹಮಾಲಯ ಪ್ವವತದ ಕಡ ಹ ೊರಟರು. ಆ ಮಹಾರರ್ಥಗಳು
ಇಂದರಸ ೋನನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿ ಎಲಿ ಸ ೋವಕರೊ, ಮೋಲ್ಲವಚಾರಕರೊ,
ಅಡುಗ ಯವರೊ ಮತುಾ ದೌರಪ್ದಯ ಪ್ರಿಚಾರಕರ ಲಿರನೊಿ ರಾರ್
ಕುಣಿಂದಾಧಿಪ್ತ್ತಗ ಒಪಿಪಸಿದರು. ಮಹಾವಿೋರ ಕೌರವನಂದನರು,
ದೌರಪ್ದರ್ಡನ ಪಾಂಡವರ ಲಿರೊ ಆ ದ ೋಶದಂದ ಕಾಲಿಡುಗ ಯಲ್ಲಿ
ನಿಧಾನವಾಗ, ಧನಂರ್ಯನನುಿ ಕಾಣುವ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಹ ೊರಟರು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮಸ ೋನ! ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರ ೋ! ಮತುಾ ಪಾಂಚಾಲ್ಲ
ದೌರಪ್ದ! ಕ ೋಳಿರಿ. ವನದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುತ್ತಾರುವ ನಮಮನುಿ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳಿೆ. ಹಂದನದು ನಾಶವಾಗುವುದಲಿ. ನಾವು
ದುಬವಲರ ಂದು, ನ ೊೋವಿಗ ೊಳಗಾದವರ ಂದೊ
ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿಕ ೊಳೆಬಹುದು. ಆದರೊ
310
ಧನಂರ್ಯನನುಿ ನ ೊೋಡಲು ನಾವು ಅಶಕಾರಾದರೊ ಈ
ಪ್ರಯಾಣವನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾದ ಾೋವ . ವಿೋರ ಧನಂರ್ಯನು
ನಮಮ ಹತ್ತಾರ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿವ ನುಿವುದು ನನಿ ದ ೋಹವನುಿ
ಅಗಿಯು ಹತ್ತಾಯರಾಶ್ಯನುಿ ಸುಡುವಂತ ಸುಡುತ್ತಾದ .
ಅವನನುಿ ನ ೊೋಡುವ ತವಕ, ಅನುರ್ರ ೊಂದಗ
ವನದಲ್ಲಿರುವುದು, ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿ ದೌರಪ್ದಯ ಮಾನರ್ಂಗ
ಇವು ನನಿನುಿ ಸುಡುತ್ತಾವ . ನಕುಲನ ಮದಲು ಹುಟಿುದ ಆ
ಅರ್ತ ತ ೋರ್ಸಿವ, ಅಜ ೋಯ, ಉಗರಧನಿವ ಪಾರ್ವನನುಿ
ನ ೊೋಡದ ೋ ಪ್ರಿತಪಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿಮಮ ಒಟಿುಗ ೋ, ಅವನನುಿ
ಕಾಣುವ ಆಸ ಯಂದ, ತ್ತೋರ್ವಗಳಿಗೊ, ರಮಾ ವನಗಳಿಗೊ,
ಸರ ೊೋವರಗಳಿಗೊ ಹ ೊೋಗದ ಾೋನ . ವಿೋರ ಸತಾಸಂಧ
ಧನಂರ್ಯನನುಿ ನ ೊೋಡದ ೋ ಐದು ವಷ್ವಗಳಾಯತು.
ಬಿೋರ್ತುಾವನುಿ ನ ೊೋಡದ ೋ ಪ್ರಿತಪಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಆ
ಶಾಾಮವಣವದ ಗುಡಾಕ ೋಶನನುಿ, ಸಿಂಹದ ವಿಕಾರಂತ
ನಡುಗ ಯುಳೆ ಅ ಮಹಾಬಾಹುವನುಿ ನ ೊೋಡದ ೋ ನಾನು
ಪ್ರಿತಪಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಆ ನರಶ ರೋಷ್ಿ, ಅಸರಗಳನುಿ
ಸಿದಧಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರುವ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅಪ್ರತ್ತಮನಾದ,
ಧನುಷ್ಮಂತನನುಿ ನ ೊೋಡದ ೋ ಪ್ರಿತಪಿಸುತ ೋಾ ನ . ಈ
ಸಿಂಹಸೆಂಧ ಧನಂರ್ಯನು ತನಿ ಶತುರಗಳ ನಡುವ
ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ಅಂತಕ ಕಾಲನಂತ ಮತುಾ ಮದವ ೋರಿದ
311
ಆನ ಯಂತ ನಡ ಯುತಾಾನ . ನಾನ ೋ ಹಂದ ಮಾಡಿದ
ತಪ್ುಪಗಳಿಂದಾಗ ನಾನು ವಿೋಯವ ಮತುಾ ಶಕಿಾಯಲ್ಲಿ
ಶಕರನಿಗೊ ಕಡಿಮಯಲಿದ, ಅವಳಿಗಳಾದ ನಕುಲ
ಸಹದ ೋವರ ಅಣಣ ಶ ವೋತಾಶವ, ಅರ್ತವಿಕರರ್, ಅಜ ೋಯ,
ಉಗರಧನಿವ, ಪಾರ್ವ ಫಲುುನನನುಿ ನ ೊೋಡಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿ
ಎಂದು ಮಹಾ ದುಃಖ್ವು ನನಿನುಿ ಆವರಿಸಿದ .
ಅವನಿಗಂತಲೊ ಕಿೋಳಾಗರುವವನು ಅವನನುಿ
ಅಪ್ಮಾನಿಸಿದರೊ ಅವನು ಯಾವಾಗಲೊ ಕ್ಷಮಾಶ್ೋಲನು.
ಸರಿಯಾದ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುವವರಿಗ ಅವನು ಆಶರಯ
ಮತುಾ ರಕ್ಷಣ ಯನುಿ ನಿೋಡುವವನು. ಆದರ ಕ ಟುದಾಗ
ಮಾತನಾಡುವವರಿಗ ಮತುಾ ಮೋಸದಂದ ಕ ೊಲಿಲು
ಪ್ರಯತ್ತಿಸುವವರಿಗ ಅವನು ವರ್ರಧರ ಇಂದರನಿಗಂತಲೊ
ಹ ಚಿಿನ ಕಾಲವಿಷ್ದಂತ . ಶತುರವೂ ಶರಣುಬಂದರ ಆ
ಪ್ರತಾಪಿ, ಅರ್ತಾತಮ, ಮಹಾಬಲ್ಲ ಬಿೋರ್ತುಾವು ಅವರಿಗ
ಕರುಣ ತ ೊೋರಿಸಿ ಅರ್ಯವನುಿ ನಿೋಡುತಾಾನ . ಅವನು
ನಮಮಲಿರ ಆಶರಯ. ರಣದಲ್ಲಿ ಅರಿಗಳನುಿ
ಸದ ಬಡಿಯುವವನು ಎಲಿ ರತಿಗಳನೊಿ ತಂದು
ನಮಮಲಿರಿಗ ಸುಖ್ವನುಿ ನಿೋಡಿದವನು. ಅವನ
ವಿೋಯವದಂದ ಹಂದ ನಾನು ಬಹಳಷ್ುು ಬಹುಜಾತ್ತಯ
ದವಾ ರತಿಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದದ ಾ. ಅವ ಲಿವೂ ಸುರ್ೋಧನನಿಗ
312
ಪಾರಪ್ಾವಾಗವ . ಅವನ ಬಾಹುಬಲದಂದ ಹಂದ ನನಿಲ್ಲಿ
ಎಲ ಿಲೊಿ ರತಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಮೊರು ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ವಿಖಾಾತವಾಗದಾ ಸಭ ಯತುಾ. ವಿೋಯವದಲ್ಲಿ ವಾಸುದ ೋವ
ಕೃಷ್ಣನ ಸಮನಾದ, ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕಾತವವಿೋಯವನ
ಸಮನಾದ, ಯುದಧದ ಅಜ ೋಯನೊ ಗ ಲಿಲಸಾಧಾನೊ ಆದ
ಆ ಫಲುುನನನುಿ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿವಲಿ! ಆ ಶತುರಹನು
ಮಹಾವಿೋರ ಸಂಕಷ್ವಣ ಬಲರಾಮನ, ಅಪ್ರಾಜತನಾದ
ಭೋಮ ನಿನಿ, ಮತುಾ ವಾಸುದ ೋವನ ನಂತರ ಹುಟಿುದನು.
ಪ್ುರಂದರ ಇಂದರನೊ ಕೊಡ ಅವನ ಬಾಹುಬಲಕ ೆ ಮತುಾ
ಪ್ರಭಾವಕ ೆ, ವಾಯುವ ೋ ಅವನ ವ ೋಗಕ ೆ, ಚಂದರನ ೋ ಅವನ
ಸೌಂದಯವಕ ೆ ಮತುಾ ಸನಾತನನಾದ ಮೃತುಾವ ೋ ಅವನ
ಕ ೊರೋಧಕ ೆ ಸರಿಸಮರಲಿ! ಆ ನರವಾಾಘ್ರನನುಿ
ಕಾಣಲ ೊೋಸುಗ ನಾವ ಲಿರೊ, ವಿಶಾಲ ಬದರಿೋ ವೃಕ್ಷವೂ
ನರನಾರಾಯಣರ ಆಶರಮವೂ ಇರುವ ಗಂಧಮಾದನ
ಪ್ವವತವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸ ೊೋಣ. ಸದಾ
ಯಕ್ಷರಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ, ರಾಕ್ಷಸರ ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿರುವ
ಕುಬ ೋರನ ಸುಂದರ ತಾವರ ಯ ಕ ೊಳವನುಿಳೆ ನಾವು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವ ಆ ಉತಾಮ ಗರಿಗ ಮಹಾತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ
ನಿರತರಾಗ ಕಾಲಿಡುಗ ಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ತಪ್ಸಾನುಿ
ತಪಿಸದ ೋ ಇದಾವನಿಂದ, ಕೊರರಿಯಾದವನಿಂದ,
313
 ಆಸ ಬುರುಕನಾದವನಿಂದ, ಮತುಾ
ಶಾಂತನಾಗಲಿದರುವವನಿಂದ ಆ ಪ್ರದ ೋಶಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲು
ಶಕಾವಿಲಿ. ಅಲ್ಲಿಗ ನಾವ ಲಿರೊ ಅರ್ುವನನ
ಹ ಜ ಜಗುರುತುಗಳನ ಿೋ ಹಡಿದು ಆಯುಧಗಳ ್ಂದಗ
ಖ್ಡುಗಳನುಿ ಕಟಿುಕ ೊಂಡು ಮಹಾವರತರಾದ
ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ನಿಯತಾಾಗ
ಇಲಿದರುವವರಿಗ ನ ೊಣ, ನುಸಿ, ಹುಲ್ಲ, ಸಿಂಹ ಮತುಾ
ಹಾವುಗಳು ಕಾಣುತಾವ . ಆದ ೋ ನಿಯತರಾಗದಾವರಿಗ ಏನೊ
ಕಾಣುವುದಲಿ! ಆದುದರಿಂದ ನಾವು
ನಿಯತಾತಮರಾಗದುಾಕ ೊಂಡು,
ರ್ತಾಹಾರಿಗಳಾಗದುಾಕ ೊಂಡು ಧನಂರ್ಯನನುಿ
ನ ೊೋಡಲು ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸ ೊೋಣ.”
ಅನಂತರ ಆ ಅರ್ತೌರ್ಸ ಎಲಿ ಧನುಷ್ಮತರಲ್ಲಿಯೊ ಶ ರೋಷ್ಿರಾದ
ಶ ರ ಧನಿವಗಳು ಬಾಣ-ರ್ತಾಳಿಕ ಗಳನುಿ ಏರಿಸಿಕ ೊಂಡು, ಬ ರಳು
ಮತುಾ ಕಗಳಿಗ ಪ್ಟಿುಗಳನುಿ ಕಟಿುಕ ೊಂಡು, ಖ್ಡುಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ
ಬಾರಹಮಣಶ ರೋಷ್ಿರನುಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯ ಸಹತ
ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತದ ಕಡ ಹ ೊರಟರು. ಅವರು
ಸರ ೊೋವರಗಳನುಿ, ನದಗಳನುಿ, ಪ್ವವತಗಳನುಿ, ಪ್ವವತಗಳ
ಮೋಲ ಬಹಳಷ್ುು ನ ರಳನುಿ ನಿೋಡುವ ಮತುಾ ನಿತಾವೂ
ಪ್ುಷ್ಪಫಲಗಳನುಿ ನಿೋಡುವ ಮರಗಳುಳೆ ವನಗಳನುಿ,
314
ದ ೋವಷ್ಠವಗಣಗಳು ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾರುವ ಪ್ರದ ೋಶಗಳನುಿ ಕಂಡರು. ತಮಮ
ಆತಮಗಳಲ್ಲಿ ಆತಮವನಿಿಟುುಕ ೊಂಡು ಆ ವಿೋರರು ಫಲಮೊಲಗಳನುಿ
ತ್ತಂದುಕ ೊಂಡು, ಎತಾರ ತಗುುಗಳಿರುವ ವಿಷ್ಮ ಪ್ರದ ೋಶಗಳನುಿ
ಕಷ್ುಗಳಿಂದ ಪಾರುಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಬಹಳ ವಿಧದ ಜಾತ್ತಗಳ
ಮೃಗಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಮುಂದುವರ ದರು. ಆ ಮಹಾತಮರು ಹೋಗ
ಮುಂದುವರ ದು ಋಷ್ಠ, ಸಿದಧ, ಅಮರರಿಂದ ಕೊಡಿದ, ಗಂಧವವ
ಅಪ್ಾರ ಯರಿಗ ಪಿರಯವಾದ ಕಿನಿರರು ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾರುವ ಗರಿಯನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು.

ಆ ವಿೋರರು ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಅಲ್ಲಿ

ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸುವ ಮಹಾ ಚಂಡಮಾರುತವು ಬಿೋಸಿತು.
ಬಹಳಷ್ುು ಧೊಳು ತರಗ ಲ ಗಳನುಿ ಕೊಡಿದ ಮಹಾ
ಚಂಡಮಾರುತವು ರ್ೊರ್ ಅಂತರಿಕ್ಷಗಳನುಿ ಮುಚುಿತಾದ ರ್ೋ
ಎನುಿವಂತ ಎದಾತು. ಆಕಾಶವು ಧೊಳಿನಿಂದ ಮುಚಿಿಕ ೊಂಡಿರಲು
ಏನೊ ಕಾಣುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಅವರು ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಲೊ
ಸಾಧಾವಾಗಲ್ಲಲಿ. ಅವರ ಕಣುಣಗಳು ಕತಾಲ ಯಂದ ಕುರುಡಾಗ
ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು ನ ೊೋಡಲ್ಲಕೊೆ ಆಗಲ್ಲಲಿ ಮತುಾ ಕಲುಿ
ಧೊಳುಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದಾ ಭರುಗಾಳಿಯ ಸ ಳ ತಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ ಎಲಿರೊ
ಚ ಲಾಿಪಿಲ್ಲಿಯಾದರು. ಭರುಗಾಳಿಗ ಸಿಕಿೆ ತುಂಡಾಗ ಮರಗಡಗಳು
ರ್ೊರ್ಗ ರರ್ಸದಂದ ಬಿೋಳುತ್ತಾರಲು ಕಿವುಡು ಮಾಡುವ ಮಹಾ
315
ಶಬಧವು ಉಂಟಾಯತು. ಆ ಭರುಗಾಳಿಯಂದ ಮೋಹತರಾದ
ಅವರ ಲಿರೊ ಆಕಾಶವ ೋ ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಬಿೋಳುತ್ತಾದ ರ್ೋ
ಅರ್ವಾ ಪ್ವವತವ ೋ ಒಡ ದು ಸಿೋಳಾಗುತಾದ ರ್ೋ ಎಂದು
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡರು. ಆ ಚಂಡಮಾರುತಕ ೆ ಹ ದರಿ ಅವರು ಅಲಿಲ್ಲಿ
ಕ ೈಚಾಚಿ ಹುಡುಕಾಡಿ ಹತ್ತಾರ ಸಿಕಿೆದ ಮರವನ ೊಿೋ, ಹುತಾವನ ೊಿೋ,
ಅರ್ವಾ ಬಿಲಗಳನ ೊಿೋ ಹಡಿದು ಕ ಳಗ ಬಿದಾರು. ಆಗ ಮಹಾಬಲ್ಲ
ಭೋಮಸ ೋನನು ತನಿ ಧನುಸಾನುಿ ಎತ್ತಾ ಹಡಿದು ಹ ೋಗ ೊೋ ಮಾಡಿ
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡು ಒಂದು ಮರದ ಕ ಳಗ
ಆಶರಯಪ್ಡ ದನು. ಧಮವರಾರ್ ಮತುಾ ಧೌಮಾರು ಮಹಾವನದಲ್ಲಿ
ಮಲಗಕ ೊಂಡರು ಮತುಾ ಅಗಿಹ ೊೋತರವನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡಿದಾ
ಸಹದ ೋವನು ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ನಕುಲ,
ಮಹಾತಪ್ಸಿವ ಲ ೊೋಮಶ ಮತುಾ ಇತರ ಬಾರಹಮಣರು
ಅಲಾಿಡುತ್ತಾರುವ ಮರಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಅಲಿಲ್ಲಿ ಮಲಗಕ ೊಂಡಿದಾರು.
ಆಗ ಗಾಳಿಯು ಕಡಿಮಯಾಗ, ಧೊಳು ಕ ಳಗ ಕುಳಿತುಕ ೊಳೆಲು,
ದ ೊಡಿ ಮೋಡವ ೋ ಒಡ ದಂತ ಜ ೊೋರಾಗ ಧಾರಾಕಾರವಾಗ
ಮಳ ಸುರಿಯತು. ಆನ ಕಲುಿಗಳ ಸಹತ ಭರುಗಾಳಿಯ ಹ ೊಡ ತಕ ೆ
ಸಿಕುೆ ಸುರಿಯುತ್ತಾರುವ ಮಳ ಯಂದ ತಕ್ಷಣವ ೋ ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ
ಎಲಿಕಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ನಿೋರಿನ ಪ್ರವಾಹ ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿತು. ನದಗಳು
ನಿೋರಿನಿಂದ ತುಂಬಿಕ ೊಂಡು ಕ ಸರು ಮತುಾ ನ ೊರ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ನಿೋರಿನ ಪ್ರವಾಹಗಳು ಎಲಿ ಕಡ ಯಂದಲೊ ಹರಿಯತ ೊಡಗದವು.
316
ಜ ೊೋರಾಗ ರರ್ಸದಂದ ಹರಿಯುತ್ತಾರುವ ಆ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ
ಕ ೊಚಿಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ಮರಗಳು ಮತುಾ ಮಣುಣ
ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿದಾವು. ಮಳ ಯು ನಿಂತು, ಗಾಳಿಯು ಕಡಿಮಯಾಗ,
ನಿೋರು ಕ ಳಗ ಹರಿದು ಹ ೊೋದ ನಂತರ ಸೊಯವನು ಪ್ುನಃ
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು ಮತುಾ ಆ ವಿೋರರ ಲಿರೊ ಮತ ಾ
ಒಂದುಗೊಡಿಕ ೊಂಡು ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತವನುಿ
ಏರತ ೊಡಗದರು.

ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರು ಅನಂತರ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡುತ್ತಾದಾರಷ್ ುೋ

ಕಾಲಿಡುಗ ಗ ಅನುಚಿತಳಾದ ದೌರಪ್ದಯು ಕುಸಿದು ಬಿದಾಳು.
ಭರುಗಾಳಿ ಮತುಾ ಮಳ ಗ ಸಿಲುಕಿ ಆಯಾಸಗ ೊಂಡವಳ್
ದುಃಖಿತಳ್ ಆದ ಆ ಸುಕುಮಾರಿ ಯಶಸಿವನಿೋ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು
ಮೊರ್ ವತಪಿಪ ಬಿದಾಳು. ಮೊರ್ ವತಪಿಪ ಬಿದಾ ಆ ಕಪ್ುಪ ಕಣಿಣನವಳು
ತನಿ ಎರಡೊ ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ ತ ೊಡ ಗಳನುಿ ಬಳಸಿ ಹಡಿದು
ಬಿದಾಳು. ಆನ ಯ ಸ ೊಂಡಿಲ್ಲನಂತ್ತದಾ ಆ ತ ೊಡ ಗಳನುಿ ಹಡಿದು
ನಡುಗುತಾಾ ಬಾಳ ಯ ಮರದಂತ ದ ೊಪ್ಪನ ನ ಲದ ಮೋಲ ಬಿದಾಳು.
ಬಳಿೆಯಂತ ಬಗು ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವ ಆ ವರಾರ ೊೋಹ ಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದ
ವಿೋಯವವಾನ್ ನಕುಲನು ಬ ೋಗನ ೋ ಹ ೊೋಗ ಅವಳನುಿ
ಹಡಿದುಕ ೊಂಡನು. ನಕುಲನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಪಾಂಚಾಲರಾರ್ನ ಮಗಳು ಕಪ್ುಪ ಕಣಿಣನವಳು
317
 ಆಯಾಸಗ ೊಂಡು ನ ಲದ ಮೋಲ ಬಿದಾದಾಾಳ . ಅವಳನುಿ
ಸವಲಪ ನ ೊೋಡಿಕ ೊೋ! ದುಃಖ್ಕ ೆ ಅಹವಳಾಗರದ ಈ
ಮೃದುವಾಗ ನಡ ಯುವವಳು ಪ್ರಮ ದುಃಖ್ವನುಿ
ಹ ೊಂದದಾಾಳ . ಆಯಾಸಗ ೊಂಡು ಪಿೋಡಿತಳಾದ ಇವಳಿಗ
ಆಶಾವಸನ ನಿೋಡು.”
ಅವನ ಮಾತುಗಳಿಂದ ರಾರ್ನು ತುಂಬಾ ದುಃಖ್ರ್ರಿತನಾದನು.
ಭೋಮನೊ ಸಹದ ೋವನೊ ತಕ್ಷಣವ ೋ ಅವಳ ಬಳಿ ಓಡಿ ಬಂದರು.
ಬಡಕಲಾಗದಾ ಆಯಾಸಗ ೊಂಡು ಮುಖ್ದ ಬಣಣವನ ಿೋ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡಿದಾ ಅವಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಕೌಂತ ೋಯನು ಅವಳನುಿ ತನಿ
ತ ೊಡ ಯ ಮೋಲ ಎತ್ತಾಟುುಕ ೊಂಡು ದುಃಖ್ದಂದ ವಿಲಪಿಸಿದನು:
“ಚ ನಾಿಗ ಹಾಸಿದ ಹಾಸಿಗ ಯ ಮೋಲ ಪ್ಹರಿಗಳಿರುವ
ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಮಲಗುವ ಸುಖ್ಕ ೆ ಅಹವಳಾದ ಈ
ವರವಣಿವನಿಯು ಈಗ ಹ ೋಗ ರ್ುರ್ಯ ಮೋಲ ಬಿದುಾ
ಮಲಗದಾಾಳ ? ವರಗಳಿಗ ಅಹವಳಾದ ಇವಳ
ಕ ೊೋಮಲವಾದ ಕಾಲುಗಳು ಮತುಾ ಕಮಲದಂತ್ತದಾ ಮುಖ್
ನಾನು ಮಾಡಿದ ಕಮವಗಳಿಂದಾಗ ಇಂದು ಹ ೋಗ
ಕಪಾಪಗವ ? ನನಿ ದೊಾತವನಾಿಡುವ ಚಟದಂದ
ಬುದಧಯನುಿ ಉಪ್ರ್ೋಗಸದ ೋ ಮಾಡಿದ ಕಮವದ
ಮೊಲಕ ಕೃಷ್ ಣಗ ಈ ಮೃಗಗಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ವನದಲ್ಲಿ
ತ್ತರುಗುವ ಪ್ರಿಸಿಿತ್ತಯನುಿ ನಾನ ೋಕ ತಂದುಕ ೊಟ ು?
318
 ಪಾಂಡವರನುಿ ಗಂಡಂದರನಾಿಗ ಪ್ಡ ದ ದೌರಪ್ದಯು
ಇನುಿ ಸುಖ್ವನ ಿೋ ಹ ೊಂದುತಾಾಳ ಎಂದು ಹ ೋಳಿ
ದುರಪ್ದರಾರ್ನು ಈ ಕಪ್ುಪಕಣಿಣನವಳನುಿ ಕ ೊಟಿುದಾನು.
ಹಾಗ ಏನನೊಿ ಇವಳು ಪ್ಡ ಯಲ್ಲಲಿ. ನನಿ ಪಾಪ್
ಕಮವಗಳಿಂದಾಗ ಆಯಾಸ ಮತುಾ ಶ ೋಕದಂದ ಸ ೊರಗ
ಇವಳು ಬಿದುಾ ನ ಲದಮೋಲ ಮಲಗಕ ೊಂಡಿದಾಾಳ !”
ಈ ರಿೋತ್ತಯಾಗ ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ವಿಲಪಿಸುತ್ತಾರಲು
ಧೌಮಾನ ೋ ಮದಲಾದ ಎಲಿ ಬಾರಹಮಣ ೊೋತಾಮರೊ ಅಲ್ಲಿಗ
ಬಂದರು. ಅವನಿಗ ಆಶಾವಸನ ಯತುಾ ಆಶ್ೋವವಚನಗಳಿಂದ ಗೌರವಿಸಿ
ರಾಕ್ಷ್ ೊೋಘ್ಿ ಮತುಾ ಹಾಗ ಯೆೋ ಇತರ ಮಂತರಗಳನುಿ ರ್ಪಿಸಿದರು
ಮತುಾ ಕಿರಯೆಗಳನುಿ ನಡ ಸಿದರು. ಶಾಂತ್ತಗ ೊೋಸೆರವಾಗ ಆ
ಪ್ರಮಋಷ್ಠಗಳು ಈ ರಿೋತ್ತ ಮಂತರಗಳನುಿ ಪ್ಠಿಸುತ್ತಾರಲು
ಪಾಂಡವರು ತಮಮ ಶ್ೋತಲ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಅವಳನುಿ ಮತ ಾ ಮತ ಾ
ಸವರುತ್ತಾರಲು, ರ್ಲರ್ಶರಣವಾದ ತಣಣಗನ ಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸುತ್ತಾರಲು
ಸುಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದದ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು ಮಲಿನ ೋ
ಚ ೋತರಿಸಿಕ ೊಂಡಳು. ಕೃಷ್ಾಣಜನವನುಿ ಹಾಸಿ ಅದರ ಮೋಲ ಕೃಷ್ ಣ
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಮಲಗಸಿದರು ಮತುಾ ಆ ತಪ್ಸಿವನಿಯು
ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಎಚಿರವಾಗುವವರ ಗ ವಿಶಾರಂತ್ತಯನುಿ
ನಿೋಡಿದರು. ಅವಳಿ ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರು ಕ ಳ ಕ ಂಪಾಗದಾ, ಮಂಗಳ
ಲಕ್ಷಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ ಅವಳ ಪಾದಗಳನುಿ ತಮಮ ಎರಡೊ
319
ಕ ೈಗಳಿಂದ ಮಲಿನ ಒತುಾತ್ತದ
ಾ ಾರು. ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಅವಳಿಗ ಸಾಂತವನವನುಿ ನಿೋಡಿದನು. ಆಗ ಆ ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿನು
ಭೋಮನಿಗ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಮಹಾಬಾಹು ಬಿೋಮ! ಬಹಳಷ್ುು ವಿಷ್ಮವಾದ
ಹಮದಂದ ಕೊಡಿ ದುಗವಮವಾದ ಪ್ವವತಗಳಿವ .
ಕೃಷ್ ಣಯು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಅವುಗಳನುಿ ಏರಿ
ಪ್ರಯಾಣಿಸಬಲಿಳು?”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿನಿನುಿ, ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯನುಿ ಮತುಾ
ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರಾದ ಈ ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರನುಿ ಸವಯಂ
ನಾನ ೋ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ಮನಸುಾ
ದುಃಖಿಸದರಲ್ಲ! ಅರ್ವಾ ನಿೋನು ಹ ೋಳುವುದಾದರ ನನಿ
ಹಾಗ ಯೆೋ ಬಲಶಾಲ್ಲಯಾದ, ಹಾರಿಹ ೊೋಗಬಲಿ ನನಿ ಮಗ
ಘ್ಟ ೊೋತೆನು ನಮಮಲಿರನೊಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತಾಾನ .”
ಧಮವರಾರ್ನ ಅನುಮತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ದು ಅವನು ತನಿ ರಾಕ್ಷಸ
ಮಗನನುಿ ಸಮರಿಸಿದನು. ತನಿ ತಂದ ಯು ಸಮರಿಸಿದ ಕೊಡಲ ೋ
ಧಮಾವತಮ ಘ್ಟ ೊೋತೆಚನು ಕ ೈಜ ೊೋಡಿಸಿ ಪಾಂಡವರಿಗ ನಮಸೆರಿಸಿ
ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಬಾರಹಮಣರಿಗೊ
ವಂದಸಿದನು ಮತುಾ ಅವರಿಂದ ಸಾವಗತ್ತಸಲಪಟುನು. ಆ
ಸತಾವಿಕರಮನು ತನಿ ತಂದ ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
320
 “ನಿೋನು ನನಿನುಿ ಸಮರಿಸಿದ ಕೊಡಲ ೋ ನಿನಿ ಸ ೋವ ಗ ಂದು
ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದ ಾೋನ . ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ಆಜ್ಞಾಪಿಸು.
ಎಲಿವನೊಿ ನಿಸಾಂಶಯವಾಗ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .”
ಅದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಭೋಮಸ ೋನನು ಆ ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ಬಿಗದಪಿಪದನು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮ! ನಿನಿ ಔರಸ ಪ್ುತರನೊ ನಮಮ ಮೋಲ
ರ್ಕಿಾಯುಳೆವನೊ ಆದ ಈ ಧಮವಜ್ಞ ಬಲವಂತ ಶ ರ
ರಾಕ್ಷಸಪ್ುಂಗವನು ಸದಾ ತನಿ ತಾಯಯನುಿ ಎತ್ತಾ ಕ ೊಳೆಲ್ಲ.
ನಿನಿ ಬಲದಂದಲೊ ಅತ್ತರ್ಯಂಕರವಾದ
ಪ್ರಾಕರಮದಂದಲೊ ನಾವು ಪಾಂಚಾಲ್ಲರ್ಡನ ಏನೊ
ಕಷ್ುಪ್ಡದ ೋ ಗಂಧಮಾದನಕ ೆ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ವ .”
ಅಣಣನ ಮಾತನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿದ ನರವಾಾಘ್ರ ಭೋಮಸ ೋನನು
ಸತುರಕಶವನನಾದ ತನಿ ಮಗ ಘ್ಟ ೊೋತೆಚನಿಗ ಆದ ೋಶವನಿಿತಾನು.
“ಹಡಿಂಬ ಯ ಮಗನ ೋ! ಸ ೊೋಲನ ಿೋ ಅರಿಯದ ನಿನಿ
ತಾಯಯು ಆಯಾಸಗ ೊಂಡಿದಾಾಳ . ನಿೋನಾದರ ೊೋ
ಬಲಶಾಲ್ಲಯಾಗದಾೋಯೆ ಮತುಾ ಬ ೋಕಾದಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಬಲ ಿ.
ಇವಳನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗು. ನಿನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ಅವಳನುಿ ನಿನಿ ಹ ಗಲಮೋಲ ಎತ್ತಾ
ಕುಳಿೆರಿಸಿಕ ೊಂಡು ನಮಮಲಿರ ಮಧ ಾ, ಅವಳಿಗ
ತ ೊಂದರ ಯಾಗದಂತ ಹ ಚುಿ ಮೋಲ ಹ ೊೋಗದ ೋ
321
 ಕ ಳಗನಿಂದಲ ೋ ಹಾರುತಾಾ ಹ ೊೋಗು.”
ಘ್ತ ೊೋತೆಚನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನ ೊಬಿನ ೋ ಧಮವರಾರ್ನನೊಿ, ಧೌಮಾನನೊಿ,
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯನೊಿ ಮತುಾ ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರನೊಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಬಲ ಿ. ಇಂದು
ಸಹಾಯವಿರುವುದರಿಂದ ನನಗ ೋನು?”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಆ ಘ್ಟ ೊೋತೆಚನು ಇತರರು ಪಾಂಡವರನುಿ
ಹ ೊತುಾಕ ೊಳೆಲು ತಾನು ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಪಾಂಡವರ
ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟನು. ಅರ್ತದುಾತ್ತ ಲ ೊೋಮಶನು ತನಿದ ೋ ಆತಮ
ಪ್ರಭಾವದಂದ ಎರಡನ ಯ ಭಾಸೆರನ ೊೋ ಎನುಿವಂತ ಸಿದಧರ
ಮಾಗವದಂದ ಹ ೊೋದನು. ಭೋಮಪ್ರಾಕರರ್ಗಳಾದ ರಾಕ್ಷಸರು
ತಮಮ ರಾಕ್ಷಸ ೋಂದರನ ಆಜ್ಞ ಯಂತ ಆ ಇಲಿ ಬಾರಹಮಣರನೊಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದರು. ಹೋಗ ರಮಣಿೋಯವಾಗರುವ ವನ-
ಉಪ್ವನಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಅವರು ವಿಶಾಲ ಬದರಿಯ ಕಡ
ಹ ೊರಟರು. ಆ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲೋ ಮತುಾ ಮಹಾವ ೋಗದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ವಿೋರ ರಾಕ್ಷಸರನ ಿೋರಿ ಅವರು ತುಂಬಾ ದೊರವನುಿ
ಸವಲಪವ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದರು. ಅವರು ಮಿೋಚೆಗುಂಪ್ುಗಳ
ದ ೋಶಗಳನೊಿ, ಅನ ೋಕ ರತಿಗಳ ಗಣಿಗಳನೊಿ, ನಾನಾ ಧಾತುಗಳನುಿ
ಹ ೊಂದದಾ ಗರಿಪಾದಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ಅವರು ವಿಧಾಾಧರ
ಗುಂಪ್ುಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ, ವಾನರ ಕಿನಿರರಿಂದ ಕೊಡಿದಾ, ಹಾಗ ಯೆೋ
322
ಕಿಂಪ್ುರುಷ್ರೊ ಗಂಧವವರೊ ಸ ೋರಿದಾ, ನದಗಳ ಜಾಲಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದಾ, ನಾನಾಪ್ಕ್ಷ್ಕುಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ, ನಾನಾ ವಿಧದ
ಮೃಗಗಳು ಬರುತ್ತಾದಾ, ಮಂಗಗಳಿಂದ ಶ ೋಭತಗ ೊಂಡಿದಾ
ಬಹಳಷ್ುು ಪ್ರದ ೋಶಗಳನುಿ, ಮತುಾ ಉತಾರ ಕುರುವನೊಿ ದಾಟಿ
ವಿವಿಧಾಶಿಯವಗಳನುಿಳೆ ಉತಾಮ ಕಲಾಸ ಪ್ವವತವನುಿ ಕಂಡರು.
ಅದ ೋ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ ಸದಾ ಫಲಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ನಿೋಡುವ ಮರಗಳು
ಬ ಳ ದು ನಿಂತ್ತದಾ ನರನಾರಾಯಣರ ಆಶರಮವನೊಿ ಕಂಡರು.

ದುಂಡನ ಯ ಬುಡವುಳೆ, ಮನ ೊೋರಮವಾದ, ತ ಳುರ ಂಬ ಗಳಿಂದ

ದಟುವಾದ ನ ರಳನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದಾ, ಎಲ ಿಡ ಯೊ ಕಾಂತ್ತಯನುಿ
ಹ ೊಂದದಾ, ಡಟುವಾದ ಮೃದುವಾದ ಚಿಗುರ ಲ ಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದಾ,
ವಿಸಾಾರವಾದ ಭಾರಿರ ಂಬ ಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದಾ, ಸುಂದರವಾದ,
ತುಂಬಾ ಕಾಂತ್ತಯುಕಾವಾದ, ಗಳಿತ ಹಣುಣಗಳ ಗ ೊಂಚಲುಗಳಿಂದ
ಸಿಹಯು ಸುರಿಯುತ್ತಾರುವ, ಸದಾ ದವಾ ಮಹಶ್ವಗಣಗಳಿಂದ
ಪ್ೊಜತವಾದ ಬದರಿೋ ವೃಕ್ಷವನುಿ ಕಂಡರು. ಅದರಲ್ಲಿ ಸದಾ
ಮದರ್ರಿತ ಚಿಲ್ಲಪಿಲ್ಲಗುಟುುತ್ತಾದಾ ನಾನಾರಿೋತ್ತಯ
ಪ್ಕ್ಷ್ಸಂಕುಲಗಳಿದಾವು. ಆ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ ಸ ೊಳ ೆಗಳಾಗಲ್ಲೋ
ನ ೊಣಗಳಾಗಲ್ಲೋ ಇರಲ್ಲಲಿ. ಅಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ುು ಗ ಡ ಿಗಳು, ಹಣುಣಗಳು
ಮತುಾ ನಿೋರು ದ ೊರ ಯುತ್ತಾತುಾ. ಏರಿಳಿತಗಳಿಲಿದ
ಸಾವಭಾವಿಕವಾಗಯೆೋ ಹತವಾಗರುವ ಸುಂದರವಾಗರುವ
323
ನಿೋಲ್ಲಬಣಣದ ಹುಲುಿಗಾವಲ ಪ್ರದ ೋಶಕ ೆ ದ ೋವಗಂಧವವರು
ಬರುತ್ತಾದಾರು. ಅಲ್ಲಿ ಮುಳುೆಗಳಿರಲ್ಲಲಿ ಮತುಾ ಆ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ
ಸವಲಪವ ೋ ಮಂರ್ು ಬಿೋಳುತ್ತಾತುಾ. ಅದರ ಹತ್ತಾರ ಬಂದು ಆ
ಮಹಾತಮರೊ ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣಷ್ವರ್ರೊ ಎಲಿರೊ ನಿಧಾನವಾಗ
ರಾಕ್ಷಸರ ರ್ುರ್ಗಳಿಂದ ಕ ಳಗಳಿದರು. ಅನಂತರ ಪಾಂಡವರು
ದವರ್ಪ್ುಂಗವರ ಸಹತ ಆ ಪ್ುಣಾ ನರನಾರಾಯಣರ ಆಶರಮವನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಆ ಪ್ುಣಾ ಕ್ಷ್ ೋತರದಲ್ಲಿ ಸೊಯವನ ಕಿರಣವು ತಲುಪ್ದ ೋ
ಇದಾರೊ ಕತಾಲ ಯೆನುಿವುದ ೋ ಇರಲ್ಲಲಿ. ಅ ಪ್ರದ ೋಶವು ಹಸಿವು,
ಬಾಯಾರಿಕ , ಶ್ೋತ, ಸ ಖ ಗಳಿಂದ ವಜವತವಾಗತುಾ ಮತುಾ
ಶ ೋಕವನುಿ ನಾಶಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾತುಾ. ಅಲ್ಲಿ ಮಹಷ್ಠವಗಳ ಗುಂಪ್ುಕಟಿುತುಾ
ಮತುಾ ಬರಹಮನ ಕಾಂತ್ತಯಂದ ತುಂಬಿತುಾ. ಧಮವ ಬಹಷ್ೃತ
ಮನುಷ್ಾರಿಗ ಅಲ್ಲಿಗ ಪ್ರವ ೋಶವು ಬಹಳ ಕಷ್ುಕರವಾಗುತಾದ . ಆ
ಆಶರಮದಲ್ಲಿ ನಲ್ಲಹರಣ, ಹ ೊೋಮ, ಅಚವನ ಗಳ್-ಸಮಾಮರ್ವನ
ಅನುಲ ೋಪ್ನಾದಗಳ್ ಅನವರತವಾಗ ನಡ ಯುತ್ತಾದಾವು. ದವಾ
ಪ್ುಷ್ಪಹಾರಗಳಿಂದ ಯಾವಾಗಲೊ ಅಲಂಕರಿಸಲಪಡುತ್ತಾತುಾ. ವಿಶಾಲ
ಸುರಕ್-ಸುರವ-ಬಾಂಡಾದಗಳು ಸದಾ ಸಿದಾವಾಗರುವ ಸುಂದರ
ಅಗಾಿಯಗಾರಗಳಿದಾವು. ದ ೊಡಿ ದ ೊಡಿ ನಿೋರಿನ ಕಲಶಗಳು
ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾವು. ಸವವರ್ೊತಗಳಿಗೊ ಆಶರಯದಾಯಕವಾದ ಆ
ಆಶರಮವು ಬರಹಮಘೊೋಷ್ದಂದ ಮಳಗುತ್ತಾತುಾ. ಆ ದವಾಾಶರಮವು
ಎಲಿರಿಗೊ ಆಶರಯಣಿೋಯವೂ, ಶರಮವನುಿ
324
ಹ ೊೋಗಲಾಡಿಸುವಂತಹುದೊ ಆಗತುಾ. ಕಾಂತ್ತಯದಾ ಕೊಡಿದಾ
ಆಶರಮವು ದ ೋವತ ಗಳು ಸದಾಕಾಲ ಹ ೊೋಗ ಬರುತ್ತಾದುಾದರಿಂದ
ಇನೊಿ ಶ ೋಭಾಯಮಾನವಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾತುಾ. ಫಲಮೊಲಗಳನುಿ
ತ್ತಂದುಕ ೊಂಡು, ಜತ ೋಂದರಯರಾಗರುವ, ನಾರುಡುಗ ಮತುಾ
ಕೃಷ್ಾಣಜನಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದಾ, ಸೊಯವ ಮತುಾ ಅಗಿಯರ
ತ ೋಜ ೊೋಸಮಾನರಾದ, ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಆತಮಜ್ಞಾನವನುಿ ಪ್ಡ ದದಾ,
ಮೋಕ್ಷಪ್ರರಾದ ಮಹಷ್ಠವಗಳಿಂದ ಮತುಾ ನಿಯತ ೋಂದರಯರಾದ
ಯತ್ತಗಳಿಂದ, ಬರಹಮರ್ೊತರಾದ ಮಹಾಭಾಗರಿಂದ ಮತುಾ
ಬರಹಮವಾದಗಳಿಂದ ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿತುಾ. ಧಿೋಮಂತ ಧಮವಪ್ುತರ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಆ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ಋಷ್ಠಗಳ
ಬಳಿ ನಿಯತನಾಗ, ಶುಚಿಯಾಗ ಹ ೊೋದನು. ದವಾಜ್ಞಾನವನುಿ
ಹ ೊಂದದಾ ಆ ಎಲಿ ಮಹಷ್ಠವಗಳ್ ಬರುತ್ತಾದಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಭ ೋಟಿಯಾಗ ಸುಪಿರೋತರಾದರು. ಸಾವಧಾಾಯನಿರತರಾದ
ಅವರು ಅವರಿಗ ಆತ್ತರ್ಾವನೊಿ ಆಶ್ೋವಾವದಗಳನೊಿ ನಿೋಡಿದರು.
ಅಗಿಸಮಾನರಾದ ಅವರು ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಅವನನುಿ
ವಿಧಿಪ್ೊವವಕವಾಗ ಶುದಧೋಕರಿಸಿದ ನಿೋರಿನಿಂದ ಮತುಾ ಪ್ುಷ್ಪ,
ಮೊಲ, ಫಲಗಳಿಂದ ಸತೆರಿಸಿದರು. ಧಮವಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನೊ ಆ
ಮಹಷ್ಠವಗಳ ಸತಾೆರವನುಿ ವಿನಯದಂದ ಮತುಾ ಪಿರೋತ್ತಯಂದ
ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ಕೃಷ್ ಣರ್ಡನ ಆ ಅನಘ್ ಅಚುಾತ ಪಾಂಡವನು ತನಿ
ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಮತುಾ ವ ೋದವ ೋದಾಂಗ ಪಾರಂಗತರಾದ
325
ಬಾರಹಮಣರ ೊಡನ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಸವಗವದಂತ್ತದಾ, ಇಂದರನ
ಅರಮನ ಯಂತ್ತದಾ, ದವಾಗಂಧಗಳಿಂದ ಮನ ೊೋಹರವಾದ ಪ್ುಣಾಕರ
ಸುಂದರ ಅಶರಮವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು.

ಅಲ್ಲಿ ಆ ಧಮಾವತಮನು ದ ೋವದ ೋವಷ್ಠವಪ್ೊಜತ ಭಾಗೋರರ್ಥಯಂದ

ಶ ೋಭತವಾದ ಮಧುವನುಿ ಸುರಿಸುವ ಹಣುಣಗಳುಳೆ ದವಾವಾದ
ಮಹಷ್ಠವಗಣಸ ೋವಿತವಾದ ನರನಾರಾಯಣರ ಆಸಾಿನವನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಬಾರಹಮಣರ ಸಹತ ಆ ಮಹಾತಮನು ಅದರ ಬಳಿ
ಹ ೊೋಗ ಅಲ್ಲಿ ವಸತ್ತಮಾಡಿದನು. ನಾನಾ ದವರ್ಗಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಮೈನಾಕದ ಬಂಗಾರದ ಶ್ಖ್ರವನುಿ, ಸುಂದರ
ಬಿಂದುಸರ ೊೋವರವನುಿ, ಸುತ್ತೋರ್ವ, ಮಂಗಳಕರ, ತಣಣಗನ ಶುದಧ
ನಿೋರಿನ ಭಾಗೋರರ್ಥಯನುಿ, ನ ೊೋಡುತಾಾ ಮಣಿಗಳಂತ
ಚಿಗುರುಗಳನುಿಳೆ ಮರಗಳಿಂದ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾ ಆ ಅಶರಮದಲ್ಲಿ
ನ ಲಸಿದರು. ಮನಸಿಾಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ಹ ಚಿಿಸುವ ದವಾ ಪ್ುಷ್ಪಗಳ
ಹಾಸಿಗ ಯನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಆ ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರು ಅಲ್ಲಿ
ವಿಹರಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ ಪಿತೃಗಳಿಗೊ
ತಪ್ವಣಗಳನುಿ ನಿೋಡುತಾಾ ಬಾರಹಮಣರ ೊಡನ ಆ ವಿೋರ
ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರು ವಾಸಿಸಿದರು. ಅಮರಪ್ರರ್ರಾದ ಆ ನರವಾಾಘ್ರ
ಪಾಂಡವರು ದೌರಪ್ದಯ ವಿಚಿತರ ಆಟಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಅಲ್ಲಿ
ರರ್ಸಿದರು.
326
ಸೌಗಂಧಿಕಾ ಹರಣ
ಗಂಧಮಾಧನ ಪ್ವವತದಲ್ಲಿ ಆ ವಿೋರ ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರ ಪಾಂಡವರು
ವಿಹರಿಸುತಾಾ ರಂಜಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಅತಾಂತ ಶುಚಿಯಾಗದುಾಕ ೊಂಡು
ಧನಂರ್ಯನನುಿ ನ ೊೋಡುವ ಆಕಾಂಕ್ಷ್ ಯಂದ ಆರು ರಾತ್ತರಗಳನುಿ
ಕಳ ದರು. ಮನ ೊೋಜ್ಞವಾದ, ಸವವರ್ೊತಗಳಿಗೊ
ಮನ ೊೋರಮವಾದ, ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಕಾನನದಲ್ಲಿ, ಹೊಗಳ
ಗ ೊಂಚಲುಗಳಿಂದ ತೊಗುತ್ತಾದಾ, ಹಣಿಣನ ಭಾರದಂದ ಬಾಗನಿಂತ್ತದಾ
ಮರಗಳಿಂದ ಶ ೋಭತವಾದ, ಎಲ ಿಲೊಿ ಸುಂದರವಾಗದಾ,
ಗಂಡುಕ ೊೋಗಲ ಗಳ ಕೊಗನಿಂದ ತುಂಬಿದಾ, ದಟುವಾದ
ಚಿಗುರ ಲ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ, ಮನ ೊೋರಮವಾದ ತಣಣಗನ ನ ರಳನುಿ
ಹ ೊಂದದಾ, ತ್ತಳಿನಿೋರಿನ ವಿಚಿತರ ಸರ ೊೋವರಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ,
ಕಮಲಗಳಿಂದ ಮತುಾ ತಾವರ ಗಳಿಂದ ಎಲ ಿಡ ಯೊ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ
ಸುಂದರ ರೊಪ್ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಅಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರು ರರ್ಸಿದರು.
ಅಲ್ಲಿ ಪ್ುಣಾವಾದ ಸುವಾಸನ ಯನುಿ ಹ ೊತಾ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ
ನಿೋಡುವ ಮಂದಮಾರುತವು ದೌರಪ್ದರ್ಂದಗ ಪಾಂಡವರನೊಿ
ಬಾರಹಮಣರನೊಿ ಆಹಾಿದಗ ೊಳಿಸಿ ಬಿೋಸಿತು. ಆಗ ಪ್ೊವೋವತಾರ
ಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸತ ೊಡಗತು ಮತುಾ ಅದು ಸಹಸರ ದಳಗಳ ಪ್ರಭ ಯನುಿ
ಹ ೊಂದದಾ ದವಾ ಪ್ದಮವನುಿ ಹ ೊತುಾ ತಂದತು. ಗಾಳಿಯು ಹ ೊತುಾ

327
328
ತಂದು ನ ಲದ ಮೋಲ ಬಿೋಳುತ್ತಾದಾ ಶುಚಿಯಾಗದಾ
ಮನ ೊೋರಮವಾಗದಾ ದವಾಸುವಾಸನ ಯನುಿ ಹ ೊಂದದಾ ಆ
ಕಮಲವನುಿ ಪಾಂಚಾಲ್ಲ ದೌರಪ್ದಯು ನ ೊೋಡಿದಳು. ಆ ಶುಭ ಯು
ಶುರ್ವಾಗದಾ ಅನುತಾಮವಾಗದಾ ಆ ಸೌಗಂಧಿಕಾ ಪ್ುಷ್ಪವನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಅತ್ತೋವ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡಳು ಮತುಾ ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ
ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಭೋಮ! ಈ ದವಾವಾದ ಸುಂದರವಾದ ಅನುತಾಮವಾದ
ಒಳ ೆಯ ಸುಗಂಧವನುಿ ಹ ೊಂದರುವ ನನಿ ಮನಸಿಾಗ
ಆನಂದವನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾರುವ ಈ ಪ್ುಷ್ಪವನುಿ ನ ೊೋಡು!
ಇದನುಿ ಧಮವರಾರ್ನಿಗ ಒಪಿಪಸುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ ನನಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಕಾೆಗ ಇದನುಿ ಕಾಮಾಕದಲ್ಲಿರುವ ನಮಮ
ಆಶರಮಕೊೆ ಕ ೊಂಡ ೊಯುಾತ ೋಾ ನ . ನಿೋನು ನನಿನುಿ
ಪಿರೋತ್ತಸುವ ಯಾದರ ಇನೊಿ ಅನ ೋಕ ಹೊವುಗಳನುಿ
ತಂದುಕ ೊಡು. ಅವುಗಳನುಿ ನಾನು ನಮಮ ಕಾಮಾಕವನದ
ಆಶರಮಕ ೆ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಅನಿಂದ ತ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು
ಧಮವರಾರ್ನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ಆ ಪ್ುಷ್ಪವನುಿ ಅವನಿಗ ಒಪಿಪಸಿದಳು.
ರಾಣಿಯ ಅಭಪಾರಯವನುಿ ತ್ತಳಿದ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ ಭೋಮನು,
ಪಿರಯರಿಗ ಪಿರೋತ್ತಯಾಗುವುದನುಿ ಮಾಡುವ ಆ ಭೋಮಪ್ರಾಕರಮ
ಭೋಮನು, ಆ ಪ್ುಷ್ಪವನುಿ ಹ ೊತುಾ ತಂದ ಗಾಳಿಯು ಬರುವ ಕಡ
329
ಮುಖ್ಮಾಡಿ, ಬಂಗಾರದ ಕ ೊನ ಯರುವ ಧನುಸಾನುಿ ಮತುಾ
ಸಪ್ವಗಳಂತ್ತರುವ ಶರಗಳನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು, ಕೃದಧನಾದ ಸಿಂಹನಂತ
ಮತುಾ ಮದವ ೋರಿದ ಆನ ಯಂತ , ಇನೊಿ ಅನ ೋಕ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ
ತರಲ ಂದು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಹ ೊರಟನು. ದೌರಪ್ದಯ ಸಂತ ೊೋಷ್ದ
ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸುತಾಾ ಮತುಾ ತನಿ ಬಲವನುಿ ಆಶರಯಸಿ ಆ
ಬಲ್ಲಯು ರ್ಯ ಸಮೀಹಗಳನುಿ ತ ೊರ ದು ಪ್ವವತದ ಕಡ
ನಡ ದನು. ಅರಿಹರನು ಆ ಸುಂದರವಾದ, ಕಿನಿರರು ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾದಾ,
ನಿೋಲ್ಲ ಕಲುಿಗಳ ನ ಲದ, ಮರ ಮತುಾ ಬಳಿೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ
ಗರಿಯಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸಿದನು. ಬಣಣಬಣಣದ ಧಾತುಗಳಿಂದ,
ಮರಗಳಿಂದ, ಮೃಗಗಳಿಂದ ಮತುಾ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಆ
ಪ್ವವತವು ಸವಾವರ್ರಣ ರ್ೊಷ್ಠತವಾದ ರ್ೊರ್ಯ ಒಂದು
ತ ೊೋಳಿನಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ. ಎಲಿ ಋತುಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ರಮಣಿೋಯವಾಗದಾ ಗಂಧಮಾದನ ಶ್ಖ್ರದ ಮೋಲ ಅವನ ಕಣುಣ
ಅಭಪಾರಯಗಳ ರಡನೊಿ ಇಟುು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಚಿಂತ್ತಸಿದನು.
ಗಂಡುಕ ೊೋಕಿಲಗಳ ನಿನಾದದಂದ ಮತುಾ ದುಂಬಿಗಳ
ಝೋಂಕಾರದಂದ ತುಂಬಿದಾ ಆ ಪ್ವವತದ ಡ ಗ ತನಿ ಕಿವಿ-
ಕಣುಣಗಳನಿಿರಿಸಿ ಆ ಅರ್ತವಿಕರಮನು ನಡ ದನು.
ಸವವಋತುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಆ ಪ್ುಷ್ಪದಂದ ಹ ೊರಹ ೊಮುಮತ್ತಾದಾ
ಸುವಾಸನ ಯ ಮಾಗವವನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸುತಾಾ ಆ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವಯು
ಮದವ ೋರಿದ ಆನ ಯಂತ ಮೊಸುತಾಾ ಗಂಧಮಾದನದ ಕಡ
330
ಹ ೊರಟನು. ಅವನ ತಂದ ಯು ಗಂಧಮಾದನದಂದ ಬಿೋಸುವ ಛಳಿ
ಗಾಳಿಯ ಮೊಲಕ ಅವನ ಆಯಾಸವನುಿ ಕಡಿಮಮಾಡಿದನು ಮತುಾ
ಮೈ ನವಿರ ೋಳಿಸಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸಿದನು.

ಹೋಗ ಪ್ುಷ್ಪದ ಕಾರಣದಂದಾಗ ಅರಿಂದಮನು ಆ ಯಕ್ಷ-ಗಂಧವವ-

ಸುರ-ಬರಹಮಷ್ಠವಗಣಗಳು ಪ್ೊಜಸುವ ಜಾಗಗಳಿಂದ ಹಾದು
ಹ ೊೋದನು. ವಿವಿಧ ವಣವಗಳ - ಕಪ್ುಪ, ಚಿನಿ, ಮತುಾ ಬ ಳಿೆ ಬಣಣಗಳ
ಧಾತುಗಳು, ಸಮ ಪ್ರಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರಲು ಆ ಶ ೈಲಕ ೆ
ಬ ರಳುಗಳಿಂದ ಬಣಣ ಹಚಿಲಾಗದ ರ್ೋ ಎಂದು ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ.
ಎರಡೊ ಪ್ಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮೋಡಗಳು ತಾಗಕ ೊಂಡು ಅದು
ರ ಕ ೆಗಳ ್ಂದಗ ಕುಣಿಯುತ್ತಾದ ರ್ೋ ಎಂದು ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ.
ಧುಮುಕುತ್ತಾರುವ ನದೋ ಧಾರ ಗಳು ಮುತ್ತಾನ ಹಾರಗಳಂತ
ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾವು. ಅದರ ನದಗಳು, ವನಗಳು, ರ್ಲಪಾತಗಳು ಮತುಾ
ಕಂದರಗಳು ಸುಂದರವಾಗದಾವು ಮತುಾ ನವಿಲುಗಳು ಅಪ್ಾರ ಯರ
ಕಾಲ ುಜ ಜಯ ನಾದಕ ೆ ಕುಣಿಯುತ್ತಾದಾವು. ದಕುೆಗಳನುಿ ಕಾಯುವ
ದಗುರ್ಗಳು ತಮಮ ಸ ೊಂಡಿಲುಗಳ ತುಟಿಗಳಿಂದ ಶ್ಲಾತಲವನುಿ
ತ್ತಕೆಲು ಅದರಿಂದ ಹ ೊರಚಿರ್ಮದ ನದಯು ಪ್ವವತದ ಕ ಳಗ
ಹರಿದುಬಂದು ತನಿ ಶುದಧ ರ್ಲದಂದ ಪ್ವವತದ ಪ್ಕ ೆಗಳನುಿ
ತ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವಂತ ಕಾಣುತ್ತಾತುಾ. ರ್ಯವನ ಿೋ ಅರಿಯದ
ಆರ ೊೋಗಾದಂದದಾ ಜಂಕ ಗಳು ಬಾಯತುಂಬಾ ಹುಲಿನುಿ ತ್ತನುಿತಾಾ
331
ಕುತೊಹಲದಂದ ಅವನನುಿ ಹತ್ತಾರದಂದಲ ೋ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾವು. ತನಿ
ತ ೊಡ ಗಳ ಬಲದಂದ ಬಳಿೆಗಳ ಗಂಟುಗಳನುಿ ಹರಿಯುತಾಾ
ಆಟವಾಡುತಾಾ ಪಿರಯೆಯ ಮನ ೊೋರರ್ವನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಲ ೊೋಸುಗ
ಮದಸಿದ ಆನ ಯ ನಡುಗ ಯಲ್ಲಿ, ಮದಸಿದ ಆನ ಯ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ,
ಮದಸಿದ ಆನ ಯಂತ ತಾಮರದ ಬಣಣದ ಕಣುಣಗಳಿರುವ ಅವನು
ಇನ ೊಿಂದು ಮದಸಿದ ಆನ ಯನುಿ ಎದುರಿಸಬಲಿನ ೊೋ ಎನುಿವಂತ
ಮುದುವರ ಯುತ್ತಾದಾ ಆ ಸುಂದರ ಕಣಿಣನ, ತರುಣ ಸಿಂಹದಂತ
ದ ೋಹವನುಿ ಹ ೊಂದದಾ, ಬಂಗಾರದ ತಾಳವೃಕ್ಷದಂತ
ಎತಾರವಾಗದಾ, ವಾಯುಪ್ುತರ ಶ್ರೋಮಾನ್ ಕೌಂತ ೋಯನನುಿ
ಅದೃಶಾರಾಗ ತಮಮ ಸಂಗಾತ್ತಗಳ ್ಡನ ಕುಳಿತು ಕಾಮಚ ೋಷ್ ುಗಳಲ್ಲಿ
ತ ೊಡಗದಾ ಯಕ್ಷರೊ ಗಂಧವವರೊ ನ ೊೋಡಿದರು. ರೊಪ್ದ ಹ ೊಸ
ಅವತಾರವನ ಿೋ ಮಾರಾಟಕಿೆಟಿುದಾಾನ ೊೋ ಎನುಿವಂತ ಆ
ಪಾಂಡವನು ರಮಣಿೋಯ ಗಂಧಮಾದನದ ಕಣಿವ ಗಳಲ್ಲಿ
ಮುಂದುವರ ದನು. ವನವಾಸಿನಿಯಾಗದಾ ದೌರಪ್ದಗ
ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಲ ೊೋಸುಗ ಹ ೊರಟ ಅವನು
ದುರ್ೋವಧನನು ನಿೋಡಿದಾ ಹಲವಾರು ಕಷ್ುಗಳನುಿ
ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಚಿಂತ್ತಸತ ೊಡಗದನು: “ಅರ್ುವನನು
ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋದಮೋಲ ಮತುಾ ನಾನೊ ಕೊಡ ಈ ಹೊವಿನ
ಕಾರಣದಂದ ಹ ೊೋದನಂತರ ಆಯವ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಏನು
ಮಾಡುತಾಾನ ? ಅವರಿಬಿರ ಮೋಲ್ಲನ ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಮತುಾ ವನದ
332
ಕುರಿತು ಅವನಿಗದಾ ಅವಿಶಾವಸದಂದ ನರವರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಕುಲ
ಸಹದ ೋವರನೊಿ ಕಳುಹಸಿಕ ೊಡಲಾರ! ಅತ್ತ ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿ ಈ
ಹೊವುಗಳನುಿ ಹ ೋಗ ಪ್ಡ ಯಲ್ಲ?” ಎಂದು ಚಿಂತ್ತಸುತಾಾ ಆ
ನರಶಾದೊವಲನು ಪ್ಕ್ಷ್ರಾರ್ನಂತ ವ ೋಗದಂದ, ತನಿ ಹ ಜ ಜಗಳ
ಹ ೊಡ ತಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ ಪ್ವವಕಾಲವೋ ಎನುಿವಂತ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ನಡುಗಸುತಾಾ, ಆನ ಗಳ ಹಂಡುಗಳನುಿ ಬ ದರಿಸುತಾಾ ನಡ ದನು.
ಹುಲ್ಲ-ಸಿಂಹಗಳನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತಾಾ, ತನಿ ಎದ ರ್ಡಿಿ ಮಹಾ
ಮರಗಳನುಿ ಕಿತ ಸಾ ಯುತಾಾ, ಬಳಿೆಗಳನುಿ ಹರಿಯುತಾಾ ವ ೋಗದಂದ ಆ
ಮಹಾಬಲ್ಲ ಪಾಂಡುನಂದನ ವೃಕ ೊೋದರನು, ಪ್ವವತದ ತುದಗ
ಹ ೊೋಗಲು ಮೋಲ್ಲಂದ ಮೋಲ ಹತುಾತ್ತದ
ಾ ಾ ರ್ಂಚಿನ ಅಂಚುಗಳ
ಮೋಡದಂತ ಘ್ಜವಸುತಾಾ ಮುಂದುವರ ದನು. ಅವನ ಆ ಘೊೋರ
ಶಬಧ ಮತುಾ ಧನುಘೊೋವಷ್ವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಮೃಗಗಳ ಹಂಡುಗಳು
ಹ ದರಿ ಚ ಲಿಪಿಲ್ಲಿಯಾಗ ಓಡಿದವು.

ಆಗ ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತದ ಕಂದರದಲ್ಲಿ

ಸುಂದರವಾಗದಾ ಬಹುರ್ೋರ್ನ ವಿಸಾಾರವಾಗದಾ ಒಂದು ಬಾಳ ಯ
ವನವನುಿ ಕಂಡನು. ಮಹಾಬಲ್ಲ ಭೋಮನು ಅದನುಿ ನಾಶಗ ೊಳಿಸಲು
ವ ೋಗದಂದ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ಕ ನ ಿರ್ಡ ದ ಮಹಾ ಆನ ಯಂತ
ಹಲವಾರು ಬಾಳ ಯ ಮರಗಳನುಿ ತುಳಿದು ಧಿಂಸ ಮಾಡಿದನು.
ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ ಶ ರೋಷ್ಿ ಭೋಮನು ತಾಳ ಯ ಮರಗಳಂತ
333
ಎತಾರವಾಗದಾ ಹಲವಾರು ಬಾಳ ಯ ಮರಗಳನುಿ ಕಿತುಾ
ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ಎಸ ದನು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹಲವಾರು ಮಹಾ
ಮೃಗಗಳು - ರುರು ಜಂಕ ಗಳು, ಎಮಮಗಳು, ಮಂಗಗಳು ಮತುಾ
ನಿೋರಿನಲ್ಲಿರುವ ಪಾರಣಿಗಳು - ಹ ೊರಗ ಓಡಿಬಂದವು. ಸಿಟಿುಗ ದಾ
ಹುಲ್ಲ-ಸಿಂಹಗಳು ಮಹಾರೌದರವಾಗ ಘ್ಜವಸುತಾ ಅತ್ತಭೋಷ್ಣರಾಗ
ಭೋಮಸ ೋನನ ಮೋಲ ಎರಗದವು. ಆಗ ವಾಯುಸುತ ಭೋಮನು
ಸಿಟಿುನಿಂದ ತನಿ ಬಾಹುಬಲದಂದ ಆನ ಗಳನುಿ ಆನ ಗಳಿಂದ
ಹ ೊಡ ದು, ಸಿಂಹಗಳನುಿ ಸಿಂಹಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದು ಮತುಾ ಇತರ
ಪಾರಣಿಗಳನುಿ ತನಿ ಅಂಗ ೈಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದು ಸಾಯಸಿದನು. ಈ
ರಿೋತ್ತ ಸಾಯಸುತ್ತಾದಾ ಭೋಮನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಸಿಂಹ, ಹುಲ್ಲ ಮತುಾ
ಹಯೋನಗಳ ಲಿವೂ ರ್ಯದಂದ ಮಲಮೊತರಗಳನುಿ ವಿಸಜವಸುತಾಾ
ಹಂದ ಸರಿದವು. ಆ ರ್ಲಪ್ಕ್ಷ್ಗಳನುಿ ಕಂಡ ರ್ರತಷ್ವರ್ನು
ಅವುಗಳನ ಿೋ ಅನುಸರಿಸಿ ಹ ೊೋಗ ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ ರಮಾ
ಸರ ೊೋವರವನುಿ ಕಂಡನು. ದಡದ ಮೋಲ ಬ ಳ ದದಾ ಬಾಳ ಯ
ಮರದ ಎಲ ಗಳು ಗಾಳಿಯನುಿ ಬಿೋಸುತ್ತಾರಲು ನಿಧಾನವಾಗ ಅಲ ಗಳು
ಆ ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಾದಾವು. ತಕ್ಷಣವ ೋ ಅವನು ಕ ಂಪ್ು ಮತುಾ
ನಿೋಲ್ಲ ಕಮಲಗಳುಳೆ ಆ ಸರ ೊೋವರಕ ೆ ಧುಮುಕಿದನು ಮತುಾ ಆ
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಯು, ಬಂಧನವಿಲಿದ ಮಹಾಗರ್ದಂತ ನಿೋರನುಿ
ಸ ೊೋಕಿ ಬಹಳ ಹ ೊತುಾ ಆಡಿ ಸರ ೊೋವರದಂದ ಮೋಲ ದಾನು.
ಅನಂತರ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಆ ದಟು ಅರಣಾವನುಿ ಹ ೊಕುೆ ಪಾಂಡವನು
334
ಜ ೊೋರಾಗ ತನಿ ಶಂಖ್ವನುಿ ಊದದನು. ಭೋಮಸ ೋನನ ಶಂಖ್ದ
ಧಿನಿ ಮತುಾ ಕೊಗು ಬಹಳಷ್ುು ಧಿನಿಗಳಾಗ ಆ ಗರಿಯ ಗುಹ ಗಳಿಂದ
ಪ್ರತ್ತಧಿನಿಸಿತು. ವಜಾರಯುಧದಂದ ತಟುುತ್ತಾರುವಂತ್ತದಾ ಆ ಗುಡುಗನ
ಶಬಧವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಗುಹ ಗಳಲ್ಲಿ ಮಲಗದಾ ಸಿಂಹಗಳು ಎಚ ಿತುಾ
ಜ ೊೋರಾಗ ಗಜವಸಿದವು. ಆ ಸಿಂಹಗಳ ಗರ್ವನ ಯು ಆನ ಗಳನುಿ
ಹ ದರಿಸಲು, ಭಾರತ, ಆನ ಗಳ ಘಿೋಳಿನ ಧಿನಿಯು ಪ್ವವತವನುಿ
ತುಂಬಿತು.

ಅವನ ಆ ನಾದವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಮಲಗದಾ ಮಹಾಕಾಯ, ಹನೊಮಾನ್

ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ವಾನರ ಪ್ುಂಗವ ವಾನರನು ಆಕಳಿಸಿದನು.
ಬಾಳ ಯ ಮರಗಳ ಮಧ ಾ ಮಲಗದಾ ಇಂದರನ ಧಿರ್ದಷ್ುು
ಎತಾರವಾಗದಾ ಆ ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ ವಾನರನು ಆಕಳಿಸಿ ವರ್ರದಂತ್ತರುವ
ತನಿ ಬಾಲವನುಿ ನ ಲಕ ೆ ಹ ೊಡ ದನು. ಹೋಗ ಅವನು ಬಾಲವನುಿ
ಹ ೊಡ ದದುಾದರ ಧಿನಿಯು ಪ್ವವತದ ಕಣಿವ ಗಳಲ ಲಿ
ಪ್ರತ್ತಧಿನಿಸಿತು. ಮದಸಿದ ಆನ ಗಳ ಘಿೋಳನೊಿ ಮುಚಿಿಸುವ ಅವನ
ಬಾಲದ ಹ ೊಡ ತದ ಗುಡುಗನ ಧಿನಿಯು ಬಣಣ ಬಣಣದ
ಗರಿಶ್ಖ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಮಳಗತು. ಅದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಭೋಮಸ ೋನನ
ದ ೋಹದಮೋಲ್ಲನ ಕೊದಲುಗಳು ಎದುಾನಿಂತವು. ಆ ಶಬಧವು ಎಲ್ಲಿಂದ
ಬಂದತ ಂದು ಅವನು ಇಡಿೋ ಬಾಳ ಯ ವನವನುಿ ಹುಡುಕಾಡಿದನು.
ಆಗ ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಬಾಳ ಯ ವನದ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಒಂದು
335
ಕಲ್ಲಿನ ಗಸ ಯ ಮೋಲ ಕಣುಣ ಕ ೊೋರ ಗ ೊಳಿಸುವ ರ್ಂಚಿನಂತ
ಹ ೊಳ ಯುತಾಾ, ರ್ಂಚಿನಂತ ಹಳದೋ ಬಣಣದ, ರ್ಂಚಿನಂತ
ಕಾಣುತ್ತಾದಾ, ರ್ಂಚಿನಂತ ಚಂಚಲನಾಗ ಕುಳಿತ್ತದಾ
ವಾನರಾಧಿಪ್ತ್ತಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಅವನ ಬಲ್ಲಷ್ಿ ಕುಳೆಗನ ಕತುಾ
ತ ೊೋಳುಗಳ ಮೋಲ ನಿಂತ್ತತುಾ, ಅವನ ವಿಶಾಲ ಬಾಹುಗಳ ಕ ಳಗ
ಸ ೊಂಟವು ಅತಾಂತ ಸಣಣದಾಗತುಾ ಮತುಾ ಉದಾವಾದ
ಕೊದಲುಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಬಾಲವು ತುದಯಲ್ಲಿ ಸವಲಪ ಬಾಗದುಾ,
ಎತಾರದ ಬಾವುಟದಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾತುಾ. ಚಂದರನಂತ
ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ ಅವನ ಮುಖ್ದಲ್ಲಿ ಕ ಂಪ್ು ತುಟಿಗಳು, ತಾಮರದಂತ
ಕ ಂಪಾಗದಾ ನಾಲ್ಲಗ ಗಳು, ಗುಲಾಬಿ ಬಣಣದ ಕಿವಿಗಳು, ಮನಚಾದ
ಹುಬುಿಗಳು, ಮತುಾ ಮಂಡಾದ ಹ ೊರಚಾಚಿದ
ಕ ೊೋರ ದಾಡ ಗಳಿದಾವು. ಅವನ ಬಾಯರ್ಳಗದಾ ಹಲುಿಗಳು
ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾವು ಮತುಾ ಅಶ ೋಕ ಪ್ುಷ್ಪಗಳಂತ ಅವನ ಕಿತಾಳ
ಬಣಣದ ಕೊದಲು ಮುಖ್ದ ಮೋಲ ರಾರಾಜಸುತ್ತಾತುಾ. ಬಂಗಾರದ
ಬಣಣದ ಬಾಳ ಯ ವನದ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಬ ಂಕಿಯಂತ
ತನಿ ದ ೋಹದ ಬ ಳಗನಿಂದಲ ೋ ಬ ಳಗುತಾಾ ಜ ೋನುಹನಿಯ ಬಣಣದ
ಕಣುಣಗಳಿಂದ ಯಾರನ ೊಿೋ ನಿರಿೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾರುವಂತ ಅಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡಿದಾನು.

ಭೋಮ ಪ್ರಾಕರರ್ ಭೋಮನು ಬ ೋಗನ ೋ ಆ ವಾನರಶ ರೋಷ್ಿ , ವಿೋರ,

336
ಅತ್ತಕಾಯ, ಮಹಾಬಲನ ಹತ್ತಾರ ಹ ೊೋಗ ಆ ಕಪಿಗ ಕ ೋಳುವಂತ
ಜ ೊೋರಾಗ ಸಿಂಹನಾದವನುಿ ಮಾಡಿದನು. ಆ ಭೋಮನ ಶಬಧದಂದ
ಮೃಗಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಗಡಗಡನ ನಡುಗದವು. ಮಹಾಸತವಶಾಲ್ಲ
ಹನುಮಂತನು ಕಣಣನುಿ ಸವಲಪವ ೋ ತ ರ ದು ತನಿ ಜ ೋನಿನ ಬಣಣದ
ಕಣುಣಗಳಿಂದ ತ್ತರಸಾೆರಭಾವದಂದ ದೃಷ್ಠುಯನುಿ ಕ ಳಮಾಡಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಮುಗುಳಿಗುತಾಾ ಆ ವಾನರನು ನರ ಕೌಂತ ೋಯನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಆರ ೊೋಗಾ ಚ ನಾಿಗಲಿದ ೋ ಸುಖ್ ನಿದ ಾಯನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾರುವ
ನನಿನುಿ ನಿೋನು ಏಕ ಎಬಿಿಸಿದ ? ತ್ತಳಿದರುವ ನಿೋನು ಎಲಿ
ಜೋವಿಗಳಿಗೊ ದಯೆಯನುಿ ತ ೊೋರಬಾರದ ೋ?
ಪಾರಣಿರ್ೋನಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ ನಮಗ ಧಮವವ ೋನ ಂದು
ತ್ತಳಿಯದು. ಆದರ ಬುದಧಸಂಪ್ನಿರಾದ ಮನುಷ್ಾರು
ಜೋವಿಗಳಿಗ ದಯೆಯನುಿ ತ ೊೋರಿಸುತಾಾರ . ಬುದಧವಂತನಾದ
ನಿೋನು ಹ ೋಗ ತಾನ ದ ೋಹ, ಮಾತು ಮತುಾ ಮನಸುಾಗಳನುಿ
ಕಲುಷ್ಠತಗ ೊಳಿಸುವ ಕೊರರಕಮವವನ ಿಸಗ ಧಮವಘ್ರತ್ತ
ಮಾಡುತ್ತಾರುವ ? ನಿನಗ ಧಮವವ ನುಿವುದ ೋನ ಂದು ತ್ತಳಿದಲಿ
ಮತುಾ ನಿೋನು ವೃದಧರ ಸ ೋವ ಯನುಿ ಮಾಡಿದಂತ್ತಲಿ. ನಿನಿ
ಅಲಪಬುದಧಯಂದ ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಮೃಗಗಳನುಿ
ಮೋಲ ಬಿಿಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ಹ ೋಳು! ನಿೋನು ಯಾರು? ಮತುಾ
ಮನುಷ್ಾರು ಬಾರದ ೋ ಇರುವ ಈ ವನಕ ೆ ಏಕ
337
 ಬಂದದಾೋಯೆ? ಇಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದ ಈ ಪ್ವವತವನ ಿೋರಲು
ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಸಿದಧರಿಗಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಾರಿಗೊ ಹ ೊೋಗಲ್ಲಕ ೆ
ಆಗುವುದಲಿ. ನಿನಗ ಮುಂದ ಹ ೊೋಗಲ್ಲಕ ೆ ಏನೊ ಇಲಿ.
ನಿನಿ ಮೋಲ್ಲನ ಕರುಣ ಯಂದಾಗ ಮತುಾ ರ್ತರತವದಂದಾಗ
ನಾನು ನಿನಿನುಿ ತಡ ಯುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಇಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದ ನಿನಗ
ಹ ೊೋಗಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿಲುಿ. ನನಿ ಮಾತನುಿ
ಸಿವೋಕರಿಸುವ ಎಂದಾದರ ಅಮೃತಕ ೆ ಸಮಾನವಾದ ಈ
ಫಲ ಮೊಲಗಳನುಿ ತ್ತಂದು ಹಂದರುಗು.”
ಆ ಧಿೋಮಂತ ವಾನರ ೋಂದರನ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಅರ್ತರಕಶವನ
ವಿೋರ ಭೋಮಸ ೋನನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ನಿೋನು ಯಾರು? ಯಾವ ಕಾರಣಕ ೆ ನಿೋನು ಈ ರಿೋತ್ತ
ಕಪಿಯ ರೊಪ್ವನುಿ ತಳ ದರುವ ? ಬಾರಹಮಣರ ನಂತರದ
ಜಾತ್ತಯವ ಕ್ಷತ್ತರಯನು ನಿನಿನುಿ ಪ್ರಶ್ಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಕೌರವ,
ಸ ೊೋಮವಂಶದವನು, ಕುಂತ್ತಯ ಗರ್ವದಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ,
ಪಾಂಡವ, ವಾಯುತನಯ ಭೋಮಸ ೋನನ ಂದು
ಕರ ಯುತಾಾರ .”
ಭೋಮಸ ೋನನ ಆ ಮಾತುಗಳನುಿ ನಸುನಕುೆ ಸಿವೋಕರಿಸಿದ
ವಾಯುತನಯ ಹನುಮಂತನು ವಾಯುಪ್ುತರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನ ೊಬಿ ವಾನರ ಮತುಾ ನಾನು ನಿನಗ ಇಷ್ುವಾದಂತ
ಮಾಗವವನುಿ ನಿೋಡುವುದಲಿ. ನಿೋನು ಹಂದುರಿಗ ಹ ೊೋದರ
338
 ಒಳ ೆಯದು. ಇಲಿವಾದರ ನಿನಿ ನಾಶವನುಿ
ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಾನರ! ನನಿ ನಾಶವಾಗುತಾದ ರ್ೋ ಇಲಿವೋ ಎಂದು
ನಾನು ನಿನಿಲ್ಲಿ ಕ ೋಳುತ್ತಾಲಿ. ಎದ ಾೋಳು ಮತುಾ ನನಗ
ದಾರಿಯನುಿ ಮಾಡಿಕ ೊಡು. ಇಲಿವಾದರ ನಿೋನ ೋ ನಿನಿ
ನಾಶವನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಹನುಮಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ವಾಾಧಿಯಂದ ಪಿೋಡಿತನಾಗದ ಾೋನ . ಏಳುವುದಕ ೆ
ಆಗುತ್ತಾಲಿ. ಒಂದುವ ೋಳ ನಿನಗ ಮುಂದ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕಾದರ
ನನಿ ಮೋಲ ಹಾರಿ ಹ ೊೋಗು.”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿಗುವಣನ ನ ಸಿಕ ೊಂಡ ಪ್ರಮಾತಮನು ನಿನಿ ದ ೋಹದಲ್ಲಿ
ವಾಾಪ್ಾವಾಗದಾಾನ . ವಿಶ ೋಷ್ ಜ್ಞಾನದಂದ ಮಾತರ
ತ್ತಳಿಯಬಹುದಾದಂರ್ಹ ಅವನ ಮೋಲ ಹಾರಿ ಅವನನುಿ
ಅಪ್ಮಾನಿಸಲು ಬಯಸುವುದಲಿ. ಆ ರ್ೊತಭಾವನನ
ಕುರಿತು ಅಧಾಯನ ಮಾಡಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆದ ೋ ಇದಾದಾರ
ನಾನೊ ಕೊಡ ಹನುಮಂತನು ಸಾಗರವನ ಿೋ ಹ ೋಗ ಹಾರಿ
ದಾಟಿದನ ೊೋ ಹಾಗ ನಿನಿನೊಿ ಈ ಪ್ವವತವನೊಿ ಹಾರಿ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದ ಾ!”
339
ಹನುಮಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಾಗರವನುಿ ಲಂಘಿಸಿ ದಾಟಿದ ಆ ಹನುಮಂತನ ನುಿವನು
ಯಾರು? ಇದನುಿ ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿನಗ ಸಾಧಾವಾದರ
ಉತಾರಿಸು.”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಗುಣವಂತನೊ, ಬುದಧ, ಸತವ ಬಲಾನಿವತನೊ ಆದ ಅವನು
ನನಿ ಅಣಣ. ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ಶ ರನ ಂದೊ,
ವಾನರಪ್ುಂಗವನ ಂದೊ ಖಾಾತ್ತಗ ೊಂಡವನು. ರಾಮನ
ಪ್ತ್ತಿಯ ಸಲುವಾಗ ಅವನು ನೊರುರ್ೋರ್ನ
ಅಗಲವಾಗದಾ ಸಾಗರವನುಿ ಈ ಕಪಿೋಂದರನು ಒಂದ ೋ
ಒಂದು ನ ಗ ತವನುಿ ಹಾರಿ ದಾಟಿದನು. ಆ ಮಹಾವಿೋರನು
ನನಿ ಅಣಣ. ನಾನೊ ಕೊಡ ತ ೋರ್ಸುಾ, ಬಲ ಮತುಾ
ಪ್ರಾಕರಮದಲ್ಲಿ ಅವನಂತ ಯೆೋ ಇದ ಾೋನ . ನಿನಿನುಿ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿಗರಹಸಲು ಸಮರ್ವನಾಗದ ಾೋನ . ಎದ ಾೋಳು.
ನನಗ ದಾರಿಯನುಿ ಬಿಟುುಕ ೊಡು. ಇಲಿವಾದರ ಇಂದು ನನಿ
ಪೌರುಷ್ವನುಿ ನ ೊೋಡು. ನನಿ ಆಜ್ಞ ಯನುಿ ಪಾಲ್ಲಸದ ೋ
ಯಮಲ ೊೋಕಕ ೆ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಬ ೋಡ!””
ಅವನು ಬಲ ೊೋನಮತಾನಾಗದಾಾನ ಮತುಾ ಬಾಹುವಿೋಯವದಂದ
ಗವಿವತನಾಗದಾಾನ ಎಂದು ತ್ತಳಿದು ಹನುಮಂತನು
ಹೃದಯದಲ್ಲಿಯೆೋ ಅವನ ಕುರಿತು ನಕುೆ ಹ ೋಳಿದನು:
340
 “ನನಿ ಮೋಲ ಕೃಪ ತ ೊೋರು! ನನಗ ಏಳಲು ಆಗುತ್ತಾಲಿ!
ನಾನು ಮುದುಕ! ನನಿ ಮೋಲ ಅನುಕಂಪ್ ತ ೊೋರಿಸಿ ನನಿ
ಈ ಬಾಲವನುಿ ಎತ್ತಾ ಸರಿಸಿ ಮುಂದ ಸಾಗಬ ೋಕು!”
ತುಚೆಭಾವನ ಯ ಮುಗುಳಿಗ ಯನುಿ ನಗುತಾಾ ಭೋಮನು ತನಿ
ಎಡಗ ೈಯಂದ ಆ ಮಹಾಕಪಿಯ ಬಾಲವನುಿ ಹಡಿದನು. ಆದರ
ಅದನುಿ ಅಲುಗಾಡಿಸಲೊ ಅವನಿಗ ಆಗಲ್ಲಲಿ. ಅನಂತರ
ಇಂದಾರಯುಧದಂತ ಎತಾರವಾಗ ಬ ಳ ದದಾ ಅದನುಿ ತನಿ ಎರಡೊ
ಕ ೈಗಳಿಂದ ಎಳ ದಾಡಿದನು. ತನಿ ಎರಡೊ ಕ ೈಗಳಿಂದಲೊ ಆ
ಮಹಾಬಲ್ಲ ಭೋಮನು ಅದನುಿ ಎತಾಲು ಅಶಕಾನಾದನು. ಕಣಿಣನ
ಹುಬುಿಗಳನುಿ ಬಿಗದು, ಕಣುಣಗಳನುಿ ಅಗಲುಮಾಡಿ, ಕಣುಣಗಳನುಿ
ಮೋಲ ಕಳಗ ಮಾಡಿ ಎತ್ತಾದರೊ ಅವನ ಬಾಹುಗಳು ಬ ವರಿದವ ೋ
ಹ ೊರತು ಆ ಭೋಮನು ಅದನುಿ ಹಂದಾಡಿಸಲೊ ಅಶಕಾನಾದನು.
ಬಹಳಷ್ುು ಪ್ರಯತ್ತಿಸಿ ಸ ೊೋತುಹ ೊೋದ ಭೋಮನು ಆ ಮಹಾಕಪಿಯ
ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿ ನಾಚಿಕ ಯಂದ ತಲ ಬಾಗಸಿ ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು.
ಕೌಂತ ೋಯನು ಅಂರ್ಲ್ಲೋ ಬದಧನಾಗ ಕ ೈಮುಗದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಪಿಶಾದೊವಲ! ಕೃಪ ತ ೊೋರು! ನನಿ
ಅಪ್ಮಾನಗ ೊಳಿಸುವ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ್ಷರ್ಸು.
ವಾನರರೊಪ್ವನುಿ ಧರಿಸಿರುವ ನಿೋನು ಯಾರು? ಸಿದಧನ ೊೋ,
ಅರ್ವಾ ದ ೋವತ ರ್ೋ, ಗಂಧವವನ ೊೋ ಅರ್ವಾ
ಗುಹಾಕನ ೊೋ? ನಾನು ಕ ೋಳಿದ ಪ್ರಶ ಿಗ ಉತಾರಿಸುವ
341
342
 ಕೃಪ ತ ೊೋರು.”
ಹನುಮಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಡವನಂದನ! ನನಿ ಕುರಿತು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆಲು ನಿನಗ
ಎಷ್ುು ಕುತೊಹಲವಿದ ಲಿವೋ ಅದ ಲಿವನೊಿ ನಿನಗ
ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು. ನಾನು ಕ ೋಸರಿಯ ಗರ್ವದಲ್ಲಿ
ವಾಯುವಿನಿಂದ ಹುಟಿುದ ಾೋನ ಮತುಾ ಹನೊಮಾನ್ ಎಂಬ
ಹ ಸರಿನ ನಾನ ೊಬಿ ವಾನರ. ವಾನರರ ಲಿರ ರಾರ್ರಾದ
ಸೊಯವಪ್ುತರ ಸುಗರೋವ ಮತುಾ ಇಂದರನ ಮಗ ವಾಲ್ಲ
ಇಬಿರನೊಿ ಎಲಿ ಮಹಾವಿೋರ ವಾನರ ಪ್ಂಗಡಗಳ್
ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾದಾರು. ನಾನು ಮತುಾ ಆ ಅರ್ತರಕಷ್ವಣ
ಸುಗರೋವನು ಬ ಂಕಿರ್ಂದಗ ಗಾಳಿಯು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಅನ ೊಾೋನಾರಾಗದ ಾವು. ಯಾವುದ ೊೋ
ಕಾರಣಾಂತರದಂದ ತನಿ ಅಣಣನಿಂದ ಮೋಸಗ ೊಂಡು
ಸುಗರೋವನು ನನ ೊಿಡನ ಋಷ್ಾಮೊಕ ಪ್ವವತದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾನು. ಆಗ ದಶರರ್ನ ಮಗ ರಾಮನ ಂಬ
ಹ ಸರಿನ ವಿೋರ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ, ಮನುಷ್ಾರೊಪ್ದಲ್ಲಿದಾ
ವಿಷ್ುಣವು ಈ ರ್ೊರ್ಯುಲ್ಲಿ ಅಲ ದಾಡುತ್ತಾದಾನು. ತನಿ
ತಂದ ಗ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಲ ೊೋಸುಗ ಧನಿವಗಳಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿನಾದ ಅವನು ಪ್ತ್ತಿರ್ಂದಗ ಮತುಾ ತಮಮನ ೊಂದಗ
ದಂಡಕಾರಣಾದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿದನು. ಅವನ ಪ್ತ್ತಿಯನುಿ
343
ರಾವಣನು ರ್ನಸಾಿನದಲ್ಲಿ ಜಂಕ ಯ ರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ಆ
ಮಹಾಬುದಧ ರಾಘ್ವನನುಿ ಮೋಸಗ ೊಳಿಸಿ
ಬಲಾತಾೆರವಾಗ ಅಪ್ಹರಿಸಿದನು. ಪ್ತ್ತಿಯನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ರಾಘ್ವನು ಅವಳನುಿ ಹುಡುಕುತಾಾ
ಪ್ವವತಶ್ಖ್ರದಲ್ಲಿದಾ ವಾನರಷ್ವರ್ ಸುಗರೋವನನುಿ
ಕಂಡನು. ಅಲ್ಲಿ ಮಹಾತಮ ರಾಘ್ವನಿಗ ಅವನ ೊಂದಗ
ಸಖ್ಾವಾಯತು. ಅವನು ವಾಲ್ಲಯನುಿ ಕ ೊಂದು ರಾರ್ಾವನುಿ
ಸುಗರೋವನಿಗತಾನು. ಅನಂತರ ಅವನು ಸಿೋತ ಯನುಿ
ಹುಡುಕಲು ಕಪಿಗಳನುಿ ಕಳುಹಸಿದನು. ಕ ೊೋಟಿಗಟುಲ
ವಾನರರ ೊಂದಗ ಕಳುಹಸಲಪಟು ನಾವೂ ಕೊಡ ಒಂದು
ದಕಿೆನಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟಿದ ಾವು. ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಹದುಾ ನಮಗ
ಸಿೋತ ಯ ಕುರಿತು ವಿಷ್ಯವನುಿ ತ್ತಳಿಸಿತು. ಆಗ
ಅಕಿಿಷ್ುಕರ್ವ ರಾಮನ ಸಿದಾಗ ೊೋಸೆರವಾಗ ನಾನು ನೊರು
ರ್ೋರ್ನ ವಿಸಿಾೋಣವದ ಮಹಾಸಾಗರವನುಿ ಒಂದ ೋ ಸಾರಿ
ಹಾರಿ ದಾಟಿದ ನು. ಅಲ್ಲಿ ರಾವಣನ ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ ಆ
ದ ೋವಿಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ನು ಮತುಾ ನನಿ ಹ ಸರನುಿ ಅಲ್ಲಿ
ಪ್ುನಃ ಪ್ರಕಟಿಸಿ ಹಂದರುಗದ ನು. ಅನಂತರ ವಿೋರ ರಾಮನು
ಆ ಎಲಿ ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಸಂಹರಿಸಿ, ವ ೋದಶುರತ್ತಗಳಂತ
ಕಳ ದುಹ ೊೋಗದಾ ತನಿ ಭಾಯೆವಯನುಿ ಪ್ುನಃ
ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ವಿೋರ ರಾಮನು ಹಂದರುಗದ ನಂತರ
344
 ನಾನು ಅವನಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡಿದ ಾನು: “ವಿೋರ! ಶತುರಹರ!
ಎಲ್ಲಿಯವರ ಗ ರಾಮಕಥ ಯು ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿರುವುದ ೊೋ
ಅಲ್ಲಿಯ ವರ ಗ ನಾವು ಜೋವಿಸಿರಲ್ಲ” ಎಂದು. ಅದಕ ೆ
ಅವನು ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ ಎಂದದಾನು. ಹನ ೊಿಂದು
ಸಾವಿರ ವಷ್ವಗಳು ರಾರ್ಾಭಾರವನುಿ ಮಾಡಿ ರಾಮನು
ದ ೋವಲ ೊೋಕವನುಿ ಸ ೋರಿದನು. ಈಗ ಇಲ್ಲಿ ಅಪ್ಾರ ಯರೊ
ಗಂಧವವರೊ ಆ ವಿೋರನ ಚರಿತ ರಯನುಿ ಹಾಡುತಾಾ ನನಿನುಿ
ರಂಜಸುತಾಾರ . ಈ ಮಾಗಗವ್ಾದರಕೊೇ ಮನ್ುಷ್ಯರು
ಹಕೊೇಗುವಂಥಹುದಲ್ಲ. ಅದಕ್ಾೆಗಿಯೇ ನಾನ್ು ಈ
ಮಾಗಗದಲ್ಲಲ ಹಕೊೇಗುವುದನ್ುು ತ್ಡಕಹಿಡಿದಿದಕದೇನಕ.
ದಕೇವಸಕೇವತ್ವ್ಾದ ಈ ಮಾಗಗದಲ್ಲಲ ಯಾರೊ ನಿನ್ುನ್ುು
ಘಾತಿಗಕೊಳಿಸಬಾರದು ಅಥವ್ಾ ಶಪಿಸಬಾರದು. ಇದು
ದ ೋವತ ಗಳು ಬಳಸುವ ದವಾ ಮಾಗವ. ಅಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಾರು
ಹ ೊೋಗುವುದಲಿ. ಆದರ ನಿೋನು ಯಾವ ಸರ ೊೋವರಕಾೆಗ
ಬಂದರುವ ರ್ೋ ಅದು ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಇದ .”
ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಮಹಾಬಾಹು ಪ್ರತಾಪಿ ಭೋಮಸ ೋನನು
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಅವನಿಗ ಸಾಷ್ಾುಂಗ ಪ್ರಣಾಮ ಮಾಡಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಮೃದುವಾದ ಮಾತುಗಳಿಂದ ತನಿ ಅಣಣ ಕಪಿೋಶವರ
ಹನೊಮಂತನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ನನಿಷ್ುು ಧನಾನು ಇನುಿ ಯಾರೊ
345
 ಇರಲ್ಲಕಿೆಲಿ. ನಿನಿ ದಶವನದಂದ ನಾನು ತುಂಬಾ
ಅನುಗರಹೋತನಾಗದ ಾೋನ ಮತುಾ ಮಹಾ ತೃಪಿಾಯನುಿ
ಪ್ಡ ದದ ಾೋನ . ಆಯವ! ಇಂದು ನಿನಗ ಪಿರಯಕರವಾದ
ಇದನೊಿ ಕೊಡ ಮಾಡುತ್ತಾೋಯೆಂದು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .
ಮಕರಾಲಯ ಸಾಗರವನುಿ ಜಗಯುವಾಗ ನಿೋನು ಯವ
ರೊಪ್ವನುಿ ಧರಿಸಿದ ಾರ್ೋ ಆ ರೊಪ್ವನುಿ ನ ೊೋಡಲು
ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಹೋಗ ನಾನು ಸಂತುಷ್ುನಾಗುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ
ನಿನಿ ಮಾತುಗಳನುಿ ನಂಬುತ ೋಾ ನ .”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಆ ತ ೋರ್ಸಿವ ಕಪಿಯು ನಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಆ ರೊಪ್ವನುಿ ನಿೋನಾಗಲ್ಲೋ ಅರ್ವಾ ಇನಾಿಯರ ೋ ಆಗಲ್ಲೋ
ನ ೊೋಡಲ್ಲಕಾೆಗುವುದಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ ಆಗ ಇದಾದಾ
ಕಾಲಾವಸ ಿಯು ಬ ೋರ ಯಾಗತುಾ. ಅದು ಈಗ ಇಲಿ.
ಕೃತಯುಗವು ತ ರೋತಾಯುಗಕಿೆಂತ ಬ ೋರ ಮತುಾ
ಅದಕಿೆಂತಲೊ ಬ ೋರ ದಾವಪ್ರಯುಗ. ಇದು ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುತ್ತಾರುವ
ಕಾಲ. ಈಗ ನನಗ ಆ ರೊಪ್ವಿಲಿ. ರ್ೊರ್, ನದಗಳ್,
ಪ್ವವತಗಳು, ಶ್ಖ್ರಗಳು, ಸಿದಧರು, ದ ೋವತ ಗಳು ಮತುಾ
ಮಹಷ್ಠವಗಳು ಕಾಲಕ ೆ ತಕೆಂತ ವತ್ತವಸುತಾಾರ .
ಯುಗಯುಗದ ಭಾವದಂತ ಜೋವಿಗಳ ಶಕಿಾ, ಗಾತರ, ಮತುಾ
ಪ್ರಭಾವಗಳು ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುತಾವ ಮತುಾ ಪ್ುನಃ ವೃದಧಯಾಗುತಾವ .
ಆದುದರಿಂದ ನನಿ ಆ ರೊಪ್ವನುಿ ನ ೊೋಡುವ ನಿನಿ ಈ
346
 ಬಯಕ ಯು ಸಾಕು. ನಾನೊ ಕೊಡ ಯುಗವನುಿ
ಅನುಸರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಕಾಲವನುಿ ಅತ್ತಕರರ್ಸಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ.”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯುಗಗಳ ಸಂಖ ಾಯನೊಿ ಮತುಾ ಯುಗಯುಗಗಳಲ್ಲಿರುವ
ಆಚಾರಗಳನೊಿ, ಧಮವ, ಕಾಮ ಮತುಾ ಅರ್ವಗಳ
ಭಾವವನೊಿ, ಗಾತರ, ವಿೋಯವ ಮತುಾ ಇರುವುದು ಮತುಾ
ಇಲಿದರುವುದರ ಕುರಿತು ಹ ೋಳು.”
ಹನುಮಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ಕೃತ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಸನಾತನ
ಧಮವವಿದ . ಮಾಡಬ ೋಕಾದುದು ಯಾವುದೊ ಇರದ ೋ
ಎಲಿವನೊಿ ಮಾಡಿಯಾಗರುತಾದ ಯಾದುದರಿಂದ ಆ
ಕಾಲವನುಿ ಉತಾಮ ಯುಗವ ಂದು ಕರ ಯುತಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ
ಧಮವವು ಕ್ಷಣಿಸುವುದಲಿ. ಜೋವಿಗಳು ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುವುದಲಿ.
ಆದುದರಿಂದ ಅದಕ ೆ ಕೃತಯುಗವ ಂದು ಹ ಸರು.
ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ಇದು ಅತಾಂತ
ಉತಾಮವ ಂದ ನಿಸಿಕ ೊಂಡಿತು. ಕೃತಯುಗದಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳು,
ದಾನವರು, ಗಂಧವವರು, ಯಕ್ಷರು, ರಾಕ್ಷಸರು ಮತುಾ
ನಾಗಗಳು ಯಾರೊ ಇರುವುದಲಿ. ಮಗೊ ಅಲ್ಲಿ
ಕರಯವಿಕರಯಗಳ್ ಇರುವುದಲಿ. ಸಾಮ, ಯರ್ುರ್ ಮತುಾ
ಋಕ್ ಗಳ ಂಬ ವಿಂಗಡಣ ಯಲಿ, ಮಾನವಿೋಯ ಶರಮವೂ
347
ಅಲ್ಲಿಲಿ. ನ ನ ಸಿದ ಹಾಗ ಫಲವು ದ ೊರ ಯುತಾದ ಮತುಾ
ಸನಾಾಸವ ೋ ಅಲ್ಲಿಯ ಧಮವ. ಆ ಯುಗಸಂಸಗವದಲ್ಲಿ
ವಾಾಧಿಯರುವುದಲಿ. ಇಂದರಯ ಕ್ಷ್ೋಣವಾಗುವುದಲಿ.
ಅಸೊಯೆಯಾಗಲ್ಲೋ, ಕಣಿಣೋರಾಗಲ್ಲೋ, ದಪ್ವವಾಗಲ್ಲೋ,
ಶರಮವಾಗಲ್ಲೋ, ಹತ ೊೋಟಿಯಲ್ಲಿ ಇಟುುಕ ೊಳುೆವುದಾಗಲ್ಲೋ,
ಸ ೊೋಮಾರಿತನವಾಗಲ್ಲೋ, ದ ವೋಷ್ವಾಗಲ್ಲೋ, ಮೋಸವಾಗಲ್ಲೋ,
ರ್ಯವಾಗಲ್ಲೋ, ಸಂತಾಪ್ವಾಗಲ್ಲೋ, ಹ ೊಟ ುಕಿಚಾಿಗಲ್ಲೋ,
ಮತಾರವಾಗಲ್ಲೋ ಇರುವುದಲಿ. ಆಗ ಪ್ರಬರಹಮನ ೋ
ರ್ೋಗಗಳು ಹ ೊಂದುವ ಪ್ರಮಗತ್ತ. ಸವವರ್ೊತಗಳ
ಆತಮಗಳು ಶುಕಿ ನಾರಾಯಣನು. ಕೃತಯುಗದಲ್ಲಿ
ಬಾರಹಮಣರು, ಕ್ಷತ್ತರಯರು, ವ ೈಶಾರು ಮತುಾ ಶ ದರರು
ಲಕ್ಷಣಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದ ೋ ಆಗರುತಾಾರ ಮತುಾ ಪ್ರಜ ಗಳು ತಮಮ
ಕಮವಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗರುತಾಾರ . ಆಶರಮಗಳು
ಒಂದ ೋಸಮನಾಗರುತಾವ . ಆಚಾರಗಳು ಒಂದ ೋ
ಸಮನಾಗರುತಾವ . ಜ್ಞಾನ, ಬುದಧ ಮತುಾ ಬಲಗಳು ಒಂದ ೋ
ಸಮನಾಗರುತಾವ . ಮತುಾ ವಣವಗಳು ಒಂದ ೋ ರಿೋತ್ತಯ
ಧಮವವನುಿ ಅನುಸರಿಸುತಾಾರ . ಒಂದ ೋ ಒಂದು
ವ ೋದವನುಿ ಹ ೊಂದದುಾ, ವಿಧಿಕಿರಯೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದ ೋ
ಮಂತರವನುಿ ಬಳಸಿ ಅವರು ಎಲಿರೊ ಒಂದ ೋ ಒಂದು
ಧಮವವನುಿ ಒಂದ ೋ ವ ೋದವನುಿ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾದಾರು.
348
ಒಂದ ೋ ಧಮವದಂತ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರು. ಕಾಲಕ ೆ
ಸರಿಯಾದ ನಾಲುೆ ಆಶರಮಗಳನುಿ ಅನುಸರಿಸಿ ಯಾವುದ ೋ
ಫಲವನುಿ ಬಯಸದ ೋ ಮಾಡುವ ಕಮವಗಳಿಂದ ಪ್ರಮ
ಗತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾದಾರು. ಕೃತಯುಗದಲ್ಲಿ
ಆತಮರ್ೋಗದಂದ ೊಡಗೊಡಿದ ಇದ ೋ ಧಮವವನುಿ
ನಾಲೊೆ ವಣವದವರು ನಾಲೊೆ ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಶವತವಾಗ
ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾದಾರು. ತ್ತರಗುಣಗಳನುಿ ವಜವಸಿದ ಇದರ
ಹ ಸರು ಕೃತಯುಗ.
ಈಗ ಯಾಗಗಳು ಕಂಡುಬರುವ ತ ರೋತಾಯುಗದ ಕುರಿತು
ಕ ೋಳು. ಧಮವವು ಒಂದು ಪಾದ ಕಡಿಮಯಾಗುತಾದ . ಮತುಾ
ಅಚುಾತ ನಾರಾಯಣನು ಕ ಂಪ್ುಬಣಣದವನಾಗುತಾಾನ .
ಮನುಷ್ಾರು ಸತಾವರತರಾಗದುಾ ಧಮವಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ
ನಿರತರಾಗರುತಾಾರ . ತ ರೋತಾಯುಗದಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞಗಳು ಮತುಾ
ಧಮವದ ವಿವಿಧ ಕಾಯವಗಳು ನಡ ಯುತಾವ .
ಭಾವಸಂಕಲಪದಂದ ಫಲವನುಿ ನಿೋಡುವ ದಾನಾದ
ಕಿರಯೆಗಳು ನಡ ಯುತಾವ . ತ ರೋತಾಯುಗದಲ್ಲಿ ಧಮವ,
ತಪ್ಸುಾ, ಮತುಾ ದಾನಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗದುಾ
ಸವಧಮವದಲ್ಲಿಯೆೋ ಇದುಾಕ ೊಂಡು ಕಿರಯಾವಂತರಾಗ
ಧಮವದಂದ ವಿಚಲ್ಲತರಾಗುವುದಲಿ.
ದಾವಪ್ರಯುಗದಲ್ಲಿ ಧಮವವು ಅಧವಭಾಗದಲ್ಲಿ ಮಾತರ
349
ನಡ ಯುತಾದ . ವಿಷ್ುಣವು ಹಳದಬಣಣವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ
ಮತುಾ ವ ೋದಗಳ್ ಕೊಡ ನಾಲುೆ ಭಾಗಗಳಾಗ
ವಿರ್ಜಸಲಪಡುತಾದ . ಕ ಲವರು ನಾಲೊೆ ವ ೋದಗಳನೊಿ
ತ್ತಳಿದರುತಾಾರ , ಮತ ಾ ಕ ಲವರು ಮೊರು ಅರ್ವಾ ಎರಡು
ಅರ್ವಾ ಒಂದನ ಿೋ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುತಾಾರ . ಇನುಿಳಿದವರಿಗ
ವ ೋದಗಳ ೋ ತ್ತಳಿದರುವುದಲಿ. ಈ ರಿೋತ್ತ ಶಾಸರಗಳು
ಭನಿವಾಗ ಬಹಳ ರಿೋತ್ತಯ ಕಿರಯೆಗಳು ನಡ ಯುತಾವ .
ತಪ್ೋದಾನಪ್ರವೃತಾರಾದ ಪ್ರಜ ಗಳು ರಾರ್ಸ ಭಾವವನುಿ
ತಳ ಯುತಾಾರ . ಒಂದ ೋ ವ ೋದವನುಿ ಅರಿತ್ತಲಿವಾದುದರಿಂದ
ವ ೋದಗಳು ಬಹಳಾಗ ವಿಂಗಡಣ ಗ ೊಳುೆತಾವ . ಸತಾವು
ಒಂದ ೋ ಆಗಲಿದದುರಿಂದ ಕ ಲವರು ಮಾತರ ಸತಾದಲ್ಲಿ
ನ ಲ ಸಿರುತಾಾರ . ಸತಾದಂದ ಪ್ರಚಲ್ಲತರಾದವರಿಗ ಬಹಳಷ್ುು
ವಾಾಧಿಗಳು ಉಂಟಾಗುತಾವ . ವಿಧಿಯ ಕಾರಣದಂದ ಕಾಮ
ಮತುಾ ಉಪ್ದರವಗಳು ಉಂಟಾಗುತಾವ . ಇದರಿಂದಾಗ
ಕ ಲವು ಮಾನವರು ತುಂಬಾ ಕಠಿಣ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ
ನಿರತರಾಗರುತಾಾರ ಮತುಾ ಇನುಿಳಿದವರು ಆಸ ಗಳಿಂದ
ಪ್ರಚ ೊೋದತರಾಗ ಸವಗವವನುಿ ಬಯಸಿ ಯಜ್ಞ-
ಯಾಗಾದಗಳನುಿ ಕ ೈಗ ೊಳುೆತಾಾರ . ದಾವಪ್ರಯುಗದಲ್ಲಿ
ಹೋಗ ಅಧಮವದಂದ ಪ್ರಜ ಗಳು ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುತಾಾರ .
ಕಲ್ಲಯುಗದಲ್ಲಿ ಧಮವವು ಒಂದ ೋ ಕಾಲ್ಲನ ಮೋಲ
350
ನಿಂತ್ತರುತಾದ . ಈ ತಾಮಸ ಯುಗವು ಬಂದಾಗ ಕ ೋಶವ
ನಾರಾಯಣನು ಕಪ್ುಪಬಣಣದವನಾಗುತಾಾನ .
ವ ೋದಾಚಾರಗಳ್ ಧಮವ ಯಜ್ಞಗಳ್
ಅಳಿದುಹ ೊೋಗುತಾವ . ಬ ಳ ಗಳು ನಾಶವಾಗುತಾವ .
ವಾಾಧಿಗಳು, ಸ ೊೋಮಾರಿತನ, ಮತುಾ ಕ ೊರೋಧಾದ
ದ ೊೋಷ್ಗಳು, ಉಪ್ದರವಗಳು ನಡ ಯುತಾವ . ರ ೊೋಗ
ವಾಾಧಿಗಳು ಇರುತಾವ . ಒಂದನುಿ ಅನುಸರಿಸಿ ಬರುವ
ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ತಬಾರಿಯೊ ಧಮವವು ಕ್ಷ್ೋಣವಾಗುತಾದ .
ಧಮವವು ಕ್ಷ್ೋಣವಾಗುತ್ತಾದಾಂತ ರ್ನರೊ ಕ್ಷ್ೋಣರಾಗುತಾಾರ .
ರ್ನರು ಕ್ಷ್ೋಣರಾಗುತ್ತಾದಾಂತ ಪ್ರಪ್ಂಚವನುಿ ವಿಕಸನದತಾ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುವ ಶಕಿಾಗಳು ಕ್ಷ್ೋಣವಾಗುತಾವ . ಈ
ಯುಗಕ್ಷಯದಂದಾಗ ಧಮವಗಳು ಪಾರರ್ವನ ಗಳಾಗ
ವಿಕಾರಗ ೊಳುೆತಾವ . ಈ ಕಲ್ಲಯುಗ ಎನುಿವುದು ಸವಲಪವ ೋ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬರುತಾದ . ಚಿರಂಜೋವಿಗಳು ಈ ಯುಗಗಳು
ಬದಲಾದ ಹಾಗ ಲಿ ತಾವೂ ಬದಲಾಗುತಾಾರ .
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವ ಮನುಷ್ಾನು ಅನರ್ವವಾಗರುವುದರಲ್ಲಿ
ಏಕ ಆಸಕಿಾಯನುಿ ತ ೊೋರಿಸುತಾಾನ ಎನುಿವಂತ್ತದ ನನಿನುಿ
ಸರಿಯಾಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳುೆವ ನಿನಿ ಈ ಕುತೊಹಲವು. ನಿೋನು
ನನಿಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿದುದ ಲಿವನೊಿ ಯುಗಸಂಖ ಾಗಳನೊಿ ನಾನು
ನಿನಗ ಹ ೋಳಿದ ಾೋನ . ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ. ಈಗ ಹ ೊರಟು
351
 ಹ ೊೋಗು!”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಿ ಹಂದನ ರೊಪ್ವನುಿ ನ ೊೋಡದ ೋ ನಾನು
ಹ ೊೋಗುವುದ ೋ ಇಲಿ. ನನಿ ಮೋಲ ನಿನಗ ಅನುಗರಹವಿದ
ಎಂದಾದರ ನಿನಿ ಆತಮ ಸವರೊಪ್ವನುಿ ನನಗ ತ ೊೋರಿಸು!”
ಭೋಮನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಆ ಕಪಿಯು ಮುಗುಳಿಕುೆ
ಸಾಗರಲಂಘ್ನದ ಸಮಯದ ರೊಪ್ವನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿದನು.
ತಮಮನನುಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸಲ ೊೋಸುಗ ಅವನು ಅತ್ತ ಮಹಾ
ದ ೋಹವನುಿ ತಾಳಿದನು ಮತುಾ ಅವನ ದ ೋಹವು ಎತಾರ ಮತುಾ
ವಿಸಾಾರದಲ್ಲಿ ಅತ್ತೋವವಾಗ ಬ ಳ ಯತು. ಆ ಅರ್ತದುಾತ್ತ ವಾನರನ
ರೊಪ್ವು ಬಾಳ ಯ ವನವನೊಿ ರ್ೋರಿ ಒಂದು ಪ್ವವತವ ೋ ಅಲ್ಲಿ
ಬಂದು ನಿಂತುಕ ೊಂಡಂತ ತ ೊೋರಿತು. ಎರಡನ ಯ ಪ್ವವತವೋ
ಎನುಿವಂತ ಎತಾರಕ ೆ ಬ ಳ ದ ಆ ಮಹಾಕಾಯ ಕಪಿಯು ತನಿ
ತಾಮರದ ಕ ಂಪಿನ ಕಣುಣಗಳಿಂದ, ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣವಾದ ಹಲುಿಗಳಿಂದ,
ಗಂಟುಕಟಿುದ ಕಣುಣಗಳಿಂದ, ಉದಾವಾದ ಬಾಲದಂದ ದಕುೆಗಳನ ಿೋ
ವಾಾಪಿಸಿ ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ಅಣಣನ ಆ ಮಹಾ ರೊಪ್ವನುಿ
ನ ೊೋಡಿದ ಕೌರವನಂದನ ಭೋಮನು ವಿಸಿಮತನಾದನು ಮತುಾ ಪ್ುನಃ
ಪ್ುನಃ ಪ್ುಳಕಿತಗ ೊಂಡನು. ತ ೋರ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ಸೊಯವನಂತ್ತರುವ,
ಬಂಗಾರದ ಪ್ವವತದಂತ್ತರುವ, ಆಕಾಶವ ೋ ಬ ಳಗುತ್ತಾದ ರ್ೋ
ಎಂದರುವ ಅವನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಭೋಮನು ಕಣುಣ ಮುಚಿಿದನು. ಮಲಿನ
352
ಮುಗುಳಿಕುೆ ಹನುಮಂತನು ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅನಘ್! ನನಿ ಇಷ್ ುೋ ದ ೋಹ ರೊಪ್ವನುಿ ನ ೊೋಡಲು ನಿೋನು
ಶಕಾನಾಗದಾೋಯೆ. ನಾನು ಇದಕಿೆಂತಲೊ ದ ೊಡಿವನಾಗ,
ಎಷ್ುು ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ದ ೊಡಿದಾಗ ಬ ಳ ಯಬಲ ಿ.
ಶತುರವಿನ ೊಂದಗ ಹ ೊೋರಾಡುವಾಗ ನನಿ ದ ೋಹವೂ
ತ ೋರ್ಸೊಾ ತುಂಬಾ ಬ ಳ ಯುತಾವ .”

353
ಆ ಅದುಭತವಾದ ಮಹಾ ರೌದರವಾದ ವಿಂಧಾ ಮತುಾ ಮಂದರ
ಪ್ವವತಗಳಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ ಹನೊಮಂತನ ಆ ರೊಪ್ವನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಪ್ವನಾತಮರ್ನು ಸಂಭಾರಂತನಾದನು. ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಮೈನಡುಗದ ಭೋಮನು ದೋನಾತಮನಾಗ, ಅಂರ್ಲ್ಲೋಬದಧನಾಗ
ಹಾಗ ಯೆೋ ನಿಂತ್ತರುವ ಹನೊಮಂತನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಿಭ ೊೋ! ನಿನಿ ವಿಪ್ುಲ ಪ್ರಮಾಣದ ಶರಿೋರವನುಿ
ನ ೊೋಡಿದ . ಈಗ ನಿೋನ ೋ ನಿನಿ ಈ ರೊಪ್ವನುಿ
ಹಂತ ಗ ದುಕ ೊೋ! ಉದಯಸುವ ಸೊಯವನಂತ್ತರುವ
ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಲು ನಾನು ಶಕಾನಾಗಲಿ. ಮೈನಾಕ
ಪ್ವವತದಂತ್ತರುವ ನಿೋನು ಅಪ್ರಮೋಯ ಮತುಾ
ಅನಾದೃಷ್ಾ. ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿ ನಿನಿಂರ್ವನಿರುವಾಗಲೊ ಸವಯಂ
ರಾಮನ ೋ ರಾವಣನನುಿ ಎದುರಿಸಿದನು ಎಂದು ಇಂದು
ನನಿ ಮನಸುಾ ಬಹಳಷ್ುು ವಿಸಮಯಗ ೊಂಡಿದ . ನಿೋನ ೊಬಿನ ೋ
ರ್ೋದಧರ ೊಂದಗ ಮತುಾ ವಾಹನಗಳ ್ಂದಗ ಲಂಕ ಯನುಿ
ನಿನಿ ಬಾಹುಗಳನುಿ ಮತುಾ ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ಆಶರಯಸಿ
ವಿನಾಶಗ ೊಳಿಸಲು ಸಾಧಾವಾಗುತ್ತಾತುಾ. ಮಾರುತಾತಮರ್!
ನಿನಗ ಅಸಾದಾವ ನುಿವುದು ಏನೊ ಇರಲ್ಲಕಿೆಲಿ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ತನಿ ಸ ೋನ ಯ ಸಹತ ರಾವಣನು ನಿನಗ ೊಬಿನಿಗೊ
ಸರಿಸಮನಾಗರಲ್ಲಕಿೆರಲ್ಲಲಿ!”
ಭೋಮನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಪ್ಿವಗಷ್ವರ್ ಹನೊಮಂತನು
354
ಕರುಣ ತುಂಬಿದ ಗಂಭೋರ ಧಿನಿಯಲ್ಲಿ ಉತಾರವನಿಿತಾನು:
“ಭಾರತ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುದು ಸರಿ. ಆ ರಾಕ್ಷಸಾಧಮನು
ನನಗ ಸರಿಸಮನಾಗರಲ್ಲಲಿ! ಲಕೊೇಕಕಂಟಕ ರಾವಣನ್ನ್ುು
ನಾನ್ು ಸಂಹರಿಸಿದದರಕ ರಾಘವನ್ ಕೇತಿಗಗಕ
ಕ್ಕೊರತಕಯಾಗುತಿತತ್ುತ. ಆದುದರಿಂದ ನಾನ್ು ಹಾಗಕ
ಮಾಡಲ್ಲಲ್ಲ! ಆ ವೇರನ್ು ಸಕೇನಕಗಳಕ ಂದಿಗಕ ಆ
ರಾಕ್ಷಸಾಧಿಪ್ನ್ನ್ುು ಸಂಹರಿಸಿ ಸಿೇತಕಯನ್ುು ತ್ನ್ು ನ್ಗರಕ್ಕೆ
ಕ್ಕೊಂಡಕೊಯುದ ಲಕೊೇಕದಲ್ಲಲ ಕೇತಿಗವಂತ್ನಾದನ್ು. ನ್ನ್ು
ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ್ ತ್ಮಮನಕೇ! ಈಗ ನಿೇನ್ು ವ್ಾಯುವನಿಂದ
ರಕ್ಷಣಕಯನ್ುು ಪ್ಡಕದು ಕ್ಕೇಮ-ಸುರಕ್ಷಿತ್ವ್ಾಗಿರುವ
ಮಾಗಗದಲ್ಲಲ ಹಕೊರಟು ಹಕೊೇಗು. ಈ ದಾರಿಯು ನಿನಿನುಿ
ಸೌಗಂಧಿಕಾ ವನಕ ೆ ಕ ೊಂಡ ೊಯುಾತಾದ . ಅಲ್ಲಿ ಯಕ್ಷ-
ರಾಕ್ಷಸರ ಕಾವಲ್ಲನಲ್ಲಿರುವ ಧನದ ಕುಬ ೋರನ
ಉದಾಾನವನವಿದ . ಆದರ ನಿೋನು ಒಂದ ೋ ಸಮನ
ಹೊವನುಿ ಕಿೋಳಲು ಪಾರರಂಭಸಬಾರದು. ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ
ಪ್ುರುಷ್ರು ಸವಯಂ ದ ೋವತ ಗಳನುಿ ಮನಿಿಸಬ ೋಕಾಗುತಾದ .
ರ್ಕಿಾಯಂದ ಬಲ್ಲ, ಹ ೊೋಮ, ನಮಸಾೆರ ಮತುಾ ಮಂತರಗಳ
ಮೊಲಕ ದ ೋವತ ಗಳು ಪ್ರಸಿೋದರಾಗುತಾಾರ . ಸಾಹಸಕ ೆ
ತ ೊಡಗಬ ೋಡ! ನಿನಿ ಧಮವವನುಿ ಅನುಸರಿಸು.
ಸವಧಮವದಲ್ಲಿದುಾಕ ೊಂಡ ೋ ಪ್ರಮ ಧಮವವು ಏನ ಂದು
355
ಆಗಮಗಳಿಂದ ತ್ತಳಿಯಬಹುದು. ವೃದಧರ ಸ ೋವ ಯನುಿ
ಮಾಡದ ೋ ಧಮವವನುಿ ತ್ತಳಿಯಲು ಆಗದು. ಧಮವವನುಿ
ಬೃಹಸಪತ್ತ, ಅಮರರಿಗೊ ಕೊಡ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳುೆವುದು ಕಷ್ು.
ಎಲ್ಲಿ ಅಧಮವವನುಿ ಧಮವವ ಂದು ಹ ೋಳಲಾಗುತಾದ ರ್ೋ
ಧಮವವನುಿ ಅಧಮವವ ಂದು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳುೆತಾಾರ ೊೋ ಅಲ್ಲಿ
ತ್ತಳಿದವರೊ ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಇದಾವರು ಎಲಿರೊ
ಗ ೊಂದಲಕ ೊೆಳಗಾಗುತಾಾರ . ಆಚಾರದಂದಲ ೋ ಧಮವವು
ಹುಟುುತಾದ ಮತುಾ ಧಮವದಂದ ವ ೋದಗಳು ಹುಟುುತಾವ .
ವ ೋದದಂದ ಯಜ್ಞವು ಹುಟುುತಾದ ಮತುಾ ಯಜ್ಞಗಳಲ್ಲಿ
ದ ೋವತ ಗಳು ನ ಲ ಸಿರುತಾಾರ . ವ ೋದಗಳಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿರುವಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವುದರಿಂದ ಮತುಾ ಯಜ್ಞಗಳಿಂದ ದ ೋವತ ಗಳು
ವೃದಧಸುತಾಾರ . ಮಾನವರು ಬೃಹಸಪತ್ತ ಮತುಾ ಉಶಾನರು
ಹ ೋಳಿದ ವಾಾಪಾರ, ವಾಣಿರ್ಾ, ಕೃಷ್ಠ, ಮತುಾ
ಪ್ಶುಸಾಕಣಿಕ ಗಳಿಂದ, ಧಮವದಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ ಮತುಾ
ಬಾರಹಮಣರಿಂದ ವಧಿವಸುತಾಾರ . ತ್ತಳಿದವರಿಗ ಮೊರು
ಜ್ಞಾನಕ್ಷ್ ೋತರಗಳಿವ - ವಿದ ಾ, ಉದ ೊಾೋಗ ಮತುಾ ಶಾಸನ. ಈ
ಮೊರನೊಿ ಸರಿಯಾಗ ಬಳಸಿದಾಗ ಲ ೊೋಕಗಳಿಗ
ಒಳ ೆಯದಾಗುತಾದ . ಧಮವಕಿರಯೆಗಳು ನಡ ಯದ ೋ ಇದಾರ ,
ಶಾಸನವಿಲಿದದಾರ ಈ ರ್ೊರ್ಗ ಮಯಾವದ ಎನುಿವುದ ೋ
ಇರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ವಾಾಪಾರ ಮತುಾ ಧಮವಗಳು ಇಲಿದ ೋ
356
ಇದಾದಾರ ಪ್ರಜ ಗಳು ವಿನಾಶ ಹ ೊಂದುತ್ತಾದಾರು. ಈ
ಮೊರೊ ಧಮವಗಳನುಿ ಪಾಲ್ಲಸುವುದರಿಂದಲ ೋ ಪ್ರಜ ಗಳು
ಅಭವೃದಧ ಹ ೊಂದುತಾಾರ . ಏಕವಣಿವ ದವರ್ರ ಅಮೃತ
ಧಮವವು ಒಂದ ೋ: ಯಜ್ಞ, ಅಧಾಯನ ಧಾಾನ ಈ ಮೊರು
ಸಾಧಾರಣ ಧಮವವ ಂದು ಹ ೋಳಲಪಟಿುದ .
ಯಜ್ಞಮಾಡಿಸುವುದು ಮತುಾ ಅಧಾಾಪ್ನ ಇವ ರಡೊ
ಬಾರಹಮಣರ ಧಮವ. ಕ್ಷತ್ತರಯರ ಧಮವವು ಪಾಲನ ಮತುಾ
ವ ೈಶಾರ ಧಮವವು ಪ್ೋಷ್ಣ . ಗುರುಕುಲದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುವರಿಗರುವಂತ ದವರ್ರ ಶುಶ ರಷ್ ಯೆೋ ಶ ದರರ
ಪ್ರಮ ಧಮವವ ಂದು ಹ ೋಳಲಾಗದ . ಆದರೊ ಅವರಿಗ
ಭಕ್ಷ್ , ಹ ೊೋಮ ಮತುಾ ವರತಗಳು ವಜವತ. ನಿನಿದು ಕ್ಷತ್ತರಯ
ಧಮವ. ಇನ ೊಿಬಿರಿಗ ರಕ್ಷಣ ಯನುಿ ಕ ೊಡುವುದ ೋ ನಿನಿ
ಧಮವ. ವಿನಿೋತನಾಗ, ನಿಯತ ೋಂದರಯನಾಗ
ಸವಧಮವವನುಿ ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸು. ವೃದಧರ ೊಂದಗ
ಸಮಾಲ ೊೋಚಿಸಿ ಒಳ ೆಯವರ ಮತುಾ ಬುದಧವಂತರನುಿ ಕ ೋಳಿ
ನಡ ಯುವವರು ಸುಸಿಿತವಾಗ ಇರುತಾಾರ . ದಂಡದ
ವಾಸನಿಯು ನಾಶಹ ೊಂದುತಾಾನ . ರಾರ್ನು ನಿಗರಹ
ಅನುಗರಹಗಳಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರ ಲ ೊೋಕದ
ಮಯಾವದ ಯು ಸುವಾವಸಿಿತವಾಗರುತಾದ . ಆ
ಉದ ಾೋಶದಂದಲ ೋ ನಿತಾವೂ ಗೊಢಚಾರರಿಂದ
357
ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿರುವ ಕ ೊೋಟ ಗಳು, ಶತುರಗಳು, ರ್ತರರು, ಸ ೋನ
ಮತುಾ ವೃದಧ ಕ್ಷಯಗಳ ಕುರಿತು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರಬ ೋಕು.
ರಾರ್ನಿಗ ನಾಲುೆ ರಿೋತ್ತಯ ಉಪಾಯಗಳಿವ :
ಬುದಧವಂತರ ೊಡನ ಸಮಾಲ ೊೋಚನ , ಪ್ರಾಕರಮ,
ನಿಗರಹಾನುಗರ ಮತುಾ ಕಾಯವವನುಿ ಸಾಧಿಸುವ ದಕ್ಷತ .
ಸಾಮ, ದಾನ, ಭ ೋದ, ದಂಡ ಮತುಾ ಉಪ ೋಕ್ಷಣ ಇವು
ಒಂದ ೊಂದಾಗ ಅರ್ವಾ ಒಟಾುಗ ಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ
ಸಾಧನಗಳನಾಿಗ ಬಳಗಸಿಕ ೊಳೆಬಹುದು. ಎಲಿ
ಧ ೊೋರಣ ಗಳ್ ಸಮಾಲ ೊೋಚನ ಯಂದ ಮತುಾ
ಗೊಢಚಾರರ ಮೊಲಕ ಹುಟುಬ ೋಕು. ಸರಿಯಾದ
ಸಮಾಲ ೊೋಚನ ಗಳಿಂದ ಹುಟಿುದ ನಿೋತ್ತಗಳು
ಸಿದಧಯಾಗುತಾವ . ಮತುಾ ತ್ತಳಿದರುವವರಲ್ಲಿ ಸಮಾಲ ೊೋಚನ
ಮಾಡಬ ೋಕು. ಗೌಪ್ಾವಾಗರುವ ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ಸಿರೋಯಲ್ಲಿ,
ಮೊಢನಲ್ಲಿ, ಆಸ ಬುರುಕನಲ್ಲಿ, ಬಾಲಕರಲ್ಲಿ,
ಹಗುರದವರಲ್ಲಿ, ಮತುಾ ಹುಚಿಿನ ಲಕ್ಷಣಗಳಿರುವವರಲ್ಲಿ
ಸಮಾಲ ೊೋಚಿಸಕೊಡದು. ತ್ತಳಿದವರ ೊಂದಗ
ಸಮಾಲ ೊೋಚನ ಮಾಡಬ ೋಕು. ಸಮರ್ವರಿಂದ ಕ ಲಸಗಳನುಿ
ಮಾಡಿಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಮತುಾ ನಿೋತ್ತಗಳನುಿ
ವಿಶಾವಸವಿರುವವರಿಂದ ರೊಪಿಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು.
ಮೊಖ್ವರನುಿ ಯಾವಾಗಲೊ ದೊರವಿಡಬ ೋಕು.
358
ಧಾರ್ವಕರನುಿ ಧಮವಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ, ಪ್ಂಡಿತರನುಿ
ಹಣಕಾಸಿನ ವಿಷ್ಯಗಳಲ್ಲಿ, ನಪ್ುಂಸಕರನುಿ ಸಿರೋಯರ
ವಿಷ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮತುಾ ಕೊರರರನುಿ ಕೊರರಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ
ತ ೊಡಗಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ತನಿ ಮತುಾ ಇತರರ ಕಾಯವದಂದ
ಮತುಾ ಅಕಾಯವದಂದ ಉಂಟಾದವುಗಳನುಿ ಹಾಗೊ
ಶತುರಗಳ ಬಲಾಬಲಗಳನೊಿ ಬುದಧ ಮತುಾ ಕಾಯವಗಳ
ಮೊಲಕ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಬುದಧಯಂದ ತಮಮನುಿ
ತಾವು ಅರಿತುಕ ೊಂಡವರನುಿ ಮಾತರ ಒಳ ೆಯವರ ಂದು
ಪ್ರಿಗರಹಸಬ ೋಕು. ವಿದಾಾವಂತರಾಗಲಿದವರನುಿ ಮತುಾ
ಮಯಾವದ ಯಲಿದ ಇರುವವರನುಿ ನಿಗರಹಸಬ ೋಕು.
ರಾರ್ನು ಸರಿಯಾದ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ನಿಗರಹ ಪ್ರಗರಹದಲ್ಲಿ
ತ ೊಡಗದಾರ ಲ ೊೋಕದ ಮಯಾವದ ಯು
ಸುವಾವಸಿಿತವಾಗರುತಾದ . ಪಾರ್ವ! ಇದ ೋ ನಿನಗ
ವಿಹತವಾಗರುವ ಘೊೋರವಾಗರುವ ಮತುಾ
ಕಷ್ುಕರವಾಗರುವ ಧಮವ. ಇದನುಿ ನಿೋನು
ಸವಧಮವವಿಭಾಗದ ಮೊಲಕ ವಿನಯನಾಗ ಅನುಸರಿಸು.
ಹ ೋಗ ಬಾರಹಮಣರು ತಪ್ಸುಾ, ಧಮವ, ಸವನಿಯಂತರಣ ಮತುಾ
ಆಹುತ್ತಗಳನುಿ ನಿೋಡುವುದರ ಮೊಲಕ ಸವಗವಕ ೆ
ಹ ೊೋಗುತಾಾರ ೊೋ, ಮತುಾ ದಾನ, ಆತ್ತರ್ಾ ಮತುಾ
ಕಿರಯಾಧಮವಗಳಿಂದ ಸದುತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾರ ೊೋ
359
 ಹಾಗ ಕ್ಷತ್ತರಯರು ನಿಗರಹ ಮತುಾ ಪಾಲನ ಗಳ ಮೊಲಕ
ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗುತಾಾರ . ಕಾಮ ದ ವೋಷ್ಗಳನುಿ ತ ೊರ ದು
ಏನೊ ಆಸ ಗಳನುಿ ಇಟುುಕ ೊಳೆದ ೋ, ಯಾವುದ ೋ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ
ಕುಪಿತನಾಗರದ ೋ ಸರಿಯಾದ ದಂಡವನುಿ (ಶ್ಕ್ಷ್ ಯನುಿ)
ನಿೋಡುವವರು ಸತಾ ಲ ೊೋಕವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾರ .”
ಆಗ ಆ ಕಪಿಯು ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ಬ ಳ ಸಿದಾ ತನಿ ದ ೋಹವನುಿ ಕುಗುಸಿ ,
ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ತನಿ ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಅಪಿಪಕ ೊಂಡನು. ಅಣಣನು
ಹೋಗ ಅಪಿಪಕ ೊಳೆಲು ಭಾರತ ಭೋಮನ ಆಯಾಸವು ನಾಶವಾಯತು
ಮತುಾ ಪ್ುನಃ ಎಲಿವೂ ಒಳ ೆಯದ ನಿಸಿತು. ಕಣಿಣೋರು ತುಂಬಿದ
ಕಣುಣಗಳಿಂದ ಆ ವಾನರನು ಪ್ುನಃ ಸ ಿೋಹಭಾವದಂದ, ಕಣಿಣೋರಿನಿಂದ
ಕಟಿುದ ಕಂಠದಂದ ಭೋಮನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿ! ನಿನಿ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗು. ನಂತರವೂ ನನಿನುಿ
ನ ನಪಿಸಿಕ ೊೋ. ಆದರ ನಾನು ಇಲ್ಲಿರುವ ನ ಂದು ಯಾರಿಗೊ
ಹ ೋಳಬ ೋಡ. ಧನದ ಕುಬ ೋರನ ಮನ ಯಂದ ದ ೋವತ ಗಳು
ಮತುಾ ಗಂಧವವರು ಹ ೊರಟು ಬರುವ ಸಿಳ ಮತುಾ
ಸಮಯವಿದು. ನನಿ ಕಣುಣಗಳ್ ಸಫಲವಾದವು.
ನಿನ ೊಿಂದಗದುಾ, ಇನ ೊಿಬಿ ಮನುಷ್ಾನ ದ ೋಹವನುಿ
ಸಪಷ್ಠವಸಿ ನನಗ ರಾಘ್ವನ ನ ನಪ್ು ಮರಳಿ ಬಂದತು. ನನಿ
ಈ ದಶವನವು ನಿನಗ ಮಂಗಳವನುಿಂಟುಮಾಡಲ್ಲ. ನನಿ
ಭಾರತೃತವವನುಿ ಗೌರವಿಸಿ ವರವನುಿ ಕ ೋಳು. ನಾನು
360
 ಹಸಿಾನಾಪ್ುರಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಕ್ಷುದರ ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ
ಸಂಹರಿಸಬ ೋಕ ಂದರ ಅದನೊಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಅರ್ವಾ
ಬಂಡ ಯಂದ ಆ ನಗರವನುಿ ಧಿಂಸಗ ೊಳಿಸುತ ೋಾ ನ . ಇಂದು
ನಿೋನು ಬಯಸಿದುದನುಿ ನಾನು ಮಾಡಿಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .”
ಆ ಮಹಾತಮನ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಭೋಮಸ ೋನನು
ಒಳಗಂದ ೊಳಗ ೋ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಹನೊಮಂತನಿಗ
ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ವಾನರ ಪ್ುಂಗವ! ನನಗ ನಿೋನು ಈಗಾಗಲ ೋ ಇಲಿವನೊಿ
ಮಾಡಿದಾೋಯೆ. ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ನನಿನುಿ ಕ್ಷರ್ಸು.
ನನಿಮೋಲ ನಿನಿ ಕರುಣ ಯರಲ್ಲ. ನಿನಿಂರ್ ವಿೋರನಲ್ಲಿ
ಅನಾರ್ರಾದ ಪಾಂಡವರ ಲಿರೊ ನಾರ್ನನುಿ ಪ್ಡ ದದಾಾರ .
ನಿನಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದಲ ೋ ನಾವು ಎಲಿ ಶತುರಗಳನೊಿ
ರ್ಯಸುತ ೋಾ ವ .”
ಭೋಮಸ ೋನನ ಈ ಮಾತುಗಳಿಗ ಹನೊಮಂತನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಿಲ್ಲಿರುವ ಭಾರತೃತವ ಮತುಾ ಸ ಿೋಹದಂದ ನಿನಗ ೊಂದು
ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಶತುರಗಳ ಸ ೋನ ಯನುಿ
ಬಾಣ ಮತುಾ ಈಟಿಗಳಿಂದ ಆಕರಮಣ ಮಾಡಿದಾಗ
ಮಹಾಬಲ ವಿೋರ ನಿೋನು ಸಿಂಹನಾದವನುಿ ಮಾಡಿದಾಗ
ನಾನೊ ಕೊಡ ದ ೊಡಿದಾಗ ನಿನಿ ಕೊಗಗ ತಕುೆದಾಗ
ಕೊಗುತ ೋಾ ನ . ವಿರ್ಯ ಅರ್ುವನನ ಧಿರ್ದಲ್ಲಿದುಾಕ ೊಂಡು
361
 ನಿನಿ ಶತುರಗಳಲ್ಲಿ ರ್ಯವನುಿಂಟುಮಾಡುವಂತ
ಘ್ಜವಸುತ ೋಾ ನ ”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಅಂತಧಾವನನಾದನು. ಆ ವಾನರ ಶ ರೋಷ್ಿನು
ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನಂತರ ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಭೋಮನಾದರ ೊೋ
ಅದ ೋ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ವಿಪ್ುಲ ಗಂಧಮಾದನದ ಕಡ ನಡ ದನು.
ರ್ುವಿಯಲ್ಲಿ ಅಪ್ರತ್ತಮವಾಗದಾ ಅವನ ದ ೋಹವನೊಿ ಮತುಾ
ಕಾಂತ್ತಯನೊಿ, ದಾಶರರ್ಥ ರಾಮನ ೊಂದಗ ಅವನಿಗಾಗದಾ
ಅನುರ್ವವನೊಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಮುಂದುವರ ದನು.

ಸೌಗಂಧಿಕಾ ವನದ ಕಡ ಭರುಸಾಗ ನಡ ಯುತ್ತಾರುವಾಗ ಆ

ರಮಣಿೋಯ ವನ ಮತುಾ ಉಪ್ವನಗಳು ಅಲಾಿಡಿದವು. ಅಲ್ಲಿ ಅವನು
ಬಹುಬಣಣಗಳ ಅರಳಿದ ಕಮಲದ ಹೊವುಗಳಿರುವ ವನಗಳನುಿ,
ಮೈಮೋಲ ಕ ಸರನುಿ ಎರಚಿಕ ೊಂಡು ಮಳ ಗಾಲದ ಮೋಡಗಳ
ಗುಂಪಿನಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ ಮದಸಿದ ಆನ ಗಳ ಹಂಡುಗಳನುಿ
ಕಂಡನು. ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಜಂಕ ಗಳು ಮತುಾ ಜಂಕ ಮರಿಗಳು,
ಬಾಯತುಂಬ ಹುಲಿನುಿ ತ್ತನುಿತಾಾ ತಮಮ ಸುಂದರ ಕಣುಣಗಳಿಂದ
ಜ ೊೋರಾಗ ಮುಂದುವರ ಯುತ್ತಾದಾ ಆ ಶ್ರೋಮಂತನನುಿ ನ ೊೋಡಿದವು.
ಅನಂತರ ರ್ಯವ ೋ ಇಲಿದ ಆ ಭೋಮಸ ೋನನು ಶೌಯವದಂದ
ಕಾಡುಕ ೊೋಣ, ಹಂದ ಮತುಾ ಹುಲ್ಲಗಳು ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಗರಿಯ ಮೋಲ
ಬಿದಾನು. ಅವನನುಿ ಸಾವಗತ್ತಸುತ್ತಾವ ರ್ೋ ಎನುಿವಂತ ಆ
362
ಅರಣಾದಲ್ಲಿಯ ಮರಗಳು ಗಾಳಿಬಿೋಸಿ ಹೊತುಂಬಿದ ರ ಂಬ ಗಳನುಿ
ಬಿೋಸಿ ಕ ೊೋಮಲ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ಅವನ ಮೋಲ ಸುರಿಸುತ್ತಾದಾವು.
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕ ೈಮುಗದು ನಿಂತ್ತವ ರ್ೋ ಎಂದು ತ ೊೋರುತ್ತಾರುವ
ದುಂಬಿಗಳು ಸುತುಾವರ ದದಾ ಕಮಲಗಳ ಸರ ೊೋವರಗಳನುಿ, ಸುಂದರ
ತ್ತೋರ್ವಗಳನುಿ ದಾಟಿದನು. ಅವನ ಮನಸುಾ ಮತುಾ ದೃಷ್ಠು
ಹೊವನುಿ ಹ ೊತ್ತಾದಾ ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ಯೆೋ ಇತುಾ. ದೌರಪ್ದಯ
ಮಾತುಗಳನ ಿೋ ಮಲಕುಹಾಕುತಾಾ ಭೋಮನು ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ
ಮುಂದುವರ ದನು. ದನವು ಮುಂದುವರ ದ ಹಾಗ ಅವನು
ಜಂಕ ಗಳು ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿದಾ ವನದಲ್ಲಿ ಶುದಧವಾದ ಕಾಂಚನ
ಪ್ದಮಗಳು ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿದಾ, ಮತಾ ಕಾರಂಡಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ,
ಚಕರವಾಕಗಳಿಂದ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾ, ಆ ಪ್ವವತಕ ೆ ಶುದಧ ಕಮಲಗಳ
ಮಾಲ ಯನುಿ ರಚಿಸಲಾಗದ ರ್ೋ ಎನುಿವಂತ ಇರುವ ನದಯನುಿ
ಕಂಡನು. ಆ ನದಯ ತ್ತರುವಿನಲ್ಲಿ ಮಹಾಸತವನು ಸೌಗಂಧಿಕಾ
ಮಹಾವನವನುಿ ಕಂಡನು ಮತುಾ ಕೊಡಲ ೋ ಅವನಲ್ಲಿ ಕಾಂತ್ತಯಲ್ಲಿ
ಉದಯಸುವ ಸೊಯವನಂತ್ತರುವ ಸಂತ ೊೋಷ್ವು ಹುಟಿುತು. ಅದನುಿ
ಕಂಡ ಪಾಂಡುನಂದನನು ತಾನು ಬಯಸಿದುಾದು ದ ೊರ ಯತ ಂದು
ರ್ೋಚಿಸಿದನು ಮತುಾ ಅವನ ಮನಸುಾ ವನದಲ್ಲಿ ಕಷ್ುಪ್ಡುತ್ತಾರುವ
ತನಿ ಪಿರಯೆಯ ಕಡ ಹ ೊೋಯತು.

ಹ ೊೋಗ ಕ ೈಲಾಸ ಶ್ಖ್ರದ ಆ ಶುರ್ಕಾನನದಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾಗ

363
ಕಾಣುತ್ತಾದಾ, ಕುಬ ೋರನ ಮನ ಯ ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿದಾ, ಪ್ವವತದ
ರ್ಲಪಾತಗಳಿಂದ ಹುಟಿುದಾ, ನಾನಾ ದುರಮಲತ ಗಳಿಂದ
ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟುು ಸಾಕಷ್ುು ನ ರಳಿನಲ್ಲಿದಾ ಸುರಮಾವಾದ, ಹಳದೋ
ಬಣಣದ ನ ೈದಲ ಗಳಿಂದ ಮತುಾ ತ ೋಲಾಡುತ್ತಾರುವ ಲ ೊೋಕವನ ಿೋ
ಸುಂದರಗ ೊಳಿಸಬಲಿ ಬಂಗಾರದ ಕಮಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ,
ದವಾವಾದ, ನ ೊೋಡಲ್ಲಕ ೆ ಅದುಭತವಾಗದಾ, ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸಲಪಟು
ಆ ರಮಾ ಸರ ೊೋವರಕ ೆ ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿ ಕುಂತ್ತೋಸುತ ಪಾಂಡವನು
ಅಮೃತದಂತ ರುಚಿಯಾಗದಾ ತಣಣಗನ, ಹಗುರಾಗದಾ, ಶುರ್ವಾಗದಾ,
ಶುದಧವಾಗದಾ, ಬಹಳ ಮಂಗಳಕರವಾಗದಾ ನಿೋರನುಿ ಕಂಡನು. ಆ
ಸುಂದರ ಸರ ೊೋವರವು ವ ೈಡೊಯವದ ತ ೊಟುುಗಳುಳೆ.
ಬಹುಬಣಣದ, ಮನ ೊೋಹರವಾದ, ಸೌಗಂಧಿಕಾ ಪ್ದಮಗಳಿಂದ,
ಪ್ರಮ ಸುಗಂಧದಂದ ಕೊಡಿದಾ ಬಂಗಾರದ ಪ್ದಮಗಳಿಂದ
ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿತುಾ ಮತುಾ ಹಂಸ ಕಾರಂಡಗಳಿಂದ ಕದಡಿಸಲಪಟುು
ಬಿಳಿೋ ಹೊಧೊಳಿಯನುಿ ಹ ೊಮುಮತ್ತಾತುಾ. ಇದು ಯಕ್ಷರಾರ್ ಮಹಾತಮ
ಕುಬ ೋರನ ಆಟದ ಸಿಳವಾಗತುಾ. ಅದನುಿ ಗಂಧವವ, ಅಪ್ಾರ ಮತುಾ
ದ ೋವತ ಗಳು ಅತ್ತಯಾಗ ಬಯಸುತ್ತಾದಾರು. ದ ೋವಷ್ಠವಗಳಿಂದ,
ಯಕ್ಷರಿಂದ, ಹಾಗ ಯೆೋ ಕಿಂಪ್ುರುಷ್ರಿಂದ, ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ, ಕಿನಿರರಿಂದ
ಸ ೋವಿಸಲಪಟು ಅದನುಿ ವ ೈಶರವಣನು ರಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾನು. ಆ ದವಾ
ಸರ ೊೋವರದ ಬಳಿಹ ೊೋಗ ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ೊಡನ ಯೆೋ ಕೌಂತ ೋಯ
ಮಹಾಬಲ ಭೋಮಸ ೋನನು ಪ್ರಮ ಸಂಪಿರೋತನಾದನು.
364
ಕ ೊರೋಧವಶರ ಂಬ ಹ ಸರಿನ ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ರಾಕ್ಷಸರು ವಿಚಿತರ
ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಅವರ ರಾರ್ನ ಶಾಸನದಂತ ಅದನುಿ
ಕಾಯುತ್ತಾದಾರು.

ಹೊಗಳನುಿ ಕಿೋಳಲು ಮುಂದಾಗುತ್ತಾದಾ ಜನವನುಿ ಧರಿಸಿದಾ

ಕೌಂತ ೋಯ ವಿೋರ ಭೋಮಪ್ರಾಕರರ್ ರುಕಾಮಂಗದಧರ,
ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದದಾ, ಖ್ಡುವನುಿ ಹಡಿದದಾ ರ್ಯವನ ಿೋ
ತ ೊೋರಿಸದದಾ ಆ ಅರಿಂದಮ ಭೋಮನನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ೊಡನ ಯೆೋ
ಅವರು ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ ಕೊಗಾಡತ ೊಡಗದರು:
“ಜನವನುಿ ಸುತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದರುವ ಈ
ಪ್ುರುಷ್ಶದೊವಲನನುಿ ಅವನು ಯಾರು ಮತುಾ ಇಲ್ಲಿಗ ಏಕ
ಬಂದದಾಾನ ಂದು ಕ ೋಳಿ!”
ಆಗ ಅವರ ಲಿರೊ ಮಹಾಬಾಹು ವೃಕ ೊೋದರನ ಬಳಿಬಂದು ಆ
ತ ೋಜ ೊೋಯುಕಾನನುಿ ಕ ೋಳಿದರು:
“ನಿೋನು ಯಾರ ಂದು ಹ ೋಳು! ನಿೋನು ಮುನಿಗಳ ವ ೋಷ್ವನುಿ
ಧರಿಸಿದಾೋಯೆ ಮತುಾ ನಾರುಡ ಗಳನುಿ ಉಟಿುರುವಂತ
ಕಾಣುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ಮಹಾದುಾತ ೋ! ನಿೋನು ಇಲ್ಲಿಗ ಯಾವ
ಕಾರಣದಂದ ಬಂದದಾೋಯೆ. ಹ ೋಳು!”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಕ್ಷಸರ ೋ! ನಾನು ಪಾಂಡವ ಭೋಮಸ ೋನ. ಧಮವಪ್ುತರನ
365
 ತಮಮ. ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ವಿಶಾಲವಾದ ಬದರಿಗ
ಬಂದದ ಾೋನ . ಅಲ್ಲಿ ಪಾಂಚಾಲ್ಲೋ ದೌರಪ್ದಯು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ
ಬಿೋಸಿ ಬಂದ ಅನುತಾಮ ಸೌಗಂಧಿಕಾ ಪ್ುಷ್ಪವನುಿ ಕಂಡಳು.
ತಕ್ಷಣವ ೋ ಅವಳು ಅಂರ್ಹ ಬಹಳಷ್ುು ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ
ಬಯಸಿದಳು. ನನಿ ಆ ಅನವದಾಾಂಗೋ ಧಮವಪ್ತ್ತಿ
ಪಿರಯೆಗ ೊೋಸೆರವಾಗ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾಲು ನಾನು
ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದ ಾೋನ ಎಂದು ತ್ತಳಿಯರಿ.”
ರಾಕ್ಷಸರು ಹ ೋಳಿದರು:
“ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್! ಇದು ಕುಬ ೋರನ ಅತ್ತೋ ಅಚುಿಮಚಿಿನ
ಕಿರೋಡಾಸಿಳ. ಮೃತುಾಧರ್ವಗಳಾದ ಮನುಷ್ಾರು ಇಲ್ಲಿ
ವಿಹರಿಸಲು ಶಕಾವಿಲಿ. ದ ೋವಷ್ಠವಗಳ್, ಯಕ್ಷರೊ,
ದ ೋವತ ಗಳ್, ಯಕ್ಷಪ್ರವರ ಕುಬ ೋರನ ಅನುಮತ್ತಯಂದ
ಮಾತರ ಇಲ್ಲಿಯ ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿಯಬಲಿರು ಮತುಾ ಇಲ್ಲಿ
ವಿಹರಿಸಬಲಿರು. ಹೋಗ ಗಂಧವವ ಅಪ್ಾರ ಯರೊ ಇಲ್ಲಿ
ವಿಹರಿಸುತಾಾರ . ಧನ ೋಶವರನನುಿ ಅಪ್ಮಾನಿಸಿ ಇಲ್ಲಿ
ಯಾರಾದರೊ ವಿಹರಿಸಲು ಬಯಸಿದರ ಆ ಕ ಟು
ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡುವವನು ವಿನಾಶಹ ೊಂದುತಾಾನ
ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ಅವನನುಿ ತ್ತರಸೆರಿಸಿ
ಬಲಾತಾೆರವಾಗ ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊವುಗಳನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಲು ಬಯಸುವ ನಿೋನು ಹ ೋಗ
366
 ತಾನ ಧಮವರಾರ್ನ ತಮಮನ ಂದು ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾೋಯೆ?”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಕ್ಷಸರ ೋ! ಇಲ್ಲಿ ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಯೊ ನಾನು ಧನ ೋಶವರ
ಕುಬ ೋರನನುಿ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ಒಂದು ವ ೋಳ ಅವನನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರೊ ಆ ಮಹಾರಾರ್ನಲ್ಲಿ ಬ ೋಡುವ ಕಷ್ುವನುಿ
ಮಾಡುವುದಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ ರಾರ್ರು ಬ ೋಡುವುದಲಿ.
ಇದ ೋ ಸನಾತನ ಧಮವ. ಮತುಾ ನಾನು ಆ
ಕ್ಷ್ಾತರಧಮವವನುಿ ತ ೊರ ಯಲು ಎಂದೊ ಬಯಸುವುದಲಿ.
ಈ ರಮಾ ಸರ ೊೋವರವು ಪ್ವವತಗಳ ಝರಿಗಳಿಂದ
ಹುಟಿುದ ಮತುಾ ಮಹಾತಮ ಕುಬ ೋರನ ಪ್ರದ ೋಶಕ ೆ ಸ ೋರಿಲಿ.
ವ ೈಶರವಣ ಕುಬ ೋರನನೊಿ ಸ ೋರಿ ಸವವರೊ ಇದಕ ೆ
ಸರಿಸಮನಾಗ ಒಡ ಯರ ೋ. ಹೋಗರುವಾಗ ಯಾರು ಯಾರಲ್ಲಿ
ಏಕ ಬ ೋಡಬ ೋಕು?”
ಹೋಗ ಎಲಿ ರಾಕ್ಷಸರಿಗೊ ಹ ೋಳಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿ
ಧುಮುಕಿದನು. ಆಗ ರಾಕ್ಷಸರ ಲಿರೊ ಸರ ೊೋವರವನುಿ ಸುತುಾವರ ದು
ಬ ೋಡ ಬ ೋಡ ಎಂದು ಸಿಟಿುನಿಂದ ಹ ೋಳುತಾಾ ಆ ಪ್ರತಾಪ್ವಂತನನುಿ
ತಡ ದರು ಮತುಾ ಬ ೈದರು. ಅವನನುಿ ತಡ ಯುತ್ತಾರುವ ಆ ಎಲಿ
ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಗಮನಿಸದ ೋ ಆ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ಭೋಮವಿಕರಮನು
ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿಳಿದನು.
“ಅವನನುಿ ಹಡಿಯರಿ, ಕಟಿುರಿ, ಕ ೊಲ್ಲಿರಿ! ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ
367
 ಅಡುಗ ಮಾಡಿ ತ್ತನ ೊಿೋಣ!”
ಎಂದು ಕೊಗುತಾಾ ಕೃದಧರಾದ ಅವರು, ಶಸರಗಳನುಿ ಮೋಲಕ ೆತ್ತಾ
ಕಣುಣಗಳನುಿ ತ್ತರುಗಸುತಾಾ ಅವನನುಿ ಬ ನಿಟಿುದರು. ಆಗ ಅವನು
ತನಿ ಅತ್ತ ಭಾರವಾಗದಾ ಯಮದಂಡದಂತ್ತರುವ ಬಂಗಾರದ
ಪ್ಟಿುಯಂದ ಸುತಾಲಪಟು ಮಹಾ ಗದ ಯನುಿ ಎತ್ತಾ ಹಡಿದನು. ನಿಲ್ಲಿ
ನಿಲ್ಲಿ ಎಂದು ಕೊಗುತಾಾ ಸಿಟಿುಗ ದಾ ಬಿೋಮನು ಅವರ ಮೋಲ ರಗದನು.
ಆಗ ಅವರು ತಮಮ ತ ೊೋಮರ ಪ್ಟಿುಶಗಳಿಂದ ಒಂದ ೋ ಸಮನ
ಅವನ ಮೋಲ ರಗದರು. ಮಹಾ ರ್ಯಂಕರರಾಗದಾ ಕ ೊರೋಧವಶರು
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಭೋಮನನುಿ ಸುತುಾವರ ದರು. ವಾಯುವಿನಿಂದ
ಕುಂತ್ತಯಲ್ಲಿ ರ್ನಿಸಿದ, ವಿರ ೊೋಧಿಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸಲು ಚಡಪ್ಡಿಸುವ,
ಸತಾ ಮತುಾ ಧಮವಗಳಲ್ಲಿ ಸದಾ ನಿರತನಾಗದಾ ಆ ಬಲವಾನ
ಶ ರನು ಪ್ರಾಕರಮದಂದ ಶತುರಗಳ ದಾರಿಯನ ಿೋ ಕಡಿದನು. ಅವರ
ಶಸರಗಳನ ಿೋ ಮುರಿದು ಹಾಕಿ ಆ ಮಹಾತಮರ ವಿವಿಧ ಮಾಗವಗಳನೊಿ
ತಡ ದು, ಸರ ೊೋವರದ ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿ ನೊರಕೊೆ ಹ ಚುಿ
ಪ್ರಮುಖ್ರನುಿ ಆ ವಿೋರನು ಸಂಹರಿಸಿದನು. ಆಗ ಅವನ ವಿೋಯವ
ಮತುಾ ಬಲವನುಿ, ಹಾಗ ಯೆೋ ವಿದಾಾಬಲ ಮತುಾ ಬಾಹುಬಲವನುಿ
ಕಂಡು ತಮಮ ಸಂಖ ಾಯಂದಲೊ ಅವನನುಿ ಎದುರಿಸಲಾಗದ ೋ
ನಾಯಕರನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಅವರು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಹಂಗಾಲ್ಲಕಿೆದರು.
ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಪಿೋಡ ಗ ೊಳಗಾಗ ತಮಮ ಚ ೋತನವನ ಿೋ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಆ ಸ ೋನ ಯು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಆಕಾಶ ಮಾಗವವನ ಿೋರಿತು.
368
ಭೋಮನಿಂದ ಸದ ಬಡಿಯಲಪಟು ಕ ೊರೋಧವಶರು ರ್ಗಿರಾಗ
ಕ ೈಶಾಸಶ್ಖ್ರರದ ಕಡ ಓಡಿದರು. ರಣದಲ್ಲಿ ತನಿ ವಿಕರಮದಂದ
ಶತುರಗಳನುಿ ಗ ದಾ ಇಂದರನಂತ ಆ ದಾನವ ದ ೈತಾರನುಿ
ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿದನು. ಶತುರಗಳನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ ಅವನು ಆ
ಸರ ೊೋವರಕ ೆ ಧುಮುಕಿ ತನಗಷ್ುಬಂದಹಾಗ ಆ ನಿೋರಲ್ಲಿ ಬ ಳ ದದಾ
ಹೊವುಗಳನುಿ ಕಿತಾನು. ಅನಂತರ ಅವನು ಅಮೃತಸಮಾನ ನಿೋರನುಿ
ಕುಡಿದು ವಿೋಯವ ಮತುಾ ತ ೋರ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ಇನೊಿ ಉತಾಮನಾದನು.
ಅವನು ಅತುಾತಾಮ ಸುಗಂಧವನುಿ ಹ ೊಂದದಾ ನಿೋರಿನಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದಾ
ಸೌಗಂಧಿಕಗಳನುಿ ಕಿತುಾ ಒಟುುಹಾಕಿದನು.

ಭೋಮನ ಬಲಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ ಸ ೊೋತ ಕ ೊರೋಧವಶರು ಒಂದಾಗ ಧನ ೋಶವರ

ಕುಬ ೋರನನುಿ ಭ ೋಟಿಯಾದರು. ಅತ್ತೋವ ದೋನರಾಗದಾ ಅವರು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಭೋಮನಿಗದಾ ವಿೋಯವ ಮತುಾ ಬಲಗಳ ಕುರಿತು
ಹ ೋಗತ ೊಾೋ ಹಾಗ ಹ ೋಳಿದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ
ದ ೋವನು ನಗುತಾಾ ರಾಕ್ಷಸರಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ಭೋಮನು ತನಗ
ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತಾಾನ . ಕೃಷ್ ಣಯ
ಉದ ಾೋಶವನುಿ ನಾನು ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ .”

ಅನಂತರ ಧನ ೋಶವರ ಕುಬ ೋರನು ಅವರಿಗ ಅನುಮತ್ತಯನಿಿತಾನು.

369
ಅವರು ರ ೊೋಷ್ವನುಿ ತ ೊರ ದು ಕುರುಗಳ ನಾಯಕನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋದರು.
ಅಲ್ಲಿ ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿ ಒಬಿನ ೋ ತನಗಷ್ುಬಂದಂತ ಆಡುತ್ತಾರುವ
ಭೋಮನನುಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ಅನಂತರ ರ್ರತಷ್ವರ್ನು ಆ
ಮಹಾಮೌಲಾದ, ಬಹುರೊಪ್ಗಳ, ಧೊಳಿಲಿದ ತುಂಬಾ ದವಾ
ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ಒಟುುಮಾಡಿಕ ೊಂಡನು.

ಆಗ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಬಿೋಸುವ, ಧೊಳನುಿ ಮೋಲಕ ೆತ್ತಾ ಹಾಕುವ,

ತಾಗದರ ಕ ೊರ ಯುವ, ಸಂಗಾರಮದ ಸುಳಿವನುಿ ಕ ೊಡುವ
ಭರುಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸತ ೊಡಗತು. ಮಹಾಪ್ರಭ ಯುಳೆ ಅತ್ತದ ೊಡಿ
ಉಲ ೆರ್ಂದು ಆ ಭರುಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದಾತು. ಅದರಿಂದಾಗ
ಸೊಯವನು ತನಿ ಪ್ರಭ ಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡನು ಮತುಾ ಎಲ ಿಡ ಯೊ
ಕತಾಲ ಯು ಆವರಿಸಿತು. ಭೋಮನು ಆ ವಿಕರಮಕಾಯವವನ ಿಸಗುತ್ತಾರಲು
ರ್ಯಂಕರವಾದ ಸುಂಟರಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸಿಬಂದು ರ್ೊರ್ಯನ ಿೋ
ಅಡುಗಸಿತು ಮತುಾ ಧೊಳಿನ ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿತು. ಆಕಾಶವು
ಕ ಂಪಾಯತು, ಮೃಗಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಚಿೋರಾಡಿದವು, ಎಲಿಕಡ ಯೊ
ಕತಾಲ ಯು ಆವರಿಸಿತು ಮತುಾ ಏನೊ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಆ
ಅದುಭತವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮಾತನಾಡುವವರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಧಮವಪ್ುತರ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಾರ ೊೋ ನಮಮನುಿ ಧಾಳಿಯಡುತ್ತಾದಾಾರ .
ಸುರಕ್ಷ್ತರಾಗರಿ! ಯುದಧದುಮವದ ಪಾಂಡವರ ೋ!
370
 ಸಿದಧರಾಗರಿ! ಕಾಣುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದರ
ಪ್ರಾಕರಮದಲ್ಲಿ ನಾವ ೋ ಮೋಲಾಗುತ ೋಾ ವ ಎಂದು
ತ ೊೋರುತಾದ !”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದ ರಾರ್ನು ಸುತಾಲೊ ನ ೊೋಡಿದನು. ಆಗ ಧಮವರಾರ್
ಯುದಷ್ಠಿರನು ಭೋಮನನುಿ ಕಾಣಲ್ಲಲಿ. ಆ ಅರಿಂದಮನು ಅಲ್ಲಿ
ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತದಾ ಕೃಷ್ ಣ ಮತುಾ ಯಮಳರಲ್ಲಿ ತನಿ ತಮಮ
ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ರ್ಯಂಕರವಾಗ ಹ ೊೋರಾಡುವ ಭೋಮನ ಕುರಿತು
ಕ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಚಾಲ್ಲೋ! ಭೋಮನು ಏನನಾಿದರೊ ಮಾಡಲು
ಬಯಸಿದನ ೋ? ಅರ್ವಾ ಆ ಸಾಹಸಪಿರಯ ವಿೋರನು
ಏನಾದರೊ ಸಾಹಸಕೃತಾವನುಿ ಮಾಡಿದನ ೋ? ಯಾಕ ಂದರ
ಅಕಸಾಮತಾಾಗ ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ಕಂಡುಬರುವ ತ್ತೋವರ
ರ್ಯವನುಿಂಟುಮಾಡುವ ಈ ಉತಾಪತಗಳು ಮಹಾ
ಸಮರವನುಿ ಸೊಚಿಸುತಾವ .”
ಆಗ ಮಾತನಾಡುವ ಮನಸಿವನಿೋ ಪಿರತ್ತಯ ರಾಣಿ, ಚಾರುಹಾಸಿನಿ
ಕೃಷ್ ಣಯು ತನಿ ಪಿರಯನಿಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸಲು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರಾರ್ನ್! ಇಂದು ನನಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ನಿೋಡಿದ,
ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತ ೋಲ್ಲಬಂದ ಸೌಗಂಧಿಕಾ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ತರಲು
ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ ಒಪಿಪಸಿದ ಾ. ಒಂದು ವ ೋಳ ಅಂರ್ಹ
ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ಇನೊಿ ಹ ಚಿಿನ ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಡರ
371
 ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಅವುಗಳ ಲಿವನೊಿ ತರಲು ಆ ವಿೋರನಿಗ
ಹ ೋಳಿದ ಾ. ನನಗ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಲು ಆ
ಮಹಾಬಾಹು ಪಾಂಡವನು ಅವುಗಳನುಿ ತರಲು
ಈಶಾನಾದಕಿೆಗ ನಿರ್ವಾಗಯೊ ಹ ೊೋಗರಬಹುದು.”
ಅವಳ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ೊಡನ ಯೆೋ ರಾರ್ನು ಯಮಳರಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹಾಗದಾರ ನಾವು ಕೊಡಲ ೋ ವೃಕ ೊೋದರ ಭೋಮನು
ಹ ೊೋದಲ್ಲಿಗ ಒಟಿುಗ ೋ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ರಾಕ್ಷಸರು ಯಾರ ಲಿ
ಆಯಾಸಗ ೊಂಡಿದಾಾರ ೊೋ, ಕೃಶರಾಗದಾಾರ ೊೋ ಅಂರ್ಹ
ಬಾರಹಮಣರನುಿ ಹ ೊತುಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಲ್ಲ, ಮತುಾ
ಘ್ಟ ೊೋತೆಚ! ಅಮರರಂತ್ತರುವ ನಿೋನು ಕೃಷ್ ಣ
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗು. ವ ೋಗದಲ್ಲಿ
ವಾಯುವಿನ ಸಮನಾಗರುವ ಭೋಮನು ಹ ೊೋಗ ಬಹಳ
ಸಮಯವಾಗರುವುದರಿಂದ ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ಅವನು
ಬಹಳ ದೊರ ಹ ೊೋಗದಾಾನ ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .
ಅವನು ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ಗರುಡನಂತ ಹಾರಿಹ ೊೋಗುತಾಾನ .
ಅವನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಾರಿ ಬ ೋಕಾದಲ್ಲಿ ಇಳಿಯುತಾಾನ .
ರರ್ನಿೋಚರ ರಾಕ್ಷಸರ ೋ! ನಿಮಮ ಪ್ರಭಾವದಂದ ನಾವು
ಬರಹಮವಾದಗಳಾದ ಸಿದಧರನುಿ ಉಲಿಂಘಿಸುವುದರ
ಮದಲ ೋ ಅವನಿರುವಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ.”
372
ಅವರ ಲಿರೊ “ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ” ಎಂದರು. ಹ ೈಡಿಂಬಿ
ಘ್ಟ ೊೋತೆಚನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿ ಕುಬ ೋರನ ಸರ ೊೋವರವಿರುವ
ಸಿಳವನುಿ ಅರಿತ್ತದಾ ಆ ರಾಕ್ಷಸರು ಪಾಂಡವರನೊಿ,
ಲ ೊೋಮಹಷ್ವಣನ ೊಂದಗ ಇತರ ಅನ ೋಕ ಬಾರಹಮಣರನೊಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಹ ೊರಟರು. ಹೋಗ ಎಲಿರೊ ಒಟಿುಗ ೋ
ಹ ೊೋಗ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅರಳುತ್ತಾರುವ ಕಮಲಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದಾ
ಸುಮನ ೊೋಹರ ಸರ ೊೋವರವನುಿ ಕಂಡರು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರು
ಸರ ೊೋವರದ ತ್ತೋರದ ಮೋಲ ನಿಂತ್ತರುವ ಮಹಾತಮ ಭೋಮನನುಿ
ಮತುಾ ಅವನಿಂದ ನಿಹತರಾದ ತ ರದ ಕಣುಣಗಳ ಯಕ್ಷರನೊಿ
ಕಂಡರು. ಪ್ರಜ ಗಳನುಿ ನಾಶಗ ೊಳಿಸುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಂತಕ
ಯಮನು ತನಿ ದಂಡವನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಗದ ಯನುಿ ಎತ್ತಾ
ಹಡಿದು ನದೋತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತದಾ ಭೋಮನನುಿ ಕಂಡರು. ಅವನನುಿ
ಕಂಡ ಧಮವರಾರ್ನು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಅವನನುಿ ಆಲಂಗಸಿದನು
ಮತುಾ ಮೃದುವಾದ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ಇದ ೋನು ಮಾಡಿದ ? ದ ೋವರಿಗ ಅಪಿರಯವಾದ
ಈ ಸಾಹಸವನ ಿೋಕ ಮಾಡಿದ ? ನನಗ
ಸಂತ ೊೋಷ್ವಾದುದನುಿ ಮಾಡಲು ಬಯಸುವ ಯಾದರ
ಇಂತಹ ಕಾಯವವನುಿ ಪ್ುನಃ ಮಾಡಬ ೋಡ!”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಕೌಂತ ೋಯನನುಿ ನಿಯಂತ್ತರಸಿ ಅವರು ಪ್ದಮಗಳನುಿ
ಒಟುುಗೊಡಿಸಿಕ ೊಂಡು ಆ ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿ ಅಮರರಂತ
373
ವಿಹರಿಸಿದರು. ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆ ಉದಾಾನವನದ
ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿದಾ ಮಹಾಕಾಯರು ಶ್ಲಾಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಅಲ್ಲಿಗ
ಆಗರ್ಸಿದರು. ಧಮವರಾರ್ನನುಿ, ದ ೋವಷ್ಠವ ಲ ೊೋಮಶನನುಿ,
ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರನುಿ ಮತುಾ ಇತರ ಬಾರಹಮಣಷ್ವರ್ರನುಿ ಕಂಡು
ಅವರ ಲಿರೊ ವಿನಯದಂದ ತಲ ಬಾಗ ನಮಸೆರಿಸಿದರು.
ಧಮವರಾರ್ನು ಆ ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಸಂತವಿಸಿದಾಗ ಅವರು
ಶಾಂತರಾದರು. ಅನಂತರ ಆ ಕುರೊದಧಹ ನರಪ್ುಂಗವರು
ಕುಬ ೋರನಿಗ ತ್ತಳಿದದಾಹಾಗ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಕ ಲ ಸಮಯ ಉಳಿದು
ರರ್ಸಿದರು.

ರ್ಟಾಸುರವಧ
ಭೋಮಸ ೋನಾತಮರ್ ಮತುಾ ಇತರ ರಾಕ್ಷಸರು ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದ
ನಂತರ ಗಂಧಮಾಧನ ಪ್ವವತದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರು ಶಾಂತರಾಗ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಒಂದು ದನ ಭೋಮಸ ೋನನು ಇಲಿದರುವಾಗ
ಓವವ ರಾಕ್ಷಸನು ಧಮವರಾರ್ನನುಿ, ನಕುಲ-ಸಹದ ೋವರನುಿ ಮತುಾ
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದನು. ಅವನು ತಾನ ೊೋವವ
ಮಂತರ ಕುಶಲ, ಶಸರ ಅಶವಸರ ವಿತಾಮ ಬಾರಹಮಣನ ಂದು
ಹ ೋಳಿಕ ೊಂಡು ಪಾಂಡವರನುಿ ನಿತಾವೂ ಸುತುಾವರ ದುಕ ೊಂಡು
ಇರುತ್ತಾದಾನು. ಆ ರ್ಟಾಸುರನ ಂಬ ವಿಖಾಾತನು ಪಾರ್ವನ ಧನುಸುಾ
374
ಮತುಾ ಬತಾಳಿಕ ಗಳನುಿ ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸುವ ಅವಕಾಶವನುಿ ಹುಡುಕುತ್ತಾದಾನು.
ಅರಿಂದಮ ಭೋಮಸ ೋನನು ಬ ೋಟ ಗ ಂದು ಹ ೊೋಗದಾಾಗ, ಆ
ದುಷ್ಾುತಮ ರಾಕ್ಷಸನು ತನಿ ಬ ೋರ ಯದಾದ ವಿಕೃತ ಮಹಾ ಭ ೈರವ
ರೊಪ್ವನುಿ ಧರಿಸಿ ಸವವ ಶಸರಗಳನುಿ ಹಡಿದು, ದೌರಪ್ದಯನೊಿ
ಮೊವರು ಪಾಂಡವರನೊಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದನು. ಆದರ
ಪಾಂಡವ ಸಹದ ೋವನು ಮಾತರ ಯತಿದಂದ ತಪಿಪಸಿಕ ೊಂಡು
ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಕರ ಯುತಾಾ ಆ ಮಹಾಬಲನು ಹ ೊೋದ
ದಾರಿಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೊೋದನು. ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವಾಗ
ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮೊಢ! ನಿನಿ ಧಮವವು ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುತಾಾ ಬಂದದ ಯಾದರೊ
ಅದನುಿ ನಿೋನು ಗಮನಿಸುತ್ತಾಲಿ! ಮನುಷ್ಾರೊ ಮತುಾ ಇತರ
ರ್ೋನಿಗಳಲ್ಲಿ ರ್ನಿಸಿದ ಅನಾರೊ ಕೊಡ - ಗಂಧವವರು,
ಯಕ್ಷರು, ರಾಕ್ಷಸರು, ಪ್ಕ್ಷ್ ಪಾರಣಿಗಳು ಮನುಷ್ಾರನುಿ
ಅವಲಂಬಿಸಿ ಜೋವಿಸುತಾಾರ . ಅವರಂತ ನಿೋನೊ ಕೊಡ
ಉಪ್ಜೋವನ ಮಾಡುತ್ತಾೋಯೆ! ನಮಮ ಈ ಲ ೊೋಕವು
ಸಮೃದಧವಾಗದಾರ ನಿನಿ ಲ ೊೋಕವೂ ವೃದಧಹ ೊಂದುತಾದ .
ಈ ಲ ೊೋಕವು ಶ ೋಕದಂದದಾರ ದ ೋವತ ಗಳು
ಶ ೋಕಿಸುತಾಾರ . ಯಾಕ ಂದರ ಅವರು ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ
ನಡ ಯುವ ಪ್ೊಜ ಮತುಾ ಹವಾಕವಾಗಳ ಮೊಲಕ ವೃದಧ
ಹ ೊಂದುತಾಾರ . ರಾಕ್ಷಸ! ನಾವು ರಾಷ್ರವನುಿ ಕಾಯುವವರು
375
ಮತುಾ ರಕ್ಷಕರು. ರಾಷ್ರದ ರಕ್ಷಣ ಯೆೋ ಇಲಿವ ಂದಾದರ
ಎಲ್ಲಿಯ ಅಭವೃದಧ ಮತುಾ ಹ ೋಗನ ಸುಖ್! ತಪಿಪಲಿದ
ರಾರ್ನನುಿ ರಾಕ್ಷಸನು ಹಳಿಯಬಾರದು. ನಾವು
ಅಣುವಿನಷ್ೊು ಏನೊ ತಪ್ಪನುಿ ಮಾಡಿಲಿ. ಸ ಿೋಹ ಮತುಾ
ವಿಶಾವಸದಂದದಾವರನುಿ, ಯಾರ ಅನಿವನುಿ
ಉಂಡಿದ ಾೋವೋ ಮತುಾ ಯಾರ ಆಶರಯದಲ್ಲಿದ ಾವೋ
ಅಂರ್ವರಿಗ ಎಂದೊ ಆಪ್ತಾನುಿ ತರಬಾರದು. ನಿೋನು
ನಮಮಡನ ಉಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾ, ನಮಮ ಗೌರವವನುಿ
ಪ್ಡ ದು ನಿೋನು ಸುಖ್ವಾಗ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದ ಾ. ನಮಮ ಅನಿವನ ಿೋ
ತ್ತಂದ ನಿೋನು ನಮಮನುಿ ಏಕ ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ? ನಿನಿ ಆಚಾರವು ಸುಳುೆ. ನಿನಿ ವಯಸುಾ
ಸುಳುೆ. ನಿನಿ ಬುದಧಯೊ ಸುಳುೆ! ಆದರ ಇಂದು ನಿನಗ
ದ ೊರಕುವ ಮರಣವು ಸುಳಾೆಗುವುದಲಿ! ಈಗ ನಿೋನು
ದುಷ್ುಬುದಧಯವನೊ ಸವವಧಮವಗಳನುಿ ಬಿಟುವನೊ
ಆಗದಾರ ನಮಮ ಅಸರಗಳನುಿ ಕ ೊಟುು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಪ್ಡ . ಆದರ ನಿೋನು ಅಜ್ಞಾನದಂದ ಇದ ೋ
ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾೋಯಾದರ ಅಧಮವವನುಿ
ಮಾಡಿದವರು ಪ್ಡ ಯುವ ತುಚೆ ಲ ೊೋಕವನುಿ
ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ. ಇಂದು ನಿೋನು ಮನುಷ್ಾ ಸಿರೋಯನುಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಕುಂರ್ದಲ್ಲಿರುವ ವಿಷ್ವನುಿ ಕದಡಿ
376
 ಕುಡಿದದಾೋಯೆ!”
ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ಭಾರದಂದ ಅವನನುಿ ಒತಾಲು ಅವನ
ಭಾರದಂದ ಆ ರ್ೊತಾತಮನು ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊೋಗಲು
ಸಾಧಾವಾಗಲ್ಲಲಿ. ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ದೌರಪ್ದ ಮತುಾ ನಕುಲರಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮೊಢ ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ ರ್ಯಪ್ಡಬ ೋಡಿ! ಅವನ ಓಟವನುಿ
ಸಿಗತಗ ೊಳಿಸಿದ ಾೋನ . ಮಹಾಬಾಹು ಪ್ವನಾತಮರ್ನು
ತುಂಬಾ ದೊರದಲ್ಲಿ ಇರಲ್ಲಕಿೆಲಿ. ಸವಲಪವ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
ಅವನು ಬಂದರ ಈ ರಾಕ್ಷಸನು ಉಳಿಯುವುದಲಿ.”
ಆ ಮೊಢಚ ೋತಸ ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಸಹದ ೋವನು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಇವನನುಿ ಎದುರಿಸಿ ಪಾರಣವನುಿ
ತಾಜಸುವುದರಿಂದ ಅರ್ವಾ ಶತುರವನುಿ
ರ್ಯಸುವುದರಿಂದ ದ ೊರ ಯುವಷ್ುು ತೃಪಿಾಯು ಕ್ಷತ್ತರಯನಿಗ
ಇನಾಿಯವುದರಿಂದ ದ ೊರ ಯುತಾದ ? ಯುದಧಮಾಡಿ ನಾವು
ಇವನನುಿ ಮುಗಸಬಹುದು ಅರ್ವಾ ಇವನ ೋ ನಮಮನುಿ
ಮುಗಸಬಹುದು. ಇದ ೋ ನಮಗ ಒದಗಬಂದರುವ ಸಿಳ
ಮತುಾ ಅವಕಾಶ! ಕ್ಷತರಧಮವವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸುವ ಕಾಲವು
ಒದಗಬಂದದ . ರ್ಯಸಿದರ ಅರ್ವಾ ಮಡಿದರ ನಮಗ
ಸದುತ್ತಯು ಪಾರಪ್ಾವಾಗುತಾದ . ಇಂದು ಸೊಯವನು
377
 ಮುಳುಗುವಾಗಲೊ ಈ ರಾಕ್ಷಸನು ಜೋವಿತನಾಗದಾರ ಇನುಿ
ಎಂದೊ ನನಿನುಿ ಕ್ಷತ್ತರಯನ ಂದು ಕರ ದುಕ ೊಳೆಲಾರ ! ಭ ೊೋ!
ಭ ೊೋ! ರಾಕ್ಷಸ! ನಿಲುಿ! ನಾನು ಪಾಂಡವ ಸಹದ ೋವ!
ನನಿನುಿ ಕ ೊಂದು ಅವರನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗು ಅರ್ವಾ
ನನಿಿಂದ ಮರಣ ಹ ೊಂದು.”
ಅವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾರಲು ಅಕಸಾಮತಾಾಗ ಮಹಾಬಾಹು
ಭೋಮಸ ೋನನು ವರ್ರಧಾರಿ ವಾಸವನಂತ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದನು.
ಅವನು ತನಿ ಈವವರು ಸಹ ೊೋದರರನೊಿ ಯಶಸಿವನಿೋ
ದೌರಪ್ದಯನೊಿ, ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ನಿಂತ್ತರುವ ಸಹದ ೋವನನೊಿ
ಮತುಾ ಕಾಲವಶನಾಗ ಬುದಧಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಅಲಿಲ್ಲಿ
ತ್ತರುಗುತ್ತಾರಲು ದ ೈವದಂದ ತಡ ಹಡಿಯಲಪಟುು ಮಾಗವದ ಎದುರು
ನಿಂತ್ತರುವ ಮೊಢ ರಾಕ್ಷಸನನೊಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ದೌರಪ್ದಯನೊಿ
ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿದ ಮಹಾಬಲ ಭೋಮನು ಕ ೊರೋಧಮೊರ್ಛವತನಾಗ ರಾಕ್ಷಸನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಮಮ ಶಸರಗಳನುಿ ನಿೋನು ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಮದಲ ೋ
ನಿನಿನುಿ ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿದ ಾ! ಆದರ ನಿನಿ ಕುರಿತು
ನನಗ ಅಷ್ುು ಆಸಕಿಾಯಲಿದ ೋ ಇದುಾದರಿಂದ ಆಗಲ ೋ
ನಿನಿನುಿ ಕ ೊಲಿಲ್ಲಲಿ. ಬಾರಹಮಣ ರೊಪ್ದ ಹಂದ
ಅಡಗಕ ೊಂಡಿದಾ ನಿೋನು ನಮಗ ಅಪಿರಯ
378
 ಮಾತುಗಳನ ಿಂದೊ ಆಡಿರಲ್ಲಲಿ. ಪಿರೋತ್ತಯಂದ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾ ಎಂದೊ ಅಪಿರಯ ಕ ಲಸಗಳನುಿ
ಮಾಡದ ೋ ಇದಾ ಬಾರಹಮಣ ರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ಅತ್ತರ್ಥಯಾಗದಾ
ತಪ್ಪನ ಿೋ ಮಾಡದದಾ ನಿನಿನುಿ ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ನಾನು
ಕ ೊಲುಿತ್ತದ
ಾ ಾ? ನಿೋನ ೊಬಿ ರಾಕ್ಷಸನ ಂದು ತ್ತಳಿದೊ ನಿನಿನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿದವನು ನರಕವನುಿ ಸ ೋರುತ್ತಾದಾ! ನಿನಿ ವಧ ಯ
ಕಾಲವು ಒದಗ ಬಂದರಲ್ಲಲಿವ ಂದು ತ ೊೋರುತಾದ . ಆದರ
ಇಂದು ನಿನಿದ ೋ ಬುದಧ ಕಾಯವದಂದ ಅಧುಭತಕರ್ವ
ಕಾಲವು ಕೃಷ್ ಣಯ ಅಪ್ಹರಣದ ಮೊಲಕ ಅದನುಿ
ಒದಗಸಿ ಕ ೊಟಿುದ . ನಿೋರಿನಲ್ಲಿರುವ ರ್ೋನಿನ ಬಾಯಯು
ಕ ೊಕ ೆಗ ಹ ೋಗ ಸಿಲುಕಿಕ ೊಳುೆತಾದ ರ್ೋ ಹಾಗ ಇಂದು
ಕಾಲವ ಂಬ ದಾರದಲ್ಲಿ ಜ ೊೋತು ಬಿದಾರುವ ಕ ೊಕ ೆಗ ನಿೋನು
ಸಿಲುಕಿ ಬಿಟಿುದಾೋಯೆ! ಇಂದು ನನಿಿಂದ ಹ ೋಗ ಬಿಡುಗಡ
ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ? ಎಲ್ಲಿಂದ ನಿೋನು ಬಂದದಾೋರ್ೋ ಮತುಾ
ಎಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಲು ಬಯಸುತ್ತಾೋರ್ೋ ಅಲ್ಲಿಗ ಇಂದು ನಿೋನು
ಹ ೊೋಗದ ೋ ಬಕ ಮತುಾ ಹಡಿಂಬರು ಹ ೊೋದ
ದಾರಿಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾೋಯೆ!”
ಭೋಮನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಕಾಲಚ ೊೋದತ ರಾಕ್ಷಸನು ರ್ಯಗ ೊಂಡು
ಅವರ ಲಿರನೊಿ ಬಿಸುಟು ಯುದಧಕ ೆ ಅಣಿಯಾಗ ನಿಂತನು.
ರ ೊೋಷ್ದಂದ ಅವನ ಕ ಳಬಾಹುವು ಕಂಪಿಸುತ್ತಾರಲು ಭೋಮನಿಗ
379
ತ್ತರುಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮೊಢ! ನಾನ ೋನೊ ದಕುೆ ತಪಿಪ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ.
ನಿನಗ ೊೋಸೆರವ ೋ ಕಾಯುತ್ತಾದ ಾ! ರಣದಲ್ಲಿ ನಿನಿಿಂದ ಯಾವ
ಯಾವ ರಾಕ್ಷಸರು ಹತರಾದರ ೊೋ ಅವರ ಕುರಿತು
ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ . ನಿನಿ ರಕಾದಂದ ಇಂದು ಅವರಿಗ ಉದಕ
ಕಿರಯೆಯನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಭೋಮನು ನಾಲ್ಲಗ ಯಂದ ತನಿ ಬಾಯಯ
ತುದಯನುಿ ನ ಕಿೆ ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಕಾಲಾಂತಕನಂತ ಕ ೊರೋಧದಂದ
ರಾಕ್ಷಸನ ೊಂದಗ ಬಾಹುಯುದಧಕ ೆ ಮುನುಿಗುದನು. ಆಗ ರಾಕ್ಷಸನೊ
ಕೊಡ ಯುದಧಕ ೆ ಅಣಿಯಾಗ ನಿಂತ್ತದಾ ಭೋಮನ ಡ ಗ ವರ್ರಧರನ ಡ ಗ
ಬಲನು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಮುನುಿಗುದನು. ಆಗ ಅವರಿಬಿರ ದಾರುಣ
ಬಾಹುಯುದಧವು ಪಾರರಂರ್ವಾಯತು. ಇಬಿರು ಮಾದರೋ ಪ್ುತರರೊ
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಮುನುಿಗುಲು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ವೃಕ ೊೋದರನು ನಗುತಾಾ
ಅವರನುಿ ತಡ ದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ಈ ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ಕ ೊಲಿಲು ಶಕಾನಾಗದ ಾೋನ .
ಸುಮಮನ ೋ ನ ೊೋಡುತ್ತಾರಿ! ರಾರ್ನ್! ಸವತಃ ನನಿಿಂದ, ನನಿ
ಭಾರತೃಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಧಮವಕಾಯವಗಳಿಂದ,
ಯಾಗಗಳಿಂದ, ಈ ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ಸಂಹರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಇದು
ನನಿ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ !”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಆ ವಿೋರ ರಾಕ್ಷಸ ವೃಕ ೊೋದರರಿಬಿರೊ
380
ಪ್ರಸಪರರ ೊಡನ ಸಪಧಿವಸುತಾಾ ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದಾಡಿದರು.
ಕೃದಧರಾದ ಆ ಭೋಮ-ರಾಕ್ಷಸರು ದ ೋವದಾನವರಂತ
ಒಬಿರಿಂದ ೊಬಿರು ಬಹಳಷ್ುು ಹ ೊಡ ದಾಡಿದರು. ಅವರಿಬಿರೊ
ಮರಗಳನುಿ ಕಿೋಳುತಾಾ ಅನ ೊಾೋನಾರನುಿ ಹ ೊಡ ದರು ಮತುಾ ಆ
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಗಳು ನಾನು ಗ ದ ಾ ನಾನು ಗ ದ ಾ ಎಂದು ಜ ೊೋರಾಗ
ಕೊಗಾಡಿಕ ೊಂಡರು. ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ ಶ ರೋಷ್ಿರಾದ ಅವರಿಬಿರೊ
ತಮಮ ತಮಮ ತ ೊಡ ಗಳಿಂದ ಮಹಾವೃಕ್ಷಗಳನುಿ ಕಿತುಾ ಪ್ರಸಪರ
ರ್ಯವನುಿ ಬಯಸಿ ಅನ ೊಾೋನಾರನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾದಾರು. ಆ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕಿೋಳಲಪಟುು ಬಹಳಷ್ುರ ವೃಕ್ಷಗಳು ನಾಶಗ ೊಂಡವು.
ಹಂದ ಕಪಿಸಿಂಹ ಸಹ ೊೋದರ ವಾಲ್ಲ-ಸುಗರೋವರ ನಡುವ ನಡ ದ
ಯುದಧದಂತ ತ ೊೋರಿಬಂದತು. ಪ್ರಸಪರರನುಿ ಕ ೊಲುಿವ
ಉದ ಾೋಶದಂದ ಆ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿದಾ ಎಲಿ ಮರಗಳನುಿ ಬಿೋಳಿಸಿ,
ನೊರಾರು ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಗುಂಪ್ುಮಾಡಿಯಾದ ನಂತರ ಆ
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಿಬಿರೊ ಸವಲಪ ಸಮಯ ಕಲುಿಬಂಡ ಗಳನುಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ದ ೊಡಿ ಮೋಡಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾದ ಪ್ವವತಗಳಂತ
ಯುದಧಮಾಡಿದರು. ಉಗರವಾಗ ತ ೊೋರುದಾದಾ ಆ ಕಲುಿಬಂಡ ಗಳನುಿ
ದಯೆತ ೊೋರಿಸದ ೋ ಪ್ರಸಪರರ ಮೋಲ ಬಿೋಸಾಡಿದರು. ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ
ರ್ಂಚಿನಂತ ಆ ಮಹಾವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಹಾರುತ್ತಾದಾ ಬಂಡ ಗಲುಿಗಳು
ಕಂಡುಬಂದವು. ಆ ಬಲದಪಿವತರಿಬಿರೊ ಅನ ೊಾೋನಾರ ರ್ುರ್ಗಳನುಿ
ಹಡಿದು ಆನ ಗಳಂತ ಎಳ ದಾಡಿದರು. ಆ ಮಹಾಘೊೋರರಿೋವವರೊ
381
ಮುಷ್ಠುಗಳಿಂದ ಅನ ೊಾೋನಾರನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾರಲು ಆ ಮಹಾತಮರ
ಮಧ ಾ ಚಟ ಚಟ ಎನುಿವ ಶಬಧವು ಕ ೋಳಿಬಂದತು. ಐದುಹ ಡ ಯ
ಸಪ್ವದಂತ್ತದಾ ತನಿ ಮುಷ್ಠಿಯನುಿ ಬಿಗದು ಆ ರಾಕ್ಷಸನ
ತಲ ಯಮೋಲ ವ ೋಗದಂದ ಗುದಾದನು. ಅವನ ಪ ಟುನುಿ ತ್ತಂದು ಆ
ರಾಕ್ಷಸನು ತಲ ತ್ತರುಗ ಆಯಾಸಗ ೊಂಡಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ
ಭೋಮಸ ೋನನು ಅವನ ಮೋಲ ರಗದನು. ಅಮರ ೊೋಪ್ಮ
ಮಹಾಬಾಹು ಭೋಮನು ಅವನನುಿ ತನಿ ಎರಡೊ ಕ ೈಗಳಿಂದ
ಮೋಲಕ ೆತ್ತಾ ಗಟಿುಯಾಗ ನ ಲಕ ೆ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದನು. ಆಗ ಪಾಂಡವನು
ಅವನ ದ ೋಹದ ಸವಾವಂಗಗಳನೊಿ ಒತ್ತಾ ತನಿ ತ ೊೋಳಿನಿಂದ ಅವನ
ಶ್ರವನುಿ ದ ೋಹದಂದ ತುಂಡುಮಾಡಿದನು. ಭೋಮಸ ೋನನ ಅದುಭತ
ಬಲಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ ತುಟಿಗಳು ಸಿೋಳಿಹ ೊೋದ, ಕಣುಣಗಳು ಮೋಲ ದಾ,
ಹಲುಿಗಳನುಿ ಕಚಿಿದಾ ಆ ರ್ಟಾಸುರನ ಶ್ರಸುಾ ರಕಾದಂದ ತ ೊೋಯುಾ,
ಮರದಂದ ಬಿೋಳುವ ಹಣಿಣನಂತ ಕ ಳಕ ೆ ಬಿದಾತು. ಅವನನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿದ ಆ ಮಹ ೋಷ್ಾವಸನು, ವಾಸವನನುಿ ಅಮರರು ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ದವರ್ಶ ರೋಷ್ಿರು ಪ್ರಶಂಸಿಸುತ್ತಾರಲು, ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಬಳಿ ಬಂದನು.

ಯಕ್ಷಯುದಧ
ರಾಕ್ಷಸ ರ್ಟಾಸುರನನುಿ ಕ ೊಂದನಂತರ ಪ್ರರ್ು ರಾರ್ ಕೌಂತ ೋಯನು
ಪ್ುನಃ ನಾರಾಯಣಾಶರಮಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸತ ೊಡಗದನು.
382
ಒಂದು ದನ ಅವನು ದೌರಪ್ದಯ ಸಹತ ಎಲಿ ತಮಮಂದರನೊಿ
ಸ ೋರಿಸಿ, ತಮಮ ರ್ಯನನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾವು ವನದಲ್ಲಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ತ್ತರುಗಾಡುತಾಾ ನಾಲುೆ
ವಷ್ವಗಳು ಕಳ ದು ಹ ೊೋದವು. ಐದನ ಯ ವಷ್ವದಲ್ಲಿ ತನಿ
ಉದ ಾೋಶಗಳನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿದ ನಂತರ ಪ್ವವತರಾರ್, ಶ ರೋಷ್ಿ
ಶ ವೋತಶ್ಖ್ರಕ ೆ ಬಿೋರ್ತುಾವು ಬರುವವನಿದಾಾನ . ನಾವೂ
ಕೊಡ ಅವನನುಿ ಭ ೋಟಿಮಾಡುವ ಉದ ಾೋಶದಂದ ಅಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗರಬ ೋಕು. ಅರ್ತ ತ ೋರ್ಸಿವ ಪಾರ್ವನು ಐದು
ವಷ್ವಗಳ ಕಾಲ ವಿದಾಾರ್ಥವಯಾಗ ವಾಸಿಸುತ ೋಾ ನ ಎಂದು
ನನ ೊಿಂದಗ ಹಂದ ಮಾತುಕ ೊಟಿುದಾ. ಅಲ್ಲಿ ನಾವು
ದ ೋವಲ ೊೋಕದಂದ ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು ಈ ಲ ೊೋಕಕ ೆ
ಹಂದರುಗುವ ಅರಿಂದಮ ಗಾಂಡಿೋವಧನಿವಯನುಿ
ನ ೊೋಡುತ ೋಾ ವ .”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಪಾಂಡವನು ಎಲಿ ಬಾರಹಮಣರನೊಿ ಕರ ದು ಆ
ತಪ್ಸಿವಗಳಿಗ ಕಾರಣವನುಿ ತ್ತಳಿಸಿ ಅವರ ೊಂದಗ ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದನು.
ಪಾರ್ವನು ಆ ಉಗರತಪ್ಸಿವಗಳಿಗ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಲು ಅವರು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಅದು ಮಂಗಳಕರವೂ ಕುಶಲವೂ ಆದುದ ಂದು
ಅನುಮೋದಸಿದರು:
“ರ್ರತಷ್ವರ್! ಕಷ್ುಗಳು ಬ ೋಗನ ೋ ಸುಖ್ಗಳಾಗ
ಫಲ್ಲಸುತಾವ . ಕ್ಷ್ಾತರಧಮವದ ಪ್ರಕಾರ ನಡ ದು ನಿೋನು ಈ
383
 ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾೋಯೆ!”
ಆಗ ರಾರ್ ಪ್ರಂತಪ್ನು ತಪ್ಸಿವಗಳ ಮಾತನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿ, ವಿಪ್ರರು
ಮತುಾ ತಮಮಂದರ ೊಂದಗ , ದೌರಪ್ದಯನ ೊಿಡಗೊಡಿ,
ಘ್ಟ ೊೋತೆಚನ ೋ ಮದಲಾದ ರಾಕ್ಷಸರು ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಬರುತ್ತಾರಲು,
ಲ ೊೋಮಶನ ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟನು. ಕ ಲವು ದೊರ ಕಾಲಿಡಿಗ ಯಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋದರ , ಇನುಿ ಕ ಲವು ದೊರ ಅಲಿಲ್ಲಿ ಆ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ
ಸುವರತನು ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ರಾಕ್ಷಸರನ ಿೋರಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದರು.
ಅನಂತರ ತನಿ ಬಹಳ ಕಷ್ುಗಳ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸುತಾಾ ರಾರ್
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಿಂಹ, ಹುಲ್ಲ ಮತುಾ ಆನ ಗಳ ಗುಂಪ್ುಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಉತಾರ ದಕಿೆಗ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದನು. ಕ ೈಲಾಸ ಮತುಾ ಮೈನಾಕ
ಪ್ವವತಗಳನುಿ, ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತದ ಬುಡವನೊಿ,
ಕಲುಿಬಂಡ ಗಳ ರಾಶ್ಯಂತ್ತರುವ ಮೋರುಪ್ವವತದ ಶ್ಖ್ರವನೊಿ,
ಮಂಗಳಕರ ನದಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಹದನ ೋಳನ ೋ ದನದಲ್ಲಿ ಪ್ುಣಾ
ಹಮಾಲಯದ ತಪ್ಪಲ್ಲಗ ಬಂದನು. ಗಂಧಮಾದನದ ಹತ್ತಾರ
ಹಮಾಲಯದ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಾರುವ ಪ್ುಣಾ ನದಯ
ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ ನಾನಾ ದುರಮ-ಲತ ಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು,
ವೃಷ್ಪ್ವವನ ಪ್ುಣಾಕರ ಆಶರಮವನುಿ ಪಾಂಡವರು ಕಂಡರು.
ಅರಿಂದಮ ಪಾಂಡವರು ರಾರ್ಷ್ಠವ ವೃಷ್ಪ್ವವನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ
ಅವನನುಿ ಅಭನಂದಸಿ ಅಲ್ಲಿ ಆಯಾಸವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡರು. ಆ
ರಾರ್ಷ್ಠವಯು ರ್ರತಷ್ವರ್ರನುಿ ಮಕೆಳಂತ ಬರಮಾಡಿಕ ೊಂಡನು
384
ಮತುಾ ಆ ಅರಿಂದಮರು ಅಲ್ಲಿ ಸತೃತರಾಗ ಏಳುರಾತ್ತರಗಳು
ತಂಗದರು. ಎಂಟನ ೋ ದನ􋣱ಬಂದಾಗ ಆ ಲ ೊೋಕವಿಶುರತ ಋಷ್ಠ
ವೃಷ್ಪ್ವವನ ೊಂದಗ ವಿಚಾರಮಾಡಿ ಪ್ರಯಾಣ ಬ ಳ ಸಲು
ನಿಧವರಿಸಿದರು. ಹಂದರುಗ ಬರುವವರ ಗ ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿ
ಬಾರಹಮಣನನೊಿ ನ ಂಟರಂತ ಸತೃತರನಾಿಗಸಿ ಇಟುುಕ ೊಳೆಲು
ಅವರನುಿ ವೃಷ್ಪ್ವವನಿಗ ಒಪಿಪಸಿದರು. ಅನಂತರ ಪಾಂಡವರು
ತಮಮ ಉತಾಮ ಉಡುಪ್ುಗಳನೊಿ ಸುಂದರ ಆರ್ರಣಗಳನೊಿ
ವೃಷ್ಪ್ವವನ ಆ ಆಶರಮದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದರು. ರ್ೊತ-ರ್ವಿಷ್ಾಗಳನುಿ
ಅರಿತ್ತದಾ, ಕುಶಲನೊ ಸವವಧಮವವಿದುವೂ ಆದ ಆ ಧಮವಜ್ಞನು
ಮಕೆಳಂತ್ತದಾ ರ್ರತಷ್ವರ್ರಿಗ ಉಪ್ದ ೋಶ ನಿೋಡಿದನು. ಅವನಿಂದ
ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ಆ ಮಹಾತಮ ವಿೋರರು ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ ಮತುಾ
ಮಹಾತಮ ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ಉತಾರ ದಕಿೆನಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟರು.
ಮಹೋಪ್ತ್ತ ವೃಷ್ಪ್ವವನು ಪಾಂಡವರನುಿ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ
ಬಾರಹಮಣರಿಗ ಒಪಿಪಸಿ ಆ ಕೌಂತ ೋಯರನುಿ ತನಿ ಶುರ್
ಆಶ್ೋವಾವದಗಳ ್ಂದಗ ಅನುಸಂಧಿಸಿ, ಹ ೊರಟ ಅವರನುಿ
ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಅವರಿಗ ದಾರಿಯನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿ ಹಂದರುಗದನು.

ಸತಾವಿಕರಮ ಕೌಂತ ೋಯ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ

ನಾನಾ ಮೃಗಗಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ದಾರಿಯನುಿ ಹಡಿದನು. ನಾನಾ
ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ಗರಿಕಂದರಗಳಲ್ಲಿ ತಂಗುತಾಾ
385
ನಾಲೆನ ಯ ದನ ಪಾಂಡವರು ಶ ವೋತ ಪ್ವವತಕ ೆ ಬಂದರು. ಆ ಶುರ್
ಶ ೈಲವು ಮಹಾ ಮೋಡದಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ. ಯಥ ೋಚೆ ನಿೋರಿನಿಂದ
ತುಂಬಿತುಾ. ಮಣಿಕಾಂಚನಗಳಿಂದ ಸುಂದರವಾಗತುಾ ಮತುಾ ಅನ ೋಕ
ಶ್ಖ್ರಗಳನುಿ ಹ ೊಂದತುಾ. ವೃಶಪ್ವವನು ಹ ೋಳಿದಾ ದಾರಿಯನ ಿೋ
ಹಡಿದು ವಿವಿಧ ಪ್ವವತಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಸುಖ್ದಂದ ಇನೊಿ
ಮೋಲ್ಲನ ಪ್ವವತಗಳನುಿ, ಪ್ರಮ ದುಗವಮ ಗುಹ ಗಳನೊಿ,
ಬಹಳಷ್ುು ದುಗವಗಳನೊಿ ದಾಟಿ ಮುಂದುವರ ದರು. ಧೌಮಾ, ಕೃಷ್ ಣ,
ಪಾರ್ವರು, ಮತುಾ ಮಹಾನೃಷ್ಠ ಲ ೊೋಮಶ ಒಟಿುಗ ಅಲ್ಲಿಯವರ ಗ
ಏನೊ ಆಯಾಸವಿಲಿದ ೋ ಬಂದರು. ಆ ಮಹಾವಿೋರರು
ಮೃಗಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ, ನಾನಾ ಪ್ಕ್ಷ್ ಸಂಕುಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ,
ರ ಂಬ ಯಂದ ರ ಂಬ ಗ ಹಾರುತ್ತಾದಾ ಮಂಗಗಳ ಗುಂಪ್ುಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದಾ, ಸುಮನ ೊೋಹರವಾದ, ಪ್ುಣಾ ಪ್ದಮಗಳಿಂದರುವ
ಸರ ೊೋವರಗಳಿರುವ, ಮತುಾ ದಟು ಅರಣಾದಂದ ಕೊಡಿದಾ ಮಹಾಗರಿ
ಮಾನಾವಂತವನುಿ ತಲುಪಿದರು. ಅನಂತರ ಕಿಂಪ್ುರುಷ್ರ
ವಾಸಸಾಿನವಾದ, ಸಿದಧಚಾರಣರು ಸ ೋವಿಸುವ ಗಂಧಮಾದನ
ಪ್ವವತವನುಿ ನ ೊೋಡಿ, ಅವರ ರ ೊೋಮಗಳು ನಿರ್ರಿ ನಿಂತವು. ಅಲ್ಲಿ
ವಿಧಾಾಧರರು ಮತುಾ ಕಿನಿರಿಯರು ಅಲ ದಾಡುತ್ತಾದಾರು. ಆನ
ಸಿಂಹಗಳ ಹಂಡುಗಳು, ಮತ ೋಾ ರಿದ ಶರರ್ಗಳು,
ಮೃದುನಿನಾದಗ ೈಯುವ ಇನೊಿ ಇತರ ಮೃಗಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ ಆ
ಗಂಧಮಾದನ ವನವು ನಂದನವನದಂತ್ತತುಾ. ಪಾಂಡುವಿನ ವಿೋರ
386
ಮಕೆಳು ಮನಸುಾ-ಹೃದಯಗಳಿಗ ಆನಂದ ನಿೋಡುವ ಆ ಶುರ್
ಅರಣಾ ಕಾನನವನುಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಕರಮೋಣವಾಗ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು.

ದೌರಪ್ದ ಮತುಾ ಮಹಾತಮ ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ಆ ವಿೋರರು

ಪಿರೋತ್ತಯನುಿ ಹುಟಿುಸುವ, ಸಿಹಯಾದ, ಮಧುರವಾದ, ಶುರ್ವಾದ,
ಕಿವಿತುಂಬುವ, ಸುಮಧುರ ಹಕಿೆಗಳ ನಿನಾದಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದರು.
ಹಣುಣಗಳ ಭಾರದಂದ ಬಗುರುವ ಎಲಿ ಕಾಲಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಹಣುಣಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುವ, ಎಲಿ ಕಾಲಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಹೊವುಗಳಿಂದ
ತುಂಬಿರುವ ಮರಗಳನುಿ –ಮಾವು, ಆಮರತಕ (ಹಲಸು), ತ ಂಗು,
ತ್ತಂದುಕ, ಮುಂಜಾತಕ, ಮಾದಲ, ಅಂರ್ೊರ, ದಾಳಿಂಬ , ಸಿೋಬ ,
ಖ್ರ್ೊವರ, ದಾರಕ್ಷ್, ಹುಣಿಸ , ನಿಂಬ , ಬ ೋವು, ಬಿಲವ, ಕಪಿತಿ (ಬ ೋಲ),
ನ ೋರಳ , ಪಾರಾವತ, ಕಾಶಮರಿೋ, ಬದರಿೋ, ಪ್ಿಕ್ಷ, ಉದುಂಬರ (ಅತ್ತಾ),
ಆಲ, ಅಶವತಿ, ಕ್ಷ್ೋರಿಕ, ರ್ಲಿತಕ, ಆಮಲಕ (ನ ಲ್ಲಿ), ಹರಿೋತಕ,
ಬಿಭೋತಕ, ಇಂಗುದ, ತ್ತಂದುಕ, ಕರಮತವ ಇವ ೋ ಮದಲಾದ
ನಾನಾಜಾತ್ತಯ ಅಮೃತಸದೃಶ ಫಲರ್ರಿತ ಮರಗಡಗಳನುಿ ಆ
ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತದ ಕಣಿವ ಗಳಲ್ಲಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಹೊಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಚಂಪ್ಕ, ಅಶ ೋಕ, ಪ್ುನಾಿಗ, ಕ ೋದಗ , ವಕುಲ,
ಸಪ್ಾಪ್ಣವ, ಕಣಿವಕಾರ, ಪಾಟಲ, ಕುಟರ್, ಮಂದಾರ, ಇಂದೋವರ,
ಪಾರಿಜಾತ, ಕ ೊೋವಿದಾರ, ದ ೋವದಾರು, ಶಾಲ, ತಾಲ, ತಮಾಲ,
387
ಪಿಪ್ಪಲ, ಹಂಗುಕ, ಶಾಲಮಲ್ಲೋ, ಕಿಂಶುಕ, ಶ್ಂಶುಪ್, ಸರಲ ಮುಂತಾದ
ಸಾವಿರಾರು ಜಾತ್ತಯ ಪ್ುಷ್ಪವೃಕ್ಷಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ಅಲ್ಲಿ
ಅಗಣಿತ ಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿದಾ ಚಕ ೊೋರ, ಶತಪ್ತರ, ರ್ೃಂಗರಾರ್, ಗಣಿ,
ಕ ೊೋಕಿಲ, ಕಲವಿಂಡ (ಗುಬಿಚಿಿ), ಹಾರಿೋತ, ಜೋವಜೋವಕ, ಪಿರಯಕ,
ಜಾತಕ ಇವ ೋ ಮುಂತಾದ ಸುಮಧುರವಾಗ ಇಂಪಾಗ
ನಿನಾದಗ ೈಯುತ್ತಾದಾ ನಾನಾಜಾತ್ತಯ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಿದರು.
ಮತುಾ ಪ್ರಸನಿ ನಿೋರಿರುವ, ಕುಮುದ, ಬಿಳಿಯ ಕುಮುದಲ , ನಿೋಲ್ಲ
ಕುಮುದಲ , ಕ ಂಪ್ು ಕುಮುದಲ ಮತುಾ ಕಮಲಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರುವ
ವಿಚಿತರ ಸರ ೊೋವರಗಳನುಿ ಕಂಡರು. ಕದಂಬ, ಚಕರವಾಕ, ಕುರ,
ನಿೋರುಕ ೊೋಳಿ, ಕಾರಂಡ, ಪ್ಿವ, ಹಂಸ, ಕೌಮವದಗಳು ಮತುಾ ಇತರ
ರ್ಲಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿದಾವು. ಆ
ಸರ ೊೋವರಗಳಲ್ಲಿದಾ ಪ್ುಷ್ಪಗಳ ಮಕರಂದವನುಿ ಸವಿದು ಮದಸಿದ
ದುಂಬಿಗಳು ಝೋಂಕಾರನಿನಾದಗಳನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾದಾವಲಿದ ೋ,
ಪ್ದಮಪ್ುಷ್ಪಗಳ ಪ್ರಾಗದಂದ ಆಚಾೆದತವಾಗದಾ ದುಂಬಿಗಳು
ಕ ಂಪಾಗಯೊ ಕಾಣುತ್ತಾದಾವು. ಅಂತಹ ಸುಂದರ ಅನ ೋಕಾನ ೋಕ
ದೃಶಾಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಪಾಂಡವರು ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಾದಾರು.
ಒಂದ ಡ ಯಲ್ಲಿ ಅವರು ನವಿಲುಗಳ ಸಮೊಹಗಳನುಿ ಕಂಡರು.
ಕ ಲವು ಗಂಡು ನವಿಲುಗಳು ಹ ಣುಣ ನವಿಲುಗಳ ್ಡನ ಸ ೋರಿ
ಗುಡುಗನ ಶಬಧವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಆನಂದದಂದ ಗರಿಗಳನುಿ ಪ್ರಸರಿಸಿ
ಹೃದಯಂಗಮವಾಗ ಕೊಗ ನೃತಾವಾಡುತ್ತಾದಾವು. ಮತ ಾ ಕ ಲವು
388
ನವಿಲುಗಳು ಮರದ ರ ಂಬ ಗಳ ಮೋಲ ಯೆೋ ಜಾಗರವಾಡುತ್ತಾದಾವು.
ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿದರ ವೃಕ್ಷಕ ೆ ಕಿರಿೋಟವಿಟುಂತ ಕಾಣುತ್ತಾತುಾ. ಮರಗಳ
ಮಧಾ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಸಣಣ ಸಣಣ ಸರ ೊೋವರಗಳಿದಾವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ
ಸಿಂಧುವಾರಗಳ ಂಬ ನಿೋಳವಾದ ಕಮಲದ ಬಳಿೆಗಳಿದಾವು. ಅವು
ಮನಮರ್ನ ಶ ಲಾಯುಧಗಳ ್ೋಪಾದಯಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಾದಾವು. ಪ್ವವತ
ಶ್ಖ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕಣಿವಕಾರವೃಕ್ಷಗಳಿದುಾ ಅವುಗಳ ಕುಸುಮಗಳು
ಹ ೊಂಬಣಣದಂದ ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತ್ತಾದಾವು ಮತುಾ ಆ ಪ್ುಷ್ಪಗಳು
ದುಂಡಾಗದುಾ ಪ್ವವತದ ಕಣವಕುಂಡಲಗಳ ್ೋಪಾದಯಲ್ಲಿ
ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತ್ತಾದಾವು.

ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ನಡ ದು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವಾಗ ಪಾಂಡವರು

ಪ್ುಷ್ಪರ್ರಿತವಾದ ಕುರವಕ ವೃಕ್ಷಗಳನುಿ ಕಂಡರು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿದಾ
ಹೊಗಳನುಿ ಕಾಮನ ಬಾಣಗಳಿಗ ಹ ೊೋಲ್ಲಸಬಹುದಾಾಗತುಾ. ಆ
ಪ್ುಷ್ಪಗಳ ಸ ೊಬಗನುಿ ಎಷ್ುು ನ ೊೋಡಿದರೊ ತೃಪಿಾಯಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ.
ಅಲ್ಲಿದಾ ತ್ತಲಕ ವೃಕ್ಷಗಳು ಅರಣಾಕ ೆ ತ್ತಲಕಪಾರಯವಾಗದಾವು.
ಆಗತಾನ ಚಿಗುರಿ ಹೊವಾಗದಾ ಮಾವಿನ ಮರಗಳನೊಿ ಪಾಂಡವರು
ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡರು. ಆ ವೃಕ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ುಷ್ಪರಸವನುಿ ಹೋರುತಾಾ
ಅನ ೋಕ ದುಂಬಿಗಳು ಝೋಂಕಾರಮಾಡುತ್ತಾದಾವು. ಆ ವೃಕ್ಷಗಳ ಲಿವೂ
ನಯನಮನ ೊೋಹರವಾಗದುಾ ಮನಮರ್ನ ಬಾಣಗಳಂತ್ತದಾವು. ಇನೊಿ
ಅನ ೋಕ ವೃಕ್ಷಗಳು ಹೊವಿನಿಂದ ಕೊಡಿ ಕಂಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾದಾವು. ಕ ಲವು
389
ಕ ಂಪ್ುಬಣಣದ ಹೊಗಳಿಂದಲೊ ಮತುಾ ಕ ಲವು ಹ ೊಂಬಣಣದ
ಹೊಗಳಿಂದಲೊ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾವು. ಎತಾರವಾಗ ಬ ಳ ದದಾ ಸಾಲ,
ತಮಾಲ, ಪಾಟಲ ಮತುಾ ಬಕುಳ ವೃಕ್ಷಗಳು ಪ್ುಷ್ಪರ್ರಿತವಾಗದುಾ
ಪ್ವವತಕ ೆ ಹಾಕಿರುವ ಪ್ುಷ್ಪಮಾಲ್ಲಕ ಗಳ ್ೋಪಾದಯಲ್ಲಿ
ಕಂಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾದಾವು. ರ್ನಮೋರ್ಯ! ಸಪಟಿಕಶ್ಲ ಯಷ್ುು
ಸವಚೆವಾಗದಾ ನಿೋರುಳೆ ಸರ ೊೋವರಗಳನೊಿ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿದಾ ನಯನ
ಮನ ೊೋಹರವಾದ ಬಿಳಿಯ ರ ಕ ೆಗಳ ಕಲಹಂಸ, ಕ ೊಕೆರ
ಮದಲಾದ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳನೊಿ, ಕಮಲ-ಕುಶ ೋಶಯಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ,
ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿದು ಮತುಾ ಸರ ೊೋವರಗಳಲ್ಲಿ ರ್ಂದು
ದಣಿವಾರಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಪಾಂಡವರು ಮುಂದ ಮುಂದ
ಪ್ರಯಾಣಮಾದದರು. ಆ ವನದ ಸ ೊಬಗನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾ
ಪಾಂಡವರು ಭಾರಂತರಾಗ ತ ರ ದ ಕಣುಣಗಳನುಿ ಮುಚುಿತಾಲ ೋ
ಇರಲ್ಲಲಿ. ಅವರಿಗ ಎಲಿವೂ ಆಶಿಯವಕರವಾಗ ಕಂಡಿತು. ಕಮಲ,
ಕಹಾಿರ, ಉತಪಲ ಮತುಾ ಪ್ುಂಡರಿೋಕ ಪ್ುಷ್ಪಗಳ ಮೋಲ ಬಿೋಸಿದ
ಸುಗಂಧಮಯ ಮಂದಮಾರುತವು ಪಾಂಡವರ ಮೋಲ ಬಿೋಸಿ
ಅವರಿಗ ಮತಾಷ್ುು ಆನಂದವನುಿಂಟುಮಾಡಿತು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಾದರ ೊೋ ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಪ್ವವತದಲ್ಲಿದಾ ವೃಕ್ಷಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಭೋಮಸ ೋನನನುಿದ ಾೋಶ್ಸಿ ಈ ಮಧುರವಾಕಾಗಳಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮಸ ೋನ! ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ ಈ ಗಂಧಮಾದನ
ಪ್ವವತದ ವನವು ಎಷ್ುು ಸ ೊಗಸಾಗದ ! ಈ ಕಾನನವು
390
ದ ೋವಲ ೊೋಕದ ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ತುಂಬಿಹ ೊೋಗದ . ಎಲಿ
ವೃಕ್ಷಗಳ್, ಗಡ ಬಳಿೆಗಳ್ ಫಲ-ಪ್ುಷ್ಪರ್ರಿತವಾಗವ .
ಮುಳಿೆನ ಗಡಗಳಿಲಿ. ಫಲಪ್ುಷ್ಪಗಳಿಲಿದ ಒಂದು
ಮರವನಾಿಗಲ್ಲೋ, ಗಡವನಾಿಾಗಲ್ಲೋ, ಬಳಿೆಯನಾಿಗಲ್ಲೋ
ನಾವು ಕಾಣಲ್ಲಲಿ. ನಾನಾ ವಿಧದ, ನಾನಾ ಜಾತ್ತಗಳ,
ನಾನಾ ಬಣಣದ ಮರ-ಗಡ-ಬಳಿೆಗಳಿವ . ಈ ಮರಗಳ
ಚಿಗುರ ಲ ಗಳನುಿ ತ್ತಂದು ಸುಮಧುರವಾಗ
ಧಿನಿಮಾಡುತ್ತಾರುವ ಗಂಡುಕ ೊೋಗಲ ಗಳಿಂದ
ನಿಬಿಡವಾಗದುಾ ನ ೊೋಡುವವರಿಗ ನ ೋತಾರನಂದವನೊಿ
ಕಣಾವನಂದವನೊಿ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಿೋಡುತ್ತಾವ . ಇಲ್ಲಿರುವ
ಈ ಸರ ೊೋವರವನಾಿದರೊ ನ ೊೋಡು! ಅರಳಿದ
ಕಮಲಗಳಿಂದ ತುಂಬಿಹ ೊೋಗದ . ದುಂಬಿಗಳು ಇವುಗಳ
ಮಧುರ ಮಧುರಸವನುಿ ಕುಡಿದು ಮದಸಿರುವವು. ಈ
ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೆೋ ಸರ ೊೋವರವನುಿ ಆನ ಗಳು ಕಲಕುತ್ತಾವ .
ಭೋಮಸ ೋನ! ಈ ಸರ ೊೋವರವನುಿ ನ ೊೋಡು! ಇಲ್ಲಿರುವ
ಕಮಲಗಳು ಮಾಲ ಯಾಕಾರದಲ್ಲಿದುಾ
ಮೊತ್ತವಮತಾಾಗರುವ ಲಕ್ಷ್ಮಗ ಹಾಕಿರುವ
ಹಾರದ ೊೋಪಾದಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾವ . ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ
ಈ ವನಲಕ್ಷ್ಮಯು ಅನ ೋಕಾನ ೋಕ ಸುಗಂಧಮಯ
ಪ್ುಷ್ಪಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತಳಾಗರುವಳು! ಅತಾಕಡ ನ ೊೋಡು
391
 ಭೋಮ! ಆ ಪ್ರದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ ದ ೋವತ ಗಳು
ವಿಹರಿಸುತ್ತಾದಾಾರ . ನಾವಿಲ್ಲಿ ಬಂದು ಧನಾರಾದ ವು.”
ಆ ಉತಾಮ ಮಾಗವವನುಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ ಆ ಪ್ವವತ ೋಂದರನ
ದಶವನದಂದ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ಪ್ರಂತಪ್ರ ಮನಸುಾ ತೃಪಿಾಯನ ಿೋ
ಹ ೊಂದಲ್ಲಲಿ. ಆಗ􋣱ಅಲ್ಲಿ ಹೊವು ಹಣುಣಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದಾ ವೃಕ್ಷಗಳ
ಸಂಕುಲವಾಗದಾ ರಾರ್ಷ್ಠವ ಆಷ್ಠುವಷ್ ೋಣನ ಆಶರಮವನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಕ ೋವಲ ಧಮನಿಗಳಿಂದ ಕಟುಲಪಟಿುದಾನ ೊೋ ಎನುಿವಷ್ುು
ತ್ತೋವರ ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಕೃಷ್ನಾಗದಾ ಸವವಧಮವಗಳ ಪಾರಂಗತ
ಆಷ್ಠುವಷ್ ೋಣನ ಬಳಿ ಬಂದರು.

ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ ಪಾಪ್ಗಳನ ಿಲಿ ಸುಟುುಹಾಕಿದಾ ಅವನ ಬಳಿಸಾರಿ

ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ಹ ಸರನುಿ ಹ ೋಳಿಕ ೊಂಡು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ತಲ ಬಾಗ ನಮಸೆರಿಸಿದನು. ಅನಂತರ ಕೃಷ್ ಣ, ಭೋಮ ಮತುಾ
ಯಶಸಿವಗಳಾದ ಯಮಳರು ತಲ ಬಾಗ ಆ ರಾರ್ಷ್ಠವಯ ಬಳಿಸಾರಿ
ಸುತುಾವರ ದರು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಪಾಂಡವರ ಪ್ುರ ೊೋಹತ ಧಮವಜ್ಞ
ಧೌಮಾನು ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ ಆ ಸಂಶ್ತವರತ ಋಷ್ಠಯ
ಬಳಿಬಂದನು. ದವಾ ದೃಷ್ಠುಯಂದ ಪಾಂಡುವಿನ ಪ್ುತರರಾದ ಆ
ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿರನುಿ ಗುರುತ್ತಸಿದ ಆ ಧಮವಜ್ಞ ಮುನಿಯು
ಕುಳಿತುಕ ೊಳೆಲು ಹ ೋಳಿದನು. ಆ ಮಹಾತಪ್ಸಿವಯು ಪಾರಜ್ಞ
ಕುರುವೃಷ್ರ್ನನುಿ ಪ್ೊಜಸಿ, ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡ
392
ಅವನ ಆರ ೊೋಗಾದ ಕುರಿತು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು.
“ನಿೋನು ಯಾವಾಗಲೊ ಸುಳುೆಹ ೋಳುವ ಭಾವನನುಿ
ಇಟುುಕ ೊಂಡಿಲಿ ಮತುಾ ಧಮವದಂತ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾೋಯೆ
ತಾನ ೋ? ಪಾರ್ವ! ನಿನಿ ತಂದ -ತಾಯಂದರ ಕುರಿತಾದ ನಿನಿ
ವತವನ ಯು ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುವುದಲಿ ತಾನ ೋ? ನಿೋನು ಎಲಿ
ಗುರುಗಳನೊಿ, ವೃದಧರನೊಿ, ಮತುಾ ವ ೈದಾರನೊಿ
ಪ್ೊಜಸುತ್ತಾೋಯೆ ತಾನ ೋ? ನಿೋನು ಎಂದೊ
ಪಾಪ್ಕಮವಗಳನುಿ ಮಾಡಲು ಬಯಸಿಲಿ ತಾನ ೋ?
ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ ಒಳಿತನುಿ ಹ ೋಗ ಸಿವೋಕರಿಸಬ ೋಕು ಮತುಾ
ದುಷ್ೃತವನುಿ ಹ ೋಗ ಗಮನಿಸಬಾರದು ಎನುಿವುದನುಿ
ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ ತಾನ ೋ? ರ್ಂಬಕ ೊಚಿಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿ ತಾನ ೋ?
ಸಾಧುರ್ನರು ಯಥಾಹವವಾಗ ನಿನಿಿಂದ ಸಮಾಮನಿತರಾಗ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳುೆತಾಾರ ತಾನ ೋ? ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸವಾಗದುಾಕ ೊಂಡೊ ಧಮವವನುಿ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ
ತಾನ ೋ? ದೌಮಾನು ನಿನಿ ಆಚಾರ, ದಾನ, ಧಮವ, ತಪ್ಸುಾ,
ಶೌಚ, ಆರ್ವವಗಳ ಕುರಿತು ಖ್ಂಡಿಸುವ ಸನಿಿವ ೋಶಗಳು
ಒದಗಲಿ ತಾನ ೋ? ತಂದ ಮತುಾ ಅರ್ಜಂದರ ನಡತ ಯನುಿ
ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾೋಯೆ ತಾನ ೋ? ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳು ನಡ ದ
ದಾರಿಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾೋಯೆ ತಾನ ೋ? ತಮಮ ಕುಲದಲ್ಲಿ
ಮಗ ಅರ್ವಾ ಮಮಮಗನು ಹುಟಿುದಾಗಲ ಲಾಿ
393
ಪಿತೃಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿರುವ ಪಿತೃಗಳು ನಗುತಾಾರ ಅರ್ವಾ
ದುಃಖಿಸುತಾಾರ ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಅವನು
ದುಷ್ುಕಮವಗಳನ ಿಸಗದರ ನಮಗ ಏನಾಗುತಾದ ? ಅರ್ವಾ
ಅವನ ಸುಕೃತಗಳಿಂದ ನಮಗ ಒಳ ೆಯದಾಗುತಾದ ಯೆೋ?
ಎಂದು ಚಿಂತ್ತಸುತ್ತಾರುತಾಾರ . ತಂದ , ತಾಯ, ಹಾಗ ಯೆೋ
ಅಗಿ, ಗುರು ಮತುಾ ಆತಮ ಈ ಐವರನುಿ ಪ್ೊಜಸುವವನು
ಎರಡೊ ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಗ ಲುಿತಾಾರ . ಪ್ವವಸಂಧಿಗಳಲ್ಲಿ
(ಹುಣಿಣಮ ಅಮವಾಸ ಾಗಳಲ್ಲಿ) ಕ ೋವಲ ನಿೋರು ಮತುಾ
ಗಾಳಿಯನುಿ ಸ ೋವಿಸುವ ಋಷ್ಠಗಳು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ
ಹಾರಿಕ ೊಂಡು ಬಂದು ಈ ಪ್ವವತಶ ರೋಷ್ಿನನುಿ ಭ ೋಟಿ
ಮಾಡುತಾಾರ . ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ ಅನುರತರಾದ ಕಿಂಪ್ುರುಷ್
ಕಾರ್-ಕಾಂತ ಯರೊ ಕೊಡ ಈ ಪ್ವವತ ಶ್ಖ್ರಗಳಲ್ಲಿ
ಕಂಡುಬರುತಾಾರ . ಕ ೊಳ ಯಲಿದ ಶುರ್ರ ರ ೋಷ್ ಮ
ಬಟ ುಗಳನುಿಟುು, ಹಾರಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಬಹಳಷ್ುು
ಸುಂದರ ಗಂಧವವ ಅಪ್ಾರ ಗಣಗಳು, ವಿಧಾಾಧರರ
ಗುಂಪ್ುಗಳು, ಮಹಾ ಉರಗಗಣಗಳು, ಪ್ಕ್ಷ್ ಮತುಾ
ಉರಗಗಣಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತಾಾರ . ಆ ಗರಿಯ
ಶ್ಖ್ರದಲ್ಲಿ ಹುಣಿಣಮ-ಅಮವಾಸ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಭ ೋರಿ, ಪ್ಣವ,
ಶಂಖ್ ಮತುಾ ಮೃದಂಗಗಳ ನಿನಾದವು ಕ ೋಳಿಬರುತಾದ .
ಇಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕ ೊಂಡರೊ ಆ ಎಲಿವನೊಿ ಕ ೋಳಬಹುದು.
394
ಎಷ್ ುೋ ಮನಸುಾ ಮಾಡಿದರೊ ನಿೋವು ಅದರ ಹತ್ತಾರ
ಹ ೊೋಗಕೊಡದು. ಇಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದ ಹ ೊೋಗುವುದು
ಅಸಾಧಾ. ಯಾಕ ಂದರ , ಅಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳು ವಿಹರಿಸುತಾಾರ ,
ಮತುಾ ಅದು ಮನುಷ್ಾರ ಗಮನಕ ೆ ಸಿಲುಕುವುದಲಿ.
ಇಲ್ಲಿರುವ ಸವವರ್ೊತಗಳ್ ಸವಲಪವ ೋ ತಪ್ುಪಮಾಡಿರುವ
ಮನುಷ್ಾನನೊಿ ದ ವೋಷ್ಠಸುತಾವ ಮತುಾ ರಾಕ್ಷಸರು ಅವನನುಿ
ಒದ ಯುತಾಾರ . ಈ ಗರಿಯ ಶ್ಖ್ರವನುಿ ದಾಟಿದರ
ಪ್ರಮಸಿದಧ ದ ೋವಷ್ಠವಗಳ ಮಾಗವವು ತ ೊೋರುತಾದ .
ಚಪ್ಲನಾಗ ಇಲ್ಲಿಂದ ಮುಂದ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಿದರ
ಅವನನುಿ ರಾಕ್ಷಸರು ಕಬಿಿಣದ ಶ ಲಗಳಿಂದ ತ್ತವಿದು
ಹ ೊಡ ಯುತಾಾರ . ಹುಣಿಣಮ-ಅಮವಾಸ ಾಗಳಲ್ಲಿ
ಅಪ್ಾರ ಯರಿಂದ ಪ್ರಿವೃತನಾಗ, ಸಮೃದಧನಾದ,
ಸವವರಾಕ್ಷಸರ ಒಡ ಯನಾದ ನರವಾಹನ ವ ೈಶರವಣನು
ಇಲ್ಲಿ ಶ್ಖ್ರದಲ್ಲಿ ಉದಯಸುತ್ತಾರುವ ಸೊಯವನಂತ
ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ, ವವರ್ೊತಗಳಿಗ ದಶವನನಿೋಡಿ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡಿರುವುದನುಿ ಕಾಣಬಹುದು. ಈ
ಗರಿ􋣱ಶ್ಖ್ರವು ಧ ೋವ-ದಾನವ-ಸಿದಧರು ಮತುಾ ವ ೈಶರವಣನ
ಉದಾಾನವನವು. ಪ್ವವಸಂಧಿಗಳಲ್ಲಿ ತುಂಬುರನು
ಉಪಾಸಿೋನನಾಗರುವ ಕುಬ ೋರನನುಿ ಗೋತ-ವಾದಾಗಳಿಂದ
ಮನ ೊೋರಂಜಸುವಾಗ ಅದನುಿ ಗಂಧಮಾದನದಲ್ಲಿ
395
 ಕ ೋಳಬಹುದು. ಪ್ವವಸಂಧಿಗಳಲ್ಲಿ ಸವವರ್ೊತಗಳು
ಬಹುಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಈ ರಿೋತ್ತಯ ಅದುಭತವನುಿ
ನ ೊೋಡುತಾಾರ . ತ್ತನಿಬಹುದಾದ ಎಲಿ ರಸರ್ರಿತ ಫಲಗಳನುಿ
ಸ ೋವಿಸುತಾಾ ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡುವವರ ಗ ಇಲ್ಲಿಯೆೋ
ವಾಸಿಸು. ಇಲ್ಲಿಗ ಹ ೋಗ ೊೋ ಬಂದದಾಾಗದ .
ಚಪ್ಲನಾಗಬ ೋಡ! ಇಷ್ುಬಂದಂತ ಮತುಾ ಆಸಕಿಾಯದಾಷ್ುು
ಇಲ್ಲಿ ವಿಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸಿ ನಂತರ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಆಳುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಆ ಅಪ್ರತ್ತಮ ತ ೋರ್ಸಿವಯ ಆತಮಹತ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ
ರ್ರತಷ್ವರ್ರು ಅವನ ಶಾಸನದಂತ ಸತತವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಂಡರು.
ಮುನಿಗಳ ಭ ೊೋರ್ನ, ರಸವತಾಾದ ಹಣುಣಗಳು, ವಿಷ್ವನುಿ ಹಚಿಿರದ
ಶುದಧ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದ ಜಂಕ ಯ ಮಾಂಸ, ಬಹು ವಿಧದ
ಸಿಹ ಊಟಗಳನುಿ ಉಣುಣತಾಾ ರ್ರತಷ್ವರ್ ಪಾಂಡವರು
ಹಮಾಲಯದ ಆ ತಪ್ಪಲ್ಲನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿದರು. ಹೋಗ ಅವರು
ಲ ೊೋಮಶನು ಹ ೋಳಿದ ವಿವಿಧ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳುತಾಾ ವಾಸಿಸಿ
ಅವರ ಐದನ ಯ ವಷ್ವವೂ ಕಳ ಯತು. ಇದರ ಮದಲ ೋ
ಘ್ಟ ೊೋತೆಚನು ಬ ೋಕಾದಾಗ ಬರುತ ೋಾ ನ ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ತನಿ ಸವವ
ರಾಕ್ಷಸರ ೊಂದಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗದಾ. ಆ ಮಹಾತಮರು
ಆಷ್ಠುವಶ ೋಣನ ಆಶರಮದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತಾಾ ಮಹಾ ಅದುಭತಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡುತಾಲ ೋ ಹಲವು ತ್ತಂಗಳುಗಳು ಕಳ ದವು. ಪಾಂಡವರು ಅಲ್ಲಿ
396
ವಿಹರಿಸುತಾಾ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದರಲು ಮಹಾಭಾಗ ಮುನಿಗಳು ಮತುಾ
ಚಾರಣರು ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಪಾಂಡವರನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಅಲ್ಲಿಗ
ಬರುತ್ತಾದಾರು. ಆಗ ಆ ಸಿದಾಧತಮ ಯತವರತರ ೊಂದಗ ರ್ರತಸತಾಮರು
ದವಾ ಕರ್ನಗಳನುಿ ಚಚಿವಸುತ್ತಾದಾರು.

ಕ ಲವು ದನಗಳ ನಂತರ ಆ ಮಹಾಸರ ೊೋವರದ ಹತ್ತಾರ ವಾಸಿಸಿ

ಬ ಳ ಯುತ್ತಾದಾ ಮಹಾನಾಗವಂದನುಿ ಪ್ಕ್ಷ್ರ್ಂದು ಕ್ಷಣಮಾತರದಲ್ಲಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಯತು. ಆಗ ಆ ಮಹಾಪ್ವವತವು ನಡುಗತು.
ದ ೊಡಿ ದ ೊಡಿ ಮರಗಳು ಕ ಳಗುರುಳಿದವು. ಆ ಅದುಭತವನುಿ
ಪಾಂಡವರೊ ಸವವರೊ ವಿೋಕ್ಷ್ಸಿದರು. ಆಗ ಆ ಉತಾಮ ಪ್ವವತದ
ಶ್ಖ್ರದಂದ ಬಿೋಸಿದ ಗಾಳಿಯು ಸುಗಂಧಿತ ಸುಂದರ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ
ಪಾಂಡವರ ಕಡ ತಂದು ಚ ಲ್ಲಿತು. ಆ ದವಾ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ
ಪಾಂಡವರೊ ಮತುಾ ಅವರ ಸ ಿಹತರೊ ನ ೊೋಡಿದರು. ಐದು
ಬಣಣಗಳ ಆ ಹೊಗಳನುಿ ಯಶಸಿವನಿ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯೊ ನ ೊೋಡಿದಳು.
ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ ಣಯು ಪ್ವವತದ ಒಂದ ಡ ಯಲ್ಲಿ ಒಬಿನ ೋ
ಸುಖಾಸಿೋನನಾಗದಾ ಮಹಾರ್ುರ್ ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರ್ರತಷ್ವರ್! ಪ್ಕ್ಷ್ಯು ಮೋಲ ಬಿಿಸಿದ ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ
ಭರುಗಾಳಿಯು ಐದುಬಣಣಗಳ ಹೊಗಳನುಿ ನದೋ
ಅಶವರರ್ದ ಬಳಿ ಎಲಿರೊ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ತಂದು
ಬಿೋಳಿಸಿದ . ನಿನಿ ತಮಮ ಸತಾಸಂಧನು ಖಾಂಡವದಲ್ಲಿ
397
 ಗಂಧವವ-ಉರಗ-ರಾಕ್ಷಸರು ಮತುಾ ಇಂದರನನೊಿ ತಡ ಗಟಿು
ಉಗರ ಮಾಯಾವಿಗಳನುಿ ಕ ೊಂದು ಗಾಂಡಿವ ಧನುಸಾನುಿ
ಪ್ಡ ದ. ನಿೋನೊ ಕೊಡ ತುಂಬಾ ತ ೋಜ ೊೋವಂತ ಮತುಾ
ಮಹಾ ಬಾಹುಬಲವಂತ. ಎದುರಿಸಲಸಾದಾನಾದ ಮತುಾ
ಗ ಲಿಲಸಾದಾನಾದ ನಿೋನು ಶತಕರತು ಇಂದರನ ಸಮಾನ. ನಿನಿ
ಬಾಹುಬಲ ಮತುಾ ವ ೋಗದಂದ ನರಳುವ ಸವವ ರಾಕ್ಷಸರೊ
ಈ ಪ್ವವತವನುಿ ತ ೊರ ದು ದಕುೆ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿ ಓಡಿ
ಹ ೊೋಗುತಾಾರ . ಆಗ ನಿನಿ ಸ ಿೋಹತರ ಲಿರೊ ರ್ಯಭೋತರಾಗ
ಬಣಣದ ಹೊಗಳನುಿ ಮುಡಿದು ಮಂಗಳಕರವಾಗರುವ ಈ
ಉತಾಮ ಪ್ವವತವನುಿ ಏರಬಹುದು. ನಿನಿ
ಬಾಹುಬಲವನುಿ ಆಶರಯಸಿ ಈ ಪ್ವವತದ ಶ್ಖ್ರವನುಿ
ನ ೊೋಡುವ ಆಸ ಬಹುಕಾಲದಂದ ನನಿಲ್ಲಿದ .”
ಚಾಟಿಯೆೋಟಿಗ ೊಳಗಾದ ಎತ್ತಾನಂತ ಆ ಮಹಾಬಾಹು ಪ್ರಂತಪ್ನು
ದೌರಪ್ದಯ ಮಾತುಗಳನುಿ ಸಹಸಲಾರದ ೋ ಹ ೊೋದನು.
ಸಿಂಹರಾರ್ನ ನಡುಗ ಯುಳೆ, ಶ್ರೋಮಾನ್, ಉದಾರ, ಕನಕಪ್ರರ್,
ಮನಸಿವೋ, ಬಲವಾನ್, ದೃಪ್ಾ, ಶ ರ, ಪಾಂಡವ, ಲ ೊೋಹತಾಕ್ಷ,
ವಿಶಾಲ ಎದ ಯುಳೆವ, ಮತಾಗರ್ಶ ವಿಕರಮವುಳೆ, ಸಿಂದದಂಷ್ರ,
ದಷ್ುಬಾಹುಗಳುಳೆವ, ಶಾಲವೃಕ್ಷಗಳಂತ ಎತಾರಕ ೆ ಬ ಳ ದದಾ,
ಮಹಾತಮ, ಸವಾವಂಗಗಳ್ ಸುಂದರವಾಗರುವ, ಶಂಖ್ದಂತ
ಕುತ್ತಾಗ ಯುಳೆ, ಮಹಾರ್ುಜ, ಬಲ್ಲ ಭೋಮಸ ೋನನು ಹಂಬಾಗದಲ್ಲಿ
398
ಬಂಗಾರವನುಿ ಹ ೊಂದದಾ ಧನುಸುಾ, ಖ್ಡು, ಮತುಾ ಬತಾಳಿಕ ಗಳನುಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ರಾರ್ ಕ ೋಸರಿಯಂತ ಮತುಾ ಆನ ಗಳ ನಾಯಕನಂತ
ರ್ಯಸಮೀಹಗಳಿಲಿದ ೋ ಪ್ವವತವನ ಿೋರಿದನು. ಬಾಣ, ಖ್ಡು
ಮತುಾ ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದು ಮೃಗ ೋಂದರ ಸಿಂಹನಂತ ಮತುಾ ಆನ ಗಳ
ನಾಯಕನಂತ ಬರುತ್ತಾದಾ ಅವನನುಿ ಅಲ್ಲಿದಾ ಎಲಿರೊ ನ ೊೋಡಿದರು.
ದೌರಪ್ದಯ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ಹ ಚಿಿಸಲು ಆ ಪಾಂಡವನು ಗದ ಯನುಿ
ಹಡಿದು ರ್ಯ ಸಮೀಹಗಳನುಿ ತ ೊರ ದು ಆ ಪ್ವವತವನುಿ
ಏರಿದನು. ಆಯಾಸವಾಗಲ್ಲೋ, ರ್ಯವಾಗಲ್ಲೋ ಅರ್ವಾ
ಹ ೋಡಿತನವಾಗಲ್ಲೋ, ಮಾತಾಯವವಾಗಲ್ಲೋ ಆ ವಾಯುಪ್ುತರ
ಪಾರ್ವನನುಿ ಕಾಡಲ್ಲಲಿ. ಆಗ ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಘೊೋರವಾಗ
ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ ಚಿಕೆದಾದ ವಿಷ್ಮ ದಾರಿರ್ಂದನುಿ ಹಡಿದು ಬಹು
ಎತಾರವಾಗದಾ ಆ ಗರಿಯನ ಿೋರಿದನು. ಕಿನಿರರನೊಿ,
ಮಹಾನಾಗಗಳನೊಿ, ಮುನಿಗಳನೊಿ, ಗಂಧವವರಾಕ್ಷಸರನೊಿ
ಹಷ್ವಗ ೊಳಿಸುತಾಾ ಆ ಮಹಾಬಲನು ಪ್ವವತದ ಶ್ಖ್ರವನುಿ
ತಲುಪಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಆ ರ್ರತಷ್ವರ್ನು ಕಾಂಚನ ಮತುಾ ಸಪಟಿಕದ
ಕಟುಡಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತಗ ೊಂಡಿದಾ ವ ೈಶರವಣ ಕುಬ ೋರನ
ಆವಾಸವನುಿ ಕಂಡನು. ಗಂಧಮಾದನದಂದ ಪಾರರಂರ್ಗ ೊಂಡು
ಎಲಿವಕೊೆ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದಾ ಎಲಿ ತರಹದ ಉತಾಮ
ಸುವಾಸನ ಯನುಿ ಹ ೊತಾ ಸುಖ್ಕರ ಗಾಳಿಯು ಅಲ್ಲಿ ಬಿೋಸುತ್ತಾತುಾ.
ಅತ್ತೋವ ಸುಂದರವಾದ ರ್ೋಚನ ಗೊ ರ್ೋರಿದ ಅದುಭತವಾದ
399
ಸುಂದರ ಬಣಣಗಳ ಪ್ರಮ ಸುಂದರ ಹೊಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಎಲಿ
ತರಹದ ಮರಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಬ ಳ ದದಾವು. ಆ ರ್ರತಷ್ವರ್ ಭೋಮನು
ರತಿಗಳ ಜಾಲಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು, ವಿಚಿತರಹೊವುಗಳ
ಮಾಲ ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದಾ, ಮಂಗಳಕರವಾಗದಾ ರಾಕ್ಷಸಾಧಿಪ್ತ್ತ
ಕುಬ ೋರನ ಅರಮನ ಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.

ಗದ , ಖ್ಡು, ಧನುಸುಾಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಜೋವವನುಿ ಬಿಡಲೊ

ತಯಾರಾಗದಾ ಮಹಾಬಾಹು ಭೋಮಸ ೋನನು ಪ್ವವತದಂತ
ಅಚಲನಾಗ ನಿಂತನು. ಆಗ ಅವನು ತನಿ ಶಂಖ್ವನುಿ ಶತುರಗಳ ಮೈ
ನವಿರ ೋಳಿಸುವಂತ ಊದದನು ಮತುಾ ತನಿ ಬಿಲ್ಲಿನ ಟ ೋಂಕಾರದಂದ
ಮತುಾ ಚಪಾಪಳ ಯಂದ ಅಲ್ಲಿರುವ ಪಾರಣಿಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ರ್ಯವನುಿಂಟುಮಾಡಿದನು. ಮೈನವಿರ ದಾ ಯಕ್ಷರು, ರಾಕ್ಷಸರು
ಮತುಾ ಗಂಧವವರು ಆ ಧಿನಿಯನ ಿೋ ಅವಲಂಬಿಸಿ ಪಾಂಡವನ
ಸರ್ೋಪ್ಕ ೆ ಓಡಿ ಬಂದರು. ಯಕ್ಷರು ಮತುಾ ಗಂಧವವರು ಹಡಿದದಾ
ಗದ , ಪ್ರಿಘ್, ಖ್ಡು, ಶಕಿಾ, ಶ ಲ, ಕ ೊಡಲ್ಲಗಳು ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರಲು
ಅವರು ಮತುಾ ಭೋಮಸ ೋನನ ೊಂದಗ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು.
ಭೋಮಸ ೋನನು ತನಿ ರ್ಯಂಕರ ವ ೋಗದ ಬಾಣಗಳು ಮತುಾ
ಈಟಿಯಂದ ಆ ಮಹಾಕಾಯರು ಪ್ರರ್ೋಗಸುತ್ತಾದಾ ಶಕಿಾ, ಶ ಲ,
ಪ್ರಘ್ಗಳನುಿ ತುಂಡರಿಸಿದನು. ಆ ಮಹಾಬಲನು ಆಕಾಶ ಮತುಾ
ನ ಲದಮೋಲ ಗಜವಸುತ್ತಾದಾ ರಾಕ್ಷಸರ ದ ೋಹಗಳನುಿ ತನಿ
400
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಚುಚಿಿದನು. ಆ ರಾಕ್ಷಸರ ದ ೋಹಗಳ ಎಲಿಕಡ ಯಂದ
ಆ ಮಹಾಬಲನ ಮೋಲ ರಕಾದ ಮಹಾಮಳ ಯೆೋ ಸುರಿಯತು.
ಭೋಮನ ಬಾಹುಬಲದ ಪ್ರರ್ೋಗದಂದಾಗ ಹಲವಾರು ಯಕ್ಷ
ರಾಕ್ಷಸರ ಶ್ರ-ಶರಿೋರಗಳು ತುಂಡಾದುದು ಕಂಡುಬಂದವು. ಕಪ್ುಪ
ಮೋಡಗಳು ಸೊಯವನನುಿ ಮುತುಾವಂತ ಆ ಸುಂದರ
ಪಾಂಡವನನುಿ ರಾಕ್ಷಸರು ಮುತುಾವುದನುಿ ಸವವರ್ೊತಗಳ್
ನ ೊೋಡಿದವು. ಅವನು ಆದತಾನು ತನಿ ಕಿರಣಗಳಿಂದ ಎಲಿವನೊಿ
ಹ ೊಗುವಂತ ಆ ಸತಾವಿಕರರ್, ಮಹಾಬಾಹು ಬಲವಾನನು
ಶರಗಳಿಂದ ಶತುರಗಳನುಿ ಘ್ರತ್ತಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಮಹಾಸವರದಲ್ಲಿ ಕೊಗ
ಅವನನುಿ ಹ ದರಿಸಿದರು. ಆದರೊ ಯಾವ ರಾಕ್ಷಸನೊ
ಭೋಮಸ ೋನನು ರ್ಯಪ್ಟಿುದುದನುಿ ನ ೊೋಡಲ್ಲಲಿ. ಅವನ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಎಲಿ ಅಂಗಗಳ್ ಗಾಯಗ ೊಳಿಲು ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ
ಹ ದರಿ ಅವರು ಘೊೋರ ಆತವಸವರದಲ್ಲಿ ಕೊಗ ಅವರ
ಮಹಾಯುಧಗಳನುಿ ಎಸ ದರು. ಗದ , ಶ ಲ, ಖ್ಡು, ಶಕಿಾ ಮತುಾ
ಕ ೊಡಲ್ಲಗಳನುಿ ಎಸ ದು ಆ ದೃಢಧನಿವಗ ಹ ದರಿ ಅವರು
ದಕ್ಷ್ಣದಕಿೆನ ಕಡ ಓಡಿಹ ೊೋದರು.

ಆದರ ಅಲ್ಲಿ ವ ೈಶರವಣ ಕುಬ ೋರನ ಸಖ್ ಮಣಿಮತನ ಂಬ ಹ ಸರಿನ

ವಿಶಾಲ ಎದ ಯ ಮಹಾರ್ುಜ ಮಹಾಬಲ ರಾಕ್ಷಸನು ಶ ಲ-
ಗದ ಗಳನುಿ ಹಡಿದು ತನಿ ಅಧಿಕಾರವನೊಿ ಪೌರುಷ್ವನುಿ
401
ತ ೊೋರಿಸುತಾಾ ನಿಂತನು. ಪ್ಲಾಯನ ಮಾಡುತ್ತಾರುವ ಅವರನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ನಸುನಗುತಾಾ ಅವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಒಬಿನ ೋ ಮನುಷ್ಾನಿಂದ ಬಹಳ ಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿರುವ ನಾವು
ಪ್ರಾಜತರಾದರ ಧನ ೋಶವರ ವ ೈಶರವಣ ಕುಬ ೋರನ
ಅರಮನ ಯನುಿ ತಲುಪಿ ಏನು ಹ ೋಳುವಿರಿ?”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಅವರ ಲಿರನೊಿ ತಡ ಹಡಿದು ಆ ರಾಕ್ಷಸನು ಶಕಿಾ, ಶ ಲ
ಮತುಾ ಗದ ಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಪಾಂಡವ ಭೋಮನ ಮೋಲ
ಧಾಳಿಯಟುನು. ಮದಸಿದ ಆನ ಯಂತ ತನಿ ಮೋಲ ವ ೋಗದಂದ
ಎರಗದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ಕರುಗಳ ಹಲುಿಗಳಿಂದ
ಮಾಡಿದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನ ಪ್ಕೆಗಳಿಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಕೃದಧನಾದ
ಆ ಮಹಾಬಲ ಮಣಿಮತನು ದ ೊಡಿ ಗದ ಯನುಿ ಹಡಿದು ತ್ತರುಗಸಿ
ಭೋಮಸ ೋನನ ಮೋಲ ಎಸ ದನು. ರ್ಂಚಿನಂತ ಮಹಾಘೊೋರವಾಗ
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾರುವ ಆ ಮಹಾಗದ ಯನುಿ ಭೋಮಸ ೋನನು
ಕಲ್ಲಿನಮೋಲ ಮಸ ದ ಹಲವಾರು ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು.
ಆದರ ಅವುಗಳ ಲಿವೂ ಗದ ಯನುಿ ಮುಟುುತಾಲ ೋ ಮನಚಾದವು
ಮತುಾ ಅತ್ತ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾದಾ ಆ ಗದ ಯನುಿ ತಮಮ ವ ೋಗದಂದ
ತಡ ಯಲಸಾದಾವಾದವು. ಗದಾಯುದಧದ ವಿಷ್ಯವನುಿ ಚ ನಾಿಗ
ತ್ತಳಿದದಾ ಆ ಭೋಮವಿಕರಮ ವಿೋಯವವಂತ ಭೋಮಸ ೋನನು ಅವನ
ಪ್ರಹಾರವನುಿ ತಪಿಪಸಿಕ ೊಂಡನು. ಅಷ್ುರಲ್ಲಿಯೆೋ ಆ ಧಿೋಮಂತ
ರಾಕ್ಷಸನು ಸಮಯವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮಹಾಘೊೋರವಾಗದಾ ಬಂಗಾರದ
402
ತುದಯನುಿ ಹ ೊಂದದಾ ಶಕಿಾಯನುಿ ಅವನ ಮೋಲ ಎಸ ದನು.
ಅಗಿರ್ಂದಗ ರ್ವಲ್ಲಸುತಾಾ ಮಹಾರೌದರನಂತ ಬರುತ್ತಾದಾ ಅದು
ಭೋಮಸ ೋನನ ಬಲರ್ುರ್ವನುಿ ಸಿೋಳಿ ತಕ್ಷಣವ ೋ ನ ಲಕ ೆ ಬಿದಾತು.
ಹೋಗ ಶಕಿಾಯಂದ ಚ ನಾಿಗ ಗಾಯಗ ೊಂಡ ಆ ಅರ್ತಪ್ರಾಕರರ್,
ಮಹ ೋಷ್ಾವಸ, ಗದಾಯುದಧ ವಿಶಾರದ ಕೌರವಾ ಭೋಮಸ ೋನನು
ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ಉಕಿೆನಿಂದ ಮಾಡಿದಾ ಗದ ಯನುಿ ಎತ್ತಾ ಹಡಿದು
ಬಿೋಸುತಾಾ ಮಹಾಬಲ್ಲ ಮಣಿಮತನ ಕಡ ಗ ಓಡಿದನು.

ಮಣಿಮಂತನೊ ಕೊಡ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಮಹಾಶ ಲವನುಿ ಹಡಿದು

ಜ ೊೋರಾಗ ಕೊಗುತಾಾ ವ ೋಗದಂದ ಭೋಮಸ ೋನನ ಡ ಗ ಎಸ ದನು.
ಗದ ಯ ತುದಯಂದ ಆ ಶ ಲವನುಿ ತುಂಡರಿಸಿ ಗದಾಯುದಧ
ವಿಶಾರದ ಭೋಮಸ ೋನನು ಹಾವಿನಮೋಲ ಗರುಡನು ಎರಗುವಂತ
ಮಣಿಮತನ ಮೋಲ ಹಾರಿ ಎರಗದನು. ಗದ ಯನುಿ ಗರಗರನ
ಜ ೊೋರಾಗ ತ್ತರುಗಸುತಾಾ ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಮೋಲ ಹಾರಿ
ಜ ೊೋರಾಗ ಕಿರುಚುತಾಾ ಅವನ ನ ತ್ತಾಯ ಮೋಲ ಹ ೊಡ ದನು.
ಇಂದರನು ಎಸ ದ ವರ್ರದಂತ ಅದು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ವ ೋಗದಂದ ಬಂದು
ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ಹ ೊಡ ದು ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿತು. ಸಿಂಹನಿಂದ ಬಿೋಳಿಸಲಪಟು
ಹಸುವಿನಂತ ಭೋಮಬಲ ಭೋಮಸ ೋನನಿಂದ ಕ ಳಗುರುಳಿ ಬಿದಾ ಆ
ರಾಕ್ಷಸನನುಿ ಸವವರೊ ನ ೊೋಡಿದರು. ಅವನು ನ ಲದ ಮೋಲ
ಉರುಳಿ ಬಿದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಹತಶ ೋಷ್ ನಿಶಾಚರರು ಘೊೋರ
403
ಆತವಸವರದಲ್ಲಿ ಕೊಗುತಾಾ ಪ್ೊವವದಕಿೆನಲ್ಲಿ ಓಡಿಹ ೊೋದರು.

ಗರಿಗುಹ ಗಳಿಂದ ಬರುತ್ತಾರುವ ಬಹುವಿಧದ ಶಬಧಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ

ಅಜಾತಶತುರ ಕೌಂತ ೋಯ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಮಾದರಯ ಮಕೆಳು ನಕುಲ
ಸಹದ ೋವರು, ಧೌಮಾ, ದೌರಪ್ದ, ಮತುಾ ಎಲಿ ವಿಪ್ರರೊ
ಸುಹೃದಯರೊ ಭೋಮಸ ೋನನಿಲಿದದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಚಿಂತಾಪ್ರರಾದರು. ಆ ಶ ರ ಮಹಾರರ್ಥಗಳು ದೌರಪ್ದಯನುಿ
ಅಷ್ಠುವಷ್ ೋಣಿಯ ಬಳಿ ಇರಿಸಿ, ಆಯುಧಗಳ ್ಡನ ಒಂದಾಗ ಆ
ಪ್ವವತವನ ಿೋರಿದರು. ಪ್ವವತದ ತುದಯನುಿ ತಲುಪಿದ ಆ
ಮಹ ೋಷ್ಾವಸ ಮಹಾರರ್ಥಗಳು ಅರಿಂದಮ ಭೋಮಸ ೋನನನೊಿ, ಮತುಾ
ಭೋಮಸ ೋನನು ಸದ ಬಡಿದು ಬಿೋಳಿಸಿದಾ ಉಚ ೊೆೋಶಾವಸಗಳನುಿ
ಬಿಡುತಾಾ, ಸತವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡಿದಾ ಮಹಾಕಾಯ,
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ, ಮಹಾಘೊೋರ ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಕಂಡರು. ಗದ , ಖ್ಡು
ಮತುಾ ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದ ಆ ಮಹಾಬಾಹು ಭೋಮಸ ೋನನು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಎಲಿ ದಾನವರನೊಿ ಕ ೊಂದ ಮಘ್ವನ್ ಇಂದರನಂತ
ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾನು. ಆಗ ಉತಾಮ ಗತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ದ ಪಾಂಡವರು ಆ
ಹ ಣಗಳನುಿ ದಾಟಿ, ವೃಕ ೊೋದರ ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಬಿಗದಪಿಪ
ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರು. ಆ ನಾಲುೆ ಧನುಶ ರೋಷ್ಿರಿಂದ
ಪ್ವವತವು ಸವಗವದಲ್ಲಿ ಮಹಾಭಾಗ ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರ ೊಂದಗರುವ
ದ ೋವ ೋಂದರನಂತ ತ ೊೋರಿತು.
404
ಕುಬ ೋರನ ಅರಮನ ಯನೊಿ ಮತುಾ ಕ ಳಗುರುಳಿ ಬಿದಾದಾ ರಾಕ್ಷಸರನೊಿ
ನ ೊೋಡಿ ಅಣಣ ಪಾಂಡವನು ಕುಳಿತ್ತದಾ ತಮಮನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮ! ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಅರ್ವಾ ದುಡುಕಿ ನಿೋನು ಮುನಿಯ
ಸುಳಿೆಗ ಸಮನಾಗರುವ ಈ ಪಾಪ್ಕೃತಾವನುಿ ಮಾಡಿದ ಾೋವ .
ರಾರ್ನ ಇಚ ೆಯ ವಿರುದಧವಾದ ಕ ಲಸವನುಿ
ಮಾಡಬಾರದ ಂದು ಧಮವವನುಿ ತ್ತಳಿದವರು ತ್ತಳಿದದಾಾರ .
ನಿೋನು ಮಾಡಿದ ಈ ಕ ಲಸವು ದ ೋವ ೋಂದರನಿಗ
ಇಷ್ುವಾದುದಲಿ. ಧಮವ ಅರ್ವಗಳನುಿ ಅನಾದರಿಸಿ
ಪಾಪ್ವನ ಿಸಗುವ ಮನವು ಪಾಪ್ಕಮವಗಳ ಫಲವನುಿ
ಪ್ಡ ದ ೋ ಪ್ಡ ಯುತಾದ ಎನುಿವುದು ನಿರ್. ನನಗ
ಅಪಿರಯವಾದ ಈ ರಿೋತ್ತಯ ಕ ಲಸವನುಿ ಮತ ಾ
ಮಾಡಬ ೋಡ.”
ಆ ಧಮಾವತಮ, ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ, ತತವ ಅರ್ವಗಳನುಿ ವಿರ್ಜಸಲು
ತ್ತಳಿದದಾ ಅಣಣ ಕುಂತ್ತಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ದ ೊೋಷ್ವಿಲಿದ ತಮಮನಿಗ
ಈ ರಿೋತ್ತ ಮಾತನಾಡಿ, ಅದರ ಅರ್ವದ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸುತಾಾ
ಮಾತನುಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದನು.

ಇದರ ಮಧ ಾ ಭೋಮಸ ೋನನಿಂದ ಹತರಾಗದ ೋ ಉಳಿದದಾ ಎಲಿ

ರಾಕ್ಷಸರು ಕುಬ ೋರನ ಮನ ಯ ಕಡ ಹ ೊೋದರು. ಭೋಮಸ ೋನನಿಂದ
405
ರ್ಯಾದವತರಾಗ ದುಃಖ್ದಂದ ಜ ೊೋರಾಗ ಕೊಗುತಾಾ ಆ
ಮಹಾವ ೋಗಗಳು ವ ೋಗದಂದ ವ ೈಶರವಣ ಕುಬ ೋರನ ಸಭ ಯನುಿ
ತಲುಪಿದರು. ಶಸಾರಯುಧಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು, ದ ೋಹದಂದ
ರಕಾವು ತ ೊೋಯುತ್ತಾರಲು, ಆಯಾಸಗ ೊಂಡ, ತಲ ಕೊದಲು ಕ ದರಿದ
ಅವರು ಯಕ್ಷ್ಾಧಿಪ್ತ್ತ ಕುಬ ೋರನಿಗ ಹ ೋಳಿದರು:
“ದ ೋವ! ಗದ , ಪ್ರಿಘ್, ಖ್ಡು, ಶಕಿಾ ಮತುಾ ಪಾರಸಗಳನುಿ
ಹಡಿದ ನಿನಿ ಎಲಿ ಮುಖ್ಾ ರ್ೋದಧರು ಸರ ೊೋವರದ ಹತ್ತಾರ
ಸತುಾ ಬಿದಾದಾಾರ . ಧನ ೋಶವರ! ಮನುಷ್ಾನ ೊೋವವನು ಈ
ಪ್ವವತವನುಿ ಉಲಿಂಘಿಸಿದಾಾನ ಮತುಾ ಅವನು ಒಬಿನ ೋ
ಬಹುಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿದಾ ಕ ೊರೋಧವಶರ ಗುಂಪ್ನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿದಾಾನ . ರಾಕ್ಷಸ ೋಂದರರ ಮತುಾ ಯಕ್ಷರ ಪ್ರಮುಖ್ರು
ಹ ೊಡ ತ ತ್ತಂದು ತಮಮ ಜೋವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ಬಿದಾದಾಾರ . ಅವನು ಈ ಪ್ವವತವನುಿ
ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಂಡಿದಾಾನ . ನಿನಿ ಸಖ್ ಮಣಿಮತನನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿದಾಾನ . ಇವ ಲಿವನೊಿ ಮನುಷ್ಾನ ೊೋವವನು
ಮಾಡಿದಾಾನ . ನಂತರದ ವಿಧಿಯನುಿ ನಿೋನ ೋ ಮಾಡಬ ೋಕು.”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಸವವ ಯಕ್ಷರ ರಾರ್ನು ಸಂಕೃದಧನಾದನು.
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಕಣುಣಗಳು ಕ ಂಪಾಗಲು, ಇದು ಹ ೋಗ ನಡ ಯತು
ಎಂದು ಉದುರಿಸಿದನು. ಇದು ಭೋಮಸ ೋನನ ಎರಡನ ಯ
ಅಪ್ರಾಧವ ಂದು ಕ ೋಳಿದ ಯಕ್ಷ್ಾಧಿಪ್ ಧನ ೋಶವರನು ಕ ೊರೋಧದಂದ
406
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಟಿು ಎಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಆಗ
ಘ್ನಮೋಡದಂತ ದ ೊಡಿದಾಗದಾ ಪ್ವವತ ಶ್ಖ್ರದಂತ
ಎತಾರವಾಗದಾ ಉತಾಮ ರರ್ಕ ೆ ಗಂಧವವ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಟಿುದರು.
ಅವನ ಉತಾಮ ಕುದುರ ಗಳು ಸವವಗುಣಗಳಿಂದ ೊಳಗ ೊಂಡಿದಾವು.
ಕಣುಣಗಳು ವಿಮಲವಾಗದಾವು. ತ ೋರ್ಸಿವ ಮತುಾ
ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಾಗದಾವು. ನಾನಾರತಿಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತಗ ೊಂಡು
ಶ ೋಭಾಯಮಾನವಾಗದಾವು. ರರ್ಕ ೆ ಕಟಿುದಾಗಲ ೋ ಬಾಣಗಳಂತ
ಹಾರಿಹ ೊೋಗಲು ಸಿದಧರಾಗ ಮುಂದ ಬರಲ್ಲರುವ ವಿರ್ಯವನುಿ
ತ್ತಳಿದು ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುವಂತ ಉದ ವೋಗಗ ೊಂಡು ಕುಣಿದಾಡಿದವು.
ಆ ಮಹಾದುಾತ್ತ ರ್ಗವಾನ್ ರಾರ್ರಾರ್ನು ಮಹಾರರ್ವನ ಿೋರಿ
ನಿಂತುಕ ೊಳೆಲು ದ ೋವಗಂಧವವರು ಅವನನುಿ ಸುಾತ್ತಸಿದರು. ಹೋಗ ಆ
ಮಹಾತಮ ಸವವಯಕ್ಷಧನಾಧಿಪ್ನು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರಲು ರಕಾಾಕ್ಷರಾದ,
ಬಂಗಾರದ ಬಣಣದ, ಮಹಾಕಾಯ, ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ, ಮಹಾವಿೋರ
ಯಕ್ಷರು ಆವ ೋಶಗ ೊಂಡು ಸಾವಿರ ಸಾವಿರ ಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿ
ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು, ಖ್ಡುಗಳನುಿ ಕಟಿುಕ ೊಂಡು ಅವನನುಿ
ಸುತುಾವರ ದು ನಿಂತರು.

ಆ ಮಹಾಂತ ಸುಂದರ ಧನ ೋಶವರನು ಹತ್ತಾರ ಬರುತ್ತಾರುವುದನುಿ

ನ ೊೋಡಿ ಪಾಂಡವರು ಹಷ್ವದಂದ ಪ್ುಳಕಿತರಾದರು. ಕುಬ ೋರನೊ
ಕೊಡ, ಕ ೈಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಲುಿ ಖ್ಡುಗಳನುಿ ಹಡಿದದಾ ಪಾಂಡುವಿನ ಆ
407
ಮಹಾಸಾತ್ತವಕ ಮಹಾರರ್ಥ ಮಕೆಳನುಿ ಕಂಡು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡನು.
ಮಹಾರ್ವ ಯಕ್ಷರು ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಂತ ಗರಿಶೃಂಗದ ಮೋಲ ಹಾರಿ ನಾಯಕ
ಧನ ೋಶವರನನನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ನಿಂತುಕ ೊಂಡರು. ಅವನು
ಪಾಂಡವರಿಗ ಒಲವನುಿ ತ ೊೋರಿಸುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಆ
ಯಕ್ಷ-ಗಂಧವವರು ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ ತ ೊರ ದು ನಿವಿವಕಾರರಾಗ
ನಿಂತ್ತದಾರು. ಧಮವವಿದ ಪಾಂಡವರಾದರ ೊೋ - ನಕುಲ, ಸಹದ ೋವ
ಮತುಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರರು -ಆ ಮಹಾತಮ ಧನಾಧಿಪ್ತ್ತ ಕುಬ ೋರನಿಗ
ನಮಸೆರಿಸಿದರು. ತಾವ ೋ ಅಪ್ರಾಧಿಗಳ ಂದು ತ್ತಳಿದ ಆ
ಮಹಾರರ್ಥಗಳ ಲಿರೊ ಕ ೈಮುಗದು ಧನ ೋಶವರ ಕುಬ ೋರನನುಿ
ಸುತುಾವರ ದು ನಿಂತುಕ ೊಂಡರು. ಧನಾಧಿಪ್ನು ವಿಶವಕಮವನಿಂದ
ನಿರ್ವತವಾಗದಾ ಬಣಣದ ಅಂಚುಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದಾ ಸುಂದರ
ಪ್ುಷ್ಪಕದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡಿದಾನು. ಅವನ ಕ ಳಗ ಸಹಸಾರರು
ಚೊಪಾಗದಾ ಕಿವಿಗಳನುಿಳೆ ಮಹಾಕಾಯ ಯಕ್ಷ-ರಾಕ್ಷಸರು
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡಿದಾರು. ಶತಕರತು ಇಂದರನನುಿ ದ ೋವತ ಗಳು ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ನೊರಾರು ಗಂಧವವ ಮತುಾ ಅಪ್ಾರಗಣಗಳು ಅವನನುಿ
ಸುತುಾವರ ದು ನಿಂತ್ತದಾರು. ಶ್ರದಲ್ಲಿ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾ ಬಂಗಾರದ
ಆರ್ರಣವನುಿ ಧರಿಸಿದಾ ಮತುಾ ಕ ೈಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಲುಿ, ಬಾಣ ಮತುಾ
ಖ್ಡುವನುಿ ಹಡಿದದಾ ಬಿೋಮಸ ೋನನು ತಲ ಯೆತ್ತಾ ಧನಾಧಿಪ್
ಕುಬ ೋರನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ ಘ್ರಯಗ ೊಂಡಿದಾರೊ
ಕುಬ ೋರನನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾ ಭೋಮನಲ್ಲಿ ರ್ಯವಾಗಲ್ಲೋ
408
ಆಯಾಸವಾಗಲ್ಲೋ ತ ೊೋರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಉತುಾಕನಾಗ
ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣಬಾಣಗಳನುಿ ಹಡಿದು ನಿಂತ್ತದಾ ಭೋಮನನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ನರವಾಹನ ಕುಬ ೋರನು ಧಮವಸುತ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿದ ಾೋಶ್ಸಿ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ಇರುವ ಎಲಿದರ ಹತವನುಿ ನಿೋನು
ಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ ಎನುಿವುದನೊಿ ಎಲಿರೊ ಬಲಿರು.
ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ ಬಂಧುಗಳ ್ಂದಗ ಈ ಪ್ವವತದ
ತುದಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ವಯನಾಗ ವಾಸಿಸು. ಭೋಮಸ ೋನನ ೊಂದಗ
ಸಿಟಾುಗಬ ೋಡ. ಅವರ ಲಿರೊ ಕಾಲನಿಂದ ಮದಲ ೋ
ಹತರಾಗದಾರು. ನಿನಿ ತಮಮನು ಈ ಕಾಯವಕ ೆ
ನಿರ್ತಾಮಾತರ. ಸಾಹಸ ಕಾಯವವು ನಡ ದುಹ ೊೋಯತಲಿ
ಎಂದು ನಿೋನು ಮನಸುಾ ಸಣಣಮಾಡುವ ಅವಶಾಕತ ಯಲಿ.
ಈ ಯಕ್ಷ-ರಾಕ್ಷಸರ ವಿನಾಶವನುಿ ಸುರರು ಹಂದ ಯೆೋ
ಕಂಡಿದಾರು. ನನಗ ಭೋಮಸ ೋನನ ಮೋಲ ಸವಲಪವೂ
ಕ ೊೋಪ್ವಿಲಿ. ನಾನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡಿದ ಾೋನ . ಈ
ಹಂದ ಯೆೋ ನಾನು ಭೋಮನ ಈ ಕೃತಾದಂದ
ಸಂತೃಪ್ಾನಾಗದ ಾೋನ .”
ರಾರ್ನಿಗ ಈ ರಿೋತ್ತ ಹ ೋಳಿ, ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಉದ ಾೋಶ್ಸಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ನಾನು ನಿನಿ ಮನಸಿಾನ ಮೋಲ ಭಾರವನುಿ
ಹ ೊರಿಸುವುದಲಿ. ಕೃಷ್ ಣಗಾಗ ನಿೋನು ನನಿನೊಿ ಮತುಾ
409
 ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ ಕಡ ಗ ಣಿಸಿ ನಿನಿದ ೋ ಬಾಹುಬಲವನುಿ
ಆಶರಯಸಿ ಈ ಸಾಹಸವನುಿ ಕ ೈಗ ೊಂಡ ನಿನಿ ಮೋಲ ನನಗ
ಪಿರೋತ್ತಯದ . ಇಂದು ನಾನು ಒಂದು ಘೊೋರ ಶಾಪ್ದಂದ
ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದದ ಾೋನ . ಹಂದ ನನಿ ಯಾವುದ ೊೋ ಒಂದು
ಅಪ್ರಾಧಕಾೆಗ ಕೃದಧನಾದ ಪ್ರಮ ಋಷ್ಠ ಅಗಸಯನಿಂದ
ಶಪಿಸಲಪಟಿುದ ಾ. ಅದು ಇಂದು ಇಲಿದಂತಾಯತು. ಈ
ಶ ೋಕವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತ ೋಾ ನ ಂದು ನನಗ ಮದಲ ೋ
ತ್ತಳಿದದುಾದರಿಂದ ಇದರಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಅಪ್ರಾಧವ ೋನೊ ಇಲಿ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ಮಹಾತಮ ಅಗಸಯನಿಂದ ನಿೋನು ಹ ೋಗ
ಶಪಿಸಲಪಟ ು? ನಿನಿ ಶಾಪ್ದ ಕಾರಣವನುಿ ಕ ೋಳಲು
ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಆ ಧಿೋಮಂತನ ಕ ೊರೋಧದಂದ ನಿನಿನುಿ ನಿನಿ
ಸ ೋನ ಮತುಾ ಅನುಯಾಯಗಳಿಂದಗ ರ್ಸಮಮಾಡದ ೋ
ಇದುಾದ ೋ ಒಂದು ಆಶಿಯವ!”
ವ ೈಶರವಣನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನರ ೋಶವರ! ಕುಶವತ್ತಯಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳ ಮಂತಾರಲ ೊೋಚನ
ನಡ ಯುತ್ತಾತುಾ. ಅಲ್ಲಿಗ ನಾನು ವಿವಿಧ ಆಯುಧಗಳನುಿ
ಧರಿಸಿದಾ ಮೊರುನೊರು ಪ್ದಮ ಸಂಖ ಾಗಳಷ್ುು
ಘೊೋರರೊಪಿ ಯಕ್ಷರನುಿ ಜ ೊತ ಯಲ್ಲಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋಗದ ಾ. ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ನಾನಾಪ್ಕ್ಷ್ಗಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ
410
ಹೊಬಿಟು ಮರಗಳಿಂದ ಶ ೋಭಾಯಮಾನವಾಗದಾ
ಯಮುನಾ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಉಗರ ತಪ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗದಾ
ಋಷ್ಠಸತಾಮ ಅಗಸಯನನುಿ ಕಂಡ . ತ ೊೋಳುಗಳನುಿ ಮೋಲಕ ೆತ್ತಾ
ಸೊಯವನಿಗ ಅಭಮುಖ್ನಾಗ ನಿಂತ್ತದಾ, ವಿಧಿವತಾಾಗ
ಉರಿಸಿದ ಅಗಿಯಂತ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಆ
ತ ೋಜ ೊೋರಾಶ್ಯನುಿ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ರಾಕ್ಷಸರ
ಅಧಿಪ್ತ್ತ ಶ್ರೋಮಾನ್ ಮಣಿಮತ್ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ನನಿ
ಸಖ್ನು ನ ೊೋಡಿ ಮೊಖ್ವತನದಲ್ಲಿ, ಏನೊ
ತ್ತಳಿಯದವನಂತ ವತ್ತವಸುತಾಾ ದಪ್ವ ಮತುಾ ಮೋಹದಂದ
ಆ ಮಹಷ್ಠವಯ ನ ತ್ತಾಯಮೋಲ ಉಗುಳಿದನು.
ಸವವದಕುೆಗಳನುಿ ಸುಟುುಬಿಡುವನ ೊೋ ಎನುಿವಷ್ುು
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಅವನು ನನಗ ಹ ೋಳಿದನು: “ಧನ ೋಶವರ! ನಿನಿ
ಈ ಸಖ್ನು ನನಿನುಿ ಕಡ ಗ ಣಿಸಿ ನಿೋನು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವಾಗಲ ೋ ಈ ಅಪ್ರಾಧವನುಿ
ಎಸಗದುದಕಾೆಗ ಅವನು ತನಿ ಸ ೈನಾದ ೊಂದಗ
ಮನುಷ್ಾನಿಂದ ಸಾವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ದುಮವತ್ತಯಾದ
ನಿೋನು ಕೊಡ ಈ ಸ ೋನ ಯ ನಾಶದಂದ ದುಃಖ್ವನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ. ಆದರ ಆ ಮನುಷ್ಾನನುಿ ನ ೊೋಡಿದಾಕ್ಷಣ
ಈ ದ ೊೋಷ್ದಂದ ಮುಕಿಾಯನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ. ಆದರ ಈ
ಸ ೋನ ಯ ಮಕೆಳು ಮತುಾ ಮಮಮಕೆಳು ಈ ಶಾಪ್ಕ ೆ
411
ಗುರಿಯಾಗುವುದಲಿ. ಅದು ನಿನಿ ಆಜ್ಞ ಯಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾದ . ಹ ೊೋಗು!” ಹಂದ ಆ
ಋಷ್ಠಸತಾಮನಿಂದ ನನಗ ಇದ ೋ ಶಾಪ್ವು ದ ೊರ ತ್ತತುಾ. ನಿನಿ
ತಮಮ ಭೋಮನು ಅದರಿಂದ ಬಿಡುಗಡ ದ ೊರಕಿಸಿದನು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಧೃತ್ತ, ದಕ್ಷತ , ದ ೋಶ, ಕಾಲ ಮತುಾ ಪ್ರಾಕರಮ
ಈ ಐದು ವಿಧಗಳನುಿ ಲ ೊೋಕತಂತರಗಳ ಂದು
ತ್ತಳಿಯಬಹುದು. ಕೃತಯುಗದಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಾರು ತಮಮ ತಮಮ
ಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ ಧೃತ್ತಮಂತರೊ, ದಕ್ಷರೊ, ಪ್ರಾಕರರ್ಗಳ್,
ಮತುಾ ವಿಧಾನಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದವರೊ ಆಗದಾರು. ಧೃತ್ತಮಂತ,
ದ ೋಶಕಾಲಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದವನು ಸವವಧಮವಗಳನುಿ
ತ್ತಳಿದರುತಾಾನ ಮತುಾ􋣱ಅಂರ್ಹ ಕ್ಷತ್ತರಯನು ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ
ಆಳುತಾಾನ . ಸವವಕಮವಗಳಲ್ಲಿ ಹೋಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ
ಪ್ುರುಷ್ನು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಯಶಸಾನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ ಮತುಾ
ಸಾವಿನನಂತರ ಸದುತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ವೃತರಹ
ಶಕರನು ದ ೋಶಕಾಲಗಳ ಅವಕಾಶವನುಿ ಆಧರಿಸಿ
ಪ್ರಾಕರಮದಂದ ನಡ ದುಕ ೊಂಡು, ವಸುಗಳ ್ಂದಗ ತ್ತರದವ
ರಾರ್ಾವನುಿ ಪ್ಡ ದನು. ಪಾಪ್ವನ ಿೋ ಅನುಸರಿಸುವ
ಪಾಪಾತಮ ಪಾಪ್ಬುದಧಯು ಕಮವಫಲವನುಿ ತ್ತಳಿಯದ ೋ
ಇಲ್ಲಿ ಮತುಾ ನಂತರದಲ್ಲಿ ನಾಶವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ .
ಅಕಾಲಜ್ಞನು ಕಾಯವಗಳ ವಾತಾಾಸವನುಿ ತ್ತಳಿಯದ ೋ
412
ಪಾರರಂಭಸಿದುದ ಲಿವನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ ಮತುಾ ಇಲ್ಲಿ
ಹಾಗೊ ನಂತರ ನಾಶವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ಹಾಗನ
ಮೋಸಗಾರ ದುರಾತಮರು ಸಾಹಸದಲ್ಲಿಯೆೋ
ತ ೊಡಗರುತಾಾರ ಮತುಾ ಸವವ ಸಾಮಾರ್ಾವವನೊಿ ಸ ೋರಿಸಿ
ಪಾಪ್ದಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗರುತಾಾರ . ನಿನಿ ನಿರ್ವಯ ಭೋಮಸ ೋನನು
ಧಮವವನುಿ ತ್ತಳಿದಲಿ. ಹಂಸ ಗಳಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗುತಾಾನ .
ಬಾಲಬುದಧಯುಳೆವನು ಮತುಾ ದುಬವಲಮನಸಿಾನವನು.
ಅವನಿಗ ಉಪ್ದ ೋಶಮಾಡು. ರಾರ್ಷ್ಠವ ಆಷ್ಠುವಷ್ ೋಣನ
ಆಶರಮಕ ೆ ಹಂದರುಗ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಕೃಷ್ಣಪ್ಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಶ ೋಕ-
ರ್ಯಗಳನುಿ ಕಳ ದು ವಾಸಿಸು. ಈ ಗರಿವಾಸಿಗಳು ಅಲಕರು,
ಗಂಧವವರು, ಯಕ್ಷರು, ಮತುಾ ರಾಕ್ಷಸರು ನನಿ
ಅಪ್ಪಣ ಯಂತ ಈ ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ನಿನಿನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾರ . ಈ ನಿನಿ ಭೋಮನು ಗರಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಹಸ
ಮಾಡುತ್ತಾದಾಾನ . ಅವನನುಿ ನಿೋನು ತಡ ಹಡಿಯಬ ೋಕು.
ಇನುಿ ಮುಂದ ವನಗ ೊೋಚರರು ಎಲಿರೊ ನಿನಿನುಿ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ ಮತುಾ ಸದಾ ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾರ . ನನಿವರು
ನಿನಗ ನಿೋಡುವ ರುಚಿಯಾಗರುವ ಬಹುತರಹದ
ಅನಿಪಾನಿೋಯಗಳನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸು. ಇಂದರನಿಂದ ಅರ್ುವನ,
ವಾಯುವಿನಿಂದ ಭೋಮ ಮತುಾ ಧಮವನಿಂದ ರ್ೋಗದಲ್ಲಿ
ನಿರ್ಸುತನಾಗ ರ್ನಿಸಿದ ನಿೋನು, ಮತುಾ ಅಶ್ವನಿೋ ದ ೋವತ ಗಳ
413
ಆತಮಸಂಪ್ನಿರಾದ ನಕುಲ-ಸಹದ ೋವರು ನಿೋವ ಲಿರೊ
ಇಲ್ಲಿಯೊ ಕೊಡ ನನಿ ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಾೋರಿ.
ಭೋಮಸ ೋನನ ತಮಮ ಫಲುುನ ಅರ್ುವನನು ಅರ್ವತತವಗಳ
ವಿಭಾಗಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದದಾಾನ . ಸವವಧಮವಗಳ
ವಿಶ ೋಷ್ತ ಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದದಾಾನ . ಮತುಾ ಸವಗವದಲ್ಲಿ
ಪ್ರಿಣಿತನಾಗುತ್ತಾದಾಾನ . ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಅಗರರು ಮತುಾ
ಪ್ರಮ ಸಂಪ್ದರ ನುಿವವರು ಯಾರ ಲಿ ಇದಾಾರ ೊೋ ಅವರು
ಎಲಿರೊ ಹುಟಿುನಿಂದಲ ೋ ಅರ್ುವನನನುಿ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾರ . ದಮ, ದಾನ, ಬಲ, ಬುದಧ, ಧೃತ್ತ,
ತ ೋರ್ಸುಾ ಮತುಾ ಇನೊಿ ಇತರ ಮಹಾಸತವಗಳು ಆ ಅರ್ತ
ತ ೋರ್ಸಿವ ಉತಾಮ ಅರ್ುವನನಲ್ಲಿವ . ಅರ್ುವನನು
ಮೋಹದಂದ ಏನನೊಿ ಮಾಡುವುದಲಿ. ಅವನು
ಮೊಢತನದಂದಲೊ ಏನನೊಿ ಮಾಡುವುದಲಿ. ಮತುಾ
ಅರ್ುವನನು ಸುಳೆನಾಿಡಿದನ ಂದು ರ್ನರು ಯಾರೊ
ಇತರರ ೊಂದಗ ಹ ೋಳಿದುದಲಿ. ಕುರುಗಳ ಕಿೋತ್ತವವಧವನ
ಅರ್ುವನನು ದ ೋವತ ಗಳು, ಪಿತೃಗಳು ಮತುಾ
ಗಂಧವವರಿಂದ ಗೌರವಸಲಪಟುು ಇಂದರನ ಸನಿಿಧಿಯಲ್ಲಿ
ಅಸಾರಭಾಾಸವನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾದಾಾನ . ಧಮವದಂದ ಸವವ
ರಾರ್ರನೊಿ ವಶದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಂಡಿದಾ ನಿನಿ ತಂದ ಯ ಅರ್ಜ
ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ಶಂತನುವು ಸವಗವದಲ್ಲಿ ಗಾಂಡಿೋವ
414
 ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದರುವ ಅರ್ುವನನಿಂದ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡಿದಾಾನ . ಆ ಮಹಾವಿೋರ, ಕುಲವನುಿ
ಹ ೊತ್ತಾರುವ, ಪಿತೃಗಳು, ದ ೋವತ ಗಳು ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣರನುಿ
ಪ್ೊಜಸಿ ಯಮುನಾ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಏಳು ಮುಖ್ಾವಾದ ಮಹಾ
ಯಜ್ಞಗಳನುಿ ನಡ ಸಿ ಮಹಾಯಶಸಿವಯಾಗ ಸವಗವವನುಿ
ಗ ದುಾ ಈಗ ಇಂದರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ ನಿನಿ
ಮುತಾರ್ಜ ಅಧಿರಾರ್ ಶಂತನುವು ನಿನಿ ಆರ ೊೋಗಾದ ಕುರಿತು
ಕ ೋಳಿದಾಾನ .”
ಅನಂತರ ವೃಕ ೊೋದರ ಭೋಮಸ ೋನನು ಶಕಿಾ, ಗದ , ಖ್ಡು ಮತುಾ
ಧನುಸಾನುಿ ಕ ಳಗಟುು ಕುಬ ೋರನಿಗ ನಮಸೆರಿಸಿದನು. ಆಗ ಆ ಶರಣಾ
ಧನಾದಾಕ್ಷ ಕುಬ ೋರನು ಶರಣಾಗತನಾದ ಭೋಮನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಶತುರಗಳ ಮಾನರ್ಂಗ ಮಾಡು ಮತುಾ ಸುಹೃದಯರ
ಆನಂದವನುಿ ಹ ಚಿಿಸು. ಶತುರತಾಪ್ನರ ೋ! ಈ ಸುಂದರ
ಮನ ಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿ. ಯಕ್ಷರು ನಿಮಮ ಕಾಮನ ಗಳನುಿ
ಪ್ೊರ ೈಸುತಾಾರ . ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್
ಗುಡಾಕ ೋಶ ಧನಂರ್ಯ ಅರ್ುವನನು ಅಸರಗಳನುಿ ಕಲ್ಲತು,
ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಮಘ್ವತ ಇಂದರನಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ಬಂದು
ಸ ೋರುತಾಾನ .”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಉತಾಮಕರ್ವ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಉಪ್ದ ೋಶಗಳನಿಿತುಾ ಆ
ಗುಹಾಕಾಧಿಪ್ ಕುಬ ೋರನು ಪ್ವವತಗಳಲ್ಲಿ ಅಂತಧಾವನನಾದನು.
415
ಅವನನುಿ ಸಹಸಾರರು ಯಕ್ಷರೊ ರಾಕ್ಷಸರೊ ನಾನಾ ರತಿಗಳಿಂದ
ಸಿಂಗರಿಸಲಪಟು ರರ್ಸಂಕುಲಗಳನ ಿೋರಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಹ ೊೋದರು.
ಕುಬ ೋರನ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗುವ ಐರಾವತದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ಪ್ರಮಾಶವಗಳು ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಂತ ಶಬಧಮಾಡುತಾಾ
ಸಾಗದವು. ಧನಾಧಿಪ್ತ್ತ ಕುಬ ೋರನ ಆ ಕುದುರ ಗಳು ಒಂದು
ಸಾಲ್ಲನಲ್ಲಿ ಆಕಾಶವನ ಿೋರಿ ರ್ಂಚಿನಂತ ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತಾಾ ಗಾಳಿಯನುಿ
ಏರಿ ಸಾಗದವು. ಅನಂತರ ಧನಾಧಿಪ್ತ್ತ ಕುಬ ೋರನ ಆಜ್ಞ ಯಂತ
ಸಾವನಿಪಿಪದಾ ಆ ರಾಕ್ಷಸರ ಶರಿೋರಗಳನುಿ ಎಳ ದು ಪ್ವವತಗಳ
ಮೋಲ ಹಾಕಲಾಯತು. ಮಣಿಮತನ ೊಂದಗ ಅವರ ಲಿರಿಗೊ
ಧಿೋಮಂತ ಅಗಸಯಮುನಿಯ ಶಾಪ್ಕಾಲವು ಪಾರಪ್ಾವಾಗತುಾ. ಮಹಾತಮ
ಪಾಂಡವರು ಅಲ್ಲಿಯ ಮನ ಗಳಲ್ಲಿ ಎಲಿ ರಾಕ್ಷಸರಿಂದ ಪ್ೊಜತರಾಗ
ಸುಖ್ದಂದ ನಿಭೋವತರಾಗ ರಾತ್ತರಯನುಿ ಕಳ ದರು.

ಮಂದರ-ಮೋರು ದಶವನ
ಅನಂತರ ಸೊರ್ೋವದಯದಲ್ಲಿ ಆಹಿೋಕವನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿ ಧೌಮಾನು
ಆಷ್ಠುವಷ್ ೋಣನ ೊಂದಗ ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿಗ ಬಂದನು. ಅವರು
ಆಷ್ಠುವಷ್ ೋಣನ ಮತುಾ ಧೌಮಾನ ಪಾದಗಳಿಗ ವಂದಸಿ, ಕ ೈಜ ೊೋಡಿಸಿ
ಅಲ್ಲಿದಾ ಬಾರಹಮಣರ ಲಿರಿಗೊ ನಮಸೆರಿಸಿದರು. ಆಗ ಮಹಷ್ಠವ
ಧೌಮಾನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಬಲಗ ೈಯನುಿ ಹಡಿದು ಪ್ೊವವದಕೆನುಿ

416
ನ ೊೋಡುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾರಾರ್! ಅದು ಸಾಗರಪ್ಯವಂತದ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಆವರಿಸಿ ವಿರಾಜಸಿ ನಿಂತ್ತರುವ ಶ ೈಲರಾರ್ ಮಂದರ!
ಇಂದರ ಮತುಾ ವ ೈಶರವಣರು ಪ್ವವತ, ವನ ಕಾನನಗಳಿಂದ
ಶ ೋಭತ ಈ ದಕೆನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾರ . ಇದು ಮಹ ೋಂದರ
ಮತುಾ ರಾರ್ ವ ೈಶರವಣನ ಪಿೋಠವ ಂದು
ಸವವಧಮವಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದ ಬುದಧವಂತ
ಋಷ್ಠಗಳು􋣱ಹ ೋಳಿದಾಾರ . ಇಲ್ಲಿಂದ ಉದಯಸುವ
ಆದತಾನನುಿ ಪ್ರಜ ಗಳು, ಋಷ್ಠಗಳು, ಧಮವಜ್ಞರು, ಸಿದಧರು,
ಸಾಧಾರು ಮತುಾ ದ ೋವತ ಗಳ್ ಕೊಡ ಪ್ೊಜಸುತಾಾರ . ಎಲಿ
ಜೋವಿಗಳ ಪ್ರರ್ು, ಧಮಾವತಮ ಯಮರಾರ್ನು
ಪ ರೋತಸತವಗಳ ದಾರಿಯಾದ ಈ ದಕ್ಷ್ಣ ದಕೆನುಿ
ಪಾಲ್ಲಸುತಾಾನ . ಇದು ಪ್ುಣಾ, ಅತ್ತೋವ ಅದುಭತವಾಗ
ಕಾಣುವ, ಪ್ರಮ ಐಶವಯವದಂದ ಕೊಡಿದ ಪ ರೋತರಾರ್ನ
ರ್ವನ ಸಂಯಮನ. ಸೊಯವನು ತಲುಪಿ ಸತಾದಲ್ಲಿ
ನ ಲ ಗ ೊಳುೆವ ಇದನುಿ ಅಸಾಪ್ವವತರಾರ್ನ ಂದು
ತ್ತಳಿದವರು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಈ ಪ್ವವತರಾರ್ ಮತುಾ
ಮಹ ೊೋದಧಿ ಸಮುದರದಲ್ಲಿಯೊ ನ ಲ ಗ ೊಂಡು ರಾರ್
ವರುಣನು ಇರುವವನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾನ . ಉತಾರ ದಕಿೆನಲ್ಲಿ
ಬರಹಮವಿದರ ದಾರಿಯಾದ ಪ್ರಸಿದಧ ಮಂಗಳಕರ
417
ಮಹಾಮೋರುವು ಬ ಳಗುತಾ ನಿಂತ್ತದ . ಅದರ ಮೋಲ
ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತ ಬರಹಮನ ಸದನವು ನಿಂತ್ತದ . ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತ,
ರ್ೊತಾತಮನು ಚಲ್ಲಸುವ ಮತುಾ ನಿಂತ್ತರುವ ಎಲಿವನೊಿ
ಸೃಷ್ಠುಸುತಾಾ ಇರುವನು. ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಬರಹಮನ
ಮಾನಸಪ್ುತರರಲ್ಲಿ ಏಳನ ಯವನಾದ ದಕ್ಷನ ಯಾನ,
ಮಂಗಳವೂ ಅನಾಮಯವೂ ಆದ ಮಹಾಮೋರುವಿನ
ಸಾಿನವಿದ . ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಅತ್ತರಯೆೋ ಮದಲಾದ
ಸಪ್ಾದ ೋವಷ್ಠವಗಳ್, ಮಸಿಷ್ಿ ಪ್ರಮುಖ್ರೊ ಸದಾ
ಪ್ರತ್ತಷ್ಠಿತರಾಗರುತಾಾರ . ಆತಮತೃಪ್ಾರಾದ ದ ೋವತ ಗಳ ್ಂದಗ
ಪಿತಾಮಹನಿರುವ, ವಿರಾಜಸುತ್ತಾರುವ ಉತಾಮ ಮೋರು
ಶ್ಖ್ರವನುಿ ನ ೊೋಡು. ಬರಹಮನ ಸದನದ ನಂತರ
ಪ್ರಕಾಶ್ಸುವ ಸಾಿನವು ಪ್ರಕೃತ್ತಯ ಸವವರ್ೊತಗಳ
ಅಂತ್ತಮ ಕಾರಣನಾದ ಅನಾದನಿಧನ, ದ ೋವ, ಪ್ರರ್ೊ
ನಾರಾಯಣನ ಪ್ರಮ ಸಾಿನ. ಆ ತ ೋಜ ೊೋಮಯವಾದ
ಮಂಗಳಕರ ದವಾ ಸಾಿನವನುಿ ನ ೊೋಡಲು ದ ೋವತ ಗಳ್
ಪ್ರಯತಿಪ್ಡಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಸೊಯವ ಮತುಾ
ಅಗಿಗಳಿಗಂತಲೊ ಹ ಚಾಿಗ ಬ ಳಗುವ ಆ ಮಹಾತಮ
ವಿಷ್ುಣವಿನ ಸಾಿನವನುಿ ಅದರ ಪ್ರಭ ಯ ಕಾರಣದಂದಲ ೋ
ದ ೋವದಾನವರಿಗೊ ನ ೊೋಡಲು ಕಷ್ುವಾಗುತಾದ . ಅಲ್ಲಿಗ
ತಲುಪಿದಾಗ ಪ್ರಭಾಯುಕಾ ದ ೋವತ ಗಳ ಲಿರೊ
418
ಹ ೊಳ ಯುವುದಲಿ. ಏಕ ಂದರ ಎಲಿರಿಗಂತ ಹ ಚಾಿಗ
ಅವನ ೋ ಹ ೊಳ ದು ವಿರಾಜಸುತ್ತಾರುತಾಾನ . ಯತ್ತಗಳು ಪ್ರಮ
ತಪ್ಸಿಾನ ಫಲಗಳ ್ಂದಗ ಮತುಾ ಶುರ್ ಕಮವಗಳ
ಭಾವಗಳ ್ಂದಗ ರ್ಕಿಾಯಂದ ಹರಿ ನಾರಾಯಣನಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗುತಾಾರ . ರ್ೋಗಸಿದಧರು ತಮೋಮೋಹವಿವಜವತ
ಮಹಾತಮರು ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ಪ್ುನಃ ಈ ಲ ೊೋಕಕ ೆ
ಹಂದರುಗುವುದಲಿ. ಈಶವರನ ಈ ಸಿಳವು ಅಕ್ಷಯವೂ
ಅವಾವವೂ ಆದುದು. ಆದುದರಿಂದ ಇದಕ ೆ ಸದಾ
ಪ್ರಣಾಮಮಾಡು. ಕತಾಲ ಯನುಿ ದೊರಮಾಡುವ ರ್ಗವಾನ್
ಆದತಾನೊ ಕೊಡ ಎಲಿ ರಾಶ್ಗಳ ್ಡಗೊಡಿ ಇದರ
ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡುತಾಾನ . ವಿಭಾವಸು ದವಾಕರನು ಅಸಾವನುಿ
ತಲುಪಿ ಸಂಧ ಾಯನುಿ ದಾಟಿ ಉತಾರ ದಶ ಯಲ್ಲಿ
ಪ್ರಯಾಣಿಸುತಾಾನ . ಸವವ ರ್ೊತಹತ ರತನಾದ ಆ ಸವಿತಾ
ದ ೋವನು ಮೋರುವನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಪ್ುನಃ
ಪ್ೊವವಮುಖ್ನಾಗುತಾಾನ . ಇದ ೋ ರಿೋತ್ತ ರ್ಗವಾನ್
ಸ ೊೋಮನೊ ಕೊಡ ನಕ್ಷತರಗಳ ್ಡನ ಕಾಲವನುಿ
ಮಾಸವಾಗಯೊ, ಮಾಸವನುಿ ಪ್ವವಗಳಾಗಯೊ
ವಿಂಗಡಿಸುತಾಾ ಹ ೊೋಗುತಾಾನ . ಹೋಗ ಮಹಾಮೋರುವನುಿ
ಸುತುಾವರ ದು ಸೊಯವನು ಸವವರ್ೊತಗಳಿಗ ಒಳಿತನುಿ
ಮಾಡಲು ಮಂದರಕ ೆ ಪ್ುನಃ ಹ ೊೋಗುತಾಾನ . ಹೋಗ ತನಿ
419
ಕಿರಣಗಳಿಂದ ರ್ಗತ್ತಾನ ಕತಾಲ ಯನುಿ ಕಳ ದು ಒಳಿತನುಿ
ಮಾಡುವ ದ ೋವ ಆದತಾನು ಬ ೋರ ಯಾರೊ ಪ್ರಯಾಣಿಸದ
ಅದ ೋ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸುತುಾವರ ಯುತಾಾನ .
ಛಳಿಗಾಲವನುಿಂಟುಮಾಡಲು ಅವನು ದಕ್ಷ್ಣಪ್ರ್ವನುಿ
ಹಡಿಯುತಾಾನ . ಆ ಕಾಲವನುಿ ಎಲಿರೊ ಶ್ಶ್ರವ ಂದು
ಕರ ಯುತಾಾರ . ಹಂದುರಿಗದಾಗ ಆ ವಿಭಾವಸುವು ತನಿ
ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ಪ್ುನಃ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡು ಎಲಿ ಸಾಿವರ
ರ್ಂಗಮಗಳನುಿ ಸುಡುತಾಾನ . ಆಗ ನರರು ಮತುಾ ಇತರ
ಪಾರಣಿಗಳು ಬ ವರು, ಬಳಲ್ಲಕ , ಸ ೊೋಮಾರಿತನ ಮತುಾ
ಸುಸಾನುಿ ಅನುರ್ವಿಸಿ ಸತತವೂ ನಿದ ಾಯನುಿ ಬಯಸುತಾಾರ .
ಹೋಗ ರ್ಗವಾನ್ ಸೊಯವನು ವಣಿವಸಲಸಾಧಾವಾದ
ದಾರಿಯನುಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ, ಪ್ುನಃ ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿ, ಎಲಿ
ಪ್ರಜ ಗಳಿಗೊ ಒಳಿತುಮಾಡುತಾಾನ . ಮಳ -ಗಾಳಿಗಳನುಿ
ಸುರಿಸಿ ಸಾಿವರ ರ್ಂಗಮಗಳ ಸುಖ್ವನುಿ ಹ ಚಿಿಸಿ ಆ
ಸುಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವಯು ಪ್ುನಃ ತ್ತರುಗುತಾಾನ . ಹೋಗ ಸವಲಪವೂ
ಆಯಾಸಗ ೊಳೆದ ೋ ಈ ಕಾಲಚಕರದ ದಾರಿಯನುಿ ಹಡಿದು
ಸವವರ್ೊತಗಳನೊಿ ತನ ೊಿಂದಗ ಎಳ ದುಕ ೊಂಡು
ಸೊಯವನು ಸಂಚರಿಸುತಾಾನ . ಇವನು ಒಮಮಯೊ
ಸಿಿರವಾಗ ನಿಲಿದ ೋ ಎಲಿರಿಗೊ ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ನಿೋಡುತಾಾ ಪ್ುನಃ
ಹಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾ ಸತತವಾಗ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾರುತಾಾನ .
420
 ಸವವರ್ೊತಗಳ ಆಯಸುಾ ಮತುಾ ಕಮವಗಳನುಿ
ಅಳ ಯುತಾಾ ಸೊಯವದ ೋವನು ಸದಾ ಹಗಲು-ರಾತ್ತರಗಳನುಿ
ಋತುಗಳನೊಿ ಸೃಷ್ಠುಸುತ್ತಾರುತಾಾನ .”

ನಿವಾತಕವಚ ವಧ
ಇತಾ ಇಂದರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನು ಅಸರಗಳನುಿ ಕಲ್ಲತು
ವಿಶಾವಸಗ ೊಂಡ ನಂತರ ಹರಿವಾಹನ ಇಂದರನು ಅವನ ನ ತ್ತಾಯ
ಮೋಲ ತನಿ ಎರಡೊ ಕ ೈಗಳನಿಿಟುು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇಂದು ನಿನಿನುಿ ಸುರಗಣಗಳ್ ರ್ಯಸಲು ಶಕಾವಿಲಿ.
ಇನುಿ ಕೃತಾತಮರಾಗರದ ಮನುಷ್ಾಲ ೊೋಕದ ಮನುಷ್ಾರ ಲ್ಲಿ?
ನಿೋನು ಅಪ್ರಮೋಯ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅಪ್ರತ್ತಮ ಮತುಾ
ದುಧವಷ್ವನಾಗದಾೋಯೆ.” ಪ್ುನಃ ಆ ದ ೋವನು
ಮೈನವಿರ ೋಳಿಸುವಷ್ುು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಅರ್ುವನನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು: “ವಿೋರ! ಅಸರಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿನಗ
ಸಮನಾಗರುವವರು ಯಾರೊ ಇರುವುದಲಿ. ನಿೋನು ಸದಾ
ಅಪ್ರಮತಾ, ದಕ್ಷ, ಸತಾವಾದೋ, ಜತ ೋಂದರಯ, ಬರಹಮಣಾ
ಮತುಾ ಅಸರಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವ ಶ ರ. ನಿೋನು
ಹದನ ೈದು ಅಸರಗಳ ಐದೊ ವಿಧಿಗಳನುಿ ಚ ನಾಿಗ
421
 ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾೋಯೆ. ನಿನಿ ಸಮನಾದವರಿಲಿ. ನಿೋನು ಈ
ಎಲಿವುಗಳ ಪ್ರರ್ೋಗ-ಉಪ್ಸಂಹಾರ-ಆವೃತ್ತಾ-
ಪಾರಯಶ್ಿತಾ-ಪ್ರತ್ತಘ್ರತಗಳನುಿ ಅರಿತ್ತದಾೋಯೆ. ಈಗ
ಗುರುದಕ್ಷ್ಣ ಯ ಸಮಯವು ಬಂದ ೊದಗದ .
ಮಾಡುತ ೋಾ ನ ಂದು ರ್ರವಸ ಯನುಿ ನಿೋಡು. ನಂತರ
ಮಾಡುವುದ ೋನ ಂದು ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ .”
ಆಗ ಅರ್ುವನನು ದ ೋವರಾರ್ನಿಗ
“ನಾನು ಆ ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡಬಹುದಾದರ ಅದನುಿ ನನಗ
ಹ ೋಳು”
ಎಂದನು. ಆಗ ಇಂದರನು ನಸುನಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈಗ ಮೊರು ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದೊ ನಿನಗ
ಅಸಾಧಾವ ನಿಸುವುದಲಿ. ನಿವಾತಕವಚರ ನುಿವ ದಾನವರು
ನನಿ ಶತುರಗಳು. ಅವರು ದುಗವಮವಾದ ಸಮುದರದ
ಹ ೊಟ ುಯನುಿ ಆಶರಯಸಿ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾರ . ಮೊವತುಾ
ಕ ೊೋಟಿಯ ಅವರಲ್ಲಿ ಎಲಿರೊ ಒಂದ ೋ ಸಮನಾದ ಆಕಾರ-
ಬಲ-ಪ್ರಭ ಗಳನುಿ ಹ ೊಂದದಾಾರ . ಅವರನುಿ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ಕ ೊಲುಿ. ಅದು ನಿನಿ ಗುರುದಕ್ಷ್ಣ !”
ಆಗ ಅವನು ಅರ್ುವನನಿಗ ಮಾತಲ್ಲಸಂಯುಕಾ ನವಿಲ್ಲನ ರ ಕ ೆಗಳ

422
ಬಣಣದ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಟಿುದ ಮಹಾಪ್ರಭ ಯ ದವಾ ರರ್ವನಿಿತಾನು.
ಅವನ ನ ತ್ತಾಗ ಉತಾಮ ಕಿರಿೋಟವನುಿ ಕಟಿುದನು ಮತುಾ ತಾನು
ಧರಿಸಿದಾ ಆರ್ರಣಗಳಂತ ಯೆೋ ಇದಾ ಆರ್ರಣಗಳನುಿ, ಮುಟುಲು
ಮತುಾ ನ ೊೋಡಲು ಸಂದರವಾಗದಾ ಅಭ ೋದಾ ಕವಚವನುಿ ಕಟಿುದನು
ಮತುಾ ಗಾಂಡಿೋವಕ ೆ ಜೋಣವವಾಗದ ಶ್ಂಜನಿಯನುಿ ಕಟಿುದನು.

ಅನಂತರ ಅರ್ುವನನು ಹಂದ ದ ೋವರಾರ್ನು ಬಲ್ಲಯನುಿ ರ್ಯಸಿದಾ

ಆ ಹ ೊಳ ಯುವ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಹ ೊರಟನು. ಅದರ
ಘೊೋಷ್ವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಅಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದಾ ಎಲಿರೊ ಅರ್ುವನನ ೋ
ಇಂದರನ ಂದು ತ್ತಳಿದರು. ಅವನನುಿ ನ ೊೋಡಿ “ಫಲುುನ! ಏನು
ಮಾಡುತ್ತಾರುವ ?” ಎಂದು ಕ ೋಳಿದರು. ಅವರಿಗ ಅರ್ುವನನು
“ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿವಾತಕವಚರ ವಧ ಗಾಗ ಹ ೊರಟಿದ ಾೋನ . ನನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ ಂದು ಆಶ್ೋವವದಸಿ!” ಎಂದನು. ಪ್ುರಂದರನಂತ
ಅವರು ಪ್ರಸನಿರಾಗ ಅರ್ುವನನಿಗ ತುಷ್ಠುಗಳನುಿ ಹ ೋಳಿದರು:
“ಇದ ೋ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಮಘ್ವನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಶಂಬರನನುಿ ರ್ಯಸಿದನು. ನಮುಚಿ-ಬಲ-ವೃತರ-ಪ್ರಹಾಿದ
ಮತುಾ ನರಕರಂರ್ ಬಹಳಷ್ುು ಸಹಸರ-ಅಬುವದ
ದ ೈತಾರನೊಿ ಇದ ೋ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅವನು ರ್ಯಸಿದನು.

423
 ಕೌಂತ ೋಯ! ಮಘ್ವಾನನಂತ ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಇದರಿಂದ
ರಣದಲ್ಲಿ ನಿವಾತಕವಚರನುಿ ವಿಕರಮದಂದ ಗ ಲುಿತ್ತೋಾ ಯೆ.
ಇದು ಶಂಖ್ಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು. ಇದರಿಂದ
ದಾನವರನುಿ ಗ ಲುಿವ . ಇದರಿಂದ ಶಕರನೊ ಕೊಡ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಗ ದಾದಾನು.”
ಆಗ ಅರ್ುವನನು ದ ೋವತ ಗಳಿಂದ ಆ ರ್ಲ ೊೋದಭವ ದ ೋವದತಾವನುಿ
ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ರ್ಯವನುಿ ತರುವ ಅಮರರ ಸುಾತ್ತಗಳನೊಿ
ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ಆ ಶಂಖ್-ಕವಚ-ಬಿಲುಿ-ಬಾಣಗಳನುಿ ಹಡಿದು
ಯುದ ೊಧೋತುಾಕನಾಗ ಅವನು ಅತುಾಗರ ದಾನವಾಲಯದ ಕಡ
ಹ ೊರಟನು.

ಅಲಿಲ್ಲಿ ಮಹಷ್ಠವಗಳು ಸುಾತ್ತಸುತ್ತಾರಲು ಅರ್ುವನನು ವರುಣನ

ಮಹಾರ್ಯಂಕರ ಸಾಗರವನುಿ ಕಂಡನು. ಬಹುಎತಾರಕ ೆ
ಹಾರಾಡುತಾಾ ಮತುಾ ಹ ೊಡ ಯುತಾ ಬರುತ್ತಾದಾ ನ ೊರ ರ್ಂದಗನ
ಅಲ ಗಳು ಚಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ ಪ್ವವತಗಳಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾವು.
ರತಿರ್ರಿತ ಸಹಸಾರರು ಹಡಗುಗಳು ಎಲ ಿಡ ಯೊ ಕಾಣುತ್ತಾದಾವು.
ತ್ತರ್ಂಗಲ-ಆಮ-ತ್ತರ್ತ್ತರ್ಂಗಲಗಳು ಮತುಾ ಮಸಳ ಗಳು
ನಿೋರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗದ ಬ ಟುಗಳಂತ ಕಾಣುತ್ತಾದಾವು. ನಿೋರಿನಲ್ಲಿ

424
ಮುಳುಗದಾ ಸಹಸಾರರು ಶಂಖ್ಗಳು ತ ಳುಮೋಡಕವಿದ ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ
ಕಾಣುವ ನಕ್ಷತರಗಳಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾವು. ಸಹಸಾರರು ಮುತುಾಗಳ
ಗುಚಿಗಳು ನಿೋರಿನಲ್ಲಿ ತ ೋಲುತ್ತಾದಾವು. ರ್ಯಂಕರ ಭರುಗಾಳಿಯು
ಬಿೋಸುತ್ತಾದಾ ಆ ಅಲ ಗಳು ಅದುಭತವಾಗದಾವು. ಮಹಾವ ೋಗದಂದ
ಎಲಿ ಸಾಗರಗಳ್ ಸ ೋರುವ ಆ ಉತಾಮ ಪ್ರದ ೋಶವನುಿ ದಾಟಿ
ಅರ್ುವನನು ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿಯೆೋ ದಾನವರಿಂದ ತುಂಬಿದಾ
ದ ೈತಾಪ್ುರವನುಿ ಕಂಡನು. ಮಾತಲ್ಲಯು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಇಳಿದು
ರರ್ಘೊೋಷ್ದಂದ ರ್ೊರ್ಯನ ಿೋ ಮಳಗಸುತಾಾ ಆ ಪ್ುರವನುಿ
ತಲುಪಿದನು. ಅಂಬರದಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಲು ಬಡಿಯತ ೊೋ ಎನುಿವಂತ್ತದಾ ಆ
ರರ್ಘೊೋಷ್ವನುಿ ಕ ೋಳಿ ದ ೋವರಾರ್ನ ೋ ಬಂದನ ಂದು ರ್ೋಚಿಸಿ ಆ
ದಾನವರು ಸಂವಿಗಿರಾದರು. ಅವರ ಲಿರೊ ಬಿಲುಿ-ಬಾಣಗಳನೊಿ,
ಶ ಲ-ಖ್ಡು-ಕ ೊಡಲ್ಲ-ದ ೊಣ ಣ-ಮುಸಲಗಳನುಿ ಹಡಿದು ನಿಂತರು.
ಅವರ ಚ ೋತನವು ಕಂಪಿಸುತ್ತಾರಲು ಆ ದಾನವರು ದಾವರಗಳನುಿ
ಮುಚಿಿ ರಕ್ಷಣ ಗ ನಿಂತರು. ಅಲ್ಲಿ ಯಾರೊ ಕಾಣ ಬರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಆಗ
ಅರ್ುವನನು ಮಹಾಸವನಿ ದ ೋವದತಾ ಶಂಖ್ವನುಿ ಎತ್ತಾ ಊದುತಾಾ
ಮಲಿಗ ಆ ಪ್ುರಕ ೆ ಸುತುಾಹಾಕಿದನು. ಶಂಖ್ದ ಆ ಧಿನಿಯು
ಆಕಾಶವನುಿ ಸಾಬಧಗ ೊಳಿಸಿ ಪ್ರತ್ತಧಿನಿಗ ೈದು ಮಹಾಕಾಯದ
ರ್ೊತಗಳು ಕೊಡ ನಡುಗುವಂತ ಮಾಡಿತು. ಆಗ ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ

425
ಸಾವಿರ ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ದತ್ತಯ ಪ್ುತರರಾದ ನಿವಾತಕವಚರ ಲಿರೊ
ವಿವಿಧ ಆಯುಧಗಳಿಂದ ಮತುಾ ಅಸರಗಳಿಂದ ರಕ್ಷ್ತರಾಗ
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳೆತ ೊಡಗದರು. ಅವರು ಮಹಾಶ ಲ-ಗದ -ಮುಸಲ-
ಪ್ಟಿುಷ್-ಕರವಾಲ-ರರ್ಚಕರಗಳನುಿ ಬಿೋಸುತ್ತಾದಾರು. ಸುಂದರ
ಅಲಂಕೃತ ಖ್ಡು-ರ್ುಶುಂಡಿ-ಶತಘಿಿಗಳನುಿ ಹಡಿದದಾರು.

ಮಾತಲ್ಲಯು ಬಹುವಿಧದ ರರ್ಮಾಗವಗಳನುಿ ವಿಚಾರಿಸಿ

ಹಯಗಳನುಿ ಸಮಪ್ರದ ೋಶದ ಕಡ ಪ್ರಚ ೊೋದಸಿದನು. ಅವನ
ಕ ೈಚಳಕದಂದ ಕುದುರ ಗಳು ಅರ್ುವನನಿಗ ಏನಾಯತ ಂದೊ
ತ್ತಳಿಯದಷ್ುು ವ ೋಗವಾಗ ಹ ೊೋದವು. ಅದ ೊಂದು ಅದುಭತವಾಗತುಾ.
ಆಗ ದಾನವರು ಅನ ೋಕ ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ವಿಕೃತ ಸವರೊಪ್ಗಳ
ರ್ೋಧರ ಲಿರನೊಿ ಒಂದುಗೊಡಿಸಿದರು. ಅವರ ಮಹಾಶಬಧದಂದ
ಸಮುದರದಲ್ಲಿ ಪ್ವವತಗಳಂತ್ತದಾ ಸಹಸಾರರು ರ್ೋನುಗಳು ಸತಾಾವನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ತ ೋಲತ ೊಡಗದವು. ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು
ದಾನವರು ಹರಿತ ಬಾಣಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸುತಾಾ ಮಹಾವ ೋಗದಂದ
ಅರ್ುವನನ ಡ ಗ ಧಾವಿಸಿದರು. ಆಗ ಅರ್ುವನ ಮತುಾ ಅವರ ನಡುವ ,
ನಿವಾತಕವಚರ ಅಂತಾವ ನಿಸುವ. ಸಂಪ್ರಹಾರ ತುಮುಲ
ಮಹಾಘೊೋರ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು. ಆಗ ದ ೋವಷ್ವ-ದಾನವಷ್ಠವ-

426
ಬರಹಮಷ್ಠವಗಣಗಳು ಮತುಾ ಸಿದಧರು ಆ ಮಯಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ಒಟುು
ಸ ೋರಿದರು. ತಾರಕಾ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಇಂದರನಿಗ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಆ
ಮುನಿಗಳು ಅರ್ುವನನ ರ್ಯವನುಿ ಬಯಸಿ ಅವನನುಿ ಮಧರವಾಗ
ಹ ೊಗಳಿ ಸುಾತ್ತಸಿದರು.

ಆಗ ನಿವಾತಕವಚರು ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಎಲಿರೊ ಒಟಾುಗ

ವ ೋಗದಂದ ರಣದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನ ಕಡ ಧಾವಿಸಿದರು. ಅವನ
ರರ್ಮಾಗವವನುಿ ಕತಾರಿಸಿ ಜ ೊೋರಾಗ ಕೊಗುತಾಾ ಅವನನುಿ
ಎಲಿಕಡ ಗಳಿಂದ ಮುತ್ತಾ ಶರಗಳ ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿದರು. ಇತರ
ಮಹಾವಿೋಯವ ದಾನವರು ಅವನ ಮೋಲ ಶ ಲ-ಪ್ಟಿುಷ್ಗಳನೊಿ
ರ್ುಷ್ಂಡಿಗಳನೊಿ ಹಡಿದು ಎಸ ದರು. ಅವನ ರರ್ದ ಮೋಲ ಗದ -
ಶಕಿಾಗಳ ಆ ಮಹಾ ಶ ಲವಷ್ವವು ಒಂದ ೋ ಸಮನ ಬಿೋಳತ ೊಡಗತು.
ಇತರ ರೌದರ-ಕಾಲರೊಪಿೋ ನಿವಾತಕವಚ ಪ್ರಹಾರಿಗಳು ಹರಿತ ಅಸರ-
ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ಎರಗದರು. ಆಗ
ಅರ್ುವನನು ಅವರಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿರನೊಿ ತನಿ ಗಾಂಡಿೋವದಂದ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದ ಜಹಮಗ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಅವನ ಆ
ಶ್ಲಾಶ್ತ ಬಾಣಗಳು ಅವರ ಲಿರನೊಿ ವಿಮುಖ್ರನಾಿಗಸಿದವು.

427
ಆಗ ಮಾತಲ್ಲಯು ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಪ್ರಚ ೊೋದಸಲು ಅವನ
ನಿದ ೋವಶನದಂತ ಅವು ಅನ ೋಕ ನ ಗ ತಗಳನುಿ ಹಾರಿ ಹಲವಾರು
ದ ೈತಾರನುಿ ತುಳಿದವು. ನೊರು ನೊರು ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಆ ರರ್ಕ ೆ
ಕಟಿುದಾರೊ ಮಾತಲ್ಲಯು ಕ ಲವ ೋ ಕುದುರ ಗಳಿವ ರ್ೋ ಎನುಿವಂತ
ತ್ತರುಗಸಿ ನಡ ಸುತ್ತಾದಾನು. ಆ ಕುದುರ ಗಳ ಕಾಲ ತುಳಿತದಂದ,
ರರ್ಘೊೋಷ್ದಂದ ಮತುಾ ಅರ್ುವನನ ಬಾಣಗಳಿಂದ ನೊರಾರು
ಅಸುರರು ಹತರಾದರು. ಜೋವ-ಸಾರರ್ಥಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಅನಾ
ಧನುಷ್ಾಪಣಿಗಳನುಿ ಅವರವರ ಕುದುರ ಗಳು ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋದವು.

ಆ ಪ್ರಹಾರಿಗಳು ದಕುೆಗಳ ಎಲಿಕ ೊೋನ ಗಳನೊಿ ಎಲಿ ರಿೋತ್ತಯ

ಶಸರಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದು ಅರ್ುವನನ ಮನಸಾನುಿ ವಾರ್ಥತಗ ೊಳಿಸಿದರು.
ಆಗ ಅವನು ವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ನಿಯಂತ್ತರಸುವ ಮಾತಲ್ಲಯ ಪ್ರಮಾಧುಭತ ಯತಿವನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಅರ್ುವನನು ವಿಚಿತರ ಲಘ್ು ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುು
ರಣದಲ್ಲಿ ಆಯುಧಪಾಣಿ ಅಸುರರನುಿ ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು
ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಕಡಿದುರಿಳಿಸಿದನು. ಹೋಗ ಅವನು ಸವವಯತಿದಂದ
ನಡ ಯುತ್ತಾರಲು ಶಕರನ ವಿೋರ ಸಾರರ್ಥ ಮಾತಲ್ಲಯು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡನು. ಕುದುರ -ರರ್ಗಳ ್ಂದಗ ಹಲವಾರು

428
ನಿವಾತಕವಚರು ಹತರಾದರು ಮತುಾ ಕ ಲವರು
ಯುದಧಮಾಡುವುದನುಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ರಣದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನ ೊಂದಗ
ಸಪಧಿವಸುತ್ತಾರುವರ ೊೋ ಎನುಿವಂತ ನಿವಾತಕವಚರು
ಶರವಷ್ವಗಳಿಂದ ಅವನನುಿ ಎಲಿ ಕಡ ಯಂದಲೊ
ಮುತ್ತಾಗ ಹಾಕಿದರು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು ಲಘ್ುವಾದ ವಿಚಿತರ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಬರಹಾಮಸರದಂದ ಅಭಮಂತ್ತರಸಿ ಅವರನುಿ ನೊರಾರು
ಸಹಸಾರರು ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ವಧಿಸಿದನು. ಪಿೋಡಿತರಾಗ
ಕ ೊರೋಧಾವಿಷ್ುರಾದ ಆ ಮಹಾಸುರರು ಅವನನುಿ ಶರ, ಶ ಲ ಮತುಾ
ಶ್ಲ ಗಳ ಮಳ ಯಂದ ಹ ೊಡ ಯತ ೊಡಗದರು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು
ಪ್ರಮ ತ್ತಗಮತ ೋರ್ಸಿಾನ ದ ೋವರಾರ್ನಿಗ ಪಿರಯವಾದ ಮಾಧವ ಎಂಬ
ಹ ಸರಿನ ಅಸರವನುಿ ಹಡಿದನು. ಆ ಅಸರದ ವಿೋಯವದಂದ ಅವನು
ಅವರು ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದ ಸಹಸಾರರು ಖ್ಡು, ತ್ತರಶ ಲ ಮತುಾ
ತ ೊೋಮರಗಳನುಿ ನೊರಾರು ತುಂಡುಗಳನಾಿಗ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಅವರ
ಪ್ರಹರಣಗಳನುಿ ತುಂಡರಿಸಿ ಅವನು ಅವರ ಲಿರಿಗೊ ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿರಿಗ
ಹತಾರಂತ ರ ೊೋಷ್ದಂದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಚುಚಿಿದನು. ಆ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಜ ೋನುಹುಳುಗಳ ಗುಂಪಿನಂತ ಬಾಣಗಳು
ಹ ೊರಬರುತ್ತಾದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮಾತಲ್ಲಯು ಪ್ರೋತಾಾಹಸಿದನು.
ಅವರು ಕೊಡ ಬಹು ರ್ಡಿತ ಗಳಂತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅರ್ುವನನನುಿ
ಮುಚಿಿದರು. ಆದರ ಅವನು ಅವುಗಳನುಿ ತನಿ ಬಲದ ಶರಗಳಿಂದ
ಚದುರಿಸಿದನು. ಈ ಆಕರಮಣದಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿವಾತಕವಚರು ಪ್ುನಃ
429
ಅರ್ುವನನ ಸುತಾಲೊ ಶರವಷ್ವಗಳಿಂದ ಮುತ್ತಾಗ ಹಾಕಿದರು.
ವ ೋಗವಾಗ ಬರುತ್ತಾದಾ ಆ ಶರಗಳನುಿ ಅವನು ರ್ವಲ್ಲಸುವ,
ಪ್ರಮಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊೋಗಬಲಿ, ಸಹಸಾರರು ಅಸರಗಳಿಂದ
ತುಂಡರಿಸಿದನು. ಅವರ ತುಂಡಾದ ದ ೋಹಗಳಿಂದ ಚಿರ್ಮದ ರಕಾವು
ಮಳ ಗಾಲಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಲ್ಲಗ ಸಿಲುಕಿದ ಪ್ವವತ ಶ್ಖ್ರಗಳಂತ
ಕಂಡುಬಂದವು. ಇಂದರನ ವರ್ರಸಮಾನವಾದ ಅರ್ುವನನ ಶ್ೋಘ್ರ,
ನ ೋರವಾಗ ಹ ೊೋದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ಯಲಪಟು ದಾನವರು
ಉದವಗಿರಾದರು. ಅವರ ದ ೋಹ ಮತುಾ ಕರುಳುಗಳು ನೊರಾರು
ತುಂಡುಗಳಾಗ, ಅವರ ಆಯುಧಗಳು ಸತವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳೆಲು,
ನಿವಾತಕವಚರು ಅವನ ೊಂದಗ ಮಾಯಾಯುದಧವನುಿ
ಪಾರರಂಭಸಿದರು.

ಆಗ ಎಲಿಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ ಕಲುಿಬಂಡ ಗಳ ಸುರಿಮಳ ಯು

ಕಂಡುಬಂದತು. ಪ್ವವತಗಳಷ್ುು ದ ೊಡಿದಾಗ ಘೊೋರವಾಗದಾ
ಅವು ಅರ್ುವನನನುಿ ಒತ್ತಾಹಡಿದು ಪಿೋಡಿಸಿದವು. ಆದರ ಅವನು
ಇಂದಾರಸರದಂದ ಪ್ರಚ ೊೋದತಗ ೊಂಡ ವರ್ರಸಂಕಾಶ ವ ೋಗ
ಶರಗಳಿಂದ ಪ್ರತ್ತರ್ಂದನೊಿ ನೊರಾರು ಚೊರುಗಳನಾಿಗ
ಪ್ುಡಿಮಾಡಿದನು. ಸುರಿಯುತ್ತಾರುವ ಕಲುಿಬಂಡ ಗಳು ಚೊರಾದಾಗ
ಅಲ್ಲಿ ಬ ಂಕಿಯು ಹುಟಿುತು, ಮತುಾ ಕಲುಿಚೊರುಗಳು ಆ ಅಗಿಯಲ್ಲಿ
ಕಿಡಿಗಳಂತ ಬಿದಾವು. ಆ ಶ್ಲಾವಷ್ವವು ತಣಣಗಾಗಲು, ಒನಕ ಯ
430
ಗಾತರದ ಧಾರ ಗಳ ಮಹತಾರ ರ್ಲವಷ್ವವು ಅವನ ಮೋಲ
ಸುರಿಯಲಾರಂಭಸಿತು. ನರ್ದಂದ ಸಹಸಾರರು ಧಾರ ಗಳು ಅತ್ತ
ಬಲದಂದ ಸುರಿದು ದಕುೆ ಉಪ್ದಕುೆಗಳ ್ಂದಗ ವಾೋಮವನುಿ
ಎಲಿ ಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ ಆವರಿಸಿತು. ಸುರಿಯುತ್ತಾರುವ ಧಾರ ಗಳು,
ರ್ುಸುಗುಟುುತ್ತಾರುವ ಗಾಳಿ, ಮತುಾ ದ ೈತಾರ ಗರ್ವನ ಯಂದ ಏನೊ
ತ್ತಳಿಯದಾಯತು. ದವಿ ಮತುಾ ರ್ೊರ್ಯ ನಡುವ ನಿೋರಿನ ಧಾರ
ಮಾತರವಿತುಾ. ನಿರಂತರವಾಗ ರ್ೊರ್ಯಮೋಲ ಸುರಿಯುತ್ತಾರುವ
ಧಾರ ಯು ಅರ್ುವನನನುಿ ಮೊರ್ ವಗ ೊಳಿಸಿದವು. ಆಗ ಅವನು
ಇಂದರನು ಉಪ್ದ ೋಶ್ಸಿದ ವಿಶ ೋಷ್ವಾದ ದವಾಾಸರವನುಿ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ಬಿಟು ಘೊೋರವಾಗ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಅದು
ನಿೋರನುಿ ಒಣಗಸಿತು. ಶ್ಲಾವಷ್ವವನುಿ ಮುಗಸಿ ಅವನು
ರ್ಲಾವಷ್ವವನೊಿ ಒಣಗಸಲು ದಾನವರು ಮಾಯೆಯಂದ ಅಗಿ
ಮತುಾ ವಾಯುವನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡಿದರು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು ಎಲಿ
ಬ ಂಕಿಯನೊಿ ಸಲ್ಲಲಾಸರಗಳಿಂದ ಆರಿಸಿದನು ಮತುಾ ಮಹಾ
ಶ ೈಲಾಸರದಂದ ವಾಯುವಿನ ವ ೋಗವನುಿ ತಡ ದನು. ಆ
ಮಾಯೆಯನೊಿ ಎದುರಿಸಲು, ಯುದಧದುಮವದರಾದ ದಾನವರು
ಒಂದ ೋ ಸಮನ ವಿವಿಧ ಮಾಯೆಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದರು. ಆಗ
ಅತ್ತದ ೊಡಿದಾದ, ಮೈನವಿರ ೋಳಿಸುವ, ಅಸರಗಳ ಘೊೋರರೊಪ್ದ
ಅಗಿ, ವಾಯು ಮತುಾ ಶ್ಲ ಗಳ ಮಳ ಯು ಹುಟಿುಕ ೊಂಡಿತು.
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಆ ಮಯಾಮಯ ಮಳ ಯು ಅರ್ುವನನನುಿ ಪಿೋಡಿಸಲು,
431
ಎಲ ಿಡ ಯೊ ಘೊೋರವಾದ ಕತಾಲ ಯುಂಟಾಯತು. ಲ ೊೋಕವು
ಘೊೋರವಾದ ದಟುವಾದ ಕತಾಲ ಯಂದ ಆವೃತಗ ೊಳೆಲು
ಕುದುರ ಗಳು ಹಂದ ಸರಿದವು ಮತುಾ ಮಾತಲ್ಲಯು ಮುಕೆರಿಸಿದನು.
ಅವನ ಕ ೈಯಂದ ಬಂಗಾರದ ಬಾರಿಕ ೊೋಲು ನ ಲದ ಮೋಲ ಬಿೋಳಲು
ಭೋತನಾಗ ಎಲ್ಲಿದಾೋಯೆ? ಎಲ್ಲಿದಾೋಯೆ? ಎಂದು ಅರ್ುವನನನುಿ
ಕ ೋಳತ ೊಡಗದನು. ಹೋಗ ಅವನು ತನಿ ಬುದಧಯನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡಾಗ ತ್ತೋವರವಾದ ಭೋತ್ತಯು ಅರ್ುವನನನುಿ ಹಡಿಯತು.
ವಿಗತಜ್ಞಾನನಾದ ಅವನು ನಡುಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ಹಂದ ಅಮೃತಕಾೆಗ ಸುರಾಸುರರಲ್ಲಿ ನಡ ದ
ಮಹಾ ಸಂಗಾರಮವನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಾ. ಶಂರ್ರನ
ವಧ ಯಲ್ಲಿಯೊ ಕೊಡ ಮಹಾ ಸಂಗಾರಮವು ನಡ ಯತು.
ಅಲ್ಲಿಯೊ ಕೊಡ ನಾನು ದ ೋವರಾರ್ನ ಸಾರರ್ಾವನುಿ
ಮಾಡಿದ ಾನು. ಹೋಗ ವೃತರನ ವಧ ಯಲ್ಲಿಯೊ ನಾನ ೋ
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಹಡಿದದ ಾ. ವ ೈರ ೊೋಚನನ ಸುದಾರುಣ
ಯುದಧವನೊಿ ಕೊಡ ನಾನು ನ ೊೋಡಿದ ಾೋನ . ಈ ಎಲಿ
ಮಹಾಘೊೋರ ಸಂಗಾರಮಗಳನುಿ ನಾನು ವಿೋಕ್ಷ್ಸಿದಾರೊ
ಕೊಡ ಇದಕೊೆ ಮದಲು ನಾನು ನನಿ ಬುದಧಯನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡಿರಲ್ಲಲಿ. ನಿಶ್ಿತವಾಗಯೊ ಪಿತಾಮಹನು
ಪ್ರಜ ಗಳ ಸಂಹಾರವನುಿ ವಿಧಿಸಿರಬಹುದು. ಯಾಕ ಂದರ
ಈ ಯುದಧವು ರ್ಗತ್ತಾನ ಕ್ಷಯವನುಿ ಸೊಚಿಸುವಂತ್ತದ .”
432
ಅವನ ಆ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಅರ್ುವನನು ತನಿನುಿ ತಾನು
ಹಡಿತದಲ್ಲಿ ತಂದುಕ ೊಂಡನು ಮತುಾ ದಾನವರ ಮಾಯಾಮಯ
ಬಲವನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಲು ಮನಸುಾ ಮಾಡಿದನು. ಭೋತನಾಗದಾ
ಮಾತಲ್ಲಗ ಅವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನನಿ ರ್ುರ್ಗಳ ಬಲವನುಿ, ನನಿ ಗಾಂಡಿೋವಧನುಸಾನೊಿ
ಅಸರಗಳ ಪ್ರಭಾವವನೊಿ ನ ೊೋಡು! ಇಂದು ನನಿ ಅಸರಗಳ
ಮಾಯೆಯಂದ ಈ ಸುದಾರುಣ ಮಾಯೆಯನುಿ ಮತುಾ
ಉಗರ ಕತಾಲ ಯನುಿ ಕಳ ಯುತ ೋಾ ನ . ಸೊತ! ಸಿಿರವಾಗರು!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಅವನು ದ ೋವತ ಗಳ ಹತಕಾೆಗ ಸವವಶತುರಗಳನುಿ
ಮೋಹಸುವ ಮೋಹನಿೋ ಅಸರವನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ಈ
ಮಾಯೆಗಳಿಂದ ಪಿೋಡಿತರಾದ ಆ ಅರ್ತೌರ್ಸ ಅಸುರ ೋಶವರರು
ಪ್ುನಃ ಬಹುವಿಧದ ಮಾಯೆಗಳನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿದರು. ಈಗ
ಬ ಳಕಾದರ ಪ್ುನಃ ಕತಾಲ ಯು ಅದನುಿ ನುಂಗುತ್ತಾತುಾ. ಈಗ ಲ ೊೋಕವು
ಅದೃಶಾವಾದರ ಪ್ುನಃ ಅದು ಸಮುದರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಹ ೊೋಗುತ್ತಾತುಾ.
ಬ ಳಕಾದಾಗ ಮಾತಲ್ಲಯು ಉತಾಮವಾಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ
ಕುದುರ ಗಳಿರುವ ರರ್ವನುಿ ಮೈನವಿರ ೋಳಿಸುವ ಸಂಗಾರಮದ ಕಡ
ಕ ೊಂಡ ೊಯಾನು. ಆಗ ಉಗರ ನಿವಾತಕವಚರು ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ
ಮುತ್ತಾಗ ಹಾಕಿದರು, ಮತುಾ ಅವನು ತ ರವು ಕಂಡಾಗಲ ಲಾಿ
ಅವರನುಿ ಯಮಸಾದನಕ ೆ ಅಟಿುದನು. ವತವಮಾನದಲ್ಲಿ
ನಿವಾತಕವಚರ ಅಂತಾವನುಿ ಸೊಚಿಸುವ ಯುದಧವು ನಡ ಯುತ್ತಾರಲು,
433
ತಕ್ಷಣವ ೋ ಎಲಿ ದಾನವರೊ ಮಾಯೆಯಂದ ಆವೃತರಾಗ
ಕಾಣದಂತಾದರು.

ಅದೃಶಾರಾಗ ಆ ದ ೈತಾರು ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಮಾಯೆಯಂದ

ಯುದಧಮಾಡಿದರು; ಆದರ ಅವನು ಆದೃಶಾವಾಗರುವವರ ೊಡನ
ಅಸರವಿೋಯವದಂದ ಹ ೊೋರಾಡಿದನು. ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಬಿಟು
ಸರಿಯಾಗ ಅಸರಗಳಿಂದ ಪ್ರಚ ೊೋದತ ಬಾಣಗಳು ಅವರ ಶ್ರಗಳನುಿ
ಎಲ ಿಲ್ಲಿ ಇದಾವೋ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ತುಂಡರಿಸಿದವು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಅರ್ುವನನಿಂದ ಹ ೊಡ ಯಲಪಟು ನಿವಾತಕವಚರು ಒಮಮಗ ೋ
ಮಾಯೆಯನುಿ ತ ೊರ ದು ತಮಮ ಪ್ುರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು.
ದ ೈತಾರು ಹ ೊೋಗ ಪ್ುನ ಕಾಣಿಸುವಂತಾದಾಗ ಅರ್ುವನನು ಅಲ್ಲಿ
ಹತರಾಗದಾ ನೊರಾರು ಸಾವಿರಾರು ದಾನವರನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.
ಅಲ್ಲಿ ಅವರ ಶಸರಗಳು ಮತುಾ ಆರ್ರಣಗಳು ಚದುರಿ ಬಿದಾದಾವು;
ದ ೋಹಗಳು ಮತುಾ ಕವಚಗಳು ರಾಶ್ರಾಶ್ಯಾಗ ಬಿದಾರುವುದು
ಕಂಡುಬಂದತು. ಕುದುರ ಗಳಿಗ ಒಂದು ಕಾಲನುಿ ಚಲ್ಲಸಲೊ
ಸಿಳವಿರಲ್ಲಲಿ. ಒಮಮಲ ೋ ಹಾರಿ ಅವು ಅಂತರಿಕ್ಷಗಾರ್ಗಳಾದವು.
ಆಗ ನಿವಾತಕವಚರೊ ಕೊಡ ಇಡಿೋ ವಾೋಮವನುಿ ತುಂಬಿ,
ಅದೃಶಾರಾಗಯೆೋ ದ ೊಡಿ ಶ್ಲ ಗಳನುಿ ಬಿೋರಿ ಆಕರಮಣಮಾಡಿದರು.
ರ್ೊರ್ಯ ಒಳಗ ಹ ೊೋಗದಾ ಅವರಲ್ಲಿಯೆೋ ಕ ಲವು ಘೊೋರ
ದಾನವರು ಕುದುರ ಗಳ ಕಾಲುಗಳನುಿ ಮತುಾ ರರ್ಚಕರಗಳನುಿ ಎಳ ದು
434
ತಡ ದರು. ಆ ಹರಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಮತುಾ ಯುದಧಮಾಡುತ್ತಾರುವ
ಅರ್ುವನನ ರರ್ವನುಿ ಹಡಿದು ಅವರು ಎಲಿ ಕಡ ಯಂದ
ರರ್ದ ೊಡನ ಅವನ ಮೋಲ ಎಲಿಕಡ ಯಂದಲೊ ಮುಚಿಿ
ಪ್ವವತಗಳನುಿ ಒಟುುಹಾಕಿದರು. ಬಿದಾರುವ ಮತುಾ ಇನೊಿ
ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವ ಪ್ವವತಗಳಿಂದ ಅವರಿರುವ ಪ್ರದ ೋಶವು ಗುಹ ಯಂತ
ಆಯತು. ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಪ್ವವತಗಳಿಂದ ಮುಚಿಲಪಟುು,
ಕುದುರ ಗಳು ಚಲ್ಲಸಲಾಗದರುವಾಗ ಅರ್ುವನನು ಪ್ರಮ
ಚಿಂತ್ತತನಾದನು. ಅವನ್ು ಹ ದರಿದುದನುಿ ಗಮನಿಸಿ ಮಾತಲ್ಲಯು
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರ್ುವನ! ಹ ದರಬ ೋಡ! ಈಗ ವಜಾರಸರವನುಿ ಬಿಡು!”
ಅವನ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಅರ್ುವನನು ದ ೋವರಾರ್ನಿಗ ಪಿರಯವಾದ
ವಜಾರಸರವನುಿ ಬಿಟುನು. ಅಚಲವಾದ ಗ ೊೋಡ ಗಳಿಂದ ಆವೃತ
ಸಿಳವನುಿ ಸ ೋರಿ ವರ್ರದ ಪ್ರಿಣಾಮವುಳೆ ಹರಿತ ಉಕಿೆನ ಶರಗಳನುಿ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಲು ಪಾರರಂಭಸಿದನು. ವರ್ರದಂದ ಪ್ರಚ ೊೋದತ ಆ
ಬಾಣಗಳು ವರ್ರದಂತ ಯೆೋ ಆಗ ನಿವಾತಕವಚರ ಆ ಎಲಿ
ಮಾಯೆಗಳನುಿ ಭ ೋದಸಿದವು. ಆ ವ ೋಗವಾದ ವರ್ರಗಳ ಹ ೊಡ ತಕ ೆ
ಸಿಲುಕಿದ ಪ್ವವತ ೊೋಪ್ಮ ದಾನವರು ಇತರರನುಿ ಅಪಿಪಕ ೊಂಡು
ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಬಿದಾರು. ಆ ಬಾಣಗಳು ರ್ೊರ್ಯ ಒಳಗ ಇದುಾ
ರರ್ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಹಡಿದದಾ ದಾನವರನೊಿ ಹುಡುಕಿ
ಯಮಸಾದನಕ ೆ ಕಳುಹಸಿದವು. ಆ ಪ್ರದ ೋಶವು ಚದುರಿದ
435
ಪ್ವವತಗಳಂತ ಪ್ವವತ ೊೋಪ್ಮ ನಿವಾತಕವಚರ ಚ ಲಾಿಪಿಲ್ಲಿಯಾಗ
ಬಿದಾರುವ ಶವಗಳಿಂದ ತುಂಬಿಹ ೊೋಯತು. ಆದರ
ಕುದುರ ಗಳಾಗಲ್ಲೋ, ರರ್ವಾಗಲ್ಲೋ, ಮಾತಲ್ಲಯಾಗಲ್ಲೋ ಅರ್ವಾ
ಅರ್ುವನನಾಗಲ್ಲೋ ಸವಲಪವೂ ಚುಾತ್ತಯನುಿ ಹ ೊಂದಲ್ಲಲಿ. ಇದ ೊಂದು
ಅದುಭತವ ೋ ನಡ ಯತು. ಆಗ ಮಾತಲ್ಲಯು ನಗುತಾಾ ಅರ್ುವನನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರ್ುವನ! ನಿನಿಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ವಿೋಯವವು
ದ ೋವತ ಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಇಲಿ.”
ಆ ಅಸುರರ ಗುಂಪ್ುಗಳು ಹತರಾಗಲು ಅವರ ಪ್ತ್ತಿಯರ ಲಿರೊ
ನಗರದಲ್ಲಿ ಶರದೃತುವಿನ ಸಾರಂಗಗಳಂತ ರ ೊೋದಸತ ೊಡಗದರು.
ಮಾತಲ್ಲರ್ಂದಗ ಅರ್ುವನನು ನಿವಾತಕವಚ ಸಿರೋಯರನುಿ
ರರ್ಘೊೋಷ್ದಂದ ನಡುಗಸುತಾಾ ಆ ಪ್ುರದ ೊಳಗ ಹ ೊೋದನು.
ಹತುಾಸಾವಿರ ನವಿಲ್ಲನ ಬಣಣಗಳ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಮತುಾ ರವಿಸಂಕಾಶ
ರರ್ವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಸಿರೋಯರು ಗುಂಪ್ುಗುಂಪಾಗ ಓಡಿದರು.
ಆರ್ರಣಗಳ ್ಂದಗ ವಿಭೋತರಾದ ಸಿರೋಯರು ಮಾಡಿದ ಶಬಧವು
ಪ್ವವತದಂದ ಹಾಸಿಗಲುಿಗಳು ಕ ಳಗ ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವಂತ ಕ ೋಳಿಸಿತು.
ಬ ದರಿ ನಡುಗುತಾ ಆ ದ ೈತಾನಾರಿಯರು ವಿಚಿತರ ಬಹುರತಿಗಳಿಂದ
ಮತುಾ ಬಂಗಾರದಂದ ನಿರ್ವಸಲಪಟಿುದಾ ತಮಮ ಮನ ಗಳನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು. ಆ ಅದುಭತಾಕಾರದ, ದ ೋವನಗರವನೊಿ ರ್ೋರಿದ
ವಿಶ್ಷ್ಿವಾದ ಉತಾಮ ನಗರವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅರ್ುವನನು ಮಾತಲ್ಲಗ
436
ಹ ೋಳಿದನು:
“ದ ೋವತ ಗಳು ಏಕ ಈ ಅಮೋಘ್ ಸಿಳದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುವುದಲಿ? ಇದು ಪ್ುರಂದರನ ಪ್ುರಕಿೆಂತಲೊ
ವಿಶ್ಷ್ಿವಾಗದ ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .”
ಮಾತಲ್ಲಯು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ಇದು ಹಂದ ನಮಮ ದ ೋವರಾರ್ನದ ೋ
ಪ್ುರವಾಗತುಾ. ಆದರ ನಿವಾತಕವಚರಿಂದ ಸುರರು
ಹ ೊರಗಟುಲಪಟಿುದಾರು. ಅವರು ಮಹಾತ್ತೋವರ ತಪ್ಸಾನುಿ
ತಪಿಸಿ ಪಿತಾಮಹನ ಪ್ರಸಾದಕ ೊೆಳಗಾದರು. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ
ವಾಸಿಸಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳಿಂದ ಅರ್ಯವ ೋ ಅವರ
ವರವಾಗತುಾ. ಆಗ ಶಕರನು ರ್ಗವಾನ್ ಸವಯಂರ್ುವಿನ
ಮರ ಹ ೊಕೆನು. “ರ್ಗವಾನ್! ನಿನಿದ ೋ ಹತಕಾೆಗ ಈ
ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಧಿಸು!” ಈ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ದ ೈವದಂತಾಗುವುದನುಿ ರ್ಗವಾನನು ವಾಸವನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು: “ವೃತರಹನ್! ನಿೋನ ೋ ಇವರ ಅಂತಾಕ ೆ
ಕಾರಣನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ. ಆದರ ಬ ೋರ ಯೆೋ ದ ೋಹದಲ್ಲಿ!”
ಆದುದರಿಂದ ಇವರ ವಧ ಗಾಗ ಶಕರನು ನಿನಗ ಅಸರಗಳನುಿ
ನಿೋಡಿದನು. ನಿೋನು ಸಂಹರಿಸಿದ ಇವರನುಿ ಸುರರು
ಸಂಹರಿಸಲು ಸಾಧಾವಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಕಾಲದ
ಪ್ರಿಣಾಮವಾಗ, ಇವರನುಿ ಮುಗಸಲು ನಿೋನು ಇಲ್ಲಿಗ
437
 ಬಂದ ಮತುಾ ಅದನುಿ ಮಾಡಿದ ಕೊಡ. ದಾನವರ
ವಿನಾಶಕಾೆಗ ಮಹ ೋಂದರನು ನಿನಗ ಉತಾಮವಾದ,
ಮಹಾಬಲವಾದ ಮಹಾಸರಗಳನುಿ ನಿೋಡಿದನು.”
ಅರ್ುವನನು ಆ ನಗರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ದಾನವರನುಿ ಕ ೊಂದು ಪ್ುನಃ
ಮಾತಲ್ಲರ್ಂದಗ ದ ೋವಪಿೋಠಕ ೆ ಬಂದನು

ಹರಣಾಪ್ುರಿಯ ನಾಶ
ಹಂದರುಗ ಬರುತ್ತಾರುವಾಗ ಅರ್ುವನನು ದವಾವಾದ, ಮನಬಂದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗುವ, ಅಗಿ ಸೊಯವರಿಗ ಸಮನಾದ ಪ್ರಭ ಯನುಿ ಹ ೊಂದದಾ,
ರತಿಮಯ ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಮತುಾ ಬಣಣಬಣಣದ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳ, ನಿತಾವೂ
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದರುವ ಪೌಲ ೊೋಮ ಕಾಲಕ ೋಯರಿಂದ ಕೊಡಿದಾ,
ಅಭ ೋದಾವಾದ ಗ ೊೋಪ್ುರಗಳಿಂದ, ದುರಾಸದವಾದ ನಾಲುೆ
ದಾವರಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ, ಸವವರತಿಮಯವಾದ, ದವಾವಾಗ
ಅದುಭತವಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾರುವ, ಪ್ುಷ್ಪಫಲಗಳಿಂದ ದವಾರತಿಗಳಿಂದ
ಆವೃತವಾದ ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಇನ ೊಿಂದು ಮಹಾಪ್ುರಿಯನುಿ
ನ ೊೋಡಿದನು. ಅದು ಸುಮನ ೊೋಹರ ದವಾಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಿಂದ ತುಂಬಿತುಾ.
ನಿತಾವೂ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದರುವ, ಶ ಲ, ಈಟಿ,
ಮುಸಲಾಯುಧಗಳನುಿ ಹಾರಗಳನೊಿ ಧರಿಸಿರುವ,
ಚಾಪ್ಮುದರಗಳನುಿ ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಹಡಿದರುವ ಅಸುರರಿಂದ ಎಲ ಿಡ ಯೊ
ತುಂಬಿತುಾ. ನ ೊೋಡಲು ಅದುಭತವಾಗದಾ ದ ೈತಾರ ಆ ಪ್ುರವನುಿ
438
ನ ೊೋಡಿ ಅರ್ುವನನು ಮಾತಲ್ಲಯನುಿ “ಕಾಣುತ್ತಾರುವ ಇದ ೋನಿದು?”
ಎಂದು ಕ ೋಳಿದನು. ಮಾತಲ್ಲಯು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ುಲ ೊೋಮ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಮಹಾಸುರಿೋ ದ ೈತ ಾಯು
ಸಹಸರ ದವಾವಷ್ವಗಳ ಪ್ಯವಂತ ಪ್ರಮ ತಪ್ವನುಿ
ನಡ ಸಿದಳು. ತಪ್ಸಿಾನ ಅಂತಾದಲ್ಲಿ ಸವಯಂರ್ುವು ಅವಳಿಗ
ವರವನಿಿತಾನು. ಅವಳು ತನಿ ಮಕೆಳು ಅಲಪವ ೋ
ದುಃಖ್ವನಿನುರ್ವಿಸಲ್ಲ, ಸುರ-ರಾಕ್ಷಸ-ಪ್ನಿಗಗಳಿಗ
ಅವಧಾರಾಗಲ್ಲ ಎಂದು ವರವನುಿ ಬ ೋಡಿದಳು.
ರಮಣಿೋಯವಾದ, ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುವ, ಸುಕೃತ
ಪ್ರಭ ಯುಳೆ, ಸವವರತಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಅಮರರಿಗೊ,
ಯಕ್ಷಗಂಧವವಗಣಗಳ ್ಂದಗ ಪ್ನಿಗ-ಅಸುರ-ರಾಕ್ಷಸರಿಗೊ
ದುಧವಷ್ವವಾದ, ಸವವಕಾಮಗಳನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸುವ
ಗುಣಗಳುಳೆ, ಶ ೋಕವನುಿ ನಿೋಗುವ, ಅನಾಮಯ ಈ
ಪ್ುರಿಯನುಿ ಬರಹಮನು ಕಾಲಕ ೋಯರಿಗಾಗ ನಿರ್ವಸಿದನು.
ಅಮರರಿಗ ವಜವತವಾದ ಈ ದವಾ ಆಕಾಶಗಾರ್ಯಲ್ಲಿ
ವಿೋರ ಪೌಲ ೊೋಮ ಕಾಲಕ ೋಯ ದಾನವರು ವಾಸಿಸುತಾಾರ .
ಮಹಾಸುರ ಕಾಲಕ ೋಯರಿಂದ ಮತುಾ ಪೌಲ ೊೋಮರಿಂದ
ರಕ್ಷ್ತವಾದ ಈ ಮಹಾನಗರಿಯು ಹರಣಾಪ್ುರಿಯೆಂದು
ಖಾಾತ್ತಯಾಗದ . ಇವರು ನಿತಾವೂ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದರುತಾಾರ
ಮತುಾ ಸವವದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ ಅವಧಾರು. ಇಲ್ಲಿ ಅವರು
439
 ಉದ ವೋಗಗಳನುಿ ನಿೋಗ, ನಿರುತಾಾಹಕರಾಗ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾರ .
ಆದರ ಮನುಷ್ಾನು ಇವರ ಮೃತುಾ ಎಂದು ಹಂದ
ಬರಹಮನು ನಿದ ೋವಶ್ಸಿದಾನು.”
ಸುರಾಸುರರಿಂದ ಅವರು ಅವಧಾರ ಂದು ತ್ತಳಿದ ನಂತರ ಅರ್ುವನನು
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಮಾತಲ್ಲಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬ ೋಗನ ೋ ಆ ಪ್ುರಕ ೆ ಹ ೊೋಗು. ತ್ತರದಶ ೋಶ ವ ೈರಿಗಳಾದ
ಅವರನುಿ ನಾನು ಅಸರಗಳಿಂದ ಕ್ಷಯಗ ೊಳಿಸುತ ೋಾ ನ . ಸುರರ
ವ ೈರಿಗಳಾದ ಈ ಪಾಪಿಗಳು ನನಗ ಅವಧಾರಲಿ ಎಂದು
ನನಗ ತ್ತಳಿಯತು.”
ಮಾತಲ್ಲಯು ದವಾ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಟಿುದಾ ಆ ರರ್ವನುಿ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ
ಆ ಹರಣಾಪ್ುರಿಯ ಹತ್ತಾರ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾನು. ವಿಚಿತರವಾದ
ಆರ್ರಣಗಳನೊಿ ಬಟ ುಗಳನೊಿ ಉಟಿುದಾ ಆ ದ ೈತಾರು
ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮಹಾವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗ ಕವಚಗಳನುಿ
ಧರಿಸಿ ರರ್ಗಳನ ಿೋರಿದರು. ಆ ತ್ತೋವರಪ್ರಾಕರರ್ ದಾನವ ೋಂದರರು
ಕೃದಧರಾಗ ಅವನ ಮೋಲ ಈಟಿ, ಕಬಿಿಣದ ಬಾಣಗಳು, ಶಕಿಾ, ವೃಷ್ಠಿ
ತ ೊೋಮರಗಳಿಂದ ಆಕರಮಣ ಮಾಡಿದರು. ಅದನುಿ ಅರ್ುವನನು
ಅಸರಗಳ ಮಹಾವಷ್ವದಂದ ತಡ ದನು. ಆ ಮಹಾಶಸರವಷ್ವವು
ಅವನ ವಿದಾಾಬಲವನಾಿಶರಯಸಿತುಾ. ರಣದಲ್ಲಿ ತನಿ ರರ್ದ
ಚಲನ ಯಂದ ಅರ್ುವನನು ಅವರ ಲಿರನೊಿ ಮರುಳು ಮಾಡಿದನು.
ಸಮೊಮಢರಾದ ಆ ದಾನವರು ಅನ ೊಾೋನಾರನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾದಾರು.
440
ವಿಮೊಢರಾಗ ಅನ ೊಾೋನಾರನುಿ ಆಕರಮಣಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಅವರ
ನೊರಾರು ಶ್ರಗಳನುಿ ಅರ್ುವನನು ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಮನ ಗಳ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕತಾರಿಸಿದನು. ದ ೈತಾರು ವಧಿಸಲಪಡುತ್ತಾರಲು ಅವರು
ಪ್ುನಃ ಆ ಪ್ುರವನುಿ ಸ ೋರಿ, ದಾನವಿೋಯ ಮಾಯೆಯಂದ
ನಗರದ ೊಂದಗ ಆಕಾಶವನ ಿೋರಿದರು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು ಮಹಾ
ಶರವಷ್ವದಂದ ದ ೈತಾರ ಮಾಗವವನುಿ ಆವರಿಸಿ ತಡ ದು ಅವರ
ಚಲನ ಯನುಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದನು. ದ ೈತಾರಿಗ ಕ ೊಟಿುರುವ ವರದಂದಾಗ
ಅವರು ಆ ದವಾವಾದ, ದವಾವಚವಸಿಾನ, ಬ ೋಕಾದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗಬಹುದಾದ, ಆಕಾಶಗಾರ್ ಪ್ುರವನುಿ ಸುಲರ್ವಾಗ
ಹಡಿದುಕ ೊಂಡಿದಾರು. ರ್ೊರ್ರ್ಳಗ ಬಿೋಳುತ್ತಾತುಾ, ಮತ ಾ ಪ್ುನಃ
ಮೋಲ ನಿಲುಿತ್ತತ
ಾ ುಾ, ಪ್ುನಃ ಓರ ಯಾಗ ಹಾರುತ್ತಾತುಾ ಮತ ಾ ಪ್ುನಃ
ನಿೋರಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾತುಾ. ಅಮರಾವತ್ತಯಂತ್ತರುವ ಬ ೋಕಾದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗಬಲಿ ಆ ಪ್ುರಿಯನುಿ ಅರ್ುವನನು ಬಹುವಿಧದ ಅಸರಗಳಿಂದ
ಆಕರಮಣ ಮಾಡಿದನು. ಆಗ ಅವನು ದ ೈತಾರ ೊಂದಗ ಆ ಪ್ುರವನುಿ
ದವಾಾಸರಗಳಿಂದ ಹ ೊರಟ ಶರಜಾಲದಂದ ಮುಚಿಿದನು. ಅವನ್ು
ಬಿಟು ನ ೋರವಾಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಉಕಿೆನ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಗಾಯಗ ೊಂಡ ಆ ಅಸುರಪ್ುರಿಯು ಪ್ುಡಿಯಾಗ ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ
ಬಿದಾತು. ರ್ಂಚಿನ ವ ೋಗದ ಅವನ ಉಕಿೆನ ಬಾಣಗಳ ಹ ೊಡತಕ ೆ
ಸಿಲುಕಿದ ಅಸುರರು ಕಾಲಚ ೊೋದತರಾಗ ಸುತಾಲೊ ತ್ತರುಗುತ್ತಾದಾರು.
ಆ ಪ್ುರವು ಮುರಿದು ಬಿೋಳುತ್ತಾರಲು ಮಾತಲ್ಲಯು
441
ಆದತಾವಚವಸವಾದ ರರ್ವನುಿ ಕ್ಷ್ಪ್ರವಾಗ ಒಂದ ೋಸಮನ
ರ್ೊರ್ಗಳಿಸಿದನು. ಆಗ ಯುದಧಮಾಡುತ್ತಾರುವ ಆ ಅಮಷ್ಠವಗಳ
ಅರವತುಾ ಸಾವಿರ ರರ್ಗಳು ಅರ್ುವನನನುಿ ಸುತುಾವರ ದರಲು ಆ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವನು ಅವುಗಳನುಿ ಹದಾನ ರ ಕ ೆಯ ವಾಜಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದ ನಿಶ್ತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಅವರು ಅಲ ಗಳಂತ
ಸಮುದರಕ ೆ ಬಿದಾರು. ಇವರನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಮನುಷ್ಾನಿಗೊ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಲು ಸಾಧಾವಿಲಿವ ಂದು ರ್ೋಚಿಸಿ ಅರ್ುವನನು ಒಂದಾದ
ಮೋಲ ೊಂದರಂತ ಅವನ ಎಲಿ ಅಸರಗಳನೊಿ ಬಳಸಿದನು.
ಕರಮೋಣವಾಗ ಆ ಚಿತರರ್ೋಧಿಗಳ ಸಹಸರರರ್ಗಳು ಮತುಾ ಅವನ
ದವಾಾಸರಗಳು ಪ್ರಸಪರರನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸಿದವು. ಆ ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ
ವಿಚಿತರ ರರ್ಮಾಗವಗಳಲ್ಲಿ ಚಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ ನೊರಾರು ಸಾವಿರಾರು
ಮಹಾರರ್ಥಗಳು ಕಂಡುಬಂದರು. ವಿಚಿತರ ಮುಕುಟ-ಪ ೋಟಗಳು,
ವಿಚಿತರ ಕವಚ ಧಿರ್ಗಳು, ಮತುಾ ವಿಚಿತರ ಆರ್ರಣಗಳು ಅರ್ುವನನ
ಮನಸಿಾಗ ಅತ್ತೋವ ಆನಂದವನುಿ ನಿೋಡಿದವು. ಆದರ ರಣದಲ್ಲಿ
ಅಸರಗಳಿಂದ ಬಿಡಲಪಟು ಶರವಷ್ವಗಳಿಂದಲೊ ಅವನು ಅವರನುಿ
ಪಿೋಡಿಸಲು ಶಕಾನಾಗಲ್ಲಲಿ. ಅವರಿಗೊ ಕೊಡ ಅರ್ುವನನನುಿ
ಪಿೋಡಿಸಲಾಗಲ್ಲಲಿ. ಯುದಾದಲ್ಲಿ ಕುಶಲರೊ ಕೃತಾಸರರೊ ಆದ
ಬಹಳಷ್ುು ಮಂದ ಅವರಿಂದ ಪಿೋಡಿತನಾದ ಅರ್ುವನನು ಆ
ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ವಾರ್ಥತನಾದನು ಮತುಾ ಮಹಾರ್ಯವು
ಅವನನುಿ ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿತು. ಆಗ ಅವನು ರಣದಲ್ಲಿ ದ ೋವದ ೋವ ೋಶ
442
ರುದರನಿಗ ನಮಸೆರಿಸಿದನು. ಇರುವವುಗಳಿಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ
ಎಂದು ರೌದರವ ಂದು ಖಾಾತವಾದ, ಸವವಶತುರಗಳನೊಿ
ನಾಶಪ್ಡಿಸಬಲಿ ಮಹಾಸರವನುಿ ಹೊಡಿದನು.

ಆಗ ಅರ್ುವನನು ಮೊರುಶ್ರಗಳ, ಒಂರ್ತುಾ ಕಣುಣಗಳ, ಮೊರು

ಮುಖ್ಗಳ, ಆರು ರ್ುರ್ಗಳ, ರ ೊೋಮರ ೊೋಮಗಳಲ್ಲಿ ಸೊಯವನ
ಜಾವಲ ಯಂತ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ, ತಲ ಯು ನಾಲ್ಲಗ ಯನುಿ ಚಾಚಿರುವ
ಮಹಾನಾಗಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾಗರುವ ಪ್ುರುಷ್ನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.
ಸನಾತನವಾದ ಘೊೋರವಾದ ಆ ರೌದಾರಸರವನುಿ ಕಂಡು
ಅರ್ುವನನು ವಿಭೋತನಾಗ, ಅದನುಿ ತನಿ ಗಾಂಡಿೋವದ
ಮೋಲ್ಲರಿಸಿದನು. ದಾನಾವ ೋಂದರರ ಪ್ರಾರ್ವಕ ೆಂದು ತ್ತರನ ೋತರ, ಶವವ
ಅರ್ತತ ೋರ್ಸಿವಗ ನಮಸೆರಿಸಿ ಅದನುಿ ಬಿಟುನು. ಅದನುಿ
ಬಿಟುಕೊಡಲ ೋ ಅಲ್ಲಿ ಸಹಸಾರರು ರೊಪ್ಗಳು ರಣದಲ್ಲಿ ಎಲ ಿಡ
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡವು - ಜಂಕ ಗಳು, ಸಿಂಹಗಳು, ಹುಲ್ಲಗಳು, ಕರಡಿಗಳು,
ಎಮಮಗಳು, ಹಾವುಗಳು, ಗ ೊೋವುಗಳು, ಆನ ಗಳು, ಸೊಮರಗಳು,
ಶರರ್ಗಳು, ಹ ೊೋರಿಗಳು, ಹಂದಗಳು, ಕಪಿಗಳು, ಹಯೋನಗಳು,
ಪ ರೋತಗಳು, ರ್ುರುಂಡಗಳು, ಹದುಾಗಳು, ಗರುಡಗಳು, ಮಸಳ ಗಳು,
ಪಿಶಾಚಿಗಳು, ಯಕ್ಷರು, ಸುರದವಶರು, ಗುಹಾಕರು, ನ ೈರುತಾರು, ಆನ ಯ
ಮುಖ್ದ ರ್ೋನುಗಳು, ಗೊಬ ಗಳು, ರ್ೋನು-ಆಮಗಳ ಸಮೊಹಗಳು,
ನಾನಾಶಸರಗಳನುಿ ಹಡಿದರುವ, ಗದಾ ಮುದುರಗಳನುಿ ಧರಿಸಿರುವ
443
ರ್ೋಧರೊ, ಮತುಾ ಹೋಗರುವ ಅನಾ ಬಹುಸಂಖ ಾಯ
ನಾನಾರೊಪ್ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿರುವವು ಆ ಅಸರವನುಿ ವಿಸಜವಸಿದಾಗ
ಸವವರ್ಗತಾನೊಿ ವಾಾಪಿಸಿದವು. ಅಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದಾ ದಾನವರನುಿ ವಧಿಸಿ,
ಮಾಂಸ, ಕ ೊಬುಿ ಮತುಾ ಎಲುಬುಗಳನುಿ ರ್ಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾರುವ
ಮೊರುಶ್ರಗಳ, ನಾಲುೆ ದಾಡ ಗಳ, ನಾಲುೆ ಮುಖ್ಗಳ, ನಾಲುೆ
ರ್ುರ್ಗಳ ಅನ ೋಕ ರೊಪ್ಗಳು ಕಂಡುಬಂದವು. ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ
ಸೊಯವನ ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ಹ ೊಂದದಾ, ರ್ಂಚಿನಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ,
ಕಲುಿಬಂಡ ಗಳಂತ ಗಟಿುಯಾಗದಾ, ಅರಿಗಳನುಿ ಪಿೋಡಿಸಬಲಿ ಅನಾ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆ ದಾನವರ ಲಿರನೊಿ ಅರ್ುವನನು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ
ಸಂಹರಿಸಿದನು. ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಹ ೊರಟ ಅಸರಗಳಿಂದ
ಹ ೊಡ ಯಲಪಟುು ನರ್ದಂದ ಸತುಾ ಕ ಳಗ ಅವರು ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಅರ್ುವನನು ಪ್ುನಃ ತ್ತರಪ್ುರಘ್ಿನಿಗ ನಮಸೆರಿಸಿದನು.
ದವಾಾರ್ರಣ ರ್ೊಷ್ಠತ ರಾಕ್ಷಸರು ರೌದಾರಸರದಂದ
ಪ್ುಡಿಪ್ುಡಿಯಾದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ದ ೋವಸಾರರ್ಥಯು ಪ್ರಮ
ಹಷ್ವವನುಿ ತಾಳಿದನು. ದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ ದುರಾಸದವಾದ
ಕ ಲಸವನುಿ ಅರ್ುವನನು ಮಾಡಿದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಶಕರಸಾರರ್ಥ
ಮಾತಲ್ಲಯು ಅವನನುಿ ಗೌರವಿಸಿದನು. ಕ ೈಗಳನುಿ ಮುಗದು
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು: “ನಿೋನು ಸಾಧಿಸಿದುಾದು
ಸುರಾಸುರರಿಗೊ ಕಷ್ುಸಾದಾವಾದುದು. ಸುರ ೋಶವರನಿಗೊ ಕೊಡ
ಯುದಾದಲ್ಲಿ ಇದನುಿ ಮಾಡಲು ಆಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಸುರಾಸುರರಿಂದಲೊ
444
ಅವಧಾವಾದ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿರುವ ಈ ಮಹಾ ಪ್ುರವನುಿ ನಿೋನು ನಿನಿ
ವಿೋಯವ, ಅಸರ ಮತುಾ ತಪ್ೋಬಲಗಳಿಂದ ಪ್ುಡಿಮಾಡಿದಾೋಯೆ.”

ಆ ಪ್ುರವು ಧಿಂಸಗ ೊಳೆಲು ಮತುಾ ಅಲ್ಲಿದಾ ದಾನವರು ಹತರಾಗಲು

ರ ೊೋದಸುತ್ತಾರುವ ಸಿರೋಯರ ಲಿರೊ ನಗರದಂದ ಹ ೊರಬಂದರು.
ಕ ದರಿದ ಕೊದಲುಗಳ, ವಾರ್ಥತರಾಗ ಕುರವಗಳಂತ ದುಃಖಿತರಾಗದಾ
ಅವರು ನ ಲದಮೋಲ ಬಿದುಾ ಪ್ುತರರು, ಪಿತರು ಮತುಾ
ಭಾರತೃಗಳಿಗಾಗ ಶ ೋಕಿಸುತಾಾ ಅಳುತ್ತಾದಾರು. ಎದ ಯನುಿ ಕ ೈಗಳಿಂದ
ಹ ೊಡ ಯುತಾಾ, ಹಾರ ಆರ್ರಣಗಳನುಿ ಕಿತುಾ ಬಿಸಾಡುತಾಾ,
ದೋನಕಂಠದಲ್ಲಿ ಹತರಾದ ಒಡ ಯರ ಕುರಿತು ರ ೊೋದಸುತ್ತಾದಾರು.
ಶ ೋಕಯುಕಾವಾದ, ಶ್ರೋಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ, ದುಃಖ್-ದ ೈನಾದಂದ
ಕೊಡಿದ ಆ ದಾನವಪ್ುರವು ವ ೈರ್ವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ಒಡ ಯರನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊಳ ಯಲ್ಲಲಿ.
ಗಂದವವನಗರಿಯಂತ್ತದಾ ಆ ಪ್ುರವು ಆನ ಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ
ಸರ ೊೋವರದಂತ , ಒಣಗದ ಮರಗಳನುಿಳೆ ಅರಣಾದಂತ
ಅದೃಷ್ಾವಾಯತು. ಅರ್ುಗನ್ನ್ು ಕೃತಕಮವನಾದ ನ ಂದು
ಸಂಹೃಷ್ುಮನಸೆನಾದ ಮಾತಲ್ಲಯು ಬ ೋಗನ ೋ ದ ೋವರಾರ್ನ
ರ್ವನಕ ೆ ಕರ ತಂದನು. ಹರಣಾಪ್ುರವನುಿ ಧಿಂಸಗ ೊಳಿಸಿ,
ಮಹಾಸುರ ನಿವಾತಕವಚರನೊಿ ಸಂಹರಿಸಿ ಅರ್ುವನನು ಶಕರನಲ್ಲಿಗ
ಬಂದನು. ದ ೋವ ೋಂದರನಿಗ ಮಾತಲ್ಲಯು ಅರ್ುವನನು
445
ಮಾಡಿದುದನುಿ ಹರಣಾಪ್ುರವನುಿ ಧಿಂಸಗ ೊಳಿಸಿದುದು, ಮಾಯೆಗಳ
ನಿವಾರಣ , ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಮಹೌರ್ಸರಾದ ನಿವಾತಕವಚರ ವಧ
ಎಲಿವನೊಿ ವಿಸಾಾರವಾಗ ಹ ೋಗ ನಡ ಯತ ೊೋ ಹಾಗ ಹ ೋಳಿದನು.
ಅದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಪಿರೋತನಾದ ರ್ಗವಾನ್ ಸಹಸಾರಕ್ಷ, ಶ್ರೋಮಾನ್
ಪ್ುರಂದರನು ಮರುದುಣಗಳ ್ಂದಗ “ಸಾಧು! ಸಾಧು!” ಎಂದು
ಹ ೋಳಿದನು. ದ ೋವರಾರ್ನು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಅರ್ುವನನನುಿ
ಹುರಿದುಂಬಿಸುತಾಾ ವಿಬುಧರ ಜ ೊತ ಗ ಈ ಸುಮಧುರ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ದ ೋವಾಸುರರಿಗೊ ಅತ್ತಯಾದ ಕಮವವನುಿ ನಿೋನು
ರಣದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದಾೋಯೆ. ಪಾರ್ವ! ನನಿ ಶತುರಗಳನುಿ
ನಾಶಪ್ಡಿಸಿ ಮಹಾ ಗುರುದಕ್ಷ್ಣ ಯನುಿ ಇತ್ತಾದಾೋಯೆ. ನಿೋನು
ಸದಾ ಸಮರದಲ್ಲಿ ಸಿಿರಭಾವದಲ್ಲಿರುವ . ಸಮೊಮಢನಾಗದ ೋ
ಅಸರಗಳ ಕತವವಾವನುಿ ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರುವ .
ರಣದಲ್ಲಿ ನಿನಿನುಿ ದ ೋವ, ದಾನವ, ರಾಕ್ಷಸರು, ಯಕ್ಷ,
ಅಸುರ, ಗಂಧವವ, ಪ್ಕ್ಷ್ಗಣ ಮತುಾ ಪ್ನಿಗಗಳ ್ಂದಗ
ಸಹಸಲಾರರು. ನಿನಿ ಬಾಹುಬಲದಂದ ಗಳಿಸುವ
ವಸುಧ ಯನುಿ ಧಮಾವತಮ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಪಾಲ್ಲಸುತಾಾನ .”

446
ಅರ್ುವನನ ಪ್ುನರಾಗಮನ
ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡುವ ಆಕಾಂಕ್ಷ್ ಯಂದ ಪಾಂಡವರ ಲಿರೊ
ಸುಖ್-ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಕುಬ ೋರನ ಆ ಪ್ವವತದ ಮೋಲ
ವಾಸಿಸಿದರು. ಅವರನುಿ ಕಾಣಲು ಅನ ೋಕ ಗಂಧವವ-
ಮಹಷ್ಠವಗಣಗಳು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದವು. ಸವಗವವನುಿ ಸ ೋರಿದ
ಮರುತುಣಗಳಂತ ಆ ಮಹಾರರ್ಥ ಪಾಂಡವರು ಹೊಬಿಡುವ
ಮರಗಳಿಂದ ಶ ೋಭತವಾದ ಆ ಉತಾಮ ಪ್ವವತವನುಿ ಸ ೋರಿ
ಪ್ರಮ ಪ್ರಶಾಂತ ಮನಸಾನುಿ ಹ ೊಂದದರು. ನವಿಲು-ಹಂಸಗಳ
ಧಿನಿಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ, ಕುಸುಮಗಳು ಹಾಸಿಗ ಯಂತ ಹರಡಿದಾ ಆ
ಮಹಾಗರಿಯ ಶ್ಖ್ರಗಳನೊಿ ಕಣಿವ ಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಿ ಅವರು
ಪ್ರಮ ಹಷ್ಠವತರಾದರು. ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಕುಬ ೋರನ ಆತ್ತರ್ಾವನುಿ ಪ್ಡ ದು
ಅವರು ಆ ಉತಾಮ ಪ್ವವತದ ಮೋಲ ಹರಿಯುವ ನದಗಳನೊಿ,
ಅವಕ ೆ ದಡವಾಗ ನಿಂತ ವನಗಳನೊಿ, ಕಾಡಂಬ-ಕಾರಂಡ-
ಹಂಸಗಳು ಆಡುತ್ತಾದಾ ತಾವರ ಹೊಗುಚೆಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಕ ೊಳಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ರಾಜಾ ಕುಬ ೋರನ ಬಳಿಯದಾ
ಕಿರೋಡಾಪ್ರದ ೋಶಗಳನೊಿ, ಬಣಣಬಣಣದ ಮಾಲ ಗಳನೊಿ, ಶ ೋಭಸುವ
ಸುಮನ ೊೋಹರ ಮಣಿಗಳನೊಿ ಎಲಿವನೊಿ ಅವರು ನ ೊೋಡಿದರು.

447
ತಪ್ಸಾನ ಿೋ ಪ್ರಧಾನವಾಗಟುುಕ ೊಂಡಿದಾ ಅವರು ಸತತವೂ
ತ್ತರುಗಾಡುತಾಾ ಮೋಡಗಳನುಿ ಮುಟುುವಂತ್ತದಾ ಮತುಾ ಪ್ವವತ
ಶ್ಖ್ರವನ ಿೋ ಮುಚಿಿದಾ ಅನ ೋಕ ಬಣಣ-ಸುಗಂಧಗಳ
ಮಹಾವೃಕ್ಷಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ಆ ನಗ ೊೋತಾಮ ಪ್ವವತದ
ಸವತ ೋಸಿಾನಿಂದ ಮತುಾ ಮಹೌಷ್ಧಗಳ ಪ್ರಭಾವದಂದ ಅಲ್ಲಿ ಹಗಲು-
ರಾತ್ತರಗಳನುಿ ಬ ೋರಾಗಸಲು ಸಾಧಾವಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಅವರು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ತಂಗ ಸಾಿವರ-ರ್ಂಗಮಗಳಿಗ ಆಧಾರನಾದ ಅರ್ತೌರ್ಸ
ವಿಭಾವಸುವಿನ ಉದಯ-ಅಸಾಗಳನುಿ ವಿೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾರು.ಆ ವಿೋರರು
ಸೊಯವನ ಉದಯದ ೊಂದಗ ರಾತ್ತರಯು ಕಳ ಯುವುದನುಿ ಮತುಾ
ಅವನು ಮುಳುಗುವುದರ ೊಂದಗ ರಾತ್ತರಯು ಪ್ುನಃ ಬರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಅವನ ಕಿರಣಗಳು ಎಲಿ ದಕುೆಗಳನೊಿ ಜಾಲಗಳಂತ
ಪ್ಸರಿಸುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದರು. ಆ ಮಹಾರರ್ರು ಸಾವಧಾಾಯ
ನಿರತರಾಗ ನಿತಾಕಮವಗಳನುಿ ಮಾಡುತಾಾ, ಧಮವವನ ಿೋ
ಪ್ರಧಾನವನಾಿಗರಿಸಿಕ ೊಂಡು, ಶುಚಿವರತರೊ ಸತಾವಂತರೊ ಆಗ ಆ
ಸತಾವರತ ಅರ್ುವನನ ಆಗಮನವನುಿ ಕಾಯುತ್ತಾದಾರು.
“ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಅಸರಗಳನುಿ ಕಲ್ಲತುಕ ೊಂಡು ಬರುವ
ಧನಂರ್ಯನನುಿ ಸ ೋರಿ ಹಷ್ಠವತರಾಗುವರಿದ ಾೋವ !” ಎಂದು
ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಆ ಪಾರ್ವರು ಪ್ರಮ ಆಶ್ೋವಾವದಗಳಿಂದ

448
ತಪ್ಸುಾ-ರ್ೋಗಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗದಾರು. ಆ ವಿಚಿತರ ಗರಿ-ವನಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡುವಾಗ ಸದಾ ಅವರು ಕಿರಿೋಟಿಯ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸುತ್ತಾದಾರು.
ಅವರ ದನ-ರಾತ್ತರಗಳು ಒಂದ ೊಂದು ವರುಷ್ಗಳಾಗ
ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾವು. ಮಹಾತಮ ಧೌಮಾನ ಅನುಮತ್ತಯಂತ ಎಂದು
ಜಷ್ುಣವು ರ್ಟ ಯನುಿ ಧರಿಸಿ ಪ್ರಿವಾರರ್ಕನಾದನ ೊೋ ಅಂದನಿಂದ
ಅವರು ಸಂತ ೊೋಷ್ವನ ಿೋ ಹ ೊಂದರಲ್ಲಲಿ. ಆ ಗರ್ಗಾರ್ ಜಷ್ುಣವು
ಅಣಣ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಆದ ೋಶದಂತ ಕಾಮಾಕವನುಿ
ಬಿಟುುಹ ೊೋದಾಗನಿಂದ ಅವರು ಶ ೋಕಹತರಾಗದಾರು. ಹೋಗ
ವಾಸವನಲ್ಲಿ ಅಸಾರರ್ಥವಯಾಗ ಹ ೊೋಗದಾ ಅರ್ುವನನ ಕುರಿತು
ಚಿಂತ್ತಸುತಾಾ ಆ ಪಾಂಡವು ಅಲ್ಲಿ ಕಷ್ುದಂದ ಒಂದು ತ್ತಂಗಳು
ಕಳ ದರು.

ಆಗ ಒಂದು ದನ ಆ ಮಹಾರರ್ಥಗಳು ಒಮಮಲ ೋ ವಿದುಾತ್ತಾನ

ಪ್ರಭ ಯನುಿ ಹ ೊಂದದ ಇಂದರನ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಟಿುದ ಯಾನವನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಅರ್ುವನನ ೋ ಬರುತ್ತಾರಬ ೋಕ ಂದು ರ್ೋಚಿಸಿ
ಹಷ್ಠವತರಾದರು. ಮಾತಲ್ಲಯು ನಡ ಸುತ್ತಾದಾ ಹ ೊಗ ಯಲಿದ ೋ
ಚ ನಾಿಗ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಜಾವಲ ಯಂತ ಬ ಳಗುತ್ತದಾ ಆ ರರ್ವು ಘ್ನ
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಮಹಾ ಉಲ ೆಯಂತ ಅಂತರಿಕ್ಷವನುಿ ಬ ಳಗಸುತ್ತಾತುಾ.

449
ಅದರಲ್ಲಿ ವರ್ರಧರನ ಪ್ರಭಾವದಂದ ಶ ರೋಷ್ಿ ಆರ್ರಣ-ಮಾಲ ಗಳಿಂದ
ಕಾಂತ್ತಯುಕಾನಾಗ ಬ ಳಗುತಾಾ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಕಿರಿೋಟಿ ಧನಂರ್ಯನನುಿ
ಅವರು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಅದು ಪ್ವವತದ ಮೋಲ
ಬಂದಳಿಯತು. ಕಿರಿೋಟಮಾಲ್ಲೋ ಅರ್ುವನನು ಮಹ ೋಂದರನ
ರರ್ದಂದಳಿದು ಮದಲು ಧೌಮಾನ ಪಾದಗಳಿಗ ರಗ ವಂದಸಿ
ಅನಂತರ ಅಜಾತಶತುರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಪಾದಗಳಿಗ ವಂದಸಿದನು.
ಅವನು ವೃಕ ೊೋದರನ ಪಾದಗಳಿಗೊ ವಂದಸಿದನು ಮತುಾ
ಮಾದರೋಸುತರನುಿ ಅಭವಾದಸಿದನು. ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಸ ೋರಿ ಅವಳನುಿ
ಪ್ರಿಸಂಚಿಸಿದನು ಮತುಾ ತಲ ಬಾಗ ತನಿ ಅಣಣನ ಕ ಳಗ
ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ಆ ಅಪ್ರಮೋಯನ ರ್ಲನದಂದ ಅವರಿಗ ಪ್ರಮ
ಹಷ್ವವಾಯತು. ಅರ್ುವನನೊ ಕೊಡ ಅವರನುಿ ಕಂಡು
ಆನಂದಸಿದನು. ಆಗ ಹೃದಯಗಳು ಸಂತ ೊೋಷ್ರ್ರಿತವಾಗದಾ
ಪಾಂಡವರು ನಮೊಚಿ ಹಂತಕ ಇಂದರನು ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು
ದತ್ತಯ ಮಕೆಳ ಏಳು ಪ್ಂಗಡಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸಿದಾನ ೊೋ ಆ
ಇಂದರವಾಹನವನುಿ ಸರ್ೋಪಿಸಿ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿದರು. ಅತ್ತೋವ
ಹೃಷ್ುರಾದ ಕುರುರಾರ್ಪ್ುತರರಲಿರೊ ಮಾತಲ್ಲಗ ಸುರರಾರ್
ಸಮಾನ ಸತಾೆರವನಿಿತುಾ ಯರ್ವತಾಾಗ ದವೌಕಸರ ಕುರಿತು
ಕ ೋಳಿದರು. ಮಾತಲ್ಲಯೊ ಕೊಡ ತಂದ ಯು ಮಕೆಳನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ

450
ಹಾಗ ಅವರನುಿ ಅಭನಂದಸಿ ಉಪ್ದ ೋಶ್ಸಿದನು. ಬಳಿಕ ಅವನು ಆ
ಅಪ್ರತ್ತಮ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಮರಳಿ ತ್ತರದ ೋವ ೋಶವರನ ಬಳಿ ಹ ೊೋದನು.

ಆ ವರದ ೋವನ ಯಾನವು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗಲು ಅರ್ುವನನು

ಮಹಾತಮ ಶಕರನು ನಿೋಡಿದಾ ಮಹಾಧನ-ಉತಾಮ ರೊಪ್ಗಳನೊಿ,
ದವಾಕರನಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ ವಿರ್ೊಷ್ಣಗಳನೊಿ ಪಿರೋತ್ತಯಂದ
ಸುತಸ ೊೋಮನ ತಾಯ ದೌರಪ್ದಗ ಕ ೊಟುನು. ಅನಂತರ ಅವನು
ಕುರುಪ್ುಂಗವರ ಮತುಾ ವಿಪ್ರಷ್ಠವರ್ರ ಮಧ ಾ ಕುಳಿತು
ನಡ ದುದ ಲಿವನೊಿ ಹ ೋಳಿದನು. ಆ ರಾತ್ತರಯನುಿ ಪ್ರತ್ತೋತನಾಗ
ಮಾದರೋಸುತರ ೊಡನ ಮಲಗ ನಿದರಸಿದನು.

ಇದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅಂತರಿಕ್ಷದಲ್ಲಿ ದವೌಕಸರ ಸವವವಾದಾಗಳ

ನಿನಾದವೂ ಸ ೋರಿದ ತುಮುಲ ಶಬಧವು ಕ ೋಳಿಬಂದತು. ರರ್ದ
ಗಾಲ್ಲಯ ಶಬಧ, ಘ್ಂಟಾಶಬಧ, ಮತುಾ ವಾಾಲ-ಮೃಗ-ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳ
ಕೊಗುಗಳು ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ಕ ೋಳಿ ಬಂದತು. ಸೊಯವ ಸಂಕಾಶ
ವಿಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ಗಂಧವವ-ಅಪ್ಾರ ಯರು ದ ೋವರಾರ್ ಇಂದರನನುಿ
ಸುತುಾವರ ದು ಬರುತ್ತಾರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ಆಗ
ಸುವಣಾವರ್ರಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತ ಕುದುರ ಗಳು ಎಳ ವ

451
ಮೋಘ್ನಾದದ ರರ್ವನ ಿೋರಿ ತನಿ ಶ್ರೋಯಂದ ತ್ತೋವರವಾಗ
ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾ ಪ್ುರಂದರ ದ ೋವರಾರ್ನು ಪಾರ್ವರ ಬಳಿಬಂದನು.
ಸಹಸಾರಕ್ಷನು ತನಿ ರರ್ದಂದ ಇಳಿದನು. ದ ೋವರಾರ್ನನುಿ
ಕಂಡ ೊಡನ ಯೆೋ ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಹ ೊೋದರರ ಸಹತ
ಅವನ ಬಳಿಬಂದು, ವಿಧಿವತಾಾಗ ವಿಧಿದೃಷ್ು ಕಮವಗಳಿಂದ ಆ
ಅರ್ತಾತಮನನುಿ ಪ್ೊಜಸಿದನು. ತ ೋರ್ಸಿವ ಧನಂರ್ಯನು
ಪ್ುರಂದರನಿಗ ಸಾಷ್ಾುಂಗ ನಮಸಾೆರ ಮಾಡಿ ಸ ೋವಕನಂತ
ದ ೋವರಾರ್ನ ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ ವಿನಿೋತನಾಗ ನಿಂತ್ತದಾ ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅವನ
ದಶವನದಂದ ಮಹಾ ಹಷ್ಾವವಿಷ್ುನಾಗ ದ ೋವರಾರ್ನ
ತಪ್ೋಯುಕಾ ಅಕಲಮಶ ರ್ಟಿಲಕ ೆ ಮುತ್ತಾಟುನು. ಆ ಇಂದರನು
ಹಷ್ವದಂದ ತ ೊೋಯಾದಾ ದೋನ ರಾರ್ನಿಗ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿೋನು ಈ ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ ಆಳುತ್ತಾೋಯೆ! ನಿನಗ
ಒಳ ೆಯದಾಗಲ್ಲ. ಪ್ುನಃ ಕಾಮಾಕ ವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗು.
ಅರ್ುವನನು ಪ್ರಯತಿಪ್ಟುು ನನಿಿಂದ ಎಲಿ ಅಸರಗಳನೊಿ
ಪ್ಡ ದದಾಾನ . ಅವನು ನನಗ ಅತಾಂತ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ
ನಿೋಡಿದಾಾನ . ಇವನನುಿ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಗ ಲಿಲು ಯಾರೊ

452
 ಶಕಾರಿಲಿ.”
ಹೋಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹ ೋಳಿ ಇಂದರನು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಸುಾತ್ತಸುತ್ತಾರುವ ಮಹಷ್ಠವಗಳ ್ಂದಗ ತ್ತರದವಕ ೆ ತ ರಳಿದನು.

ಅರ್ುವನನಿಂದ ಪ್ುನಃ ವಿಸಾಾರವಾಗ ಕಿರಾತರೊಪಿೋ ಶ್ವನ ೊಂದಗ

ಯುದಧಗ ೈದು ಅವನು ಪಾಶುಪ್ತವನುಿ ಪ್ಡ ದುದು,
ಇಂದರಲ ೊೋಕಗಮನ ಮತುಾ ಅಲ್ಲಿ ಅವನ ವಾಸ ಹಾಗೊ
ನಿವಾತಕವಚರ ೊಡನ ಅವನ ಯುದಧ ಇವುಗಳ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ
ನಂತರ ಯುಧಿಷ್ಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಧನಂರ್ಯ! ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ನಿೋನು ದವಾಾಸರಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ದ ! ನಿೋನು ದ ೋವತ ಗಳ ಒಡ ಯನನುಿ ಆರಾಧಿಸಿದುದೊ
ಅದೃಷ್ುವ ೋ ಸರಿ. ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ನಿೋನು ಸಕ್ಷ್ಾತ್
ರ್ಗವಾನ್ ಸಾಿಣುವನುಿ ದ ೋವಿಯ ಸಹತ ಕಂಡ ಮತುಾ
ಉತಾಮ ಯುದಧದಂದ ಅವನನುಿ ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿದ ! ನಿೋನು
ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರನುಿ ಭ ೋಟಿಯಾದುದೊ ಕೊಡ ಅದೃಷ್ುವ ೋ
ಸರಿ! ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ನಿೋನು ಮರಳಿ ಬಂದದಾೋಯೆ!
ಇಂದು ನಾವು ಇಡಿೋ ರ್ೊರ್ದ ೋವಿಯನುಿ ಗ ದಾಂತಯೆೋ!
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಮಕೆಳನುಿ ವಶ್ೋಕರಿಸಿದ ಾೋವ ಎಂದು

453
 ನನಗನಿಿಸುತ್ತಾದ . ಆದರ ನಾನು ವಿೋಯವವಂತ
ನಿವಾತಕವಚರನುಿ ಸಂಹರಿಸಲು ಬಳಸಿದ ನಿನಿ ಆ
ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಆಗ ಅರ್ುವನನು ಅವನಿಗ
“ನಾಳ ಬ ಳಿಗ ು ನಿಮಗ ಯಾವುದರಿಂದ ಆ ಘೊೋರ
ನಿವಾತಕವಚರನುಿ ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿದ ನ ೊೋ ಆ ಎಲಿ
ದವವಾಾಸರಗಳನೊಿ ತ ೊೋರಿಸುತ ೋಾ ನ ”
ಎಂದನು. ರಾತ್ತರಯು ಕಳ ದ ನಂತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ
ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಎದುಾ ಅವಶಾಕಾಯವಗಳನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿದನು.
ನಂತರ ಅವನು ತನಿ ಪಿರೋತ್ತಯ ತಮಮ ಅರ್ುವನನಿಗ
“ಕೌಂತ ೋಯ! ಯಾವ ಅಸರಗಳಿಂದ ಆ ದಾನವರನುಿ
ರ್ಯಸಿದ ರ್ೋ ಆ ಅಸರಗಳನುಿ ತ ೊೋರಿಸು!”
ಎಂದು ಸೊಚಿಸಿದನು. ಆ ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವಗಳು ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ
ಶೌಚವನುಿ ಮುಗಸಿ ಉಪ್ಸಿಿತರಿರಲು ಅರ್ುವನನು ಸುವಚವಕ
ಕವಚವನುಿ ಧರಿಸಿ, ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಸುಾ ಮತುಾ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ
ರ್ನಿಸಿದಾ ದ ೋವದತಾವನುಿ ಹಡಿದು ಶ ೋಭಸುತಾಾ ಗರಿಕೊಬರಗಳ ೋ
ಕಾಲಕಂರ್ಗಳಾಗದಾ, ವೃಕ್ಷಗಳ ೋ ತ್ತರವ ೋಣಿಗಳಾಗದಾ, ಬಿದರ ೋ
ಧಿರ್ಕಂಬಗಳಾಗದಾ ಆ ರ್ೊರ್ಯ ರರ್ವನ ಿೋರಿದನು. ಕಿರಣಗಳಿಂದ

454
ತ ೊೋಯಾ ಮಹಾರ್ುರ್ ಕೌಂತ ೋಯನು ಒಂದ ೊಂದಾಗ ಆ
ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಪ್ರದಶ್ವಸ ತ ೊಡಗದನು.

ಅವನು ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸ ತ ೊಡಗದಾಗ ಅವನ

ಕಾಲ ೆಳಗನ ರ್ೊರ್ಯು ಆಕಾರಂತಗ ೊಂಡು ಮರಗಳ ್ಂದಗ
ಕಂಪಿಸತ ೊಡಗತು. ನದ-ಸಾಗರಗಳು ಉಕ ೆದುಾ ಗರಿಗಳ್
ಮುಳುಗದವು. ಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸಲ್ಲಲಿ. ಸೊಯವನು ಕಾಣಲ್ಲಲಿ.
ಅಗಿಯು ಉರಿಯಲ್ಲಲಿ. ದವಜಾತ್ತಯವರ ಮನಸಿಾಗ ವ ೋದಗಳ ೋ
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳೆಲ್ಲಲಿ. ರ್ೊರ್ಯ ಒಳಗ ಜೋವಿಸುತ್ತಾದಾ ಪಾರಣಿಗಳು
ಪಿೋಡಿತರಾಗ ಮೋಲ ದುಾ ಪಾಂಡವರನುಿ ಸುತುಾವರ ದವು.
ಅಸರಗಳಿಂದ ಸುಡಲಪಟು ಅವ ಲಿವೂ ನಡುಗುತಾಾ ಕ ೈಮುಗದು
ಧನಂರ್ಯನಲ್ಲಿ ಬ ೋಡಿಕ ೊಂಡವು. ಆಗ ಬರಹಮಷ್ಠವ-ಸಿದಧ-ಸುರಋಷ್ಠ-
ರಾರ್ಷ್ಠವಗಣಗಳು, ಚಲ್ಲಸುವ ಎಲಿವೂ, ದ ೋವ-ಯಕ್ಷ-ರಾಕ್ಷಸ-
ಗಂಧವವ-ಪ್ಕ್ಷ್ಗಣಗಳ್ ಕೊಡಿ ಇದಾಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿಂತುಕ ೊಂಡವು.
ಅಲ್ಲಿಗ ಗಣಗಳ ್ಂದಗ ಪಿತಾಮಹ ಬರಹಮನೊ, ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರೊ,
ರ್ಗವಾನ್ ಮಹಾದ ೋವನೊ ಆಗರ್ಸಿದರು. ಸುಗಂಧಯುಕಾ
ದವಾಮಾಲ ಗಳನುಿ ಹಡಿದು ವಾಯುವು ಪಾಂಡವರನುಿ ಎಲಿ
ಕಡ ಗಳಿಂದ ಎದರುಗ ೊಂಡನು. ಸುರರಿಂದ ಪ ರೋರಿತಗ ೊಂಡ

455
ಗಂಧವವರು ವಿವಿಧ ಗಾಯನಗಳನುಿ ಹಾಡಿದರು. ಅಪ್ಾರಗಣಗಳ್
ಕೊಡ ಗುಂಪ್ುಗುಂಪಾಗ ನತ್ತವಸಿದವು. ಆ ತುಮುಲಗಳ ಮಧ ಾ
ಸುರರು ಕಳುಹಸಿದ ನಾರದನು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ಪಾರ್ವನಿಗ
ಕ ೋಳುವಂತ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಅರ್ುವನ! ಅರ್ುವನ! ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಹೊಡಬ ೋಡ!
ಸಾಮರ್ಾವವಿಲಿದರುವವರ ಮೋಲ ಎಂದೊ ಇವುಗಳನುಿ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಬಾರದು. ಸಂಕಟದಲ್ಲಿರದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
ಸಮರ್ವನ ಮೋಲೊ ಇವುಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಬಾರದು.
ಈ ಅಸರಗಳ ಪ್ರರ್ೋಗದಂದ
ಮಹಾದ ೊೋಷ್ವುಂಟಾಗುತಾದ . ಕಲ್ಲತಂತ ಇವುಗಳನುಿ
ನಿೋನು ರಕ್ಷ್ಸಿದರ ಈ ಬಲ್ಲಷ್ು ಅಸರಗಳು ನಿನಗ ಸುಖ್ವನುಿ
ನಿೋಡುತಾವ . ಇವುಗಳನುಿ ರಕ್ಷ್ಸದ ೋ ಇದಾರ ಮೊರು
ಲ ೊೋಕಗಳ್ ನಾಶವಾಗುತಾವ . ಮುಂದ ಂದೊ ಹೋಗ
ಮಾಡಬ ೋಡ! ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ದ ವೋಷ್ಠಗಳ
ವಿನಾಶಕಾೆಗ ಪಾರ್ವನು ಇವುಗಳನುಿ ಬಳಸುವಾಗ ನಿೋನು
ನ ೊೋಡುವಿಯಂತ !”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಅರ್ುವನನನುಿ ತಡ ದು ಎಲಿ ದ ೋವತ ಗಳ್ ಮತುಾ
ಇತರರೊ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೋಗ ಬಂದದಾರ ೊೋ ಹಾಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದರು.

456
ಅವರ ಲಿರೊ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದ ನಂತರ ಪಾಂಡವರು ಕೃಷ್ ಣರ್ಡನ
ಅದ ೋ ವನದಲ್ಲಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಕಾಲಕಳ ದರು.

ಅರ್ಗರ
ಕುಬ ೋರನ ಪ್ವವತದಂದ ಪಾಂಡವರು ನಿೋಲಾದರಗ
ಬಂದುದು
ಇಂದರಸಮಾನ ಅರ್ುವನನ ೊಂದಗ ಪಾಂಡವರು ಧನ ೋಶವರ
ಕುಬ ೋರನ ಸುರಮಾ ಶ ೈಲಪ್ರವರದ ಮೋಲ ಕಿರೋಡಾನುಗತರಾಗದಾರು.
ಅಪ್ರತ್ತಮ ಕಟುಡಗಳು ಮತುಾ ನಾನಾ ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ ಆ
ಕಿರೋಡಾಪ್ರದ ೋಶವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಸತತವೂ ತನಿ ಅಸರಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ
ಮಗಿನಾಗದಾ ಕಿರಿೋಟಿ ಅರ್ುವನನು ಅಲಿಲ್ಲಿ ಬಹಳವಾಗ
ತ್ತರುಗಾಡಿದನು. ವ ೈಶರವಣನ ಕೃಪ ಯಂದ ಆ ವಾಸಸಿಳವನುಿ
ಪ್ಡ ದದಾ ಆ ನರದ ೋವಪ್ುತರರು ಅಲ್ಲಿ ಪಾರಣಿಗಳು ಬಯಸುವ
ಸುಖ್ವನುಿ ಬಯಸದ ೋ ಶುರ್ ಸಮಯವನುಿ ಕಳ ದರು. ಪಾರ್ವ
ಅರ್ುವನನನುಿ ಸ ೋರಿದ ಅವರು ಅಲ್ಲಿ ನಾಲುೆ ವಷ್ವಗಳನುಿ ಕಳ ದರು
ಮತುಾ ಅಲ್ಲಿ ಕಳ ದ ವಷ್ವಗಳು ಒಂದು ರಾತ್ತರಯಂತ ಯೆೋ
ಕಳ ದುಹ ೊೋಯತು. ಹಂದನ ಆರು ವಷ್ವಗಳನೊಿ ಸ ೋರಿ

457
ಪಾಂಡವರು ಆ ಮಂಗಳಕರ ವನಗಳಲ್ಲಿ ಹತುಾ ವಷ್ವಗಳನುಿ
ಕಳ ದರು. ಒಮ್ಮಮ ಅರ್ುಗನ್ ಮತ್ುತ ಯಮಳರು ರಾರ್
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಕೊಂದಿಗಕ ಏಕ್ಾಂತ್ದಲ್ಲಲ ಕುಳಿತ್ುಕ್ಕೊಂಡಿದಾದಗ ತ್ರಸಿವೇ
ವ್ಾಯುಸುತ್ನ್ು ಹಿತ್ವೂ ಪಿರಯಕರವೂ ಆದ ಈ
ಮಾತ್ುಗಳನಾುಡಿದನ್ು:
“ಕುರುರಾರ್! ನಿನ್ು ಪ್ರತಿಜ್ಞಕಯನ್ುು ಸತ್ಯವ್ಾಗಿಸಲ್ು ಮತ್ುತ
ನಿನ್ಗಕ ಪಿರಯವ್ಾದುದನ್ುು ಮಾಡಲ್ು ನಿನ್ುನ್ುು ಅನ್ುಸರಿಸಿ
ವನ್ಕೊೆ ಬಂದಾಯಿತ್ು. ಮತ್ುತ ಸುಯೇಧನ್ನ್ನ್ುು ಅವನ್
ಅನ್ುಚರರಕೊಂದಿಗಕ ಸಂಹರಿಸಲ್ೊ ಇಲ್ಲ. ಇದು ನ್ಮಮ
ವನ್ವ್ಾಸದ ಹನಕೊುಂದನಕಯ ವಷ್ಗ. ನ್ಮಮದಾಗಿದದ
ಉತ್ತಮ ಸುಖ್ವನ್ುು ಸುಯೇಧನ್ನ್ು ಕಸಿದುಕ್ಕೊಂಡಿದಾದನಕ.
ಅತಿ ಕೇಳುಬುದಿಿ-ನ್ಡತಕಗಳ ಅವನ್ನ್ುು ವಂಚಿಸಿ
ಅಜ್ಞಾತ್ವ್ಾಸವನ್ೊು ಕಳಕಯೇಣ. ನಿನ್ು ಆಜ್ಞಕಯಂತಕ ನ್ಮಮ
ಗೌರವವನ್ುು ತಕೊರಕದು ನಿವಗಶಂಕರಾಗಿ ವನ್ಗಳಲ್ಲಲ
ಸಂಚರಿಸುತಿತದಕದೇವ್ಕ. ಇದರ ಸಮೇಪ್ದಲ್ಲಲಯೇ ಬಕೇರಕ ದಕೇಶಕ್ಕೆ
ಹಕೊೇಗಿ ವ್ಾಸಿಸಿದರಕ ಅದು ಅವನಿಗಕ ಗಕೊತಾತಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಗೊಢವ್ಾಗಿ ವ್ಾಸಿಸಿ ಒಂದು ವಷ್ಗವನ್ುು ಕಳಕದನ್ಂತ್ರ ಆ
ನ್ರಾಧಮನ್ನ್ುು ಸುಲ್ಭವ್ಾಗಿ ಸಕೊೇಲ್ಲಸಬಹುದು. ಆ

458
 ಅಧಮ ಪ್ುರುಷ್ನ್ ವ್ಕೈರವ್ಕನ್ುುವ ಮರವನ್ುು ಫಲ್-
ಪ್ುಷ್ಪಗಳಕ ಂದಿಗಕ ಕತ್ುತ ಉರುಳಿಸಬಹುದು. ಅನ್ುಚರರಿಂದ
ಆವೃತ್ನಾಗಿರುವ ಸುಯೇಧನ್ನ್ ನ್ಂತ್ರ ನಿೇನ್ು ಈ
ಭೊಮಯನ್ುು ಆಳು. ಆಗ ಸವಗಕೊೇಗಪ್ಮವ್ಾದ ಈ
ಶಕೈಲ್ಗಳಲ್ಲಲ ತಿರುಗಾಡಬಹುದು. ಶಕ ೇಕವನ್ುು ತಕೊರಕ.
ಪ್ುಣಯದ ಸುವ್ಾಸನಕಯಿರುವ ನಿನ್ು ಕೇತಿಗಯು ಚರಾಚರ
ಲಕೊೇಕಗಳಲ್ಲಲ ನಾಶವ್ಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಕುರುಪ್ುಂಗವರ
ರಾರ್ಯವನ್ುು ಪ್ಡಕದು ಮಹತಾೆಯಗಗಳನಕುಸಗು.
ಕುಬಕೇರನಿಂದ ಈಗ ನಿೇನ್ು ಪ್ಡಕದುದಕಲ್ಲವನ್ೊು ಸತ್ತ್ವ್ಾಗಿ
ಪ್ಡಕಯಬಹುದು. ದಕವೇಷ್ಠಗಳನ್ುು ವಧಿಸಿ ಕ್ಕಟಟದದನ್ುು
ಮಾಡಿದವರನ್ುು ನಿಗರಹಿಸುವ ಮನ್ಸುುಮಾಡು. ನಿನ್ು ಈ
ಉಗರ ತಕೇರ್ಸುನ್ುು ಸಾಕ್ಾತ್ ವರ್ರಪಾಣಿಯೇ
ಸಹಿಸಲಾರನ್ು. ನಿೇನ್ು ಏನ್ು ಮಾಡಬಕೇಕ್ಕಂದು
ಬಯಸಿದಿದೇಯೇ ಅದನ್ುು ದಕೇವತಕಗಳಕಲ್ಲ ಒಟ್ಾಟಗಿ
ಬಂದರೊ ತ್ಡಕಯಲಾರರು.”
ಭೇಮನ್ ಅಭಪಾರಯಗಳನ್ುು ತಿಳಿದ ಧಮಗರಾರ್ನ್ು ವ್ಕೈಶರವಣನ್
ಪಿೇಠಕ್ಕೆ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣಕಮಾಡಿದನ್ು. ತಾನ್ು ಬಂದಿರುವ ದಾರಿಯನ್ುು
ನಕೊೇಡುತಾತ ಮತ್ುತ ಪ್ುನ್ಃ ಆ ಗಿರಿಯನ್ುು ನಿರಿೇಕ್ಷಿಸುತಾತ ಅವನ್ು

459
ಮನಕ-ನ್ದಿ-ಸರಕೊೇವರಗಳು ಮತ್ುತ ಸವಗ ರಾಕ್ಷಸರಿಗಕ ವಂದಿಸಿದನ್ು.
“ಶಕೈಲಕೇಂದರ! ಸುಹೃದಯರಕೊಂದಿಗಕ ಕ್ಾಯಗಗಳನ್ುು
ಮುಗಿಸಿ ಶತ್ುರಗಳನ್ುು ರ್ಯಿಸಿ ರಾರ್ಯವನ್ುು ಹಿಂದಕ ಪ್ಡಕದು
ಧೃತಾತ್ಮನಾಗಿ ನಿನ್ು ಮ್ಮೇಲಕ ತ್ಪ್ಸುು ಮಾಡಲ್ು ಬರುತಕತೇನಕ”
ಎಂದು ಮನ್ಸುುಮಾಡಿ ಬೇಳಕ ೆಂಡನ್ು. ಪ್ುನ್ಃ ಘಟ್ಕೊೇತ್ೆಚನ್ು ಆ
ಕುರುನಾಯಕ ಮತುಾ ಅವನ್ನ್ುು ಸುತ್ುತವರಕದಿದದ ಸವಗ ಅನ್ುರ್ರನ್ೊು
ದಿವರ್ರನ್ೊು ಒಟ್ಟಟಗಕೇ ಪ್ವಗತ್ ಕಂದರಗಳಿಂದ ಕ್ಕಳಗಿಳಿಸಿದನ್ು.
ಅವರು ಹಕೊರಡುವ್ಾಗ ಪಿರೇತಿಮನ್ಸೆ ಮಹಷ್ಠಗ ಲಕೊೇಮಶನ್ು
ತ್ಂದಕಯು ಪ್ುತ್ರರಿಗಕ ಹಕೇಗಕೊೇ ಹಾಗಕ ಉಪ್ದಕೇಶ್ಸಿ ಸಂತಕೊೇಷ್ದಿಂದ
ದಿವ್ೌಕಸರ ಪ್ುಣಯತ್ಮ ನಿವ್ಾಸಕ್ಕೆ ತಕರಳಿದನ್ು. ಅವನಿಂದ ಮತ್ುತ
ಆಷ್ಠಿಗಷಕೇಣನಿಂದ ಉಪ್ದಕೇಶಗಳನ್ುು ಪ್ಡಕದು ಆ ನ್ರವ್ಾಯಘರ
ಪಾಥಗರು ತಿೇಥಗ-ತ್ಪೇವನ್-ಮಹಾಸರಕೊೇವರಗಳಿಗಕ
ಭಕೇಟ್ಟನಿೇಡುತಾತ ತ್ಮಮ ಪ್ರಯಾಣವನ್ುು ಮುಂದುವರಕಸಿದರು.

ಝರಿಗಳು, ದಿಗಗರ್ಗಳು, ಕನ್ುರರು ಮತ್ುತ ಪ್ಕ್ಷಿಗಳಿಂದ ಕೊಡಿ

ಸುಖ್ನಿವ್ಾಸವ್ಾಗಿದದ ಆ ಉತ್ತಮ ಪ್ವಗತ್ವನ್ುು ಬಟುಟಬರುವ್ಾಗ
ಪಾಂಡವರು ಸಂತ್ಸಗಕೊಳಳಲ್ಲಲ್ಲ. ಆದರಕ ಕುಬಕೇರನಿಗಕ ಪಿರಯವ್ಾದ
ಕಪ್ುಪ ಮೇಡಗಳಿಂದ ಪ್ರಕ್ಾಶಮಾನ್ವ್ಾಗಿ ತಕೊೇರುತಿತದದ

460
ಕ್ಕೈಲಾಸಪ್ವಗತ್ವನ್ುು ಕಂಡಕೊಡನಕಯೇ ಅವರ ಮನ್ಸುು
ಆಹಾಲದಿತ್ವ್ಾಯಿತ್ು. ಆ ವೇರರು ಅನಕೇಕ ಪ್ವಗತ್ ದರಿಗಳನ್ೊು,
ಕಣಿವ್ಕಗಳನ್ೊು, ಗುಡಡಗಳನ್ೊು, ಗಿರಿಗಳ ನ್ಡುವನ್ ಸಕೇತ್ುವ್ಕಗಳನ್ೊು,
ಪ್ರಪಾತ್ಗಳನ್ೊು ಮತ್ುತ ಅಲ್ಲಲ್ಲಲ ತ್ಗಿಗನ್ ಪ್ರದಕೇಶಗಳನ್ೊು ನಕೊೇಡಿದರು.
ಆ ನ್ರವ್ಾಯಘರರು ಧನ್ುಸುು-ಖ್ಡಗಗಳನ್ುು ಧರಿಸಿ ಅತಿ ವಶಾವಸದಿಂದ
ಇತ್ರ ಮಹಾವನ್ಗಳನ್ೊು, ಮೃಗಗಳನ್ೊು, ಆನಕಗಳನ್ೊು ನಕೊೇಡುತಾತ
ಮುಂದುವರಕದರು. ರಾತಿರಗಳಲ್ಲಲ ಅವರು ವನ್-ಸರಕೊೇವರ-ನ್ದಿೇ
ತಿೇರಗಳಲ್ಲಲ, ಗಿರಿ-ಗಿರಿಕಂದರಗಳಲ್ಲಲ ಶಿಬರಗಳನ್ುು ನಿಮಗಸಿ ತ್ಂಗುತಾತ
ಮುಂದುವರಕದರು. ಗಿರಿದುಗಗಗಳಲ್ಲಲ ಹಲ್ವು ರಾತಿರಗಳನ್ುು ಕಳಕದು
ಅಚಿಂತ್ಯ ರೊಪಿೇ ಕ್ಕೈಲಾಸವನ್ುು ದಾಟ್ಟ ಅವರು ವೃಷ್ಪ್ವಗನ್
ಸುಂದರ-ಮನಕೊೇಹರ ಆಶರಮವನ್ುು ತ್ಲ್ುಪಿದರು.

ರಾಜಾ ವೃಷ್ಪ್ವಗನ್ನ್ುು ಭಕೇಟ್ಟಮಾಡಿ ಅವನಿಂದ ಸತಾೆರಗಕೊಂಡು

ಆಯಾಸವನ್ುು ಕಳಕದುಕ್ಕೊಂಡು ಅವರು ವೃಷ್ಪ್ವಗನಿಗಕ
ವಸಾತರವ್ಾಗಿ ಮತ್ುತ ಯಥಾವತಾತಗಿ ಅವರ ಮಂಗಳ ಪ್ರವ್ಾಸದ
ಕುರಿತ್ು ಹಕೇಳಿಕ್ಕೊಂಡರು. ದಕೇವ-ಮಹಷ್ಠಗಗಳು ಅರಸುವ ಅವನ್ ಆ
ಪ್ುಣಾಯಶರಮದಲ್ಲಲ ಒಂದು ರಾತಿರಯನ್ುು ಸುಖ್ವ್ಾಗಿ ಕಳಕದು ಆ
ವೇರರು ವಶಾಲ್ ಬದರಿಯಲ್ಲಲ ಪ್ುನ್ಃ ವ್ಾಸತವಯವನ್ುು ಮಾಡಿದರು.

461
ಅಲ್ಲಲಂದ ನಾರಾಯಣಸಾಾನ್ಕ್ಕೆ ಹಕೊೇಗಿ ಅಲ್ಲಲ ಶಕ ೇಕವನ್ುು
ನಾಶಪ್ಡಿಸಬಲ್ಲ, ಸುರ-ಸಿದಿರು ಬಯಸುವ ಮತುಾ ಕುಬಕೇರನಿಗಕ
ಪಿರಯವ್ಾದ ಸರಕೊೇವರವನ್ುು ನಕೊೇಡಿದರು. ನ್ಂದನ್ವನ್ವನ್ುು
ಸಕೇರಿದ ದಿವರ್ಷ್ಠಗಗಳು ಹಕೇಗಕೊೇ ಹಾಗಕ ಆ ಸರಕೊೇವರವನ್ುು ನಕೊೇಡಿ
ಪಾಂಡವರು ವಶಕ ೇಕರಾಗಿ ರಮಸಿದರು. ಬದರಿಯಲ್ಲಲ ಒಂದು
ತಿಂಗಳು ಸುಖ್ವಾಗ ತ್ಂಗಿ ನ್ಂತ್ರ ಆ ವೇರರು ಹಿಂದಕ ಬಂದಿದದ
ದಾರಿಯನಕುೇ ಅನ್ುಸರಿಸಿ ಕರಮ್ಮೇಣವ್ಾಗಿ ರತ್ುಭರಿತ್ ಚಿೇನ್, ತ್ುಖಾರ,
ದರದ, ದಾವಗ ಮತ್ುತ ಕುಣಿಂದ ದಕೇಶಗಳನ್ುು ದಾಟ್ಟ,
ಹಿಮಾಲ್ಯದ ದುಗಗದ ಮೊಲ್ಕ ಕರಾತ್ರಾರ್ ಸುಬಾಹುವನ್
ರಾರ್ಯವನ್ುು ಬಂದು ಸಕೇರಿದರು. ಅವರು ಬಂದಿದುದನ್ುು ಕ್ಕೇಳಿದ
ರಾರ್ ಸುಬಾಹುವು ಸಂತಕೊೇಷ್ದಿಂದ ಪ್ುರದ ಹಕೊರಬಂದು
ಸಾವಗತಿಸಿದನ್ು. ಕುರುವೃಷ್ಭರು ಅವನ್ನ್ುು ಅಭನ್ಂದಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಲ
ಅವರು ವಶಕ ೇಕನ್ ನಾಯಕತ್ವದಲ್ಲಲದದ ಎಲ್ಲ ಸೊತ್ರನ್ೊು,
ಇಂದರಸಕೇನ್ನಕೊಡನಕ ಪ್ರಿಚಾರಕರನ್ೊು, ಅಡುಗಕಯವರನ್ೊು, ಮತ್ುತ
ಅವರ ಮ್ಮೇಲ್ಲವಚಾರಕರನ್ೊು ಭಕೇಟ್ಟಮಾಡಿದರು. ಅಲ್ಲಲ ಅವರು
ಸುಖ್ದಿಂದ ಒಂದು ರಾತಿರಯನ್ುು ಕಳಕದರು.

ಅಲ್ಲಲ ಅವರು ಘಟ್ಕೊೇತ್ೆಚ ಮತ್ುತ ಅವನ್ ಅನ್ುಚರರನ್ುು ಕಳುಹಿಸಿ

462
ಎಲ್ಲ ರಥಗಳಿಗೊ ಸೊತ್ರನ್ುು ಕೊಡಿಸಿಕ್ಕೊಂಡು ಯಮುನಾದಿರಯ ಕಡಕ
ಹಕೊರಟರು. ಹಿಮದಿಂದ ಆಚಾಾದಿತ್ಗಕೊಂಡು ಕ್ಕಂಪ್ು-ಬಳಿೇಬಣಣಗಳ
ಉತ್ತರಿೇಯದಂತಕ ಕ್ಾಣುತಿತದದ ಮತ್ುತ ಝರಿಗಳು ಹರಿಯುತಿತದದ ಆ
ಗಿರಿಯ ಮ್ಮೇಲಕ ಪಾಂಡವರು ವಶಾಲ್ವ್ಕಂಬ ಯೊಪ್ದಲ್ಲಲ ತ್ಮಮ
ನಿವ್ಾಸಸಾಾನ್ವನ್ುು ರಚಿಸಿದರು. ಚಕೈತ್ರರಥನ್ ವನ್ದಂತಿದದ ಆ
ಮಹಾವನ್ದಲ್ಲಲ ಹಂದಿ ಮತ್ುತ ನಾನಾಮೃಗ ಪ್ಕ್ಷಿಗಳ ಸಂಕುಲ್ವತ್ುತ.
ಅಲ್ಲಲ ಅವರು ಏನ್ೊ ಆತ್ಂಕಗಳಿಲ್ಲದಕೇ ಬಕೇಟ್ಕಯಾಡುತಿತದದರು. ಹಿೇಗಕ
ಆ ವನ್ದಲ್ಲಲ ಅವರು ಒಂದು ವಷ್ಗವನ್ುು ಕಳಕದರು.

ವನ್ದಲ್ಲಲ ಸುತಾತಡುತಿತದದ ಭೇಮನ್ನ್ುು ಅರ್ಗರವು

ಹಿಡಿದುದು
ವೃಷ್ಪ್ವವನ ಆಶರಮದಂದ ನಿೋಲಾದರಗ ಬಂದು ಆ ಆಶಿಯವದ
ವನದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರು ವಾಸಿಸುತ್ತಾರಲು ವೃಕ ೊೋದರನು ಧನುಸಾನುಿ
ಧರಿಸಿ ಖ್ಡುವನುಿ ಹಡಿದು ದ ೋವಗಂಧವವ ಸ ೋವಿತ ಆ ರಮಾ
ವನವನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಹ ೊರಟನು. ದ ೋವತ -ಋಷ್ಠ-ಸಿದಧಗಣಗಳು
ಸಂಚರಿಸುವ ಮತುಾ ಅಪ್ಾರಗಣಗಳು ಸ ೋವಿಸುವ ಹಮವತಪವವತದ
ಆ ಶುರ್ ಪ್ರದ ೋಶಗಳನುಿ ಅವನು ನ ೊೋಡಿದನು. ನಿತಾವೂ ಪ್ುಷ್ಪ-
ಫಲಗಳನುಿ ನಿೋಡುವ ವೃಕ್ಷಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದಾ ಆ ವನದ ಎಲಿ

463
ಕಡ ಯೊ ಚಕರವಾಕ, ಕಾಡುಕ ೊೋಳಿ, ಮತುಾ ಕ ೊೋಗಲ ಗಳ ಕೊಗು
ಹಾಗೊ ದುಂಬಿಗಳ ಝೋಂಕಾರವು ಜ ೊೋರಾಗ ಕ ೋಳಿಬರುತ್ತಾತುಾ.
ಗರಿಗಳಿಂದ ಹರಿದು ಬರುತ್ತಾದಾ ವ ೈಡೊಯವಮಣಿಯ ಹ ೊಳಪಿನ
ನದಗಳನುಿ, ಬಾತುಕ ೊೋಳಿ-ಕಾರಂಡಗಳಿದಾ ಹಮಕ ೆ ತಾಗದ
ಸರ ೊೋವರಗಳನುಿ, ಮೋಡಗಳನುಿ ತಡ ಹಡಿಯುವವೋ
ಎಂಬಂತ್ತದಾ ದ ೋವದಾರು ವೃಕ್ಷಗಳ ವನಗಳನುಿ, ಮತುಾ ಕ ಂಪ್ು-
ಹಳದೋ ಬಣಣಗಳ ರ್ಶರಣದಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ ಗರಿಶ್ಖ್ರಗಳನುಿ
ಅವನು ನ ೊೋಡಿದನು. ಜಂಕ ಗಳನುಿ ವಿಷ್ರಹತ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಹ ೊಡ ದು ಮೃಗಬ ೋಟ ಯಾಡುತಾಾ ಆ ಸುಮಹಾಬಲನು ತಪ್ಪಲು-
ಮರುರ್ೊರ್ ಪ್ರದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿ ತ್ತರುಗಾಡಿದನು.

ಒಂದು ಗರಿಕಣಿವ ಗ ಬಂದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಅವನು ಕಂದರವನಿಿಡಿೋ ತನಿ

ದ ೋಹವನುಿ ಆವರಿಸಿ ಸುರುಳಿಸುತ್ತಾಕ ೊಂಡಿದಾ ಮಹಾಕಾಯ
ಸಪ್ವವಂದನುಿ ಕಂಡನು. ಅದರ ಸುರುಳಿಯು ಪ್ವವತಷ್ ುೋ
ಎತಾರವಾಗತುಾ. ಅದರ ಅರಿಷ್ಠಣ ಬಣಣದ ದ ೋಹದಲ್ಲಿ ಬಣಣಬಣಣದ
ಸೊಯವ-ಚಂದಾರಕಾರದ ಚುಕ ೆಗಳು ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿದಾವು. ನಾಲುೆ
ಕ ೊೋರ ದಾಡ ಗಳಿದಾ ಗುಹಾಕಾರದ ಬಾಯಯನುಿ ನ ಕುೆತ್ತಾದಾ ಅದರ
ಕಣುಣಗಳು ತಾಮರದ ದಟು ಕ ಂಪ್ುಬಣಣದಾಾಗ ಉರಿಯುತ್ತಾದಾವು.

464
ಕಾಲಾಂತಕ ಯಮನಂತ್ತದಾ ಅದು ಸವವರ್ೊತಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ರ್ಯವನುಿಂಟುಮಾಡುವಂತ್ತತುಾ. ಅದರ ತ ೋವಯುಕಾ ಉರ್ಾವಸ-
ನಿಶಾವಸಗಳು ರ್ಯಂಕರವಾಗದಾವು. ಆಡುಗಳನುಿ ಹಡಿದು ತ್ತನುಿವ
ಆದರ ಆಗ ತುಂಬಾ ಹಸಿದದಾ ಆ ಹ ಬಾಿವು ತಕ್ಷಣವ ೋ
ಭೋಮಸ ೋನನ ಮೋಲ ಆಕರಮಣ ಮಾಡಿ ಅವನ ಎರಡೊ
ರ್ುರ್ಗಳನುಿ ಬಲವಾಗ ಹಡಿಯತು. ಅದಕ ೆ ತಗುಲ್ಲದಾಕ್ಷಣವ ೋ
ಭೋಮಸ ೋನನು ಸಂಜ್ಞ ಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡನು. ಅದಕಿೆದಾ
ವರದಾನವ ೋ ಹಾಗತುಾ. ಬ ೋರ ಯಾರಲ್ಲಿಯೊ ಇರದ ಹತುಾ ಸಾವಿರ
ಆನ ಗಳ ಬಲವು ಭೋಮಸ ೋನನ ಬಾಹುಗಳಿಗದಾರೊ ಆ ಹಾವಿನ
ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಕಿೆ ಅವನು ನಿಧಾನವಾಗ ಅಲುಗಾಡಲ್ಲಕೊೆ
ಸಮರ್ವನಾಗದ ೋ ವಿಚ ೋಷ್ಠುತನಾದನು. ಅದರಿಂದ ಹಡಿಯಲಪಟು
ಆನ ಗಳ ಹಂಡಿಗ ಸಮನಾಗದಾ ಆ ಸಿಂಹಸೆಂಧ ಮಹಾರ್ುರ್ನು
ಅದರ ವರದಾನದಂತ ಮೋಹತನಾಗ ಸತಾಾವನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡನು. ತನಿನುಿ ಬಿಡಿಸಿಕ ೊಳೆಲು ಬಹಳವಾಗ
ಪ್ರಯತ್ತಿಸಿದರೊ ಆ ವಿೋರನು ಹಾವಿನ ಬಲವನುಿ ರ್ೋರಿಸದ ೋ
ಹ ೊೋದನು. ತ ೋರ್ಸಿವೋ ಭೋಮನು ಹೋಗ ಆ ಸಪ್ವದ ವಶನಾಗಲು
ಅದರ ಅದುಭತ ಮಹಾ ವಿೋಯವದ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸಿ, ಆ
ಮಹಾಸಪ್ವಕ ೆ ಹ ೋಳಿದನು:

465
 “ಪ್ನಿಗ! ನಿನಗಷ್ುವಾದರ ನಿೋನು ಯಾರ ಂದು ಹ ೋಳು.
ನನಿನುಿ ಏನು ಮಾಡಲ್ಲರುವ ? ನಾನು ಧಮವರಾರ್ನ
ಅನಂತರದ ಪಾಂಡವ ಭೋಮಸ ೋನ. ಆನ ಗಳ ಹಂಡಿನ
ಪ್ರಮಾಣಕ ೆ ಸಮನಾದ ನಾನು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ನಿನಿ
ವಶನಾದ ? ಬಹಳಷ್ುು ಕ ೋಸರಿ ಸಿಂಹ-ಹುಲ್ಲ-ಕಾಡ ಮಮ-
ಆನ ಗಳನುಿ ನಾನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಎದುರಿಸಿ ಕ ೊಂದದ ಾೋನ .
ನನಿ ರ್ುರ್ಗಳ ವ ೋಗವನುಿ ಸಹಸಲು ದಾನವರೊ,
ಪಿಶಾಚಿಗಳ್, ಮಹಾಬಲ ರಾಕ್ಷಸರೊ ಅಶಕಾರಾಗದಾರು.
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ನಿೋನು – ನಿನಿ ವಿದಾಾಬಲದಂದಲ ೊೋ
ಅರ್ವಾ ವರದಾನದಂದಲ ೊೋ – ಶರರ್ಸುತ್ತಾರುವ ನನಿನುಿ
ನಿನಿ ವಶದಲ್ಲಿರಿಸಿಕ ೊಂಡಿರುವ ? ಆನ ಗಳಷ್ುು
ಮಹಾಬಲವಳೆ ನನಿನುಿ ನಿೋನು ತಡ ದದಾೋಯೆ ಎಂದರ
ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ ಮನುಷ್ಾರ ವಿಕರಮವು ಸುಳುೆ ಎಂದು
ನನಗನಿಿಸುತ್ತಾದ .”
ಈ ರಿೋತ್ತ ವಿೋರ ಭೋಮನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರಲು ಸಪ್ವವು ಅವನನುಿ
ತನಿ ಮಹಾ ಸುರುಳಿಯಂದ ಸುತುಾವರ ಯತು. ಅವನ ದಪ್ಪ
ಬಾಹುಗಳನುಿ ಮಾತರ ಸವತಂತರವಾಗರಲು ಬಿಟುು ಆ
ಮಹಾಬಾಹುವನುಿ ನಿಗರಹಸಿ ಸಪ್ವವು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿತು:

466
“ಇಂದು ಹಸಿವ ಯಂದ ಬಳಲುತ್ತಾದಾ ನನಗ
ಮಹಾರ್ುರ್ನಾದ ನಿನಿನುಿ ಆಹಾರವಾಗ ದ ೋವತ ಗಳು
ಕಳುಹಸಿದುದು ನನಿ ಅದೃಷ್ುವ ೋ ಸರಿ. ದ ೋಹಗಳಿಗ
ಪಾರಣವ ೋ ಪಿರಯವಾಗರಲು ಬಹುಕಾಲದ ನಂತರ ನನಗ
ಈ ಅದೃಷ್ುವು ದ ೊರಕಿದ . ನನಗ ಹ ೋಗ ರ್ುರ್ಂಗತವವು
ಪಾರಪ್ಾವಾಯತ ನುಿವುದನುಿ ಅವಶಾವಾಗ ನಿೋನು ಕ ೋಳಬ ೋಕು.
ಮನಿೋಷ್ಠಗಳ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ನನಗ ಈ ಅವಸ ಿಯು
ಪಾರಪ್ಾವಾಯತು. ಆ ಶಾಪ್ವನುಿ ಕ ೊನ ಗಾಣಿಸುವ
ಆಸ ಯಂದ ಈ ಸಪ್ವದ ಕಥ ಯನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ
ಪ್ೊವವರ್ ಆಯುವಿನ ವಂಶಕರ ಮಗ ನಹುಷ್ನ ಂಬ
ರಾರ್ಷ್ಠವಯ ಕುರಿತು ನಿೋನು ಕ ೋಳಿರಬಹುದು. ಅವನ ೋ
ನಾನು. ಅಗಸಯನ ಶಾಪ್ ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನಾನು
ಎಸಗದ ಅಪ್ಮಾನಗಳಿಂದಾಗ ನಾನು ಈ ಅವಸ ಿಯನುಿ
ಪ್ಡ ದದ ಾೋನ . ನನಿ ಈ ದ ೈವವನುಿ ನ ೊೋಡು! ಅತ್ತೋವ
ಪಿರಯದಶವನನೊ ಅವಧಾನೊ ಆದ ನಿನಿನುಿ ನಾನು ಇಂದು
ನುಂಗುತ ೋಾ ನ ಎಂದಾದರ ವಿಧಿಯು ಎನನುಿ ನಡ ಸುತಾದ
ಎನುಿವುದನಾಿದರೊ ನ ೊೋಡು! ದನದ ಈ ಆರನ ಯ
ಗಳಿಗ ಯಲ್ಲಿ ನನಿ ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಕಿೆದ ಎನೊ – ಅದು

467
ಆನ ಯಾಗರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ ಎಮಮಯಾಗರಲ್ಲ – ನನಿಿಂದ
ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದುವುದಲಿ. ಕೌರವಶ ರೋಷ್ಿ! ನಿೋನು ಎಲಿ
ಪಾರಣಿಗಳಂತ್ತರುವ ಒಂದು ಕ ೋವಲ ಸಪ್ವದ ಹಡಿತಕ ೆ
ಸಿಕಿೆಲಿ. ನನಗ ವರದಾನವಿದ . ಶಕರನು ಕುಳಿತುಕ ೊಳುೆವ ಆ
ಮಹಾ ವಿಮಾನದಂದ ವ ೋಗವಾಗ ಕ ಳಕ ೆ ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವಾಗ
ಮುನಿಸತಾಮ ಅಗಸಯನಲ್ಲಿ ’ನನಿನುಿ ಶಾಪ್ದಂದ
ವಿಮುಕಾನನಾಿಗ ಮಾಡು!’ ಎಂದು ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡ . ಆ
ತ ೋರ್ಸಿವಯು ಕೃಪ ಯಂದ ಆವ ೋಶಗ ೊಂಡು ’ರಾರ್ನ್!
ಕ ಲವು ಕಾಲ ಕಳ ದನಂತರ ನಿೋನು
ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ!’ ಆಗ ನಾನು ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ
ಬಿದ ಾ. ಆದರೊ ನನಿ ನ ನಪ್ು ಅಳಿಸಿಹ ೊೋಗಲ್ಲಲಿ. ಪ್ುರಾತನ
ಕಾಲದ ಹಂದ ನಾನು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದುಾದು ಈಗಲೊ
ನನಗ ನ ನಪಿದ . ’ನಿೋನು ಕ ೋಳುವ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಸರಿಯಾಗ
ಯಾರು ಉತಾರವನುಿ ಕ ೊಡುತಾಾನ ೊೋ ಅವನ ೋ ನಿನಿನುಿ ಈ
ಶಾಪ್ದಂದ ಮುಕಿಾಗ ೊಳಿಸುತಾಾನ !’ ಎಂದು ನನಗ ಆ
ಋಷ್ಠಯು ಹ ೋಳಿದಾನು. ’ರಾರ್ನ್! ನಿನಿ ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಕೆ
ಪಾರಣಿಗಳು – ನಿನಗಂತಲೊ ಅಧಿಕ ಬಲಶಾಲ್ಲಯಾಗದಾರೊ
– ತಕ್ಷಣವ ೋ ಸತಾಾವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾವ .” ಹೋಗ ನನಗ

468
 ಈ ದಯಾವಂತ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿಸಿ ನನಗ ಇದು
ನ ನಪಿನಲ್ಲಿರುವಂತ ಅನುಗರಹಸಿ ಆ ದವರ್ನು
ಅಂತಹವತನಾಗದಾನು. ಈ ರಿೋತ್ತಯಾಗ ನಾನು ನನಿ
ಪ್ರಮದುಷ್ೆಮವಗಳಿಂದಾಗ ಅಶೌಚನಾಗ ಈ
ಸಪ್ವರ್ೋನಿಯನುಿ ಹ ೊಂದ ನರಕದಲ್ಲಿ ಬಿದಾದ ಾೋನ .
ಮಹಾದುಾತ್ತ! ನಾನು ಕಾಲಾಕಾಂಕ್ಷ್ಯಾಗದ ಾೋನ !”
ಆಗ ಮಹಾಬಾಹು ಭೋಮನು ಆ ಹ ಬಾಿವಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಸಪ್ವವ ೋ! ನನಗ ನಿನಿ ಮೋಲಾಗಲ್ಲೋ ನನಿ
ಮೋಲಾಗಲ್ಲೋ ಕ ೊೋಪ್ವಿಲಿ. ಬಂದು ಹ ೊೋಗುವ ಸುಖ್-
ದುಃಖ್ಗಳಲ್ಲಿ - ಅವುಗಳನುಿ ಅನುರ್ವಿಸಲ್ಲ ಅರ್ವಾ
ಅನುರ್ವಿಸದ ೋ ಇರಲ್ಲ – ಮನಸಾನುಿ
ತ ೊಡಗಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕಾಗಲಿ. ದ ೈವವನುಿ
ಪ್ುರುಷ್ಕಾರಣದಂದ ಯಾರುತಾನ ೋ ತಡ ಯಬಲಿರು?
ದ ೈವವ ೋ ಮೋಲು. ಪ್ುರುಷ್ಾರ್ವವು ನಿರರ್ವಕ. ನ ೊೋಡು!
ರ್ುರ್ವಿೋಯವವನುಿ ಆಶರಯಸಿದಾ ನಾನು
ದುದ ೈವವದಂದಾಗ ನನಿ ಏನೊ ಕಾರಣಗಳಿಲಿದ ೋ ಈ
ಅವಸ ಿಯನುಿ ಹ ೊಂದದ ಾೋನ ! ಆದರ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ವಿಪಿನವನುಿ ಸ ೋರಿರುವ ನನಿ ಭಾರತೃಗಳ

469
ಕುರಿತು ಶ ೋಕಿಸುವಷ್ುು ನನಿ ವಿನಾಶದ ಕುರಿತು
ಶ ೋಕಿಸುತ್ತಾಲಿ. ಯಕ್ಷ-ರಾಕ್ಷಸರ ಸಂಕುಲವಾದ ಈ
ಹಮಾಲಯವು ಅತಾಂತ ಅಪಾಯಕಾರಿ. ನನಿನುಿ ಈ ರಿೋತ್ತ
ನ ೊೋಡಿದರ ನನಿ ಸಹ ೊೋದರರು ವಿಹವಲರಾಗ
ಕ ಳಗುರುಳುತಾಾರ . ನಾನು ನಾಶಹ ೊಂದದರ ಅವರು ತಮಮ
ಶರಮವನುಿ ತ ೊರ ಯುತಾಾರ . ಧಮವಶ್ೋಲರಾದ
ಅವರ ಲಿರೊ ರಾರ್ಾದ ಆಸ ಬುರುಕನಾದ ನನಿಿಂದಲ ೋ
ಬಾಧಿತರಾಗದಾಾರ . ಸವವ ಅಸರಗಳನೊಿ ತ್ತಳಿದರುವ ಮತುಾ
ದ ೋವ-ಗಂಧವವ-ರಾಕ್ಷಸರಿಂದಲೊ ಗ ಲಿಲಸಾಧಾನಾಗರುವ
ಧಿೋಮಂತ ಅರ್ುವನನು ವಿಷ್ಾದ ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ಆ
ಮಹಾಬಾಹುವು ಒಬಿನ ೋ ದ ೋವರಾರ್ನನೊಿ ಅವನ
ಸಾಿನದಂದ ಕ ಳಗುರುಳಿಸುವ ಓರ್ಸಾನುಿ ಪ್ಡ ದದಾಾನ .
ಇನುಿ ಕ ಟು ದೊಾತಕ ೊೋರ, ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೊ
ಇಷ್ುವಾಗರದ, ಲ ೊೋರ್-ಮೋಸಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗರುವ
ಧೃತರಾಷ್ರಪ್ುತರನು ಏನು? ಪ್ುತರರ ಮೋಲ
ಆಸ ಯನಿಿಟಿುರುವ, ನಾವು ಇತರರಿಗಂತಲೊ ಅಧಿಕ
ಮಹತವವಳೆವರಾಗರಬ ೋಕ ಂದು ನಿತಾವೂ ಆಶ್ಸುತ್ತಾರುವ
ನನಿ ಬಡ ತಾಯ ಕುಂತ್ತಯ ಕುರಿತೊ ಶ ೋಕಿಸುತ ೋಾ ನ .

470
 ರ್ುರ್ಂಗಮ! ನನಿ ವಿನಾಶವಾದರ ಅನಾರ್ಳಾದ ಅವಳು
ನನಿ ಮೋಲ ಇಟಿುದಾ ಸವವ ಮನ ೊೋರರ್ಗಳ್
ನಿಷ್ಫಲವಾಗುವುದಲಿವ ೋ? ಹರಿಯರಿಗ ವಿನಿೋತರಾಗರುವ
ಯಮಳ ನಕುಲ-ಸಹದ ೋವರು ನಿತಾವೂ ನನಿ ಬಾಹುಬಲದ
ಬ ಂಬಲದಂದಾಗ ಪ್ುರುಷ್ರ ನಿಸಿಕ ೊಂಡಿದಾರು. ನನಿ
ವಿನಾಶದಂದಾಗ ಅವರು ಅನಾರ್ರಾಗ ವಿೋಯವ-
ಪ್ರಾಕರಮಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ನಿರುತಾಾಹಗಳಾಗುತಾಾರ ಂದು ನನಗನಿಿಸುತ್ತಾದ .”
ಹಾವಿನ ಸುರುಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಕಿೆಹಾಕಿಕ ೊಂಡು ಅಲುಗಾಡಲೊ
ಅಶಕಾನಾದ ವೃಕ ೊೋದರನು ಈ ವಿಧದಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ುು ವಿಲಪಿಸಿದನು.

ಭೋಮನನುಿ ಅರಸಿಕ ೊಂಡು ಬಂದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು

ಅರ್ಗರದ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಉತಾರಿಸಿ ಭೋಮಸ ೋನನನೊಿ
ನಹುಷ್ನನೊಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಿದುದು
ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅಸವಸಿಚ ೋತನನಾದನು. ಘೊೋರ
ಉತಾಪತಗಳನೊಿ ಅಪ್ಶಕುನಗಳನೊಿ ಕಂಡು ತುಂಬಾ
ಚಿಂತ್ತತನಾದನು. ಆಕಾಶವು ಕ ಂಪಾದ ದಕ್ಷ್ಣ ದಕಿೆನಿಂದ ಆಶರಮದ
ಬಳಿ ಒಂದು ಹ ಣುಣ ನರಿಯ ದಾರುಣ ಕೊಗು ಕ ೋಳಿಬಂದತು. ಒಂದ ೋ
471
ರ ಕ ೆಯ, ಒಂದ ೋ ಕಣಿಣನ, ಒಂದ ೋ ಕಾಲ್ಲನ, ಘೊೋರವಾದ
ಬಾತುಕ ೊೋಳಿಯು ರಕಾವನುಿ ಕಾರುತಾಾ ಸೊಯವನ ದಕಿೆನಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವುದು ಕಂಡುಬಂದತು. ಧೊಳುತುಂಬಿದ ಬಿಸಿ ಒರಟು
ಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸಿತು. ಎಲಿ ಮೃಗ-ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಕಪ್ುಪ ಕಾಗ ಯನುಿ ಬ ನಿತ್ತಾ
ಹ ೊೋಗು ಹ ೊೋಗು ಎಂದು ಕೊಗುತ್ತಾದಾವು. ಅವನ ಬಲತ ೊೋಳು
ನಡುಗತ ೊಡಗತು. ಅವನ ಎದ ತತಾರಿಸಿತು. ಅವನ ಎಡಕಾಲು
ರ್ಡಿಯತು. ಮತುಾ ಅವನ ಎಡಗಣುಣ ಒಂದ ೋ ಸಮನ
ಬಡಿಯತ ೊಡಗತು. ಮಹಾರ್ಯವನುಿ ಶಂಕಿಸಿ ಮೋಧಾವಿೋ
ಧಮವರಾರ್ನು “ಭೋಮನ ಲ್ಲಿ?” ಎಂದು ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಕ ೋಳಿದನು.
ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು ಅವನಿಗ “ವೃಕ ೊೋದರನು ಹ ೊೋಗ ತುಂಬಾ
ಸಮಯವಾಯತು” ಎಂದಳು. ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಧೌಮಾನನುಿ
ಜ ೊತ ಯಲ್ಲಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊರಟನು. “ದೌರಪ್ದಯ
ರಕ್ಷಣಾಕಾಯವವು ನಿನಿದು!” ಎಂದು ಧನಂರ್ಯನಿಗ ಹ ೋಳಿ,
ನಕುಲ-ಸಹದ ೋವರಿಗ ದವರ್ರನುಿ ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆವ ಆದ ೋಶವನಿಿತಾನು.
ಭೋಮಸ ೋನನ ಹ ಜ ಜಯ ಗುರುತುಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಆಶರಮದಂದ
ಹ ೊರಟು ಮುಂದುವರ ದನು. ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ವಿೋರ ಭೋಮನು
ಬ ೋಟ ಯಾಡುತಾಾ ಓಡುವಾಗ ಅವನ ತ ೊಡ ಗ ತಾಗ ಬಾಗದಾ ಮತುಾ
ಮುರಿದದಾ ಮರಗಡಗಳನುಿ ಅವನು ಕಂಡನು. ಆ ಗುರುತುಗಳನ ಿೋ

472
473
ಹಡಿದು ಹ ೊೋಗ ಆ ಗರಿಗಹವರದಲ್ಲಿ ರ್ುರ್ಗ ೋಂದರನ ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಲುಕಿ
ನಿಶ ಿೋಷ್ುನಾಗದಾ ಅನುರ್ನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಸಪ್ವದ
ಸುರುಳಿಯಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟಿುದಾ ತನಿ ಪಿರೋತ್ತಯ ತಮಮನ
ಸರ್ೋಪ್ ಸಾರಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಕುಂತ್ತಯ ಮಗನ ೋ! ಈ ಆಪ್ತ್ತಾನಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ ಸಿಲುಕಿಕ ೊಂಡ ?
ಮತುಾ ಪ್ವವತ ೊೋಪಾದಯಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾರುವ ಈ
ಪ್ನಿಗ ೊೋತಾಮನು ಯಾರು?”
ಹರಿಯಣಣ ಧಮವರಾರ್ನನುಿ ಕಂಡು ತಮಮ ಭೋಮನು ಹ ಬಾಿವು
ಹಡಿದುದರ ನಂತರ ನಡ ದುದ ಲಿವನೊಿ ಹ ೋಳಿದನು. ಆಗ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಪ್ವವನುಿ ಉದ ಾೋಶ್ಸಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಪ್ವವ ೋ! ನಿೋನು ದ ೋವನ ೊೋ, ದ ೈತಾನ ೊೋ ಅರ್ವಾ
ಉರಗನ ೊೋ ಸತಾವನುಿ ಹ ೋಳು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಿನಿನುಿ
ಕ ೋಳುತ್ತಾದಾಾನ . ಏನನುಿ ತರುವುದರಿಂದ ಅರ್ವಾ
ತ್ತಳಿಸುವುದರಿಂದ ನಿೋನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುತ್ತಾೋಯೆ? ನಿನಗ
ಯಾವ ಆಹಾರವನುಿ ತಂದುಕ ೊಟುರ ಇವನನುಿ
ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡುತ್ತಾೋಯೆ?”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ಅನಘ್! ನಾನು ಹಂದ ನಿನಿ ಪ್ೊವವರ್ ನಹುಷ್ ಎಂಬ

474
 ಹ ಸರಿನ ರಾರ್ನಾಗದ ಾ. ಚಂದರನಿಂದ ಐದನ ಯವನಾದ
ಆಯುವಿನ ಮಗ. ಕರತು, ತಪ್ಸುಾ, ಸಾವಧಾಾಯ, ದಮ ಮತುಾ
ವಿಕರಮಗಳಿಂದ ಅವಾಗರ ತ ೈಲ ೊೋಕಾದ ಅಧಿಪ್ತಾವನುಿ
ಪ್ಡ ದ ನು. ಆ ಐಶವಯವವನುಿ ಪ್ಡ ದು ನನಗ
ದಪ್ವವುಂಟಾಯತು. ಸಹಸಾರರು ದವರ್ರಿಗ ನನಿ
ಶ್ಬಿಕ ಯನುಿ ಹ ೊರಲು ಹ ೋಳಿದ ನು. ಐಶವಯವ-
ಮದಮತಾನಾದ ನಾನು ದವರ್ರನುಿ ಈ ರಿೋತ್ತ
ಅಪ್ಮಾನಿಸಲು ಅಗಸಯನು ನನಗ ಈ ದಶ ಯನಿಿತಾನು.
ಪಾಂಡವ! ಆದರೊ ಅದ ೋ ಮಹಾತಮ ಅಗಸಯನ
ಅನುಗರಹದಂದ ನನಿ ಪ್ರಜ್ಞ ಯು ಮದಲ್ಲನ ಹಾಗ ಯೆೋ
ಇದ . ದನದ ಆರನ ಯ ಗಳಿಗ ಯಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಅನುರ್ನು ನನಿ
ಆಹಾರವಾಗ ದ ೊರಕಿದನು. ನಾನು ಇವನನುಿ
ಬಿಡುವುದಲಿ. ಮತುಾ ನನಗ ಬ ೋರ ಯಾವ ಆಹಾರದ
ಬಯಕ ಯೊ ಇಲಿ. ಆದರ ನಾನು ಕ ೋಳುವ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ
ನಿೋನು ಉತಾರಿಸುವ ಯಾದರ ಅದರ ನಂತರ ನಿೋನು ನಿನಿ
ತಮಮ ವೃಕ ೊೋದರನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಬಲ ಿ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಪ್ವವ ೋ! ನಿನಗಷ್ುವಾದ ಪ್ರಶ ಿಗಳನುಿ ಕ ೋಳು! ನನಗ

475
 ಸಾಧಾವಾದರ ಉತಾರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಈ ಬಾರಹಮಣ ಧೌಮಾನಿಗ
ತ್ತಳಿದರುವುದು ನನಗೊ ತ್ತಳಿದದ . ನಿನಿನುಿ ಕ ೋಳಿದ ನಂತರ
ಉತಾರಿಸುತ ೋಾ ನ .”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ರಾರ್ನ್! ಬಾರಹಮಣನು ಯಾರು? ಅವನಿಗ ಏನು
ತ್ತಳಿದರಬಹುದು? ಹ ೋಳು. ನಿನಿ ಮಾತುಗಳಿಂದ ನಿೋನು
ಬುದಧವಂತನ ಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ !”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾಗ ೋಂದರ! ಸತಾ, ದಾನ, ಕ್ಷಮ, ಶ್ೋಲ, ಅನೃಶ, ದಮ
ಮತುಾ ಘ್ೃಣಗಳು ಯಾರಲ್ಲಿದ ರ್ೋ ಅವನ ೋ
ಬಾರಹಮಣನ ಂದು ಸೃತ್ತಗಳು ಹ ೋಳುತಾವ . ಅವನು ಸುಖ್-
ದುಃಖ್ಗಳಿಗೊ ಅತ್ತೋತವಾದ, ಮತುಾ ಯಾರನುಿ ಸ ೋರಿದರ
ಶ ೋಕವಿಲಿವೋ ಆ ಬರಹಮನನುಿ ತ್ತಳಿದರಬಹುದು. ಇನುಿ
ಏನನುಿ ಕ ೋಳಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ?”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ನಾಲುೆ ವಣವದವರಿಗೊ ಸತಾ ಮತುಾ ಬರಹಮಗಳು
ಪ್ರಮಾಣಗಳು. ಶ ದರರೊ ಕೊಡ ಸತಾವಂತರೊ,
ದಾನವಂತರೊ, ಅಕ ೊರೋಧರೊ, ಇಂದರಯ ನಿಗರಹ

476
 ಮಾಡಿಕ ೊಂಡೊ, ಸಹನಶ್ೋಲರಾಗಯೊ, ಮೃದುವಾಗಯೊ
ಮತುಾ ಅನುಕಂಪಿತರಾಗಯೊ ಇರಬಹುದಲಿವ ೋ?
ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳುೆವಂರ್ದುಾ ಸುಖ್-ದುಃಖ್ಗಳಿಗ
ಅತ್ತೋತವಾದುದ ಂದು ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದ ಯಲಿ. ಆದರ
ಯಾವುದೊ ಅವ ರಡನುಿ ಬಿಟಿುಲಿ. ಅಂರ್ಹದ ೊಂದು ಇದ
ಎನುಿವುದು ನನಗನಿಿಸುವುದಲಿ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಶ ದರನ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಬಾರಹಮಣನಲ್ಲಿ ಕಾಣುವುದಲಿ. ಆದರ
ಶ ದರನು ಶ ದರನಾಗಯೆೋ ಇರುತಾಾನ ಂದಲಿ. ಬಾರಹಮಣನು
ಬಾರಹಮಣನಾಗಯೆೋ ಇರುತಾಾನ ಂದಲಿ. ಯಾರಲ್ಲಿ
ಬಾರಹಮಣನ ಲಕ್ಷಣಗಳು ಕಾಣಿಸುತಾವ ರ್ೋ ಅವನ ೋ
ಬಾರಹಮಣ ಎಂದು ಸೃತ್ತಗಳು ಹ ೋಳುತಾವ . ಯಾರಲ್ಲಿ
ಅವುಗಳು ಕಂಡುಬರುವುದಲಿವೋ ಅವರನುಿ ಶ ದರರ ಂದು
ಕರ ಯುತಾಾರ . ’ಈ ತ್ತಳಿಯುವ ವಸುಾವು ಇಲಿವ ೋ ಇಲಿ.
ಯಾಕ ಂದರ ಸುಖ್-ದುಃಖ್ಗಳಿಂದ ಮುಕಾವಾದ ಯಾವುದೊ
ಇಲಿ’ ಎಂದು ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದ ಯಲಿ. ಇದು ನಿನಿ
ಅಭಪಾರಯ. ಆದರ ಶ್ೋತ-ಉಷ್ಣಗಳ ಮಧ ಾ ತಣಣಗಾಗರದ
ಮತುಾ ಬಿಸಿಯೊ ಆಗರದ ವಸುಾಗಳು ಇರುವಂತ ಸುಖ್-

477
 ದುಃಖ್ಗಳ ನಡುವ ಯೊ ಏನ ೊೋ ಒಂದದ ಎನುಿವುದು
ನನಿ ಅಭಪಾರಯ. ಇದರ ಕುರಿತು ನಿನಿ
ಅಭಪಾರಯವ ೋನು?”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ರಾರ್ನ್! ವತವನ ಯಂದ ನಿೋನು ಬಾರಹಮಣನಾಾರ ಂದು
ಗುರುತ್ತಸುವ ಯಾದರ ಜಾತ್ತಯೆನುಿವುದು ವಾರ್ವ. ಕ ೋವಲ
ವತವನ ಯೆೋ ಸಾಕ್ಷ್!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಸಪ್ವವ ೋ! ಮನುಷ್ಾರಲ್ಲಿ ಜಾತ್ತಯನುಿ
ನಿಧವರಿಸುವುದು ಬಹಳ ಕಷ್ು. ಯಾಕ ಂದರ ಸಂಕರದಂದ
ಮನುಷ್ಾನು ಎಲಿ ವಣವದವರಲ್ಲಿಯೊ ಮಕೆಳನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ ಎಂದು ನನಗನಿಸುತಾದ . ನರರಲ್ಲಿ ಎಲಿರೊ
ಎಲಿರಿಂದ ಮಕೆಳನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾರಾದುದರಿಂದ ಮಾತು,
ಮೈರ್ುನ, ರ್ನಮ ಮತುಾ ಮರಣಗಳು ಎಲಿರಿಗೊ ಸಮಾನ.
ಇದು ’ಯೆೋ ಯಜಾಮಹ ೋ” ಎಂಬ ಋಷ್ಠಗಳ
ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿಯೊ ಇದ . ಆದುದರಿಂದ ಶ್ೋಲವ ೋ
ಪ್ರಧಾನವ ಂದು ತತಾಾದಶ್ವಗಳು ತ್ತಳಿದದಾಾರ .
ಹ ೊಕೆಳುಬಳಿೆ ಕತಾರಿಸುವ ಮದಲ ೋ ಜಾತಕಮವವನುಿ

478
 ನಡ ಸುತಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ ತಾಯಯೆೋ ಸಾವಿತ್ತರ ಮತುಾ ತಂದ ಯೆೋ
ಆಚಾಯವನ ಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಯಾರು ವ ೋದಗಳಿಂದ
ರ್ನಿಸುವುದಲಿವೋ ಅವನು ನಡತ ಯಲ್ಲಿ ಶ ದರನ ಸಮ.
ಇದರಲ್ಲಿ ದವಂದವವಾದ ಅಭಪಾರಯವಿದಾರ ಇದನುಿ
ಸವಯಂರ್ು ಮನುವ ೋ ಹ ೋಳಿರುತಾಾನ . ನಾಗ ೋಂದರ! ಮಾಡುವ
ಕಾಯವಗಳ ಆಧಾರದ ಮೋಲ ವಣವಗಳಾಗವ .
ವತವನ ಯೆೋ ಇಲಿದದಾರ ಅತ್ತದ ೊಡಿ ಸಂಕರವಾಗುತಾದ
ಎಂದು ಕಂಡಿದಾಾರ . ನಾನು ಮದಲ ೋ ಹ ೋಳಿದ ಹಾಗ
ಸಂಸೃತ ನಡತ ಯುಳೆವನನುಿ ಬಾರಹಮಣನ ನುಿತಾಾರ .”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ತ್ತಳಿಯಬ ೋಕಾದುದನುಿ ತ್ತಳಿದರುವ ನಿನಿ ಈ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ನಂತರವೂ ನಾನು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ
ನಿನಿ ತಮಮ ವೃಕ ೊೋದರನನುಿ ರ್ಕ್ಷ್ಸಲ್ಲ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋನು ಎಷ್ ೊುಂದು ವ ೋದ-ವ ೋದಾಂಗ
ಪಾರಂಗತನಾಗದಾೋಯೆ! ಈ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಯಾವ
ಕಮವಗಳನುಿ ಮಾಡಿ ಅನುತಾಮ ಗತ್ತಯನುಿ
ಪ್ಡ ಯಬಹುದು ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳು!”

479
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ಭಾರತ! ಸತಾಪತರನಿಗ ದಾನವನುಿ ನಿೋಡುವುದರಿಂದ,
ಪಿರಯವಾದ ಮಾತುಗಳನಾಿಡುವುದರಿಂದ, ಮತುಾ
ಅಹಂಸ ಯಲ್ಲಿ ನಿರತನಾಗರುವುದರಿಂದ ಸವಗವಕ ೆ
ಹ ೊೋಗಬಹುದು ಎನುಿವುದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಪ್ವವ ೋ! ದಾನ ಮತುಾ ಸತಾಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದು
ಹರಿಯದ ಂದು ನಿನಗನಿಿಸುತಾದ ? ಅಹಂಸ ಮತುಾ
ಪಿರಯಮಾತುಗಳಲ್ಲಿರುವ ಹರಿತನ-ಲಘ್ುತವಗಳನುಿ ಹ ೋಳು.”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ದಾನ, ಸತಾವಂತನಾಗರುವುದು, ಅಹಂಸ ಮತುಾ
ಪಿರಯಮಾತುಗಳು ಇವುಗಳ ಪ್ರಿಣಾಮಗಳ ಮಹತವತ ಯ
ಆಧಾರದ ಮೋಲ ಗುರುತವ-ಲಘ್ುತವಗಳನುಿ ಹ ೋಳಬಹುದು.
ಯಾಕ ಂದರ ಕ ಲವಮಮ ಕ ಲವು ದಾನಗಳಿಗಂರ್ ಸತಾವ ೋ
ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗುತಾದ . ಕ ಲವಮಮ ಸತಾವಾಕಾಕಿೆಂತಲೊ
ದಾನವ ೋ ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗುತಾದ . ಹಾಗ ಯೆೋ ಅಹಂಸ ಯು
ಪಿರಯವಾಕಾಕಿೆಂತ ಹ ಚಿಿನದಾಗ ಕಾಣಿಸುತಾದ . ಮತ ಾ
ಕ ಲವಮಮ ಪಿರಯವಾಕಾವ ೋ ಹ ಚಿಿನದಾಗ ತ ೊೋರುತಾದ .

480
 ಹೋಗ ಇವ ಲಿವೂ ಕಾಯವದ ನಂತರದ ಪ್ರಿಣಾಮದ
ಮೋಲ ಅವಲಂಬಿತವಾಗವ . ನಿನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಬ ೋರ
ಏನನಾಿದರೊ ಕ ೋಳಬ ೋಕ ಂದದಾರ ಕ ೋಳು. ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಪ್ವವ ೋ! ಅಶರಿೋರಿಯಾದವನು ಸವಗವಕ ೆ
ಹ ೊೋಗರುವುದನುಿ ಮತುಾ ಕಮವಗಳ ಫಲವನುಿ ಹ ೋಗ
ಗುರುತ್ತಸುತಾಾನ ? ಈ ವಿಷ್ಯದ ಕುರಿತು ನನಗ
ಹ ೋಳಬ ೋಕು.”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ರಾರ್ನ್! ಸವಕಮವದಂದ ಈ ಮೊರು ಮಾಗವಗಳಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗಬಹುದು – ಮನುಷ್ಾನಾಗ ಹುಟುಬಹುದು,
ಸವಗವದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬಹುದು ಮತುಾ ಪಾರಣಿಯಾಗ
ರ್ನಿಸಬಹುದು. ದಾನಾದಗಳಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗಸಿಕ ೊಳುೆವುದರ
ಮತುಾ ಅಹಂಸಾರ್ವ ಸಮಾಯುಕಾರಾಗರುವುದರ ಮೊಲಕ
ಮನುಷ್ಾಲ ೊೋಕದಂದ ಸವಗವವನುಿ ಪ್ಡ ಯಬಹುದು.
ಅವುಗಳಿಗ ವಿಪ್ರಿೋತವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವುದರ ಮೊಲಕ
ಮನುಷ್ಾನು ಪಾರಣಿರ್ೋನಿಯಲ್ಲಿ ರ್ನಿಸುತಾಾನ . ಕಾಮ-
ಕ ೊರೋಧಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿ ಹಂಸ ಮತುಾ ಲ ೊೋರ್ಗಳನುಿ

481
 ಹ ೊಂದದವನು ಮನುಷ್ಾತವದಂದ ಪ್ರಿರ್ರಷ್ುನಾಗ
ತ್ತಯವಗ ೊಾೋನಿಯಲ್ಲಿ ಹುಟುುತಾಾನ . ಇದ ೋ ರಿೋತ್ತ
ತ್ತಯವಗ ೊಾೋನಿಗಳಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದವು ಇವುಗಳಿಂದ
ಮನುಷ್ಾತವವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾವ ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾರ .
ಗ ೊೋವುಗಳು ಮತುಾ ಅಶವಗಳು ದ ೋವತವವನುಿ ಪ್ಡ ದುದೊ
ಕಂಡುಬರುತಾವ . ಕಮವವನ ಿಸಗುವ ಸವವ ರ್ಂತುಗಳ್
ಇದ ೋ ಗತ್ತಯಲ್ಲಿ ಚಲ್ಲಸುತಾವ . ನಿತಾವೂ ಮಹಾ ಆತಮನನುಿ
ಪ್ುನಃಸಾಿಪಿಸುತ್ತಾರುತಾಾರ . ರ್ನಮ ರ್ನಮದಲ್ಲಿಯೊ ಆತಮವು
ದ ೋಹವನುಿ ಪ್ಡ ದು ಫಲಾರ್ವಗಳನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾರುತಾದ ಮತುಾ ಆ ಜೋವಿಯ ವ ೈಯಕಿಾಕ
ಸವರೊಪ್ವನುಿ ಹ ೊರಸೊಸುತ್ತಾರುತಾದ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಪ್ವವ ೋ! ಆತಮವು ಹ ೋಗ ಶಬಧ, ಸಪಶವ, ರೊಪ್, ರಸ
ಮತುಾ ಗಂಧಗಳಿಂದ ವಿಕಾರಗ ೊಳೆದ ೋ ಇರುತಾದ
ಎನುಿವುದನುಿ ಯಥಾವತಾಾಗ ಹ ೋಳು. ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ
ಒಟಿುಗ ೋ ಏಕ ಹಡಿದಟುುಕ ೊಂಡಿರುವುದಲಿ?”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:
“ಆಯುಷ್ಮನ್! ಆತಮದರವಾವು ದ ೋಹವನುಿ ಆಶರಯಸಿ

482
 ಕರಣಗಳ ಮೊಲಕ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ ಭ ೊೋಗಗಳನುಿ
ಭ ೊೋಗಸುತಾದ . ಜ್ಞಾನ, ಬುದಧ, ಮನಸುಾ ಮತುಾ ಕರಣಗಳು
ಅದರ ಭ ೊೋಗಾಧಿಕರಣಗಳ ಂದು ತ್ತಳಿ. ಯಾವುದ ೋ
ವಿಷ್ಯಗಳ ಮೋಲ ಹರಿದರುವ ಮನಸಿಾನ ಮೊಲಕ
ರ್ೊತಾತಮನು ತನಿ ಕ್ಷ್ ೋತರವನುಿ ಬಿಟುು ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ
ಒಂದ ೊಂದಾಗ ಅನುರ್ವಿಸುತಾಾನ . ರ್ಂತುವಿನ ಮನಸುಾ
ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಒಂದ ೋ ಒಂದು ವಿಷ್ಯದ ಕುರಿತು
ರ್ೋಚಿಸಬಲಿದು. ಸಮಗರವಾಗ ಎಲಿವನೊಿ ಗರಹಸಲು
ಅದಕ ೆ ಸಾಧಾವಾಗುವುದಲಿ. ಹುಬುಿಗಳ ಮಧಾದಲ್ಲಿ
ನ ಲ ಸಿರುವ ಆತಮನು ಬುದಧಯನುಿ ವಿವಿಧ ದರವಾಗಳ ಮೋಲ
ಹಾಯಸುತಾಾನ . ಬುದಧಯ ನಂತರವ ೋ ವ ೋದನ ಯಾಗುತಾದ
ಎಂದು ತ್ತಳಿದವರು ಕಂಡುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಇದು
ಕ್ಷ್ ೋತರಭಾವನನ ವಿಧಿ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮನಸುಾ ಮತುಾ ಬುದಧಗಳ ಪ್ರಮ ಲಕ್ಷಣಗಳನುಿ ಹ ೋಳು.
ಇದು ಆಧಾಾತಮ ವಿದುಶರ ಪ್ರಮಕಾಯವವ ಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾರ .”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:

483
 “ಮಗೊ! ಉತಾಪತದ ಕಾರಣದಂದ ಬುದಧಯು ಆತಮನನುಿ
ಅನುಸರಿಸುತಾದ ಎಂದು ತ್ತಳಿಯಲಪಟಿುದ . ಈ ಬುದಧ
ಸಂಜ್ಞ ಯು ಆತಮನನುಿ ಆಶರಯಸಿದಾರೊ ಕಮವಗಳನುಿ
ಹುಡುಕುವಾಗ ಆತಮದ ವಿಧಿಯಾಗುತಾದ . ಬುದಧಯು
ಗುಣಗಳ ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿಲ.ಿ ಆದರ ಮನಸುಾ ಗುಣಗಳ
ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿರುತಾದ . ಬುದಧಯು ಕಾಯವದಲ್ಲಿ ಹುಟುುತಾದ .
ಮನಸುಾ ಗುಣಗಳಲ್ಲಿ ಹುಟುುತಾದ . ಮನಸುಾ ಮತುಾ ಬುದಧ
ಹ ೋಗ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳಿದ ಾೋನ . ನಿೋನೊ
ಕೊಡ ಈ ವಿಷ್ಯವನುಿ ಚ ನಾಿಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವ . ನಿನಿ
ಅಭಪಾರಯವ ೋನು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬುದಧವಂತರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿನ ೋ! ಈ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿನಿ
ಬುದಧಯು ಸುಂದರವಾಗದ ! ತ್ತಳಿಯಬ ೋಕಾದುದನುಿ ನಿೋನು
ತ್ತಳಿದರುವ . ನನಿನುಿ ಏಕ ಕ ೋಳುತ್ತಾದಾೋಯೆ? ಸವವಜ್ಞನಾದ
ಮತುಾ ಅದುಭತಕಮವಗಳನ ಿಸಗದ ನಿೋನು ಸವಗವದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುವಾಗ ಮೋಹವು ಹ ೋಗ ನಿನಿನುಿ ಆವರಿಸಿತು?
ಇದರಲ್ಲಿ ನನಗ ಮಹಾ ಸಂಶಯವಿದ !”
ಸಪ್ವವು ಹ ೋಳಿತು:

484
“ಎಷ್ ುೋ ಸುಪ್ರಜ್ಞನಾಗದಾರೊ ಮತುಾ ಶ ರನಾಗದಾರೊ
ಸಂಪ್ತುಾ ಮನುಷ್ಾನನುಿ ಮೋಹಸುತಾದ . ನನಿ ಪ್ರಕಾರ
ವತವಮಾನದಲ್ಲಿ ಸುಖ್ದಂದರುವ ಎಲಿರೊ ವಿವ ೋಕದಲ್ಲಿ
ಕಡಿಮಯಾಗರುತಾಾರ . ಇದರ ಹಾಗ ಯೆೋ ನಾನು
ಐಶವಯವಮೋಹದಂದ ಮದಾವಿಷ್ುನಾಗ ಪ್ತ್ತತನಾದ .
ಸರಿಯಾಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾ ನಾನು ಈಗ ಸರಿಯಾದ
ತ್ತಳುವಳಿಕ ಯನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಮಹಾರಾರ್! ನಿನಿಂರ್ಹ
ಸಾಧುವಿನ ೊಂದಗ ಸಂಭಾಷ್ಠಸಿ ನನಿ ಈ ದಾರುಣ ಶಾಪ್ವು
ಕ್ಷ್ೋಣವಾಯತು. ಹಂದ ನಾನು ದವಿಯಲ್ಲಿ ದವಾ
ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಅಭಮಾನದಂದ
ಮತಾನಾಗ ಅನಾರ ಕುರಿತು ಸವಲಪವೂ ರ್ೋಚಿಸುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ.
ಬರಹಮಷ್ಠವ-ದ ೋವತ -ಗಂಧವವ-ಯಕ್ಷ-ರಾಕ್ಷಸ-ಕಿನಿರರು
ಮತುಾ ತ ೈಲ ೊೋಕಾವಾಸಿಗಳ ಲಿರೊ ನನಗ ಕರವನುಿ
ಪ್ರದಾನಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಯಾವ ಪಾರಣಿಯ ಮೋಲ ನನಿ
ದೃಷ್ಠುಯು ಬಿೋಳುತ್ತಾತ ೊಾೋ ಅದರ ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ನಾನು
ಅಪ್ಹರಿಸುತ್ತಾದ ಾ. ನನಿ ದೃಷ್ಠುಬಲವು ಅಂರ್ದಾಾಗತುಾ.
ಸಹಸಾರರು ಬರಹಮಷ್ಠವಗಳು ನನಿ ಶ್ಬಿಕ ಯನುಿ
ಹ ೊರುತ್ತಾದಾರು. ಅವರಿಗ ನಾನು ಮಾಡಿದ ಅಪ್ಮಾನವ ೋ

485
ನನಿನುಿ ಸಂಪ್ತ್ತಾನಿಂದ ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿತು. ಅಲ್ಲಿ
ಅಗಸಯಮುನಿಯು ನನಿನುಿ ಹ ೊತುಾ ನಡ ಯುತ್ತಾರುವಾಗ
ನಾನು ಅವನನುಿ ಪಾದದಂದ ಒದ ದನು. ಆಗ “ಸಪ್ವ!
ಧಿಂಸನಾಗು!” ಎಂದು ಸಿಟಿುನಿಂದ ನುಡಿದ
ಅದೃಶಾವಾಣಿಯು ಕ ೋಳಿಬಂದತು. ಅದ ೋ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ನನಿ
ಕುಂದಲಿದ ಆರ್ೊಷ್ಣಗಳು ವಿಮಾನದಂದ ಕ ಳಗ ಬಿದಾವು.
ನಾನೊ ಕೊಡ ಹ ಬಾಿವಾಗ ಕ ಳಗ ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವ ಅರಿವು
ನನಗಾಯತು. ಆಗ ನಾನು ಆ ವಿಪ್ರನಲ್ಲಿ ’ಈ ಶಾಪ್ಕ ೆ
ಕ ೊನ ಯರಲ್ಲ! ರ್ಗವನ್! ಅಜ್ಞಾನದಂದ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡಿದುಾದನುಿ ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು!’ ಎಂದು
ಯಾಚಿಸಿದ . ನಾನು ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವಾಗ ಕೃಪಾನಿವತನಾದ
ಅವನು ನನಗ ’ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಿನಿನುಿ
ಶಾಪ್ದಂದ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡುತಾಾನ . ನಿನಿ ಘೊೋರ
ಅಭಮಾನ ಮತುಾ ಬಲಗಳ ಫಲವು ಕ್ಷ್ೋಣವಾದಾಗ
ಪ್ುಣಾಫಲವನುಿ ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದಾನು.
ಅವನ ತಪ್ಸಿಾನ ಬಲವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಾನು ವಿಸಿಮತನಾದ ನು.
ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ನಾನು ನಿನಿಲ್ಲಿ ಬರಹಮ ಮತುಾ
ಬಾರಹಮಣತವದ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ ನು. ನೃಪ್! ಸತಾ, ದಮ,

486
 ತಪ್ಸುಾ, ರ್ೋಗ, ಅಹಂಸ , ನಿತಾ ದಾನ ಇವು ಸದಾ
ಪ್ುರುಷ್ನ ಸಾಧಕಗಳು. ಜಾತ್ತ ಅರ್ವಾ ಕುಲಗಳಲಿ. ನಿನಿ
ತಮಮ ಮಹಾರ್ುರ್ ಭೋಮನು ಗಾಯಗಳಿಲಿದ ೋ
ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದದಾಾನ . ಮಹಾರಾರ್! ನಿನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ನಾನು ಪ್ುನಃ ದ ೋವಲ ೊೋಕಕ ೆ
ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ.”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ನೃಪ್ ನಹುಷ್ನು ಅರ್ಗರನ ದ ೋಹವನುಿ ತಾಜಸಿ
ದವಾದ ೋಹವನುಿ ಧರಿಸಿ ತ್ತರದವಕ ೆ ಹ ೊೋದನು. ಧಮಾವತಮ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನೊ ಕೊಡ ತಮಮ ಭೋಮನನುಿ ಸ ೋರಿ ಧೌಮಾನ ಸಹತ
ಆಶರಮಕ ೆ ಮರಳಿದನು. ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಡ ದುದ ಲಿವನೊಿ
ಯಥಾವತಾಾಗ ಅಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದಾ ಬಾರಹಮಣರಿಗ ವರದಮಾಡಿದನು.
ಅದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ದವರ್ರ ಲಿರೊ, ಮೊವರು ತಮಮಂದರು ಮತುಾ
ದೌರಪ್ದಯೊ ಕೊಡ ಸುವಿರೋಡರಾದರು. ಪಾಂಡವರಾದರ ೊೋ
ಭೋಮನು ರ್ಯದಂದ ಮುಕಾನಾದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ತಮಮ
ಹಷ್ವವನುಿ ತ ೊೋರಿಕ ೊಂಡು ಒಟಿುಗ ೋ ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಟುರು.

ಪಾಂಡವರು ನಿೋಲಾದರಯಂದ ದ ವೈತವನಕ ೆ

ಮರಳಿಬಂದುದು
487
ಹೋಗ ನಿೋರಾದರಯ ವನದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರು ಒಂದು ವಷ್ವವನುಿ
ಕಳ ದು ವನವಾಸದ ಹನ ಿರಡನ ೋ ವಷ್ವವು ಉರುಳಿ ಬರಲು ಆ
ವನವನುಿ ಬಿಟುು ಅವರು ಮರುರ್ೊರ್ಯ ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗ,
ಅಲ್ಲಿಂದ ಸರಸವತ್ತೋ ತ್ತೋರಕ ೆ ಬಂದು, ಅಲ್ಲಿಂದ ದ ವೈತವನದ
ಸರ ೊೋವರಕ ೆ ಬಂದರು. ದ ವೈತವನಕ ೆ ಅವರ ಆಗಮನವನುಿ ಕಂಡು
ಅಲ್ಲಿದಾ ತಪ್ಸಿವಗಳು ಹುಲುಿ, ನಿೋರು, ಪಾತ ರ, ಆಹಾರಗಳಿಂದ
ಅವರನುಿ ಸಾವಗತ್ತಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಯಕ್ಷ-ಗಂಧವವ-
ಮಹಷ್ಠವಗಳ ಪಿರೋತ್ತಪಾತರರಾಗ ಸರಸವತ್ತೋ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತಾಾ
ಸುಖ್ವಾಗ ಕಾಲಕಳ ದರು.

ಕೃಷ್ಣ, ಮಾಕವಂಡ ೋಯ ಮತುಾ ನಾರದರ

ಆಗಮನ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿ ಕೌಂತ ೋಯರು ಕಾಮಾಕವನುಿ
ತಲುಪಿದಾಗ ಮುನಿಗಣಗಳಿಂದ ಸಾವಗತ್ತಸಲಪಟುು ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ
ಅಲ್ಲಿ ನ ಲ ಸಿದರು. ಆಲ್ಲಿ ಎಲಿ ಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ ಬಂದ ಬಹುಮಂದ
ಬಾರಹಮಣರು ಆ ಪಾಂಡವರನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಸಲಹ -
ಪ್ರೋತಾಾಹಗಳನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದಾರು. ಒಮಮ ಒಬಿ ಬಾರಹಮಣನು
488
ಬಂದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರ್ುವನನ ಪಿರಯ ಸಖ್, ಮಹಾಬಾಹು ಉದಾರಧಿೋ
ಶೌರಿಯು ಅರ್ುವನನು ಮರಳಿ ಬಂದದಾಾನ ಂದು ತ್ತಳಿದು
ಅವನನುಿ ಕಾಣಲು ಇಲ್ಲಿಗ ಬರುತ್ತಾದಾಾನ . ಹಾಗ ಯೆೋ
ಅನ ೋಕ ವಷ್ವಗಳಿಂದ ಜೋವಿಸುತ್ತಾರುವ ಸಾವಧಾಾಯ ಮತುಾ
ತಪ್ೋನಿರತನಾಗರುವ ಮಹಾತಪ್ಸಿವ ಮಾಕವಂಡ ೋಯನೊ
ಕೊಡ ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿಮಮನುಿ ಬಂದು ಸ ೋರಲ್ಲದಾಾನ .”
ಅವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾರುವಾಗಲ ೋ ಸ ೈನಾ-ಸುಗರೋವರನುಿ ಕಟಿುದ
ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕ ೋಶವನು ಸತಾಭಾಮಯ ಸಹತ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು.
ರರ್ದಂದ ಕ ಳಗಳಿದು ಕೃಷ್ಣನು ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ ಧಮವರಾರ್
ಮತುಾ ಬಿೋಮಸ ೋನರನುಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ನಮಸೆರಿಸಿದನು.
ಧೌಮಾನನುಿ ಪ್ೊಜಸಿದನು. ಯಮಳರನುಿ ಅಭವಂದಸಿದನು.
ಅರ್ುವನನನುಿ ಬಿಗದಪಿಪಕ ೊಂಡನು ಮತುಾ ದೌರಪ್ದಯನುಿ
ಸಂತವಿಸಿದನು. ಆಗ ತಾನ ೋ ಇಂದರಲ ೊೋಕದಂದ ಮರಳಿ ಬಂದದಾ
ಅರ್ುವನನನುಿ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಅಪಿಪಕ ೊಂಡನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಕೃಷ್ಣನ
ಪಿರಯ ರಾಣಿ ಸತಾಭಾಮಯೊ ಕೊಡ ಪಾಂಡವರ ಪಿರಯಭಾಯೆವ
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಆಲಂಗಸಿದಳು. ಅನಂತರ ಪ್ತ್ತಿ-
ಪ್ುರ ೊೋಹತರ ೊಂದಗ ಎಲಿ ಪಾಂಡವರೊ ಆಗರ್ಸಿದ

489
490
ಪ್ುಂಡರಿೋಕಾಕ್ಷನನುಿ ಅಚಿವಸಿದರು ಮತುಾ ಎಲಿರೊ ಅವನನುಿ
ಸುತುಾವರ ದು ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು ವನದಲ್ಲಿ
ನಡ ದುದ ಲಿವನೊಿ ಕೃಷ್ಣನಿಗ ಹ ೋಳಿ ಸುರ್ದ ರ ಮತುಾ ಅಭಮನುಾ
ಹ ೋಗದಾಾರ ಂದು ಕ ೋಳಿದನು. ಕೃಷ್ಣನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಪ್ರಶಂಸಿಸುತಾಾ
ಅವನ ಬಳಿ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡು ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಡವ! ರಾರ್ಾಲಾರ್ಕಿೆಂತ ಧಮವವು ದ ೊಡಿದು.
ತಪ್ಸುಾ ಅದನುಿ ಪ್ಡ ಯಲು ಸಹಾಯಮಾಡುತಾದ ಎಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಸವಧಮವದಲ್ಲಿ ಸತಾನಾಗ ಆರ್ವವದಂದ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡಿರುವ ನಿೋನು ಈ ಲ ೊೋಕವನೊಿ
ಪ್ರಲ ೊೋಕವನೊಿ ಗ ದಾದಾೋಯೆ. ಮದಲು ನಿೋನು
ಅಗರವರತಗಳನುಿ ಆಚರಿಸಿದ . ಅನಂತರ
ಧನುವ ೋವದವ ಲಿವನೊಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಪ್ಡ ದ .
ಕ್ಷ್ಾತರಧಮವದಂದ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಪ್ಡ ದು ಎಲಿ
ಪ್ುರಾಣಕರತುಗಳನುಿ ಮಾಡಿದಾೋಯೆ. ನಿೋನು
ಗಾರಮಾಧಮವದಲ್ಲಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡಲ್ಲಲಿ ಮತುಾ
ಕಾಮಗಳನೊಿ ಅರಸಿ ಹ ೊೋಗಲ್ಲಲಿ. ಅರ್ವಲ ೊೋರ್ದಂದ
ಧಮವವನುಿ ಬಿಡಲ್ಲಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ನಿೋನು
ನಿರ್ವಾಗಯೊ ಧಮವರಾರ್. ರಾಷ್ರ, ಸಂಪ್ತುಾ ಮತುಾ

491
 ಭ ೊೋಗಗಳನುಿ ಪ್ಡ ಯುವುದಕಿೆಂದ ಹ ಚಿಿನದಾದ ದಾನ,
ಸತಾ, ತಪ್ಸುಾ, ಶರದ ಧ, ಶಾಂತ್ತ, ಧೃತ್ತ, ಕ್ಷಮ ಇವುಗಳಲ್ಲಿ
ನಿೋನು ಸದಾ ನಿರತನಾಗದಾೋಯೆ. ಕುರುಜಾಂಗಲದವರು
ಸ ೋರಿದಾಾಗ ಧಮವವನೊಿ ವಾವಹಾರ ನಡತ ಯನುಿ
ತ ೊರ ದು ದೌರಪ್ದಯೆ ರ್ಯವನೊಿ ದಾಸತವವನೊಿ ನಿೋಡಿದ
ಆ ಪ್ರಕರಣವನುಿ ನಿೋನಲಿದ ಬ ೋರ ಯಾರು ತಾನ ೋ
ಸಹಸಿಯಾರು? ನಿೋನು ಸವವಕಾಮಗಳನೊಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿ
ಬ ೋಗನ ೋ ಪ್ರಜ ಗಳನುಿ ಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾೋಯೆ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ನಿನಿ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯು ಸಮಾಪ್ಾವಾದ ನಂತರ
ನಾವು ಕುರುಗಳನುಿ ನಿಗರಹಸುತ ೋಾ ವ .”

ಅನಂತರ ಅವನು ಧೌಮಾ, ಕೃಷ್ ಣ, ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಯಮಳರು ಮತುಾ

ಭೋಮಸ ೋನರಿಗ
“ನಿಮಮ ಅದೃಷ್ುದಂದ ಕಿರಿೋಟಿಯು ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದು
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಹಂದರುಗದುದು ಒಳ ೆಯದ ೋ ಆಯತು!”
ಎಂದನು. ದೌರಪ್ದಗ ಅವನು
“ಕೃಷ್ ಣೋ! ನಿನಿ ಮಕೆಳು ಸತಾವರತರಾಗ ಸುಶ್ೋಲರಾಗ
ಧನುವ ೋವದವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವುದರಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗದಾಾರ .

492
ನಿನಿ ಮಕೆಳು ಒಳ ೆಯವರ ೊಡನ ಒಡನಾಡುತ್ತಾದಾಾರ ಮತುಾ
ಸದಾ ಸಮಾಧಿಯನುಿ ಆಚರಿಸುತ್ತಾದಾಾರ . ನಿನಿ ತಂದ ಮತುಾ
ಸಹ ೊೋದರರು ಅವರಿಗ ರಾರ್ಾ ಮತುಾ ರಾಷ್ರಗಳನಿಿತುಾ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಆದರ ಬಾಲಕರು ಯಾಜ್ಞಸ ೋನನ ಮತುಾ
ಮಾವಂದರ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ಹ ೊಂದಲ್ಲಲಿ.
ಆವರು ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ ಧನುವ ೋವದದಲ್ಲಿ ತಮಮನುಿ
ತ ೊಡಗಸಿಕ ೊಳೆಲು ದಾವರಕ ಗ ಬಂದರು. ನಿೋನು ಅರ್ವಾ
ಆಯೆವ ಕುಂತ್ತಯು ಅವರಿಗ ಹ ೋಗ ಮಾಗವದಶವನಗಳನುಿ
ನಿೋಡಬಲ್ಲಿರ ೊೋ ಹಾಗ ಸುರ್ದ ರಯು ನಿತಾವೂ ಅವರನುಿ
ಅಪ್ರಮಾದದಂದ ದೊರವಿಡುತ್ತಾದಾಾಳ . ಅನಿರುದಧ-
ಅಭಮನುಾ-ಸುನಿೋರ್-ಭಾನುಗಳಿಗ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ನಿನಿ
ಮಕೆಳಿಗೊ ಕೊಡ ಪ್ರದುಾಮಿನು ಮಾಗವದಶವನವನುಿ
ನಿೋಡುತ್ತಾದಾಾನ . ಕುಮಾರ ಅಭಮನುಾವು ಅವರಿಗ
ಗದಾಯುದಧ-ಖ್ಡುಯುದಧ-ತ ೊೋಮರಗಳನುಿ
ಹಡಿಯುವುದು-ಅಸರಗಳ ಪ್ರರ್ೋಗ-ರಥಾಶವಗಳನುಿ
ಏರುವುದು ಇವ ೋ ಮದಲಾದವುಗಳಲ್ಲಿ ಸತತವೂ
ಉತಾಮ ಮಾಗವದಶವನವನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದಾಾನ .
ಗುರುವಿನಂತ ಅವರಿಗ ಉತಾಮ ತರಬ ೋತ್ತಯನುಿ ನಿೋಡಿ

493
 ಈಗ ಪ್ರದುಾಮಿನು ಅವರ ಪ್ರಾಕರಮಗಳಿಂದ
ತೃಪ್ಾನಾಗದಾಾನ . ಆಟ-ವಿಹಾರಗಳಿಗ ಹ ೊೋದಾಗಲ ಲಾಿ
ನಿನಿ ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿ ಮಕೆಳ ಒಡನ ಯೊ ಒಂದ ೊಂದು ರರ್,
ಪ್ಲಿಕಿೆ ಮತುಾ ಸ ೈನಿಕರು ಅನುಸರಿಸುತಾಾರ .”
ಕೃಷ್ಣನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿದ ಾೋಶ್ಸಿ ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ದಾಶಾಹವ, ಕುಕುರ ಮತುಾ ಅಂಧಕ ಸ ೋನ ಗಳು
ನಿನಿ ಅಪ್ಪಣ ಯನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಲು ಕಾದು ನಿಂತ್ತವ .
ಭರುಗಾಳಿಯನ ಿೋ ಚದುರಿಸಬಲಿ ಧನುಧಾವರಿೋ
ಹಲಾಯುಧನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿರುವ ಮಧುಗಳ ಸ ೋನ ಯೊ
ಕೊಡ ರರ್-ಅಶವ-ಗರ್-ಪ್ದಾತ್ತಗಳ ್ಂದಗ ನಿನಗ ೊೋಸೆರ
ಸಿದಧವಾಗದ . ಪಾಪಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಪಿಷ್ುನಾಗರುವ
ಸುರ್ೋಧನನು ಅವನ ಅನುಯಾಯಗಳು ಮತುಾ
ರ್ತರರ ೊಂದಗ ಸೌರ್ಪ್ತ್ತಯು ಹ ೊೋದ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗಲ್ಲ. ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡ ಒಪ್ಪಂದದಂತ ಈಗ
ನಿೋನು ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಹುದು. ಆದರ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರವು
ದಾಶಾಹವ ರ್ೋಧರ ಆಕರಮಣಕ ೆ ಸಿದಧವಾಗರಲ್ಲ!
ನಿನಗಷ್ುವಿದಾಲ ಿಲಾಿ ವಿಹರಿಸಿ, ಪಾಪ್ವನೊಿ ಕ ೊೋಪ್ವನೊಿ
ಕಡಿಮಮಾಡಿಕ ೊಂಡ ನಂತರ ವಿಶ ೋಕನಾದ ನಿೋನು ನಿನಿ

494
 ಸಮೃದಧ ರಾಷ್ರದ ಪ್ರರ್ಮ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರಕ ೆ
ಹಂದರುಗುವ !”
ಆ ಪ್ುರುಷ್ ೊೋತಾಮನ ಅಭಪಾರಯವನುಿ ಹ ೋಳಿದಹಾಗ ಯೆೋ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡ ಮಹಾತಮ ಧಮವರಾರ್ನು ಅವನನುಿ ಒಪಿಪಕ ೊಂಡು
ಅಂರ್ಲ್ಲೋಬದಧನಾಅಗ ಕ ೋಶವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೃಷ್ಣ! ನಿೋನು ಪಾಂಡವರ ಗತ್ತ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ನಾವು ನಿನಿ ಶರಣು ಬಂದದ ಾೋವ .
ಕಾಲವು ಬಂದಾಗ ನಿೋನು ನಿನಿ ಕಮವದಲ್ಲಿ
ಯಶಸಿವಯಾಗುತ್ತಾೋಯೆ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ.
ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಮಾಡಿದಂತ ಎಲಿ ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳನೊಿ
ನಿರ್ವನ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ ಕಳ ದು ವಿಧಿವತಾಾಗ ಅಜ್ಞಾತವನೊಿ
ಮುಗಸಿ ಕಾಲಬಂದಾಗ ನಾವು ನಿನಿ ಬಳಿ ಬರುತ ೋಾ ವ .”
ಕೃಷ್ಣನು ಧಮವರಾರ್ನಿಗ ಹೋಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾರುವಾಗ ಸಹಸಾರರು
ವಷ್ವಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದಾ ತಪ್ೋವೃದಧ ಧಮಾವತಮ ಮಹಾತಪ್ಸಿವ
ಮಾಕವಂಡ ೋಯನು ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಎಲಿ ಬಾರಹಮಣರೊ,
ಕೃಷ್ಣನ ೊಂದಗ ಪಾಂಡವರೊ ಆಗರ್ಸಿದ ಸಹಸರವಷ್ವಗಳ
ವೃದಧಋಷ್ಠಯನುಿ ಸಾವಗತ್ತಸಿದರು. ಆ ಮುನಿಸತಾಮನನುಿ ಅಚಿವಸಿ
ವಿಶಾರಂತ್ತಯನಿಿತುಾ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡಿರಲು ಕೃಷ್ಣನು ಅಲ್ಲಿದಾ ಬಾರಹಮಣರ

495
ಮತುಾ ಪಾಂಡವರ ಮತವನುಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಡವರು ಮತುಾ ಇಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದ ಬಾರಹಮಣರು,
ದೌರಪ್ದೋ-ಸತಾಭಾಮಯರು ಮತುಾ ನಾನೊ ಕೊಡ ನಿನಿ
ಪ್ರಮ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಲು ಕಾತುರರಾಗದ ಾೋವ .
ಮಾಕವಂಡ ೋಯ! ಹಂದ ನಡ ದುಹ ೊೋದ ಪ್ುಣಾಕರ
ಸದಾಚಾರ ಸನಾತನ ರಾರ್ರ, ಸಿರೋಯರ ಮತುಾ ಋಷ್ಠಗಳ
ಕಥ ಗಳನುಿ ಹ ೋಳು.”
ಆಗ ಅಲ್ಲಿಗ ವಿಶುದಾಧತಮ ದ ೋವಷ್ಠವ ನಾರದನೊ ಪಾಂಡವರನುಿ
ಕಾಣಲು ಬಂದನು. ಆ ಮಹಾತಮನನುಿ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರ ಲಿರೊ
ಪಾದಾ-ಅಘ್ಾವಗಳಿಂದ ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ ಸಾವಗತ್ತಸಿದರು.
ಮಾಕವಂಡ ೋಯನ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಲು ಕಾದರುವರ ಂದು ತ್ತಳಿದ
ಕಾಲಘ್ಿ ದ ೋವಷ್ಠವ ನಾರದನು
“ಬರಹಮಷ್ ೋವ! ಪಾಂಡವರಿಗ ಹ ೋಳಬ ೋಕ ಂದು
ಬಯಸಿದುದನುಿ ಹ ೋಳು!”
ಎಂದು ಕಥ ಗಳನುಿ ಅನುಮೋದಸಿದನು. ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು
ಮಹಾತಪ್ಸಿವೋ ಮಾಕವಂಡ ೋಯನು
“ಸಮಯವನುಿ ಮಾಡಿಕ ೊೋ. ಅವರಿಗ ಹ ೋಳಲು
ಬಹಳಷ್ಠುದ !”

496
ಎಂದನು. ಅವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಅಲ್ಲಿ ದವರ್ರ ೊಂದಗದಾ
ಪಾಂಡವರು ಮಧಾಾಹಿದ ಸೊಯವನಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ
ಮಹಾಮುನಿಯನುಿ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನ ೊೋಡಿದರು. ಮಾಕವಂಡ ೋಯನು
ಹ ೋಳಲು ಸಿದಧನಾಗರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಕಥ ಗಳನುಿ
ಪಾರರಂಭಸಲು ಒತಾಾಯಸಿದನು.
“ನಿೋವು ಸನಾತನ ದ ೋವ-ದ ೈತಾ-ಮಹಾತಮ ಋಷ್ಠಗಳ ಮತುಾ
ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳ ಚರಿತ ರಗಳ ಲಿವನೊಿ ತ್ತಳಿದದಾೋರಿ. ಬಹಳ
ಸಮಯದಂದ ನಾವು ಸ ೋವ ಮತುಾ ಪ್ೊಜ ಗಳಿಗ
ಮಾನಾರಾದ ನಿಮಮ ಬರವನುಿ ಕಾಯುತ್ತಾದ ಾವು. ಈಗ
ದ ೋವಕಿಪ್ುತರನೊ ನಮಮನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಇಲ್ಲಿಗ
ಬಂದದಾಾನ .”
ಅನಂತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಉತಾರಗಳನುಿ ನಿೋಡುತಾಾ
ಮಾಕವಂಡ ೋಯನು ಶುಭಾಶುರ್ ಕಮವಗಳ ಫಲ; ತಾಕ್ಷಯವ
ಅರಿಷ್ುನ ೋರ್, ಅತ್ತರ, ಸರಸವತ್ತೋ ಗೋತ , ವ ೈವಸವತ ಮನು ಮತುಾ
ವಿಷ್ುಣವಿನ ಮತಾಾಯವತಾರ, ಯುಗಕ್ಷಯದಲ್ಲಿ ಬಾಲ ಮುಕುಂದನ
ದಶವನ, ಕಲ್ಲಯುಗದ ವಣವನ , ಮಂಡೊಕ-ವಾಮದ ೋವರ ಚರಿತ ರ,
ಇಂದರದುಾಮಿನ ಕಥ , ದುಂಧುಮಾರ-ಉತಾಂಕರ ಚರಿತ ರ, ಮಧು-
ಕ ೈಟರ್ ವಧ , ಕೌಶ್ಕ-ಪ್ತ್ತವರತ ಯರ ಸಂವಾದ, ಕೌಶ್ಕ-

497
ಧಮವವಾಾಧರ ಸಂವಾದ, ಅಂಗರಸ ಮತುಾ ಅಗಿವಂಶದ ಕಿೋತವನ .
ಕಾತ್ತವಕ ೋಯನ ರ್ನಮ ಮತುಾ ಅವನಿಂದ ಮಹಷ್ಾಸುರನ ವಧ
ಮದಲಾದ ಧಮವಯುಕಾವೂ ಅರ್ವಗಭವತವೂ ಆದ
ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ವಿವರಿಸಿ ಹ ೋಳಿದನು.

ದೌರಪ್ದೋ-ಸತಾಭಾಮಯರ ಸಂವಾದ

ಮಹಾತಮ ಮಾಕವಂಡ ೋಯ, ನಾರದ, ಕೃಷ್ಣ ಮತುಾ ಪಾಂಡವರು

ಮಾತುಕಥ ಗಳನಾಿಡುತಾ ಕುಳಿತ್ತರಲು, ದೌರಪ್ದೋ-ಸತಾಭಾಮಯರು

498
ಆಶರಮವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ನಗುತಾಾ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಕಾಲಕಳ ದರು. ಬಹುಕಾಲದ ನಂತರ ನ ೊೋಡಿದ ಅವರು
ಅನ ೊಾೋನಾರ ೊಂದಗ ಪಿರಯವಾಗ ಮಾತನಾಡುತಾಾ ಕುರು ಮತುಾ
ಯದುಗಳ ಕುರಿತಾದ ವಿಚಿತರ ಕಥ ಗಳನುಿ ಹ ೋಳತ ೊಡಗದರು. ಆಗ
ಕೃಷ್ಣನ ಪಿರಯ ಮಹಷ್ಠ ಸತಾರಜತನ ಮಗಳು ಸುಮಧಾಮ
ಸತಾಭಾಮಯು ರಹಸಾದಲ್ಲಿ ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಕ ೋಳಿದಳು:
“ದೌರಪ್ದೋ! ಯಾವ ನಡತ ಯಂದ ನಿೋನು
ಲ ೊೋಕಪಾಲರಂತ ವಿೋರರೊ ಸುಂದರರೊ ಆಗರುವ
ಪಾಂಡವರನುಿ ಆಳುತ್ತಾದಾೋಯೆ? ಹ ೋಗ ಅವರು ನಿನಿ
ವಶದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾರ ? ಹ ೋಗ ಅವರು ನಿನಿ
ಮೋಲ ಸವಲಪವೂ ಕ ೊೋಪಿಸಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿ? ನ ೊೋಡಲು
ಸುಂದರರಾಗರುವ ಪಾಂಡವರು ಸತತವೂ ನಿನಿ
ವಶದಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೋಗ ಇರುತಾಾರ ? ನನಗ ಏನು ಹ ೋಳುತಾಾಳ
ಎಂದು ಅವರ ಲಿರೊ ನಿನಿ ಮುಖ್ವನ ಿೋ ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುತಾಾರ .
ಹಾಗಾಗಲು ಏನಾದರೊ ವರತಾಚರಣ , ತಪ್ಸುಾ,
ಮಂತರಸಾಿನ, ಔಷ್ಧಿ ಅರ್ವಾ ವಿದಾಾಶಕಿಾ ಅರ್ವಾ
ಮೊಲ್ಲಕ , ಅರ್ವಾ ರ್ಪ್-ಹ ೊೋಮಗಳಿವ ಯೆೋ? ಕೃಷ್ಣನನುಿ
ನಿತಾವೂ ನನಿ ವಶಾನುಗನಾಗರಿಸಬಲಿ ಆ ಸಂಭ ೊೋಗದ

499
 ಯಶಸಾನುಿ ನನಗ ಹ ೋಳಿಕ ೊಡು!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಸತಾಭಾಮಯು ಸುಮಮನಾದಳು. ಆಗ ಅವಳಿಗ
ಪ್ತ್ತರವರತ ದೌರಪ್ದಯು ಉತಾರಿಸಿದಳು:
“ಸತ ಾೋ! ಕ ಟು ಸಿರೋಯರ ಸಮಾಚಾರವನುಿ ನನಿಲ್ಲಿ
ಕ ೋಳುತ್ತಾದಾೋಯೆ! ಕ ಟು ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುವುದರ ಕುರಿತು
ನಾನಾದರೊ ಹ ೋಗ ಹ ೋಳಲ್ಲ? ಈ ಪ್ರಶ ಿಯನುಿ
ಮುಂದುವರಿಸುವುದು ಅರ್ವಾ ನನಿನುಿ ಸಂಶಯಸುವುದು
ಬುದಧವಂತಳಾದ ಮತುಾ ಕೃಷ್ಣನ ಪಿರಯ ಮಹಷ್ಠಯಾದ
ನಿನಗ ಸರಿಯಾದುದಲಿ. ಸಿರೋಯು ಮಂತರ-ಮೊಲ್ಲಕ ಗಳನುಿ
ಬಳಸುತಾಾಳ ಎಂದು ತ್ತಳಿದಾಕ್ಷಣವ ೋ ಪ್ತ್ತಯು ಮಲಗುವ
ಕ ೊೋಣ ಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ ಸಪ್ವವೋ ಎನುಿವಂತ
ಅವಳಿಗ ಹ ದರುತಾಾನ . ಉದವಗಿನಾಗರುವವನಿಗ ಎಲ್ಲಿಂದ
ಶಾಂತ್ತ ಮತುಾ ಶಾಂತ್ತಯಲಿದವನಿಗ ಎಲ್ಲಿಂದ ಸುಖ್?
ಸಿರೋಯು ಮಂತರಗಳನುಿ ಬಳಸುವುದರಿಂದ ಪ್ತ್ತಯು
ಎಂದೊ ಅವಳ ವಶದಲ್ಲಿ ಬರುವುದಲಿ. ಶತುರರೊಪ್ದ
ಸಿರೋಯರು ಪ್ರಮ ದಾರುಣ ರ ೊೋಗಗಳನುಿ ಹರಡುತಾಾರ
ಎಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ . ಕ ೊಲಿಲು ಬಯಸಿ ಅವರು
ಸಾಂಪ್ರದಾಯಕ ಉಡುಗ ೊರ ಗಳ ಮೊಲಕ ವಿಷ್ವನುಿ

500
ಕ ೊಡುತಾಾರ . ಪ್ುರುಷ್ನು ಆ ಪ್ುಡಿಯನುಿ
ನಾಲಗ ಯಲಾಿಗಲ್ಲೋ ಚಮವದಲ್ಲಿಯಾಗಲ್ಲೋ ಸ ೋವಿಸಿ
ತಕ್ಷಣವ ೋ ಸಾವನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾರ . ಸಿರೋಯರು ಕ ಲವಮಮ
ಶ್ಷ್ಣದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋರುವಿಕ ಮತುಾ ಗಾಯಗಳನುಿ, ಪ್ುರುಷ್ತವದ
ನಾಶ, ರ್ಡತ , ಕಿವುಡುತನ ಮತುಾ ಅಂಧತವವನುಿ
ಉಂಟುಮಾಡುತಾಾರ . ಪಾಪ್ದ ದಾರಿಯನುಿ ಅನುಸರಿಸುವ
ಈ ಪಾಪಿ ಸಿರೋಯರು ಪ್ತ್ತಗಳಿಗ
ಗಾಯಗಳನುಿಂಟುಮಾಡಿದೊಾ ಇದ . ಆದರ ಸಿರೋಯು
ಎಂದೊ ತನಿ ಪ್ತ್ತಗ ವಿಪಿರಯವನುಿಂಟುಮಾಡುವ
ಕಾಯವದಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗಬಾರದು. ನಾನು ಮಹಾತಮ
ಪಾಂಡವರ ೊಂದಗ ಹ ೋಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದ ಾೋನ
ಎನುಿವುದನುಿ ಸತಾವಾಗ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು.
ಸವವದಾ ಅಹಂಕಾರ-ಕಾಮ-ಕ ೊರೋಧಗಳನುಿ ತ ೊರ ದು
ನಾನು ನಿತಾವೂ ಪಾಂಡವರನುಿ, ಅವರ ಇತರ
ಪ್ತ್ತಿಯರ ೊಂದಗ , ಉಪ್ಚಾರಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಅಸೊಯೆ
ಪ್ಡದ ೋ, ಆತಮದಲ್ಲಿ ಪ್ರಣಯಭಾವವನಿಿಟುುಕ ೊಂಡು, ನಾನು
ಮಾಡುವ ಶುಶ ರಷ್ ಗಳಲ್ಲಿ ಯಾವುದ ೋ
ಅಸಹಾಪ್ಟುುಕ ೊಳೆದ ೋ ನನಿ ಪ್ತ್ತಗಳ ಮನಸಿಾನಂತ

501
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ . ಕ ಟುದಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ ನ ೊೋ,
ಅರ್ವಾ ಸರಿಯಾಗ ಕುಳಿತುಕ ೊಳೆಲ್ಲಲಿವೋ,
ನಿಂತುಕ ೊಳೆಲ್ಲಲಿವೋ, ನಡ ಯಲ್ಲಲಿವೋ, ನ ೊೋಟದಲ್ಲಿಯೊ
ಮನಸಿಾನ ಇಂಗತವನ ೊಿ ತ ೊೋರಿಸದ ೋ ಇದ ಾೋನ ರ್ೋ
ಎಂದು ಯಾವಾಗಲೊ ನನಿ ಮೋಲ ನಾನ ೋ ಶಂಕಿಸುತಾಾ,
ಅಗಿ-ಸೊಯವರಂತ ತ ೋರ್ಸಿವಗಳಾಗರುವ, ಸ ೊೋಮನ
ಸಮರಾದ, ಮಹಾರರ್ಥ ಉಗರತ ೋರ್ಸಿವೋ ಪ್ರತಾಪಿೋ ಪಾರ್ವರ
ಸ ೋವ ಯನುಿ ನಾನು ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ದ ೋವತ ಯಾಗರಲ್ಲ,
ಮನುಷ್ಾನಾಗರಲ್ಲ, ಗಂಧವವನಾಗರಲ್ಲ, ಅರ್ವಾ
ಸವಲಂಕೃತ ಶ್ರೋಮಂತನಾಗರಲ್ಲ, ಸುಂದರನಾಗರಲ್ಲ,
ಅರ್ವಾ ಯುವಕನಾಗರಲ್ಲ, ನನಗ ಅನಾ ಪ್ುರುಷ್ರು
ಹಡಿಸುವುದಲಿ. ನನಿ ಪ್ತ್ತಯಂದರು ಮತುಾ ಅಷ್ ುೋ ಏಕ
ಸ ೋವಕರೊ ಕೊಡ ಊಟಮಾಡದ ೋ, ಸಾಿನಮಾಡದ ೋ,
ಮಲಗಕ ೊಳೆದ ೋ ನಾನು ಉಣುಣವುದಲಿ,
ಸಾಿನಮಾಡುವುದಲಿ ಮತುಾ ಮಲಗಕ ೊಳುೆವುದಲಿ.
ಪ್ತ್ತಯಂತ್ತರು ಹ ೊರಗಡ ಯಂದ ಮನ ಗ ಬಂದಾಗ ನಾನು
ಮೋಲ ದುಾ, ಆಸನ-ನಿೋರುಗಳನಿಿತುಾ, ಅವರನುಿ
ಅಭನಂದಸುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಅಡುಗ ಮನ ಯನುಿ

502
ಸವಚೆವಾಗಟುುಕ ೊಂಡಿರುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ ಸರಿಯಾದ ಕಾಲಕ ೆ
ಮೃಷ್ಾುನಿ ಭ ೊೋರ್ನವನುಿ ನಿೋಡುತ ೋಾ ನ . ಮನ ಯ ಎಲಿ
ವಸುಾಗಳನೊಿ ಜ ೊೋಡಿಸಿ ಸವಚೆವಾಗರಿಸಿಕ ೊಂಡಿರುತ ೋಾ ನ .
ಎಂದೊ ನಾನು ಸಿಟಿುನಿಂದ ಅವಹ ೋಳನದ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡುವುದಲಿ ಮತುಾ ಕ ಟು ಸಿರೋಯರನುಿ
ಅನುಸರಿಸುವುದಲಿ. ಸ ೊೋಮಾರಿತನವನುಿ ಬದಗ ೊತ್ತಾ ಸದಾ
ಏನ ೊೋ ಮಾಡಬ ೋಕ ೊೋ ಅವ ಲಿವನೊಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .
ಕಾರಣವಿಲಿದ ೋ ನಾನು ನಗುವುದಲಿ. ಬಾಗಲಲ್ಲಿ,
ಬಯಲ್ಲನಲ್ಲಿ ಅರ್ವಾ ಉದಾಾನವನದಲ್ಲಿ ತುಂಬಾ ಹ ೊತುಾ
ನಿಲುಿವುದಲಿ. ನಾನು ಯಾವಾಗಲೊ ಅತ್ತಯಾಗ ನಗಸುವ,
ಅತ್ತಯಾದ ಸಿಟುನುಿಂಟುಮಾಡುವ ಮತುಾ ಅವರಿಗ
ಕ ೊೋಪ್ವುಂಟಾಗುವ ಸಿಳಗಳಿಂದ ದೊರವಿರುತ ೋಾ ನ . ನಾನು
ಸದಾ ಪ್ತ್ತಗಳ ಸ ೋವ ಯಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿರತಳಾಗರುತ ೋಾ ನ .
ಪ್ತ್ತಗಳಿಲಿದ ೋ ಇರಲು ನನಗ ಸವವಥಾ ಇಷ್ುವಿಲಿ.
ಒಂದುವ ೋಳ ಕೌಟುಂಬಿಕ ಕ ಲಸಕಾೆಗ ಪ್ತ್ತಯಂದರು
ಹ ೊರಗ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕಾಗ ಬಂದರ ಅವರು
ಹಂದರುಗುವವರ ಗ ನಾನು ಹೊವು-ಸುಗಂಧಗಳನುಿ
ತ ೊರ ದು ವರತಚಾರಿಣಿಯಾಗರುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಪ್ತ್ತಗಳು

503
ಕುಡಿಯದ ೋ ಇರುವುದನುಿ, ತ್ತನಿದ ೋ ಇರುವುದನುಿ ಮತುಾ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡದ ೋ ಇರುವ ಎಲಿವನೊಿ ತಾಜಸುತ ೋಾ ನ .
ಉಪ್ದ ೋಶವಿರುವ ಹಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಂಡು ಸವಲಂಕೃತಳಾಗ
ಪ್ತ್ತಗಳ ಪಿರೋತ್ತ-ಹತಗಳ ಪ್ರಯತಿಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ
ನಿರತಳಾಗರುತ ೋಾ ನ . ಹಂದ ನನಿ ಅತ ಯ
ಾ ು ಹ ೋಳಿದಾ – ಭಕ್ಷ್ ,
ಬಲ್ಲ, ಶಾರದಧ, ಪ್ವವಗಳಲ್ಲಿ ಚರು, ಮಾನಾರ ಸತಾೆರ ಮತುಾ
ನನಗ ತ್ತಳಿದರುವ ಇತರ ಎಲಿವುಗಳನೊಿ ಹಗಲು-ರಾತ್ತರ
ಆಯಾಸವಿಲಿದ ೋ ಅನುಸರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಸದಾ ವಿನಯ-
ನಿಯಮಗಳಲ್ಲಿದುಾಕ ೊಂಡು ಸಾಧು, ಮೃದು, ಸತಾಶ್ೋಲ
ಮತುಾ ಸತಾಧಮವಪಾಲಕರಾದ ನನಿ ಪ್ತ್ತಗಳು ಯಾವಾಗ
ವಿಷ್ಪ್ೊರಿತ ಸಪ್ವಗಳಂತ ಕುರದಧರಾಗುತಾಾರ ೊೋ ಎಂದು
ರ್ೋಚಿಸುತಾಾ ಅವರ ಸ ೋವ ಯನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾರುತ ೋಾ ನ .
ಪ್ತ್ತಯ ಆಶರಯದಲ್ಲಿರುವುದ ೋ ಸಿರೋಯ ಸನಾತನ
ಧಮವವ ಂದು ನನಿ ಮತ. ಅವಳಿಗ ಅವನ ಹ ೊರತಾದ
ದ ೋವನಿಲಿ, ಗತ್ತಯಲಿ. ಹೋಗರುವಾಗ ಅವಳು ಅವನಲ್ಲಿ
ಹ ೋಗ ವಿಪಿರಯವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಹುದು?
ಮಲಗುವುದರಲಾಿಗಲ್ಲೋ, ಊಟಮಾಡುವುದರಲಾಿಗಲ್ಲೋ,
ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕ ೊಳುೆವುದರಲಾಿಗಲ್ಲೋ ನಾನು ನನಿ

504
ಪ್ತ್ತಗಳನುಿ ರ್ೋರುವುದಲಿ. ಅತ ಯ
ಾ ನುಿ ಎಂದೊ
ನಿಂದಸುವುದಲಿ. ನನಿ ನಿತಾದ ಅವಧಾನ, ಕುಳಿತುಕ ೊಳುೆವ
ಮತುಾ ನಿಂತುಕ ೊಳುೆವ ರಿೋತ್ತ ಮತುಾ ಹರಿಯರ ಸ ೋವ
ಇವುಗಳಿಂದ ಪ್ತ್ತಗಳು ನನಿ ವಶರಾಗದಾಾರ . ನಿತಾವೂ
ನಾನ ೊಬಿಳ ೋ ಈ ವಿೋರರ ತಾಯ ಕುಂತ್ತಯ ಸಾಿನ, ಬಟ ು,
ಭ ೊೋರ್ನಗಳ ಸ ೋವ ಯನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ವಸರ-ರ್ೊಷ್ಣ-
ಭ ೊೋರ್ನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವಳನುಿ ರ್ೋರುವುದಲಿ.
ಅವಳನುಿ ಎಂದೊ ನಾನು ನ ೊೋಯಸುವುದಲಿ.
ಮದಲು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ರ್ವನದಲ್ಲಿ ನಿತಾವೂ
ಎಂಟುಸಾವಿರ ಬಾರಹಮಣರು ಬಂಗಾರದ ತಟ ುಗಳಲ್ಲಿ
ಊಟಮಾಡುತ್ತಾದಾರು. ಎಂರ್ತುಾ ಸಾವಿರ ಗೃಹಸಿ
ಸಾಿತಕರು ಊಟಮಾಡುತ್ತಾದಾರು. ಅವರಲ್ಲಿ
ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿರಿಗೊ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮೊವತುಾ ದಾಸಿಯರನುಿ
ನಿೋಡಿದಾನು. ಇದಲಿದ ೋ ಹತುಾಸಾವಿರ ಊಧಿವರ ೋತಸ
ಯತ್ತಗಳಿಗ ಬಂಗಾರದ ಪಾತ ರಗಳಲ್ಲಿ ಶುದಧವಾದ
ಊಟವನುಿ ಕ ೊಂಡ ೊಯುಾತ್ತಾದಾರು. ಆ ಎಲಿ ಅಗರಹಾರಿ
ಬರಹಮವಾದ ಬಾರಹಮಣರನುಿ ನಾನು ಪಾನಿೋಯ-ವಸರ-
ಭ ೊೋರ್ನಗಳಿಂದ ಯಥಾಹವವಾಗ ಪ್ೊಜಸುತ್ತಾದ ಾ.

505
ಮಹಾತಮ ಕೌಂತ ೋಯನ – ಕಂಬುಕ ೋಯೊರ-ಹಾರಗಳನುಿ
ಧರಿಸಿ ಸವಲಂಕೃತರಾಗದಾ, ಅಮೊಲಾವಾದ ಹಾರ
ಆರ್ರಣಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದಾ, ಸುವಣವ-ಚಂದನಗಳನುಿ
ಲ ೋಪಿಸಿಕ ೊಂಡು ಮಣಿ-ಹ ೋಮಗಳಿಂದ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾ ಮತುಾ
ನೃತಾವಿಶಾರದರಾಗದಾ – ನೊರುಸಾವಿರ ದಾಸಿಯರ
ಹ ಸರು, ರೊಪ್, ಊಟ-ಉಡುಗ ಗಳು, ಏನು
ಮಾಡುತ್ತಾದಾರು, ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ – ಇವ ಲಿವನೊಿ
ನಾನು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾನು. ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನ ನೊರುಸಾವಿರ
ದಾಸಿಯರು ಹಗಲು ರಾತ್ತರ ಕ ೈಗಳಲ್ಲಿ ಪಾತ ರಗಳನುಿ ಹಡಿದು
ಅತ್ತರ್ಥಗಳಿಗ ಭ ೊೋರ್ನವನುಿ ಬಡಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಇಂದರಪ್ರಸಿದಲ್ಲಿರುವಾಗ ನೊರು ಸಾವಿರ ಕುದುರ ಗಳ್,
ಹತುಾ ಸಾವಿರ ಆನ ಗಳ್ ಅವನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾವು. ಅವನು ಆಳುತ್ತಾರುವಾಗ ಇದಾ
ಇವ ಲಿವುಗಳ ಸಂಖ ಾಯನುಿ ನಾನ ೋ ನಿಧವರಿಸುತ್ತಾದ ಾ ಮತುಾ
ಅವರ ತಕರಾರುಗಳನುಿ ನಾನ ೋ ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾ. ಅಂತಃಪ್ುರದ
ಎಲಿ ಸ ೋವಕರು, ಗ ೊೋಪಾಲಕರು, ವಿಪಾಲರು ಎಲಿರೊ ಏನು
ಮಾಡುತ್ತಾದಾರು ಮತುಾ ಏನು ಮಾಡುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ
ಎನುಿವುದನುಿ ನಾನು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾ. ಯಶಸಿವೋ

506
ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿ ನನಗ ೊಬಿಳಿಗ ೋ ರಾರ್ನ ಆದಾಯ-
ವ ಚಿಗಳ ೋನು, ಒಟುು ಸಂಪ್ತ ೋಾ ನು ಎನುಿವುದು ತ್ತಳಿದತುಾ.
ಕುಟುಂಬದ ಸಮಸ ಾಗಳ ಭಾರವ ಲಿವನೊಿ ನನಿ ಮೋಲ
ಹಾಕಿ ಅವರ ಲಿರೊ ನನಿನ ಿೋ ಮಚಿಿಸುವುದರಲ್ಲಿ
ನಿರತರಾಗರುತಾಾರ . ದುರಾತಮರಿಗ ಅಸಾಧಾವಾದ ಈ
ಭಾರವನುಿ ನಾನು ಅವರ ಆಸಕಿಾಯನ ಿೋ ಇಟುುಕ ೊಂಡು
ಹಗಲು-ರಾತ್ತರ ಸುಖ್ವ ಲಿವನೊಿ ತ ೊರ ದು ಹ ೊರುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ಪ್ತ್ತಗಳು ಧಮವದಲ್ಲಿ ನಡ ದುಕ ೊಂಡಿರಲು ನಾನ ೊಬಿಳ ೋ
ಅವರ ಕ ೊೋಶವು ವರುಣನ ಮಹಾಸಾಗರದಂತ
ತುಂಬಿಕ ೊಂಡಿರಬ ೋದ ಂದು ನ ೊೋಡಿಕ ೊಂಡಿರುತ ೋಾ ನ .
ಹಸಿವು-ಬಾಯಾರಿಕ ಗಳನುಿ ತ ೊರ ದು ಹಗಲು-ರಾತ್ತರ
ಪ್ತ್ತಗಳನುಿ ಆರಾಧಿಸುತ್ತಾರುವ ನನಗ ಹಗಲು-
ರಾತ್ತರಗಳ ರಡೊ ಒಂದ ೋ ಸಮನಾಗವ . ನಾನು ಮದಲು
ಏಳುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ ಕ ೊನ ಯಲ್ಲಿ ಮಲಗುತ ೋಾ ನ . ಸತ ಾೋ!
ನಿತಾವೂ ಈ ರಿೋತ್ತ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವುದರಿಂದಲ ೋ
ಅವರು ನನ ಿಡ ಗ ಸ ಳ ಯಲಪಟಿುದಾಾರ . ಪ್ತ್ತಯಂದರನು
ನನ ೊಿಡನ ಇಟುುಕ ೊಂಡಿರುವ ಈ ಮಹಾಕಾಯವವು ನನಗ
ತ್ತಳಿದದ . ಆಸತ್ ಸಿರೋಯರ ಸಮಾಚರವು ನನಗ ತ್ತಳಿದಲಿ.

507
 ತ್ತಳಿಯಲು ಬಯಸುವುದೊ ಇಲಿ.”
ಕೃಷ್ ಣಯು ಆಡಿದ ಈ ಧಮವಸಹತ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಸತ ಾಯು
ಧಮವಚಾರಿಣಿೋ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯನುಿ ಗೌರವಿಸಿ
“ಪಾಂಚಾಲ್ಲೋ! ತಪ್ುಪಮಾಡಿದ ನನಿನುಿ ಕ್ಷರ್ಸು!
ಸಖಿಯರಲ್ಲಿ ಉದ ಾೋಶಗಳಿಲಿದ ೋ ಉಪ್ಹಾಸದ ಮಾತುಗಳು
ನಡ ಯುತಾದ ಯಲಿವ ೋ?”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದಳು. ಆಗ ದೌರಪ್ದಯು ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಪ್ತ್ತಯ ಚಿತಾವನುಿ ಹಡಿದಟುುಕ ೊಳುೆವ ಈ ದ ೊೋಷ್ರಹತ
ಮಾಗವವನುಿ ನಾನು ನಿನಗ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಸಖಿೋ! ಈ ರಿೋತ್ತ
ಸರಿಯಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವುದರಿಂದ ನಿನಿ ಪ್ತ್ತಯನುಿ
ಇತರ ಕಾರ್ನಿಯರಿಂದ ದೊರವಿಡಬಹುದು. ಸತ ಾೋ! ಎಲಿ
ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಮತುಾ ಎಲಿ ದ ೋವತ ಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಪ್ತ್ತಯ
ಸಮನಾದ ದ ೋವನಿಲಿ! ಅವನು ಒಲ್ಲದರ
ಸವವಕಾಮಗಳ್ ಪಾರಪ್ಾವಾಗುತಾವ . ಮುನಿದರ
ಸತಾಹಾಗ ಯೆೋ! ಅವನಿಂದ ಮಕೆಳು, ವಿವಿಧ ಭ ೊೋಗಗಳು,
ಹಾಸಿಗ , ಆಸನ, ಅದುಭತ ನ ೊೋಟಗಳು, ವಸರಗಳು,
ಮಾಲ ಗಳು, ಸುಗಂಧಗಳು, ಸವಗವಲ ೊೋಕ ಮತುಾ ವಿಷ್ಮ
ಕಿೋತ್ತವಗಳು ದ ೊರ ಯುತಾವ . ಇಲ್ಲಿ ಸುಖ್ದಂದ ಸುಖ್ವು

508
ದ ೊರ ಯುವುದಲಿ. ಸಾಧಿಿಯು ದುಃಖ್ದಂದ ಸುಖ್ಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತಾಾಳ . ಆದುದರಿಂದ ಕೃಷ್ಣನನುಿ ಉತಾಮ
ಹೃದಯದಂದ ಆರಾಧಿಸು! ನಿತಾವೂ ಅವನನುಿ
ಪ ರೋಮದಂದ ಉಪ್ಚರಿಸು! ಅವನಿಗ ರುಚಿಯಾದ ಅಡುಗ ,
ಸುಂದರ ಮಾಲ ಗಳು ಮತುಾ ವಿವಿಧ ಸುಗಂಧಗಳನುಿ
ದಾಕ್ಷ್ಣಾ-ರ್ೋಗಗಳ ಮೊಲಕ ಕ ೊಡುವುದರಿಂದ ತಾನು
ಇವಳಿಗ ಪಿರೋತ್ತಯವನು ಎಂದು ತ್ತಳಿದು ಅವನ ೋ ನಿನಿನುಿ
ಸವವಭಾವಗಳಿಂದ ಆಲಂಗಸುತಾಾನ . ಬಾಗಲಲ್ಲಿ ನಿನಿ
ಪ್ತ್ತಯ ಸವರವನುಿ ಕ ೋಳಿದ ೊಡನ ಯೆೋ ಮೋಲ ದುಾ ಮನ ಯ
ಮಧಾದಲ್ಲಿ ನಿಲುಿ. ಅವನು ಒಳಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಬ ೋಗನ ಆಸನ-ಪಾದಾಗಳಿಂದ ಅವನನುಿ ಪ್ೊಜಸು.
ಅವನಿರುವಾಗ ದಾಸಿಯರನುಿ ಹ ೊರಕಳುಹಸಿ, ಸವಯಂ
ನಿೋನ ೋ ಎದುಾ ಎಲಿವನೊಿ ಮಾಡು. ಸತ ಾೋ! ಆಗ ಕೃಷ್ಣನು
ನಿನಿ ಭಾವವನುಿ ತ್ತಳಿಯುತಾಾನ . ಇವಳು ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ
ನನಿನ ಿೋ ಪಿರೋತ್ತಸುತಾಾಳ ಎಂದು ರ್ೋಚಿಸುತಾಾನ .
ನಿನಿ ಸನಿಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ತ್ತಯು ಏನನ ಿೋ ಹ ೋಳಿದರೊ,
ಗುಟುಲಿದದಾರೊ, ಗುಟಾುಗಯೆೋ ಇಡು. ನಿನಿ
ಸವತ್ತರ್ೋವವಳು ವಾಸುದ ೋವನಿಗ ನಿನಿ ಕುರಿತು ಹ ೋಳಿ

509
ನಿಬಿಿಬಿರ ೊಡನ ವಿರಾಗವನುಿಂಟುಮಾಡಬಹುದು. ವಿವಿಧ
ಉಪಾಯಗಳನುಿ ಬಳಸಿ ನಿನಿ ಪ್ತ್ತಯ ಪಿರೋತ್ತಪಾತರರು,
ವಿಧ ೋಯರು ಮತುಾ ಹತ ೈಷ್ಠಗಳನುಿ ಭ ೊೋರ್ನಕ ೆ ಕರ .
ಅವನ ದ ವೋಷ್ಠಗಳು, ವಿರುದಧ ಪ್ಕ್ಷದವರು ಮತುಾ
ಹತ ೈಷ್ಠಗಳಲಿದವರನುಿ ಮತುಾ ಹಾಗ ಯೆೋ ಕುಹುಕರು ಮತುಾ
ಉದಧಟರಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವವರನುಿ ನಿತಾವೂ
ಹ ೊರಗಡು. ನಿನಿ ಪ್ುರುಷ್ನು ಮತ್ತಾನಲ್ಲಿ ಏನಾದರೊ
ಪ್ರಮಾದವನ ಿಸಗದರ ನಿನಿ ಸಿಟುನುಿ
ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಂಡು ಮೌನವನುಿ ತಾಳು.
ಪ್ರದುಾಮಿ-ಸಾಂಬ ಇಬಿರೊ ನಿನಿ ಪ್ುತರರ ೋ. ಎಂದೊ
ಅವರನುಿ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಯಾಗ ನ ೊೋಡಬ ೋಡ. ಉತಾಮ
ಕುಲದಲ್ಲಿ ರ್ನಿಸಿದ, ಕ ಟುವರಲಿದ, ಸತ್ತೋ ಸಿರೋಯರ ೊಂದಗ
ಸಖ್ಾವನುಿ ಮಾಡು. ಚಂಡರೊ, ಶುಂಡರೊ, ತುಂಬಾ
ಊಟಮಾಡುವವರೊ, ಕಳೆರೊ, ದುಷ್ುರೊ, ಚಪ್ಲರೊ
ಆದವರನುಿ ದೊರವಿಡು. ಇದು ಉತಾಮವಾದ
ಸವಗವಸುಖ್ವನುಿ ನಿೋಡುವ ಮತುಾ ಶತುರಗಳನುಿ
ದೊರವಿಡುವ ದಾಂಪ್ತಾ ಜೋವನದ ಗುಟುು. ಬ ಲ ಬಾಳುವ
ಮಾಲ -ಆರ್ರಣ ಮತುಾ ಪ್ುಣಾ ಸುಗಂಧಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ನಿನಿ

510
 ಪ್ತ್ತಯನುಿ ಆರಾಧಿಸು!”
ಆಶರಮದ ೊಳಗ ದೌರಪ್ದ-ಸತಾಭಾಮಯರು ಈ ರಿೋತ್ತ
ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರಲು, ಹ ೊರಗ ರ್ನಾದವನ ಮಧುಸೊದನನು
ಮಾಕವಂಡ ೋಯಾದ ವಿಪ್ರರು ಮತುಾ ಪಾಂಡವರ ೊಡನ
ಅನುಕೊಲಕರ ಮಾತುಕಥ ಗಳನಾಿಡಿ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ ಅವರಿಂದ
ಬಿೋಳ ್ೆಂಡನು. ರರ್ವನ ಿೋರಲು ಸಿದಧನಾದ ಕ ೋಶವನು
ಸತಾಭಾಮಯನುಿ ಕರ ದನು. ಆಗ ಸತಾಭಾಮಯು
ದೃಪ್ದಾತಮಜ ಯನುಿ ಬಿಗದಪಿಪ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಭಾವವನುಿ
ತುಂಬಿಸಿಕ ೊಂಡು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದಳು:
“ಕೃಷ್ ಣೋ! ದುಗುಡಗ ೊಳೆಬ ೋಡ! ವಾಥ ಮಾಡಬ ೋಡ!
ನಿದ ಾಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಡ! ದ ೋವಸಂಕಾಶ ಪ್ತ್ತಗಳು
ಗ ಲುಿವ ಈ ಮೋದನಿಯು ನಿನಿದಾಗುತಾದ . ನಿನಿ ಹಾಗ
ಪ್ೊಜತ ಲಕ್ಷಣಗಳುಳೆ ಶ್ೋಲಸಂಪ್ನ ಿಯ ಕ ೋಶವು ತುಂಬಾ
ಸಮಯವಿರುವುದಲಿ. ಅವಶಾವಾಗಯೊ ಕಂಟಕರು
ಹತರಾಗ ಪ್ತ್ತಗಳ ್ಂದಗ ನಿೋನು ಈ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಪ್ರತ್ತಸಪಧಿವಗಳಿಲಿದ ೋ ಭ ೊೋಗಸುತ್ತಾೋಯೆ ಎಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ .
ಧಾತವರಾಷ್ರರ ವಧ ಗ ೈದು ವ ೈರಕ ೆ ಪ್ರತ್ತೋಕಾರವನ ಿಸಗ
ಪ್ೃರ್ಥಿಯು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿ ನ ಲ ಸುವುದನುಿ ನಾನು

511
ಕಂಡಿದ ಾೋನ . ನಿೋನು ವನದಲ್ಲಿರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ದಪ್ವಮೋಹತರಾಗ ನಗುವ ಕುರುಸಿರೋಯರು ಬ ೋಗನ
ಹತಸಂಕಲಪರಾಗುವುದನುಿ ನಿೋನು ಕಾಣುತ್ತಾೋಯೆ. ಕೃಷ್ ಣೋ!
ನಿೋನು ದುಃಖ್ದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಯಾರು ಕ ಟುದಾಗ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವರ ೊೋ ಅವರ ಲಿರೊ ಯಮಸಾದನಕ ೆ
ಹ ೊೋಗುತಾಾರ ಂದು ತ್ತಳಿ! ನಿನಿ ಮಕೆಳು – ಪ್ರತ್ತವಿಂಧಾ,
ಸುತಸ ೊೋಮ, ಅರ್ುವನನ ಶುರತಕಮವ, ನಕುಲನ ಶತಾನಿೋಕ
ಮತುಾ ಸಹದ ೋವನಿಂದ ನಿನಗ ಹುಟಿುದ ಶುರತಸ ೋನ –
ಎಲಿರೊ ಕುಶಲರೊ ಕೃತಾಸರರೊ ಆಗದಾಾರ .
ಅಭಮನುಾವಿನಂತ ಯೆೋ ಅವರ ಲಿರೊ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ದಾವರಕ ಯನುಿ ಬಹಳವಾಗ ಇಷ್ುಪ್ಡುತಾಾರ . ಸುರ್ದ ರಯು
ನಿನಿ ಹಾಗ ಯೆೋ ಅವರನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಪಿರೋತ್ತಸುತಾಾಳ .
ಪಿರೋತ್ತಗ ಪ್ರತ್ತಸಪಧಿವಗಳಿಲಿದ ೋ ಪಿರೋತ್ತಸಿ ಅವರ ಕುರಿತು
ಸವಲಪವೂ ಚಿಂತ್ತಸುವುದಲಿ. ಪ್ರದುಾಮಿನ ತಾಯಯೊ ಕೊಡ
ಅವರನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾಳ .
ಕ ೋಶವನೊ ಕೊಡ ಭಾನು ಮದಲಾದವರ ೊಂದಗ ಅವರ
ಮೋಲ್ಲವಚಾರಣ ಮಾಡುತ್ತಾರುತಾಾನ . ನನಿ ಮಾವನು
ಯಾವಾಗಲೊ ಅವರ ಊಟ-ಉಪ್ಚಾರಗಳನುಿ

512
 ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುತಾಾನ . ರಾಮನೊ ಸ ೋರಿ ಎಲಿ ಅಂಧಕ-
ವೃಷ್ಠಣಗಳು ಅವರನುಿ ಇಷ್ುಪ್ಡುತಾಾರ . ಭಾರ್ನಿೋ!
ಪ್ರದುಾಮಿನಷ್ ುೋ ಅವರನುಿ ಪಿರೋತ್ತಸುತಾಾರ .”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಮನಸಿಾಗ ಹತವಾಗುವ ಹೃದಯದಂದ ಹ ೊರಟ ಪಿರಯ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಹ ೋಳಿ ಸತಾಭಾಮಯು ಹ ೊರಡಲು
ಮನಸುಾಮಾಡಿ ವಾಸುದ ೋವನ ರರ್ದ ಕಡ ಹ ೊೋದಳು. ಕೃಷ್ಣನ
ಮಹಷ್ಠ ಭಾರ್ನಿೋ ಸತಾಭಾಮಯು ಕೃಷ್ ಣಗ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿ
ಶೌರಿಯ ರರ್ವನ ಿೋರಿದಳು. ಮುಗುಳಿಕುೆ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಸಂತವಿಸಿ
ಪ್ರಂತಪ್ ಯದುಶ ರೋಷ್ಿನು ಶ್ೋಘ್ರ ಹಯಗಳ ್ಡನ ಹಂದರುಗ
ಹ ೊೋದನು.

ಘೊೋಷ್ಯಾತ ರ
ಪಾಂಡವರ ವನವಾಸದ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ ಧೃತರಾಷ್ರನ
ಸಂತಾಪ್
ಪಾಂಡವರು ವನದಲ್ಲಿ ಸಾವಧಾಾಯ-ತಪ್ಸುಾಗಳಲ್ಲಿ ನಿರತರಾಗ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಒಂದು ದನ ಕಥ ಗಳಲ್ಲಿ ಕುಶಲನಾದ ಓವವ
ವಿಪ್ರನು ಕೌರವರ ನಾಡಿಗ ಬಂದು ರಾಜಾ ಧೃತರಾಷ್ರನನುಿ

513
ಕಂಡನು. ವೃದಧರಾರ್ನು ಅವನನುಿ ಕುಳಿೆರಿಸಿ ಸತೆರಿಸಿ ಪಾಂಡವರ
ಕುರಿತು ಕ ೋಳಲು ಆ ವಿಪ್ರನು ಗಾಳಿಬಿಸಿಲುಗಳಿಂದ ಕೃಶಾಂಗರಾಗ
ತಮಮ ದುಃಖಿತ ಉಗರ ಮುಖ್ಗಳನುಿ ಮುಚಿಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ
ಧಮವ, ಅನಿಲ ಮತುಾ ಇಂದರರಿಂದ ಹುಟಿುದವರು, ಯಮಳರು
ಮತುಾ ವಿೋರನಾರ್ರಿದೊಾ ಅನಾರ್ಳಂತ ಪ್ರಿಕ ಿೋಶಗಳನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾದಾ ಕೃಷ್ ಣಯು ಹ ೋಗದಾಾಳ ಂದು ವಣಿವಸಿದನು.
ವನದಲ್ಲಿ ರಾರ್ಪ್ುತರರು ದುಃಖ್ದ ನದಯಲ್ಲಿ
ಮುಳುಗದಾಾರ ನುಿವುದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಕರುಣ ಯಂದ
ತಪಿಸಿದನು. ಅಂತರಾತಮದಲ್ಲಿ ದೋನನಾಗ ಪಾರ್ವರಿಗಾಗ ಕಣಿಣೋರಿಟುು
ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ಅವ ಕ ೆಲಿವೂ ತಾನ ೋ ಮೊಲನ ಂದು ಚಿಂತ್ತಸಿ
ವಿಲಪಿಸಿದನು:
“ನನಿ ಮಕೆಳಲ್ಲಿ ಜ ೋಷ್ಿನಾದ ಧಮವರಾರ್, ಸತಾವಂತ,
ಶುಚಿ, ಆಯವನಡತ ಯ ಅಜಾತಶತುರವು ಹಂದ ರಂಕುವಿನ
ಉಣ ಣಯ ಮೋಲ ಮಲಗಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾವನು ಇಂದು ಏಕ
ನ ಲದಮೋಲ ಮಲಗುತ್ತಾದಾಾನ ? ಮಾಗಧ-ಸೊತರ
ಗುಂಪ್ುಗಳು ನಿತಾವೂ ಆ ಸವಯಂ ಇಂದರನಂತ್ತರುವವನನುಿ
ಸುಾತ್ತಮಾಡಿ ಎಚಿರಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಈಗ ನ ಲದ ಮೋಲ
ಮಲಗುವ ಅವನನುಿ ಪ್ಕ್ಷ್ಸಂಕುಲಗಳು ಸೊರ್ೋವದಯದ

514
ಮದಲ ೋ ಅವನನುಿ ಎಚಿರಿಸುತ್ತಾವ ! ಗಾಳಿ-ಬಿಸಿಲುಗಳಿಂದ
ಅಂಗಾಂಗಗಳು ಸ ೊೋತುಹ ೊೋದ ವೃಕ ೊೋದರನು
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಅಂಗಾಂಗಗಳು ಉರಿಯುತ್ತಾರಲು ಕೃಷ್ ಣಯ
ಎದರು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಉಚಿತವಲಿದದಾರೊ ನ ಲದ ಮೋಲ
ಮಲಗುತಾಾನ ? ಅವನು ನನಿ ಮಕೆಳ ವಧ ಯನುಿ ಬಯಸಿ
ನ ಲದಮೋಲ ಹ ೊರಳಾಡುತಾಾ ಸಮಯವನುಿ
ಕಾಯುತ್ತಾರಬಹುದು. ಮೋಸದಂದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಗ ದಾಾಗ ದುಃಶಾಸನು ಆಡಿದ ಮೊದಲ್ಲಕ ಯ ಮಾತುಗಳು
ವೃಕ ೊೋದರನ ದ ೋಹವನುಿ ಚುಚುಿತ್ತಾರಬಹುದು, ಮತುಾ
ಬ ಂಕಿಯು ಇಂಧನವನುಿ ಸುಡುವಂತ ಅವನ ಕರುಳುಗಳನುಿ
ಸುಡುತ್ತಾರಬಹುದು! ಹಾಗ ಯೆೋ ಸುಕುಮಾರ ಅರ್ುವನನು
ಧಮವಸುತನ ವಶದಲ್ಲಿದುಾಕ ೊಂಡು ಅಂಗಾಂಗಗಳ ಲಿವೂ
ನ ೊೋಯುತ್ತಾರಲು ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ ಸಿಟಿುಲಿದ ೋ
ರಾತ್ತರಗಳನುಿ ಕಳ ದರಲ್ಲಕಿೆಲಿ! ಸುಖಾಹವರಾದ,
ದವಿಯಲ್ಲಿನ ಅಮರರಿಗಂತಲೊ ಸಮೃದಧರೊಪಿಗಳಾದ
ಯಮಳರೊ ಅಸುಖಿಗಳಾಗದಾಾರ ; ಧಮವ-ಸತಾಗಳಿಂದ
ನಿಯಂತ್ತರಸಲಪಟಿುರುವ ಅವರೊ ಕೊಡ ನಿರ್ವಾಗಯೊ
ನಿದ ಾಗ ಟಿುರಬಹುದು ಮತುಾ ಅಪ್ರಶಾಂತರಾಗರಬಹುದು!

515
ಧಮವಪ್ುತರನು ಪಾಪ್ಕೃತಾದ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸುವವನಲಿ.
ಧನಂರ್ಯನಾದರ ೊೋ ಅವನಂತ ಯೆೋ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವವನು. ಆದರ ಭೋಮನ ಕ ೊೋಪಾಗಿಯು
ಗಾಳಿಗ ಸಿಲುಕಿದ ಅಗಿಯಂತ ಹ ಚಾಿಗುತ್ತಾರಬಹುದು. ಆ
ವಿೋರನು ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ರ್ುಗಲ ದುಾ ಮುಷ್ಠುಯನುಿ ಅಂಗ ೈಗ
ಹ ೊಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾ ಘೊೋರ ಬಿಸಿಉಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ನನಿ
ಪ್ುತರ-ಪೌತರರನುಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ಸುಡುತ್ತಾರಬಹುದು!
ಅರ್ುವನ-ಭೋಮಸ ೋನರು ಕಲಾಪಂತಾದ ಅಗಿಗಳಂತ
ಎಲಿವನೊಿ ಧಿಂಸಮಾಡಬಲಿರು; ಸಿಡುಲುಗಳಂರ್ಹ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಅವರು ತೊರುವಾಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಶತುರಸ ೋನ ಯು ಉಳಿಯುವುದಲಿ. ಮಂದಚ ೋತಸರಾದ
ದುರ್ೋವಧನ, ಶಕುನಿ, ಕಣವ ಮತುಾ ದುಃಶಾಸನರು
ಜ ೋನನುಿ ಮಾತರ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಾರ ಯೆೋ ಹ ೊರತು
ಭೋಮಾರ್ುವನರಂತ್ತದಾ ಪ್ರಪಾತವನುಿ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ!
ಶುಭಾಶುರ್ ಕಮವಗಳನುಿ ಮಾಡಿ ಪ್ುರುಷ್ನು ತಾನು
ಮಾಡಿದುದರ ಫಲವನುಿ ಪ್ರತ್ತೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾರುತಾಾನ .
ಅವಶಾವಾಗ ಅವನು ಆ ಫಲಕ ೆ ಬದಧನಾಗರುವಾಗ ಹ ೋಗ
ತಾನ ೋ ಅದರಿಂದ ತಪಿಪಸಿಕ ೊಳೆಬಹುದು? ಹ ೊಲವನುಿ

516
ಹೊಳಿ ಬಿೋರ್ವನುಿ ಬಿತ್ತಾ ದ ೋವತ ಗಳು ಸಕಾಲಕ ೆ ಮಳ ಯನುಿ
ಸುರಿಸಿದಾಗ ತಾನ ೋ ಬ ಳ ಯು ಬ ಳ ಯುವುದು! ಅದನುಿ
ಯಾರುತಾನ ೋ ನ ೊೋಡಿಲಿ? ಬ ೋರ ಏನಾದರೊ ಆದರ ಅದು
ದ ೈವವ ಂದು ರ್ೋಚಿಸುತ ೋಾ ವ . ಸಾಧುಪ್ರವೃತ್ತಾಯ
ಪಾಂಡವರ ೊಡನ ರ್ೊಡಾಡಿದುದು ಸರಿಯಲಿ ಎಂದು
ತ್ತಳಿದೊ ದುಷ್ು ಮಕೆಳನುಿ ಅನುಸರಿಸಿದ ನಾನು ಕುರುಗಳ
ಅಂತಾಕಾಲವನುಿ ತಂದ ನಲಾಿ! ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ
ಗಾಳಿಯು ತಡ ಯಲಿದ ೋ ಬಿೋಸುತಾದ . ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ
ಗಭವಣಿಯು ಹಡ ಯುತಾಾಳ . ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ
ಉದಯವು ರಾತ್ತರಯನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸುತಾದ ಮತುಾ
ಹಾಗ ಯೆೋ ಸಂಜ ಯು ದನವನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸುತಾದ .
ಇತರರು ದುಡಿಯದರುವಾಗ ಏಕ ದುಡಿಯಬ ೋಕು?
ಇತರರು ವಿತಾವನುಿ ದಾನಮಾಡದ ೋ ಇದಾರ ನಾವು ಏಕ
ಮಾಡಬ ೋಕು? ನಾವು ನಮಮ ಸಂಪ್ತುಾ ಭಾಗವಾಗಬಾರದು,
ಒಡ ದುಹ ೊೋಗಬಾರದು ಮತುಾ ಸ ೊೋರಿಹ ೊೋಗಬಾರದ ಂದು
ಅದನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುತ ೋಾ ವ . ಅರಣಾದಂದ ಶಕರಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹ ೊೋದ
ಧನಂರ್ಯನ ವಿೋಯವವನುಿ ನ ೊೋಡು! ಅವನು ಪ್ುನಃ ಈ
ಲ ೊೋಕಕ ೆ ಹಂದರುಗದಾಗ ಅವನಿಗ ನಾಲುೆ ವಿಧದ

517
 ಅಸರಗಳು ತ್ತಳಿದದಾವು. ಸಶರಿೋರನಾಗಯೆೋ ಸವಗವಕ ೆ ಹ ೊೋಗ,
ಕುರುಗಳು ಕಾಲನಿಂದ ಹತರಾಗುವುದನುಿ ಬಯಸದ
ಯಾರು ತಾನ ೋ ಪ್ುನಃ ಈ ಲ ೊೋಕಕ ೆ ಬರಲು
ಬಯಸುತಾಾರ ? ಆ ಧನುಷ್ಾಪಣಿೋ ಅರ್ುವನನನ
ದವಾಾಸರಗಳ ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ಯಾರುತಾನ ೋ ಸಹಸಿಯಾರು?”

ಪಾಂಡವರಿದಾಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಲು ಕಣವನು

ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಸೊಚಿಸಿದುದು
ರಾರ್ ಧೃತರಾಷ್ರನ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಗುಟಿುನಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿದ
ದುರ್ೋವಧನ-ಶಕುನಿಯರು ಎಲಿವನೊಿ ಕಣವನಿಗ ಹ ೊೋಗ
ಹ ೋಳಿದರು. ಆಗ ಕಣವನು ಅವರಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ದುರ್ೋವಧನ! ಪಾಂಡವರನುಿ ನಿನಿದ ೋ ವಿೋಯವದಂದ
ಹ ೊರಗಟಿುದ ನಿೋನು ಶಂಬರನನುಿ ಕ ೊಂದ ಇಂದರನು ತನಿ
ಸವಗವವನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ೋ ಇಡಿೋ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಭ ೊೋಗಸು. ಪ್ೊವವ-ಪ್ಶ್ಿಮ-ದಕ್ಷ್ಣ-ಉತಾರಗಳ
ರಾರ್ರ ಲಿರೊ ನಿನಗ ಕರವನುಿ ಕ ೊಡುವಂತ
ಮಾಡಿಯಾಗದ . ಹಂದ ಪಾಂಡವರನುಿ ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾದಾ
ಲಕ್ಷ್ಮಯನುಿ ಈಗ ನಿೋನು ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡಿದಾೋಯೆ.

518
ಇಂದರಪ್ರಸಿಕ ೆ ಹ ೊೋದಾಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿ ದೋಪ್ಾಮಾನ
ಶ್ರೋಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಾವು ಶ ೋಕದಂದ ಸಣಣವರಾಗದ ಾವು.
ನಿನಿ ಬುದಧಬಲವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಆ
ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಸಿದುಕ ೊಂಡು ಈಗ ನಿೋನು ಅದ ೋ ಶ್ರೋಯಂದ
ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ಎಲಿ ರಾರ್ರೊ ನಿನಿ
ಶಾಸನದಡಿಯಲ್ಲಿದಾಾರ ಮತುಾ ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕ ಂದರೊ
ನಿನಿನುಿ ಕ ೋಳಿಯೆೋ ಮಾಡುತಾಾರ . ಇಂದು ಸಾಗರ-ಆಕಾಶ-
ಪ್ವವತ-ಗಾರಮ-ನಗರ-ಆಕರಗಳು-ನಾನಾ
ವನ ೊೋದ ಾೋಶಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಇಡಿೋ ಪ್ೃರ್ಥಿಯು
ನಿನಿವಳಾಗದಾಾಳ . ದವರ್ರಿಂದ ವಂದಸಲಪಟುು ರಾರ್ರಿಂದ
ಪ್ೊಜಸಲಪಟುು ನಿೋನು ಪೌರುಷ್ದಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳ ಮಧ ಾ
ರವಿಯಂತ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ರುದರರಲ್ಲಿ ಯಮನಂತ ,
ಮರುತಾರಲ್ಲಿ ವಾಸವನಂತ ಕುರುಗಳಿಂದ ಆವೃತನಾಗರುವ
ನಿೋನು ನಕ್ಷತರರಾರ್ನಂತ ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ . ನಿನಿನುಿ
ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊಳೆದ ೋ ಯಾವಾಗಲೊ ನಿನಿನುಿ ನಿಲವಕ್ಷ್ಸಿದ
ಆ ಪಾಂಡವರು ಈಗ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೋಗ
ವನವಾಸಿಗಳಾಗದಾರ ಎನುಿವುದನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದ ಾೋವ .
ಪಾಂಡವರು ವನವಾಸಿೋ ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ದ ವೈತವನದ

519
ಸರ ೊೋವರದ ಬಳಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾರ ಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ .
ಪ್ರಮ ಸಂಪ್ತ್ತಾನಿಂದ ಕೊಡಿ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ಸೊಯವನು
ತನಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ನಿೋನು ಆ
ಪಾಂಡುಪ್ುತರರನುಿ ಸುಡು! ರಾರ್ಾವನುಿ ಪ್ಡ ದ ನಿೋನು
ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡಿರುವ ಪಾಂಡವರನುಿ,
ಶ್ರೋಯಂದ ಆವೃತನಾಗರುವ ನಿೋನು ಶ್ರೋಯನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಅವರನುಿ ಮತುಾ ಸಮೃದಧಸಂಪ್ತ್ತಾನ ನಿೋನು
ಅಸಮೃದಧರಾಗರುವ ಅವರನುಿ ಹ ೊೋಗ ನ ೊೋಡು.
ಯಯಾತ್ತರ್ೋ ಎಂಬಂತ ಮಹಾಭರ್ನಸಂಪ್ನಿನಾಗ,
ರ್ದರವಾಗ ಮತುಾ ಮಹತಾರವಾಗ ಸಾಿಪಿತನಾಗರುವ
ನಿನಿನುಿ ಆ ಪಾಂಡವರು ನ ೊೋಡಲ್ಲ! ಸಮಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ
ನಿಂತು ವಿಷ್ಮಸಾಿನದಲ್ಲಿರುವ ಶತುರಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡುವುದಕಿೆಂತಲೊ ಹ ಚಿಿನ ಸುಖ್ವು ಈ ರ್ಗತ್ತಾನಲ್ಲಿ
ಇನ ಿೋನಿದ ? ಮಗನು ಹುಟಿುದನ ನುಿವುದಾಗಲ್ಲೋ, ಧನ
ಅರ್ವಾ ರಾರ್ಾವು ದ ೊರಕಿತ ನುಿವುದಾಗಲ್ಲೋ, ಶತುರಗಳು
ಕಷ್ುದಲ್ಲಿರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದಷ್ುು ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ
ತರುವುದಲಿ. ಯಶಸಿವಯಾದ ಯಾರು ತಾನ ೋ ಆಶರಮದಲ್ಲಿ
ವಲೆಲ-ಜನಗಳನುಿಟಿುರುವ ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ

520
 ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುವುದಲಿ? ಸುಂದರ ವಸರಗಳನುಿಟಿುರುವ
ನಿನಿ ಭಾಯೆವಯರು ವಲೆಲ-ಜನಗಳನುಿಟಿುರುವ ಅಸುಖಿ
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ನ ೊೋಡಲ್ಲ ಮತುಾ ಅವಳ ದುಃಖ್ವನುಿ
ಹ ಚಿಿಸಲ್ಲ! ಧನವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ತನಿ ಜೋವನವನುಿ
ತಾನ ೋ ನಿಂದನ ಮಾಡುವಂಥಾಗಲ್ಲ. ಸಭಾಮಧಾದಲ್ಲಿ
ಅವಳು ಅನುರ್ವಿಸಿದ ದುಃಖ್ವು ಸವಲಂಕೃತರಾದ ನಿನಿ
ಭಾಯೆವಯರನುಿ ನ ೊೋಡುವುದಕಿೆಂತ
ಹ ಚಿಿನದಾಗರಲಾರದು!”
ಕಣವನ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ದುರ್ೋವಧನನು ಮದಲು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಅನಂತರ ದೋನನಾಗ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಕಣವ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುದು ನನಿ ಮನಸಿಾಗೊ ಬಂದತುಾ.
ಆದರ ಪಾಂಡವರಿದಾಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಲು ನಮಗ ರಾರ್ನು
ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ಅನುಜ್ಞ ಯನುಿ ನಿೋಡಲ್ಲಕಿೆಲಿ. ರಾರ್ನು
ಆ ವಿೋರರ ಕುರಿತು ಪ್ರಿತಪಿಸುತಾಾನ . ಈಗ ಅವರ
ತಪ್ೋರ್ೋಗದಂದ ಅವರನುಿ ಇನೊಿ ಹ ಚಾಿಗ
ಗೌರವಿಸುತಾಾನ . ನಮಮ ಇಂಗತವನುಿ ಅವನು ತ್ತಳಿದರ ,
ರ್ವಿಷ್ಾದಲಾಿಗುವುದರಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಳೆಲು ನಮಮನುಿ

521
ಅವರ ಸರ್ೋಪ್ ಹ ೊೋಗಲು ಬಿಡುವುದಲಿ. ಏಕ ಂದರ
ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಆ ನನಿ ದ ವೋಷ್ಠಗಳನುಿ ಕಿತ ೊಾಗ ಯುವ
ಕಾರಣವನುಿ ಬಿಟುು ನಾನು ದ ವೈತವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲು ಬ ೋರ
ಯಾವ ಕಾರಣವೂ ಇಲಿವ ಂದು ಅವನಿಗ ತ್ತಳಿದದ .
ದೊಾತಕಾಲದಲ್ಲಿ ಉಪ್ಸಿಿತನಿದಾ ವಿದುರನು ಅವನಿಗ ನನಿ,
ನಿನಿ ಮತುಾ ಶಕುನಿಯ ಕುರಿತು ಮಾಡಿದ ತಕರಾರುಗಳು
ನಿನಗ ತ್ತಳಿದ ೋ ಇದ . ಹಂದ ಪಾಂಡವರಾಡಿದ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಮತುಾ ನಂತರ ವಿದುರನ ಚಾಡಿಗಳನುಿ
ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡರ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕ ೊೋ ಬ ೋಡವೋ
ಎಂದು ನನಗೊ ನಿಧವರಿಸಲಾಗುತ್ತಾಲಿ. ಕೃಷ್ ಣಯ ಸಹತ
ಅರಣಾದಲ್ಲಿ ಭೋಮ-ಅರ್ುವನರು ಕಷ್ುಪ್ಡುತ್ತಾರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡಲು ನನಗೊ ಮಹಾ ಹಷ್ವವಾಗುತಾದ . ವಲೆಲ-
ಜನಗಳನುಿಟು ಪಾಂಡವರನುಿ ನ ೊೋಡುವಾಗ ದ ೊರಕುವ
ಸಂತ ೊೋಷ್ವು ಈ ವಸುಧ ಯನುಿ ಪ್ಡ ದಾಗಲೊ
ಆಗರಲ್ಲಕಿೆಲಿ. ವನದಲ್ಲಿ ಕಾಷ್ಾಯವಸರಗಳನುಿಟಿುರುವ
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ನಾನು ನ ೊೋಡುತ ೋಾ ನಾದರ ಅದಕಿೆಂತಲೊ
ಹ ಚಿಿನ ಸಂತ ೊೋಷ್ವು ನನಗ ಇನಾಿಯವುದದ ? ಯುಧಿಷ್ಠಿರ-
ಭೋಮಸ ೋನರು ಪ್ರಮ ಸಂಪ್ದಭರಿತನಾದ ನನಿನುಿ

522
 ನ ೊೋಡಿದರ ಂದರ ಅದ ೋ ನನಗ ಬದುಕ ನಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾದ !
ಆದರ ವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲು ಬ ೋರ ಯಾವ ಕಾರಣವೂ ನನಗ
ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾಲಿ. ರಾರ್ನು ಅವರ ಬಳಿ ಹ ೊೋಗಲು
ಅನುಮತ್ತಯನುಿ ನಿೋಡುತಾಾನ ೊೋ ಇಲಿವೋ ಎಂದೊ
ತ್ತಳಿಯುತ್ತಾಲಿ. ನಾವು ಹ ೋಗ ಆ ವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗಬಹುದು
ಎನುಿವ ಉಪಾಯವನುಿ ಶಕುನಿ, ದುಃಶಾಸನರ ೊಂದಗ
ನಿೋನ ೋ ನಿಪ್ುಣತ ಯಂದ ರ್ೋಚಿಸಿ ನಾಳ ಬ ಳಿಗ ು
ಹ ೋಳಬ ೋಕು.”
ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ ಂದು ಅವರ ಲಿರೊ ತಮಮ ತಮಮ ವಸತ್ತಗಳಿಗ
ತ ರಳಿದರು. ರಾತ್ತರ ಕಳ ಯಲು ಕಣವನು ದುರ್ೋವಧನನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ದುರ್ೋವಧನ! ನಾನು ಕಂಡ ಉಪಾಯವನುಿ ಕ ೋಳು.
ದ ವೈತವನದಲ್ಲಿರುವ ಗ ೊೋಶಾಲ ಗಳ ಲಿವೂ ನಿನಿ ಬರವನ ಿೋ
ಕಾಯುತ್ತಾವ . ಘೊೋಷ್ಯಾತ ರಯ ನ ಪ್ದಲ್ಲಿ ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗ
ಖ್ಂಡಿತವಾಗ ಹ ೊೋಗಬಹುದು. ಘೊೋಷ್ಯಾತ ರಗ
ಹ ೊೋಗುವುದು ಯಾವಾಗಲೊ ಒಳ ೆಯದ ೋ ಆದುದರಿಂದ
ನಿನಿ ತಂದ ಯು ನಿನಗ ಅನುಮತ್ತಯನುಿ ನಿೋಡಲ ೋಬ ೋಕು!”
ಆಗ ಶಕುನಿಯು ನಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:

523
 “ದ ವೈತವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲು ಈ ಉಪಾಯವು
ನಿರಾಮಯವ ಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ರಾರ್ನು ಇದಕ ೆ
ಅನುಮತ್ತಯನುಿ ಕ ೊಡುತಾಾನಲಿದ ೋ ಹ ೊೋಗ ಎಂದು
ಒತಾಾಯವನೊಿ ಮಾಡಬಹುದು!”
ಆಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಆ ಮೊವರೊ ಪ್ರಸಪರರ ಕ ೈತಟಿು ನಕೆರು.

ಅವರ ಲಿರೊ ಧೃತರಾಷ್ರನನುಿ ಕಾಣುವ ಮದಲ ೋ ಸಮಂಗ ಎಂಬ

ಹ ಸರಿನ ಗ ೊಲಿನು ದ ವೈತವನದಲ್ಲಿರುವ ಗ ೊೋವುಗಳ ಕುರಿತು
ರಾರ್ನಿಗ ವರದಮಾಡುವಂತ ಏಪ್ವಡಿಸಿದರು. ಅನಂತರ ಶಕುನಿ-
ಕಣವರು ರಾರ್ನಿಗ ಹ ೋಳಿದರು:
“ರಾರ್ನ್! ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಗ ೊೋಶಾಲ ಗಳಿದಾ ಆ
ಪ್ರದ ೋಶವು ರಮಣಿೋಯವಾಗದ . ಕರುಗಳನುಿ ಎಣಿಸುವ
ಮತುಾ ಬರ ಹಾಕುವ ಕಾಲವೂ ಬಂದ ೊದಗದ . ನಿನಿ
ಮಗನು ಬ ೋಟ ಗ ಹ ೊೋಗುವುದಕೊೆ ಇದು ಸರಿಯಾದ
ಸಮಯ. ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಹ ೊೋಗಲು ಅನುಮತ್ತಯನುಿ
ಕ ೊಡಬ ೋಕು.”
ಅದಕ ೆ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬ ೋಟ ಯಾಡುವುದು ಮತುಾ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ

524
ಬರುವುದು ಇವ ರಡೊ ಒಳ ೆಯದ ೋ. ಗ ೊೋವಳರನುಿ
ನಂಬಬಾರದು ಎಂದೊ ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಆದರ
ಪಾಂಡವರೊ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿದಾಾರ ಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ .
ಆದುದರಿಂದ ನಿೋವು ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗುವುದು
ಸರಿಯೆನಿಸುವುದಲಿ. ಆ ಸಮರ್ವ ಮಹಾರರ್ಥಗಳು
ಮೋಸದಂದ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಲಪಟುು ಕಷ್ುದಂದ ಅಲ್ಲಿ
ತಪ್ೋನಿರತರಾಗದಾಾರ . ಧಮವರಾರ್ನು ಸಿಟಾುಗುವುದಲಿ.
ಆದರ ಭೋಮಸ ೋನನು ಕುಪಿತನಾಗುತಾಾನ ಮತುಾ
ದೌರಪ್ದಯು ಬ ಂಕಿಯಂತ ಯೆೋ ಇದಾಾಳ !
ದಪ್ವಮೋಹಸಮನಿವತರಾದ ನಿೋವು
ಅಪ್ರಾಧವನ ಿಸಗುವುದು ಖ್ಂಡಿತ. ಆಗ
ತಪ್ೋಸಮನಿವತರಾದ ಅವರು ನಿಮಮನುಿ
ಸುಟುುಬಿಡುತಾಾರ . ಅರ್ವಾ ಸಿಟಿುನಿಂದ ಅವರು ತಮಮ
ಆಯುಧ-ಶಸರಗಳ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದಲೊ ನಿಮಮನುಿ
ಸುಡುತಾಾರ . ಒಂದುವ ೋಳ ಬಹುಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿರುವ ನಿೋವ ೋ
ಅವರನುಿ ಕ ೊಂದರ , ಅದು ಪ್ರಮ
ಅನಾಯವವ ಂದ ನಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾದ . ಹಾಗ ಮಾಡಲು ನಿೋವು
ಅಶಕಾರ ಂದು ನನಗನಿಸುತಾದ . ಏಕ ಂದರ ಇಂದರಲ ೊೋಕದಂದ

525
 ಮರಳಿರುವ ಅರ್ುವನನು ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದದಾಾನ .
ಹಂದ ಈ ಅಸರಗಳಿಲಿದ ಯೆೋ ಅವನು ರ್ೊಮಂಡಲವನುಿ
ಗ ದಾದಾನು. ಕೃತಾಸರನಾಗರುವ ಅವನು ಈಗ ನಿಮಮನುಿ
ಕ ೊಲಿದ ೋ ಇರುವನ ೋ? ಆದುದರಿಂದ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ
ಎಣಿಸಲು ಬ ೋರ ಯಾರಾದರೊ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಹ ೊೋಗಲ್ಲ.
ಸವಯಂ ನಿೋವ ೋ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗುವುದು ನನಗ
ಇಷ್ುವಾಗುವುದಲಿ!”
ಆಗ ಶಕುನಿಯು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರತ! ಜ ೋಷ್ಿ ಪಾಂಡವನು ಧಮವಜ್ಞ ಮತುಾ ಹನ ಿರಡು
ವಷ್ವಗಳ ವನವಾಸದ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನುಿ ಅವನು
ಮರ ಯುವವನಲಿ. ಉಳಿದ ಎಲಿ ಪಾಂಡವರೊ ಅವನನ ಿೋ
ಅನುಸರಿಸುತಾಾರ . ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಮಮಮೋಲ ಎಂದೊ
ಕುಪಿತನಾಗುವುದಲಿ. ಅದೊ ಅಲಿದ ೋ ಬ ೋಟ ಯಾಡುವ
ಬಯಕ ಯೊ ತುಂಬಾ ಹ ಚಾಿಗದ . ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ
ಎಣಿಸಲು ಮಾತರ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಲು ಬಯಸುತ್ತಾೋವ ಯೆೋ
ಹ ೊರತು ಪಾಂಡವರನುಿ ಕಾಣಬ ೋಕ ಂದಲಿ. ಅಲ್ಲಿ
ಯಾವುದ ೋ ರಿೋತ್ತಯ ಅನಾಯವ ಸಮಾಚಾರವೂ
ನಡ ಯುವುದಲಿ. ಅವರ ಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವರ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಗ

526
 ನಾವು ಹ ೊೋಗುವುದ ೋ ಇಲಿ!”
ಶಕುನಿಯ ಈ ಮಾತ್ತಗ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಇಷ್ುವಿಲಿದದಾರೊ
ದುರ್ೋವಧನ ಮತುಾ ಅವನ ಅಮಾತಾರಿಗ ಘೊೋಷ್ಯಾತ ರಗ
ಹ ೊರಡಲು ಅನುಮತ್ತಯನಿಿತಾನು.

ಘೊೋಷ್ಯಾತ ರ
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಅಪ್ಪಣ ಯನುಿ ಪ್ಡ ದು ದುರ್ೋವಧನನು
ಕಣವನ ೊಂದಗ ಮಹಾಸ ೋನ ಯಂದ ಆವೃತನಾಗ, ದುಃಶಾಸನ,
ಶಕುನಿ, ಇತರ ಸಹ ೊೋದರರು ಮತುಾ ಸಹಸಾರರು ಸಿರೋಯರನುಿ
ಕೊಡಿಕ ೊಂಡು ಘೊೋಷ್ಯಾತ ರಗ ಹ ೊರಟನು. ಅವನನುಿ ಅನುಸರಿಸಿ,
ದ ವೈತವನವನುಿ ನ ೊೋಡಲು, ಎಲಿ ಪೌರರೊ ಪ್ತ್ತಿಯರನುಿ
ಕೊಡಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊರಟರು. ಎಂಟು ಸಾವಿರ ರರ್ಗಳು, ಮೊವತುಾ
ಸಾವಿರ ಆನ ಗಳು, ಹಲವಾರು ಸಾವಿರ ಪ್ದಾತ್ತಗಳು, ಒಂಭ ೈನೊರು
ಕುದುರ ಗಳು, ಚಕೆಡಿಗಳು, ಅಂಗಡಿ-ಬಂಡಿಗಳು, ವ ೋಶ ಾಯರು,
ವತವಕರು, ವಂದಗಳು, ಮತುಾ ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ಬ ೋಟ ಗಾರರು
ಆ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಸ ೋರಿದಾರು. ದುರ್ೋವಧನನ ಆ ಪ್ರಯಾಣವು
ಮಳ ಗಾಲದ ಭರುಗಾಳಿಯಂತ ಮಹಾಶಬಧವನುಿಂಟುಮಾಡುತ್ತಾತುಾ.
ದ ವೈತವನ ಸರ ೊೋವರದಂದ ಎರಡು ಕ ೊರೋಶಮಾತರದ ದೊರದಲ್ಲಿ

527
ದುರ್ೋವಧನನು ತನಿ ರ್ನ-ವಾಹನಗಳ ್ಂದಗ ಬಿೋಡುಬಿಟುನು.
ಸ ೋವಕರು ಅವನಿಗ ಮರಗಡಗಳಿರುವ ಮತುಾ ನಿೋರಿನ
ಸೌಲರ್ಾವಿರುವ ರಮಣಿೋಯ ವಿಶಾಲ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ ಅವನ ಎಲಿ
ಬಯಕ ಗಳನೊಿ ಪ್ೊರ ೈಸಬಲಿ ಬಿಡದಯನುಿ ನಿರ್ವಸಿದರು. ಅದರ
ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಕಣವ, ಶಕುನಿ ಮತುಾ ಸಹ ೊೋದರರಿಗ ಪ್ರತ ಾೋಕ-
ಪ್ರತ ಾೋಕವಾಗ ಅನ ೋಕ ನಿವ ೋಶನಗಳನುಿ ನಿರ್ವಸಿದರು.

ಅನಂತರ ದುರ್ೋವಧನನು ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ

ನ ೊೋಡಿ ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸಿ ಅಂಕ -ಗುರುತುಗಳನುಿ ಹಾಕಿಸಿದನು. ಯಾವ
ಗ ೊೋವುಗಳಿಗ ಹ ೊೋರಿಗಳನುಿ ಹಾರಿಸಿಯಾಗದ ಮತುಾ ಯಾವುದಕ ೆ
ಹಾಲುಕುಡಿಯುವ ಕರುಗಳಿವ ಯೆಂದು ಗುರುತ್ತಸಿದನು. ಮೊರು
ವಷ್ವದ ಕರುಗಳನುಿ ಎಣಿಸಿ ಗುರುತು ಹಾಕಿಸಿದ ನಂತರ ಆ
ಕುರುನಂದನನು ಗ ೊೋಪಾಲಕರ ೊಡನ ಸಂತಸದಂದ ಆಡಿ
ವಿಹರಿಸಿದನು. ಎಲಿ ಪೌರರ್ನರೊ ಸಹಸಾರರು ಸ ೈನಿಕರೊ
ಅಮರರಂತ ತಮಗಷ್ುಬಂದಂತ ಆ ವನದಲ್ಲಿ ಆಡಿದರು. ನೃತಾ-
ವಾದಾ-ಗಾಯನಗಳಲ್ಲಿ ಕುಶಲ ಗ ೊೋಪ್ರು ಮತುಾ ಸವಲಂಕೃತ ಗ ೊೋಪ್
ಕನ ಾಯರು ಧಾತವರಾಷ್ರರ ಸ ೋವ ಗ ೈದರು. ಸಿರೋಯರ ಗುಂಪ್ುಗಳಿಂದ
ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ರಾಜಾ ದುರ್ೋವಧನನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು

528
ಅವರಿಗ ತಕುೆದಾದ ವಿವಿಧ ಆಹಾರ-ಪಾನಿೋಯಗಳನೊಿ ಧನವನೊಿ
ಕ ೊಟುನು. ಅನಂತರ ಅವರ ಲಿರೊ ಒಟಿುಗ ೋ ಹಯೋನ, ಕಾಡ ಮಮ,
ಜಂಕ , ಗಾಯಲ್, ಕರಡಿ ಮತುಾ ಹಂದಗಳನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಬ ನಿಟಿು
ಬ ೋಟ ಯಾಡಿದರು. ರಮಣಿೋಯವಾಗ ಹೊಬಿಟು ವನಗಳನುಿ,
ಮತ ೋಾ ರಿದ ದುಂಬಿಗಳ ಗುಂಪ್ುಗಳನುಿ ಮತುಾ ಕೊಗುತ್ತಾದಾ
ನವಿಲುಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ, ಹಸುವಿನ ಹಾಲನುಿ ಕುಡಿದನು ಮತುಾ
ರುಚಿಕರ ಅಡುಗ ಯನುಿ ಊಟಮಾಡಿದನು. ಕರಮೋಣವಾಗ
ಇಂದರನಂತ ಪ್ರಮ ವಿರ್ರಂರ್ಣ ಯಂದ ಪ್ುಣಾ ದ ವೈತವನ
ಸರ ೊೋವರದ ಬಳಿ ಬಂದನು.

ಅದ ೋ ದವಸ ಧಮವಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ರಾರ್ಷ್ಠವಗಳು ಮಾಡುವ

ಸದಾಸಾ ಯಜ್ಞವನುಿ ದವಾ ವಿಧಿಗಳ ್ಂದಗ ನವಾ ವಸುಾಗಳಿಂದ
ನ ರವ ೋರಿಸಿದಾನು. ಅದನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿ ಅವನು ಧಮವಪ್ತ್ತಿ
ದೌರಪ್ದರ್ಡನ ಸರ ೊೋವರದ ಸರ್ೋಪ್ದ ತನಿ ಕುಟಿೋರಕ ೆ
ಹಂದರುಗದಾನು.

ಗಂಧವವರು ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಸ ರ ಹಡಿದುದು

ಆಗ ಅನುರ್ರ ೊಂದಗದಾ ದುರ್ೋವಧನನು ಕಿರೋಡಾರ್ವನಗಳನುಿ

529
ನಿರ್ವಸಲು ತನಿ ಸ ೋವಕರಿಗ ಆದ ೋಶವನಿಿತಾನು. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಆಗಲ ಂದು ಹ ೋಳಿ ಆ ವಚನಪಾಲಕರು ಕಿರೋಡಾರ್ವನಗಳನುಿ
ನಿರ್ವಸಲು ದ ವೈತವನ ಸರ ೊೋವರಕ ೆ ಹ ೊೋದರು. ಅವರು
ಸರ ೊೋವರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುವಾಗ ದಾವರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಅವರನುಿ
ಗಂಧವವರು ತಡ ದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅದಕ ೆ ಮದಲ ೋ ಕುಬ ೋರ
ರ್ವನದಂದ ಗಂಧವವರಾರ್ನು ತನಿ ಗಣಗಳ ್ಂದಗ ಅಲ್ಲಿಗ
ಆಗರ್ಸಿದಾನು. ಅಪ್ಾರಗಣಗಳ ್ಂದಗ ಮತುಾ ದ ೋವತ ಗಳ
ಮಕೆಳ ್ಂದಗ ವಿಹರಿಸುತ್ತಾದಾ ಅವನು ಕಿರೋಡ ಗಾಗ ಆ
ಸರ ೊೋವರವನುಿ ಸುತುಾವರ ದದಾನು. ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ರಾರ್
ಪ್ರಿಚಾರಕರು ದುರ್ೋವಧನನಲ್ಲಿಗ ಹಂದರುಗದರು. ಅವರ
ವರದಯನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಕೌರವನು ತನಿ ಯುದಧದುಮವದ ಸ ೈನಿಕರಿಗ
“ಅವರನುಿ ಹ ೊಡ ದ ೊೋಡಿಸಿ!” ಎಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿ ಕಳುಹಸಿದನು.
ರಾರ್ನ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಸ ೋನ ಯು ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ದ ವೈತವನ
ಸರ ೊೋವರಕ ೆ ಹ ೊೋಯತು. ಅಲ್ಲಿ ಗಂಧವವರಿಗ ಸ ೈನಿಕರು
ಹ ೋಳಿದರು:
“ದುರ್ೋವಧನನ ಂಬ ಹ ಸರಿನ ರಾಜಾ ಧೃತರಾಷ್ರನ
ಬಲಶಾಲ್ಲೋ ಪ್ುತರನು ತನಿ ವಿನ ೊೋದಕಾೆಗ ಇಲ್ಲಿಗ
ಬಂದದಾಾನ . ಆದುದರಿಂದ ಈ ಸಿಳವನುಿ ಬಿಟುುಕ ೊಡಿ!”

530
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಗಂಧವವರು ನಕೆರು ಮತುಾ ಅವರಿಗ ಪೌರುಷ್ದ
ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದರು:
“ತನಿ ವಶದಲ್ಲಿರುವವರ ೊೋ ಎನುಿವಂತ ದವೌಕಸರಾದ
ನಮಮಂರ್ವರಿಗ ಈ ರಿೋತ್ತ ಆಜ್ಞಾಪಿಸುತ್ತಾರುವ ನಿಮಮ
ರಾರ್ನು ಮೊಢನ ೋ ಸರಿ! ಅವನ ಆಜ್ಞ ಯಂತ ನಮಮಂದಗ
ಈ ರಿೋತ್ತ ಬುದಧಯಲಿದ ೋ ಮಾತನಾಡುವ ನಿೋವು
ಸಾಯುವುದು ಖ್ಂಡಿತ. ಯಾರಿಗೊ ಇಷ್ುವಿಲಿದ
ಯಮರಾರ್ನ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗುವ ಮದಲು ನಿಮಮ ರಾರ್ನ
ಬಳಿ ಈಗಲ ೋ ಹಂದರುಗ! ತಡಮಾಡಬ ೋಡಿ!”
ಗಂಧವವರು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ರಾರ್ನ ಸ ೋನ ಯು
ದುರ್ೋವಧನನಿದಾಲ್ಲಿಗ ಪ್ಲಾಯನಮಾಡಿತು. ಗಂಧವವರು ತನಿ
ಸ ೋನ ಯನುಿ ತಡ ದರು ಎಂದು ಕ ೋಳಿ ಪ್ರತಾಪಿ ದುರ್ೋವಧನನು
ಸಿಟಿುನಿಂದ ತನಿ ಸ ೋನ ಗ
“ಎಲಿ ದ ೋವತ ಗಳ ್ಂದಗ ಶತುಕರತುವ ೋ ಅಲ್ಲಿ
ಆಡುತ್ತಾದಾರೊ ಧಮವವನುಿ ತ್ತಳಿಯದ ೋ ನನಗ
ಅಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡುವ ಅವರನುಿ ಶ್ಕ್ಷ್ಸಿ!”
ಎಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಅವನ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಎಲಿ
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲೋ ಧಾತವರಾಷ್ರರೊ ಸಹಸಾರರು ರ್ೋಧರೊ

531
ಯುದಧಸನಿದಧರಾದರು. ಸಿಂಹನಾದದಂದ ಹತುಾದಕುೆಗಳನುಿ
ತುಂಬಿಸುತಾಾ ಅವರು ಗಂಧವವರನುಿ ಸದ ಬಡಿದು ಬಲಾತಾೆರವಾಗ
ಆ ವನವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು. ಗಂಧವವರು ಸಾಮದಂದ ತಡ ದರೊ
ಕುರುಸ ೋನ ಯು ಅವರನುಿ ಅನಾದರಿಸಿ ಆ ಮಹಾವನವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿತು.

ಅವರ ಮಾತ್ತನಂತ ಧಾತವರಾಷ್ರರು ನಿಲಿದದಾಾಗ ಗಂಧವವರು

ಆಕಾಶಕ ೆೋರಿ ತಮಮ ನಾಯಕ ಚಿತರಸ ೋನನಿಗ ನಿವ ೋದಸಿದರು.
ಗಂಧವವರಾರ್ ಚಿತರಸ ೋನನು ಕ ೊೋಪ್ದಂದ “ಆ ಅನಾಯವ
ಕೌರವರನುಿ ಶ್ಕ್ಷ್ಸಿ!” ಎಂದು ಆದ ೋಶವನಿಿತಾನು. ಆಗ ಗಂಧವವರು
ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಧಾತವರಾಷ್ರರ ಮೋಲ ಧಾಳಿ
ಮಾಡಿದರು. ತಮಮ ಮೋಲ ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಆಕರಮಣ
ಮಾಡಿದ ಗಂಧವವರನುಿ ಕಂಡು ಸ ೋನ ಯಲ್ಲಿ ಎಲಿರೊ,
ದುರ್ೋವಧನನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ, ಪ್ಲಾಯನಮಾಡಿದರು.
ಆದರೊ ವಿೋರ ಕಣವನು ಪ್ರಾಙ್ುಮಖ್ನಾಗಲ್ಲಲಿ. ಆಕಾಶದಂದ
ಕ ಳಗಳಿಯುತ್ತಾದಾ ಗಂಧವವಸ ೋನ ಯನುಿ ರಾಧ ೋಯನು
ಮಹಾಶರವಷ್ವದಂದ ತಡ ದು ನೊರಾರು ಗಂಧವವರನುಿ
ಗಾಯಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಗಂಧವವರ ಶ್ರಗಳನುಿ ಉರುಳಿಸುತಾಾ ಆ

532
ಮಹಾರರ್ಥಯು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೆೋ ಚಿತರಸ ೋನನ ಆ ಸ ೋನ ಯನುಿ ಒಡ ದು
ಚದುರಿಸಿದನು. ಕಣವನು ಹೋಗ ಗಂಧವವರನುಿ ವಧಿಸುತ್ತಾರಲು
ಅವರು ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ುನಃ ಧಾವಿಸಿ
ಬಂದರು. ಕ್ಷಣಮಾತರದಲ್ಲಿ ರ್ೊರ್ಯು ಮಹಾವ ೋಗದಂದ
ಧುಮುಕುತ್ತಾದಾ ಚಿತರಸ ೋನನ ಸ ೈನಿಕರಿಂದ ಗಂಧವವರ್ೊತವಾಯತು.
ಗರುಡನಂತ ಕಿರುಚುತ್ತಾದಾ ಆ ಗಂಧವವ ಸ ೋನ ಯ ಮೋಲ
ರರ್ಗಳಲ್ಲಿದಾ ದುರ್ೋವಧನ, ಶಕುನಿ, ದುಃಶಾಸನ, ವಿಕಣವ ಮತುಾ
ಧೃತರಾಷ್ರನ ಇತರ ಮಕೆಳು ಆಕರಮಣ ಮಾಡಿದರು. ಕಣವನನುಿ
ಮುಂದರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾದಾ ಆ ಕೌರವರು ಮತುಾ
ಗಂಧವವ ಸ ೋನ ಯ ನಡುವ ಮೈನವಿರ ೋಳಿಸುವ ತುಮುಲ ಯುದಧವು
ನಡ ಯತು. ಗಂಧವವರು ಹಂರ್ರಿಯುತ್ತಾದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ರ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ಚಿತರಸ ೋನನು ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಮಾಯಾಸರವನುಿ ಬಳಸಿ
ಚಿತರಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಯುದಧಮಾಡತ ೊಡಗದನು. ಚಿತರಸ ೋನನ
ಮಾಯೆಯು ಕೌರವರನುಿ ಮೋಸಗ ೊಳಿಸಿತು. ದುರ್ೋವಧನನ
ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿ ರ್ೋಧನನೊಿ ಹತುಾ ಹತುಾ ಗಂಧವವರು ಸುತುಾವರ ದು
ತಡ ದರು.

ಧಾತವರಾಷ್ರರ ಲಿರೊ ಪಿೋಡಿತರಾಗರಲು ಕಣವನು ಗರಿಯಂತ

533
ಅಚಲನಾಗ ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾದಾನು. ಆಗ ಅವನನುಿ ಕ ೊಲುಿವ
ಉದ ಾೋಶದಂದ ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ಗಂಧವವರು ಒಟಿುಗ ೋ ಅವನ
ಮೋಲ ರಗದರು. ಆ ಮಹಾಬಲರು ಎಲಿಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ
ಸುತುಾವರ ದು ಸೊತಪ್ುತರನನುಿ ಖ್ಡು, ಪ್ಟಿುಶ, ಶ ಲ ಮತುಾ
ಗದ ಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದರು. ಕ ಲವರು ನ ೊಗವನುಿ ಮುರಿದರು. ಅನಾರು
ಧಿರ್ವನುಿ ಕ ಳಗಳಿಸಿದರು. ಇನುಿ ಕ ಲವರು ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಮತುಾ
ಇತರರು ಸಾರರ್ಥಯನುಿ ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿದರು. ಹೋಗ ಅನ ೋಕ ಸಹಸರ
ಗಂಧವವರು ಕಣವನ ರರ್ವನುಿ ಪ್ುಡಿ ಪ್ುಡಿ ಮಾಡಿದರು. ಆಗ
ಸೊತಪ್ುತರನು ಖ್ಡು-ತ ೊೋಮರಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಹಾರಿ ವಿಕಣವನ
ರರ್ದ ಮೋಲ ಕುಳಿತು, ತಪಿಪಸಿಕ ೊಳೆಲು, ರರ್ದ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಓಡಿಸಿದನು.

ಗಂಧವವರು ಕಣವನ ಮಹಾರರ್ವನುಿ ರ್ಗಿಗ ೊಳಿಸಲು

ದುರ್ೋವಧನನ ಸ ೋನ ಯೆಲಿವೂ ಅವನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ
ಪ್ಲಾಯನಗ ೈಯತು. ಸಹ ೊೋದರರ ಲಿರೊ ಓಡಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದುಾದನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ದುರ್ೋವಧನನು ಪ್ರಾಙ್ುಮಖ್ನಾಗದ ೋ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿಂತನು.
ಗಂಧವವ ಮಹಾಸ ೋನ ಯು ತನಿ ಮೋಲ ರಗುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ
ಅವನು ಅವರ ಮೋಲ ಮಹಾ ಶರವಷ್ವವನುಿ ಸುರಿಸಿದನು. ಆ

534
ಶರವಷ್ವವನುಿ ಲ ಕಿೆಸದ ೋ ಗಂಧವವರು ಅವನ ರರ್ವನುಿ
ಎಲಿಕಡ ಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ದು, ಅದರ ನ ೊಗ, ಆವರಣ, ವರೊರ್,
ಧಿರ್, ಸಾರರ್ಥ, ಕುದುರ ಗಳು, ತ್ತರವ ೋಣು, ಎಲಿವನೊಿ ಎಳಿೆನಷ್ುು
ಸಣಣಗ ಪ್ುಡಿ ಪ್ುಡಿ ಮಾಡಿದರು. ವಿರರ್ನಾಗ ದುರ್ೋವಧನನು
ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಬಿೋಳಲು ಚಿತರಸ ೋನನು ಓಡಿಬಂದು ಅವನನುಿ
ಸ ರ ಹಡಿದನು. ಅನಂತರ ಅವರು ರರ್ದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತದಾ
ದುಃಶಾಸನನನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಸ ರ ಹಡಿದರು. ಇತರರು ವಿವಿಂಶತ್ತ,
ವಿಂದ-ಅನುವಿಂದರು ಮತುಾ ರಾರ್ಪ್ತ್ತಿಯರ ಮೋಲ ಆಕರಮಣ
ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ದುಃಶಾಸನ, ದುವಿವಷ್ಹ, ದುಮುವಖ್,
ದುರ್ವಯ, ಮತುಾ ರಾರ್ಪ್ತ್ತಿಯರ ಲಿರನೊಿ ಬಂಧಿಗಳನಾಿಗ
ಮಾಡಿದರು.

ಗಂಧವವರಿಂದ ಹ ೊಡ ದ ೊೋಡಿಸಲಪಟು ದುರ್ೋವಧನನ ಸ ೋನ ಯು

ಮದಲ ೋ ಗಾಯಗ ೊಂಡವರ ೊಂದಗ ಪಾಂಡವರ ಬಳಿ ಹ ೊೋಯತು.
ದುರ್ೋವಧನನ ಎಲಿ ಅಮಾತಾರೊ ದೋನಸವರದಲ್ಲಿ ಕೊಗುತಾಾ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿಗ ಬಂದರು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಬ ೋಡುತ್ತಾದಾ ಅವರನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾವ ೋ ಮಾಡಬ ೋಕಾದುದನುಿ ಗಂಧವವರು

535
 ಮಾಡಿದರ ಂದರ ತಪ್ುಪ ಮಾಡಿದವರಿಗ ಶ್ಕ್ಷ್
ದ ೊರಕಿದಂತಾಯತು. ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ನಮಗ ಒಳ ೆಯದನುಿ
ಬಯಸುವವರಿದಾಾರ ಮತುಾ ಅವರು ನಮಮ ಹತ್ತಾರವ ೋ,
ನಾವು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ, ನಮಮ ಭಾರವನುಿ ಕಳ ದು
ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ತಂದದಾಾರ ಎನುಿವುದು ನಮಮ
ಅದೃಷ್ುವ ೋ ಸರಿ! ಸುಖ್ದಲ್ಲಿದಾ ಈ ದುಮವತ್ತಯು
ಕಷ್ುದಲ್ಲಿರುವ ನಮಮನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಬಂದದಾನು. ಅವನ
ಅಧಮವಕಾೆಗ ಅವನ ೋ ಈ ರಿೋತ್ತಯ
ಶ್ಕ್ಷ್ ಗ ೊಳಗಾಗದಾಾನ !”
ಹೋಗ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾದಾ ಭೋಮನಿಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇದು ಗಡುಸಾಗರುವ ಕಾಲವಲಿ! ಕಷ್ುದಂದರುವ,
ರ್ಯಾತವರಾಗ ನಮಮ ಶರಣು ಬಂದರುವ ಇವರಿಗ ನಿೋನು
ಏಕ ಹೋಗ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರುವ ? ದಾಯಾದಗಳಲ್ಲಿ ಭ ೋದ-
ಕಲಹಗಳು ನಡ ಯುತಾವ . ವ ೈರತವವು ಮುಂದುವರ ದರೊ
ಕುಟುಂಬ ಧಮವವು ನಶ್ಸುವುದಲಿ. ಹ ೊರಗನವರು
ಯಾರಾದರೊ ಕುಲದವರನುಿ ಆಕರಮಣಿಸಿದರ ಸಂತರು ಆ
ಹ ೊರಗನವರ ಉದಧಟತನವನುಿ ಸಹಸುವುದಲಿ. ಆ

536
ದುಬುವದಧ ಗಂಧವವನು ಬಹುಕಾಲದಂದ ನಾವು ಇಲ್ಲಿಯೆೋ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದ ಾೋವ ಂದು ತ್ತಳಿದೊ, ನಮಮನುಿ ನಿಲವಕ್ಷ್ಸಿ,
ನಮಗ ಅಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಿದಾಾನ . ಗಂಧವವರು
ರಣದಲ್ಲಿ ಬಲವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ
ಸ ರ ಹಡಿದು ಮತುಾ ಸಿರೋಯರನುಿ ಅತ್ತಕರರ್ಸಿದುದರಿಂದ
ಹ ೊರಗನವರು ನಮಮ ಕುಲಕ ೆ ಪ ಟುುಕ ೊಟುಂತ
ಆಗಲ್ಲಲಿವ ೋ? ತಮಮಂದರ ೋ! ಶರಣು ಬಂದರುವವರನುಿ
ಮತುಾ ಕುಲವನುಿ ಉಳಿಸಲು ಎದ ಾೋಳಿ! ಬ ೋಗನ ೋ ಸಿದಧರಾಗ!
ಅರ್ುವನ, ಯಮಳರು ಮತುಾ ಭೋಮಸ ೋನ! ನಿೋವ ಲಿರೊ
ಸುರ್ೋಧನನನುಿ ಸ ರ ಯಂದ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಿ!
ರರ್ಗಳನ ಿೋರಿ ಗಂಧವವರ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡಿ
ಸುರ್ೋಧನನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡಿ! ಭೋಮಸ ೋನ!
ವರಪ್ರದಾನ, ರಾರ್ಾ, ಪ್ುತರರ್ನಮ, ಶತುರವನುಿ ಕಷ್ುದಂದ
ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸುವುದು ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಕ ೊನ ಯದು ಮದಲ
ಮೊರಕ ೆ ಸಮನಾದುದು! ಸುರ್ೋಧನನು ಸಹಾಯವನುಿ
ಕ ೋಳುತ್ತಾದಾಾನ ಮತುಾ ಅವನು ಬದುಕಿರಲು ನಿನಿ
ಬಾಹುಬಲವನುಿ ಆಶರಯಸಿದಾಾನ ಎನುಿವುದಕಿೆಂತ
ಹ ಚಿಿನದು ಬ ೋರ ಏನಿದ ? ಈ ಯಜ್ಞವು ನಡ ಯದ ೋ

537
 ಇರುತ್ತಾದಾರ ಸವಯಂ ನಾನ ೋ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದ ಾ! ಸಾಮದಂದಲ ೋ
ಸುರ್ೋಧನನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಲು ಎಲಿ
ಉಪಾಯಗಳನೊಿ ಬಳಸಿ. ಆದರ ಸಾಮದಂದ
ಗಂಧವವರಾರ್ನು ಅವನನುಿ ಹಂದರುಗಸದ ೋ ಇದಾರ
ಮೃದುಪ್ರಾಕರಮವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ಅವನನುಿ
ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಿ. ಮೃದು ಯುದಧಕೊೆ ಅವರು ಕೌರವನನುಿ
ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸದ ೋ ಇದಾರ ಸವವ ಉಪಾಯಗಳಿಂದ
ಶತುರವನುಿ ನಿಗರಹಸಿ ಅವನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಿ ಬನಿಿ!
ನನಿ ಈ ಯಜ್ಞಕಮವಗಳು ಮುಗಯುವವರ ಗ ನಾನು
ನಿಮಗ ಈ ಆದ ೋಶವನುಿ ಕ ೊಡಬಲ ಿ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಅರ್ುವನನು ಗುರುವಾಕಾದಂತ
ಕೌರವರನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸುವ ಈ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನುಿ ಮಾಡಿದನು:
“ಒಂದುವ ೋಳ ಗಂಧವವನು ಸಾಮದಂದ ಧೃತರಾಷ್ರನ
ಮಕೆಳನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡದ ೋ ಇದಾರ ಇಂದು
ಗಂಧವವರಾರ್ನ ರಕಾವು ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಬಿೋಳುತಾದ !”

ಅರ್ುವನನು ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಚಿತರಸ ೋನನ ಸ ರ ಯಂದ

ಬಿಡಿಸಿದುದು
538
ಅನಂತರ ಅರ್ುವನ ಮತುಾ ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರು, ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ
ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು, ಬಂಗಾರದಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ ಅಭ ೋದಾ
ಕವಚಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದರು. ಧಿರ್ಯುಕಾ ರರ್ವನ ಿೋರಿದ ಆ ಮಹಾರರ್
ಪಾಂಡವರು ಬಿಲುಿಬಾಣಗಳನುಿ ಹಡಿದ ಅಗಿಯಂತ ಯೆೋ
ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾರು. ವ ೋಗವಾಗ ಹ ೊೋಗಬಲಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಟಿುದ
ರರ್ಗಳಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಆ ರರ್ಶಾದೊವಲರು ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಅಲ್ಲಿಂದ
ಹ ೊರಟರು. ಮಹಾರರ್ಥ ಪಾಂಡುಪ್ುತರರು ಒಟಿುಗ ೋ
ಹ ೊರಟಿದುಾದನುಿ ಕಂಡ ಕೌರವ ಸ ೋನ ಯಲ್ಲಿ ಮಹಾ
ಘೊೋಷ್ವುಂಟಾಯತು. ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೆೋ ರ್ಯದಂದ ಉಬಿಿದಾ
ಗಂಧವವರೊ ಮತುಾ ವ ೋಗದಂದ ಬರುತ್ತಾದಾ ಪಾಂಡವ
ಮಹಾರರ್ಥಗಳ್ ನಿಭೋವತರಾಗ ಆ ವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಪರರ
ಎದುರಾದರು. ಲ ೊೋಕಪಾಲರಂತ ಸಿದಧರಾಗ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾ
ಪಾಂಡವರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಗಂಧವವರು ವೂಾಹವನುಿ ರಚಿಸಿ ಯುದಧಕ ೆ
ನಿಂತರು. ಧಮವರಾರ್ನ ಮಾತ್ತನಂತ ಪಾಂಡವರು ಮದಲು
ಮೃದು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗದರು. ಆದರ ಗಂಧವವರಾರ್ನ
ಮಂದಚ ೋತನ ಸ ೈನಿಕರು ಮೃದುತವದಂದ ಏನು
ಶ ರೋಯಸಾಾಗಬಹುದು ಎನುಿವುದನುಿ ತ್ತಳಿಯಲು ಅಶಕಾರಾದರು. ಆಗ
ಅರ್ುವನನು ಸಾಂತವಪ್ೊವವಕವಾದ ಈ ಮಾತನುಿ ಹ ೋಳಿದನು:

539
 “ಪ್ರದಾರ ಯರನುಿ ಕಾಡಿಸುವ ಮತುಾ ಮನುಷ್ಾರ ೊಂದಗ
ಒಡನಾಡುವ ಈ ಜಗುಪ ಾಯ ಕ ಲಸವು ಗಂಧವವರಾರ್ನಿಗ
ಸರಿಯಾದುದಲಿ. ಧಮವರಾರ್ನ ಶಾಸನದಂತ ಈ
ಧೃತರಾಷ್ರಸುತರನೊಿ ಅವರ ಪ್ತ್ತಿಯರನೊಿ ಬಿಟುುಬಿಡಿ!”
ಆಗ ಗಂಧವವರು ಮುಗುಳಿಕುೆ ಪಾರ್ವನಿಗ ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದರು:
“ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ನಾವು ಒಬಿನದ ೋ ಮಾತ್ತನಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ವ . ಸುರ ೋಶವರನ ಹ ೊರತಾಗ
ಅನಾಯಾವರೊ ನಮಮನುಿ ಆಳುವುದಲಿ!”
ಗಂಧವವರು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಧನಂರ್ಯನು ಗಂಧವವರಿಗ ಪ್ುನಃ
ಈ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಗಂಧವವರ ೋ! ಸಾಮದಂದ ಧೃತರಾಷ್ರರ್ರನುಿ
ಬಿಡದದಾರ ವಿಕರಮದಂದ ನಾನ ೋ ಸುರ್ೋಧನನನುಿ
ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸುತ ೋಾ ನ !”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಸವಾಸಾಚಿೋ ಧನಂರ್ಯನು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಾರುವ
ಹರಿತ ಬಾಣಗಳನುಿ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುವ ಗಂಧವವರ ಮೋಲ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಬಲ ೊೋತೆಟ ಗಂಧವವರು ಪಾಂಡವರ
ಮೋಲ ಶರಗಳ ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿದರು. ಆಗ ತರಸಿವೋ ಗಂಧವವರ
ಮತುಾ ಭೋಮವ ೋಗೋ ಪಾಂಡವರ ನಡುವ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು.

540
ದವಾಾಸರಸಂಪ್ನಿರಾಗದಾ ಗಂಧವವರು ಪಾಂಡವರನುಿ
ಎಲಿಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ ಸುತುಾವರ ದು ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಸುರಿಸಿದರು. ನಾಲವರು ವಿೋರ ಪಾಂಡವರು ಮತುಾ ಸಹಸಾರರು
ಗಂಧವವರು ಪ್ರಸಪರರ ಮೋಲ ಎರಗುತ್ತಾದಾ ಆ ಯುದಧವು
ಅದುಭತವಾಗತುಾ. ಕಣವ ಹಾಗೊ ದುರ್ೋವಧನರ ರರ್ಗಳನುಿ
ಹ ೋಗ ಚೊರು ಚೊರು ಮಾಡಿದಾರ ೊೋ ಹಾಗ ಗಂಧವವರು
ಪಾಂಡವರ ರರ್ಗಳನೊಿ ಪ್ುಡಿಮಾಡಲು ತ ೊಡಗದರು. ರಣದಲ್ಲಿ
ನೊರಾರು ಗಂಧವವರು ಮೋಲ ಬಿೋಳಲು ಆ ಪಾಂಡವರು ಅನ ೋಕ
ಶರವಷ್ವಗಳಿಂದ ಅವರನುಿ ತಡ ಹಡಿದರು. ಎಲಿಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ
ಶರವಷ್ವಗಳಿಗ ಸಿಲುಕಿದ ಆ ಆಕಾಶಗಾರ್ೋ ಗಂಧವವರು
ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ ಸರ್ೋಪ್ ಬರಲೊ ಅಶಕಾರಾದರು. ಗಂಧವವರು
ಸಿಟಿುಗ ೋಳುತ್ತಾದಾಾರ ಎಂದು ನ ೊೋಡಿದ ಅರ್ುವನನು ದವಾ
ಮಹಾಸರಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ಆಗ ಿೋಯಾಸರದಂದ ಅವನು
ಸಹಸರ ಸಹಸರ ಗಂಧವವರನುಿ ಯಮಸಾದನಕ ೆ ಕಳುಹಸಿದನು. ಆಗ
ಬಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ನಿಶ್ತ ಶರಗಳಿಂದ ನುರಾರು
ಗಂಧವವರನುಿ ಸಂಹರಿಸಿದನು. ಬಲ ೊೋತೆಟರಾಗ
ಯುದಧಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಮಾದರೋಪ್ುತರರಿೋವವರೊ ಕೊಡ ನೊರಾರು
ಶತುರಗಳನುಿ ಬಂಧಿಸಿ ಸಂಹರಿಸಿದರು. ಆ ಮಹಾತಮರ

541
ದವಾಾಸರಗಳಿಂದ ವಧ ಗ ೊಳುೆತ್ತಾರಲು ಗಂಧವವರು ಧೃತರಾಷ್ರನ
ಮಕೆಳ ್ಂದಗ ಆಕಾಶವನ ಿೋರಿದರು.

ಆಗ ಧನಂರ್ಯನು ಮಹಾ ಶರಜಾಲದಂದ ಎಲಿ ಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ

ಅವರನುಿ ಮುಚಿಿ ತಡ ದನು. ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಂತ ಪ್ಂರ್ರದಲ್ಲಿ
ಬಂಧಿತರಾದ ಅವರು ಕ ೊರೋಧದಂದ ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ಗದ -
ಶಕಿಾಗಳ ಮಳ ಗರ ದರು. ಆ ಮಳ ಯನುಿ ಮಹಾಸರದಂದ ತಡ ದು,
ಧನಂರ್ಯನು ಗಂಧವವರ ಶರಿೋರಗಳನುಿ ರ್ಲ ಿಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು.
ತಲ -ಕಾಲು-ಬಾಹುಗಳು ಬಿೋಳುತ್ತಾರಲು ಕಲುಿಗಳ ಮಳ ರ್ೋ
ಎಂಬಂತ ರ್ಯಂಕರವಾಗ ತ ೊೋರಿತು. ಮಹಾತಮ ಅರ್ುವನನಿಂದ
ಗಂಧವವರು ಹೋಗ ಸಾಯುತ್ತಾರಲು ಅವರು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ನಿಂತು
ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ್ಲದಾ ಅವನ ಮೋಲ ಶರಗಳ ಮಳ ಯನುಿ
ಸುರಿಸಿದರು. ಆದರ ಅವರ ಶರವಷ್ವಗಳನುಿ ಅಸರಗಳಿಂದ ತಡ ದು
ಅರ್ುವನನು ಗಂಧವವರನುಿ ತ್ತರುಗ, ಸೊಿಲಕಣವ, ಇಂದರಜಾಲ,
ಸೌರ ಮತುಾ ಸೌಮಾಾಸರಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನ
ಶರಗಳಿಂದ ಸುಡುತ್ತಾದಾ ಗಂಧವವರು ಶಕರನಿಂದ ದ ೈತಾರು ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ಪ್ರಮ ದುಃಖ್ವನಿನುರ್ವಿಸಿದರು. ಮೋಲ ಹಾರಲು
ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತ್ತಾದಾಾಗ ಅರ್ುವನನ ಶರಜಾಲವು ಅವರನುಿ

542
ತಡ ಯುತ್ತಾತುಾ; ರ್ೊರ್ಯ ಮೋಲ ಹರಿದು ಹ ೊೋಗಬ ೋಕ ಂದರ ಅವನ
ರ್ಲ ಿಗಳು ತಡ ಯುತ್ತಾದಾವು. ಧಿೋಮಂತ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಅರ್ುವನನಿಂದ
ಗಂಧವವರು ಪಿೋಡ ಗ ೊಳಪ್ಟಿುದುಾದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಚಿತರಸ ೋನನು
ಗದ ಯನುಿ ಹಡಿದು ಅರ್ುವನನ ಕಡ ಧಾವಿಸಿ ಬಂದನು.

ಚಿತರಸ ೋನನು ಮೋಲ ರಗಲು ಅರ್ುವನನು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನ

ಬಲವಾದ ಉಕಿೆನ ಗದ ಯನುಿ ಏಳು ಭಾಗಗಳಾಗ ತುಂಡರಿಸಿದನು.
ತನಿ ಗದ ಯು ತುಂಡಾದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಚಿತರಸ ೋನನು
ಮಾಯೆಯಂದ ತನಿನುಿ ಅದೃಷ್ಾನನಾಿಗಸಿಕ ೊಂಡು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ
ನಿಂತು ದವಾಾಸರಗಳ ್ಂದಗ ಪಾಂಡವನ ೊಡನ
ಯುದಧಮಾಡತ ೊಡಗದನು. ಆ ಗಂಧವವರಾರ್ನು
ಅಂತಧಾವನನಾದುದನುಿ ಕಂಡು ಅರ್ುವನನು ಆಕಾಶಗಾರ್ೋ
ಅಸರಗಳನುಿ ಅಭಮಂತ್ತರಸಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿ ಅವನನುಿ ಹ ೊಡ ದನು.
ನಂತರ ಶಬಧವ ೋದಯನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ಅವನ ಅಂತಧಾವನತವವನುಿ
ಕ ೊನ ಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಅರ್ುವನನ ಅಸರಗಳಿಂದ ಪಿೋಡಿತನಾದ
ಚಿತರಸ ೋನನು ಅರ್ುವನನಿಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ದುಬವಲನಾಗದಾ ಸಖ್ ಚಿತರಸ ೋನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅರ್ುವನನು ತಾನು
ಬಿಟಿುದಾ ಅಸರಗಳನುಿ ಹಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡನು. ಧನಂರ್ಯನು

543
544
ಅಸರಗಳನುಿ ಹಂತ ಗ ದುಕ ೊಂಡಿದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಇತರ
ಪಾಂಡವರೊ ಹಾರುತ್ತಾದಾ ಕುದುರ ಗಳನೊಿ, ವ ೋಗವಾಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ
ಬಾಣಗಳನೊಿ, ಬಿಲುಿಗಳನೊಿ ತಡ ಹಡಿದರು. ಚಿತರಸ ೋನ, ಭೋಮ,
ಅರ್ುವನ ಮತುಾ ಯಮಳರು ರರ್ದಲ್ಲಿ ನಿಂತ ೋ ಪ್ರಸಪರರ
ಕುಶಲವನುಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡರು.

ಆಗ ಅರ್ುವನನು ಆ ಗಂಧವವಸ ೋನ ಯ ಮಧ ಾ ನಗುತಾಾ

ಚಿತರಸ ೋನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಿೋರ! ಏಕ ನಿೋನು ಕೌರವರನುಿ ಶ್ಕ್ಷ್ಸಲು ತ ೊಡಗದ ? ಏಕ
ಸುರ್ೋಧನನನುಿ ಅವನ ಪ್ತ್ತಿಯರ ೊಂದಗ ಸ ರ ಹಡಿದ ?”
ಚಿತರಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಧನಂರ್ಯ! ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತರುವ ಮಹಾತಮ ಇಂದರನಿಗ ಈ
ಮಹಾಪಾಪಿ ದುರ್ೋವಧನ ಮತುಾ ಕಣವರ ಉದ ಾೋಶವು
ತ್ತಳಿದತುಾ. ನಿೋವು ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾೋರಿ ಮತುಾ
ಅನಹವರಾದರೊ ಕಷ್ುಗಳನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾದಾೋರಿ ಎಂದು
ತ್ತಳಿದು ಇವರು ನಿಮಮನುಿ ಮತುಾ ಯಶಸಿವನಿೋ
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಅಣಗಸಲು ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದಾಾರ . ಅವರ
ಇಂಗತವನುಿ ತ್ತಳಿದ ಸುರ ೋಶವರ ಇಂದರನು ನನಗ

545
 “ಹ ೊೋಗು! ಅಮಾತಾರ ೊಂದಗ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ
ಬಂಧಿಸಿ ಇಲ್ಲಿಗ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವನ
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಂದಗ ಧನಂರ್ಯನನುಿ ರಕ್ಷ್ಸು. ಏಕ ಂದರ
ಆ ಪಾಂಡವನು ನಿನಿ ಪಿರಯ ಸಖ್ ಮತುಾ ಶ್ಷ್ಾ!”
ದ ೋವರಾರ್ನ ವಚನದಂತ ನಾನು ಬ ೋಗ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದ . ಈ
ದುರಾತಮನನುಿ ಬಂಧಿಸಿ ಸುರಾಲಯಕ ೆ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಚಿತರಸ ೋನ! ನನಗ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಬ ೋಕ ಂದರ
ಧಮವರಾರ್ನ ಸಂದ ೋಶದಂತ ನಮಮ ಭಾರತಾ
ಸುರ್ೋಧನನನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡು!”
ಚಿತರಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿತಾ ಪಾಪಿಯೊ ಅತ್ತದುಷ್ುನೊ ಆಗರುವ ಇವನು
ಬಿಡುಗಡ ಗ ಅಹವನಲಿ! ಧನಂರ್ಯ! ಇವನು
ಧಮವರಾರ್ನನೊಿ ಕೃಷ್ ಣಯನೊಿ ಕಾಡಿಸಿದಾಾನ .
ಮಹಾವರತ ಧಮವರಾರ್ನಿಗ ಇವನ ಉದ ಾೋಶವು ತ್ತಳಿದಲಿ.
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿ, ಬಯಸಿದುದನುಿ ಮಾಡು!”
ಆಗ ಅವರ ಲಿರೊ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಬಳಿ ಹ ೊೋದರು. ಗಂಧವವರಾರ್ನು
ಕೌರವನ ದುಷ್ೃತಾಗಳ ಲಿವನೊಿ ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು. ಅದನುಿ

546
ಕ ೋಳಿದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಕೌರವರ ಲಿರನೊಿ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡಿ ಎಂದು
ಹ ೋಳಿ, ಇಂತ ಂದನು:
“ನಿೋವು ಶಕಿಾಯಲ್ಲಿ ಬಲ್ಲಷ್ಿರಾಗದಾರೊ ಅಮಾತಾ ಮತುಾ
ಜ್ಞಾತ್ತಬಾಂಧವರ ೊಡನಿದಾ ಈ ಸುರ್ೋಧನನ ೊಡನ
ದುವೃವತ್ತಾಯನ ಿಸಗಲ್ಲಲಿ ಎನುಿವುದು ಒಳ ೆಯದ ೋ ಆಯತು.
ಮಹಾಖ ೋಚರರ ೋ! ಕುಲವನುಿ ಅತ್ತಕರರ್ಸದ ೋ ಈ
ದುರಾತಮನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡಿ ನಿೋವು ನನಗ ದ ೊಡಿ
ಉಪ್ಕಾರವನುಿ ಮಾಡಿದಾೋರಿ. ನಿಮಮ ದಶವನದಂದ ನಾವು
ಸಂತುಷ್ುರಾಗದ ಾೋವ . ನಿಮಗಷ್ುವಾದುದನುಿ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿ!
ಬ ೋಕಾದುದನುಿ ಪ್ಡ ದು ಬ ೋಗ ಹ ೊರಡಿ!”
ಧಿೋಮಂತ ಪಾಂಡುಪ್ುತರನಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ
ಗಂಧವವರು ಚಿತರಸ ೋನನನುಿ ಮುಂದುಟುುಕ ೊಂಡು
ಅಪ್ಾರ ಯರ ೊಡನ ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದರು. ದ ೋವರಾರ್
ಇಂದರನಾದರ ೊೋ ದವಾ ಅಮೃತದ ಮಳ ಸುರಿಸಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಮೃತರಾಗದಾ ಗಂಧವವರನುಿ ಪ್ುನಜೋವವಗ ೊಳಿಸಿದನು.

ಪಾಂಡವರು ರಾರ್ಪ್ತ್ತಿಯರ ೊಂದಗ ತಮಮ ಕುಲದವರನುಿ

ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡರು. ಭಾರತೃಗಳ ್ಂದಗ

547
ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡಿಸಿದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಭಾರತ! ತಮಮ! ಎಂದೊ ಈ ರಿೋತ್ತಯ ಸಾಹಸವನುಿ
ಮಾಡಬ ೋಡ. ಸಾಹಸಿಗಳು ಸುಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದುವುದಲಿ.
ನಿನಗಷ್ುಬಂದಂತ ಒಳ ೆಯದಾಗ ನಿನಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ
ಮನ ಗ ಮರಳು. ಬ ೋಸರಪ್ಟುುಕ ೊಳೆಬ ೋಡ!”
ಪಾಂಡವರಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡ ರಾಜಾ ದುರ್ೋವಧನನು
ನಾಚಿಕ ಯಂದ ಪಿೋಡಿತನಾಗ ತನಿ ನಗರದ ಕಡ ಹ ೊರಟನು. ಆ
ಕೌರವರು ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋಗಲು ವಿೋರ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ತಮಮಂದರ ೊಂದಗ ದವಜಾತ್ತ-ತಪ್ೋಧನರಿಂದ ಪ್ೊಜತನಾಗ,
ಅಮರರಿಂದ ಶಕರನು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಎಲಿರಿಂದ
ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟುು, ಆ ದ ವೈತವನದಲ್ಲಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ವಿಹರಿಸಿದನು.

ದುರ್ೋವಧನನ ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶ
ಧಮವರಾರ್ನಿಂದ ಕಳುಹಸಲಪಟು ದುರ್ೋವಧನನು ಲಜ ಜಯಂದ
ತಲ ತಗುಸಿಕ ೊಂಡು ದುಃಖಿತನಾಗ ಎಲಿವನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡವನಂತ

548
ನಿಧಾನವಾಗ ನಡ ದನು. ಚತುರಂಗಬಲವು ಅವನನುಿ
ಹಂಬಾಲ್ಲಸುತ್ತಾರಲು, ಆ ರಾರ್ನು ಶ ೋಕದಂದ ಸ ೊೋತು,
ಪ್ರಾರ್ವದ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸುತಾಾ ತನಿ ಪ್ುರಕ ೆ ಪ್ರಯಾಣ
ಬ ಳ ಸಿದನು. ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ವಿಪ್ುಲ ಹುಲುಿ-ನಿೋರಿರುವ ಪ್ರದ ೋಶದಲ್ಲಿ
ವಾಹನಗಳನುಿ ವಿಸಜವಸಿ, ಬಿೋಡುಬಿಟುನು. ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ
ಬ ಂಕಿಯಂತ ಹ ೊಳ ಯುವ ಪ್ಯವಂಕದಲ್ಲಿ ರಾಹುವಿನ
ಗರಹಣಕ ೊೆಳಗಾದ ಚಂದರನಂತ ಕುಂದ ಕುಳಿತು ರಾತ್ತರಯನುಿ
ಕಳ ಯುತ್ತಾರಲು ಕಣವನು ದುರ್ೋವಧನನ ಬಳಿ ಬಂದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಗಾಂಧಾರ ೋ! ನಿೋನು ಜೋವಿಸಿರುವುದ ೋ ಅದೃಷ್ು!
ನಾವಿಬಿರೊ ಪ್ುನಃ ಭ ೋಟಿಯಾಗುತ್ತಾದ ಾೋವ ಎನುಿವುದ ೋ
ಅದೃಷ್ು! ಕಾಮರೊಪಿ ಗಂಧವವರರನುಿ ನಿೋನು ಗ ದ ಾ
ಎನುಿವುದೊ ಅದೃಷ್ುವ ೋ ಸರಿ! ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ರಣದಲ್ಲಿ
ಅರಿಗಳನುಿ ಗ ದುಾ ವಿರ್ಯದಂದ ಹಂದರುಗದ ನಿನಿ
ಮಹಾರರ್ಥ ಸಹ ೊೋದರರ ಲಿರನೊಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದ ಾೋನ ! ನಿೋನು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಆ ಗಂಧವವರ ಲಿರೊ ನನಿನುಿ
ಓಡಿಹ ೊೋಗುವಂತ ಮಾಡಿದರು. ಪ್ಲಾಯನಗ ೈಯುತ್ತಾದಾ
ನನಿ ಸ ೋನ ಯನೊಿ ಕೊಡ ನಿಲ್ಲಿಸಲು ಅಶಕಾನಾಗ ಹ ೊೋದ .
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಚ ನಾಿಗ ಗಾಯಗ ೊಂಡು ಪಿೋಡಿತನಾಗ ನಾನು

549
 ಪ್ಲಾಯನಗ ೈದ . ಈಗ ನಿನಿನುಿ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ
ಎನುಿವುದ ೋ ಒಂದು ಅದುಭತವ ಂದು ತ್ತಳಿಯುತ ೋಾ ನ .
ಪಿೋಡಿತನಾಗದ ೋ, ಗಾಯಗ ೊಳೆದ ೋ, ಪ್ತ್ತಿಯರು-ಸಂಪ್ತುಾ-
ವಾಹನಗಳ ್ಂದಗ ಕ್ಷ್ ೋಮವಾಗ ನಿೋನು ಆ ಅಮಾನುಷ್
ಯುದಧದಂದ ಹ ೊರಬಂದರುವುದನುಿ ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ !
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಡನ ನಿೋನು ಆ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ
ಕಾಯವವನುಿ ಈ ಲ ೊೋಕದ ಬ ೋರ ಯಾವ ಪ್ುರುಷ್ನೊ
ಮಾಡಿದುಾದು ತ್ತಳಿದಲಿ!”
ಕಣವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ರಾಜಾ ದುರ್ೋವಧನನು ಕಣಿಣೋರುತುಂಬಿ
ಗಂಟಲು ಕಟಿುದ ಸವರದಲ್ಲಿ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ರಾಧ ೋಯ! ನಿನಿ ಮಾತ್ತಗ ನಾನು ಅಸೊಯೆಪ್ಡುವುದಲಿ.
ಯಾಕ ಂದರ ಅಲ್ಲಿ ನಡ ದುದು ನಿನಗ ಗ ೊತ್ತಾಲಿ. ನನಿದ ೋ
ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ನಾನು ಶತುರ ಗಂಧವವರನುಿ ಗ ದ ಾ ಎಂದು
ನಿೋನು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವ . ನನ ೊಿಂದಗ ನನಿ
ಸಹ ೊೋದರರು ಗಂಧವವರ ವಿರುದಧ ಬಹಳ ಹ ೊತುಾ
ಹ ೊೋರಾಡಿದರು. ಇಬಿರ ಕಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ನಷ್ುವಾಯತು.
ಆದರ ತಮಮ ಮಾಯೆಯನುಿ ಬಳಸಿ ಆ ಶ ರ ಖ ೋಚರರು
ಆಕಾಶವನ ಿೋರಿದಾಗ ನಮಮ ಯುದಧವು ಅಸಮವಾಯತು.

550
ರಣದಲ್ಲಿ ನಾವು ಪ್ರಾಜತರಾಗ ಸ ೋವಕರು-ಅಮಾತಾರು-
ಪ್ತ್ತರಾಯರು-ವಾಹನಗಳ ್ಂದಗ ಬಂಧಿತರಾದ ವು.
ದುಃಖಿತರಾದ ನಮಮನುಿ ಮೋಲ ಆಕಾಶಮಾಗವದಲ್ಲಿ
ಕ ೊಂಡ ೊಯಾಲಾಯತು. ಆಗ ಕ ಲವು ಸ ೈನಿಕರು ಮತುಾ
ಅಮಾತಾರು ಮಹಾರರ್ಥ ಪಾಂಡವರ ಬಳಿ ಶರಣು ಹ ೊೋಗ
’ರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಅವನ ಅನುರ್ರು ಮತುಾ ಪ್ತ್ತಿ-
ಅಮಾತಾರ ೊಂದಗ ಗಂಧವವರು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ
ಕ ೊಂಡ ೊಯುಾತ್ತಾದಾಾರ . ಎಲಿ ಕುರುಪ್ತ್ತಿಯರು
ಪ್ರಾಮಶವರಾಗುವ ಮದಲು ಪ್ತ್ತಿಯರ ೊಂದಗ
ರಾರ್ನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸು!’ ಎಂದು ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡರು.
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ ಎಲಿ ಸಹ ೊೋದರರನೊಿ
ಒಪಿಪಸಿ ನಮಮನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಲು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು.
ಆಗ ಪಾಂಡವರು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ಶಕಾರಾಗದಾರೊ
ಸಾಮದಂದ ಗಂಧವವರಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡರು. ಗಂಧವವರು
ನಮಮನುಿ ಬಿಡದದಾಾಗ ಅರ್ುವನ, ಭೋಮ ಮತುಾ
ಯಮಳರು ಗಂಧವವರ ಮೋಲ ಅನ ೋಕ ಶರವಷ್ವಗಳನುಿ
ಸುರಿಸಿದರು. ಆಕಾಶಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಅವರನುಿ,
ನಮಮಂದಗ , ಅರ್ುವನನು ಅಮಾನುಷ್ ಅಸರಗಳನುಿ

551
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿ, ಎಲಿ ಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ ಮುಚಿಿದುದನುಿ ನಾನು
ನ ೊೋಡಿದ . ಆಗ ಧನಂರ್ಯ ಸಖ್ನಾಗದಾ ಚಿತರಸ ೋನನು
ಸವಯಂ ಅವನಿಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡು, ಪಾಂಡವರನುಿ
ಆಲಂಗಸಲು, ಪ್ರಸಪರರ ಕುಶಲವನುಿ ಕ ೋಳಿ, ಗೌರವಿಸಿದರು.
ಚಿತರಸ ೋನನನುಿ ಭ ೋಟಿಮಾಡಿದ ಅರ್ುವನನು
ಹ ೋಡಿತನದಾಲಿದ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು: “ವಿೋರ
ಗಂಧವವಸತಾಮ! ನಮಮ ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ನಿೋನು
ಬಿಡಬ ೋಕು. ಪಾಂಡವರು ಬದುಕಿರುವಾಗ ಇವರು
ಪಿೋಡ ಗ ೊಳಗಾಗಲು ಅನಹವರು!’ ಆಗ ಗಂಧವವನು
ಅರ್ುವನನಿಗ ನಾವು ಯಾವ ಉಪಾಯದಂದ ಅಲ್ಲಿಗ
ಬಂದದ ಾವು – ಪ್ತ್ತಿರ್ಂದಗ ಪಾಂಡವರು
ದೋನರಾಗರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಸುಖ್ಪ್ಡಲು – ಎಂದು
ಎಲಿವನೊಿ ಹ ೋಳಿದನು. ಗಂಧವವನು ಇದನುಿ
ಹ ೋಳುತ್ತಾದಾಾಗ ನಾಚಿಕ ಯಂದ ತುಂಬಿದ ನಾನು
ಮನದಲ್ಲಿಯೆೋ ಈ ರ್ೊರ್ಯು ಸಿೋಳಿಹ ೊೋಗ ಅದರ ೊಳಗ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಲು ಇಚಿೆಸಿದ ! ಆಗ ಗಂಧವವರು
ಪಾಂಡವರ ೊಂದಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ನಮಮ ಕ ಟು
ಉಪಾಯದ ಕುರಿತು ಹ ೋಳಿ ಬಂಧನದಲ್ಲಿದಾ ನಮಮನುಿ

552
ಅವನಿಗ ಅಪಿವಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ನಾನು ಸಿರೋಯರ
ಸಮಕ್ಷಮದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗ ಶತುರವಶನಾಗ ದೋನನಾಗ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಸಮಪ್ವಣಗ ೊಂಡಾಗ ನನಗಾದ
ದುಃಖ್ಕಿೆಂತಲೊ ಹ ಚಿಿನ ದುಃಖ್ವಾದರೊ ಏನಿದ ?
ಯಾರನುಿ ನಾನು ನಿತಾವೂ ನಿರಾಕರಿಸಿ ದ ವೋಷ್ಠಸುತ್ತಾದ ಾನ ೊೋ
ಅವರ ೋ ದುಬುವದಧಯಾದ ನನಿನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಳಿಸಿದರು.
ನನಿ ಜೋವವು ಅವರ ಋಣದಲ್ಲಿದ . ಈ ರಿೋತ್ತಯ
ಜೋವನವನುಿ ಜೋವಿಸುವುದಕಿೆಂತ ಮಹಾರಣದಲ್ಲಿ ನನಿ
ವಧ ಯಾಗದಾರ ೋ ಒಳ ೆಯದಾಗುತ್ತಾತುಾ. ಗಂಧವವನಿಂದ
ಹತನಾದ ನ ಂದು ನನಿ ಯಶವು ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ
ಖಾಾತ್ತಗ ೊಳುೆತ್ತಾತುಾ ಮತುಾ ಮಹ ೋಂದರಸದನದಲ್ಲಿ ಅಕ್ಷಯ
ಪ್ುಣಾ ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾದ ಾ.
ಇಂದು ನಾನು ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕ ಂದು ನಿಧವರಿಸಿದ ಾೋನ
ಎನುಿವುದನುಿ ಕ ೋಳಿ! ನಾನು ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಕುಳಿತು
ಸಾಯುವವರ ಗ ಉಪ್ವಾಸಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ನಿೋವು ಮನ ಗ
ಹ ೊೋಗ. ಕಣವನ ೋ ಮದಲಾದ ಸುಹೃದಯರೊ
ಬಾಂಧವರೊ ದುಃಶಾಸನನ ನಾಯಕತವದಲ್ಲಿ ಪ್ುರದ ಕಡ
ಪ್ರಯಾಣಿಸಲ್ಲ! ಸುಹೃದರ ಶ ೋಕವನುಿ ಮತುಾ ಶತುರಗಳ

553
ಹಷ್ವವನುಿ ಹ ಚಿಿಸಿದ ನಾನು ಹಸಿಾನಾಪ್ುರಕ ೆ ಬಂದು
ರಾರ್ನಿಗ ಏನು ಹ ೋಳಲ್ಲ? ಭೋಷ್ಮ-ದ ೊರೋಣ-ಕೃಪ್-ದೌರಣಿ-
ವಿದುರ-ಸಂರ್ಯ-ಬಾಹಿೋಕ-ಸ ೊೋಮದತಾ ಮತುಾ ಇತರರು
ನನಗ ಏನು ಹ ೋಳಬಹುದು ಮತುಾ ನಾನು ಅವರಿಗ
ಏನ ಂದು ಉತಾರಿಸಿಯೆೋನು? ರಿಪ್ುಗಳ ತಲ ಯನುಿ ತುಳಿದು
ಅವರ ಎದ ಯ ಮೋಲ ನಡ ದದಾ ನಾನು ನನಿದ ೋ
ತಪಿಪನಿಂದ ಈಗ ಪ್ರಿರ್ರಷ್ುನಾದ ನ ಂದು ಅವರಿಗ ಹ ೋಗ
ಹ ೋಳಲ್ಲ? ನನಿಂರ್ಹ ಮದಗವಿವತ, ದುವಿೋವನಿತರು
ಸಂಪ್ತುಾ-ವಿಧ ಾಗಳಿದಾರೊ ಬಹುಕಾಲ ಅವುಗಳನುಿ
ಇಟುುಕ ೊಳುೆವುದಲಿ. ಅರ್ಾೋ! ಇದ ಂರ್ಹ ಕಷ್ು
ದುಃಶಿರಿತವನುಿ ಮಾಡಿಬಿಟ ು! ದುಬುವದಧ-ಮೋಹಗಳಿಂದ
ಸವಯಂ ನಾನ ೋ ಇದನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವಿಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶಮಾಡಿ
ಕುಳಿತುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ . ಜೋವಿಸಲು ಶಕಾನಾಗಲಿ. ಚ ೋತನವಿರುವ
ಯಾರು ತಾನ ೋ ಕಷ್ುದಲ್ಲಿ ಶತುರವಿನಿಂದ ಜೋವ
ಉಳಿಸಿಕ ೊಂಡು ಬದುಕಿರುತಾಾನ ? ಮಾನಿಯಾದ ನನಿನುಿ
ಶತುರಗಳು ಅಣಕಿಸಿದಾಾರ . ನನಿ ಪ್ುರುಷ್ತವವನುಿ
ಕಿತ ೊಾಗ ದದಾಾರ . ವಿಕರಮಾಢಾ ಪಾಂಡವರು ನನಿನುಿ ಕಿೋಳಾಗ

554
 ಕಂಡಿದಾಾರ .”
ಹೋಗ ಚಿಂತಾಪ್ರನಾದ ದುರ್ೋವಧನನು ದುಃಶಾಸನನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರತ! ನನಿ ಈ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳು. ನಾನು ನಿೋಡುವ
ಅಭಷ್ ೋಕವನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸು. ನೃಪ್ನಾಗು. ಕಣವ-
ಶಕುನಿಯರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತವಾಗರುವ ಈ ಸಮೃದಧ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಆಳು! ವೃತರಹನು ಮರುತರನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ತಮಮಂದರನುಿ ಘ್ನತ ಯಂದ ಪಾಲ್ಲಸು!
ಶತುರಕರತುವಿನಿಂದ ದ ೋವತ ಗಳು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ನಿನಿಿಂದ
ನಮಮ ಬಂಧುಗಳು ಉಪ್ಜೋವನವನುಿ ಪ್ಡ ಯಲ್ಲ.
ಬಾರಹಮಣರಲ್ಲಿ ಸದಾ ಅಪ್ರಮತಾತ ಯಂದ ನಡ ದುಕ ೊೋ!
ಸದಾ ಬಂಧು-ಸುಹೃದಯರ ಗತ್ತಯಾಗರು. ವಿಷ್ುಣವು
ದ ೋವಗಣವನುಿ ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆವಂತ ನಿನಿ ಕುಲದವರನುಿ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊೋ! ಹರಿಯರನುಿ ಪಾಲ್ಲಸು! ಹ ೊೋಗು! ಈ
ಮೋದನಿಯನುಿ ಪಾಲ್ಲಸು! ಸುಹೃದಯರನುಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸುತಾಾ ಶತುರಗಳನುಿ ಬ ದರಿಸುತ್ತಾರು!”
ಅವನ ಕುತ್ತಾಗ ಯನುಿ ಬಿಗದಪಿಪ “ಹ ೊೋಗು!” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು.
ಅವನ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ದೋನನಾದ ದುಃಶಾಸನನು ಕಂಠದಲ್ಲಿ

555
ಕಣಿಣೋರನುಿ ತುಂಬಿಕ ೊಂಡು, ತುಂಬಾ ದುಃಖಾತವನಾಗ, ಕ ೈಮುಗದು,
ಹರಿಯಣಣನ ಕಾಲ್ಲಗ ಬಿದುಾ, ಗದುದರ್ರಿತ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಪ್ರಸಿೋದ! ಹೋಗ ಎಂದೊ ಆಗುವುದಲಿ! ರ್ೊರ್ಯು
ಸಿೋಳಬಹುದು, ಸವಗವದ ಮಳಿಗ ಯು ಚೊರಾಗ ಕ ಳಗ
ಬಿೋಳಬಹುದು, ಸೊಯವನು ತನಿ ಪ್ರಭ ಯನುಿ ತ ೊರ ದಾನು
ಮತುಾ ಚಂದರನು ತನಿ ಶ್ೋತಾಂಶುವನುಿ ತಾಜಸಿಯಾನು!
ವಾಯುವು ತನಿ ವ ೋಗವನುಿ ಕಡಿಮಮಾಡಿಯಾನು,
ಹಮಾಲಯವು ತನಿ ಸಿಳವನುಿ ಬದಲಾಯಸಬಹುದು,
ಸಮುದರಗಳ ನಿೋರು ಬತ್ತಾಹ ೊೋಗಬಹುದು ಮತುಾ ಅಗಿಯು
ಉಷ್ಣತ ಯನುಿ ತಾಜಸಬಹುದು. ಆದರ ನಿೋನಿಲಿದ ೋ ನಾನು
ಈ ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಆಳುವುದಲಿ! ನಮಮ ಕುಲದಲ್ಲಿ ನಿೋನ ೋ
ನೊರುವಷ್ವಗಳು ರಾರ್ನಾಗರುತ್ತಾೋಯೆ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಅವನು ಅಣಣನ ಪಾದಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಜ ೊೋರಾಗ
ಅತಾನು. ದುಃಶಾಸನ-ಸುರ್ೋಧನರಿಬಿರೊ ದುಃಖಿತರಾಗದುಾದನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ವಾಥ ಯಂದ ತುಂಬಿದಾ ಅವರ ಬಳಿಬಂದು ಕಣವನು
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಾಮಾನಾರ್ನರಂತ ಹೋಗ ಏಕ ಬಾಲತನದಂದ

556
ಶ ೋಕಿಸುತ್ತಾರುವಿರಿ? ಶ ೋಕಿಸುವುದರಿಂದ ಶ ೋಕಿಸುವವನ
ಶ ೋಕವ ೋನೊ ಕಡಿಮಯಾಗುವುದಲಿ! ಶ ೋಕಿಸುವುದರಿಂದ
ಶ ೋಕವು ಕಡಿಮಯಾಗದರುವಾಗ ಶ ೋಕಿಸುವವನು
ಶ ೋಕದಂದ ಯಾವ ಲಾರ್ವನುಿ
ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡಂತಾಯತು? ಧೃತ್ತಯನುಿ ತಂದುಕ ೊಳಿೆ!
ಹೋಗ ಶ ೋಕಿಸಿ ಶತುರಗಳನುಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡಿಸಬ ೋಡಿ.
ಪಾಂಡವರು ನಿನಿನುಿ ಬಿಡಿಸಿ ಕ ೋವಲ ತಮಮ ಕತವವಾವನುಿ
ಪ್ೊರ ೈಸಿದಾಾರ . ರಾರ್ನ ರಾರ್ಾದ ೊಳಗರುವವರು ನಿತಾವೂ
ಅವನಿಗ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಬ ೋಕು. ನಿನಿಂದ
ಪಾಲನ ಗ ೊಂಡು ತಾನ ೋ ಅವರು ನಿರ್ವಯರಾಗ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾರ ? ಪಾರರ್ೋಪ ೋಶಮಾಡಿರುವ ನಿನಿನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ನಿನಿ ಸಹ ೊೋದರರು ವಿಷ್ಣಣರಾಗದಾಾರ . ಎದ ಾೋಳು!
ಸಹ ೊೋದರರಿಗ ಆಶಾವಸನ ಯನುಿ ನಿೋಡು! ಇಂದನ ನಿನಿ ಈ
ನಡತ ಯು ಸತಾಾಹೋನವಾದುದು ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .
ಶತುರಗಳ ವಶಕ ೆ ಸಿಲುಕಿದಾ ನಿನಿನುಿ ಪಾಂಡವರು
ಬಿಡಿಸಿದರು ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ವಿಶ ೋಷ್ವಾದರೊ ಏನಿದ ?
ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಸ ೋನಾಜೋವನವನುಿ ನಡ ಸುವವರು
– ಅವರು ರಾರ್ನಿಗ ಗ ೊತ್ತಾದಾವರಾಗರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ

557
 ಗ ೊತ್ತಾಲದ ೋ ಇದಾವರಿರಲ್ಲ – ರಾರ್ನಿಗ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ
ಮಾಡುವುದು ಅವರ ಕತವವಾವಾಗುತಾದ . ಆದುದರಿಂದ
ನಿನಿ ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ ಪಾಂಡವರು ಇಂದು
ನಿನಿನುಿ ಬಿಡಿಸಿದಾರ ಅದರಲ್ಲಿ ದುಃಖ್ಪ್ಡುವ
ವಿಷ್ಯವಾದರೊ ಏನಿದ ? ನಿೋನು ನಿನಿ ಸ ೋನ ಯ ಮುಂದ
ನಿಂತು ಯುದಧಮಾಡುವಾಗಲ ೋ ಪಾಂಡವರು ನಿನಿನುಿ ಕೊಡಿ
ಹ ೊೋರಾಡಬ ೋಕಿತುಾ. ಈ ಹಂದ ಪಾಂಡವರು ಸಭ ಯಲ್ಲಿ
ದಾಸರಾಗ ನಿನಿ ಅಧಿಕಾರದಡಿಯಲ್ಲಿ ಬಂದದಾರು.
ಆದುದರಿಂದ ಈಗ ಅವರು ನಿನಗ ಸಹಾಯಮಾಡಲ ೋ
ಬ ೋಕಿತುಾ. ಪಾಂಡವರ ರತಿಗಳನುಿ ನಿೋನು ಇಂದು
ಭ ೊೋಗಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ಆದರ ಸತಾಾಸಿರಾದ ಪಾಂಡವರು
ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶ ಮಾಡಲ್ಲಲಿ! ರಾರ್ನ ರಾರ್ಾದಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುವವರು ರಾರ್ನಿಗ ಪಿರಯವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಂಡರ
ಅದರಲ್ಲಿ ದುಃಖಿಸುವುದ ೋನಿದ ? ದುರ್ೋವಧನ!
ನಿೋನಿಲಿದ ೋ ಜೋವಿಸಲು ನನಗ ಉತಾಾಹವಿಲಿ.
ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶಮಾಡುವ ರಾರ್ನು
ಹಾಸಾಾಸಪದನಾಗುತಾಾನ !”
ಕಣವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದರೊ ದುರ್ೋವಧನನು ಮೋಲ ೋಳಲ್ಲಲಿ. ಆಗ

558
ಬ ೋಸತುಾ ಪಾರರ್ೋಪ್ವಿಷ್ುನಾದ ದುರ್ೋವಧನನುಿ ಸಂತವಿಸುತಾಾ
ಶಕುನಿಯು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಕೌರವ! ಕಣವನಾಡಿದ ಮಾತುಗಳು ಸರಿಯಾಗಯೆೋ ಇವ .
ನಾನು ಅಪ್ಹರಿಸಿ ಕ ೊಟು ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಮೋಹದಂದ
ತ ೊರ ದು ಅಬುದಧಯಂದ ಪಾರಣವನ ಿೋ ಏಕ ತ ೊರ ಯಲು
ಬಯಸಿದಾೋಯೆ? ನಿೋನು ವೃದಧರ ಸ ೋವ ಯನ ಿೋ
ಮಾಡಿರಲ್ಲಕಿೆಲಿ ಎಂದು ಇಂದು ನನಗನಿಿಸುತ್ತಾದ .
ಅಕಸಾಮತಾಾಗ ಬಂದ ಹಷ್ವ ಅರ್ವಾ ದುಃಖ್ವನುಿ
ನಿಯಂತ್ತರಸಿಕ ೊಳೆಲಾರದವನು ಪ್ೊಣವ ಸುಟಿುರದ ಮಣಿಣನ
ಕ ೊಡವು ನಿೋರನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಸಂಪ್ತಾನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾನ . ಅತ್ತಯಾಗ ನಾಚಿಕ ೊಳುೆವ,
ಅತ್ತಹ ೋಡಿಯಾಗರುವ, ಬಹಳಷ್ುು ಆಲ ೊೋಚಿಸುವ,
ಬುದಧಯನುಿ ಉಪ್ರ್ೋಗಸದ ೋ ಇರುವ ಮತುಾ ಇಂದರಯ
ಸುಖ್ಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ ಆಸಕಿಾಹ ೊಂದರುವ ರಾರ್ನನುಿ ಸಂಪ್ತುಾ
ಅನುಸರಿಸುವುದಲಿ. ಎಲಿ ರಿೋತ್ತಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಸತೃತನಾಗರುವ ನಿನಗ ಈ ವಿಪ್ರಿೋತ ಶ ೋಕವು
ಹ ೋಗುಂಟಾಯತು? ಈ ರಿೋತ್ತ ಶ ೋಕವನಾಿಚರಿಸಿ
ಪಾಂಡವರು ಮಾಡಿದ ಈ ಶುರ್ಕಾಯವವನುಿ

559
 ನಾಶಗ ೊಳಿಸಬ ೋಡ. ಎಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಪಾಂಡವರನುಿ ಸತೆರಿಸಬ ೋಕಾಗತ ೊಾೋ ಅಲ್ಲಿ ನಿೋನು
ಶ ೋಕಿಸುತ್ತಾರುವ . ಇದ ೋ ನಿನಿ ವ ೈಪ್ರಿೋತಾ!
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದರು. ನಿನಿ ಜೋವವನುಿ ತ ೊರ ಯಬ ೋಡ.
ಅವರು ನಿನಗ ಮಾಡಿದ ಒಳ ೆಯದನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊೋ.
ಪಾರ್ವರ ರಾರ್ಾವನುಿ ಹಂದರುಗಸಿ ಯಶಸುಾ-
ಧಮವಗಳನುಿ ಪ್ಡ . ಹೋಗ ಮಾಡುವುದರಿಂದ
ಕೃತಘ್ಿನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ. ಪಾಂಡವರ ೊಂದಗ ಸಂಧಿಯನುಿ
ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಸೌಭಾರತುತವವನುಿ ಸಾಿಪಿಸು. ಅವರಿಗ ಪಿತೃ
ರಾರ್ಾವನುಿ ಕ ೊಟುು ಸುಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದು!”
ಕಣವ-ಸೌಬಲರ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ದುರ್ೋವಧನನು ಪ್ರಮ
ವ ೋದನ ಯನುಿ ಅನುರ್ವಿಸಿದನು. ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಷ್ಾುಂಗ ಬಿದಾದಾ
ದುಃಶಾಸನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ತನಿ ಸುಂದರ ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಅವನನುಿ
ಮೋಲ ತ್ತಾ ಬಿಗದಪಿಪ ನ ತ್ತಾಯನುಿ ಆಘ್ರರಣಿಸಿದನು.
ನಾಚಿಕ ತುಂಬಿದಂತವನಾದ ಅವನಲ್ಲಿ ಪ್ರಮ ನಿರಾಶ ಯು
ಕವಿಯತು. ಸುಹೃದಯರಿಗ ಅತ್ತ ದುಃಖ್ದಂದ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಧಮವ-ಧನ-ಸುಖ್-ಐಶವಯವ-ಅಧಿಕಾರ-ಭ ೊೋಗ
ಇವುಗಳ ಕುರಿತು ನಾನು ಮಾಡಬ ೋಕಾದುದು ಏನೊ ಇಲಿ.

560
 ನನಿನುಿ ತಡ ಯಬ ೋಡಿ. ಹ ೊರಡಿ. ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶದ ಈ
ನಿಶಿಯವು ನನಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಗಟಿುಯಾಗದ . ನಿೋವ ಲಿರೊ
ನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ನನಿ ಹರಿಯರನುಿ ಪ್ೊಜಸಿ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಅವರು
“ರಾಜ ೋಂದರ! ನಿೋನು ಹ ೊೋಗುವ ದಾರಿಯೆೋ ನಮಮದು.
ನಿೋನಿಲಿದ ೋ ನಾವು ಹ ೋಗ ಪ್ುರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಬಲ ಿವು?”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದರು. ಆದರೊ ದುರ್ೋವಧನನು ತನಿ ನಿಶಿಯದಂದ
ವಿಚಲ್ಲತನಾಗಲ್ಲಲಿ. ದಭ ವಗಳನುಿ ಹರಡಿ, ನಿೋರನುಿ ಮುಟಿು,
ಕುಶಚಿೋರ ವಸರವನುಿಟುು ಪ್ರಮ ನಿಯಮದಲ್ಲಿ ಶುಚಿಯಾಗ ನ ಲದ
ಮೋಳ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡನು. ಮಾತನುಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಆ ರಾರ್ಶಾದೊವಲನು
ಸವಗವದ ಮಾಗವವನ ಿೋ ಬಯಸಿ ಹ ೊರಗನ ಕಿರಯೆಗಳನ ಿಲಾಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ
ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ಪ್ೊಜಸತ ೊಡಗದನು.

ದಾನವರು ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಆಶಾವಸನ ಯನಿಿತುಾ, ಅವನ

ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶವನುಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದುದು
ಆಗ ಅವನ ನಿಶಿಯವನುಿ ತ್ತಳಿದ, ಹಂದ ದ ೋವತ ಗಳಿಂದ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಲಪಟುು ಈಗ ಪಾತಾಲದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ರೌದರ ದ ೈತಾ-
ದಾನವರು ಅದರಿಂದ ತಮಮ ಪ್ಕ್ಷವು ಕ್ಷಯವಾಗುವುದ ಂದು

561
ರ್ೋಚಿಸಿ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ತಮಮ ಮುಂದ ಆಹಾವನಿಸಲು
ಅಗಿಕಾಯವವನುಿ ಪಾರರಂಭಸಿದರು. ಆ ಮಂತರವಿಶಾರದರು
ಬೃಹಸಪತ್ತ-ಶುಕರರು ಹ ೋಳಿದಾ ಮಂತರಗಳಿಂದ ಮತುಾ ಅರ್ವವವ ೋದ
ಉಪ್ನಿಷ್ತುಾಗಳಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿರುವ ಮಂತರರ್ಪ್ಗಳಿಂದ ಕಿರಯೆಗಳನುಿ
ಪಾರರಂಭಸಿದರು. ವ ೋದವ ೋದಾಂಗಪಾರಂಗತ ಸುದೃಢವರತ
ಬಾರಹಮಣರು ಮಂತ ೊರೋಚಾೆರಣ ಮಾಡಿ ಅಗಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಲನುಿ
ಹವಿಸಾನಾಿಗ ಹಾಕಿದರು. ಆ ಅಗಿಕಾಯವವು ಮುಗಯಲು ಅಲ್ಲಿ
ಕಮವಸಿದಧಯಾಗ ವಿರ್ೃಂಭಸುತಾಾ ಮಹಾ ಅದುಭತವಾದವಳು
ಮೋಲ ದುಾ “ಏನು ಮಾಡಲ್ಲ?” ಎಂದು ಕ ೋಳಿದಳು. ಅಂತರಾತಮದಲ್ಲಿ
ಸಂತುಷ್ುರಾದ ದ ೈತಾರು ಅವಳಿಗ
“ಪಾರರ್ೋಪ್ವಿಷ್ುನಾಗರುವ ರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ
ಇಲ್ಲಿಗ ಕರ ದು ತಾ!”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದರು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ ಂದು ಉತಾರಿಸಿ ಅವಳು
ನಿರ್ಷ್ಮಾತರದಲ್ಲಿ ಸುರ್ೋಧನನಿದಾಲ್ಲಿಗ ಬಂದು, ಅವನನುಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ರಸಾತಳವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದಳು. ರಾತ್ತರಯ ಮಧಾದಲ್ಲಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ತಂದ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ದಾನವರ ಲಿರೊ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಮನಸೆರಾಗ ಅವನಿಗ ಅಭಮಾನದ ಈ
ಮಾತನಾಿಡಿದರು:

562
“ಭ ೊೋ ಸುರ್ೋಧನ! ಸದಾ ನಿೋನು ಶ ರರು ಮತುಾ
ಮಹಾತಮರಿಂದ ಸುತುಾವರ ದರುವಾಗ
ಪಾರರ್ೋಪ್ವ ೋಶಮಾಡುವಂರ್ಹ ಈ ಸಾಹಸವನುಿ ಏಕ
ಕ ೈಗ ೊಂಡಿರುವ ? ಆತಮತಾಾಗಯು ನರಕಕ ೆ ಹ ೊೋಗುತಾಾನ
ಮತುಾ ಅಯಶಸೆರ ಮಾತುಗಳಿಗ ೊಳಗಾಗುತಾಾನ .
ಬುದಧವಂತರು ಮೊಲವನ ಿೋ ನಾಶಗ ೊಳಿಸುವ ವಿರುದಧ
ಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗುವುದಲಿ. ಧಮವ-ಅರ್ವ-
ಸುಖ್ಗಳನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸುವ, ಯಶಸಾನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸುವ,
ಧ ೈಯವವನುಿ ಕ ೊಲುಿವ ಮತುಾ ಶತುರಗಳ ಹಷ್ವವನುಿ
ಹ ಚಿಿಸುವ ಈ ನಿಶಿಯವನುಿ ಹಂದ ತ ಗ ದುಕ ೊೋ! ನಿನಿ
ದವಾ ಆತಮ-ಶರಿೋರಗಳ ನಿಮಾವಣದ ಕುರಿತು ಕ ೋಳಿದ
ನಂತರ ನಿೋನು ಧ ೈಯವವನುಿ ತಳ ಯುವ !
ಹಂದ ನಮಮಲಿರ ತಪ್ಸಿಾನ ಮೊಲಕ ದ ೋವ
ಮಹ ೋಶವರನಿಂದ ನಿನಿನುಿ ಪ್ಡ ದದ ಾವು. ನಿನಿ ದ ೋಹದ
ಮೋಲ್ಲನ ಭಾಗವನುಿ ಶ್ವನು ವರ್ರದಂದ ನಿರ್ವಸಿದಾನು.
ನಿನಿ ಈ ಅಧವ ದ ೋಹವು ಅಸರ-ಶಸರಗಳಿಂದ
ಅಭ ೋದಾವಾಗದ . ಸಿರೋಮನ ೊೋಹರವಾದ ನಿನಿ ಈ ಸುಂದರ
ದ ೋಹದ ಕ ಳಗನ ಭಾಗವನುಿ ದ ೋವಿಯು ಪ್ುಷ್ಪಗಳಿಂದ

563
ಮಾಡಿದಾಳು. ಹೋಗ ಈಶವರ-ದ ೋವಿಯರಿಂದ ಮಾಡಲಪಟು
ನಿನಿ ದ ೋಹವು ದವಾವಾದುದು. ಮಾನುಷ್ವಾದುದಲಿ. ನಿನಿ
ವಿಷ್ಾದ-ರ್ಯಗಳು ಅರ್ವವಾಗುತ್ತಾಲಿ!
ದವಾಾಸರವಿದುಷ್ರೊ ಶ ರರೊ ಆದ ನಿನಿ ಶತುರಗಳನುಿ
ರ್ಗದತಾನ ೋ ಮದಲಾದ ಮಹಾವಿೋರ ಕ್ಷತ್ತರಯರು
ನಾಶಗ ೊಳಿಸುತಾಾರ . ನಿನಿ ಸಹಾಯಕಾೆಗಯೆೋ ವಿೋರ
ದಾನವರು ರ್ುವಿಯಲ್ಲಿ ಅವತರಿಸಿದಾಾರ . ಇತರ ಅಸುರರೊ
ಕೊಡ ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ ಮತುಾ ಕೃಪ್ರನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುವರು.
ಇವರಿಂದ ಆವಿಷ್ುರಾದ ಅವರು ಕರುಣ ಯನುಿ ತ ೊರ ದು
ನಿನಿ ವ ೈರಿಗಳ ವಿರುದಧ ಹ ೊೋರಾಡುತಾಾರ . ದಾನವರಿಂದ
ಆವಿಷ್ುರಾದ ಇವರು ಅಂತರಾತಮನನುಿ ಅತ್ತಕರರ್ಸಿ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಯಾರನೊಿ ಬಿಡದ ೋ – ಮಕೆಳು,
ಸಹ ೊೋದರರು, ತಂದ , ಬಾಂಧವರು, ಶ್ಷ್ಾರು, ಕುಲದವರು,
ಬಾಲಕರು, ವೃದಧರು – ಎಲಿರನೊಿ ಸಂಹರಿಸಿ ಮೋಕ್ಷವನುಿ
ನಿೋಡುತಾಾರ . ದ ೈತಾ-ರಾಕ್ಷಸ ಗಣಗಳು ಕ್ಷತ್ತರಯ ರ್ೋನಿಗಳಲ್ಲಿ
ಹುಟಿು ನಿನಿ ಶತುರಗಳ ್ಡನ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ವಿಕರಮದಂದ
ಹ ೊೋರಾಡುತಾಾರ .
ಆ ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರೊ ಕೊಡ ಶಕಿಾಯನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ

564
ನಿನಿ ವಿರುದಧವಾಗ ಹ ೊೋರಾಡುತಾಾರ ಮತುಾ
ದ ೈವದಂದ ೊಡಗೊಡಿ ಅವರ ವಧ ಯನುಿ ಮಾಡುತಾಾರ .
ವಿೋರ ಅರ್ುವನನಿಂದ ನಿನಿಲ್ಲಿ ಹುಟಿುರುವ
ರ್ಯವ ೋನಿದ ರ್ೋ ಅದನುಿ ಹ ೊೋಗಲಾಡಿಸಲು ಅರ್ುವನನ
ವಧ ಯ ಕುರಿತೊ ನಾವು ಒಂದು ಉಪಾಯವನುಿ
ಮಾಡಿದ ಾೋವ . ಹತನಾದ ನರಕಾಸುರನ ಆತಮವು ಕಣವನ
ದ ೋಹದಲ್ಲಿ ನ ಲ ಸಿದ . ಆ ವಿೋರನು ವ ೈರವನುಿ
ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡು ಕ ೋಶವಾರ್ುವನರ ೊಡನ
ಯುದಧಮಾಡುತಾಾನ . ವಿಕರರ್ ವಿೋರ ಮಹಾರರ್ ಕಣವನು
ಪಾರ್ವನನೊಿ ಸ ೋರಿ ಎಲಿ ಶತುರಗಳನೊಿ ಗ ಲುಿತಾಾನ .
ಇದನುಿ ತ್ತಳಿದರುವ ಇಂದರನು ಅರ್ುವನನ ರಕ್ಷಣ ಗಾಗ
ಕಣವನ ಕವಚ-ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸುತಾಾನ .
ಆದುದರಿಂದ ನಾವು ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ದ ೈತಾ-
ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಸಂಶಪ್ಾಕರನಾಿಗ ನಿರ್ೋಗಸಿದ ಾೋವ . ಅವರು
ಅರ್ುವನನನುಿ ಕ ೊಲುಿವರು. ಶ ೋಕಿಸಬ ೋಡ! ನಿೋನ ೋ ಈ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಆಳುತ್ತಾೋಯೆ. ವಿಷ್ಾದಸಬ ೋಡ. ಈ ರಿೋತ್ತಯ
ನಡತ ಯು ನಿಮಗ ಸರಿಯಲಿ. ನಿೋನು ಸತಾರ ನಮಮ ಪ್ಕ್ಷವು
ದುಬವಲವಾಗುತಾದ . ವಿೋರ! ಹ ೊೋಗು! ನಿನಿ ಬುದಧಯು

565
 ಎಂದೊ ಅನಾ ಕಾಯವಗಳತಾ ಹ ೊೋಗದರಲ್ಲ. ಪಾಂಡವರು
ದ ೋವತ ಗಳಿಗ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ನಿೋನು ನಿತಾವೂ ನಮಮ ಗತ್ತ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಆ ದಾನವಷ್ವರ್ ದ ೈತಾರು ದುರ್ೋವಧನನನುಿ
ಆಲಂಗಸಿ ಸಮಾಧಾನಗ ೊಳಿಸಿದರು. ಪಿರೋತ್ತಯ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿ
ಅವನ ಬುದಧಯನುಿ ಸಿಿರಗ ೊಳಿಸಿ “ಹ ೊೋಗು! ರ್ಯವನುಿ ಪ್ಡ !”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ಹ ೊೋಗಲು ಅನುಜ್ಞ ಯನಿಿತಾರು. ಅವರಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡ
ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಆ ದ ೋವಿಯೆೋ ಪ್ುನಃ ಎಲ್ಲಿ
ಪಾರರ್ೋಪ್ವಿಷ್ುನಾಗ ಕುಳಿತ್ತದಾನ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಗ ತಂದು ಬಿಟುಳು.
ಅವನಿಂದ ಅಪ್ಪಣ ಪ್ಡ ದು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಅಂತಧಾವನಳಾದಳು.

ಅವಳು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನಂತರ ದುರ್ೋವಧನನು ಇವ ಲಿವೂ

ಸವಪ್ಿವ ಂದೊ ತಾನು ರಣದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರನುಿ ರ್ಯಸುತ ೋಾ ನ
ಎಂದೊ ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದನು. ಕಣವ ಮತುಾ ಸಂಶಪ್ಾಕರು ಅರ್ುವನನ
ವಧ ಗ ಸಮರ್ವರು ಮತುಾ ಸರಿಯಾದರವರು ಎಂದು
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡನು. ಆದರ ಅಲ್ಲಿ ನಡ ದುದನುಿ ಸುರ್ೋಧನನು
ಯಾರಿಗೊ ಹ ೋಳಲ್ಲಲಿ. ರಾತ್ತರ ಕಳ ಯಲು ಕಣವನು ಕ ೈಮುಗದು
ನಸುನಗುತಾ ದುರ್ೋವಧನನಿಗ
“ಮೃತನಾದವನು ಶತುರಗಳನುಿ ರ್ಯಸಲಾರ!

566
 ಬದುಕಿರುವವನು ಮಾತರ ಸರಿಯಾಗ ನ ೊೋಡಬಲಿನು.
ಮೃತನಿಗ ಎಲ್ಲಿಯ ಒಳ ೆಯದು? ಎಲ್ಲಿಯ ರ್ಯ?
ಆದುದರಿಂದ ವಿಷ್ಾದಕಾೆಗಲ್ಲೋ, ರ್ಯಕಾೆಗಲ್ಲೋ ಅರ್ವಾ
ಮರಣಕಾೆಗಲ್ಲೋ ಇದು ಸಮಯವಲಿ”
ಎಂದನು. ಅವನನುಿ ಬಿಗದಪಿಪ ಪ್ುನಃ
“ಏಳು! ಏಕ ಕ ಳಗ ಕುಳಿತ್ತದಾೋಯೆ? ಏಕ ಶ ೋಕಿಸುತ್ತಾರುವ ?
ನಿನಿ ವಿೋಯವದಂದ ಶತುರಗಳನುಿ ಸುಡು! ಒಂದುವ ೋಳ
ಅರ್ುವನನ ಪ್ರಾಕರಮವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಿೋನು
ರ್ಯದಂದದಾರ ಸತಾವನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ ಕ ೋಳು. ರಣದಲ್ಲಿ
ಅರ್ುವನನನುಿ ಸಂಹರಿಸುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಆಯುಧಗಳ ಮೋಲ
ಆಣ ಯಟುು ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳು
ಕಳ ದನಂತರ ನಾನು ಪಾರ್ವರನುಿ ನಿನಿ ವಶದಲ್ಲಿ
ತರುತ ೋಾ ನ ”
ಎಂದನು. ಕಣವನ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ದುರ್ೋವಧನನು ದ ೈತಾರ
ವಚನಗಳನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಆಗ ಅವನು ಮೋಲ ದುಾ ರರ್-
ಆನ -ಕುದುರ -ಪ್ದಾತ್ತ ಸಂಕುಲದ ತನಿ ಸ ೋನ ಯನುಿ ಕೊಡಿದನು.
ಗಂಗ ಯಂತ ಹರಿಯುತ್ತಾದಾ ಆ ಮಹಾಸ ೋನ ಯು ಶ ವೋತಛತರ, ಬಿಳಿಯ
ಪ್ತಾಕ -ಚಾಮರಗಳಿಂದ, ರರ್-ಆನ -ಕುದುರ -

567
ಪ್ದಾತ್ತಸಂಕುಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿ, ದಟು ಕಪ್ುಪಮೋಡಗಳು ಚದುರಿದ
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಶರದೃತುವಿನ ಮದಲ ಚಿಹ ಿಗಳಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ.
ವಿರ್ಯಾಶ್ೋವಾವದಗಳಿಂದ ಸುಾತ್ತಸುತ್ತಾರುವ ಬಾರಹಮಣರಿಂದ ಕೊಡಿ
ಸಾಲಾಗ ನಿಂತ್ತರುವವರ ವಂದನ ಗಳನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸುತಾಾ ರ್ನಾಧಿಪ್
ಸುರ್ೋಧನನು ಪ್ರಮ ವಿರ್ೃಂರ್ಣ ಯಂದ ಬ ಳಗುತಾಾ ಕಣವ-
ಶಕುನಿಯರ ೊಂದಗ ಮುಂದ ಸಾಗ ಹ ೊರಟನು. ಅವನ ಎಲಿ
ಸಹ ೊೋದರರೊ ರ್ೊರಿಶರವ, ಸ ೊೋಮದತಾ, ಬಾಹಿೋಕರು ನಾನಾ
ಆಕಾರದ ರರ್, ಕುದುರ , ಆನ ಗಳ ್ಂದಗ ಆ ನೃಪ್ಸಿಂಹನನುಿ
ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಹ ೊೋದರು. ಅಲಪಕಾಲದಲ್ಲಿಯೆೋ ಅವರು
ಹಸಿಾನಾಪ್ುರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು.

ವ ೈಷ್ಣವ ಯಜ್ಞ
ಪಾಂಡುನಂದನರಿಂದ ಮೋಕ್ಷ್ತನಾಗ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರಕ ೆ ಮರಳಿದ
ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಭೋಷ್ಮನು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಮಗನ ೋ! ಆ ತಪ್ೋವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗುವ ಮದಲ ೋ
ಹ ೊೋಗುವುದು ನನಗಷ್ುವಿಲಿವ ಂದು ನಿನಗ ಹ ೋಳಿದ ಾ. ಆದರ
ನಿೋನು ಅದರಂತ ಮಾಡಲ್ಲಲಿ. ಶತುರಗಳ ಬಂಧಿಯಾಗ

568
 ಧಮವಜ್ಞ ಪಾಂಡವರಿಂದ ಬಿಡಿಸಲಪಟು ನಿನಗ
ನಾಚಿಕ ಯಾಗುತ್ತಾಲಿವ ೋ? ನಿನಿ ಮತುಾ ನಿನಿ ಸ ೈನಾದ
ಪ್ರತಾಕ್ಷದಲ್ಲಿಯೆೋ ಗಂಧವವರ ರ್ಯದಂದ ಸೊತಪ್ುತರನು
ರಣದಂದ ಓಡಿಹ ೊೋಗಲ್ಲಲಿವ ೋ? ಆ ನಿನಿ ಸ ೋನ ಯು
ಕಷ್ುದಂದ ರ ೊೋದಸುತ್ತಾದಾಾಗ ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರ
ವಿಕರಮವನುಿ ನ ೊೋಡಿದುದರ ಜ ೊತ ಗ ನಿೋನು ಸೊತಪ್ುತರ
ಕಣವನನನೊಿ ನ ೊೋಡಿದ ಯಲಿವ ೋ?
ಧನುವ ೋವದದಲ್ಲಿಯಾಗಲ್ಲೋ, ಶೌಯವದಲ್ಲಿಯಾಗಲ್ಲೋ,
ಅರ್ವಾ ಧಮವದಲ್ಲಿಯಾಗಲ್ಲೋ ಕಣವನು ಪಾಂಡವರ
ಕಾಲುಭಾಗವೂ ಇಲಿ! ಆದುದರಿಂದ ಈ ಕುಲದ
ಉದಾಧರಕಾೆಗ ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರ ೊಡನ
ಸಂಧಿಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಈ ರ್ಗಳವನುಿ ಕ ೊನ ಗ ೊಳಿಸು.”
ಭೋಷ್ಮನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ದುರ್ೋವಧನನು ಜ ೊೋರಾಗ ನಕುೆ
ಶಕುನಿರ್ಡನ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹ ೊರಗ ಹ ೊೋದನು. ಕಣವ-
ದುಃಶಾಸನಾದಗಳ್ ಅವನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಹ ೊೋದರು. ಅವರು
ಹಾಗ ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಕುರುಪಿತಾಮಹ ಭೋಷ್ಮನು
ನಾಚಿಕ ಯಂದ ತಲ ತಗುಸಿ ತನಿ ರ್ವನಕ ೆ ತ ರಳಿದನು.

569
ಭೋಷ್ಮನು ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದನಂತರ ದುರ್ೋವಧನನು ಪ್ುನಃ
ಬಂದು ತನಿ ಮಂತ್ತರಗಳ ್ಂದಗ ಸಮಾಲ ೊೋಚನ ನಡ ಸಿದನು.
“ನಮಗ ಶ ರೋಯಸೆರವಾದುದು ಯಾವುದು? ಯಾವ
ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡುವುದದ ? ಹ ೋಗ ನಾವು ಒಳ ೆಯದನುಿ
ಮಾಡಬಹುದು?”
ಎಂದು ಅವನು ಮಂತಾರಲ ೊೋಚನ ನಡ ಸಿದನು. ಆಗ ಕಣವನು
ಹ ೋಳಿದನು:
“ದುರ್ೋವಧನ! ಇಂದು ಪ್ೃರ್ಥಿಯು
ಶತುರಗಳಿಲಿದಂತಾಗದ . ಶತುರಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ
ಶಕರನಂತ ನಿೋನು ಮಹಾಮನನಾಗ ಆಳು!”
ಕಣವನಿಗ ದುರ್ೋವಧನನು ತ್ತರುಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್! ನಿನಿ ಸಹಾಯವಿರುವವನಿಗ ಯಾವುದೊ
ದುಲವರ್ವಲಿ. ನನಿಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಅನುರಕಾನಾಗದಾೋಯೆ ಮತುಾ
ಸದಾ ನನಗ ಒಳ ೆಯದನ ಿೋ ಮಾಡಲು ಸಿದಧನಾಗದಾೋಯೆ.
ನನಿದ ೊಂದು ಅಭಪಾರಯವಿದ . ಅದನುಿ ಕ ೋಳು. ಪಾಂಡವರ
ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಕರತು ರಾರ್ಸೊಯವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಗೊ ಅದನುಿ
ಮಾಡುವ ಬಯಕ ಯು ಹುಟಿುದ . ಅದನುಿ ನಡ ಸಿಕ ೊಡು.”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಕಣವನು ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:

570
 “ನೃಪ್ೋತಾಮ! ಇಂದು ಪ್ೃರ್ಥಿೋಪಾಲರ ಲಿರೊ ನಿನಿ
ವಶದಲ್ಲಿದಾಾರ . ದವರ್ವರರನುಿ ಆಹಾವನಿಸ ೊೋಣ.
ಯಥಾವಿಧಿಯಾದ ಪ್ದಾರ್ವಗಳನುಿ ಮತುಾ
ಯಜ್ಞ ೊೋಪ್ಕರಣಗಳನುಿ ಒಟುುಗೊಡಿಸ ೊೋಣ.
ವ ೋದಪಾರಂಗತ ಋತ್ತವರ್ರು ಯಥ ೊೋಕಾವಾಗ ಯಾಜಸಲ್ಲ.
ಅವರು ಯಥಾಶಾಸರವಾಗ ಕಾಯವನಿವವಹಸಲ್ಲ. ನಿನಿ
ಮಹಾಯಜ್ಞವೂ ಕೊಡ ಬಹು ಅನಿ-ಪಾನಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದುಾ ಸುಸಮೃದಧ ಗುಣಾನಿವತವಾಗ ನಡ ಯಲ್ಲ.”
ಆಗ ದುರ್ೋವಧನನು ಪ್ುರ ೊೋಹತನನುಿ ಕರ ಯಸಿ
“ಶ ರೋಷ್ಿಕರತು ಶ ರೋಷ್ಿ ದಕ್ಷ್ಣ ಗಳಿಂದ ಸಮಾಪ್ಾಗ ೊಳುೆವ
ರಾರ್ಸೊಯವನುಿ ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ ಯಥಾಕರಮವಾಗ
ನನಿಿಂದ ಮಾಡಿಸಿ!”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ನೃಪ್ತ್ತಯು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಆ ದವರ್ಪ್ುಂಗವನು
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌರವಶ ರೋಷ್ಿ! ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಬದುಕಿರುವಾಗ ನಿನಿ
ಕುಲದಲ್ಲಿ ಈ ಶ ರೋಷ್ಿ ಕರತುವನುಿ ಮಾಡಲು ಶಕಾವಿಲಿ. ನಿನಿ
ದೋಘ್ರವಯು ತಂದ ಧೃತರಾಷ್ರನು ಜೋವಿಸಿದಾಾನ . ಇದೊ
ಕೊಡ ನಿೋನು ಆ ಕರತುವನುಿ ಆಚರಿಸುವುದನುಿ

571
 ವಿರ ೊೋಧಿಸುತಾದ . ಪ್ರಭ ೊೋ! ಆದರ ರಾರ್ಸೊಯಕ ೆ
ಸಮನಾದ ಇನ ೊಿಂದು ಮಹಾ ಸತರವಿದ . ಅದನುಿ ನಿೋನು
ಯಾಜಸು. ಇದರಲ್ಲಿ ನಿನಗ ಕರವನುಿ ಕ ೊಡುವ
ಪ್ೃರ್ಥಿೋಪಾಲರು ನಿನಗ ಚಿನಿವನ ಿೋ ಕರವಾಗ ಕ ೊಡುತಾಾರ .
ಆ ಚಿನಿದಂದ ನಿೋನು ನ ೋಗಲನುಿ ಮಾಡಿ ಯಜ್ಞವಾಟಿಕ ಯ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಹೊಳಬ ೋಕು. ಅಲ್ಲಿ ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ
ಸುಸಂಸೆರಿಸಿದ ಹ ೋರಳ ಅನಿದಂದ ವಿಘ್ಿವಿಲಿದ ೋ ಯಜ್ಞವು
ನಡ ಯಲ್ಲ. ವ ೈಷ್ಣವ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಈ ಯಜ್ಞವು
ಸತುಪರುಷ್ರಿಗ ಉಚಿತವಾದುದು. ಹಂದ ವಿಷ್ುಣವಿನ
ಹ ೊರತಾಗ ಯಾರೊ ಈ ಯಜ್ಞವನುಿ ಮಾಡಿಲಿ. ಈ
ಮಹಾಕರತುವು ಶ ರೋಷ್ಿ ಕರತು ರಾರ್ಸೊಯದ ೊಂದಗ
ಸಪಧಿವಸುತಾದ . ನಿನಗೊ ಕೊಡ ಇದು ಶ ರೋಯಸೆರವಾದುದು
ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಇದು ಅವಿಘ್ಿವಾಗ ನಡ ದರ ನಿನಿ
ಬಯಕ ಗಳು ಸಫಲಗ ೊಳುೆತಾವ .”
ಆ ವಿಪ್ರರು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ದುರ್ೋವಧನನು ಕಣವ, ಶಕುನಿ ಮತುಾ
ಸಹ ೊೋದರರಿಗ
“ಬಾರಹಮಣರ ಮಾತುಗಳು ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ನನಗ
ಇಷ್ುವಾದವು. ಇದು ನಿಮಗೊ ಇಷ್ುವಾದರ ಬ ೋಗನ ೋ

572
 ಹ ೋಳಿ”
ಎಂದು ಕ ೋಳಿದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ ಂದು ಅವರ ಲಿರೊ
ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಹ ೋಳಿದರು. ಆಗ ಅವನು ಅವರಲ್ಲಿ
ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿರಿಗ ಒಂದ ೊಂದು ಕ ಲಸವನುಿ ವಹಸಿಕ ೊಟುನು. ನ ೋಗಲ
ಮಾಡುವುದಕ ೆ ಶ್ಲ್ಲಪಗಳನುಿ ನ ೋರ್ಸಿದನು. ಹ ೋಳಿದಂತ ಎಲಿ
ಕ ಲಸಗಳ್ ಮುಂದುವರ ದವು.

ಎಲಿ ಶ್ಲ್ಲಪಗಳ್, ಅಮಾತಾ ಪ್ರವರರೊ ಮತುಾ ವಿದುರನೊ

ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಕರತುವಿಗ ಎಲಿವೂ ಸಿದಧವಾಗದ ಮತುಾ ಕಾಲವು
ಪಾರಪ್ಾವಾಗದ ಯೆಂದು ನಿವ ೋದಸಿದರು. ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಧಾತವರಾಷ್ರ
ದುರ್ೋವಧನನು ಆ ರಾರ್ಕರತುವನುಿ ಪಾರರಂಭಸಲು
ಆಜ್ಞ ಯನಿಿತಾನು. ಆಗ ಬಹು ಆಹಾರಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ
ಸುಸಂಸೃತವಾದ ಯಜ್ಞವು ಪಾರರಂರ್ವಾಯತು. ಗಾಂಧಾರಿಯ
ಮಗನು ಯಥಾಶಾಸರವಾಗ ಯಥಾಕರಮವಾಗ ದೋಕ್ಷ್ತಗ ೊಂಡನು.
ಧೃತರಾಷ್ರ, ವಿದುರ, ಮಹಾಯಶಸಿವೋ ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ, ಕೃಪ್,
ಕಣವ ಮತುಾ ಯಶಸಿವನಿೋ ಗಾಂಧಾರಿಯರು ಬಹಳ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡರು. ರಾರ್ರ ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣರ ನಿಮಂತರಣಕ ೆ
ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊೋಗುವ ದೊತರನುಿ ಕಳುಹಸಲಾಯತು. ದೊತರು

573
ತಮಗ ಹ ೋಳಿದ ದಕುೆಗಳಿಗ ತವರಿತ ವಾಹನಗಳಲ್ಲಿ ಹ ೊರಟರು.
ಹಾಗ ಹ ೊರಡುತ್ತಾರುವ ಓವವ ದೊತನಿಗ ದುಃಶಾಸನನು:
“ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ದ ವೈತವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಪಾಪ್ಪ್ುರುಷ್
ಪಾಂಡವರಿಗೊ ಆ ಮಹಾವನದಲ್ಲಿರುವ ವಿಪ್ರರಿಗೊ
ಯಥಾನಾಾಯವಾಗ ನಿಮಂತರಣವನುಿ ನಿೋಡು!”
ಎಂದನು. ಆಗ ಆ ದೊತನು ಪಾಂಡವರು ವಾಸಿಸುವಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ
ಅವರಿಗ ನಮಸೆರಿಸಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾರಾರ್! ಕುರುನಂದನ ನೃಪ್ಸತಾಮ
ದುರ್ೋವಧನನು ತನಿ ವಿೋಯವದಂದ ಅಮೋಘ್
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಗಳಿಸಿ ಯಜ್ಞವನುಿ ನಡ ಸಿದಾಾನ . ಎಲ ಿಡ ಯಂದ
ರಾರ್ರು ಮತುಾ ಬಾರಹಮಣರು ಅಲ್ಲಿಗ ೋ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾಾರ .
ನಾನಾದರ ೊೋ ಮಹಾತಮ ಕೌರವನಿಂದ
ಕಳುಹಸಲಪಟಿುದ ಾೋನ . ಆ ರ್ನ ೋಶವರ ಧಾತವರಾಷ್ರನು
ಆಮಂತರಣವನುಿ ಕಳುಹಸಿದಾಾನ . ಆದುದರಿಂದ ರಾರ್ನ ಆ
ಕರತುವನುಿ ನ ೊೋಡುವ ಮನಸುಾಮಾಡಬ ೋಕು!”
ದೊತನು ಹ ೋಳಿದುದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಜಾ ಸುರ್ೋಧನನು ಪ್ೊವವರ್ರ ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ
ಹ ಚಿಿಸುವ ಮುಖ್ಾ ಕರತುವನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾರುವುದು

574
 ಒಳ ೆಯದ ೋ! ನಾವು ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ಅಲ್ಲಿಗ ಬರಬ ೋಕು.
ಆದರ ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳು ಮುಗಯುವವರ ಗ
ಒಪ್ಪಂದವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಬ ೋಕಾಗರುವುದರಿಂದ ನಾವು ಹಾಗ
ಮಾಡಲಾರ ವು!”
ಧಮವರಾರ್ನ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಆಗ ನೃಪ್ತ್ತ ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಷ್ಠಿರನು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದು
ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಅಸರ-ಶಸರಗಳಿಂದ ಉರಿಸಿದ
ಅಗಿಯಲ್ಲಿ ಕ ಡಹುತಾಾನ . ಹದಮೊರನ ಯ ವಷ್ವವು
ಕ ೊನ ಗ ೊಳೆಲು ರಣಸತರದಲ್ಲಿ ನರಾಧಿಪ್ ಪಾಂಡವನು
ಕ ೊರೋಧದ ಹವಿಸಾಾಗ ಧಾತವರಾಷ್ರರನುಿ ಹಾಕುತಾಾನ . ಆಗ
ನಾನು ಬರುತ ೋಾ ನ ಎಂದು ಸುರ್ೋಧನನಿಗ ಹ ೋಳು.”
ಉಳಿದ ಪಾಂಡವಯಾವರೊ ಅಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಹ ೋಳಲ್ಲಲಿ,
ದೊತನು ನಡ ದುದನುಿ ಹಾಗ ಯೆೋ ಧಾತವರಾಷ್ರನಿಗ
ನಿವ ೋದಸಿದನು.
ಹಸಿಾನಾಪ್ುರಕ ೆ ಆಗ ನರಶ ರೋಷ್ಿರೊ, ನಾನಾ ರ್ನಪ್ದ ೋಶವರರೊ,
ಮಹಾಭಾಗ ಬಾರಹಮಣರೊ ಆಗರ್ಸಿದರು. ಅವರು
ಯಥಾಶಾಸರವಾಗ, ಯಥಾವಣವವಾಗ, ಯಥಾಕರಮವಾಗ
ಅಚಿವತರಾದರು ಮತುಾ ಪ್ರಮ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಮುದತರಾದರು.

575
ಧೃತರಾಷ್ರನೊ ಕೊಡ ಎಲಿ ಕೌರವರಿಂದ ಸುತುವರ ಯಲಪಟುು
ಮಹಾ ಹಷ್ಠವತನಾಗ ವಿದುರನಿಗ
“ಕ್ಷತಾ! ಬ ೋಗನ ೋ ಯಜ್ಞಸದನದಲ್ಲಿರುವ ಎಲಿರೊ
ಸುಖಿಗಳಾಗ ಆಹಾರ-ಪಾನಿೋಯಗಳಿಂದ ತೃಪ್ಾರಾಗುವಂತ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊೋ!”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ಆಜ್ಞ ಯಂತ ವಿದುರನು ಎಲಿ ವಣವದವರನೊಿ
ಧಮವವತಾಾಗ ರ್ಕ್ಷಯ, ಭ ೊೋರ್ನ, ಪಾನಿೋಯ, ಮಾಲ -
ಸುಗಂಧಗಳಿಂದ ಪ್ೊಜಸಿದನು. ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ವಾಸಿಸಲು ವಿವಿಧ
ಕಟುಡಗಳನುಿ ನಿರ್ವಸಿದರು. ವಿೋರ ರಾಜ ೋಂದರನು
ಯಥಾಶಾಸರವಾಗ ಯಥಾಕರಮವಾಗ ಅವರ್ೃತವನುಿ ಮಾಡಿ ವಿವಿಧ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ದಾನವನಾಿಗತುಾ ಸಂತವಿಸಿ ಸಹಸಾರರು ನೃಪ್ರನೊಿ
ಬಾರಹಮಣರನೊಿ ಕಳುಹಸಿಕ ೊಟುನು. ನೃಪ್ರನುಿ ಕಳುಹಸಿಕ ೊಟುು,
ಸಹ ೊೋದರರಿಂದ ಪ್ರಿವೃತನಾಗ, ಅವನು ಕಣವ-ಶಕುನಿಯರ ೊಡನ
ಹಸಿಾನಾಪ್ುರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು.
ಮಹಾರಾರ್ನು ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುವಾಗ ಸೊತರು ಮತುಾ ರ್ನರು ಆ
ರಾರ್ಸತಾಮನನುಿ ಹ ೊಗಳಿದರು. ಲಾರ್-ಚಂದನ-ಚೊಣವಗಳನುಿ
ಅವನ ಮೋಲ ಎರಚುತಾಾ ರ್ನರು
“ನೃಪ್! ಅದೃಷ್ುದಂದ ನಿನಿ ಕರತುವು ನಿವಿವಘ್ಿವಾಗ

576
 ನಡ ಯತು!”
ಎಂದರು. ಪ್ರಿಣಾಮದ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸದ ೋ ಇದಾ ಇನೊಿ ಇತರ
ಮಾತ್ತನಲ್ಲಿ ಶ ರರು,
“ನಿನಿ ಕರತುವು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಯಜ್ಞಕ ೆ ಸವಲಪವೂ
ಹ ೊೋಲುವುದಲಿ. ನಿನಿ ಈ ಕರತುವು ಹದನಾರರಲ್ಲಿ
ಒಂದಾಣ ಯಷ್ೊು ಇಲಿ!”
ಎಂದರು. ದುರ್ೋವಧನನ ಸುಹೃದಯರು
“ಇದು ಎಲಿ ಕರತುಗಳನೊಿ ರ್ೋರಿಸುವಂತ್ತತುಾ. ಯಯಾತ್ತ,
ನಹುಷ್, ಮಾಂಧಾತಾ, ಮತುಾ ರ್ರತರು ಇಂತಹ
ಕರತುವನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿ ಪ್ುಣಾರಾಗ ಎಲಿರೊ ಸವಗವಕ ೆ
ಹ ೊೋದರು”
ಎಂದರು. ಈ ಶುರ್ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ನರಾಧಿಪ್ನು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಪ್ುರವನುಿ ಮತುಾ ಸವಗೃಹವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು.
ಅನಂತರ ತಂದ -ತಾಯಯರ, ಭೋಷ್ಮ-ದ ೊರೋಣ-ಕೃಪ್-ವಿದುರರ
ಪಾದಗಳಿಗ ವಂದಸಿ, ಕಿರಿಯ ಸಹ ೊೋದರರಿಂದ ನಮಸೆರಿಸಲಪಟುು
ದುರ್ೋವಧನನು ಪ್ರಮುಖ್ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡನು. ಆಗ
ಮೋಲ ದುಾ ಸೊತಪ್ುತರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ರತಶ ರೋಷ್ಿ! ನಿನಿ ಈ ಮಹಾಕರತುವು ಸಮಾಪ್ಾವಾದುದು

577
 ಒಳ ೆಯದಾಯತು. ಆದರ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವರು
ಹತರಾಗ ನಿೋನು ರಾರ್ಸೊಯವನುಿ ನ ರವ ೋರಿಸಿದಾಗ
ನಾನು ನಿನಗ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಪ್ುನಃ ಈ ರ್ಯಘೊೋಷ್ವನುಿ
ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ .”
ಆಗ ಮಹಾರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನು ಅವನಿಗ
“ವಿೋರ! ನಿೋನು ಸತಾವನ ಿೋ ಹ ೋಳಿದಾೋಯೆ! ದುರಾತಮ
ಪಾಂಡವರು ಹತರಾದ ನಂತರ ಆ ಮಹಾಕರತು
ರಾರ್ಸೊಯವನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿದ ನನಗ ಪ್ುನಃ ನಿೋನು
ಸತೆರಿಸುತ್ತಾೋಯೆ!”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ಕಣವನನುಿ ಅಪಿಪಕ ೊಂಡನು. ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಕರತು
ರಾರ್ಸೊಯದ ಕುರಿತು ಆಲ ೊೋಚಿಸುತಾಾ ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿದಾ ತನಿ
ಸುಹೃದಯರಿಗ
“ಪಾಂಡವರನುಿ ಕ ೊಂದು ನಂತರ ನಾನು ಆ ಕರತುವರ
ಮಹಾಧನದ ರಾರ್ಸೊಯವನುಿ ಆಚರಿಸುತ ೋಾ ನ ”
ಎಂದನು. ಆಗ ಕಣವನು
“ನಾನು ಅರ್ುವನನನುಿ ಕ ೊಲುಿವವರ ಗ ನನಿ ಪಾದಗಳನುಿ
ಯಾರಿಂದಲೊ ತ ೊಳ ಸಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿ ಮತುಾ ಮಾಂಸವನುಿ
ತ್ತನುಿವುದಲಿ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಫಲುುನನನುಿ ವಧಿಸುತ ೋಾ ನ !”

578
ಎಂದು ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಮಾಡಲು ಎಲಿ ಧಾತವರಾಷ್ರರೊ ಹಷ್ ೊೋವದಾುರ
ಮಾಡಿದರು. ಪಾಂಡವರನುಿ ಈಗಾಗಲ ೋ ಗ ದುಾಬಿಟುರ ೊೋ
ಎನುಿವಂತ ತ ೊೋರಿದರು. ದುರ್ೋವಧನನಾದರ ೊೋ
ನರಪ್ುಂಗವರನುಿ ಕಳುಹಸಿ ತನಿ ಶ್ರೋಮಂತ ಅರಮನ ಯನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು. ಅವನು ಧನದ ಫಲವು ಕ ೊಡುವುದರಲ್ಲಿ ಮತುಾ
ಭ ೊೋಗಸುವುದರಲ್ಲಿದ ಎಂದು ನಿಶಿಯಸಿ ಭಾತೃಗಳಿಗ
ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಿದನು.

ಅರ್ುವನನ ವಧ ಯ ಕುರಿತು ಸೊತಪ್ುತರನ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯ ವಿಷ್ಯವನುಿ

ಚಾರರು ಸಂಗರಹಸಿ ಪಾಂಡವರಿಗ ವರದಮಾಡಿದರು. ದೊತರ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಧಮವಸುತನು ಸಮುದವಗಿನಾದನು. ಕಣವನ
ಕವಚವು ಅಭ ೋದಾ ಮತುಾ ಅವನು ಅದುಭತ ವಿಕರರ್ಯೆಂದು ತ್ತಳಿದು
ಕಷ್ುಗಳನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಶಾಂತ್ತಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡನು.
ಚಿಂತ ಯಂದ ಪ್ರಿತಪಿಸುತ್ತಾದಾ ಅವನ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ದ ವೈತವನುಿ
ಬಿಟುುಹ ೊೋಗುವ ರ್ೋಚನ ಯು ಹುಟಿುತು.

ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಸಪಪ್ಿ

579
ದ ವೈತವನದಲ್ಲಿ ಒಂದುದನ ರಾತ್ತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮಲಗಕ ೊಂಡಿರಲು
ಸಪಪ್ಿದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗ ಕಣಿಣೋರಿನಿಂದ ಕಟಿುದ ಕಂಠಗಳ ಜಂಕ ಗಳು
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡವು. ಅಂರ್ಲ್ಲೋಬದಧರಾಗ ನಡುಗುತಾಾ ನಿಂತ್ತದಾ
ಅವುಗಳನುಿದ ಾೋಶ್ಸಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಕ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋವು ಏನು ಹ ೋಳಬ ೋಕ ಂದರುವಿರ ೊೋ ಅದನುಿ ಹ ೋಳಿ.
ನಿೋವು ಯಾರು ಮತುಾ ನಿಮಮ ಬಯಕ ಯೆೋನು?”
ಆಗ ಹತಶ ೋಷ್ ಜಂಕ ಗಳು ಅವನಿಗ ಉತಾರಿಸಿದವು:
“ಭಾರತ! ನಾವು ದ ವೈತವನದಲ್ಲಿ ಸಾಯದ ೋ ಉಳಿದರುವ
ಜಂಕ ಗಳು. ನಿನಿ ವಾಸಸಾಿನವನುಿ ಬದಲಾಯಸು.
ಇಲಿವಾದರ ನಾವೂ ಕೊಡ ಇಲ್ಲಿ ಇಲಿವಾಗುತ ೋಾ ವ . ನಿನಿ
ತಮಮಂದರ ಲಿರೊ ಶ ರರು ಮತುಾ ಅಸರಕ ೊೋವಿದರು. ನಿೋನು
580
 ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವವರ ಕ ಲವ ೋ ಕುಲಗಳನುಿ
ಉಳಿಸಿಸಿರುವ . ಬಿೋರ್ರ್ೊತರಾಗ ನಾವ ೋ ಕ ಲವರು
ಉಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋವ . ನಿನಿ ಪ್ರಸಾದದಂದ ನಮಮ
ಸಂಖ ಾಯು ಬ ಳ ಯುವಂತಾಗಲ್ಲ!”

ವಿತರಸಾರಾಗ ಕಂಪಿಸುತ್ತಾದಾ ಬಿೋರ್ಮಾತರಗಳಾಗ ಉಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವ

ಆ ಜಂಕ ಗಳನುಿ ಕಂಡು ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ದುಃಖಾತವನಾದನು. ಸವವರ್ೊತಹತರತನಾದ ಅವನು
“ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ. ನಿೋವು ಹ ೋಳಿದಂತ ಯೆೋ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ !” ಎಂದು
ಅವರಿಗ ಹ ೋಳಿದನು. ರಾತ್ತರಕಳ ಯಲು ಎಚ ಿತಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ದಯಾಪ್ನಿನಾಗ ತನಿ ತಮಮಂದರಿಗ ಜಂಕ ಗಳ ಕುರಿತು ಹ ೋಳಿದನು.
“ಸಾಯದ ೋ ಉಳಿದರುವ ಜಂಕ ಗಳು ರಾತ್ತರ ಸವಪ್ಿದಲ್ಲಿ
ಬಂದು “ನಾವು ಕಡ ಮಯಾಗದ ಾೋವ . ದಯೆತ ೊೋರು!”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದವು. ಅವುಗಳು ಸತಾವನ ಿೋ ಆಡುತ್ತಾವ . ನಾವು
ವನೌಕಸರಿಗ ದಯೆಯನುಿ ತ ೊೋರಿಸಬ ೋಕು. ಅವುಗಳನುಿ
ನಾವು ಅವಲಂಬಿಸಿದುಾ ಈಗ ಒಂದು ವಷ್ವ ಎಂಟು
ತ್ತಂಗಳಾಯತು. ಮರುರ್ೊರ್ಯ ತುದಯಲ್ಲಿ ಉತಾಮ
ರಮಾ ಕಾಮಾಕ ವನದ ತೃಣಬಿಂದು ಸರ ೊೋವರದ ಬಳಿ

581
 ಬಹಳಷ್ುು ಜಂಕ ಗಳಿವ . ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಉಳಿದುಕ ೊಂಡು ಉಳಿದ
ಸಮಯವನುಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ವಿಹರಿಸಿ ಕಳ ರ್ೋಣ!”
ನಂತರ ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ಆ ಧಮವಕ ೊೋವಿದ ಪಾಂಡವರು
ತಮಮಂದಗ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಇಂದರಸ ೋನಾದ ಸ ೋವಕರು ಮತುಾ
ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಬಂದದಾ ಬಾರಹಮಣರ ೊಂದಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹ ೊರಟರು.
ಉತಾಮ ಆಹಾರ ಮತುಾ ಶುಚಿಯಾದ ನಿೋರಿರುವ ಸರಿ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ
ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ ತಾಪ್ಸರಿಂದ ಕೊಡಿದಾ ಆ ಪ್ುಣಾ ಕಾಮಾಕ ಆಶರಮವನುಿ
ಕಂಡರು. ವಿಪ್ರಷ್ಠವಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ಪಾಂಡವರು
ಸುಕೃತರು ಸವಗವವನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಆ ವನವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು.

ವಾಾಸ-ಯುಧಿಷ್ಠಿರರ ಸಂವಾದ
ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರು ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರಲು ಕಷ್ುದಂದ
ಹನ ೊಿಂದು ವಷ್ವಗಳು ಕಳ ದವು. ಆ ಉತಾಮ ಪ್ುರುಷ್ರು
ಸುಖಾಹವರಾಗದಾರೊ ಫಲಮೊಲಗಳನುಿ ತ್ತನುಿತಾಾ,
ಸಮಯವದಗುವುದನ ಿೋ ಕಾಯುತಾಾ ಮಹಾದುಃಖ್ವನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡಿದಾರು. ರಾರ್ಷ್ಠವ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಾದರ ೊೋ ತನಿ

582
ಅಪ್ರಾಧದಂದಾಗ ಸಹ ೊೋದರರಿಗುಂಟಾದ ಮಹಾ ದುಃಖ್ದ
ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸುತ್ತಾದಾನು. ಹೃದಯವನುಿ ಮುಳಿೆನಂತ ಈ ಚಿಂತ ಯು
ಚುಚುಿತ್ತಾರಲು ರಾರ್ನು ಸುಖ್ವಾಗ ನಿದರಸಲಾರದ ೋ ದೊಾತದ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಡ ದ ದೌರಾತಮದ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸಿದನು.
ಸೊತಪ್ುತರನ ಕಠ ೊೋರ ಮಾತುಗಳನುಿ ನ ನಪಿಸಿಕ ೊಂಡು ಅವನು
ಪ್ರಮದೋನನಾಗ ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ಕ ೊೋಪ್ದ ಮಹಾವಿಷ್ವನುಿ
ಕಾರುತ್ತಾದಾನು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಆ ಪ್ರಿಸಿಿತ್ತಯನುಿ ಗಮನಿಸಿದ
ಅರ್ುವನ, ಯಮಳರು, ದೌರಪ್ದೋ ಮತುಾ ಭೋಮಸ ೋನರು
ಮಹಾದುಃಖ್ವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸಿದರು. ಸವಲಪವ ೋ ಸಮಯವು
ಉಳಿದದ ಎಂದು ತ್ತಳಿದದಾ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ರು ಎಷ್ುು ಸಿಟುು-
ಉತಾಾಹಗಳನುಿ ತಳ ದದಾರ ಂದರ ಅವರ ಮುಖ್ಗಳ ೋ
ಬದಲಾದಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾವು.

ಕ ಲವು ಸಮಯದ ನಂತರ ಸತಾವತ್ತೋಸುತ ಮಹಾರ್ೋಗ ವಾಾಸನು

ಪಾಂಡವರನುಿ ಕಾಣಲು ಅಲ್ಲಿಗ ಆಗರ್ಸಿದನು. ಮಹಾತಮನ
ಬರವನುಿ ಕಂಡ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಎದುಾ ಅವನನುಿ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ
ಬರಮಾಡಿಕ ೊಂಡನು. ವಾಾಸನ ಆಸನದ ಕ ಳಗನ ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು
ಶುಶ ರಷ್ ಮಾಡಿ, ಸಾಷ್ಾುಂಗ ನಮಸಾೆರಮಾಡಿದನು. ವನದಲ್ಲಿ

583
ವನಾಗಳಿಂದ ಜೋವಿಸಿ ಕೃಶರಾಗದಾ ಮಮಮಕೆಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ
ವಾಾಸನು ಅನುಕಂಪ್ದಂದ ಬಾಷ್ಪಗದುತನಾಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಕ ೋಳು! ತಪ್ಸಾನುಿ ತಪಿಸದ ಯೆೋ
ಮಹಾಸುಖ್ವು ದ ೊರಕುವುದಲಿ. ಪ್ುರುಷ್ನು ಸುಖ್-
ದುಃಖ್ಗಳನುಿ ಒಂದಾದನಂತರ ಮತ ೊಾಂದನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾರುತಾಾನ . ಯಾರಿಗೊ ಅತಾಂತವಾದ
ಅಸುಖ್ವು ಇರುವುದಲಿ. ಆಧಾಾತ್ತಮಕ ಬುದಧಯಂದ
ಕೊಡಿದ ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಪ್ುರುಷ್ನು ಅದೃಷ್ುವು
ಉದಯವಾಗುತಾದ ಮತುಾ ಅಸಾವಾಗುತಾದ ಎನುಿವುದನುಿ
ತ್ತಳಿದು ಶ ೋಕಿಸುವುದಲಿ ಮತುಾ ಹಷ್ಠವಸುವುದೊ ಇಲಿ.
ಸುಖ್ವು ಬಂದು ಬಿದಾಾಗ ಅನುರ್ವಿಸು. ದುಃಖ್ವು ಬಂದು
ಬಿದಾಾಗ ಸಹಸಿಕ ೊೋ! ಕೃಷ್ಠಕನು ತನಿ ಸಸಾಗಳ ಕುರಿತು
ಮಾಡುವಂತ ಕಾಲಪಾರಪ್ಾವಾಗುವುದನುಿ ಕಾಯ.
ತಪ್ಸಿಾಗಂತ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು ಇನ ೊಿಂದಲಿ. ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ
ಮಹತಾರವಾದುದನೊಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾರ . ತಪ್ಸಿಾಗ
ಅಸಾಧಾವಾದುದು ಯಾವುದೊ ಇಲಿವ ಂದು ತ್ತಳಿ. ಸತಾ,
ಪಾರಮಾಣಿಕತ , ಅಕ ೊರೋಧ, ಸಂವಿಭಾಗ, ದಮ, ಶಮ,
ಅನಸೊಯೆ, ಅಹಂಸ, ಶೌಚ, ಮತುಾ

584
ಇಂದರಯಸಂಯಮಗಳು ಪ್ುಣಾಕರ್ವ ನರರ ಸಾಧನ ಗಳು.
ಅಧಮವದಲ್ಲಿ ರುಚಿಯನಿಿಡುವ ಮೊಢರು ಮತುಾ ಪ್ಶುಗಳ
ದಾರಿಯನುಿ ಹಡಿಯುವ ರ್ನರು ಕೃಚೆರರ್ೋನಿಗಳನುಿ ಸ ೋರಿ
ಸುಖ್ವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವುದಲಿ.
ಇಲ್ಲಿ ಯಾವ ಕಮವವನುಿ ಮಾಡಲಪಡುತಾದ ರ್ೋ ಅದನುಿ
ಇನ ೊಿಂದರಲ್ಲಿ ಅನುರ್ವಿಸಲಾಗುತಾದ . ಆದುದರಿಂದ
ಶರಿೋರವನುಿ ತಪ್ಸುಾ-ನಿಯಮಗಳಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗಸಬ ೋಕು.
ಮತಾರವನುಿ ತ ೊರ ದು ಸರಿಯಾದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ
ಪಾತರನಾದವನಿಗ ಹೃಷ್ಾುತಮನಾಗ ಯಥಾಶಕಿಾಯಾಗ
ಸಂಪ್ೊಜಸಿ ನಮಸೆರಿಸಿ ದಾನಮಾಡಬ ೋಕು. ಸತಾವಾದೋ
ಪಾರಮಾಣಿಕನು ಅನಾಯಾಸ ಜೋವನವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ .
ಅಕ ೊರೋಧಿ-ಅನಸೊಯನು ಶ ರೋಷ್ಿ ಶಾಂತ್ತಯನುಿ
ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ದಾಂತ-ಶಮಪ್ರನು ಶಾಶವತವಾಗ
ಪ್ರಿಕ ಿೋಶಗಳನುಿ ಪ್ಡ ಯುವುದಲಿ. ದಾಂತಾತಮನು ಸಂಪ್ತುಾ
ಇತರರಿಗ ಹ ೊೋಗುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಪ್ರಿತಪಿಸುವುದಲಿ.
ಹಂಚಿಕ ೊಳುೆವವನು ಮತುಾ ದಾನಿ ನರನು ಸುಖ್ವನುಿ
ಭ ೊೋಗಸುತಾಾನ ಮತುಾ ಅಹಂಸಕನು ಪ್ರಮ
ಆರ ೊೋಗಾವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಮಾನಾವಂತರನುಿ

585
 ಮನಿಿಸುವವರು ಮಹಾಕುಲದಲ್ಲಿ ರ್ನಮಪ್ಡ ಯುತಾಾರ .
ಜತ ೋಂದರಯನು ವಾಸನವನ ಿೋ ಪ್ಡ ಯುವುದಲಿ.
ಶುರ್ಕಮವಗಳ ಮೋಲ ಯೆೋ ಬುದಧಯಟಿುರುವವನು
ಕಾಲಧಮವವು ಒದಗ ಬಂದಾಗ ಆ ರ್ೋಗದಂದ
ಕಲಾಾಣವನ ಿೋ ಹ ೊಂದುತಾಾನ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಕ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ಪ್ರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದು ಬಹುಗುಣವಾದದುಾ –
ದಾನಧಮವಗಳದ ೊಾೋ ಅರ್ವಾ ತಪ್ಸಿಾನದ ೊಾೋ? ಮತುಾ
ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ದುಷ್ೆರವಾದುದು ಯಾವುದ ಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾರ ?”
ವಾಾಸನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ದಾನಕಿೆಂತಲೊ ದುಷ್ೆರವಾದುದು ಪ್ೃರ್ಥಿಯಲ್ಲಿ ಬ ೋರ
ಯಾವುದೊ ಇಲಿ. ಯಾಕ ಂದರ ಅರ್ವದ ತೃಷ್ ಣಯು
ಹ ಚಿಿನದು ಮತುಾ ಅದು ಬಹುದುಃಖ್ದಂದ ದ ೊರ ಯುತಾದ .
ವಿೋರ ನರರು ಧನಕಾೆಗ ತಮಮ ಪಿರಯ ಪಾರಣವನ ಿೋ ತಾಜಸಿ
ಮಹಾರಣವನುಿ ಅರ್ವಾ ಸಮುದರವನುಿ ಅರ್ವಾ ಕಾಡನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುವರು. ಧನಾರ್ಥವ ಮಾನವರು ಕ ಲವರು ಕೃಷ್ಠ
ಅರ್ವಾ ಗ ೊೋರಕ್ಷಣ ಯನುಿ ಮಾಡುತಾಾರ . ಇನುಿ ಕ ಲವರು

586
 ಸ ೋವಾಕ ಲಸಗಳಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗುತಾಾರ . ಕಷ್ುಪ್ಟುು
ಸಂಪಾದಸಿದುದನುಿ ಪ್ರಿತಾಾಗಮಾಡುವುದು ತುಂಬಾ
ಕಷ್ುವಾದುದು. ದಾನಕಿೆಂತ ದುಷ್ೆರವಾದುದು
ಇನ ೊಿಂದಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ದಾನವ ೋ ಮೋಲ ಂದು ನನಿ
ಮತ. ಆದರ ಇದರಲ್ಲಿ ವಿಶ ೋಷ್ವ ೋನ ಂದರ ನಾಾಯದಂದ
ಗಳಿಸಿದ ಧನವನುಿ ಪಾತರನಾದವನಿಗ ಒಳ ೆಯ ದ ೋಶ-
ಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ ನಿೋಡಬ ೋಕು. ಆದರ ಅನಾಾಯವಾಗ ಗಳಿಸಿದ
ಧನವನುಿ ದಾನಧಮವ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಕತಾವರನ
ಮಹಾ ರ್ಯವು ಹ ೊೋಗುವುದಲಿ. ದಾನವು ಸವಲಪವ ೋ
ಆದರೊ ಸಪಾತರನಿಗ ಸಕಾಲದಲ್ಲಿ ಶುದಧಮನಸಿಾನಿಂದ
ನಿೋಡಿದುದ ೋ ಆದರ ಸಾವಿನ ನಂತರ ಅನಂತ ಫಲವನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸುತಾಾನ .”
ವಾಾಸನು ಇದಕ ೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಮುದುಲನು ಹ ೋಗ ಒಂದು ಅಳತ
ಅನಿವನುಿ ಪ್ರಿತಾಜಸಿ ಫಲವನುಿ ಪ್ಡ ದ ಎಂಬ ಒಂದು ಪ್ುರಾತನ
ಇತ್ತಹಾಸವನುಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು. ಅನಂತರ
ಮುಂದುವರ ದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ನಿೋನು ಶ ೋಕಿಸಬಾರದು. ವೃದಧಯಾಗುತ್ತಾದಾ
ರಾರ್ಾದಂದ ಪ್ರಿರ್ರಷ್ುನಾಗದಾೋಯೆ. ಆದರ ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ

587
 ಅದನುಿ ಪ್ುನಃ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ. ಸುಖ್ದ ನಂತರ ದುಃಖ್
ಮತುಾ ದುಃಖ್ದ ನಂತರ ಸುಖ್ ಇವು ಒಂದರ ನಂತರ
ಇನ ೊಿಂದರಂತ , ಗಾಲ್ಲಯ ಚಕರದಂತ ತ್ತರುಗ
ಬರುತ್ತಾರುತಾವ . ಹದಮೊರು ವಷ್ವಗಳು ಕಳ ದ ನಂತರ
ನಿನಿ ಪಿತೃಪಿತಾಮಹರ ರಾರ್ಾವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ.
ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ ಈ ಮಾನಸಿಕ ರ್ವರವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊೋ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ರ್ಗವಾನ್ ವಾಾಸನು ತಪ್ಸಿಾಗ ಪ್ುನಃ
ಆಶರಮದ ಕಡ ನಡ ದನು.

ದೌರಪ್ದೋಹರಣ
ಮಹಾರರ್ ಪಾಂಡವರು ಮೃಗಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದಾ ಕಾಮಾಕ ವನದಲ್ಲಿ
ಅಮರರಂತ ವಿಹರಿಸುತಾಾ ರರ್ಸುತ್ತಾದಾರು. ಆಗ ಒಂದು ದನ
ರ್ೋಗವೋ ಎಂಬಂತ ಬಾರಹಮಣರಿಗ ೊೋಸೆರ ಬ ೋಟ ಯಾಡಲು
ಪಾಂಡವರ ಲಿರೊ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ತೃಣಬಿಂದುವಿನ
ಆಶರಮದಲ್ಲಿರಿಸಿ, ಪ್ುರ ೊೋಹತ ಧೌಮಾನ ಅಪ್ಪಣ ಯನುಿ ಪ್ಡ ದು,
ನಾಲುೆ ದಕುೆಗಳಿಗ ಹ ೊೋದರು.

588
ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸಿಂಧುಗಳ ರಾರ್ ವೃದಧಕ್ಷತರನ ಮಗ
ರ್ಯದರರ್ನು ವಿವಾಹಾರ್ವವಾಗ ಶಾಲವದ ಕಡ
ಪ್ರಯಾಣಮಾಡುತ್ತಾದಾನು. ರಾರ್ನಿಗ ರ್ೋಗಾವಾದ ಅತ್ತದ ೊಡಿ
ಪ್ರಿಚಾರಕ ಗಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದವನಾಗ ಅನ ೋಕ
ರಾರ್ರುಗಳ ್ಂದಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಅವನು ಕಾಮಾಕವನುಿ
ತಲುಪಿದನು. ಆ ನಿರ್ವನ ವನದಲ್ಲಿ ಅವನು ಆಶರಮದಾವರದಲ್ಲಿ
ನಿಂತ್ತದಾ ಪಾಂಡವರ ಪಿರಯ ಭಾಯೆವ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಕಂಡನು.
ಕಪ್ುಪಮೋಡಗಳಿಂದ ಚಿರ್ಮದ ರ್ಂಚಿನಂತ ತನಿ ಉತಾಮ
ರೊಪ್ದಂದ ಆ ವನಪ್ರದ ೋಶವನ ಿೋ ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾ, ಅಪ್ಾರ ರ್ೋ,
ದ ೋವಕನ ಾರ್ೋ ಅರ್ವಾ ದ ೋವನಿರ್ವತ ಮಾಯೆರ್ೋ ಎಂಬಂತ್ತದಾ
ಆ ಅನಿಂದತ ಯನುಿ ಅವರ ಲಿರೊ ನ ೊೋಡಿದರು. ಅವಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ರ್ಯದರರ್ನು ವಿಸಿಮತನೊ ಹಷ್ಠವತನೊ ಆದನು.
ಕಾಮಮೋಹತನಾದ ಅವನು ರಾರ್ ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾನಿಗ
“ಮನುಷ್ಾಳ ೋ ಆಗದಾರ ಈ ಅನವದಾಾಂಗಯು
ಯಾರಾಗರಬಹುದು? ಈ ಅತ್ತಸುಂದರಿಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದ
ಬಳಿಕ ಶಾಲವನಗರದಲ್ಲಿ ನಡ ಯುವ ವಿವಾಹಕ ೆ
ಹ ೊೋಗುವುದರಲ್ಲಿ ಅರ್ವವಿಲಿ. ಇವಳನ ಿೋ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು
ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ . ಹ ೊೋಗ ಇವಳು ಯಾರವಳು, ಯಾರು

589
 ಮತುಾ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದದಾಾಳ ಂದು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡು ಬಾ.
ಯಾವ ಕಾರಣಕಾೆಗ ಈ ಸುಂದರ ಹುಬಿಿನವಳು ಮುಳಿೆನ
ಈ ವನಕ ೆ ಬಂದದಾಾಳ ? ಇಂದು ಈ ತನುಮಧಾಮಯು
ನನಿ ಪಿರೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ ೊುಳುೆತಾಾಳ ಯೆೋ? ಈ ವರಸಿರೋಯನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಇಂದು ನಾನು ನನಿ ಕಾಮವನುಿ
ಪ್ೊರ ೈಸಿಕ ೊಳೆಬಹುದ ೋ? ಕ ೊೋಟಿಕ! ಇವರ ರಕ್ಷಕರು
ಯಾರು ಎನುಿವುದನೊಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡು ಬಾ!”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಕ ೊೋಟಿಕನು ರರ್ದಂದ ಹಾರಿ ನರಿಯು ವಾಾಘ್ರದ
ಬಳಿಸಾರುವಂತ ದೌರಪ್ದಯ ಬಳಿಬಂದು ಕ ೋಳಿದನು. ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾನು
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬಾಳ ಯ ಮರದ ರ ಂಬ ಯನುಿ ಬಗುಸುತ್ತಾರುವ ನಿೋನು
ಯಾರು? ಒಬಿಳ ೋ ಆಶರಮದಲ್ಲಿ ಶ ೋಭಾಯಮಾನಳಾಗ
ನಿಂತ್ತರುವ ! ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ ಉರಿದು ಗಾಳಿಯ ಸಹಾಯದಂದ
ಅರಣಾವನ ಿೋ ಸುಡುವಂರ್ಹ ಅಗಿಶ್ಯಂತ್ತರುವ ! ಅತ್ತೋವ
ರೊಪ್ಸಮನಿವತ ಯಾಗರುವ ! ಈ ಅರಣಾದಲ್ಲಿ ನಿನಗ
ರ್ಯವ ಂಬುದಲಿವ ೋಕ ? ನಿೋನು ದ ೋವಿರ್ೋ, ಯಕ್ಷ್ರ್ೋ,
ದಾನವಿರ್ೋ, ಅಪ್ಾರ ರ್ೋ ಅರ್ವಾ
ದ ೈತಾವರಾಂಗನ ರ್ೋ? ಅರ್ವಾ ನಿೋನು ಸುಂದರ

590
ಉರಗರಾರ್ಕನ ಾರ್ೋ? ನಾವು ಯಾರಾಗರಬಹುದ ಂದು
ನಿೋನು ಕ ೋಳುತ್ತಾಲಿ. ನಿನಿ ನಾರ್ರು ಯಾರ ಂದೊ ನಮಗ
ತ್ತಳಿದಲಿ. ನಿನಿ ಮಾನವನುಿ ಹ ಚಿಿಸಲು ನಾನು
ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ರ್ದ ರೋ! ನಿನಿ ಹುಟುು, ಪ್ರರ್ು, ಬಂಧುಗಳು,
ಪ್ತ್ತ, ಕುಲಗಳ ಕುರಿತು ಹ ೋಳು. ಇಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಏನು
ಮಾಡುತ್ತಾರುವ ಎನುಿವುದನೊಿ ಹ ೋಳು. ನಾನು ರಾರ್
ಸುರರ್ನ ಮಗ ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾ. ಅಲ್ಲಿ ಕಾಂಚನ ರರ್ದಲ್ಲಿ
ಅಹುತ್ತ ಹಾಕಿದ ಕುಂಡದಲ್ಲಿ ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುವ ಅಗಿಯಂತ್ತರುವ
ವಿೋರನು ತ್ತರಗತವರಾರ್ ಕ್ಷ್ ೋಮಂಕರ. ಅವನ ಹಂದ ಮಹಾ
ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದರುವವನು ಕುಣಿಂದಾಧಿಪ್ತ್ತಯ ಹರಿಯ
ಮಗ. ನಿನಿನುಿ ಅರಳಿದ ಕಣುಣಗಳಿಂದ ದಟಿುಸಿ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವವನು ಪ್ವವತವಾಸಿ. ಅಲ್ಲಿ ತಾವರ ಯ
ಕ ೊಳದ ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತರುವ ಕಪ್ುಪಬಣಣದ ಸುಂದರ
ಯುವಕನು ಇಕ್ಷ್ಾಾಕುರಾರ್ ಸುಬಲನ ಮಗ. ಮಖ್ದಲ್ಲಿ
ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುವ ಅಗಿಗಳಂತ ಅಲ್ಲಿ ಹಾರಾಡುತ್ತಾರುವ
ಧಿರ್ಗಳಿರುವ ರಕಾವಣವದ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತರುವವರು
ಹನ ಿರಡು ಸೌವಿೋರಕ ರಾರ್ಪ್ುತರರು – ಅಂಗಾರಕ, ಕುಂರ್ರ,
ಗುಪ್ಾಕ, ಶತುರಂರ್ಯ, ಸಂರ್ಯ, ಸುಪ್ಾವೃದಧ, ಪ್ರರ್ಂಕರ,

591
 ರವಿ, ಬರಮರ, ಶ ರ, ಪ್ರತಾಪ್ ಮತುಾ ಕುಹರ. ಆನ -
ಕುದುರ -ಪ್ದಾತ್ತಗಳ ್ಡನ ಆರು ಸಾವಿರ ರರ್ಗಳು
ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಬರುತ್ತಾರುವ ಅವನ ೋ ಸೌವಿೋರರಾರ್
ರ್ಯದರರ್. ನಿೋನು ಅವನ ಹ ಸರನುಿ ಕ ೋಳಿರಬಹುದು!
ಅವನ ಹಂದ ಆ ರಾರ್ನ ಯುವ ತಮಮಂದರು ಸ ೋನ ಯನುಿ
ಕಾಯುತ್ತಾದಾಾರ . ಸುಕ ೋಶ್ೋ! ಈಗ ನಿೋನು ಯಾರ ಭಾಯೆವ
ಮತುಾ ಯಾರ ಪ್ುತ್ತರ ಎನುಿವುದನುಿ ನನಗ ಹ ೋಳು!”
ಆಗ ದೌರಪ್ದಯು ಅವನನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ, ನಿಧಾನವಾಗ ಬಾಳ ಯ
ಮರದ ರ ಂಬ ಯನುಿ ಬಿಟುು, ತನಿ ಕೌಶ್ಕದ ಉತಾರಿೋಯವನುಿ
ಒಟುುಮಾಡಿಕ ೊಂಡು, ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರಾರ್ಪ್ುತರ! ನನಿಂರ್ವಳು ಉತಾರಿಸಬಾರದ ಂದು ನಾನು
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ . ಆದರ ಇಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ
ಉತಾರಿಸುವವರು ಬ ೋರ ಯಾರೊ ಇಲಿ. ನಾನ ೊಬಿಳ ೋ ಇಲ್ಲಿ
ಇರುವುದರಿಂದ ನಾನ ೋ ನಿನಗ ಉತಾರವನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ನಾನ ೊಬಿಳ ೋ ಇರುವಾಗ ಸವಧಮವದಲ್ಲಿ ನಿರತಳಾಗರುವ
ನಾನು ನಿನ ೊಿಡನ ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಸಂಭಾಷ್ಠಸಲ್ಲ? ನಿೋನು
ಸುರರ್ನ ಪ್ುತರ ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾನ ಂದು ನಾನು ಬಲ ಿ.
ಆದುದರಿಂದ ನನಿ ಬಂಧುಗಳ ಕುರಿತೊ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ ಕ ೋಳು.

592
 ರಾರ್ ದುರಪ್ದನ ಮಗಳು ನಾನು. ಕೃಷ್ ಣಯೆಂದು ನನಿ
ಹ ಸರು. ನಾನು ಐವರನುಿ ಪ್ತ್ತಗಳನಾಿಗ ವರಿಸಿದ ಾೋನ .
ಅವರು ಖಾಂಡವಪ್ರಸಿದವರು. ನಿೋನು ಕ ೋಳಿರಬಹುದು.
ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಭೋಮಸ ೋನ, ಅರ್ುವನ, ನಕುಲ ಮತುಾ
ಸಹದ ೋವ – ಈ ಪಾಂಡವರು ನನಿನುಿ ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಇರಿಸಿ
ಬ ೋಟ ಗಾಗ ನಾಲುೆ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಯಾಗ
ಹ ೊೋಗದಾಾರ . ಉತಾರಕ ೆ ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ದಕ್ಷ್ಣಕ ೆ
ಭೋಮಸ ೋನ, ಪ್ೊವವಕ ೆ ಅರ್ುವನ ಮತುಾ ಪ್ಶ್ಿಮಕ ೆ
ಯಮಳರಿಬಿರೊ ಹ ೊೋಗದಾಾರ . ಆ ರರ್ಸತಾಮರು
ಹಂದರುಗ ಬರುವ ಸಮಯವಾಗದ ಯೆಂದು
ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ಅವರು ನಿಮಮನುಿ ಸಮಾಮನಿಸಿದ ನಂತರ
ನಿಮಗಷ್ುಬಂದಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ. ವಾಹನಗಳನುಿ ಬಿಚಿಿ
ಕ ಳಗಳಿಯರಿ. ಮಹಾತಮ ಧಮವಸುತನು ಅತ್ತರ್ಥಗಳನುಿ
ಬಯಸುತಾಾನ . ನಿಮಮನುಿ ಇಲ್ಲಿ ನ ೊೋಡಿ ಅವನು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುತಾಾನ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ.”
ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾನನುಿ ನಂಬಿ ದೌರಪ್ದಯು ಈ ರಿೋತ್ತ ಹ ೋಳಿದಳು. ಆ
ಅತ್ತರ್ಥಗಳಿಗ ಸವಧಮವದಂತ ಸತೆರಿಸುವ ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸುತಾಾ
ಅವಳು ಆ ಪ್ುಣಾ ಪ್ಣವಕುಟಿೋರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದಳು.

593
ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾನು ಹಂದರುಗದ ೊಡನ ಯೆೋ ಕುಳಿತು ಕಾಯುತ್ತಾದಾ
ರ್ಯದರರ್ನು ಅವನನುಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಅತ್ತೋವ ಸುಂದರಿಯಾಗರುವ ಇವಳಲ್ಲಿ ನನಿ ಮನಸುಾ
ರರ್ಸುತ್ತಾರಲು ನಿೋನು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಉತಾರಿಸಿದ ಅವಳನುಿ
ಬಿಟುು ಹಂದರುಗದ ? ಈ ಸಿರೋಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ನಂತರ
ನನಗ ಇತರ ಸಿರೋಯರು ಮಂಗಗಳಂತ ತ ೊೋರುತಾಾರ .
ಅವಳ ದಶವನದಂದಲ ೋ ನನಿ ಮನಸುಾ ಅವಳಿಂದ
ಅಪ್ಹೃತವಾಗದ . ಅವಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ನಿೋನು ಅವಳು
ಮನುಷ್ಾಳ ್ೋ ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳು.”
ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇವಳು ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ ದೌರಪ್ದ ಕೃಷ್ ಣ. ಒಟಾುಗ ಪ್ಡ ದರುವ
ಪ್ಂಚ ಪಾಂಡವರ ಮಹಷ್ಠ. ಸೌವಿೋರ! ಅವಳನುಿ ನಿೋನು
ನ ೊೋಡಿಯಾಯತು. ಇನುಿ ಸುಖಿಯಾಗ ಸುವಿೋರಕ ೆ
ಹ ೊರಡು.”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ದುಷ್ುಭಾವ ರ್ಯದರರ್ನು “ದೌರಪ್ದಯನುಿ
ನ ೊೋಡ ೊೋಣ!” ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ದುಷ್ು ತ ೊೋಳವು ಸಿಂಹದ
ಗುಹ ಯನುಿ ಹ ೊಗುವಂತ ಏಳು ರ್ನರ ಜ ೊತ ಆ ಶ ನಾ

594
ಆಶರಮವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ಕೃಷ್ ಣರ್ಡನ ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದನು:
“ವರಾರ ೊೋಹ ೋ! ನಿನಗ ಕುಶಲವಾಗಲ್ಲ! ನಿನಿ ಪ್ತ್ತಗಳು
ಆರ ೊೋಗಾದಂದರುವರ ೋ? ನಿೋನು
ಕುಶಲದಂದರಬ ೋಕ ನುಿವವರೊ
ಅನಾಮಯರಾಗದಾಾರ ಯೆೋ?”
ದೌರಪ್ದಯು ಉತಾರಿಸಿದಳು:
“ರಾರ್! ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಕೌರವಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಅವನ
ತಮಮಂದರು, ನಾನು ಮತುಾ ನಿೋನು ಕ ೋಳುವ ಇತರರೊ
ಕುಶಲರಾಗದಾಾರ . ಈ ಪಾದಾ-ಆಸನಗಳನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸು. ಈ
ಐದು ಜಂಕ ಗಳನುಿ ನಿಮಗ ಬ ಳಗನ ಊಟವನಾಿಗ
ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಸವಯಂ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಿಮಗ ಕೃಷ್ಣಮೃಗ,
ಚುಕ ೆಗಳುಳೆ ಜಂಕ , ಶರರ್, ಕ ೊೋಳಿ, ಮಲ, ಬಿಳಿೋಕಾಲ್ಲನ
ಜಂಕ , ರುರು, ಸಂಬರ, ಹಸುಗಳು, ವರಾಹ, ಕಾಡ ಮಮ
ಮತುಾ ಇತರ ಮೃಗಜಾತ್ತಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತಾಾನ .”
ರ್ಯದರರ್ನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇದಾಗಲ ೋ ನಿೋನು ಬ ಳಗನ ಊಟದ ಎಲಿ ಗೌರವವನೊಿ
ನಿೋಡಿದಾೋಯೆ. ಬಾ! ನನಿ ರರ್ವನ ಿೋರಿ ಕ ೋವಲ ಸುಖ್ವನ ಿೋ
ಹ ೊಂದು. ಚ ೋತನ-ಸಂಪ್ತುಾಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು

595
 ಕೃಪ್ಣರಾಗ ವನವಾಸಿಗಳಾಗರುವ ಪಾರ್ವರನುಿ
ಅನುಮೋದಸುವುದು ನಿನಗ ತಕುೆದಲಿ. ಯಾವ ಪಾರಜ್ಞ
ಸಿರೋಯೊ ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡವರನುಿ
ಗಂಡಂದರನಾಿಗ ಸುಖಿಸುವುದಲಿ. ಗಂಡನು ಎತಾರಕ ೆ
ಹ ೊೋಗುವಾಗ ಎತಾರಕ ೆ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು. ಅವನ ಸಂಪ್ತುಾ
ಕಡಿಮಯಾದಾಗ ಅವನ ೊಂದಗ ವಾಸಿಸಬಾರದು.
ಪಾಂಡವರು ಸಂಪ್ತುಾ ರಾರ್ಾಗಳನುಿ ಶಾಶವತವಾಗ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಅವರ ಮೋಲ್ಲನ ಪ ರೋಮದಂದಾಗ
ನಿೋನು ಈ ಕ ಿೋಶಗಳನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾರುವ ಯಾ?
ಸುಶ ರೋಣಿೋ! ನನಿ ಭಾಯೆವಯಾಗು. ಅವರನುಿ ತಾಜಸಿ
ಸುಖ್ವನುಿ ಹ ೊಂದು. ನನ ೊಿಂದಗ ಅಖಿಲ ಸಿಂಧು-
ಸೌವಿೋರಗಳನುಿ ಪ್ಡ !”
ಸಿಂಧುರಾರ್ನ ಹೃದಯ ಕಂಪಿಸುವ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ
ಕೃಷ್ ಣಯು ಹುಬುಿಗಂಟಿಕಿೆ ದೊರ ಸರಿದಳು. ಅವನ ಮಾತನುಿ
ಕಡ ಗಳಿಸಿ ಅಪ್ಮಾನಿಸುವಂತ ಅವಳು ಸ ೈಂಧವನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಹಾಗ ಮಾತನಾಡಬ ೋಡ! ನಾಚಿಕ ಪ್ಡು!”
ಪ್ತ್ತಯಂದರು ಈಗಲ ೋ ಬರಲ್ಲ ಎಂದು ಬಯಸುತಾಾ ಅವಳು
ಪ್ರರನುಿ ವಿಲ ೊೋರ್ಗ ೊಳಿಸಲು ಮಾತಲ್ಲಿ ಮಾತುಗಳನುಿ

596
ಪ್ೋಣಿಸತ ೊಡಗದಳು. ಅವಳ ಸುಂದರ ಮುಖ್ವು ಸಿಟಿುನಿಂದ
ಕ ಂಪಾಗ, ಕಣುಣಗಳು ರಕಾದಂತ ಕ ಂಪಾಗ, ಹುಬುಿಗಳು ಮೋಲ ೋರಿ
ಗಂಟಿಕೆಲು ದೌರಪ್ದಯು ಪ್ುನಃ ರ್ಯದರರ್ನ ಕಡ ತನಿ ಮುಖ್ವನುಿ
ತ್ತರುಗಸಿ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಮೊಢ! ಮಹ ೋಂದರನಂತ ಸವಕಮವಗಳಲ್ಲಿ
ನಿರತರಾಗರುವ, ಯಕ್ಷ-ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ರ್ಯಸಿರುವ, ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ ವಿಷ್ಸಪ್ವಗಳಂತ್ತರುವ ಈ ಯಶಸಿವನಿೋ
ಮಹಾರರ್ಥಗಳನುಿ ಅಪ್ಮಾನಿಸುತ್ತಾರುವ ! ನಿನಗ ಏಕ
ನಾಚಿಕ ಯಾಗುವುದಲಿ? ಪ್ರಿಪ್ೊಣವ ವಿದಾಾಸಂಪ್ನಿರಾದ
ಮತುಾ ಪ್ರಶಂಸ ಗ ಪಾತರರಾದ ತಪ್ಸಿವಗಳ ಕುರಿತು
ಗೃಹಸಿನಾಗಲ್ಲೋ ವನಚರಿಯಾಗಲ್ಲೋ ಯಾರೊ
ಕ ಟುಮಾತುಗಳನಾಿಡುವುದಲಿ. ನಿೋನ ೋಕ ಹೋಗ
ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರುವ ? ಇಲ್ಲಿರುವ ಕ್ಷತ್ತರಯ ಸನಿಿವ ೋಶದಲ್ಲಿ
ಇಂದು ಪಾತಾಳಮುಖ್ವಾಗ ಬಿೋಳುತ್ತಾರುವ ನಿನಿನುಿ
ಕ ೈಹಡಿದು ಮೋಲ ತುಾವವರು ಯಾರೊ ಇಲಿ ಎಂದು
ನನಗನಿಿಸುತ್ತಾದ . ಧಮವರಾರ್ನನುಿ ರ್ಯಸುವ
ಆಸ ಯನಿಿಟುುಕ ೊಂಡಿರುವ ನಿೋನು ಹಮಾಲಯದ
ಗರಿಕೊಟದಲ್ಲಿ ಹಂಡಿನ ಮಧ ಾ ಕ ೊಬಿಿ ಬ ಳ ದರುವ

597
 ಸಲಗವನುಿ ಒಂದು ಕಡಿಿಯನುಿ ಹಡಿದು ಓಡಿಸಲು
ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತ್ತಾರುವವನಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾೋಯೆ! ಮಲಗರುವ
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲೋ ಸಿಂಹವನುಿ ಹುಡುಗುತನದಂದ ಒದುಾ
ಅದರ ಕಣುಣಹುಬಿಿನ ಕೊದಲನುಿ ಕಿತುಾ ಅವಸರದಂದ
ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವನಂತ ನಿೋನು ಸಿಟಿುಗ ದಾ
ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಓಡುವ ಯಂತ ! ಪ್ವವತ
ಕಂದರದಲ್ಲಿ ಮಲಗದಾ ಉಗರ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲೋ
ಸಿಂಹವನುಿ ಒದ ದವನಂತ ನಿೋನು ಸಿಟಿುಗ ದಾ ಉಗರ
ಅರ್ುವನನನುಿ ಎದುರಿಸಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಎರಡು
ಕೃಷ್ಣವಣವದ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣವಿಷ್ದ ಹಾವುಗಳನುಿ ಮಟಿುದವನಂತ
ಆ ಕಿರಿಯ ಪಾಂಡವರಿೋವವರ ೊಡನ ನಿೋನು
ಯುದಧಮಾಡಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ತಮಮನುಿ
ಇಲಿವಾಗಸುವುದಕಾೆಗಯೆೋ ಫಲನಿೋಡುವ ಬಿದರು, ಹುಲುಿ
ಅರ್ವಾ ಬಾಳ ಯ ಮರದಂತ ಮತುಾ ಮರಿಹಾಕಿ ಸಾಯುವ
ಏಡಿಗಳಂತ್ತರುವ ಅವರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತಳಾದ ನನಿನುಿ
ಪ್ಡ ಯಲು ನಿೋನು ಬಯಸುತ್ತಾರುವ !”
ರ್ಯದರರ್ನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೃಷ್ ಣೋ! ಆ ನರಪ್ುತರರು ಹ ೋಗದಾಾರ ಂದು ನನಗ ಈ

598
 ಮದಲ ೋ ತ್ತಳಿದದ . ಆದರ ಇಂದು ನಿನಿ ಈ ಬ ದರಿಕ ಯು
ನಮಮನುಿ ಓಡಿಸಲು ಅಸಮರ್ವವಾಗದ . ನಾವ ಲಿರೊ
ಹದನ ೋಳು ಉಚೆಕುಲಗಳಲ್ಲಿ ರ್ನಿಸಿದ ಾೋವ .
ಪಾಂಡುಪ್ುತರರಲ್ಲಿ ಕಡಿಮಯಾಗರುವ ಆ ಆರು ಗುಣಗಳು
ನಮಮಲ್ಲಿ ಅಧಿಕವಾಗವ . ಕ್ಷ್ಪ್ರವಾಗ ರರ್ವನಾಿಗಲ್ಲೋ
ಆನ ಯನಾಿಗಲ್ಲೋ ಏರು. ಕ ೋವಲ ಮಾತ್ತನಿಂದ ನಮಮನುಿ
ತಡ ಯಲು ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಅರ್ವಾ ದೋನಳಾಗ ಮಾತನಾಡು!
ಅದಕ ೆ ಈ ಸೌವಿೋರರಾರ್ನು ನಿನಿ ಮೋಲ
ಕರುಣ ತ ೊೋರಿಯಾನು!”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ನಾನು ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲೋ! ನಿೋನ ೋಕ ಇಂದು ನನಿನುಿ
ದುಬವಲಳ ಂದು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾೋಯೆ? ನಾನು ಹ ದರಿ
ದುಬವಲಳಂತ ದೋನಳಾಗ ಇವನಲ್ಲಿ ಬ ೋಡಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕಂತ !
ಇಬಿರು ಕೃಷ್ಣರೊ ಒಂದ ೋ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ನನಿ
ಸುಳಿವನುಿ ಅರಸಿಕ ೊಂಡು ಬರುತಾಾರ ! ಇಂದರನೊ ಕೊಡ
ನನಿನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಲು ಶಕಾನಿಲಿದರುವಾಗ
ಮನುಷ್ಾಮಾತರ ಕೃಪ್ಣನಾದ ನಿೋನು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಇದನುಿ
ಮಾಡುವ ? ರರ್ದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಪ್ರವಿೋರಘ್ರತ್ತ ಕಿರಿೋಟಿಯು

599
 ನಿನಿ ಸ ೋನ ಯ ಮೋಲ ರಿಗಾದ ಬ ೋಸಗ ಯಲ್ಲಿ ಒಣಗದ
ವನವನುಿ ಬ ಂಕಿಯು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಸುಟುುಹಾಕುತಾಾನ .
ರ್ನಾದವನನ ಅನುಯಾಯ ವೃಷ್ಠಣವಿೋರರೊ, ಮಹ ೋಷ್ಾವಸ
ಕ ೋಕಯರೊ ಮತುಾ ನನಿ ಎಲಿ ರಾರ್ಪ್ುತರರೊ ಒಂದಾಗ
ನನಿನುಿ ಅನುಸರಿಸಿ ಬರುತಾಾರ . ಅರ್ುವನನ ಗಾಂಡಿೋವ,
ಭೋಮಸ ೋನನ ಗದ ಮತುಾ ಮಾದರಯ ಮಕೆಳ ಮಹಾಶಕಿಾಯ
ಕ ೊರೋಧವಿಷ್ಗಳನುಿ ನಿೋನು ಬಹಳಕಾಲದವರ ಗ
ಅನುರ್ವಿಸುವ ! ಇದೊವರ ಗ ನಾನು ಎಂದೊ ನನಿ
ಮಹಾತಮ ಪ್ತ್ತಗಳನುಿ ರ್ೋರಿ ನಡ ಯದದಾರ ಅದ ೋ
ಸತಾದಂದ ನಾನು ಇಂದು ಪಾರ್ವರಿಂದ ಬಂಧಿಯಾಗ
ಎಳ ದಾಡಲಪಡುವ ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡುತ ೋಾ ನ . ಎಷ್ ುೋ
ಕಷ್ುಪ್ಟುು ಕಾಡಿದರೊ ನಿೋನು ನನಿನುಿ
ಭಾರಂತಗ ೊಳಿಸಲಾರ ! ಕುರುಪ್ರವಿೋರರ ೊಂದಗ ಪ್ುನಃ ನಾನು
ಕಾಮಾಕಕ ೆ ಹಂದರುಗುತ ೋಾ ನ !”
ಹಡಿಯಲು ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತ್ತಾರುವ ಅವರನುಿ ದೌರಪ್ದಯು ಕಣಣನುಿ
ಅರಳಿಸಿ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ನ ೊೋಡಿ ಭೋತಳಾಗ “ನನಿನುಿ ಮುಟುಬ ೋಡ!
ಮುಟುಬ ೋಡ!” ಎಂದು ಕೊಗುತಾಾ ಪ್ುರ ೊೋಹತ ಧೌಮಾನ
ಸಹಾಯಕ ೆ ಕೊಗದಳು. ರ್ಯದರರ್ನು ಅವಳ ಕ ಳವಸರವನುಿ

600
ಹಡಿದನು. ಆದರ ತನಿ ಎಲಿ ಶಕಿಾಯನೊಿ ಸ ೋರಿಸಿ ಅವಳು ಅವನನುಿ
ದೊರ ನೊಕಿದಳು. ಅವಳಿಂದ ನೊಕಲಪಟು ಆ ಪಾಪಿಯು ಬ ೋರುಕಿತಾ
ಮರದಂತ ಕ ಳಗ ಬಿದಾನು. ಮಹಾವ ೋಗದಂದ ಮತ ೊಾಮಮ ಅವನು
ಅವಳನುಿ ಹಡಿಯಲು, ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಉಸಿರನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆತಾಾ
ದೌರಪ್ದಯು ಧೌಮಾನ ಪಾದಗಳಿಗ ವಂದಸಿ, ಅವರು ಅವಳನುಿ
ಎಳ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರಲು ಅವರ ರರ್ವನ ಿೋರಿದಳು. ಧೌಮಾನು
ಹ ೋಳಿದನು:
601
 “ರ್ಯದರರ್! ಮಹಾರರ್ಥಗಳನುಿ ಗ ಲಿದ ಯೆೋ ಇವಳನುಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಲಾರಿರಿ! ಪ್ುರಾತನ ಕ್ಷತ್ತರಯ
ಧಮವವನಾಿದರೊ ಆಚರಿಸು! ಈ ಕ್ಷುದರಕಾಯವವನ ಿಸಗ
ಧಮವರಾರ್ನ ೋ ನಾಯಕನಾಗರುವ ವಿೋರ ಪಾಂಡವರನುಿ
ಎದುರಿಸುವಾಗ ನಿೋನು ಈ ಪಾಪ್ದ ಫಲವನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳುತಾಾ ಧೌಮಾನು ಅಪ್ಹರಿಸಲಪಟುು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ಆ
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಪಾದತ್ತಗಳ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋದನು.

ರ್ಯದರರ್ವಿಮೋಕ್ಷಣ
ಬ ೋಟ ಗಾಗ ನಾಲುೆ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಪ್ರತ ಾೋಕವಾಗ ಹ ೊೋಗದಾ
ಶ ರೋಷ್ಿತಮ ಧನುಧವರ ಪಾಂಡವರು ಜಂಕ , ಹಂದ ಮತುಾ
ಕಾಡ ಮಮಗಳನುಿ ಬ ೋಟ ಯಾಡಿ ಒಂದು ಕಡ ಒಟಾುಗ ಸ ೋರಿದರು. ಆ
ಮಹಾವನದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾದಾ ಜಂಕ ಗಳ ಕೊಗನುಿ ಕ ೋಳಿ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತಮಮಂದರಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸೊಯವನು ಬ ಳಗುತ್ತಾರುವ ದಕೆನುಿ ಎದುರಿಸಿ ಜಂಕ
ಮತುಾ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಉಗರ ವ ೋದನ ಯಲ್ಲಿ ಕೊರರವಾಗ ಕೊಗುತಾಾ

602
 ಶತುರಗಳ ಮಹಾ ಆಕರಮಣವನುಿ ಸೊಚಿಸಿ ಓಡುತ್ತಾವ .
ಜಂಕ ಗಳನುಿ ಬಿಟುು ಬ ೋಗನ ಹಂದರುಗ ೊೋಣ! ನನಿ
ಮನಸುಾ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಬ ಂಕಿಯಂತ ಸುಡುತ್ತಾದ . ಈ
ಕಾಮಾಕವನವು ನನಗ ಗರುಡನಿಂದ ಹಾವುಗಳನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಲಪಟು ಸರ ೊೋವರದಂತ , ರಾರ್ನನೊಿ
ಲಕ್ಷ್ಮಯನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ರಾಷ್ರದಂತ ಅರ್ವಾ
ಕುಡುಕರಿಂದ ಖಾಲ್ಲಯಾದ ಮದಾದ ಕ ೊಡದಂತ
ತ ೊೋರುತ್ತಾದ .”
ಸ ೈಂಧವ ದ ೋಶದ ವ ೋಗಶಾಲ್ಲೋ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಟಿುದಾ ರರ್ಗಳನ ಿೋರಿ
ಆ ವಿೋರರು ಗಾಳಿ ಅರ್ವಾ ಪ್ರವಾಹದ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಆಶರಮಕ ೆ
ಮರಳಿದರು. ಅವರು ಬರುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಕಿೋಳು ಧಿನಿಯಲ್ಲಿ ಕೊಗುತಾ
ಒಂದು ನರಿಯು ಅವರ ಎಡಗಡ ಯಂದ ಹಾದುಹ ೊೋಯತು. ಅದರ
ಕೊಗನುಿ ಗುರುತ್ತಸಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಭೋಮ-ಧನಂರ್ಯರಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ಪಾರಣಿಯ ಕೊಗನುಿ ಕ ೋಳಿದರ ಪಾಪಿ ಕುರುಗಳು
ನಮಮನುಿ ಅಪ್ಮಾನಿಸಿ ಘೊೋರ ಆಕರಮಣವನುಿ
ನಡ ಸಿದಾಾರ ಎನುಿವುದು ಸಪಷ್ುವಾಗುತ್ತಾದ !”
ಅವರ ಆಶರಮ ಪ್ರದ ೋಶವನುಿ ತಲುಪ್ುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಅವರು ಪಿರಯ

603
ಕಾಂತ ದೌರಪ್ದಯ ಬಾಲಕಿ ಧಾತ ೊರೋಯಕ ಯು ಅಳುತ್ತಾರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಆಗ ಸಾರರ್ಥ ಇಂದರಸ ೋನನು ಅವಸರದಲ್ಲಿ ರರ್ದಂದ
ಹಾರಿ ಅವಳ ಬಳಿ ಓಡಿಬಂದು ಹಾಗ ಆತವಳಾಗ ರ ೊೋದಸುತ್ತಾರುವ
ಧಾತ ೊರೋಯಕ ಯನುಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ನ ಲದ ಮೋಲ ಬಿದುಾ ಹೋಗ ೋಕ ರ ೊೋದಸುತ್ತಾರುವ ?
ಕೊರರಕರ್ವಗಳಾಾರೊ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ ದೌರಪ್ದಗ ರ್ಲಾತಾೆರ
ಮಾಡಿಲಿ ತಾನ ೋ?”
ಆಗ ಧಾತ ೊರೋಯಕ ಯು ತನಿ ಮುಖ್ವನುಿ ಒರ ಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾ
ಇಂದರಸ ೋನನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರ್ಯದರರ್ನು ಐವರು ಇಂದರರಂತ್ತರುವವರನೊಿ
ಕಡ ಗಾಣಿಸಿ ಅವರ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋದ! ಅವರ ಮಾಗವದ ಗುರುತು ಇನೊಿ
ಹ ೊಸದಾಗದ . ಮರ-ಗಡಗಳು ತುಂಡಾಗದುಾದು ಇನೊಿ
ಮಾಸಿಲಿ. ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ತ್ತರುಗ ಹ ೊೋಗ. ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯು
ಬಹುದೊರ ಹ ೊೋಗರಲ್ಲಕಿೆಲಿ. ಹಂಸ -ಬ ದರಿಕ ಗಳಿಂದ
ಹುಚಾಿಗ, ಮುಖ್ ಕ ಂಪಾಗ, ಬುದಧಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಅವಳು
ತುಪ್ಪತುಂಬಿದ ಆಹುತ್ತಯ ಹುಟುನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ಆ
ಅನಹವನ ದ ೋಹವನುಿ ಸುಟುುಹಾಕುವ ಮದಲ ೋ ಹ ೊೋಗ!

604
 ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಬ ಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಹವಿಸಾನುಿ ಸುರಿಯುವ
ಮದಲ ೋ, ಶಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಮಾಲ ಗಳನುಿ ಹರಡುವುದರ
ಮದಲ ೋ, ಅದವರದಲ್ಲಿ ಹವನ ಕುಂಡದಲ್ಲಿರುವ
ಸ ೊೋಮವನುಿ ನಾಯಯು ನ ಕುೆವುದರ ಮದಲ ೋ ಹ ೊೋಗ!
ನಿಮಮ ಆ ಪಿರಯೆಯ ಸುಂದರ ಮುಖ್ವನುಿ ಯಾವುದ ೊೋ
ಕ ಲಸಕ ೆ ಬಾರದವನು ನ ೈವ ೋದಾಕ ೆ ಇಟಿುರುವ ರ್ಕ್ಷಯವನುಿ
ನಾಯಯು ಮುಟುುವ ಹಾಗ ಮುಟುುವ ಮದಲ ೋ ಈ
ಮಾಗವದ ಕುರುಹುಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಕಾಲವು
ತಪಿಪಹ ೊೋಗುವುದರ ಮದಲ ೋ ಹ ೊೋಗ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ದ ರೋ! ಸುಮಮನಾಗು ಮತುಾ ನಾಲ್ಲಗ ಯನುಿ
ಹಡಿತದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊೋ! ನಮಮದುರು ಕೊರರವಾಗ ಈ ರಿೋತ್ತ
ಮಾತನಾಡಬ ೋಡ! ಅವರು ರಾರ್ರಾಗರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ
ರಾರ್ಪ್ುತರರಾಗರಲ್ಲ, ವಂಚನ ಗ ಫಲವನುಿ ಬಲವಾಗಯೆೋ
ಪ್ಡ ಯುತಾಾರ !”
ಇಷ್ುನುಿ ಹ ೋಳಿ ಅವರು ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಕುರುಹುಗಳನ ಿೋ ಅನುಸರಿಸಿ
ಬ ೋಟ ಯ ಹುಲ್ಲಯಂತ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ
ಮಹಾಧನುಸುಾಗಳ ಶ್ಂರ್ನಿಯನುಿ ಸ ಳ ಯುತಾಾ ಹ ೊೋದರು. ಸ ೋನ ಯ

605
ಕುದುರ ಗಳ ಖ್ುರಗಳಿಂದ ಮೋಲ ದಾ ಧೊಳನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಪ್ದಾತ್ತಗಳ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ
ಧೌಮಾನು ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ “ಆಕರಮಣಮಾಡು!” ಎಂದು ಕೊಗ
ಹ ೋಳಿದನು. ಕುಶಲಾಗರು ಎಂದು ಧೌಮಾನಿಗ ಹ ೋಳಿ ಆ
ರಾರ್ಪ್ುತರರು ಹಸಿೋ ಮಾಂಸದ ತುಂಡನುಿ ಕಂಡ ಗಡುಗಗಳಂತ
ವ ೋಗವಾಗ ಆ ಸ ೋನ ಯ ಮೋಲ ರಗದರು. ರ್ಯದರರ್ನನೊಿ ಮತುಾ
ಅವನ ರರ್ದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತದಾ ಪಿರಯೆ ದೌರಪ್ದಯನೊಿ ನ ೊೋಡಿ ಸಿಟಾುಗ
ಆ ಐವರು ಪಾಂಡವರೊ ಒಟಾುಗ ಸಿಂಧುರಾರ್ನನುಿ ಕೊಗ
ಗಜವಸಲು ಶತುರಗಳ ಲಿರೊ ಮೊರ್ಛವತರಾದರು. ಆ ಕುರುಪ್ುಂಗವರ
ಧಿರ್ಗಳ ತುದಯನುಿ ಕಂಡ ದುರಾತಮ ರಾಜಾ ರ್ಯದರರ್ನು ತನಿ
ರರ್ದಲ್ಲಿ ಹತಾಶಳಾಗ ನಿಂತ್ತದಾ ದೌರಪ್ದಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೃಷ್ ಣೋ! ಈ ಐದು ಮಹಾರರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತಾರುವವರು
ನಿನಿ ಪ್ತ್ತಗಳ ೋ ಇರಬ ೋಕು. ಅವರನುಿ ಚ ನಾಿಗ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿರುವ ನಿೋನು ರರ್ದಲ್ಲಿರುವ ಪಾಂಡವರು
ಯಾರು ಯಾರ ಂದು ಹ ೋಳು.”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಮೊಢ! ಈ ಹ ೊಲಸಾದ ಅತ್ತಘೊೋರ ಕಮವವನ ಿಸಗ
ಈಗ ಆ ಮಹಾಧನಿವಗಳನುಿ ಗುರುತ್ತಸುವುದರಿಂದ

606
ನಿನಗ ೋನಾಗುತಾದ ? ಒಟಾುಗ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದರುವ ನನಿ
ಪ್ತ್ತಗಳು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿಮಮನುಿ ಯಾರನೊಿ
ಉಳಿಸುವುದಲಿ! ಯಾವ ಧಿಜಾಗರದಲ್ಲಿ ನಂದ-ಉಪ್ನಂದ
ಎಂಬ ಮೃದಂಗಗಳು ಮಳಗುತ್ತಾರುವುದು ಕಾಣುತ್ತಾದ ರ್ೋ
ಆ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತರುವ ಪ್ುಟವಿಟು ಚಿನಿದ ಬಣಣದ ನಿೋಳ
ತ ಳು ಮೊಗನುಿಳೆ ಅಗಲಗಣಿಣನ ಆ ನನಿ ಪ್ತ್ತಯು
ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿತಮ ಧಮವಸುತ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ಶರಣಾಗತನಾದ
ಶತುರವಿಗೊ ಆ ನನಿ ಧಮವಚಾರಿೋ ವಿೋರನು ಪಾರಣಗಳನುಿ
ಕ ೊಡುತಾಾನ . ಮೊಢ! ನಿನಿ ಒಳ ೆಯದಕಾೆಗ ಶಸರಗಳನುಿ
ತ ೊರ ದು ಕ ೈಮುಗದು ಅವನಿದಾಲ್ಲಿಗ ಬ ೋಗ ಓಡು!
ಈಗ ಇನ ೊಿಂದು ರರ್ದಲ್ಲಿರುವ ಶಾಲದಂತ ಬ ಳ ದರುವ
ಆ ಮಹಾರ್ುರ್ನನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವ ಯಲಾಿ? ತುಟಿಗಳನುಿ
ಬಿಗದು ಹುಬುಿಗಳನುಿ ಗಂಟಿಕಿೆರುವ ಅವನ ೋ
ವೃಕ ೊೋದರನ ಂಬ ನನಿ ಪ್ತ್ತ. ಇವನ ಕೃತಾಗಳು
ಅಮಾನುಷ್ವಾದವುಗಳು. ಇವನ ಕೊಗು ಈ
ರ್ೊರ್ಯಲ ಿಲಾಿ ಭೋಮ ಎಂದ ೋ ಪ್ರಖಾಾತಗ ೊಂಡಿದ !
ಅಪ್ರಾಧಿಗಳನಾಿಯರನೊಿ ಇವನು ಉಳಿಸುವುದಲಿ.
ವ ೈರಿಗಳನುಿ ಎಂದೊ ಮರ ಯುವುದಲಿ. ವ ೈರಕ ೆ

607
ಅಂತಾವನುಿ ನಿೋಡಿದ ನಂತರವೂ ತಕ್ಷಣವ ೋ ಇವನು
ತಣಣಗಾಗುವುದಲಿ.
ಮೃದು, ಉದಾರಿ, ಧೃತವಂತ, ಯಶಸಿವ, ಜತ ೋಂದರಯ,
ವೃದಧಸ ೋವಿ, ನರವಿೋರ, ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ತಮಮನೊ ಶ್ಷ್ಾನೊ
ಆದ ಧನಂರ್ಯನ ನುಿವ ಇವನು ನನಿ ಪ್ತ್ತ.
ಕಾಮವಾಗಲ್ಲೋ, ರ್ಯವಾಗಲ್ಲೋ, ಲ ೊೋರ್ವಾಗಲ್ಲೋ
ಇವನನುಿ ಧಮವತಾಾಗಯನಾಿಗಲ್ಲೋ
ಕೊರರಕರ್ವಯನಾಿಗಲ್ಲೋ ಮಾಡಲಾರವು. ತ ೋರ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ
ವ ೈಶಾವನರನ ಸಮನಾಗರುವ ಈ ಕುಂತ್ತೋಸುತನು
ಶತುರಗಳನುಿ ಚ ನಾಿಗ ಕಡ ಯುತಾಾನ .
ಸವವಧಮಾವರ್ವವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದರುವ,
ರ್ಯಾತವರ ರ್ಯವನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸುವ, ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ
ಉತಾಮ ರೊಪಿಯೆಂದು ಕರ ಯಲಪಡುವ, ಎಲಿ
ಪಾಂಡವರಿಂದಲೊ ರಕ್ಷ್ತನಾಗರುವ, ನನಿ ಪಾರಣಕಿೆಂತಲೊ
ಹ ಚಾಿಗರುವ ಮತುಾ ಹಾಗ ಯೆೋ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ ಆ ವಿೋರ
ಬುದಧವಂತನ ೋ ನನಿ ಪ್ತ್ತ ನಕುಲ.
ಲಘ್ು-ಚಳಕದ ಕ ೈಯುಳೆ ಖ್ಡುರ್ೋಧಿೋ ಮಹಾಧಿೋಮಂತ
ಆ ಅದವತ್ತೋಯನು ಸಹದ ೋವ! ಈ ಶ ರ, ಕೃತಾಸರ,

608
ಮತ್ತವಂತ ಮನಿೋಷ್ಠಯು ರಾರ್ ಧಮವಸುತನ ಪಿರಯಂಕರ.
ಇವನು ತ ೋರ್ಸಿಾನಲ್ಲಿ ಸೊಯವ-ಚಂದರರ ಸಮಾನ.
ಪಾಂಡವರಿಗ ಅತ್ತಕಿರಿಯ ಮತುಾ ಪಿರಯನಾದವನು.
ಬುದಧಯಲ್ಲಿ ಇವನ ಸಮಾನ ನರನು ಗ ೊತ್ತಾಲಿ. ಸತಾಂಗದಲ್ಲಿ
ವಿನಿಶಿಯಗಳನುಿ ತ್ತಳಿದವನಂತ ಮಾತನಾಡುತಾಾನ .
ಇವನು ಅಗಿಯನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ತನಿ ಪಾರಣವನಾಿದರೊ
ತಾಜಸಿಯಾನು ಆದರ ಧಮವಕ ೆ ಹ ೊರತಾಗ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವುದಲಿ. ಸದಾ ಕ್ಷತರಧಮವದಲ್ಲಿ ಮನಸಿಾಟುು
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವ ಈ ನರವಿೋರನನುಿ ಕುಂತ್ತಯು ತನಿ
ಪಾರಣಗಳಿಗಂತಲೊ ಅಧಿಕವಾಗ ಕಾಣುತಾಾಳ .
ಸಾಗರದ ಕ ೊನ ಯಲ್ಲಿ ಮಕರದ ಬ ನಿಿಗ ಸಿಲುಕಿ
ಒಡ ದುಹ ೊೋಗುವ ರತಿಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ನಾವ ಯಂತ
ನಿನಿ ಈ ಸ ೋನ ಯ ಎಲಿ ರ್ೋಧರೊ ಪಾಂಡುಪ್ುತರರಿಂದ
ಹತರಾಗ ನಾಶವಾಗುವುದನುಿ ನಿೋನು ನ ೊೋಡುವ !
ಯಾರನುಿ ನಿೋನು ಅಪ್ಮಾನಿಸಲು ತ ೊಡಗದಾೋರ್ೋ ಅವರ
ಕುರಿತು ಹ ೋಳಿದಾಾಯತು. ಏನೊ ತಾಗದ ೋ ಇವರಿಂದ ನಿನಿ
ದ ೋಹವನುಿ ಉಳಿಸಿಕ ೊಂಡಿದ ಾೋ ಆದರ ನಿೋನು ಬದುಕಿದೊಾ
ಪ್ುನಜೋವವನವನುಿ ಪ್ಡ ದಂತ !”

609
ಆಗ ಐವರು ಇಂದರರಂತ್ತದಾ ಪ್ಂಚಪಾರ್ವರು ಕ ೈಮುಗದು
ನಡುಗುತ್ತಾದಾ ಪ್ದಾತ್ತಗಳನುಿ ಬಿಟುು ಕುರದಧರಾಗ ರಥಾನಿೋಕರ ಮೋಲ
ಶರಗಳ ಮಳ ಯನುಿ ಸುರಿಸಿ ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ
ಅಂಧಕಾರಕವಿಯುವಂತ ಮಾಡಿದರು. “ಗಟಿುಯಾಗ ನಿಂತು
ಅವರನುಿ ಸುತುಾವರ ದು ಪ್ರಹರಿಸಿ!” ಎಂದು ರ್ಯದರರ್ನು ಇತರ
ರಾರ್ರನುಿ ಪ್ರಚ ೊೋದಸಿದನು. ರಣದಲ್ಲಿ ಭೋಮಾರ್ುವನರು ಮತುಾ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ೊಡನ ಯಮಳರನುಿ ಕಂಡು ಸ ೋನ ಯಲ್ಲಿ ಘೊೋರತರ
ಶಬಧವು ಒಂದ ೋ ಸಮನ ಕ ೋಳಿಬರುತ್ತಾತುಾ. ವಾಾಘ್ರದಂತ
ಬಲ ೊೋತೆಟರಾಗದಾ ಅವರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅಲ್ಲಿದಾ ಶ್ಬಿ-ಸಿಂಧು-
ತ್ತರಗತವರು ವಿಷ್ಾದಗ ೊಂಡರು. ಉಕಿೆನ ಎರಕವನುಿ ಹಾಕಿದಾ,
ಹ ೋಮಚಿತರದಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ ಮಹಾಗದ ಯನುಿ ಹಡಿದು
ಭೋಮನು ಸ ೈಂಧವನಲ್ಲಿಗ ಓಡಿ ಬರುತ್ತಾರುವಾಗ ಕ ೊೋಟಿಕಾಶವನು
ಅವರಿಬಿರ ಮಧ ಾ ರರ್ಗಳ ಮಹಾಸಾಲ ೊಂದನುಿ ತಂದರಿಸಿ
ಭೋಮನನುಿ ತಡ ದನು. ಅವನು ಹಲವಾರು ಶಕಿಾ-ತ ೊೋಮರ-ಉಕಿೆನ
ಶರಗಳನುಿ ಸುರಿದರೊ ಭೋಮನು ವಿಚಲ್ಲತನಾಗಲ್ಲಲಿ. ಅವನು
ಸ ೈಂಧವನ ಧಿರ್ದ ಮುಂದ ಯೆೋ ಒಂದು ಆನ ಯನುಿ, ಅದನುಿ
ಏರಿದವನನುಿ ಮತುಾ ಹದನಾಲುೆ ಪ್ದಾತ್ತಗಳನುಿ
ಹ ೊಡ ದುರುಳಿಸಿದನು. ಐದುನೊರು ಶ ರ ಮಹಾರರ್ಥ

610
ಪ್ವವತವಾಸಿಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸಿ ಭೋಮನು ರ್ಯದರರ್ನನುಿ
ಸರ್ೋಪಿಸಿದನು.
ಅದ ೋ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರಾಜಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಿರ್ಷ್ಮಾತರದಲ್ಲಿ
ನೊರು ಸುವಿೋರಪ್ರಮುಖ್ರನುಿ ಸಂಹರಿಸಿದನು. ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ನಕುಲನು
ರರ್ದಂದ ಧುಮುಕಿ ಖ್ಡುವನುಿ ಬಿೋಸಿ ಆನ ಗಳ ಪಾದರಕ್ಷಕರ
ಶ್ರಗಳನುಿ ಬಿೋರ್ಗಳಂತ ತೊರಿದನು. ಸಹದ ೋವನಾದರ ೊೋ
ರರ್ದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿಂತು ಉಕಿೆನ ಈಟಿಗಳಿಂದ ನವಿಲುಗಳನುಿ
ಮರಗಳಿಂದ ಕ ಳಗುರುಳಿಸುವಂತ ರರ್ಗಳಿಂದ ಶತುರಗಳನುಿ
ಹ ೊಡ ದು ಬಿೋಳಿಸಿದನು.
ಆಗ ಗದಾಚತುರನಾಗದಾ ತ್ತರಗತವನು ಧನುಸಿಾನ ೊಂದಗ
ಮಹಾರರ್ದಂದ ಕ ಳಕಿೆಳಿದು ಧಮವರಾರ್ನ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಹ ೊಡಿದುರುಳಿಸಿದನು. ಅದಕ ೆ ಪ್ರತ್ತಯಾಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಬಾಣದಂದ ಅವನ ಎದ ಗ ಹ ೊಡ ಯಲು ಅವನು
ಹೃದಯವಡ ದು ರಕಾಕಾರಿ ಬ ೋರುಕಡಿದ ಮರದಂತ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ
ಎದುರ ೋ ಬಿದಾನು. ತನಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಇಂದರಸ ೋನನ ಸಹಾಯದಂದ ಕ ಳಗಳಿದು ಸಹದ ೋವನ
ಮಹಾರರ್ವನ ಿೋರಿದನು.
ಅಷ್ುರಲ್ಲಿ ಕ್ಷ್ ೋಮಂಕರ-ಮಹಾಮಖ್ ಇಬಿರೊ ನಕುಲನನುಿ ಎದುರಿಸಿ

611
ಅವನ ಮೋಲ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣಶರಗಳ ಮಳ ಗಳನುಿ ಸುರಿಸಿದರು. ಆಗ
ಅವರಿಬಿರನೊಿ ನಕುಲನು ಒಂದ ೊಂದು ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಸಂಹರಿಸಿದನು. ಆಗ ತ್ತರಗತವರಾರ್ ಸುರರ್ನು ರರ್ಧಿರ್ವನುಿ
ಹಡಿದು ನಿಂತು ಆನ ಯಂದ ನಕುಲನ ರರ್ವನುಿ ಪ್ುಡಿಮಾಡಿಸಿದನು.
ಆದರ ನಕುಲನು ರ್ಯಪ್ಡದ ೋ ರರ್ದಂದ ಕ ಳಗಳಿದು ಖ್ಡುವನುಿ
ಬಿೋಸುತಾಾ ಗರಿಯಂತ ಅಚಲನಾಗ ನಿಂತುಕ ೊಂಡನು. ಅವನನುಿ
ವಧಿಸಲು ಸುರರ್ನು ಕ ೊರೋಧದಂದ ಸ ೊಂಡಿಲನುಿ ಮೋಲ ತ್ತಾ
ಬರುತ್ತಾದಾ ಒಂದು ಶ ರೋಷ್ಿ ಆನ ಯನುಿ ಕಳುಹಸಿದನು.
ನಕುಲನಾದರ ೊೋ ಹತ್ತಾರ ಬರುತ್ತಾದಾ ಆ ಆನ ಯ ಸ ೊಂಡಿಲನುಿ
ದಂತಮೊಲವಾಗ ಖ್ಡುದಂದ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಅಲಂಕೃತಗ ೊಂಡಿದಾ
ಆ ಆನ ಯು ಮಹಾನಾದವನುಿ ಕೊಗ ತಲ ಯನುಿ ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿರಿಸಿ
ಬಿದುಾ ಅನ ೋಕ ಗಜಾರ ೊೋಹಗಳನುಿ ಅಪ್ಪಳಿಸಿತು. ಆ
ಮಹಾಕೃತಾವನುಿ ಮಾಡಿದ ನಕುಲನು ಭೋಮಸ ೋನನ ರರ್ವನ ಿೋರಿ
ಆಶರಯಪ್ಡ ದನು.
ಕ ೊೋಟಿಕಾಶಾನ ೊಂದಗ ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾದಾ ಭೋಮಸ ೋನನು ಅವನ
ಸಾರರ್ಥಯ ತಲ ಯನುಿ ಹರಿತ ಕತ್ತಾಯಂದ ಕಡಿದುರುಳಿಸಿದನು. ತನಿ
ಸೊತನು ಹತನಾದುದ ೋ ರಾರ್ನಿಗ ತ್ತಳಿಯಲ್ಲಲಿ. ಸೊತನನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಕುದುರ ಗಳು ರಣದಲ್ಲಿ ಎಲಾಿಕಡ ಓಡತ ೊಡಗದವು.

612
ಸೊತನನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ವಿಮುಖ್ನಾದ ಕ ೊೋಟಿಕಾಶವನನುಿ
ಭೋಮನು ಚೊಪಾದ ಪಾರಸದಂದ ಹ ೊಡ ದು ಸಂಹರಿಸಿದನು.
ಧನಂರ್ಯನು ಹರಿತ ರ್ಲಿಗಳಿಂದ ಎಲಿ ಹನ ಿರಡು ಸೌವಿೋರರ
ಧನುಸುಾಗಳನೊಿ ಶ್ರಗಳನೊಿ ತುಂಡರಿಸಿದನು. ರಣದಲ್ಲಿ ಕಣಿಣಗ
ಬಿದಾ ಶ್ಬಿ, ಇಕ್ಷ್ಾಾಕು, ತ್ತರಗತವ ಮತುಾ ಸ ೈಂಧವ ಪ್ರಮುಖ್ರನುಿ
ಅವನು ಸಂಹರಿಸಿದನು. ರಣರಂಗವು ಶ್ರಗಳಿಲಿದ ಶರಿೋರಗಳಿಂದ
ಮತುಾ ದ ೋಹಗಳಿಲಿದ ಶ್ರಗಳಿಂದ ಮುಚಿಿಹ ೊೋಯತು. ನಾಯ-
ಹದುಾ-ಕಾಗ -ಗಡುಗ-ನರಿ-ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಹತರಾಗದಾವರ ರಕಾ-
ಮಾಂಸಗಳ ಔತಣವನುಿ ಉಂಡವು.
ತನಿ ಜ ೊತ ಗದಾ ವಿೋರರು ಹತರಾಗಲು ರ್ಯದರರ್ನು ನಡುಗುತಾಾ
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ರರ್ದಂದ ಕ ಳಗಳಿಸಿ ತನಿ ಪಾರಣವನುಿ ಉಳಿಸಿಕ ೊಳೆಲು
ವನದ ಕಡ ಪ್ಲಾಯನಮಾಡತ ೊಡಗದನು. ಧೌಮಾನ ೊಂದಗ
ಬರುತ್ತಾದಾ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಧಮವರಾರ್ನು ಅವರನುಿ ವಿೋರ
ಸಹದ ೋವನ ರರ್ದಲ್ಲಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡನು.
ರ್ಯದರರ್ನು ಇಲಿದ ಸ ೋನ ಯನುಿ ಉಕಿೆನ ಶರಗಳಿಂದ
ಪ್ರಹರಿಸುತ್ತಾದಾ ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅರ್ುವನನು ಅವನನುಿ
ತಡ ದನು:
“ಯಾರ ಅಪ್ಚಾರದಂದ ನಾವು ಈ ಕ ೊನ ಯಲಿದ

613
 ಕ ಿೋಶವನುಿ ಪ್ಡ ದದಾೋವೋ ಆ ರ್ಯದರರ್ನನ ಿೋ ನಾನು ಈ
ರಣದಲ್ಲಿ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ! ಅವನನುಿ ಹುಡುಕು! ಈ
ರ್ೋಧರನುಿ ಕ ೊಲುಿವುದ ೋಕ ? ಇದರಿಂದ ಏನೊ
ಪ್ರರ್ೋರ್ನವಿಲಿವ ಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .”
ಅರ್ುವನನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಭೋಮಸ ೋನನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಶತುರಗಳು ತಮಮ ನಾಯಕರನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ದಕುೆಪಾಲಾಗದಾಾರ . ನಿೋನು ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು
ಹಂದರುಗು! ಯಮಳರು ಮತುಾ ಧೌಮಾನ ೊಂದಗ
ಆಶರಮವನುಿ ಸ ೋರಿ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಸಮಾಧಾನಪ್ಡಿಸು. ಈ
ಮೊಢ ರ್ಯದರನು ಇಂದು ನನಿಿಂದ ಜೋವಂತ
ಉಳಿಯುವುದಲಿ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ದುಃಶಲ -ಗಾಂಧಾರಿಯರನುಿ ಗೌರವಿಸಿ
ದುರಾತಮನಾಗದಾರೊ ಸ ೈಂಧವನನುಿ ಕ ೊಲಿಬಾರದು!”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ದೌರಪ್ದಯು ವಾಾಕುಲ-ಕ ೊೋಪ್-ನಾಚಿಕ ಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದವಳಾಗ ಭೋಮಾರ್ುವನರಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ನನಗ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಬ ೋಕ ಂದದಾರ ಆ

614
 ಪ್ುರುಷ್ಾಧಮ ದುಮವತ್ತ ಕುಲಪಾಂಸಕ ಸ ೈಂಧವನನುಿ
ವಧಿಸಿ! ವ ೈರತವವಿಲಿದ ೋ ಭಾಯೆವ-ರಾರ್ಾಗಳನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಿದ ವ ೈರಿಯು ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಬ ೋಡಿದರೊ
ಜೋವಂತ ಉಳಿಯಬಾರದು!”
ಅವಳು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಭೋಮಾರ್ುವನರಿಬಿರೊ ಸ ೈಂಧವನನುಿ
ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ಹ ೊೋದರು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಪ್ುರ ೊೋಹತನ ೊಂದಗ
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಆಶರಮಕ ೆ ಹಂದರುಗದನು. ದಂಬು-
ಲ ೊೋಟಗಳು ಚ ಲಾಿಪಿಲ್ಲಿಯಾಗ ಬಿದಾರುವ ಆ ಆಶರಮವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ಮಾಕವಂಡ ೋಯರ ೋ ಮದಲಾದ ವಿಪ್ರರು ಅಲ್ಲಿರುವುದನುಿ
ಅವರು ಕಂಡರು. ಸಿಂಧು-ಸೌವಿೋರರನುಿ ಗ ದುಾ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಪ್ುನಃ
ಪ್ಡ ದು ಹಂದರುಗದ ನೃಪ್ನನುಿ ಕಂಡು ಅವರ ಲಿರೊ
ಮುದತರಾದರು. ಅವರಿಂದ ಪ್ರಿವೃತನಾದ ರಾರ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ಕುಳಿತುಕ ೊಳೆಲು ಭಾರ್ನಿೋ ಕೃಷ್ ಣಯು ಯಮಳರ ೊಂದಗ
ಆಶರಮವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದಳು.
ಶತುರವು ಕ ೊರೋಶಮಾತರ ಹ ೊೋಗದಾಾನ ಂದು ಕ ೋಳಿದ ಭೋಮಾರ್ುವನರು
ಸವಯಂ ಕುದುರ ಗಳನ ಿೋರಿ ಬ ೋಗನ ಅವನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದರು. ಆಗ
ಅರ್ುವನನು ಅನುಮಂತ್ತರತ ಶರಗಳನುಿ ಬಿಟುು ಸ ೈಂಧವನ
ಕುದುರ ಗಳಿಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಕೊಡಲ ೋ ಅಶವಗಳನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು

615
ಏಕಾಂಗಯಾಗ ಭೇತ್ನ್ೊ ವ್ಾಯಕುಲ್ನ್ೊ ಆಗಿದದ ರ್ಯದರಥನಿದದಲ್ಲಲಗಕ
ಅವರು ಧಾವಸಿ ಬಂದರು. ಆದರಕ ರ್ಯದರಥನ್ು ವನ್ದ ಕಡಕ
ಓಡಿದನ್ು. ಅರ್ುಗನ್ನ್ು ಅವನ್ ಬಕನಕುತಿತ ಹಕೊೇಗಿ ಹಕೇಳಿದನ್ು:
“ಈ ವೇಯಗವನಿುಟುಟಕ್ಕೊಂಡು ಸಿರೇಯನ್ುು ಏಕ್ಕ ಬಲಾತ್ೆರಿಸಿ
ಕ್ಕೇಳಿದಕ? ರಾರ್ಪ್ುತ್ರ! ಹಿಂದಕ ಬಾ! ನಿನ್ಗಕ ಪ್ಲಾಯನ್ವು
ಸರಿಯಾದುದಲ್ಲ! ಅನ್ುಚರರನ್ುು ಕ್ಕೊಲ್ಲಲಸಿ ಶತ್ುರಮಧಯದಲ್ಲಲ
ಏಕ್ಕ ಪ್ಲಾಯನ್ ಮಾಡುತಿತರುವ್ಕ?”
ಆದರ ಪಾರ್ವನ ಈ ಮಾತ್ತಗೊ ಸ ೈಂಧವನು ಹಂದರುಗದ ೋ
ಇರಲು, ಭೋಮನು “ನಿಲುಿ! ನಿಲುಿ!” ಎಂದು ಕೊಗುತಾಾ ಅವನ ಹಂದ
ಓಡಿದನು. “ಅವನನುಿ ಕ ೊಲಿಬ ೋಡ!” ಎಂದು ದಯಾವಂತ
ಅರ್ುವನನು ಅವನಿಗ ಕೊಗ ಹ ೋಳಿದನು. ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದು
ಓಡಿ ಬರುತ್ತಾರುವ ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ರ್ಯದರರ್ನು ಬಹಳ
ದುಃಖಿತನಾಗದಾರೊ ತನಿ ಜೋವವನುಿ ಉಳಿಸಿಕ ೊಳುೆವ ಸಲುವಾಗ
ಇನೊಿ ಜ ೊೋರಾಗ ಓಡತ ೊಡಗದನು. ಆಗ ಭೋಮಸ ೋನನು
ರರ್ದಂದ ಹಾರಿ, ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವವನ ಬ ನ ಿತ್ತಾ, ಕ ೊೋಪ್ದಂದ
ಅವನ ಕೊದಲನುಿ ಹಡಿದನು. ರ ೊೋಷ್ದಂದ ಅವನನುಿ ಮೋಲಕ ೆತ್ತಾ
ನ ಲಕ ೆ ಬಡಿದು ಕತಾನುಿ ಹಡಿದು ಹ ೊಡ ಯತ ೊಡಗದನು.
ರ್ಯದರರ್ನು ಎಚ ಿತುಾ ಮೋಲ ೋಳಲು ಪ್ರಯತ್ತಿಸಿ ವಿಲಪಿಸುತ್ತಾರಲು

616
ಭೋಮಸ ೋನನು ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಅವನ ತಲ ಯನುಿ ಒದಾನು.
ತ ೊಡ ಯಂದ ಕ ಳಗ ೊತ್ತಾ ಮುಷ್ಠುಯಂದ ಅವನು ಹ ೊಡ ಯಲು
ಚ ನಾಿಗ ಪ ಟುುತ್ತಂದು ಪಿೋಡಿತನಾದ ರಾರ್ನು ಮೊರ್ಛವತನಾದನು.
ರ ೊೋಷ್ದಲ್ಲಿದಾ ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಅರ್ುವನನು ತಡ ದು: “ಕೌರವ!
ದುಃಶಲ ಗಾಗಯಾದರೊ ರಾರ್ನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಮಾಡು!” ಎಂದು
ಹ ೋಳಿದನು. ಅದಕ ೆ ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮುಗಧಳಾದ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಬಲಾತೆರಿಸಿದ ಈ ಪಾಪಿ
ನರಾಧಮನು ಬದುಕಿರಬಾರದು! ಸತತವೂ
ಘ್ೃಣಿಯಾಗರುವ ನಮಮ ರಾರ್ನು ಹ ೋಳುವುದನುಿ ನಾನು
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಮಾಡಲು ಶಕಾ? ನಿೋನೊ ಕೊಡ ನಿನಿ ಬಾಲ್ಲಶ
ಬುದಧಯಂದ ಸದಾ ನನಿನುಿ ಕಾಡುತ್ತಾರುತ್ತಾೋಯೆ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಬಿೋಮನು ಅಧವಚಂದರದ ಬಾಣವಂದರಿಂದ
ರ್ಯದರರ್ನ ತಲ ಯ ಮೋಲ ಐದು ರ್ುಟುುಗಳನುಿ ಮಾತರ ಬಿಟುು
ಬ ೊೋಳಿಸಿದನು. ರ್ಯದರರ್ನಿಗ ಎರಡು ಆಯೆೆಗಳನಿಿಟುು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮೊಢ! ಜೋವಿಸಲು ಇಚಿೆಸುವ ಯಾದರ ನಾನು
ಹ ೋಳುವುದನುಿ ಕ ೋಳು. ಸಂಸತುಾ-ಸಭ ಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು
ದಾಸನ ಂದು ನಿೋನು ಹ ೋಳಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಹೋಗ ಮಾತರ
ನಿನಿನುಿ ಬದುಕಿರಲು ಬಿಡುತ ೋಾ ನ . ಇದು ಯುದಧದಲ್ಲಿ

617
 ಗ ದಾವರ ವಿಧಿ!”
ಪಾರಣಕ ೆ ಕಷ್ುಬಿದಾ ರಾಜಾ ರ್ಯದರರ್ನು ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ ಎಂದು
ಹ ೋಳಿದನು. ಅನಂತರ ಭೋಮಾರ್ುವನರು ಅವನನುಿ ಹಂದಾಡದಂತ
ಕಟಿು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಏರಿಸಿ ಆಶರಮ ಮಧಾದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿಗ
ಬಂದರು. ಆ ಅವಸ ಿಯಲ್ಲಿದಾ ರ್ಯದರರ್ನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಕುೆ
“ಇವನನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡಿ!” ಎಂದು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು. ಆಗ
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು: “ಈ ಪಾಪ್ಚ ೋತನನು ಪಾಂಡವರ
ದಾಸನಾಗದಾಾನ ಂದು ದೌರಪ್ದಗ ಹ ೋಳು!” ಆಗ ಹರಿಯಣಣನು
ಮೃದವಾಗ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು: “ನನಿ ಮಾತುಗಳ ೋ
ಪ್ರಮಾಣವ ಂದಾದರ ಈ ಅಧಮಾಚಾರನನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡು!”
ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ದೌರಪ್ದಯು ಭೋಮನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರಾರ್ನ ದಾಸನನುಿ ಬಿಡುಗಡ ಮಾಡು! ಐದು
ರ್ುಟುುಗಳನುಿ ಮಾಡಿದಾೋಯೆ! ಸಾಕು!”
ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದದ ರ್ಯದರರ್ನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಬಳಿಹ ೊೋಗ
ವಂದಸಿದನು. ಘ್ೃಣಿೋ ಧಮವಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅರ್ುವನನು
ಹಡಿದು ನಿಲ್ಲಿಸಿದಾ ರ್ಯದರರ್ನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅದಾಸನಾಗ ಹ ೊೋಗು! ಮುಕಾನಾಗದಾೋಯೆ! ಕ್ಷುದರನಾದ
ನಿನಗ ಮತುಾ ನಿನಿ ಸಹಾಯಕರಿಗ ಧಿಕಾೆರ! ನಿನಿಂರ್ಹ

618
 ನರಾಧಮನಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಾರು ಈ ರಿೋತ್ತ
ಮಾಡುತ್ತಾದಾರು?”
ಅಶುರ್ವನ ಿಸಗದ ಅವನ ಸತಾಾವು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗದ ಯೆಂದು
ತ್ತಳಿದು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಅವನ ಮೋಲ ಕೃಪ ಯುಂಟಾಯತು.
“ಬುದಧವಂತನ ೋ! ನಿನಿ ಧಮವವನುಿ ಹ ಚಿಿಸಿಕ ೊೋ!
ಅಧಮವಕ ೆ ಮನಸಾನುಿ ತ ೊಡಗಸಬ ೋಡ! ರ್ಯದರರ್!
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ಅಶವ-ರರ್-ಪ್ದಾತ್ತಗಳ ್ಡನ ಹ ೊೋಗು!”
ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿ ತುಂಬಾ ನಾಚಿಕ ೊಂಡು ಸುಮಮನಾಗ ಮುಖ್ವನುಿ
ತಗುಸಿಕ ೊಂಡು ದುಃಖಾತವ ರ್ಯದರರ್ನು ಗಂಗಾದಾವರಕ ೆ
ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿ ಅವನು ವಿರೊಪಾಕ್ಷ ಉಮಾಪ್ತ್ತ ದ ೋವನಿಗ ಶರಣು
ಹ ೊಕುೆ ವಿಪ್ುಲ ತಪ್ಸಾನುಿ ನಡ ಸಿದನು. ವೃಷ್ರ್ಧಿರ್ನು ಅವನ
ಮೋಲ ಪಿರೋತನಾಗ, ಸವಯಂ ತಾನ ೋ ಹ ೊೋಗ ಅವನಿಂದ ಬಲ್ಲಯನುಿ
ಸಿವೋಕರಿಸಿ, ವರವನಿಿತಾನು. ರ್ಯದರರ್ನು ಈ ವರವನುಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಐವರು ರರ್ಥಕ ಪಾಂಡವರ ಲಿರನೊಿ ನಾನು
ರ್ಯಸುವಂತಾಗಲ್ಲ!”
ಇದಕ ೆ ದ ೋವನು
“ಹಾಗ ಆಗುವುದಲಿ! ದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ ದುರಾಸದನಾದ
ಮಹಾಬಾಹು ಅರ್ುವನನನುಿ ಬಿಟುು ಅಜ ೋಯರೊ

619
 ಅವಧಾರೊ ಆದ ಅವರನುಿ ನಿೋನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ತಡ ಯಬಲ ಿ! ಆ ದ ೋವ ಶಂಖ್ಚಕರಗದಾಧರ ಕೃಷ್ಣನಿಂದ
ಅವನು ರಕ್ಷ್ತನಾಗದಾಾನ !”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ಇದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ರ್ಯದರರ್ನು ತನಿ ರ್ವನಕ ೆ
ತ ರಳಿದನು. ಪಾಂಡವರು ಆ ಕಾಮಾಕ ವನದಲ್ಲಿಯೆೋ ವಾಸಿಸಿದರು.

ಕುಂಡಲಾಹರಣ
ಹನ ಿರಡನ ಯ ವಷ್ವವು ಮುಗದು ಹದಮೊರನ ಯದು
ಕಾಲ್ಲಡುತ್ತಾರುವಾಗ ಪಾಂಡವರಿಗ ಹತವನುಿಂಟುಮಾಡಲ ೊೋಸುಗ
ಇಂದರನು ಕಣವನಲ್ಲಿ ಭಕ್ಷ್ ಬ ೋಡಲು ಹ ೊರಟನು. ಕಣವನ
ಕುಂಡಲಗಳ ಕುರಿತು ಇಂದರನು ಮಾಡಿದ ಉಪಾಯವನುಿ ತ್ತಳಿದ
ಸೊಯವನು ಕಣವನ ಬಳಿ ಬಂದನು. ಕಣವನು ಸುಖ್ಮಯ
ಹಾಸಿಗ ಯ ಮೋಲ ವಿಶಾವಸದಂದ ಮಲಗಕ ೊಂಡಿರುವಾಗ ರಾತ್ತರಯ
ಕ ೊನ ಯಲ್ಲಿ ಪ್ುತರಸ ಿೋಹ ಮತುಾ ಕೃಪ ಗಳಿಂದ ಮುಳುಗಹ ೊೋಗದಾ
ಸೊಯವನು ವ ೋದವಿದ ರೊಪ್ವಂತ ಬಾರಹಮಣನ ವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ
ಸವಪ್ಿದಲ್ಲಿ ಅವನಿಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಕಣವನ ಹತಾರ್ವವಾಗ
ಅವನನುಿ ಸಂತವಿಸುತಾಾ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದನು:

620
621
“ಕಣವ! ಇಂದು ಸ ಿೋಹಭಾವದಂದ ನಾನು ಹ ೋಳುವ ಈ
ಪ್ರಮ ಹತದ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳು! ಪಾಂಡವರ ಹತವನುಿ
ಬಯಸಿ ಶಕರನು ಬಾರಹಮಣನ ವ ೋಷ್ವನುಿ ಧರಿಸಿ
ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಲ ೊೋಸುಗ ನಿನಿ ಬಳಿ ಬರುತಾಾನ .
ಭಕ್ಷ್ ಯನುಿ ಕ ೋಳಿ ಬಂದವನಿಗ ನಿೋನು ಎಲಿವನೊಿ
ದಾನಮಾಡುವುದರ ಹ ೊರತು ನಿೋನ ೋ ಕ ೋಳುವುದಲಿ ಎಂಬ
ನಿನಿ ಈ ಶ್ೋಲವು ರ್ಗತ್ತಾನ ಎಲಿರಿಗೊ ತ್ತಳಿದ ೋ ಇದ .
ಬಾರಹಮಣರು ಏನು ಕ ೋಳಿದರೊ ನಿೋನು ಕ ೊಡುತ್ತಾೋಯೆ.
ನಿನಿಲ್ಲಿರುವ ಏನನ ಿೋ ಆದರೊ ಕ ೊಡುತ್ತಾೋಯೆ.
ಇಲಿವ ನುಿವುದಲಿ. ನಿನಿ ಈ ಕರಮವನುಿ ತ್ತಳಿದ ಇಂದರನು
ಸವಯಂ ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ನಿನಿಿಂದ ಕುಂಡಲ-ಕವಚಗಳನುಿ
ಭಕ್ಷ್ ಯಾಗ ಕ ೋಳುತಾಾನ . ಅವನು ಕ ೋಳುವಾಗ ನಿೋನು
ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಕ ೊಡಬಾರದು. ಬ ೋರ ಯಾವುದಾದರೊ
ಪ್ರಮ ಶಕಿಾಯನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ಅವನನುಿ ತೃಪಿಾಗ ೊಳಿಸು.
ಇದರಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿನಿ ಶ ರೋಯಸಿಾದ . ಅವನು ಕುಂಡಲಗಳನುಿ
ಕ ೋಳಿದಾಗ ನಿೋನು ಬಹುಕಾರಣಗಳಿಂದ – ಅನಾ
ಬಹುವಿಧದ ವಿತಾಗಳಿಂದ – ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಅವನನುಿ
ತಡ ಯಬ ೋಕು. ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಬಯಸುವ ಪ್ುರಂಧರನನುಿ

622
 ರತಿ-ಸಿರೋ ಮತುಾ ಬಹುವಿಧದ ಧನ-ಭ ೊೋಗಗಳಿಂದ
ತೃಪಿಾಗ ೊಳಿಸು. ಆ ಸಹರ್ ಶುರ್ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ನಿೋನು
ಕ ೊಟುರ ನಿನಿ ಆಯುಸಾನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಮೃತುಾವಿನ
ವಶನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ. ಈ ಕವಚ-ಕುಂಡಲಗಳಿಂದ
ಸಂಯುಕಾನಾದ ನಿೋನು ರಣದಲ್ಲಿ ಅರಿಗಳಿಂದ ಅವಧಾ
ಎಂಬ ನನಿ ಈ ಮಾತನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊೋ! ಏಕ ಂದರ
ಇವ ರಡು ರತಿಗಳ್ ಅಮೃತದಂದ ಮೋಲ್ಲದಾವ .
ಆದುದರಿಂದ ಕಣವ! ಜೋವಿಸಿರುವುದು ನಿನಗ
ಪಿರಯವಾದರ ಇವನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು.”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ನನಿ ಮೋಲ್ಲನ ಪ್ರಮ ಸೌಹಾದವದಂದ
ಬಾರಹಮಣ ವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡಿರುವ ನಿೋನು
ಯಾರ ಂದು ಹ ೋಳು!”
ಬಾರಹಮಣನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ನಾನು ಸೊಯವ. ನಿನಿ ಮೋಲ್ಲನ
ಸ ಿೋಹಭಾವದಂದ ನಿನಗ ಮಾಗವದಶವನ ನಿೋಡುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ನಾನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಮಾಡು. ಅದರಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿನಿ ಪ್ರಮ
ಶ ರೋಯಸಿಾದ .”

623
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ರರ್ು ಸೊಯವನು ನನಗ ಇಂದು ಹ ೋಳಿದುದು ಅತಾಂತ
ಹತಕರವಾದುದ ೋನ ೊೋ ಹೌದು. ಆದರ ನನಿ ಈ
ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳು. ನಾನು ನಿನಗ ನಮಸೆರಿಸಿ
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಿನುಿ ನಿನಿ ಪಿರಯನ ಂದು
ತ್ತಳಿದದಾೋಯಾದರ ನನಿ ವರತದಂದ ನನಿನುಿ ತಪಿಪಸಬ ೋಡ.
ನನಿ ಈ ವರತವನ ಿೋ ಇಡಿೋ ಲ ೊೋಕವು ತ್ತಳಿದದ . ನಾನು
ಬಾರಹಮಣರಿಗ ಪಾರಣವನೊಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ ಎನುಿವುದು ಸಿದಧ.
ಪಾಂಡವರ ಹತಾರ್ವವಾಗ ಬಾರಹಮಣನ ವ ೋಷ್ವನುಿ
ತಳ ದು ಶಕರನ ೋ ನನಿಲ್ಲಿಗ ಭಕ್ಷ್ ಬ ೋಡಲು ಬಂದರ
ಮೊರುಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ ವಿಶುರತವಾಗರುವ ನನಿ ಈ
ಕಿೋತ್ತವಯು ಕುಂದಬಾರದ ಂದು ನನಿ ಈ ಉತಾಮ
ಕುಂಡಲ-ಕವಚಗಳನುಿ ಅವನಿಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ನನಿಂರ್ವರಿಗ ಪಾರಣವನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಂಡು ಆಯುಸಾನುಿ
ವೃದಧಗ ೊಳಿಸುವುದು ಯುಕಾವಲಿ. ಮರಣವಾದರೊ
ಲ ೊೋಕಸಮಮತವಾದ ಯಶಸಾನುಿ ನಿೋಡುವಂರ್ಹುದ ೋ
ಯುಕಾವಾದುದು. ಒಂದುವ ೋಳ ಇಂದರನು ಪಾಂಡವರ
ಹತಕಾೆಗ ನನಿ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಭಕ್ಷ್ ಯಾಗ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡು

624
ಬಂದರ ನಾನು ಕವಚದ ೊಂದಗ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಅವನಿಗ
ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಇದು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ನನಗ
ಕಿೋತ್ತವಕರವಾಗರುತಾದ ಮತುಾ ಅವನಿಗ
ಅಕಿೋತ್ತವಯನುಿಂಟುಮಾಡುತಾದ . ದ ೋವ! ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ನಾನು ಜೋವಕಿೆಂತಲೊ ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ಆರಿಸಿಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ .
ಕಿೋತ್ತವವಂತನು ಸವಗವವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ . ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡವನು ನಶ್ಸುತಾಾನ . ಏಕ ಂದರ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಕಿೋತ್ತವಯೆೋ ತಾಯಯಂತ ಪ್ುರುಷ್ನನುಿ ಹುಟಿುಸುತಾದ .
ಆದರ ಅಕಿೋತ್ತವಯು ಶರಿೋರದಲ್ಲಿ ಬದುಕಿದಾರೊ
ಜೋವನವನುಿ ಕ ೊಲುಿತದ
ಾ . ಕಿೋತ್ತವಯೆೋ ಹ ೋಗ ನರನ
ಆಯುಸುಾ ಎನುಿವುದರ ಕುರಿತು ಹಂದ ಸವಯಂ ಧಾತೃವ ೋ
ಈ ಶ ಿೋಕವನುಿ ಹಾಡಿದಾನು: ’ಪ್ರಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಕಿೋತ್ತವಯೆೋ
ಮನುಷ್ಾನ ಪ್ರಾಯಣ. ವಿಶುದಧ ಕಿೋತ್ತವಯು ಈ
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿಯೊ ಅವನ ಆಯುಸಾನುಿ ವಧಿವಸುತಾದ .’
ಆದುದರಿಂದ ಈ ಶರಿೋರದ ೊಂದಗ ಹುಟಿುದವುಗಳನುಿ
ಕ ೊಟುು ಶಾಶವತ ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ನಾನು ಹ ೊಂದುತ ೋಾ ನ .
ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಅನ ೋಕ ದುಷ್ೆರ ಕಮವಗಳನ ಿಸಗ
ಶರಿೋರವನುಿ ಆಹುತ್ತಯನಾಿಗತುಾ ಅರ್ವಾ ರಣದಲ್ಲಿ

625
 ಶತುರಗಳನುಿ ರ್ಯಸಿ ಯಶಸಾನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ ೋಾ ನ .
ಜೋವವನುಿ ಕ ೊಟಾುದರೊ ನನಿ ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಳುೆವುದು ನನಿ ವರತವ ಂದು ತ್ತಳಿ!”
ಸೊಯವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವ! ನಿನಗ , ನಿನಿ ಸುಹೃದಯರಿಗ , ಪ್ುತರರಿಗ ,
ಭಾಯೆವಯರಿಗ ಮತುಾ ತಾಯ-ತಂದ ಯರಿಗ
ಅಹತವಾದುದನುಿ ಮಾಡಬ ೋಡ. ತಮಮ ಶರಿೋರವನುಿ
ವಿರ ೊೋಧಿಸದ ೋ ತ್ತರದವದಲ್ಲಿ ಯಶಸುಾ ಮತುಾ
ಸಿಿರಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ಪ್ಡ ಯಲು ಪಾರಣಿಗಳು ಬಯಸುತಾವ .
ಆದರ ನಿೋನು ಪಾರಣವನುಿ ವಿರ ೊೋಧಿಸಿ ಶಾಶವತ
ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ಬಯಸುತ್ತಾರುವ ! ನಿೋನು ಪ್ಡ ಯುವ ಅದು
ಪಾರಣದ ೊಂದಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗುತಾದ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವಿಲಿ. ಬದುಕಿರುವವನ ಕಿೋತ್ತವಯು ಉತಾಮ.
ರ್ಸಿೀರ್ೊತ ದ ೋಹ ಮೃತನ ಕಿೋತ್ತವಯಂದ ಏನು
ಪ್ರರ್ೋರ್ನ? ಸತಾವನಿಗ ಕಿೋತ್ತವಯು ತ್ತಳಿಯದು!
ಬದುಕಿರುವವನು ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತಾಾನ .
ಮೃತನ ಕಿೋತ್ತವಯು ಹ ಣಕ ೆ ಹಾಕಿದ ಮಾಲ ಯ ಹಾಗ !
ನಿನಿ ಹತಕಾೆಗ ನಾನು ಇದನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿೋನು ನನಿ

626
 ರ್ಕಾ. ರ್ಕಾರನುಿ ನಾನು ರಕ್ಷ್ಸಬ ೋಕು. ನನಿ ಮೋಲ
ರ್ಕಿಾಯದಾರ ನಾನು ಹ ೋಳಿದ ಹಾಗ ಮಾಡು. ನಿನಿಲ್ಲಿ
ಯಾವುದ ೊೋ ಒಂದು ದ ೋವನಿರ್ವತ ವಿಶ ೋಷ್ತ ಯದ .
ಆದುದರಿಂದ ನಾನು ನಿನಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಶಂಕಿಸದ ೋ
ಇದನುಿ ಮಾಡು! ದ ೋವತ ಗಳ ಗುಟುನುಿ ತ್ತಳಿಯಲು ನಿನಗ
ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ಆ ಗುಟುನುಿ ನಾನು ನಿನಗ
ಹ ೋಳುವುದಲಿ. ಸಮಯ ಬಂದಾಗ ನಿೋನು ಇದನುಿ
ತ್ತಳಿಯುತ್ತಾೋಯೆ. ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ವರ್ರಪಾಣಿಗ ನಿನಿ
ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಕ ೊಡಬ ೋಡ. ನಿತಾವೂ ನಿೋನು
ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಸಪಧಿವಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಅರ್ುವನನೊ ಕೊಡ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿನ ೊಿಡನ
ಸಪಧಿವಸುತಾಾನ . ಆದರ ಇಂದರನ ೋ ಶರವಾಗ ಬಂದರೊ
ಕುಂಡಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ನಿನಿನುಿ ಅರ್ುವನನು ರ್ಯಸಲು
ಶಕಾನಿಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನನುಿ
ರ್ಯಸಲು ಇಚಿೆಸಿದರ ನಿೋನು ಈ ಶುರ್ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ
ಇಂದರನಿಗ ಕ ೊಡಬಾರದು!”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ನಿನಿ ಮೋಲ್ಲದಾಷ್ುು ರ್ಕಿಾಯು ನನಗ ಬ ೋರ

627
ಯಾವ ದ ೋವನ ಮೋಲೊ ಇಲಿ ಎನುಿವುದು ನಿನಗ ಚ ನಾಿಗ
ತ್ತಳಿದದ . ಸದಾ ನಿನಿ ಮೋಲ್ಲರುವಷ್ುು ರ್ಕಿಾ ನನಗ ಬ ೋರ
ಯಾರಲ್ಲಿಯೊ ಇಲಿ – ನನಿ ಪ್ತ್ತಿಯ ಮೋಲ್ಲಲಿ. ಪ್ುತರನ
ಮೋಲ್ಲಲಿ. ನನಿ ಮೋಲೊ ಇಲಿ. ನನಿ ಸುಹೃದಯರ ಮೋಲೊ
ಇಲಿ. ಮಹಾತಮರು ರ್ಕಿಾಗ ಮಚಿಿ ತಮಮ ರ್ಕಾರ ಇಷ್ುಗಳನುಿ
ಪ್ೊರ ೈಸುತಾಾರ ಎಂದು ನನಗ ತ್ತಳಿದದ . ದವಿಯಲ್ಲಿ ಬ ೋರ
ಯಾವ ದ ೋವತ ಯದೊಾ ಅಲಿದ ಕಣವನು ನಿನಿ ಇಷ್ುರ್ಕಾ
ಎಂದು ಅರಿತ ನಿೋನು ನನಿ ಹತದಲ್ಲಿಯೆೋ
ಮಾತನಾಡಿದಾೋಯೆ. ಮತ ೊಾಮಮ ನಾನು ನಿನಗ
ಶ್ರಸಾವಂದಸಿ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಕ ೋಳಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದ ಾೋನ .
ಸೊಯವದ ೋವ! ನನಿ ಉತಾರವು ಒಂದ ೋ. ನನಿನುಿ ನಿೋನು
ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು! ಸುಳಿೆಗ ಹ ದರುವಷ್ುು ನಾನು ಮೃತುಾವಿಗ
ಹ ದರುವುದಲಿ. ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ ದವರ್ರಿಗ ಮತುಾ ಸವವದಾ
ಸತಾವಂತರಿಗ ನಾನು ಎಲಿವನೊಿ, ನನಿ ಜೋವವನುಿ ಕೊಡ,
ಕ ೊಡಲು ಸಿದಧನಿದ ಾೋನ . ಅದರಲ್ಲಿ ವಿಚಾರಿಸುವುದ ೋನೊ
ಇಲಿ. ಇನುಿ ಪಾಂಡವ ಫಲುುನನ ಕುರಿತು ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದ
ವಿಷ್ಯ – ಇದರ ಬಗ ು ನಿೋನು ದುಃಖ್-ಸಂತಾಪ್ಗಳನುಿ
ಪ್ಡಬ ೋಕಾಗಲಿ. ಅರ್ುವನನನುಿ ನಾನು ರಣದಲ್ಲಿ

628
 ಗ ಲುಿತ ೋಾ ನ . ಜಾಮದಗಿ ಪ್ರಶುರಾಮ ಮತುಾ ದ ೊರೋಣರಿಂದ
ಪ್ಡ ದ ಮಹಾಸರಬಲವು ನನಿಲ್ಲಿದ . ವಜರಯು
ಬಾರಹಮಣವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ ಬಂದು ನನಿ ಜೋವವನೊಿ
ಬ ೋಡಿದರೊ ಅದನುಿ ಅವನಿಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಈ
ವರತಕ ೆ ಅನುಮತ್ತಯನುಿ ನಿೋಡು!”
ಸೊಯವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ಒಂದು ವ ೋಳ ನಿೋನು ವಜರಗ ಶುರ್
ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾೋಯಾದರ ಅವನಿಂದ ನಿೋನು
ವಿರ್ಯವನುಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊೋ! ವರತದ ಕಾರಣದಂದ ನಿೋನು ಆ
ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಇಂದರನಿಗ ಕ ೊಡುವುದ ೋನ ೊೋ ಹೌದು.
ಆದರ ಆ ಕುಂಡಲಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ ನಿೋನು ಯಾವುದ ೋ
ರ್ೊತಗಳಿಗೊ ಅವಧಾ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನಿಂದ ನಿನಿ
ವಿನಾಶವನುಿ ಬಯಸಿಯೆೋ ಇಂದರನು ನಿನಿ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ
ಅಪ್ಹರಿಸಲು ಬರುತ್ತಾದಾಾನ . ನಿೋನು ಅವನನುಿ ಆರಾಧಿಸಿ
ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಅವನಲ್ಲಿ ’ನನಗ ಅರ್ತರರನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸುವ
ಅಮೋಘ್ ಶಕಿಾಯನುಿ ಕ ೊಡು! ಆಗ ನಿನಗ ನನಿ ಉತಾಮ
ಕುಂಡಲ-ಕವಚಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ ’ ಎಂದು ಹ ೋಳಿ, ಇದ ೋ
ನಿಯಮದಂತ ಅವನಿಗ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಕ ೊಡು. ಇದರಿಂದ

629
 ನಿೋನು ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಶತುರಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸಬಲ ಿ.
ದ ೋವರಾರ್ನ ಶಕಿಾಯು ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ
ಶತುರಗಳನುಿ ಕ ೊಂದ ೋ ನಿನಿ ಕ ೈಸ ೋರುವುದು!”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಹ ೋಳಿದ ಸೊಯವನು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಅಂತಧಾವನನಾದನು.
ಮರುದನ ರ್ಪ್ದ ಅಂತಾದಲ್ಲಿ ಕಣವನು ಸೊಯವನಿಗ ಸವಪ್ಿದಲ್ಲಿ
ಕಂಡಿದುದನುಿ ಕಂಡಂತ ಮತುಾ ತ್ತಳಿದಂತ ಎಲಿವನೊಿ
ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ನಿವ ೋದಸಿದನು. ಅದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ರ್ಗವಾನ್
ಸೊಯವನು ನಗುತಾಾ “ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ್ಲ!” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು.
ಅದು ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗುತಾದ ಎಂದು ತ್ತಳಿದ ರಾಧ ೋಯ ಕಣವನು
ಶಕಿಾಯನ ಿೋ ಬಯಸಿ ಇಂದರನ ಬರವನುಿ ಕಾಯುತ್ತಾದಾನು.

ಪ್ರತ್ತದನ ಮಧಾಾಹಿವು ಪಾರಪ್ಾವಾಗಲು ಕಣವನು ಕ ೈಮುಗದು

ನಿೋರಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಭಾನುಮಂತ ದವಾಕರನನುಿ ಸುಾತ್ತಸುತ್ತಾದಾಾಗ ಅಲ್ಲಿ
ಬಾರಹಮಣರು ಧನಕಾೆಗ ಕಾಯುತಾ ನಿಂತ್ತರುತ್ತಾದಾರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
ದವರ್ರು ಏನನುಿ ಕ ೋಳಿದರೊ ಅವನು ಕ ೊಡದ ೋ ಇರುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ.
ಹೋಗರಲು ಒಂದು ದನ ಇಂದರನು ಬಾರಹಮಣನಾಗ “ಭಕ್ಷ್ಾಂದ ೋಹ!”
ಎಂದು ನಿಂತುಕ ೊಳೆಲು “ನಿನಗ ಸಾವಗತ!” ಎಂದು ರಾಧ ೋಯನು
ಅವನಿಗ ಉತಾರಿಸಿದನು.

630
 “ಬಂಗಾರದ ಕ ೊರಳಿನ ಸುಂದರಿಯರನುಿ ಕ ೊಡಲ ೋ
ಅರ್ವಾ ಅನ ೋಕ ಗ ೊೋಕುಲಗಳುಳೆ ಗಾರಮಗಳನುಿ
ಕ ೊಡಲ ೋ?”
ಎಂದು ಅವನು ಬಾರಹಮಣನಿಗ ಕ ೋಳಿದನು. ಬಾರಹಮಣನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹರಣಾಕಂಠದ ಸುಂದರಿಯರಾಗಲ್ಲೋ ಸುಖ್ವನುಿ
ಹ ಚಿಿಸುವ ಇತರ ವಸುಾಗಳಾಗಲ್ಲೋ ನನಗ ದಾನವಾಗ
ಬ ೋಡ. ಬ ೋಕ ನಿಸುವವರಿಗ ಅವುಗಳನುಿ ನಿೋಡು. ನಿನಿ ಈ
ಸಹರ್ವಾಗರುವ ಕವಚ-ಕುಂಡಲಗಳು ನನಗ ಬ ೋಕು. ನಿೋನು
ಸತಾವರತನಾಗರುವ ಯಾದರ ಅವುಗಳನುಿ ಕತಾರಿಸಿ ಬ ೋಗನ
ನನಗ ಕ ೊಡು. ಅದನ ಿೋ ಎಲಿ ದಾನಕಿೆಂತಲೊ
ರ್ಗಲಾದುದ ಂದು ತ್ತಳಿದು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬಾರಹಮಣ! ನಾನು ನಿನಗ ರ್ೊರ್, ಸುಂದರಿಯರು,
ಗ ೊೋವುಗಳು ಮತುಾ ವಷ್ವಕ ೆ ಬ ೋಕಾಗುವಷ್ುು ಅಕಿೆಯನುಿ
ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಆದರ ಈ ಕವಚ-ಕುಂಡಲಗಳನಿಲಿ!”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಬಹುವಿಧದ ಬಹುವಾಕಾಗಳಲ್ಲಿ ಆ ದವರ್ನನುಿ
ಯಾಚಿಸಿದರೊ ಅವನು ಕಣವನಿಂದ ಬ ೋರ ವರವನುಿ ಕ ೋಳಲ್ಲಲಿ.
ಯಥಾಶಕಿಾಯಾಗ ಸಂತವಿಸಿದರೊ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗ ಪ್ೊಜಸಿದರೊ

631
ಆ ದವರ್ಶ ರೋಷ್ಿನು ಬ ೋರ ಯಾವ ವರವನೊಿ ಬಯಸಲ್ಲಲಿ. ಅವನು
ಬ ೋರ ಯಾವ ವರವನೊಿ ಕ ೋಳದದಾಾಗ ರಾಧ ೋಯನು ನಕುೆ ಪ್ುನಃ
ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ವಿಪ್ರ! ನಾನು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅವಧಾನಾಗರಲ ಂದು
ಅಮೃತದಂದ ಉದಭವಿಸಿದ ಈ ಕವಚ-ಕುಂಡಲಗಳನುಿ
ಧರಿಸಿ ಹುಟಿುದ ಾೋನ . ಆದುದರಿಂದ ಇವುಗಳನುಿ ನಾನು
ಕ ೊಡುವುದಲಿ. ಶತುರಗಳಿಲಿದ ೋ ಕ್ಷ್ ೋಮದಂದರುವ ನನಿ ಈ
ವಿಶಾಲ ರಾರ್ಾವನುಿ ವಿಶಾವಸದಂದ ಸಿವೋಕರಿಸು.
ಸಹರ್ವಾಗರುವ ಈ ಕುಂಡಲ-ಕವಚಗಳಿಂದ
ವಿಮುಕಾನಾದ ನಾನು ಶತುರಗಳಿಗ ಗಮನಿೋಯನಾಗುತ ೋಾ ನ !”
ಇಂದರನು ಬ ೋರ ಯಾವ ವರವನೊಿ ಕ ೋಳದದಾಾಗ ಕಣವನು ನಗುತಾಾ
ಪ್ುನಃ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ರಭ ೊೋ! ನಿೋನು ಯಾರ ಂದು ನನಗ ಮದಲ ೋ ಗ ೊತ್ತಾತುಾ.
ಶಕರ! ನಿನಿಿಂದ ವರವನುಿ ಪ್ಡ ಯದ ೋ ನಾನು ಇವುಗಳನುಿ
ಕ ೊಡುವುದು ನಾಾಯವಲಿ. ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ದ ೋವ ೋಶವರನಾದ
ನಿೋನ ೋ ನನಗ ವರವನುಿ ಕ ೊಡಬ ೋಕು. ಯಾಕ ಂದರ ನಿೋನು
ಅನಾ ಎಲಿ ರ್ೊತಗಳ ಸೃಷ್ಠುಕತವ ಮತುಾ ಈಶವರ!
ಒಂದುವ ೋಳ ನಾನು ನಿನಗ ಕುಂಡಲ-ಕವಚಗಳನುಿ ಕ ೊಟುರ

632
 ನಾನು ವಧಾನಾಗುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ ನಿೋನು
ನಗ ಗ ೊಳಗಾಗುತ್ತಾೋಯೆ. ಈ ಒಪ್ಪಂದವನುಿ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು
ನಿೋನು ಈ ಉತಾಮ ಕುಂಡಲ-ಕವಚಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊೋ.
ಅನಾಥಾ ನಾನು ಇವುಗಳನುಿ ಕ ೊಡಬಯಸುವುದಲಿ.”

ಶಕರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ಬರುವವನಿದ ಾೋನ ಂದು ರವಿಯು ನಿನಗ ಹ ೋಳಿದಾನು.
ಅವನು ನಿನಗ ಎಲಿವನೊಿ ಹ ೋಳಿರಬಹುದು. ಅದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವ ೋ ಇಲಿ. ಕಣವ! ನಿನಗ ಬ ೋಕಾದುದನುಿ ಬಯಸು.
633
 ಈ ವರ್ರವನುಿ ಬಿಟುು ನನಿಿಂದ ಏನು ಬ ೋಕ ೊೋ ಅದನುಿ
ಕ ೋಳಿಕ ೊೋ!”
ಆಗ ಕಣವನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಇಂದರನ ಬಳಿಸಾರಿ
ಸಂಪ್ೊಣವಮಾನಸನಾಗ ಅವನ ಅಮೋಘ್ ಶಕಿಾಯನುಿ ವರಿಸಿ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಾಸವ! ಕವಚ-ಕುಂಡಲಗಳಿಗ ಬದಲಾಗ ನನಗ
ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಶತುರಸಂಘ್ಗಳನುಿ ಘ್ರತ್ತಸುವ ಈ
ಅಮೋಘ್ ಶಕಿಾಯನುಿ ಕ ೊಡು!”
ಆಗ ಒಂದು ಮುಹೊತವ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ರ್ೋಚಿಸಿ ಇಂದರನು
ಶಕಿಾಯನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಕಣವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವ! ನಿನಿ ಶರಿೋರದ ೊಂದಗ ರ್ನಿಸಿದ ಈ ಕುಂಡಲ-
ಕವಚಗಳನುಿ ಕ ೊಡು. ನಂತರ ಒಪ್ಪಂದದಂತ ನನಿ ಈ
ಶಕಿಾಯನುಿ ಪ್ಡ ! ದ ೈತಾರ ೊಂದಗ ನಾನು ಹ ೊೋರಾಡುವಾಗ
ಈ ಅಮೋಘ್ ಶಕಿಾಯನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದಾಗಲ ಲಿ ನೊರಾರು
ಶತುರಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸಿ ಇದು ಪ್ುನಃ ನನಿ ಕ ೈಗ ಬಂದು
ಸ ೋರುತಾದ . ನಿನಿ ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಈ ಶಕಿಾಯು ಒಬಿನ ೋ ಶಕಿಾಶಾಲ್ಲೋ
ವ ೈರಿಯನುಿ ಕ ೊಂದು ಮರಳಿ ನನಿ ಕ ೈಯನುಿ ಸ ೋರುತಾದ .”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:

634
 “ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ನನಗ ರ್ಯವನುಿಂಟುಮಾಡುವ
ಒಬಿನ ೋ ರಿಪ್ುವನುಿ ಕ ೊಲಿಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಇಂದರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಣದಲ್ಲಿ ಗಜವಸುವ ಬಲಶಾಲ್ಲ ರಿಪ್ು ಓವವನನ ಿೋ ನಿೋನು
ಕ ೊಲಿಬಲ ಿ. ನಿೋನು ಕ ೊಲಿಲು ಬಯಸುವ ಆ ಓವವ
ಪಾರ್ವನು ಹರಿ ನಾರಾಯಣ ಎಂದು ವಿದಾವಂಸರು
ಕರ ಯುವ ಮಹಾತಮ ಕೃಷ್ಣನ ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿದಾಾನ .”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಗವನ್! ಯಾವುದರಿಂದ ಪ್ರತಾಪಿರ್ೋವವನನುಿ ನಾನು
ಕ ೊಲಿಬಲ ಿನ ೊೋ ಆ ಅಮೋಘ್ ಪ್ರವರ ಶಕಿಾಯು ಒಬಿ
ವಿೋರನನುಿ ವಧಿಸುವವರ ಗ ನನಿ ಬಳಿಯರಲ್ಲ. ನನಿ
ಕುಂಡಲ-ಕವಚಗಳನುಿ ಕಿತುಾ ನಿನಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ಗಾಯಗ ೊಂಡ ನನಿ ದ ೋಹವು ಬಿೋರ್ತಾವಾಗದರಲ್ಲ!”
ಇಂದರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವ! ನಿೋನು ಎಂದೊ ವಿರೊಪ್ನಾಗರುವುದಲಿ. ನಿೋನು
ಬಯಸಿದಂತ ನಿನಿ ದ ೋಹದ ಮೋಲ ಗಾಯಗಳು
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿ. ನಿೋನು ಪ್ುನಃ ಬಣಣ-ತ ೋರ್ಸುಾಗಳಲ್ಲಿ
ನಿನಿ ತಂದ ಯಂತ ಯೆೋ ಆಗುತ್ತಾೋಯೆ! ಆದರ ನಿನಿ ಬಳಿ

635
 ಇತರ ಆಯುಧಗಳಿದಾರೊ ಪ್ರಮತಾನಾಗ ಈ ಅಮೋಘ್
ಶಕಿಾಯನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದರ ಅದು ನಿನಿ ಮೋಲ ಯೆೋ ಬಂದು
ಬಿೋಳುತಾದ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ.”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಶಕರ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಂತ ನಿನಿ ಈ ಶಕಿಾಯನುಿ ನಾನು
ಅತಾಂತ ಅಪಾಯದಲ್ಲಿದಾಾಗ ಮಾತರ ಬಳಸುತ ೋಾ ನ . ಇದು
ಸತಾ!”

ಆಗ ಕಣವನು ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ ಆ ಶಕಿಾಯನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ನಿಶ್ತ

ಖ್ಡುದಂದ ತನಿ ಸಂಪ್ೊಣವ ದ ೋಹದ ಮೋಲ ಗುರುತು ಹಾಕಿದನು.
ಆಗ ದ ೋವತ ಗಳು, ಮಾನವರು, ದಾನವರು ಮತುಾ ಸಿದಧರು ಕಣವನು
ತನಿನುಿ ತಾನ ೋ ಕತಾರಿಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಉದುರಿಸಿದರು.
ನ ೊೋಯುತ್ತಾದಾರೊ ಅವನ ಒಂದು ಮಾಂಸಖ್ಂಡವೂ ಕಂಪಿಸಲ್ಲಲಿ.
ಕಣವನು ಖ್ಡುದಂದ ತನಿ ದ ೋಹವನುಿ ಕತಾರಿಸುವುದನುಿ ಮತುಾ ಆ
ವಿೋರನು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ಮುಗುಳಿಗುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ದವಾ
ದುಂದುಭಗಳು ಮಳಗದವು. ಮೋಲ್ಲಂದ ದವಾ ಪ್ುಷ್ಪಗಳ ಮಳ
ಸುರಿಯತು. ತನಿ ದ ೋಹದಂದ ಕವಚವನುಿ ಕಿತುಾ
ಒದ ಾಯಾಗರುವಾಗಲ ೋ ಅದನುಿ ಅವನು ಇಂದರನಿಗ ಕ ೊಟುನು.

636
ಕುಂಡಲಗಳನೊಿ ಕಿತುಾ ಅವನಿಗ ಕ ೊಟುನು. ಈ ಕಮವದಂದ
ಕಣವನು ವ ೈಕತವನನ ನಿಸಿಕ ೊಂಡನು.

ಆಗ ಇಂದರನು ಕಣವನನುಿ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಯಶಸಿವಯನಾಿಗ ಮಾಡಿದ

ತನಿ ಮೋಸಕ ೆ ನಕೆನು. ಪಾಂಡವರ ಹತಕಾಯವವನುಿ
ಮಾಡಿದ ನ ಂದು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ದವಕ ೆ ಹಾರಿದನು. ಕಣವನು
ಮೋಸಹ ೊೋದುದನುಿ ಕ ೋಳಿ ಧಾತವರಾಷ್ರರ ಲಿರೊ ದೋನರಾಗ
ದಪ್ವಮುರಿದವರಂತಾದರು. ಸೊತಪ್ುತರನ ಈ ಅವಸ ಿಯನುಿ ಕ ೋಳಿ
ಕಾನನದಲ್ಲಿದಾ ಪಾಂಡವರು ಹಷ್ವವನಾಿಚರಿಸಿದರು.

ಯಕ್ಷ ಪ್ರಶ ಿ
ದೌರಪ್ದ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಅನುತಾಮ ಕ ಿೋಶವನುಿ
ಹ ೊಂದದ ರಾಜಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತಮಮಂದರ ೊಂದಗ ಕಾಮಾಕದಲ್ಲಿ
ಕಾಲಕಳ ಯುತ್ತಾದಾನು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಪ್ುನಃ ಅವನು ಫಲ-ಮೊಲಗಳು
ಸಾವದವಾಗದಾ ದ ವೈತವನದ ಮಾಕವಂಡ ೋಯನ ಆಶರಮದ ಬಳಿ
ಬಂದನು. ಕೃಷ್ ಣರ್ಂದಗ ಪಾಂಡವರು ಅಲ್ಲಿ ಕ ೋವಲ
ಫಲಾಹಾರಿಗಳಾಗ, ಅಲಪ ಆಹಾರಿಗಳಾಗ ನ ಲ ಸಿದರು. ಆ

637
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಒಮಮ ಧಮಾವತಮ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಬಾರಹಮಣನ ೊೋವವನಿಗ ಸಹಾಯಮಾಡಲು ಹ ೊೋಗ ವಿಪ್ುಲ
ಕ ಿೋಶವನುಿ ಪ್ಡ ದು ಅಂತಾದಲ್ಲಿ ಸುಖ್ವನ ಿೋ ಹ ೊಂದದನು.

ಪಾಂಡವರು ಬಾರಹಮಣನ ಅರಣಿಗಳನುಿ ಹ ೊತುಾಕ ೊಂಡು

ಹ ೊೋದ ಜಂಕ ಯನಿರಸಿ ಹ ೊೋದುದು
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡಿರಲು ಅಲ್ಲಿಗ
ಸಂತಪ್ಾನಾದ ಓವವ ಬಾರಹಮಣನು ಓಡಿ ಬಂದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮರದ ರ ಂಬ ಗ ನ ೋಲ್ಲಸಿದಾ ನನಿ ಅರಣಿಗಳಿದಾ ಚಿೋಲವು
ಆ ಮರಕ ೆ ಮೈತ್ತಕುೆತ್ತಾದಾ ಜಂಕ ಯ ಕ ೊೋಡುಗಳಿಗ
ಸಿಕಿೆಕ ೊಂಡಿತು. ಕೊಡಲ ಆ ಮಹಾಮೃಗವು ಅದನುಿ
ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಕುಪ್ಪಳಿಸುತಾಾ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಓಡಿ ಹ ೊೋಯತು.
ಪಾಂಡವರ ೋ! ನನಿ ಅಗಿಹ ೊೋತರವು
ಲುಪ್ಾವಾಗಬಾರದ ಂದು ಆ ಜಂಕ ಯನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿ ನನಿ
ಅರಣಿಗಳನುಿ ಹಂದ ತನಿಿ!”
ಬಾರಹಮಣನ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಂತಪ್ಾನಾದನು.
ತನಿ ಧನುಸಾನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಅವನು ತಮಮಂದರ ೊಡನ
ಜಂಕ ಯನುಿ ವ ೋಗವಾಗ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದನು. ಆ ಎಲಿ ನರಪ್ುಂಗವರೊ

638
ಬಾರಹಮಣನ ಅರಣಿಗಳಿಗಾಗ ಜಂಕ ಯನುಿ ಬ ನಿಟಿು ಓಡಿದರು. ಆ
ಮಹಾರರ್ರು ಕಣಿವ, ಆಲ್ಲೋಕ ಮತುಾ ನಾರಾಚ ಶರಗಳನುಿ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದರೊ ಆ ಜಂಕ ಗ ಅವು ತಾಗಲ್ಲಲಿ. ಅವರು ಹೋಗ
ಪ್ರಯತಿಪ್ಡುತ್ತಾರುವಾಗ ಆ ಜಂಕ ಯು ಕಣಮರ ಯಾಯತು.
ಜಂಕ ಯನುಿ ಕಾಣದ ೋ ಅವರು ಆಯಾಸಹ ೊಂದ ದುಃಖಿತರಾದರು.
ಬಾಯಾರಿಕ ಮತುಾ ಅಂಗಾಂಗಗಳ ನ ೊೋವಿನಿಂದ ಬಳಲ್ಲದಾ
ಪಾಂಡವರು ಆ ಗಹನ ವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆಲದ ಮರದ ನ ರಳನುಿ
ಸ ೋರಿ ವಿಶಾರಂತ್ತಪ್ಡ ದರು. ಅವರು ಹಾಗ ಕುಳಿತ್ತರಲು, ದುಃಖಿತನಾದ
ನಕುಲನು ಹರಿಯಣಣನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಮಮ ಈ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಎಂದೊ
ಧಮವಲ ೊೋಪ್ವಾಗಲ್ಲಲಿ. ಹಾಗ ಯೆೋ ಅರ್ವಲ ೊೋಪ್ವೂ
ಆಗಲ್ಲಲಿ. ಆದರೊ ಸವವರ್ೊತಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಅನುರಕಾರಾಗರುವ ನಮಗ ಏಕ ದುಃಖ್ಗಳು ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ
ಬರುತಾಲ ೋ ಇರುತಾವ ?”
ಅದಕ ೆ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಆಪ್ತ್ತಾಗ ರ್ತ್ತಯಲಿ, ನಿರ್ತಾ-ಕಾರಣಗಳ್ ಇಲಿ. ಪ್ುಣಾ-
ಪಾಪ್ಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಧಮವನು ಸುಖ್-ಕಷ್ುಗಳನುಿ
ಪಾಲುಮಾಡಿ ನಿೋಡುತ್ತಾರುತಾಾನ !”

639
ಆಗ ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಸ ೋವಕಿಯಂತ ಸಭ ಗ ತಂದ ಆ
ಪ್ರತ್ತಕಾರ್ಯನುಿ ನಾನು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಕ ೊಲಿಲ್ಲಲಿವಲಿ! ಆ
ಕಾರಣದಂದಲ ೋ ನಮಗ ಈ ಸಮಸ ಾಯುಂಟಾಗದ . ಬ ೋರ
ಏನೊ ಅಲಿ!”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಎಲುಬುಗಳನೊಿ ಭ ೋದಸುವಂತಹ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದ ಆ ಸೊತಪ್ುತರನನುಿ ಅಂದು ನಾನು
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡ ನಲಿ! ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ನಾವು ಈ ಕಷ್ುವನುಿ
ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋವ . ಬ ೋರ ಯಾವ ಕಾರಣದಂದಲೊ
ಅಲಿ!”
ಸಹದ ೋವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅಣಣ! ನಿನಿನುಿ ಅಕ್ಷದೊಾತದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ ಶಕುನಿಯನುಿ
ನಾನು ಅಂದ ೋ ಕ ೊಲಿಲ್ಲಲಿವಲಿ! ಆ ಕಾರಣದಂದಲ ೋ
ನಮಗ ಈ ಸಮಸ ಾಯುಂಟಾಗದ !”

ನಾಲವರು ಪಾಂಡವರು ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿ ಹತರಾಗ

ಬಿದುಾದು
640
ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನಕುಲನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಕುಲ! ಮರವನುಿ ಹತ್ತಾ ಹತುಾ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಕಣುಣಹಾಯಸಿ ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ ಎಲಾಿದರೊ ನಿೋರಿದ ರ್ೋ
ಅರ್ವಾ ನಿೋರಿನ ಬಳಿ ಬ ಳ ಯುವ ಮರಗಳಿವ ರ್ೋ
ನ ೊೋಡು! ಇಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಸಹ ೊೋದರರು ಬಾಯಾರಿಕ ಯಂದ
ಬಳಲ್ಲದಾಾರ !”
ಅದನುಿ ಕ ೋಳಿ ನಕುಲನು ಬ ೋಗನ ಮರವನುಿ ಹತ್ತಾ ಸುತಾಲೊ ನ ೊೋಡಿ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿೋರಿನ ಬಳಿ ಬ ಳ ಯುವ ಮರಗಳು ಕಾಣುತ್ತಾವ !
ಸಾರಸಗಳ ಕೊಗನೊಿ ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ ! ಅಲ್ಲಿ ನಿೋರಿದ
ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ!”
ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಕುಲ! ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ಕುಡಿಯಲು ನಿೋರನುಿ
ಈ ತೊಣಿೋರದಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ!”
ಅಣಣನು ಹ ೋಳಿದಂತ ನಕುಲನು ಸಾರಸಗಳು ಸುತುಾವರ ದದಾ ಶುದಧ
ನಿೋರಿನ ಬಳಿ ಬಂದನು. ಅವನು ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿಯಲು ಹ ೊೋದಾಗ
ಅಂತರಿಕ್ಷದಂದ ಈ ಮಾತುಗಳು ಕ ೋಳಿಬಂದವು:
“ಮಗೊ! ಸಾಹಸಿಯಾಗಬ ೋಡ! ಈ ಕ ೊಳವು

641
 ಮದಲ್ಲನಿಂದಲೊ ನನಿ ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿದ ! ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ
ಉತಾರಿಸಿ ನಂತರ ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿ!”
ತುಂಬಾ ಬಾಯಾರಿದಾ ನಕುಲನು ಆ ಮಾತನುಿ ಅನಾದರಿಸಿ ನಿೋರನುಿ
ಕುಡಿದನು. ಕೊಡಲ ೋ ಕ ಳಕುೆರುಳಿ ಬಿದಾನು.

ನಕುಲನು ಇನೊಿ ಬಾರದ ೋ ಇದಾಾಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತಮಮ

ಸಹದ ೋವನಿಗ
“ಮಗೊ! ಸಹದ ೋವ! ನಿನಿ ಅಣಣನು ತಡಮಾಡುತ್ತಾದಾಾನ .
ಹ ೊೋಗು. ಅವನನೊಿ ನಿೋರನೊಿ ಜ ೊತ ಯಲ್ಲಿ ತಾ!”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ ಂದು ಹ ೋಳಿ ಸಹದ ೋವನು
ನಕುಲನು ಹ ೊೋದ ದಕಿೆನಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿ ನ ಲದಮೋಲ
ಹತನಾಗ ಬಿದಾದಾ ಅಣಣ ನಕುಲನನುಿ ನ ೊೋಡಿ, ಭಾರತೃಶ ೋಕ-
ಬಾಯಾರಿಕ ಗಳಿಂದ ಸಂತಪ್ಾನಾಗ ಬಳಲ್ಲದಾ ಅವನು ನಿೋರಿನ ಕಡ
ಓಡಿದನು. ಆಗ ಧಿನಿಯು ಕ ೋಳಿಸಿತು:
“ಮಗೊ! ಸಾಹಸಿಯಾಗಬ ೋಡ! ಈ ಕ ೊಳವು
ಮದಲ್ಲನಿಂದಲೊ ನನಿ ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿದ ! ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ
ಉತಾರಿಸಿ ನಂತರ ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿ!”
ತುಂಬಾ ಬಯಾರಿದಾ ಸಹದ ೋವನು ಆ ಮಾತನುಿ ಅನಾದರಿಸಿ

642
ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿದನು. ಕೊಡಲ ೋ ಕ ಳಕುೆರುಳಿ ಬಿದಾನು.

ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅರ್ುವನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:

“ಅರ್ುವನ! ನಿನಿ ತಮಮಂದರಿಬಿರೊ ಹ ೊೋಗ ಬಹಳ
ಸಮಯವಾಯತು! ಅವರಿಬಿರನೊಿ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ!
ನಿೋರನೊಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಅರ್ುವನನು ಧನುಬಾವಣಗಳನುಿ ಹಡಿದು
ಖ್ಡುವನುಿ ಸ ಳ ದು ಆ ಸರ ೊೋವರದ ಕಡ ಅವಸರದಂದ ಹ ೊೋದನು.
ತಮಮಂದರಿಬಿರೊ ಅಲ್ಲಿ ಹತರಾಗ ಬಿದಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು.
ಮಲಗದಾಾರ ೊೋ ಎನುಿವಂತ್ತದಾ ಅವರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ದುಃಖಿತನಾದ
ಅರ್ುವನನು ಧನುಸಾನುಿ ಮೋಲ ತ್ತಾ ಆ ವನವನುಿ ಅವಲ ೊೋಕಿಸಿದನು.
ಆ ಮಹಾವನದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಜೋವವನೊಿ ಕಾಣದ ೋ
ಆಯಾಸಗ ೊಂಡಿದಾ ಅರ್ುವನನು ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿಯಲು
ಮುಂದಾದನು. ಅವನು ಮುಂದಾಗುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಆಕಾಶದಂದ
ಮಾತ ೊಂದು ಕ ೋಳಿಬಂದತು:
“ಇಲ್ಲಿಗ ಏಕ ಬಂದ ? ಬಲವನುಿಪ್ರ್ೋಗಸಿ ನಿೋನು ನಿೋರನುಿ
ಕುಡಿಯಲಾರ ! ನಾನು ಕ ೋಳಿದ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಉತಾರವನುಿ
ಕ ೊಟು ನಂತರವ ೋ ನಿೋನು ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿಯಬಲ ಿ!”

643
ಹೋಗ ತಡ ಯಲಪಟು ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣಿಣಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡು ನನಿನುಿ ತಡ ! ಆಗ ನನಿ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ನಿಭವನಿನಾಗ ಪ್ುನಃ ಎಂದೊ
ಮಾತನಾಡುವುದಲಿ!”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಪಾರ್ವನು ಅಸರಗಳಿಂದ ಅನುಮಂತ್ತರಸಿದ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಎಲಿ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಸುರಿಸಿ, ತನಿ ಶಬಧವ ೋದ ವಿದ ಾಯನುಿ
ಪ್ರದಶ್ವಸಿದನು. ಆಗ ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ವಿಘ್ರತವ ೋಕ ಪಾರ್ವ? ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಉತಾರಿಸಿ ಕುಡಿ.
ಉತಾರಿಸದ ೋ ಕುಡಿದರ ತಕ್ಷಣವ ೋ ಇಲಿವಾಗುತ್ತಾೋಯೆ!”
ತನಿ ಬಾಣಗಳು ವಾರ್ವವಾದುದರಿಂದ ಮತುಾ ಬಾಯಾರಿಕ ಯಂದ
ವಾರ್ಥತನಾಗದಾ ಅರ್ುವನನು ಆ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಮನಗ ೊಡದ ೋ ನಿೋರನುಿ
ಕುಡಿದು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಕ ಳಕುೆರುಳಿ ಬಿದಾನು.

ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:

“ನಕುಲ, ಸಹದ ೋವ ಮತುಾ ಅರ್ುವನನೊ ಹ ೊೋಗ ಬಹಳ
ಸಮಯವಾಯತು. ಮರಳಿ ಬಂದಲಿ. ಹ ೊೋಗ ಅವರನುಿ
ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ ಮತುಾ ನಿೋರನೊಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು
ಬಾ!”

644
ಹಾಗ ಯೆೋ ಆಗಲ ಂದು ಹ ೋಳಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ಅವರು ಹ ೊೋದ
ಕಡ ಯಲ್ಲಿಯೆೋ ಹ ೊೋದನು. ಅಲ್ಲಿ ತನಿ ತಮಮಂದರು ಬಿದಾರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ದುಃಖಿತನಾಗ, ಬಾಯಾರಿಕ ಯಂದ ಪಿೋಡಿತನಾಗದಾ
ಭೋಮನು
“ಇದು ಯಾರ ೊೋ ಯಕ್ಷ ಅರ್ವಾ ರಾಕ್ಷಸರ
ಕ ಲಸವಾಗರಬಹುದು! ಅವರ ೊಡನ ಯುದಧವು ನನಗ
ತಪಿಪದಾಲಿ!”
ಎಂದು ರ್ೋಚಿಸಿದನು.
“ಅದಕ ೆ ಮದಲು ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿಯುತ ೋಾ ನ !”
ಎಂದು ಅವನು ನಿೋರಿನ ಬಳಿ ಹ ೊೋದನು. ಆಗ ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ಸಾಹಸಿಯಾಗಬ ೋಡ! ಈ ಕ ೊಳವು
ಮದಲ್ಲನಿಂದಲೊ ನನಿ ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿದ ! ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ
ಉತಾರಿಸಿ ನಂತರ ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿ!”
ಯಕ್ಷನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಭೋಮನು ಆ ಪ್ರಶ ಿಗಳನುಿ ಕಡ ಗಣಿಸಿ
ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿಯಲು ತಕ್ಷಣವ ೋ ಕ ಳಕುೆರುಳಿ ಬಿದಾನು.

ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಚಿಂತ್ತಸಿ, ಬಾಯಾರಿಕ ಯಂದ ಚ ೋತನವ ಲಿವೂ

ಸುಡುತ್ತಾರಲು, ಮೋಲ ದಾನು. ರ್ನರ ಸುಳಿಯೊ, ಸದೊಾ

645
ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗದಾ, ರುರು-ವರಾಹ-ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ, ಕಪಾಪಗ
ಹ ೊಳ ಯುವ ಮರಗಳಿಂದ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾ, ಭರಮರ-ಪ್ಕ್ಷಿಗಳ
ಉಪ್ಗಿೇತಕಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದದ ಆ ಮಹಾವನ್ವನ್ುು ಪ್ರವ್ಕೇಶಿಸಿದನ್ು.
ಕ್ಾನ್ನ್ದಲ್ಲಲ ಮುಂದ ನ್ಡಕದು ಹಕೇಮಜಾಲ್ಗಳಿಂದ ಪ್ರಿಷ್ೃತ್ವ್ಾದ
ವಶವಕಮಗನಕೇ ನಿಮಗಸಿದಂತಿದದ ಆ ಸರಕೊೇವರವನ್ುು ನಕೊೇಡಿದನ್ು.
ಶರಮಪ್ಟುಟ ಅದರ ಹತಿತರ ಹಕೊೇಗಿ ನ್ಲ್ಲನಿೇ ಜಾಲ್ಗಳಿಂದ ಮತ್ುತ
ಸಿಂಧುವ್ಾರಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದದ, ಕ್ಕೇತ್ಕೇ-ಕರವೇರ-ಪಿಪ್ಪಲ್
ಮರಗಳಿಂದ ಸುತ್ುತವರಕದಿದದ ಆ ಸರಕೊೇರವರವನ್ುು ನಕೊೇಡಿ
ವಸಿಮತ್ನಾದನ್ು.

ಯಕ್ಷಪ್ರಶ ಿ
ಅಲ್ಲಿ ಅವನು ಯುಗಾಂತದಲ್ಲಿ ಕ ಳಗುರುಳಿ ಬಿದಾ ಲ ೊೋಕಪಾಲಕರಂತ
ಹತರಾಗದಾ ತನಿ ತಮಮಂದರನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಅರ್ುವನ,
ಭೋಮಸ ೋನ ಮತುಾ ಯಮಳರಿಬಿರೊ ಅಯುಸಾನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ನಿಶ ಿೋಷ್ುರಾಗ ಬಿದಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅವನು ದೋಘ್ವ
ಬಿಸಿಉಸಿರು ಬಿಡುತಾಾ ಕಣಿಣೋರಿನಿಂದ ತುಂಬಿದವನಾಗ ಶ ೋಕಿಸಿದನು.
“ಈ ವಿೋರರು ಯಾರಿಂದ ಕ ಳಗುರುಳಿಸಲಪಟುರು?” ಎಂದು
ರ್ೋಚಿಸತ ೊಡಗದನು.

646
“ಇಲ್ಲಿ ಏನೊ ಶಸರಪ್ರಹಾರವಾಗಲಿ. ಯಾರ ಹ ಜ ಜಯ
ಗುರುತೊ ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾಲಿ. ನನಿ ಈ ತಮಮಂದರನುಿ
ಕ ೊಂದರುವುದು ಒಂದು ಮಹಾರ್ೊತವ ಂದ ೋ ನಾನು
ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ಈ ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿದು ನಂತರ
ಏಕಾಗರಚಿತಾನಾಗ ಆಲ ೊೋಚಿಸುತ ೋಾ ನ ! ಅರ್ವಾ ಇದು
ಸತತವೂ ಕ ಟುಬುದಧಯುಳೆ ಶಕುನಿಯು ದುರ್ೋವಧನನ
ಆದ ೋಶದಂತ ನಡ ಸಿದ ಕಾಯವವಾಗರಬಹುದ ೋ?
ಕಾಯವ-ಅಕಾಯವಗಳನುಿ ಸಮನಾಗ ಕಾಣುವ ಯಾರ

647
 ಮೋಲ ತಾನ ೋ ವಿಶಾವಸವಿಡಬಹುದು?”
ಹೋಗ ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಬಹುವಿಧದಲ್ಲಿ ಚಿಂತ್ತಸಿದನು.
“ನನಿ ತಮಮಂದರ ಮುಖ್ವಣವವು ಪ್ರಸನಿವಾಗಯೆೋ
ಇದುಾದರಿಂದ ಈ ನಿೋರು ವಿಷ್ದಂದ
ದೊಷ್ಠತವಾಗರಲ್ಲಕಿೆಲಿ”
ಎಂದೊ ಅವನು ರ್ೋಚಿಸಿದನು.
“ಯಮನಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಾರು ಈ ಬಲಶಾಲ್ಲೋ
ಪ್ುರುಷ್ ೊೋತಾಮರನುಿ ಒಬ ೊಿಬಿರನ ಿೋ ಅಲ ಗಳಂತ
ಹ ೊಡ ದು ಉರುಳಿಸಿದಾಾರು?”
ಹೋಗ ನಿಧವರಿಸಿದ ಅವನು ನಿೋರಿನ ಬಳಿ ಹ ೊೋಗ ನಿೋರನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವಾಗ ಅಂತರಿಕ್ಷದಂದ ಈ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಶ ೈವಲ ಮತುಾ ರ್ೋನನುಿ ತ್ತನುಿವ ಬಕ ನಾನು! ನಿನಿ
ತಮಮಂದರು ನನಿಿಂದಾಗಯೆೋ ಪ ರೋತವಶವನುಿ
ಪ್ಡ ದದಾಾರ . ರಾರ್ಪ್ುತರ! ನಾನು ಕ ೋಳುವ ಈ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ
ಉತಾರವನುಿ ಕ ೊಡದ ೋ ಇದಾರ ನಿೋನು
ಐದನ ಯವನಾಗುತ್ತಾೋಯೆ! ಮಗೊ! ಸಾಹಸಿಯಾಗಬ ೋಡ!
ಈ ಕ ೊಳವು ಮದಲ್ಲನಿಂದಲೊ ನನಿ ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿದ !
ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಉತಾರಿಸಿ ನಂತರ ನಿೋರನುಿ ಕುಡಿ!”

648
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋನು ಯಾರು? ರುದರ, ವಸು ಅರ್ವಾ ಮರುತಾರ
ನಾಯಕನ ೊೋ? ಅರ್ವಾ ದ ೋವನ ೊೋ? ಇದು ಪ್ಕ್ಷ್ಯ
ಕೃತಾವಲಿ! ನಿನಿದ ೋ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ – ಹಮಾಲಯ,
ಪಾರಿಯಾತರ, ವಿಂಧಾ ಮತುಾ ಮಲಯ – ಈ ನಾಲುೆ
ಪ್ವವತಗಳಂತ್ತದಾವರನುಿ ಕ ಳಗುರುಳಿಸಿದ ನಿೋನು ಯಾರು?
ನಿೋನು ಅತ್ತೋವ ಮಹತಾೆಯವವನುಿ ಮಾಡಿದಾೋಯೆ.
ದ ೋವತ ಗಳ್, ಗಂಧವವರೊ, ಅಸುರರೊ ಮತುಾ
ರಾಕ್ಷಸರೊ ಮಾಡಲಾಗದ ಮಹಾ ಅದುಭತವನುಿ ನಿೋನು
ಎಸಗದಾೋಯೆ. ನನಗ ನಿನಿ ಕಾಯವವು ತ್ತಳಿಯುತ್ತಾಲಿ. ನಿನಿ
ಇಂಗತವೂ ತ್ತಳಿಯುತ್ತಾಲಿ. ಮಹಾ ಕುತೊಹಲವು ನನಿಲ್ಲಿ
ಹುಟಿುದ . ಮಹಾ ಉದ ವೋಗವೂ ನನಿದಾಗದ . ಯಾರು
ನನಿಲ್ಲಿ ಈ ರಿೋತ್ತಯ ಉದವಗಿತ ಯನೊಿ ರ್ವರವನೊಿ
ಉಂಟುಮಾಡಿದಾಾನ ೊೋ ಆ ರ್ಗವಂತನಲ್ಲಿ ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ –
ಇಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತರುವವನು ಯಾರು?”
ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ನಾನು ಯಕ್ಷ! ರ್ಲಚರ
ಪ್ಕ್ಷ್ಯಲಿ! ನನಿಿಂದಲ ೋ ಈ ಮಹೌರ್ಸ ತಮಮಂದರ ಲಿರೊ

649
 ಹತರಾಗದಾಾರ !”
ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದ ಆ ಅಮಂಗಲ ಕಠ ೊೋರ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿದ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮುಂದ ಸಾಗ ಅವನ ಹತ್ತಾರ ಹ ೊೋದನು. ಆಗ ಅವನು
ಸ ೋತುವಿನ ಮೋಲ ನಿಂತ್ತದಾ ವಿರೊಪಾಕ್ಷ, ತಾಳ ಯಮರದಂತ
ಮಹಾಕಾಯನಾಗದಾ, ಸುಡುತ್ತಾರುವ ಸೊಯವನಂತ್ತರುವ,
ಪ್ವವತ ೊೋಪ್ಮನಾಗ ನಿಂತು ಅದೃಶಾ ಗುಡುಗನಂತ
ಗಂಭೋರಧಿನಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ ರ್ಯವನುಿಂಟುಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಆ
ಮಹಾಬಲನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಾನು ಎಷ್ುು ತಡ ದರೊ ನಿನಿ ಈ ತಮಮಂದರು
ಬಲವಂತವಾಗ ನಿೋರನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಳೆಲು ಪ್ರಯತ್ತಿಸಿದರು.
ಆದುದರಿಂದ ನಾನು ಅವರನುಿ ಮುಗಸಿದ . ಪಾರಣದಂದ
ಉಳಿಯಲು ಬಯಸುವ ಯಾರೊ ಈ ನಿೋರನುಿ
ಕುಡಿಯಬಾರದು! ಮದಲ್ಲನಿಂದಲೊ ನನಿ
ಆಸಿಾಯಾಗರುವ ಇದರ ಕುರಿತು ಸಾಹಸವನ ಿಸಗಬ ೋಡ!
ನನಿ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಉತಾರಿಸಿದ ನಂತರ ಈ ನಿೋರನುಿ ತ ಗ ದು
ಕುಡಿಯಬಹುದು!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಕ್ಷ! ನಾನು ನಿನಿ ಈ ಹಳ ಯ ಆಸಿಾಯನುಿ ಉಲಿಂಘಿಸಲು

650
 ಬಯಸುವುದಲಿ. ಏಕ ಂದರ ಸತುಪರುಷ್ರು ಇತರರ
ಆಸಿಾಯನುಿ ಉಲಿಂಘಿಸುವುದನುಿ ಒಪ್ುಪವುದಲಿ.
ಪ್ುರುಷ್ನು ತನಿ ಆತಮನಿಂದ ಆತಮನಿಗ ಹ ೋಗ
ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ ೊೋ ಹಾಗ ನಿನಿ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ , ನನಗ ತ್ತಳಿದ
ಹಾಗ , ಉತಾರಿಸುತ ೋಾ ನ . ನನಿನುಿ ಕ ೋಳು!”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಆದತಾನನುಿ ಉದಯಗ ೊಳಿಸುವುದು ಏನು?
ಅವನ ೊಂದಗ ಸಂಚರಿಸುವವರು ಯಾರು? ಅವನನುಿ
ಮುಳುಗಸುವುದು ಯಾವುದು? ಮತುಾ ಅವನು ಯಾವುದರ
ಆಧಾರದ ಮೋಲ್ಲದಾಾನ ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಬರಹಮನು ಆದತಾನನುಿ ಉದಯಸುತಾಾನ . ದ ೋವತ ಗಳು
ಅವನ ಅಭಚರರು. ಧಮವವು ಅವನನುಿ
ಅಸಾಗ ೊಳಿಸುತಾದ . ಮತುಾ ಸತಾದಲ್ಲಿ ಅವನು
ಪ್ರತ್ತಷ್ಠಿತನಾಗದಾಾನ .”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಯಾವುದರಿಂದ ಶ ರೋತ್ತರಯಾಗಬಹುದು? ಯಾವುದರಿಂದ
ಮಹಾಗತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ಯಬಹುದು? ಯಾವುದರಿಂದ

651
 ಎರಡನ ಯದನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಳೆಬಹುದು ಮತುಾ
ಯಾವುದರಿಂದ ಬುದಧವಂತನಾಗಬಹುದು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಶೃತ್ತಯಂದ ಶ ರೋತರನಾಗಬಹುದು. ತಪ್ಸಿಾನಿಂದ
ಮಹಾಗತ್ತಯನುಿ ಪ್ಡ ಯಬಹುದು. ಧೃತ್ತಯಂದ
ಎರಡನ ಯನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಳೆಬಹುದು ಮತುಾ ವೃದಧರ
ಸ ೋವ ಯಂದ ಬುದಧವಂತನಾಗಬಹುದು.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಬಾರಹಮಣರ ದ ೋವತವವು ಯಾವುದು? ಅವರ ಧಮವದ
ಸತವವ ೋನು? ಅವರ ಮನುಷ್ಾತವವ ೋನು? ಅವರ
ಅಸತಾಾವ ೋನು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಸಾವಧಾಾಯವು ಬಾರಹಮಣರ ದ ೋವತವವು. ತಪ್ಸುಾ ಅವರ
ಸತಾಾ. ಮರಣವು ಅವರ ಮನುಷ್ಾಭಾವ ಮತುಾ
ಪ್ರಿವಾದವು ಅವರ ಅಸತಾಾ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಕ್ಷತ್ತರಯರ ದ ೋವತವವು ಯಾವುದು? ಅವರ ಧಮವದ
ಸತಾಾವ ೋನು? ಅವರ ಮನುಷ್ಾತವವ ೋನು? ಅವರ

652
 ಅಸತಾಾವ ೋನು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಆಯುಧಗಳು ಕ್ಷತ್ತರಯರ ದ ೋವತವ. ಯಜ್ಞವು ಅವರ ಸತಾಾ.
ರ್ಯವ ೋ ಅವರ ಮನುಷ್ಾಭಾವ ಮತುಾ ಪ್ರಿತಾಾಗವು
ಅವರ ಅಸತಾಾ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಒಂದ ೋ ಸಾಮವು ಯಾವುದು? ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ
ಒಂದ ೋ ಯರ್ುವು ಯಾವುದು? ಯಜ್ಞವನುಿ ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುವ ಆ
ಒಂದು ಯಾವುದು? ಯಜ್ಞವನುಿ ರ್ೋರುವ ಆ ಒಂದು
ಯಾವುದು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಪಾರಣವ ೋ ಯಜ್ಞದ ಸಾಮ. ಮನಸ ಾೋ ಯಜ್ಞದ ಯರ್ು.
ಮಾತ ೋ ಯಜ್ಞವನುಿ ಕ್ಷ್ೋಣಿಸುತಾದ ಮತುಾ ಯಜ್ಞವ ೋ
ಯಜ್ಞವನುಿ ರ್ೋರಬಲಿದು.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಕ ಳಗ ಬಿೋಳುವವುಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು ಏನು? ಕ ಳಗ
ಹ ೊೋಗುವವುಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು ಏನು?
ನಿಂತ್ತರುವವುಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು ಏನು?

653
 ಮಾತನಾಡುವವುಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದುದು ಏನು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಕ ಳಗ ಬಿೋಳುವವುಗಳಲ್ಲಿ ಮಳ ಯೆೋ ಶ ರೋಷ್ಿ. ಕ ಳಗ
ಹ ೊೋಗುವವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಿೋರ್ವ ೋ ಶ ರೋಷ್ಿ. ನಿಂತ್ತರುವವುಗಳಲ್ಲಿ
ಗ ೊೋವ ೋ ಶ ರೋಷ್ಿ. ಮತುಾ ಮಾತನಾಡುವವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ುತರನ ೋ
ಶ ರೋಷ್ಿ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಇಂದರಯಗಳ ಮೊಲಕ ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುವ,
ಬುದಧವಂತನಾಗರುವ, ಲ ೊೋಕಪ್ೊಜತನಾಗರುವ,
ಸವವರ್ೊತಗಳಿಂದ ಗೌರವಿಸಲಪಡುವ,
ಉಸಿರಾಡುತ್ತಾದಾರೊ ಜೋವಂತನಾಗರದವನು ಯಾರು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ದ ೋವತ ಗಳು, ಅತ್ತರ್ಥಗಳು, ರ್ೃತಾರು, ಪಿತೃಗಳು ಮತುಾ
ಆತಮ – ಈ ಐವರಿಗ ಯಾರು ಕ ೊಡುವುದಲಿವೋ ಅವನು
ಉಸಿರಾಡುತ್ತಾದಾರೊ ಜೋವಂತನಾಗರುವುದಲಿ!”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ರ್ೊರ್ಗಂತಲೊ ಭಾರವಾದುದು ಏನು?
ಆಕಾಶಕಿೆಂತಲೊ ಎತಾರವಾದುದು ಏನು? ಗಾಳಿಗಂತಲೊ

654
 ವ ೋಗವಾದದುಾ ಏನು? ಮನುಷ್ಾರಿಗಂತಲೊ ಹ ಚಿಿನ
ಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿರುವುದು ಏನು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ತಾಯಯು ರ್ೊರ್ಗಂತಲೊ ಭಾರ. ತಂದ ಯು
ಆಕಾಶಕಿೆಂತಲೊ ಎತಾರ. ಮನಸುಾ ಗಾಳಿಗಂತಲೊ ಶ್ೋಘ್ರ.
ಚಿಂತ ಗಳು ಮನುಷ್ಾರ ಸಂಖ ಾಗಂತಲೊ ಹ ಚುಿ!”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಯಾವುದು ಮಲಗರುವಾಗಲೊ ಕಣುಣಮುಚಿಿರುವುದಲಿ?
ಯಾವುದು ಹುಟಿುದರೊ ಚಲ್ಲಸುವುದಲಿ? ಯಾವುದಕ ೆ
ಹೃದಯವಿಲಿ? ವ ೋಗದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಯಾವುದು
ಬ ಳ ಯುತಾದ ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ರ್ೋನು ಮಲಗದಾರೊ ಕಣುಣ ಮುಚಿಿರುವುದಲಿ.
ಮಟ ುಯು ಹುಟಿುದರೊ ಚಲ್ಲಸುವುದಲಿ. ಕಲ್ಲಿಗ
ಹೃದಯವಿಲಿ. ನದಯು ವ ೋಗದಲ್ಲಿರುವಾಗ ಬ ಳ ಯುತಾದ .”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ರ್ತರನು ಯಾರು? ಮನ ಯಲ್ಲಿ ರ್ತರನು
ಯಾರು? ರ ೊೋಗಯ ರ್ತರನು ಯಾರು? ಮೃತನಾದವನ

655
 ರ್ತರನು ಯಾರು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಜ ೊತ ಗ ಪ್ರಯಾಣಿಸುವವರು ಪ್ರಯಾಣದಲ್ಲಿ ರ್ತರರು.
ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಪ್ತ್ತಿಯು ರ್ತ ರಯು. ರ ೊೋಗಗ ವ ೈದಾನು ರ್ತರ.
ಮರಣಹ ೊಂದದವನಿಗ ದಾನವು ರ್ತರ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಒಂಟಿಯಾಗ ಸಂಚರಿಸುವುದು ಯಾವುದು? ಯಾವುದು
ಹುಟಿು ಪ್ುನಃ ಹುಟುುತಾದ ? ಹಮಕ ೆ ಚಿಕಿತ ಾಯು
ಯಾವುದು? ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ ಜಾಗವು ಯಾವುದು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಸೊಯವನು ಒಂಟಿಯಾಗ ಸಂಚರಿಸುತಾಾನ . ಚಂದರನು
ಪ್ುನಃ ಹುಟುುತಾಾನ . ಅಗಿಯು ಹಮದ ಚಿಕಿತ ಾ. ರ್ೊರ್ಯೆೋ
ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ ಜಾಗ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಧಮವದ ಒಂದು ಪ್ದವು ಯಾವುದು? ಯಶಸಿಾನ ಒಂದು
ಪ್ದವು ಯಾವುದು? ಸವಗವದ ಒಂದು ಪ್ದವು ಯಾವುದು?
ಸುಖ್ದ ಒಂದು ಪ್ದವು ಯಾವುದು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:

656
 “ದಕ್ಷತ ಯು ಧಮವದ ಒಂದು ಪ್ದ. ದಾನವು ಯಶಸಿಾನ
ಒಂದು ಪ್ದ. ಸತಾವು ಸವಗವದ ಒಂದು ಪ್ದ. ಶ್ೋಲವು
ಸುಖ್ದ ಒಂದು ಪ್ದ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಮನುಷ್ಾನ ಆತಮವು ಯಾವುದು? ಅವನ ದ ೈವಕೃತ
ಸಖ್ನಾಾರು? ಅವನ ಉಪ್ಜೋವನವು ಯಾವುದು? ಅವನ
ಪ್ರಾಯಣವು ಯಾವುದು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಪ್ುತರನ ೋ ಮನುಷ್ಾನ ಆತಮ. ಭಾಯೆವಯೆೋ ಅವನ
ದ ೈವಕೃತ ಸಖಿ. ಪ್ರ್ವನಾವು ಅವನ ಉಪ್ಜೋವನ ಮತುಾ
ದಾನವ ೋ ಅವನ ಪ್ರಾಯಣ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಧನಿಗಳಿಗ ಉತಾಮವಾದುದು ಏನು? ಸಂಪ್ತುಾಗಳಲ್ಲಿ
ಯಾವುದು ಉತಾಮ? ಲಾರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಉತಾಮವಾದುದು
ಏನು? ಸುಖ್ಗಳಲ್ಲಿ ಉತಾಮವಾದುದು ಏನು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಧಕ್ಷತ ಯು ಧನಿಗಳಿಗ ಉತಾಮ. ಸಂಪ್ತುಾಗಳಲ್ಲಿ ಧನವು
ಉತಾಮ. ಲಾರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಉತಾಮವಾದುದು ಆರ ೊೋಗಾ.

657
 ಸುಖ್ಗಳಲ್ಲಿ ತೃಪಿಾಯೆೋ ಉತಾಮವಾದುದು.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮ ಧಮವವು ಯಾವುದು? ಸದಾ
ಫಲವನುಿ ನಿೋಡುವ ಧಮವವು ಯಾವುದು?
ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿದಾ ಯಾವುದು ಶ ೋಕಿಸುವುದಲಿ?
ಯಾರ ೊಡಗನ ಸಂಬಂಧವು ದುಬವಲವಾಗುವುದಲಿ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಕೊರರನಾಗಲಿದರುವುದ ೋ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮ ಧಮವ.
ತರಯೋ ಧಮವವು ಸದಾ ಫಲವನುಿ ನಿೋಡುತಾದ .
ನಿಯಂತರಣದಲ್ಲಿದಾ ಮನಸುಾ ಶ ೋಕಿಸುವುದಲಿ.
ಸರ್ಜನರ ೊಡಗನ ಸಂಬಂಧವು ದುಬವಲವಾಗುವುದಲಿ.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಯಾವುದನುಿ ತ ೊರ ದು ಪಿರೋತ್ತಪಾತರನಾಗಬಲಿದು?
ಯಾವುದನುಿ ತ ೊರ ದರ ಶ ೋಕವುಂಟಾಗುವುದಲಿ?
ಯಾವುದನುಿ ತ ೊರ ದು ಧನವಂತನಾಗಬಹುದು?
ಯಾವುದನುಿ ತ ೊರ ದು ಸುಖಿಯಾಗಬಹುದು?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಅಭಮಾನವನುಿ ತ ೊರ ದರ ಪಿರೋತ್ತಪಾತರನಾಗಬಹುದು.

658
 ಸಿಟುನುಿ ತ ೊರ ದರ ಶ ೋಕವುಂಟಾಗುವುದಲಿ. ಆಸ ಗಳನುಿ
ತ ೊರ ದು ಧನವಂತನಾಗಬಹುದು. ಲ ೊೋರ್ವನುಿ ತ ೊರ ದು
ಸುಖಿಯಾಗಬಹುದು.”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಪ್ುರುಷ್ನು ಹ ೋಗ ಸಾಯುತಾಾನ ? ರಾಷ್ರವು ಹ ೋಗ
ನಾಶವಾತಾದ ? ಶಾರದಧವು ಹ ೋಗ ನಿಷ್ಫಲವಾಗುತಾದ ?
ಯಜ್ಞವು ಹ ೋಗ ನಾಶವಾಗುತಾದ ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಬಡತನದಲ್ಲಿ ಪ್ುರುಷ್ನು ಸಾಯುತಾಾನ . ರಾರ್ನಿಲಿದ ೋ
ರಾಷ್ರವು ನಾಶವಾಗುತಾದ . ಶ ರೋತ್ತರಯಲಿದ ಶಾರದಧವು
ನಿಷ್ಫಲವಾಗುತಾದ . ದಕ್ಷ್ಣ ಯಲಿದ ಯಜ್ಞವು
ನಾಶವಾಗುತಾದ .”
ಯಕ್ಷನು ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು:
“ಸರಿಯಾದ ದಕುೆ ಯಾವುದು? ಯಾವುದಕ ೆ ನಿೋರ ಂದು
ಹ ೋಳುತಾಾರ ? ಯಾವುದು ಅನಿ? ಯಾವುದು ವಿಷ್? ಶಾರದಧದ
ಕಾಲವು ಯಾವುದು? ಇವುಗಳಿಗ ಉತಾರಿಸಿದ ನಂತರ
ನಿೋರನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಕುಡಿ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:

659
 “ಆಕಾಶವ ೋ ಸಂತರ ದಕುೆ. ಆಕಾಶವ ೋ ನಿೋರು. ಗ ೊೋವ ೋ
ಅನಿ. ಬ ೋಡುವುದ ೋ ವಿಷ್. ಬಾರಹಮಣನ ೋ ಶಾರದಧದ ಕಾಲ.
ಅರ್ವಾ ಯಕ್ಷ! ಈ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿನಿ ಅಭಪಾರಯವ ೋನು?”
ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯುಧಿಷ್ಠಿರ! ನಿೋನು ನನಿ ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ಸರಿಯಾಗ
ಉತಾರಿಸಿದಾೋಯೆ! ಈಗ ಹ ೋಳು. ಪ್ುರುಷ್ನು ಯಾರು ಮತುಾ
ಯಾವ ನರನು ಸವವ ಸಂಪ್ತಾನೊಿ ಹ ೊಂದದಾಾನ ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಉತಾರಿಸಿದನು:
“ಆಕಾಶ-ರ್ೊರ್ಗಳನುಿ ಮುಟುುವ ಪ್ರಸಿದಾ
ಪ್ುಣಾಕರ್ವಯು ಎಲ್ಲಿಯವರ ಗ ಪ್ರಸಿದಧನಾಗಯೆೋ
ಇರುತಾಾನ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಯವರ ಗ ಅವನನುಿ ಪ್ುರುಷ್ ಎಂದು
ಕರ ಯುತಾಾರ ! ಪಿರಯ-ಅಪಿರಯಗಳು, ಸುಖ್-ದುಃಖ್ಗಳು
ಮತುಾ ರ್ೊತ-ರ್ವಿಷ್ಾಗಳನುಿ ಸಮನಾಗ ಕಾಣುವ ನರನ ೋ
ಸವವಧನಿಕ!”
ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಪ್ುರುಷ್ ಮತುಾ ಸವವಧನಿೋ ನರರನುಿ
ಸರಿಯಾಗ ವಾಾಖಾಾಯಸಿದಾೋಯೆ! ಆದುದರಿಂದ ನಿನಿ
ತಮಮಂದರಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಬಯಸಿದ ಒಬಿನು ಜೋವಿಸುತಾಾನ !”

660
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಕ್ಷ! ಕ ಂಪ್ುಗಣಿಣನ, ಕಪ್ುಪಬಣಣದ, ಶಾಲವೃಕ್ಷದಂತ
ಎತಾರವಾಗ ಬ ಳ ದರುವ, ವಿಶಾಲ ಎದ ಯ, ಮಹಾಬಾಹು
ನಕುಲನು ಜೋವಿಸಲ್ಲ!”
ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿನಗ ಪಿರಯನಾದವನು ಭೋಮಸ ೋನ.
ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ನಿೋನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ . ಹೋಗರುವಾಗ
ಏಕ ನಿನಿ ದಾಯಾದ ನಕುಲನು ಜೋವಿತನಾಗಲು
ಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ? ಹತುಾಸಾವಿರ ಆನ ಗಳ ಬಲಗಳುಳೆ
ಭೋಮನನುಿ ಬಿಟುು ನಕುಲನ ೋ ಜೋವಿತನಾಗಬ ೋಕ ಂದು ಏಕ
ಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ? ಭೋಮಸ ೋನನ ೋ ನಿನಗ
ಪಿರಯನಾದವನ ಂದು ರ್ನರು ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಹೋಗರುವಾಗ
ಯಾವ ಭಾವನ ಯಂದ ನಿೋನು ನಿನಿ ಮಲತಾಯಯ ಮಗ
ಈ ನಕುಲನು ಜೋವಿತನಾಗಬ ೋಕ ಂದು ಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ?
ಯಾರ ಬಾಹುಬಲವನುಿ ಸವವ ಪಾಂಡವರೊ
ಆಶರಯಸಿರುವರ ೊೋ ಆ ಅರ್ುವನನನುಿ ಬಿಟುು ನಕುಲನ ೋ
ಜೋವಿತನಾಗಬ ೋಕ ಂದು ಏಕ ಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:

661
 “ಕೊರರಿಯಾಗದ ೋ ಇರುವುದು ಪ್ರಮ ಧಮವ. ಇದರ
ಪ್ರಮ ಅರ್ವವು ನನಗ ತ್ತಳಿದದ . ನಾನು
ಕೊರರನಾಗಬಯಸುವುದಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ನಕುಲನು
ಬದುಕಲ್ಲ. ನನಿನುಿ ಧಮವಶ್ೋಲ ರಾರ್ನ ಂದು ರ್ನರು
ಸದಾ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಸವಧಮವದಂದ ನಾನು
ವಿಚಲ್ಲತನಾಗುವುದಲಿ. ಆದುದರಿಂದ ನಕುಲನು ಬದುಕಲ್ಲ.
ಕುಂತ್ತಯಂತ ನನಗ ಮಾದರಯೊ ಕೊಡ. ಅವರಿಬಿರ
ನಡುವ ನನಗ ಭ ೋದವಿಲಿ. ಇಬಿರು ತಾಯಂದರೊ
ಸಮನಾಗರಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಆದುದರಿಂದ ನಕುಲನು
ಜೋವಿಸಲ್ಲ!”
ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ರತಷ್ವರ್! ಅರ್ವ-ಕಾಮಗಳಿಗಂತ ಅಕೊರರತ ಯು
ಪ್ರಮ ಧಮವವ ಂದು ನಿೋನು ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಆದುದರಿಂದ
ನಿನಿ ಎಲಿ ತಮಮಂದರೊ ಬದುಕಲ್ಲ!”

ಧಮವನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ವರಗಳನಿಿತುಾದುದು

ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಪಾಂಡವರು ಎದುಾ ನಿಂತರು. ಕೊಡಲ ೋ
ಅವರ ಲಿರ ಹಸಿವು-ಬಾಯಾರಿಕ ಗಳು ಇಲಿವಾದವು. ಆಗ

662
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಯಕ್ಷನನುಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಈ ಸರ ೊೋವರದಲ್ಲಿ ಒಂದ ೋ ಕಾಲ್ಲನ ಮೋಲ
ಅಪ್ರಾಜತನಾಗ ನಿಂತ್ತರುವ ನಿೋನು ಯಾವ
ದ ೋವತ ಯೆಂದು ತ್ತಳಿಯ ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ನಿೋನು
ಯಕ್ಷನಾಗರಲ್ಲಕಿೆಲಿ ಎಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ! ನಿೋನು
ವಸುಗಳಲ್ಲಿ ಒಬಿನಾಗರಬಹುದು ಅರ್ವಾ ರುದರರಲ್ಲಿ
ಒಬಿನಾಗರಬಹುದು! ಅರ್ವಾ ನಿೋನು ಮರುತಾರ
ಶ ರೋಷ್ಿನಾಗರಬಹುದ ೋ? ಅರ್ವಾ ತ್ತರದಶ ೋಶವರ
ಇಂದರನಾಗರಬಹುದ ೋ? ಏಕ ಂದರ ನನಿ ಈ ತಮಮಂದರು
ನೊರಾರು ಸಹಸಾರರು ರ್ೋಧರ ೊಂದಗ
ಹ ೊೋರಾಡಬಲಿರು. ಅವರು ಹ ೋಗ ಕ ಳಗುರುಳಿಸಲಪಟುರು
ಎನುಿವುದ ೋ ನನಗ ತ ೊೋಚುತ್ತಾಲಿ! ಅವರು ತಮಮ
ಇಂದರಯ-ಬುದಧಗಳನುಿ ಸುಖ್ವಾಗ ಪ್ಡ ದರುವುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರ ನಿೋನು ನಮಮ ಸುಹೃದಯನಿರಬಹುದು.
ಅರ್ವಾ ನಿೋನು ನನಿ ತಂದ ಯಾಗರಬಹುದ ೋ?”
ಯಕ್ಷನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ಮೃದುಪ್ರಾಕರರ್! ನಾನು ನಿನಿ ತಂದ ಧಮವ!
ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಲು ನಾನು ಬಂದದ ಾೋನ ಎಂದು ತ್ತಳಿ.

663
 ಯಶಸುಾ, ಸತಾ, ದಮ, ಶೌಚ, ಆರ್ವವ, ವಿನಯತ ,
ಅಚಪ್ಲತ , ದಾನ, ತಪ್ಸುಾ, ಮತುಾ ಬರಹಮಚಯವ ಇವ ೋ
ನನಿ ದ ೋಹ. ಅಹಂಸ , ಸಮತ , ಶಾಂತ್ತ, ತಪ್ಸುಾ, ಶೌಚ,
ಅಮಾತಾಯವ ಇವು ನನಿ ದಾವರಗಳು ಮತುಾ ಸದಾ
ಪಿರಯವಾದವುಗಳು. ಅದೃಷ್ುವ ಂದರ ನಿೋವು ಐವರು
ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ ಅನುರಕಾರಾಗದಾೋರಿ. ಪ್ರಲ ೊೋಕವನುಿ
ನಿೋಡುವ ಆರನುಿ – ಮದಲ್ಲನ ಎರಡು, ಮಧಾದ ಎರಡು
ಮತುಾ ಅಂತಾದ ಎರಡು – ಗ ದಾದಾೋರಿ. ನಿನ ೊಿಡನ
ಜಜ್ಞಾಸಿಸಲು ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದ . ನಿನಿ ಸತಾತ ಯಂದ
ತುಷ್ುನಾಗದ ಾೋನ. ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ನಿನಗ ವರವನುಿ
ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು. ನನಿ ರ್ಕಾರಿಗ
ದುಗವತ್ತಯುಂಟಾಗುವುದಲಿ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಾರ ಅರಣಿಗಳನುಿ ಜಂಕ ಯು ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋಯತ ೊೋ ಆ ಬಾರಹಮಣನ ಅಗಿಯು ಆರದರಲ್ಲ. ಇದ ೋ
ನನಿ ಮದಲನ ಯ ವರ!”
ಧಮವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೌಂತ ೋಯ! ನಿನಿನುಿ ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸಲ ಂದ ೋ ಮೃಗವ ೋಷ್ವನುಿ

664
 ಧರಿಸಿ ನಾನ ೋ ಆ ಬಾರಹಮಣನ ಅರಣಿಗಳನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿದ ಾ!
ಈ ವರವನುಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಬ ೋರ ವರವನುಿ ಕ ೋಳು!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರಣಾದಲ್ಲಿ ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳು ಕಳ ದವು.
ಹದಮೊರನ ಯ ವಷ್ವವು ಉಳಿದದ . ನಾವು ಎಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಿದರೊ ಅಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಾರು ನಮಮನುಿ ಗುರುತ್ತಸದ ೋ
ಇರಲ್ಲ!”
“ಅದನೊಿ ಕ ೊಟಿುದ ಾೋನ ” ಎಂದು ಧಮವನು ಉತಾರಿಸಿ, ಮತ ೊಾಮಮ
ಸತಾವಿಕರರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಆಶಾವಸನ ಯನಿಿತಾನು:
“ಭಾರತ! ಒಂದುವ ೋಳ ನಿಮಮ ನಿರ್ ರೊಪ್ದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿೋವು
ಈ ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸಿದರೊ ಈ ಮೊರು
ಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರೊ ನಿಮಮನುಿ ಗುರುತ್ತಸುವುದಲಿ! ನನಿ
ಪ್ರಸಾದದಂದ ನಿೋವು ಈ ಹದಮೊರನ ಯ ವಷ್ವವನುಿ
ವಿರಾಟನಗರದಲ್ಲಿ ಗೊಢರಾಗ ಅವಿಜ್ಞಾತರಾಗ
ವಾಸಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರುತ್ತಾೋರಿ. ನಿಮಗಷ್ುವಾದ ಯಾವ
ರೊಪ್ದಲ್ಲಿರಬ ೋಕ ಂದು ನಿೋವು ಸಂಕಲ್ಲಪಸುತ್ತಾೋರ ೊೋ ಅದ ೋ
ರೊಪ್ವನುಿ ನಿೋವ ಲಿರೊ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋರಿ. ನಿನಿನುಿ
ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸಲು ಮೃಗರೊಪ್ವನುಿ ಧರಿಸಿ ನಾನು ಅಪ್ಹರಿಸಿದ

665
 ಈ ಅರಣಿಗಳನುಿ ಆ ಬಾರಹಮಣನಿಗ ತಲುಪಿಸಿ. ಮಗೊ!
ಮೊರನ ಯ ವರನುಿ ಕ ೋಳು. ನಿೋನು ನನಿಿಂದಲ ೋ
ಹುಟಿುದಾೋಯೆ. ವಿದುರನೊ ಕೊಡ ನನಿ ಅಂಶಕನ ೋ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ದ ೋವದ ೋವ! ಸನಾತನನಾಗರುವ ನಿನಿನುಿ ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್
ಕಂಡು ನಾನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ನು. ತಂದ ಯೆೋ!
ನಿೋನಾಗಯೆೋ ನನಗ ಯಾವ ವರವನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾೋರ್ೋ
ಅದನುಿ ತೃಪಿಾಯಂದ ಸಿವೋಕರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಸದಾ ನಾನು
ಲ ೊೋರ್-ಮೋಹ-ಕ ೊರೋಧಗಳನುಿ ರ್ಯಸಿರಲ್ಲ! ನನಿ
ಮನಸುಾ ಸದಾ ದಾನ-ತಪ್ಸುಾ-ಸತಾಗಳಲ್ಲಿ ನ ಲ ಸಿರಲ್ಲ!”
ಧಮವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಡವ! ಈ ಎಲಿ ಗುಣಗಳ್ ನಿನಿಲ್ಲಿ
ಸಾವಭಾವಿಕವಾಗಯೆೋ ನ ಲ ಸಿವ ! ನಿೋನ ೋ ಧಮವ. ಪ್ುನಃ
ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುದ ಲಿವೂ ಆಗುತಾದ .”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ರ್ಗವಾನ್ ಧಮವನು ಅಂತಧಾವನನಾದನು.
ಆಯಾಸವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ನಂತರ ಆ ವಿೋರರ ಲಿರೊ ಆಶರಮಕ ೆ
ಬಂದು ಅರಣಿಗಳನುಿ ತಪ್ಸಿವ ಬಾರಹಮಣನಿಗ ಕ ೊಟುರು.
ಕಿೋತ್ತವವಧವಕ ತಂದ ಮತುಾ ಮಗನ ಈ ಸಮುತಾಿನ

666
ಸಮಾಗಮವನುಿ ಯಾವ ಪ್ುರುಷ್ನು ಜತ ೋಂದರಯನಾಗದುಾಕ ೊಂಡು,
ತನಿನುಿ ತನಿ ವಶದಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಂಡು ಓದುತಾಾನ ೊೋ ಅವನು ಪ್ುತರ-
ಪೌತರರ ೊಂದಗ ನೊರು ವಷ್ವಗಳು ಜೋವಿಸುತಾಾನ . ಈ
ಸದಾಖಾಾನವನುಿ ಕ ೋಳಿದ ನರರು ಅಧಮವದಲ್ಲಿ
ರುಚಿಯನಿಿಡುವುದಲಿ. ಸುಹೃದಯರಿಂದ ಅಗಲುವುದಲಿ.
ಪ್ರರದಾನುಿ ಕದಯುವುದರಲ್ಲಿ ಮತುಾ ಪ್ರರ ಸಿರೋಯರಲ್ಲಿ
ಆಸ ಯನಿಿಡುವುದಲಿ.

ಪಾಂಡವರು ವನವಾಸಿಗಳನುಿ
ಬಿೋಳ ್ೆಂಡಿದುದು
ಧಮವದ ೋವನಿಂದ ಅಪ್ಪಣ ಯನುಿ ಪ್ಡ ದು ಹದಮೊರನ ಯ
ವಷ್ವವನುಿ ಅಜ್ಞಾತವಾಸದಲ್ಲಿ ಕಳ ಯಲು ಸಿದಧರಾದ ಪಾಂಡವರು
ವಿನಿೋತರಾಗ ಬಾರಹಮಣರ ಸಹತ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರು. ಶ್ಷ್ಾರಂತ್ತದಾ ಆ
ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರು ಅವರ ೊಡನ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ತಪ್ಸಿವಗಳನುಿ ಆ
ವನವಾಸದ ಕ ೊನ ಯಲ್ಲಿ ರ್ಕಿಾಯಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡರು.
“ಧಾತವರಾಷ್ರರಿಂದ ನಾವು ಹ ೋಗ ಬಹುವಿಧಗಳಲ್ಲಿ ರಾರ್ಾ
ಮತುಾ ನಮಮದ ಲಿವನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ವು ಎಂದು ನಿಮಗ
667
 ತ್ತಳಿದ ೋ ಇದ . ತುಂಬಾ ಕಷ್ುಪ್ಟುು ನಾವು ಈ ಹನ ಿರಡು
ವಷ್ವಗಳು ವನದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿದ ವು. ಒಪ್ಪಂದದಂತ ಉಳಿದ
ಹದಮೊರನ ಯ ವಷ್ವದ ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನೊಿ ಕೊಡ
ನಾವು ಕಷ್ುದಂದಲ ೋ ಕಳ ಯುತ ೋಾ ವ . ನಮಗ ಅನುಜ್ಞ ಯನುಿ
ನಿೋಡಿ! ನಮಗ ಅತಾಂತ ವ ೈರಿಯಾಗರುವ ದುಷ್ಾುತಮ
ಸುರ್ೋಧನನು ಕಣವ ಮತುಾ ಶಕುನಿಯರ ೊಡಗೊಡಿ
ನಮಮನುಿ ಹುಡುಕುತಾಾ ನಮಗ ಮತುಾ ನಮಮ ಪ್ುರರ್ನರಿಗ
ತ ೊಂದರ ಯನುಿಂಟುಮಾಡಬಹುದು. ಮುಂದ ನಾವು
ನಮಮ ರಾಷ್ರದಲ್ಲಿ ಬಾರಹಮಣರ ಒಟಿುಗ ೋ ಇರಲು
ಆಗುತಾದ ರ್ೋ ಇಲಿವೋ!”
ಕಣಿಣೋರು ತುಂಬಿದ ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಹೋಗ ಮಾತನಾಡಿ
ದುಃಖ್ಶ ೋಕಾತವನಾದ ರಾಜಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮೊರ್ಛವತನಾದನು.
ಎಲಿ ಬಾರಹಮಣರೊ, ಸಹ ೊೋದರರೊ ಒಂದಾಗ ಅವನನುಿ
ಸಮಾಧಾನಗ ೊಳಿಸಿದರು. ಆಗ ಧೌಮಾನು ಮಹಾರ್ವವುಳೆ ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿೋನು ತ್ತಳಿದವನು. ನಿನಿನುಿ ನಿೋನ ೋ
ನಿಯಂತ್ತರಸಿಕ ೊಂಡಿರುವವನು. ಸತಾಸಂಧನು ಮತುಾ
ಜತ ೋಂದರಯನು. ಇಂರ್ಹ ನರನು ಯಾವ ಆಪ್ತ್ತಾನಲ್ಲಿಯೊ

668
ಈ ರಿೋತ್ತ ಬುದಧಯನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಳುೆವುದಲಿ! ಮಹಾತಮ
ದ ೋವತ ಗಳ್ ಕೊಡ ಅನ ೋಕ ಬಾರಿ ಆಪ್ತುಾಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ದಾಗಲೊ ವ ೈರಿಗಳನುಿ ನಿಗರಹಸಲು ಅಲಿಲ್ಲಿ
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ಜೋವಿಸುತ್ತಾದಾರು.ಇಂದರನು
ನಿಷ್ಾದರಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ಅಲ್ಲಿನ ಗರಿತಪ್ಪಲ್ಲನ ಆಶರಮಗಳಲ್ಲಿ
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ದ ವೋಷ್ಠಗಳ ಬಲವನುಿ ನಿಗರಹಸಿದನು.
ದ ೈತಾರ ವಧ ಗಾಗ ಅದತ್ತಯ ಗರ್ವದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ
ಮದಲು ವಿಷ್ುಣವು ಕುದುರ ಯ ಮುಖ್ವನುಿ ಪ್ಡ ದು
ಬಹುಕಾಲದ ವರ ಗ ಅಡಗದಾನು. ಆ ಬರಹಮರೊಪಿಣಿಯು
ವ ೋಷ್ಬದಲ್ಲಸಿಕ ೊಂಡು ವಾಮನರೊಪ್ವನುಿ ಪ್ಡ ದು
ವಿಕರಮದಂದ ಬಲ್ಲಯ ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಸಿದುಕ ೊಂಡನು
ಎನುಿವುದನುಿ ನಿೋನು ಕ ೋಳಿದಾೋಯೆ. ಮಗೊ! ಬರಹಮಷ್ಠವ
ಔವವನು ತನಿ ತಾಯಯ ತ ೊಡ ರ್ಳಗ ಅಡಗ
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಏನ ಲಿ ಸಾಧಿಸಿದನು ಎನುಿವುದನೊಿ ನಿೋನು
ಕ ೋಳಿದಾೋಯೆ. ಹರಿಯು ಶಕರನ ವರ್ರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ
ವೃತರನನುಿ ನಿಗರಹಸಿದುದನೊಿ ನಿೋನು ಕ ೋಳಿರುವ .
ಹುತಾಶನನು ಸಾಗರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ಅಡಗ
ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡು ದ ೋವತ ಗಳಿಗ ಏನು

669
 ಮಾಡಿದನ ನುಿವುದನೊಿ ನಿೋನು ಕ ೋಳಿರುವ . ಹೋಗ ಯೆೋ
ಉತಾಮ ತ ೋರ್ಸಿವ ವಿವಸವತನು ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ಅಡಗ ವಾಸಿಸಿ
ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿದಾ ಶತುರಗಳನುಿ ಸುಟುುಹಾಕಿದನು.
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿ ದಶರರ್ನ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ವಿಷ್ುಣವು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ದಶಗರೋವವನುಿ ಕ ೊಲುಿವ ರ್ಯಂಕರ
ಕೃತಾವನ ಿಸಗದನು. ಈ ಮಹಾತಮರು ಹ ೋಗ ಅಲಿಲ್ಲಿ
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಶತುರಗಳನುಿ
ರ್ಯಸಿದರ ೊೋ ಹಾಗ ನಿೋನೊ ಕೊಡ ರ್ಯವನುಿ
ಹ ೊಂದುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಧಮವಜ್ಞ ಧೌಮಾನ ಮಾತುಗಳಿಂದ ಸಮಾಧಾನಗ ೊಂಡ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಶಾಸರಬುದಧ ಮತುಾ ಸವಬುದಧಗಳಿಂದ
ಚಂಚಲ್ಲತನಾಗಲ್ಲಲಿ. ಆಗ ಮಹಾಬಲ್ಲ ಭೋಮಸ ೋನನು ರಾರ್ನನುಿ
ಪ್ರೋತಾಾಹಸುವ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಮಹಾರಾರ್! ನಿನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಧಮವವನುಿ
ಅನುಸರಿಸುವ ಬುದಧಯಂದ ಈ ಗಾಂಡಿೋವಧನಿವ
ಅರ್ುವನನು ಇನೊಿ ಎನೊ ಸಾಹಸಕಾಯವಗಳನುಿ
ಮಾಡಿಲಿ. ನಾನು ನಿತಾವೂ ನಕುಲ-ಸಹದ ೋವರನೊಿ
ತಡ ಯುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಇವರಿೋವವರೊ ಶತುರಗಳನುಿ

670
 ಸಂಹರಿಸಲು ಶಕಾರಿದಾಾರ . ನಿೋನು ನಮಗ ಯಾವ
ಕ ಲಸವನುಿ ವಹಸುತ್ತಾೋರ್ೋ ಅದನುಿ ನಾವು
ಮುಂದ ಹಾಕುವುದಲಿ. ನಿೋನು ನಮಗ ಈಗ ವಿಧಿಸಿದರ
ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಾವು ಆ ಎಲಿ ಶತುರಗಳನೊಿ
ರ್ಯಸುತ ೋಾ ವ !”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಬಾರಹಮಣರು ಪ್ರಮ
ಆಶ್ೋವಾವದಗಳನಿಿತುಾ ಭಾರತರಿಂದ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ತಮಮ ತಮಮ
ನಿವಾಸಗಳಿಗ ತ ರಳಿದರು. ಆ ವಿೋರ ಪ್ಂಚಪಾಂಡವರು ದೌರಪ್ದ
ಮತುಾ ಧೌಮಾರ ೊಂದಗ ಮೋಲ ದುಾ, ಆ ಪ್ರದ ೋಶದಂದ
ಕ ೊರೋಶಮಾತರದೊರದವರ ಗ ಪ್ರಯಾಣಮಾಡಿದರು. ಮರುದನ
ಅವರು ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನುಿ ಪಾರರಂಭಸಲು ಸಿದಧರಾಗ ಎಲಿರೊ
ಒಟಿುಗ ೋ ಕುಳಿತು ಸಮಾಲ ೊೋಚಿಸಿದರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿರಿಗೊ
ಅವರವರ ಕಲ ಯು ತ್ತಳಿದತುಾ. ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿರೊ
ಮಂತರವಿಶಾರದರಾಗದಾರು. ಶಾಂತ್ತ ಮತುಾ ಕಲಹಗಳ ಕಾಲವನುಿ
ಚ ನಾಿಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದಾರು.

671
ವಿರಾಟ ಪ್ವವ

ವಿರಾಟನಗರಿಯಲ್ಲಿ ಅಜ್ಞಾತ ವಾಸ

ಅಜ್ಞಾತವಾಸಕ ೆ ವಿರಾಟ ನಗರದ ಆಯೆೆ
ಧಮವರ್ೃತರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಧಮವನಿಂದ ವರಗಳನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಆಶರಮಕ ೆ ತ ರಳಿ ಬಾರಹಮಣರಿಗ ನಡ ದುದ ಲಿವನೊಿ
ವರದಮಾಡಿದನು. ಅದ ಲಿವನೊಿ ಬಾರಹಮಣರಿಗ ಹ ೋಳಿದ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅರಣಿೋಸಹತ ಕಾಷ್ಿವನುಿ ಬಾರಹಮಣನಿಗ ಒಪಿಪಸಿದನು.
ನಂತರ ಮಹಾಮನ ಧಮವಪ್ುತರ ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತನಿ
ಅನುರ್ರ ಲಿರನೊಿ ಕರ ದು ಹ ೋಳಿದನು:

672
 “ರಾಷ್ರದಂದ ಹ ೊರಹಾಕಲಪಟುು ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳು
ಕಳ ದವು. ಈಗ ಪ್ರಮದುವವಸ ಕಷ್ುಕರ ಹದಮೊರನ ಯ
ವಷ್ವವು ಬಂದದ . ಕೌಂತ ೋಯ ಅರ್ುವನ! ಶತುರಗಳಿಗ
ತ್ತಳಿಯದಂತ ನಾವ ಲಿರೊ ವಾಸಿಸಬಹುದಾದಂರ್
ವಾಸಸಿಳವಂದನುಿ ಆರಿಸು.”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ರತಷ್ವರ್! ಕ್ಕೇವಲ್ ಧಮವನ ವರದಾನದಂದ ನಾವು
ನರರಿಗ ತ್ತಳಿಯದಂತ ಸಂಚರಿಸಬಲ ಿವು. ಆದರ ,
ರಮಣಿೋಯವೂ ಗೌಪ್ಾವೂ ಆಗರಬಲಿ ಕ ಲವು
ರಾಷ್ರಗಳನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಅವುಗಳಲ್ಲಿ
ನಿನಗಷ್ುವಾದುದನುಿ ಆರಿಸಿಕ ೊಳೆಬಹುದು.
ಕುರುದ ೋಶವನುಿ ಸುತುಾವರ ದ ಒಂರ್ತುಾ ಶ್ರೋಮಂತ, ರಮಾ
ರಾಷ್ರ-ರ್ನಪ್ದಗಳಿವ : ಪಾಂಚಾಲ, ಚ ೋದ, ಮತಾಸ,
ಶ ರಸ ೋನ, ಪ್ಟಚಿರ, ದಶಾಹವ, ಮಲಿ, ಶಾಲವ, ಮತುಾ
ಯುಗಂಧರ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ನಿನಗ ಯಾವುದು
ಇಷ್ುವಾಗುತಾದ ರ್ೋ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ನಾವು ಈ ಸಂವತಾರವನುಿ
ಕಳ ರ್ೋಣ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ಇದು ಸರಿ. ಆ ಸವವರ್ೊತ ೋಶ
ರ್ಗವಾನ್ ಪ್ರರ್ು ಧಮವನು ಹ ೋಳಿದುದಕಿೆಂತ
673
 ಬ ೋರ ಯದಾಗ ಆಗುವುದಲಿ. ನಾವ ಲಿರೊ ಒಟಾುಗ
ಆಲ ೊೋಚಿಸಿ ವಾಸಕ ೆ ರಮಣಿೋಯವೂ, ಮಂಗಲಕರವೂ,
ಸುಖ್ಕರವೂ, ಎಲಿ ಕಡ ಗಳಿಂದ ನಿರ್ವಯವೂ ಆಗರುವ
ಸಿಳವನುಿ ಆರಿಸುವುದು ಅವಶಾಕ. ಧಮವಶ್ೋಲನೊ,
ಬಲವಂತನೊ, ಉದಾರನೊ, ಮಹಾಧನವಂತನೊ ಆದ
ವೃದಧ ಮತಾಯ ವಿರಾಟನು ಪಾಂಡವರನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಬಲಿನು.
ಅವನ ಕ ಲಸಗಳನುಿ ಮಾಡುತಾಾ ನಾವು ವಿರಾಟನಗರದಲ್ಲಿ
ಈ ಸಂವತಾರವನುಿ ಕಳ ರ್ೋಣ. ನಾವು ಯಾವ ಯಾವ
ಕ ಲಸಗಳನುಿ ಮಾಡಬಲ ಿವು ಮತುಾ ಏನ ೋನು ಕ ಲಸಗಳನುಿ
ಮಾಡಬ ೋಕು ಎನುಿವುದನುಿ ಹ ೋಳಿ.”

ಪಾಂಡವರ ಪಾತರ ನಿಶಿಯ

ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನರದ ೋವ! ವಿರಾಟನೃಪ್ತ್ತಯ ರಾಷ್ರದಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಯಾವ
ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾೋಯೆ? ಯಾವ ಕ ಲಸದಲ್ಲಿ ನಿನಗ
ಆಸಕಿಾಯದ ? ಕಷ್ುದ ಸಿಿತ್ತಯಲ್ಲಿರುವ ಮೃದು, ಉದಾರ,
ಲಜಾಜನಿವತ, ಧಾರ್ವಕ, ಸತಾವಿಕರಮ ಪಾಂಡವ ರಾರ್
ನಿೋನು ಏನು ಮಾಡುವ ? ಇತರ ರ್ನರಂತ ನಿೋನು ಇಂರ್ಹ
ಕಷ್ುವನುಿ ಸವಲಪವೂ ಅರಿತವನಲಿ. ಒದಗರುವ ಈ ಘೊೋರ

674
 ಆಪ್ತಾನುಿ ಹ ೋಗ ದಾಟುವ ?”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕುರುನಂದನರ ೋ! ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ ರಾರ್ ವಿರಾಟನ ಬಳಿ
ಸ ೋರಿ ಏನು ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ ಎನುಿವುದನುಿ ಕ ೋಳಿ.
ಪ್ಗಡ ಯಾಟದಲ್ಲಿ ನಿಪ್ುಣನೊ ವಿನ ೊೋದಪಿರಯನೊ ಆದ
ಕಂಕ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ದವರ್ನಾಗ ಆ ಮಹಾತಮ ರಾರ್ನ
ಸಭಾಸದನಾಗರುತ ೋಾ ನ . ವ ೈಡೊಯವ, ಕಾಂಚನ ಮತುಾ
ದಂತಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಹ ೊಳ ಯುವ ಕಪ್ುಪ, ಕ ಂಪ್ು,
ಹಳದ, ಮತುಾ ಹಸಿರು ಬಣಣದ ಪ್ಗಡ ಕಾಯಗಳನುಿ
ನಡ ಸುತ ೋಾ ನ . ರಾರ್ನು ಕ ೋಳಿದರ , ಹಂದ ನಾನು
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಪಾರಣಸಖ್ನಂತ್ತದ ಾ ಎಂದು ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ .
ನಾನು ಹ ೋಗ ವಾಸಿಸುವ ನು ಎಂದು ಹ ೋಳಿದ . ವೃಕ ೊೋದರ!
ವಿರಾಟನಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಯಾವ ಕ ಲಸ ಮಾಡಲು ಇಚಿೆಸುವ ?”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬಲಿವನ ಂಬ ಹ ಸರನಿಿಟುುಕ ೊಂಡು ಅಡುಗ ಯವನ ಂದು
ಹ ೋಳಿಕ ೊಂಡು ರಾರ್ ವಿರಾಟನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ ಂದು ನನಿ
ಅಭಮತ. ಅಡುಗ ಯಲ್ಲಿ ಭಾರಿೋ ಕುಶಲನಾಗದ ಾೋನ ,
ಸೊಪ್ಗಳನುಿ ತಯಾರಿಸಬಲ ಿ, ಇದಕೊೆ ಮದಲು
ಪ್ಳಗದವರು ಮಾಡಿದ ಪ್ದಾರ್ವಗಳಿಗೊ ರ್ೋರಿದ
ಅಡುಗ ಯನುಿ ಮಾಡಬಲ ಿ ಎಂದು ತ ೊೋರಿಸಿ ಅವನನುಿ
675
 ಸಂತ ೊೋಷ್ ಪ್ಡಿಸುವ ನು. ಎಷ್ ುೋ ಭಾರಿಯಾಗದಾರೊ
ಕಟಿುಗ ಗಳ ಹ ೊರ ಯನುಿ ಹ ೊತುಾ ತರುತ ೋಾ ನ . ಇಂರ್ಹ ಭಾರಿ
ಕ ಲಸಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ರಾರ್ನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳುೆತಾಾನ .
ಬಲಶಾಲ್ಲ ಆನ ಗಳನಾಿಗಲ್ಲೋ ಮಹಾಬಲ್ಲ
ಹ ೊೋರಿಗಳನಾಿಗಲ್ಲೋ ನಿಗರಹಸಬ ೋಕಾಗ ಬಂದರ
ಅವುಗಳನೊಿ ನಿಗರಹಸುತ ೋಾ ನ . ಯಾರಾದರೊ ರ್ಟಿುಗಳು
ಮಲಿಯುದಧ ಮಾಡಬಯಸಿದರ ಅವರನೊಿ ಹ ೊಡ ದುಹಾಕಿ
ಅವನ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ಹ ಚಿಿಸುತ ೋಾ ನ . ಆದರೊ ನನ ೊಿಡನ
ಹ ೊೋರಾಡುವವರನುಿ ಕ ೊಲುಿವುದಲಿ, ನಾಶ ಪ್ಡಿಸದ ೋ
ಅವರನುಿ ಕ ಡಹುತ ೋಾ ನ . ಯಾರಾದರೊ ಕ ೋಳಿದರ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿ ಅಡುಗ ಯವನಾಗ ಅನಿ, ಮಾಂಸ ಮತುಾ
ಸಾರನುಿ ತಯಾರಿಸುವವನೊ ರ್ಟಿುಯೊ ಆಗದ ಾನ ಂದು
ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ನನಿನುಿ ನಾನು ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಂಡು ಇರುತ ೋಾ ನ . ಈ
ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಇರುತ ೋಾ ನ ಂದು ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹಂದ ಖಾಂಡವವನುಿ ಸುಡಲು ಬಯಸಿದ ಅಗಿಯು
ಬಾರಹಮಣನಾಗ ದಾಶಾಹವನ ಜ ೊತ ಗದಾ ಯಾವ
ನರಶ ರೋಷ್ಿ, ಮಹಾಬಲ್ಲ, ಮಹಾಬಾಹು, ಅಜತ,
ಕುರುನಂದನನ ಬಳಿ ಬಂದದಾನ ೊೋ ಆ ಕೌಂತ ೋಯ
ಧನಂರ್ಯನು ಯಾವ ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡುತಾಾನ ? ಅಲ್ಲಿಗ
676
ಹ ೊೋಗ ಏಕರರ್ದಲ್ಲಿ ಇಂದರನನುಿ ಗ ದುಾ ಪ್ನಿಗರಾಕ್ಷಸರನುಿ
ಸಂಹರಿಸಿ ಪಾವಕನನುಿ ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿದ ಪ್ರತ್ತಯುಧರಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿನ ಂದು ಹ ಸರನುಿ ಹ ೊತಾ ಅರ್ುವನನು ಏನು
ಮಾಡುತಾಾನ ? ಪ್ರತಪ್ತರಲ್ಲಿ ಸೊಯವನು ಶ ರೋಷ್ಿ,
ದವಪ್ದರಲ್ಲಿ ಬಾರಹಮಣನು ಶ ರೋಷ್ಿ, ಸಪ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ೋವಿಷ್
ಮತುಾ ತ ೋರ್ಸಿವಗಳಲ್ಲಿ ಅಗಿಯು ಶ ರೋಷ್ಿ, ಆಯುಧಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ರ
ಶ ರೋಷ್ಿ, ಗ ೊೋವುಗಳಲ್ಲಿ ಹ ೊೋರಿಯು ಶ ರೋಷ್ಿ, ನಿೋರುಗಳಲ್ಲಿ
ಸಮುದರವು ಶ ರೋಷ್ಿ, ಮೋಡಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರ್ವನಾವು ಶ ರೋಷ್ಿ,
ನಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಧೃತರಾಷ್ರನೊ, ಹಸಿಾಗಳಲ್ಲಿ ಐರಾವತನೊ
ಶ ರೋಷ್ಿ, ಪಿರಯರಲ್ಲಿ ಪ್ುತರನು ಅಧಿಕ ಮತುಾ ಸುಹೃದಯರಲ್ಲಿ
ಭಾಯೆವಯು ಶ ರೋಷ್ಿ. ಆಯಾಯಾ ಜಾತ್ತಗಳಲ್ಲಿ ಇವು
ವಿಶ್ಷ್ುವಾಗರುವಂತ ಯುವಕರಲ್ಲಿ ಈ ಸವವಧನುಷ್ಮತ
ಗುಡಾಕ ೋಶನು ಶ ರೋಷ್ಿ. ಇಂದರ-ವಾಸುದ ೋವರಿಗೊ
ಕಡಿಮಯಲಿದ, ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಧಾವರಿ, ಶ ವೋತಾಶವ ಈ
ಬಿೋರ್ತುಾವು ಏನು ಮಾಡುತಾಾನ ? ಸಹಸಾರಕ್ಷನ ಮನ ಯಲ್ಲಿ
ಪ್ರಕಾಶ್ಸುವ ದ ೋವರೊಪ್ದಂದ ಐದು ವಷ್ವಗಳು ಉಳಿದು
ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದ, ಹನ ಿರಡನ ಯ ರುದರನ ಂದೊ
ಹದಮೊರನ ಯ ಆದತಾನ ಂದೊ ಮನಿಣ ಪ್ಡ ದರುವ,
ಬಿಲ್ಲಿನ ಆಘ್ರತದಂದಾದ ಕಠಿಣ ಚಮವದ, ಗೊಳಿಯ
ಹಣಿಲುಗಳಂತ ಸಮ ಮತುಾ ದೋಘ್ವವಾದ ಎಡ ಮತುಾ
677
 ಬಲ ಬಾಹುಗಳನುಿ ಹ ೊಂದರುವ, ಪ್ವವತಗಳಲ್ಲಿ
ಹಮವಂತನಂತ , ರ್ಲಾಶಯಗಳಲ್ಲಿ ಸಮುದರದಂತ ,
ತ್ತರದಶರಲ್ಲಿ ಶಕರನಂತ , ಮತುಾ ವಸುಗಳಲ್ಲಿ ಇಂದರನಂತ ,
ಮೃಗಗಳಲ್ಲಿ ಶಾದೊವಲನಂತ , ಮತುಾ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳಲ್ಲಿ
ಗರುಡನಂತ್ತರುವ ರ್ೋದಧರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನು ಏನು
ಮಾಡುತಾಾನ ?”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹೋಪ್ತ ೋ! ಷ್ಂಢಕನಾಗದ ಾೋನ ಂದು ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ
ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಬಿಲ್ಲಿನ ಆಘ್ರತದ ಗುರುತುಳೆ ನನಿ ಈ
ಮಹಾ ತ ೊೋಳುಗಳನುಿ ಮುಚಿಿಡಲು ಕಷ್ುವಾಗುತಾದ .
ಅಗಿಜಾವಲ ಯಂತ ಹ ೊಳ ಯುವ ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ
ಧರಿಸಿ, ತಲ ಯಲ್ಲಿ ರ್ಡ ಹಾಕಿಕ ೊಂಡು, ಬೃಹನಿಡಾ
ಎನುಿವ ಹ ಸರಿನವಳಾಗ, ಸಿರೋ ಭಾವದಂದ ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ
ಕಥ ಗಳನುಿ ಹ ೋಳುತಾಾ, ಮಹೋಪಾಲನ ಅಂತಃಪ್ುರದ
ರ್ನರನುಿ ರಂಜಸುತ ೋಾ ನ . ವಿರಾಟರ್ವನದಲ್ಲಿ ಸಿರೋಯರಿಗ
ನಾನು ಗೋತ, ಅದುಭತ ನೃತಾ, ವಿವಿಧ ವಾದನಗಳನುಿ
ಹ ೋಳಿಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಪ್ರಜ ಗಳ ಒಳ ೆಯ ನಡವಳಿಕ ಗಳನೊಿ,
ಮಾಡಿದ ಕ ಲಸಗಳನೊಿ ಬಹಳಷ್ುು ಹ ೊಗಳುತಾಾ
ಮಾಯೆಯಂದ ನನಿನುಿ ನಾನು
ಮರ ಮಾಡಿಸಿಕ ೊಂಡಿರುತ ೋಾ ನ . ರಾರ್ನು ಒಮಮ ಕ ೋಳಿದರ ,
678
 ನಾನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ದೌರಪ್ದಯ
ಪ್ರಿಚಾರಿಕ ಯಾಗದ ಾ ಎಂದು ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಈ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ
ನಾನು ನಲನಂತ ಕೃತಕನಾಗ ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು
ವಿರಾಟರ್ವನದಲ್ಲಿ ಸುಖ್ದಂದ ಕಾಲ ಕಳ ಯುತ ೋಾ ನ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗು ನಕುಲ! ಸುಕುಮಾರನೊ, ಸುಂದರನೊ,
ಸುಖಾಹವನೊ, ಶ ರನೊ ಆದ ನಿೋನು ಅಲ್ಲಿ ಏನು
ಮಾಡುವ ?”
ನಕುಲನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ವಿರಾಟನೃಪ್ನಲ್ಲಿ ಅಶವಬಂಧುವಾಗುತ ೋಾ ನ .
ಗರಂರ್ಥಕನ ಂಬ ಹ ಸರನಿಿಟುುಕ ೊಂಡು ನನಗ ಪಿರಯವಾದ ಈ
ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಅಶವಶ್ಕ್ಷ್ ಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೊ ಅಶವ
ಚಿಕಿತ ಾಯಲ್ಲಿ ಕುಶಲನಾಗರುವ ನನಗೊ ಕೊಡ ನಿನಿಂತ
ಅಶವಗಳು ಸತತವೂ ಪಿರಯ. ವಿರಾಟನಗರದ ರ್ನರು
ನನಿನುಿ ಕ ೋಳಿದರ ಇದನ ಿೋ ಹ ೋಳಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸುತ ೋಾ ನ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಗು ಸಹದ ೋವ! ಅವನಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಹ ೋಗ ವಾಸಿಸುವ ?
ನಿೋನು ಹ ೋಗ ವ ೋಷ್ ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡಿರುವ ?”
ಸಹದ ೋವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹೋಪ್ತ್ತ ವಿರಾಟನ ಗ ೊೋಸಂಖಾಾತನಾಗುತ ೋಾ ನ .
679
 ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಪ್ಳಗಸುವುದರಲ್ಲಿ, ಹಾಲುಕರ ಯುವುದರಲ್ಲಿ
ಮತುಾ ಎಣಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ನಾನು ಕುಶಲ. ತಂತ್ತಪಾಲನ ಂಬ
ಖಾಾತನಾಮದಂದ ನಿಪ್ುಣನಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ .
ಇದನುಿ ತ್ತಳಿದು ನಿನಿ ಮಾನಸಿಕ ಕಳವಳ ತ ೊಲಗಲ್ಲ. ಹಂದ
ನಾನ ೋ ನಿನಿ ಗ ೊೋವುಗಳ ಕ ಲಸವನುಿ ಸತತವೂ
ನಿವವಹಸುತ್ತಾದ ಾ. ಆ ಕ ಲಸದಲ್ಲಿ ನನಿ ಕೌಶಲಾವನುಿ ನಿೋನು
ತ್ತಳಿದದಾೋಯೆ. ಗ ೊೋವುಗಳ ಲಕ್ಷಣ, ಚರಿತ ಮತುಾ ಮಂಗಲ
ಎಲಿವನೊಿ ನಾನು ಚ ನಾಿಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ .
ಯಾವುದರ ಕ ೋವಲ ಮೊತರವನುಿ ಮೊಸಿ ಗ ೊಡುಿ
ಹಸುಗಳ್ ಕೊಡ ಈಯುತಾವ ರ್ೋ ಅಂರ್ಹ
ಪ್ೊಜತಲಕ್ಷಣಗಳನುಿಳೆ ಹ ೊೋರಿಗಳನೊಿ ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ .
ಸದಾ ನನಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ನಿೋಡುವ ಈ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿಯೆೋ
ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ನು. ಇತರರು ನನಿನುಿ ತ್ತಳಿಯಲಾರರು.
ನಿನಗ ಇದು ಇಷ್ುವಾಗುತಾದ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾತ ಯಂತ ಪ್ರಿಪಾಲನ ರ್ೋಗಾಳಾದ, ಅಕೆನಂತ
ಪ್ೊರ್ನಿೋಯಳಾದ, ನಮಮ ಪಾರಣಗಳಿಗಂರ್ಲೊ
ದ ೊಡಿವಳಾದ ನಮಮ ಪಿರಯ ಭಾಯೆವ, ಇತರ ಸಿರೋಯರಂತ
ಯಾವ ಕ ಲಸವನೊಿ ಮಾಡಲರಿಯದ ದೌರಪ್ದ ಕೃಷ್ ಣಯು
ಯಾವ ಕಾಯವವನುಿ ಮಾಡುವಳು? ಹುಟಿುದಾಗನಿಂದ
680
 ಮಾಲ , ಸುಗಂಧ, ಅಲಂಕಾರ ಮತುಾ ವಿವಿಧವಸರಗಳ
ಹ ೊರತಾಗ ಬ ೋರ ಏನನೊಿ ತ್ತಳಿಯದರುವ ಈ ಭಾರ್ನಿೋ,
ಸುಕುಮಾರಿ, ಬಾಲಕಿ, ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ, ಯಶಸಿವನಿೋ, ಪ್ತ್ತವರತ ,
ಮಹಾಭಾಗ ಯು ಹ ೋಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವಳು?”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಭಾರತ! ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ರಕ್ಷಣ ಯಲಿದ ಸ ೈರಂಧಿರಯರ ಂಬ
ದಾಸಿಯರಿರುತಾಾರ . ಇತರ ಸಿರೋಯರು ಇವರಂತ
ಇರುವುದಲಿವ ನುಿವುದು ಲ ೊೋಕನಿಶಿಯ. ನಿೋನು ನನಿನುಿ
ಕ ೋಳಿದುದಕ ೆ ನಾನು ಕ ೋಶಕಮವದಲ್ಲಿ ಕುಶಲಳಾದ ಸ ೈರಂಧಿರ
ಎಂದು ಹ ೋಳಿಕ ೊಂಡು ನನಿನುಿ ಅಡಗಸಿಕ ೊಂಡಿರುತ ೋಾ ನ .
ಯಶಸಿವನಿೋ ರಾರ್ಭಾಯೆವ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಬಳಿ ಇರುತ ೋಾ ನ .
ನನಿನುಿ ಪ್ಡ ದ ಅವಳು ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾಳ . ಇದರ ಕುರಿತು ನಿನಗ
ದುಃಖ್ ಬ ೋಡ.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕೃಷ್ ಣೋ! ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದವರಂತ ಮಂಗಳಕರ ಒಳ ೆಯ
ಮಾತುಗಳನ ಿೋ ಆಡಿದಾೋಯೆ. ಸಾಧಿಿೋವರತದಲ್ಲಿರುವ ನಿೋನು
ಪಾಪ್ವನಿರಿತ್ತಲಿ.”

ಧೌಮಾನ ಉಪ್ದ ೋಶ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
681
 “ನಿೋವು ಹ ೋಳಿದ ಕ ಲಸಗಳನ ಿೋ ಮಾಡಿ. ನನಗ ಕೊಡ
ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದ ಈ ವಿನಿಶಿಯವು ಹಡಿಸುತಾದ . ಈ ನಮಮ
ಪ್ುರ ೊೋಹತನು ಅಡುಗ ಯವರ ೊಡನ ದುರಪ್ದನ
ಅರಮನ ಯನುಿ ಸ ೋರಿ ಅಗಿಹ ೊೋತರಗಳನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಲ್ಲ.
ಇಂದರಸ ೋನ ಮದಲಾದವರು ಬರಿದಾದ ರರ್ಗಳನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಶ್ೋಘ್ರವ ೋ ದಾವರವತ್ತಗ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ ಎಂದು
ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ದೌರಪ್ದಯ ಸವವ ಸಿರೋ ಪ್ರಿಚಾರಿಕ ಯರೊ
ಸಹ ಅಡುಗ ಯವರ ೊಂದಗ ಪಾಂಚಾಲಕ ೆೋ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ.
ಎಲಿರೊ ಕೊಡ ಪಾಂಡವರು ಎಲ್ಲಿದಾಾರ ಂದು ನಮಗ
ಗ ೊತ್ತಾಲಿ. ಅವರ ಲಿರೊ ನಮಮನುಿ ತ ೊರ ದು ದ ವೈತವನದಂದ
ಹ ೊರಟು ಹ ೊೋದರು ಎಂದು ಹ ೋಳಬ ೋಕು.”
ಧೌಮಾನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ತ್ತಳಿದದಾರೊ ಸ ಿೋಹತರು ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಹ ೋಳುತಾಾರ . ಹಾಗ
ನಾನು ಕೊಡ ಹ ೋತುಮಾತರವಾಗ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ .
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳಿೆ. ರಾರ್ಪ್ುತರರ ೋ! ಅರಮನ ಯ
ಸ ೋವಕನಾದವನು ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿದುಾಕ ೊಂಡು
ವಿಪ್ತ್ತಾಗೋಡಾಗದಂತ ಹ ೋಗ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು
ಎನುಿವುದನುಿ ನಿಮಗ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ನಿೋವು ಬಲಿವರಿಗ
ಅಜ್ಞಾತರಾಗ ರಾರ್ಗೃಹದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಷ್ವ ವಾಸ
ಮಾಡುವುದು ಕಷ್ುವ ೋ ಸರಿ. ಬಾಗಲಲ್ಲಿ ಅಪ್ಪಣ ಪ್ಡ ದು
682
ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು. ರಾರ್ನಲ್ಲಿ ವಿಶಾವಸವಿಡಬಾರದು.
ಬ ೋರ ಯವರು ಬಯಸದ ಆಸನವನ ಿೋ ಬಯಸಬ ೋಕು.
ಅವನಿಗ ಸಮಮತನ ಂದು ತ್ತಳಿದು ಅವನ
ವಾಹನವನಾಿಗಲ್ಲೋ, ಹಾಸಿಗ ಯನಾಿಗಲ್ಲೋ, ಪಿೋಠವನಾಿಗಲ್ಲೋ,
ಗರ್ವನಾಿಗಲ್ಲೋ, ರರ್ವನಾಿಗಲ್ಲೋ ಏರದರುವವನು ರಾರ್ನ
ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬಹುದು. ಎಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡರ
ದುಷ್ುಚಾರಿಗಳು ಸಂಶಯಪ್ಡುತಾಾರ ೊೋ ಅಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತುಕ ೊಳೆದ ೋ ಇರುವವನು ರಾರ್ವಸತ್ತಯಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಬಹುದು. ಕ ೋಳದ ೋ ರಾರ್ನಿಗ ಉಪ್ದ ೋಶವನುಿ
ನಿೋಡಬಾರದು. ಕಾಲ ೊೋಚಿತವಾಗ ಗೌರವಿಸುತಾಾ, ಸುಮಮನ ೋ
ಅವನ ಸ ೋವ ಮಾಡುತ್ತಾರಬ ೋಕು. ಸುಳುೆಹ ೋಳುವ ರ್ನರನುಿ
ರಾರ್ರು ಸಹಸುವುದಲಿ. ಹಾಗ ಯೆೋ ಸುಳುೆಹ ೋಳುವ
ಮಂತ್ತರಗಳನುಿ ಅವರು ಅವಮಾನಿಸುತಾಾರ . ಪಾರಜ್ಞರು
ಯಾವಕಾರಣಕೊೆ ಇವರ ಪ್ತ್ತಿಯರ ೊಂದಗಾಗಲ್ಲೋ
ಅಂತಃಪ್ುರದ ರ್ನರ ೊಡನ ಯಾಗಲ್ಲೋ,
ದ ವೋಷ್ಠಗಳ ್ಡನ ಯಾಗಲ್ಲೋ, ಅಹತರ ೊಡನ ಯಾಗಲ್ಲೋ
ಮೈತ್ತರಯನುಿ ಮಾಡುವುದಲಿ. ಅತಾಂತ ಹಗುರಾದ
ಕ ಲಸವನೊಿ ಕೊಡ ಅವನಿಗ ತ್ತಳಿಯುವಂತ ಯೆೋ
ಮಾಡಬ ೋಕು. ರಾರ್ನ ೊಡನ ಹೋಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವವನಿಗ
ಯಾವಾಗಲೊ ಹಾನಿಯುಂಟಾಗುವುದಲಿ. ಅಗಿ ದ ೋವನಂತ
683
ಅವನನುಿ ಯತಿಪ್ೊವವಕವಾಗ ಉಪ್ಚರಿಸಬ ೋಕಾಗುತಾದ .
ನಿಸಾಂಶಯವಾಗಯೊ ಅವನು ಹುಸಿ
ಉಪ್ಚಾರಮಾಡುವವನನುಿ ಹಂಸಿಸುತಾಾನ . ಒಡ ಯನು
ಏನನುಿ ವಿಧಿಸುತಾಾನ ೊೋ ಅದನ ಿೋ ಅನುಸರಿಸಬ ೋಕು.
ಪ್ರಮಾದ, ಅವಹ ೋಳನ ಮತುಾ ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ
ಬಿಟುುಬಿಡಬ ೋಕು. ಸಮರ್ವನ ನಿೋಡಬ ೋಕಾಗ
ಬಂದಾಗಲ ಲಾಿ ಹತ ಮತುಾ ಪಿರಯವಾದುದನ ಿೋ
ಪ್ರತ್ತಪಾದಸಬ ೋಕು. ಅದರಲೊಿ ಪಿರಯವಾದುದಕಿೆಂತ
ಹತವಾದುದನುಿ ಹ ೋಳಬ ೋಕು. ಎಲಿ ವಿಷ್ಯಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಮಾತುಕಥ ಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಅನುಕೊಲಕರನಾಗರಬ ೋಕು.
ಅಪಿರಯವೂ ಅಹತವೂ ಆಗದುಾದನುಿ ಹ ೋಳಬಾರದು.
ಪ್ಂಡಿತನಾದವನು ನಾನು ಇವನಿಗ ಪಿರಯನಾದವನಲಿ
ಎಂದು ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡ ೋ ಸ ೋವಿಸುತಾಾನ .
ಅಪ್ರಮತಾನಾಗದುಾಕ ೊಂಡು ಸಂಯಮದಂದ ಹತವನೊಿ
ಪಿರಯವನೊಿ ಉಂಟುಮಾಡಬ ೋಕು. ಅವನಿಗ
ಇಷ್ುವಲಿದಾನುಿ ಮಾಡಕೊಡದು. ಅಹತರಾದವರ ೊಡನ
ಇರಕೊಡದು. ಸವಸಾಿನದಂದ ಕದಲಬಾರದು. ಅಂರ್ವನು
ರಾರ್ವಸತ್ತಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬಹುದು. ಪ್ಂಡಿತನು ರಾರ್ನ
ಪ್ಕೆ ಎಡಗಡ ಅರ್ವಾ ಬಲಗಡ ಕುಳಿತುಕ ೊಳುೆಬ ೋಕು.
ಶಸರಧಾರಿ ರಕ್ಷಕರ ಸಾಿನವು ಹಂದುಗಡ . ಎದುರುಗಡ ಯ
684
ಎತಾರದ ಆಸನವು ಎಂದೊ ನಿಷ್ಠದಧವಾದುದು.
ಸಂದಶವನದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅತ್ತ ದ ೊಡಿ ಮಾತುಗಳನುಿ
ಆಡಬಾರದು. ಇದು ಅತಾಂತ ದರಿದರ ಮತುಾ ಕ ಳಸಾಿನಕ ೆ
ಕಾರಣವಾಗುತಾದ . ರಾರ್ನಾಡಿದ ಸುಳೆನುಿ ರ್ನರಮುಂದ
ಪ್ರಕಟಿಸಬಾರದು. ರಾರ್ನು ಸ ೈರಿಸದ ವಾಕಿಾರ್ಡನ
ಮಾತನಾಡಕೊಡದು. ನಾನು ಶ ರ, ಬುದಧವಂತ ಎಂದು
ಅಹಂಕಾರ ಪ್ಡಬಾರದು. ರಾರ್ನಿಗ ಮಚಿಿಗ ಯಾಗುವಂತ
ನಡ ದುಕ ೊಳುೆವವನು ಸುಖಿಯೊ ಭ ೊೋಗವಂತನೊ
ಆಗುತಾಾನ . ಪ್ಡ ಯಲಾಗದ ಐಶವಯವವನೊಿ ಪಿರೋತ್ತಯನೊಿ
ರಾರ್ನಿಂದ ಪ್ಡ ದು, ರಾರ್ನಿಗ ಪಿರಯವಾದವುಗಳಲ್ಲಿ
ಮತುಾ ಹತವಾದವುಗಳಲ್ಲಿ ಅಪ್ರಮತಾನಾಗರಬ ೋಕು. ಯಾರ
ಕ ೊೋಪ್ವು ಮಹಾಬಾಧ ಯೊ ಪ್ರಸಾದವು ಮಹಾಫಲವೂ
ಆಗರುತಾದ ರ್ೋ ಅವನಿಗ ಪಾರಜ್ಞಸಮಮತನಾದ ಯಾರು
ತಾನ ೋ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯಾದರೊ ಅನರ್ವವನುಿ
ಬಯಸುತಾಾನ ? ರಾರ್ನ ಮುಂದ ತುಟಿಗಳನುಿ
ಕಚಿಬಾರದು, ಸುಮಮನ ೋ ಬಾಯ ಹಾಕಬಾರದು, ಮತುಾ
ಯಾವಾಗಲೊ ಮಲಿಗ ಸಿೋನಬ ೋಕು, ಹೊಸಬ ೋಕು ಮತುಾ
ಉಗುಳಬ ೋಕು. ಅವನ ೋನಾದರೊ ಹಾಸಾಾಸಪದವಾಗ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡರ , ಜ ೊೋರಾಗ ನಗಬಾರದು ಮತುಾ
ಉನಮತಾನಂತ ಖ್ುಷ್ಠಪ್ಡಬಾರದು. ಅತ್ತ ಧ ೈಯವದಂದ
685
ವತ್ತವಸಬಾರದು ಮತುಾ ಗಾಂಭೋಯವವನುಿ ತಾಳಬಾರದು.
ಪ್ರಸನಿತ ಯ ಮೃದುವಾದ ನಸುನಗ ಯನುಿ ತ ೊೋರಿಸಬ ೋಕು.
ಲಾರ್ವಾದಾಗ ಹಗುದವನು, ಅಪ್ಮಾನವಾದಾಗ
ವಾಥ ಪ್ಡ ದರುವವನು, ಯಾವಾಗಲೊ
ಜಾಗರೊಕನಾಗರುವವನು ರಾರ್ವಸತ್ತಯಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಬಲಿನು. ರಾರ್ನನುಿ ರಾರ್ಪ್ುತರರನುಿ ಸದಾ
ಅನುಸರಿಸುವ ಪ್ಂಡಿತನು ಅಮಾತಾನಾಗ ಚಿರವಾದ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಹ ೊಂದುತಾಾನ . ಪ್ುರಸೃತನಾಗದಾ ಅಮಾತಾನು
ಯಾವುದ ೊೋ ಕಾರಣಗಳಿಂದ ತ್ತರಸೃತನಾಗದಾರ ,
ಅದಕಾೆಗ ರಾರ್ನನುಿ ವಿರ ೊೋಧಿಸದದಾರ ಅವನು ಪ್ುನಃ
ಅನುಗರಹವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವನು. ರಾರ್ನ ಉಪ್ಜೋವಿಯಾಗ
ಅವನ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ವಿಚಕ್ಷಣನು ಪ್ರತಾಕ್ಷ ಮತುಾ
ಪ್ರ ೊೋಕ್ಷವಾಗ ಅವನ ಗುಣವಾದಯಾಗರಬ ೋಕು.
ಬಲವಂತದಂದ ಭ ೊೋಗಸಲು ರಾರ್ನನುಿ ಪಾರರ್ಥವಸುವ
ಅಮಾತಾನು ಬಹುಕಾಲ ಸಾಿನದಲ್ಲಿರುವುದಲಿ ಮತುಾ
ಪಾರಣಾಪಾಯಕ ೆ ಗುರಿಯಾಗುವನು. ತನಿ ಶ ರೋಯಸಾನ ಿೋ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಂಡು ರಾರ್ನ ಶತುರವಿನ ೊಡನ ಎಂದೊ
ಮಾತನಾಡಬಾರದು. ರ್ೋಗಾತ ಯ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ರಾರ್ನನುಿ ಎಂದೊ ಕಿೋಳಾಗ ಕಾಣಬಾರದು.
ಕಳ ಗುಂದದವನು, ಬಲವಂತನು, ಶ ರನು, ನ ರಳಿನಂತ
686
ಸದಾ ಜ ೊತ ಗರುವವನು, ಸತಾವಾದೋ, ಮೃದು, ಮತುಾ
ಸಂಯರ್ಯಾದವನು ರಾರ್ವಸತ್ತಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬಲಿನು.
ಇನ ೊಿಬಿನನುಿ ಕಳುಹಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಮುಂದ ಬಂದು
ನಾನ ೋನು ಮಾಡಲ್ಲ ಎಂದು ಕ ೋಳುವವನು ರಾರ್ವಸತ್ತಯಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಬಲಿನು. ಬ ೋಸಿಗ ಯಲಾಿಗಲ್ಲೋ, ಛಳಿಯಲಾಿಗಲ್ಲೋ,
ರಾತ್ತರಯಾಗಲ್ಲೋ, ದನವಾಗಲ್ಲೋ, ಅಪ್ಪಣ ಕ ೊಟಾುಗ
ಹಂದ ಮುಂದ ನ ೊೋಡದವನು ರಾರ್ವಸತ್ತಯಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಬಲಿನು. ಮನ ಯಂದ ದೊರವಿದೊಾ ಪಿರಯರನುಿ
ನ ನ ಯದ ದುಃಖ್ ಮತುಾ ಸುಖ್ವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುವವನು
ರಾರ್ವಸತ್ತಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬಲಿನು. ತನಿಹಾಗನ ವಸರವನುಿ
ಧರಿಸದ, ತನಿ ಸನಿಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಗಟಿುಯಾಗ ನಗದ,
ಮಂತಾರಲ ೊೋಚನ ಯನುಿ ಬಯಲು ಮಾಡದವನು
ರಾರ್ನಿಗ ಪಿರಯಕರನಾಗರುತಾಾನ . ಕ ಲಸದಲ್ಲಿ
ನಿಯುಕಾನಾದವನು ಎಂದೊ ಸವಲಪವೂ ಧನವನುಿ
ಮುಟುಬಾರದು. ದರವಾಾಪ್ಹರಣ ಮಾಡಿದವನು ಬಂಧನ
ಅರ್ವಾ ವಧ ಗ ಗುರಿಯಾಗುತಾಾನ . ಅವನು ಕ ೊಟು
ವಾಹನ, ವಸರ, ಅಲಂಕಾರ ಮತುಾ ಇತರ ವಸುಾಗಳನುಿ
ಯಾವಾಗಲೊ ಬಳಸಬ ೋಕು. ಇದರಿಂದ ಅವನಿಗ
ಪಿರಯಕನರಾಗುತಾಾನ . ಮಕೆಳ ೋ! ಈ ವಷ್ವವನುಿ ಹೋಗ ಯೆೋ
ನಡ ದುಕ ೊಂಡು ಕಳ ಯರಿ. ನಂತರ ಸವದ ೋಶವನುಿ ಸ ೋರಿ
687
 ನಿಮಗಷ್ುಬಂದಂತ ನಡ ದುಕ ೊಳೆಬಹುದು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾತ ಕುಂತ್ತ ಮತುಾ ಮಹಾಮತ್ತ ವಿದುರನನುಿ ಬಿಟುು
ಇದನ ಿಲಿ ನಮಗ ಹ ೋಳುವವರು ಬ ೋರ ಯಾರೊ ಇಲಿ.
ನಿನಿಿಂದ ಅನುಶ್ಷ್ುರಾಗದ ಾೋವ . ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ.
ದುಃಖ್ವನುಿ ದಾಟಲು ಈ ಪ್ರಯಾಣವು
ವಿರ್ಯವಾಗಲ ಂದು ಮುಂದನ ಕಾಯವಗಳನುಿ ನಿೋನು
ನಡ ಸಿಕ ೊಡಬ ೋಕು.”
ರಾರ್ನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ದವರ್ಸತಾಮ ಧೌಮಾನು ಪ್ರಸಾಿನವ ೋಳ ಗ
ತಕುೆದಾದ ಎಲಿವನೊಿ ವಿಧಿವತಾಾಗ ನ ರವ ೋರಿಸಿದನು. ಅವರ
ಸಮೃದಧ, ವೃದಧ, ಲಾರ್ ಮತುಾ ಪ್ರ್ಥಿೋವಿರ್ಯಕಾೆಗ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ
ಅಗಿಯಲ್ಲಿ ಮಂತರವತಾಾಗ ಹ ೊೋಮ ಮಾಡಿಸಿದನು. ಅಗಿಯನೊಿ
ತಪ್ೋಧನ ಬಾರಹಮಣರನೊಿ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಮಾಡಿ ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿಯನುಿ
ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು ಆ ಆರು ಮಂದಯೊ ಹ ೊರಟರು.

ಅಸರಗಳನುಿ ಮುಚಿಿಟಿುದುದು
ಆ ವಿೋರರು ಖ್ಡುಗಳನುಿ ಬಿಗದು, ಆಯುಧಧಾರಿಗಳಾಗ, ತ ೊೋಳಿಂದ
ಮತುಾ ಬ ರಳು ಬಂದಗಳನುಿ ಕಟಿುಕ ೊಂಡು ಕಾಲ್ಲಂದೋ ನದಯೆಡ ಗ
ನಡ ದರು. ನಂತರ ಆ ಧನಿವಗಳು ಗರಿದುಗವ ವನದುಗವಗಳಲ್ಲಿ
ತಂಗುತಾಾ ಕಾಲಿಡುಗ ಯಲ್ಲಿ ದಕ್ಷ್ಣ ತ್ತೋರಕ ೆ ಸಾಗದರು. ಆ
688
ಮಹ ೋಶಾವಸ ಮಹಾಬಲ ಪಾಂಡವರು ಮೃಗಗಳನುಿ
ಬ ೋಟ ಯಾಡುತಾಾ ಉತಾರದಲ್ಲಿ ದಶಾಣವ ಮತುಾ ದಕ್ಷ್ಣದಲ್ಲಿ
ಪಾಂಚಾಲಗಳ ಮಧ ಾ ಯಕೃಲ ೊಿೋಮ ಶ ರಸ ೋನಗಳ ಮೊಲಕ,
ಬ ೋಡರ ಂದು ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆತಾಾ, ಕಾಡಿನ ಕಡ ಯಂದ ಮತಾಯದ ೋಶವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು. ರ್ನಪ್ದವನುಿ ಸ ೋರಿದ ನಂತರ ಕೃಷ್ ಣಯು ರಾರ್ನಿಗ
ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಒಂದು ಕಾಲುದಾರಿಯೊ ಹಲವಾರು ಹ ೊಲಗದ ಾಗಳ್
ಕಾಣುತ್ತಾವ . ನ ೊೋಡು! ವಿರಾಟನ ರಾರ್ಧಾನಿಯು ಇನೊಿ
ದೊರದಲ್ಲಿದ ಎಂದು ತ ೊೋರುತಾದ . ಇನ ೊಿಂದು
ರಾತ್ತರಯನುಿ ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಕಳ ರ್ೋಣ. ನನಗ
ಆಯಾಸವಾಗುತ್ತಾದ .”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಧನಂರ್ಯ! ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ನಡ !
ಕಾಡನುಿ ದಾಟಿ ರಾರ್ಧಾನಿಯಲ್ಲಿಯೆೋ ತಂಗ ೊೋಣ!”
ಅರ್ುವನನು ಗರ್ರಾರ್ನಂತ ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು
ನಗರವನುಿ ತಲುಪಿ ಅವಳನುಿ ಕ ಳಗಳಿಸಿದನು. ರಾರ್ಧಾನಿಯನುಿ
ತಲುಪಿ ಕೌಂತ ೋಯನು ಅರ್ುವನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಆಯುಧಗಳನುಿ ನಾವು ಎಲ್ಲಿರಿಸಿ ಪ್ುರವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸ ೊೋಣ? ಆಯುಧಗಳ ್ಂದಗ ನಾವು ಪ್ುರವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರ ರ್ನರಲ್ಲಿ ಉದ ವೋಗವನುಿಂಟುಮಾಡುತ ೋಾ ವ
689
 ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ. ನಮಮವರಲ್ಲಿ ಒಬಿರಾದರೊ
ಗುರುತ್ತಸಲಪಟುರು ಎಂದರ ಪ್ುನಃ ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವಗಳ
ವನವಾಸವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುತ ೋಾ ವ ಎಂದು ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನ ಿೋ
ಮಾಡಿಲಿವ ೋ?”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮನುಷ್ ಾೋಂದರ! ಈ ದುರಾರ ೊೋಹ ಶಮಶಾನದ
ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿಯೆೋ ಗುಡಿದ ಮೋಲ ದಟುವಾದ ವಿಶಾಲ
ರ ಂಭ ಗಳನುಿಳೆ ದ ೊಡಿ ಶರ್ೋ ವೃಕ್ಷವಿದ .
ಮೃಗಸಪ್ವಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಕಾಡಿನ ದಾರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಈ
ಮರದ ಬಳಿ ಯಾವ ಮನುಷ್ಾರ ಸುಳಿಯೊ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ.
ಆಯುಧಗಳನುಿ ಇದರಲ್ಲಿ ಕಟಿುಟುು ನಾವು ನಗರಕ ೆ
ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ಅಲ್ಲಿ ನಾವು ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ಸಮಯ
ಇರಬಹುದು.”
ಧಮಾವತಮ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಈ ರಿೋತ್ತ ಹ ೋಳಿ ಅವನು ಶಸರಗಳನುಿ
ಇರಿಸಲು ಹ ೊರಟನು. ಯಾವುದರಿಂದ ದ ೋವ-ಮನುಷ್ಾ-
ಸಪ್ವಗಳನೊಿ, ಅನ ೋಕ ರ್ನಪ್ದಗಳನೊಿ ಏಕರರ್ನಾಗ
ರ್ಯಸಿದನ ೊೋ ಆ ಉದಾರ ಮಹಾಘೊೋಷ್ವನುಿಂಟುಮಾಡುವ,
ಶತುರಗಣಗಳನುಿ ಸಂಹರಿಸುವ ಆ ರ್ಯಂಕರ ಗಾಂಡಿೋವದ
ಹ ದ ಯನುಿ ಕುರುನಂದನನು ಸಡಿಲ್ಲಸಿದನು. ಪ್ರಂತಪ್ ವಿೋರ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಯಾವುದರಿಂದ ಕುರುಕ್ಷ್ ೋತರವನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿದನ ೊೋ ಆ
690
ಸವ ಯದ ಧನುಸಿಾನ ಹ ದ ಯನುಿ ಬಿಚಿಿದನು. ಯಾವುದರಿಂದ ಪ್ರರ್ು
ಭೋಮಸ ೋನನು ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ಪಾಂಚಾಲರನುಿ ರ್ಯಸಿದಾನ ೊೋ,
ದಗವರ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಹುಶತುರಗಳನುಿ ಏಕಾಂಗಯಾಗ ತಡ ದದಾನ ೊೋ,
ರ್ ೋದತ ಪ್ವವತದ ಅರ್ವಾ ಸಿಡಿಲ್ಲನ ಸ ೊಫೋಟದಂತ್ತದಾ ಯಾವುದರ
ಠ ೋಂಕಾರವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಶತುರಗಳು ರಣದಂದ ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾರ ೊೋ,
ಯಾವುದರಿಂದ ರಾರ್ ಸ ೈಂಧವನನುಿ ಸದ ಬಡಿದದಾನ ೊೋ, ಆ ಬಿಲ್ಲಿನ
ಹ ದ ಯನುಿ ಭೋಮಸ ೋನನು ಇಳಿಸಿದನು. ಯಾವುದರಿಂದ ಪ್ಶ್ಿಮ
ದಕೆನುಿ ಗ ದಾದಾನ ೊೋ, ಯಾವುದನುಿ ಎಳ ದು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅರಿಗಳನುಿ
ಗ ೊೋಳಾಡಿಸಿದಾನ ೊೋ ಆ ಬಿಲ್ಲಿನ ಹ ದ ಯನುಿ ಪಾಂಡವ ನಕುಲನು
ಸಡಿಸಿಲ್ಲದನು. ವಿೋರ, ದಾಕ್ಷ್ಣಾಶ್ೋಲ ಪ್ರರ್ು ಸಹದ ೋವನು ದಕ್ಷ್ಣ
ದಕೆನುಿ ರ್ಯಸಿದ ಆಯುಧದ ಹ ದ ಯನುಿ ಬಿಚಿಿದನು.
ಹ ೊಂಬಣಣದ ನಿೋಳ ಖ್ಡುಗಳನೊಿ, ಬಹುಬ ಲ ಯ ರ್ತಾಳಿಕ ಗಳನೊಿ,
ಚೊಪಾದ ಮನ ಯ ಬಾಣಗಳನೊಿ, ಬಿಲುಿಗಳ ್ಡನ ಇರಿಸಿದರು.
ಸವತಃ ನಕುಲನ ೋ ಆ ಮರವನುಿ ಹತ್ತಾ ಸುರಕ್ಷ್ತವಾಗರಲ ಂದು ತಾನು
ತ್ತಳಿದ ಡ ಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಲುಿಗಳನುಿ ಇರಿಸಿದನು. ಮಳ ಯ ನಿೋರಿನಿಂದ
ತ ೊೋಯುತಾದ ಯೆಂದು ಕಂಡುಬಂದಲ ಿಲಾಿ ಅವುಗಳನುಿ ಗಟಿು
ಹಗುಗಳಿಂದ ಬಿಗಯಾಗ ಕಟಿುದನು. ದೊರದಂದಲ ೋ
ದುಗವಂಧವನುಿ ಮೊಸಿ ಇಲ್ಲಿ ಶವವನುಿ ಕಟಿುದ ಯೆಂದು ತ್ತಳಿದು
ಮನುಷ್ಾರು ಈ ಶರ್ೋ ವೃಕ್ಷವನುಿ ವಜವಸುವರ ಂದು ಪಾಂಡವರು
ಮೃತಶರಿೋರವಂದನುಿ ಅದಕ ೆ ಕಟಿುದರು. ದನಕಾಯುವವರು
691
ಮತುಾ ಕುರಿಕಾಯುವವರು ಕ ೋಳಿದರ
“ಇವಳು ನೊರ ಂರ್ತುಾ ವಷ್ವಗಳ ನಮಮ ತಾಯ. ನಮಮ
ಪ್ೊವವರ್ರು ನಡ ಸಿಕ ೊಂಡು ಬಂದ ಕುಲಧಮವದಂತ
ನಾವು ಅವಳ ಶರಿೋರವನುಿ ಮರಕ ೆ ತಗುಲ್ಲಹಾಕಿದ ಾೋವ ”
ಎಂದು ಹ ೋಳುತಾಾ, ಆ ಪ್ರಂತಪ್, ಶತುರನಾಶಕ ಪಾಂಡವರು
ನಗರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ತಮಗ ರ್ಯ, ರ್ಯಂತ,
ವಿರ್ಯ, ರ್ಯತ ಾೋನ ಮತುಾ ರ್ಯದಿಲ ಎಂದು ಗುಪ್ಾನಾಮಗಳನುಿ
ಇಟುುಕ ೊಂಡನು. ನಂತರ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯಂತ ಹದಮೊರನ ಯ
ವಷ್ವದಲ್ಲಿ ರ್ನರಮಧ ಾ ವ ೋಷ್ ಮರ ಯಸಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸಲು ಆ
ಮಹಾನಗರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದರು.

ವಿರಾಟಸಭ ಗ ಪಾಂಡವರ ಪ್ರವ ೋಶ

ಮದಲು ವ ೈಡೊಯವರೊಪ್ದ ಚಿನಿದ ದಾಳಗಳನುಿ ವಸರದಲ್ಲಿ
ಕಟಿು ಕಂಕುಳಲ್ಲಿ ಇಟುುಕ ೊಂಡು ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಭ ಯಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತ್ತದಾ ವಿರಾಟನ ಬಳಿ ಬಂದನು. ಆ ನರಾಧಿಪ್, ರಾಷ್ರಪ್ತ್ತ,
ಯಶಸಿವನಿ, ಮಹಾಯಶ, ಕೌರವವಂಶವಧವನ, ಮಹಾನುಭಾವ,
ನರರಾರ್ಸತೃತನು ರ್ಯಸಲಸಾಧಾ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣವಿಷ್ದ ಸಪ್ವದಂತ್ತದಾನು.
ಅಮರರಂತ ಬಲದಲ್ಲಿ ವಿೋಯವವಂತನೊ, ರೊಪ್ದಲ್ಲಿ
ಕಾಂತ್ತಯುಕಾನೊ ಆಗದಾ ಆ ಮಹಾ ನರಷ್ವರ್ನು ಭಾರಿ
ಮೋಡಗಳಿಂದ ಆವೃತ ಸೊಯವನಂತ ಮತುಾ ಬೊದಮುಚಿಿದ
692
ಕ ಂಡದಂತ್ತದಾನು. ಮೋಡಮುಸುಕಿದ ಚಂದರನಂತ ಹತ್ತಾರ ಬರುತ್ತಾದಾ
ಆ ಪಾಂಡವನನುಿ ಕಂಡು ರಾಜಾ ವಿರಾಟನು
“ಮದಲಬಾರಿ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ತ ೊೋರಿಸಿಕ ೊಂಡ ಇವನು
ಯಾರು?”
ಎಂದು ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಮಂತ್ತರದವರ್ರನುಿ, ಸೊತಮುಖ್ಾರನುಿ
ಮತುಾ ಇತರ ಸಭಾಸದರನುಿ ಕ ೋಳಿದನು.
“ಈ ನರ ೊೋತಾಮನು ದವರ್ನಿರಲಾರ. ಇವನು ರಾರ್ನ ಂದು
ನನಿ ಅಭಪಾರಯ. ಆದರೊ ಇವನಲ್ಲಿ ದಾಸರಿಲಿ, ರರ್ವಿಲಿ,
ಕುಂಡಲಗಳಿಲಿ! ಆದರ ಇವನು ಇಂದರನಂತ
ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾಾನ . ಇವನು
ಮೊಧಾವಭಷ್ಠಕಾನಾಗದಾಾನ ಂದು ಇವನ ಶರಿೋರ ಲಕ್ಷಣಗಳು
ನನಿ ಮನಸಿಾಗ ಸೊಚಿಸುತ್ತಾವ . ಮದ ೊೋತೆಟ ಆನ ಯು
ತಾವರ ಕ ೊಳಕ ೆ ಬರುವಂತ ಇವನು ನಿಶ್ಿಂತನಾಗ ನನಿ ಕಡ
ಬರುತ್ತಾದಾಾನ ! ”
ಆಗ ಆ ನರಷ್ವರ್ ಯುದಷ್ಠಿರನು ಹೋಗ ತಕಿವಸುತ್ತಾರುವ ವಿರಾಟನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಾಮಾರಟ! ಸವವವನೊಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು
ಜೋವಿತಾರ್ಥವಯಾಗ ಬಂದರುವ ದವರ್ನ ಂದು ತ್ತಳಿ!
ಸವತಂತರವಾಗ ಇಲ್ಲಿ ನಿನಿಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬಯಸುತ ೋಾ ನ !”
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ರಾರ್ನು “ಸಾವಗತ!” ಎಂದು ಹ ೋಳಿ ಅವನನುಿ
693
ಪ್ರಿಗರಹಸಿದನು.
“ಮಗೊ! ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ನಾನು ನಿನಿನುಿ ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ -
ಯಾವ ರಾರ್ನ ನಾಡಿನಿಂದ ನಿೋನು ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದಾೋಯೆ?
ನಿನಿ ನಿರ್ವಾದ ಗ ೊೋತರವನೊಿ ಹ ಸರನೊಿ, ಮತುಾ ನಿೋನು
ಮಾಡಲು ಯಾವ ಉದ ೊಾೋಗವನುಿ ಬಲ ಿ ಎನುಿವುದನೊಿ
ಹ ೋಳು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:

694
 “ಹಂದ ನಾನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಸಖ್ನಾಗದ ಾ. ಮತುಾ
ವ ೈಯಾಘ್ರಪ್ದ ಗ ೊೋತರದ ಬಾರಹಮಣ. ರ್ೊಜನಲ್ಲಿ
ದಾಳಗಳನುಿ ಎಸ ಯುವುದರಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಣಿತನಾಗದ ಾೋನ .
ವಿರಾಟ! ಕಂಕ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನಿಂದ ಕರ ಯಲಪಡುತ ೋಾ ನ .”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅಯಾಾ! ನಿೋನು ಬಯಸಿದ ವರವನುಿ ನಿನಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ನಾನು ನಿನಿ ವಶನಾಗದ ಾೋನ . ಮತಾಯರನುಿ ಆಳು! ಧೊತವ
ರ್ೊರ್ುಕ ೊೋರರು ನನಗ ಯಾವಾಗಲೊ ಪಿರಯರು.
ದ ೋವಸದೃಶನಾದ ನಿೋನು ರಾರ್ಾಕ ೆ ಅಹವನಾಗದಾೋಯೆ!”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಿಶಾಂಪ್ತ ೋ! ನನಿಿಂದ ಸ ೊೋತವನು ನನ ೊಿಂದಗ ಎಂದೊ
ರ್ಗಳವಾಡಬಾರದು ಮತುಾ ಗ ದಾವನು ಎಂದೊ ನನಿಿಂದ
ಪ್ಣವನುಿ ಕ ೋಳಬಾರದು! ನಿನಿ ಕೃಪ ಯಂದ ಈ ವರವು
ನನಿದಾಗಲ್ಲ!”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಗ ಅಪಿರಯವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಂಡವರನುಿ
ಅವಧಾರಾಗದಾರೊ ಕ ೊಲುಿತ ೋಾ ನ ! ಅರ್ವಾ ಅಂರ್ಹ
ದವರ್ರನುಿ ದ ೋಶದ ಹ ೊರಹಾಕುತ ೋಾ ನ ! ಇಲ್ಲಿ ನ ರ ದರುವ
ಪ್ರಜ ಗಳ ಲಿರೊ ಕ ೋಳಿಸಿಕ ೊಳಿೆ! ನಾನು ಈ ದ ೋಶಕ ೆ ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ಈ ಕಂಕನೊ ಪ್ರರ್ು! ನನಿ ಸಖ್ನಾಗದುಾ
695
 ವಾಹನಗಳಿಗೊ, ಉತಾಮ ವಸರಗಳಿಗೊ, ಬಹಳಷ್ುು ಪಾನ
ಭ ೊೋರ್ನಗಳಿಗೊ ನಿೋನು ನನಿ ಸರಿಸಮನಾಗರುವ .
ಯಾವಾಗಲೊ ನಿೋನು ನನಿ ಒಳಗನ ಮತುಾ ಹ ೊರಗನ
ವಾವಹಾರಗಳಿಗ ಸಾಕ್ಷ್ಯಾಗರುವ . ನಿನಗ ನನಿ ದಾವರವು
ತ ರ ದದ . ಏನೊ ಮಾಡದ ಯೊ ತ ೊಂದರ ಗ ೊಳಗಾದವರು
ನಿನಿಲ್ಲಿ ಹ ೋಳಿಕ ೊಂಡರ ಆ ಮಾತುಗಳನುಿ ನನಗ
ಯಾವಾಗಲೊ ನಿೋನು ಹ ೋಳಬ ೋಕು. ಆಗ ನಾನು ಎಲಿವನೊಿ
ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ ಎನುಿವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿದರಲ್ಲ. ನನಿ
ಸನಿಿಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿನಗ ರ್ಯವ ನುಿವುದರುವುದಲಿ.”
ಹೋಗ ಆ ವಿೋರ ನರಷ್ವರ್ನು ವಿರಾಟರಾರ್ನನುಿ ಸ ೋರಿ ವರವನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಪ್ರಮ ಗೌರವದಂದ ಸುಖಿಯಾಗ ವಾಸಿಸಿದನು. ಅವನ
ಕುರಿತು ಯಾರಿಗೊ ಏನೊ ತ್ತಳಿಯಲ್ಲಲಿ.

ಬಳಿಕ ಭೋಮಬಲನೊ, ಸಿಂಹದ ನಡುಗ ಯ ವಿಲಾಸಿಯೊ ಆದ,

ಕಾಂತ್ತಯಂದ ರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾ ಇನ ೊಿಬಿನು ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಕಡ ಗ ೊೋಲನೊಿ,
ಸೌಟನೊಿ, ಒರ ಹಚಿಿದ, ಕಲ ಯಲಿದ ೋ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ಕತ್ತಾಯನೊಿ
ಹಡಿದು ಅಲ್ಲಿಗ ಆಗರ್ಸಿದನು. ಕಪ್ುಪಡುಗ ಯನುಿಟುು ಅಡುಗ ಯವನ
ರೊಪ್ಧರಿಸಿದಾ, ಹಮಾಲಯದಂತ ಸತವಯುತನಾಗದಾ, ಪ್ರಮ
ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ರವಿಯಂತ ಲ ೊೋಕವನ ಿೋ ಬ ಳಗುತಾಾ ಅವನು
ಮತಾಯರಾರ್ನ ಬಳಿಬಂದು ನಿಂತನು. ವರವನುಿ ಕ ೋಳಲು ಬಂದದಾ
696
ಅವನನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ರಾರ್ನು ಅಲ್ಲಿ ನ ರ ದದಾ ಪ್ರಜ ಗಳಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಸಿಂಹದಂತ ಉನಿತ ರ್ುರ್ವುಳೆವನೊ, ಅತ್ತೋವ
ರೊಪ್ವಂತನೊ ಆದ ಈ ನರಷ್ವರ್ ಯುವಕನು ಯಾರು?
ರವಿಯಂತ್ತರುವ ಈ ವಾಕಿಾಯನುಿ ನಾನು ಹಂದ ಲೊಿ
ಕಂಡಿಲಿ. ಎಷ್ ುೋ ವಿಚಾರ ಮಾಡಿದರೊ ಇವನ ಹುರುಳನುಿ
ನಾನು ಹಡಿಯಲಾರ . ಎಷ್ ುೋ ತಕವ ಮಾಡಿದರೊ ಇವನ
ಚಿತಾವ ೋನ ಂಬುದು ಇಂದು ನನಗ ಸರಿಯಾಗ ತ್ತಳಿಯುತ್ತಾಲಿ.”
ಆಗ ದೋನರೊಪ್ನೊ ಮಹಾಮನಸಿವಯೊ ಆದ ಆ ಪಾಂಡವನು
ವಿರಾಟನನುಿ ಸರ್ೋಪಿಸಿ ನುಡಿದನು:
“ರಾರ್! ನಾನು ಬಲಿವ ಎನುಿವ ಅಡುಗ ಯವನು. ಉತಾಮ
ಅಡುಗ ಯನುಿ ಮಾಡುವ ನನಿನುಿ ನ ೋರ್ಸಿಕ ೊೋ!”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಾನದ! ನಿೋನು ಅಡುಗ ಯವನು ಎನುಿವುದನುಿ ನಾನು
ನಂಬುವುದಲಿ. ಇಂದರನ ಹಾಗ ಕಾಣುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ಕಾಂತ್ತ,
ರೊಪ್, ಮತುಾ ವಿಕರಮಗಳಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲಿರುವ ಎಲಿರಿಗಂತಲೊ
ಹ ಚುಿ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ .”
ಭೋಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನರ ೋಂದರ! ನಾನು ನಿನಗ ಅಡುಗ ಯವನು ಮತುಾ
ಪ್ರಿಚಾರಕ. ಮದಲನ ಯದಾಗ ನನಗ ಉತಾಮ
ಅಡುಗ ಗಳನುಿ ಮಾಡಲು ಮಾತರ ಗ ೊತುಾ. ಹಂದ ನೃಪ್
697
 ಯುಧಿಷ್ಠಿರನೊ ಕೊಡ ಅವ ಲಿವನೊಿ ಆಸಾವದಸುತ್ತಾದಾ.
ಬಲದಲ್ಲಿ ನನಿ ಸರಿಸಮನಾದವರು ಯಾರೊ ಇಲಿ, ಮತುಾ
ನಾನು ಯಾವಾಗಲೊ ಮಲಿಯುದಧದಲ್ಲಿ ತ ೊಡಗುತ ೋಾ ನ .
ಆನ ಸಿಂಹಗಳನುಿ ಎದುರಿಸಿ ಹ ೊೋರಾಡುವ ನಾನು ನಿನಗ
ಯಾವಾಗಲೊ ಪಿರಯವಾದುದಾನ ಿೋ ಮಾಡುವ .”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಗ ನಾನು ವರವನುಿ ನಿೋಡುತ ೋಾ ನ . ರಾರ್ರ್ವನದ
ಅಡುಗ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ನಿನಗ ಮನಬಂದಂತ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರು.
ನಿೋನು ಬಹಳ ಕುಶಲವಾಗ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾೋಯೆ. ಈ
ಕ ಲಸವು ನಿನಗ ಸರಿಸಮನಾದುದ ಂದು ನನಗನಿಿಸುವುದಲಿ.
ನಿೋನು ಸಮುದರವ ೋ ದಡವಾಗರುವ ರ್ೊರ್ಗ
ಅಹವನಾಗದಾೋಯೆ. ನಿೋನು ಬಯಸಿದಂತ ಯೆೋ ಮಾಡಿದ ಾೋನ .
ನನಿಿಂದ ಪ್ುರಸೃತನಾಗ ಅಡುಗ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಇರು.
ನಿನಗಂತ ಮದಲು ನಿರ್ೋಜಸಿದವರಿಗ ನಿೋನು
ಮುಖ್ಾಸಿನಾಗ ನನಿಿಂದ ನ ೋಮಕಗ ೊಂಡಿರು.”
ಹೋಗ ಭೋಮನು ರಾರ್ರ್ವನದ ಅಡುಗ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ನ ೋಮಕಗ ೊಂಡು
ವಿರಾಟರಾರ್ನಿಗ ತುಂಬಾ ಪಿರಯನಾಗ ವಾಸಮಾಡುತ್ತಾದಾನು. ಅಲ್ಲಿ
ಅವನನುಿ ಸಾಮಾನಾ ಪ್ರಜ ಗಳಾಗಲ್ಲೋ ರಾರ್ನ ಅನುಚರರಾಗಲ್ಲೋ
ಗುರುತ್ತಸಲ್ಲಲಿ.

698
ಅನಂತರ ಅಸಿತಲ ೊೋಚನ ಕೃಷ್ ಣ ದೌರಪ್ದಯು ತುದಯಲ್ಲಿ
ಗುಂಗುರಾಗದಾ ದ ೊೋಷ್ರಹತ ಮೃದು ಕೊದಲನುಿ ಮೋಲ ತ್ತಾ
ಬಲಗಡ ಅಡಗಸಿಟುುಕ ೊಂಡು, ತುಂಬಾ ಕ ೊಳಕಾದ ಒಂದ ೋ ಒಂದು
ಕಪ್ುಪ ವಸರವನುಿ ಧರಿಸಿ, ಸ ೈರಂಧಿರಯ ವ ೋಷ್ವನುಿ ತಳ ದು
ಆತವಳಂತ ಓಡಾಡುತ್ತಾದಾಳು. ಅಲ ದಾಡುತ್ತಾದಾ ಅವಳನುಿ ಕಂಡ
ಸಿರೋ-ಪ್ುರುಷ್ರು ಓಡಿ ಬಂದು
“ಯಾರು ನಿೋನು? ಏನು ಮಾಡಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ?”
699
ಎಂದು ಅವಳನುಿ ಕ ೋಳಿದರು. ಅವಳು ಅವರಿಗ
“ನಾನು ಸ ೈರಂಧಿರ. ನನಿನುಿ ಸಾಕುವವರಿಗ ಕ ಲಸಮಾಡುವ
ಇಚ ೆಯಂದ ಬಂದದ ಾೋನ ”
ಎಂದು ಹ ೋಳಿದಳು. ಅವಳ ರೊಪ್, ವ ೋಷ್ ಮತುಾ ಮಧುರ
ಮಾತುಗಳಿಂದಾಗ ಅವಳು ಊಟಕ ೊೆೋಸೆರ ದಾಸಿಯಾಗಲು
ಬಂದದಾಾಳ ಎಂದು ರ್ನರು ನಂಬಲ್ಲಲಿ. ಉಪ್ಪರಿಗ ಯಂದ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾ ವಿರಾಟನ ಅಚುಿಮಚಿಿನ ಪ್ತ್ತಿಯೊ, ಕ ೋಕಯ
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯೊ ಆದ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ದುರಪ್ದನ ಪ್ುತ್ತರಯನುಿ
ಕಂಡಳು. ಅಂರ್ಹ ರೊಪ್ವತ್ತಯೊ, ಅನಾರ್ಳ್, ಒಂದ ೋ ವಸರವನುಿ
ದರಿಸಿದವಳ್ ಆಗದಾ ಅವಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಕರ ಯಸಿ ಕ ೋಳಿದಳು:
“ರ್ದ ರೋ! ನಿೋನು ಯಾರು? ಮತುಾ ಏನು
ಮಾಡಬಯಸುತ್ತಾೋಯೆ?”
ಅವಳು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ನಾನು ಸ ೈರಂಧಿರ. ನನಿನುಿ ಸಾಕುವವರಿಗ ಕ ಲಸಮಾಡುವ
ಇಚ ೆಯಂದ ಬಂದದ ಾೋನ .”
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಭಾರ್ನಿ! ನಿನಿಂತ ಮಾತನಾಡುವವರು ಹೋಗ
ರೊಪ್ವತ್ತಯರಾಗರುವುದಲಿ. ಬಹುಮಂದ ದಾಸ-
ದಾಸಿಯರಿಗ ಅಪ್ಪಣ ಮಾಡುವವರು ಹೋಗರುತಾಾರ . ನಿನಿ
ಹಮಮಡಿಯು ಅಡಕವಾಗದ , ತ ೊಡ ಗಳು ತಾಗುತ್ತಾವ ,
700
 ಮೊರು ಅಂಗಗಳು ಗಂಭೋರವಾಗವ , ಆರು ಅಂಗಗಳು
ಉನಿತವಾಗವ , ಐದು ಅಂಗಗಳು ಕ ಂಪಾಗವ , ನಿನಿ ಮಾತು
ಹಂಸದ ಸವರದಂತ್ತದ , ನಿೋಳ ಕೊದಲನುಿ ಹ ೊಂದದಾೋಯೆ,
ಒಳ ೆಯ ಮಲ ಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದದಾೋಯೆ,
ಶಾಾಮವಣವದವಳಾಗದಾೋಯೆ, ಉಬಿಿದ ನಿತಂಬ ಮತುಾ
ಪ್ರ್ೋಧರ ಯುಳೆವಳಾಗದಾೋಯೆ. ಕಾಶ್ೀರದ
ಕುದುರ ಯಂತ ಬ ೋಕು ಬ ೋಕಾದಲ್ಲಿ ಸುಂದರಳಾಗದಾೋಯೆ.
ನಿನಿ ಕಣಿಣನ ರ ಪ ಪಗಳು ಗುಂಗುರಾಗವ , ಕ ಳದುಟಿ ತ ೊಂಡ ಯ
ಹಣಿಣನಂತ್ತದ , ಸ ೊಂಟ ಸಣಣದಾಗದ , ಕ ೊರಳು
ಶಂಖ್ದಂತ್ತದ , ರಕಾನಾಳಗಳು ಎದುಾ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ ಮತುಾ ನಿನಿ
ಮುಖ್ವು ಪ್ೊಣವ ಚಂದರನಂತ್ತದ . ನಿೋನು ಯಾರ ಂದು
ಹ ೋಳು! ನಿೋನು ದಾಸಿಯಂತೊ ಅಲಿ! ನಿೋನು
ಯಕ್ಷ್ಯಾಗರಬಹುದು ಅರ್ವಾ ದ ೋವಿಯಾಗರಬಹುದು
ಅರ್ವಾ ಗಂಧವಿವಯಾಗರಬಹುದು ಅರ್ವಾ
ಅಪ್ಾರ ಯಾಗರಬಹುದು. ಶುಭ ೋ! ನಿೋನು ಯಾರು?
ಅಲಂಬುಸ ರ್ೋ, ರ್ಶರಕ ೋಶ್ರ್ೋ, ಪ್ುಂಡರಿೋಕ ರ್ೋ,
ಅರ್ವಾ ಮಾಲ್ಲನಿರ್ೋ? ಇಂದಾರಣಿರ್ೋ, ವಾರುಣಿರ್ೋ,
ಅರ್ವಾ ತವಷ್ು, ಧಾತು ಅರ್ವಾ ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತ ಈ ವಿಖಾಾತ
ದ ೋವತ ಗಳ ದ ೋವಿಯರಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಯಾರು?”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
701
 “ನಾನು ದ ೋವಿಯಲಿ, ಗಂಧವಿವಯಲಿ, ಅಸುರಿಯಲಿ ಮತುಾ
ರಾಕ್ಷಸಿಯೊ ಅಲಿ. ಇನ ೊಿಬಿರನುಿ ಅವಲಂಬಿಸಿರುವ
ಸ ೈರಂಧಿರ ನಾನು. ನಿನಗ ಸತಾವನ ಿೋ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ಕ ೋಶಾಲಂಕಾರವನುಿ ಬಲ ಿ. ಒಳ ೆಯ ಲ ೋಪ್ನವನುಿ ಅರ ದು
ತಯಾರಿಸಬಲ ಿ. ಬಣಣಬಣಣದ ಪ್ರಮ ಸುಂದರ
ಮಾಲ ಗಳನುಿ ಕಟುಬಲ ಿ. ಕೃಷ್ಣಾನ ಪಿರಯ ಮಹಷ್ಠಯಾದ
ಸತಾಭಾಮಯನುಿ ಮತುಾ ಕುರುಗಳಲ್ಲಿಯೆೋ ಏಕ ೈಕ
ಸುಂದರಿಯಾದ ಪಾಂಡವರ ಪ್ತ್ತಿ ಕೃಷ್ ಣಯನೊಿ ನಾನು
ಸಿಂಗರಿಸುತ್ತಾದ ಾ. ಹೋಗ ಅಲಿಲ್ಲಿ ತ್ತರುಗಾಡುತಾಾ ಉತಾಮ
ಗಳಿಕ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಎಲ್ಲಿಯವರ ಗ ಉಳಿಯುವುದಕ ೆ
ದ ೊರಕುವುದ ೊೋ ಅಲ್ಲಿಯವರ ಗ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಇರುತ ೋಾ ನ . ಸವಯಂ ಆ ದ ೋವಿಯೆೋ ನನಗ ಮಾಲ್ಲನಿಯೆಂಬ
ಹ ಸರನಿಿಟುಳು. ದ ೋವಿ ಸುದ ೋಷ್ ಣ! ಅಂರ್ಹ ನಾನು ನಿನಿ
ಅರಮನ ಗ ಬಂದದ ಾೋನ .”
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರಾರ್ನು ಸಂಪ್ೊಣವ ಮನಸಿಾನಿಂದ ನಿನಿಲ್ಲಿಗ ೋ
ಹ ೊೋಗುತಾಾನ ಎಂದು ನನಗ ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಇದಾದಾರ ನಾನು
ನಿನಿನುಿ ನನಗಂತಲೊ ಎತಾರದಲ್ಲಿರಿಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದ ಾ!
ರಾರ್ಕುಲದ ಮತುಾ ನನಿ ಮನ ಯ ಸಿರೋಯರು ನಿನಿನ ಿೋ
ಆಸಕಿಾಯಂದ ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡು! ಇನುಿ
702
 ಯಾವ ಪ್ುರುಷ್ನು ತಾನ ೋ ಮೋಹಗ ೊಳುೆವುದಲಿ? ನನಿ
ಮನ ಯಲ್ಲಿರುವ ಮರಗಳ್ ಕೊಡ ನಿನಗ
ನಮಸೆರಿಸುತ್ತಾವ ರ್ೋ ಎನುಿವಂತ ಕ ಳಗ ಬಗುವ . ಇನುಿ
ಯಾವ ಪ್ುರುಷ್ನು ತಾನ ೋ ಮೋಹಗ ೊಳುೆವುದಲಿ? ನಿನಿ
ಈ ಅಮಾನುಷ್ ದ ೋಹವನುಿ ಕಂಡು ರಾಜಾ ವಿರಾಟನು
ನನಿನುಿ ತ ೊರ ದು ಸಂಪ್ೊಣವ ಮನಸಿಾನಿಂದ ನಿನಿ ಬಳಿಗ
ಬಂದಾನು! ನಿನಿನುಿ ಎಡ ಬಿಡದ ೋ ನ ೊೋಡುವ ಯಾವ
ನರನೊ ಕಾಮವಶನಾಗ ಬಿಡುತಾಾನ . ಈ ರಿೋತ್ತ
ಸವಾವಂಗಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಕುಂದರದ ನಿನಿನುಿ ಸತತವಾಗ
ಯಾರು ನ ೊೋಡುತಾಾನ ೊೋ ಅವನು
ಅನಂಗವಶನಾಗಬಿಡುತಾಾನ ! ನಿನಗ ಆಶರಯವನುಿ
ಕ ೊಡುವುದು ಹ ಣುಣ ಚ ೋಳುವು ಮೃತುಾವನುಿ ತನಿ
ಗರ್ವದಲ್ಲಿ ಇಟುುಕ ೊಂಡಿರುವ ಹಾಗ ಎಂದು
ತ್ತಳಿಯುತ ೋಾ ನ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಭಾರ್ನಿೋ! ವಿರಾಟನಿಗ ಮತುಾ ಇತರರಿಗ ನಾನು ಎಂದೊ
ಲರ್ಾಳಾಗುವವಳಲಿ. ಮಹಾಸತವನಾದ
ಗಂಧವವರಾರ್ನ ೊೋವವನ ಪ್ುತರರಾದ ಐವರು ಯುವ
ಗಂಧವವರು ನನಗ ಗಂಡಂದರು. ಅವರು ನನಿನುಿ ನಿತಾವೂ
ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾರ . ಹಾಗಾಗ ನಾನು ದುಃಖ್ವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುವ
703
 ಹಾಗಲಿ. ಯಾರು ನನಗ ಎಂರ್ಲನುಿ ಉಣಲ್ಲಕ ೆ
ಕ ೊಡುವುದಲಿವೋ ಮತುಾ ಕಾಲುಗಳನುಿ
ತ ೊಳ ಯಸಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿವೋ ಅಂರ್ವರ ಮನ ಯಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸಿದರ ನನಿ ಗಂಧವವ ಪ್ತ್ತಗಳು
ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುತಾಾರ . ನನಿನುಿ ಓವವ ಸಾಮಾನಾ
ಸಿರೋಯಂತ ಕಾರ್ಸುವ ಪ್ುರುಷ್ನು ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಅದ ೋ ರಾತ್ತರ
ಮರಣಹ ೊಂದುವನು. ನನಿನುಿ ವಿಚಲ್ಲತಳನಾಿಗಸಲೊ
ಯಾರಿಗೊ ಶಕಾವಿಲಿ. ನನಿ ಗಂಧವವರು ಕಷ್ುವನುಿ
ಎದುರಿಸಬಲಿ ಮಹಾ ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳು.”
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ನಂದನಿೋ! ನಿೋನು ಹ ೋಗ ಬಯಸುತ್ತಾೋರ್ೋ ಹಾಗ ನಿನಿನುಿ
ಇಟುುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ . ಯಾವ ಸಮಯದಲ್ಲಿಯೊ ನಿೋನು
ಇನ ೊಿಬಿರ ಕಾಲುಗಳನಾಿಗಲ್ಲೋ ಎಂರ್ಲನಾಿಗಲ್ಲೋ
ಮುಟುಬ ೋಕಾಗಲಿ.”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಕೃಷ್ ಣಯು ವಿರಾಟನ ಮಡದಯಂದ ಸಾಂತವನವನುಿ
ಪ್ಡ ದಳು. ಅವಳ ನಿರ್ಸವರೊಪ್ವು ಏನ ಂದು ಅಲ್ಲಿರುವ ಯಾರಿಗೊ
ತ್ತಳಿಯಲ್ಲಲಿ.

ಸಹದ ೋವನೊ ಕೊಡ ಅತುಾತಾಮವಾಗ ಗ ೊೋಪಾಲಕನ ವ ೋಷ್ವನುಿ

ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಅವರದ ೋ ಭಾಷ್ ಯನುಿ ಬಳಸುತಾಾ ವಿರಾಟನ ಬಳಿ
704
ಬಂದನು. ಆ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ನರಷ್ವರ್ ಕುರುನಂದನನನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ರಾರ್ನು ಅವನ ಹತ್ತಾರ ಹ ೊೋಗ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಮಗೊ! ನಿೋನು ಯಾರವನು? ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದ ? ಏನು
ಮಾಡುತ್ತಾೋಯೆ? ನಿನಿನುಿ ನಾನು ಈ ಹಂದ ನ ೊೋಡಿದಂತ್ತಲಿ.
ಸತಾವನುಿ ಹ ೋಳು.”
ಆ ಅರ್ತರತಾಪ್ನನು ರಾರ್ನ ಬಳಿ ಬಂದು ಮಹಾಮೋಘ್ದ
ಗುಡುಗನಂತ್ತರುವ ಧಿನಿಯಲ್ಲಿ ನುಡಿದನು:
705
 “ನಾನು ಅರಿಷ್ುನ ೋರ್ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ವ ೈಶಾ.
ಕುರುಪ್ುಂಗವನ ಗ ೊೋಶಾಸರಜ್ಞನಾಗದ ಾ. ನಿನಿಲ್ಲಿ
ಉಳಿದುಕ ೊಳೆಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಆ ರಾರ್ಸಿಂಹ ಪಾರ್ವರು
ಎಲ್ಲಿದಾಾರ ಂದು ತ್ತಳಿಯೆನು. ಬ ೋರ ಕ ಲಸಗಳನುಿ
ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ನಾನು ಜೋವಿಸಲಾರ . ನಿೋನಲಿದ ೋ
ಬ ೋರ ಯವರಲ್ಲಿ ನನಗ ಇಷ್ುವಿಲಿ.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋನು ಬಾರಹಮಣ ಅರ್ವಾ ಕ್ಷತ್ತರಯನಾಗರುವ . ಇಡಿೋ
ರ್ೊರ್ಯ ಒಡ ಯನಂರ್ ರೊಪ್ವನುಿ ಹ ೊಂದರುವ . ನನಗ
ಸತಾವ ೋನ ಂಬುದನುಿ ಹ ೋಳು. ಈ ವ ೈಶಾರ ಕ ಲಸವು ನಿನಗ
ಸರಿಯಾಗ ಕಾಣುವುದಲಿ. ಯಾವ ರಾರ್ನ ನಾಡಿನಿಂದ
ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದರುವ ? ನಿನಗ ಯಾವ ಕ ಲಸದಲ್ಲಿ ಕುಶಲತ
ಇದ ? ನಿೋನು ನಮಮಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ ಸದಾ ವಾಸಿಸುವ ? ನಿನಿ
ಸಂಬಳ ಏನ ಂಬುದನೊಿ ಹ ೋಳು.”
ಸಹದ ೋವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಐವರು ಪಾಂಡುಪ್ುತರರಲ್ಲಿ ರಾಜಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಹರಿಯವನು. ಅವನಲ್ಲಿ ನೊರುನೊರರ ಗುಂಪಿನಂತ ಎಂಟು
ಲಕ್ಷ ಹಸುಗಳಿದಾವು. ಇನ ೊಿಂದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಲಕ್ಷ,
ಮತ ೊಾಂದರಲ್ಲಿ ಅದ ೋ ರಿೋತ್ತ ಎರಡು ಲಕ್ಷ ಹಸುಗಳಿದಾವು.
ನಾನು ಅವುಗಳ ಗ ೊೋಶಾಸರಜ್ಞನಾಗದ ಾ. ನನಿನುಿ
706
 ತಂತ್ತಪಾಲನ ಂದು ಕರ ಯುತ್ತಾದಾರು. ಸುತಾ ಹತುಾ
ರ್ೋರ್ನ ರ್ಳಗ ನಡ ದದುಾ, ನಡ ಯುತ್ತಾರುವುದು,
ನಡ ಯಬಹುದಾದದುಾ ಮತುಾ ಸಂಖ ಾಯಾಗಲ್ಲೋ ನನಗ
ತ್ತಳಿಯದ ೋ ಇದುಾದು ಯಾವುದೊ ಇಲಿ. ಆ ಮಹಾತಮನಿಗ
ನನಿ ಗುಣಗಳು ಚ ನಾಿಗ ತ್ತಳಿದದಾವು. ಕುರುರಾರ್
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ನನಿಿಂದ ಸಂತುಷ್ುನಾಗದಾನು. ಬಹುಬ ೋಗ
ಗ ೊೋವುಗಳು ಹ ಚಾಿಗುವಂತ ಮತುಾ ಅವುಗಳಿಗ ಯಾವುದ ೋ
ರಿೋತ್ತಯ ರ ೊೋಗಗಳು ಬಾರದಂತ ಮಾಡುವ
ಉಪಾಯಗಳನುಿ ನಾನು ಬಲ ಿ. ಈ ಕೌಶಲಗಳು ನನಿಲ್ಲಿವ .
ಯಾವಹ ೊೋರಿಗಳ ಮೊತರವನುಿ ಮೊಸಿ ಬಂಜ ಹಸುಗಳ್
ಕೊಡ ಈಯುತಾವೋ ಅಂರ್ಹ ಶ ರೋಷ್ಿ ಹ ೊೋರಿಗಳನೊಿ
ಕೊಡ ಗುರುತ್ತಸಬಲ ಿ.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬ ೋರ ಬ ೋರ ರ್ಳಿಗಳ ಗುಣಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ ನೊರು
ಸಾವಿರ ಗ ೊೋವುಗಳು ನನಿಲ್ಲಿವ . ಆ ಪ್ಶುಗಳನುಿ ಅವುಗಳ
ಪಾಲಕರ ೊಡನ ನಿನಗ ೊಪಿಪಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಇನುಿ ನನಿ
ಹಸುಗಳು ನಿನಿ ಆಶರಯದಲ್ಲಿರಲ್ಲ.”
ಹಾಗ ಆ ನರ ೋಶವರನು ರಾರ್ನಿಗ ಗುರುತು ಸಿಗದಂತ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ಸುಖ್ವಾಗ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾನು. ಬ ೋರ ಯಾರೊ ಕೊಡ ಅವನನುಿ
ಯಾವರಿೋತ್ತಯಂದಲೊ ಗುರುತ್ತಸಲ್ಲಲಿ. ಅವನು ಬಯಸಿದಷ್ುು
707
ರ್ತಾವು ಅವನಿಗ ದ ೊರ ಯುತ್ತಾತುಾ.

ಬಳಿಕ ರೊಪ್ಸಂಪ್ದದಂದ ಕೊಡಿ ಸಿರೋಯರ ಅಲಂಕಾರವನುಿ

ಧರಿಸಿದಾ, ದೋಘ್ವ ಕುಂಡಲಗಳನೊಿ, ಸುಂದರವಾದ ಶಂಖ್ದ
ತ ೊೋಳಿಳ ಗಳನೊಿ ತ ೊಟಿುದಾ ಮತ ೊಾಬಿ ಬೃಹತ್ ಪ್ುರುಷ್ನು
ಪಾರಕಾರದಾವರದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಮದಸಿದ ಆನ ಯ ನಡುಗ ಯ
ಆ ಮಹಾರ್ುರ್ನು ದಟುವಾದ ನಿೋಳವಾದ ಕೊದಲನುಿ
708
ಇಳಿಬಿಟುುಕ ೊಂಡು, ನಡುಗ ಯಂದ ರ್ೊರ್ಯನ ಿೋ ನಡುಗಸುತಾ,
ಸಭ ಯನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ವಿರಾಟನ ಬಳಿ ಬಂದನು.
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ಸಭ ಗ ಬಂದ ಆ ಶತುರನಾಶಕ,
ಪ್ರಮವಚವಸಿಾನಿಂದ ವಿರಾರ್ಮಾನನಾಗದಾ, ಗಜ ೋಂದರವಿಕರರ್,
ಮಹ ೋಂದರ ಸುತ ಅರ್ುವನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ರಾರ್ನು
“ಇವನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರುತ್ತಾದಾಾನ ? ಇದಕೊೆ ಮದಲು
ನಾನು ಇವನ ಬಗ ು ಕ ೋಳಿರಲ್ಲಲಿ”
ಎಂದು ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿದಾವರ ಲಿರನುಿ ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು. “ನಮಗೊ ಇವನು
ಗ ೊತ್ತಾಲಿ” ಎಂದು ರ್ನರಾಡಲು, ವಿಸಿಮತನಾಗ ದ ೊರ ಯು ಈ
ಮಾತನಾಿಡಿದನು:
“ಸವವಲಕ್ಷಣ ಸಂಪ್ನಿನಾದ ಮನ ೊೋರಮ ಪ್ುರುಷ್!
ಶಾಾಮವಣವದ ಯುವಕ! ಆನ ಯ ಹಂಡಿನ
ಒಡ ಯನಂತ್ತರುವ . ಸುಂದರ ಸವಣವಖ್ಚಿತ
ತ ೊೋಳಿಳ ಗಳನೊಿ, ರ್ಡ ಯನೊಿ, ಕುಂಡಲಗಳನೊಿ ತ ೊಟುು,
ರ್ುಟುು ಮತುಾ ಉತಾಮ ಕ ೋಶವುಳೆವನಾಗರುವ . ಧನುಸುಾ,
ಕವಚ ಮತುಾ ಬಾಣಗಳ ಸಹತ ವಾಹನವನ ಿೋರಿ
ಸಂಚರಿಸುವವನಾಗರು. ನನಿ ಮಕೆಳಿಗ ಅರ್ವಾ ನನಗ
ನಿೋನು ಸಮಾನನಾಗರು. ವೃದಧನಾದ ನಾನು ಪ್ರಿಹಾರವನುಿ
ಬಯಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿನಿ ಶಕಿಾಯಂದ ಮತಾಯರ ಲಿರನೊಿ
ಪಾಲ್ಲಸು. ಇಂರ್ವರು ಯಾವರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿಯೊ
709
 ನಪ್ುಂಸಕರಾಗರುವುದಲಿ ಎಂದು ನನಿ ಮನಸಿಾಗ
ತ ೊೋರುತ್ತಾದ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಹಾಡುತ ೋಾ ನ , ನತ್ತವಸುತ ೋಾ ನ ಮತುಾ ವಾದಾಗಳನುಿ
ನುಡಿಸುತ ೋಾ ನ . ನೃತಾದಲ್ಲಿ ನಿಪ್ುಣ, ಗಾಯದಲ್ಲಿ ಕುಶಲ.
ನರದ ೋವ! ಸವಯಂ ನನಿನುಿ ಉತಾರ ಗ ಕ ೊಡು. ಆ ದ ೋವಿಗ
ನಾನು ನಾಟಾವನುಿ ಕಲ್ಲಸುವ . ನನಿ ಈ ರೊಪ್ವು ಹ ೋಗ
ಬಂದತ ಂದು ಯಾತಕ ೆ? ಅದನುಿ ವಿವರಿಸುವುದರಿಂದ ನನಿ
ಶ ೋಕವು ಅತ್ತಯಾಗುತಾದ . ನನಿನುಿ ಬೃಹನಿಡ ಯೆಂದು,
ತಾಯತಂದ ಗಳಿಂದ ದೊರನಾದ ಮಗ ಅರ್ವಾ
ಮಗಳ ಂದು ತ್ತಳಿ.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
”ಬೃಹನಿಡ ೋ! ನಿನಗ ವರವನುಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಮಗಳಿಗೊ
ಮತುಾ ಅವಳಂರ್ವರಿಗೊ ನತವನವನುಿ ಕಲ್ಲಸು. ಈ
ಕ ಲಸವು ನಿನಗ ಸಮನಾದುದಲಿವ ಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ.
ಸಮುದರವ ೋ ಗಡಿಯಾಗರುವ ಇಡಿೋ ರ್ೊರ್ಗ ನಿೋನು
ಅಹವನಾಗದಾೋಯೆ.”
ಮತಾಯರಾರ್ನು ಆ ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ ಕಲ ಗಳಲ್ಲಿ, ನೃತಾದಲ್ಲಿ, ಮತುಾ
ವಾದನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಿೋಕ್ಷ್ಸಿ ಮತುಾ ಅವನ ನಪ್ುಂಸಕತವವೂ
ಸಿಿರವಾದುದ ಂದು ನಿಶಿಯಸಿದ ನಂತರ ಅವನನುಿ ಕುಮಾರಿಯರ
710
ಅಂತಃಪ್ುರಕ ೆ ಕಳುಹಸಿದನು. ಪ್ರರ್ು ಧನಂರ್ಯನು ವಿರಾಟನ
ಮಗಳಿಗ ಗಾಯನ ವಾದನಗಳನುಿ ಕಲ್ಲಸತ ೊಡಗದನು. ಆ
ಪಾಂಡವನು ಅವಳ ಸಖಿಯರಿಗೊ ಪ್ರಿಚಾರಿಕ ಯರಿಗೊ ಪಿರಯನಾಗ
ಅವಳಲ್ಲಿ ಇದಾನು. ಆ ಅತಮವಂತ ಧನಂರ್ಯನು ಹಾಗ ಅವರಿಗ
ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡುತಾಾ ಅವರ ೊಡನ ಮಾರುವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ
ವಾಸಮಾಡುತ್ತಾದಾನು. ಹಾಗ ಇದಾ ಅವನನುಿ ಅಲ್ಲಿ

711
ಹ ೊರಗನವರಾಗಲ್ಲೋ ಒಳಗನವರಾಗಲ್ಲೋ ಗುರುತ್ತಸಲ್ಲಲಿ.

ಅನಂತರ ತನಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾ ವಿರಾಟರಾರ್ನಿಗ

ಇನ ೊಿಬಿ ಪಾಂಡವ ಪ್ರರ್ು ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡನು. ಮೋಡದಂದ
ಮುಕಾನಾಗ ಮೋಲ ೋರಿ ಬರುತ್ತಾರುವ ಸೊಯವಮಂಡಲದಂತ್ತದಾ
ಅವನನುಿ ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿರೊ ನ ೊೋಡಿದನು. ಅವನು ಕೊಡ
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾನು. ಹಾಗ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾ ಅವನನುಿ
ಮತಾಯರಾರ್ನು ಕಂಡನು. ಬಳಿಕ ಆ ಶತುರನಾಶಕನು ತನಿ
ಅನುಚರರಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿದನು:
“ದ ೋವತ ಗಳಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ಈ ವಾಕಿಾ ಎಲ್ಲಿಂದ
ಬರುತ್ತಾದಾಾನ ? ನನಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಚ ನಾಿಗ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವ ಇವನು ವಿಚಕ್ಷಣನಾದ ಹಯಜ್ಞನಾಗರಲ ೋ
ಬ ೋಕು. ದ ೋವತ ಯಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ಆ ವಿೋರನನುಿ
ನನಿ ಬಳಿ ಬ ೋಗ ಬರಮಾಡಿ.”
ಆ ಶತುರನಾಶಕನು ರಾರ್ನ ಬಳಿ ಹ ೊೋಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರಸ! ನಿನಗ ರ್ಯವಾಗಲ್ಲ! ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ!
ದ ೊರ ಯೆೋ! ಕುದುರ ಗಳ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಚ ನಾಿಗ ತ್ತಳಿದರುವ
ನಾನು ಸದಾ ಸಮಮತನಾಗದ ಾೋನ . ನಾನು ನಿನಿ ಕುದುರ ಗಳಿಗ
ನಿಪ್ುಣನಾದ ಸೊತನಾಗುವ .”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
712
 “ನಿನಗ ವಾಹನಗಳನೊಿ, ಹಣವನೊಿ, ಮನ ಯನೊಿ
ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಕುದುರ ಗಳಿಗ ಸೊತನಾಗಲು
ಅಹವನಾಗದಾೋಯೆ. ನಿೋನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದ , ಯಾರ ಮಗ,
ಹ ೋಗ ಬಂದ ಎನುಿವುದನೊಿ ನಿೋನು ಬಲಿ ಕುಶಲತ ಯನೊಿ
ತ್ತಳಿಸು.”
ನಕುಲನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಶತುರಕಶವನ! ಐವರು ಪಾಂಡುಪ್ುತರರಲ್ಲಿ
ಹರಿಯನಾದವನು ರಾಜಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ. ಅವನು ತನಿ
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳೆಲು ನನಿನುಿ ಹಂದ
ನ ೋರ್ಸಿಕ ೊಂಡಿದಾನು. ಕುದುರ ಗಳ ಪ್ರಕೃತ್ತ, ಅವುಗಳಿಗ
ಶ್ಕ್ಷಣವನುಿ ಕಲ್ಲಸುವುದನೊಿ, ದುಷ್ು ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಪ್ಳಗಸುವುದನೊಿ ಮತುಾ ಅವುಗಳಿಗ ಎಲಿ ರಿೋತ್ತಯ
ಚಿಕಿತ ಾಗಳನೊಿ ನಾನು ತ್ತಳಿದದ ಾೋನ . ನನಿ ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಯಾವ
ಕುದುರ ಯೊ ಬ ದರುವುದಲಿ. ನಾನು ಪ್ಳಗಸಿದ ಹ ಣುಣ
ಕುದುರ ಗಳು ತಂಟ ಮಾಡುವುದಲಿ. ಇನುಿ
ಗಂಡುಕುದುರುಗಳು ಹ ೋಗದಾಾವು! ರ್ನರು ಮತುಾ
ಪಾಂಡವ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನೊ ನನಿನುಿ ಗರಂರ್ಥಕನ ಂಬ
ಹ ಸರಿನಿಂದ ಕರ ಯುತ್ತಾದಾರು.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇಂದನಿಂದ ನನಿ ಕುದುರ ಗಳು ಮತುಾ ರರ್ಗಳ ಲಿವೂ ನಿನಿ
713
ಅಧಿೋನದಲ್ಲಿರಲ್ಲ. ನನಿ ಅಶವರ್ೋರ್ಕರೊ ಸಾರರ್ಥಗಳ್
ನಿನಿ ಆಶರಯದಲ್ಲಿರಲ್ಲ. ಸುರ ೊೋಪ್ಮ! ನಿನಗ ಇದು
ಇಷ್ುವಾದರ ನಿೋನು ಬಯಸುವ ವ ೋತನವನುಿ ತ್ತಳಿಸು.
ಹಯಕಮವ ನಿನಗ ಅನುರೊಪ್ವಾದದಾಲಿ ಎಂದು
ನನಗನಿಿಸುತಾದ . ರಾರ್ನಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ನಿೋನು ನನಿ
ಸಮಮತನಾಗರುವ . ನಿನಿ ಈ ದಶವನವು ನನಗ
714
 ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ದಶವನಕ ೆ ಸಮನಾಗದ . ದ ೊೋಷ್ರಹತನಾದ
ಆ ಪಾಂಡವನು ಸ ೋವಕರಿಲಿದ ೋ ವನದಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾನ ? ಹ ೋಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡುತ್ತಾದಾಾನ ?”
ಹಾಗ ಆ ಗಂಧವವರಾರ್ಸಮನಾದ ಯುವಕನು ಹಷ್ಠವತ
ವಿರಾಟರಾರ್ನಿಂದ ಸತೃತನಾದನು. ನಗರದಲ್ಲಿ ಪಿರಯನೊ
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಾಯಕನೊ ಆಗ ಓಡಾಡುತ್ತಾದಾ ಅವನನುಿ ಬ ೋರ
ಯಾರೊ ಗುರುತ್ತಸಲ್ಲಲಿ.

ಸಮಯಪಾಲನ
ಈ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಆ ಅಮೋಘ್ದಶವನ ಪಾಂಡವರು ಮತಾಯರಾರ್ನ
ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಸಮುದರಪ್ಯವಂತವಾದ ರ್ೊರ್ಯ
ಒಡ ಯರು ತಮಮ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಗನುಸಾರವಾಗ ತುಂಬ ದುಃಖಿತರಾಗ
ಆದರೊ ಸಮಾಧಾನಚಿತಾರಾಗ ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನುಿ ಮಾಡುತ್ತಾದಾರು.
ಸಭಾಸದನಾಗದಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸಭಾರ್ನರಿಗೊ ಅಂತ ಯೆೋ
ವಿರಾಟನಿಗೊ ಆತನ ಪ್ುತರರಿಗೊ ಪಿರಯನಾದನು. ಪ್ಗಡ ಯಾಟದ
ರಹಸಾವನುಿ ತ್ತಳಿದದಾ ಆ ಪಾಂಡವನು ದಾರದಂದ ಕಟಿುದ
ಹಕಿೆಯನುಿ ಆಡಿಸುವಂತ ಪ್ಗಡ ಯಾಟದಲ್ಲಿ ಅವರನುಿ
ಆಟವಾಡಿಸುತ್ತಾದಾನು. ಆ ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರ ಧಮವರಾರ್ನು ವಿರಾಟನ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ಗ ದುಾ ಯಾರಿಗೊ ತ್ತಳಿಯದ ಹಾಗ ತನಿ ತಮಮಂದರಿಗ
ಅವರಿಗ ಬ ೋಕಾದಷ್ುನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾದಾನು. ಭೋಮಸ ೋನನೊ
715
ಮತಾಯರಾರ್ನಿಂದ ದ ೊರಕಿದ ಮಾಂಸ ಮತುಾ ವಿವಿಧ ರ್ಕ್ಷಯಗಳನುಿ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಮಾರುತ್ತಾದಾನು. ಅರ್ುವನನು ಅಂತಃಪ್ುರದಲ್ಲಿ
ದ ೊರ ತ ಹಳ ಯ ಬಟ ುಗಳನುಿ ಪಾಂಡವರ ಲಿರಿಗೊ ಮಾರುತ್ತಾದಾನು.
ಗ ೊಲಿನ ವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿದಾ ಪಾಂಡವ ಸಹದ ೋವನು ಇತರ ಪಾಂಡವರಿಗ
ಹಾಲು ತುಪ್ಪಗಳನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾದಾನು. ನಕುಲನು
ಅಶವನಿವವಹಣ ಯಂದ ಸಂತುಷ್ುನಾದ ರಾರ್ನಿಂದ ಧನವನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಪಾಂಡವರಿಗ ಕ ೊಡುತ್ತಾದಾನು. ಆ ತಪ್ಸಿವನಿ ಭಾರ್ನಿ
ದೌರಪ್ದಯಾದರ ೊೋ ಆ ಸಹ ೊೋದರರನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ ತನಿ ಗುರುತು
ಸಿಗದಂತ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಳು. ಹೋಗ ಆ ಮಹಾರರ್ಥಗಳು
ಅನ ೊಾೋನಾರ ಬ ೋಕು-ಬ ೋಡಗಳನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸುತಾಾ ದೌರಪ್ದಯನುಿ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡಿದಾರು.
ನಾಲೆನ ಯ ತ್ತಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಸಮೃದಧ ಮತಾಯದ ರ್ನರಿಗ
ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ ತರುವ ಬರಹಮಮಹ ೊೋತಾವವು ಬಂದತು.
ಕಾಲಖ್ಂರ್ ರಾಕ್ಷಸರಂತ್ತರುವ ಮಹಾಕಾಯ, ಮಹಾವಿೋರ ಮಲಿರು
ಸಹಸಾರರು ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ದಕುೆದಕುೆಗಳಿಂದ ಅಲ್ಲಿಗ ಆಗರ್ಸಿದರು.
ವಿೋರ್ೋವನಮತಾರೊ, ಬಲದಲ್ಲಿ ಮೋಲಾದವರೊ, ರಾರ್ನಿಂದ
ಪ್ುರಸೆರಿಸಲಪಟುವರೊ, ಸಿಂಹದಂರ್ಹ ಹ ಗಲು, ಸ ೊಂಟ ಮತುಾ
ಕ ೊರಳುಗಳುಳೆವರೊ, ಸವಚೆ ಶರಿೋರಿಗಳ್, ದೃಢಮನಸೆರೊ ಆದ
ಅವರು ರಾರ್ನ ಸಮುಮಖ್ದಲ್ಲಿ ಕಣದಲ್ಲಿ ಮಲಿಯುದಧಮಾಡಿ
ಗ ಲುಿತ್ತದ
ಾ ಾರು. ಅವರಲ್ಲಿಯೆೋ ಒಬಿ ಮಹಾಮಲಿನು ಇತರ
716
ಮಲಿರ ಲಿರನೊಿ ಕೊಗ ಕರ ದು ಕಣದಲ್ಲಿ ಸುತುಾವರ ಯುತ್ತಾದಾನು.
ಆದರ ಅವನನುಿ ಎದುರಿಸಲು ಯಾರೊ ಮುಂದ ಬರಲ್ಲಲಿ. ಆ
ರ್ಟಿುಗಳ ಲಿ ನಿರುತಾಾಹಗ ೊಂಡು ಹತಚ ೋತಸರಾದಾಗ
ಮತಾಯರಾರ್ನು ತನಿ ಅಡುಗ ಯವನಿಗ ಆ ಮಲಿನ ೊಡನ
ಹ ೊೋರಾಡಲು ಹ ೋಳಿದನು.

ಈ ರಿೋತ್ತ ರಾರ್ನಿಂದ ಪ್ರಚ ೊೋದತನಾದ ಬಿೋಮನು ಈ

ರಾರ್ನ ದುರು ಬಹರಂಗವಾಗ ಹ ೊೋರಾಡಲು ಅವಕಾಶವಿಲಿವಲಾಿ
ಎಂದು ದುಃಖಿಸಿದನು. ಆಗ ಆ ಪ್ುರುಷ್ವಾಾಘ್ರನು ಶಾದೊವಲದಂತ
ಸಲ್ಲೋಸಾಗ ಹ ಜ ಜಗಳನಿಿಡುತಾಾ ಮಹಾರಂಗವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ
ವಿರಾಟನಿಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನಿಿತಾನು. ಅಲ್ಲಿದಾ ರ್ನರಿಗ
ಹಷ್ವವನಿಿೋಯುತಾಾ ಕೌಂತ ೋಯ ಭೋಮನು ಸ ೊಂಟಕ ೆ ಕಟುನುಿ ಕಟಿು
ಆ ವೃತಾರಸುರನಂತ್ತದಾ ಮಲಿನನುಿ ಎದುರಿಸಿದನು.
ಮಹ ೊೋತಾಾಹಗಳಾದ ತ್ತೋವರಪ್ರಾಕರರ್ಗಳಾಗದಾ ಅವರಿೋವವರೊ
ಮತ ೋಾ ರಿದ ಅರವತುಾ ವಷ್ವದ ಅತ್ತೋದ ೊಡಿ ಆನ ಗಳಂತ
ಕಾಣುತ್ತಾದಾರು. ಶತುರಹಂತಕ ಭೋಮನು ಘಿೋಳಿಡುತ್ತಾರುವ ಆನ ಯನುಿ
ಶಾದೊವಲವು ಎತ್ತಾ ಹಡಿಯುವಂತ ಆ ಮಲಿನ ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ
ಮೋಲ ತ್ತಾ ಹಡಿದು ಗಜವಸಿದನು. ಆ ವಿೋಯವವಂತನು ಅವನನುಿ
ಮೋಲ ತ್ತಾ ತ್ತರುಗಸುತ್ತಾದಾನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮಲಿರೊ ಮತಾಯ ರ್ನರೊ
ಪ್ರಮ ವಿಸಿಮತರಾದರು. ಮಹಾಬಾಹು ವೃಕ ೊೋದರನು ಆ
717
ಮಲಿನನುಿ ನೊರುಸಲ ತ್ತರುಗಸಿ ಸತವವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ಮೊರ್ ವ
ಹ ೊೋಗದಾ ಅವನನುಿ ನ ಲಕಿೆಕಿೆ ಹುಡಿಗುಟಿುದನು. ಲ ೊೋಕವಿಶುರತ
ಮಲಿ ಜೋಮೊತನು ಈ ರಿೋತ್ತ ಹತನಾಗಲು ವಿರಾಟನು ತನಿ
ಬಾಂಧವರ ೊಂದಗ ಅತ್ತೋವ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡನು. ಆ
ದ ೊಡಿಮನಸಿಾನ ರಾರ್ನು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಆ
ಮಹಾರಂಗದಲ್ಲಿಯೆೋ ಬಲಿವನಿಗ ಕುಬ ೋರನಂತ ಬಹಳಷ್ುು
ಹಣವನಿಿತಾನು.

ಹೋಗ ಆ ಭೋಮನು ಬಹುಮಂದ ಮಲಿರನೊಿ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ

ಪ್ುರುಷ್ರನೊಿ ಕ ೊಂದು ಮತಾಸರಾರ್ನಿಗ ಅತ್ತಶಯ ಆನಂದವನುಿ
ತಂದನು. ಅವನಿಗ ಸರಿಸಮಾನ ವಾಕಿಾಗಳು ಯಾರೊ ಅಲ್ಲಿ
ಇಲಿದದಾಾಗ ಅವನನುಿ ಹುಲ್ಲ, ಸಿಂಹ ಅರ್ವಾ ಆನ ಗಳ ್ಡನ
ಕಾದಾಡಿಸುತ್ತಾದಾನು. ಮತುಾ ವಿರಾಟನು ತನಿ ಅಂತಃಪ್ುರದ ಸಿರೋಯರ
ನಡುವ , ಮದಸಿದ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ ಸಿಂಹಗಳ ್ಡನ
ವೃಕ ೊೋದರನು ಕಾದುವಂತ ಮಾಡುತ್ತಾದಾನು.
ಪಾಂಡವ ಅರ್ುವನನೊ ಕೊಡ ತನಿ ಗೋತ ನೃತಾಗಳಿಂದ
ಅಂತಃಪ್ುರದ ಸಿರೋಯರ ೊಂದಗ ವಿರಾಟನನುಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾದಾನು. ನಾನಾಕಡ ಗಳಿಂದ ಬಂದ ವ ೋಗಗಾರ್
ಕುದುರ ಗಳಿಗ ತರಬ ೋತ್ತಯನಿಿತುಾ ನಕುಲನು ರಾರ್ನನುಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡಿಸುತ್ತಾದಾನು. ಸಹದ ೋವನಿಂದ ಸುರಕ್ಷ್ತವಾಗದಾ
718
ಗೊಳಿಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ ರಾರ್ನು ಪಿರೋತನಾಗ ಅವನಿಗ
ಕ ೊಡಬ ೋಕಾದಷ್ುು ಬಹುಧನವನುಿ ನಿೋಡುತ್ತಾದಾನು. ಹೋಗ ಆ
ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿರು ವಿರಾಟರಾರ್ನ ಕ ಲಸ ಮಾಡುತಾಾ ಅಲ್ಲಿ
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾರು.

ಕಿೋಚಕವಧ
ಕಿೋಚಕನು ದೌರಪ್ದಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಬಯಸಿದುದು
ಮಹಾರರ್ಥ ಪಾರ್ವರು ಮತಾಸನಗರದಲ್ಲಿ ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರಲು ಹತುಾ ತ್ತಂಗಳುಗಳು ಕಳ ದವು. ಪ್ರಿಚಾರ
ರ್ೋಗಾಳಾದ ಯಾಜ್ಞಸ ೋನಿ ದೌರಪ್ದಯು ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಶುಶ ರಷ್
ಮಾಡುತಾಾ ಬಹುದುಃಖ್ದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಳು. ಹೋಗ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ
ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಾದಾ ಕಮಲ ಮುಖಿ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯನುಿ
ವಿರಾಟನ ಸ ೋನಾಪ್ತ್ತಯು ನ ೊೋಡಿದನು. ದ ೋವಕನ ಾಯಂತ್ತದಾ,
ದ ೋವತ ಯಂತ ಸುಳಿದಾಡುತ್ತಾದಾ ಅವಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಕಾಮಬಾಣಪಿೋಡಿತನಾದ ಕಿೋಚಕನು ಅವಳನುಿ ಕಾರ್ಸಿದನು.
ಕಾಮಾಗಿಸಂತಪ್ಾನಾದ ಆ ಸ ೋನಾನಿಯು ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಬಳಿ ಹ ೊೋಗ
ನಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇಲ್ಲಿ ವಿರಾಟರಾರ್ನ ಮನ ಯಲ್ಲಿ ಈ ಮಂಗಳ ಯನುಿ

719
720
 ನಾನು ಹಂದ ಂದೊ ಕಂಡಿಲಿ. ಈಗತಾನ ೋ ತಯಾರಾದ
ಮದಾವು ತನಿ ಗಂಧದಂದಲ ೋ ಉನಾಮದಸುವಂತ ಈ
ಭಾರ್ನಿಯು ತನಿ ರೊಪ್ದಂದಲ ೋ ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ ನನಿನುಿ
ಉನಾಮದಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾದಾಾಳ . ಈ ದ ೋವರೊಪಿ
ಹೃದಯಂಗಮ ಯಾರು? ಈ ಶ ೋರ್ನ ಯು ಯಾರು ಮತುಾ
ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂದವಳು ಎನುಿವುದನುಿ ನನಗ ಹ ೋಳು. ನನಿ
ಚಿತಾವನುಿ ಕಡ ದು ನನಿನುಿ ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾಾಳ .
ಇದಕ ೆ ಇವಳಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಔಷ್ಧವ ೋ ಇಲಿ ಎಂದು ನನಿ
ಮನಸುಾ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ . ಶುಭ ಯಾದ ನಿನಿ ಈ ಪ್ರಿಚಾರಿಕ
ನನಗ ನೊತನರೊಪಿಣಿಯಾಗ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾಾಳ . ಇಂರ್ವಳು
ನಿನಿ ಕ ಲಸಗಾತ್ತವಯಾಗರುವುದು ಸರಿಯಲಿ. ಇವಳು
ನನಿನೊಿ ನನಿದ ಲಿವನೊಿ ಆಳಲ್ಲ. ಹ ೋರಳ ಆನ , ಕುದುರ ,
ತ ೋರುಗಳನುಿಳೆ; ಮಹಾಧನವುಳೆ, ಸಮೃದಧ ಪಾನ-
ಭ ೊೋರ್ನ ವಿಪ್ುಲತ ಯುಳೆ, ಮನ ೊೋಹರ ಚಿನಿದ
ಚಿತರಗಳಿಂದ ರ್ೊಷ್ಠತವಾದ ನನಿ ದ ೊಡಿ ಅರಮನ ಯನುಿ
ಇವಳು ಬ ಳಗಲ್ಲ.”
ಕಿೋಚಕನು ಸುದ ೋಷ್ ಣರ್ಡನ ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದ ನಂತರ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ
ದೌರಪ್ದಯ ಬಳಿಸಾರಿ ವನದಲ್ಲಿ ಸಿಂಹದ ಕನ ಾಯನುಿ ನರಿಯು
ಪ್ುಸಲಾಯಸುವಂತ ಪ್ುಸಲಾಯಸುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭಾರ್ನಿ! ನಿನಿ ಈ ರೊಪ್ ಮತುಾ ಈ ಯೌವನ ಇಂದು
721
 ಕ ೋವಲ ನಿರರ್ವಕವಾಗವ . ಧರಿಸದ ೋ ಇರುವ
ಸುಂದರವಾದ ಮಾಲ ಯಂತ ಶ ೋರ್ನಾ! ನಿೋನು
ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ನನಿ ಮದಲ್ಲನ ಪ್ತ್ತಿಯರನುಿ
ತ ೊರ ದು ಅವರನುಿ ನಿನಿ ದಾಸಾದಲ್ಲಿರುಸುತ ೋಾ ನ . ನಾನೊ
ಕೊಡ ನಿನಿ ದಾಸನಾಗದುಾ ಯಾವಾಗಲೊ ನಿನಿ
ವಶನಾಗರುತ ೋಾ ನ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಸೊತಪ್ುತರ! ಕಿೋಳುಜಾತ್ತಯ, ರ್ುಗುಪ ಾಯುಂಟುಮಾಡುವ
ಮುಡಿಮಾಡುವ ಸ ೈರಂಧಿರ, ಅಪಾರರ್ವನಿೋಯ ನನಿನುಿ
ನಿೋನು ಬಯಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ! ನಾನು ಪ್ರ ಪ್ತ್ತಿ. ನಿನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ಇದು ನಿನಗ ಯುಕಾವಲಿ. ಮನುಷ್ಾರಿಗ
ಅವರ ಪ್ತ್ತಿಯರ ೋ ಪಿರಯರು ಎನುಿವ ಧಮವದ ಕುರಿತು
ಚಿಂತ್ತಸು. ನಿನಿ ಬುದಧಯು ಪ್ರಸತ್ತಯರಲ್ಲಿ ಎಂದೊ
ತ ೊಡಗದರಲ್ಲ. ಮಾಡಬಾರದ ಕ ಲಸದಂದ
ದೊರವಿರುವುದ ೋ ಸತುಪರುಷ್ರ ವರತ. ಅನುಚಿತ
ಕಾರ್ಯೊ, ಪಾಪಾತಮನೊ, ಮೋಹಮಗಿನೊ ಆದವನು
ಘೊೋರ ಅಪ್ಕಿೋತ್ತವಯನುಿ ಪ್ಡ ಯುತಾಾನ ಮತುಾ
ಮಹಾರ್ಯಕ ೆ ಗುರಿಯಾಗುತಾಾನ . ಹಗುಬ ೋಡ! ಅಭಮಾನಿ
ವಿೋರರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತಳಾದ ದುಲವರ್ಳಾದ ನನಿನುಿ ಬಯಸಿ
ನಿೋನು ಇಂದು ಜೋವವನುಿ ತಾಜಸಬ ೋಡ. ನಾನು ನಿನಗ
722
 ದ ೊರಕುವವಳಲಿ. ಗಂಧವವರು ನನಿ ಗಂಡಂದರು.
ಕುಪಿತರಾದ ಅವರು ನಿನಿನುಿ ಕ ೊಲುಿತಾಾರ . ಸಾಕು. ಸುಮಮನ
ನಾಶಹ ೊಂದಬ ೋಡ. ಮಾನವರಿಗ ಅಸಾಧಾವಾದ
ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗಬಯಸುತ್ತಾರುವ . ಮಂದಾತಮನೊ
ನಿಬವಲನೊ ಆದ ಬಾಲಕನು ಒಂದು ದಡದಂದ
ಮತ ೊಾಂದು ದಡಕ ೆ ದಾಟಿಹ ೊೋಗಲು ಬಯಸುವಂತ
ನಿೋನೊ ಬಯಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ನ ಲದ ೊಳಗನುಿ ಹ ೊಕೆರೊ,
ಆಕಾಶಕ ೆ ಹಾರಿದರೊ, ಸಮುದರದ ಆಚ ದಡಕ ೆ ಓಡಿದರೊ
ಅವರಿಂದ ನಿೋನು ತಪಿಪಸಿಕ ೊಳೆಲಾರ . ನನಿ ಪ್ತ್ತಗಳು
ಶತುರಗಳನುಿ ನಾಶಪ್ಡಿಸುವ ದ ೋವಸುತರು. ಕಿೋಚಕ!
ರ ೊೋಗರ್ೋವವನು ಕಾಳರಾತ್ತರಯನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ನಿೋನು ನನಿನುಿ ಇಂದು ಏಕ ಒತಾಾಯಸಿ ಬಯಸುತ್ತಾರುವ ?
ತಾಯಯ ತ ೊಡ ಯಮೋಲ ಮಲಗದಾ ಮಗುವು
ಚಂದರನನುಿ ಹಡಿಯಬಯಸುವಂತ ನನಿನ ಿೋಕ
ಬಯಸುತ್ತಾರುವ ?”

ದೌರಪ್ದಯು ಸುರಾಪಾತ ರಯನುಿ ಹಡಿದು ಕಿೋಚಕನ ಮನ ಗ

ಹ ೊೋದುದು
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ ದೌರಪ್ದಯಂದ ಈ ರಿೋತ್ತಯ ಉತಾರವನುಿ ಪ್ಡ ದ

723
ಕಿೋಚಕನು ರ್ತ್ತಯಲಿದ ಘೊೋರ ಕಾಮದಂದ ತುಂಬಿದವನಾಗ
ಸುದ ೋಷ್ ಣಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕ ೈಕ ೋಯೋ! ಸುದ ೋಷ್ ಣೋ! ನನಿ ಪಾರಣವು ಹ ೊೋಗಬಾರದು
ಎನುಿವುದಾದರ ನಾನು ಸ ೈರಂಧಿರಯನುಿ ಸ ೋರುವಂತ
ಮಾಡು. ಅವಳು ನನಿನುಿ ಬಯಸುವಂತ ಮಾಡು.”
ಅವನ ಆ ಅತ್ತಯಾದ ರಗಳ ಯ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ, ಮನಸಿವನಿೋ
ವಿರಾಟಮಹಷ್ಠ ದ ೋವಿಯು ಅವನ ಮೋಲ ಕೃಪ ದ ೊೋರಿದಳು. ತನಿ
ಹತವನೊಿ, ಅವನ ಉದ ಾೋಶವನೊಿ ಮತುಾ ಕೃಷ್ ಣಯ ಉದ ವೋಗವನೊಿ
ಆಲ ೊೋಚಿಸಿ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಸೊತನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಹಬಿದ ದನದಂದು ನಿೋನು ಮದಾವನೊಿ ಊಟವನೊಿ
ಸಿದಧಗ ೊಳಿಸು. ಆಗ ಮದಾವನುಿ ತರಲು ಅವಳನುಿ ನಿನಿ
ಬಳಿ ಕಳುಹಸುತ ೋಾ ನ . ಅಲ್ಲಿಗ ಕಳುಹಲಾಗುವ ಅವಳನುಿ
ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಯಾವ ಅಡತಡ ಯೊ ಇಲಿದ ೋ
ಮನಬಂದಂತ ಪ್ರಲ ೊೋರ್ನ ಗ ೊಳಿಸು. ಸಾಂತವನಗ ೊಂಡು
ಅವಳು ನಿನಗ ಒಲ್ಲಯಬಹುದು.”
ಅಕೆನ ಮಾತ್ತನಂತ ಕಿೋಚಕನಾದರ ೊೋ ಮನ ಗ ತ ರಳಿ ಚ ನಾಿಗ
ಸ ೊೋಸಿದ ರಾರ್ರ್ೋಗಾ ಮದಾವನುಿ ತರಿಸಿದನು. ಆಡುಕುರಿಗಳ
ಮತುಾ ಬಗ ಬಗ ಯ ಪಾರಣಿಗಳ ಮಾಂಸದ ಅಡುಗ ಯನುಿ
ಅನಿಪಾನಗಳನುಿ ತಜ್ಞರಿಂದ ಚ ನಾಿಗ ಅಡುಗ ಮಾಡಿಸಿದನು. ಅದಾದ
ನಂತರ ಕಿೋಚಕನು ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡಿದಾಂತ ದ ೋವಿ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು
724
725
ಸ ೈರಂಧಿರಯನುಿ ಕಿೋಚಕನ ಮನ ಗ ಕಳುಹಸಿದಳು.
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಏಳು ಸ ೈರಂಧಿರ! ಕಿೋಚಕನ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗು.
ಪಾನಿೋಯವನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ. ಬಾಯಾರಿಕ ಯು
ನನಿನುಿ ಕಾಡುತ್ತಾದ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ! ನಾನು ಅವನ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗಲಾರ . ಅವನು
ಎಂತಹ ನಿಲವರ್ಜನ ಂದು ನಿನಗ ೋ ಗ ೊತುಾ. ನಿನಿ ಮನ ಯಲ್ಲಿ
ಕಾಮಚಾರಣಿಯೊ ಪ್ತ್ತಗಳಿಗ ವಾಭಚಾರಿಣಿಯೊ
ಆಗುವುದಲಿ. ಹಂದ ನಾನು ನಿನಿ ಮನ ಯನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುವಾಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡ ಒಪ್ಪಂದವು ನಿನಗ ತ್ತಳಿದ ೋ
ಇದ . ಮೊಢ ಕಿೋಚಕನಾದರ ೊೋ ಮದನದಪಿವತ. ಅವನು
ನನಿನುಿ ಅಪ್ಮಾನಗ ೊಳಿಸುತಾಾನ . ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋದುವುದಲಿ. ನಿನಗ ಬಹಳ ಮಂದ ದಾಸಿಯರಿದಾಾರ .
ಬ ೋರ ಯಾರನಾಿದರೊ ಕಳುಹಸು. ನಿನಗ ಒಳಿತಾಗಲ್ಲ!
ಅವನು ನನಿನುಿ ಅಪ್ಮಾನಗ ೊಳಿಸುತಾಾನ .”
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಇಲ್ಲಿಂದ ನಾನು ಕಳುಹಸುತ್ತಾರುವ ನಿನಿನುಿ ಅವನು
ಹಂಸಿಸುವುದ ೋ ಇಲಿ.”
ಇದನುಿ ಹ ೋಳಿ ಅವಳಿಗ ಮುಚಿಳವುಳೆ ಚಿನಿದ ಪಾನಪಾತ ರಯನುಿ
726
727
ಕ ೊಟುಳು. ಶಂಕಿತಳಾದ ಅವಳು ಅಳುತಾಾ ದ ೈವದ ಶರಣು ಹ ೊಕುೆ
ಮದಾವನುಿ ತರುವುದಕಾೆಗ ಕಿೋಚಕನ ಮನ ಗ ಹ ೊರಟಳು.
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಪಾಂಡವರನುಿ ಹ ೊರತು ಇತರ ಯಾರನೊಿ ನಾನು
ಅರಿತವಳಲಿ ಎನುಿವುದು ಸತಾವಾಗದಾರ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗುವ
ನನಿನುಿ ಕಿೋಚಕನು ವಶಪ್ಡ ಸಿಕ ೊಳೆದರಲ್ಲ.”
ಆಗ ಆ ಅಬಲ ಯು ಒಂದುಕ್ಷಣ ಸೊಯವನನುಿ ಧಾಾನಿಸಿದಳು.
ತಕ್ಷಣವ ೋ ಸೊಯವನು ಆ ತನುಮಧಾಳ ಕುರಿತು ಎಲಿವನೊಿ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡನು. ಆಗ ಅವನು ಅವಳನುಿ ಅಗ ೊೋಚರವಾಗ
ರಕ್ಷ್ಸುವಂತ ಒಬಿ ರಾಕ್ಷಸನಿಗ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಆ
ದ ೊೋಷ್ರಹತ ಯನುಿ ಅವನು ಎಲಿ ಸಂದರ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಎಡ ಬಿಡದ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾನು. ಹ ದರಿದ ಹರಿಣಿಯಂತ ಸರ್ೋಪ್ಕ ೆ ಬಂದ
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಕಂಡ ಆ ಸೊತನು ಸಮುದರದ ದಡವನುಿ
ಸ ೋರಬಯಸುವವನಿಗ ನಾವ ಸಿಕಿೆ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳುೆವಂತ
ಮೋಲ ದಾನು.

ಕಿೋಚಕನಿಂದ ದೌರಪ್ದಯು ಕಷ್ುಕ ೊೆಳಗಾದುದು

ಕಿೋಚಕನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಚ ಲುಗೊದಲ್ಲನವಳ ೋ! ನಿನಗ ಸಾವಗತ. ಇರುಳು ನನಗ
ಸುಪ್ರಭಾತವನುಿ ತಂದದ . ನನಿ ಒಡತ್ತಯಂತ ನಿೋನು
728
 ಬಂದರುವ . ನನಿನುಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸು. ಚಿನಿದ
ಸರಗಳನೊಿ, ಬಳ ಗಳನುಿ, ಸುವಣವಕುಂಡಲಗಳನೊಿ,
ರ ೋಷ್ ಮ ವಸರಗಳನೊಿ, ಜಂಕ ಯ ಚಮವಗಳನೊಿ
ತರಿಸುತ ೋಾ ನ . ನಿನಗಾಗ ನನಿ ಹಾಸಿಗ ಶುರ್ರವಾಗ
ಅಣಿಯಾಗದ . ಅಲ್ಲಿಗ ಬಾ. ನನ ೊಿಡನ ಮಾಧವಿೋ
ಮಧುವನುಿ ಕುಡಿ.”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯು ನನಿನುಿ ನಿನಿ ಬಳಿ ಸುರ ಯನುಿ
ತರುವುದಕಾೆಗ ಕಳುಹಸಿದಾಾಳ . ‘ನನಗ ಪಾನಿೋಯವನುಿ
ಬ ೋಗ ತಾ. ಬಾಯಾರಿಕ ಯಾಗದ !’ ಎಂದು ಹ ೋಳಿ
ಕಳುಹಸಿದಾಾಳ .”
ಕಿೋಚಕನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಗ ಮದಾವನುಿ ಬ ೋರ ಯವರು ಒಯುಾತಾಾರ .”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಸೊತಪ್ುತರನು ಅವಳ ಬಲಗ ೈಯನುಿ
ಹಡಿದುಕ ೊಂಡನು. ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಕಿೆದ ಅವಳು ನಡುಗುತಾಾ
ಕಿೋಚಕನನುಿ ನ ಲಕ ೆ ಕ ಡವಿ ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿದಾ ಸಭ ಗ ರಕ್ಷಣ ಗಾಗ
ಓಡಿದಳು. ಓಡುತ್ತಾದಾ ಅವಳ ಕ ೋಶವನುಿ ಕಿೋಚಕನು ಹಡಿದುಕ ೊಂಡು
ರಾರ್ನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ ಅವಳನುಿ ಬಿೋಳಿಸಿ ಕಾಲ್ಲನಿಂದ
ಒದ ದನು. ಆಗ ಸೊಯವನಿಂದ ನಿರ್ೋಜತನಾಗದಾ ರಾಕ್ಷಸನು
ಭರುಗಾಳಿಯ ವ ೋಗದಂದ ಕಿೋಚಕನನುಿ ತಳಿೆದನು. ರಾಕ್ಷಸನ
729
730
ಶಕಿಾಯುತ ಹ ೊಡ ತಕ ೆ ಸಿಕಿೆದ ಕಿೋಚಕನು ತ್ತರುಗುತಾಾ ಬ ೋರು ಕಡಿದ
ಮರದಂತ ಪ್ರಜ್ಞ ತಪಿಪ ನ ಲದ ಮೋಲ ಬಿದಾನು. ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ
ಭೋಮಸ ೋನ-ಯುಧಿಷ್ಠಿರರಿಬಿರೊ ಕಿೋಚಕನು ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಕಾಲ್ಲನಿಂದ
ಒದ ದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಕುಪಿತರಾದರು. ಆ ಮಹಾಮನ ಭೋಮನು
ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ದುರಾತಮ ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕ ೊಲಿ ಬಯಸಿ ರ ೊೋಷ್ದಂದ ಹಲುಿ
ಕಡಿದನು. ಆಗ ಧಮವರಾರ್ನು ತಮಮ ಕುರಿತು
ತ್ತಳಿದುಬಿಡುತಾದ ರ್ೋ ಎನುಿವ ರ್ಯದಂದ ಅವನ ಅಂಗುಷ್ಿದಂದ
ಭೋಮನ ಅಂಗುಷ್ಿವನುಿ ಅದುರ್ ತಡ ದನು.
ಸುಂದರಿ ದೌರಪ್ದಯು ಅಳುತಾಾ, ದೋನಚ ೋತಸರಾದ ತನಿ ಆ
ಪ್ತ್ತಗಳನುಿ ನ ೊೋಡುತಾಾ, ಮಾರುವ ೋಷ್ವನೊಿ ಧಮವಸಂಹತ
ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನೊಿ ಕಾಪಾಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾ, ಸಭಾದಾವರವನುಿ ಸ ೋರಿ
ರೌದಾರಕಾರದ ಕಣುಣಗಳಿಂದ ಮತಾಯನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಮಟಿು ಯಾರ ವ ೈರಿಯು
ನಿದರಸಲಾರನ ೊೋ ಅವರ ಭಾಯೆವಯಾದ ಮಾನಿನಿಯಾದ
ನನಿನುಿ ಸೊತಪ್ುತರನು ಒದ ದನಲಿ! ದಾನಿಗಳ್,
ಯಾಚಿಸದವರೊ, ಬಾರಹಮಣಪ್ೊರ್ಕರೊ, ಸತಾವಾದಗಳ್
ಆದವರ ಭಾಯೆವಯಾದ ನನಿನುಿ ಸೊತಪ್ುತರನು
ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಒದ ದನಲಿ! ಯಾರ ದುಂದುಭಯ
ನಿಘೊೋವಷ್ವೂ, ಬಿಲ್ಲಿನ ಹ ದ ಯ ಘೊೋಷ್ವೂ ಸದಾ
ಕ ೋಳಿಬರುತಾದ ರ್ೋ ಅವರ ಭಾಯೆವಯಾದ ನನಿನುಿ
731
ಸೊತಪ್ುತರನು ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಒದ ದನಲಿ! ತ ೋರ್ಸಿವಗಳ್
ಉದಾರಿಗಳ್, ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳ್, ಅಭಮಾನಿಗಳ್
ಆದವರ ಭಾಯೆವಯೊ ಮಾನಿನಿಯೊ ಆದ ನನಿನುಿ
ಸೊತಪ್ುತರನು ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಒದ ದನಲಿ! ಯಾರು ಈ ಸಮಸಾ
ಲ ೊೋಕವನ ಿೋ ನಾಶಮಾಡಬಲಿರ ೊೋ,
ಧಮವಪಾಶಬದಧರ ೊೋ, ಅವರ ಭಾಯೆವಯೊ
ಮಾನಿನಿಯೊ ಆದ ನನಿನುಿ ಸೊತ ಪ್ುತರನು ಕಾಲ್ಲನಿಂದ
ಒದ ದನಲಿ! ಮರ ಹ ೊಕೆ ಶರಣಾರ್ಥವಗಳಿಗ
ಆಶರಯವಾಗುವ, ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಗುಪ್ಾರಾಗ ಸಂಚರಿಸುವ ಆ
ಮಹಾರರ್ರು ಇಂದು ಎಲ್ಲಿ? ಪಿರಯಪ್ತ್ತಿಯನುಿ
ಸೊತಪ್ುತರನು ಒದ ಯುವುದನುಿ ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳ್,
ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವಗಳು ಆದ ಅವರು ನಪ್ುಂಸಕರಂತ ಹ ೋಗ
ತಾನ ಸಹಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ ? ದುರಾತಮನಿಂದ
ಒದ ಯಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವ ಭಾಯೆವಯ ಬಳಿ ಧಾವಿಸದರುವ
ಅವರ ಕ ೊೋಪ್, ಪ್ರಾಕರಮ, ತ ೋರ್ಸುಾ ಎಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಯತು?
ತಪಿಪಲಿದ ೋ ಒದ ಯಸಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವ ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿಯೊ
ಈ ಧಮವದೊಷ್ಣವನುಿ ಸಹಸಿಕ ೊಂಡಿರುವ ವಿರಾಟನ
ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾನ ೋನು ತಾನ ೋ ಮಾಡಬಲ ಿ? ಕಿೋಚಕನ
ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿೋನು ರಾರ್ನಂತ ಸವಲಪವೂ ವತ್ತವಸುತ್ತಾಲಿ.
ದಸುಾಗಳದಂತ್ತರುವ ನಿನಿ ಈ ಧಮವವು ಸಭ ಯಲ್ಲಿ
732
 ಶ ೋಭಸುವುದಲಿ. ಕಿೋಚಕನು ಸವಧಮವವನುಿ
ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾಲಿ. ಮತಾಯರಾರ್ನೊ ಯಾವಾಗಲೊ
ಸವಧಮವವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸಲ್ಲಲಿ. ಈತನನುಿ ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾರುವ
ಸಭಾಸದರೊ ಧಮವಜ್ಞರಲಿ. ವಿರಾಟ ರಾರ್! ರ್ನರ
ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ನಿನಿನುಿ ನಿಂದಸುವುದಲಿ. ನಿನಿ ಆಶರಯದಲ್ಲಿದಾ
ನಾನು ಇವನ ಹಂಸ ಗ ೊಳಗಾಗುವುದು ಯುಕಾವಲಿ. ಕಿೋಚಕನ
ರ್ತ್ತರ್ೋರಿದ ನಡತ ಯನುಿ ಸಭಾಸದರೊ ನ ೊೋಡಲ್ಲ.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ರ ೊೋಕ್ಷವಾಗ ನಡ ದ ನಿರ್ಮಬಿರ ರ್ಗಳವು ನನಗ
ತ್ತಳಿಯದು. ವಸುಾಸಿಿತ್ತಯನುಿ ಸರಿಯಾಗ ತ್ತಳಿಯದ ೋ ನಾನು
ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ತ್ತೋಮಾವನ ನಿೋಡುವುದು ಉಚಿತ?”
ಬಳಿಕ ಸಭಾಸದರು ಎಲಿವನೊಿ ತ್ತಳಿದು “ಸಾಧು! ಸಾಧು!” ಎಂದು
ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಹ ೊಗಳಿದರು ಮತುಾ ಕಿೋಚಕನನುಿ ಹಳಿದರು:
“ಈ ಸುಂದರಿ ಸವಾವಂಗೋ ಮತುಾ ವಿಶಾಲ
ಕಣುಣಗಳುಳೆವಳು ಯಾರ ಭಾಯೆವರ್ೋ ಅವನಿಗ ಪ್ರಮ
ಲಾರ್ದ ೊರ ತು ಎಂದೊ ದುಃಖ್ವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವುದಲಿ!”
ಹೋಗ ಸಭಾಸದರು ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಹ ೊಗಳುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿದ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಹಣ ಯಲ್ಲಿ ಕ ೊೋಪ್ದ ಬ ವರು ಇಳಿಯತು. ಆಗ ಆ
ಕೌರವಾನು ಪಿರಯ ರಾಣಿ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸ ೈರಂಧಿರ! ಇಲ್ಲಿ ನಿಲಿಬ ೋಡ! ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಅರಮನ ಗ
733
 ಹ ೊೋಗು! ವಿೋರಪ್ತ್ತಿಯರು ಪ್ತ್ತಯನಿನುಸರಿಸಿ ಕಷ್ುವನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಕಷ್ುದಲ್ಲಿಯೊ ಅವನ ಒಳಿತನುಿ
ಬಯಸಿ ಪ್ತ್ತಯ ಕಷ್ುಗಳನುಿ ಗ ಲುಿತಾಾರ . ನಿನಿ ಆ
ಸೊಯವವಚವಸ ಗಂಧವವ ಗಂಡಂದರು ಇದು
ಸಿಟಿುಗ ೋಳುವ ಸಮಯವಲಿವ ಂದು ತ್ತಳಿದು ನಿನಿನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಲು
ಇಲ್ಲಿಗ ಬರಲ್ಲಲಿವ ಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ನಿನಗ ಸಮಯ
ಜ್ಞಾನವಿಲಿ! ನಟಿಯಂತ ಇಲ್ಲಿ ಓಡಿಬಂದು
ರಾರ್ಸಂಸದಯಲ್ಲಿ ಮತಾಯರಾರ್ನ ಪ್ಗಡ ಯಾಟಕ ೆ
ವಿಘ್ಿವನುಿ ತಂದ ೊಡುಿತ್ತಾದಾೋಯೆ! ಹ ೊೋಗು ಸ ೈರಂಧಿರ!
ಗಂಧವವರು ನಿನಗ ಒಳ ೆಯದನುಿ ಮಾಡುತಾಾರ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಅತ್ತೋವ ಕೃಪಾಳುಗಳಾದ ಅವರಿಗ ೊೋಸೆರವಾಗಯೆೋ
ನಾನು ಧಮವಚಾರಿಣಿಯಾಗದ ಾೋನ . ಅವರಲ್ಲಿ
ಹರಿಯನಾದವನ ರ್ೊಜನಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರಮಾಸಕಿಾಯ
ಕಾರಣದಂದಲ ೋ ಅವರು ಕಷ್ುಕ ೊೆಳಗಾಗದಾಾರ .”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಆ ಸುಶ ರೋಣಿಯು ಮುಡಿಬಿಚಿಿಕ ೊಂಡು ಕ ೊೋಪ್ದಂದ
ಕ ಂಪಾದ ಕಣುಣಗಳುಳೆವಳಾಗ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಅರಮನ ಗ ಓಡಿದಳು.
ಒಂದ ೋಸಮನ ಅಳುತ್ತಾದಾ ಅವಳ ಮುಖ್ವು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ
ಮೋಡಗಳಿಂದ ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದದ ಚಂದರಮಂಡಲದಂತ
ಶ ೋಭಸುತ್ತಾತುಾ.
734
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ವರಾರ ೊೋಹ ೋ! ಯಾರು ನಿನಿನುಿ ಹ ೊಡ ದರು? ಏತಕ ೆ
ಅಳುತ್ತಾರುವ ಶ ೋರ್ನ ೋ? ಯಾರಿಂದ ನಿನಗ ಈ ದುಃಖ್ವು
ಪಾರಪ್ಾವಾಯತು? ಯಾರಿಂದ ನಿನಗ ಈ ಅಪಿರಯವಾದುದು
ನಡ ಯತು?”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ನಿನಗ ಸುರ ಯನುಿ ತರಲು ಹ ೊೋದಾಗ ಅಲ್ಲಿ ನನಿನುಿ
ಕಿೋಚಕನು ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ರಾರ್ನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ
ಯಾರೊ ಇಲಿದ ಡ ಯಲ್ಲಿ ಹ ೋಗ ಒದ ಯುತಾಾರ ೊೋ ಹಾಗ
ಒದ ದನು.”
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಸುಂದರ ಕೊದಲ್ಲನವಳ ೋ! ನಿೋನು ಇಷ್ುಪ್ಟುರ
ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕ ೊಲ್ಲಿಸುತ ೋಾ ನ . ಕಾಮದಂದ ಹುಚಿನಾದ
ನಿನಿನುಿ ಪಿೋಡಿಸುತ್ತಾದಾಾನ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಯಾರಿಗ ಅವನು ಅಪ್ರಾದವನ ಿಸಗದಾಾನ ರ್ೋ ಅವರ ೋ
ಅವನನುಿ ವಧಿಸುತಾಾರ . ಇಂದ ೋ ಅವನು ಪ್ರಲ ೊೋಕಕ ೆ
ಹ ೊೋಗುತಾಾನ ಎನುಿವುದು ಸಪಷ್ುವ ಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ .”

ರಾತ್ತರ ದೌರಪ್ದಯು ಭೋಮಸ ೋನನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ ಎಬಿಿಸಿ

735
ಮಾತನಾಡಿದುದು
ಸೊತಪ್ುತರನಿಂದ ಪ ಟುುತ್ತಂದ ಆ ದುರಪ್ದಾತಮಜ , ಭಾರ್ನಿೋ
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ ಕೃಷ್ ಣಯು ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಉರಿಯುತಾಾ, ಆ ಸ ೋನಾಪ್ತ್ತಯ
ವಧ ಯನುಿ ಬಯಸುತಾಾ ತನಿ ನಿವಾಸಕ ೆ ಹ ೊೋದಳು. ಆ
ತನುಮಧಾಮ ಕೃಷ್ ಣಯು ಯಥ ೊೋಚಿತವಾಗ ನಿೋರಿನಿಂದ ಸಾಿನಮಾಡಿ
ಬಟ ುಯನುಿ ತ ೊಳ ದು, ಅಳುತಾಲ ೋ –
“ಈ ದುಃಖ್ವನುಿ ಹ ೊೋಗಲಾಡಿಸಲು ನಾನು ಏನು
ಮಾಡಲ್ಲ? ಎಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ? ನನಿ ಈ ಕಾಯವವನುಿ
ಹ ೋಗ ನ ರವ ೋರಿಸಲ್ಲ?”
ಎಂದು ಚಿಂತ್ತಸಿದಳು. ಹೋಗ ಚಿಂತ್ತಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಅವಳಿಗ ಭೋಮನ
ನ ನಪಾಯತು.
“ಈಗ ಭೋಮನನುಿ ಬಿಟುರ ಬ ೋರ ಯಾರೊ ನನಿ ಮನಸಿಾಗ
ಬ ೋಕಾಗರುವುದನುಿ ಮಾಡುವವರಿಲಿ.”
ಆಗ ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ ಬಹುದುಃಖ್ದಂದ ಕೊಡಿದ ಮನಸುಾಳೆವಳಾದ ಆ
ಮನಸಿವನಿೋ ನಾರ್ವತ್ತೋ ಸತ್ತೋ ಕೃಷ್ ಣಯು ತನಿ ಹಾಸಿಗ ಯನುಿ ಬಿಟುು
ಮೋಲ ದುಾ ರಕ್ಷಣ ಯನಿರಸಿ ಓಡಿದಳು. ವನದಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ ಮೊರು
ವಷ್ವ ವಯಸಿಾನ ಸವವಶ ವೋತವಣವದ ಹಸುವಿನಂತ್ತದಾ ಆ
ಬ ಳಿಗ ಯ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು ಹ ಣಾಣನ ಯು ಮಹಾಗರ್ವನುಿ
ಸರ್ೋಪಿಸುವಂತ ಅಡುಗ ಯ ಮನ ಯಲ್ಲಿದಾ ಭೋಮಸ ೋನನ ಹತ್ತಾರ
ಬಂದಳು. ಗ ೊೋಮತ್ತೋ ತ್ತೋರದಲ್ಲಿ ಹೊಬಿಟುು ನಿಂತ
736
737
ಮಹಾಶಾಲವನುಿ ಲತ ಯು ಅಪಿಪಕ ೊಳುೆವಂತ ಅವನನುಿ ಆ
ಸುಂದರಿಯು ಅಪಿಪಕ ೊಂಡು, ದುಗವಮ ವನದಲ್ಲಿ
ಹ ಣುಣಸಿಂಹವಂದು ಮಲಗದ ಸಿಂಹವನುಿ ಎಚಿರಿಸುವಂತ
ಎಚಿರಿಸಿದಳು. ಆ ಅನಿಂದತ ಪಾಂಚಾಲ್ಲಯು ಒಳ ೆಯ
ಮೊಛವನ ಯುಳೆ ವಿೋಣ ಯ ಗಾಂಧಾರಸವರದಂತ ಸವಿಯಾದ
ಧಿನಿಯಂದ ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿದಳು.
“ಏಳು! ಎದ ಾೋಳು! ಸತಾವನಂತ ಏಕ ಮಲಗರುವ
ಭೋಮಸ ೋನ? ಬದುಕಿರುವವನ ಹ ಂಡತ್ತಯನುಿ
ಅಪ್ಮಾನಿಸಿದ ಪಾಪಿಯು ಜೋವಿಸಿರಬಾರದು. ನನಿ ವ ೈರಿ
ಆ ಪಾಪಿಷ್ು ಸ ೋನಾಪ್ತ್ತಯು ಈ ಕ ಲಸವನುಿ ಮಾಡಿಯೊ
ಜೋವಿಸಿರುವಾಗ ನಿೋನು ಇಂದು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ನಿದ ಾ
ಮಾಡುತ್ತಾರುವ ?”
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯಂದ ಎಬಿಿಸಲಪಟು ಮೋಘ್ಸಮಾನನಾದ ಅವನು
ಸುಪ್ಪತ್ತಾಗ ಯ ಪ್ಯವಂಕದ ಮೋಲ ನಿದ ಾಯಂದ ಎದುಾ ಕುಳಿತನು.
ನಂತರ ಆ ಕೌರವಾನು ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ ಪಿರಯ ರಾಣಿಗ ಕ ೋಳಿದನು:
“ಹೋಗ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ನನಿ ಬಳಿ ಬರಲು ಕಾರಣವ ೋನು?
ನಿನಿ ಬಣಣವು ಸಾವಭಾವಿಕವಾಗಲಿ. ಕೃಶಳಾಗಯೊ
ಬಿಳಿಚಿಕ ೊಂಡವಳಾಗಯೊ ಕಾಣುತ್ತಾರುವ . ಎಲಿವನುಿ
ವಿವರವಾಗ ತ್ತಳಿಸಿ ಹ ೋಳು. ಸುಖ್ಕರವಾಗರಲ್ಲ
ದುಃಖ್ಕರವಾಗರಲ್ಲ, ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ಮಾಡಿದಾಾಗರಲ್ಲ
738
 ಅರ್ವಾ ದ ವೋಷ್ದಂದ ಮಾಡಿದಾಾಗರಲ್ಲ ಯಥಾವತಾಾಗ
ಎಲಿವನೊಿ ನನಗ ಹ ೋಳು. ಕ ೋಳಿದ ನಂತರ ಮುಂದನದಾರ
ಕುರಿತು ರ್ೋಚಿಸುತ ೋಾ ನ . ಕೃಷ್ ಣೋ! ನಾನ ೋ ನಿನಿ ಎಲಿ
ಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶಾವಸದಲ್ಲಿರುವವನು. ನಾನಾದರ ೊೋ
ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ನಿನಿನುಿ ಆಪ್ತುಾಗಳಿಂದ ಪಾರುಮಾಡುತ ೋಾ ನ .
ನಿೋನು ಯಾವ ಕ ಲಸದ ಕುರಿತು ಹ ೋಳಬ ೋಕ ಂದರುವ ರ್ೋ
ಅದನುಿ ಬ ೋಗನ ೋ ಹ ೋಳಿ ಇತರರು ಯಾರೊ ಏಳುವುದರ
ಮದಲ ೋ ನಿನಿ ಮಲಗುವ ಕ ೊೋಣ ಗ ಹ ೊೋಗು.”

ದೌರಪ್ದಯು ತನಿ ದುಃಖ್ವನುಿ ಭೋಮಸ ೋನನಲ್ಲಿ

ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆವುದು
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಪ್ತ್ತಿಯಾಗರುವವಳಿಗ ಯಾವಾಗ ತಾನ ೋ
ಶ ೋಕವ ನುಿವುದರುವುದಲಿ? ನನಿ ದುಃಖ್ದ ಕುರಿತು
ಎಲಿವನುಿ ತ್ತಳಿದೊ ನನಿನುಿ ಏಕ ಪ್ರಶ್ಿಸುತ್ತಾರುವ ? ಅಂದು
ನನಿನುಿ ಸ ೋವಕ ಪ್ರತ್ತಕಾರ್ಯು ದಾಸಿೋ ಎಂದು ಕರ ಯುತಾಾ
ಸಭ ಯ ಮಧ ಾ ಎಳ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದನಲಿ ಅದು ನನಿನುಿ
ಸುಡುತ್ತಾದ . ಈ ದೌರಪ್ದಯಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಾವ
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯು ತಾನ ೋ ನನಿ ಹಾಗ ರ ೊೋಷ್ವನುಿ

739
ಅನುರ್ವಿಸಿ ಜೋವಿಸಿದಾಾಳು? ಎರಡನ ಯ ಬಾರಿ,
ವನವಾಸದಲ್ಲಿದಾಾಗ ದುರಾತಮ ಸ ೈಂಧವನು
ಮಾಡಿದುಾದನೊಿ ಸಹಸಿಕ ೊಂಡು ಯಾರುತಾನ ೋ ಇದಾಾಳು?
ಮತಾಯರಾರ್ನ ಸಮಕ್ಷಮದಲ್ಲಿಯೆೋ, ಆ ದೊತವನು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾಂತ ಯೆೋ, ಕಿೋಚಕನ ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಒದ ಸಿಕ ೊಂಡ
ಯಾರುತಾನ ೋ ನನಿಹಾಗ ಜೋವಿಸಿದಾಾಳು? ಹೋಗ
ಬಹುವಿಧದ ದುಃಖ್ಗಳಿಂದ ಬಾಧಿತಳಾದ ನಾನು ನಿನಗ
ಅರ್ವವಾಗುತ್ತಾಲಿ. ಕೌಂತ ೋಯ! ನಾನು ಬದುಕಿದುಾ
ಫಲವ ೋನು? ಈ ರಾರ್ ವಿರಾಟನ ಸ ೋನಾನಿಯೊ
ಭಾವಮೈದುನನೊ ಆದ ಕಿೋಚಕ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ ಪ್ರಮ
ದುಮವತ್ತ ದುಷ್ುನು ರಾರ್ರ್ವನದಲ್ಲಿ ಸ ೈರಂಧಿರಯ
ವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ ನನಿನುಿ ನಿತಾವೂ ನನಗ
ಹ ಂಡತ್ತಯಾಗು ಎಂದು ಕಾಡುತ್ತಾರುತಾಾನ . ವಧಾಹವನಾದ
ಅವನಿಂದ ಹೋಗ ಒತಾಾಯಕ ೊೆಳಪ್ಟು ನನಿ ಹೃದಯವು
ಬಹುಕಾಲದಂದ ಪ್ಕವವಾಗರುವ ಫಲದಂತ
ಬಿರಿದುಹ ೊೋಗದ . ಮಹಾರ್ೊರ್ುಕ ೊೋರನಾದ ನಿನಿ
ಅಣಣನನುಿ ನಿಂದಸು. ಅವನ ಕ ಲಸದಂದಲ ೋ ನಾನು ಈ
ಕ ೊನ ಯಲಿದ ದುಃಖ್ವನುಿ ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಆ
ರ್ೊಜಾಳಿಯ ಹ ೊರತು ಬ ೋರ ಯಾರು ತಾನ ೋ ತನಿನೊಿ,
ರಾರ್ಾವನೊಿ, ಸವವಸವವನೊಿ ತ ೊರ ದು
740
ವನವಾಸಕಾೆಗಯೆೋ ರ್ೊಜಾಡುತಾಾನ ? ಸಾವಿರ
ನಾಣಾಗಳನೊಿ ಮತುಾ ಇನೊಿ ಸಾರವತಾಾದ ಧನವನಿಿಟುು
ಅನ ೋಕ ವಷ್ವಗಳ ವರ ಗ ಬ ಳಿಗ ು-ಸಂಜ ರ್ೊಜಾಡುತ್ತಾದಾರೊ
ಅವನ ಚಿನಿ, ಬ ಳಿೆ, ವಸರ, ವಾಹನ, ರರ್, ಮೋಕ ಹಂಡು,
ಕುದುರ , ಮತುಾ ಹ ೋಸರಗತ ಗ
ಾ ಳ ಸಮೊಹಗಳು
ಕರಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ರ್ೊಜನ ಹುಚಿಿನಲ್ಲಿ ಸಂಪ್ತಾನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡು ತಾನು ಮಾಡಿದುಾದರ ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸುತಾಾ
ಈಗ ಮೊಢನಂತ ಸುಮಮನ ಕುಳಿತ್ತದಾಾನ . ತಾನು
ಹ ೊರಟಾಗ ಚಿನಿದ ಹಾರಗಳಿಂದ ಮತುಾ ತಾವರ ಗಳಿಂದ
ಅಲಂಕೃತವಾದ ಹತುಾ ಸಾವಿರ ಆನ ಗಳಿಂದ
ಹಂಬಾಲ್ಲಸಲಪಡುತ್ತಾದಾವನು ಇಂದು ರ್ೊಜಾಡಿಕ ೊಂಡು
ಅದರಿಂದ ಜೋವಿಸುತ್ತಾದಾಾನ ! ಇಂದರಪ್ರಸಿದಲ್ಲಿ ಮಹಾರಾರ್
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ನೊರಾರು ಸಾವಿರಾರು ಅರ್ತತ ೋರ್ಸ
ರ್ನರು ಪ್ೊಜಸುತ್ತಾದಾರು. ಅವನ ಅಡುಗ ಮನ ಯಲ್ಲಿ
ನಿತಾವೂ ಸಹಸರ ದಾಸಿಯರು ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಪಾತ ರಗಳನುಿ
ಹಡಿದು ಹಗಲ್ಲರುಳು ಅತ್ತರ್ಥಗಳಿಗ ಊಟ ಬಡಿಸುತ್ತಾದಾರು.
ಸಹಸರನಾಣಾಗಳನುಿ ದಾನಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಶ ರೋಷ್ಿ ದಾನಿಯು
ಇಂದು ದೊಾತದಂದಾದ ದ ೊಡಿ ಅನರ್ವಕ ೆ
ಸಿಲುಕಿಕ ೊಂಡಿದಾಾನ . ವಿಮಲ ಮಣಿಕುಂಡಲಗಳನುಿ
ಧರಿಸಿದಾ ಸವರಸಂಪ್ನಿರಾದ ಬಹುಮಂದ ಹ ೊಗಳು ರ್ಟರು
741
ಅವನನುಿ ಸಂಜ ಮತುಾ ಮುಂಜಾನ ಗಳಲ್ಲಿ ಸ ೋವ
ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾದಾರು. ತಪ್ಃಸಾಂಪ್ನಿರೊ ವ ೋದಸಂಪ್ನಿರೊ ಎಲಿ
ಬಯಕ ಗಳ ಸಿದಧಸಿದಧರೊ ಆದ ಸಹಸರ ಋಷ್ಠಗಳು ನಿತಾವೂ
ಅವನ ಸಭಾಸದರಾಗರುತ್ತಾದಾರು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ರಾಷ್ರದಲ್ಲಿದಾ ಎಲಿ ಕುರುಡರನೊಿ, ವೃದಧರನೊಿ,
ಅನಾರ್ರನೊಿ ಮತುಾ ದುಗವತ್ತಕರನುಿ ವಿಮನಸೆನಾಗದ ೋ
ಕರುಣ ಯಂದ ನಿತಾವೂ ಪ್ೋಷ್ಠಸುತ್ತಾದಾನು. ಅದ ೋ ರಾರ್
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಈಗ ದುರವಸ ಿಗೋಡಾಗ ಮತಾಯರಾರ್ನ
ಪ್ರಿಚಾರಕನಾಗ ಅವನ ೊಂದಗ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ
ದೊಾತವಾಡುತಾಾ ಕಂಕನ ಂದು ಕರ ಯಲಪಡುತ್ತಾದಾಾನ .
ಇಂದರಪ್ರಸಿದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ರಾರ್ರ ಲಿರೊ
ಯಾರಿಗ ಕಪ್ಪವನುಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾದಾರ ೊೋ ಅವನ ೋ ಇಂದು
ಇತರರ ಆಶರಯವನುಿ ಕ ೋಳಿಕ ೊಂಡಿದಾಾನ .
ಪ್ೃರ್ಥವಿೋಪಾಲರಾದ ದ ೊರ ಗಳು ಯಾರ
ವಶವತ್ತವಗಳಾಗದಾರ ೊೋ ಆ ರಾರ್ನ ೋ ಇಂದು
ಅಸವತಂತರನಾಗ ಇತರರ ವಶದಲ್ಲಿದಾಾನ . ಸಮಸಾ
ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ ಸೊಯವನಂತ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಬ ಳಗದ ಆ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಇಂದು ವಿರಾಟರಾರ್ನ
ಸಭಾಸದನಾಗದಾಾನ . ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಯಾರನುಿ ರಾರ್ರು ಮತುಾ
ಋಷ್ಠಗಳು ಪ್ೊಜಸುತ್ತಾದಾರ ೊೋ ಆ ಪಾಂಡವನ ೋ ಈಗ
742
ಇತರರನುಿ ಪ್ೊಜಸುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡು.
ಜೋವಿತಾರ್ವಕಾೆಗ ಇತರರ ಆಶರಯದಲ್ಲಿರುವ
ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ ಧಮಾವತಮ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಯಾರಿಗ ತಾನ ೋ ದುಃಖ್ವಾಗಲಾರದು? ಸಭ ಯಲ್ಲಿ
ಯಾರನುಿ ಇಡಿೋ ರ್ೊರ್ಯೆೋ ಪ್ೊಜಸುತ್ತಾತ ೊಾೋ ಆ
ಭಾರತನ ೋ ಇತರರನುಿ ಉಪಾಸಿಸುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡು.
ಈ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿಬಹುವಿಧದ ದುಃಖ್ಗಳಿಂದ ಶ ೋಕಸಾಗರದ
ಮಧಾದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಅನಾರ್ಳಂತ ಪಿೋಡ ಪ್ಡುತ್ತಾರುವುದು
ನಿನಗ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿವ ೋ?
ಭಾರತ! ನನಿ ಈ ಮಹಾದುಃಖ್ವನುಿ ನಿನಗ
ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ ಂದು ನನಿನುಿ ಅಪ ೋಕ್ಷ್ಸಬ ೋಡ. ದುಃಖ್ದಂದ
ಇದನುಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಕ ೈಕ ೋಯ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ನ ೊೋಡಿ
ಆನಂದಸಲ ಂದು ನಿೋನು ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲ, ಕಾಡು
ಕ ೊೋಣ ಮತುಾ ಸಿಂಹಗಳ ್ಡನ ಕಾದಾಡುವಾಗ ನನಿ
ಮನಸುಾ ಕುಗುುತದ
ಾ . ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮೋಲ ದಾ ಸುಂದರಿ
ಕ ೈಕ ೋಯಯು ದುಃಖ್ದಂದ ಹತಳಾಗರುವಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾ
ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಆ ಸಿರೋಯರಿಗ ಹ ೋಳುತಾಾಳ : “ಈ
ಅಡುಗ ಯವನ ಮೋಲ ಇರುವ ಸ ಿೋಹದಂದಾಗ ಈ
ಶುಚಿಸಿಮತ ಯು ಮಹಾವಿೋಯವರ ೊಂದಗ
ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾರುವ ಇವನ ಕುರಿತು ಶ ೋಚಿಸುತ್ತಾದಾಾಳ !
743
ಸ ೈರಂಧಿರಯು ಸುಂದರಿ ಮತುಾ ಬಲಿವನೊ ಅತ್ತ ಸುಂದರ.
ಸಿರೋಯರ ಮನಸಾನುಿ ತ್ತಳಿಯಲು ಅಸಾಧಾ. ಆದರೊ
ಇವರಿಬಿರೊ ಅನುರೊಪ್ರು ಎಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ.
ಇವನ ೊಂದಗನ ಪಿರಯಸಹವಾಸದಂದ ಸ ೈರಂಧಿರಯು
ನಿತಾವೂ ಇವನ ಮೋಲ ಕರುಣ ತ ೊೋರಿಸುತಾಾಳ . ಈ
ರಾರ್ಕುಲದಲ್ಲಿ ಇವರಿಬಿರೊ ಒಂದ ೋ ಸಮಯದಂದ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾರ .” ಹೋಗನ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿ ಅವಳು
ಯಾವಾಗಲೊ ನನಿನುಿ ನ ೊೋಯಸುತ್ತಾರುತಾಾಳ . ನಾನು
ಸಿಟಾುಗರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಿನುಿ ಮತುಾ ನಿನಿನುಿ
ಶಂಕಿಸುತಾಾಳ . ಅವಳು ನನಿಲ್ಲಿ ಹೋಗ ಹ ೋಳುವಾಗ ನನಗ
ಮಹಾ ದುಃಖ್ವಾಗುತಾದ . ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಶ ೋಕದಲ್ಲಿ
ಮುಳುಗರುವ ನನಗ ಬದುಕುವ ಆಸ ಯಲಿ.
ದ ೋವಮಾನವರನೊಿ ಸಪ್ವರನೊಿ ಏಕರರ್ನಾಗ ಗ ದಾ
ಯುವಕನು ಇಂದು ವಿರಾಟ ರಾರ್ನ ಕನ ಾಯರಿಗ
ನತವಕನಾಗದಾಾನ . ಖಾಂಡವದಲ್ಲಿ ಜಾತವ ೋದಸನನುಿ
ತೃಪಿಾಗ ೊಳಿಸಿದ ಅಮೋಯಾತಮ ಪಾರ್ವನು ಇಂದು
ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಕ ೊಂಡ ಅಗಿಯಂತ ಅಂತಃಪ್ುರವನುಿ
ಸ ೋರಿದಾಾನ . ಯಾವ ಪ್ುರುಷ್ಷ್ವರ್ನಿಂದ ಯಾವಾಗಲೊ
ಶತುರಗಳು ರ್ಯಪ್ಡುತ್ತಾದಾರ ೊೋ ಆ ಧನಂರ್ಯನು ಇಂದು
ಲ ೊೋಕನಿಂದಾ ವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿದಾಾನ . ಯಾರ ಬಿಲ್ಲಿನ ಹ ದ ಯ
744
ಘೊೋಷ್ದಂದ ಶತುರಗಳು ನಡುಗುತ್ತಾದಾರ ೊೋ ಅವನ
ಗೋತಸವನವನುಿ ಸಿರೋಯರು ಇಂದು ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ಆಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾಾರ . ಯಾರ ತಲ ಯ ಮೋಲ ಸೊಯವನಂತ
ಬಿರುಗುತ್ತಾದಾ ಕಿರಿೋಟವು ಶ ೋಭಸುತ್ತಾತ ೊಾೋ ಆ ಧನಂರ್ಯನ
ತಲ ಗೊದಲು ಇಂದು ರ್ಡ ಯಂದ ವಿಕೃತವಾಗದ . ಸಮಸಾ
ದವಾಾಸರಗಳನುಿಳೆ ಸವವವಿದ ಾಗಳಿಗೊ ಆಧಾರನಾಗರುವ
ಮಹಾತಮನು ಇಂದು ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದಾಾನ .
ದಾಟಲಾಗದ ಮಹಾಸಾಗರದಂತ್ತರುವ ಇವನನುಿ
ಅಪ್ರತ್ತಮ ತ ೋರ್ಸರಾದ ಸಹಸಾರರು ರಾರ್ರುಗಳಿಂದಲೊ
ಸಮರದಲ್ಲಿ ರ್ಯಸಲಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಆ ಯುವಕನ ೋ ಇಂದು
ರಾರ್ ವಿರಾಟನ ಕನ ಾಯರ ನತವಕನಾಗದಾಾನ . ವ ೋಷ್
ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ಆ ಕನ ಾಯರ ಪ್ರಿಚಾರಕನಾಗದಾಾನ .
ಭೋಮ! ಇವನ ರರ್ಘೊೋಷ್ದಂದ ಪ್ವವತ
ವನಗಳ ್ಂದಗ , ಸಾಿವರರ್ಂಗಮಗಳ ್ಂದಗ ಇಡಿೋ
ಬೊರ್ಯು ಕಂಪಿಸುತ್ತಾತುಾ. ಯಾರ ಹುಟಿುನಿಂದ ಕುಂತ್ತಯ
ಶ ೋಕವು ಅಳಿಯತ ೊೋ ಆ ಮಹಾಭಾಗ, ನಿನಿ ತಮಮನ
ಕುರಿತು ನನಗ ದುಃಖ್ವಾಗುತಾದ . ಚಿನಿದ ಕುಂಡಲಗಳಿಂದ
ಅಲಂಕೃತನಾಗ ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಚಿಪಿಪನ ಬಳ ಗಳನುಿ ತ ೊಟುು
ಬರುವ ಅವನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಿ ಮನಸುಾ ನ ೊೋಯುತಾದ .
ರ್ಯಂಕರ ಬಿಲಾುರನಾದ ಅರ್ುವನನು ತಲ ಗೊದಲನುಿ
745
ರ್ಡ ಹ ಣ ದುಕ ೊಂಡು ಕನ ಾಯರಿಂದ
ಸುತುಾವರ ದರುವುದನುಿ ಕಂಡು ನನಿ ಮನಸುಾ
ನ ೊೋಯುತಾದ . ಮತಾಯರಾರ್ ವಿರಾಟನ ಸಮುಪ್ಸಿಿತ್ತಯಲ್ಲಿ
ಹ ಣಾಣನ ಗಳಿಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟು ಮದಾಾನ ಯಂತ ಈ
ಕನ ಾಯರಿಂದ ಸುತುಾವರ ಯಲಪಟುು ವಾದಾಗಳಿಗ ನತ್ತವಸುವ
ಆ ದ ೋವರೊಪಿಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಗ ದಕ ೆೋ
ತ ೊೋಚದಂತಾಗುತಾದ . ರ್ೊಜನ ಹುಚುಿಹಡಿದರುವ
ಅಜಾತಶತುರ ಕೌರವಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗೊ ಮತುಾ
ಧನಂರ್ಯನಿಗೊ ಬಂದ ೊದಗರುವ ಕಷ್ುಗಳನುಿ
ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ ಆಯೆವ ಕುಂತ್ತಗ ತ್ತಳಿದರಲಾರಳು.
ಹಾಗ ಯೆೋ ಭಾರತ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಾಯಕನಾದ ನಿಮಮ
ಕಿರಿಯವನಾದ ಸಹದ ೋವನು ಗ ೊೋಪಾಲನ ವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ
ಗ ೊೋವುಗಳ ಮಧ ಾ ಇರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಾನು
ಬಿಳಿಚಿಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ . ಸಹದ ೋವನ ಕುರಿತು ಮತ ಾ ಮತ ಾ
ಚಿಂತ್ತಸುವ ನನಗ ಸಹದ ೋವನು ಯಾವ ಕ ಟು ಕ ಲಸವನುಿ
ಮಾಡಿದನ ಂದು ಆ ಸತಾವಿಕರಮನಿಗ ಈ ರಿೋತ್ತಯ ದುಃಖ್ವು
ಪಾರಪ್ಾವಾಯತು ಎಂದು ನನಗ ತ್ತಳಿಯದಾಗದ .
ಮತಾಯರಾರ್ನಿಂದ ಗ ೊೋವುಗಳ ಮೋಲ್ಲವಚಾರಣ ಗ
ನ ೋಮಕಗ ೊಂಡಿರುವ ಗೊಳಿಯಂತ್ತರುವ ನಿನಿ ಪಿರಯ
ತಮಮನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಗ ನ ೊೋವಾಗುತಾದ .
746
ಸಾವಭಮಾನಿಯಾದ ಅವನು ಹೋಗ ಕ ಂಪ್ು
ಉಡುಗ ಯನುಿಟುು ಗ ೊೋಪಾಲ ಪ್ರಮುಖ್ನಾಗ ವಿರಾಟನನುಿ
ಸಂತಸಪ್ಡಿಸುತ್ತಾರುವುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನನಗ
ಸಂತಾಪ್ವಾಗುತಾದ . ವಿೋರ ಸಹದ ೋವನನನುಿ ನಿತಾವೂ
ಆಯೆವ ಕುಂತ್ತಯು ನನಗ ಈ ರಿೋತ್ತ ಹ ೋಳಿ
ಪ್ರಶಂಸಿಸುತ್ತಾದಾಳು: “ಅವನು ಸತುೆಲ ಸಂಪ್ನಿ. ಒಳ ೆಯ
ವತವನ ಯುಳೆವನು. ಶ್ೋಲವಂತ.
ಲಜಾಜಪ್ರವೃತ್ತಾಯುಳೆವನು. ಸವಿಯಾಗ
ಮಾತನಾಡುವವನು. ಧಾರ್ವಕ. ನನಗ ಪಿರಯನಾದವನು.
ದೌರಪ್ದ! ಅವನನುಿ ನಿೋನು ಇರುಳಿನಲ್ಲಿಯೊ ಎಚಿರದಂದ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು.” ಗ ೊೋವುಗಳ ಆರ ೈಕ ಯಲ್ಲಿ
ನಿರತನಾದ, ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ ಕರುವಿನ ಚಮವದ ಮೋಲ
ಮಲಗುವ ಆ ರ್ೋಧಶ ರೋಷ್ಿ ಸಹದ ೋವನನುಿ ನ ೊೋಡಿಯೊ
ನಾನು ಬದುಕಬ ೋಕ ? ರೊಪ್, ಅಸರ, ಬುದಧ ಮೊರರಲೊಿ
ಸದಾ ಸಂಪ್ನಿನಾಗರುವ ಆ ನಕುಲನು ವಿರಾಟನ
ಅಶವಪಾಲಕನಾಗದಾಾನ . ಕಾಲದ ವ ೈಪ್ರಿೋತಾವನುಿ ನ ೊೋಡು.
ಮಹಾರಾರ್ನು ನ ೊೋಡಲ ಂದು ಕುದುರ ಗಳನುಿ ವ ೋಗವಾಗ
ಓಡಿಸುವ ದಾಮಗರಂರ್ಥಯನುಿ ನ ೊೋಡಲು ರ್ನಸಮೊಹ
ಕಿಕಿೆರಿಯುತಾದ . ಶ್ರೋಮಂತನೊ, ತ ೋರ್ಸಿವಯೊ ಉತಾಮನೊ
ಆದ ಮತಾಯರಾರ್ ವಿರಾಟನ ಎದರು ಅವನು
747
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಪ್ರದಶ್ವಸುವುದನುಿ ನಾನು ನ ೊೋಡಿದ ಾೋನ .
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಹೋಗ ನೊರಾರು ದುಃಖ್ಗಳಿಗ
ಒಳಗಾಗರುವ ನಾನು ಸುಖಿಯೆಂದು ಹ ೋಗ ತಾನ
ಭಾವಿಸುವ ? ಇವುಗಳಿಗೊ ವಿಶ ೋಷ್ವಾದ ಬ ೋರ ದುಃಖ್ಗಳು
ನನಗವ . ಅವುಗಳನೊಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕ ೋಳು. ನಿೋನು
ಬದುಕಿರುವಾಗಲ ೋ ವಿವಿಧ ದುಃಖ್ಗಳು ನನಿ ಶರಿೋರವನುಿ
ಬತ್ತಾಸುತ್ತಾವ . ಇದಕಿೆಂತಲೊ ರ್ಗಲಾದ ದುಃಖ್
ಯಾವುದದ ?
ಆ ಕ ಟು ರ್ೊಜಾಳಿಯ ಕಾರಣದಂದ ನಾನು ಸ ೈರಂಧಿರಯ
ವ ೋಷ್ವನುಿ ಧರಿಸಿ ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ಇದುಾಕ ೊಂಡು
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಪ್ರಿಚಾರಿಕ ಮಾಡುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯಾದ ನನಿ ಈ ಅತ್ತೋವ ಅಸುಖ್ವನುಿ ನ ೊೋಡು.
ಆತವಳಂತ ದುಃಖ್ವ ಲಿ ಮುಗಯುವ ಸಮಯವನುಿ
ಕಾಯುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಮನುಷ್ಾರ ಸಂಪ್ತುಾ, ಸಾಧನ ಗಳು, ರ್ಯ-
ಅಪ್ರ್ಯಗಳು ಅನಿತಾ ಎಂದು ತ್ತಳಿದು ಪ್ತ್ತಗಳ
ಪ್ುನರ ೊೋದಯವನುಿ ಕಾಯುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಪ್ುರುಷ್ನ ರ್ಯಕ ೆ
ಯಾವುದು ಕಾರಣವೋ ಅದ ೋ ಪ್ರಾರ್ಯಕೊೆ
ಕಾರಣವಾಗುವುದ ಂದು ಕಾಯುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ದಾನನಿೋಡುವವರು ಬ ೋಡುತಾಾರ . ಕ ೊಲುಿವವರು
ಇತರರಿಂದ ಕ ೊಲ್ಲಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ . ಬಿೋಳಿಸುವವರು
748
ಇತರರಿಂದ ಬಿೋಳಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾರ ಎಂದು ನಾನು ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ .
ದ ೈವಕ ೆ ಯಾವುದೊ ಅತ್ತ ಭಾರವಲಿ. ದ ೈವವನುಿ
ರ್ೋರುವಂತ್ತಲಿ ಎಂದು ತ್ತಳಿದು ಅದೃಷ್ುದ
ಪ್ುನರಾಗಮನವನುಿ ಕಾಯುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಹಂದ ನಿೋರು ಎಲ್ಲಿ
ನಿಲುಿತ್ತತಾ ೊಾೋ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಮತ ಾ ನಿಲುಿತದ
ಾ ಎಂದು ತ್ತಳಿದು
ಬದಲಾವಣ ಯನುಿ ಬಯಸುತಾಾ ಪ್ುನರುದಯವನುಿ
ಪ್ರತ್ತೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಚ ನಾಿಗ ನಡ ಸಿದರೊ ಯಾರ
ಉದ ಾೋಶವು ದ ೈವದಂದ ವಿಪ್ತ್ತಾಗೋಡಾಗುತಾದ ರ್ೋ
ಅಂರ್ವನು ವಿವ ೋಕಿಯಾಗ ಮತ ಾ ದ ೈವವದಗುವಂತ
ಪ್ರಯತ್ತಿಸಬ ೋಕು. ದುಃಖಿತ ಯಾಗ ನಾನು ಹ ೋಳುವ
ಮಾತುಗಳ ಪ್ರರ್ೋರ್ನವ ೋನ ಂದು ನಿೋನು ಕ ೋಳು ಅರ್ವಾ
ಕ ೋಳದರು. ನಾನು ಹ ೋಳುವ ಈ ಮಾತ್ತನ ಉದ ಾೋಶವನುಿ
ನಿನಗ ತ್ತಳಿಸುತ ೋಾ ನ . ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ ರಾಣಿಯಾಗದುಾ
ದುರಪ್ದನ ಮಗಳಾಗದುಾ ಈ ಅವಸ ಿಯನುಿ ಪ್ಡ ದರುವ
ನನಿಂರ್ಹ ಇನಾಿಯರು ತಾನ ಜೋವಿಸಿರಲು ಬಯಸುತಾಾರ ?
ನನಗ ೊದಗದ ಈ ಕ ಿೋಶವು ಎಲಿ ಕುರುಗಳನೊಿ,
ಪಾಂಚಾಲರನೊಿ ಮತುಾ ಪಾಂಡವರನೊಿ
ಅಪ್ಮಾನಗ ೊಳಿಸಿದ . ಬಹುರ್ನ ಸ ೊೋದರರಿಂದಲೊ,
ಮಾವಂದರಿಂದಲೊ, ಪ್ುತರರಿಂದಲೊ ಪ್ರಿವೃತಳಾಗ
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದರಬ ೋಕಾದ ಬ ೋರ ಯಾರು ತಾನ ೋ ಹೋಗ
749
ದುಃಖ್ಪ್ಡುತಾಾಳ ? ಬಾಲ ಯಾಗದಾಾಗ ನಾನು
ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ ವಿಧಿಗ ಅಪ್ರಾಧಮಾಡಿದಾರಬ ೋಕು.
ಅದರ ಪ್ರಸಾದದಂದ ಈ ದುರವಸ ಿಗೋಡಾಗದ ಾೋನ . ನನಿ
ಬಣಣವು ಹ ೋಗಾಗದ ಯೆಂಬುದನುಿ ನ ೊೋಡು. ಅಂದು ಅಲ್ಲಿ
ಪ್ರಮ ದುಃಖ್ದಲ್ಲಿಯೊ ಹೋಗಾಗರಲ್ಲಲಿ. ಹಂದನ ನನಿ
ಸುಖ್ವನುಿ ನಿೋನ ೊಬಿನ ೋ ಬಲ ಿ. ಅಂತಹ ನಾನು
ದಾಸಿಯಾಗದ ಾೋನ . ಅವಶಳಾದ ನನಗ ಶಾಂತ್ತಎನುಿವುದ ೋ
ಸಿಗುತ್ತಾಲಿ. ಭೋಮಧನಿವ ಮಹಾಬಾಹು ಪಾರ್ವ
ಧನಂರ್ಯನು ತಣಣಗಾದ ಬ ಂಕಿಯಂತ್ತರುವುದು
ದ ೈವವಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಲಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ಜೋವಿಗಳ
ಗತ್ತಯನುಿ ತ್ತಳಿಯಲು ನರರಿಗ ಸಾಧಾವಿಲಿ. ನಿಮಮ ಈ
ಪ್ತನವು ಮದಲ ೋ ತ್ತಳಿದರಲ್ಲಲಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ .
ಇಂದರಸಮಾನರಾದ ನಿೋವು ಅಪ್ಪಣ ಗಾಗ ಸದಾ ನನಿ
ಮುಖ್ವನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾರಿ. ಅಂರ್ಹ ಶ ರೋಷ್ಿ ಸತ್ತ ನಾನ ೋ
ಇಂದು ಅಪ್ಪಣ ಗಾಗ ಕಿೋಳಾದ ಇತರರ ಮುಖ್ವನುಿ
ನ ೊೋಡುವವಳಂತಾಗದ ಾೋನ . ನನಿ ಈ ಅವಸ ಿಯನುಿ
ನ ೊೋಡು. ನಿೋವು ಬದುಕಿರುವಾಗ ನನಗ ಇದು ತಕುೆದಲಿ.
ಕಾಲವಿಪ್ಯವವನುಿ ನ ೊೋಡು. ಸಾಗರಪ್ಯವಂತವಾದ
ಪ್ೃರ್ಥಿ ಯಾರ ವಶವತ್ತವನಿಯಾಗತ ೊಾೋ ಆ ನಾನು ಇಂದು
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ವಶವತ್ತವನಿಯಾಗ ಅವಳಿಗ ಹ ದರುತ ೋಾ ನ .
750
 ಯಾರ ಹಂದ ಮತುಾ ಮುಂದ ಅನುಚರರು ಇರುತ್ತಾದಾರ ೊೋ
ಆ ನಾನು ಇಂದು ಸುದ ೋಷ್ ಣೋಯ ಹಂದ ಮುಂದ
ತ್ತರುಗುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಿ ಈ ಅಸಹಾ ದುಃಖ್ವನುಿ
ಅರ್ವಮಾಡಿಕ ೊೋ. ಯಾರು ಕುಂತ್ತಯ ಹ ೊರತು ತನಗಾಗ
ಕೊಡ ಸುಗಂಧದರವಾವನುಿ ತ ೋಯುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿವೋ ಆ ನಾನ ೋ
ಇಂದು ಸುದ ೋಷ್ ಣೋಗಾಗ ಚಂದನವನುಿ ತ ೋಯುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಿ
ಕ ೈಗಳನುಿ ನ ೊೋಡು ಕೌಂತ ೋಯ! ಹಂದ ಇವು ಹೋಗರಲ್ಲಲಿ.
ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ!”
ಹೋಗ ಂದು ಅವಳು ದಡುಿಗಟಿುದ ಎರಡೊ ಕ ೈಗಳನೊಿ ಅವನಿಗ
ತ ೊೋರಿಸಿದಳು. ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಕುಂತ್ತಗಾಗಲ್ಲೋ ನಿಮಗಾಗಲ್ಲೋ ಎಂದೊ ಹ ದರದದಾ ನಾನು
ಇಂದು ವಿರಾಟನ ಮುಂದ ಸ ೋವಕಿಯಾಗ ಅನುಲ ೋಪ್ನ
ಚ ನಾಿಗ ಸಿದಧವಾಗದ ರ್ೋ ಇಲಿವೋ? ನನಗ ದ ೊರ ಯು
ಏನ ನುಿತಾಾನ ೊೋ ಎಂದು ಅಳುಕುತಾಾ ನಿಂತ್ತರುತ ೋಾ ನ .
ಬ ೋರ ಯವರು ತ ೋಯಾ ಚಂದನವು ವಿರಾಟನಿಗ
ಹಡಿಸುವುದಲಿ.”
ಈ ರಿೋತ್ತ ಭೋಮಸ ೋನನ ಭಾರ್ನಿ ಕೃಷ್ ಣಯು ತನಿ ದುಃಖ್ಗಳನುಿ
ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ಭೋಮಸ ೋನನ ಮುಖ್ವನ ಿೋ ನ ೊೋಡುತಾಾ ಮೌನವಾಗ
ಅತಾಳು. ಅವಳು ಮತ ಾ ಮತ ಾ ನಿಟುುಸಿರುಬಿಡುತಾಾ ಭೋಮಸ ೋನನ
ಹೃದಯವನುಿ ಕಲಕುತಾಾ ಬಾಷ್ಪಗದುದ ಮಾತುಗಳಿಂದ
751
ಹೋಗ ಂದಳು:
“ಭೋಮ! ಹಂದ ನಾನು ದ ೋವತ ಗಳಿಗ ಸಗದ ಅಪ್ರಾಧವು
ಅಲಪವಾಗರಲ್ಲಕಿೆಲಿ. ಸಾಯಬ ೋಕಾಗರುವ ಅಭಾಗಾಳಾದ
ನಾನು ಬದುಕಿದ ಾೋನ .”
ಬಳಿಕ ಆ ಪ್ರವಿೋರಹ ವೃಕ ೊೋದರನು ಕಂಪಿಸುತ್ತಾದಾ ದೌರಪ್ದಯ
ದಡುಿಗಟಿು ಊದಕ ೊಂಡಿದಾ ಕ ೈಗಳನುಿ ತನಿ ಮುಖ್ದ
ಮೋಲ್ಲಟುುಕ ೊಂಡು ಅತುಾಬಿಟುನು. ಪ್ರಾಕರರ್ಯಾದ ಆ
ಕೌಂತ ೋಯನು ಅವುಗಳನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡು ಪ್ರಮ
ದುಃಖಾತವನಾಗ ಕಣಿಣೋಗವರ ಯುತಾಾ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು.

ಭೋಮಸ ೋನನು ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಸಂತವಿಸಿದುದು

ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನನಿ ಬಾಹುಬಲಕೊೆ ಫಲುುನನ ಗಾಂಡಿೋವಕೊೆ ಧಿಕಾೆರ!
ಹಂದ ಕ ಂಪಾಗದಾ ನಿನಿ ಕ ೈಗಳ ರಡೊ ಈಗ ದಡುಿಗಟಿುವ .
ವಿರಾಟನ ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ನಾನು ದ ೊಡಿ ಕದನವನ ಿೋ
ಮಾಡುತ್ತಾದ ಾ. ಆದರ ಅಲ್ಲಿ ಧಮವರಾರ್ನು ನನಿನುಿ
ಕಡ ಗಣಿಣನ ನ ೊೋಟದಂದ ತಡ ದನು. ಭಾರ್ನಿ! ಅವನ
ಆಶಯವನುಿ ತ್ತಳಿದು ನಾನು ಸುಮಮನಿದುಾಬಿಟ ು. ನಾಡಿನಿಂದ
ಹ ೊರದೊಡಿರುವುದು, ಇನೊಿ ನಾವು ಕೌರವರನುಿ
ಕ ೊಲಿದರುವುದು, ಸುರ್ೋಧನ, ಕಣವ, ಸೌಬಲ ಶಕುನಿ
752
ಮತುಾ ಪಾಪಿ ದುಃಶಾಸನನ ಶ್ರಗಳನುಿ ನಾನು ಕತಾರಿಸದ ೋ
ಇರುವುದು ಇವ ಲಿವೂ ನನಿ ಹೃದಯವನುಿ ಶಲಾದಂತ
ಸುಡುತ್ತಾವ . ಧಮವವನುಿ ತ ೊರ ಯಬ ೋಡ. ಕ ೊರೋಧವನುಿ
ಬಿಡು. ನಿನಿಿಂದ ಈ ನಿಂದ ಯನ ಿಲಿ ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಕ ೋಳಿದರ ನಿಶಿಯವಾಗಯೊ ಅವನು ಪಾರಣ ಬಿಡುತಾಾನ .
ಧನಂರ್ಯನಾಗಲ್ಲೋ ಯಮಳರಾಗಲ್ಲೋ ಮರಣಹ ೊಂದದರ
ನಾನು ಜೋವಿಸಿರಲಾರ . ಹಂದ ಸುಕನಾಾ ಎಂಬ ಹ ಸರಿನ
ಶಯಾವತ್ತಯ ಮಗಳು ವನದಲ್ಲಿ ತಪ್ಸುಾಮಾಡುತಾಾ
ಹುತಾವಾಗದಾ ರ್ೃಗುವಂಶರ್ ಚಾವನನನುಿ ಅರಣಾದಲ್ಲಿ
ಅನುಸರಿಸಿದಳು. ಹಂದ ರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದಧಳಾದ
ನಾಡಾಯಣ ವಂಶದ ಇಂದರಸ ೋನ ಯು ಸಾವಿರ ವಷ್ವದ
ವೃದಧ ಪ್ತ್ತಯನುಿ ಅನುಸರಿಸಿದುದನುಿ ನಿೋನು ಕ ೋಳಿಲಿವ ೋ?
ರ್ನಕನ ಮಗಳಾದ ವ ೈದ ೋಹಯೊ ಕೊಡ
ಮಹಾರಣಾನಿವಾಸಿ ಪ್ತ್ತಯನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದುದನುಿ
ಕ ೋಳಿಲಿವ ೋ? ರಾಮನ ಪಿರಯ ಪ್ತ್ತಿಯಾದ ಆ ಸುಂದರಿಯು
ರಾಕ್ಷಸರ ನಿಗರಹಕ ೊೆಳಗಾಗ ಕ ೋಿ ಶಗ ೊಂಡರೊ ರಾಮನನ ಿೋ
ಅನುಸರಿಸಿದಳು. ಹಾಗ ಯೆೋ ರೊಪ್ ಯೌವನಸಂಪ್ನ ಿಯಾದ
ಲ ೊೋಪಾಮುದ ರಯು ಎಲಿ ದವಾ ಸುಖ್ಗಳನೊಿ ತ ೊರ ದು
ಅಗಸಯನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದಳು. ನಾನು ಹ ೋಳಿದ ಈ
ರೊಪ್ವತ್ತಯರೊ ಪ್ತ್ತವರತ ಯರೊ ಆದ ನಾರಿಯರಂತ
753
 ನಿೋನೊ ಕೊಡ ಸವವಗುಣಸಂಪ್ನ ಿಯಾಗರುವ .
ವಾಥ ಪ್ಡಬ ೋಡ! ಇನುಿ ಉಳಿದರುವ ಒಂದೊವರ ತ್ತಂಗಳ
ಅಲಪಕಾಲವನುಿ ತಾಳಿಕ ೊೋ. ಹದಮೊರನ ಯ ವಷ್ವವು
ತುಂಬಿದಾಗ ನಿೋನು ಮತ ಾ ರಾರ್ನ ರಾಣಿಯಾಗುವ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಭೋಮ! ದುಃಖ್ವನುಿ ತಡ ದುಕ ೊಳೆಲಾಗದ ೋ ಆತವಳಾಗ
ನಾನು ನಿನಿ ಮುಂದ ಹೋಗ ಕಂಬನಿಗರ ದ . ರಾರ್ನನುಿ
ನಾನು ನಿಂದಸುವುದಲಿ. ಹಂದ ಆದುದಾನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡು.
ಈಗ ಒದಗಬಂದರುವ ಕಷ್ುದ ಪ್ರಿಹಾರಕ ೆ ಸಿದಧನಾಗು.
ರೊಪ್ದಲ್ಲಿ ನಾನು ಅವಳನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸುವ ನ ಂಬ
ಶಂಕ ಯಂದ ರಾರ್ನ ಲ್ಲಿ ನನಿನುಿ
ಲಪ್ಟಾಯಸಿಬಿಡುತಾಾನ ೊೋ ಎಂದು ಸುದ ೋಷ್ ಣಯು ನಿತಾವೂ
ಉದವಗಿಳಾಗದಾಾಳ . ಅವಳ ಆ ಭಾವವನಿರಿತು ಸವತಃ
ಕ ಟುದಾನ ಿೋ ಕಾಣುವ ದುಷ್ಾುತಮ ಆ ಕಿೋಚಕನು ನನಿನುಿ
ಯಾವಾಗಲೊ ಬ ೋಡುತಾಾನ . ನಾನು ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡರೊ
ಮತ ಾ ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ ನಿಯಂತ್ತರಸಿಕ ೊಂಡು ಕಾಮದಂದ
ಮೊಢನಾದ ಅವನಿಗ ನಾನು “ಕಿೋಚಕ! ನಿನಿನುಿ ನಿೋನು
ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊೋ!” ಎಂದು ಹ ೋಳಿದ . “ನಾನು ಐವರು ಗಂಧವವರ
ಭಾಯೆವ. ಪಿರಯಪ್ತ್ತಿ. ತಡ ಯಲು ಅಸಾಧಾರೊ, ಶ ರರೊ,
ಸಾಹಸಿಗಳ್ ಆದ ಅವರು ನಿನಿನುಿ ಕ ೊಲುಿತಾಾರ .” ಹೋಗ
754
ಹ ೋಳಿದಾಗ ಆ ದುಷ್ಾುತಮ ಕಿೋಚಕನು ಮರುನುಡಿದನು:
“ಶುಚಿಸಿಮತ ೋ! ನಾನು ಗಂಧವವರಿಗ ಹ ದರುವುದಲಿ.
ಒಟಿುಗ ಬರುವ ನೊರು ಅರ್ವಾ ಸಾವಿರ ಗಂಧವವರನೊಿ
ನಾನು ರಣದಲ್ಲಿ ಕ ೊಲುಿವ ನು. ಆದುದರಿಂದ ನನಗ ನಿೋನು
ಸಂತಸವನುಿಂಟುಮಾಡು!” ಹೋಗ ಅವನು ಹ ೋಳಿದಾಗ
ನಾನು ಕಾಮಾತುರನಾದ ಆ ಸೊತನಿಗ ಮತ ಾ ನುಡಿದ :
“ಕಿೋತ್ತವಶಾಲ್ಲಗಳಾದ ಆ ಗಂಧವವರಿಗ ಬಲದಲ್ಲಿ ನಿೋನು
ಸಾಟಿಯಲಿ. ಕುಲಶ್ೋಲಸಂಪ್ನ ಿಯಾದ ನಾನು
ಯಾವಾಗಲೊ ಧಮವಸಿಿತಳಾಗದ ಾೋನ . ಯಾರ ವಧ ಯನೊಿ
ನಾನು ಬಯಸುವುದಲಿ. ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ಕಿೋಚಕ! ನಿೋನು
ಇನೊಿ ಬದುಕಿದಾೋಯೆ!” ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಆ ದುಷ್ಾುತಮನು
ಗಟಿುಯಾಗ ನಕೆನು. ಅವನು ಸನಾಮಗವದಲ್ಲಿ
ನ ಲ ಗ ೊಳುೆವುದಲಿ ಮತುಾ ಧಮವಕಾೆಗ ಯತ್ತಿಸುವುದಲಿ.
ಆ ಪಾಪಾತಮ, ಪಾಪ್ಭಾವಿ, ಕಾಮರಾಗವಶ, ಅವಿನಿೋತ,
ದುಷ್ಾುತಮನು ಮತ ಾ ಮತ ಾ ಪ್ರತ್ತರ್ಟಿಸಿದರೊ ನನಿನುಿ
ಕಂಡಾಗಲ ಲಾಿ ಹಂಸಿಸುತಾಾನ . ಆದಾರಿಂದ ನಾನು ಪಾರಣ
ಬಿಡುತ ೋಾ ನ . ಧಮವದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯತಿಪ್ರರಾಗರುವವರ
ಮಹಾಧಮವವ ೋ ಹಾಳಾಗುತಾದ . ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನುಿ
ಪ್ರಿಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ ನಿಮಗ ಪ್ತ್ತಿಯೆೋ ಇಲಿವಾಗುತಾಾಳ .
ಹ ಂಡತ್ತಯನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿದರ ಮಕೆಳು ರಕ್ಷ್ತರಾಗರುತಾಾರ .
755
 ಮಕೆಳು ರಕ್ಷಣ ಯಲ್ಲಿದಾರ ಆತಮರಕ್ಷಣ ಯಾಗುತಾದ .
ಬಾರಹಮಣರು ವಣವಧಮವದ ಕುರಿತು ಹ ೋಳಿದುದನುಿ
ನಾನು ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ . ಶತುರಗಳ ನಾಶದ ಹ ೊರತು ಬ ೋರ
ಯಾವುದೊ ಎಂದೊ ಕ್ಷತ್ತರಯನಿಗ ಧಮವವಲಿ.
ಧಮವರಾರ್ನು ನ ೊೋಡುತ್ತಾರುವಂತ ಯೆೋ ನಿನಿ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ
ಕಿೋಚಕನು ನನಿನುಿ ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಒದ ದನು. ಆ ಘೊೋರ
ರ್ಟಾಸುರನಿಂದ ನಿೋನ ೋ ನನಿನುಿ ಪಾರುಗ ೊಳಿಸಿದ .
ಹಾಗ ಯೆೋ ಸ ೊೋದರರ ೊಡನ ರ್ಯದರರ್ನನೊಿ ನಿೋನ ೋ ಗ ದ ಾ.
ಈಗ ನನಿನುಿ ಅಪ್ಮಾನಿಸಿದ ಪಾಪಿಯನೊಿ ನಿೋನ ೋ ಕ ೊಲುಿ.
ರಾರ್ನಿಗ ಬ ೋಕಾದವನಾಗರುವ ಕಿೋಚಕನು ನನಿನುಿ
ಕಾಡುತ್ತಾದಾಾನ . ನನಗ ಬಹಳಷ್ುು ಕಷ್ುಗಳನುಿ ತಂದ ೊಡಿಿದ
ಆ ಕಾಮದಂದ ಹುಚಿನಾದವನನುಿ ಮಡಕ ಯನುಿ ಕಲ್ಲಿನ
ಮೋಲ ಚಪ್ಪಳಿಸಿ ಒಡ ಯುವಂತ ನಾಶಮಾಡು. ಬ ಳಿಗ ು
ಸೊರ್ೋವದಯದ ವರ ಗ ಅವನು ಜೋವಂತನಾಗದಾರ
ವಿಷ್ವನುಿ ಬ ರ ಸಿ ಕುಡಿಯುತ ೋಾ ನ . ಕಿೋಚಕನ
ವಶಳಾಗುವುದಲಿ. ನಿನಿನುಿ ಬಿಟುರ ಮರಣವ ೋ ನನಗ
ಶ ರೋಯಸೆರ.”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಕೃಷ್ ಣಯು ಭೋಮನ ಎದ ಯಮೋಲ ೊರಗ ರ ೊೋಧಿಸಿದಳು.
ಭೋಮನು ಅವಳನುಿ ಅಪಿಪಕ ೊಂಡು ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ ಸಾಂತವನಗ ೊಳಿಸಿ
ಕಟವಾಯಗಳನುಿ ನ ಕುೆತಾಾ ಕಿೋಚಕನ ಕುರಿತು
756
ರ್ೋಚಿಸತ ೊಡಗದನು.

ಕಿೋಚಕವಧ
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ದ ರೋ! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಯೆೋ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಇಂದು
ಕಿೋಚಕನನುಿ ಅವನ ಬಾಂಧವರ ೊಡನ ಕ ೊಲುಿತ ೋಾ ನ . ದುಃಖ್
ಶ ೋಕಗಳನುಿ ಕ ೊಡವಿ ಇಂದು ಸಾಯಂಕಾಲ ಅವನನುಿ
ಭ ೋಟಿಯಾಗು. ಮತಾಯರಾರ್ನಿಂದ ನಿರ್ವತವಾದ
ನತವನಶಾಲ ಯಲ್ಲಿ ಕನ ಾಯರು ಹಗಲು ಹ ೊತುಾ
ನೃತಾಮಾಡಿ ರಾತ್ತರ ಹ ೊತುಾ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗುತಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ
ಸುಸಿಿತ್ತಯಲ್ಲಿರುವ ಗಟಿುಮುಟಾುದ ಮಂಚವಂದದ .
ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಅವನಿಗ ಅವನ ಪ್ೊವವ ಪಿತಾಮಹರ
ಪ ರೋತಗಳನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ಅವನ ೊಂದಗ ನಿೋನು
ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕ ೊಳುೆವಾಗ ನಿನಿನುಿ ಯಾರೊ ಕಾಣದಂತ
ನ ೊೋಡಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಅವನು ಅಲ್ಲಿ ಹಾರ್ರಿರುವಂತ
ಮಾಡು.”
ಅವರಿಬಿರೊ ಹಾಗ ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಂಡು, ದುಃಖ್ದಂದ
ಕಂಬನಿಗರ ದು ಹೃದಯವನುಿ ಗಟಿುಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಅತುಾಗರವಾದ
ಆ ಇರುಳಿನ ಉಳಿದ ಭಾಗವನುಿ ಸಹಸಿಕ ೊಂಡರು. ಆ ರಾತ್ತರಯು
ಕಳ ಯಲು ಬ ಳಿಗ ು ಎದುಾ ಕಿೋಚಕನು ಅರಮನ ಗ ಹ ೊೋಗ ದೌರಪ್ದಗ
757
ಹೋಗ ಂದು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ರಾರ್ನ ಕಣುಮಂದ ಯೆೋ ನಿನಿನುಿ ಬಿೋಳಿಸಿ
ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ಒದ ಾ. ನಿನಿ ಮೋಲ ಬಿದಾ ಬಲ್ಲಷ್ುನಾದ ನನಿಿಂದ
ನಿನಗ ರಕ್ಷಣ ಯೆೋ ದ ೊರ ಯಲ್ಲಲಿ. ವಿರಾಟನನುಿ
ಮತಾಯರಾರ್ನ ಂದು ಹ ಸರಿಗ ಮಾತರ ಕರ ಯುತಾಾರ .
ಸ ೋನಾಪ್ತ್ತಯಾಗರುವ ನಾನ ೋ ಮತಾಯರಾರ್. ನಿೋನು
ಸುಖ್ವನುಿ ಪ್ಡ . ನಾನು ನಿನಗ ದಾಸನಾಗುತ ೋಾ ನ . ದನಕ ೆ
ನೊರು ನಾಣಾಗಳನುಿ ನಿನಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ನೊರು
ದಾಸಿಯರನೊಿ ಮತುಾ ನೊರು ದಾಸರನೊಿ,
ಹ ೋಸರ ಗತ ಗ
ಾ ಳನುಿ ಹೊಡಿದ ರರ್ವನೊಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ಭೋರು! ನರ್ಮಬಿರ ಸಮಾಗಮವಾಗಲ್ಲ!”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಕಿೋಚಕ! ಇಂದು ನನಿದ ೊಂದು ನಿಬಂಧನ ಯುಂಟು.
ಅದನುಿ ನಿೋನು ನಡ ಸಿಕ ೊಡು. ನನ ೊಿಡನ ನಿನಿ ಈ
ಸಮಾಗಮವು ನಿನಿ ಸ ಿೋಹತರಿಗಾಗಲ್ಲೋ
ಸಹ ೊೋದರರಿಗಾಗಲ್ಲೋ ಗ ೊತಾಾಗಕೊಡದು. ಆ ಯಶಸಿವ
ಗಂಧವವರಿಗ ಇದು ತ್ತಳಿದುಬಿಡುತಾದ ಯೆಂದು ನಾನು
ಹ ದರುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಹೋಗ ನಿೋನು ನನಗ ಆಣ ಕ ೊಡು.
ಅನಂತರ ನಾನು ನಿನಿ ವಶಳಾಗುತ ೋಾ ನ .”
ಕಿೋಚಕನು ಹ ೋಳಿದನು:
758
 “ಸುಶ ರೋಣಿ! ಆಗಲ್ಲ. ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಯೆೋ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .
ಸೊಯವವಚವಸಿವಗಳಾದ ಗಂಧವವರು ನಿನಿನುಿ
ಕಂಡುಹಡಿಯದಂತ , ನಿನಿಿಂದ ಮದನಮೋಹತನಾದ
ನಾನು ನಿನ ೊಿಡನ ಸಮಾಗಮಕಾೆಗ ಯಾರೊ ಇಲಿದ ನಿನಿ
ಆವಾಸಕ ೆ ನಾನು ಒಬಿನ ೋ ಬರುತ ೋಾ ನ .”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಮತಾಸರಾರ್ನಿಂದ ನಿರ್ವತವಾದ ಆ ನೃತಾಮಂದರದಲ್ಲಿ
ಕನ ಾಯರು ಹಗಲು ನತ್ತವಸಿ ರಾತ್ತರ ತಮಮ ತಮಮ ಮನ ಗಳಿಗ
ಹ ೊೋಗುತಾಾರ . ಕತಾಲಲ್ಲಿ ನಿೋನು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಾ. ಗಂಧವವರಿಗ
ಅದು ತ್ತಳಿಯದು. ಅಲ್ಲಿ ನಮಮ ತಪ್ುಪ ಯಾರಿಗೊ
ಗ ೊತಾಾಗುವುದಲಿ. ಇದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ.”
ಈ ಅಭಪಾರಯವನುಿ ಕಿೋಚಕನಿಗ ತ್ತಳಿಸುವಾಗ ಕೃಷ್ ಣಗ ಅಧವ
ದವಸವು ತ್ತಂಗಳಿಗ ಸಮಾನವಾಯತು. ಆ ಮೋಲ
ತುಂಬುಹಷ್ವದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗ ಮನ ಗ ಹ ೊೋದ ಮೊಢ ಕಿೋಚಕನಿಗ
ಸ ೈರಂಧಿರೋ ರೊಪ್ದ ಮೃತುಾವಿನ ಅರಿವಾಗಲ್ಲಲಿ.
ಕಾಮಮೋಹತನಾದ ಅವನು ಗಂಧ, ಆರ್ರಣ ಮತುಾ
ಮಾಲ ಗಳಿಂದ ತನಿನುಿ ತಾನು ಬ ೋಗ ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ
ಅಲಂಕರಿಸಿಕ ೊಳುೆವುದರಲ್ಲಿ ಮಗಿನಾದನು. ಆ ವಿಶಾಲಾಕ್ಷ್ಯನುಿ
ಕುರಿತು ಚಿಂತ್ತಸುತಾ ಕ ಲಸಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಅವನಿಗ ತುಂಬಾ ಸಮಯವು
ಕಳ ದಂತಾಯತು. ಶ ೋಭ ಯನುಿ ತಾಜಸಲ್ಲದಾ ಅವನ ಶ ೋಭ ಯು
759
ಆರುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬತ್ತಾಯನುಿ ಸುಡುವ ದೋಪ್ದಂತ
ಅತಾಧಿಕವಾಗತುಾ. ದೌರಪ್ದಯು ಮೊಡಿಸಿದಾ ನಂಬಿಕ ಯಂದ
ಸಮಾಗಮವನುಿ ಚಿಂತ್ತಸುತ್ತಾದಾ ಕಾಮಮೋಹತ ಕಿೋಚಕನಿಗ ದವಸ
ಕಳ ದು ಹ ೊೋದುದ ೋ ತ್ತಳಿಯಲ್ಲಲಿ. ಅನಂತರ ಕಲಾಾಣಿ ದೌರಪ್ದಯು
ಅಡುಗ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗ ಪ್ತ್ತ ಕೌರವಾ ಭೋಮನ ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿ
ನಿಂತಳು. ಆ ಸುಕ ೋಶ್ಯು ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಪ್ರಂತಪ್! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಂತ ನತವನ ಗೃಹದಲ್ಲಿ
ಕಿೋಚಕನ ೊಂದಗ ನನಿ ಸಮಾಗಮವು ವಾವಸಿಿತವಾಗದ . ಆ
ನಿರ್ವನ ನತವನಮಂದರಕ ೆ ಕಿೋಚಕನು ಕತಾಲಲ್ಲಿ
ಏಕಾಂಗಯಾಗ ಬರುವನು. ಮಹಾಬಾಹು! ಆ ಕಿೋಚಕನನುಿ
ಕ ೊಲುಿ. ನತವನಾಗಾರಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಆ ಮದದಪಿವತ
ಸೊತಪ್ುತರ ಕಿೋಚಕನನುಿ ನಿಜೋವವನನಾಿಗ ಮಾಡು. ಆ
ಸೊತಪ್ುತರನು ದಪ್ವದಂದ ಗಂಧವವರನುಿ
ಅವಮಾನಿಸುತಾಾನ . ಆನ ಯು ಲಾಳದ ಕಡಿಿಯನುಿ
ಕಿತ ೊಾಗ ಯುವಂತ ಅವನನುಿ ಕಿತ ೊಾಗ .
ದುಃಖಾಕಾರಂತ ಯಾದ ನನಿ ಕಂಬನಿಯನುಿ ಒರ ಸು. ನಿನಗೊ
ನಿನಿ ಕುಲಕೊೆ ಗೌರವವನುಿ ತಾ. ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ.”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ವರಾರ ೊೋಹ ೋ! ನಿನಗ ಸಾವಗತ! ನನಗ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ
ಹ ೋಳುತ್ತಾರುವ . ಇನುಿ ನನಗ ಯಾರ ಸಹಾಯವೂ ಬ ೋಡ.
760
 ಕಿೋಚಕನ ಸಮಾಗಮದ ಕುರಿತು ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದುದನುಿ ಕ ೋಳಿ
ನನಗ ಹಡಿಂಬನನುಿ ಕ ೊಂದಾಗ ಉಂಟಾದ ಸಂತ ೊೋಷ್ವ ೋ
ಆಯತು. ಸತಾಧಮವಗಳ ಮೋಲ ಮತುಾ ಸ ೊೋದರರ ಮೋಲ
ಆಣ ಯಟುು ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ದ ೋವ ೋಂದರನು ವೃತರನನುಿ
ಕ ೊಂದಂತ ನಾನು ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕ ೊಲುಿತ ೋಾ ನ . ಆ
ಕಿೋಚಕನನುಿ ರಹಸಾದಲಾಿಗಲ್ಲೋ ಬಹರಂಗದಲಾಿಗಲ್ಲೋ ರ್ಜಜ
ಹಾಕುವ ನು. ಮತಾಯರಿಗ ಇದು ತ್ತಳಿದರ ಅವರನೊಿ
ಖ್ಂಡಿತವಾಗ ಕ ೊಲುಿವ ನು. ಬಳಿಕ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ
ವಧಿಸಿ ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಮರಳಿ ಪ್ಡ ಯುವ ನು. ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮತಾಸನನುಿ ಮನಬಂದಂತ
ಓಲ ೈಸಿಕ ೊಂಡಿರಲ್ಲ.”
ದೌರಪ್ದಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ವಿೋರ! ಸತಾವು ಹ ೊರಬಾರದ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ನನಗಾಗ ನಿೋನು
ಕಿೋಚಕನನುಿ ರಹಸಾವಾಗ ಉರುಳಿಸು.”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋರು! ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಂತ ಯೆೋ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .
ಅಲರ್ಾಳಾದ ನಿನಿನುಿ ಬಯಸುವ ಆ ದುರಾತಮ ಕಿೋಚಕನನುಿ
ಅವನಿಗ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳೆದಂತ ಆಕರರ್ಸಿ, ಆನ ಯು
ಬಿಲವವನುಿ ರ್ಜಜಹಾಕುವಂತ ಅವನ ತಲ ಯನುಿ ಇಂದು
ಕತಾಲಲ್ಲಿ ರ್ಜಜಹಾಕುವ ನು.”
761
762
ಬಳಿಕ ಆ ಭೋಮನು ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ ವ ೋಷ್ ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಗ
ಮದಲ ೋ ಹ ೊೋಗ ಕಣಿಣಗ ಬಿೋಳದಂತ , ಸಿಂಹವು ಜಂಕ ಗಾಗ
ಕಾಯುವಂತ ಕಾದು ಕುಳಿತುಕ ೊಂಡನು. ಕಿೋಚಕನಾದರ ೊೋ
ಯಥ ೋಚೆವಾಗ ಸಿಂಗರಿಸಿಕ ೊಂಡು ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಕೊಡುವ
ಆಸ ಯಂದ ಆ ವ ೋಳ ಗ ನತವನ ಶಾಲ ಗ ಹ ೊೋದನು. ಅವನು
ಸಂಕ ೋತವನುಿ ಸೊಚಿಸುತಾಾ ಆ ನತವನ ಶಾಲ ಯನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು.
ಗಾಢಾಂಧಕಾರದಂದ ಆವೃತವಾಗದಾ ಆ ರ್ವನವನುಿ ಪ್ರವ ೋಸಿಸಿದ
ಆ ದುಮವತ್ತಯು ಮದಲ ೋ ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿದಾ
ಅಪ್ರತ್ತಮ ಪ್ರಾಕರರ್ ಭೋಮನನುಿ ಸರ್ೋಪಿಸಿದನು. ಕೃಷ್ ಣಯ
ಅಪ್ಮಾನದಂದ ಹುಟಿುದ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಉರಿಯುತಾ ಅಲ್ಲಿ
ಹಾಸಿಗ ಯ ಮೋಲ ಮಲಗದಾ ಮೃತುಾವನುಿ ಆ ಸೊತನು
ಮುಟಿುದನು. ಕಾಮಮೋಹತನಾದ ಆ ಕಿೋಚಕನು ಅವನನುಿ
ಸರ್ೋಪಿಸಿ ಹಷ್ವದಂದ ಮನಸುಾ ಮತುಾ ಆತಮಗಳು ಕಲಕಿದವನಾಗ
ನಸುನಗುತಾಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬಹುವಿಧದ ಕ ೊನ ಯಲಿದ ಐಶವಯವವನುಿ ನಾನು
ನಿನಗ ಂದು ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಆತುರದಂದ ಬಂದದ ಾೋನ .
ಮನ ಯಲ್ಲಿರುವ ಹ ಂಗಸರು ಸುವಸರಶ ೋಭತನೊ
ಸುಂದರನೊ ಆದ ನಿನಿಂತಹ ಪ್ುರುಷ್ನು ಬ ೋರ ೊಬಿನಿಲಿ
ಎಂದು ಹ ೊಗಳುತ್ತಾರುತಾಾರ . ಅದ ೋನೊ ಆಕಸಿಮಕವಿಲಿ
ತಾನ ೋ?”
763
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ನಿೋನು ಸುಂದರನಾಗರುವ .
ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ನಿನಿನುಿ ನಿೋನ ೋ ಹ ೊಗಳಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವ .
ಇಂತಹ ಸಪಶವವನುಿ ನಿೋನು ಹಂದ ಂದೊ
ಅನುರ್ವಿಸಿರಲಾರ .”
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಆ ಮಹಾಬಾಹು ಭೋಮಪ್ರಾಕರರ್ ಕೌಂತ ೋಯ
ಭೋಮನು ನಕುೆ ಮೋಲ ನ ಗ ದು ಆ ನರಾಧಮನ ಮಾಲ ಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿ ಸುಗಂಧಯುತವಾದ ಕೊದಲನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡನು.
ಭೋಮನು ಹೋಗ ಬಲವಾಗ ಕೊದಲನುಿ ಹಡಿಯಲು ಬಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿನಾದ ಕಿೋಚಕನು ರರ್ಸದಂದ ಕೊದಲನುಿ ಕಿತುಾ ಬಿಡಿಸಿಕ ೊಂಡು
ಪಾಂಡವನ ತ ೊೋಳುಗಳನುಿ ಹಡಿದನು. ವಸಂತ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ
ಹ ಣಾಣನ ಗಾಗ ಎರಡು ಬಲವಾದ ಆನ ಗಳ ನಡುವ ನಡ ಯುವಂತ
ಆ ಇಬಿರು ಕೃದಧರಾದ ನರಶ ರೋಷ್ಿರ ನಡುವ ಬಾಹು ಯುದಧವು
ನಡ ಯತು. ಬಲಶಾಲ್ಲ ಕಿೋಚಕನು ತುಸು ತತಾರಿಸಿದರೊ ಹ ಜ ಜ
ಸಡಿಲ್ಲಸಿದ ಭೋಮನನುಿ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಮಂಡಿಯಂದ ಗುದಾ ನ ಲಕ ೆ
ಅದುರ್ದನು. ಬಲಶಾಲ್ಲ ಕಿೋಚಕನಿಂದ ನ ಲಕ ೆ ಕ ಡುಹಲಪಟು
ಭೋಮನಾದರೊ ದ ೊಣ ಣಯಂದ ಪ ಟುುತ್ತಂದ ಹಾವಿನಂತ ವ ೋಗವಾಗ
ಮೋಲ ಚಿರ್ಮದನು. ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಾದ ಆ ಕಿೋಚಕ-ಭೋಮರಿಬಿರೊ
ಸಪಧ ವಯಂದ ಬಲ ೊೋನಮತಾರಾಗ ಆ ನಿರ್ವನ ತಾಣದಲ್ಲಿ ನಟಿುರುಳು
ಹ ೊೋರಾಡಿದರು. ಹೋಗ ಸಂಕೃದಧರಾದ ಅವರಿಬಿರೊ ಪ್ರಸಪರ
764
ಗಜವಸುತ್ತಾರಲು ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ರ್ವನವು ದೃಢವಾಗದಾರೊ ಕೊಡ ಮತ ಾ
ಮತ ಾ ಕಂಪಿಸುತ್ತಾತುಾ. ಭೋಮನು ಅಂಗ ೈಯಂದ ಎದ ಗ ಗುದಾಲು
ರ ೊೋಷ್ಸಂತಪ್ಾನಾದ ಬಲಶಾಲ್ಲ ಕಿೋಚಕನು ಒಂದು ಹ ಜ ಜಯಷ್ೊು
ವಿಚಲ್ಲತನಾಗಲ್ಲಲಿ. ಭೋಮನಿಂದ ಬಲವಾಗ ಗುದಾಲಪಟು ಕಿೋಚಕನು
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ದುಃಸಾಹವಾದ ಆ ರರ್ಸವನುಿ ಮುಹೊತವಕಾಲ
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡು ಅನಂತರ ಬಲಗುಂದದನು. ಅವನು
ದುಬವಲನಾದುದನುಿ ಕಂಡು ಮಹಾಬಲ್ಲ ಭೋಮಸ ೋನನು
ವ ೋಗದಂದ ಅವನನುಿ ತನ ಿಡ ಗ ಎಳ ದುಕ ೊಂಡು ಪ್ರಜ್ಞ ತಪ್ುಪವಂತ
ಹಂಡತ ೊಡಗದನು. ವಿರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿನೊ ಕ ೊರೋಧಾವಿಷ್ುನೊ
ಆದ ವೃಕ ೊೋದರನು ಜ ೊೋರಾಗ ಉಸಿರಾಡುತಾಾ ಪ್ುನಃ ಅವನ
ಕೊದಲನುಿ ಬಲವಾಗ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡನು. ಹುಲ್ಲಯು ಮಾಂಸದ
ಬಯಕ ಯಂದ ದ ೊಡಿ ಜಂಕ ಯನುಿ ಹಡಿದು ಗಜವಸುವಂತ
ಮಹಾಬಲ್ಲ ಬಿೋಮನು ಕಿೋಚಕನನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡು ಗಜವಸಿದನು.
ಪಿನಾಕಪಾಣಿ ಈಶವರನು ಪ್ಶುವಿಗ ಮಾಡಿದಂತ ಅವನ ಕ ೈ ಕಾಲು
ತಲ ಮತುಾ ಕತುಾಗಳನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಅವನ ದ ೋಹದ ೊಳಕ ೆ
ತುರುಕಿದನು. ಎಲಿ ಅಂಗಗಳು ರ್ಜಜಹ ೊೋಗ ಮಾಂಸದ
ಮುದ ಾಯಂತಾಗದಾ ಅವನನುಿ ಮಹಾಬಲ್ಲ ಭೋಮನು ಕೃಷ್ ಣಗ
ತ ೊೋರಿಸಿದನು. ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ಪಾಂಡುನಂದನನು ದೌರಪ್ದಗ ಹೋಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಚಾಲ್ಲೋ! ಇವನನುಿ ನ ೊೋಡು. ಈ ಕಾಮುಕನಿಗ
765
 ಏನಾಗದ ಯೆಂಬುದನುಿ ನ ೊೋಡು.”
ಹೋಗ ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕ ೊಂದು ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ ತಣಿಸಿಕ ೊಂಡ ಆ
ಭೋಮನು ದೌರಪ್ದ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಬಿೋಳ ್ೆಂಡು ಬ ೋಗ ಅಡುಗ ಮನ ಗ
ಹ ೊೋದನು. ಸಿರೋಯರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿಳಾದ ದೌರಪ್ದಯಾದರ ೊೋ
ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕ ೊಲ್ಲಿಸಿ ಹಷ್ಠವತಳಾಗ ಸಂತಾಪ್ವನುಿ ನಿೋಗ
ರ್ವನರಕ್ಷಕರಿಗ ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಬಂದು ನ ೊೋಡಿ! ಪ್ರಸಿರೋಕಾಮದಂದ ಮತಾನಾದ ಈ
ಕಿೋಚಕನು ನನಿ ಪ್ತ್ತಗಳಾದ ಗಂಧವವರಿಂದ ಹತನಾಗ
ಮಲಗದಾಾನ .”
ಅವಳ ಈ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿದ ನಾಟಾಶಾಲ ಯ ರಕ್ಷಕರು
ಪ್ಂರ್ುಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಸಹಸರ ಸಂಖ ಾಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಡಲ ೋ ಬಂದರು.
ರ್ವನದಲ್ಲಿ ಪಾರಣವಿಲಿದ ೋ ರಕಾದಂದ ತ ೊಯುಾ ನ ಲದ ಮೋಲ
ಬಿದಾದಾ ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕಂಡರು. ಗಂದವವರಿಂದ ಹತನಾದ ಅವನನುಿ
ನ ೊೋಡಿ “ಇವನ ಕ ೊರಳ ಲ್ಲಿ? ಕಾಲುಗಳ ಲ್ಲಿ? ಕ ೈಗಳ ಲ್ಲಿ? ತಲ ಯಲ್ಲಿ?”
ಎಂದು ಹುಡುಕಾಡಿದರು.

ಉಪ್ಕಿೋಚಕರ ವಧ
ಆ ಹ ೊತ್ತಾನಲ್ಲಿ ಅವನ ಬಾಂಧವರ ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದು ಸುತಾಲೊ
ನಿಂತು ಕಿೋಚಕನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅಳತ ೊಡಗದರು. ನ ಲಕ ೆತ್ತಾ ಹಾಕಿದಾ
ಆಮಯಂತ ಎಲಿ ಅಂಗಗಳ್ ಸ ೋರಿಹ ೊೋಗದಾ ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕಂಡು
766
ಎಲಿರೊ ರ ೊೋಮಾಂಚನಗ ೊಂಡು ಭೋತ್ತಗರಸಾರಾದರು. ಇಂದರನು
ದಾನವನನುಿ ರ್ಜಜಹಾಕಿದಂತ ಭೋಮಸ ೋನನು ರ್ಜಜಹಾಕಿದಾ ಅವನ
ಶವವನುಿ ಕಂಡು ಸಂಸಾೆರಮಾಡಬಯಸಿ ಅವನನುಿ ಹ ೊರಕ ೆ
ಒಯಾತ ೊಡಗದರು. ಬಂದು ನ ರ ದದಾ ಆ ಸೊತಪ್ುತರರು ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ
ಕಂಬವಂದನುಿ ಹಡಿದು ನಿಂತ್ತದಾ ಸುಂದರಾಂಗ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ
ನ ೊೋಡಿದರು. ಸ ೋರಿದಾ ಸೊತರಲ್ಲಿ ಒಬಿ ಉಪ್ಕಿೋಚಕನು ಅವರಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಾವ ಕುಲಟ ಗಾಗ ಕಿೋಚಕನು ಹತನಾದನ ೊೋ ಅವಳನುಿ
ಶ್ೋಘ್ರವ ೋ ಕ ೊಲ್ಲಿ. ಅರ್ವಾ ಅವಳನುಿ ಇಲ್ಲಿ ಕ ೊಲುಿವುದು
ಬ ೋಡ. ಅವಳ ಕಾರ್ರ್ಡನ ಸುಡ ೊೋಣ. ಮೃತನಾದ
ಸೊತಪ್ುತರನಿಗ ಇದು ಸವವಥಾ ಪಿರಯವಾಗುತಾದ .”
ಅನಂತರ ಅವರು ವಿರಾಟನಿಗ ಹ ೋಳಿದರು:
“ಇವಳಿಗಾಗ ಕಿೋಚಕನು ಹತನಾದನು. ಆದಾರಿಂದ
ಅವನ ೊಡನ ಇವಳನೊಿ ಇಂದು ಸುಡಬ ೋಕು. ನಿೋನು
ಅಪ್ಪಣ ಕ ೊಡತಕೆದುಾ.”
ಆ ಸೊತರ ಪ್ರಾಕರಮವನುಿ ತ್ತಳಿದದಾ ರಾರ್ನು ಸೊತಪ್ುತರನ ೊಡನ
ಸ ೈರಂಧಿರಯನುಿ ಸುಡಲು ಅನುಮತ್ತಯನಿಿತಾನು. ಹ ದರಿ
ಮೊರ್ ವಹ ೊೋಗುವಂತ್ತದಾ ಆ ಕಮಲ ೊೋಚನ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಆ
ಕಿೋಚಕರು ಸರ್ೋಪಿಸಿ ಗಟಿುಯಾಗ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡರು. ಆಗ
ಅವರ ಲಿರೊ ಆ ಸುಮಧಾಮಯನುಿ ಬಿಗಯಾಗ ಕಟಿು ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು
767
ಸಮಶಾನಾಭಮುಖ್ವಾಗ ಹ ೊರಟರು. ಆ ಸೊತಪ್ುತರರು
ಹ ೊತ ೊಾಯುಾತ್ತಾದಾ ನಾರ್ವತ್ತ ಸತ್ತೋ ಅನಿಂದತ ಕೃಷ್ ಣಯು ರಕ್ಷಕನನುಿ
ಬಯಸುತಾಾ ಗಟಿುಯಾಗ ಕೊಗದಳು:
“ರ್ಯ, ರ್ಯಂತ, ವಿರ್ಯ, ರ್ಯತ ಾೋನ ರ್ಯದಿಲರ ೋ!
ನನಿ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ! ಸೊತಪ್ುತರರು ನನಿನುಿ
ಒಯುಾತ್ತಾದಾಾರ . ವ ೋಗಗಾರ್ಗಳ್ ಕಿೋತ್ತವಶಾಲ್ಲಗಳ್ ಆದ
ಯಾವ ಗಂಧವವರ ಸಿಡಿಲ ಗರ್ವನ ಯಂರ್ ಬಿಲ್ಲಿನ ಹ ದ ಯ
ಠ ೋಂಕಾರ, ರ್ಯಂಕರ ಗರ್ವನ ಮತುಾ ಪ್ರಬಲ
ರರ್ಘೊೋಷ್ವು ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕ ೋಳಿ ಬರುತಾದ ರ್ೋ
ಅವರು ನನಿ ಕೊಗನುಿ ಕ ೋಳಿಸಿಕ ೊಳೆಲ್ಲ. ಸೊತಪ್ುತರರು
ನನಿನುಿ ಒಯುಾತ್ತಾದಾಾರ .”
ಕೃಷ್ ಣಯ ಆ ದೋನ ಮಾತುಗಳನೊಿ ಗ ೊೋಳನೊಿ ಕ ೋಳಿದ ಭೋಮನು
ಸವಲಪವೂ ವಿಚಾರಮಾಡದ ೋ ಹಾಸಿಗ ಯಂದ ಜಗದ ದುಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸ ೈರಂಧಿರ! ನಿನಿ ಕೊಗನುಿ ನಾನು ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಆದಾರಿಂದ
ಸೊತಪ್ುತರರಿಂದ ನಿನಗ ರ್ಯವಿಲಿ.”
ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ ಅವರನುಿ ಕ ೊಲುಿವ
ಅಪ ೋಕ್ಷ್ ಯಂದ ವಿರ್ೃಂಭಸಿದನು. ಬಳಿಕ ಅವನು ಮೈಯುಬಿಿಸಿ ವ ೋಷ್
ಬದಲ್ಲಸಿಕ ೊಂಡು ರಹಸಾ ಮಾಗವದಂದ ನುಸುಳಿ ಹ ೊರಹ ೊರಟನು.
ಆ ಭೋಮಸ ೋನನು ಪಾರಕಾರದಲ್ಲಿದಾ ಮರವಂದನುಿ ಬ ೋಗ
ಕಿತುಾಕ ೊಂಡು ಆ ಕಿೋಚಕರು ಹ ೊೋದ ಸಮಶಾನದತಾ ಓಡಿದನು.
768
ಕಾಂಡಗಳಿಂದಲೊ ಕ ೊಂಬ ಗಳಿಂದಲೊ ಕೊಡಿದ ಬಲ್ಲಷ್ಿವಾದ ಹತುಾ
ಮಾರುದಾದ ಆ ಮರವನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡು ಅವನು ದಂಡಪಾಣಿ
ಯಮನಂತ ಸೊತರ ಬ ನಿಟಿುದನು. ಅವನ ತ ೊಡ ಗಳ ವ ೋಗಕ ೆ
ಸಿಲುಕಿದ ಆಲ, ಅರಳಿ ಮತುಾ ಮುತುಾಗದ ಮರಗಳು ಗುಂಪ್ು
ಗುಂಪಾಗ ಉರುಳಿ ನ ಲದ ಮೋಲ ಬಿದಾವು. ಸಿಂಹದಂತ ಕೃದಧನಾಗ
ಬಂದ ಆ ಗಂಧವವನನುಿ ಕಂಡು ಸೊತರ ಲಿರೊ ವಿಷ್ಾದ-
ರ್ಯಕಂಪಿತರಾಗ ತಲಿಣಿಸಿದರು. ಯಮನಂತ ಬಂದ
ಗಂಧವವನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅಣಣನನುಿ ಸುಡಲು ಬಂದದಾ
ಉಪ್ಕಿೋಚಕರು ವಿಷ್ಾದ-ರ್ಯಕಂಪಿತರಾಗ ಪ್ರಸಪರರಲ್ಲಿ
ಮತನಾಡಿಕ ೊಂಡರು:
“ಬಲಶಾಲ್ಲ ಗಂಧವವನು ಮರವನುಿ ಎತ್ತಾ ಹಡಿದು
ಕೃದಧನಾಗ ಬರುತ್ತಾದಾಾನ . ಸ ೈರಂಧಿರಯನುಿ ಬ ೋಗ
ಬಿಟುುಬಿಡಿ. ನಮಗ ಮಹಾರ್ಯವು ಬಂದ ೊದಗದ .”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಕಿತುಾ ತಂದದಾ ಆ ಮರವನುಿ ಕಂಡು ಅವರು
ದೌರಪ್ದಯನುಿ ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಬಿಟುು ನಗರದತಾ ಓಡಿದರು.
ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಅವರನುಿ ಕಂಡು ಭೋಮನು ಇಂದರನು
ದಾನವರನುಿ ಕ ೊಂದಂತ ಆ ನೊರ ೈದು ಮಂದಯನುಿ
ಯಮಾಲಯಕೆಟಿುದನು. ಅನಂತರ ಆ ಮಹಾಬಾಹುವು ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ
ಬಿಡಿಸಿ ಸಮಾಧಾನಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಅಸಾಧಾನಾದ ಆ ವೃಕ ೊೋದರನು
ಅಶುರಪ್ೊಣವಮುಖಿಯೊ ದೋನ ಯೊ ಆದ ದೌರಪ್ದಗ ಹ ೋಳಿದನು:
769
 “ಭೋರು! ತಪಿಪಲಿದ ನಿನಿನುಿ ಕ ಿೋಶಗ ೊಳಿಸುವವರು ಹೋಗ
ಹತರಾಗುತಾಾರ . ನಿೋನು ನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋಗು. ನಿನಗ ಇನುಿ
ರ್ಯವಿಲಿ. ನಾನು ಬ ೋರ ದಾರಿಯಂದ ವಿರಾಟನ
ಅಡುಗ ಮನ ಗ ಹ ೊೋಗುತ ೋಾ ನ .”
ಅಲ್ಲಿ ನೊರ ೈದುಮಂದ ಹತರಾದರು. ಕತಾರಿಸಿ ಉರುಳಿದ ಮರಗಳ
ಮಹಾವನದಂತ ಅವರು ಬಿದಾದಾರು. ಹೋಗ ಆ ನೊರ ೈದುಮಂದ
ಕಿೋಚಕರು ಹತರಾದರು. ಮದಲ ೋ ಹತನಾದ ಸ ೋನಾಪ್ತ್ತಯೊ ಸ ೋರಿ
ಆ ಸೊತರು ನೊರಾ ಆರು ಮಂದ. ಅಲ್ಲಿ ನ ರ ದದಾ ನರನಾರಿಯರು
ಆ ಮಹದಾಶಿಯವವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಪ್ರಮ ವಿಸಮಯಗ ೊಂಡು ಏನೊ
ಮಾತನಾಡಲ್ಲಲಿ.

ಕಿೋಚಕದಹನ
ಹತರಾಗದಾ ಸೊತರನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಅವರು ರಾರ್ನಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ
ನಿವ ೋದಸಿದರು:
“ರಾರ್! ನೊರಾರು ಮಂದ ಸೊತಪ್ುತರರು ಗಂಧವವರಿಂದ
ಹತರಾದರು. ವಜಾರಯುಧದಂದ ಸಿೋಳಿಹ ೊೋದ ಪ್ವವತದ
ಮಹಾಶ್ಖ್ರದಂತ ಸೊತರು ನ ಲದ ಮೋಲ
ಚ ಲಾಿಪಿಲ್ಲಿಯಾಗ ಬಿದಾರುವುದು ಕಾಣುತ್ತಾದ . ಸ ೈರಂಧಿರಯು
ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದ ಮತ ಾ ನಿನಿ ಮನ ಗ ಇದ ೊೋ
ಬರುತ್ತಾದಾಾಳ . ನಿನಿ ನಗರವ ಲಿವೂ ಅಪಾಯಕಿೆೋಡಾಗುತ್ತಾದ .
770
 ಸ ೈರಂಧಿರಯು ಅತ್ತೋವ ರೊಪ್ವತ್ತ. ಗಂಧವವರ ೊೋ
ಮಹಾಬಲರು. ಪ್ುರುಷ್ರಿಗ ಸಂಭ ೊೋಗವು ಇಷ್ುವಾದುದು.
ಇದರಲ್ಲಿ ಸಂದ ೋಹವಿಲಿ. ಸ ೈರಂಧಿರಯ ಕಾರಣದಂದ ನಿನಿ
ಈ ಪ್ುರವು ವಿನಾಶವಾಗದಂತ ಬ ೋಗನ ೋ ತಕೆ ನಿೋತ್ತಯನುಿ
ರ್ೋಜಸು.”
ಅವರ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿದ ವಾಹನಿೋಪ್ತ್ತ ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ಸೊತರ ಅಂತಾಕಿರಯೆಗಳನುಿ ನ ರವ ೋರಿಸಿ. ಆ
ಕಿೋಚಕರನ ಿಲಾಿ ಚ ನಾಿಗ ಪ್ರರ್ವಲ್ಲತವಾಗರುವ ಒಂದ ೋ
ಚಿತಾಗಿಯಲ್ಲಿ ರತಿಗಂಧ ಸಹತವಾಗ ಬ ೋಗನ ದಹನ
ಮಾಡತಕೆದುಾ.”
ಭೋತ್ತಗ ೊಂಡ ರಾರ್ನು ರಾಣಿ ಸುದ ೋಷ್ ಣಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸ ೈರಂಧಿರಯು ಬಂದಾಗ ನಾನ ೋ ಹ ೋಳಿದ ನ ಂದು ಈ
ಮಾತನುಿ ಹ ೋಳಿಬಿಡು. ‘ಹ ೊೋಗು ಸ ೈರಂಧಿರ! ನಿನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ಅಬಲ ೋ! ಮನಬಂದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗು.
ಗಂಧವವರಿಂದಾದ ಪ್ರಾರ್ವದಂದ ರಾರ್ನು
ಹ ದರಿದಾಾನ .’ ಗಂಧವವರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತರಾದ ಅವಳಿಗ ಸವತಃ
ನಾನ ೋ ಹ ೋಳಲು ನನಗ ಧ ೈಯವವಿಲಿ. ಸಿರೋಯರು
ನಿದ ೊೋವಷ್ಠಗಳು. ಆದಾರಿಂದ ಅವಳಿಗ ಹ ೋಳಬ ೋಕ ಂದು
ನಿನಗ ತ್ತಳಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ .”
ಇತಾ ಸೊತಪ್ುತರನನುಿ ಕ ೊಂದ ಭೋಮಸ ೋನನಿಂದ ಬಿಡಿಸಲಪಟು
771
ಕೃಷ್ ಣಯು ರ್ಯಮುಕಾಳಾಗ ನಗರದ ಕಡ ನಡ ದಳು. ಮನಸಿವನಿೋ ಆ
ಬಾಲ ಯು ಶರಿೋರವನೊಿ ವಸರಗಳನೊಿ ನಿೋರಿನಿಂದ
ಶುಚಿಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಹುಲ್ಲಗ ಹ ದರಿದ ಹರಿಣಿಯಂತ ಬರುತ್ತಾದಾಳು.
ಅವಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ರ್ನರು ಗಂಧವವರ ರ್ಯಪಿೋಡಿತರಾಗ ಹತುಾ
ದಕಿೆಗೊ ಓಡಿಹ ೊೋದರು. ಕ ಲವರು ಕಣುಣ ಮುಚಿಿಕ ೊಂಡರು.
ಅನಂತರ ದೌರಪ್ದಯು ಅಡುಗ ಮನ ಯ ಬಾಗಲಲ್ಲಿ ಮದಸಿದ
ಮಹಾಗರ್ನಂತ ನಿಂತ್ತದಾ ಭೋಮಸ ೋನನನುಿ ನ ೊೋಡಿದಳು. ಅವನನುಿ
ಕುರಿತು ಅಚಿರಿಪ್ಡುತಾಾ ಮಲಿನ ಸನ ಿಗಳಿಂದ ಹೋಗ ನುಡಿದಳು:
“ನನಿನುಿ ಬಿಡಿಸಿದ ಗಂಧವವರಾರ್ನಿಗ ನಮಸಾೆರ!”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಾರ ವಶವತ್ತವಗಳಾಗ ಇಲ್ಲಿ ಪ್ುರುಷ್ರು
ಚರಿಸುತ್ತಾದಾಾರ ೊೋ ಅವರು ಈ ನಿನಿ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ
ಋಣಮುಕಾರಾಗರುತಾಾರ .”
ಬಳಿಕ ಅವಳು ನತವನಶಾಲ ಯಲ್ಲಿ ವಿರಾಟರಾರ್ನ ಕನ ಾಯರಿಗ
ನೃತಾವನುಿ ಕಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾ ಮಹಾರ್ುರ್ ಧನಂರ್ಯನನುಿ ಕಂಡಳು.
ಕನ ಾಯರು ಹ ೋಳಿದರು:
“ಸ ೈರಂಧಿರ! ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ನಿೋನು ಬಿಡುಗಡ ಹ ೊಂದದ .
ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ಮರಳಿ ಬಂದ . ನಿರಪ್ರಾಧಿಯಾದ ನಿನಗ
ಕ ಿೋಶವನುಿಂಟುಮಾಡಿದ ಸೊತರು ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್
ಹತರಾದರು.”
772
ಬೃಹನಿಡ ಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಸ ೈರಂಧಿರ! ನಿೋನು ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಂಡುದು ಹ ೋಗ ? ಆ
ಪಾಪಿಗಳು ಹತರಾದುದು ಹ ೋಗ ? ಎಲಿವನೊಿ
ಯಥಾವತಾಾಗ ನಿನಿಿಂದಲ ೋ ಕ ೋಳ ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
ಸ ೈರಂಧಿರಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಬೃಹನಿಡ ೋ! ಯಾವಾಗಲೊ ಈ ಕನ ಾಯರ
ಅಂತಃಪ್ುರದಲ್ಲಿ ಸುಖ್ವಾಗ ವಾಸಿಸುವ ನಿನಗ ಈ
ಸ ೈರಂಧಿರಯಂದ ಏನಾಗಬ ೋಕಾಗದ ? ಸ ೈರಂಧಿರಯು
ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾರುವ ದುಃಖ್ವು ನಿನಗ ಪಾರಪಿಾಯಾಗಲಿ.
ಆದುದರಿಂದಲ ೋ ದುಃಖಿತ ಯಾದ ನನಿನುಿ ಹಾಸಾಮಾಡಲು
ಹೋಗ ಕ ೋಳುತ್ತಾರುವ .”
ಬೃಹನಿಡ ಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಕಲಾಾಣಿೋ! ಬೃಹನಿಡ ಯೊ ಅಸದೃಶವಾದ ದುಃಖ್ವನುಿ
ಅನುರ್ವಿಸುತ್ತಾದಾಾಳ . ಇವಳು ಪಾರಣಿರ್ನಮದಲ್ಲಿದಾಾಳ
ಎನುಿವುದು ನಿನಗ ತ್ತಳಿಯದು.”
ಅನಂತರ ದೌರಪ್ದಯು ಆ ಕನ ಾಯರ ೊಡನ ನಿಧಾನವಾಗ
ಅರಮನ ಯನುಿ ಹ ೊಕುೆ ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಬಳಿ ಹ ೊೋದಳು. ಅವಳಿಗ ಆ
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯು ವಿರಾಟನ ಮಾತ್ತನಂತ ಹೋಗ ಂದಳು:
“ಸ ೈರಂಧಿರ! ನಿನಗ ಇಷ್ುಬಂದಲ್ಲಿಗ ಬ ೋಗ
ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗು. ಗಂಧವವರಿಂದಾದ ಪ್ರಾರ್ವದಂದ
773
 ರಾರ್ನು ಹ ದರಿದಾಾನ . ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ.
ನಿೋನಾದರ ೊೋ ತರುಣಿ. ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಅಪ್ರತ್ತಮ
ರೊಪ್ವುಳೆವಳು.”
ಸ ೈರಂಧಿರಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಭಾರ್ನಿೋ! ಇನುಿ ಹದಮೊರು ದನಗಳವರ ಗ ಮಾತರ
ರಾರ್ನು ನನಿನುಿ ಸ ೈರಿಸಿಕ ೊಳೆಲ್ಲ. ಅಷ್ುರಲ್ಲಿ ಗಂಧವವರು
ನಿಸಾಂದ ೋಹವಾಗ ಕೃತಕೃತಾರಾಗುತಾಾರ . ಅನಂತರ ಅವರು
ನನಿನುಿ ಕರ ದ ೊಯುಾತಾಾರ ಮತುಾ ನಿನಗ
ಪಿರಯವನುಿಂಟುಮಾಡುತಾಾರ . ರಾರ್ನೊ ಕೊಡ
ಬಾಂಧವರ ೊಡನ ಶ ರೋಯಸಾನುಿ ಗಳಿಸುತಾಾನ .”

ಉತಾರ ಗ ೊೋಗರಹಣ
ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಗೊಢಚರರ ವರದ
ತಮಮಂದರ ೊಡನ ಕಿೋಚಕನು ಹತನಾಗಲು ಆ ವಿಪ್ತ್ತಾನ ಕುರಿತು
ರ್ೋಚಿಸುತಾಾ ಇತರ ರ್ನರು ಆಶಿಯವಪ್ಟುರು. ಮಹಾಸತವನಾದ
ಕಿೋಚಕನು ರಾರ್ನಿಗ ಪಿರಯನಾಗದಾನು. ಆ ದುಮವತ್ತಯು ರ್ನರನುಿ
ಹಂಸಿಸುತ್ತಾದಾನು ಮತುಾ ಪ್ರಸತ್ತಯರಲ್ಲಿ ಆಸಕಾನಾಗದಾನು.
ಪಾಪಾತಮನಾದ ಆ ದುಷ್ು ಪ್ುರುಷ್ನು ಗಂಧವವರಿಂದ ಹತನಾದನು

774
ಎಂದು ಆ ನಗರದಲೊಿ ದ ೋಶದಲೊಿ ಎಲ ಿಡ ಮಾತುಕತ
ನಡ ಯುತ್ತಾತುಾ. ಪ್ರಸ ೈನಾ ನಾಶಕನೊ ಎದುರಿಸಲು ಅಸಾಧಾನೊ
ಆಗದಾ ಆ ಕಿೋಚಕನ ಕುರಿತು ರ್ನರು ದ ೋಶ ದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿ ಹೋಗ
ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರು.

ಅಷ್ುರಲ್ಲಿಯೆೋ ದುರ್ೋವಧನನಿಂದ ನಿಯುಕಾರಾಗದಾ ಗೊಢಚರರು

ಬಹಳ ಗಾರಮಗಳನೊಿ, ರಾಷ್ರಗಳನೊಿ, ನಗರಗಳನುಿ ಹುಡುಕಿ
ತಮಗ ಕ ೊಟಿುದಾ ರಾರ್ಾಶ ೋಧನ ಯ ಆದ ೋಶವನುಿ ನ ರವ ೋರಿಸಿ
ಚಿಂತಾಕಾರಂತರಾಗ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರಕ ೆ ಮರಳಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ದ ೊರೋಣ,
ಕಣವ, ಕೃಪ್ರ ೊಡನ , ಮಹಾತಮ ಭೋಷ್ಮನ ೊಡನ , ಸ ೊೋದರರ ೊಡನ ,
ಮಹಾರರ್ಥ ತ್ತರಗತವರ ೊಡನ ಸಭಾಮಧಾದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ ಧೃತರಾಷ್ರ
ಪ್ುತರ, ಕೌರವರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಕಂಡು ಹ ೋಳಿದರು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿರ್ವನವಾದ, ಮೃಗಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ, ನಾನಾ
ವೃಕ್ಷ-ಲತ ಗಳಿಂದ ಮುಸುಕಿದ, ಲತ ಗಳು ಬಹಳವಾಗ
ಹರಡಿದಾ, ಹಲವು ಪ್ದ ಗಳಿಂದ ಇಕಿೆರಿದ ಆ
ಮಹಾವನದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರನುಿ ಹುಡುಕುವ ಪ್ರಮ
ಪ್ರಯತಿವನುಿ ನಿರಂತರವಾಗ ಮಾಡಿದ ವು. ಆದರ
ದೃಢವಿಕರರ್ ಪಾರ್ವರು ಹ ೊೋದ ದಾರಿ ನಮಗ
ತ್ತಳಿಯಲ್ಲಲಿ. ಎಲ ಿಡ ಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಅವರ
ಹ ಜ ಜಗುರುತುಗಳನುಿ ಹುಡುಕಿದ ವು. ಎತಾರವಾದ
775
ಗರಿಶ್ಖ್ರಗಳಲ್ಲಿ, ನಾನಾ ರ್ನಪ್ದಗಳಲ್ಲಿ, ರ್ನರ್ರಿತ
ದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿ, ಬ ಟುದೊರುಗಳಲ್ಲಿ, ಮತುಾ ಪ್ುರಗಳಲ್ಲಿ
ಬಹಳವಾಗ ಹುಡುಕಿದ ವು. ಆದರೊ ಪಾಂಡವರನುಿ
ಕಾಣಲ್ಲಲಿ. ಅವರು ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ನಾಶಹ ೊಂದದಾಾರ .
ನಿನಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ! ಅವರ ರರ್ಗಳ ಜಾಡನುಿ
ಅರಸುತಾಾ ನಾವು ಸವಲಪ ಕಾಲ ಅವರ ಸೊತರನುಿ
ಅನುಸರಿಸಿದ ವು. ಯಥ ೊೋಚಿತವಾಗ ಹುಡುಕುತಾಾ ಕಡ ಗ
ಹುರುಳನಿರಿತುಕ ೊಂಡ ವು. ಪಾಂಡವರಿಲಿದ ೋ ಸೊತರು
ದಾವರಾವತ್ತಯನುಿ ಸ ೋರಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರಾಗಲ್ಲೋ
ಪ್ತ್ತವರತ ಯಾದ ಕೃಷ್ ಣಯಾಗಲ್ಲೋ ಇಲಿ. ಅವರು
ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ನಾಶಹ ೊಂದದಾಾರ . ನಿನಗ ವಂದನ ಗಳು.
ಮಹಾತಮ ಆ ಪಾಂಡವರ ಗತ್ತಯಾಗಲ್ಲೋ
ವಾಸಸಾಿನವಾಗಲ್ಲೋ, ಪ್ರವೃತ್ತಾಯಾಗಲ್ಲೋ, ಮಾಡಿದ
ಕಾಯವವಾಗಲ್ಲೋ ನಮಗ ತ್ತಳಿದು ಬರಲ್ಲಲಿ.
ಮುಂದ ೋನಾಗಬ ೋಕ ಂದು ಅಪ್ಪಣ ಮಾಡು. ಪಾಂಡವರ
ಅನ ವೋಷ್ಣ ಗಾಗ ಇನ ಿೋನು ಮಾಡಬ ೋಕು? ಇದಲಿದ ೋ
ಮಂಗಳಕರವಾದ ಶುರ್ಕರವಾದ ಮತುಾ ಪಿರಯವಾದ
ನಮಮ ಈ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳು. ತನಿ ಮಹಾಬಲದಂದ
ತ್ತರಗತವರನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದ ಮತಾಯರಾರ್ನ ಸೊತನೊ
ಮಹಾಸತವನೊ ದುಷ್ಾುತಮನೊ ಆದ ಕಿೋಚಕನು
776
 ಅಗ ೊೋಚರರಾದ ಗಂಧವವರಿಂದ ತನಿ ತಮಮಂದರ ೊಡನ
ಇರುಳಿನಲ್ಲಿ ಹತನಾಗ ಬಿದಾನು. ಶತುರಪ್ರಾರ್ವದ ಈ
ಪಿರಯವಿಷ್ವನಾಿಲ್ಲಸಿ ಕೃತಕೃತಾನಾಗ ಮುಂದನದನುಿ
ಆಜ್ಞಾಪಿಸು.”

ಸಭಾಸದರ ೊಡನ ದುರ್ೋವಧನನ ಸಮಾಲ ೊೋಚನ

ಅನಂತರ ರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನು ಅವರ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಬಹಳ
ಹ ೊತುಾ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿಯೆೋ ಆಲ ೊೋಚಿಸಿ ಸಭಾಸದರಿಗ ಹೋಗ ಂದನು:
“ಕಾಯವಗಳ ಗತ್ತಯನುಿ ನಿಶ್ಿತವಾಗ ತ್ತಳಿಯುವುದು
ಕಷ್ುವ ೋ ಸರಿ. ಆದಾರಿಂದ ಪಾಂಡವರು ಎಲ್ಲಿ ಇರಬಹುದು
ಎಂಬುದನುಿ ಎಲಿರೊ ಕಂಡು ಹಡಿಯರಿ. ಅವರು
ಅಜ್ಞಾತವಾಸದಲ್ಲಿ ಇರಬ ೋಕಾದ ಈ ಹದಮೊರನ ಯ
ವಷ್ವದಲ್ಲಿ ಕಡ ಗೊ ಬಹುಭಾಗ ಕಳ ದುಹ ೊೋಗದ . ಇನುಿ
ಸವಲಪ ಕಾಲವ ೋ ಉಳಿದದ . ಈ ವಷ್ವದ ಉಳಿದ
ಅವಧಿಯನುಿ ಪಾಂಡವರು ಕಳ ದುಬಿಟುರ ಆ ಸತಾವರತ
ಪ್ರಾಯಣರು ತಮಮ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನುಿ ಮುಗಸುತಾಾರ .
ಮದ ೊೋದಕವನುಿ ಸುರಿಸುವ ಗಜ ೋಂದರರಂತ ಅರ್ವಾ
ವಿಷ್ಪ್ೊರಿತ ಸಪ್ವಗಳಂತ ಅವರು ಆವ ೋಶಗ ೊಂಡು
ಕೌರವರಿಗ ದುಃಖ್ವನುಿಂಟುಮಾಡುವುದು ಖ್ಚಿತ. ಕಾಲಕ ೆ
ಮದಲ ೋ ಗುರುತ್ತಸಿಬಿಟುರ ಅವರು ದುಃಖ್ಕರ ವ ೋಷ್ವನುಿ
777
 ಧರಿಸಿ ಕ ೊರೋಧವನುಿ ಹತ್ತಾಕಿೆಕ ೊಂಡು ಪ್ುನಃ ಕಾಡಿಗ
ಹ ೊೋಗುವರು. ಆದಾರಿಂದ ನಮಮ ರಾರ್ಾ ಸದಾ ಅಕ್ಷಯವೂ
ಕಲಹ ರಹತವೂ ಶಾಂತವೂ ಶತುರರಹತವೂ
ಆಗರಬ ೋಕ ಂದಾದರ ಅವರನುಿ ಬ ೋಗ ಹುಡುಕಿ.”
ಆಗ ಕಣವನು ನುಡಿದನು:
“ಭಾರತ! ಧೊತವತರರೊ ದಕ್ಷರೊ ಗುಪ್ಾರೊ ಚ ನಾಿಗ
ಕಾಯವಸಾಧನ ಮಾಡುವವರೊ ಆದ ಬ ೋರ ಯವರು ಬ ೋಗ
ಹ ೊೋಗಲ್ಲ. ಅವರು ವ ೋಷ್ ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ರ್ನರ್ರಿತವಾದ
ರ್ನಪ್ದಗಳನುಿಳೆ ವಿಶಾಲ ದ ೋಶಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಇತರ
ಗ ೊೋಷ್ಠಿಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಬಳಿಕ ಸಿದಾಧಶರಮಗಳಲೊಿ,
ಮಾಗವಗಳಲೊಿ, ತ್ತೋರ್ವಕ್ಷ್ ೋತರಗಳಲೊಿ, ವಿವಿಧ
ಗಣಿಗಳಲೊಿ ಸಂಚರಿಸಲ್ಲ. ರ್ನರು ಅವರನುಿ ಸುಶ್ಕ್ಷ್ತ
ತಕವದಂದ ಪ್ತ ಮ
ಾ ಾಡಬಹುದು. ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ ಪಾಂಡವರನುಿ ತತಪರರೊ,
ಸಂಪ್ೊಣವತಜ್ಞರಾದವರೊ, ನಿಪ್ುಣತ ಯಂದ ವ ೋಷ್
ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡವರೊ ಆದ ವಿವಿಧ ಗೊಢಚರರು ನದೋ
ಕುಂರ್ಗಳಲ್ಲಿಯೊ, ತ್ತೋರ್ವಗಳ್, ಗಾರಮ ನಗರಗಳಲ್ಲಿಯೊ,
ಆಶರಮಗಳಲ್ಲಿಯೊ, ರಮಾ ಪ್ವವತಗಳಲ್ಲಿಯೊ,
ಗುಹ ಗಳಲೊಿ ಎಚಿರಿಕ ಯಂದ ಹುಡುಕಬ ೋಕು.”
ಅನಂತರ ಆ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ತಮಮನಾದ ದುಃಶಾಸನನು
778
ಪಾಪ್ಭಾವದಲ್ಲಿ ಆಸಕಾನಾದ ಹರಿಯ ಅಣಣನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದುದ ಲಿವೂ ನನಗೊ ಸರಿಕಾಣುತಾದ .
ನಿದ ೋವಶ್ಸಿದ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಚರರ ಲಿರೊ ಅಲಿಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಲ್ಲ.
ಅವರೊ ಇನೊಿ ಇತರರೊ ಕರಮವರಿತು ದ ೋಶದಂದ
ದ ೋಶಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಹುಡುಕಲ್ಲ. ಅವರ ಗತ್ತಯಾಗಲ್ಲೋ
ವಾಸಸಾಿನವಾಗಲ್ಲೋ ಉದ ೊಾೋಗವಾಗಲ್ಲೋ ತ್ತಳಿಯಬರುತ್ತಾಲಿ.
ಅವರು ಅತಾಂತ ಗುಪ್ಾವಾಗ ಅಡಗಕ ೊಂಡಿದಾಾರ . ಇಲಿವ
ಸಮುದರದಾಚ ಗ ಹ ೊೋಗದಾಾರ . ಶ ರರ ಂದು ತ್ತಳಿದರುವ
ಅವರು ಮಹಾರಣಾದಲ್ಲಿ ದುಷ್ುಮೃಗಗಳಿಂದ
ರ್ಕ್ಷ್ತರಾಗದಾಾರ ಇಲಿವ ೋ ವಿಷ್ಮ ಪ್ರಿಸಿಿತ್ತಗ ಸಿಕಿೆ ಶಾಶವತ
ನಾಶಕಿೆೋಡಾಗದಾಾರ . ಆದರಿಂದ ಮನಸಾನುಿ
ಸಮಾಧಾನಗ ೊಳಿಸಿಕ ೊಂಡು ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದ ಕಾಯವವನುಿ
ಯಥಾಶಕಿಾಯಾಗ ಮಾಡು.”
ಆಗ ಮಹಾವಿೋಯವನೊ ತತಾವರ್ವದಶ್ವಯೊ ಆದ ದ ೊರೋಣನು
ನುಡಿದನು:
“ಅಂರ್ವರು ನಾಶಹ ೊಂದುವುದಲಿ ಅರ್ವಾ
ಪ್ರಾರ್ವಹ ೊಂದುವುದಲಿ. ಅವರು ಶ ರರು.
ವಿದಾಾಪಾರಂಗತರು. ಬುದಾವಂತರು. ಜತ ೋಂದರಯರು.
ಧಮವಜ್ಞರು. ಕೃತಜ್ಞರು. ಮತುಾ ಧಮವರಾರ್ನಿಗ
ಅನುವರತರು. ಆ ಸ ೊೋದರರು ನಿೋತ್ತಧಮಾವರ್ವ
779
ತತಾಾಜ್ಞನೊ, ತಂದ ಯಂತ ಅತಾಾಸಕಾನೊ, ಧಮವಸಿಿತನೊ,
ದೃಢಸತಾನೊ, ಹರಿಯರನುಿ ಪ್ೊಜಸುವವನೊ,
ಅಜಾತಶತುರವೂ, ಸಂಕ ೊೋಚಶ್ೋಲನೊ, ಮಹಾತಮನೊ ಆದ
ಹರಿಯಣಣನಿಗ ನಿಷ್ ಿಯುಳೆವರು. ಅವನೊ ಸ ೊೋದರರಿಗ
ನಿಷ್ ಿಯುಳೆವನು. ಹಾಗ ವಿಧ ೋಯರೊ ವಿನಯಶ್ೋಲರೊ
ಮಹಾತಮರೊ ಆದವರಿಗ ಆ ನಿೋತ್ತವಂತನಾದ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಶ ರೋಯಸುಾಂಟಾಗದ ೋ ಇರುವುದ ಂತು?
ಆದಾರಿಂದ ಕಾಲಬರುವುದನುಿ ಅವರು
ಯತಿಪ್ೊವವಕವಾಗ ಕಾಯುತ್ತಾದಾಾರ . ಅವರು
ನಾಶಗ ೊಳುೆವುದಲಿವ ಂದು ನನಿ ಬುದಧಗ ತ ೊೋರುತಾದ .
ಈಗ ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕ ಂಬುದನುಿ ಚ ನಾಿಗ ಆಲ ೊೋಚಿಸಿ,
ಕಾಲ ರ್ೋರುವುದಕ ೆ ಮದಲ ೋ ಬ ೋಗ ಮಾಡು. ಅಂತ ಯೆೋ,
ಸವಾವರ್ವಗಳಲೊಿ ಆತಮಧೃತರಾದ ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ
ವಾಸಸಾಿನದ ಕುರಿತು ಆಲ ೊೋಚಿಸು. ಶ ರರೊ
ಪಾಪ್ರಹತರೊ ತಪ್ಸಿವಗಳ್ ಆದ ಅವರನುಿ ಪ್ತ ಾ
ಹಚುಿವುದು ಅಸಾಧಾ. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಶುದಾಧತಮ,
ಗುಣವಂತ, ಸತಾವಂತ, ನಿೋತ್ತವಂತ, ಶುಚಿ, ತ ೋಜ ೊೋರಾಶ್,
ಎದುರಿಸಲಾಗದವನು ಮತುಾ ಕಣುಣಗಳನೊಿ
ಸ ರ ಹಡಿವುವಂರ್ವನು. ಆದಕಾರಣ, ಇವ ಲಿವನೊಿ ತ್ತಳಿದು
ಅಗತಾವಾದುದನುಿ ಮಾಡು. ಬಾರಹಮಣರ, ಚಾರರ, ಸಿದಧರ
780
 ಮತುಾ ಅವರನುಿ ಬಲಿ ಇತರ ರ್ನರ ಮೊಲಕ ಮತ ೊಾಮಮ
ಅವರನುಿ ಹುಡುಕ ೊೋಣ.”
ಆಗ ರ್ರತರ ಪಿತಾಮಹ, ವ ೋದಪಾರಂಗತ, ದ ೋಶಕಾಲಜ್ಞ, ತತಾಾಜ್ಞ,
ಸವವಧಮವಜ್ಞ, ಶಂತನುಪ್ುತರ ಭೋಷ್ಮನು ಆಚಾಯವನ ಮಾತು
ನಿಂತ ಬಳಿಕ, ಅದಕ ೆ ಒಪಿಪಗ ಕ ೊಡುತಾ ಅವರ ಹತಾರ್ವವಾಗ
ಭಾರತರ ಕುರಿತು ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು. ಧಮವವನುಿ
ಆಶರಯಸಿದ ಧಮವಜ್ಞನಾದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಲ್ಲಿ ಆಸಕಿಾ ತ ೊೋರುವ
ದುರ್ವನರಿಗ ದುಲವರ್ವೂ ಸತುಪರುಷ್ರಿಗ ಸದಾ ಸಮಮತವೂ
ಸಾಧುಪ್ೊಜತವೂ ಆದ ಮಾತನುಿ ಭೋಷ್ಮನು ಅಲ್ಲಿ ಆಡಿದನು:
“ಸವಾವರ್ವತತಾಾವನೊಿ ಬಲಿ ಈ ಬಾರಹಮಣ ದ ೊರೋಣನು
ಹ ೋಳಿದುಾದು ಸರಿ. ಸವವಲಕ್ಷಣಸಂಪ್ನಿರಾದ ಪಾಂಡವರು
ನಾಶಹ ೊಂದುವವರಲಿ. ವ ೋದಜ್ಞರೊ, ಶ್ೋಲಸಂಪ್ನಿರೊ,
ಒಳ ೆಯ ವರತಗಳನುಿಳೆವರೊ, ಹರಿಯರ ಅನುಶಾಸನಕ ೆ
ನಿಷ್ಿರೊ, ಸತಾವರತಪ್ರಾಯಣರೊ, ಸಮಯಜ್ಞರೊ,
ಕಟುುಪಾಡನುಿ ಪಾಲ್ಲಸುವವರೊ, ಶುಚಿವರತರೊ,
ಸತುಪರುಷ್ರ ಕತವವಾವನುಿ ನಿವವಹಸುವವರೊ ಆದ
ಅವರು ನಾಶಗ ೊಳೆತಕೆವರಲಿ. ಧಮವದಂದಲೊ
ಸವಪ್ರಾಕರಮದಂದಲೊ ರಕ್ಷ್ತರಾದ ಆ ಪಾಂಡವರು
ನಾಶಗ ೊಳುೆವುದಲಿ ಎಂದು ನನಿ ಬುದಧಗ ತ ೊೋರುತಾದ .
ಆದಾರಿಂದ ಭಾರತ! ಪಾಂಡವರನುಿ ಕುರಿತ ನನಿ
781
ಆಲ ೊೋಚನ ಗಳನುಿ ಮುಂದಡುತ ೋಾ ನ . ನಿೋತ್ತಜ್ಞನ ನಿೋತ್ತಯನುಿ
ಕಂಡುಹಡಿಯುವುದು ಶತುರಗಳಿಗ ಸಾಧಾವಿಲಿ. ಆ
ಪಾಂಡವರಿಗ ಈಗ ನಾವ ೋನು ಮಾಡಲು
ಸಾಧಾವ ಂಬುದನುಿ ಬುದಧಯಂದ ಚಿಂತ್ತಸಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ .
ದ ೊರೋಹದಂದ ಹ ೋಳುವುದಲಿ. ಇದನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊೋ.
ಹರಿಯರ ಅನುಶಾಸನವನುಿ ಪಾಲ್ಲಸುವ ಸತಾಶ್ೋಲನಿಗ
ಎಂದೊ ಒಳ ೆಯ ನಿೋತ್ತಯನುಿ ಹ ೋಳಬ ೋಕ ೋ ಹ ೊರತು
ಅನಿೋತ್ತಯನಿಲಿ. ಸರ್ಜನರ ನಡುವ ಮಾತನಾಡುವ ಧಿೋರನು
ಎಲಿ ಸಂದರ್ವಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಅವಶಾವಾಗ ತನಿ ಬುದಧಗ
ತ ೊೋಚಿದಂತ ಧಮಾವರ್ವನ ಯ ಆಸ ಯಂದ
ಮಾತನಾಡಬ ೋಕು. ನಾನು ಈಗ ಈ ಇತರ ರ್ನರಂತ
ಭಾವಿಸುವುದಲಿ. ಪ್ುರದಲಾಿಗಲ್ಲೋ ರ್ನಪ್ದದಲಾಿಗಲ್ಲೋ
ದ ೊರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿರುವಲ್ಲಿ ಅಸೊಯೆ ಉಳೆವನಾಗಲ್ಲೋ,
ಈಷ್ ಾವ ಉಳೆವನಾಗಲ್ಲೋ, ಅತ್ತಮಾತ್ತನವನಾಗಲ್ಲೋ,
ಹ ೊಟ ುಕಿಚಿಿನವನಾಗಲ್ಲೋ ಇರುವುದಲಿ. ಅಲ್ಲಿ
ಪ್ರತ್ತರ್ಬಿನೊ ಧಮವವನುಿ ಆಚರಿಸುತ್ತಾರುತಾಾನ . ಅಲ್ಲಿ
ವ ೋದಘೊೋಷ್ಗಳ್, ಅಂತ ಯೆೋ ವಿಪ್ುಲವಾದ
ಪ್ೊಣಾವಹುತ್ತಗಳ್, ಯಾಗಗಳ್, ರ್ೊರಿದಕ್ಷ್ಣ ಗಳ್
ಇರುತಾವ . ಅಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೊ ಮೋಡಗಳು
ನಿಸಾಂದ ೋಹವಾಗ ಸಮೃದಧವಾದ ಮಳ ಸುರಿಸುತಾವ .
782
ರ್ೊರ್ಯು ಸಸಾಸಂಪ್ನಿವಾಗ ಈತ್ತಬಾಧ ಗಳಿಲಿದ
ಇರುತಾದ . ಧಾನಾಗಳು ರಸದಂದಲೊ, ಫಲಗಳು
ಗುಣಗಳಿಂದಲೊ, ಮಾಲ ಗಳು ಗಂಧದಂದಲೊ,
ಮಾತುಗಳು ಶುರ್ಶಬಧಗಳಿಂದಲೊ ಕೊಡಿರುತಾವ . ರಾರ್
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿರುವಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯು ಸುಖ್ಸಪಶವ
ಹತಕರವಾಗರುತಾದ . ರ್ನರ ಸಮಾಗಮಗಳು
ನಿರಾತಂಕವಾಗರುತಾವ . ರ್ಯ ಅಲ್ಲಿಗ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸುವುದಲಿ.
ಅಲ್ಲಿ ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ಹಸುಗಳು ಇರುತಾವ . ಅವು
ಬಡಕಲಾಗರುವುದಲಿ. ಹಾಲು ಕ ೊಡದರುವುದಲಿ. ಹಾಲು,
ಮಸರು, ತುಪ್ಪಗಳು ಸವಿಯಾಗಯೊ ಹತವಾಗಯೊ
ಇರುತಾವ . ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿರುವ ದ ೋಶದಲ್ಲಿ ಪಾನಿೋಯಗಳು
ಗುಣಯುಕಾವಾಗಯೊ ಭ ೊೋರ್ಾಗಳು ರಸವತಾಾಗಯೊ
ಇರುತಾವ . ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿರುವಲ್ಲಿ ರಸ, ಸಪಶವ, ಗಂಧ,
ಶಬಧಗಳು ಗುಣಾನಿವತವಾಗಯೊ ದೃಶಾಗಳು
ಪ್ರಸನಿವಾಗಯೊ ಇರುತಾವ . ಈ ಹದಮೊರನ ಯ
ವಷ್ವದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರಿರುವ ದ ೋಶದಲ್ಲಿ ರ್ನರು ತಮಮ
ತಮಮ ಗುಣಧಮವಗಳಿಂದ ಕೊಡಿರುತಾಾರ . ಅಲ್ಲಿ ರ್ನರು
ಸಂಪಿರೋತರೊ, ಸಂತುಷ್ುರೊ, ಶುಚಿಗಳ್, ಕ್ಷ್ೋಣಸಿಿತ್ತ
ಇಲಿದವರೊ, ದ ೋವತ ಗಳ ಮತುಾ ಅತ್ತರ್ಥಗಳ ಪ್ೊಜ ಗಳಲ್ಲಿ
ತ ೊಡಗದವರೊ, ಸವವಜೋವಿಗಳಲ್ಲಿ ಅನುರಾಗವುಳೆವರೊ
783
ಆಗರುತಾಾರ . ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿರುವಲ್ಲಿ ರ್ನರು ದಾನ
ಕ ೊಡುವುದರಲ್ಲಿ ಆಸಕಾರೊ, ಮಹ ೊೋತಾಾಹವುಳೆವರೊ,
ಸದಾ ಧಮವ ಪ್ರಾಯಣರೊ, ಅಶುರ್ವನುಿ
ದ ವೋಷ್ಠಸುವವರೊ, ಶುಭಾಕಾಂಕ್ಷ್ಗಳ್, ನಿತಾ
ಯಜ್ಞಮಾಡುವವರೊ, ಶುರ್ವರತವುಳೆವರೊ ಆಗರುತಾಾರ .
ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿರುವಲ್ಲಿ ರ್ನರು ಸುಳುೆಹ ೋಳುವುದನುಿ
ತ ೊರ ದವರೊ, ಶುರ್ ಕಲಾಾಣ ಮಂಗಳ ಕಾಯವಪ್ರರೊ,
ಶುಭಾರ್ವವನುಿ ಬಯಸುವವರೊ, ಶುರ್ಮತ್ತಗಳ್, ಸದಾ
ಪಿರಯವರತರ ಆಸಕಾರಾಗರುವವರೊ ಆಗರುತಾಾರ . ಸತಾ,
ಧೃತ್ತ, ದಾನ, ಪ್ರಮಶಾಂತ್ತ, ಕ್ಷಮ, ಸಿಿರವಾದ ಬುದಧ,
ವಿನಯ, ಸಂಪ್ತುಾ, ಕಿೋತ್ತವ, ಪ್ರಮ ತ ೋರ್ಸುಾ, ಕರುಣ ,
ಸರಳತ ಗಳು ನ ಲ ಗ ೊಂಡಿರುವ ಆ ಧಮಾವತಮನು
ಕ ೊನ ಯದಾಗ ಬಾರಹಮಣರಿಗೊ ಕಾಣದಂತ್ತದಾಾನ . ಇನುಿ ಆ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಕಂಡುಹಡಿಯುವುದು ಸಾಮಾನಾ ರ್ನರಿಗ
ಸಾಧಾವ ೋ? ಆದಾರಿಂದ ಆ ಧಿೋಮಂತನು ವ ೋಷ್
ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾಾನ . ಇದಕಿೆಂತ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದ
ಅವನ ಮಾಗವದ ಕುರಿತು ನಾನು ಮತ ೋಾ ನನೊಿ ಹ ೋಳಲಾರ .
ನಿನಗ ನನಿಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕ ಯದಾರ ಇದರ ಕುರಿತು ಹೋಗ
ಆಲ ೊೋಚಿಸಿ, ನಿನಗ ಹತವ ನಿಸುವ ಕಾಯವವನುಿ ಬ ೋಗ
ಮಾಡು.”
784
ಅನಂತರ ಶಾರದವತ ಕೃಪ್ನು ಹೋಗ ನುಡಿದನು:
“ಹರಿಯನಾದ ಭೋಷ್ಮನು ಪಾಂಡವರ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ಹ ೋಳಿದುಾದು ಯುಕಾವೂ, ಸಂದಭ ೊೋವಚಿತವೂ,
ಧಮಾವರ್ವಸಹತವೂ, ಸುಂದರವೂ, ತಾತ್ತವಕವೂ,
ಸಕಾರಣವೂ, ಅವನಿಗ ತಕೆದೊಾ ಆಗದ . ಇದರ ಬಗ ು ನನಿ
ಮಾತನೊಿ ಕ ೋಳು. ಅವರ ಜಾಡು, ನಿವಾಸದ ಕುರಿತು
ಹರಿಯರ ೊಡನ ಸಮಾಲ ೊೋಚಿಸಬ ೋಕು. ಹತಕರವಾಗುವ
ನಿೋತ್ತಯನಿಿೋಗ ಅನುಸರಿಸಬ ೋಕು. ಶತುರವು
ಸಾಮಾನಾನಾದರೊ, ಅರ್ುಾದಯಾಕಾಂಕ್ಷ್ಯು. ಅವನನುಿ
ಅಲಕ್ಷ್ಸಬಾರದು. ಇನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸವಾವಸರಕುಶಲರಾದ
ಪಾಂಡವರನುಿ ಅಲಕ್ಷ್ಸುವುದ ೋ? ಆದಾರಿಂದ, ಮಹಾತಮ
ಪಾಂಡವರು ವ ೋಷ್ ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು, ಗೊಢವಾಗ
ಅಡಗರಲು ಹಾಗೊ ಅವರ ಅರ್ುಾದಯ ಕಾಲವು
ಬಂದರಲು, ಸವರಾಷ್ರದಲೊಿ ಪ್ರರಾಷ್ರದಲೊಿ ನಿನಗರುವ
ಬಲವನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ಒಳ ೆಯ ಕಾಲ ಒದಗ
ಬಂದಾಗ ಪಾಂಡವರು ಏಳಿಗ ಹ ೊಂದುವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವಿಲಿ. ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನುಿ ಪ್ೊರ ೈಸಿದ ಮಹಾತಮರೊ
ಮಹಾಬಲರೊ ಆದ ಪಾಂಡವರು ನಿಸಾಂಶಯವಾಗ
ಮಹ ೊೋತಾಾಹಶಾಲ್ಲಗಳ್ ಅತ್ತ ತ ೋರ್ಸಿವಗಳ್
ಆಗಬಿಡುತಾಾರ . ಅದಾರಿಂದ ನಿನಿ ಬಲವನೊಿ ಕ ೊೋಶವನೊಿ
785
ನಿೋತ್ತಯನೊಿ ನಿಧವರಿಸಿಕ ೊೋ; ಅವರ ಉದಯಕಾಲ
ಬಂದಾಗ ಅವರ ೊಡನ ಅನುಕೊಲವಾದ ಸಂಧಿಯನುಿ
ಮಾಡಿಕ ೊಳ ್ೆೋಣ. ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳ್ ಅಬಲರೊ ಆದ ಎಲಿ
ರ್ತರರಲ್ಲಿ ನಿನಗರುವ ಬಲವನ ಿಲಿ ನಿೋನು ಖ್ಚಿತವಾಗ
ತ್ತಳಿದುಕ ೊಳೆಬ ೋಕ ಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ಸ ೈನಾ
ಉತಾಮವಾಗದ ರ್ೋ, ಮಧಾಸಿವಾಗದ ರ್ೋ,
ಅಧಮವಾಗದ ರ್ೋ, ಸಂತುಷ್ುವಾಗದ ರ್ೋ,
ಅಸಂತುಷ್ುವಾಗದ ರ್ೋ, ಎಂಬುದನುಿ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡು
ಅನಂತರ ಶತುರಗಳ ್ಡನ ಸಂಧಿ ಮಾಡಿಕ ೊಳ ್ೆೋಣ.
ಸಾಮ, ಭ ೋದ, ದಾನ, ದಂಡಗಳಿಂದ, ಕಾಣಿಕ ಗಳಿಂದ,
ನಾಾಯದಂದ, ವ ೈರಿಗಳನುಿ ಮಣಿಸಿ, ಬಲಪ್ರರ್ೋಗದಂದ
ದುಬವರಲನುಿ ಮಣಿಸಿ, ರ್ತರರನುಿ ತೃಪಿಾಗ ೊಳಿಸಿ,
ಸ ೈನಾದ ೊಡನ ಸವಿನುಡಿಗಳನಾಿಡಿದರ ನಿನಿ
ಕ ೊೋಶಬಲಗಳು ವೃದಧಸಿ ನಿೋನು ಉತಾಮ ಸಿದಧಯನುಿ
ಪ್ಡ ಯುವ . ಹೋಗ ಮಾಡಿದಲ್ಲಿ ಎದುರುಬಿದಾ
ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಾದ ಅನಾ ಶತುರಗಳ ್ಡನಾಗಲ್ಲ ಸವಸ ೈನಾ
ವಾಹನಗಳಿಲಿದ ಪಾಂಡವರ ೊಡನಾಗಲ್ಲ ನಿೋನು
ಹ ೊೋರಾಡಬಲ ಿ. ಹೋಗ ಸವಧಮಾವನುಸಾರವಾಗ
ಕಾಲ ೊೋಚಿತವಾಗ ನಿಶಿಯಸಿ ಎಲಿ ಕಾಯವವನೊಿ
ಮಾಡಿದರ ನಿೋನು ಶಾಶವತವಾದ ಸುಖ್ವನುಿ ಪ್ಡ ಯುವ .”
786
ತ್ತರಗತವರಿಂದ ವಿರಾಟನ ಗ ೊೋಗರಹಣ
ಹಂದ ಮತಾಯರಿಂದಲೊ ಸಾಲ್ಲವೋಯಕರಿಂದಲೊ ಕೊಡಿದ
ಮತಾಯರಾರ್ನ ಸೊತನಾದ ಕಿೋಚಕನಿಂದ ಮತ ಾ ಮತ ಾ ಅನ ೋಕ ಸಲ
ಪ್ರಾಜತನಾಗದಾ ತ್ತರಗತವರ ರಾರ್ನೊ ರರ್ಸಮೊಹದ ಒಡ ಯನೊ
ತನಿ ಬಂಧುಗಳ ್ಡನ ಆ ಬಲಶಾಲ್ಲಯಂದ ಉಗರವಾಗ
ಬಾಧಿತನಾಗದಾವನೊ ಆದ ಸುಶಮವನು ಕಣವನನುಿ ಕಣ ಣತ್ತಾ
ನ ೊೋಡಿ, ಆಗ ಈ ಕಾಲ ೊೋಚಿತವಾದ ಅನ ೋಕ ಮಾತುಗಳನುಿ
ಅವಸರವಾಗ ದುರ್ವಧನನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನನಿ ರಾಷ್ರವು ಮತಾಯರಾರ್ನ ಶಕಿಾಯಂದ ಎಷ್ ೊುೋ ಸಲ
ಬಾಧಿತವಾಗದ . ಬಲಶಾಲ್ಲಯಾದ ಕಿೋಚಕನು ಹಂದ ಅವನ
ಸ ೋನಾಪ್ತ್ತಯಾಗದಾನು. ಕೊರರಿಯೊ ಕ ೊೋಪಿಯೊ
ದುಷ್ಾುತಮನೊ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಖಾಾತ
ಪ್ರಾಕರಮವುಳೆವನೊ ಪಾಪ್ಕಮವನೊ ನಿದವಯನೊ ಆದ
ಆ ಕಿೋಚಕನು ಅಲ್ಲಿ ಗಂಧವವರಿಂದ ಹತನಾಗದಾಾನ .
ಅವನು ಹತನಾಗಲು ದಪ್ವಹೋನನೊ ನಿರಾಶರಯನೊ ಆದ
ವಿರಾಟನು ನಿರುತಾಾಹಗ ೊಳುೆತಾಾನ ಎಂದು ನನಿ ಅನಿಸಿಕ .
ನಿನಗ , ಎಲಿ ಕೌರವರಿಗೊ, ಮಹಾತಮನಾದ ಕಣವನಿಗೊ
ಇಷ್ುವಾಗುವುದಾದರ ಅಲ್ಲಿಗ ದಾಳಿ ಮಾಡಬ ೋಕ ಂದು ನನಿ
ಅಭಪಾರಯ. ತುತಾವದ ನಮಗ ಹತಕರವಾದ
ಕಾಯವವಿೋಗ ಒದಗದ ಯೆಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ .
787
 ಬಹುಧಾನಾರ್ರಿತವಾದ ಅವನ ದ ೋಶಕ ೆ ಕೊಡಲ ೋ
ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ಅವನ ರತಿಗಳನೊಿ, ವಿವಿಧ ಸಂಪ್ತಾನೊಿ
ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಳ ್ೆೋಣ. ಅವನ ಗಾರಮಗಳನೊಿ
ರಾಷ್ರಗಳನೊಿ ಒಂದ ೊಂದಾಗ ತ ಗ ದುಕ ೊಳ ್ೆೋಣ.
ಅರ್ವಾ ಅವನ ಪ್ುರವನುಿ ಬಲಾತಾೆರದಂದ
ಹಾಳುಗ ಡವಿ ಶ ರೋಷ್ಿವಾದ ವಿವಿಧ ಜಾತ್ತಯ ಅನ ೋಕ ಸಾವಿರ
ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸ ೊೋಣ. ಕೌರವರೊ ತ್ತರಗತವರೊ
ಎಲಿರೊ ಒಟಾುಗ ಸ ೋರಿ ಅವನ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಬ ೋಗ
ಅಪ್ಹರಿಸ ೊೋಣ. ಅವನ ೊಂದಗ ಸಂಧಿ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು
ಅವನ ಪೌರುಷ್ವನುಿ ತಡ ರ್ೋಣ ಅರ್ವಾ ಅವನ
ಸ ೈನಾವನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ನಾಶಮಾಡಿ ಅವನನುಿ
ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಳ ್ೆೋಣ. ನಾಾಯಮಗವದಂದ ಅವನನುಿ
ವಶಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ನಾವು ಸುಖ್ವಾಗ ಇರ ೊೋಣ; ನಿನಿ
ಬಲವೂ ನಿಸಾಂಶಯವಾಗ ಹ ಚುಿತಾದ .”
ಅವನ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಕಣವನು ದ ೊರ ಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸುಶಮವನು ಕಾಲ ೊೋಚಿತವೂ ನಮಗ ಹತಕರವೂ ಆದ
ಮಾತನುಿ ಚ ನಾಿಗ ಆಡಿದಾಾನ . ಆದಾರಿಂದ ಸ ೈನಾವನುಿ
ರ್ೋಜಸಿ, ವಿಭಾಗಸಿ, ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊರಡ ೊೋಣ. ಅರ್ವಾ
ನಿನಿ ಅಭಪಾರಯದಂತ ಆಗಲ್ಲ. ನಮಮಲಿರ ಪಿತಾಮಹ ಈ
ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತ ಕುರುವೃದಧ, ಅಂತ ಯೆೋ ಆಚಾಯವ ದ ೊರೋಣ,
788
 ಶಾರದವತ ಕೃಪ್ - ಇವರ ಲಿ ಆಲ ೊೋಚಿಸುವ ಹಾಗ ದಾಳಿ
ನಡ ಯಲ್ಲ. ಇವರ ೊಡನ ಮಂತಾರಲ ೊೋಚನ ಮಾಡಿ
ದ ೊರ ಯ ಗುರಿ ಸಾಧಿಸುವುದಕ ೆ ಬ ೋಗ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ.
ಅರ್ವ, ಬಲ, ಪೌರುಷ್ಗಳಿಲಿದ ಪಾಂಡವರ ೊಡನ
ನಮಗ ೋನು ಕ ಲಸ? ಅವರು ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ
ಹಾಳಾಗದಾಾರ ಅರ್ವಾ ಯಮಸದನವನುಿ ಸ ೋರಿದಾಾರ .
ನಾವು ನಿರ್ವಯನಾಗ ವಿರಾಟನ ದ ೋಶಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ.
ಅವನ ಗ ೊೋವುಗಳನೊಿ ವಿವಿಧ ಸಂಪ್ತಾನೊಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಳ ್ೆೋಣ.”
ಬಳಿಕ ರಾರ್ ದುರ್ವಧನನು ಸೊಯವಪ್ುತರ ಕಣವನ ಮಾತನುಿ
ಒಪಿಪ ತನಿ ಆಜ್ಞ ಯನುಿ ಯಾವಾಗಲೊ ಪಾಲ್ಲಸುವ ತಮಮನಾದ
ದುಃಶಾಸನನಿಗ
“ಹರಿಯರ ೊಡನ ಸಮಾಲ ೊೋಚಿಸಿ ಸ ೈನಾವನುಿ ಬ ೋಗ
ರ್ೋಜಸು!”
ಎಂದು ಸವತಃ ಅಪ್ಪಣ ಮಾಡಿದನು.
“ಎಲಿ ಕೌರವರ ೊಡನ ಗ ೊತುಾಪ್ಡಿಸಿದ ಸಿಳಕ ೆ
ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ಮಹಾರರ್ ರಾರ್ ಸುಶಮವನು ಸಮಗರ
ಸ ೈನಾ ಮತುಾ ವಾಹನಸಮೋತನಾಗ ತ್ತರಗತವರ ೊಡನ ಕೊಡಿ
ಮತಾಯನ ದ ೋಶಕ ೆ ಮದಲ ೋ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ. ಅವನ ಹಂದ ,
ಮರುದವಸ ನಾವು ಒಗುಟಾುಗ ಮತಾಯರಾರ್ನ ಸುಸಮೃದಧ
789
 ದ ೋಶಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ಅವರು ವಿರಾಟನಗರಕ ೆ ರ್ಟುನ ೋ
ಹ ೊೋಗ, ಬ ೋಗ ಗ ೊೋಪಾಲಕರನುಿ ಆಕರರ್ಸಿ ವಿಪ್ುಲ
ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಹಡಿಯಲ್ಲ. ನಾವು ಕೊಡ ಸ ೈನಾವನುಿ
ಎರಡು ಭಾಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಶುರ್ಲಕ್ಷಣ ಸಂಪ್ನಿವೂ
ಉತಾಮವೂ ಆದ ಶತ ಸಹಸರ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ
ಹಡಿರ್ೋಣ.”
ಅನಂತರ ದ ೊರ ಸುಶಮವನು ಗ ೊತ ೊಾಪ್ಡಿಸಿದಂತ ಕೃಷ್ಣಪ್ಕ್ಷದ
ಸಪ್ಾರ್ಯಂದು ಆಗ ಿೋಯ ದಕಿೆಗ ಹ ೊೋಗ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಹಡಿದನು.
ಮರುದವಸ ಅಷ್ುರ್ಯಂದು ಕೌರವರ ಲಿರೊ ಸ ೋರಿ ಆ ಸಾವಿರ
ಸಾವಿರ ಗ ೊೋವುಗಳ ಹಂಡನುಿ ಹಡಿದರು.
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ವಿರಾಟನಗರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ
ನಗರದಲ್ಲಿ ವಿರಾಟರಾರ್ನ ಕ ಲಸಗಳನುಿ ಮಾಡುತಾ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ
ಅರ್ತತ ೋರ್ಸಿವಗಳ್ ಮಹಾತಮರೊ ಆದ ಆ ಪಾಂಡವರ
ಅಜ್ಞಾತವಾಸದ ಅವಧಿಯು ಕಳ ಯತು. ಆಗ ಆ ಹದಮೊರನ ಯ
ವಷ್ವದ ಕ ೊನ ಯಲ್ಲಿ ಸುಶಮವನು ವಿರಾಟನ ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ವಿಪ್ುಲ ಸಂಖ ಾಯಲ್ಲಿ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹಡಿದನು.

ತ್ತರಗತವ ಮತುಾ ವಿರಾಟರ ನಡುವ ಯುದಧ

ಆಗ ಗ ೊೋಪಾಲಕರು ಮಹಾವ ೋಗದಂದ ನಗರಕ ೆ ಬಂದರು.
ಕುಂಡಲಧಾರಿಯಾದ ಒಬಿನು ರರ್ದಂದ ಕ ಳಕ ೆ ನ ಗ ದು ಅಂಗದ
790
ಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಶ ರ ರ್ೋಧರಿಂದಲೊ, ಸರ್ಜನ
ಮಂತ್ತರಗಳಿಂದಲೊ, ನರಶ ರೋಷ್ಿ ಪಾಂಡವರಿಂದಲೊ ಪ್ರಿವೃತನಾಗದಾ
ಮತಾಸರಾರ್ನನುಿ ಕಂಡನು. ಆ ಬಳಿಕ ಅವನು ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತದಾ
ರಾಷ್ರವಧವನ ಆ ವಿರಾಟ ಮಹಾರಾರ್ನ ಬಳಿಗ ಬಂದು
ನಮಸೆರಿಸಿ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್! ತ್ತರಗತವರು ನಮಮ ಬಾಂಧವರ ೊಡನ ನಮಮನುಿ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ ಅವಮಾನಿಸಿ ನಿನಿ ನೊರಾರು
ಸಾವಿರಾರು ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಹಡಿಯುತ್ತಾದಾಾರ . ಅವುಗಳನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸು. ನಿನಿ ಗ ೊೋವುಗಳು ನಷ್ುವಾಗದರಲ್ಲ.”
ಅದನುಿ ಕ ೋಳಿ ದ ೊರ ಯು ರರ್, ಆನ , ಕುದುರ ಗಳಿಂದಲೊ ಪ್ದಾತ್ತ
ಧಿರ್ಗಳಿಂದಲೊ ತುಂಬಿದ ಮತಾಸಸ ೋನ ಯನುಿ ಸರ್ುಜಗ ೊಳಿಸಿದನು.
ರಾರ್ರು ಮತುಾ ರಾರ್ಪ್ುತರರು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವೂ ಸುಂದರವೂ
ಧರಿಸಲು ರ್ೋಗಾವೂ ಆದ ಕವಚಗಳನುಿ ಸಾಿನ ೊೋಚಿತವಾಗ
ಧರಿಸಿದರು. ವಿರಾಟನ ಪಿರಯ ಸ ೊೋದರ ಶತಾನಿೋಕನು
ವರ್ರಸಹತವಾದ ಉಕಿೆನ ಒಳಭಾಗವನುಿಳೆ ಪ್ುಟವಿಟು ಚಿನಿದ
ಕವಚವನುಿ ಧರಿಸಿದನು. ಶತಾನಿೋಕನ ತಮಮ ಮದರಾಶವನು ಸುಂದರ
ಹ ೊದಕ ಯನುಿಳೆ, ಪ್ೊತ್ತವಯಾಗ ಉಕಿೆನಿಂದ ಮಾಡಿದಾ ಗಟಿು
ಕವಚವನುಿ ಧರಿಸಿದನು. ಮತಾಯರಾರ್ನು ನೊರು ಸೊಯವ, ನೊರು
ಸುಳಿ, ನೊರು ಚುಕಿೆ, ಮತುಾ ನೊರು ಕಣಿಣನ ಆಕೃತ್ತಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಅಭ ೋದಾವಾದ ಕವಚವನುಿ ಧರಿಸಿದನು. ಉಬಿಿದ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನೊರು
791
ಸೌಗಂಧಿಕ ಕಮಲಪ್ುಷ್ಪ ಹ ೊಂದದಾ, ಸುವಣವ ಖ್ಚಿತವೂ
ಸೊಯವಸಮಾನವೂ ಆದ ಕವಚವನುಿ ಸೊಯವದತಾನು ತ ೊಟುನು.
ವಿರಾಟನ ಹರಿಯ ಮಗ ವಿೋರ ಶಂಖ್ನು ದೃಢವೂ, ಉಕಿೆನಿಂದ
ನಿರ್ವತವೂ, ನೊರು ಕಣುಣಗಳುಳೆದೊಾ ಆದ ಬಿಳಿಯ ಕವಚವನುಿ
ತ ೊಟುನು. ಹೋಗ ಆ ನೊರಾರು ದ ೋವಸದೃಶ ಮಹಾರರ್ಥ ರ್ೋಧರು
ಯುದ ೊಧೋತಾಾಹವುಳೆವರಾಗ ತಮತಮಗ ತಕೆ ಕವಚಗಳನುಿ
ತ ೊಟುರು. ಆ ಮಹಾರರ್ರು ಯುದಧ ಸಾಮಗರಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ
ಶುರ್ರ, ಶ ರೋಷ್ಿ ರರ್ಗಳಿಗ ಚಿನಿದ ಕವಚಗಳ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಹೊಡಿದರು. ಆಗ ವಿರಾಟನ ದವಾ ರರ್ದ ಮೋಲ ಸೊಯವ ಚಂದರ
ಸಮಾನ ಶ ರೋಷ್ಿ ಚಿನಿದ ಬಾವುಟವನುಿ ಹಾರಿಸಲಾಯತು. ಬಳಿಕ ಆ
ಕ್ಷತ್ತರಯ ಶ ರರು ಚಿನಿದಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದ ವಿವಿಧಾಕಾರಗಳ
ಇತರ ತಮಮ ತಮಮ ಬಾವುಟಗಳನುಿ ರರ್ಗಳ ಮೋಲ ಕಟಿುದರು.
ಅನಂತರ ಮತಾಯರಾರ್ನು ತಮಮ ಶತಾನಿೋಕನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಂಕ, ವಲಿವ, ಗ ೊೋಪಾಲ, ವಿೋಯವವಂತ ದಾಮಗರಂರ್ಥ
ಇವರೊ ಕೊಡ ಯುದಧಮಾಡುವವರ ಂದು ನನಿ ಬುದಧಗ
ತ ೊೋರುತಾದ . ಇದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ. ಧಿರ್ಪ್ತಾಕ ಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದ ರರ್ಗಳನುಿ ಅವರಿಗೊ ಕ ೊಡು. ಸುಂದರವೂ
ದೃಢವೂ ಮೃದುವೂ ಆದ ಕವಚಗಳನುಿ ಅವರು
ಶರಿೋರಗಳಲ್ಲಿ ಧರಿಸಿಕ ೊಳೆಲ್ಲ. ಅವರಿಗ ಆಯುಧಗಳನೊಿ
ಕ ೊಡು. ವಿೋರ ೊೋಚಿತವಾದ ಅಂಗ ಮತುಾ ರೊಪ್ವುಳೆವರೊ,
792
 ಗರ್ರಾರ್ನ ಸ ೊಂಡಿಲ್ಲನಂತಹ ತ ೊೋಳುಗಳುಳೆವರೊ ಆದ
ಆ ಪ್ುರುಷ್ರು ಯುದಧಮಾಡಲಾರರ ಂದು ನನಿ ಬುದಧಗ
ತ ೊೋರುವುದಲಿ.”
ದ ೊರ ಯ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಶ್ೋಘ್ರಬುದಧ ಶತಾನಿೋಕನು
ಪಾಂಡವರಿಗ - ಸಹದ ೋವ, ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಭೋಮ ಮತುಾ
ನಕುಲರಿಗ ರರ್ಗಳನುಿ ಕ ೊಡುವಂತ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಬಳಿಕ
ಸೊತರು ಹಷ್ಠವತರಾಗ, ರಾರ್ರ್ಕಿಾಪ್ುರಸಾರವಾಗ, ದ ೊರ ಯಂದ
ನಿದವಷ್ು ರರ್ಗಳನುಿ ಬ ೋಗ ಸರ್ುಜಗ ೊಳಿಸಿದರು. ಸುಂದರವೂ
ದೃಢವೂ ಮೃದುವೂ ಆದ ಕವಚಗಳನುಿ ಅನಾಯಾಸವಾಗ
ಕ ಲಸಮಾಡಬಲಿಂರ್ ಆ ಪಾಂಡವರಿಗ ಕ ೊಡುವಂತ ವಿರಾಟನು
ಅಪ್ಪಣ ಮಾಡಿದನು. ಅವುಗಳನುಿ ಬಿಚಿಿ ಆ ಶತುರನಾಶಕರ
ಮೈಗಳಿಗ ತ ೊಡಿಸಲಾಯತು. ವ ೋಷ್ ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡವರೊ, ಶಕಾರೊ,
ಯುದಧವಿಶಾರದರೊ, ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿರೊ, ಶ ರರೊ, ಸತಾವಿಕರಮರೊ
ಆದ ಆ ಎಲಿ ನಾಲವರು ಪಾಂಡವ ಸಹ ೊೋದರರು ಒಟಿುಗ
ವಿರಾಟನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದರು.

ಆಮೋಲ , ರ್ಯಂಕರವಾದ, ಒಳ ೆಯ ದಂತಗಳನುಿಳೆ, ಅರುವತಾ

ವಷ್ವ ತುಂಬಿದ, ಒಡ ದ ಕಪ್ೋಲಗಳ ಮದಾಾನ ಗಳು
ಮೋಡಗಳಂತ ಮದ ೊೋದಕವನುಿ ಸುರಿಸುತಾ ತಮಮ ಮೋಲ ೋರಿದ
ಯುದಧಕುಶಲರಿಂದಲೊ ಸುಶ್ಕ್ಷ್ತರಾದ ಮಾವಟಿಗರಿಂದಲೊ ಕೊಡಿ
793
ಚಲ್ಲಸುವ ಪ್ವವತಗಳಂತ ರಾರ್ನನುಿ ಅನುಸರಿಸಿದವು.
ವಿಶಾರದರೊ, ವಿಧ ೋಯರೊ, ಸಂತುಷ್ುರೊ ಆದ ಮತಾಯನ
ಅನುಯಾಯಗಳಿಗ ಸ ೋರಿದ ಎಂಟುಸಾವಿರ ರರ್ಗಳ್, ಒಂದು
ಸಾವಿರ ಆನ ಗಳ್, ಅರವತುಾ ಸಾವಿರ ಕುದುರ ಗಳ್ ಹಂದ
ಸಾಗದವು. ಗ ೊೋವುಗಳ ಹ ಜ ಜಗಳನುಿ ಅನುಸರಿಸುತಾಾ ಸಾಗುತ್ತಾದಾ
ವಿರಾಟನ ಆ ಸ ೈನಾವು ಶ ೋಭಸುತ್ತಾತುಾ. ಮುಂದ ಸಾಗುತ್ತಾದಾ
ವಿರಾಟನ ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಸ ೈನಾವು ದೃಢ ಆಯುಧಗಳನುಿ ಹಡಿದ
ರ್ನರಿಂದಲೊ ಆನ ಕುದುರ ರರ್ಗಳಿಂದಲೊ ತುಂಬಿ
ಕಂಗ ೊಳಿಸುತ್ತಾತುಾ.

ಮತಾಯದ ೋಶದ ಶ ರ ರ್ೋಧರು ನಗರದಂದ ಹ ೊರಟು

ಸ ೈನಾವೂಾಹವನುಿ ರಚಿಸಿಕ ೊಂಡು, ಹ ೊತುಾ ಇಳಿದಾಗ ತ್ತರಗತವರನುಿ
ತಾಗದರು. ಕ ೊೋಪ್ೋದರಕಾರೊ, ಗ ೊೋವುಗಳ ಮೋಲ
ಆಶ ಯುಳೆವರೊ, ಯುದ ೊಧೋನಮತಾರೊ, ಮಹಾಬಲರೊ ಆದ ಆ
ತ್ತರಗತವರು ಮತುಾ ಮತಾಯರು ಪ್ರಸಪರ ಗರ್ವನ ಮಾಡಿದರು. ಆಗ
ಸ ೈನಾ ವಿಭಾಗ ಪ್ರಮುಖ್ರೊ ಕುಶಲರಾದ ಗಜಾರ ೊೋಹಕರೊ ಏರಿ
ಕುಳಿತ ರ್ಯಂಕರ ಮದಗರ್ಗಳು ತ ೊೋಮರಗಳಿಂದಲೊ
ಅಂಕುಶಗಳಿಂದಲೊ ಪ್ರಚ ೊೋದತಗ ೊಂಡವು. ಹ ೊತುಾ ಇಳಿಯುವ
ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರ ಘೊೋರ ಮತುಾ ರ ೊೋಮಾಂಚಕಾರಿ
ತುಮುಲಯುದಧವು ದ ೋವಾಸುರರ ಯುದಧಕ ೆ ಸಮಾನವಾಗತುಾ.
794
ನ ಲದ ಧೊಳು ಮೋಲ ದಾತು; ಅದರಿಂದಾಗ ಏನ ೊಂದೊ
ಗ ೊತಾಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಸ ೈನಾದ ಧೊಳು ಕವಿದ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ನ ಲಕ ೆ
ಬಿದಾವು. ಪ್ರರ್ೋಗಸುತ್ತಾದಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಸೊಯವನು
ಕಣಮರ ಯಾದನು. ಆಕಾಶವು ರ್ಂಚು ಹುಳುಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಂತ
ವಿರಾಜಸಿತು. ಬಲಗ ೈ, ಎಡಗ ೈಗಳಿಂದ ಬಾಣ ಬಿಡುತ್ತಾದಾ
ಲ ೊೋಕಪ್ರಸಿದಧ ವಿೋರ ಬಿಲಾುರರು ಬಿದಾಾಗ, ಚಿನಿದ ಹಂಬಾಗವುಳೆ
ಅವರ ಬಿಲುಿಗಳು ಪ್ರಸಪರ ತ ೊಡರಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾವು. ರರ್ಗಳು
ರರ್ಗಳನೊಿ, ಪ್ದಾತ್ತಗಳು ಪ್ದಾತ್ತಗಳನೊಿ, ಮಾವುತರು
ಮಾವುತರನೊಿ, ಗರ್ಗಳು ಮಹಾಗರ್ಗಳನೊಿ ಎದುರಿಸಿದವು.
ಕೃದಧರಾದ ಆ ರ್ೋಧರು ಕತ್ತಾಗಳಿಂದಲೊ, ಪ್ಟಿುಶ, ರ್ಜವ, ಶಕಿಾ,
ತ ೊೋಮರಗಳಿಂದಲೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು ಹ ೊಡ ದರು.
ಪ್ರಿಘ್ದಂರ್ಹ ತ ೊೋಳುಗಳನುಿಳೆ ಆ ಶ ರರು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಕುಪಿತರಾಗ ಪ್ರಸಪರ ಹ ೊಡ ದಾಡುತ್ತಾದಾರೊ ಒಂದು ಪ್ಕ್ಷದ ಶ ರರು
ಮತ ೊಾಂದು ಪ್ಕ್ಷದ ಶ ರರನುಿ ವಿಮುಖ್ರಾಗುವಂತ ಮಾಡಲು
ಸಮರ್ವರಾಗಲ್ಲಲಿ. ಮೋಲುಾಟಿ ಹರಿದುಹ ೊೋದ, ಸುಸಿಿತವಾದ
ಮೊಗನ, ಅಲಂಕೃತವಾದ ಕೊದಲು ಕತಾರಿಸಿಹ ೊೋದ, ಕುಂಡಲ
ಸಹತವಾಗ ಧೊಳು ಮುಚಿಿದ ರುಂಡಗಳು ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡು
ಬರುತ್ತಾದಾವು. ಆ ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ತುಂಡುತುಂಡಾಗ ಕತಾರಿಸಿಹ ೊೋದ ಕ್ಷತ್ತರಯರ ದ ೋಹಗಳು ಶಾಲವೃಕ್ಷದ
ಕಾಂಡಗಳಂತ ಕಾಣುತ್ತಾದಾವು. ಹಾವಿನ ಹ ಡ ಗಳಿಗ ಸಮಾನ ಚಂದನ
795
ಲ ೋಪಿತ ಬಾಹುಗಳಿಂದಲೊ, ಕುಂಡಲಸಹತ ತಲ ಗಳಿಂದಲೊ ಆ
ರಣರ್ೊರ್ಯು ತುಂಬಿಹ ೊೋಗತುಾ. ಹರಿಯುತ್ತಾದಾ ರಕಾದಲ್ಲಿ ನ ಲದ
ಧೊಳು ಅಡಗಹ ೊೋಯತು. ಅದರಿಂದ ಘೊೋರವೂ ಅಪ್ರಿರ್ತವೂ
ಆದ ಕ ಸರುಂಟಾಯತು.

ಶತಾನಿೋಕನು ನೊರುಮಂದ ಶತುರಗಳನೊಿ, ವಿಶಾಲಾಕ್ಷನು

ನಾನೊರುಮಂದಯನೊಿ ಕ ೊಂದು ಆ ಇಬಿರು ಮಹಾರರ್ರು
ತ್ತರಗತವರ ಮಹಾಸ ೋನ ಯನುಿ ಹ ೊಕೆರು. ಬಹು ರ ೊೋಷ್ಾವ ೋಶದಂದ
ಕ ೋಶಾಕ ೋಶ್ಯಾಗ ನಖಾನಖಿಯಾಗ ಶತುರಗಳ ್ಡನ ಕಾದಾಡಿದರು.
ಅವರು ತ್ತರಗತವರ ರರ್ಸಮೊಹವನುಿ ಲಕ್ಷ್ಸಿ ನುಗುದರು; ಅವರ
ಹಂದ ಸೊಯವದತಾನೊ ಮದರಾಶವನೊ ಹ ೊೋದರು. ರರ್ ಸ ೋನಾನಿ
ವಿರಾಟನು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ವಿವಿಧ ಮಾಗವಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತಾ ಆ
ರಣದಲ್ಲಿ ಐನೊರು ರರ್ಗಳನುಿ ನಾಶಮಾಡಿ, ನೊರು ಕುದರ ಗಳನೊಿ,
ಐವರು ಮಹಾರರ್ರನೊಿ ಕ ೊಂದು, ತ್ತರಗತವರ ರಾರ್ ಸುಶಮವನ
ಸುವಣವರರ್ವನುಿ ಎದುರಿಸಿದನು. ಅಲ್ಲಿ ಮಹಾತಮರೊ,
ಮಹಾಬಲರೊ ಆದ ಅಬರಿಬಿರೊ ಹ ೊೋರಾಡುತಾಾ, ಕ ೊಟಿುಗ ಯಲ್ಲಿ
ಎರಡು ಗೊಳಿಗಳು ಗಜವಸುವಂತ ಪ್ರಸಪರ ಗರ್ವನ
ಮಾಡುತ್ತಾದಾರು. ಬಳಿಕ ಆ ರರ್ಥಕರು ರರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಸುತಾಲೊ
ತ್ತರುಗುತಾ, ಮೋಡಗಳು ಮಳ ಯ ಧಾರ ಯನುಿ ಕರ ಯುವಂತ ಶ್ೋಘ್ರ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಸುರಿಸಿದರು. ಪ್ರಸಪರ ಅತ್ತ ಕ ೊೋಪಾವಿಷ್ುರೊ
796
ಅಸಹನ ಯುಳೆವರೊ ಆದ, ಖ್ಡು, ಶಕಿಾ, ಗದ ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಅ
ಅಸರ ವಿಶಾರದರು ಹರಿತ ಬಾಣಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸುತಾಾ
ಚಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾರು. ಅನಂತರ ವಿರಾಟರಾರ್ನು ಸುಶಮವನನುಿ ಹತುಾ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಘ್ರತ್ತಸಿದನು; ಅವನ ನಾಲುೆ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಐದ ೈದು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಭ ೋದಸಿದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ,
ಯುದ ೊಧೋನಮತಾನೊ, ಪ್ರಮಾಸರವಿದನೊ ಆದ ಸುಶಮವನು
ಮತಾಸರಾರ್ನನುಿ ಐವತುಾ ನಿಶ್ತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಆಗ
ಧೊಳು ಮುಸುಕಿದ ಸಂಜ ಯಲ್ಲಿ ಮತಾಯರಾರ್ ಸುಶಮವರ ಸ ೋನ ಗಳು
ಒಂದನ ೊಿಂದು ಆವರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಪ್ರಸಪರ ಗುರುತ್ತಸಲಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ.
ಲ ೊೋಕವು ಕತಾಲ ಯಂದಲೊ ಧೊಳಿನಿಂದಲೊ ತುಂಬಿ ಹ ೊೋಗಲು
ಸ ೈನಾವೂಾಹದಲ್ಲಿದಾ ರ್ೋಧರು ಮುಹೊತವಕಾಲ ಹಾಗ ಯೆೋ
ನಿಂತರು. ಬಳಿಕ ಚಂದರನು ಕತಾಲ ಯನುಿ ಹ ೊೋಗಲಾಡಿಸಿ,
ರಾತ್ತರಯನುಿ ನಿಮವಲಗ ೊಳಿಸಿ, ರಣದಲ್ಲಿ ಕ್ಷತ್ತರಯರನುಿ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸಿ ಉದಸಿದನು. ಬ ಳಕು ಬರಲು ಘೊೋರರೊಪ್
ಯುದಧವು ಮತ ಾ ಮುಂದುವರ ಯತು. ಆಗ ಅವರು ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು
ನ ೊೋಡಲಾಗುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಬಳಿಕ, ತ್ತರಗತವ ಸುಶಮವನು ತಮಮನ ೊಡನ
ಎಲಿ ರರ್ಸಮೊಹದ ೊಡನ ಮತಾಸರಾರ್ನತಾ ನುಗುದನು. ಆ
ಕ್ಷತ್ತರಯಶ ರೋಷ್ಿ ಗದಾಪಾಣಿ ಸ ೊೋದರರು ರರ್ಗಳಿಂದ ಧುಮುಕಿ
ಕ ೊೋಪಾವಿಶದಂದ ಶತುರವಿನ ಕುದುರ ಗಳತಾ ನುಗುದರು. ಅಂತ ಯೆ
ಅವರ ಆ ಸ ೈನಾಗಳ್ ಕೊಡ ಕ ೊರೋಧಗ ೊಂಡು ಗದ ಗಳಿಂದಲೊ,
797
ಹದಗ ೊಳಿಸಿದ, ಚೊಪಾದ ಮನ ಮತುಾ ಹರಿತ ಅಲಗುಗಳನುಿಳೆ
ಖ್ಡು, ಗಂಡು ಗ ೊಡಲ್ಲ, ರ್ಜವಗಳಿಂದಲೊ ಪ್ರಸಪರರ ಆಕರಮಣ
ಮಾಡಿದವು. ತ್ತರಗತಾವಧಿಪ್ಧಿ ರಾರ್ ಸುಶಮವನು ತನಿ ಸ ೈನಾದಂದ
ಮತಾಯರಾರ್ನ ಸಮಸಾ ಸ ೈನಾವನೊಿ ಅತ್ತಯಾಗ ಕಲಕಿ ಗ ದುಾ,
ಬಲಶಾಲ್ಲ ಮತಾಯ ವಿರಾಟನತಾ ನುಗುದನು. ಅವರಿಬಿರೊ
ಎದುರಾಳಿಯ ಎರಡು ಕುದುರ ಗಳನೊಿ, ಕುದುರ ಗಳ ಸಾರರ್ಥಗಳನೊಿ
ಕ ೊಂದು ವಿರರ್ನಾದ ಮತಾಯರಾರ್ನನುಿ ಜೋವಂತವಾಗ
ಸ ರ ಹಡಿದರು. ಸುಶಮವನು ಅಳುತ್ತಾರುವ ಯುವತ್ತಯನುಿ
ಎಳ ದ ೊಯುಾವಂತ ಅವನನುಿ ಚ ನಾಿಗ ರ್ಳಿಸಿ ತನಿ ರರ್ದ
ಮೋಲ ೋರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನು.

ಸ ರ ಯಾದ ವಿರಾಟನನುಿ ಪಾಂಡವರು ಮುಕಾಗ ೊಳಿಸಿದುಾದು

ಬಲಶಾಲ್ಲ ವಿರಾಟನು ವಿರರ್ನಾಗ ಸ ರ ಸಿಕೆಲಾಗ ಮತಾಯರು
ತ್ತರಗತವರಿಂದ ಬಹಳ ಬಾಧಿತರಾಗ ರ್ಯಗ ೊಂಡು
ಚ ಲಾಿಪಿಲ್ಲಿಯಾದರು. ಅವರು ಹಾಗ ರ್ಯಗರಸಾರಾಗಲು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮಹಾಬಾಹು ಶತುರನಾಶಕ ಭೋಮಸ ೋನನಿಗ
ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮತಾಯರಾರ್ನು ತ್ತರಗತವ ಸುಶಮವನ ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಕಿೆದಾಾನ .
ಅವನನುಿ ಬಿಡಿಸು. ಅವನು ಶತುರಗಳಿಗ ವಶನಾಗಬಾರದು.
ವಿರಾಟನಗರದಲ್ಲಿ ನಾವ ಲಿರೊ ಎಲಿ ಬಯಕ ಗಳನೊಿ
798
 ತ್ತೋರಿಸಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸಿದ ಾೋವ . ಭೋಮಸ ೋನ! ಆ ನಮಮ
ವಾಸದ ಋಣವನುಿ ತ್ತೋರಿಸುವುದು ನಿನಿ ಕತವವಾ.”
ಭೋಮಸ ೋನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್! ನಿನಿ ಆಜ್ಞ ಯಂತ ಅವನನುಿ ನಾನು ರಕ್ಷ್ಸುತ ೋಾ ನ .
ಸವಬಾಹುಬಲವನುಿ ನ ರ್ಮ ಶತುರಗಳ ್ಡನ
ಯುದಧಮಾಡುವ ನನಿ ಸಾಹಸವನುಿ ನ ೊೋಡು.
ಸಹ ೊೋದರರ ೊಡನ ಒಂದು ಕಡ ನಿಂತು ನನಿ
ಪ್ರಾಕರಮವನಿಿಂದು ನ ೊೋಡು. ದ ೊಡಿ ಕಾಂಡವನುಿಳೆ ಈ
ಮಹಾವೃಕ್ಷವು ಗದ ಯಂತ ನಿಂತ್ತದ . ಇದನುಿ ಕಿತುಾ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿ ವ ೈರಿಗಳನುಿ ಓಡಿಸಿಬಿಡುತ ೋಾ ನ .”
ಮದಗರ್ದಂತ ಮರವನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾ ಆ ವಿೋರ ಸ ೊೋದರನಿಗ
ಧಮವರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಭೋಮ! ಈ ಸಾಹಸವನುಿ ಮಾಡಬ ೋಡ. ಆ ಮರ
ಅಲ್ಲಿಯೆೋ ಇರಲ್ಲ. ಮರದ ಮೊಲಕ ಅತ್ತಮಾನುಷ್
ಕಾಯವವನುಿ ನಿೋನು ಮಾಡಕೊಡದು. ಏಕ ಂದರ ಇವನು
ಭೋಮನ ಂದು ರ್ನ ನಿನಿನುಿ ಗುರುತು ಹಡಿದು ಬಿಟಾುರು!
ಬ ೋರ ಯಾವುದಾದರೊ ಮಾನುಷ್ವಾದ ಆಯುಧವನುಿ –
ಬಿಲುಿ ಅರ್ವಾ ಶಕಾಯಯುಧ ಅರ್ವಾ ಖ್ಡು, ಅರ್ವಾ
ಗಂಡುಗ ೊಡಲ್ಲಯನುಿ – ತ ಗ ದುಕ ೊೋ! ಮಾನುಷ್ವಾದ
ಆಯುಧವನ ಿೋ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬ ೋರ ಯವರು
799
 ಗಮನಿಸದಂತ ದ ೊರ ಯನುಿ ಬ ೋಗ ಬಿಡಿಸು. ಮಹಾಬಲ
ಯಮಳರು ನಿನಿ ಪ್ಡ ಗಳನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುವರು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ನಿೋವು ಒಟುುಗೊಡಿ ಮತಾಯರಾರ್ನನುಿ ಬಿಡಿಸಿ.”
ಬಳಿಕ ಅವರ ಲಿರೊ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಪ್ರಚ ೊೋದಸಿದರು. ಕ ೊೋಪ್ದಂದ
ದವಾಾಸರವನುಿ ತ್ತರಗತವರ ಮೋಲ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದರು. ರರ್ವನುಿ
ಹ ೊರಡಿಸಿದ ಪಾಂಡವರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ವಿರಾಟನ ಆ ಮಹಾಸ ೈನಾವು
ಬಹಳ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಅತಾದುಭತವಾಗ ಯುದಧಮಾಡಿತು.
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅಲ್ಲಿ ಸಾವಿರ ರ್ೋಧರನುಿ ಕ ೊಂದನು;
ಭೋಮನು ಏಳುನೊರು ಮಂದ ರ್ೋಧರಿಗ ಪ್ರಲ ೊೋಕವನುಿ
ತ ೊೋರಿಸಿದನು; ನಕುಲನೊ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಏಳುನೊರು ಮಂದಯನುಿ
ಪ್ರಲ ೊೋಕಕ ೆ ಕಳುಹಸಿದನು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಂದ ಆಜ್ಞ ಗ ೊಂಡ
ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿ, ಪ್ರತಾಪ್ಶಾಲ್ಲೋ ಸಹದ ೋವನು ತ್ತಗತವರ ಆ
ಮಹಾಸ ೈನಾವನುಿ ಭ ೋದಸಿ ಮುನೊಿರು ಮಂದ ಶ ರರನುಿ
ಕ ೊಂದನು. ಬಳಿಕ ಮಹಾರರ್ಥ ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಸುಶಮವನತಾ
ತವರ ಯಂದ ನುಗು, ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನನುಿ ಬಹುವಾಗ
ಹ ೊಡ ದನು. ಸುಶಮವನೊ ಕೃದಧನಾಗ ತವರ ಯಂದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಒಂರ್ತುಾ ಬಾಣಗಳಿಂದಲೊ, ಅವನ ನಾಲುೆ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನಾಲುೆ
ಬಾಣಗಳಿಂದಲೊ ಹ ೊಡ ದನು. ಆಗ ಶ್ೋಘ್ರಕರ್ವ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ
ವೃಕ ೊೋದರನು ಸುಶಮವನ ಬಳಿಸಾರಿ ಅವನ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ರ್ಜಜ
ಹಾಕಿದನು. ಅಲಿದ ೋ ಅವನ ಬ ಂಗಾಲ್ಲನವರನುಿ
800
ಮಹಾಬಾಣಗಳಿಂದ ಕ ೊಂದು, ಅನಂತರ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಅವನ
ಸಾರರ್ಥಯನುಿ ರರ್ದ ಒಳಗನಿಂದ ಎಳ ದು ಹಾಕಿದನು. ಆಗ
ತ್ತರಗತವರಾರ್ನು ವಿರರ್ನಾದುದನುಿ ಕಂಡು ಶ ರನೊ ಪ್ರಸಿದಧನೊ
ಆದ ಶ ೋಣಾಶವನ ಂಬ ಅವನ ಚಕರ ರಕ್ಷಕನು ರ್ಯದಂದ
ಬಿಟ ೊುೋಡಿದನು. ಬಳಿಕ ಬಲಶಾಲ್ಲ ವಿರಾಟನು ಸುಶಮವನ
ರರ್ದಂದ ಧುಮುಕಿ, ಅವನ ಗದ ಯನುಿ ಕಿತುಾಕ ೊಂಡು ಅವನನುಿ
ಹ ೊಡ ದನು. ಅವನು ವೃದಧನಾಗದಾರೊ ತರುಣನಂತ
ಗದಾಪಾಣಿಯಾಗ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸಿದನು.
ರ್ಯಂಕರವಾಗ ಮರ ಯುತ್ತಾದಾ ಕುಂಡಲಧಾರಿ ಭೋಮನಾದರ ೊೋ
ತನಿ ರರ್ದಂದ ಧುಮುಕಿ, ಸಿಂಹವು ಜಂಕ ಮರಿಯನುಿ
ಹಡಿಯುವಂತ ತ್ತರಗತವರಾರ್ನನುಿ ಹಡಿದನು. ವಿರರ್ನಾದ ಆ
ತ್ತರಗತವರ ಮಹಾರರ್ನು ಹಾಗ ಹಡಿತಕ ೆ ಸಿಗಲು, ಭೋಮನು
ತ್ತರಗತವರ ಆ ರ್ಯಗರಸಾ ಸ ೈನಾವನ ಿಲಿ ರ್ಗಿಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಅನಂತರ,
ಮಹಾಬಲರೊ, ಸವಬಾಹು ಬಲಸಂಪ್ನಿರೊ, ವಿನಯಶ್ೋಲರೊ,
ವರತನಿರತರೊ ಆದ ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ ಲಿರೊ ಸುಶಮವನನುಿ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ, ಗ ೊೋವುಗಳ ಲಿವನೊಿ ಮರಳಿಸಿ, ಅವರ ಎಲಿ ಧನವನೊಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು, ಮುಖ್ಾ ಯುದಧ ರ್ೊರ್ಯ ಮಧ ಾ ಅಂದನಿರುಳು
ಸುಖ್ವಾಗದಾರು. ಬಳಿಕ, ವಿರಾಟನು ಅತ್ತಮಾನುಷ್ ಪ್ರಾಕರರ್
ಮಹಾರರ್ ಕೌಂತ ೋಯರನುಿ ಧನ-ಸನಾಮನಗಳಿಂದ ಗೌರವಿಸಿದನು.
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
801
 “ರತಿಗಳು ಹ ೋಗ ನನಿವೋ ಹಾಗ ನಿಮಮವೂ ಕೊಡ.
ಅವುಗಳಿಂದ ನಿಮಮ ನಿಮಮ ಬಯಕ ಗ ಸುಖ್ಕ ೆ ತಕೆಂತ
ಎಲಿರೊ ಕಾಯವಮಾಡಿಕ ೊಳಿೆ. ಶತುರನಾಶಕರ ೋ! ಅಲಂಕೃತ
ಕನ ಾಯರನೊಿ, ವಿವಿಧ ಸಂಪ್ತುಾಗಳನೊಿ, ನಿಮಮ ಮನಸುಾ
ಬಯಸಿದುದನೊಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ನಿಮಮ ಪ್ರಾಕರಮದಂದ
ನಾನಿಂದು ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಂಡು ಇಲ್ಲಿ ಕುಶಲದಂದದ ಾೋನ .
ಆದಾರಿಂದ ನಿೋವ ಲಿರೊ ಮತಾಯರಿಗ ಒಡ ಯರು.”
ಹಾಗ ಹ ೋಳಿದ ಮತಾಯರಾರ್ನಿಗ ಆ ಪಾಂಡವರ ಲಿರೊ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಮುಂದುಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಒಬ ೊಿಬಿರೊ ಕ ೈಮುಗದು
ಹ ೋಳಿದರು:
“ರಾರ್! ನಿನ ಿಲಿ ಮಾತ್ತನಿಂದ ನಾವು ಆನಂದತರಾಗದ ಾೋವ .
ನಿೋನಿಂದು ಹಗ ಗಳಿಂದ ಮುಕಾನಾದ . ಅದರಿಂದಲ ೋ ನಾವು
ಸಂತುಷ್ುರಾಗದ ಾೋವ .”
ಆಗ ಮಹಾಬಾಹು, ರಾರ್ಶ ರೋಷ್ಿ ಮತಾಯರಾರ್ ವಿರಾಟನು ಮತ ಾ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಸಂತುಷ್ುನಾಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬಾ! ನಿನಗ ಅಭಷ್ ೋಕ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ , ನಿೋನು ನಮಮ
ಮತಾಯಕ ೆ ರಾರ್ನಾಗು! ನಿೋನು ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ
ಇಷ್ುಪ್ಟುುದನುಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ನಮಮದ ಲಿಕೊೆ ನಿೋನು
ಅಹವನಾಗರುವ . ವ ೈಯಾಘ್ರಪ್ದ ಗ ೊೋತರದ
ಬಾರಹಮಣಶ ರೋಷ್ಿನ ೋ! ರತಿಗಳು, ಗ ೊೋವುಗಳು, ಚಿನಿ, ಮಣಿ,
802
 ಮುತುಾ ಮುಂತಾದುದ ಲಿವನೊಿ ನಿನಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ನಿನಗ
ಎಲಿ ರಿೋತ್ತಯಲೊಿ ನಮಸಾೆರ! ನಿನಿಿಂದಾಗಯೆೋ ನಾನಿಂದು
ಮತ ಾ ನನಿ ರಾರ್ಾವನುಿ ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನನಗ
ಕಳವಳವನುಿಂಟುಮಾಡಿದ ಆ ಶತುರವು ಈಗ ನನಿ
ವಶನಾಗದಾಾನ .”
ಆಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮತಾಯನಿಗ ಮತ ಾ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮತಾಯ! ನಿನಿ ಮಾತ್ತನಿಂದ ನನಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ವಾಗುತ್ತಾದ .
ನಿೋನು ಮನ ೊೋಜ್ಞವಾಗ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರುವ .
ಯಾವಾಗಲೊ ದಯಾಪ್ರನಾಗದುಾಕ ೊಂಡು ನಿತಾ
ಸುಖಿಯಾಗರು. ರ್ತರರಿಗ ಪಿರಯವನುಿ ತ್ತಳಿಸುವುದಕಾೆಗ
ದೊತರು ಬ ೋಗ ನಿನಿ ನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ. ನಿನಿ ರ್ಯವನುಿ
ಸಾರಲ್ಲ.”
ಬಳಿಕ, ಆ ಮಾತ್ತನಂತ ಮತಾಯರಾರ್ನು ದೊತರಿಗ
ಅಪ್ಪಣ ಮಾಡಿದನು:
“ಪ್ುರಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಮಮ ಗ ಲುವನುಿ ಸಾರಿರಿ.
ಕುಮಾರರು ಚ ನಾಿಗ ಅಲಂಕರಿಸಿಕ ೊಂಡು ನನಿ ಪ್ುರದಂದ
ಹ ೊರಬರಲ್ಲ. ಎಲಿ ವಾದಾಗಳ್, ಚ ನಾಿಗ ಸಿಂಗರಿಸಿಕ ೊಂಡ
ವ ೋಶ ಾಯರೊ ಬರಲ್ಲ.”
ಆ ದೊತರು ಒಂದ ೋ ರಾತ್ತರಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗ ಹ ೊೋಗ
ಸೊರ್ೋವದಯದಲ್ಲಿ ವಿರಾಟ ನಗರದ ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿ ರ್ಯವನುಿ
803
ಘೊೋಷ್ಠಸಿದರು.

ಕೌರವ ಸ ೋನ ಯು ಮತಾಯನ ಮೋಲ ಧಾಳಿ ನಡ ಸಿ

ಗ ೊೋಧನವನುಿ ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಂಡಿದುದು
ಮತಾಯರಾರ್ನು ಆ ತನಿ ಹಸುಗಳನುಿ ಬಿಡಿಸಿಕ ೊಳುೆವುದಕಾೆಗ
ತ್ತರಗತವರಾರ್ನ ಡ ಗ ಹ ೊೋಗರಲು, ಇತಾ ದುರ್ೋವಧನನು
ಮಂತ್ತರಗಳ ್ಡನ ವಿರಾಟನ ಮೋಲ ಧಾಳಿಮಾಡಿದನು. ಭೋಷ್ಮ,
ದ ೊರೋಣ, ಕಣವ, ಶ ರೋಷ್ಿ ಅಸರಗಳನುಿ ಬಲಿ ಕೃಪ್, ಅಶವತಾಿಮ,
ಸೌಬಲ, ದುಃಶಾಸನ, ವಿವಿಂಶತ್ತ, ವಿಕಣವ, ಚಿತರಸ ೋನ, ದುಮುವಖ್,
ದುಃಸಹ, ಮತುಾ ಇತರ ಮಹಾರರ್ರು ಇವರ ಲಿರೊ ಮತಾಯದ ಮೋಲ
ಎರಗ, ವಿರಾಟರಾರ್ನ ತುರುಹಟಿುಗಳನುಿ ತವರಿತವಾಗ ಆಕರರ್ಸಿ,
ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಬಲಾತಾೆರವಾಗ ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಂಡರು. ಆ
ಕುರುಗಳು ದ ೊಡಾ ರರ್ಸಮೊಹದ ೊಡನ ಸುತಾಲೊ ಮುತ್ತಾ ಅರವತುಾ
ಸಾವಿರ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡರು. ರ್ಯಂಕರ
ಹ ೊಡ ದಾಟದಲ್ಲಿ ಆ ಮಹಾರರ್ರಿಂದ ಪ ಟುು ತ್ತಂದ ಗ ೊೋಪಾಲರ
ಬ ೊಬ ಿಯು ತುರುಹಟಿುಗಳಲ್ಲಿ ಜ ೊೋರಾಯತು. ಆಗ ಹ ದರಿದ
ಗ ೊೋಮುಖ್ಾಸಿನಾದರ ೊೋ ಬ ೋಗ ರರ್ವನ ಿೋರಿ, ಆತವನಂತ
ಹುಯಾಲ್ಲಡುತಾಾ ನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋದನು. ಅವನು ರಾರ್ನ ಪ್ುರವನುಿ
ಹ ೊಕುೆ, ಅರಮನ ಗ ಹ ೊೋಗ, ಬಳಿಕ ರರ್ದಂದ ಬ ೋಗ ಇಳಿದು,

804
805
ನಡ ದುದ ಲಿವನೊಿ ಹ ೋಳಲು ಒಳಹ ೊಕೆನು.
ರ್ೊರ್ಂರ್ಯನ ಂಬ ಹ ಸರಿನ ಮತಾಯರಾರ್ನ ಮಾನವಂತ
ಮಗನನುಿ ಕಂಡು ಅವನಿಗ ನಾಡಿನ ಗ ೊೋವುಗಳ ಸೊರ ಯ ಕುರಿತು
ಎಲಿವನೊಿ ತ್ತಳಿಸಿದನು:
“ಕುರುಗಳು ನಿನಿ ಅರವತುಾ ಸಾವಿರ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ
ಹಡಿದ ೊಯುಾತ್ತಾದಾಾರ . ರಾಷ್ರವಧವಕ ಆ ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ಗ ದುಾ ತರಲು ಎದ ಾೋಳು! ರಾರ್ಾದ ಹತಾಕಾಂಕ್ಷ್ಯಾಗ
ನಿೋನು ಸವತಃ ಬ ೋಗ ಹ ೊರಡು. ದ ೊರ ಮತಾಯನು ನಿನಿನಿಿಲ್ಲಿ
ಶ ನಾನಗರಕ ೆ ರಕ್ಷಕನನಾಿಗ ಮಾಡಿದಾಾನ . ಆ ರಾರ್ನು
ಸಭ ಯ ನಡುವ “ನನಿ ಮಗನು ನನಗ
ಅನುರೊಪ್ನಾದವನು. ಶ ರ, ಕುಲ ೊೋದಾಧರಕ,
ಬಾಣಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಅಸರಗಳಲ್ಲಿಯೊ ನಿಪ್ುಣನಾದ ರ್ೋಧ.
ನನಿ ಮಗ ಯಾವಾಗಲೊ ವಿೋರ” ಎಂದು ನಿನಿನುಿ
ಹ ೊಗಳುತ್ತಾರುತಾಾನ . ದ ೊರ ಯ ಆ ಮಾತು ಸತಾವ ೋ ಆಗಲ್ಲ.
ಕುರುಗಳನುಿ ಗ ದುಾ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಮರಳಿಸು. ನಿನಿ
ರ್ಯಂಕರ ಶರತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಅವರ ಸ ೈನಾವನುಿ
ಸುಟುುಹಾಕು! ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ ಬಿಟು, ಚಿನಿದ ಗರಿಯುಳೆ,
ಗ ಣಣನುಿ ನ ೋರ ಮಾಡಿದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಶತುರಸ ೈನಾಗಳನುಿ
ಗಜ ೋಂದರನಂತ ಭ ೋದಸು. ಎರಡು ತುಡಿಗಟುುಗಳ ೋ
ಉಪ್ಧಾನವಾಗರುವ, ಹ ದ ಯೆಂಬ ತಂತ್ತಯನೊಿ,
806
 ಚಾಪ್ವ ಂಬ ದಂಡವನೊಿ, ಬಾಣಗಳ ಂಬ ವಣವಗಳನೊಿ
ಉಳೆ ಮಹಾನಾದವನುಿಂಟುಮಾಡುವ ನಿನಿ ಧನುಸ ಾಂಬ
ವಿೋಣ ಯನುಿ ವ ೈರಿಗಳ ನಡುವ ರ್ಡಿಸು. ಬ ಳಿೆಯಂತಹ
ನಿನಿ ಬಿಳಿಯ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ರರ್ಕ ೆ ಹೊಡು. ಅದರ ಮೋಲ
ನಿನಿ ಚಿನಿದ ಸಿಂಹಧಿರ್ವನುಿ ಹಾರಿಸು. ನಿನಿ ದೃಢ
ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಬಿಟು ಚಿನಿದ ಗರಿಗಳುಳೆ, ಹ ೊಳ ಯುವ
ಮನ ಗಳನುಿಳೆ, ರಾರ್ರ ಆಯುಷ್ಾವನುಿ ಮುಗಸುವ
ಬಾಣಗಳು ಸೊಯವನನುಿ ಮುಚಿಲ್ಲ. ಇಂದರನು
ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಗ ದಾಂತ ಕುರುಗಳನ ಿಲಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಗ ದುಾ
ಮಹಾಯಶವನುಿ ಪ್ಡ ದು ಮತ ಾ ಈ ಪ್ುರವನುಿ
ಪ್ರವ ೋಶ್ಸು. ಮತಾಯರಾರ್ ಪ್ುತರನಾದ ನಿೋನ ೋ ಈಗ ರಾಷ್ರಕ ೆ
ಪ್ರಮಗತ್ತ. ದ ೋಶವಾಸಿಗಳ ಲಿ ಇಂದು
ಗತ್ತಯುಳೆವರಾಗಲ್ಲ.”

ಸಿರೋಯರ ಮುಂದ ಉತಾರನ ಪೌರುಷ್

ಅಂತಃಪ್ುರದಲ್ಲಿ ಹ ಂಗಸರ ನಡುವ ಅವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು,
ರ್ೊರ್ಂರ್ಯನು ಧ ೈಯವಕ ೊಡುವ ಆ ಮಾತನುಿ ಹ ೊಗಳುತಾಾ, ಈ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಅಶವಕ ೊೋವಿದನಾದ ಯಾವನಾದರೊ ನನಗ
ಸಾರರ್ಥಯಾಗುವುದಾದರ ದೃಢಧನುಧವರನಾದ ನಾನು
807
ಈ ದವಸವ ೋ ಹಸುಗಳ ಜಾಡನುಿ ಅನುಸರಿಸುತ ೋಾ ನ . ನನಗ
ಸಾರರ್ಥಯಾಗುವ ವಾಕಿಾಯನ ಿೋ ನಾನು ಅರಿಯೆನಲಿ!
ಆದಾರಿಂದ ಹ ೊರಟಿರುವ ನನಗ ತಕೆ ಸಾರರ್ಥಯನುಿ ಬ ೋಗ
ಹುಡುಕಿ! ಇಪ್ಪತ ಂ
ಾ ಟು ರಾತ್ತರರ್ೋ ಒಂದು ತ್ತಂಗಳ ್ೋ
ನಡ ದ ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ನನಿ ಸಾರರ್ಥ ಹತನಾದುದು
ನಿಶಿಯವಷ್ ುೋ! ರರ್ವನುಿ ನಡ ಸಬಲಿ ಮತ ೊಾಬಿ ವಾಕಿಾ
ಸಿಗುವುದಾದಲ್ಲಿ, ನಾನಿಂದು ಮಹಾಧಿರ್ವನ ಿೋರಿಸಿ,
ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊೋಗ, ಆನ , ಕುದುರ ರರ್ಗಳಿಂದ ಕಿಕಿೆರಿದ ಆ
ಶತುರಸ ೈನಾವನುಿ ಹ ೊಕುೆ, ಶಸರ-ಪ್ರತಾಪ್ಗಳಲ್ಲಿ ನಿವಿೋವಯವ
ಕುರುಗಳನುಿ ಗ ದುಾ ಹಸುಗಳನುಿ ಬಿಡಿಸಿ ತರುತ ೋಾ ನ . ಅಲ್ಲಿ
ಸ ೋರಿರುವ ದುರ್ೋವಧನ, ಭೋಷ್ಮ, ಸೊಯವಪ್ುತರ ಕಣವ,
ಕೃಪ್, ಪ್ುತರಸಹತ ದ ೊರೋಣ – ಈ ಎಲಿ ದ ೊಡಿ
ಬಿಲಾುರರನೊಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಇಂದರನು ರಾಕ್ಷಸರನುಿ
ಹ ದರಿಸಿದಂತ ಹ ದರಿಸಿ, ಈ ಗಳಿಗ ಯಲ್ಲಿ ಹಸುಗಳನುಿ
ಮರಳಿ ತರುತ ೋಾ ನ . ಯಾರೊ ಇಲಿದರುವುದನುಿ ಕಂಡು
ಕುರುಗಳು ನಮಮ ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾಾರ . ಅಲ್ಲಿಲಿದರುವಾಗ ನಾನು ಏನು ತಾನ
ಮಾಡುವುದು ಸಾಧಾ? ನಮಮನುಿ ಬಾಧಿಸುತ್ತಾರುವ ಇವನು
ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಅರ್ುವನನ ೋನು? ಎಂದು
ನ ರ ದರುವ ಕೌರವರು ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತಾಾ ನನಿ
808
 ಪ್ರಾಕರವವನಿಿಂದು ಕಾಣುವರು.”
ಸಿರೋಯರ ನಡುವ ಮತ ಾ ಮತ ಾ ಆಡುತ್ತಾದಾ ಅವನ ಆ ಮಾತನೊಿ
ಅವನು ಅರ್ುವನನ ಹ ಸರನ ಿತ್ತಾದುದನೊಿ ದೌರಪ್ದಯು
ಸ ೈರಿಸದಾದಳು. ಬಳಿಕ ಆ ಬಡಪಾಯಯು ಸಿರೋಮಧಾದಂದ ಎದುಾ
ಬಂದು, ಲಜ ಜಯಂದ ಂಬಂತ ಮಲಿಗ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದಳು:
“ದ ೊಡಿ ಆನ ಯಂತ್ತರುವವನೊ, ಸುಂದರನೊ ಆದ
ಬೃಹನಿಡ ಎಂಬ ಈ ಯುವಕನು ಪಾರ್ವನ ಪ್ರಸಿದಧ
ಸಾರರ್ಥಯಾಗದಾನು. ವಿೋರ! ಆ ಮಹಾತಮನ ಶ್ಷ್ಾನೊ
ಧನುವಿವದ ಾಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿಗೊ ಕಡಿಮಯಲಿದವನೊ ಆದ
ಇವನನುಿ ಹಂದ ನಾನು ಪಾಂಡವರ ೊಡನಿದಾಾಗ
ನ ೊೋಡಿದ ಾ. ಆ ದ ೊಡಿ ಖಾಂಡವವನವನುಿ ದಾವಾಗಿಯು
ಸುಟುು ಹಾಕಿದಾಗ ಅರ್ವನನ ಶ ರೋಷ್ಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಹಡಿದದಾವನು ಇವನ ೋ! ಈ ಸಾರರ್ಥರ್ಡನ ಯೆೋ
ಪಾರ್ವನು ಖಾಂಡವಪ್ರಸಿದಲ್ಲಿ ಎಲಿ ಜೋವಿಗಳನೊಿ
ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಗ ದಾನು. ಇವನಿಗ ಸದೃಶನಾದ
ಸಾರರ್ಥಯಲಿ. ನಿನಿ ಈ ಕುಮಾರಿ ಸುಂದರಿ ತಂಗಯ
ಮಾತನುಿ ಅವನು ನಿಸಾಂದ ೋಹವಾಗ ನಡ ಸಿಕ ೊಡುತಾಾನ .
ಅವನು ನಿನಗ ಸಾರರ್ಥಯಾದರ ನಿೋನು ಎಲಿ ಕೌರವರನೊಿ
ನಿಸಾಂಶಯವಾಗ ಗ ದುಾ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಖ್ಂಡಿತವಾಗಯೊ
ಮರಳಿ ಪ್ಡ ದು ಹಂದರುಗುವ .”
809
ಸ ೈರಂಧಿರಯು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಅವನು ಸ ೊೋದರಿಗ ನುಡಿದನು:
“ಸುಂದರಿ! ನಿೋನು ಹ ೊೋಗು! ಆ ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ ಕರ ದು
ತಾ!”
ಸ ೊೋದರನಿಂದ ಕಳುಹಸಲಪಟು ಅವಳು ಆ ಮಹಾಬಾಹು
ಅರ್ುವನನು ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ನತವನಗೃಹಕ ೆ
ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊೋದಳು.

ಅರ್ುವನನು ಉತಾರನಿಗ ಸಾರರ್ಥಯಾದುದು

ತನಿ ಸಖಿ ಆ ವಿಶಾಲಾಕ್ಷ್ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯನುಿ ಕಂಡು ಅವಳ ರ್ತರ
ಅರ್ುವನನು ನಗುತಾ “ಬಂದುದ ೋಕ ?” ಎಂದು ಕ ೋಳಿದನು.
ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರಯು ಆ ನರಶ ರೋಷ್ಿನನುಿ ಸರ್ೋಪಿಸಿ ವಿನಯವನುಿ
ತ ೊೋರುತಾಾ ಸಖಿಯರ ನಡುವ ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದಳು:
“ಬೃಹನಿಡ ೋ! ನಮಮ ನಾಡಿನ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಕುರುಗಳು
ಒಯುಾತ್ತಾದಾಾರ . ಅವರನುಿ ಗ ಲಿಲು ನನಿ ಸ ೊೋದರನು
ಧನುಧವರನಾಗ ಹ ೊೋಗುವನು. ಅವನ ರರ್ದ ಸಾರರ್ಥಯು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸವಲಪ ಹಂದ ಹತನಾದನು. ಅವನಿಗ
ಸಮನಾದ ಇವನ ಸಾರರ್ಾವನುಿ ಮಾಡುವ ಸೊತ
ಬ ೋರ ಯಲಿ. ಸಾರರ್ಥಗಾಗ ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತ್ತಾರುವ ಅವನಿಗ ,
ಅಶವಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ನಿನಗರುವ ಕೌಶಲವನುಿ ಸ ೈರಂಧಿರಯು
ತ್ತಳಿಸಿದಳು. ನನಿ ಸ ೊೋದರನ ಸಾರರ್ಾವನುಿ ಚ ನಾಿಗ
810
 ಮಾಡು. ನಮಮ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಕುರುಗಳು ಇಷ್ುರಲ್ಲಿ
ಬಹುದೊರ ಅಟಿುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗರುತಾಾರ . ವಿಶಾವಸದಂದ
ನಾನು ನಿರ್ೋಜಸಿ ಹ ೋಳುತ್ತಾರುವ ಮಾತನುಿ ನಿೋನು
ನಡ ಸಿಕ ೊಡದದಾರ ನಾನು ಪಾರಣತಾಾಗ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .”
ಆ ಸುಂದರ ಗ ಳತ್ತಯು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಶತುರನಾಶಕ ಅರ್ುವನನು
ಅರ್ತ ಶಕಿಾಶಾಲ್ಲ ರಾರ್ಪ್ುತರನ ಬಳಿ ಹ ೊೋದನು. ಒಡ ದ
ಗಂಡಸಿಲವುಳೆ ಆನ ಯಂತ ವ ೋಗವಾಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಅವನನುಿ
ಹ ಣಾಣನ ಯನುಿ ಅನುಸರಿಸುವ ಮರಿಯಂತ ಆ ವಿಶಾಲಾಕ್ಷ್ಯು
ಅನುಸರಿಸಿದಳು. ಅವನನುಿ ದೊರದಂದಲ ೋ ನ ೊೋಡಿ ರಾರ್ಪ್ುತರನು
ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಿನುಿ ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಪಾರ್ವನು
ಖಾಂಡವದಲ್ಲಿ ಅಗಿಯನುಿ ತೃಪಿಾಪ್ಡಿಸಿದನು. ಅಲಿದ ೋ
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಧನಂರ್ಯನು ಪ್ೃರ್ಥಿಯನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ
ರ್ಯಸಿದನು ಎಂದು ಸ ೈರಂಧಿರಯು ನಿನಿ ಕುರಿತು
ಹ ೋಳಿದಾಾಳ . ಅವಳಿಗ ಪಾಂಡವರು ಗ ೊತುಾ. ಆದಾರಿಂದ
ಬೃಹನಿಡ ೋ! ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಮತ ಾ ತರಲು ಕುರುಗಳ ್ಡನ
ಹ ೊೋರಾಡುವ ನನಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನಿೋನು ಹಂದನಂತ ಯೆೋ
ನಡ ಸು. ಹಂದ ನಿೋನು ಅರ್ುವನನ ಪಿರಯ
ಸಾರರ್ಥಯಾಗದ ಾಯಷ್ ು! ನಿನಿ ಸಹಾಯದಂದ ಆ
ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿನು ಲ ೊೋಕವನುಿ ರ್ಯಸಿದನು.”
811
ಉತಾರನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಬೃಹನಿಡ ಯು ರಾರ್ಪ್ುತರನಿಗ
ಮರುನುಡಿದಳು:
“ಯುದಧರಂಗದಲ್ಲಿ ಸಾರರ್ಾಮಾಡಲು ನನಗಾವ ಶಕಿಾಯದ ?
ಗೋತವೋ ನೃತಾವೋ ವಾದಾವೋ ಮತಾಾವುದ ೊೋ ಆದರ
ನಾನು ನಿವವಹಸಬಲ ಿ. ನನಗ ಸಾರರ್ಾವ ಲ್ಲಿಯದು? ನಿನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ.”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬೃಹನಿಡ ೋ! ಮತ ಾ ನಿೋನು ಗಾಯಕನ ೊೋ ನತವಕನ ೊೋ
ಆಗುವ ಯಂತ . ಸದಾಕ ೆ ಈಗ ಬ ೋಗ ನನಿ ರರ್ವನ ಿೋರಿ
ಉತಾಮಾಶವಗಳನುಿ ನಿಯಂತ್ತರಸು.”
ಆ ಪಾಂಡವನು ಎಲಿವನೊಿ ಅರಿತ್ತದಾರೊ ಉತಾರ ಯ ಮುಂದ
ವಿನ ೊೋದದಂದ ನಡ ದುಕ ೊಂಡನು. ಅವನು ಕವಚವನುಿ ಮಗುಚಿ
ಮೈಗ ತ ೊಟುುಕ ೊಂಡನು. ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅಲ್ಲಿದಾ ಬ ೊಗಸ ಗಣಿಣನ
ಕುಮಾರಿಯರು ನಕುೆಬಿಟುರು. ಆಗ ಅವನು
ಗ ೊಂದಲಗ ೊಂಡಿದುಾದನುಿ ಕಂಡು ಸವತಃ ಉತಾರನು ಬ ಲ ಬಾಳುವ
ಕವಚವನುಿ ಬೃಹನಿಡ ಗ ತ ೊಡಿಸಿದನು. ಅವನು ಸವತಃ
ಸೊಯವಪ್ರಭ ಯುಳೆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಕವಚವನುಿ ಧರಿಸಿ,
ಸಿಂಹಧಿರ್ವನ ಿೋರಿಸಿ, ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ ಸಾರರ್ಾದಲ್ಲಿ
ತ ೊಡಗಸಿದನು. ಆ ವಿೋರನು ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗ
ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಅನಘ್ಾವ ಬಿಲುಿಗಳನೊಿ, ಹ ೊಳ ಹ ೊಳ ಯುವ ಬಹು
812
ಬಾಣಗಳನೊಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊರಟನು. ಅಗ ಉತಾರ ಯೊ ಸಖಿೋ
ಕನ ಾಯರೊ ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದರು:
“ಬೃಹನಿಡ ೋ! ಯುದಧಕ ೆ ಬಂದರುವ ಭೋಷ್ಮ-ದ ೊರೋಣ
ಪ್ರಮುಖ್ ಕುರುಗಳನುಿ ಗ ದುಾ, ನಮಮ ಗ ೊಂಬ ಗಳಿಗಾಗ
ಸುಂದರ ಸೊಕ್ಷಮ ಬಣಣಬಣಣದ ವಿವಿಧ ವಸರಗಳನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ.”
ಬಳಿಕ, ಪಾಂಡುಪ್ುತರ ಪಾರ್ವನು ನಗುತಾ ಹಾಗ ನುಡಿಯುತ್ತಾರುವ
ಕನ ಾಯರ ಗುಂಪಿಗ ಮೋಘ್ ದುಂದುಭ ಧಿನಿಯಂದ ಮರುನುಡಿದನು:
“ಈ ಉತಾರನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಮಹಾರರ್ರನುಿ ಗ ದಾರ ನಾನು
ಆ ದವಾ ಸುಂದರ ವಸರಗಳನುಿ ತರುತ ೋಾ ನ .”
ಹೋಗ ನುಡಿದು ಶ ರ ಅರ್ುವನನು ನಾನಾ ಧಿರ್ ಪ್ತಾಕ ಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದ ಕುರುಸ ೋನ ಗ ಅಭಮುಖ್ವಾಗ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಪ್ರಚ ೊೋದಸಿದನು.

ಕುರುಸ ೋನ ಯನುಿ ಎದುರಿಸದ ಪ್ಲಾಯನ ಮಾಡುತ್ತಾದಾ

ಉತಾರನನುಿ ಅರ್ುವನನು ಪ್ುನಃ ರರ್ವನ ಿೋರಿಸಿದುದು
ಆ ವಿರಾಟಪ್ುತರ ರ್ೊರ್ಂರ್ಯನು ರಾರ್ಧಾನಿಯಂದ ಹ ೊರಟು,
“ಕೌರವರು ಹ ೊೋಗರುವ ಕಡ ನಡ !” ಎಂದು ಸೊತನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು.
“ರ್ಯಾಕಾಂಕ್ಷ್ ಯಂದ ನ ರ ದರುವ ಕೌರವರನುಿ ಗ ದುಾ

813
 ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬ ೋಗನ ಪ್ಟುಣಕ ೆ
ಹಂದರುಗುತ ೋಾ ನ .”
ಬಳಿಕ ಅರ್ುವನನು ಆ ಉತಾಮ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಪ್ರಚ ೊೋದಸಿದನು.
ಕಾಂಚನಮಾಲ ಗಲನುಿ ಧರಿಸಿದಾ ವಾಯುವ ೋಗದ ಕುದುರ ಗಳು ಆ
ನರಶ ರೋಷ್ಿನಿಂದ ಪ್ರಚ ೊೋದತಗ ೊಂಡು ಆಕಾಶವನುಿ ತ್ತೋಡುತಾಾ
ಅವರನುಿ ಹ ೊತ ೊಾಯಾವು. ಶತುರನಾಶಕ ಉತಾರ-ಧನಂರ್ಯರು ಸವಲಪ
ದೊರ ಹ ೊೋಗ ಬಲಶಾಲ್ಲ ಕುರುಸ ೋನ ಯನುಿ ಕಂಡರು.
ಶಮಶಾನಾಭಮುಖ್ವಾಗ ಸಾಗ ಕುರುಗಳನುಿ ಸರ್ೋಪಿಸಿದರು. ಸಾಗರ
ಘೊೋಷ್ವುಳೆ ಅವರ ಆ ಮಹಾಸ ೋನ ಯು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಚಲ್ಲಸುವ
ವೃಕ್ಷಸಮೃದಧ ವನದಂತ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾತುಾ. ಅದರ
ಚಲನ ಯಂದುಂಟಾದ ನ ಲದ ಧೊಳು ಪಾರಣಿಗಳ ಕಣಣನುಿ ಕುರುಡು
ಮಾಡಿ ಮೋಲ ದುಾ ಆಕಾಶವನುಿ ಮುಟುುವಂತ ಕಂಡಿತು.
ಆನ , ಕುದುರ ಮತುಾ ರರ್ಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಕಣವ, ದುರ್ೋವಧನ,
ಕೃಪ್, ಭೋಷ್ಮರಿಂದಲೊ, ಪ್ುತರಸಹತನಾಗದಾ ಮಹಾಧನುಧವರ
ಧಿೋಮಂತ ದ ೊರೋಣನಿಂದಲೊ ರಕ್ಷ್ತವಾದ ಆ ಮಹಾಸ ೈನಾವನುಿ
ಕಂಡು ಉತಾರನು ರ ೊೋಮಾಂಚಿತನೊ ರ್ರ್ೋದವಗಿನೊ ಆಗ
ಪಾರ್ವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕುರುಗಳ ್ಡನ ನಾನು ಕಾದಲಾರ ! ನನಿ ಶರಿೋರದ
ರ ೊೋಮಾಂಚನವನುಿ ನ ೊೋಡು. ಬಹುವಿೋರರಿಂದ ಕೊಡಿದ,
ದ ೋವತ ಗಳಿಗೊ ಎದುರಿಸಲಾಗದ ಈ ಅತುಾಗರ ಅನಂತ
814
 ಕುರುಸ ೋನ ರ್ಂದಗ ನಾನು ಹ ೊೋರಾಡಲಾರ ! ರ್ಯಂಕರ
ಬಿಲುಿಗಳನುಿ ಹಡಿದ, ಆನ , ಕುದುರ ಮತುಾ ರರ್ಗಳಿಂದ
ತುಂಬಿದ, ಪ್ದಾತ್ತ ಮತುಾ ಧಿರ್ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಭಾರತಸ ೋನ ಯನುಿ ನಾನು ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಲಾರ .
ಯುದಧರಂಗದಲ್ಲಿ ವ ೈರಿಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿಯೆೋ ನನಿ ಜೋವ
ನಡುಗುತ್ತಾದ . ಅಲ್ಲಿರುವ ದ ೊರೋಣ, ಭೋಷ್ಮ, ಕೃಪ್, ಕಣವ,
ವಿವಿಂಶತ್ತ, ಅಶವತಾಿಮ, ವಿಕಣವ, ಸ ೊೋಮದತಾ, ಬಾಹಿೋಕ,
ರರ್ಥಕಶ ರೋಷ್ಿ ವಿೋರರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನ - ಈ ಎಲಿರೊ
ಹ ೊಳ ಯುವ ಮಹಾಧನುಧವರರು ಮತುಾ ಯುದಧ
ವಿಶಾರದರು. ಯುದಧಸನಿದಧರಾದ ಈ ಕುರುರ್ೋಧರನುಿ
ನ ೊೋಡಿಯೆೋ ನನಗ ರ ೊೋಮಾಂಚನವಾಗದ . ನನಗ
ಮೊರ್ ವ ಬಂದಂತ ಆಗುತ್ತಾದ .”
ಆ ಹ ೋಡಿ ಮಂದಬುದಧ ಉತಾರನು ಧೃಷ್ು ಧ ೈಯವಶಾಲ್ಲ
ಸವಾಸಾಚಿಯ ಎದುರು ಮೊಖ್ವತನದಂದ ಪ್ರಲಾಪಿಸತ ೊಡಗದನು:
“ನನಿ ತಂದ ಯು ಸ ೋನ ಯನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಶ ನಾ
ನಗರದಲ್ಲಿ ನನಿನಿಿರಿಸಿ ತ್ತರಗತವರನುಿ ಎದುರಿಸಲು
ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನು. ನನಗಲ್ಲಿ ಸ ೈನಿಕರಿಲಿ. ಬೃಹನಿಡ ೋ!
ಏಕಾಂಗಯೊ ಅಸರಪ್ರಿಶರಮವಿಲಿದ ಬಾಲಕನೊ ಆದ
ನಾನು ಅಸರವಿಶಾರದ ಬಹುರ್ೋಧರ ೊಡನ ಕಾದಲಾರ .
ಆದಾರಿಂದ ರರ್ವನುಿ ಹಂದರುಗಸು.”
815
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರ್ಯದಂದ ದೋನರೊಪಿಯಾಗ ಶತುರಗಳ ಹಷ್ವವನುಿ
ಹ ಚಿಿಸುತ್ತಾರುವ . ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಶತುರಗಳು ಇನೊಿ ಏನನೊಿ
ಮಾಡಿಯೆೋ ಇಲಿ. ನನಿನುಿ ಕೌರವರ ಡ ಗ ಕರ ದುಕ ೊಂಡು
ಹ ೊೋಗು ಎಂದು ನನಗ ಹ ೋಳಿದವನು ನಿೋನ . ಅಸಂಖ್ಾ
ಧಿರ್ಗಳಿರುವಡ ಗ ನಾನು ನಿನಿನುಿ ಒಯುಾವ ನು.
ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ಮಾಂಸಕಾೆಗ ಬಾಯಬಿಡುವ
ಹದುಾಗಳಂತ ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಯುದಧಮಾಡುತ್ತಾರುವ
ಪಾಪಿಷ್ು ಕೌರವರ ನಡುವ ನಿನಿನುಿ ಒಯುಾವ ನು. ಹಾಗ
ಸಿರೋಯರ ಮುಂದ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಮಾಡಿ ಪ್ುರುಷ್ರ ಮುಂದ
ಪೌರುಷ್ವನುಿ ಕ ೊಚಿಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊರಟುಬಂದು ಈಗ
ನಿೋನು ಏಕ ಯುದಧಮಾಡಬಯಸದರುವ ? ಆ
ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಗ ಲಿದ ೋ ನಿೋನು ಮನ ಗ ಮರಳಿದರ
ಸಿರೋಯರೊ ಪ್ುರುಷ್ರೊ ಒಟುುಗೊಡಿ ನಿನಿನುಿ
ಅಪ್ಹಾಸಾಮಾಡುತಾಾರ . ಸಾರರ್ಾಕಾಯವದಲ್ಲಿ
ಸ ೈರಂಧಿರಯಂದ ಹ ೊಗಳಿಸಿಕ ೊಂಡ ಈ ನಾನು ಕೊಡ
ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಗ ದುಾಕ ೊಳೆದ ಪ್ುರಕ ೆ ಹಂದರುಗಲಾರ .
ಸ ೈರಂಧಿರಯ ಸುಾತ್ತಯಂದ ಮತುಾ ನಿನಿ ಆ ಮಾತ್ತನಿಂದ
ಪ ರೋರಿತನಾಗರುವ ನಾನು ಎಲಿ ಕುರುಗಳ ್ಡನ ಹ ೋಗ
ಹ ೊೋರಾಡದರಲ್ಲ? ನಿೋನು ಸಿಿರನಾಗು.”
816
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬೃಹನಿಡ ೋ! ಬ ೋಕಾದರ ಕುರುಗಳು ಮತಾಯರ ವಿಪ್ುಲ
ಧನವನುಿ ಒಯಾಲ್ಲ. ನನಿನುಿ ಕುರಿತು ಸಿರೋಯರು ಅರ್ವಾ
ಪ್ುರುಷ್ರು ನಗಲ್ಲ.”
ಭೋತನೊ ಮಂದಾತಮನೊ ಆದ ಅ ಕುಂಡಲಧಾರಿಯು ಹೋಗ ಹ ೋಳಿ,
ಮಾನವನುಿ ತ ೊರ ದು, ಬಾಣಸಹತ ಬಿಲಿನುಿ ಬಿಸುಟು, ರರ್ದಂದ
ಧುಮುಕಿ ಓಡತ ೊಡಗದನು. ಬರಹನಿಡ ಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ಪ್ಲಾಯನವು ಕ್ಷತ್ತರಯನ ಧಮವವ ಂದು ಹಂದನವರು
ವಿಧಿಸಿಲಿ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಮರಣಹ ೊಂದುವುದು ನಿನಗ
ಶ ರೋಯಸೆರ; ಭೋತ್ತಯಂದ ಪ್ಲಾಯನಮಾಡುವುದಲಿ!”
ಕೌಂತ ೋಯ ಧನಂರ್ಯನು ಹೋಗ ನುಡಿದು ತನಿ ನಿೋಳ ರ್ಡ ಯೊ
ಕ ಂಪ್ುವಸರಗಳ್ ಹಾರಾಡುತ್ತಾರಲು, ಉತಾಮ ರರ್ದಂದ ನ ಗ ದು
ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಆ ರಾರ್ಕುಮಾರನನುಿ ಬ ನಿಟಿುದನು. ರ್ಡ ಯನುಿ
ಹಾರಾಡಿಸಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಅರ್ುವನನನುಿ
ಗುರುತುಹಡಿಯಲಾರದ ೋ ಕ ಲವು ಸ ೈನಿಕರು ಅವನ ಅಂತಹ
ರೊಪ್ವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ನಕೆರು. ವ ೋಗವಾಗ ಹಾಗ ಓಡುತ್ತಾದಾ ಅವನನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಕುರುಗಳು ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಂಡರು:
“ಬೊದ ಮುಚಿಿರುವ ಬ ಂಕಿಯಂತ
ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡಿರುವ ಈತನಾರು? ಇವನ ರೊಪ್
ಸವಲಪಮಟಿುಗ ಗಂಡಸಿನಂತ , ಸವಲಪಮಟಿುಗ ಹ ಂಗಸಿನಂತ
817
 ಕಾಣುತ್ತಾದ . ರೊಪ್ ಅರ್ುವನನಂತ ಯೆೋ ಇದ . ಆದರ
ನಪ್ುಂಸಕರೊಪ್ವನುಿ ಧರಿಸಿದಾಾನ . ಅದ ೋ ತಲ , ಅದ ೋ
ಕ ೊರಳು, ಲಾಳಮುಂಡಿಗ ಯಂತಹ ಅವ ೋ ತ ೊೋಳುಗಳು,
ಅಂರ್ದ ೋ ನಡುಗ ಇವನವು. ಇವನು ಧನಂರ್ಯನಲಿದ ೋ
ಬ ೋರ ಯವನಲಿ. ದ ೋವತ ಗಳಲ್ಲಿ ದ ೋವ ೋಂದರನಂತ
ಮಾನವರಲ್ಲಿ ಧನಂರ್ಯ. ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಧನಂರ್ಯನಲಿದ
ಮತಾಾವನು ಒಂಟಿಯಾಗ ನಮಮನುಿ ಎದುರಿಸುತಾಾನ ?
ವಿರಾಟನ ಒಬಿನ ೋ ಮಗನನುಿ ನಿರ್ವನ ಪ್ಟುಣದಲ್ಲಿ
ಇರಿಸಲಾಯತು. ಅವನು ಹುಡುಗತನದಂದ
ಹ ೊರಬಂದದಾಾನ . ಪೌರುಷ್ದಂದಲಿ. ಆ ಉತಾರನು
ನಿಶ್ಿತವಾಗಯೊ ಗುಪ್ಾವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ ಚರಿಸುತ್ತಾರುವ
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಅರ್ುವನನನುಿ ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗಸಿಕ ೊಂಡು
ನಗರದಂದ ಹ ೊರಬಿದಾದಾಾನ . ನಮಮ ಬಾವುಟಗಳನುಿ
ನ ೊೋಡಿ ಹ ದರಿ ಇಗ ೊೋ ಪ್ಲಾಯನ ಮಾಡುತ್ತಾದಾಾನ ಂದು
ತ ೊೋರುತಾದ . ಓಡುತ್ತಾರುವ ಅವನನುಿ ಹಡಿಯಲು ಈ
ಧನಂರ್ಯನು ಇಚಿೆಸುತ್ತಾರುವುದು ಖ್ಂಡಿತ.”
ಮಾರುವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿದಾ ಆ ಪಾಂಡವನನುಿ ಕಂಡು ಕುರುಗಳ ಲಿರೊ
ಹೋಗ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಯಾಗ ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದರು. ಆದರ ಅವರು
ಯಾವುದ ೋ ನಿಣವಯಕ ೆ ಬರಲು ಸಮರ್ವರಾಗಲ್ಲಲಿ. ಧನಂರ್ಯನು
ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಉತಾರನನುಿ ಬ ನುಿಹತ್ತಾ ನೊರು ಹ ಜ ಜ ಹ ೊೋಗ
818
ಅವನ ರ್ುಟುನುಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡನು. ಅರ್ುವನನು ಹಡಿದ ಉತಾರನು
ಆಗ ಆತವನಂತ ದೋನನಾಗ ಬಹುವಾಗ ಪ್ರಲಾಪಿಸತ ೊಡಗದನು:
“ಶುದಧ ಚಿನಿದ ನೊರು ನಾಣಾಗಳನೊಿ, ಸುವಣವಖ್ಚಿತ
ಮಹಾಪ್ರಕಾಶದ ಎಂಟು ವ ೈಢೊಯವ ಮಣಿಗಳನೊಿ,
ಚಿನಿದ ದಂಡವುಳೆ ವ ೋಗದ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಹೊಡಿದ
ರರ್ವನೊಿ, ಹತುಾ ಮದಗರ್ಗಳನೊಿ ನಿನಗ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .
ನನಿನುಿ ಬಿಟುುಬಿಡು ಬೃಹನಿಡ ೋ!”
ಇವ ೋ ಮುಂತಾದ ಮಾತುಗಳನುಿ ಎಚಿರತಪಿಪ ಆಡುತ್ತಾದಾ
ಉತಾರನನುಿ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿನು ನಗುತಾಾ ರರ್ದ ಬಳಿಗ ತಂದನು.
ಬಳಿಕ ಪಾರ್ವನು ರ್ಯಾತವನೊ ಪ್ರಜ್ಞಾಹೋನನೊ ಆದ ಉತಾರನಿಗ
ಹೋಗ ಂದನು:
“ಶತುರನಾಶಕ! ಶತುರಗಳ ್ಡನ ನಿೋನು ಕಾದಲಾರ ಯಾದರ
ಬಾ. ನನಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನಡ ಸು. ಶತುರಗಳ ್ಡನ ನಾನು
ಹ ೊೋರಾಡುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಬಾಹುಬಲದ ರಕ್ಷಣ ಯನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಅತಾಂತ ಅದಮಾವೂ ಘೊೋರವೂ ಮಹಾರರ್ಥ
ವಿೋರರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತವೂ ಆದ ಈ ರರ್ಸ ೋನ ರ್ಳಗ ನುಗುು!
ರಾರ್ಪ್ುತರ! ಹ ದರಬ ೋಡ! ನಿೋನು ಕ್ಷತ್ತರಯನಾಗರುವ .
ನಾನು ಕುರುಗಳ ್ಡನ ಯುದಧಮಾಡಿ ನಿನಿ ಹಸುಗಳನುಿ
ಗ ದುಾಕ ೊಡುವ ನು. ಈ ಅಜ ೋಯ ಅಸಾಧಾ ರರ್ಸ ೈನಾವನುಿ
ಹ ೊಕುೆ ನಾನು ಕುರುಗಳ ್ಡನ ಕಾದುತ ೋಾ ನ . ನಿೋನು ನನಗ
819
 ಸಾರರ್ಥಯಾಗು!”
ಆ ಅಪ್ರಾಜತ ರ್ೋಧಶ ರೋಷ್ಿ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಅರ್ುವನನು
ವಿರಾಟಪ್ುತರ ಉತಾರನಿಗ ಹೋಗ ನುಡಿಯುತಾ ಅವನನುಿ
ಮುಹೊತವಕಾಲದಲ್ಲಿ ಸಮಾಧಾನಪ್ಡ ಸಿ ರ್ಯಪಿೋಡಿತನಾಗ,
ಯುದಧದ ಆಸ ಯಲಿದ ೋ ಪ್ರದಾಡುತ್ತಾದಾ ಅವನನುಿ ಎತ್ತಾ
ರರ್ದಲ ಿೋರಿಸಿದನು.

ಕುರುಸ ೋನ ಯಲ್ಲಿ ಗ ೊಂದಲ

ಉತಾರನನುಿ ರರ್ದ ಮೋಲ ಕುಳಿೆರಿಸಿಕ ೊಂಡು ಬನಿಿ ಮರದತಾ
ರರ್ದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಆ ನಪ್ುಂಸಕ ವ ೋಷ್ದ ನರಶ ರೋಷ್ಿನನುಿ
ನ ೊೋಡಿ, ಭೋಷ್ಮ-ದ ೊರೋಣಮುಖ್ಾ ಕುರುಗಳ ರರ್ಥಕ ಶ ರೋಷ್ಿರ ಲಿ
ಧನಂರ್ಯನಿಂದುಂಟಾದ ರ್ಯದಂದ ತಲಿಣಿಸಿದರು. ಆ
ಉತಾಾಹಹೋನರನೊಿ ಅದುಭತ ಉತಾಪತಗಳನೊಿ ನ ೊೋಡಿ
ಶಸರಧರರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಗುರು ದ ೊರೋಣನು ನುಡಿದನು:
“ವ ೋಗವಾದ ಕಠ ೊೋರ ಶಬಧವುಳೆ ರ್ಯಂಕರ ಗಾಳಿಯು
ಬಿೋಸುತ್ತಾದ ; ಬೊದಯ ಬಣಣದ ಪ್ರಕಾಶದ ಕತಾಲು
ಆಗಸವನುಿ ಆವರಿಸಿದ . ರೊಕ್ಷವಣವದ ಮೋಡಗಳು
ಅದುಭತವಾಗ ತ ೊೋರುತ್ತಾವ ; ನಮಮ ವಿವಿಧ ಶಸರಗಳು ತಮಮ
ಕ ೊೋಶಗಳಿಂದ ಹ ೊರಬರುತ್ತಾವ . ಇದ ೊೋ! ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ
ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿ ನರಿಗಳು ದಾರುಣವಾಗ ಊಳಿಡುತ್ತಾವ ;
820
 ಕುದುರ ಗಳು ಕಣಿಣೋರಿಡುತ್ತಾವ ; ಅಲಾಿಡಿಸದದಾರೊ
ಬಾವುಟಗಳು ಅಲಾಿಡುತ್ತಾವ . ಇಲ್ಲಿ ಈ ಅಶುರ್ ಚಿಹ ಿಗಳು
ಬಹುವಾಗ ಕಂಡುಬರುತ್ತಾರುವುದರಿಂದ ನಿೋವು
ಎಚಿರಿಕ ಯಂದ ನಿಲ್ಲಿ! ಪಾರಯಃ ಯುದಧವು ಒದಗಬಂದದ .
ನಿಮಮನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಳಿೆ; ಸ ೈನಾವನುಿ ವೂಾಹಗ ೊಳಿಸಿ.
ನಡ ಯಲ್ಲರುವ ಕಗ ೊುಲ ಯನುಿ ನಿರಿೋಕ್ಷ್ಸಿ. ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊಳಿೆ. ಮಹಾ ಬಿಲಾುರನೊ ಸವವಶಸರಧರರಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿನೊ ಸಪ್ುಂಸಕವ ೋಷ್ದಲ್ಲಿ ಬಂದರುವವನೊ ಆದ ಈ
ವಿೋರನು ಪಾರ್ವನ ಂಬುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂಶಯವಿಲಿ.
ಶತುರನಾಶಕನೊ ಸವಾಸಾಚಿಯೊ ಆದ ಈ ವಿೋರ ಪಾರ್ವನು
ಸಕಲ ದ ೋವತಾ ಸಮೊಹದ ೊಡನ ಕೊಡ ಯುದಧ ಮಾಡದ
ಹಮಮಟುುವುದಲಿ. ವನದಲ್ಲಿ ಕ ೋಿ ಶಪ್ಟುವನೊ ಇಂದರನಿಂದ
ಶ್ಕ್ಷಣಪ್ಡ ದವನೊ ಆದ ಈ ಶ ರನು ಕ ೊೋಪ್ವಶನಾಗ
ಬಂದದಾಾನ ; ಇವನು ಯುದಧಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ
ಸಂಶಯವಿಲಿ. ಕೌರವರ ೋ! ಅವನಿಗಲ್ಲಿ ಎದುರಾಗ
ಕಾದುವವರು ಯಾರೊ ನನಗ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ಪಾರ್ವನು
ಮಹಾದ ೋವನನೊಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಳಿಸಿದನ ಂದು
ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ .”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋವು ಯಾವಾಗಲೊ ಫಲುುಣನ ಗುಣಗಳನುಿ
821
 ಹ ೊಗಳುವುದರ ಮೊಲಕ ನಮಮನುಿ ನಿಂದಸುತ್ತಾೋರಿ. ಆ
ಅರ್ುವನನು ನನಗಾಗಲ್ಲೋ ದುರ್ೋವಧನನಿಗಾಗಲ್ಲೋ
ಹದನಾರನ ಯ ಒಂದು ಪ್ೊಣಾವಂಶದಷ್ೊು
ಸಮಾನನಲಿ.”
ದುರ್ೋವಧನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವ! ಇವನು ಪಾರ್ವನಾಗದಾರ ನನಿ
ಕಾಯವವಾಯತು! ಗುರುತು ಸಿಕಿೆದ ಪಾಂಡವರು ಮತ ಾ
ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಲ ಯ ಬ ೋಕಾಗುತಾದ . ಇವನು
ನಪ್ುಂಸಕ ವ ೋಷ್ದ ಬ ೋರ ಯಾವನ ೊೋ ಮನುಷ್ಾನಾಗದಾರ
ಇವನನುಿ ಹರಿತವಾದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ನ ಲಕ ೆ
ಕ ಡಹುತ ೋಾ ನ .”
ಶತುರನಾಶಕ ದುರ್ೋವಧನನು ಆ ಮಾತನಾಿಡಲು ಭೋಷ್ಮ-ದ ೊರೋಣ-
ಅಶವತಾಿಮರು ಅವನ ಆ ಪೌರುಷ್ವನುಿ ಹ ೊಗಳಿದರು.

ಶರ್ೋವೃಕ್ಷದಂದ ಆಯುಧಗಳನುಿ
ಹಂತ ಗ ದುಕ ೊಂಡಿದುಾದು
ಪಾರ್ವನು ಆ ಬನಿಿೋಮರವನುಿ ತಲುಪಿ ಉತಾರನು
ಸುಕುಮಾರನ ಂದೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಕ ೊೋವಿದನಲಿವ ಂದೊ
ಅರಿತು ಆ ವಿರಾಟಪ್ುತರನಿಗ ನುಡಿದನು:

822
“ಉತಾರ! ನನಿ ಆದ ೋಶದಂತ ನಿೋನು ಬಿಲುಿಗಳನುಿ ಬ ೋಗ
ಮರದಂದ ತ ಗ ದು ಕ ೊಂಡು ಬಾ. ನಿನಿ ಈ ಬಿಲುಿಗಳು ನನಿ
ಬಲವನುಿ ತಡ ದುಕ ೊಳೆಲು ಶಕಾವಾಗಲಿ. ಇವು ಶತುರಗಳನುಿ
ಗ ಲುಿವಾಗ ಮಹಾಭಾರವನುಿ ಹ ೊರಲಾಗಲ್ಲ ಆನ ಯನುಿ
ಕ ೊಲಿಲಾಗಲ್ಲೋ ನನಿ ತ ೊೋಳುಬಿೋಸನಾಿಗಲ್ಲೋ ತಾಳಿಕ ೊಳೆಲು
ಸಮರ್ವವಲಿ. ಆದಾರಿಂದ ದಟುವಾದ ಎಲ ಗಳಿರುವ ಈ
ಬನಿಿಮರವನುಿ ಹತುಾ. ಇದರಲ್ಲಿ ಶ ರ ಪಾಂಡುಪ್ುತರರ -
ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಭೋಮ, ಅರ್ುವನ ಮತುಾ ಯಮಳರ - ಬಿಲುಿ,
ಬಾಣ, ಬಾವುಟ ಹಾಗೊ ದವಾ ಕವಚಗಳನುಿ
ಅಡಗಸಿಡಲಾಗದ . ಅಲ್ಲಿ ಮಹಾಸತವವುಳೆ, ಒಂದ ೋ
ಆದರೊ ಲಕ್ಷಬಿಲುಿಗಳಿಗ ಸಮನಾದ,
ರಾಷ್ರವಧವನಕರವಾದ ಪಾರ್ವನ ಗಾಂಡಿೋವಧನುವಿದ .
ಅದು ಒತಾಡವನುಿ ಚ ನಾಿಗ ತಡ ದುಕ ೊಳೆಬಲಿದು. ತಾಳ
ಮರದಂತ ದ ೊಡಿದು. ಎಲಿ ಆಯುಧಗಳಿಗಂತಲೊ
ಬೃಹತಾಾದದು, ಶತುರಗಳಿಗ ಬಾಧ ಯುಂಟು
ಮಾಡುವಂರ್ದು. ಸುವಣವಖ್ಚಿತ, ದವಾವಾದ,
ನುಣುಪಾದ, ವಿಸಾಾರವಾದ, ಗಂಟಿಲಿದ, ದ ೊಡಿ ಭಾರವನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಳುೆವಂರ್, ವ ೈರಿಗಳಿಗ ರ್ಯಂಕರವಾದ,
ನ ೊೋಡುವುದಕ ೆ ಸುಂದರವಾದ ಅದರಂತ ಯೆೋ ಉಳಿದವರ
ಎಲಿ ಬಿಲುಿಗಳ್ ಬಲ ಮತುಾ ದೃಢತ ಯನುಿಳೆವು.”
823
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ಮರಕ ೆ ಒಂದು ಮೃತಶರಿೋರವನುಿ
ಕಟುಲಾಗದ ಯೆಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ . ಆದಾರಿಂದ
ರಾರ್ಪ್ುತರನಾದ ನಾನು ಅದನ ಿಂತು ಕ ೈಯಂದ ಮುಟುಲ್ಲ?
ಕ್ಷತ್ತರಯನಾಗ ಹುಟಿುದ, ಮಹಾರಾರ್ಪ್ುತರ,
ಮಂತರಯಜ್ಞವಿದ, ಸತುಪರುಷ್ನಾದ ನಾನು ಹೋಗ ಶವವನುಿ
ಮುಟುುವುದು ಸರಿಯಲಿ. ಬೃಹನಿಡ ೋ! ಮೃತಶರಿೋರವನುಿ
ನಾನು ಮುಟಿುದರ ಶವವಾಹಕನಂತ ಅಶುಚಿಯಾದ
ನನ ೊಿಡನ ಹ ೋಗ ತಾನ ನಿೋನು ವಾವಹರಿಸಿೋಯೆ?”
ಬೃಹನಿಡ ಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ರಾಜ ೋಂದರ! ವಾವಹರಿಸಲು ರ್ೋಗಾನೊ ಆಗುವ ;
ಶುಚಿಯಾಗಯೊ ಉಳಿಯುವ . ಹ ದರಬ ೋಡ! ಇವು
ಬಿಲುಿಗಳು. ಇಲ್ಲಿ ಮೃತಶರಿೋರವಿಲಿ. ಮತಾಯರಾರ್ನ
ಉತಾರಾಧಿಕಾರಿಯೊ ಉನಿತ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ
ದೃಢಮನಸೆನೊ ಆದ ನಿನಿಿಂದ ನಾನು ನಿಂದಾವಾದ ಈ
ಕಾಯವವನ ಿೋಕ ಮಾಡಿಸಲ್ಲ?”
ಪಾರ್ವನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಕುಂಡಲಧಾರಿ ಆ ವಿರಾಟಪ್ುತರನು
ರರ್ದಂದಳಿದು ವಿವಶನಾಗ ಶರ್ೋವೃಕ್ಷವನುಿ ಹತ್ತಾದನು.
ಶತುರನಾಶಕ ಧನಂರ್ಯನು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು “ಆ ಕಟುನುಿ ಬ ೋಗ
ಬಿಚುಿ!” ಎಂದು ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು. ಉತಾರನು ಅಂತ ಯೆೋ ಅವುಗಳ
824
825
ಕಟುುಗಳನುಿ ಸುತಾಲೊ ಬಿಚಿಿ, ಅಲ್ಲಿ ಬ ೋರ ನಾಲುೆ ಬಿಲುಿಗಳ ್ಡನ
ಇದಾ ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಕಟುನುಿ ಕಳಚುತ್ತಾರಲು,
ಸೊಯವತ ೋರ್ಸುಾಗಳನುಿಳೆ ಆ ಬಿಲುಿಗಳ ದವಾಪ್ರಭ ಗರಹಗಳ
ಉದಯಕಾಲದ ಪ್ರಭ ಯಂತ ಹ ೊರ್ಮತು. ವಿರ್ೃಂಭಸುವ ಸಪ್ವಗಳ
ರೊಪ್ದಂತಹ ಅವುಗಳ ರೊಪ್ವನುಿ ಕಂಡ ಅವನು ಕ್ಷಣಮಾತರದಲ್ಲಿ
ರ ೊೋಮಾಂಚನಗ ೊಂಡು ರ್ರ್ೋದವಗಿನಾದನು.
ಹ ೊಳ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ಆ ದ ೊಡಿ ಬಿಲುಿಗಳನುಿ ಉತಾರನು ಮುಟಿು
ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದನು:
“ಚಿನಿದ ನೊರು ಚಿಕ ೆಗಳನುಿಳೆ, ಸಾವಿರಕ ೊೋಟಿ
ಸುವಣವಗಳ ಈ ಉತಾಮ ಬಿಲುಿ ಯಾರದುಾ? ಬ ನಿಿನ
ಮೋಲ ಹ ೊಳ ಯುವ ಚಿನಿದ ಸಲಗಗಳನುಿ ಕ ತ್ತಾರುವ
ಒಳ ೆಯ ಅಂಚು-ಹಡಿಗಳನುಿಳೆ ಈ ಉತಾಮ ಬಿಲುಿ
ಯಾರದುಾ? ಬ ನಿಿನ ಮೋಲ ಬಿಡಿಸಿರುವ ಶುದಧ ಸುವಣವದ
ಅರವತುಾ ಇಂದರಗ ೊೋಪ್ (ಚಿಟ ುಗಳು) ಗಳು
ಶ ೋಭಸುತ್ತಾರುವ ಈ ಉತಾಮ ಬಿಲುಿ ಯಾರದುಾ?
ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ ಮೊರು ಸುವಣವ
ಸೊಯವರನುಿ ಕ ತ್ತಾರುವ ಈ ಉತಾಮ ಬಿಲುಿ ಯಾರದುಾ?
ಪ್ುಟವಿಟು ಚಿನಿದ ಚಿಟ ುಗಳನುಿ ಚಿತ್ತರಸಿರುವ ಬಂಗಾರ
ಮತುಾ ಮಣಿಗಳನುಿ ಬಿಡಿಸಿದ ಈ ಉತಾಮ ಬಿಲುಿ
ಯಾರದುಾ? ಸುತಾಲೊ ಗರಿಗಳಿಂದ, ಚಿನಿದ ಮನ ಗಳಿಂದ
826
ಕೊಡಿದ ಮತುಾ ಚಿನಿದ ಬತಾಳಿಕ ಯಲ್ಲಿರುವ ಈ ಸಾವಿರ
ಬಾಣಗಳು ಯಾರವು? ಉದಾವೂ, ದಪ್ಪವೂ, ಹದಾನ
ಗರಿಗಳುಳೆವೂ, ಕಲ್ಲಿನ ಮೋಲ ಮಸ ದವೂ, ಹಳದ
ಬಣಣದವೂ, ಒಳ ೆಯ ತುದಗಳುಳೆವೂ, ಹದಗ ೊಳಿಸಿದವೂ,
ಉಕಿೆನಿಂದ ಮಾಡಿದವೂ ಆದ ಈ ಬಾಣಗಳು ಯಾರವು?
ಐದು ಹುಲ್ಲಗಳ ಗುರುತುಗಳನುಿಳೆ, ಹಂದಯ ಕಿವಿಯನುಿ
ಹ ೊೋಲುವ ಮತುಾ ಹತುಾ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಹೊಡಬದುದಾಗರುವ ಈ ಕಪ್ುಪ ಬಿಲುಿ ಯಾರದುಾ?
ರಕಾವನುಿ ಕುಡಿಯುವಂತಹ, ಪ್ೊತ್ತವ ಉಕಿೆನಿಂದ ಮಾಡಿದ,
ಈ ದಪ್ಪ, ಉದಾ, ಏಳು ನೊರು ಬಾಣಗಳು ಯಾರವು?
ಪ್ೊವಾವಧವದಲ್ಲಿ ಗಣಿಯ ರ ಕ ೆಯಂರ್ ಬಣಣದ
ಹ ೊದಕ ಯನುಿಳೆವೂ, ಉತಾರಾಧವದಲ್ಲಿ
ಹದಗ ೊಳಿಸಿದವೂ, ಚಿನಿದ ಗರಿಗಳನುಿಳೆವೂ,
ಉಕಿೆನಿಂದಾದವೂ, ಕಲ್ಲಿನ ಮೋಲ ಮಸ ದವೂ ಆದ ಈ
ಬಾಣಗಳು ಯಾರವು? ನ ಲಗಪ ಪಯಂತ ಹಂಬಾಗ
ಮುಂಬಾಗಗಳನುಿಳೆ, ವಾಾಘ್ರಚಮವದ
ಚಿೋಲದಲ್ಲಿರಿಸಲಾದ, ಸುಂದರ ಚಿನಿದ ಹಡಿಯನುಿಳೆ ಈ
ದೋಘ್ವ ಮಹಾಖ್ಡು ಯಾರದುಾ? ಒಳ ೆಯ ಅಲಗುಳೆದೊಾ,
ಸುಂದರ ಚಿೋಲದಲ್ಲಿರುವ ಕಿರುಗ ಜ ಜಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಚಿನಿದ
ಹಡಿಯುಳೆ, ತುಂಬ ನುಣುಪಾದ ಈ ದವಾ ಮಹಾ ಖ್ಡು
827
 ಯಾರದುಾ? ಗ ೊೋವಿನ ಚಮವದ ಚಿೋಲದಲ್ಲಿರಿಸಿದ, ಚಿನಿದ
ಹಡಿಯುಳೆ, ಮುರಿಯಲಾಗದ, ನಿಷ್ಧ ದ ೋಶದಲ್ಲಿ ಮಾಡಿದ,
ಯಾವುದ ೋ ಕಾಯವವನೊಿ ನಿವವಹಸಬಲಿ ಈ ವಿಮಲ
ಖ್ಡು ಯಾರದುಾ? ಆಡಿನ ಚಮವದ ಚಿೋಲದಲ್ಲಿರುವ,
ಸುವಣವಖ್ಚಿತವಾದ, ಸರಿಯಾದ ಅಳತ ಮತುಾ ಆಕಾರದ,
ಹದಗ ೊಳಿಸಿದ, ಆಕಾಶದ ಬಣಣದ ಈ ಕತ್ತಾ ಯಾರದುಾ?
ಚ ನಾಿಗ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಅಗಿಯ ಪ್ರಭ ಯುಳೆ, ಪ್ುಟವಿಟು
ಚಿನಿದ ಓರ ಯ, ಭಾರವಾದ, ಹದಗ ೊಳಿಸಿದ, ತುಂಬ
ನುಣುಪಾಗರುವ, ಎಲ್ಲಿಯೊ ಭನಿವಾಗರದ ಉದಾವಾದ
ಈ ಕತ್ತಾ ಯಾರದುಾ? ಬೃಹನಿಡ ೋ! ನಾನು ಕ ೋಳಿದ ಈ
ಪ್ರಶ ಿಗಳಿಗ ದಟವಾದ ಉತಾರ ಕ ೊಡು. ಈ
ಮಹತಾಾದುದ ಲಿವನೊಿ ಕಂಡು ನನಗ ಪ್ರಮ
ವಿಸಮಯವಾಗದ .”
ಬೃಹನಿಡ ಯು ಹ ೋಳಿದಳು:
“ನನಿನುಿ ನಿೋನು ಮದಲು ಕ ೋಳಿದ ಬಿಲುಿ ಲ ೊೋಕಪ್ರಸಿದಧವೂ
ಶತುರಸ ೋನಾನಾಶಕವೂ ಆದ ಪಾರ್ವನ ಗಾಂಡಿೋವವ ಂಬ
ಧನುಸುಾ. ಎಲಿ ಆಯುಧಗಳಲ್ಲಿ ದ ೊಡಿದೊ
ಸುವಣಾವಲಂಕೃತವೂ ಆದ ಈ ಗಾಂಡಿೋವವು ಅರ್ುವನನ
ಪ್ರಮಾಯುಧವಾಗತುಾ. ಸಾವಿರ ಆಯುಧಗಳಿಗ
ಸಮನಾದ, ರಾಷ್ರವಧವಕವಾದ ಇದರಿಂದ ಪಾರ್ವನು
828
829
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ ಮನುಷ್ಾರನೊಿ ಗ ಲುಿತಾಾನ . ದ ೋವ-
ದಾನವ-ಗಂಧವವರಿಂದ ಬಹುಕಾಲ ಪ್ೊಜತವಾದ ಇದನುಿ
ಬರಹಮನು ಸಾವಿರ ವಷ್ವ ಧರಿಸಿದಾನು. ಅನಂತರ ಇದನುಿ
ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಯು ಐನೊರಾ ಮೊರು ವಷ್ವಗಳು ಮತುಾ ಬಳಿಕ ಶಕರನು
ಎಂಬತ ೈದು ವಷ್ವ ಧರಿಸಿದಾರು. ಆಮೋಲ ಚಂದರನು ಐನೊರು
ವಷ್ವ, ರಾರ್ ವರುಣನು ನೊರುವಷ್ವ ಧರಿಸಿದರು. ಕಡ ಗ
ಶ ವೋತವಾಹನ ಪಾರ್ವನು ಇದನುಿ ಅರುವತ ೈದು ವಷ್ವ
ಧರಿಸಿದಾಾನ . ಮಹಾ ಸತವವುಳೆದೊಾ, ಮಹದಾವಾವೂ, ಉತಾಮವೂ,
ಸುರಮತಾವರಲ್ಲಿ ಪ್ೊಜತವೂ ಆದ ಈ ಧನುಸುಾ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಆಕಾರದಲ್ಲಿದ . ಒಳ ೆಯ ಪ್ಕೆಗಳನೊಿ ಚಿನಿದ ಹಡಿಯನೊಿ
ಹ ೊಂದದ ಈ ಮತ ೊಾಂದು ಬಿಲುಿ ಭೋಮಸ ೋನನದು. ಇದರಿಂದ ಆ
ಶತುರನಾಶಕ ಭೋಮನು ಪ್ೊವವದಕೆನುಿ ಗ ದಾನು.
ಇಂದರಗ ೊೋಪ್ಗಳನುಿ ಬಿಡಿಸಿದ ಸುಂದರವಾದ ಆಕೃತ್ತಯನುಿಳೆ ಈ
ಉತಾಮ ಬಿಲುಿ ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನದು. ಯಾವುದರಲ್ಲಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ
ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾರುವ ರ್ರುಗುವ ಚಿನಿದ ಸೊಯವರು
ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತಾಾರ ೊೋ ಆ ಆಯುಧವು ನಕುಲನದು. ಸುವಣವ
ಪ್ತಂಗಗಳು ಚಿತ್ತರತವಾದ ಈ ಪ್ುಟವಿಟು ಚಿನಿದ ಬಿಲುಿ
ಮಾದರೋಸುತ ಸಹದ ೋವನದು. ಗರಿಗಳನುಿಳೆ, ಕತ್ತಾಯಂತ್ತರುವ,
ಸಪ್ವದ ವಿಷ್ದಂತ ಮಾರಕವಾದ ಈ ಸಾವಿರ ಬಾಣಗಳು
ಅರ್ುವನನವು. ರಣದಲ್ಲಿ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುವ
830
ಶ್ೋಘ್ರಗಾರ್ಗಳಾದ ಈ ಬಾಣಗಳು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ವಿೋರನು ಶತುರಗಳ
ಮೋಲ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದಾಗ ಅಕ್ಷಯವಾಗುತಾವ . ದಪ್ಪವೂ ಉದಾವೂ
ಅಧವಚಂದರಬಿಂಬದಂತ ಕಾಣಿಸುವ ಶತುರನಾಶಕವಾದ ಈ ಹರಿತ
ಬಾಣಗಳು ಭೋಮನವು. ಹಳದ ಬಣಣದ ಚಿನಿದ ಗರಿಗಳನುಿಳೆ,
ಕಲ್ಲಿನ ಮೋಲ ಮಸ ದು ಹರಿತಗ ೊಳಿಸಿದ ಬಾಣಗಳುಳೆ, ಐದು
ಹುಲ್ಲಗಳ ಚಿಹ ಿಗಳನುಿಳೆ ಈ ಬತಾಳಿಕ ನಕುಲನದು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಪ್ಶ್ಿಮ ದಕೆನ ಿಲಿ ಗ ದಾ ಈ ಬಾಣ ಸಮೊಹವು ಧಿೋಮಂತ
ಮಾದರೋಪ್ುತರನದಾಗತುಾ. ಸೊಯವನ ಆಕಾರವುಳೆ ಪ್ೊತ್ತವ
ಉಕಿೆನಿಂದ ಮಾಡಿದ ಸುಂದರ ಕಿರಯಾತಮಕ ಈ ಬಾಣಗಳು
ಧಿೋಮಂತ ಸಹದ ೋವನವು. ಹರಿತವೂ, ಹದಗ ೊಳಿಸಿದವೂ,
ದ ೊಡಿವೂ, ಉದಾವೂ ಆದ, ಚಿನಿದ ಗರಿಗಳನುಿಳೆ, ಮೊರು
ಗ ಣುಣಗಳುಳೆ ಈ ಮಹಾಶರಗಳು ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನವು. ಉದಾ
ನ ಲಗಪ ಪಯಂರ್ ಹಂಬದ ಮತುಾ ಮೊತ್ತಯುಳೆ, ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಮಹಾಭಾರವನುಿ ಸಹಸಬಲಿ, ಈ ದೃಢ ಕತ್ತಾಯು ಅರ್ುವನನದು.
ವಾಾಘ್ರಚಮವದ ಒರ ಯನುಿಳೆ, ಮಹಾಭಾರವನುಿ ಸಹಸಬಲಿ,
ಶತುರಗಳಿಗ ರ್ಯಂಕರವಾದ ಈ ದವಾ ಮಹಾಖ್ಡು
ಭೋಮಸ ೋನನದು. ಒಳ ೆಯ ಅಲಗುಳೆ, ಸುಂದರ ಒರ ಯಲ್ಲಿರುವ,
ಅತುಯತಾಮ ಚಿನಿದ ಹಡಿಯುಳೆ ಈ ಖ್ಡುವು ಧಿೋಮಂತ ಕುರುಪ್ುತರ
ಧಮವರಾರ್ನದು. ಆಡಿನ ಚಮವದ ಒರ ಯಲ್ಲಿರಿಸಿದ, ವಿಚಿತರ
ಬಳಕ ಗ ಬರುವ, ಮಹಾಭಾರವನುಿ ಸಹಸಬಲಿ ದೃಢವಾದ ಈ
831
ಖ್ಡುವು ನಕುಲನದು. ಗ ೊೋವಿನ ಚಮವದ ಒರ ಯಲ್ಲಿರಿಸಿದ
ಸವವಭಾರವನೊಿ ಸಹಸಬಲಿ ಈ ದೃಢ ವಿಮಲ ಖ್ಡುವು
ಸಹದ ೋವನ ಂದು ತ್ತಳಿ.”

ಬೃಹನಿಡ ಯು ತನಿ ನಿರ್ರೊಪ್ವನುಿ ಉತಾರನಿಗ

ತ್ತಳಿಸಿದುದು
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮಹಾತಮರೊ, ಶ್ೋಘ್ರಕರ್ವಗಳ್ ಆದ ಪಾಂಡವರ ಈ
ಚಿನಿದಂದ ಮಾಡಿದ ಸುಂದರ ಆಯುಧಗಳು
ಪ್ರಕಾಶ್ಸುತ್ತಾವ . ಆದರ ಕುಂತ್ತೋಸುತ ಅರ್ುವನನ ಲ್ಲಿ? ಕೌರವಾ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಲ್ಲಿ? ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರ ಲ್ಲಿ? ಪಾಂಡವ
ಭೋಮಸ ೋನನ ಲ್ಲಿ? ಪ್ಗಡ ಯಾಟದಂದ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ನಂತರ ಆ ಸವವಶತುರನಾಶಕ ಮಹಾತಮರ
ವಿಷ್ಯ ಎಂದೊ ಕ ೋಳಿಬಂದಲಿ. ಸಿರೋರತಿವ ಂದು ಹ ಸರಾದ
ಪಾಂಚಾಲ್ಲ ದೌರಪ್ದಯೆಲ್ಲಿ? ಆಗ ಕೃಷ್ ಣಯು
ಪ್ಗಡ ಯಾಟದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋತ ಆ ಪಾಂಡವರನ ಿ ಅನುಸರಿಸಿ
ಕಾಡಿಗ ಹ ೊೋದಳಷ್ ು?”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನ ೋ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಅರ್ುವನ. ಆಸಾಿನಿಕನ ೋ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ.

832
 ನಿನಿ ತಂದ ಗ ರುಚಿಕರ ಆಡುಗ ಮಾಡುವ ಬಲಿವನ ೋ
ಭೋಮಸ ೋನ. ಅಶವಪಾಲಕನ ೋ ನಕುಲ.
ಗ ೊೋಶಾಲ ಯಲ್ಲಿರುವವನ ೋ ಸಹದ ೋವ, ಯಾರಿಗಾಗ
ಕಿೋಚಕರು ಹತರಾದರ ೊೋ ಆ ಸ ೈರಂಧಿರಯೆೋ
ದೌರಪ್ದಯೆಂದು ತ್ತಳಿ.”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ಹಂದ ಕ ೋಳಿದಾ ಪಾರ್ವನ ಹತುಾ ಹ ಸರುಗಳನುಿ
ನಿೋನು ಹ ೋಳುವುದಾದರ ನಿನಿ ಹ ೋಳಿಕ ಯೆಲಿವನೊಿ
ನಂಬುತ ೋಾ ನ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನನಿ ಹತುಾ ಹ ಸರುಗಳನೊಿ ನಿನಗ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ : ಅರ್ುವನ,
ಫಲುುನ, ಜಷ್ುಣ, ಕಿರಿೋಟಿ, ಶ ವೋತವಾಹನ, ಬಿೋರ್ತುಾ, ವಿರ್ಯ,
ಕೃಷ್ಣ, ಸವಾಸಾಚಿ ಮತುಾ ಧನಂರ್ಯ.”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯಾವುದರಿಂದ ನಿೋನು ವಿರ್ಯನ ಂದಾದ ? ಏತರಿಂದ
ಶ ವೋತವಾಹನನಾದ ? ಏತರಿಂದ ಕಿರಿೋಟಿ ಎಂದಾದ ?
ಸವಾಸಾಚಿ ಹ ೋಗಾದ ? ಏತರಿಂದ ಅರ್ುವನ, ಫಲುುನ,
ಜಷ್ುಣ, ಕೃಷ್ಣ, ಬಿೋರ್ತುಾ, ಧನಂರ್ಯ ಎಂದ ನಿಸಿಕ ೊಂಡ ?
ನನಗ ನಿರ್ವಾಗ ಹ ೋಳು. ಆ ವಿೋರನ ಹ ಸರುಗಳಿಗ
ಕಾರಣಗಳನುಿ ಚ ನಾಿಗ ಕ ೋಳಿ ಬಲ ಿ.”
833
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ಎಲಿ ದ ೋಶಗಳನೊಿ ಗ ದುಾ ಐಶವಯವವನ ಿಲಿ
ಸುಲ್ಲದುಕ ೊಂಡು ಸಂಪ್ತ್ತಾನ ನಡುವ ಇರುತ ೋಾ ನ .
ಆದುದರಿಂದ ನನಿನುಿ ಧನಂರ್ಯನ ಂದು ಕರ ಯುತಾಾರ .
ನಾನು ಯುದಧದುಮವದರನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಎದುರಿಸಿದಾಗ
ಅವರನುಿ ಗ ಲಿದ ೋ ಹಂದರುಗುವುದಲಿ. ಆದುದರಿಂದ
ನನಿನುಿ ವಿರ್ಯನ ಂದು ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ . ನಾನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಕಾದುವಾಗ ಚಿನಿದ ಕವಚವುಳೆ ಬಿಳಿಯಕುದುರ ಗಳನುಿ
ನನಿ ರರ್ಕ ೆ ಹೊಡಲಾಗುತಾದ . ಅದರಿಂದ ನಾನು
ಶ ವೋತವಾಹನ. ನಾನು ಉತಾರ ಮತುಾ ಪ್ೊವವ ಫಲುುನಿೋ
ನಕ್ಷತರದಂದು ಹಮವತಪವವತದ ತಪ್ಪಲ್ಲನಲ್ಲಿ ಹುಟಿುದ .
ಆದುದರಿಂದ ನನಿನುಿ ಫಲುುನನ ಂದು ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ . ಹಂದ
ದಾನವಶ ರೋಷ್ಿರ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುವಾಗ ಇಂದರನು
ಸೊಯವಸಮಾನ ಕಿರಿೋಟವನುಿ ನನಿ ತಲ ಗಟುನು.
ಆದುದರಿಂದ ನನಿನುಿ ಕಿರಿೋಟಿಯೆನುಿತಾಾರ . ನಾನು
ಯುದಧಮಾಡುವಾಗ ಎಂದೊ ಬಿೋರ್ತಾವಾದ
ಕಮವವನ ಿಸಗುವುದಲಿ. ಅದರಿಂದ ದ ೋವ-ಮಾನವರು
ನನಿನುಿ ಬಿೋರ್ತುಾವ ಂದು ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ . ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ
ಸ ಳ ಯುವಾಗ ನನಿ ಎರಡು ಕ ೈಗಳ್ ಬಲಗ ೈಗಳ ೋ.
ಅದರಿಂದ ದ ೋವ-ಮಾನವರು ನನಿನುಿ ಸವಾಸಾಚಿಯೆಂದು
834
 ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ . ಚತುಃಸಮುದರಪ್ಯವಂತವಾದ ಈ
ರ್ೊರ್ಯಲ್ಲಿ ನನಿ ಬಣಣಕ ೆ ಸಮಾನವಾದ ಬಣಣ ದುಲವರ್.
ಅಲಿದ ನಾನು ನಿಮವಲವಾದ ಕಾಯವವನುಿ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ .
ಅದರಿಂದ ನನಿನುಿ ಅರ್ುವನನ ಂದು ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ .
ಪಾಕಶಾಸನನ ಮಗನಾದ ನಾನು ಸರ್ೋಪಿಸಲಾಗದವನು;
ಎದುರಿಸಲಾಗದವನು, ಶತುರಗಳನುಿ
ದಮನಮಾಡತಕೆವನು. ಅದರಿಂದ ದ ೋವ-ಮಾನವರಲ್ಲಿ
ನಾನು ಜಷ್ುಣವ ಂದು ಪ್ರಸಿದಧನಾಗದ ಾೋನ . ಬಾಲಾದಲ್ಲಿ ನಾನು
ಕಪ್ುಪಬಣಣದಂದ ಕೊಡಿ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದುಾದರಿಂದಲೊ,
ತಂದ ಗ ಪಿರಯನಾಗದುಾದರಿಂದಲೊ ನನಿ ತಂದ ಯು ನನಗ
ಕೃಷ್ಣನ ಂಬ ಹತಾನ ಯ ಹ ಸರನಿಿಟುನು.”
ಬಳಿಕ ಆ ವಿರಾಟಪ್ುತರನು ಪಾರ್ವನನುಿ ಸರ್ೋಪಿಸಿ ಅಭವಾದನ
ಮಾಡಿ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ರ್ೊರ್ಂರ್ಯ. ಉತಾರನ ಂಬ ಹ ಸರೊ
ನನಗುಂಟು. ಪಾರ್ವ! ಅದೃಷ್ುವಶಾತ್ ನಾನು ನಿನಿನುಿ
ನ ೊೋಡುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿನಗ ಸಾವಗತ! ಕ ಂಪ್ು ಕಣುಣಳೆವನ ೋ!
ಗರ್ರಾರ್ನ ಸ ೊಂಡಿಲ್ಲನಂರ್ ಮಹಾಬಾಹುಗಳುಳೆವನ ೋ!
ಅಜ್ಞಾನದಂದ ನಾನು ನಿನಿ ಬಗ ು ನುಡಿದುದನುಿ ಕ್ಷರ್ಸು.
ನಿೋನು ಹಂದ ಅದುಭತವೂ ದುಷ್ೆರವೂ ಆದ
ಕಾಯವಗಳನುಿ ಮಾಡಿದಾವನಾದಾರಿಂದ ನನಿ ಹ ದರಿಕ
835
 ಕಳ ಯತು. ನಿನಿಲ್ಲಿ ನನಗ ಪ್ರಮ ಪಿರೋತ್ತಯುಂಟಾಗದ .”

ಉತಾರನು ಅರ್ುವನನ ಸಾರರ್ಥಯಾದುದು

ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ವಿೋರ! ನಾನು ಸಾರರ್ಥಯಾಗರುವ ಈ ದ ೊಡಿ ರರ್ದಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತು ನಿೋನು ಯಾವ ಸ ೈನಾದತಾ ಹ ೊೋಗಬಯಸಿ
ಹ ೋಳುತ್ತಾೋರ್ೋ ಅಲ್ಲಿಗ ನಿನಿನುಿ ಒಯುಾತ ೋಾ ನ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿ! ನಿನಿ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಂತುಷ್ುನಾಗದ ಾೋನ .
ನಿನಗನುಿ ರ್ಯವಿಲಿ. ರಣದಲ್ಲಿ ನಿನಿ ವ ೈರಿಗಳನುಿ
ಓಡಿಸಿಬಿಡುತ ೋಾ ನ . ಸವಸಿನಾಗರು. ನಾನು ಈ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಬಯಂಕರವೂ ಮಹತೊಾ ಆದುದನುಿ ಸಾಧಿಸುತಾಾ
ಶತುರಗಳ ್ಡನ ಹ ೊೋರಾಡುವುದನುಿ ನ ೊೋಡು. ಈ ಎಲಿ
ಬತಾಳಿಕ ಗಳನೊಿ ನನಿ ರರ್ಕ ೆ ಬ ೋಗ ಬಿಗ. ಈ
ಸುವಣವಖ್ಚಿತ ಕತ್ತಾಯನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊೋ. ನಾನು
ಕುರುಗಳ ್ಡನ ಹ ೊೋರಾಡುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ
ಗ ದುಾ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ನಗರವು ಈ ರರ್ದ
ಮಧಾಭಾಗದಲ್ಲಿ ಇದ ರ್ೋ ಎಂಬಂತ ನನಿಿಂದ
ರಕ್ಷ್ತವಾಗದ . ನನಿ ಸಂಕಲಪವ ೋ ನಗರದ ದಾರಿಗಳು ಮತುಾ
ಓಣಿಗಳು. ಬಾಹುಗಳ ೋ ಕ ೊೋಟ ಮತುಾ ಹ ಬಾಿಗಲುಗಳು.
836
 ರರ್ದ ಮೊರು ದಂಡಗಳ ೋ ಮೊರುಬಗ ಯ ಸ ೋನ ಗಳು.
ಬತಾಳಿಕ ಯೆೋ ರಕ್ಷಣಸಾಮಗರ. ನನಿ ಈ ಧಿರ್ವ ೋ ನಗರದ
ಧಿರ್ಸಮೊಹ. ಈ ನನಿ ಬಿಲ್ಲಿನ ಹ ದ ಯೆೋ ನಗರ ರಕ್ಷಣ ಯ
ಫಿರಂಗ. ಶತುರನಾಶಕ ಕ ೊೋಪ್ವ ೋ ದೃಢಚಿತಾ ಕಾಯವ.
ರರ್ಚಕರದ ಶಬಧವ ೋ ನಗರದ ದುಂದುಭಗಳು.
ವಿರಾಟಪ್ುತರ! ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುವನುಿಳೆ ನಾನು ಕುಳಿತ್ತರುವ
ಈ ರರ್ವು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಶತುರಸ ೋನ ಗ ಅಜ ೋಯವಾದುದು.
ನಿನಿ ಹ ದರಿಕ ತ ೊಲಗಲ್ಲ.”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇವರಿಗ ನಾನು ಇನುಿ ಹ ದರುವುದಲಿ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿೋನು
ಸಿಿರನ ಂಬುವುದನುಿ ನಾನು ಬಲ ಿ. ಸಂಗಾರಮದಲ್ಲಿ ನಿೋನು
ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ಕ ೋಶವನಿಗ ಅರ್ವಾ ಇಂದರನಿಗ ಸಮಾನನ ಂದೊ
ಬಲ ಿ. ಆದರ ಇದನುಿ ಆಲ ೊೋಚಿಸುತಾ ನಾನು ಸಂಪ್ೊಣವ
ದಗಾಭರಂತನಾಗುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಮಂದ ಬುದಧಯವನಾದ ನಾನು
ಯಾವುದ ೋ ನಿಧಾವರಕ ೆ ಬರಲಾರದವನಾಗದ ಾೋನ . ಇಂರ್ಹ
ವಿೋರಾಂಗಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ರೊಪ್ವುಳೆ ಮತುಾ
ಸಲಿಕ್ಷಣಗಳಿಂದ ಶಾಿಘ್ಾನಾದ ನಿನಗ ಯಾವ
ಕಮವವಿಪಾಕದಂದ ಈ ನಪ್ುಂಸಕತವ ಉಂಟಾಯತು?
ನಪ್ುಂಸಕ ವ ೋಶದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುವ ಶ ಲಪಾಣಿಯೆಂದು,
ಗಂಧವವರಾರ್ಸಮಾನನ ಂದು ಅರ್ವಾ ದ ೋವ ೋಂದರನ ಂದು
837
 ನಿನಿನುಿ ತ್ತಳಿಯುತ ೋಾ ನ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇದ ೊೋ ನಾನು ನಿನಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾರುವುದು ಸತಾ. ಅಣಣನ
ಆಜ್ಞ ಯಂತ ಈ ಬರಹಮಚಯವವರತವನುಿ ಒಂದು
ವಷ್ವಕಾಲ ಆಚರಿಸುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ನಾನು
ನಪ್ುಂಸಕನಲಿ. ಪ್ರಾಧಿೋನನಾಗ, ಧಮವಯುಕಾನಾಗ
ವರತವನುಿ ಮುಗಸಿ ದಡಮುಟಿುದ ರಾರ್ಪ್ುತರನ ಂದು ನಿೋನು
ನನಿನುಿ ತ್ತಳಿ.”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನನಗ ನಿೋನಿಂದು ಪ್ರಮಾನುಗರವನುಿಂಟುಮಾಡಿರುವ .
ನನಿ ತಕವ ವಾರ್ವವಾಗಲ್ಲಲಿ. ಇಂತಹ ನರ ೊೋತಾಮರು
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ನಪ್ುಂಸಕರೊಪ್ದಲ್ಲಿರುವುದಲಿ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ನನಗ ನಿೋನು ಸಹಾಯಮಾಡುತ್ತಾೋಯೆ. ಈಗ ನಾನು
ದ ೋವತ ಗಳ ್ಡನ ಕೊಡ ಹ ೊೋರಾಡಬಲ ಿ. ಆ ನನಿ
ಹ ದರಿಕ ಯು ಅಳಿದುಹ ೊೋಯತು. ಮುಂದ ಏನು ಮಾಡಲ್ಲ?
ನನಗ ಹ ೋಳು. ಶತುರರರ್ಗಳನುಿ ಮುರಿಯಬಲಿ ನಿನಿ
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನಾನು ಹಡಿದುಕ ೊಳುೆತ ೋಾ ನ . ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿ!
ಸಾರರ್ಾದಲ್ಲಿ ನಾನು ಆಚಾಯವನಿಂದ ಶ್ಕ್ಷಣ ಪ್ಡ ದದ ಾೋನ .
ಸಾರರ್ಾದಲ್ಲಿ ವಾಸುದ ೋವನಿಗ ದಾರುಕನು ಹ ೋಗ ೊೋ
ಇಂದರನಿಗ ಮಾತಲ್ಲಯು ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ ನಾನು ನಿನಗ
838
 ಸುಶ್ಕ್ಷ್ತ ಸಾರರ್ಥ ಎಂದು ತ್ತಳಿದುಕ ೊೋ. ಬಲಗಡ ಯಲ್ಲಿ
ನ ೊಗಕ ೆ ಕಟಿುದ ಕುದುರ ಸುಗರೋವದಂತ್ತದ . ಅದು
ಚಲ್ಲಸುವಾಗ ಹ ಜ ಜಗಳು ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಸ ೊೋಕಿದುಾ
ಕಾಣುವುದಲಿ. ರರ್ದ ಎಡಗಡ ಯ ನ ೊಗಕ ೆ ಕಟಿುದ
ಸುಂದರವೂ ಕುದುರ ಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿವೂ ಆದ ಇನ ೊಿಂದು
ಕುದುರ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಮೋಘ್ಪ್ುಷ್ಪಕ ೆ ಸಮಾನವಾಗದ ಯೆಂದು
ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ಸುಂದರ ಚಿನಿದ ಕವಚವನುಿಳೆ,
ಹಂಬಾಗದಲ್ಲಿ ಎಡಗಡ ಯರುವ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ
ಬಲವತಾರವಾದ ಈ ಮತ ೊಾಂದು ಕುದುರ ಯನುಿ ಸ ೈನಾ
ಎಂದು ತ್ತಳಿಯುತ ೋಾ ನ . ಹಂಬಾಗದಲ್ಲಿ ಬಲಗಡ ಯರುವ ಈ
ಕುದುರ ವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಬಲಾಹಕಕಿೆಂತ
ಬಲವತಾರವಾದುದ ಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಧನುಧವರನಾದ ನಿನಿನ ಿೋ ಹ ೊರಲು ಈ ರರ್ ತಕುೆದಾಗದ .
ನಿೋನು ಕೊಡ ಈ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಯುದಧಮಾಡಲು
ತಕೆವನ ಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ.”
ಬಳಿಕ ಆ ಸತವಶಾಲ್ಲ ಅರ್ುವನನು ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ ಬಳ ಗಳನುಿ
ಕಳಚಿ, ಸುಂದರವಾಗ ಹ ೊಳ ಯುವ ದುಂದುಭಯಂತ ಧಿನಿಮಾಡುವ
ಕ ೈಗಾಪ್ುಗಳನುಿ ತ ೊಟುುಕ ೊಂಡನು. ಅನಂತರ ಅವನು ಸುರುಳಿ
ಸುರುಳಿಯಾಗರುವ ಕಪ್ುಪಗೊದಲನುಿ ಬಿಳಿಯ ಬಟ ುಯಂದ ಮೋಲ ತ್ತಾ
ಕಟಿು, ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಸಿಾಗ ಬ ೋಗ ಹ ದ ಯೆೋರಿಸಿ ಅದನುಿ ರ್ಡಿದನು.
839
ಮಹಾಪ್ವವತವು ಮಹಾಪ್ವವತಕ ೆ ತಾಗದಂತ ಅವನಿಂದ
ಠ ೋಂಕಾರಗ ೊಂಡ ಆ ಬಿಲುಿ ಮಹಾಧಿನಿಯನುಿಂಟುಮಾಡಿತು. ಆಗ
ರ್ೊರ್ಯು ನಡುಗತು. ದಕುೆದಕುೆಗಳಲ್ಲಿ ಗಾಳಿ ಬಲವಾಗ ಬಿೋಸಿತು.
ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಹಕಿೆಗಳು ದಕುೆಗ ಟುವು. ಮಹಾವೃಕ್ಷಗಳು ನಡುಗದವು.
ಅರ್ುವನನು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಶ ರೋಷ್ಿವಾದ ಧನುವನುಿ
ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ ರ್ಡಿದುದರಿಂದ ಉಂಟಾದ ಆ ಶಬಧವನುಿ ಸಿಡಿಲ್ಲನ
ಆಸ ೊಪೋಟವ ಂದು ಕೌರವರು ಭಾವಿಸಿದರು.

ಅರ್ುವನನ ಶಂಖ್ನಾದದಂದ ಕುರುಸ ೋನ ಯು

ಸಂಭಾರಂತ್ತಗ ೊಂಡಿದುದು
ಬಳಿಕ ಧನಂರ್ಯನು ಎಲಿ ಆಯುಧಗಳನೊಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು,
ಉತಾರನನುಿ ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು, ಶರ್ೋವೃಕ್ಷಕ ೆ
ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಹಾಕಿ ಹ ೊರಟನು. ಆ ರರ್ದಂದ ಮಹಾರರ್ನು
ಸಿಂಹಧಿರ್ವನುಿ ತ ಗ ದು ಶರ್ೋವೃಕ್ಷದ ಬುಡದಲ್ಲಿರಿಸಿ ಆ ಉತಾರ
ಸಾರರ್ಥಯು ಹ ೊರಟನು. ಅವನು ಸಿಂಹದಂತ ಬಾಲವುಳೆ,
ವಾನರನ ಚಿಹ ಿಯ ತನಿ ಕಾಂಚನ ಧಿರ್ವನುಿ – ವಿಶವಕಮವನಿಂದ
ನಿರ್ವತವಾದ ದ ೈವಮಾಯೆಯನುಿ – ಆ ರರ್ಕ ೆ ಕಟಿು ಅಗಿಯ
ಕೃಪ ಯನುಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ನ ನ ದನು. ಅಗಿಯು ಅವನ ಬಯಕ ಯನುಿ
ಅರಿತು ಧಿರ್ದಲ್ಲಿ ನ ಲ ಸುವಂತ ರ್ೊತಗಳನುಿ ಪ ರೋರಿಸಿದನು. ಆ

840
841
ಮಹಾರರ್ ಬಿೋರ್ತುಾ, ಶ ವೋತವಾಹನ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನು ಪ್ತಾಕ ಮತುಾ
ಎತಾರ ಪಿೋಠದಂದ ಕೊಡಿದ ಸುಂದರ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತನು. ಆಮೋಲ
ಆ ಕಪಿವರಧಿರ್ನು ಖ್ಡುವನುಿ ಸ ೊಂಟಕ ೆ ಬಿಗದು, ಕವಚವನುಿ
ಧರಿಸಿ, ಬಿಲಿನುಿ ಹಡಿದು ಉತಾರ ದಕಿೆಗ ಹ ೊರಟನು. ಆ ಶತುರನಾಶಕ
ಬಲಶಾಲ್ಲಯು ಭಾರಿ ಶಬಧಮಾಡುವ, ಶತುರಗಳಿಗ
ರ ೊೋಮಾಂಚನವನುಿಂಟುಮಾಡುವ ಮಹಾಶಂಖ್ವನುಿ ಬಲವನ ಿಲಿ
ಬಿಟುು ಊದದನು. ಅನಂತರ ಆ ವ ೋಗಗಾರ್ ಕುದುರ ಗಳು ನ ಲಕ ೆ
ಮಣಕಾಲೊರಿದವು. ಉತಾರನೊ ಹ ದರಿ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಬಿಟುನು.
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಅರ್ುವನನು ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಎಬಿಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ
ಕಡಿವಾಣಗಳನುಿ ಎಳ ದು ಉತಾರನನುಿ ತಬಿಿಕ ೊಂಡು ಹೋಗ
ಸಮಾಧಾನಗ ೊಳಿಸಿದನು:
“ಶ ರೋಷ್ಿ ರಾರ್ಪ್ುತರ! ಹ ದರಬ ೋಡ! ನಿೋನು ಕ್ಷತ್ತರಯ.
ವ ೈರಿಗಳ ನಡುವ ನಿೋನು ಹ ೋಗ ಎದ ಗುಂದುವ ? ಶಂಖ್ಗಳ
ಶಬಧವನೊಿ, ಭ ೋರಿಗಳ ಶಬಧವನೊಿ, ಸ ೋನಾವೂಾಹಗಳ
ನಡುವ ನಿಂತ ಆನ ಗಳ ಗರ್ವನ ಯನೊಿ ನಿೋನೊ
ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ಕ ೋಳಿದಾೋಯೆ. ಅಂತಹ ನಿೋನು ಇಲ್ಲಿ ಹ ದರಿದ
ಸಾಮಾನಾ ಮನುಷ್ಾನಂತ ಹ ೋಗ ಈ ಶಂಖ್ದ ಶಬಧದಂದ
ಭೋತ್ತಗ ೊಂಡು ವಿಷ್ಣಣನಾಗರುವ ?”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಶಂಖ್ಗಳ ಶಬಧವನೊಿ ಭ ೋರಿಗಳ ಶಬಧವನೊಿ
842
 ಸ ೋನಾವೂಾಹಗಳ ಮಧ ಾ ನಿಂತ್ತರುವ ಆನ ಗಳ
ಗರ್ವನ ಯನೊಿ ನಾನು ಬ ೋಕಾದಷ್ುು ಕ ೋಳಿದ ಾೋನ . ಆದರ
ಇಂತಹ ಶಂಖ್ಶಬಧವನುಿ ಹಂದ ನಾನ ಂದೊ ಕ ೋಳಿರಲ್ಲಲಿ.
ಇಂತಹ ಧಿರ್ರೊಪ್ವನುಿ ಹಂದ ಂದೊ ನಾನು ಕಂಡಿಲಿ.
ಇಂತಹ ಬಿಲ್ಲಿನ ಘೊೋಷ್ವನುಿ ಹಂದ ನಾನು ಎಲ್ಲಿಯೊ
ಕ ೋಳಿಲಿ. ಈ ಶಂಖ್ದ ಶಬಧದಂದಲೊ ಬಿಲ್ಲಿನ
ಧಿನಿಯಂದಲೊ ರರ್ದ ಘೊೋಷ್ದಂದಲೊ ನನಿ ಮನಸುಾ
ಬಹಳ ದಗಭರಮಗ ೊಳುೆತ್ತಾದ . ನನಿ ಪಾಲ್ಲಗ ದಕುೆಗಳ ಲಿ
ಗ ೊಂದಲಗ ೊಂಡಿವ ; ನನಿ ಹೃದಯವು ವಾಥ ಗ ೊಂಡಿದ ;
ಬಾವುಟದಂದ ಮುಚಿಿಹ ೊೋಗ ದಕುೆಗಳ ಲಿ ನನಗ
ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ಗಾಂಡಿೋವದ ಶಬಧದಂದ ನನಿ ಕಿವಿಗಳು
ಕಿವುಡಾಗವ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿೋನು ರರ್ವನುಿ ಒಂದುಕಡ ನಿಲ್ಲಿಸಿಕ ೊಂಡು ಪಾದಗಳನುಿ
ಊರಿಕ ೊಂಡು ನಿಂತು ಕಡಿವಾಣಗಳನುಿ ಬಲವಾಗ
ಹಡಿದುಕ ೊೋ. ನಾನು ಮತ ಾ ಶಂಖ್ವನೊಿದುತ ೋಾ ನ .”
ಆ ಶಂಖ್ದ ಶಬಧದಂದಲೊ ರರ್ಚಕರದ ಧಿನಿಯಂದಲೊ
ಗಾಂಡಿೋವದ ಘೊೋಷ್ದಂದಲೊ ರ್ೊರ್ಯು ನಡುಗತು.
ದ ೊರೋಣನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರರ್ನಿಘೊೋವಷ್ದ ರಿೋತ್ತ, ಶಂಖ್ಶಬಧದ ರಿೋತ್ತ,
843
 ರ್ೊಕಂಪ್ನದ ರಿೋತ್ತ ಇವುಗಳಿಂದ ಹ ೋಳುವುದಾದರ
ಇವನು ಅರ್ುವನನಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಯಲಿ. ಶಸರಗಳು
ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾಲಿ; ಕುದುರ ಗಳು ಹಷ್ಠವಸುತ್ತಾಲಿ; ಚ ನಾಿಗ
ಹ ೊತ್ತಾಸಿದ ಬ ಂಕಿಯೊ ರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾಲಿ. ಇದು ಒಳ ೆಯದಲಿ.
ನಮಮ ಪಾರಣಿಗಳ ಲಿ ಸೊಯವನಿಗ ಎದುರಾಗ ಘೊೋರವಾಗ
ಕೊಗಕ ೊಳುೆತ್ತಾವ . ಕಾಗ ಗಳು ಧಿರ್ಗಳ ಮೋಲ
ಕುಳಿತುಕ ೊಳುೆತ್ತಾವ . ಇದು ಒಳ ೆಯದಲಿ. ಬಲಕ ೆ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ಪ್ಕ್ಷ್ಗಳು ಮಹಾರ್ಯವನುಿ ಸೊಚಿಸುತ್ತಾವ .
ಈ ನರಿಯು ಸ ೋನ ಯ ನಡುವ ಒರಲುತಾ ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದ .
ಹ ೊಡ ತಕ ೆ ಸಿಕೆದ ೋ ತಪಿಪಸಿಕ ೊಂಡು ಓಡುತ್ತಾರುವ ಅದು
ಮಹಾರ್ಯವನುಿ ಸೊಚಿಸುತ್ತಾದ . ನಿಮಮ ರ ೊೋಮಗಳು
ನಿರ್ರಿ ನಿಂತ್ತರುವುದನುಿ ಕಾಣುತ್ತಾದ ಾೋನ . ನಿಮಮ ಸ ೋನ
ಇದಾಗಲ ೋ ಪ್ರಾರ್ವಗ ೊಂಡಂತ್ತದ . ಯಾರೊ
ಯುದಧಮಾಡಲು ಇಚಿೆಸುತ್ತಾಲಿ. ಎಲಿ ರ್ೋಧರ
ಮುಖ್ಗಳ್ ಅತ್ತಯಾಗ ಬಿಳಿಚಿಕ ೊಂಡಿವ ; ಭಾರಂತರಂತ
ಆಗದಾಾರ . ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಮುಂದ ಕಳುಹಸಿ, ವೂಾಹವನುಿ
ರಚಿಸಿ ಆಯುಧಸನಿದಾರಾಗ ನಿಲ ೊಿೋಣ.”

ದುರ್ೋವಧನನ ಮಾತು
ಬಳಿಕ ರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನು ಯುದಧರಂಗದಲ್ಲಿ ಭೋಷ್ಮನಿಗೊ
844
ರರ್ಥಕಶ ರೋಷ್ಿ ದ ೊರೋಣನಿಗೊ ಸುಮಹಾರರ್ ಕೃಪ್ನಿಗೊ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ವಿಷ್ಯವನುಿ ಅಚಾಯವನಿಗ ನಾನೊ ಕಣವನೊ
ಅನ ೋಕಸಲ ಹ ೋಳಿದ ಾೋವ . ಅದನುಿ ಹ ೋಳಿ ತೃಪ್ಾನಾಗದ ೋ
ಮತ ಾ ಹ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಅವರು ರ್ೊಜನಲ್ಲಿ ಸ ೊೋತರ
ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿಯೊ ಒಂದು ವಷ್ವ
ಅಜ್ಞಾತರಾಗ ಯಾವುದಾದರೊ ದ ೋಶದಲ್ಲಿಯೊ
ವಾಸಮಾಡತಕೆದುಾ – ಇದ ೋ ಅಲಿವ ೋ ನಮಮ ಪ್ಣ. ಅವರ
ಅಜ್ಞಾತವಾಸದ ಹದಮೊರನ ಯ ವಷ್ವ ಮುಗದಲಿ;
ಇನೊಿ ನಡ ಯುತ್ತಾದ . ಆದರ ಅರ್ುವನನು ನಮಮದುರು
ಬಂದದಾಾನ . ಅಜ್ಞಾತವಾಸ ಮುಗಯದರುವಾಗ
ಅರ್ುವನನು ಬಂದದಾ ಪ್ಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರು ಮತ ಾ
ಹನ ಿರಡು ವಷ್ವ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡಬ ೋಕಾಗುತಾದ .
ಅವರು ರಾರ್ಾ ಲ ೊೋರ್ದಂದ ಅವಧಿಯನುಿ
ಮರ ತ್ತದಾಾರ ರ್ೋ ಅರ್ವಾ ನಮಗ ೋ
ಭಾರಂತ್ತಯುಂಟಾಗದ ರ್ೋ ಅವರ ಅವಧಿಯನುಿ ಹ ಚುಿ
ಕಡಿಮಗಳನುಿ ಲ ಕೆಹಾಕಿ ತ್ತಳಿಸಲು ಭೋಷ್ಮರು ಸಮರ್ವರು.
ವಿಷ್ಯಕ ೆ ಎರಡು ಮುಖ್ಗಳಿರುವಲ್ಲಿ ಯಾವುದು
ಸರಿಯೆಂಬುದರ ಬಗ ು ಯಾವಾಗಲೊ
ಸಂಶಯವುಂಟಾಗುತಾದ . ಒಂದು ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಚಿಂತ್ತತವಾದ
ವಿಷ್ಯ ಕ ಲವಮಮ ಮತ ೊಾಂದು ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ
845
ಪ್ರಿಣರ್ಸುತಾದ . ಮತಾಯಸ ೋನ ರ್ಡನ ಹ ೊೋರಾಡುತಾಾ
ಉತಾರನನುಿ ನಿರಿೋಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾ ನಮಮಲ್ಲಿ ಯಾರುತಾನ
ಅರ್ುವನ ಬಂದನ ಂದು ಬ ನುಿತ್ತರುಗಸಿಯಾರು?
ತ್ತರಗತವರಿಗಾಗ ಮತಾಯರ ೊಂದಗ ಯುದಧಮಾಡಲು ನಾವು
ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದ ವು. ಮತಾಯರು ಮಾಡಿದ ಕ ಡಕುಗಳನುಿ
ತ್ತರಗತವರು ನಮಗ ಬಹುವಾಗ ಹ ೋಳುತ್ತಾದಾರು.
ರ್ಯಗರಸಾರಾದ ಅವರಿಗ ನಾವು ನ ರವಿನ ರ್ರವಸ
ಕ ೊಟ ುವು. ಮದಲು ಅವರು ಮತಾಯರ ದ ೊಡಿ
ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಸಪ್ಾರ್ಯಂದು ಅಪ್ರಾಹಣದಲ್ಲಿ
ಹಡಿಯತಕೆದ ಾಂದೊ ನಾವು ಅಷ್ುರ್ಯಂದು
ಸೊರ್ೋವದಯದ ಹ ೊತ್ತಾಗ ಇನಿಷ್ುು ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ಹಡಿಯತಕೆದ ಾಂದೊ ಅವರಿಗೊ ನಮಗೊ
ಒಪ್ಪಂದವಾಗತುಾ. ಅವರಿಗ ಗ ೊೋವುಗಳು ಸಿಕೆದರಬಹುದು
ಅರ್ವಾ ಅವರು ಸ ೊೋತ್ತದಾರ ನಮಮನುಿ ವಂಚಿಸಿ
ಮತಾಯರಾರ್ನ ೊಡನ ಸಂಧಿಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರಬಹುದು.
ಅರ್ವಾ ಮತಾಯನು ಜಾನಪ್ದರ ೊಡನ ಸ ೋರಿ
ಅವರನ ೊಿೋಡಿಸಿ ಎಲಿ ಸ ೋನ ಯ ಸಹತ ನಮಮಡನ ಯುದಧ
ಮಾಡಲು ಬಂದರಬಹುದು. ಅವರಲ್ಲಿ ಯಾರ ೊೋ ಒಬಿ
ಮಹಾಪ್ರಾಕರಮಶಾಲ್ಲ ಮದಲು ನಮಮನುಿ ರ್ಯಸಲು
ಇಲ್ಲಿಗ ಬಂದದಾಾನ . ಅರ್ವಾ ಸವಯಂ ಮತಾಯರಾರ್ನ ೋ
846
ಇರಬಹುದು. ಬಂದರುವವನು ಮತಾಯರಾರ್ನ ೋ ಆಗರಲ್ಲ
ಅರ್ವಾ ಅರ್ುವನನ ೋ ಆಗರಲ್ಲ, ನಾವ ಲಿರೊ ಅವನ ೊಡನ
ಹ ೊೋರಾಡಬ ೋಕ ಂಬುದು ನಾವು ಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರುವ
ಒಪ್ಪಂದ. ಭೋಷ್ಮ, ದ ೊರೋಣ, ಕೃಪ್, ವಿಕಣವ, ಅಶವತಾಿಮ -
ಈ ರರ್ಥಕ ಶ ರೋಷ್ಿರು ಏತಕ ೆ ರರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಸುಮಮನ
ನಿಂತುಬಿಟಿುದಾಾರ ? ಎಲಿ ಮಹಾರರ್ರೊ ಈಗ
ಸಂಭಾರಂತಚಿತಾರಾಗದಾಾರ . ಯುದಧಕಿೆಂತ
ಶ ರೋಯಸೆರವಾದುದು ಬ ೋರ ಯಲಿ. ಆದಾರಿಂದ ನಾವ ಲಿರೊ
ಮನಸಾನುಿ ಗಟಿು ಮಾಡಿಕ ೊಳ ್ೆೋಣ. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ದ ೋವ ೋಂದರನಾಗಲ್ಲೋ ಯಮನಾಗಲ್ಲೋ ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ನರ್ಮಂದ ಕಿತುಾಕ ೊಂಡರ ಯಾರುತಾನ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರಕ ೆ
ಓಡಿಹ ೊೋಗುತಾಾರ ? ಅಶವಸ ೋನ ಯು ತಪಿಪಸಿಕ ೊಳುೆವುದು
ಸಂಶಯಾಸಪದವಾಗರುವಾಗ ಬಾಣಗಳು ಹಂದನಿಂದ
ಇರಿಯುತ್ತಾರಲು ರ್ಗಿವಾದ ಪ್ದಾತ್ತಗ ಯಾರುತಾನ
ದಟುವಾದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗ ಬದುಕಿಯಾರು?
ಆಚಾಯವನನುಿ ಹಂದಕಿೆ ಯುದಧನಿೋತ್ತಯನುಿ
ರೊಪಿಸತಕೆದುಾ. ಅವನು ಆ ಪಾಂಡವರ ಅಭಪಾರಯವನುಿ
ಬಲಿವನಾಗದುಾ ನಮಗ ಹ ದರಿಕ ಯುಂಟುಮಾಡುತ್ತಾದಾಾನ .
ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ಅವನಿಗ ರ್ಗಲಾದ ಪಿರೋತ್ತಯರುವುದು
ನನಗ ಗ ೊತುಾ. ಏಕ ಂದರ ಅರ್ುವನನು ಬರುತ್ತಾರುವುದನುಿ
847
ನ ೊೋಡಿಯೆೋ ಅವನು ಹ ೊಗಳತ ೊಡಗುತಾಾನ . ಸ ೈನಾ
ರ್ಗಿವಾಗದಂತ ಯುದಧನಿೋತ್ತಯನುಿ ರೊಪಿಸತಕೆದುಾ. ಈ
ಬ ೋಸಗ ಯ ಮಹಾರಣಾದಲ್ಲಿ ಸವದ ೋಶದಲ್ಲಿನ ಸ ೋನ
ಶತುರವಶನಾಗ ಗಾಬರಿಗ ೊಳೆದಂತ ಯುದಧನಿೋತ್ತಯನುಿ
ರೊಪಿಸತಕೆದುಾ. ಕುದುರ ಗಳ ಕ ನ ತವನುಿ ಕ ೋಳಿಯೆೋ
ವ ೈರಿಯ ವಿಷ್ದಲ್ಲಿ ಎಂರ್ ಹ ೊಗಳಿಕ ! ನಿಂತ್ತರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ
ಓಡುತ್ತಾರಲ್ಲ, ಕುದುರ ಗಳು ಯಾವಾಗಲೊ ಕ ನ ಯುತಾವ .
ಗಾಳಿ ಯಾವಾಗಲೊ ಬಿೋಸುತಾದ . ಇಂದರ ಯಾವಾಗಲೊ
ಮಳ ಗರ ಯುತಾಾನ . ಅಂತ ಯೆೋ ಮೋಡಗಳ ಮಳಗು
ಮೋಲ್ಲಂದ ಮೋಲ ಕ ೋಳಿ ಬರುತಾದ . ಇವುಗಳಲ್ಲಿ
ಪಾರ್ವನದ ೋನು ಕ ಲಸ? ಏತಕಾೆಗ ಅವನನುಿ
ಹ ೊಗಳಬ ೋಕು? ಇದ ಲಿ ಕ ೋವಲ ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ್ಲನ
ಪಿರೋತ್ತಯಂದಾಗ ಅರ್ವಾ ನಮಮ ಮೋಲ್ಲನ ದ ವೋಷ್ ಇಲಿವ
ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಅಷ್ ು. ಆಚಾಯವರು ಕರುಣಾಳುಗಳು,
ಜ್ಞಾನಿಗಳು. ಮುಂಬರುವ ಅಪಾಯಗಳನುಿ ಕಾಣುವವರು.
ಮಹಾರ್ಯ ಒದಗರುವಾಗ ಅವರನ ಿಂದೊ ಕ ೋಳಬಾರದು.
ಪ್ಂಡಿತರು ಸುಂದರವಾದ ಅರಮನ ಗಳಲ್ಲಿ ಗ ೊೋಷ್ಠಿಗಳಲ್ಲಿ
ಮತುಾ ಶಾಲ ಗಳಲ್ಲಿ ವಿಚಿತರವಾದ ಕಥ ಗಳನುಿ ಹ ೋಳುತಾಾ
ಇದಾರ ಶ ೋಭಸುತಾಾರ . ಪ್ಂಡಿತರು ಬಹಳ
ಆಶಿಯವಕರವಾದ ವಿಷ್ಯಗಳನುಿ ಹ ೋಳುತಾಾ ರ್ನರ
848
 ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ಬಿಲ್ಲಿಗ ಬಾಣವನುಿ ಸರಿಯಾಗ ಸ ೋರಿಸುವಲ್ಲಿ
ಶ ೋಭಸುತಾಾರ . ಪ್ಂಡಿತರು ಇತರರ ದ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ಪ್ತ ಾ
ಹಚುಿವಲ್ಲಿ, ಮನುಷ್ಾ ಸವಭಾವವನುಿ ಅರಿಯುವಲ್ಲಿ,
ಅನಿಸಂಸಾೆರ ದ ೊೋಷ್ಗಳನುಿ ಕಂಡುಹಡಿಯುವಲ್ಲಿ
ಶ ೋಭಸುತಾಾರ . ಅನಾರ ಗುಣಗಳನುಿ ಹ ೊಗಳುವ
ಪ್ಂಡಿತರನುಿ ಅಲಕ್ಷ್ಸಿ, ವ ೈರಿಯನುಿ ವಧಿಸುವಂತಹ
ಯುದಧನಿೋತ್ತಯನುಿ ರೊಪಿಸತಕೆದುಾ. ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ
ಸುರಕ್ಷ್ತವಾಗ ಇರಿಸತಕೆದುಾ. ಸ ೋನ ಬ ೋಗ ವೂಾಹಗ ೊಳೆಲ್ಲ.
ಶತುರಗಳ ್ಡನ ನಾವು ಹ ೊೋರಾಡುವ ಎಡ ಗಳಲ್ಲಿ
ಕಾವಲುದಳದ ವಾವಸ ಿ ಮಾಡತಕೆದುಾ.”

ಕಣವನ ಆತಮ ಶಾಿಘ್ನ

ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ಎಲಿ ಆಯುಷ್ಮಂತರೊ ಹ ದರಿದವರಂತ ,
ತಲಿಣಗ ೊಂಡವರಂತ , ಯುದಧಮಾಡಲು
ಮನಸಿಾಲಿದವರಂತ ಮತುಾ ಅಸಿಿರರಂತ ಕಂಡು
ಬರುತ್ತಾದಾಾರ . ಬಂದರುವವನು ಮತಾಯನಾಗರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ
ಅರ್ುವನನಾಗರಲ್ಲ, ಅವನನುಿ ದಡವು ಸಮುದರವನುಿ
ತಡ ಯುವಂತ ತಡ ಯುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ ಹ ೊರಟ,
ನ ೋರಗ ೊಳಿಸಿದ ಗ ಣುಣಗಳನುಿಳೆ, ಸಪ್ವಗಳಂತ ಹರಿಯುವ
849
ಬಾಣಗಳು ಎಂದೊ ವಾರ್ವವಾಗ ಹಂದರುಗ ಬರುವುದಲಿ.
ನನಿ ಪ್ಳಗದ ಕ ೈಗಳಿಂದ ಹ ೊರಡುವ ಚಿನಿದ ಗರಿಯ
ಚೊಪ್ು ಮನ ಯ ಬಾಣಗಳು ಮರವನುಿ ಕವಿಯುವ
ರ್ಡತ ಗಳಂತ ಪಾರ್ವನನುಿ ಕವಿಯಲ್ಲ. ಗರಿಗಳುಳೆ
ಬಾಣಗಳ ಮೋಲ ಬಲವಾಗ ಅಪ್ಪಳಿಸಿದ ಹ ದ ಯಂದ ನನಿ
ಕ ೈಗಾಪಿನ ಮೋಲ ಉಂಟಾಗುವ ಭ ೋರಿ ಬಾರಿಸಿದಂರ್
ಶಬಧವನುಿ ಶತುರಗಳು ಕ ೋಳಲ್ಲ. ಹದಮೊರು ವಷ್ವ
ಸಂಯಮದಂದದಾ ಅರ್ುವನನು ಈಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಆಸಕಿಾಯುಳೆವನಾಗ ನನಿನುಿ ಬಲವಾಗಯೆೋ
ಹ ೊಡ ಯುತಾಾನ . ಗುಣಶಾಲ್ಲ ಬಾರಹಮಣನಂತ
ದಾನಪಾತರನಾಗರುವ ಆ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನು ನಾನು ಬಿಡುವ
ಸಾವಿರಾರು ಬಾಣಗಳ ಸಮೊಹವನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಲ್ಲ. ಇವನು
ಮೊರುಲ ೊೋಕಗಳಲೊಿ ಪ್ರಸಿದಧನಾದ ದ ೊಡಿ ಬಿಲುಿಗಾರ.
ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿರ ೋ! ನಾನು ಕೊಡ ಈ ಅರ್ುವನನಿಗ ಯಾವ
ರಿೋತ್ತಯಲೊಿ ಕಡಿಮಯಲಿ. ನಾನು ಎಲಿ ಕಡ ಗಳಲೊಿ
ಬಿಡುವ ಹದಾನ ಗರಿಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಚಿನಿದ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆಕಾಶವು ರ್ಂಚು ಹುಳುಗಳಿಂದ
ತುಂಬಿದಂತಾಗುವುದನುಿ ಇಂದು ನ ೊೋಡಿರಿ. ನಾನಿಂದು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನನುಿ ಕ ೊಂದು ದುರ್ೋವಧನನಿಗ
ಹಂದ ಮಾತುಕ ೊಟಿುದಾಂತ ಅಕ್ಷಯವಾದ ಋಣವನುಿ
850
ತ್ತೋರಿಸಿಬಿಡುತ ೋಾ ನ . ಮಧಾಮಾಗವದಲ ಿ ಕಡಿದುಹ ೊೋಗ
ಬಾಣಗಳ ಉದುರಿದ ಗರಿಗಳ ಸಂಚಾರ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ
ರ್ಡತ ಗಳ ಸಂಚಾರದಂತ ತ ೊೋರಲ್ಲ. ಪ್ಂರ್ುಗಳು
ಆನ ಯನುಿ ಪಿೋಡಿಸುವಂತ , ಇಂದರನ ವಜಾರಯುಧದಂತ
ಕಠಿನಸಪಶವದವನೊ ಮಹ ೋಂದರಸಮಾನವಾದ
ತ ೋರ್ಸುಾಳೆವನೊ ಆದ ಆ ಪಾರ್ವನನುಿ ಪಿೋಡಿಸುತ ೋಾ ನ .
ಎದುರಿಸಲಾಗದ, ಖ್ಡು, ಶಕಿಾ, ಶರಗಳನುಿ ಇಂಧನವಾಗುಳೆ,
ಶತುರಗಳನುಿ ಸುಟುುಹಾಕುವಂತ ರ್ವಲ್ಲಸುವ ಪಾಂಡವಾಗಿ
ಅವನು. ಕುದುರ ಗಳ ವ ೋಗವ ಮುಂದ ಹ ೊೋಗುವ
ಗಾಳಿಯಾಗರುವ, ರರ್ಗಳ ರರ್ಸವ ೋ ಗುಡುಗಾಗಯೊ
ಬಾಣಗಳ ೋ ಮಳ ಯಾಗಯೊ ಉಳೆ ಮಹಾಮೋಘ್ನಾಗ
ನಾನು ಆ ಬ ಂಕಿಯಂತಹ ಪಾಂಡವನನುಿ ನಂದಸುತ ೋಾ ನ .
ಹಾವುಗಳು ಹುತಾವನುಿ ಹ ೊಗುವಂತ ನನಿ ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ
ಹ ೊರಡುವ ವಿಷ್ಸಪ್ವ ಸಮಾನ ಬಾಣಗಳು ಪಾರ್ವನನುಿ
ತಾಗಲ್ಲ. ಋಷ್ಠಶ ರೋಷ್ಿ ಪ್ರಶುರಾಮನಿಂದ ಅಸರವನುಿ
ಪ್ಡ ದರುವ ನಾನು ಅದರ ಸತವವನುಿ ಅವಲಂಬಿಸಿ
ದ ೋವ ೋಂದರನ ೊಡನ ಕೊಡ ಯುದಧಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಅರ್ುವನನ
ಬಾವುಟದ ತುದಯಲ್ಲಿರುವ ವಾನರನು ಇಂದ ೋ ನನಿ
ರ್ಲ ಿಯಂದ ಹತನಾಗ ರ್ಯಂಕರವಾಗ ಶಬಧಮಾಡುತಾಾ
ರರ್ದಂದ ನ ಲಕುೆರಳಲ್ಲ. ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ತಷ್ಠಿತವಾಗರುವ
851
 ಮತುಾ ಶತುರಗಳ ಧಿರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಬಂದು ವಾಸಿಸುವ ರ್ೊತಗಳು
ನನಿಿಂದ ಬಾಧ ಗ ೊಂಡು ಹ ೊರಡಿಸುವ ಚಿೋತಾೆರ
ಆಗಸವನುಿ ಮುಟುಲ್ಲ. ಇಂದು ಅರ್ುವನನನುಿ ರರ್ದಂದ
ಕ ಡವಿ ದುರ್ೋವಧನನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಬಹುಕಾಲದಂದ
ನಾಟಿಕ ೊಂಡಿರುವ ಮುಳೆನುಿ ಬ ೋರುಸಹತ ಕಿತುಾ
ಹಾಕುತ ೋಾ ನ . ಕುದುರ ಗಳು ಹತವಾಗ ರರ್ಹೋನರಾಗ
ಪೌರುಷ್ವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ಪಾರ್ವ ಹಾವಿನಂತ
ನಿಟುುಸಿರು ಬಿಡುವುದನುಿ ಕೌರವರು ಇಂದು ನ ೊೋಡಲ್ಲ.
ಬ ೋಕಾದರ ಕೌರವರು ಕ ೋವಲ ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಬಿಡಲ್ಲ ಅರ್ವಾ ರರ್ಗಳಲ್ಲಿದುಾ
ನನಿ ಯುದಧವನುಿ ನ ೊೋಡಲ್ಲ.”

ಕಣವನ ಆತಮಶಾಿಘ್ನ ಗ ಕೃಪ್ನ ಪ್ರತ್ತಕಿರಯೆ

ಕೃಪ್ನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವ! ನಿನಿ ಕೊರರತರ ಮನಸುಾ ಯಾವಾಗಲೊ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಆಸಕಾವಾಗರುತಾದ . ವಿಷ್ಯಗಳ ಸವರೊಪ್
ನಿನಗ ತ್ತಳಿಯದು. ಅವುಗಳ ಪ್ರಿಣಾಮವೂ ನಿನಗ
ಕಾಣುವುದಲಿ. ಶಾಸರಗಳ ಆಧಾರದಂದ ಚಿಂತ್ತತವಾದ
ನಿೋತ್ತಗಳು ಬಹಳಷ್ುುಂಟು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಯುದಧವು
ಪಾಪ್ಪ್ೊರಿತವಾದುದ ಂದು ಹಂದನದನುಿ ಬಲಿವರು
852
ಭಾವಿಸುತಾಾರ . ದ ೋಶಕಾಲಗಳು ಕೊಡಿಬಂದಾಗ ಮಾತರ
ಯುದಧವು ವಿರ್ಯವನುಿ ತರುತಾದ . ಕ ಟು ಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ ಅದು
ಫಲವನುಿ ಕ ೊಡುವುದಲಿ. ತಕೆ ದ ೋಶಕಾಲಗಳಲ್ಲಿ ತ ೊೋರುವ
ಪ್ರಾಕರಮ ಕಲಾಾಣವನುಿಂಟುಮಾಡುತಾದ . ದ ೋಶಕಾಲಗಳ
ಅನುಕೊಲಕ ೆ ತಕೆಂತ ಕಾಯವಗಳ ಸಫಲತ ಯನುಿ
ರ್ೋಚಿಸಿಕ ೊಳೆಬ ೋಕು. ರರ್ ತಯಾರಿಸುವವನ
ಅಭಪಾರಯದಂತ ಪ್ಂಡಿತರು ಆದರ ಯುದಧ
ರ್ೋಗಾತ ಯನುಿ ನಿಧವರಿಸುವುದಲಿ. ಇದನ ಿಲಿ
ಆಲ ೊೋಚಿಸಿದರ ಪಾರ್ವನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುವುದು
ನಮಗ ಉಚಿತವಲಿ. ಅವನು ಒಂಟಿಯಾಗಯೆೋ ಕೌರವರನುಿ
ಗಂಧವವರಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸಿದವನು. ಒಂಟಿಯಾಗಯೆೋ
ಅಗಿಯನುಿ ತೃಪಿಾಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಅರ್ುವನನು ಒಂಟಿಯಾಗ
ಐದು ವಷ್ವ ಬರಹಮಚಯವವನಾಿಚರಿಸಿದನು.
ಸುರ್ದ ರಯನುಿ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿೆರಿಸಿಕ ೊಂಡು
ಒಂಟಿಯಾಗಯೆೋ ಕೃಷ್ಣನನುಿ ದವಂದವಯುದಧಕ ೆ ಕರ ದನು. ಈ
ವನದಲ್ಲಿಯೆೋ ಅಪ್ಹೃತಳಾದ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಗ ದುಾಕ ೊಂಡನು.
ಒಂಟಿಯಾಗ ಐದು ವಷ್ವ ಇಂದರನಿಂದ ಅಸರಗಳನುಿ
ಕಲ್ಲತನು. ಒಂಟಿಯಾಗಯೆೋ ಶತುರಗಳನುಿ ಗ ದುಾ ಕುರುಗಳಿಗ
ಯಶವನುಿಂಟುಮಾಡಿದನು. ಆ ಶತುರವಿನಾಶಕನು
ಗಂಧವವರಾರ್ ಚಿತರಸ ೋನನನೊಿ ಅವನ ಅಜ ೋಯ
853
ಸ ೈನಾವನೊಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಒಂಟಿಯಾಗಯೆೋ ಬ ೋಗ
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದಾನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ದ ೋವತ ಗಳ್ ಕ ೊಲಿಲಾಗದದಾ
ನಿವಾತಕವಚ ಮತುಾ ಕಾಲಖ್ಂರ್ರ ಂಬ ರಾಕ್ಷಸರನೊಿ
ಅವನ ೊಬಿನ ೋ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಉರುಳಿಸಿದನು. ಕಣವ! ಆ
ಪಾಂಡವರಲ್ಲಿ ಒಬ ೊಿಬಿರ ೋ ಅನ ೋಕ ರಾರ್ರನುಿ
ವಶಪ್ಡಿಸಿಕ ೊಂಡಂತ ನಿೋನು ಒಂಟಿಯಾಗ ಹಂದ
ಏನನಾಿದರೊ ಮಾಡಿರುವ ಯೆೋನು? ಇಂದರನೊ
ಪಾರ್ವನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡಲಾರ. ಅವನ ೊಡನ
ಯುದಧಮಾಡಬಯಸುವವನಿಗ ಯಾವುದಾದರೊ ಔಷ್ಧ
ಮಾಡಬ ೋಕು. ನಿೋನು ವಿಚಾರಮಾಡದ ೋ ಬಲಗ ೈಯನ ಿತ್ತಾ
ತ ೊೋರುಬ ರಳನುಿ ಚಾಚಿ ರ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡಿರುವ ವಿಷ್ಸಪ್ವದ
ಹಲಿನುಿ ಕಿೋಳಬಯಸುತ್ತಾರುವ . ಅರ್ವಾ ಒಬಿನ ೋ
ಅರಣಾದಲ್ಲಿ ಅಲ ಯುತಾ ಅಂಕುಶವಿಲಿದ ಮದಗರ್ವನುಿ
ಹತ್ತಾ ನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋಗಬಯಸುತ್ತಾರುವ . ಅರ್ವಾ ತುಪ್ಪ,
ಕ ೊಬುಿ, ಮಜ ಜಗಳ ಆಹುತ್ತಯಂದ ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ
ಅಗಿಯನುಿ ತುಪ್ಪದಲ್ಲಿ ತ ೊೋಯಾ ವಸರವನುಿ
ತ ೊಟುುಕ ೊಂಡು ದಾಟಿಹ ೊೋಗಬಯಸುತ್ತಾರುವ . ತನಿನುಿ
ಹಗುದಂದ ಬಿಗದುಕ ೊಂಡು ಕ ೊರಳಿನಲ್ಲಿ ದ ೊಡಿ
ಕಲ ೊಿಂದನುಿ ಕಟಿುಕ ೊಂಡು ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ ಈಜ
ಸಮುದರವನುಿ ದಾಟುವವನಾರು? ಇದು ಎಂರ್ ಪೌರುಷ್?
854
ಕಣವ! ಕೃತಾಸರನೊ ಬಲಶಾಲ್ಲಯೊ ಆದ ಅಂತಹ
ಪಾರ್ವನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡಬಯಸುವ ಅಸರ
ಪ್ರಿಣಿತ್ತಯಲಿದವನೊ ದುಬವಲನೊ ಆದವನು
ದುಮವತ್ತ. ನರ್ಮಂದ ಹದಮೊರು ವಷ್ವಕಾಲ
ವಂಚಿತರಾಗ ಈಗ ಪಾಶದಂದ ಬಿಡುಗಡ ಗ ೊಂಡಿರುವ ಈ
ಸಿಂಹ ನಮಮಲ್ಲಿ ಯಾರನೊಿ ಉಳಿಸುವುದಲಿ. ಬಾವಿಯಲ್ಲಿ
ಅಡಗರುವ ಬ ಂಕಿಯಂತ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಇದಾಂತ
ಪಾರ್ವನನುಿ ಅಜ್ಞಾನದಂದ ಎದುರಿಸಿ ನಾವು
ಮಹಾರ್ಯಕ ೊೆಳಗಾದ ವು. ಯುದ ೊಧೋನಮತಾನಾಗ
ಬಂದರುವ ಪಾರ್ವನ ೊಡನ ನಾವು ಹ ೊೋರಾಡ ೊೋಣ.
ಸ ೈನಾ ಸನಿದಧವಾಗ ನಿಲಿಲ್ಲ. ರ್ೋಧರು ವೂಾಹಗ ೊಳೆಲ್ಲ.
ದ ೊರೋಣ, ದುರ್ೋವಧನ, ಭೋಷ್ಮ, ನಿೋನು, ಅಶವತಾಿಮ -
ನಾವ ಲಿರೊ ಪಾರ್ವನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡ ೊೋಣ ಕಣವ.
ನಿೋನ ೊಬಿನ ೋ ಸಾಹಸಮಾಡಬ ೋಡ. ಷ್ಡರರ್ರಾದ ನಾವು
ಒಟಾುಗ ನಿಂತರ ವರ್ರಪಾಣಿಯಂತ ಸಿದಧವಾಗ ಯುದಧಕ ೆ
ನಿಶಿಯಸಿರುವ ಪಾರ್ವನ ೊಡನ ಹ ೊೋರಾಡಬಲ ಿವು.
ವೂಾಹಗ ೊಂಡು ನಿಂತ ಸ ೈನಾದ ೊಡಗೊಡಿದ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಧನುಧವರರಾದ ನಾವು ಎಚಿರಿಕ ಯಂದ ರಣದಲ್ಲಿ
ದಾನವರು ಇಂದರನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುವಂತ
ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡ ೊೋಣ.”
855
ದೌರಣಿ ವಾಕಾ
ಅಶವತಾಿಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವ! ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಇನೊಿ ಗ ದುಾಕ ೊಂಡಿಲಿ. ಅವು
ಇನೊಿ ಗಡಿದಾಟಿಲಿ ಮತುಾ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರವನುಿ ಸ ೋರಿಲಿ.
ಆಗಲ ೋ ನಿೋನು ರ್ಂಬ ಕ ೊಚಿಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾರುವ ! ಹಲವಾರು
ಯುದಧಗಳನುಿ ಗ ದುಾ ವಿಪ್ುಲ ಧನವನುಿ ಗಳಿಸಿ
ಶತುರರಾರ್ಾವನುಿ ರ್ಯಸಿದರೊ ನಿರ್ವಾದ ಶ ರರು
ಪೌರುಷ್ವನುಿ ಸವಲಪವೂ ಹ ೋಳಿಕ ೊಳುೆವುದಲಿ. ಅಗಿ
ಮಾತ್ತಲಿದ ೋ ಬ ೋಯಸುತಾಾನ , ಸೊಯವನು ಸದಾಲಿದ ೋ
ಬ ಳಗುತಾಾನ . ರ್ೊರ್ ಸದಾಲಿದ ೋ ಸಚರಾಚರ ಸೃಷ್ಠುಯನುಿ
ಹ ೊರುತಾದ . ವಿದಾವಂಸರು ನಾಲುೆ ವಣವಗಳಿಗೊ ಅವು
ಮಾಡಬ ೋಕಾದ ಕಮವಗಳನುಿ ವಿಧಿಸಿದಾಾರ . ಅವುಗಳನುಿ
ಅ ವಣವಗಳು ಯಾವುದ ೋ ದ ೊೋಷ್ಕ ೊೆಳಗಾಗದಂತ
ಆಚರಿಸಿ ಧನವನುಿ ಪ್ಡ ಯಬ ೋಕು. ಬಾರಹಮಣನು
ವ ೋದಾಧಾಯಮಾಡಿ ಯಜ್ಞಗಳನುಿ ಮಾಡಬ ೋಕು ಮತುಾ
ಮಾಡಿಸಬ ೋಕು. ಕ್ಷತ್ತರಯನು ಧನುಸಾನುಿ ಆಶರಯಸಿ
ಯಜ್ಞಗಳನುಿ ಸವತಃ ಮಾಡಬ ೋಕು. ಮಾಡಿಸತಕೆದಾಲಿ.
ವ ೈಶಾನು ದರವಾವನುಿ ಆಜವಸಿ, ಬರಹಮಕಮವಗಳನುಿ
ಮಾಡಿಸಬ ೋಕು. ಮಹಾಭಾಗಾಶಾಲ್ಲಗಳಾದವರು
856
ಶಾಸಾರನುಗುಣವಾಗ ನಡ ದುಕ ೊಳುೆತಾ ಈ ರ್ೊರ್ಯನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಕೊಡ ಗುರುಗಳನುಿ ಗುಣವಿಹೋನರಾಗದಾರೊ
ಸತೆರಿಸುತಾಾರ . ಬ ೋರ ಯಾವ ಕ್ಷತ್ತರಯನು ತಾನ ೋ
ಸಾಮಾನಾನಂತ ಕೊರರವಾದ ರ್ೊಜನಿಂದ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಪ್ಡ ದು ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಡಬಲಿ? ಈ ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ
ಕಟುಕತನದಂದ ವಂಚನ ಗಳ ಆಶರಯದಂದ ಧನವನುಿ
ಸಂಪಾದಸಿ ಯಾವ ವಿಚಕ್ಷಣನು ತಾನ ೋ ಬ ೋಡನಂತ ರ್ಂಬ
ಕ ೊಚುಿತಾಾನ ? ಯಾವ ದವಂದವರರ್ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನಿೋನು
ಧನಂರ್ಯನನಾಿಗಲ್ಲೋ, ನಕುಲನನಾಿಗಲ್ಲೋ,
ಸಹದ ೋವನನಾಿಗಲ್ಲೋ ರ್ಯಸಿದಾೋಯೆ? ಆದರ ಅವರ
ಸಂಪ್ತಾನುಿ ನಿೋನು ಅಪ್ಹರಿಸಿರುವ . ಯಾವ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ನಿೋನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನೊಿ ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಭೋಮನನೊಿ ಗ ದಾದಾೋಯೆ? ಯಾವುದರಿಂದ ಹಂದ
ಇಂದರಪ್ರಸಿವನುಿ ರ್ಯಸಿದ ? ಅಂತ ಯೆೋ ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ
ನಿೋನು ಗ ದುಾದು ಯಾವ ಯುದಧದಲ್ಲಿ? ದುಷ್ುಕರ್ವ!
ಏಕವಸರವುಳೆವಳ್ ರರ್ಸವಲ ಯೊ ಆದ ಅವಳನುಿ ಸಭ ಗ
ಎಳ ದು ತರಲಾಯತು. ಸಾರವನುಿ ಬಯಸುವವನು
ಚಂದನ ವೃಕ್ಷವನುಿ ಕಡಿಯುವಂತ ನಿೋನು ಅವರ ದ ೊಡಿ
ಬ ೋರನ ಿೋ ಕತಾರಿಸಿಹಾಕಿದ . ಆ ಕಾಯವವನುಿ ನಿೋನು
ಮಾಡಿಸಿದ . ಆಗ ವಿದುರ ಹ ೋಳಿದ ಾೋನು? ಮನುಷ್ಾರು ಮತುಾ
857
ಇತರ ಜೋವಿಗಳಲೊಿ ಹುಳು ಮತುಾ ಇರುವ ಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಸಾಧಾವಾದ ಮಟಿುಗ ಸಹನ ಕಂಡುಬರುತಾದ . ಆದರ
ದೌರಪ್ದಯ ಆ ಪ್ರಿಕ ಿೋಶವನುಿ ಪಾಂಡವನು
ಕ್ಷರ್ಸಲಾರನು. ಧನಂರ್ಯನು ಧೃತರಾಷ್ರಪ್ುತರರಿಗ
ದುಃಖ್ವನುಿಂಟುಮಾಡುದಕಾೆಗಯೆೋ ಬಂದದಾಾನ . ಮತ ಾ
ನಿೋನು ಪ್ಂಡಿತನಾಗ ಇಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಬಯಸುತ್ತಾರುವ .
ವ ೈರವನುಿ ಕ ೊನ ಗ ೊಳಿಸುವ ಅರ್ುವನನು ನಮಮಲ್ಲಿ
ಯಾರನೊಿ ಉಳಿಸುವುದಲಿ. ದ ೋವತ ಗಳ ್ಡ ಯನಾಗಲ್ಲೋ
ಗಂಧವವರ ೊಡ ಯನಾಗಲ್ಲೋ ಅಸುರರ ೊಡ ಯನಾಗಲ್ಲೋ,
ರಾಕ್ಷಸರ ೊಡ ಯನಾಗಲ್ಲೋ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಈ ಧನಂರ್ಯನು
ಹ ದರಿ ಯುದಧಮಾಡದರುವುದಲಿ. ಇವನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಕುರದಧನಾಗ ಯಾರ ಯಾರ ಮೋಲ ಬಿೋಳುತಾಾನ ೊೋ ಅವರನುಿ
ಗರುಡನ ವ ೋಗದಂದ ಮರವನುಿ ಹ ೋಗ ೊೋ ಹಾಗ
ಹ ೊಡ ದು ಹ ೊೋಗುತಾಾನ . ಶೌಯವದಲ್ಲಿ ನಿನಗಂತ
ಮೋಲಾದ, ಬಿಲಾುರಿಕ ಯಲ್ಲಿ ದ ೋವ ೋಂದರನಿಗ ಸಮಾನನಾದ,
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ವಾಸುದ ೋವನಿಗ ಣ ಯಾದ ಆ ಪಾರ್ವನನುಿ
ಯಾರು ತಾನ ೋ ಗೌರವಿಸುವುದಲಿ? ದ ೈವಾಸರವನುಿ
ದ ೈವಾಸರದಂದ, ಮಾನುಷ್ಾಸರವನುಿ ಮಾನುಷ್ಾಸರದಂದ
ನಿಗರಹಸುವ ಅರ್ುವನನಿಗ ಸಮಾನ ಗಂಡಸು ಯಾರು?
ಮಗನಿಗೊ ಶ್ಷ್ಾನಿಗೊ ಅಂತರವಿಲಿವ ಂದು ಧಮವಜ್ಞರು
858
ತ್ತಳಿಯುತಾಾರ . ಈ ಕಾರಣದಂದಲೊ ಪಾಂಡವ
ಅರ್ುವನನು ದ ೊರೋಣನಿಗ ಪಿರಯನಾಗದಾಾನ . ನಿೋನು ಹ ೋಗ
ರ್ೊರ್ನಾಿಡಿದ ರ್ೋ, ಇಂದರಪ್ರಸಿವನುಿ ಹ ೋಗ
ಕಿತುಾಕ ೊಂಡ ರ್ೋ, ಕೃಷ್ ಣಯನುಿ ಹ ೋಗ
ಸಭ ಗ ಳ ದುತಂದ ರ್ೋ ಹಾಗ ಯೆೋ ಅರ್ುವನನ ೊಡನ
ಯುದಧ ಮಾಡು! ಪಾರಜ್ಞನೊ, ಕ್ಷತರಧಮವದಲ್ಲಿ
ಕ ೊೋವಿದನೊ, ಕ ಟು ರ್ೊಜನಲ್ಲಿ ಚತುರನೊ,
ಗಾಂಧರದ ೋಶವನೊ ಆದ ಈ ನಿನಿ ಮಾವ ಶಕುನಿಯು
ಈಗ ಯುದಧಮಾಡಲ್ಲ. ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಸುಾ ಕೃತ-
ದಾವಪ್ರವ ಂಬ ದಾಳಗಳನುಿ ಎಸ ಯುವುದಲಿ. ಅದು
ನಿಶ್ತವೂ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣವೂ ಆದ ಉರಿಯುವ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಎಸ ಯುತಾದ . ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಬಿಡಲಾಗುವ ಹದಾನ
ಗರಿಗಳನುಿಳೆ ಪ್ವವತಗಳನೊಿ ಸಿೋಳಿಹಾಕುವ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ
ಬಾಣಗಳು ಮಧಾದಲ್ಲಿಯೆೋ ನಿಂತುಬಿಡುವುದಲಿ.
ಎಲಿವನೊಿ ನಾಶಮಾಡುವ ಅಂತಕ ಮೃತುಾ ಮತುಾ
ಬಡಬಾಗಿ ಇವರು ಸವಲಪವನಾಿದರೊ ಉಳಿಸುತಾಾರ . ಆದರ
ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ಧನಂರ್ಯನು ಏನನೊಿ ಉಳಿಸುವುದಲಿ.
ಇಷ್ುವಿದಾರ ಆಚಾಯವರು ಯುದಧಮಾಡಲ್ಲ. ನಾನು
ಧನಂರ್ಯನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುವುದಲಿ.
ಮತಾಯರಾರ್ನ ೋನಾದರೊ ಹಸುಗಳ ಹಾದಗ ಬಂದರ
859
 ಅವನ ೊಡನ ನಾವು ಹ ೊೋರಾಡಬ ೋಕು.”

ದ ೊರೋಣನಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮ
ಭೋಷ್ಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ದ ೊರೋಣನು ಹ ೋಳಿದುಾ ಸರಿ. ಕೃಪ್ನು ಹ ೋಳಿದೊಾ ಸರಿ.
ಕಣವನಾದರ ೊೋ ಕ್ಷತರಧಮವದಂದ ಪ ರೋರಿತನಾಗ
ಯಥ ೊೋಚಿತವಾಗ ಯುದಧಮಾಡಬಯಸುತಾಾನ . ತ್ತಳಿದವರು
ಆಚಾಯವನನುಿ ತ ಗಳಲಾಗದು. ಆದರ ದ ೋಶಕಾಲಗಳನುಿ
ಪ್ರಿಗಣಿಸಿ ಯುದಧಮಾಡಬ ೋಕ ಂಬುದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ.
ಸೊಯವಸಮಾನರೊ ವಿೋರರೊ ಆದ ಐವರು
ಶತುರಗಳನುಿಳೆ ಪ್ಂಡಿತನು ಅವರ ಅರ್ುಾದಯದ
ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಹ ೊಯಾಾಡದರುವುದು ಹ ೋಗ ? ರಾರ್!
ಧಮವವಿದರಾದರೊ ಕೊಡ ಎಲಿ ರ್ನರೊ ಸಾವರ್ವದ
ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಚಂಚಲರಾಗುತಾಾರ . ಆದಾರಿಂದ ನಿನಗ
ಹಡಿಸುವುದಾದರ ಈ ಮಾತನುಿ ಹ ೋಳುತ ೋಾ ನ . ಕಣವನು
ಆಡಿದ ಮಾತು ನಮಮನುಿ ಹುರಿದುಂಬಿಸುವುದಕಾೆಗ ಅಷ್ ು.
ಆಚಾಯವ ಪ್ುತರನು ಕ್ಷರ್ಸಿಬಿಡಲ್ಲ. ಏಕ ಂದರ
ಮಹತಾೆಯವ ಒದಗಬಂದದ . ಅರ್ುವನ ಬಂದರುವಾಗ
ಇದು ವಿರ ೊೋಧಕ ೆ ಕಾಲವಲಿ. ನಿೋನೊ, ಆಚಾಯವನೊ,
ಕೃಪ್ನೊ ಎಲಿವನುಿ ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು. ಸೊಯವನಲ್ಲಿ
860
 ಪ್ರಭ ಯರುವಂತ ನಿಮಮಲ್ಲಿ ಅಸರಪ್ರಿಣಿತ್ತಯದ .
ಚಂದರನಿಂದ ಕಲ ಹ ೋಗ ಎಂದೊ ಬ ೋರ ಯಾಗುವುದಲಿವೋ
ಹಾಗ ನಿಮಮಲ್ಲಿ ಬಾರಹಮಣಾವೂ ಬರಹಾಮಸರವೂ
ನ ಲ ಗ ೊಂಡಿವ . ನಾಲುೆ ವ ೋದಗಳು ಒಂದು ಕಡ ಇರುತಾವ ;
ಕ್ಷ್ಾತರ ಒಂದು ಕಡ ಕಂಡುಬರುತಾದ .
ಭಾರತಾಚಾಯವನನೊಿ ಅವನ ಮಗನನೊಿ ಬಿಟುರ ,
ಇವ ರಡೊ ಒಬಿನಲ ಿೋ ಇನ ಿಲ್ಲಿಯಾದರೊ ಇರುವುದನುಿ
ನಾವು ಕ ೋಳಿಲಿ. ಬರಹಾಮಸರವೂ ವ ೋದಗಳ್ ಒಟಿುಗ
ಮತ ಲ್ಲ
ಾ ಿಯೊ ಕಂಡುಬರುವುದಲಿವ ಂದು ನನಿ ಅಭಪಾರಯ.
ಆಚಾಯವಪ್ುತರನು ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು. ನಮಮನಮಮಲ ಿ ಒಡಕಿಗ
ಇದು ಕಾಲವಲಿ. ನಾವ ಲಿರೊ ಸ ೋರಿ ಬಂದರುವ
ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಕಾದ ೊೋಣ. ವಿದಾವಂಸರು ಹ ೋಳಿರುವ
ಸ ೈನಾದ ವಿಪ್ತುಾಗಳಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಾವೂ ಕ ಟುುದೊ ಆದುದು
ಯಾವುದ ಂದರ ಅದರ ಅನ ೈಕಮತಾ ಎಂಬುದು ಬಲಿವರ
ಅಭಪಾರಯ.”
ಅಶವತಾಿಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಆಚಾಯವನ ೋ ಕ್ಷರ್ಸಲ್ಲ; ಇಲ್ಲಿ ಶಾಂತ್ತಯುಂಟಾಗಲ್ಲ.
ಗುರುವನುಿ ನಿಂದಸಲಾಗ ಅವರ ಆ ನಡತ
ರ ೊೋಷ್ದಂದುಂಟಾಯತು.”
ಅನಂತರ ದುರ್ೋವಧನನು ಕಣವ, ಭೋಷ್ಮ ಹಾಗೊ ಮಹಾತಮ
861
ಕೃಪ್ನ ೊಡನ ದ ೊರೋಣನ ಕ್ಷಮ ಬ ೋಡಿದನು. ದ ೊರೋಣನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಶಂತನು ಪ್ುತರ ಭೋಷ್ಮನು ಆಡಿದ ಮದಲ
ಮಾತ್ತನಿಂದಲ ೋ ನಾನು ಪ್ರಸನಿನಾದ ನು. ಈಗ
ಮುಂದನದನುಿ ಮಾಡಬ ೋಕು. ದುರ್ೋವಧನನು ನಮಮನುಿ
ಅವಲಂಬಿಸಿರಲಾಗ ಸಾಹಸದಂದಾಗಲ್ಲೋ
ಭಾರಂತ್ತಯಂದಾಗಲ್ಲೋ ಯಾವುದ ೋ ವಿಪ್ತುಾ ಸ ೈನಿಕರನುಿ
ಸರ್ೋಪಿಸದಂತ ಯುದಧನಿೋತ್ತಯನುಿ ರೊಪಿಸಬ ೋಕು.
ವನವಾಸದ ಅವಧಿ ಮುಗಯದ ಧನಂರ್ಯನು
ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡಿಲಿ. ಅರ್ವಾ ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಪ್ಡ ಯದ ೋ
ನಮಮನುಿ ಅವನಿಂದು ಕ್ಷರ್ಸಲಾರ. ಅವನು ಯವುದ ೋ
ರಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಧೃತರಾಷ್ರಪ್ುತರರನುಿ ಆಕರರ್ಸದಂತ ಮತುಾ
ನಮಗ ಪ್ರಾರ್ಯವಾಗದಂತ ಯುದಧ ನಿೋತ್ತಯನುಿ
ರೊಪಿಸತಕೆದುಾ. ದುರ್ೋವಧನನು ಹಂದ ಇಂರ್
ಮಾತನ ಿೋ ಹ ೋಳಿದಾನು. ಭೋಷ್ಮ! ಅದನುಿ ನ ನ ದು
ಉಚಿತವಾದುದನುಿ ಹ ೋಳಲು ನಿೋನು ತಕೆವನು.”

ಭೋಷ್ಮನಿಂದ ಸ ೈನಾವೂಾಹ
ಭೋಷ್ಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅಯಾಾ! ಕಲ ಗಳು, ಮುಹೊತವಗಳು, ದನಗಳು,
ಅಧವಮಾಸಗಳು, ಮಾಸಗಳು, ನಕ್ಷತರಗಳು, ಗರಹಗಳು,
862
ಋತುಗಳು, ಸಂವತಾರಗಳು - ಈ ಕಾಲವಿಭಾಗಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿ ಕಾಲಚಕರವು ಉರುಳುತಾದ . ಅವುಗಳ
ಕಾಲಾತ್ತರ ೋಕದಂದಲೊ ಗರಹನಕ್ಷತರಗಳ
ವಾತ್ತಕರಮದಂದಲೊ ಐದ ೈದು ವಷ್ವಕ ೊೆಮಮ ಎರಡು
ಮಾಸಗಳು ಹ ಚಾಿಗ ಬರುತಾವ . ಹೋಗ ಲ ಕೆ ಹಾಕಿದರ
ಹದಮೊರುವಷ್ವಗಳಲ್ಲಿ ಐದು ತ್ತಂಗಳುಗಳ್ ಹನ ಿರಡು
ರಾತ್ತರಗಳ್ ಅಧಿಕವಾಗ ಬಂದವ ಯೆಂದು ನನಿ ಬುದಧಗ
ತ ೊೋರುತಾದ . ಈ ಪಾಂಡವರು ಮಾಡಿದ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನ ಿಲಾಿ
ಯಥಾವತಾಾಗ ನ ರವ ೋರಿಸಿದಾಾರ . ಇದು ಹೋಗ ಯೆೋ ಸರಿ
ಎಂದು ನಿಶ್ಿತವಾಗ ತ್ತಳಿದುಕ ೊಂಡ ೋ ಅರ್ುವನನು
ಬಂದದಾಾನ . ಅವರ ಲಿರೊ ಮಹಾತಮರು; ಎಲಿರೊ
ಧಮಾವರ್ವಕ ೊೋವಿದರು. ಅವರಿಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ೋ
ರಾರ್ನಾಗರುವಾಗ, ಅವರು ಧಮವದ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ತಪ್ುಪ
ಮಾಡುವುದಾದರೊ ಹ ೋಗ ? ಪಾಂಡವರು
ಲ ೊೋರ್ರಹತರು; ದುಷ್ೆರವಾದುದನುಿ ಸಾಧಿಸಿದವರು.
ಮಾಗವವಿಲಿದ ಅವರು ಸುಮಮನ ರಾರ್ಾವನುಿ
ಬಯಸುವವರಲಿ. ಆ ಕೌರವನಂದನರು ಆಗಲ ೋ
ಮೋಲ ರಗಬಯಸಿದಾರು. ಆದರ ಧಮವಪಾಶಬದಧರಾಗ
ಕ್ಷತ್ತರಯ ವರತದಂದ ಕದಲಲ್ಲಲಿ.
ಸುಳುೆಗಾರನ ನಿಸಿಕ ೊಳುೆವುದು, ಪ್ರಾರ್ವಗ ೊಳುೆವುದು
863
 ಇವುಗಳಲ ೊಿಂದನುಿ ನಿಧವರಿಸಬ ೋಕಾದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರು
ಮರಣವಾದರೊ ಅಪಿಪಯಾರು, ಆದರ ಯಾವರಿೋತ್ತಯಲೊಿ
ಸುಳುೆಗಾರಿಕ ಯನಿಪ್ುಪವುದಲಿ. ತಕೆ ಕಾಲ ಬಂದರುವಾಗ
ಅಂತಹ ವಿೋಯವಶಾಲ್ಲಗಳ್ ನರಶ ರೋಷ್ಿರೊ ಆದ
ಪಾಂಡವರು ತಮಗ ಬರಬ ೋಕಾದುದನುಿ – ಇಂದರನ ೋ
ಅದನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾರೊ ಕೊಡ - ಬಿಡುವುದಲಿ. ಎಲಿ
ಶಸರಧರರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನನುಿ ನಾವು ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಎದುರಿಸಬ ೋಕಾಗದ . ಆದಾರಿಂದ ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಸರ್ಜನರು
ಅನುಸರಿಸುವ ಶುರ್ಕರ ಕರಮವನುಿ ಬ ೋಗ ಕ ೈಗ ೊಳ ್ೆೋಣ.
ನಮಮ ಗ ೊೋಧನ ಶತುರಗಳಿಗ ಸ ೋರದರಲ್ಲ. ಕೌರವ!
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸಂಪ್ೊಣವ ಗ ಲುವಿನ ರ್ರವಸ ಯರುವುದನುಿ
ಎಂದೊ ನಾನು ಕಂಡಿಲಿ. ಅದರಲೊಿ ಈಗ ಬಂದರುವವನು
ಧನಂರ್ಯ. ಯುದಧವದಗದಾಗ ಲಾರ್-ನಷ್ುಗಳು,
ರ್ಯಾಪ್ರ್ಯಗಳು ಒಂದು ಪ್ಕ್ಷಕ ೆ ಅವಶಾವಾಗ
ತಟುಲ ೋಬ ೋಕು. ಇದು ನಿಸಾಂದ ೋಹವಾಗ ಕಂಡದುಾ.
ಆದಾರಿಂದ, ಈಗ ನಾವು ಯುದ ೊಧೋಚಿತವಾದ ಅರ್ವಾ
ಧಮವಸಮಮತವಾದ ಕಾಯವವನುಿ ಬ ೋಗ ಮಾಡಬ ೋಕು.
ಧನಂರ್ಯನು ಬಂದುಬಿಟಿುದಾಾನ .”
ದುರ್ೋವಧನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರ್ಜ! ಪಾಂಡವರಿಗ ನಾನು ರಾರ್ಾವನುಿ ಕ ೊಡುವುದಲಿ.
864
 ಅದಾರಿಂದ ಯುದ ೊಧೋಚಿತವಾದುದನುಿ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ
ಕ ೈಕ ೊಳಿೆ.”
ಭೋಷ್ಮನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಗ ರುಚಿಸುವುದಾದರ ಈಗ ನಾನು ಹ ೋಳುವ
ಬುದಧವಚನವನುಿ ಕ ೋಳು. ಸ ೈನಾದ ನಾಲೆನ ಯ ಒಂದು
ಭಾಗವನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬ ೋಗ ನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋಗು.
ಅನಂತರ ಇನ ೊಿಂದು ನಾಲೆನ ಯ ಒಂದು ಭಾಗ
ಗ ೊೋವುಗಳನಿಟಿುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗಲ್ಲ. ಅಧವ ಸ ೈನಾ ಸಹತ
ನಾವು ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುತ ೋಾ ವ . ಮತ ಾ
ಮತಾಯನ ೋ ಬರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ ದ ೋವ ೋಂದರನ ೋ ಬರಲ್ಲ
ಅವನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುತ ೋಾ ವ . ಆಚಾಯವನು ನಡುವ
ನಿಲಿಲ್ಲ, ಅಶವತಾಿಮನು ಎಡಗಡ ನಿಲಿಲ್ಲ. ಶಾರದವತ
ಧಿೋಮಂತ ಕೃಪ್ನು ಬಲಗಡ ಯಲ್ಲಿ ರಕ್ಷ್ಸಲ್ಲ. ಸೊತಪ್ುತರ
ಕಣವನು ಕವಚಧಾರಿಯಾಗ ಮುಂದುಗಡ ನಿಲಿಲ್ಲ. ನಾನು
ಎಲಿ ಸ ೈನಾದ ಹಂದ ಅದನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುತಾ ನಿಲುಿತ ೋಾ ನ .”

ಅರ್ುವನನು ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಹಂದರುಗಸಿದುದು

ಹಾಗ ಮಹಾರರ್ಥ ಕೌರವರು ಸ ೈನಾವೂಾಹವನುಿ ರಚಿಸಲು
ಅರ್ುವನನು ರರ್ಘೊೋಷ್ದಂದ ದಕುೆಗಳನುಿ ಮಳಗಸುತಾಾ
ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹತ್ತಾರಕ ೆ ಬಂದ ೋಬಿಟುನು. ಅವರು ಅವನ ಬಾವುಟದ
865
ತುದಯನುಿ ನ ೊೋಡಿದರು ಮತುಾ ರರ್ದ ಶಬಧವನೊಿ. ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ
ರ್ಡಿಯುತ್ತಾದಾ ಗಾಂಡಿೋವದ ಶಬಧವನೊಿ ಕ ೋಳಿದರು. ಆಗ ದ ೊರೋಣನು
ಅದನ ಿಲಿ ನ ೊೋಡಿ ಗಾಂಡಿೋವಧನುಧವರ ಮಹಾರರ್ನು
ಬಂದದುಾದನುಿ ಕಂಡು ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದನು:
“ಪಾರ್ವನ ಬಾವುಟದ ತುದ ಅದ ೊೋ ಅಲ್ಲಿ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದ .
ಈ ರರ್ದ ಶಬಧ ಮೋಡದ ಗುಡುಗನಂತ್ತದ . ವಾನರ
ಗಜವಸುತ್ತಾದಾಾನ . ರರ್ಥಕರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ, ರರ್ನಡ ಸುವವರಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿವೂ ಸಿಡಿಲ್ಲನಂತ
ಧಿನಿಯುಳೆದೊಾ ಆದ ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ ಸ ಳ ಯುತ್ತಾದಾಾನ . ಈ
ಎರಡು ಬಾಣಗಳು ಒಟಿುಗ ೋ ಬಂದು ನನಿ ಪಾದಗಳಲ್ಲಿ
ಬಿೋಳುತ್ತಾವ . ಉಳಿದ ಬಾಣಗಳು ನನಿ ಕಿವಿಗಳನುಿ ಸ ೊೋಕಿ
ಮುಂದ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾವ . ಪಾರ್ವನು ವನವಾಸವನುಿ ಮಾಡಿ,
ಅತ್ತಮಾನುಷ್ ಕಾಯವವನುಿ ಎಸಗ, ನನಗ
ಅಭನಂದಸುತ್ತಾದಾಾನ ಮತುಾ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಕುಶಲವನುಿ
ಕ ೋಳುತ್ತಾದಾಾನ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಸಾರರ್ಥ! ನನಿ ಬಾಣಗಳು ಸ ೋನ ಯ ಮೋಲ ಬಿೋಳುವಷ್ುು
ದೊರದಲ್ಲಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಬಿಗಹಡಿ. ಅಷ್ುರಲ್ಲಿ ಆ
ಕುರುಕುಲಾಧಮನು ಈ ಸ ೈನಾದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿದಾಾನ ಂಬುದನುಿ
ನ ೊೋಡುತ ೋಾ ನ . ಇತರ ಎಲಿರನೊಿ ಅಲಕ್ಷ್ಸಿ, ಆ ಅತ್ತ
866
 ಅಹಂಕಾರಿಯನುಿ ಕಂಡು ಅವನ ತಲ ಯ ಮೋಲ ರಗುತ ೋಾ ನ .
ಬಳಿಕ ಇವರ ಲಿರೊ ಸ ೊೋತಂತ ಯೆೋ. ಇಗ ೊೋ! ದ ೊರೋಣನೊ,
ಅನಂತರ ಅಶವತಾಿಮನೊ, ದ ೊಡಿ ಬಿಲಾುರರಾದ ಭೋಷ್ಮ,
ಕೃಪ್, ಕಣವರೊ ಅಣಿಯಾಗದಾಾರ . ಆದರ ದ ೊರ ಯು ಅಲ್ಲಿ
ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ಅವನು ಜೋವದ ಮೋಲ್ಲನ ಆಸ ಯಂದ
ಹಸುಗಳನಿಟಿುಕ ೊಂಡು ಬಲಮಾಗವದಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾಾನ ಂದು ನನಿ ಸಂದ ೋಹ. ಈ ರರ್ಸ ೈನಾವನುಿ
ಬಿಟುು ಸುರ್ೋಧನನಿರುವಲ್ಲಿಗ ನಡ . ಉತಾರ! ಅಲ್ಲಿಯೆೋ
ನಾನು ಯುದಧ ಮಾಡುತ ೋಾ ನ . ಆರ್ಷ್ವಿಲಿದ ಯುದಧವಿಲಿ.
ಅವನನುಿ ಗ ದುಾ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಹ ೊಡ ದುಕ ೊಂಡು
ಹಂದರುಗುತ ೋಾ ನ .”
ಅರ್ುವನನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಉತಾರನು ಕಡಿವಾಣಗಳನುಿ ಬಿಗಡಿದು
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಯತಿಪ್ೊವವಕವಾಗ ನಿಯಂತ್ತರಸಿದನು. ಅನಂತರ ಆ
ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿ ದುರ್ೋವಧನನಿದ ಾಡಗ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಪ್ರಚ ೊೋದಸಿದನು. ಅರ್ುವನನು ಆ ರರ್ಸಮೊಹವನುಿ ಬಿಟುು
ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗಲು ದ ೊರೋಣನು ಅವನ ಅಭಪಾರಯವನುಿ ತ್ತಳಿದು
ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದನು:
“ಈ ಅರ್ುವನನು ರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಕಾಣದ ೋ
ನಿಲುಿವುದಲಿ. ವ ೋಗವಾಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ ಅವನ
ಬ ನುಿಹತ ೊಾೋಣ. ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ಈ ಅರ್ುವನನನುಿ
867
 ಯುದಧದಲ್ಲಿ ದ ೋವ ೋಂದರ ಅರ್ವಾ ದ ೋವಕಿೋಪ್ುತರ ಕೃಷ್ಣನ
ಹ ೊರತು ಬ ೋರ ಯಾರೊ ಏಕಾಕಿಯಾಗ ಎದುರಿಸಲಾರರು.
ನೌಕ ಯಂತ ಮದಲು ದುರ್ೋವಧನನ ೋ ಪಾರ್ವನ ಂಬ
ರ್ಲದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಹ ೊೋದರ , ಗ ೊೋವುಗಳಿಂದಾಗಲ್ಲೋ
ವಿಪ್ುಲ ಧನದಂದಾಗಲ್ಲೋ ನಮಗ ಏನು ಪ್ರರ್ೋರ್ನ?”
ಅಂತ ಯೆೋ ಅರ್ುವನನು ಆ ಎಡ ಗ ಹ ೊೋಗ ತನಿ ಹ ಸರನುಿ ಘೊೋಷ್ಠಸಿ
ರ್ಡತ ಗಳಂತಹ ತನಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆ ಸ ೋನ ಯನುಿ ಬ ೋಗ
ಮುಸುಕಿದನು. ಪಾರ್ವನು ಬಿಟು ಬಾಣಸಮೊಹದಂದ
ಮುಚಿಿಹ ೊೋದ ಆ ರ್ೋಧರಿಗ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾದ
ರ್ೊರ್ಯೊ ಆಕಾಶವೂ ಕಾಣದಂತಾದವು. ಅವರಿಗ
ಯುದಧಮಾಡಬ ೋಕ ಂಬ ಅರ್ವಾ ಪ್ಲಾಯನ ಮಾಡಬ ೋಕ ಂಬ
ಬುದಧಯೆೋ ಹುಟುಲ್ಲಲಿ. ಅವರು ಪಾರ್ವನ ಬಾಣಪ್ರರ್ೋಗದ
ವ ೋಗವನುಿ ಮನಃಪ್ೊವವಕವಾಗ ಮಚಿಿಕ ೊಂಡರು. ಅನಂತರ ಆ
ಅರ್ುವನನು ವ ೈರಿಗಳಿಗ ಪ್ುಳಕವನುಿಂಟುಮಾಡುವ ಶಂಖ್ವನುಿ
ಊದದನು. ಶ ರೋಷ್ಿ ಬಿಲಿನುಿ ರ್ಡಿದು ಧಿರ್ದಲ್ಲಿದಾ ರ್ೊತಗಳನುಿ
ಪ ರೋರಿಸಿದನು. ಅವನ ಶಂಖ್ದ ಶಬಾದಂದಲೊ, ರರ್ಚಕರದ
ಶಬಾದಂದಲೊ, ಆ ಧಿರ್ವಾಸಿ ಅಮಾನುಷ್ ರ್ೊತಗಳ
ಗರ್ವನ ಯಂದಲೊ ಎಲಿ ಕಡ ಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಬ ದರಿದ ಗ ೊೋವುಗಳು
ಬಾಲಗಳನುಿ ಮೋಲ ತ್ತಾ ಆಡಿಸುತಾಾ ಅರಚುತಾಾ ದಕ್ಷ್ಣದಕೆನುಿ
ಹಡಿದು ಮರಳಿದವು.
868
ಅರ್ುವನ-ಕಣವರ ಯುದಧ
ಧನುಧವರರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನು ಶತುರಸ ೈನಾವನುಿ ಕೊಡಲ
ಚ ಲಾಿಪಿಲ್ಲಿಮಾಡಿ ಆ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಗ ದುಾ ಅನಂತರ ಮತ ಾ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಪಿರಯವಾದುದನುಿ ಮಾಡಬಯಸಿ, ದುರ್ೋವಧನನತಾ
ಹ ೊರಟನು. ಗ ೊೋವುಗಳು ವ ೋಗವಾಗ ಮತಾಯನಗರದತಾ
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರಲು ಅರ್ುವನನು ಕೃತಕೃತಾನಾದನ ಂದು ತ್ತಳಿದು
ಕುರುವಿೋರರು ದುರ್ೋವಧನನತಾ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಅವನ ಮೋಲ
ರ್ಟುನ ಎರಗದರು. ಆಗ ದಟುವಾಗ ವೂಾಹಗ ೊಂಡಿದಾ ಬಹಳ
ಬಾವುಟಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದಾ ಅವರ ಬಹುಸ ೋನ ಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಶತುರನಾಶಕ ಅರ್ುವನನು ಮತಾಯರಾರ್ ವಿರಾಟನ ಮಗನನುಿ ಕುರಿತು
ಹೋಗ ಂದನು:
“ಚಿನಿದ ಕಡಿವಾಣಗಳನುಿ ಬಿಗದ ಈ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಇದ ೋ
ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ವ ೋಗವಾಗ ಓಡಿಸು. ಸವವ ವ ೋಗದಂದಲೊ
ಪ್ರಯತ್ತಿಸು. ಆ ರರ್ಥಕಸಿಂಹ ಸಮೊಹವನುಿ ಹಡಿ.
ರಾರ್ಪ್ುತರ! ಆನ ಯು ಆನ ರ್ಡನ
ಹ ೊೋರಾಡಬಯಸುವಂತ ನನ ೊಿಡನ
ಹ ೊೋರಾಡಬಯಸುವ, ದುರ್ೋವಧನನ ಆಶರಯದಂದ
ದಪಿವಷ್ಿನಾಗರುವ, ಆ ದುರಾತಮ ಕಣವನಲ್ಲಿಗ ೋ ನನಿನುಿ
ಕರ ದ ೊಯಾ.”
869
ಆ ವಿರಾಟಪ್ುತರನು ಗಾಳಿಯ ವ ೋಗವನುಿಳೆ, ಚಿನಿದ ಜೋನುಗಳನುಿ
ಹ ೊಡಿಸಿದ ಆ ದ ೊಡಿ ಕುದುರ ಗಳಿಂದ ಆ ರರ್ಥಕರ ಸ ೋನ ಯನುಿ
ಧಿಂಸಮಾಡಿ ಆಮೋಲ ಅರ್ುವನನನುಿ ರಣರಂಗದ ಮಧಾಕ ೆ
ಒಯಾನು. ಚಿತರಸ ೋನ, ಸಂಗಾರಮಜತ್, ಶತುರಸಹ, ರ್ಯ - ಈ
ಮಹಾರರ್ರು ಕಣವನಿಗ ನ ರವಾಗ ಬಯಸಿ ಮೋಲ ಬಿೋಳುತ್ತಾದಾ
ಅರ್ುವನನತಾ ವಿಶ್ಖ್ ವಿಪಾಠಗಳ ಂಬ ಬಾಣಗಳನುಿ ಹಡಿದು
ಧಾವಿಸಿದರು. ಆ ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿನು ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡು ಬಿಲ ಿಂಬ
ಬ ಂಕಿಯಂದಲೊ ಶರವ ೋಗವ ಂಬ ತಾಪ್ದಂದಲೊ ಕೊಡಿದವನಾಗ
ಅಗಿಯು ವನವನುಿ ಸುಡುವಂತ ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿರ ರರ್ಸಮೊಹವನುಿ
ಸುಟುುಹಾಕಿದನು. ಅನಂತರ ತುಮುಲ ಯುದಧವು ಮದಲಾಗಲು
ಕುರುವಿೋರ ವಿಕಣವನು ರರ್ದ ಮೋಲ ಕುಳಿತು ರ್ಯಂಕರ
ಕವಲುಬಾಣಗಳ ಮಳ ಗರ ಯುತಾ ಅತ್ತರರ್ ಅರ್ುವನನನುಿ
ಸರ್ೋಪಿಸಿದನು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು ದೃಢ ಹ ದ ಯಂದಲೊ ಚಿನಿದ
ತುದಗಳಿಂದಲೊ ಕೊಡಿದ ವಿಕಣವನ ಬಿಲಿನುಿ ಸ ಳ ದುಕ ೊಂಡು
ಅವನ ಬಾವುಟವನುಿ ಚಿಂದಮಾಡಿ ಬಿೋಳಿಸಿದನು. ಬಾವುಟ
ಚಿಂದಯಾಗಲು ಆ ವಿಕಣವನು ವ ೋಗವಾಗ ಪ್ಲಾಯನಮಾಡಿದನು.
ಆಮೋಲ ಶತುರಂತಪ್ನು ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ ತಡ ಯಲಾರದ
ಶತುರಗಣಬಾಧಕ ಅತ್ತಮಾನುಷ್ ಕಾಯವಗಳನುಿ ಮಾಡಿದ ಆ
ಪಾರ್ವನ ಮೋಲ ಕೊಮವನಖ್ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಪ್ರರ್ೋಗಸತ ೊಡಗದನು. ಆ ಅತ್ತರರ್ ರಾರ್ನಿಂದ
870
ಹ ೊಡ ಯಲಪಟುು, ಕುರುಸ ೈನಾದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಹ ೊೋದ ಅರ್ುವನನು
ಶತುರಂತಪ್ನನುಿ ಬ ೋಗ ಐದು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಭ ೋದಸಿ ಅನಂತರ
ಅವನ ಸಾರರ್ಥಯನುಿ ಹತುಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕ ೊಂದನು. ಆಗ
ರ್ರತಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನು ಕವಚವನುಿ ಭ ೋದಸಬಲಿ ಬಾಣದಂದ ಆ
ವಿಕಣವನನುಿ ಹ ೊಡ ಯಲು ಬಿರುಗಾಳಿಯಂದ ಮುರಿದು ಬ ಟುದ
ತುದಯಂದ ಉರುಳುವ ಮರದಂತ ಅವನು ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ನ ಲದ
ಮೋಲ ಸತುಾಬಿದಾನು. ಆ ರರ್ಥಕಶ ರೋಷ್ಿ ವಿೋರರು ಆ ರರ್ಥಕಶ ರೋಷ್ಿ
ವಿೋರತರನಿಂದ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ರ್ಗಿರಾಗ ಪ್ರಳಯ ಕಾಲದ ಬಿರುಗಾಳಿಗ
ಸಿಕಿೆ ಕಂಪಿಸುವ ಮಹಾ ವನಗಳಂತ ಕಂಪಿಸಿದರು. ಐಶವಯವವನುಿ
ಕ ೊಡತಕೆವರೊ, ದ ೋವ ೋಂದರಸಮಾನ ವಿೋಯವವುಳೆವರೊ,
ಸುವಣವಖ್ಚಿತ ಉಕಿೆನ ಕವಚಗಳನುಿ ತ ೊಟುವರೊ, ಒಳ ೆಯ
ವಸರಧರಿಸಿದವರೊ, ವಿೋರಶ ರೋಷ್ಿರೊ ಆದ ಆ ತರುಣರು
ದ ೋವ ೋಂದರಪ್ುತರ ಪಾರ್ವನಿಂದ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಜತರೊ ಹತರೊ
ಆಗ ಹಮಾಲಯದ ದ ೊಡಿ ಆನ ಗಳಂತ ನ ಲದ ಮೋಲ ೊರಗದರು.
ಹಾಗ ಆ ಗಾಂಡಿೋವಧನುಧಾವರಿ ವಿೋರಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಶತುರಗಳನುಿ ಕ ೊಲುಿತಾ ಬ ೋಸಗ ಯ ಕಡ ಯಲ್ಲಿ ವನವನುಿ
ಸುಡುವ ಬ ಂಕಿಯಂತ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ದಕುೆ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿಯೊ
ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾದಾನು. ವಸಂತದಲ್ಲಿ ಬಿರುಗಾಳಿಯು ಉದುರಿದ
ಎಲ ಗಳನುಿ ಆಗಸಕ ೆ ಹಾರಿಸಿ ಚದುರಿಸುವಂತ ಆ ಅತ್ತರರ್
ಅರ್ುವನನು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಶತುರಗಳನುಿ ಚ ಲಾಿಪಿಲ್ಲಿ ಮಾಡುತಾಾ
871
ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾದಾನು. ಆ ಮಹಾಸತವ ಕಿರಿೋಟಧಾರಿ
ಅರ್ುವನನು ಕಣವನ ಸ ೊೋದರ ಸಂಗಾರಮಜತ್ತಾನ ಕ ಂಪ್ು ರರ್ಕ ೆ
ಕಟಿುದ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಕ ೊಂದು, ಅನಂತರ ಅವನ ತಲ ಯನುಿ
ಒಂದ ೋ ಬಾಣದಂದ ಹಾರಿಸಿದನು. ತನಿ ಆ ಸ ೊೋದರನು
ಹತನಾಗಲು ಸೊಯವಪ್ುತರ ಕಣವನು ತನಿ ಬಲವನುಿ
ಒಗೊುಡಿಸಿಕ ೊಂಡು ದಂತಗಳನುಿ ಮುಂಚಾಚಿ ನುಗುುವ
ಗರ್ರಾರ್ನಂತ , ದ ೊಡಿ ಗೊಳಿಯತಾ ಧಾವಿಸುವ ಹುಲ್ಲಯಂತ
ಅರ್ುವನನತಾ ಧಾವಿಸಿದನು. ಆ ಕಣವನು ಅರ್ುವನನನುಿ ಹನ ಿರಡು
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಎಲಿ ಕುದುರ ಗಳ
ಶರಿೋರಗಳಿಗೊ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಉತಾರನನೊಿ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಘ್ರತ್ತಸಿದನು. ಆ ಅರ್ುವನನು ಸಾಮಾನಾ ಆನ ಯಂದ
ಪ ಟುುತ್ತಂದ ಗಜ ೋಂದರನಂತ ಬತಾಳಿಕ ಯಂದ ಹರಿತ ರ್ಲಿವ ಂಬ
ಬಾಣಗಳನುಿ ತ ಗ ದು ಕಿವಿಯವರ ಗೊ ಬಿಲಿನ ಿಳ ದು ಕಣವನನುಿ ಆ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಅನಂತರ ಆ ಶತುರನಾಶಕನು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸಿಡಿಲ್ಲನ ಕಾಂತ್ತಯ ಬಾಣಗಳನುಿ ಗಾಂಡಿೋವದಂದ
ಬಿಟುು ರಣದಲ್ಲಿದಾ ಕಣವನ ತ ೊೋಳು, ತ ೊಡ , ತಲ , ಹಣ ,
ಕ ೊರಳುಗಳನೊಿ, ರರ್ದ ಚಕರಗಳನೊಿ ಭ ೋದಸಿದನು. ಪಾರ್ವನು
ಬಿಟು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅಲಾಿಡಿಹ ೊೋದ, ಪಾಂಡವ ಬಾಣತಪ್ಾ
ಕಣವನು ಆನ ಗ ಸ ೊೋತುಹ ೊೋದ ಆನ ಯಂತ ಯುದಧದ
ಮಂಚೊಣಿಯನುಿ ತ ೊರ ದು ಬ ೋಗ ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನು.
872
ಅರ್ುವನನು ಕುರುರ್ೋಧರನುಿ ಉತಾರನಿಗ
ಪ್ರಿಚಯಸಿದುದು
ಕಣವನು ಹ ೊರಟುಹ ೊೋಗಲು ಉಳಿದವರು ದುರ್ೋವಧನನನುಿ
ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು ತಮಮ ತಮಮ ಸ ೈನಾದ ೊಡನ ಕೊಡಿ
ಅರ್ುವನನನುಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದರು. ವೂಾಹಗ ೊಂಡು
ಬಹುಪ್ರಕಾರವಾಗ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಎರಗುತ್ತಾದಾ ಆ ಸ ೈನಾದ ಮೋಲ
ಬಿೋಳಬ ೋಕ ಂಬ ಅರ್ುವನನ ಅಭಪಾರಯವನುಿ ತ್ತಳಿದು ಉತಾರನು
ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅರ್ುವನ! ಈ ಸುಂದರ ರರ್ದಲ್ಲಿ ನನಿನುಿ
ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಕುಳಿತ್ತರುವ ನಿೋನು ಈಗ
ಯಾವ ಸ ೈನಾದತಾ ಹ ೊೋಗಬಯಸುವ ಎಂಬುದನುಿ
ಹ ೋಳಿದರ ಅಲ್ಲಿಗ ಕರ ದ ೊಯುಾತ ೋಾ ನ .”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಉತಾರ! ಆ ಕ ಂಪ್ುಕಣುಣಳೆ, ಅಜ ೋಯ,
ವಾಾಘ್ರಚಮವವನುಿ ಧರಿಸಿದ, ನಿೋಲ್ಲಬಣಣದ ಬಾವುಟದ
ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ, ನಿನಗ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾರುವ ಅವನಲ್ಲಿಗ
ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು. ಅದು ಕೃಪ್ನ ರರ್ಸ ೈನಾ. ಅಲ್ಲಿಗ ೋ ನನಿನುಿ
ಕರ ದ ೊಯಾ. ಆ ದೃಢಧನುಧವರನಿಗ ನನಿ ಅಸರವ ೋಗವನುಿ

873
ತ ೊೋರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಧಿರ್ದಲ್ಲಿ ಸುವಣವಮಯ ಶುರ್
ಕಮಂಡಲು ಇರುವ ಈತನ ೋ ಸವವಶಸರಧರರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಆಚಾಯವ ದ ೊರೋಣ. ಇಲ್ಲಿಯೆೋ ಸುಪ್ರಸನಿಚಿತಾದಂದ
ವಿರ ೊೋಧವಿಲಿದ ೋ ಇವನಿಗ ಪ್ರದಕ್ಷ್ಣ ಹಾಕು. ಇದು
ಸನಾತನ ಧಮವ. ಮದಲು ದ ೊರೋಣನು ನನಗ
ಹ ೊಡ ದನ ಂದರ ನಂತರ ನಾನು ಅವನಿಗ ಹ ೊಡ ಯುತ ೋಾ ನ .
ಆಗ ಅವನಿಗ ಕ ೊೋಪ್ ಬರುವುದಲಿ. ಅವನಿಗ ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ
ಕಾಣಿಸುತ್ತಾರುವ, ಧಿಜಾಗರದಲ್ಲಿ ಧನುವಿನ ಚಿಹ ಿಯನುಿ
ಹ ೊಂದದ ಇವನ ೋ ಆಚಾಯವಪ್ುತರ ಮಹಾರರ್ಥ
ಅಶವತಾಿಮ. ಇವನು ಯಾವಾಗಲೊ ನನಗ ಮತುಾ ಎಲಿ
ಶಸರಧರರಿಗ ಮಾನಾನಾದವನು. ಇವನ ರರ್ವನುಿ
ಸರ್ೋಪಿಸಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮತ ಾ ಮತ ಾ ಹಮಮಟುು.
ರರ್ಸ ೈನಾದಲ್ಲಿ ಸುವಣವಕವಚವನುಿ ಧರಿಸಿ, ಸ ೋನ ಯ
ಶ ರೋಷ್ಿ ಮೊರನ ಯ ಒಂದು ಭಾಗದಂದ ಪ್ರಿವೃತನಾಗ,
ಧಿಜಾಗರದಲ್ಲಿ ಚಿನಿದಲ್ಲಿ ಕ ತ್ತಾದ ಆನ ಯುಳೆವನಾಗರುವ
ಈತನ ೋ ಧೃತರಾಷ್ರಪ್ುತರ ಶ್ರೋಯುತ ರಾರ್ ಸುರ್ೋಧನ.
ವಿೋರ! ರರ್ವನುಿ ಇವನ ಮುಂದಕ ೆ ಒಯಾ. ಇವನು
ಶತುರರರ್ಗಳನುಿ ಧಿಂಸಮಾಡುವವನು, ಶತುರಗಳ
ತ ೋರ್ಸಾನುಿ ಕ ಡಿಸುವವನು ಮತುಾ
ಯುದಧದುಮವದವುಳೆವನು. ಇವನು ದ ೊರೋಣನ
874
ಶ್ಷ್ಾರಲ ಿಲಿ ಅಸರವ ೋಗದಲ್ಲಿ ಮದಲ್ಲಗನ ಂದು
ತ್ತಳಿಯಲಾಗದ . ಇವನಿಗ ವಿಪ್ುಲ ಶರಗಳಿಂದ ನನಿ
ಅಸರವ ೋಗವನುಿ ತ ೊೋರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಧಿಜಾಗರದಲ್ಲಿ
ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಆನ ಗ ಕಟುುವ ಹಗುವನುಿಳೆ ಈತನ ೋ
ಸೊಯವಪ್ುತರ ಕಣವ. ಇವನನುಿ ಹಂದ ಯೆೋ ನಿೋನು
ತ್ತಳಿದರುವ . ಈ ದುರಾತಮ ಕಣವನ ರರ್ವನುಿ
ಸರ್ೋಪಿಸಿದಾಗ ಜಾಗರೊಕನಾಗರು. ಇವನು
ಯಾವಾಗಲೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನನ ೊಿಡನ ಸಪಧಿವಸುತಾಾನ .
ಇವನು ನಿೋಲ್ಲಬಣಣದ ಐದು ನಕ್ಷತರಗಳ ಬಾವುಟವುಳೆವನು.
ದ ೊಡಿ ಬಿಲಿನುಿ ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಹಡಿದು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ
ಪ್ರಾಕರರ್. ಇವನ ರರ್ದ ಮೋಲ ಸೊಯವ ಮತುಾ
ನಕ್ಷತರಗಳ ಚಿತರವುಳೆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಧಿರ್ವಿದ . ಇವನ ತಲ ಯ
ಮೋಲ ವಿಮಲ ಬ ಳ ್ುಡ ಯದ . ಇವನು ಮೋಡಗಳ
ಮುಂದ ನಿಂತ ಸೊಯವನ ಂಬಂತ ನಾನಾ
ಧಿರ್ಪ್ತಾಕ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ದ ೊಡಿ ರರ್ಸಮೊಹದ
ಮುಂದ ನಿಂತ್ತದಾಾನ . ಇವನ ಕವಚವು
ಸೊಯವಚಂದರರಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದ . ಇವನು ಚಿನಿದ
ತಲ ಗಾಪ್ನುಿಳೆವನು. ನನಿ ಮನಸಿಾಗ
ಅಂಜಕ ಯನುಿಂಟುಮಾಡುತ್ತಾದಾಾನ . ಇವನ ೋ ಶಂತನುಪ್ುತರ
ಭೋಷ್ಮ. ನಮಮಲಿರ ಅರ್ಜ. ರಾಜ ೈಶವಯವಕ ೆ ಕಟುುಬಿದುಾ
875
 ದುರ್ೋವಧನನ ವಶವತ್ತವಯಾಗದಾಾನ . ಕಡ ಯಲ್ಲಿ ಇವನ
ಬಳಿ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು. ಏಕ ಂದರ ಇವನಿಂದ ನನಗ
ವಿಘ್ಿವಾಗಬಾರದು. ಇವನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುವಾಗ
ನನಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಎಚಿರಿಕ ಯಂದ ನಡ ಸು.”
ಅನಂತರ ಉತಾರನು ಉದ ವೋಗವಿಲಿದ ೋ ಸವಾಸಾಚಿ ಧನಂರ್ಯನನುಿ
ಯುದಧಮಾಡಲು ಉತುಾಕನಾಗ ನಿಂತ್ತದಾ ಕೃಪ್ನಲ್ಲಿಗ ಕರ ದ ೊಯಾನು.

ಯುದಧವನುಿ ವಿೋಕ್ಷ್ಸಲು ದ ೋವಗಣಗಳು ಆಗಸದಲ್ಲಿ

ನ ರ ದುದು
ಆ ಉಗರಧನುಧವರ ಕೌರವರ ಸ ೋನ ಗಳು ಬ ೋಸಗ ಯ ಕಡ ಯಲ್ಲಿ
ಮಂದಮಾರುತದಂದ ಚಲ್ಲಸುವ ಮೋಡಗಳಂತ ತ ೊೋರಿದವು.
ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿ ರ್ೋಧರು ಏರಿದಾ ಕುದುರ ಗಳ್ ತ ೊೋಮರ ಮತುಾ
ಅಂಕುಶಗಳಿಂದ ಪ್ರಚ ೊೋದತವಾದ ರ್ಯಂಕರ ರೊಪ್ದ ಆನ ಗಳ್
ಇದಾವು. ಅನಂತರ ಇಂದರನು ಸುದಶವನ ರರ್ವನ ಿೋರಿ
ದ ೋವಗಣಗಳ ್ಡನ ಮತುಾ ವಿಶ ವೋದ ೋವತ ಗಳು, ಅಶ್ವನಿಗಳ ಹಾಗೊ
ಮರುತರ ಸಮೊಹಗಳ ್ಡನ ಆಗ ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದನು.
ಮೋಡಗಳಿಲಿದ ಆಕಾಶವು ಗರಹಗಳಿಂದ ಶ ೋಭಸುವಂತ ಆ ದ ೋವ-
ಯಕ್ಷ-ಗಂಧವವ-ಮಹ ೊೋರಗರಿಂದ ತುಂಬಿ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾತುಾ.
ಮನುಷ್ಾರು ಪ್ರರ್ೋಗಸುವ ತಮಮ ಅಸರಗಳ ಬಲವನೊಿ,

876
ಭೋಷ್ಾಮರ್ುವನರು ಸ ೋರಿದಾಗ ನಡ ಯುವ ಮಹಾಯುದಧವನೊಿ
ನ ೊೋಡಲು ಅವರು ಬಂದರು. ಆಗ ಸುವಣವಮಯ ಮತುಾ
ಮಣಿರತಿಮಯ ಒಂದು ಕ ೊೋಟಿ ಕಂಬಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ಪಾರಸಾದವುಳೆ, ಇಚ ೆಯಂತ ಎಲ್ಲಿಗ ಬ ೋಕಾದರೊ ಹ ೊೋಗಬಲಿ,
ದವಾ, ಸವವರತಿ ವಿರ್ೊಷ್ಠತ, ಗಗನ ಸಂಚಾರಿ, ದ ೋವ ೋಂದರನ
ವಿಮಾನವು ಶ ೋಭಸಿತು. ಇಂದರನ ೊಡನ ಮೊವತಾಮೊರು
ದ ೋವತ ಗಳ್, ಮಹಷ್ಠವಗಳ ್ಂದಗ ಗಂಧವವ-ರಾಕ್ಷಸ-ಸಪ್ವರೊ,
ಪಿತೃಗಳ್ ಅಲ್ಲಿದಾರು. ಹಾಗ ಯೆೋ ರಾರ್ ವಸುಮನ, ಬಲಾಕ್ಷ,
ಸುಪ್ರತದವನ, ಅಷ್ುಕ, ಶ್ಬಿ, ಯಯಾತ್ತ, ನಹುಷ್, ಗಯ, ಮನು,
ಕ್ಷುಪ್, ರಘ್ು, ಭಾನು, ಕೃಶಾಶವ, ಸಗರ, ಶಲ ಇವರು
ಪ್ರಕಾಶಮಾನರಾಗ ದ ೋವ ೋಂದರನ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಂಡರು.
ಅಗಿ, ಈಶ, ಸ ೊೋಮ, ವರುಣ, ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತ, ಧಾತೃ, ವಿಧಾತೃ,
ಕುಬ ೋರ, ಯಮ, ಅಲಂಬುಸ, ಉಗರಸ ೋನ, ಗಂಧವವ ತುಂಬುರ
ಇವರ ವಿಮಾನಗಳು ತಕೆ ತಕೆ ವಿಭಾಗಸಾಿನಗಳಲ್ಲಿ ಕಂಗ ೊಳಿಸಿದವು.
ಎಲಿ ದ ೋವ ಸಮೊಹಗಳ್, ಸಿದಧರೊ, ಪ್ರಮ ಋಷ್ಠಗಳ್
ಅರ್ುವನನ ಮತುಾ ಕೌರವರ ಯುದಧವನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಬಂದರು. ಅಲ್ಲಿ
ದವಾಮಾಲ ಗಳ ಪ್ುಣಾಗಂಧವು ವಸಂತಾಗಮನವಾದಾಗ
ಕುಸುರ್ಸುವ ವನಗಳ ಗಂಧದಂತ ಎಲ ಿಡ ಹರಡಿತು. ಅಲ್ಲಿದಾ
ದ ೋವತ ಗಳ ಕಡುಗ ಂಪಾದ ಕ ೊಡ ಗಳ್, ವಸರಗಳ್, ಮಾಲ ಗಳ್,
ಚಾಮರಗಳ್, ಚ ನಾಿಗ ಕಂಡುಬಂದವು. ನ ಲದ ದೊಳ ಲಿ
877
ಅಡಗಹ ೊೋಯತು. ಎಲ ಿಡ ಯೊ ಕಾಂತ್ತ ವಾಾಪಿಸಿ, ದವಾಗಂಧವನುಿ
ಹ ೊತಾ ಗಾಳಿ ರ್ೋಧರನುಿ ತಣಿಸಿತು. ಬರುತ್ತಾದಾ ಮತುಾ ಆಗಲ ೋ
ಬಂದದಾ, ನಾನಾ ರತಿಗಳಿಂದ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾ ದ ೋವಶ ರೋಷ್ಿರು
ತಂದದಾ ವಿವಿಧ ವಿಚಿತರ ವಿಮಾನಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತ ಆಕಾಶವು
ಚಿತರರೊಪ್ವಾಗ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾತುಾ.

ಕೃಪ್-ಅರ್ುವನರ ಯುದಧ
ಅಷ್ುರಲ್ಲಿ ಮಹಾವಿೋಯವ ಪ್ರಾಕರರ್, ಮಹಾಸತವಶಾಲ್ಲ,
ಶಸರಧಾರಿಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ, ಮಹಾರರ್ಥ ಕೃಪ್ನು ಯುದಾಾಪ ೋಕ್ಷ್ಯಾಗ
ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಹ ೊೋರಾಡಲು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದನು. ವಾವಸಿಿತರಾಗ
ನಿಂತು ಯುದಧಸನಿದಾರಾಗದಾ ಆ ಸೊಯವಸಮಾನ ರರ್ಥಕ
ಮಹಾಬಲರು ಶರತಾೆಲದ ಮೋಡಗಳಂತ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾದಾರು.
ಪಾರ್ವನು ಲ ೊೋಕಪ್ರಸಿದಾ ಪ್ರಮಾಯುಧ ಗಾಂಡಿೋವವನ ಿಳ ದು
ಮಮವಭ ೋದಕ ಬಹಳ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುನು. ಪಾರ್ವನ ಆ
ರಕಾಕುಡಿಯುವ ಬಾಣಗಳನುಿ, ಅವು ಬರುವುದಕ ೆ ಮದಲ ೋ ಕೃಪ್ನು
ಹರಿತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ನೊರಾಗ ಸಾವಿರವಾಗ ಕಡಿದುಹಾಕಿದನು.
ಬಳಿಕ ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ಮಹಾರರ್ಥ ಪಾರ್ವನು ವಿಚಿತರ ತಂತರಗಳನುಿ
ಪ್ರದಶ್ವಸುತಾಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ ದಕುೆದಕುೆಗಳನೊಿ ಮುಚಿಿದನು. ಆ
ಅರ್ತಾತಮ ಪ್ರರ್ು ಪಾರ್ವನು ಆಕಾಶವನ ಿಲಿ ಕವಿದುಕ ೊಳುೆವಂತ
ಮಾಡಿ ಕೃಪ್ನನುಿ ನೊರಾರು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಮುಸುಕಿದನು.
878
ಅಗಿಜಾವಲ ಗಳಂತಹ ನಿಶ್ತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಪಿೋಡಿತನಾಗ
ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ಕೃಪ್ನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಆ ಅಪ್ರತ್ತಮ ತ ೋರ್ಸಿವ,
ಮಹಾತಮ ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ಸಾವಿರ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬ ೋಗ ಬಿಟುು
ಗಜವಸಿದನು. ಆಮೋಲ ವಿೋರ ಅರ್ುವನನು ಗಾಂಡಿೋವದಂದ
ಬಿಡಲಾದ ಚಿನಿದ ಗರಿ ಮತುಾ ನ ೋಪ್ವಡಿಸಿದ ಗಣುಣಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ
ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ, ಶ ರೋಷ್ಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನ ನಾಲುೆ ಕುದುರ ಗಳನೊಿ ಬ ೋಗ
ಭ ೋದಸಿದನು. ಸಪ್ವಗಳಂತ ರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾ ಹರಿತ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಭ ೋದಸಲಪಟು ಆ ಕುದುರ ಗಳ ಲಿ ಇದಾಕಿೆಂದಂತ ಚಿರ್ಮದವು. ಆಗ
ಕೃಪ್ನು ತನಿ ಸಾಿನದಂದ ಉರುಳಿದನು. ಕೃಪ್ನು ತನಿ ಸಾಿನದಂದ
ಉರುಳಿದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಶತುರವಿೋರರನುಿ ಕ ೊಲುಿವ, ಕುರುನಂದನ
ಅರ್ುವನನು ಅವನ ಗೌರವವನುಿ ಕಾಯುವುದಕಾೆಗ ಅವನನುಿ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಭ ೋದಸಲ್ಲಲಿ. ಕೃಪ್ನಾದರ ೊೋ ಮತ ಾ ಸವಸಾಿನವನುಿ
ಸ ೋರಿ, ಕಂಕಪ್ಕ್ಷ್ಯ ಗರಿಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಹತುಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಅರ್ುವನನನುಿ ಬ ೋಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಬಳಿಕ ಪಾರ್ವನು ಅವನ
ಬಿಲಿನುಿ ಹರಿತವಾದ ಒಂದ ೋ ಬಾಣದಂದ ಕತಾರಿಸಿದನು ಮತುಾ
ಅವನ ಕ ೈಯಂದ ಬಿಲಿನುಿ ತ ೊಲಗಸಿದನು. ಅನಂತರ ಅವನ
ಕವಚವನುಿ ಪಾರ್ವನು ಮಮವಭ ೋದಕ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಕತಾರಿಸಿದನು. ಆದರ ಅವನ ಶರಿೋರವನುಿ ನ ೊೋಯಸಲ್ಲಲಿ.
ಕವಚಮುಕಾವಾದ ಆ ಕೃಪ್ನ ಶರಿೋರ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರ ಬಿಟು
ಹಾವಿನ ಶರಿೋರದಂತ ಶ ೋಭಸಿತು. ಪಾರ್ವನಿಂದ ಬಿಲುಿ
879
ಕಡಿದುಹ ೊೋಗಲು ಕೃಪ್ನು ಮತ ೊಾಂದು ಬಿಲಿನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು
ಅದಕ ೆ ಹ ದ ಯೆೋರಿಸಿದನು. ಅದು ಅದುಭತವಾಗತುಾ. ಅವನ ಆ
ಬಿಲಿನೊಿ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನು ನ ೋರಗಣಿಣನ ಬಾಣದಂದ ಕತಾರಿಸಿ
ಹಾಕಿದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಕೃಪ್ನ ಇತರ ಹಲವು ಬಿಲುಿಗಳನೊಿ
ಶತುರನಾಶಕ ಆ ಪಾಂಡುಪ್ುತರನು ಕ ೈ ಚಳಕದಂದ ಕಡಿದು
ಹಾಕಿದನು. ಅನಂತರ ಬಿಲುಿಕತಾರಿಸಿಹ ೊೋಗಲಾಗ ಆ ಪ್ರತಾಪ್ಶಾಲ್ಲ
ಕೃಪ್ನು ಸಿಡಿಲ್ಲನಂತ ಉರಿಯುವ ಶಕಾಯಯುಧವನುಿ ಅರ್ುವನನ
ಮೋಲ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ತನ ಿಡ ಗ ಬರುತ್ತಾದಾ ಚಿನಿದಂದ
ಅಲಂಕೃತ, ಆಕಾಶಗಾರ್ ದ ೊಡಿ ಉಲ ೆಯಂತ್ತದಾ ಆ
ಶಕಾಯಯುಧವನುಿ ಅರ್ುವನನು ಹತುಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕತಾರಿಸಿದನು.
ಧಿೋಮಂತ ಪಾರ್ವನಿಂದ ಕತಾರಿಸಲಪಟು ಆ ಶಕಾಯಯುಧವು ಹತುಾ
ತುಂಡುಗಳಾಗ ನ ಲಕ ೆ ಬಿದಾತು. ಆಮೋಲ ಕೃಪ್ನು
ಕ್ಷಣಾಧವದಲ್ಲಿಯೆೋ ಧನುಧವರನಾಗ ಹರಿತ ರ್ಲಿಗಳ ಂಬ ಹತುಾ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆ ಪಾರ್ವನನುಿ ಬ ೋಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಬಳಿಕ
ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ ಪಾರ್ವನು ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡು ಸಾಣ ಕಲ್ಲಿನಿಂದ
ಹರಿತಗ ೊಳಿಸಿದ ಅಗಿಯಂತ ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಕೊಡಿದ ಹದಮೊರು
ಬಾಣಗಳನುಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ಅನಂತರ ಒಂದು
ಬಾಣದಂದ ಆ ಕೃಪ್ನ ರರ್ದ ನ ೊಗವನೊಿ, ನಾಲುೆ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ನಾಲುೆ ಕುದುರ ಗಳನೊಿ ಸಿೋಳಿ, ಆರನ ಯ ಬಾಣವನುಿ ಬಿಟುು ರರ್ದ
ಸಾರರ್ಥಯ ತಲ ಯನುಿ ಅವನ ದ ೋಹದಂದ ಬ ೋಪ್ವಡಿಸಿದನು.
880
ಹಾಗ ಯೆೋ ಆ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಯು ಮೊರು ಬಾಣಗಳಿಂದ ರರ್ದ
ಮೊರು ಬಿದರಿನ ದಂಡಗಳನೊಿ, ಎರಡು ಬಾಣಗಳಿಂದ ರರ್ದ
ಅಚಿನೊಿ, ಹನ ಿರಡನ ಯ ಬಾಣದಂದ ಧಿರ್ವನೊಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಸಿೋಳಿಹಾಕಿದನು. ಅನಂತರ ಇಂದರಸಮಾನ ಅರ್ುವನನು ನಗುತಾ,
ವರ್ರಸಮಾನ ಹದಮೊರನ ಯ ಬಾಣದಂದ ಕೃಪ್ನ ಎದ ಗ
ಹ ೊಡ ದನು. ಬಿಲುಿ ಕತಾರಿಸಿ ಹ ೊೋಗ, ಕುದುರ ಗಳ್ ಸಾರರ್ಥಯೊ
ಸತುಾ, ವಿರರ್ನಾದ ಆ ಕೃಪ್ನು ಗದ ಯನುಿ ಹಡಿದು ಬ ೋಗ ಕ ಳಕ ೆ
ನ ಗ ದು ಆ ಗದ ಯನುಿ ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ಎಸ ದನು. ಕೃಪ್ನು
ಎಸ ದ, ಚ ನಾಿಗ ಮಾಡಿದ ಆ ಭಾರ ಗದ ಯು, ಅರ್ುವನನ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ತಡ ಗ ೊಂಡು ಬ ೋರ ಮಾಗವದಲ್ಲಿ ಹಂದರುಗತು.
ಬಳಿಕ ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ಕೃಪ್ನನುಿ ರಕ್ಷ್ಸಬಯಸಿದ ರ್ೋಧರು
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವನನುಿ ಸುತಾಲೊ ಬಾಣಗಳ ಮಳ ಯಂದ
ಮುಸುಕಿದರು. ಆಮೋಲ ಉತಾರನು ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಎಡಕ ೆ ತ್ತರುಗಸಿ
ಯಮಕವ ಂಬ ಮಂಡಲವನುಿ ರಚಿಸಿ ಆ ರ್ೋಧರನುಿ
ನಿವಾರಿಸಿದನು. ಆಮೋಲ ಮಹಾವ ೋಗವುಳೆ ಆ ನರಶ ರೋಷ್ಿರು
ವಿರರ್ನಾಗದಾ ಕೃಪ್ನನುಿ ಎತ್ತಾಕ ೊಂಡು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಧನಂರ್ಯನ
ಬಳಿಯಂದ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾರು.

ದ ೊರೋಣಾರ್ುವನರ ಯುದಧ
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
881
“ರ್ತರ! ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಅಗಿಜಾವಲ ಗ ಸಮಾನ ಚಿನಿದ
ವ ೋದಕ ಯನುಿಳೆ, ಎತಾರವಾದ ಚಿನಿದ ದಂಡದ ತುದಗ
ಬಿಗದರುವ ಬಾವುಟಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದ
ದ ೊರೋಣಸ ೈನಾದ ಡ ಗ ನನಿನುಿ ಕರ ದ ೊಯಾ. ನಿನಗ
ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ. ದ ೊರೋಣನ ಶ ರೋಷ್ಿ ರರ್ಕ ೆ ಹೊಡಿದ
ಕುದುರ ಗಳು ಕ ಂಪ್ಗ ಹ ೊಳ ಯುತ್ತಾವ . ಅವು ದ ೊಡಿವು,
ಸುಂದರವಾದವು. ರ್ರುಗುವ ಹರಣಕ ೆ ಸಮನಾದವು.
ತಾಮರವಣವದ ಮುಖ್ವುಳೆವು. ನ ೊೋಡುವುದಕ ೆ
ಅಂದವಾದವು ಮತುಾ ಎಲಿ ತರಬ ೋತ್ತಯನೊಿ ಪ್ಡ ದವು.
ದ ೊರೋಣನು ಉದಾ ತ ೊೋಳುಗಳುಳೆವನು. ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ.
ಬಲ ಮತುಾ ರೊಪ್ವುಳೆವನು. ಪ್ರತಾಪ್ಶಾಲ್ಲ ಮತುಾ
ಸವವಲ ೊೋಕಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಪ್ರಸಿದಧ. ಅವನು ಬುದಧಯಲ್ಲಿ
ಶುಕರನಿಗೊ, ನಿೋತ್ತಯಲ್ಲಿ ಬೃಹಸಪತ್ತಗೊ ಸಮಾನ. ರ್ತರ!
ನಾಲುೆವ ೋದಗಳ್, ಅಂತ ಯೆೋ ಬರಹಮಚಯವವೂ,
ಉಪ್ಸಂಹಾರ ವಿಧಿಸಹತವಾದ ಸಕಲ ದವಾಾಸರಗಳ್,
ಧನುವ ೋವದವೂ, ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಸದಾ ಅವನಲ್ಲಿ
ನ ಲ ಸಿವ . ಆ ಬಾರಹಮಣ ೊೋತಾಮನಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮ, ದಮ, ಸತಾ,
ದಯೆ, ಪಾರಮಾಣಿಕತ - ಇವೂ, ಇತರ ಹಲವಾರು
ಗುಣಗಳ್, ನ ಲ ಸಿವ . ಆ ಮಹಾಭಾಗಾಶಾಲ್ಲರ್ಡನ
ನಾನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋರಾಡ ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ಆದಾರಿಂದ,
882
 ಉತಾರ! ನನಿನುಿ ಆಚಾಯವನ ಡ ಗ ಬ ೋಗನ ಕರ ದ ೊಯಾ.”
ಅರ್ುವನನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಉತಾರನು ಚಿನಿದಂದ ಅಲಂಕೃತವಾದ
ಆ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ದ ೊರೋಣದ ರರ್ಕ ೆ ಎದುರಾಗ ನಡ ಸಿದನು.
ವ ೋಗವಾಗ ನುಗು ಬರುತ್ತಾದಾ ಆ ರರ್ಥಕಶ ರೋಷ್ಿ ಪಾಂಡುಪ್ುತರ
ಪಾರ್ವನನುಿ ದ ೊರೋಣನು ಮದಾಾನ ಯು ಮದಾಾನ ಯನುಿ
ಎದುರಿಸುವಂತ ಎದುರಿಸಿದನು. ಅನಂತರ ದ ೊರೋಣನು ನೊರು
ಭ ೋರಿಗಳಂತ ಶಬಧಮಾಡುವ ಶಂಖ್ವನುಿ ಊದದನು. ಆಗ
ಸ ೈನಾವ ಲಿವೂ ಅಲ ೊಿೋಲಕಲ ೊಿೋಲ ಸಮುದರದಂತ
ಪ್ರಕ್ಷುಬಾವಾಯತು. ಆಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನ ಮನ ೊೋವ ೋಗದ
ಮತುಾ ಹಂಸವಣವದ ಕುದುರ ಗಳ ್ಡನ ಕೊಡಿದ ದ ೊರೋಣನ ಕ ಂಪ್ು
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿ ರಣರಂಗದಲ್ಲಿದಾವರು ವಿಸಮಯಗ ೊಂಡರು.
ವಿೋಯವಸಂಪ್ನಿರೊ, ಗುರು-ಶ್ಷ್ಾರೊ, ಸ ೊೋಲದವರೊ,
ವಿದಾಾಪಾರಂಗತರೊ, ಉದಾತಾರೊ, ಮಹಾಬಲರೊ ಆದ ಆ ರರ್ಥಕ
ದ ೊರೋಣ-ಪಾರ್ವರು ಯುದಧರಂಗದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಪರ
ರ್ಳಿತರಾಗರುವುದನುಿ ಕಂಡು ಭಾರತರ ಮಹಾಸ ೈನಾವು ಮತ ಾ
ಮತ ಾ ಕಂಪಿಸಿತು. ಆಮೋಲ ವಿೋಯವಶಾಲ್ಲ ಮಹಾರರ್ ಪಾರ್ವನು
ಹಷ್ವಗ ೊಂಡು ನಗುತಾ ತನಿ ರರ್ವನುಿ ದ ೊರೋಣನ ರರ್ದ ಸರ್ೋಪ್
ತಂದನು. ಆ ಮಹಾಬಾಹು ಶತುರನಾಶಕ ಅರ್ುವನನು ದ ೊರೋಣನಿಗ
ವಂದಸಿ ವಿನಯಪ್ೊವವಕ ಮಧುರ ಈ ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದನು:
“ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸದಾ ಅಜ ೋಯನಾದವನ ೋ!
883
 ವನವಾಸಮಾಡಿದ ನಾವು ಈಗ ಪ್ರತ್ತೋಕಾರ
ಮಾಡಬಯಸುತ ೋಾ ವ . ನಿೋನು ನಮಮ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ
ಕ ೊೋಪಿಸಿಕ ೊಳೆಬಾರದು. ಪಾಪ್ರಹತನ ೋ! ನಿೋನು ನನಿನುಿ
ಮದಲು ಹ ೊಡ ದ ನಂತರ ಮಾತರ ನಾನು ನಿನಿನುಿ
ಹ ೊಡ ಯುತ ೋಾ ನ ಎಂಬುದು ನನಿ ನಿಶಿಯ. ಆದರಿಂದ
ನಿೋನು ಹಾಗ ಮಾಡಬ ೋಕು.”
ಅನಂತರ ದ ೊರೋಣನು ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ಇಪ್ಪತಾಕೊೆ ಹ ಚುಿ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುನು. ಅವು ಮುಟುುವುದಕ ೆ ಮುನಿವ ೋ
ಕ ೈಚಳಕದಂದ ಪಾರ್ವಗಳನುಿ ಅವುಗಳನುಿ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಆಮೋಲ
ವಿೋಯವಶಾಲ್ಲ ದ ೊರೋಣನು ಅಸರಕೌಶಲವನುಿ ಬ ೋಗ ತ ೊೋರಿಸುತಾಾ
ಸಾವಿರ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅರ್ುವನನ ರರ್ವನುಿ ಮುಚಿಿದನು. ದ ೊರೋಣ
ಮತುಾ ಅರ್ುವನರಿಗ ಹೋಗ ಯುದಧ ಮದಲಾಯತು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಉರಿಯುವ ತ ೋರ್ಸಾನುಿಳೆ ಬಾಣಗಳನುಿ ಇಬಿರೊ ಸಮನಾಗ
ಪ್ರರ್ೋಗಸುತ್ತಾದಾರು. ಇಬಿರೊ ಖಾಾತಕಾಯವಗಳನುಿ
ಮಾಡಿದವರು. ಇಬಿರೊ ವಾಯುಸಮಾನ ವ ೋಗವುಳೆವರು.
ಇಬಿರೊ ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಬಲಿವರು. ಇಬಿರೊ ಉತಾಮ
ತ ೋರ್ಸಾನುಿಳೆವರು. ಅವರು ಬಾಣ ಸಮೊಹಗಳನುಿ
ಪ್ರರ್ೋಗಸುತಾಾ ದ ೊರ ಗಳನುಿ ಬ ರಗುಗ ೊಳಿಸಿದರು. ಆಗ ಅಲ್ಲಿ
ಸ ೋರಿದಾ ರ್ೋದಧರ ಲಿರೊ ವಿಸಿಮತರಾಗ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಬಾಣಪ್ರರ್ೋಗ
ಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಅವರನುಿ “ಲ ೋಸು! ಲ ೋಸು!” ಎಂದು ಹ ೊಗಳಿದರು.
884
 “ಅರ್ುವನನ ವಿನಾ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ದ ೊರೋಣನ ೊಡನ
ಹ ೊೋರಾಡಬಲಿವರು ಬ ೋರ ಯಾರು? ಈ ಕ್ಷತ್ತರಯ ಧಮವ
ರ್ಯಂಕರವಾದುದು. ಏಕ ಂದರ ಗುರುವಿನ ೊಡನ ಯೊ
ಇವನು ಯುದಧಮಾಡುತ್ತಾದಾಾನ !”
ಎಂದು ಆ ಯುದಧರಂಗದಲ್ಲಿದಾ ರ್ನರು ಮಾತನಾಡಿಕ ೊಳುೆತ್ತಾದಾರು.
ಹತ್ತಾರದಲ್ಲಿದಾ, ಮಹಾರರ್ರಾದ, ಸ ೊೋಲದ ಆ ವಿೋರರಿಬಿರೊ
ಕ ೊೋಪಾವಿಷ್ುರಾಗ ಬಾಣಗಳ ಸಮೊಹದಂದ ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು
ಮುಚಿಿಬಿಟುರು. ಆಗ ದ ೊರೋಣನು ಕೃದಧನಾಗ ಚಿನಿದ ಬದಯನುಿಳೆ
ದ ೊಡಿ ಅಜ ೋಯ ಬಿಲಿನುಿ ರ್ಡಿದು ಅರ್ುವನನ ೊಡನ
ಯುದಧಮಾಡಿದನು. ಅವನು ಸಾಣ ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಹರಿತಗ ೊಳಿಸಿ
ಹ ೊಳ ಯುವ ಬಾಣಗಳ ಜಾಲವನುಿ ಅರ್ುವನನ ರರ್ದ ಮೋಲ
ಪ್ರರ್ೋಗಸಿ ಸೊಯವನ ಪ್ರಭ ಯನುಿ ಮುಸುಕಿಬಿಟುನು. ಆ
ಮಹಾಬಾಹು ಮಹಾರರ್ಥ ದ ೊರೋಣನು ಮೋಡವು ಮಳ ಯಂದ
ಪ್ವವತವನುಿ ಹ ೊಡ ಯುವಂತ ಮಹಾವ ೋಗವುಳೆ ಹರಿತ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಪಾರ್ವನನುಿ ಹ ೊಡ ದನು. ಅಂತ ಯೆೋ ಧ ೈಯವಶಾಲ್ಲ
ಅರ್ುವನನು ಆ ದವಾ, ವ ೋಗಶಾಲ್ಲ, ಶತುರನಾಶಕ,
ಮಹತಾೆಯವಸಾಧಕ, ಉತಾಮ ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುಸಾನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬಹಳ ವಿಚಿತರ ಸುವಣವಖ್ಚಿತ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಬಿಟುನು. ಆ ವಿೋಯವಶಾಲ್ಲಯು ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ ಬಿಟು ಬಾಣಗಳಿಂದ
ದ ೊರೋಣನ ಬಾಣಗಳ ಮಳ ಯನುಿ ಬ ೋಗ ನಾಶಗ ೊಳಿಸಿದನು. ಅದು
885
ಅದುಭತವಾಗತುಾ. ಆ ಸುಂದರ, ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಧನಂರ್ಯನು
ರರ್ದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತಾ ಏಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಎಲಿ ದಕುೆಗಳಲ್ಲಿಯೊ ತನಿ
ಶಸರಕೌಶಲವನುಿ ತ ೊೋರಿಸಿದನು. ಅವನು ಆಕಾಶವನುಿ
ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಮುಚಿಿ ಒಂದ ೋ ಸಮನ
ಕತಾಲಾಗುವಂತ ಮಾಡಿದನು. ಆಗ ದ ೊರೋಣನು ಮಂಜನಿಂದ
ಆವೃತನಾಗ ಕಾಣದಂತಾದನು. ಆಗ ಸುತಾಲೊ ಉತಾಮ ಬಾಣಗಳು
ಕವಿದ ಅವನ ರೊಪ್ವು ಎಲಿ ಕಡ ಯೊ ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ
ಪ್ವವತದಂತಾಯತು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ತನಿ ರರ್ವು ಪಾರ್ವನ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆವೃತವಾದುದನುಿ ಕಂಡು ಆ ದ ೊರೋಣನು ಮೋಡದ
ಮಳಗನಂತ ಶಬಧ ಮಾಡುವ ವಿಚಿತರ ಬಿಲಿನುಿ ರ್ಡಿದನು. ಯುದಧಕ ೆ
ರ್ೊಷ್ಣಪಾರಯ ದ ೊರಣನು ಅಗಿಚಕರ ಸದೃಶ, ಘೊೋರ, ಶ ರೋಷ್ಿ
ಆಯುಧವನುಿ ಸ ಳ ದು ಆ ಬಾಣಗಳನುಿ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಆಗ
ಸುಟುುಹ ೊೋಗುವ ಬಿದರಿನ ಶಬಧದಂರ್ಹ ಮಹಾಶಬಧವುಂಟಾಯತು.
ಆ ಅರ್ತಾತಮನು ಶ ರೋಷ್ಿ ವಿಚಿತರ ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ ಬಿಟು ಚಿನಿದ ಗರಿಗಳ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ದಕುೆಗಳನೊಿ ಸೊಯವನ ಕಾಂತ್ತಯನೊಿ
ಮುಚಿಿದನು. ಆಗ ಚಿನಿದ ಗರಿಗಳ, ನ ೋಪ್ವಡಿಸಿದ ಗಣುಣಗಳ,
ಆಕಾಶಗಾರ್ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಬಾಣಗಳ
ಸಂತತ್ತಯೆೋ ಗ ೊೋಚರಿಸಿತು. ದ ೊರೋಣನ ಬಿಲ್ಲಿನಿಂದ
ಪ್ುಂಖಾನುಪ್ುಂಖ್ವಾಗ ಹ ೊರ್ಮದ ಬಾಣಗಳು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಒಟಿುಗ
ಸ ೋರಿ ಒಂದ ೋ ದೋಘ್ವ ಬಾಣದಂತ ತ ೊೋರಿದವು. ಹೋಗ ಆ
886
ವಿೋರರಿಬಿರೊ ಚಿನಿದಂದ ಮಾಡಿದ ಮಹಾಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುತಾಾ
ಆಕಾಶವು ಉಲ ೆಗಳಿಂದ ಮುಚಿಿ ಹ ೊೋಯತ ಂಬಂತ ಮಾಡಿದರು.
ಕಂಕಪ್ಕ್ಷ್ಗಳ ಹ ೊದಕ ಯ ಗರಿಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಅವರ ಆ ಬಾಣಗಳು
ಶರತಾೆಲದ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುವ ಹಂಸಗಳ ಸಾಲುಗಳಂತ
ಗ ೊೋಚರಿಸಿದವು. ಆ ಮಹಾತಮ ದ ೊರೋಣಾರ್ುವನರ ನಡುವಿನ
ಯುದಧವು ವೃತರ ಮತುಾ ಇಂದರರ ನಡುವ ನಡ ದ ಯುದಧದಂತ
ಪ್ರಕ್ಷುಬಧವೂ ಘೊೋರವೂ ಆಗತುಾ. ದಂತಗಳಿಂದ ಪ್ರಸಪರ ಸ ಣ ಯುವ
ಆನ ಗಳಂತ ಅವರು ಪ್ೊಣವವಾಗ ಸ ಳ ದು ಬಿಟು ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು ಹ ೊಡ ದರು. ಕೃದಧರೊ, ರಣರಂಗಕ ೆ
ರ್ೊಷ್ಣಪಾರಯರೊ ಆದ ಆ ವಿೋರರು ಒಂದ ಡ ಯಂದ
ಮತ ೊಾಂದ ಡ ಗ ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸುತಾಾ
ನಿಯಮಾನುಸಾರವಾಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಹ ೊೋರಾಡಿದರು. ಆಗ
ಆಚಾಯವಮುಖ್ಾನು ಬಿಟು ಸಾಣ ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ಮಸ ದ ಬಾಣಗಳನುಿ
ವಿರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನು ಹರಿತ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ನಿವಾರಿಸಿದನು. ಉಗರಪ್ರಾಕರರ್ ಅರ್ುವನನು ತನಿ ಉಗರತ ಯನುಿ
ಪ್ರದಶ್ವಸುತಾಾ ಬಹಳ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಬ ೋಗ ಆಕಾಶವನುಿ
ಮುಚಿಿಬಿಟುನು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ತನಿನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾದಾ ನರಶ ರೋಷ್ಿ,
ತ್ತೋವರತ ೋರ್ಸಿವ ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಆಚಾಯವಮುಖ್ಾ, ಶಸರಧಾರಿಗಳಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿ ದ ೊರೋಣನು ನ ೋಪ್ವಡಿಸಿದ ಗಣುಣಗಳ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಆಟವಾಡುತ್ತಾದಾನು. ಆ ಮಹಾಯುದಧದಲ್ಲಿ ದ ೊರೋಣನು
887
ದವಾಸರಗಳನುಿ ಬಿಡುತ್ತಾರಲು, ಅರ್ುವನನು ಆ ಅಸರಗಳನುಿ
ಅಸರಗಳಿಂದಲ ೋ ನಿವಾರಿಸಿ ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾದಾನು. ಕುಪಿತರೊ
ಅಸಹಷ್ುಣಗಳ್ ಆಗದಾ ಆ ನರಶ ರೋಷ್ಿರ ನಡುವ ದ ೋವದಾನವರ
ನಡುವಿನಂತ ಪ್ರಸಪರ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು. ದ ೊರೋಣನು
ಐಂದಾರಸರ, ವಾಯುವಾಾಸರ, ಅಗ ಿೋಯಾಸರಗಳನುಿ
ಪ್ರರ್ೋಗಸುತ್ತಾದಾಂತ ಲಿ ಅರ್ುವನನು ಅವುಗಳನುಿ ಅಸರಗಳಿಂದ
ಪ್ುನಃ ಪ್ುನಃ ನುಂಗಹಾಕುತ್ತಾದಾನು. ಹೋಗ ದ ೊಡಿ ಬಿಲಾುರರಾದ ಆ
ಶ ರರು ಹರಿತ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುತಾಾ ಬಾಣಗಳ ಮಳ ಯಂದ
ಆಕಾಶವನುಿ ಒಂದ ೋಸಮನ ಮುಚಿಿಬಿಟುರು. ಶತುರ ಶರಿೋರಗಳ
ಮೋಲ ಬಿೋಳುತ್ತಾದಾ ಅರ್ುವನನ ಬಾಣಗಳ ಶಬಧವು ಪ್ವವತಗಳ
ಮೋಲ ಬಿದಾ ಸಿಡಿಲುಗಳ ಶಬಧದಂತ ಕ ೋಳಿಬರುತ್ತಾತುಾ. ಆಗ ರಕಾದಂದ
ತ ೊಯಾ ಆನ ಗಳ್, ರರ್ಥಕರೊ, ಮತುಾ ರಾವುತರೊ ಹೊಬಿಟು
ಮುತುಾಗದ ಮರಗಳಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾದಾರು. ಆ ದ ೊರೋಣಾರ್ುವನರ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವನ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕತಾರಿಸಲಪಟು ಕ ೋಯೊರಗಳ
ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದಲೊ, ಬಣಣಾಬಣಣದ ಮಹಾರರ್ರಿಂದಲೊ,
ಸವಣವಖ್ಚಿತ ಕವಚಗಳಿಂದಲೊ, ಬಿದಾ ಬಾವುಟಗಳಿಂದಲೊ,
ಹತರಾದ ರ್ೋಧರಿಂದಲೊ, ಕುರುಸ ೈನಾವು ದಗಾಭರಂತವಾಯತು.
ಒತಾಡವನುಿ ತಡ ಯಬಲಿ ಬಿಲುಿಗಳನುಿ ರ್ಡಿಯುತಾ ಆ ವಿೋರರು
ತಾಗುಬಾಣಗಳಿಂದ ತಡ ದುಕ ೊಳೆಬಯಸಿ ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು
ಮುಸುಕಿದರು. ಅನಂತರ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ದ ೊರೋಣನನುಿ ಹ ೊಗಳುವವರ
888
ದನಿರ್ಂದು ಕ ೋಳಿಬಂದತು:
“ಶತುರನಾಶಕ, ಮಹಾವಿೋಯವಶಾಲ್ಲ, ದೃಢಮುಷ್ಠುಯುಳೆ,
ಎದುರಿಸಲಾಗದ, ದ ೋವದ ೈತಾಸಪ್ವರನುಿ ಗ ದಾ, ಮಹಾರರ್ಥ
ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡಿದ ದ ೊರೋಣನು
ದುಷ್ೆರವಾದುದನ ಿೋ ಮಾಡಿದಾಾನ .”
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವನ ಅನಾಯಾಸವನೊಿ, ಶ್ಕ್ಷಣವನೊಿ,
ಕ ೈಚಳಕವನೊಿ, ಬಾಣಗಳ ದೊರಪ್ರರ್ೋಗವನೊಿ ನ ೊೋಡಿ
ದ ೊರೋಣನಿಗ ವಿಸಮಯವಾಯತು. ಆಮೋಲ ರಣದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವನು
ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡು ದವಾ ಗಾಂಡಿೋವ ಧನುವನ ಿತ್ತಾ ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ
ಸ ಳ ದನು. ಅವನ ಬಾಣಗಳ ಮಳ ರ್ಡಿತ ಗಳ ಸಮೊಹದಂತ
ವಿಸಾಾರವಾಗತುಾ. ಅವನ ಬಾಣಗಳ ನಡುವ ಗಾಳಿಯೊ
ಚಲ್ಲಸಲಾಗಲ್ಲಲಿ. ಆಗ ಪಾರ್ವನು ನಿರಂತರವಾಗ ಬಾಣಗಳನುಿ
ತ ಗ ದು ಹೊಡಿ ಬಿಡುತ್ತಾರಲಾಗ ನಡುವ ಸವಲಪವೂ ಅಂತರವು
ಕಾಣುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಅನಂತರ ರ್ಯಂಕರ ಶ್ೋಘ್ರರಸರಯುದಧವು
ನಡ ಯುತ್ತಾರಲು ಪಾರ್ವನು ಮದಲ್ಲಗಂತಲೊ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಬ ೋರ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ಬಳಿಕ ನ ೋರಗ ೊಳಿಸಿದ
ಗಣುಣಗಳನುಿಳೆ ಲಕ್ಷ್ಾಂತರ ಬಾಣಗಳು ಒಟಿುಗ ೋ ದ ೊರೋಣನ ರರ್ದ
ಸರ್ೋಪ್ದಲ್ಲಿ ಬಿದಾವು. ಗಾಂಡಿೋವಧನುಧವರನು ಬಾಣಗಳಿಂದ
ದ ೊರೋಣನನುಿ ಮುಚಿಿಹಾಕಲು ಸ ೈನಾದಲ್ಲಿ ದ ೊಡಿ
ಹಾಹಾಕಾರವುಂಟಾಯತು. ಇಂದರನೊ ಮತುಾ ಅಲ್ಲಿ ಬಂದು ಸ ೋರಿದ
889
ಗಂಧವಾವಪ್ಾರ ಯರೊ ಅರ್ುವನನ ಶ್ೋಘ್ರರಸರ ಪ್ರರ್ೋಗವನುಿ
ಹ ೊಗಳಿದರು. ಆಮೋಲ , ರರ್ಸ ೈನಾಕ ೆ ಅಧಿಪ್ತ್ತಯಾದ
ಆಚಾಯವಪ್ುತರನು ದ ೊಡಿ ರರ್ಸಮೊಹದಂದ ಅರ್ುವನನನುಿ
ಇದಾಕಿೆದಾಂತ ತಡ ದನು. ಅಶವತಾಿಮನು ಮಹಾತಮ ಪಾರ್ವನ
ಕಾಯವವನುಿ ಮನಸಿಾನಲ್ಲಿ ಹ ೊಗಳಿದರೊ ಅವನ ಮೋಲ ಬಹಳ
ಕ ೊೋಪ್ಮಾಡಿಕ ೊಂಡನು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವನು ಕ ೊೋಪ್ವಶನಾಗ
ಮಳ ಗರ ಯುವ ಮೋಡದಂತ ಪಾರ್ವನನುಿ ಸಾವಿರ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಮುಚಿಿ ಅವನತಾ ನುಗುದನು. ಮಹಾಬಾಹು ಪಾರ್ವನು
ದ ೊರೋಣಪ್ುತರನಿದ ಾಡ ಗ ತನಿ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ತ್ತರುಗಸಿ, ದ ೊರೋಣನು
ಜಾರಿಕ ೊಳೆಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕ ೊಟುನು. ಅರ್ುವನನ ಶ ರೋಷ್ಿ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕವಚ ಮತುಾ ಧಿರ್ಗಳು ಹರಿದು ಹ ೊೋಗ
ಗಾಯಗ ೊಂಡಿದಾ ಆ ಶ ರ ದ ೊರೋಣನು ಆ ಅವಕಾಶವನುಿ
ಬಳಸಿಕ ೊಂಡು ವ ೋಗಗಾರ್ ಕುದುರ ಗಳ ನ ರವಿನಿಂದ ಬ ೋಗ
ಹ ೊರಟುಹ ೊೋದನು.

890
ಅರ್ುವನ-ಅಶವತಾಿಮರ ಯುದಧ
ವಾಯುವ ೋಗದಂತ ಉದಧತ, ಮಳ ಗರ ಯುವ ಮೋಡದಂರ್ ಆ
ಅಶವತಾಿಮನನುಿ ಪಾರ್ವನು ಬಾಣಗಳ ದ ೊಡಿ ಸಮೊಹದಂದ
ಎದುರಿಸಿದನು. ಬಾಣಗಳ ಸಮೊಹವನುಿ ಬಿೋರುತ್ತಾದಾ ಅವರಲ್ಲಿ
ವೃತರ-ದ ೋವ ೋಂದರರಿಗ ನಡ ದಂತ ದ ೋವಾಸುರ ಸಮಾನ
ಮಹಾಯುದಧವು ನಡ ಯತು. ಆಗ ಆಕಾಶವು ಬಾಣಗಳ
ದಟುಣ ಯಂದ ಕವಿದುಹ ೊೋಗಲು, ಸೊಯವನು ಹ ೊಳ ಯಲ್ಲಿಲಿ
ಮತುಾ ಗಾಳಿಯು ಬಿೋಸಲ್ಲಲಿ. ಪ್ರಸಪರರನುಿ ಹ ೊಡ ಯುತ್ತಾದಾ ಆ
ರ್ೋಧರಿಂದ, ಉರಿಯುತ್ತಾರುವ ಬಿದರಿನಂತ , ಜ ೊೋರಾದ ರ್ಟಪ್ಟ
ಶಬಧವು ಉಂಟಾಯತು. ಅರ್ುವನನು ಅವನ ಕುದುರ ಗಳನ ಿಲಿ
ಕ ೊಂದುಹಾಕಲು, ಅಶವತಾಿಮನಿಗ ದಕುೆ ತ ೊೋರಲ್ಲಲಿ. ಅನಂತರ
ಮಹಾವಿೋಯವಶಾಲ್ಲ ದ ೊರೋಣಪ್ುತರನು ಚಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾ ಪಾರ್ವನ ತುಸು
ಅಜಾಕರೊಕತ ಯನುಿ ಗಮನಿಸಿ ಕಿರುಗತ್ತಾಯಂದ ಅವನ ಬಿಲ್ಲಿನ
ಹಗುವನುಿ ಕತಾರಿಸಿದನು. ದ ೋವತ ಗಳು ಅವನ ಈ ಅತ್ತಮಾನುಷ್
ಕಾಯವವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಹ ೊಗಳಿದರು. ಆಮೋಲ ಅಶವತಾಿಮನು
ಎಂಟು ಬಿಲುಿಗಳ ಅಳತ ಯಷ್ುು ಹಂದಕ ೆ ಸರಿದು ಕಂಕ ಪ್ಕ್ಷ್ಯ
ಗರಿಗಳ ಬಾಣಗಳಿಂದ ನರಶ ರೋಷ್ಿ ಪಾರ್ವನ ಎದ ಗ ಮತ ಾ
ಹ ೊಡ ದನು. ಆಗ ಆ ಮಹಾನುಭಾವ ಪಾರ್ವನು ಗಟಿುಯಾಗ
ನಗುತಾಾ ಹ ೊಸದಾದ ಹಗುವನುಿ ಗಾಂಡಿೋವಕ ೆ ಬಲವಾಗ ಬಿಗದನು.
ಆಮೋಲ ಪಾರ್ವನು ಅಧವಚಂದಾರಕಾರವಾಗ ತ್ತರುಗ, ಮದಸಿದ
891
ಸಲಗವು ಮದಾಾನ ಯನುಿ ಸಂಧಿಸುವಂತ , ಅವನನುಿ ಸಂಧಿಸಿದನು.
ಆಗ ರಣರಂಗದ ನಡುವ ಆ ಲ ೊೋಕ ೈಕವಿೋರರಿಬಿರಿಗೊ
ರ ೊೋಮಾಂಚನಕಾರಿ ಮಹಾಯುದಧವು ನಡ ಯತು. ಸಲಗಗಳಂತ
ತ ೊಡಕಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾದಾ ಆ ಮಹಾತಮ ವಿೋರರನುಿ
ಕುರುರ್ೋಧರ ಲಿರೊ ಆಶಿಯವದಂದ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾರು. ಆ
ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿ ವಿೋರರು ಸಪಾವಕಾರದ, ಉರಗಗಳಂತ ರ್ವಲ್ಲಸುವ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು ಪ್ರಹರಿಸಿದರು. ಮಹಾತಮ
ಅರ್ುವನನಲ್ಲಿ ಎರಡು ಅಕ್ಷಯ ದವಾ ಬತಾಳಿಕ ಗಳಿದುಾದರಿಂದ ಶ ರ
ಪಾರ್ವನು ರಣದಲ್ಲಿ ಪ್ವವತದಂತ ಅಚಲನಾಗದಾನು.
ಅಶವತಾಿಮನಾದರ ೊೋ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬ ೋಗ ಬ ೋಗ
ಬಿಡುತ್ತಾದುಾದರಿಂದ ಅವು ಬ ೋಗ ಬರಿದಾದವು. ಆದಾರಿಂದ
ಅರ್ುವನನದ ೋ ಮೋಲುಗ ೈಯಾಯತು. ಆಗ ಕಣವನು ರ ೊೋಷ್ದಂದ
ದ ೊಡಿ ಬಿಲಿನ ಿಳ ದು ಬಲವಾಗ ರ್ಡಿದನು. ಆಗ ದ ೊಡಿ
ಹಾಹಾಕಾರ ಶಬಧವುಂಟಾಯತು. ಬಿಲುಿರ್ಡಿದ ಕಡ ಪಾರ್ವನು
ಕಣುಣಹಾಯಸಲು, ಅಲ್ಲಿ ಕಣವನನುಿ ಕಂಡು ಅವನ ಕ ೊೋಪ್ವು ಇನುಿ
ಬಹಳವಾಯತು. ಆ ಕುರುಶ ರೋಷ್ಿನು ರ ೊೋಷ್ವಶನಾಗ ಕಣವನನ ಿೋ
ಕ ೊಲಿಬಯಸಿ ಕಣುಣತ್ತರುಗಸಿ ಅವನನುಿ ದಟಿುಸಿದನು. ಪಾರ್ವನು
ಹಾಗ ಮುಖ್ತ್ತರುಗಸಲು ತ್ತೋವರಗಾರ್ ರ್ೋಧರು ಸಾವಿರಾರು
ಬಾಣಗಳನುಿ ಅಶವತಾಿಮನಿಗ ತಂದುಕ ೊಟುರು. ಮಹಾಬಾಹು
ಶತುರವಿಜ ೋತನ ಧನಂರ್ಯನು ಆಗ ಅಶವತಾಿಮನನುಿ ಬಿಟುು
892
ಇದಾಕಿೆದಾಂತಲ ೋ ಕಣವನತಾಲ ೋ ನುಗುದನು. ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಕಣುಣ
ಕ ಂಪ್ು ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಅವನತಾ ನುಗುದ ಅರ್ುವನನು
ದವಂದವಯುದಧವನುಿ ಬಯಸಿ ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದನು.

ಅರ್ುವನ-ಕಣವರ ಪ್ುನಯುವದಧ
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕಣವ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನನಗ ಸರಿಸಮಾನರಿಲಿ ಎಂದು ನಿೋನು
ಸಭ ಯ ನಡುವ ಬಹಳ ಮಾತುಗಳಿಂದ ರ್ಂಬ
ಕ ೊಚಿಿದ ಯಲಿ! ಆ ಕಾಲವು ಇದ ೊೋ ಬಂದದ ! ನಿೋನು
ಧಮವವನುಿ ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ತ ೊರ ದು ಕಠಿಣ
ಮಾತುಗಳನಾಿಡಿದ . ನಿೋನು ಮಾಡಬಯಸುತ್ತಾರುವ ಈ
ಕಾಯವವು ನಿನಗ ದುಷ್ೆರವ ಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ಕಣವ!
ನನಿನುಿ ಎದುರಿಸುವ ಮುನಿವ ೋ ನಿೋನು ಏನ ೊೋ
ಆಡಿದ ಾಯಲಿ. ಕೌರವರ ನಡುವ ಅದನಿಿೋಗ ನನ ೊಿಡನ
ಮಾಡಿ ತ ೊೋರಿಸು! ಸಭ ಯಲ್ಲಿ ದೌರಪ್ದಯು ದುರಾತಮರಿಂದ
ಕ ಿೋಶಗ ೊಂಡಿದುದನುಿ ನಿೋನು ನ ೊೋಡಿದ . ಅದರ ಫಲವನಿಿೋಗ
ಸಂಪ್ೊಣವವಾಗ ಅನುರ್ವಿಸು. ಹಂದ ನಾನು
ಧಮವಪಾಶಕ ೆ ಕಟುುಬಿದುಾ ಸಹಸಿಕ ೊಂಡ ಕ ೊೋಪ್ದ
ಗ ಲುವನುಿ ಈಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನ ೊೋಡು. ಬಾ ಕಣವ!
ನನ ೊಿಡನ ಯುದಧಮಾಡಲು ಒಪಿಪಕ ೊೋ! ಕೌರವರ ಲಿರೊ
893
 ಸ ೈನಿಕರ ಸಹತ ಪ ರೋಕ್ಷಕರಾಗಲ್ಲ.”
ಕಣವನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾರ್ವ! ಮಾತ್ತನಲ್ಲಿ ಆಡಿದುದನುಿ ಕಾಯವದಲ್ಲಿ
ಮಾಡಿತ ೊೋರು. ಕಾಯವವು ಮಾತ್ತಗಂತ
ರ್ಗಲಾಗದುದ ಂದು ಲ ೊೋಕಪ್ರಸಿದಧವಾಗದ . ನಿನಿ
ಹ ೋಡಿತನವನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಹಂದ ನಿೋನು ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡಿದುಾದು ಅಶಕಿಾಯಂದ ಎಂದು ನನಗನಿಿಸುತಾದ .
ಧಮವಪಾಶಕ ೆ ಬದಧನಾಗ ಹಂದ ನಿೋನು ಕ ೊೋಪ್ವನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಂಡಿದ ಾಯಾದರ ಈಗಲೊ ನಿೋನು ಅದ ೋರಿೋತ್ತ
ಬದಧನಾಗದಾೋಯೆ. ಆದರ ನಿೋನು ಸವತಂತರನ ಂದು
ಭಾವಿಸಿದಾೋಯೆ. ನಿೋನು ಹ ೋಳಿದಂತ ವನದಲ್ಲಿ
ವಾಸಮಾಡಿದಾ ಪ್ಕ್ಷದಲ್ಲಿ, ಧಮಾವರ್ವವಿದ ಕ ಿೋಶಪಿೋಡಿತ
ನಿೋನು ಹ ೋಗ ತಾನ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯನುಿ ಮುರಿಯಬಯಸುವ ?
ಸವಯಂ ದ ೋವ ೋಂದರನ ೋ ನಿನಗಾಗ ಯುದಧಮಾಡಿದರೊ
ಗ ಲಿಲ್ಲರುವ ನನಗ ಸವಲಪವೂ ವಾಥ ಯಲಿ. ನಿನಿ ಈ ಬಯಕ
ಶ್ೋಘ್ರದಲ್ಲಿ ಈಡ ೋರಲ್ಲ. ನಿೋನಿೋಗ ನನ ೊಿಡನ
ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾೋಯೆ ಮತುಾ ನನಿ ಬಲವನುಿ ನ ೊೋಡುತ್ತಾೋಯೆ.”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಧ ೋಯ! ಈಗತಾನ ೋ ನಿೋನು ನನ ೊಿಡನ
ಹ ೊೋರಾಡುತ್ತಾದುಾ ಯುದಧದಂದ ಓಡಿಹ ೊೋಗದ ಾ.
894
 ಆದಾರಿಂದಲ ೋ ನಿೋನು ಇನೊಿ ಬದುಕಿದಾೋಯೆ. ನಿನಿ
ತಮಮನಾದರ ೊೋ ಹತನಾದನು. ನಿೋನಲಿದ ಮತಾಯರು
ತಾನ ೋ ತನಿ ತಮಮನನುಿ ಕ ೊಲ್ಲಿಸಿ ರಣರಂಗವನುಿ ಬಿಟುು
ಓಡಿಹ ೊೋಗ ನಂತರ ಸತುಪರುಷ್ರ ನಡುವ ನಿಂತು ಹೋಗ
ಮಾತನಾಡಿಯಾನು?”
ಸ ೊೋಲ್ಲಲಿದ ಅರ್ುವನನು ಕಣವನಿಗ ಹೋಗ ನುಡಿಯುತಾಲ ೋ,
ಕವಚವನುಿ ಭ ೋದಸುವಂತ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುತಾಾ ಮುನುಿಗುದನು.
ಅಗಿಜಾವಲ ಗಳಂತಹ ಆ ಬಾಣಗಳನುಿ ಕಣವನು ಮಳ ಗರ ಯುವ
ಮೋಡಗಳಂತ್ತದಾ ದ ೊಡಿ ಶರವಷ್ವದಂದ ಎದುರಿಸಿದನು.
ಘೊೋರರೊಪಿ ಬಾಣಸಮೊಹಗಳು ಎಲ ಿಡ ಯಲ್ಲಿಯೊ ಬಿದುಾ,
ಕುದುರ ಗಳನೊಿ, ತ ೊೋಳುಗಳನೊಿ, ಕ ೈಗವಸುಗಳನೊಿ
ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಯಾಗ ಭ ೋದಸಿದವು. ಸಹಸಲಾರದ ಅರ್ುವನನು ಹರಿತ
ತುದಯುಳೆ ಮತುಾ ನ ೋಪ್ವಡಿಸಿದ ಗಣುಣಗಳ ಬಾಣದಂದ ಕಣವನ
ಬತಾಳಿಕ ಯ ದಾರವನುಿ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಆಗ ಕಣವನು ಬತಾಳಿಕ ಯಂದ
ಬ ೋರ ಬಾಣಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಅರ್ುವನನ ಕ ೈಗ ಹ ೊಡ ದನು.
ಅರ್ುವನನ ಮುಷ್ಠು ಸಡಿಲವಾಯತು. ಬಳಿಕ ಮಹಾಬಾಹು
ಪಾರ್ವನು ಕಣವನ ಬಿಲಿನುಿ ತುಂಡರಿಸಿದನು. ಅವನು
ಶಕಾಯಯುಧವನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸಲು, ಪಾರ್ವನು ಅದನುಿ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಅನಂತರ ಕಣವನ ಬಹುಮಂದ
ಅನುಚರರು ಅವನ ಮೋಲ ೋರಿ ಬಂದರು. ಅವನು ಅವರನುಿ
895
ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಬಿಟು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಯಮಸದನಕ ೆ ಅಟಿುದನು.
ಆಗ ಅರ್ುವನನು ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ ಪ್ರಿಣಾಮಕಾರಿ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಕಿವಿಯವರ ಗೊ ಎಳ ದು ಬಿಟುು ಕಣವನ ಕುದುರ ಗಳಿಗ ಹ ೊಡ ಯಲು,
ಅವು ಹತವಾಗ ನ ಲದಮೋಲ ಬಿದಾವು. ಆಗ ವಿೋಯವಶಾಲ್ಲ
ಮಹಾರ್ುರ್ ಅರ್ುವನನು ರ್ವಲ್ಲಸುವ ಮತ ೊಾಂದು ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣ ಬಾಣದಂದ
ಕಣವನ ಎದ ಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಆ ಬಾಣವು ಅವನ ಕವಚವನುಿ
ಭ ೋದಸಿ ಶರಿೋರವನುಿ ಹ ೊಕಿೆತು. ಆಗ ಕತಾಲ ಕವಿದ ಅವನಿಗ
ಏನ ೊಂದೊ ತ್ತಳಿಯದಾಯತು. ಗಾಢವ ೋದನ ಯಂದ ಅವನು
ಯುದಧವನುಿ ತಾಜಸಿ ಉತಾರಕ ೆ ಓಡಿಹ ೊೋದನು. ಆಗ ಮಹಾರರ್
ಅರ್ುವನನೊ ಉತಾರನೊ ಧಿಕಾೆರಹಾಕಿದರು.

ದುಃಶಾಸನ, ವಿಕಣವ, ದುಃಸಾಹ ಮತುಾ

ವಿವಿಂಶತ್ತಯರ ೊಂದಗ ಅರ್ುವನನ ಯುದಧ
ಕಣವನನುಿ ಗ ದಾ ಪಾರ್ವನು ಉತಾರನಿಗ ನುಡಿದನು:
“ಇದ ೊೋ ಚಿನಿದ ತಾಳ ಮರದ ಧಿರ್ಚಿಹ ಿಯರುವ
ಸ ೈನಾದ ಡ ಗ ನನಿನುಿ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾ. ಅಲ್ಲಿ ಶಂತನುಪ್ುತರ
ದ ೋವಸದೃಶ ನಮಮ ಪಿತಾಮಹ ಭೋಷ್ಮನು ನನ ೊಿಡನ
ಯುದಧಕಾತುರನಾಗ ರರ್ದಲ್ಲಿದಾಾನ . ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವನ
ಬಿಲಿನೊಿ ಹ ದ ಯನೊಿ ಕತಾರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ

896
ಮೋಡದಂದ ನೊರಾರು ರ್ಂಚುಗಳು ಹ ೊಮುಮವಂತ
ಇಂದು ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಅದುಭತವಾಗ ಬಿಡುವ ನನಿನುಿ
ನ ೊೋಡು. ಚಿನಿದ ಹಂಬದಯುಳೆ ನನಿ ಗಾಂಡಿೋವವನುಿ
ಕೌರವರು ಇಂದು ಕಾಣುತಾಾರ . ಶತುರಗಳ ಲಿ ಸ ೋರಿ
ಬಲಗ ೈಯಂದಲ ೊೋ ಅರ್ವಾ ಎಡಗ ೈಯಂದಲ ೊೋ?
ಯಾವುದರಿಂದ ಬಾಣವನುಿ ಬಿಡುತಾಾನ ? ಎಂದು ನನಿ
ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ತಕಿವಸುತಾಾರ . ರಕಾವ ಂಬ ರ್ಲವನೊಿ,
ರರ್ಗಳ ಂಬ ಸುಳಿಗಳನೊಿ, ಆನ ಗಳ ಂಬ ಮಸಳ ಗಳನೊಿ
ಕೊಡಿದ, ದಾಟಲಾಗದ, ಪ್ರಲ ೊೋಕದತಾ ಹರಿಯುವ
ನದರ್ಂದನುಿ ನಾನು ಇಂದು ಹರಿಯಸುತ ೋಾ ನ . ಕ ೈ,
ಕಾಲು, ಬ ನುಿ, ತ ೊೋಳುಗಳ ಕ ೊಂಬ ಗಳನುಿಳೆ ದಟುವಾದ
ಕುರುವನವನುಿ ನ ೋಪ್ವಡಿಸಿದ ಗಣಿಣನ ರ್ಲ ಿಗಳಿಂದ
ಕಡಿದುಹಾಕುತ ೋಾ ನ . ಬಿಲುಿ ಹಡಿದು ಕುರು ಸ ೈನಾವನುಿ
ಒಂಟಿಯಾಗ ಗ ಲುಿವ ನನಗ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅಗಿಗ ಹ ೋಗ ೊೋ
ಹಾಗ ನೊರು ಮಾಗವಗಳು ಉಂಟಾಗುತಾವ . ನನಿಿಂದ
ಹ ೊಡ ತ ತ್ತಂದ ಸ ೈನಾವ ಲಿ ಚಕರದಂತ ಸುತುಾವುದನುಿ ನಿೋನು
ನ ೊೋಡುತ್ತಾೋಯೆ. ನ ಲ ಒಂದ ೋಸಮನಾಗರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ
ಹಳೆತ್ತಟುುಗಳಿಂದ ಕೊಡಿರಲ್ಲ. ನಿೋನು ಗಾಬರಿಕ ೊಳೆದ
ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ್ತರು. ಆಕಾಶವನುಿ ಆವರಿಸಿ ನಿಂತ್ತರುವ
ಗರಿಯನುಿ ಕೊಡ ನಾನು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಭ ೋದಸುತ ೋಾ ನ .
897
ಹಂದ ನಾನು ಇಂದರನ ಮಾತ್ತನಂತ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನೊರಾರು
ಸಾವಿರಾರು ಮಂದ ಪೌಲ ೊೋಮ ಕಾಲಖ್ಂರ್ರನುಿ
ಕ ೊಂದದ ಾ. ನಾನು ಇಂದರನಿಂದ ದೃಢಮುಷ್ಠಿಯನೊಿ,
ಬರಹಮನಿಂದ ಕ ೈಚಳಕವನೊಿ, ಪ್ರಜಾಪ್ತ್ತಯಂದ ಗಾಢ,
ರ್ಯಂಕರ ಅದುಭತ ಭ ೋದಶಕಿಾಯನೊಿ ಪ್ಡ ದದ ಿೋನ . ನಾನು
ಸಮುದರದ ಆಚ ಯದಾ ಅರವತುಾ ಸಾವಿರ
ಉಗರಧನುಧಾವರಿ ರರ್ಥಕರನುಿ ಗ ದುಾ ಹರಣಾಪ್ುರವನುಿ
ನಾಶಮಾಡಿದ ಾ. ಬಾವುಟಗಳ ಂಬ ಮರಗಳಿಂದಲೊ,
ಪ್ದಾತ್ತಗಳ ಂಬ ಹುಲ್ಲಿನಿಂದಲೊ, ರರ್ಗಳ ಂಬ ಸಿಂಹ
ಸಮೊಹದಂದಲೊ ಕೊಡಿದ ಕುರುವನವನುಿ ನನಿ ಅಸರಗಳ
ತ ೋರ್ಸಿಾನಿಂದ ಸುಟುುಹಾಕುತ ೋಾ ನ . ದ ೋವ ೋಂದರನು
ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಅಟಿುದಂತ ನಾನ ೊಬಿನ ೋ ನ ೋಪ್ವಡಿಸಿದ
ಗಣಿಣನ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುು ಆ ಶತುರಗಳನುಿ ರರ್ಗಳ ಂಬ
ಗೊಡುಗಳಿಂದ ಎಳ ದುಹಾಕುತ ೋಾ ನ . ನಾನು ರುದರನಿಂದ
ರೌದಾರಸರವನೊಿ, ವರುಣನಿಂದ ವಾರುಣಾಸರವನೊಿ,
ಅಗಿಯಂದ ಆಗ ಿೋಯಾಸರವನೊಿ, ವಾಯುವಿನಿಂದ
ವಾಯುವಾಾಸರವನೊಿ, ಇಂದರನಿಂದ ವಜಾರಯುಧವ ೋ
ಮುಂತಾದ ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ಡ ದುಕ ೊಂಡಿದ ಾೋನ . ಉತಾರ!
ನರಶ ರೋಷ್ಿರಿಂದ ರಕ್ಷ್ತವಾದ ಧೃತರಾಷ್ರಪ್ುತರರ ಂಬ ಈ
ಘೊೋರ ವನವನುಿ ನಾನು ಕಿತುಾಹಾಕುತ ೋಾ ನ . ನಿನಿ ರ್ಯವು
898
 ತ ೊಲಗಲ್ಲ!”
ಹೋಗ ಆ ಸವಾಸಾಚಿಯಂದ ಆಶಾವಸನ ಗ ೊಂಡ ಉತಾರನು ಧಿೋಮಂತ
ಭೋಷ್ಮನ ರ್ಯಂಕರ ರರ್ಸ ೈನಾವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಶತುರಗಳನುಿ ಗ ಲಿಬಯಸಿದ ಆ ಮಹಾಬಾಹು ಧನಂರ್ಯನನುಿ
ಕೊರರಕಾಯವಗಳನುಿ ಮಾಡಿದ ಭೋಷ್ಮನು ಉದ ವೋಗವಿಲಿದ ೋ
ತಡ ಗಟಿುದನು. ಸುಂದರ ಮಾಲ ಗಳನೊಿ, ಆರ್ರಣಗಳನೊಿ ಧರಿಸಿದಾ
ವಿದಾಾಪ್ರಿಣಿತ ಆ ಚತುರನು ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದ ಬಿಲ್ಲಿನ ಹ ದ ಯನುಿ
ರ್ಡಿಯುತಾ ರ್ಯಂಕರ ಧನುಧವರನ ಮೋಲ ರಗದನು. ದುಃಶಾಸನ,
ವಿಕಣವ, ದುಃಸಾಹ ಮತುಾ ವಿವಿಂಶತ್ತ – ಇವರು ರ್ಯಂಕರ
ಧನುಧವರ ಅರ್ುವನನತಾ ನುಗು ಸುತುಾಗಟಿುದರು. ವಿೋರ
ದುಃಶಾಸನನು ರ್ಲ ಿಯಂದ ವಿರಾಟಪ್ುತರ ಉತಾರನನುಿ ಹ ೊಡ ದು
ಇನ ೊಿಂದರಿಂದ ಅರ್ುವನನ ಎದ ಗ ಹ ೊಡ ದನು. ತ್ತರುಗ
ಅರ್ುವನನು ಹದಾನ ಗರಿಯ ವಿಶಾಲ ಅಲಗುಗಳ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಅವನ ಸುವಣವಖ್ಚಿತ ಬಿಲಿನುಿ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಆಮೋಲ ಐದು
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನ ಎದ ಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಪಾರ್ವನ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಭಾದತನಾದ ಅವನು ಯುದಧರಂಗವನುಿ ಬಿಟುು ಓಡಿ ಹ ೊೋದನು.
ಧೃತರಾಷ್ರಪ್ುತರ ವಿಕಣವನು ಶತುರವಿೋರರನುಿ ಕ ೊಲುಿವ
ಅರ್ುವನನನುಿ ಹದಾನ ಗರಿಗಳ, ಹರಿತ ನ ೋರಗತ್ತಯ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಹ ೊಡ ದನು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು ನ ೋಪ್ವಡಿಸಿದ ಗಣಿಣನ ಬಾಣದಂದ
ಬ ೋಗ ಅವನ ಹಣ ಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಪ ಟುುತ್ತಂದ ಅವನು ರರ್ದಂದ
899
ಬಿದಾನು. ಅನಂತರ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸ ೊೋದರರನುಿ ರಕ್ಷ್ಸ ಬಯಸಿದ
ದುಃಸಾಹನು ವಿವಿಂಶತ್ತರ್ಡಗೊಡಿ ಪಾರ್ವನತಾ ನುಗು
ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನನುಿ ಮುಚಿಿದನು. ಧನಂರ್ಯನು
ಉದವಗಿನಾಗದ ೋ ಹದಾನ ಗರಿಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಹರಿತ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಅವರಿಬಿರನೊಿ ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹ ೊಡ ದು ಅವರ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಕ ೊಂದನು. ಕುದುರ ಗಳು ಸತುಾ, ಅವರ ದ ೋಹಗಳು ಗಾಯಗ ೊಳೆಲು
ಆ ಧೃತರಾಷ್ರಪ್ುತರರಿಬಿರನೊಿ ಅವರ ಕಾಲಾಳುಗಳು ಮುನುಿಗು
ಬ ೋರ ರರ್ಗಳಲ್ಲಿ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾರು. ಸ ೊೋಲ್ಲಲಿದ, ಕಿರಿೋಟಧಾರಿ,
ಗುರಿತಪ್ಪದ, ಬಹಾಬಲ್ಲ ಅರ್ುವನನು ಎಲಿ ದಕುೆಗಳನೊಿ
ಆಕರರ್ಸಿದನು.

ಸಂಕುಲಯುದಧ
ಅನಂತರ ಕೌರವ ಮಹಾರರ್ರ ಲಿ ಒಟಾುಗ ಸ ೋರಿ ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ
ಬಲವಾಗ ಆಕರಮಣ ಮಾಡಿದರು. ಮಂರ್ು ಪ್ವವತಗಳನುಿ
ಕವಿಯುವಂತ ಆ ಅಮೋಯಾತಮನು ಆ ಮಹಾರರ್ರ ನ ಿಲಾಿ
ಬಾಣಗಳ ಜಾಲದಂದ ಮುಚಿಿಬಿಟುನು. ಮಹಾಗರ್ಗಳ
ಘಿೋಂಕಾರದಂದಲೊ, ಕುದುರ ಗಳ ಹ ೋಷ್ಾರವದಂದಲೊ, ಭ ೋರಿ-
ಶಂಖ್ಗಳ ನಿನಾದದಂದಲೊ ತುಮುಲ ಶಬಧವುಂಟಾಯತು.
ಪಾರ್ವನ ಸಾವಿರಾರು ಬಾಣ ಸಮೊಹಗಳು ಮನುಷ್ಾರ ಮತುಾ
ಕುದುರ ಗಳ ಶರಿೋರಗಳನೊಿ, ಲ ೊೋಹಕವಚಗಳನೊಿ ಭ ೋದಸಿ
900
ಹ ೊರಬಿೋಳುತ್ತಾದಾವು. ತವರ ಯಂದ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುತ್ತಾದಾ ಆ
ಅರ್ುವನನು ಶರತಾೆಲದ ನಡುಹಗಲ್ಲನಲ್ಲಿ ರ್ವಲ್ಲಸುವ
ಸೊಯವನಂತ ಸಮರದಲ್ಲಿ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾನು. ಆಗ ಹ ದರಿದ
ರರ್ಥಕರು ರರ್ಗಳಿಂದಲೊ, ಅಶವಸ ೈನಿಕರು ಕುದುರ ಗಳಿಂದಲೊ
ಧುಮುಕುತ್ತಾದಾರು ಮತುಾ ಕಾಲಾಳುಗಳು ನ ಲಕ ೆ ಬಿೋಳುತ್ತಾದಾರು.
ಬಾಣಗಳು ತಾಗದ ಮಹಾವಿೋರರ ತಾಮರ, ಬ ಳಿೆ, ಮತುಾ ಉಕುೆಗಳ
ಕವಚಗಳಿಂದ ಮಹಾ ಶಬಧವುಂಟಾಯತು. ಮಡಿದವರ
ದ ೋಹಗಳಿಂದಲೊ, ಹರಿತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಪಾರಣಾನಿೋಗದ
ಗಜಾರ ೊೋಹೋ, ಅಶಾವರ ೊೋಹಗಳಿಂದಲೊ ಆ ರಣರಂಗವ ಲಿ
ಮುಸುಕಿಹ ೊೋಯತು. ರರ್ದಂದುರಳಿ ಬಿದಾ ಮಾನವರಿಂದ
ರ್ೊರ್ಯು ತುಂಬಿಹ ೊೋಯತು. ಧನಂರ್ಯನು ಕ ೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಲಿನುಿ
ಹಡಿದು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕುಣಿಯುತ್ತಾರುವಂತ ತ ೊೋರುತ್ತಾತುಾ. ಸಿಡಿಲ್ಲನ
ಶಬಧದಂತ್ತದಾ ಗಾಂಡಿೋವದ ನಿಘೊೋವಷ್ವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಎಲಿ ಜೋವಿಗಳ್
ಆ ಮಹಾಯುದಧಕ ೆ ಹ ದರಿ ಓಡಿಹ ೊೋದವು. ಕುಂಡಲ-
ಕಿರಿೋಟಗಳನೊಿ, ಚಿನಿದ ಹಾರಗಳನೊಿ ಧರಿಸಿದ ರುಂಡಗಳು
ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಬಿದಾರುವುದು ಕಂಡುಬರುತ್ತಾದಾವು. ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಗಾಸಿಗ ೊಂಡ ದ ೋಹಗಳಿಂದಲೊ, ಬಿಲುಿಗಳು ಚುಚಿಲಪಟು
ತ ೊೋಳುಗಳಿಂದಲೊ, ಆರ್ರಣಗಳ ಸಹತ ಕ ೈಗಳಿಂದಲೊ
ರ್ೊರ್ಯು ಮುಚಿಿಹ ೊೋಗ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾತುಾ. ಆಕಾಶದಂದ ಕಲುಿಗಳ
ಮಳ ಸುರಿದಂತ ಹರಿತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ರುಂಡಗಳು ಸತತವಾಗ
901
ಬಿೋಳುತ್ತಾದಾವು. ಹದಮೊರು ವಷ್ವ ತಡ ದುಕ ೊಂಡಿದಾ
ರುದರಪ್ರಾಕರರ್ ಪಾಂಡವ ಪಾರ್ವನು ತನಿ ರೌದರವನುಿ ಹಾಗ
ಪ್ರದಶ್ವಸುತಾಾ, ಸಂಚರಿಸುತಾಾ, ಆ ರ್ಯಂಕರ ಕ ೊೋಪಾಗಿಯನುಿ
ಧಾತವರಾಷ್ರರ ಮೋಲ ಸುರಿಸಿದನು. ಅವನಿಂದ ಸುಟುು
ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ಸ ೈನಾವನೊಿ ಮತುಾ ಅವನ ಪ್ರಾಕರಮವನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ಎಲಿ ರ್ೋಧರೊ ಧಾತವರಾಷ್ರನ ಕಣ ಣದುರಿಗ ೋ ಮೊಕರಾದರು.
ರ್ಯಶಾಲ್ಲಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಅರ್ುವನನು ಆ ಸ ೈನಾವನುಿ ಹ ದರಿಸುತಾಾ,
ಮಹಾರರ್ಥಗಳನುಿ ಓಡಿಸುತಾಾ ಸುತಾಾಡಿದನು. ರಕಾಪ್ರವಾಹದ
ಅಲ ಗಳನುಿಳೆ, ಮೊಳ ಗಳ ಪಾಚಿಯಂದ ತುಂಬಿದ,
ಪ್ರಳಯಕಾಲದಲ್ಲಿ ಯಮನು ನಿರ್ವಸಿದಂತ್ತದಾ ಘೊೋರ ನದಯನುಿ
ಹರಿಸಿದನು. ಬಿಲುಿ ಬಾಣಗಳ ದ ೊೋಣಿಗಳನುಿಳೆ, ರಕಾ ಮಾಂಸಗಳ
ಕ ಸರನುಿಳೆ, ಮಹಾರರ್ರ ಮಹಾದವೋಪ್ಗಳನುಿಳೆ,
ಶಂಖ್ದುಂದುಭಗಳ ಶಬಧಗಳ, ಘೊೋರವಾಗ ಉಕುೆತ್ತಾದಾ ನ ತಾರ
ನದಯನುಿ ಪಾರ್ವನು ನಿರ್ವಸಿದನು. ಅವನು ಬಾಣಗಳನುಿ
ತ ಗ ಯುವುದಕೊೆ, ಹೊಡುವುದಕೊೆ, ಗಾಂಡಿೋವವನ ಿಳ ದು
ಬಿಡುವುದಕೊೆ ನಡುವ ಯಾವುದ ೋ ಅಂತರವು ಕಾಣುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ.

ಅರ್ುವನನಿಂದ ಇಂದಾರಸರ ಪ್ರರ್ೋಗ

ಆಮೋಲ ದುರ್ೋವಧನ, ಕಣವ, ದುಃಶಾಸನ, ವಿವಿಂಶತ್ತ,
ಪ್ುತರಸಹತ ದ ೊರೋಣ, ಅತ್ತರರ್ ಕೃಪ್ ಇವರು ಬಲವಾದ ದೃಢ
902
ಬಿಲುಿಗಳನುಿ ರ್ಡಿಯುತಾಾ ಧನಂರ್ಯನನುಿ ಕ ೊಲಿಬ ೋಕ ಂದು
ಕ ೊೋಪಾವ ೋಶದಂದ ಮತ ಾ ಯುದಧಕ ೆ ಬಂದರು. ವಾನರಧಿರ್
ಅರ್ುವನನು ಹಾರಾಡುವ ಬಾವುಟಗಳನುಿಳೆ ಸೊಯವನಂತ
ಪ್ರಕಾಶ್ಸುವ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅವರ ಲಿರನೊಿ ಎದುರಿಸಿದನು.
ಬಳಿಕ ಕೃಪ್, ಕಣವ, ಮತುಾ ರರ್ಥಗಳಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ದ ೊರೋಣರು
ಮಹಾವಿೋಯವ ಧನಂರ್ಯನನುಿ ಮಹಾಸರಗಳಿಂದ ತಡ ದರು.
ಮೋಲ ಬಿೋಳುತ್ತಾದಾ ಕಿರಿೋಟಿಯಮೋಲ ಮಳ ಸುರಿಸುವ ಮೋಡಗಳಂತ
ಬಾಣಗಳ ಮಳ ಗರ ದರು. ಆ ಮಾನಾರು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಅವನ
ಹತ್ತಾರವ ೋ ನಿಂತು ಗರಿಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನನುಿ
ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಮುಚಿಿಬಿಟುರು. ಹಾಗ ಸುತಾಲೊ ಆ ದವಾಾಸರಗಳಿಂದ
ಮುಚಿಿ ಹ ೊೋಗದಾ ಅವನ ದ ೋಹದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಅಂಗುಲದಷ್ುು ಕೊಡ
ಜಾಗವು ಕಾಣುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಅನಂತರ ಮಹಾರರ್ಥ ಬಿೋರ್ತುಾವು ನಕುೆ
ಆದತಾಸಂಕಾಶ ಇಂದಾರಸರವನುಿ ಗಾಂಡಿೋವಕ ೆ ಹೊಡಿದನು.
ಸಮರದಲ್ಲಿ ಬಲಶಾಲ್ಲ, ಕಿರಿೋಟಮಾಲ್ಲ ಕೌಂತ ೋಯನು ಸೊಯವನ
ಕಿರಣದಂತ ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುತಾಾ ಕುರುಗಳ ಲಿರನೊಿ ಮುಚಿಿಬಿಟುನು.
ಕಾಮನಬಿಲ್ಲಿನಂತ ಬಗುದಾ ಗಾಂಡಿೋವವು ಮೋಡದಲ್ಲಿನ
ರ್ಂಚಿನಂತ ಮತುಾ ಪ್ವವತದ ಮೋಲ್ಲನ ಬ ಂಕಿಯಂತ
ಪ್ರರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾತುಾ. ಮೋಡವು ಮಳ ಗರ ಯುವಾಗ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ರ್ಂಚು
ಹ ೊಳ ಯುವಂತ ಗಾಂಡಿೋವವು ಹತುಾದಕುೆಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಬ ಂಕಿಯನುಿ
ಬಿೋಳಿಸಿತು. ಅಲ್ಲಿ ರರ್ಥಕರ ಲಿರೊ ಎಲ ಿಡ ಯೊ ತಲಿಣಗ ೊಂಡರು.
903
ಎಲಿರೊ ಮೊಕರಾಗ, ಚಿತಾದ ಸಾವಸಿಯವನುಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡರು.
ಹತಚ ೋತಸರಾಗ ರ್ೋಧರ ಲಿರೊ ಸಂಗಾರಮವಿಮುಖ್ರಾದರು.
ಹೋಗ ಸ ೋನ ಗಳ ಲಿವೂ ರ್ಛದರ ರ್ಛದರವಾಗ ತಮಮ ಜೋವದ ಆಸ ಯನುಿ
ತ ೊರ ದು ಎಲಿ ದಕುೆಗಳಿಗೊ ಓಡಿಹ ೊೋದರು.

ಭೋಷ್ಾಮರ್ುವನರ ಯುದಧ
ಆಗ ರ್ೋಧರು ಹತರಾಗುತ್ತಾರಲು, ದುರಾಧಷ್ವ ಪ್ರತಾಪ್ವಾನ್
ಶಾಂತನವ ಭೋಷ್ಮನು ಧನಂರ್ಯನ ಡ ಗ ನುಗುದನು.
ಸುವಣವಖ್ಚಿತ ಶ ರೋಷ್ಿ ಧನುಸಾನುಿ ಹಡಿದು, ಹರಿತ ಮನ ಗಳ
ಮತುಾ ಮಮವಭ ೋದಕ ಶಕಿಾಯ ಬಾಣಗಳನುಿ ಹಡಿದು, ತಲ ಯಮೋಲ
ಬ ಳ ್ುಡ ಯನುಿ ತಳ ದ ಆ ನರಶ ರೋಷ್ಿನು ಸೊರ್ೋವದಯದಲ್ಲಿ
ಪ್ವವತದಂತ ಶ ೋಭಸುತ್ತಾದಾನು. ಆ ಗಾಂಗ ೋಯನು ಶಂಖ್ವನೊಿದ
ಕೌರವರಿಗ ಹಷ್ವವನುಿಂಟುಮಾಡಿ, ಬಲಕ ೆ ತ್ತರುಗ ಬಿೋರ್ತುಾವನುಿ
ಎದುರಿಸಿದನು. ಹಾಗ ಬರುತ್ತಾರುವ ಅವನನುಿ ಕಂಡು ಪ್ರವಿೋರಹ
ಕೌಂತ ೋಯನು ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಮೋಡವನುಿ ಪ್ವವತದಂತ
ಎದುರಿಸಿದನು. ಆಗ ವಿೋಯವವಂತ ಭೋಷ್ಮನು ರ್ುಸುಗುಡುವ
ಸಪ್ವಗಳಂತ್ತರುವ ಮಹಾವ ೋಗವುಳೆ ಎಂಟು ಬಾಣಗಳನುಿ
ಪಾರ್ವನ ಧಿರ್ದ ಮೋಲ ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದನು. ಉರಿಯುತ್ತಾದ ಆ
ಬಾಣವು ಪಾಂಡುಪ್ುತರನ ಧಿರ್ಕ ೆ ತಾಗ ಕಪಿಯನೊಿ ಧಿಜಾಗರದಲ್ಲಿ
ನ ಲ ಗ ೊಂಡಿದಾವನೊಿ ಹ ೊಡ ದವು. ಆಗ ಪಾಂಡವನು ಅಗಲ
904
ಅಲಗನುಿಳೆ ದ ೊಡಿ ರ್ಲ ಿಯಂದ ಭೋಷ್ಮನ ಕ ೊಡ ಯನುಿ ಕತಾರಿದನು
ಮತುಾ ಅದು ತಕ್ಷಣವ ೋ ನ ಲದಮೋಲ ಬಿದಾತು. ಶ್ೋಘ್ರಕರ್ವ
ಕೌಂತ ೋಯನು ಅವನ ದೃಢ ಧಿರ್ವನೊಿ, ರರ್ದ ಕುದುರ ಗಳನೊಿ,
ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿದಾ ಇಬಿರು ಸಾರರ್ಥಗಳನೊಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು.
ಬಲ್ಲ ಮತುಾ ವಾಸವನಿಗ ನಡ ದಂತ ಭೋಷ್ಮ ಪಾರ್ವರಿಗ
ರ ೊೋಮಾಂಚನಕಾರಿ ತುಮುಲ ಯುದಧವು ನಡ ಯತು.
ಭೋಷ್ಾಮರ್ುವನರಿಗ ನಡ ದ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ರ್ಲ ಿಗಳು ರ್ಲ ಿಗಳಿಗ ತಾಗ
ಮಳ ಗಾಲದ ರ್ಣುಕು ಹುಳುಗಳಂತ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹ ೊಳ ದವು.
ಎಡಗ ೈ ಮತುಾ ಬಲಗ ೈ ಎರಡರಿಂದಲೊ ಶರಗಳನುಿ ಬಿಡುತ್ತಾದಾ
ಪಾರ್ವನ ಗಾಂಡಿೋವವು ಅಗಿಚಕರದಂತ್ತತುಾ. ಮಳ ಯಂದ
ಪ್ವವತವನುಿ ಮುಚಿಿಬಿಡುವ ಮೋಡದಂತ ಅವನು ಆ ಹರಿತ
ನೊರು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಭೋಷ್ಮನನುಿ ಮುಚಿಿಬಿಟುನು. ಮೋಲ ದುಾ
ಬರುವ ಅಲ ಯನುಿ ತಡ ಯುವಂತ ಎರಗುವ ಆ ಬಾಣಗಳ
ಮಳ ಯನುಿ ಭೋಷ್ಮನು ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕತಾರಿಸಿ ಅರ್ುವನನನುಿ
ತಡ ದನು.

ಸಮರದಲ್ಲಿ ತುಂಡುತುಂಡಾಗ ಕತಾರಿಸಲಪಟು ಆ ಬಾಣಸಮೊಹಗಳು

ಅರ್ುವನನ ರರ್ದ ಮೋಲ ಉದುರಿಬಿದಾವು. ಆಗ ಪಾಂಡವನ
ರರ್ದಂದ ರ್ಡಿತ ಗಳ ಹಂಡಿನಂತ ಚಿನಿದ ಗರಿಗಳನುಿಳೆ ಬಾಣಗಳ
ಮಳ ಯು ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಹ ೊರ್ಮತು. ಭೋಷ್ಮನು ಪ್ುನಃ ಅದನುಿ
905
ನೊರಾರು ಹರಿತ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಆಗ ಕೌರವರ ಲಿರು
ನುಡಿದರು:
“ಸಾಧು! ಸಾಧು! ಅರ್ುವನನ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡುತ್ತಾರುವ
ಭೋಷ್ಮನು ಅಸಾಧಾವಾದುದನುಿ ಮಾಡಿದನು. ಅರ್ುವನನು
ಬಲಶಾಲ್ಲ, ತರುಣ, ದಕ್ಷ ಮತುಾ ಶ್ೋಘ್ರಕಾರಿ. ಶಂತನುಪ್ುತರ
ಭೋಷ್ಮ, ದ ೋವಕಿೋಸುತ ಕೃಷ್ಣ, ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ
ಆಚಾಯವಶ ೋಷ್ಿ ಭಾರದಾವರ್ನನುಿ ಬಿಟುರ ಬ ೋರ ಯಾರು
ತಾನ ೋ ರಣದಲ್ಲಿ ಪಾರ್ವನ ವ ೋಗವನುಿ
ಸಹಸಿಕ ೊಳೆಬಲಿರು?”
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಾಗದಾ ಆ ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿರಿೋವವರೊ
ಅಸರಗಳಿಂದ ಅಸರಗಳನುಿ ತಡ ಗಟುುತಾಾ ಯುದಧಕೃಡ ಯನಾಿಡುತಾಾ
ಎಲಿ ಜೋವಿಗಳ ಕಣುಣಗಳನೊಿ ಮರುಳುಗ ೊಳಿಸಿದರು. ಬರಹಮ, ಇಂದರ,
ಅಗಿ, ಕುಬ ೋರ, ವರುಣ, ಯಮ, ವಾಯು ಇವರಿಂದ ಪ್ಡ ದ
ರ್ಯಂಕರ ಅಸರಗಳನುಿ ಪ್ರರ್ೋಗಸುತ್ತಾದಾ ಆ ಮಹಾತಮರು
ರಣರಂಗದಲ್ಲಿ ಚರಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಆಗ ಅವರಿಬಿರೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ತ ೊಡಗರುವುದನುಿ ಕಂಡು ಎಲಿ ಜೋವಿಗಳ್ ವಿಸಮಯಗ ೊಂಡು
“ಮಹಾಬಾಹು ಪಾರ್ವ! ಲ ೋಸು! ಭೋಷ್ಮ! ಲ ೋಸು!” ಎಂದು
ನುಡಿದವು. ಭೋಷ್ಮ-ಪಾರ್ವರ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತಾರುವ ಈ
ಮಹಾಸರಗಳ ಮಹಾಪ್ರರ್ೋಗವು ಮನುಷ್ಾರಲ್ಲಿ ಕಾಣತಕೆದಾಲಿ!
ಹೋಗ ಸವಾವಸರಕ ೊೋವಿದರ ನಡುವ ಅಸರಯುದಧವು ನಡ ಯತು. ಆಗ
906
ಅರ್ುವನನು ಪ್ಕೆಕ ೆ ಸರಿದು ಅಗಲ ಅಲಗುಗಳನುಿಳೆ ಬಾಣಗಳಿಂದ
ಭೋಷ್ಮನ ಸವಣವಖ್ಚಿತ ಬಿಲಿನುಿ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಮಹಾಬಾಹು
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ ಭೋಷ್ಮನು ಎವ ಯಕುೆವಷ್ುರಲ್ಲಿ ಬ ೋರ ೊಂದು
ಬಿಲಿನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಹ ದ ಯೆೋರಿಸಿ, ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಧನಂರ್ಯನ ಮೋಲ ಬ ೋಗ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುನು. ಮಹಾತ ೋರ್ಸಿವ
ಅರ್ುವನನೊ ಕೊಡ ಭೋಷ್ಮನ ಮೋಲ ವಿಚಿತರವೂ ಹರಿತವೂ ಆದ
ಅನ ೋಕ ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುನು. ಹಾಗ ಯೆೋ ಭೋಷ್ಮನೊ ಕೊಡ
ಅರ್ುವನನ ಮೋಲ ಬಿಟುನು. ನಿರಂತರವಾಗ ಬಾಣಗಳನುಿ
ಬಿಡುತ್ತಾದಾ ಆ ದವಾಾಸರವಿದ ಮಹಾತಮರಲ್ಲಿ ವಾತಾಾಸವ ೋ
ಕಾಣುತ್ತಾರಲ್ಲಲಿ. ಆಗ ಕಿರಿೋಟಮಾಲ್ಲೋ ಅತ್ತರರ್ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನು ಹತುಾ
ದಕುೆಗಳನೊಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಮುಚಿಿದನು. ಶಾಂತನವನೊ
ಹಾಗ ಯೆೋ ಮಾಡಿದನು. ಆ ಯುದಾದಲ್ಲಿ ಅರ್ುವನನನುಿ ಭೋಷ್ಮನೊ,
ಭೋಷ್ಮನನುಿ ಅರ್ುವನನೊ ರ್ೋರಿಸಿದಂತ್ತತುಾ. ಅದು ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ
ಅದುಭತವಾಯತು. ಆಗ ಭೋಷ್ಮನ ಶ ರ ರರ್ರಕ್ಷಕರು
ಅರ್ುವನನಿಂದ ಹತರಾಗ ಅವನ ರರ್ದ ಡ ಯಲ್ಲಿ ಬಿದಾರು. ಆಗ
ಅರ್ುವನನ ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಹ ೊರಬಂದ ಗರಿಸಹತ ಬಾಣಗಳು
ಹಗ ಯನುಿ ಇಲಿದಂತ ಮಾಡುವ ಬಯಕ ಯಂದ ಮುನುಿಗುದವು.
ಅವನ ರರ್ದಂದ ಹ ೊಮುಮತ್ತಾದಾ, ಬ ಳಗುತ್ತಾದಾ ಸುವಣವಖ್ಚಿತ
ಬಾಣಗಳು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಹಂಸಗಳ ಸಾಲ್ಲನಂತ ಕಾಣುತ್ತಾದಾವು.
ಬಲವಾಗ ಪ್ರರ್ೋಗಸಲಾದ ಅವನ ಆ ವಿಚಿತರ ದವಾಾಸರವನುಿ
907
ಇಂದರಸಹತರಾಗ ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ದ ೋವತ ಗಳು ನ ೊೋಡುತ್ತಾದಾರು.
ವಿಚಿತರವೂ ಅದೊಭತವೂ ಆದ ಅದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಬಹಳ
ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ಪ್ತಾಪಿ ಗಂಧವವ ಚಿತರಸ ೋನನು ದ ೋವ ೋಂದರನ
ಮುಂದ ಅರ್ುವನನನುಿ ಹ ೊಗಳಿದನು.
“ಒಂದಕ ೊೆಂದು ಅಂಟಿಕ ೊಂಡಂತ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾರುವ
ಶತುರಗಳನುಿ ಸಿೋಳುವ ಈ ಬಾಣಗಳನುಿ ನ ೊೋಡು.
ಅರ್ುವನನ ಈ ದವಾಾಸರಪ್ರರ್ೋಗವು ಅದುಭತವಾಗದ .
ಇದನುಿ ಮಾನವರು ನಂಬುವುದಲಿ. ಇದು ಅವರಲ್ಲಿಲಿ.
ಪಾರಚಿೋನ ಕಾಲದ ಈ ಮಹಾಸರಗಳ ಕೊಟ
ವಿಚಿತರವಾದುದು. ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾರುವ ಮಧಾಾಹಿದ
ಸೊಯವನಂತ್ತರುವ ಅರ್ುವನನನುಿ ಸ ೈನಾಗಳು ಕಣ ಣತ್ತಾ
ನ ೊೋಡಲಾರವು. ಇವರಿಬಿರೊ ತಮಮ ಕಾಯವಗಳಲ್ಲಿ
ಪ್ರಸಿದಧರು. ಇಬಿರೊ ಯುದಧವಿಶಾರದರು. ಇಬಿರೊ
ಕ ಲಸದಲ್ಲಿ ಸಮಾನರು. ಇಬಿರೊ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
ಎದುರಿಸಲಾಗದವರು.”
ಚಿತರಸ ೋನನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ದ ೋವ ೋಂದರನು ದವಾ ಹೊಮಳ ಯಂದ
ಆ ಪಾರ್ವ-ಭೋಷ್ಮರ ಕೊಟವನುಿ ಗೌರವಿಸಿದನು. ಆಗ ಶಾಂತನವ
ಭೋಷ್ಮನು ಬಾಣಪ್ರರ್ೋಗಮಾಡುತ್ತಾದಾ ಅರ್ುವನನನಲ್ಲಿ
ಆಸಪದವನುಿ ಕಂಡು ಎಡಬದಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು
ನಕುೆ ಬಹು ತ ೋರ್ಸಿವ ಭೋಷ್ಮನ ಬಿಲಿನುಿ ಹದಾನ ಗರಿಗಳನುಿಳೆ
908
ಅಗಲವಾದ ಅಲಗನ ಬಾಣದಂದ ಕತಾರಿಸಿದನು. ಹಾಗ ಯೆೋ
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಧನಂರ್ಯನು ಪ್ರಾಕರಮದಂದ ಪ್ರಯತ್ತಿಸುತ್ತಾದಾ
ಅವನ ಎದ ಗ ಹತುಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಯದಧದಲ್ಲಿ
ಎದುರಿಸಲಾಗದ ಮಹಾಬಾಹು ಗಾಂಗ ೋಯನು ಪಿೋಡಿತನಾಗ ರರ್ದ
ದಂಡವನುಿ ಹಡಿದು ಅಸವಸಿನಂತ ಬಹಳ ಹ ೊತುಾ ಕುಳಿತುಬಿಟುನು.
ಪ್ರಜ್ಞ ತಪಿಪದ ಆ ಮಹಾರರ್ನನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುವುದಕಾೆಗ ರಥಾಶವಗಳ
ಸಾರರ್ಥಯು ಉಪ್ದ ೋಶವನುಿ ನ ನ ದು ಅವನನುಿ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾನು.

ಪಾರ್ವ-ದುರ್ೋವಧನರ ಯುದಧ
ಭೋಷ್ಮನು ರಣರಂಗವನುಿ ಬಿಟುು ಓಡಿಹ ೊೋಗಲು ಮಹಾತಮ
ದುರ್ೋವಧನನು ಬಾವುಟವನ ಿೋರಿಸಿ ಬಿಲುಿ ಹಡಿದು ಗರ್ವನ
ಮಾಡುತಾಾ ತಾನ ೋ ಅರ್ುವನನನುಿ ಎದುರಿಸಿದನು. ಅವನು
ರ್ಯಂಕರ ಬಿಲಿನುಿ ಹಡಿದ, ಉತುಾಂಗ ಪ್ರಾಕರಮವನುಿಳೆ,
ಶತುರಸಮೊಹದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾದಾ ಧನಂರ್ಯನ ನಡುಹಣ ಗ
ಕಿವಿಯವರ ಗೊ ಸ ಳ ದು ಬಿಟು ರ್ಲ ಿಯಂದ ಹ ೊಡ ದನು.
ಮಹಾಕಾಯವಗಳನುಿ ಮಾಡಿದ ಆ ಅರ್ುವನನು
ಸುವಣವಸದೃಶವೂ ತ್ತೋಕ್ಷ್ಣವೂ ಆದ ಆ ಬಾಣವು ನಾಟಲು,
ಸುಂದರವಾದ ಒಂದ ೋ ಶ್ಖ್ರದ ಒಂದ ೋ ಸಾರದ ಪ್ವವತದಂತ
ಶ ೋಭಸಿದನು. ಬಾಣದಂದ ಸಿೋಳಿದ ಅವನ ಹಣ ಯಂದ ಬ ಚಿನ ಯ
ರಕಾವು ಸತತವಾಗ ಹ ೊರ್ಮತು. ಅದು ಚಿನಿದ ವಿಚಿತರ
909
ಹೊಮಾಲ ಯಂತ ಸುಂದರವಾಗ ಶ ೋಭಸಿತು. ದುರ್ೋವಧನನ
ಬಾಣತಾಗದ, ಕುಗುದ ಸತವವುಳೆ ಆ ಬಲಶಾಲ್ಲಯು ಅತ್ತಶಯ
ಕ ೊೋಪಾವ ೋಷ್ದಂದ ವಿಷ್ಾಗಿಸಮಾನ ಬಾಣಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು
ಆ ರಾರ್ನನುಿ ಹ ೊಡ ದನು. ಉಗರತ ೋರ್ಸಿವ ದುರ್ವಧನನು
ಪಾರ್ವನನೊಿ, ಏಕ ೈಕವಿೋರನಾದ ಪಾರ್ವನು ದುರ್ೋವಧನನೊಿ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಎದುರಿಸಿದರು. ಅರ್ರ್ೋಢ ವಂಶದ ಆ
ವಿೋರಶ ರೋಷ್ಿರಿಬಿರೊ ಒಬಿರನ ೊಿಬಿರು ಸಮಾನವಾಗ ಘ್ರತ್ತಸಿದರು.
ಅನಂತರ ವಿಕಣವನು ಮದಸಿದ ಪ್ವವತಸಮಾನ
ಮಹಾಗರ್ವನ ಿೋರಿ ಆನ ಯ ಕಾಲುಗಳನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುವ ನಾಲುೆ
ರರ್ಗಳ ್ಂದಗ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಅರ್ುವನನತಾ ನುಗುದನು.
ಧನಂರ್ಯನು ಬಿಲಿನುಿ ಕಿವಿಯವರ ಗೊ ಎಳ ದು ಬಿಟು
ಮಹಾವ ೋಗಶಾಲ್ಲ ಉಕಿೆನ ದೃಢ ಬಾಣದಂದ ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ
ಮೋಲ ೋರಿ ಬರುತ್ತಾದಾ ಆ ಗಜ ೋಂದರನ ಕುಂರ್ಸಿಳದ ಮಧಾಭಾಗಕ ೆ
ಹ ೊಡ ದನು. ಇಂದರನು ಪ್ರರ್ೋಗಸಿದ ವಜಾರಯುದವು
ಪ್ವವತವನುಿ ಭ ೋದಸಿ ಹ ೊಕೆಂತ ಪಾರ್ವನು ಬಿಟು ಆ ಹದಾನ
ಗರಿಯುಳೆ ಬಾಣವು ಪ್ವವತಶ ರೋಷ್ಿ ಸಮಾನ ಆ ಆನ ಯನುಿ ಭ ೋದಸಿ
ಪ್ುಂಖ್ದವರ ಗೊ ಒಳಹ ೊಕಿೆತು. ಬಾಣದಂದ ಬಾಧಿತವಾಗ ಮೈ
ನಡುಗ ಮನನ ೊಂದು ಕುಸಿತು ಆ ಶ ರೋಷ್ಿ ಗರ್ವು ವಜಾರಯುಧಹತ
ಪ್ವವತಶ್ಖ್ರದಂತ ನ ಲಕ ೆ ಬಿದಾತು. ಆ ಶ ರೋಷ್ಿಗರ್ವು
ನ ಲಕುೆರುಳಲು ವಿಕಣವನು ರ್ಯದಂದ ರ್ಟುನ ೋ ಕ ಳಗಳಿದು ಬ ೋಗ
910
ನೊರ ಂಟು ಹ ಜ ಜ ನಡ ದು ವಿವಿಂಶತ್ತಯ ರರ್ವನ ಿೋರಿದನು.
ವಜಾರಯುಧಸಮಾನ ಬಾಣದಂದ ಮಹಾಪ್ವವತದಂತ ಯೊ
ಮೋಡದಂತ ಯೊ ಇದಾ ಆ ಆನ ಯನುಿ ಕ ೊಂದ ಪಾರ್ವನು ಅದ ೋ
ರಿೋತ್ತಯ ಬಾಣದಂದ ದುರ್ೋವಧನನ ಎದ ಯನುಿ ಭ ೋದಸಿದನು.
ಆಗ ರಾರ್ನೊ ಆನ ಯೊ ಗಾಯಗ ೊಂಡಿರಲು, ಆನ ಯ ಪಾದಗಳನುಿ
ರಕ್ಷ್ಸುತ್ತಾದಾ ರರ್ಗಳ ್ಡನ ವಿಕಣವನು ರ್ಗಿನಾಗಲು,
ಗಾಂಡಿೋವದಂದ ಬಿಡಲಾದ ಬಾಣಗಳು ತ್ತವಿಯಲು, ಆ
ರ್ೋಧಮುಖ್ಾರು ಕೊಡಲ ೋ ಚದುರಿ ಓಡಿಹ ೊೋದರು. ಆನ ಯು
ಬಾಣದಂದ ಹತವಾದುದನೊಿ, ರ್ೋಧರ ಲಿರೊ
ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾನೊಿ ಕಂಡು ಕುರುವಿೋರ ದುರ್ೋವಧನನು
ರರ್ವನುಿ ತ್ತರುಗಸಿ ಪಾರ್ವನಿಲಿದ ಡ ಗ ರಣದಂದ ಓಡಿದನು.
ರ್ಯಂಕರರೊಪ್ವುಳೆ, ಬ ೋಗಬ ೋಗ ಓಡುತ್ತಾದಾ, ಬಾಣನಾಟಿ
ರಕಾಕಾರುತ್ತಾದಾ ದುರ್ವಧನನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಶತುರಗಳನುಿ
ಎದುರಿಸಬಲಿ, ಬತಾಳಿಕ ಯುಳೆ, ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಆಸಕಾ ಅರ್ುವನನು
ಗಜವಸಿದನು. ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಅತ್ತಶಯ ಕಿೋತ್ತವ ಯಶಸುಾಗಳನುಿ ಬಿಟುು ಯುದಧಕ ೆ ಬ ನುಿ
ತ್ತರುಗಸಿ ಏತಕ ೆ ಪ್ಲಾಯನಮಾಡುತ್ತಾದಾೋಯೆ? ನಿನಿ
ತೊಯವಗಳು ನಿೋನು ಯುದಧಕ ೆ ಹ ೊರಟಾಗ ಮಳಗದಂತ
ಇಂದು ಏಕ ಮಳಗುತ್ತಾಲಿ? ದುರ್ೋವಧನ! ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ
ಅಪ್ಪಣ ಗಳನುಿ ಪಾಲ್ಲಸುವ, ಕುಂತ್ತಯ ಮೊರನ ಯ
911
 ಮಗನಾದ ನಾನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಸಿಿರವಾಗ ನಿಂತ್ತದ ಾೋನ .
ಆದಾರಿಂದ ತ್ತರುಗ ಮುಖ್ಕ ೊಟುು ಮಾತನಾಡು.
ರಾರ್ಶ ರೋಷ್ಿನ ನಡತ ಯನುಿ ಸಮರಿಸಿಕ ೊೋ.
ದುರ್ೋವಧನನ ಂದು ಹಂದ ನಿನಗಟು ಈ ಹ ಸರು
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ವಾರ್ವವಾಯತು. ಯುದಧವನುಿ ಬಿಟುು
ಪ್ಲಾಯನಮಾಡುತ್ತಾರುವ ನಿನಗ ಈಗ ದುರ್ೋವಧನತವವು
ಉಳಿದಲಿ. ದುರ್ೋವಧನ! ನಿನಿ ಹಂದಾಗಲ್ಲೋ
ಮುಂದಾಗಲ್ಲೋ ರಕ್ಷಕರು ನನಗ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ಕುರುವಿೋರ!
ಯುದಧದಂದ ಓಡಿಹ ೊೋಗು. ಪಿರಯವಾದ ಪಾರಣವನುಿ
ಪಾಂಡುಪ್ುತರನಿಂದ ಈಗ ಕಾಪಾಡಿಕ ೊೋ!”

ಪಾರ್ವನಿಂದ ಸಮೀಹನಾಸರ ಪ್ರರ್ೋಗ

ಅವನಿಂದ ಯುದಧಕ ೆ ಆಹಾವನಿತನಾದ ಮಹಾತಮ ದುರ್ೋವಧನನು
ಅಂಕುಶದಂದ ತ್ತವಿತಗ ೊಂಡ ಮದಗರ್ವು ಹಂದಕ ೆ ತ್ತರುಗುವಂತ
ಅವನ ಮಾತ್ತನ ಅಂಕುಶದಂದ ತ್ತವಿತಗ ೊಂಡು ಹಂದರುಗದನು. ಆ
ಅತ್ತರರ್, ಶ್ೋಘ್ರತ ಯುಳೆ ವಿೋರನು ಕಾಲ್ಲನಿಂದ ತುಳಿದ ಸಪ್ವದಂತ
ಮಹಾರರ್ಥ ಅರ್ುವನನ ಮಾತ್ತನಿಂದ ಪ ಟುುಗ ೊಂಡು ಅದನುಿ
ಸ ೈರಿಸಲಾರದ ೋ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಹಂದರುಗದನು. ಹಂದಕ ೆ ಬರುತ್ತಾದಾ ಆ
ದುರ್ೋವಧನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಶರಿೋರ ಗಾಯಗ ೊಂಡ,
ಸುವಣವಮಾಲ ಯನುಿ ಧರಿಸಿದ ವಿೋರ ಕಣವನು ಅವನನುಿ ತಡ ದು
912
ದುರ್ೋವಧನನ ಬಲಗಡ ಯದ ಪಾರ್ವನಿದ ಾಡಗ ಹ ೊೋದನು. ಬಳಿಕ
ಮಹಾಬಾಹು ಶಂತನುಪ್ುತರ ಭೋಷ್ಮನು ಚಿನಿದ ಜೋನುಗಳನುಿಳೆ
ಕುದುರ ಗಳನುಿ ತವರ ಗ ೊಳಿಸಿ ಹಂದಕ ೆ ತ್ತರುಗಸಿ, ಬಿಲಿನುಿ ರ್ಡಿಯುತಾ
ಹಂದನಿಂದ ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ಪಾರ್ವನಿಂದ ರಕ್ಷ್ಸಿದನು.
ದ ೊರೋಣ, ಕೃಪ್, ವಿವಿಂಶತ್ತ, ದುಃಶಾಸನ - ಎಲಿರೊ ಬ ೋಗ
ಹಂದುರಿಗ, ಬಾಣಹೊಡಿದ ಬಿಲುಿಗಳನ ಿಳ ದು ದುರ್ೋವಧನನ
ರಕ್ಷಣ ಗಾಗ ಮುನುಿಗುದರು. ಹಂದರುಗ ಪ್ೊಣವಪ್ರವಾಹಸದೃಶ ಆ
ಸ ೈನಾಗಳನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ವ ೋಗಶಾಲ್ಲ ಧನಂರ್ಯನು
ರ್ಟುನ ಎದುರಾದ ಮೋಡಕ ೆರಗುವ ಹಂಸದಂತ ಅವುಗಳ ಮೋಲ
ಬಿದಾನು. ಅವರು ದವಾಾಸರಗಳನುಿ ಹಡಿದು ಪಾರ್ವನನುಿ ಎಲಿ
ಕಡ ಗಳಿಂದಲೊ ಮುತ್ತಾ ಮೋಡಗಳು ಪ್ವವತದ ಮೋಲ
ರ್ಲಧಾರ ಯನುಿ ಸುರಿಸುವಂತ ಅವನ ಮೋಲ ಬಿದುಾ ಸುತಾಲೊ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಸುರಿಸಿದರು. ಆಗ ಶತುರಗಳನುಿ ಎದುರಿಸಬಲಿ
ಇಂದರಪ್ುತರ ಗಾಂಡಿೋವಿಯು ಆ ಕೌರವಶ ರೋಷ್ಿರ ಅಸರಗಳನುಿ
ಅಸರದಂದ ನಿವಾರಿಸಿ, ಸಮೀಹನವ ಂಬ ಮತ ೊಾಂದು ಅಜ ೋಯ
ಅಸರವನುಿ ಹ ೊರತ ಗ ದನು. ಆ ಬಲಶಾಲ್ಲಯು ಹರಿತ
ಅಲಗುಗಳಿಂದಲೊ, ಅಂದದ ಗರಿಗಳಿಂದಲೊ ಕೊಡಿದ
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಎಲಿ ದಕುೆಗಳನೊಿ ಮುಚಿಿ ಗಾಂಡಿೋವ ಘೊೋಷ್ದಂದ
ಅವರ ಮನಸುಾಗಳಿಗ ವಾಥ ಯನುಿಂಟುಮಾಡಿದನು. ಆಗ
ಶತುರನಾಶಕ ಪಾರ್ವನು ರ್ಯಂಕರ ಧಿನಿಯ, ಮಹಾಘೊೋಷ್ವನುಿಳೆ,
913
ಮಹಾಶಂಖ್ವನುಿ ಎರಡು ಕ ೈಗಳಿಂದಲೊ ಹಡಿದು ಊದ
ದಕುೆದಕುೆಗಳನೊಿ ರ್ೊಮಾಾಕಾಶಗಳನೊಿ ಮಳಗಸಿದನು.
ಪಾರ್ವನು ಊದದ ಆ ಶಂಖ್ದ ಶಬಧದಂದ ಕೌರವವಿೋರರ ಲಿ
ಮೊರ್ಛವತರಾಗ ಎದುರಿಸಲು ಅಶಕಾವಾಗದಾ ತಮಮ ಬಿಲುಿಗಳನುಿ
ತಾಜಸಿ ಸಾಬಧರಾದರು. ಹಾಗ ಶತುರಗಳು ಪ್ರಜ್ಞಾಹೋನರಾಗರಲು
ಪಾರ್ವನು ಉತಾರ ಯ ಮಾತುಗಳನುಿ ಜ್ಞಾಪಿಸಿಕ ೊಂಡು
ವಿರಾಟಪ್ುತರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು: “ಕೌರವರು
ಪ್ರಜ್ಞಾಶ್ೋಲರಾಗುವುದರ ೊಳಗ ೋ ಅವರ ನಡುವ ಹ ೊೋಗು.
ಆಚಾಯವ ದ ೊರೋಣನ ಮತುಾ ಕೃಪ್ನ ಬಿಳಿಯ ವಸರಗಳನೊಿ, ಕಣವನ
ಸುಂದರ ಹಳದ ವಸರವನೊಿ, ಅಶವತಾಿಮನ ಹಾಗೊ ರಾರ್
ದುರ್ವಧನನ ನಿೋಲ್ಲ ವಸರವನೊಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ. ಭೋಷ್ಮನು
ಎಚಿರವಾಗದಾಾನ ಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಅಸರಕ ೆ ಪ್ರತ್ತೋಕಾರವನುಿ
ಅವನು ಬಲಿ. ಅವನ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಎಡಕಿೆಟುುಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋಗು.
ಪ್ರಜ್ಞ ತಪ್ಪದರುವವರ ಬಳಿಗ ಹೋಗ ಯೆೋ ಹ ೊೋಗಬ ೋಕು.”
ಆಗ ಮಹಾಸತವ ವಿರಾಟಪ್ುತರನು ಕಡಿವಾಣಗಳನುಿ ಬಿಟುು,
ರರ್ದಂದ ಧುಮುಕಿ, ಮಹಾರರ್ರ ವಸರಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು
ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ಮತ ಾ ರರ್ವನ ಿೋರಿದನು. ವಿರಾಟಪ್ುತರನು ಚಿನಿದ
ಜೋನುಗಳನುಿಳೆ ನಾಲುೆ ಉತಾಮ ಕುದುರ ಗಳನುಿ ಮುನಿಡ ಸಿದನು.
ಆ ಬಿಳಿಯ ಕುದುರ ಗಳು ಅರ್ುವನನನುಿ ರಣರಂಗದ ಮಧಾದಂದ
ರಣದಂದಾದಾಚ ಗ ಕ ೊಂಡ ೊಯಾವು. ಹಾಗ ಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ
914
ವಿೋರಪ್ುರುಷ್ ಅರ್ುವನನನುಿ ಚುರುಕಿನಿಂದ ಕೊಡಿದ ಭೋಷ್ಮನು
ಬಾಣಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಅವನಾದರ ೊೋ ಭೋಷ್ಮನ ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಕ ೊಂದು ಹತುಾ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಅವನ ಪ್ಕ ೆಗ ಹ ೊಡ ದನು. ಬಳಿಕ
ಅಜ ೋಯ ಬಿಲಿನುಿಳೆ ಅರ್ುವನನನು ಭೋಷ್ಮನನುಿ ಯುದಧರಂಗದಲ್ಲಿ
ಬಿಟುು ಅವನ ಸಾರರ್ಥಯನುಿ ಹ ೊಡ ದು ರಾಹುವನುಿ ಸಿೋಳಿಕ ೊಂಡು
ಸೊಯವನು ಹ ೊರಬರುವಂತ ರರ್ಸಮೊಹದ ಮಧಾದಂದ
ಹ ೊರಬಂದು ನಿಂತನು. ರಣದಂದ ಹ ೊರಬಂದು ಯುದಧರಂಗದಲ್ಲಿ
ಏಕಾಂಗಯಾಗ ನಿಂತ್ತದಾ ಮಹ ೋಂದರಸಮ ಪಾರ್ವನನುಿ ಪ್ರಜ್ಞ ಬಂದ
ಕುರುವಿೋರ ದುರ್ೋವಧನನು ಕಂಡು ಭೋಷ್ಮನಿಗ ನುಡಿದನು:
“ಇವನು ಹ ೋಗ ನರ್ಮಂದ ತಪಿಪಸಿಕ ೊಂಡ?
ತಪಿಪಸಿಕ ೊಳೆದಂತ ಇವನನುಿ ಕಟಿುಹಾಕಿ!”
ಭೋಷ್ಮನು ನಕುೆ ಅವನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಿ ಬುದಧ ಎಲ್ಲಿ ಹ ೊೋಗತುಾ? ನಿನಿ ಶೌಯವ ಎಲ್ಲಿ
ಹ ೊೋಗತುಾ? ಬಾಣಗಳನೊಿ ಸುಂದರ ಬಿಲಿನೊಿ ತಾಜಸಿ
ತ ಪ್ಪಗ ಸಾಬಧನಾಗದ ಾಯಲಿ? ಅರ್ುವನನು
ಕೊರರಕಾಯವವನುಿ ಮಾಡುವವನಲಿ. ಅವನ ಮನಸುಾ
ಪಾಪ್ದಲ್ಲಿ ಆಸಕಾವಾಗಲಿ.
ಮೊರುಲ ೊೋಕಗಳಿಗಾಗಯಾದರೊ ಅವನು ಸವಧಮವವನುಿ
ಬಿಡುವುದಲಿ. ಆದಾರಿಂದಲ ೋ ಈ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಎಲಿರೊ
ಹತರಾಗಲಿ. ಕುರುವಿೋರ! ಬ ೋಗ ಕುರುದ ೋಶಕ ೆ ಹ ೊೋಗಬಿಡು.
915
 ಪಾರ್ವನೊ ಗ ೊೋವುಗಳನುಿ ಗ ದುಾಕ ೊಂಡು ಹಂದರುಗಲ್ಲ.”
ಆಗ ರಾರ್ ದುರ್ೋವಧನನು ತನಗ ಹತಕರವಾದ ಪಿತಾಮಹನ
ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಯುದಧದ ಆಸ ಯನುಿ ಬಿಟುು ಬಹಳ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ
ನಿಡುಸುಯುಾ ಸುಮಮನಾದನು. ಭೋಷ್ಮನ ಆ ಹತಕರ ಮಾತನುಿ
ಪ್ರಿಭಾವಿಸಿ ಹ ಚುಿತ್ತಾರುವ ಧನಂರ್ಯಾಗಿಯನುಿ ನ ೊೋಡಿ
ದುರ್ವಧನನನುಿ ರಕ್ಷ್ಸುತಾಾ ಹಂದರುಗಲು ಅವರ ಲಿರೊ ಮನಸುಾ
ಮಾಡಿದರು. ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಮಹಾತಮ ಧನಂರ್ಯನು ಕೌರವವಿೋರರು
ಹ ೊರಡುತ್ತಾರುವುದನುಿ ಕಂಡು ಸಂತ ೊೋಷ್ಚಿತಾನಾಗ ಹರಿಯರ ೊಡನ
ಮಾತನಾಡುತಾಾ ಅವರನುಿ ಆದರಿಸಿ ತುಸುಹ ೊತುಾ ಹಂಬಾಲ್ಲಸಿದನು.
ಅವನು ವೃದಧ ಪಿತಾಮಹ ಶಾಂತನವನನೊಿ ಗುರುದ ೊರೋಣನನೊಿ
ತಲ ಬಾಗ ಗೌರವಿಸಿ ಅಶವತಾಿಮನನೊಿ ಕೃಪ್ನನೊಿ ಇತರ ಎಲಿ
ಹರಿಯರನೊಿ ಸುಂದರ ಬಾಣಗಳಿಂದ ವಂದಸಿದನು. ಪಾರ್ವನು
ಶ ರೋಷ್ಿ ರತಿಗಳಿಂದ ಸುಂದರವಾಗದಾ ದುರ್ೋವಧನನ ಕಿರಿೋಟವನುಿ
ಬಾಣದಂದ ತುಂಡರಿಸಿದನು. ಅಂತ ಯೆೋ ಗಾಂಡಿೋವಘೊೋಷ್ದಂದ
ಲ ೊೋಕಗಳನುಿ ಮಳಗಸುತಾಾ ಮಾನಾನಾ ವಿೋರರನುಿ ಕರ ದು
ಆದರಿಸಿದನು. ಆ ವಿೋರನು ಇದಾಕಿೆದಾಂತ ದ ೋವದತಾವನುಿ ಮಳಗಸಿ
ಶತುರಗಳ ಮನಸಾನುಿ ಭ ೋದಸಿದನು. ವ ೈರಿಗಳನ ಿಲಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿ ಚಿನಿದ
ಸರಿಗ ಯುಳೆ ಧಿರ್ದಂದ ಶ ೋಭಸಿದನು. ಕೌರವರು ಹ ೊೋದುದನುಿ
ನ ೊೋಡಿದ ಅರ್ುವನನನು ಹಷ್ವಗ ೊಂಡು
“ಕುದುರ ಗಳನುಿ ತ್ತರುಗಸು. ನಿನಿ ಹಸುಗಳನುಿ
916
 ಗ ದುಾದಾಾಯತು. ಶತುರಗಳು ತ ೊಲಗದರು. ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ನಗರಕ ೆ ನಡ !”
ಎಂದು ಉತಾರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು. ಅನಂತರ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕೌರವರನುಿ
ಗ ದುಾ ಗೊಳಿಗಣಿಣನ ಅರ್ುವನನು ವಿರಾಟನ ದ ೊಡಿ ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ಮರಳಿ ತಂದನು. ಕೌರವರು ಎಲಿರಿೋತ್ತಯಂದ ರ್ಗಿರಾಗ ಹ ೊೋಗಲು
ಬಹುಮಂದ ಕುರುಸ ೈನಿನಿಕರು ಅಡಗದಾ ಕಾಡಿನಿಂದ ಹ ೊರಬಿದುಾ
ರ್ಯಗ ೊಂಡ ಮನಸುಾಳೆವರಾಗ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಕಡ ಯಂದ ಪಾರ್ವನ
ಬಳಿ ಬಂದರು. ಕ ರಳಿದ ತಲ ಯವರಾಗ ಕಂಡುಬಂದ ಅವರು ಆಗ
ಕ ೈಜ ೊೋಡಿಸಿ ನಿಂತರು. ಹಸಿವು ಬಾಯಾರಿಕ ಗಳಿಂದ ಬಳಲ್ಲದಾವರೊ
ವಿದ ೋಶದಲ್ಲಿದಾವರೊ ಚ ೈತನಾಹೋನರೊ ಆಗದಾ ಅವರು ನಮಸೆರಿಸಿ
“ಪಾರ್ವ! ನಾವು ನಿನಗ ಏನು ಮಾಡಬ ೋಕು?” ಎಂದು
ದಗಾಭರಂತರಾಗ ಕ ೋಳಿದರು. ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಒಳ ೆಯದು! ಹ ೊೋಗ! ನಿಮಗ ಮಂಗಳವಾಗಲ್ಲ!
ಯಾವಕಾರಣದಂದಲೊ ಹ ದರಬ ೋಕಾಗಲಿ. ಆತವರನುಿ
ನಾನು ಕ ೊಲಿಬಯಸುವುದಲಿ. ನಿಮಗ ಬಹಳವಾಗ
ರ್ರವಸ ಯನುಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .”
ಬಂದದಾ ರ್ೋಧರು ಅವನ ಆ ಅರ್ಯವಾಕಾವನುಿ ಕ ೋಳಿ ಅವನಿಗ
ಆಯುಷ್ಾ, ಕಿೋತ್ತವ, ಯಶಸುಾಗಳನುಿ ಹಾರ ೈಸಿ ಅವನನುಿ
ಅಭನಂದಸಿದರು. ಅನಂತರ ಆ ರ್ಗಿ ಕುರುರ್ೋಧರು
ಹಂದರುಗದರು. ತನಿ ದಾರಿಹಡಿದ ಅರ್ುವನನನು ಉತಾರನಿಗ ಈ
917
ಮಾತನಾಿಡಿದನು.
“ರಾರ್ಪ್ುತರ! ಮಹಾಬಾಹ ೊೋ! ವಿೋರ!
ಗ ೊೋಪಾಲಕರ ೊಡನ ಗ ೊೋಸಮೊಹವನ ಿಲಿ ಹಂದಕ ೆ
ತಂದದಾೋವ ರ್ೋ ನ ೊೋಡು. ಕುದುರ ಗಳನುಿ
ಸಾಂತವನಗ ೊಳಿಸಿ, ನಿೋರು ಕುಡಿಯಸಿ, ರ್ೋಯಸಿ, ಅನಂತರ
ಸಾಯಂಕಾಲ ವಿರಾಟನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ೊೋಣ. ನಿೋನು
ಕಳುಹಸುವ ಈ ಗ ೊೋಪಾಲಕರು ಬ ೋಗ ನಗರಕ ೆ ಹ ೊೋಗಲ್ಲ.
ಪಿರಯವನುಿ ಹ ೋಳುವುದಕಾೆಗ ನಿನಿ ರ್ಯಘೊೋಷ್
ಮಾಡಲ್ಲ.”
ಬಳಿಕ ಉತಾರನು ಅರ್ುವನನ ಮಾತ್ತನಂತ “ನನಿ ವಿಷ್ಯವನುಿ
ಸಾರಿ!” ಎಂದು ಶ್ೋಘ್ರವಾಗ ದೊತರಿಗ ಅಪ್ಪಣ ಮಾಡಿದನು.

ಅಭಮನುಾ ವಿವಾಹ
ವಿರ್ಯಶಾಲ್ಲೋ ಉತಾರ ಬೃಹನಿಡ ಯರ ಪ್ುರಪ್ರವ ೋಶ
ಸ ೈನಾಾಧಿಪ್ತ್ತ ವಿರಾಟನು ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಗ ದುಾ ಹಷ್ಠವತನಾಗ
ನಾಲವರು ಪಾಂಡವರ ೊಡನ ನಗರವನುಿ ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿದನು. ಆ
ಮಹಾರಾರ್ನು ಯುದಧದಲ್ಲಿ ತ್ತರಗತವರನುಿ ಗ ದುಾ ಗ ೊೋವುಗಳನ ಿಲಿ
ಮರಳಿಸಿ ತಂದು ಕಾಂತ್ತಯುತನಾಗ ಪಾಂಡವರ ೊಡನ

918
ಶ ೋಭಸಿದನು. ಆಸನದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತ, ಸ ಿೋಹತರ ಸಂತ ೊೋಷ್ವನುಿ
ಹ ಚಿಿಸುವ ಆ ವಿೋರನ ಬಳಿ ಎಲಿ ಪ್ರಜ ಗಳ್ ಬಾರಹಮಣರ ೊಡಗೊಡಿ
ನಿಂತರು. ಆಗ ಅವರಿಂದ ಸನಾಮನಗ ೊಂಡ ಸ ೈನಾಸಹತ
ಮತಾಯರಾರ್ನು ಬಾರಹಮಣರನೊಿ ಅಂತ ಯೆೋ ಪ್ರಜ ಗಳನೊಿ
ಪ್ರತ್ತಯಾಗ ಅಭನಂದಸಿ ಕಳುಹಸಿಕ ೊಟುನು. ಬಳಿಕ ಮತಾಯ
ಸ ೋನಾಧಿಪ್ತ್ತ ವಿರಾಟರಾರ್ನು “ಉತಾರನ ಲ್ಲಿ ಹ ೊೋದ?” ಎಂದು
ಉತಾರನ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರಶ್ಿಸಿದನು. ಅರಮನ ಯ ಸಿರೋಯರೊ,
ಕನ ಾಯರೊ, ಅಂತಃಪ್ುರದ ಹ ಂಗಸರೊ ಅವನಿಗ ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ
ತ್ತಳಿಸಿದರು:
“ಕೌರವರು ನಮಮ ಗ ೊೋಧನವನುಿ ಅಪ್ಹರಿಸಿದರು.
ಆದಾರಿಂದ ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡ ಉತಾರನು ಬಂದರುವ ಅತ್ತರರ್
ದ ೊರೋಣ, ಭೋಷ್ಮ, ಕೃಪ್, ಕಣವ, ದುರ್ೋವಧನ,
ಅಶವತಾಿಮ - ಈ ಷ್ಡರರ್ರನುಿ ಗ ಲಿಲು ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ
ಸಹಾಯವನಾಿಗಟುುಕ ೊಂಡು ಏಕಾಂಗಯಾಗ ಅತ್ತ
ಸಾಹಸದಂದ ಹ ೊೋಗದಾಾನ .”
ಆಗ ಯುದಧವಿೋರ ಮಗನು ಏಕರರ್ನಾಗ ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ
ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಹ ೊೋದನ ಂಬುದನುಿ ಕ ೋಳಿ
ಅತ್ತಯಾಗ ದುಃಖಿತನಾದ ವಿರಾಟರಾರ್ನು ಮಂತ್ತರಮುಖ್ಾರಿಗ ಲಿ
ನುಡಿದನು:
“ತ್ತರಗತವರು ಸ ೊೋತರ ಂಬುದನುಿ ಕ ೋಳಿದ ನಂತರ ಆ
919
 ಕೌರವರೊ ಇತರ ರಾರ್ರೊ ಎಂದಗೊ ಸುಮಮನ
ಇರಲಾರರು. ಆದುದರಿಂದ ತ್ತರಗತವರಿಂದ
ಗಾಯಗ ೊಳೆದರುವ ನನಿ ಸ ೈನಿಕರುದ ೊಡಿ ಸ ೈನಾದಂದ
ಕೊಡಿ ಉತಾರನ ರಕ್ಷಣ ಗಾಗ ಹ ೊರಡಲ್ಲ.”
ಅನಂತರ ಅವನು ಕುದುರ ಗಳನೊಿ, ಆನ ಗಳನೊಿ, ರರ್ಗಳನೊಿ,
ವಿಚಿತರ ಶಸರ - ಆರ್ರಣಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ವಿೋರ ಪ್ದಾತ್ತ ಪ್ಡ ಗಳನೊಿ
ಮಗನಿಗಾಗ ಬ ೋಗ ಕಳುಹಸಿಕ ೊಟುನು. ಅಕ್ಷ್ೌಹಣಿೋ ಸ ೋನ ಗ ಒಡ ಯ
ಆ ಮತಾಯರಾರ್ ವಿರಾಟನು ಹೋಗ ಆ ಚತುರಂಗ ಸ ೈನಾಕ ೆ ಬ ೋಗ
ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು.
“ಕುಮಾರನು ಬದುಕಿದಾಾನ ಯೆೋ ಅರ್ವಾ ಇಲಿವ ೋ
ಎಂಬುದನುಿ ಬ ೋಗ ತ್ತಳಿಯರಿ. ನಪ್ುಂಸಕನನುಿ
ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡಿರುವ ಅವನು
ಬದುಕಿಲಿವ ಂದ ೋ ನನಿ ಭಾವನ .”
ಕೌರವರಿಂದ ದುಃಖಾತವನಾಗದಾ ಆ ವಿರಾಟನಿಗ ಧಮವರಾರ್ನು
ನಕುೆ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಬೃಹನಿಾಡ ಯು ಉತಾರನ
ಸಾರರ್ಥಯಾಗರುವಾಗ ಶತುರಗಳು ಇಂದು ನಿನಿ ಹಸುಗಳನುಿ
ಕ ೊಂಡ ೊಯಾಲಾರರು. ಆ ಸಾರರ್ಥಯಂದ ರಕ್ಷ್ತ ನಿನಿ
ಮಗನು ಕೌರವರನೊಿ, ಎಲಿ ದ ೊರ ಗಳನೊಿ, ಅಂತ ಯೆೋ
ದ ೋವತ ಗಳನೊಿ, ಅಸುರ, ಯಕ್ಷ-ನಾಗರನೊಿ ಯುದಧದಲ್ಲಿ
920
 ಗ ಲಿಬಲಿನು.”
ಆಗ ಉತಾರನು ಕಳುಹಸಿದಾ ಶ್ೋಘ್ರಗಾರ್ ದೊತರು
ವಿರಾಟನಗರವನುಿ ಸ ೋರಿ ರ್ಯವನುಿ ನಿವ ೋದಸಿದರು. ಆಗ
ಮಂತ್ತರಯು ಉತಾರನ ಶ ರೋಷ್ಿ ವಿರ್ಯವನೊಿ, ಕೌರವರ ಸ ೊೋಲನೊಿ,
ಅಂತ ಯೆೋ ಉತಾರನು ಬರುತ್ತಾರುವುದನೊಿ ರಾರ್ನಿಗ ತ್ತಳಿಸಿದನು.
“ಶತುರನಾಶಕ! ಎಲಿ ಹಸುಗಳನೊಿ ಗ ದುಾಕ ೊಂಡಿದಾಾಯತು.
ಕೌರವರು ಪ್ರಾರ್ಯಗ ೊಂಡರು. ಸಾರರ್ಥರ್ಡನ
ಉತಾರನು ಕ್ಷ್ ೋಮದಂದದಾಾನ .”
ಕಂಕನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ಶ ರೋಷ್ಿ! ಅದೃಷ್ಿವಶಾತ್, ನಿನಿ ಹಸುಗಳನುಿ
ಗ ದುಾಕ ೊಂಡದಾಾಯತು. ಕೌರವರನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದಾಾಯತು?
ಅದೃಷ್ಿವಶಾತ್ ನಿನಿ ಮುಗನು ಬದುಕಿದಾಾನ ಂದು
ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋವ . ನಿನಿ ಮಗನು ಕೌರವರನುಿ ಗ ದುಾದು
ಅದುಭತವ ಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುವುದಲಿ. ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ
ಸಾರರ್ಥಯಾಗ ಉಳೆ ಯಾರಿಗಾದರೊ ರ್ಯ ಕಟಿುಟುದುಾ.”
ಆಗ ಆ ಅರ್ತ ಬಲಶಾಲ್ಲ ಮಗನ ಗ ಲುವನುಿ ಕ ೋಳಿದ
ವಿರಾಟರಾರ್ನು ಹಷ್ವಪ್ುಲಕಿತನಾಗ ದೊತರಿಗ ಉಡುಗ ೊರ
ಕ ೊಟುು ಮಂತ್ತರಗಳಿಗ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು.
“ರಾರ್ಮಾಗವಗಳು ಬಾವುಟಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತವಾಗಲ್ಲ.
ಎಲಿ ದ ೋವತ ಗಳ್ ಹೊ ಕಾಣಿಕ ಗಳಿಂದ ಅಜವತಗ ೊಳೆಲ್ಲ.
921
 ರಾರ್ಕುಮಾರರೊ, ರ್ೋಧ ಮುಖ್ಾರೊ, ವ ೋಶ ಾಯರೊ
ಚ ನಾಿಗ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ಎಲಿ
ವಾದಾಗಳ ್ಂದಗ ನನಿ ಮಗನನುಿ ಎದುರುಗ ೊಳೆಲ್ಲ.
ಘ್ಂಟ ಬಾರಿಸುವವನು ಬ ೋಗ ಮದಗರ್ವನ ಿೋರಿ ನಾಲುೆ
ದಾರಿಗಳು ಸ ೋರುವಡ ಗಳಲ ಿಲಿ ನನಿ ವಿರ್ಯವನುಿ ಸಾರಲ್ಲ.
ಉತಾರ ಯೊ ಬಹುಮಂದ ಕುಮಾರಿಯರ ೊಡಗೊಡಿ
ಶೃಂಗಾರ ವ ೋಷ್ಾರ್ರಣಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ
ಎದುರುಗ ೊಳೆಲ್ಲ.”
ರಾರ್ನ ಆ ಮಾತುಗಳನುಿ ಕ ೋಳಿ ಮಂಗಳದರವಾಗಳನುಿ ಕ ೈಯಲ್ಲಿ
ಹಡಿದುಕ ೊಂಡು, ಭ ೋರಿ ತೊಯವ, ಶಂಖ್ಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ ಎಲಿ
ಪ್ರಜ ಗಳ್, ಶ ರೋಷ್ಿ ವಸರಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಶುಭಾಂಗ ಪ್ರಮದ ಯರೊ,
ಅಂತ ಯೆೋ ನಂದೋವಾದಾ ಪ್ಣವ ತೊಯವ
ವಾದಾಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ ಸೊತ ಮಾಗಧರೊ,
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲಗಳ್ ವಿರಾಟನ ನಗರದಂದ ಹ ೊರಟು ಅನಂತ
ಪ್ರಾಕಾರಮಶಾಲ್ಲ ವಿರಾಟಪ್ುತರನನುಿ ಎದುರುಗ ೊಂಡರು.
ಸ ೈನಾವನೊಿ, ಚ ನಾಿಗ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡ ಕನ ಾಯರು ಮತುಾ
ವ ೋಶ ಾಯರನುಿ ಕಳುಹಸಿ ಮಹಾಪಾರಜ್ಞ ಮತಾಯರಾರ್ನು
ಸಂತ ೊೋಷ್ದಂದ ಹೋಗ ಂದನು:
“ಸ ೈರಂಧಿರ! ಪ್ಗಡ ಕಾಯಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಬಾ.
ಕಂಕ! ಪ್ಗಡ ಯಾಟ ನಡ ಯಲ್ಲ!”
922
ಹಾಗ ಹ ೋಳಿದ ಅವನನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮರುನುಡಿದನು.
“ಹಷ್ಠವತನಾಗರುವ ರ್ೊರ್ುಗಾರನ ೊಂದಗ
ಆಟವಾಡಬಾರದ ಂದು ಕ ೋಳಿದ ಾೋವ . ಈಗ
ಸಂತ ೊೋಷ್ರ್ರಿತನಾಗರುವ ನಿನ ೊಿಡನ ಆಟವಾಡಲು
ನನಗ ಮನಸಿಾಲಿ. ಆದರೊ ನಿನಗ
ಪಿರಯವನುಿಂಟುಮಾಡಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ . ನಿನಗ
ಇಷ್ುವಿದಾರ ಆಟ ನಡ ಯಲ್ಲ.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ಆಟವಾಡದದಾರೊ ನನಿ ಸಿರೋಯರು, ಗ ೊೋವುಗಳು,
ಚಿನಿ ಮತುಾ ಇತರ ಐಶವಯವಗಳನುಿ ಏನನೊಿ ನಿೋನು
ರಕ್ಷ್ಸಲಾರ .”
ಕಂಕನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಜ ೋಂದರ! ಮಾನದ! ಬಹುದ ೊೋಷ್ಪ್ೊರಿತ
ರ್ೊಜನಿಂದ ನಿನಗ ೋನು ಪ್ರರ್ೋರ್ನ? ರ್ೊಜಾಟದಲ್ಲಿ
ಬಹಳ ಕ ಡಕುಗಳಿವ . ಆದಾರಿಂದ ಅದನುಿ ಬಿಡಬ ೋಕು.
ಪಾಂಡುಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ವಿಷ್ಯವನುಿ ನಿೋನು
ಕ ೋಳಿರಬಹುದು. ಅವನು ಸಮೃದಧ ರಾರ್ಾವನೊಿ,
ದ ೋವತ ಗಳಂತ ಸ ೊೋದರರನೊಿ, ಸವವಸವವನೊಿ
ರ್ೊಜನಲ್ಲಿ ಕಳ ದುಕ ೊಂಡನು. ಆದಾರಿಂದ ರ್ೊರ್ು ನಿನಗ
ಹಡಿಸದು. ಆಡಲ ೋಬ ೋಕ ಂದು ನಿೋನು ಇಷ್ುಪ್ಟುರ
923
 ಆಡ ೊೋಣ.”
ರ್ೊಜಾಟವು ನಡ ಯುತ್ತಾರಲು ವಿರಾಟನು ಯುದಷ್ಠಿರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ನ ೊೋಡು! ಯುದಧದಲ್ಲಿ ನನಿ ಮಗನಿಗ ಅಂತಹ ಕೌರವರು
ಸ ೊೋತುಹ ೊೋದರು.”
ಆಗ ಧಮವಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮತಾಯರಾರ್ನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ ಸಾರರ್ಥಯನಾಿಗ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡ
ಯಾವನು ತಾನ ೋ ಗ ಲಿದರುವುದು ಸಾಧಾ?”
ಹೋಗ ನಿಲು ಕುಪಿತನಾದ ಮತಾಯರಾರ್ನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಬಾರಹಮಣಾಧಮ! ನಪ್ುಂಸಕನನುಿ ನನಿ ಮಗನಿಗ
ಸಮಾನವಾಗ ಹ ೊಗಳುತ್ತಾರುವ ಯಲಿ? ಯಾವುದನುಿ
ಆಡಬ ೋಕು ಯಾವುದನುಿ ಆಡಬಾರದು ಎಂಬುದ ೋ ನಿನಗ
ಗ ೊತ್ತಾಲಿ. ನಿೋನು ನನಿನುಿ ಅವಮಾನಿಸುತ್ತಾದಾೋಯೆ. ಭೋಷ್ಮ-
ದ ೊರೋಣಗಳಾದಗಳನ ಿಲಿ ಅವನ ೋಕ ರ್ಯಸಬಾರದು?
ಸ ಿೋಹದಂದ ನಿನಿ ಈ ಅಪ್ರಾಧವನುಿ ಕ್ಷರ್ಸುತ್ತಾದ ಾೋನ .
ನಿನಗ ಬದುಕುವ ಆಸ ಯದಾರ ಮತ ಾ ಹೋಗ ನಿೋನು
ಮಾತನಾಡಬಾರದು.”
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾಜ ೋಂದರ! ದ ೊರೋಣ, ಬಿೋಷ್ಮ, ಅಶವತಾಿಮ, ಕಣವ, ಕೃಪ್,
ದುರ್ೋವಧನ ಮತುಾ ಇತರ ಮಹಾರರ್ಥಗಳು ಇರುವಲ್ಲಿ
ಅರ್ವಾ ದ ೋವತ ಗಳಿಂದ ೊಡಗೊಡಿದ ಸವತಃ ಇಂದರನ ೋ
924
 ಇರುವಲ್ಲಿ, ಬೃಹನಿಡ ಯು ಹ ೊರತು ಮತಾಯರು
ಅವರ ಲಿರ ೊಡನ ಯುದಧಮಾಡಬಲಿರು?”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಮತ ಾ ಮತ ಾ ನಾನು ನಿಷ್ ೋದಸಿದರೊ ನಿೋನು ಮಾತನುಿ
ಹತ ೊೋಟಿಯಲ್ಲಿಟುುಕ ೊಳುೆತ್ತಾಲಿ. ನಿಯಂತರಕನಿಲಿದದಾರ
ಯಾರೊ ಧಮವವನುಿ ಆಚರಿಸುವುದಲಿ.”
ಬಳಿಕ ರ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡ ರಾರ್ನು “ಮತ ಾ ಹೋಗಾಗಕೊಡದು!” ಎಂದು
ಗದರಿಸುತಾಾ ಕ ೊೋಪ್ದಂದ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಮುಖ್ಕ ೆ ಬಲವಾಗ
ದಾಳಗಳಿಂದ ಹ ೊಡ ದನು. ಬಲವಾಗ ಪ ಟುುತ್ತಂದ ಅವನ
ಮೊಗನಿಂದ ರಕಾ ಬಂದತು. ಅದು ನ ಲಕ ೆ ಬಿೋಳುವ ಮುನಿವ ೋ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅದನುಿ ಕ ೈಗಳಲ್ಲಿ ಹಡಿದುಕ ೊಂಡನು. ಆ
ಧಮಾವತಮನು ಪ್ಕೆದಲ್ಲಿ ನಿಂತ್ತದಾ ದೌರಪ್ದಯತಾ ನ ೊಡಿದನು.
ಪ್ತ್ತಯ ಇಷ್ಾುನುಸಾರ ವತ್ತವಸುವ ಅವಳು ಅವನ ಅಭಪಾರಯವನುಿ
ಅರಿತುಕ ೊಂಡಳು. ಆ ದ ೊೋಷ್ರಹತ ಯು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಮೊಗನಿಂದ
ಸುರಿಯುತ್ತಾದಾ ರಕಾವನುಿ ನಿೋರು ತುಂಬಿದ ಚಿನಿದ ಪಾನಪಾತ ರಯಲ್ಲಿ
ಹಡಿದಳು. ಆಗ ರ್ನರು ಮಂಗಳಕರ ಗಂಧಗಳನೊಿ ಬಗ ಬಗ ಯು
iiಲ ಗಳನೊಿ ಎರಚುತ್ತಾರಲು ಉತಾರನು ಹಷ್ವಚಿತಾನಾಗ
ಸಲ್ಲೋಲವಾಗ ನಗರಕ ೆ ಬಂದನು. ಹ ಂಗಸರಿಂದಲೊ,
ಪ್ಟುಣಿಗರಿಂದಲೊ, ಹಳಿೆಗರಿಂದಲೊ ಹಾಗ ಸನಾಮನಿತನಾದ
ಅವನು ಅರಮನ ಯ ಬಾಗಲ್ಲಗ ಬಂದು ತಂದ ಗ ಹ ೋಳಿ
925
ಕಳುಹಸಿದನು. ಆಗ ದಾವರಪಾಲಕನು ಒಳಗ ಹ ೊೋಗ ವಿರಾಟನಿಗ
ಹೋಗ ಂದನು:
“ನಿನಿ ಮಗ ಉತಾರನು ಬೃಹನಿಡ ರ್ಡಗೊಡಿ ಬಾಗಲಲ್ಲಿ
ನಿಂತ್ತದಾಾನ .”
ಆಗ ಹಷ್ಠವತ ಮತಾಯರಾರ್ನು ದಾವರಪಾಲಕನಿಗ ಹೋಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇಬಿರನೊಿ ಬ ೋಗ ಕರ ದು ತಾ. ಅವರನುಿ ನ ೊೋಡಲು
ನಾನು ಕಾತರನಾಗದ ಾೋನ .”
ಆಗ ದಾವರಪಾಲಕನ ಕಿವಿಯಲ್ಲಿ ಕುರುರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಪಿಸುಗುಟಿುದನು:
“ಉತಾರನ ೊಬಿನ ೋ ಒಳಬರಲ್ಲ. ಬೃಹನಿಡ ಯನುಿ ಒಳಗ
ಬಿಡಬ ೋಡ. ಬೃಹನಿಡ ಯು ಕ ೈಗ ೊಂಡಿರುವ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಯದು.
ಯುದಧವಲಿದ ೋ ಬ ೋರ ಸಂದರ್ವದಲ್ಲಿ ನನಿ ಶರಿೋರದಲ್ಲಿ
ಗಾಯವನುಿಂಟುಮಾಡುವವನು ಅರ್ವಾ ರಕಾ
ಬರಿಸುವವನು ಖ್ಂಡಿತ ಬದುಕಲಾರ. ನ ತಾರುಗೊಡಿದ
ನನಿನುಿ ನ ೊೋಡಿದ ಮಾತರಕ ೆ ತಾಳ ಮಗ ಟುು ಬಹಳ
ಕ ೊೋಪ್ಗ ೊಂಡು ವಿರಾಟನನುಿ ಅವನ ಮಂತ್ತರಗಳು ಸ ೋನ
ಹಾಗೊ ವಾಹನಸಮೋತ ಕ ೊಂದುಬಿಡುವನು.”
ಅನಂತರ ರಾರ್ನ ಹರಿಯ ಮಗ ಉತಾರನು ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ ತಂದ ಯ
ಪಾದಗಳಿಗ ಅಬಿವಂದಸಿ, ರಕಾದಂದ ತ ೊಯಾ, ಉದವಗಿಚಿತಾ,
ದ ೊೋಷ್ರಹತ, ಆಸಾಿನದ ಒಂದು ಕ ೊನ ಯಲ್ಲಿ ಸ ೈರಂಧಿರರ್ಡನ
926
ನ ಲದ ಮೋಲ ಕುಳಿತ ದಮವರಾರ್ನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಆಗ
ಉತಾರನು ಅವಸರದಂದ
“ರಾರ್ನ್! ಇವನನುಿ ಹ ೊಡ ದವರು ಯಾರು? ಈ
ಪಾಪ್ವನಾಿರು ಮಾಡಿದರು?” ಎಂದು ತಂದ ಯನುಿ
ಕ ೋಳಿದನು.
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಈ ದುಷ್ುನನುಿ ನಾನ ೋ ಹ ೊಡ ದ ನು. ಇವನಿಗ ಇಷ್ ುೋ
ಸಾಲದು. ಶ ರನಾದ ನಿನಿನುಿ ನಾನು ಹ ೊಗಳುತ್ತಾರುವಾಗ
ಇವನು ನಪ್ುಂಸಕನನುಿ ಹ ೊಗಳುತಾಾನ .”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿೋನು ಅಕಾಯವವನುಿ ಮಾಡಿದ . ಬ ೋಗ ಇವನು
ಪ್ರಸನಿನಾಗುವಂತ ಮಾಡು. ಬಾರಹಮಣನ ಘೊೋರ ವಿಷ್
ನಿನಿನುಿ ಬುಡಸಹತ ಸುಟುು ಹಾಕದರಲ್ಲ!”
ರಾಷ್ರವಧವನ ವಿರಾಟನು ಮಗನ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಬೊದ
ಮುಸುಕಿದ ಬ ಂಕಿಯಂತ್ತದಾ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಕ್ಷಮಯನುಿ ಬ ೋಡಿದನು.
ಕ್ಷಮಕ ೋಳುತ್ತಾದಾ ರಾರ್ನಿಗ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಮರುನುಡಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ಈ ಮದಲ ೋ ಇದನುಿ ಕ್ಷರ್ಸಿಬಿಟಿುದ ಾೋನ .
ನನಗ ೋನೊ ಕ ೊೋಪ್ವಿಲಿ. ಮಹಾರಾರ್! ನನಿ ಮೊಗನಿಂದ
ಸುರಿದ ರಕಾ ನ ಲಕ ೆ ಬಿದಾದಾರ ನಿೋನು ದ ೋಶಸಹತ ಖ್ಂಡಿತ
ನಾಶವಾಗುತ್ತಾದ ಾ. ದ ೊೋಷ್ವಿಲಿದವನನುಿ ಹ ೊಡ ದುದಕಾೆಗ
927
 ನಿನಿನುಿ ನಾನು ನಿಂದಸುವುದಲಿ. ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಿಗ ಬ ೋಗ
ಕೌರಯವವುಂಟಾಗುತಾದ .”
ರಕಾ ಸುರಿಯುವುದು ನಿಂತಾಗ ಬೃಹನಿಡ ಯು ಪ್ರವ ೋಶ್ಸಿ
ವಿರಾಟನಿಗೊ ಕಂಕನಿಗೊ ನಮಸೆರಿಸಿ ನಿಂತುಕ ೊಂಡಳು. ಅರ್ುವನನು
ಕ ೋಳಿಸಿಕ ೊಳೆವಂತ ಯೆೋ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ಕ್ಷಮ ಬ ೋಡಿದ ಮತಾಯರಾರ್ನು
ಯುದಧರಂಗದಂದ ಬಂದ ಉತಾರನನುಿ ಹ ೊಗಳಿದನು.
“ಸುದ ೋಷ್ ಣಯ ಆನಂದವನುಿ ಹ ಚಿಿಸುವವನ ೋ! ನಿನಿಿಂದ
ನಾನು ಉತಾರಾಧಿಕಾರಿಯುಳೆವನಾದ . ನಿನಿಂತಹ ಮಗನು
ನನಗ ಹಂದ ಇರಲ್ಲಲಿ, ಮುಂದ ಇರುವುದಲಿ. ಮಗೊ!
ಸಾವಿರ ಹ ಜ ಜ ನಡ ದರೊ ಒಂದು ಹ ಜ ಜಯನೊಿ ತಪ್ಪದ ಆ
ಕಣವನನುಿ ನಿೋನು ಹ ೋಗ ಎದುರಿಸಿದ ? ಮಗೊ! ಇಡಿೋ
ಮಾನವಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ಸಮಾನರಿಲಿದ, ಸಮುದರದಂತ
ಅಚಲನಾದ, ಕಾಲಾಗಿಯಂತ ಸಹಸಲಾಗದ ಆ
ಭೋಷ್ಮನನುಿ ನಿೋನು ಹ ೋಗ ಎದುರಿಸಿದ ? ಮಗೊ!
ವೃಷ್ಠಣವಿೋರರ, ಪಾಂಡವರ ಮತುಾ ಎಲಿ ಕ್ಷತ್ತರಯರ
ಆಚಾಯವನೊ ಬಾರಹಮಣನು ಸವವಶಸರಧಾರಿಗಳಲ್ಲಿ
ಶ ರೋಷ್ಿನೊ ಆದ ಆ ದ ೊರೋಣನನುಿ ನಿೋನು ಹ ೋಗ
ಎದುರಿಸಿದ ? ಆಚಾಯವಪ್ುತರನೊ, ಸವವ ಶಸರಧಾರಿಗಳಲ್ಲಿ
ಶ ರನೊ, ಅಶವತಾಿಮನ ಂದು ಹ ಸರಾಂತವನೊ ಆದ
ಅವನನುಿ ಹ ೋಗ ಎದುರಿಸಿದ ? ಮಗೊ! ಯುದಧದಲ್ಲಿ
928
 ಯಾರನುಿ ನ ೊೋಡಿದರ ಎಲಿರೊ ತಮಮದ ಲಿವನೊಿ
ಕಳ ದುಕ ೊಂಡ ವತವಕರಂತ ಕುಗುಹ ೊೋಗುತಾಾರ ೊೋ ಆ
ಕೃಪ್ನನುಿ ಹ ೋಗ ಎದುರಿಸಿದ ? ತನಿ ಮಹಾಬಾಣಗಳಿಂದ
ಪ್ವವತವನುಿ ಭ ೋದಸುವ ರಾರ್ಪ್ುತರ ಆ
ದುರ್ೋವಧನನನುಿ ನಿೋನು ಹ ೋಗ ಎದುರಿಸಿದ ?”
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಾನು ಹಸುಗಳನುಿ ಗ ಲಿಲ್ಲಲಿ. ಶತುರಗಳನುಿ ನಾನು
ಸ ೊೋಲ್ಲಸಲ್ಲಲಿ. ಆ ಕಾಯವವನ ಿಲಿ ಯಾವನ ೊೋ ಒಬಿ
ದ ೋವಪ್ುತರನು ಮಾಡಿದನು. ದ ೋವ ೋಂದರ ಸಮಾನನಾದ ಆ
ತರುಣ ದ ೋವಪ್ುತರನು ಹ ದರಿ ಓಡಿಹ ೊೋಗುತ್ತಾದಾ ನನಿನುಿ
ತಡ ದು ರರ್ದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತನು. ಅವನು ಆ ಹಸುಗಳನುಿ ಗ ದುಾ
ಆ ಕೌರವರನುಿ ಸ ೊೋಲ್ಲಸಿದನು. ತಂದ ೋ! ಅದು ಆ ವಿೋರನ
ಕಾಯವ. ನಾನು ಅದನುಿ ಮಾಡಲ್ಲಲಿ. ಬಾಣಗಳಿಂದ ಕೃಪ್,
ದ ೊರೋಣ, ಪ್ರಾಕರಮಶಾಲ್ಲ ಅಶವತಾಿಮ, ಕಣವ, ಭೋಷ್ಮರನುಿ
ಅವನು ಮುಖ್ ತ್ತರುಗಸುವಂತ ಮಾಡಿದನು.
ಆನ ಗಳ ್ಳಗೊಡಿದ ಸಲಗದಂತ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಭೋತನೊ
ರ್ಗಿನೊ ಆಗದಾ ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ ರಾರ್ಪ್ುತರ
ದುರ್ೋವಧನನಿಗ ಅವನು ಹ ೋಳಿದನು: “ಕೌರವಾತಮರ್!
ನಿನಗ ಹಸಿಾನಾಪ್ುರದಲ್ಲಿ ಏನ ೋನೊ ರಕ್ಷಣ ಯರುವಂತ ನನಗ
ತ ೊೋರುವುದಲಿ. ಆದಾರಿಂದ ಹ ೊೋರಾಟದಂದ ಪಾರಣವನುಿ
929
 ರಕ್ಷ್ಸಿಕ ೊೋ. ರಾರ್ನ್! ನಿೋನು ಪ್ಲಾಯನ ಮಾಡಿ
ತಪಿಪಸಿಕ ೊಳೆಲಾರ . ಂಂiದಧಕ ೆ ಮನಸುಾ ಮಾಡು. ಗ ದಾರ
ರ್ೊರ್ಯನುಿ ಆಳುತ್ತಾೋಯೆ. ಸತಾರ ಸವಗವವನುಿ
ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾೋಯೆ. ನರಶ ರೋಷ್ಿ ಆ ರಾರ್ನು ಆಗ ವರ್ರಸದೃಶ
ಬಾಣಗಳನುಿ ಬಿಡುತಾ ಸಪ್ವದಂತ ಬುಸುಗುಟುುತಾ
ಸಚಿವರ ೊಡಗೊಡಿ ರರ್ದಲ್ಲಿ ಹಂದರುಗದನು. ಅಪಾಪ!
ಆಗ ನನಗ ರ ೊೋಮಾಂಚನವುಂಟಾಯತು. ನನಿ ತ ೊಡ ಗಳು
ಮರಗಟಿುದವು. ಏಕ ಂದರ ಆ ದ ೋವಪ್ುತರನು ಆ ದಟು
ಸ ೋನ ಯನುಿ ಬಾಣಗಳಿಂದ ಭ ೋದಸಿದನು. ಸಿಂಹದಂತಹ
ಶರಿೋರವುಳೆ ಆ ಬಲಶಾಲ್ಲ ಯುವಕನು ರರ್ಸಮೊಹವನುಿ
ಚದುರಿಸಿ, ನಗುನಗುತಾಲ ೋ ಕೌರವರ ವಸರಗಳನುಿ
ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡನು. ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಹುಲುಿತ್ತನುಿವ ಜಂಕ ಗಳನುಿ
ಮದಸಿದ ಒಂದ ೋ ಹುಲ್ಲಯು ಆಕರರ್ಸುವಂತ
ಒಂಟಿಯಾಗಯೆೋ ಆ ವಿೋರನು ಷ್ಡರರ್ರನುಿ ಮುತ್ತಾದನು.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕೌರವರು ಹಡಿದದಾ ನನಿ ಗ ೊೋಧನವನುಿ
ಗ ದುಾ ತಂದ ಆ ವಿೋರ ಮಹಾಬಾಹು ಮಹಾಯಶಸಿವ
ದ ೋವಪ್ುತರನ ಲ್ಲಿ? ಹಸುಗಳನೊಿ ನಿನಿನೊಿ ರಕ್ಷ್ಸಿದ ಆ
ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ ದ ೋವಪ್ುತರನನುಿ ನ ೊೋಡಲು ಮತುಾ
ಗೌರವಿಸಲು ಬಯಸುತ ೋಾ ನ .”
930
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ತಂದ ೋ! ಆ ಪ್ರತಾಪ್ಶಾಲ್ಲೋ ದ ೋವಪ್ುತರನು
ಅದೃಶಾನಾಗಬಿಟುನು. ಆದರ ನಾಳ ರ್ೋ ಅರ್ವಾ
ನಾಡಿದ ೊಾೋ ಅವನು ಕಾಣಿಸಿಕ ೊಳುೆತಾಾನ ಂದು ನಾನು
ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ .”
ಹೋಗ ವಣಿವಸುತ್ತಾರಲು ವ ೋಷ್ಮರ ಸಿಕ ೊಂಡು ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವ
ಆ ಪಾಂಡುಪ್ುತರ ಕುಂತ್ತೋಸುತ ಅರ್ುವನನನುಿ ವಿರಾಟನು
ಗುರುತ್ತಸಲ ೋ ಇಲಿ. ಆಗ ಮಹಾತಮ ವಿರಾಟನ ಅಪ್ಪಣ ಪ್ಡ ದ
ಪಾರ್ವನು ಆ ವಸರಗಳನುಿ ವಿರಾಟನ ಮಗಳಿಗ ಸವತಃ ಕ ೊಟುನು. ಆ
ಭಾರ್ನಿ ಉತಾರ ಯಾದರ ೊೋ ನವಿರಾದ ಆ ಅಮೊಲಾ ವಿವಿಧ
ವಸರಗಳನುಿ ತ ಗ ದುಕ ೊಂಡು ಸಂತ ೊೋಷ್ಪ್ಟುಳು. ಆಗ ಅರ್ುವನನು
ಮಹಾರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತ ಮಾಡಬ ೋಕಾದ
ಎಲಿವನೊಿ ಉತಾರನ ೊಡಗೊಡಿ ರಹಸಾವಾಗ ರ್ೋಜಸಿದನು.
ಆಮೋಲ ಆ ರ್ರತಶ ರೋಷ್ಿನು ಮತಾಯರಾರ್ನ ಮಗನ ೊಡನ ಹಾಗ ಯೆೋ
ಅದನುಿ ಸಂತಸದಂದ ನ ರವ ೋರಿಸಿದನು.

ಪಾಂಡವರು ತಮಮ ನಿರ್ರೊಪ್ವನುಿ ವಿರಾಟನಿಗ

ತ ೊೋರಿಸಿಕ ೊಂಡಿದುದು
ಅನಂತರ ನಿಗದತ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪ್ರತ್ತಜ್ಞ ಪ್ೊರ ೈಸಿದ ಐವರು

931
ಮಹಾರರ್ ಪಾಂಡವ ಸಹ ೊೋದರರು ಮೊರನ ಯ ದವಸ ರ್ಂದು
ಬಿಳಿಯ ಬಟ ುಗಳನುಿಟುು ಸವಾವರ್ರಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತರಾಗ
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು ಪ್ದಮಚಿಹ ಿಗಳನುಿಳೆ
ಆನ ಗಳಂತ ಪ್ರಕಾಶ್ಸಿದರು. ಬಳಿಕ ಆ ಅಗಿಸಮಾನರ ಲಿರೊ
ವಿರಾಟನ ಸಭಾರ್ವನಕ ೆ ಹ ೊೋಗ ಯಜ್ಞವ ೋದಗಳಲ್ಲಿ ಅಗಿಗಳು
ನ ಲ ಗ ೊಳುೆವಂತ ರಾಜಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ಅವರು ಅಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತ್ತರಲು ದ ೊರ ವಿರಾಟನು ರಾರ್ಕಾಯವಗಳನ ಿಲಿ
ನಿವವಹಸುವುದಕಾೆಗ ಸಭ ಗ ಬಂದನು. ಆಗ ಅಗಿಗಳಂತ
ರ್ವಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾ ಶ್ರೋಯುತ ಪಾಂಡವರನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಮರುತುಾಗಳಿಂದ
ಕೊಡಿದ ದ ೋವ ೋಂದರನಂತ ಕುಳಿತ್ತದಾ ದ ೋವರೊಪಿ ಕಂಕನಿಗ
ಮತಾಸರಾರ್ನು ಹೋಗ ಂದನು:
“ನಿನಿನುಿ ನಾನು ಪ್ಗಡ ಯಾಟದವನನಾಿಗ,
ಸಭಾಸದಸಾನನಾಿಗ ಮಾತರ ಮಾಡಿದ ಾನು. ನಿೋನು
ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡು ರಾಜಾಸನದಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತ್ತದ ಾೋತಕ ೆ?”
ವಿರಾಟನ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿದ ಅರ್ುವನನು ಪ್ರಿಹಾಸಮಾಡುವ
ಬಯಕ ಯಂದ ಮುಗುಳಿಗುತಾ ಈ ಮಾತನಾಿಡಿದನು.
“ರಾರ್ನ್! ಬಾರಹಮಣರನುಿ ಸ ೋವಿಸುವ, ಈ ವಿಧಾವಂಸ,
ತಾಾಗ, ಯಜ್ಞನಿರತ, ಧೃಢವರತನು ಇಂದರನ
ಆಸನವನಾಿದರೊ ಏರಲು ರ್ೋಗಾ. ಇವನು
932
ಕುರುವಂಶದಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ, ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು. ಇವನ
ಕಿೋತ್ತವ ಮೋಲ ೋರುತ್ತಾರುವ ಸೊಯವನ ಪ್ರಭ ಯಂತ
ಲ ೊೋಕದಲ್ಲಿ ನ ಲ ಗ ೊಂಡಿದ . ಉದಯಸೊಯವನ ತ ೋರ್ಸಿಾನ
ಕಿರಣಗಳಂತ ಇವನ ಕಿೋತ್ತವಯ ಕಿರಣಗಳು ಎಲಿ
ದಕುೆಗಳನೊಿ ವಾಾಪಿಸಿವ . ಇವನು ಕುರುವಂಶದವರ
ನಡುವ ವಾಸಮಾಡುತ್ತಾದಾಾಗ ಹತುಾ ಸಾವಿರ ವ ೋಗಶಾಲ್ಲ
ಆನ ಗಳು ಇವನನುಿ ಹಂಬಾಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾವು. ಮೊವತುಾ
ಸಾವಿರ ಸುವಣವಮಾಲ ಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಉತಾಮ
ಕುದುರ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ರರ್ಗಳು ಇವನನುಿ
ಯಾವಾಗಲೊ ಅನುಸರಿಸುತ್ತಾದಾವು. ಹಂದ ಋಷ್ಠಗಳು
ಇಂದರನನುಿ ಹ ೊಗಳುತ್ತಾದಾಂತ ಹ ೊಳ ಯುವ
ಮಣಿಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಧರಿಸಿದ ಎಂಟುನೊರು ಸೊತರು
ಮಾಗಧರ ಸಹತ ಇವನನುಿ ಹ ೊಗಳುತ್ತಾದಾರು. ದ ೋವತ ಗಳು
ಕುಬ ೋರನನುಿ ಸ ೋವಿಸುವಂತ ಇವನನುಿ
ಕುರುವಂಶದವರ ಲಿರೊ, ಇತರ ಎಲಿ ದ ೊರ ಗಳ್ ಕಿಂಕರರ
ಹಾಗ ಯಾವಾಗಲೊ ಸ ೋವಿಸುತ್ತಾದಾರು. ಮಹಾರಾರ್! ಆಗ
ಇವನು ವ ೈಶಾರಿಂದ ಪ್ಡ ಯುವಂತ ಎಲಿ ರಾರ್ರಿಂದಲೊ -
ಅವರು ಸಮರ್ವರಾಗರಲ್ಲ ಅರ್ವಾ ದುಬವಲರಾಗರಲ್ಲ –
ಕಪ್ಪವನುಿ ಪ್ಡ ಯುತ್ತಾದಾನು. ವರತಗಳನುಿ ಚ ನಾಿಗ
ಆಚರಿಸುತ್ತಾದಾ ಈ ರಾರ್ನನುಿ ಎಂಬತ ರ
ಾ ಡು ಸಾವಿರ
933
 ಮಹಾತಮ ಸಾಿತಕರು ಆಶರಯಸಿದಾರು. ಇವನು ವೃದಾರೊ
ಅನಾರ್ರೊ ಅಂಗಹೋನರೊ ಹ ಳವ ಪ್ರಜ ಗಳನುಿ
ಪ್ುತರರ ಂಬಂತ ಧಮವದಂದ ಪಾಲ್ಲಸುತ್ತಾದಾನು. ಈ
ರಾರ್ನು ಧಮವಪ್ರ, ಇಂದರಯನಿಗರಹ, ಕ ೊೋಪ್ದಲ್ಲಿ
ಸಂಯರ್, ಉದಾರಿ, ಬಾರಹಮಣರನುಿ ಸ ೋವಿಸುವವನು
ಮತುಾ ಸತಾವನಾಿಡುವವನು. ಆ ರಾರ್ ಸುರ್ೋಧನನು
ತನಿ ಗುಂಪಿನ ೊಡನ ಮತುಾ ಕಣವ-ಶಕುನಿಯರ ಸಮೋತ
ಇವನ ಶ್ರೋ ಪ್ರತಾಪ್ದಂದ ಪ್ರಿತಪಿಸುತಾಾನ . ಇವನ
ಗುಣಗಳನುಿ ಎಣಿಸುವುದು ಅಸಾಧಾ. ಇವನು
ಯಾವಾಗಲೊ ಧಮವಪ್ರ, ದಯಾಶ್ೋಲ ಪಾಂಡುಪ್ುತರ.
ಹೋಗರುವ ಈ ಗುಣಯುಕಾ, ಮಹಾರಾರ್, ಕ್ಷತ್ತರಯಶ ರೋಷ್ಿ,
ಪಾಂಡವ ರ್ೊಪ್ತ್ತಯು ರಾರ್ರ್ೋಗಾ ಆಸನದಲ್ಲಿ
ಕುಳಿತ್ತರಲು ಹ ೋಗ ತಾನ ೋ ಅಹವನಾಗುವುದಲಿ?”

ವಿರಾಟನು ಉತಾರ -ಅರ್ುವನರ ವಿವಾಹವನುಿ

ಪ್ರಸಾಾವಿಸಿದುದು
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಇವನು ಕುರುವಂಶಕ ೆ ಸ ೋರಿದ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರ
ರಾರ್ನಾಗದಾರ ಇವನ ಸ ೊೋದರ ಅರ್ುವನನ ಲ್ಲಿ?

934
 ಬಲಶಾಲ್ಲ ಭೋಮನ ಲ್ಲಿ? ನಕುಲ ಸಹದ ೋವರ ಲ್ಲಿ? ಯಶಸಿವನಿ
ದೌರಪ್ದಯೆಲ್ಲಿ? ರ್ೊಜನಲ್ಲಿ ಸ ೊೋತಮೋಲ ಆ
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರರ ವಿಷ್ಯವನುಿ ಯಾರೊ ಎಲೊಿ ಅರಿಯರು.”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿನಿ ಅಡುಗ ಯವನ ಂದು ಹ ೋಳಲಾಗರುವ
ಬಲಿವನ ಂಬುವವನ ೋ ಮಹಾಬಾಹು, ರ್ಯಂಕರ ವ ೋಗ-
ಪ್ರಾಕರಮಗಳನುಿಳೆ ಭೋಮ. ಗಂಧಮಾದನ ಪ್ವವತದಲ್ಲಿ
ಕ ೊೋಪ್ವಶನಾಗ ರಾಕ್ಷಸರನುಿ ಕ ೊಂದು ದೌರಪ್ದಗಾಗ
ದವಾವಾದ ಸೌಗಂಧಿಕ ಪ್ುಷ್ಪಗಳನುಿ ತಂದವನು ಇವನ ೋ.
ದುರಾತಮ ಕಿೋಚಕನನುಿ ಕ ೊಂದ ಗಂಧವವನು ಇವನ ೋ. ನಿನಿ
ಅಂತಃಪ್ುರದಲ್ಲಿ ಹುಲ್ಲ, ಕರಡಿ, ಹಂದಗಳನುಿ ಕ ೊಂದವನೊ
ಇವನ ೋ. ನಿನಿ ಅಶವಪಾಲಕನಾಗದಾವನು ಈ ಶತುರನಾಶಕ
ನಕುಲ. ಗ ೊೋಪಾಲಕನಾಗದಾವನು ಸಹದ ೋವ. ಈ ಮಾದರ
ಪ್ುತರರು ಮಹಾರ್ರು. ಈ ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿರಿಬಿರೊ
ವಸಾರರ್ರಣಗಳಿಂದ ಅಲಂಕೃತರು. ರೊಪ್ವಂತರು.
ಯುಶಸಿವಗಳು. ಸಾವಿರಾರು ಮಂದ ರರ್ಥಕರ ಸಮಾನ
ಶಕಿಾಯುಳೆವರು. ಕಮಲದ ಎಸಳುಗಳಂತ ಕಣುಣಳೆವಳ್,
ಸುಂದರ ನಡುವುಳೆವಳ್, ಮಧುರ
ಮುಗುಳಿಗ ಯುಳೆವಳ್ ಆದ ಈ ಸ ೈರಂಧಿರಯೆೋ ದೌರಪ್ದ.
ಇವಳಿಗಾಗಯೆೋ ಕಿೋಚಕರು ಹತರಾದರು. ನಾನ ೋ ಅರ್ುವನ.
935
 ನನಿ ವಿಷ್ಯ ಈಗಾಗಲ ೋ ನಿನಿ ಕಿವಿಗ ಬಿದಾದ ಯಷ್ ುೋ?
ನಾನು ಭೋಮನಿಗ ಕಿರಿಯನಾದ ಪಾರ್ವ. ಯಮಳರಿಗ
ಹರಿಯನು. ಮಕೆಳು ಗರ್ವವಾಸವನುಿ ಕಳ ಯುವಂತ
ನಾವು ನಿನಿ ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ಸುಖ್ವಾಗ ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನುಿ
ಕಳ ದ ವು.”
ಆ ವಿೋರರು ಪ್ಂಚ ಪಾಂಡವರ ಂದು ಅರ್ುವನನು ವಿವರಿಸಿದ ನಂತರ
ವಿರಾಟಪ್ುತರನು ಅರ್ುವನನ ಪ್ರಾಕರಮವನುಿ ವಣಿವಸಿದನು.
“ಇವನು ಜಂಕ ಗಳ ನಡುವ ಸಿಂಹದಂತ ಅವರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಾ
ಮುಖ್ಾರಾದವರ ನ ಿಲಿ ಕ ೊಲುಿತಾ ವ ೈರಿಗಳ ರರ್ಸಮೊಹಗಳ
ನಡುವ ಸಂಚರಿದನು. ಇವನು ದ ೊಡಿ ಆನ ರ್ಂದನುಿ
ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಒಂದ ೋ ಬಾಣದಂದ ಹ ೊಡ ದು ಕ ೊಂದನು.
ಸುವಣಾವಲಂಕೃತ ಗವಸಣಿಗ ಗಳಿಂದ ಕೊಡಿದ ಆ ಅನ ಯು
ದಂತಗಳನೊಿರಿ ನ ಲಕ ೊೆರಗತು. ಇವನು ಹಸುಗಳನುಿ
ಗ ದಾನು. ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಕೌರವರನುಿ ಗ ದಾನು. ಇವನ
ಶಂಖ್ಧಿನಿಯಂದ ನನಿ ಕಿವಿಗಳು ಕಿವುಡಾಗಹ ೊೋದವು.”
ಅವನ ಆ ಮಾತನುಿ ಕ ೋಳಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ತಪ್ುಪಮಾಡಿದ
ಪ್ರತಾಪ್ಶಾಲ್ಲ ಮತಾಯರಾರ್ನು ಉತಾರನಿಗ ಮರುನುಡಿದನು.
“ಪಾಂಡುಪ್ುತರನನುಿ ಪ್ರಸನಿನಾಗಸಲು ಸಮಯ
ಒದಗದ ಯೆಂದು ಭಾವಿಸುತ ೋಾ ನ . ನಿನಗ ಒಪಿಪಗ ಯಾದರ
ಪಾರ್ವನಿಗ ಉತಾರ ಯನುಿ ಕ ೊಡುತ ೋಾ ನ .”
936
ಉತಾರನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಡವರು ಪ್ೊರ್ಾರು. ಮಾನಾರು. ಅವರನುಿ
ಗೌರವಿಸುವ ಕಾಲ ಒದಗಬಂದದ ಯೆಂದು ನನಿ
ಅಭಪಾರಯ. ಪ್ೊಜಾರ್ೋಗಾರೊ ಮಹಾಭಾಗಾಶಾಲ್ಲಗಳ್
ಆದ ಪಾಂಡವರು ಸತಾೆರಗ ೊಳೆಲ್ಲ.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಯುದಧದಲ್ಲಿ ಶತುರಗಳಿಗ ವಶನಾದ ನನಿನುಿ ಭೋಮಸ ೋನನು
ಬಿಡಿಸಿದನು. ಅಂತ ಯೆೋ ಹಸುಗಳನುಿ ಗ ದಾನು. ಇವನ
ಬಾಹುಬಲದಂದ ನಮಗ ಯುದಧದಲ್ಲಿ ರ್ಯವುಂಟಾಗದ .
ನಾವ ಲಿರೊ ಸಚಿವರ ೊಡನ ತಮಮಂದರ ೊಡಗೊಡಿದ
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನನುಿ
ಪ್ರಸನಿಗ ೊಳಿಸ ೊೋಣ. ನಾವು ತ್ತಳಿಯದಂತ ಏನನಾಿದರೊ
ಆಡಿದಾರ ಈ ರಾರ್ನು ಅವ ಲಿವನೊಿ ಕ್ಷರ್ಸಬ ೋಕು.
ಏಕ ಂದರ ಪಾಂಡುಪ್ುತರನು ಧಮಾವತಮನು.”
ಅನಂತರ ವಿರಾಟನು ಬಹಳ ಸಂತ ೊೋಷ್ಗ ೊಂಡು ಆ ರಾರ್ನ ಬಳಿ
ಹ ೊೋಗ ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕ ೊಂಡನು. ಸ ೋನ , ಕ ೊೋಶ, ಪ್ುರಸಹತವಾಗ
ರಾರ್ಾವನ ಿಲಿ ಆ ಮಹಾತಮನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಬಿಟುುಕ ೊಟುನು. ಆಗ
ಆ ಪ್ರತಾಪ್ಶಾಲ್ಲ ಮತಾಯರಾರ್ನು ಧನಂರ್ಯನನುಿ ವಿಶ ೋಷ್ವಾಗ
ಪ್ುರಸೆರಿಸುತಾಾ ಎಲಿ ಪಾಂಡವರಿಗ “ನನಿ ಅದೃಷ್ು! ಅದೃಷ್ು!”
ಎಂದನು. ಅವನು ಯುಧಿಷ್ಠಿರ, ಭೋಮ, ಮತುಾ ಪಾಂಡವ
937
ಮಾದರೋಪ್ುತರರ ನ ತ್ತಾಯನುಿ ಮೊಸಿ ಮತ ಾ ಮತ ಾ ಆಲಂಗಸಿದನು.
ಸ ೋನಾಪ್ತ್ತ ವಿರಾಟನು ಅವರ ದಶವನದಂದ ತೃಪ್ಾನಾಗದ ೋ
ಪಿರೋತ್ತಯಂದ ರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ನುಡಿದನು:
“ನಿೋವ ಲಿರೊ ದ ೈವವಶಾತ್ ಕಾಡಿನಿಂದ ಕ್ಷ್ ೋಮವಾಗ
ಬಂದರಿ. ಆ ದುರಾತಮರಿಗ ಗ ೊತಾಾಗದಂತ ಭಾಗಾವಶಾತ್
ಕಷ್ುಕರ ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನುಿ ಕಳ ದರಿ. ಪಾಂಡವರ ೋ! ನನಿ
ರಾರ್ಾ ಮತುಾ ಇತರ ಐಶವಯವವ ಲಿವನೊಿ ನಿೋವು
ಯಾವುದ ೋ ಶಂಕ ಯಲಿದ ೋ ಸಿವೋಕರಿಸಿ. ಸವಾಸಾಚಿೋ
ಧನಂರ್ಯನು ಉತಾರ ಯನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಲ್ಲ. ಆ
ಪ್ುರುಷ್ಶ ರೋಷ್ಿನು ಅವಳಿಗ ಪ್ತ್ತಯಾಗಲು ತಕೆವನು.”
ವಿರಾಟನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಧಮವರಾರ್ನು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ
ಧನಂರ್ಯನನುಿ ನ ೊೋಡಿದನು. ಅಣಣನು ನ ೊೋಡಿದಾಗ ಅರ್ುವನನು
ಮತಾಯರಾರ್ನಿಗ ಹ ೋಳಿದನು:
“ರಾರ್ನ್! ನಿನಿ ಮಗಳನುಿ ಸ ೊಸ ಯನಾಿಗ ನಾನು
ಸಿವೋಕರಿಸುತ ೋಾ ನ . ಭಾರತವಂಶದ ಶ ರೋಷ್ಿರಾದ ನಮಗ
ಮತಾಯವಂಶದ ಈ ಸಂಬಂಧವು ಉಚಿತವ ೋ ಸರಿ.”

ಉತಾರ -ಅಭಮನುಾ ವಿವಾಹ

ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಪಾಂಡವಶ ರೋಷ್ಿ! ನಿನಗ ನಾನಿಲ್ಲಿ ಕ ೊಡುತ್ತಾರುವ ನನಿ
938
 ಮಗಳನುಿ ನಿೋನು ಹ ಂಡತ್ತಯನಾಿಗ ಏಕ ಸಿವೋಕರಿಸುತ್ತಾಲಿ?”
ಅರ್ುವನನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ನಿನಿ ಅಂತಃಪ್ುರದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಾದಾ ನಾನು ನಿನಿ
ಮಗಳನುಿ ಯಾವಾಗಲೊ ನ ೊೋಡುತ್ತಾದ ಾ. ಅವಳ್ ಕೊಡ
ಏಕಾಂತ-ಬಹರಂಗಗಳಲ್ಲಿ ನನಿಲ್ಲಿ ತಂದ ಯಂತ
ನಂಬಿಕ ಯಟಿುದಾಳು. ನತವಕನಾಗ ಗೋತಕ ೊೋವಿದನಾಗ
ನಾನು ಅವಳಿಗ ಇಷ್ುನೊ ಗೌರವಾಹವನೊ ಆಗದ ಾ. ನಿನಿ
ಮಗಳು ಯಾವಾಗಲೊ ನನಿನುಿ ಆಚಾಯವನ ಂಬಂತ
ಭಾವಿಸುತ್ತಾದಾಳು. ಹರಯಕ ೆ ಬಂದ ಅವಳ ್ಡನ ನಾನು
ಒಂದು ವಷ್ವ ವಾಸಮಾಡಿದ . ಆದಾರಿಂದ ನಿನಗ
ಸಹರ್ವಾಗ ಅತ್ತಯಾದ ಶಂಕ ಯುಂಟಾದೋತು. ರಾರ್ನ್!
ಆದಾರಿಂದ ನಿನಿ ಮಗಳನುಿ ನನಿ ಮಗನಿಗ ಕ ೊಡ ಂದು
ಕ ೋಳುತ್ತಾದ ಾೋನ . ಇದರಿಂದ ಶುದಧನೊ ಜತ ೋಂದರಯನೊ
ಸಂಯರ್ಯೊ ಆದ ನಾನು ಅವಳು ಶುದಧಳ ಂಬುದನುಿ
ತ ೊೋರಿಸಿದಂತಾಗುತಾದ . ಸ ೊಸ ಗೊ ಮಗಳಿಗೊ, ಮಗನಿಗೊ
ತನಗೊ ಏನೊ ಅಂತರವಿಲಿ. ಈ ವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಂಕ ಗ
ಅವಕಾಶ ಕಾಣುತ್ತಾಲಿ. ಆದಾರಿಂದ ನಮಮ ಶುದಧ
ಸಿದಾವಾಗುತಾದ . ಆರ ೊೋಪ್ ಮತುಾ ರ್ಥಾಾಚಾರಕ ೆ ನಾನು
ಹ ದರುತ ೋಾ ನ . ರಾರ್ನ್! ನಿನಿ ಮಗಳು ಉತಾರ ಯನುಿ ನಾನು
ಸ ೊಸ ಯಾಗ ಸಿವೋಕರಿಸುತ ೋಾ ನ . ನನಿ ಮಗ ಅಭಮನುಾವು
939
 ಮಹಾಬಾಹು. ಸಾಕ್ಷ್ಾತ್ ದ ೋವಕುಮಾರನಂತ್ತರುವನು.
ವಾಸುದ ೋವನಿಗ ಸ ೊೋದರಳಿಯ. ಆ ಚಕರಪಾಣಿಗ
ಪಿರಯನಾದವನು. ಬಾಲಕನಾಗಯೊ ಅಸರಕ ೊೋವಿದ.
ಅವನು ನಿನಗ ಅಳಿಯನಾಗಲು ಮತುಾ ನಿನಿ ಮಗಳಿಗ
ಪ್ತ್ತಯಾಗಲು ತಕೆವನು.”
ವಿರಾಟನು ಹ ೋಳಿದನು:
“ಕುರುವಂಶದಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿನೊ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರನೊ ಆದ
ಧನಂರ್ಯನಿಗ ಈ ಮಾತು ರ್ೋಗಾವ ೋ. ಈ
ಪಾಂಡುಪ್ುತರನು ಧಮವನಿರತ ಮತುಾ ಜ್ಞಾನಿ. ನಿೋನು
ಆಲ ೊೋಚಿಸುವ ಕಾಯವವನುಿ ಕೊಡಲ ಮಾಡು.
ಅರ್ುವನನನುಿ ಸಂಬಂಧಿಯನಾಿಗ ಪ್ಡ ದ ನನಿ ಎಲಿ
ಬಯಕ ಗಳ್ ಚ ನಾಿಗ ಸಿದಧಸಿದವು.”
ಆ ರಾಜ ೋಂದರನು ಹೋಗ ಹ ೋಳಲು ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ವಿರಾಟ-ಪಾರ್ವರ ನಡುವ ಆದ ಒಪ್ಪಂದಕ ೆ ಆಗಲ ೋ
ಸಮಮತ್ತಯತಾನು. ಆಗ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ-ವಿರಾಟರಾರ್ರು ಎಲಿ
ರ್ತರರಿಗೊ ವಾಸುದ ೋವನಿಗೊ ಆಹಾವನವನುಿ ಕಳುಹಸಿದರು. ಬಳಿಕ
ಹದಮೊರನ ಯ ವಷ್ವವು ಕಳ ಯಲು ಐವರು ಪಾಂಡವರೊ
ವಿರಾಟನ ಉಪ್ಪ್ಿವದಲ್ಲಿ ಒಟಿುಗ ೋ ವಾಸಮಾಡತ ೊಡಗದರು. ಅಲ್ಲಿ
ವಾಸಿಸುತ್ತಾರುವಾಗ ಪಾಂಡುಪ್ುತರ ಅರ್ುವನನು ಕೃಷ್ಣನನೊಿ ಅನತವ
ದ ೋಶದಂದ ಯಾದವರನೊಿ ಅಭಮನುಾವನೊಿ ಕರ ಯಸಿಕ ೊಂಡನು.
940
ಯುಧಿಷ್ಠಿರನಿಗ ಪಿರಯರಾದ ಕಾಶ್ೋರಾರ್ನೊ, ಶ ೈಬಾನೊ ಅಕ್ಷ್ೌಹಣಿೋ
ಸ ೋನ ರ್ಡನ ಆಗರ್ಸಿದರು. ತ ೋರ್ಸಿವ, ಮಹಾಬಲಶಾಲ್ಲ ದುರಪ್ದನು
ಅಕ್ಷ್ೌಹಣಿರ್ಂದಗ ಬಂದನು. ದೌರಪ್ದಯ ವಿೋರ ಪ್ುತರರೊ,
ಸ ೊೋಲ್ಲಲಿದ ಶ್ಖ್ಂಡಿಯೊ ಬಂದರು. ಎದುರಿಸಲಾಗದ, ಎಲಿ
ಶಸರಧಾರಿಗಳಲ್ಲಿಯೊ ಶ ರೋಷ್ಿನಾದ, ದೃಷ್ುಧುಾಮಿನು ಬಂದನು. ಎಲಿ
ಅಕ್ಷ್ೌಹಣಿೋಪ್ತ್ತಗಳ್, ಯಜ್ಞಮಾಡಿ ಅಪಾರ ದಕ್ಷ್ಣ ಕ ೊಡುವವರೊ,
ಎಲಿ ಶ ರರೊ, ಯುದಧದಲ್ಲಿ ದ ೋಹತಾಾಗಮಾಡುವವರೊ ಬಂದರು.
ಧಮವಧರರಲ್ಲಿ ಶ ರೋಷ್ಿ ಮತಾಯರಾರ್ನು ಅವರ ಲಿರೊ
ಆಗರ್ಸಿದುದನುಿ ನ ೊೋಡಿ ಅಭಮನುಾವಿಗ ಆ ಮಗಳನುಿ ಕ ೊಟುು
ಸಂತುಷ್ುನಾದನು. ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಕಡ ಗಳಿಂದ ರಾರ್ರು ಆಗರ್ಸಿದ
ನಂತರ ವನಮಾಲ್ಲ ವಾಸುದ ೋವ, ಬಲರಾಮ, ಕೃತವಮವ,
ಹಾದವಕಾ, ಯುಯುಧಾನ, ಸಾತಾಕಿಯರು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದರು.
ಅನಾದೃಷ್ಠಿ, ಅಕೊರರ, ಸಾಂಬ ಹಾಗೊ ನಿಶರ್ - ಈ
ಶತುರಸಂತಾಪ್ಕರು ಅಭಮನುಾವನುಿ ಅವನ ತಾಯರ್ಡನ
ಕರ ದುಕ ೊಂಡು ಬಂದರು. ಒಂದು ವಷ್ವ ದಾವರಕ ಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಿದ
ಇಂದರಸ ೋನ ಮದಲಾದವರ ಲಿ ಅಲಂಕೃತ ರರ್ಗಳ ್ಡನ ಬಂದರು.
ಹತುಾ ಸಾವಿರ ಆನ ಗಳ್, ಲಕ್ಷ್ಾಂತರ ಕುದುರ ಗಳ್, ಕ ೊೋಟಿ
ಸಂಖ ಾಯ ರರ್ಗಳ್, ನೊರು ಕ ೊೋಟಿ ಸಂಖ ಾಯು ಕಾಲಾಳುಗಳ್
ಬಂದರು. ಬಹಳ ಮಂದ ವೃಷ್ಠಣಗಳ್ ಅಂಧಕರೊ, ಪ್ರಮ
ಬಲಶಾಲ್ಲಗಳಾದ ಭ ೊೋರ್ರೊ ವೃಷ್ಠಣಶ ರೋಷ್ಿನಾದ
941
ಮುಹಾತ ೋರ್ಸಿವಯಾದ ಕೃಷ್ಣನನುಿ ಅನುಸರಿಸಿ ಬಂದರು. ಕೃಷ್ಣನು
ಮಹಾತಮ ಪಾಂಡವರಿಗ ಬ ೋರ ಬ ೋರ ಯಾಗ ಅನ ೋಕ ಸಿರೋಯುರನೊಿ
ರತಿಗಳನೊಿ ಅಸರಗಳನೊಿ ಉಡುಗ ೊರ ಯನಾಿಗ ಕ ೊಟುನು.
ಅನಂತರ ಮತಾಯ -ಪಾರ್ವರ ಮನ ತನಗಳ ನಡುವ ಮದುವ ಯು
ವಿಧಿಪ್ೊವವಕವಾಗ ನಡ ಯತು. ಪಾಂಡವರ ನಂಟುಗ ೊಂಡ
ಮತಾಯರಾರ್ನ ಅರಮನ ಯಲ್ಲಿ ಶಂಖ್ಗಳ್ ಭ ೋರಿಗಳ್
ಗ ೊೋಮುಖಾಡಂಬರ ವಾದಾಗಳ್ ಮಳಗದವು. ಬಗ ಬಗ ಯ
ಜಂಕ ಗಳನೊಿ, ನೊರಾರು ತ್ತನಿಲು ರ್ೋಗಾ ಪಾರಣಿಗಳನೊಿ
ಕ ೊಂದರು. ಸುರ ಮತುಾ ಮೈನ ೋರ ಪಾನಿೋಯಗಳನುಿ ಸಮೃದಧವಾಗ
ಸ ೋವಿಸಿದರು. ಗಾಯನ ಆಖಾಾನಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಣಿತ ನಟರೊ,
ವ ೈತಾಳಿಕರೊ, ಸೊತರೊ, ಮಾಗಧರೊ ಆ ರಾರ್ರನುಿ ಹ ೊಗಳುತಾಾ
ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದರು. ಶ ರೋಷ್ಿ ಮತುಾ ಸವಾವಂಗಸುಂದರಿಯರಾದ
ಮತಾಯರಾರ್ನ ಸಿರೋಯರು ರ್ರುಗುವ ಮಣಿಕುಂಡಲಗಳನುಿ ಧರಿಸಿ
ಸುದ ೋಷ್ ಣಯನುಿ ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು ವಿವಾಹ ಮಂಟಪ್ಕ ೆ ಬಂದರು.
ಚ ನಾಿಗ ಅಲಂಕರಿಸಿಕ ೊಂಡಿದಾ, ಒಳ ೆಯ ಬಣಣ ಮತುಾ ರೊಪ್ದಂದ
ಕೊಡಿದ ಆ ಹ ಂಗಸರನ ಲಿ ದೌರಪ್ದಯು ರೊಪ್ ಕಿೋತ್ತವ
ಕಾಂತ್ತಗಳಲ್ಲಿರ್ೋರಿಸಿದಾಳು. ಅವರು ಮಹ ೋಂದರನ ಮಗಳನ ಿಂತ ೊೋ
ಅಂತ ಅಲಂಕೃತ ಯಾಗದಾ ರಾರ್ಪ್ುತ್ತರ ಉತಾರ ಯನುಿ ಸುತುಾವರ ದು
ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಗ ಬಂದರು. ಆಗ ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ
ಧನಂರ್ಯನು ಆ ಸುಂದರಿ ಉತಾರ ಯನುಿ ಸುರ್ದ ರಯ ಮಗನಿಗಾಗ
942
ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ಇಂದರನ ರೊಪ್ವನುಿ ಮರ ಯುತಾ ಅಲ್ಲಿದಾ
ಕುಂತ್ತೋಪ್ುತರ ಮಹಾರಾರ್ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಅವಳನುಿ ಸ ೊಸ ಯಾಗ
ಸಿವೋಕರಿಸಿದನು. ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು ಕೃಷ್ಣನುಿ ಮುಂದಟುುಕ ೊಂಡು
ಅವಳನುಿ ಸಿವೋಕರಿಸಿ ಮಹಾತಮ ಅಭಮನುಾವಿನ ಮದುವ ಯವನುಿ
ನ ರವ ೋರಿಸಿದನು. ಆಗ ವಿರಾಟನು ಅವನಿಗ ವಾಯುವ ೋಗವುಳೆ ಏಳು
ಸಾವಿರ ಕುದುರ ಗಳನೊಿ, ಇನೊಿರು ಉತಾಮ ಆನ ಗಳನೊಿ, ಬಹಳ
ಧನವನೊಿ ಕ ೊಟುನು. ವಿವಾಹದ ಬಳಿಕ ಧಮವಪ್ುತರ ಯುಧಿಷ್ಠಿರನು
ಕೃಷ್ಣನು ತಂದದಾ ಐಶವಯವವನೊಿ, ಸಾವಿರ ಗ ೊೋವುಗಳನೊಿ,

943
ರತಿಗಳನೊಿ, ವಿವಿಧ ವಸರಗಳನೊಿ, ಶ ರೋಷ್ಿ ಆರ್ರಣಗಳನೊಿ,
ವಾಹನ ಶಯನಗಳನೊಿ ಬಾರಹಮಣರಿಗತಾನು. ಹಷ್ಠವತರೊ ಪ್ುಷ್ುರೊ
ಆದ ರ್ನರಿಂದ ತುಂಬಿದ ಆ ಮತಾಯರಾರ್ನ ನಗರಿಯು
ಮಹ ೊೋತಾವ ಸದೃಶವಾಗ ತ ೊೋರಿತು.

944