GABRIELLE ALINGOG
filipino — 4th quarter
KAY SELYA
1 pag-alala ng nakaraan
2 natatakot siyang baka kalimutan ni
Selya
3 hindi maiwasan na balikan ang
kanilang nakaraan
4 ang kanyang pag-ibig ay hindi
magwawakas, kahit sa kamatayan
5 nalulungkot; nag-aalala
6 ginuhit ang pisikal na larawan ni
Selya
7 naalala ang kanilang pagmamasyal
sa Ilog Beata at Hilom
08s naalala silang dalawa sa puno ng
magga; pinapapitas ni Selya ngunit
hindi kaya ni Balagtas
9 pag-aalala kung nagkakasakit si
Selya at nasasayahan sa paggaling
10 ang repleksyon ni Selya kapag
dumadaan sa ilog; hinahangaan
11 pagbabalik tanaw sa kanilang
nakaraan; dapat pala’y siyang
naging maagap at hindi
makampante
12 maraming manliligaw si Selya;
maraming kaagaw
13 kalungkutan; pagluha
14 nasaan si Selya sa kanyang
pagkabilanggo; akala niya na mahal
siya
15 mabuti pa sya’y mamatay noong
sila’y magkasama
16 ang bilanggo ay ang tumulak sa
kanyang pagsulat ng Florante and
Laura
17 sana’y mabasa ni Selya ang isinulat
niya
18 ang Florante at Laura ay
nagpapakita ng kanyang tapat na
pagmamahal para kay Selya
19 kung mayroong kahinaan sa tula,
maiisip sana na buong puso niya
itong ginawa
20 iniisip niyang masaya si Selya sa
piling ni Mariano Kapule ngunit
alam niyang sa ibabaw lamang ito
21 hindi titigil ang kanyang
pagmamahal kahit sa kamatayan
22 pag-alay kay MAR (Maria Asuncion
Rivera) galing kay FB (Franci
SA BABASA NITO
1 nagpapasalamat sa mga
nanbabasa
d2d sa una, baka’y hindi magustuhan
ngunit kapag inisip, mauunawaan
3 wala siyang paki kung
paghusgahan, wag lang palitan ang
linalaman
4 bago husgahan, unawaan muna
5 footnote
6 wag itulad kay Sigesmundo; wag
ibago kundi mag-iiba ang mensahe
ANG MGA HINAGPIS NI PLORANTE
1 madilim ang gubat dahil hindi
makapasok ang sikat ng araw
2 malalaki ang mga puno at
malungkot ang tunog ng mga ibon
3 makati ang mga baging (vines) at
balat ng mga prutas; maraming tinik
4 nakalulungkot tingnan ang mga
bulaklak. Pati yung amoy,
nakabibigat ng kalooban.
5 ang mga punong sipres ay
nakatatakot
6 ang mga hayop duon ay umaatake
sa mga tao
7 sa dulo ng gubat, makikita ang
daan patungong impiyerno
08s sa gitna ng gubat ay may punong
higera (banyan tree) kung saan
nakagapos si Florante
9 kahit hirap na hirap si Florante,
mukha siyang diyos. Mala-Adonis
ang kakisigan niya.
10 makinis ang kanyang kutis. Parang
ginto ang kanyang buhok.
11 walang mga nimfa duon na
maaawa kay Florante
12 lumuluha si Florante at
naghahandang magsalita
13 tinatanong ni Florante ang Langit
kung nasaan ang ganti nito para sa
lapastangang ginawa laban sa
bayan ng Albanya.
14 kalat na kalat na ang kasamaan sa
kanilang kaharian.
15 ang mga mabubuti ay nahihirapan
16 ang mga masasama ang
namumuno at mayaman
17 ang mga masasama ang
mayayabang at ang mabubuti ay
makumbaba
18 ang mga mabubuting tao at
nagsasabi ng totoo ay pinapatay
19 ang taong hinahangad ang
kapangyarihan at trono ay ang may
kasalanan ng lahat
20 ginamit ni Konde Adolfo ang korona
ni Haring Linceo (ama ni Laura) at
ang kayamanan ng ama ni
Florante, para kawawain ang buong
Albanya
21 tinatanong ni Florante ang Langit
kung bakit nito hinayaan ang mga
pangyayaring ito
22 hinihiling na parusahan ang mga
masasama sa Albanya
23 tinatanong ni Florante ang Langit
kung bakit ito bingi sa kanyang mga
hiling
24 hindi maunawaan ni Florante ang
Langit; hindi raw mananaig ang
kabutihan sa mundo kung pumayag
ang Langit na mangyari ito
25 sino ang lalapitan na ngayon ni
Florante, gayong hindi siya
pinakikinggan ng Langit?
ALAALA NI LAURA
26 handang tiisin ni Florante ang
pagpapahirap ng Langit, basta
maalala siya ng puso ni Laura
27 sa gitna ng kahirapan ni Florante,
ang ala-ala ni Laura ang
bumubuhay sa kanya
28 matutuwa si Florante nang lubos
basta isipin siya ni Laura. Yun nga
lang, nalulungkot siya nang lubos
gawa ng pagtataksil
29 iniisip ni Florante na patay na
siyang nakagapos dun sa puno
30 kung hanapin ni Florante sa
kanyang isipan ang ala-ala ng mga
nakaraan nila ni Laura, yung mga
dati niyang luha sa bawat sugat ni
Florante ay ginagawang kasiyahan
ang kanyang kahirapan
31 sabi ni Florante para saan pa ang
pag-ibig, ngayon na tahimik na si
Laura at may kasama nang iba
32 gusto nang mamatay ni Florante
dahil naiisip niya na magkayakap
sina Konde Adolfo at Laura
33 hinimatay si Florante
34 makikita sa buong katawan ni
Florante ang mga marka ng
pagpapahirap
35 at kapag nakita si Florante ng
pinakamarahas na magpaparusa,
maawa iyon sa itsura ni Florante
36 kahit yung taong tuyo na ang mga
mata sa kaiiyak, maiiyak muli kung
makita nila si Florante
37 malalim na awa ang
mararamdaman ninumang
makarinig sa mga daing at tunog na
galing kay Florante
38 rinig sa buong gubat ang mga
ungol ni Florante at ang sumasagot
lang sa kanya ay ang mga
alingawngaw (echoes)
39 tinatanong ni Florante sa hangin
kung bakit kinalimutan ni Laura ang
kanilang pagmamahalan
40 sinusumbat ni Florante kay Laura
ang sumpa ng kanilang
pagmamahalan at naging tulala si
Flornate; hindi niya naiisip na
ganito ang mangyayari sa kanila,
hindi niya naisip na darating ang
araw na magtataksil sa kanya si
Laura
41 akala ni Florante buo ang
pagmahahalan nila ni Laura; hindi
niya akalain na sa kabila ng
kagandahan ni Laura, may
nakatago palang pagtataksil
42 hindi inakala ni Florante na ang
mga luhang iniyak nuon ni Laura ay
walang kwenta pala
43 naalala ni Florante na nuong
gumawa ng sagisag para sa kanya
dati si Laura, buhay na buhay ang
mga mata ni Laura
44 naalala ni Florante nuong ginawa ni
Laura ang kanyang plumahe (para
sa ulo/helmet)
45 naalala ni Florante yung maraming
beses nuon nung inabot ni Laura
ang bandana ni Florante, basa sa
mga luha ni Laura kasi alalang-
alala siya sa kapakanan ni Florante
sa digmaan
46 tinitingnan dati ni Laura ang baluti
(armor) ni Florante, at baka may
kalawang ito; ayaw ni Laura na
marumihan ang damit ni Florante
47 Kapag tumingin mula sa malayo si
Laura sa hukbo (army), hinahanap
niya si Florante
48 yung turbante (turban) ni Florante
ay may diamenteng hugis letrang
"L"
49 at kapag bumabalik si Florante
mula sa digmaan, hindi pa rin
mapakali si Laura
50 takot si Laura na baka may sugat si
Florante na hindi niya nakita at
mahugasan
51 at kung may gumugulo sa isip ni
Florante, tatanungin ni Laura kung
ano yung bagay na yun; habang
hindi pa niya ganap na
nauunawaan ito, hahalikan niya si
Florante na paulit ulit sa pisngi
52 kung tahimik lamang si Florante,
dadalhin siya ni Laura sa hardin
para maaliw sa mga bulaklak duon
53 ilalagay ni Laura ang mga
magagandang mga bulaklak sa
leeg ni Florante; hindi titigil si Laura
hangga't di niya maalis kung
anumang nagbibigay lungkot kay
Florante
54 at kung malungkot pa rin si
Florante, maluluha si Laura;
hinahanap na ngayon ni Florante
yung dating pagmamahal ni Laura
55 hinahanap ni Florante si Laura
ngayon at malapit na siyang
mamatay
56 kahit isang patak ng luha mula kay
Laura, sapat na yun para kay
Florante
57 pinapahanap ni Florante kay Laura
yung mga sugat sa kanyang
katawan
58 pinapapalitan ni Florante kay Laura
ang kanyang mga maruruming mga
damit
59 at kung matitigan man lang ni Laura
si Florante, mapapahaba ni Laura
ang buhay ni Florante
 60 para kay Florante, si Laura lang
ang pwedeng magpagaling sa
kanya
61 yun nga lang, para kay Florante,
wala si Laura; pinagtaksilan siya
62 iba na raw ang kayakap ngayon ni
Laura; bitter
63 wala na raw kaibigan si Florante;
kinalimutan pa siya ni Laura
64 masakit ang kaloobang ni Florante;
nalulungkot siya sa pagkawalan ng
kanyang ama; nagseselos pa siya
dahil kay Laura
65 ang pinakamatinding sakit ay ang
pagtataksil ni Laura
66 pasasalamatan pa nga raw ni
Florante si Konde Adolfo, kung
lahat ng pagpapahirap ay gawin
kay Florante, huwag lang yung pag-
agaw sa puso ni Laura
67 umiyak nang malakas si Florante;
umalingawngaw sa buong gubat
ang hiyaw niya
68 parang patay na si Florante dahil sa
pagka putla ng muka
ANG PAG-IBIG KAY FLERIDA
69 may dumating na mandirigma sa
gubat na taga Persiya
70 huminto siya; tumingin sa palibot at
biglang hinagis ang kanyang mga
sandata
71 tumingala siya at panay ang
buntong-hininga
72 umupo siya sa tabi ng puno at
umiyak nang umiyak
73 hawak niya ang kanyang baba at
sentido; mukang may malalim na
iniisip o di kaya'y may nakalimutan
74 maya-maya'y sumandal siya at
patuloy pa rin ang kanyang mga
luha; nagsalita siya: “Flerida, tapos
na ang tuwa” (NOTE: Anim na taon
na siyang palakad-lakad kung
saan-saan sa labas ng Persiya.
Hindi siya maka move-on.)
75 panay ang sabi ni Aladin ng "Ay!
Ay!" duon sa gubat; hindi siya
talaga maka move-on."
76 bigla siyang tumindig, mukhang
galit, at dali-dali niyang hinanap
ang kanyang mga sandata; hindi
raw siya makapapayag
77 at kung ibang tao (maliban sa
kanyang ama) ang umagaw ng
kanyang Flerida, mapapatay niya
ito
78 binanggit ni Aladin si Marte at ang
mga Parcae; may diyos/diyosa na
kunektado sa digmaan at
kamatayan; matindi ang galit ni
Aladin
79 sinabi ni Aladin na babawiin niya si
Flerida mula sa mga kuko ng
kataksilan at lahat nang
makakabangga niya (maliban sa
kanyang ama) ay papatayin niya
80 makapangyarihan ang pag-ibig
nang lahat ay apektado at ang lahat
din ay makalilimutan kapag
pumasok na sa puso ang pag-ibig
81 kapag pag-ibig na ang pinag-
uusapan, kalimutan mo na ang
respeto sa lalong dakila (Diyos?),
katwiran, tamang pag-iisip,
katungkulan, at pati na rin ang
buhay
82 sinasabi ni Aladin na huwag siyang
tularan; pero wala naman siyang
kausap sa gubat
83 sinaksak ni Aladin ang kanyang
sandata sa lupa; umiyak nang
umiyak at bigla siyang may narinig
na buntong hininga nang si
Florante pala yun, nakagapos pa sa
puno
DALAWANG AMA, TUNAY NA MAGKAIBA
84 nagulat si Aladin at sumigaw siya,
at nakinig; narinig niya muli ang
mga hikbi
85 nagtaka si Aladin kung sino ang
hihikbi sa gubat na yun; alisto
siyang nakinig
86 narinig ni Aladin na may
nagtatanong kung bakit siya inulila
ng kanyang ama
87 inisip ni Florante kung paano
nahirapan ang kanyang ama sa
kamay ng mga traydor
88 naisip din ni Florante kung gaano
kagrabe ang parusang ipinataw ni
Konde Adolfo laban sa ama ni
Florante
89 nararamdaman ni Florante ang
paghihirap na naranasan ng
katawan ng kanyang ama
90 naiisip ni Florante ang luray-luray
na bangkay ng kanyang ama, na
hindi man lang binigyan ng
disenteng libing
91 inisip ni Florante ang mga dating
kaibigan ng kanyang ama na
lumipat na sa mga grupo ng mga
traydor; naisip din niya ang mga
kaibigan pa rin, ngunit takot nang
hawakan ang katawan ng kanyang
ama at baka pati rin sila ay
maparusahan
92 parang naririnig ni Florante kung
paano nagdasal ang kanyang ama
na maprotektahan si Florante mula
sa kapahamakan
93 hiniling din ng kanyang ama na
iwan na lang si Florante sa ilalim ng
mga bangkay sa parang ng
digmaan, nang di malapastangan ni
Konde Adolfo ang kanyang mga
labi
94 sinabi ni Florante na ang mga dasal
ng kanyang ama ay hindi natupad;
pinugutan pa rin ang kanyang ama
95 naaalala ni Florante ang
pagmamahal sa kanya ng kanyang
ama; iyak nang iyak si Florante
96 pinararangal ni Florante ang
kanyang mapagmahal na ama
97 hindi magtatagal, at magkikita na
muli si Florante at ang kanyang
yumaong ama
98 naluha si Aladin dun sa kanyang
narinig
99 inisip ni Aladin kung kailan kaya
siya mapapaluha dahil sa
pagmamahal at awa sa kanyang
sariling ama
100 naluluha si Aladin dahil sa
pagnakaw ng kanyang sintang si
Flerida, habang heto si Florante,
umiiyak dahil sa pagkawalan ng
mapagmahal na ama
101 naisip ni Aladain na kung ang mga
luha niya ay para sa nawalang
ama, nabiyayaan siya ng mga
matatamis na luha
102 ngunit ang mga luha ni Aladin ay
dahil sa galit at hindi dahil sa
pagmamahal ng kanyang ama
103 ang tawag ni Aladin sa
pagmamahal ng kanyang ama ay
kataksilan at heto na si Aladin,
nalulunod sa kahirapan
104 ang tingin ni Aladin sa sarili ay
parang anak na inabandona
ANG PAMAMAALAM NI FLORANTE
105 narinig ni Aladin na binanggit ni
Florante ang pangalan ni Laura;
nagpapaalam na si Florante at tila
mamamatay na siya
106 sinabi din ni Florante na sana
maging masaya si Laura sa piling ni
Konde Adolfo
107 mahal na mahal pa rin ni Florante si 123 gagtatanong si Florante kung bakit
Laura magpasawalang hanggan ngayon, hindi man lang lumuluha si
108 may lumapit na dalawang leon kay Laura
Florante; bigla silang huminto 124 sana raw kasabay ng mga luha ni
malapit sa kanya Florante ay lumabas na rin mula sa
109 mukha silang naawa muna kay kanyang mga mata ang kanyang
Florante kaluluwa't dugo
110 ano kaya ang pumasok sa isip ni 125 umiiyak si Florante hindi para sa
Florante habang tinitingnan niya kanyang sarili, ngunit para sa pag-
yung dalawang leon? ibig nila ni Laura na hindi na
111 hindi makapagsalita ang makata; natuloy
lubha siyang naawa kay Florante
112 sinong taong may puso ang hindi
maaawa sa kalagayan ni Florante?
113 pakiramdam ni Florante na malapit
na siyang mamatay at kahit hindi na
maintindihan ang mga sinasabi
niya, malinaw sa isip ni Florante na
malapit na ang katapusan
114 nagpaalam si Florante sa Albanya
115 pinapayuhan ni Florante si Albanya
na lumaban sa mga taksil
116 binalewala raw ng Albanya ang
sumpa ni Florante na ipagtanggol
ang kaharian
117 mula kabataan walang ninais si
Florante kundi ipagtanggol ang
Albanya
118 ang binigay lamang ni Albanya kay
Florante ay isang kahiya-hiyang
paraan ng kamatayan
119 mahal na mahal pa rin ni Florante si
Laura, sa kabila ng lahat
120 sana raw maging masaya na ang
marahas na Adolfo at ang taksil sa
Laura; bitter
121 kumpleto na raw ang kasaam nila,
ngayon at nasa harapan na ni
Florante ang mabangis na
kamatayan
122 sino pa raw ang makaka-alala sa
kanya, isip ni Florante
PAGSAGIP MULA SA PANGIL NG MGA
LEON
126 Hinanap ni Aladin kung saan
nagmumula yung boses. Ginamit
niya ang kanyang sandata para
putulin ang mga nakaharang sa
kanyang daan sa gubat.
127 Patuloy na ginamit ni Aladin ang
kanyang kalis, hanggang
natagpuan niya ang pinagmumulan
nung mga iyak.
128 Siguro mga alas singko na ng
hapon nang makita ni Aladin si
Florante.
129 Naawa si Aladin.
130 Hindi siya kumibo. Nakita niya yung
dalawang leon.
131 Mukhang gutom yung mga leon, at
handa nang pumatay.
132 Inilarawan dito yung itsura nung
mga leon. Inihambing sila sa mga
Furies.
133 Humanda nang umatake ang mga
leon. Umatake si Aladin.
134 Tinaga ni Aladin ang mga leon.
135 Ginamit ni Aladin ang kanyang
kalasag (shield) at kalis para
manaig sa mga leon.
136 Lumuha si Aladin habang inalis
niya ang mga lubid ni Florante.
Hinimatay si Florante.
137 Naawa si Aladin habang nakita
niyang umagos yung dugo duon sa
mga sugat ni Florante.
138 Pinutol ni Aladin ang mga lubid
gamit ang kanyang espada, para
mabilis.
139 Sinubukan ni Aladin na bigyan
malay-tao si Florante.
140 Nung makita niya ang mukha ni
Florante, inisip ni Aladin na
magkahawig ang kanilang mga
sitwasyon.
141 Napansin din ni Aladin ang tikas ni
Florante. Magkatulad silang
dalawa.
142 Nakahinga nang maluwag si Aladin
nung makita niyang nagising si
Florante.
PAGKALINGA NG ISANG KAAWAY
143 Mahinang dumilat si Florante.
HInahanap niya si Laura.
144 Hiniling ni Florante na huwag
siyang kalimutan ni Laura. Pumikit
si Florante. Si Aladin naman ay
nanahimik.
145 Ayaw ni Aladin na mabigla si
Florante at baka ito tuluyang
mamatay. Naghintay muna si
Aladin.
146 Nang magising muli si Florante,
nagulat siya na andun siya sa
Moro. Sinubukan ni Floranteng
bumangon, ngunit hindi pa niya
kaya. Galit siyang napahiga.
147 Sinabi ni Aladin na ligtas si
Florante, ang maging payapa siya.
148 Inamin ni Aladin na kahit ayaw siya
ni Florante, hindi niya kayang
hayaang mamatay si Florante.
149 Nakita ni Aladin sa pananamit ni
Florante na taga Albanya si
Florante. Si Aladin naman ay taga
Persiya. Magkaaway ang dalawang
kaharian. Ngunit sa ganung
kalagayan ni Florante, magkaibigan
daw sila, sabi ni Aladin.
150 Moro nga si Aladin, ngunit tao rin
siya. Ramdam niya sa kanyang
puso na sa batas ng kalikasan,
kailangang tulungan ang mga
nahihirapan.
151 Ano pa nga ba ang gagawin ni
Aladin gayong narinig niya ang mga
sigaw at iyak ni Florante? Nakita rin
 siyang nakagapos at malapit nang
sakmalin ng mga leon.
152 Inamin ni Florante na kung hindi
siya tinulungan ni Aladin,
malamang andun na siya sa loob
ng mga leon.
153 At naging payapa si Florante. Dahil
alam niyang magkalaban ang mga
taga Albanya at Persiya, ngunit
tinulungan pa rin siya ni Aladin.
154 Sinabi ni Florante na hindi niya
kailangan ang awa ni Aladin. Pero
sana pinatay na lang siya, kasi
kamatayan ang hinahanap ni
Florante.
155 Nang marinig ito ni Aladin, sumigaw
siya nang malakas, umiyak, at
napaluhod.
156 Tahimik sina Aladin at Florante.
Para silang hinimatay, hanggang
lumubog ang araw.
157 Nang makita ni Aladin na papadilim
na, binuhat niya si Florante at
bumalik siya sa pinanggalingan sa
gubat.
158 Inilapag ni Aladin si Florante dun sa
isang malapad at malinis na bato.
159 Sinubukan ni Aladin na pakaiinin si
Florante. At kahit umayaw si
Florante, mahinahon niyang
hikayatin siya na kumain.
160 Nanghina si Florante (naawas) sa
sobrang gutom (dayukdok). Tuloy,
di sinasadyang nakatulog sa
sinapupunan (sa bandang puson..
between the lap and navel or belly-
button) ni Aladin.
161 Magdamag natulog (nang
mababaw) si Florante, habang si
Aladin naman ay magdamag hindi
natulog. Nag-aalala kasi si Aladin
na baka may lumapit na hayop at
kagatin si Florante.
162 Pagising-gising si Florante at
madalas siyang umungol. Bawat
iyak niya ay parang sumasaksak sa
maawaing puso ni Aladin.
163 Nung madaling araw, nung sobrang
dilim pa, nakatulog nang husto si
Florante. Tahimik ang lahat,
hanggang nagbukang liwayway
(sunrise).
164 Lumakas si Florante. Ano yung
limang karamdaman? The 5
senses.
sense of sight: paningin
sense of smell: pangamoy
sense of taste: panlasa
sense of hearing: pandinig
sense of touch: pandamdam
165 Kaya nung kumalat na ang sinag
ng araw, dahan-dahang bumangon
si Florante, ang nagpasalamat sa
Langit sa pagbalik ng lakas sa
kanyang katawan.
166 Tuwang-tuwa si Aladin, at niyakap
niya si Florante. Kung noon ay
lumuha si Aladin dahil sa awa,
ngayon ay lumuha siya sa tuwa
(tears of joy).
167 Hindi mailarawan nang sapat ni
Balagtas ang pasasalamat ni
Florante. Yun nga lang, nang
bumangon si Florante, naalala niya
ang mahal niyang si Laura, at
naramdaman muli ni Florante ang
matinding kalungkutan.
168 Kapag nakapaghinga ka samantala
mula sa sakit na dulot ng pag-ibig,
kapag bumalik yung sakit, higit na
matindi pa. Doble pa yung sakit.
169 Bago mahilom ng kasayahan ang
sugatang puso ni Florante, umiral
na naman ang dating sakit. Parang
kutsilyo na nakasaksak nang
malalim sa puso ni Florante.
 170 Tinanggap ni Florante ang kanyang
paghihirap, habang sabay niyang
sinabi na hindi na niya kaya ang
pagkawalan ng kanyang
minamahal. Sinubukan ni Aladain
na pagaanin ang kalooban ni
Florante.
171 Sabi ni Aladin kay Florante na
nakita na ni Florante kung paano
mag-alala sa kanya si Aladin. Kaya
huwag mag-alala si Florante at
maghahanap ng solusyon si Aladin.
PAGBABALIK-TANAW NI FLORANTE SA
KANYANG KAMUSMUSAN
172 Sabi ni Florante kay Aladin - hindi
lamang dahilan ng sakit ng aking
damdamin, kundi pinagmumulan ng
buhay ko mismo (tinutukoy ni
Florante si Laura).
173 Naupo yung dalawa sa ilalim ng
puno. Ikinuwento ni Florante kay
Aladin ang kanyang buhay, mula
umpisa hanggang sa punto na
naging masama ang kanyang
kapalaran (naparool).
174 Sinabi ni Florante na ipinanganak
siya sa Albanya, sa isang dukado
(dukedom) o pamilya ng duke. Si
Duke Briseo ang ama ni Florante.
175 Ang ina ni Florante ay si Prinsesa
Floresca.
176 Pakiramdam ni Florante na kung
ipinanganak siya sa Krotona
(siyudad ng kanyang ina), imbes na
sa Albanya (bayan ng kanyang
ama), sana ay naging mas masaya
si Florante.
177 Ikinuwento ni Florante na ang
kanyang ama na si Duke Briseo ay
naging tagapag-payo kay Haring
Linceo, sa lahat ng bagay.
Pangalawa siya. Siya rin ang
nagbibigay ng direksyon para sa
bayan.
178 Si Duke Briseo ay parang
perpektong bersyon ng kabaitan sa
Albanya. PInakamatalino.
Pinakamagiting.
Pinakamapagmahal sa anak.
Pinakamarunong mag-guide at
magturo ng anak.
179 Naalala ni Florante kung paano
siya tawagin nuon (nung munting
bata pa siya) ni Duke Briseo:
Floranteng bulaklak kong natatangi
o nag-iisa. (My one and only special
flower.)
180 Yun ang tawag kay Florante mula
nung bata siya. Una niya itong
narinig mula sa kanyang mga
magulang. Yun ang kanyang ambil
/ palayaw / nickname. At ngayon na
siya'y naghihirap, parang naririnig
niyang may tumatawag sa kanya
gamit ang palayaw na ito.
181 Sinabi rin ni Florante na nung bata
pa siya, muntik siyang nadagit (na-
snatch) ng isang buwitre (vulture) o
ibong kumakain ng mga patay o
malapit nang mamatay na mga
hayop.
182 Ikinuwento daw sa kanya (Florante)
ng kanyang ina na nung tulog ang
munting si Florante dun sa
malaking bahay na kinta (or villa, in
English, quinta in Spanish) nila sa
bundok, may pumasok na ibon.
Yung buwitre ay may sensitibong
pang-amoy. Kaya nitong amuyin
ang patay na hayop mula tatlong
legwas (leagues). Ang distansiya
ng is legwas ay tatlong milya
(miles) or 4.828 kilometros.
183 Sumigaw si Prinsesa Floresca, at
na-alerto ang pinsan ni Florante na
si Menalipo na taga Epiro (Epirus -
 isang rehiyon sa hilagang kanluran
ng Gresya o northwestern Greece -
nakadikit ito sa Albanya). Pinana ni
Menalipo (Minelipus) ang buwitre.
Agad namatay yung ibon.
184 Sa ibang pagkakataon naman,
bago pa lamang natutong
maglakad nang mag-isa si Florante
dun sa gitna ng salas, may
dumating arko (ibong falcon) at
inagaw nito ang kupidong diamante
(hearts and arrows diamond cut) na
nasa dibdib ni Florante.
185 Nung si Florante'y siyam na taong
gulang, madalas siyang gumala at
maglaro sa burol (hill). Pinapana
niya ang mga ibon.
186 Tuwing umaga, nung bagong labas
palang ng araw, andun na si
Florante sa tabi ng gubat, kasama
ang kanyang mga alagad.
187 At hanggang tumaas na ang sikat
ng araw (Febo - Phoebus - sun
god), malamang tanghaling tapat,
andun si Florante sa parang
(fields).
188 PInaglalaruan ni Florante ang mga
bulaklak (ito kaya ang dahilan kung
bakit tinatawag siya ng kanyang
ama na Florante, bugtong na
bulaklak?). May laruang siyang
pulad (quiver of the arrow), o yung
balahibo ng manok o ibon na
inilalagay sa hindi matulis na dulo
ng isang pana, upang magiya o
madiretso ang paglipad nito.
Hindi po natin maunawaan pa sa
ngayon kung bakit ni inaaglahi ang
laruang pulad. Ang pag-aglahi kasi
ay yung pagsira sa isa, at pati na
ring pagdamay sa buong lahi nung
isang yun.
Siguro yung inaglahi ni Florante ay
yung isang ibon/manok na ang
balahibo ay nasa pulad, at pati na
rin yung buong lahi o angkan ng
mga ibon/manok.
Pati yung mga ibong lumilipad sa
hanging amihan (the wet south
wind) ay hinahabol ni Florante.
189 Kapag may nakitang hayop si
Florante duon sa kalapit na bundok,
papanain niya ito. Isang tira lang,
tinatamaan na. Ganuon katindi at
kalinaw ang mata ni Florante.
190 190 - Mag-uunahan ang mga
kasamahan ni Florante para kunin
yung napatay na hayop. Sa
sobrang tuwa, hindi nila pinapansin
ang mga matatalas na tinik sa
dinaraanan nila.
191 191 - Naaaliw si Florante sa
kapapanuod sa kanila. Pa-ekis-ekis
nagtatakbuhan yung mga kasama
ni Florante sa damuhan. At kapag
nakita na nila yung patay na hayop,
sigawan sa tuwa!
192 192 - Kapag nagsawa na si
Florante sa laruan niyang busog
(bow... as in bow and arrow), uupo
sila sa tabi ng bukal (batis or
spring), titingnan ang sariling
repleksiyon, at kukunin ang lamig
ng tubig.
193 193 - Dito sa tabi ng tubig,
pakikinggan ni Florante ang mga
Nayadas (Naiads - female water
spirit). Kapag tumugtog ng lira (lyre)
ang mga Nayadas, matatanggal
ang kalungkutan sa iyong dibdib.
194 194 - Pati mga ibon, lumalapit sa
mga kumakanta at nagtatawanang
mga Ninfas (nymph - nature
goddess).
195 195 - Duon sa sanga ng kahoy na
duklay (pinakamataas ng punong-
kahoy) nagpupuntahan ang mga
ibong upang makinig sa mga nag-
aawitang mga Ninfas.
Ang mahal na batis ng iginagalang
na bulag na hentil ay malamang
yung batis na binanggit sa Bibliya -
John, Chapter 9.
Sa "Pool of Siloam" gumawa ng
milagro si Hesukristo, kung saan
naglagay siya ng putik sa mga mata
ng isang bulag, at ito'y nakakita
muli.
Sa palagay ng iba, dito rin sa "Pool
of Siloam" itinaguyod ni Hadrian
ang paganong dambana ng Apat
na mga Ninfas (pagan Shrine of the
Four Nymphs) nuong 135 AD
196 Hindi nagtagal ang saya ni Florante
sa lugar na yun. Dahil mahal siya
ng kanyang ama, inutusan siyang
umalis.
197 197 - Kapag panay kasiyahan lang
ang nararanasan ng isang bata,
magiging mahina ito paglaki nito.
Kung lumaki'y walang hihinting
ginhawa = Walang kahihinatnan.
Walang sasapitin. Walang darating
na ginhawa sa buhay mo, kung
nuong bata ka ay nababad ka lang
sa kasiyahan at di ka man lang
nakaranas ng mga pagsubok sa
buhay.
198 Mundo ito ng kahirapan. Kaya
bawat tao ay dapat matutong
patibayin ang kalooban. Kapag
hindi natutong magtiis, paano
haharapin ang mga pagkakataong
malupit ang trato sayo ng mundo?
199 199 - Ang taong sanay sa masarap
na buhay ay ubod ng selan. Hindi
niya kayang bathin o tiisin yung
hilahil, kahirapan, o gulo. Wala pa
ngan dumarating, nasa
imahinasyon palang yung
problema, ayun... bagsak na.
200 200 - Katulad ng halamang
palaging dinidiligan, kapag may
sandaling init at hindi nadiligan
agad, ayun... nalalanta na. Ganun
din ang pusong nasanay lamang sa
tuwa.
201 201 - Kaunting hirap lang,
pinapalaki na kaagad. Ganun ang
dibdib na hindi marunong magbata
o magtiis. May kaunting pagbabago
lang sa mundo, kisapmata o sandali
palang ay malaking pagdurusa na.
202 Ang batang pinalaki sa saya at
madaling pamumuhay, may
something ang pag-iisip. Minsan
nga, parang hindi na nag-iisip.
Walang sariling bait. Mali ang pag-
alaga ng mga magulang. Akala nila
pagmamahal yung ipinakita nila sa
anak nila. Ngunit mali. Kaya ayun
ang masaklap na resulta: walang
kwentang anak.
203 Ang pagmamahal ng ibang
magulang ay mali o baluktot. Tuloy,
napasama ang kalagayan nung
bata. Posible rin na tamad lamang
ang magulang, at naging pabaya.
204 204 - Ang mga bagay nito ay itinuro
ni Duke Briseo sa kanyang anak na
si Florante. At kahit umiyak si
Prinsesa Floresca, pinadala pa rin
si Florante sa malayong lugar ng
Atenas upang mag-aral at maging
mulat.
205 205 - Nalungkot nang matindi nang
dumating si Florante sa Atenas
(Athens). Ang naging mabait na
 guro niya duon ay si Antenor. Si
Antenor ay lahi ni Pitaco (Pittacus
of Mytilene - considered as one of
the Seven Sages of Greece).
206 Halos isang buwan hindi makakain
si Florante, dala ng matinding
kalungkutan.
207 - Kaklase ni Florante si Adolfo, anak
ni Konde Silenus.
208 - 11 taong gulang si Florante. Si
Adolfo ay 13. Si Adolfo ang
pinakamatalino sa klase, at tinitingalaan
siya ng madla.
209 - Mabait si Adolfo. Mahinahon. Hindi
nakikipag-away. Hindi mayabang.
210 - Si Adolfo ang huwaran o model
student.
211 - Hindi maarok ng kanilang guro ang
mga sikretong nilalaman ng puso ni
Adolfo.
212 - Itinuro ng ama kay Florante na ang
talino ay kailangan maging
magpakumbaba.
213 - Nagtaka ang mga kaklase ni
Florante kung bakit hindi natutuwa si
Florante sa asal ni Adolfo.
214 - Hindi maintindihan ni Florante kung
bakit niya iniiwasan si Adolfo.
215 - Sa mga nadgaang araw, lalung
tumalino si Florante.
216 - Pinag-aralan ni Florante ang
pilosopiya, astrolohiya, at matematika.
217 - Sa loob ng anim na taon, naging
dalubhasa si Florante sa mga tatlong
dunong na yun.
218 - Parang milagro, nahigitan ni
Florante ang talino ni Adolfo.
219 - Si Florante na ang naging sikat sa
Atenas.
220 - Nabuking ang pagbabalat-kayo ni
Adolfo. Hindi pala siya talagang mabait.
221 - Nahalat ng madla na peke pala ang
pagiging mahinahon ni Adolfo.
222 - Nakita ang katotohanan nung oras
ng paghahanda ng mga bata sa kanilang
paligsahan.
223 - Nagsimula sila sa awitan, kantahan,
at pati na rin sa arnis.
224 - Isinadula nila Florante ang "The
Odyssey" - ito yung kwento ni Oedipus.
Napangasawa niya ang sarili niyang ina
na si Reynang Yocasta.
225 - Gumanap si Florante bilang
Eteocles, anak ni Oedipus (ang ina ni
Eteocles ay di malaman kung si Jocasta
o Euryganeia). Si Adolfo ay gumanap
bilang Polyneices. Si Menander naman
ay gumanap bilang Reyna Yocasta.
226 - Sa eksena, kikilalanin ni Florante si
Adolfo bilang kapatid (anak ni Oedipus).
227 - Bumigkas si Adolfo ng mga galit na
salita na wala naman sa iskrip.
228 - Sumugod si Adolfo kay Florante.
Tatlong beses siyang sinubukang tagain.
229 - Nahulog si Florante. Mabuti na lang
at tinulungan siya ni Menander.
230 - Sinangga ni Menander yung tama
na sana ay papatay kay Florante, at
tumalsik yung kalis ni Adolfo.
231 - Kinabukasan, pinabalik si Adolfo sa
Albanya.
232 - Nanatili si Florante sa Atenas ng isa
pang taon. Hinintay niya ang utos na
kanyang ama na umuwi na. Ang kaso,
may dumating na liham.
233 - Gumulo ang isip ni Florante nang
mabasa yung masakit na liham.
234 - Nalaman ni Florante na namatay na
ang kanyang ina.
235 - Iyon ang unang napakatinding sakit
sa buhay ni Florante -- ang pagkawalan
ng isang ina.
236 - Nagulat si Florante na sinulatan
siya ng ama niya nang ganun.
237 - Dalawang oras nawalan ng malay si
Florante. Hindi siya makapagsalita. Hindi
niya alam kung nasaan siya. Mabuti na
lang at inalagaan siya ng kanyang mga
kaklase.
238 - Nang magkamalay si Florante,
anduon pa rin yung sakit. Iyak siya nang
iyak.
239 - Pakiramdam ni Florante nag-iisa
lang siya sa mundo.
240 - HIndi nakatulong ang mga
mahinahong mga salita ng kanyang guro.
Masyado siyang nagdadalamhati. Kahit
mga luha ng pakikiramay ng kanyang
mga kaklase ay hindi nagpagaan ng
kanyang loob.
241 - Marahas ang kalungkutan. Nawala
kay Florante ang sensibilidad.
242 - Sa sobrang sakit, ninais ni Florante
na sumabog ang kanyang puso.
243 - Dalawang buwan nagdalamhati si
Florante, hanggang dumating ang
pangalawang liham ng kanyang ama.
244 - Ayon sa liham, pinapauwi na si
Florante sa Albanya.
245 - Sabi ng guro ni Florante na mag-
ingat siya kay Konde Adolfo.
246 - Pinaaalahanan niya si Florante na
lihim na kaaway si Konde Adolfo.
247 - Naghanda nang palihim si Florante
para sa araw ng digmaan.
248 - Naluha ang guro at niyakap niya ng
mahigpit si Florante dahil alam niya na
papalapit na ang mahirap na pagsubok.
249 - Aniya ngayon na raw ang simula ng
matinding pagsubok sa buhay ni Florante.
Tapos bigla niyang hininto ang
pananalita.
250 - Malungkot si Menander, ang
kaibigan ni Florante.
251 - Nagyakapan sina Florante at
Menander. Pinayagan ng tiyo ni
Menander (na guro din ni Florante), na
ihatid ni Menander si Florante.
252 - Nagpaalam at nag-iyakan yung
dalawang magkaibigan.
253 - Dun sila sa daungan pumunta.
Pumalaot ang kanilang sasakyan mula sa
Atenas.
254 - Mabilis ang byahe papuntang
Albanya.
255 - Agad pumunta si Florante sa kinta
(cottage). Naalala niya ang kanyang
yumaong ina, at siya's nalungkot.
Nagmano si Menander sa ama ni
Florante.
256 - Sinabi ni Florante "Ay, ama!" at
sinabi ng kanyang ama "Ay, anak!"
257 - Naabutan ng ambasador ng
Krotona ang magkayakap na mag-ama.
258 - Dala ng ambasador ng Krotona ang
isang liham para kay Duke Briseo, ama ni
Florante. Ang hari ng Krotona ay biyenan
(father-in-law) ni Duke Briseo.
259 - Nanganganib ang Krotona at
humihingi sila ng tulong. Pinaliligiran kasi
ang Krotona ng hukbo ni Heneral Osmalik
na taga Persiya.
260 - Kwento ni Florante: "Ayon sa mga
balita, si Heneral Osmalik ay pangalawa
sa tanyag at sikat na Aladin, isang gerero
(warrior) na kinatatakutan ng maraming
gerero, at hinahangaan ko."
261 - Napangiti si Aladin sa kwento ni
Florante. Mahinahon niyang sinabi na
bihira namang tama o buo ang mga bali-
balita, at kahit na totoo ang balita,
maraming nadadagdag sa pag kwento."
262 - Sinabi rin ni Aladin kay Florante na
ang katapangan ay napapalaki sa isip ng
isang kinakabahang kalaban. Ang
habang nananalo ang isang gerero,
lalong tumitindi ang pagkwento ng iba
tungkol sa kagalingan nito, kaya lalo
siyang iniilagan o iniiwasan ng ibang mga
manlalaban.
263 - Pinaaalahan din ni Aladin si
Florante na kung naging sikat ang
matapang na si Aladin, tandaan din ni
Florante na may pagkakataong muntik
nang mamatay si Aladin. Hindi rin
magtatagal ay malalaman ni Florante na
pantay din silang dalawa ni Aladin sa
kamalasan at sakit.
264 - Sinabi ni Florante kay Aladin na
sana hindi maranasan ni Aladin ang
kasamaang-palad ni Florante. Ayaw
niyang maranasan ninuman ang kanyang
sinapit. Kahit sa mga kalaban ni Florante,
ayaw niyang maranasan nila ang dusa ni
Florante.
265 - Nagpatuloy sa kwento si Florante...
Nang malaman ni Duke Briseo ang banta
sa Krotona, sinama niya si Florante kay
Haring Linceo. Nakasuot sila ng
pandigma.
266 - Bago pa sila makaakyat sa hagdan
ng palasyo, sinalubong na ni Haring
Linceo yung dalawa. Niyakap niya si
Duke Briseo, at kinamayan niya si
Florante.
267 - Sinabi ni Haring Linceo kay Duke
Briseo na kamukha ni Florante yung
gererong nasa panaginip ng hari, na
siyang magtatanggol sa kaharian.
268 - Tinanong ng hari kung sino yung
binata, at kung taga-saan siya. Sinabi ni
Duke Briseo na anak niya si Florante.
269 - Namangha si Haring Linceo.
Niyakap niya si Florante, at ginawa
siyang Heneral ng hukbo na tutulong sa
Krotona.
270 - Sabi ng Haring Linceo kay Florante
- Patunayan mo na ikaw ang matapang
na gerero sa aking panaginip, na
magsasabi sa buong mundo ng
kapurihan at kapangyarihan ng Haring
Linceo.
271 - Pinaliwanag ni Haring Linceo na
ang hari ng Krotona ay nuno (ancestor) ni
Florante. Kaya may dugong bughaw si
Florante (royal blood), at kailangan
niyang makamit ang dangal at bunyi
(honor and glory) sa giyera.
272 - Dahil tama nga naman ang sinabi ni
Haring Linceo, pumayag si Duke Briseo
(kahit masakit sa kanyang kalooban), na
ipadala si Florante sa giyera, kasi
napakabata pa nito, at kahit hindi pa siya
dalubhasa sa patayan.
273 - Walang magawa si Florante kundi
sabihin ang Haring poo't (My Lord, My
King) habang dumapa siya sa paanan ng
hari. Hahalikan na niya sana ang mga
paa ng hari, ngunit itinindig ng hari si
Florante at muling niyakap.
274 - Makikipagkwentuhan si Florante
tungkol sa naging buhay niya sa Atenas.
275 - Biglang may nakita si Florante na
napakagandang babae.
276 - Pakiramdan ni Florante nasa langit
siya.
277 - Ang mukha ni Laura ay parang
maliwanag na mukha ni Febo (Phoebus -
god of the sun)
278 - Ang taong hindi matutuwa kay
Laura ay walang buhay ng bangkay, o
kaya'y mahina ang ulo.
279 - Siya si Laura. Hindi makapagsalita
si Florante. At minsa'y naluluha. Parang
itsura ni Robert nung nagma-martsa na si
Lea. O ni Richard, nung papalapit na si
Maricar.
280 - Si Laura ay anak ni Haring Linceo.
281 - Nagbago na ang buhay ni Florante.
Hindi na ito maibabalik sa dati ngayon at
nakita na niya si Laura.
282 - Hindi magtataksil si Laura, sabi ni
Florante sa kanyang kaibigan.
283 - Hindi raw kayang magtaksil ang
isang taong napakaganda.
284 - Kung ikaw ay nasa dagat at ika'y
natukso ng pagtataksil, ano ang gagawin
mo kapag ang iyong dangal ay nanaig sa
pagkawalan ng kagandahan?
285 - Hindi raw papayag ang karangalan
na gumawa ng masama.
286 - Sinabi ni Florante kay Aladin na
nung makita niya si Laura, nabuhay ang
puso sa kanyang puso. Pati yung bahagi
ng puso ni Florante na para sa kanyang
ina, nakuha na rin ng pag-ibig.
287 - Habang naluluha si Florante sa
pagkawalan ng kanyang ina, na-guilty si
Florante -- baka hindi siya karapat-dapat
sa kagandahan ni Laura.
288 - Hindi na makapag-isip nang tuwid si
Florante.
289 - Nagdeliryo na ang puso ni Florante,
gayong natikman na niya kung paano
masunog ng pag-ibig ang kanyang puso.
290 - Nilibre sila ng hari nang tatlong
araw. Pero hindi man lang tiningnan ni
Florante si Laura.
291 - Mas matindi pa ang sakit dulot ng
pag-ibig, kaysa sa sakit dala ng lungkot
sa pagkawalan ng ina.
292 - Sinuwerte si Florante ang
nagkaroon siya ng ilang sandali kasama
ni Laura, nung araw bago tumungo sa
Krotona ang hukbo.
293 - Sinabi ni Florante kay Laura na
iniibig niya si Laura. May kasama pang
iyak at buntong-hininga.
294 - Parang bibigay na ang matibay na
puso ni Laura. Pero nanaig pa rin ang
kaisipan ni Laura.
295 - Wala siyang sinabi kay Florante.
Ngunit may isang patak ng luha na
bumagsak mula sa kanyang mata.
296 - Kinabukasan, aalis na si Florante.
Masakit ang kanyang kalooban. Konsuelo
na lang niya na hindi nasasaktan gaano
ang puso niya sa ala-ala ng kanyang
yumaong ina.
297 - Ano pa raw ang mas masakit pa
kaysa sakit dulot ng pagkahiwalay sa
taong minamahal.
298 - Nag-alay ng mabangong suob
(incense) sa altar ni Kupido, at sana
madinig niya ang lungkot at pangungulila
ni Florante kay Laura.
299 - At kung hindi pumatak yung isang
luha ni Laura, namatay na sa si Florante
bago makaramdam ng matinding sakit,
hanggang sa umabot sila sa bakbakan sa
Krotona.
300 - Halos bibigay na ang mga pader ng
kaharian, nang inatake ni Florante ang
mga pwersa na nakapaligid sa siyudad.
301 - Matindi ang labanan. Dumanak ang
dugo. Ang mga diyosa ng kamatayan ay
napagod sa pagkuha ng mga
nangamatay.
302 - Pinanood ni Heneral Osmalik
(Moro) kung paano pinatay ni Florante
ang pitong hanay ng mga tropa ng mga
Moro.
303 - Sa kaliwa at kanan ni Heneral
Osmalik namatay ang mga katropa ni
Florante. Hinamon ni Heneral Osmalik si
Florante.
304 - Limang oras silang naglaban.
Napagod siya. Pinatay siya ni Florante.
305 - Natakot ang mga Moro sa bangis
ng tabak ni Menander. Nakuha muli nina
Florante ang kampo. Nanalo sila!
306 - Natakot yung mga kalaban ni
Florante dahil sumagupa ang mga
pwersa ni Minandro. Nabawi nila ang
kampo. Buo ang kanilang pagkapanalo.
307 - Nawala ang takot mula sa mga
dating natatakot sa kamatayan. Binuksan
ng siyudad ang mga pinto nito.
308 - Nagkandarapa ang mga taumbayan
kay Florante. Nilapitan nila si Florante
para halikan ang kanyang mga damit.
309 - Sumigaw ang mga tao ng Mabuhay!
at Salaat sa nagtanggol sa amin!
310 - Lalung natuwa ang mga tao ng
Krotona nang malaman nila na ang
pagtanggol nila na si Florante ay apo pala
ng kanilang hari. Umiyak nang umiyak sa
tuwa ang hari.
311 - Umakyat sila sa palasyo.
Nagpahinga ang mga sundalo, pero tila
hindi natulog ang bayan ng tatlong araw.
312 - Ngunit sa kabila ng kasiyahan,
naramdaman muli ni Florante ang sakit
ng pangungulila sa yumao niyang ina.
313 - Dito niya nalaman na kailanma'y
hindi mabubuo ang kaligayahan. Laging
kasunod ng kaunting ligaya ang higit na
kalungkutan. Makapitong = Times 7.
306 - Natakot yung mga kalaban ni
Florante dahil sumagupa ang mga
pwersa ni Minandro. Nabawi nila ang
kampo. Buo ang kanilang pagkapanalo.
307 - Nawala ang takot mula sa mga
dating natatakot sa kamatayan. Binuksan
ng siyudad ang mga pinto nito.
308 - Nagkandarapa ang mga taumbayan
kay Florante. Nilapitan nila si Florante
para halikan ang kanyang mga damit.
309 - Sumigaw ang mga tao ng Mabuhay!
at Salaat sa nagtanggol sa amin!
310 - Lalung natuwa ang mga tao ng
Krotona nang malaman nila na ang
pagtanggol nila na si Florante ay apo pala
ng kanilang hari. Umiyak nang umiyak sa
tuwa ang hari.
311 - Umakyat sila sa palasyo.
Nagpahinga ang mga sundalo, pero tila
hindi natulog ang bayan ng tatlong araw.
312 - Ngunit sa kabila ng kasiyahan,
naramdaman muli ni Florante ang sakit
ng pangungulila sa yumao niyang ina.
313 - Dito niya nalaman na kailanma'y
hindi mabubuo ang kaligayahan. Laging
kasunod ng kaunting ligaya ang higit na
kalungkutan. Makapitong = Times 7.
314 - Limang buwan nanatili si Florante
sa Krotona. Gusto na niyang bumalik sa
Albanya. Gusto na niyang makita si
Laura.
315 - Nagmartsa sila papuntang Albanya.
Gusto ni Florante sanag lumipad na
parang ibon. Nung makita niya ang mga
moog (forts) ng siyudad, bumilis ang
kabog sa kanyang dibdib.
316 - Imbes na bandera ng Kristiyano
ang nakita ni Florante, bandila ng Persiya
ang nakita niya (Medialuna = Crescent
moon). Sinakop ni Aladin yung siyudad.
317 - PInahinto ni Florante ang kanyang
hukbo dun sa paa ng isang bundok. May
nakita silang mga Moro na nagma-
martsa.
318 - May kasama silang babaeng
nakatali ang mga kamay. Siguro papunta
sila sa lugar kung saan pupugatan ng ulo
ang babae.
319 - Sa galit, biglang nilusob ni Florante
ang Morong malapit sa babae. Tumakbo
ang Moro.
320 - Inalis ni Florante ang takip sa
mukha ng babae. Si Laura pala!
321 - Pupugutan sana si Laura dahil nung
nilapitan siya ng bastos na emir ng mga
Persiyano, sinampal ni Laura ito.
Pinatawan si Laura ng parusang
kamatayan.
322 - Inalis ni Florante ang mga tali na
nakapulupot sa mga kamay ni Laura.
Iningatan ni Florante na huwag niya
mahawakan ang balat ni Laura.
323 - Saka nakita ni Florante yung tingin
ni Laura. Isang tingin na naghilom sa
naghihirap na puso ni Florante. Narinig
pa niya si Laura na nagsabing - Florante,
mahal ko..
(Tandaan natin: Nung nagpahayag dati si
Florante kay Laura na mahal niya ito,
walang sinabi si Laura. Parang na friend
zone lang. Pero nung panahon na yun,
pumatak ang isang luha ni Laura, kaya
nung panahon na yun, hindi naman inisip
ni Florante na na friend zone siya.)
324 - Nalaman ni Florante mula kay
Laura na binihag ng mga Moro si Haring
Linceo (ama ni Laura) at si Duke Briseo
(ama ni Florante). Inutos ni Florante na
lusubin ng hukbo ang Albanya at bawiin
ito mula sa mga Persiyano.
325 - Pagkapasok sa kaharian ng
Albanya, dumiretso si Florante sa
bilangguan at pinalaya niya ang hari, at
ang duke (na ama ni Florante). At dahil
maginoo (gentleman) si Florante,
pinalaya din niya si Adolfo.
326 - Masaya ang lahat, maliban kay
Adolfo. Nainggit kasi si Adolfo sa dami ng
puri na natanggap ni Florante.
327 - Nainsulto si Adolfo nung tinawag si
Florante na tagapagtanggol ng siyudad,
at nagdiwang (nag celebrate) pa ang hari
sa palasyo dahil tuwang-tuwa ito kay
Florante.
328 - Gustong pakasalan ni Adolfo si
Laura dahil gustung-gusto ni Adolfo na
makuha ang korona ng kaharian ng
Albanya. Nahalata ni Adolfo na mahal
pala ni Laura si Florante. (Syempre,
nainggit na naman ito.)
329 - Nag-isip na ng maitim na balak si
Adolfo laban kay Florante. Alam ni
Florante na gagawin ni Adolfo ang lahat,
kahit ang pagpatay kay Florante.
330 - Hindi nagtagal, huminto ang
pagdiwang at pasasalamat para sa
kalayaan. May sumalakay naman na
hukbo mula sa Turkiya (Turkey).
331 - Nag-iyakan ang maraming tao.
Natakot si Laura dahil nag-alala siya na
baka mapatay si Florante sa bagong
giyera na ito.
332 - Iniatas ng hari na si Florante ang
magiging heneral laban sa mga Moro.
Tumibay ang loob ng taumbayan. Ngunit
hindi natuwa ang inggiterong si Adolfo.
333 - Hinayaan ng Langit na manalo si
Florante laban kay Miramolin, isang
Morong matagal nang kinatatakutan ng
Albanya.
334 - May dumating na marami pang
ibang digmaan, at nanalo palagi si
Florante. 17 na hari ang gumalang sa
kanya.
335 - Isang araw, kagagaling lang ni
Florante mula sa isang digmaan sa Etolia
(Aetolia is a mountainous region of
Greece), nakatanggap siya ng liham mula
kay Haring Linceo. May kautusang
bumalik na siya sa Albanya.
336 - Inilipat ni Florante kay Minandro
ang pamamahala ng kanilang hukbo sa
Etolia. Dali-daling umalis si Florante mula
sa Etolia, biglang pagsunod sa utos ng
Hari ng Albanya.
337 - Madilim nung pumasok si Florante
sa Albanya. Wala siyang inisip na
masama. Payapa ang kalooban niya.
Kaya laking gulat na lang niya nung
makita niya na pinaligiran siya ng 30,000
na mga sundalo!
338 - Hindi man lang nagkataon si
Florante na ilabas ang kanyang kalis at
manlaban. Agad siyang ginapusan (tinali)
at inilagay sa isang bilangguan.
339 - Nagulat at nalungkot si Florante
nung malaman niya na si Konde Adolfo
ang pumatay kay Haring Linceo at kay
Duke Briseo (ama ni Florante).
340 - Uhaw sa kasikatan si Adolfo. Gusto
rin niya ng kayamanan. At lalo din niyang
gustong mamatay na si Florante.
Pumasok ang lahat ng ito sa puso ni
Konde Adolfo, kaya nagawa niyang
magsukab (o magtaksil).
Napakarawal, napadawal, napakasama
ng nangyari sa Albanya!
341 - (Kausap ni Florante ang Albanya) -
Lalu pang naging kaawa-awa ang
Albanya sa ilalim ng isang lider na hangal
at masama. Ang haring mahilig sa yaman
ay parang parusa ng Langit sa bayan.
342 - Sinabi rin ni Florante na lalu pa
siyang minalas, dahil nalinlang o naloko
siya ng pag-ibig. Narinig kasi ni Florante
na nangako na si Laura na magpakasal
dun sa balawis o taksil o
mapagkunwaring Konde Adolfo.
343 - Dahil sa nalaman ito ni Florante,
lalong kumalat ang sama ng loob sa
kanyang buong katauhan. Gusto na
niyang mamatay. Gusto na niyang
bumalik sa umpisa. Yung umpisa na wala
siya. Gusto niyang bumalik sa araw bago
siya ipinanganak.
344 - 18 na araw siyang nasa bilangguan.
Nainip si Florante at hindi pa siya
namatay. Gabi nung kinuha siya sa
kulungan, dinala sa gubat, at ipinugal o
itinali duon sa puno. (Tandaan:
Kinukuwentuhan ni Florante ni Aladin.)
345 - Dalawang araw inikot ni Febo
(Phoebus, god of the sun) ang mundo
mula nung itinali si Florante sa puno.
Akala ni Florante nasa ibang mundo na
siya, ngunit nang idilat niya ang kanyang
mga mata, ayun siya sa kandungan ni
Aladin.
346 - Sinabi ni Florante na ayun ang
naging buhay niya na silo-silo (o parang
nakatali ng lubid na dobleng paikot) ng
sakit. At hanggang sa puntong iyon, hindi
pa rin alam ni Florante kung paano
magwawakas ang lahat. Dito nagtapos
ang mahabang kwento ni Florante, at si
Aladin naman ang naghandang
magsimula na tungkol sa sarili niya.
347 - Nagpakilala kay Florante si Aladin
mula sa Persiya, anak ni Sultan Ali-Adib.
348 - Sinusubukan ni Aladin na ikwento
ang tungkol kay Flerida at ang kanyang
ama. Ngunit naunahan na siya ng mga
luha.
349 - NIyaya ni Aladin na pareho nilang
hintayin ni Florante sa gubat ang
katapusan ng kanilang mga kapuspalad
na mga buhay.
350 - Hinayaan ni Florante na magkwento
si Aladin. Hindi niya ikinuwento ang sarili
niyang buhay. Limang buwan silang
pumirme duon sa gubat.
351 - Gumala sila sa gubat. Sinumulan ni
Aladin ang mga detalye ng kanyang
buhay.
352 - Nakaranas si Aladin ng maraming
mga giyera, ngunit nahirapan siya ng
lubos kay Flerida.
353 - Inihambing ni Aladin si Prinsesa
Flerida kay Diana, diyosa ng mga
mangangaso (hunters). Inihambing din
siya sa mga houri, o mga magagandang
mga birheng makakasama ng mga
Muslim sa paraiso (heavenly virgins).
354 - Sinuwerte si Aladin at ang kanyang
masusing panliligaw ay nagtagumpay, at
sila ni Flerida ay nag-ibigan. Yun nga
lang, pumasok na sa eksena ang ama ni
Aladin.
355 - Duon nagsimula ang paghihirap ng
loob ni Aladin. At kahit naging tagumpay
siya sa giyera sa Albania, umuwi siya sa
Persiya na parang bilanggo.
356 - Ang kasalanan raw niya ay iniwan
niya ang mga tropa na walang pahintulot
ng kanyang ama. At dahil nabawi ni
Florante ang kaharian ng Albania,
kailangang pugutan si Aladin.
357 - Nung bisperas o gabi bago ang
araw ng pagpupugot, may dumating na
heneral sa kulungan ni Aladin. May dala
siyang balita na higit pang masaklap
kaysa sa kamatayan.
358 - Oo nga, hindi na pupugutan ng ulo
si Aladin. Ngunit kailangan siyang umalis
sa Persiya bago sumikat ang araw.
359 - Para kay Aladin, mas gugustuhin pa
niyang mapugutan, kaysa mabuhay nang
alam niyang kapiling mahal niyang si
Flerida ang ibang tao.
360 - Anim na taon nang palabuy-laboy si
Aladin. Bigla siyang napahinto sa
pagkwento, dahil may narinig siyang mga
boses sa gubat.
361 - Narinig ni Florante at ni Aladin ang
tinig ng babaeng nagkukwento... "Nung
nalaman ko na pupugutan ng ulo ang
mahal kong nasa bilangguan, dumapa
ako sa paanan ng masamang hari
(sultan)."
362 - Lumuha, dumaing, at humingi ng
tawad si Flerida para sa minamahal
niyang anak ng sultan. Sinabi ng sultan
na kung hindi tatanggapin ni Flerida ang
pagmamahal ng sultan, hindi patatawarin
ng sultan ang anak niyang si Aladin.
363 - Ano ang gagawin ni Flerida?
Hahayaan na lang ba niyang mamatay
ang mahal niya? Pumayag si Flerida sa
kagustuhan ng sultan, para mabuhay ang
mahal niya si Aladin na kahambal-hambal
o kaawa-awa.
364 - Kahit matibay at matigas ang puso
ni Flerida, tumiklop ito at bumigay para
lamang mailigtas ang buhay ng kanyang
minamahal.
365 - Natuwa ang haring sultan.
Pinakawalan niya si Aladin. Yun nga lang,
ang utos ay dapat umalis si Aladin mula
sa Persiya.
366 - Pumanaw/umalis si Aladin sa
Persiya na hindi man lang sila ni Flerida
nakapagpaalam sa isa't isa. Matindi ang
pagdurusa ni Flerida. Di niya kayang
ilabas ang higit na maraming luha pa na
katumbas ng paghihirap na dinadala niya.
Naubos na ang kanyang mga luha, ngunit
ang sakit pa rin ng kanyang damdamin.
367 - Naghanda ang kaharian ng Persiya
para sa kasal ni Flerida at ng sultan.
Naisip ni Flerida na magsuot ng damit ng
sundalo at tumakas mula sa palasyo.
368 - Isang madilim na gabi, tumakas si
Flerida. Dumaan siya sa bintana. Mag-isa
siya. Ang kasama lang niya ay ang
kanyang malalim na hangad na makita
ang mahal niya, kahit nasaan man ito.
369 - Ilang taon na siyang gumala-gala
dun sa bundok at gubat, hanggang
naabutan niyang si Laura na
pinupwersahan ni Konde Adolfo.
370 - Sa gitna ng pagkukwento ni Flerida,
biglang dumating sina Duke Florante at
Prinsipe Aladin. Masayang-masaya yung
mga kalalakihan, dahil nakilala nila ang
boses na narinig nila.
371 - Sobrang saya nila! Kung anuman
sakit ang nararamdaman ng katawan nila,
parang nawala ang sakit na yun!
372 - Tuwang-tuwa si Florante nang
makita niya si Laura. Lampas Langit ang
kanyang kasiyahan.
373 - Masayang-masaya na yung apat na
magkasintahan (Florante at Laura, Aladin
at Flerida). Minsan, humihinto ang tibok
ng puso nila, kasi nakalimutan nilang
huminga. Nag-palpitate, kumbaga.
374 - Nang humupa ang kanilang tuwa,
nakinig yung tatlo sa kwento ni Laura.
375 - Sinabi ni Laura kay Florante na
nung umalis si Florante mula sa Albanya,
hindi nagtagal ay kumalat ang mga sabi-
sabi na may kaguluhan sa kaharian.
Umabot ang mga balita sa palasyo.
376 - Ngunit hindi malaman kung ano ang
umpisa at dulo ng mga bulung-bulungan.
377 - Bigla na lang dumating ang
panahon na sinakop ng mga sundalo ang
palasyo. Kudeta!
378 - Nasisisigaw ang mga tao:
"Mamamtay na si Haring Linceo, na
ginugutom ang bayan! Mino-monopolya
ni Haring Linceo ang pagkain at trigo
(wheat)!"
379 - Pero si Adolfo pala ang nag-utos ng
pagkubkob sa pagkain. Sinabi lang niya
sa taumbayan na utos daw ito ni Haring
Linceo. Naniwala naman kaagad sa
kanya ang nagugutom na bayan.
380 - Agad-agad pinatalsik si Haring
Linceo sa trono, at pinugutan. Nasaan na
ang mga mabubuti at makatarungan,
tanong ni Laura.
381 - Nung araw na yun, pati yung mga
konseho (counsel) na tapat kay Haring
Linceo ay pinugutan din. Ang taksil na
tabak ng grupo ni Adolfo ay hindi huminto
sa kapapatay hangga't wala nang
natirang mabait na tao.
382 - Umakyat sa trono si Kondeng
Adolfo. Binalaan niya si Laura na kung
hindi ibibigay ni Laura sa kanya ang mga
gusto niya, ipapapatay rin niya si Laura.
383 - Nagbalatkayo si Laura.
Nagkunwaring pumayag na gagawin niya
ang lahat ng gusto ni Konde Adolfo, para
magkaroon si Laura ng panahon na
planuhin ang kanyang paghihiganti kay
Adolfo, at para masulatan ni Laura si
Florante sa Etolia. Pinilit ni Laura na itago
ang kanyang pagkamuhi kay Adolfo.
384 - Humingi si Laura kay Adolfo ng
limang buwan bago niya tanggapin ang
pagsinta ni Adolfo. Pero nag desisyon si
Laura na magpapakamatay na lang siya
kung hindi dumating si Florante.
385 - Pinadala ni Laura ang liham sa
tulong ng isang mapagkakatiwalaang
lingkod. Wala pang isang buwan,
dumating si Florante at nahulog ito sa
mga kamay ni Adolfo.
386 - Dahil takot si Adolfo na babalik si
Florante na may kasamang malaking
hukbo, nagpadala ito ng liham kay
Florante na may selya ng hari (royal
seal). Dun sa liham, pinababalik niya si
Florante nang mag-isa.
387 - Nung malaman ito ni Laura,
nawalan na siya ng loob. Naghanda na
ang puso niya na siya ay mamamatay.
Mabuti na lang at dumating si Menander
na may kasamang malaking hukbo para
makubkob (mapaligirin / surround) ang
bayan ng Albanya.
388 - Nalaman ni Menander na nasa
liham ni Laura ang tangkang
magpapakamatay, kaya nung dali-daling
pumunta si Menander sa Albanya, para
siyang galit na galit na gutom na lobo
(wolf) sa kanyang galit.
389 - Nang makita ni Konde Adolfo na
wala siyang kalaban-laban sa pwersa ni
Menander, kinuha niya si Laura bilang
hostage, tinali siya sa kabayo, at tumakas
mula sa Albanya sa dilim ng gabi.
390 - Nang marating nila Adolfo at Laura
ang gubat, pinagtangkaan niya halayin si
Laura. Bigla na lang may tunod (arrow)
na lumipad at tinamaan si Adolfo sa
kanyang dibdib.
391 - Si Flerida naman ang nagsalita.
Sabi niya na nung dumating siya sa
gubat, may narinig siyang boses ng
babae na sinasaktan. Naawa si Flerida.
392 - Hinanap ni Flerida yung babae
(Laura), nakita niya pinipilit ni Adolfo si
Laura, kaya pinalipad ni Flerida yung
palaso (arrow).......
393 - Bago matapos ang kwento ni
Flerida, dumating si Menander sa gubat.
Hinahanap ng kanyang hukbo si Adolfo.
Laking tuwa niya nang makita niya si
Florante.
394 - Tuwang-tuwa ang ehersito (army)
mula sa Etolia. Sumigaw sila ng
"Mabuhay si Floranteng Hari ng Albanya!
Mabuhay ang Prinsesa Laura!"
395 - Dinala nila silang apat sa kaharian
ng Albanya. Nagpabinyag sina Aladin at
Flerida bilang Kristiyano, at sila's
nagpakasal.
396 - Namatay si Sultan Ali-Adab, at
bumalik si Aladin sa Persiya. Si Duke
Florante ay umakyat sa trono ng Albanya,
sa piling ng mahal niyang si Laura.
397 - Sa pamamahala ng bagong hari ng
Albanya, bumalik ang kapayapaan sa
kaharian. Natuwa ang lahat ng tao.
398 - Itinaas nila ang kanilang mga
kamay sa Langit, bilang pasasalamat.
Ang bagong hari at reyna ay namahala
nang mabuti at ng may awa para sa
lahat.
399 - Nabuhay sina Florante at Laura
nang mabuti at matiwasay, hanggang
naabot nila ang higit na kapayapaan para
sa bayan. Dito rin sinabi ni Balagtas sa
kanyang Musa na tumigil na at magtago
dun sa kanyang ala-ala ni Selya, at dalhin
ni musa ang mabigat na kalooban ni
Balagtas.