1 Sa isang madilim gubat na mapanglaw, 15 "Ang magandang asal ay ipinupukol

dawag na matinik ay walang pagitan, sa laot ng dagat ng kutya't linggatong,

halos naghihirap ang kay Pebong silang, balang magagaling ay ibinabaon
dunalaw sa loob na lubhang masukal. at inililibing na walang kabaong.

2 Malalaking kahoy ang inihahandog, 16 "Nguni, ay ang lilo't masasamang loob,

pawang dalamhati, kahapisa't lungkot, sa trono ng puri ay iniluluklok,
huni pa ng ibon ay nakalulunos, at sa balang sukab na may asal-hayop,
sa lalong matinipi't nagsasayang loob. mabangong insyenso ang isinusuob.

3 Tanang mga baging na namimilipit 17 "Kaliluha't sama ang ulo'y nagtayo

sa sanga ng kahoy ay balot ng tinik, at ang kabaita'y kimi't nakayuko
may bulo ang bunga't nagbibigay-sakit santong katwira'y lugami at hapo,
kangino pa mang sumagi't malapit. ang luha na lamang ang pinatutulo.

4 Ang bulaklak ng nagtayong kahoy, 18 "At ang balang bibig na binubukalan

pinakamaputing nag-ungos sa dahon, ng sabing magaling at katotohanan,
pawang kulay-luksa at nakikiayon agad binibiyak at sinisikangan
sa nakaliliyong masangsang na amoy. ng kalis ng lalong dustang kamatayan.

5 Karamiha'y "sipres" at higerang kutad 19 "O taksil na pita sa yama't mataas!

na ang lilim niyon ay nakasisindak, O hangad sa puring hanging lumilipas!
ito'y walang bunga't daho'y malalapad ikaw ang dahilan ng kasam-ang lahat,
na nakadidilim sa loob ng gubat. at niring nasapit na kahabag-habag.

6 Ang mga hayop pang dito'y gumagala, 20 "Sa korona dahil ng haring Linceo
karamiha'y s'yerpe't basilisko'y madla at sa kayamanan ng dukeng ama ko,
h'yena't tigreng ganid na nagsisila ang ipinangahas ng Konde Adolfo,
ng buhay ng tao't daiging kapuwa. sabugan ng sama ang Albanyang reyno.

7 Ito'y gubat manding sa pinto'y malapit 21 "Ang lahat nang ito, maawaing Langit,
Abernong Reyno ni Plutong masungit, iyong tinutungha'y ano't natitiis?
ang nasasakupang lupa'y dinidilig mula ka ng buong katuwira't bait,
ng ilog Kositong kamandag ang tubig. pinapayagan mong ilubog ng lupit.

8 Sa may gitna nitong mapanglaw na gubat 22 Makapangyarihang kamay mo'y ikilos

may punong higerang daho'y kulay pupas, papamilantikin ang kalis ng poot,
dito nakagapos ang kahabag-habag, Sa Reynong Albanya'y kusang ibulusok,
isang pinag-usig ng masamang palad. ang iyong higanti sa masamang loob.

9 Bagun-taong basal ang anyo at tindig, 23 "Bakit, kalangita'y bingi ka sa akin

kahit nakatali kamay paa't liig, ang tapat kong luhog ay hindi mo dinggin?
kung di si Narciso'y tunay na Adonis, diyata't sa isang alipusta't iring
mukha'y sumilang sa gitna ng sakit. sampung tainga mo'y ipinangunguling?

10 Makinis ang balat at anaki'y burok 24 "Datapwat sino ang tatarok kaya?
pilik-mata't kilay mistulang balantok sa mahal Mong lihim, Diyos na dakila?
bagong sapong ginto ang kulay ng buhok walang mangyayari sa balat ng lupa,
sangkap ng katawa'y pawang magkaayos. di may kagalingang Iyong ninanasa.

11 Danggan doo'y walang oreadas ninfas, 25 "Ay saan ngayon ako mangangapit?
gubat na palasyo ng masidhing harpyas saan ipupukol ang tinangis-tangis,
nangaawa disi't naakay lumiyag kung ayaw na ngayong dinigin ng langit,
sa himalang tipon ng karikta't hirap. ang sigaw ng aking malumbay na boses!

12 Ang abang uyamin ng dalita't sakit, 26 "Kung siya mong ibig na ako'y magdusa,
ang dalawang mata'y bukal ang kaparis; Langit na mataas, aking mababata,
sa luhang nanatak at tinangis-tangis isagi mo lamang sa puso ni Laura,
ganito'y damdamin ng may awang dibdib. ako'y minsan-minsang mapag-alaala.

13 "Mahiganting langit, bangis mo'y nasaan, 27 "At dito sa laot ng dusa't hinagpis,
ngayo'y naniniig sa pagkagulaylay, malawak na lubhang aking tinatawid
bago'y ang bandila ng lalong kasam-an, , gunita ni Laura sa naabang ibig,
sa Reynong Albanya'y iniwawagayway. siya ko na lamang ligaya sa dibdib.

14 "Sa loob at labas ng bayan kong sawi, 28 "Munting gunamgunam ng sinta ko'y mutya
kaliluha'y siyang nangyayaring hari, nang dahil sa aki'y dakila kong tuwa,
kagalinga't bait ay nalulugami, higit sa malaking hirap at dalita
ininis sa hukay ng dusa't pighati. parusa ng taong lilo't walang awa.
29 "Sa pagkagapos koʻy kung gunigunihin
malamig ng bangkay akong nahihimbing
at tinatangisan ng sula ko't giliw,
ang pagkabuhay koʻy walang hangga mandin.

30 "Kung apuhapin ko ang sariling isip,

ang suyuan namin ng pili kong ibig,
ang pagluha niya kung ako'y may hapis,
nagiging ligaya yaring madlang sakit.

31 "Ngunit sa aba ko! sawing kapalaran!

ano pang halaga ng gayong suyuan,
kung ang sing-ibig ko'y sa katahimikan
ay humihilig na sa ibang kandungan?

32 "Sa sinapupunan ng Konde Adolfo

aking natatanaw si Laurang sinta ko;
kamataya'y nahan ang dating bangis mo
nang di ko damdamin ang hirap na ito?"

33 Dito hinimatay sa paghihinagpis,

sumuko ang puso sa dahas ng sakit,
ulo'y nalungayngay, Inha'y humalishis,
kinagagapusang kahoy ay nadilig.

34 Magmula sa yapak hanggang sa ulunan,

nalimbag ang bangis ng kapighatian
, at ang panibugho'y gumamit ng itsal ng lalong marahas,
lilong kamatayan.

35 Ang kahima't sinong hindi maramdamin,

kung ito'y makita'y magmamahabagin;
matipid na luha ay panagusin,
ang nagparusa ma'y pilit hahapisin.

36 Sukat na ang tingnan ang lugaming anyo

nitong sa dalita'y hindi makakibo,
aakaying biglang umiyak ang puso,
kung wala nang luhang sa mata'y itulo.

37 Gaano ang awang bubugso sa dibdib

ng may karamdamang maanyong tumitig,
kung ang panambita't daing ay marinig,
nang mahimasmasan ang tipon ng sakit?

38 Halos buong gubat ay nasasabugan

ng dinaing-daing na lubhang malumbay,
na inuulit pa at isinisigaw,
sagot sa malayo niyong alingawngaw.

39 "Ay, Laurang poo'y bakit isinuyo

sa iba ang sintang sa aki'y pangako
at pinagliluhan ang tapat na puso,
pinaggugulan mo ng luhang tumulo?

40 "Di sinumpaan mo sa harap ng Langit

na di maglililo sa aking pag-ibig?
ipinalagay ko naman yaring dibdib,
wala sa gunita itong masasapit!